Uwagi

(praktyczne, robocze)

dotyczące

PRAC DYPLOMOWYCH

pisanych pod kierunkiem

Jarosława Różańskiego OMI

na seminarium z misjologii

UKSW

Warszawa 2004

1
1. Wymogi administracyjne (prace magisterskie).

1.1. Podanie do Rady Wydziału: Po ustaleniu tematu pracy,

zebraniu bibliografii i przygotowaniu roboczego planu [do
końca III roku] proponuję wystąpienie do Rady Wydziału [na
początku IV roku, najpóźniej pod koniec IV roku] z prośbą
o zatwierdzenie tematu pracy (uwaga: Rady Wydziału
odbywają się zwykle raz w miesiącu).

1.2. Wzór podania (format A-4 – wydruk komputerowy,

proszę zadbać o estetykę pisma). Por. „Aneks” 1.

1.3. Przed obroną pracy magisterskiej w sekretariacie należy

złożyć:
• Indeks z zaliczeniem studiów
• 4 egzemplarze pracy, w tym 2 egzemplarze xero
dwustronne, oprawione w cienką okładkę
• 5 fotografii do dyplomu (rozmiar 4,5 x 6,5 cm)
• Dowód opłaty za dyplom
• Podanie do Dziekana z prośbą o dopuszczenie do
obrony pracy i wyznaczenie recenzenta, podpisane
przez promotora

1.4. Na egzemplarzach oprawionych w twardą okładkę

polecam zdawkowy napis „Praca magisterska” i nic więcej.

1.5. Wzór podania do Dziekana z prośbą o dopuszczenie do

obrony pracy i wyznaczenie recenzenta oraz daty obrony
(format papieru A-4 – wydruk komputerowy, proszę zadbać o
estetykę pisma). Por. „Aneks” 2.

2
 2. Wygląd „zewnętrzny” pracy

/W poniższym tekście w technicznych uwagach odwołuję się do

najbardziej rozpowszechnionego edytora tekstów „Word”/

1.1. Liczba stron: Praca magisterska powinna zasadniczo

zawierać Ok. 60-80 stron „czystego tekstu”, bez bibliografii
i aneksów (nb. aneksy nie są częścią integralną pracy – zawsze
umieszczamy je na końcu). Podstawą przeliczania stron nie
jest ich „fizyczna ilość”, ale tzw. „strona znormalizowana”
czyli 1800 znaków (w najbardziej rozpowszechnionym
edytorze tekstów „Word” można przeliczyć to przez
„statystykę znaków” [kliknij: „Plik”; „Właściwości”;
„Statystyka znaków”]).

1.2. Czcionka: Rodzaj dowolny, np. „Times New Roman”;

wielkość: „12” lub „13” – tekst zwykły; „10” – przypisy.

1.3. Odstępy między liniami proponuję: „1,5”; odstęp po

akapicie – 6 pkt.; Wcięcie (pierwszy wiersz) – 0,5 cm.

1.4. Marginesy: proponuje 3,5 cm wewnętrzny i 2,5 cm

zewnętrzny (oprawa i przycięcie).

1.5. Proszę nie robić dedykacji ani nie umieszczać motta ().
NB. Dla promotora (J. Różański OMI ) przed obroną
koniecznie przekazać wersję elektroniczną pracy (najlepiej w
edytorze „Word”).

3
 3. Układ pracy

1. Strona tytułowa
2. Spis Treści
3. Wykaz skrótów
4. Wstęp
5. Rozdziały
6. Zakończenie
7. Bibliografia
8. Aneksy

4. Strona tytułowa pracy

4.1. Instrukcja dotycząca strony tytułowej pracy

• Imię i nazwisko autora pracy (przynależność zakonna
o ile autorem pracy jest osoba zakonna)
• Tytuł pracy
• Rodzaj pracy (magisterska, magistersko-licencjacka,
doktorska)
• Promotor (imię i nazwisko oraz tytuły naukowe
promotora)
• Seminarium, na którym praca była pisana
• Wydział, na którym praca była pisana
• Nazwa uczelni
• Miejsce i rok wydania

4.2. Przykład strony tytułowej (format A-4 naturalnie ): por.

„Aneks” 3.

4
 5. Spis treści
5.1. „Spis treści” powinien zawierać „Układ pracy” (a zatem:
Spis Treści; Wykaz skrótów; Bibliografia; Wstęp; Rozdziały;
Zakończenie; Aneksy) [por. wyżej, nr 3]

5.2. W zasadniczej części pracy („Rozdziały”) „Spis treści” nie

może być zbyt „oszczędny”, ale też nie może być nazbyt
rozbudowany. Dlatego proponuję „złoty środek”: „Rozdział”
i „Podrozdział” – reszty możesz nie umieszczać; w pracach
doktorskich ten spis może być o jeden „poziom” obszerniejszy.
5.3. Wzór spisu treści: „Aneks” 4.

6. Wykaz skrótów.
6.1. Wykaz powinien zawierać zasadniczo wszystkie skróty
użyte w pracy. Dlatego proponuję (ze względu na wielość
odniesień) wykorzystanie dodatku do tomu 6. „Encyklopedii
Katolickiej KUL” pt. „Wykaz skrótów” (J. Wróblewski,
E. Gilewicz, R. Sawa, Encyklopedia Katolicka. Wykaz
skrótów, Lublin 1993). Uwaga: dodatek do tomu 1. też
zawiera wykaz skrótów, ale jest on skromniejszy. Właściwie to
nie propozycja, a nakaz. Dla pozycji, których brak w tym
wykazie tworzymy skróty własne, ale nie mogą się one
pokrywać z już istniejącymi w tym wydawnictwie.
6.2. Przy pracach obszerniejszych (Np. doktoracie), gdzie jest
wykorzystana duża ilość skrótów, można pominąć większość
skrótów, umieszczając po: tytule „Wykaz skrótów”
informację:
„Skróty zaczerpnięto z: J. Wróblewski, E. Gilewicz, R. Sawa,
Encyklopedia Katolicka. Wykaz skrótów, Lublin 1993. Inne
skróty: [i tu następuje lista utworzonych w pracy, innych
skrótów]

6.3. Wzór „Wykazu skrótów”: „Aneks” 5.

5
 7. Wstęp

1. Ogólne wprowadzenie w problematykę pracy

2. Wyjaśnienie tematu pracy (sprecyzowanie tematu
i trzymanie się go podczas pisania – dyscyplina!)
3. Określenie celu pracy (w pracach obszerniejszych
dobrze jest postawić nawet konkretne pytania
badawcze)
4. Można też powiedzieć, dlaczego podjęto taki temat: bo
na przykład na ten temat jest mało literatury, bo
kwestie stały się ostatnio niezwykle aktualne,
poruszają ważne dla misjologii, dorobku polskich
misjonarzy kwestie, itp.
5. Omówienie źródeł i literatury przedmiotu
6. Przedstawienie metod pracy
7. Krótkie omówienie treści poszczególnych rozdziałów
(przedstawić sucho treść bez wyciągania wniosków).

Nb. 1) Najwięcej problemów sprawia zwykle studentom

określenie metod pracy. Cytuję fragment jednego wstępu: „Jak
wynika z przebiegu pracy badawczej, w niniejszej pracy
zastosowano podstawowe metody pracy naukowo-badawczej,
a mianowicie metodę analizy i krytyki piśmiennictwa, metodę
analizy historycznej i funkcjonalnej oraz metodę opisową.
Unikano z reguły metody porównawczej, poszerzającej pole
analizy, gdyż pociągnęłoby to za sobą konieczność
zastosowania odmiennych metod i kryteriów doboru źródeł”.
Mówiąc o metodzie, odpowiedz sobie na pytanie czy
posługiwano się analizą dokumentów, czy metodą historyczną
(analizą wydarzeń z przeszłości), czy może komparatystyczną
(porównanie dwóch zjawisk, organizmów, instytucji...), albo
też korzystano z własnego kwestionariusza – ankiety i na tej
podstawie opracowywałeś dane statystyczne. 2) Ważne jest
omówienie źródeł i literatury przedmiotu: skąd wzięto
informacje do pisania (archiwa, źródła internetowe,

6
raporty…) , najważniejsze książki opracowania; można trochę
ponarzekać, że materiałów dotyczących jakiegoś konkretnego
rozwiązania brakuje, w związku z czym postanowiono zapełnić
tę luką swą pracą) 3) „Mam nadzieję, że niniejsza praca
przyczyni się do lepszego poznania zasad funkcjonowania...”
czegoś tam, dorobku i metod pracy misjonarzy gdzieś tam .
Uwaga! „Wstęp” i „Zakończenie” piszemy na końcu.

8. Rozdziały i podrozdziały
8.1. Rozdziały i podrozdziały to zasadnicza część pracy, rdzeń.
„Rozdział” proszę zaczynać od nowej stronicy, podrozdział
raczej nie. Numerować można cyframi arabskimi lub
rzymskimi. Wyróżnić graficznie tytuł i numer tak rozdziału,
jak i podrozdziału. Każdy rozdział powinien zawierać
przynajmniej dwa podrozdziały.
Rozdział wstępny nie może być rozdziałem
najobszerniejszym ze wszystkich, bo zwykle wprowadza on w
temat i jest powtórzeniem wielu rzeczy znanych. Dlatego
proponuję „oczytać się”, zrobić notatki, ale napisać go jako
ostatni.

8.2. Zasady pisowni języka religijnego: „Aneks” 11.

Ważny! Gdyż nadużywa się często dużej litery.

7
 9. Zakończenie
To swego rodzaju bilans pracy (klamra dla całości)
Stawia się tutaj raz jeszcze tezę pracy i jej uzasadnienie.
Ocenia się także na ile i jak udało się tę udowodnić (obalić)
zakładaną we wstępie tezę.
Można wyciągnąć wnioski z poszczególnych rozdziałów (nie
omawiasz ich treści, jak we wstępie, ale mówisz, jakie z nich
płyną wnioski (we „Wstępie” nie przedstawia się wniosków!);
także rozdział wstępny: uzasadniasz dlaczego go przedstawiłeś
tak a nie inaczej, np. „wprowadza on w tło pracy misyjnej,
ukazuje jej uwarunkowania geograficzne, klimatyczne,
środowisko kulturowe, historię, itp.
Podaje się ograniczniki – czyli stwierdzenia, które fragmenty
pracy świadomie zostały zawężone, gdyż np. wykraczają poza
temat: „wiem, że o tym i o tym można napisać więcej, ale z
braku miejsca i z tego prostego powodu, że za bardzo
wykracza to poza sedno i główne zagadnienia nas interesujące,
ograniczam się jedynie do lekkiego zaznaczenia tego
problemu, bez wdawania się w zbędne, moim zdaniem,
szczegóły”.
Dobrze jest też tu dorzucić kilka uwag „od siebie”
dotyczących np. przyszłości omawianego tematu, opinii
w kwestii dalszego rozwoju sytuacji, rokowań, nadziei,
wątpliwości etc., które wywołują fakty opisane w pracy.
Można też tutaj wskazać na inne, potrzebne pole badań
związane z pracą, które nie zostało uwzględnione ze względu
na wąski temat i objętość pracy.

10. Bibliografia
7.1. Bibliografia powinna zawierać wszystkie pozycje
wykorzystane w pracy (i tylko wykorzystane pozycje), nawet
jeśli są one tylko wspomniane w przypisach. Także pozycje
zamieszczone na stronach internetowych.

8
7.2. W pracach o charakterze teologicznym zwykle na
pierwszym miejscu uwzględnia się dokumenty Kościoła.
Można je wtedy umieścić w „źródłach”. Przy wielu pracach
misjologicznych o charakterze bardziej historycznym można je
wyodrębnić ze źródeł.

7.3. Wzór: „Aneks” 6.

11. Aneksy
11.1. Aneksy nie stanowią integralnej części pracy. Są
dodatkiem, ale bardzo pożądanym. Zawierać mogą mapy,
zestawienia statystyczne, wykresy, dane, do których
odwołujemy się w tekście. Z reguły nie są one przedrukiem
czy najzwyklejszą kopią materiałów ogólnodostępnych,
drukowanych. Powinniśmy się do nich odwołać w przypisach
lub w tekście przynajmniej jeden raz, by „usprawiedliwić” ich
istnienie.

11.2. W pracach o dorobku polskich misjonarzy proszę o

przygotowanie aneksu „Alfabetyczny spis polskich misjonarzy
pracujących w …”

11.3. Wzór biogramu misjonarza: por. Aneks 7.

12. Cytaty i przypisy

12.1. Cytaty
Powinny być w pracy magisterskiej i to dość dużo , ale
zawsze zaznaczone (cudzysłów, bądź kursywa – proponuję
cudzysłów). Jeśli cytat nie jest zaznaczony wyraźnie – to
plagiat. Przyjmuje się też /jest to raczej zwyczaj/, że
pojedynczy cytat nie powinien być dłuższy niż 14 wierszy.

9
Cytujemy np. tak: „Tu jest tekst cytowany przez Ciebie
[z wtrąceniami – A.B.], który dobrze jest też wysunąć poza
normalny akapit i czasami podkreślić [podkr. A.B] co
ważniejsze Twoim zdaniem fragmenty [zauważ, że wtrącenia
są zwykłą czcionką – A.B.] i z przypisem na końcu”1. Po
przypisie proszę postawić kropkę.

12.2. Przypisy
W przypisach umieszcza się źródła cytowanych fragmentów
oraz danych. Dobrze jest także, jak niektóre przypisy są
poszerzeniem o jakieś informacje, zawierają uwagi,
wyjaśnienia, wskazują inna literaturę, odmienne opinie u
innych autorów, wyjaśniają niektóre skróty, tłumaczą obce
pojęcia, itp. Słowem, jeśli przypisy są zróżnicowane. Bardzo
proszę umieszczać je u dołu strony [przypisy dolne]. Ich
numeracja – arabska. Jeśli przypis odnosi się do cytatu, nie
dajemy „por.” („porównaj”; niektórzy różnicują „por.” i
„zob.”), w innych dajemy „por.”. Można używać skrótów
łaciny np. „ibidem” („tamże” – chodzi o wykorzystaną
pozycję, która jest w poprzednim przypisie jako ostatnia),
„op.cit.” („dz.cyt” – „dzieło cytowane” – jeśli było raz
cytowane, można podać samo nazwisko i imię – autor tylko
ma jedno przytaczane w całym tekście dzieło; lub też
nazwisko, imię oraz tytuł lub jego skrót), itp. Osobiście
proponuję nazewnictwo polskie.

12.3. Przykłady zróżnicowanych przypisów: „Aneks” 8.

12.4. Uproszczone zasady tworzenia przypisów: „Aneks” 9.

12.4. Przypisy bibliograficzne dotyczące dokumentów

elektronicznych i ich części: „Aneks” 10.
1
Nazwisko, imię, tytuł, wydawnictwo, miejsce i rok wydania –
zauważ, że pisane zwykłą czcionką, bez żadnych tam pochyleń i
innych ozdobników. I bez cudzysłowia przy tytule pracy!!!

10
 13. Formalności: praca licencjacka
(licencjat kanoniczny)

Dokumenty, które należy złożyć przed egzaminem

licencjackim [licencjat kanoniczny] (po II roku
doktoranckim):

13.1. Indeks i kartę z zaliczeniami.

13.2. Podanie do Dziekana Wydziału Teologicznego z prośbą
o dopuszczenie do egzaminu licencjackiego i wyznaczenie
terminu egzaminu licencjackiego zaakceptowane przez
Kierownika Studiów Doktoranckich. Por. „Aneks” 12.
13.3. Absolwenci Wydziału Teologicznego UKSW, którzy
uzyskali z pracy magisterskiej ocenę niższą niż 4,5 winni
złożyć pracę licencjacką.
13.4. Absolwenci innych Uczelni muszą posiadać w aktach
dwie pozytywne recenzje pracy magisterskiej kwalifikujące do
uznania jej jako pracę licencjacką. Dokumenty należy złożyć
w sekretariacie studiów doktoranckich.
NB. 1. Dokumenty, które należy złożyć po egzaminie
licencjackim: Dowód wpłaty 10 zł za dyplom licencjata
kościelnego. Dowód należy okazać w Dziekanacie Wydziału
Teologicznego. Dyplomy licencjackie są do odebrania
w Dziekanacie Wydziału Teologicznego.
NB.2. Tezy do egzaminu licencjackiego z misjologii – por.
„Aneks 13”.

11
 14. Formalności: rozprawa doktorska

Dokumenty, które trzeba złożyć do otwarcia przewodu

doktorskiego:

14.1. Podanie do Rady Wydziału z prośbą o otwarcie

przewodu doktorskiego i zatwierdzenie tematu pracy
doktorskiej (por. „Aneks” 14).
14.2. Życiorys naukowy z wykazem publikacji (por.
„Aneks” 15).
NB. Dokumenty należy złożyć w Dziekanacie Wydziału
Teologicznego

12
 Formalności: praca magisterska
Aneks 1.
_____________________

Warszawa, 3 marca 2004 r.

Anna Bielańska
Nr albumu 51972
(misjologia)

Do Rady Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o zatwierdzenie

tematu pracy magisterskiej pt. Wkład polskich fideidonistów

w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii, pisanej pod

kierunkiem ks. dra hab. Jarosława Różańskiego na seminarium

z misjologii.

Z wyrazami szacunku
Anna Bielanska

Podpis promotora:
JRozanski

13
Aneks 2.
___________________________

Warszawa, 14 kwietnia 2004 r.

Anna Bielańska
Nr albumu 51972
(misjologia)

Do Księdza Dziekana Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o dopuszczenie mnie

do obrony pracy magisterskiej pt. Wkład polskich
fideidonistów w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii,
pisanej na seminarium z misjologii pod kierunkiem ks. dra
hab. Jarosława Różańskiego. Proszę o wyznaczenie recenzenta
i daty obrony.
Proszę o pozytywne rozpatrzenie mej prośby.

Z wyrazami szacunku

Anna Bielanska

Podpis promotora:
JRozanski
____________________________

14
Aneks 3.
__________________________

Anna Bielańska

Wkład polskich fideidonistów

w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii

Praca magisterska
napisana na Wydziale Teologicznym
Katedra Historii Misji
pod kierunkiem
ks. dr. hab. Jarosława Różańskiego

UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO

Warszawa 2004

15
Aneks 4. Spis treści
____________________
SPIS TREŚCI
Wykaz skrótów …………………………...…………...…… 4
Wstęp ……………………………………………….....….... 5
1. Początki pracy polskich misjonarzy w Zambii …..….… 7
1.1. Początki misji katolickich w Zambii ……………... 8
1.2. Udział Polaków w ewangelizacji Zambii .………... 10
1.3. Sytuacja Kościoła po uzyskaniu niepodległości … 15
2. Początki i rozwój zaangażowania polskich
fideidonistów w Zambii ………………………………. 19
2.1. Wpływ encykliki Piusa XII na ożywienie misyjne
w Kościele polskim …………………….……...... 20
2.2. Formacja przyszłych polskich misjonarzy
fideidonistów …………………………………….. 24
2.3. Pierwsi polscy fideidoniści w Zambii …………… 29
2.4. Placówki przejęte oraz założone
przez polskich fideidonistów …...…..................... 37
2.5. Utworzenie formalnej grupy polskich
fideidonistów w Zambii ……………………..... 41
3. Rodzaje posługi misjonarskiej polskich fideidonistów 44
3.1. Głoszenie Ewangelii ………………………...…. 45
3.2. Posługa sakramentalna ……………………...….. 48
3.3. Praca z dziećmi i młodzieżą ………………....… 50
3.4. Troska o miejscowe powołania kapłańskie ……… 53
3.5. Pomoc w rozwoju społecznym ludności Zambii ... 56
3.6. Troska o inkulturację miejscowego Kościoła .…… 61
3.7. Zasługi polskich fideidonistów w Zambii
i ich plany na przyszłość …………………..…...... 63
Zakończenie ……………………………...………………... 67
Bibliografia …………………………...…………………… 69
Aneksy ……………………………….……………………. 75
1) Dane statystyczne …………………………………….. 75
2) Biogramy polskich fideidonistów w Zambii …………… 81

16
Aneks 5. Wykaz skrótów
__________________________
WYKAZ SKRÓTÓW

ACECCT – Association des Conférences Episcopales du

Congo, du Centrafrique et du Tchad – Stowarzyszenie
Konferencji Episkopatów Kongo, Republiki
Środkowoafrykańskiej i Czadu.
BF Breviarium Fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi
Kościoła. Oprac. S. Głowa SJ, I. Bieda SJ, Poznań
1988.
AK – „Ateneum Kapłańskie”, Włocławek 1909-
CT – „Collectanea Theologica”, Lwów 1931-39, 1949/50-
DC – „La documentation catholique”. Les questions actuelles,
chronique de la presse, Paris 1919-40, 1944-
EK – Encyklopedia Katolicka, Lublin.
HD – „Homo Dei”. Przegląd ascetyczno-duszpasterski
(obecnie Przegląd teologiczno-duszpasterski), Tuchów
1932-39, Wrocław 1940-56, Warszawa 1957-
KKK – Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994
[uwzględniono teksty poprawek zatwierdzone przez
Kongregację Nauki Wiary pismem z 25 kwietnia 1998
r.]
KPK – Kodeks Prawa Kanonicznego. Przekład polski
zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu, Poznań
1984.
NP – Jan Paweł II, Nauczanie papieskie, (red. F. Kniotek),
Poznań 1987-
NSD – Niższe seminarium duchowne.
WA – Wikariat apostolski.
WSD – Wyższe seminarium duchowne
ZMis – „Zeszyty Misjologiczne Akademii Teologii
Katolickiej”, Warszawa 1973-

17
ZNKUL – „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu
Lubelskiego”, Lublin 1958-
Aneks 6. Bibliografia
___________
BIBLIOGRAFIA

1. Dokumenty Kościoła
2. Źródła
3. Opracowania
4. Literatura pomocnicza

Nb. Te poszczególne działy mogą być modyfikowane. Mogą

także zawierać podpunkty. Podział musi być jednak logiczny.
__________________

Aneks 7. Biogramy misjonarzy

________________
Schemat biogramu

1. Nazwisko (czasem różne pisownie – uwzględnić))

2. Imię (imiona): świeckie i zakonne
3. Funkcja: zgromadzenie zakonne (lub FD – Fidei
donum), ksiądz, brat zakonny, siostra, misjonarz świecki
4. Urodzony: data i miejsce (miejscowość, diecezja czy
też region)
5. Krótko przebieg życia przez wstąpieniem do
zgromadzenia lub seminarium (szkoły, osiągnięcia
zawodowe czy inne ciekawsze)
6. Wstąpienie do nowicjatu, śluby wieczyste, święcenia:
podać datę, miejscowość i kraj
7. Data i miejsce śmierci (ewentualnie okoliczności) lub
też data opuszczenia misji w Afryce

18
 8. Przebieg pracy w kraju: placówki i rodzaj
wykonywanej posługi
9. Przebieg pracy na misjach
• Kiedy przybył
• Placówki misyjne: lata i rodzaj posługi
• uwzględnić zwłaszcza największe dokonania
na misjach lub jakieś cechy charakterystyczne
• Kiedy opuścił misje
• Ewentualnie wspomnienie gdzie obecnie
pracuje
10. Źródła: podać jak najwięcej i jak najdokładniej
• wykorzystane
• niewykorzystane, a znalezione

Uproszczony przykład:
EMANUEL GABYRYEL (GABRIEL), jezuita, ks., ur. 24
XII 1848 w Miliczu na Śląsku, wst. 23 III 1867 w Starej Wsi,
wyświęcony 14 III 1880 w Krakowie, zm. 2 VIII 1885 w
Nahmasugo k. Zumbo.
Wychowawca w konwikcie w Tarnopolu 1873-77. Pierwszy
polski misjonarz w Afryce. W 1880 wyjechał do Mozambiku.
Działał najpierw w Mopea, zabiegając o utrzymanie misji
katolickiej, a następnie został wikariuszem biskupa
Mozambiku Antonio de Silva i przełożonym stacji misyjnej w
Quelimane, a w 1884 przełożonym całej misji zambeskiej.
Zorganizował kolegium w Quelimane. Mianowany dodatkowo
w 1885 proboszczem w Zumbo, zmarł podczas uciążliwej
podróży w celu otwarcia tam stacji misyjnej.
Żródła: EK; NZ III 58; Grzebień L., Pionierski trud, dz. cyt., s.
18-24; O. Emmanuel G. NW (1912) nr 3, s. 585-599.

19
Aneks 8. Przykłady przypisów
________
Por. A. Miśkowiec, Idźcie i wy do winnicy, „Misje Dzisiaj”
(2003) nr 1, s. 14.
Por. W. Dobrzyński, Encyklika Piusa XII „Fidei donum” i jej
realizacja w Polsce, [mps], Warszawa 1976, s. 6.
Por. L. Grzebień, A. Kozłowiecki, Wśród ludu Zambii, t. 1,
Kraków 1977, s. 63.
Tamże, s. 291.
Por. F. Jabłoński, Założenia i praktyka przygotowania do
pracy misyjnej fideidonistów w Polsce, [w:], Przygotowanie
misjonarzy – założenia i praktyka, J. Różański (red.),
Warszawa 2004, s. 49.
Por. A. Sobiech, Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie
(1984-2000), [mps] Warszawa 2001, s. 21.
Zob. Aneks 1.
Por. Z. Szyfelbejn-Sokolewicz, dz. cyt., s. 56.
Nie jest to jednak samodzielna instytucja małżeństwa, w
której dwie kobiety stanowią rodzinę podstawową, a ojcem
dzieci (genitor) jest „tolerowany przez zwyczaj kochanek”,
jak sugerowałyby Z. Szyfelbejn-Sokolewicz, dz. cyt., s. 57; B.
Olszewska-Dyoniziak, Człowiek – kultura – osobowość,
Kraków 1991, s. 103. Maria Ch. Chikwe podkreśla, że zwyczaj
ten stanowi jedynie formę małżeństwa, nałożoną na istniejący
już, zawarty prawnie związek lub po jego wygaśnięciu.
Zwyczaj ten ma na celu zachowanie ciągłości rodu ojca
kobiety, która wyjątkowo przejmuje funkcje mężczyzny,
umożliwia również kobietom dziedziczenie w swym lineażu.
M.Ch. Chikwe, The concept of marriage in Igbo traditional
society, Roma 1997, s. 42; M. Gluckman, Kinship and
Marriage among the Lozi of Nothern Rhodesia and the Zulu
of Natal, w: A.R. Radcliffe-Brown, D. Forde (red.), dz. cyt,
s. 184. Por. także wife-marriage u Nuerów A. Hoebel, Man in
the Primitive World. An Introduction to Anthropology, New York
1958, s. 311-312.

20
„U Mande tacy »bracia« uważają się nawet za »bliźniaków«
(flam), a ich dzieci zobowiązane są mówić do wszystkich
ideacyjnych braci rodzonego ojca również »ojcze« (fa).” Z.
Komorowski, Wprowadzenie do socjologii Afryki, Warszawa
1978, s. 29.
Zagadnienie rodziny zostanie szczegółowo omówione w
paragrafie drugim.
Rozróżnienie to jest jednak umowne i rzadko stosowane.
Zofia Sokolewicz na określenie obu rodzajów grupy
pochodzenia używa słowa „ród”, zaś Andrzej Zajączkowski
posługuje się tylko terminem „klan”. Na gruncie antropologii
anglojęzycznej za podobnym rozróżnieniem opowiadał się S.F.
Nadel. Oprócz słowa „clan”, na oznaczenie matrylinearnej
grupy pochodzenia, korzysta on z wprowadzonego przez
siebie terminu „gens” dla grupy patrylinearnej. S.F. Nadel,
Dual descent in the Nuba Hills, w: A.R. Radcliffe-Brown,
D. Forde (red.), dz. cyt., s. 333. Mimo braku
usystematyzowania teminologii związanej z tym
zagadnieniem, w pracy tej przyjęto rozróżnienie na ród
patrylinearny i klan matrylinearny; zaś na określenie ogólne tej
kategorii pokrewieństwa używane będą oba terminy
wymiennie.
E. Rzewuski, M. Włodkowska, Przedmowa, [wstęp do] A.
Wińcza, Wspaniali Masajowie, Katowice 1976, s. 17.
„May God bless you, may you have children and rear them.
Live in peace and do not fight. Our son-in-law, do not
maltreat your wife. Our daughter, obey your husband. May
God give you long life.” Tamże, s. 78.

21
Aneks 9. Uproszczone zasady tworzenia przypisów
________________

Uproszczone zasady tworzenia przypisów

Aneks 10, Przypisy bibliograficzne dotyczące

dokumentów elektronicznych i ich części
________________

Przypisy bibliograficzne dotyczące dokumentów

elektronicznych i ich części

Norma, przeznaczona jest do stosowania w celu sporządzania

przypisów dotyczących dokumentów elektronicznych oraz
w celu włączenia do bibliografii załącznikowej i formułowania
powołań w tekście odpowiadających właściwym pozycjom tej
bibliografii.
Podajemy wyłącznie elementy obowiązkowe opisu w
postaci legendy - najpierw z objaśnieniami ogólnymi, potem
dla konkretnych przykładów.
1. Odpowiedzialność główna: autor (dopuszczalny skrót
imienia) lub ciało zbiorowe; jeżeli osoba lub ciało
zbiorowe ponoszące główną odpowiedzialność za
dzieło nie są podane w dokumencie, ten element
należy pominąć i pierwszym elementem opisu będzie
tytuł
2. Tytuł: w formie występującej w źródle.
3. Typ nośnika: podajemy w nawiasach kwadratowych;
może to być [online], [CD-ROM], [dyskietka]
4. Wydanie: wydanie, wersja (np. wyd. 5, wersja 3.5)
5. Miejsce wydania: podajemy, o ile potrafimy je ustalić;
jeżeli informacja pochodzi spoza źródła podajemy ją w

22
 nawiasach kwadratowych, jeżeli jest podana w źródle
zamieszczamy ją w oryginalnym języku.
6. Wydawca: może być forma pełna lub skrócona.
7. Data wydania: rok; jeżeli nie można go określić,
podajemy datę "copyright", przy czym dla
dokumentów dostępnych online, które ukazują się
przez więcej niż jeden rok, możemy w ogóle pominąć
to pole i podać datę dostępu (w polu data dostępu)
ujętą w nawiasy kwadratowe.
8. Data aktualizacji: podajemy datę jeśli jest ona znana.
9. Data dostępu: dla dokumentów online.
10. Warunki dostępu: dla dokumentów online [adres
strony].

A) Książki:
Przykład 1
Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych i zwrotów
obcojęzycznych [CD-ROM]. Wersja 1.0.3.16 Łódź: PRO-media
CD, 1998. Aktualizowane w dniu 25.11.1998.

Przykład 2
Carroll L., Alice's adventures in Wonderland [online],
[Dortmund, Niemcy], WindSpiel, November 1994,
[dostęp: 10 lutego 1995], dostępny w World Wide Web:
http://www.germany.eu.net/books/carroll/alice.html.

Przykład opisu rozdziału książki elektronicznej:

McConnell W.H., Constitutional history, [w:] The
Canadian encyclopedia [CD.-ROM]. Macintosh version
1.1. Toronto: McClelland & Stewart, c. 1993.

B) Artykuły:

23
 Przykład 1:
Bobińska M., Ryzykowny kurs, [w:] Gazeta Prawna [online],
2002-06-03, nr 105/2002 [dostęp 27 marca 2003]. s. 2.,
dostępny w Internecie: <http://archiwum.infor.pl/gp/index.php?
str=s&P180=I02.2002.105.00000020a>.

Przykład 2
Journal of Technology Education [online],
Blacksburg (Va.): Virginia Polytechnic Institute and State
University, 1989- [dostęp: 15 marca 1995], półrocznik,
dostępny w Internecie: gopher://borg.lib.vt.edu:70/1/jte.
ISSN 1045-1064

Przykład opisu strony internetowej:

Annual report for the year 2001-2002 [online],
Cambridge: The University of Cambridge Library, 2004
[dostęp: 06-05-2004], dostępny w Internecie:
http://www.lib.cam.ac.uk/About/annual_report_2001-
2.pdf

24
Aneks 11. Zasady pisowni języka religijnego
________________

Z asady
pisowni
słownictwa
religijnego
(Dokument nieznacznie skrócony)

25
 1. PRZEBIEG PRAC

W dniach 21 I 2003 roku, 25 II 2003 roku i 25 III 2003 roku

odbyły się posiedzenia zespołu roboczego Komisji Języka
Religijnego Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN, w
których udział wzięli zarówno członkowie Komisji, jak i
goście zaproszeni jako eksperci w dziedzinie normy
ortograficznej. Celem spotkań nie była zmiana istniejących
przepisów ortograficznych, lecz przedstawienie propozycji
ujednolicenia pisowni słownictwa religijnego, uściślenia
niektórych reguł, niekiedy podanie dodatkowego uzasadnienia
istniejących norm. Za pożądane uznano ograniczenie użycia
wielkiej litery, jednak z zachowaniem możliwości jej
zastosowania ze względów grzecznościowych, emocjonalnych
lub dla podkreślenia szczególnej ważności.
Rada Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii
Nauk zatwierdziła poniższe ustalenia na posiedzeniu
plenarnym w dniu 7 V 2004 roku.

2. USTALENIA PISOWNI

2.1. Nazwy sakramentów świętych

Nazwy sakramentów świętych, np.: chrzest, bierzmowanie,
komunia święta, piszemy zasadniczo małą literą (wyjątki :
Eucharystia, Najświętszy Sakrament, Przenajświętszy
Sakrament). Możliwe jest także użycie wielkiej litery ze
względów religijnych, np. wyrażenie Komunia Święta użyte
jako synonim Najświętszego Sakramentu, albo ze względów
emocjonalnych, np. jako nazwa uroczystości, która jest
ważnym wydarzeniem w życiu człowieka, np. I Komunia
Święta, Chrzest Święty, Konfirmacja (u protestantów).

2.2. Nazwy okresów liturgicznych

Nazwy okresów liturgicznych piszemy w zasadzie małą
literą, np.: adwent, wielki post, oktawa (wyjątek: Wielki

26
Tydzień). Możliwe jest jednak także użycie wielkiej litery,
zwłaszcza w tekstach o charakterze religijnym.

2.3. Nazwy świąt

Nazwy świąt piszemy dużą literą (wszystkie człony nazwy)
np.: Boże Narodzenie, Wielkanoc, Środa Popielcowa (i
Popielec), Wniebowzięcie, Boże Ciało, Zielone Świątki,
Zaduszki, Dzień Zaduszny, Niedziela Wielkanocna, Niedziela
Zmartwychwstania, Poniedziałek Wielkanocny, Wielki
Czwartek, Wielki Piątek, Wielka Sobota.
Wyrazy: święto, dzień zapisujemy małą literą, jeśli nie są
integralną częścią nazwy (jeśli mogą być pominięte, a nazwa
będzie zrozumiała), w przeciwnym wypadku stosujemy dużą
literę: święta Bożego Narodzenia, święta Wielkanocy, dzień
Wszystkich Świętych, ale Dzień Zaduszny (jeśli chodzi o święta
wielkanocne, oba wyrazy piszemy małą literą, ponieważ jest to
peryfraza Wielkanocy).
Wyraz Wigilia piszemy dużą literą jako nazwę dnia
poprzedzającego Boże Narodzenie, natomiast wigilia małą
literą w znaczeniu nazwy wieczerzy, przyjęcia, oraz jako
nazwę dnia poprzedzającego inny dzień. Wyraz gwiazdka,
który może być zarówno nazwą dnia (dni) świątecznych, jak i
nazwą zwyczaju, w obu znaczeniach piszemy małą literą ze
względu na odcień potoczności.
Nazwy obrzędów, zabaw i zwyczajów związanych z danym
świętem piszemy małą literą, np.: andrzejki, mikołajki,
pawełki, dyngus, lany poniedziałek.
Nazwy typu: pierwszy piątek miesiąca, szabat (szabas, sabat)
piszemy małą literą, podobnie jak niedziela.

2.4. Nazwy godności, tytułów, urzędów kościelnych

Nazwy te piszemy zasadniczo małą literą, np.: ojciec, ksiądz,
papież, biskup (z wyjątkiem tekstów okolicznościowych,
listów itd. - wówczas stosujemy wielką literę ze względów
grzecznościowych lub emocjonalnych). Piszemy ojciec święty

27
małymi literami, dopuszcza się jednak stosowanie wielkiej
litery ze względów emocjonalnych, czyli Ojciec Święty.
Pełne oficjalne nazwy jednoosobowych urzędów piszemy
dużą literą (wszystkie człony), np.: Przewodniczący
Konferencji Episkopatu Polski.
Nazwy członków i członkiń zakonów piszemy małą literą,
np. oo. franciszkanie, małe siostry Jezusa (nie są to nazwy
zakonów jako instytucji, tylko nazwy członków) .

2.5. Nazwy instytucji i jednostek organizacyjnych

Kościoła
Piszemy tylko wielką literą Kościół w znaczeniu organizacji,
instytucji, ogółu wiernych. Określenia odłamów
wyznaniowych piszemy małą literą, czyli Kościół katolicki,
Kościół prawosławny, Kościół ewangelicko-augsburski.
Natomiast jeśli mamy do czynienia z oficjalną zarejestrowaną
nazwą własną organizacji, piszemy dużą literą wszystkie
człony, np.: Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny w RP,
Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP, Kościół Starokatolicki
Mariawitów w RP, Kościół Rzymskokatolicki oraz Kościół
Katolicki (obie nazwy funkcjonują jako oficjalne).
Nazwy kościelnych jednostek administracyjnych, np.:
archidiecezja krakowska, parafia, prowincja, kustodia, a także
nazwy urzędów, np.: kuria metropolitalna, kapituła generalna
piszemy w zasadzie małą literą, chyba że są to oficjalne
nazwy, wówczas piszemy dużą literą wszystkie człony, np.:
Kuria Metropolitalna Archidiecezji Krakowskiej, Prowincja
św. Antoniego z Padwy i bł. Jakuba Strzemię (również
wyrażenia typu: XIX Kapituła Generalna traktujemy jako
nazwy własne). Nazwę episkopat piszemy zasadniczo małą
literą w znaczeniu ogółu biskupów, możliwe jest jednak
również użycie wielkiej litery (Episkopat) w odniesieniu do
instytucji, którą jest Konferencja Episkopatu Polski. Piszemy
episkopat polski, uznając polski za przymiotnik, lub episkopat
Polski, mając na myśli rzeczownik w dopełniaczu.

28
 2.6. Nazwy budynków i obiektów
Nazwy te piszemy małą literą, np.: kościół, bazylika, katedra,
sanktuarium. W przypadku nazw własnych piszemy dużą literą
tylko ten człon, od którego zaczyna się właściwa nazwa
własna, np.: kościół Mariacki, kościół Dominikanów i (kościół
Ojców Dominikanów), kościół Świętego Marka (ale skrót
piszemy zawsze małą literą, zatem: kościół św. Marka, kościół
oo. Dominikanów), kościół pod wezwaniem (pw.) Świętego
Wojciecha, sanktuarium Świętego Józefa (wyjątkowo
Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, ponieważ rzeczownik
sanktuarium jest w tym wypadku integralną częścią nazwy
własnej), kościół Na Skałce (ale katedra na Wawelu, katedra
wawelska – ponieważ to nie jest właściwa nazwa własna).
Powyższe nazwy jako napisy umieszczone na budynku
zaczyna się od dużej litery, ponieważ jest to początek nowego
tekstu. Możliwa jest również pisownia kościół dominikanów,
jeśli dominikanów nie jest nazwą własną budynku, lecz jedynie
wyrażeniem określającym kościół, który należy do
dominikanów, a może nosić jakąś inną nazwę, nieistotną w
kontekście.
Rzeczownik bazylika wyjątkowo pisze się dużą literą w
nazwach siedmiu bazylik patriarchalnych, zwanych również
większymi (Bazylika Świętego Jana Chrzciciela na Lateranie,
Bazylika Matki Boskiej Większej, Bazylika Świętego Pawła za
Murami, Bazylika Świętego Piotra, Bazylika Świętego
Wawrzyńca w Rzymie, Bazylika Świętego Franciszka w Asyżu i
Bazylika Najświętszej Maryi Panny od Aniołów w Asyżu),
ponieważ w tym wypadku rzeczownik ten stanowi część
nazwy własnej.

2.7. Nazwy modlitw

Nazwy gatunkowe modlitw piszemy małą literą, jak litania,
akt strzelisty, natomiast nazwy własne konkretnych modlitw
traktujemy jak tytuły utworów literackich, czyli tylko pierwszy
wyraz zapisujemy dużą literą, np.: Gorzkie żale, Litania do

29
Najświętszej Maryi Panny. Godzinki mogą być zarówno nazwą
gatunkową, jak i własną - odpowiednio do tego zapisujemy
dużą lub małą literą (częściej dużą, bo zazwyczaj mamy na
myśli konkretne Godzinki ku czci Najświętszej Maryi Panny).
Podobnie np. Modlitwa za zmarłych (jako tytuł konkretnej
modlitwy) lub modlitwa za zmarłych (jako nazwa odmiany
gatunkowej). W nazwach: Modlitwa Pańska, Anioł Pański
zapisujemy dużą literą również drugi człon, ponieważ jest to
przymiotnik dzierżawczy.
2.8. Nazwy nabożeństw
Nazwy nabożeństw (w tym mszy św.) zapisujemy zasadniczo
małą literą, np.: msza święta, liturgia święta (jako
odpowiednik mszy św. w Kościele prawosławnym), roraty,
suma, pasterka, droga krzyżowa, różaniec, nabożeństwo
majowe. Możliwe jest także użycie wielkiej litery w stosunku
do nazw Msza Święta, Liturgia Święta, zwłaszcza w tekstach o
charakterze religijnym.
Nazwy części mszy świętej zapisujemy małą literą, np.
liturgia eucharystyczna, sanctus (ale jako tytuł modlitwy
Sanctus piszemy dużą literą).

2.9. Nazwy osobowe

Wielką literą piszemy nazwy własne (wszystkie człony), np.:
Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty, Jezus Chrystus, Jahwe,
Jehowa, Matka Boska, Bogurodzica, Madonna (tylko w
odniesieniu do Matki Boskiej), św. Jan Ewangelista, św. Jan
Chrzciciel, św. Jan z Dukli (przyimki wchodzące w skład
nazwy piszemy małą literą, chyba że występują w pozycji
początkowej nazwy).
Zestawienie święty mikołaj pisze się małą literą, jeśli nie
chodzi o konkretnego świętego, np. Wynajął świętego
mikołaja, Tata przebrał się za świętego mikołaja, Przed
świętami na ulicach i w supermarketach pojawia się mnóstwo
świętych mikołajów.

30
 Jednowyrazowe określenia Boga, np.: Opatrzność, Mesjasz,
Odkupiciel, Zbawiciel piszemy dużą literą.
Peryfrazy Boga pisze się wariantywnie dużą lub małą literą,
np.: Ojciec Niebieski / ojciec niebieski, Słowo Wcielone /
słowo wcielone, Trzy Osoby Boskie / trzy osoby boskie.
Powyższa zasada stosuje się również do peryfrastycznych
określeń Matki Boskiej, np.: Gwiazda Zaranna / gwiazda
zaranna, Pocieszycielka Strapionych / pocieszycielka
strapionych, Królowa Anielska / królowa anielska. Dodatkowe
określenia identyfikujące, zwykle związane z konkretnym
wizerunkiem, piszemy dużą literą, np. Matka Boska
Nieustającej Pomocy, Matka Boska Śnieżna.
Zaimki odnoszące się do Boga również można zapisywać
dużą lub małą literą, np. On / on, Jego / jego, Twój / twój.
Zaimki zwrotne się / siebie piszemy małą literą.
Jeżeli nazwa osobowa nie jest jednostkowa, zasadniczo
używamy małej litery, np.: apostoł, anioł, archanioł, anioł
stróż, szatan. Natomiast piszemy wielką literą, jeśli nazwa ta
stanowi indywidualizujący składnik nazwy własnej, np.: św.
Paweł Apostoł, św. Michał Archanioł. Nazwę Antychryst /
antychryst, piszemy wariantywnie dużą i małą literą (ale w
znaczeniu przenośnym oczywiście tylko małą literą).
Rozróżnienie to ma oparcie we właściwościach fleksyjnych
rzeczowników, bowiem rzeczownik oznaczający istotę
jednostkową nie odmienia się przez liczby.
Pierwszy człon nazw: ojcowie Kościoła, doktorowie
Kościoła piszemy w małą literą (drugi człon zawsze dużą,
wbrew słownikowi ortograficznemu!).

2.10. Nazwy (tytuły) utworów (książek, rozpraw,

artykułów, pieśni, dzieł sztuki, dokumentów itp.)
W nazwach tych piszemy dużą literą pierwszy wyraz tytułu
(również incipitu, np. W żłobie leży).
W tytułach ksiąg uznanych za objawione w danej wspólnocie
religijnej używamy dużej litery we wszystkich członach z

31
wyjątkiem przyimków, zgodnie z rozpowszechnionym
zwyczajem językowym, np.: Księga Mądrości, Księga
Wyjścia, Pieśń nad Pieśniami, Pierwsza Księga Królewska,
Księgi Wedy, także oczywiście: Pismo Święte, Stary
Testament, Nowy Testament (skróty ST, NT zapisujemy bez
kropek). Wyraz Ewangelia jako nazwę księgi i jednocześnie
opis życia Chrystusa piszemy dużą literą (np. Ewangelia św.
Jana, cztery Ewangelie). W stosunkowo rzadszych użyciach
piszemy ewangelia jako nazwa gatunku literackiego oraz jako
nazwa części mszy świętej, (np. Przyszedł do kościoła po
ewangelii).
Wyraz Dekalog zapisujemy dużą literą jako nazwę własną
(tytuł) tekstu (natomiast w znaczeniach przenośnych, np.
zbioru zasad życiowych jakiejś osoby piszemy wspomniany
wyraz małą literą). Podobnie zapisujemy Dziesięć Przykazań
(Bożych) i Dziesięcioro Przykazań (Bożych) jako tytuł, np. w
katechizmie, ale używa się także pisowni małą literą: dziesięć
(lub dziesięcioro) przykazań (Bożych), jeśli chodzi o
konstrukcję składniową, połączenie liczebnika z
rzeczownikiem, np. Na co dzień pamiętał o siedmiu z
dziesięciu przykazań.
Nazwy przekładów Biblii – Septuaginta i Wulgata piszemy
dużymi literami.
Nazwy dokumentów, jak: encyklika, adhortacja, konstytucja,
dekret, list pasterski, piszemy dużą literą tylko wtedy, gdy są
one konieczną i nieodłączną częścią tytułu, np. Konstytucja o
Kościele w świecie współczesnym. Natomiast jako nazwy
gatunkowe zapisujemy wymienione wyrazy małą literą.

2.11. Nazwy wydarzeń zbawczych

Nazwy wydarzeń, np.: zwiastowanie (ale Zwiastowanie jako
nazwa święta oczywiście wielką literą), sąd ostateczny,
ostatnia wieczerza piszemy małą literą, istnieje jednak
możliwość użycia wielkiej litery ze względów religijnych (dla

32
podkreślenia szczególnej ważności), np.: wcielenie lub
Wcielenie, odkupienie lub Odkupienie.

2.12. Nazwy rzeczy mających charakter symboli

religijnych oraz nazwy miejsc
Nazwy rzeczy, np. krzyż, różaniec zapisujemy małą literą,
możliwe jest także użycie dużej litery, zwłaszcza w stosunku
do wyrażenia Krzyż Święty. Wieczernik traktujemy jako nazwę
własną miejsca i piszemy dużą literą. Również wyrażenie
Gwiazda Betlejemska uważa się za nazwę własną (także dla
odróżnienia od gwiazda betlejemska w znaczeniu 'roślina,
zwana też poinsencją'. Nazwy miejsca: Ziemia Święta, Ziemia
Obiecana piszemy dużymi literami (ale: ziemia obiecana w
znaczeniu przenośnym).

2.13. Nazwy obchodów, rocznic i jubileuszy

Nazwy typu: Światowy Dzień Młodzieży, Rok Święty, Rok
Jubileuszowy piszemy dużymi literami (ale jako nazwa
niejednostkowa - małymi literami, np. lata święte, lata
jubileuszowe).

2.14. Nazwy ruchów religijnych

Nazwy te piszemy dużymi literami tylko wtedy, gdy są
oficjalnymi nazwami organizacji, np. Odnowa w Duchu
Świętym, Ruch Światło-Życie. Natomiast jako określenia
potoczne - małymi literami, np. charyzmatycy, oaza.

2.15. Nazwy pojęć abstrakcyjnych

Nazwy pojęć piszemy małą literą z możliwością użycia
wielkiej litery (dla podkreślenia ważności pojęcia), np. łaska
Boża / Łaska Boża, opatrzność Boża / Opatrzność Boża, męka
Pańska / Męka Pańska, królestwo Boże / Królestwo Boże,
Boża prawda / Boża Prawda, Boże miłosierdzie / Boże
Miłosierdzie (wyrazy: Boży, Pański w powyższych nazwach
piszemy dużą literą jako przymiotniki dzierżawcze).

33
 Nazwy: Stare Przymierze, Nowe Przymierze piszemy
wielkimi literami, podobnie jak Stary Testament, Nowy
Testament.
Nazwy: historia zbawienia, ofiara mszy świętej, katolicka
nauka społeczna, tradycja apostolska piszemy zasadniczo
małą literą.
Wyrażenie tradycja piszemy małą literą w znaczeniu zbioru
zwyczajów, ale jako źródło Objawienia - dużą literą: Tradycja.
Wyrażenie prawo Mojżeszowe piszemy małą literą, ale jako
nazwę Pięcioksięgu - dużą literą (przymiotnik Mojżeszowy
piszemy dużą literą jako dzierżawczy).
Nazwę New Age zapisujemy tylko w taki sposób, bez
wariantów.

2.16. Nazwy soborów

Nazwy soborów piszemy wariantywnie małą lub wielką
literą (wszystkie człony), ponieważ mogą być rozumiane
zarówno jako nazwy wydarzeń historycznych - wówczas małą
literą, np. W czasie soboru watykańskiego II zmarł Jan XXIII,
jak i jako nazwy instytucji (zorganizowanych zgromadzeń),
np. Sobór Watykański II uchwalił Konstytucję o liturgii
(możliwy jest także inny szyk wyrazów z liczebnikiem
porządkowym w pozycji inicjalnej, np.: II Sobór Watykański).

2.17. Inne nazwy

Nazwy takie, jak: ciało i krew Pańska, chleb życia, lud
Boży, naród wybrany piszemy małymi literami z
możliwością użycia dużej litery ze względów religijnych,
emocjonalnych itp. Wyrazy Boży / boży, Boski / boski w
zależności od kontekstu mogą być pisane dużą lub małą
literą (jako przymiotnik dzierżawczy od imienia
własnego - dużą literą, jako przymiotnik jakościowy -
małą literą).

34
 Formalności: praca licencjacka
Aneks 12.
______________________
Warszawa, 14 kwietnia 2004 r.
Anna Bielańska
Nr albumu 51972
(misjologia)

Do Księdza Dziekana Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o dopuszczenie mnie

do egzaminu licencjackiego oraz wyznaczenie terminu tego
egzaminu.

Z wyrazami szacunku

Anna Bielanska

Podpis Kierownika Studiów Doktoranckich:

Profesor

35
Aneks 13. Tezy do egzaminu licencjackiego z misjologii
______________________
Tezy do egzaminu licencjackiego z misjologii

1. Misyjne dokumenty Magisterium Kościoła XX wieku

2. Teologiczne uzasadnienie działalności misyjnej
Kościoła
3. Cele działalności misyjnej Kościoła
4. Realizacja dzieła misyjnego
5. Misje według Soboru Watykańskiego II i enc.
Redemptoris missio
6. Historia misji w starożytności i średniowieczu
7. Historia misji w czasach nowożytnych
8. Misje a pomoc w rozwoju
9. Misje a wyzwolenie i obrona praw człowieka
10. Inkulturacja misyjna
11. Misje a dialog międzyreligijny
12. Misje a ruch ekumeniczny
13. Islam – religia państwa i prawa
14. Religie synkretyczne w krajach misyjnych
15. Misjonarze polscy w świecie

36
 Formalności: rozprawa doktorska
Aneks 14
______________________
Warszawa, 3 czerwca 2004 r.
Mgr Anna Bielańska
ul. Kubusia Puchatka 14
02-075 Warszawa
Nr albumu 51972
(misjologia)

Do Rady Wydziału Teologicznego

Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
w Warszawie

Zwracam się z uprzejmą prośbą o otwarcie przewodu

doktorskiego, zatwierdzenie tematu pracy doktorskiej
i wyznaczenie promotora.
Temat pracy brzmi: Zakładanie i dojrzewanie Kościoła w
Zimbabwe.
Jako studentka UKSW biorę udział w seminarium
doktoranckim prowadzonym przez ks. dr hab. Jarosława
Różańskiego, kierującego dotychczas moją pracą.

Z wyrazami szacunku
Anna Bielanska

Podpis promotora:
JRozanski

37
Aneks 15
______________________
Warszawa, 3 czerwca 2004 r.
Mgr Anna Bielańska
ul. Kubusia Puchatka 14
02-075 Warszawa
Nr albumu 51972
(misjologia)

Życiorys

Mgr Anna Bielańska urodziła się … w Warszawie.

W Warszawie ukończyła XXV Liceum Ogólnokształcące
w klasie o profilu humanistycznym. Później studia teologiczne
(specjalizacja misjologia) na Uniwersytecie Kardynała Stefana
Wyszyńskiego w Warszawie, pt. pt. Wkład polskich
fideidonistów w rozwój Kościoła katolickiego w Zambii
(Warszawa 2004), pisanej pod kierownictwem ks. dra hab.
Jarosława Różańskiego na seminarium z misjologii.
Podczas studiów misjologicznych pracowała aktywnie
w Naukowym Kole Misjologów, przygotowując kolejne
edycje Misyjnej Olimpiady Znajomości Afryki, sympozja
misjologiczne oraz wystawy fotograficzne. Prowadziła także
cykl spotkań z misjonarzami.
Mgr Anna Bielańska jest także autorką 2 artykułów
naukowych, dotyczących misji, opublikowanych w „Annales
Missiologici” oraz 3 artykułów popularno-naukowych,
opublikowanych na łamach „Misyjnych Dróg”.

Wykaz publikacji
1. …
2. …
3. …
4. …
5. …

38