You are on page 1of 15

OBJAWIENIA O KOSMOSIE ZIEMI I CZŁOWIEKU

N.P. Banykin

SPIS TREŚCI

WSTĘP
ROZUM NA NASZEJ PLANECIE
LEGENDARNE BIEŁOWODJE
ZIEMIA I JEJ ZWIĄZEK Z KOSMOSEM
ŚWIATY DOOKOŁA NAS
NIEŚMIERTELNOŚĆ
PRAWA KOSMICZNE
PRAWO REINKARNACJI
CZYM JEST LOS?
DLACZEGO NA ZIEMI ISTNIEJE TAK DUŻO ZŁA?
SENS ŻYCIA
O MIŁOŚCI
NASZA PRZYSZŁOŚĆ ZALEŻY OD NAS

WSTĘP

Drodzy przyjaciele!

Prawdopodobnie każdy z was zna takie uczucie, gdy u schyłku dnia, po pracy, nagle zapadacie w
głęboką ciszę i zaczynacie rozmyślać o wszystkim, co was otacza dookoła. Myśli tego rodzaju
zwykle przychodzą, gdy już leżycie w łóżku, ale sen jeszcze nie nadszedł. Stan ten może też
przydarzyć się latem na plaży, gdy słyszycie szum rytmicznie napływających fal lub kiedy siedzicie
przy iskrzącym ognisku. Najczęściej zaś, podobne rozważania przychodzą do was, gdy jesteście
zapatrzeni w gwiaździste nocne niebo.

W waszym umyśle zaczynają powstawać wówczas następujące pytania: Czym jest Wszechświat?
Dlaczego istnieje? Czym jest życie? Czy istnieje życie gdziekolwiek jeszcze w nieskończonym
Kosmosie, czy jedynie na naszej Ziemi? Jaki jest cel życia człowieka? Czy jest jakiś sens w
tym, że urodziliśmy się i żyjemy właśnie na tej Ziemi? Czy życie tutaj na Ziemi jest wieczne,
czy kiedyś przestanie istnieć? Czym jest dusza ludzka? Czy rzeczywiście istnieje i czy jest
nieśmiertelna, jak wierzą ludzie religijni, czy są to tylko marzenia ludzi o nieśmiertelności?

Wydawałoby się, że pytania te powstają jedynie ze zwykłej ciekawości. Ale bardzo interesującym
faktem jest, że wiele tysiącleci lat temu, nasi odlegli przodkowie również zastanawiali się nad tymi
samymi sprawami oraz próbowali znaleźć odpowiedzi na te same pytania. Również i w naszych
czasach — wiele osób szuka odpowiedzi. Pośród poszukujących są nie tylko dzieci i młodzież, ale
i dorośli.

Takie uparte poszukiwanie nie jest przypadkowe. Okazuje się, że od tego, jakie odpowiedzi
znajdują ludzie na te pytania, zależy całe ich życie. Koncepcje poszczegolnych osob na temat
Wszechświata naukowcy nazywają światopoglądem. Słowo to oznacza sposób, w jaki człowiek
postrzega otaczający go świat. Taki czy inny światopogląd ludzie mieli od zawsze, we wszystkich
czasach. Jeszcze na początku ubiegłego stulecia wielu naukowców uważało światopogląd naszych
dalekich przodkow za prymitywny.

Lecz teraz, na początku XXI wieku, naukowcy zaczynają rozumieć, że ci starożytni ludzie żyli w
zadziwiającej harmonii z otaczającą przyrodą, bardzo rozsądnie korzystali z jej darów, starając się
przy tym nie niszczyć jej. Jednakże nasi współcześni, posiadający wydawałoby się, postępowy,
naukowy światopogląd — w ciągu zaledwie kilkudziesięciu lat — zniszczyli przyrodę do takiego
stopnia, że pojawiło się realne zagrożenie dla istnienia życia na całej Ziemi! Rzeki i morza są
zanieczyszczone, powietrze zatrute, giną rośliny i zwierzęta, ludzie masowo chorują i umierają —
jak nigdy dotąd. Zatruta została chemikaliami i odpadami przemysłu karmiąca nas Ziemia.
Przyczyna tych problemów i kłopotów tkwi w błędnych odpowiedziach, które daje nauka na
najważniejsze pytania całego naszego życia. Przyczyną naszych nieszczęść jest niewłaściwe
zrozumienie sensu życia człowieka.

W tej książce będziemy razem starali się znaleźć właściwe odpowiedzi na te niepokojące pytania

ROZUM NA NASZEJ PLANECIE

Przyzwyczailiśmy się do otaczającego nas świata, na tyle że często nie zauważamy, jakie cuda
zdarzają się każdego dnia dookoła nas. Okazuje się, że nie tylko człowiek, lecz również wszystko,
co go otacza na tej planecie, posiada w jakimś stopniu rozum. Na przykład, zastanówmy się nad
roślinami. Na waszych oknach, prawdopodobnie, rosną kwiaty pokojowe. Często zapominacie o
tych roślinkach, nie zauważając ich potrzeb. Czasami podlewacie swoje kwiatki, innym razem
zapominacie o tym.

Spróbujcie postępować inaczej. Postarajcie się rozmawiać z nimi jak z istotami rozumnymi,
wysyłać do nich swoje dobre myśli i uczucia. Nie tylko podlewać wodą, lecz okazywać im swoją
życzliwość tak, żeby im było dobrze i przyjemnie przebywać na waszych oknach. Zobaczycie
wówczas, że rośliny zrozumieją was i z pewnością odwzajemnią waszą miłość, a nawet
odpowiedzą na wasze myśli. Będą szybciej wzrastać, mogą nawet wcześniej, niż zwykle rozwinąć
kwiaty. Zdarzenie to nastąpi dlatego, że rośliny posiadają pewien stopień rozumu i zdolne są do
odczuwania.

Spacerując latem w lesie lub w parku, możecie napotkać duże mrowiska. Małe mrówki zdolne są
jeszcze bardziej zadziwić nas niż rośliny, ponieważ posiadają one znacznie wyższy stopień rozumu.
Mrowisko takie funkcjonuje jak prawdziwe miasto, mieszkańcy którego zajęci są określonym dla
każdego z nich rodzajem działalności. Mrówki mają nawet swoje specjalizacje: jedne z nich
poszukują jedzenia, drugie budują mrowisko, trzecie bronią wejścia i nie pozwalają obcym
mrówkom wtargnąć do ich miejsca zamieszkania.

Zadziwiające jest życie pszczół w ulu. Naukowcy odkryli, że pszczoły zdolne są nawet rozmawiać
ze sobą. Tylko że język ich jest językiem ruchu, językiem tańca. W ten sposób pszczoła
zawiadamia swoich krewnych, że znalazła bogatą w pyłki kwiatów polanę oraz tłumaczy, w jakim
kierunku należy lecieć, by ją odnaleźć. Pszczoły nigdy nie użądlą pszczelarza — człowieka, który
opiekuje się nimi oraz ich ulem. Rozum insektów stoi wyżej niż rozum kwiatów, ale jeszcze
bardziej rozwinięty rozum posiadają ptaki. Potrafią budować swoje gniazda, opiekować się
małymi, uczyć je latać, jesienią zaś, bez mapy i bez kompasu, wyruszają w podróż, przelatując
wiele tysięcy kilometrów. Wiosną ptaki znów wracają do tych samych miejsc, gdzie się narodziły i
odnajdują swoje porzucone gniazda.

Jeżeli będziecie obserwować zwierzęta, chociażby domowe (zwracamy jednakże uwagę, że


szkodliwe jest trzymanie w domu zwierząt), na przykład, kota albo psa, zobaczycie wówczas, jak
rozsądnie zachowują się te zwierzęta. Pies zdolny jest do zrozumienia waszych słów, gestów,
czasami nawet odgaduje wasze myśli. Szczególnie czuje i reaguje na miłość człowieka oraz jego
opiekę. W obronie swego pana i przyjaciela, pies zdolny jest nawet oddać swoje życie. Kot zaś,
odwrotnie. Jest ciemnym, wampirycznym zwierzęciem. Ciemne moce, działające przez niego
wmawiają ludziom, że jest dobrym i pożytecznym, w rzeczywistości zaś szkodzą im — wyciągają
z nich energię i wywołują choroby, które mogą nawet doprowadzić do śmierci.

Z pewnością, rozum człowieka przewyższa rozum nie tylko roślin, insektów i ptaków, ale
wszystkich istniejących na Ziemi zwierząt. Żadne zwierzę nie jest zdolne snuć rozważań o
Kosmosie, o Życiu, o duszy, tylko człowiek posiada zdolność stawiania pytań na te tematy i
odnajdywania na nie odpowiedzi.

Zastanówmy się dalej nad tym i zadajmy następne pytanie: czyżby Przyroda, stworzywszy tak
wiele rodzajów istot rozumnych, zatrzymała się na tym? Czy nie istnieje Rozum, przewyższający
ludzki, czy dzisiejszy człowiek jest już szczytem ewolucji w Przyrodzie?

Odpowiedź na to pytanie znaleźli już nasi starożytni przodkowie. Uważali oni, że istnieją Bogowie,
których rozum przewyższa rozum człowieka. Czy to jest prawda? Jeżeli to twierdzenie jest prawdą,
że istnieje Wyższy Rozum, człowiek w przebiegu swojego życia prędzej czy później spotkałby się
z nim.

Otóż legendy wielu starożytnych narodów twierdzą, że był taki szczęśliwy okres na naszej Ziemi,
gdy Bogowie mieszkali pośród ludzi, pomagali ludziom, nauczali ich, przekazując im swoją
wielką Wiedzę.

Przez dłuższy czas uważano to jedynie za wymysł. Lecz w XX stuleciu dokonano niezwykłych
odkryć, które zmusiły ludzi do zupełnie innego podejścia do tych starożytnych legend. Na
przykład, poziom wiedzy astronomicznej niektórych cywilizacji starożytnych jest zaskakująco
wysoki. Naukowcy dowiedzieli się, ze 5-6 tysięcy lat temu w Mezopotamii znanych było już osiem
planet systemu Słonecznego, a nawet potrafiono obliczyć ich orbity, a przecież w tamtych czasach
nie posiadano niezbędnych do tego celu przyrządów astronomicznych i, co najważniejsze, jeszcze
nie było nauki o mechanice ciał niebieskich. Starożytny lud Majów, zamieszkujący kontynent
amerykański, korzystał z kalendarza, który był o wiele dokładniejszy, niż ten, z którego
korzystamy teraz.

Afrykańskiemu plemieniu Dogonów znana była druga, niewidoczna gwiazda w systemie


podwójnej gwiazdy Syriusza. Ponadto, Dogonowie wiedzieli o tym, że jej obrót dookoła Syriusza
odbywa się w cyklu 50-letnim. Zaskakującym jest, ze Dogonowie posiadali tę wiedzę od
zamierzchłych czasów, podczas gdy współcześni naukowcy doszli do tego dopiero niedawno, gdy
zbudowano precyzyjne teleskopy. Dogonowie zaś nie posiadali nawet zwykłej lunety!

Zadziwiająca jest również wiedza starożytnych o niektórych współczesnych technologiach. Na


przykład, archeologowie znaleźli resztki starożytnych baterii elektrycznych. Baterie wykonane
były w bardzo prymitywny sposób, ale gdy zostały wypełnione morską wodą, zaczęły produkować
prąd elektryczny. Okazało się, że starożytni w bardzo dawnych czasach już znali elektryczność i
nawet używali jej w sztuce jubilerskiej. Ale przecież nauka doszła do poznania elektryczności
dopiero w dziewiętnastym stuleciu! Oznacza to, że w głębokiej starożytności jakiś bardziej
rozwinięty umysł przekazał ludziom tę wiedzę. Naukowcy również zwrócili uwagę na to, że przy
przejściu od epoki kamiennej do epoki brązu, wytapianie brązu rozpoczęło się jednocześnie na
różnych kontynentach naszej planety. Wygląda na to, że tego, w pewnym stopniu
skomplikowanego rzemiosła — wytwarzania stopów metali, ludzie Ziemi zostali po prostu przez
kogoś nauczeni, nie zaś doszli do tego sami — w wyniku prób i doświadczeń.

Podobne fakty można przytaczać obecnie bez końca. Może mają rację starożytne legendy? Może
faktycznie wiele stuleci temu ludzie Ziemi komunikowali się z Wyższym Rozumem?

Jeżeli tak, to dlaczego ostatnio nie odbywają się podobne kontakty? A może taka komunikacja
istnieje również w naszych czasach? Co wiemy o obecności teraz Wyższego Rozumu na naszej
planecie?

LEGENDARNE BIEŁOWODJE

Legendy wielu narodów Świata opowiadają o tym, że gdzieś, w nieosiągalnym dla ludzi miejscu,
na szczytach wysokich gór znajduje się cudowna kraina, gdzie króluje wieczna wiosna i młodość,
gdzie jest święte źródło nieśmiertelności — mieszkają tam Wielcy Święci i Mędrcy. Różni ludzie
nazywają to miejsce w różny sposób. Starowiercy Ałtaju nazywają go Biełowodjem, Hindusi —
Kalapą, Tybetańczycy — Szambalą.

Jeden ze Starowierców opowiada: “Wiele ludzi szło do Biełowodja. Nasi dziadkowie chodzili.
Znikali na trzy lata i dochodzili do świętego miejsca. Ale nie pozwalano im tam zostać, należało
wracać. Dużo cudownych opowiadań przynosili ze sobą stamtąd. Lecz o najcudowniejszych nie
wolno było im opowiadać.”

Zachowała się jeszcze jedna legenda o Biełowodju, którą chroniono przez długie stulecia jak
najbardziej poufną tajemnicę, dopiero po upływie tysiąclecia została odkryta dla wszystkich. Oto ta
historia:

W roku 987 książę Kijowa Włodzimierz Czerwone Słoneczko, pragnąc zmienić panujące w swym
księstwie wierzenia, wysłał sześciu posłańców do ościennych krajów, żeby poznać, jakie tam są
wierzenia, by spośród nich wybrać najlepsze. Jednakże, siódmego posła potajemnie wysłał na
Wschód do nieznanej krainy. Tym ostatnim posłańcem był mnich — Ojciec Sergiusz. O dalszych
losach tej misji nic nie było wiadomo, dopiero w połowie XX wieku historia Ojca Sergiusza została
ujawniona.

W 1043 roku w Kijowie stary mnich, czując bliską śmierć, na spowiedzi objawił tajemnicę, która
miała być od tego czasu przekazywana ustnie jako poufna wiadomość. Uprzedził on, że “legenda ta
zostanie rozpoznana jako skarb przez ludzi na Ziemi dopiero wtedy, gdy przyjdzie Czas i nastąpi
Nowa Era.” Mnichem tym był Ojciec Sergiusz, który 56 lat przed tym stanął na czele posłów
księcia Włodzimierza, zmierzających do zagadkowej krainy na Wschodzie. Oto co powiedział:

“Kraina Biełowodje nie jest bajką, lecz rzeczywistością. W opowiadaniach różnych narodów ma
różne nazwy. W jej cudownych siedzibach przebywają oświeceni, delikatni, cierpliwi,
współczujący, miłosierni i jasnowidzący Wielcy Mędrcy — współpracownicy Świata Wyższego. Ci
Wielcy Święci, łączący się w jedno z Bogiem i stanowiący jeden Duch z Nim, pracują bez przerwy
w pocie czoła razem ze wszystkimi niebiańskimi Siłami Światła, dla pomyślności i dobra
wszystkich narodów Ziemi. Miejsce to jest królestwem ducha czystego, piękna, cudownych ogni,
wzniosłych czarujących tajemnic, radości, światła, pokoju oraz niedoścignionej wspaniałości.

Ludzie ze wszystkich stron świata dążą do tej przepowiedzianej Krainy, lecz na każde sto lat trafia
tam jedynie siedmiu powołanych, sześciu z nich powraca, przynosząc ze sobą otrzymaną tam
poufną Wiedzę, rozwinięte nowe uczucia i rozjaśnione dusze i serca. Tylko jednemu z nich
pozwala się tam pozostać.”

Niektóre legendy wskazują nawet geograficzne miejsce, gdzie znajduje się tajemna kraina: gdzieś
w Himalajach. Wielu z mieszkających w pobliżu Himalajów, gdzie leży ta zagadkowa Kraina, wie
o niej, lecz święcie chroni tę wielką Wiedzę i nie przekazuje jej pierwszemu lepszemu. Wspaniały
artysta malarz, naukowiec, podróżnik i pisarz, urodzony w Rosji, sławny na całym świecie —
Mikołaj Rerich, tak wspomina swoje spotkanie z Lamą (mnichem z Tybetu):

“Lama, opowiedz mi o Szambali.”

“Ale przecież wy, tam na Zachodzie, nie wiecie nic o Szambali i nie chcecie wiedzieć. Pytasz,
prawdopodobnie, z ciekawości jedynie i nadaremnie wymawiasz to święte słowo.”

“Lama, ja nie przypadkowo pytam cię o Szambali. Wszędzie ludzie wiedzą o tym Wielkim
Symbolu, jednakże różnie go nazywają. Mamy przeczucie, że pod świętymi symbolami kryje się
Wielka Prawda.”

Nie było łatwo dowiedzieć się czegoś więcej na temat tej najbardziej poufnej wiedzy od Świętych
Mędrców ze Wschodu (w naszych dniach bardzo mało jest takich ludzi). Należało wykazać, że nie
kieruje tobą zwykła ciekawość, jedynie wówczas można było liczyć na zaufanie z ich strony.

Przez dłuższy czas uważano, że te niezwykłe legendy są jedynie wymysłem i fantazją. Ale w końcu
XIX stulecia do tej zagadkowej krainy dostała się rosyjska kobieta, słynna pisarka, Helena
Bławacka, a w 1926 roku odwiedzili Szambalę — Mikołaj Rerich i jego żona Helena Rerich.
Wszyscy oni nie tylko zwiedzili tę krainę, lecz również rozmawiali z mieszkającymi tam Wielkimi
Nauczycielami Kosmosu — Himalajskimi Mahatmami, i otrzymali od nich Wielką Wiedzę. O
czym ta Wiedza? O życiu Wszechświata i zamanifestowanego Kosmosu, o ścisłej więzi z tym
Kosmosem i z naszą planetą, o śmierci i nieśmiertelności, o wielkim kosmicznym przeznaczeniu
człowieka. W tej wiedzy zawarte są odpowiedzi na pytania, które w ciągu wielu stuleci zadawali
ludzie, dorośli i dzieci, nasi przodkowie i nasi współcześni. Spróbujmy i my, chociaż częściowo,
dotknąć tych WIELKICH TAJEMNIC ŻYCIA.

O czym więc dowiedzieli się Mikołaj i Helena Rerichowie przebywając w Szambali?

ZIEMIA I JEJ ZWIĄZEK Z KOSMOSEM

Wszyscy z was, pewnie, słyszeli bajkę Księga Dżungli o Mauglim, małym chłopcu, który wzrastał
w lesie wśród zwierząt, wychowywany przez zgraję wilków, ale pozostał człowiekiem.
Oczywiście, tak zdarza się tylko w bajce. Gdyby dziecko dorastało wśród zwierząt, całkowicie
pozbawione kontaktów z dorosłymi ludźmi, nie mogłoby wznieść się w swoim rozwoju powyżej
zwierzęcia. Nie miałoby możliwości przyswoić mowy ludzkiej, nie mogłoby nauczyć się myśleć
jak człowiek. Rozwój umysłowy chłopca zatrzymałby się na poziomie zwierzęcia. Tak samo —
rozwój całej ludzkości, włączając w to najmądrzejszych ludzi naszej planety, mógłby zatrzymać
się, gdyby pozbawiono go obcowania z bardziej rozwiniętym Rozumem Kosmosu.

W Nieskończoności Wszechświata, wszędzie, obecny jest Rozum. Tak samo jak człowiek znacznie
przewyższa swoim rozumem roślinę czy też zwierzę, tak i w Kosmosie są istoty znacznie
przewyższające swoim Rozumem — rozum człowieka. Ludzie przyzwyczaili się nazywać ten
Wyższy Rozum Boskim, zaś tych, którzy go posiadają — Bogami.

Ale czym, właściwie, jest Boskość? Boskie oznacza bardziej doskonałe, niż ludzkie. Już od
dzieciństwa wymagano od was wytężonej nauki, by posiąść wiedzę i rozwinąć pewne zdolności,
doskonalić się w celu otrzymania jakiejś wiedzy oraz rozwinięcia w sobie pewnych zdolności. Nie
ma innego sposobu, by rozwinąć rozum. Ci, kogo ludzie nazywają Bogami, kiedyś byli tacy, jak
my, lecz ciągle rozwijając się, osiągnęli Boski poziom Wiedzy i zdobyli Boskie zdolności. Całe
życie w Kosmosie opiera się na współpracy i wzajemnej pomocy.

Przypomnijcie sobie, jak w waszym wczesnym dzieciństwie, gdy jeszcze niewiele potrafiliście
zrobić sami, pomagali i uczyli was wasi starsi bracia i siostry, rodzice, wychowawcy. Tak samo jest
w Kosmosie — istoty ze starszych planet, stojące wyżej w rozwoju, pomagają istotom z młodszych
planet, które są na niższym poziomie. Istoty z bardziej rozwiniętym rozumem mówią do ludzi, że
nie są Bogami, tylko ich Starszymi Kosmicznymi Braćmi.

Siedmiu Kosmicznych Nauczycieli przyszło na Ziemię z innych, bardziej rozwiniętych planet, w


celu pomocy ludziom w ich rozwoju i przekazania im Wyższej Wiedzy. Kilka milionów lat temu
stworzyli Oni na Ziemi Kosmiczne Centrum Wiedzy — SZAMBALĘ. Właśnie z tej Siedziby
Światła, w ciągu wielu tysiącleci, ludzie otrzymywali Wiedzę Najbardziej Tajemną. Właśnie o niej
opowiadają legendy różnych krajów i narodów.

W starożytnych czasach, gdy ludzie nie byli jeszcze tak próżni i samolubni jak teraz, Wielcy
Nauczyciele komunikowali się z ludźmi naszej planety bezpośrednio i nauczali ich swojej
Mądrości. Zaś w naszych czasach, gdy w swojej próżności i pysze ludzie odgrodzili się od
Kosmosu i nawet zaczęli myśleć, że Ziemia jest jedyną planetą z istotami rozumnymi i że człowiek
jest najwyższą rozumną istotą w Kosmosie, takie kontakty stały się niemożliwe.

Wielcy Nauczyciele przestali kontaktować się bezpośrednio z ludźmi, lecz nawet teraz nadal
pomagają nam i dzielą się zebraną przez siebie Wiedzą. Lecz teraz kontakty takie odbywają się
poprzez bardzo nielicznych pośredników, najlepszych reprezentantów naszej ludzkości. Takimi
pośrednikami pomiędzy Wielkimi Nauczycielami a narodami Ziemi w XX stuleciu byli Mikołaj
Rerich i jego żona — Helena Rerich. Co więc powiedzieli im o Tajemnicach Istnienia Wielcy
Nauczyciele?

ŚWIATY DOOKOŁA NAS


Człowiek powiązany jest ze światem zewnętrznym poprzez swoje zmysły. Słyszymy dźwięki i
widzimy otaczające nas przedmioty, domy, drzewa, niebo, słońce, gwiazdy. Skóra nasza czuje
dotyk przedmiotów, ciepło promieni słonecznych, wilgotność powietrza, podmuch wiatru.

Naukowcy twierdzą, że wszystko, co obejmują zmysły człowieka, zbudowane jest z materii i że


cały świat jest materialny. Obecny człowiek daleki jest od doskonałości. Nasze organy zmysłowe
dopiero rozwijają się i niewiele jeszcze czujemy oraz odbieramy z ich pomocą.

Na przykład nie widzimy i nie słyszymy fal radiowych, a nasz radioodbiornik łatwo je rozróżnia.
Nie widzimy promieni rentgenowskich, nie czujemy radioaktywnego promieniowania reaktorów
atomowych, itd.

Ten świat, dostępny naszym zmysłom, Wielcy Nauczyciele nazywają Światem Fizycznym. Lecz
dookoła nas istnieją również inne, niewidzialne dla nas Światy. One też składają się z materii, ale
na tyle subtelnej, że na ogół nie widzimy i nie odczuwamy jej. Są co prawda jednostki, które
częściowo odczuwają, czasami nawet widzą tę przezroczystą materię — materię Świata
Subtelnego. Ale nie jest to zwykłe widzenie lub odczuwanie, lecz wyższy poziom percepcji, czy
też przejaw wyższych zdolności człowieka.

W latach 80-tych często się słyszało o pewnej Bułgarce, starszej kobiecie, która miała na imię
Wanga. Ta niewidoma od dzieciństwa kobieta widziała obrazy oraz istoty ze Świata Subtelnego. Na
razie rzadko można spotkać ludzi, mających takie zdolności, lecz w przyszłości rozwinie je w sobie
każdy człowiek.

Istnieje też w Przyrodzie jeszcze bardziej subtelny, nieuchwytny Świat. Nazywa się Światem
Ognistym. Ten Świat nie jest na razie dostępny zmysłom ludzi żyjących na Ziemi. Będzie
dostępny dopiero wtedy, gdy ludzie osiągną Boski stopień swojego rozwoju.

Wszystkie te światy, widoczne i niewidoczne, znajdują się dookoła nas i we wszystkich nich
istnieją istoty rozumne. Wyższy Rozum Wszechświata należy do Świata Ognistego, lecz nawet
każdy zwykły człowiek niesie w sobie cząstki Światów: Subtelnego i Ognistego. To, co ludzie
nazywają duszą i duchem człowieka, są właśnie tymi Subtelnymi i Ognistymi cząstkami naszej
istoty.

NIEŚMIERTELNOŚĆ

Moi drodzy przyjaciele, jeżeli popatrzycie dookoła, z pewnością zauważycie, że wszystko, co nas
otacza, nie jest wieczne, wszystko ulega zniszczeniu. Niszczą się nasze ubrania. Starzeją się i
umierają rośliny i zwierzęta. Dożywając późnej starości, umiera również człowiek. Nawet
najmocniejsze betonowe budowle kruszeją z czasem, góry również nie są wieczne. Tak samo jest w
Świecie Subtelnym, niewidzialnym dla większości ludzi, lecz w Świecie Ognistym wszystko jest
inaczej. Nie ma w nim zniszczenia, odwrotnie, jest tam wieczne tworzenie, wieczne życie — jest
tam nieśmiertelność.

A co się dzieje z człowiekiem?


Nasze ciało należy do Świata Fizycznego. Starzeje się i niszczeje podobnie jak nasze ubranie. Lecz
człowiek jest nie tylko ciałem fizycznym. Oprócz tego ciała fizycznego posiada również subtelne,
niewidzialne ciało. Co prawda, ono też nie jest wieczne, chociaż żyje dłużej od ciała fizycznego.
Lecz każdy człowiek niesie w sobie cząstkę należącą do Wyższego Ognistego Świata. Cząstkę tę
ludzie zwykli nazywać duchem. I jak wszystko w Świecie Ognistym, ziarno ducha człowieka jest
wieczne i niezniszczalne, to znaczy — nieśmiertelne.

Spróbujcie przypomnieć sobie, jak dużo warstw ubrań wkładaliście na siebie zimą, gdy
wychodziliście na ulicę. Ubrania te, chociaż były krępujące, nie przeszkadzały wam obcować z
innymi ludźmi. Latem, nad rzeką lub nad morzem, jesteście czasami w samych kąpielówkach, ale
nie czujecie się z tego powodu mniej myślącymi istotami, niż w ubraniu zimą. Nadal kontaktujecie
się ze swoimi przyjaciółmi i nawet bez zwykłego ubrania, łatwo jesteście przez nich rozpoznawani.

Nasze ciało fizyczne to również nasze tymczasowe “ubranie”, które pomaga nam żyć w Świecie
Fizycznym. Gdy człowiek dożywa późnej starości i zrzuca z siebie swoje znoszone “ubranie” —
swoje stare ciało — ludzie mówią, że człowiek umarł. Ale czym jest śmierć? Przecież człowiek nie
mógł po prostu zniknąć w nicości ze swoimi myślami, marzeniami, dążeniami i nadziejami.
Przecież nie mogło po prostu zniknąć to wszystko, czego nauczył się w ciągu całego swego życia.

Rzeczywiście, straciwszy swe ciało fizyczne, człowiek nie znika i nie przestaje być myślącą
rozumną istotą. Śmierć nie jest ostatecznym przerwaniem życia, lecz zmianą formy istnienia.
Nawet w tak zmienionej postaci ludzie również poznają jeden drugiego, nadal kontaktują się ze
sobą, przyjaźnią się i kochają. Żeby zrozumieć, dlaczego to się zdarza, należy najpierw dowiedzieć
się o Prawach Kosmicznych.

PRAWA KOSMICZNE

Zapewne wiecie o tym, że w życiu należy przestrzegać pewnych reguł w celu uniknięcia kłopotów
oraz wielkich nieszczęść, bez takiego przestrzegania życie było by po prostu niemożliwe. Na
przykład, bezpiecznie przejść przez ulicę można tylko na zielonych światłach, inaczej bowiem
łatwo wpaść pod samochód i zginąć lub zostać kaleką. Nie wolno pozostawić bez kontroli
rozpalonego ogniska, bo może zdarzyć się pożar, itd. Będąc małymi dziećmi, byliście nauczani
tych mądrości przez swych rodziców lub starsze rodzeństwo. Podobnie, istnieją pewne reguły
dotyczące Kosmosu. Nazywają się Prawami Kosmicznymi i są przekazywane ludziom przez
Wielkich Nauczycieli. Niezrozumienie i nieprzestrzeganie tych Praw Kosmicznych przynosi wiele
biedy i nieszczęść ludzkości i naszej planecie Ziemi.

Szczególnie często Prawa te były łamane w XX stuleciu, co doprowadziło nas do tak ciężkiej
sytuacji, chorej przyrody i chorego społeczeństwa. Wiedza o Prawach Kosmicznych nie tylko daje
nam możliwość uniknięcia wielu kłopotów i nieszczęść, wiedza ta daje także prawidłowy
światopogląd, niezbędny ludziom do rozwoju ich świadomości i osiągnięcia szczęśliwego życia na
naszej planecie. Z wielu Praw, które istnieją w Kosmosie, szczególnie niezbędne jest, by ludzie
poznali trzy najważniejsze: Prawo Reinkarnacji, Prawo Karmy oraz Prawo Wolnej Woli.
PRAWO REINKARNACJI

Prawo to mówi, że każdy człowiek żyje w Świecie Fizycznym niejednokrotnie. Rodzi się oraz żyje
na tej Ziemi wiele razy.

Każdy człowiek, który dożyje późnej starości, zrzuca swoje zniszczone ciało jak stare, znoszone
ubranie i przenosi się do niewidzialnego dla nas Świata Subtelnego. Naukowcy nazywają go
światem czterowymiarowym, w odróżnieniu od naszego Fizycznego Świata o trzech wymiarach.
Świat ten posiada zadziwiające właściwości. Wiele cudów, opisanych w bajkach ludowych, są
naturalnymi właściwościami czterowymiarowej przestrzeni i subtelnej materii.

Po jakimś czasie przebywania w Świecie Subtelnym, człowiek znów rodzi się na Ziemi w Świecie
Fizycznym jako dziecko. Te ponowne narodziny nazywane są reinkarnacją, ponieważ człowiek
otrzymuje nową inkarnację — nowe ciało fizyczne. Wyższy Rozum od dawien dawna próbował
przekazać i objaśnić ludziom to najważniejsze Prawo Kosmiczne Życia, lecz nie wszystkie narody
przyswoiły go sobie. W Indiach, Tybecie oraz innych krajach Wschodu ludzie od dawna wiedzą o
reinkarnacji. Jednakże, ludzie Zachodu utracili tę Wiedzę. Dorośli na ogół nie pamiętają swoich
poprzednich wcieleń, lecz niektóre małe dzieci do siedmiu lat pamiętają swoje poprzednie życie, a
nawet swoje życie w Świecie Subtelnym.

W czasopiśmie Planet Echo, Nr 19 z 1989 r., opublikowano opowieść małego hinduskiego chłopca
imieniem Tytus. 5-letni chłopczyk opowiedział swoim rodzicom, że wcześniej był dorosłym
człowiekiem, mieszkał w mieście Agra, był żonaty i miał dwoje dzieci. W wieku około 30 lat, gdy
podjeżdżał samochodem do swojego domu, został napadnięty przez dwie nieznane mu osoby i
został zabity strzałem w głowę. W poprzednim życiu miał na imię Suresz Varma, jego żona zaś
miała na imię Uma. Rodzice Tytusa wybrali się razem z chłopcem w podróż ze swojej wioski do
miasta Agry i odkryli, że tam rzeczywiście mieszkał Suresz Varma, który pięć lat temu został
zabity obok swego domu. Wdowa zabitego Suresza, która rzeczywiście miała na imię Uma oraz
rodzice Suresza Varmy, dowiedziawszy się o niezwykłym opowiadaniu Tytusa, zapragnęli
natychmiast zobaczyć tego dziwnego chłopca. Gdy doszło do spotkania, Tytus poznał ich
wszystkich, rzucił się im w objęcia, a nawet zainteresował się, gdzie się podział jego stary
samochód Fiat, zobaczywszy, że Uma przyjechała innym samochodem. Bardzo się zasmucił
dowiedziawszy się, że tamten samochód został sprzedany. Do 1975 roku naukowcy zarejestrowali
w samych tylko Indiach ponad 250 podobnych przypadków. Znane są takie zdarzenia również w
innych krajach świata.

W czasopiśmie Question Mark, Nr 3 z 1990 r., opublikowano wywiad z amerykańskim lekarzem,


profesorem Stevensonem, który zarejestrował opowieści dzieci twierdzących, że w poprzednim
życiu mieszkali nie w ciepłym Południowym stanie, lecz gdzieś na Północy. Dzieci te dokładnie
opisały życie Amerykańskich Indian. Zgodnie z ich opowiadaniem, Dr Stevenson odnalazł wioskę
w Północnej Alasce i pojechał tam razem z dziećmi. Gdy dzieci zobaczyły to miejsce, łatwo
poznały wioskę i jej mieszkańców, nawet zapoznały profesora z poszczególnymi mieszkańcami,
których pamiętały ze swoich poprzednich wcieleń, i w ogóle czuły się tam jak u siebie w domu.

W gazecie Orient Express, Nr 7 z 1991 r., opisano przypadek reinkarnacji w jednej z hiszpańskich
wiosek byłego tybetańskiego Lamy Rinpocze. Półtoraroczny chłopiec, odnaleziony przez lamów,
którzy specjalnie w tym celu przybyli z Tybetu, przeszedł z powodzeniem ich najsurowszy test.
Gdy wyłożono przed nim różne przedmioty i zabawki oraz poproszono, by wybrał z nich te, z
których korzystał w poprzednim wcieleniu, chłopiec bezbłędnie wybrał należące do Lamy
Rinpocze dzwonek i różaniec. Obecnie dziecko to ma już ponad siedem lat i przebywa w Tybecie,
by kontynuować pracę rozpoczętą w poprzednim wcieleniu.

Moi młodzi przyjaciele, macie już pewnie więcej, niż siedem lat, i nie pamiętacie szczegółów
swoich poprzednich wcieleń, ponieważ naturalnym jest, że po siedmiu latach dzieci już zapominają
o nich. Ale to nie oznacza, że takie wspomnienia odeszły bez śladu. Kiedy ludzie osiągną bardziej
wysoki rozwój, przypomną sobie swoje przeszłe wcielenia. Prawdopodobnie, każdy z was miał
takie uczucie, że nagle zaczynało się wydawać, że coś takiego wam już się przydarzyło, że tak
już było kiedyś, bardzo dawno. Takie uczucie przychodzi niespodziewanie, wywołując w nas
niezwykłe wzruszenie. Staramy się wówczas przypomnieć sobie jak najwięcej detali. Lecz uczucie
to szybko znika.

Czasami, człowiek przyjeżdża do nieznanego miasta po raz pierwszy, nigdy przed tym tam nie był.
Nagle zaczyna mu się wydawać, że kiedyś, dawno temu, już tu przebywał, że wszystko jest tu dla
niego znane. Czasami może przypomnieć sobie jakieś szczegóły dotyczące rozmieszczenia domów
czy ulic, pójść tam i zobaczyć, że rzeczywiście tak jest, jak mu się wydawało. Uczucie to jest
częściowym przebudzeniem w naszej pamięci przeszłych wcieleń.

Dlaczego człowiek ponownie rodzi się na Ziemi? Nasze ziemskie życie w ciele fizycznym jest
specyficzną Szkołą Życia. Przychodzimy na Ziemię, żeby zrobić następny krok w naszym rozwoju
— w posuwaniu się naprzód, od człowieczego poziomu do Boskiego. Cel reinkarnacji —
doskonalenie naszej duszy, wypracowywanie charakteru, pozbywanie się złych cech oraz
nabywanie nowych, lepszych zalet ducha.

CZYM JEST LOS?

Życie różnych ludzi układa się w różny sposób. Niektórym wszystko w życiu przychodzi łatwo i
prosto, wszystko się udaje. Życie innych, odwrotnie — bywa tak ciężkie i skomplikowane, iż
wydaje się, że wszystkie biedy i nieszczęścia spadły na tego człowieka. O takim się mówi, że ma
ciężki los. Czasami, ludzie próbują za pomocą wróżb przepowiedzieć los, odgadnąć, co czeka
człowieka w przyszłości. Niektórzy starają się odczytać swój los z gwiazd. Czym więc jest los?
Czy rzeczywiście całe życie człowieka jest określone z góry, i sam on niczego już nie zmieni, czy
też odwrotnie, cała jego przyszłość zależy tylko od niego samego?

Wielcy Nauczyciele mówią, że nasze życie podporządkowane jest Kosmicznemu Prawu Karmy,
czy też inaczej — Prawu Losu. Człowiek sam stworzył swoją obecną sytuację życiową i zbiera
teraz to, co kiedyś sam posiał. Jeżeli człowiek tworzył dobro dla innych ludzi, to dobro powróci do
niego w tym lub w następnym życiu. Ale jeżeli czynił zło i przynosił cierpienie ludziom, to
wcześniej czy później, będzie cierpiał sam. Jak mówi mądrość ludowa: “Co posiejesz, to
zbierzesz”, lub też: “Jak pościelisz, tak się wyśpisz”.

Od człowieka zależy — czy będzie czynił dobro, czy zło. Kosmiczne Prawo Wolnej Woli daje
mu prawo wyboru: iść drogą dobra, czy iść drogą zła. Ciągle stajemy przed takim wyborem. Za
każdym razem, zanim zdecydujemy się coś zrobić, wybieramy pomiędzy dobrem a złem, zaś każdy
dokonany przez nas wybór wpływa na nasz dalszy los.
Czy pamiętacie taki moment w jednej z bajek, gdy bohater zbliża się do skrzyżowania dróg, przy
którym leży przydrożny kamień? Na kamieniu tym wypisano, jaki los czeka człowieka na jednej a
jaki na drugiej drodze. Bohater musi wybrać, jaką drogą będzie zmierzał dalej. Wyboru tego musi
dokonać sam, co oznacza, że sam określa swój dalszy los. W tak wspaniale prosty sposób,
mądrość ludowa pokazuje nam w bajce związek Prawa Karmy z Prawem Wolnej Woli.

Oto dlaczego tak ważnym jest czynienie dobra. Od starożytnych czasów dawano ludziom we
wszystkich religiach Zasady Moralne: nie krzywdź, nie oszukuj, nie kradnij, nie zabijaj, czyń
dobro, przestrzegaj czystości moralnej, kochaj ludzi. Przecież kiedyś wszystkie religie dane zostały
ludzkości przez Wielkich Nauczycieli, którzy dobrze znają Prawa Kosmiczne i dążą do tego, by
nauczać ludzi tych Praw.

Tak, na przykład, dwa tysiące lat temu, Wielki Nauczyciel Jezus Chrystus ponownie przypomniał
ludziom o tych Moralnych Zasadach. Gdyby ludzie żyli zgodnie z nimi, mogliby uniknąć wielu
błędów, ciężkich przeżyć i cierpień. Ale, niestety, większość ludzi wcale nie dążyła do tego lub po
prostu zapominała o przestrzeganiu tych Zasad. Ludzie kłamali, używali przemocy, kradli,
przejawiali wulgarność i okrucieństwo, dlatego też w swoich następnych wcieleniach sami
cierpieli z powodu kłamstwa, przemocy, kradzieży, wulgarności i okrucieństwa innych ludzi. Swój
przyszły los — to, co zdarzy się w następnych wcieleniach — człowiek tworzy sobie sam, teraz, w
tym życiu. Wyższy Rozum naucza nas, żeby nie liczyć na to, że ktoś z zewnątrz przyjdzie i
polepszy nasze życie. Nikt, nawet Bogowie, nie mogą łamać Praw Kosmosu.

Tylko my sami możemy zbudować Nowy wspaniały Świat. Ale będziemy mogli to zrobić jedynie
wtedy, jeżeli zaczniemy zmieniać, doskonalić samych siebie. Jeżeli każdy z nas będzie się stawał
lepszy, uczciwszy, bardziej życzliwy dla innych — wtedy i cały świat zmieni się, wszystko
dookoła zmieni się na lepsze.

DLACZEGO NA ZIEMI ISTNIEJE TAK DUŻO ZŁA?

Czy zawsze było tak wiele zła na naszej planecie? Czy w przyszłości będzie go mniej?

Wielcy Nauczyciele opowiadają, że nie zawsze tak było. Był czas, kiedy pomyślność i pokój
panowały na naszej planecie. Z pewnością, ludzie czynią zło ze względu na złe cechy swego
charakteru, z powodu swej niedoskonałości. Ale zła na Ziemi mogłoby być znacznie mniej, gdyby
nie wytwarzały go świadomie ciemne moce. Ciemne moce to te upadłe dusze, które świadomie i
dobrowolnie wybrały dla siebie drogę zła i uparcie nie chcą z niej zejść. Czyniąc zło, stworzyły
sobie straszną Karmę. Ciemne moce czynią zło na Ziemi od ponad miliona lat. Ostatnio jesteśmy
świadkami szczególnego nasilenia się walk na naszej planecie pomiędzy siłami Dobra i Światła a
mrocznymi siłami Zła.

Przez ostatnie tysiąclecie najbardziej złowrogie uderzenia skierowane były ku Rosji. Ale teraz ich
czas już się kończy. Główne siły zła są przezwyciężone. Ich pozostałości niedługo będą usunięte z
naszej planety poprzez Moce Światła, a wtedy na Ziemi nastąpi Nowa Era, Era Oświecenia.

Jednakże na razie, przed swoim końcem, ciemne moce są szczególnie złowrogie. Główne swe
uderzenia kierują na dzieci i młodzież, ponieważ właśnie młodzi mają budować Nowy Wspaniały
Świat i żyć w nim.

Ciemne moce nienawidzą jasnej przyszłości, dlatego tak starają się zaszkodzić młodzieży. Rujnują
to najcenniejsze, co ludzie posiadają — ich dusze. Czynią to w sposób bardzo podły i sprytny.

Ci, co są po stronie ciemnych mocy, wprowadzili w nasze życie wulgarne słowa, uruchomili
produkcję złych książek, okrutnych programów telewizyjnych oraz filmów Video, w których tak
dużo jest przemocy, gwałtu, grabieży, gdzie leje się krew i panują seks, zło i narkotyki. Ciemne
moce ukrywają przed światem wzniosłą, nakierowaną ku Światłu muzykę, rozpowszechniając
“muzykę” z okropnymi, destrukcyjnymi rytmami.

To wszystko zabija dusze, szczególnie zaś, nieustabilizowane jeszcze dusze dzieci i ludzi młodych.

Moi drodzy przyjaciele, tylko wy sami możecie się uratować i uchować siebie przed tym złem,
jeżeli zrozumiecie, na czym polega rzeczywisty sens waszego życia i jakie jest przeznaczenie
człowieka.

SENS ŻYCIA

Wiele osób mylnie uważa, że żyje się jeden raz i że po śmierci ich życie się kończy. Dlatego też
często widzą sens życia w zdobywaniu rzeczy, gromadzeniu bogactw oraz w gonitwie za
rozmaitymi przyjemnościami. Myślą, że to przyniesie im szczęście. W rzeczywistości zaś, tacy
ludzie są najbardziej nieszczęśliwi, dlatego że oszukują samych siebie. Przecież rzeczy i
bogactwa mogą dostarczyć jedynie krótkotrwałą przyjemność. Gdy w dzieciństwie widzieliście w
sklepie jakąś zabawkę, koniecznie chcieliście ją mieć. Wydawało się, że długo będziecie się
cieszyć z jej posiadania i że to dostarczy wam szczęścia. Lecz po jakimś czasie zabawka ta wam się
nudziła i była rzucona do jakiegoś kąta, później już rzadko przypominaliście sobie o niej.

Ale zdarzało się również inne doświadczenie w waszym dzieciństwie. Jeżeli zrobiliście coś
sami, własnymi rękoma, i kiedy dobrze wam się to udawało, jak wiele radości to przynosiło.
Pokazywaliście swoją pracę starszym, rodzicom lub wychowawcom, mówiąc z dumą:
“Popatrzcie, sam to zrobiłem!”

Dorośli cieszyli się razem z wami z każdego waszego sukcesu. Najbardziej cieszyliście się wtedy,
gdy wykonana przez was rzecz była pożyteczna i pomocna dla innych ludzi. Ma to bezpośredni
związek z dobroczynną twórczością. Tylko dobroczynna twórczość może dać ludziom prawdziwą
radość. Kompozytor będzie szczęśliwy, jeżeli napisze wspaniałą muzykę, która spodoba się
ludziom i będzie im potrzebna. Muzyk będzie szczęśliwy, gdy pięknie ją wykona, poeta — gdy
napisze dobry wiersz, wynalazca — jeżeli wymyśli coś nowego dla polepszenia życia ludzi.

Tworzyć można nie tylko muzykę, wiersze, obrazy czy wynalazki. Można tworzyć również
wspaniałe relacje z innymi ludźmi, wychowywać w sobie piękne cechy charakteru, czyli tworzyć
samego siebie. Człowiek może nawet nie posiadać jakichś szczególnych talentów, ale jak dużo
radości przyniesie on ludziom, jeżeli jest wspaniałym człowiekiem — dobrym, delikatnym,
współczującym, życzliwym, opiekuńczym.

Największą radość człowiek odczuwa wtedy, gdy jego praca, jego twórczość przynosi pomyślność
i radość ludziom. Wówczas mówi się, że człowiek tworzy i pracuje dla Wspólnego Dobra. Sens
życia człowieka zawiera się w tym, żeby ciągle uczyć się, doskonalić swoje talenty i umiejętności
oraz pracować dla Wspólnego Dobra. Znaczenie ludzkiego życia jest też w radości wiecznego
poznawania, odkrywania tajemnic i doświadczania tego, co jest dla was nowe. Przypomnijcie
sobie, jak we wczesnym dzieciństwie próbowaliście rozkręcać ruchome zabawki, czasami nawet
łamiąc je, za co dorośli nierzadko was karali. Dlaczego to robiliście? Oczywiście dlatego, że
bardzo byliście ciekawi, co jest wewnątrz i dlaczego ta zabawka porusza się. Było to dla was
tajemnicą, która pociągała. Koniecznie chcieliście ją odkryć. Cieszyliście się, gdy pewne tajemnice
stawały się wam dostępne. Ta radość jest radością poznawania.

Wielka Natura posiada nieskończoną ilość tajemnic, które czekają na was. Odkrycie ich będzie dla
was niewyczerpanym źródłem twórczej radości.

Słyszeliście, zapewne, dużo o niezwykłych zjawiskach ze Świata Subtelnego: o pojawianiu się


niewidzialnych istot, o duchach, o latających talerzach (UFO), o odwiedzaniu naszej planety przez
mieszkańców innych Światów.

Wszystkie te sekrety są Wielkimi Tajemnicami Kosmosu, które czekają na swoich badaczy. Nikt,
jak na razie, nie zna ostatecznego ich rozwiązania.

Być może, niektórzy z was odnajdą właściwe odpowiedzi oraz odkryją tajemnice Wszechświata,
dotychczas jeszcze nierozpoznane. Jak dużo radości wam to przyniesie!

O MIŁOŚCI

Cały świat, cały Kosmos pojawił się, żyje i porusza się dzięki Miłości. Bez Miłości nie mogą
istnieć ani Wszechświat, ani galaktyki, ani planety, bez niej nie mogłoby pojawić się oraz rozwinąć
życie na Ziemi. Miłość jest właściwością Duszy. Miłość należy do Świata Ognistego. Tajemnicę
Miłości człowiek będzie mógł poznać jedynie osiągając Świat Ognisty, zbliżając się w swoim
rozwoju do Boskiego poziomu rozwoju ludzkości. Obecnie, ciemne moce robią wszystko, by
wulgaryzować, upraszczać i poniżać nasze pojęcie Miłości. Od was samych zależy, by nie poddać
się ich ciemnym i niegodziwym podstępom. Miłość, przede wszystkim, związana jest z duszą
człowieka. Za pomocą tego uczucia człowiek może wznieść swoją duszę i zrównać się z
Bogami.

Ale może być odwrotnie. Sprowadziwszy uczucie Miłości do wulgarnego seksu, człowiek może
upaść poniżej zwierzęcia. Wszystkie wielkie osiągnięcia ludzkości: najpiękniejsze dzieła sztuki,
książki, obrazy, muzyka — były stworzone przez Miłość. Z Miłości, ludzie zdolni byli do
heroicznych czynów, z radością ofiarowali siebie innym. Miłość rodzi Piękno, a Piękno żywi
uczucie Miłości. Dlatego należy we wszystkim dążyć do Piękna: piękna słów i czynów, piękna
myśli i uczuć, piękna relacji z ludźmi. Tylko wówczas człowiek będzie osiągał większą
doskonałość i będzie rzeczywiście szczęśliwy. Tak mówią do nas ci, którzy już osiągnęli wspaniały
Boski stopień rozwoju — Wielcy Nauczyciele Ludzkości.

Wszystkie duchowe zdobycze: talenty, zdolności, wiedza i umiejętności, piękne cechy charakteru i
duszy człowieka — wszystko to jest naszym wiecznym i nieśmiertelnym osiągnięciem. Służy ono
ludzkości tak na Ziemi — w Świecie Fizycznym, jak i w Subtelnym Świecie. Człowiek nie może
zabrać ze sobą do Świata Wyższego ani rzeczy, ani pieniędzy, ani żadnych innych zdobyczy
materialnych. Ale wszystkie bogactwa swojej duszy zabierze ze sobą i przeniesie je z powrotem do
następnego wcielenia. Dlatego sens Życia zawiera się również w gromadzeniu, ale nie
materialnych, lecz właśnie duchowych wartości.

Kultywujcie swoje talenty, zdolności, twórzcie piękne cechy charakteru, doskonalcie waszą duszę.
To wieczne bogactwo będzie służyć nie tylko wam, lecz także innym ludziom.

NASZA PRZYSZŁOŚĆ ZALEŻY OD NAS

Nasi przodkowie marzyli o tym, by zbudować świetlaną przyszłość. Nie tylko marzyli, ale w wielu
przypadkach ofiarowali swoje osobiste życie dla osiągnięcia prawdy i sprawiedliwości na
Ziemi.

Dużo wówczas osiągnięto. Wszystkie dzieci otrzymały możliwość kształcenia się. Zwyczajni
prości ludzie otrzymali dostęp do skarbów duchowych: dzieł sztuki i literatury. Mniejsze
narodowości, nawet te, które nie miały własnego pisma, otrzymały możliwość rozwoju własnej
kultury. Wszystkie te osiągnięcia stały się wspólnym duchowym bogactwem ludzkości naszej
planety. Wiele zniewolonych państw świata — byłych kolonii — wyzwoliło się i uzyskało
wolność.

Nasi dziadkowie uratowali ludzkość przed światowym faszyzmem, najokrutniejszym zdarzeniem


w historii naszej planety. Faszyzm był otwartą próbą ciemnych mocy, by zdobyć dominację nad
całą planetą (obecnie próbują one robić to skrycie). Gdyby ta ich próba powiodła się, planeta oraz
ludzkość mogłyby już nie istnieć.

Teraz, najważniejszym zadaniem dla każdego z nas jest robienie wszystkiego, co możemy, dla
Wspólnego Dobra. Musimy dołożyć wszelkich starań, by zostać lepszymi ludzkimi istotami,
transformując nasze złe cechy charakteru, które zostały wszczepione w nas poprzez ciemne
moce.

Najwyższe Siły Kosmosu wkrótce usuną wszystkich, rozsiewających zło, z naszej Ziemi na
Saturna. Ludzie, tworzący dobro, pozostaną i będą pracować dla odrodzenia naszej planety.

Powinniśmy pomóc Mocom Światła ratującym Ziemię. Wkrótce zrealizujemy to. Wkrótce
zobaczymy większą ilość ludzi, starających się udoskonalić siebie, dając w ten sposób
przykład innym. Wówczas nastanie Nowa Epoka, Epoka Światła. Nikt nie może zrobić tego
za nas. Powinniśmy dokonać tych zmian sami. Każdy z nas potrafi się udoskonalić.

Przebywając w Szambali-Biełowodju, Helena oraz Mikołaj Rerichowie otrzymali Wielką Wiedzę i


przekazali ją ludziom. Helena Rerich zapisała swoje rozmowy z Wielkim Nauczycielem. Dzieła te
zostały wydane w latach 1924-1937, w 12 tomach, mających wspólną nazwę Żywa Etyka, albo
Agni Joga. Przez długie lata ciemne moce niszczyły i ukrywały przed ludźmi te Księgi, ale teraz są
one dostępne dla wszystkich, pragnących je przeczytać.

Gdy przeczytacie te Księgi, dowiecie się nie tylko o tym, o czym wam tutaj opowiedziałem, lecz
również o wielu innych ważnych sprawach. Nie wystarczy jedynie przeczytać, należy też dużo
robić dla zbudowania nowego szczęśliwego życia, kiedy Piękno, Prawda i Sprawiedliwość
zwyciężą na naszej planecie. Wielki Nauczyciel mówi do nas o tym wspaniałym czasie, który ma
nastąpić:

“Przyjdzie Mój czas i życie na planecie się zmieni. Pomyślność i pokój powrócą na Ziemię.
Nastąpi współpraca wszystkich ze wszystkimi, zniknie wrogość, ustaną wojny, wszystkie
narody staną się jedną przyjazną rodziną. Przekształci się i rozkwitnie ziemski ogród.
Uwolnione będą zwierzęta, zmienią się ludzie, fałszywa nauka ustąpi miejsce prawdziwej.
Trzy Światy połączą się w świadomości człowieka w jeden, rozjaśni się mgła, źli i ciemni
odejdą na Saturn, oczyści się planeta ze wszystkich śmieci, przekształci się ludzka
świadomość. Nastąpi królestwo Światła i nie będzie mu końca.”

Drodzy przyjaciele, zaczynajcie budować swoją przyszłość, swój los, już teraz. Bądźcie twórcami!
Twórzcie dobro, doskonalcie się, starajcie się stać godnymi nadchodzącej Epoki Światła, a
odnowiona planeta zabierze was w swoją Przyszłość. Jesteście dziećmi Ziemi! Jesteście dziećmi
Wielkiego Kosmosu! Wielka Matka Natura, Matka Świata, Kocha was i życzy wam dobra i
szczęścia. Pokochajcie również nieskończoną radość życia, radość twórczości, radość wiecznego
doskonalenia się!

Wasz los, wasze przyszłe szczęście na odnowionej planecie, zależy od was samych!

LITERATURA

Księgi Żywej Etyki (Agni Joga)

“Doktryna tajemna”, Helena Bławacka

“Kosmiczne Legendy Wschodu”, S. Stulginski

“Listy Heleny Rerich”

“Granice Agni Jogi”

“Szambala Oświecająca”, Mikołaj Rerich

You might also like