Wirtualne laboratorium symulacji procesów przepływowych i cieplnych zachodzących w pomieszczeniach ogrzewanych i urządzeniach cieplnych

prof. nzw. dr hab. inż. Mirosław Żukowski

Katedra Ciepłownictwa
Politechnika Białostocka

Modelowanie wymiany ciepła w wymienniku współprądowym

Symulacja ma na celu zapoznanie się z charakterystyką cieplną wymiennika

współprądowego. Schemat układu wymiany ciepła przedstawia rys. 1.

TA1 TA2
mA

TB1 TB2
mB

Rys. 1. Układ pracy wymiennika współprądowego

Wielkości, które mogą być zmieniane (DANE)

• Wybór rodzaju płynu (powietrze lub woda), jako płyn domyślny przyjmowana jest
woda.
• Powierzchnia wymiany ciepła może być zmieniana w granicach do 0,1 m2 do 5 m2,
wartość domyślna wynosi 2,5 m2.
• Temperatura wlotowa płynu A może być zmieniana w granicach do 0oC do 100oC,
wartość domyślna wynosi 80oC.
• Strumień masy płynu A może być zmieniany w zakresie do 1 kg/h do 1000 kg/h,
wartość domyślna wynosi 500 kg/h.
• Temperatura wlotowa płynu B może być zmieniana w granicach do 0oC do 100oC,
wartość domyślna wynosi 40oC.
• Strumień masy płynu B może być zmieniany w zakresie do 1 kg/h do 1000 kg/h,
wartość domyślna wynosi 500 kg/h.

S t r o n a |1
 Wirtualne laboratorium symulacji procesów przepływowych i cieplnych zachodzących w pomieszczeniach ogrzewanych i urządzeniach cieplnych

Wyniki symulacji (WYNIKI)

• Strumień wymienianego ciepła.

Ilość ciepła wymieniana między płynami może być obliczona z następujących równań:
q = m& AcP (TA1 − TA2 ) lub (1)
q = m& B cP (TB 2 − TB1 ) , (2)
gdzie:
m& A – strumień masy płynu A,
m& B – strumień masy płynu B,
TA1 – temperatura wlotowa płynu A,
TA2 – temperatura wylotowa płynu A,
TB1 – temperatura wlotowa płynu B,
TB2 – temperatura wylotowa płynu B,
cP – ciepło właściwe płynu.

• Efektywność wymiennika.

W celu określenia efektywności procesu wymiany ciepła wykorzystano metodę NTU

(Number of Transfer Units). Wartość parametru NTU obliczana jest z poniższej zależności:
U R AR
NTU = , (3)
C& min
gdzie:
UR – współczynnik przenikania ciepła,
AR –powierzchnia wymiany ciepła,
C& – tzw. równoważnik wodny równy:
C& = m& cP . (4)
Efektywność wymiennika określono z następującego równania:
  C& 
1 − exp  − NTU 1 + & min 
  C max 
E= . (5)
C&
1 + & min
C max

Jeżeli C& min = C& max to równanie (5) upraszcza się do następującej postaci:

S t r o n a |2
 Wirtualne laboratorium symulacji procesów przepływowych i cieplnych zachodzących w pomieszczeniach ogrzewanych i urządzeniach cieplnych

1 − exp[− 2 NTU ]
E= . (6)
2

• Temperatury obu czynników na wylocie z wymiennika.

Wartości wylotowych temperatur czynnika A i B obliczono z poniższych zależności:

TA2 = TA1 − (TA1 − TB1 )WSK , (7)

C& A
TB 2 = TA1 − (TA1 − TB1 ) WSK , (8)
C& B

gdzie:
  C& 
1 − exp  − NTU 1 + & A 
  C B 
WSK = . (9)
C& A
1+ &
C B

• Przebieg symulacji ilustrują wykresy prezentujące zmianę temperatury obu czynników

na długości wymiennika.

S t r o n a |3