Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 10 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 18 marca 2008 r.

(trzeci dzień obrad)

Wa r s z a w a
2008
 str.
TREŚĆ
10. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 18 marca 2008 r.)
str.
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153
Komunikaty
Sekretarz Poseł Michał Jaros . . . . . . . . . . . . 153
Punkt 12. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o ratyfikacji Traktatu z Lizbony
zmieniającego Traktat o Unii Euro-
pejskiej i Traktat ustanawiający Wspól-
notę Europejską, sporządzonego
w Lizbonie dnia 13 grudnia 2007 r. (cd.)
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer . . . . 154
Minister Spraw Zagranicznych
Radosław Sikorski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Karol Karski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Punkt 13. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy pu-
blicznej oraz ustawy o podatkach
i opłatach lokalnych
Poseł Sprawozdawca Stanisław Stec . . . . . . 159
Poseł Stanisław Żmijan . . . . . . . . . . . . . . . . . 160
Poseł Robert Telus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Leszek Deptuła. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Wiceprezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel . . . . . . . 164
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164
Punkt 14. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o rządowym projekcie ustawy
o Agencji Restrukturyzacji i Moderni-
zacji Rolnictwa
Poseł Sprawozdawca Józef Piotr Klim . . . . . 164
Poseł Norbert Raba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 165
Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . 166
Poseł Wojciech Pomajda . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 168
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 169
str.
str.
Poseł Michał Szczerba . . . . . . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Tomasz Piotr Nowak . . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Kazimierz Gołojuch . . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Zdzisław Czucha . . . . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 172
Poseł Robert Telus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Poseł Marek Matuszewski. . . . . . . . . . . . . . . 173
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Poseł Sławomir Neumann. . . . . . . . . . . . . . . 173
Poseł Wojciech Pomajda. . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 175
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak . . . . . . . . . . 175
Poseł Józef Piotr Klim . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Edukacji, Nauki
i Młodzieży oraz Komisji Spraw Zagra-
nicznych o rządowym projekcie ustawy
o ratyfikacji Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej
a Rządem Republiki Federalnej
Niemiec w sprawie założenia polsko-
-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu
im. Willy’ego Brandta w Warszawie,
sporządzonej w Warszawie 1 września
2005 r.
Poseł Sprawozdawca Jan Kuriata. . . . . . . . . 178
Poseł Dariusz Lipiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Poseł Kazimierz Moskal . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Poseł Bogusław Wontor . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Poseł Jan Filip Libicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Poseł Tomasz Piotr Nowak . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Renata Butryn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Kazimierz Gołojuch . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Izabela Leszczyna . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Ryszard Zawadzki . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Krzysztof Popiołek . . . . . . . . . . . . . . . . 185
Poseł Kazimierz Moskal . . . . . . . . . . . . . . . . 185
Poseł Piotr Waśko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 185
 str.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej Krystyna Szumilas . . . . . . . . . . . 185
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer . . . . . 186
Poseł Jan Kuriata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Punkt 16. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych oraz Komisji Finansów
Publicznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o Służbie Celnej
Poseł Sprawozdawca Krystyna Skowrońska . . . 188
Poseł Leszek Cieślik. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 190
Poseł Wiesław Woda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 190
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Tomasz Kulesza . . . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 193
Punkt 21. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej oraz o zmianie
niektórych innych ustaw
Punkt 22. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej oraz o zmianie
innych ustaw
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Poseł Maks Kraczkowski . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Poseł Andrzej Czerwiński . . . . . . . . . . . . . . . 200
Poseł Grzegorz Tobiszowski . . . . . . . . . . . . . 201
Poseł Zbigniew Kozak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
Poseł Bogdan Lis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
Poseł Jan Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Poseł Marek Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
Poseł Grzegorz Tobiszowski . . . . . . . . . . . . . 206
Poseł Tomasz Piotr Nowak . . . . . . . . . . . . . . 207
Poseł Tadeusz Arkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
Poseł Adam Rogacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 8. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym
projekcie ustawy o zmianie ustawy
Kodeks spółek handlowych (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
str.
Punkt 9. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Polityki Społecznej i Rodzi-
ny o rządowym i poselskim projektach
ustaw o uczestnictwie pracowników
w spółce powstałej w wyniku transgra-
nicznego połączenia się spółek (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 209
Punkt 10. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o:
1) poselskim projekcie ustawy o zmianie
ustawy o Biurze Ochrony Rządu,
2) przedstawionym przez prezydenta Rze-
czypospolitej Polskiej projekcie ustawy
o zmianie ustawy o Biurze Ochrony
Rządu oraz ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwy-
wiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Anty-
korupcyjnego, Straży Granicznej, Biura
Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich
rodzin (cd.)
Poseł Sprawozdawca Grzegorz Dolniak . . . . 209
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 209
Punkt 11. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Edukacji, Nauki
i Młodzieży o poselskim projekcie usta-
wy o nadaniu nowej nazwy Akademii
Ekonomicznej we Wrocławiu (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 210
Punkt 20. porządku dziennego: Spra-
wozdanie Komisji Kultury i Środków
Przekazu oraz Komisji Infrastruktury
o poselskim projekcie ustawy o zmianie
ustawy o radiofonii i telewizji i innych
ustaw – trzecie czytanie
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 210
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Poseł Andrzej Walkowiak . . . . . . . . . . . . . . . 211
Poseł Jerzy Wenderlich . . . . . . . . . . . . . . . . . 212
Poseł Grzegorz Napieralski . . . . . . . . . . . . . 212
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 213
Poseł Grzegorz Napieralski. . . . . . . . . . . . . . 214
Poseł Karol Karski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 214
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 215
Poseł Karol Karski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
Poseł Grzegorz Napieralski. . . . . . . . . . . . . . 215
Poseł Jacek Kurski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 216
Głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 216
 str.
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Poseł Paweł Kowal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Poseł Jacek Kurski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 218
Poseł Grzegorz Napieralski. . . . . . . . . . . . . . 218
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 218
Poseł Jarosław Kaczyński . . . . . . . . . . . . . . 219
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . 220
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220
Poseł Jacek Kurski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 221
Poseł Grzegorz Napieralski. . . . . . . . . . . . . . 221
Poseł Przemysław Gosiewski . . . . . . . . . . . . 222
Punkt 16. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych oraz Komisji Finansów
Publicznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o Służbie Celnej (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 223
Punkt 17. porządku dziennego: Głosowa-
nia nad poprawkami Senatu do ustawy
o zasadach uznawania kwalifikacji
zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej
Głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 224
Punkt 18. porządku dziennego: Głoso-
wania nad poprawkami Senatu do
ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektó-
rych innych ustaw
Głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 224
Punkt 19. porządku dziennego: Głosowa-
nia nad poprawkami Senatu do ustawy
o zmianie ustawy o rachunkowości
Głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 227
Punkt 13. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju
Wsi o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy pu-
blicznej oraz ustawy o podatkach
i opłatach lokalnych (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 228
Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Edukacji, Nauki
i Młodzieży oraz Komisji Spraw Zagra-
nicznych o rządowym projekcie ustawy
o ratyfikacji Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej
a Rządem Republiki Federalnej
Niemiec w sprawie założenia polsko-
-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu
im. Willy’ego Brandta w Warszawie,
str.
sporządzonej w Warszawie dnia 1 wrze-
śnia 2005 r. (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 229
Punkty 21. i 22. porządku dziennego (cd.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 229
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkty 21. i 22. porządku dziennego (cd.)
Poseł Kazimierz Gwiazdowski . . . . . . . . . . . 229
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 230
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Poseł Adam Gawęda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Poseł Marek Krząkała . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Poseł Janusz Cichoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Jarosław Pięta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Ryszard Zawadzki . . . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Piotr Stanke . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Jerzy Rębek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Marek Matuszewski . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Ewa Malik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Zbigniew Kozak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Maks Kraczkowski . . . . . . . . . . . . . . . . 239
Punkt 23. porządku dziennego: Pytania
w sprawach bieżących.
Poseł Lidia Staroń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 240
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak . . . . . . . . . . . . 241
Poseł Lidia Staroń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 242
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak . . . . . . . . . . . . 242
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 243
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 245
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 245
Poseł Stanisława Prządka . . . . . . . . . . . . . . . 246
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 246
Poseł Stanisława Prządka . . . . . . . . . . . . . . . 247
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Mirosław Maliszewski . . . . . . . . . . . . . 247
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Jan Borkowski . . . . . . 248
 str.
Poseł Mirosław Maliszewski . . . . . . . . . . . . . 249
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Jan Borkowski . . . . . . 249
Poseł Dariusz Lipiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
Poseł Agnieszka Kozłowska-Rajewicz . . . . . 251
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 251
Poseł Maria Nowak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 251
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Zbigniew Marciniak 252
Poseł Maria Nowak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 253
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Zbigniew Marciniak 253
Poseł Janusz Krasoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 254
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Czesława Ostrowska 255
Poseł Janusz Krasoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 255
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Czesława Ostrowska 256
Poseł Marek Wójcik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 256
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Krzysztof Hubert Łaszkiewicz . . . . . . . . . . . 256
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . 257
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Krzysztof Hubert Łaszkiewicz . . . . . . . . . . . 257
Poseł Beata Kempa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 257
Prokurator Krajowy
Zastępca Prokuratora Generalnego RP
Marek Staszak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 258
Poseł Beata Kempa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259
Prokurator Krajowy
Zastępca Prokuratora Generalnego RP
Marek Staszak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259
Poseł Ewa Wolak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 260
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas . . . 260
Poseł Ewa Drozd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 261
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas . . . 262
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 262
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Stanisław Gomułka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262
Poseł Bożenna Bukiewicz . . . . . . . . . . . . . . . 263
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Stanisław Gomułka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263
Punkt 24. porządku dziennego: Informa-
cja bieżąca
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 264
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak. . . . 264
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak . . . . . . . . . . . . 265
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 266
str.
Poseł Elżbieta Witek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267
Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . 267
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 268
Poseł Maria Nowak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 268
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 269
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 269
Poseł Zbigniew Konwiński . . . . . . . . . . . . . . 269
Poseł Jarosław Żaczek . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Sławomir Neumann. . . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Edward Czesak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 271
Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . 271
Poseł Marek Matuszewski . . . . . . . . . . . . . . 272
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 272
Poseł Marzena Machałek . . . . . . . . . . . . . . . 273
Poseł Anna Sikora . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 273
Poseł Anna Zalewska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 273
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak . . . . . . . . . . . . 275
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak. . . . 276
Punkt 25. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zmianie ustaw w celu ujednolicenia
terminologii informatycznej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Piotr Stachańczyk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 278
Poseł Antoni Mężydło . . . . . . . . . . . . . . . . . . 279
Poseł Artur Górski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 280
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Piotr Stachańczyk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 282
Punkt 26. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks spółek han-
dlowych
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Łukasz Rędziniak. . . . . . . . 282
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 284
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 285
Poseł Marek Ast . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 286
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Łukasz Rędziniak. . . . . . . . 287
Punkt 27. porządku dziennego: Raport
z działalności Agencji Nieruchomości
Rolnych na Zasobie Własności Rolnej
Skarbu Państwa w 2006 r. wraz ze
stanowiskiem Komisji Rolnictwa i Roz-
woju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke. . . . . . . . . . 288
 str.
Poseł Leszek Korzeniowski . . . . . . . . . . . . . 290
Poseł Michał Szczerba . . . . . . . . . . . . . . . . . 290
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . . 291
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 292
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 293
Poseł Zbigniew Konwiński . . . . . . . . . . . . . . 294
Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . . 294
Poseł Sławomir Neumann. . . . . . . . . . . . . . . 295
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 296
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 296
str.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke . . . . . . . . . 296
Oświadczenia
Poseł Jan Filip Libicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 299
Poseł Jan Bury s. Antoniego . . . . . . . . . . . . 299
Poseł Marek Matuszewski . . . . . . . . . . . . . . 301
Zamknięcie posiedzenia
Załącznik nr 1 – Teksty wystąpień niewygło-
szonych
Poseł Jadwiga Wiśniewska . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Porządek dzienny
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 03)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie Jerzy
Szmajdziński, Krzysztof Putra, Jarosław Kalinowski
i Stefan Niesiołowski)
Marszałek:
Proszę państwa, wznawiam posiedzenie Sejmu.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panów
posłów Michała Jarosa, Łukasza Zbonikowskiego,
Adama Rogackiego i Cezarego Tomczyka.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą pano-
wie posłowie Michał Jaros i Łukasz Zbonikowski.
Protokół i listę mówców prowadzić będą panowie
posłowie Łukasz Zbonikowski i Adam Rogacki.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsc przy stole prezydialnym.
Proszę państwa, Komisje Kultury i Środków
Przekazu oraz Infrastruktury przedłożyły dodatko-
we sprawozdanie o projekcie ustawy o zmianie usta-
wy o radiofonii i telewizji i innych ustaw.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 239-A.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący trzecie
czytanie tego projektu ustawy.
Proszę państwa, za chwilę dokończymy drugie
czytanie rządowego projektu ustawy o ratyfikacji
Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii
Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Eu-
ropejską, sporządzonego w Lizbonie dnia 13 grudnia
2007 r.
Następnie rozpatrzymy sprawozdania komisji
o projektach ustaw:
— o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach
dotyczących pomocy publicznej oraz ustawy o podat-
kach i opłatach lokalnych,
— o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rol-
nictwa oraz
— o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypo-
spolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań
i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie.
Kolejnym punktem porządku dziennego będzie
sprawozdanie komisji o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej.
W dalszej kolejności przeprowadzimy pierwsze
czytania projektów ustaw o zmianie ustawy o swobo-
dzie działalności gospodarczej.
Następnie przeprowadzimy głosowania.
W bloku głosowań przeprowadzimy:
— głosowania nad poprawkami Senatu do ustaw:
o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych na-
bytych w państwach członkowskich Unii Europej-
skiej, o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
niektórych innych ustaw, o zmianie ustawy o rachun-
kowości oraz
— trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie
ustawy o radiofonii i telewizji i innych ustaw.
Po głosowaniach rozpatrzymy pytania w spra-
wach bieżących oraz informację bieżącą.
Po rozpatrzeniu informacji bieżącej przeprowa-
dzimy pierwsze czytania projektów ustaw:
— o zmianie ustaw w celu ujednolicenia termino-
logii informatycznej oraz
— o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych.
Ostatnim rozpatrywanym punktem będzie raport
o działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na
Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
wraz ze stanowiskiem komisji.
Przepraszam, czy są jakieś komunikaty?
Bardzo proszę pana posła sekretarza o odczytanie
komunikatów.
Sekretarz Poseł Michał Jaros:
Informuję, że w dniu dzisiejszym odbędą się po-
siedzenia Komisji:
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – godz. 9.30;
— Śledczej do zbadania sprawy zarzutu nielegal-
nego wywierania wpływu przez członków Rady Mi-
nistrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa Cen-
tralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy
Policji, Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prokurato-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej
154 i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską
Sekretarz Poseł Michał Jaros
rów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru
sprawiedliwości w celu wymuszenia przekroczenia
uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w związ-
ku z postępowaniami karnymi oraz czynnościami
operacyjno-rozpoznawczymi w sprawach z udziałem
lub przeciwko członkom Rady Ministrów, posłom na
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i dziennikarzom,
w okresie od 31 listopada 2005 roku do 16 listopada
2007 roku – godz. 9.30;
— Infrastruktury wspólnie z Komisją Skarbu
Państwa – godz. 10;
— Samorządu Terytorialnego i Polityki Regional-
nej – godz. 10.30;
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – godz. 10.30;
— Sprawiedliwości i Praw Człowieka – godz. 11;
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – godz. 12;
— Ustawodawczej – godz. 14;
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – godz. 16.45.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, powracamy do rozpatrzenia
punktu 12. porządku dziennego: Pierwsze czy-
tanie rządowego projektu ustawy o ratyfika-
cji Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat
o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający
Wspólnotę Europejską, sporządzonego w Li-
zbonie dnia 13 grudnia 2007 r.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez ministra spraw zagranicz-
nych pana Radosława Sikorskiego oraz przeprowa-
dził pierwsze czytanie i przystąpił do drugiego czy-
tania tego projektu.
Lista posłów zapisanych do głosu w drugim czy-
taniu i do zadania pytań została wyczerpana.
Proszę w związku z tym o zabranie głosu podse-
kretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicz-
nych pana Andrzeja Kremera.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Andrzej Kremer:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym w imie-
niu rządu podziękować za wiele zgłoszonych pytań,
które pozwolą uświadomić obywatelom rolę i znacze-
nie traktatu z Lizbony dla Polski, dla integracji eu-
ropejskiej, a także wyjaśnić niektóre powstające wąt-
pliwości.
Odnosząc się do zadanych w dniu 13 i 14 marca
pytań, chciałbym udzielić następujących wyjaśnień.
Odnośnie do kwestii suwerenności – pani posłan-
ka Sobecka ponownie zadała pytanie, czy rząd jest
świadom tego, że konstytucja Polski nie pozwala na
przekazywanie kompetencji suwerennych państwa
na rzecz innego państwa. Tu, w tym pytaniu, tkwi
pewna niejasność, którą trzeba wyjaśnić. Unia Euro-
pejska nie jest innym, nowym państwem, na rzecz
którego Rzeczpospolita Polska przekazuje jakiekol-
wiek kompetencje. Trzeba też jasno powiedzieć, że
poprzez ratyfikowanie traktatu z Lizbony Polska nie
traci ani nie ogranicza swojej suwerenności, wręcz
przeciwnie, Polska przekazała część suwerennych
kompetencji państwa na rzecz organów Unii Euro-
pejskiej w traktacie akcesyjnym, zaakceptowanym
przez społeczeństwo w ramach referendum. Traktat
z Lizbony nie powoduje przekazania kolejnych suwe-
rennych kompetencji, natomiast dokonuje modyfika-
cji tych już przekazanych, modyfikuje kształt upraw-
nień przyznanych poszczególnym organom Unii
Europejskiej, tworzy niektóre nowe. Ale także ten
traktat nadaje Unii Europejskiej jako organizacji
międzynarodowej osobowość prawną w ramach kom-
petencji przyznanych przez państwa członkowskie na
podstawie traktatu. To w odniesieniu do organizacji
międzynarodowych używa się w prawie międzynaro-
dowym pojęcia „osobowość prawna”, w odniesieniu
do państw mówi się o suwerenności, o jurysdykcji,
nie używa się natomiast w znaczeniu prawnomiędzy-
narodowym pojęcia osobowości prawnej państw. Ta-
kie pojęcie w doktrynie nie istnieje. Dlatego też trak-
tat z Lizbony przecina tę dyskusję dotyczącą nadania
Unii Europejskiej charakteru organizacji międzyna-
rodowej lub tworu państwowego w ten sposób, że
jednoznacznie sytuuje Unię Europejską jako organi-
zację międzynarodową. Działa więc w przeciwnym
kierunku niż tendencje federalistyczne, zmierzające
do zamienienia Unii Europejskiej w państwo federa-
cyjne lub twór ponadpaństwowy. W tym sensie Unia
Europejska ma osobowość prawną tak jak ONZ,
UNESCO, Międzynarodowa Organizacja Pracy czy
niektóre inne.
Trzeba też powiedzieć, że zasada pomocniczości
wskazuje wyraźnie na ramy suwerenności państw, ale
też na rolę regionów i innych wspólnot lokalnych.
Wzmocniona zostanie w ramach postanowień
traktatu z Lizbony rola parlamentów narodowych.
Przyjęte w traktacie rozwiązania umożliwią parla-
mentom narodowym, po raz pierwszy w historii pro-
cesu integracji europejskiej, wywieranie bezpośred-
niego wpływu na kształt unijnego prawodawstwa. To
właśnie parlamenty narodowe będą prowadzić kon-
trolę stosowania zasady pomocniczości, będą wpły-
wać na tryb prawodawczy, przyjmowanie nowych
przepisów w ramach Unii Europejskiej.
I wreszcie art. 49 traktatu o Unii Europejskiej
daje państwu członkowskiemu możliwość wystąpie-
nia z Unii Europejskiej. Nie można mówić o utracie
suwerenności, jeżeli zachowuje się taką decyzję
o wstąpieniu do danej organizacji międzynarodowej
bądź o wystąpieniu z niej. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej
i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer
Szereg pytań państwa posłów dotyczyło różnych
zgłaszanych postulatów dotyczących ustawy ratyfi-
kacyjnej, w tym preambuły. Rząd odniesie się jeszcze
do tego zagadnienia w wystąpieniu ministra spraw
zagranicznych. Chciałbym w związku z tym wskazać
na kilka tylko aspektów, odnosząc się do wystąpień
posła Kurskiego, posła Karskiego, pana posła Kowa-
la, pana posła Kowalczyka, pani poseł Paluch, pana
posła Dolaty i szeregu innych.
Chcę wyraźnie podkreślić, że rząd Rzeczypospo-
litej Polskiej nie zamierza odstępować od zapisów
traktatu z Lizbony. Każda zmiana tej umowy mię-
dzynarodowej, podobnie jak każdej innej, będzie pod-
legała procedurom wynikającym z art. 89 oraz 90
konstytucji oraz ustawy o umowach międzynarodo-
wych. Zmiana traktatu wymaga zgody wszystkich
państw członkowskich – zwyczajowo zwołuje się
w tym celu konferencję międzyrządową. Wymaga
także zachowania wszystkich procedur przewidzia-
nych w ustawodawstwie konstytucyjnym w danym
kraju, a więc w Polsce procedur ratyfikacyjnych.
Należy też wskazać, że w polskiej praktyce legi-
slacyjnej z zasady nie dodaje się preambuł do ustaw.
Wyjątkiem były w ostatnich latach ustawa o Karcie
Polaka z 7 września 2007 r. oraz ustawa z 18 paź-
dziernika 2006 r. o ujawnianiu informacji o doku-
mentach organów bezpieczeństwa państwa z lat
1944–1990 oraz treści tych dokumentów. Z punktu
widzenia wartości normatywnej preambuła ma cha-
rakter deklaratywny, nie są to wiążące normy praw-
ne, raczej chodzi tutaj o reguły interpretacyjne.
Przepisy proponowane w art. 2 projektu zmian do
ustawy ratyfikacyjnej mają charakter proceduralny
i nie są związane bezpośrednio z procesem ratyfika-
cji. Dotyczą ewentualnych przyszłych zmian w trak-
tacie z Lizbony, ale także innych aktów prawnych
Unii Europejskiej. Dlatego wydaje się – i tutaj odpo-
wiadam na pytanie pani posłanki Szymanek-Deresz
– że z punktu widzenia techniki legislacyjnej nie po-
winny znajdować się w ustawie ratyfikacyjnej, tylko
w odpowiedniej ustawie dotyczącej procedur, czyli
w ustawie z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Mi-
nistrów z Sejmem i z Senatem w sprawach związa-
nych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii
Europejskiej. Tam też w art. 4–11 uregulowana jest
współpraca w zakresie stanowienia prawa europej-
skiego pomiędzy organami konstytucyjnymi Rzeczy-
pospolitej Polskiej.
Warto jeszcze zwrócić uwagę na fakt, że być może
projektodawcy zapisu wyszli z jeszcze jednego zało-
żenia, mianowicie że tryb uchwalania ustawy ratyfi-
kacyjnej, w tym szczególnym przypadku poprzez
uzyskanie kwalifikowanej większości 2/3 głosów Wy-
sokiej Izby, w sposób szczególny utrudni zmianę
w przyszłości. Ale należy również powiedzieć, że w dok-
trynie prawa konstytucyjnego podnoszone są wątpli-
wości w tym zakresie, ponieważ celem ustawy raty-
155
fikacyjnej jest wyrażenie zgody na ratyfikację trak-
tatu z Lizbony. Natomiast po zakończeniu procedury
ratyfikacyjnej taka ustawa z reguły ma charakter
historyczny i nie jest stosowana zwyczajowo w dal-
szych procedurach. Dlatego też trudno przewidywać,
aby podlegała ona w przyszłości zmianom, a więc aby
trzeba było do zmiany tej ustawy stosować akurat
art. 90 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
który stosuje się nie do zmiany ustaw, tylko do raty-
fikacji określonego typu umów, w których Rzeczpo-
spolita Polska przenosi pewien zakres swoich suwe-
rennych kompetencji na rzecz organów organizacji
międzynarodowych.
Szereg pytań pań posłanek i panów posłów doty-
czyło zagadnień związanych z Kartą Praw Podstawo-
wych i protokołem o stosowaniu Karty Praw Podsta-
wowych wobec Polski i Zjednoczonego Królestwa.
Trzeba wskazać, że art. 6 Traktatu o Unii Europej-
skiej w brzmieniu nadanym przez traktat z Lizbony
podkreśla wyraźnie, że Unia Europejska uznaje pra-
wa, wolności i zasady wymienione w tej karcie. Stąd
też po zakończeniu procedury ratyfikacyjnej także
w odniesieniu do Polski te prawa, wolności i zasady
– a nie są to, jak niektórzy sądzą, wyłącznie wiążące
przepisy prawa, ponieważ właśnie część zapisów kar-
ty stanowi tylko pewne zasady albo pewne wolności,
czyli pewne wskazania dla ustawodawcy krajowego
– będą obowiązywały, wszakże z ograniczeniami wy-
nikającymi z traktatu z Lizbony, z jego integralnej
części, jaką jest protokół o stosowaniu Karty Praw
Podstawowych w Polsce i Zjednoczonym Królestwie.
Ten protokół gwarantuje Rzeczypospolitej Polskiej
zachowanie zasad i standardów wyrażonych w tej
chwili w ustawodawstwie krajowym w odniesieniu
do zasad, praw i wolności wyrażonych w karcie. Pro-
tokół zawęża więc dopuszczalność orzekania sądów
unijnych i krajowych na podstawie karty o narusze-
niu niektórych praw w niej zawartych, potwierdzając
tym samym konieczność szanowania standardu ochro-
ny praw podstawowych, jaki jest w tej chwili uregulo-
wany w normach konstytucyjnych i ustawowych Rze-
czypospolitej Polskiej. Tak więc to od Wysokiej Izby
będzie zależało, czy zechce zaakceptować jakiekolwiek
zmiany, które mogą wynikać z interpretacji Karty
Praw Podstawowych, czy też przyjmie i pozostawi
regulacje takie, jakie w tej chwili w Rzeczypospolitej
Polskiej obowiązują.
Chcę więc jasno powiedzieć w odniesieniu do py-
tania pana posła Karskiego, że premier Rzeczypospo-
litej Polskiej nie chce mieć też nieograniczonej kom-
petencji do wycofania się z Joaniny. Rząd szanuje
w pełni art. 133 ust. 3 konstytucji o współpracy or-
ganów konstytucyjnych w zakresie polityki zagra-
nicznej. Świadczą o tym choćby spotkania prezesa
Rady Ministrów z prezydentem Rzeczypospolitej Pol-
skiej czy też kontakt nawiązany bezpośrednio w dniu
14 marca w związku z procedurą przyjętą przez Wy-
soką Izbę.
Odpowiadając pani poseł Lenie Dąbkowskiej-Ci-
chockiej, chcę wyraźnie podkreślić, że rząd nie ma
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej
156 i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer
innych intencji co do protokołu niż te, które deklaru-
je publicznie, i jeszcze raz powiedzieć, że wycofanie
się z postanowień protokołu możliwe jest jedynie
zgodnie z procedurami, takimi jak zmiana umowy
międzynarodowej, czyli za zgodą Wysokiej Izby.
Także pan poseł Libicki pytał, czy przystąpienie
do protokołu nie jest tymczasowe. Odpowiedzi w tej
chwili udzieliłem, ponieważ procedury, które są moż-
liwe do zastosowania, odpowiadają na to pytanie.
Co do znaczenia wyjaśnień do Karty Praw Pod-
stawowych, o które pytał pan poseł Artur Górski,
warto podkreślić, że karta rzeczywiście zawiera do-
dane do niej wyjaśnienia. Wyjaśnienia te mają raczej
zawężać możliwą interpretację karty, zostały wywal-
czone przez Wielką Brytanię w trakcie konferencji
międzyrządowej w 2004 r. Ale Karta Praw Podsta-
wowych, jak każdy dokument wielostronny, nie może
odpowiadać w 100% zapotrzebowaniu jednego
z państw, zawiera więc zapisy takie, jakie były moż-
liwe do przyjęcia przez wszystkie państwa członkow-
skie Unii Europejskiej.
Odpowiadając na pytanie pana posła Jana Kulasa
o stanowisko Niezależnego Samorządnego Związku
Zawodowego „Solidarność”, chcę uprzejmie przypo-
mnieć, że Prezydium Komisji Krajowej Niezależnego
Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”
w swoim stanowisku z dnia 9 października 2007 r.
zwróciło się do rządu, wówczas jeszcze rządu pana
premiera Jarosława Kaczyńskiego, o wsparcie starań
„Solidarności” oraz Europejskiej Konfederacji Związ-
ków Zawodowych o nadanie Karcie Praw Podstawo-
wych mocy prawnie wiążącej. Podkreślono w tym
stanowisku, że Karta Praw Podstawowych ma „zna-
czenie kluczowe dla ruchu związkowego w Europie
i w Polsce”.
Co do dalszych pytań – pani posłanka Sobecka
podniosła ponownie kwestię referendum. Rząd
uprzejmie chce wskazać w tym miejscu, że decyzja
o wyborze trybu procedury ratyfikacyjnej zgodnie
z art. 90 ust. 4 konstytucji jest decyzją Wysokiej
Izby i rząd przyjmuje ją z należytym szacunkiem
i respektem.
Jeżeli chodzi o tekst aktu końcowego konferencji
międzyrządowej, pan poseł Karski pytał, czy rząd
przekazał do Sejmu kompletny traktat z Lizbony.
Uprzejmie informuję, że rząd przekazał kompletny
traktat z Lizbony, wraz z protokołami, wraz z aktem
końcowym konferencji międzyrządowej z 2007 r.,
w polskiej autentycznej wersji językowej, z dodaną
wersją francuską, w związku z brzmieniem postano-
wień ustawy o umowach międzynarodowych. Tekst
aktu końcowego znajduje się w druku nr 280 w części
II – druk nr 280, jak zbadałem w kancelarii Wysokiej
Izby, podzielony jest na dwie części i w części II, ozna-
czonej jako druk nr 280 cd. (co nie oznacza jak gdyby
corps diplomatique, tylko ciąg dalszy w tym przypad-
ku), zawiera także tekst aktu końcowego. Ponadto
Rada Ministrów postanowiła przesłać Wysokiej Izbie
tekst Karty Praw Podstawowych, która nie podlega
ratyfikacji, ale jako dokument związany z procedurą
ratyfikacyjną powinna być udostępniona w należyty
sposób Wysokiej Izbie, i tak też się stało. W druku nr
280, na końcu, znajduje się także tekst Karty Praw
Podstawowych.
Jeżeli chodzi o inne zabezpieczenia mieszkańców
ziem północnych i zachodnich Rzeczypospolitej Pol-
skiej przed roszczeniami wynikającymi z Karty Praw
Podstawowych, o co pytała pani poseł Marzena Wró-
bel i pani poseł Nelli Rokita-Arnold, warto podkre-
ślić, że art. 295 traktatu ustanawiającego Wspólnotę
Europejską wyłącza kompetencje Unii Europejskiej
w sprawach własności. Powiada on bowiem: „Niniej-
szy traktat nie przesądza w niczym zasad prawa wła-
sności w państwach członkowskich”. Istnieje oczywi-
ście możliwość różnych wykładni tego przepisu
w kontekście art. 17 Karty Praw Podstawowych, któ-
ry tutaj był przywoływany, warto jednak zwrócić
uwagę, że rząd Rzeczypospolitej Polskiej czy kolejne
rządy nie uważają, aby roszczenia wysuwane przez
niektórych obywateli Republiki Federalnej Niemiec
w odniesieniu do majątków położonych w Polsce mia-
ły jakąkolwiek podstawę prawną. To jest przede
wszystkim jasne i ugruntowane stanowisko kolej-
nych rządów Rzeczypospolitej Polskiej. Były i są po-
dejmowane także próby uzyskania bardziej zdecydo-
wanych deklaracji rządu Republiki Federalnej Nie-
miec. Projekt takiej deklaracji przekazywała pani
minister Anna Fotyga swojemu partnerowi i pan pre-
mier Jarosław Kaczyński pani kanclerz Angeli Mer-
kel. Rząd będzie nadal naciskał, aby rząd Republiki
Federalnej Niemiec odniósł się w należyty sposób do
tych polskich propozycji.
Warto jednak jasno powiedzieć, że art. 51 Karty
Praw Podstawowych wyraźnie stanowi: „Postano-
wienia niniejszej karty mają zastosowanie do insty-
tucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii przy
poszanowaniu zasady pomocniczości oraz do państw
członkowskich wyłącznie w zakresie, w jakim stosu-
ją one prawo Unii”. Skoro więc z art. 295 traktatu
ustanawiającego Wspólnotę Europejską wynika, że
zagadnienia prawa własności nie należą do kompe-
tencji Unii Europejskiej, to chciałbym uspokoić panie
posłanki stawiające to pytanie – rząd nie uważa, aby
z zapisów Karty Praw Podstawowych mogły w tej
chwili wynikać określone zagrożenia dla stosunków
majątkowych w Polsce.
Pani poseł prof. Zielińska-Głębocka pytała, w ja-
kim trybie mogą nastąpić zmiany traktatu z Lizbony
lub dołączonych do niego protokołów. Pragnę tu jesz-
cze raz podkreślić, że takie zmiany są możliwe wy-
łącznie w trybie określonym dla zmiany umowy mię-
dzynarodowej, czyli w wyniku zgody wszystkich
państw będących stronami danej umowy, w tym wy-
padku członków Unii Europejskiej, a następnie prze-
prowadzenia odpowiednich procedur ratyfikacji.
I wreszcie pani poseł Maria Nowak pytała o kwe-
stie neutralności światopoglądowej nauczania w od-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej
i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer
niesieniu do art. 14 Karty Praw Podstawowych. Otóż
pomimo wnikliwej analizy tego przepisu trudno wy-
wieść z niego zasadę cytowaną przez panią poseł,
ponieważ art. 14 Karty Praw Podstawowych dotyczy
prawa do nauki – powiada, że każdy ma prawo do
nauki i dostępu do kształcenia zawodowego i usta-
wicznego. Ale jak gdyby odpowiadając na postulat
pani poseł w sensie pozytywnym. Mówi też w ust. 3
o wolności tworzenia placówek edukacyjnych – a więc
nie o nakazie tworzenia placówek o określonym pro-
filu, ale wręcz przeciwnie, o wolności tworzenia pla-
cówek edukacyjnych – z właściwym poszanowaniem
zasad demokratycznych i prawa rodziców do zapew-
nienia wychowania i nauczania dzieci zgodnie z wła-
snymi przekonaniami religijnymi, filozoficznymi
i pedagogicznymi oraz zgodnie z ustawami krajo-
wymi regulującymi korzystanie z tej wolności i tego
prawa. Tak więc to w rękach Wysokiej Izby leży dalej
kształtowanie systemu edukacyjnego w Polsce, a w rę-
kach rodziców wyszukiwanie szkół odpowiadających
wartościom, które oni wyznają.
Mam nadzieję, że w tym zakresie wyczerpałem
wszystkie tematy poruszone przez panie posłanki
i panów posłów w toku debaty.
Panie marszałku, uprzejmie dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
O udzielenie mu głosu prosił minister spraw za-
granicznych pan Radosław Sikorski.
Bardzo proszę.
(Poseł Anna Sobecka: Chciałabym zadać pytanie.)
Nie ma formuły pytań, pani poseł.
Minister Spraw Zagranicznych
Radosław Sikorski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zabieram głos
w imieniu rządu Rzeczypospolitej Polskiej w ważnym
dla Polski momencie, w chwili gdy decyduje się przy-
szłość Polski w Unii Europejskiej.
Polska po raz pierwszy miała możliwość brania
pełnego udziału w kształtowaniu procesu reformy
instytucjonalnej Unii Europejskiej. Procesu ważne-
go, ponieważ w tej chwili decyduje się przyszłość Unii
Europejskiej na najbliższe lata. A to oznacza także
przyszłość Polski. Ratyfikacja traktatu z Lizbony
pozwoli Polsce na pełne uczestnictwo w kształtowa-
niu wspólnej europejskiej przyszłości. Traktat ów
zmierza do realizacji takiej wizji Unii Europejskiej,
która odpowiada naszym polskim potrzebom i ocze-
kiwaniom, a więc Unii opierającej się na sprawnych
i skutecznych instytucjach, Unii przejrzystej i otwar-
tej dla swoich obywateli. Nowy traktat koncentruje
157
się na usprawnieniu instytucji europejskich i zwięk-
szeniu ich efektywności, przy równoczesnym wzmoc-
nieniu demokratycznego charakteru Unii, wzmoc-
nieniu ochrony praw podstawowych obywateli oraz
zwiększeniu roli parlamentów narodowych. Traktat
ten to dzieło taktyki negocjacyjnej pana prezydenta
Rzeczypospolitej Lecha Kaczyńskiego i premiera
Jarosława Kaczyńskiego, którzy prezentowali ten
akt prawny, i słusznie, jako sukces Polski na unijnej
arenie.
Czy mogą być ważniejsze chwile dla Polaków niż
te, w których kształtuje się nasza przyszłość? Wyda-
wałoby się, że jest to właściwa chwila do wspólnego
działania, do przygotowania strategii kształtowania
mocnej pozycji Polski w Unii Europejskiej i opraco-
wania polityki implementacji postanowień traktatu
z Lizbony, czyli właśnie tych działań, które w sposób
skuteczny i efektywny zabezpieczą pozycję Polski
wśród państw Unii, które pozwolą na skuteczne
umocnienie pozycji naszego kraju jako jednego z wiel-
kiej szóstki krajów unijnych. A co nas spotyka? Bez-
podstawne zarzuty pod adresem rządu o rzekomą
wolę odstąpienia od postanowień traktatu. Zarzuty
stawiane wbrew zaprzeczeniom, wbrew obiektywnym
uwarunkowaniom prawnym, które nie dają rządowi
dowolności w kształtowaniu decyzji Polski w ramach
instytucji europejskiej, ale wymagają zachowania
określonych procedur, w tym także konieczności uzy-
skania w procedurach zmian traktatów zgody Wyso-
kiej Izby i prezydenta Rzeczypospolitej. (Oklaski)
Zamiarem rządu nie jest i nie było odstępowanie
od zapisów traktatu z Lizbony. Traktat ten został
przyjęty i podpisany przez 27 państw członkowskich,
a jego ewentualna zmiana, jak zmiana każdej umowy
międzynarodowej wielostronnej, wymagałaby zgody
wszystkich państw stron traktatu. W tym celu zwo-
ływana jest zwyczajowo konferencja międzyrządowa,
na której takie zmiany są przyjmowane. Najlepszym
przykładem tego jest obecny traktat lizboński, który
jest w gruncie rzeczy traktatem zmieniającym po-
przedni traktat z Nicei. Dotyczy to także protokołów
dołączonych do traktatu z Lizbony. Z perspektywy
polskiego porządku prawnego należy stwierdzić, że
taka hipotetyczna zmiana podlegałaby procedurom
wynikającym z art. 89 i art. 90 Konstytucji RP oraz
ustawy z 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzyna-
rodowych. Zatem, wbrew niektórym opiniom, nie jest
to jednostronna decyzja leżąca w gestii jedynie rządu
lub premiera.
Wbrew zasadom, które obowiązują we wszystkich
praworządnych państwach, formułowane są teraz
propozycje prawne, które próbuje się przedstawić
jako umocnienie czy też zagwarantowanie postano-
wień traktatu z Lizbony. A przecież istnieją reguły
prawne stosowane na podstawie konstytucji, stoso-
wane od lat, stosowane także przez rząd Jarosława
Kaczyńskiego, dotyczące ratyfikacji i obowiązywania
w Polsce ratyfikowanych umów międzynarodowych.
Rząd nie może pojąć – a tym bardziej nie mogą zro-
zumieć takiego postępowania obywatele – dlaczego
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej
158 i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską
Minister Spraw Zagranicznych
Radosław Sikorski
te zasady nie mają być zastosowane w przypadku
tego właśnie traktatu.
W tym miejscu pragnę uspokoić Wysoką Izbę
i wszystkich obywateli i stwierdzić stanowczo, że
Karta Praw Podstawowych jednoznacznie wiąże
kwestie małżeństwa i rodziny z ustawodawstwem
krajowym. Cytuję z Karty Praw Podstawowych art.
9 „Prawo do zawarcia małżeństwa i prawo do zało-
żenia rodziny”: „Prawo do zawarcia małżeństwa
i prawo do założenia rodziny są gwarantowane zgod-
nie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie
z tych praw”. (Oklaski) W związku z tym cytuję art.
18 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: „Małżeń-
stwo jako związek kobiety i mężczyzny (Oklaski),
rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się
pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej”. Mó-
wienie czego innego jest zwykłym nieuprawnionym
straszeniem ludzi. (Oklaski)
Ustawa o wyrażeniu zgody na ratyfikację umowy
międzynarodowej ma charakter specyficzny. Jest ona
poświęcona tylko i wyłącznie temu, aby upoważnić
prezydenta RP do dokonania aktu ratyfikacji, czyli
ostatecznego związania Polski daną umową między-
narodową. Nie jest to miejsce na umieszczanie dodat-
kowych przepisów czy deklaracji politycznych. Nie
było to dotychczas praktykowane także w odniesie-
niu do innych ważnych umów międzynarodowych,
na przykład ratyfikacji traktatu waszyngtońskiego.
Dla przepisów proceduralnych miejsce jest w innych,
właściwych ustawach, jak na przykład w ustawie
o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem
w sprawach związanych z członkostwem naszego
kraju w Unii Europejskiej. Tu oczekiwałbym inicja-
tyw ustawodawczych i troski o należytą implemen-
tację traktatu z Lizbony.
Warto przypomnieć w tym miejscu, że ratyfikacja
umowy międzynarodowej to konstytucyjna preroga-
tywa prezydenta, a Sejm i Senat wyrażają jedynie na
ten akt uprzednią zgodę. Tak więc prezydent ma swo-
je należyte miejsce w procedurze ratyfikacyjnej
i w pełni może skorzystać ze swoich prerogatyw.
Z dużymi nadziejami rząd oczekiwał na inicjaty-
wę prezydenta, który zapowiadał stanowczo, że chce
ratyfikować traktat z Lizbony, będący w znaczącej
mierze wynikiem jego działań negocjacyjnych. Była
to nadzieja na poszukiwanie kompromisu, także
w znaczeniu poszukiwania odpowiednich rozwiązań
legislacyjnych. Nie służy temu kompromisowi rzuca-
nie nieuzasadnionych posądzeń o degradację Polski
w ramach Unii Europejskiej, ani też zapowiedzi
o możliwym zawetowaniu poprawnej ustawy ratyfi-
kacyjnej. Jasno jednak chcę powiedzieć, że rząd nie
zgadza się na manipulowanie procesem ratyfika-
cyjnym i oczekuje, że wszystkie zgłoszone inicjatywy
ustawodawcze lub poprawki uwzględniać będą spe-
cyfikę ustawy ratyfikacyjnej i podstawowe wymogi
poprawnej legislacji. Równocześnie proszę panie
i panów posłów o zrozumienie, że ta procedura prze-
staje dotyczyć uchwalenia takiej czy innej ustawy.
Dotyczy ona naprawdę pozycji Polski w Unii Euro-
pejskiej. Jak chcemy wytłumaczyć Polakom, że na-
rażamy proces reformy i integracji Unii na szwank,
że narażamy pozycję Polski w Unii na poważny
uszczerbek, że nie chcemy odgrywać ważnej roli po-
litycznej wśród krajów członkowskich? A to wszystko
w imię wydumanych zarzutów i błędnie formułowa-
nych zapisów prawnych w ustawie ratyfikacyjnej.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Apeluję do Wyso-
kiej Izby o uchwalenie ustawy ratyfikacyjnej w kształ-
cie przedłożonym przez rząd. Dziękuję. (Długotrwałe
oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Proszę państwa, zamykam dyskusję.
W związku z tym, że w czasie drugiego czytania
zgłoszono do przedłożonego projektu ustawy popraw-
kę, proponuję, aby Sejm skierował ten projekt do
Komisji do Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji
Spraw Zagranicznych w celu przedstawienia spra-
wozdania o zgłoszonej poprawce.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
(Poseł Karol Karski: Panie marszałku, mam py-
tanie formalne.)
(Poseł Wojciech Olejniczak: Pytania formalnego
nie ma.)
Nie pytanie, tylko wniosek formalny, panie pośle,
tak?
Poseł Karol Karski:
Mam pytanie w związku...
Marszałek:
Ale, panie pośle, może być tylko wniosek formalny.
Poseł Karol Karski:
Ale, panie marszałku, to pytanie podstawowe
w związku ze słowami wypowiedzianymi przez pana.
Powiedział pan o poprawce, natomiast zostały zgłoszo-
ne dwie poprawki. Czy jedna z nich została wycofana?
Marszałek:
Informuję pana posła, że została zgłoszona jedna
poprawka, poprawka klubu Prawo i Sprawiedliwość.
Żadna inna nie wpłynęła do laski marszałkowskiej.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej
oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
Marszałek
W związku z tym, że nie słyszę sprzeciwu, infor-
muję, że Sejm podjął decyzję o skierowaniu poprawki
zgłoszonej przez klub Prawo i Sprawiedliwość do Ko-
misji do Spraw Unii Europejskiej i Komisji Spraw
Zagranicznych.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 13.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projek-
cie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy publicznej oraz
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (druki
nr 139 i 277).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Stanisława Steca.
Proszę państwa, panie pośle, jeszcze dwie minuty,
już bez ogłaszania przerwy, na ewentualne prze-
mieszczenie się posłów. (Chwila przerwy)
Poseł Sprawozdawca Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt
w imieniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przedło-
żyć sprawozdanie o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach doty-
czących pomocy publicznej oraz ustawy o podatkach
i opłatach lokalnych. Projekt przedstawianej w spra-
wozdaniu ustawy ma na celu dostosowanie przepisów
ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w spra-
wach dotyczących pomocy publicznej do obecnie obo-
wiązujących przepisów wspólnotowych, w szczegól-
ności dotyczących pomocy de minimis oraz pomocy
de minimis w rolnictwie i rybołówstwie, jak również
umożliwienie wdrożenia elektronicznego systemu
monitorowania pomocy publicznej innej niż w rolnic-
twie i rybołówstwie, a także aplikacji służącej moni-
torowaniu pomocy udzielanej w rolnictwie i w rybo-
łówstwie.
Zmiany przewidziane w art. 1 pkt 1 projektu usta-
wy polegają na rezygnacji z przywołania w tekście
ustawy konkretnych tytułów rozporządzeń Komisji
Europejskiej dotyczących pomocy publicznej. W chwi-
li obecnej planowane jest wydanie przez Komisję
Europejską nowego rozporządzenia dotyczącego po-
mocy zwolnionej z notyfikacji, co spowoduje, że kata-
log określony w art. 2 pkt 3 ustawy będzie wkrótce
zawierał odwołania do aktów uchylonych. Propono-
wana zmiana ustawy pozwoli na uniknięcie powyż-
szej sytuacji, jak również konieczności każdorazowej
nowelizacji ustawy w przypadku zmian wprowadza-
nych w prawie wspólnotowym. Podobne argumenty
uzasadniają zmiany przewidziane w art. 1 pkt 1 lit.
b, c, d projektu ustawy.
Modyfikacji ulegały również definicje pomocy de
minimis i pomocy de minimis w rolnictwie i rybołów-
stwie. Ponadto w celu ujednolicenia zasad przywoły-
wania w tekście ustawy przepisów prawa wspólnoto-
wego zrezygnowano z podawania pełnego tytułu
159
rozporządzenia w sprawie wspólnej organizacji ryn-
ków produktów rybołówstwa i rolnictwa.
Jednocześnie należy wyjaśnić, iż powyższe zmia-
ny, w szczególności rezygnacja z przyjwoływania
w ustawie o postępowaniu w sprawach dotyczących
pomocy publicznej tytułów oraz miejsca publikacji
rozporządzeń Komisji Europejskiej dotyczących po-
mocy de minimis oraz pomocy de minimis w rolnic-
twie lub rybołówstwie, nie powodują niezgodności
obowiązujących przepisów dotyczących programu
pomocy de minimis z przepisami prawa wspólnoto-
wego. Ustawa o postępowaniu w sprawach dotyczą-
cych pomocy publicznej nie jest podstawą do udziele-
nia pomocy. Ponadto mamy obowiązek pisemnego
powiadomienia beneficjenta pomocy, iż udzielana po-
moc ma charakter de minimis, oraz wskazania tytu-
łu i miejsca publikacji właściwego rozporządzenia
dotyczącego tej pomocy.
W art. 1 pkt 1 lit. e projektu ustawy uzupełniany
jest słownik o nowe pojęcia. Pierwsze określa system
służący monitorowaniu pomocy publicznej innej niż
w rolnictwie i rybołówstwie, a drugie aplikację do
monitorowania tej pomocy. Wprowadzenie tych pojęć
jest konieczne z uwagi na planowane wdrażanie sys-
temu monitorowania pomocy.
Biorąc pod uwagę fakt, iż w interesie przedsiębior-
cy jest dysponowanie zaświadczeniami potwierdza-
jącymi rzeczywistą wartość otrzymanej pomocy de
minimis, w projekcie ustawy uregulowano kwestie
korygowania zaświadczeń o pomocy de minimis
w przypadku zmiany wartości faktycznie udzielanej
pomocy. Ponadto projekt ustawy przewiduje dodanie
przepisu stwierdzającego, iż zaświadczenia te wyda-
wane są z urzędu. Powyższy przepis eliminuje wąt-
pliwości dotyczące pobierania opłaty skarbowej, po-
nieważ wydawanie zaświadczenia z urzędu jest zwol-
nione z opłaty skarbowej.
Przepis art. 1 pkt 3 ustawy wprowadza także
nowe brzmienie art. 32 i 32a. Celem tej zmiany jest
m.in. rozdzielenie przepisów określających zasady
monitorowania pomocy publicznej innej niż pomoc
w rolnictwie i rybołówstwie oraz przepisów regulu-
jących zasady monitorowania pomocy publicznej
w rolnictwie i rybołówstwie. Z kolei celem powyższe-
go rozdzielenia jest zapewnienie większej przejrzy-
stości tych przepisów w związku z wdrożeniem sys-
temu monitorowania pomocy.
Proponowane brzmienie art. 32 ust. 1 określa obo-
wiązki podmiotów udzielających pomocy wobec pre-
zesa urzędu w zakresie zarówno sprawozdań o udzie-
lonej pomocy publicznej, jak również informacji
o nieudzieleniu takiej pomocy.
Nowe brzmienie art. 32a ustawy określa obowiąz-
ki podmiotów udzielających pomocy publicznej wobec
właściwego ministra do spraw rolnictwa w zakresie
zarówno sprawozdań o udzielonej pomocy w rolnic-
twie lub rybołówstwie, jak również informacji o nie-
udzieleniu takiej pomocy.
W związku ze zmianą przepisów wspólnoto-
wych, dotyczącą okresu kumulacji pomocy de mi-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej
160 oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
Poseł Sprawozdawca Stanisław Stec
nimis oraz sumowania tej pomocy, wprowadza się
zmiany w art. 37. Zgodnie z przepisami wspólnoto-
wymi przy udzielaniu pomocy de minimis należy
zagwarantować, że nie będzie przekroczona zarów-
no dopuszczalna kwota pomocy, jak również mak-
symalna intensywność pomocy de minimis prze-
znaczona dla danego beneficjenta czy przedsiębior-
cy. W związku z tym nowe brzmienie art. 37 ust. 1
zmienianej ustawy wskazuje na obowiązek przed-
stawiania zaświadczeń o pomocy de minimis oraz
o innej pomocy w odniesieniu do kosztów kwalifi-
kujących się do objęcia tą pomocą.
Jednocześnie w projekcie nowelizacji wprowadzo-
no alternatywną możliwość przedkładania przez
podmiot ubiegający się o pomoc de minimis oświad-
czenia o wielkości pomocy otrzymanej w okresie
3 lat. Możliwość złożenia stosownego oświadczenia
przez beneficjenta pomocy zamiast zaświadczeń
uprości zasady ubiegania się o tę pomoc.
W projekcie ustawy dokonano również zmiany
ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach
lokalnych, polegającej m.in. na uchyleniu ust. 6b
w art. 7 ustawy. Powyższa zmiana ma na celu usu-
nięcie wątpliwości interpretacyjnych dotyczących
możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku od
nieruchomości przez podmioty prowadzące zakłady
pracy chronionej w przypadku przekroczenia dopusz-
czalnej kwoty pomocy de minimis.
W czasie pracy komisji uzupełniono jeszcze zmia-
nę ustawy o podatkach i opłatach lokalnych o zmianę
w art. 20c i zmianę w art. 20d. Zmiany te polegają na
wyłączeniu z obowiązku określenia przez Radę Mi-
nistrów, w drodze rozporządzenia, warunków udzie-
lania pomocy publicznej przez gminy w formie zwol-
nienia z opłat lokalnych na podstawie art. 19 pkt 3
i wskazaniu, iż pomoc w postaci zwolnień z opłat lo-
kalnych jest pomocą de minimis.
Obowiązek zapewnienia zgodności zwolnień
wprowadzonych uchwałą rady gminy z warunkami
udzielonej pomocy publicznej określony jest w prze-
pisach Unii Europejskiej i dotyczy de facto tylko
zwolnień z opłaty targowej, w przypadku gdy korzy-
stają z nich podmioty prowadzące działalność gospo-
darczą. Pozostałe unormowania w ustawie o podat-
kach i opłatach lokalnych, do których rada gminy
może wprowadzić zwolnienia podmiotowe, nie są
związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Opłata targowa jest jednak pobierana od wszystkich
podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach.
W związku z tym obowiązek uiszczenia opłaty targo-
wej dotyczy handlujących zarówno okazjonalnie, jak
i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Podkreślenia wymaga fakt, że gminy w niewiel-
kim stopniu wykorzystują upoważnienie do wprowa-
dzenia zwolnień z opłaty targowej. Z informacji do-
tyczącej wykonania budżetu jednostek samorządu
terytorialnego za IV kwartał 2006 r. wynika, że skut-
ki obowiązujących w 2006 r. zwolnień wyniosły w ska-
li kraju 6 tys. zł. W związku z tym ta zmiana w usta-
wie uważana jest za konieczną i uzyskała aprobatę
ze strony rządu.
Panie Posłanki i Panowie Posłowie! W imieniu
Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi wnoszę o przyjęcie
rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o po-
stępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicz-
nej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
w wersji przedstawionego w sprawozdaniu Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Jednocześnie informuję, że do projektu ustawy nie
zgłoszono żadnego wniosku mniejszości. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu posłowi sprawozdawcy.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma
Obywatelska głos zabierze pan poseł Stanisław
Żmijan.
Proszę uprzejmie.
Poseł Stanisław Żmijan:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Klu-
bu Parlamentarnego Platforma Obywatelska przed-
stawiam stanowisko klubu dotyczące sprawozdania
Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy publicznej oraz
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zawartego
w druku sejmowym nr 277.
Panie i Panowie Posłowie! W trakcie prac Komi-
sji Rolnictwa i Rozwoju Wsi nad ww. projektem usta-
wy doprecyzowane zostały zapisy w zmianie 7. do-
tyczące pomocy publicznej de minimis i pomocy de
minimis w rolnictwie i rybołówstwie, a także uści-
ślone zostały zapisy w art. 2 dotyczące zmian w usta-
wie o podatkach i opłatach lokalnych, czyniąc w ten
sposób projektowane regulacje prawne legislacyjnie
lepszymi.
Szczegółowo zmiany omówił pan poseł sprawoz-
dawca, niemniej jednak godnym podkreślenia jest
fakt, że propozycje komisji jednoznacznie dookreśla-
ją i nie pozostawiają żadnych wątpliwości wszystkim
uczestnikom pomocy publicznej, czyli beneficjentom,
jednostkom udzielającym pomocy, jednostkom moni-
torującym tę pomoc i jednostkom kontrolującym tę
pomoc w zakresie pomocy de minimis w rolnictwie
i rybołówstwie, w szczególności w zakresie przedsta-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej
oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
Poseł Stanisław Żmijan
wiania zaświadczeń o pomocy w określonym prze-
dziale czasowym.
Biorąc pod uwagę, że z jednej strony pomoc pu-
bliczną można kumulować w przedziałach czaso-
wych, a z drugiej strony że weryfikacja tej pomocy
może być dokonywana na przestrzeni 10 lat, tak waż-
ne jest właściwe dokumentowanie tej pomocy.
Wysoki Sejmie! Biorąc powyższe pod uwagę, mój
klub, Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska,
będzie głosował za przyjęciem ustawy w kształcie
zawartym w sprawozdaniu Komisji Rolnictwa i Roz-
woju Wsi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję panu posłowi.
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość głos za-
bierze pan poseł Robert Telus.
Poseł Robert Telus:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Mam
zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo
i Sprawiedliwość przedstawić państwu stanowisko
mojego klubu w sprawie projektu ustawy o zmianie
ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących po-
mocy publicznej oraz ustawy o podatkach i opłatach
lokalnych.
Proponowany projekt zmian w ustawie o pomocy
publicznej ma na celu dostosowanie krajowych ure-
gulowań do wymogów prawa unijnego, a także wpro-
wadzenie ułatwień dla przedsiębiorców, którzy ubie-
gają się o pomoc de minimis.
Analizując projekt tej ustawy, zauważyć można
kilka istotnych rozwiązań wpływających na wagę tej
nowelizacji. Pierwszym z nich jest rezygnacja z przy-
woływania w tekście ustawy konkretnych rozporzą-
dzeń Komisji Europejskiej, podyktowana faktem, iż
często dochodzi do zmian prawa wspólnotowego, co
w konsekwencji powoduje konieczność nowelizacji
ustawy zawierającej szczegółowe odnośniki. Aby tego
uniknąć, należy zrezygnować ze szczegółowego wska-
zywania tych rozporządzeń i zastąpić je ogólnym
nawiązaniem do prawa wspólnotowego.
Kolejne zmiany, które popiera mój klub, odnoszą
się do wprowadzenia nowego systemu monitorowania
pomocy publicznej. Aplikacja SHRIMP, która odnosi
się do monitorowania pomocy publicznej innej niż
pomoc w rolnictwie i rybołówstwie, oraz druga apli-
kacja, dotycząca monitorowania pomocy w rolnictwie
i rybołówstwie, wpłyną na polepszenie jakości i wy-
dajności przekazywania, gromadzenia i przetwarza-
nia informacji o udzielonej pomocy podmiotom go-
spodarczym. Rozdzielenie przepisów dotyczących
monitorowania pomocy udzielonej w rolnictwie i ry-
bołówstwie oraz w innych dziedzinach spowoduje
161
większą przejrzystość w tym zakresie. Aplikacja
SHRIMP, która docelowo zastąpi obecne procedury
sporządzania i przekazywania danych, stanie się tak-
że centralnym rejestrem pomocy de minimis. Wpro-
wadzenie tych nowoczesnych rozwiązań jest koniecz-
ne ze względu na istotę pomocy de minimis i jej pra-
widłowe funkcjonowanie.
Wprowadzenie uregulowań w zakresie korygowa-
nia zaświadczeń o udzielonej pomocy de minimis
pozwoli na uniknięcie wielu problemów, między in-
nymi związanych z ważnością zaświadczeń w zakre-
sie dotyczącym podstawy do zmiany zaświadczenia
o udzielonej pomocy. Istotną zmianą dla przedsiębior-
ców jest wprowadzenie wydawania tych zaświadczeń
z urzędu oraz zwolnienie ich od opłaty skarbowej.
Obligatoryjne wydawanie tych zaświadczeń ma istot-
ne znaczenie dla zagwarantowania beneficjentom
pewności prawnej co do charakteru pomocy, gdyż
kontrola pomocy możliwa jest w okresie 10 lat.
Kolejną ważną zmianą wpływającą na uproszcze-
nie procedur w otrzymaniu pomocy de minimis jest
wprowadzenie możliwości przedkładania przez pod-
miot ubiegający się o pomoc oświadczenia o wielkości
pomocy de minimis otrzymanej w okresie 3 lat za-
miast przedstawienia wszystkich zaświadczeń o otrzy-
manej pomocy.
Klub Prawo i Sprawiedliwość popiera także zmia-
nę ustawy ze względu na uchylenie ust. 6b w art. 7
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zmiana ta
wpłynie na usunięcie wątpliwości interpretacyjnych
w zakresie możliwości zwolnienia z podatku od nie-
ruchomości zakładów pracy chronionej po przekro-
czeniu dopuszczalnej kwoty pomocy de minimis. Po-
mocą de minimis dla wyżej wymienionych zakładów
nie jest zwolnienie od podatków od nieruchomości,
więc zapis ten jest bezcelowy.
Klub Prawo i Sprawiedliwość zgłasza swoje zanie-
pokojenie stanowiskiem Komisji Europejskiej z dnia
20 listopada 2007 r., które jest odpowiedzią na przed-
stawioną przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju
Wsi „Polską wizję wspólnej polityki rolnej”, opraco-
waną w 2006 r. Ministerstwo zwraca się w tym do-
kumencie do Komisji Europejskiej o wypracowanie
wspólnych dla krajów Unii Europejskiej mechani-
zmów zarządzania kryzysowego i co za tym idzie –
pomocy de minimis. Komisja Europejska proponuje,
aby Polska w ramach środków dostępnych w II filarze
sama dokonała oceny grożącego ryzyka i podjęła de-
cyzję w sprawie najlepszego dla siebie rozwiązania.
Stanowisko to zmierza do tego, aby Polska udzielała
pomocy w ramach już otrzymanych środków, co nie
jest dla nas korzystne. Klub chciałby poznać stano-
wisko rządu w tej sprawie oraz oczekuje działań
w obronie interesów polskiego rolnika.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Podsumowując,
informuję, że Klub Parlamentarny Prawo i Sprawie-
dliwość będzie głosował za przyjęciem w całości usta-
wy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach
pomocy publicznej oraz ustawy o podatkach i opła-
tach lokalnych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej
162 oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu Lewica i Demokraci głos zabie-
rze pan poseł Romuald Ajchler.
Poseł Romuald Ajchler:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Debatujemy nad
sprawozdaniem Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
dotyczącym projektu ustawy o zmianie ustawy o po-
stępowaniu w sprawach pomocy publicznej oraz usta-
wy o podatkach i opłatach lokalnych. Na początku
swojego wystąpienia chcę oświadczyć w imieniu klu-
bu Lewica i Demokraci, że klub będzie głosował za
uchwaleniem zmian w ustawie, uznając je za potrzeb-
ne, aby nie powiedzieć: niezbędne, gdyż ustawa mie-
ści się w grupie tych ustaw, które dostosowują polskie
przepisy prawa do przepisów wspólnotowych. Pod-
czas prac w komisji nad projektem nie było kontro-
wersji. Mówili o tym poseł sprawozdawca oraz inni
posłowie występujący w imieniu klubów parlamen-
tarnych. Komisja uściśliła pewnego rodzaju przepisy,
aby nie było kontrowersji i aby ustawa była bardziej
czytelna.
Wysoki Sejmie! Co jest istotą zmian ustawy? Zda-
niem Lewicy i Demokratów najpoważniejsza zmiana
ustawy dotyczy takiej konstrukcji przepisów, która
pozwoli uniknąć w przypadku zmian w przepisach
wspólnotowych każdorazowej nowelizacji ustawy,
nad którą debatujemy. Dlaczego mówimy, że to jest
bardzo ważne? Otóż można podać przykłady, nawet
z obecnej kadencji Sejmu, gdy Sejm musiał szybko
dokonywać nowelizacji ustaw, gdyż zmieniały się
przepisy unijne w jakiejś dziedzinie pomocowej, a na-
sze rozstrzygnięcia prawne nie pozwalały na ich we-
wnętrzne stosowanie z uwagi na fakt przywołania
wprost w ustawie numerów rozporządzeń unijnych.
Dlatego dobrze się stało, że rezygnujemy z zamiesz-
czenia w tekście ustawy konkretnych tytułów aktów
prawnych Komisji Europejskiej. W uzasadnieniu za-
łączonym do projektu ustawy rząd podał przykłady
szybko zmieniających się przepisów Komisji Europej-
skiej w odniesieniu do pomocy de minimis i pomocy
de minimis w rolnictwie i rybołówstwie.
Wysoka Izbo! Nowelizacja ustawy daje możliwość
wdrożenia systemu elektronicznego służącego do mo-
nitorowania pomocy publicznej, ale także stwarza
możliwość rejestracji pomocy udzielonej w rolnictwie
i rybołówstwie. Uzupełnia się także słownik ustawy
o dwa nowe pojęcia koniecznie z uwagi na wprowa-
dzenie elektronicznego systemu kontrolnego. W pro-
pozycji ustawowej uregulowano także sprawy za-
świadczeń stwierdzających rzeczywistą pomoc, jaką
uzyskał na przykład przedsiębiorca, i kwestie ich ko-
rygowania. W ramach propozycji ustawowej rozstrzy-
ga się także sprawy aplikacji w odniesieniu do urzę-
dów skarbowych i celnych, reguluje się kwestie spra-
wozdawczości, wprowadza rozwiązania zmierzające
do tego, aby pomoc de minimis nie była udzielana
w szerszym zakresie niż przewidziano w rozporzą-
dzeniach.
Wysoka Izbo! Klub Lewicy i Demokratów popiera
te zmiany i będzie głosował za ich uchwaleniem.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowe-
go głos zabierze pan poseł Leszek Deptuła.
Proszę bardzo.
Poseł Leszek Deptuła:
Panie Marszałku! Panie Posłanki i Panowie Po-
słowie! Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludo-
wego, biorąc pod uwagę pozytywną opinię Komisji
Gospodarki oraz stanowisko Komisji Rolnictwa i Roz-
woju Wsi, opowie się za przyjęciem projektu ustawy
o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach doty-
czących pomocy publicznej oraz ustawy o podatkach
i opłatach lokalnych.
Proponowane zmiany nie stanowią szczególnych
rozstrzygnięć merytorycznych. Są konieczne do
wprowadzenia ze względu na dostosowanie przepi-
sów ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowa-
niu w sprawach dotyczących pomocy publicznej do
obecnie obowiązujących przepisów wspólnotowych.
Są to regulacje dotyczące pomocy de minimis oraz
pomocy de minimis w rolnictwie i rybołówstwie. Je-
śli nie przegłosujemy projektu, ustawa w swej treści
będzie zawierała odwołania do aktów już nieistnie-
jących, uchylonych. Konieczne jest także zdefinio-
wanie pojęcia aplikacja SHRIMP i aplikacja, aby
przepisy prawa polskiego były spójne z prawodaw-
stwem unijnym.
Projekt wprowadza także szereg regulacji uspraw-
niających postępowania w sprawach dotyczących
pomocy publicznej oraz wyjaśniających ewentualne
wątpliwości, co ułatwi beneficjentom korzystanie
z możliwości pomocy de minimis. Wprowadzone nowe
regulacje, jak na przykład skonkretyzowanie kwestii
korygowania zaświadczeń o pomocy de minimis,
w przypadku zmiany wartości faktycznie udzielonej
pomocy usprawnią również pracę podmiotów udzie-
lających pomocy. Poza wymienioną zmianą projekt
wprowadza również szereg innych regulacji uspraw-
niających wdrażanie pomocy de minimis, a także
eliminuje wątpliwości korzystających z niej benefi-
cjentów.
Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego popiera
pomysł oddzielenia przepisów dotyczących pomocy
de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie od prze-
pisów regulujących tę pomoc w ogóle. Zapewni to
większą przejrzystość przepisów, a przede wszyst-
kim ułatwi wdrożenie aplikacji SHRIMP i aplikacji
do monitorowania pomocy w obszarach rolniczych
i rybołówstwie.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej
oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
Poseł Leszek Deptuła
Przyjmując argumenty rządu, klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego w głosowaniu opowie się za
uchwaleniem projektu ustawy o postępowaniu w spra-
wach dotyczących pomocy publicznej oraz ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych. Dziękuję bardzo,
panie marszałku. (Oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: Bardzo ładnie, bardzo
dobrze.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
To były wystąpienia w imieniu klubów.
Do zadania pytań zgłosiło się czterech posłów.
Jeśli nie zobaczę dalszych zgłoszeń, to uznam,
że lista osób pragnących zadać pytanie została za-
mknięta.
Zamykam listę.
Ustalam czas zadania pytania na 1,5 minuty.
Jako pierwszy głos zabierze pan poseł Henryk
Siedlaczek, Platforma Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Ministrze! Mój niepokój budzi zasięg pomocy publicz-
nej udzielanej przedsiębiorcom. Wszak pomoc pu-
bliczna jest jednym z najbardziej brutalnych przykła-
dów ingerencji w państwową gospodarkę. Pomoc ta,
tak mi się wydaje, deformuje jednak rynek, uniemoż-
liwiając prawdziwą konkurencję. Jednakże, mając
świadomość, iż zasady przyznawania pomocy mają
charakter wspólnotowy, chciałbym zauważyć, iż
w art. 37 pkt 1 § 1 znalazło się stwierdzenie, że pod-
miot ubiegający się o pomoc de minimis jest zobowią-
zany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu
pomocy wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy
wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jaką
otrzymał w roku, w którym ubiega się o pomoc, oraz
w ciągu dwóch poprzedzających go lat.
W związku z tym chciałbym zapytać, dlaczego
ograniczono wymóg przedstawiania zaświadczeń
o pomocy de minimis jedynie do dwóch lat, a nie do-
tyczy on dłuższego lub nawet całego okresu funkcjo-
nowania przedsiębiorstwa, chociażby po to, aby mieć
całościowy obraz co do skali i ilości wydanych decyzji
o pomocy w konkretnym przedsiębiorstwie. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pani poseł Ewa Malik, Prawo i Sprawie-
dliwość.
(Poseł Maria Nowak: Nie ma, jest na posiedzeniu
komisji.)
163
Nie ma pani poseł.
Pan poseł Romuald Ajchler, Lewica i Demokraci,
proszę uprzejmie.
Poseł Romuald Ajchler:
Panie marszałku, kieruję pytanie do pana mini-
stra. Panie ministrze, ustawa daje możliwość wdro-
żenia systemu elektronicznego. Moje pytanie jest
tożsame z tym, które zadał pan poseł Siedlaczek.
Chodzi o to, że ten system monitorowania ma także
za zadanie sprawdzić, czy gospodarstwo nie wzięło
więcej środków, czy nie otrzymało więcej środków
pomocowych niż przewiduje przepis. Natomiast pan
poseł zasygnalizował pewne niebezpieczeństwo.
Oczekuje się, że przedsiębiorstwo poda wysokość
pomocy otrzymanej podczas całej swojej działalno-
ści. Panie pośle, nie wiem, czy źle zrozumiałem, czy
pan się źle wyraził, bo jeżeli chodzi o ogólną pomoc,
to w tym przypadku mamy do czynienia z nieporo-
zumieniem.
Panie ministrze, chciałbym zapytać o coś innego.
Otóż pamiętam problemy, jakie mieliśmy z wprowa-
dzaniem systemu IACS, związane z Agencją Re-
strukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i kosztami
wprowadzenia tego systemu. Do dzisiaj zresztą nie
uruchomiono szeregu działań z tego powodu, że sys-
tem kuleje. W związku z powyższym prosiłbym, aby
pan powiedział, jakie środki przewiduje resort na
uruchomienie systemu zgodnie z omawianą ustawą.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę o zabranie głosu pana posła Andrzeja
Szlachtę, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Omawiany pro-
jekt ustawy o zmianie ustawy w sprawach pomocy
publicznej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokal-
nych przygotowany jeszcze przez rząd pana premiera
Jarosława Kaczyńskiego jest potrzebny i wynika
z konieczności dostosowania przepisów ustawy do
obecnie obowiązujących przepisów wspólnotowych,
w szczególności pomocy de minimis.
Wejście w życie ustawy spowoduje, jak podano
w uzasadnieniu, skutki finansowe dla budżetu pań-
stwa. Szacowany koszt wdrożenia stosownych apli-
kacji wynosi około 110 tys. rocznie. Ponieważ ustawa
ma wejść w życie po 14 dniach od ogłoszenia, mam
pytanie do przedstawiciela rządu, czy są zabezpieczo-
ne środki finansowe w budżecie państwa na ten rok
na realizację wdrożenia przedmiotowej ustawy. Dzię-
kuję. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej
164 oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu w imieniu rządu wicepre-
zes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
panią Małgorzatę Krasnodębską-Tomkiel.
Wiceprezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Od-
powiadając na państwa pytania, chciałabym jeszcze
raz zwrócić uwagę na pewną rzecz. Ustawa, którą
analizujemy, o której przyjęcie wnioskuje rząd, jest
ustawą stricte proceduralną. Nie dotyczy ona w ogó-
le kwestii materialnoprawnych związanych z udzie-
laniem pomocy publicznej. Jest ona swego rodzaju
proceduralną protezą, która umożliwia funkcjonowa-
nie systemu udzielania pomocy publicznej wynikają-
cego z prawa wspólnotowego, z Traktatu ustanawia-
jącego Wspólnotę Europejską, jak również z rozpo-
rządzeń wydanych w oparciu o ten traktat.
Po tym wstępie chciałabym odpowiedzieć na
pierwsze pytanie pana posła Siedlaczka. Jeżeli chodzi
o kwestie dotyczące zaświadczeń o pomocy de mini-
mis, to okres zaprojektowany w ustawie jest okresem
stricte kompatybilnym z przepisami prawa wspólno-
towego. Chodzi po prostu o to, aby nasi przedsiębior-
cy, nasza administracja mogła w tym systemie spraw-
nie funkcjonować. Oczywiście możemy myśleć o in-
nych rozwiązaniach w sytuacji, gdy przyjdzie komuś
na myśl wdrożenie krajowego systemu monitorowa-
nia pomocy publicznej. W tej sytuacji jest to tylko
instrument, który umożliwia realizowanie obowiąz-
ków wynikających z prawa wspólnotowego.
Jeżeli chodzi o koszty związane z obsługą systemu
SHRIMP, to są one podane w uzasadnieniu do usta-
wy i mają wynosić 110 tys. i 75 tys. rocznie na utrzy-
manie tego systemu. Przewidziane zostały także dwa
etaty na jego obsługę. Jeżeli chodzi o zabezpieczenie
środków, to będą one zabezpieczone w budżecie na
rok przyszły, ponieważ wdrożenie tejże ustawy, wej-
ście jej w życie będzie wymagało w konsekwencji wy-
dania rozporządzeń przez Radę Ministrów w oparciu
o delegacje zawarte w tejże ustawie, które to rozpo-
rządzenia będą precyzyjnie określały harmonogram
wdrażania tego systemu. Obejmuje on bowiem swoim
zakresem bardzo dużą ilość przedsiębiorców, stąd
Rada Ministrów w rozporządzeniu precyzyjnie okre-
śli, którzy przedsiębiorcy w kolejnych transzach będą
niejako wchodzili do tego systemu, tak aby umożliwić
jego sprawne funkcjonowanie. Bardzo dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę posła sprawozdawcę pana
Stanisława Steca.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym po-
dziękować przedstawicielom klubów parlamentar-
nych za jednoznaczne poparcie projektu ustawy i wy-
razić przekonanie, że realizacja tej ustawy usprawni
udzielanie pomocy publicznej skierowanej do przed-
siębiorców i rolników. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpi-
my w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 14.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie
ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Moderniza-
cji Rolnictwa (druki nr 223 i 295)
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Józefa Piotra Klima.
Poseł Sprawozdawca
Józef Piotr Klim:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Ko-
misji Rolnictwa i Rozwoju Wsi mam zaszczyt przed-
stawić sprawozdanie komisji z prac nad rządowym
projektem ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Mo-
dernizacji Rolnictwa (projekt rządowy w druku nr 223,
a sprawozdanie komisji w druku nr 295).
Komisja na swoim posiedzeniu w dniu 27 lutego,
zgodnie ze skierowanym przez marszałka Sejmu pro-
jektem, przeprowadziła pierwsze czytanie projektu.
Należy w tym miejscu nadmienić, iż projekt ma
na celu wykonywanie prawa Unii Europejskiej. Obec-
nie obowiązująca ustawa, uchwalona jeszcze w 1993
r., była nowelizowana 11 razy i mimo to część jej za-
pisów jest już dziś nieaktualna. Stąd też w Sejmie
znalazł się wyżej omawiany projekt.
Jest to ustawa bardzo ważna, gdyż określa orga-
nizację i zadania Agencji Restrukturyzacji i Moder-
nizacji Rolnictwa jako agencji płatniczej, odpowiada-
jącej przecież za sprawne przekazywanie wielu płat-
ności w rolnictwie, a także odpowiadającej za znacz-
ny sektor Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Projekt w imieniu rządu wraz z uzasadnieniem
przedstawił pan minister Artur Ławniczak. W trak-
cie dyskusji członkowie komisji zwracali uwagę na
strukturę organizacyjną agencji, gospodarkę finan-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Sprawozdawca Józef Piotr Klim
sową, prowadzenie polityki zatrudniania pracowni-
ków agencji.
Komisja powołała podkomisję nadzwyczajną do
szczegółowego przeanalizowania zapisów projektu.
Podkomisja na swym posiedzeniu w dniu 6 marca
przyjęła cztery merytoryczne poprawki oraz kilka
poprawek o charakterze legislacyjnym i redakcyj-
nym. Jeżeli chodzi o zmiany merytoryczne, to doty-
czyły one m.in. art. 9, 10, 11 i 42.
W art. 9 ust. 4 otrzymuje brzmienie: Zastępców
prezesa agencji powołuje minister właściwy do spraw
rozwoju wsi spośród osób należących do państwowe-
go zasobu kadrowego. Minister właściwy do spraw
rozwoju wsi odwołuje zastępców prezesa agencji.
W przypadku art. 10 – chodziło tu o doprecyzowa-
nie funkcjonowania biur powiatowych – nie będę już
tego cytował.
Jeżeli chodzi o art. 11, to dodaje się dodatkowo
jeszcze przepis mówiący o tym, że agencja jest praco-
dawcą w stosunku do pracowników zatrudnionych
na stanowiskach pracy w centrali agencji, oddziałach
regionalnych oraz biurach powiatowych; chodziło tu
o wyjaśnienie statusu wszystkich pracowników w struk-
turach agencji.
I w art. 42: stosunki pracy dyrektorów komórek
organizacyjnych w centrali agencji i ich zastępców
oraz zastępców dyrektorów oddziałów regionalnych
i zastępców kierowników biur powiatowych, nawią-
zane na mocy dotychczasowych przepisów, stają się
stosunkami pracy na podstawie powołania z dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy.
Dnia 11 marca Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi
przyjęła sprawozdanie wraz z jedną poprawką. Ta
poprawka tak naprawdę była związana z niedawno
uchwaloną ustawą z dnia 29 lutego 2008 r. Chodziło
w tym przypadku m.in. o pewne doprecyzowanie na-
zewnictwa oraz o płatność do pomidorów.
Należy podkreślić, iż wiele głosów w dyskusji na
posiedzeniu komisji dotyczyło sposobu powoływania
osób funkcyjnych poszczególnych jednostek organi-
zacyjnych.
W art. 1–6 niniejszej ustawy przedstawione są
zadania agencji; w art. 7–23 –struktura organizacyj-
na, system zatrudniania oraz gospodarka finansowa;
art. 24–40 poświęcone są egzekwowaniu wierzytel-
ności i należności. Art. 41 i 47 to przepisy końcowe.
Jak widzimy, czyni to ustawę przejrzystą, czytelną
co do zapisów merytorycznych i konstrukcji samych
artykułów.
Do ustawy dołączone są zgodnie z wymogami pro-
jekty rozporządzeń Rady Ministrów, Ministerstwa
Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz ministra finansów.
Uchwalenie tej ustawy umożliwi szybkie dostosowa-
nie agencji do realizacji nałożonych na nią zadań
wobec polskich rolników i polskiej wsi. Komisja 14
głosami „za”, 7 głosami „przeciw” i przy 2 osobach
wstrzymujących się pozytywnie zaopiniowała projekt
ustawy i wnosi, Wysoka Izbo, o jej uchwalenie. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
165
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
W imieniu klubu Platforma Obywatelska głos za-
bierze pan poseł Norbert Raba.
Poseł Norbert Raba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska Rzeczypo-
spolitej Polskiej mam zaszczyt przedstawić stanowi-
sko klubu wobec sprawozdania komisji o projekcie
ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa wraz z projektami aktów wykonawczych.
Wysoki Sejmie! W związku ze zmianą, jaka na-
stąpiła w udzielaniu pomocy przez państwo, zawartą
w przepisach wspólnotowych, niezbędne jest dosto-
sowanie krajowych przepisów prawa ujmujących te
zagadnienia. Istnieje zatem potrzeba, by na nowo
zdefiniować rolę i funkcję Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa przy udzielaniu pomocy
przez państwo.
Decyzja o opracowaniu zupełnie nowej ustawy jest
zrozumiała i podyktowana liczbą zmian, jakie zosta-
ły dotychczas wprowadzone do obowiązującej ustawy.
Zatem istnieje uzasadniona potrzeba uchwalenia jed-
nolitego tekstu nowej ustawy dotyczącej instytucji
płatniczej w odniesieniu do środków z Unii Europej-
skiej. Ustawa określa zadania i organizację agencji,
jak również zasady umarzania w całości lub w części,
rozkładania na raty, odraczania terminu spłaty oraz
sprzedaży wierzytelności Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa.
W ustawie proponuje się, aby dotychczasowe for-
my wsparcia przez agencję zostały utrzymane, a są
to: dopłaty do odsetek od kredytów bankowych, czę-
ściowa spłata kapitału kredytu bankowego, gwaran-
cje lub poręczenia spłaty kredytów bankowych, fi-
nansowanie lub udział w finansowaniu poszczegól-
nych przedsięwzięć.
Podobnie jak ustawa obowiązująca projekt nowej
ustawy reguluje zagadnienia związane z wewnętrz-
nym funkcjonowaniem agencji: status prawny, orga-
nizację, tryb i zasady zatrudniania pracowników
oraz zasady gospodarki finansowej. Określone zosta-
ły również zagadnienia związane z nadzorem nad
Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Proponuje się, aby nadzór sprawował minister wła-
ściwy do spraw rozwoju wsi, a nad całością gospodar-
ki finansowej – minister właściwy do spraw finansów
publicznych.
Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa zgodnie z regulacją zawartą w ustawie
o państwowym zasobie kadrowym i wysokich stano-
wiskach państwowych jest powoływany przez preze-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
166 Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Norbert Raba
sa Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego
do spraw rozwoju wsi i ministra właściwego do spraw
finansów publicznych. W projekcie niezbędne było
dookreślenie organu powołującego i odwołującego
zastępców prezesa agencji. W proponowanym projek-
cie wskazuje się, aby takiego powołania i odwołania
dokonywał minister właściwy do spraw rozwoju
wsi.
Dyrektorzy oddziałów regionalnych i kierownicy
biur powiatowych nawiązywaliby stosunek pracy na
podstawie powołania. Ze względu na ważną rolę dy-
rektorów komórek organizacyjnych w centrali agen-
cji i ich zastępców, a także zastępców dyrektorów
regionalnych jest propozycja, aby ich stosunki pracy
były nawiązywane również na podstawie powołania.
Propozycja taka weszłaby w życie wraz z wejściem
w życie projektowanej ustawy. Stosunek pracy pozo-
stałych pracowników agencji nie uległby zmianie po
wejściu w życie ustawy. Projekt nowej ustawy daje
możliwość prezesowi oraz dyrektorom oddziałów
i kierownikom biur powiatowych wydawania decyzji
administracyjnych zgodnie z Kodeksem postępowa-
nia administracyjnego, jako organom administracji
publicznej.
Przepisy ustawy dotyczące merytorycznej pod-
stawy, mianowicie umarzania w całości lub części,
rozkładania na raty lub odraczania terminu spłaty
wierzytelności agencji oraz sprzedaży wymaganych
wierzytelności związanych z realizacją zadań usta-
wowych w przypadku trwałej utraty przez dłużni-
ków zdolności do spłaty zadłużenia nie różnią się
od dotychczasowych regulacji w tym zakresie.
W projektowanej ustawie proponuje się wprowadze-
nie zmian do ustawy z dnia 15 września 2000 r.
o grupach producentów rolnych i ich związkach,
polegających na uchyleniu zasad regulujących
udzielanie grupom producenckim preferencyjnych
kredytów z dopłatami ze środków agencji oraz
udzieleniu przez agencję poręczeń spłaty kredytów
inwestycyjnych. Inwestycje realizowane przez gru-
py producentów rolnych będą wspierane przez
agencję w ramach zadania polegającego na wspie-
raniu powstania i rozwoju grup producenckich,
rolnych i ich związków.
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platformy
Obywatelskiej pragnę poinformować pana marszałka
i Wysoką Izbę, że klub parlamentarny jest za projek-
tem ustawy.
Jednocześnie chciałbym zgłosić, panie marszałku,
w imieniu klubu uzgodnioną z resortem poprawkę do
projektu ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Moder-
nizacji Rolnictwa. W art. 4 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje
brzmienie: inwestycji w rolnictwie, rybołówstwie,
przetwórstwie produktów rolnych oraz przetwórstwie
ryb, skorupiaków i mięczaków. Wprowadzenie zapro-
ponowanych zmian, polegających na włączeniu do
katalogów inwestycji wspieranych ze środków agencji
restrukturyzacji przetwórstwa ryb, skorupiaków
i mięczaków, umożliwi przygotowanie, a następnie
realizację programów modernizacji branży przetwór-
stwa rybnego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość głos za-
bierze pan poseł Mieczysław Golba.
Proszę bardzo.
Poseł Mieczysław Golba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość przedsta-
wiam stanowisko mojego klubu w sprawie projektu
ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa.
Ogólnie rzecz ujmując, projekt ustawy nie jest ak-
tem w pełni dopracowanym ani w pełni zgodnym
z wymogami prawidłowej techniki legislacyjnej,
a w szczególności proponowany projekt jest aktem
stosunkowo obszernym. Powinien on być w konse-
kwencji podzielony na rozdziały, które zresztą bardzo
wyraźnie wyłaniają się z tekstu, np. organizacja we-
wnętrzna i organy agencji, gospodarka finansowa
agencji, umarzanie należności, zwrot należności bez-
podstawnie pobranych i wiele innych zapisów.
Uzasadnienie projektu jest bardzo ogólnikowe
i w istotnej części przepisuje jedynie obowiązujące
przepisy. Autorzy projektu nie podjęli natomiast próby
uzasadnienia zmian merytorycznych wprowadzonych
do ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r., a niektóre z nich
z pewnością wymagają takiego uzasadnienia.
Wytyczne co do treści aktu (art. 92 konstytucji)
zawarte w kilku delegacjach ustawowych są zbyt
ogólnikowe i powinny zostać uściślone (art. 10 ust. 1
i 2). Nie opracowano rozporządzeń wykonawczych do
projektu ani nie określono terminu ich opracowania.
Ustawa w konsekwencji, po jej ewentualnym uchwa-
leniu, będzie musiała funkcjonować w oparciu o daw-
ne przepisy wykonawcze. Dla aktu prawnego okre-
ślającego status prawny Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa bardzo istotne znaczenie
ma określenie wewnętrznego statutu agencji równo-
cześnie z wejściem nowych przepisów w życie. Nie-
stety, do proponowanego projektu ustawy statutu
takiego nie dołączono i nie określono wiążącego mi-
nistra terminu jego opracowania. Sprawa jest o tyle
trudna, że proponowany projekt wprowadza nowy,
nieznany dotychczasowej ustawie ani statutowi or-
gan agencji – zastępcę prezesa, co może utrudnić
początkowy, po uchwaleniu ustawy, okres funkcjono-
wania Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rol-
nictwa.
Bardzo kontrowersyjna jest sprawa powoływania
zastępców prezesa agencji. Projekt przewiduje, że
będą oni mianowani przez ministra rolnictwa. Takie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Mieczysław Golba
nominacje powinny odbywać się na wniosek prezesa
agencji, który musi mieć prawo doboru współpra-
cowników, aby zrealizować cele statutowe agencji,
a nie mieć ich narzucanych z klucza politycznego
i rozdania danego ministra rolnictwa. Gdzie te
sztandarowe zapowiedzi pana premiera Donalda
Tuska o powoływaniu kadr najwyższego szczebla
w drodze konkursów?
Jako Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedli-
wość uważamy, że prezes agencji powinien mieć moż-
liwość doboru osób z państwowego zasobu kadrowe-
go. Ustawę o państwowym zasobie kadrowym wpro-
wadził PiS w 2006 r. i są tam osoby kompetentne
i doświadczone. Pod płaszczykiem rzekomo unijnych
regulacji rząd w tym punkcie chce zawłaszczyć sta-
nowiska w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa dla politycznego łupu. Ponadto powoływa-
nie zastępców dyrektorów oddziałów regionalnych,
kierowników biur powiatowych i ich zastępców bez
konkursu i spoza zasobu kadrowego rodzi obawę
o możliwość paraliżu prac agencji przez obsadzanie
tych stanowisk przez ludzi niekompetentnych, nie-
wyłonionych w procedurach konkursowych. Dlatego
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość wnosi
o wprowadzenie zmian do projektu ustawy, i tak
w art. 4 ust. 1, art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 3, art. 21 ust. 6,
oraz o skreślenie art. 43, pozostałym artykułom na-
leży nadać kolejne numery.
Chciałbym jeszcze nawiązać do art. 4 omawianej
ustawy, który brzmi: Zadaniem agencji jest wspiera-
nie realizacji zadań wynikających z polityki państwa
w zakresie rolnictwa i rozwoju wsi. Proszę państwa,
mamy taką oto sytuację, że do dzisiaj rząd i minister
rolnictwa nie przedstawili jasno i wyraźnie swoich
planów i zamierzeń dotyczących rolnictwa i rozwoju
wsi, a już pragną zmian personalnych w agencji na
swoją modłę. Do tej pory nie zdarzyło się, aby agencja
była tak opóźniona w wypłacaniu dopłat bezpośred-
nich dla rolników oraz udzielaniu kredytów preferen-
cyjnych na zadania służące rozwoju wsi i rolnictwa.
Dbałość o rozwój polskiego rolnictwa tylko w takiej
postaci, jaką proponuje się w projekcie ustawy, jest
nie do przyjęcia.
Mając na uwadze niewielki zakres innowacji pro-
ponowanych w projekcie ustawy i jego liczne usterki,
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość stoi na
stanowisku, iż przedmiotowy projekt ustawy należy
uzupełnić o proponowane wyżej poprawki.
Wobec powyższego na podstawie art. 119 ust. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przekazuję
w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość na ręce pana marszałka poprawki do rządo-
wego projektu ustawy o Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa (druki nr 223 i 295). Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
167
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu Lewica i Demokraci głos zabie-
rze pan poseł Wojciech Pomajda.
Proszę bardzo.
Poseł Wojciech Pomajda:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie i Panowie Posłowie! Mam przyjemność
przedstawić stanowisko klubu Lewicy i Demokratów
w przedmiotowej ustawie.
Pierwsza refleksja, panie i panowie posłowie –
zresztą zgłaszałem ją w trakcie prac w komisji – tak
naprawdę nie wiemy, czemu ta ustawa służy. Ona nie
porządkuje funkcjonowania agencji, nie wnosi żadnej
nowej jakości w jej prace, nie wnosi żadnych korzyst-
nych zmian dla funkcjonowania agencji, czy to na
poziomie jej centrali, czy na poziomie oddziałów te-
renowych, oddziałów regionalnych, biur powiato-
wych. Jest to ustawa, która ma dać szansę, a taka
odpowiedź nie padła w trakcie prac komisji, a pyta-
liśmy o to kilkakrotnie pana ministra i oczekiwali-
byśmy szczerej odpowiedzi, że będzie służyć kolejnym
zmianom strukturalnym w agencji, które tak na-
prawdę mają przynieść możliwości zmian kadrowych
– zarówno na poziomie zarządu tej ważnej instytucji,
jak i na poziomie dyrektorów oddziałów regional-
nych, biur powiatowych. Kolejna kadrowa miotła po
raz kolejny będzie pracowała w tej instytucji. Nato-
miast nikt się nie zastanawia nad trudnościami, któ-
re mamy w tej chwili w funkcjonowaniu agencji,
z którymi ta instytucja się boryka, i ta ustawa nic nie
zmienia, ta ustawa nie pomaga w sprawniejszym za-
rządzaniu tą instytucją, w lepszej wypłacie, spraw-
niejszej, bardziej płynnej realizacji zadań przez tą
agencję i lepszym docieraniu funduszy unijnych do
rolników, bezpośrednio do beneficjentów.
Propozycje, które znajdują się w tej ustawie, do-
tyczą np. powoływania wiceprezesów agencji przez
ministra rolnictwa. Jeśli weźmiemy najbardziej pod-
stawowy podręcznik zarządzania instytucją, to
w żadnym z nich nie znajdziemy uzasadnienia tego,
aby osoba spoza instytucji narzucała współpracow-
ników szefowi danej instytucji, szefowi, który odpo-
wiada za jej funkcjonowanie, także za dobór kadr, za
sprawność jej działania. Szef musi mieć możliwość
dobrania sobie współpracowników nawet na tym
najwyższym szczebli – wiceprezesów agencji. Do tego
mamy jeszcze kuriozalny zapis, że minister rolnictwa
wyznacza wynagrodzenia dla wiceprezesów, a także
dla głównego księgowego.
Na takie zapisy klub Lewicy i Demokratów nie
może wyrazić zgody, dlatego że jest to sprzeczne
z podstawowymi zasadami funkcjonowania, zarzą-
dzania firmą, instytucją, także państwową, publicz-
ną. Przez wiele lat niestety przyzwyczailiśmy się, że
instytucje państwowe są traktowane w sposób wy-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
168 Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Wojciech Pomajda
jątkowy i cały czas mamy do czynienia z upolitycz-
nianiem tych instytucji. Te zapisy doprowadziłyby po
raz kolejny do tego, że mielibyśmy do czynienia z za-
garnianiem tych instytucji przez polityków. Wpraw-
dzie jest precedens: od kilku lat w Agencji Rynku
Rolnego wiceprezesi są powoływani przez ministra
do spraw rolnictwa. Czy jest to jednak dobre rozwią-
zanie? Nie. A państwo chcecie usankcjonować takie
samo rozwiązanie jeszcze raz, w drugiej agencji. Je-
steśmy jednym z nielicznych krajów, gdzie taka in-
stytucja jest ewidentnie upolityczniona, gdzie agencje
płatnicze są upolitycznione. W innych krajach człon-
kowskich szefowie takich agencji, dyrektorzy, preze-
si, wszystko jedno, jak nazywają się te stanowiska,
wykonują swoje zadania i pełnią funkcje przez wiele
lat. Nie zmieniają się razem ze zmianą gabinetu po-
litycznego ministra. Dzięki temu mają wpływ na to,
jakie decyzje zapadają w Komisji Europejskiej, utrzy-
mują bezpośredni kontakt z urzędnikami Komisji
przez wiele lat. Mają doskonałe osobiste kontakty
i mogą też oddziaływać w imię interesów narodowych
na to, jakie rozwiązania są przyjmowane przez Ko-
misję. A jesteśmy w bardzo kluczowym momencie, bo
za chwilę nastąpi zmiana wspólnej polityki rolnej.
O tym nasz rząd mówi bardzo mało. Po stu dniach
nie słyszałem żadnego zdania na temat koncepcji czy
wizji wspólnej polityki rolnej w naszej ocenie, zawar-
tej w propozycjach, które mamy zgłosić do Komisji
Europejskiej.
Klub Lewicy i Demokratów oczekuje przyjęcia
poprawek, które za chwilę, panie marszałku, złożę
na pana ręce, i od tego uzależniamy poparcie dla
przedłożenia rządowego.
Oprócz poprawek związanych ze sprawami kadro-
wymi zgłaszamy jeszcze inne poprawki. (Dzwonek)
Już kończę, panie marszałku.
Chcielibyśmy mianowicie, aby w art. 4 w ust. 1
w pkt 2 po wyrazach „zwierząt gospodarskich”, roz-
szerzyć paletę form pomocy, jaką dysponuje agencja,
i dopisać, że ma ona prawo podejmować interwencję
w przypadku wyjątkowej dekoniunktury na rynkach
produktów rolnych. (Oklaski) Jest to związane cho-
ciażby z sytuacją, która była ostatnio zarówno na
rynku trzody chlewnej, jak i na rynku produktów
drobiarskich.
Kolejny element, który chcemy zgłosić, dotyczy
art. 4 ust. 1 pkt 3. Proponujemy zapis, że agencja
interweniuje i powinna mieć wpływ na politykę roz-
woju struktury agrarnej, na zmiany tej struktury,
ale nie tylko ograniczać to – jak zaproponowano
w przedłożeniu rządowym – do kwestii związanych
z rozwojem gospodarstw rodzinnych. To bardzo istot-
na i kluczowa sprawa na polskiej wsi, ale nasza wieś
jest tak zróżnicowana regionalnie, że nie powinni-
śmy tego zawężać, wprost przeciwnie, trzeba dać
możliwość szerszej interpretacji tego zapisu.
W art. 8 w ust. 4 proponujemy zapis, który stano-
wi, że zastępców prezesa agencji powołuje i odwołuje,
spośród osób należących do państwowego zasobu ka-
drowego, prezes agencji, a nie minister rolnictwa.
W art. 21 w ust. 6 zdaniu drugiemu proponujemy
nadać brzmienie: Wysokość wynagrodzenia prezesa
agencji ustala prezes Rady Ministrów, a zastępców
prezesa agencji i głównego księgowego – prezes
agencji.
Dziękuję, panie marszałku.
Reasumując, powtórzę jeszcze raz: Klub Lewicy
i Demokratów poprze tę ustawę, jeśli te poprawki
zostaną poparte przez Wysoką Izbę. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowe-
go głos zabierze pan poseł Stanisław Kalemba.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam przyjem-
ność przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarne-
go Polskiego Stronnictwa Ludowego wobec omawia-
nego sprawozdania o projekcie ustawy o Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Obecnie
obowiązuje ustawa z dnia 29 grudnia 1993 r., na
mocy której agencja została utworzona. Jest tu nie-
wielu posłów, którzy wtedy byli na tej sali, kiedy two-
rzyliśmy tę agencję po niechlubnych tradycjach zwią-
zanych z funduszem restrukturyzacji i oddłużania
rolnictwa, z czym mamy problemy jeszcze dzisiaj.
Moi przedmówcy mają rację, mówiąc, że ten pro-
jekt nie wprowadza żadnej rewolucji w Agencji Re-
strukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. To dobrze,
bo sądzę, że rolnicy też tej rewolucji nie chcą. Projekt
tej ustawy porządkuje pewne sprawy. Przede wszyst-
kim trzeba zwrócić uwagę, że wiele zadań, które do-
tychczas były obowiązujące, wypadło już praktycznie
z zakresu zadań, jeśli chodzi o funkcjonowanie agen-
cji. Można przypomnieć, że w ustawie jest m.in. zapis,
który mówi, że do obszaru zadań należy rozwój in-
frastruktury informatycznej banków spółdzielczych,
a przecież dzisiaj banki spółdzielcze znakomicie same
sobie z tym radzą, są też zapisy dotyczące funkcjono-
wania grup producentów rolnych. Takich zadań jest
kilkanaście, wszystkie dzisiaj wypadły już z zakresu
zadań agencji; w związku z tym, że zgodnie z trak-
tatem akcesyjnym Rzeczypospolitej Polskiej uzyska-
liśmy prawo stowarzyszenia i stosowania tego
w ciągu 3 lat od akcesji, a więc do 30 kwietnia 2007 r.
Projekt ten porządkuje te sprawy.
W art. 2 precyzuje się sprawę chyba zasadniczą, że
agencja ma osobowość prawną, jest osobą prawną.
W art. 4 wymienione są aktualne zadania Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wspiera-
ne ze środków publicznych. Trzeba zwrócić uwagę,
że jest to najważniejsza agencja, jeśli chodzi o reali-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Stanisław Kalemba
zację zadań wspólnej polityki rolnej, z którą przecież
rolnicy bardzo się utożsamiają. W zasadzie najwięcej
uwag dotyczy funkcjonowania tej agencji, bo każdy
rolnik ma z nią kontakt, chociażby w związku z płat-
nościami obszarowymi, do których jeszcze wrócę.
Art. 8 określa, że organem agencji jest prezes.
Powoływanie prezesa przez prezesa Rady Ministrów,
na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa
i rozwoju wsi, a także przez ministra właściwego do
spraw finansów publicznych, jest na tym etapie wła-
ściwe. Nie udawajmy, że na tym etapie, obojętnie, jaki
jest rząd, nie traktuje się wyboru szefa tej ważnej
instytucji jak wyboru politycznego. A jeśli weźmiemy
pod uwagę dotychczasową praktykę funkcjonowania
agencji, chyba wszyscy jesteśmy zgodni co do tego, że
trzeba było powołać nowego prezesa agencji w celu
realizacji pilnych zadań w kontekście tego, co się w tej
agencji dzieje.
W art. 9 wyodrębnia się strukturę organizacyjną,
jest centrala agencji, oddziały regionalne, działające
w każdym województwie, i biura powiatowe. W ust.
3 tego artykułu określa się, że dyrektorów komórek
organizacyjnych w centrali agencji, ich zastępców
oraz dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastęp-
ców powołuje i odwołuje prezes agencji, a kierowni-
ków biur powiatowych i ich zastępców – dyrektor
oddziału regionalnego.
Natomiast jest nowy zapis w art. 11, który jedno-
znacznie określa, bo były co do tego wątpliwości przy
różnych kontrolach, że agencja jest pracodawcą
w stosunku do pracowników zatrudnionych na sta-
nowiskach pracy w centrali agencji, oddziałach re-
gionalnych oraz biurach powiatowych.
Co do spraw kadrowych, w moim przekonaniu
bardziej zależy to od osób odpowiedzialnych na
wszystkich stanowiskach, i ministerialnych, i w agen-
cji. Uważam, że każdy odpowiedzialny szef agencji,
jeśli chodzi o struktury powiatowe, powinien brać
pod uwagę kompetencje, a nie klucz polityczny.
W projekcie ustawy zostały określone procedury do-
tyczące zatrudniania.
Klub Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludo-
wego popiera projekt, który został wypracowany przez
komisję, a byłem członkiem podkomisji przy szerokim
konsensusie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Zakończyliśmy wystąpienia klubowe.
Do zadania pytań zgłosiło się 17 posłów, czy ktoś
jeszcze? Już 18, 19.
Lista zgłoszona w sekretariacie jest już zamknięta.
Ustalam czas zadania pytania na 1 minutę i pro-
szę o zachowanie dyscypliny.
Pierwszy pan poseł Stanisław Stec, Lewica i De-
mokraci.
Proszę bardzo.
169
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Moje pytania
będą dotyczyły bieżącej działalności agencji. Ponad
11 tys. wielkopolskich rolników dostało na początku
marca pisma z powiatowych biur, że płatności bez-
pośrednie otrzymają do 15 czerwca, natomiast, zgod-
nie z informacją uzyskaną z biura powiatowego
w Kościanie, nie ma podstaw prawnych do realizacji
płatności bezpośrednich w przypadku rolników, któ-
rzy uprawiają buraki cukrowe. Uważam to za niepo-
rozumienie. Panie ministrze, kiedy pracowaliśmy
nad ustawą o zmianie ustawy o dopłatach bezpośred-
nich, pan był uprzejmy oświadczyć, że rolnicy, którzy
uprawiają buraki, dostaną dopłaty bezpośrednie na
początku kwietnia. Czy pan to potwierdza, czy mamy
kierować się tymi nieszczęsnymi pismami z agencji
restrukturyzacji? Z drugiej strony uważam, że nie
ma żadnych podstaw do wstrzymywania dopłat bez-
pośrednich dla rolników, którzy mają rośliny energe-
tyczne, bo tutaj nic się nie zmieniło, a również ci
rolnicy dostali takie pisma. Bardzo proszę o oświad-
czenie publiczne, bo rolnicy tego słuchają. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma
Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Moder-
nizacji Rolnictwa przewiduje, że agencja realizuje
zadania w zakresie dotyczącym tworzenia i powięk-
szania gospodarstw rodzinnych, w szczególności
przez dopłaty do odsetek od kredytów bankowych
lub częściowe spłaty kapitałów kredytów udziela-
nych na zakup nieruchomości rolnych, które utwo-
rzą takie gospodarstwa albo wejdą w jego skład,
z tym że kwota kredytu nie może przekraczać 90%
wartości nabywanej nieruchomości, a okres spłaty
kredytu nie może przekraczać 20 lat. W związku
z powyższym chciałbym zapytać, czy państwo może
pozwolić sobie na tak daleko posuniętą pomoc lub
może inaczej, czy państwo ma zabezpieczoną wy-
starczającą ilość środków finansowych, które umoż-
liwiłyby wszystkim zainteresowanym uzyskanie
takiej pomocy. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Michał Szczerba, Platforma
Obywatelska.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
170 Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Michał Szczerba:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowni Państwo! Panie Ministrze! Agencja Restruk-
turyzacji i Modernizacji Rolnictwa jest jedną z naj-
ważniejszych instytucji publicznych w Polsce, jest
instytucją wdrażającą i płatniczą dla Planu Rozwoju
Obszarów Wiejskich, a kwota dofinansowania ze
środków publicznych w ramach PROW na lata 2007–
–2013 to ponad 17 mld euro. Z uwagi na zadania na-
łożone na agencję w interesie publicznym jest, aby
były on wykonywane przez jak najbardziej kompe-
tentnych urzędników. W związku z powyższym za-
daję panu ministrowi pytanie, czy przewidziane są
w regulaminie wynagradzania pracowników agencji
zmiany, które szłyby w następującym kierunku – my-
ślę przede wszystkim o wprowadzeniu motywacyjne-
go systemu wynagradzania pracowników agencji
oraz zapewnieniu wszystkim pracownikom agencji
corocznej indeksacji płac, a także możliwości zwięk-
szania funduszu nagród w ramach środków na wy-
nagrodzenia. Chciałbym przypomnieć, że środki
przewidziane w planie finansowym agencji na wyna-
grodzenia pracowników wynoszą 514 mln, czyli są
o 14% większe niż te przewidziane w planie za 2007 r.
Czy kierownictwo agencji zamierza przeznaczyć te
środki na podwyższanie kwalifikacji pracowników
oraz na wzrost płac? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Głos ma pan poseł Mirosław Maliszewski, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Nie widzę.
Stanisław Kalemba, poseł Polskiego Stronnictwa
Ludowego.
Proszę bardzo.
Poseł Stanisław Kalemba:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Mówimy dzisiaj o ustawie o Agen-
cji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, nato-
miast na spotkaniach rolnicy pytają, dlaczego są
opóźnienia w płatnościach obszarowych. Panie mini-
strze, w piątek, w sobotę byłem na spotkaniach z rol-
nikami w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w pil-
skim, miałem kontakt z rolnikami z powiatu nowo-
tomyskiego, którzy pytają, dlaczego w poszczególnych
gminach tylko 50% z nich otrzymało płatności? Do-
tyczy to gmin, w których są przeprowadzane kontro-
le w formie ortofotomap. Zadają pytania, dlaczego –
skoro podlegają tej kontroli – ponoszą takie konse-
kwencje? To samo dotyczy płatności cukrowych. Pa-
nie ministrze, mimo że mówimy o nowej ustawie, to
ewentualnie prosiłbym zainteresować się odpowie-
dzią na pytanie, kiedy ci rolnicy mogą otrzymać do-
płaty. Wiadomo, jaka jest sytuacja rolnictwa, szcze-
gólnie w kontekście nowelizacji ustawy o płatno-
ściach cukrowych, która wchodzi w życie 15 marca.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Zbigniew Matuszczak, Lewica
i Demokraci.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Moje pytanie ma charakter bieżący i wynika ze spo-
tkania, jakie odbyłem w ostatnich dniach z dyrekto-
rami banków spółdzielczych woj. lubelskiego. Prze-
kazano mi informację, państwo posłowie tutaj nie-
jednokrotnie to potwierdzają, że występują duże
problemy związane z uruchomieniem przez Agencję
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa limitów
wypłat i dopłat do kredytów inwestycyjnych udziela-
nych rolnikom w ramach tzw. pomocy państwa dla
obszarów wiejskich na rok 2008. Mamy drugą połowę
marca, w związku z tym mam do pana ministra dwa
pytania. Kiedy i w jakiej wysokości kredyty te będą
dostępne dla rolników? Czy ministerstwo rolnictwa
podjęło działania, by zapewnić wystarczającą kwotę
na akcję kredytową w bieżącym roku? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Tomasz Piotr Nowak, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Tomasz Piotr Nowak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Lata życia, czyli czterdziestka, pięćdziesiątka, to tro-
chę taka szara strefa. Otóż okazuje się, że zgodnie
z rozporządzeniem Rady Ministrów do tej ustawy
łączna wysokość pomocy, o której mowa w § 3 ust. 1
itd., może wynieść 40% wysokości udzielonego kre-
dytu bankowego i 50% kwoty kredytu bankowego,
jeżeli inwestycja jest realizowana przez osobę, która
w dniu złożenia wniosku o przyznanie kredytu nie
ukończyła 40. roku życia. Rolnicy powyżej 40. roku
życia są dyskryminowani. Wiadomo, że realizacja
zadań i zobowiązania podjęte w ramach środków po-
mocowych obejmuje okres 5 lat, a rolnicy mogą ubie-
gać się o rentę strukturalną po ukończeniu 55 roku
życia, więc upominam się o tych między czterdziest-
ką a pięćdziesiątką. Drugie rozporządzenie, nr 1782
z 2003 r., nakazuje płatności na rzecz beneficjentów
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Tomasz Piotr Nowak
w całości. Finansowanie jednostek, które nie mają
odrębności finansowej w stosunku do budżetu pań-
stwa, byłoby równoznaczne ze wspieraniem budżetu
państwa. Jak przedstawia się sprawa płatności dla
Agencji Nieruchomości Rolnej? Czy jednostki tereno-
we mają odrębność finansową w stosunku do budże-
tu państwa, czy występują o płatności? I ostatnie
pytanie, panie ministrze: Co zrobić, i czy rząd robi
wszystko, ażeby kadra w Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa była kadrą profesjonalną,
ażeby była kadrą, która nie dopuści do tego, co się
wydarzyło ostatnio, do kolejek, do horroru pod agen-
cją. Obawiam się, że swego czasu doszło do desantu,
który nie był, niestety, desantem profesjonalnych
pracowników. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Kazimierz Gołojuch, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Kazimierz Gołojuch:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zadaniem Agen-
cji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa jest
wspieranie realizacji zadań wynikających z polityki
państwa w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi czy prze-
twórstwa produktów rolnych lub ze wspólnej polityki
rolnej. Moje pytania są następujące: Czy rząd ma
plany i zamierzenia dotyczące rolnictwa i rozwoju wsi
na najbliższe miesiące i lata? Nadmieniam, że do Ko-
misji Rolnictwa i Rozwoju Wsi do tej pory nie wpły-
nęły żadne dokumenty programowe mówiące o ob-
szarach wiejskich. W tym roku, jak zostało podkre-
ślone przez moich przedmówców, będą opóźnione
dopłaty bezpośrednie dla polskich rolników. Pytam:
Dlaczego tak się stało? We wrześniu ub.r. Komisja
Europejska zaakceptowała Program Rozwoju Obsza-
rów Wiejskich, a do tej pory nie wydano z niego ani
jednego euro. Pytam: Dlaczego tak się dzieje? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowny Panie Ministrze! Zgodnie z art. 8 projektu
ustawy zawartego w sprawozdaniu Komisji Rolnic-
171
twa i Rozwoju Wsi, druk nr 295, prezes Rady Mini-
strów powołuje prezesa Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa na wniosek ministra wła-
ściwego do spraw rozwoju wsi i ministra do spraw
finansów publicznych spośród osób należących do
państwowego zasobu kadrowego. To można by było
uznać za słuszne, ale niestety już kolejny zapis w tym
punkcie, mówiący, że prezes Rady Ministrów odwo-
łuje prezesa agencji, wydaje się niekompletny. Czy to
jest błąd, czy rzeczywiście to zaplanowano, że prezes
Rady Ministrów przy odwołaniu prezesa agencji nie
musi się konsultować z żadnym z tych ministrów?
Kolejne wątpliwe rozwiązanie znalazło się w ust. 3
w art. 8, zgodnie z którym zastępców prezesa agencji
powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw roz-
woju wsi. Zgodnie z tym projektem minister nie ma
obowiązku konsultowania się nawet z prezesem
agencji, któremu ci zastępcy będą podlegać. Takiej
centralizacji jeszcze nie było.
Panie ministrze, czy prezes agencji nie powinien
mieć wpływu na to, z kim będzie współpracował?
Dlaczego koalicja rządowa zapomniała o realizacji
przynajmniej w części swych szczytnych haseł o po-
woływaniu kadr najwyższego szczebla w drodze kon-
kursu? I ostatnie pytanie: Jakie rząd, a może partie
rządzące, zamierza osiągnąć korzyści, wprowadzając
tego typu bardzo wątpliwe rozwiązania? Bardzo dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Zdzisław Czucha, Platforma
Obywatelska.
Poseł Zdzisław Czucha:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawa o Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, nad któ-
rą debatujemy, dotyczy jednej z najważniejszych
agencji działających w rolnictwie. Ustawa z 1993 r.
była już wielokrotnie modyfikowana i myślę, że każ-
dy, kto zapoznał się z licznymi zmianami wprowa-
dzonymi do ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Mo-
dernizacji Rolnictwa, jest przekonany, że wprowadze-
nie i uchwalenie nowej ustawy jest konieczne. Szcze-
gólnie cenną inicjatywą jest ta dotycząca uznania za
jedno z zadań agencji wspierania sektora związanego
z rybołówstwem. O tym dotychczas się nie mówiło.
Myślę, że jako poseł z Pomorza mogę wyrazić wdzięcz-
ność klubowi Platformy Obywatelskiej za zgłoszenie
tej cennej inicjatywy.
Panie ministrze, mam w związku z tym do pana
pytanie: Czy popiera pan zmiany, które planuje zgło-
sić klub Platformy Obywatelskiej?
Następnie z katalogu zadań wykreślono – o nich
się nie wspomina – dotychczasowe formy wspierania
inwestycji, o których mówi się w art. 4 w pkt 2. Bra-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
172 Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Zdzisław Czucha
kuje chociażby Programu Rozwoju Obszarów Wiej-
skich czy też inwestycji w modernizację gospodarstw.
Czy program i cele agencji obejmują także te zada-
nia? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze poseł Romuald Ajchler, Lewica
i Demokraci.
Poseł Romuald Ajchler:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Otóż występując
w imieniu klubu, pan poseł Golba stwierdził, że usta-
wa ma charakter kadrowy. Tak samo ją zresztą okre-
ślił pan poseł Pomajda i tak faktycznie jest. Szanow-
ni państwo, macie okazję poprawić tę ustawę. Propo-
nowałbym, żebyście to zrobili. LiD zgłosił 4 konkret-
ne poprawki do tej ustawy. Mianowicie chodzi o po-
prawę struktury agrarnej, żeby kierować pomoc nie
tylko do jednej grupy gospodarstw, ale także do in-
nych. Nie mam czasu, by to rozwinąć, omawialiśmy
to szczegółowo na posiedzeniu komisji. W jednej kwe-
stii, panie pośle Golba, nie mogę się z panem zgodzić.
Stwierdził pan, że w agencji było wszystko dobrze.
Proszę powiedzieć, panie ministrze – kieruję to
pytanie do pana – dlaczego do tej pory 60 tys. gospo-
darstw, najlepszych w Polsce, bo uprawiających bu-
raki cukrowe, nie uzyskało dopłat powierzchniowych.
Czym to było powodowane, czy państwa nieudolno-
ścią? Czy to prezesi agencji, czy może poprzedni rząd
nie dopełnili pewnych formalności? (Dzwonek)
Już kończę, panie marszałku.
Nie może być tak, że dzisiaj, kiedy rolnictwo ocze-
kuje na pieniądze, jednocześnie drożeją środki pro-
dukcji – paliwo, energia, nawozy itd., trzeba by długo
wymieniać – rząd nie robi nic, aby przyspieszyć wy-
płaty. W związku z powyższym kieruję do pana py-
tanie, panie ministrze: Do kiedy zakończycie wypła-
ty świadczeń powierzchniowych rolnikom? Rok temu
rolnicy złożyli wnioski, a dzisiaj już składają nowe.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Poseł Romuald Ajchler:
Już kończę, panie marszałku.
Jak się spóźnią, jest na nich bat w postaci odsetek,
a jakie są sankcje wobec rządu, jeśli rząd nie wypła-
ci środków w terminie? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos ma pan poseł Henryk Kowalczyk, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Henryk Kowalczyk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Już wielu moich przedmówców poruszyło kwestię
planowanych w ustawie zmian dotyczących znaczne-
go ułatwienia wprowadzenia zmian kadrowych już
do zastępcy kierownika biura powiatowego agencji,
dlatego nie będę się powtarzał. Dotychczas przepro-
wadzone zmiany kadrowe spowodowały wiele pertur-
bacji w pracy agencji, m.in. wyhamowanie wdrażania
PROW. Przecież od listopada, od krytykowanego na-
boru wniosków dotyczących modernizacji gospo-
darstw rolnych do tej pory nic się nie wydarzyło.
Można czekać jeszcze dalej.
Jeśli chodzi o kredyty preferencyjne, to czy był
jakiś rok, żeby do końca marca nie było ani złotów-
ki na ich wypłaty? Do tej pory jeszcze ich nie ma
i na pewno nie będą uruchomione na początku
kwietnia.
Co do opóźnień w realizacji dopłat obszarowych
to w styczniu, lutym zwykle było to już zakończone,
z wyjątkiem kwestii problematycznych. Teraz jest
całkowite wyhamowanie. Sądzę, że ustawa proponu-
jąca ułatwienie wprowadzenia zmian kadrowych na
pewno tego nie poprawi. Poseł Nowak stwierdził, że
był to desant na agencję. Myślę, że wprowadzając
zmiany kadrowe, koalicja szykuje wręcz inwazję.
(Oklaski)
Zwracam się do klubu SLD: poprawki klubu Pra-
wo i Sprawiedliwość dotyczące zmian kadrowych są
w wielu miejscach bardzo podobne, wręcz zbieżne,
sądzę więc, że wiele z nich zostanie wspólnie uzgod-
nionych, zaproponowanych i popartych. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Robert Telus, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Robert Telus:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam pytanie. Czy to nie jest wielka manipulacja?
Gdy wszystkie kamery, oczy wszystkich parlamenta-
rzystów są skierowane na ważny temat, jakim jest
traktat, wprowadza się ustawę, która powoduje tak
wiele złego w agencjach. Bo jak można nazwać usta-
wę zakładającą tylko zmiany kadrowe, od prezesa do
zastępcy kierownika powiatowego, na wszystkich
szczeblach? Jak można ją nazwać, jak nie ustawą po-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Poseł Robert Telus
lityczną? Panowie i panie z Platformy i PSL, czy to
nie jest właśnie ta inwazja?
(Poseł Tomasz Kulesza: Jaka inwazja?)
Czy to nie jest inwazja na agencję? Jest to wiel-
ka pułapka, bo przyjdzie następna kadra, jakakol-
wiek by ona była, i będzie mogła dalej upolityczniać
agencję. Tak że od dzisiaj, jeżeli ta ustawa przej-
dzie, agencja będzie upolityczniona, a nie powinno
tak być. Obiecywaliście w swojej kampanii, że bę-
dziecie odpolityczniać, a co robicie? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos ma pan poseł Marek Matuszewski, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Było dużo obiet-
nic składanych polskim rolnikom przez obecny rząd:
że będzie uproszczenie procedur i dostępność formu-
larzy związanych z funduszami unijnymi. Okazuje
się, że tylko w teorii, bo rzeczywistość wygląda bar-
dzo źle. ARiMR informuje rolników, że jeśli chodzi
o wnioski złożone w listopadzie 2007 r. w ramach
działania: Modernizacja gospodarstw rolnych PROW
2007–2013, przedłuża się rozpatrzenie o kolejne trzy
miesiące, co daje już w sumie 7–8 miesięcy od złoże-
nia wniosku. A przecież ilość środków jest wystar-
czająca. Miało być szybko.
Podobne sytuacje mają miejsce w przypadku nie-
dawno uruchomionego działania „młody rolnik”.
Agencja zbiera wnioski i odkłada do szaf. Niezrozu-
miałe jest, po co uruchomiono działanie, dla którego
brak procedury weryfikacyjnej. Czas płynie i rolnicy
znowu się niecierpliwią. Co roku zmienia się formu-
larz wniosku o dopłaty. Jest coraz bardziej skompli-
kowany. Rolnik nie jest w stanie go wypełnić. Jedyne,
czym zajmują się Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju
Wsi i obecne władze ARiMR, to zmiany kadrowe,
powrót dawnych dyrektorów ze starego układu SLD-
-PSL z lat 2002–2005.
Kiedy polski rolnik będzie mógł liczyć na szybkie
i sprawne rozpatrywanie wniosku o dotacje unijne?
Czy będzie wprowadzony motywacyjny system wy-
nagradzania w ARiMR? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos ma pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo
i Sprawiedliwość.
173
Poseł Andrzej Szlachta:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W rządowym pro-
jekcie omawianej ustawy, dołączonym do sprawozda-
nia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w art. 8 ust. 4
rząd proponuje, aby zastępców prezesa Agencji Re-
strukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa powoływał
minister właściwy do spraw rozwoju wsi spośród osób
należących do państwowego zasobu kadrowego. Ten
sam minister odwoływałby również zastępców.
Jak już słusznie zaznaczono w wystąpieniach
przedstawicieli dwóch klubów, Prawa i Sprawiedli-
wości oraz Lewicy i Demokratów, budzi to duże wąt-
pliwości i zastrzeżenia. Stąd moje pytanie do przed-
stawiciela rządu: Czy takie zapisy w projekcie ustawy
nie są rażącym przykładem zawłaszczania państwa
przez rząd, który chce ingerować w kompetencje pre-
zesa agencji? To właśnie prezes agencji powinien
bowiem odpowiadać za funkcjonowanie kierowanej
przez niego instytucji oraz za dobór podległych mu
kadr. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos ma pan poseł Sławomir Neumann, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Sławomir Neumann:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panowie posłowie
z PiS, powiedzcie, dlaczego dzisiaj rozdzieracie szaty
przed kamerami, a nie bierzecie udziału w pracach?
Dlaczego nikt z was nie był na posiedzeniu podkomi-
sji, kiedy opracowywany był ten projekt? Dzisiaj
krzyczycie tutaj, że agencja nie wypłaca środków, że
są duże usterki w jej działaniu, a przecież tam pra-
cują wasi ludzie. Jednocześnie krytykujecie możliwo-
ści zmian.
(Poseł Waldemar Wiązowski: Załatwiacie wszyst-
ko telefonami komórkowymi.)
Przejdę do pytania, bo szkoda podejmować z pań-
stwem dyskusję. Panie ministrze, czy rząd zastana-
wiał się, m.in. w czasie prac nad tą ustawą, nad tym,
żeby przybliżyć agencję administracji powiatowej,
spróbować połączyć ARiMR jako służbę administra-
cji zespoloną z administracją powiatową? Już dzisiaj
bowiem powiaty, szczególnie powiaty ziemskie, dla
rozwoju wsi, dla rozwoju rolnictwa robią bardzo wie-
le. Myślę, że takie rozwiązanie przyniosłoby dobre
efekty. Połączenie sił agencji, administracji powiato-
wej i innych służb dałoby znacznie więcej dla rozwo-
ju wsi i dla rozwoju regionów wiejskich. Przecież
w wielu miejscach, w administracji powiatowej także,
funkcjonują już wydziały rozwoju rolnictwa i obsza-
rów wiejskich. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
174 Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Wojciech Pomajda, Lewi-
ca i Demokraci.
Poseł Wojciech Pomajda:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Z ogromną ciekawością wysłuchałem tej wymiany
zdań między kolegami z Platformy Obywatelskiej
i PiS-u. Powiedziałbym, że przyganiał kocioł garn-
kowi, koledzy. (Oklaski) Gdzieś się zagubiliście
w tych debatach, wystąpieniach politycznych, dlate-
go że i jedna, i druga formacja ma chyba sobie sporo
do zarzucenia, jeśli chodzi o sprawne zarządzanie
instytucją, jaką jest agencja.
Pozwolę sobie zacytować wystąpienie nowego pre-
zesa agencji sprzed kilku dni: Agencja Restruktury-
zacji i Modernizacji Rolnictwa przeżywa kryzys. Nie
jest przygotowana do realizacji większości działań
z zakresu Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich
na lata 2007–2013. W ciągu ostatnich dwóch lat kie-
rownictwo tej instytucji nie zaplanowało i nie prze-
prowadziło procesów niezbędnych do przekazania
polskim rolnikom, przedsiębiorcom i samorządom
kwot liczonych w miliardach euro. Tylko na realiza-
cję nowego PROW-u przewidziano 17 mld euro.
Naprawdę szkoda drzew i papieru na takie ustawy
jak ta, nad którą dzisiaj się zastanawiamy. Zróbmy
coś. Sejm naprawdę może pomóc w funkcjonowaniu
agencji, jeżeli nie bezpośrednio, to może wymusić na
nowym zarządzie agencji – bo takie praktyki były
stosowane w latach wcześniejszych – mocniejsze za-
angażowanie i zajęcie się sprawami wypłat środków,
uruchomieniem nowego Programu Rozwoju Obsza-
rów Wiejskich.
Panie ministrze, mam konkretne pytanie: Kiedy
agencja, czy ministerstwo, bo nie wiem, czy to w koń-
cu zostało też uzgodnione, podpisze stosowne umowy
z instytucjami delegowanymi, z urzędami marszał-
kowskimi, aby mogły one uruchomić te działania,
które są skierowane do samorządów? Kiedy agencja
zacznie rozpatrywać wnioski związane z moderniza-
cją gospodarstw rolnych przyjęte jeszcze przez po-
przednie kierownictwo agencji? Bardzo proszę o pre-
cyzyjną odpowiedź, mamy bowiem kilkanaście róż-
nych wersji harmonogramów. Dziękuję uprzejmie.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Stanisław Wziątek, Lewica
i Demokraci.
Poseł Stanisław Wziątek:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam
wrażenie, że autorzy projektu ustawy żyją w oderwa-
niu od rzeczywistości, że tak naprawdę państwo nie
wiecie, z jakimi problemami boryka się polska wieś
i czego oczekują od nas rolnicy. Wydaje się, że interes
polskiego rolnika powinien być tym, co nas wszyst-
kich połączy i będzie ponad podziałami politycznymi
zobowiązywało do tworzenia takich rozwiązań, któ-
re zapewnią polskiej wsi dobre warunki rozwoju.
Rolnicy zgłaszają przecież wiele uwag, które dotyczą
nie tylko formalnego funkcjonowania struktur po-
wiatowych, ale także konkretnych rozwiązań praw-
nych i organizacyjnych, a także zwykłych zaniedbań
związanych z opóźnieniami w płatnościach, z tym że
nie myśli się kategoriami indywidualnego człowieka,
tylko kieruje kryteriami politycznymi.
(Poseł Jan Kulas: A co z pytaniem?)
W związku z tym mam pytanie. Dlaczego państwo
chcecie się w tym projekcie ustawy koncentrować
tylko i wyłącznie na kwestiach, które mają charakter
personalny, które dotyczą zmian na stanowiskach
kierowniczych, a nie rozwiązujecie problemów uspraw-
niania systemu, który może pomóc polskiemu rolni-
kowi? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Głos zabierze pan poseł Piotr Polak, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Piotr Polak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Omawiana dzisiaj ustawa o Agencji Restrukturyzacji
i Modernizacji Rolnictwa dla znaczącej liczby miesz-
kańców naszego kraju, bo około 1/3 z nich pracuje na
wsi, ma znaczenie bardzo istotne, warunkuje bowiem
należyte wykonanie trudnej codziennej pracy na roli.
Jak wynikało z przedstawionych tutaj wystąpień klu-
bowych, mamy wiele zastrzeżeń do proponowanej
ustawy. Próbuje się w niej wprowadzić wiele zmian,
ale dotyczą one głównie kwestii kadrowych, a dla nas
i dla rolników najistotniejsze są regulacje, które za-
bezpieczają tę codzienną obsługę dokonywaną po-
przez agencję.
Nawiążę teraz do głosów i pytań moich przed-
mówców. Co rząd i pan minister planują zrobić
w zakresie bieżącej działalności agencji? Na dzień
dzisiejszy na konta rolników w ramach dopłat bezpo-
średnich nie wpłynęła jeszcze ponad 1/3 należnych
kwot. Rolnicy dostają informacje, że stosowne decy-
zje otrzymają po 15 maja. Takiej sytuacji, jeśli chodzi
o wypłaty dopłat bezpośrednich dla polskich rolni-
ków, jeszcze nie było. Pamiętajmy też, że od trzech
dni przyjmowane są nowe wnioski na 2008 r. Jak
rząd planuje to pilotować, zrealizować, aby nie było
za rok podobnych zastrzeżeń, jak w dniu dzisiejszym?
Dziękuję. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Głos zabierze pani poseł Krystyna Skworońska,
Platforma Obywatelska.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Po pierwsze, chyba wszyscy zgodzimy się, że
fachowe kadry zapewniają dobre funkcjonowanie in-
stytucji. Jeżeli są takie potrzeby, to należałoby je
zmieniać.
Chciałabym przypomnieć kolegom z PiS-u, jakie
zmiany były dokonywane w Agencji Restrukturyza-
cji i Modernizacji Rolnictwa i jak to wyglądało. Pro-
szę o trochę więcej pokory w tym zakresie.
Druga sprawa dotyczy procedury. Jeżeli mówimy,
że można było coś zmienić, to, od prawa do lewa czy
od lewa do prawa, trzeba było pracować w podkomi-
sjach. W podkomisji przy tej dyskusji nie było ani
posłów Prawa i Sprawiedliwości, ani posłów Lewicy
i Demokratów.
(Poseł Jan Kulas: Gdzie oni byli?)
Ostatnie pytanie do pana ministra w sprawie nie-
zwykle ważnej. Chodzi o problem ubiegania się pod-
miotów, które wypłacają kredyty preferencyjne i mogą
ich udzielać – mówię o bankach. Z moich informacji
wynika, że w porównaniu do roku 2007 zaspokojenie
potrzeb na dopłaty wynosi ok. 4%. Chciałabym zapy-
tać pana ministra, jaka będzie wysokość dopłat
i kiedy zostaną one uruchomione. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Lista posłów zapisanych do zadania pytania zo-
stała wyczerpana.
O zabranie głosu proszę podsekretarza stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pana Ar-
tura Ławniczaka.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Artur Ławniczak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Dziękuję za te wszystkie pytania, było ich bardzo
dużo. Świadczy to o tym, iż posłowie żywo interesują
się problemami najważniejszej agencji, która pracuje
na rzecz rolników, rolnictwa, rozwoju obszarów wiej-
skich. Myślę, że sama praca w komisji była bardzo
rzeczowa, mogę jedynie ubolewać nad tym, że w pod-
komisji zabrakło przedstawicieli opozycji, a mogliśmy
w rzeczowy sposób wyjaśnić wszystkie wątpliwości.
Pozostawiam to ocenie samych parlamentarzystów.
175
Panie marszałku, jeśli pan pozwoli, to odpowiem
jeszcze na poprzednie pytanie pana posła Ajchlera
dotyczące aplikacji do monitorowania pomocy pu-
blicznej w rolnictwie i rybołówstwie. Taka aplikacja
została przygotowana, jest w tej chwili wdrażana.
Chcę zapewnić, że jest to niewielki koszt, bo tylko
36 tys. zł tej pomocy dla monitoringu de minimis
i myślę, że będzie dobrze działała i rejestrowała tę
bardzo istotną pomoc dla naszych rolników.
Proszę państwa, padło dużo pytań dotyczących
opóźnienia w płatnościach m.in. przykład z Kościa-
na. Chciałbym państwa poinformować, że większość
tych opóźnień dotyczy wniosków o płatność cukrową.
Chciałbym też jasno odpowiedzieć, że źródłem tych
opóźnień są błędy poszczególnych biur powiatowych
i agencji wynikające z tego, iż nie wprowadziły na
czas wszystkich wniosków. Te wnioski zostały wpro-
wadzone dopiero po czasie, czyli pracownicy agencji
z poszczególnych biur nie pozwolili rolnikom – i to na
nich spoczywa bezpośrednia odpowiedzialność za to,
że rolnicy do dzisiaj nie otrzymali tych płatności – na
pobranie tych płatności.
Chciałbym państwa zapewnić, że te pisemka, któ-
re zostały wysłane, mówią o granicznym terminie do
15 czerwca, a wszystkie wypłaty muszą być zrealizo-
wane do końca czerwca, ale chciałbym jeszcze raz
powtórzyć, że wszystkie płatności rolników, szczegól-
nie rolników, będą naliczane na początku...
(Głos z sali: Czyli kiedy?)
....kwietnia i na pewno wyciągniemy konsekwen-
cje w stosunku do tych osób, które są odpowiedzialne
za złe wprowadzanie wniosków w poprzedniej kam-
panii. Myślę, że jest to dobry mechanizm kontrolo-
wania tej pracy.
Proszę państwa, jeśli chodzi o pytanie dotyczące
górnej granicy okresu pomocy przy zakupie ziemi, to
ten okres 20 lat jest takim czasem granicznym
– maksymalnie do 20 lat i co roku w ustawie określa-
my maksymalną wartość tej pomocy. W tym roku
wynosi ona ok. 3 mld zł.
Jeśli chodzi o taką bardzo ważną rzecz dotyczącą
samej agencji, samych pracowników, to na pytanie
pana posła Szczerby, zresztą także na jego interpe-
lację, chciałbym odpowiedzieć, że w regulaminie wy-
nagradzania są planowane zmiany. Mają one pozwo-
lić na taki system motywacyjny wynagradzania tych
osób, które najlepiej, najsprawniej pracują, aby je
wspierać finansowo. W tej chwili w agencji te prace
są już na ukończeniu i myślę, że w najbliższym czasie
również fundusz nagród będzie mocniej wsparty.
Jeśli chodzi o podnoszenie kwalifikacji, to jest to
zupełnie inna pozycja budżetowa, ale chcę zapewnić,
że będziemy wszystkich pracowników, którzy powin-
ni te kwalifikacje podnosić, cały czas szkolili, aby
obsługa rolników przebiegała w sprawny sposób, bo
jest to bardzo potrzebne.
Padło bardzo podobne pytanie dotyczące tego, co
spowodowało opóźnienia płatności. Ten problem do-
tyczy również tych gospodarstw, które zostały pod-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
176 Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak
dane kontroli za pomocą słynnej ortofotomapy i chciał-
bym państwu powiedzieć, że 70% płatności zostało
już wypłaconych. Te 30% opóźnień w wypłatach do-
tyczy płatności cukrowych i tych, które są kontrolo-
wane. Procedura jest taka – i co roku tak było – że
kontrola musi zostać zakończona, dopiero wtedy te
płatności mogą zostać wypłacone.
Jest to również część odpowiedzi na pytanie, dla-
czego pewne zmiany w regulaminie – myślę, że to
rozwinę – jak choćby opóźnienie w płatnościach, po-
zwolą zmotywować wiele osób do wypłacania.
Bardzo ważna sprawa dotyczy wsparcia krajowego
w postaci kredytów – wielu rolników na to czeka,
a szczególne tych, którzy nie chcą korzystać ze środ-
ków pomocowych. Chciałbym państwa zapewnić, że
na najbliższym posiedzeniu komisji finansów na
wsparcie kredytów zostanie poddana pod opinię pro-
pozycja dotycząca kwoty 60 mln zł – mamy już na to
wstępną zgodę ministra finansów. Przekonany jestem,
że natychmiast po posiedzeniu tej komisji, do końca
marca, nastąpi zmiana przeznaczenia rezerw na ten
cel. Pragnę również wyjaśnić, że we wstępnym projek-
cie ustawy budżetowej zostały na to zarezerwowane
środki, natomiast w międzyczasie dwa razy nastąpiła
zmiana stopy dyskonta, w związku z czym ta kwota
została obniżona do 7 mln zł, ponieważ musieliśmy
zadbać o płatności z poprzedniego okresu. Tak więc te
środki były przewidziane, ale zmiana stopy redyskon-
ta obniżyła je do 7 mln zł i tak w styczniu banki otrzy-
mały właśnie takie wsparcie. Nie jest więc tak, że
chodzi o 0 zł, ale o 7 mln zł, które tam trafiło, a kwota
następnych 60 mln zostanie uruchomiona do końca
marca. Poprosiliśmy już banki, aby na roboczo wery-
fikowały, uzgadniały z zainteresowanymi rolnikami,
jaką kwotą dokładnie są zainteresowani, aby nie cze-
kać na decyzję Komisji Finansów Publicznych.
Jeśli chodzi o osobowość poszczególnych biur po-
wiatowych, to nie mają one osobowości prawnej.
Agencja otrzymuje dotację celową i ta dotacja jest na
roboczo rozdzielana pomiędzy poszczególne działa-
nia powiatowe, wielopowiatowe zaś nie mają takiej
osobowości, nie mogą zaciągać zobowiązań.
Natomiast jeżeli chodzi o trudne pytanie dotyczą-
ce planów i zamierzeń, dlaczego nie uruchomiono
niektórych działań, to nie chciałbym już iść w kie-
runku takiej wojny, takich dyskusji politycznych nie
chciałbym rozpoczynać. Jeszcze raz przypomnę, że
Plan Rozwoju Obszarów Wiejskich powinien ruszyć
1 stycznia 2007 r. Sami więc państwo oceńcie, kto
jest za to odpowiedzialny.
Chcę państwu tylko powiedzieć, że 3 marca rozpo-
czął się nabór dotyczący młodych rolników, wnioski są
już oceniane, powraca to też w innych pytaniach, jeśli
chodzi o inwestycje w gospodarstwach rolnych.
Dziękuję panom posłom za wyrażaną przez więk-
szość panów troskę o prezesa i wiceprezesów agencji,
to rzeczywiście kluczowe stanowiska w państwie.
Jeszcze raz przypomnę, że i prezesa, i wiceprezesów
powołuje się z państwowego zasobu kadrowego, po-
nieważ minister rolnictwa bezpośrednio odpowiada
za politykę rolną kraju i po to, by móc na bieżąco
monitorować postęp prac w agencji, motywować i pre-
zesa, i zastępców prezesa, musi mieć narzędzie, dzię-
ki któremu w szybki i...
(Poseł Marek Matuszewski: Niech pan zapewnia
rolników, nie nas.)
...realny sposób może powoływać i odwoływać pre-
zesów. Myślę, że w tym przypadku w żaden sposób
nie zablokuje to możliwości współpracy z wicepreze-
sami, ze swoimi podwładnymi, że po prostu nie ma
takiej opcji.
Jeśli chodzi o planowane zmiany w projekcie usta-
wy o rybołówstwie, to faktycznie te sprawy były za-
niedbane przez ostatnie dwa lata. Ta zmiana pozwo-
li przedsiębiorstwom zajmującym się przetwórstwem
rybnym dobrze wykorzystać środki, które są prze-
znaczone właśnie na ten cel. Zdecydowanie popiera-
my tę zmianę, ona jest obecnie potrzebna i sądzę, że
przyczyni się do lepszego wykorzystania środków
przeznaczonych na rybołówstwo.
Jeśli chodzi o poprawę struktury agrarnej – dys-
kutowaliśmy o tym z panem posłem Ajchlerem dosyć
szeroko na posiedzeniu komisji – to chcę jeszcze raz
przypomnieć, że wsparcie dotyczy wszystkich gospo-
darstw. Gospodarstwa rodzinne do 300 ha to jest
szczególny przypadek, gdzie pomoc jest wyższa o 10%
w porównaniu z pomocą przewidzianą dla innych
gospodarstw. Natomiast na pewno nie różnicujemy
tego, ta paleta co do skorzystania z pomocy odnosi
się do wszystkich gospodarstw i nie ma tu żadnej
dyskryminacji.
Jeszcze raz powiem, dlaczego nie wypłacono do-
płat cukrowych. Jest to zaniedbanie agencji, nie-
wprowadzenie na czas wniosków, które powinny być
wprowadzone, do zamknięcia koperty.
Jeszcze odpowiedź na pytanie dotyczące wdrożeń
PROW-u. Pozwolę sobie połączyć kilka odpowiedzi,
będzie sprawniej. W najbliższym czasie będą urucho-
mione działania tzw. delegowane, jeśli chodzi o mar-
szałków. Pod koniec kwietnia mamy dwa robocze
spotkania ze wszystkimi osobami, które zajmują się
zadaniami delegowanymi i obsługą PROW-u w sej-
mikach, w województwach. Rozporządzenie dotyczą-
ce odnowy wsi już zostało opublikowane. Obecnie
umowa pomiędzy agencją i sejmikami jest na ukoń-
czeniu i zapraszamy panie i panów posłów na uroczy-
ste uruchomienie działań delegowanych w maju,
o dacie i miejscu zostaniecie państwo poinformowani.
Sądzę, że to jest zadanie bardzo istotne, bardzo waż-
ne dla samorządów.
Jeśli chodzi o uproszczenie procedur dotyczących
wszystkich wniosków, inwestycji, to chcę państwu
przypomnieć, że pierwszych zmian w Planie Rozwo-
ju Obszarów Wiejskich możemy dokonać dopiero
w październiku, czyli po roku funkcjonowania Pla-
nu Rozwoju Obszarów Wiejskich. To jest wymóg
Komisji Europejskiej, aby dopiero w wyniku oceny,
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak
na wniosek organizacji, pań i panów posłów, innych
podmiotów zainteresowanych, dokonywać wszyst-
kich zmian.
Jeśli chodzi o nowy wniosek o płatność obszaro-
wą, to nie czuję się kompetentny, aby na to pytanie
odpowiedzieć, ponieważ ten wniosek został przygo-
towany, z tego, co pamiętam, przez pana ministra
Mojzesowicza i w takim kształcie zatwierdzony.
Wszystkie procedury przetargowe, cała machina,
działają w ten sposób. Chciałbym państwu powie-
dzieć również o tym, że ten nowy wniosek ma plusy,
ponieważ nie będzie, proszę państwa, tylu roszczeń,
jeśli chodzi przekroczenie 3%, bo będą zaliczane
rowy, miedze. Nie będzie tych 3-procentowych prze-
kroczeń, nie będzie tylu rolników karanych za 3-pro-
centowe przekroczenie, czyli są też plusy nowego
wniosku. Warto podkreślić, iż to jest, po raz pierw-
szy, trudny wniosek. Ten wniosek jest trudny i być
może bardziej zaangażują się tu struktury doradcze
– doradztwa państwowego, samorządu rolniczego,
organizacji społeczno-zawodowych. Sądzę, że jest to
duże pole do popisu. Również firmy prywatne mają
możliwość, aby te wnioski dla rolników umiejętnie
przygotowywać.
Pytanie dotyczące tego, czy powołanie wicepreze-
sów nie łamie przepisów prawa. Na pewno nie łamie,
sądzę, że łatwiej będzie ministrowi rolnictwa współ-
pracować z kierownictwem agencji.
Jeśli chodzi o połączenie biur powiatowych agen-
cji i powiatów, to, jak by to powiedzieć, na tym etapie
jest to bardzo trudne do oceny i na dzień dzisiejszy
mało realne, mało realny pomysł. Sądzę, że można
pomyśleć o tym w dłuższej perspektywie w kontek-
ście zmian w kraju, również samorządów, docelowo,
za kilka lat, na dzień dzisiejszy takiej możliwości po
prostu nie ma.
Pytanie pana posła Pomajdy dotyczyło tego, kiedy
będą umowy z marszałkami dotyczące zadań delego-
wanych. Tak jak powiedziałem, te działania ruszają
w maju i wtedy to będzie rozpatrywane. Inwestycje
też są już rozpatrywane. I, to, o czym mówiłem, jeśli
chodzi o koszty kwalifikowane – lada moment będzie
możliwość zaciągania kredytu przez rolników.
Proszę państwa, było też pytanie dotyczące powo-
ływania nowych dyrektorów oddziałów regionalnych.
Chcę państwu przypomnieć, że praktycznie wszyscy
oni zostali powołani w drodze konkursu. Dwa tygo-
dnie temu czy tydzień temu zakończyły się procedu-
ry, są wyniki konkursów. Czyli było powołanie, ale
po przeprowadzonym konkursie, oprócz trzech od-
działów regionalnych.
Chciałbym tylko powiedzieć, że, z tego, co pamię-
tam, pani prezes Kaufman-Suszko tylko jednego
dnia odwołała 16 dyrektorów oddziałów regional-
nych. Myślę, że to jest też odpowiedź, w jaki sposób
byli poprzednio odwoływani i powoływani dyrekto-
177
rzy. Dla porównania, panie i panowie posłowie. Co do
realizacji płynności w samej agencji, to chcę państwa
zapewnić, że również ta ustawa, to powołanie kie-
rowników i zastępców pozwoli dyrektorowi oddziału
na szybką reakcję, na postępy w pracach w poszcze-
gólnych biurach powiatowych. Nie może być tak, że
mimo błędnych decyzji, na przykład dotyczących
płatności cukrowych, ci ludzie dalej pracują. W tym
roku znów popełnili ten sam błąd. No nie można
trzymać takich osób, które nie radzą sobie z obowiąz-
kami. Sądzę, że z takimi osobami po prostu trzeba
się pożegnać i dać szansę pracy nowym osobom,
z wewnątrz agencji czy spoza agencji, które poradzą
sobie z tymi bardzo trudnymi zadaniami.
Jeszcze raz na zakończenie, jeśli chodzi o kredyty
preferencyjne, o tym już mówiłem: 60 mln zł na kre-
dyty – pomoc krajowa, 7,5 mln zł przekazano na re-
alizację tych zadań w styczniu.
Proszę państwa, jeśli umknęło mi jakieś pytanie,
to bardzo przepraszam. Odpowiemy paniom i panom
posłom na piśmie i przekażemy odpowiedzi. Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł sprawozdawca?
Proszę bardzo, sprawozdawca komisji pana poseł
Józef Piotr Klim.
Poseł Józef Piotr Klim:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Jedno sprosto-
wanie. Otóż pan poseł Golba w swoim wystąpieniu
stwierdził, że brakuje rozporządzeń, w tym również
projektu statutu agencji. To nie jest prawda, do dru-
ku nr 223 jest dołączony statut agencji, projekt oczy-
wiście rozporządzenia ministra rolnictwa.
Chciałbym podziękować wszystkim członkom
podkomisji i komisji za pracę, za tę debatę. Wszyst-
kim nam zależy na tym, ażeby prawo stanowione
w Sejmie było jak najlepsze. Wszystkie poprawki
wniesione w drugim czytaniu zostaną przez komisję
rolnictwa rozpatrzone i zaopiniowane na najbliższym
posiedzeniu komisji. Dziękuję państwu. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Zamykam dyskusję.
W związku z tym, że w czasie drugiego czytania
zgłoszono do przedłożonego projektu ustawy popraw-
ki, proponuję, aby Sejm ponownie skierował ten pro-
jekt do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w celu
przedstawienia sprawozdania.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
178 w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 15.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Spraw
Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy
o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypo-
spolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej
Niemiec w sprawie założenia polsko-niemieckiej
Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta
w Warszawie, sporządzonej w Warszawie 1 wrze-
śnia 2005 r. (druki nr 196 i 265).
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
pana posła Jana Kuriatę.
Poseł Sprawozdawca Jan Kuriata:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży,
a także Komisji Spraw Zagranicznych przedstawić
sprawozdanie o rządowym projekcie ustawy o ratyfi-
kacji umowy między rządem Rzeczypospolitej Pol-
skiej a rządem Republiki Federalnej Niemiec w spra-
wie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań
i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie.
Historia tej szkoły czy historia tej inicjatywy się-
ga roku 2000. Wówczas to ambasada Republiki Fe-
deralnej Niemiec, a także ambasada Stanów Zjedno-
czonych Ameryki Północnej wyraziły zainteresowa-
nie jak gdyby wyodrębnieniem ze swoich struktur
szkół, które działałyby w polskim systemie oświaty
jako szkoły niepubliczne. W tych szkołach kształcili-
by się obywatele tych właśnie państw, a także ucznio-
wie posiadający obywatelstwo polskie, do tej pory
bowiem te szkoły funkcjonowały właśnie w struktu-
rach placówek dyplomatycznych, realizując progra-
my i plany nauczania obowiązujące w systemach
oświaty wyżej wymienionych państw, a nauczyciele
zatrudniani w tych szkołach mieli status pracowni-
ków dyplomatycznych.
Ministerstwo Edukacji Narodowej uznało, że two-
rzenie „szkół zagranicznych” w Rzeczypospolitej
Polskiej może i powinno odbywać się na podstawie
ustawy z dnia 7 września 1991 r., czyli ustawy o sys-
temie oświaty. Zdaniem Ministerstwa Edukacji Na-
rodowej realizacja przedstawionych zamierzeń posze-
rzyłaby istniejącą w Polsce ofertę edukacyjną w aspek-
cie dwukulturowości i dwujęzyczności kształcenia,
a wspólna edukacja dzieci i młodzieży z Polski z ró-
wieśnikami z innego kraju czy innych krajów w przy-
szłości, jak o tym za chwilę powiem, stanowić będzie
praktyczną formę realizacji zbliżenia narodów, po-
głębienia znajomości i rozumienia kultury Polski
oraz Republiki Federalnej Niemiec i warunków życia
w tych krajach. A więc przeprowadzono rozmowy,
konsultacje i, jak państwo wiedzą, w 2005 r. podpi-
sano umowę.
Zawarcie tej przedmiotowej umowy przyczyni się
do wypracowania zasad tworzenia szkół zagranicz-
nych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz pobierania
nauki przez obywateli Polski w szkołach realizują-
cych inne niż polskie programy i plany nauczania.
Przedsięwzięcie to będzie stanowić pewnego rodzaju
wzór i model tworzenia innych szkół zagranicznych.
Wiemy bowiem, że z podobnymi inicjatywami noszą
się ambasady Francji i, jak powiedziałem, Stanów
Zjednoczonych, ale również ambasada Federacji Ro-
syjskiej. Ważne przy tym jest uporządkowanie kwe-
stii związanej z realizacją w tych szkołach obowiązku
szkolnego oraz obowiązku nauki przez uczniów bę-
dących obywatelami polskimi.
Poinformuję przy tej okazji, że w Szkole Spotkań
i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie ucznio-
wie będący obywatelami polskimi stanowią około
40% wszystkich uczących się.
Przechodzę teraz do tej umowy – Szkoła Spotkań
i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie będzie
działała w polskim systemie oświaty jako zespół
szkół niepublicznych. Uczniowie będący obywatelami
polskimi będą korzystali w tej szkole z analogicznej
oferty edukacyjnej, jaka jest zapewniona dzieciom
obywateli polskich czasowo przebywających za gra-
nicą, które pobierają naukę w szkołach kraju miejsca
pobytu oraz uczestniczą w zajęciach uzupełniających
z języka polskiego, historii i geografii Polski.
Z uwagi na fakt, że szkoła będzie realizowała
w większości niemieckie programy nauczania oraz
częściowo polskie programy nauczania, będzie ko-
nieczne nadanie jej postanowieniami właśnie tejże
umowy uprawnień szkoły publicznej. Szkołom wcho-
dzącym w skład Szkoły Spotkań i Dialogu będzie
przysługiwać dotacja na każdego ucznia posiadające-
go polskie obywatelstwo na takich samych zasadach,
jakie dotyczą działających w Polsce szkół niepublicz-
nych o uprawnieniach szkół publicznych. Szkoła bę-
dzie funkcjonować w wymiarze praktycznym jako
zespół szkół niepublicznych składających się z trzech
typów szkół: szkoły podstawowej, gimnazjum i li-
ceum, a organem prowadzącym tę szkołę będzie sto-
warzyszenie noszące nazwę: Niemieckie Stowarzy-
szenie Szkolne, które zresztą zostało już zarejestro-
wane zgodnie z prawem polskim w roku 2000.
Przechodzę do dalszych szczegółów technicznych
– egzamin maturalny będzie przeprowadzony w szko-
le zgodnie z przepisami niemieckimi, z tym że język
polski będzie obowiązkowym przedmiotem egzami-
nacyjnym dla uczniów będących obywatelami polski-
mi. Natomiast uczniowie niebędący obywatelami
polskimi będą mieli możliwość wyboru języka pol-
skiego na egzaminie maturalnym jako języka obcego.
W skład komisji egzaminacyjnej przeprowadzającej
w szkole egzamin maturalny wchodzić będzie przed-
stawiciel wyznaczony przez polskiego ministra wła-
ściwego do spraw oświaty i wychowania.
Strona niemiecka zapewniła, że jeżeli umowa zo-
stanie zawarta, to budynki przy ambasadzie RFN,
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Poseł Jan Kuriata
w których obecnie odbywają się zajęcia, będą rozbu-
dowane, powiększone.
Zaistnienie Szkoły Spotkań i Dialogu w polskim
systemie oświaty będzie przedsięwzięciem niemają-
cym precedensu w dotychczasowych stosunkach pol-
sko-niemieckich, ponieważ będzie to jedyna szkoła,
w której uczniowie będący obywatelami niemieckimi
lub obywatelami innych państw będą powszechnie
uczyć się języka polskiego jako obcego od pierwszej
klasy podstawowej do klasy maturalnej włącznie, co
zobliguje stronę niemiecką do opracowania programu
nauczania tego przedmiotu i określenia kwalifikacji
nauczycielskich uprawniających do prowadzenia za-
jęć edukacyjnych. Co roku będą opracowywane ar-
kusze egzaminacyjne dla uczniów niemieckich wy-
bierających język polski jako język obcy na egzaminie
maturalnym. Zdanie egzaminu z języka polskiego
przez uczniów będących obywatelami polskimi wła-
śnie podczas egzaminu maturalnego będzie automa-
tycznie uznawane przez stronę niemiecką za zdanie
egzaminu z języka obcego.
Jakie uwagi warto jeszcze przy tej okazji przed-
stawić państwu? Strona niemiecka posiada już około
200 podobnych szkół funkcjonujących w różnych
państwach, w tym również w państwach europej-
skich – myślę tutaj o Republice Włoskiej, Republice
Francuskiej, Królestwie Hiszpanii, Republice Fin-
landii czy Królestwie Szwecji. Ich działalność jest
również usankcjonowana z reguły odpowiednimi
umowami międzynarodowymi.
Jakie będą skutki związane z wejściem w życie umo-
wy międzynarodowej? Po pierwsze, poprzez tę umowę
Rzeczpospolita Polska potwierdzi wolę owocnego kon-
tynuowania współpracy z zachodnim sąsiadem, zgod-
nie z postanowieniami traktatu zawartego między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec
o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, podpisa-
nego w Bonn w dniu 17 czerwca 1991 r.
Związanie się umową nie będzie miało istotnego
wpływu na rynek pracy i na konkurencyjność gospo-
darki, a także na rozwój regionalny. W szkole znaj-
dzie zatrudnienie co najwyżej kilkudziesięciu nauczy-
cieli, z czego część stanowić będą nauczyciele posia-
dający obywatelstwo polskie. Związanie się umową
spowoduje natomiast skutki finansowe, ponieważ
szkole będzie przysługiwać dotacja z budżetu właści-
wej terytorialnie jednostki samorządu terytorialne-
go. Chodzi tutaj oczywiście o dotacje na uczniów
będących obywatelami polskimi – warto to bardzo
mocno w tym momencie podkreślić. Środki finanso-
we na ten cel zostaną przekazane jednostce samorzą-
du terytorialnego z budżetu państwa w ramach czę-
ści oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samo-
rządu terytorialnego. Tak dla ciekawości – aktualnie
do niemieckiej szkoły działającej przy ambasadzie
uczęszcza około stu polskich uczniów, co oznacza, że
ta roczna dotacja mogłaby wynosić około 267 tys. zł.
Na analogicznych zasadach będzie przyznawana taka
179
dotacja w każdym roku, dzięki czemu zostaną zapew-
nione odpowiednie środki finansowe na dotację dla
polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Wil-
ly’ego Brandta. Przewiduje się, że docelowo do tej
szkoły będzie uczęszczać 400–500 uczniów, z czego
połowę mogą stanowić osoby posiadające obywatel-
stwo polskie.
Warto też podkreślić, że wraz z powstaniem Szko-
ły Spotkań i Dialogu zakończy swoją działalność nie-
miecka szkoła funkcjonująca przy ambasadzie Repu-
bliki Federalnej Niemiec.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Spraw
Zagranicznych wnoszę o to, aby Wysoki Sejm przyjął
projekt ustawy zawarty w druku nr 196. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
(Poseł Jan Kulas: Dziękujemy.)
(Poseł Tomasz Kulesza: Bardzo ładnie.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwszy głos zabierze pan poseł Dariusz
Lipiński, Platforma Obywatelska.
Poseł Dariusz Lipiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego
Platformy Obywatelskiej w sprawie projektu ustawy
o ratyfikacji umowy między rządem Rzeczypospolitej
Polskiej a rządem Republiki Federalnej Niemiec
w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spo-
tkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie,
sporządzonej w Warszawie 1 września 2005 r. (druki
nr 196 i 265).
Inicjatywa zawarcia umowy wyszła ze strony nie-
mieckiej, która zainteresowana była wyodrębnieniem
ze struktur swojego przedstawicielstwa dyplomatycz-
nego szkoły, która działałaby w polskim systemie
oświaty jako szkoła niepubliczna. Ministerstwo Edu-
kacji Narodowej uznało, że tworzenie tego rodzaju
szkół zagranicznych w Polsce może i powinno odby-
wać się na podstawie ustawy o systemie oświaty oraz
umów międzynarodowych, stąd też dzisiejsza debata
nad projektem ustawy ratyfikacyjnej.
Umowa została podpisana w dniu 1 września
2005 r. Myślę, że data ta ma szczególne znaczenie
symboliczne.
Z dużym zainteresowaniem i aprobatą klub Plat-
formy Obywatelskiej przyjmuje samą ideę funkcjono-
wania szkoły. Będzie ona działać jako zespół szkół
niepublicznych składający się ze szkoły podstawowej,
gimnazjum i liceum. W szkole kształcić się będą, tak
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
180 w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Poseł Dariusz Lipiński
jak dotychczas, dzieci będące obywatelami Nie-
miec, ale także polskie dzieci. Przewiduje się, że
docelowo do Szkoły Spotkań i Dialogu uczęszczać
będzie od 400 do 500 uczniów, z czego około połowę
stanowić mają osoby posiadające polskie obywatel-
stwo. W szkole realizowane będą plany i programy
nauczania obowiązujące w systemie oświatowym
Niemiec uzupełnione o elementy polskich planów
i programów nauczania. Po 12 latach nauki szkoła
prowadzić będzie do uzyskania ogólnego niemieckie-
go świadectwa dojrzałości, które uprawnia do ubie-
gania się o przyjęcie na studia wyższe w Republice
Federalnej Niemiec i Rzeczypospolitej Polskiej. Oba
kraje uznają świadectwo wystawione przez szkołę na
wszystkich poziomach za podstawę do dalszego kształ-
cenia. Specjalnością szkoły będzie w szczególności
kształcenie językowe, gdyż wszyscy uczniowie pozna-
wać będą aż trzy języki obce.
W debacie nad ratyfikacją tej umowy nie sposób
oczywiście pominąć patrona tej szkoły, człowieka,
który w olbrzymim stopniu przyczynił się do dialogu
i pojednania polsko-niemieckiego. Warto więc w kil-
ku słowach przypomnieć tę wybitną postać. Willy
Brandt, a właściwie Karl Herbert Frahm, urodził się
w 1913 r. w Lubece. Po przejęciu władzy w Niemczech
przez Adolfa Hitlera wyemigrował do Norwegii, skąd
prowadził działalność przeciw nazistom. W roku
1938 władze III Rzeszy pozbawiły go obywatelstwa.
Po zajęciu Norwegii przez nazistów Brandt przedo-
stał się do Szwecji, gdzie kontynuował działalność
polityczną. Po II wojnie światowej wrócił do Niemiec
jako korespondent prasy skandynawskiej, a następ-
nie związał swoje życie i karierę polityczną z Berli-
nem. Był wieloletnim deputowanym do Bundestagu
z Berlina Zachodniego, a w latach 1957–1966 spra-
wował funkcję burmistrza. W roku 1969 został wy-
brany kanclerzem Republiki Federalnej Niemiec. Za
jego rządów, 7 grudnia 1970 r., został podpisany
układ z Polską. Warto w tym momencie przypomnieć
symboliczny, spontaniczny gest uklęknięcia kancle-
rza przed pomnikiem Bohaterów Getta w trakcie
wizyty w Warszawie. (Dzwonek) W 1971 r. został wy-
różniony Pokojową Nagrodą Nobla. Zmarł 8 paź-
dziernika 1992 r.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Platforma Oby-
watelska popiera ratyfikację umowy w sprawie zało-
żenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu
im. Willy’ego Brandta, gdyż realizacja przedstawio-
nych zamierzeń poszerzy istniejącą w Polsce ofertę
edukacyjną i będzie stanowić praktyczną formę re-
alizacji idei zbliżenia narodów i kultur. Pomimo iż
umowa formalnie dotyczy sprawy jednostkowej…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle…
Poseł Dariusz Lipiński:
Już kończę, panie marszałku, dwa zdania.
...jej znaczenie może wykraczać daleko poza przed-
stawione ramy. Mamy bowiem nadzieję, że ustanowi
ona pewien generalny standard i przyczyni się do
wypracowania zasad tworzenia i działalności szkół
zagranicznych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także
zasad pobierania tam nauki przez obywateli polskich.
Idea, by szkoły dotychczas funkcjonujące jako pla-
cówki przy ambasadach przekształcały się w szkoły
spotkań i dialogu, zasługuje na zdecydowane popar-
cie Wysokiej Izby. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W imieniu Prawa i Sprawiedliwości głos zabierze
pan poseł Kazimierz Moskal.
Poseł Kazimierz Moskal:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo Ministro-
wie! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Prawa i Sprawie-
dliwości mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie
stanowisko w sprawie projektu ustawy o ratyfikacji
umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a rządem Republiki Federalnej Niemiec w sprawie
założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dia-
logu im. Willy’ego Brandta w Warszawie, sporządzo-
nej w 2005 r. (druk nr 196).
Umowa między rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a rządem Republiki Federalnej Niemiec w sprawie
założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dia-
logu została sporządzona w 2005 r. Jej podpisanie jest
wynikiem realizacji zamierzeń wyodrębnienia szko-
ły ze struktur niemieckiego przedstawicielstwa dy-
plomatycznego. W 2000 r. Republika Federalna Nie-
miec, Republika Francuska i Stany Zjednoczone
wyraziły za pośrednictwem swoich ambasad zainte-
resowanie podjęciem ze stroną polską prac mających
na celu wyodrębnienie szkół ze struktur swoich
przedstawicielstw dyplomatycznych. Szkoły te mają
działać w polskim systemie oświaty jako szkoły nie-
publiczne. Zawarcie przedmiotowej umowy powinno
przyczynić się do wypracowania zasad tworzenia
i działalności „szkół zagranicznych” w Rzeczypospo-
litej Polskiej: szkoły polsko-francuskiej, polsko-ame-
rykańskiej i polsko-rosyjskiej.
Zgodnie z postanowieniami umowy polsko-nie-
miecka Szkoła Spotkań i Dialogu im. Willy’ego
Brandta w Warszawie będzie działała w polskim sys-
temie oświaty jako zespół szkół niepublicznych. Przy-
jęte i uzgodnione rozwiązania będzie można wyko-
rzystywać jako precedensowe rozstrzygnięcia przy
planowaniu i realizacji współpracy z poszczególnymi
krajami związkowymi Republiki Federalnej Niemiec
nad upowszechnianiem i popularyzacją w Niemczech
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Poseł Kazimierz Moskal
przedmiotu szkolnego – języka polskiego jako języka
obcego.
Wybór rangi aktu – umowy międzynarodowej
– i trybu związania jej postanowieniami został po-
dyktowany jej zakresem przedmiotowym. Umowa
będzie regulować kilka kwestii w sposób odmienny
niż zostało to określone w ustawodawstwie we-
wnętrznym, zachodzi zatem potrzeba związania jej
postanowieniami w drodze ratyfikacji, za uprzednią
zgodą wyrażoną w ustawie, zgodnie z art. 89 ust. 1
pkt 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W celu
wykonania umowy nie będzie konieczne wprowadze-
nie zmian w ustawodawstwie wewnętrznym, nie zaj-
dzie również potrzeba wydania dodatkowych aktów
normatywnych. Zgodnie z postanowieniami projek-
towanej umowy zostanie powołana komisja eksper-
tów, która będzie zobowiązana do opracowania i uzgod-
nienia planów i programów nauczania. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W imieniu Lewicy i Demokratów głos zabierze
pan poseł Bogusław Wontor.
Poseł Bogusław Wontor:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
W imieniu Klubu Poselskiego Lewicy i Demokratów
pragnę przedstawić stanowisko w sprawie rządowego
projektu ustawy o ratyfikacji umowy między rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Republiki Fede-
ralnej Niemiec w sprawie założenia polsko-niemiec-
kiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta
w Warszawie, sporządzonej w Warszawie dnia 1 wrze-
śnia 2005 r. (druki nr 196 i 265).
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pani
Minister! Omawiany projekt ustawy o ratyfikacji ma
charakter formalny. Zasadniczą kwestią w tej spra-
wie jest umowa dwustronna. W jej wyniku powstanie
szkoła niepubliczna – podstawowa, gimnazjum i li-
ceum – na prawach szkół publicznych, których absol-
wenci zostaną równocześnie wykształceni w polskim
i niemieckim systemie kształcenia. To bardzo ko-
rzystne dla uczniów rozwiązanie, dające możliwość
równoczesnego ubiegania się o przyjęcie na uczelnię
polską lub niemiecką bez dodatkowej nostryfikacji
świadectw. W tej umowie budzić może jednak zanie-
pokojenie to, że nie jest znana wysokość dofinanso-
wania przez rząd RFN w odniesieniu do warunków
niezbędnych dla niemieckiego systemu oraz nauki
niemieckich obywateli w tej szkole.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Umowa ta zakła-
da również, choć mało precyzyjnie, powołanie na
podobnych warunkach takiej samej szkoły w Niem-
181
czech. Jednakowoż chyba dotąd Bundestag umowy
w tej materii nie ratyfikował. Ponadto dodam, że
w Niemczech kompetencje w sprawie oświaty i szkol-
nictwa mają landy, a nie federacja. Niewykluczona
jest więc procedura parlamentarna na poziomie land-
tagów (parlamentów krajowych). Wyjaśnienia w oma-
wianej sprawie wymaga też fakt nadzoru pedagogicz-
nego w takich szkołach, prowadzonych według nie-
mieckiego systemu kształcenia.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pani Minister!
W Niemczech w oparciu tylko o niemieckie prawo
szkolne i system kształcenia funkcjonuje w landach
przygranicznych 6 szkół, w których polska młodzież
od 1991 r. pobiera naukę i zdaje maturę. Jeśli ci
uczniowie chcą podjąć studia w Polsce, wymagana
jest nostryfikacja świadectw. Faktem jest, że Niemcy
pokrywają koszty kształcenia Polaków w Niemczech,
a polski rząd na wykształcenie Niemców stale za-
mieszkałych w Polsce nie przekazuje należnej każde-
mu uczniowi subwencji. To bardzo dyskusyjny pro-
blem między Polską a Niemcami z uwagi na powyż-
sze, ale i m.in. dlatego, że Niemcy stworzyły możli-
wość nauki Polakom za własne środki, choć tylko
w niemieckim systemie kształcenia, które przewidu-
je jedynie elementy nauki języka polskiego i historii
Polski. Ważne jest jednak, że dzięki tym szkołom już
ponad 2 tys. młodych Polaków zdało maturę niemiec-
ką. Niestety problem funkcjonowania takich szkół do
dziś nie doczekał się specjalnej polsko-niemieckiej
umowy. Wiele w tej sprawie próbują zrobić euroregio-
ny; sam obserwuję pozytywną pracę w tym zakresie
Euroregionu Sprewa – Nysa – Bóbr, którego preze-
sem jest, poseł do niedawna, Czesław Fiedorowicz.
(Dzwonek)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! My, Polacy, pre-
zentujemy pogląd, że środki publiczne na naukę
w Niemczech polskich uczniów nie będą przekazywa-
ne, ponieważ nie mogą przekraczać granicy, a w oma-
wianej umowie niemiecki rząd zobowiązuje się do
współfinansowania szkoły, która będzie funkcjono-
wała poza granicami Niemiec. Polską odpowiedzią
jest jedynie powszechne, niemal w połowie polskich
szkół, nauczanie języka niemieckiego w szkołach pu-
blicznych i na uczelniach za pieniądze z naszego bu-
dżetu państwa. Niemniej jednak aktualne pozostaje
pytanie, dlaczego do dziś Polska nie zaoferowała nie-
mieckim obywatelom możliwości odbywania nauki
w polskich szkołach na takich samych zasadach, jak
Polacy uczą się w Niemczech. Przecież nam powinno
zależeć, by Niemcy uczyli się języka polskiego, histo-
rii Polski i wielowiekowego dziedzictwa polskiego.
Ostatni rząd w tej sprawie miał usta pełne frazesów,
ale nic w tym zakresie nie zrobił.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Jest jednak ja-
skółka w tej sprawie. Zielona Góra jako pierwsze
miasto w Polsce realizuje program europejskiej szko-
ły za fundusze unijne i własne środki samorządowe,
zapewniając naukę pierwszym Niemcom w Polsce.
Można zadać pytanie: A co na to rząd? Rząd w tej
sprawie milczy i wciąż się zastanawia. Czas przeła-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
182 w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Poseł Bogusław Wontor
mać ten polsko-niemiecki impas oświatowy. Właśnie
ta ustawa i ta międzynarodowa umowa zdaniem
członków Klubu Poselskiego LiD jest zaczynem no-
wego otwarcia w relacjach oświatowych między Pol-
ską a Niemcami. Skoro rząd tak wiele mówi o nowym
otwarciu w stosunkach z Niemcami, to oświata, in-
westowanie w młodzież, a więc w przyszłość i stabil-
ność naszych wzajemnych relacji, powinny być zada-
niem numer jeden pani minister. Proszę pamiętać,
że nawet cudom trzeba pomóc.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle...
Poseł Bogusław Wontor:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W związku z tym, co przedstawiłem, w imieniu
Klubu Poselskiego Lewicy i Demokratów informuję,
że członkowie klubu LiD będą głosować za przyję-
ciem projektu ustawy o ratyfikacji umowy między
rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Republi-
ki Federalnej Niemiec w sprawie założenia polsko-
-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’go
Brandta w Warszawie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
W imieniu Polskiego Stronnictwa Ludowego głos
zabierze pan poseł Mirosław Pawlak.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Podpisana w dniu 1 września 2005 r. w Warszawie
umowa między oboma naszymi państwami w sprawie
założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dia-
logu im. Willy’ego Brandta w Warszawie ma w istocie
rzeczy służyć bardzo szlachetnemu celowi. Zaistnie-
nie Szkoły Spotkań i Dialogu w polskim systemie
oświaty będzie przedsięwzięciem niemającym prece-
densu w dotychczasowych stosunkach polsko-nie-
mieckich. Dotychczas szkoła funkcjonuje w struktu-
rach ambasady Republiki Federalnej Niemiec i nie
jest szkołą polskiego systemu oświaty. Miałaby ona
ponadto charakter integracyjny. Na podstawie umo-
wy działać będzie jako zespół szkół niepublicznych.
W szkole planuje się zatrudnić kilkudziesięciu na-
uczycieli, z czego część stanowić będą nauczyciele
posiadający obywatelstwo polskie.
Fakt związania się stron umową spowoduje do-
datkowe skutki finansowe, albowiem szkole przy-
sługiwać będzie dotacja z budżetu właściwej teryto-
rialnie jednostki samorządu terytorialnego. Aktu-
alnie do niemieckiej szkoły działającej przy amba-
sadzie Republiki Federalnej Niemiec uczęszcza
101 polskich uczniów, co oznacza, że roczna dotacja
na ten cel wyniosłaby ok. 267 tys. zł. Niemniej prze-
widuje się zwiększenie liczby uczniów do poziomu
ok. 400–500.
Inne uregulowania natury prawno-organizacyj-
nej wywodzą się wprost z zapisów ustawy z dnia
7 września 1991 r. o systemie oświaty.
Panie i Panowie Posłowie! Odnosząc się z dużym
zrozumieniem do omawianej kwestii, mój klub, Klub
Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego,
opowie się za przyjęciem projektu ustawy z druku
nr 196. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
To były wystąpienia klubowe.
Teraz przystąpimy do zadawania pytań.
Czy ktoś z pań i panów posłów chce jeszcze zapi-
sać się do zadania pytania?
Zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Ustalam czas zadania pytania na 1,5 minuty.
Jako pierwszy pan poseł Jan Filip Libicki, Prawo
i Sprawiedliwość.
Proszę bardzo.
Poseł Jan Filip Libicki:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Mini-
strowie! Pan poseł sprawozdawca mówił o tym, że
powstanie tej szkoły będzie rozwiązaniem pionier-
skim, które będzie wzorem dla innych krajów, które
również będą chciały uczestniczyć na terenie Polski
w tworzeniu takiej szkoły. W związku z tym, jeśli
tworzymy pewien precedens, chciałbym zadać parę
pytań, które ukonkretnią i ustalą na przyszłość, jak
ten proces także w przypadku innych krajów będzie
wyglądał, jeśli chodzi o podobne inicjatywy.
Po pierwsze, czy kontrolę i pieczę nad Szkołą Spo-
tkań i Dialogu im. Willy’go Brandta będzie sprawo-
wał kurator oraz inne do tego powołane organy pań-
stwa polskiego?
Po drugie, kto jest podmiotem odpowiedzialnym
za powołanie komisji ekspertów, której zadaniem bę-
dzie opracowanie i uzgodnienie planów i programów
nauczania?
Po trzecie, czy uczniowie uczący się w Szkole Spo-
tkań i Dialogu im. Willy’go Brandta, którzy mają
obywatelstwo polskie, będą objęci siatką godzin obo-
wiązującą w polskim systemie szkolnictwa?
Po czwarte, czy finansowe uczestnictwo strony
polskiej w realizacji ustawy ogranicza się tylko
i wyłącznie do udzielenia dotacji przeznaczonych
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Poseł Jan Filip Libicki
na kształcenie obywateli polskich? Pytam o to, dla-
tego że w uzasadnieniu wspomina się także o bu-
dowie nowej siedziby Szkoły Spotkań i Dialogu.
Jest pytanie: Czy strona polska bierze udział w jej
finansowaniu?
I wreszcie ostatnie, piąte pytanie: (Dzwonek) Czy
szkoły podobnego typu jak niemiecka w Polsce rów-
nież istnieją z udziałem instytucji niemieckich w in-
nych krajach? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Tomasz Piotr Nowak, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Tomasz Piotr Nowak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Chodzi o zasadę analogii. Tworzymy tutaj, w Polsce,
w Warszawie, polsko-niemiecką Szkołę Spotkań
i Dialogu. Czy taka sama szkoła powstanie w Berli-
nie? Czy rząd prowadzi w tej sprawie rozmowy? Czy
w ogóle generalnie mamy jakąś koncepcję wyjścia
w świat z podobnymi placówkami? Skoro bowiem
rząd niemiecki ma 200 takich szkół na świecie, to
oznacza, że to jest znakomity materiał promocji kul-
tury, języka. Jest to jakieś przedłużenie działań in-
stytutów polskich. Tak więc to jest bardzo ważne.
Druga sprawa, związana szerzej z naszym myśle-
niem o obecności oświaty polskiej za granicą, bowiem
ta zagranica ostatnio staje się również Polską. Jak
wiemy, nas jest tak dużo w Wielkiej Brytanii, tak
dużo będzie za chwilę w Holandii itd. Powstaje pyta-
nie: Co rząd polski zrobi, ażeby przebywający za gra-
nicą Polacy mieli dostęp do oświaty polskiej? Czy są
takie plany?
I wracam jeszcze do szkoły w Warszawie – nie-
mieckie programy i częściowo polskie. Jest pytanie
o historię i o wspólną płaszczyznę myślenia o historii
polsko-niemieckiej. (Dzwonek) Czy tu się toczy jakaś
debata, czy wypracowujemy wspólne myślenie o trud-
nym dialogu, ale i pozytywnej przyszłości w stosun-
kach polsko-niemieckich? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Krzysztof Putra)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Rena-
tę Butryn, Platforma Obywatelska.
183
Poseł Renata Butryn:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
W stosunkach polsko-niemieckich na przestrzeni
wieków nie działo się najlepiej, o tym wiemy. Dzisiaj
jest w nas, Polakach, taka nieufność, narasta czasa-
mi w różnych sytuacjach nawet poczucie zagrożenia,
dziwnego zagrożenia naszych narodowych interesów,
często na wyrost. Należy więc ciągle i niestrudzenie
pracować nad budowaniem mostów – mostów współ-
pracy, wzajemnego zrozumienia i zaufania.
Uważam, że na tym tle powstanie tej szkoły to nie
tylko wzbogacenie oferty edukacyjnej, co często było
podkreślane, ale również ważna inicjatywa, która
będzie służyć wzajemnemu zbliżeniu narodów Polski
i Niemiec. Proszę zwrócić uwagę na nazwę tej szkoły:
Szkoła Spotkań i Dialogu – dwa ważne słowa. Chcia-
łabym w związku z tym zadać pytanie: Na czym ma
polegać to spotkanie i dialog – dwa ważne słowa? Jak
to ma służyć budowaniu zgody sąsiedzkiej i zasad
rozumienia narodów w najmłodszym pokoleniu – bo
to jest szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum?
I drugie pytanie. Czy tego typu szkoły – bo moim
zdaniem jest to bardzo ciekawa, interesująca oferta
– będą powstawać w innych miastach, na przykład
w Krakowie? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Kazi-
mierza Gołojucha, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Kazimierz Gołojuch:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Przyjęcie projektu ustawy o ratyfikacji umowy mię-
dzy rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Re-
publiki Federalnej Niemiec w sprawie założenia pol-
sko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy-
’ego Brandta w Warszawie przyczyni się do wypraco-
wania zasad tworzenia i działalności zagranicznych
szkół w Polsce. Zgodnie z art. 11 tej umowy rząd Re-
publiki Federalnej Niemiec zapewnia, że udzieli
wsparcia na zasadzie wzajemności i w ramach nie-
mieckiego prawa dla utworzenia w Berlinie przez
właściwe polskie władze niemiecko-polskiej szkoły
spotkań i dialogu.
W związku z tym mam pytania: Jakie działania
zostały podjęte przez władze polskie celem urucho-
mienia niemiecko-polskiej szkoły w Berlinie? To jest
pierwsze pytanie. I drugie: Czy i kiedy planuje się
utworzenie podobnej szkoły w Stanach Zjednoczo-
nych, Francji i Rosji? Dziękuję. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
184 w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Iza-
belę Leszczynę, Platforma Obywatelska.
Poseł Izabela Leszczyna:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Idea poszerza-
nia oferty edukacyjnej i promowania dwujęzyczności,
poszanowania różnych kultur i narodów może tylko
cieszyć, tym bardziej że dotyczy Polaków i Niemców,
a więc narodów o trudnej wspólnej przeszłości. Ro-
zumiem zatem, że niepokój niektórych posłów Prawa
i Sprawiedliwości wyrażany podczas naszej dyskusji
w sprawie powstania szkoły Willy’ego Brandta, którą
prowadziliśmy na posiedzeniu komisji edukacji, miał
podstawy nie ideologiczne, bo te pewnie trudno by-
łoby w ogóle zrozumieć, ale ekonomiczne. Dlatego
bardzo proszę pana posła sprawozdawcę, żeby jeszcze
raz wyjaśnił nam zasady finansowania nauki uczniów
w tej szkole, i to zarówno tych, którzy posiadają oby-
watelstwo polskie, jak i tych, którzy takiego obywa-
telstwa nie posiadają. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Ry-
szarda Zawadzkiego, Platforma Obywatelska.
Poseł Ryszard Zawadzki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Uważam za zasadne podjęcie decyzji o tworzeniu tego
typu szkół.
Po zapoznaniu się z uzasadnieniem nasunęły mi
się następujące pytania: Czy znana już jest data po-
wołania szkoły? Może to jest zbyt dokładne pytanie,
ale… W art. 10 pkt 1 jest zapis o wizach uprawniają-
cych do wjazdu dla nauczycieli uczących w tych szko-
łach. Czy są potrzebne wizy, jeżeli podpisaliśmy już
układ z Schengen? Czy rząd Rzeczypospolitej Polskiej
zamierza skorzystać z zapisu art. 11 umowy i powołać
miemiecko-polską szkołę spotkań i dialogu w Berlinie?
Czy znane są wstępne koszty czesnego? Czy przewi-
duje się system stypendialny dla dzieci polskich uczą-
cych się w tej szkole? Czy są wnioski innych krajów
o utworzenie takich szkół i czy można je tworzyć
np. przy konsulatach? Czy na ocenę pracy nauczycie-
li będzie miał wpływ polski nadzór pedagogiczny? Jak
można wyczytać z umowy, szkoła ma swoją misję
i wizję. Chciałbym zapytać: Jaki program wychowaw-
czy będzie realizowany? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Hen-
ryka Siedlaczka, Platforma Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
1 września 2005 r. podpisano umowę w sprawie pol-
sko-miemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy-
’ego Brandta. Bezdyskusyjnie jest to doskonały przy-
kład otwarcia polskiego systemu oświaty, to niewąt-
pliwie wzbogacenie istniejącej oferty edukacyjnej, to
konkretna forma promocji i wspierania nauki języka
polskiego wśród obcokrajowców. Jednakże mnie oso-
biście intrygują dwie kwestie. Pierwsza to to, czy
piony programowe uzgodnione przez wspólną komi-
sję w pełni korelują z podstawami programowymi dla
obu stron? I, kontynuując to pytanie, czy skądinąd
świetne przedsięwzięcie w pełni zabezpiecza uczniów
przed ewentualnym zagrożeniem brakiem rzeczo-
nych korelacji? I po drugie, czy przyjęte i uzgodnione
rozwiązanie będzie można wykorzystać przy plano-
waniu i realizacji współpracy z poszczególnymi kra-
jami związkowymi Republiki Federalnej Niemiec,
chociażby w kontekście upowszechnienia przedmiotu
szkolnego język polski i nauczania go jako języka ob-
cego? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jana
Kulasa, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Szanowni Przedstawiciele Rzą-
du! Panie i Panowie Posłowie! Słusznie w tej debacie
powiedziano, że to umowa ważna, potrzebna, że ta
szkoła zbliża narody i wzbogaca wzajemnie ich kul-
turę. A na marginesie tej debaty chciałbym zapytać
o tzw. dobre praktyki, bo ta szkoła wydaje się taką
dobrą praktyką w stosunkach polsko-niemieckich.
Pani minister – do pani minister edukacji się zwra-
cam – czy podobne szkoły mogłyby powstać w najbliż-
szych latach w innych polskich miastach, dla przy-
kładu w Gdańsku, bo jestem z woj. pomorskiego, więc
to miasto mnie interesuje w naturalny sposób?
Drugie pytanie dotyczy materii pozostającej jakby
na marginesie tej dużej debaty. Na ile ten sukces, to
wspólne dokonanie wytworzą lepszy klimat – i to jest
pytanie do Ministerstwa Spraw Zagranicznych – do
tworzenia analogicznych, podobnych szkół na terenie
Republiki Federalnej Niemiec? Jest tam wiele tysięcy
Polaków, choć to trudno do końca oszacować. Jakie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Poseł Jan Kulas
działania należałoby podejmować, żeby sprzyjać two-
rzeniu polskich czy polsko-niemieckich szkół na te-
renie Republiki Federalnej Niemiec?
I ostatnie pytanie. To ważna, potrzebna ratyfika-
cja, ale tak się zastanawiałem, bo upłynęły już dwa
lata, czy nie można było tej ratyfikacji dokonać jed-
nak wcześniej. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: Można, ale lepiej późno
niż wcale.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Krzysz-
tofa Popiołka, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Krzysztof Popiołek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Z umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a rządem Republiki Federalnej Niemiec w sprawie
założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dia-
logu im. Willy’ego Brandta w Warszawie wynika, że
jej siedzibą będzie Warszawa. W związku z tym, że
pan poseł sprawozdawca poinformował, że tymcza-
sowo szkoła prowadzona będzie przy ambasadzie
niemieckiej, mam takie pytania. Czy organ prowa-
dzący, jakim jest Niemieckie Towarzystwo Szkolne
w Warszawie, przewiduje wybudowanie nowego kom-
pleksu szkolnego? Jeśli tak, to gdzie będzie się mie-
ścić nowa siedziba szkoły? I czy prawdą jest, że Nie-
mieckie Towarzystwo Szkolne w Warszawie jest
w sporze z Agencją Rynku Rolnego Skarbu Państwa?
Jeśli tak, to na czym polega ten spór? Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Kazi-
mierza Moskala, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Kazimierz Moskal:
Panie Marszałku! Państwo Ministrowie! Wysoka
Izbo! Zadam pytanie, ale ono na pewno nie wyrasta
z podłoża ideologicznego. Jeżeli czegoś nie wiem, chcę
dopytać. Dlatego czasem pojawiają się pytania.
(Poseł Jan Kulas: Kto pyta, nie błądzi.)
O to właśnie chodzi. Kto pyta, nie błądzi. Dlate-
go też chciałbym coś powiedzieć, czy najpierw rozu-
mieć. Podmiotem zawsze bardzo ważnym jest organ
prowadzący. Tym organem prowadzącym jest Nie-
mieckie Towarzystwo Szkolne w Warszawie, które
185
funkcjonuje w Polsce od 2000 r. I do przedstawicie-
li rządu mam pytanie dotyczące organu prowadzą-
cego. Czy Niemieckie Towarzystwo Szkolne funk-
cjonowało w Niemczech, czy dalej prowadzi działal-
ność w Niemczech, czy nie zachodzi tu jakaś kolizja,
o ile funkcjonuje, i jaką działalność w Niemczech
prowadzi? Drugie pytanie: Jaki majątek i środki
finansowe są aktualnie w posiadaniu towarzystwa
mającego na celu uruchomienie nowej szkoły? Trze-
cie pytanie: Czy, gdzie i przez kogo ma być wybudo-
wany nowy kompleks Szkoły Spotkań i Dialogu?
I Czwarte pytanie: Jakie okoliczności mogą sprawić,
że Niemieckie Towarzystwo Szkolne ulegnie rozwią-
zaniu, i co wtedy stanie się z majątkiem towarzy-
stwa? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Piotra
Waśko, Platforma Obywatelska.
Poseł Piotr Waśko:
Panie Marszałku! Pani Minister! Z zadowoleniem
trzeba przyjąć fakt powstania polsko-niemieckiej
Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta
w Warszawie. Chcę jednak przypomnieć, że pomysły
powstania podobnych szkół czy podobnej szkoły in-
spirowały środowiska gospodarcze w innych mia-
stach, m.in. w Poznaniu. Moje pytanie dotyczy więc
dalszej polityki ministerstwa edukacji, nauki i mło-
dzieży w zakresie tworzenia szkół w innych miastach
wojewódzkich, szczególnie tam, gdzie takie zapotrze-
bowanie zgłaszają środowiska gospodarcze i niejako
taka szkoła byłaby wartością dodaną do oferty gospo-
darczej miast i regionów. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią Krystynę
Szumilas, sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krystyna Szumilas:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odpowiem na te
wszystkie pytania związane ze stroną pedagogiczną,
z nadzorem, z programami nauczania.
Otóż, proszę państwa, zgodnie z umową, która
została podpisana, będzie to szkoła, w której będzie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
186 w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas
mieszany system, to znaczy uczniowie polscy będą
uczyli się języka polskiego, historii i geografii we-
dług polskiego programu nauczania. Dla uczniów
z polskim obywatelstwem, ale uczęszczających wcze-
śniej do niemieckojęzycznego pionu programowego,
ta nauka będzie odbywała się na podstawie progra-
mów nauczania opracowanych przez wspólną pol-
sko-niemiecką komisję ekspertów. Uczniowie nie-
mieccy jako języka obowiązkowego będą uczyli się
języka polskiego.
Ciałem kluczowym dla nadzoru pedagogicznego,
w ogóle dla czuwania nad jakością programów, nad
zgodnością tych programów z polskimi i niemieckimi
podstawami programowymi będzie powołana polsko-
-niemiecka komisja ekspertów, której zadaniem bę-
dzie opracowywanie i uzgadnianie specjalnych pro-
gramów nauczania wykorzystywanych w nauczaniu
określonych grup obywateli i przedmiotów. Ta komi-
sja ekspertów będzie składała się z przedstawicieli
strony polskiej i strony niemieckiej i będzie powoły-
wana przez ministra edukacji.
Nadzór nad działalnością szkoły w zakresie orga-
nizacji zajęć sprawować będzie Centralny Wydział
Szkolnictwa za Granicą Federalnego Urzędu Admi-
nistracyjnego, w zakresie niemieckich programów
nauczania oraz świadectw szkolnych – Stała Konfe-
rencja Ministrów Kultury, Nauki i Oświaty Krajów
Związkowych Republiki Federalnej Niemiec, zaś
w zakresie polskich programów nauczania – polski
minister właściwy do spraw oświaty, czyli będzie pod-
legała również nadzorowi polskiego ministra właści-
wego do spraw oświaty, ale, tak jak powiedziałam,
kluczowym ciałem, które będzie odpowiadać za pro-
gramy, za koordynację, jest polsko-niemiecka komisja
ekspertów.
Odpowiadając panu posłowi Wontorowi, chcę pod-
kreślić, że zgodnie z polskim prawem wszyscy oby-
watele Unii Europejskiej mogą bezpłatnie uczyć się
w polskich szkołach. Mówi o tym art. 94a ustawy
o systemie oświaty.
Padały pytania dotyczące sposobu finansowania
szkoły. Otóż polscy uczniowie, obywatele polscy są
traktowani tak samo jak polscy obywatele w polskich
szkołach, w polskim systemie edukacji. Jest to szko-
ła niepubliczna, a więc na każdego ucznia, obywate-
la polskiego będzie przysługiwać dotacja w wysokości
subwencji oświatowej danego typu szkoły i ta sub-
wencja będzie przekazywana z Ministerstwa Eduka-
cji Narodowej do samorządu, a z samorządu w formie
dotacji do szkoły. Z kolei szkoła generalnie jest utrzy-
mywana, jak każda niepubliczna szkoła, z opłat ro-
dziców i ewentualnych dofinansowań Niemieckiego
Towarzystwa Szkolnego.
Jeżeli chodzi o sprawy innych szkół czy możliwo-
ści powstawania podobnych szkół w innych miastach,
to na razie nie ma takich inicjatyw, co nie przeszka-
dza, żeby takie inicjatywy powstały. Musi być w tym
zakresie wola dwóch stron. W przypadku tej szkoły
była wola strony niemieckiej i polskiej. Taka szkoła
powstaje na podstawie umowy, porozumienia. Tak
więc jeżeli będą takie inicjatywy, to oczywiście bę-
dziemy się nimi zajmować.
Niemieckie Towarzystwo Szkolne powstało w Pol-
sce na podstawie polskiego prawa o stowarzysze-
niach. Zostało założone specjalnie do celów prowa-
dzenia tej szkoły.
Myślę, że to wszystkie pytania dotyczące spraw
edukacyjnych. Na resztę pytań odpowie przedstawi-
ciel Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana Andrzeja
Kremera, podsekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Andrzej Kremer:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Uzupełniając wy-
powiedź pani minister Szumilas, chciałbym odpowie-
dzieć na następujące pytania.
Jeżeli chodzi o ratyfikację powyższej umowy po stro-
nie niemieckiej, to strona niemiecka notyfikowała
w dniu 11 grudnia 2006 r. zakończenie procedury ra-
tyfikacyjnej w Republice Federalnej Niemiec, która
obejmuje w przypadku umów dotyczących spraw szkol-
nictwa i kultury także zgodę parlamentów landów nie-
mieckich, czyli jest to wspólna decyzja zarówno orga-
nów landowych, jak i Bundestagu według procedury
obowiązującej w Republice Federalnej Niemiec.
Jeżeli chodzi o kwestie dotacji oświatowych oraz
kwestie łożenia na rozbudowę szkoły czy na nowy
kompleks szkolny, to chciałbym powiedzieć w sposób
jasny, że kwestia budowy nowej siedziby szkoły na
działce, która jest obecnie we władaniu Agencji Nie-
ruchomości Rolnych, jest zadaniem Republiki Fede-
ralnej Niemiec i Niemieckiego Towarzystwa Oświa-
towego. Nie przewiduje się dotacji ze strony budżetu
państwa polskiego.
Dotacja budżetowa byłaby dotacją – odpowiadam
na pytanie pana posła Libickiego – wyłącznie taką
samą, jaka przysługuje każdej szkole publicznej na
ucznia, obywatela polskiego uczęszczającego do tejże
szkoły.
Jeżeli chodzi o zasadę wzajemności, to ona zosta-
ła w umowie zagwarantowana, będzie możliwa jej
realizacja w momencie zgłoszenia określonej kon-
cepcji utworzenia szkoły na terenie landu Berlin
bądź innego miasta niemieckiego. Wówczas tworze-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer
nie tej szkoły będzie odbywało się w zgodzie także
z przepisami landowymi obowiązującymi w danym
kraju co do wymogów szkolnych, ale także na pod-
stawie podpisanej umowy, czyli podobnie jak w pra-
wie polskim tworzy się pewne regulacje programowe
właściwe dla tej szkoły, tak też by było w świetle
prawa niemieckiego.
Pani poseł Butryn pytała o nieufność w stosun-
kach Polski i RFN i o to, czy ta szkoła jest też przy-
kładem dobrych praktyk w przezwyciężaniu tej nie-
ufności. Oczywiście tak. Dialog i spotkanie. Fakt, że
uczniowie wspólnie się uczą, że nie tylko poznają ję-
zyk, ale też kulturę drugiego kraju, że do tej szkoły
chodzą nie tylko dzieci dyplomatów niemieckich, ale
też dzieci osób pracujących w firmach czy przebywa-
jących tu z innych przyczyn, powoduje, że w zwięk-
szonym zakresie mają możliwość poznania swoich
polskich rówieśników, mają możność zapoznania się
także z polską historią i z językiem polskim. To pro-
centuje na przyszłość, także po powrocie. Można po-
dać wiele przykładów wynikających z naszych kole-
żeńskich stosunków z dyplomatami akredytowanymi
w Polsce, wskazujących, że właśnie okres pobytu
w Polsce, kiedy ich dzieci, w mniejszym czy większym
stopniu, uczęszczały do polskich szkół czy też miały
inne okazje poznawania Polski, w przyszłości procen-
tuje, co wyraża się w ich głębokim zainteresowaniu
Polską, polską kulturą, językiem etc. Nie przez przy-
padek w traktacie polsko-niemieckim z 1991 r. za-
warto zapisy dotyczące utworzenia fundacji wymiany
młodzieży. Uczyniono to po to właśnie, aby wspierać
tę formę dialogu społecznego. Szkoła ta jest tylko
jednym z kilku przykładów takiego działania.
Jeżeli chodzi o kwestie formalnoprawne związane
z przyjazdem nauczycieli do Polski, to oczywiście ze
względu na wstąpienie Polski do Unii Europejskiej
ten przepis ustawy stał się przeżytkiem historycz-
nym. Zmiany prawne, członkostwo Polski w Unii
Europejskiej, a obecnie wejście Polski do strefy
Schengen powodują, że niektóre z tych przepisów
stają się zbędne. Oczywiście nie ma potrzeby i w ogó-
le nie ma możliwości prawnych udzielania wizy
z prawem do pracy obywatelowi innego kraju człon-
kowskiego Unii Europejskiej, który korzysta tu
z możliwości pobytu i osiedlenia się. Inną kwestią jest
wypełnienie wymogów związanych z wykonywaniem
zawodu nauczyciela, tzn. posiadanie odpowiednich
kwalifikacji zawodowych w tym zakresie, co do któ-
rych istnieją odpowiednie regulacje.
Odpowiadam na pytanie pana posła Siedlaczka.
Oczywiście można wykorzystać te doświadczenia, we
współpracy z krajami związkowymi, do poszukiwa-
nia dróg rozwoju nauczania języka polskiego. Możli-
wości są obecnie trójtorowe: poprzez szkolnictwo
polonijne, poprzez nauczanie języka polskiego, jak to
187
się nazywa w Niemczech, w różnych krajach: mutter-
sprachliche Ergaenzungsunterricht czy Herkunft-
sunterricht, czyli nauczanie języka polskiego jako
języka ojczystego, i wreszcie poprzez nauczanie języ-
ka polskiego jako języka obcego.
Pan poseł Kulas zapytał, i słusznie, czy można
było przeprowadzić proces ratyfikacji wcześniej. Mi-
nister spraw zagranicznych złożył wniosek do Rady
Ministrów już w 2005 r. Następnie, na skutek uwag
zgłaszanych przez różne resorty, w tym także przez
resort wiodący, a także w wyniku dodatkowych prac
analitycznych, prace te przedłużyły się, a trzeba jesz-
cze dodać, że na etapie skierowania do laski marszał-
kowskiej w ubiegłym roku nastąpiła dyskontynuacja
prac Sejmu, stąd też dopiero obecnie Wysoka Izba ma
możliwość dokonania tej ratyfikacji.
Budowa kompleksu nastąpi na działce położonej
w Wilanowie. Szkoła zlokalizowana jest na jednej
nieruchomości. W pobliżu znajduje się druga nieru-
chomość, która jest we władaniu Agencji Nierucho-
mości Rolnych. Nie powiedziałbym, że trwa spór
z agencją, odpowiadając na pytania pana posła Po-
piołka. Istnieje potrzeba ustalenia wysokości opłaty
za użytkowanie wieczyste nieruchomości przeznaczo-
nej pod przyszłą inwestycję: budowę szkoły. W na-
stępstwie ratyfikacji umowy i uzyskanego wówczas
statusu szkoły publicznej agencja będzie mogła za-
stosować stawki opłaty z tytułu użytkowania wieczy-
stego takie, jakie są przewidziane dla szkół publicz-
nych, a nie dla obiektów o innych charakterze, w tym
komercyjnych.
Pani minister odpowiedziała już na pytanie doty-
czące Niemieckiego Towarzystwa Szkolnego. Warto
powiedzieć, że w Niemczech istnieją polskie towarzy-
stwa szkolne, w tym Polska Macierz Szkolna, które
starają się prowadzić działalność edukacyjną na po-
dobnych zasadach. Założenie Niemieckiego Towarzy-
stwa Szkolnego zostało zainicjowane przez Minister-
stwo Edukacji Narodowej w tym celu, aby uniknąć
zawierania umowy z ambasadą, czyli przedstawiciel-
stwem dyplomatycznym, które korzysta z immunite-
tu jurysdykcyjnego, jako że wówczas mniejsza byłaby
możliwość nadzoru nad jego działaniem. Inaczej jest
w przypadku prowadzenia szkoły przez podmiot, któ-
ry jest stowarzyszeniem prawa polskiego. Lepiej
chroni to interesy polskie i pozwala na poprawniejsze
działanie ministerstwa nadzorującego ten podmiot.
Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jana
Kuriatę, sprawozdawcę komisji.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec
188 w sprawie założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie
Poseł Jan Kuriata:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Od-
niosę się krótko, jeśli państwo pozwolą. Głównie pa-
dały pytania dotyczące finansów. Chciałbym powie-
dzieć, że umyka nam tu pewien bardzo ważny aspekt
sprawy. Otóż w przypadku kształcenia się i tworze-
nia placówek w Polsce, które mają poparcie państw
zainteresowanych promocją swojego języka, swojej
kultury w Polsce, mówimy o bardzo istotnym wkła-
dzie finansowym tych państw w funkcjonowanie tych
placówek.
Przytoczę może krótko art. 11 porozumienia pod-
pisanego między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Federalną Niemiec, mówiącego o tym, iż rząd Repu-
bliki Federalnej Niemiec zapewnia, że udzieli wspar-
cia, na zasadzie wzajemności i w ramach niemieckie-
go prawa, na rzecz utworzenia w Berlinie przez wła-
ściwe polskie władze niemiecko-polskiej Szkoły Spo-
tkań i Dialogu, realizującej analogiczne cele jak
polsko-niemiecka Szkoła Spotkań i Dialogu im. Wil-
ly’ego Brandta w Warszawie.
Problem polega na tym, szanowni państwo, że
strona polska musiałaby wyłożyć znaczne pieniądze
na budynek, funkcjonowanie budynku, na pensje dla
nauczycieli. Oczywiście są wcześniejsze przykłady
zaangażowania Niemców czy Francuzów, czy Ame-
rykanów, czy Anglików w propagowanie języka. Ist-
niały na przykład szkoły tzw. dwujęzyczne, bilin-
gwalne, prowadzące w sposób bardzo zintensyfiko-
wany nauczanie języka angielskiego, niemieckiego
czy francuskiego w szkołach polskich. Wiąże się to
ze znaczącym udziałem finansowym danego kraju.
Padło pytanie dotyczące budowy. Pan minister już
powiedział, że będzie budowany kompleks obiektów
Szkoły Spotkań i Dialogu. Oczywiście będzie to bu-
dowane nie za polskie pieniądze, więc co do tego nie
ma obaw.
Jeżeli chodzi o finansowanie uczniów, jeszcze raz
przypomnę, jako że padło takie pytanie, iż taka do-
tacja będzie udzielana jedynie w wymiarze adekwat-
nym do dotyczącego polskiego ucznia. Pani minister
również o tym mówiła. Pieniądze będą przeznaczane
tylko w takim wymiarze, w jakim są przeznaczane
dla polskich uczniów, którzy będą uczyć się w tych
szkołach.
Życzyłbym, aby strona polska rzeczywiście w przy-
szłości była w stanie znaleźć środki finansowe,
które pozwoliłyby, o czym tu już mówiono, na two-
rzenie podobnych szkół z językiem polskim za gra-
nicą, ale na razie pozostaje to w sferze przygoto-
wań. Mam nadzieję, że gdy tylko pozwolą na to
środki finansowe, rząd tym się zajmie. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpi-
my w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 16.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ad-
ministracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji
Finansów Publicznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie
Celnej (druki nr 291 i 310).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Krystynę Skowrońską.
Poseł Sprawozdawca
Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie
Posłowie! Mam przyjemność przedstawić Wysokiej
Izbie w imieniu połączonych komisji: Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Fi-
nansów Publicznych, sprawozdanie o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służ-
bie Celnej. Sprawozdanie zawarte jest w druku sej-
mowym nr 310.
Przedłożoną uchwałę Senatu Sejm rozpatrzył
7 czerwca 2007 r. Chciałabym poinformować Wyso-
ką Izbę, że Senat zgłosił 3 poprawki. Pierwsza po-
prawka Senatu jest następstwem tego, co wprowa-
dził Sejm w pilnym rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o Służbie Celnej. Wtedy wprowa-
dziliśmy przesłankę fakultatywną zwolnienia funk-
cjonariusza celnego ze służby, jeżeli do upływu
12 miesięcy od zawieszenia go w czynnościach służ-
bowych nie ustąpiły przyczyny będące podstawą
zawieszenia. Sejm przyjął tę zmianę i debatował nad
nią. Uznał, że w ustawie o Policji jest zapis, który
gwarantuje policjantom zwolnionym ze służby na
podstawie analogicznego przepisu prawo powrotu
do służby, jeżeli postępowanie karne zostało zakoń-
czone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym
lub orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powo-
du niepopełnienia przestępstwa lub przestępstwa
skarbowego lub braku ustawowych znamion czynu
zabronionego.
Senat uznał, że brak takiego rozwiązania w usta-
wie o Służbie Celnej może naruszać równość podmio-
tów i dlatego zdecydował o wprowadzeniu takiego
rozwiązania. Z zadowoleniem przyjmujemy, że po-
prawka ta została poparta przez rząd i komisję.
Poprawka 2., którą zaproponował Senat, jest po-
prawką doprecyzowującą i nie będę jej omawiała.
Poprawka 3. dotyczy wprowadzenia do ustawy
przepisu intertemporalnego, który mówi, że w przy-
padku toczącego się już postępowania dyscyplinar-
nego i ustanowienia obrońcy na mocy przepisów do-
tychczasowych będzie można po wejściu w życie
ustawy nowelizującej ustanowić innego obrońcę spo-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej
Poseł Sprawozdawca Krystyna Skowrońska
śród radców prawnych lub adwokatów. Tę poprawkę
również poparły wysokie komisje.
Chciałabym paniom i panom posłom przypomnieć,
że w ten sposób kończymy pracę nad pilnym rządo-
wym projektem ustawy o zmianie ustawy o Służbie
Celnej, który został przedłożony Sejmowi w dniu
5 lutego 2008 r. Są to zmiany niezwykle istotne
i proponowane przez środowisko celników. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Leszka
Cieślika, Platforma Obywatelska.
Poseł Leszek Cieślik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej mam za-
szczyt przedstawić stanowisko klubu wobec popra-
wek zgłoszonych przez Senat do ustawy o zmianie
ustawy o Służbie Celnej.
Poprawki Senatu nie naruszają nowelizacji usta-
wy o zmianie ustawy o Służbie Celnej, która przede
wszystkim eliminuje z obrotu prawnego przepisy
związane z nierównym traktowaniem funkcjonariu-
szy celnych w stosunku do innych służb munduro-
wych. Poprawki doprecyzowują tylko przyjętą przez
Sejm nowelizację ustawy.
Jak już wspomniano, w poprawce 1. chodzi o peł-
niejsze zabezpieczenie funkcjonariuszy celnych po-
przez wprowadzenie przez Sejm fakultatywnej po-
prawki do art. 26 pkt 13.
Pozostałe poprawki mają charakter zmian dopre-
cyzowujących. Wprowadzają także tzw. przepisy in-
tertemporalne, które umożliwiają po wejściu tej usta-
wy w życie stosowanie wynikających z niej przepisów
w rozpoczętych postępowaniach dyscyplinarnych.
Nowelizacja ustawy była oczekiwana przez środo-
wisko funkcjonariuszy celnych, stanowiła jeden
z postulatów w trakcie protestów. Szybka reakcja
rządu umożliwiła wprowadzenie tej kwestii pod ob-
rady Sejmu, a także zakończenie procedury poprzez
prace w Senacie.
Klub Platformy Obywatelskiej proponuje przyjąć
poprawki Senatu i będzie głosował za ich przyjęciem.
(Oklaski)
189
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jerze-
go Gosiewskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imie-
niu klubu Prawo i Sprawiedliwość mam przyjemność
przedstawić stanowisko wobec sprawozdania komisji
o stanowisku Senatu w sprawie zmiany ustawy
o Służbie Celnej, druki nr 291 i 310.
Na posiedzeniu Senatu w dniu 6 marca br. do po-
wyższej ustawy wprowadzono 3 poprawki.
Poprawka 1. próbuje naprawić trzecią zmianę
wprowadzoną w ustawie zmieniającej, która dodaje
zbędny pkt 13 w art. 26 zmienianej ustawy. Na po-
siedzeniu komisji, zgodnie ze sprawozdaniem zawar-
tym w druku sejmowym nr 236, słusznie postano-
wiono skreślić zaproponowaną przez rząd trzecią
zmianę, która przewiduje rozszerzenie katalogu fa-
kultatywnych przesłanek do zwolnienia funkcjona-
riusza celnego, w przypadku gdy postępowanie prze-
ciwko niemu trwa powyżej 12 miesięcy. Niestety,
przedstawiciele koalicji rządzącej podczas drugiego
czytania ponownie wprowadzili tę zmianę, a w trze-
cim czytaniu bez głębszego zastanowienia tę popraw-
kę przegłosowali.
Senat szczęśliwie pochylił się nad tym proble-
mem, zauważając poważny błąd w tej uparcie wpro-
wadzanej zmianie. Najlepiej i najprościej byłoby tę
zmianę całkowicie odrzucić. Niestety, zabrakło w tej
sprawie determinacji. Senat, wprowadzając tę po-
prawkę, przynajmniej częściowo naprawia błąd ko-
alicji rządzącej. Poprawka ta bowiem daje możliwość
przywrócenia do służby funkcjonariusza celnego
niesłusznie zwolnionego ze służby na podstawie
wprowadzonej przez rząd zmiany, dodającej pkt 13
do art. 26 zmienianej ustawy. W związku z tym, że
w tej fazie legislacji nie ma już możliwości całkowi-
tego skreślenia tej zmiany, to przynajmniej należa-
łoby wprowadzić zaproponowaną przez Senat po-
prawkę, która w części naprawia bezzasadnie wpro-
wadzoną zmianę trzecią.
Poprawka 2. jest poprawna pod względem legisla-
cyjnym, dlatego należy ją przyjąć.
Poprawka 3. umożliwia obwinionemu wybór
obrońcy spośród funkcjonariuszy celnych albo usta-
nowienie swoim obrońcą radcy prawnego lub adwo-
kata również w postępowaniach dyscyplinarnych
wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy zmieniającej. Jest to rozwiązanie korzystne
dla funkcjonariuszy celnych, dlatego też zasługuje
na poparcie.
Klub Prawo i Sprawiedliwość poprze poprawki
zgłoszone przez Senat. Bardzo dziękuję. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
190 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Stani-
sława Wziątka, Lewica i Demokraci.
Poseł Stanisław Wziątek:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Panie Ministrze! Pragnę przedstawić stano-
wisko klubu Lewicy i Demokratów wobec uchwały
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie
Celnej.
Problem funkcjonowania Służby Celnej budzi
wiele emocji. Jeszcze większe emocje budzą kwestie
bezpieczeństwa i sprawności odpraw celnych na gra-
nicy, zwłaszcza wschodniej granicy Polski i granicy
Unii Europejskiej.
Protest celników – przypomnę jeszcze raz, że nie-
zakończony – miał zwrócić uwagę na problemy Służ-
by Celnej. Wiem, że pani poseł sprawozdawca jest
znużona przypominaniem tych problemów po raz
kolejny, ale pozwolę sobie przypomnieć, że ta ustawa
nie rozwiązuje problemów, które zgłaszali celnicy
podczas protestu. W związku z tym, nawet jeśli miał-
bym dziesięć razy powtarzać to samo pytanie, na
które nie uzyskuję odpowiedzi, to będę je powtarzał,
ponieważ środowisko celników oczekuje całościowego
spojrzenia na ich problem. Wiem o tym, że za chwilę
będzie miała miejsce nowelizacja kolejnej ustawy, czy
też kolejna nowelizacja tej samej ustawy, ale o tym
za moment. Natomiast istniała szansa na to, żeby
w tej chwili, w tym czasie, w odpowiedzi na te prote-
sty, ale przede wszystkim w odpowiedzi na potrzebę
rozwiązania problemów, które były zgłaszane, te pro-
blemy rzeczywiście rozwiązać. Celnicy czują się, pa-
nie i panowie posłowie, po prostu oszukani. Pan pre-
mier Tusk obiecywał im bardzo konkretne rozwią-
zania, składał im konkretne propozycje i tych propo-
zycji, niestety, pan minister nie był łaskaw do końca
utrzymać w mocy, ponieważ są wyraźne rozbieżności
między tym, co obiecywano, gasząc pożar na granicy,
pożar protestów, a tym, co jest w rzeczywistości.
W związku z tym nasuwa się w dalszym ciągu to
samo aktualne pytanie o wynagrodzenia, nasuwa się
pytanie o ochronę prawną, o tzw. czarną dziurę,
o realizację innych zobowiązań, które pan minister
zna doskonale. Powiem więcej, istnieje pytanie, któ-
re powinno być znane całemu rządowi, ponieważ
zostało ono przedstawione w ciekawym materiale,
który zaprezentuję: Sytuacja na granicy państwa,
szczegółowa informacja dotycząca problemów – i na
granicy państwa, i różnych przestępstw. Otóż mini-
ster spraw wewnętrznych i administracji wyraźnie
tam mówi o niedostosowaniu przez polską Służbę
Celną organizacji i tempa wjazdowej kontroli celnej
do zachodzących zmian natężenia ruchu graniczne-
go. Niestety odpowiedź na pytanie, jak to zmienić,
nie pada ani w tym projekcie ustawy, ani w propono-
wanym projekcie, o którym chciałbym, żeby pan mi-
nister zechciał nam szerzej powiedzieć.
Jeśli chodzi o kwestię związaną z poprawkami
Senatu, to one rzeczywiście nie budzą żadnych za-
strzeżeń ani uwag. Przyznaję rację, że jest to słusznie
zauważony problem przez Senat i wola Senatu popra-
wia czy łagodzi skutki takich zapisów w tym projek-
cie ustawy, które już w trakcie prac komisji mogły
być zmienione i były postulowane przez partie opo-
zycyjne. A więc poprawki Senatu zostaną przez klub
Lewicy i Demokratów w pełni poparte. Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Wie-
sława Wodę, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Wiesław Woda:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Senat do pilnego rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy o Służbie Celnej wniósł 6 marca
trzy poprawki. Intencją rządu i Sejmu w czasie pra-
cy nad projektem było zrównanie warunków funk-
cjonowania służb mundurowych, jakimi są służby
celne, dostosowanie ich do rozwiązań przyjętych
w ustawie o Policji. Sejmowi nie do końca się to uda-
ło, stąd poprawki Senatu. Ustawa o Policji gwaran-
tuje policjantom zwolnionym ze służby prawo po-
wrotu do służby, jeśli postępowanie karne zostało
zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinnia-
jącym albo umorzeniem postępowania. Poprawka
Senatu oddala zarzut nierówności w sytuacji praw-
nej służb mundurowych.
Poprawka nr 2 doprecyzowuje zmieniany prze-
pis. Poprawka nr 3 daje szansę, że po wejściu w ży-
cie ustawy będzie można ustanowić innego obrońcę
spośród radców prawnych i adwokatów. Posłowie
klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego będą głoso-
wali za przyjęciem wszystkich trzech poprawek.
Uważamy jednak, że konieczny jest pilny rządowy
projekt ustawy regulującej całościowo problematykę
służb celnych. Ustawa musi określić rolę związków
zawodowych w służbie mundurowej. Z uprawnienia-
mi służb celnych muszą się również wiązać określo-
ne zadania i ograniczenia. Klub mój poprze popraw-
ki. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zapisało się 5 posłów do zadania pytań.
Zamykam listę.
Ustalam czas na zadanie pytania: półtorej minuty.
Proszę o zabranie głosu pana posła Stanisław
Wziątka, Lewica i Demokraci.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej
Poseł Stanisław Wziątek:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Sza-
nowny Panie Ministrze! Oczekiwana kolejna cało-
ściowa nowelizacja ustawy o Służbie Celnej ma roz-
wiązywać problem organizacji, finansowania i dopro-
wadzić do tego, aby rzeczywiście udrożnić przejścia
graniczne zwłaszcza – jeszcze raz to podkreślę – na
wschodzie. Natomiast moje pytanie, które wcześniej
już zadawałem, dotyczyło tego, co można byłoby
określić jako pewien kierunek tych wszystkich zmian
w kolejnej ustawie. Szczerze mówiąc, ani tego kierun-
ku, ani szczegółowych rozwiązań, mimo że wyprze-
dzających, nikt nam nie przedstawił. Natomiast dzi-
siejsza „Gazeta Prawna” przedstawia już swego ro-
dzaju propozycje, które pan minister był łaskaw w
tym projekcie ustawy zawrzeć.
Czy w związku z tym, panie ministrze, taki zapis
jak jeden związek zawodowy w Służbie Celnej, bez pra-
wa do strajku, bez prawa do protestów, jest rozwiąza-
niem problemu? Czy w związku z tym szantaż dotyczą-
cy opcji zerowej, który ma nastąpić z dniem 1 stycznia
2009 r. – albo przyjmujesz warunki, które rząd propo-
nuje, albo nie ma ciebie w tej służbie – jest rozwiąza-
niem problemu protestu celników i tak naprawdę
udrożnieniem przejść granicznych? Czy tak ma wyglą-
dać dialog z partnerami? Czy my, posłowie, o założe-
niach takiego ważnego całościowego projektu musimy
dowiadywać się z prasy, a nie może tego przedstawić
rząd w kategoriach propozycji do dyskusji, do ewentu-
alnego zgłaszania uwag czy też swoich propozycji?
(Poseł Jan Kulas: Dajcie trochę czasu.)
Nie ma niestety dialogu. Dowiadywanie się zaś o
takich sprawach z prasy, a nie bezpośrednio od pana
ministra jest moim zdaniem daleko idącym brakiem
woli w porozumiewaniu się. Dziękuję.
(Poseł Jan Kulas: Pan poseł się myli, ale demo-
kracja to dopuszcza.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Toma-
sza Kuleszę, Platforma Obywatelska. (Gwar na
sali)
Proszę nie prowadzić rozmów na sali obrad, moż-
na udać się do kuluarów.
Proszę bardzo.
Poseł Tomasz Kulesza:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W ostatnich miesiącach byliśmy świadkami wielu
niepokojących zjawisk związanych z protestami cel-
ników. Dochodziło do dramatycznych scen na grani-
cach. Nasuwa się retoryczne pytanie: Kto ponosi za
to winę? Ano myślę, że wszyscy wiemy o tym, że ten
191
grzech zaniechania popełnili nasi poprzednicy: i ci
siedzący tutaj z PiS-u i ci siedzący tutaj z SLD. Dzi-
siaj nie jesteśmy w stanie w ciągu tak krótkiego cza-
su naprawić tego wszystkiego, co było złe w ciągu
tych kilku lat. Wracając jednak do spraw merytorycz-
nych związanych ze służbami celnymi, chciałbym
zapytać: W jaki sposób poprawki Senatu zmieniają
status pracowników Służby Celnej? Czy te rozwiąza-
nia eliminują z obrotu prawnego przepisy dotyczące
nierównego traktowania funkcjonariuszy celnych w
stosunku do innych służb mundurowych? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Hen-
ryka Siedlaczka, Platforma Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W uchwale Sena-
tu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Cel-
nej zmiana pierwsza jawi się w brzmieniu, iż: Funk-
cjonariusza celnego, na jego wniosek, przywraca się
do służby w przypadku umorzenia postępowania
karnego z powodu niepopełnienia przestępstwa lub
przestępstwa skarbowego lub braku ustawowych
znamion czynu zabronionego, lub uniewinnienia pra-
womocnym wyrokiem.
W związku z powyższym pytam, jeżeli w związku
z przytoczoną uchwałą pracownik zostanie przywró-
cony do służby: Co stanie się z jego wynagrodzeniem
za okres, w którym nie świadczył pracy, to znaczy od
czasu, w którym został zwolniony ze służby, do mo-
mentu faktycznego do niej powrotu?
(Poseł Stanisław Wziątek: Czarna dziura.)
(Głos z sali: Nieprawda.)
Ponadto zapowiadane były podwyżki i wprowa-
dzenie ustawy modernizacyjnej, która do kwietnia
tego roku powinna być przedłożona i poddana kon-
sultacjom. W związku z tym w kontekście uzgodnień
ze związkami zawodowymi zadaję proste pytanie:
Kiedy zostaną wdrożone podwyżki dla służb celnych?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Kry-
stynę Skowrońską, Platforma Obywatelska.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Panie i Panowie Posłowie! Rozumiem, że problem, o
którym mówimy, istnieje od 2002 r. To wtedy rząd
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
192 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej
Poseł Krystyna Skowrońska
Sojuszu Lewicy Demokratycznej przyjął ustawę i mó-
wiliśmy o nierównym traktowaniu; od 2002 r. mamy
ten problem. Od 2005 r., kiedy rządy sprawowało Pra-
wo i Sprawiedliwość, problemów tych nie usunięto.
Dzisiaj państwo z prawa i lewa mówicie, że jest pro-
blem i pytacie, dlaczego go nie usunięto. Tak napraw-
dę możemy policzyć – przez 6 lat nic nie zrobiono. Nie
ma jeszcze 6 miesięcy, od lutego mieliśmy pilny rzą-
dowy projekt nowelizacji, postaraliśmy się zrobić
rzeczy najpilniejsze.
Pytania do pana ministra. W trakcie akcji prote-
stacyjnej ustalono z przedstawicielami rządu, że pod-
wyżki wynagrodzenia to kwota ok. 500 zł. Miałabym
wielką prośbę, prośbę o wyjaśnienie: czy nie będzie
bardzo dużego zróżnicowania wynagrodzeń pomię-
dzy funkcjonariuszami celnymi, tymi, którzy są na
granicy, i tymi, którzy zarządzają albo są w oddzia-
łach bądź są naczelnikami Służby Celnej? To rzecz
niezwykle ważna. Jeżeli troszczymy się o wszystkich,
to zatroszczmy się o obywateli.
Panie ministrze, ile jest wakatów w służbie i w
jaki sposób można przeprowadzić działania, które
udrożnią granice tak, aby wszyscy ci, którzy przekra-
czają granicę, byli szybciej i sprawniej obsłużeni
przez Służbę Celną?
A jako poseł sprawozdawca, panie marszałku, za-
biorę głos na końcu. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jana
Kulasa, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Sza-
nowny Panie Wiceministrze! Panie ministrze, jako
poseł woj. pomorskiego często spotykałem się z pro-
blemami celników, bo to z jednej strony rzeczywiście
kwestia płac, a z drugiej strony odchodzenie wysokiej
rangi specjalistów. Kwestia rangi tego zawodu to
oczywiście kwestia świadczeń emerytalnych. Pierw-
sze pytanie zasadnicze, które tu padało, skąd się
wziął ten wielki grzech zaniechania? Dlaczego przez
ostatnich 6 lat tyle rządów nic dla celników nie uczy-
niło? I pytanie wybiegające w przyszłość. Panie mi-
nistrze, jak są zaawansowane prace w resorcie, w
rządzie nad dużą nowelizacją ustawy celnej? W jakim
kierunku te prace są prowadzone i kiedy można się
spodziewać dopracowanego projektu, który odnosi się
do wszystkich problemów merytorycznych, finanso-
wych, które, jak słyszeliśmy, narastały przez 6 lat?
Myślę, że wspólnymi siłami rządu i parlamentu na-
prawimy krzywdy celników, chodzi o zrównanie ich
rangi, statusu z innymi służbami mundurowymi, jest
to bardzo ważne i na czasie. Dlatego taki projekt
ustawy powinien – mam nadzieję, że nastąpi to w
najbliższych miesiącach – wpłynąć do parlamentu.
Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Proszę o zabranie głosu pana Jacka Kapicę, pod-
sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie i Panowie
Posłowie! Odpowiadając na zadane pytania, po pierw-
sze, chciałem serdeczne podziękować za zgodne dekla-
racje poparcia ustawy o zmianie ustawy o Służbie
Celnej. Ona niewątpliwie jest oczekiwana przez funk-
cjonariuszy. To jest odpowiedź na najpilniejsze potrze-
by zrównania statusu prawnego funkcjonariuszy w
sytuacji postawienia zarzutów lub tymczasowego
aresztowania, tak jak mają takie służby, jak Policja
czy Straż Graniczna. Faktycznie to nie jest coś, co
rozwiązuje wszystkie problemy, o tym za chwilę pań-
stwu postaram się trochę powiedzieć, ale jest to pierw-
szy krok służący poprawie sytuacji Służby Celnej.
Kolejnym krokiem będą uruchomione w tym ty-
godniu kwoty na podwyżki dla funkcjonariuszy cel-
nych w wysokości 500 zł na etat, jak również konty-
nuujemy prace nad rozporządzeniem, które będzie
umożliwiało płatność za nadgodziny dla funkcjona-
riuszy celnych w ruchu ciągłym, tak aby odpowiadać
na potrzeby obsługi płynności ruchu towarowego.
Dziękuję bardzo panu posłowi Wziątkowi za za-
danie pytania o dzisiejszą „Gazetę Prawną”. Sam
byłem zaskoczony tego typu sformułowaniami, bo nie
było mojej zgody na tego rodzaju zapisy, choć, przy-
znaję, takie propozycje w Ministerstwie Finansów ze
strony pracowników departamentów padały. Nato-
miast zgodnie z deklaracją rządu i z moimi przeko-
naniami nie ma miejsca dla żadnej opcji zerowej w
Służbie Celnej, jak również nie ma miejsca dla forso-
wania pomysłu o jednym związku zawodowym, co
jest wątpliwe również konstytucyjnie. Prowadzimy
dialog ze związkami zawodowymi, spotkałem się z
nimi 22 lutego i 11 marca. Jesteśmy umówieni na
kontynuowanie dialogu o modernizacji Służby Celnej
już w zespole roboczym, administracyjno-związko-
wym, że tak powiem, w przyszłym tygodniu lub w
następnym. Chcemy kształtować przyszłe przepisy
dotyczące Służby Celnej z ludźmi, ze Służbą Celną,
z funkcjonariuszami, a nie przeciwko nim albo w
kontrze do nich. Chcemy tak prowadzić tę ustawę
modernizacyjną, aby, po pierwsze, poprawić status
funkcjonariuszy celnych, po drugie, poprawić spraw-
ność działania Służby Celnej, takie intencje nam
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica
przyświecają. Oczywiście w ramach realizacji planu
rządu, w ramach pewnych możliwości budżetowych
i w ramach zadań, które są w obszarze działania
Służby Celnej.
Odpowiadam na kolejne pytanie, pana posła Ku-
lasa. Faktycznie ta zmiana ustawy poprawia status
funkcjonariuszy celnych, eliminuje przepisy nierów-
ne w przypadku Służby Celnej, w porównaniu z Po-
licją i ze Strażą Graniczną, i jest wyjściem naprzeciw
oczekiwaniom.
Chcemy, odpowiadając na pytanie pana posła Sie-
dlaczka, aby podwyżki zostały uruchomione w przy-
szłym tygodniu. Tu jest projekt ustawy o zmianie
ustawy o Służbie Celnej, wersja z dnia 14 marca. Ta
wersja nie zawiera tych zapisów, o których dzisiaj
piszą media, o których wspominał pan poseł Wziątek.
Zgodnie z deklaracją rządu, deklaracją Ministerstwa
Finansów w końcu kwietnia ta ustawa po uzgodnie-
niach wewnątrzresortowych zostanie przekazana do
uzgodnień międzyresortowych i wtedy przekażemy
ją państwu posłom, Komisji Finansów Publicznych,
abyśmy mogli prowadzić dialog również w relacjach
administracja rządowa – parlament.
Chcemy, aby tej ustawie towarzyszyła ustawa o
modernizacji Służby Celnej, podobnie jak ustawa o
modernizacji Straży Granicznej, Policji, Biura Ochro-
ny Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, w której
będą zagwarantowane dalsze kwoty na stworzenie
systemu motywacyjnego w Służbie Celnej, poprawę
infrastruktury i wzrost wydatków bieżących.
Chcielibyśmy, aby podwyżki uruchomiono – odpo-
wiadając na pytanie pani poseł Skowrońskiej – aby
podwyżki, które przekażemy, były rozdzielone dla
wszystkich funkcjonariuszy celnych, aby każdy funk-
cjonariusz celny mógł być beneficjentem tej podwyż-
ki. Moją intencją, którą dyskutowałem ze związkami
zawodowymi, było przy tej okazji zrealizowanie kilku
celów związanych z dużym zróżnicowaniem wyna-
grodzeń funkcjonariuszy pracujących na tych samych
stanowiskach kontrolerskich, jak również aby przy
tej okazji była możliwość wydzielenia środków na
dodatki na granicy. Ustaliliśmy, nie chciałem forso-
wać tej propozycji, że te problemy będą rozwiązane
w ramach środków w ustawie modernizacyjnej, a w
tej chwili w kwocie 500 zł na etat zostaną przekaza-
ne do izb celnych, gdzie dyrektorzy, zgodnie z ustawą
o związkach zawodowych, będą uzgadniali zasady ich
podziału z zakładową organizacją związkową.
Niestety, borykamy się, wcześniej również były
sygnały, z dużą fluktuacją kadr. W związku z tym
mamy tak naprawdę, w zależności od miejsca, 10–20%
fluktuacji kadr, co jest kłopotliwe z punktu widzenia
utrzymania płynności, bo są to osoby, które nie mają
uprawnień do wykonywania czynności urzędowych,
co jest ważne. To nie jest tak, że przyjmiemy funkcjo-
nariusza i poślemy go od razu do wykonywania zadań,
bo on nie ma potrzebnych umiejętności, uprawnień.
193
W związku z tym utrzymujemy na granicach poziom
zatrudnienia określony potrzebami obsługi płynności
ruchu i etatyzacją, natomiast niewątpliwie nie wszy-
scy funkcjonariusze mogą tam wykonywać czynności.
Nie potrafię w tej chwili powiedzieć, ile mamy waka-
tów, prowadzimy permanentny nabór, wydaje mi się,
że jest to ok. 3% całej służby, a więc jeżeli mamy 15
tys. ludzi, jest to ok. 350 osób, mniej więcej taki rząd
wielkości. Przy tym cały czas prowadzimy nabór do
Służby Celnej.
Jeśli chodzi o pytanie pana posła Kulasa dotyczą-
ce wcześniejszych problemów i tego, dlaczego wcze-
śniej ich nie rozwiązano, trudno mi odpowiadać za
moich poprzedników, nie chciałbym też tego oceniać,
natomiast niewątpliwie przyświecała wtedy idea ja-
kiejś dużej zmiany, było to robione chyba w kontrze
w stosunku do pracowników zarówno administracji
skarbowej, jak i funkcjonariuszy celnych. W tej chwi-
li mamy trochę inną filozofię – tak naprawdę współ-
pracy i pracy wewnątrz Służby Celnej, raczej z ludź-
mi, a nie przeciw nim.
O projekcie ustawy modernizacyjnej już się wypo-
wiedziałem, na początku maja zostanie ona przeka-
zana Komisji Finansów Publicznych. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Kry-
stynę Skowrońską, sprawozdawcę komisji.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze! Pa-
nie i Panowie Posłowie! Kończymy prace nad pilnym
rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy o Służ-
bie Celnej, będziemy nad nim głosować. Mamy nadzie-
ję, że pierwszy etap prac nad tą ustawą i nad proble-
mami Służby Celnej, nad którymi się pochyliliśmy,
będziemy mieć za sobą. Jak powiedział pan minister
Kapica, przed nami dalsze rozwiązywanie problemów
Służby Celnej, nierozwiązanych od 2002 r.; wnosi o to
środowisko. Mamy nadzieję, że terminy, które zade-
klarował pan minister, zostaną dotrzymane.
Odpowiadając posłom, pan minister udzielał od-
powiedzi w imieniu rządu, ja zaś mówię w imieniu
posłów. Wydaje się, że w toku prac komisji wszyscy
wykazaliśmy się troską o to, aby ustalić dobre prze-
pisy, które będą obowiązywały funkcjonariuszy Służ-
by Celnej, i z dużą troską myślimy o dobrym rozwią-
zaniu wszystkich problemów, które są w tej służbie.
Mam nadzieję, że uczestniczenie w tej debacie, kiedy
ten problem powstał i na granicach były protesty,
zaangażowanie pana wicepremiera Schetyny i pana
ministra w rozwiązanie tego problemu i przygotowa-
nie działań służących rozwiązaniu całościowych pro-
blemów służby będą temu dobrze służyły.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
194 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Krystyna Skowrońska
W procedowaniu nad tym pilnym rządowym pro-
jektem ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej
uczestniczyli przedstawiciele związków zawodowych.
Za współpracę, za uwagi, wnioski i wskazywanie pro-
blemów Służby Celnej chciałabym im serdecznie po-
dziękować. Chciałabym też bardzo serdecznie podzię-
kować za pracę paniom i panom posłom z Komisji
Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz z Komisji
Finansów Publicznych. Mam nadzieję, że w dalszym
ciągu w takim trybie będziemy pracować nad wszyst-
kimi problemami, które dotyczą Służby Celnej. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Zamykam dyskusję.
Do głosowań nad uchwałą Senatu przystąpimy w
bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktów 21.
i 22. porządku dziennego:
21. Pierwsze czytanie rządowego projektu
ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalno-
ści gospodarczej oraz o zmianie niektórych in-
nych ustaw (druk nr 241).
22. Pierwsze czytanie poselskiego projektu
ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalno-
ści gospodarczej oraz o zmianie innych ustaw
(druk nr 251).
Proszę o zabranie głosu sekretarza stanu w Mi-
nisterstwie Gospodarki pana Adama Szejnfelda w
celu przedstawienia uzasadnienia projektu ustawy
zawartego w druku nr 241.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Omawiamy dzi-
siaj rządowy projekt ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej, zawarty w druku nr 241. Ale żeby do
niego przejść, warto powiedzieć kilka zdań na temat
kontekstu prac nad tą ustawą; i kontekstu legislacyj-
nego, i kontekstu dotyczącego sytuacji, w jakiej funk-
cjonują i działają w Polsce przedsiębiorstwa. Mamy
bowiem już od dawna złą sytuację dla rozwoju przed-
siębiorczości, od kilku lat niepoprawianą. Objawia
się ona złym prawem gospodarczym, nadmierną re-
glamentacją działalności gospodarczej, nieprzejrzy-
stym prawem podatkowym, zbyt dużym zakresem
uznaniowości urzędniczej i nadmiarem biurokracji.
Rozwój gospodarki ogranicza także nieuczciwa kon-
kurencja i szara strefa, a dochodzenie słusznych rosz-
czeń trwa w Polsce, niestety, latami. Dodatkowo w
przeszłości zahamowano dialog z partnerami spo-
łecznymi, manipulując zasadami konsultacji społecz-
nej. Dlatego nadal polską gospodarkę i działalność
przedsiębiorców ogranicza wiele barier, w tym m.in.:
wysokie koszty pracy, skomplikowane prawo podat-
kowe, kryminogenne i niestabilne prawo gospodar-
cze, nieelastyczne prawo pracy, rozbudowana biuro-
kracja, zła działalność instytucji kontrolnych, niewy-
dolne sądownictwo, monopole gospodarcze, monopol
administracji państwowej, a także korupcja i szara
strefa. Na to wszystko nakłada się utrwalona od lat
zasada patrzenia na przedsiębiorców jak na ludzi nie-
uczciwych; zasada domniemania niewinności nie
występuje w polskim prawie podatkowym czy w sys-
temie prawa gospodarczego. Przedsiębiorca często
jest traktowany jak spekulant, krętacz, wyzyskiwacz,
krwiopijca. Nawet niedawno, kilka dni temu, można
było zauważyć przy okazji omawiania propozycji
zmian, polepszania sytuacji przedsiębiorców, żeby im
było łatwiej, taniej i bezpieczniej zatrudniać większą
liczbę pracowników, w tym osób starszych, że jest to
powrót do kapitalizmu XIX w. Tak jak dzisiaj, tak i
w przeszłości zderzały się potrzeby ludzi z potrzeba-
mi urzędników.
Naturalne więc parcie do biurokratyzowania
działalności gospodarczej, restrykcyjnego reglamen-
towania i regulowania, najlepiej systemem zakazów,
nakazów i kar, jest polską specyfiką, jest specyfiką
polskiego ustawodawstwa. Zwiększanie zaufania
państwa do przedsiębiorców, zwiększanie wolności i
podmiotowości pracodawców oraz pracobiorców od-
bierane jest jako liberalizacja służąca tylko jednym.
Nie marchewka więc miała być zachętą do bogacenia
się społeczeństwa, ale kij. Niestety, jak pokazuje ży-
cie, nie jest to dobry system motywacji i napędzania
rozwoju, chyba że mówimy o rozwoju nie legalnej, ale
nielegalnej działalności, zwłaszcza w szarej strefie.
Szara strefa natomiast w Polsce ma się dobrze i cie-
szy rozkwitem. Za chwilę powiem na ten temat kilka
zdań, ponieważ jest to bardzo ważny element i kon-
tekst tworzenia lepszego prawa, m.in. po to, żeby
ograniczać szarą strefę.
Pakiet dziewięciu ustaw Platformy Obywatelskiej
sprzed kilku miesięcy był propozycją częściowego
ograniczania tych barier i tworzenia dobrego klima-
tu dla rozwoju przedsiębiorczości. Obecnie potrzebne
jest jednak jeszcze szersze i bardziej kompleksowe
podejście podejmujące wyzwania dokonania systemo-
wych zmian nie tylko w prawie, ale także w świado-
mości społecznej, w tym w świadomości urzędniczej.
Tych zmian chce rząd Donalda Tuska. Dlatego Mi-
nisterstwo Gospodarki przygotowuje obecnie „Pakiet
na rzecz przedsiębiorczości” składający się z 21
ustaw, a w pozostałych resortach powstają kolejne
projekty mające na celu poprawę sytuacji w kolejnych
dziedzinach ważnych dla gospodarki, w Sejmie zaś
działa komisja „Przyjazne Państwo”, która walczy z
bublami prawnymi.
Wszystkie elementy, o których wspominam, to
ofensywa zakrojona na wielką skalę, mająca na celu
przywrócenie w Polsce normalności i zwiększenie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
wolności obywatelskich, w tym wolności przedsię-
biorców. „Pakiet na rzecz przedsiębiorczości” to cały
katalog ustaw mających doprowadzić do wspomnia-
nego celu. Ministerstwo Gospodarki część tych ustaw
już przygotowało, kolejne są w opracowywaniu. Jakie
już są gotowe? Pierwsza grupa spraw dotyczy I etapu
nowelizacji dzisiaj omawianej ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej; kolejna jest ustawa o zmia-
nie ustawy o rachunkowości; trzecia – ustawa o zmia-
nie ustawy o Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębior-
czości; czwarta – ustawa o zmianie ustawy o specjal-
nych strefach ekonomicznych; piąta – ustawa o zmia-
nie ustawy o wspieraniu działalności innowacyjnej.
Druga grupa przepisów to ustawy, które już są
przyjęte bądź znajdują się na etapie konsultacji spo-
łecznych, bądź międzyresortowych, a więc na róż-
nych etapach pracy, ale zasadniczo są już skończone.
Szósta dotyczy II etapu nowelizacji ustawy o swobo-
dzie działalności gospodarczej. Siódma to ustawa o
zmianie Ordynacji podatkowej; ósma – ustawa o zmia-
nie ustawy Kodeks pracy, dziewiąta – ustawa o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych, dziesiąta – ustawa
o zmianie ustawy Prawo dewizowe i Kodeks cywilny;
przypomnę, że chodzi o zniesienie walutowości w Pol-
sce i obniżenie ryzyka kursowego dla przedsiębior-
ców poprzez danie im prawa i wolności wyboru co do
waluty, którą chcą się rozliczać; jedenasta – ustawa
o zmianie ustawy o odpowiedzialności podmiotów
zbiorowych za czyny pod groźbą kary; dwunasta –
ustawa o stażu absolwenckim; trzynasta – ustawa o
zmianie Prawo upadłościowe i naprawcze; przypo-
mnę, że chodzi o wprowadzenie do polskiego systemu
prawa nowej instytucji upadłości konsumenckiej;
czternasta – ustawa o zmianie ustawy Kodeks postę-
powania karnego; piętnasta – ustawa o zmianie usta-
wy o izbach gospodarczych i szesnasta – ustawa o
partnerstwie publiczno-prywatnym.
Trzecia grupa projektów to projekty, które są do-
piero opracowywane, ale będziemy chcieli je w kilku
najbliższych miesiącach zakończyć, czyli: siedemna-
sta ustawa z tego pakietu – to ustawa derogacyjna
tzw. czyszcząca; ustawa osiemnasta – dereglamenta-
cyjna, czyli ustawa, która ma ograniczyć bądź znieść
większość koncesji, zezwoleń, licencji, zgód, pozwoleń
i Bóg wie czego tam jeszcze w naszym prawie nie ma;
dziewiętnasta – ustawa o konsolidacji instytucji kon-
trolnych w Polsce; dwudziesta – o systemie promocji
polskiej gospodarki i dwudziesta pierwsza – ustawa o
kulturze oświadczeń Ta ustawa razem z przepisami
już opracowanymi ma nie tylko tworzyć i rozbudowy-
wać – w prawie, a nie tylko w doktrynie – instytucję,
którą nazwałbym domniemaniem uczciwości, ale tak-
że ma zawierać określone przepisy wprowadzające
domniemanie uczciwości w polskim systemie prawa.
Jak już powiedziałem, złe prawo gospodarcze,
nieprzejrzyste prawo podatkowe i sztywne, nieżycio-
we prawo pracy dają efekt nie tylko w postaci obni-
195
żonych możliwości rozwoju przedsiębiorczości, ale
też wpływają, niestety, negatywnie na rynek pracy,
w tym na poziom aktywności zawodowej. W III
kwartale 2007 r. ludność aktywna zawodowo w Pol-
sce stanowiła zaledwie 54,1% ogółu, natomiast bier-
nych zawodowo było aż 45,9% ludzi. Drodzy pań-
stwo, to jest ponad 14 mln ludzi biernych zawodowo,
którzy nie tworzą produktu krajowego brutto, a pod-
legają opiece państwa i są na nich ponoszone wydat-
ki. Nadal też wyraźnie wyższy współczynnik aktyw-
ności zawodowej występuje w populacji mężczyzn –
62,1% niż w przypadku kobiet – 46,8%. Podobnie złe
wskaźniki zaobserwujemy, badając skalę i strukturę
bezrobocia, a przecież wiadomo, że im łatwiej jest
założyć własną firmę i potem ją prowadzić, tym wię-
cej ludzi jest aktywnych zawodowo, a mniej poszu-
kuje pracy w szarej strefie lub pomocy społecznej od
państwa w urzędach pracy.
Celem radykalnej zmiany, o której mówię, i celem
racjonalnie działającej władzy winno być rozszerza-
nie wolności gospodarczej. To nie jest tylko działanie
na rzecz przedsiębiorców, ale także na rzecz pracow-
ników i w końcu na rzecz ludzi, którzy chcieliby być
pracownikami, ale z różnych powodów są, niestety,
bezrobotni. Jak więc wygląda sytuacja na rynku
przedsiębiorstw i zatrudnienia, która była powodem
zajęcia się ustawą o swobodzie działalności gospodar-
czej? Pod koniec 2007 r. w systemie REGON zareje-
strowanych było 3,68 mln osób prawnych, jednostek
organizacyjnych niemających osobowości prawnej
oraz osób fizycznych prowadzących działalność go-
spodarczą. Jednak według Polskiej Agencji Rozwoju
Przedsiębiorczości faktycznie aktywnych było ok. 1,7
mln przedsiębiorstw. To jest też ważna informacja,
bo są pewne przyczyny, które powodują, że firmy są
zarejestrowane, ale albo działają w szarej strefie, albo
w ogóle nie działają. Ze względu na przepisy, które
mamy w Polsce, ta praca często się nie opłaca.
Ważne jest również, żeby wiedzieć, jaki mamy w
polskich przedsiębiorstwach stan zatrudnienia, jaka
jest jego struktura. Chciałbym państwa poinformo-
wać, że – zgodnie z danymi GUS – liczba pracujących
w sektorze małych i średnich przedsiębiorstw, czyli
od 0 do 49 osób zatrudnionych – 0 nie znaczy, że jest
firma bez zatrudnienia, tylko oznacza np., że samo-
zatrudnienie wynosi 1,2 osoby, a w ogóle przedsię-
biorstw to jest 2,14 osoby. Przytaczam to nie bez
kozery. Kiedy tworzymy prawo dla polskich firm,
musimy pamiętać, aby patrzeć na to prawo nie tylko
przez pryzmat kopalni, stoczni, hut, fabryk, gdzie są
zatrudnione setki czy tysiące ludzi. Przeciętne za-
trudnienie w takich firmach w Polsce to 2 osoby. Nie
można traktować firmy zatrudniającej dwie osoby
tak samo jak firmy zatrudniającej tysiąc osób.
Podobnie wyglądają sprawy dotyczące kwestii ży-
wotności firm. Jedna tylko informacja: według da-
nych GUS-u i PARP-u prawie 40% firm, że tak po-
wiem, pada, czyli jest likwidowanych w pierwszym
roku swojej działalności. Szara strefa to jest gangre-
na, nowotwór każdej gospodarki i każdego państwa.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
196 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
Dlatego też wszystkie siły powinny być skierowane na
jej organiczenie. Nie da się jednak ograniczać szarej
strefy metodami i instrumentami policyjnymi. Nieje-
den rząd w tym kraju i niejeden kraj na świecie tego
próbował i poniósł fiasko. Dokładne oszacowanie sza-
rej strefy nie jest łatwe, ale metody przyjęte i stosowa-
ne przez instytucje niezależne bądź Główny Urząd
Statystyczny pokazują, że szara strefa w Polsce waha
się w granicach 15–30% produktu krajowego brutto.
Zgodnie z trochę starszymi szacunkami GUS-u z
2005 r. było to 16% produktu krajowego brutto. Są też
dane zagraniczne, np. Austriaka prof. Schneidera,
który szacuje, że szara strefa w Polsce to 28–29%
PKB. Co ważniejsze, dane GUS-u z 2006 r. pokazują,
że w szarej strefie w Polsce znajduje pracę ponad mi-
lion ludzi. GUS podaje dokładnie: 1080 tys. osób, to
jest 8,2% całej populacji pracujących. Tworząc prawo
na rzecz rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, trze-
ba mieć na uwadze wszystkie te kwestie.
Drodzy państwo, kiedy mówi się o historii ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej, należałoby
cofnąć się do roku 2004, kiedy przepisy ustawy z dnia
19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej
zmieniono ustawą z 2 lipca 2004 r. o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej. Ustawa ta miała na celu po-
prawę warunków rozwoju przedsiębiorczości poprzez
uproszczenie zasad prowadzenia działalności gospo-
darczej. Ustawa początkowo budziła duże nadzieje,
ponieważ miała kompleksowo określić gwarancje
wolności gospodarczej, a w szczególności – poprzez
wprowadzenie stabilności i przejrzystości reguł pro-
wadzenia działalności gospodarczej – polepszyć sytu-
ację. W istocie ustawa z 2004 r. początkowo zreduko-
wała liczbę zezwoleń i w pewnych stopniu uporząd-
kowała procedurę udzielania koncesji. W jej przepi-
sach zadeklarowano również ograniczenie częstotli-
wości kontroli przedsiębiorców, wprowadzono także
możliwości wydawania interpretacji prawa, co praw-
da tylko w zakresie prawa podatkowego.
Należy dzisiaj powiedzieć, że ustawa z 2004 r. była
krokiem do przodu, ale niestety był to krok mało od-
ważny, który w sposób radykalny nie zmienił sytuacji
przedsiębiorców na polskim rynku. Mało tego, dalszy
rozwój prawa i praktyki administracyjnej już po
uchwaleniu tej ustawy doprowadził do gwałtownego
procesu odbudowy ograniczeń i stopniowo wprowa-
dzano coraz więcej odstępstw i wyłączeń od zasad,
które wprowadzała w życie.
Skalę zaniedbań w tej dziedzinie aż nadto dobit-
nie pokazują rankingi warunków prowadzenia dzia-
łalności gospodarczej, publikowane przez instytucje
międzynarodowe, i rankingi międzynarodowych or-
ganizacji biznesowych, na przykład ranking łatwości
prowadzenia działalności gospodarczej Banku Świa-
towego. Ale nie tylko, bo na przykład Światowe Fo-
rum Ekonomiczne pokazuje, że Polska zajmuje 56.
miejsce na 127 państw, jeśli chodzi o indeks konku-
rencyjności biznesu, podobnie jeśli chodzi o indeks
jakości otoczenia biznesu. Najważniejsze problemy i
słabości konkurencyjności polskiej gospodarki – po-
dam dane na tle innych badanych państw, proszę
zwrócić uwagę, które miejsce zajmujemy – są następu-
jące: przejrzystość tworzenia polityk gospodarczych
– 113. miejsce na 131 państw świata, skuteczność pra-
cy rad nadzorczych – 107. miejsce na 131 państw świa-
ta, efektywność wydatków publicznych – 102. miejsce
i to, nad czym dzisiaj zaczynamy pracę, czyli obciąże-
nia regulacyjne – 96. miejsce na 131 państw świata.
Nie lepiej wypadamy w rankingu Banku Światowego.
Ostatnia publikacja „Doing Business” z 2008 r. poka-
zuje, że zajmujemy 74. miejsce, jeżeli chodzi o: łatwość
prowadzenia działalności gospodarczej, na 178 państw,
rozpoczynanie działalności gospodarczej – jeszcze go-
rzej – 129. miejsce, uzyskiwanie licencji – 156. miejsce
na 178 państw z całego świata, które były badane,
zatrudnianie pracowników – 78. miejsce, rejestrację
własności – 81. miejsce, uzyskiwanie kredytu – 68.
miejsce, ochronę inwestorów – tu jest nieco lepiej – 33.
miejsce, ale już jeśli chodzi o zasady płacenia podat-
ków – 125. miejsce itd., itd.
Nie lepiej jest w innych rankingach publikowa-
nych przez wiele fundacji i instytucji międzynarodo-
wych. Na ogół zajmujemy bardzo dalekie miejsce. Na
przykład według publikacji The Heritage Foundation
zajmujemy 83. miejsce na 157 krajów świata pod
względem indeksów wolności gospodarczej, ale co
ciekawsze, na 41 państw Europy mamy dopiero 35.
miejsce, jesteśmy więc w ogonie krajów Europy i
świata. Dlatego przystępujemy do nowelizacji tej
ustawy, a także nowelizacji kilkudziesięciu innych
ustaw, bo oczywiście jedną ustawą nie poprawi się tej
sytuacji.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych
innych ustaw wychodzi więc naprzeciw postulatom
poprawy warunków rozwoju przedsiębiorczości po-
przez uproszczenie zasad prowadzenia działalności
gospodarczej w Polsce. Projektowane przepisy nowe-
lizacji zmierzają do realizacji następujących pięciu
celów: po pierwsze, umożliwienia przedsiębiorcom
zawieszania działalności gospodarczej; po drugie,
rozszerzania poza prawo podatkowe możliwości wy-
dawania wiążących interpretacji prawa o wszystkie
daniny publiczne, w tym w zakresie składek na ubez-
pieczenia społeczne i zdrowotne; po trzecie, wprowa-
dzenia zasady, iż organy administracji publicznej nie
mogą odmówić przyjęcia wniosku niekompletnego
lub żądać od obywateli, w tym od przedsiębiorców,
dokumentów nieprzewidzianych prawem; po czwar-
te, wdrożenia postanowień Traktatu ustanawiające-
go Wspólnotę Europejską w zakresie czasowego
świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i, po piąte, uelastycznienia zasad dotyczą-
cych oznakowania towarów.
W szczególności chciałbym omówić dwie instytu-
cje, ponieważ są one nowe. Po pierwsze, zawieszenie
wykonywalności działalności gospodarczej. Priory-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
tetowe znaczenie ma uregulowana w projekcie usta-
wy instytucja zawieszenia działalności gospodarczej.
Od dawna bowiem przedsiębiorcy i reprezentujące
ich organizacje gospodarcze postulowali stworzenie
i wprowadzenie do polskiego systemu prawa nowej
instytucji. Często bowiem przedsiębiorca nie może z
przyczyn niezależnych od niego prowadzić działalno-
ści gospodarczej, na przykład z powodu choroby, wy-
padku, wyjazdu za granicę, dekoniunktury gospo-
darczej czy też działalności sezonowej. Dzisiaj w za-
sadzie w takich przypadkach przedsiębiorca albo
musi firmę zlikwidować, formalnie zamknąć, albo,
mimo że nie ma dochodów, gdyż nie prowadzi dzia-
łalności gospodarczej, faktycznie realizować swoje
obowiązki.
Aktualnie, powołując się na brak odpowiedniej
regulacji prawnej, organy administracji państwowej
w indywidualnych decyzjach dotyczących przedsię-
biorców twierdzą, iż przedsiębiorca nie ma prawa, nie
przysługuje mu ono, do zawieszenia działalności go-
spodarczej, lecz jedynie do likwidacji firmy. Zachodzi
więc konieczność wprowadzenia instytucji zawiesze-
nia wykonywania działalności gospodarczej wprost
w ustawie, a nie poprzez interpretację istniejącego
prawa. Przemawiają za tym nie tylko postulaty
przedsiębiorców, ale także naturalne we współcze-
snym państwie prawa założenie, że ciężary publiczne
ponoszone przez przedsiębiorców powinny być po-
chodną prowadzenia działalności gospodarczej.
Obecnie przedsiębiorcy najczęściej muszą ponosić
ciężary publiczne niezależnie od prowadzenia dzia-
łalności. Aktualne rozwiązanie nie tylko jest wątpli-
we w świetle zasad państwa prawa, ale także abstra-
huje od realiów ekonomicznych, dlatego proponuje się
wprowadzenie instytucji zawieszenia w samej usta-
wie o swobodzie działalności gospodarczej, a także
znowelizowanie innych ustaw. Mam tu na myśli usta-
wy: o podatku dochodowym od osób prawnych, o po-
datku dochodowym od osób fizycznych, o systemie
ubezpieczeń społecznych, o zryczałtowanym podatku
dochodowym oraz o podatku od towarów i usług.
Należy w tym miejscu podkreślić, że proponuje się
ograniczenie możliwości zawieszenia działalności
gospodarczej jedynie do przedsiębiorców, którzy nie
zatrudniają pracowników. Innymi słowy, zawieszenie
prowadzenia działalności gospodarczej nie będzie
wiązało się z przerwami w opłacaniu przez pracodaw-
ców składek na ubezpieczenie społeczne swoich pra-
cowników. Zawieszenie działalności nie będzie więc
godziło w uzasadnione interesy pracowników ani im
zagrażało. Podkreślić jednak należy, iż ma to być
stan na dzień zgłoszenia wniosku o zawieszenie, czy-
li zawiadomienia.
Uregulowanie zawieszenia wykonywania działal-
ności gospodarczej zagwarantuje przedsiębiorstwom
jednolite stanowisko organów administracji państwo-
wej oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w kwestii
197
przerw w prowadzeniu działalności gospodarczej.
Obecnie bowiem przedsiębiorca, który zawiesił wyko-
nywanie działalności gospodarczej, traktowany jest
przez organy podatkowe i ZUS jako osoba nadal pro-
wadząca tę działalność ze wszystkimi konsekwencja-
mi tej sytuacji. A jak będzie wyglądać jego sytuacja
po przyjęciu tej ustawy? Mianowicie w okresie zawie-
szenia przedsiębiorca będzie miał prawo wykonywać
wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub za-
bezpieczenia źródła przychodu, będzie mógł przyjmo-
wać należności lub realizować obowiązki i zobowią-
zania powstałe przed dniem zawieszenia, będzie miał
prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie,
będzie miał obowiązek uczestniczyć w postępowa-
niach sądowych, podatkowych i innych powstałych
przed zawieszeniem, będzie miał prawo osiągać przy-
chody finansowe, także z działalności prowadzonej
przed zawieszeniem. W okresie zawieszenia wykony-
wania działalności gospodarczej przedsiębiorca może
zostać poddany kontroli, ale w zakresie, w którym
będzie ona obejmowała to, czy prowadzi on działal-
ność gospodarczą, czy też nie. Tak jak powiedziałem,
będzie to dotyczyło przedsiębiorstw niezatrudniają-
cych w chwili zawieszenia działalności pracowników,
a samo zawieszenie będzie mogło trwać od jednego
miesiąca do dwóch lat.
Druga ważna regulacja, którą wprowadzamy, od-
nosi się do rozszerzenia wiążącej interpretacji prawa.
Wiążąca interpretacja została wprowadzona w 2004 r.,
jednak tylko w odniesieniu do spraw podatkowych.
Obecnie rozszerzamy obowiązywanie tych zapisów
na wszystkie przewidziane prawem daniny publicz-
ne, które przedsiębiorca jest zobowiązany zapłacić na
rzecz państwa czy samorządu terytorialnego. Doty-
czy to oczywiście również kwestii odnoszących się do
składek na ubezpieczenia zdrowotne i ubezpieczenia
społeczne. W tym przypadku ważne jest to, aby pa-
miętać, iż podstawą do określania, co jest daniną
publiczną, a co nie, powinien być art. 5 ust. 2 pkt 1
ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicz-
nych, który mówi o podatkach, składkach, opłatach
oraz innych świadczeniach pieniężnych, których obo-
wiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek sa-
morządu terytorialnego, funduszy celowych oraz
innych jednostek sektora finansów publicznych wy-
nika z odrębnych ustaw niż ustawa budżetowa.
Na szczególną uwagę zasługuje rozwiązanie pole-
gające na tym, że w razie niewydania interpretacji w
terminie 30 dni uznaje się, że w dniu następującym
po dniu, w którym upłynął termin wydania interpre-
tacji, została wydana interpretacja stwierdzająca
prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedsta-
wionego we wniosku.
Chciałbym także przedstawić najistotniejsze, poza
wcześniej omawianymi, pozostałe rozwiązania za-
warte w projekcie rządowej nowelizacji dotyczące
wiążących interpretacji prawa. Są to mianowicie re-
gulacje w sprawie obowiązywania opłaty za wniosek
o wydanie wiążącej interpretacji, która będzie przy-
chodem budżetu państwa, Narodowego Funduszu
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
198 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
Zdrowia albo jednostki samorządu terytorialnego.
Dodatkowo przedsiębiorca nie może być obciążony
jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami ad-
ministracyjnymi, finansowymi lub karami w zakre-
sie, w jakim zastosuje się do uzyskanej interpretacji.
Ma być ona bowiem wiążąca dla organów administra-
cji publicznej. Nie może być też wzruszana w tym
samym postępowaniu.
Kolejną kwestią, która jest poruszana w noweli-
zowanej ustawie, jest propozycja zwiększenia pod-
miotowości obywateli, w tym przedsiębiorców prowa-
dzących działalność gospodarczą. Wprowadzamy
mianowicie przepisy, które zakazują organom admi-
nistracyjnym odmówienia przyjęcia niekompletnego
wniosku. Dzisiaj bardzo często takie odsyłanie czy
granie, mówiąc kolokwialnie, w ping-ponga z peten-
tem w urzędzie jest jedną z metod postępowania.
Wymyśla się brak kolejnego załącznika i sprawa nie
jest rozstrzygana. Eliminujemy taką możliwość,
oczywiście przy zastosowaniu Kodeksu postępowa-
nia karnego, jeśli chodzi o uzupełnianie dokumen-
tów. Równie ważną zmianą będzie likwidacja sytuacji
polegającej na tym, że organy administracji wyma-
gają od obywateli, w tym przedsiębiorców, donoszenia
kolejnych dokumentów, zaświadczeń i poświadczeń,
także tych, które nie są wymagane prawem. Tym
przepisem likwidujemy te złe praktyki.
Czwarta grupa zmian dotyczy dostosowania pol-
skich przepisów do prawa europejskiego. Chodzi o
przepisy zawarte w Traktacie ustanawiającym Wspól-
notę Europejską, umowie ze Szwajcarią w zakresie
czasowego świadczenia usług oraz dyrektywie Parla-
mentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004
r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich ro-
dzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na
terytorium państw członkowskich. Zaproponowane w
nowelizacji przepisy mają na celu umożliwienie czaso-
wego świadczenia usług na terytorium Rzeczypospo-
litej Polskiej bez konieczności uzyskiwania wpisu do
rejestru przedsiębiorców. Ponadto przewiduje się
umożliwienie podejmowania działalności gospodarczej
w Polsce przez członków rodzin osób pochodzących z
krajów trzecich i wykonujących już działalność na te-
rytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Korzystając z tej nowelizacji, próbujemy także
poprawić i uzupełnić ustawę o swobodzie działalności
gospodarczej także o inne przepisy, może już nie o
tak wielkiej wadze, ale równie potrzebne. Stąd m.in.
nowe brzmienie nadane art. 20 ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej, który dotyczy uelastycz-
nienia zasad znakowania towarów w Polsce.
W związku z tymi wszystkimi zmianami, o któ-
rych wspomniałem jako o tych najważniejszych, i
tymi, które pominąłem, bo macie je państwo bardzo
szczegółowo omówione w uzasadnieniu samej usta-
wy, w druku sejmowym, będziemy oczywiście propo-
nowali również zmiany konkretnych ustaw szczegó-
łowych.
W omawianej ustawie zawarta jest także propozy-
cja przepisu abolicyjnego, która ma dotyczyć konse-
kwencji wprowadzenia zapisów o zawieszeniu działal-
ności gospodarczej. Chcemy bowiem, aby rozpoczęte
wobec przedsiębiorców, którzy zawiesili działalność
gospodarczą, postępowania sądowe czy egzekucyjne
zostały w związku z naszą propozycją umorzone.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Polecam Wyso-
kiej Izbie uchwalenie niniejszego projektu ustawy.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Proszę o zabranie głosu przedstawiciela wniosko-
dawców pana posła Maksa Kraczkowskiego w celu
przedstawienia uzasadnienia projektu ustawy zawar-
tego w druku nr 251.
Poseł Maks Kraczkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przede mną nie-
łatwe zadanie w związku z prezentacją projektu
zmiany ustawy o swobodzie działalności gospodar-
czej, a także innych ustaw. Niełatwe z dwóch przy-
czyn. Po pierwsze, propozycja zmiany prawa, chociaż
została złożona do pana marszałka w ubiegłym roku,
została przekazana pod obrady Wysokiej Izby dopie-
ro po kilku miesiącach.
Druga trudność przy omawianiu projektu Klubu
Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości dotyczą-
cego dalszego poszerzania zakresu swobody działal-
ności gospodarczej polega na tym, że większość rze-
czy, o których był uprzejmy mówić mój przedmówca,
pan minister, znajduje się w projekcie PiS-owskim.
Stąd więc, zanim przejdę do prezentacji bardziej
szczegółowego uzasadnienia, pozwolę sobie złożyć na
ręce pana marszałka pytanie o to, gdzie był sens,
logika wstrzymywania przez wiele miesięcy prac nad
tak istotnym z punktu widzenia podmiotów i osób
prowadzących działalność gospodarczą projektem.
Czy musieliśmy czekać na projekt rządowy? Czy nie
mogliśmy kolejnych tygodni pracy Wysokiej Izby wy-
korzystać do tego, aby porozmawiać na temat udo-
skonalenia narzędzi, czy udoskonalenia projektu
przedłożonego przez Prawo i Sprawiedliwość w listo-
padzie ub.r., w listopadzie i w grudniu, a nie czekać,
tak jak już powiedziałem, na praktycznie symetrycz-
ne, czy w dużej części symetryczne propozycje ze
strony rządu?
Jeżeli chodzi o projekt, który mam zaszczyt pre-
zentować w imieniu wnioskodawców, to wpisuje się
on w działania rządu Prawa i Sprawiedliwości z lat
2005–2007 adresowane do przedsiębiorców w celu
poszerzenia zakresu swobody gospodarowania. Nie
będę mówił o konkretnych działaniach zmierzających
do zmniejszania danin publicznych, informatyzacji
wydziałów gospodarczych sądów powszechnych czy
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Maks Kraczkowski
zwiększania dostępu do usług prawniczych, choć jest
to bardzo istotne w przypadku prowadzenia działal-
ności gospodarczej. Skoncentruję się tylko i wyłącz-
nie na tym, co jest zawarte w druku.
Założeniem nowelizacji, jak już wspominałem, jest
dalsze poszerzanie zakresu swobody podejmowania i
wykonywania działalności gospodarczej przez przed-
siębiorców. Istotne jest to, aby niezależnie od szybko-
ści podejmowania tej działalności również cały bieg
spraw związanych z jej prowadzeniem był podporząd-
kowany przedsiębiorcy, a nie urzędnikom.
Nowelizacja ma charakter porządkujący, wpro-
wadza nowy podział na przedsiębiorców podlegają-
cych wpisowi do ewidencji przedsiębiorców prowa-
dzonej przez urzędy skarbowe oraz do rejestru
przedsiębiorców prowadzonego przez sądy rejestro-
we. Do ewidencji przedsiębiorców mogą być wpisane
osoby fizyczne, a do rejestru, obok dotychczas tam
zarejestrowanych podmiotów, także osoby fizyczne,
których przychody netto w każdym z dwóch ostat-
nich lat obrotowych osiągnęły wartość co najmniej
800 tys. euro przeliczeniowych, co powoduje obowią-
zek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Ta propozy-
cja znajduje głębokie uzasadnienie, w szczególności
jeżeli weźmiemy pod uwagę całą systematykę zmian
zawartych w noweli.
Ustawa, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom
przedsiębiorców – podobnie zresztą jak projekt przed-
stawiony kilka miesięcy później przez rząd – dopusz-
cza sprawdzoną już i funkcjonującą od 2004 r. proce-
durę uzyskiwania przez podatników i inne osoby
interpretacji w sprawie daniny publicznej. Novum
jest dopuszczenie tego typu interpretacji także w
przypadku składek na ubezpieczenia społeczne i
zdrowotne. Szczegółowe rozwiązania zostały pań-
stwu przedstawione w uzasadnieniu konkretnych
zmian przepisów prawnych.
W ramach porządkowania prawnej regulacji dzia-
łalności przedsiębiorców ustawa wprowadza ściślej-
sze, dostosowane do prawa Unii Europejskiej zasady
podejmowania działalności gospodarczej przez osoby
zagraniczne. Nowelizacja daje również możliwość
zawieszenia działalności gospodarczej przez przed-
siębiorców, którzy wybrali opodatkowanie w formie
karty podatkowej, również – tak jak w propozycji
rządowej złożonej wiele miesięcy później – niezatrud-
niających pracowników na czas oznaczony bądź nie-
oznaczony. Zawieszenie może nastąpić na czas nie
dłuższy niż 10 miesięcy.
Wysoka Izbo, nowelizacja określa również zada-
nia Centralnej Informacji o Działalności Gospodar-
czej, co usprawni i umożliwi pełniejsze wykorzystanie
wszystkiego, co płynie dla przedsiębiorców z dobro-
dziejstwa pewności obrotu i przepływu istotnych in-
formacji.
Ograniczona zostaje dowolność prawnej regulacji
zezwoleń przez wprowadzenie do ustawy zasady
określającej ich udzielanie, analogicznej jak w przy-
199
padku koncesji i wpisu do działalności regulowanej.
Jest to postulat, którego spełnienie ma kapitalne
znaczenie dla przedsiębiorców naszego kraju.
Co bardzo istotne ze względu na prowadzenie
działalności i gospodarowanie, w propozycji Prawa i
Sprawiedliwości dokonuje się szczegółowego i syste-
matycznego uściślenia przepisów dotyczących możli-
wości prowadzenia kontroli u przedsiębiorcy. Wpro-
wadza się ustawowe ograniczenie celu kontroli, jest
też określone, przestrzegania jakich obowiązków
prawnych przez przedsiębiorcę może ona dotyczyć.
Jest również mowa o zasadzie, że kontrola nie powin-
na naruszać normalnego funkcjonowania przedsię-
biorcy. Wielokrotnie były podejmowane próby stwo-
rzenia podobnych regulacji. O ile mnie pamięć nie
myli, od 1992 r., od kiedy funkcjonują urzędy kontro-
li skarbowej, było wiele inicjatyw, przynajmniej w
tym wąskim zakresie doprecyzowywania spraw do-
tyczących kontroli. Oprócz patologii związanych z
blankietowymi upoważnieniami do prowadzenia
kontroli i wielu innych – co prawda było to na grun-
cie prawa, ale jednak były to nieprawidłowości – wciąż
borykaliśmy się z problemem ważności prowadzo-
nych czynności. Dlatego Prawo i Sprawiedliwość pro-
ponuje, aby czynności, w których organ kontrolny
przekroczył swoje uprawnienia lub nie dopełnił cią-
żących na nim obowiązków, były opatrzone sankcją
nieważności. Jest to, Wysoka Izbo, istotne novum.
Wprowadza ono faktyczny, a nie tylko prawny me-
chanizm ochronny dla przedsiębiorców.
Jak mówiłem na wstępie swojej wypowiedzi, no-
welizacja obejmuje nie tylko ustawę o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej, ale także wiele innych aktów
kształtujących status prawny przedsiębiorców. Więk-
szość propozycji ma na celu dostosowanie przepisów
tych ustaw do zmian dokonanych w ustawie o swo-
bodzie działalności gospodarczej. Niektóre, jak usta-
wa o statystyce publicznej, a zwłaszcza ustawa o za-
sadach ewidencji i identyfikacji podatników, płatni-
ków i przedsiębiorców, przynoszą całkowicie nowe
rozwiązania, sygnalizowane jedynie w ustawie o swo-
bodzie działalności gospodarczej.
Nowelizacja ustawy o statystyce publicznej zacho-
wuje rejestr podmiotów gospodarki narodowej, ale
znosi – w stosunku do przedsiębiorców – obowiązek
składania wniosków o rejestrację i posługiwania się
nadanym numerem REGON w stosunkach zewnętrz-
nych. Wprowadza się zasadę wpisu do ewidencji
przedsiębiorców prowadzonej w systemie teleinfor-
matycznym przez naczelników urzędów skarbowych.
Jest to, być może w pewnym momencie nadużywana,
ale w tym konkretnym przypadku uzasadniona część
tzw. zasady jednego okienka. Chodzi o złożenie wnio-
sku o wpis do ewidencji z jednoczesnym zgłoszeniem
identyfikacyjnym podatnika oraz możliwością zgło-
szenia do ubezpieczeń społecznych, zgłoszenia płat-
nika składek na ubezpieczenia społeczne i rejestracji
czynnego podatnika VAT. Inną propozycją noweli jest
zasada szybkości i prostoty postępowania we wszyst-
kich sprawach związanych z trybem rejestracji i prze-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
200 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Maks Kraczkowski
chowywania oraz uzupełniania informacji we wnio-
skach. Kolejna zmiana dotyczy zasady koncentracji i
kumulacji postępowania w urzędzie skarbowym,
gdzie wydawana jest tylko jedna decyzja o nadaniu
numeru identyfikacji podatkowej i wpisie do ewiden-
cji, chyba że przedsiębiorca dysponuje już – co jest
oczywiste – takim numerem.
Uzasadnienie szczegółowych zmian, jak już mó-
wiłem, zawiera się w dużej części w tym, co dokładnie
omówił pan minister Szejnfeld. Mam na myśli zarów-
no podejście państwa do prowadzenia kontroli u
przedsiębiorcy, zawieszanie działalności przez przed-
siębiorców, prowadzenie rejestrów, o których wspo-
minałem. Nie ma powodu, dla którego miałbym po
raz kolejny prezentować Wysokiej Izbie tożsame, sy-
metryczne rozwiązania.
Rekomendując propozycje przedłożone przez
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość, raz
jeszcze ponawiam pytanie – być może retoryczne –
do pana marszałka: Z jakiego powodu przez wiele
miesięcy musieliśmy oczekiwać na propozycję rzą-
dową, w dużej części symetryczną z tym, co w ubie-
głym roku przedłożyło PiS? Komisje sejmowe pra-
cują w toku kadencji Sejmu, a nie efektywności
pracy ministerstw. Jakkolwiek szanuję przepisy za-
warte w przedłożeniu rządowym, jednak stwier-
dzam jednoznacznie: z punktu widzenia pracy sej-
mowej Komisji Gospodarki, a przede wszystkim
polskich przedsiębiorców zabawa we wstrzymywa-
nie projektów poselskich niczemu nie służy. W każ-
dym razie nie służy polskim przedsiębiorcom. Bar-
dzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w łącznej dyskusji nad tymi punk-
tami porządku dziennego wysłuchamy 10-minuto-
wych oświadczeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła An-
drzeja Czerwińskiego, Platforma Obywatelska.
Poseł Andrzej Czerwiński:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowny Panie Ministrze! Na początku chciałbym się
zgodzić z moim przedmówcą, panem posłem Maksem
Kraczkowskim…
(Poseł Jan Kulas: O, właśnie.)
…iż był w trudnej sytuacji. Wyobrażam sobie, że
gdybym musiał się znaleźć na jego miejscu i zachwa-
lać coś, co zostało złożone po pewnym okresie, gdy
Prawo i Sprawiedliwość miało pełnię władzy i więk-
szość na tej sali sejmowej…
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Tak złośliwie pan
zaczyna, panie pośle.)
Miało przygotowaną diagnozę sytuacji gospodar-
czej i nie potrafiło z różnych przyczyn wprowadzić
pewnych ustaw. Tak że rozumiem smutne oczy prze-
wodniczącego do niedawna Komisji Gospodarki, któ-
ry dał się poznać z dobrej strony, ale wiem, że pewne
zewnętrzne normy obowiązujące w poprzedniej ko-
alicji rządzącej nie pozwoliły na skuteczne realizo-
wanie pewnego planu.
Co mamy dzisiaj? Dzisiaj powiało optymizmem.
Po pierwsze, pan minister Adam Szejnfeld dał dowód,
że wie, co mówi. Przygotował diagnozę sytuacji
wspartą opiniami nie tylko polityków, nie tylko sa-
morządu gospodarczego, ale również i fachowców,
którzy oceniają od dawna, co stanowi przeszkodę, co
powinniśmy wspólnie rozwiązać, aby było normalnie.
Niektórzy mówią, że dojście do normalności jest naj-
trudniejszą z dróg i z tym trzeba się zgodzić. Bo to,
co usłyszeliśmy dzisiaj, to możemy podsumować na-
stępująco: przełamana została pewna świadomość
społeczna. Wśród ludzi przedsiębiorczych już nie ma
takiego poczucia, że praca na własny rachunek jest
czymś negatywnym, nagannym. W świadomości spo-
łecznej nie ma przekonania, że trzeba takich ludzi ze
zdwojoną energią kontrolować, sprawdzać. Panowało
bowiem domniemanie, że są potencjalnymi przestęp-
cami. To mamy za sobą i dobrze.
Gdy słucham argumentów przedstawicieli Prawa
i Sprawiedliwości dotyczących własnego projektu
zmiany ustawy, to śmiem z optymizmem powiedzieć,
że budzi się już świadomość wśród polityków, że to
jest właściwy kierunek rozwoju naszego kraju – roz-
cięcie węzłów gospodarczych, stworzenie warunków
do tworzenia miejsc pracy, odstąpienie od tego, co
przeszkadza, i wsparcie tego, co daje poczucie energii,
samostanowienia i satysfakcji z tego, że potrafi się
kształtować swoją społeczność.
A czego jeszcze nie udało się osiągnąć? To też już
słyszeliśmy dzisiaj w wystąpieniu pana ministra
Adama Szejnfelda – przełamania świadomości urzęd-
ników. Urzędnik – to urzędnik. Jak dostaje ustawę,
to nie może interpretować przepisów tak czy inaczej,
bo wie, że jeśli nic nie zrobi czy niczego nie zrobi, to
i tak mu włos z głosy nie spadnie. A jeśli w gąszczu
przepisów precyzujących zachowanie, dających moż-
liwość interpretacji wyboru, znajdzie się jakaś luka,
którą ktoś może potem zinterpretować na szkodę
tego urzędnika, to możemy być wszyscy pewni, że
taki urzędnik będzie miał czas na podjęcie decyzji.
Świadomi ludzie, przedsiębiorczy zwłaszcza, wiedzą,
że czas jest czynnikiem korupcjogennym w ręku każ-
dego urzędnika. Czyli celem tych, którzy tworzą pra-
wo, powinno być przygotowanie prawa czystego, pro-
stego, przejrzystego, niedającego możliwości swobod-
nej interpretacji przepisów.
I dlaczego jeszcze powiało optymizmem?
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Tak. Kserokopiarka
zadziałała.)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Andrzej Czerwiński
Powiało optymizmem dlatego, iż wiemy, że jest to
początek pewnej serii prawnej. Projekt naszej ustawy
nie oznacza rewolucji. Ustawa nie spowoduje, że na-
gle przedsiębiorcy będą szczęśliwi. Jeśli jednak po-
słuchamy czy, co więcej, jeśli zainteresujemy się
wsparciem w pozytywnym działaniu zmieniających
proces prawny funkcjonowania przedsiębiorców, to
pewnie rozwój gospodarczy naszego kraju będzie cią-
gle bardzo intensywny. A że jest to wymagane czy
oczekiwane przez społeczeństwo, to każdy wie.
Zgłaszanie projektów ustaw zbieżnych z projekta-
mi rządowymi jest prawem opozycji. Jednak wielu
traktuje to jako swoiste harce polityczne na przedpo-
lu, które obserwujemy, z żalem za czasem, który nie-
odwracalnie upłynął.
Zachęcałbym również kolegów i koleżanki z opozy-
cji o zainteresowanie się pozytywnymi zapisami rzą-
dowych projektów ustaw. Ja dokładnie i z uwagą prze-
czytałem dokument Prawa i Sprawiedliwości. Pierw-
sze wrażenie, a takie też odniesie każdy przedsiębior-
czy człowiek, proszę porównać wagę tych dokumen-
tów: jeden i drugi ma uprościć przepisy prawne. Kil-
kaset stron, kilkaset paragrafów związanych…
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Ale pan krytykę wy-
myślił.)
…z tą ustawą, wiele interpretacji powoływanych
nowych instytucji…
(Poseł Grzegorz Janik: Ale jakich bezcennych.)
…o których szczegółowo też powiem, żeby kole-
żanka czy koledzy mogli się odnieść do tego, co tu jest
zawarte. My nie twierdzimy i rząd nie twierdzi, że
ten skromny dokument, tak jak wspomniałem, jest
panaceum na wszystko w gospodarce. Jednak jest to
oczekiwana od dawna zmiana czy próba zmiany men-
talności urzędniczej. Urzędnik ma służyć przedsię-
biorcy. Przedsiębiorca ma mieć czas na pomysły two-
rzące miejsca pracy, na osiągnięcie zysku, na ogra-
niczenie wydatków socjalnych, opiekuńczych pań-
stwa polskiego. A urzędnik powinien koncentrować
się na tym, żeby interpretacja była odpowiedzialna,
jednoznaczna i żeby stawiała przedsiębiorcę w uprzy-
wilejowanej sytuacji.
Czym różnią się głównie te dwa projekty? Szcze-
gółowo mówił o tym pan minister Adam Szejnfeld.
Pamiętamy zasady, zgadzamy się z tym. Podobne
tezy słyszeliśmy też w wypowiedzi pana posła Kracz-
kowskiego. Jeśli jednak przeanalizujemy przygoto-
wany projekt, to zobaczymy, do czego to prowadzi. Po
pierwsze, zawęża się katalog przedsiębiorców, którzy
mogą zawiesić działalność gospodarczą, bo ogranicza
się to prawo tylko do osób, które mają księgę podat-
kową. Po drugie, ogranicza się okres zawieszenia.
Wspólny mamy plan, który mówi, że można zawiesić
działalność gospodarczą od miesiąca, ale koledzy pro-
ponujecie tylko do 10 miesięcy, my proponujemy do
24 miesięcy. Nic się nie dzieje. Przez dwa lata ktoś
może być za granicą, może zbierać siły, może się rów-
nież edukować. Jest zbieżność co do osób, które nie
zatrudniają pracowników. To jest jednoznaczne. Jed-
201
nak proszę zwrócić uwagę na następne szczegóły.
Zmienia się sposób rejestracji działalności gospodar-
czej. Zapis w ewidencji odbiera się samorządowi tery-
torialnemu i wprowadza się do urzędów skarbowych,
do instytucji państwowych. Jest to doktrynalnie nie-
zgodne z programem, który ta większość rządowa czy
parlamentarna chce wprowadzić, zakładającym, iż
zadania samorządu terytorialnego, decentralizacja
państwa jest tym, co może pomóc rozwiązać proble-
my, a nie stanowi tego centralizacja takich zarzą-
dzeń.
Jeśli mówimy czy czytamy dalej o tym, jakie pań-
stwo proponujecie rozwiązania pewnych spraw, to
chodzi w tym przypadku o wzmacnianie centralnych
instytucji publicznych. To również nie mieści się w
programie Platformy Obywatelskiej i PSL.
Kończąc, chciałbym w podsumowaniu stwierdzić,
iż wszystkie zmiany proponowane w projekcie zmia-
ny ustawy o swobodzie prowadzenia działalności
gospodarczej są uzasadnione tworzeniem ułatwień w
zakresie wykonywania działalności gospodarczej i
mają na celu ochronę przedsiębiorców przed często
krzywdzącymi i błędnymi decyzjami organów admi-
nistracji państwowej.
Wysoki Sejmie! Szanowny Panie Marszałku! W
imieniu Platformy Obywatelskiej chciałbym złożyć
wniosek o odrzucenie w pierwszym czytaniu projek-
tu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej oraz o zmianie innych ustaw, zawartym
w druku nr 251, zachęcając kolegów i koleżanki z
klubów opozycyjnych do współdziałania i szukania
najlepszego rozwiązania na bazie naszego druku.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Grze-
gorza Tobiszowskiego w imieniu klubu Prawo i Spra-
wiedliwość.
Następnie głos zabierze pan poseł Zbigniew Ko-
zak.
Poseł Grzegorz Tobiszowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Powiem, że miałem przygotowane
troszkę inne wystąpienie, może bardziej precyzyjne,
ale mój przedmówca w ostatnich słowach, składając
wniosek, zaprosił posłów do merytorycznej dyskusji
o przedsiębiorczości.
Panie pośle, dziękuję za to zaproszenie.
Jeżeli rozmawiamy merytorycznie, to nie może być
tak, że jeśli projekt został zgłoszony w listopadzie czy
grudniu, a następnie został zgłoszony projekt, który
jest zawężeniem projektu wcześniejszego, i mówi się,
że on jest lepszy, dlatego że jest węższy, to przepra-
szam bardzo, ale czy my mówimy o przedsiębiorczości,
czy o retoryce politycznej? (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
202 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Grzegorz Tobiszowski
Panie ministrze, bardzo panu dziękuję za pańskie
wystąpienie, bo wydaje mi się teraz, że gramy w jed-
nej drużynie na rzecz przedsiębiorczości. Ale kolega
klubowy gra jednak chyba w trochę innej drużynie.
Zanim przejdę do udzielenia pewnej informacji, którą
również pan cytował na podstawie „Gazety Praw-
nej”, zawężając wystąpienie merytoryczne tylko do
kwestii zawieszenia działalności przez przedsiębior-
ców, powiem o istotnych różnicach pomiędzy naszym
projektem a projektem, który pan preferował i wobec
tego wniósł pan wniosek o odrzucenie naszego pro-
jektu. Powiem, kiedy wystąpienie ministra korelowa-
ło z naszym projektem. Powołam się na analizy Kon-
federacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan, a
następnie zacytuję fragmenty w kontekście państwa
projektu.
Tak więc jeżeli chodzi o bariery, o których wspo-
mniał pan minister, to największymi barierami są te
administracyjne. W 57% małe i średnie przedsiębior-
stwa uważają, iż to bariery administracyjne są uciąż-
liwe i blokują rozwój przedsiębiorczości. Są kosztowne.
I tak np. jeśli chodzi o brak jednego okienka, proszę
państwa, nie wiem, ja czytałem projekt rządowy i nie
znalazłem odpowiedzi na ten postulat środowiska
przedsiębiorców. Nie znalazłem w projekcie rządowym
spełnienia tego postulatu jednego okienka.
Panie pośle, ze względu na to, że wprowadzamy
jedno okienko do urzędu skarbowego jako pewien
system w przedsiębiorczości, trzeba także wprowa-
dzić nowelizację ewidencji, która właśnie dlatego jest
przyporządkowana urzędowi skarbowemu, ponieważ
tam jedno okienko ma być odpowiedzią na postulat
przedsiębiorców. Nie inaczej. I nie jest to zawężenie,
panie pośle. Jest to…
(Poseł Andrzej Czerwiński: Poczekamy na projek-
ty innych ustaw.)
Panie drogi, nie przeszkadzałem panu.
Natomiast jest to odpowiedź na postulaty środo-
wiska przedsiębiorców. Myślę, że pan minister, który
mówił o tym w poprzedniej kadencji, zgadza się z tym
projektem. Tylko problem jest tego rodzaju, że pro-
jekt rządowy został skoszony przez urzędników, o
czym również pan poseł i pan minister wspominali.
Skorzystajcie z tego, że nasz opozycyjny projekt
spełnia postulaty środowiska gospodarczego, środo-
wiska przedsiębiorców. (Oklaski)
(Poseł Andrzej Czerwiński: Co dobre, to weźmie-
my.)
Ależ panie pośle, dlaczego mi pan przerywa? Bę-
dzie pan jeszcze mógł zadać pytania.
Idąc dalej, jeżeli chodzi o różne interpretacje tych
samych zapisów prawa podatkowego w różnych urzę-
dach skarbowych w Polsce, jest na to odpowiedź w
obydwu projektach: długotrwałe, nakładające się na
siebie kontrole w przedsiębiorstwach.
Panie pośle, czytałem wasz projekt i nie znala-
złem tam nic odnośnie do tego, byście państwo regu-
lowali kwestie celów kontroli. Tego tam po prostu nie
ma. Rozumiem, że urzędnicy nie chcą tych zmian w
projekcie. Dlatego w projekcie rządowym tego nie ma.
Natomiast w naszym jest. A pan wnioskuje o odrzu-
cenie tego postulatu w projekcie opozycyjnym. Z ja-
kiego powodu? Przecież to środowisko związane z
Lewiatanem postuluje, aby to wprowadzić. To jest
odpowiedź na postulat środowisk gospodarczych.
Jest to zarazem druga istotna, kluczowa zmiana sys-
temu, który wprowadzamy w naszym projekcie.
Proszę państwa, my zmieniamy nie tylko ustawę
o odpowiedzialności gospodarczej, która to ustawa z
2004 r. jest niejako konstytucją przedsiębiorczości,
ale przy okazji naszej noweli zmieniamy także 17 in-
nych ustaw. Tak więc ona po prostu musi być grub-
sza. Przecież nie da się zmienić 17 ustaw tak, żeby
nie zapisać żadnego zdania o zmianach i komentarza
do tej ustawy. Jest to nie tylko nowelizacja innych
ustaw doprecyzowująca zmiany dotyczące swobody
działalności gospodarczej. A przecież postulat jedne-
go okienka nie znajduje się w ustawie o swobodzie,
tylko w innej ustawie. Kwestia kontroli jest rozwią-
zana w innej ustawie. Budujemy system, proszę pań-
stwa. I na to trzeba zwrócić uwagę.
Pan minister słusznie zauważył, że trzeba wpro-
wadzić pod obrady inne projekty.
Panie pośle, na podstawie tych badań, które
przedłożył nam Lewiatan, złożyliśmy – w kontekście
projektów budowlanych – projekty pod koniec zeszłe-
go i na początku tego roku. Wymienię je tu, bo one
leżą u marszałka. Chodzi o projekt ustawy o wspie-
raniu remontów termomodernizacji. Chodzi o ustawę
o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami
oraz o zmianie niektórych innych ustaw, która zwią-
zana jest z planem przestrzennym. Chodzi o projekt
ustawy o zmianie prawa budowlanego. To jest odpo-
wiedź na to, co postulują środowiska gospodarcze.
Złożyliśmy takie projekty i one znajdują się teraz w
lasce marszałkowskiej. Projekt ustawy o zmianie
ustawy o księgach wieczystych, hipotece oraz niektó-
rych innych ustaw też znajduje się u marszałka. I
następnie, by już państwa nie przytłaczać, chodzi
również o projekt ustawy o uczestnictwie pracowni-
ków w spółce powstałej w wyniku transgranicznego
połączenia się spółek.
I teraz, panie pośle – ja tego nie chciałem czytać,
ale pańska wypowiedź mnie do tego sprowokowała.
Pan minister, jeżeli dobrze usłyszałem, wykorzystał
dane środowiska związanego z Lewiatanem. Ja rów-
nież z nich skorzystałem. Chcę zacytować panią Mał-
gorzatę Krzystoszek, eksperta Lewiatana. Chcę za-
cytować pana Jarosława Chałasa, eksperta Business
Centre Club, i Andrzeja Malinowskiego, prezydenta
Konfederacji Pracodawców Polskich. To jest artykuł,
który pewnie jest dostępny dla wszystkich, artykuł
z „Pulsu Biznesu” pt. „Projekt Platformy pęka jak
bańka mydlana”. I zacytuję: „Resztka korzystnych
regulacji przepadła w uzgodnieniach międzyresorto-
wych. Przedstawiciele środowisk gospodarczych nie
kryją żalu. To, co przyjął rząd, jest kosmetyką” –
mówi Andrzej Malinowski, prezydent konfederacji.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Grzegorz Tobiszowski
„Jesteśmy rozczarowani. Swoboda gospodarcza wid-
niała na sztandarach PO. Na razie rząd nie przekuwa
tych obietnic w czyny” – dodaje Małgorzata Krzysto-
szek, ekspert Lewiatana.
„To nie jest nawet ćwierćreforma. Pierwotny pro-
jekt był znacznie lepszy” – dodaje Jarosław Chałas,
ekspert Business Centre Club. I ten sam pan Jaro-
sław Chałas, którego nie posądzam o miłość do Pra-
wa i Sprawiedliwości, mówi, że porównywał oba pro-
jekty, czyli rządowy i pisowski, i projekt pisowski, to
jest cytat: zawiera więcej rozwiązań oczekiwanych
przez firmy, tak samo, jak rządowy, przewiduje za-
wieszenia działalności, interpretacje w sprawach
zusowskich, ale zmierza ponadto w kierunku ogra-
niczenia kontroli firm oraz wprowadza jedno okien-
ko, czego brakuje w propozycji obecnego rządu.
Porównując projekt PiS i to, co stało się z projek-
tem u wiceministra Szejnfelda, uważamy, że opozy-
cyjny idzie dalej i jest korzystniejszy dla firm – mówi
Małgorzata Krzystoszek. (Oklaski)
We wczorajszym artykule „Oddala się nam druga
Irlandia” informowaliśmy, że projekt zmian w ustawie
o swobodzie autorstwa ministerstwa napotkał zdecy-
dowany opór urzędników. Do 15 stron projektu zgło-
szono 300 stron zastrzeżeń – 300 stron zastrzeżeń!
Rząd zdobył się tylko na wprowadzenie możliwości
zawieszenia działalności gospodarczej i wiążącej in-
terpretacji zusowskiej. Panie pośle, tak się do dyskusji
nie zaprasza. Ja uważam, że należy powiedzieć co jest
w swoim projekcie o biznesie i przedsiębiorczości, za-
proponować debatę nad dwoma projektami w komisji
i stworzyć coś dobrego. Ja, panie ministrze, jeszcze raz
panu dziękuję i za ten projekt, i za pańskie wystąpie-
nie, które pokazywało, w jakim kierunku chce iść
rząd. Ale jeśli pan jako przedstawiciel klubu Platformy
Obywatelskiej składa wniosek o odrzucenie naszego
projektu, to panie drogi, nie mów pan, że chcecie zmia-
ny w systemie związanym z przedsiębiorczością w
Polsce. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Zbi-
gniewa Kozaka, Prawo i Sprawiedliwość.
Przypominam, że musimy zmieścić się z wypowie-
dzią w tym czasie – 1 minuta i dwadzieścia sekund.
Przedsiębiorczo bardzo trzeba...
Poseł Zbigniew Kozak:
No to trudno mi tutaj w takim czasie do czegokol-
wiek się odnieść.
Może powiem tak: ważnym elementem tej ustawy
jest nowelizacja ustawy dotycząca NIP. Obejmuje ona
kompleksową regulację i wprowadza wiele zasad, ta-
203
kich jak zasada jawności udostępniania danych do-
tyczących przedsiębiorcy, zasada wykreślania wpisu
do ewidencji i najważniejsza zasada – zasada wpisu
do ewidencji przedsiębiorców w systemie teleinforma-
tycznym przez naczelników urzędów skarbowych.
Jedną z zasad jest tak długo oczekiwana właśnie za-
sada jednego okienka, czyli możliwość złożenia wnio-
sku o wpis do ewidencji z jednoczesnym zgłoszeniem
identyfikacyjnym podatnika oraz możliwość jedno-
czesnego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych płat-
nika składek na ubezpieczenie społeczne i rejestracja
czynnego podatnika VAT. Ustawa o zmianie ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej oraz zmianie
innych ustaw została złożona jeszcze w zeszłym roku.
Szkoda, że tak ważna ustawa musiała tak długo cze-
kać w tzw. zamrażarce marszałka, zwłaszcza że Ko-
misja Gospodarki przez bardzo długi okres była bez-
robotna. Czy przedsiębiorcy musieli tak długo czekać,
aż powstanie alternatywny projekt Platformy Oby-
watelskiej? Czy przedsiębiorcy musieli czekać, aż
dojdzie do masakry projektu Szejnfelda, jak podaje
gazeta „Puls Biznesu”? W opinii Jarosława Chałasa,
eksperta Business Centre Club, Małgorzaty Krzysz-
tofek oraz innych projekt nowelizacji przedstawiony
przez rząd Platformy Obywatelskiej jest projektem
słabym, kosmetycznym, nie jest nawet, jak określono,
ćwierćreformą, stąd ta mała waga.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej przygotowany przez Prawo
i Sprawiedliwość jest projektem komplementarnym,
którego najważniejszym celem jest ułatwienie prowa-
dzenia działalności gospodarczej polskim przedsię-
biorcom. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Bardzo dziękuję.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Bog-
dana Lisa, Lewica i Demokraci.
Poseł Bogdan Lis:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Przystępujemy do nowelizacji bardzo
ważnej ustawy, ustawy o swobodzie działalności go-
spodarczej, a wszyscy mamy chyba świadomość, że
to od siły polskich przedsiębiorców zależy kondycja
gospodarcza Polski, a co za tym idzie, także nas
wszystkich. Klub Lewicy i Demokratów wyraża na-
dzieję, że podjęcie prac nad nowelizacją ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
to wyrażenie chęci dokonania rzeczywistych uregu-
lowań mających poprawić wolność gospodarczą. Pol-
scy obywatele, a w tym także polscy przedsiębiorcy,
mają prawo oczekiwać od polskiego parlamentu pod-
jęcia takich działań, które będą służyły rozwojowi
gospodarczemu naszego kraju.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej to
tylko mała część koniecznych zmian, w tle czają się
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
204 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Bogdan Lis
zagrożenia wynikające z odkładania reformy finan-
sów publicznych, reformy ubezpieczeń społecznych.
Idziemy oczywiście w kierunku strefy euro. Aby
dojść do tego celu, potrzebna jest Polsce debata pu-
bliczna dotycząca koniecznych reform i zakładanych
rezultatów, aby spełnić warunki, które Polska speł-
nić musi. Z tej debaty nie można wykluczać żadnego
ze środowisk, ani tych reformatorskich, ani tych za-
chowawczych.
Wysoka Izbo! Nowelizacja ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej to dobry krok, we właści-
wym kierunku, ale trzeba powiedzieć to, o czym już
mówił tutaj pan minister – że ustawa przyjęta w lip-
cu 2004 r. dała początek pozytywnym zmianom w
tym zakresie. W szeregu nowych uregulowań, wpro-
wadzono wtedy – już była o tym mowa – zasadę wy-
dawania interpretacji prawa podatkowego. W oparciu
o tamte przepisy w 2006 r. urzędy skarbowe w całym
kraju otrzymały, według informacji z Ministerstwa
Finansów, 57 827 wniosków o interpretację prawa
podatkowego. Wydano tych interpretacji 55 505. Nie-
stety wkrótce rozpoczął się odwrót od odbiurokraty-
zowania gospodarki. Od 1 lipca 2007 r. obowiązują
nowe zasady wydawania interpretacji prawa podat-
kowego. Wnioski o interpretację składa się teraz do
jednego z czterech biur Krajowej Informacji Podat-
kowej zamiast, jak wcześniej było to uregulowane, do
urzędów skarbowych. Jaki jest efekt? Przez pół roku
obowiązywania nowych przepisów do biur Krajowej
Informacji Podatkowej skierowano tylko 10 233
wnioski, a wiążącą interpretację wydano w stosunku
do mniej niż połowy tych wniosków – do 4406 wnio-
sków. To jest przykład tego, jak łatwo, zamiast po-
prawić, można coś zepsuć.
Dlatego nowelizacja ustawy o swobodzie działal-
ności gospodarczej nie powinna odbywać się w biegu.
Niezbędna jest dobra współpraca ze środowiskami
polskich przedsiębiorców, bo przecież oni najwięcej
wiedzą o wszystkich barierach w rozwoju polskiej
przedsiębiorczości.
Wpłynęły dwa projekty dotyczące nowelizacji.
Projekt Prawa i Sprawiedliwości (druk nr 251) oprócz
dobrych rozwiązań ma też błędne rozwiązania. I tak
na przykład do ustawy chce się wprowadzać całkiem
nowy rozdział, rozdział 5. Mówi się tam o ogranicze-
niu ilości i czasu kontroli, ale jednocześnie przedsta-
wia się szeroki katalog wyjątków, które wprowadza-
ją zamęt do całej struktury ustawy i są sprzeczne z
samymi założeniami mającymi maksymalnie upro-
ścić prowadzenie działalności gospodarczej. Wprowa-
dza się tam też związany z działalnością gospodarczą
nowy katalog wykroczeń w Kodeksie wykroczeń. W
rozdziale 3 tworzy się – zupełnie niepotrzebnie – Cen-
tralną Informację o Działalności Gospodarczej. Gmi-
ny zainwestowały już w elektroniczne systemy ewi-
dencyjne i wystarczyłoby stworzyć informatyczną
platformę korzystania z tych systemów, bez koniecz-
ności wydatkowania nowych środków na tworzenie
od podstaw czegoś nowego.
Projekt rządowy (druk nr 241) jest tym projektem,
który naszym zdaniem winien być podstawą dalszych
prac, ale nie należy odrzucać projektu PiS-u. Na pew-
no szereg propozycji z projektu Prawa i Sprawiedli-
wości można przenieść do projektu rządowego, bo jak
się czyta obie nowelizacje, to widać, że warto. Po
pierwszej lekturze przedstawionych dokumentów wi-
dać, że instytucja zawieszenia działalności gospodar-
czej wreszcie znalazła się – i to w obu projektach – na
bardzo ważnym miejscu. Wydaje się jednak, że pro-
ponowany okres zawieszenia, 24 miesiące – to jest
przedłożenie rządowe – jest zbyt krótki, a PiS ma jesz-
cze gorszą propozycję. Otóż powodem, dla którego
przedsiębiorca może być zainteresowany zawiesze-
niem działalności gospodarczej, mogą być różne sytu-
acje, niekoniecznie tylko przypadek losowy, na przy-
kład choroba, ale może to być też podjęcie zatrudnie-
nia lub objęcie pochodzących z wyboru lub powołania
funkcji publicznych – można zostać wybranym na
posła, wójta, prezydenta, burmistrza. Okres sprawo-
wania takich funkcji zazwyczaj nie przekracza czte-
rech lat, dlatego wydaje się, że okres, na który można
zawiesić działalność gospodarczą, powinien wynosić
48 miesięcy. Ponadto, jak jest to w projekcie Prawa i
Sprawiedliwości, trzeba rozróżnić sytuację przedsię-
biorców wpisanych do KRS-u i tych wpisanych do
ewidencji. Otóż do KRS-u wpisuje się na wniosek i na
wniosek powinno się zawieszać działalność, a do ewi-
dencji działalność się zgłasza i w taki sam sposób
winno się zgłaszać zawieszenie działalności.
Zastanowić się trzeba też nad momentem, w któ-
rym upływa termin zawieszenia, bo w tych projek-
tach różnie to jest uregulowane. Być może dobrym
rozwiązaniem byłoby informowanie odpowiednio
wcześniej o tym, że zbliża się termin kończący okres
zawieszenia działalności, i automatyczne wygaszanie
działalności firmy, gdy przedsiębiorca nie zgłosi chę-
ci wznowienia działalności w takim samym trybie, w
jakim ją zawieszał. Propozycje karania przedsiębior-
ców za niewznowienie działalności wydają się złe.
Ustawa powinna zawierać także zbiór obowiązu-
jących zasad, nie powinna zmierzać do szczegółowe-
go regulowania trybu postępowania w celu realizacji
zapisów ustawy. Od tego są inne regulacje i przepisy.
Dlatego z projektu rządowego szereg takich szczegó-
łowych zapisów należałoby wyeliminować. Ustawa,
nawet najlepiej napisana, nie zmieni tego, co tkwi w
głowie człowieka. To samo prawo może być inaczej
postrzegane przez różne osoby.
Taki oto przykład chciałbym tutaj przytoczyć –
dwa druki zgłoszenia działalności gospodarczej z
dwóch różnych miast wojewódzkich, nie będę mówił,
jakich. Na obu drukach na pierwszej stronie to samo
praktycznie, wszystkie te dane, które są potrzebne
do tego, by do ewidencji działalność gospodarczą
zgłosić. Na jednym, na dole, jest informacja, że po
uzgodnieniu z pracownikiem do wniosku można do-
łączyć również wniosek o nadanie numeru REGON
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Bogdan Lis
oraz zgłoszenie dotyczące NIP, czyli tak naprawdę to
jest coś, co mogłoby przypominać w pewnym sensie
takie jedno okienko, z tym że numer REGON otrzy-
muje się po jakimś czasie, po kilku dniach, a nie na
przykład po półgodzinie. I jest drugi wniosek, tutaj
do zgłoszenia dołączono bardzo obszerne objaśnienia.
W tych objaśnieniach informuje się zgłaszającego
działalność gospodarczą, co oznacza to, że osoba fi-
zyczna podejmuje działalność – trele morele, można
powiedzieć – mówi się też o tym, że każdy przedsię-
biorca zobowiązany jest oznaczać szyldem swoją sie-
dzibę itd., ale także miesza się nowemu przedsiębior-
cy w głowie, mówiąc, że przed podjęciem działalności
gospodarczej zobowiązany jest uzyskać pozytywne
opinie następujących służb: ochrony środowiska i
gospodarki wodnej, ochrony przeciwpożarowej wła-
ściwej terenowo, inspekcji sanitarnej, zagospodaro-
wania przestrzennego i nadzoru budowlanego, in-
spekcji pracy. I po co to wszystko? Komuś, kto rozpo-
czyna działalność gospodarczą, tego typu opinie nie
są do niczego potrzebne.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na pewno trzeba
kontynuować prace nad nowelizacją ustawy o swobo-
dzie działalności gospodarczej. Oba projekty powinno
się skierować do dalszych prac w komisjach, żeby wy-
brać z nich to, co najistotniejsze, najlepsze. W komi-
sjach, mam nadzieję, praca będzie pracą merytorycz-
ną, nie polityczną. I mam nadzieję, że z obu projek-
tów powstanie jeden, taki, który zadowoli przedsię-
biorców. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Jana
Kamińskiego, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Jan Kamiński:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej powin-
na być swoistą konstytucją dla przedsiębiorców, a
więc powinna być dostosowana do współczesnych
realiów. Powinna być idealna bądź zmierzać do ide-
ału. Ustawa ta została uchwalona w 2004 r., jednak-
że nowe realia nakazują nam, byśmy dopracowali
przepisy i poszerzyli zakres wolności gospodarczej
dla przedsiębiorców, byśmy znieśli ograniczenia.
Zarówno klub Polskiego Stronnictwa Ludowego,
jak i całe stronnictwo zawsze opowiadały się za
wspieraniem przedsiębiorców oraz stwarzaniem im
najbardziej dogodnych warunków do pracy i rozwoju.
Od dawna zauważamy istotne znaczenie przedsię-
biorców w całej gospodarce jako tych, którzy budują
produkt krajowy brutto, tworzą miejsca pracy, przez
co także wpływają na wzrost konkurencyjności po-
205
szczególnych regionów. Dlatego, zauważając potrzebę
wspierania przedsiębiorców, klub Polskiego Stronnic-
twa Ludowego popiera rządowy projekt ustawy o
zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodar-
czej oraz o zmianie niektórych innych ustaw, który
wychodzi naprzeciw postulatom od lat zgłaszanym
przez organizacje przedsiębiorców, a także potrze-
bom przedsiębiorców omawianym w 2008 r. w ra-
mach dialogu społecznego prowadzonego przez Mi-
nisterstwo Gospodarki z komisją trójstronną.
Zmiany w ustawie dotyczą takich spraw, jak za-
wieszenie działalności gospodarczej, rozszerzenie
wiążących interpretacji, ograniczenie biurokracji.
Wszystkie te elementy mają służyć usunięciu niedo-
skonałości, które ograniczają liberalizację działań
gospodarczych. Rządowy projekt ustawy o zmianie
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o
zmianie niektórych innych ustaw opiera się na zało-
żeniach dalszego poszerzania zakresu swobody po-
dejmowania i wykonywania działalności gospodar-
czej przez przedsiębiorców, liberalizacji wymagań
nakładanych na nich w związku z tą działalnością
oraz dostosowania tych wymagań do realiów życia
gospodarczego.
Polskie Stronnictwo Ludowe uważa, że konieczne
jest – to jedna z najważniejszych zmian proponowa-
nych przez rząd – uregulowanie instytucji zawiesze-
nia wykonywania działalności gospodarczej, co postu-
lowali przede wszystkim przedsiębiorcy. Wcześniej
zgłaszano projekty dotyczące zawieszenia wykonywa-
nia działalności gospodarczej, jednak żaden nie został
uchwalony i problem nie znalazł rozwiązania. Propo-
nowany przez rząd projekt ustawy wprowadza ogólną
zasadę, że przedsiębiorca, który nie zatrudnia pra-
cowników, może zawiesić wykonywanie działalności
gospodarczej. Decyzja o tym oraz o wznowieniu wy-
konywania działalności po okresie zawieszenia po-
winna być autonomiczną decyzją przedsiębiorcy. Cho-
dzi głównie o to, żeby przez pewien czas, kiedy przed-
siębiorca nie prowadzi działalności, mógł on nie płacić
składek na ubezpieczenie społeczne i na ubezpiecze-
nie zdrowotne. Bywa przecież tak, że na drodze przed-
siębiorcy pojawiają się różne trudności, np. brak pra-
cy, który może wynikać z sezonowości działalności
przedsiębiorcy, ale także przejściowy zastój w branży,
choroba czy wyjazd za granicę. W okresie zawieszenia
przedsiębiorca nie mógłby prowadzić swojej działal-
ności, z wyjątkiem działań podjętych w celu zachowa-
nia lub zabezpieczenia źródła dochodu (np. zatrudnia-
nie pracowników w niezbędnym zakresie).
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego
za logiczne i trafne uważa to, żeby ubezpieczenia spo-
łeczne, rentowe i emerytalne oraz składka zdrowotna
w okresie zawieszenia wykonywania działalności go-
spodarczej przez osoby prowadzące pozarolniczą
działalność gospodarczą były dobrowolne. Dzięki tej
nowelizacji proponowanej przez rząd przedsiębiorcy
będą mogli legalnie zawiesić działalność gospodarczą
na okres od miesiąca do dwóch lat. Uważam, że pro-
ponowany okres zawieszenia działalności został wy-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
206 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Jan Kamiński
brany w sposób właściwy, ponieważ zawieszenie na
okres krótszy niż miesiąc nie ma w praktyce ekono-
micznego uzasadnienia. Dzięki takim zmianom z
pewnością poprawi się znacząco kondycja firm.
Naszym zdaniem w rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodar-
czej słuszne jest także wprowadzenie dla przedsię-
biorcy prawa do uzyskania wiążącej interpretacji w
sprawach składek na ubezpieczenia społeczne i na
ubezpieczenie zdrowotne. Poza tym proponowana
ustawa rozwiązuje problemy nagminnego „odsyła-
nia” przedsiębiorców i nieprzyjmowania ich wnio-
sków, do których nie dołączyli wszystkich dokumen-
tów. Przedsiębiorcy od dawna zgłaszają postulaty
wprowadzenia zasady ogólnej, z której wprost wyni-
kałby obowiązek organu administracji publicznej
przyjmowania pism i wniosków, które nie są komplet-
ne. Organ nie mógłby także żądać jakichkolwiek do-
kumentów, których konieczność przedstawiania lub
złożenia nie wynika wprost z przepisów prawa.
Wszystkie powyższe rozwiązania zawarte w rzą-
dowym projekcie ustawy są już od dawna postulowa-
ne i oczekiwane przez przedsiębiorców. Projektowane
zmiany będą miały pozytywny wpływ na konkuren-
cyjność gospodarki, poprawę sytuacji i rozwój regio-
nalny. Propozycje, które ustawa wprowadza, w istot-
ny sposób ułatwią przedsiębiorcom wykonywanie
działalności gospodarczej, ich codzienną pracę, co
może także przynieść pozytywne skutki dla rynku
pracy.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Biorąc pod uwagę
powyższe argumenty, a przede wszystkim potrzeby i
problemy polskich przedsiębiorców, klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego poprze projekt ustawy o
zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodar-
czej oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
(Głos z sali: Obydwa?)
Mówię o projekcie rządowym.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Poseł Jan Kamiński:
Jeśli w projekcie PiS-u z druku nr 251 będą rze-
czy, które pomogą, na pewno należy z tego projektu
również skorzystać. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Jeszcze raz dziękuję bardzo panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Do zadania pytania zapisało się 25 osób.
(Głos z sali: Chcę się jeszcze dopisać.)
Bardzo proszę.
Ustalam czas 1,5 minuty na zadanie pytania.
Po pierwszym wystąpieniu zamknę listę.
Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Marka
Polaka, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Marek Polak:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! W art. 11 w ust. 2 rządowego projektu ustawy
widnieje zapis, który mówi (pozwolę sobie zacytować
go w całości): „Organy administracji publicznej nie
mogą odmówić przyjęcia pism i wniosków niekomplet-
nych ani żądać jakichkolwiek dokumentów, których
konieczność przedstawienia lub złożenia nie wynika
wprost z przepisu prawa”. O ile druga część zapisu
jest oczywista i zrozumiała, o tyle w niczym nie mogę
doszukać się uzasadnienia ani celowości przyjmowa-
nia niekompletnych wniosków, przy założeniu, że
termin ich rozpatrywania pozostaje w dotychczaso-
wych ramach czasowych określonych w Kodeksie
postępowania administracyjnego. To tak jakby ktoś
złożył wniosek o dowód osobisty, nie dołączając do
niego zdjęcia, i oczekiwał w odpowiednim czasie jego
rozpatrzenia. Siłą rzeczy wiadomo, że nie będzie on
pozytywnie rozpatrzony. Bardzo proszę zatem pana
ministra o wyjaśnienie tych wątpliwości. Dziękuję.
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie zada pan poseł Grzegorz Tobiszowski,
Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Grzegorz Tobiszowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Chciałbym, panie ministrze, zadać
pytanie w związku z tym, że w poprzedniej kadencji
pracowaliśmy przy projekcie związanym z zawiesze-
niem działalności, jak również wywołano temat jed-
nego okienka, który był cały czas żywy i była tylko
kwestia tego, czy będzie to w urzędzie gminy, czy
będzie to w urzędzie skarbowym. Obecnie rozwiąza-
nie klubowe Prawa i Sprawiedliwości idzie w kierun-
ku umiejscowienia jednego okienka i stworzenia tego
systemu w urzędzie skarbowym.
Chciałbym zadać pytanie: Jak pan minister oce-
nia tę propozycję? Dlaczego w projekcie rządowym
nie udało się takiego systemu stworzyć? Co było po-
wodem, że nie ma tej propozycji, chociażby alterna-
tywnej wobec projektu poselskiego związanego z
jednym okienkiem? Dziękuję bardzo.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Tomasz Piotr Nowak, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Tomasz Piotr Nowak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Już się słuchać nie da o tym jednym okienku. Panie
pośle, dwa lata o tym słucham. I nagle dzisiaj się
dowiaduję tu, z tej mównicy, że oto minister Szejnfeld
do tego projektu nie włożył jednego okienka.
(Poseł Jerzy Materna: Bo nie włożył.)
Dlaczego? Ano dlatego, że ma 21 ustaw. Ma cały
system i cały pakiet. Pan grzmiał z tej mównicy, pięk-
nie pan grzmiał. Szkoda, że nie grzmiał pan przez
dwa lata do premiera, który tutaj siedział albo tutaj
siedział.
To 21 ustaw. Wyciszam się, idę w koncyliację i idę
we współpracę, bo liczę, że będziemy mówili o gospo-
darce wspólnie, będziemy mówili o gospodarce, która
rzeczywiście pomoże przedsiębiorcom.
Ale z tymi urzędnikami coś na rzeczy jest. Z opo-
rem, który jest w ministerstwach, ażeby zmienić filo-
zofię myślenia o przedsiębiorczości i przedsiębiorcach,
coś na rzeczy jest. Trudno się jednak dziwić urzędni-
kom, skoro w poprzedniej kadencji Sejmu zasadą nu-
mer jeden było: przedsiębiorcy tak, ale to są ludożercy.
Tak to niestety wyglądało. Kary były nakładane,
przede wszystkim był system kar i represji. Tym rzą-
dziła się filozofia myślenia o przedsiębiorczości.
Póki co skończył się czas (Dzwonek), w związku z
tym będziemy rozmawiać, mam nadzieję, w komi-
sjach o konkretnych projektach pana ministra Szejn-
felda. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
(Poseł Maria Nowak: Oświadczenie się skończyło.
Pan pomylił punkty.)
(Głos z sali: Nie było pytania.)
(Poseł Tomasz Piotr Nowak: Nie zdążyłem.)
Proszę państwa, lista osób zapisanych do zadania
pytania w tym momencie została zamknięta.
Pytanie zadaje pan Tadeusz Arkit, Platforma
Obywatelska.
Proszę bardzo.
Poseł Tadeusz Arkit:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Przedsiębiorcy od lat zgłaszali postulat,
aby umożliwić im zawieszenie działalności gospodar-
czej. Wielu z nich, z różnych powodów, osobistych lub
ekonomicznych, nie może jej prowadzić czasowo, nie
chce zatem jej wyrejestrowywać.
207
Czy proponowane zapisy w tym względzie zapew-
niają, że przedsiębiorca, który zawiesi działalność
gospodarczą, nie będzie obciążany kosztami admini-
stracyjnymi, takimi jak opłacanie składek na ubez-
pieczenia społeczne i zdrowotne, uiszczanie podat-
ków, składanie miesięcznych i kwartalnych sprawoz-
dań? Takie zapisy są bardzo ważne. Wprowadzenie
ich umożliwi realne korzystanie z możliwości zawie-
szenia działalności gospodarczej.
Czy w okresie zawieszenia działalności gospodar-
czej, jeżeli właściciel będzie prowadził niezbędne
działania mające na celu podtrzymanie działalności,
na przykład uiszczanie podatku od nieruchomości
lub płacenie czynszu, nie będzie to traktowane jako
przesłanka prowadzenia działalności gospodarczej?
I druga kwestia dotycząca interpretacji prawa,
która w proponowanym projekcie jest rozszerzona na
wszystkie tzw. daniny publicznoprawne, łącznie ze
składkami na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.
Jeżeli wiążąca interpretacja prawa wydawana będzie
w trybie decyzji administracyjnej, to czy wniosko-
dawcy będzie przysługiwało prawo do odwołania od
tej decyzji? I co w sytuacji, kiedy organ w określonym
terminie nie odpowie na wniosek? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Witold Namyślak, Platforma
Obywatelska.
Poseł Witold Namyślak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Rządowy projekt nowelizacji ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej co prawda nie ogranicza liczby
przedsiębiorców mogących skorzystać z możliwości
zawieszenia działalności gospodarczej ze względu na
sposób opodatkowania przedsiębiorcy, jednakże moż-
liwość ta dotyczy tylko tych przedsiębiorców, którzy
nie zatrudniają pracowników na podstawie umowy o
pracę. Czy rozważano możliwość zniesienia tego ogra-
niczenia? Czy rozszerzenie tego przepisu na innych
przedsiębiorców, może zatrudniających członków naj-
bliższej rodziny, będzie możliwe w przyszłości?
Panie Ministrze! Art. 5 projektu ustawy wprowa-
dza zmiany w ustawie o Krajowym Rejestrze Sądo-
wym. Wdrożenie projektowanej ustawy w zakresie
skrócenia terminów rozpatrywania spraw rejestro-
wych oraz poszerzenie katalogu informacji wpisy-
wanych do rejestru sądowego wymagało będzie mo-
dyfikacji systemu informatycznego, wzmocnienia
kadrowego wydziałów Krajowego Rejestru Sądowe-
go oraz innych działań. Jakie to będą koszty dla
państwa, dla sądów? Czy środki na wyżej wymienio-
ne zmiany są zabezpieczone w budżecie państwa na
2008 r.? Dziękuję.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
208 Punkt 8. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, w związku z tym, że marszałek
Sejmu zwołał posiedzenie Prezydium Sejmu, przed
krótką przerwą głos zabiorą jeszcze dwaj posłowie:
pan poseł Stanisław Stec i pan poseł Adam Rogacki.
Później do godz. 15 będzie przerwa, do momentu gło-
sowań.
Proszę bardzo, pan poseł Stec.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Przedstawił pan diagnozę dotyczącą barier w
rozwoju gospodarczym, w której między innymi na
pierwszym miejscu postawił pan koszty pracy, choć
z tym bym się nie zgodził, bo nadal, mimo wzrostu
średniej płacy, zarabiamy średnio poniżej tysiąca
euro. Natomiast z receptą jest na razie dosyć ubogo,
jeżeli chodzi o projekt ustawy. Oczekujemy na te usta-
wy, które będą faktyczną receptą, szczególnie ustawy
podatkowe.
Dużo pan mówił o szarej strefie, i z tym się zga-
dzam, że ona po prostu ogranicza konkurencję mię-
dzy przedsiębiorstwami, ale nic pan nie powiedział o
tym, jak rząd chce tę szarą strefę ograniczać.
I jeszcze jedno pytanie: Dlaczego za wniosek o in-
terpretację chcecie utrzymać stawkę 75 zł? To jest
naprawdę drogo, można tę stawkę znacznie obniżyć.
Jedno pytanie do pana posła Maksa Kraczkow-
skiego: Dlaczego to jedno okienko ma być w urzędzie
skarbowym, a nie w urzędzie gminy? Panie pośle, jest
na przykład powiat, który się składa z 11 gmin. Dla-
czego mamy przedsiębiorcę wysyłać do powiatu, gdy
ma do tego powiatu 60–70 km? Łatwiej mu dotrzeć
do gminy. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Adam Rogacki, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Adam Rogacki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan minister
Adam Szejnfeld mówił, że dotychczas reguły dla przed-
siębiorców to był tylko kij, nie było marchewki. Tylko
że dzisiaj zamiast tej marchewki z teczki pana mini-
stra wystaje co najwyżej kawałek naci, bo marchewka,
czyli te 21 projektów, jest nadal schowana w teczce.
W dniu dzisiejszym rząd Donalda Tuska przed-
kłada projekt, który zawiera rozwiązania zapropono-
wane kilka miesięcy temu w projekcie Prawa i Spra-
wiedliwości. Szkoda, że w ramach krytyki wszelkich
działań poprzedniego rządu nie zdecydowano się na
przedłużenie funkcjonowania prac zespołu ds. dere-
gulacji powołanego przez pana premiera Jarosława
Kaczyńskiego. Ten zespół posiadał już pewien doro-
bek w zakresie identyfikacji obszarów objętych regla-
mentacją i jego praca mogłaby być wykorzystana z
pożytkiem dla polskich przedsiębiorców.
Chcę przypomnieć słowa pana ministra z począt-
ku listopada, zaraz po wyborach. Pan minister mówił
wtedy: Wyzwaniem dla ekipy przejmującej władzę
będzie to, aby nie oceniać pracy poprzedników pod
kątem tego, kto z nazwiska, imienia, przynależności
partyjnej przygotował dany projekt ustawy, ale czy
on jest dobry, czy zły.
Dzisiaj pan przewodniczący Czerwiński mówił o
odrzuceniu projektu Prawa i Sprawiedliwości, pro-
jektu, który idzie dalej, jeżeli chodzi o kwestię roz-
wiązań korzystnych dla polskich przedsiębiorców.
Dlatego chcę, z jednej strony, zaapelować do pana
ministra o przekonanie klubowych kolegów do wspól-
nej pracy nad dwoma projektami, tym dalej idącym,
dla polskich przedsiębiorców, i tym Prawa i Sprawie-
dliwości i, z drugiej strony, zapytać: Czy pan minister
jest przeciwny wprowadzeniu jednego okienka? Czy
pan minister jest przeciwny ograniczeniu kontroli
polskich przedsiębiorców? Jeśli nie, to rozumiem, że
możemy liczyć na poparcie pana ministra w tej spra-
wie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Zarządzam przerwę do godz. 15.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 14 min 50
do godz. 15 min 03)
Marszałek:
Proszę państwa, wznawiam obrady.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 8. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks spółek handlowych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jerzego Kozdronia oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 232.
Przystępujemy do głosowania.
Bardzo proszę o przygotowanie się.
Proszę państwa, głosujemy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek
handlowych, w brzmieniu proponowanym przez
Komisję Nadzwyczajną do spraw zmian w kodyfika-
cjach, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkty 9. i 10. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 405 posłów. Za odda-
no 405 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 9. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Poli-
tyki Społecznej i Rodziny o rządowym i posel-
skim projektach ustaw o uczestnictwie pracow-
ników w spółce powstałej w wyniku transgra-
nicznego połączenia się spółek.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Izabelę Mrzygłocką oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 269.
Komisja przedstawia również wniosek mniejszo-
ści, nad którym głosować będziemy w pierwszej ko-
lejności.
W jedynym wniosku mniejszości do art. 49 oraz
do art. 50 projektu ustawy wnioskodawcy proponują,
aby pracodawca nie mógł wypowiedzieć ani rozwią-
zać stosunku pracy, ani zmienić jednostronnie wa-
runków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika
będącego członkiem specjalnego zespołu negocjacyj-
nego, zespołu przedstawicielskiego albo przedstawi-
cielem pracowników w radzie nadzorczej spółki po-
wstałej w wyniku połączenia transgranicznego spół-
ek w okresie roku po wygaśnięciu mandatu bez zgo-
dy określonego w tym przepisie podmiotu.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 434 posłów. Za oddano
209 głosów, przeciw – 225, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o uczestnictwie pracowni-
ków w spółce powstałej w wyniku transgranicznego
połączenia się spółek, w brzmieniu proponowanym
przez Komisję Polityki Społecznej i Rodziny, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 435 posłów. Za odda-
no 435 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o uczestnic-
twie pracowników w spółce powstałej w wyniku
transgranicznego połączenia się spółek.
209
Powracamy do rozpatrzenia punktu 10. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o:
1) poselskim projekcie ustawy o zmianie usta-
wy o Biurze Ochrony Rządu,
2) przedstawionym przez prezydenta Rzeczy-
pospolitej Polskiej projekcie ustawy o zmianie
ustawy o Biurze Ochrony Rządu oraz ustawy
o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Woj-
skowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Central-
nego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicz-
nej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Grzegorza Dolniaka oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której zgłoszono
poprawki.
W związku z tym Sejm skierował ten projekt usta-
wy ponownie do komisji w celu ich rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 254-A.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Proszę pana posła Grzegorza Dolniaka o zabranie
głosu w celu przedstawienia dodatkowego sprawoz-
dania komisji.
Poseł Sprawozdawca
Grzegorz Dolniak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W trakcie dru-
giego czytania zostały zgłoszone 2 poprawki. Odno-
siły się one do nadania nowego brzmienia definicji
przeciętnego uposażenia funkcjonariuszy Biura
Ochrony Rządu – na wzór tego, jakie dotyczy Straży
Granicznej i Policji – z tym że skutki wynikające
z nowego brzmienia definicji przeciętnego uposażenia
są przewidziane dopiero od 1 stycznia 2009 r. Taki
zapis zawiera też jedna ze złożonych poprawek. Ko-
misja jednomyślnie poparła obie poprawki. Dziękuję.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 254.
Komisja przedstawia również poprawki, nad któ-
rymi głosować będziemy w pierwszej kolejności.
W poprawkach: 1., polegającej na dodaniu ust. 3a
w art. 90 ustawy o Biurze Ochrony Rządu, oraz 2. do
art. 3 projektu ustawy, wnioskodawcy proponują, aby
z dniem 1 stycznia 2009 r. przez przeciętne uposaże-
nie, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, rozumieć
uposażenie wraz z miesięczną równowartością na-
grody rocznej.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
210 Punkty 10. i 11. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
poprawek 1. i 2., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
W głosowaniu wzięło udział 434 posłów. Za od-
dano 434 głosy, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy
o Biurze Ochrony Rządu oraz ustawy o zaopatrze-
niu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin,
w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Administracji i Spraw Wewnętrznych, wraz z przy-
jętymi poprawkami, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 431 posłów. Za odda-
no 431 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o Biurze Ochrony Rządu oraz ustawy o za-
opatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wy-
wiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antyko-
rupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rzą-
du, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej
oraz ich rodzin.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 11. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Edu-
kacji, Nauki i Młodzieży o poselskim projekcie
ustawy o nadaniu nowej nazwy Akademii Eko-
nomicznej we Wrocławiu.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Ewę Wolak oraz przepro-
wadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 257.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o nadaniu nowej nazwy
Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, w brzmieniu
proponowanym przez Komisję Edukacji, Nauki
i Młodzieży, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 434 posłów. Za od-
dano 434 głosy, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o nadaniu
nowej nazwy Akademii Ekonomicznej im. Oskara
Langego we Wrocławiu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 20.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Infra-
struktury o poselskim projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy o radiofonii i telewizji i innych ustaw
(druki nr 151, 239 i 239-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Iwonę Śledzińską-Katarasińską.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Dzi-
siaj mijają 3 miesiące od nadania numeru druku sej-
mowego poselskiemu projektowi ustawy o zmianie
ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych
ustaw. Te 3 miesiące są dowodem na to, iż posłowie
nie tylko pracują, ale pracują ciężko i efektywnie,
podobnie zresztą jak towarzyszące im służby Kance-
larii Sejmu.
Podczas drugiego czytania tegoż projektu zgłoszo-
no 30 poprawek i 1 wniosek o odrzucenie projektu
zawartego w druku nr 239 w całości. 9 poprawek,
tj.: 1., 4., od 13. do 18. i 26., zgłosił Klub Parlamen-
tarny Platforma Obywatelska. Dotyczą one jednej
kwestii i mają charakter kompleksowy. Chodzi o odej-
ście od koncesjonowania na rzecz wpisu do rejestru
działalności zwanej rozprowadzaniem, czyli dotyczy
to przejmowania w całości i bez zmian programu
nadawcy krajowego i nadawcy zagranicznego i rów-
noczesnego jego wprowadzania do dowolnego syste-
mu odbioru.
Całościowy charakter mają również – a nawet de
facto jest to nowa wersja ustawy – poprawki: 2., 20.,
23., i 27. autorstwa klubu Lewica i Demokraci. Po-
prawki te, co trzeba podkreślić, znacznie wykraczają
poza obszar nowelizacji, a jako że zostały zgłoszone
w drugim czytaniu, były bardzo trudne do modyfi-
kacji, zmian czy podziału.
Mówię o tych 2 podstawowych zestawach popra-
wek, ponieważ one nawzajem się wykluczają. Z punk-
tu widzenia techniki legislacyjnej przyjęcie pierwsze-
go zestawu eliminuje drugi zestaw, zaś przyjęcie
drugiego zestawu de facto eliminuje cały projekt za-
warty w druku nr 151.
Platforma Obywatelska, wnioskodawca poselskie-
go projektu, zgłosiła także poprawki wykluczające
współudział walnego zgromadzenia akcjonariuszy,
czyli ministra skarbu, w procesie powoływania i od-
woływania członków rad nadzorczych i zarządów
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska
nadawców publicznych. Podobnie zmianie ma ulec
procedura powoływania prezesa Urzędu Komunika-
cji Elektronicznej. To Sejm Rzeczypospolitej, na
wniosek prezesa Rady Ministrów, dokonuje wyboru
na tę funkcję.
W poprawkach 28. i 29. doprecyzowano kwestię
zatrudniania pracowników przechodzących z Krajo-
wej Rady Radiofonii i Telewizji do UKE bądź pozo-
stających w KRRiT, a w poprawce 30., co także jest
ważne, odstąpiono od 14-dniowego vacatio legis
w odniesieniu do procedur zdobywania rekomendacji
przez potencjalnych kandydatów do Krajowej Rady
Radiofonii i Telewizji oraz procedur administracyj-
nych przygotowujących przekazanie Urzędowi Ko-
munikacji Elektronicznej części dotychczasowych
kompetencji KRRiT.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Połączone Komi-
sje: Infrastruktury oraz Kultury i Środków Przeka-
zu, na swoim posiedzeniu w dniu 12 marca zadecy-
dowały o odrzuceniu wniosku o odrzucenie projektu
ustawy, a także o odrzuceniu poprawek: 2., 20., 23.,
27., 3., 5., 6., 10. i 21., pozytywnie rekomendując po-
zostałe poprawki.
Projekt zyskał pozytywną opinię Urzędu Komitetu
Integracji Europejskiej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję, pani poseł.
Przechodzimy do głosowania.
Komisje wnoszą o uchwalenie projektu ustawy
zawartego w sprawozdaniu w druku nr 239.
Komisje w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wiają wniosek o odrzucenie projektu ustawy w cało-
ści oraz poprawki.
W pierwszej kolejności pod głosowanie poddam
wniosek o odrzucenie projektu ustawy w całości.
Komisje wnoszą o jego odrzucenie.
Przyjęcie tego wniosku spowoduje bezprzedmio-
towość wszystkich pozostałych propozycji.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie projektu ustawy w całości, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 436 posłów. Za odda-
no 162 głosy, przeciw – 269 głosów, 5 osób wstrzyma-
ło się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił.
Poprawki od 1. do 19. zgłoszone zostały do art. 1
projektu ustawy zawierającego zmianę do ustawy
o radiofonii i telewizji.
W 1. poprawce do art. 4 pkt 3 wnioskodawcy pro-
ponują, aby w rozumieniu ustawy rozprowadzaniem
było przejmowanie w całości i bez zmian programu
nadawcy krajowego lub zagranicznego, z wyjątkiem
211
programu rozpowszechnianego w sieci kablowej,
i równoczesne jego wprowadzanie do dowolnego sys-
temu odbioru.
Z tą poprawką łączą się poprawki: 4., od 13. do 18.
oraz 26.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Przyjęcie tych poprawek spowoduje bezprzedmio-
towość poprawek nr 2, 20, 23 i 27.
Do zadania pytania zapisał się pan poseł Andrzej
Walkowiak.
Panie pośle, bardzo proszę o zadanie pytania
w ciągu minuty, jeśli można, bo mamy bardzo duże
opóźnienie.
Poseł Andrzej Walkowiak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Za chwilę roz-
poczniemy głosowanie nad dwudziestoma poprawka-
mi. Jak pani przewodnicząca Katarasińska powie-
działa, trzy miesiące temu projekt ujrzał światło
dzienne i od tej pory uległ intensywnemu procesowi
pudrowania. Mówię o pudrowaniu, bowiem nie może
być tu mowy o naprawie tego, co już na początku
zostało zrobione źle.
(Poseł Stefan Niesiołowski: Pana zdaniem.)
Przez te trzy miesiące nie doczekaliśmy się sta-
nowiska rządu w tej sprawie. W związku z tym py-
tam, jakie jest stanowisko rządu i czy rząd odpowie
grupie posłów, którzy 13 marca na posiedzeniu Ko-
misji Kultury i Środków Przekazu pytali, czy rząd
nie widzi zagrożenia dla wolności słowa, które niesie
z sobą ten projekt. Mam tutaj głównie na myśli pro-
ces przesunięcia kompetencji w sprawie przyznawa-
nia koncesji z Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
a więc organu konstytucyjnego, do jednoosobowego
organu – prezesa UKE. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo dziękuję.
Do zadania pytań zapisało się jeszcze dwóch po-
słów: pan poseł Napieralski i pan poseł Wenderlich.
Jeżeli nie dostrzegę dalszych zgłoszeń, to zamknę
listę.
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Napieralski, proszę bardzo. Czas – jed-
na minuta.
(Poseł Jerzy Wenderlich: Panie marszałku, to może
teraz ja.)
Najpierw pan poseł Wenderlich, tak?
(Poseł Jerzy Wenderlich: Tak, tak.)
Proszę uprzejmie.
(Głos z sali: Już więcej nie dopisujmy.)
Lista jest już zamknięta, panie pośle.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
212 Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jerzy Wenderlich:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chcielibyśmy
zapytać o rzecz, której od ostatniego posiedzenia Ko-
misji Kultury i Środków Przekazu do dziś nie może-
my pojąć. Dlaczego przegłosowanie grupy poprawek,
które mają naturę czysto techniczną i administracyj-
ną, powoduje bezprzedmiotowość głosowań i wcze-
śniejszej debaty nad poprawkami czysto merytorycz-
nymi? Poprawki techniczno-administracyjne są au-
torstwa Platformy Obywatelskiej, a merytoryczne –
autorstwa LiD-u. Jakoś nie potrafimy dostrzec tych
powodów, z wyjątkiem jednego. Otóż pierwsze po-
prawki są autorstwa Platformy, a drugie LiD-u. Pro-
siłbym o udzielenie odpowiedzi, dlaczego nasze po-
prawki nie były w ogóle brane pod uwagę w dyskusji,
a dziś nie mogą być poddane pod głosowanie. Dlacze-
go w ten sposób, dzięki większości parlamentarnej,
są one eliminowane? (Oklaski)
Marszałek:
Panie pośle, jeśli można. Nie chcę absolutnie pod-
ważać zasadności pańskiego pytania, tylko chciał-
bym zwrócić uwagę, że jest ono trochę źle zaadreso-
wane. Jest pan członkiem komisji, która się zajmo-
wała sprawą i przedstawiała swoje stanowisko, więc
nie może to być pytanie do mnie, panie pośle.
Bardzo proszę.
Poseł Jerzy Wenderlich:
Przepraszam, rzecz jasna nie było to pytanie do
pana marszałka tylko do przedstawiciela wniosko-
dawców. Żeby rzeczywiście wytłumaczyć panu mar-
szałkowi to, czego być może pan marszałek nie wie,
to powiem, że nie głosowaliśmy za wnioskiem PiS
o odrzucenie ustawy w całości, uznając, że odbędzie
się dyskusja nad naszymi poprawkami, że będą one
oceniane merytorycznie, a nie eliminowane, śmiem
twierdzić – chyba że ktoś mnie przekona, że tak nie
było – przy zielonym stoliku.
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Rozumiem, że pytanie jest skierowane do posła
sprawozdawcy, bo tylko do niego można w tej chwili
skierować pytanie.
(Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska: Już odpo-
wiadam.)
Pani poseł, mam propozycję. Pytanie zada jeszcze
pan poseł Napieralski, a potem odpowie pani łącznie.
Bardzo proszę.
Poseł Grzegorz Napieralski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Także mam py-
tanie do pani przewodniczącej, poseł sprawozdawcy.
Dlaczego podczas prac komisji nad naszymi popraw-
kami, kiedy Lewica i Demokraci zgłaszali bardzo
rozsądne, programowe i merytoryczne poprawki do-
tyczące licencji programowej i funkcjonowania me-
diów publicznych, postąpiliście w ten sposób, że tak
naprawdę jednym ruchem, podniesieniem ręki zli-
kwidowaliście, po pierwsze, możliwość debaty nad
tymi poprawkami, nad tym, jak mają wyglądać me-
dia publiczne, telewizja i radio. Po drugie, w sposób
antydemokratyczny, moim zdaniem, zakneblowali-
ście nam usta. W żadnym momencie nie mogliśmy
zadawać pytań i zaprezentować swoich poprawek. Za
chwilę na tej sali zagłosujemy za blokiem poprawek
i nasze poprawki, jako blok, również odpadają, cho-
ciaż są bardzo dobrze przygotowane. Opinia publicz-
na dowie się o tym, że tak naprawdę chcecie tylko
zmienić prezesa telewizji. Pytanie tylko, na jakiego.
Z legitymacją Platformy Obywatelskiej? Tylko na
tym wam zależy, tylko o to chodzi. (Gwar na sali,
dzwonek)
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Grzegorz, wybory
masz dopiero w czerwcu.)
To było pierwsze pytanie. Drugie, panie marszał-
ku, jest bardzo krótkie. (Gwar na sali)
(Poseł Wojciech Olejniczak: Pytał o legitymację,
panowie.)
(Poseł Grzegorz Dolniak: Legitymacja jest prze-
szkodą.)
Marszałek:
Proszę państwa, proszę o spokój.
Pana posła proszę o skrócenie swojego pytania,
bo czas już minął.
Poseł Grzegorz Napieralski:
Już skracam. Mam drugie pytanie. W bloku po-
prawek, chociaż ciężko jest dyskutować nad blokiem
poprawek, jest wprowadzony zapis o podmiocie roz-
prowadzającym, który nie jest ani nadawcą, ani ope-
ratorem. Czy słuszne jest wprowadzanie takiego
zapisu? Czy nie zepsuje to ładu medialnego w Polsce?
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę, głos ma pani poseł sprawozdawca.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Tryb rozpatrywania poprawek został zaproponowa-
ny na posiedzeniu połączonych komisji przez Biuro
Legislacyjne. Na wniosek jednego z posłów LiD
przedstawiciele Biura Legislacyjnego powtórzyli
swoją propozycję, mówiąc kolejno, co oznacza takie
a nie inne głosowanie. Nie padło żadne słowo sprze-
ciwu i nikt nie podjął dyskusji z tą interpretacją
Biura Legislacyjnego, więc rozumiem, że dzisiejsze
sprawozdanie jest konsekwencją stanowiska Biura
Legislacyjnego.
Natomiast, jeżeli chodzi o kwestię poprawek me-
rytorycznych, chciałabym powiedzieć, że stanowią
one zwartą i spójną koncepcję. W związku z tym prze-
krojowe potraktowanie nowelizacji tej ustawy z ko-
nieczności wybiega poza obszar nowelizacji. Przecież
są tu zmiany art. 21, czyli zadań telewizji jako nadaw-
cy publicznego, jest likwidacja samodzielnych spółek
regionalnych radia publicznego i przekształcenie ich
w oddziały, jest także propozycja odpisywania kwot
płaconych z racji abonamentu w rocznym zeznaniu
podatkowym PIT. To wszystko nie było przedmio-
tem proponowanej przez wnioskodawców noweliza-
cji. Więc gdyby te zmiany... Poprawka zaś jest inte-
gralna, jedna, mówi o tym wszystkim naraz. Gdyby
więc wprowadzać te zmiany w trakcie drugiego czy-
tania, to wtedy – zdaniem także Biura Legislacyj-
nego – nie zostałaby dochowana procedura trzech
czytań, bo de facto ta poprawka jest całkowicie nową
ustawą. W tej decyzji nie ma zatem żadnej oceny
merytorycznej, bo decyzja wynika z wymogów legi-
slacyjnych i była ona decyzją Biura Legislacyjnego.
Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Grzegorz Napieralski: Panie marszałku,
czy można?)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Panie pośle, w związku z tym, że nie było żadne-
go… Państwo się znają na tyle blisko, że pewnie
wszystko sobie wyjaśnią. (Oklaski)
Proszę państwa, przystępujemy zatem do głoso-
wania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek: 1., 4. oraz od 13. do 18. i 26., zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 439 posłów. Za odda-
no 394 głosy, przeciw – 45 głosów, nikt nie wstrzymał
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
W 3. poprawce wnioskodawcy proponują utrzy-
mać w obowiązującym brzmieniu art. 5 ustawy no-
welizowanej stanowiący, że tworzy się Krajową Radę
213
Radiofonii i Telewizji jako organ państwowy właści-
wy w sprawach radiofonii i telewizji.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 3.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 437 posłów. Za odda-
no 160 głosów, przeciw – 277, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Poprawkę 4. już rozpatrzyliśmy.
W 5. poprawce do art. 7 ust. 1 ustawy nowelizo-
wanej wnioskodawcy proponują, aby w skład krajo-
wej rady wchodziło 5 członków powoływanych: dwóch
przez Sejm, jeden przez Senat oraz dwóch przez pre-
zydenta.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 5.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 439 posłów. Za odda-
no 166 głosów, przeciw – 273, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawkach 6. oraz 10. wnioskodawcy propo-
nują, aby utrzymać w obowiązującym brzmieniu art.
27 i 28 ustawy nowelizowanej dotyczące sposobu po-
woływaniu członków zarządów spółek oraz rad nad-
zorczych jednostek publicznej radiofonii i telewizji.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich odrzucenie.
Przyjęcie tych poprawek spowoduje bezprzedmio-
towość poprawek nr: 7, 8, 9, 11 i 12.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 6. i 10., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 439 posłów. Za odda-
no 163 głosy, przeciw – 276 głosów, nikt nie wstrzy-
mał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W poprawkach 7. do art. 27 ust. 2 oraz 11. do art.
28 ust. 1 ustawy nowelizowanej wnioskodawcy pro-
ponują m.in., aby członków zarządu oraz członków
rady nadzorczej powoływała krajowa rada, a nie, jak
proponowała komisja, walne zgromadzenie akcjona-
riuszy.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
poprawek 7. i 11., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
214 Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 438 posłów. Za odda-
no 389 głosów, przeciw – 47, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
W 8. poprawce do art. 27 ust. 5 oraz do art. 28
ust. 1b ustawy nowelizowanej wnioskodawcy propo-
nują zmianę redakcyjną.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 8.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 433 posłów. Za odda-
no 425 głosów, przeciw – 6, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawkach 9. do art. 27 ust. 6 oraz 12. do
art. 28 ust. 1c wnioskodawcy proponują, aby regula-
miny konkursów dla członków zarządu oraz dla
członków rady nadzorczej ustanawiała krajowa rada
bez porozumienia z ministrem właściwym do spraw
skarbu państwa.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 9. i 12., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 434 posłów. Za odda-
no 434 głosy, nikt nie był przeciw, nikt nie wstrzymał
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
Poprawki od 10. do 18. już rozpatrzyliśmy.
W 19. poprawce do art. 53 ust. 1 ustawy noweli-
zowanej wnioskodawcy proponują, aby przepis doty-
czył także obowiązku zawartego w ust. 7 w art. 16a
ustawy.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 19.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 434 posłów. Za odda-
no 233 głosy, przeciw – 201 głosów, nikt nie wstrzy-
mał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawkę 20. już rozpatrzyliśmy.
Poprawki 21. i 22. zgłoszono do art. 2 projektu
ustawy zawierającego zmiany do ustawy Prawo tele-
komunikacyjne.
W 21. poprawce do art. 190 ust. 4 ustawy noweli-
zowanej wnioskodawcy proponują, aby prezesa Urzę-
du Komunikacji Elektronicznej powoływał i odwoły-
wał Sejm Rzeczypospolitej Polskiej za zgodą Senatu,
a nie, jak proponuje komisja, prezes Rady Mini-
strów.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przyjęcie tej poprawki spowoduje bezprzedmioto-
wość poprawki nr 22.
Do zadania pytania zgłosił się pan poseł Napie-
ralski.
Jeżeli są dalsze zgłoszenia... Bardzo proszę, pan
poseł Karski.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
W związku z tym uznajemy, że listę mamy za-
mkniętą.
Pan poseł Napieralski, jedna minuta na zadanie
pytania.
Poseł Grzegorz Napieralski:
Dziękuję.
Panie marszałku, mam pytanie do pani przewod-
niczącej, poseł sprawozdawcy. Otóż pytanie jest na-
stępujące. Zanim zadam pytanie. Pani przewodniczą-
ca przed chwilą wypowiadała się na temat mojego
pytania, ale nie zrozumiała naszej intencji. Otóż je-
żeli nowelizujemy ustawę i chcielibyśmy, żeby media
publiczne były prawdziwie publiczne, to warto było
spojrzeć na nasze merytoryczne poprawki, bo wasze
poprawki, oprócz tego, że zmieniają tylko regulacje,
są po to, aby zmienić jednego prezesa na drugiego,
tylko o to wam chodzi. (Oklaski) Dlatego nasze po-
prawki stały się absolutnie bezprzedmiotowe, bo mó-
wiły o misji, mówiły o licencji programowej itd. Mam
pytanie dotyczące poprawki. Cóż się teraz zmienia,
pani przewodnicząca, jeżeli mówiliśmy o odpolitycz-
nieniu, kiedy to znowu szefa Urzędu Komunikacji
Elektronicznej będzie odwoływał Sejm Rzeczypospo-
litej, za zgodą Senatu, a nie, jak proponujemy, prezes
Rady Ministrów, proszę powiedzieć, bo tu jest wiele
niejasności? Przecież wszędzie się wkrada polityka
i robicie mały zamęt, a nigdzie nie mówicie nic
wprost. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan poseł Karski, też jedna minuta na zadanie
pytania.
Poseł Karol Karski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie
łączne dotyczące poprawek 21. i 22., bo tak naprawdę
ono się sprowadza do kwestii tożsamej. W tej Izbie
słyszeliśmy wiele rewolucyjnych twierdzeń, które
padały pierwszy raz, m.in. że można zmienić konsty-
tucyjne fakty raz już dokonane, np. zmienić uchwałę
o trybie ratyfikacji traktatu z Lizbony. Mam więc
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Karol Karski
pytanie: czy po dokonaniu wyboru przez Sejm, na
wniosek prezesa Rady Ministrów, Sejm będzie mógł
to zmienić, podejmując odwrotną uchwałę? (Oklaski)
(Głos z sali: Pan reżyser Kurski.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł sprawozdawca.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Przepisy te są wprowadzone, ponieważ Unia Eu-
ropejska zaskarżyła Polskę za niewykonywanie po-
stanowień unijnych i niezabezpieczenie niezależności
prezesa UKE. W tej chwili w tej nowelizacji, po pierw-
sze, jest przywołana pięcioletnia kadencja prezesa,
która mija się kadencyjnie z kadencją rządu, i jest
pięć powodów, dla których prezes może być odwołany.
Według opinii Urzędu Komitetu Integracji Europej-
skiej te poprawki, te zmiany całkowicie gwarantują
niezależność organu regulacyjnego, jakim jest Urząd
Komunikacji Elektronicznej i jego prezes. To jest
zmiana, to jest istota tych poprawek i byliśmy zobo-
wiązani to wykonać i chcieliśmy tak właśnie umiej-
scowić ten urząd. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 21.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 437 posłów. Za oddano
165 głosów, przeciw – 234, wstrzymało się 38 posłów.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 22. poprawce do art. 190 ust. 4 ustawy noweli-
zowanej wnioskodawcy proponują, aby prezesa Urzę-
du Komunikacji Elektronicznej powoływał Sejm na
wniosek prezesa Rady Ministrów.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Pan poseł Karski chce zadać pytanie?
Czy są inne zgłoszenia?
Pan poseł Napieralski, pan poseł Kurski.
Nie widzę dalszych zgłoszeń.
Zamykam listę.
Po jednej minucie.
Bardzo proszę.
215
Poseł Karol Karski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie
o to, kto będzie odwoływał prezesa Urzędu Komuni-
kacji Elektronicznej, ponieważ w ustawie Prawo te-
lekomunikacyjne wskazane są przypadki, w których
prezesa można odwołać na zasadzie actus contrarius,
ale to powinno być wskazane wprost. Jeśli tego nie
przesądzamy, to jest pytanie, np. czy Sejm bez wnio-
sku premiera będzie mógł, czy Sejm na wniosek pre-
miera, czy faktycznie będzie to organ nieodwoływal-
ny, mimo wskazania przesłanek odwołania, ale nie-
wskazania podmiotu odwołującego go? Jednocześnie
mam pytanie, ponieważ ustawa Prawo telekomuni-
kacyjne wskazuje możliwości odwołania prezesa,
m.in. za naruszenie prawa telekomunikacyjnego. Czy
prezes będzie mógł zostać odwołany za naruszenie
ustawy o radiofonii i telewizji, bo tutaj widzę podsta-
wową lukę? (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan poseł Napieralski.
(Poseł Jerzy Wenderlich: A reżyser?)
(Poseł Wojciech Olejniczak: Reżyser!)
Poseł Grzegorz Napieralski:
Panie Marszałku! Pani Przewodnicząca! Proszę
odpowiedzieć na pytanie: jaką większością głosów
Sejm wybiera prezesa UKE? Proszę też powiedzieć,
czy odwołanie następuje tylko i wyłącznie na wniosek
premiera, czy też ktoś inny może odwołać? Proszę
odpowiedzieć, pani przewodnicząca, czy należy do-
mniemywać, że organ powołujący także odwołuje
pana prezesa, panią bądź pana, UKE? Takie trzy
pytania, panie marszałku.
Marszałek:
Dziękuję.
Pan poseł Kurski.
Poseł Jacek Kurski:
Panie Marszałku! Chciałbym zapytać panią prze-
wodniczącą, co ma wspólnego z demokracją regulacja
polegająca na tym, że oto w myśl tej poprawki szef
Urzędu Komunikacji Elektronicznej będzie tak na-
prawdę człowiekiem premiera, bo na jego wniosek
będzie powoływany przez Sejm? W świetle innych
ustaleń tej ustawy do Urzędu Komunikacji Elektro-
nicznej przejdzie przydział tzw. częstotliwości oraz
koncesji. Co ma wspólnego z demokracją sytuacja,
w której szefowie mediów prywatnych będą de facto
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
216 Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jacek Kurski
klientami pana premiera Donalda Tuska, szefa wła-
dzy wykonawczej, bo to od dobrego humoru pana
premiera Donalda Tuska będzie zależało przyznawa-
nie koncesji oraz częstotliwości? Co ma wspólnego
z demokracją sytuacja, w której mają państwo władzę
pierwszą, bo macie większość w Sejmie; mają pań-
stwo władzę drugą, bo macie władzę wykonawczą,
rząd; kontrolujecie medialnie bądź kadrowo władzę
trzecią, bo macie olbrzymi wpływ na sądy i trybuna-
ły, a teraz jeszcze przejmujecie władzę czwartą, czyli
media – i publiczne, i prywatne? (Poruszenie na sali)
Czy wam nie wstyd? (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł sprawozdawca.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Odpowiadam panu posłowi Karskiemu. Rozważa-
liśmy to podczas połączonego posiedzenia komisji,
eksperci uznali, że odwołuje ten, kto powołuje. Nie-
mniej uznaliśmy, że przedyskutujemy ten problem
z Senatem, ponieważ rzeczywiście... (Wesołość na
sali) To jest takie śmieszne? (Gwar na sali) Wolała-
bym, żeby w Senacie się z Sejmu nie śmiali, ale skoro
tak chcecie, to nic na to nie poradzę.
(Poseł Aleksandra Natalli-Świat: Wydawałoby
się, że ustawę najpierw należy skończyć, a potem po-
syłać ją dalej.)
Odpowiadam. Jest pięć powodów: jest rażące na-
ruszenie ustawy, jest prawomocne skazanie za prze-
stępstwo, jest zakaz zajmowania kierowniczych sta-
nowisk lub pełnienia funkcji związanych ze szczegól-
ną odpowiedzialnością w organach państwa, czyli
jest po prostu procedura stosowana przy tego typu
urzędach.
Teraz pytanie o to, jaką większością kto i jak bę-
dzie powoływał.
(Poseł Tadeusz Cymański: Kto?)
Otóż jeżeli Sejm powołuje, a jeśli mnie pamięć nie
myli, w tej chwili w regulaminie Sejmu, bo nie było
takiej praktyki, nie ma tego zapisu, to oczywiście
musi zapaść decyzja, jak ten zapis zostanie wprowa-
dzony do regulaminu Sejmu. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 22.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 433 posłów. Za oddano
230 głosów, przeciw – 196, wstrzymało się 7 osób.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawkę 23. już rozpatrzyliśmy.
W 24. poprawce do art. 5 ust. 2, art. 7, art. 11 ust.
1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1–4, a także do art. 12 ust. 2
wnioskodawcy proponują zmiany o charakterze legi-
slacyjnym.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Zamiana z panem marszałkiem. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jarosław Kalinowski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 24.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 434 posłów. Za głoso-
wało 391, przeciw – 43, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 25. poprawce do art. 6 ust. 1 oraz polegającej
na nadaniu nowego brzmienia ust. 2 wnioskodawcy
proponują m.in., aby obowiązki i uprawnienia Krajo-
wej Rady Radiofonii i Telewizji lub przewodniczącego
Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jako strony
w sprawach, w których w dniu wejścia w życie ustawy
przysługuje lub została wniesiona skarga do sądu
administracyjnego lub odwołanie do Sądu Okręgo-
wego w Warszawie – Sądu Gospodarczego, przejmo-
wał prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 25.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 436 posłów. Za głosowało 229, przeciw
207, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawki 26. i 27. już rozpatrzyliśmy.
W poprawkach: 28. do art. 12 ust. 3 oraz 29. do
art. 13 ust. 2 projektu ustawy wnioskodawcy propo-
nują zmiany w przepisach przejściowych odnoszących
się do stosunków pracy z pracownikami Biura Kra-
jowej Rady Radiofonii i Telewizji.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 28. i 29., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 437 posłów. Za głosowało 234, przeciw
– 202, 1 poseł się wstrzymał.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
W 30. poprawce wnioskodawcy proponują, aby
art. 15 stanowił, że ustawa wchodzi w życie po upły-
wie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 4
lit. a, art. 3, art. 7 i art. 11 ust. 3, które wchodzą
w życie z dniem ogłoszenia.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 30.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Głosowało 437 posłów. Za – 229, przeciw – 208,
nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Pan poseł Józef Zych, pytanie.
Bardzo proszę.
Poseł Józef Zych:
Tak jest, panie marszałku, pytanie.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pan poseł Kar-
ski zadał pani poseł sprawozdawcy pytanie, w jakim
trybie będą odwoływane osoby, o których mówi się,
że powołuje je Sejm na wniosek prezesa Rady Mini-
strów. Odpowiedź ogólna była prawidłowa – organ,
który powołuje. Ale mam pytanie do pani poseł spra-
wozdawcy, czy eksperci, na których się pani powoła-
ła, wzięli pod uwagę także orzeczenie Trybunału
Konstytucyjnego w tej sprawie? Przypomnę, że za
pana prezydenta Wałęsy powstał problem odwołania
pana przewodniczącego Markiewicza. Wtedy sprawą
zajmował się Trybunał Konstytucyjny, który roz-
strzygnął tak, jak pani powiedziała, ale jednocześnie
zwrócił uwagę na konieczność dokładnego uregulo-
wania, tak jak powiedział pan poseł Karski. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie i panowie posłowie, czy przed ostatecznym
głosowaniem ktoś z państwa posłów chciałby jeszcze
zadać pytanie?
Pan poseł Napieralski…
(Poseł Paweł Kowal: Jeszcze ja, panie marszałku.)
Pan jest zapisany.
Nie widzę więcej zgłoszeń. Zamykam listę. (Gwar
na sali)
Pan poseł Kowal, bardzo proszę.
Poseł Paweł Kowal:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jesteśmy w takiej
sytuacji, że pierwszy raz w wolnej Polsce de facto
obserwujemy koniec mediów publicznych… (Weso-
łość, poruszenie na sali)
217
(Poseł Tomasz Kulesza: Rozum ci odjęło? Czy na
sali jest lekarz?)
…a emocje klubów opozycyjnych, na czele z emo-
cjami posła Palikota, są najlepszym dowodem, że na
to pytanie trzeba dzisiaj udzielić odpowiedzi.
(Poseł Paweł Graś: Nie emocje, tylko wesołość.)
(Gwar na sali)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Proszę o ciszę.
Będzie orędzie.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie i panowie posłowie, proszę o zachowanie
spokoju, ciszy. Szybciej dobrniemy do ostatecznego
głosowania. (Wesołość na sali)
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Paweł Kowal:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jest taki moment,
kiedy stoimy przed decyzją szalenie ważną. Bywało
rozmaicie, krytykowano, chwalono. (Dzwonek) Ale
dzisiaj wszystko będzie już w rękach urzędników
podległych premierowi. Pani poseł przewodnicząca
stoi dzisiaj na czele tego konduktu, który prowadzi
do ostatniego momentu media publiczne. Chciałbym
całkiem poważnie zapytać, wysłuchać publicznej wy-
powiedzi, jakich to pozytywnych skutków spodziewa
się pani przewodnicząca po tej zmianie, kiedy Rada
Radiofonii i Telewizji stanie się już w gruncie rzeczy
instytucją, która nie ma nic do powiedzenia? (Gwar
na sali)
I drugie pytanie, na które nie uzyskaliśmy odpo-
wiedzi, mimo że zadawaliśmy jest właściwie w każ-
dym momencie prac nad tą ustawą. Kto konkretnie
– bo kilkakrotnie mówiono, że eksperci – stoi za taką
nowelizacją? Myślę, że dzisiaj, przed tym głosowa-
niem, Polacy zasługują na to…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle…
Poseł Paweł Kowal:
…żeby im powiedzieć, cóż to za eksperci. Dzięku-
ję, panie marszałku. (Oklaski)
(Poseł Tadeusz Cymański: Brawo.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pan poseł Jacek Kurski.
(Głosy z sali: Reżyser, reżyser…)
(Poseł Julia Pitera: Twórca.)
(Poseł Grzegorz Dolniak: Środowisko twórców.)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
218 Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jacek Kurski:
Dziękuję, panie marszałku, i proszę o doliczenie
mi tego czasu, który teraz tracimy na te pokrzykiwa-
nia. (Poruszenie na sali)
Czy mogę zacząć? Minuta – start. (Gwar na sali)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie i panowie posłowie, bardzo proszę o zacho-
wanie powagi…
(Poseł Stefan Niesiołowski: Ale to jest trudne.)
…i umożliwienie panu posłowi Kurskiemu zada-
nie pytania.
(Poseł Grzegorz Dolniak: Mobilizujemy się bar-
dzo.) (Poruszenie na sali)
Panie i panowie posłowie…
Poseł Jacek Kurski:
Dziękuję bardzo. Mam nadzieję, że ta minuta się
teraz zaczyna.
Jak państwo widzieli, jak zauważyła opinia pu-
bliczna, klub Prawa i Sprawiedliwości w dosyć zre-
zygnowany sposób przyglądał się temu zamachowi
na media publiczne… (Wesołość, poruszenie na sali)
Nie zabieraliśmy specjalnie głosu w tej debacie, wi-
dząc, że wszystko jest przesądzone. Tak jak państwo
chcą zniszczyć abonament radiowy i telewizyjny, tak
samo państwo zawłaszczają mediami publicznymi,
podporządkowując wkrótce prywatne premierowi.
(Poseł Mirosław Michał Drzewiecki: A kto jest
dyrektorem?)
Ale jest jedno pytanie, które chciałbym zadać oso-
biście pani posłance Katarasińskiej, bo ono stawia
w pewnym symbolicznym świetle całą sytuację. Za-
pomniałem zadać pani to pytanie, kiedy gdy spotka-
liśmy się w programie pana Tomasza Lisa. Czy praw-
dą jest, że jest pani oddelegowaną i urlopowaną na
czas pełnienia mandatu pracownicą koncernu me-
dialnego Agora SA? (Poruszenie na sali, oklaski)
Koncernu medialnego Agora SA, który jest aktyw-
nym graczem na rynku mediów elektronicznych, jest
współwłaścicielem TOK FM, dziesiątków innych sta-
cji. Jak wiemy, z afery Rywina wynika, że był aktyw-
nym uczestnikiem starań o zakup jednej z najwięk-
szych stacji, Polsat SA.
W związku z tym pytanie drugie. Jak się pani
czuje w sytuacji, w której jest pani pracownikiem…
(Poseł Krystyna Skowrońska: Nie jest.)
…prywatnych mediów elektronicznych, a jedno-
cześnie w przebraniu przewodniczącej Komisji Kul-
tury i Środków Przekazu…
(Poseł Stefan Niesiołowski: W jakim przebraniu?)
(Wesołość na sali, oklaski)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Czas minął, panie
marszałku, ile naród może słuchać takich bzdur?)
...lansuje pani ustawę, która prowadzi do oczywiste-
go upadku i zniszczenia mediów publicznych. Jak
pani się z tym czuje? (Oklaski)
(Poseł Waldy Dzikowski: No, nareszcie.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Grzegorz Napieralski, Lewica i Demo-
kraci.
Poseł Grzegorz Napieralski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
pani przewodniczącej. Otóż dwa lata temu, kiedy
w tym parlamencie miała miejsce podobna sytuacja,
chodziło o nowelizację ustawy, Platforma Obywatel-
ska również atakowała Prawo i Sprawiedliwość za
jakość dokonywanych zmian w Krajowej Radzie Ra-
diofonii i Telewizji, a później w mediach publicznych.
Dzisiaj robicie identycznie to samo, tylko za pomocą
innych zapisów. Mam pytanie: Dlaczego podczas tej
dyskusji nie rozmawialiśmy o tym, że media publicz-
ne powinny być przekaźnikiem wiarygodnych infor-
macji, przekaźnikiem, który szerzyłby bardzo dobrą,
świetną edukację?
(Poseł Krystyna Skowrońska: Mówimy.)
Dlaczego w tej nowelizacji nie mówimy o tym, aby
media publiczne dopuszczały, czy były gwarantem
dostępu do jak najszerszej informacji, nie mówimy
o audycjach i ich jakości? Dlaczego w ogóle nie chcie-
liście wziąć tego pod uwagę? To znajdowało się
w naszych poprawkach. I co najważniejsze, dlaczego
w końcu, szanowni państwo, nie chcieliście przy oka-
zji tej nowelizacji rozmawiać o mediach publicznych
jako o podmiocie, który gwarantuje wszystkim lu-
dziom w Polsce, których nie stać na płatne media cy-
frowe, którzy nie kupią sobie satelity ani innych płat-
nych kanałów, dostęp do informacji, edukacji, dobrej
rozrywki, dlaczego o tym nie chcieliście rozmawiać?
Dlaczego nie chcieliście rozmawiać o środkach, które
będą przekazywane na media publiczne, aby mogły się
rozwijać i normalnie funkcjonować na rynku medial-
nym? Proszę powiedzieć, dlaczego. (Oklaski)
(Poseł Janusz Palikot: Urbański musi odejść.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze sprawozdawca komisji pani poseł
Śledzińska-Katarasińska.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Na-
wiązując do pytania pana posła Zycha, to właśnie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska
dlatego, że zasada wydaje się prosta, ale pojawiły się
takie wątpliwości, pozwoliłam sobie powiedzieć, że
będziemy jeszcze drążyli temat w Senacie. Gdyby to
był koniec procesu legislacyjnego, to rozumiem, że
można byłoby się niepokoić. Ale sądzę, że nie, eksper-
ci, którzy pracowali z komisją, uznali, że ten zapis
jest naprawdę wystarczający. (Poruszenie na sali)
(Poseł Elżbieta Kruk: Jacy eksperci?)
Odpowiem pani poseł Elżbiecie Kruk. Ci, których
widziała pani codziennie na posiedzeniu, jeśli oczy-
wiście była pani obecna. (Oklaski)
(Poseł Elżbieta Kruk: Nazwiska!)
Rozumiem, że pani koledzy nie, ale pani pracowała
w tej podkomisji i nawet czasem pani przychodziła.
(Poseł Maria Nowak: Zacięła się płyta.)
Panie pośle, konkludując, uznano, że jest to zapis
wystarczający. Pozostał jakiś lekki niepokój i być
może trzeba będzie tę kwestię doprecyzować.
Panu posłowi Kowalowi chciałabym odpowiedzieć,
że gdybym się nawet bardzo starała i tak nie udałby
mi się numer, który pan wykonał w grudniu 2005 r.
I pan o tym wie. (Oklaski)
(Poseł Mirosław Michał Drzewiecki: Hańba.)
Gdybym się nawet bardzo starała, nie zdołałabym
w nocy przeprowadzić ustawy przy pomocy własnego
– wówczas – marszałka Sejmu. (Oklaski)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Przy zgaszonych
światłach.)
Z moją podkomisją pracowało sześciu ekspertów
– z pańską ani jeden. (Oklaski) Moja podkomisja dys-
ponowała sześcioma ekspertyzami – pańska ani jed-
ną. (Poruszenie na sali, oklaski)
(Poseł Cezary Grabarczyk: Hańba!)
(Poseł Tomasz Kulesza: Hańba!)
Pańska podkomisja i pańska większość sejmowa,
Prawo i Sprawiedliwość, Liga Polskich Rodzin i Sa-
moobrona, doprowadziły do przerwania funkcjono-
wania konstytucyjnego organu. Teraz tak kochacie
krajową radę, a wówczas wam nie przeszkadzało, że
przez trzy tygodnie nie funkcjonowała w ogóle. (Po-
ruszenie na sali, oklaski)
(Poseł Tadeusz Cymański: Ale do rzeczy!)
Pan poseł Cymański może sobie palcem machać
na własną żonę, bo ją utrzymuje. Na mnie proszę
palcem nie machać! (Poruszenie na sali, oklaski) To
tyle. (Dzwonek)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wysoka Izbo! Zwracam się do wszystkich stron
o zachowanie powagi, bo w takiej atmosferze napraw-
dę trudno nad czymkolwiek poważnie pracować. Ape-
luję do posłów, aby z ław poselskich nie komentowa-
li wypowiedzi posła sprawozdawcy.
Natomiast panią poseł proszę, o koncentrowanie
się na odpowiedziach na pytania.
Bardzo proszę, pani poseł.
219
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Powiedziałabym tak, jakie pytanie, taka odpo-
wiedź. (Oklaski) Chętnie odpowiadałabym na pyta-
nia do posła sprawozdawcy, ale, niestety, państwo
posłowie z Prawa i Sprawiedliwości mylą funkcje
sprawozdawcy, osoby prywatnej i przewodniczącej
komisji.
(Poseł Janusz Palikot: Prokuratora i sędziego.)
Jestem dobrze wychowana i jak mnie pytają, to
odpowiadam. (Poruszenie na sali, dzwonek)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Cymański, pewnie pan nie wie, ale
to, że pan stoi, sprawia, że pańska postawa w tej
chwili wywołuje takie hałasy. Bardzo proszę o za-
jęcie miejsca.
(Posłowi Tadeuszowi Cymańskiemu przy próbie
zapięcia marynarki urywa się guzik)
(Poseł Janusz Palikot: Guzik z pętelką.)
Pani poseł, bardzo proszę kontynuować odpowie-
dzi na zadane pytania.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Ostatni wątek podniesiony przez pana posła Ko-
wala.
(Poseł Anna Paluch: Jaki ostatni?)
Po kolei, w ustawie o mediach publicznych jest
tylko to, że aby nimi zarządzać, trzeba przejść jawny
i otwarty konkurs. (Poruszenie na sali)
(Poseł Krzysztof Putra: Przetarg.)
Wiem, że to bardzo śmieszne, bo do tej pory trze-
ba było znać panią Elżbietę Kruk. (Wesołość na sali,
oklaski)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Siadaj.)
(Poseł Mirosław Michał Drzewiecki: Do boksu!)
(Dzwonek)
Będzie mnie bił?
Poseł Jarosław Kaczyński:
To, co pani tu robi, to jest, proszę państwa, jeden
wielki skandal.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wysoka Izbo! Przewodniczący Jarosław Kaczyń-
ski zwrócił się do mnie o to, żebym nie dopuszczał do
takich sytuacji. Natomiast ja mam apel do…
(Poseł Krzysztof Putra: Tak, ale arogancja spra-
wozdawcy sięga zenitu.)
Chwileczkę! Mam apel, panie marszałku, do
wszystkich przewodniczących klubów o to, żeby ze-
chcieli wpłynąć na swoje kluby, aby tej sprawy i de-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
220 Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
baty nie traktować w taki sposób, jak przed chwilą.
Naprawdę jeden i drugi klub, zarówno z prawej stro-
ny, jak i ze środka sali, zachowywały się podobnie.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Zachowujecie się jak
kibole.)
Apeluję o powagę i po raz kolejny proszę panią
poseł jako posła sprawozdawcę o kontynuowanie od-
powiedzi na zadane pytania.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panie marszałku, mam problem. Chciałabym od-
powiadać na pytania i staram się to robić bardzo
dokładnie, ale nie jest moją winą, że nie zadano py-
tań posłowi sprawozdawcy.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł, pytania były zadane, natomiast jeżeli
pani uważa, że nie, to proszę kończyć swoją wypo-
wiedź. (Poruszenie na sali)
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Panu Kurskiem odpowiem, ponieważ to nie jest
żadna tajemnica i w ogóle nie widzę powodu, żeby nie
odpowiadać. Nie wiem, ile tu jest osób, które przyszły
do Sejmu z bezrobocia, ale jeśli ktoś przyszedł z ja-
kiejkolwiek pracy, to zgodnie z ustawą o wykonywa-
niu mandatu posła i senatora w tej pracy bierze urlop
bezpłatny i sprawuje mandat posła. (Gwar na sali)
Nie znam, nie śledzę państwa życiorysów. Od 17 lat,
od pierwszych wyborów...
(Głos z sali: Od 1968?)
Urodziłam się troszkę wcześniej, więc jak pan woli.
(Poseł Elżbieta Kruk: Czy to był 1968 r.?)
Nie, to był 1971 r. (Poruszenie na sali) Czy mam
odpowiadać na pytania pani poseł Kruk?
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł, od początku pani wypowiedzi staram
się panią prosić, żeby pani koncentrowała się na odpo-
wiedziach na pytania, nic innego nie robię. (Oklaski)
A Wysoką Izbę i wszystkie kluby proszę o zacho-
wanie powagi, niepodejmowanie dyskusji ani niepo-
lemizowanie z ław poselskich.
Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Proszę więc zajrzeć na strony internetowe i będzie
pan wiedział, panie pośle Kurski, czy gdzieś pracuję,
czy nie.
(Poseł Jacek Kurski: Ale ja pytam…)
Panu Napieralskiemu (Gwar na sali) powiem tak:
wie pan, panie pośle, że będzie ustawa o nadawcach
publicznych i to wszystko, o czym pan mówi, musi
być w tej ustawie, bo całkiem się z panem zgadzamy,
jeśli chodzi o wagę tematu. Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Grzegorz Napieralski: Ale to wszystko tam
jest, pani przewodnicząca.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan marszałek Józef Zych, jak rozumiem, w try-
bie sprostowania.
Poseł Józef Zych:
Wysoki Sejmie! Decyduję się na sprostowanie
w interesie nas wszystkich, całej Izby. Pani poseł,
zostałem...
(Głos z sali: Ale co będziesz prostował?)
…źle zrozumiany, mnie nie chodziło o to, że Senat
ewentualnie rozpatrzy, tylko o to, że jak tworzymy
przepisy, są eksperci i komisja, to powinniśmy wy-
chodzić z projektem, który jest precyzyjny, trybunał
jednoznacznie to określił. (Oklaski)
I jeszcze jedno, proszę państwa. Zauważyłem
w czasie trzeciego czytania drugą rzeczą, z którą nie
mogę się pogodzić. Nie może być tak, że komisja roz-
strzyga o tym, czy jakieś poprawki, zgłaszane akurat
przez LiD, są zgodne z samą ustawą nowelizującą.
Mieliśmy przykłady na to, że jedna poprawka to była
cała ustawa. Jeżeli jest logiczny związek przyczyno-
wy, nie można mówić, że to jest zbyt obszerne, dale-
kie i nie można tego rozpatrywać. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
W jakim trybie, panie pośle? Panie pośle, w jakim
trybie? Proszę zwrócić się do mnie, panie pośle!
(Poseł Tadeusz Cymański: Sprostowanie.)
Wprawdzie pańskie nazwisko padło z trybuny,
również przeze mnie zostało wypowiedziane, ale
w zupełnie innym trybie, jak pan wie. Nie brał pan
udziału w tej debacie, nie zabierał pan w niej głosu i
nie może pan skorzystać z formuły sprostowania.
(Poseł Krystyna Skowrońska: Nie ma trybu!)
Nie, nie. (Poruszenie na sali) Panie pośle, przywo-
łuję pana do porządku. (Wesołość na sali)
Mnie również przykro.
(Poseł Tadeusz Cymański: Z ławy sejmowej powie-
działem: do rzeczy.)
Nie, nie, panie pośle, bardzo pana szanuję, ale
proszę na miejsce.
W jakim trybie, panie pośle? (Gwar na sali) Panie
pośle, w jakim trybie?
(Poseł Ludwik Dorn: Wniosku.)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Kto jak kto, ale pan marszałek wie, że wniosku
jako wniosku nie ma. Jakiego wniosku?
(Poseł Ludwik Dorn: Pewnego apelu do pana mar-
szałka.)
Panie marszałku, przepraszam, mikrofon jest wy-
łączony. Nie, nie.
Poseł Ludwik Dorn:
Panie marszałku, apeluję do pana, ażeby pan mar-
szałek uznał, że poseł Cymański brał udział w debacie
poprzez zachowania pozawerbalne, na co zwróciła
uwagę pani posłanka Katarasińska. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie marszałku, panie pośle, przywołuję pana
do porządku, proszę zająć miejsce.
Pan poseł Kurski.
(Poseł Jacek Kurski: Nie otrzymałem odpowiedzi
na pytanie…)
Nie, nie ma takiego trybu, naprawdę. (Gwar na
sali) Nie ma takiego trybu, może pan w formule spro-
stowania.
(Poseł Jacek Kurski: No to w formule sprosto-
wania.)
Pan poseł Kurski w trybie sprostowania.
Tylko proszę bardzo, panie pośle, trzymać się tego
trybu.
Poseł Jacek Kurski:
Dziękuję.
Chciałbym sprostować, że pani przewodnicząca
Katarasińska, być może nie rozumiejąc mojego pyta-
nia, nie udzieliła na nie odpowiedzi. (Oklaski) Zada-
łem pani konkretne pytanie, a pani mnie odesłała do
Internetu.
(Poseł Paweł Graś: Można brata spytać. Brat wie.)
Apeluję do pani, żeby miała pani odwagę cywilną
i stanęła przed Sejmem i całą Polską...
(Poseł Paweł Graś: Gdzie brat pracuje?)
…i odpowiedziała na pytanie: Czy prawdą jest, że
przez cały czas pracy....
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle...
Poseł Jacek Kurski:
…nad ustawą, która prowadzi do niszczenia me-
diów publicznych, była pani urlopowaną pracownicz-
ką prywatnego koncernu Agora SA? (Oklaski)
221
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Kurski!
Wysoka Izbo, panie pośle Kurski, oczywiście ro-
zumiem, że odpowiedź mogła nie przypaść panu do
gustu. (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Odpowiedzi nie było.)
Nie, odpowiedź była udzielona, pani poseł Kata-
rasińska na to pytanie odpowiedziała. Rozumiem, że
pan może nie być usatysfakcjonowany, jednak odpo-
wiedź na to pytanie padła.
(Poseł Grzegorz Napieralski: Panie marszałku…)
Szanowni państwo, wyczerpaliśmy listę posłów
zadających pytanie… (Gwar na sali)
Sprostowanie?
Bardzo proszę, poseł Napieralski w trybie spro-
stowania.
Poseł Grzegorz Napieralski:
Dziękuję.
Pani przewodnicząca, chciałbym sprostować. Nic
mi nie wiadomo o jakiejkolwiek ustawie, projekcie
ustawy, założeniach do jakiejkolwiek ustawy, o której
pani przewodnicząca przed chwilą mówiła. Cieszę się
bardzo, że pani się zgadza z argumentami, które były
zawarte w moich pytaniach. Jeżeli pani się z tym
zgadza i teraz kiwa głową, to proszę tylko powiedzieć,
dlaczego w takim razie nie przyjęła pani wraz z ko-
misją naszych poprawek.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle, to już jest przekroczenie formuły
sprostowania.
Poseł Grzegorz Napieralski:
Wszystko było ujęte, a pani tego absolutnie nie
chciała. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Napieralski, to już jest przekroczenie
formuły sprostowania.
Poseł Grzegorz Napieralski:
Ostatnie zdanie, panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pierwszą część oczywiście można uznać za sprosto-
wanie, ale teraz pan przeszedł do kolejnych pytań. Nie
mogę na to pozwolić. Proszę zająć miejsce. (Oklaski)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
222 Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Wysoka Izbo! Przystępujemy do głosowania nad
całością projektu ustawy.
W jakim trybie, panie pośle? (Gwar na sali) Panie
pośle, w jakim trybie?
(Poseł Przemysław Gosiewski: Panie marszałku…)
Panie przewodniczący Gosiewski, pytam pana:
W jakim trybie?
(Poseł Przemysław Gosiewski: Formalnym.)
No to od razu trzeba było tak powiedzieć.
Proszę bardzo.
Poseł Przemysław Gosiewski:
Panie Marszałku! Wnoszę o przerwę, zwołanie
Konwentu Seniorów i zakończenie tej żenującej sytu-
acji, która ma miejsce na sali. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Chwileczkę, panie pośle.
Poseł Przemysław Gosiewski:
Pani poseł Śledzińska-Katarasińska zamiast wy-
pełniać rolę sprawozdawcy ustawy, obrażała posłów.
Przemawiała w sposób, który u wielu posłów wywo-
ływał wrażenie, że pani poseł nie panuje nad swoimi
emocjami.
Sądzę, panie marszałku, że w tej sytuacji pan
marszałek ma jednak obowiązek reagowania na prze-
kroczenie norm, które dotyczą posła sprawozdawcy.
W związku z tym, że pan marszałek nie reagował,
wnoszę o przerwę i zwołanie Konwentu Seniorów.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wysoka Izbo! Wniosek został sformułowany, ale
był on oparty na zarzucie kierowanym do prowadzą-
cego marszałka, że pani poseł nie wywiązywała się
w sposób należyty ze swoich obowiązków czy prze-
kroczyła dobry obyczaj. No więc odpowiem, że nie
stwierdziłem, że przekroczyła dobry obyczaj (Poru-
szenie na sali, oklaski), natomiast niewątpliwie został
on przekroczony – z całym szacunkiem – przez panie
i panów posłów, którzy reagowali zarówno z jednej,
jak i drugiej strony w sposób, jaki mogło obserwować
całe społeczeństwo. Nad tym trzeba ubolewać.
(Poseł Tadeusz Cymański: A wypowiedź o mojej
rodzinie? To było w porządku?)
(Poseł Paweł Graś: Cymańskiemu aż się guzik
urwał.)
Chwileczkę.
Panie pośle Gosiewski, panie przewodniczący, nie
mam w tej chwili kontaktu z marszałkiem Komorow-
skim. Z tego, co mi wiadomo, w tej chwili jest poza
Sejmem, wykonuje funkcje państwowe i nie mogę
w tej chwili ani ogłosić przerwy, ani zwołać Konwen-
tu Seniorów.
W związku z tym przystępujemy do głosowania
nad całością projektu ustawy. (Oklaski)
Słucham?
Poseł Przemysław Gosiewski:
Panie Marszałku! Rozumiem, że nie uzurpuje pan
sobie prawa do miejsca, na którym pan siedzi, korzy-
sta z upoważnienia marszałka Sejmu i w tym mo-
mencie może się pan odwołać do uprawnień marszał-
ka. Jeżeli pan marszałek twierdzi (Gwar na sali,
oklaski), że nie ma w tym momencie kompetencji
marszałka Sejmu do prowadzenia obrad, to rozu-
miem, że pan jest uzurpatorem na miejscu, na któ-
rym pan siedzi.
(Poseł Paweł Graś: To jest robienie cyrku z Sejmu.)
Jeżeli pan prowadzi obrady, korzysta pan… (Po-
ruszenie na sali)
Ale proszę się uspokoić.
Mam taką prośbę, panie marszałku, żeby zgodnie
z regulaminem Sejmu…
(Poseł Janusz Palikot: Schodź stamtąd.)
Chwileczkę, panie pośle Palikot, może pan jeszcze
głośniej krzyczeć...
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Gosiewski…
Poseł Przemysław Gosiewski:
…ale to nie zmieni sytuacji.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Gosiewski, w jakim trybie pan w tej
chwili zabiera głos?
Poseł Przemysław Gosiewski:
Zamierzam…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Nie udzieliłem panu głosu.
Poseł Przemysław Gosiewski:
Panie…
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkty 20. i 16. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Gosiewski, nie udzieliłem panu głosu.
(Oklaski)
Poseł Przemysław Gosiewski:
Po prostu proszę o zwołanie Konwentu Seniorów,
panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wysoka Izbo! Zwołanie Konwentu Seniorów jest
wyłączną kompetencją marszałka Sejmu, marszałka
Komorowskiego, bo on jest marszałkiem Sejmu, pro-
szę o tym pamiętać. Sytuacja wygląda tak, że w tej
chwili nie mogę się z nim w tej sprawie skontakto-
wać. Natomiast zarzut, który został postawiony przez
przewodniczącego Gosiewskiego, jak rozumiem,
w imieniu klubu Prawa i Sprawiedliwości, dotyczący
przebiegu głosowania, uważam, że może być rozpa-
trzony na posiedzeniu Konwentu, ale w późniejszym
terminie. Jeżeli natomiast są tego typu uwagi, mogą
być one niewątpliwie kierowane, zgodnie z regulami-
nem, do Komisji Etyki Poselskiej i takie działania
proszę podjąć. (Oklaski)
W tym momencie nie ogłaszam przerwy ani nie
zwołuję Konwentu, bo nie mam takiej kompetencji
jako wicemarszałek prowadzący w tej chwili obrady.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o radio-
fonii i telewizji i innych ustaw, w brzmieniu propo-
nowanym przez Komisję Kultury i Środków Przekazu
oraz Komisję Infrastruktury, wraz z przyjętymi
poprawkami, zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
(Poseł Wojciech Olejniczak: Zabraknie wam.)
Kto wstrzymał się od głosu?
Głosowało 437 posłów. Za głosowało 231 posłów,
przeciw – 163, wstrzymało się 43 posłów.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych
ustaw. (Oklaski)
Powracamy do rozpatrzenia punktu 16. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ad-
ministracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komi-
sji Finansów Publicznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie
Celnej.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Krystynę Skowrońską
oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów.
Jeżeli Sejm nie odrzuci poprawki Senatu bezwzględ-
ną większością głosów, uważa się ją za przyjętą.
223
Głosować będziemy nad wnioskiem o odrzucenie
poprawki Senatu.
W poprawce 1. do art. 61 ustawy o Służbie Celnej
Senat proponuje m.in. dodać ust. 2a stanowiący, że
funkcjonariusza celnego, na jego wniosek, przywraca
się do służby w przypadku umorzenia postępowania
karnego z powodu niepopełnienia przestępstwa lub
przestępstwa skarbowego lub braku ustawowych
znamion czynu zabronionego lub uniewinnienia pra-
womocnym wyrokiem sądu, jeżeli zwolnienie ze służ-
by nastąpiło na podstawie art. 26 pkt 13.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 430 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 216. Za głosował 1 poseł, przeciw – 429, nikt
się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W poprawce 2. do art. 2 ust. 1 ustawy nowelizu-
jącej Senat proponuje zmianę redakcyjną.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za głosował 1 poseł, prze-
ciw – 424, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 3. do art. 2 ustawy nowelizującej Se-
nat proponuje dodać ust. 3 stanowiący, że przepis art.
70 ust. 1a ustawy wymienionej w art. 1 ma zastoso-
wanie również do postępowań dyscyplinarnych wsz-
czętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 425 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 213. Za głosowało 2 posłów, przeciw – 422,
1 poseł wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 17. po-
rządku dziennego: Głosowania nad poprawkami
Senatu do ustawy o zasadach uznawania kwali-
fikacji zawodowych nabytych w państwach człon-
kowskich Unii Europejskiej (druki nr 214 i 237).
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
224 Punkty 17. i 18. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Na poprzednim posiedzeniu Sejm wysłuchał spra-
wozdania komisji przedstawionego przez panią poseł
Teresę Wargocką oraz przeprowadził dyskusję.
Przystępujemy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
W poprawce 1. do art. 2 ust. 1 pkt 19 Senat pro-
ponuje, aby z definicji „doświadczenia zawodowego”
skreślić sformułowanie „równoznaczny z praktyką
zawodową”.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 1.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 424 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 213. Za nikt nie głosował, przeciw – 423 po-
słów, 1 poseł wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 2. do art. 7 Senat proponuje, aby zda-
nie drugie w ust. 2 stanowiło, że w przypadku stwier-
dzenia braków formalnych, właściwy organ wzywa
do uzupełnienia wniosku w terminie przez siebie
wskazanym pod rygorem pozostawienia wniosku bez
rozpatrzenia.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 420 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 211. Nikt nie głosował za, przeciw głosowało
420 posłów, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 3. do art. 9 ust. 2 Senat proponuje,
aby tłumaczenie na język polski nie było wymagane
w przypadku dokumentów potwierdzających również
obywatelstwo oraz nazwę państwa wnioskodawcy.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 421 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 211. Za głosowało 2 posłów, 419 przeciw, nikt
się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawkach: 4., 5. i 7. Senat proponuje zmiany
o charakterze redakcyjnym.
Nad tymi poprawkami będziemy głosować łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 4., 5. i 7., zechce podnieść rękę i
nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 427 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 214. Nikt nie głosował za, przeciw głosowało
427 posłów, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W poprawce 6. do art. 25 ust. 1 w dodawanym
zdaniu Senat proponuje, aby minister właściwy do
spraw szkolnictwa wyższego mógł wyznaczać pra-
cownika z obsługującego go urzędu do pełnienia
funkcji koordynatora.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 426 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 214. Nikt nie głosował za, przeciw – 426, nikt
się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 18.
porządku dziennego: Głosowania nad popraw-
kami Senatu do ustawy o zmianie ustawy
o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na teryto-
rium Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych
innych ustaw (druki nr 209 i 238).
Na poprzednim posiedzeniu Sejm wysłuchał spra-
wozdania komisji przedstawionego przez pana posła
Edwarda Siarkę oraz przeprowadził dyskusję.
Przystępujemy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Poprawki od 1. do 18. Senat zgłosił do art. 1 usta-
wy zawierającego zmiany do ustawy o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospo-
litej Polskiej.
W poprawce 1. do art. 13 ust. 4 pkt 1 Senat pro-
ponuje, aby prześladowanie mogło polegać m.in. na
użyciu przemocy fizycznej lub psychicznej.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkt 18. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto wstrzymał się od głosu?
Głosowało 410 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 206. Nikt nie głosował za, przeciw – 410, nikt
się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 2. do art. 13 ust. 4 pkt 5 Senat pro-
ponuje, aby prześladowanie mogło polegać między
innymi na ukaraniu z powodu odmowy odbycia służ-
by wojskowej podczas konfliktu.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 420, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawka 3. Senatu do art. 14 ust. 2 i 3 ma cha-
rakter redakcyjny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 421 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 211. Nikt nie głosował za, przeciw – 421, nikt
się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawce 4. do art. 19 ust. 2 i art. 20 ust. 2
Senat proponuje, aby odmawiać nadania statusu
uchodźcy oraz udzielenia ochrony uzupełniającej cu-
dzoziemcowi, wobec którego istnieją poważne pod-
stawy, aby sądzić, że podżegał albo w inny sposób
brał udział w popełnianiu zbrodni lub określonych
czynów.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 420, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
225
W poprawce 5. do art. 19 ust. 3 Senat proponuje,
aby cudzoziemcowi, który złożył kolejny wniosek
o nadanie statusu uchodźcy, można było także odmó-
wić nadania tego statusu, jeżeli obawa przed prześla-
dowaniem była oparta na okolicznościach, które ce-
lowo wytworzył po ostatniej odmowie nadania statu-
su uchodźcy.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 427, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawce 6. do art. 21 ust. 1 pkt 2 Senat pro-
ponuje, aby cudzoziemca pozbawić statusu uchodź-
cy, jeżeli po nadaniu tego statusu właściwy organ
stwierdził m.in., że cudzoziemiec, utraciwszy oby-
watelstwo kraju pochodzenia, ponownie dobrowol-
nie je przyjął.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 424, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm przyjął poprawkę Senatu.
W poprawce 7. do art. 26 ust. 4 i 5 Senat proponu-
je, aby termin, o którym mowa w tym przepisie, prze-
dłużyć do 7 dni.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
7. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 424, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawka 8. Senatu do art. 30 ust. 2 ma charak-
ter redakcyjny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
8. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
226 Punkt 18. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie głosował za, 425
posłów było przeciw, 1 poseł wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawkach 9. i 17. Senat proponuje m.in. do-
dać przepisy regulujące sposób postępowania w spra-
wie wstrzymania wykonania decyzji o wydaleniu.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 9. i 17., zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. 1 poseł głosował za, przeciw
– 425, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W poprawkach 10. i 13. Senat proponuje, aby jed-
ną z przyczyn złożenia wniosku o nadanie statusu
uchodźcy były m.in. okoliczności związane z ryzy-
kiem doznania poważnej krzywdy.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 10. i 13., zechce podnieść rękę i
nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Za głosował 1 poseł, prze-
ciw – 426, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W poprawce 11. do art. 34 ust. 2 pkt 1 Senat pro-
ponuje, aby przesłuchiwać wnioskodawcę, którym
jest małoletni bez opieki, również w przypadku, gdy
jego wniosek o nadanie statusu uchodźcy jest oczy-
wiście bezzasadny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
11. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za – 1 poseł, przeciw – 424,
nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawce 12. do art. 58 ust. 2 Senat proponuje
zmianę odesłania.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
12. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 212. Za nikt nie głosował, prze-
ciw – 422, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawkę 13. Senatu już rozpatrzyliśmy.
W poprawkach: 14. do art. 74 ust. 2 oraz 15. do
art. 75 ust. 1, 4 i 5 oraz polegającej na skreśleniu ust.
2 Senat proponuje, aby przepisy te odnosiły się do
cudzoziemca.
Proponuję, aby Sejm nad tymi poprawkami gło-
sował łącznie.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Komisja wnosi o przyjęcie tych poprawek.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 14. i 15., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Za głosował 1 poseł, prze-
ciw – 420, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W poprawce 16. do art. 80 ust. 2 Senat proponuje,
aby do ewidencji mieszkańców ośrodka wpisywać
dane osobowe cudzoziemca zawarte w zaświadczeniu
tożsamości oraz jego płeć.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
16. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 425, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawkę 17. Senatu już rozpatrzyliśmy.
Poprawka 18. Senatu do art. 119 ma charakter
redakcyjny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 18.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 209. Za głosował 1 poseł, prze-
ciw – 414, wstrzymał się 1 poseł.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawkę 19. Senat zgłosił do art. 10 ustawy za-
wierającego zmiany do ustawy o promocji zatrudnie-
nia i instytucjach rynku pracy.
Poprawka 19. Senatu do art. 2 ust. 1 pkt 2 ma
charakter redakcyjny.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkty 18. i 19. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
19. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 424, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawka 20. Senatu do art. 20 ust. 1 ustawy no-
welizującej ma charakter redakcyjny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
20. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 418 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 210. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 418, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 19.
porządku dziennego: Głosowania nad popraw-
kami Senatu do ustawy o zmianie ustawy o ra-
chunkowości (druki nr 213 i 255).
Na poprzednim posiedzeniu Sejm wysłuchał spra-
wozdania komisji przedstawionego przez panią poseł
Bożenę Szydłowską oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Poprawki: 1.–10. Senat zgłosił do art. 1 zawiera-
jącego zmiany do ustawy o rachunkowości.
W 1. poprawce do art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje zmianę o charakterze re-
dakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 420, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 2. poprawce do art. 76a ust. 2 ustawy noweli-
zowanej Senat proponuje, aby zdaniu końcowemu
nadać brzmienie: „na zasadach i w sposób określony
w przepisach o doradztwie podatkowym”, a nie, jak
uchwalił Sejm, „w zakresie określonym odrębnymi
przepisami”.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
227
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213 posłów. Za głosowało 423,
przeciw – 2, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W poprawkach: 3., 4. i 8. Senat proponuje m.in.,
aby certyfikat księgowy oraz duplikat certyfikatu
księgowego wydawane były na wniosek podmiotów
określonych w tym przepisie oraz aby minister wła-
ściwy do spraw finansów publicznych określił
w drodze rozporządzenia również wzór wniosku
składanego przez osoby ubiegające się o wydanie
certyfikatu księgowego oraz składanego przez osoby
ubiegające się o wydawanie duplikatów certyfikatów
księgowych.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 3., 4. i 8., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie głosował za, prze-
ciw – 424, 1 poseł wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W 5. poprawce do art. 76f ust. 6 ustawy nowelizo-
wanej Senat proponuje, aby w przypadku odwołania
albo śmierci członka lub sekretarza komisji minister
właściwy do spraw finansów publicznych powoływał
w jego miejsce odpowiednio nowego członka lub se-
kretarza komisji.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Za głosował 1 poseł, prze-
ciw – 420, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawkach: 6. i 9. Senat proponuję zmianę
o charakterze redakcyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 6. i 9., zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
228 Punkt 19. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Głosowało 418 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 210. Nikt nie głosował za, przeciw – 418, nikt
się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W 7. poprawce do art. 76g ust. 3 ustawy noweli-
zowanej Senat proponuje, aby osoba posiadająca cer-
tyfikat księgowy miała obowiązek zgłoszenia zmiany
danych, o których mowa w tym przepisie, ministrowi
do spraw finansów publicznych, prowadzącemu wy-
kaz osób, które uzyskały certyfikat księgowy.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
7. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 423 posłów. Większość bezwzględna –
212. Za głosowało 416, przeciw – 6, 1 się wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
Poprawki 8. i 9. już rozpatrzyliśmy.
W 10. poprawce do art. 79 pkt 7 oraz polegającej
na skreśleniu art. 80a ustawy nowelizowanej Senat
proponuje zmianę o charakterze legislacyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
10. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 423 posłów. Większość bezwzględna –
212. Nikt nie głosował za, przeciw – 422, wstrzymał
się 1 poseł.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki od 11. do 17. Senat zgłosił do ustawy
nowelizującej.
W 11. poprawce do art. 2 ustawy nowelizującej
w dodawanych ust. 1a i 1b Senat proponuje, aby na
podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 81
ust. 2 pkt 5 ustawy o rachunkowości:
— osoby, które złożą wnioski o zakwalifikowanie
do egzaminu do dnia 30 września 2008 r., były kwa-
lifikowane do egzaminu i przystąpiły do niego oraz
— aby w sprawach dotyczących zasad i trybu prze-
prowadzenia egzaminu oraz wydawania certyfikatów
księgowych w odniesieniu do tych osób stosować te
przepisy.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 11.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 416 posłów. Większość bezwzględna –
209. Nikt nie głosował za, przeciw – 416, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 12. poprawce do art. 2 ust. 3 ustawy nowelizu-
jącej Senat proponuje zmianę o charakterze redak-
cyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
12. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 417 posłów. Większość
bezwzględna – 209. Nikt nie głosował za, przeciw –
416, 1 poseł się wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawkach od 13. do 16. Senat proponuje
zmiany o charakterze redakcyjno-legislacyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu od 13. do 16., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 423 posłów. Większość bezwzględna –
212. Nikt nie głosował za, przeciw – 421, 2 się wstrzy-
mało.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W 17. poprawce do art. 6 ustawy nowelizującej
Senat proponuje w nowym brzmieniu pkt 2, aby wy-
mienione w nim przepisy weszły w życie z 14-dnio-
wym vacatio legis.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
17. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 422 posłów. Większość bezwzględna –
212. 1 poseł głosował za, 421 – przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 13. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu
w sprawach dotyczących pomocy publicznej oraz
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Stanisława Steca i prze-
prowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 277.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Punkty 13. i 15. porządku dziennego – głosowanie.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o po-
stępowaniu w sprawach dotyczących pomocy pu-
blicznej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokal-
nych, w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Rolnictwa i Rozwoju Wsi, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 423 posłów. Za głoso-
wało 420, przeciw – 3, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących po-
mocy publicznej oraz ustawy o podatkach i opłatach
lokalnych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 15. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Edu-
kacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Spraw
Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy
o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypo-
spolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej
Niemiec w sprawie założenia polsko-niemieckiej
Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta
w Warszawie, sporządzonej w Warszawie dnia
1 września 2005 r.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jana Kuriatę oraz przepro-
wadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisje wnoszą o uchwalenie projektu ustawy
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku nr 196.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o ratyfikacji Umowy
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem
Republiki Federalnej Niemiec w sprawie założenia
polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im.
Willy’ego Brandta w Warszawie, sporządzonej
w Warszawie dnia 1 września 2005 r., w brzmieniu
przedłożenia zawartego w druku nr 196, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 417 posłów. Za głoso-
wało 414, przeciw – 1 poseł, 2 posłów wstrzymało się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o ratyfika-
cji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a Rządem Republiki Federalnej Niemiec w sprawie
założenia polsko-niemieckiej Szkoły Spotkań i Dia-
logu im. Willy’ego Brandta w Warszawie, sporządzo-
nej w Warszawie dnia 1 września 2005 r.
Na tym zakończyliśmy głosowania.
229
Powracamy do rozpatrzenia punktów 21. i 22.
porządku dziennego:
21. Pierwsze czytanie rządowego projektu
ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalno-
ści gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych
ustaw.
22. Pierwsze czytanie poselskiego projektu
ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej oraz o zmianie innych ustaw.
Sejm wysłuchał uzasadnień obu projektów ustaw
oraz oświadczeń w imieniu klubów.
Obecnie kontynuujemy zadawanie pytań.
Proszę o zadanie pytania pana posła Kazimierza
Gwiazdowskiego. (Gwar na sali)
Proszę chwilę poczekać, panie pośle.
Panie i panowie posłowie, ogłaszam dwie minuty
przerwy technicznej.
Bardzo proszę o przemieszczenie się.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 16 min 58
do godz. 17)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Przystępujemy do pytań.
Bardzo proszę, poseł Kazimierz Gwiazdowski,
Prawo i Sprawiedliwość.
Przypominam, że 1,5 minuty jest na zadanie
pytanie.
Lista posłów pytających jest zamknięta.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Kazimierz Gwiazdowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy projekto-
wane przepisy zmierzają do tego, aby umożliwić przed-
siębiorcom zawieszenie przez nich działalności gospo-
darczej. Moim zdaniem, ażeby ten cel osiągnąć, nale-
ży dokonać szeregu zmian w innych przepisach.
W związku z tym chciałbym zadać pytanie: Jakie
rząd zamierza dodatkowo zaproponować zmiany
w przepisach, ażeby przedsiębiorca, który zawiesił
swą działalność, mógł spokojnie przetrwać ten okres
zawieszenia?
Czy przedsiębiorca, który zawiesi wykonywanie
działalności, będzie zobowiązany do uiszczania po-
datku od nieruchomości według stawek dotyczących
działalności gospodarczej, czy też według takich
stawek jak dla pozostałych nieruchomości? Jak bę-
dzie to ujmowane w kosztach uzyskania przychodu
w przypadku rozliczania podatku dochodowego?
Jeżeli chodzi o zniesienie sankcji, jakie grożą
przedsiębiorcy za brak oznaczenia siedziby i miejsca
wykonywania działalności, oraz sankcji za niewyko-
nanie obowiązku pisemnego wskazania osoby upo-
ważnionej do reprezentowania przedsiębiorcy w trak-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
230 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Kazimierz Gwiazdowski
cie kontroli, to chciałbym zapytać, jakie są powody
zniesienia tych sankcji.
Zgodnie z szacunkami ZUS, jeżeli omawiana
ustawa wejdzie w życie, nastąpi zwiększenie liczby
dni zasiłków chorobowych osób wykonujących dzia-
łalność gospodarczą o 10 tys. w skali roku, co spowo-
duje wzrost wydatków z funduszu chorobowego
o kwotę 300 tys. zł rocznie. Chciałbym zapytać, skąd
wzięły się te kwoty i jaka była podstawa ich oblicze-
nia. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Głos zabierze poseł Sławomir Kopyciński, Lewica
i Demokraci.
Poseł Sławomir Kopyciński:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Moje pytania dotyczą również instytucji zawieszenia
działalności gospodarczej.
Pytanie pierwsze: Czy w okresie zawieszenia
przedsiębiorca, który nie odprowadza składek na
ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, chorobowe, wy-
padkowe, bo w projekcie ustawy przewidujemy taką
możliwość, nie odprowadza również zaliczek na po-
datek dochodowy, bo de facto działalności nie prowa-
dzi i nie ma dochodów, będzie mógł się zarejestrować
jako bezrobotny?
I pytanie drugie: Co z podatkiem od nierucho-
mości w trakcie zawieszenia? Czy przedsiębiorca
w okresie zawieszenia będzie musiał opłacać poda-
tek od nieruchomości według stawek przewidzia-
nych dla nieruchomości użytkowanych w celach
gospodarczych, czy też w trakcie okresu zawieszenia
obowiązywać go będą stawki podstawowe? Wydawa-
łoby się, że jednak w okresie nieprowadzenia tej
działalności powinien płacić składkę podstawową.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W pro-
jektowanej ustawie m.in. w dodanych art. 27a i 27b
rząd proponuje zapis, że zawieszenie wykonywania
działalności gospodarczej oraz wznowienie wykony-
wania działalności gospodarczej następuje na wnio-
sek przedsiębiorcy złożony na piśmie właściwemu
organowi ewidencyjnemu lub właściwemu sądowi
rejestrowemu. Zgodnie z oceną skutków regulacji
przewiduje się wzmocnienie kadrowe Krajowego Re-
jestru Sądowego, gdzie planuje się 50 etatów referen-
darskich, na co przewiduje się środki z budżetu.
W związku z tym chciałbym zapytać: Jeżeli przewi-
duje się wzrost wydatków z budżetu państwa zwią-
zany z działalnością Krajowego Rejestru Sądowego,
to dlaczego nie mówi się nic o ewentualnym wzroście
kosztów dla budżetów gmin związanych z prowadze-
niem ewidencji działalności gospodarczej? Jaki bę-
dzie ten wzrost? Czy rząd zamierza ten wzrost zre-
kompensować? Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Adam Gawęda, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Adam Gawęda:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej,
uchwalona w 2004 r., w trzecim roku jej funkcjono-
wania po dokonaniu ocen i weryfikacji wymaga prze-
prowadzenia zmian i nowelizacji. Klub Parlamentar-
ny Prawo i Sprawiedliwość, widząc taką potrzebę,
złożył swój projekt jeszcze w listopadzie ubiegłego
roku. Proponowana nowelizacja tej ustawy pozwala
na oczyszczenie jej z przepisów ograniczających swo-
bodę działalności, a także stwarza możliwość wpro-
wadzenia poprawnych regulacji obrotu gospodarcze-
go. Rodzą się zatem pytania: Dlaczego w projekcie
rządowym nie znalazło się wprowadzenie Centralnej
Informacji o Działalności Gospodarczej, która umoż-
liwi proste i czytelne zasady dostępu do informacji
i gromadzenia tych informacji o przedsiębiorcach,
o podmiotach gospodarczych?
Pytanie drugie: Dlaczego nie dokonano zasad-
niczego uściślenia i skonkretyzowania przepisów
o kontroli działalności przedsiębiorcy? Wprowadzo-
ne ustawowe ograniczenie celu kontroli sprowadza-
łoby się do sprawdzenia, czy przedsiębiorcy wywią-
zują się ze swoich obowiązków, oraz nie narusza-
łoby normalnego funkcjonowania kontrolowanego
podmiotu gospodarczego.
Dlaczego propozycje zmian przedstawione przez
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość, które
zdaniem wielu ekspertów są zdecydowanie korzyst-
niejsze dla przedsiębiorców, nie zostały ujęte w projek-
cie rządu pana Donalda Tuska, a przedstawiciel Plat-
formy Obywatelskiej, zapraszając do współpracy nad
tym projektem, w tym samym momencie wnioskuje
o jego odrzucenie? (Dzwonek) Dziękuję bardzo.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Grzegorz Janik, Prawo i Sprawiedliwość.
Nie ma.
W takim razie pan poseł Marek Krząkała, Plat-
forma Obywatelska.
Poseł Marek Krząkała:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rządowy projekt
ustawy po nieudolnych wysiłkach poprzedniej ekipy
rządzącej jest właściwym krokiem w celu ułatwienia
prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, na
które od dawna czekają przedsiębiorcy. Mam jednak-
że do pana ministra następujące pytania:
Jak przedstawiał się będzie szczegółowy harmo-
nogram prac nad pakietem dla przedsiębiorców?
Coraz więcej polskich firm przenosi działalność
gospodarczą za granicę ze względu na lepsze warun-
ki do prowadzenia biznesu i mniejsze bariery prawne
czy biurokratyczne. Jaka jest skala migracji polskich
przedsiębiorstw? W których krajach jest najwięcej
zarejestrowanych polskich firm?
Czy nie byłoby zasadne stworzenie tylko jednego,
kompleksowego kodeksu przedsiębiorców w miejsce
aktualnie obowiązujących ustaw: o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej, o działalności gospodarczej,
Prawo działalności gospodarczej, który to kodeks
regulowałby wszystkie kwestie zawarte w powyż-
szych ustawach i ujednoliciłby tym samym status
prawny przedsiębiorcy w Polsce?
I jeszcze jedno: w lipcu wejdzie w życie noweliza-
cja ustawy o ZUS autorstwa PiS, w myśl której przed-
siębiorcy zatrudniający powyżej 5 pracowników zmu-
szeni będą kupić podpis elektroniczny. To koszt ok.
500 zł. Czy nie lepiej w miejsce obligatoryjnego prze-
pisu pozostawić swobodę wyboru pracodawcom, usu-
wając zbędną barierę – zwłaszcza tym, którzy zatrud-
niają tylko kilka osób? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Omawiane projekty ustaw o zmianie ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej mają niewąt-
pliwie na celu ułatwienie, zgodnie z prawem, prowa-
dzenia działalności gospodarczej, a w konsekwencji
mogą stanowić czynnik pobudzający wzrost gospo-
darczy. Jedna ze zmian dotyczy zawieszenia działal-
ności gospodarczej. Moje wątpliwości dotyczą projek-
231
tu rządowego, stąd pytanie do pana ministra. Z ja-
kich przesłanek wynika zapis co do maksymalnego
okresu, na jaki przedsiębiorca może zawiesić działal-
ność gospodarczą? Przecież możemy sobie wyobrazić
sytuację, zdarzenia losowe lub inne trwające dłużej
niż 24 miesiące, o których jest mowa zresztą w pro-
jekcie Prawa i Sprawiedliwości. Mówił o tym również
pan poseł Bogdan Lis, który wymieniał sytuacje
związane z wyborami do Sejmu, do Senatu; można
przytoczyć również tutaj wybory do organów samo-
rządowych.
Drugie moje pytanie dotyczy kontroli. Dlaczego
przedsiębiorca, który zgłosił zawieszenie prowadze-
nia działalności gospodarczej, ma być poddawany
kontroli na takich samych zasadach, jak w przypad-
ku przedsiębiorców wykonujących działalność gospo-
darczą? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Janusz Cichoń, Platforma Obywatelska.
Poseł Janusz Cichoń:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoki Sejmie! Chciałbym wrócić do rankingów,
o których mówił pan minister dzisiaj wcześniej. Tak
się składa, że rzeczywiście jesteśmy najmniej kon-
kurencyjną gospodarką w Unii Europejskiej. Rozu-
miem, że przez wrodzoną grzeczność pan minister
nie powiedział tego, że w czasach rządu PiS-u spa-
dliśmy w tych rankingach o kilkanaście miejsc. Dzi-
siaj wszyscy wiemy, że klucz do wzrostu konkuren-
cyjności gospodarki to tak naprawdę budowanie
kapitału społecznego, rozumianego jako umiejęt-
ność współpracy, współdziałania pojedynczych oby-
wateli, instytucji, państwa, firm, przedsiębiorstw,
także ich organizacji – te wszystkie podmioty tak
naprawdę realizować mają swoje własne cele, ale
służy to całemu społeczeństwu i budowaniu konku-
rencyjności. Gwoli prawdy PiS, walcząc z układem,
ten kapitał społeczny w Polsce niszczył i stąd ten
spadek konkurencyjności. Dzisiaj ten kapitał musi-
my odbudowywać. Bez konsultacji wszystkich po-
czynań z organizacjami zrzeszającymi przedsiębior-
ców tego z pewnością nie zrobimy. To pierwszy krok,
jeśli chodzi o budowanie tego kapitału. Czy w dal-
szym ciągu ten proces konsultacji będzie trwał?
Wydaje mi się, że on nie powinien się ograniczać do
jednostkowych ustaw; powinniśmy znaleźć jakąś
formułę, która będzie nam pozwalała na bieżącą
komunikację. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Andrzej Orzechowski, Platforma Obywa-
telska.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
232 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Poseł Andrzej Orzechowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W obliczu zarzutów dzisiaj pojawiających się odno-
śnie do rządowego projektu, że on jest zawężony i być
może idący niezbyt daleko, mam pytanie i prośbę
o bardzo jasne podkreślenie, czy jest to zaledwie po-
czątek tej drogi odbiurokratyzowania gospodarki
i czy będą dalsze kroki.
Druga kwestia dotyczy instytucji zawieszenia
działalności gospodarczej w korespondencji z przepi-
sami o ograniczeniu prowadzenia działalności gospo-
darczej przez osoby publiczne. Dotychczas tak się
zdarzało, bywały takie sytuacje, że osoby publiczne,
m.in. pełniące funkcje w organach wykonawczych
jednostek samorządu terytorialnego, musiały tak
naprawdę zrezygnować z prowadzenia działalności
gospodarczej i w obecnym stanie prawnym też nale-
ży tak robić. Jeśli tego nie robiły, a tylko korzystały
z tzw. zawieszenia, to mogły utracić mandat publicz-
ny. Jest pytanie: Czy ta ustawa nie powinna też re-
gulować tej sytuacji w przypadku, kiedy osoby pro-
wadzące działalność gospodarczą zaczynają pełnić
funkcje publiczne? Czy mogłyby one skorzystać
z możliwości zawieszenia działalności?
I trzecie pytanie, do wnioskodawcy przedłożenia
klubu Prawa i Sprawiedliwości. W uzasadnieniu do
tego projektu przeczytałem, że roczne skutki wpro-
wadzenia tych przepisów o odbiurokratyzowaniu są
szacowane na 65 mln zł. (Dzwonek) W związku z tym
jest pytanie: Czy tak naprawdę te przepisy mają do-
prowadzić do odbiurokratyzowania, czy zwiększenia
biurokracji? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze poseł Jarosław Pięta, Platforma
Obywatelska.
Poseł Jarosław Pięta:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Zmiany dotyczące ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej idą w dobrym kierunku. To może cie-
szyć. Istnieje jednak potrzeba kontynuowania prac
nad tą ustawą ponad podziałami, merytorycznie,
a nie politycznie.
Panie ministrze, czy dzisiejsze ograniczenia praw-
ne nie powodują odpływu kapitału? Czy to zjawisko
jest badane i stale monitorowane?
Następne pytanie. Mamy olbrzymią mnogość
przepisów w tym zakresie. Czy nie należałoby się za-
stanowić nad jednolitym kodeksem, jednolitym zbio-
rem tychże przepisów?
I pytanie dotyczące abolicji, a w szczególności za-
wieszenia działalności gospodarczej. Czy w tym za-
kresie nie będzie to stanowić formy ucieczki przed-
siębiorców od odpowiedzialności?
Ostatnie pytanie, dotyczące pana wypowiedzi,
związane przede wszystkim z szarą strefą. W mojej
opinii najistotniejszym elementem w tym zakresie
jest zmiana Kodeksu pracy. I tutaj pytanie dotyczy
przede wszystkim tego, czy będzie pan na tyle wy-
trwały, żeby podołać tym zmianom, żeby je przepro-
wadzić, w szczególności w zakresie nawiązywania
i rozwiązywania stosunków pracy. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pan poseł Ryszard Zawadzki, Platforma Obywa-
telska.
Bardzo proszę.
Poseł Ryszard Zawadzki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Proponowane przepisy ustawy stanowią, że w czasie
zawieszenia działalności gospodarczej zezwala się na
dokonywanie niektórych czynności niezbędnych do
zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów.
Czynności te są związane z ponoszeniem kosztów
(np. koszty najmu lokalu, okresowe umowy interne-
towe, telefony, amortyzacja, remonty maszyn i środ-
ków trwałych). Czy koszty powstałe w czasie tego
zawieszenia mogą stanowić koszt uzyskania przycho-
dów? Czy jest możliwość odliczania podatku VAT od
tego typu kosztów? Na pewno należy dokładnie spre-
cyzować, jakie działania mogą stanowić koszt uzy-
skania przychodów.
Drugie pytanie, dość szczegółowe. Jak będzie li-
czony np. zasiłek chorobowy po wznowieniu działal-
ności, od jakiej kwoty, czy będzie, i jaki, okres wycze-
kiwania na podjęcie wypłaty świadczenia – czy po-
dobnie jak w stosunku do pracowników?
I trzecie pytanie. W celu zwolnienia przedsiębior-
cy z licznych obowiązków o charakterze informacyj-
nym nakładanych przez przepisy innych ustaw został
zaproponowany przepis, zgodnie z którym to organ
ewidencyjny, który otrzymał od przedsiębiorcy wnio-
sek o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania
działalności gospodarczej albo wniosek o wpis infor-
macji o wznowieniu wykonywania działalności go-
spodarczej, ma obowiązek (Dzwonek) przekazania tej
informacji właściwemu dla podatnika organowi po-
datkowemu, urzędowi statystycznemu oraz oddzia-
łowi ZUS. W przypadku przedsiębiorców wpisanych
do Krajowego Rejestru Sądowego będą oni samo-
dzielnie informować właściwe organy o zawieszeniu
i wznowieniu wykonywania działalności gospodar-
czej. Powiadamianie przez organ rejestrowy, np. gmi-
ny, powoduje dodatkowe obciążenia tych jednostek,
a sąd rejestrowy jest z tego obowiązku zwolniony.
Opłaty pobierane przez sądy są dużo wyższe od opłat
pobieranych przez gminy. Dziękuję.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Piotr Stanke, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Piotr Stanke:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W swoim wystąpieniu zaznaczył pan, że nie można
małych firm traktować równorzędnie z dużymi, typu
kopalnie czy stocznie. W związku z tym moje pyta-
nie: Czy nie można w dalszych pracach nad tym pro-
jektem ustawy zróżnicować obciążeń wynikających
z konieczności płacenia zasiłku chorobowego przez
każdego pracodawcę za pierwsze 35 dni? W przypad-
ku choroby pracownika w firmie 1–2-osobowej ta
firma po prostu nie może funkcjonować. Nie może,
jeśli zachoruje jeden z dwóch pracowników czy pra-
cownik, który jest jedynym pracownikiem w firmie,
a jeszcze pracodawca musi płacić mu chorobowe. To
często oznacza ucieczkę w szarą strefę, bo wtedy trze-
ba kogoś zatrudnić na te kilka, kilkanaście dni. Są-
dzę, że jest to jedno z największych obciążeń właśnie
dla mikroprzedsiębiorstw.
Drugie pytanie, które chciałbym zadać – ono już
tutaj padało – dotyczy sprawy rozwiązania problemu
podatku od nieruchomości w przypadku zawieszenia
działalności gospodarczej. Jak będą samorządy tutaj
reagować i jak powinno zmienić się ustawodawstwo
w stosunku do nich, bo one jednak są beneficjentami
tego podatku? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Pan poseł Jerzy Rębek, Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Jerzy Rębek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W dniu dzisiejszym wysłuchaliśmy bardzo krytycz-
nych opinii na temat projektu ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej, który przedłożył Klub
Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość. Przyznam,
że jestem tym faktem zasmucony. Jestem zasmucony
dlatego, że poznałem ten projekt ustawy i poznałem
projekt ustawy rządowy. Chciałbym wyrazić zdumie-
nie, że wiele bardzo wartościowych zapisów projektu
PiS-owskiego nie znajduje uznania w koalicji rządzą-
cej. Jest to bardzo smutne i niepokojące. Chodzi choć-
by nawet o taki element jak wspieranie przedsiębior-
czości. Art. 8 projektu PiS-owskiego bardzo dokład-
nie mówi o tym, jak ten problem można rozwiązać.
Myślę, że to jest droga dochodzenia do pewnego po-
rozumienia. Na to czekają przedsiębiorcy, na to czeka
233
Polska. I wszystko to, co dobre, winniśmy wspólnie
pielęgnować.
Kolejna rzecz jest taka oto: Otóż myślę, że pew-
nego rodzaju nonszalancją jest pozbywanie się docho-
dów z tytułu składki zdrowotnej. A tego wyzbywa się
pomysłodawca, którym jest strona rządowa. Pytam:
Kto będzie pokrywał koszty związane z leczeniem
przedsiębiorcy, który zawiesił działalność na okres
2,5 roku? (Dzwonek) To jest już odpowiedzialność,
myślę, która spoczywa na całym społeczeństwie.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Marek Matuszewski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Bardzo proszę.
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Przedsiębiorcy polscy oczekują na dobre prawo, któ-
re pozwoli lepiej rozwijać ich firmy. Chcą zdecydowa-
nego ograniczenia biurokracji, prostych przepisów.
Platforma Obywatelska po czterech miesiącach rzą-
dzenia w bólach urodziła projekt o zmianie ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej. Tego projektu
jeszcze by nie było, gdyby nie projekt PiS-u, który od
czterech miesięcy czekał, aż marszałek z Platformy
Obywatelskiej wprowadzi go do porządku obrad. Nie-
stety gołym okiem widać, że ten projekt był przygo-
towany na kolanie. Nie ma w nim chociażby jednego
słowa o tzw. jednym okienku dla przedsiębiorców.
Panie ministrze, kiedy polscy przedsiębiorcy będą
mieli podobne ułatwienia, chociażby takie jak w kra-
jach na dorobku – Czechach, Słowacji, Litwie, Łotwie,
Estonii? Kiedy rząd wprowadzi przepisy, które
zmniejszą obciążenia dla przedsiębiorców? Kiedy bę-
dzie nowa ustawa o podatku od towarów i usług?
Kiedy nastąpi zmniejszenie kosztów pracy?
Panie ministrze, polscy przedsiębiorcy czekają na
wprowadzenie w życie przyjaznych im przepisów, ale
ich cierpliwość jest już na wyczerpaniu. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję.
Poseł Grzegorz Raniewicz, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Grzegorz Raniewicz:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Przede wszyst-
kim Panie Ministrze! Dzisiaj słuchaliśmy z dużą sa-
tysfakcją o barierach, które ograniczają naszych
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
234 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
przedsiębiorców. O tych barierach od lat wiemy, są to:
koszty pracy, prawo podatkowe, monopole gospodar-
cze, biurokracja, koncesjonowanie, korupcja. System
polski jest to typowy system, tak jak powiedział pan
minister, zakazowo-nakazowo-karny. Jest to z wielką
szkodą dla rozwoju polskiej przedsiębiorczości.
Stąd z dużą satysfakcją słuchałem o projekcie
21 ustaw, które pan minister przygotowuje i które
niejako odrodzą gospodarczo naszą ojczyznę. Szkoda
tylko, że przez te ostatnie lata tak mało zrobiono
w tym kierunku, aby przedsiębiorczość mogła się le-
piej rozwijać. Mam nadzieję, że te ustawy ułatwią to
nam, że uzyskamy ułatwienia w samozatrudnieniu,
że będzie naturalne domniemanie uczciwości, równo-
uprawnienie podmiotów gospodarczych, równoupraw-
nienie nawet emerytów w zatrudnianiu, że nie będzie
już przyzwolenia na opieszałość urzędniczą.
Odnośnie do projektu ustawy chciałbym zadać
pytanie: Czy projekt rządowy pozwala szerzej zasto-
sować ułatwienia dla przedsiębiorców, czy bardziej
ogranicza (Dzwonek) centralizację państwa i chroni
przedsiębiorców przed błędami urzędniczymi? A mó-
wię to szczególnie pod kątem projektu PiS-owskiego,
gdzie czytaliśmy o próbie stworzenia Centralnej In-
formacji o Działalności Gospodarczej.
Również chciałbym jeszcze tylko w aspekcie re-
gionalnym dopytać się: Czy w tych projektach, które
pan minister będzie chciał niedługo zaproponować,
jest mowa o ułatwieniach dla przedsiębiorców dzia-
łających w Polsce wschodniej, która niezwykle po-
trzebuje szybkiego rozwoju gospodarczego? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pani poseł Ewa Malik, Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Ewa Malik:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Projekt ustawy, który dziś omawiamy, jest ze
wszech miar pożądany i od dłuższego czasu ocze-
kiwany. Jednak z niepokojem przyjmuję fakt, że
jeśli chodzi o projekt przygotowany przez klub Pra-
wa i Sprawiedliwości, lepszy projekt moim zda-
niem, padł tutaj wniosek o odrzucenie go. Jest to
bardzo, bardzo niepokojące.
W związku z tymi nowymi uregulowaniami rodzi
się szereg szczegółowych pytań dotyczących kosztów
społecznych i finansowych dla państwa. Mam zatem
następujące pytania: Jakie konsekwencje dla budże-
tu państwa będzie miało wprowadzenie instytucji
zawieszenia działalności gospodarczej? Jeżeli w przy-
szłości zwiększy się znacząco liczba osób korzystają-
cych z możliwości zawieszenia, to czy wprowadzenie
tej instytucji będzie miało istotny wpływ na finanse
systemu ubezpieczeń społecznych? Czy sytuacja,
w której przedsiębiorcy nagminnie będą korzystać
z prawa do zawieszenia działalności gospodarczej, nie
spowoduje radykalnego obniżenia poziomu ich świad-
czeń emerytalno-rentowych? Czy w przypadku osób
często i długotrwale zawieszających działalność go-
spodarczą wydatki państwa na fundusz chorobowy
nie wzrosną znacząco? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Zbigniew Kozak, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Zbigniew Kozak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Po pierwsze, kiedy będzie realizowany następny za-
powiedziany etap reformy ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej? Jaki jest sens cokwartalnego
łatania ustawy? Czy nie lepiej skorzystać z komple-
mentarnego projektu Prawa i Sprawiedliwości, który
już uwzględnił nowelizację prawie 20 ustaw? Czemu
chcecie odrzucić ten projekt? Bardzo proszę o uza-
sadnienie.
Po drugie, dlaczego rząd Platformy Obywatelskiej
i Ministerstwo Gospodarki uległy tzw. biurokratom
i uwzględniły większość ich zastrzeżeń? Przypomnę
tu, że do 15 stron rzekomo dobrego projektu rządo-
wego resorty zgłosiły 300 stron uwag. Czy nie jest
tak, że kto nie wie nic, musi wierzyć we wszystko?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę sekretarza stanu w Mi-
nisterstwie Gospodarki pana Adama Szejnfelda.
A wcześniej powinienem powiedzieć, że lista mów-
ców została wyczerpana.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przede wszyst-
kim chciałbym bardzo podziękować za wszystkie
głosy, w tym pytania, i to padające ze wszystkich
klubów parlamentarnych, ponieważ każdy z tych
głosów był głosem wspierającym idee – ideę deregu-
lacji, ideę zmniejszania obciążeń biurokratycznych.
Większość, choć nie wszystkich, z państwa posłanek
i posłów, którzy zabierali głos, znam i wiem, że szcze-
rze państwo chcecie, by w tym zakresie w Polsce było
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
znacznie lepiej. Co najwyżej są różnice poglądów co
do możliwości oraz konieczności używania określo-
nych narzędzi osiągania tego celu, a w niektórych
przypadkach są pewne niejasności bądź niezrozumie-
nie co do możliwości zastosowania określonych roz-
wiązań dla uzyskania określonych celów. I warto by
je wyjaśnić. Na pewno będzie na to czas w trakcie
prac w komisji. Natomiast dzisiaj w zwięzły sposób
chciałbym się odnieść do pytań, zwłaszcza tych, które
zasadniczo dotyczą projektu, a także kilka zdań po-
święcić projektowi poselskiemu, ponieważ o to mnie
proszono – pewnie dobrze to zanotowałem – w ostat-
nim pytaniu. Choć najważniejsze jest nie to, żebyśmy
się oceniali nawzajem, tylko żebyśmy mieli wiedzę
i przekonanie, jakie rozwiązania są biznesowi w Pol-
sce potrzebne, tak żeby się rozwijał lepiej i żeby mógł
czynić dobro nie tylko dla siebie, ale i dla ogółu spo-
łeczeństwa poprzez tworzenie miejsc pracy.
Było pytanie pana posła Marka Polaka o sprawę
przyjmowania wniosków niekompletnych. Czy to roz-
wiązanie jest dobre i słuszne? Ono jest konieczne. Ci,
którzy prowadzą działalność gospodarczą, ale nie
tylko, każdy obywatel, który od czasu do czasu ma
jakąś prywatną sprawę do załatwienia w urzędzie,
wiedzą, że to jest metoda bardzo często stosowana
– przewlekanie spraw. Nie każdy z przedsiębiorców,
ale i ze zwykłych ludzi ma umiejętność załatwiania
wszystkiego od razu. Natomiast zawsze nieprzynie-
sienie czy niewysłanie wniosku, złożenie podania, do
którego nie dołączono wszystkich zaświadczeń i do-
kumentów, zwłaszcza że bardzo często są żądane
dokumenty i zaświadczenia, które nie są dla zała-
twienia sprawy potrzebne, powoduje przeciąganie
spraw. Natomiast to nie oznacza, że taki wniosek
niekompletny czy podanie niekompletne będzie pod-
stawą do rozstrzygnięcia spraw. Będzie tylko podsta-
wą do tego, żeby zarejestrować wniosek i nadać mu
bieg, a nie odrzucić. A dzisiaj się po prostu go odrzu-
ca. Po wejściu w życie tych przepisów będzie trzeba
mu nadać bieg i doprowadzić do tego, żeby strona
zainteresowana, czyli petent, obywatel czy przedsię-
biorca, dołączył już na podstawie przepisów Kodeksu
postępowania administracyjnego, a nie dotyczących
swobody działalności gospodarczej, w odpowiednim
terminie zaświadczenia. Ale ważniejsza w tym prze-
pisie – proszę zwrócić na to uwagę – jest ta jego dru-
ga część, to znaczy to, że zakazujemy urzędom żąda-
nia dokumentów i zaświadczeń, których nie przewi-
duje prawo. Dzisiaj jest tak – to jest bardzo szczegól-
ne w kwestiach np. inwestycyjnych – że miesiącami
potrafią się przewlekać procedury, i to przygotowaw-
cze, tylko dlatego że urzędnik – nie wiem, raz na
złość, a innym razem ze względu na brak wiedzy,
jeszcze innym razem ze względu na to, że się zabez-
piecza, zanim wyda decyzję – żąda co rusz nowego
zaświadczenia, nowego dokumentu, co powoduje, że
niekiedy coś, co może trwać 2–3 miesiące, trwa nawet
235
rok i więcej. Znam przypadek postępowania dotyczą-
cego właśnie inwestycji, które trwało dwa lata, aż
inwestor zrezygnował. Musimy więc z tą machiną
biurokratyczną skończyć, inaczej z Polski będą przed-
siębiorcy z inwestycjami uciekali, i to nie tylko za-
graniczni, ale także polscy, bo coraz więcej firm pol-
skich zastanawia się, czy wobec tej masy biurokracji
w naszym kraju warto się męczyć, czy nie lepiej pójść
i inwestować w innych krajach. Znam już na przykład
przypadki inwestycji w Rumunii, a nawet na Ukra-
inie zamiast wcześniej planowanych inwestycji
w Polsce. Machina biurokratyczna zniechęciła inwe-
stora i wolał wybrać inny kraj.
Jeżeli chodzi o jedno okienko, to pan poseł Tobi-
szewski o to pytał, ale i wielu innych posłów, więc
postaram się przy tym pytaniu, już nie odnosząc się
do innych wystąpień, powiedzieć dwa zdania na ten
temat. Ktoś nawet sformułował pytanie, i zacytuję
jego słowa – już nie pamiętam który z posłów, ale był
to poseł z Prawa i Sprawiedliwości – dlaczego w tej
ustawie nie ma chociaż jednego słowa o jednym
okienku. Właśnie dlatego. Do tej pory i twórcy prze-
pisów z 2004 r., i większość sejmowa z poprzedniej
kadencji traktowali jedno okienko jako hasło, socjo-
techniczne działanie zasłaniające brak działania.
Tak, jedno okienko, zrobimy to, napisaliśmy tak itd.
Jedno okienko będzie wtedy, kiedy będzie działało,
a nie wtedy, kiedy napisze się o tym parę zdań, ujmie
w normę prawną w ustawie. I ani za kadencji SLD,
ani za kadencji PiS-u nikt nie potrafił wprowadzić
– nie napisać, tylko wprowadzić – jednego okienka.
A my to jedno okienko chcemy wprowadzić.
(Poseł Marek Matuszewski: Kiedy?)
Nie chodzi tutaj o czas, panie pośle – w tym pół-
roczu już będzie ustawa, a w tym roku będzie to
wprowadzone.
(Poseł Marek Matuszewski: Trzymamy za słowo.)
Chciałbym powiedzieć więcej. Już pomijam w ogó-
le to, że z jednego okienka zrobiono ołtarz, przed
którym składa się wszystkie inne zdecydowanie waż-
niejsze sprawy niż ono, bo pamiętajmy, że kilkadzie-
siąt tysięcy firm, które powstają w roku, mamy na
jednej szali, a 3,5 mln firm, które działają, na drugiej.
I trzeba im stworzyć lepsze warunki do działania. Ale
pomijając to, to tak de facto zmierzamy do czegoś, co
nazwałbym nie: jedno okienko, tylko zero okienka.
Chcę zapytać: Dlaczego w XXI wieku, w dobie Inter-
netu w ogóle ktokolwiek ma zastanawiać się, czy ma
złożyć 15 dokumentów, 10 czy 5 i czy iść do 15 urzę-
dów czy do jednego, który ktoś tam nazwał symbo-
licznie „jednym okienkiem”, a nie zrobić tego u siebie
w domu w Internecie? I tak de facto, jeżeli chodzi
o jedno okienko, Wysoka Izbo, to będzie przez rząd
Donalda Tuska ten projekt złożony, ale będzie to tyl-
ko jeden z etapów albo jedyny etap do osiągnięcia
celu właściwego – zero okienka. Ale to już będą na-
stępne nasze działania.
Natomiast chciałbym bardzo wyraźnie powie-
dzieć, że w projekcie poselskim, który dzisiaj był tutaj
również prezentowany, jednego okienka nie przewi-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
236 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
dziano. Ja tutaj postawię kropkę, bo moim celem
wcale nie jest polemizowanie, zwłaszcza z niezwykle
lubianym przeze mnie panem posłem Kraczkowskim,
ale jeżeli ktoś mi nie wierzy, to niech sobie przeczyta
własną ustawę. Nie ma jednego okienka w państwa
ustawie.
(Poseł Zbigniew Kozak: Zero.)
Jeszcze á propos jednego okienka. Jest fundamen-
talna różnica między propozycją naszą, przedsię-
biorstw, organizacji przedsiębiorców a propozycją
poselską, a mianowicie chodzi o to, żeby przenosić to
do urzędu skarbowego, ale poświęcę temu dwa zda-
nia troszeczkę później. Gros pytań dotyczyło zawie-
szenia działalności gospodarczej, na przykład: dla-
czego mają to być tylko firmy niezatrudniające pra-
cowników? Sprawa wydaje się jasna. Prezentowałem
to w uzasadnieniu. Trudno sobie wyobrazić, że przed-
siębiorca – obojętne, ilu by zatrudniał pracowników
– 5, 25, 100, czy 2 tys. – zawiesza działalność gospo-
darczą i nie realizuje swoich zobowiązań wobec pra-
cowników, zobowiązań płacowych, ale także ubezpie-
czeniowych i zdrowotnych. A gdyby miał te obowiąz-
ki nadal realizować, to z czego, skoro nie miałby
prowadzić działalności gospodarczej? I klamra się
zamyka.
Natomiast tak jak powiedziałem – nawet zazna-
czyłem to w swoim wystąpieniu podczas prezentacji
projektu – to rozwiązanie ma dotyczyć czasu, w któ-
rym dokonuje on zawiadomienia, czyli w tych wszyst-
kich przypadkach... Z rozmów prywatnych wiemy,
o co chodzi. Padają pytania, czy firmy będą mogły
sezonowo zawieszać działalność gospodarczą. Oczy-
wiście że tak, bo większość firm sezonowych ma wła-
śnie takie okresy, w których nie zatrudnia ludzi.
Szara strefa. Pan poseł Stec, którego nie widzę,
podzielał nasz pogląd, że jest to jedno z największych
obciążeń ograniczających poziom wzrostu gospodar-
czego i w ogóle rozwoju Polski. Pytał się, jak my chce-
my z tym walczyć. Jak rozumiem, pan poseł nie pojął
tej myśli, którą zresztą być może nawet zbyt rozlegle,
ale specjalnie tak, uzasadniałem w wystąpieniu na
początku. Mianowicie właśnie wszystkie metody po-
licyjnego działania przeciwko szarej strefie w Polsce
do tej pory przez te kilkanaście lat nie sprawdziły się
i trudno się dziwić. Nie sprawdziły się one także
w wielu krajach świata, w których próbowano wal-
czyć z szarą strefą w podobny sposób.
Szara strefa to jest przede wszystkim nadmiar
regulacji i nadmiar obciążeń fiskalnych. To są powo-
dy, że tak powiem, wypychające działalność legalną
do szarej bądź nieraz nawet czarnej strefy. A więc
odpowiedź jest prosta. Zwiększając i rozszerzając sfe-
rę wolności gospodarczej, zmniejszając biurokrację
w Polsce, a także zmniejszając – później padło też
pytanie o ustawy podatkowe, to nie ta debata, ale
warto to zaznaczyć – obciążenia fiskalne, właśnie
w ten sposób chcemy ograniczać szarą strefę. Dla
tych, którzy będą się upierali, że mimo lepszych wa-
runków prawnych w Polsce chcą tam funkcjonować,
oczywiście będą działały odpowiednie służby ściga-
nia i wymierzania kary.
Pytano, dlaczego będzie stawka 75 zł za interpre-
tację wiążącą. W tym zakresie niczego nie zmienia-
my. To jest stawka, która dzisiaj obowiązuje. Mimo
że minęło parę lat, mimo że bardzo mocno wzrosła
inflacja, a więc wartość tej kwoty zmieniła się, zma-
lała, to nie proponujemy podniesienia. Natomiast
stawka jest oczywiście kwestią otwartą. Jesteśmy
gotowi rozmawiać z każdym na ten temat. Moim zda-
niem w pomyśle poprzedników, a my podzielamy ten
pogląd, ale nie ortodoksyjnie, opłata jest jednym
z elementów po prostu takiego przesiewu, żeby każdy
nie pytał za każdym razem o wszystko, nawet jeśli
wie, tylko wtedy, kiedy przedsiębiorca autentycznie
zastanawia się, w jaki sposób ma spełnić swój obo-
wiązek, i jeśli zdecyduje się, to żeby to była taka ra-
cjonalna decyzja. Wiemy, że za darmo bierze się
wszystko, czy jest coś potrzebne, czy nie. Jeżeli trze-
ba zapłacić parę złotych, to każdy zastanawia się, czy
po prostu trzeba. Dlatego opłatę zachowujemy, ale co
do jej wysokości oczywiście nie jesteśmy nastawieni
dogmatycznie.
Było pytanie, dlaczego został rozwiązany zespół
do spraw deregulacji Rady Ministrów. Właśnie dla-
tego że niczego nie zrobił i nie robi. Nie ma żadnych
namacalnych efektów pracy tego zespołu, zwłaszcza
takich, które można by dobrze ocenić – przypomnę,
że jest to zespół powołany w poprzedniej kadencji
– a my mamy inny plan instytucjonalno-organizacyj-
ny na walkę, że tak powiem, z nadmiarem biurokra-
cji w Polsce. Wydaje mi się, że każdy rząd ma do tego
prawo, nawet gdyby ten zespół miał swoje osiągnię-
cia, ale – powtarzam – nie miał żadnych.
Było wiele pytań dotyczących zawieszenia dzia-
łalności i obowiązków lub praw przedsiębiorców
w tym czasie. Ja myślę, że w samej ustawie, a dla
tych, którzy nie operują tak dobrze literą prawa,
to w uzasadnieniu, jest to dobrze opisane. Właści-
wie jest rozpisane wręcz w punktach, co można,
a czego nie można.
Ujmując zaś sprawę generalnie, chcę powiedzieć
jeszcze raz: wszystkie obowiązki, które posiadał
przedsiębiorca przed zawieszeniem, a ich skutek, że
tak powiem, przechodził na czas w zawieszeniu, będą
go obowiązywały. Z kolei wszystkie te, które trwają
czy trwałyby w okresie zawieszenia, są zniesione czy
też również podlegają zawieszeniu, bo to jest cały
sens tego zawieszenia. W tym miejscu odnoszę się do
pytań, które padały, a dotyczyły na przykład składek
na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpiecze-
nia zdrowotne.
Drodzy państwo, gdyby podczas zawieszenia był
obowiązek płacenia składki na ubezpieczenia spo-
łeczne albo składki na ubezpieczenia zdrowotne,
które przecież płaci się od wyrabianego dochodu, nie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
od aktywności, tylko od tego, że pobiera się pożytki
z tej aktywności, to jaki byłby sens dokonywania
tych zawieszeń? Przecież to właśnie dzisiaj mamy
ten problem i on parę lat temu –państwo oczywiście
podzieliliście to nasze stanowisko, bo i sami o tym
zaczęliście myśleć, tylko zupełnie inaczej – wziął
się od tego, że różne organa, a szczególnie organa
ZUS, zaczęły wymagać i skarżyć przedsiębiorców,
którzy zawiesili swoją działalność, o zapłatę skła-
dek. A z czego ma płacić składki... Bardzo często
mała firma, zwłaszcza na dorobku, nie zarabia tyle
pieniędzy, ile potrzeba, żeby zapłacić składki na
ubezpieczenia społeczne, a cóż dopiero wtedy, kiedy
zawiesza działalność, kiedy w ogóle nie prowadzi
działalności. To skąd ma płacić?
Zasada, która będzie dotyczyła i obowiązywała
przedsiębiorców w zawieszeniu, będzie taką zasadą,
jaka dotyczy wszystkich obywateli, którzy nie prowa-
dzą działalności gospodarczej lub nie są zatrudnieni.
Będą płacić dobrowolnie, a więc sami będą decydo-
wać, czy chcą płacić składkę, czy nie. Jeżeli dana
osoba w Polsce nie pracuje i nie jest też zarejestrowa-
na w urzędzie pracy, bo jeżeli jest zarejestrowana
w urzędzie pracy, to płaci za nią budżet państwa,
a takich osób – mówiłem o aktywności zawodowej,
pokazywałem, ile milionów ludzi nie jest dzisiaj ak-
tywnych zawodowo – są, jak mówię, olbrzymie rzesze,
to nikt się nie przejmuje, skąd ona ma mieć świad-
czenia zdrowotne. To jest jej wybór. Przedsiębiorca,
podejmując decyzję o zawieszeniu, też podejmuje swo-
ją decyzję i dokonuje wyboru: jeżeli chce zawiesić
działalność, to wie, że będzie płacił dobrowolnie,
a jeśli nie będzie płacił dobrowolnie, to znaczy, że nie
będzie się zabezpieczał, prawda?
Kolejne pytanie, bardzo ważne, dotyczy central-
nej informacji działalności gospodarczej. Tego po-
minąć nie można, nawet, pani poseł, jeżeli to już
zbyt długo trwa. Dlaczego? Dlatego że często powo-
ływano się na to, że jest to tak fantastyczna rzecz,
która jest także w projekcie poselskim, a jest zupeł-
nie odwrotnie. Zresztą powiem szczerze, że od po-
czątku prac nad ustawą, za rządów SLD i PiS nicze-
go z tym nie zrobiono, mimo że podczas obu kaden-
cji nawet zapisywano na ten cel konkretne pienią-
dze. My, jak przyszliśmy, też wzięliśmy po was bu-
dżet, w którym te pieniądze były zapisane, tylko nie
wiadomo na co. Znowuż hasło, tylko słowo, a sprawa
jest olbrzymiej wagi.
De facto, gdy wspomniałem o idei „zero okienka”,
to myślałem o tej sprawie. Tylko tu nie chodzi o to,
żeby znowuż wydać miliony złotych z kieszeni podat-
nika, by stworzyć kolejną centralną instytucję pań-
stwa, ale o to, żeby przy tej okazji dokonać zmian,
które z jednej strony mogłyby wreszcie ucywilizować
sprawę ewidencyjną i rejestrową w Polsce – przypo-
mnę, że mamy REGON, NIP, PESEL, wszyscy we
237
wszystkim się gubią, wszędzie trzeba się rejestrować
– a z drugiej strony jeszcze miałaby być centralna
informacja działalności gospodarczej, obok ewidencji
działalności gospodarczej w gminach, obok Krajowe-
go Rejestru Sądowego itd. Przecież to są pomysły
nieracjonalne. Dlatego my będziemy chcieli to zupeł-
nie zmienić, a w przyszłości doprowadzić do tego,
żeby centralna informacja o działalności gospodar-
czej, jeśli powstanie, miała zarówno właściwość in-
formacyjną, którą tu przewidywano, jak i właściwość
rejestrową. Można by wtedy połączyć wszystkie ewi-
dencje w jedną i doprowadzić do tego, o czym powie-
działem przed chwilą, do zrealizowania idei: „zero
okienka”. Nikt nie będzie chodził do żadnego urzędu,
każdy będzie się łączył przez Internet, i tyle.
Padło kilka pytań dotyczących kodeksu przedsię-
biorczości czy kodeksu działalności gospodarczej.
Tak, zgadzam się z tymi ideami. Mało tego, jest to
w naszym planie, jeśli chodzi o dążenie do stabiliza-
cji prawa gospodarczego w Polsce, ale nie można do-
konać stabilizacji prawa na bazie złego prawa. Naj-
pierw trzeba zmienić złe prawo. Czynimy to. Chcemy
poświęcić rok 2008 na naprawianie złego prawa go-
spodarczego w Polsce. Kiedy to uczynimy, będziemy
chcieli ustabilizować prawo między innymi poprzez
stworzenie kodeksu działalności gospodarczej, a więc
aktu prawnego, w którym zostanie dokonana pewna
konsolidacja czy koncentracja przepisów gospodar-
czych z jednej strony, a z drugiej strony – aktu który
uzyska status prawny silniejszy niż zwykła ustawa,
a więc trudniej będzie go zmieniać.
Kwestia zawieszenia działalności. Stawiano takie
pytania, stawili je koledzy z PiS. Pan poseł Andrzej
Szlachta pytał, jeżeli dobrze zapisałem to pytanie,
dlaczego przewidziany jest okres tylko 24 miesięcy,
przecież mogą zdarzać się przypadki, kiedy nie-
zbędny będzie dłuższy okres. Chcę przypomnieć, że
w projekcie poselskim przewidziany jest okres jeszcze
krótszy: do 10 miesięcy. Dlaczego proponujemy okres
od 1 miesiąca do 24 miesięcy? Dlaczego od miesiąca?
Wydaje nam się, że w przeciwnym razie trudno było-
by mówić o trwałych, stałych przesłankach zawiesze-
nia. Dlaczego powyżej 24 miesięcy? Przeprowadzili-
śmy różne konsultacje, także z przedsiębiorcami.
Wydaje się, że jeśli ktoś nie prowadzi firmy przez
2 lata, to de facto już jej nie prowadzi. Chcę powie-
dzieć jedno à propos tego pytania i podobnych. Nie
ma tu problemu, dlatego że w naszym projekcie rzą-
dowym – w przeciwieństwie do projektów poselskich
– nie ma ograniczeń dotyczących zawieszenia, czyli
każdy będzie mógł zawieszać kiedy chce, na jak dłu-
go chce i ile chce, bo na tym ma polegać konsumpcja
idei wolności, o której mówiłem. To nie ustawodawca
ma decydować, kiedy, ile i jak długo. Przedsiębiorca
sam ma o tym decydować.
Stawiane były pytania dotyczące konsultacji spo-
łecznych, kolejnych etapów zmian. Pytali o to na
przykład pan poseł Andrzej Orzechowski, pan poseł
Janusz Cichoń. Tak, konsultacje społeczne w minio-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
238 Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
nej kadencji właściwie się załamały. Dzisiaj jesteśmy
na etapie żmudnego odbudowywania procesu konsul-
tacji społecznych, zwłaszcza jeśli chodzi o Komisję
Trójstronną, i będziemy chcieli stanowczo realizować
tworzenie prawa w porozumieniu z partnerami spo-
łecznymi. Nie chodzi tylko o kwestie wyłącznie for-
malne, bo jeśli mówimy o wolności, to nie znaczy, że
wszystko musi być objęte literą prawa, paragrafem.
Jesteśmy otwarci na wszelkie postulaty, sugestie,
które będą kierowane z różnych stron – i są już kie-
rowane – pod adresem naszego rządu, nie tylko pod-
miotów, które mają formalny status partnerów spo-
łecznych.
Jeśli chodzi o kolejne zmiany, to myślę, że nie mu-
szę tego powtarzać. Mówiłem, że planujemy drugi
etap nowelizacji ustawy o swobodzie działalności go-
spodarczej w bieżącym półroczu, to jest już na ukoń-
czeniu. Przedstawiałem, jak się mają sprawy kolej-
nych ustaw z pakietu 20 ustaw, jeżeli chodzi o proce-
durę w rządzie.
Padło także pytanie dotyczące kwestii, które
w większym stopniu wiążą się z nowelizacją Kodeksu
pracy niż ustawy o swobodzie działalności gospodar-
czej. Rozumiem te pytania, dlatego że w dużym stop-
niu ograniczenia dotyczące wolności gospodarczej
wynikają właśnie z tego aktu. Jak państwo być może
wiecie, w owym pakiecie ponad 20 ustaw na rzecz
przedsiębiorczości jest uwzględniona propozycja no-
welizacji Kodeksu pracy, szczególnie jeśli chodzi
o stworzenie odrębnych przepisów dla najmniejszych
firm. Obecnie jesteśmy na etapie uzgodnień między-
resortowych i konsultacji społecznych. Trwają wła-
śnie konsultacje w zespole do spraw prawa pracy
w Komisji Trójstronnej.
Jeśli chodzi o pytanie pana posła Piotra Stanke
z PiS, dotyczące płatności za chorobowe, to nie doty-
czy to ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Tę kwestię uregulowano w Kodeksie pracy i tam też,
w ramach nowelizacji, proponujemy skrócenie okresu
płacenia świadczeń chorobowych przez przedsiębior-
cę, mimo że nie przedsiębiorca pobiera składkę, lecz
ZUS. Docelowo chcemy powrócić do przepisów sprzed
zmiany. Zmiana nastąpiła, o ile dobrze pamiętam,
w 1992 r. albo w 1996 r. Podmiot, który pobiera
składkę, ma wypłacać chorobowe, a więc ZUS.
(Głos z sali: Ale proponujecie zmniejszenie dla
wszystkich. Nie dla małych podmiotów, ale też dla
dużych.)
Tak jest, dla wszystkich.
(Głos z sali: Powinno się uwzględnić małe.)
A dlaczego? Dlaczego? Jeżeli od pracowników
w dużej firmie ZUS bierze składkę, a chorobowe pła-
ci firma, a nie ZUS, to jest okej, ale jeśli dotyczy to
małej firmy, to nie jest okej?
(Głos z sali: A więc dla wszystkich.)
Oczywiście.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie ministrze, bo będzie…
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld:
Kończę, panie marszałku. Odniosę się do kilku
pytań.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Chcę powiedzieć, że jest nawet więcej odpowiedzi
niż pytań.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld:
Nie, nie, kończę właśnie. Było wiele pytań, o któ-
rych nic nie mówiłem.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo proszę, oczywiście.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld:
Dotyczyły one projektu poselskiego, a nie rządo-
wego. Oczywiście cieszę się, że jest ten projekt, bez
względu na to, jaką miał genezę, historię, kiedy po-
wstał i dlaczego nie zaistniał. Chcę powiedzieć, że
w tym projekcie jest naprawdę bardzo wiele rozwią-
zań, które powodują, że jego przyjęcie pogorszyłoby
dzisiejszą sytuację, już nie mówiąc o tej, którą chce-
my stworzyć. Rozumiem, że niekoniecznie jest to
wina projektodawców. Być może pracując pod pewną
presją w poprzedniej kadencji, bo przecież projekt
pochodzi z poprzedniej kadencji, nie można było
pewnych rzeczy doprecyzować. Zaproponowane zo-
stały rozwiązania, których może nie akceptowali-
ście, ale one są.
Kilka przykładów, które powodują, że ten projekt
charakteryzuje się nie tylko słabością, ale wręcz był-
by niebezpieczny, gdyby go przyjąć.
Wiążąca interpretacja prawa. Nie przedstawiono
w tym projekcie żadnej procedury, czyli jej nie stwo-
rzono, odsyłając do właściwych ustaw. To jest drama-
tycznie niebezpieczne. Wiemy, jak dzisiaj się to wszyst-
ko dzieje na podstawie ustaw, których jeszcze nie
zmieniliśmy. Ta wiążąca interpretacja prawa by nie
zaistniała. Ktoś tutaj podawał przykłady. Nie mam
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekty ustaw o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
przy sobie danych, więc nie chcę podawać liczb z pa-
mięci wskazujących, ile wydawano rocznie interpre-
tacji pod rządami ustawy z 2004 r., a ile po zmianie
dokonanej w poprzedniej kadencji. To jest mniej wię-
cej rząd wielkości 1 do 10. Tak radykalnie zmniejszy-
ła się liczba interpretacji po zmianie rządu PiS. Na
to sobie oczywiście nie możemy pozwolić.
Przeniesienie ewidencji działalności gospodarczej
do urzędów skarbowych. Nawet mi się nie chce tego
komentować. To jest powszechnie krytykowane, jest
nie do przyjęcia.
Kwestia jednego okienka. Tak jak powiedziałem,
iluzorycznie w państwa ustawie nie ma instytucji
jednego okienka. Dużo mówi się o jednym okienku,
ale nie ma instytucji jednego okienka.
Rejestracja w Krajowym Rejestrze Sądowym tzw.
dużych firm. Co to jest duża firma? Jeżeli nawet zo-
stało zapisane kryterium dotyczące 800 tys. euro, to
trzeba powiedzieć, że dzisiaj jest tyle, a jutro nie bę-
dzie tyle, te sprawy są płynne. Na bazie takiego kry-
terium w nowoczesnym państwie nie może funkcjo-
nować wiarygodny rejestr. W taki sposób nie można
tego rozwiązywać.
Mówiłem już o zawieszeniach, które są właściwie
iluzoryczne i dotyczą tylko drobnej, wybranej grupy
firm. Państwo, którzy być może nie czytaliście posel-
skiego projektu Prawa i Sprawiedliwości, pewnie nie
wiecie, że chodzi tam tylko o firmy, które rozliczają
się na podstawie karty podatkowej, o pewną niszę.
Nie mówię już o tym, że są one bardzo krótkie, z ry-
goryzmami, których nie można zaakceptować przy
tworzeniu wolności gospodarczej. To jest ustawa, któ-
ra była pisana jakby pod innym kątem, pod kątem
ograniczania wolności, ale pod hasłem wolności.
Wspomniałem o dramatycznie źle zaprojektowa-
nych przepisach dotyczących celu funkcjonowania
centralnej informacji o działalności gospodarczej, ale
tym, co jest najbardziej uderzające i wywołuje sprze-
ciw, są właśnie kontrole. Nie będę wchodził w szcze-
góły, ale wypisałem tu wiele przepisów, które pań-
stwo proponujecie i które idą absolutnie w odwrot-
nym kierunku, to znaczy w stronę rozluźniania
niedoskonałego gorsetu wprowadzonego przez usta-
wę w 2004 r. dla instytucji kontrolnych wobec przed-
siębiorców. Mamy do czynienia z taką masą wyłą-
czeń, szczególnie jeśli chodzi o bardzo otwarte wyłą-
czenia, na bazie których można było właściwie
w każdej chwili prowadzić dowolną kontrolę, bez
względu na jej czas i fakt nakładania się na inną
kontrolę. Są to pomysły, najdelikatniej mówiąc, wy-
soce niedoskonałe. Może nawet nie pomysły, bo rozu-
miem, że pomysły są oparte na dobrych intencjach,
ale wysoce niedoskonałe przepisy, może trochę pod-
rzucone przez tych, którzy kontrole prowadzą. Efekt,
ręczę państwu, byłby zupełnie odwrotny. Dlatego też
trudno porównywać te dwa projekty, aczkolwiek nie
jest moją rolą porównywanie projektu rządowego
239
z projektem poselskim. Odnoszę się głównie do pro-
jektu rządowego. Dziękuję bardzo, panie marszałku.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Jako przedstawiciel wnioskodawców głos zabierze
pan poseł Maks Kraczkowski.
Bardzo proszę.
Poseł Maks Kraczkowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Odnosząc się do tego, o czym był łaskaw mówić pan
minister, po pierwsze, chciałbym bardzo kategorycz-
nie stwierdzić, że porównanie obydwu projektów
miało miejsce na łamach prasy fachowej. Opinie cy-
towane m.in. przez kolegów posłów Kozaka i Tobi-
szowskiego wskazywały jednoznacznie na to, że gro-
na eksperckie z różnych organizacji, tak pracodaw-
ców, jak i organizacji badających jakość prawa two-
rzonego dla przedsiębiorców w Polsce, były zgodne.
Projekt PiS-owski jest po prostu pełniejszy, lepszy.
W ton tej opinii wpisywała się również wypowiedź
pana posła Kamińskiego, przedstawiciela Polskiego
Stronnictwa Ludowego, który w sposób dyskretny
i elegancki zaapelował o to, aby wniosek o odrzucenie
w pierwszym czytaniu projektu Prawa i Sprawiedli-
wości został jeszcze raz rozważony przez wniosko-
dawcę, ponieważ warto byłoby pracować nad doku-
mentem, który zawiera w sobie więcej rozwiązań
i daje solidniejszą podstawę do dalszej debaty.
Panie marszałku, chciałbym odnieść się do trzech
pytań, które zostały do mnie skierowane. Pierwsze
pytanie, pana przewodniczącego, posła Czerwińskie-
go, związane było z prezentowaniem projektu na tym
etapie. Projekt musiał być zaprezentowany w VI ka-
dencji Sejmu, ponieważ gilotyna dyskontynuacji prac
Sejmu wykluczyła możliwość kontynuacji prac zapo-
czątkowanych w Sejmie V kadencji. Jest to, myślę,
sprawa bezsporna.
Warto podnieść jeszcze jeden wątek formalny
związany z przedstawieniem projektu przez Prawo
i Sprawiedliwość. Nie będę po raz kolejny powtarzał,
że oczekuje on na rozpatrzenie od wielu miesięcy,
ale odniosę się do tego, o czym mówił pan przewod-
niczący Czerwiński, zadam pytanie i postawię tezę.
Dlaczego Platforma Obywatelska czy rząd Platfor-
my Obywatelskiej przedstawia Wysokiej Izbie pro-
jekt regulujący sprawy gospodarcze, jak mówiła
część spośród państwa posłów, nawet będący kon-
stytucją, dopiero po 5 miesiącach pracy rządu? Prze-
cież w zeszłej kadencji słyszeliśmy, że są przygoto-
wane pełne szuflady ustaw. (Oklaski) Taka retoryka
niczemu nie służy.
Drugie pytanie był uprzejmy skierować do mnie
pan poseł Stec. Pan poseł pytał o to, czy jedno okien-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
240 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Maks Kraczkowski
ko sprawdziłoby się, biorąc pod uwagę fakt, iż większość
potencjalnych zainteresowanych możliwością skorzy-
stania z niego miałaby do pokonania jednak dość długą
drogę do urzędu skarbowego z miejsca, w którym za-
mieszkuje. Myślę, że sieć urzędów skarbowych jest
w Polsce na tyle rozwinięta, że nie byłby to uciążliwy
obowiązek. Jednocześnie przypominam, że nawet jeże-
li byłby do pokonania faktycznie długi dystans, to
w tym właśnie jednym okienku, które zaproponowało
Prawo i Sprawiedliwość, zostałyby zakończone, a wła-
ściwie podjęte i zakończone wszelkie czynności formal-
ne związane z rejestracją czy z wpisaniem do ewidencji
przedsiębiorców, ale też miałoby miejsce złożenie wnio-
sków nie tylko przez osobę, która chce podjąć działal-
ność gospodarczą, ale również płatnika i podatnika.
Myślę, że bilans – nie trzeba tu chyba prowadzić głębo-
kiej analizy – jest jednoznacznie korzystny i wskazuje
na dużą ekonomikę czasu.
Ostatnie pytanie, a właściwie wypowiedź, która
nie miała formy pytania, natomiast zawierała bardzo
merytoryczne uwagi, za które dziękuję panu posłowi
Lisowi, przedstawicielowi LiD-u, który kierował je
do mnie jako do przedstawiciela wnioskodawców. Tu
również, podobnie jak w przypadku pana posła Ka-
mińskiego, mamy do czynienia z rzeczową uwagą.
Sejm, a właściwie komisja sejmowa powinna konty-
nuować prace nad przedłożonymi projektami, nie
kierując się tylko i wyłącznie arytmetyką głosów na
sali i pozbawiając komisję możliwości pracy nad pro-
jektem PiS-owskim, który, zdaniem i ekspertów,
i części Wysokiej Izby, jest projektem pełniejszym.
Przedłożenie Prawa i Sprawiedliwości powinno zo-
stać uszanowane i skierowane do prac w komisji.
(Oklaski) Dziękuję za uwagi pana posła i za tę pro-
pozycję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Zamykam dyskusję.
Marszałek Sejmu, po zasięgnięciu opinii Prezy-
dium Sejmu, proponuje, aby Sejm skierował rządowy
projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych in-
nych ustaw, zawarty w druku nr 241, do Komisji
Gospodarki w celu rozpatrzenia.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, iż Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie
w pierwszym czytaniu projektu ustawy zawartego
w druku nr 251.
Do głosowania nad tym wnioskiem przystąpimy
na następnym posiedzeniu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 23.
porządku dziennego: Pytania w sprawach bie-
żących.
Przypominam, że postawienie pytania nie może
trwać dłużej niż 2 minuty, zaś udzielenie odpowiedzi
nie może trwać dłużej niż 6 minut. Prawo do posta-
wienia pytania dodatkowego przysługuje wyłącznie
posłowi zadającemu pytanie. Dodatkowe pytanie nie
może trwać dłużej niż 1 minutę, a uzupełniająca od-
powiedź nie może trwać dłużej niż 3 minuty. Marsza-
łek Sejmu może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu
odpowiedzi na pytanie dodatkowe.
Proszę o zadanie pytania panią poseł Lidię Staroń
z klubu Platforma Obywatelska.
Pytanie do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zasady ustalania podstawy wymiaru
składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Lidia Staroń:
Panie Marszałku! Pani minister nie widzę. Wyso-
ka Izbo!
(Głos z sali: Jest.)
Jest. Przepraszam.
Pani Minister! Ustawą z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych został
wprowadzony w art. 18 ust. 8 przepis stanowiący, że
podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emery-
talne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa
w art. 6 ust. 1 pkt 5, dotyczących osób prowadzących
pozarolniczą działalność oraz osób z nimi współpra-
cujących, stanowi zadeklarowana kwota nie niższa
jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagro-
dzenia w poprzednim kwartale. Takie unormowanie
prawne sprawia, że idea nie nadąża za potrzebą, idea,
której celem jest zapewnienie każdemu obywatelowi
prawa do zabezpieczenia społecznego określonego
w art. 67 konstytucji. Istniejący przepis nie przewi-
duje możliwości istnienia i funkcjonowania przedsię-
biorców odnotowujących dochody nierzadko znacznie
niższe czy niższe niż 60% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia. Poprzez uzależnienie wysokości obo-
wiązkowych składek osobistych nie od faktycznych
możliwości, ale od średniego wynagrodzenia w go-
spodarce narodowej pełni swym charakterem rolę
hamulca uniemożliwiającego rozwój lub nawet egzy-
stencję jednoosobowych, niskokapitałowych firm.
Żądając kwot niemożliwych do zapłacenia, karyka-
turalnie wypaczono sens treści zawartej we wspo-
mnianym art. 67 ustawy zasadniczej, pozbawiając
obywatela gwarantowanego w nim prawa. Zakład
Ubezpieczeń Społecznych, żądając zbyt wysokich
składek, niemożliwych do zapłacenia, łamie konsty-
tucyjne prawo do zabezpieczenia społecznego, co
podważa podstawowe uzasadnienie składek ZUS-
-owskich. System ubezpieczeń społecznych nie może
nakładać obowiązku składkowego na cele m.in. przy-
szłej emerytury, jeżeli zapłacenie tej składki unie-
możliwia sfinansowanie elementarnych potrzeb ży-
ciowych w dniu dzisiejszym. (Dzwonek) Każdy oby-
watel powinien wspierać państwo i jego potrzeby,
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Lidia Staroń
w tym celu ściągane są podatki proporcjonalnie do
uzyskiwanego dochodu. Niezależna od dochodu ry-
czałtowa składka do ZUS, niemożliwa do zapłacenia
w przypadku uzyskujących niski dochód, stawia na
głowie istotę ubezpieczenia społecznego i uniemożli-
wia prowadzenie drobnej działalności gospodarczej,
w przypadku której nikt nie gwarantuje uzyskiwania
dochodu na określonym poziomie. Jest to sprzeczne
z interesem kraju, gdyż przyjęte rozwiązania ogra-
niczają możliwość rozwoju indywidualnej przedsię-
biorczości. Moje pytanie...
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Ojej!
Poseł Lidia Staroń:
...czy zostaną podjęte działania – tylko pytanie –
legislacyjne zmierzające do poprawy sytuacji drob-
nych, posiadających niewielki dochód i kapitał przed-
siębiorstw?
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
2 minuty 50 sekund.
Poseł Lidia Staroń:
Przepraszam.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Pracy i Polityki Społecznej pani Agnieszka
Chłoń-Domińczak.
Bardzo proszę panią minister.
Natomiast panie i panów posłów proszę o prze-
strzeganie regulaminowego limitu czasu.
Bardzo proszę, pani minister.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak:
Panie Marszałku! Szanowna Pani Poseł! W odpo-
wiedzi na pytanie chciałabym, po pierwsze, zazna-
czyć że składki na ubezpieczenia społeczne nie są
podatkami, tylko są składkami rodzącymi w konse-
kwencji prawo do określonych świadczeń z ubezpie-
czenia społecznego. Już od wielu lat minimalną pod-
stawę wymiaru składek dla tych osób, które prowa-
241
dzą działalność gospodarczą, stanowi zadeklarowana
kwota, która nie może być niższa niż właśnie rzeczo-
ne, wspomniane przez panią poseł 60% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce. Przypo-
mnę, że jest to niewiele więcej niż minimalne wyna-
grodzenie w chwili obecnej.
Zdecydowana większość osób, które prowadzą
działalność gospodarczą, a właściwie ponad 99% tych
osób deklaruje niezależnie od faktycznych dochodów
tę minimalną, ustawowo dopuszczoną kwotę podsta-
wy wymiaru składek dla celów emerytalno-rento-
wych. W Sejmie przedostatniej kadencji w 2005 r.
podejmowane były próby zróżnicowania podstawy
wymiaru składek, gdyż – jak pokazują wyniki badań
statystycznych – akurat grupa przedsiębiorców jest
grupą, która statystycznie rzecz biorąc, posiada naj-
wyższe dochody rozporządzalne spośród wszystkich
innych grup społeczno-zawodowych, większe od eme-
rytów, większe od pracowników, większe od innych
osób otrzymujących dochody z innych tytułów. Wów-
czas był przygotowany rządowy projekt ustawy o zmia-
nie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz
ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypad-
ków przy pracy i chorób zawodowych. Tak naprawdę
jednak prace nad tym projektem się nie skończyły,
dlatego że nie udało się w parlamencie wypracować
rozwiązania, które przyczyniłoby się do stworzenie
obiektywnej formuły badania wysokości faktycznych
przychodów osiąganych przez osoby prowadzące
działalność gospodarczą. W trakcie dyskusji nad tym
projektem pojawiło się wiele różnego rodzaju uwag.
Po pierwsze, w jaki sposób oszacować dochód przed-
siębiorcy, który to dochód powinien stanowić podsta-
wę do oskładkowania, biorąc pod uwagę, że część
dochodu z prowadzonej działalności powinna być do-
chodem przeznaczonym na inwestowanie właśnie
w przedsiębiorstwo po to, by mogło ono się rozwijać
i w przyszłości przynosić wyższe zyski? W jaki sposób
postępować w przypadku przedsiębiorców, którzy
rozliczają się w różny sposób podatkowy? Mamy bo-
wiem ryczałt, mamy kartę, mamy rozliczanie na za-
sadach ogólnych i w każdym z tych przypadków bar-
dzo trudno jest określić dochód. W przypadku gdy nie
możemy w sposób dobry, właściwy określić dochodu
przedsiębiorców, trudno jest mówić o zróżnicowaniu
składki i poniekąd skazani jesteśmy na rozwiązania
ryczałtowe.
Natomiast ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. – o czym
chciałam wspomnieć – wprowadzono pewne rozwią-
zania umożliwiające płacenie mniejszych składek na
ubezpieczenia emerytalno-rentowe tym osobom, któ-
re rozpoczynają prowadzenie działalności gospodar-
czej. W okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzo-
wych wykonywania tej działalności opłacanie skła-
dek odbywa się na preferencyjnych warunkach,
czyli od zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30%
kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, co
w 2008 r. oznacza, że ta podstawa wynosi 337,80 zł,
a miesięczne składki, te minimalne, kształtują się
w sposób następujący: w przypadku ubezpieczenia
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
242 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
emerytalnego – 65,94 zł, w przypadku ubezpieczenia
rentowego – 20,27 zł, w przypadku ubezpieczenia
chorobowego – 8,28 zł. Na ubezpieczenie wypadkowe
składkę się różnicuje, biorąc pod uwagę ryzyko wy-
padku przy pracy. Z tej możliwości korzystają osoby,
które nie prowadziły działalności gospodarczej w okre-
sie ostatnich 60 miesięcy lub nie wykonują działal-
ności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, na
rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności
gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku ka-
lendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy
lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wcho-
dzące w zakres wykonywanej działalności gospodar-
czej. W związku z tym jest to rozwiązanie, które
faktycznie bardzo preferencyjnie traktuje właśnie
tych przedsiębiorców, którzy rozpoczynają działal-
ność, tzn. gdy faktycznie dochody z działalności są
niskie, te składki stanowią niespełna 100 zł.
Pragnę także przypomnieć, że w przypadku tych
przedsiębiorców, którzy łączą prowadzenie działal-
ności gospodarczej z pracą na etat, co bardzo często
dotyczy małych przedsiębiorców o niskich dochodach,
składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowa-
dzonej działalności w żadnym razie nie są pobierane,
dlatego że wtedy mamy zasadę prymatu opłacania
składek ze stosunku pracy, a nie z prowadzonej dzia-
łalności gospodarczej. Płacone są co prawda składki
na ubezpieczenia zdrowotne, ale to jest pragmatyka
innej ustawy.
Na koniec chciałabym trochę powiedzieć o konse-
kwencji płacenia tych składek po drugiej stronie, tzn.
o świadczeniach emerytalno-rentowych, bo myślę, że
bardzo rzadko o tym mówimy, a warto o tym powie-
dzieć. W 2006 r. przeciętne świadczenie z systemu
ubezpieczeń społecznych – emerytura i renta – wy-
nosiło 1214 zł, ale w przypadku osób prowadzących
działalność gospodarczą – 898 zł. Przeciętna emery-
tura – 1310 zł, a w przypadku osób prowadzących
działalność gospodarczą – 1073 zł. Renta z tytułu
niezdolności do pracy – 989 zł, w przypadku osób
prowadzących działalność gospodarczą – 777 zł.
Ogólnie jeżeli popatrzymy na to, jak wyglądały eme-
rytury i renty, to niemal 54% osób prowadzących
działalność gospodarczą pobiera emeryturę lub ren-
tę w wysokości poniżej 800 zł. Myślę więc, że o tym
też musimy pamiętać, pytając o składki na ubezpie-
czenia społeczne. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Pani poseł Lidia Staroń, rozumiem, że pragnie
zadać pytanie uzupełniające; ale już tym razem
w granicach limitu.
Poseł Lidia Staroń:
Tak, tak, postaram się bardzo krótko. Pierwsza
kwestia: oczywiście porównywałam tylko składki
z podatkiem, które są ściągane proporcjonalnie, ab-
solutnie nie mieszając tego. Uważam w ten sposób:
co komu z emerytury, jeżeli on nie jest w stanie za-
płacić teraz tej składki, bo ona przewyższa jego moż-
liwości. Jeżeli państwo nie gwarantuje utrzymania
w przypadku pracy, to nie może karać za uzyskiwa-
nie niskich dochodów. I tutaj chciałabym tylko za-
uważyć, że instytucja publiczna powołana dla dobra
obywateli jakby wybiera określoną grupę o niskich
dochodach, podczas gdy w grupie o znacznie wyż-
szych dochodach – i tu chciałabym wspomnieć choć-
by o działalności rolniczej, o KRUS. Tej grupie,
znajdującej się w innym sektorze, pozwala się płacić
niższe składki na ubezpieczenia społeczne i tym sa-
mym, w moim przekonaniu, łamie się art. 32 ust. 1
konstytucji.
Chciałabym zapytać, czy nie może być tak, że pod-
stawą wymiaru składek dla tej grupy powinien być
rzeczywisty dochód osiągany przez płatnika, do osią-
gnięcia 60% średniej krajowej? Czy takie rozwiązanie
byłoby możliwe?
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli pani minister Agnieszka
Chłoń-Domińczak, bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak:
Po pierwsze, chciałabym powiedzieć, że to nie
ZUS łamie zasady konstytucyjne, bo to jest pragma-
tyka ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych czy
ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, na któ-
re pani poseł się powołuje. W związku z tym trudno
mówić, że ZUS jest czemukolwiek winien, bo ZUS
wykonuje przepisy ustawy.
Jak powiedziałam, w 2005 r. trwały prace, które
miały na celu wypracowanie metody określania do-
chodu przedsiębiorców. Te prace nie zakończyły się
powodzeniem, dlatego że, jak się okazuje, nie jest
możliwe dobre określenie dochodu przedsiębiorców,
którzy płacą składki ryczałtowe albo na podstawie
karty, w związku z tym trudno mówić o takich moż-
liwościach i podejmowaniu takich działań. Przepra-
szam, jestem ekonomistką, wobec czego powiem, że
jeżeli ktoś nie jest w stanie prowadzić działalności,
która zapewnia mu odpowiedni dochód, to może nie
powinien jej prowadzić.
Jeśli chodzi o porównanie z rolnikami, osobiście
jestem zwolenniczką tego, żeby w przypadku KRUS-u
składki faktycznie były płacone od osiąganych docho-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
dów, tylko mamy podobny problem, jak w przypadku
przedsiębiorców, mianowicie trudności w określaniu
tych dochodów. Trudno tę sytuację porównywać. Nie
mam przy sobie statystyk, ale jeżeli pani poseł ze-
chciałaby rzucić okiem na wyniki badań budżetów
gospodarstw domowych i porównać przeciętne docho-
dy rozporządzalne gospodarstw osób prowadzących
działalność pozarolniczą i przeciętne dochody rozpo-
rządzalne rolników, to widać, że właśnie ci, którzy
prowadzą działalność pozarolniczą, są grupą o naj-
wyższych dochodach, a rolnicy są grupą o najniższych
dochodach, co nie zmienia faktu, że mamy bardzo
wielu rolników, którzy mają małe 1-, 2-hektarowe
gospodarstwa, osiągają bardzo znikome dochody
i obciążenie składkami na KRUS, które są znacznie
niższe dla tych gospodarstw domowych, stanowi fak-
tycznie dosyć duże obciążenie w ogólnych dochodach
pieniężnych. Są też gospodarstwa bardzo bogate,
gdzie te obciążenia są bardzo małe. Myślę, że porów-
nywalność poziomu obciążenia składkami do docho-
dów w przypadku tych grup jest taka sama. Myślę,
że docelowo naprawdę należy pracować nad syste-
mem, który pozwalałby na określanie dochodowości
jednej i drugiej grupy, natomiast nie jest to proste
i nie jest to banalne w żadnej z tych grup, w żadnej
z tych sytuacji. Myślę, że bardzo ważne jest to,
o czym powiedziałam, że myśląc o rozwiązaniach,
powinniśmy się zastanowić, co te rozwiązania
przyniosą później. Jeżeli mówimy, że przeciętni przed-
siębiorcy, ponad połowa z nich, mają emerytury czy
renty poniżej 800 zł, jeżeli mówimy o prawie do
zabezpieczenia społecznego, które jest określone
w konstytucji, to prawo to powinno być związane
z tym, że to zabezpieczenie społeczne powinno
gwarantować adekwatny dochód, a nie wiem, czy
od składki rzędu połowy tej składki, która jest pła-
cona, ten dochód byłby adekwatny. Po prostu tu
mam pewne wątpliwości.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Nie powinienem, ale pozwolę sobie na bardzo
drobny komentarz.
Drodzy państwo, rolnicy płacą podatek rolny
– 2,5 kwintala, średnio biorąc, zboża. Plon referen-
cyjny w traktacie akcesyjnym na podstawie śred-
nich statystycznych to 3 tony z hektara, czyli 2,5 to
jest prawie 10%, dziesięcina, ale to bez odliczenia
kosztów. Przyjmując, że rentowność z tej działalno-
ści wynosi, załóżmy, 20%, to chyba dosyć dobra dzia-
łalność, jak rentowność wynosi 20%, odjąć 10 punk-
tów z całości, to jest to 50-procentowy podatek od
czystego dochodu. Czy może ktoś powiedzieć, że nie
mówię prawdy?
243
(Poseł Tadeusz Cymański: To może podnieść
składkę, ale przedsiębiorcom?)
Właśnie, obniżyć. Chcę tylko wyjaśnić, że nie
można posługiwać się argumentami, że rolnicy nie
płacą podatków. Ten sposób wyliczenia jest oparty
na prawdzie, na realiach, wychodzi, że jest to obcią-
żenie 30-procentowe, nawet do 50-procentowego.
(Poseł Tadeusz Cymański: Zgoda, obniżamy rol-
nikom.)
Mówię tylko o pewnych faktach, dla naszej wia-
domości, żebyśmy wiedzieli czasem, o czym rozma-
wiamy.
Bardzo proszę, posłowie Jarosław Zieliński, Mał-
gorzata Sadurska i Mariusz Błaszczak, klub Prawo
i Sprawiedliwość, zadadzą pytanie do ministra spraw
wewnętrznych i administracji w sprawie przyczyn
protestu policjantów w kontekście sposobu wdraża-
nia przez rząd podwyżek wynagrodzeń zagwaranto-
wanych ustawą o ustanowieniu „Programu moder-
nizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży
Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2007–2009”
oraz wpływu tych protestów na bezpieczeństwo oby-
wateli.
Bardzo proszę, pan poseł Jarosław Zieliński.
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W ostatnim czasie różne grupy zawodowe upominają
się o podwyżki wynagrodzeń i zawsze pojawia się
najważniejsze pytanie: skąd wziąć środki na pokrycie
tych na ogół słusznych żądań. Wydawałoby się, że nie
jest szczególną sztuką przekazanie pieniędzy, które
są, są zapisane w budżecie, przygotowane, wystarczy
je dobrze podzielić. W przypadku policjantów okazu-
je się, że dla obecnego rządu jest to zadanie przekra-
czające jego umiejętności.
Wysoki Sejmie, ustawa z dnia 12 stycznia 2007 r.
o ustanowieniu „Programu modernizacji Policji,
Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej
i Biura Ochrony Rządu w latach 2007–2009”, uchwa-
lona z inicjatywy rządu Prawa i Sprawiedliwości,
oraz ustawa budżetowa na 2008 r. zagwarantowały
środki finansowe na podwyżki wynagrodzeń funk-
cjonariuszy Policji w 2008 r. w wysokości 522 zł na
etat. Fakt ten był konsekwentnie pomijany przez
przedstawicieli rządu pana premiera Donalda Tuska.
Wystarczy przypomnieć, że w exposé nie wspomniał
o istnieniu tego programu, a szkoda. Chodziło chyba
o to, aby powstało wrażenie, że funkcjonariusze Po-
licji i innych formacji mundurowych otrzymane
w końcu podwyżki wynagrodzeń zawdzięczają nowe-
mu rządowi. Brak informacji na temat podwyżek
wynagrodzeń oraz niezrozumiała zwłoka w przygo-
towaniu projektu rozporządzenia wywołały protesty
policjantów. Podpisane ostatecznie rozporządzenie
ministra spraw wewnętrznych i administracji w tej
sprawie i zasady podwyżki wynagrodzeń policjantów
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
244 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Jarosław Zieliński
określone w tym akcie prawnym wywołały natych-
miast nowe protesty.
Wobec tego proszę o udzielenie odpowiedzi na na-
stępujące pytania, panie ministrze. Po pierwsze, w jaki
sposób podzielono kwotę przeznaczoną na podwyżki
dla policjantów i czy rozporządzenie ministra spraw
wewnętrznych i administracji w tej sprawie uwzględ-
nia w należyty sposób oczekiwania policjantów,
w szczególności tych, których praca polega na bieżą-
cym, bezpośrednim zwalczaniu przestępczości i za-
pewnieniu porządku publicznego, przy stałym ryzy-
ku dla życia i zdrowia? Czy podział ten spełnia funk-
cje motywacyjne? (Dzwonek) Przynajmniej drugie
pytanie, bo więcej zadać nie zdążę. Jakie kwoty pod-
wyżek otrzymali policjanci w poszczególnych gru-
pach zaszeregowania, w szczególności w grupach od
drugiej do piątej? Jakie podwyżki otrzymała kadra
kierownicza Policji w Komendzie Głównej, komen-
dach wojewódzkich, komendach miejskich i powiato-
wych, a jakie pozostali policjanci? (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji pan
Antoni Podolski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odpowiadam na
pytania pana posła, które troszeczkę odbiegają od
pytań przedstawionych na piśmie. Postaram się ze
słuchu dobrze oddać treść pytania pana posła, bo
sens jest mniej więcej zachowany.
Wstępna uwaga, czy podzielenie tych podwyżek
przekracza możliwości obecnego rządu. Możliwe, że
nie starczyło dostatecznej uwagi, żeby przyjrzeć się
porozumieniom i rozwiązaniom, które zostały przy-
gotowane jeszcze przez poprzedni rząd, ponieważ
wstępny kształt rozporządzenia został opracowany
w październiku 2007 r. i był wtedy konsultowany ze
związkami zawodowymi. Nowe kierownictwo mini-
sterstwa nie zmieniało uzgodnień poczynionych ze
związkami zawodowymi. Podobnych uzgodnień nie
zmieniano w Państwowej Straży Pożarnej, którą
miałem przyjemność nadzorować, tu udzielam odpo-
wiedzi w zastępstwie ministra Rapackiego. Taka jest
sytuacja. Uznaliśmy, że warunki wynegocjowane ze
związkami zawodowymi są obowiązujące. To spowo-
dowało określone protesty, które były przez nas bra-
ne pod uwagę, i nastąpiła analiza tych rozwiązań,
które miały na celu, to były postulaty związków za-
wodowych, wyrównanie tzw. widełek w grupach upo-
sażenia, co rzeczywiście spowodowało, że średnia
wysokość podwyżki, średnia 522 zł brutto, różnie
rozkładała się w różnych grupach.
Co do zarzutu, że było to zbyt późno, chciałbym
tylko powiedzieć, że rozporządzenie w sprawie Policji
zostało podpisane przez ministra spraw wewnętrz-
nych 8 lutego 2008 r., w roku 2007, przez poprzed-
niego ministra – 23 marca. Przepisy ustawy budże-
towej określają, że wypłata następuje w ciągu trzech
miesięcy po ogłoszeniu ustawy budżetowej. Ustawę
budżetową opublikowano 5 lutego, więc de facto był
termin do 5 maja 2008 r., a wypłaty podwyżek roz-
poczęto w marcu 2008 r.
System motywacyjny będzie następnym elemen-
tem podwyżek. Postanowiono, że najpierw zostaną
wyrównane widełki w ramach starego systemu, na-
tomiast jeśli chodzi o to, jak się to rozkłada w po-
szczególnych grupach funkcjonariuszy, myślę, że nie
ma sensu, żebym w tej chwili odczytywał całą tabelę
poszczególnych stanowisk. Ograniczę się, zgodnie
z pytaniem, które pan zadał, do odpowiedzi dotyczą-
cej policjantów w poszczególnych grupach zaszerego-
wania, najbardziej reprezentatywnych.
Grupa II, stanowisko: policjant. W znacznej części
tej grupy podwyżki w przedziale 300–400 zł – 9 tys.
funkcjonariuszy, 400–500 zł – 5 tys. funkcjonariuszy,
powyżej 500 zł – ponad 1,5 tys. funkcjonariuszy. Gru-
pa III, dowódca drużyny, referent, pomocnik dyżur-
nego: podwyżki 400–500 zł – 5 tys. funkcjonariuszy.
Grupa IV, dzielnicowy – 3,5 tys. – podwyżka rzędu
300–400 zł, 3 tys. – podwyżka 400–500 zł. I kolejne
stanowiska… Chcę zaznaczyć, że najniższą podwyż-
kę, poniżej 100 zł, otrzymało 3,7 tys. osób, ale byli to
policjanci z I grupy zaszeregowania, tzw. kursanci,
czyli funkcjonariusze pozostający niemalże całkowi-
cie na utrzymaniu Policji, którzy dopiero odbywają
szkolenie podstawowe.
Teraz to, co jest zapewne również interesujące, pod-
wyżki dla kadry kierowniczej. Zacznę od grupy śred-
niego szczebla zarządzania. Grupa XII, komendanci:
powiatowy, miejski, rejonowy Policji. Średni wzrost
uposażenia to 1000 zł. Podwyżka ta dotyczy 395 osób
w całej Policji. Była to kwestia wyrównania, jak mówi-
łem, rozpiętości w ramach widełek. Dotyczy to kadry,
która de facto na co dzień kieruje Policją. Dla porówna-
nia powiem, że dyrektor CBŚ, dyrektor biura w Ko-
mendzie Głównej, komendant wojewódzki, stołeczny,
36 osób w całej Policji – 580 zł. I żeby już wszystko było
jasne dodam również, jeśli chodzi o poszczególne grupy
zaszeregowania, że komendant główny Policji otrzymał
podwyżkę poniżej 500 zł, a zastępca komendanta głów-
nego również poniżej 500 zł.
Na zakończenie chcę podkreślić, że podwyżki te
były efektem uzgodnień ze związkami zawodowymi.
Protesty w naszym przekonaniu nie miały charakte-
ru masowego, chociaż były rzeczywiście głośne. Pro-
ces modernizacji Policji i podwyżki uposażeń jest
rozłożony na kilka lat. Obecnie dzięki temu, że zna-
leziono dodatkowe środki, przystąpiono do wyrówny-
wania tych poziomów, chodziło o kwestie, które
z punktu widzenia poczucia sprawiedliwości mogły
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski
powodować pewne protesty, ale raczej całkowicie su-
biektywne, związane z tym, że rzeczywiście w proce-
sie regulowania dotychczasowych nierówności nie-
którzy otrzymali mniejsze podwyżki niż ci, którzy
byli dotychczas na niższym szczeblu zaszeregowania.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Bardzo proszę, pan poseł Jarosław Zieliński, py-
tanie dodatkowe.
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie ministrze, po pierwsze, chcę zauważyć, że
w roku ubiegłym, gdy wprowadzaliśmy pierwszy etap
podwyżek w ramach ustawy modernizacyjnej, te pod-
wyżki były mniejsze, a nie było protestów, a więc
w tym roku coś jest na rzeczy, skoro jednak jest
ogromne niezadowolenie. Z szacunków, które poczy-
niłem, ale są to szacunkowe dane, proszę o ich wery-
fikację, wynikałoby, że ok. 3/4policjantów zaszerego-
wanych w niższych grupach otrzymało podwyżki
poniżej średniej 522 zł na etat.
W związku z tym nasuwa się pytanie: Jak to się
stało i jakie grupy policjantów spożytkowały pozo-
stałą kwotę, która musiała być jednak w przelicze-
niu na etat dużo wyższa niż średnia, i kto te środki
otrzymał?
Proszę też wreszcie powiedzieć, panie ministrze,
gdzie znaleźliście te dodatkowe pieniądze, po publicz-
nej awanturze, która miała miejsce, po protestach
policjantów, moim zdaniem słusznych, bo rzeczywi-
ście niezadowolenie to jest zrozumiałe. Czy są to
środki poza tym, co zostało zapisane w ustawie mo-
dernizacyjnej na 2008 r.? Jeżeli tak, to jakie jest źró-
dło pokrycia? Bo to, o czym słyszeliśmy w mediach
i co pan teraz potwierdził, jest interesujące. Skąd
zostaną wzięte te pieniądze? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pan minister Antoni Podolski udzieli odpowiedzi.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Powtórzę jeszcze
raz, że ten etap podwyżek był kolejnym etapem re-
alizacji ustawy modernizującej, uzgodnionej ze związ-
245
kami zawodowymi. Rzeczywiście może nie należało
bezkrytycznie podchodzić do uregulowań, które
odziedziczyliśmy; o tym już mówiłem.
Jeśli chodzi o podwyżkę, jest to podwyżka łącznie
z nagrodą roczną, jest tu też kwestia dodatku moty-
wacyjnego liczonego łącznie. I jeżeli w tym momencie
porównujemy wzrost samej pensji, to rzeczywiście
może tu zachodzić nieporozumienie, przy tym w wy-
stąpieniach medialnych policjanci często operowali
kwotą netto i padały sumy 300–400 zł, co wywoły-
wało dodatkowe nieporozumienia.
Jeśli chodzi o to, skąd wzięliśmy dodatkowe środ-
ki, były one zapisane w ustawie modernizacyjnej
– 79 zł zostawiono na dodatek motywacyjny, co zo-
stało wykorzystane, ważna jest tu też kwestia waka-
tów na stanowiskach w Policji, które również zostały
na te cele zagospodarowane.
Co do masowego niezadowolenia, również się
z tym nie zgodzę, ponieważ skala protestów nie wy-
kraczała poza kilka procent funkcjonariuszy, jeżeli
w ogóle za protest uznajemy coś, co jest trudno we-
ryfikowalne. Jeżeli uznalibyśmy to za protest, nasu-
wałyby się podejrzenia, że zwolnienia lekarskie, któ-
re brali funkcjonariusze, nie do końca były zwolnie-
niami lekarskimi, trudno więc mówić o skali prote-
stu. Nie był to protest, o którym można było powie-
dzieć, że jest do końca weryfikowalny, obliczalny.
Poza tym podkreślam, że podwyżki były uzgod-
nione ze związkami zawodowymi. Jeżeli przyjmuje-
my, że reprezentantem funkcjonariuszy w relacjach
z państwem, w relacjach z pracodawcą są związki
zawodowe i jeżeli nowy rząd zastaje projekt porozu-
mienia płacowego uzgodniony przez poprzednią
ekipę ze związkami zawodowymi, to z kim innym
niż związki zawodowe w służbach mundurowych
mamy rozmawiać? Z kim innym mamy uzgadniać
to porozumienie, jeżeli nie ze związkami zawodowy-
mi? Związki zawodowe postulowały, żeby niwelować
te nierówności, które miały miejsce w poprzednich
latach, a które prowadziły np. do tego, że czasami
dzięki dużym widełkom w poszczególnych grupach
zaszeregowania ktoś w niższej grupie zaszeregowa-
nia zarabiał więcej niż w grupie wyższej. Dziękuję
bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie ministrze.
Pozostajemy przy tym samym temacie, dlatego
że posłanki Stanisława Prządka i Krystyna Łybac-
ka, klub Lewica i Demokraci, zadadzą pytanie skie-
rowane do ministra spraw wewnętrznych i admini-
stracji w sprawie podwyżek płac dla funkcjonariuszy
Policji.
Bardzo proszę, pani poseł Stanisława Prządka.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
246 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Stanisława Prządka:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Ministrze! W budżecie państwa na 2008 r. na pod-
wyżki dla Policji zapisano kwotę 599 mln zł, w prze-
liczeniu na funkcjonariusza średnia podwyżka miała
wynieść 522 zł brutto. Zrealizowana podwyżka płac
budzi jednak duże niezadowolenie funkcjonariuszy,
szczególnie oddziałów prewencji, drogówki czy docho-
dzeniówki, bowiem najniższe podwyżki otrzymali
policjanci z grup od II do V. Funkcjonariusze liniowi
dostali od 100 do 300 zł podwyżki brutto, w zależno-
ści od jednostki. Oficerowie z 15-letnim i dłuższym
stażem twierdzą, że nie będą mieli motywacji do pra-
cy, bo ich zarobki netto będą tylko o 200–300 złotych
wyższe od zarobków osób nowo przyjmowanych do
służby i ostrzegają, że wielu z nich odejdzie z Policji.
Dysproporcje te doprowadziły, o czym była już mowa
wcześniej, do protestów policjantów.
Panie ministrze, można odnieść wrażenie, że szef
zespołu do spraw podziału podwyżek i służby finan-
sowe rozminęły się w wyliczeniach. Czy została prze-
prowadzona symulacja proponowanych podwyżek?
Drugie pytanie. Dlaczego doszło do podziału środków
według zasad, które budziły kontrowersje i niezado-
wolenie funkcjonariuszy, i kto przyjmuje odpowie-
dzialność za ich przyjęcie i wdrożenie? Kto jest ich
autorem? W jaki sposób zamierza pan, panie mini-
strze, rozwiązać problem płacowy powstały po po-
dziale środków na podwyżki w 2008 r.? Czy, wprowa-
dzając w życie podwyżki, które minimalizują moty-
wacyjny system płac, nie wylano przysłowiowego
dziecka z kąpielą? Czy pana zdaniem występuje re-
alna groźba masowych odejść z Policji, głównie funk-
cjonariuszy z 15-letnim i dłuższym stażem, i jak za-
mierza pan zapobiec temu niekorzystnemu dla funk-
cjonowania Policji zjawisku? (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji pan
Antoni Podolski.
Bardzo proszę, panie ministrze. Rozumiem, że
zadanie będzie pan miał ułatwione, bo część odpo-
wiedzi siłą rzeczy będzie musiała się powtórzyć.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rzeczywiście tro-
szeczkę obracamy się w tej samej materii. Odpowia-
dając na te części pytań, które, jak mam wrażenie,
uzupełniają to, o co pytał pan poseł, nie wydaje mi
się, żeby, po pierwsze, można było mówić o masowym
niezadowoleniu i protestach. Będę upierał się przy
tym, że nie są to protesty masowe. Druga kwestia.
Powtórzę, jaki był mechanizm uzgadniania podwy-
żek. Pierwsze propozycje podwyżek były konsultowa-
ne ze związkami zawodowymi i zostały uzgodnione
w październiku 2007 r. Propozycje odziedziczyło
nowe kierownictwo, które starało się podwyżki
uzgodnione przez poprzednią ekipę jak najszybciej
wprowadzić w życie. Zostało to zrobione szybciej niż
w ubiegłym roku, przed dniem 8 lutego 2008 r., więc
nie można mówić o zwłoce.
Powtórzę – chociaż nie odpowiadam za bieżący
nadzór nad Policją, jest to zadanie ministra Rapac-
kiego, w którego imieniu chciałem państwa przepro-
sić, że nie odpowiada na pytania, ale jest w tej chwi-
li w Mitrovicy, u rannych polskich policjantów z kon-
tyngentu w Kosowie – te rozwiązania zostały zasta-
ne, odziedziczone, uzgodnione ze związkami zawodo-
wymi i tak samo jak w przypadku innych służb re-
sortu zostały zrealizowane.
Kwestia symulacji podwyżki dla każdego konkret-
nego funkcjonariusza to sprawa indywidualna i w sy-
tuacji, w której nie przyjęto rozwiązania, że na etat
przypada tyle samo, trzeba wyliczać podwyżki dla
poszczególnych funkcjonariuszy. Takie analizy były
robione, w tej chwili są weryfikowane, to nie jest ko-
niec procesu podwyżek. Jak powiedziałem, program
modernizacyjny Policji jest rozłożony na lata, poza
tym w samym programie były zostawione środki na
dodatek motywacyjny – 79 zł, są kwestie wakatów.
Jeśli okaże się, że te sprawy budzą uzasadnione wąt-
pliwości, zostaną wprowadzone zmiany. Z jednej stro-
ny niezadowolenie wyrażają niektórzy przedstawicie-
le prewencji... Przepraszam bardzo, panie…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie ministrze, proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski:
Podwyżki budzą zaniepokojenie funkcjonariuszy
średniego szczebla, jak również niektórych przedsta-
wicieli średniej kadry kierowniczej, tych, których
płace nie zostały podniesione, dlatego że poprzednio
były wysokie wskutek starego systemu widełek, sys-
temu motywacyjnego, który wymagał – i to był po-
stulat związków zawodowych – wyzerowania skali
i który będzie obecnie zastępowany nowym syste-
mem. Jeszcze raz zapytam: Z kim, jeśli nie ze związ-
kami zawodowymi, ministerstwo ma to uzgadniać?
Czy mamy odwoływać się do internetowego forum
policjantów, do opinii wyrażanych anonimowo w ga-
zetach? Są związki zawodowe, które zajęły stanowi-
sko, że ma nastąpić tego typu podwyżka płac. Nie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski
sądzę, że można mówić o zagrożeniu masowymi pro-
testami, o groźbie masowych odejść z Policji. Myślę,
że służba w Policji w perspektywie ustawy moderni-
zacyjnej, która dała najwyższe podwyżki w ciągu
ostatnich lat – rzeczywiście przygotowanie tych pod-
wyżek jest zasługą poprzedniego rządu, poprzednie-
go Sejmu – daje policjantom możliwość systematycz-
nego zwiększania wynagrodzeń, jak również racjo-
nalizacji systemu w dalszych latach.
Naprawdę trudno odnosić się do kwestii prote-
stów, które nie mają charakteru oficjalnego, ponie-
waż w tej sprawie było zawarte uzgodnienie ze związ-
kami zawodowymi. Związki zawodowe to porozumie-
nie rekomendowały i firmowały jeszcze na etapie
uzgodnień z poprzednim rządem, i – jak mówię – mo-
żemy mieć pretensję do siebie w tym sensie, że zaufa-
liśmy uzgodnieniom poczynionym przez poprzedni
rząd. Odwołam się do przypadku uzgodnień dotyczą-
cych straży pożarnej, które nie wywołały protestów,
i gdzie podwyżki uzgodnione ze związkami zawodo-
wymi przebiegły bez problemu. Związki funkcjona-
riuszy straży pożarnej nie zgłaszają postulatów. Tu
takie protesty rzeczywiście się pojawiły – choć w
moim przekonaniu nie można mówić o ich masowej
skali – i są analizowane. Wnioski są wyciągane na
bieżąco.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie ministrze.
Pani poseł Stanisława Prządka.
Bardzo proszę.
Poseł Stanisława Prządka:
Panie Ministrze! Pozwolę sobie zadać jeszcze do-
datkowe, krótkie pytanie. Pan komendant główny
Policji podjął decyzję o skierowaniu dodatkowych
środków na podwyżki dla tych funkcjonariuszy, któ-
rzy otrzymali podwyżki niższe niż 300 zł. Myślę, że
to jest krok w dobrym kierunku, ale proszę odpowie-
dzieć mi na pytanie: Kiedy będą zrealizowane dodat-
kowe podwyżki i czy, pana zdaniem, uspokoją one
nastroje w Policji? I ostatnie krótkie pytanie: Czy
przy tej okazji podwyżki otrzymały także osoby pra-
cujące na etatach cywilnych? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Odpowiedzi udzieli pan minister Antoni Podol-
ski.
Bardzo proszę.
247
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowna Pani
Poseł! Grupa, która otrzyma dodatkową podwyżkę,
nie jest liczną grupą funkcjonariuszy. Jak powiedzia-
łem, podwyżki będą zrealizowane do końca marca
2008 r. ze środków przewidzianych na dodatek mo-
tywacyjny i na wakaty.
Jeśli zaś chodzi o cywili, to nie są oni objęci tą
podwyżką, ale i dla nich jest przygotowana podwyż-
ka – średnio w wysokości 200 zł brutto na etat.
Wracając jeszcze do pierwszej części pani pytania,
to powiem, że to rozwiązanie jest konsultowane ze
związkami zawodowymi. Pytanie dotyczące funkcjo-
nariuszy odpowiada na postulaty, które były wyraża-
ne publicznie w mediach przez anonimowych albo
czasami nieanonimowych przedstawicieli i funkcjo-
nariuszy. Jeszcze raz powtórzę: głównym partnerem
do rozmów o podwyżkach są związki zawodowe, ale
po analizie głosów przekazywanych przez media kie-
rownictwo Policji uznało, że wewnątrz budżetu Policji
istnieje możliwość zwiększenia podwyżek, które nie
przekraczały kwoty 300 zł brutto. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Przystępujemy do kolejnego pytania. Pan poseł
Mirosław Maliszewski, Polskie Stronnictwo Ludowe,
zada pytanie skierowane do ministra spraw zagra-
nicznych w sprawie możliwości wielokrotnych wjaz-
dów cudzoziemców do Polski na podstawie wiz pra-
cowniczych.
Bardzo proszę, pan poseł Mirosław Maliszewski.
Poseł Mirosław Maliszewski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni
Państwo! Od kilku lat obserwujemy w Polsce wzrost
gospodarczy, który przekłada się na spadek bezrobo-
cia, i to jest zjawisko pozytywne…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Proszę bliżej mikrofonu.
Poseł Mirosław Maliszewski:
Obserwujemy także dość dużą migrację zarobko-
wą i brak siły roboczej w Polsce, m.in. tym spowodo-
wany. Są dwa główne działy gospodarki, które odczu-
wają dzisiaj brak siły roboczej, niekoniecznie wysoko
wykwalifikowanej: budownictwo i rolnictwo, a szcze-
gólnie pewne jego działy, jak ogrodnictwo.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
248 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Mirosław Maliszewski
Kilka lat temu doszliśmy do wniosku, że aby uzu-
pełnić braki siły roboczej, dobrze by było umożliwić
wjazd do Polski cudzoziemcom, którzy tę pracę chcą
podejmować. Sa nimi obywatele Ukrainy. Niedawno
ministerstwo pracy, co jest bardzo pozytywne, wyda-
ło nowe rozporządzenie pozwalające legalnie praco-
wać obywatelom Ukrainy, a także Białorusi i Rosji
– Ukraińcy są jednak najbardziej zainteresowani –
bez konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę,
co jest bardzo istotne, przez sześć miesięcy w roku.
Do tej pory były to tylko trzy miesiące.
Warunkiem podjęcia pracy jest uzyskanie wizy
pozwalającej pracować w Polsce, a tę wizę obywatel
Ukrainy może uzyskać na podstawie oświadczenia
wysyłanego przez polskiego pracodawcę o zamiarze
powierzenia mu pracy. Wiza umożliwia przyjazd do
Polski, podjęcie pracy, która jest sezonowa, czyli nie-
równomiernie rozłożona w czasie, w ciągu roku czy
6 miesięcy. Istnieje więc potrzeba, aby mając wizę
pracowniczą, obywatel Ukrainy mógł wjeżdżać wie-
lokrotnie do Polski, oczywiście w ciągu sześciu mie-
sięcy. Pytanie brzmi następująco: Czy jest taka moż-
liwość, że on wjedzie wielokrotnie, czy może wjechać
tylko raz czy dwa razy, jak dzisiaj interpretują polskie
konsulaty na Ukrainie?
Panie ministrze, pytanie drugie: Czy potwierdza
pan fakt dużego zainteresowania obywateli Ukrainy
podjęciem pracy w Polsce? Praca u nas jest dla miesz-
kańców tego kraju tym atrakcyjniejsza, im bardziej
ułatwiamy przepisy wjazdowe i dotyczące podjęcia
przez nich pracy. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli sekretarz stanu w Minister-
stwie Spraw Zagranicznych pan Jan Borkowski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Jan Borkowski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Od-
powiadając na pytanie pana posła Mirosława Mali-
szewskiego, chciałbym z zadowoleniem zauważyć, że
pan poseł zna aktualny stan prawny, obowiązującą
od 1 lutego 2008 r. nowelizację rozporządzenia, które
wcześniej nie stwarzało takich możliwości, jeśli cho-
dzi o zatrudnianie pracowników sezonowych, jak
obecnie. Pytanie jest bardzo zasadne, bo zadawane
w okresie przedwiośnia, a więc wtedy, kiedy zbliżają
się prace sezonowe. To rozporządzenie oczywiście
odnosi się do obywateli Ukrainy, Białorusi i Federa-
cji Rosyjskiej, a więc preferencje są tylko w odniesie-
niu do tego obszaru.
W ślad za oświadczeniem o zamiarze powierzenia
pracy i uzyskaniem odpowiedniego dokumentu w
powiatowym urzędzie pracy istnieje możliwość, by
podejmując pracę na terytorium Polski, posiadać
wizę narodową, a więc taką, której koszt wynosi 35
euro, do wielokrotnego przekraczania granicy. Jedy-
nym warunkiem jest to, że łączny okres zatrudnienia
nie może przekraczać 6 miesięcy w jednym roku.
Trudności w omawianej sprawie istnieją takie, że
najpierw musi być oświadczenie o zamiarze powie-
rzenia pracy, potem zdobycie pracownika, po czym
pozyskanie przez niego wizy i wielokrotne wjazdy do
Polski. Ale ponieważ odpowiedź jest w istocie pozy-
tywna, tak jak pan poseł jest na to przygotowany,
chciałbym powiedzieć, że wprawdzie nie teraz, ale
mniej więcej za miesiąc dojdzie nowa możliwość. Kar-
tę Polaka, która, jak wiadomo, obejmie swoim zasię-
giem obywateli 15 krajów byłego Związku Radziec-
kiego, będziemy wydawali jeszcze w kwietniu, myślę
więc, że w ostatnich dniach kwietnia już będą jej po-
siadacze. Będzie ona uprawniała do wizy bezpłatnej
na długi okres pobytu, z prawem zatrudniania się
bez potrzeby uzyskiwania pozwolenia. Tak że myślę,
że sytuacja prawna będzie ulegała poprawie.
Jaka jest statystyka, jakie jest zainteresowanie
pracą w Polsce? Dysponuję oczywiście zamkniętą,
zweryfikowaną statystyką za czwarty kwartał 2007 r.,
kiedy urzędy konsularne wydały w trzech krajach
objętych rozporządzeniem łącznie 8349 wiz z prawem
do pracy, w oparciu o tryb określony w rozporządze-
niu, z tego 7779 wiz wydano obywatelom Ukrainy,
487 – obywatelom Białorusi i zaledwie 63 wizy oby-
watelom Federacji Rosyjskiej. Tak więc widać, że
dominująca grupa pochodzi z Ukrainy.
Mieliśmy na początku tego roku kalendarzowego
spadek zainteresowania wizami, także na Ukrainie,
co jest niezależne od tego obrazu, jaki znamy sprzed
konsulatów. Od kilku tygodni obserwujemy jednak
systematyczny wzrost zainteresowania wizami na
Ukrainie. Stosujemy tam, gdzie jest to możliwe, uła-
twienia, mianowicie w konsulacie generalnym we
Lwowie jest możliwość skorzystania ze specjalnego
okienka tylko dla osób, które starają się o wizę z moż-
liwością zatrudnienia się w Polsce w związku z po-
siadanym zaświadczeniem.
Czas oczekiwania jest ograniczony naszą umową
z Ukrainą do 10 dni i praktycznie trwa od 5 do 10
dni. Nie mogę obiecać, że uda nam się radykalnie
skrócić ten czas, w miarę jak będzie wzrastało zain-
teresowanie i dojdzie Karta Polaka. Możliwości loka-
lowe nam nie pozwalają na radykalną poprawę, a one
zmienią się dopiero pod koniec maja, tak że jeszcze
około 2 miesięcy musimy poczekać do czasu, kiedy
będziemy mieli znacznie większą powierzchnię loka-
lową. Mówię o Lwowie, bo to jest miejsce, gdzie uzy-
skuje wizy większość osób zainteresowanych pracą
w Polsce. Dziękuję bardzo.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Pan poseł Maliszewski, pytanie uzupełniające.
Bardzo proszę.
Poseł Mirosław Maliszewski:
Dziękuję, panie ministrze, za odpowiedź. W wielu
kwestiach się zgodziliśmy, bo w swoim pytaniu za-
warłem też pewne tezy. Mam prośbę, którą potrak-
tujemy jako pytanie dodatkowe, aby, po pierwsze,
poinformować jednak może oficjalnym pismem na-
szych pracowników w konsulatach na Ukrainie, że
możliwe jest uzyskanie wizy na wielokrotne wjazdy,
bo nasi urzędnicy upierają się, aby były to maksy-
malnie dwa wjazdy – dwa wyjazdy i nie pozwalają na
ich zwielokrotnienie.
Po drugie, jest prośba, na którą pan był już uprzej-
my odpowiedzieć, żeby jednak spróbować przyspie-
szyć czas wydawania wizy, aby zmieścić się w tych 10
dniach. Mam bowiem informacje, że są z tym dosyć
duże problemy. Rzeczywiście zainteresowanie jest
spore, pojawiły się kolejki, które liczą w niektórych
miejscach po kilkaset osób. Pokazuje to, że zaintere-
sowanie jest duże. Czy jest możliwość zwiększenia
chociażby liczby etatów, aby ten proces przyspieszyć?
Przypomnę, że na Ukrainie mamy chyba tylko 5 kon-
sulatów, a jest to duży kraj i dla takiego potencjalne-
go pracownika przyjazd do konsulatu i stanie nawet
kilka dni w kolejce, żeby to załatwić, to jest wyprawa,
na którą nie ma on nieraz nawet środków finanso-
wych. To pytanie i jednocześnie prośba.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Jan Borkowski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Pośle! Szanowni Pań-
stwo! Dziękuję za tę sugestię. Oczywiście, możemy
wpłynąć na nasze konsulaty, żeby wyraźnie pojawia-
ła się tam informacja, że taka wiza uprawnia do wie-
lokrotnego przekraczania granicy, a więc do odpo-
wiedniego wykorzystania tej możliwości, jaka istnie-
je zgodnie z rozporządzeniem.
Jeśli chodzi o czas oczekiwania, to, jak mówiłem,
główny problem na Ukrainie stanowi sprawa Konsu-
latu Generalnego RP we Lwowie. Obecnie realizowa-
ne jest już stosowne przedsięwzięcie, mianowicie wy-
najem dodatkowego obiektu, budynku, w którym będą
wydawane wizy. Ten budynek wynajmujemy na pe-
249
wien czas, ponieważ trwa budowa nowego konsulatu,
która zakończy się zapewne za jakiś rok, półtora. W
związku z tym, że powstaną nowe powierzchnie dla
pracowników, radykalnie poprawi to sytuację. Dziś nie
ma możliwości zwiększenia obsady kadrowej w Kon-
sulacie Generalnym RP we Lwowie, bo nie ma gdzie
posadzić pracowników. To jest stan zastany, który
przełamujemy radykalną decyzją, wynajęciem nowych
pomieszczeń pod nowym adresem.
Jeśli chodzi o czas oczekiwania, to skorzystam z
okazji, żeby powiedzieć, że jednym z problemów, jakie
występowały i występują przed naszymi konsulatami,
tam, gdzie gromadzą się kolejki, są próby wchodzenia
w te kolejki. Kiedy wprowadziliśmy rejestrację inter-
netową, hakerzy włamywali się do systemu i wprowa-
dzali nawet po kilkaset osób w ciągu jednego dnia.
Dla ludzi, którzy pokonywali duże odległości, żeby
przyjechać do konsulatu, było zupełnie niezrozumia-
łe, jak to się stało, że byli już bardzo blisko w kolejce,
a tymczasem muszą czekać dłużej. Mamy świadomość
dramatycznej sytuacji, w jakiej znajduje się Konsulat
Generalny RP we Lwowie. Mogę powiedzieć, że naj-
bliższe nie tylko miesiące, ale wręcz tygodnie będą
służyły rozwiązaniu tej kwestii, chociaż wprowadze-
nie Karty Polaka przysporzy nam nowej grupy osób,
które staną w kolejkach do konsulatów. Nad tą spra-
wą pracujemy jednak oddzielnie i w związku z nią do
konsulatów będzie wysłana dodatkowa grupa pracow-
ników. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Jan Borkowski:
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie Dariusz Lipiński i Agnieszka Kozłow-
ska-Rajewicz z Klubu Parlamentarnego Platforma
Obywatelska skierują pytanie do ministra środowi-
ska w sprawie przygotowań do organizacji Światowej
Konferencji Klimatycznej w Poznaniu w grudniu
2008 r.
Bardzo proszę, pan poseł Dariusz Lipiński.
Poseł Dariusz Lipiński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Ministrze! Jednym z najważniejszych wydarzeń roku
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
250 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Dariusz Lipiński
2008 w naszym kraju będzie bez wątpienia grudnio-
wa XIV Sesja Konferencji Stron Ramowej Konwencji
Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu,
która odbędzie się w Poznaniu. W dniu 17 stycznia
br. podpisana została w tej sprawie odpowiednia
umowa pomiędzy rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a sekretariatem konwencji.
Organizacja konferencji stanowi potężne wyzwa-
nie organizacyjne dla naszego kraju. Szacuje się, iż
może w niej wziąć udział nawet 10 tys. uczestników
ze stu kilkudziesięciu państw świata. Konferencja w
Poznaniu będzie miała kluczowe znaczenie na drodze
do porozumienia w sprawie regulacji prawnych nie-
zbędnych do podjęcia efektywnych działań powstrzy-
mujących globalne ocieplenie.
Ciężar organizacji konferencji spoczywa w dużej
mierze na barkach miasta Poznania, jednak z uwagi
na globalny charakter tego wydarzenia niezbędne
jest także bardzo znaczące dofinansowanie z budże-
tu państwa. Chodzi tu o kwotę ok. 44 mln zł, którą
stanowią m.in. wydatki na bezpieczeństwo, łącza sa-
telitarne odpowiedniej jakości, miejsca pracy dla
dziennikarzy z całego świata, transport uczestników
konferencji czy też sale obrad.
Jakiś czas temu pojawiła się jednak w doniesie-
niach medialnych niepokojąca informacja, iż po-
przedni rząd nie zarezerwował w projekcie budżetu
odpowiednich środków na organizację konferencji
klimatycznej w Poznaniu. Dlatego też chciałbym po-
prosić pana ministra o przedstawienie stanowiska w
sprawie udziału administracji rządowej w pracach
nad przygotowaniem konferencji oraz złożenie jasnej
deklaracji odnośnie do finansowania części wydat-
ków związanych z jej organizacją przez budżet pań-
stwa. Nie ukrywam, iż liczę na to, że pan minister
wyjaśni pojawiające się w tej mierze wątpliwości i
rozwieje obawy poznańskiego samorządu. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli sekretarz stanu w Minister-
stwie Środowiska pan Stanisław Gawłowski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Pośle! Rze-
czywiście, 29 listopada 2006 r. Polska została zgło-
szona w Sekretariacie Ramowej Konwencji Narodów
Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu jako kan-
dydat na gospodarza XIV Sesji Konferencji Stron
Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w spra-
wie zmian klimatu. Wkrótce potem Polska uzyskała
nieformalną informację, że zostanie gospodarzem
konferencji. Tak naprawdę od tamtej pory do stycznia
tego roku, czyli do momentu powołania nowego rzą-
du, strona polska w tym obszarze nie poczyniła żad-
nych działań albo były one niewielkie. W projekcie
budżetu na rok 2008 nie przewidziano żadnych kwot,
zakładał on zero złotych na ten cel. Z takim stanem
rzeczy musi się zmierzyć rząd Donalda Tuska.
Obecnie prowadzone są prace, które zmierzają do
tego, żeby z rezerwy budżetowej przeznaczyć na or-
ganizację konferencji sumę 55 mln zł, bo o taką kwo-
tę w tej chwili chodzi. W czwartek na posiedzeniu
komitetu Rady Ministrów będzie omawiana uchwała
Rady Ministrów, która przeznacza na ten cel 55 mln
zł. Ponadto rozpoczęliśmy prace nad zmianą ustawy
Prawo ochrony środowiska, które mają prowadzić do
tego, żeby z Narodowego Funduszu Ochrony Środo-
wiska i Gospodarki Wodnej, jak również z wojewódz-
kich funduszy ochrony środowiska, można było prze-
znaczyć pieniądze na finansowanie zadań związa-
nych właśnie z organizacją konferencji międzynaro-
dowych. Mamy nadzieję, że ten projekt ustawy uda
się przeprowadzić przez polski parlament w trybie
pilnym po to, żebyśmy w związku z tym przedsię-
wzięciem mogli uruchomić dodatkowe pieniądze.
Podam tylko, że organizacja konferencji na Bali
kosztowała organizatorów 120 mln dolarów. Jeśli
chodzi więc dzisiaj o te kwoty, zapewniamy poziom
finansowania w części dotyczącej samych targów
poznańskich i otoczenia. Nie mamy natomiast wpły-
wu na pozostałe kwestie. Dzisiaj jedną z najwięk-
szych trosk związanych z organizacją konferencji
jest niestety niewystarczająca ilość miejsc hotelo-
wych w samym Poznaniu. Miejsca w Poznaniu są już
w dużej części zarezerwowane. Prowadzi to do tego,
że delegacje rządowe, które zgłaszają się dzisiaj do
nas, niestety nie mogą otrzymać miejsc hotelowych,
bo w większości rezerwacje zostały poczynione już
w ubiegłym roku, czyli jeszcze przed formalnym po-
wołaniem tego rządu. W związku tym również moż-
liwości oddziaływania obecnego rządu na ten stan
rzeczy były do tej pory niewielkie. To wspomniana
kwestia jest dzisiaj jedną z największych komplika-
cji, a nie strona finansowa, bo jestem przekonany, że
z tym sobie sprawnie poradzimy, i nie strona orga-
nizacyjna oraz same targi, bo miejsca jest wystar-
czająco dużo.
Przy okazji samej konferencji chcielibyśmy zrobić
również wystawę związaną z działaniami na rzecz
ochrony klimatu. Chcielibyśmy to przeprowadzić w
ramach targów poznańskich. Jednak, tak jak wspo-
mniałem, największym naszym problemem są miej-
sca hotelowe. Poznań dysponuje ok. 6 tys. miejsc
hotelowych, łącznie z prywatnymi kwaterami i miej-
scami w miastach, które są położone godzinę drogi
od Poznania. Potrzebujemy w Poznaniu ok. 10 tys.
miejsc hotelowych i to jest problem. W tej chwili nie
wiemy, jak go rozwiązać. Dziękuję bardzo.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Czy jest pytanie dodatkowe?
Pani poseł Kozłowska-Rajewicz, bardzo proszę.
Poseł Agnieszka Kozłowska-Rajewicz:
Panie Ministrze! Chciałabym zapytać, jak wyglą-
dają przygotowania do konferencji od strony meryto-
rycznej. To znaczy: Czy powołano jakiś zespół opra-
cowujący polskie stanowisko? Czy są wykonywane
lub może zamówione ekspertyzy, analizy oceniające
polskie koszty uczestnictwa w takim projekcie klima-
tycznym? Czy w przygotowywanych dla Polski roz-
wiązaniach ograniczenia emisji – bo mam nadzieję,
że one jednak są przygotowywane – uwzględnia się
fakt, że planowane inwestycje finansowane z fundu-
szy unijnych spowodują podniesienie, jak się szacuje,
emisji CO2 o ponad 30%? I czy zostanie uwzględniony
fakt, że w latach 1998–2005 obniżyliśmy w Polsce
emisję o 32%, chociaż byliśmy zobowiązani tylko do
6%? Czy ten wykonany w nadmiarze obowiązek bę-
dzie równoważył oczekiwany wzrost emisji związany
z inwestycjami? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan minister Stanisław Gawłowski, bardzo pro-
szę.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Panie Marszałku! Został powołany międzyresor-
towy zespół, w skład którego wchodzą przedstawi-
ciele Ministerstwa Środowiska, Ministerstwa Spraw
Zagranicznych, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji, Ministerstwa Infrastruktury, Mini-
sterstwa Gospodarki, Ministerstwa Kultury i Dzie-
dzictwa Narodowego oraz Ministerstwa Finansów.
Współdziałamy również z ministrem zdrowia, który
ma obowiązek zapewnić ochronę zdrowotną osobom
przebywającym w tym czasie w Poznaniu. Przypo-
mnę, że w konferencji będzie uczestniczyć wiele bar-
dzo ważnych osób: premierów, prezydentów, szefów
państw, ministrów, nie tylko ochrony środowiska,
gdyż będzie odbywać się również konferencja towa-
rzysząca z udziałem ministrów gospodarki i finan-
sów. Zatem jeśli chodzi o logistykę, przedsięwzięcie
jest trudne. Już dzisiaj współdziałamy z innymi re-
sortami w tej sprawie. Dodatkowo został powołany
zespół pod przewodnictwem pana prof. Macieja Sa-
251
dowskiego. Zespół ten ma przygotować polskie sta-
nowisko na konwencję, ten wkład merytoryczny.
Nie łączyłbym działań związanych z tą częścią z
handlem uprawnieniami do emisji, dlatego że wskaź-
ników podanych przez panią poseł, rzeczywiście
prawdziwych, nie należy odnosić bezpośrednio do
działań odbywających się w handlu. Kwota przyzna-
na Polsce, czyli 208,5 mln ton, to stanowisko Komisji
Europejskiej, a nie wynikające z decyzji Sekretariatu
ONZ do Spraw Zmian Klimatycznych. W takim ob-
szarze nie należy wiązać tych instrumentów.
Oczywiście trzeba mieć świadomość, że konferen-
cja w Poznaniu przygotowuje do tej najważniejszej,
która się odbędzie rok później w Danii, w Kopenha-
dze, i w takim sensie ona jest istotna. Czyli powin-
niśmy na niej wypracować stanowiska, które pozwo-
lą na to, żebyśmy w Kopenhadze – już jako Narody
Zjednoczone – mogli podjąć odpowiednie stanowiska
i zaplanować działania na przyszłość. Jako cieka-
wostkę powiem, że Dania już rok temu uruchomiła
w Kopenhadze zespół, który w tej chwili liczy 60
osób i przygotowuje się do konferencji, która się od-
będzie za dwa lata. Chcę przez to pokazać, że w Pol-
sce mamy ogromne opóźnienia w tym obszarze. Je-
żeli realnie chcemy sobie z tym poradzić, to w tej
części już na nic nie mamy czasu. Musimy bardzo
sprawnie podejmować decyzje i rozwiązywać proble-
my. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie Maria Nowak i Aleksander Chłopek,
Prawo i Sprawiedliwość, skierują pytanie do ministra
edukacji narodowej w sprawie reformy programowej
i zmian w kalendarzu roku szkolnego.
Bardzo proszę, pani poseł Maria Nowak.
Poseł Maria Nowak:
Dziękuję, panie marszałku.
Pani Minister! Panie Ministrze! Pani minister
Hall zapowiedziała prace nad reformą programową,
której celem ma być odciążenie procesu edukacyjne-
go od przyswajania przez uczniów wiedzy encyklope-
dycznej. Można by temu tylko przyklasnąć, gdyby nie
fakt, że przed poprzednimi zespołami, które opraco-
wywały podstawy programowe, stawiano dokładnie
taki sam cel. W związku z tym mam pytania. Po
pierwsze, czy zespół opracowujący reformę progra-
mową został już powołany? Kto wchodzi w jego skład?
Czy znajdują się w nim doświadczeni nauczyciele i
praktycy? Chodzi o to, aby nie otrzymano kolejnego
kosztownego opracowania nadającego się do szuflady,
jak miało to miejsce np. w 2004 r., gdy swoje opraco-
wanie przedstawił zespół prof. Konarzewskiego. Da-
lej, czy znane są koszty tego przedsięwzięcia? Jakie
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
252 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Maria Nowak
środki finansowe MEN przeznaczył na to zadanie? I
czy policzono także koszty, które poniosą w rezultacie
rodzice zmuszeni do kupna podręczników dostosowa-
nych do nowych programów?
Następna sprawa to brak konsultacji społecznych
z rodzicami i nauczycielami przed ogłoszeniem decy-
zji o obniżeniu wieku, od którego rozpoczyna się obo-
wiązek szkolny. Wzbudziło to wiele obaw, a nawet
pojawiły się protesty rodziców. W ciągu dwóch tygo-
dni ponad 7 tys. rodziców wpisało na stronie inter-
netowej swoje zastrzeżenia.
Panie ministrze, czy nie uważa pan, że to rodzi-
com powinno się pozostawić decyzję, czy posłać sze-
ściolatka do szkoły, czy nie? PiS także ma w progra-
mie obniżenie wieku szkolnego. Problem tylko, kiedy
i jak to zrobić. Czy nie powinna być najpierw opraco-
wana podstawa programowa, skoro MEN zapowiada
reformę, a potem dopiero rozpoczęta dyskusja o obo-
wiązku szkolnym sześciolatka? (Dzwonek) Oczywi-
ście nie wolno tutaj lekceważyć głosów rodziców.
Już kończę.
Duży niepokój wzbudzają także informacje o za-
miarze dokonania znacznych zmian w kalendarzu
roku szkolnego. Pytanie: Skąd ten pomysł? Jakie
zmiany są planowane i od kiedy miałyby one obowią-
zywać? Jakie tak naprawdę są powody ich wprowa-
dzenia? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Edukacji Narodowej pan Zbigniew Marci-
niak.
Bardzo proszę pana ministra.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Zbigniew Marciniak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Najpierw może
powiem w dwóch słowach, czemu w ogóle dotykamy
podstawy programowej. To jest dokument państwo-
wy, który reguluje treści kształcenia. Potrzeba jest
ważna i pilna, wynika z czegoś dobrego, co się wyda-
rzyło w naszym kraju, mianowicie z pojawienia się
ogromnej chęci młodych ludzi do kształcenia. Wy-
starczy popatrzeć na liczbę studentów, która skoczy-
ła w ciągu ostatnich kilku lat z 400 tys. do 2 mln.
Młodzież chce się uczyć, ale efekt tego jest taki, że do
szkół kończących się maturą chodzi w tej chwili 80%
rocznika, tymczasem podstawa programowa, którą
mamy dzisiaj, była adresowana do mniej więcej 50%.
Inaczej się uczy połowę populacji, inaczej 80%. Trze-
ba poprawić ten dokument i to jest podstawowy po-
wód, dla którego rusza to zadanie.
Zespoły faktycznie są już powołane i pracują, po-
nieważ potrzeba jest dość pilna. W ich skład wchodzą
przedstawiciele świata nauki, praktyków, metody-
ków, egzaminatorów, czyli ludzi pracujących w sys-
temie egzaminacyjnym. Bardzo wiele z tych osób
łączy kompetencje, na przykład staraliśmy się wybie-
rać uczonych, którzy mają za sobą także nauczanie
w szkole, żeby jak najlepiej skumulować doświadcze-
nia i wiedzę na temat zadania, które ma być wyko-
nane. Projekt będzie przygotowany mniej więcej na
początku czerwca, zostanie wtedy przedstawiony do
szerokiej konsultacji społecznej. Już niedługo wstęp-
na propozycja będzie udostępniona w Internecie, rze-
sze nauczycieli i rodziców, wszystkich zainteresowa-
nych będą mogły się z nią zapoznać i wypowiedzieć
na ten temat.
Jak pani poseł powiedziała, celem jest przede
wszystkim odchudzenie programu z wiedzy encyklo-
pedycznej, poświęcenie większej uwagi na naukę my-
ślenia, rozumowania, umiejętności samodzielnego
uczenia się. Dlaczego nam się wydaje, że teraz to się
uda, chociaż – jak pani poseł stwierdziła – taki chlub-
ny zamiar miało kilka ekip wcześniej? Przyjęliśmy
inną strategię rozwiązania tego problemu. Wypowie-
my podstawę programową w języku wymagań, co
spowoduje, że przestanie to być bajka, którą się opo-
wiada, o tym, czego warto by te dzieci uczyć, a zapi-
szemy to, czego szkoła obiecuje nauczyć. Bo de facto
to rozporządzenie jest deklaracją państwa, że nauczy
uczniów pewnych treści. I za pomocą tego narzędzia
można dość łatwo zdyscyplinować zespoły uczonych,
którzy przygotowują te podstawy, bo to przeszkadza
w pisaniu marzeń, to każe realistycznie zapisywać to,
czego potrafimy nauczyć. Zresztą potrzebę takiej
przebudowy widział już poprzedni rząd, bo środki, z
których korzystamy, zostały zarezerwowane przez
poprzedni rząd w europejskich funduszach struktu-
ralnych, i to są te kwoty, w ramach których się poru-
szamy. Myśmy do tego ani złotówki nie dołożyli. Te
kwoty były dostateczne na ten cel.
Czy myśleliśmy o kosztach tego przedsięwzięcia;
w szczególności pani poseł pyta o podręczniki. Natu-
ra tych zmian jest taka, że w zasadzie w tych dzisiej-
szych podręcznikach jest o wiele, wiele więcej – to są
swoiste encyklopedie, te podręczniki – niż potrzebu-
jemy, żeby te wymagania wypełnić. A więc ta prze-
miana nie będzie dramatyczna. Np. podstawa pro-
gramowa z matematyki została już zmieniona w
sierpniu ub. r., i to na wszystkich poziomach naraz.
Nie wywołało to fali zakupów nowych podręczników,
nie było takiej potrzeby. Te zmiany będziemy wpro-
wadzać stopniowo, rok po roku. I jeśli chodzi o sam
początek, tzn. kiedy to będzie wprowadzane w szko-
le podstawowej, to jest tak, że przynajmniej w pierw-
szych latach ta szkoła bazuje na zeszytach ćwiczeń,
a zeszyty ćwiczeń z natury rzeczy i tak kupuje się co
roku nowe – nie ma tu żadnej oszczędności, takiej, że
się weźmie stary zeszyt ćwiczeń itd. Dalej, jak powia-
dam, fakt, że odchodzimy od encyklopedyczności,
idziemy w stronę rozumowania, spowoduje, że książ-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Zbigniew Marciniak
ki będą cieńsze – będzie tam mniej tych różnych in-
formacji; w encyklopedii, w Internecie się szuka –
przez to zapewne i tańsze. A więc nasze oszacowania
tej sprawy raczej sugerują, że ten skok kosztów nie
powinien być dokuczliwy.
Czas mi się prawie kończy. Może jeszcze w takim
razie o 6-latkach i o kalendarzu, to były te dwa wąt-
ki. Myśmy dość dokładnie badali opinie różnych śro-
dowisk, zanim podjęliśmy kontynuację, znów, projek-
tu, który odziedziczyliśmy. I obniżenie wieku szkol-
nego jest dobrym projektem, jak twierdzą zgodnie
uczeni, pedagodzy, psycholodzy i inni, którzy się na
tych sprawach znają. Z czego biorą się obawy niektó-
rych rodziców, skąd te protesty, o których pani poseł
była uprzejma wspomnieć? Bierze się to stąd, że ro-
dzice chcą mieć pewność, iż będzie to zorganizowane
tak, że nie uczyni się dziecku krzywdy. My planujemy
uczynić to tak, żeby przejście z wychowania przed-
szkolnego do szkolnego było płynne, żeby to dziecko
w szkole w tych początkowych latach nauki miało
opiekę de facto przedszkolną, tzn. żeby się tam uczy-
ło rzeczy różnych, ale żeby po tych lekcjach mogło
spokojnie, w dobrych warunkach zostać w szkole,
dostać jedzenie, jak trzeba, to się zdrzemnąć. To
wszystko da się zorganizować, bo środki na to są. I
tak ta podstawa programowa będzie wyglądać. Bę-
dzie to nauczanie i opieka. Zresztą duża część rocz-
nika 6-latków w tej chwili do szkoły chodzi, duża
część zerówek jest przy szkołach. A więc to nie jest
całkowicie nowe zjawisko. (Dzwonek)
Nie zdążyłem o kalendarzu, może jak pani poseł
dopyta... Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie ministrze.
Pani poseł Maria Nowak.
Jak rozumiem, pytanie uzupełniające.
Poseł Maria Nowak:
Dziękuję bardzo.
Panie ministrze, dziękuję za tę odpowiedź. Trochę
mnie pan uspokoił, że to jest jakby kontynuacja tych
zamierzeń wcześniejszych. Jednakże, panie mini-
strze, zgodzi się chyba pan ze mną, że polskiej szkole
potrzebny jest spokój i atmosfera stabilizacji, a my
ciągle jesteśmy jednak zaskakiwani nowymi pomy-
słami, bo to albo bon, albo jakaś inna sprawa, która
bardzo dotyka nauczycieli. To nie sprzyja stabilizacji
atmosfery w szkole i atmosferze pracy. I ostatnio pa-
dła zapowiedź, że będzie 50% wzrostu płac, ale przy
zwiększonej liczbie godzin. Przypomnę chociażby
jeszcze dwie takie sprawy, które bardzo dotykają na-
253
uczycieli. Mianowicie grupa nauczycieli dyplomowa-
nych jest bardzo zdziwiona, rozgoryczona wysokością
swoich minimalnych stawek wynagrodzenia zasad-
niczego, 8,4%, przy czym zapowiedź i średnia wzro-
stu wynagrodzeń to 10%. (Dzwonek)
I ostatnia sprawa, już naprawdę bardzo krótko.
Proszę wyjaśnić, co z emeryturami pomostowymi –
bo to także wywołuje duże emocje wśród nauczycieli
– jako że projekt rządowy przewiduje wyłączenie na-
uczycieli z listy zawodów mogących korzystać z tego
przywileju. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan minister Zbigniew Marciniak, bardzo pro-
szę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Zbigniew Marciniak:
Najpierw w jednym zdaniu o kalendarzu. To jest
fakt medialny. Nie są prowadzone żadne prace w mi-
nisterstwie edukacji, które by wywracały do góry
nogami kalendarz szkolny. W tej kwestii był tylko
jeden drobny zabieg, mianowicie dostosowanie czy
uelastycznienie kalendarza w okresie świąt Bożego
Narodzenia dla dzieci w szkołach na północnym
wschodzie kraju, gdzie prawosławni obchodzą Boże
Narodzenie w innym terminie. To jest jedyna rzecz,
żadnych innych drastycznych zmian nie projektuje-
my. To się pojawiło jako sugestia na jednym ze spo-
tkań z panią minister ze strony publiczności. I odpo-
wiedź pani minister była taka, że jak się pojawi jakaś
rozsądna propozycja, będziemy to rozważać. Nie po-
jawiła się żadna propozycja.
Teraz w kwestii tego, że szkoła potrzebuje spoko-
ju. Zgadzam się w stu procentach, niemniej są sytu-
acje, jak ta, którą zarysowałem, jakichś drastycznych
zmian, które mają charakter populacyjny i wymaga-
ją zareagowania, bo inaczej jakość jest kiepska. Te
programy, które były dobre dla lepszej połowy popu-
lacji, nie są dobre dla 80% populacji. Musimy coś
zrobić, bo na przykład wykładowcy wyższych uczelni
dostrzegli efekty – jest gorzej. Oni chcą kształcić tych
ludzi, ale chcą, żeby ci ludzie mieli jakiś zasób wiedzy
pewnej. Trzeba ich uczyć inaczej, i nauczymy ich. I
to jest powód tej zmiany. Czasem trzeba zmienić na-
rzędzie, nie możemy zamknąć oczu i powiedzieć: chcę
mieć święty spokój czy: dać szkole święty spokój,
niech się mordują. Są pewne sytuacje zmian, które
wymuszają inne zmiany. I to jest jedyny powód.
Zresztą, jak powiadam, dostrzeżony i przez poprzed-
ni rząd, i przez obecny. To nie jest sprawa polityczna,
absolutnie.
(Poseł Maria Nowak: Płace nauczycieli dyplomo-
wanych.)
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
254 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Zbigniew Marciniak
Właśnie. Ja bym się upierał jednak przy tym, że
średnie podwyżki są takie, jak ten rząd obiecał, czy-
li 10-procentowe. Nauczyciele dyplomowani tę różni-
cę, która wynika z naszych wypowiedzi, pozyskują z
samorządów. I to autentycznie jest 10-procentowa
podwyżka, albo i lepiej. Tak to jest. Te procenty, o
których wspomniała pani poseł, dotyczą kwoty za-
sadniczej, natomiast oni mają te różne dodatki, które
samorządy wypłacają, i wychodzi 10%. Zresztą tutaj
to był wysiłek całego rządu, uzbieranie tych 10%.
Pamiętamy, że w momencie gdy obejmowaliśmy mi-
nisterstwo edukacji, stan kasy pozwalał na 3-procen-
tową podwyżkę zaledwie. To był duży wysiłek, jeden
z pierwszych wysiłków tego rządu, który zebrał środ-
ki z bardzo różnych miejsc, żeby nauczycielom, fak-
tycznie niedoinwestowanym, słabo opłacanym, a
mającym ogromny wpływ na przyszłość naszego spo-
łeczeństwa, jakoś te środki zapewnić. (Dzwonek)
(Poseł Maria Nowak: Emerytury pomostowe.)
Czas mi się skończył, pani poseł. Ale odpowiemy
na piśmie, jeśli można.
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo, panie ministrze. Chociaż może
pan jeszcze udzielić odpowiedzi – kilkanaście sekund,
do końca sekwencji.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Zbigniew Marciniak:
Sprawa jest w fazie studialnej. To są rozważania
i nie ma żadnych przesądzających decyzji. Z pewno-
ścią będzie szeroka debata publiczna, zanim jakiekol-
wiek decyzje w tych sprawach zapadną. To nie jest
tak, że mamy jakiś dokument w szufladzie schowany,
gdzie to jest przesądzone, tylko boimy się go pokazać.
Sprawa wymaga głębokiego przedyskutowania, prze-
analizowania zarówno struktury potrzeb, jak i struk-
tury awansowej. To jest bardzo skomplikowany ob-
szar spraw. My się temu bardzo pilnie przyglądamy.
Dłuższy czas się tego uczyliśmy, bo komplikacja tego
jest bardzo duża, przepisy są dość sztywne. Próbuje-
my podejmować generalnie działania, które prowa-
dzą do lepszej jakości kształcenia. Wobec tego każdy
pomysł, który będzie prowadził do lepszej jakości
kształcenia, jest dla nas cenny. Ja liczę bardzo na to,
że jak ta debata stanie się faktem, to wtedy także z
ław poselskich wyjdzie szereg takich dobrych pomy-
słów, jakie ruchy w obszarze edukacji mogą tę jakość
kształcenia poprawić. Będzie to dla nas bezcenne. I
sądzę, że to jest problem, który nie ma wiele wspól-
nego z polityką. Jakość kształcenia naszych dzieci to
jest coś, o co my wszyscy dbamy, to jest ten nasz ka-
pitał ludzki, który pojawiał się w jednej z wcześniej-
szych wypowiedzi. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Pytanie kolejne. Panowie posłowie z Lewicy i De-
mokratów: Janusz Krasoń, Ryszard Zbrzyzny, w
sprawie dramatycznej sytuacji pracowników firmy
RiCo – do prezesa Rady Ministrów.
Pytanie zada pan poseł Janusz Krasoń.
Proszę uprzejmie.
Poseł Janusz Krasoń:
Dziękuję, panie marszałku.
Prosiłbym tylko o przekazanie informacji, kto
będzie odpowiadał na pytanie, bo chciałbym precy-
zyjnie je zaadresować.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Pracy i Polityki Społecznej pani Czesława
Ostrowska.
Poseł Janusz Krasoń:
Bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Pani Minister! Ta sprawa była
bardziej aktualna tydzień temu, ale przerwa w obra-
dach spowodowała, że nie odbyliśmy w miniony czwar-
tek debaty w sprawach bieżących i być może to, o co
pytam, będzie trudne do podjęcia. Chodzi o trudną
sytuację wielu ludzi, pracowników tak naprawdę nie
firmy RiCo, a firmy transportowej PRP Sp. z o.o. z
siedzibą we Wrocławiu, której 100-procentowym wła-
ścicielem jest właśnie niemiecka firma RiCo, firma
transportowa, która prowadzi transport na terenie
całej Europy. Otóż ta polska firma, której 100-procen-
towym właścicielem jest firma niemiecka RiCo, zban-
krutowała. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego,
gdybym nie dostrzegł w tym bankructwie kilku rze-
czy, które wydają się bardzo zastanawiające i godne
zainteresowania. Mianowicie według pokrzywdzonych
pracowników tej firmy jest domniemanie popełnienia
przestępstwa przez zarząd, czyli porzucenie firmy i
ucieczka, uchylenie się przed odpowiedzialnością. Jest
pytanie, czy ten wielki właściciel niemiecki nie mógł
przewidzieć tego bankructwa i wcześniej ogłosić upa-
dłości, dzięki czemu można by było wyeliminować czy
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Janusz Krasoń
zmniejszyć do minimum tę tragedię, która dzisiaj ma
miejsce. Od pracowników firmy RiCo dostałem także
informację, że prawdopodobnie na terenie Polski dzia-
ła już kolejna firma RiCo, w Katowicach, zarejestro-
wana jako RiCo Polska, prowadzi działalność z wyko-
rzystaniem tego sprzętu. Do tej pory nie można roz-
począć procesów upadłościowych ze względu na to, że
bardzo późno powołano nowy zarząd, który miałby się
sprawą zająć.
Pytam: Czy rząd monitoruje ten temat, czy podjął
jakieś działania, czy pozostawimy to niekontrolowa-
nemu biegowi zdarzeń? Wszak potem ci pokrzywdzeni
pracownicy będą sięgali do budżetu naszego funduszu
świadczeń pracowniczych (Dzwonek) i poniesiemy w
gruncie rzeczy szkodę. A być może powód jest inny, nie
po prostu gospodarcza upadłość, a zamierzona upa-
dłość, być może jest przestępstwo i być może można
by było wyegzekwować więcej od upadłego, bowiem
ten właściciel w dalszym ciągu działa.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo panią minister o udzielenie odpo-
wiedzi.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Czesława Ostrowska:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Ja się w
pełni zgadzam z panem posłem. Sytuacja jest trudna.
W firmie RiCo, a właściwie nie w firmie RiCo, tylko
w spółce córce PRP Sp. z o.o. we Wrocławiu z siedzi-
bą w Polkowicach, rzeczywiście sytuacja znacznie się
zmieniła od 11 marca. Otóż w dniu 12 marca na
wniosek ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pra-
cowników Transportu rada zakładowa przy PRP Sp.
z o.o. we Wrocławiu z siedzibą w Polkowicach zgodnie
z przepisami zawiadomiła o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa mającego polegać między innymi na
tym, że pracownicy nie otrzymali należnego wyna-
grodzenia, zachodziło niebezpieczeństwo wyprowa-
dzenia majątku spółki i rychłej jej upadłości.
Prokuratura Okręgowa w Legnicy wszczęła już
postępowanie w tej sprawie, rozpoczęła śledztwo do-
tyczące czynów z art. 585 i 586 Kodeksu spółek han-
dlowych oraz art. 300, 301, 276 i 218 Kodeksu kar-
nego. Również prace rozpoczął urząd skarbowy i
okręgowa inspekcja pracy, które badają zaistniałą
tam sytuację. Natomiast z informacji, które też po-
siadam, wynika, że w dniu 14 marca do Sądu Rejo-
nowego we Wrocławiu-Fabrycznej wpłynął wniosek
złożony przez dłużnika, sygnatura akt nr 8GU22/08,
o ogłoszeniu upadłości spółki PRP, obejmującej likwi-
dację majątku. W dniu 17 marca sąd wydał postano-
255
wienie o zabezpieczeniu majątku dłużnika i powołał
zarządcę tymczasowego, a tym samym rozpoczęła się
procedura, która umożliwi wypłatę zaległych świad-
czeń pracowniczych przez Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, który został w tym celu
powołany. Składa się on ze składek pracodawców i
chroni prawa pracownicze odnośnie do należnych
świadczeń. Jest to unormowane trybem określonym
w ustawie o ochronie roszczeń pracowniczych. Z
chwilą gdy zostanie ogłoszona pełna upadłość, w cią-
gu miesiąca na podstawie przekazanych dokumen-
tów fundusz gwarantowanych świadczeń przystąpi
do wypłaty roszczeń, tym bardziej że ma dobrą kon-
dycję finansową i nie ma tutaj żadnych zagrożeń w
tym względzie. Chcę także powiedzieć, że pracowni-
cy terenowi naszego biura kontaktowali się, informo-
wali o szczegółach, w jakim trybie to będzie przysłu-
giwało i jak to będzie przebiegało. Chcę też powie-
dzieć, że potem już fundusz gwarantowanych świad-
czeń razem z innymi organami będzie dbał o to, żeby
ściągnąć wierzytelności z dłużnika na pokrycie kosz-
tów tych roszczeń.
Myślę, że to bardzo dobrze, że wypracowaliśmy w
Polsce system, który chroni prawa pracownika, bo
one przede wszystkim powinny być chronione. Nato-
miast jeżeli pracownicy będą oczekiwali pomocy od
publicznych służb zatrudnienia w znalezieniu nowe-
go miejsca zatrudnienia, to takiej pomocy w pełni
udzielimy, zwłaszcza że zawód kierowcy tira należy
u nas do zawodów deficytowych, cieszy się wielką
popularnością na rynku pracy i praktycznie nie
mamy zarejestrowanych bezrobotnych wykonujących
ten zawód, jest ich niewielu, co powoduje duże trud-
ności w realizacji zgłoszonych nam ofert pracy. W
każdym bądź razie, z tego, co wiem, władze samorzą-
dowe miasta Polkowice zaoferowały pracownikom tej
spółki pomoc, w ramach pomocy społecznej, w posta-
ci jednorazowej zapomogi.
To są informacje, które posiadam na dzień dzisiej-
szy.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe.
Poseł Janusz Krasoń:
Panie Marszałku! Powiem bardzo krótko: Rzeczy-
wiście związek zawodowy wykorzystał szansę zawia-
domienia o możliwości popełnienia przestępstwa i
rozpoczął procedurę. Oczywiście możemy być spokoj-
ni, że pracownicy otrzymają należne wynagrodzenia.
Natomiast nie jestem do końca spokojny o tę sytu-
ację, którą przywoływałem w swojej wypowiedzi.
Otóż mam nadzieję – i będę to monitorował, jeśli cho-
dzi o ministra sprawiedliwości – że śledztwo pokaże
prawdziwe podłoże tego bankructwa czy tej upadło-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
256 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Janusz Krasoń
ści. Albowiem nasz Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych wypłaci zaległe wynagro-
dzenia, ale jednak będziemy tutaj wykorzystywali
polskie fundusze. Tymczasem być może pracodawca
spokojnie rozwija swoją działalność pod innym szyl-
dem, a to bankructwo mogło być świadomie kontro-
lowane. (Dzwonek) Aby w przyszłości wyeliminować
tego typu zdarzenia – bo przecież to jest duża skala
– trzeba mieć gruntowną wiedzę o źródłach i praw-
dziwych powodach tego negatywnego zdarzenia.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Czy pani minister chciałaby skomentować?
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Czesława Ostrowska:
Chcę tylko powiedzieć, że podobna sytuacja jest
normowana również dyrektywami unijnymi, do któ-
rych nasze prawo jest w pełni dostosowane. Są tam
przewidziane takie sytuacje, że upada pracodawca
niepolski, i wzajemnie mamy rozwiązany w zakresie
prawnym problem dochodzenia roszczeń. Chcę też
powiedzieć, że w tej chwili na przykład prowadzimy
postępowania windykacyjne wobec kilkuset naszych
dłużników zagranicznych na kwotę ponad 80 mln. A
więc jest system prawny, który umożliwia nam tego
typu działania.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Kolejne pytanie zadadzą posłowie z Platformy
Obywatelskiej: Marek Wójcik i Krzysztof Gadowski,
w sprawie należących do Skarbu Państwa akcji Wo-
jewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzo-
wie – pytanie do ministra skarbu państwa.
Pan poseł Marek Wójcik.
Proszę uprzejmie.
Poseł Marek Wójcik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Wojewódzki Park Kultury i Wypoczynku w Chorzo-
wie to teren rekreacyjny dostępny dla mieszkańców
ponaddwumilionowej aglomeracji śląskiej. Centralna
część ponad 600-hektarowego parku ma charakter
rezerwatu leśnego o dużym znaczeniu ekologicznym
i przyrodniczym dla najbardziej uprzemysłowionej
części Śląska. Formą organizacyjno-prawną, w której
obecnie funkcjonuje WPKiW, jest spółka akcyjna,
której 26% akcji należy do Skarbu Państwa, a pozo-
stała ich część została w 2005 r. przekazana samo-
rządowi województwa śląskiego. O nieodpłatne prze-
kazanie reszty akcji pozostających własnością Skar-
bu Państwa zabiega marszałek województwa śląskie-
go. Taki sposób zadysponowania akcjami wydaje się
być optymalny ze względu na charakter rekreacyjny
Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku oraz
fakt, iż teren ten jest ogólnodostępny dla mieszkań-
ców aglomeracji śląskiej. Wynikająca z przekształceń
własnościowych obecność Skarbu Państwa w spółce
zarządzającej parkiem nie ma w praktyce gospodar-
czego znaczenia.
W związku z powyższym zwracamy się do pana
ministra z prośbą o odpowiedź na następujące pyta-
nia: Czy w Ministerstwie Skarbu Państwa podejmo-
wane są działania zmierzające do nieodpłatnego
przekazania reszty akcji Wojewódzkiego Parku Kul-
tury i Wypoczynku marszałkowi województwa ślą-
skiego? Czy występują obecnie jakiekolwiek prze-
szkody prawne do nieodpłatnego przekazania akcji
samorządowi województwa śląskiego? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Skarbu Państwa pan Krzysztof Hubert
Łaszkiewicz.
Proszę uprzejmie.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Krzysztof Hubert Łaszkiewicz:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! W lutym
2005 r. Skarb Państwa wydał na podstawie ustawy
o samorządzie województwa 100% akcji będących w
dyspozycji Skarbu Państwa samorządowi. Akcje te
były 100-procentową pulą akcji parku im. gen. Zięt-
ka. Jednocześnie samorząd wystąpił o pomoc publicz-
ną dla tego Parku Kultury i Wypoczynku.
Minister Skarbu Państwa przekazał spółce środki
finansowe z tytułu udzielenia pomocy publicznej na
mocy art. 56 ustawy o komercjalizacji, poprzez pod-
wyższenie kapitału, w wyniku czego objął 12 200 tys.
akcji. Ta pomoc poszła na dokapitalizowanie spółki.
Te akcje z tytułu dokapitalizowania, te 12 mln akcji,
Skarb Państwa posiada do dziś. Jest to dwadzieścia
kilka procent, tak jak pan poseł powiedział.
Natomiast, żeby spółkę można było dokapitalizo-
wać w formule pomocy publicznej, należało przyjąć
plan restrukturyzacji, i został on przyjęty na podsta-
wie umowy między Skarbem Państwa a samorządem.
I trzeba wyraźnie powiedzieć, że plan restruktury-
zacji, dwukrotnie aneksowany, w większej części zo-
stał zrealizowany, jednak na dzień dzisiejszy pozo-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Krzysztof Hubert Łaszkiewicz
staje jeszcze pewna bariera, a tą barierą jest niewy-
dzielenie, co było jednym z podstawowych założeń
planu restrukturyzacji, który przygotowało woje-
wództwo śląskie, ogrodu zoologicznego ze spółki.
Jakie są możliwości prawne? Przede wszystkim
plan restrukturyzacji musi być wykonany, aby nie
było konieczności upominania się o zwrot środków.
Jest to podstawowa kwestia wynikająca z zasad
udzielania pomocy publicznej. Rząd ma zamiar, i to
było deklarowane wielokrotnie, tam, gdzie można,
przekazywać samorządom spółki, które funkcjonują
na danym terenie i służą lokalnej ludności. Jakie są
w takim razie możliwości prawne w tym przypadku?
Jedną z takich możliwości prawnych jest forma umo-
rzenia akcji. Wówczas samorząd obejmie 100% akcji,
które dotychczas posiadał, a zmieni się tylko sprawa
tej puli 12 mln akcji. Trzeba jednak pamiętać, że po-
zostaje dalej nierozliczona pomoc publiczna, którą
samorząd będzie musiał rozliczyć. A drugą formułą
prawną, za którą resort skarbu się opowiada, bo ona
jest dogodna zarówno dla jednej strony, jak i dla dru-
giej, jest przekazanie tego pakietu 12 mln akcji sa-
morządowi na wniosek marszałka województwa.
Kilka dni temu, dokładnie w piątek, ten wniosek
do resortu wpłynął. W tej chwili jest on analizowany
pod względem tego, czy spełnia wymogi formalno-
prawne. Nie ma przeszkody w przekazaniu tych akcji,
pozostaje jednak – są opinie prawne wyraźnie zmie-
rzające w tym kierunku – zrealizowanie zadań, na
które poszły środki przekazane w trybie pomocy pu-
blicznej. Chodzi o wydzielenie ogrodu zoologicznego.
Tak że reasumując, Skarb Państwa chce przekazać
akcje, nie chce tej spółki w innych sposób prywatyzo-
wać – tak jak gdzieś tam media informowały, takie
fakty medialne były tworzone – chce to zrobić w tej
wygodniejszej formule, na wniosek marszałka. I ten
wniosek już jest. Natomiast, jak mówię, pozostaje jesz-
cze kwestia rozliczenia pomocy publiczno-prawnej, co
musi być zgodnie z prawem wykonane. Tutaj jest wła-
ściwie jeden problem – wydzielenie ogrodu zoologicz-
nego jako odrębnego podmiotu z tej spółki, czyli z
Parku Kultury i Wypoczynku im. gen. Ziętka.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe – pan poseł Krzysztof Gadow-
ski.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Panie ministrze, dziękuję serdecznie za tę wypo-
wiedź. Praktycznie uzyskaliśmy odpowiedź na zada-
ne pytanie. Ale dla uściślenia, panie ministrze – bo
257
stwierdził pan, że są różne możliwości przekazania
tych akcji – gdyby pan był uprzejmy powiedzieć, jaki
okres jest potrzebny do tego, żeby definitywnie za-
mknąć tę sprawę. Nie ukrywamy, że kwestia Woje-
wódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku wzbudza
bardzo duże zainteresowanie opinii publicznej,
zwłaszcza na Śląsku, a temperatura się podniosła
wtedy, kiedy ten park znalazł się na liście przedsię-
biorstw przeznaczonych do prywatyzacji. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Krzysztof Hubert Łaszkiewicz:
Panie pośle, właściwie nie ma jakiegoś wielkiego
problemu, jeżeli chodzi o czas. Jest to formuła, dzięki
której można to w miarę szybko przeprowadzić, wy-
konać. Natomiast, tak jak mówię, trzeba dokończyć
kwestię restrukturyzacji, na którą zostały przekaza-
ne środki z pomocy publicznej. I to jest problem po
stronie samorządu. Chodzi o to, żeby samorząd do-
konał tej restrukturyzacji poprzez wydzielenie ogro-
du zoologicznego ze spółki. W tym momencie ustaną
jakiekolwiek prawne problemy i przekazanie akcji
może się odbyć szybko, mówiąc krótko. Nie ma tutaj
jakiegoś zawitego terminu.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie kolejne zadadzą posłowie Prawa i Spra-
wiedliwości: Zbigniew Ziobro, pani Beata Kempa i
Mariusz Kamiński w sprawie działań prokuratury
w przedmiocie postępowań karnych związanych z
ujawnieniem informacji o operacji specjalnej CBA w
Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Pytanie kie-
rowane do ministra sprawiedliwości.
Pytanie zada pani poseł Beata Kempa.
Poseł Beata Kempa:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Prokurato-
rze! W ostatnim czasie pojawiły się doniesienia me-
dialne będące wynikiem śledztwa dziennikarskiego,
wskazujące na nowe fakty dotyczące wzajemnych po-
wiązań, wręcz zażyłej znajomości Janusza Kaczmarka
z Ryszardem Krauzem oraz kontaktów i powiązań
tego ostatniego z Andrzejem Lepperem, co może rzu-
cać nowe światło na motyw przestępnych zachowań,
również tych zarzucanych przez prokuraturę Janu-
szowi Kaczmarkowi oraz Ryszardowi Krauzemu.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
258 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Beata Kempa
Dziennikarze dotarli do nowych świadków po-
twierdzających, że Janusz Kaczmarek oraz Ryszard
Krauze składali fałszywe zeznania dotyczące ich
wzajemnych relacji i wprowadzali w tym zakresie w
błąd opinię publiczną. Jednocześnie w środkach spo-
łecznego przekazu podniesiono, iż postępowanie lub
postępowania karne prowadzone w przedmiotowej
sprawie mogą zostać umorzone. Są one bowiem pro-
wadzone w sposób pasywny, bez właściwego nadzoru
i prowadzone na bezdroża.
Ponadto z uzyskanych informacji wynika, że prze-
słuchiwani są prokuratorzy i funkcjonariusze organów
ścigania prowadzący na pierwszym etapie śledztwa we
wskazanych sprawach, co jest odczytywane jako rodzaj
represji i szykanowania w stosunku do osób rzetelnie
wykonujących swoje ustawowe obowiązki. Jest to szcze-
gólnie groźny sygnał w sytuacji, w której funkcjonariu-
sze państwa mieli odwagę skrupulatnie prowadzić po-
stępowania, nie bacząc, że wśród osób podejrzanych o
popełnienie przestępstw kryminalnych pojawili się bar-
dzo wysocy urzędnicy państwowi oraz niezwykle wpły-
wowi ludzie ze sfery wielkiego biznesu, z miliarderem
Ryszardem Krauze na czele.
Dzisiejsze poczynania prokuratury pod kierow-
nictwem ministra Ćwiąkalskiego zdają się niestety
potwierdzać najgorsze przekonania, że ludzie wpły-
wowi mogą czuć się bezkarni i stoją ponad prawem.
Dokonywane są również liczne przecieki. Niepokój
budzi fakt braku wyjaśnienia przez ministra Ćwią-
kalskiego kwestii sporządzonej przez niego opinii, w
której wypowiedział się kategorycznie na temat bez-
zasadności prowadzenia śledztwa i konieczności
umorzenia postępowania.
A zatem pytam: Na jakim etapie znajdują się obec-
nie postępowania karne dotyczące korupcji w Mini-
sterstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz przecieku z
operacji specjalnej CBA? Na jakim etapie znajdują się
obecne postępowania karne prowadzone przeciwko
Kaczmarkowi, Krauzemu, Kornatowskiemu oraz
Netzlowi? Dlaczego prokuratura nie realizuje przed-
miotowych czynności w sprawach planu czynności
śledczych sporządzonego jeszcze przez prokuratorów
referentów prowadzących sprawę? (Dzwonek)
Już kończę, panie marszałku.
Dlaczego prokuratura nie wykorzystuje wszyst-
kich możliwości dowodowych, jakie wynikają ze zgro-
madzonego materiału dowodowego? Czy prawdą jest,
że śledztwo w powyższych sprawach ma zostać umo-
rzone, a także dlaczego zaniechano szczegółowej we-
ryfikacji wątku świadczącego o możliwości przekro-
czenia uprawnień i utrudniania postępowania kar-
nego przez ówczesnego prokuratora apelacyjnego w
Gdańsku pana Kaczmarka, m.in. w sprawie wątku
uwikłań w aferę Stella Maris? Wreszcie w jakiej wy-
sokości pobrał wynagrodzenie pan Ćwiąkalski za
sporządzenie korzystnej opinii prawnej dla obrońców
Ryszarda Krauzego? I czy fakt sporządzenia powyż-
szej opinii wpływa bądź może wpłynąć na przedmio-
towe postępowanie?
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Pytania są na dziesięć pytań.
Próbę odpowiedzi podejmie pan prokurator kra-
jowy, zastępca prokuratora generalnego Rzeczypo-
spolitej Polskiej Marek Staszak.
Proszę bardzo.
Prokurator Krajowy
Zastępca Prokuratora Generalnego RP
Marek Staszak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Jeśli chodzi o
pytanie, które państwo posłowie zadali, a właściwie
tych pytań jest cały szereg, to ja może pozwolę sobie
na dwa słowa komentarza do tego, co znajduje się we
wstępie tego pytania, a potem przejdę do spraw, któ-
re zostały poruszone w tych, nazwałbym to, pyta-
niach szczegółowych.
Otóż jeżeli chodzi o doniesienia medialne, które
pojawiły się m.in. w „Newsweeku” i programie TVN
„SuperWizjer”, niejako mające odkrywać jakąś ta-
jemną wiedzę, której prokuratorzy do tej pory nie
posiadali, a którą posiedli dziennikarze, to uprzejmie
informuję, że takich nowych elementów, które w tej
sprawie by występowały, przynajmniej naszym zda-
niem, a ta wiedza pochodzi z postępowania przygo-
towawczego, dziennikarze nie przedstawili, ponieważ
te osoby, o których była mowa zarówno w „Newswe-
eku”, jak i w „SuperWizjerze”, były jako ewentualne
źródła dowodów prokuraturze znane.
Nie jest też tak, że śledztwa, o które pytają pań-
stwo posłowie, zmierzają na bezdroża, że nie są wła-
ściwie nadzorowane. Na tak ogólnie sformułowane
zarzuty mogę też tylko ogólnie odpowiedzieć, w każ-
dym razie zapewniam, że te śledztwa nie tylko są
prowadzone rzetelnie i czynności procesowe, które w
tych sprawach są prowadzone, są prowadzone z wła-
ściwą koncentracją, ale także że znajdują się one w
nadzorze, i to zarówno prokuratur apelacyjnych, jak
i prokuratury krajowej, oczywiście w zależności od
konkretnego postępowania.
Mogę też zapewnić, że nie ma wśród prokurato-
rów jakichś obaw co do tego, że pan minister Ćwią-
kalski miałby, mówiąc kolokwialnie, krzywo patrzeć
na tych, którzy mieliby realizować te postępowania
w sposób, do którego zobowiązują ich Kodeks postę-
powania karnego i ustawa o prokuraturze. Zresztą,
jak sądzę, chyba trudno byłoby przytoczyć przykład
takiego, powiedziałbym, tendencyjnego nastawienia
prokuratora generalnego do prokuratorów, którzy te
śledztwa prowadzą, a ponieważ, jak mówię, jest to
deklaracja dość ogólna, to ja też mogę tylko w taki
sposób odnosić się do niej.
Jeśli chodzi o fakt, że są przesłuchiwane osoby,
funkcjonariusze państwowi, w tym prokuratorzy czy
na przykład funkcjonariusze Centralnego Biura An-
tykorupcyjnego bądź inne osoby, które były zaanga-
żowane w te postępowania wcześniej, to oczywiście
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Prokurator Krajowy
Zastępca Prokuratora Generalnego RP
Marek Staszak
tego typu fakty mają miejsce, ale one nie są po to,
żeby kogokolwiek zastraszyć, ani nie są związane z
jakimś innym nastawieniem do spraw, które są pro-
wadzone, tylko te osoby są przesłuchiwane po to,
żeby wyjaśnić, czy wszystkie elementy tamtych po-
stępowań były zgodne z Kodeksem postępowania
karnego, czy gdzieś nie naruszono prawa. Prokurator
nie może badać tego w inny sposób jak tylko w spo-
sób, który znany jest K.p.k.
Pozwolę sobie przejść do szczegółowych pytań,
które zostały zadane. Proszę też o pewne zrozumie-
nie, że moja odpowiedź nie może dotyczyć wyliczania
wszystkich czynności procesowych albo pokazywa-
nia taktyki śledztwa czy pewnych wersji śledczych,
albowiem ujawnianie materiałów z postępowania
przygotowawczego byłoby przestępstwem. Tak więc
pozwolę sobie odpowiedzieć na te pytania na tyle, na
ile moja odpowiedź nie naruszy tego podstawowego
standardu.
Prokuratura Okręgowa w Warszawie nadzoruje
postępowanie przygotowawcze prowadzone przez
Centralne Biuro Antykorupcyjne, które zostało wsz-
częte w sprawie powoływania się przez Andrzeja
Kryszyńskiego i Piotra Rybę na wpływy w Minister-
stwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi w Warszawie i podję-
cia się pośrednictwa w załatwieniu zmiany przezna-
czenia gruntów w zamian za korzyść majątkową
wielkiej wartości.
Czas trwania tego śledztwa na dzień dzisiejszy
wynosi 8 miesięcy i 8 dni. W śledztwie badane były
dotychczas dwa wątki. Główny wątek śledztwa doty-
czy powoływania się na te wpływy i podjęcia się po-
średnictwa w załatwieniu zmiany przeznaczenia
gruntów usytuowanych w miejscowości Muntowo,
gmina Mrągowo, w zamian za korzyść majątkową
wielkiej wartości. W tym przedmiotowym wątku
przedstawiono zarzuty Andrzejowi Kryszyńskiemu i
Piotrowi Rybie. To śledztwo zmierza do końca. Trwa-
ją czynności końcowego zaznajomienia podejrzanych
i ich obrońców z materiałami sprawy. Skierowanie
aktu oskarżenia w tej sprawie planuje się w ciągu
najbliższych dni.
Drugi wątek śledztwa dotyczył nieprawidłowości w
działalności spółki akcyjnej Telefonia Dialog SA z sie-
dzibą we Wrocławiu, w której obaj ci podejrzani pełnili
funkcje kierownicze. W tym przedmiocie kontynuowa-
ne jest postępowanie przez Prokuraturę Okręgową we
Wrocławiu. Prokuratura Okręgowa w Warszawie pro-
wadzi też postępowanie przygotowawcze w sprawie
utrudniania postępowania karnego dotyczącego tej
pierwszej sprawy. Ma ono na celu ustalenie osób, w tym
funkcjonariuszy publicznych, którzy wiedzieli o akcji
CBA. Czas trwania tego postępowania został przedłu-
żony do 11 kwietnia 2008 r. Do tej pory nie zostało wy-
dane żadne postanowienie o przedstawieniu zarzutów.
W śledztwie są wykonywane czynności procesowe w
259
postaci analizy połączeń telefonicznych, oględzin zabez-
pieczonych przedmiotów, opinii biegłych, jak też trwają
przesłuchania w charakterze świadków osób mogących
mieć wiedzę na temat planowanej akcji. Poszerzono
wersje śledcze tego postępowania i precyzyjnie zapla-
nowano czynności zmierzające do weryfikacji założo-
nych hipotez śledczych.
Ja nie wiem, panie marszałku...
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie prokuratorze, musimy zrobić tak: teraz pro-
siłbym, żeby pani poseł zadała pytanie dodatkowe,
bo tego czasu, który minął, ja już nie mogę wydłużyć,
ale będzie pan mógł dłużej odpowiedzieć na dodatko-
we pytanie, w którym w jakimś zakresie zmieszczą
się odpowiedzi na te pozostałe 8 pytań.
Proszę bardzo, pani poseł.
Poseł Beata Kempa:
Tak, panie prokuratorze, ja chcę powiedzieć, że ta
pierwsza część pańskiej wypowiedzi, zbyt przydługa-
wa, spowodowała, że tego, co pan przygotował, nie
był pan w stanie przeczytać. A zatem ja poproszę o
odpowiedź na piśmie na wszystkie zadane pytania,
które również otrzymaliście państwo na piśmie, i
dopytuję się, chcę, żeby dzisiaj pan powiedział, czy
jest prawdą, że śledztwo ma być umorzone – to po
pierwsze. Jak wygląda nadzór nad tymi śledztwami
i czy on rzeczywiście jest realny? Wreszcie ostatnie
pytanie: Jak to możliwe, że dziennikarze zgromadzi-
li w ostatnim czasie więcej dowodów niż prowadzący
postępowanie prokuratorzy?
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę o odpowiedź na te trzy pytania, które za-
dała pani poseł.
Prokurator Krajowy
Zastępca Prokuratora Generalnego RP
Marek Staszak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pani Poseł! Na te
pytania konkretne, szczegółowe, prześlemy odpowiedź
na piśmie, bo nie zdążę odpowiedzieć na wszystkie py-
tania. Jeśli chodzi natomiast o pytania dodatkowe,
które pani poseł zadała, dotyczące umorzenia śledztwa
– rozumiem, że chodzi o śledztwo w sprawie składania
fałszywych zeznań przez wymienione w tym pytaniu
osoby – to na dzień dzisiejszy żadnej decyzji procesowej
kończącej to postępowanie nie ma, nie ma żadnego pro-
jektu takiej decyzji. Postępowanie toczy się nadal, bada
się dodatkowe wątki. Nie spodziewamy się decyzji
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
260 Pytania w sprawach bieżących
Prokurator Krajowy
Zastępca Prokuratora Generalnego RP
Marek Staszak
merytorycznej w tej sprawie, obojętne, czy umarza-
jącej postępowanie, czy kierującej akt oskarżenia w
najbliższych dniach czy tygodniach.
Jeśli chodzi o to, jak to się dzieje, że dziennikarze
zgromadzili więcej dowodów… Przepraszam, jeszcze
sprawa nadzoru. Zdaję się, że pani poseł zapytała też
o nadzór. Nie wiem, w jaki sposób mam dokładnie
powiedzieć, jak ten nadzór wygląda. Sztampowo, że
tak powiem, wygląda to w ten sposób, że prokurator
krajowy jest cyklicznie informowany o postępach w
śledztwie i jest omawiany materiał dowodowy, który
został zgromadzony do tej pory. Pełna niezależność
prokuratorów, którzy prowadzą to postępowanie, nie
pozwala na to, abyśmy w większy sposób ingerowali,
ale chodzi o to, żeby postępowania były prowadzone
wartko, jeśli mogę tak kolokwialnie powiedzieć, i
żeby była odpowiednia koncentracja materiału dowo-
dowego. Jak na razie, trudno byłoby stawiać zarzuty
prokuratorom, że postępowania te są prowadzone
ślamazarnie czy w taki sposób, który by uchybiał
przepisom Kodeksu postępowania karnego czy usta-
wy o prokuraturze.
Jeśli chodzi o materiały dziennikarskie, które zo-
stały zgromadzone, to ja podchodzę do nich z bardzo
dużym sceptycyzmem. Proszę zwrócić uwagę, że tak
naprawdę poza faktem, iż ustalono – w sposób dzien-
nikarski, dodam, bo jednak jest różnica między usta-
leniami procesowymi a ustaleniami, na które może
sobie pozwolić dziennikarz – kontakty, a w każdym
razie miejsca, w których mógł się kontaktować pan
Janusz Kaczmarek z panem Ryszardem Krauze, nic
więcej nie ustalono. Jak mówię, to nie były fakty,
które zaskoczyły czy oszołomiły prokuraturę, ponie-
waż te fakty są prokuratorom znane w tym postępo-
waniu. Żadnych innych ustaleń dziennikarze nie
dokonali. Tezy, jakie państwo dziennikarze stawiają
w swoich programach, niekoniecznie muszą być do-
wodami. Prosiłbym więc o większy sceptycyzm co do
tych materiałów dziennikarskich. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pozostałe odpowiedzi na pytania – w trybie pi-
semnym. Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do dziesiątego pytania.
Panie posłanki Ewa Wolak i Ewa Drozd z Platfor-
my Obywatelskiej zadadzą pytanie w sprawie reali-
zacji programu „Bezpieczna i przyjazna szkoła”.
Pierwsza pytanie zada pani poseł Ewa Wolak,
proszę bardzo.
Poseł Ewa Wolak:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wszyscy wiemy,
że bezpieczeństwo w szkole jest podstawowym wa-
runkiem uczenia się i rozwoju uczniów. Ważne jest,
aby uczniowie mieli możliwość zdobywania wiedzy w
szkole, gdzie panują przyjazne dla nich warunki. Pro-
gram, który stworzył poprzedni rząd, „Zero toleran-
cji dla przemocy w szkole”, opierał się na restrykcjach
i karaniu. Mówiono o kamerach w szkołach, podsłu-
chach, ośrodkach zamkniętych dla dzieci, które spra-
wiają problemy. Zabiegi te miały na celu kontrolowa-
nie uczniów, monitorowanie ich zachowania. Wielu
ekspertów krytykowało pomysł dotyczący tworzenia
ośrodków prewencyjnego wsparcia, ale też bardzo
wielu krytykowało sam program „Zero tolerancji dla
przemocy w szkole”, w którym tak naprawdę działa-
nia i zamierzenia nie były nastawione na rozwiązy-
wanie problemów.
Platforma Obywatelska zmienia program „Zero
tolerancji dla przemocy w szkole” na program „Bez-
pieczna i przyjazna szkoła”. Chciałabym zapytać,
pani minister, czy w ramach programu „Bezpieczna
i przyjazna szkoła” będzie można podejmować dzia-
łania zmierzające do tego, aby problemy z nie zawsze
pokornymi uczniami gasić w zarodku. Czy planuje
się w ramach tego programu wzmocnienie opieki psy-
chologiczno-pedagogicznej, która pozwoli na wczesne
wykrywanie problemów szkolnych? Czy pani mini-
ster planuje również wzmocnienie organizacji dosko-
nalenia nauczycieli w zakresie pogłębienia umiejęt-
ności radzenia sobie przez nauczycieli z sytuacjami
trudnymi w szkole i trudnymi zachowaniami
uczniów? Jak wiemy, nauczycielom takie wsparcie
jest bardzo potrzebne. Bardzo byśmy prosiły, aby
pani minister przedstawiła główne cele programu
„Bezpieczna i przyjazna szkoła”. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli sekretarz stanu w Minister-
stwie Edukacji Narodowej pani poseł Krystyna Szu-
milas.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krystyna Szumilas:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Posłanki!
Rzeczywiście program „Zero tolerancji dla przemocy
w szkole” opierał się przede wszystkim na działa-
niach o charakterze restrykcyjnym. Był pełen naka-
zów, ograniczeń, zakazów i kar. Badania międzyna-
rodowe wskazują – jest cyklicznie powtarzane bada-
nie zachowań zdrowotnych uczniów, ostatnia edycja
miała miejsce w 2006 r. – że lepsze wyniki w nauce,
spadek poczucia zagrożenia w szkole oraz mniejsza
częstotliwość zachowań ryzykownych, w tym między
innymi takich jak nadużywanie substancji psycho-
aktywnych, i zachowań agresywnych są typowe dla
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej Krystyna Szumilas
szkół, w których środowisko jest przyjazne, uczeń
czuje się dobrze.
Ministerstwo Edukacji Narodowej, rząd Platfor-
my i PSL przystąpiły do zmiany programu „Zero
tolerancji dla przemocy w szkole”, a przede wszyst-
kim założeń tego programu. Uważamy, że zwłaszcza
trzeba w tym programie uwzględnić to, czego nie było
w poprzednim programie, a więc sferę działań zapo-
biegających, co ma spowodować, że nie będzie docho-
dziło do drastycznych sytuacji, ryzykownych zacho-
wań, agresji w szkole. Tego w programie „Zero tole-
rancji dla przemocy w szkole” brakowało. Elementy
te zostały uwzględnione w programie „Bezpieczna i
przyjazna szkoła”. Przede wszystkim uwzględnione
zostało zapobieganie.
W ramach działań zapobiegających powstawaniu
agresji i zachowań ryzykownych uczniów jest szereg
takich, o których już pani poseł mówiła. W 2008 r.
na program „Bezpieczna i przyjazna szkoła” w bu-
dżecie państwa przewidziano 51 100 tys. zł. Środki
te będą przeznaczone przede wszystkim na doskona-
lenie umiejętności wychowawczych i profilaktycznych
nauczycieli, czyli na edukację prawną i pedagogiczną
nauczycieli, doskonalenie umiejętności wychowaw-
czych i profilaktycznych nauczycieli. Nauczyciel musi
wiedzieć, jak należy zachować się w sytuacji, kiedy
uczeń staje się agresywny, sprawia kłopoty, i co robić,
kiedy na przykład istnieje podejrzenie, że uczeń chce
popełnić samobójstwo. Takie umiejętności muszą być
kształcone.
Stawiamy również w programie „Bezpieczna i
przyjazna szkoła” na uspołecznienie szkoły, czyli na
współpracę z rodzicami, na tworzenie miejsca dla
rodziców w szkole, na szkolenie rad rodziców. Chce-
my, aby szkoła była nie tylko szkołą dla uczniów, ale
także szkołą dla rodziców i wychowawców. Proponu-
jemy również rozszerzenie oferty pozalekcyjnej i po-
zaszkolnej, adresowanej do uczniów, i to nie tych
uczniów zdolnych, doskonalących swoje umiejętności,
przygotowujących się do olimpiad. Przede wszystkim
chcemy, aby w ramach środków unijnych prowadzone
były zajęcia, które są kierowane do tych uczniów,
którzy mogliby sprawiać kłopoty, gdyby nie to, że or-
ganizuje się im ciekawe zajęcia sportowe i turystycz-
ne, również zajęcia rozwijające umiejętności szkolne,
ale w sposób ciekawy, nieprzypominający zajęć lek-
cyjnych.
Chcielibyśmy również rozszerzyć, udostępnić spe-
cjalistyczną pomoc pedagogiczną i psychologiczną w
szkołach. Proponujemy prowadzenie punktów kon-
sultacyjnych. Po prostu trzeba przybliżyć psycholo-
gów, pedagogów do szkoły. Te zadania także będą
realizowane w ramach programu „Bezpieczna i przy-
jazna szkoła”.
Będziemy wspierać wszelkie działania wychowaw-
czo-profilaktyczne i edukacyjne w szkołach, współpra-
cę z organizacjami pozarządowymi, bo są to działania,
261
które sprzyjają szkole, a także rozwojowi zaintereso-
wań uczniów i pozytywnym zachowaniom.
Nie zapominamy również o sytuacjach, w których
uczeń już wszedł w konflikt z prawem, ponieważ takie
również zdarzają się w szkole. Na pewno nie będziemy
budować nowych ośrodków wsparcia wychowawczego
czy ośrodków izolujących uczniów. Chcemy poprawić
działalność tych placówek, które już są w systemie,
czyli placówek resocjalizacyjno-wychowawczych. W
ramach programu „Bezpieczna i przyjazna szkoła”
przeznaczamy środki również na te działania. Chodzi
tutaj o poprawę jakości pracy młodzieżowych ośrod-
ków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków so-
cjoterapii. Do tej pory w systemie edukacji były to
placówki zaniedbane. Chcemy, żeby w tych ośrodkach
było więcej miejsc, aby uczniowie, którzy mają skie-
rowanie sądowe do takiego ośrodka, rzeczywiście się
w nim znaleźli. Chcemy, aby te ośrodki zostały wyre-
montowane i działały dużo lepiej. Na te ośrodki w
programie „Bezpieczna i przyjazna szkoła” na pewno
znajdą się fundusze. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Dodatkowe pytanie zada pani poseł Ewa Drozd.
Poseł Ewa Drozd:
Panie Marszałku! Pani Minister! Obszerny doku-
ment dotyczący programu „Zero tolerancji dla prze-
mocy w szkole” proponował działania o charakterze
dyscyplinującym i restrykcyjnym, nakierowane
przede wszystkim na likwidowanie przyczyn szkol-
nych patologii, a nie na profilaktykę od lat najmłod-
szych. W programie tym zabrakło zainteresowania
czynnikami środowiskowymi, takimi jak wysoki po-
ziom lęku i niepokoju wśród dzieci i młodzieży, nie-
dojrzałość emocjonalna czy też nieprawidłowa struk-
tura rodziny, które są determinantami negatywnych
zachowań młodych ludzi. Jak można zauważyć, skon-
centrowano się na leczeniu objawów, a nie przyczyn.
Czy wobec tego Ministerstwo Edukacji Narodowej w
projekcie „Bezpieczna i przyjazna szkoła” przewidu-
je rozpoczęcie działań profilaktycznych już na pozio-
mie przedszkola, ponieważ według wielu ekspertów
objęcie możliwie dużej grupy dzieci opieką przed-
szkolną stanowi najlepszą profilaktykę? (Dzwonek)
Jeszcze jedno krótkie pytanie. Czy ministerstwo
pracuje nad terminarzem, narzędziami i sposobem
oceny skuteczności zaproponowanych w programie
„Bezpieczna i przyjazna szkoła” działań? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę panią minister o udzielenie odpowiedzi na
dodatkowe pytania.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
262 Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krystyna Szumilas:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pani
poseł dobrze oddała ideę programu „Bezpieczna i
przyjazna szkoła”, ponieważ, jak powiedziałam,
przede wszystkim chcemy rozbudować tę część, któ-
ra jest związana z profilaktyką, zapobieganiem.
Chcielibyśmy, aby szkoła była przyjazna i bezpieczna.
Przyjazna szkoła ma się odznaczać tym, że będzie w
niej panowała dobra atmosfera, sprzyjająca zapobie-
ganiu sytuacjom stresowym, zapobiegająca powsta-
waniu lęków, fobii szkolnych. Chcielibyśmy, żeby
uczeń dobrze się czuł w szkole.
Jak powiedziałam, badania międzynarodowe,
które są prowadzone, mówią o tym, że kiedy w szko-
le panuje dobra atmosfera i jest ona postrzegana jako
środowisko przyjazne, uczniowie mają lepsze wyniki
w nauce. Spada poczucie zagrożenia, zmniejsza się
ilość zachowań ryzykownych. To wszystko jest
umieszczone w tym programie. Również to, o czym
powiedziała pani poseł. Im wcześniej zaczynamy pra-
cę z dzieckiem, im lepiej przygotowujemy je do nauki
w szkole, tym mniejsze jest niebezpieczeństwo wy-
stąpienia różnych zagrożeń. Stąd również ważnym
zadaniem, które postawiło sobie Ministerstwo Edu-
kacji Narodowej, jest upowszechnienie wychowania
przedszkolnego, przyciągnięcie do przedszkoli jak
największej grupy dzieci, przede wszystkim właśnie
ze środowisk trudnych. W dużych miastach są dziel-
nice, w których mieszkają rodzice niepracujący, bez-
robotni. Wiemy, że w uboższych dzielnicach środowi-
sko wychowawcze nie sprzyja rozwojowi dziecka.
Chcemy, żeby takie dzieci mogły uczęszczać do przed-
szkoli, mogły doskonalić swoje umiejętności, żeby
nauczyły się współdziałania w grupie, co zmniejszy
poziom lęku w momencie, kiedy pójdą do szkoły. Będą
miały możliwość zobaczenia, że istnieje inny świat,
że można inaczej reagować na to, co się wokół dzieje.
(Dzwonek)
Jeszcze tylko krótka odpowiedź na pytanie, czy
ten proces będzie kontrolowany, czy będziemy spraw-
dzać, jak działa program. Oczywiście, pani poseł, tak
jak powiedziałam, Ministerstwo Edukacji Narodo-
wej uczestniczy i w badaniach międzynarodowych, i
tych realizowanych na poziomie kraju. To właśnie z
tych badań czerpiemy wiedzę, w jakim kierunku
pójść. Będziemy nadal w tych badaniach uczestni-
czyć. Współpracujemy również z ruchem społecznym,
z organizacjami społecznymi, stowarzyszeniami,
fundacjami, które zajmują się zapobieganiem prze-
mocy i agresji w szkole. Uczestniczymy w ich progra-
mach, co także jest źródłem bardzo cennych wska-
zówek. Jest to naprawdę bardzo interesujące i powo-
duje, że nasze programy, również przygotowywane
centralnie w ministerstwie, stają się lepsze. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Ostatnie, jedenaste pytanie zadadzą posłanki Mi-
rosława Nykiel i Bożenna Bukiewicz z Platformy
Obywatelskiej w sprawie ulgi podatkowej dla rodzin
zastępczych – do ministra finansów.
Jako pierwsza pytanie zada pani poseł Mirosława
Nykiel, proszę bardzo.
Poseł Mirosława Nykiel:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowna Pani Minister! Los dzieci z domów dziecka jest
dla nas wszystkich, niezależnie od poglądów politycz-
nych, bardzo ważny. Około 25 tys. dzieci w domach
dziecka nadal czeka na rodziny zastępcze. Dzięki ro-
dzinom zastępczym dzieci mają szansę przygotowania
się do tego, aby powrócić do rodziny naturalnej,
wzmacniają poczucie własnej wartości, nabywają
umiejętność tworzenia trwałych związków emocjo-
nalnych. Pomiędzy dzieckiem a rodziną zastępczą
bardzo często nawiązują się trwałe więzi i właśnie te
więzi często pomagają im w życiu dorosłym. Z tych
właśnie względów mam pytanie: Czy planowane są
zmiany w przepisach, które wesprą te rodziny? Jakie
plany ma ministerstwo w kwestii ochrony i wzmoc-
nienia rodzin zastępczych? Dlaczego rodziny zastęp-
cze nie mają możliwości skorzystania z ulgi na dzieci,
które wychowują? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Finansów pan Stanisław Gomułka.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Stanisław Gomułka:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Odpowiadając
na pytanie pań posłanek Mirosławy Nykiel i Bożenny
Bukiewicz w sprawie prorodzinnej ulgi podatkowej,
uprzejmie informuję, że istotnie ulga taka nie przysłu-
guje rodzinom zastępczym. Wynika to stąd, że – sto-
sownie do postanowień art. 78 ustawy z dnia 12 mar-
ca 2004 r. o pomocy społecznej – rodzinie zastępczej
niejako zamiast ulgi udziela się dużej pomocy pienięż-
nej, wielokrotnie większej niż ulga prorodzinna, na
częściowe pokrycie kosztów utrzymania każdego
umieszczonego w niej dziecka. Tę pomoc udziela sta-
rosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania
rodziny zastępczej. Chciałbym państwu – ponieważ
temat jest ważny i tu akurat podzielam punkt widze-
nia pań posłanek – podać kilka szczegółów na temat
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Stanisław Gomułka
wysokości pomocy pieniężnej dla rodzin zastępczych.
Pomoc ta wynosi miesięcznie w przypadku dziecka do
7 lat blisko 1000 zł, 1000 zł miesięcznie. W przypadku
dziecka do 7 lat posiadającego dodatkowo orzeczenie
o niepełnosprawności – blisko 1300 zł miesięcznie. W
przypadku osoby w wieku 7–18 lat posiadającej orze-
czenie o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepeł-
nosprawności – też blisko 1000 zł miesięcznie. W przy-
padku osoby w wieku 7–18 lat umieszczonej w rodzinie
zastępczej na podstawie ustawy o postępowaniu w
sprawach nieletnich – też blisko 1000 zł miesięcznie.
I wreszcie w przypadku osoby w wieku 7–18 lat posia-
dającej orzeczenie o niepełnosprawności albo orzecze-
nie o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełno-
sprawności i umieszczonej w rodzinie zastępczej na
podstawie ustawy o postępowaniu w sprawach nielet-
nich – blisko 1300 zł miesięcznie.
Ważne jest, że – chciałbym tutaj nawiązać do py-
tania pań posłanek – kwoty, tj. bardzo znaczne kwo-
ty otrzymane z tego tytułu przez rodziny zastępcze
w ramach pomocy społecznej są wolne od podatku
dochodowego od osób fizycznych i minister finansów
nie planuje zmiany tej sytuacji prawnej. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Dodatkowe pytanie zada pani poseł Bożenna Bu-
kiewicz.
Poseł Bożenna Bukiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Zgodnie z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych z ulgi podatkowej na dzieci mogą
skorzystać jedynie podatnicy rozliczający się z podat-
ku według progresywnej skali podatkowej. Mając na
uwadze powyższe przepisy, z wyżej wymienionej ulgi
nie skorzystają osoby rozliczające się z podatku do-
chodowego w sposób zryczałtowany lub według 19-
-procentowego podatku liniowego. Podatnicy rozli-
czający się w formie ryczałtu bądź opłacający podatek
liniowy zostali pozbawieni możliwości skorzystania
z ulgi prorodzinnej, co może stanowić naruszenie
zasady ochrony rodziny oraz pomocy rodzinom znaj-
dującym się w trudnej sytuacji materialnej. Zwięk-
szenie ulgi miało na celu wsparcie rodzin wychowu-
jących dzieci, jednakże taki stan prawny powoduje,
że setki tysięcy osób z powodu innej formy opodatko-
wania nie będzie mogło z niej skorzystać. Mając po-
wyższe na uwadze, zasadne jest zadanie pytań.
1. Czy możliwa jest nowelizacja ustawy, która
umożliwiłaby osobom płacącym podatek w formie
ryczałtu bądź podatek liniowy skorzystanie z ulgi
podatkowej na dzieci?
263
2. Czy według opinii pana ministra aktualny stan
prawny nie godzi w dobro rodziny i tym samym nie
narusza zasad konstytucyjnych, które mają na wzglę-
dzie ochronę rodziny? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Stanisław Gomułka:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! To
drugie pytanie dodatkowe jest zupełnie inne niż to
pierwsze. Nie otrzymałem tego pytania i będę
wdzięczny za przesłanie tego pytania do mnie czy do
pani minister Chojny-Duch. Z właściwą uwagą zasta-
nowimy się oczywiście nad odpowiedzią na to pyta-
nie. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Umawiamy się więc, że pytanie dotrze do mini-
sterstwa, zresztą jest stenogram. Prosimy o udziele-
nie odpowiedzi na piśmie.
Wszystkie pytania włączone do porządku dzien-
nego zostały rozpatrzone.
Kończymy zatem rozpatrywanie tego punktu po-
rządku dziennego.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 24.
porządku dziennego: Informacja bieżąca.
Przypominam, że Prezydium Sejmu, po zasięgnię-
ciu opinii Konwentu Seniorów, ustaliło, że na bieżą-
cym posiedzeniu Sejm rozpatrzy informację w sprawie
społecznych i gospodarczych skutków znaczącego
wzrostu kosztów utrzymania gospodarstw rodzinnych
w Polsce, w tym wzrostu cen energii elektrycznej, ben-
zyny i żywności, o której przedstawienie wnosił Klub
Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość.
Przypominam również, że przedstawienie uza-
sadnienia wniosku przez posła przedstawiciela wnio-
skodawców nie może trwać dłużej niż 5 minut, a
udzielenie odpowiedzi przez przedstawiciela Rady
Ministrów – dłużej niż 10 minut.
Wystąpienia posłów w dyskusji nie mogą trwać
dłużej niż 2 minuty.
Na zakończenie dyskusji głos zabierają kolejno
przedstawiciel wnioskodawców oraz przedstawiciel
Rady Ministrów. Wystąpienie przedstawiciela wnio-
skodawców nie może trwać dłużej niż 5 minut, a wy-
stąpienie przedstawiciela Rady Ministrów – dłużej
niż 10 minut.
O zabranie głosu proszę przedstawiciela wniosko-
dawców pana posła Tadeusza Cymańskiego.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
264 Informacja bieżąca
Poseł Tadeusz Cymański:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoki Sej-
mie! Pytanie, z którym się zwraca mój klub, jest na-
stępujące: Co rząd zamierza zrobić, aby przeciwdzia-
łać gwałtownym wzrostom cen towarów i usług? Czy
rząd przygotowuje działania osłonowe łagodzące do-
legliwość podwyżek dla najuboższych grup społecz-
nych? Jakie mechanizmy nadzoru nad rynkiem ener-
gii elektrycznej przewiduje rząd wobec znaczących
podwyżek cen energii? I wreszcie pytanie bardzo
istotne, o szczególnej wadze: Czy rząd, mając na uwa-
dze gwałtowny wzrost kosztów utrzymania, rozważa
możliwość skorzystania z ustawowej możliwości
zwiększenia wskaźnika waloryzacji ponad minimal-
ny wskaźnik 20% realnego wzrostu płac?
Pytanie jest zadane w ramach debaty sejmowej.
Można by poczekać dwa lata i powtórzyć z historii to
sławne pytanie z telewizji: Czy pan premier wie, o ile
procent wzrosły ceny – pamiętamy, o co chodzi – dro-
biu, gazu? Przytaczam z pamięci na doraźny użytek
walki politycznej, ale czasy mamy takie, że nawet pół
roku nie minęło, a wskaźniki są już tak wysokie, że
wielu komentatorów nie mówi o wzroście cen, tylko
mówi o tym, że ceny szybują. Nie jest jednak źle, po-
nieważ wskaźniki są bardzo dobre, w ogóle wszystko
idzie do przodu. Dlaczego więc to pytanie? Otóż chcę
podkreślić jedno: nie byłoby może tego pytania, gdy-
byśmy byli innym państwem; i to innym nie co do
poziomu nawet dochodów, tylko ze względu na jedną
szczególną cechę, która była, jest i boję się, że będzie
problemem nie tylko tej ekipy, ale również wielu na-
stępnych. Chodzi mi o bardzo duże – kto wie, czy nie
jedno z największych w Europie – rozwarstwienie
dochodowe. Średnie są naprawdę znakomite. Mamy
wzrost płac. O co więc chodzi? W przypadku tego
pytania – pytam w kontekście przede wszystkim
trzech grup społecznych – chodzi o oszacowanie, jaka
to jest grupa, ale przede wszystkim chodzi o emery-
tów i rencistów. Inflacja pnie się w górę, ceny żywno-
ści też. Nie chcę za statystyką operować, przytaczać,
ale wiemy, jakiego rzędu jest wzrost cen. Zresztą pan
premier Pawlak akurat znakomicie to zna, bo tu cho-
dzi o ceny żywności, ceny zboża na rynku, o to, jak
poszła w górę cena margaryny, oleju, co się dzieje
z cenami wielu...
(Poseł Jan Kulas: Nabiału.)
Nabiału, tak, zwłaszcza nabiału. Skoki są bardzo
wysokie. Jeżeli mówimy jednak o emerytach i renci-
stach, to trzeba wyraźnie powiedzieć, że w tym przy-
padku też jest ogromne rozproszenie, rozwarstwienie
i niecałe 80% emerytów i rencistów to emeryci z ni-
skimi dochodami. Średnia jest całkiem niezła, nawet
było dzisiaj w wystąpieniu pani minister, jaka jest
średnia. Jest to ogromnym problemem, zwłaszcza
tych, którzy mają bardzo niskie, kilkusetzłotowe
stawki; mają oni otrzymać 6,3% waloryzacji. Pytają
niektórzy: brutto czy netto? Mamy do czynienia
z ogromnym zubożeniem – oni stoją w miejscu, u nich
produkcja, wzrost niewiele znaczą, oni mogą tylko
liczyć na to, co otrzymają w wyniku waloryzacji.
Drugą grupą jest sfera budżetowa. Co prawda słysze-
liśmy o milicjantach, ale w innych grupach te wzrosty,
mówię o nauczycielach, służbie zdrowia... pomimo
pewnych wzrostów są to grupy spauperyzowane.
Trzeba doliczyć do nich jeszcze ludzi kultury i nauki.
A więc mamy do czynienia z grupami społecznymi,
w których jeśli państwo nic nie zrobi, to tam nic się
nie zmieni, dlatego to pytanie nabiera ogromnego
znaczenia. Wzrosty są ogromne. Przykład z ostat-
niej chwili, gaz – 30%. Na szczęście wynegocjowano,
że nie. Urząd nadzoru jest gotowy się zgodzić na
podwyżki w granicach 10–20%. Jak to wszystko się
ma do sytuacji, do rzeczywistości wielu ludzi, to jest
clou naszego pytania. Pytanie dotyczy tego, jakie są
działania.
Muszę kończyć, bo została jeszcze minutka.
Chciałbym zwrócić uwagę, czy to jest lub, czy to
jest tak naprawdę... Nie ma go wśród nas, bo główne
karty, oprócz premierów, rozdaje minister finansów.
To jest pytanie, czy gwałtowny wzrost gospodarczy
i możliwości, które powstają, będą skierowane na
inne cele, typu redukcja deficytu budżetowego, czy
na kolejne ulgi dla sfery bogatszych, czy też, co było
w exposé, na solidarną politykę społeczną, chciałbym
to wyraźnie podkreślić.
Chciałbym też prosić, dlatego nie nadaję swemu
wystąpieniu agresywnej formy, żeby w odpowiedzi
trzymać się konkretnie tego tematu i zwrócić się ku
przyszłości. Wiem, że to nie jest łatwy temat, ale jest
problem. Idzie wiosna, każdy liczy, co ma w portfelu.
Traktat jest bardzo ważny, ale proza życia jest w ko-
lejce w sklepie, gdy trzeba zapłacić, kiedy przychodzą
opłaty za energię, nawet woda, ścieki bardzo wyraź-
nie podrożały, myślę też o lekarstwach. Jesteśmy
wszyscy blisko tych ludzi i wiemy, że to wyzwanie jest
najtrudniejsze i najbardziej ciężkie. (Dzwonek)
Już kończę, panie marszałku.
Kończę, prosząc o odniesienie się do istoty pyta-
nia: jak obecny rząd zamierza równoważyć, bo tak
rozumiałem, liberalną politykę gospodarczą i solidar-
ną politykę społeczną, chodzi zwłaszcza o tych, któ-
rzy mogą liczyć tylko na politykę państwa, sami nie
są w stanie wymnożyć swoich dochodów. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę wiceprezesa Rady Ministrów ministra go-
spodarki pana posła Waldemara Pawlaka o udziele-
nie odpowiedzi.
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki
Waldemar Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym po-
dziękować klubowi PiS, a w szczególny sposób panu
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Informacja bieżąca
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak
posłowi Cymańskiemu, bo pan poseł z taką swadą
i radością potrafi mówić nawet o wzroście cen.
(Poseł Tadeusz Cymański: Radości tam nie było,
raczej emocje.)
Emocjami.
W każdym razie to pozwala pokazać całą proble-
matykę znacznie szerzej niż tylko dyskusja o cenach.
Z jednej strony możemy mówić o pewnych uwarun-
kowaniach krajowych, i tutaj na pewno ani polityka
ostatnich kilku lat, ani bieżąca polityka obecnego
rządu nie ma istotnego wpływu na wzrost cen. Wzrost
cen, który obserwujemy, ma charakter globalny. Za-
cznę od wspomnianego przez pana posła Cymańskie-
go problemu zbóż. Otóż w styczniu 2006 r. ceny zbo-
ża – mówię o pszenicy – były na poziomie ok. 100 euro
za tonę, natomiast obecnie przekraczają 200–210
euro za tonę. W eksporcie, żeby się posłużyć takim
przykładem, mamy w styczniu 2006 r. 127 dolarów,
jeżeli chodzi o pszenicę w Hamburgu, w styczniu
2007 r. – 200 dolarów, a obecnie mamy cenę na po-
ziomie 450 dolarów za tonę pszenicy. To są skutki
nieurodzaju w skali światowej, bo w Polsce ten uro-
dzaj zbóż był na dobrym poziomie. Efekt tych powią-
zań gospodarczych jest widoczny już w tej chwili
w całej gospodarce.
Jeżeli spojrzymy na rynek energii, to ceny energii
rosną nie dlatego, że na rynku czy w polskiej gospo-
darce nastąpiły jakieś dramatyczne przekształcenia,
bo te przeobrażenia struktury mają pewien wpływ
na ceny, ale głównie ze względu na to, że ceny ropy
na rynkach światowych doszły do poziomów niespo-
tykanych i zaskakujących. W marcu 2007 r. w poli-
tyce energetycznej Unii Europejskiej mówiono o tym,
że trzeba się przygotować na sytuację, kiedy w 2030 r.
cena ropy osiągnie 100 dolarów za baryłkę, osiągnę-
ła ją w styczniu 2008 r. W tym miejscu warto zwrócić
uwagę na rzecz bardzo istotną z naszego punktu wi-
dzenia. Otóż jeżeli spojrzymy na ceny różnych nośni-
ków energii, to cena energii z węgla jest na najniż-
szym poziomie. Potem jest gaz, później jest cena ropy
naftowej; tu też pokażę.
Co ciekawe, myślę że jest bardzo ważne pokazanie
tego na przykładzie naszego kraju, jeżeli chodzi o ceny
na rynku krajowym. Otóż okazuje się, że stosunkowo
wysokie ceny ropy przekładają się też na cenę energii
na rynku krajowym. Można podać taki prosty przy-
kład. Jeżeli spojrzymy na cenę 1 GJ energii wytwa-
rzanej z węgla, to ona jest na poziomie 9 zł, z gazu
– 26 zł, a więc prawie 3 razy więcej, a z ropy – 37 zł,
to jest ponad 4 razy więcej niż gigadżul wytwarzany
z węgla. To prowadzi do takiego wniosku, jeżeli mó-
wimy o potencjalnych sposobach zapobiegania wzro-
stowi cen, aby w większym stopniu bazować na kra-
jowych surowcach i rozwijać zgazowanie węgla, roz-
wijać czyste technologie węglowe. Wczoraj w Krako-
wie odbyło się spotkanie zorganizowane przez pana
premiera Buzka z udziałem komisarza Piebalgsa,
265
dotyczące czystych technologii węglowych i wychwy-
tywania dwutlenku węgla tak, aby nie ponosić kosz-
tów związanych z emisjami. To są te perspektywy,
które mogą sprawić, że ceny energii zostaną utrzy-
mane na odpowiednio akceptowalnym poziomie.
Istotne na rynku krajowym jest to, abyśmy uspraw-
nili mechanizmy regulacji.
Chciałbym podkreślić, że została powołana grupa
robocza do opracowania projektów aktów prawnych
zapewniających słabym ekonomicznie odbiorcom
właściwy poziom ochrony na konkurencyjnym rynku
energii. To, co jest ciekawe, to związane z przeobra-
żeniami naszego rynku energii przekształcenia w przed-
siębiorstwach produkujących energię. Przy czym
trzeba zwrócić uwagę, że tej w konkurencji, która się
dopiero kształtuje na skutek rozdzielenia własnościo-
wego, przedsiębiorstwa zagraniczne są zdecydowanie
bardziej efektywne. Pomimo zintegrowania dużych
grup energetycznych czeka je spora praca, żeby ceny
energii, którą oferują, były bardziej akceptowalne
przez klientów i niższe. Wprowadzenie rozdziału pro-
dukcji, wytwarzania, przesyłu i dystrybucji pokazu-
je mapę, jak się kształtują ceny w różnych regionach
kraju, jeżeli chodzi o energię elektryczną. Można po-
wiedzieć, że dla tej grupy odbiorców, którzy zużywa-
ją średnio ok. 2200 kWh rocznie, ceny te kształtują
się od 900 zł do ponad 1100 zł rocznie, czyli prze-
strzeń funkcjonowania takiego konkurencyjnego
rynku jest bardzo duża.
Sumując, jeżeli chodzi o podejmowane przez rząd
działania w tym obszarze gospodarczym, zmierzamy
do tego, aby zwiększyć konkurencję na rynku, aby
doprowadzić do szerszego wykorzystania surowców
krajowych, aby nie było tak, że mówimy tylko o tym,
że bezpieczeństwo energetyczne musi kosztować. Je-
żeli postawimy na krajowe przedsiębiorstwa i krajo-
we zasoby, to może się okazać, że bezpieczeństwo
energetyczne osiągniemy znacznie taniej niż przy
zakupach importowanych ropy czy gazu, bo te ceny
bardzo wyraźnie wzrosły.
Proszę, aby w drugiej części dotyczącej spraw spo-
łecznych głos zabrała pani minister Agnieszka
Chłoń-Domińczak, która objaśni sprawy dotyczące
przedsięwzięć społecznych. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu premierowi.
Bardzo proszę panią minister o kontynuowanie
wystąpienia w imieniu Rady Ministrów.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Panie Po-
śle! Działania społeczne, które dotyczą, ogólnie rzecz
biorąc, wspierania grup osób ubogich czy znajdują-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
266 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
cych sie w trudnej sytuacji gospodarczej, powinny być
podejmowane przede wszystkim systemowo. Bardzo
ważne jest więc to, aby rozbudowywać instytucje
wsparcia społecznego, które adresują pomoc do osób
znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji. W pyta-
niu pana posła zabrakło mi niejako kwestii, co zrobić
z rodzinami wielodzietnymi, natomiast pan poseł
pochylał się nad grupą emerytów i rencistów…
(Poseł Tadeusz Cymański: To trzecie pytanie – nie
zdążyłem.)
Uważam, że bardziej należy się pochylać nad
tymi, którzy są naprawdę ubodzy, czyli faktycznie
nad rodzinami wielodzietnymi.
Jakie są mechanizmy społeczne przeciwdziałania
skutkom inflacji? Rząd oczywiście w żaden sposób
nie może inflacji regulować, bo jest to kwestia pew-
nych procesów rynkowych. Jedyną instytucją, która
działa w tym obszarze, jest Rada Polityki Pieniężnej,
która poprzez podwyżki stóp procentowych może
wpływać na to, żeby inflacja nie rozwijała się nad-
miernie, co też czyni.
Pragnę przypomnieć, że w tym roku wzrosło cho-
ciażby minimalne wynagrodzenie o 20%; to na pew-
no jest więcej niż podwyżki cen, o których mówimy.
Jeśli chodzi o pomoc społeczną, mechanizmy po-
mocy społecznej są związane z już istniejącymi pro-
gami, wyznaczanymi na skutek przyjęcia pewnego
koszyka, który stanowi podstawę do wyznaczenia
progu interwencji socjalnej. Oczywiście wszelkie
zmiany cen w weryfikacji koszyka będą mogły zostać
uwzględnione. Weryfikacja koszyka następuje syste-
mowo co trzy lata. Miała miejsce w 2006 r., nastąpi
więc w 2009 r. Natomiast jeżeli pojawi się ryzyko
socjalne w postaci znaczących podwyżek cen towarów
i usług, ustawa o pomocy społecznej przewiduje, że
jeżeli w danym roku kalendarzowym kwota kryterium
dochodowego osób będzie równa kwocie odpowiadają-
cej minimum egzystencji lub niższa, Komisja Trój-
stronna do spraw społeczno-gospodarczych może wy-
stąpić do Rady Ministrów o zweryfikowanie kwot
kryteriów dochodowych. Jeżeli więc taka sytuacja bę-
dzie miała miejsce, kryteria te możemy zmienić.
Chcę jeszcze powiedzieć bardzo krótko, bo czasu
jest mało, że innym bardzo istotnym elementem,
w szczególności w odniesieniu do rosnących cen żyw-
ności, jest realizacja programu wieloletniego „Pomoc
państwa w zakresie dożywiania”, który przewiduje
w przypadku osób, które nie spełniają podwyższonego
do 150% kryterium dochodowego, takie formy wspar-
cia, jak: bezpłatny posiłek, zasiłek celowy na zakup
posiłku lub zakup żywności, świadczenia rzeczowe
w postaci produktów żywnościowych i innych.
Odnosząc się do pytania dotyczącego „Programu
dla elektroenergetyki”, należy wskazać, że powołana
została także grupa robocza, której celem jest opra-
cowanie projektów aktów prawnych zapewniających
odbiorcom słabym ekonomicznie właściwy poziom
ochrony na konkurencyjnym rynku energii elek-
trycznej, w tym zdefiniowanie odbiorców wrażliwych
oraz opracowanie systemu wsparcia dla takich od-
biorców. Takie działania systemowe będziemy podej-
mować. (Dzwonek)
Jeżeli chodzi o wskaźnik waloryzacji emerytur
i rent, waloryzacja odbyła się od 1 marca, więc oczy-
wiście tutaj już ex post nie możemy tego zmienić.
Natomiast w przyszłych latach planujemy, po pierw-
sze, uruchomienie mechanizmu, który by pozwolił na
rzeczywiste i realne negocjowanie z partnerami
w Komisji Trójstronnej wskaźników waloryzacji. Po
drugie, wszelkie zmiany cen, które będą miały miej-
sce w 2008 r., będą oczywiście miały wpływ na
wskaźnik waloryzacji w roku przyszłym. Dziękuję
bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, otwieram dyskusję.
Do dyskusji zostali zgłoszeni posłowie: Jan Kulas,
Elżbieta Witek, Zbigniew Matuszczak, Stanisław Ka-
lemba, Henryk Siedlaczek, Maria Nowak, Romuald
Ajchler, Mieczysław Kasprzak, Zbigniew Konwiński,
Jarosław Żaczek, Stanisław Wziątek, Włodzimierz
Kula, Marek Polak, Stanisław Rydzoń, Sławomir
Neumann, Edward Czesak, Andrzej Orzechowski,
Marek Matuszewski, Andrzej Szlachta, Marzena Ma-
chałek, Mieczysław Golba, Anna Sikora, Krzysztof
Lipiec, Anna Zalewska, Zbigniew Babalski.
Zgłosiło się 25 posłów.
Czy ktoś z państwa chciałby jeszcze zgłosić się do
dyskusji?
Zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Przypominam, że na 10 czy 15 minut przed upły-
wem regulaminowego czasu, jeśli chodzi o listę, po-
słowie, którzy się nie zmieszczą, nie będą już mogli
zabrać głosu. To oznacza apel do państwa zapisanych
na początku listy o syntetyczne i krótsze niż trwają-
ce dwie minuty wypowiedzi, bo wtedy będzie szansa,
żeby wszyscy mogli zabrać głos. O taką solidarność
w imieniu tych, którzy są zapisani na końcu tej listy,
apeluję.
Rozpoczynamy debatę.
Głos ma pan poseł Jan Kulas.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Wicepremierze! Pani Mi-
nister! Panie i Panowie Posłowie! Dobrze się stało,
że ten temat został wywołany. Co prawda, pan poseł
Cymański trochę się spóźnił, bo tydzień temu w spe-
cjalnej podkomisji Komisji Finansów Publicznych
dyskutowaliśmy nad inflacją wzrastającą w ciągu
minionych dwóch miesięcy. Ale temat jest ważny
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Informacja bieżąca
Poseł Jan Kulas
i potrzebny. Myślę, że można podziękować za to py-
tanie, bo będziemy się nad tym pochylali w najbliż-
szym okresie. W ramach prac Komisji Finansów
Publicznych szukaliśmy przyczyn inflacji. Z jednej
strony są ceny urzędowe, z drugiej – określona ko-
niunktura na rynkach światowych, z innej zaś – sy-
tuacja wewnętrzna. Ale myślę, że nie należy jednak
wiązać tej sprawy z polityką tego czy innego rządu,
bo tak można było w pewnym stopniu domniemywać,
jeśli chodzi o podtekst wystąpienia pana posła.
Panie wicepremierze, myślę, że trzeba wyraźnie
odpowiedzieć, na które ceny rząd ma wpływ, a na któ-
re nie ma, żeby sytuacja była jasna, precyzyjna, kon-
kretna. Te dwa miesiące są dość szczególne, bo inflacja
w tej chwili jest na poziomie ok. 4,6%, a więc prawie
dwa razy większa, niż założyliśmy w budżecie, z tym
że taka cecha charakterystyczna ma miejsce z reguły
w pierwszych dwóch czy trzech miesiącach. Panie pre-
mierze, myślę, że są chyba podstawy ku temu, żeby się
spodziewać, że w najbliższych miesiącach nastąpi wy-
hamowanie tych zjawisk inflacyjnych.
Czy można podjąć tutaj jakieś działania? Nad tym
pewnie należałoby się zastanowić. To pytanie rów-
nież do pani wiceminister. Słusznie pani zauważyła,
że trzeba wspierać rodziny wielodzietne. Czy nie na-
leżałoby więc rozważyć w pewnym okresie urucho-
mienia określonych rezerw budżetowych?
Panie wicepremierze, znany jest pan także z dia-
logu społecznego. Chodzi o bliższy, szerszy dialog
społeczny z partnerami społecznymi, bo sytuacja rze-
czywiście wymaga pewnych działań osłonowych, być
może polityki interwencyjnej rządu. I to chyba naj-
ważniejsze pytania, najważniejsze kwestie: dialog
społeczny, pewne działania osłonowe i rzetelny kli-
mat porozumiewania się w Komisji Trójstronnej, bo
od partnerów społecznych na pewno wiele zależy.
Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Elżbieta Witek, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Elżbieta Witek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Polska jest krajem, w którym praktycznie wszystko
jest drogie. Drogie są mieszkania, płacimy bardzo
dużo za energię, za wodę. Droga jest żywność, jej ceny
ciągle rosną. Drogie są leki. Rodzina nauczycielska
z dwójką dzieci musi poświęcić jedną pensję na opła-
ty, a z drugiej musi wyżyć. To naprawdę bardzo trud-
ne. W szczególnie trudnej sytuacji są młode rodziny,
które zamieszkały w domach budowanych przez
TBS-y. Miały to być mieszkania przeznaczone dla
osób średnio zamożnych, dla młodych małżeństw,
267
tymczasem okazuje się, że ceny tych mieszkań wzra-
stają bardzo szybko, w tej chwili opłata za trzypoko-
jowe mieszkanie to 600–700 zł, a cena wody np. w TBS
Kamienna Góra wzrosła ostatnio o 300%.
W o wiele gorszej sytuacji są najubożsi. o których
mówił pan poseł Cymański, czyli emeryci z najniższą
emeryturą ze starego portfela, renciści, a także ro-
dziny wielodzietne. Pan premier powiedział, skąd się
biorą wzrastające ceny. Chciałabym więc powtórzyć
pytanie: Czy rząd monitoruje ten wzrost cen pod ką-
tem jego wpływu na sytuację najsłabszych grup spo-
łecznych i jaką politykę w tym zakresie zamierza
realizować?
Drugie pytanie dotyczy ostatnich informacji o wzra-
stających cenach podręczników szkolnych. Te ceny
już dzisiaj są bardzo wysokie i rodziny wielodzietne
nie stać na to, żeby wyposażyć wszystkie dzieci w pod-
ręczniki. W związku z podanym przez Platformę
Obywatelską zamiarem powrotu do starego pomysłu
– wolny rynek dla podręczników, możemy się spodzie-
wać, że szkoły zaczną te podręczniki wymieniać. Bę-
dzie się to wiązało z tym, że dzieci i młodzież nie będą
mogły odkupić od swoich starszych kolegów używa-
nych podręczników z poprzedniego roku.
W związku z tym drugie pytanie: Co proponuje
rząd, aby pomóc rodzinom znajdującym się w naj-
trudniejszej sytuacji materialnej i bytowej w zakupie
podręczników szkolnych? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Zbigniew Matuszczak, Lewica
i Demokraci.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Wzrost cen, a wraz z tym wzrost kosztów utrzymania
gospodarstw domowych, dotyczy wszystkich, ale
szczególnie dotkliwy jest w regionach najuboższych.
Jednym z takich regionów jest Lubelszczyzna, z jej
wysokim bezrobociem i jednym z najniższych w kra-
ju poziomów wynagrodzeń za pracę. Jednocześnie
ceny za energię elektryczną ustalane przez lubelski
zakład energetyczny należą do najwyższych w kraju.
Według opinii mieszkańców na ich wysokość mają
istotny wpływ koszty przesyłu energii elektrycznej.
Wydaje się, że to jest paradoks. Otóż energia elek-
tryczna jest dostarczana do Lublina z elektrowni
z Turoszowa na Dolnym Śląsku i z Dolnej Odry w woj.
zachodniopomorskim, natomiast istniejące w pobliżu
elektrownie w Kozienicach, Połańcu i Stalowej Woli
przesyłają energię elektryczną na zachód Polski,
głównie do woj. wielkopolskiego. W opinii odbiorców
takie rozwiązanie jest sprzeczne z zasadami racjo-
nalnego gospodarowania i – co zrozumiałe – powo-
duje niezadowolenie.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
268 Informacja bieżąca
Poseł Zbigniew Matuszczak
W związku z tym mam dwa pytania: Czy przed-
stawione przeze mnie praktyki znane są panu pre-
mierowi i jaki rzeczywisty wpływ ma przesył na po-
ziom cen energii elektrycznej? To jest istotne. I dru-
gie pytanie: Czy mieszkańcy Lubelszczyzny mogą
liczyć na to, że Ministerstwo Gospodarki w najbliż-
szym czasie rozezna opisaną sytuację i w przypadku
nieprawidłowości ograniczy możliwość nieuzasadnio-
nego zawyżania cen przez lubelski zakład energe-
tyczny? Mówię to też w kontekście zapowiadanych
w najbliższym czasie kolejnych wysokich podwyżek
cen energii elektrycznej. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Stanisław Kalemba, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Słusznie wszyscy mówią o rozwarstwieniu społecz-
nym, o solidarności, o rodzinach wielodzietnych, ale
pragnę zwrócić uwagę, że ze wszystkich grup spo-
łeczno-zawodowych, tych pracujących, rodziny rolni-
cze – jako jedyna taka grupa – w ciągu 12 lat, włącz-
nie z latami członkostwa, w porównaniu z rokiem
1995 straciły najwięcej. Dochody tych rodzin spadły
realnie nawet poniżej 90%, podczas gdy pozostałe
rodziny pracujące zyskały bardzo dużo. Teraz można
ładnie, pięknie mówić, ale dlaczego Wysoka Izba nie
zgodziła się na zwolnienia z podatku na dzieci w ro-
dzinach rolniczych, jeśli już mówimy o solidarności?
Dlaczego nie zgodziła się na propozycje PSL-u, żeby
te rodziny mogły skorzystać z tych 1145 zł? To mo-
gliśmy zrobić. Dlaczego nie przyjęliśmy takiego roz-
wiązania?
Druga sprawa. Mówi się o wzroście cen żywności,
co ma miejsce, ale przypomnę chociażby na przykła-
dzie wyrobów mięsnych, jeśli chodzi o trzodę chlew-
ną. W ciągu całego ubiegłego roku ceny żywca dra-
stycznie spadły, poniżej kosztów. Przypomnę, że były
niższe niż 12–13 lat temu, bo wtedy płacono rolnikom
po 4 zł za kilogram, a teraz po 2,70–2,80. Mam pyta-
nie: Dlaczego zdrożały wyroby z mięsa wieprzowego,
kiełbasy o 9–10% w sprzedaży detalicznej i co w tym
zakresie robi Urząd Ochrony Konkurencji i Konsu-
mentów? Rolnicy sami zwracają na to uwagę, że sko-
ro oni mają takie niskie ceny, to dlaczego nie spadają
ceny w detalu, w sklepach. I to jest zadanie dla rządu,
dla nas wszystkich. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma
Obywatelska.
Wyjątkowo nie ma pana posła.
To w związku z tym pani poseł Maria Nowak,
Prawo i Sprawiedliwość.
Proszę bardzo.
Poseł Maria Nowak:
Dziękuję panie marszałku.
Panie Premierze! W ostatnich miesiącach obser-
wuje się także stały wzrost cen za dostarczanie wody
oraz odprowadzanie ścieków. Ceny wody bardzo się
różnią i to nie tylko w poszczególnych regionach kra-
ju, ale nawet w sąsiednich gminach. Różnice te są
znaczne, tak samo jak poziom podwyżek cen, które
nastąpiły w tym roku. Podwyżki sięgają od kilku do
kilkuset procent. W ustawie z dnia 7 czerwca 2001 r.
o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym od-
prowadzaniu ścieków w rozdziale IV zawarte są prze-
pisy dotyczące zasad ustalania taryf za zbiorowe
zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków. Ja
bardzo krótko to przytoczę. Art. 20 mówi tak: Przed-
siębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne określa ta-
ryfę na podstawie niezbędnych przychodów po doko-
naniu ich alokacji na poszczególne, taryfowe grupy
odbiorców usług. I dalej: Przedsiębiorstwa wodocią-
gowo-kanalizacyjne ustalają niezbędne przychody,
uwzględniając w szczególności koszty związane ze
świadczeniem usług poniesione w poprzednim roku
obrachunkowym, zmiany warunków ekonomicznych
i koszty wynikające z planowanych wydatków inwe-
stycyjnych.
Panie premierze, mam pytanie: Czy rząd monito-
ruje wzrost kosztów zakupu wody i odprowadzania
ścieków? Czy prowadzone są działania mające na celu
sprawdzenie czy ten wzrost cen wynika z przesłanek
ustawowych, czy też jest on wynikiem niegospodar-
ności, złego zarządzania majątkiem, nadmiernej chę-
ci wypracowania zysku i innych czynników niewy-
mienionych w ustawie? Ludzi bardzo często dener-
wuje woda, cieknąca gdzieś tam po chodniku, po
drodze, która jest marnotrawiona, bo wiedzą, że sami
będą musieli za nią zapłacić. Jest to istotne, gdyż
mieszkańcy nie mają technicznej możliwości zakupu
wody na wolnym rynku i nie są w stanie obronić się
przed działaniami firm, które w zasadzie mają mo-
nopol na dostarczanie wody. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Stanisław Wziątek, Lewica
i Demokraci.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Informacja bieżąca
Poseł Stanisław Wziątek:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Sza-
nowny Panie Premierze! Wzrost kosztów utrzymania
odczuwalny jest w różnych środowiskach i mam na-
dzieję, że panie i panowie posłowie nie będą się licy-
tować, które środowisko jest najbardziej poszkodo-
wane. Myślę, że wszyscy powinniśmy występować
w imieniu każdego obywatela Rzeczypospolitej.
Chciałbym zwrócić szczególną uwagę na środowisko
osób bezrobotnych w tzw. wsiach popegeerowskich.
To jest problem szczególnie trudny, ponieważ to są
właśnie te środowiska, w których jest dużo rodzin
wielodzietnych, dlatego też pomoc tam kierowana
jest najbardziej oczekiwana.
Moje pytanie jest skierowane do pana premiera,
a odnosi się do potrzeby rekompensowania wzrostu
kosztów utrzymania. Czy rząd przewiduje, żeby wła-
śnie takim środowiskom w szczególny sposób rekom-
pensować ten czasami nieuzasadniony wzrost? W wie-
lu województwach, np. w woj. zachodniopomorskim,
w okresie stycznia–lutego nastąpił 100-procentowy
wzrost cen gazu, wydaje się to zupełnie nieuzasad-
nione. Nie wiem, czy czasami nie jest to po prostu
wykorzystywanie koniunktury do wyraźnego, nie-
uprawnionego zawyżania cen.
Natomiast kolejne pytanie jest związane z potrze-
bą wsparcia przede wszystkim środowisk samorzą-
dów gminnych, bo to właśnie one spotykają się
z biedą na każdym kroku, do nich codziennie przy-
chodzą mieszkańcy gmin z prośbami o zwolnienia
z podatków, o dotacje i pomoc socjalną. Jeśli gmina
chce wykazać dobre serce i pomóc najbardziej potrze-
bującym, to jest karana przez państwo w sposób
szczególny. Każde zwolnienie podatkowe skutkuje
tym, że gmina otrzymuje mniejszą subwencję. Panie
premierze, czy nie czas zmienić ten naprawdę nieuza-
sadniony sposób działania? Pomagając, jednocześnie
obarczamy odpowiedzialnością i karzemy tych, któ-
rzy pomagają. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Mieczysław Kasprzak, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Pan poseł Cymański wspominał tutaj o grupach spo-
łecznych, którym żyje się bardzo źle, są w trudnej
sytuacji, o emerytach, rencistach, rodzinach wielo-
dzietnych. A ja chcę wrócić do dyskusji z poprzedniej
kadencji, z ubiegłego roku. Kiedy Wysoka Izba swoją
decyzją na wniosek rządu obniżyła składkę rentową,
269
i to znacznie, spowodowało to, że z budżetu państwa
dodatkowo trzeba było wyasygnować do Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych około 20 mld zł rocznie.
Kto na tym skorzystał? Na pewno nie emeryci i ren-
ciści ani rodziny wielodzietne. Policzyłem sobie, że
gdyby połowę tych pieniędzy przeznaczyć na podwyż-
kę najniższych rent i emerytur, to można by je pod-
nieść jednorazowo o 20%, a tak sytuacja będzie się
powtarzać co roku.
Patrząc dzisiaj z perspektywy tego, co się stało,
należałoby zadać pytanie: Kto na tym skorzystał?
Mieli skorzystać pracodawcy, miała nastąpić znaczna
obniżka kosztów produkcji, miały powstawać nowe
miejsca pracy. Być może jeszcze jest za wcześnie na
takie rozliczanie, ale wydaje mi się, że nie przyniosło
to zamierzonego efektu. Mam zatem pytanie do pana
premiera: Czy są z tego tytułu jakieś widoczne ko-
rzyści? W moim odczuciu był to znaczny błąd. Ostrze-
galiśmy w czasie dyskusji, że to jest wyrzucanie pie-
niędzy w błoto, a i tak nie wywoła zamierzonego
efektu. Oczywiście, może na tym ktoś skorzysta, ale
minimalnie, bo w sumie sytuacja tych, którzy nawet
coś zyskali, nie poprawiła się aż tak znacząco, aby-
śmy mogli być z tego zadowoleni. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Zbigniew Konwiński, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Zbigniew Konwiński:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
To bardzo dobrze, że opozycja tak bardzo przejmuje
się podwyżkami, które jeszcze nie tak dawno, bo w li-
stopadzie ubiegłego roku, przewidywała pani mini-
ster finansów Zyta Gilowska. Mówiła ona dokładnie
5 listopada 2007 r., jeszcze jako minister finansów:
Jeszcze dwa, trzy tygodnie temu sądziłam, że to
przejściowe i związane z suszą w Polsce. Teraz muszę
przyznać, że trzeba się liczyć z tym, że będzie nastę-
pować wzrost cen żywności, co ma wpływ, ale niede-
cydujący, na stopę inflacji. Można by więc zapytać,
skoro już minister finansów z Prawa i Sprawiedliwo-
ści przewidywała, że będą podwyżki cen: Jakie dzia-
łania osłonowe przygotował rząd PiS-u, żeby osłonić
najbiedniejszych przed tymi podwyżkami?
Dobrze, że martwimy się podwyżkami cen żywno-
ści w tych ostatnich tygodniach, ale warto wspomnieć,
że w 2007 r. ceny na przykład serów żółtych poszły
w górę o 43%, mleka pełnego – o 77%, jabłek – o 100%.
Można sobie zadać pytanie, gdzie był wtedy PiS i jego
troska o najbiedniejszych. Warto dodać, że ceny gazu
tylko w 2007 r. wzrosły o 12%, a w ciągu dwóch lat
rządów Prawa i Sprawiedliwości – o 1/3.
Mówi się również o wzroście cen benzyny. Co mie-
liśmy w 2007 r.? Ceny benzyny idą ostro w górę – pi-
sał portal Money.pl. Szalony wzrost cen paliw na
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
270 Informacja bieżąca
Poseł Zbigniew Konwiński
naszych stacjach benzynowych w ostatnich tygo-
dniach sprawił, że tańsze stały się dla nas stacje
większości państw Europy. To jest informacja z kwiet-
nia 2007 r. Portal Bankier.pl donosił: Rosnące z ty-
godnia na tydzień ceny oleju napędowego i autogazu
nie napawają kierowców optymizmem, a zdaniem
analityków te paliwa jeszcze podrożeją.
(Poseł Marek Matuszewski: Podaj pan ceny z tam-
tych i tych czasów, to będziesz wiedział.)
19 października 2007 r. – ceny żywności coraz
wyższe. We wrześniu ceny artykułów zbożowych i na-
biału wzrosły o 8% w porównaniu z sierpniem. Wła-
ściwie już za wszystko płacimy więcej.
Mam pytanie do pana premiera: Jakie działania
podjęli pańscy poprzednicy, aby ochronić najbiedniej-
szych przed podwyżkami z 2007 r., o których mówiła
pani wicepremier Zyta Gilowska? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Jarosław Żaczek, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Jarosław Żaczek:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Wydatki na żywność stanowią w budżecie statystycz-
nego Polaka około 26%. Wielu milionom Polaków
wydatki żywieniowe pochłaniają jednak większość
dochodów. Tendencja wzrostu cen utrzyma się na
pewno w ciągu następnych dwóch kwartałów tego
roku. Brakuje zbóż i wysokie ceny przełożą się z pew-
nością na droższe pieczywo, mąkę, makarony, można
spodziewać się, że będą rosły także ceny artykułów
pochodzenia zwierzęcego. Drożeją owoce, nie ustabi-
lizują się jeszcze ceny artykułów mleczarskich. Droże-
je energia, w górę pójdą ceny gazu, a należy pamiętać,
że w stosunku do płac jego cena w Polsce jest jedną
z wyższych w Europie, a po zapowiadanej 30-procen-
towej podwyżce byłaby wyższa niż w Wielkiej Brytanii
czy na przykład w Hiszpanii. Cena benzyny osiągnie
być może poziom 5 zł, maksimum zostanie osiągnięte
w miesiącach wakacyjnych, kiedy zapotrzebowanie na
napęd i benzynę rośnie prawie dwukrotnie.
Podwyżki te, które na pewno odczujemy, pociągną
za sobą kolejną falę podwyżek: od ceny nawozów
sztucznych, istotnych dla produkcji rolnej, które
wzrosną najprawdopodobniej jeszcze o około 10%, aż
po koszty transportu, które już pod koniec roku 2007
wzrosły o około 10%, a co za tym idzie, zdrożeje pra-
wie wszystko. Tylko w styczniu i lutym cement, stal
oraz inne materiały budowlane zdrożały o kilkana-
ście procent. Tak więc wypowiedziane kiedyś przez
pana premiera Donalda Tuska słowa: Szanowni pań-
stwo, pilnujcie swoich portfeli, nabierają teraz szcze-
gólnego i rzeczywistego znaczenia.
Panie Premierze! W tym roku planowana jest wa-
loryzacja rent i emerytur o 6,5%. Inflacja w znacz-
nym stopniu zniweluje te podwyżki. Co rząd zamie-
rza zrobić, aby zrekompensować spadek dochodów,
w tym szczególnie emerytów i rencistów i rodzin wie-
lodzietnych, spowodowany skalą podwyżek inflacji?
I drugie pytanie: W jaki sposób rząd zmierzy się
z tym ważnym wyzwaniem, kiedy Polacy jesienią
policzą, jak bardzo wzrosły koszty utrzymania?
W jakim kierunku powinna być prowadzona poli-
tyka pieniężna, kursowa, płacowa państwa, mogą-
ca zapobiec tym niekorzystnym zjawiskom? Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze ma pan poseł Stanisław Rydzoń,
Lewica i Demokraci.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoki Sej-
mie! Media informują, że tak drogich świąt wielka-
nocnych nie było od kilkunastu lat, głównie z powo-
du ogromnego wzrostu cen żywności. GUS ocenia, że
przeciętna rodzina wyda więcej o 10–15% niż rok
temu. Równocześnie koncerny energetyczne i gazowe
zapowiadają, że w najbliższym czasie podniosą ceny
prądu i gazu o 12–30%. Specjaliści oceniają, że tylko
podwyżka cen prądu i gazu spowoduje wzrost inflacji
o 0,5–0,6%. Rosną też cały czas ceny paliw.
Panie Premierze! Jakie dodatkowe działania poza
wymienionymi przed chwilą podejmie rząd, by osła-
bić gwałtowny wzrost kosztów utrzymania gospo-
darstw rodzinnych? Moim zdaniem dotychczasowe
działania są niewystarczające. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Włodzimierz Kula, Platforma
Obywatelska.
Nie ma.
Pan poseł Marek Polak, Prawo i Sprawiedliwość.
Nie widzę pana posła.
W związku z tym proszę o zabranie głosu pana posła
Sławomira Neumanna, Platforma Obywatelska.
Poseł Sławomir Neumann:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Dzisiaj informacje napływające z rynków, mówiące
o wzroście wynagrodzeń, także tych minimalnych,
o których mówiła pani minister, zwiększający się
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Informacja bieżąca
Poseł Sławomir Neumann
udział w kosztach życia rodzin środków związanych
z szeroko pojętą energetyką, od paliw, przez energię
gazową, aż po energię elektryczną, a także dość nie-
stabilna sytuacja na rynkach światowych powodują
to, że presja płacowa coraz bardziej się wzmaga
w celu niwelowania podwyżek. Zgłoszone tu pomysły,
żeby zwiększać wydatki budżetowe na pensje dla sze-
roko pojętej sfery budżetowej, emerytów i rencistów,
mogą tylko ten problem pogłębić, bo możemy zwięk-
szyć sobie inflację.
Chciałbym zapytać, czy rząd nie myślałby o in-
nych rozwiązaniach, które by w jakiś sposób pogo-
dziły objawy rynkowe, a właściwie objawy wzrostu
cen. Wiemy, że amerykańska gospodarka bardzo sil-
nie płynie w kierunku recesji i jednocześnie amery-
kański Fed bardzo obniża stopy procentowe w Sta-
nach, dolar jest dziś wyjątkowo słaby, ale między
innymi przez to cena baryłki ropy wynosi już 111
dolarów. Jeżeli dolar się umocni, to dopiero wtedy
odczujemy skutki podwyżki cen ropy. Czy rząd prze-
widuje w przyszłości, kiedy takie rzeczy mogą nas
spotkać, ewentualną obniżkę akcyzy na paliwa
w Polsce – bo to byłaby realna obniżka – czy zlikwi-
dowanie tego kosztu, który może powstać w związ-
ku z silniejszym dolarem?
Druga rzecz. Tak naprawdę mamy teoretyczną
możliwość zmiany dostawcy energii, mamy wolny
rynek energii, ale konia z rzędem temu, który przej-
dzie przez ścieżkę biurokracji z tym związaną. Dla
przykładu powiem, że w Niemczech wystarczy jeden
dokument, jedno oświadczenie woli dotyczące zmiany
dostawcy energii i właściwie cała sprawa jest za-
mknięta. W Polsce trzeba przejść niesamowitą ge-
hennę. Jeżeli ktoś próbował to zrobić, to doskonale
wie, że trzeba wielokrotnie walczyć z przepisami czy
z biurokracją poszczególnych zakładów energetycz-
nych. Czy w związku ze zmianą prawa nie byłoby
lepsze ułatwienie przejścia do innych dostawców?
Zwiększyłoby to konkurencję na rynku energii i da-
łoby szansę ograniczenia rzeczywistych kosztów.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Edward Czesak, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Edward Czesak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Pani Minister! Wiadomo wszystkim nie od dziś, że
jedną z głównych przyczyn wysokich kosztów utrzy-
mania gospodarstw rolnych jest wzrost kosztów
transportu. Podwyżki cen paliw do poziomu prawie
5 zł za litr powodują też wzrost cen w innych obsza-
271
rach. Moje pytanie odnosi się do kwestii rosnących
cen nośników energii, to jest zapowiadanej podwyżki
gazu i prądu, które dotyczą bezpośrednio budżetów
domowych naszego społeczeństwa. Czy rząd nie po-
winien szukać rozwiązań, które promowałyby poli-
tykę energooszczędności w taki sposób, aby w społe-
czeństwie budować niezbędną świadomość oszczę-
dzania? Polska już teraz potrzebuje podjęcia takich
działań, aby pośrednio wymuszać przedsięwzięcia
mogące ograniczyć, teraz i w przyszłości, wzrost za-
potrzebowania na energię. Wydaje się, że jest to
szczególnie ważne w dobie problemów, które dotkną
nas w związku z ograniczeniami emisji CO2. Uzasad-
nia takie myślenie potrzeba kosztownych inwestycji
w elektrowniach, a co za tym idzie – poważnego wzro-
stu cen energii z racji tych nakładów inwestycyjnych
w elektrowniach mających ograniczyć emisję. Co
rząd zamierza zrobić, aby zahamować ten dotkliwie
odczuwalny przez społeczeństwo proces?
Pan premier wspomniał o konferencji dotyczącej
czystych technologii, która odbyła się wczoraj w Kra-
kowie, a dzisiaj w Katowicach. Byłem na bardzo cie-
kawej konferencji w Krakowie i w moim pytaniu
pośrednio uwzględniłem omawiane tam zagadnienia.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Andrzej Orzechowski, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Andrzej Orzechowski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka
Izbo! Według GUS inflacja w lutym wzrosła o 4,2%
w stosunku do lutego poprzedniego roku, w styczniu
był to wzrost o 4,3% w stosunku do stycznia po-
przedniego roku. Są to oczywiście sygnały niepoko-
jące, bo cel inflacyjny założony na 2008 r. był na
poziomie 2,5%. Oznacza to, że ceny towarów i usług
rosną szybciej niż prognozowano. Tak jak pan pre-
mier zauważył, główne przyczyny wzrostu cen to-
warów i usług leżą poza Polską. Na giełdach świa-
towych drożeje ropa naftowa, żywność. Jeżeli cho-
dzi o surowce energetyczne, jest to efekt ich ogra-
niczonych zasobów i zwiększonego zapotrzebowa-
nia ze strony globalnej gospodarki, która rozwija
się dosyć szybko. Jeśli chodzi o ceny żywności,
wzrost ich cen wynika ze światowego nieurodzaju,
ale także zmieniających się kulinarnych upodobań,
głównie Azjatów. Mam tutaj na myśli obywateli
Chin i Indii, którzy spożywają coraz mniej ryżu,
a coraz więcej, powiedzmy, europejskich potraw.
Jednak jedną z głównych i ważniejszych przyczyn
wzrostu cen towarów i usług jest taniejący dolar.
Większość giełd światowych rozlicza się w dolarach
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
272 Informacja bieżąca
Poseł Andrzej Orzechowski
i w związku z tym, kiedy dolar tanieje, trzeba coraz
więcej płacić w tej walucie za jednostkę produktu.
Gospodarka światowa wpływa na inflację w Pol-
sce. Droższe nośniki energii wpływają praktycznie
na wzrost cen wszystkich towarów i usług. Droższa
żywność na świecie oznacza jednak także pewną
szansę dla nas, istnieje bowiem możliwość eksportu
naszych produktów i zmniejszenie zapasów w kraju.
To też jest pewne ryzyko, bo także może zwiększyć
ceny w kraju.
Z kolei naszym czynnikiem, który powoduje rów-
nież tę presję, jest oczywiście wzrost wynagrodzeń.
Średnia w lutym przekroczyła już 3 tys. zł i wynosi
3033 zł.
To są te kwestie, które były już tutaj prezentowa-
ne. Myślę, że warto zasygnalizować rządowi, zresztą
w przedłożeniach rządowych już się to pojawia, że
ważne jest przede wszystkim zwiększenie liczby osób,
które pracują, a zmniejszenie liczby tych, którzy po-
bierają świadczenia z budżetu.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Marek Matuszewski, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Cała Polska widziała pana Donalda Tuska, który
podczas debaty telewizyjnej z premierem Jarosławem
Kaczyńskim popisywał się swoją wiedzą na temat
wzrostu cen w sklepach. Z wielką troską mówił wte-
dy o zwykłych ludziach. Minęło kilka miesięcy rzą-
dów Donalda Tuska i zacząłem przecierać oczy ze
zdumienia. Ceny żywności i energii pną się na potę-
gę w górę. Może premier zaprzestał odwiedzania
osiedlowych sklepików? A może przestały już premie-
ra interesować sprawy zwykłych obywateli?
Platforma Obywatelska obiecała ludziom cuda,
tymczasem zamiast cudów zwykły obywatel widzi
cenę masła na półce w sklepie w wysokości 3,80 zł,
a nie, jak to było jeszcze parę miesięcy temu, 2,60 zł.
Chleb, podstawowy produkt żywności, kosztuje już
1,80 zł. To średnio o 40 gr drożej w stosunku do cen
sprzed 6 miesięcy. Średni wzrost cen prądu w ostat-
nim czasie osiągnął poziom 12%, co nie jest obojęt-
ne dla przeciętnego obywatela. Źródła energii, ben-
zyna, gaz drożeją bez przerwy. No cóż, Platformo,
tak dobry start cenowy miał chyba tylko wasz idol
Leszek Balcerowicz. Najgorsze jest to, że wzrost
kosztów utrzymania nie jest zrównoważony wzro-
stem dochodów.
W Polsce pod rządami Platformy Obywatelskiej
miało żyć się lepiej wszystkim. Niech rząd pokaże, co
uczynił, aby przeciętnemu obywatelowi naszego kra-
ju żyło się lepiej. Jakie środki rząd ma zamiar prze-
kazać najbiedniejszym rodzinom, szczególnie wielo-
dzietnym, które wzrost cen dotyka najbardziej?
W jaki sposób rząd chce pomóc najbiedniejszym eme-
rytom, którzy przez rosnące ceny powoli tracą moż-
liwość utrzymania się chociażby na przeciętnym
poziomie? Czy rząd w związku z coraz wyższymi ce-
nami środków do produkcji rolnej, energii elektrycz-
nej, oleju napędowego, pasz, nawozów ma plan pomo-
cy dla najbiedniejszych rolników? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Wzrost cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i in-
nych nośników energii, jak już dzisiaj powiedziano,
wpływa znacząco na wzrost kosztów utrzymania Po-
laków. Pojawiło się jednak jeszcze jedno potencjalne
źródło wzrostu cen w Polsce. Z Ministerstwa Finan-
sów płyną sygnały o planowanym wzroście akcyzy
na sprężony gaz ziemny wykorzystywany do napędu
pojazdów samochodowych, szczególnie do napędu
autobusów. Ta zapowiadana podwyżka sprężonego
gazu ziemnego niepokoi szczególnie samorządowe
spółki komunalne, które zarządzają miejską komu-
nikacją samochodową. Kilka lat temu wiele samorzą-
dów zdecydowało się na zakup autobusów napędza-
nych sprężonym gazem ziemnym. Poniesiono również
duże nakłady inwestycyjne na infrastrukturę zwią-
zaną z napędzaniem autobusów gazem. Gdyby rze-
czywiście weszły w życie nowe stawki akcyzy na ten
rodzaj paliwa, wzrosłyby znacznie ceny biletów na
przejazdy autobusami miejskimi w wielu miastach
Polski, na przykład na Podkarpaciu, w Rzeszowie,
w Przemyślu. Dotknie to dzieci i młodzież szkolną,
studentów i wiele polskich rodzin. Stąd moje pytanie
do pana premiera. Czy rząd rzeczywiście planuje pod-
wyżki akcyzy na sprężony gaz ziemny? Jeżeli tak, to
w jakiej wysokości planowana jest ta podwyżka?
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pani poseł Marzena Machałek, Prawo
i Sprawiedliwość.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Informacja bieżąca
Poseł Marzena Machałek:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Moje pytanie będzie dotyczyło mieszkańców, lokato-
rów budynków TBS, czyli towarzystw budownictwa
społecznego. Jak wiemy, ta forma budownictwa rozwi-
jała się szczególnie w latach 90., dalej jest prowadzona,
i miała służyć głównie tym, których nie stać na kupno
własnego mieszkania lub wybudowanie domu, ale ich
dochody przekraczają pułapy umożliwiające uzyskanie
lokalu komunalnego czy tym bardziej socjalnego. Oka-
zuje się, że w obecnej sytuacji przeciętna 3-, 4-osobowa
rodzina za pięćdziesięcioparometrowe mieszkanie pła-
ci czynsz około 1000 zł. Zapowiadane są podwyżki,
a więc będzie jeszcze drożej. Do mojego biura posel-
skiego zwracają się grupy lokatorów TBS, szczególnie
z ziemi dolnośląskiej, z Kamiennej Góry, gdzie miesz-
kam, z prośbą o pomoc. Są pełni obaw i w zasadzie
planują się wyprowadzić, choć właściwie nie mają
gdzie, bo wiedzą, że nie są w stanie udźwignąć obcią-
żeń związanych z obecnymi cenami i zapowiadanymi
podwyżkami.
Moje pytanie brzmi. Co zamierza zrobić rząd, żeby
jak najszybciej rozwiązać ten problem? Jakie wpro-
wadzi regulacje, jakie działania osłonowe dla rodzin,
które funkcjonują, pracują, ale nie są w stanie zapew-
nić sobie mieszkania? A to są mieszkania czynszowe,
które miały być dostępne dla przeciętnie zarabiającej
rodziny. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Mieczysław Golba, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Pani poseł Anna Sikora, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Anna Sikora:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Rozumiem, że obecna koalicja ma awersję do tworu,
który się nazywał „Solidarne państwo”, i wykreowa-
ła swój własny twór „Przyjazne państwo”. To jestem
w stanie zrozumieć. Ale chciałabym zapytać, jak owa
obecna koalicja, którą można w skrócie nazwać
„Przyjaznym państwem”, zamierza rozwiązać – przy
obecnych podwyżkach cen – problem stypendiów so-
cjalnych dla dzieci i młodzieży. Czy przewidywany
jest wzrost tych świadczeń? Czy rząd zamierza prze-
kazać samorządom dodatkowe środki?
Drugie pytanie brzmi: W jaki sposób rząd zamierza
zrekompensować brak możliwości odliczania ulgi od
podatku na dzieci? Wszak wiele rodzin w Polsce, nawet
jeśli oboje rodzice pracują, nie może z tego skorzystać.
Z tego, co pamiętam, Prawo i Sprawiedliwość zapropo-
nowało 600 zł ulgi, w Sejmie głosami Platformy Oby-
watelskiej zrobiło się z tego 1200, i teraz jest problem,
273
jak zrekompensować obecnie podwyżki rodzinom, któ-
re nie mogą skorzystać z takiej ulgi. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Krzysztof Lipiec, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Nie ma.
W takim razie pani poseł Anna Zalewska.
Poseł Anna Zalewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Wypowiem się bardzo krótko, ale mam kilka pytań.
Po pierwsze, panie premierze, mam pytanie doty-
czące doniesień, nie tylko medialnych, na temat ko-
nieczności importu węgla. Sam pan premier wskazy-
wał, że nasz węgiel ma udział w kształtowaniu cen
energii. Proszę powiedzieć – bo wszyscy słyszą, że ten
sprowadzany węgiel, szczególnie z Rosji, będzie dużo
droższy – jak to się przełoży na cenę energii. Czy
państwo już badają i monitorują sytuację? Czy wiąże
się to ze zbyt małą ilością kopalń lub ze złą produk-
cją? A może ze słabym technicznym przygotowaniem
naszych kopalń? Bo szczerze mówiąc, ze zdziwieniem
o tym słucham i czytam.
Drugie pytanie. Proszę powiedzieć, czy Minister-
stwo Gospodarki kalkuluje, w jaki sposób przełoży
się obniżenie progu emisji CO2, które jest w tej chwi-
li negocjowane w Komisji Europejskiej, na naszą pol-
ską gospodarkę, na wzrost cen. Bo pytałam w kilku
miejscach i nie widać, żeby ktoś analizował różne
scenariusze.
Trzecie pytanie. Proszę powiedzieć, w jaki sposób
chcecie państwo wspierać ofiary takich czarnych
plam bezrobocia w Polsce, gdzie samorządy albo nie
są w stanie, albo nie mają ochoty pomagać ludziom,
którzy z dnia na dzień zostają bez pracy. Mam przy-
kład Bielawy, gdzie z miesiąca na miesiąc przestał
funkcjonować zakład z kilkudziesięcioletnią tradycją.
(Dzwonek) Jest tam 30-procentowe bezrobocie, a do-
datkowo 300 osób znalazło się dosłownie na ulicy.
I absolutnie nikt nie ma pomysłu, w jaki sposób im
pomóc.
I ostatnia uwaga do posła Platformy Obywatel-
skiej, który się bardzo martwił procedurami przy
zmianie dostarczyciela energii. Proponuję, żeby to
trafiło do komisji „Przyjazne Państwo”. W ogóle nie
trzeba na to zwracać uwagi, tylko rzeczywiście nadać
temu odpowiedni tryb.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Jako ostatni głos zabierze pan poseł Zbigniew Ba-
balski, Prawo i Sprawiedliwość.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
274 Informacja bieżąca
Poseł Zbigniew Babalski:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie premierze, udało się, zdążymy.
Panie premierze, przede wszystkim do pana chcę
skierować pytanie, ale na początek krótki wstęp. Pol-
skie Stronnictwo Ludowe, SLD w wolnej i niepodle-
głej Polsce kilkakrotnie sprawowało rządy. Dłużej,
krócej, ale byliście państwo razem. Szczególnie chcę
przypomnieć lata 1993–1997. W tym czasie doszło,
moim zdaniem, do niekontrolowanej prywatyzacji,
szczególnie tzw. zakładów okołorolnych. Do czego
zmierzam? Pan dokładnie zna ten temat. Dzisiaj ceny
pasz drobiowych wynoszą ok. 1300 zł za tonę, pasz
dla trzody – ok. 1200 zł. Wynika to również z tego,
że rolnicy zostali praktycznie pozbawieni możliwości
udziału w prywatyzacji tychże zakładów.
Moje pytanie brzmi: Co rząd zamierza zrobić, ja-
kie działania podjąć, żeby powstrzymać niekontrolo-
waną podwyżkę cen pasz, która skutkuje spadkiem
dochodowości gospodarstw rolnych, a w konsekwen-
cji doprowadza do zubożenia tej grupy społecznej?
Chcę się jeszcze odnieść do wypowiedzi jednego
z posłów LiD, który tak ubolewał nad rodzinami po-
pegeerowskimi. Chcę przypomnieć, że w 2004 r.
zmieniliście państwo z Platformą Obywatelską usta-
wę, pozbawiając pomocy stypendialnej, dożywiania
i kolonii dzieci z tych środowisk. Będę jeszcze o tym
dzisiaj mówił przy okazji raportu Agencji Nierucho-
mości Rolnych. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę przedstawiciela wniosko-
dawców pana posła Tadeusza Cymańskiego.
Poseł Tadeusz Cymański:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Myślę, że jeden
wątek był w ogóle niepotrzebny, choć był bardzo in-
teresujący. Chodzi o przyczyny wzrostu cen. Można
by tu przeprowadzić bardzo ciekawą dyskusję, wła-
ściwie każdą cenę, całe grupy towarów można ład-
nie… To zjawisko przy wolnym rynku to praktycznie
siła wyższa i trudno je zahamować. W niektórych
miejscach można interweniować, mówiliśmy o cenach
żywca, o skupie i o tym, co się dzieje na półkach. To
jest przykład. Ale pytanie o owocach to był chwyt
poniżej pasa. Rasowy liberał, wtedy pretendent Do-
nald Tusk doskonale wiedział, że ścięcie kwiatostanu
w kwietniu i w maju spowodowało, że śliwki poszły
w górę razy trzy, jabłka razy dwa, a gruszki o 30%.
To nie jest nic nowego.
Pytanie dotyczy innej kwestii. Wiadomo, że opo-
zycja się nie smuci, mówiłem tutaj o radości. Wzrost
cen to głównie problem dla rządzących, a okazja dla
opozycji. Jednak jest ważne, żeby się wznieść ponad
to, bo tu chodzi o pryncypia. Jest wzrost gospodarczy,
on na razie jest jeszcze bardzo dobry. A więc najpierw:
co, ile, komu itd. To jest pytanie.
Bardzo ładnie tu się wypowiadał pan poseł Ka-
lemba. Przykład PSL, powiedzmy, rolnictwa. Bo bo-
gaci sobie poradzą. Wskaźniki i statystyka. To jest to
memento, żeby nie dać się temu zwieść. Wczoraj
w jednej z gazet był zamieszczony piękny artykuł –
Polska się bogaci, bo udział kosztów żywności czy
wydatków na ten cel zmalał z trzydziestu kilku do
dwudziestu pięciu, jest super. Ale komu maleje, temu
maleje, a komu rośnie, temu rośnie. Bogaci sobie po-
radzą. Byłem na spotkaniu producentów pszenicy –
w Polsce 150 tys. producentów produkuje 75% psze-
nicy, a pozostałe ponad dwadzieścia procent – 1,5 mln
gospodarstw. Tam są te dzieci, o których zapomnia-
no. I być może my – bo krytycznej refleksji nie po-
winno zabraknąć nikomu, również i naszej partii –
partia, która się szanuje, nie powinniśmy pozbawiać
się tego.
A teraz przechodzę do zadania pytań. Jeszcze
mam trochę czasu, nie jest źle, mówię szybko, żeby
zdążyć. Mianowicie co najpierw? Dlatego kieruję to
do głównego asiora czy asiorki, różnie to bywa w każ-
dym rządzie, czyli ministra finansów. To są pytania
strategiczne: czy najpierw deficyt budżetowy, czy naj-
pierw redukcja podatków, czy może sprawa, bardzo
odważna i ryzykowna, składki rentowej? Przypomnę,
że nikt nie był przeciw, SLD wstrzymało się jako je-
dyne. A Platforma chciała jeszcze dołożyć przedsię-
biorcom 2%.
(Głos z sali: O co ci chodzi?)
Proszę to sprawdzić. Ja to sprawdziłem przed
chwilą. To jest problem odpowiedzialności i decyzji.
A może najpierw podatek Belki? Tu mała uwaga.
Tak, róbmy Irlandię. Mówimy o Europie. Europa nie
jest zła, jeżeli chodzi o sprawę ochrony ludzi i również
systemów podatkowych. A co się okazuje, jeśli chodzi
o podatek Belki? W każdym kraju europejskim jest
taki podatek. Wszędzie istnieje taki podatek. Spraw-
dziłem to. Można zobaczyć jak jest w Irlandii i w in-
nych krajach. Tylko w Szwajcarii nie ma takiego
podatku, ale i tam w niektórych kantonach funkcjo-
nuje... To jest 4 mld zł. Owszem, zobaczmy jak jest na
świecie, może zmieńmy ten podatek, ale tak jak to
zrobiono w Niemczech, przez zwolnienie z tego drob-
nych ciułaczy. Bo to jest upiorne, żeby biedny emeryt
rolniczy, który ma 3 tys. w banku, płacił ten podatek.
Stwórzmy sytuację, o którą się upomniał liberalny
minister finansów Rostowski, rasowy literał, ale
przynajmniej rzetelny i obiektywny. Stworzenie obec-
nie takiej sytuacji, że ktoś żyje tylko z kapitału i nie
płaci w ogóle podatków w Polsce, to jest rzecz niepo-
jęta. Dlatego ta przestroga. Dlatego ta dyskusja, na
co najpierw to skierować i jak. Bo pytanie, jak to zro-
bić, jest wtórne. To jest rzeczywiście grzech czy za-
niedbanie wobec dzieci. A 25% polskich dzieci według
Eurostatu, względnie licząc, żyje w ubóstwie. To są
dzieci wiejskie, dzieci z rodzin wielodzietnych, dzieci
mające niepracujących rodziców czy dzieci z rodzin
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Informacja bieżąca
Poseł Tadeusz Cymański
patologicznych. To najpierw, a potem obniżanie po-
datków. Mnie się wydaje, że to jest pytanie, na które
trzeba odpowiedzieć.
Na zakończenie chcę powiedzieć, że nie byłbym
sobą, gdybym nie spojrzał w oczy panu premierowi
Pawlakowi, bo w tej koalicji, jeżeli można mówić
o kimś, kto będzie bardziej dbał o tę ludzką twarz –
przepraszam obecnych, delegację tak skromnie repre-
zentującą Platformę – cała nadzieja jest w PSL...
(Poseł Mieczysław Kasprzak: Coś kombinujesz.)
Chciałbym wyraźnie to powiedzieć. Bo mająca
liberalne zapędy, rozochocona tymi sondażami, na-
szymi problemami, Platforma idzie va banque. Jesz-
cze raz to powtórzę: najłatwiej jest się udławić przy
suto zastawionym stole. Uważajcie. A PSL może tu
zrobić bardzo dużo. Zacznijmy od dzieci. Proponuję
– jeszcze 16 sekund – żeby prowadzić politykę przez
pryzmat dzieci, żeby nie były głodne, żeby nie było
im chłodno i żeby nie chorowały. I żeby mogły się
edukować. To jest piękna polityka. I jeśli spojrzymy
przez taki pryzmat, to nawet to pytanie nabiera ru-
mieńców. I niech tak zostanie. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Stefan Niesiołowski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Proszę o zabranie głosu podsekretarz stanu w Mi-
nisterstwie Pracy i Polityki Społecznej panią Agniesz-
kę Chłoń-Domińczak.
Proszę bardzo, pani minister.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Postaram
się w krótkim czasie, który mi pan premier tutaj dał,
odpowiedzieć na te pytania. Zacznę od zacytowania
pana posła Cymańskiego. Tak, róbmy Irlandię. Bar-
dzo się cieszę z tego hasła, bo ono jest bardzo dobre.
Gdzie tkwi przyczyna ubóstwa w Polsce? Przepra-
szam, zacznę od generaliów.
Bardzo dziękuję panu posłowi Orzechowskiemu,
który jako jedyny w tej debacie powiedział o tym, że
powinniśmy szukać rozwiązań, które zwiększają licz-
bę pracujących. Jak pokazał raport Komisji Europej-
skiej, ubóstwo dzieci w Polsce związane jest z bra-
kiem pracy albo z niedobrze wynagradzaną pracą.
Na pewno powinniśmy szukać rozwiązań, które za-
chęcają do pracy tak, żeby właśnie dzieciom było le-
piej. Tak że przede wszystkim chciałabym zauważyć,
że w tej debacie było bardzo mało wypowiedzi, które
275
dotyczyłyby właśnie kwestii pracy. A rząd takie dzia-
łania podejmuje chociażby poprzez...
(Poseł Stanisław Wziątek: To nie ten temat.)
Nie, to jest ten temat, panie pośle. Bo jeżeli pan
pyta o to, co zrobić, żeby w rodzinach wielodzietnych
było lepiej, to tak, to pomóc rodzicom pracować po-
przez przyjęcie odpowiednich rozwiązań, które go-
dzą życie rodzinne i pracę zawodową, które są pla-
nowane...
(Poseł Stanisław Wziątek: I ceny niech rosną o 30%.)
Jeżeli będzie zwiększało się zatrudnienie, to jest
akurat ten typ wzrostu dochodów, który powoduje
mniejszą presję inflacyjną. Oczywiście jest to kwestia
odpowiedniej równowagi, ale jeżeli do mnie kieruje się
pytanie, co zrobić, żeby dzieci nie były głodne, to od-
powiadam: pomóc rodzicom znaleźć pracę przede
wszystkim, a nie szukać rozwiązań, żeby dawać więcej
świadczeń. Tu było pytanie o... (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Za jakie pieniądze?)
Tak. Ale jedno z drugim musi być robione zgodnie
z odpowiednią równowagą. Jeżeli mamy taką sytu-
ację, o jakiej rozmawialiśmy ostatnio z przedstawi-
cielami wojewódzkich urzędów pracy, którzy mówili
tak: Bierzemy 90 bezrobotnych, wysyłamy ich do pra-
cy, z tych 90 u pracodawcy pojawia się 30, a de facto
zostaje dwóch do roboty, dlatego że cała reszta tak
naprawdę nie chce pracować... (Poruszenie na sali)
(Poseł Zbigniew Babalski: Jak nie ma, to trzeba
to zrobić.)
(Głos z sali: Ile zarabiają?)
To jest pewien problem bierności, wyuczonej bier-
ności, z którą mamy do czynienia i z którą mamy
walczyć. Przepraszam, ale naprawdę uważam, że tak
powinniśmy robić.
Druga sprawa. Ja się zgadzam, że potrzebna jest
rozsądna polityka społeczna wspierająca tych, którzy
znajdują się faktycznie w trudnej sytuacji. Jednak
znowu ta rozsądna polityka społeczna powinna się
opierać głównie na rozwiązaniach systemowych. To
nie powinny być rozwiązania doraźne – tutaj sypnij-
my parę miliardów i tam sypnijmy parę miliardów.
Szukajmy rozwiązań w ramach tych systemów, które
istnieją. Dlatego też na przykład planujemy przegląd
tego, co się dzieje w świadczeniach rodzinnych, po to,
żeby zastanowić się nad rozwiązaniami, które fak-
tycznie będą wspierać rodziny najuboższe w ramach
systemu świadczeń rodzinnych. Chodzi o kwestie od-
powiednich progów dochodowych, odpowiednie wy-
sokości świadczeń czy dodatków, chociażby dodatków
na 1 września, żeby móc zakupić podręczniki, o co
pytała pani poseł Witek. To są rozwiązania, które
wspierają faktycznie rodziny i stanowią pomoc w ta-
kiej sytuacji. Dlatego też sądzę, że jeżeli stajemy
przed dylematem, czy wprowadzać ulgi podatkowe
dla tych, co płacą 19-procentowy podatek, czy ry-
czałt, czy nawet dla rodzin rolniczych, to lepiej te
pieniądze przeznaczyć na sensowniejszy rozwój sys-
temu świadczeń rodzinnych adresowanych do rodzin
najuboższych. Właśnie do tych, które nie mają podat-
ku na to, żeby korzystać z ulgi. Róbmy to jednak
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
276 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
w ramach istniejącego systemu świadczeń rodzin-
nych, który nie jest źle zaprojektowany. Jedyny jego
problem to jest to, że faktycznie tam pieniędzy nie
ma. No, ale niestety to wynika z ograniczeń budże-
towych.
Jeżeli chodzi o działania, które dotyczą byłych
środowisk pegeerowskich, to tak samo uważam, że
powinniśmy przede wszystkim szukać rozwiązań,
które przerwą ten zaklęty krąg bierności i życia
praktycznie na obszarze wykluczonym, w środowisku
wykluczonych. Teraz w ministerstwie pracy kończy-
my duży projekt, który właśnie ma ocenić sytuację
na obszarach popegeerowskich tak, żeby zapropono-
wać rozwiązania systemowe, które pozwolą na wyj-
ście z tej sytuacji, a nie załatanie dziury. Bo powin-
niśmy leczyć przyczyny, a nie objawy, tak jak już tu
dzisiaj w trakcie innej dyskusji było powiedziane.
Pan poseł Kasprzak pytał o kwestie, które doty-
czą składki rentowej, kto na tym skorzystał. W ze-
szłym roku powstało 650 tys. miejsc pracy w Polsce.
Może część z nich powstała faktycznie dzięki tej
składce. Według szacunków przeprowadzonych dla
ministerstwa pracy dzięki tym rozwiązaniom wskaź-
nik ubóstwa w Polsce obniży się o ok. 1 punktu pro-
centowego. Może to nie jest dużo, ale trochę jest.
Dzięki temu mniej więcej 100 tys. osób może dodat-
kowo zechce podjąć pracę. I to też jest bardzo cenne
rozwiązanie. Tak że to są bardzo istotne kwestie.
Pani poseł Zalewska pytała jeszcze o kwestię
bezrobocia i w związku z tym jak mają pomagać
samorządy. Generalnie rzecz biorąc, planujemy roz-
wiązania, które dotyczą usprawnienia funkcjonowa-
nia służb zatrudnienia tak, żeby w urzędach pracy
wzmocnić tę rolę, która dotyczy pośrednictwa pracy,
doradztwa zawodowego i generalnie wspierania osób
bezrobotnych w poszukiwaniu pracy, ale tych, któ-
rzy faktycznie chcą pracować. Tak że przepraszam,
trochę dłużej mówiłam, ale temat ważny. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję pani.
Proszę o zabranie głosu wiceprezesa Rady Mini-
strów ministra gospodarki pana Waldemara Pawlaka.
Proszę bardzo, panie premierze.
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki
Waldemar Pawlak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Po
pierwsze, co do generaliów. Otóż jest bardzo ważne,
aby patrzeć na państwo jako państwo wspierające,
uwzględniające zasadę pomocniczości, to znaczy uła-
twiające zaradnym i wspierające potrzebujących tak,
aby mogli poradzić sobie o własnych siłach. To jest
bardzo istotne, bo usłyszałem opinię w jednej z dys-
kusji na spotkaniu, że gdyby 2 mln ludzi, którzy
wyjechali, są na emigracji, pracowało w naszym
kraju, to przychody do budżetu byłyby porównywal-
ne ze środkami europejskimi. To łatwo sobie poli-
czyć i myślę, że warto takie obliczenia poczynić, bo
to pokazuje bardzo wyraźnie, że wiele problemów
możemy rozwiązać, jeżeli będziemy promowali za-
trudnienie, aktywność, a także eksport naszych
produktów, naszych towarów. I to jest sprawa także
polityki pieniężnej i kursu złotego, bo on decyduje
o tym, na ile nasze towary i produkty są konkuren-
cyjne.
Teraz przechodzę do spraw bardzo szczegóło-
wych. Jeśli chodzi o wpływ rządu na ceny, to on jest
bardzo ograniczony – poza tymi, które są ustalane
na drodze administracyjnej, rząd takiego bezpo-
średniego wpływu nie ma. Natomiast takie instytu-
cje, jak Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumen-
tów, mają spore pole do działania, choć dotychcza-
sowa praktyka nie nasuwa zbyt wielu optymistycz-
nych wniosków, bo często w stosunku do firm, które
realizują zawyżone marże, jak się wydaje, instytucje
regulacyjne są zbyt słabe.
Jeżeli chodzi o sprawy dotyczące TBS-ów, bo po-
jawiały się one w kilku pytaniach, to jest to zupełnie
inne zagadnienie. I to już trzeba rozpatrywać bar-
dziej na gruncie cywilnoprawnym, bo ewentualni
uczestnicy takiego projektu muszą się zdecydować,
czy uczestniczą w takim projekcie, czy podejmują po-
szukiwanie mieszkania w spółdzielni, czy też kupują
je na rynku. TBS-y były zaprojektowane dla pozyski-
wania tańszych mieszkań, ale nie zawsze wypełniają
swoje podstawowe zadanie.
Jeśli chodzi o sprawy dotyczące możliwości wyboru
dostawcy energii elektrycznej czy też, w perspektywie,
także dostawcy gazu, to niewątpliwie bardzo słuszna
jest ta uwaga, żeby uprościć przepisy, żeby można było
znacznie szybciej dokonać zmiany. Chcę podkreślić, że
to, co było jeszcze parę lat temu niewyobrażalne, dzi-
siaj na rynku np. telekomunikacyjnym jest już rzeczą
powszednią, tzn. można dość łatwo zmienić operatora,
zachowując numer. I w tym obszarze warto te rozwią-
zania na rynku energii szerzej wykorzystać. Przy tym
chcę zwrócić uwagę, że takie kraje europejskie, jak
Niemcy czy Francja, wycofały się praktycznie z tego
trzeciego pakietu energetycznego, bo dyskusja o roz-
dzieleniu własnościowym została zakwestionowana.
Zgłoszono trzecią opcję i praktycznie po paru latach,
po 5 latach „ćwiczeń” okazuje się, że nastąpił powrót
na początek drogi.
To, co wspomniał pan poseł Kalemba, jest bardzo
istotne także w kontekście działania instytucji chro-
niących konkurencję na rynku, tzn. ceny skupu spa-
dają, natomiast nie widać tego w odniesieniu do cen
sprzedaży żywności na rynku. I pomimo tego, że np.
z jednej strony ceny zboża bardzo poszły w górę
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Informacja bieżąca
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak
z uwagi na globalny wzrost cen, to ceny np. na rynku
wieprzowiny spadły do wyjątkowo niskich poziomów.
Teraz te ceny zaczęły ponownie rosnąć. To jest zwią-
zane i z okresem przedświątecznym, i z uruchomie-
niem także rynków zagranicznych i możliwości eks-
portu na rynki zewnętrzne.
Było pytanie dotyczące cen wody. I tu, wydaje się,
warto zwrócić uwagę na istotną rolę samorządności.
(Dzwonek) To są na ogół firmy komunalne. W tych
firmach, oprócz uwzględnienia niezbędnych kosztów,
bardzo ważny jest nadzór właścicielski i efektywność
działania tych firm. Tak że w tym przypadku warto
zwrócić uwagę i na te dyskusje dotyczące struktury
samorządu. Jeżeli organ samorządu jest wyłaniany
w bezpośrednich wyborach, a radni mają znacznie
mniejszy wpływ na funkcjonowanie, to ta kontrola
społeczna też nieco słabnie. To warto brać pod uwa-
gę także w kontekście dyskusji o modelu demokracji
w naszym kraju.
Z tym się wiąże kolejna sprawa i pytanie dotyczą-
ce rekompensowania kosztów utrzymania cen gazu.
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Wziątka i rejon
zachodniopomorski, to mamy informacje, że nastą-
piło tam jakieś bardzo istotne zwiększenie poboru
gazu. Sprawdzimy to, nie sposób było ustalić tego
w tak krótkim czasie, jeżeli chodzi o przyczyny wzro-
stu cen gazu. Być może takie sprawy związane ze
zmianą typu są też istotne.
W moim przekonaniu bardzo ważna jest proble-
matyka poruszona przez pana posła Kasprzaka. To
się wiąże też z tym bardzo plastycznie i wyraźnie
zadanym pytaniem, co i w jakiej kolejności, które pan
poseł Cymański zadał. Otóż dzisiaj trudno jest ocenić
skutek, jaki przyniosła dla rynku obniżka składki
rentowej. Na pewno miała pozytywny wpływ na do-
chody ludzi, którzy płacą mniejsze obciążenia, poza
podatkami. Natomiast pojawia się tu bardzo istotne
pytanie, bo w poprzednich latach nie było waloryza-
cji, była rekompensata kwotowa. I tutaj często się
pojawia taka sugestia, żeby wprowadzić właśnie wa-
loryzację kwotową, co by powodowało w praktyce
powstawanie starego portfela. Być może warto się
zastanowić nad rozwiązaniem, o którym pan poseł
Kasprzak wspomniał, tzn. żeby mówiąc o waloryza-
cji, także mówić o podwyżce najniższych emerytur
(Oklaski), tak żeby podwyżka najniższych emerytur
była szybsza niż wzrost waloryzacji. Wtedy będziemy
poprawiali warunki dla tych, którzy mają niskie ren-
ty czy emerytury. Bo podwyżka kwotowa, jeżeli pań-
stwo byście na to spojrzeli w perspektywie kilkuna-
stu lat, będzie tworzyła ciągle stary portfel.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie premierze.
277
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki
Waldemar Pawlak:
Dobrze, panie marszałku, choć postaram się jesz-
cze krótko odnieść do tych kilku spraw dość istot-
nych. Jeżeli pan marszałek pozwoli, to myślę, że kil-
ka minut nie zaburzy porządku obrad Sejmu, a war-
to pewne sprawy wyjaśnić.
Jeżeli chodzi o sprawy dotyczące działań poprzed-
niego rządu w tym obszarze, to wydaje się, że chyba
warto przypomnieć podwyżkę płacy minimalnej, bo
to też ma podobny charakter, tzn. tworzy pewien mi-
nimalny poziom dla ludzi o niskich dochodach. Jeże-
li mówimy o cenach, tutaj pan poseł Żaczek chyba –
być może źle zapisałem nazwisko – mówił o grożącej
nam fali podwyżek cen. Wydaje mi się, że może to być
proroctwo trochę przesadzone, jeżeli wzrost cen ropy
będzie miał charakter spekulacyjny, bo może się oka-
zać, że po takim wysokim wzroście cen ropy nastąpi
zmiana i pewne wyhamowanie, tak żeby dostosować
to do rzeczywistych realiów rynkowych.
Kolejna sprawa, krótko. Jeśli mówimy o kwestiach
związanych z rynkiem energii, bardzo istotne jest
promowanie wzrostu efektywności, oszczędności
energii. 40% energii w naszym kraju jest zużywane
w mieszkaniach i domach. I tutaj elementy związane
z nowymi technologiami, zarówno jeżeli chodzi o ocie-
planie, jak i o możliwości wykorzystania nowych
technologii typu pompy cieplne czy rekuperatory od-
zyskujące energię, to są takie rozwiązania, które
mogą w znakomity sposób zmniejszyć koszty zakupu
energii i poprawić efektywność energetyczną naszej
gospodarki w całym tym zakresie.
Jeżeli państwo mówią o sprawach związanych
z emeryturami i rentami, to chcę przypomnieć nie-
stety smutną prawdę, że w poprzedniej kadencji była
poddana pod głosowanie sprawa wskaźnika wzrostu
emerytur i rent i klub PiS wtedy pryncypialnie za-
głosował za pozostawieniem tego poziomu – że obo-
wiązuje nie mniej niż 20%.
(Poseł Tadeusz Cymański: Co najmniej 20%.)
Co najmniej 20%, co w praktyce w projekcie bu-
dżetu zostało zapisane w ten sposób, że 20%. Po
nowym roku, po zweryfikowaniu wzrostu cen za
ubiegły rok, wskaźnik wzrostu emerytur został pod-
niesiony do 6,5%. Natomiast w tamtym czasie klub
PiS-u odrzucił poprawkę, że nie mniej niż 30%.
Warto brać to pod uwagę przy dyskusji nad budże-
tem, ale w połowie roku, kiedy kształtują się zało-
żenia budżetowe, a nie kiedy praktycznie jest już
koniec procedury budżetowej i nie ma już zarezer-
wowanych środków.
Jeśli chodzi o aktualną sytuację, to pragnę zwró-
cić państwa uwagę na to, że w bieżącym roku w wie-
lu grupach zawodowych wzrost płac był znacznie
wyższy niż przewidywany wcześniej. I tutaj może być
rozjazd między wzrostem płac a wydajnością pracy.
Mam nadzieję, że pracownicy, którzy uzyskają wyż-
sze wynagrodzenia... Mogę w tej chwili podać tylko
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
278 Projekt ustawy o zmianie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informatycznej
Wiceprezes Rady Ministrów
Minister Gospodarki Waldemar Pawlak
przykład górnictwa – wzrost płac wynosi od 10 do
15%, czyli znacznie wykracza poza inflację. Mam na-
dzieję, że ten wzrost płac będzie się wiązał także ze
wzrostem wydajności pracy, wzrostem produkcji, tak
aby to było ekonomicznie uzasadnione. Jeżeli bowiem
tak nie będzie, to rzeczywiście pojawi się krajowa
presja na wzrost inflacji. Na to na pewno trzeba bar-
dzo zwracać uwagę. Ale ten poziom wzrostu wyna-
grodzeń nie jest wcale najwyższy. Wiem, że w niektó-
rych działach i przedsiębiorstwach te wynagrodzenia
wzrosły jeszcze bardziej.
Co do uwagi związanej z eksportem węgla – pani
poseł Zalewska o to pytała – brak możliwości wynika
po prostu z tego, że ograniczono możliwości produk-
cyjne kopalni. Tak skutecznie likwidowano górnic-
two w Polsce, że nie ma dzisiaj przygotowanych ścian
do wydobycia, a za ubiegły rok górnictwo nie wydo-
było ok. 7 mln ton węgla. Tak że to są niestety kon-
sekwencje przesadnej restrukturyzacji i obniżania
produkcji krajowych przedsiębiorstw. A teraz, kiedy
jest wyższy koszt energii, powinniśmy mieć właśnie
większe możliwości wytwarzania i wydobywania kra-
jowych surowców energetycznych.
(Poseł Tadeusz Cymański: Ma miejsce import.)
Tak, w to miejsce wszedł import. Nie przypilno-
waliście tego, że na rynek polski wszedł węgiel z Ro-
sji. I jak widzę…
(Głos z sali: Jeszcze nie wszedł, ma wejść.)
No i wtedy kontrwywiad niestety nie zachował
wystarczającej czujności, żeby tę sprawę zatrzymać.
(Oklaski)
Natomiast jeżeli chodzi o przekształcenia w sekto-
rze rolnym, o których pan poseł Babalski mówił, teza
generalna jest fałszywa, natomiast zgadzam się z in-
tencją pana pytania, że bardzo ważne jest, żeby budo-
wać udział rolników w tym łańcuchu przetwórczym.
Można podać przykłady wielkich spółdzielni europej-
skich, które z sukcesem przejmują przedsiębiorstwa
w Polsce, czyli rolnicy z innych krajów stają się prze-
twórcami na naszym rynku. To na pewno trzeba bar-
dzo mocno podkreślać, budując dobre warunki zarów-
no dla spółdzielczości, jak i dla grup producenckich
i innych form zorganizowanej działalności wspólnej.
Na zakończenie chcę podkreślić, że z dobrą wiarą
przyjmujemy deklarację pana posła Cymańskiego,
żeby nad takimi sprawami ponad politycznymi po-
działami prowadzić debatę, bo rzeczywiście w tych
sprawach, jeżeli chodzi o ceny, szczególnie energii,
wykracza to daleko poza rynek i gospodarkę polską.
Musimy podejmować działania, które sprawiają, żeby
częsty wzrost cen na rynkach globalnych był amor-
tyzowany przez możliwości naszej krajowej gospodar-
ki, tak aby w jak najszerszym zakresie wykorzystać
krajowe zasoby energii, a także bez potrzeby nie do-
prowadzać do tego, by ceny energii były bardzo uciąż-
liwe dla mieszkańców naszego kraju i dla naszej go-
spodarki. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Wypowiedzi pana premiera i pani minister kończą
rozpatrywanie tego punktu porządku dziennego*).
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 25.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie rządo-
wego projektu ustawy o zmianie ustaw w celu
ujednolicenia terminologii informatycznej (druk
nr 242).
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administra-
cji pana Piotra Stachańczyka w celu przedstawienia
uzasadnienia projektu ustawy.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Piotr Stachańczyk:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
W imieniu rządu przedstawiam Wysokiej Izbie pro-
jekt ustawy o zmianie ustaw w celu ujednolicenia
terminologii informatycznej.
Projektowana ustawa ma na celu wprowadzenie
jednolitej terminologii, zgodnej z pojęciami wprowa-
dzonymi ustawą z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania pu-
bliczne. Już w czasie prac nad projektem ustawy
z 2005 r., która miała za zadanie między innymi zde-
finiować dotychczas różnie nazwane formy elektro-
nicznego przekazu, okazało się, iż w związku z róż-
norodnym nazewnictwem stosowanym w obrocie
prawnym przed dniem wejścia w życie tej regulacji
konieczne będzie dokonanie kompleksowego przeglą-
du dotychczasowego ustawodawstwa pod kątem
wprowadzenia jednolitego nazewnictwa informatycz-
nego. Należy pamiętać, że wcześniejsze określenia
nowych form przekazu występujące w ustawodaw-
stwie, takie jak „postać elektroniczna”, „elektronicz-
ny nośnik danych” czy też „elektroniczny nośnik
informacji”, wprowadzano dla podkreślenia formy,
w jakiej następowała wymiana informacji. Jednakże
brak było jednolitych definicji i stąd potrzeba wyeli-
minowania często zamiennie stosowanych pojęć w za-
kresie elektronicznej wymiany danych.
Dostrzegając ten problem, Rada Ministrów już
na etapie projektowania ustawy o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania pu-
bliczne zadecydowała o konieczności dostosowania
terminologii stosowanej przed dniem wejścia w życie
tej ustawy do określeń zawartych w jej art. 3 pkt 1
i 2, to jest „informatyczny nośnik danych” oraz „do-
kument elektroniczny”. Powyższy pogląd podzielił
parlament, czego efektem jest art. 62 wspomnianej
ustawy, który stanowi, iż w terminie dwóch lat od
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informatycznej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Piotr Stachańczyk
dnia wejścia jej w życie Rada Ministrów przygotuje
projekt dotyczący dostosowania terminologii w usta-
wach dotyczących informatyzacji do wspomnianych
wyżej określeń.
Rozpoczynając prace nad niniejszym projektem,
minister spraw wewnętrznych i administracji zwrócił
się do pozostałych ministrów z wnioskiem o wskaza-
nie, które z ustaw pozostających w zakresie ich wła-
ściwości wymagają dostosowania do nowego nazew-
nictwa. W oparciu o zgłoszone propozycje opracowa-
no przedkładany dziś projekt, którego złożenie wy-
pełnia zadanie nałożone na Radę Ministrów.
Należy dodać, że mając na uwadze konieczność
możliwie szerokiego ujednolicenia terminologii, pro-
jekt wykracza poza obowiązek nałożony na Radę
Ministrów i zawiera w swej treści szerszy zakres re-
gulacji, gdyż obejmuje również dostosowanie do okre-
śleń zawartych w art. 3 pkt 3 i 4, to jest takich pojęć
jak „system teleinformatyczny” oraz „środki komu-
nikacji elektronicznej”.
Należy też podkreślić, że przedkładana ustawa
ma wyłącznie porządkujący charakter. Jej jedynym
celem jest dostosowanie terminologii do wprowadzo-
nej wspomnianą wyżej ustawą. Żadnych innych
zmian ustawa ta w 34 ustawach, które zmienia, nie
wprowadza.
Kończąc, zwracam się do Wysokiej Izby o przyję-
cie projektu w zaproponowanym przez rząd brzmie-
niu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej głos
zabierze pan poseł Antoni Mężydło.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Antoni Mężydło:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu klubu Platformy Obywatelskiej przedsta-
wić stanowisko Platformy Obywatelskiej w sprawie
rządowego projektu ustawy o zmianie ustaw w celu
ujednolicenia terminologii informatycznej wraz z pro-
jektem aktu wykonawczego (druk nr 242).
Rządowy projekt ustawy o zmianie ustaw w celu
ujednolicenia terminologii informatycznej wykonuje
art. 62 ustawy o informatyzacji działalności podmio-
tów realizujących zadania publiczne z dnia 17 lutego
2005 r. W tym przepisie ustawodawca zobowiązał
Radę Ministrów, w terminie dwóch lat od wejścia
279
w życie ustawy, do przygotowania projektu ustawy
dostosowującego terminologię w przepisach odręb-
nych ustaw dotyczących informatyzacji do dwóch
pierwszych określeń ze słowniczka ustawy. Są to „in-
formatyczny nośnik danych” i „dokument elektro-
niczny”. W nowelizowanych ustawach „informatycz-
ny nośnik danych” występuje jako „elektroniczny
nośnik danych”, „elektroniczny nośnik informatycz-
ny”, „komputerowy nośnik informacji”, „komputero-
wy nośnik danych”, „nośnik elektroniczny”, „nośnik
magnetyczny”, „nośnik informatyczny”, „nośnik kom-
puterowy” lub „elektroniczny nośnik informacji”, na-
tomiast „dokument elektroniczny” jako „format elek-
troniczny”, „postać elektroniczna”, „dane elektronicz-
ne” lub „dane informatyczne”.
Ponadto projekt dodatkowo w 34 ustawach, bo
tylu się doliczyłem, których dotyczy, dostosowuje ter-
minologię do dwóch następnych pojęć ze słowniczka
z ustawy o informatyzacji, to jest systemu teleinfor-
matycznego i środków komunikacji elektronicznej.
Mimo że projekt ustawy wydaje się bezproblemo-
wy, a uchwalenie jego powinno być czystą formalno-
ścią, jak twierdził przedstawiciel ministerstwa spraw
wewnętrznych w dzisiejszym wystąpieniu, to jednak
faktycznie tak nie jest. Środowiska zainteresowane
ustawami, w których ujednolicamy terminologię in-
formatyczną, protestują przeciwko unifikacji tych
terminów, uzasadniając to tym, że wcześniej używane
określenia miały zupełnie inny sens, a proponowane
zmiany wypaczają treść przepisów ustaw, których do-
tyczą. W niektórych wypadkach nawet tak, że zagra-
żają ich zgodności z dyrektywami unijnymi.
Trudno nie zgodzić się z ogólnymi tezami zawar-
tymi w tych opiniach, iż w doktrynie prawnej niedo-
puszczalne jest przenoszenie pojęć z jednej gałęzi
prawa do innej, bez ich odrębnego definiowania. Jed-
nak jeżeli myślimy o budowie społeczeństwa infor-
macyjnego, to powinniśmy poprzeć rozwiązania pro-
ponowane przez rząd w niniejszym projekcie, jak
i wypracowane przez Wysoką Izbę w ustawie o infor-
matyzacji działalności podmiotów realizujących za-
dania publiczne.
W tych opiniach czy projektach środowisk spo-
łecznych daje o sobie znać po trosze Polska resorto-
wa. Ze zjawiskiem tym mieliśmy do czynienia przed
3 laty, gdy uchwalaliśmy ustawę o informatyzacji.
Wtedy też różne środowiska i resorty podnosiły pro-
blem wyłączenia ich spod działania tej ustawy. Byli
to bankowcy, prawnicy, archiwiści itd. Każdy uzasad-
niał to specyfiką informatyzacji różnych sektorów
czy resortów, podczas gdy tak naprawdę w większości
przypadków chodziło po prostu o przyzwyczajenia
i odporność na zmiany.
W 2005 r. wyłączyliśmy z ujednolicenia termino-
logii 3 ustawy: Prawo bankowe, o Narodowym Ban-
ku Polskim, o elektronicznych instrumentach płat-
niczych, ulegając argumentacji bankowców, iż termi-
nologia musi być zgodna z międzynarodowymi stan-
dardami bankowymi. Dzisiaj, borykając się z różny-
mi problemami na drodze budowania społeczeństwa
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
280 Projekt ustawy o zmianie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informatycznej
Poseł Antoni Mężydło
informacyjnego, nie możemy ulegać takim fałszy-
wym argumentom i z pełną premedytacją i determi-
nacją musimy przełamywać opory, aby nie tylko ujed-
nolicić terminologię informatyczną, ale również dą-
żyć do ujednolicenia zasad i przepisów dotyczących
informatyzacji państwa, przy zachowaniu interope-
racyjności i otwartości standardów systemów infor-
matycznych.
W tym celu w najbliższym czasie poważnie nale-
żałoby się pewnie zastanowić nad powołaniem mię-
dzyresortowego zespołu lub pełnomocnika, najlepiej
nowego ministerstwa, ds. teleinformatyki. Ja osobi-
ście opowiadam się za tym trzecim rozwiązaniem –
nowym ministerstwem ds. teleinformatyki – ze
względu na to, że za tym przemawiają jeszcze inne
argumenty. Dzisiaj mamy sporo środków z Unii Eu-
ropejskiej na budowę sieci telekomunikacyjnych, na
budowę społeczeństwa informacyjnego, na nowe
technologie. To są miliardy euro. I te miliardy euro
można by było wykorzystać. Teraz projekty buduje
Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, a znacznie le-
piej, efektywniej na pewno wykorzystałoby to mini-
sterstwo, które byłoby ministerstwem branżowym,
które by się tym zajmowało. (Dzwonek) A tymi pro-
blemami w terenie już się spotykamy – samorządow-
cy alarmują, że jest problem wykorzystania tych
środków.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Skoro już mi się
czas kończy, konkluduję. Wobec przedstawianych
uwag do omawianego projektu ustawy, które wydają
się zasadne, klub Platformy Obywatelskiej proponu-
je odesłać go do sejmowych Komisji: Spraw We-
wnętrznych i Administracji oraz Infrastruktury
w celu dokładnego przeanalizowania wszystkich za-
strzeżeń zgłaszanych przez środowiska społeczne.
Klub Platformy Obywatelskiej opowiada się za jak
najszybszym uchwaleniem projektu ustawy, gdyż
ujednolica on terminologię, przez co poprawia komu-
nikatywność przepisów prawa dotyczących informa-
tyzacji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Artur Górski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Artur Górski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość wobec rzą-
dowego projektu ustawy o zmianie ustaw w celu ujed-
nolicenia terminologii informatycznej. Projekt usta-
wy dotyczy czterech następujących terminów: „infor-
matyczny nośnik danych”, „dokument elektronicz-
ny”, „system teleinformatyczny” oraz „środki komu-
nikacji elektronicznej”, które znalazły się w ustawie
z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne.
Ze względu na standaryzację i ujednolicenie ter-
minów projekt ma charakter wybitnie porządkujący.
Pozwoli on podmiotom realizującym zadania publicz-
ne z zakresu informatyzacji w sposób właściwy i nie-
budzący wątpliwości interpretować poszczególne
przepisy prawa, które stają się kompatybilne. Dzięki
temu wzrośnie ilość prawidłowo wykonywanych za-
dań, które w szerszym zakresie i właściwie realizo-
wane przyczynią się do zmniejszenia barier komuni-
kacyjnych i tym samym – w dłuższej perspektywie
czasu – do wzrost konkurencyjności gospodarki. Po-
kazuje to wagę tej zmiany.
Warto zaznaczyć, że projekt ustawy przewiduje
nowelizację 34 ustaw, w których jest mowa o infor-
matyzacji. Rada Ministrów była ustawowo zobowią-
zana do dostosowania terminologii informatycznej.
Rodzą się jednak pytania: Czy dotychczasowy stan
powodował jakiś negatywne skutki dla podmiotów
realizujących zadania publiczne z zakresu informa-
tyzacji? Gdyby terminologia nie została ujednolicona,
to jakich negatywnych skutków można by się spo-
dziewać? I kolejne pytanie: Czy wobec potrzeby obję-
cia nowelizacją tak wielu ustaw Ministerstwo Spraw
Wewnętrznych i Administracji ma pewność, że
wszystkie przypadki zostały wychwycone i nie trzeba
będzie niebawem przeprowadzać podobnej noweliza-
cji? Projekt ustawy nie jest objęty prawem Unii Eu-
ropejskiej, niemniej terminologia informatyczna jest
bardzo precyzyjnie ujęta w prawie unijnym. Czy ta
nowelizacja uwzględnia standardy terminologiczne
określone w przepisach unijnych? Pamiętajmy, że
systemy informatyczne wychodzą poza granice Pol-
ski, a zatem muszą być kompatybilne także z syste-
mami innych krajów Unii, a kluczem do tego jest
prawidłowa i jednolita terminologia, która nie może
budzić wątpliwości. Będę wdzięczny za odniesienie
się strony rządowej także do tego problemu.
Klub Prawo i Sprawiedliwość dostrzega koniecz-
ność tej nowelizacji i ją popiera, ale nie widzi potrze-
by tworzenia nowego ministerstwa, o którym mówił
mój poprzednik z Platformy Obywatelskiej. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Stanisław Wziątek, Lewi-
ca i Demokraci.
Poseł Stanisław Wziątek:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Panie Ministrze! Pragnę przedstawić stano-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informatycznej
Poseł Stanisław Wziątek
wisko klubu wobec projektu ustawy o zmianie ustaw
w celu ujednolicenia terminologii informatycznej.
Projekt proponowanej ustawy jest moim zdaniem,
ale nie tylko moim, bo także mojego klubu, nie tylko
realizacją zadania Rady Ministrów, o czym była tutaj
mowa, ale także odpowiedzią na potrzebę wprowa-
dzenia ładu i porządku w nazewnictwie, w określeniu
czynności i narzędzi informatycznych, a także form
przekazu.
Funkcjonujemy w nowej rzeczywistości, rzeczy-
wistości społeczeństwa informatycznego i informa-
cyjnego. Jest oczywiste, że w tej zmieniającej się rze-
czywistości powinniśmy doprowadzić do takiej sytu-
acji, aby określona nazwa dla wszystkich znaczyła to
samo. Problem jednak polega na tym, że mimo próby
poszukiwania złotego środka niestety nie udaje się
znaleźć takich rozwiązań, które byłyby bezsporne
i nie wywoływałyby emocji. Określone propozycje dla
jednych znaczą dokładnie to, czego oczekujemy, a dla
innych niekoniecznie to samo.
To jest oczywiście spór bardzo merytoryczny
i wzbudzający dyskusję wśród profesjonalistów, jednak
warto się zastanowić, jak przekonać wszystkie środo-
wiska do tego, żeby po przyjęciu określonych rozwią-
zań w zakresie nazewnictwa było ono stosowane nie
tylko w rozwiązaniach, które są proponowane w ra-
mach zmian ustaw, ale także w środowisku bizneso-
wym, w środowisku osób, które nie funkcjonują
w administracji rządowej, i w środowisku tych, których
ustawy dzisiaj zmieniane bezpośrednio nie dotykają.
Zmieniamy dzisiaj wiele ustaw – mówimy o 34.
Szczerze powiem, że nie wiem tak naprawdę, czy te
34 ustawy to wszystkie, które powinniśmy zmienić.
Pan minister powiedział, że jest to propozycja pocho-
dząca od poszczególnych ministrów. Ja natomiast
mam nadzieję, że ktoś niezależnie od tego, iż zgłasza
propozycje właśnie z tej Polski resortowej, patrzy na
problem znacznie szerzej, patrzy na problem w spo-
sób, który nie dzieli nas na branże, nie dzieli na sek-
tory, tylko spogląda na rozwiązanie problemu cało-
ściowo. Wydaje się także, że idea, o której mówimy,
jest ze wszech miar właściwa i nikt z nas nie chce jej
kwestionować.
Zauważamy także pewne – przyznaję – drobne
nieścisłości albo pewnego rodzaju – użyję tego sfor-
mułowania – zaniedbania, które być może nie są
świadome, ale które można wyeliminować w drodze
prac w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych,
do której to komisji mój klub, klub Lewicy i Demo-
kratów, proponuje skierować projekt ustawy i prze-
prowadzić tam szerszą dyskusję i analizę meryto-
ryczną, ponieważ niezwykle ważne jest to, aby w tej
dyskusji wzięli udział profesjonaliści, eksperci, któ-
rzy będą mogli dokładnie wytłumaczyć i zmierzyć się
z problemem nazewnictwa.
Chciałbym jednocześnie odnieść się do kwestii
oddziaływania tego projektu. Rzeczywiście teore-
tycznie projekt ten będzie oddziaływał tylko na te
281
ustawy i te środowiska, które będą literalnie wymie-
nione. Wiemy jednak o tym, że wiele uwag zgłasza
środowisko bankowców. Wiemy także, że inne środo-
wiska sprzeciwiają się takiemu rozwiązaniu. Chciał-
bym zatem jednocześnie skierować pytanie do pana
ministra.
Wiem, że przeprowadzono konsultacje społeczne.
Wiem, że zwrócono się z prośbą o uwagi m.in. do Pol-
skiej Izby Informatyki i Telekomunikacji. Wiem, że
ta izba przesłała swoje propozycje i swoje uwagi i pań-
stwo mówicie, że one, jeżeli dotyczyły kwestii legisla-
cyjnych, zostały uwzględnione. Czy były inne uwagi,
które może nie były związane wprost z procesem le-
gislacyjnym, ale które miały znaczenie merytorycz-
ne? Czy z tego rodzaju uwagami można byłoby, po
pierwsze, zapoznać się, ale także czy można byłoby
udzielić odpowiedzi na pytanie, czy mogą być
uwzględnione? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Mirosław Pawlak, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Szybko rosnące zastosowanie informatyki w życiu
publicznym nakazuje ujednolicenie terminologii in-
formatycznej w obowiązującym prawie.
Rządowy projekt ustawy, który dziś omawiamy
w drugim czytaniu, dokonuje zmian lub wprowadza
nowe określenia w 35 aktualnie obowiązujących
ustawach. Te nowe, powszechnie znane określenia,
takie jak informatyczny nośnik danych, dokument
elektroniczny, system teleinformatyczny oraz środki
komunikacji elektronicznej, muszą zostać wpisane do
obowiązującego prawa i nie tylko do prawa, ale też
do praktyki nowego funkcjonowania.
W tej sprawie konieczna jest edukacja społeczeń-
stwa. O ile młodsza generacja nieźle sobie radzi
z systemami informatycznymi, o tyle starsza część
społeczeństwa ma z tym spore problemy. Konieczne
jest więc organizowanie różnorakich kursów, szko-
leń, studiów podyplomowych. Z ciekawą inicjatywą
wystąpiła wyższa szkoła zawodowa w Toruniu – by
uruchomić kierunek studiów: zastosowanie informa-
tyki w administracji. Mam nadzieję, że ta inicjatywa
nie zostanie odrzucona.
Wracając do projektu ustawy, chcę podkreślić, że
został on poddany konsultacjom, a zgłoszone uwagi
zostały wykorzystane. Omawiane propozycje zmian
w obowiązujących ustawach nie rodzą skutków fi-
nansowych, jedynie porządkują obowiązujący system
prawny. Do projektu ustawy dołączono projekt aktu
wykonawczego, jakim jest projekt rozporządzenia
ministra sprawiedliwości w sprawie szczegółowych
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
282 Projekt ustawy o zmianie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informatycznej
Poseł Mirosław Pawlak
zasad i terminów wprowadzenia techniki informa-
tycznej.
Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego, w imieniu
którego mam zaszczyt przemawiać, jest za jak naj-
szybszym uchwaleniem ustawy po wcześniejszych
jeszcze dyskusjach i poprawkach w Komisji Admini-
stracji i Spraw Wewnętrznych. Dziękuję bardzo za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Teraz głos zabierze podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji pan
minister Piotr Stachańczyk.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Piotr Stachańczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Krótko odpowiada-
jąc na sformułowania czy na pytania, które padły
w trakcie tej krótkiej debaty, chciałbym powiedzieć, że
po pierwsze, zarówno poprzedni, jak i obecny rząd do-
łożyły maksymalnych starań, aby objąć tą ustawą
wszystkie ustawy, które powinny być nią objęte. Myślę,
że w toku, w trakcie prac komisji dokonamy jeszcze
jednego sprawdzenia, bo oczywiście mogło się zdarzyć,
że jakaś ustawa przyjęta zwłaszcza w ostatnim okresie
czy jakiś projekt nie został objęty, choć w ocenie na-
szych ekspertów szansa na to jest minimalna.
Pan poseł Górski pytał, czy były problemy. Tak,
były problemy. Mówiąc w największym skrócie, pa-
nował chaos pojęciowy i nie było jasne, jakie pojęcie
odpowiada jakiemu pojęciu w innych ustawach. Nie
było wiadomo, co jest np. dokumentem elektronicz-
nym, a co nim nie jest. Tak więc, krótko mówiąc,
można powiedzieć o przyczynach, że po prostu był
chaos i chcemy z tego chaosu wyjść.
Jeśli chodzi o terminologię, to jest ona w dużej
mierze oparta na dyrektywach unijnych, chociaż
Unia Europejska nie narzuca w tym zakresie norm.
Jest zresztą w uzasadnieniu stwierdzenie, że nie jest
to objęte prawem Unii Europejskiej, ale tam, gdzie to
możliwe, staraliśmy się wzorować na terminach z pra-
wa unijnego.
Była tutaj mowa o uwagach różnych środowisk,
zwłaszcza o uwagach Polskiej Izby Informatyki i Te-
lekomunikacji. Do tego projektu zostały przyjęte
wszystkie uwagi zgłoszone przez tę izbę, o ile doty-
czyły tego projektu. Jeżeli zaś uwagi wykraczały poza
zakres tego projektu, a jeszcze raz przypominam, że
zakres tego projektu to jest dostosowanie terminolo-
gii, to zostały one przekazane przez nas do właści-
wych resortów z sugestią uwzględnienia ich w toku
prac nad nowelizacjami poszczególnych merytorycz-
nych ustaw.
Co do stwierdzeń, które tu padały, że pewne śro-
dowiska zgłaszają uwagi do tej ustawy czy protestu-
ją – mógłbym dodać, iż niektóre protestują, bo zmie-
niły pogląd w stosunku do tego, co prezentowały
w trakcie prac nad tą ustawą – to myślę, że Komisja
Administracji i Spraw Wewnętrznych będzie najlep-
szym miejscem, gdzie eksperci zarówno rządowi, jak
i tych środowisk, które są zainteresowane, będą mo-
gli spokojnie wyjaśnić sobie problemy i przedstawić
je państwu posłom tak, abyście mogli podjąć właści-
wą merytoryczną decyzję. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Zamykam dyskusję.
Po zasięgnięciu opinii Prezydium Sejmu proponu-
ję, aby Sejm skierował rządowy projekt ustawy o zmia-
nie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informa-
tycznej, zawarty w druku nr 242, do Komisji Admini-
stracji i Spraw Wewnętrznych w celu rozpatrzenia.
Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 26.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie rządo-
wego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
spółek handlowych (druk nr 224).
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości pana Łukasza Rę-
dziniaka w celu przedstawienia uzasadnienia projek-
tu ustawy.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Łukasz Rędziniak:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przed-
kładamy Wysokiej Izbie projekt ustawy o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych, przygotowany
przez Komisję Kodyfikacyjną Prawa Cywilnego, któ-
ry stanowi implementację dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady z 6 września 2006 r., która
zmieniła drugą dyrektywę Rady Wspólnot Europej-
skich z 1976 r. w sprawie tworzenia spółek akcyjnych
i utrzymywania oraz zmian wysokości ich kapitału.
Zasadniczym celem zmiany zaproponowanej przez
prawodawcę unijnego w 2006 r. było uproszczenie
i unowocześnienie postanowień drugiej dyrektywy
w zakresie kapitału spółki akcyjnej, co w efekcie
miało prowadzić do promowania skuteczności i kon-
kurencyjności przedsiębiorstw, bez ograniczania po-
ziomu ochrony akcjonariuszy i wierzycieli, związane-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Łukasz Rędziniak
go z instytucją kapitału zakładowego. Tak więc,
transponując dyrektywę, projektowane przepisy pol-
skiego Kodeksu spółek handlowych przewidują w szcze-
gólności:
— umożliwienie wnoszenia aportów bez koniecz-
ności kontroli ich wyceny przez biegłych rewidentów,
— zwiększenie możliwości nabywania przez spół-
kę akcji własnych,
— umożliwienie finansowania przez spółkę naby-
wania przez osoby trzecie akcji przez nią emitowa-
nych oraz
— wprowadzenie kompromisu pomiędzy intere-
sem spółki w przeprowadzeniu obniżenia kapitału
zakładowego a interesem wierzycieli w uzyskaniu
zabezpieczenia swoich roszczeń.
Szanowni Państwo! Pozwolę sobie rozwinąć i przy-
bliżyć wspomniane propozycje nowych regulacji. Je-
śli chodzi o kwestię zwolnienia z obowiązku badania
przez biegłych rewidentów niektórych wkładów nie-
pieniężnych, to została ona zasadniczo unormowana
w proponowanym nowym art. 3121 kodeksu. Zasadą
jest, że wartość wszystkich wnoszonych wkładów
niepieniężnych podlega badaniu przez jednego lub
kilku biegłych rewidentów. Nowy przepis art. 3121
przewiduje wyjątek od tej zasady i określa wkłady, co
do których można odstąpić od badania prawidłowości
ich wyceny. Przykładem takiego wkładu są zbywalne
papiery wartościowe, jeżeli ich wartość jest ustalana
według średniej ceny ważonej, po której były przed-
miotem obrotu na rynku regulowanym w okresie
6 miesięcy poprzedzających chwilę wniesienia wkła-
du. Proponowana regulacja upraszcza i przyspiesza
procedurę wnoszenia wkładów, ale również – co istot-
ne – zmniejsza koszty tworzenia spółek akcyjnych.
W przypadku proponowanej regulacji dotyczącej
zwiększenia możliwości nabywania akcji własnych
odpowiednie zmiany wprowadza się do art. 362 oraz
363 Ksh. Projekt zakłada podwyższenie limitu akcji
własnych, które spółka może nabyć, do łącznej war-
tości nominalnej nieprzekraczającej 20% kapitału
zakładowego spółki. Obecnie w ściśle określonych
przypadkach limit nabywanych akcji własnych wy-
nosi 10%, a w niektórych okolicznościach dla insty-
tucji finansowych – 5%.
Niezależnie od podwyższenia wspomnianego limi-
tu projekt przewiduje wprowadzenie swobody w za-
kresie celu nabycia własnych akcji przez spółkę.
W przeciwieństwie do obowiązującej regulacji cel na-
bycia przez spółkę akcji własnych nie będzie miał już
znaczenia. Walne zgromadzenie może bardzo szeroko
upoważnić zarząd, określając tylko ogólnie warunki
nabycia akcji własnych. W efekcie przedstawionego
rozwiązania możliwe będzie likwidowanie bieżących
nadwyżek bilansowych, wdrażanie pracowniczych
programów motywacyjnych, szybkie reagowanie na
sytuację rynku kapitałowego wpływającą na cenę
283
akcji, a także ograniczanie nieuzasadnionych wahań
kursów akcji.
W odniesieniu do projektowanej liberalizacji za-
kazu finansowania przez spółkę nabycia emitowa-
nych przez nią akcji wskazać należy na regulację
proponowaną w art. 345 oraz art. 4151 Ksh. Propo-
nuje się w tych przepisach zniesienie obecnie obowią-
zującego zakazu i wprowadzenie możliwości udziela-
nia pożyczek, dokonywania zaliczkowej wypłaty,
ustanawiania zabezpieczeń oraz innych form finan-
sowania przez spółkę nabycia lub objęcia jej akcji.
Finansowanie nabycia akcji powinno następo-
wać na warunkach rynkowych. Z tego też względu
proponuje się przyznanie spółkom możliwości pobie-
rania odsetek od udzielonych osobom trzecim poży-
czek. Warunkiem finansowania jest dokładne zba-
danie wypłacalności osoby trzeciej, a nabycie i ob-
jęcie akcji finansowanych w tych warunkach przez
spółkę musi nastąpić za cenę godziwą. Na margine-
sie warto zaznaczyć, że w projekcie wielokrotnie
używa się określenia „wartość godziwa”. Jest to po-
jęcie znane biegłym rewidentom i zdefiniowane w prze-
pisach ustawy o rachunkowości. Zasady, a w szcze-
gólności warunki, finansowania nabycia akcji wła-
snych przez spółkę są dość liczne i szczegółowo do-
precyzowane w projektowanych przepisach. W tym
krótkim wystąpieniu przedstawiłem państwu tylko
zarys tej regulacji.
Wreszcie kwestia ułatwień w przeprowadzaniu
obniżenia kapitału zakładowego, która została ujęta
w projektowanych przepisach art. 456 oraz art. 458
kodeksu. Postanowienia implementowanej dyrekty-
wy zmierzają do ułatwienia spółkom przeprowadze-
nia obniżenia kapitału zakładowego przez ogranicze-
nie prawa wierzycieli do żądania zabezpieczeń. Pro-
jekt przewiduje, że w przypadku obniżenia kapitału
zakładowego wierzyciele powinni zgłosić swoje rosz-
czenia wobec spółki w terminie 3 miesięcy od dnia
dokonania ogłoszenia o uchwalonym obniżeniu kapi-
tału. Prawo żądania zabezpieczenia tych roszczeń
powstanie tylko wtedy, gdy będą spełnione kumula-
tywnie 2 przesłanki: 1) zagrożenie zaspokojenia rosz-
czenia w następstwie obniżenia kapitału oraz 2) brak
stosownego zabezpieczenia, na przykład uprzednio
uzyskanego w formie hipoteki.
W projektowanym art. 456 § 1 warto zwrócić rów-
nież uwagę na zmianę terminologii. W obecnym stanie
prawnym przy obniżeniu kapitału wierzyciele są
uprawnieni do wniesienia sprzeciwu. To określenie nie
wydaje się jednak odpowiednie. Projekt proponuje do-
precyzowanie uprawnień wierzycieli i przewiduje pra-
wo zgłaszania roszczeń wobec spółki. Zaspokojenie
albo zabezpieczenie tych roszczeń nastąpi na zasadach
przewidzianych w kodeksie w art. 456 § 2.
Szanowni Państwo! Kończąc, pragnę zaznaczyć,
że przedkładany projekt dotyczy funkcjonowania
przedsiębiorców, był więc szeroko konsultowany
w organizacjach, które ich zrzeszają. Rozwiązania
przyjęte w projekcie uzyskały aprobatę. Co więcej,
wdrożenie projektowanych rozwiązań powinno przy-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
284 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Łukasz Rędziniak
czynić się do rozwoju spółek akcyjnych i rynku kapi-
tałowego, a tym samym rozwoju konkurencyjności
i przedsiębiorczości. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu ministrowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
Proszę bardzo, w imieniu klubu Platformy Oby-
watelskiej głos zabierze pani posłanka Alicja Ole-
chowska.
(Głos z sali: Nie ma.)
Jeżeli nie ma pani poseł, to w takim razie proszę
pana posła Marka Asta, Prawo i Sprawiedliwość.
(Głos z sali: Nie ma posła.)
Nie ma pana posła, a więc głos zabierze pan poseł
Stanisław Rydzoń, Lewica i Demokraci.
Jest pan poseł, proszę bardzo.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu Klubu Poselskiego Lewica i Demo-
kraci przedstawiam stanowisko wobec rządowego
projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks spółek
handlowych (druk nr 224). Z uzasadnienia projektu
ustawy wynika, że państwa członkowskie Unii Eu-
ropejskiej, w tym Polska, mają obowiązek dokonać
implementacji dyrektywy 2006/68/WE do 15 kwiet-
nia 2008 r., co wynika z art. 2 ust. 1 dyrektywy.
W odniesieniu do prawa spółek Parlament Europej-
ski i Rada wydały 2 dyrektywy: dyrektywę 77/91/
EWG z 13 grudnia 1976 r. w sprawie tworzenia spół-
ek akcyjnych i utrzymania oraz zmian wysokości
ich kapitału, zwaną dyrektywą kapitałową, oraz
dyrektywę z 6 września 2006 r. w sprawie uprosz-
czenia instytucji kapitału zakładowego, zwaną dru-
gą dyrektywą.
Celem drugiej dyrektywy jest wzmocnienie efek-
tywności i konkurencyjności spółek z Unii Europej-
skiej bez obniżania jednocześnie poziomu ochrony
interesów wierzycieli i akcjonariuszy. Nie ulega wąt-
pliwości, że dyrektywa wiąże każde państwo Unii
Europejskiej w zakresie celu, który powinien zostać
osiągnięty. Jednakże państwa członkowskie mają
prawo, a nie obowiązek bezpośredniego przyjęcia
wszystkich przepisów dotyczących dochodzenia do
wymienionego celu. Mogą więc na przykład złagodzić
przepisy regulujące instytucję kapitału zakładowego
w swoim prawie krajowym. Projektodawcy stwier-
dzają w uzasadnieniu projektu, że zasadna wydaje
się transpozycja wszystkich rozwiązań, które propo-
nuje druga dyrektywa, po czym przedstawiają 7 ar-
gumentów przemawiających za takim stanowiskiem,
w tym między innymi następujące:
— ograniczenia należy wprowadzać tylko w razie
stwierdzenia negatywnych skutków działań regulacji
w praktyce obrotu,
— polski system prawa spółek winien być konku-
rencyjny wobec systemów innych państw Unii Euro-
pejskiej,
— należy prawnie umożliwić wnoszenie wkładów
niepieniężnych bez konieczności kontroli ich wyceny
przez biegłych,
— należy uelastycznić nabywanie własnych akcji
oraz
— obniżenie kapitału zakładowego należy łączyć
z interesem wierzycieli w uzyskaniu zabezpieczenia
poprzez działania kompromisowe.
Reasumując, w uzasadnieniu noweli jej autorzy
stwierdzają, że implementacja drugiej dyrektywy
stworzy szanse poprawy funkcjonowania spółek ak-
cyjnych, a tym samym uatrakcyjni inwestowanie
w te spółki, co ułatwi integrację wspólnego rynku.
Takie są główne tezy uzasadnienia, a co wynika
z analizy proponowanych konkretnych zmian w pol-
skim Kodeksie spółek handlowych? Zmiany w tym
kodeksie dotyczą 4 spraw: 1) badania niektórych
wkładów niepieniężnych przez biegłego rewidenta, 2)
zasad nabywania przez spółkę własnych akcji, 3) za-
kazu finansowania przez spółkę nabycia emitowa-
nych przez nią akcji oraz 4) obniżenia kapitału za-
kładowego.
Badanie niektórych wkładów niepieniężnych
przez biegłego rewidenta oraz zasady odstąpienia od
takiego badania zostały uregulowane w zmianach 3.
i 4. do art. 312 oraz poprzez dodanie po art. 312 no-
wego art. 3121. Do przepisów tych wprowadzono po-
jęcie wartości godziwej wkładów niepieniężnych.
Dzięki temu zapewniono spójność między obowiąz-
kiem badania wkładów niepieniężnych a wyjątkami
dotyczącymi tego obowiązku. Nadto ta zmiana reali-
zuje założenia projektodawcy związane z realnym
pokryciem kapitału zakładowego.
Kolejna zmiana dotyczy zasad nabywania przez
spółkę własnych akcji. Jej celem jest rozszerzenie
wyjątku odnoszącego się do nabywania przez spółkę
własnych akcji. Obowiązujący Kodeks spółek handlo-
wych nie zezwala w ogóle na nabywanie akcji wła-
snych w dowolnych celu, poza instytucjami finanso-
wymi, które takie akcje mogą nabywać, jednak tylko
w celu dalszej odsprzedaży, do wysokości 5% kapita-
łu zakładowego.
Wobec ewolucji przepisów europejskich o nabywa-
niu przez spółkę własnych akcji, zdaniem autorów
noweli także w prawie polskim należy dokonać sto-
sownych zmian, czego wyrazem jest nowa treść
art. 362 § 1 pkt 8 K.s.h., a także § 2 tego artykułu.
W tym ostatnim przepisie zdecydowano się wprowa-
dzić limit 20% akcji, które spółka może nabyć na
podstawie upoważnienia walnego zgromadzenia. Wy-
daje się, że pułap ten jest zbyt wysoki, skoro w insty-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Poseł Stanisław Rydzoń
tucjach finansowych obowiązywał 5-procentowy, zaś
dyrektywa sugeruje limit minimum 10-procentowy.
Propozycja 20-procentowego pułapu wydaje się być
dyskryminująca w przypadku polskiego małego ak-
cjonariatu, ale będzie o tym mowa na posiedzeniach
komisji kodyfikacyjnej.
Trzecia zmiana dotyczy zliberalizowania zakazu
finansowania przez spółkę nabycia emitowanych
przez nią akcji. Wyrazem tego trendu jest nowa treść
art. 345, zgodnie z którym spółka może finansować
także nabycie akcji poprzez udzielenie pożyczki, do-
konanie zaliczkowej wypłaty oraz ustanowienie za-
bezpieczenia. Wszystko to ma obywać się w warun-
kach rynkowych za godziwą cenę.
Ostatnią zmianą jest wprowadzenie nowej treści
art. 456 celem ułatwienia procesu obniżania kapita-
łu zakładowego. W zmianie tej na nowo uregulowano
pojęcie sprzeciwu, by wierzyciele nie wetowali uchwał
walnego zgromadzenia, ale podejmowali działania
dla ochrony potencjalnie zagrożonych wierzytelności,
np. zgłaszając wierzytelności spółce. W art. 456 § 2
została też inaczej uregulowana instytucja zabezpie-
czenia roszczeń powstałych przed dniem ogłoszenia
uchwały o obniżeniu kapitału zakładowego. Ograni-
czenie to nie było dotąd znane Kodeksowi spółek
handlowych.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu klu-
bu Lewica i Demokraci wnoszę o skierowanie projek-
tu do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w ko-
dyfikacjach. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Stanisław Kalemba, Pol-
skie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W okresie ostat-
nich 4 lat nowelizacje przepisów, umownie mówiąc,
dotyczące prawa gospodarczego, a odnoszące się
w szczególności do Kodeksu spółek handlowych oraz
Kodeksu cywilnego, podyktowane były koniecznością
dostosowania ich zapisów do norm Unii Europejskiej.
Podobnie jest w przypadku omawianego projektu
ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych.
W tym przypadku obowiązek dostosowania niektó-
rych przepisów Kodeksu spółek handlowych wynika
z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
6 września 2006 r., która z kolei niejako nowelizuje,
a w każdym razie upraszcza i unowocześnia dyrek-
tywę Rady z 13 grudnia 1976 r. w sprawie tworzenia
spółek akcyjnych, utrzymania oraz zmian wysokości
ich kapitału.
285
Swoje wystąpienie w imieniu klubu Polskiego
Stronnictwa Ludowego rozpoczynam od tego stwier-
dzenia nie tylko dlatego, że niemal całe uzasadnienie
projektu zmiany Kodeksu spółek handlowych oparte
jest na powołaniu regulacji zawartej w dyrektywie,
ale przede wszystkim dlatego, aby zwrócić uwagę, że
z Parlamentu Europejskiego i Rady płyną często pod
adresem Polski uwagi o zbyt opieszałym wprowadza-
niu w życie ich dyrektyw. Często są one wyprzedza-
jące i pomijają fakt, że niektóre państwa tzw. trzonu
Unii też nie wykonały dyrektyw, jednak czasem są
zasadne. Można zastanawiać się, czy wyznaczony
okres nie był wystarczający, aby wcześniej dokonać
omawianej w dniu dzisiejszym nowelizacji.
Na obecnym posiedzeniu Sejmu debatujemy nad
dwiema zmianami Kodeksu spółek handlowych. Obie
nowelizacje związane są z wykonaniem dyrektyw
Parlamentu Europejskiego i Rady. W dalszej perspek-
tywie czasowej niemożliwe jest przyjęcie zasady, że
dostosowywanie do prawa Unii Europejskiej jednego
kodeksu dokonywane będzie co kilka tygodni, i to
w zależności od tego, czy taka potrzeba zostanie
uznana za konieczną np. przez rząd. Już tylko z dzi-
siejszego doświadczenia wynika potrzeba przeprowa-
dzenia głównie, jeśli chodzi o kodeksy, analizy zgod-
ności ich zasadniczych rozwiązań z prawem Unii
Europejskiej w części, w której Polska ma obowiązek
implementacji.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Nie ulega wąt-
pliwości, że obecna nowelizacja Kodeksu spółek han-
dlowych jest w pełni uzasadniona, gdyż – jak to się
stwierdza w powołanej już dyrektywie – zmierza ona
do wprowadzenia i ujednolicenia przepisów zabezpie-
czających ochronę interesów wspólników spółek oraz
osób trzecich pozostających w relacjach ze spółkami,
ale nie tylko. Trafna jest uwaga wnioskodawcy, że
Polska powinna dążyć do tego, aby w granicach za-
kreślonych prawem Unii Europejskiej jej system
prawny w zakresie prawa spółek był konkurencyjny
wobec praw spółek innych państw członkowskich,
a tym samym zachęcał do wyboru polskiego systemu
prawnego, któremu podlegać będą zawiązane spółki
przez przedsiębiorstwa działające na terenie Unii
Europejskiej. W tym przypadku mam na myśli two-
rzenie spółek akcyjnych. Skoro przystępujemy do
wykonywania dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady, to warto zauważyć, co znajduje podkreślenie
w uzasadnieniu, iż dyrektywa ułatwia m.in. wdraża-
nie programów motywacyjnych dla osób kluczowych
dla działalności spółki (tzw. opcje menedżerskie
i pracownicze), które nabierają coraz większego zna-
czenia także w praktyce polskich spółek jako dodat-
kowy instrument wynagradzania i wiązania kluczo-
wych menedżerów i pracowników ze spółką.
Odnosząc się do propozycji szczegółowych rozwią-
zań, należy zwrócić uwagę na trafność rozwiązania
proponowanego w art. 3121 (określenie wartości go-
dziwej wkładów niepieniężnych) czy też w art. 362 § 1
pkt 8, art. 362 § 2 i art. 363 § 1, 4 i 6, które to prze-
pisy w maksymalny sposób wykorzystują liberaliza-
cję reżimu nabywania przez spółkę własnych akcji,
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
286 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Poseł Stanisław Kalemba
nie naruszając jednocześnie interesów wierzycieli ani
akcjonariuszy. Należy zwrócić uwagę, iż omawiana
regulacja rozszerza obowiązek informacyjny w związ-
ku z nabyciem przez spółkę własnych akcji na podsta-
wie upoważnienia walnego zgromadzenia. Obowiązek
ten spoczywać będzie na zarządzie, który o takim na-
byciu powinien informować na najbliższym zgroma-
dzeniu. Ze względu na późną porę nie będę kontynu-
ował tej dyskusji. W imieniu Klubu Poselskiego Pol-
skiego Stronnictwa Ludowego zwracam się o skiero-
wanie projektu w celu dalszych prac do Komisji Nad-
zwyczajnej. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Marek Ast, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Marek Ast:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość mam zaszczyt przedstawić stanowisko wobec
rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
spółek handlowych (druk nr 224).
Przedłożenie rządowe ma na celu wykonanie pra-
wa Unii Europejskiej, a konkretnie implementację
postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego
i Rady 2006/68/UE z dnia 6 września 2006 r. Propo-
nowany zakres nowelizacji Kodeksu spółek handlo-
wych obejmuje przepisy regulujące niektóre kon-
strukcje dotyczące instytucji kapitału zakładowego,
takie jak obowiązek badania wkładów niepieniężnych
przez biegłego rewidenta, zasad nabywania przez
spółkę własnych akcji, zakazu finansowania przez
spółkę nabycia emitowanych przez nią akcji czy ob-
niżenia kapitału zakładowego. Rozwiązania zawarte
w projekcie ustawy w istotny sposób liberalizują obo-
wiązujący obecnie tryb postępowania przy wycenie
aportów wnoszonych do spółki akcyjnej, zasady do-
tyczące wykupu przez spółkę własnych akcji i finan-
sowania wykupu akcji oraz ułatwiają przeprowadze-
nie obniżania kapitału zakładowego. W założeniu
nowela ma doprowadzić do zwiększenia konkuren-
cyjności polskiego systemu prawnego w zakresie pra-
wa spółek wobec praw spółek innych państw człon-
kowskich Unii Europejskiej tak, by z polskiego prawa
spółek chcieli korzystać nie tylko polscy przedsiębior-
cy, ale również spółki europejskie wybierające jako
statutową siedzibę Polskę.
Nasuwa się jednak pytanie: Czy realizacja tego
celu w wystarczający sposób uzasadnia tak daleko
idące zmiany obecnie obowiązującego reżimu mają-
cego na względzie ochronę interesów wierzycieli spół-
ek akcyjnych, drobnych akcjonariuszy i oczywiście
Skarbu Państwa, w szczególności w odniesieniu do
spółek z jego udziałem? Bolesne doświadczenia pol-
skiej transformacji ustrojowej z lat 90., nieprawi-
dłowości, które występowały wówczas w procesie
przekształceń własnościowych, w wyniku których
tak wiele państwowych przedsiębiorstw zostało prze-
jętych za bezcen, nakazują daleko idącą ostroż-
ność przy podejmowaniu rozstrzygnięć legislacyj-
nych w tej materii.
Wysoka Izbo! W tym kontekście wątpliwości Klu-
bu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość budzi
przewidziane w dodanym art. 3121 umożliwienie
wnoszenia aportu bez konieczności ich kontroli przez
biegłych rewidentów. Taki obowiązek nakłada na
zarząd spółki art. 312 § 1 Kodeksu spółek handlo-
wych. Projektowana nowela zwalnia zarząd z tego
obowiązku. Zgodnie z proponowanym rozwiązaniem
zarząd będzie mógł odstąpić od badania przez biegłe-
go rewidenta wkładów niepieniężnych, których przed-
miotem są zbywalne papiery wartościowe oraz inne
aktywa. Oczywiście nowy przepis zawiera zabezpie-
czenia, które powinny gwarantować rzetelność wy-
ceny wnoszonych wkładów, niemniej jednak wątpli-
wość pozostaje. Można sobie wyobrazić taką oto sy-
tuację, kiedy zarząd, któremu zależy na podniesieniu
kapitału zakładowego, przyjmuje wkłady niepienięż-
ne w zamian za wyemitowane akcje, wkłady wyce-
nione znacznie powyżej swojej realnej wartości. Może
to doprowadzić do sytuacji, w której niewielkim na-
kładem osoba, która te akcje obejmuje, przejmuje
kontrolę nad spółką. Dlatego nasz klub zlecił Biuru
Analiz Sejmowych sporządzenie ekspertyzy w przed-
miocie oceny, czy przewidziane w projekcie zabezpie-
czenia są wystarczające, ponieważ, jak powiedziałem,
mamy wątpliwości. Jednak nie przesądzamy, że im-
plementowane z dyrektywy unijnej rozwiązania nie
sprawdzą się w naszych realiach i że ich nie poprze-
my; może być dokładnie odwrotnie.
Wysoki Sejmie! Podobnej natury wątpliwości
mamy również co do innych zaproponowanych w no-
weli rozwiązań, a mianowicie rozszerzenia wyjątku
od zakazu nabywania przez spółkę własnych akcji
(art. 362), liberalizacji zakazu finansowania przez
spółkę nabycia emitowanych przez nią akcji (art. 345)
czy zmiany zasad obowiązujących dotychczas przy
obniżaniu kapitału zakładowego.
Jeżeli chodzi o liberalizację przepisów regulują-
cych zasady finansowania wykupu akcji oraz zasad
wykupu własnych akcji przez spółkę, rodzi się pyta-
nie, czy po ich wejściu w życie nie dojdzie do nadmier-
nego uprzywilejowania kadry menedżerskiej w sto-
sunku do ogółu akcjonariuszy, a w przypadku uła-
twień w obniżeniu kapitału zakładowego – czy inte-
resy wierzycieli spółek na gruncie nowego prawa
będą należycie zabezpieczone.
Klub Prawa i Sprawiedliwości nie neguje przewi-
dywanych pozytywnych skutków implementacji dy-
rektywy 2006/68/WE, takich jak przyspieszenie
i uproszczenie procedur tworzenia spółek akcyjnych,
zmniejszenie kosztów ich tworzenia i utrzymania,
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Poseł Marek Ast
ułatwienia w zakresie likwidowania bieżących nad-
wyżek pieniężnych spółek czy wdrażania programów
motywacyjnych dla osób kluczowych dla działalności
spółek, a w konsekwencji pozytywnego oddziaływa-
nia znowelizowanych przepisów na procesy gospodar-
cze. Warto jednak zwrócić uwagę, że liberalne roz-
wiązania zaproponowane we wspomnianej wyżej
dyrektywie są skierowane zarówno do wysoko rozwi-
niętych państw Unii, jak i nowych członków stoją-
cych na nieco niższym poziomie rozwoju. Z tego też
względu pozostawia ona państwom członkowskim
dużą swobodę implementacji jej poszczególnych prze-
pisów. Na polskim rynku ciągle mamy znaczną licz-
bę spółek z udziałem Skarbu Państwa. Poluzowanie
reżimu badania aportów wnoszonych do spółek czy
zniesienie zakazów obowiązujących obecnie przy
wykupie akcji może, ale nie musi, zaowocować nie-
pożądanymi przez ustawodawcę skutkami, takimi
chociażby, jak celowe obniżanie wartości spółek,
w których udziały ma Skarb Państwa, w celu ich
przejęcia. Te zagrożenia nakazują szczególną ostroż-
ność w trakcie prac legislacyjnych nad obecną nowe-
lizacją Kodeksu spółek handlowych. Mając na uwa-
dze powyższe zastrzeżenia, mój klub będzie oczeki-
wał podczas dalszego procesu legislacyjnego rozwia-
nia przez stronę rządową podniesionych dzisiaj wąt-
pliwości i od tego uzależnia swoje poparcie dla przed-
łożonej nowelizacji.
W tej sytuacji w imieniu Klubu Parlamentarnego
Prawo i Sprawiedliwość wnoszę o skierowanie pro-
jektu ustawy do Komisji Nadzwyczajnej do spraw
zmian w kodyfikacjach w celu dalszych prac legisla-
cyjnych. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie pośle.
Dwie osoby zapisały się do zadania pytań.
Czy jeszcze są chętni do zadania pytań?
Jeżeli nie ma, to zamykam listę.
Ustalam czas pytania na 1 minutę.
Proszę o zadanie pytania pana posła Grzegorza
Tobiszowskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Jeżeli nie ma pana posła, to jako drugi i ostatni
poseł pytanie zadaje pan poseł Jerzy Gosiewski, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dyrek-
tywa nr 2006/68/WE odchodzi od sztywnego zakazu
na rzecz sformułowania zaleceń natury merytorycz-
nej, jakim powinno odpowiadać finansowanie stwo-
rzenia odpowiedniej procedury podejmowania decyzji
oraz określenia przesłanek odnoszących się do sytu-
acji majątkowej spółki, w której może ona udzielić
287
pomocy finansowej. Rozwiązania te mają chronić
interes akcjonariuszy mniejszościowych i wierzycie-
li oraz zapobiegać przypadkom nadużyć. Jeżeli be-
neficjentami finansowania są podmioty powiązane
ze spółką, państwa członkowskie powinny zapewnić
przy pomocy stosownych instrumentów, by trans-
akcja nie była sprzeczna z interesem spółki. Usta-
wodawca europejski zwraca zatem szczególną uwa-
gę na zapobieganie konfliktom interesów w związku
z finansowaniem. Nie proponuje jednak żadnych
rozwiązań, a zatem państwa członkowskie dysponu-
ją swobodą wyboru środków do realizacji wspomnia-
nego celu.
W związku z tym chcę zapytać, jakie rozwiązania
w tym zakresie zamierza zaproponować rząd. Bardzo
dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości pan Łukasz Rędziniak.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Łukasz Rędziniak:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Po-
krótce odniosę się zarówno do pytania zdanego przez
szanownego pana posła, jak i do kilku kwestii pod-
niesionych jeszcze przez pana posła Asta.
Generalnie jeśli chodzi o ochronę akcjonariuszy
mniejszościowych, będzie ona miała miejsce cały
czas z uwagi na możliwość zaskarżania uchwał, jak
również na kontrolę działalności zarządu i organów
spółki przewidzianą w Kodeksie spółek handlowych
oraz ponoszoną przez nich odpowiedzialność cywil-
ną i karną.
Pan poseł Rydzoń poruszył kwestię podnoszenia
pułapu do 20%, jeśli chodzi o nabywanie akcji wła-
snych, i ewentualnej ochrony akcjonariuszy mniej-
szościowych. Chciałbym zaznaczyć, że dyrektywa
pozostawia w ogóle pełną swobodę odnośnie do tego
pułapu. Zdecydowaliśmy się to dość konserwatywnie
umieścić na poziomie 20% m.in. w celu zapewnienia
interesów akcjonariuszy mniejszościowych, bo wła-
śnie w ich interesie bardzo często przeprowadzane są
programy motywacyjne czy programy pracownicze
nabywania akcji, jak również w celu umożliwienia
spółce ochrony kursu akcji, lepszego jego wyważenia.
W związku z tym nie można mówić o tym, że interes
akcjonariuszy mniejszościowych został w jakiś spo-
sób naruszony. Jeżeli chodzi zaś o dodatkową ochro-
nę, która im przysługuje, to przecież cały czas mają
możliwość zaskarżania uchwał walnego zgromadze-
nia akcjonariuszy.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
288 Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Łukasz Rędziniak
Jeżeli chodzi o kwestie podnoszone przez pana
posła Asta, chciałbym zauważyć, że nowy art. 312 nie
przewiduje zupełnej dowolności co do tego, kiedy za-
rząd może odstąpić od badania przez biegłego rewi-
denta wartości wkładów niepieniężnych, bo są tu
tylko i wyłącznie wyliczone enumeratywnie pewne
sytuacje. Ponadto przez cały czas zarząd ponosi za to
pełną odpowiedzialność cywilną i karną. W związku
z tym nie ma tu miejsca jakakolwiek swoboda, jeśli
chodzi o odstępowanie od generalnej zasady obowiąz-
ku badania wkładów przez biegłych rewidentów.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie ministrze.
Zamykam dyskusje.
Na podstawie art. 87 ust. 2 w związku z art. 90
ust. 1 regulaminu Sejmu kieruję rządowy projekt usta-
wy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych, za-
warty w druku nr 224, do Komisji Nadzwyczajnej do
spraw zmian w kodyfikacjach w celu rozpatrzenia.
Jednocześnie marszałek Sejmu, na lpodstawie
art. 95b regulaminu Sejmu, zaleca Komisji Nadzwy-
czajnej przedstawienie sprawozdania do dnia 22 kwiet-
nia br.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 27.
porządku dziennego: Raport z działalności
Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Wła-
sności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r. (druk
nr 60) wraz ze stanowiskiem Komisji Rolnictwa
i Rozwoju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa
(druk nr 156).
Proszę o zabranie głosu sekretarza stanu w Mi-
nisterstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pana Kazimie-
rza Plockego w celu przedstawienia raportu.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Kazimierz Plocke:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Składam spra-
wozdanie z działalności Agencji Nieruchomości Rol-
nych w 2006 r. Agencja Nieruchomości Rolnych wy-
konuje zadania w zakresie gospodarowania mieniem
Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, określone
w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami rol-
nymi Skarbu Państwa, a także w innych przepisach.
Zadania te dotyczą w szczególności: po pierwsze, two-
rzenia warunków sprzyjających racjonalnemu wyko-
rzystaniu potencjału produkcyjnego zasobu własno-
ściowego Skarbu Państwa; po drugie, restruktury-
zacji oraz prywatyzacji mienia Skarbu Państwa
użytkowanego na cele rolnicze; po trzecie, obrotu
nieruchomościami rolnymi i innym majątkiem Skar-
bu Państwa użytkowanym na cele rolnicze; po czwar-
te, administrowanie zasobami majątkowymi Skarbu
Państwa przeznaczonymi na cele rolnicze i sprawo-
wanie nadzoru właścicielskiego.
Agencja realizuje również szereg zadań określo-
nych w ustawie o kształtowaniu ustroju rolnego. Naj-
ważniejsze cele wymienione w ustawie to: po pierw-
sze, poprawa struktury obszarowej gospodarstw
rolnych; po drugie, przeciwdziałanie nadmiernej kon-
centracji nieruchomości rolnych; po trzecie, zapew-
nienie prowadzenia działalności rolniczej w gospo-
darstwach rolnych przez osoby o odpowiednich kwa-
lifikacjach.
Ponadto Agencja Nieruchomości Rolnych wyko-
nuje lub współuczestniczy w wykonywaniu zadań
wynikających m.in. z przepisów o stosunku państwa
do kościołów i związków wyznaniowych, o ubezpie-
czeniu społecznym rolników, o rentach struktural-
nych, o ochronie środowiska, ochronie przyrody,
przepisów o lasach, przepisów Prawa wodnego, prze-
pisów o scalaniu i wymianie gruntów, przepisów
o realizacji prawa do rekompensat.
W roku 2006 do Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa przyjęto grunty o łącznej powierzchni 2600 ha,
z tego 1700 ha na podstawie ustawy o kształtowaniu
ustroju rolnego. Obecnie ustawa ta jest podstawo-
wym źródłem nabywania nieruchomości rolnych do
Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Od po-
czątku wykonywania ustawy, to jest od 16 lipca 2003 r.
do końca grudnia 2006 r., do agencji wpłynęło ponad
290 tys. umów przenoszących własność nieruchomo-
ści rolnych o łącznym obszarze 448 tys. ha, przy czym
zdecydowana większość dotyczyła nieruchomości
o powierzchni poniżej 1 ha.
W roku 2006 przeprowadzono blisko 58 tys. prze-
targów na sprzedaż oraz prawie 9 tys. przetargów na
dzierżawę. W przetargach tych zaoferowano do na-
bycia około 130 tys. ha, a do dzierżawy ponad 70 tys.
ha. Rozstrzygnięto przetargi na sprzedaż 53% ofero-
wanych gruntów oraz na dzierżawę 88% oferowanej
powierzchni. Łącznie od początku działalności do
końca 2006 r. agencja przeprowadziła około 600 tys.
przetargów na część gruntów więcej niż jeden raz.
Część przetargów organizowana była dla ograniczo-
nej ustawowo grupy uprawnionych osób. I tak w roku
2006 agencja zorganizowała około 2400 przetargów
ograniczonych na sprzedaż oraz 1200 przetargów na
dzierżawę 23 tys. ha. Przetargi ograniczone prak-
tycznie w całości są organizowane dla rolników za-
mierzających powiększyć swoje gospodarstwa rolne.
W roku 2006 agencja sprzedała nieruchomości
o powierzchni 107 tys. ha, to jest na poziomie wyko-
nania roku 2005, kiedy sprzedano około 108 tys. ha,
i na poziomie nieco wyższym od wykonania roku
2004 – 104 tys. ha. Zawarto ponad 12 tys. umów
sprzedaży.
Od lat średnie ceny uzyskiwane przez agencję za
grunty rolne mają wyraźne tendencje rosnące. W trans-
akcjach sprzedaży gruntów rolnych zawartych w roku
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke
2006 za 1 ha statystycznie uzyskano średnią cenę
w wysokości 7374 zł, tj. dwukrotnie więcej niż w la-
tach 2001–2003.
Do końca 2006 r. agencja trwale rozdysponowała
przeniesienie własności w innych formach niż sprze-
daż nieruchomości Zasobów Własności Rolnej Skar-
bu Państwa o powierzchni około 385 tys. ha, w tym
55 tys. ha w roku 2006. Główne kierunki tego rozdy-
sponowania to: przekazanie jednostkom samorządu
terytorialnego 45 tys. ha, w roku 2006 było to 2400 ha;
Lasom Państwowym łącznie 143 tys. ha, w roku 2006
– 3700 ha; kościelnym osobom prawnym łącznie 76 tys.
hektarów, w roku 2006 – 2,4 ha; regionalnym zarządom
gospodarki wodnej i marszałkom województw –prawie
45 tys. ha, a w roku 2006 – 36 tys. ha.
W roku 2006 agencja wydzierżawiła ponad 80 ha
na podstawie około 6600 zawartych umów. Przecięt-
ny czynsz w równowartości pszenicy oferowanej
przez dzierżawców za grunty rolne wynosił albo
kształtował się na poziomie 4 q pszenicy. Dla cieka-
wości podaję, że w roku 2007 jest to już 6,7 q, a więc
mamy tutaj tendencję rosnącą.
Osoby z uprawnieniami zabużańskimi uczestni-
czą na równi z innymi podmiotami w organizowa-
nych przez agencję przetargach na sprzedaż nieru-
chomości zasobów własności rolnej Skarbu Państwa.
Do końca 2006 r. zabużanie zakupili zasoby: 4, 5 tys.
ha o łącznej cenie około 64 mln zł, z czego tzw. upraw-
nieniami zapłacono ponad 60 mln zł, tj. ponad 95%
kwoty.
Chciałbym również poinformować Wysoką Izbę,
że agencja przyjęła do Zasobu Własności Rolnej Skar-
bu Państwa prawie 336 tys. mieszkań, z których
trwale rozdysponowała ponad 318 tys., tj. prawie
95%. W zasobie pozostało jeszcze około 18 tys. miesz-
kań, z których około 8 tys. nie będzie przeznaczonych
do sprzedaży. Są to zabytkowe pałace, budynki go-
spodarcze. W roku 2006 Agencja Nieruchomości Rol-
nych sprzedała około 1100 mieszkań.
Od początku swojej działalności do końca 2006 r.
agencja sprzedała z zasobu nieruchomości rolnych
cudzoziemcom 1313 ha, co stanowi 0,08% wszystkich
sprzedanych gruntów. Najwięcej gruntów nabyli in-
westorzy niemieccy, holenderscy, fińscy i duńscy.
Ponadto podmioty polskie z udziałem zagranicznym
zakupiły około 42 tys. ha.
Kolejna kwestia finansowa: wpływy z zagospoda-
rowania mienia Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa w roku 2006 wyniosły około 1452 mln zł.
Główną pozycję stanowiły wpływy ze sprzedaży mie-
nia, następnie odpłatnego korzystania, czyli dzierża-
wy i wieczystego użytkowania gruntów. Ze sprzeda-
ży pochodziło ponad 80% przychodów, 16% z dzier-
żaw i około 4% z użytkowania wieczystego.
Wydatki związane z gospodarowaniem mieniem
zasobu Skarbu Państwa kształtowały się na poziomie
1250 mln zł. W roku 2006 zrealizowano przekazy do
289
budżetu państwa w wysokości 677 mln zł, co stanowi
ponad 50% ogółu wydatków. Jako ciekawostkę po-
dam, że w roku 2007 było to już ponad 1300 mln zł.
Do Funduszu Rekompensacyjnego w roku 2006
przekazano 110 mln zł. Wydatki na koszty funkcjo-
nowania agencji wyniosły 117 mln zł, to jest około 9%
ogółu wydatków.
Windykacja należności agencji z tytułu rozdyspo-
nowania mienia zasobu Skarbu Państwa. Chciałbym
poinformować Wysoką Izbę, że w roku 2006 dzier-
żawcy i nabywcy mienia zasobu zobowiązani byli do
spłaty należności w kwocie 2200 mln zł, z czego prze-
szło połowę, czyli około 60%, stanowiły należności
bieżące, a pozostałą kwotę, czyli około 40%, należno-
ści zaległe.
Wskaźnik spłacalności należności bieżących w roku
2006 kształtował się na poziomie 93%. Wskaźnik
windykacji zaległości na poziomie 21%. Mimo że od-
notowano pewną poprawę tych wskaźników w sto-
sunku do roku 2005, z uwagi na utrzymujące się nie-
korzystne tendencje w dochodzeniu roszczeń w dro-
dze przymusowej windykacji wskaźniki te w przy-
szłości powinny zwiększać się tak, żeby odzyskać dla
Skarbu Państwa jak najwięcej. Obecnie dochodzi się
przez sądami w postępowaniu egzekucyjnym prowa-
dzonym przez komorników prawie 97% zaległości
agencji.
W roku 2006 agencja sprawowała nadzór właści-
cielski nad 59 spółkami hodowli roślin uprawnych
i zwierząt gospodarskich, które z uwagi na nadany
im status spółek strategicznych nie są przewidziane
aktualnie do prywatyzacji. Nominalna wartość
udziału w tych spółkach kształtowała się na poziomie
474 mln zł. Spółki hodowlane dysponowały gruntami
o łącznym areale 118 tys. ha, z tego grunty dzierża-
wione to 113,5 tys. ha i grunty własne – 4,5 tys. ha.
W roku 2006 łączny wynik finansowy netto w nad-
zorowanych przez Agencję Nieruchomości Rolnych
spółkach wyniósł 47,3 mln zł i był niższy niż w 2005 r.
o 17%. Na ten rezultat składa się dodatni wynik finan-
sowy uzyskany w 50 spółkach i ujemny w 9 spółkach.
Chciałbym również poinformować Wysoką Izbę,
że w roku 2006 przeciętne zatrudnienie, w przelicze-
niu na pełne etaty, w biurze prezesa, oddziałach te-
renowych i filiach oddziałów terenowych wynosiło
954 pracowników i było niższe o 4 etaty od ustalone-
go limitu. Natomiast przeciętne zatrudnienie w jed-
nostkach gospodarczych zasobu wynosiło 1368 eta-
tów, to jest o 267 etatów mniej niż w roku 2005.
To tyle, panie marszałku. Dziękuję państwu za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Proszę o zabranie głosu pana posła Leszka Ko-
rzeniowskiego w celu przedstawienia sprawozdania
komisji.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
290 Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Poseł Leszek Korzeniowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan minister
właściwie powiedział już wszystko, więc ze względu
na późną porę może tylko uzupełnię to o jedną kwe-
stię. Należałoby może jeszcze przedstawić problem
zatrudnienia na jednego pracownika, ponieważ jest
to sprawa, która w tej chwili bulwersuje niektóre
spółki Skarbu Państwa, które nie mogą np. zwięk-
szyć swojej powierzchni ze względu na to, że obowią-
zuje pewnego rodzaju zakaz mówiący o tym, że 500 ha
jest wielkością graniczną, jeżeli chodzi o spółki Skar-
bu Państwa. Jeżeli w takiej spółce Skarbu Państwa
pracuje kilkadziesiąt osób i na jedną osobę wypada
10 czy 20 ha, to wtedy jest to wielkość, która na pew-
no nie pozwala im na jakiś sensowny rozwój.
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyjęła spra-
wozdanie jednogłośnie. To dobrze. Proszę jednak
zauważyć, że przyjmujemy sprawozdanie z roku
2006. Dobrze byłoby, gdyby w roku 2008 przyjąć
sprawozdanie za rok 2007.
Właściwie to jest wszystko, co chciałem powie-
dzieć, ponieważ, tak jak powiedziałem wcześniej, pan
minister poruszył wszystkie kwestie, o których na-
leżało wspomnieć. Dziękuję uprzejmie, panie mar-
szałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Michał Szczerba, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Michał Szczerba:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! W imieniu Klubu Parlamentarnego Plat-
forma Obywatelska mam zaszczyt wystąpić w deba-
cie nad przedstawionym przez ministra rolnictwa
i rozwoju wsi raporcie z działalności Agencji Nieru-
chomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skar-
bu Państwa w 2006 r.
Niniejszy raport został rozpatrzony przez Komisję
Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisję Skarbu Pań-
stwa na wspólnym posiedzeniu. Sprawozdanie obu
komisji zostało przedstawione Wysokiej Izbie.
Pragnę podkreślić, że przedstawiony raport doty-
czy działalności agencji w roku 2006, kiedy obecne
kierownictwo resortu nie sprawowało nad nią nad-
zoru. Chcę również dodać, że obecny na dzisiejszym
posiedzeniu prezes Agencji Nieruchomości Rolnych
pan Wojciech Kuźmiński sprawuje tę funkcję dopiero
od dwóch miesięcy.
Raport obszernie prezentuje działalność Agencji
Nieruchomości Rolnych w odniesieniu do mienia Za-
sobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w roku 2006.
Zawiera również informacje dotyczące funkcjonowa-
nia agencji, w tym jej dochodów i wydatków, kontak-
tów zagranicznych, działalności szkoleniowej, prze-
prowadzonych w niej kontroli zewnętrznych i audytu
wewnętrznego. Należy zaznaczyć, że raport został
przygotowany dość dokładnie, a najważniejsze dane
często odnoszą się nie tylko do roku 2006, ale także
do okresu od początku działania agencji.
W raporcie znalazły się jednak pewne nieścisłości,
których usunięcie poprawiłoby jakość przedstawio-
nego dokumentu i wpłynęło pozytywnie na precyzję
podanych informacji. Istotna część z nich została
wyjaśniona na posiedzeniu obu komisji. Pragnę pod-
kreślić, że kierownictwo Agencji Nieruchomości Rol-
nych zawsze było gotowe udzielać szczegółowych
informacji na temat raportu, mimo to należy o tych
nieścisłościach powiedzieć, ponieważ ich wyjaśnienia
nie znajdują się w dokumencue.
Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! Przejęte zasoby
nieruchomości znajdują się głównie w północnej i za-
chodniej Polsce. Bardzo istotne jest zatem to, że
w raporcie podkreślono ograniczenia działalności
agencji, jeśli chodzi o poprawianie struktury agrar-
nej w centrum i na południu kraju. Autorzy raportu
jednocześnie wskazują na nowe możliwości, jakie
otwierają się przed agencją w dziedzinie poprawy
struktury agrarnej, zwłaszcza tam, gdzie nie ma wy-
starczających zasobów gruntów Skarbu Państwa.
W tym miejscu jednak powinny być wyraźnie wymie-
nione przypadki, w których zgodnie z ustawą agencja
może włączać się w obrót ziemią rolniczą. Powinno
się zatem precyzyjnie wskazać, w jakiej sytuacji
agencji przysługuje prawo pierwokupu lub wykupu.
Oddzielną uwagę chciałbym poświęcić przepisowi
zawartemu w art. 29 ust. 5 ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustana-
wiającemu prawo odkupu oraz określającemu zasady
jego stosowania przez Agencję Nieruchomości Rol-
nych. Wykonanie tego prawa nie jest uwarunkowane
żadnymi okolicznościami, a zastrzeżony okres jest
najdłuższym dopuszczalnym. Również cena odkupu
określona jest jako najniższa dopuszczalna przez Ko-
deks cywilny. Rzecznik praw obywatelskich 13 lutego
2008 r. zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego
z wnioskiem o stwierdzenie niezgodności tego prze-
pisu z konstytucją.
Pozytywnie należy ocenić działania obecnego pre-
zesa, który w lutym br. po kilku latach uznaniowego
stosowania tego przepisu przez dyrektorów oddzia-
łów terenowych szczegółowo określił wewnętrznym
zarządzeniem procedurę realizacji prawa odkupu.
Jednocześnie należy zastanowić się nad rozważeniem
możliwości zawieszenia stosowania przez agencję
tego prawa do czasu rozstrzygnięcia konstytucyjno-
ści przepisu przez trybunał.
Agencja zagospodarowuje mienie w sposób trwa-
ły lub nietrwały. Według raportu sprzedaż jest głów-
ną formą trwałego rozdysponowania nieruchomości
zasobu. Od początku działania do końca 2006 r. agen-
cja sprzedała 1694 tys. ha, czyli ok. 35% powierzchni
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Poseł Michał Szczerba
przejętej od zasobu. W strukturze sprzedawanych
gruntów nadal dominują nieruchomości mniejsze
obszarowo. Umowy zawarte na zakup gruntów o po-
wierzchni do 1 ha stanowiły bowiem w 2006 r. 36,3%
wszystkich umów sprzedaży.
Niezależnie od preferencyjnych warunków zaku-
pu gruntów przez zabużan agencja zobowiązana jest
przeznaczać na Fundusz Rekompensacyjny wpływy
ze sprzedaży nieruchomości zasobu o powierzchni co
najmniej 400 tys. ha. Przewiduje się również uczest-
nictwo agencji w realizacji ustawy reprywatyzacyj-
nej, na który to cel mają być przeznaczone środki ze
sprzedaży co najmniej 500 tys. ha. Pojawia się zatem
pytanie, czy struktura gruntów zasobów nie zagraża
realizacji obu rodzajów roszczeń.
W raporcie zabrakło informacji o kondycji i aktu-
alnej wartości wykazanych nieprodukcyjnych obiek-
tów. Agencja Nieruchomości Rolnych wykonywała
prawo własności w stosunku do 59 spółek hodowli
roślin uprawnych oraz hodowli zwierząt gospodar-
skich. W roku 2006 wynik finansowy nadzorowanych
przez agencję spółek był dodatni, jednak niższy od
uzyskanego w 2005 r. o 17%.
W dokumencie nie zamieszczono informacji o prze-
prowadzonej przez NIK kontroli wykonania planów
finansowych Agencji Nieruchomości Rolnych i jej za-
sobów w roku 2006. Zabrakło również w raporcie in-
formacji i wniosków z kontroli NIK odnoszącej się do
wykonania przez agencję zadań ministra skarbu pań-
stwa i innych organów administracji w zakresie repry-
watyzacji.
Reasumując, Agencja Nieruchomości Rolnych re-
alizuje liczne ważne zadania wynikające z polityki
rolnej państwa w dziedzinie gospodarki majątkiem
rolnym Skarbu Państwa. W pracy agencji pojawiają
się jednak problemy związane m.in. z brakiem roz-
strzygnięć w zakresie reprywatyzacji, brakiem pla-
nów zagospodarowania przestrzennego, niesumien-
nością dzierżawców i trudnościami z realizacją usta-
wy o kształtowaniu ustroju rolnego.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowny Panie Ministrze! W imieniu Klubu Parlamen-
tarnego Platforma Obywatelska pragnę poinformo-
wać, że zgodnie z wnioskiem zawartym w sprawoz-
daniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji
Skarbu Państwa, pomimo wskazanych przeze mnie
nieścisłości i pojawiających się dodatkowych pytań,
nasz klub będzie głosował za przyjęciem raportu
z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Za-
sobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Bardzo dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Zbigniew Babalski, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
291
Poseł Zbigniew Babalski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Panie Prezesie! Klub Prawo i Sprawiedliwość uważa,
że raport został wykonany w sposób rzetelny i w peł-
ni oddaje i pokazuje, jakie zadania nałożone na agen-
cję zostały wykonane w 2006 r.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Prawo i Sprawiedliwość mam zaszczyt przedstawić
stanowisko w sprawie raportu Agencji Nieruchomo-
ści Rolnych za 2006 r. (druk nr 60).
Pan minister, jak i poseł sprawozdawca, a w szcze-
gólności mój przedmówca w zasadzie omówili zada-
nia, które są nakładane na agencję, a z których agen-
cja się wywiązuje. Skupię się na rzeczach dla klubu
najważniejszych. Od 16 lat agencja działa na zasa-
dach samofinansowania. Koszty przejmowania do
Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa nierucho-
mości Skarbu Państwa, ich restrukturyzacji, przygo-
towania do rozdysponowania, zabezpieczenia obiek-
tów zabytkowych, utrzymania majątku nieproduk-
cyjnego, a także swego utrzymania agencja w całości
pokrywa z przychodów uzyskiwanych z działalności
statutowej. Co więcej, od 2004 r. agencja odprowadza
do budżetu państwa, w terminie do 30 czerwca roku
następnego, kwotę wynikającą z różnicy między
wpływami uzyskanymi z gospodarowania mieniem
zasobu w danym roku obrotowym a środkami wydat-
kowanymi na realizację jej ustawowych zadań.
Pominę zadania, które agencja realizuje, ponie-
waż to zostało omówione, natomiast chcę wrócić do
spraw historycznych dotyczących zmiany ustawy
z dnia 4 marca 2004 r. Zmiana ta uchyliła niektóre
przepisy ustawy o gospodarowaniu nieruchomościa-
mi rolnymi Skarbu Państwa. Agencja Nieruchomości
Rolnych z dniem 5 maja 2004 r. utraciła podstawę
prawną w zakresie działań na rzecz tworzenia miejsc
pracy w związku z restrukturyzacją państwowych
gospodarstw rolnych oraz udzielania pomocy byłym
pracownikom PPGR i członkom ich rodzin m.in. po-
przez programy stypendialne, tzw. białe soboty, dar-
mowe leczenie, rehabilitację dzieci, dożywianie, ko-
lonie, jednorazową pomoc udzielaną przez komisję
socjalną. Mógłbym wymieniać jeszcze wiele rzeczy
związanych z bezpośrednią pomocą dla tych środo-
wisk. Należy do tego, wydaje nam się, wrócić, jeżeli
nie w całości, to na tyle skutecznie, by środowiska
tzw. popegeerowskie nie czuły się zapomniane i od-
rzucone. One nadal oczekują, że ktoś sobie o nich
przypomni.
I tu, gwoli sprawiedliwości, chcę przypomnieć gło-
sowanie nad ustawą z dnia 4 marca 2004 r. Oto wy-
niki tego głosowania. Sojusz Lewicy Demokratycz-
nej: głosowało 188 osób, za zmianą – 187; Platforma
Obywatelska: głosowało 55, za zmianą – 50; PiS
oczywiście i PSL głosowały przeciw tym zmianom.
Dzięki determinacji rządu Prawa i Sprawiedliwo-
ści udało się przywrócić stypendia dla uczniów szkół
ponadgimnazjalnych, którzy byli już objęci progra-
mem i z dnia na dzień tej pomocy zostali pozbawieni.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
292 Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Poseł Zbigniew Babalski
Przypomnę, że tylko w woj. warmińsko-mazurskim
w programie stypendialnym od 1998 r. uczestniczyło
ponad 12 tys. młodzieży, a w skali kraju ok. 50 tys.
Niestety, za sprawą głosowania posłów SLD i PO to
się skończyło i na nic zdały się prośby i monity wielu
środowisk, w szczególności stowarzyszeń byłych pra-
cowników PPGR. Smutne to i przykre.
W 2006 r. za rządów Prawa i Sprawiedliwości mia-
ło miejsce wiele zmian w przepisach, bezpośrednio lub
pośrednio dotyczących działalności Agencji Nierucho-
mości Rolnych. O chcę wspomnieć o jednym, który
w sposób znaczący wpłynął na tworzenie miejsc pracy.
Chodzi o możliwość przekazywania gruntów do stref
ekonomicznych, oczywiście pod warunkiem że w pla-
nach zagospodarowania przestrzennego grunty były
przeznaczone pod inwestycje. To w sposób niezwykle
dodatni wpłynęło na miejsca pracy w regionie war-
mińsko-mazurskim.
Czy jest to instytucja bez skazy? Na pewno nie,
jak każda instytucja. Są skargi, szczególnie wskazu-
jące na opór agencji przed sprzedażą ziemi, na przy-
kład skargi na długotrwałe procedury. Trzeba jednak
pamiętać, że w przypadku określonej wielkości bądź
wartości gospodarstw dyrektor oddziału nie może
samodzielnie podejmować decyzji, lecz musi mieć peł-
nomocnictwa prezesa agencji. Następny czynnik ha-
mujący sprzedaż to brak aktualnych planów zagospo-
darowania przestrzennego i w końcu roszczenia re-
prywatyzacyjne. (Dzwonek) Uważamy, że staranność,
z jaką Agencja Nieruchomości Rolnych podchodzi do
sprzedaży, jest konieczna i dobrze wypełnia ona ten
obowiązek. W końcu chodzi o majątek Skarbu Pań-
stwa, o polską ziemię, o majątek narodowy.
Panie Marszałku! Prawo i Sprawiedliwość wnio-
sło do laski marszałkowskiej propozycję zmian usta-
wy odnośnie do Agencji Nieruchomości Rolnych.
Przyjdzie na to czas w procesie procedowania nad tą
naszą propozycją. Zasygnalizuję tylko dwa, trzy przy-
kłady, które w sposób radykalny…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę powoli kończyć, panie pośle.
Poseł Zbigniew Babalski:
Już kończę, panie marszałku.
....pomogą i agencji, i rolnikom, w sposób napraw-
dę radykalny ułatwią gospodarowanie nieruchomo-
ściami rolnymi. Chodzi tutaj o zniesienie prawa pier-
wokupu ziemi o powierzchni 1 ha. Do dzisiaj to po
prostu musimy wykonywać. To są setki, może nie
setki, ale dziesiątki tysięcy umów, które muszą przez
agencję przejść. Chodzi też o zmniejszenie powierzch-
ni gospodarstwa do ok. 100 ha, a także przetargi
ograniczone dla rolników, szczególnie dla młodych
rolników. Jaki jest głód ziemi, wszyscy o tym dokład-
nie wiemy. W przetargach ograniczonych dla rolni-
ków indywidualnych zamierzających powiększyć
swoje gospodarstwo rodzinne należy rozważyć wy-
móg co najmniej 3-letniego zamieszkania na terenie
gminy, gdzie położone jest gospodarstwo rolne.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość informuję,
że klub przyjmie raport z działalności Agencji Nieru-
chomości Rolnych za rok 2006.
Przepraszam, panie marszałku, tyle wytrzymali-
śmy tutaj. Przepraszam.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Głos zabierze pan poseł Tomasz Garbowski, Le-
wica i Demokraci.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Najpierw zwrócę się do posła Babalskiego. Panie po-
śle, przed chwilą pan mówił, że w 2006 r. tyle było
zmian związanych z Agencją Nieruchomości Rol-
nych, a wraca pan do sprawy związanej z pomocą dla
rodzin popegeerowskich. Trzeba było to zmienić.
Dwa lata rządziliście i nie zmieniliście tego zapisu.
To sprawa dyskusyjna, czy tym ma się zajmować Mi-
nisterstwo Pracy i Polityki Społecznej, czy Minister-
stwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Niewątpliwie, jak
pamiętam, w poprzedniej kadencji – może pan spytać
posła Gosiewskiego, który tam z tyłu siedzi – zmie-
niliśmy na przykład nadzór nad Agencją Nierucho-
mości Rolnych. Ale tego zapisu nie zmieniliście,
a rządziliście przez dwa lata. Oczywiście poseł Ka-
lemba i inni posłowie wielokrotnie zabierali głos
w tej kwestii, w zakresie pomocy dla byłych pracow-
ników państwowych gospodarstw rolnych. W po-
przedniej kadencji pan minister Plocke także był
członkiem ważnej podkomisji w odniesieniu do funk-
cjonowania Agencji Nieruchomości Rolnych i ten
temat także był poruszany. Myślę, że również powin-
niśmy się nad tym tematem zastanowić, nie tylko
populistycznie w toku rozpatrywania raportu z dzia-
łalności agencji...
(Poseł Zbigniew Babalski: Specjalnie.)
...za 2006 r. dyskutować. Jeżeli coś źle zrobiliśmy,
to trzeba było to zmienić, a nie dzisiaj, po dwóch la-
tach, wymądrzać się i dyskutować.
(Poseł Zbigniew Babalski: Tylko dlaczego zabra-
liście?)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie będę dysku-
tował o zadaniach Agencji Nieruchomości Rolnych,
bo pan minister Plocke szczegółowo określił te zada-
nia. Zastanowię się tylko nad kilkoma kwestiami.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Poseł Tomasz Garbowski
Po pierwsze, pan poseł Babalski słusznie zauwa-
żył, że w 2006 r. agencja musiała działać i działała
na podstawie wielu przepisów, które się zmieniały,
przepisów bezpośrednich i pośrednich. Jedne z waż-
niejszych przepisów zawiera ustawa o specjalnych
strefach ekonomicznych, która pozwoliła przeka-
zywać nieodpłatnie grunty rolne samorządom tery-
torialnym. Pytanie zasadnicze jest takie. Jeżeli
w 2006 r. przekazaliśmy jednostkom samorządu te-
rytorialnego 2350 ha, a na rzecz kościelnych osób
prawnych taką samą liczbę hektarów, to czy taka
proporcja jest zasadna? Nad tym niewątpliwie trze-
ba się zastanowić.
Dodatkowo pan minister w swoim sprawozdaniu
mówił o pięknych, wspaniałych dworkach czy zabyt-
kach, które są niewątpliwie w zasobie Agencji Nieru-
chomości Rolnych. W 2006 r. przekazaliśmy na ich
renowację, konserwację tylko i wyłącznie 50 mln. Czy
ta kwota jest wystarczająca? I co z przyszłością, bo
niewątpliwie dworki w zasobie Agencji Nieruchomo-
ści Rolnych są piękne, ale wiele z nich podupada?
Wysoka Izbo! To ważna kwestia i myślę, że pan
poseł Gosiewski na pewno o to będzie pytał. W po-
przedniej kadencji nie udało nam się zmienić ustawy
o kształtowaniu ustroju rolnego, a tam jest pewien
ciekawy zapis. Z przedstawionych materiałów wyni-
ka, że w 2006 r. do agencji wpłynęło około 100 tys.
umów przenoszących własność nieruchomości rol-
nych obejmujących około 155 tys. ha, w stosunku do
których przysługiwało jej w opinii notariuszy prawo
pierwokupu. I agencja złożyła tylko 100 deklaracji,
że chce nabyć zaledwie tysiąc hektarów. Niewątpliwie
przepisy w tym zakresie trzeba zmienić. Informuję
Wysoką Izbę, że klub Lewicy i Demokratów w najbliż-
szym czasie złoży projekt nowelizacji nie tylko tego
zapisu, który niewątpliwie hamuje prace Agencji Nie-
ruchomości Rolnych, bo urzędnicy muszą się zajmo-
wać wieloma tonami umów przedwstępnych, a z tego
tytułu też wynikają koszty.
Niewątpliwie jest inna ważna kwestia, o której
mówimy. Agencja ma około 2 mln ha w zasobach
Skarbu Państwa, a mówi się o mieniu zabużańskim,
rekompensata zaś związana z mieniem zabużańskim
to około 400 tys. Ponadto mamy deklarację pana pre-
miera Donalda Tuska odnośnie do ustawy reprywa-
tyzacyjnej, czyli dodatkowe 500 tys. Jeżeli to dodamy,
to jest 900 tys., czyli w Skarbie Państwa zostałby
1 mln ha. Czy to jest dużo, czy to jest mało? W per-
spektywie czasu niewątpliwie na to także należy
zwrócić uwagę, jaka w tym zakresie ma być polityka
ministerstwa rolnictwa. Chcielibyśmy, panie mini-
strze Plocke, usłyszeć, co dalej z agencją, co dalej
z polityką agrarną, jak ona ma wyglądać. 18 lat funk-
cjonuje czy Agencja Własności Rolnej Skarbu Pań-
stwa, czy Agencja Nieruchomości Rolnych. (Dzwonek)
Niewątpliwie na te pytania pan minister musi odpo-
wiedzieć.
Panie marszałku, już zmierzam do końca.
293
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pan się streszcza, bo już jest późna noc, panie
pośle.
Poseł Tomasz Garbowski:
Jedno zdanie, ostatnie. Dobrze?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę.
Poseł Tomasz Garbowski:
Ważna kwestia, panie ministrze, to kwestia zwią-
zana z dzierżawą rolną. O tym mówią dzierżawcy.
Chodzi o specustawę o dzierżawie gruntów rolnych.
Jakie jest stanowisko rządu w tej kwestii? Dziękuję,
panie marszałku. Przepraszam.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Głos zabierze pan poseł Stanisław Kalemba, Pol-
skie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Według tych
wszystkich danych, które były przedstawiane – mię-
dzy innymi publicznie się o tym mówi, dziennikarze
informują – cudzoziemcy zakupili tylko 1313 ha. A ja
tylko dodam dla wiedzy Wysokiej Izby, że podmioty
polskie z udziałem kapitału zagranicznego nabyły
około 42 tys. ha, następnie w dzierżawie u cudzoziem-
ców jest około 118 tys. ha i w dzierżawie u podmiotów
polskich z udziałem kapitału zagranicznego – około
546 tys. ha. Razem to około 220 tys. ha. I żeby było
jasne – nikt nie prowadzi dokładnej ewidencji, jaki to
ma zakres. Mogę tylko powiedzieć, że około 300 tys.
ha w bardzo prosty sposób może przejść w posiadanie
cudzoziemców czy firm z udziałem kapitału zagra-
nicznego.
I jeszcze jedna informacja. Zaległości w agencji to
jest ponad 900 mln zł, dużo bardzo przeterminowa-
nych. Z tego względu Polskie Stronnictwo Ludowe,
bez względu na to, czy było w koalicji, czy w opozycji,
zawsze rzetelnie podchodziło do funkcjonowania
agencji. Z tego względu nasz klub ocenia krytycznie
także rok 2006. Nic w tym zakresie nie zmienimy,
informację trzeba przyjąć, ale przedstawię główne
kierunki zmian w działaniach agencji wypracowane
w podkomisji nadzwyczajnej, którą miałem przyjem-
ność kierować.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
294 Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Poseł Stanisław Kalemba
Otóż trzeba naprawić krzywdy środowisk popege-
erowskich i pilnie utworzyć dla nich fundusz wspar-
cia z corocznych wpływów do agencji. Byli pracowni-
cy nie otrzymali ani jednej bezpłatnej akcji za 40–50
lat pracy. W bankach, w innych instytucjach, w przy-
padku pracowników poczty i telekomunikacji po roku
pracy przyznawano określoną ilość akcji, po 3 i po
5 latach kolejną itd. Z tego względu uważamy, że dys-
ponentem funduszu powinien być minister rolnictwa
i rozwoju wsi w porozumieniu z Agencją Nierucho-
mości Rolnych, Związkiem Byłych Pracowników
PGR, samorządem terytorialnym i organizacjami
pozarządowymi działającymi na wsi.
Ponadto środki powinny być przeznaczone na re-
monty i modernizację przekazanej infrastruktury,
budowę nowej infrastruktury, remonty i wyposaże-
nie szkół, świetlic, obiektów sportowych, aktywizację
zawodową bezrobotnych, stypendia dla uczniów i stu-
dentów, pomoc socjalną, dożywianie, utrzymanie
świetlic, komputery dla świetlic, naukę języków ob-
cych, szkolenia przysposabiające do zawodu, wykup
mieszkań dla najuboższych byłych pracowników, bo
nie mają oni nawet kilku tysięcy, żeby je wykupić,
wsparcie zatrudnienia osób przy robotach sezono-
wych i rozwiązywanie spraw mieszkaniowych byłych
pracowników, bo nie wszyscy mieli możliwość naby-
cia mieszkań.
Jeżeli chodzi o gospodarowanie gruntami, należy
wprowadzić w Polsce francuski system SAFER. Ob-
rót nieruchomościami rolnymi należy uspołecznić
przez włączenie przedstawicieli izb rolniczych, samo-
rządów gminnych, powiatowych, sołtysów, zerwać
z praktyką nadmiernej koncentracji użytków rolnych
wokół jednej osoby fizycznej czy prawnej, zgodnie
z ustawą o kształtowaniu ustroju rolnego. Należy
pilnie odblokować około 430 tys. ha pozostawionych
w zasobie Agencji Nieruchomości Rolnych w celu
zwrotu byłym właścicielom. Hamuje to inwestycje,
powoduje dekapitalizację i olbrzymie straty. Powin-
niśmy zablokować ok. 100 ha dla byłych właścicieli,
reszta powinna być uwolniona do obrotu.
Dodatkowo należy wprowadzić obowiązek infor-
mowania Agencji Nieruchomości Rolnych o każdej
zmianie struktury własnościowej w zakresie udziału
kapitału zagranicznego. Trzeba zabezpieczyć agencji
pierwszeństwo nabycia nieruchomości rolnych zby-
wanych w trybie postępowania egzekucyjnego, nie
mogą tego robić komornicy, syndycy itd. Powinno się
zaprzestać tolerowania części dzierżawców i właści-
cieli lekceważących regulowanie swoich obowiązków,
co prowadzi do strat Skarbu Państwa w kwocie setek
milionów złotych. Ktoś inny powinien się zająć zba-
daniem tych spraw. Przypomnę, że setki milionów
złotych zostały wpisane w straty. Wszelkie decyzje
powinny być publiczne. Należy również przeanalizo-
wać ponownie kompetencje prezesa agencji, dyrekto-
rów oddziałów regionalnych. (Dzwonek)
Już kończę, panie marszałku.
W Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rol-
nictwa prezes może wpisać w straty i umorzyć 15 tys. zł,
w Agencji Nieruchomości Rolnych – dziesiątki milio-
nów złotych. W obu agencjach powinny obowiązywać
podobne zasady.
Ostatnie zdanie. Przyjęcie zaproponowanych roz-
wiązań jest oczekiwane przez środowisko rolnicze
i popegeerowskie. Stanowić będzie częściową napra-
wę szkód wyrządzonych w okresie transformacji naj-
bardziej poszkodowanej grupie byłych pracowników
PGR-ów i umożliwi powiększanie i tworzenie nowych
gospodarstw rolnych. Zachęcam wszystkie kluby do
współpracy na rzecz dostosowania dwóch ustaw do
tych zasad, o których mówiłem. Osiągnęliśmy prze-
cież konsensus podczas prac w podkomisji nadzwy-
czajnej. Dziękuję, panie marszałku, i przepraszam za
przedłużenie. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Przystępujemy do zadawania pytań.
Do zadania pytań zapisało się sześciu posłów.
Czy są jeszcze zgłoszenia?
Nie słyszę.
Pan poseł?
(Poseł Jerzy Gosiewski: Jestem już zapisany.)
Pan poseł jest już zapisany, tak?
W takim razie zamykam listę.
Czas zadawania pytania – 1 minuta.
Głos zabierze pan poseł Zbigniew Konwiński,
Platforma Obywatelska.
Poseł Zbigniew Konwiński:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Sprawa dotyczy Agencji Nieruchomości Rolnych.
Bardzo krótkie pytanie. Samorządom brakuje czę-
sto terenów pod inwestycje, pod budownictwo. Czy
w ministerstwie w ogóle jest rozważany taki pomysł,
aby tereny, które ma w swoim zasobie Agencja Nie-
ruchomości Rolnych, przekazać samorządom, które
stosując odpowiednią politykę związaną z planem
zagospodarowania przestrzennego czy ewentualnie
uzbrajaniem terenów, mogłyby de facto podnieść
wartość tych nieruchomości i wpływać proinwesty-
cyjnie na terenie swojego powiatu? Krótkie pytanie.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Witold Namyślak, Plat-
forma Obywatelska.
Poseł Witold Namyślak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Z przedstawionej informacji wynika, że na koniec
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Poseł Witold Namyślak
2006 r. agencja miała do zagospodarowania około
380 tys. ha ziemi, z czego około 60 tys. ha zakwalifi-
kowano jako nienadające się do zagospodarowania
z różnych przyczyn. Jakie działania podejmuje agen-
cja, aby jednak jak najszybciej zagospodarować wyżej
wymienione grunty? Czy nie należałoby zacieśnić
współpracy z samorządami lokalnymi po to, by zna-
leźć docelowe przeznaczenie dla tych obszarów, mając
na uwadze ewentualny termin zakończenia działal-
ności i prac przez Agencję Nieruchomości Rolnych
w niedalekiej przyszłości?
Panie Ministrze! Kiedy z krajobrazu wsi znikną
straszące jeszcze dziś ruiny wielu zdewastowanych
obiektów gospodarczych po dawnych państwowych
gospodarstwach rolnych? Nie jest to naszą chlubą,
szczególnie w rejonach turystycznych i przy drogach
prowadzących do miejscowości turystycznych, na
przykład w woj. pomorskim, powiat lęborski. Panie
ministrze, proszę o interwencję w tej sprawie. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Sławomir Neumann,
Platforma Obywatelska.
Poseł Sławomir Neumann:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Trzy krótkie sprawy. Po pierwsze, dobrze byłoby do-
prowadzić do tego – była tu już o tym mowa – żeby
sprawozdanie za rok 2007 było przyjęte w 2008 r.
Chodzi o to, żeby te sprawozdania pojawiały się przy-
najmniej rok później, a nie z dwuletnim poślizgiem,
bo wówczas dyskusja staje się mało celowa. To po
pierwsze.
Po drugie, mam nadzieję i wierzę w to, że pan
prezes poprawi relacje z samorządami, które w ostat-
nich dwóch latach – mówię to na przykładzie woj
pomorskiego – były dość słabe, a chodzi tu szczegól-
nie o pozyskiwanie gruntów z Agencji Nieruchomości
Rolnych na zadania publiczne; chodzi mi szczególnie
o drogi, gdyż trudno było dogadać się z agencją co do
przekazania i pozyskania takich gruntów. Trwało to
miesiącami, a powiedziałbym nawet, że latami. Uwa-
żam, że jest to duży błąd i agencji, i nadzoru nad nią,
że nie potrafimy w sprawach publicznych poradzić
sobie w takich prostych kwestiach.
Po trzecie, koszt działania Agencji Nieruchomości
Rolnych – 117 mln zł, prawie 1000 pracowników,
może warto wrócić do pomysłu likwidacji Agencji
Nieruchomości Rolnych. Chcę tylko przypomnieć, że
w każdym starostwie i w każdym urzędzie miasta na
295
prawach powiatu istnieją referaty czy wydziały, któ-
re zajmują się także gospodarowaniem mieniem
Skarbu Państwa. Pytanie o celowość dublowania
tych funkcji – włączymy tu jeszcze Agencję Mienia
Wojskowego – jest więc zasadne. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pytanie zadaje pan poseł Jerzy Gosiewski, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowny Panie Ministrze! W ustawie z dnia 8 września
2006 r. o zmianie ustawy o realizacji prawa do rekom-
pensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza
obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz
niektórych innych ustaw zmieniono zapis ust. 2
w art. 6 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami
rolnymi Skarbu Państwa, zgodnie z którym oprócz
innych zadań agencja realizuje również zadania
określone odrębnymi przepisami, a w szczególności
przepisami o kształtowaniu ustroju rolnego oraz
przepisami o realizacji prawa do rekompensaty z ty-
tułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi
granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W ustawie zmieniającej z 8 września 2006 r. nada-
no nowe brzmienie art. 16 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 4
w ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do
rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości
poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
(Poseł Jan Kulas: Wolniej, panie pośle.)
Zgodnie z tą zmianą Agencja Nieruchomości Rol-
nych zobowiązana została do przekazywania w for-
mie zaliczek kwartalnych wpływów ze sprzedaży
nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa z przeznaczeniem na realizację prawa do
rekompensaty. Agencja tą zmianą została zobowią-
zana do przekazania na ten cel powierzchni nie
mniejszej niż 400 tys. ha.
Panie ministrze, w jakim stopniu zrealizowano
zobowiązania agencji w tym zakresie? I drugie pyta-
nie: Kiedy planowane jest zakończenie tego procesu?
Bardzo dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pytanie zadaje pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo
i Sprawiedliwość.
Jeżeli nie ma pana posła, to…
(Poseł Andrzej Szlachta: Jestem.)
Proszę bardzo.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
296 Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Poseł Andrzej Szlachta:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W raporcie z działalności Agencji Nieruchomości
Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Pań-
stwa w 2006 r. przedstawiono dynamikę sprzedaży
nieruchomości w ostatnich latach. W 2006 r. sprze-
dano nieruchomości o powierzchni 107 tys. ha,
a więc o 1000 ha mniej niż w 2005 r., ale uzyskano
za 1 ha statystycznie średnią cenę wyższą, aniżeli
w 2005 r. Od kilku lat utrzymuje się tendencja ro-
snąca cen sprzedaży, mimo że wyczerpują się zasoby
atrakcyjnych gruntów, bo te zostały już sprzedane
wcześniej. Mam pytanie: czy udział obcokrajowców
w nabywaniu nieruchomości od agencji na prze-
strzeni ostatnich lat ma również tendencję wzrosto-
wą? W których częściach kraju koncentruje się za-
interesowanie obcokrajowców nabywaniem w Polsce
nieruchomości zasobów agencji? Jak duże areały
nabywają obcokrajowcy? Czy agencja ma wiedzę, na
jakie cele obcokrajowcy nabywają grunty – czy są to
cele rolnicze, turystyczne, rekreacyjne czy inne?
Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pytanie zadaje pan poseł Jan Kulas, Platforma
Obywatelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Panie ministrze, w moim przekonaniu oczywi-
ście należałoby podzielić tezę o potrzebie bliskiej
i harmonijnej współpracy z samorządami terytorial-
nymi. Pytania mam tylko dwa: jakie działanie będzie
podejmował pan minister, resort rolnictwa i rozwoju
wsi, żeby ułatwić i przyspieszyć sprzedaż ziemi rol-
nikom, szczególnie na upełnorolnienie gospodarstw?
Różnie z tym bywało. Sam pamiętam, jak chyba
3 lata temu rolnicy z gminy Skórcz w miejscowości
Wolental mieli olbrzymie trudności z nabyciem ziemi.
Proces trwał nawet 2 lata, tak były duże biurokra-
tyczne przeszkody. Drugie, ostatnie pytanie. Z każdej
informacji coś powinno wynikać. Panie ministrze,
był okres, kiedy kierownictwo agencji było upolitycz-
niane, czy możemy być w tej chwili przekonani,
a nawet pewni, że obecne kierownictwo jest profesjo-
nalne i odpowiedzialne w działaniu? Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie pośle.
Głos zabierze sekretarz stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi pan minister Kazimierz
Plocke.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Kazimierz Plocke:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na wstępie
chciałbym w imieniu rządu bardzo gorąco podzięko-
wać wszystkim przedstawicielom klubów za wygło-
szone oświadczenia, za poparcie raportu z działalno-
ści Agencji Nieruchomości Rolnych za rok 2006.
W oświadczeniach klubowych zostało podniesionych
wiele wątków, chciałbym się odnieść konkretnie do
poszczególnych wystąpień klubowych.
Otóż pan poseł Szczerba w imieniu klubu Platfor-
my Obywatelskiej zwrócił uwagę na kilka nieścisło-
ści. Chcę ogólnie powiedzieć, że te uwagi, które pan
poseł zgłosił, zostaną wykorzystane przy opracowa-
niu raportu z działalności agencji za rok 2007. Są one
istotne i ważne, dlatego że dotyczą istotnych kwestii
odkupu.
Tutaj krótki komentarz. Chciałbym oświadczyć
w imieniu resortu, że to są narzędzia prawne w dys-
pozycji agencji i ministra, w związku z tym korzysta-
my z tych możliwości prawnych. Nie komentujemy,
czy to są rozwiązania dobre, czy nie, one po prostu
są i z tych rozwiązań, z tych instrumentów prawnych
będziemy korzystać tak długo, jak to będzie możliwe,
rozumiejąc całą złożoność sytuacji, jak również rozu-
miejąc to, że rzecznik praw obywatelskich złożył
wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdze-
nie zgodności z konstytucją stosownych artykułów
ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego i ustawy
o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skar-
bu Państwa.
Prezes Agencji Nieruchomości Rolnych pan dr
Kuźmiński wydał stosowne zarządzenie w tej spra-
wie, które porządkuje kwestię dotyczącą odkupu,
aczkolwiek wiemy, że toczy się również debata w ko-
misji „Przyjazne Państwo” gdzie resort i agencja są
reprezentowane i oczywiście argumentujemy nasze
stanowisko w tej kwestii.
Jeśli chodzi o sprawę dotyczącą zabużan, bo to
również podniósł pan poseł i pan poseł Gosiewski,
odpowiadam od razu, że sprawa jest realizowana. Na
ten cel wydzielono ok. 400 tys. ha. Informuję również,
dla przypomnienia, że w roku 2006 wpłaty na konto
ministra skarbu, który jest dysponentem tych środ-
ków finansowych, na Fundusz Rekompensacyjny
wpłynęło 110 mln zł. Do dzisiaj mogę powiedzieć, że
jest to kwota ok. 800 mln zł, które już zostały prze-
kazane. Warto wiedzieć, że co roku sprzedajemy ok.
100 tys. ha, a 70% środków ze sprzedaży przekazuje
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke
się na Fundusz Rekompensacyjny. Jest to więc bar-
dzo ważna informacja i myślę, że fundusz ten zosta-
nie zaspokojony, a nasi obywatele, którzy pozostawi-
li swoje mienie poza granicami Rzeczypospolitej,
będą mogli z tego funduszu korzystać, nabywać nie-
ruchomości i uzyskiwać stosowne rekompensaty.
Jeśli chodzi o kwestię reprywatyzacji, to wiecie
państwo, że sprawa nie jest rozstrzygnięta przez par-
lament, bo nie mamy ustawy, a w związku z tym
Fundusz Reprywatyzacyjny nie działa. Wiemy jed-
nak, że w ustawie są zapisy, które mówią, że agencja
jest również odpowiedzialna za tę dziedzinę; jest to
bardzo ważne i oczekiwane przez byłych właścicieli.
Dzisiaj jeszcze tej ustawy nie ma.
Chciałbym również powiedzieć, że Najwyższa
Izba Kontroli pozytywnie odniosła się do raportu.
W związku z tym wydaje mi się, że to też dosyć waż-
ne, żeby wiedzieć, iż organ kontrolujący agencję wy-
dał w tej kwestii stosowną pozytywną opinie.
Przyznajemy, że problem w przekazywaniu grun-
tów na rzecz samorządów to kwestia planów zago-
spodarowania przestrzennego, których nie ma. Stąd
też pojawiają się później różnego rodzaju nieprawi-
dłowości i kłopoty nie tylko dla samorządów, ale i dla
wszystkich stron, które biorą udział w postępowaniu.
A zatem rzeczywiście jest to, można rzec, zadanie do
wypełnienia. Chodzi o to, żeby przekazać grunty,
które są ważne, istotne dla samorządów. Chcę pod-
kreślić w imieniu resortu, że sprawa współpracy
z samorządami jest priorytetem. I rzeczywiście mogę
zapewnić wszystkich posłów samorządowców, że bę-
dziemy starali się działać, jak powiedział pan poseł
Kulas, w sposób profesjonalny i skuteczny, ponieważ
taka jest logika naszego działania.
Jeśli chodzi o wystąpienie pana posła Babalskie-
go, dziękuję za pozytywną ocenę i za zwrócenie uwa-
gi na kilka istotnych szczegółów, które są ważne
w pracy Agencji Nieruchomości Rolnych. Wrócił pan
także do kwestii, które już są historią, która w ja-
kimś sensie pozytywnie odcisnęła swoje piętno na
mieszkańcach środowisk popegeerowskich.
Jeśli chodzi o kwestie dotyczące przekazywania
gruntów zasobu agencji na potrzeby tworzenia stref
ekonomicznych, jest ustawa, która to reguluje. Mini-
ster rolnictwa ma taki instrument i może te grunty
przekazywać, także na wniosek ministra gospodarki,
bo przecież chodzi o to, żeby grunty, które są nieefek-
tywne pod względem rolniczym, przeznaczyć na cele
produkcyjne. Tak się dzieje. Wiemy, że wiele stref
ekonomicznych w Polsce korzysta z tej możliwości
i na Pomorzu, i w innych regionach Polski, na War-
mii i Mazurach także. Jest to więc dobre, właściwe
działanie, przy czym warto wiedzieć, że grunty prze-
kazywane strefom ekonomicznym nie podlegają pro-
cesowi odkupu.
Jeśli chodzi o propozycje, które są zawarte w pro-
jekcie Prawa i Sprawiedliwości, które odnoszą się do
297
Agencji Nieruchomości Rolnych, to oczywiście, rozu-
miem, że będzie debata i będziemy na te tematy dys-
kutować, to są przepisy zaproponowane przez pań-
stwa klub. Zapewne będziemy jak zawsze spierać się
merytorycznie co do wielu punktów, które zostały
zaproponowane.
Jeśli chodzi o wystąpienie pana posła Tomasza
Garbowskiego, który wypowiadał się w imieniu Le-
wicy i Demokratów, to informuję, że kwestia zabyt-
ków jest rzeczywiście bardzo ważna. Ponadto wiem,
i państwo wiecie, że zabytków, które jeszcze pozosta-
ły do rozdysponowania, jest w całym kraju aż 90,
słownie dziewięćdziesiąt, 870 jest w zasobach Skarbu
Państwa, czyli – że tak powiem – w dzierżawie.
W skali kraju było tych zabytków 1300.
(Głos z sali: 2300.)
2300, przepraszam, pomyliłem się.
Jeśli chodzi o ich renowację, odnowienie, to rze-
czywiście jest to proces, który wciąż się toczy. Są
obiekty, które są już odrestaurowane, ale są też takie,
które czekają na swoją kolej. Przy wielu drogach kra-
jowych, powiatowych czy też wojewódzkich – dzięku-
ję panu posłowi Namyślakowi, który zwrócił na to
uwagę – są też obiekty, które, krótko mówiąc, stra-
szą, ale chciałbym powiedzieć, że te obiekty też mają
swoich właścicieli, to nie jest tak, że są bezpańskie.
Są przypisane albo dzierżawcom, albo spółkom Skar-
bu Państwa i oczywiście podlegają ochronie konser-
watorskiej. Za to pytanie dziękuję i spróbuję zwrócić
się poprzez Agencję Nieruchomości Rolnych do dzier-
żawców czy też do naszych spółek skarbowych, ażeby
zadbać o to, żeby właściciele tych obiektów przepro-
wadzili ich gruntowną renowację. Myślę, że nad tym
też powinniśmy pracować, żeby osiągnąć sukces.
Jeśli chodzi o zabużan i rekompensaty, to już pań-
stwu odpowiadałem.
Natomiast co do dalszego funkcjonowania Agencji
Nieruchomości Rolnych są różne koncepcje i pomysły.
Informuję, że tymczasem w ministerstwie rolnictwa
nie ma zespołu, nie prowadzi się żadnych prac doty-
czących likwidacji Agencji Nieruchomości Rolnych
czy przekazania jej kompetencji samorządom, bo
takie koncepcje też są. Przypomnę państwu tylko,
że 50% gruntów przyjętych do zasobu zostało roz-
dysponowanych w sposób trwały. Mamy do rozdy-
sponowania jeszcze ok. 50% gruntów, to jest pewnie
ok. 2 mln ha. W związku z tym powstają pytania,
jak to najlepiej zrobić w jak najkrótszym czasie i czy
warto podejmować inne decyzje w tej sprawie, które
przecież muszą wynikać z określonej logiki i z prze-
pisów prawa. Minister rolnictwa, który jest odpo-
wiedzialny za kształtowanie polityki rolnej państwa
i za realizację ustawy o kształtowaniu ustroju rolne-
go, musi mieć stosowne mechanizmy i instrumenty
prawne, aby realizować tę politykę zgodnie z przepi-
sami konstytucji.
Jeśli chodzi o ustawę o dzierżawie, w ogóle o kwe-
stię dzierżawców, to chciałbym państwu wyjaśnić, że
mamy w Polsce 2300 gospodarstw rolnych powyżej
100 ha. Są to gospodarstwa – które są najczęściej
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
298 Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke
gospodarstwami o statusie dzierżawy – towarowe
i konkurencyjne, które zupełnie przyzwoicie radzą
sobie na rynku. Jesteśmy za tym, żeby uregulować
status dzierżawców i chcielibyśmy, aby stosowne
przepisy dotyczące tej kwestii znalazły się w ustawie
o dzierżawie, zresztą Federacja Dzierżawców Nieru-
chomości Rolnych jest partnerem współpracującym
z Agencją Nieruchomości Rolnych.
Pan poseł Stanisław Kalemba z Polskiego Stron-
nictwa Ludowego zwrócił uwagę na kwestię związaną
z wykupem nieruchomości rolnych przez cudzoziem-
ców. Chciałbym powiedzieć, że statystyki są nieubła-
gane i rzeczywiście 1313 ha to jest ilość gruntów bę-
dących w dyspozycji cudzoziemców w rozumieniu
ustawy o cudzoziemcach. Jeśli chodzi o to, co mówił
pan poseł, że są jeszcze jakieś inne spółki z udziałem
kapitału polskiego, to jest prawda, ja jednak odnosiłem
się tylko i wyłącznie do cudzoziemców w rozumieniu
ustawy o cudzoziemcach. Jest im przyporządkowana
właśnie ta liczba hektarów.
Jeśli chodzi zaś o samych cudzoziemców, to ewi-
dencję w tej kwestii prowadzi minister spraw we-
wnętrznych i administracji. Minister rolnictwa jest
odpowiedzialny za wyrażenie swojej opinii, jeżeli
sprawa dotyczy gruntów rolnych, a minister obrony
narodowej – jeżeli chodzi o grunty znajdujące się
w rejonie obiektów militarnych.
Pan poseł słusznie zauważył, że zaległości sięgają
900 mln, to prawda. Chcę poinformować Wysoką
Izbę, że 70% tej kwoty to są zaległości nie do odzy-
skania, dlatego że albo już nie ma podmiotu, albo
z różnych powodów nie ma osoby fizycznej. Rzeczy-
wiście mamy z tym spory kłopot, ale mówimy o fak-
tach. Chodzi o ogromne środki finansowe, jednak
Agencja Nieruchomości Rolnych obecnie nie ma in-
strumentów prawnych, by te środki odzyskać.
Jeśli chodzi o sprawy dotyczące funduszu wspar-
cia środowisk popegeerowskich, prawdą jest to, co
pan poseł powiedział w kwestii naszej pracy w pod-
komisji w poprzedniej kadencji Sejmu. Ten problem
pozostaje do rozwiązania do dzisiaj. Wydaje nam się,
że jeśli chodzi ustalenia, które zapadły w poprzedniej
kadencji, sformułowane w ramach dezyderatu do pre-
miera rządu polskiego, to część spraw będziemy
chcieli podjąć w tej kadencji od nowa. Pomysły zosta-
ły jasno opisane i wydaje się, że sprawa powinna być
rozwiązana. Nie może zostać tak, że część środowisk
w ramach trudnej transformacji przegrała najwięcej.
Z drugiej strony warto wiedzieć, że na całą pomoc
socjalną, o której mówili panowie posłowie Babalski
i Kalemba, z budżetu państwa przeznaczono ponad
512 mln zł, a więc na różne formy wsparcia, fundusze
stypendialne, dożywianie, kolonie itd. To jest ta kwo-
ta, ale jak się domyślamy, pewnie niewystarczająca.
Co do odblokowania gruntów zarezerwowanych
dla byłych właścicieli, odpowiedź jest jasna. Jeśli bę-
dzie ustawa o reprywatyzacji, to oczywiście ten pro-
ces będzie kontynuowany. Nad zwrotem ziemi czy
nieruchomości byłym właścicielom, jeśli takiej woli
parlamentu nie będzie, trzeba się rzeczywiście bar-
dzo poważnie zastanowić.
W sprawach dotyczących dzierżawców już się wy-
powiadałem. Jeśli chodzi o ustanowienie jednako-
wych przepisów w kwestii umorzeń, to jest pełna
zgoda. Jeżeli jest przepis, który obowiązuje prezesa
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa,
to uważamy, że powinien on obowiązywać wszystkich
jednakowo. Bardzo dziękujemy za tę uwagę.
Jeśli chodzi o pytania posłów, to chciałbym panu
posłowi Konwińskiemu odpowiedzieć, że współpraca
z samorządami będzie priorytetem tego rządu. Ist-
nieje możliwość nieodpłatnego przekazywania nieru-
chomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa
na rzecz samorządów terytorialnych. Jest to wszyst-
ko opisane. Jeśli są to grunty, które będą służyć za-
spokajaniu potrzeb społecznych, a więc będą one
pełniły funkcje publiczne, będą stosowne przepisy
w planie zagospodarowania przestrzennego. Nie ma
żadnej możliwości. Zresztą ten proces jest już konty-
nuowany od wielu lat, tak że to nie jest żadna nowość.
Natomiast wszystko, że tak powiem, jest tutaj w rę-
kach samorządów i Agencji Nieruchomości Rolnych.
Jesteśmy przygotowani do tej współpracy i chcemy
rzeczywiście korzystać z niej w jak najszerszy sposób,
jest to bowiem właściwe podejście. Chodzi przecież
o to, żeby jak najlepiej rozwiązywać problemy zwy-
kłych ludzi.
Jeśli chodzi o dalsze pytania dotyczące zagospo-
darowania tych gruntów, które nie są wykorzysty-
wane rolniczo, to właśnie istnieje ta rezerwa, która
rzeczywiście może być przekazana samorządom na
cele publiczne.
Pan poseł Neumann zwrócił uwagę, żeby raport
z 2007 r. przyjąć w roku 2007…
(Głos z sali: 2008 r.)
W 2008 r., przepraszam. Agencja przygotuje
w tym roku taki raport i tylko od marszałka będzie
zależało, kiedy zostanie przeprowadzona debata na
jego temat.
(Poseł Jan Kulas: Dziękuję.)
Bardzo proszę.
Jeżeli chodzi o przyszłość Agencji Nieruchomości
Rolnych, odniosłem się do tych kwestii, odpowiadając
panu posłowi Garbowskiemu. Rozumiem, że pan po-
seł Gosiewski również otrzymał odpowiedź w sprawie
zabużan.
Pan poseł Szlachta pytał o bardzo ważną kwestię
dotyczącą sprzedaży nieruchomości. Od kilku lat
utrzymuje się ona na jednakowym poziomie, nato-
miast wzrastają ceny tychże nieruchomości, a więc
przychody agencji są w tym momencie wyższe.
Jeśli chodzi o udział obcokrajowców, to przekazy-
wałem już państwu oficjalnie te statystyki. Oczywi-
ście obcokrajowcy kupują tereny, są to działki o ma-
łej powierzchni pod budownictwo rekreacyjne na
Warmii, Mazurach, Pomorzu i Pomorzu Zachodnim.
To są te tereny, gdzie cudzoziemcy wykupują nieru-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.
Oświadczenia poselskie
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke
chomości. Sprzedaż ta jest pod kontrolą. Są też in-
strumenty, o których mówiliśmy wcześniej, czyli
prawo odkupu czy prawo pierwokupu, jest też ewi-
dencja prowadzona przez ministra spraw wewnętrz-
nych i administracji.
Pan poseł Kulas postawił bardzo ważne pytania
dotyczące tego, czy będzie współpraca z samorząda-
mi. Odpowiadam, że tak. Agencja będzie pracować
tak, żeby mieć w swoim zespole ludzi kompetentnych,
dobrze przygotowanych do realizacji zadań, które
stoją przed nią w roku 2008 i w latach następnych.
To tyle, panie marszałku. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisja
Skarbu Państwa wnoszą, aby Sejm przyjął raport
z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Za-
sobie Własności Rolnej Skarbu Państwa w 2006 r.,
zawarty w druku nr 60, do wiadomości.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
wniosek komisji przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Na tym wyczerpaliśmy porządek dzienny 10. po-
siedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Informuję, że w celu wygłoszenia oświadczeń po-
selskich zgłosili się posłowie: Jan Libicki, Czesław
Hoc, Jan Bury syn Antoniego, Eugeniusz Czykwin
i Marek Matuszewski.
Czy są jeszcze posłowie, którzy chcą się zgłosić do
wygłoszenia oświadczenia?
Jeżeli nie, zamykam listę.
Proszę o wygłoszenie oświadczenia pana posła
Jana Filipa Libickiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jan Filip Libicki:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W roku 2005 rad-
ni miasta Poznania jednogłośnie przyjęli uchwałę
powołującą zespół do spraw ustalenia wartości strat
powstałych na terenie Poznania w związku z II woj-
ną światową i okupacją niemiecką w latach 1939–
–1945. W krótkim czasie powyższy zespół się ukon-
stytuował, a 9 maja 2005 r. odbyło się jego uroczyste
inauguracyjne posiedzenie pod przewodnictwem dy-
rektora Instytutu Zachodniego w Poznaniu pana
prof. Saksona. Po ponad 2 latach intensywnych prac
i badań Poznań doczekał się wreszcie obiektywnej
i wiarygodnej publikacji prezentującej straty wojen-
ne, jakie poczynione zostały w latach 1939–1945
przez niemieckiego okupanta.
299
22 lutego 2008 r. odbyła się uroczysta prezentacja
raportu o stratach wojennych Poznania. 10 mld zł
w przeliczeniu na współczesną walutę – na tyle wy-
ceniono starty poniesione przez stolicę Wielkopolski.
Raport przedstawia wyliczenia zniszczeń każdego
budynku będącego dobrem kultury bez względu na
formę własności, obiekty zabytkowe, przemysłowe,
komunalne oraz sakralne. Ok. 90 tys. poznańskich
rodzin utraciło swój dobytek, a straty te wyniosły
ponad 297 mln zł. Wyliczenia tego dokonano na pod-
stawie ankiet składanych przez poszkodowanych po
zakończeniu działań wojennych. Na ponad 53 mln
oszacowano straty w budynkach zabytkowych, kolej-
ne 95 mln zł to szkody w przemyśle, a 117 mln
– w infrastrukturze. Za obszar, na terenie którego
obliczono straty, uznano granice administracyjne
miasta Poznania z roku 1945.
Poznań jako drugie miasto w Polsce przygotował
raport o stratach wojennych. Pierwsza była Warsza-
wa, gdzie tego bezprecedensowego zadania podjął się
pan prezydent Lech Kaczyński. To właśnie działania
prezydenta Kaczyńskiego były impulsem i inspiracją
do stworzenia podobnego dokumentu dotyczącego
Poznania. Każdy taki raport ma ogromną wartość
symboliczną i historyczną, wypełnia braki w doku-
mentacji dotyczącej strat wojennych, jest także formą
hołdu złożonego poległym podczas wojny mieszkań-
com oraz miastu, które w dużej części bezpowrotnie
zginęło.
Cieszę się, że to właśnie władze mojego miasta
z inicjatywy radnych prawicy, przy udziale ówczesne-
go przewodniczącego rady miasta pana senatora
Przemysława Alexandrowicza zdecydowały się na
stworzenie takiego opracowania. Jest ono dla nas nie
tylko cennym argumentem w dyskusji, w której czę-
sto katów czasów wojennych chce się ukazać jako
ofiary, ale i ważnym źródłem wiedzy o dziejach Po-
znania. Żywię głęboką nadzieję, że śladem Warszawy
i Poznania pójdą inne polskie miasta, bo naprawdę
warto to zrobić. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie pośle.
Oświadczenie wygłosi pan poseł Czesław Hoc,
Prawo i Sprawiedliwość.
Nie ma pana posła.
Proszę zatem, aby oświadczenie wygłosił pan po-
seł Jan Bury syn Antoniego.
Poseł Jan Bury s. Antoniego:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wobec toczącej
się w Polsce debaty na temat mediów publicznych
pragnę przedstawić dokument Rady Duszpasterskiej
oraz Rady Społecznej Archidiecezji Przemyskiej o ko-
rzystaniu z mediów.
Środki masowego przekazu stały się pierwszym
areopagiem współczesnego świata, głównym narzę-
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
300 Oświadczenia poselskie
Poseł Jan Bury s. Antoniego
dziem informacji i formacji. Dlatego mogą rozwijać
kulturę życia lub cywilizację śmierci. Wszystko zale-
ży od tego, w jaki sposób posługują się mediami
nadawcy i ich dysponenci oraz odbiorcy. Jednym i dru-
gim potrzebne jest odpowiednie przygotowanie.
Dzięki mediom świat stał się bliższy przeciętnemu
człowiekowi. Rozwijają one społecznie, zapewniają
różnorodne rozrywki, informują i wychowują, mają
nieoceniony wpływ na życie konkretnych osób i ca-
łych społeczeństw. Oprócz oczywistych korzyści, ja-
kie niosą media, mogą być one jednak źródłem wielu
zagrożeń. Do najczęstszych należą: ze strony nadaw-
ców – nieetyczne, niemoralne i coraz częściej depra-
wujące posługiwanie się mediami do osiągania okre-
ślonych celów finansowych, socjologicznych i poli-
tycznych, a ze strony odbiorców – nieznajomość języ-
ka medialnego, brak krytycyzmu oraz konsumpcyjne
traktowanie oferty medialnej.
Przyczynia się do tego komercjalizacja mediów.
Dzienniki, rozgłośnie, stacje telewizyjne oraz witryny
internetowe stały się towarem. Popyt zależny jest od
liczby odbiorców. Toteż, aby ich przyciągnąć, nadawcy
i właściciele mediów posługują się manipulacją i od-
woływaniem się do najniższych instynktów. Powstają
programy coraz bardziej demoralizujące i odczłowie-
czające, aż do promujących wprost panseksualizm
i eskalujących przemoc.
Media nie zawsze obiektywnie ukazują istniejącą
rzeczywistość, często kreując ją według własnych
potrzeb. Stąd niezwykle ważna jest znajomość języka
mediów, a dzięki niej umiejętność docierania do fak-
tów oraz intencji nadawców.
Poważne niebezpieczeństwa stwarza bierne, tzn.
konsumpcyjne i bezmyślne, korzystanie z mediów.
Objawia się to naiwnością i łatwowiernością wobec
medialnej wersji rzeczywistości, egoistycznym szu-
kaniem doznań i spędzaniem nadmiernej ilości czasu
przed ekranem telewizora czy przed monitorem kom-
putera. To zaś prowadzi z kolei, między innymi, do
wirtualnego zniewolenia. Statystyczny dorosły Polak
spędza dziennie przed samym tylko telewizorem
4,5 godziny, dzieci – podobnie.
Przedstawione powyżej najważniejsze fakty doty-
czące manipulacji nadawców, nieznajomości języka
mediów oraz nieumiejętnego z nich korzystania
wskazują na pilną potrzebę formacji odbiorców. Po-
winna ona zmierzać do odpowiedniego, tj. krytyczne-
go rozeznania oferty medialnej, co ma doprowadzić
do odpowiedzialnego i twórczego korzystania ze środ-
ków masowego przekazu. To zaś oznacza znajomość
zasad ich działania, odporność na manipulację oraz
umiejętność wyboru propozycji dobrych i rezygnacji
z propozycji złych. Takiej formacji potrzebują wszy-
scy, a w wyjątkowy sposób dzieci i młodzież. Powinni
ją prowadzić przede wszystkim rodzice i szkoła, wy-
chowawcy i duszpasterze. Udziału w takiej formacji
oczekuje się także od katolickich środków przekazu
wszystkich rodzajów i szczebli. Formacja taka ma
z czasem doprowadzić do samoformacji odbiorców.
Przede wszystkim należy zrozumieć powagę za-
gadnienia i głęboko przejąć się siłą oddziaływania
mediów. Niefrasobliwość w podejściu do przestrzeni
medialnej może mieć, i coraz częściej ma, opłakane
skutki wychowawcze i społeczne. Odpowiedzialność
za taki stan rzeczy spada na nas wszystkich, toteż
wszyscy jesteśmy wezwani do radykalnego działania
w tym zakresie.
Chrześcijanie kierują się w życiu wiarą opartą na
natchnieniu Ducha Świętego, nauce ewangelii i wska-
zaniach Kościoła. Gdybyśmy faktycznie dawali po-
słuch temu, czemu powinniśmy, wiele z przedstawio-
nych powyżej zagrożeń płynących ze strony mediów
nie miałoby do nas dostępu. Stąd pierwszorzędnym
zadaniem dla nas wszystkich jest pogłębienie życia
wiary i wiedzy religijnej. Jej brak stwarza pustkę,
którą łatwo wypełniają specjalnie w tym celu spre-
parowane produkty medialne.
Wyjątkową rolę mają do spełnienia rodzice. Świa-
domi zagrożeń i uformowani w duchu chrześcijań-
skim, nie pozwolą, by ich dzieci korzystały z mediów
w sposób niekontrolowany. Wiąże się to z wymogiem
uważnego wdrażania dziecka do odpowiedzialnego
korzystania z mediów. Niedopuszczalna i tragiczna
w skutkach jest sytuacja, w której telewizor czy kom-
puter zastępują dziecku rodziców, którym brakuje
czasu, wiedzy lub chęci, by dostarczyć swoim latoro-
ślom właściwego pokarmu kulturalnego. (Dzwonek)
Czy mogę zabrać jeszcze sekundę, panie mar-
szałku?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Jeszcze?
Poseł Jan Bury s. Antoniego:
Tak, bo nie skończyłem.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Ale prosiłbym, aby już kończyć, bo jest bardzo
późno, jest już noc.
Poseł Jan Bury s. Antoniego:
Tak, oczywiście, rozumiem. Parę zdań, przepra-
szam bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę bardzo.
 10. posiedzenie Sejmu w dniu 18 marca 2008 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Jan Bury s. Antoniego:
Z rodziną ściśle musi współpracować szkoła.
Niech znajdą się w programie zajęć godziny wycho-
wawcze poświęcone zasadom funkcjonowania me-
diów i korzystania z nich. Jeszcze ważniejsza jest
właściwa katecheza, w której młody człowiek zosta-
nie jasno pouczony o moralnym wymiarze porusza-
nia się w przestrzeni medialnej.
Dużą rolę do odegrania mają katolickie wspólnoty
formacyjne: Akcja Katolicka, ruchy młodzieżowe
oraz wszelkie stowarzyszenia i grupy. Niech w ich
programach działania również pojawią się punkty
dotyczące właściwego korzystania ze środków spo-
łecznego przekazu i wykorzystywania ich do ewan-
gelizacji.
W tym właśnie celu istnieją media katolickie,
z których mamy korzystać i które mamy współtwo-
rzyć. To w nich znajdujemy treści budujące, pożytecz-
ne dla wiary i rozwoju człowieczeństwa. Media kato-
lickie pomagają odkłamywać rzeczywistość, oczysz-
czają nasze umysły i sumienia. Oprócz mediów ogól-
nopolskich nie brakuje katolickich periodyków oraz
portali internetowych o zasięgu lokalnym i parafial-
nym. Zachęcamy usilnie, by po te media sięgać, wy-
korzystywać je i pomagać w ich powstaniu.
Środki społecznego przekazu są potężnym narzę-
dziem formacji. Byłoby błędem i zaniedbaniem nie
wykorzystywać ich w promowaniu Dobrej Nowiny,
dobra, prawdy, piękna i kultury. W niewłaściwych
rękach stają się natomiast niebezpiecznym instru-
mentem deprawacji. Można za pomocą mediów zbli-
żyć się do Boga, można też przez nie bardzo się od
Niego oddalić. Jeszcze raz bardzo przepraszam…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Nie ma pana posła Czykwina.
W takim razie ostatnie oświadczenie wygłosi pan
poseł Marek Matuszewski, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zbrodnie popeł-
nione podczas II wojny światowej przez hitlerowskie-
go okupanta na obywatelach naszego kraju aż do
dzisiejszego dnia budzą przerażenie i porażają zarów-
no swą skalą, jak i okrucieństwem. Hitlerowcy prze-
prowadzali masowe egzekucje Polaków w obozach,
na ulicach czy też placach. W tym roku przypada
66. rocznica jednej z takowych egzekucji, która mia-
(Koniec posiedzenia o godz. 0 min 12)
301
ła miejsce w Zgierzu. Otóż 20 marca 1942 r. na placu
Stodół dokonano okrutnej egzekucji 100 Polaków. Był
to odwet za zabicie dwóch gestapowców przez żołnie-
rza podziemia Józefa Mierzyńskiego. Na miejsce mor-
du zgoniono również około 6 tys. okolicznych miesz-
kańców, aby na ich oczach w okrutny sposób ginęli
ich najbliżsi i znajomi. Ciała zamordowanych Pola-
ków przewieziono kilkanaście kilometrów dalej i po-
grzebano w zbiorowej mogile w Lesie Lućmierskim.
Dziś na miejscu tej jakże okrutnej zbrodni popełnio-
nej przez niemieckiego okupanta stoi upamiętniający
te wydarzenia pomnik, a plac nosi nazwę Stu Stra-
conych. Wydarzenie to zapewne do końca życia pozo-
stanie w pamięci jego świadków, ale nie możemy
dopuścić do tego, aby zapomniane zostało ono przez
młodsze pokolenia. Dzisiaj, tj. 19 marca, w kościele
Chrystusa Króla w Zgierzu zostanie odprawiona
Msza święta za dusze pomordowanych, a 20 marca,
w czwartek, zgierzanie jak co roku złożą kwiaty pod
pomnikiem na placu Stu Straconych.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.
Informacja o wpływie interpelacji, zapytań oraz
odpowiedzi na nie została paniom i panom posłom
doręczona w druku nr 297.*)
Na tym kończymy 10. posiedzenie Sejmu Rzeczy-
pospolitej Polskiej.
Protokół posiedzenia będzie wyłożony do przej-
rzenia w Sekretariacie Posiedzeń Sejmu.
Proszę państwa, chciałbym powiedzieć kilka słów,
ponieważ nie zobaczymy się przed świętami. Wpraw-
dzie jest już nas bardzo mało, ale chciałbym w sposób
symboliczny tą drogą, w imieniu marszałka oraz Pre-
zydium Sejmu, złożyć najlepsze życzenia wszystkim
posłom i rodzinom, także personelowi i pracowni-
kom, obsłudze technicznej. Akurat minęła północ,
czyli taka godzina symboliczna, tak więc pozwolę
sobie złożyć najlepsze życzenia i do zobaczenia po
świętach.
Porządek dzienny 11. posiedzenia Sejmu, zwoła-
nego na dni 26, 27 i 28 marca, został paniom i panom
posłom doręczony.
Zamykam posiedzenie.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszał-
kowską)
*) Teksty interpelacji i zapytań poselskich oraz odpowiedzi
na interpelacje i zapytania – w załącznikach nr 1 i 2 w Aneksie
do Sprawozdania Stenograficznego z 10. posiedzenia Sejmu.

Teksty wystąpień niewygłoszonych
Informacja bieżąca
– punkt 24 porządku dziennego
Poseł Jadwiga Wiśniewska (Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość)
Wzrost cen odczuwamy podczas zakupów podsta-
wowych produktów spożywczych, tankując paliwo,
które z dnia na dzień jest droższe, oraz ogrzewając
nasze domy.
Wzrosty cen energii i gazu pociągają za sobą pod-
wyżki cen wyrobów konsumpcyjnych. Produkty
wrzucane dziś do sklepowego koszyka są droższe
średnio o 29,5% od kupowanych rok temu. Podwyżki
cen żywności i innych kosztów utrzymania są zna-
czące, a gospodarstwa domowe o przeciętnych i niż-
szych dochodach odczują je najboleśniej.
Załącznik nr 1
Niemal 10 mln emerytów i rencistów miało dostać
od marca 2008 r. podwyżkę opartą na dwuletniej in-
flacji i związaną z 20-procentowym wzrostem płac z
lat 2006–2007. Zagwarantowane to zostało w usta-
wie, którą uchwalił Sejm minionej kadencji, wniesio-
nej do laski marszałkowskiej przez rząd Jarosława
Kaczyńskiego.
Zaprzepaszczone te podwyżki zostały przez rząd
Donalda Tuska, który 18 lutego 2008 r. wydał rozpo-
rządzenie w sprawie wskaźników waloryzacji rent i
emerytur w 2008 r. mówiące o 6,5%.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
piśmie:
1. W jaki sposób rząd zamierza wesprzeć najniżej
uposażonych – tych którzy nie udźwigną wzrostu cen?
2. Czy będzie zrealizowana inicjatywa PiS doty-
cząca dodatków dla seniorów?
3. Jakie działania zamierza podjąć rząd, aby za-
pobiec nieuzasadnionym podwyżkom cen?
 Porządek dzienny

10. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniach 12, 13 i 18 marca 2008 r.

1. Przedstawiony przez Prezydium Sejmu projekt uchwały w 40. rocznicę Marca 1968 r.
(druk nr 299).
2. Głosowanie nad wnioskiem o ponowne skierowanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji i innych ustaw (druki nr 151 i 239) do Komisji
Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Infrastruktury w związku ze zgłoszonymi po-
prawkami.
3. Głosowanie nad wnioskiem Komisji Infrastruktury oraz Komisji Skarbu Państwa
o odrzucenie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o państwowym przedsiębior-
stwie użyteczności publicznej „Poczta Polska” (druki nr 168 i 205).
4. Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o raty-
fikacji Umowy o partnerstwie i współpracy ustanawiającej partnerstwo między Wspólno-
tami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Tadżyki-
stanu, z drugiej strony, sporządzonej w Luksemburgu dnia 11 października 2004 r. (druki
nr 180 i 204) – trzecie czytanie.
5. Głosowania nad poprawkami Senatu do ustawy o zmianie ustawy o zawodach leka-
rza i lekarza dentysty (druki nr 210 i 233).
6. Głosowanie nad poprawkami Senatu do ustawy o zmianie ustawy o drogach pu-
blicznych (druki nr 212 i 271).
7. Zmiany w składach osobowych komisji sejmowych (druk nr 278).
8. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych (druki nr 68 i 232).
9. Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym i poselskim pro-
jektach ustaw o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgraniczne-
go połączenia się spółek (druki nr 72, 144 i 269).
10. Sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych o:
1) poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu,
2) przedstawionym przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej projekcie ustawy o
zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funk-
cjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorup-
cyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin (druki nr 127, 192, 254 i 254-A).
11. Sprawozdanie Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży o poselskim projekcie ustawy
o nadaniu nowej nazwy Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu (druki nr 215 i 257).
12. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Traktatu z Lizbony
zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
sporządzonego w Lizbonie dnia 13 grudnia 2007 r. (druk nr 280).
13. Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej oraz ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych (druki nr 139 i 277).
14. Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie ustawy
o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (druki nr 223 i 295).
 15. Sprawozdanie Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Spraw Zagra-
nicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypo-
spolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec w sprawie założenia polsko-nie-
mieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta w Warszawie, sporządzonej w
Warszawie 1 września 2005 r. (druki nr 196 i 265).
16. Sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Finan-
sów Publicznych o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Służbie Celnej
(druki nr 291 i 310).
17. Głosowania nad poprawkami Senatu do ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji
zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (druki nr 214 i 237).
18. Głosowania nad poprawkami Senatu do ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych
ustaw (druki nr 209 i 238).
19. Głosowania nad poprawkami Senatu do ustawy o zmianie ustawy o rachunkowo-
ści (druki nr 213 i 255).
20. Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Infrastruktury
o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji i innych ustaw (druki
nr 151, 239 i 239-A) – trzecie czytanie.
21. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 241).
22. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej oraz o zmianie innych ustaw (druk nr 251).
23. Pytania w sprawach bieżących.
24. Informacja bieżąca.
25. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustaw w celu ujednolice-
nia terminologii informatycznej (druk nr 242).
26. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek
handlowych (druk nr 224).
27. Raport z działalności Agencji Nieruchomości Rolnych na Zasobie Własności Rol-
nej Skarbu Państwa w 2006 r. (druk nr 60) wraz ze stanowiskiem Komisji Rolnictwa i
Rozwoju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa (druk nr 156).

Obecni posłowie według załączonej do protokołu listy obecności