LIBIA

ONZ − 21 lutego w rozmowie telefonicznej z Muammarem Kaddafim sekretarz generalny ONZ

Ban Ki-moon wezwał do zaprzestania stosowania przemocy przez obie strony, zaś władze do
podjęcia dialogu ze społeczeństwem. 24 lutego ONZ, na znak protestu przeciw fali represji,
odebrał córce Kaddafiego, Aishy, tytuł Ambasadora Dobrej Woli ONZ]. 27 lutego w nocy Rada
Bezpieczeństwa ONZ jednogłośnie przyjęła rezolucję przewidującą zakaz sprzedaży Libii broni i
materiałów mogących mieć zastosowanie wojskowe oraz określającą ataki na ludność cywilną za
pradopodobne zbrodnie przeciwko ludzkości.
Unia Europejska − 24 lutego wysoka przedstawiciel ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa,
wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej, Catherine Ashton, w oświadczeniu stwierdziła, że
potępia wszelkie przypadki użycia siły i przemocy mające obecnie miejsce na terytorium Libii.
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego Jerzy Buzek stwierdził, że siłowe wystąpienie
przeciw swoim obywatelom jest niczym więcej, jak przejawem nieludzkiej brutalności.

EGIPT

25 stycznia 2011 sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych Hillary Clinton stwierdziła, że

administracja USA popiera "fundamentalne prawo wolności wypowiedzi i zgromadzeń".
Wezwała wszystkie strony do zachowania powściągliwości. Wyraziła przekonanie, że rząd
Egiptu jest "stabilny" i "znajdzie sposób, by odpowiedzieć na uzasadnione potrzeby i interesy
narodu egipskiego". Biały Dom w wydanym później oświadczeniu stwierdzał, że egipskie władze
"mają ważną okazję do reakcji na aspiracje narodu" i powinny "rozpocząć reformy polityczne,
gospodarcze i społeczne, które mogą podnieść jakość życia i pomóc egipskiemu dobrobytowi".
Amerykańska administracja wyraziła gotowość do współpracy z Egiptem dla realizacji tych
celów.
Wysoka Przedstawiciel ds. Zagranicznych i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej Catherine Ashton
27 stycznia 2011 wezwała władze Egiptu do "pełnego poszanowania i ochrony praw obywateli
do manifestacji politycznych aspiracji na drodze pokojowych demonstracji". Wyraziła
ubolewanie z powodu śmierci demonstrujących i zaniepokojenie wysoką liczbą rannych i
zatrzymanych, apelując przy tym o ich zwolnienie. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Jerzy Buzek i przewodniczący Rady Europejskiej Herman Van Rompuy wezwali do spokoju,
reform i poszanowania demokratycznych praw Egipcjan. Na znak protestu sekretarz generalny
Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego Ahmad Khalef Masadeh zrezygnował ze
stanowiska. Catherine Ashton 3 lutego rozmawiała z egipskim wiceprezydentem Omarem
Suleimanem. Szefowa unijnej dyplomacji wyraziła głębokie zaniepokojenie tym, że pokojowa
demonstracja została brutalnie zaatakowana przez uzbrojonych ludzi. Podkreśliła, że rząd Egiptu
jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo i dobro swoich obywateli. Po ustąpieniu Mubaraka, Unia
Europejska zapewniła, że Egipcjanie mogą liczyć na wszelkie wsparcie i pomoc ze strony
Europy. Wysoka Przedstawiciel Catherine Ashton była jedną z pierwszych przedstawicieli
Zachodu, którzy odwiedzili Egipt po rewolucji. Rada Unii Europejskiej wyraziła swoje wsparcie
dla prodemokratycznych reform, które powinny respektować zasady rządów prawa i w pełni
szanować prawa człowieka.
TUNEZJA

Sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon 14 stycznia 2011 wyraził zaniepokojenie sytuacją w
Tunezji. Stwierdził, że rozwija się ona szybko i wezwał wszystkie zainteresowane strony do
dialogu i pokojowego rozwiązania problemów w celu uniknięcia dalszych ofiar, przemocy i
eskalacji. W kolejnych dniach wezwał do szerokich konsultacji w celu utworzenia w pełni
reprezentatywnego rządu przejściowego]. 27 stycznia 2011 do Tunezji przybył kilkuosobowy
zespół wysłanników ONZ celem zbadania przypadków przemocy i doradztwa rządowi
tymczasowemu w sprawie reform i wymiaru sprawiedliwości.
Unia Afrykańska 15 stycznia 2011 potępiła "nadmierne użycie siły przeciwko demonstrantom,
skutkującym ofiarami w ludziach". Zaapelowała do "politycznych decydentów i narodu
tunezyjskiego o wspólną pracę" i wezwała do organizacji "wolnych, otwartych i
demokratycznych wyborów".
15 stycznia 2011 Catherine Ashton, wysoki przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki
bezpieczeństwa oraz Štefan Füle, komisarz UE ds. rozszerzenia i polityki sąsiedztwa, wyrazili
swoje wsparcie i zrozumienie dla Tunezyjczyków, zwłaszcza dla ich dążeń do reform
zmierzających do większej demokratyzacji kraju. Wezwali wszystkie strony do wykazania
spokoju w celu uniknięcia kolejnych ofiar i przemocy. Zaapelowali również o uwolnienie
wszystkich osób zatrzymanych w czasie protestów, m.in. dziennikarzy, blogerów i prawników.
Wyrazili gotowość zaangażowania się w rozwiązanie trwającego kryzysu. Poparcie dla działań
narodu tunezyjskiego w kierunku ustanowienia demokratycznego państwa wyraził także
Parlament Europejski. Jego przewodniczący Jerzy Buzek zaapelował do władz Tunezji o
zwolnienie zatrzymanych demonstrantów, podjęcie kroków w celu eliminacji korupcji i
przemocy, powołanie demokratycznego rządu oraz organizację wolnych wyborów. Parlament
Europejski zaoferował swoją pomoc w tej ostatniej kwestii.
31 stycznia 2011 UE zablokowała dostęp do środków finansowych prezydenta Ben Alego i jego
małżonki na terenie swoich państw członkowskich. Zaoferowała również pomoc przy organizacji
wyborów i procesie stabilizacji kraju. Podobną pomoc zadeklarowali posłowie Parlamentu
Europejskiego w trakcie wizyty w Tunezji. 4 lutego 2011 UE rozszerzyła blokadę dostępu do
środków finansowych na 46 współpracowników i krewnych prezydenta Ben Alego.
14 lutego 2011 Catherine Ashton w czasie wizyty w Tunisie, obok deklaracji poparcia dla
demokratycznych przemian w Tunezji, ogłosiła uruchomienie natychmiastowego programu
pomocy finansowej dla tego kraju w wysokości 17 mln euro oraz programu długoterminowego
(do 2013) o wartości 258 mln euro. Równocześnie ogłosiła rozpoczęcie negocjacji z Europejskim
Bankiem Inwestycyjnym w sprawie przyznania Tunezji pomocy finansowej w wysokości 1 mld
euro przeznaczonego na rozwój małej i średniej przedsiębiorczości oraz modernizację
infrastruktury.
27 stycznia 2011 Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy w przyjętej rezolucji wyraziło
ubolewanie, że "Europa nie potępiła charakteru reżimu Ben Alego i wolała wykorzystywać
pozorną stabilność do prowadzenia interesów". Złożyło wyrazy uznania narodowi tunezyjskiemu
dla jego dążenia do wolności oraz wojsku, które pozostało neutralne wobec toczącej się polityki.
Zaapelowało do władz o podjęcie działań na rzecz demokratyzacji kraju, w tym szybkie
wyznaczenie terminu wyborów, mających spełniać standardy międzynarodowe.