Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 15 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 9 maja 2008 r.

(trzeci dzień obrad)

Wa r s z a w a
2008
 str.
TREŚĆ
15. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 9 maja 2008 r.)
str.
Wznowienie posiedzenia
Komunikaty
Sekretarz Poseł Cezary Tomczyk . . . . . . . . . 269
Zmiana porządku dziennego
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 269
Punkt 16. porządku dziennego: Spra-
wozdanie Komisji Kultury i Środków
Przekazu o poselskim projekcie uchwa-
ły w sprawie ustanowienia roku 2010
Rokiem Fryderyka Chopina
Poseł Sprawozdawca Tadeusz Ross . . . . . . . 270
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Jarosław Gowin . . . . . . . . . . . . . . . . . . 272
Poseł Lena Dąbkowska-Cichocka . . . . . . . . . 272
Poseł Jerzy Wenderlich . . . . . . . . . . . . . . . . . 273
Poseł Edward Wojtas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Poseł Andrzej Celiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 275
Poseł Joanna Fabisiak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 275
Poseł Eugeniusz Kłopotek. . . . . . . . . . . . . . . 275
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 275
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha . . . . . . . . . . 276
Punkt 1. porządku dziennego: Informacja
ministra spraw zagranicznych o założe-
niach polskiej polityki zagranicznej
w 2008 r. (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 277
Punkt 2. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Finansów Publicznych
o rządowym projekcie ustawy o zwrocie
nadpłaty w podatku akcyzowym zapła-
conym z tytułu nabycia wewnątrzw-
spólnotowego albo importu samochodu
osobowego (cd.)
Poseł Sprawozdawca Janusz Chwierut . . . . 277
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 277
Punkt 3. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Prawo ochrony środowi-
ska (cd.)
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 278
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 279
str.
str.
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 280
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Punkt 7. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Punkt 21. porządku dziennego: Spra-
wozdanie Komisji Kultury i Środków
Przekazu o poselskim projekcie ustawy
o zmianie ustawy o opłatach abona-
mentowych (cd.)
Poseł Sprawozdawca
Małgorzata Kidawa-Błońska . . . . . . . . . . . . . 281
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 282
Poseł Tadeusz Sławecki . . . . . . . . . . . . . . . . 282
Poseł Jerzy Wenderlich . . . . . . . . . . . . . . . . . 282
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 283
Poseł Jacek Kurski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 283
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 283
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 283
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 284
Poseł Jacek Kurski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 284
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 284
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk. . . . . . 285
Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . . 286
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287
Poseł Tomasz Mirosław Dudziński . . . . . . . . 289
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 289
Poseł Przemysław Gosiewski . . . . . . . . . . . . 290
Poseł Stefan Niesiołowski . . . . . . . . . . . . . . . 290
Poseł Krzysztof Sońta . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 292
Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292
Poseł Robert Telus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292
Poseł Jacek Kurski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292
Poseł Anna Zalewska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 293
Poseł Jerzy Wenderlich . . . . . . . . . . . . . . . . . 293
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 293
Poseł Tadeusz Iwiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 294
Poseł Andrzej Celiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 294
Poseł Karol Karski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 294
 str.
Poseł Anna Sikora . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 295
Poseł Jan Ołdakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
Poseł Lena Dąbkowska-Cichocka . . . . . . . . . 295
Poseł Paweł Kowal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
Poseł Jan Dziedziczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 296
Poseł Andrzej Walkowiak . . . . . . . . . . . . . . . 296
Poseł Monika Wielichowska . . . . . . . . . . . . . 296
Poseł Andrzej Halicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 297
Poseł Urszula Augustyn . . . . . . . . . . . . . . . . 297
Poseł Arkadiusz Rybicki . . . . . . . . . . . . . . . . 297
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 298
Poseł Sławomir Neumann. . . . . . . . . . . . . . . 298
Poseł Krzysztof Lipiec . . . . . . . . . . . . . . . . . . 298
Poseł Marek Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 298
Poseł Małgorzata Sadurska. . . . . . . . . . . . . . 298
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 299
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 300
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk . . . . . 300
Poseł Jarosław Kaczyński . . . . . . . . . . . . . . . 301
Punkt 9. porządku dziennego: Sprawozda-
nie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym
projekcie ustawy o zmianie ustawy
Kodeks spółek handlowych (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 301
Punkt 10. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej o senac-
kim projekcie ustawy o zmianie ustawy
Kodeks karny (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 302
Punkt 12. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Spraw Zagranicznych
o rządowym projekcie ustawy o ratyfi-
kacji Protokołu między Rzecząpospoli-
tą Polską a Republiką Austrii o zmianie
Umowy międzyw sprawie unikania
podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i od majątku,
podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia
2004 r., podpisanego w Warszawie dnia
4 lutego 2008 r. (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 302
Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o Agencji Restrukturyzacji i Moderni-
zacji Rolnictwa (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 302
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . . 303
Poseł Robert Telus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 303
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke. . . . . . . . . . 304
str.
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 304
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa
i Rozwoju Wsi Kazimierz Plocke. . . . . . . . . . 305
Punkt 13. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
zmieniającej ustawę Kodeks pracy oraz
ustawę o zmianie ustawy Kodeks pracy
oraz o zmianie niektórych ustaw (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 305
Punkt 14. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks postępowania
cywilnego (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 305
Punkt 17. porządku dziennego: Wniosek
marszałka Sejmu o odwołanie pani
Ewy Sowińskiej ze stanowiska Rzeczni-
ka Praw Dziecka
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . 306
Poseł Tadeusz Cymański . . . . . . . . . . . . . . . . 306
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka . . . . . . . . . . . 307
Poseł Marek Borowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307
Poseł Magdalena Kochan. . . . . . . . . . . . . . . . 308
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 308
Punkt 22. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie przedstawionego przez Prezy-
dium Sejmu projektu uchwały w spra-
wie ustalenia liczby członków Komisji
do Spraw Służb Specjalnych
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 308
Punkt 23. porządku dziennego: Pierw-
sze czytanie przedstawionego przez
Prezydium Sejmu projektu uchwały
w sprawie powołania i wyboru składu
osobowego Komisji Nadzwyczajnej
do rozpatrzenia poselskich projektów
ustaw o zmianie Konstytucji Rzeczypo-
spolitej Polskiej
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 309
Punkt 18. porządku dziennego: Zmiany
w składach osobowych komisji sejmo-
wych
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 309
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 19. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy
 str.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko. . . . 309
Poseł Krzysztof Tyszkiewicz . . . . . . . . . . . . . 312
Poseł Stanisław Zając . . . . . . . . . . . . . . . . . . 313
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka . . . . . . . . . . . 315
Poseł Józef Zych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 317
Poseł Zdzisława Janowska . . . . . . . . . . . . . . 318
Poseł Wojciech Ziemniak . . . . . . . . . . . . . . . . 319
Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . . 319
Poseł Tadeusz Arkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 320
Poseł Konstanty Oświęcimski . . . . . . . . . . . . 320
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 320
Poseł Monika Wielichowska . . . . . . . . . . . . . 320
Poseł Kazimierz Gwiazdowski . . . . . . . . . . . 321
Poseł Jan Musiał . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 321
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 321
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 321
Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 322
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 322
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka . . . . . . . . . . . 322
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 322
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko . . . . .323
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka . . . . . . . . . . . 325
Punkt 20. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zniesieniu Głównego Inspektora
Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy
o Inspekcji Handlowej oraz niektórych
innych ustaw
Wiceprezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów Jarosław Król . . . . . . . . . . . 326
str.
Poseł Tadeusz Aziewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 327
Poseł Tomasz Mirosław Dudziński . . . . . . . . 328
Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 329
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 330
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 331
Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . . 331
Poseł Monika Wielichowska . . . . . . . . . . . . . 331
Poseł Tadeusz Arkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 331
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 332
Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 332
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . . 332
Poseł Renata Butryn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 332
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 333
Poseł Mirosława Masłowska . . . . . . . . . . . . . 333
Poseł Tadeusz Aziewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 333
Wiceprezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów Jarosław Król . . . . . . . . . . . 334
Oświadczenia
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 335
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 335
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . . 336
Poseł Renata Butryn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 337
Poseł Mirosława Masłowska . . . . . . . . . . . . . 337
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 338
Poseł Jarosław Rusiecki . . . . . . . . . . . . . . . . 338
Poseł Jarosław Żaczek . . . . . . . . . . . . . . . . . . 339
Zamknięcie posiedzenia
Załącznik nr 1 – Teksty wystąpień niewygło-
szonych
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Porządek dzienny
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 02)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie
Stefan Niesiołowski, Jarosław Kalinowski i Jerzy
Szmajdziński)
Marszałek:
Wznawiam posiedzenie.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panów
posłów Mariusza Kamińskiego i Cezarego Tomczyka.
Protokół i listę mówców prowadzić będzie pan
poseł Mariusz Kamiński.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsc przy stole prezydialnym.
Nie widzę posłów sekretarzy. Jest obowiązek…
Jest pan poseł, zapraszam.
Czy mamy jakieś komunikaty do odczytania?
Tak, leżą, widzę, bardzo proszę.
Sekretarz Poseł Cezary Tomczyk:
Mam dwa komunikaty, panie marszałku.
Marszałek Sejmu pan Bronisław Komorowski ser-
decznie zaprasza na uroczyste otwarcie wystawy
„Europa wolnych narodów. Idea zjednoczenia konty-
nentu w polskiej myśli XIX wieku” w sobotę 10 maja
b.r. o godz. 16 w hallu głównym Sejmu. W uroczysto-
ści weźmie udział przewodniczący parlamentu Euro-
pejskiego. Serdecznie zapraszamy.
I drugi komunikat. Informuję, że w dniu dzisiej-
szym odbędą się posiedzenia Komisji:
— do Spraw Unii Europejskiej – godz. 11,
— Rolnictwa i Rozwoju Wsi – godz. 12. Dziękuję.
Marszałek:
Bardzo dziękuję.
Proszę państwa, Komisja Edukacji, Nauki i Mło-
dzieży oraz Komisja Polityki Społecznej i Rodziny
przedstawiły opinię dotyczącą wniosku o odwołanie
pani Ewy Barbary Sowińskiej ze stanowiska rzecz-
nika praw dziecka.
Opinia ta została paniom i panom posłom dorę-
czona w druku nr 447.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tej sprawy. (Gwar na sali)
Proszę państwa, proszę o wyciszenie rozmów i śmie-
chów. Bardzo o to proszę.
Prezydium Sejmu, po zasięgnięciu opinii Konwen-
tu Seniorów, przedłożyło projekty uchwał: w sprawie
ustalenia liczby członków Komisji do Spraw Służb
Specjalnych, a także w sprawie powołania i wyboru
składu osobowego Komisji Nadzwyczajnej do rozpa-
trzenia poselskich projektów ustaw o zmianie Kon-
stytucji RP.
Projekty te zostały paniom i panom posłom dorę-
czone odpowiednio w drukach nr 496 i 500.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o te punkty.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyra-
ził zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 1 regulaminu
Sejmu.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Punkty te rozpatrzymy w bloku głosowań.
Prezydium Sejmu, po zasięgnięciu opinii Konwen-
tu Seniorów, przedłożyło wniosek w sprawie zmian
w składach osobowych komisji sejmowych.
Wniosek ten został paniom i panom posłom dorę-
czony w druku nr 499.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o ten punkt.
Punkt ten rozpatrzymy w bloku głosowań.
Informuję Wysoką Izbę, że prezes Rady Ministrów
zawiadomił Sejm o zamiarze przedłożenia prezyden-
towi Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikacji, bez zgo-
dy wyrażonej w ustawie, Umowy między rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Federacyjnej Re-
publiki Brazylii o współpracy w zakresie zwalczania
przestępczości zorganizowanej i innych rodzajów
przestępczości, podpisanej w Brasilii dnia 9 paździer-
nika 2006 r.
Posłowie w określonym terminie nie zgłosili za-
strzeżeń do zasadności wybranego przez Radę Mini-
strów trybu ratyfikacji tego dokumentu.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
270 Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina
Marszałek
Komisja Spraw Zagranicznych przedłożyła spra-
wozdanie, w którym wnosi o przyjęcie zawiadomienia
premiera bez zastrzeżeń.
Sprawozdanie komisji zostało paniom i panom
posłom doręczone w druku nr 494.
W związku z tym, na podstawie art. 120 ust. 4
regulaminu Sejmu, informuję o braku zastrzeżeń co
do zasadności wybranego przez Radę Ministrów try-
bu ratyfikacji tego dokumentu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 16.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury i Środków Przekazu o poselskim projek-
cie uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010
Rokiem Fryderyka Chopina (druki nr 305 i 385).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Tadeusza Rossa.
Poseł Sprawozdawca Tadeusz Ross:
Panie Marszałku! Panie Posłanki! Panowie Po-
słowie! Wysoka Izbo! Pomysł czy też raczej projekt,
by rok 2010 ustanowić Rokiem Fryderyka Chopina,
nie jest w zasadzie pomysłem nowym, który powstał
przed chwilą. Dojrzewał w umysłach wielu wybitnych
ludzi, pojawiał się na sesjach Rady Warszawy, wresz-
cie trafił do sejmowej komisji kultury. Bo też pomysł
ten jest zacny i potrzebny. Nie sądzę, by ktoś z pań-
stwa chciał słuchać uzasadnienia polegającego na
wyjaśnianiu, kim był dla Polski i polskiej kultury
Fryderyk Chopin, ale nie od rzeczy będzie uświado-
mić nam wszystkim, że Fryderyk Chopin to artysta,
który jako jeden z wielu Polaków jest nie tylko arty-
stą polskim, ale artystą znanym na całym świecie,
jest własnością całego świata. Jego genialne utwory
są grane przez najwybitniejszych pianistów i najlep-
sze, światowej sławy, orkiestry. Fryderyk Chopin to
najwspanialszy ambasador naszej kultury, który
wraz z innymi wielkimi Polakami od lat rozsławia
dobre imię naszego kraju.
Panie Marszałku! Panie i Panowie! Polska znaj-
duje się dziś w szczególnym momencie swoich dzie-
jów. Cieszy się długo oczekiwaną i z trudem wywal-
czoną wolnością, jest ważnym ogniwem wśród państw
zjednoczonej Europy i ma przed sobą wielką szansę,
żeby stać się prawdziwym centrum gospodarczym
i kulturalnym w Unii Europejskiej. Mamy piękną
polską ziemię, mądry i odważny naród i wielkich sy-
nów tej ziemi, w tym także wielkich artystów. Cóż
więcej trzeba?
Pragnę zwrócić uwagę Wysokiej Izby na fakt, że
rok 2010 nie jest rokiem osamotnionym w swojej wa-
dze i znaczeniu. Przed nim jest bowiem rok 2009,
który jest rokiem upamiętniającym 70-lecie wybuchu
II wojny światowej i który powinien stać się szczegól-
nie ważny dla Polaków i dla znaczenia Polski w jej
historycznej roli, jaką odegrała w świecie. Następnie
jest wspomniany już rok 2010 jako Rok Fryderyka
Chopina. Zaraz po nim jest rok 2011, czyli prezyden-
cja Polski w Unii, i rok 2012, czyli Euro 2012. Cztery
wielkie wydarzenia w tak krótkim czasie, które jesz-
cze bardziej podniosą rangę Polski i zwrócą oczy ca-
łego świata na nasz kraj.
Szanowni Państwo! Oto treść uchwały w sprawie
ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina:
„Fryderyk Chopin (1810–1849), jeden z najwięk-
szych artystów w historii polskiej kultury, najwybit-
niejszy polski kompozytor, a także czołowy pianista
i przedstawiciel muzyki okresu romantyzmu na świe-
cie. Nazywany bywa poetą fortepianu. Choć należy do
najchętniej granych kompozytorów muzyki fortepia-
nowej, jego dzieła wymagają od wykonawcy znakomi-
tego warsztatu i wirtuozerii. U źródeł jego twórczości
leży wielka wrażliwość artystyczna oraz umiejętność
czerpania wzorców z polskiej muzyki ludowej. Fryde-
ryk Chopin to twórca, który odegrał wyjątkową rolę
w kształtowaniu naszej świadomości narodowej.
W roku 2010 przypada dwusetna rocznica urodzin
tej wybitnej postaci.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, przekonany o szcze-
gólnym znaczeniu Jego dorobku artystycznego dla
dziedzictwa narodowego i światowego, ogłasza rok
2010 Rokiem Fryderyka Chopina”. (Oklaski)
Proszę Wysoką Izbę o łaskawe zaaprobowanie tej
szczytnej idei i tego pomysłu. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Proszę państwa, Sejm postanowił wyjątkowo, bo
na ogół przy uchwałach nie stosujemy takiego trybu,
ze względu na rangę samej uchwały i, jak sądzę, tak-
że skutki przyjęcia przez parlament uchwały ustana-
wiającej rok 2010 Rokiem Fryderyka Chopina, odbyć
dyskusję nad tym punktem porządku dziennego.
Sejm postanowił, że w dyskusji nad tym punktem
wysłucha 5-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i kół.
W związku z tym otwieram dyskusję.
Proszę o zabranie głosu ministra kultury i dzie-
dzictwa narodowego pana Bogdana Zdrojewskiego.
Bardzo proszę, panie ministrze. (Oklaski)
Minister
Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym za-
cząć od stwierdzenia, że Chopin nie wymaga promo-
cji, nie potrzebuje popularyzacji, jego muzyka jest
znana na świecie, rozpoznawana, bardzo popularna.
Natomiast my tej promocji potrzebujemy. Chcemy,
aby ten 2010 r. był rokiem szansy na wielką promocję
polskiej kultury, w tym wszystkiego tego, co wiąże
się z Fryderykiem Chopinem, spuścizną materialną,
miejscem jego urodzenia, miejscem zamieszkania.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski
Ma to być, krótko mówiąc, wielkie wyzwanie dla pro-
mocji kultury polskiej poza granicami kraju, a w Pol-
sce przede wszystkim projekt edukacyjny. Zwracam
na to uwagę dlatego, że od czasu do czasu mylone są
priorytety w tym programie, w tym wyzwaniu.
Chciałbym natomiast, aby był on prawidłowo, z punk-
tu widzenia promocji, sformowany.
Kolejna kwestia, którą chciałbym poruszyć. Rze-
czywiście jest tak, jak pan marszałek powiedział, że
przy uchwałach okolicznościowych najczęściej przyj-
mujemy je przez aklamację. W przypadku Fryderyka
Chopina przyjęto inny tryb nie dlatego, że jest mniej
znany, nie dlatego, że jest mniej popularny, ale że
wyzwanie związane z 2010 r. przekracza granice
zwykłych wyzwań związanych z tego typu rocznica-
mi. Chciałbym to wyraźnie podkreślić. Zabieram głos
też dlatego, że w ostatnich kilku miesiącach pojawia-
ją się w szczególności informacje o licznych zagroże-
niach związanych z realizacją zadań związanych
właśnie z tym jubileuszem. Chciałbym państwu po-
wiedzieć, że rzeczywiście żadnych rezerw czasowych,
jeśli chodzi o wykonywanie wszystkich prac, nie ma.
Jesteśmy na styku tego harmonogramu, który został
zaproponowany jeszcze w 2004 r., kiedy to po raz
pierwszy przyszedłem na posiedzenie Komisji Kultu-
ry i Środków Przekazu z uchwałą w sprawie ogłosze-
nia roku chopinowskiego w 2010 r.
Chciałbym państwu powiedzieć, że najważniejsze
zadania, które cierpią na brak czasu, są związane
właśnie z tymi śladami materialnej obecności Fryde-
ryka Chopina w Polsce: z Brochowem, miejscem uro-
dzenia, Żelazową Wolą czy też, krótko mówiąc, tak-
że z Warszawą. Zadania inwestycyjne, które zostały
podjęte, były rozpoczynane z pewnymi opóźnieniami,
tak więc w 2005 r. zaprojektowano realizację przed-
sięwzięcia m.in. na Tamce, ale rozpoczęto je faktycz-
nie dopiero późną wiosną 2007 r. W chwili obecnej
harmonogram związany z tą inwestycją przewiduje
jej zakończenie w stanie pozwalającym na ulokowa-
nie tam wystawy w roku 2009, w październiku. Re-
zerw, tak jak powiedziałem, w związku z tym nie ma.
Ogłoszenie konkursu na organizację wystawy odby-
wa się już dziś. Nie chciałbym, aby ktokolwiek z tego
powodu wyrażał zdziwienie, ale chciałbym, aby
w momencie zakończenia realizacji obiektu wystawa
była gotowa i można było ją wprowadzić do Zamku
Ostrogskich.
Inna inwestycja związana z Żelazową Wolą wła-
śnie jest uruchamiana. Postępowania przetargowe
jak i środki finansowe, zdobywane z trudem w chwi-
li obecnej, pozwalają na to, aby w Żelazowej Woli
rzeczywiście uczynić wielki postęp w pracach reno-
wacyjnych, nie tylko bowiem chodzi o obiekt ten naj-
mniejszy, o wybudowanie nowego pawilonu, w któ-
rym może być umieszczona cała działalność związa-
na z popularyzacją tego miejsca, ale chodzi o całe
otoczenie, czyli przede wszystkim o park. Najtrud-
271
niejsza sytuacja jest w tej chwili w Brochowie, miej-
scu urodzenia Fryderyka Chopina. Tam od 1992 r.
wszystkie prace zamarły. Nie zostały podjęte w naj-
mniejszym stopniu, w związku z tym mamy do poko-
nania nie tylko trudności związane z projektem, nie
tylko trudności związane z prawidłowym zaprojek-
towaniem całego przedsięwzięcia z punktu widzenia
już XXI wieku, ale także, krótko mówiąc, z urucho-
mieniem całej procedury, przestrzegając oczywiście
i szanując wcześniejsze projekty. Chcę dodać jedno-
cześnie, że jedyne prace, które zostały tam wykona-
ne, zostały wykonane przez ks. proboszcza, który
zadbał o otoczenie miejsca chrztu Fryderyka Chopi-
na. Natomiast wnętrze jak również wszystkie inne
elementy wymagają ogromnej pracy, która właśnie
w chwili obecnej zostaje podjęta.
O jeszcze jednej kwestii chciałbym powiedzieć, bo
od czasu do czasu pojawiają się oczekiwania związa-
ne z wykorzystaniem wielkiej szansy na promocję
polskiej kultury przez osoby tak znane, jak Kristian
Zimerman czy Rafał Blechacz. Otóż chciałbym wy-
raźnie powiedzieć, że te osoby też nie potrzebują pro-
mocji. To my ich potrzebujemy po to, aby Rok Fryde-
ryka Chopina w 2010 r. na całym świecie, krótko
mówiąc, wybrzmiał. Przypomnę jeszcze tylko dwa
fakty, bo one są niezwykle istotne. Otóż jest to jedy-
na rocznica, którą Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
ogłasza z wyprzedzeniem nie jednomiesięcznym, nie
tygodniowym, tylko ponadrocznym. Chciałbym zwró-
cić uwagę na to, że wyjdzie nam ten wielki jubileusz
i skorzystamy z wielkiej szansy promocji polskiej,
jeżeli zaangażowane będą wszystkie instytucje pań-
stwa polskiego, szkoły, instytucje kultury, ale nie
tylko. Dla wszystkich nas jest istotne, aby pokonać
barierę edukacyjną w tej materii. Dlatego też w tym
miejscu chcę powiedzieć, że dziękuję wszystkim
członkom komisji oświaty, którzy wspierają starania
ministra kultury, aby muzyka wróciła do szkół pu-
blicznych podstawowych i aby edukacja w tej mate-
rii odbywała się ze szczególnym uwzględnieniem
muzyki polskiej, w tym muzyki Fryderyka Chopina.
(Oklaski) Jest dla nas niezwykle istotne, niezwykle
ważne, aby wraz z tą edukacją rok 2010 nie kończył,
ale był punktem kulminacyjnym wielkiej edukacji,
w tym wypadku muzycznej, zwłaszcza najmłodszego
pokolenia.
Nie chcę przytaczać anegdot związanych z ba-
daniami, które się odbyły, ale chcę powiedzieć jed-
ną rzecz: ze znajomością Fryderyka Chopina nie
jest dobrze. Mówię o społeczeństwie polskim, o roz-
poznawalności muzyki, pomimo że muzyka Fry-
deryka Chopina ma polskość wpisaną niemalże
w każdą nutę.
Dziękując panu marszałkowi, dziękując komisji,
posłowi sprawozdawcy, chcę podziękować także
wszystkim tym paniom i panom posłom, którzy cały
czas wspierają mnie w pokonywaniu różnego rodzaju
barier związanych z realizacją tego projektu. Zapra-
szam także do siebie wszystkich tych, którzy na 2010 r.
w swoich gminach, miejscowościach, w instytucjach,
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
272 Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski
z którymi współpracują, przygotują specjalne progra-
my i specjalne projekty związane z promowaniem
i korzystaniem z tego dorobku ku pomyślności pro-
mocyjnej państwa polskiego.
Zwracam się do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
jako właściwego adresata tego wniosku z prośbą
o przyjęcie uchwały o ogłoszeniu roku 2010 Rokiem
Fryderyka Chopina. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Proszę państwa, wystąpienia klubowe otworzy
pan poseł Jarosław Gowin w imieniu klubu Platfor-
ma Obywatelska. (Oklaski)
Poseł Jarosław Gowin:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Trudno o zadanie bardziej wdzięczne niż to, które
właśnie przypada mi w udziale. Muzyka Fryderyka
Chopina to bowiem jedno z nielicznych dóbr w pol-
skiej historii, które od początku łączyły nas ponad
podziałami światopoglądowymi, ponad podziałami
politycznymi, ponad granicami zaborów, dóbr, które
wyrażają sam kod polskości, wyrażają to, co w tej
polskości najwznioślejsze.
Organiczny związek dzieła Chopina z polską kul-
turą podkreślało wielu jego polskich znawców, któ-
rym jak Norwidowi niepowtarzalne piękno jego nok-
turnów wyrywało z piersi okrzyk i była w tym Polska
albo którzy za Karolem Szymanowskim widzieli
w utworach chopinowskich idealny kanon polskiego
muzycznego piękna.
Nierozerwalność twórczości Chopina i polskości
od początku dostrzegali także zagraniczni komenta-
torzy. Robert Schuman pisał w sposób proroczy: Gdy-
by samowładny, potężny monarcha Północy wiedział,
jak niebezpieczny wróg grozi mu w pełnych prostoty
melodiach mazurków, zakazałby pewnie tej muzyki.
Dzieła Chopina to ukryte wśród kwiatów armaty.
100 lat później Albert Einstein stwierdzał, że
Chopin to prawdopodobnie pierwszy, a niewątpliwie
największy ze wszystkich kompozytorów narodo-
wych, a pisząc o Polsce, Einstein konkludował: Wszyst-
kie uczucia drążące naród zbiegły się, by znaleźć swój
najczystszy wyraz w muzyce Chopina.
Spośród różnych opinii na temat autora Poloneza
A-dur jedna wydaje się dzisiaj szczególnie warta uwa-
gi. Mam na myśli słowa Balzaka, że Chopin jest bar-
dziej polski niż Polska. Sądzę, że w tych słowach
kryje się klucz do zrozumienia sensu patriotyzmu.
Prawdziwy patriotyzm polega na wynoszeniu tego,
co narodowe, na możliwie najwyższy poziom rozwoju,
na wydobywaniu z polskości tego, co najbardziej uni-
wersalne. W tym tkwi wyjaśnienie niezwykłej popu-
larności muzyki Chopina. Inspiruje się ona polskim
folklorem, szlachecką czy inteligencką tradycją śpie-
wów narodowych. Zarazem jednak ów ton polski
wpisuje się w uniwersalistyczny system muzyki kla-
sycznej, w zaczerpnięty z rodzinnego domu uniwer-
salizm katolicki, a jednocześnie uniwersalizm oświe-
ceniowy. W całej polskiej historii bodaj tylko jeszcze
jeden człowiek tak wiele potrafił wydobyć z tworzywa
polskości, człowiekiem tym był wirtuoz ducha – Ka-
rol Wojtyła.
Ogłoszenie roku 2010 rokiem chopinowskim to
jest wielka szansa dla nas, niedorastających do wiel-
kości naszych mistrzów, ich rozrzutnych spadkobier-
ców. To jest szansa na mądrą politykę historyczną,
która obecne pokolenie Polaków nauczy lepiej łączyć
to, co narodowe, z tym, co europejskie. Przede wszyst-
kim jednak to okazja, byśmy promowali najlepszy
z możliwych wizerunek naszego kraju za granicą,
byśmy pokazali całemu światu wielkość polskiej kul-
tury, bogactwo polskiego ducha i przede wszystkim
nieśmiertelną potęgę piękna tej najbardziej polskiej,
a zarazem najbardziej uniwersalnej muzyki.
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platformy
Obywatelskiej wyrażam głębokie przekonanie, że
Wysoka Izba przychyli się do tej szczytnej inicjatywy
uznania roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina. Je-
stem równie głęboko przekonany, że rząd Rzeczypo-
spolitej Polskiej, tak jak deklarował to tutaj pan mi-
nister Zdrojewski, zrobi wszystko, co w jego mocy, by
nadać obchodom roku chopinowskiego rozmach
i blask odpowiadający wielkości dzieła genialnego
kompozytora. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję panu posłowi.
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość zabierze
głos pani poseł Lena Dąbkowska-Cichocka. (Oklaski)
Poseł Lena Dąbkowska-Cichocka:
Szanowny Panie Marszałku! Szanowni Państwo!
Fryderyk Chopin do dziś uważany jest za największe-
go polskiego kompozytora. Mówi się o nieznanej
w romantyzmie melodyce, o metodzie gry Chopina,
o technice gry. Szczególnie symboliczną sprawą jest
metoda gry i technika, z położeniem ogromnego na-
cisku na lewą rękę, stąd wykonanie odlewu lewej
dłoni, co miało symbolizować takie specjalne podkre-
ślenie przez Chopina tej techniki.
Ignacy Jan Paderewski w 100. rocznicę urodzin
Fryderyka Chopina powiedział: Zabraniano nam Sło-
wackiego, Krasińskiego i Mickiewicza. Nie zabronio-
no nam Chopina. A jednak w Chopinie tkwi wszyst-
ko, czego nam wzbraniano: barwne kontusze, pasy
złotem lite, posępne czamarki, krakowskie rogatyw-
ki, szlacheckich brzęk szabel, naszych kos chłopskich
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina
Poseł Lena Dąbkowska-Cichocka
połyski, jęk piersi zranionej, bunt spętanego ducha,
krzyże cmentarne, przydrożne wiejskie kościółki,
modlitwy serc stroskanych, niewoli ból, wolności żal,
tyranów przekleństwo i zwycięstwa radosna pieśń.
Nie wątpię, że w 2010 r. najznakomitsi artyści
będą wraz z całym światem świętować 200. rocznicę
urodzin Fryderyka Chopina. Przygotowanie obcho-
dów zajmie wiele miesięcy. Stąd już dzisiaj Sejm Rze-
czypospolitej Polskiej przyjmuje tę uchwałę. Oczywi-
ście klub Prawa i Sprawiedliwości gorąco popiera jej
przyjęcie.
Nawiązując do słów pana ministra Bogdana Zdro-
jewskiego, myślę, że można śmiało przypuszczać, że
dzisiaj Fryderyk Chopin promowałby młode polskie
talenty, nazwiska współczesnych kompozytorów i ar-
tystów. Wykorzystajmy tę niepowtarzalną szansę,
żeby w 2010 r. jak najwięcej tych nazwisk pojawiło się
w czasie obchodów, także na światowym poziomie.
Szanowni Państwo! Myślę, że te obchody powinny
być na najwyższym, światowym poziomie. Spróbujmy
wszyscy się do tego przyczynić. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Jerzy Wenderlich zabierze głos w imie-
niu klubu Lewicy.
Poseł Jerzy Wenderlich:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Rzeczywiście
trzeba przypomnieć sytuację, która miała miejsce
w 2004 r., kiedy miałem honor kierować Komisją Kul-
tury i Środków Przekazu, a pan minister Bogdan
Zdrojewski był wówczas jej członkiem, że z dużym
wyprzedzeniem zwracał on uwagę na to, że żeby do-
brze przygotować ten ważny rok 2010, w którym bę-
dzie przypadać ta znamienna rocznica, myśleć o tym
trzeba było już wówczas. Sądzę, że ten ówczesny ka-
pitał myślenia pana ministra spłaca się dzisiaj i spła-
ci się w roku 2010 tym, że rocznica będzie przygoto-
wana dobrze i wiele takich spraw, które trzeba przy-
gotowywać z dużym wyprzedzeniem, po prostu nam
nie umknie.
Szanowni państwo, na cześć Fryderyka Chopina
słyszymy tutaj recytacje, hymny, peany, oddawane są
saluty. Oczywiście każdy będzie się w to włączał,
żeby zabrzmieć być może jakimś oryginalnym zda-
niem dla uzasadnienia wielkości Fryderyka Chopina.
Powiem tylko, że w jego czasach nie było rzecz jasna
ani telewizji, ani radia, ani telefonów komórkowych
czy płyt kompaktowych, a mimo to świat, a nie wąski
krąg, w którym bywał Fryderyk Chopin, wiedział,
kim on jest i jaki to wielki artysta. Pan poseł Tadeusz
Ross i pan poseł Gowin posiłkowali się jakimiś pięk-
273
nymi cytatami wielkich postaci, które podkreślały
rangę Chopina. Niech trwa ta piękna licytacja na te
znakomite cytaty. Od siebie dodałbym takie. Eugène
Delacroix mówił, że Chopin to nieporównywalny ge-
niusz, którego niebo pozazdrościć może ziemi. Nie-
tsche natomiast mówił ślicznie: Ja sam zawsze na-
zbyt jeszcze jestem Polakiem, by za Chopina nie od-
dać całej reszty muzyki. A Tuwim: Sam nie grając,
żywię dla Chopina uczucie, które tylko religią na-
zwać można.
Oczywiście, proszę państwa, dla równowagi, że-
byśmy Fryderyka Chopina nie zagłaskali tu dziś z tej
trybuny na śmierć, przypomnieć można i takie stro-
fy, które mówiły, że to jakaś kakofonia dźwięków, że
to powyrywane i powyginane melodie. Dziś jednak
te zwroty brzmią śmiesznie wobec tego wręcz świa-
towego kultu, jakim otacza się Fryderyka Chopina.
Kiedy byłem na paryskim cmentarzu Père-Lacha-
ise, podchodziłem do wycieczek, które były tam opro-
wadzane. Gdy stawały przy grobie Chopina, z dużą
satysfakcją słyszałem, co mówił tam przewodnik.
Rzeczywiście rozpierała mnie duma, kiedy słyszałem,
jak przewodnicy wielu zagranicznym wycieczkom
tłumaczyli: Fryderyk Chopin, wielki polski kompo-
zytor. Również w Chinach widywałem obrazki, kiedy
bardzo stateczni i stonowani Chińczycy, kiedy słu-
chali muzyki Chopina, zachowywali się jak na rocko-
wym koncercie, z wielką euforią.
Myślę, proszę państwa, że te grzeczności, piękne
cytaty, to obowiązkowa część tych oracji, które są
tutaj dzisiaj wygłaszane. Jednak jeśli chodzi o suk-
ces, który Polska chce osiągnąć w roku 2010, mając
do dyspozycji to wspaniałe logo, jakim jest Fryderyk
Chopin, myślę, że pan minister z całą pewnością pa-
mięta o tym, żeby skompletowanie jury nie powodo-
wało już nigdy takich złych konotacji, kiedy pojawia-
ły się na świecie recenzje, że oto niektórzy jurorzy
bardziej spoglądali na to, skąd dany pianista przy-
chodzi, czyim jest uczniem, a nie jaką fantastyczną
niesie interpretację. Myślę, że przy kompletowaniu
jury powinno się brać pod uwagę to, aby nigdy nie
pojawiły się takie historie, że strażnicy świętego ognia
będą odrzucać genialnych eksperymentatorów, takich
jak Ivo Pogorelić. Kosztowało to dosyć dużo, jeśli cho-
dzi o nasz polski wizerunek. Sądzę, że to wyprzedza-
jące myślenie pozwoli również na to, że miarą sukcesu
roku 2010, a i konkursu chopinowskiego, który wtedy
będzie się odbywał i z całą pewnością będzie zwień-
czeniem i kulminacją tego wielkiego chopinowskiego
święta, będzie i to, że wystąpią i Rafał Blechacz, i Kry-
stian Zimmermann, a przecież są to artyści, którzy
mają zapisane kalendarze na wiele lat do przodu.
(Oklaski)
Klub Poselski Lewica ma wielki honor przyłączyć
się do wspierania we wszystkim, co najlepsze, tego
wielkiego chopinowskiego święta, tej wielkiej chopi-
nowskiej rocznicy, tej wielkiej szansy Polski na fan-
tastyczną promocję. (Oklaski)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
274 Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu PSL głos zabierze pan poseł
Edward Wojtas.
Poseł Edward Wojtas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego mam zaszczyt przedstawić stanowisko
wobec projektu uchwały o ustanowieniu roku 2010
Rokiem Fryderyka Chopina.
Wiele już na tej sali zostało powiedziane o tym,
że Fryderyk Chopin to najwybitniejszy polski kom-
pozytor, co do tego nikt nie ma wątpliwości. Ale
oprócz wszystkich wymienionych zalet tego jedne-
go z największych Polaków warto podkreślić, że już
od najmłodszych lat przejawiał on zdolności mu-
zyczne, zainteresowanie muzyką i w okresie mło-
dzieńczym miał okazję stykać się z tym, co stało
się dla niego później szczególną inspiracją do two-
rzenia, do komponowania, to znaczy z pieśniami
i tańcami ludowymi Mazowsza, Kujaw i Lubelsz-
czyzny. Warto, by niektórzy współcześni również
chcieli z tego korzystać.
Wysoki Sejmie! Myślę, że trzeba zwrócić uwagę
na to, że dziedzictwo Fryderyka Chopina to wielka
część naszej narodowej kultury. Chopin pozostawał
żywy w równym stopniu dla wielu wybitnych kompo-
zytorów, pianistów, pisarzy, jak też muzyków amato-
rów czy wreszcie szerokiej publiczności.
Wielokrotnie podkreślano narodowy nurt twórczo-
ści Chopina, znajdowano w muzyce kompozytora naj-
doskonalszy wyraz dążenia Polski do niepodległości.
Chopin to przede wszystkim największy kompo-
zytor. O jego wielkości świadczy wiele publikacji,
które pojawiły się nie tylko w ostatnich latach, ale
też w czasie, kiedy żył i tworzył. „Gazeta Warszaw-
ska” po jego śmierci zamieściła takie oto stwierdze-
nie: Chopin zostawił 2 koncerty, 42 mazury, mnóstwo
etiud i wiele innych utworów. On mógł zostawić tylko
jedno dzieło, a to wystarczyłoby do zrobienia go nie-
śmiertelnym.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Warto również
podkreślić, że do spopularyzowania muzyki Chopina
przyczyniły się międzynarodowe konkursy piani-
styczne Fryderyka Chopina w Warszawie, bo przecież
przybywają na nie od wielu lat młodzi pianiści z ca-
łego świata.
Warto również zwrócić uwagę na to, że muzyka
Chopina pozostawała żywa w repertuarze najwięk-
szych mistrzów fortepianu, takich jak Józef Hoffman,
Sergiusz Rachmaninow, Artur Rubinstein, Ignacy
Paderewski i wielu innych.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W pełni identyfi-
kując się z tym, co powiedzieli moi przedmówcy,
chciałbym podkreślić, że ustanowienie roku 2010
Rokiem Fryderyka Chopina będzie wyrazem hołdu
dla wkładu tego genialnego artysty do polskiej i świa-
towej kultury, ale także doskonałą okazją do promo-
cji Polski w świecie. Dlatego Klub Poselski PSL po-
piera w całej rozciągłości projekt uchwały Sejmu
w tej sprawie. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo dziękuję.
Jako ostatni, w imieniu kół dwóch: SDPL – Nowa
Lewica i Demokratycznego Koła Poselskiego głos
w dyskusji zabierze pan poseł Andrzej Celiński.
Chciałbym państwa jednocześnie poinformować,
że zgodnie z regulaminem marszałek decyduje o tym,
czy mogą być zadawane pytania. Prosiłbym bardzo
o zrozumienie tego, że mamy za 5 minut głosowania
i w związku z tym rezygnujemy z pytań.
(Głos z sali: Panie marszałku, ale były tylko
3 pytania.)
Bardzo proszę pana posła.
Poseł Andrzej Celiński:
Piękną tradycją naszego parlamentu jest uroczy-
ste i symboliczne nazywanie kolejnych lat kalendarza
nazwiskiem wielkiego Polaka. W dwustulecie uro-
dzin Fryderyka Chopina to, co dziś czynimy, jest
oczywiste. Brochów, Tułowice, w mniejszym stopniu
Żelazowa Wola, dolina Utraty, nadbużańskie łąki,
cały ten krajobraz to jest krajobraz mojego dzieciń-
stwa. Słyszę, widzę i czuję tę muzykę jak miliony
Polaków, ale też – co może jest tajemnicą i może bu-
dzić zdziwienie – jak setki milionów ludzi na świecie.
Pamięć, duma, identyfikacja, ale najpierw piękna
muzyka i jej prawda. Ma to wymiar krajowy i ze-
wnętrzny.
To nie jest okazja do wypominania czy przypomi-
nania temu i owemu, że nie wystarczy pięknie za-
grać, że ta rocznica to wielkie przedsięwzięcie mate-
rialne i logistyczne. Honor obchodów dwustulecia
urodzin Fryderyka Chopina zobowiązuje. Cieszy nas,
że obecny minister kultury troski o narodowe dzie-
dzictwo nie zamyka w słowach, ale nadaje mu mate-
rialny wyraz. Myślimy, że Narodowy Instytut Fryde-
ryka Chopina i Grzegorz Michalski położyli material-
ne fundamenty pod obchody rocznicy, podobnie jak
Waldemar Dąbrowski jako społeczny pełnomocnik
w pracy nad projektem tych obchodów za granicą. To
wszystko są właściwi ludzie, którzy uporają się z tym
zadaniem. Życzymy sobie, a także wszystkim Pola-
kom, abyśmy potrafili godnie tę rocznicę obchodzić.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Tadeusz Cymański: Do pana marszałka.)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Nie, nie, nie.)
(Poseł Tadeusz Cymański: Bardzo eleganckie py-
tanie, naprawdę.)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina
Marszałek:
Proszę państwa, jeśli można, zrobimy to może
w ten sposób…
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Bo rozpęta się bu-
rza.)
(Poseł Tomasz Latos: Jaka burza?)
Proszę państwa, moment, w tej chwili są już zwo-
ływani posłowie na głosowanie. Myślę, że mamy
mniej więcej jeszcze 3 minuty, które możemy wyko-
rzystać.
Są zapisane 4 osoby, zamykam listę.
Bardzo proszę – 1 minuta.
Pan poseł Tomasz Latos, bardzo proszę.
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję bardzo, panie marszałku, za tę życzliwość.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Rzeczywiście można tylko pogratulować tej świetnej
inicjatywy i cieszę się, że tak wcześnie przymierza-
my się do tego jubileuszu. Chciałbym powiedzieć
parę zdań o tym, o czym wspomniał również pan
minister, mianowicie o kwestii edukacyjnej. Chcę
przy tym wspomnieć o edukacji na najwyższym po-
ziomie, czyli uczelniach muzycznych, artystycznych.
Pan minister zapewne wie, że ich specyfika jest
szczególna i trudno przykładać jedną miarę do tych
i innych uczelni, stosować te same kryteria w ocenie
ich działalności. Uczelnie te borykają się, panie mi-
nistrze, z dużymi problemami finansowymi, wspo-
mniał pan chociażby o Rafale Blechaczu, który stu-
diował w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Uczel-
nia jednak ze względów finansowych nie mogła
u siebie zatrudnić zarówno jego, jak i wielu innych
zdolnych absolwentów. W związku z tym namawiam
pana ministra do wykorzystania okazji negocjacji z
ministrem finansów do poprawy sytuacji uczelni
artystycznych. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Joanna Fabisiak, też jedna minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Joanna Fabisiak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
To, że cały świat muzyczny przygotowuje się do jubi-
leuszu chopinowskiego, wszyscy wiedzą, natomiast
czy wie pan, jak bardzo zaawansowane są te przygo-
towania? Otóż u kilku polskich rzeźbiarzy zostały
już zamówione pomniki Chopina, u malarzy zamó-
wiono obrazy, żeby to właśnie było stąd, z Polski.
A jak przygotowują się Chińczycy? Otóż studenci
275
chińscy mówili mi, że w ich szkołach, tych najniż-
szych, pierwszego stopnia, uczniowie za dobrze za-
grany utwór otrzymują Chopina. To znaczy, że otrzy-
mają pierwszy zbiór nut Chopina. Czy tak przygoto-
wują się polskie szkoły muzyczne? Otóż nie tyle py-
tam, co chciałabym bardzo prosić, aby ten jubileusz
był czasem szczególnej pomocy dla szkół muzycznych,
tej najważniejszej, jak gdyby duchowej, związanej
z podniesieniem ich prestiżu, bo wydaje się, że ciągle
nie spłaciliśmy Chopinowi należnego długu.
Kończąc, chciałabym prosić o pomoc dla wszyst-
kich społecznych szkół muzycznych – obok tych pań-
stwowych, których zresztą jest niewiele – których
założenie nie jest rzeczą ani łatwą, ani przyjemną,
a przecież taką powinno się stać wobec zbliżającego
się jubileuszu. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Eugeniusz Kłopotek.
Poseł Eugeniusz Kłopotek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Zwracam się
z prośbą do pana ministra. Panie ministrze, gdyby
pan był łaskawy wysłuchać mojego pytania. Otóż, na
historycznej ziemi dobrzyńskiej leży mała wieś Sza-
farnia. Niewielu nawet na tej sali wie…
(Poseł Kazimierz Plocke: Wiemy.)
...że ona również jest związana z Fryderykiem
Chopinem. Jest tam pięknie prowadzony przez samo-
rząd woj. kujawsko-pomorskiego Ośrodek Chopinow-
ski i mam taką gorącą prośbę, żeby w bogaty pro-
gram obchodów 200. rocznicy urodzin naszego kom-
pozytora wkomponować również Szafarnię, to tylko
taka prośba. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Tadeusz Cymański.
Poseł Tadeusz Cymański:
Chciałbym właśnie w duchu wypowiedzi pana
posła Kłopotka zwrócić się z pytaniem do pana posła
sprawozdawcy, żeby – mam nadzieję – swoją odpowie-
dzią poparł intencję mojego pytania. Otóż chciałbym
prosić i zaapelować, żeby formą uczczenia tej cudow-
nej rocznicy było również przywrócenie polskiemu
parlamentowi instrumentu, może nie tego, na któ-
rym grał Fryderyk Chopin, ale, proszę państwa, pol-
ski dziennikarz dociekł i poinformował mnie, że
w Sejmie był fortepian, który w dość niejasnych oko-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
276 Projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina
Poseł Tadeusz Cymański
licznościach został zbyty w roku 1989. Jest ironią, że
powrót demokracji jest powrotem takiego neobarba-
rzyństwa. Ja na instrumencie, niestety, nie gram, ale
część posłów owszem, dlatego to nie jest moja pry-
watna sprawa. Prywatna jest moja, jak zresztą nas
wszystkich, miłość do muzyki. Tyle tu jest waśni, tyle
sporów, jeżeli od czasu do czasu nie zabrakłoby chęt-
nych, którzy zagraliby w parlamencie nokturn czy
etiudę, kiedy byłoby tutaj trochę żywej muzyki, było-
by lepiej. I z tym pytaniem się zwracam. A panie po-
słanki i panów posłów proszę o akceptację, może w for-
mie aplauzu, że to jest coś warte. Bardzo proszę.
(Oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: Złożymy się na fortepian.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Proszę państwa, w ten sposób wyczerpaliśmy listę
osób zapisanych do zadania pytania.
Rozumiem, że pan minister to słyszał, ponieważ
to nie tyle były pytania, co sugestie i pewne prośby.
Zamykam dyskusję.
Bardzo dziękuję za całą debatę. Osobiście się cie-
szę – mam nadzieję, że wyrażam tutaj przekonanie
całej Wysokiej Izby – że to również dla nas, dla pol-
skiego parlamentu jest wielki dzień, że od naszej
uchwały, którą za chwilę Sejm przyjmie, rozpoczną
się de facto uroczyste przygotowania do 2010 r. jako
Roku Fryderyka Chopina.
Przystępujemy do głosowania.
(Poseł Bolesław Grzegorz Piecha: Z wnioskiem
formalnym.)
Bardzo proszę, pan Piecha. W sprawie formalnej?
Przed głosowaniem uchwały?
Gdyby pan przyniósł fortepian, tobym rozumiał.
Ale proszę bardzo. (Wesołość na sali, oklaski)
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na podstawie
art. 184 ust. 3 pkt 1 regulaminu Sejmu w imieniu
Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość
proszę o ogłoszenie przerwy i zwołanie Konwentu
Seniorów...
(Poseł Ryszard Kalisz: A miał być fortepian?)
...w kwestii uwzględnienia i dołączenia do porząd-
ku obrad obecnego posiedzenia Sejmu informacji
rządu w sprawie zamieszania związanego z doniesie-
niami prasowymi i wypowiedziami polityków doty-
czącymi prywatyzacji szpitali. (Oklaski)
Marszałek:
Panie pośle...
Poseł Bolesław Grzegorz Piecha:
O godzinie 9.15 odbyło się posiedzenie Klubu Par-
lamentarnego Prawo i Sprawiedliwość i stąd to upo-
ważnienie.
Krótkie uzasadnienie.
Proszę Państwa! Przewodniczący Klubu Parla-
mentarnego pan poseł Chlebowski oddaje samorzą-
dom to, co od wejścia w życie ustawy kompetencyjnej
z 1998 r. już mają. Otóż pragnę państwa poinformo-
wać – media powtarzają niestety tę informację – że,
po pierwsze, samorząd terytorialny różnego szczebla
w 90% jest właścicielem wszystkich szpitali w Polsce.
Nie da się więc dać po raz kolejny Inflantów samo-
rządowi, który dawno te kompetencje posiada. (Okla-
ski) Po drugie, w kampanii wyborczej Prawo i Spra-
wiedliwość ostrzegało przed zamiarami prywatyzacji
szpitali. Prominentni politycy Platformy, włącznie
z panem marszałkiem, wtedy to absolutnie demento-
wali. Dzisiaj członkowie rządu, również przedstawi-
ciele klubu parlamentarnego, argumentują w sposób
odwrotny. Sprawa jest bulwersująca, a dotyczy bez-
pieczeństwa zdrowotnego, a to jest na pierwszym
miejscu, jeżeli chodzi o zainteresowania opinii pu-
blicznej. Chcielibyśmy, aby w czasie tego posiedzenia
rząd przedstawił informację o rzeczywistych zamia-
rach dotyczących dalszej reformy polskiej służby
zdrowia. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Panie Pośle! Wysoka Izbo! Mogło być pięknie,
można było dobrze nawiązać do pięknej muzyki Cho-
pina, a wyszło jak zwykle. Dla mnie to brzmi raczej,
mówiąc językiem półmuzycznym, półpolitycznym,
fałszywie. (Oklaski)
W związku z tym, że pan poseł Piecha zgłosił
wniosek formalny, poddam ten wniosek formalny
pod głosowanie Wysokiej Izby. (Poruszenie na sali)
Tak że bardzo proszę o przygotowanie się do gło-
sowania.
(Poseł Andrzej Mikołaj Dera: Był sprzeciw?)
Rozumiem, że to sprzeciw, panie pośle.
(Poseł Grzegorz Dolniak: Jest sprzeciw, panie
marszałku.)
Wystarczy, że pański klub zgłosił wniosek formalny.
Nawet jest sprzeciw, a nie musi być sprzeciwu.
Proszę państwa, regulamin mówi wyraźnie, że to
do marszałka należy podjęcie decyzji albo że marsza-
łek może skierować sprawę pod głosowanie. Ja kie-
ruję pod głosowanie Wysokiej Izby.
Zarządzam głosowanie.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
wniosku formalnego klubu Prawa i Sprawiedliwości
o ogłoszenie przerwy, proszę o podniesienie ręki
i naciśnięcie przycisku.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
(Głos z sali: Hańba!) (Poruszenie na sali)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkty 16., 1. i 2. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Informuję Wysoką Izbę, że w głosowaniu wzięło
udział 419 posłów. Za oddało głosy 184, przeciw – 229,
6 osób wstrzymało się od głosu.
Wniosek klubu Prawo i Sprawiedliwość został od-
dalony.
W związku z tym przystępujemy w tej chwili do
głosowania nad uchwałą w sprawie roku chopinow-
skiego.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu uchwały w sprawie ustanowienia roku
2010 Rokiem Fryderyka Chopina, w brzmieniu pro-
ponowanym przez Komisję Kultury i Środków
Przekazu, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów Za odda-
no 420 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał. (Oklaski).
Dziękuję Wysokiej Izbie za podjęcie decyzji.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w sprawie
ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 1. po-
rządku dziennego: Informacja ministra spraw
zagranicznych o założeniach polskiej polityki
zagranicznej w 2008 r.
Sejm wysłuchał informacji przedstawionej przez
ministra spraw zagranicznych pana Radosława Si-
korskiego i przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie przed-
stawionej informacji.
Poddam wniosek pod głosowanie.
Odrzucenie wniosku oznaczać będzie, że Sejm
informację przyjął do wiadomości.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest przyjęciem wniosku
o odrzucenie informacji ministra spraw zagranicz-
nych o założeniach polskiej polityki zagranicznej
w 2008 r., zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 144 głosy, przeciw – 277. (Oklaski)
Stwierdzam, że Sejm wniosek o odrzucenie infor-
macji odrzucił, a tym samym przyjął informację do
wiadomości.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 2. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o rządowym projekcie usta-
wy o zwrocie nadpłaty w podatku akcyzowym
zapłaconym z tytułu nabycia wewnątrzwspólno-
towego albo importu samochodu osobowego.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Janusza Chwieruta oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której zgłoszono
poprawkę.
W związku z tym Sejm skierował ponownie pro-
jekt ustawy do komisji w celu jej rozpatrzenia.
277
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 448-A.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Janusza Chwieruta. (Oklaski)
Poseł Sprawozdawca Janusz Chwierut:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Mam przyjemność w imieniu Komisji Finansów Pu-
blicznych przedstawić dodatkowe sprawozdanie o rzą-
dowym projekcie ustawy o zwrocie nadpłaty w po-
datku akcyzowym zapłaconym z tytułu nabycia
wewnątrzwspólnotowego albo importu samochodu
osobowego.
Proszę państwa, jak państwo wiecie, ta ustawa
może dotyczyć wielu osób. Prawie 2,5 mln osób spro-
wadziło w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 listopada
2006 r. samochód, który może być objęty tą ustawą,
a więc wszyscy mamy świadomość, jaka ważna jest
ta ustawa. Po drugim czytaniu klub Lewicy złożył
poprawkę, na etapie prac komisji złożył autopopraw-
kę. Kierował się tutaj stanowiskiem Krajowej Rady
Doradców Podatkowych, która miała wątpliwość, czy
przepisy tej ustawy nie będą naruszały zasady dzia-
łania prawa wstecz, a po drugie, czy organy podatko-
we nie będą dochodziły zwrotu podatku w sytuacji,
kiedy liczba Z wynikająca ze wzoru będzie liczbą
ujemną, dlatego też ta sprawa stanęła na posiedzeniu
komisji. Komisja zapoznała się ze stanowiskiem
wnioskodawców, jednak po wysłuchaniu argumenta-
cji ministra finansów nie podzieliła tego stanowiska
i podczas głosowania: 2 – za, 21 – przeciw, 12 – wstrzy-
mujących się, zaopiniowała negatywnie proponowaną
poprawkę. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Dziękuję panu posłowi.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 448.
Komisja przedstawia również poprawkę, nad któ-
rą głosować będziemy w pierwszej kolejności.
W poprawce do art. 9 wnioskodawcy proponują
między innymi, aby dodać ust. 2 stanowiący, że prze-
pisy art. 82a ustawy o podatku akcyzowym, w brzmie-
niu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się wyłącznie
do stanów faktycznych powstałych po dniu wejścia
w życie niniejszej ustawy.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 51 głosów, przeciw – 374, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
278 Punkt 3. porządku dziennego – głosowanie

Marszałek (Dzwonek) Środki, które są tam zgromadzone, są zbyt

duże i państwo ich nie wydaje. W związku z tym chcę
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił. zapytać: Czy nie lepiej byłoby – zamiast przerzucać
Przystępujemy do głosowania nad całością pro- tego typu środki nawet na bardzo zacne cele jak kon-
jektu ustawy. ferencje międzynarodowe – obniżyć tę opłatę i w ten
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem sposób, po pierwsze, spełnić postulat wyborczy Plat-
w całości projektu ustawy o zwrocie nadpłaty w po- formy Obywatelskiej i obniżać podatki, po drugie,
datku akcyzowym zapłaconym z tytułu nabycia we- wyjść naprzeciw jednak ogromnej ilości osób…
wnątrzwspólnotowego albo importu samochodu oso-
bowego, w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Finansów Publicznych, zechce podnieść rękę i naci- Marszałek:
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Panie pośle, dziękuję.
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 424 posłów. Za odda-
no 422 głosy, przeciw – 2, nikt nie wstrzymał się od
głosu. Poseł Zbigniew Girzyński:
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zwrocie
nadpłaty w podatku akcyzowym zapłaconym z tytu- …która chętnie by kupiła nowy samochód, ale nie
łu nabycia wewnątrzwspólnotowego albo importu mając tyle pieniędzy, musi kupować używane auta
samochodu osobowego. z Zachodu... (Poruszenie na sali)
Powracamy do rozpatrzenia punktu 3. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ochro-
ny Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnic- Marszałek:
twa o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy Prawo ochrony środowiska. Dziękuję bardzo.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Henryka Siedlaczka oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której nie zgłoszo- Poseł Zbigniew Girzyński:
no poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania. Ta opłata dzisiaj jest zbyt wysoka, panie pośle. Te
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za- środki…
wartego w sprawozdaniu z druku nr 457.
Do zadania pytania zgłosił się pan poseł Zbigniew
Girzyński. Marszałek:
Nie ma dalszych zgłoszeń.
Bardzo proszę, panie pośle, jedna minuta na za- Dziękuję.
danie pytania. (Poseł Zbigniew Chlebowski: Ale to wyście uchwa-
lili.)
Poseł Zbigniew Girzyński:
Poseł Zbigniew Girzyński:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Pytanie do pana ministra ochrony
Jeżeli my żeśmy to uchwalili, to dlaczego tego nie
środowiska. Sprawa jest ważna i myślę, że bulwersu-
obniżacie...
je wielu ludzi, ponieważ wiele osób z racji zasobności
swojego portfela sprowadza samochody używane
z zagranicy. Każda osoba, która taki samochód ku-
puje, a są to osoby zwykle niezbyt zamożne, gdyż nie Marszałek:
każdy ma możliwość, aby dostać na przykład wyso-
kiej klasy samochód z napędem hybrydowym, żeby Panie pośle, panie pośle, przepraszam...
sobie nim pojeździć, jak członkowie rządu, musi
wnieść opłatę… (Wesołość na sali)
Wiem, że państwo najczęściej nie mają takich pro- Poseł Zbigniew Girzyński:
blemów, nie wnoszą tej opłaty, ale na przykład moi
stosunkowo ubodzy studenci, którzy chcą kupić ...tylko łupicie to do innej kieszeni.
pierwszy samochód w życiu, jadą w tym celu za za-
chodnią granicę i go sprowadzają, muszą zapłacić
opłatę recyklingową wynoszącą 500 zł. Marszałek:
Ta opłata jest gromadzona na specjalnym subfun-
duszu, który jest docelowo przeznaczony na recykling. Panie pośle, proszę nie toczyć debaty z salą…
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 3. porządku dziennego – głosowanie 279

Poseł Zbigniew Girzyński: Marszałek:

Już kończę… Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli pan minister Stanisław Gaw-
łowski, bardzo proszę.
Marszałek:
… bo to po prostu tylko zabiera czas. Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Poseł Zbigniew Girzyński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan poseł rzeczy-
Dobrze. Panie marszałku, nigdy bym nie śmiał wiście zapomniał, że te przepisy były uchwalane
polemizować z salą… w czasach, gdy rząd w Polsce stanowiło Prawo i Spra-
wiedliwość. (Poruszenie na sali)
(Poseł Ryszard Kalisz: PiS tak łupił biednych stu-
Marszałek: dentów?)
I pan poseł zapomniał pewnie również o tym, że
A salę też proszę…
była też podobna inicjatywa w czasach, gdy Prawo
i Sprawiedliwość sprawowało władzę w Narodowym
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wod-
Poseł Zbigniew Girzyński:
nej, inicjatywa zmierzająca do tego, żeby dać szansę
…gdyby pan marszałek był łaskaw pomóc mi na wykorzystanie środków z tzw. funduszu wrako-
w spokojnym dokończeniu pytania. wego na inne cele. Te pomysły były wtedy również
lansowane, również wielokrotnie o tym w poprzed-
niej kadencji przedstawiciele Prawa i Sprawiedliwo-
Marszałek: ści mówili na posiedzeniach komisji ochrony środo-
wiska – żeby w taki właśnie sposób zadysponować
Ale minęła już minuta, którą miał pan przezna- tymi pieniędzmi. Ja rozumiem, że poglądy zależą od
czoną. miejsca siedzenia; jak państwo się przesiedliście do
ław opozycji, to w związku z tym zaczynacie używać
zupełnie innego języka.
Poseł Zbigniew Girzyński: Ale pan poseł również zapomniał o tym, że w roku
2006 ówczesny rząd polski zgłosił inicjatywę zorga-
Dlatego, panie ministrze, gorąca prośba o odpo- nizowania konferencji klimatycznej w Poznaniu. I pew-
wiedź: Czy, po pierwsze, aby na pewno te środki, nie pan poseł nie wie o tym, że w projekcie budżetu
które zabieramy z kieszeni tych osób w tej chwili… na 2008 r., a w 2008 r. ta konferencja się ma odbyć,
nie zaplanowano ani złotówki na organizację konfe-
rencji klimatycznej w Poznaniu, ogromnego przed-
Marszałek: sięwzięcia – ostatnia konferencja klimatyczna na Bali
kosztowała organizatorów 120 mln, ale dolarów. Na-
Panie pośle… stępna konferencja, które ma się odbyć w Kopenha-
dze, organizowana jest już od dwóch lat i pracuje nad
tym w tej chwili sztab w Kopenhadze – 70 osób. My
Poseł Zbigniew Girzyński: musimy to wszystko nadrobić, znaczy, w takim trybie
działamy, bo ani zespołu organizacyjnego, ani pienię-
…pójdą… dzy na ten cel niestety nie przewidziano. I z tych
powodów, szukając pieniędzy na pokrycie kosztów
organizacji tego przedsięwzięcia, wskazujemy jako
Marszałek: źródło finansowania subfundusz wrakowy. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
…dziękuję bardzo.

Marszałek:
Poseł Zbigniew Girzyński:
Dziękuję bardzo.
…na tę konkretną konferencję, a po drugie, czy Pan poseł?
nie można tej opłaty obniżyć, aby ludzie, którzy ku- (Poseł Zbigniew Girzyński: W trybie sprostowa-
pują używane samochody, mieli te opłaty fiskalne nia, panie marszałku.)
mniejsze? (Oklaski) Ale co pan chce prostować?
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
280 Punkt 3. porządku dziennego – głosowanie

Poseł Zbigniew Girzyński: Poseł Zbigniew Girzyński:

Panie ministrze, prostuję… …rząd…

Marszałek: Marszałek:

Panie pośle, przepraszam… …a pan toczy polemikę…

Poseł Zbigniew Girzyński: Poseł Zbigniew Girzyński:

…nieprawdziwie… …czy rząd, bo…

Marszałek: Marszałek:

Panie pośle, co pan chce sprostować? …i zadaje następne pytania.

(Poseł Marek Suski: Informację nieprawdziwą,
powołując się na to, że...)
Nie, pan zadał pytanie. Czy pana pytanie zostało
Poseł Zbigniew Girzyński:
źle zrozumiane przez ministra? Pan może sprostować
…najwyraźniej pan minister mnie nie zrozumiał,
tylko własne pytanie.
skoro na to pytanie nie odpowiedział, czy rząd zamie-
(Głos z sali: Panie marszałku, jeśli można, na-
rza przedłożyć Wysokiej Izbie…
prawdę…)

Poseł Zbigniew Girzyński:
Panie ministrze, po pierwsze, myli się pan... (Po-
ruszenie na sali)
(Poseł Krystyna Skowrońska: Ale to nie jest spro-
stowanie.)
...twierdząc, że zostało to wprowadzone za rządów
Prawa i Sprawiedliwości. (Oklaski)
(Poseł Stefan Niesiołowski: To jest polemika.)
Ustawa ta jest z 27 kwietnia 2001 r. (Poruszenie
na sali) W związku z tym, jeżeli pan minister tak
słabo historię zna, to jako historyk panu przypomnę,
że wówczas rządów nie sprawowało Prawo i Sprawie-
dliwość.
Po drugie, nie odpowiedział pan na bardzo ważne
pytanie, które zadałem. Czy w związku z tym, i to
nie jest pytanie jakoś specjalnie polityczne, ale bar-
dzo merytoryczne, że te środki…
Marszałek:
Panie pośle, ale miał pan…
Poseł Zbigniew Girzyński:
Marszałek:
Panie pośle…
Poseł Zbigniew Girzyński:
…projekt, który będzie obniżał te opłaty. Chcemy
obniżyć tę opłatę i oto jest pytanie: Czy zamierza
i kiedy? (Oklaski)
Marszałek:
Dobrze.
Panie pośle, mam do państwa jedną prośbę. Jak się
zadaje pytanie, dostaje się różne odpowiedzi, i proszę
pamiętać o tym, że w ten sposób tworzy się polemika.
(Poseł Marek Suski: Ale nie można kłamać.)
Przypomnę tylko, że ustawa z roku 2001 wedle
mojej wiedzy była nowelizowana w poprzednim roku,
rok temu. A zresztą jeśli chodzi o autora ustawy, to,
zdaje się, była ta sama osoba w ramach dwóch róż-
nych rządów, w tym także w tym, w którym ja byłem
ministrem.
Bardzo proszę, panie ministrze.

… są zbyt duże… Sekretarz Stanu

w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Marszałek:
Panie marszałku, jeżeli mogę, to jeszcze raz wy-
…tylko i wyłącznie sprostować… raźnie chcę podkreślić: nowelizacja tej ustawy odby-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkty 7. i 21. porządku dziennego – głosowanie
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski
wała się w ubiegłym roku, dotyczyła właśnie tej czę-
ści związanej z obniżaniem kar z tytułu nierucho-
mienia sieci recyklingu pojazdów. (Poruszenie na
sali) Jeszcze raz powtórzę: nowelizacja była zgłoszo-
na w ubiegłym roku, w ubiegłym roku odbywała się
debata, w ubiegłym roku była szansa na to, żeby ten
problem załatwić, i wtedy posłowie Prawa i Sprawie-
dliwości dość jednoznacznie obstawali przy wysoko-
ści opłaty 500 zł. Jest mi przykro, że pan jako histo-
ryk zna się pewnie na historii, ale niekoniecznie na
sprawach dotyczących ochrony środowiska. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo
ochrony środowiska, w brzmieniu proponowanym
przez Komisję Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Informuję, że w głosowaniu wzięło udział 425 po-
słów. Za oddano 271 głosów, przeciw – 154, nikt się
nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Prawo ochrony środowiska.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 7. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie poselskie-
go projektu ustawy o zmianie Konstytucji Rze-
czypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez pana posła Sebastiana Kar-
piniuka oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie za-
wartego w druku nr 433 projektu ustawy w pierw-
szym czytaniu.
Poddam zatem ten wniosek pod głosowanie.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm, zgodnie z propozycją zaopiniowaną przez Pre-
zydium Sejmu, skierował ten projekt ustawy do Ko-
misji Nadzwyczajnej, która zostanie powołana, w celu
jego rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w pierwszym czytaniu poselskiego
projektu ustawy o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., zawartego w druku
nr 433, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
281
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 11 głosów, przeciw – 270, 144 osoby wstrzymały
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił, a tym sa-
mym skierował projekt ustawy do Komisji Nadzwy-
czajnej.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 21. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kul-
tury i Środków Przekazu o poselskim projekcie
ustawy o zmianie ustawy o opłatach abonamen-
towych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Małgorzatę-Kidawę Błoń-
ską oraz przeprowadził dyskusję, w trakcie której
zgłoszono poprawki.
W związku z tym Sejm ponownie skierował pro-
jekt ustawy do komisji w celu ich rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 489-A.
Przystępujemy do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Małgorzatę Kidawę-Błońską.
Poseł Sprawozdawca
Małgorzata Kidawa-Błońska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na posiedzeniu
Komisji Kultury i Środków Przekazu dotyczącym
projektu ustawy o zmianie ustawy o opłatach abona-
mentowych, zwalniającej wszystkie grupy emerytów
i rencistów trwale niezdolnych do pracy, rozpatrzono
poprawki zgłoszone w drugim czytaniu. Omówiono
3 poprawki zgłoszone przez Klub Poselski Lewica,
2 z nich ze względów legislacyjnych i proceduralnych
zostały wycofane. Natomiast 3. poprawka rozszerza
katalog osób zwolnionych z płacenia abonamentu
o osoby najniższej zarabiające, mające prawo do ko-
rzystania ze świadczeń pieniężnych na mocy ustawy
o pomocy społecznej, osoby bezrobotne oraz posiada-
jące prawo do zasiłku lub świadczeń przedemerytal-
nych. Poprawka ta została przyjęta przez komisję
w głosowaniu. Za przyjęciem poprawki było 13 osób,
nikt nie był przeciw, 4 osoby się wstrzymały. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo dziękuję.
Proszę państwa, komisja wnosi o uchwalenie
projektu ustawy zawartego w sprawozdaniu w dru-
ku nr 489.
Komisja przedstawia jednocześnie wniosek mniej-
szości i poprawkę, nad którymi będziemy głosować
w pierwszej kolejności.
We wniosku mniejszości wnioskodawca proponu-
je odrzucić projekt ustawy w całości.
Przyjęcie tego wniosku mniejszości spowoduje
bezprzedmiotowość pozostałych propozycji.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
282 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań…. (Gwar na sali)
(Poseł Krystyna Skowrońska: Nie ma pytań. Gło-
sowanie.)
Pani poseł, była na to odpowiednia chwila. Zada-
łem pytanie i przeszło.
(Poseł Zbigniew Girzyński: To przed całością.)
Słucham?
(Poseł Zbigniew Girzyński: Pytanie. Dobrze, to ja
zapytam przed całością.)
Bardzo proszę, przed całością.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
projektu ustawy w całości, a zatem za przyjęciem
wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło 427 posłów. Za oddano 160 gło-
sów, przeciw – 265, 2 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości odrzucił.
W jedynej poprawce do art. 4 ust. 1 ustawy no-
welizowanej wnioskodawcy proponują rozszerzyć
katalog osób zwolnionych od opłat abonamentowych
o osoby:
— które mają prawo do korzystania ze świadczeń
pieniężnych z tytułu ustawy o pomocy społecznej;
— spełniające kryteria dochodowe określone
w ustawie o świadczeniach rodzinnych;
— bezrobotne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2
ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy;
— posiadające prawo do świadczenia przedemery-
talnego określonego w ustawie o promocji zatrudnie-
nia i instytucjach rynku pracy oraz
— posiadające prawo do świadczenia przedemery-
talnego określonego w ustawie o świadczeniach
przedemerytalnych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Pytanie zada najpierw pan poseł Tadeusz Sławec-
ki, potem pan poseł Jerzy Wenderlich.
Czas zadawania pytania – 1 minuta.
Poseł Tadeusz Sławecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W poprawce nr 1
został wymieniony cały katalog osób, które zwolnio-
no z opłat abonamentowych. W związku z tym moje
pierwsze pytanie kieruję do rządu. Czy rząd przewi-
duje rekompensaty dla mediów publicznych z tytułu
utraty wpływów?
Następne pytanie chciałbym zadać autorom po-
prawki. Czy zgłaszając tę poprawkę, oszacowali,
jaka liczba osób może być zwolniona z płacenia abo-
namentu i jakie mogą być straty z tytułu zwolnie-
nia z opłaty tak licznej grupy płatników abonamen-
tu? Dziękuję.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, do głosu zapisali się jeszcze po-
słowie Jerzy Wenderlich, Tadeusz Cymański i Jacek
Kurski.
Jak rozumiem, kolejnych zgłoszeń nie ma.
(Poseł Elżbieta Kruk: Jeszcze ja.)
Jeszcze pani Elżbieta Kruk, tak?
W takim razie – pięć osób, po jednej minucie.
Zamykam listę.
Bardzo proszę, pan poseł Jerzy Wenderlich.
Poseł Jerzy Wenderlich:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym za-
pytać wnioskodawców, ale również i przedstawicieli
rządu, jak odnoszą się do tej poprawki, którą złożyli-
śmy. Otóż kilka lat temu jako Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej rozpoczęliśmy tworzenie katalogu tych
osób, którym jest w życiu gorzej, którym żyje się bied-
niej. Były zgłaszane takie wnioski, aby zwolnić ich
z płacenia abonamentu. Teraz odnośnie do wniosków
o to, aby z płacenia abonamentu zwolnić emerytów
i rencistów całkowicie niezdolnych do pracy, zgłosili-
śmy wczoraj kolejną poprawkę, która rozszerza ten
katalog. Osobami zwolnionymi z płacenia podatku,
według naszego wniosku, będą te osoby, które korzy-
stają z pomocy społecznej, które spełniają kryteria
dochodowe i pobierają świadczenia rodzinne, osoby
bezrobotne, osoby mające prawo do zasiłku przed-
emerytalnego i prawo do świadczenia przedemery-
talnego. Chcielibyśmy zapytać, czy Platforma Oby-
watelska poprze ten zgłoszony przez nas katalog
rozszerzający zwolnienia. (Dzwonek) Jednocześnie
chcemy zapytać, czy zgodnie z obietnicą pana mini-
stra Bogdana Zdrojewskiego te zwolnienia, a więc
pewna kwota pieniędzy, która ginie z puli abonamen-
towej, zostaną zrefundowane mediom publicznym
przez budżet bądź z innych źródeł, bo wszyscy pań-
stwo podkreślacie, że media te są racją stanu.
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Jerzy Wenderlich:
A więc skoro media publiczne są racją stanu, nie
mogą być ubogim krewnym.
Marszałek:
Czas minął.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jerzy Wenderlich:
Zwolnienia – tak. My rozszerzamy fantastycznie
ten katalog o ludzi rzeczywiście biednych.
Marszałek:
Panie pośle…
Poseł Jerzy Wenderlich:
Myślę, że te uzupełnienia powinny być uwzględ-
nione. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Tadeusz Cymański.
Poseł Tadeusz Cymański:
Panie Marszałku! Mam pytanie do wnioskodaw-
cy, do Platformy. Otóż jest prawdą, że znakomita
większość polskich emerytów i rencistów to ludzie
ubodzy. Takie jest rozwarstwienie. Przyjęto w tej
ustawie, jako kategorię, że zwalniamy emerytów i ren-
cistów. Moje pytanie jest bardzo proste, najlepiej na
przykładzie pokazywać, o co chodzi. Otóż trzeba po-
wiedzieć, że bardzo wielu ludzi ubogich, a nawet bied-
nych, to nie są emeryci i renciści. Pytanie: Czy wpro-
wadzenie tej ustawy w wersji proponowanej przez
Platformę Obywatelską będzie oznaczało, że na przy-
kład emeryt – konkretny przykład – były pracownik
SB (Oklaski), generał, który ma emeryturę w wyso-
kości 4–5 tys. zł, nie będzie płacił abonamentu,
a robotnik, który otrzymuje 1500 zł, ma trójkę dzieci
i chorą żonę, będzie płacił? Tak czy nie? (Oklaski,
poruszenie na sali)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Jacek Kurski.
Poseł Jacek Kurski:
Dziękuję, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Mam pytanie. Dlaczego, zdążając
do zniszczenia mediów publicznych, Platforma odwo-
łuje się cynicznie i w sposób pełen hipokryzji do
ochrony emerytów, tego najbardziej wiernego, naj-
bardziej lojalnego elektoratu, widzów i słuchaczy
telewizji i radiofonii publicznej? Skąd ten cynizm?
Czy naprawdę panowie posłowie i panie posłanki
Platformy Obywatelskiej nie wiedzą, że nie powstał-
283
by żaden wielki polski film, nie powstałoby żadne
wielkie dzieło polskiej kultury, gdyby nie pomoc Te-
lewizji Polskiej? (Poruszenie na sali)
(Poseł Paweł Graś: „Gwiazdy na lodzie” by po-
wstały.)
Czy pan reżyser Kutz może wymienić jakikolwiek
film, który zrobił bez udziału, pomocy środków pu-
blicznych Telewizji Polskiej? (Oklaski) Proszę o wy-
mienienie takiego filmu. (Oklaski)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Zostaw Kutza w spo-
koju.)
Czy państwu nie jest wstyd, że udajecie, iż nagle
nie wiecie, kim jest Andrzej Wajda, Krzysztof Pende-
recki, pani Julia Hartwig, Krzysztof Zanussi, lumi-
narze polskiego świata kultury, wybitni artyści, któ-
rzy w sposób niezwykle godny i wrażliwy bronią
abonamentu jako koniecznej daniny publicznej, tego
mecenatu ochrony polskiej kultury? Jak państwu nie
wstyd? (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Elżbieta Kruk.
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Będziemy głoso-
wali nad poprawką, którą próbuje się wprowadzić do
tej ustawy w tempie światła, z dnia na dzień, popraw-
ką istotną, z pięknymi intencjami i celem do realiza-
cji, z którym się wszyscy zgadzamy, tyle tylko czy ten
cel jest prawdziwy, skoro aby go zrealizować, musimy
uchwalić dobre prawo. Czy prawdą jest, że Biuro Le-
gislacyjne w Kancelarii Sejmu zgłosiło bardzo poważ-
ne wątpliwości do tej konkretnej poprawki? Jakie cele
realizuje zatem ten projekt i tryb procedowania nad
nim, jak powiedziałam, w tempie światła? Czy to jest
uwiarygodnienie wypowiedzi na przykład pana pre-
miera Tuska, że lepiej kierować do Sejmu mało ustaw,
ale prawo ma być dobre?
Panie premierze, nie mamy ani ustaw, ani dobre-
go prawa i ten projekt jest tego najlepszym dowodem.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
W imieniu rządu odpowiedzi udzieli pan minister
Bogdan Zdrojewski.
Minister
Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Szanowna
Wysoka Izbo! Przy okazji abonamentu odbywa się
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
284 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski
oczywiście swoiste zaklinanie rzeczywistości. Nie
ulega wątpliwości i wszyscy doskonale wiemy, że, po
pierwsze, jest to zła danina. Po drugie, ten parapo-
datek jest nieskuteczny. Po trzecie, wcale nie decy-
duje on o być albo nie być telewizji publicznej. Stano-
wi ułamek dochodów telewizji publicznej w chwili
obecnej.
Wiemy dobrze, że w latach 70. i 80. na skutek
wprowadzenia przywilejów dla emerytów wiele od-
biorników radiowych i telewizyjnych było przepisy-
wanych na babcie i dziadków i że był to proceder
powszechny. Stało się rzeczywiście tak, że wśród po-
siadaczy książeczek abonamentowych dominują
w chwili obecnej właśnie emeryci i renciści. Bardzo
często są oni tak naprawdę figurantami. Nie wiem,
czy pan poseł Cymański wprowadzał do tej ustawy
taką poprawkę, aby zwolnieni byli emeryci i renciści,
z wyjątkiem tych o esbeckich korzeniach. Nie było
takiej poprawki, być może Platforma by ją poparła.
Generalnie rzecz biorąc, w chwili obecnej mamy
do czynienia ze straszeniem, że orkiestra pani
Agnieszki Duczmal i katowicka orkiestra pani Wnuk-
-Nazarowej zostaną zlikwidowane na skutek zniesie-
nia abonamentu czy wprowadzenia tej ulgi. Jest to
absolutna fikcja, straszenie na pokaz.
Druga rzecz, bardzo istotna i ważna. Chciałbym
podkreślić także, że w chwili obecnej z wyliczeń, któ-
re posiadamy i my, i państwo, wynika wyraźnie, że
drobna oszczędność w realizacji programów telewi-
zyjnych, drobna oszczędność w kosztach prowadze-
nia działalności wystarczy na pokrycie ewentualnej
straty, jaka jest związana ze zwolnieniem emerytów
i rencistów od tej opłaty.
Ostatnie słowa kieruję do pana posła Kurskiego,
który zwracał się do Kazimierza Kutza, pytając, czy
w latach 60. i 70. zrealizował jakieś filmy bez pomo-
cy abonamentu, bez pomocy telewizji publicznej. Od
razu też odpowiem. W tym samym czasie z tego abo-
namentu realizowano programy i filmy propagando-
we, które, myślę, dla pana Kurskiego nie byłyby mi-
łym obrazkiem. Najważniejsze, najistotniejsze jest
w tej chwili, abyśmy pamiętali o dwóch rzeczach. Te-
lewizja publiczna będzie realizowała swoją misję bez
środków od emerytów i rencistów. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: Brawo.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł w trybie sprostowania?
(Poseł Tadeusz Cymański: Tak, sprostowanie.)
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Tadeusz Cymański:
Zostałem źle zrozumiany. Nie pytałem siebie, czy
złożyłem poprawkę (Wesołość na sali), tylko podałem
przykład – chciałem pomóc odpowiedzieć – że tysiące
najbogatszych emerytów nie będą płacić, a miliony
biednych pracowników będą.
(Poseł Tomasz Kulesza: Nie będą płacić, nie kłam.)
O to pytałem i proszę o odpowiedź. (Oklaski)
Marszałek:
Pan poseł Kurski też został źle zrozumiany, tak?
(Wesołość na sali)
Proszę bardzo.
Poseł Jacek Kurski:
Dziękuję, panie marszałku.
W oczywisty sposób zostałem źle zrozumiany, bo
nie mówiłem o latach 50. i 60. Oczywiście potępiamy
ten okres i w sposób bezsporny odrzucamy propagan-
dową rolę telewizji komunistycznej.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Niemożliwe.)
Natomiast to nie oznacza, że państwo dzisiaj mu-
szą przykładać rękę do niszczenia mecenatu Telewi-
zji Polskiej nad polską kulturą. Wszystkie wielkie
filmy polskie ostatniego okresu... (Gwar na sali)
(Poseł Julia Pitera: Wszystkie sporty też?)
...łącznie z „Katyniem” Andrzeja Wajdy – co przy-
najmniej na chwilę powinno państwa uciszyć – po-
wstały dzięki mecenatowi Telewizji Polskiej, dzięki
abonamentowi, dzięki solidarnej pomocy społeczeń-
stwa, w tym również emerytów i rencistów, którzy są
dumni, że mogli takie dzieła polskiej filmoteki, jak
„Katyń”, współtworzyć. (Oklaski)
Marszałek:
Zgłosiła się również pani poseł Kruk, jak rozu-
miem, też źle zrozumiana. (Gwar na sali)
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Co to jest, panie
marszałku?)
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie marszałku…
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Ale nie padło nazwi-
sko pani poseł.)
Marszałek:
Przepraszam, proszę państwa, moment, chwilecz-
kę. Proszę państwa, pan premier zgłosił chęć udzie-
lenia odpowiedzi.
Pani poseł, proszę mówić takim językiem, żeby
nie było wątpliwości co do zrozumienia.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałabym przede
wszystkim powiedzieć to…
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Na jakiej podstawie?)
…że abonament nie jest kroplą wpływów na te
potrzeby. Abonament to ponad 80% wpływów radia
publicznego, abonament to 100% (Oklaski) na utrzy-
manie Programu II radia publicznego.
(Poseł Stefan Niesiołowski: Wyłącz jej mikrofon.)
Abonament to pieniądze na utrzymanie chórów
i orkiestr. (Poruszenie na sali) To nie jest kropla
w morzu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan premier Donald Tusk. (Długotrwałe oklaski)
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Szanowni Państwo! Tak naprawdę jest to koniec
pierwszego etapu wielkiej batalii o to, jak mają wy-
glądać media publiczne w Polsce. Wydaje się bezspor-
ne, że – nie tylko dlatego że takie jest nasze, jak są-
dzę, powszechne na tej sali poczucie sprawiedliwości
i przyzwoitości oraz oczekiwanie publiczne, ale także
dlatego że to jest sensowny trend, jeśli chodzi gene-
ralnie o zmiany w mediach publicznych – pora zanie-
chać ściągania parapodatku i haraczu szczególnie od
ludzi, którzy mają i tak wystarczająco dużo kłopotów,
na rzecz utrzymania czegoś, co każdego dnia, widać
to gołym okiem, nie jest misją publiczną. Jeśli mówi-
my dzisiaj tutaj o obłudzie czy hipokryzji, to obłudne
i pełne hipokryzji jest wmawianie polskim emerytom
i rencistom, że ich krwawica w postaci abonamentu
idzie na utrzymanie orkiestry...
(Poseł Aleksandra Natalli-Świat: A nie idzie?)
...chóru czy innej misji publicznej, ponieważ każ-
dego dnia polski emeryt i rencista widzi, czyta, sły-
szy, na co naprawdę idą pieniądze z jego cieniutkiego
portfela – na kosmiczne kontrakty dla ludzi bez żad-
nych kompetencji (Oklaski), na partyjną propagandę
partii, która zawładnęła mediami publicznymi.
Chciałbym pani, pani minister Kruk, przypo-
mnieć, bo tak się pani minister zmartwiła tym…
(Poseł Anna Paluch: Pan jest chyba na księżycu.)
…że tak szybko, to znaczy przez kilka miesięcy
debatowaliście państwo w tej Izbie nad uwolnieniem
polskich emerytów i rencistów od konieczności pła-
cenia abonamentu. Według pani to jest niepokojąco
szybkie tempo legislacji. Chciałbym pani przypo-
mnieć, że to pani uczestniczyła w zamachu, który
trwał jedną dobę...
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Haniebnym.)
...na media publiczne. Oddała pani media publicz-
ne (Oklaski) panom Lepperowi, Giertychowi i kazała
285
pani płacić za to, i dzisiaj pani każe płacić za to pol-
skiemu emerytowi i polskiemu renciście (Oklaski),
żeby tacy ludzie, którzy przynosili wstyd Polsce, mo-
gli rządzić także mediami publicznymi.
(Poseł Tomasz Kulesza: Hańba.)
Chciałbym powiedzieć, że nie spoczniemy dopóty,
dopóki nie zmienimy tego wyjątkowo obłudnego sys-
temu narzucania haraczu Polakom szczególnie nie-
zamożnym po to, by nieliczna grupa ludzi mogła
korzystać z tego materialnie w sposób nieuzasadnio-
ny, poza jakąkolwiek kontrolą, i żeby niektórzy naj-
bardziej ambitni politycy wykorzystywali te media
publiczne we własnym interesie.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: To jest nieuczciwe.)
Jeśli jest na tej sali ktokolwiek, kto naprawdę ma
odwagę tu, z tej mównicy, mówić, że polski emeryt
i rencista nadal ma utrzymywać telewizję pana pre-
zesa Urbańskiego, to niech wstanie i powie to, pa-
trząc ludziom prosto w oczy. Jeśli pan poseł Cymań-
ski naprawdę jest przekonany o tym, że ten zbędny
haracz, jakim jest abonament, powinien być także
jak najszybciej zdjęty z innych grup, na przykład naj-
mniej zamożnych, to po tej debacie, panie pośle, sia-
dam z panem i piszę projekt ustawy. Proszę bardzo,
proszę się nie krępować (Wesołość na sali). Dlaczego
czekaliście państwo tak długo na to? Co stało na
przeszkodzie...
(Poseł Tadeusz Cymański: Proszę odpowiedzieć
na pytanie.)
(Poseł Tomasz Kulesza: Siadaj pajacu.)
...dwa miesiące temu, trzy miesiące temu, kiedy
tę debatę rozpoczynaliśmy, żebyście państwo złożyli
odpowiedni projekt? (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Mamy.)
Co takiego stało na przeszkodzie?
(Poseł Krzysztof Putra: To trzeba skończyć z po-
pulizmem.)
Jestem i będę sojusznikiem wszystkich na tej sali,
którzy chcą pójść o krok dalej i jeszcze jeden krok
dalej, to znaczy chcą uwolnić Polaków od tego zbęd-
nego podatku. (Oklaski)
Chciałbym na zakończenie zaprosić wszystkich
państwa posłów, także z opozycji, do poważnej deba-
ty nie na temat tego, jak utrzymać przywileje wąskiej
grupy, która opanowała media publiczne, tylko jak
naprawdę misję publiczną finansować i realizować,
bez złych ludzi, bez złych intencji i bez niepotrzebnie
narzucanych podatków i haraczy. Dzisiaj Polska do-
kładnie widzi, że wreszcie wygrywa idea elementar-
nej przyzwoitości. (Poruszenie na sali, oklaski)
(Głosy z sali: Ooo!)
Cieszę się, że niezależnie od waszych krzyków tak
czy inaczej polski emeryt i polski rencista przestaną
płacić abonament, niezależnie od tego, ile jeszcze
dziwnych rzeczy państwo tu wymyślicie przy tej
mównicy.
(Poseł Tadeusz Cymański: A robotnicy będą
płacić?)
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Krzysztof Putra: To była demagogia.)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
286 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie

Marszałek: Poseł Anna Bańkowska:

Dziękuję bardzo, dziękuję. Wiem, panie marszałku, tylko chciałabym powie-
Pani poseł, przepraszam, pani się... Nie, przepra- dzieć kilka zdań skierowanych do pana premiera.
szam najmocniej, pani poseł. (Poruszenie na sali)
(Poseł Anna Bańkowska: Panie marszałku...) (Poseł Zbigniew Chlebowski: Panie marszałku, co
Pani poseł, ja panią bardzo przepraszam. Czy to jest?)
pani chce zgłosić wniosek formalny? Jeśli nie, to bar-
dzo dziękuję, ale nie ma możliwości zabrania głosu
na tym etapie dyskusji.
(Poseł Joanna Senyszyn: Nasuwają się nowe pyta-
Marszałek:
nia.)
(Poseł Anna Bańkowska: Panie marszałku, ponie- Nie, nie, nie.
waż...) (Poseł Wojciech Olejniczak: Ale zgłasza wniosek.)
Przepraszam, nie, proszę przyjąć do wiadomości,
że może pani tylko i wyłącznie zgłosić wniosek for-
malny. Poseł Anna Bańkowska:
Jeżeli zamierza pani zadawać w tej chwili pyta-
nia, to był moment, była chwila, kiedy mogła pani to W związku z tym zgłoszę...
zrobić, pani z tego nie skorzystała. Debaty teraz nie
ma, więc jeżeli to nie jest wniosek formalny, to bar-
dzo proszę o rezygnację z głosu. Marszałek:
(Poseł Anna Bańkowska: Panie marszałku, tak,
to zgłoszę wniosek formalny.) Pani poseł...
Rozumiem, że wniosek formalny, pani poseł, może
być albo o przerwę, albo o natychmiastowe przejście
do głosowania. Poseł Anna Bańkowska:

Poseł Anna Bańkowska: Zgłaszam wniosek...

Panie Marszałku! Jeśli pan nie pozwala mi usto-

sunkować się do pewnej kwestii, którą zgłosił pan Marszałek:
premier... (Poruszenie na sali)
Pani poseł, bardzo panią przepraszam. Proszę...
Nie, nie. A, wniosek formalny, proszę bardzo. To jest
Marszałek: wniosek formalny.
Nie, pani poseł, pani poseł...
Poseł Anna Bańkowska:
Poseł Anna Bańkowska:
Ja to już mówię, tylko pan mi wyłącza mikrofon
…to oczywiście za moment zgłoszę wniosek... i pan mnie nie słyszy.

Marszałek: Marszałek:
Pani jest doświadczoną parlamentarzystką i pani Pani chce mówić do premiera.
wie, na czym polega wniosek formalny.
(Poseł Joanna Senyszyn: A my wiemy, na czym
polega tłumienie opozycji.) Poseł Anna Bańkowska:

Ponieważ nie możemy jako Lewica odnieść się do

Poseł Anna Bańkowska:
ważnych kwestii dotyczących naszej poprawki, która
Wiem. uzupełnia zwolnienie z abonamentu ludzi ubogich
i biednych, a pan premier mówił, co popieramy całym
sercem, że trzeba zwolnić ludzi ubogich, bo takimi są
Marszałek: emeryci i renciści, ale zapomniał pan premier, że jest
cała grupa ludzi bardzo ubogich, którzy biorą zasiłki,
Proszę uprzejmie, szanujmy się wzajemnie. świadczenia przedemerytalne itd. ...
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Pani poseł, już zbliżyła się pani do wniosku for-
malnego, ale pani gdzieś tutaj meandruje.
(Poseł Ryszard Kalisz: Panie marszałku, zgłosiła
wniosek.)
Poseł Anna Bańkowska:
...chciałabym zapytać pana premiera, czy odnosi-
cie się...
Marszałek:
Nie, pani poseł, ja panią jeszcze raz przepra-
szam...
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Panie marszałku...)
Poseł Anna Bańkowska:
...pozytywnie do naszej poprawki...
Marszałek:
Pani poseł, ja panią bardzo przepraszam: Czy
pani byłaby łaskawa zgłosić wniosek formalny?
Tak?
(Poseł Ryszard Kalisz: Panie marszałku, zgłosiła
wniosek formalny.)
Proszę bardzo, będzie wniosek formalny, bo już
pani zaczęła, ale gdzieś pani znowu powędrowała
w tym rozważaniu.
Proszę bardzo, pani poseł Bańkowska zgłasza
wniosek formalny.
Poseł Anna Bańkowska:
Ja uważam, że trzeba Wysoką Izbę traktować po-
ważnie, w związku z czym trzeba argumentować
wniosek formalny. Pan marszałek mnie nie dopusz-
cza do uzasadnienia tego wniosku formalnego, więc
mówię prosto: W imieniu Lewicy składam wniosek
o 10-minutową przerwę.
(Poseł Ryszard Kalisz: Brawo!)
Marszałek:
I to jest wniosek formalny, pani poseł. Można było
od razu.
Słucham?
(Poseł Stefan Niesiołowski: Sprzeciw.) (Poruszenie
na sali)
Chwileczkę.
287
Słusznie, proszę państwa, problem obciążeń abo-
namentowych emerytów budzi emocje, bardzo słusz-
nie, ale proponowałbym wyrażać te emocje ciszej. To
po pierwsze.
Rozumiem, że jest wniosek formalny. Słyszałem
sprzeciw. W związku z tym... (Poruszenie na sali)
Rozumiem, że jest głos przeciw w imieniu klubu,
tak?
(Poseł Stefan Niesiołowski: Jest sprzeciw.)
Proszę państwa, w związku z tym poddam ten
wniosek pod głosowanie.
Proszę przygotować się do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o przerwę, proszę o podniesienie ręki i naciśnię-
cie przycisku.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za oddano
183 głosy, przeciw – 230, wstrzymało się 12 osób.
W związku z tym wniosek został odrzucony.
Przystępujemy do głosowania. (Gwar na sali)
(Poseł Elżbieta Kruk: Pan premier wymienił moje
nazwisko.)
Pani wybaczy, pani poseł.
(Poseł Stefan Niesiołowski: Głosujmy.)
(Poseł Elżbieta Kruk: Panie marszałku, bardzo
proszę...)
Pani poseł, ja też panią proszę.
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie marszałku, sprostowanie, pan premier wy-
mienił moje nazwisko.
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Przystąpiliśmy już
do głosowania.)
Marszałek:
Pani poseł, chwileczkę. Proszę się tak strasznie
nie emocjonować, sprawa jest ważna, emeryci tego
wszystkiego słuchają, ale bardzo proszę spokojnie.
(Głos z sali: Przechodzimy do głosowania.)
Proszę państwa, bardzo proszę o nienadużywa-
nie. Dopuściłem panią do zadania pytania, do pierw-
szego sprostowania, chociaż nie padło pani nazwisko,
i mam nadzieję, że pani to pamięta.
Poseł Elżbieta Kruk:
Pamiętam.
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Przejdźmy do gło-
sowania, bo emeryci czekają na tę ustawę.)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
288 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie

Marszałek: Marszałek:

Bardzo proszę o unikanie sprostowań do sprosto- Pani poseł, czy mogłaby pani zapoznać się ze ste-
wań. Przypominam, że pani może prostować tylko nogramem?
i wyłącznie swoje pytanie, a nie wypowiedź osoby
udzielającej odpowiedzi.
Poseł Elżbieta Kruk:

Poseł Elżbieta Kruk: …i wrócę do tematu.

(Poseł Paweł Graś: Nie bądźcie zbiorowym Ga-
Tym razem mam podstawę. brielem Janowskim.)

Marszałek: Marszałek:

Dobrze. W związku z tym, że dopuściłem panią Pani nazwisko nie było wymienione, pani prosto-
troszeczkę na wyrost do sprostowania, teraz pani wała. (Poruszenie na sali)
chce prostować sprostowanie do pani pytania. (Głosy z sali: Ooo... )
(Głosy z sali: Było.)
Bardzo pani dziękuję.
Poseł Elżbieta Kruk: Pan poseł…
(Poseł Tadeusz Cymański: Ja mówiłem, moje na-
Panie marszałku, to znaczy, że teraz przez jakiś
zwisko zostało wymienione.)
czas nie będzie pan mnie dopuszczał do głosu? Mam
Proszę bardzo.
podstawę prawną do sprostowania – padło moje na-
Dziękuję pani serdecznie.
zwisko.

Poseł Elżbieta Kruk:

Marszałek:
Widzi pan, panie marszałku…
Jeśli pani pozwoli, pani poseł, poseł z pani klubu
chce zgłosić wniosek formalny, być może to będzie
jakieś rozwiązanie. Marszałek:
(Głos z sali: Poczekam.) (Wesołość na sali)
(Głos z sali: Głosujmy.) Tak, zaraz będzie wniosek formalny.
Pani poseł, już pani prostowała, wszystko jest kom-
pletnie wyprostowane. (Wesołość na sali, oklaski)
Poseł Elżbieta Kruk:
Poseł Elżbieta Kruk: Panie marszałku...

Panie marszałku, pan premier wymienił moje na-

zwisko, mam prawo do sprostowania. Marszałek:

Dziękuję bardzo.
Marszałek:

Bardzo pani dziękuję. Proszę, pani poseł, przyjąć Poseł Elżbieta Kruk:
do wiadomości, że nie należy nadużywać.
Oczywiście nie będę tego przedłużała, pan pod-
waża…
Poseł Elżbieta Kruk:

Panie premierze, niech pan się nie obawia, mam Marszałek:

jeszcze inne możliwości, zgłoszę się do pytania w na-
stępnej turze... Dziękuję za zrozumienie.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Elżbieta Kruk:
…podważa moje podstawowe uprawnienia jako
posła (Oklaski), ale wykorzystam następną okazję,
żeby się przypomnieć.
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Głosujmy.)
Marszałek:
To więcej niż pewne. (Wesołość na sali)
(Poseł Tadeusz Cymański: Było moje nazwisko.)
Przepraszam, chwileczkę, zaraz.
Który z panów posłów chce złożyć wniosek for-
malny? Czy to jest ten sam wniosek formalny? (Po-
ruszenie na sali)
Bardzo proszę.
Poseł Tomasz Mirosław Dudziński:
Panie marszałku... (Gwar na sali)
Proszę o ciszę.
Marszałek:
Jeśli można, proszę panów w pojedynkę. (Weso-
łość na sali)
Poseł Tomasz Mirosław Dudziński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Prawo i Sprawiedliwość mam wniosek formalny, aby
w sprawie abonamentu, w sprawie telewizji, w spra-
wie prywatyzacji szpitali pan premier Donald Tusk
nie oszukiwał społeczeństwa i Wysokiej Izby. Dzię-
kuję bardzo. (Wesołość na sali, burzliwe oklaski)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Spadaj.)
(Poseł Tomasz Kulesza: Spadaj, baranie.)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Trzeba odebrać
idiocie głos.)
Marszałek:
Panie pośle… Panie pośle… (Długotrwałe oklaski)
Panie pośle, przypomnę… przypomnę jeszcze raz, i
Wysokiej Izbie, i państwu, że oglądają to w tej chwi-
li przede wszystkim renciści i emeryci, żywo zainte-
resowani problemem abonamentu...
(Głos z sali: Rozkradanie...) (Wesołość, poruszenie
na sali)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Spadaj, oszuście.)
...i proponowałbym przejść do rozstrzygnięć.
Czy pan poseł Cymański ma również, że tak po-
wiem, sformalizowany wniosek formalny? (Porusze-
nie na sali)
Panie pośle, proszę bardzo, wniosek formalny.
289
Poseł Tadeusz Cymański:
Chciałbym prosić, bo tak naprawdę…
Marszałek:
Mam nadzieję, że bardziej formalny niż ten, co był
poprzednio.
Poseł Tadeusz Cymański:
...pan marszałek jest gospodarzem w Sejmie...
Marszałek:
Nie słyszę pana.
Poseł Tadeusz Cymański:
…i powinien czuwać nad tymi sprawami, żeby
było jak najmniej... (Poruszenie na sali) Kultura po-
lega na tym, że jak ktoś pyta, to albo otrzymuje od-
powiedź, albo otrzymuje informację, że nie będzie
odpowiedzi. Zwracam uwagę, że nie uzyskałem takiej
odpowiedzi. Moje pytanie było proste jak drut, a od-
powiedź prosta jak rogalik.
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Przez dwa lata nie
otrzymywaliśmy od was odpowiedzi.)
Tak to wyglądało. (Wesołość na sali) Moje pyta-
nie, jeszcze raz powtórzę, było proste, bo dotyczyło
niechlujstwa legislacyjnego.
(Poseł Grzegorz Dolniak: Tadziu, siadaj, nikt cię
nie rozumie.)
Nie można do mnie mieć pretensji, że nie zgłosi-
łem poprawki, skoro jestem przeciw ustawie. Pytanie
było jednak proste. Powtórzę. Czy bardzo zamożni,
bogaci emeryci…
(Poseł Stefan Niesiołowski: Wyłączyć mu mikro-
fon.)
Marszałek:
Panie pośle…
Poseł Tadeusz Cymański:
…np. esbeccy, nie będą płacić abonamentu, a bied-
ni robotnicy będą? I na to co? Cisza. Pytanie – cisza.
Pytanie – cisza. Proszę odpowiedzieć. (Poruszenie na
sali, długotrwałe oklaski)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Bronek, głosujmy.)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
290 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Panie pośle, jeszcze raz chciałbym przypomnieć,
że można prostować tylko i wyłącznie własne pyta-
nie. A skoro pan stwierdził, że to pytanie jest proste
jak drut, to trudno prostować drut prosty. (Oklaski)
(Głosy z sali: Brawo!)
Proszę państwa, mam nadzieję, że nie będzie na-
stępnych wniosków o prostowanie tego, co jest pro-
ste. (Wesołość na sali)
Proszę bardzo, pan poseł Gosiewski.
Rozumiem, że jest to wniosek formalny, tak?
Proszę bardzo.
Poseł Przemysław Gosiewski:
Tak.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mój wniosek jest
całkowicie formalny. (Wesołość na sali) Wnoszę o prze-
rwę i zwołanie Prezydium Sejmu w celu dokonania
wykładni regulaminu, bo jedyną osobą, która na tej
sali się pogubiła, jest pan marszałek Komorowski.
(Oklaski)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Sprzeciw.)
Dlatego wnoszę, panie marszałku, aby została
dokonana wykładnia regulaminu w aspekcie możli-
wości zabierania głosu przez posłów, których nazwi-
sko zostało w tym zakresie wywołane w trakcie de-
baty. Chcę jeszcze raz prosić pana marszałka
o równe traktowanie w tej Izbie przedstawicieli
wszystkich klubów, bo nazwisko pani poseł Kruk
było wielokrotnie wywoływane.
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Cały czas siedzicie
na trybunie.)
Panie pośle Fedorowicz, niech pan się na chwilę
uspokoi. (Poruszenie na sali)
(Poseł Paweł Graś: Siadaj pan.)
Panie pośle Fedorowicz, może pan usiąść.
Marszałek:
Panie pośle, bardzo proszę kończyć składanie
wniosku formalnego.
Poseł Przemysław Gosiewski:
Panie marszałku, jak na wstępie, wnoszę o prze-
rwę, zwołanie Prezydium i dokonanie wykładni re-
gulaminu Sejmu, jeśli chodzi o ten przepis. A do pana
premiera Tuska mam wielką prośbę.
(Poseł Grzegorz Dolniak: Przeciąć tę zbędną dys-
kusję.)
Rzeczywiście był jeden przypadek, kiedy prezes
zarządu z legitymacją partyjną wziął kilkusetty-
sięczną odprawę. Był to Jan Dworak z Platformy.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Pan marszałek Niesiołowski z wnioskiem for-
malnym?
Proszę. (Posłowie Prawa i Sprawiedliwości ude-
rzają w pulpity.)
Poseł Stefan Niesiołowski:
Proszę państwa, to walenie w pulpity i chamstwo,
które państwo w tej chwili prezentujecie, nie zmieni
w najmniejszym stopniu, nie zniechęci mnie do
przedstawienia w imieniu klubu Platformy wniosku
przeciwnego. Przypomnę, że przed chwilą wniosek
o przerwę został odrzucony. Państwo ustawicznie
nadużywacie dobrej woli i świętej cierpliwości mar-
szałka. To, co zaprezentował pan poseł Dudziński, to
było nadużycie regulaminu.
(Poseł Krystyna Skowrońska: Panie marszałku…)
A wasze wrzaski i walenie w pulpity prezentują
bardzo niski, typowy dla was poziom żenującej kul-
tury politycznej. (Poruszenie na sali, oklaski)
W związku z tym, panie marszałku, Wysoka Izbo,
mam prośbę, aby zakończyć już definitywnie ten że-
nujący spektakl i natychmiast przystąpić do głoso-
wania. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: Brawo.)
Marszałek:
Proszę państwa, został zgłoszony wniosek o nie-
zwłoczne przejście do głosowania, a wcześniej wnio-
sek o przerwę.
(Głosy z sali: Przerwa.)
Chwileczkę, proszę. Naprawdę rozumiem emocje,
bo też mam świadomość, że oglądają to miliony pol-
skich emerytów i rencistów i wyrabiają sobie opinię
na ten temat, jeśli chodzi o kwestie wnoszonych przez
nich opłat. Rozumiem więc te emocje.
(Poseł Tomasz Mirosław Dudziński: To nie kam-
pania.)
Proszę państwa, w związku z tym, że padł zarzut
pod moim adresem, że podobno inaczej traktuję po-
słów z klubów opozycyjnych czy rządowych, to oczy-
wiście zwołamy posiedzenie Prezydium w tej sprawie
i przedstawię panu przewodniczącemu Gosiewskie-
mu z największą przyjemnością nie tylko wykładnię,
ale przede wszystkim sam regulamin Sejmu, gdzie
jest wyraźnie powiedziane, że to marszałek decyduje
o tym, czy ktoś może zadać pytanie i czy może spro-
stować własne pytanie nawet wtedy, jak to powie-
dział pan poseł Cymański, gdy jest proste jak drut.
(Oklaski)
(Głos z sali: Głosujmy już.)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Tak że, proszę państwa, poddam w tej chwili pod
głosowanie wniosek o niezwłoczne przejście do dal-
szego procedowania, a sprawę wyjaśnimy na posie-
dzeniu Prezydium.
Kto z państwa jest za niezwłocznym przejściem
do głosowania, proszę o podniesienie ręki i naciśnię-
cie przycisku.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 osób. Za oddano
240 głosów, przeciw – 186, 2 osoby wstrzymały się od
głosu.
W związku z tym, proszę państwa, przechodzimy
do rozstrzygnięcia w głosowaniu poprawki do projek-
tu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
(Poseł Grzegorz Dolniak: Nie chcecie dać bezro-
botnym?) (Wesołość na sali)
W głosowaniu wzięło udział 426 osób. Za oddano
277 głosów, przeciw – 8, wstrzymało się 141 osób.
Informuję, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Informuję państwa, że zgłosiły się 4 osoby do za-
dania pytań… (Gwar na sali)
(Poseł Elżbieta Kruk: Panie marszałku, czy moż-
na zgłosić wniosek...)
Proszę państwa, proszę o szybkie zgłaszanie się,
będę bezwzględnie egzekwował minutę na zadanie
pytania.
(Głos z sali: W sprawie formalnej…)
Proszę państwa, przystępujemy do pytań.
Zgłosiło się ponad 20 osób. Zamykam listę.
Bardzo proszę o zadanie pytania pana posła
Krzysztofa Sońtę.
Pół minuty na zadanie pytania. Jest około 30
osób.
(Głosy z sali: Minutę.)
Pół minuty.
(Głosy z sali: Minutę.)
Powtarzam, pół minuty.
Poseł Krzysztof Sońta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan premier
Tusk zechciał stwierdzić, że cała Polska czeka na
zdjęcie z emerytów i rencistów haraczu w postaci
opłaty abonamentowej. Mam wrażenie, że pan pre-
mier Tusk nie zapoznał się z listem otwartym podpi-
sanym przez Andrzeja Wajdę, Krzysztofa Penderec-
kiego, Krzysztofa Zanussiego, Maję Komorowską,
Agnieszkę Holland, Jerzego Hoffmana, Daniela Ol-
291
brychskiego, Izabellę Cywińską itd. Uważają oni bo-
wiem, że abonament jest najuczciwszym sposobem
finansowania mediów publicznych. Jeśli rząd chce
ulżyć obywatelom i finansować media publiczne
z budżetu państwa, może pozwolić odpisywać abona-
ment od podatku…
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle. Dziękuję ser-
decznie.
Poseł Krzysztof Sońta:
…zamiast uzależniać publiczne radio i telewi-
zję…
(Poseł Krzysztof Sońta przemawia przy wyłączo-
nym mikrofonie)
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle. Uprzedzałem, że będę bez-
względnie egzekwował czas.
(Poseł Małgorzata Sadurska: Panie marszałku,
nie pozwolił pan na zadanie pytania.)
Bardzo proszę, pan poseł Zbigniew Girzyński.
(Poseł Krzysztof Sońta: Panie marszałku, nie po-
zwolił pan na zadanie pytania.)
Było pół minuty.
(Poseł Krzysztof Sońta: Niemożliwe jest zadanie
pytania w ciągu pół minuty.)
Bardzo proszę wszystkich następnych posłów
o pilnowanie czasu.
Bardzo proszę, pan poseł Girzyński.
(Poseł Małgorzata Sadurska: Zegar.)
Jest zegar, włączony.
(Głos z sali: Gdzie jest? Nie widzimy.)
(Poseł Tadeusz Iwiński: Panie marszałku, nie ma
takiej jednostki jak pół minuty.)
(Głos z sali: Dokładnie.)
(Poseł Tadeusz Iwiński: Nie ma takiej jednostki.)
Zegar jest włączony, oczywiście.
Bardzo proszę.
(Poseł Tadeusz Iwiński: Panie marszałku, nie ma
takiej jednostki jak pół minuty. Minimalnie była za-
wsze 1 minuta. Nigdy nie było…)
30 sekund – tak.
Proszę bardzo.
(Poseł Tadeusz Iwiński: Nie ma takiej jednostki.
Proszę to poprawić na 1 minutę.)
Proszę, szybciutko, bez wstępu, pytania.
(Poseł Zbigniew Girzyński: W 30 sekund się nie
wyrobię.)
Proszę o pytanie, a nie o wstęp.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
292 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie

Poseł Zbigniew Girzyński: Poseł Barbara Bartuś:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawa obniża
wpływy do telewizji publicznej. Telewizja będzie mu-
siała szukać dodatkowych dochodów w postaci re-
klam. Znaczącym reklamodawcą staje się w tej chwi-
li rząd, który kieruje do telewizji, także do telewizji
komercyjnych, akcję promocyjną wydawania środ-
ków unijnych. Nie negując konieczności wydawania
środków z Unii Europejskiej, także na reklamy w te-
lewizji, pytam: Czy sposób, który został przyjęty, że
TVN dostaje 50%, Polsat 25%, a telewizja publiczna
23%, jest prawidłowy? Czy rząd utrzyma ten sposób
wydatkowania pieniędzy? Łącznie do 2015 r. na ten
cel przeznaczono 140 mln euro.
Marszałek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam bardzo
mało czasu, więc zapytam bardzo krótko. Jeżeli los
emerytów jest dla państwa tak ważny, to dlaczego
waloryzacja była na minimalnym poziomie, jaki za-
kładała ustawa? Dlaczego emeryci w tym przypadku
nie skorzystali?
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: To więcej, niż wy
daliście.)
Drugie moje pytanie: Dlaczego naszemu projek-
towi ustawy o corocznym dodatku dla emerytów
i rencistów realnie dającemu poprawę nadal nie
nadano numeru druku?
I ostatnie pytanie do pana premiera: Dlaczego nie
zostały podniesione minimalne emerytury, które dziś
wynoszą sześćset trzydzieści kilka złotych? To była-
by pomoc dla emerytów. Dziękuję. (Oklaski)

Dziękuję, panie pośle.

Marszałek:

Dziękuję.
Poseł Zbigniew Girzyński:
Pan poseł Robert Telus.
Bo jeżeli tak, to okaże się, że telewizje pana Wal-
tera od pana premiera…
Poseł Robert Telus:
(Poseł Tomasz Kulesza: Oj, nieładnie, sam popa-
dasz w obłudę.) Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Chcę tylko powiedzieć, że trzy razy zadawałem pyta-
nie i nie dostałem odpowiedzi. Prosiłem wczoraj na
Marszałek: piśmie, do dziś nie otrzymałem. Myślę, że dostanę
dopiero po przegłosowaniu. A moje pytanie brzmiało:
Dziękuję. Jakie były wpływy z abonamentu w poprzednich la-
tach? A teraz następne pytanie: Co w zamian? Jeże-
li nie abonament, to co w zamian, czy finansowanie
Poseł Zbigniew Girzyński: z budżetu państwa? Przecież budżet państwa to też
są podatki emerytów i rencistów, którzy płacą poda-
…dostaną łącznie ok. 100 mln zł. tek dochodowy jak pracują, podatek dochodowy jak
są na emeryturze i jeszcze podatek od swoich oszczęd-
ności, jak mają oszczędności na koncie. Tak że to też
Marszałek: jest podatek dochodowy. Nie ma systemowego roz-
wiązania. Jeżeli to ma być z budżetu państwa, to
Dziękuję bardzo. znów będzie to zależało od kolorów ministra, który
sprawuje władzę. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Poseł Zbigniew Girzyński:
Marszałek:
To jest platforma obłudników. Jak pan pre-
mier… Dziękuję bardzo.
Pan poseł Jacek Kurski.

Marszałek:
Poseł Jacek Kurski:
Dziękuję.
Pani poseł Barbara Bartuś. Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Tak mnie wzru-
(Głos z sali: Brawo!) szyło przemówienie pana premiera – szkoda, że wy-
Pragnę przypomnieć, że odbyła się na ten temat szedł – że chciałbym mu zadać pytanie. Czy zdaje
debata. Teraz są tylko pytania. sobie sprawę, że gdyby nie telewizja publiczna, którą
Proszę bardzo. tak bardzo chce zlikwidować, to za ostatnie swoje
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jacek Kurski
przemówienie do narodu nie musiałby zapłacić 11 tys.
zł, które wyprowadził do zaprzyjaźnionej spółeczki,
ale milion złotych za czas antenowy 7 minut na żywo.
Milion złotych musiałby zapłacić! (Oklaski) Chyba
żeby za darmo dostał czas antenowy na przykład
w TVN, bo być może w TVN będzie on za darmo dla
pana Donalda Tuska. Co mi tylko przypomina (Dzwo-
nek), że prawdą jest dowcip, który coraz bardziej
w naszym społeczeństwie się upowszechnia, co znaczy
skrót TVN. TVN to znaczy: Tusk Vision Network.
I być może to jest tajemnica (Oklaski) tej napaści na
media publiczne autorstwa Donalda Tuska.
Kończąc już, panie marszałku, jedno pytanie.
Marszałek:
Dziękuję.
Poseł Jacek Kurski:
Dlaczego...
Marszałek:
Dziękuję. Panie pośle, czas minął.
Poseł Jacek Kurski:
Dlaczego... Ale, panie marszałku, pan ustalił pół
minuty...
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Proszę wyłączyć
mikrofon. Co to znaczy?)
Marszałek:
No, ale debata już się przecież odbyła, i to solidna.
Naprawdę proszę błyskawicznie – jedno pytanie.
Poseł Jacek Kurski:
W imię czego Platforma chce zniszczyć media pu-
bliczne, które w zgodnej ocenie i widzów, i fachowców
należą do jednych z najlepszych, jeśli nie najlepszych
w całej Europie? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pani poseł Anna Zalewska.
293
Poseł Anna Zalewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Właśnie Platfor-
ma Obywatelska rozpoczęła walkę z medium publicz-
nym, ze słowami na ustach, iż broni emerytów i ren-
cistów. Powiedzcie emerytom i rencistom, co będzie,
kiedy nie będzie telewizji publicznej. Przyjdzie tele-
wizja prywatna i powie: Proszę zapłacić. (Gwar na
sali) Przypominam, że w tej chwili najniższe opłaty
oscylują w granicach 30 zł miesięcznie. Ktoś za emi-
sję płacić będzie musiał.
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: A teraz jest publicz-
na. Chodzi o wasze wpływy.)
Po drugie, normą (Dzwonek) tego Sejmu jest, że
nikt nigdy nie uzyskuje odpowiedzi na pytania. Na
żadne dzisiejsze pytanie nikt nie uzyskał odpowiedzi,
a były to konkretne pytania, o konkretne cyfry i licz-
by. Żądam tych odpowiedzi. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Jerzy Wenderlich.
Poseł Jerzy Wenderlich:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Dzięki Klubowi
Poselskiemu Lewica emeryci, renciści, bezrobotni,
biedni, ci, którzy otrzymują zasiłki, zostają zwolnie-
ni z płacenia abonamentu, jakkolwiek by to się Pra-
wu i Sprawiedliwości nie podobało. (Oklaski) Ale
jednocześnie zwalniając emerytów i rencistów, i wszyst-
kich najbiedniejszych z płacenia abonamentu, nie
można zabierać im telewizji publicznej. Więc zgodnie
z obietnicą, Platformo Obywatelska, powiedzcie, jak
uzupełnicie te środki dla mediów publicznych. (Dzwo-
nek) Bo to, że rządzi tam pan prezes Urbański, to jest
mały motyw, żeby tych środków odmawiać, a rządzi
dzięki wam, dzięki waszej legislacyjnej niezdarności.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan poseł Tadeusz Cymański.
Poseł Tadeusz Cymański:
Nawet taki sprawny poseł jak pan Wenderlich nie
wyrobił się i o piętnaście sekund przekroczył czas.
Panie marszałku, zgłosiło się 30 posłów. Pan był
łaskaw dać po 30 sekund.
(Głos z sali: Konkrety, pytanie.)
Jest pytanie: Czy gdyby zgłosiło się 60, toby pan
dał po 15 sekund? (Gwar na sali) Ja nie pozwolę sie-
bie tak traktować. (Oklaski) Uważam, że to jest skan-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
294 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Tadeusz Cymański
dal, żeby było tylko 30 sekund. (Oklaski) To jest
niepoważne. (Gwar na sali) Ja rozumiem... Nie,
nie, nie. Albo nie mówimy w ogóle, ale powaga tego
wymaga...
Zachęcam. Nikt nie potrafi w tak krótkim czasie
wypowiedzieć poważnej kwestii, chyba że jest po-
słem Platformy. Jesteście wielcy, wspaniali. Tak
trzymać.
Marszałek:
Panie pośle, czas minął. (Wesołość na sali)
Jeszcze raz pragnę przypomnieć państwu, że de-
bata na ten temat się odbyła i było wystarczająco
dużo czasu na dyskusję, na odpowiedzi na wszystkie
pytania. W tej chwili państwo chcą otworzyć kolejny
raz debatę w Sejmie, a jest czas głosowań.
(Głos z sali: Proszę wstawić w regulamin.)
Nie, pani poseł. Proszę jeszcze raz przyjąć do
uprzejmej wiadomości, że to jest decyzja marszałka,
a nie wymóg regulaminowy. Chodzi o pytania w tej
fazie legislacji. Proszę państwa, proszę to dokładnie
sobie wyczytać z regulaminu.
Proszę, pan poseł Tadeusz Iwiński.
Poseł Tadeusz Iwiński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym za-
pytać: Po pierwsze, dlaczego Platforma Obywatelska,
przedstawiając chaotyczne pomysły dotyczące likwi-
dacji abonamentu, nie korzysta ze standardów, które
obowiązują w najważniejszych państwach Unii Eu-
ropejskiej – w Niemczech, we Francji, w Wielkiej Bry-
tanii? Po drugie, dlaczego Platforma Obywatelska
i cały rząd odrzucały wszelkie poprawki Lewicy? Bo
gdyby tak nie było, to dzisiaj ani pan Czabański, ani
pan Targalski, ani pan Urbański nie zawiadywaliby
już od dawna ani telewizją publiczną, ani radiem.
I na koniec, panie marszałku, zwracam się (Dzwo-
nek) do pana. Pan jest niezłym marszałkiem, ale dla-
czego coraz częściej usiłuje pan wchodzić w buty
marszałków Ludwika Dorna i Marka Jurka. To nie
jest szkoła, pan nie jest nauczycielem, my nie jeste-
śmy uczniami, żeby pan w sposób nadmiernie wolun-
tarystyczny ustalał termin i czas wystąpień, np. do
30 sekund na zadawanie pytań. Przez kilkanaście lat
nie było mniejszej jednostki czasu zadawania pytań
aniżeli 1 minuta. Apeluję więc do pana – przypomi-
nając klasyka – niech pan nie idzie drogą Ludwika
Dorna i Marka Jurka. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo. I psa Saby też.
Proszę państwa, jeszcze raz chcę wyjaśnić. Rozu-
miem potrzeby niektórych środowisk, żeby otwierać
ponownie debatę. Nie idę tą drogą, panie pośle Iwiń-
ski, bo dopuszczam pytania.
(Poseł Tadeusz Iwiński: Tak.)
Panie pośle, pan zadał pytanie, ja odpowiem. Do-
puszczam pytania w tej fazie pracy Sejmu.
(Poseł Tadeusz Iwiński: Pan jest nadzwyczaj ła-
skawy. )
Ale pan wie, że mogę nie dopuścić i że bardzo czę-
sto marszałkowie w ogóle nie dawali takiej możliwo-
ści. I nie można się zachowywać…
(Poseł Tadeusz Iwiński: Jeżeli pan coś robi, to
trzeba być konsekwentnym.)
Panie pośle, nie można się zachowywać na tej za-
sadzie, że jak dasz palec, to zażądam jeszcze więcej.
A w ten sposób właśnie się państwo zachowują.
(Poseł Tadeusz Iwiński: A za chwilę pan powie, że
10 sekund.)
Mam prośbę… Do wyboru było niedopuszczenie
w ogóle do pytań. Proponuję państwu, żeby państwo
się trzymali formuły pytania. 30 minut na pytanie
naprawdę starczy… (Poruszenie na sali) 30 sekund.
Pan poseł Andrzej Celiński – pytanie. Dojścia nie
liczymy. (Gwar na sali)
Poseł Andrzej Celiński:
Czy to jest nowa jakość rządzenia i nowa jakość
pracy legislacyjnej Sejmu? Wolą koalicji Platformy
i PSL jest, aby ustawa weszła w życie w 30 dni po
jej uchwaleniu, a nie od nowego roku budżetowego.
Z jakich pieniędzy zamierza rząd pokryć koszty
stałe spółek publicznego radia i telewizji? Z jakich
pieniędzy zamierza rząd pokryć rekompensaty dla
obywateli, którzy w poczuciu obowiązku opłacili za
rok z góry abonament? Jak to jest możliwe, że rząd,
który zapowiada nową jakość rządzenia, pozwala
na wprowadzenie tego rodzaju bubla legislacyjnego
do Sejmu? Mniejsza o całą tę debatę. To jest taki
bubel, jakiego w tym Sejmie od dwóch lat nie było.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Karol Karski.
(Głos z sali: Jak poseł Bubel był…)
Poseł Karol Karski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W nieodległej
historii telewizja publiczna w Polsce miała tylko
jednego prezesa z legitymacją partyjną. Prezesem
telewizji publicznej był działacz Platformy Oby-
watelskiej, wielokrotny kandydat Platformy Oby-
watelskiej w wyborach różnego szczebla pan Jan
Dworak.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Karol Karski
Jednocześnie pan Jan Dworak zasłynął tym, iż od-
chodząc z tego stanowiska, pobrał kilkusettysięczną
odprawę. Także jego najbliżsi współpracownicy po-
brali kilkusettysięczne odprawy. (Dzwonek)
W związku z tym pytam: Co pan premier zamie-
rza zrobić z tym i czy zamierza rewindykować te kwo-
ty? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Anna Sikora.
Poseł Anna Sikora:
Panie Marszałku! Ja mam pytanie do wniosko-
dawców, czyli Platformy Obywatelskiej.
Jeśli już ten 17-złotowy abonament zostanie
wszystkim obcięty, nikt nie będzie go płacił, Skarb
Państwa nie będzie mógł sobie pozwolić na to, żeby
dotować telewizję publiczną i radio publiczne, to czy
spełni się scenariusz, który mnie dzisiaj krew w ży-
łach mrozi, a jutro może się stać bardzo pragmatycz-
ny, to, o czym się mówi – że telewizja ma być sprywa-
tyzowana dla Gazpromu? Czy tak państwo wyobra-
żacie sobie telewizję publiczną? (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Stefaniuk.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja mam pewien
dylemat, bo jeśli dokonamy takiego bilansu i po jed-
nej stronie postawimy dochody emerytów i rencistów,
a po drugiej stronie – jak donosiła niejednokrotnie
prasa – 500-tysięczne odprawy dla pracowników me-
diów publicznych, którzy pracowali zaledwie rok albo
i mniej, lub ponad 100-tysięczne kontrakty zawiera-
ne z gwiazdami mediów publicznych, to rodzi się
pytanie: Co z tą Polską? (Dzwonek)
A na marginesie, wczoraj tak wszyscy ubolewali
nad wizerunkiem Sejmu, dyskutując nad ustawą
o immunitecie poselskim, o poprawkach do konsty-
tucji, no to dziś daliśmy popis, tak że te notowania
na pewno nam wzrosną. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Ołdakowski.
295
Poseł Jan Ołdakowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
prezesa Rady Ministrów dotyczące abonamentu.
Kilka miesięcy temu ukazał się list osób, wobec
którego świat kultury nie może przejść obojętnie. Ten
list, żeby go nie przytaczać w całości, zawierał jedno
ważne zdanie: „Niektóre instytucje bardzo łatwo
zniszczyć, bardzo trudno reformować”. I dlatego
mam pytanie: Co rząd zamierza zrobić w tym roku
z brakiem we wpływach z abonamentu, który nastą-
pił na skutek deklaracji rządu o jego likwidacji?
(Dzwonek) Otóż przez cztery miesiące roku, przez
dwa miesiące roku poprzedniego i pierwsze dwa mie-
siące tego roku, w stosunku do poprzedniego roku
bilans negatywny wpływów z abonamentu wynosi
60 mln zł. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Lena Dąbkowska-Cichocka.
Poseł Lena Dąbkowska-Cichocka:
Przedstawiciel rządu mówił o masowych przypad-
kach przepisywania abonamentu na kombatantów,
rencistów i emerytów. Obawiam się, że jest to oskar-
żenie ich o nieuczciwość. W związku z tym chciała-
bym zapytać, jeżeli tak się rzeczywiście dzieje, co
Platforma Obywatelska zrobiła w tej kwestii, aby
taki kierunek odwrócić, aby przekonać młodych ludzi
do płacenia abonamentu nie tylko za siebie, ale jesz-
cze dodatkowo za swoich bliskich, kombatantów, ren-
cistów i emerytów. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Paweł Kowal.
Poseł Paweł Kowal:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja mam pyta-
nie o zbieżność dat. Czy istnieje taka zbieżność, że
właściwie wczoraj padła propozycja ze strony Plat-
formy Obywatelskiej, by sprywatyzować szpitale
i ludziom najbiedniejszym utrudnić dostęp do opie-
ki zdrowotnej (Oklaski), a dzisiaj publicznie mówi
się, że darem dla nich jest zniesienie abonamentu
– w wymiarze finansowym dużo mniejsza sprawa.
Prawda jest taka, że pod tym płaszczykiem szyku-
je się odebranie wszystkim Polakom, nie tylko eme-
rytom, publicznych mediów, a szczególnie radia
i telewizji. (Oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: Nieprawda.)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
296 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Dziedziczak, bardzo proszę.
Poseł Jan Dziedziczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie: Co
w zamian za te pieniądze, o które zmniejszy się
wpływ z abonamentu?
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Zmniejszy się Urbań-
skiemu pensja.)
(Głos z sali: Będzie społecznie pracował.)
To nie jest merytoryczna odpowiedź. Co w zamian
planujecie państwo, żeby wpływało do budżetu Tele-
wizji Polskiej? Nie za bardzo widać ten pomysł. My-
ślę, że to jest początek realnej likwidacji telewizji
publicznej w Polsce. (Dzwonek) Państwo wykorzystu-
jecie biednych emerytów, którym rzeczywiście bar-
dzo źle się powodzi, do tego, żeby w Polsce zlikwido-
wać telewizję publiczną, radio publiczne, orkiestry
symfoniczne. Bardzo nieładnie. Dziękuję uprzejmie.
Marszałek:
Dziękuję serdecznie.
Proszę, pan poseł Andrzej Walkowiak.
Poseł Andrzej Walkowiak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Mam pytanie
do pana ministra Zdrojewskiego. Dlaczego pan napi-
sał nieprawdę w odpowiedzi na dezyderat sejmowej
Komisji Kultury i Środków Przekazu, w której za-
warł pan informacje, że z chwilą rozpoczęcia procesu
likwidacji abonamentu zostaną uruchomione alter-
natywne źródła finansowania mediów publicznych.
Tak się nie stało. Jeżeli ta nowelizacja wejdzie w życie,
powstanie taka sytuacja, że nastąpi kolejna lawinowa
zapaść finansowa i szczególnie media regionalne będą
w dramatycznej sytuacji. Pan napisał w swojej odpo-
wiedzi nieprawdę. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pani poseł Monika Wielichowska.
Poseł Monika Wielichowska:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Wysoka Izbo! Batalia o abonament trwa nadal. Tele-
wizja publiczna i Krajowa Rada Radiofonii i Telewi-
zji, a teraz Prawo i Sprawiedliwość, prześcigają się
w pomysłach, jak pozytywnie dla nich samych pro-
pagować ten temat. Już czas, żeby ją zakończyć. Cały
czas mowa jest o misji, tylko nikt nie wie, co to jest
misja. Próżno też jej definicji szukać w ustawie o ra-
diofonii i telewizji. Dla telewizji publicznej wszystko,
co sama nadaje, jest misją, a to, co nadaje choćby
Polsat czy TVN, jest komercją. I tak filmy nadawane
w TVN to komercja (Dzwonek), a filmy nadawane
w telewizji publicznej spełniają misję – misję rozryw-
kową. TVN-owski „Taniec z gwiazdami” to komer-
cja, a „Taniec na lodzie” emitowany przez telewizję
publiczną to popularyzacja łyżwiarstwa.
Chciałabym zadać pytanie: Czy my, płatnicy abo-
namentu przypadkiem nie utrzymujemy 7 tys. pra-
cowników telewizji publicznej, gdy w Polsacie i TVN
pracuje…
Marszałek:
Dziękuję.
Poseł Monika Wielichowska:
…ich pięć razy mniej? Czy to nie my finansujemy
nową siedzibę telewizji publicznej i olbrzymie odpra-
wy? (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Prawda w oczy kole.)
W jaki sposób telewizja publiczna…
Marszałek:
Dziękuję, pani poseł.
Poseł Monika Wielichowska:
…rozlicza się…
Marszałek:
…czas minął…
Poseł Monika Wielichowska:
…z wykorzystania środków publicznych…
Marszałek:
Pani poseł...
Poseł Monika Wielichowska:
…i wpłat z abonamentu dla realizacji misji…
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Pani poseł...
Poseł Monika Wielichowska:
…misji, która jest wirtualna. Misji, której nie
ma…(Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
Marszałek:
Dziękuję pani bardzo. Dziękuję.
Pan poseł Andrzej Halicki.
Poseł Andrzej Halicki:
Szanowny Panie Marszałku! Szanowny Panie
Premierze! Wysoka Izbo! Padła tutaj teza o zabijaniu
telewizji publicznej. Żeby coś zabić, to najpierw to coś
musi istnieć. Telewizja publiczna nie istnieje od lat,
ponieważ od lat dyktuje ceny na rynku reklam, czyli
dyktuje komercyjne ceny i zachowuje się jak komer-
cyjny podmiot. To jest Telewizja Polska. (Oklaski)
Proszę państwa, kilka pytań do posła sprawozdaw-
cy, bo chyba trzeba sobie na to odpowiedzieć, skoro
mówimy o pieniądzach. Czy prawdą jest, że trzykrot-
nie wyższy jest zysk netto telewizji niż szacowane
ubytki z tytułu wpłat emerytów? (Dzwonek)
Czy prawdą jest, że telewizja za milionowe sumy
finansuje z żywej gotówki swoje bizantyjskie nieru-
chomości? Tylko mafia finansuje chyba w ten sposób
swoje inwestycje.
Czy prawdą jest, że nadwyżka finansowa Telewi-
zji Polskiej jest wielomilionowa? Na jakie cele ona jest
tworzona? To są rezerwy dziwnie tworzone w Tele-
wizji Polskiej.
Wreszcie czy to nie jest obłudne…
(Głos z sali: Czas się kończy. Czas.)
Marszałek:
Czas minął.
Poseł Andrzej Halicki:
…że z tych małych, emeryckich pieniędzy…
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
297
Poseł Andrzej Halicki:
…finansujecie – chcecie państwo finansować – fa-
naberie prezesa Urbańskiego?
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Poseł Andrzej Halicki:
To jest obłuda. To jest rzeczywiście obłuda.
(Oklaski)
(Głos z sali: Pięknie.)
Marszałek:
Dziękuję.
Pani poseł Urszula Augustyn.
Poseł Urszula Augustyn:
Dziękuję. Panie Marszałku! Panie Premierze! Pa-
nie Posłanki! Panowie Posłowie! Podczas pierwszego
i drugiego czytania tu na tej sali było obecnych kil-
kunastu posłów. Nie było takiego dzikiego tłumu do
zadawania pytań jak dzisiaj, kiedy tych pytań być już
nie powinno, ponieważ dyskusja trwała odpowiednio
długo. (Poruszenie na sali)
Proszę państwa, skoro tak bardzo cenny jest dla
was abonament, to chciałabym zadać pytanie: Jaką
ustawę przygotowaliście państwo w poprzedniej ka-
dencji, która to ustawa zwiększyłaby ściągalność
abonamentu? – bo jest ściągalny w kilkunastu pro-
centach. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Arkadiusz Rybicki.
Poseł Arkadiusz Rybicki:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Za miesiąc rozpoczynają się mistrzostwa Europy
w piłce nożnej. Polska pod wodzą trenera Beenhak-
kera wystąpi w tym turnieju po raz pierwszy. Tele-
wizja Polska jednak nie zakupiła praw do transmisji
z tego wydarzenia. Mając budżet w wysokości bli-
sko 700 mln euro, pożałowała 2,5 mln na skutecz-
ny zakup praw do transmisji. Emeryci i renciści,
którzy są głównymi płatnikami abonamentu, będą
musieli oglądać Euro 2008 w płatnych kodowanych
kanałach. Pytanie: Czy taka sytuacja nie jest do-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
298 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Arkadiusz Rybicki
wodem na to, że abonament dla telewizji publicznej
zupełnie nie spełnia swojej roli? Na co idzie ten abo-
nament? (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Krystyna Skowrońska.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Premierze!
Wysoka Izbo! Na tej sali mówiono, że nie będzie pie-
niędzy dla twórców, na dzieła filmowe. Panie mini-
strze, czy prawdą jest, że Instytut Sztuki Filmowej na
ten cel corocznie ma kwotę około 120 mln zł i z tego
źródła, poza telewizją publiczną, można finansować
przygotowanie, produkcję filmów?
I ostatnia rzecz, w tonie posła Rybickiego. Czy
naprawdę emerytom nie można było umożliwić oglą-
dania Euro 2008 w telewizji publicznej za abonament
płacony regularnie? (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Sławomir Neumann.
Poseł Sławomir Neumann:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
0,5 mld zł z abonamentu dla telewizji nie wystarcza
na mecze i radość dla kibiców z pierwszego awansu
w historii, ale starcza na misję w postaci „Tańca na
lodzie”, który promuje taniec podobno, „Klanu”, któ-
ry promuje nowe życie rodzinne, a politykę między-
narodową promuje ostatnie dzieło jednego z najwięk-
szych twórców z klubu Prawa i Sprawiedliwości,
eufemistycznie zwane orędziem prezydenta. Czy
chcecie zmuszać emerytów do tego, żeby na takie
rzeczy płacili, chcecie zmuszać biednych ludzi w Pol-
sce, żeby płacili za taką misję, tak rozumianą przez
telewizję publiczną?
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Sławomir Neumann:
Panowie i Panie z PiS-u! Dajcie ludziom odetchnąć.
Dajcie porządną telewizję publiczną. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan poseł Krzysztof Lipiec.
Poseł Krzysztof Lipiec:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
To, że Platforma Obywatelska chce zlikwidować te-
lewizję, media publiczne, gołym okiem widać. Nie
ulega to żadnej wątpliwości. Ale dlaczego do tych
złych celów chcecie wykorzystać emerytów? Chcę
zapytać: Czy ta ustawa była konsultowana z przed-
stawicielstwem emerytów? Czy powiedzieliście eme-
rytom, że jeśli dzisiaj zwolnicie ich z abonamentu,
w ten sposób zlikwidujecie telewizję publiczną, to za
jakiś czas będą musieli płacić słone pieniądze po to,
aby mieć jakikolwiek dostęp do mediów elektronicz-
nych? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan poseł Marek Suski. (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Hrabia.)
(Głos z sali: Genetyczny.)
Poseł Marek Suski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Ja przypominam sobie, jak przed wyborami pani Sa-
wicka mówiła o prywatyzacji służby zdrowia, a póź-
niej Platforma Obywatelska mówiła, że niczego ta-
kiego nie zrobi. Dzisiaj prywatyzacja służby zdrowia
przed nami. Teraz likwidujecie abonament i mówicie,
że nie będzie likwidacji polskiej kultury. Mam pyta-
nie: Czy po likwidacji abonamentu będzie tak samo
z likwidacją polskiej kultury, jak dzisiaj z prywaty-
zacją szpitali? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pani poseł Małgorzata Sadurska.
Poseł Małgorzata Sadurska:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Ja mam py-
tanie do pana premiera. Mówił pan w swoim orędziu
o solidarności pokoleń – piękne hasło. I pytanie: Czy
to jest zgodne z tą zasadą solidarności pokoleń, czy
z zasadą moralności jest zgodne to, że np. poseł, któ-
ry ma żonę emerytkę, nie płaci abonamentu? Czy to
jest moralne? Czy to jest, panie premierze, solidar-
ność pokoleń, że dajemy bogatym, odbieramy bied-
nym? To jest, panie premierze, solidarność pokoleń?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie 299

Marszałek: Marszałek:

Dziękuję. Proszę państwa…

I pani poseł Elżbieta Kruk.

Poseł Elżbieta Kruk:

Poseł Elżbieta Kruk:
…że pani poseł Śledzińska-Katarasińska…
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Mam do pana pytanie. Podziękuję kolegom, którzy
mnie wyręczyli, a powrócę tylko do tego, że pan, pa-
nie premierze, powiedział nieprawdę o czasie proce- Marszałek:
dowania nad tą ustawą. Mam nadzieję, że dlatego że
pan o tym nie wie. A ja właśnie w związku z tym, że Pani poseł, pani przekroczyła czas już o 100%.
pan jest obecny, kieruję swoje pytanie związane
z procedowaniem nad tą ustawą.
Otóż w tym pośpiechu pani przewodnicząca Śle- Poseł Elżbieta Kruk:
dzińska-Katarasińska w pracach nad ustawą o abo-
namencie nie przekazała nam wszystkich dokumen- …jest urlopowanym pracownikiem…
tów (Dzwonek), między innymi listu trzech prezesów
największych nadawców telewizyjnych: prezesa So-
lorza, Waltera i Urbańskiego… Marszałek:
(Głos z sali: Przeczytaliście w gazetach. Cała Pol-
ska czyta dzieciom.)
Dziękuję bardzo.
…który to list pan marszałek przekazał naszej
komisji.
Chciałabym zapytać, czy nie mamy tutaj do czy-
nienia już z naocznym dowodem... Poseł Elżbieta Kruk:

…Agory, spółki działającej na rynku medial-

Marszałek: nym… (Oklaski)

Pani poseł…
Marszałek:
Poseł Elżbieta Kruk: Dziękuję bardzo.
Pani poseł…
…obrazującym nam możliwy problem, już sy-
gnalizowany w Komisji do Spraw Kontroli Pań-
stwowej…
Poseł Elżbieta Kruk:

Marszałek: ...czy gdyby tu był podpis prezesa Agory…

Dziękuję, pani poseł.

Marszałek:

Poseł Elżbieta Kruk: Pani poseł, dziękuję pani uprzejmie.

...ogromny problem konfliktu interesów.

Poseł Elżbieta Kruk:
Marszałek: …ten list też by wylądował…
Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Poseł Elżbieta Kruk:
Dziękuję.
W związku z tym… Proszę pani, bardzo proszę…
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
300 Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Elżbieta Kruk:
…w szufladzie? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Odpowiedzi udzieli minister kultury i dziedzictwa
narodowego pan Bogdan Zdrojewski.
Minister Kultury
i Dziedzictwa Narodowego
Bogdan Zdrojewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pytań było sporo,
ale na część z nich odpowiedzi padły podczas debaty,
więc nie będę ich powtarzać. Odpowiem tylko na te
pytania, które zawierały prośby o informację szcze-
gółową.
Otóż policzono oczywiście w przybliżeniu, jaka
będzie sumaryczna ulga dla tych, którzy zostaną ob-
jęci tym przepisem; myślę tutaj o emerytach i renci-
stach. Będzie to ok. 60 mln zł. Natomiast…
(Głos z sali: Ile?)
60 mln zł mniej więcej. I mówimy o realnych środ-
kach finansowych, a nie o tych, które są nominalne
czy obliczone. Przypomnę też, że zysk (co prawda
papierowy) telewizji publicznej w zeszłym roku wy-
niósł nieco ponad 80 mln, więc nie ma sytuacji takiej,
w której nagle nastąpiłoby załamanie finansów tele-
wizji publicznej – w najmniejszym stopniu, chcę to
podkreślić.
Jeszcze jedno istotne pytanie. Otóż rzeczywiście
jest tak, iż gdy się wprowadza ustawę w określonym
czasie, pojawia się domniemanie o konieczności zwro-
tu tych środków, które zostały zapłacone za cały rok.
Zazwyczaj kwota tych opłat wnoszonych przez eme-
rytów za cały rok jest na poziomie zaledwie kilku
procent, więc skala tego problemu jest nieduża.
Na pytanie, co zrobić w sytuacji, kiedy poseł ma
żonę emerytkę, mogę podpowiedzieć, że dobrze było-
by, aby przeniósł rejestrację odbiornika na siebie i po
prostu zapłacił, zwłaszcza jeśli lubi telewizję publicz-
ną. (Oklaski)
Na pytania posłów Platformy Obywatelskiej – pana
Halickiego, pani Krystyny Skowrońskiej, pana Sławo-
mira Rybickiego i innych – odpowiem króciutko, że
prawdą jest i można. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
(Głos z sali: Panie marszałku...)
Pan premier, tak?
Bardzo proszę pana premiera. (Oklaski)
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Przed ostatecznym głosowaniem, w związku z py-
taniami, które padały głównie ze strony opozycji,
chciałbym jeszcze raz podkreślić bardzo czytelnie
intencje, jakie stały za propozycją uwolnienia emery-
tów i rencistów od płatności abonamentu. Padały
tutaj pytania, a właściwie w formie pytań zastrzeże-
nia czy zarzuty, że być może tym, którzy to proponu-
ją, chodzi o to, aby zyskać wsparcie jakichś przemoż-
nych, silnych środowisk, czy to na rynku medialnym,
czy autorytetów, żeby zbić kapitał polityczny. Ale
przecież równocześnie posłowie opozycji wskazywali
trafnie, że idea zniesienia lub ograniczenia abona-
mentu to nie jest idea, która zyskała poparcie elit czy
na przykład telewizji komercyjnych. Jeśli dzisiaj au-
torzy, wnioskodawcy tego projektu, który ma chronić
emerytów przed tą daniną, mają najwyraźniejszy
dowód bezinteresowności tego projektu, to został on
przedstawiony w pytaniach głównie pań i panów po-
słów z Prawa i Sprawiedliwości. Tak, to prawda. Bar-
dzo wiele środowisk, autorytetów, a w finale także
media komercyjne stanęły raczej w obronie utrzyma-
nia pełnego wymiaru abonamentu. Nie trzeba tu
zresztą szczególnej przenikliwości. Z całą pewnością
pan poseł, który w tej sprawie zabierał głos, znawca
mediów, rozumie, dlaczego np. media komercyjne nie
są zainteresowane ograniczeniem abonamentu dla
telewizji publicznej. Wszyscy na tej sali wiemy, dla-
czego.
Chcę państwu powiedzieć, że projekt dotyczący
ograniczenia lub zlikwidowania abonamentu, a dzi-
siaj zwolnienia emerytów i rencistów z konieczności
jego płacenia jest dla jego autorów, Platformy i PSL,
projektem ryzykownym. My nie zbieramy pochwał
z tego tytułu ani w gazetach, ani w rozgłośniach ra-
diowych, ani w mediach komercyjnych czy publicz-
nych, a autorytety świata kultury i sztuki nie wypo-
wiadają się przychylnie na nasz temat.
(Głos z sali: Po co więc to robicie?)
W tej chwili padło z sali pytanie, po co to robimy.
Naprawdę z tego powodu, że uważamy, iż opłacanie
tak drogiej, tak niegospodarnej instytucji, jaką dzi-
siaj jest głównie telewizja publiczna, z haraczu nało-
żonego na emerytów jest czymś rażąco niesprawie-
dliwym. (Oklaski)
Możemy się spierać o różne sprawy, ale o tę inten-
cję naprawdę nie ma sensu się spierać, bo nie jest to
dla nas polityczna gratka – narazić się wszystkim
możnym tego świata. Bo narażamy się wszystkim
możnym tego świata.
(Głos z sali: I niszczymy telewizję.)
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: My nie jesteśmy
interesowni.)
Jest też druga sprawa. Koleżanki i koledzy, głów-
nie z Prawa i Sprawiedliwości, sugerują czy zarzuca-
ją, że koalicja rządząca, a szczególnie Platforma,
przygotowuje zamach na media publiczne, tak by
wziąć media publiczne, nazwijmy to umownie, pod
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 21. porządku dziennego – głosowanie
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
siebie, do własnej dyspozycji politycznej. Gdyby tak
było, to jaki interes miałaby koalicja rządząca i Plat-
forma, żeby ograniczać wpływy do telewizji publicz-
nej, którą niby chcemy zagarnąć?
(Głos z sali: Taki, że potem będziecie wydzielać
środki.)
Naprawdę odrobina logiki powinna wskazać pań-
stwu, że nie jest to naszą intencją, że gdybyśmy mie-
li w planach zagarnięcie mediów publicznych, wzięcie
ich pod polityczny but, to nie wojowalibyśmy – prze-
ciw tym mediom publicznym, przeciw autorytetom
– o ograniczenie dopływu gotówki, wręcz przeciwnie.
Proszę zauważyć, jeśli chodzi o argumenty, które te-
raz podnoszę, że niespecjalnie robiliśmy z tego wiel-
ką kampanię. Chcę logicznie wytłumaczyć państwu,
że w tej sprawie naprawdę chodzi o to, że wydaje się,
że abonament jest zbędną daniną i że najbardziej
dotkliwy jest dla najuboższych, szczególnie dla eme-
rytów. Po prostu, ot tyle, nic więcej. (Oklaski)
Ostatnia sprawa, która też pojawiała się w pyta-
niach. Przypomniano, że prezesi telewizji publicznej
czy mediów publicznych nie tylko teraz, ale także
poprzednio – w tym wiązani z Platformą Obywatel-
ską lata temu – także zachowywali się w tych me-
diach nie tak, jak się powinni zachować, np. jeśli
chodzi o odprawy. Zgadzam się, tak jest. Naprawdę
chcielibyśmy, żeby to się skończyło. Niezależnie od
tego, kto będzie decydował o tym, kto rządzi media-
mi publicznymi, kto będzie w tych mediach publicz-
nych, w interesie publicznym, w interesie wszystkich
jest to, żeby takich rzeczy więcej w mediach publicz-
nych nie było. (Oklaski) Po to m.in. przeprowadzamy
tę zmianę, żeby nie było nadmiaru niekontrolowane-
go pieniądza, żeby nie było takich możliwości. Być
może w przyszłości będzie chciał mieć kogoś w tele-
wizji publicznej prezes Kaczyński, przewodniczący
Tusk, przewodniczący Olejniczak, prezes Pawlak lub
inni politycy. Nie wiadomo, co komu przyjdzie do gło-
wy; politycy znani są z tego, że czasami wpadają na
takie pomysły. Zbudujmy taki system, w tym m.in.
system finansowania, który to uniemożliwi, który
uniemożliwi również to, czego świadkami jesteśmy
każdego dnia, tzn. żerowanie na mediach publicz-
nych w celu wyciągania dużych pieniędzy kosztem
najuboższych – bo tak wygląda dzisiaj ten proceder.
Zauważcie państwo, dlaczego mówimy: dosyć
z abonamentem, i zaczynamy od emerytów. Jak wy-
kazały wypowiedzi wielu posłanek i posłów, jeśli cho-
dzi o to, jakie są oczekiwania szerokiej opinii publicz-
nej i co media publiczne powinny dawać, to tego nie
dają. Mają największy zasięg, mają abonament, mają
reklamy. Zwróćcie na to uwagę. Ale tego, co ludzie
chcą oglądać, im nie dają. Ścigają się nieudolnie na
komercję z innymi stacjami, ale w tym, co jest na-
prawdę ewidentną misją, przegrywają, tam nie po-
trafią, nie chcą. W związku z tym chcemy to urealnić,
kontrolować wydatkowanie tych pieniędzy. I wreszcie
przegonić z mediów publicznych tych, którzy na nich
301
zarabiają, nie dając obywatelowi właściwej oferty pu-
blicznej.
Nie wierzę w to – zwracając się do ludzi PiS-u,
mówię teraz serio – żebyście zagłosowali przeciwko
tej ustawie. Nie wyobrażam sobie, żebyście w świetle
reflektorów popełnili takie samobójstwo. (Oklaski)
Nikt w Polsce nie będzie pamiętał szczegółów tej dys-
kusji, ale każdy będzie pamiętał, że nagle na tej sali
znaleźli się politycy, którzy odeszli od rozumu, to
znaczy nie chcą poprzeć tak oczywistego projektu.
Nie wierzę w to. Jestem gotów przyjąć zakłady, że
poprzecie ten projekt, bo on jest naprawdę dobry.
Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł, rozumiem, w kwestii formalnej, tak?
Poseł Jarosław Kaczyński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja tylko apeluję
do pana premiera, żeby nie oceniał rozumu poszcze-
gólnych partii. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania
nad całością projektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o opła-
tach abonamentowych, w brzmieniu proponowa-
nym przez Komisję Kultury i Środków Przekazu,
wraz z przyjętą poprawką, zechce podnieść rękę i
nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw? (Poruszenie na sali)
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Za odda-
no 262 głosy, przeciw było 138 posłów, 16 wstrzyma-
ło się od głosu. (Oklaski)
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o opłatach abonamentowych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 9. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks spółek handlowych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jerzego Kozdronia oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przechodzimy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 416.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
302 Punkty 9., 10., 12. i 15. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kodeks spółek handlowych, w brzmieniu propo-
nowanym przez Komisję Nadzwyczajną do spraw
zmian w kodyfikacjach, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 408 posłów. Za odda-
no 405 głosów, przeciw – 3, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 10. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o senackim projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks karny.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Mariana Filara oraz prze-
prowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku nr 260.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
karny, w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku
nr 260, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Za odda-
no 412 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks karny.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 12. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagra-
nicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfi-
kacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Austrii o zmianie Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii
w sprawie unikania podwójnego opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i od majątku,
podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r.,
podpisanego w Warszawie dnia 4 lutego 2008 r.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Piotra Tomańskiego oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której nie zgłoszo-
no poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisje wnoszą o uchwalenie projektu ustawy
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku nr 375.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest przyjęciem w cało-
ści projektu ustawy o ratyfikacji Protokołu między
Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii o zmia-
nie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką
Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowa-
nia w zakresie podatków od dochodu i od majątku,
podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r., pod-
pisanego w Warszawie dnia 4 lutego 2008 r., w brzmie-
niu przedłożenia zawartego w druku nr 375, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Za odda-
no 410 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o ratyfi-
kacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Austrii o zmianie Umowy między Rze-
cząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakresie
podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wied-
niu dnia 13 stycznia 2004 r., podpisanego w Warsza-
wie dnia 4 lutego 2008 r.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 15. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Moder-
nizacji Rolnictwa.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Józefa Piotra Klima oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów.
Jeżeli Sejm nie odrzuci poprawki Senatu bezwzględ-
ną większością głosów, uważa się ją za przyjętą.
Głosować będziemy nad wnioskami o odrzucenie
poprawek Senatu.
W poprawce 1. do art. 4 ust. 1 pkt 2 Senat propo-
nuje skreślić z zadań agencji wspieranie przedsię-
wzięć związanych ze wznowieniem produkcji w go-
spodarstwach rolnych i działach specjalnych produk-
cji rolnej, w których wystąpiły szkody spowodowane
przez wyjątkową dekoniunkturę na rynku produk-
tów rolnych.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Za oddano 185 głosów,
przeciw – 225, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął wobec nie-
uzyskania bezwzględnej większości głosów.
W 2. poprawce do art. 8 ust. 2 i 4 Senat proponu-
je: aby prezes agencji oraz jego zastępcy byli powoły-
wani nie tylko spośród osób należących do państwo-
wego zasobu kadrowego; aby prezes agencji powoły-
wał i odwoływał zastępców prezesa agencji.
Z poprawką tą łączy się 10. poprawka Senatu po-
legająca na dodaniu art. 35a.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 15. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 2. i 10., zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 408 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 205. Za oddano 150 głosów,
przeciw – 258 głosów, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawki Senatu przyjął.
W 3. poprawce do art. 9 w dodawanych ust. 1a
i 1b Senat proponuje, aby w szczególnie uzasadnio-
nych przypadkach biura powiatowe mogły być łączo-
ne i obejmowały obszar więcej niż jednego powiatu
oraz aby minister właściwy do spraw rozwoju wsi
mógł określić, w drodze rozporządzenia, biura powia-
towe, które podlegają łączeniu, biorąc pod uwagę
liczbę podmiotów obsługiwanych przez biuro powia-
towe na obszarze powiatu.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 406 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 204. Za oddano 406 głosów, nikt
nie był przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 4. poprawce do art. 9 ust. 3 Senat proponuje,
aby dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastęp-
ców powoływał i odwoływał prezes agencji, a kierow-
ników biur powiatowych i ich zastępców – dyrektor
oddziału regionalnego.
Z poprawką tą łączy się 11. poprawka Senatu do
art. 43.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Do zadania pytań zgłosiło się dwóch posłów.
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Pan poseł Zbigniew Babalski.
Poseł Zbigniew Babalski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Poprawki 4. i 11. w świetle opinii Biura Analiz Sej-
mowych z dnia 14 kwietnia 2008 r. naruszają kon-
stytucyjne prawa nabyte. Opinia do wglądu. Cytuję:
W przekonaniu autora opinii, eksperta do spraw le-
gislacji, z punktu widzenia poszanowania konstytu-
cyjnej zasady ochrony praw nabytych bezpieczniej by
było, gdyby ustawodawca w art. 43 ustawy przesą-
303
dził, że stosunki pracy zastępców dyrektorów oddzia-
łów regionalnych i zastępców kierowników biur po-
wiatowych, nawiązane na mocy dotychczasowych
przepisów, pozostają w mocy na dotychczasowej pod-
stawie. Po wejściu w życie ustawy każdy nowy stosu-
nek pracy nawiązany z osobami wskazanymi powyżej
powstaje na podstawie powołania.
Pytanie do wnioskodawców, czyli do rządu: Czy
w świetle tej opinii rząd chce doprowadzić do sytuacji,
w której następuje naruszenie poszanowania konsty-
tucyjnej zasady ochrony praw nabytych, w tym przy-
padku praw pracowniczych? Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Robert Telus.
Poseł Robert Telus:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Premie-
rze! Panowie Ministrowie! Wczoraj zadałem pytanie
panu ministrowi Ławniczakowi. Prosiłem, żeby po-
dał jakiś merytoryczny powód stworzenia tej ustawy,
oprócz zmian kadrowych, oprócz powodów politycz-
nych, które, myślę, wszyscy na tej sali znają. Dosta-
łem następującą odpowiedź. Cytuję stenogram z wczo-
rajszego posiedzenia. Odpowiedź, proszę państwa,
miała być merytoryczna, więc była taka: W wielu
przypadkach osoby, które zajmują stanowiska kie-
rowników i zastępców kierowników, nigdy nie powin-
ny pełnić tych funkcji. Dalej padło: Niestety, musimy
wykluczyć takie osoby.
(Poseł Tomasz Kulesza: A wy co robiliście?)
Drodzy państwo, będzie to najbardziej polityczny
urząd w naszym kraju, bo państwu nie chodzi o spra-
wy merytoryczne, tylko o wymianę kadr, o wymianę
zastępców kierowników powiatowych. Drodzy pań-
stwo z PSL, już nie macie prawa nazywać się partią
chłopską, bo nie chcecie pomagać chłopom. Zależy
wam tylko na stołkach. (Dzwonek)
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Robert Telus:
Jesteście od dziś partią stołków. (Oklaski)
Marszałek:
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pan minister Ar-
tur Ławniczak.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
304 Punkt 15. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Jest pan minister?
Bardzo proszę, pan minister Plocke.
(Poseł Karol Karski: Premier zamiast niego.)
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Kazimierz Plocke:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym po-
wiedzieć, że nad tym problemem wielokrotnie dysku-
towano w trakcie posiedzenia komisji, również wczo-
raj w trakcie posiedzenia Wysokiej Izby. Celem tego
projektu jest przede wszystkim to, żeby Agencja Re-
strukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa była agencją
sprawną i żeby pracowały w niej osoby najlepiej przy-
gotowane pod względem merytorycznym. Dziękuję.
(Burzliwe oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: Brawo! Pięknie!)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 4.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 402 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 202. Za oddano 142 głosy, prze-
ciw – 258 głosów, 2 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 5. poprawce do art. 11 Senat proponuje zmianę
o charakterze redakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 5.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 408 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 205. Nikt nie głosował za, prze-
ciw głosowało 407 osób, 1 osoba wstrzymała się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 6. poprawce do art. 13 Senat proponuje zmianę
o charakterze redakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pan i panów posłów jest za odrzuceniem 6.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 404 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 203. Nikt nie był za, 404 osoby
były przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 7. poprawce do art. 21 ust. 6 Senat proponuje,
aby wysokość wynagrodzenia zastępców prezesa
agencji i głównego księgowego agencji ustalana była
na dotychczasowych zasadach.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest odrzuceniem 7.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 409 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 205. Za była 1 osoba, 408 osób
było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 8. poprawce do art. 21 ust. 9 Senat proponuje,
aby minister właściwy do spraw finansów publicz-
nych określał szczegółowe zasady gospodarki finan-
sowej agencji, mając na względzie również efektyw-
ność wydatkowania środków publicznych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Do zadania pytania zgłosił się pan poseł Kowal-
ski, nikogo więcej nie widzę. Jeszcze ktoś, tak? Pan
Kowalczyk, bardzo przepraszam pana posła.
Jedna osoba, jedna minuta.
Bardzo proszę.
Poseł Henryk Kowalczyk:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Czy dobrą zasadą gospodarowania finansowe-
go jest to, że Agencja Restrukturyzacji i Moderniza-
cji Rolnictwa zamierza złożyć zamówienie z wolnej
ręki na system informatyczny, którego koszt szacuje
się prawie na miliard złotych? Proszę nie odpowiadać
mi w taki sposób, jak to było wczoraj, że rząd PiS-u
czegoś nie przygotował.
Już pół roku trwa obecny rząd. Przez pół roku
można zorganizować naprawdę niejeden przetarg i
go rozstrzygnąć, a jeśli nawet nie rozstrzygnąć, to
przynajmniej byłyby jakieś wiarygodne oferty. Za-
miar zamówienia z wolnej ręki na program informa-
tyczny na prawie 1 mld zł jest skokiem na kasę. Pro-
szę określić, czy są to dobre zasady gospodarowania
finansowego. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan minister Plocke, bardzo proszę, tak?
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkty 15., 13. i 14. porządku dziennego – głosowanie
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Kazimierz Plocke:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Otóż poprawka
nie ma związku...
(Poseł Jacek Kurski: Z Krauzem.)
...z tym, co powiedział pan minister Kowalczyk.
Otóż informuję, że ta informacja nie jest prawdziwa,
dlatego że mamy do czynienia z dwoma faktami. Po
pierwsze, chodzi o utrzymanie systemu i eksploatację
systemu informatycznego – to jest pierwszy wydatek.
Drugi wydatek dotyczy zbudowania modułów, które
pozwolą na uruchomienie Programu Rozwoju Obsza-
rów Wiejskich.
W tej chwili trwają rzeczywiście przygotowania
do tego, żeby to zadanie w pełni zrealizować, by pol-
scy rolnicy mogli składać wnioski do Programu Roz-
woju Obszarów Wiejskich. Kwestia dotycząca wyso-
kości zadania jest kwestią wtórną. Najważniejsze jest
to, żeby system został dobrze przygotowany i on bę-
dzie przygotowany w roku 2008.
Problem polega na tym, że rzeczywiście koledzy
z poprzedniej ekipy nie przygotowali do końca wszyst-
kich spraw związanych z przetargami. Dlatego mu-
simy to za was poprawić. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 8.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosiła 206 głosów. Nikt nie głosował za,
przeciw – 410 osób, nikt się również nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W 9. poprawce do art. 28 ust. 3 Senat proponuje
skreślić wyrazy „albo rozłożenie na raty lub odrocze-
nie terminu spłaty wierzytelności Agencji”.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 9.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 411 posłów. Większość
bezwzględna wynosiła 206 głosów. Nikt nie był za,
411 osób było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu 10. i 11. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Mo-
dernizacji Rolnictwa.
305
(Poseł Stanisław Kalemba: Pytanie przed głoso-
waniem.)
Pan poseł chce przed głosowaniem, ale nad czym,
panie pośle?
(Poseł Stanisław Kalemba: Przed głosowaniem
nad całością.)
Nie ma. To są senackie poprawki.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 13. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy zmieniającej ustawę Kodeks pracy oraz usta-
wę o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmia-
nie niektórych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Stanisława Szweda oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
W jedynej poprawce Senat proponuje dodać art.
2a w ustawie nowelizującej stanowiący, że znosi się
Komisję do Spraw Układów Zbiorowych Pracy.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 411 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Za oddano 1 głos, przeciw
– 410, nikt się nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 14. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cy-
wilnego.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Józefa Zycha oraz przepro-
wadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Jedyną poprawkę Senat zgłosił do art. 1 ustawy
nowelizującej, zawierającego zmiany do ustawy Ko-
deks postępowania cywilnego.
W 1. poprawce do art. 61 § 3 ustawy Kodeks po-
stępowania cywilnego Senat proponuje, aby wymóg
uzyskania zgody powoda na wstąpienie do postępo-
wania w każdym stadium nie dotyczył organizacji
społecznych, do których zadań statutowych należy
ochrona konsumentów.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
306 Wniosek marszałka Sejmu o odwołanie pani Ewy Barbary Sowińskiej ze stanowiska Rzecznika Praw Dziecka
Marszałek
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Nikt nie był za, przeciw
było 412 posłów, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 17.
porządku dziennego: Wniosek marszałka Sejmu
o odwołanie pani Ewy Barbary Sowińskiej ze
stanowiska Rzecznika Praw Dziecka (druki nr
455 i 477).
Wysoka Izbo! W dniu 22 kwietnia 2008 r. Rzecz-
nik Praw Dziecka pani Ewa Barbara Sowińska
przedłożyła pismo, w którym na podstawie art. 8 ust.
1 pkt 1 ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka zrzekła się
sprawowania urzędu rzecznika z dniem 30 czerwca
2008 r.
W związku z tym na podstawie art. 8 ust. 2 usta-
wy o Rzeczniku Praw Dziecka przedłożyłem wniosek
o odwołanie pani Ewy Barbary Sowińskiej ze stano-
wiska Rzecznika Praw Dziecka z dniem 30 czerwca
2008 r.
Zgodnie z art. 30 ust. 5 regulaminu Sejmu wnio-
sek skierowałem do Komisji Edukacji, Nauki i Mło-
dzieży oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny w
celu zaopiniowania.
Proszę zatem o zabranie głosu panią poseł Izabe-
lę Mrzygłocką w celu przedstawienia opinii komisji.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Komisje: Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Polityki
Społecznej i Rodziny po rozpatrzeniu tego wniosku
na posiedzeniu w dniu 7 maja 2008 r. postanowiły
przedłożony wniosek zaopiniować pozytywnie. Ko-
misje zaopiniowały wniosek następującym stosun-
kiem głosów: 31 głosów było za, 5 głosów było przeciw
i 10 głosów wstrzymujących się. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w sprawie przedstawionego wniosku?
(Poseł Karol Karski: Pytanie.)
Nikt się nie zgłasza.
(Poseł Karol Karski: Pytanie.)
Pan się zgłasza do zabrania głosu, tak?
(Poseł Ryszard Kalisz: Panie marszałku, tu jesz-
cze pani poseł.)
Czy ktoś jeszcze?
(Poseł Ryszard Kalisz: Pani poseł.)
Proszę państwa, bardzo proszę, nie ma dalszych
zgłoszeń, tak?
Pan poseł Cymański.
Proszę państwa…
(Głosy z sali: Ooo...)
Chwileczkę, momencik.
(Głos z sali: Zacięło się.)
Proszę państwa, w związku z tym będę miał pro-
pozycję dla Wysokiej Izby. Propozycja dotyczy 3-mi-
nutowych oświadczeń w imieniu klubów i kół, jeśli
będą chciały z tego skorzystać.
Ten wniosek poddaję pod głosowanie.
(Poseł Wacław Martyniuk: Nie ma sprzeciwu, pa-
nie marszałku.)
Kto z państwa jest za tym, aby dyskusję odbyć na
zasadzie 3-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i kół, proszę o podniesienie ręki i naciśnięcie
przycisku.
(Poseł Wacław Martyniuk: Nie ma sprzeciwu, pa-
nie marszałku.)
Słucham?
(Poseł Ryszard Kalisz: Nie ma sprzeciwu, nie trze-
ba nad tym głosować.)
Nie ma sprzeciwu. Proszę bardzo, kluby same de-
cydują o tym, czy chcą wystąpić.
Otwieram dyskusję.
Proszę bardzo, było zgłoszenie tylko w imieniu
klubu PiS-u, zdaje się, tak?
Proszę bardzo, 3-minutowe…
Przepraszam bardzo.
(Poseł Ryszard Kalisz: Tadziu, Fedorowicz chce
cię zatrudnić do teatru w Krakowie.)
Dziękuję bardzo.
Są dwa zgłoszenia, pan Karol Karski w imieniu
klubu PiS i pani Izabela Jaruga-Nowacka w imieniu
Lewicy. (Poruszenie na sali)
(Poseł Ryszard Kalisz: Tadziu, mówiłem – do te-
atru.)
Panie pośle, przepraszam, został zgłoszony pan
poseł Karski. Oczywiście mogą to panowie jeszcze
uzgodnić, ale mam tu zgłoszonego pana Karskiego.
Byle pojedynczo, panowie posłowie, pojedynczo. (Po-
ruszenie na sali)
Przepraszam, chciałbym usłyszeć, który z panów
posłów ma wystąpić w imieniu klubu. (Poruszenie na
sali)
(Poseł Karol Karski: Oddaję głos mojemu kole-
dze.)
(Poseł Ryszard Kalisz: Rola dramatyczna Tade-
usza Cymańskiego.)
Pan poseł Cymański w imieniu klubu Prawo i
Sprawiedliwość.
Poseł Tadeusz Cymański:
To jest bardzo krótki czas. Chciałbym powiedzieć
o jednej rzeczy. Los pani rzecznik był przesądzony
dużo wcześniej, niż miała odbyć się debata nad jej
odwołaniem. To, że zdecydowała się ona zrezygno-
wać, było efektem, właściwie skutkiem i konsekwen-
cją całej kampanii. Nie chcę w tej chwili oceniać jej
poszczególnych zalet albo cech bardziej czy mniej
przydatnych na tym stanowisku, ale wydaje się, że
sprawą elementarną jest również danie świadectwa
prawdzie i uczciwa, rzetelna ocena.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkt 17. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Tadeusz Cymański
Chciałbym w tym momencie upomnieć się nie o
panią rzecznik, ale o to, żeby odniosły się do tego
przede wszystkim osoby, które były autorami zarzu-
tów. To jest jednak tekst pisany, pozostaje w anna-
łach Sejmu. Bardzo wiele z tych zarzutów w toku
bardzo powierzchownego postępowania okazało się
nieprawdziwych. Podam tylko jeden przykład. Nie-
zależnie od tego, co kto sądzi o pani rzecznik Ewie
Sowińskiej, zarzut przedstawiony na piśmie, że nie
uczyniła nic – podkreślam to słowo – w sprawie
chłopczyka chorego na mukowiscydozę, który skiero-
wano pod jej adresem jako lekarza pediatry, rzeczni-
ka, okazał się jednak nieprawdziwy. Chcę też powie-
dzieć, że na obradach połączonych komisji przedsta-
wiciel Transparency International dziękował pani
rzecznik za efektywną i dobrą współpracę, a w szcze-
gólności za to, co zrobiła dla tego chłopczyka. Nie
powinniśmy tak lekko, tak obojętnie przechodzić nad
tymi sprawami.
Sprawa dotyczy w ogóle przecięcia kadencji i za-
rzutu o sprzeniewierzenie się. Decyzja pani rzecznik
jest jednak zrozumiała, można ją zrozumieć. Unika-
my jednak w związku z tym dyskusji, która byłaby
bez wątpienia bardzo ostra i bardzo mocna, ale po-
zwoliłaby przynajmniej odnieść się do wielu z tych
zarzutów, które jej postawiono przed szeroką opinią
publiczną. Dlatego też stanowisko naszego klubu jest
takie, żeby jednak pozwolić w tym momencie zabrać
głos tym, którzy powinni się poczuwać do tego, żeby
wycofać przynajmniej część tych zarzutów, a część z
nich uznać po prostu za nieprawdziwe. Nie przeczę,
iż ktoś w dobrej wierze mógł to napisać na bazie złych
informacji. Od tego jest jednak dyplomacja, od tego
jest elegancja, żeby tutaj, zwłaszcza w Sejmie, takie
sytuacje miały miejsce.
To spór ideowy. Życzę nowemu rzecznikowi jak
najlepiej. Chcę jednak powiedzieć, że pani rzecznik
była persona non grata od początku, m.in. dlatego,
że rzeczywiście miała poglądy tradycyjne, konserwa-
tywne. Walczyła o dzieci, ale bez naruszania silnej
pozycji wychowawców i rodziców. Chciałbym, żeby
nowym rzecznikiem były zachwycone szczęśliwe
dzieci, ale również rodzice. Wtedy będzie bardzo do-
brze. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Tomasz Kulesza: I niech się tak stanie.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Izabela Jaruga-Nowacka w imieniu
klubu Lewica.
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Rozumiem ten ton żalu i emocje pana posła Cymań-
307
skiego. Macie bowiem państwo w tej sprawie nieczyste
sumienie. Nie tylko dlatego, że przez dwa lata dzieci
nie miały obrońcy swoich praw, ale także dlatego, że
zrobiliście krzywdę pani rzecznik Sowińskiej, wkrę-
cając ją na ten urząd. (Oklaski) Ona do niego nie aspi-
rowała. To wy handlami partyjnymi wsadziliście na
ten urząd osobę nieumiejącą się poruszać, nieznającą
przepisów prawa dotyczących dziecka i rodziny.
Ostrzegam, Wysoka Izbo, możemy pisać nowe
ustawy. Dobrze, żebyśmy w nich doprecyzowali, jaki
ma być kształt i filozofia tego urzędu. Ale ostrzegam,
ustawy tu nie pomogą, jeżeli Wysoka Izba nie będzie
chciała, żeby była to osoba broniąca praw dziecka,
tylko kolejny łup partyjny. I to będzie przekreślenie
po raz kolejny tej funkcji.
Pan poseł Cymański nie jest solidny w referowa-
niu posiedzenia komisji, dlatego że przedkładaliśmy
wniosek poparty wyłącznie takimi argumentami, w
których była mowa o sytuacjach, gdzie pani rzecznik
Sowińska otarła się o złamanie konstytucji, której
prawdopodobnie nie znała. Jeden drobny przykład:
postulat, żeby wprowadzić obowiązek rejestracji tzw.
związków nieformalnych. To nie opozycja, to minister
sprawiedliwości jej odpowiedział. Jest to na stronie 21
informacji rzecznika praw dziecka. Propozycja wpro-
wadzenia obowiązku rejestracji tzw. związków poza-
małżeńskich jest trudna do realizacji, społecznie nie-
uzasadniona oraz sprzeczna z art. 47 konstytucji.
Zrobiliście krzywdę nie tylko polskim dzieciom, ale
także pani rzecznik Sowińskiej W imieniu klubu Le-
wicy uważam, że dobrze się stało, iż nie odbywamy
tej debaty, przykrej także dla pani rzecznik Sowiń-
skiej. I apelujemy: wybierzmy rzecznika nie partyjne-
go, lecz rzecznika praw dzieci. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Marek Borowski w imieniu kół Nowa
Lewica i Demokratycznego Koła Poselskiego.
Poseł Marek Borowski:
Dziękuję, panie marszałku.
Proszę państwa, mówiąc szczerze, nie spodziewa-
łem się, że będę zabierał głos, ponieważ byłem prze-
konany, że po złożeniu dymisji przez panią rzecznik
Sowińską taka debata nie będzie się w ogóle odbywa-
ła. Sądzę, że dla pani Sowińskiej, niezależnie od tego,
iż ocena jej działalności przez Socjaldemokrację Pol-
ską, przez koło poselskie demokratów jest niezwykle
krytyczna i negatywna, była to niezwykle trudna
decyzja. Dlatego nie należy już tej sprawy ciągnąć.
Apeluję już do wszystkich, którzy będą ewentualnie
zabierali głos, żeby pozwolić pani Sowińskiej po pro-
stu odejść. (Oklaski) To pierwsza sprawa.
Sprawa druga. Chciałbym podziękować pani So-
wińskiej za decyzję o podaniu się do dymisji. Chciał-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
308 Punkty 17. i 22. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Marek Borowski
bym podziękować też panu marszałkowi za to, że
nakłonił ją do tego, rozmawiał z nią o tym. I chciał-
bym także podziękować z tej trybuny pani poseł Bo-
żenie Kotkowskiej, która uruchomiła proces zmiany
rzecznika, chociaż wydawało się to niemożliwe, mimo
że był on tak krytycznie oceniany przez wszystkie
strony sceny politycznej. Dziękuję pani Bożenie Kot-
kowskiej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu Platforma Obywatelska pani
poseł Magdalena Kochan.
Poseł Magdalena Kochan:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Nie tak dawno, w marcu, odbyła się debata nad przyj-
mowanym przez Wysoką Izbę do wiadomości spra-
wozdaniem składanym przez rzecznika praw dziec-
ka. Przypomnę, że trzy kluby parlamentarne odrzu-
ciły to sprawozdanie, uznając, że jest to niewłaściwy
sposób wypełniania funkcji. Po tym dwa kluby zło-
żyły wnioski o odwołanie osoby pełniącej tę zapisaną
w konstytucji funkcję. Jestem przekonana, że argu-
mentacja zawarta w tych wnioskach, a szczególnie
we wniosku Platformy Obywatelskiej przekonała pa-
nią rzecznik, że nie jest w stanie sprawować funkcji
w sposób właściwy i rzetelny. Szanujemy jej decyzję,
w związku z powyższym klub Platformy Obywatel-
skiej przyjmuje złożoną przed Sejmem dymisję. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, zamykam dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Zgodnie z art. 31 ust. 1 regulaminu Sejmu, Sejm
odwołuje Rzecznika Praw Dziecka bezwzględną
większością głosów w obecności co najmniej połowy
ustawowej liczby posłów.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odwołanie pani Ewy Barbary Sowińskiej ze sta-
nowiska Rzecznika Praw Dziecka, zawartego w druku
nr 455, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 389 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 195. Za było 260 posłów, przeciw
– 17, 112 wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Przypominam, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy
o Rzeczniku Praw Dziecka Sejm odwołuje rzecznika
za zgodą Senatu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 22.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie przed-
stawionego przez Prezydium Sejmu projektu
uchwały w sprawie ustalenia liczby członków
Komisji do Spraw Służb Specjalnych (druk
nr 496).
Proszę państwa, na początku bieżącej kadencji
Sejm ustalił, iż Komisja do Spraw Służb Specjalnych
będzie liczyła 5 członków.
W wyniku uzgodnień pomiędzy klubami parla-
mentarnymi, którym sprzyjałem, Prezydium Sejmu
postanowiło przedłożyć projekt uchwały proponujący,
by liczba członków komisji wynosiła 7.
To jest oczywiście część porozumienia i kompro-
misu dotyczącego kształtu personalnego komisji.
Chciałbym podziękować klubom za umożliwienie
takiego rozwiązania sprawy.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w pierwszym czytaniu projektu uchwały?
Nikt się nie zgłasza.
W związku z tym proponuję, aby Sejm przystąpił
niezwłocznie do drugiego czytania projektu uchwały.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy zatem do drugiego czytania pro-
jektu uchwały.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w drugim czytaniu projektu uchwały?
Nikt się nie zgłasza.
Dziękuję również za to.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w
całości przedstawionego przez Prezydium Sejmu pro-
jektu uchwały w sprawie ustalenia liczby członków
Komisji do Spraw Służb Specjalnych, w brzmieniu
przedłożenia zawartego w druku nr 496, zechce pod-
nieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 394 posłów. Za odda-
no 392 głosy, przeciw były 2 osoby.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w sprawie
ustalenia liczby członków Komisji do Spraw Służb
Specjalnych.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 23.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie przed-
stawionego przez Prezydium Sejmu projektu
uchwały w sprawie powołania i wyboru składu
osobowego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrze-
nia poselskich projektów ustaw o zmianie Kon-
stytucji Rzeczypospolitej Polskiej (druk nr 500).
Na tym posiedzeniu Sejm podjął decyzję o skiero-
waniu poselskich projektów ustaw zawartych w dru-
kach nr 432 i 433 do Komisji Nadzwyczajnej w celu
ich rozpatrzenia.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Punkty 23. i 18. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Prezydium Sejmu, po zasięgnięciu opinii Konwen-
tu Seniorów, na podstawie art. 19 ust. 1 i art. 20 ust. 1
regulaminu Sejmu przedłożyło projekt uchwały w
sprawie powołania i wyboru składu osobowego Ko-
misji Nadzwyczajnej.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w pierwszym czytaniu projektu uchwały?
Nikt się nie zgłasza.
Proponuję zatem, aby Sejm przystąpił niezwłocz-
nie do drugiego czytania projektu uchwały.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy zatem do drugiego czytania pro-
jektu uchwały.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w drugim czytaniu projektu uchwały?
Nikt się nie zgłasza.
Przechodzimy do głosowania.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w
całości projektu uchwały w sprawie powołania i wy-
boru składu osobowego Komisji Nadzwyczajnej do
rozpatrzenia poselskich projektów ustaw o zmianie
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zawartego w
druku nr 500, zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 391 posłów. Za od-
dano 380 głosów, przeciw była 1 osoba, wstrzymało
się 10.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w sprawie
powołania i wyboru składu osobowego Komisji Nad-
zwyczajnej do rozpatrzenia poselskich projektów
ustaw o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej Pol-
skiej.
Informuję, że na podstawie art. 20 ust. 2 regula-
minu Sejmu postanowiłem zwołać pierwsze posiedze-
nie Komisji Nadzwyczajnej zaraz po zakończeniu
głosowań w sali konferencyjnej.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 18.
porządku dziennego: Zmiany w składach osobo-
wych komisji sejmowych (druk nr 499).
Prezydium Sejmu na podstawie art. 20 ust. 1 i 143
ust. 1 regulaminu Sejmu, po zasięgnięciu opinii Kon-
wentu Seniorów, przedłożyło wniosek w sprawie
zmian w składach osobowych komisji sejmowych.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w sprawie przedstawionej propozycji?
Nikt się nie zgłasza.
W związku z tym przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem zmian
w składach osobowych komisji sejmowych, w brzmie-
niu proponowanym w druku nr 499, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
309
W głosowaniu wzięło udział 381 posłów. Za odda-
ło głosy 375, 1 osoba była przeciw, 5 osób wstrzyma-
ło się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm dokonał zmian w składach
osobowych komisji.
Na tym kończymy głosowania.
Minuta przerwy, a potem kontynuujemy obrady.
Jeszcze raz zapraszam wszystkich członków Ko-
misji Nadzwyczajnej do spraw zmian w konstytucji
do sali konferencyjnej.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 12 min 20
do godz. 12 min 31)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wznawiam obrady.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 19.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie rządo-
wego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
pracy (druk nr 430).
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w
Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej pana Ra-
dosława Mleczkę w celu przedstawienia uzasadnienia
projektu ustawy.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Radosław Mleczko:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Pań-
stwo! Mam zaszczyt zaprezentować Wysokiej Izbie
rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pra-
cy zawarty w druku sejmowym nr 430. Projekt ten ma
na celu zmianę niektórych przepisów Kodeksu pracy
dotyczących równego traktowania w zatrudnieniu,
czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.
Proponowane zmiany, mimo że dość obszerne,
polegają najczęściej na uzupełnieniu, doprecyzowa-
niu czy poszerzeniu wybranych zapisów i, co godne
podkreślenia, dostosowaniu ich do prawa unijnego.
Są kolejnym etapem procesu dostosowywania prze-
pisów Kodeksu pracy do standardów zatrudnienia
wyznaczonych postanowieniami dyrektyw unijnych.
Wprowadzenie tych zmian w kodeksie jest konieczne
ze względu na ocenę poprawności i kompletności
wdrożenia do polskiego porządku prawnego niektó-
rych postanowień dyrektyw unijnych z zakresu in-
dywidualnego prawa pracy dokonaną przez Komisję
Europejską. Chodzi tu o trzy dyrektywy dotyczące
problematyki równego traktowania w zatrudnieniu,
tj. dyrektywę wprowadzającą w życie zasadę równego
traktowania osób bez względu na pochodzenie raso-
we lub etniczne, dyrektywę ustanawiającą ogólne
warunki ramowe równego traktowania w zakresie
zatrudnienia i pracy, a także dyrektywę w sprawie
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
310 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
wprowadzenia w życie zasady równego traktowania
mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do zatrudnie-
nia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warun-
ków pracy.
Druga z proponowanych grup zmian związana
jest z dyrektywą regulującą kwestie bezpieczeństwa
i zdrowia pracowników w miejscu pracy. Powołując
się na ocenę Komisji Europejskiej, chciałbym podkre-
ślić, że zarzuty sformułowane wobec polskich regu-
lacji prawnych dotyczące równego traktowania w
zatrudnieniu, a także bezpieczeństwa i higieny pracy
nie mają charakteru zasadniczego. Sprawa koncen-
truje się na doprecyzowaniu bądź uzupełnieniu już
obowiązujących w Polsce regulacji prawnych w taki
sposób, aby możliwe było pełniejsze osiągnięcie celów
wynikających z wymienionych dyrektyw.
Natomiast zmiany dotyczące czasu pracy przed-
stawione w projekcie nowelizacji mają na celu dosto-
sowanie przepisów Kodeksu pracy do unijnej dyrek-
tywy dotyczącej niektórych aspektów organizacji
czasu pracy w związku z orzeczeniami Europejskiego
Trybunału Sprawiedliwości precyzującymi postano-
wienia tej dyrektywy, a także w związku z zawiesze-
niem prac nad jej zmianami. W tym przypadku na-
leży podkreślić, że jest wysoce prawdopodobne, że
Komisja Europejska będzie wszczynać postępowania
przeciwko państwom członkowskim, które nie dosto-
sowały swoich regulacji prawnych do obecnej dyrek-
tywy i orzecznictwa Trybunału.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jakie zmiany
przewiduje przedkładany dziś Wysokiej Izbie projekt
nowelizacji Kodeksu pracy?
Otóż w tym pierwszy zakresie, w zakresie równe-
go traktowania w zatrudnieniu, są wśród nich regu-
lacje nowe – i te chciałbym w tym miejscu przytoczyć
– a mianowicie wprowadzenie zakazu wyciągania
jakichkolwiek negatywnych konsekwencji wobec pra-
cowników molestowanych, takich, którzy podejmują
działania przeciwstawiające się molestowaniu lub
molestowaniu seksualnemu, albowiem obecnie obo-
wiązujące przepisy tak szczegółowych gwarancji
ustawowych dla pracownika nie przewidują. Nowym
rozwiązaniem jest również zgodne z dyrektywą wpro-
wadzenie jednoznacznej regulacji polegającej na tym,
że skorzystanie przez pracownika z uprawnień przy-
sługujących z tytułu naruszenia zasady równego
traktowania w zatrudnieniu nie tylko nie może być
przyczyną zwolnienia tego pracownika, ale także nie
może być podstawą innego niekorzystnego traktowa-
nia pracownika lub zastosowania wobec niego nieko-
rzystnych konsekwencji.
Projektowane zmiany wzmocnią zatem pozycję
prawną pracownika korzystającego z uprawnień
związanych z naruszeniem zasady równego trakto-
wania w zatrudnieniu. Przepis ten, to ważne uzupeł-
nienie stosuje się odpowiednio do pracownika, który
udzielił również wsparcia innemu pracownikowi ko-
rzystającemu z uprawnień przysługujących z tytułu
naruszenia zasady równego traktowania w zatrud-
nieniu. To nowe rozwiązanie zagwarantuje pracow-
nikowi udzielającemu pomocy taki sam zakres ochro-
ny jak pracownikowi korzystającemu z uprawnień
przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego
traktowania w zatrudnieniu.
Chciałbym również zwrócić uwagę Wysokiej Izby
na bardzo szczególny zapis, nowy zapis, który w
związku z tą nowelizacją znajdzie się w kodeksie, a
mianowicie zagwarantowanie pracownicy powraca-
jącej z urlopu macierzyńskiego podjęcia pracy na
dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie byłoby to
możliwe – na stanowisku równorzędnym lub na in-
nym stanowisku odpowiadającym jej kwalifikacjom
zawodowym. Być może ten zapis jest o tyle zaskaku-
jący, że trudno sobie wyobrazić, że dotychczas nie
znajdował się w kodeksie, ale tak jest. Warto jednak
zaznaczyć, że w praktyce pracownice korzystają z
takiego zakresu gwarancji mimo dotychczasowego
braku wyraźnej normy prawnej w tej sprawie.
Pozostałe propozycje zmian w przepisach dotyczą-
cych równego traktowania w zatrudnieniu mają na-
tomiast na celu doprecyzowanie już obowiązujących
norm prawnych zgodnie z oczekiwaniami Komisji
Europejskiej. Wymienię te istotniejsze, a mianowicie
chodzi o uszczegółowienie i doprecyzowanie definicji
dyskryminacji pośredniej o tryb warunkowy; wyraź-
ne wskazanie, iż cel ewentualnego różnicowania sy-
tuacji prawnej pracowników musi być zgodny z pra-
wem; doprecyzowanie przejawów dyskryminacji po-
średniej i bezpośredniej; uszczegółowienie definicji
molestowania seksualnego poprzez wskazanie, jakie
działania mogą być oceniane jako tworzące nieko-
rzystną atmosferę wobec pracownika; uszczegółowie-
nie sytuacji, które nie mogą być uznane za narusze-
nie zasady równego traktowania w zatrudnieniu,
poprzez zwrócenie uwagi na zachowanie wymogu
proporcjonalności zgodnego z prawem celu różnico-
wania sytuacji pracownika.
Przechodząc do zmian dotyczących obszaru czasu
pracy, chciałbym zwrócić uwagę Wysokiej Izby na
najistotniejszą z tych proponowanych zmian. To pro-
pozycja wprowadzenia obowiązku wliczania dyżuru
odbywanego w miejscu wykonywania pracy do czasu
pracy. Zmiana ta jest podyktowana orzecznictwem
Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości precyzu-
jącym postanowienia dyrektywy Parlamentu Euro-
pejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej
niektórych aspektów organizacji czasu pracy.
Czego w istocie ta zmiana dotyczy? W obecnym
stanie prawnym do czasu pracy wlicza się wyłącznie
czas wykonywania pracy podczas dyżuru. W prakty-
ce zatem wliczeniu do czasu pracy podlega obecnie
jedynie praca nadliczbowa, dyżur jest bowiem zarzą-
dzany po pracy, a zatem podjęcie pracy w czasie dy-
żuru z definicji jest pracą nadliczbową.
Skutkiem projektowanej zmiany przepisów będzie
wliczenie czasu dyżuru do czasu pracy, niezależnie
od tego, czy polegał on na gotowości do pracy, czy też
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
na wykonywaniu pracy nadliczbowej, jednakże pod
ważnym warunkiem – kiedy dyżur ten będzie pełnio-
ny w miejscu wykonywania pracy. Projektowane wli-
czanie czasu dyżuru do czasu pracy spowoduje ko-
nieczność zrekompensowania pracownikowi całego
czasu dyżuru pełnionego w miejscu wykonywania
pracy, tak samo jak pracy nadliczbowej. Pracowniko-
wi należeć się zatem będzie wynagrodzenie wraz z
dodatkiem w wysokości odpowiednio 50% lub 100%
bądź czas wolny. W projektowanej nowelizacji Kodek-
su pracy nie proponuje się natomiast żadnych zmian
zasad rekompensowania czasu dyżuru, jeśli przypada
on poza miejscem wykonywania pracy. W takim przy-
padku pracownik nadal miałby prawo do czasu wol-
nego lub wynagrodzenia gwarancyjnego.
Ważna uwaga, szanowni państwo. Uprzedzając
ewentualne wątpliwości czy pytania, chciałbym pod-
kreślić, że nowe przepisy dotyczące dyżuru nie będą
miały zastosowania do dyżuru medycznego, albo-
wiem od dnia 1 stycznia 2008 r. obowiązuje odrębny
przepis zawarty w art. 32 ustawy z dnia 31 sierpnia
1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej.
Projektowane zmiany z zakresu czasu pracy obej-
mują również precyzyjne określenie terminu, w któ-
rym pracodawca jest obowiązany udzielić pracowni-
kowi równoważnego okresu odpoczynku udzielanego
w zamian za naruszenie przysługującego pracowni-
kowi nieprzerwanego 11-godzinnego odpoczynku
dobowego. Obecnie obowiązujące przepisy Kodeksu
pracy określają, w jakich okolicznościach dopuszczal-
ne jest naruszenie nieprzerwanego 11-godzinnego
odpoczynku dobowego, jednakże nie precyzują ter-
minu na udzielenie równoważnego okresu odpoczyn-
ku, ponieważ nie precyzuje tego również dyrektywa
o czasie pracy. W związku z tym przyjmuje się, że
pracodawca ma obowiązek udzielić okresu równo-
ważnego odpoczynku w tym okresie rozliczeniowym,
w którym naruszono okres gwarantowanego odpo-
czynku dobowego. Ten okres może być odpowiednio
długi. Skutkiem projektowanej zmiany będzie obo-
wiązek udzielenia równoważnego okresu odpoczynku
niezwłocznie po zakończeniu pracy, która uniemoż-
liwiła korzystanie z odpoczynku, a jeżeli nie będzie
to możliwe ze względu na organizację pracy, nie póź-
niej niż w 14 dobie, licząc od końca doby, w której nie
zachowano okresu odpoczynku dobowego. Jest godne
podkreślenia, że takie właśnie rozwiązanie jest zgod-
ne z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Spra-
wiedliwości.
Ostatnią zmianą dotyczącą czasu pracy jest ogra-
niczenie możliwości wprowadzania okresów rozlicze-
niowych czasu pracy dłuższych niż 6-miesięczne. Z
obecnych przepisów Kodeksu pracy wynika, że prze-
dłużenie okresu rozliczeniowego do 6 lub 12 miesięcy
bądź odpowiednio pomiędzy 6 a 12 miesięcy, co jest
dopuszczalne w rolnictwie i hodowli, a także przy
pilnowaniu mienia lub ochronie osób, może nastąpić:
311
w układzie zbiorowym pracy, w regulaminie pracy
albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest ob-
jęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowią-
zany do ustaleniu regulaminu pracy.
Zgodnie z postanowieniami dyrektywy o czasie
pracy takie przedłużenie okresu rozliczeniowego jest
dopuszczalne wyłącznie w drodze układów zbioro-
wych pracy lub porozumień zawartych między part-
nerami społecznymi. W związku z tym proponuje się
wprowadzenie do Kodeksu pracy przepisu, zgodnie z
którym przedłużenie okresu rozliczeniowego ponad
6 miesięcy do maksymalnie 12 miesięcy będzie do-
puszczalne jedynie na podstawie układu zbiorowego
pracy lub porozumienia zawieranego ze związkami
zawodowymi, a w przypadku pracodawcy, u którego
takie związki nie działają, na podstawie porozumie-
nia zawieranego z przedstawicielami pracowników.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zmiany dotyczą-
ce bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu
pracy wynikające z tej nowelizacji są modyfikacją
obecnie obowiązujących rozwiązań prawnych i są
zgodne z uzgodnieniami zawartymi z Komisją Euro-
pejską. Podkreślają one rolę pracodawcy w zapewnie-
niu pracownikom tak zorganizowanych miejsc pracy,
aby nie byli oni narażani na wypadki przy pracy i
choroby zawodowe.
W związku z powyższym do rangi podstawowych
obowiązków pracodawcy w zakresie bhp podnosi się
prowadzenie spójnej polityki uwzględniającej aspekty
techniczne, organizację i warunki pracy, a także sto-
sunki społeczne oraz inne czynniki środowiska pracy.
Rozwinięcie obowiązków pracodawcy w tym za-
kresie znajduje się w szczegółowych przepisach dzia-
łu dziesiątego Kodeksu pracy, a właściwie może na-
leżałoby powiedzieć odwrotnie. Nie tyle rozwinięcie
tych przepisów znajduje się w dziale dziesiątym Ko-
deksu pracy, już wcześniej znajdowały się te precy-
zyjne rozstrzygnięcia w dziale Kodeksu pracy, ale za
sprawą dyrektyw unijnych i orzeczeń komisji uznano,
że niezbędny jest również dodatkowy zapis, jakby
podsumowujący i nadający generalną tendencję, doty-
czącą tej polityki, którą pracodawca ma prowadzić
względem pracownika, jeśli chodzi o bezpieczeństwo i
zdrowie pracowników w miejscu pracy.
Komisja Europejska zwróciła uwagę na potrzebę
doprecyzowania sytuacji prawnej pracownika znaj-
dującego się w poważnym i bezpośrednim niebezpie-
czeństwie zagrożenia zdrowia lub życia w taki spo-
sób, aby mógł on bez zgody lub polecenia przełożone-
go podejmować odpowiednie działania bez narażania
się na restrykcje z tego tytułu ze strony pracodawcy.
Komisja uznała, że jest konieczność wprowadzenia
takiego precyzyjnego zapisu. Ustawowa gwarancja
dla pracownika nieponoszenia jakichkolwiek nieko-
rzystnych następstw w takich przypadkach pozwoli
zdaniem komisji w sytuacjach bezpośredniego zagro-
żenia na podejmowanie szybkich, bardziej zdecydo-
wanych działań, w konsekwencji ograniczających
również skutki zagrożeń, także dla pracodawców.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
312 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
W swoich uwagach Komisja Europejska uznała
także za zasadne wprowadzenie do Kodeksu pracy
nowego przepisu, który potwierdzałby już obowiązu-
jącą zasadę, zgodnie z którą pracownik nie może być
obciążony finansowo z tytułu realizacji przez praco-
dawcę jego obowiązków w dziedzinie bezpieczeństwa
i higieny pracy. Z takiej gwarancji pracownicy, jak
mówiłem, już korzystają, jednak normy w tym zakre-
sie są obecnie rozproszone w całym dziale X Kodek-
su pracy dotyczącym bezpieczeństwa i higieny pracy.
Stąd ta sugestia i uwaga dotycząca konieczności do-
precyzowania tego warunku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Proponujemy,
aby projektowane zmiany w Kodeksie pracy w zakre-
sie równego traktowania w zatrudnieniu oraz bez-
pieczeństwa i higieny pracy weszły w życie po upły-
wie 14 dni od dnia ogłoszenia, natomiast jeśli chodzi
o projektowane zmiany w zakresie czasu pracy – po
upływie jednego miesiąca od dnia ogłoszenia ustawy.
To późniejsze wejście w życie zmian w zakresie czasu
pracy jest uzasadnione koniecznością pozostawienia
adresatom tych norm prawnych czasu na podjęcie
niezbędnych decyzji organizacyjnych.
Panie Marszałku! Wnoszę o przekazanie projektu
ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy, zawartego
w druku nr 430, do dalszych prac w komisjach sej-
mowych. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję panu ministrowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i 5-minutowych oświadczeń
w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwszy pan poseł Krzysztof Tyszkiewicz,
Platforma Obywatelska.
Poseł Krzysztof Tyszkiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego
Platforma Obywatelska dotyczące rządowego projek-
tu ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy.
Przedłożony Wysokiej Izbie projekt w druku nr
430 jest związany z dostosowaniem Kodeksu Pracy
do uregulowań Unii Europejskiej. Przedłożone zmia-
ny możemy podzielić na trzy kategorie, niezwykle
istotne z punktu widzenia zarówno pracowników, jak
i pracodawców. O większości zapisów mówił już pan
minister, dlatego chciałbym się skupić na kilku naj-
ważniejszych moim zdaniem sprawach, pozostałe
jedynie sygnalizując.
Pierwsza grupa zmian dotyczy równego traktowa-
nia w zatrudnieniu – wdrożenie trzech dyrektyw w
tym zakresie: zasady równego traktowania osób ze
względu na pochodzenie rasowe lub etniczne; ustano-
wienia ogólnych ramowych warunków równego trak-
towana w zakresie zatrudniania i pracy; wprowadze-
nia zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet w
aspekcie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awan-
su zawodowego oraz warunków pracy, m.in. wyraźne
zagwarantowanie pracownicy powracającej z urlopu
macierzyńskiego podjęcia pracy na dotychczasowym
stanowisku lub na stanowisku równorzędnym.
Druga grupa zmian dotyczy czasu pracy: terminu
udzielania równoważnego okresu odpoczynku w ra-
zie naruszenia nieprzerwanego 11-godzinnego odpo-
czynku dobowego; trybu wprowadzania okresów
rozliczeniowych dłuższych niż 6 miesięcy oraz wli-
czania dyżuru do czasu pracy.
Do trzeciej grupy zmian ustawowych możemy za-
liczyć przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny
pracy: odpowiedzialności pracodawcy oraz jego obo-
wiązków w przypadku niebezpieczeństwa; obowiąz-
ku pracodawcy informowania o zagrożeniach zawo-
dowych; konsultacji w sprawie wyznaczania pracow-
ników do wykonywania czynności w zakresie ochro-
ny przeciwpożarowej oraz ochrony szczególnie nara-
żonych grup ryzyka.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Platforma Oby-
watelska już w 2001 r. zaczęła postulować wprowa-
dzanie rozwiązań, które zmniejszałyby poczucie
utraty pozycji na rynku pracy ze względu na macie-
rzyństwo i pełnienie funkcji wychowawczych. Dlate-
go przedłożone zmiany są zbieżne również z naszymi
postulatami wsparcia młodych rodzin, a w szczegól-
ności pracujących matek. Chodzi tu o dwa zapisy.
Pierwszy jest elementem segmentu dotyczącego rów-
nego traktowania – dodaje się tutaj art. 1832 w
brzmieniu: „Pracodawca dopuszcza pracownika po
zakończeniu urlopu macierzyńskiego lub urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego do pracy na do-
tychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możli-
we, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym
przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku
odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za
wynagrodzeniem za pracę, jakie otrzymywałby, gdy-
by nie korzystał z urlopu”. Drugi jest elementem seg-
mentu dotyczącego bezpieczeństwa i higieny pracy
– w art. 207 w § 2 dodano pkt 5, mówiący, że praco-
dawca w szczególności jest zobowiązany „uwzględ-
niać ochronę zdrowia młodocianych, pracownic w
ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowni-
ków niepełnosprawnych w ramach podejmowanych
działań profilaktycznych”.
Wysoka Izbo! Polityka na rzecz rodziny powinna
być nastawiona na poprawę sytuacji demograficznej,
poprawę wskaźnika dzietności, który obecnie jest na
dramatycznie niskim poziomie.
(Głos z sali: To prawda.)
Zapisy ułatwiające i zachęcające do posiadania
dzieci, nie tylko tzw. becikowe, czyli jednorazowa po-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Krzysztof Tyszkiewicz
moc finansowa, ale właśnie rozwiązania systemowe
zapewniające matce bezpieczeństwo ekonomiczne i
pewność powrotu do pracy będą stanowić element
systemu sprzyjającego zmianie obecnej sytuacji de-
mograficznej.
W projekcie ustawy warto również zwrócić uwagę
na zapisy, które precyzują i definiują pojęcie dyskry-
minacji w pracy. Precyzują one ważne z punktu wi-
dzenia częstych niestety zdarzeń o charakterze mo-
lestowania lub molestowania seksualnego zapisy. I
tak w art. 183e § 1 i 2 rząd proponuje doprecyzowanie
zakresu ochrony wobec pracownika korzystającego
z uprawnień przysługujących mu z tytułu narusze-
nia zasady równego traktowania w zatrudnieniu, a
także przyznania ochrony pracownikowi udzielają-
cemu pomocy innemu pracownikowi w takiej sytu-
acji. Wprowadzenie zakazu jakichkolwiek negatyw-
nych konsekwencji wobec pracownika, który poddaje
się molestowaniu lub molestowaniu seksualnemu lub
podejmuje działania przeciwstawiające się molesto-
waniu, jest również zmianą w tej ustawie, na którą
warto zwrócić uwagę, dlatego że dotychczasowe prze-
pisy nie przewidują takiej gwarancji prawnej.
Istotnym z punktu widzenia bezpieczeństwa pra-
cowników jest również zapis art. 215 zmieniający ist-
niejące dotąd przepisy, które zbyt ogólnie traktowały
o bezpieczeństwie związanym z maszynami i innymi
urządzeniami. Regulowano to tak, że maszyny i urzą-
dzenia „powinny być bezpieczne”, natomiast nie było
odpowiedzialności za niezagwarantowanie bezpie-
czeństwa. Teraz to na pracodawcach będzie spoczywał
obowiązek wyposażenia maszyn i innych urządzeń
technicznych w odpowiednie zabezpieczenia, o czym
mówi zapis art. 216 w nowym brzmieniu.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Platforma Oby-
watelska popiera rozwiązania ustawy o zmianie usta-
wy Kodeks pracy przedłożone w druku nr 430, które
zakładają dokonanie zmian w przepisach Kodeksu
pracy związanych z dalszym ich dostosowywaniem
do prawa unijnego w zakresie równego traktowania
w zatrudnieniu, czasu pracy oraz bezpieczeństwa i
higieny pracy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Głos zabierze poseł Stanisław Zając, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Stanisław Zając:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pa-
nie Ministrze! Mam zaszczyt w imieniu Klubu Par-
lamentarnego Prawo i Sprawiedliwość przedstawić
stanowisko dotyczące projektu ustawy zmieniającej
ustawę Kodeks pracy.
313
Przedstawiony przez Radę Ministrów projekt
ustawy stanowi kolejny etap dostosowywania prze-
pisów prawa pracy w Polsce do wymogów obowiązu-
jących w Unii Europejskiej, ustalonych standardami
Międzynarodowej Organizacji Pracy i Rady Europy.
Biorąc pod uwagę zakres proponowanej regulacji,
projekt jest kontynuacją procesu zapoczątkowanego
w 2003 r., kiedy to wprowadzono do Kodeksu pracy
przepisy dotyczące równego traktowania pracowni-
ków i kandydatów do zatrudnienia, zwłaszcza kobiet,
oraz problematyki czasu pracy. Projekt ustawy odno-
si się ponadto do kwestii związanych z bezpieczeń-
stwem i higieną pracy.
Za właściwe należy uznać w szczególności projek-
towane zmiany w zakresie przepisów regulujących
kwestię równego traktowania w zatrudnieniu, w tym
m.in. propozycję uszczegółowienia i doprecyzowania
definicji dyskryminacji pośredniej, enumeratywne
wskazanie działań mogących doprowadzić do stwo-
rzenia niekorzystnej atmosfery wobec pracownika,
definicji molestowania seksualnego, doprecyzowanie
zakresu ochrony wobec pracownika korzystającego z
uprawnień przysługujących mu z tytułu naruszenia
zasady równego traktowania w zatrudnieniu oraz
przyznanie ochrony pracownikowi udzielającemu po-
mocy innemu pracownikowi korzystającemu z upraw-
nień przysługujących z tytułu naruszenia zasady
równego traktowania w zatrudnieniu.
Wprowadzenie tych regulacji powinno – w zamie-
rzeniu – usunąć wątpliwości interpretacyjne związa-
ne ze stosowaniem przepisów dotyczących dyskrymi-
nacji i molestowania seksualnego oraz w lepszy spo-
sób chronić pracowników przed tymi niekorzystnymi
zjawiskami.
Czy jednak na pewno tak się stanie? Można mieć
wątpliwości. Prawo pracy jest specyficzną gałęzią
prawa, obejmującą swoim zasięgiem i stosowaną w
codziennej działalności przez ogromną rzeszę praco-
dawców i pracobiorców. Chciałbym tutaj podkreślić
słowo „stosowaną”. A prawidłowo stosować można
tylko prawo jasne, przejrzyste i spójne. Przyjęta przez
Radę Ministrów metoda implementacji na grunt Ko-
deksu pracy przepisów dyrektyw Parlamentu Euro-
pejskiego i Rady Europy, w brzmieniu wprost przeję-
tym z tłumaczeń tych dokumentów, czyni wspomnia-
ne regulacje niejasnymi i niezrozumiałymi dla prze-
ciętnego odbiorcy.
Przedstawiony pod obrady Wysokiej Izby projekt
kolejnej nowelizacji Kodeksu pracy nie usuwa ponad-
to wątpliwości, które towarzyszyły pracom nad po-
przednimi nowelizacjami tej ustawy w omawianym
zakresie.
Z jednej strony nowelizowane przepisy dotyczące
równego traktowania w zatrudnieniu odwołują się do
terminologii wykraczającej poza ramy Kodeksu pra-
cy (szerokie pojęcie „zatrudnienie” użyte w tytule
rozdziału IIa Kodeksu pracy), z drugiej strony posłu-
gują się terminami „pracodawca” i „pracownik”, a
więc z założenia nie obejmują innych – poza stosun-
kiem pracy – zdarzeń, w ramach których wykonuje
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
314 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Stanisław Zając
się prace, np. wynikające z umów cywilnoprawnych,
samozatrudnienia. W języku polskim, również praw-
niczym, bliskość pojęciowa zatrudnienia i pracy nie
zezwala bowiem na ich równoważne i zamienne uży-
wanie. Termin „praca” w przytoczonym znaczeniu
rozumiany jest jako element stosunku pracy i powią-
zany jest ściśle z pracownikiem. Zatrudnienie nato-
miast odnosić się będzie również do zatrudnienia
niepracowniczego. Cechy podobne ze stosunkiem
pracy wykazują i inne stosunki prawne, a więc w
określonych przypadkach strony tych stosunków
winny być odpowiednio traktowane w zbliżonych sy-
tuacjach. Dotyczy to nie tylko umów cywilnopraw-
nych takich jak umowa agencyjna, zlecenia, ale tak-
że wynikających z prawa gospodarczego, tzw. samo-
zatrudnienia. Mówiąc zatem o zachowaniach dyskry-
minacyjnych, możemy mieć z nimi do czynienia za-
równo w stosunkach pracowniczych, jak i w stosun-
kach niepracowniczych. Podobnie zresztą wygląda to
w Unii Europejskiej, gdzie, mimo braku precyzyjne-
go zdefiniowania w prawie wspólnotowym pojęcia
„pracownik” oraz zwrotu „działanie w charakterze
osoby zatrudnionej”, kładzie się nacisk na ich szero-
ką interpretację, gdyż ma to wpływ na określenie
obszaru stosowania jednej z podstawowych wolności
zagwarantowanych obywatelom Unii Europejskiej,
jaką jest swoboda przepływu osób.
Zatem odczytywanie wprost istniejących i projek-
towanych przepisów wskazuje na ograniczenie zakazu
dyskryminacji do relacji pracownik – pracodawca, co,
wydaje się, jednak nie jest w pełni uprawnione, gdyż
wiele elementów nakazuje szersze rozumienie propo-
nowanych zapisów. Wspomnieć tu można brzmienie
art. 304 Kodeksu pracy odnoszącego się w zakresie
bhp do osób fizycznych wykonujących pracę na innej
podstawie niż stosunek pracy i art. 3045 określającego
zasady wykonywania pracy przez dzieci.
Analizując tekst nowelizacji, można odnieść wra-
żenie, iż większość proponowanych zmian jest wyni-
kiem wprowadzenia przetłumaczonych tekstów dy-
rektyw bezpośrednio do kodeksu, przez co odstają
one od polskiego systemu prawnego. Część wprowa-
dzanych propozycji powinna być zatem inaczej sfor-
mułowana, tak aby rozwiązania były zbieżne z obo-
wiązującym polskim prawem. Nowelizacja przekreśla
istniejącą od wielu lat polską myśl prawniczą, która
z powodzeniem przyjęła i wprowadziła lepsze rozwią-
zania do prawa pracy. Odchodzenie od dorobku za-
wartego w Kodeksie pracy, a legitymującego się już
ponad 30-letnią historią jest nie najlepszym wkładem
w rozwój europejskiego prawa pracy.
Każdy obywatel naszego kraju ma prawo oczeki-
wać rozwiązań trwałych, sprawiedliwych, gwarantu-
jących jego prawa na takim poziomie, jakiego można
wymagać od państwa praworządnego.
Przechodząc do projektu zmian w Kodeksie pracy,
zadajemy sobie pytanie, czy proponowane zmiany są
jasne, zasadne, a więc uwzględniają sytuację w sto-
sunkach pracy, z jaką mamy do czynienia na polskim
rynku pracy. Przepisy dotyczące równego traktowa-
nia, a więc niedyskryminowania, są tak rozbudowa-
ne, iż sprowadzają Kodeks pracy do roli instrukcji.
Bo jak inaczej traktować szczegółową definicję dys-
kryminowania bezpośredniego czy pośredniego?
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Rada
Ministrów, uzasadniając projekt ustawy, odwołuje się
do dyrektyw Rady Europy, a także do pewnych pro-
blemów dotyczących dostosowania polskiego prawa
do norm europejskich. Biorąc pod uwagę wiele wypo-
wiedzi na temat dostosowania naszego prawa, można
dojść do wniosku, że w wielu przypadkach jest to
opacznie rozumiane, w szczególności to, na czym po-
lega dostosowanie go do norm europejskich. Można
bowiem odnieść wrażenie, że wdając się w taką dro-
biazgowość zawartych tu definicji, w istocie niewiele
się wyjaśnia, a znacznie więcej komplikuje. Proszę
np. zwrócić uwagę na art. 183a. Mówi on generalnie
o tym, że pracownicy, w szczególności bez względu
na wiek, płeć, niepełnosprawność, powinni być rów-
no traktowani. Następny przepis to definicja równe-
go traktowania – równe traktowanie, najkrócej mó-
wiąc, to niedyskryminowanie. Następnie mamy de-
finicję dyskryminowania, z której znowu wynika, że
dyskryminowanie to nierówne traktowanie. A może
od razu dałoby się sformułować w jednym przepisie,
że pracownik nie może być ze względu na płeć, wiek,
niepełnosprawność itd. traktowany mniej korzystnie
niż inni pracownicy?
Druga kwestia to definicja molestowania seksu-
alnego. Można zrozumieć powody, dla których sfor-
mułowano taką definicję, ale z drugiej strony powsta-
je wątpliwość, czy definicja ta będzie przydatna w
ewentualnych sporach sądowych.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Rada Mini-
strów proponuje również dokonanie zmian w przepi-
sach dotyczących czasu pracy. Pan minister, przed-
stawiając projekt ustawy, szeroko mówił na ten te-
mat, przedstawiał obszerną argumentację, a więc
pominę ten fragment przedstawiania stanowiska, bo
zostało to już tutaj zasygnalizowane.
Kolejne przepisy projektu ustawy dokonują zmian
w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny
pracy. Nie wdając się w ich szczegółową ocenę – bę-
dzie na to zapewne jeszcze czas w trakcie dalszych
prac – pozwalam sobie wyrazić wątpliwość dotyczącą
proponowanej zmiany art. 225 § 2 Kodeksu pracy.
Zmiana tego artykułu wymaga ponownego przeana-
lizowania pod kątem dostosowania jego treści do
innych przepisów regulujących omawianą materię.
Należy bowiem pamiętać, że niektóre przepisy szcze-
gółowe wydane na podstawie art. 23715 § 2 odsyłają
do wykazu prac, które powinny być wykonywane
przez co najmniej dwie osoby, np. § 14 ust. 2 rozpo-
rządzenia ministra gospodarki z dnia 17 września
1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
przy urządzeniach i instalacjach energetycznych.
Nałożenie na pracodawcę obowiązku tworzenia wy-
mienionego wykazu prac może spowodować, że np. w
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Stanisław Zając
dwóch różnych zakładach, w których występują takie
same zagrożenia, jeden pracodawca utworzy wykaz,
a drugi uzna, że jego ta sytuacja nie dotyczy. W kon-
sekwencji może to skutkować zwiększoną liczbą wy-
padków przy pracy. W tym miejscu można również
zapytać, jakie są losy wcześniejszego projektu nowe-
lizacji Kodeksu pracy, który zawierał postanowienia
regulujące szczegółowo kwestie tworzenia służby bhp
w zależności od wielkości zatrudnienia u danego pra-
codawcy. (Dzwonek)
Szanowni Państwo! Ponieważ czas mojego wystą-
pienia nieubłaganie zbliża się do końca, chciałbym
tylko jeszcze powiedzieć, że ten projekt ustawy wy-
maga wiele pracy, aby przyjąć rozwiązania, które
będą najlepsze. Oczywiście materia jest trudna, wy-
maga wielkiego zastanowienia i ogromnej pracy. Ale
kiedy na sali widzę wybitnych specjalistów z zakresu
prawa pracy, pana marszałka Zycha, pana posła
Szweda i innych posłów, jestem pewien, że w komi-
sjach, które będą pracować nad tym kodeksem, uda
się usunąć zasygnalizowane przeze mnie wątpliwości
i w konsekwencji będziemy mogli przyjąć ustawę,
która powinna być przyjęta przez Sejm, biorąc pod
uwagę to, że przecież polskie prawo musimy dostoso-
wać również i w tym zakresie do prawa Unii Euro-
pejskiej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Głos zabierze pani poseł Izabela Jaruga-Nowacka,
klub Lewica.
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Obecna noweli-
zacja Kodeksu pracy, zawarta w druku nr 430, sta-
nowi reakcję na zarzuty postawione Polsce przez
Komisję Europejską w związku z niewłaściwym lub
niepełnym wdrożeniem prawa unijnego w stosunku
do trzech obszarów: równego traktowania w zatrud-
nieniu, czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny
pracy. Wysoka Izbo, te zmiany w przekonaniu Klubu
Parlamentarnego Lewicy zostały właściwie wymu-
szone na polskim rządzie i na pracodawcach polskich,
bo jeszcze nie tak dawno, jakieś sześć tygodni temu,
podjęto kolejną próbę zamachu na prawa pracowni-
cze. W pewien niejasny sposób propozycja ogranicze-
nia tych praw padła ze strony polskiego rządu. Tak
więc cieszymy się bardzo, że Komisja Europejska w
tym przypadku patrzy nam na ręce i chce wzmocnić
prawa pracownicze, chce zagwarantować pracowni-
kom bezpieczniejsze warunki pracy, prawo do wypo-
czynku po pracy, wynagrodzenia, także za czas dy-
żuru, do zapewnienia kobietom powracającym z
315
urlopu macierzyńskiego dotychczasowego lub równo-
rzędnego miejsca pracy, do godnego traktowania
pracowników w miejscu pracy. Miejscu pracy, które
powinno być wolne od dyskryminacji, poniżania ja-
kiegokolwiek pracownika z jakiejkolwiek przyczyny,
w szczególności zaś ze względu na jego płeć, pocho-
dzenie rasowe czy orientację seksualną.
Wysoka Izbo! Te zmiany są niewątpliwie korzyst-
ne dla ludzi pracy, ponieważ zapewniają wzmocnienie
słabszym, często doznającym poniżenia, dyskrymi-
nowanym i wykorzystywanym w pracy pracownikom.
Dlatego też Klub Poselski Lewicy oczywiście popiera
przedłożenie, jednak chcielibyśmy poczynić kilka za-
strzeżeń. Mój przedmówca mówił o tak niejasnym
języku, że nawet wieloletni parlamentarzysta ma
duży kłopot ze zrozumieniem, o co w tych zapisach
chodzi. Ten język powinien być przecież zrozumiały
dla wszystkich ludzi. Każdy obywatel powinien umieć
korzystać z tego prawa.
Moje zastrzeżenia budzi także już bardzo szcze-
gółowa kwestia, na której rozpatrzenie nie ma czasu,
ale którą chciałabym pokazać na jednym przykła-
dzie. Otóż w starym kodeksie definicja dyskrymino-
wania – mówimy o molestowaniu seksualnym – za-
kładała, że dyskryminowaniem ze względu na płeć
jest także każde nieakceptowane zachowanie o cha-
rakterze seksualnym. Państwo proponujecie, żeby
słowo „nieakceptowane”, czyli coś, czego ja nie ak-
ceptuję, zostało zastąpione na „niepożądane”. Po
pierwsze, w kontekście zachowań seksualnych słowo
„pożądanie” może budzić różne skojarzenia, a po dru-
gie, jest jednak znacznie słabszą formą, prawda? W
moim przekonaniu „czegoś nie akceptować” znaczy
co innego niż „czegoś nie pożądać”. Chciałabym zgło-
sić to tylko jako pewną ważną kwestię do rozważenia
w komisji.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! To dobrze, że
zmieniamy kodeks. To dobrze, że Unia patrzy nam
na ręce. Tylko czy to jest wystarczające? Czy to po-
może np. kobietom, które po zakończeniu urlopu ma-
cierzyńskiego i tak nie mogą powrócić do pracy? Czy
to pomoże kobietom i mężczyznom, którzy doznają
molestowania seksualnego w pracy? Obawiam się o
to, ponieważ szczycicie się państwo w jednej z ostat-
nich informacji w tym druku, że owa nowelizacja nie
pociągnie żadnych skutków, albowiem „w zakresie
przepisów o równym traktowaniu w zatrudnieniu nie
przewiduje się dodatkowego obciążenia dla budżetu
państwa i sektora finansów publicznych, ponieważ
projekt jedynie doprecyzuje obowiązujące przepisy”.
Otóż mnie ten zapis niezmiernie zmartwił, po-
nieważ po raz kolejny mam takie wrażenie, że bę-
dziemy coraz bardziej dostosowywać nasze prawo do
prawa unijnego, aż w końcu będzie ono już po prostu
cudne – takie jak w Unii. Ale praktyka życia codzien-
nego i możliwość egzekwowania tego prawa przez
obywatelki i obywateli będą tak samo trudne, jak
przed ustanowieniem tego kodeksu. Dlatego chcia-
łabym dzisiaj prosić Wysoką Izbę o chwilę zastano-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
316 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka
wienia. Nie może być tak, że nie próbujemy wyasy-
gnować jakichś pieniędzy na to, żeby jednak Pań-
stwowa Inspekcja Pracy mogła nagradzać, ostrzegać,
informować pracodawców, którzy chcą przestrzegać
prawa pracy i karać tych, którzy nie chcą tego robić.
Bardzo mnie to zmartwiło, ponieważ mówicie pań-
stwo, że nie będzie żadnych skutków finansowych.
Otóż powinny być. I dlatego chciałabym, żebyśmy
dzisiaj w większym stopniu zastanowili się nad tym
– jako że będziemy to prawo rozpisywać, rozbudowy-
wać – jak to prawo urzeczywistniać, co z tego będzie
miał obywatel.
Wysoka Izbo! Mówimy o równym traktowaniu
osób bez względu na pochodzenie rasowe i etniczne.
Wynika to wprost z dyrektywy unijnej. A co wynika
badań? Jeśli chodzi na przykład o Wietnamczyków,
którzy stanowią jedną z większych grup imigranc-
kich w Polsce, o której Polacy mają znacznie lepsze
zdanie niż na przykład o Ukraińcach, Białorusinach,
Rosjanach, Afrykanach czy Arabach, Polacy uważa-
ją, iż jest to naród spokojny, pracowity i generalnie
ich akceptują, ale tylko 0,12% pracodawców deklaru-
je, że by ich zatrudniło, a 27,7% stanowczo odmówi-
łoby ich zatrudnienia, proszę państwa. A więc może-
my to tylko wpisać i powiedzieć, że jakoś będzie.
Sprawa ma się jeszcze gorzej – nie muszę o tym
Wysokiej Izbie mówić – jeśli chodzi o ewentualne za-
trudnienie osób homoseksualnych. Oczywiście każdy
gej lub każda lesbijka, którzy przyznaliby się do ta-
kiej orientacji seksualnej, nie mają szansy. Mają oni
takie wyjście: kłamać, nie przyznawać się. Niestety,
koloru skóry, włosów czy kształtu oczu cudzoziemiec
sobie nie zmieni. Pytam więc, czy rzeczywiście po-
winniśmy się cieszyć, że to nie spowoduje żadnych
skutków prawnych.
Kolejna sprawa. Dobrze, panie ministrze, wpro-
wadzimy zapis dotyczący nierówności kobiet i męż-
czyzn, ale przecież nierówności płacowe kobiet i męż-
czyzn są w Polsce faktem. Już tylko niektórzy twier-
dzą – powiedziałabym, że ci, którzy niczego nie chcą
usłyszeć – że w Polsce nie ma dyskryminacji płaco-
wej. Jest zapis w art. 33 Konstytucji RP mówiący o
tym, że kobieta i mężczyzna otrzymują równą płacę
za pracę jednakowej wartości, ale przecież my nie
badamy tego, jak wielka jest ta różnica między do-
chodami i płacami kobiet i mężczyzn. Nie próbujemy
nawet tego ustalić, choć cała Unia Europejska, cała
Wspólnota podjęła takie działania, żeby te różnice
wyrównywać.
Nie mamy też ani jednego programu wspierające-
go ofiary molestowania seksualnego. Porozmawiajcie,
panie i panowie posłowie, z ofiarami tego procederu.
One doskonale wiedzą, że nie tylko tracą pracę, ale
również nie mają później, przez kolejne 3 lata prowa-
dzenia długotrwałych procesów, za co żyć, nawet je-
żeli mają bardzo dobre wykształcenie. Nikt nie mo-
nitoruje tego, jak przewlekle toczą się sprawy w są-
dach pracy.
Można by w końcu wpisać jeszcze jedną zmianę w
Kodeksie pracy, dotyczącą zwiększenia ochrony bhp,
ale potrzebne są przede wszystkim – jak mówimy –
działania, szkolenia, pouczenia, zachęty, premie,
ulgi, wreszcie, Wysoka Izbo, odczuwalne kary dla
tych, którzy uporczywie łamią przepisy. Stwierdzają
oni bowiem, że w celu ich przestrzegania zmniejsza
się ich zysk i powiększa koszty pracy. Uważam, że
nareszcie przyszedł czas, abyśmy w tej Izbie uznali,
że prawa człowieka, równość kobiet i mężczyzn, pra-
wa mniejszości to nie są feministyczne wymysły, jak,
niestety, często państwo z prawicy mówiliście, ale
jest to odrębna dziedzina praw człowieka, która wy-
maga poznania i woli realizacji, zaś bezpieczeństwo
pracy, płaca za wykonywaną pracę lub gotowość jej
świadczenia, a także godność człowieka pracy to nie
są lewackie hasła, tylko jest to standard demokra-
tycznego, europejskiego państwa prawa, w którym
człowiek zawsze jest wartością nadrzędną w stosun-
ku do zysku.
I dlatego chciałabym, panowie posłowie i panie
posłanki, żebyśmy mieli tego świadomość. Dobrze,
że Unia Europejska domaga się respektowania praw.
Ostatnio pojawiły się głosy, że rząd nie tylko nie chce
płacić za pracę w nadgodzinach, ale nawet chce zni-
welować to wielkie osiągnięcie ruchu pracy, czyli 8-
-godzinny dzień pracy, albo zwalniać kobiety w ciąży.
Ten pomysł był katastrofą. Dobrze, że jest Unia Eu-
ropejska, bo jest ona jakąś szansą dla słabszych, w
tym oczywiście dla wszystkich ludzi pracy. Trzeba
jednak także podjąć jakiekolwiek działania na rzecz
tego, żeby obywatel miał coś z tych zapisów, żeby
mógł z nich skorzystać. Aby tak się stało, bardzo
chciałabym prosić pana marszałka, żeby projekt
zmian w Kodeksie pracy, zawarty w druku nr 430,
trafił nie tylko do komisji kodyfikacyjnej, ale także
do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, gdzie są
posłowie, którym dobrze znana jest problematyka
prawa pracy. Sądzę, że wtedy do tych wszystkich
bardzo skomplikowanych – niejasnych także dla po-
słów, a co dopiero dla obywateli – zapisów, nieprecy-
zyjnych propozycji, choć być może słusznych, ale na
pewno wymagających wyjaśnienia, będziemy mogli
się odnieść.
W imieniu Klubu Poselskiego Lewica chciałabym
zadeklarować chęć pracy nad tymi potrzebnymi
zmianami, jak powiedziałam, wymuszonymi w pew-
nym sensie na rządzie i pracodawcach przez Komisję
Europejską. Chciałabym także, panie ministrze, że-
byście jednak wydali pewne pieniądze, żeby to prawo
mogło być stosowane. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
O zabranie głosu proszę pana posła Józefa Zycha,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Bardzo proszę.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Proszę pozwo-
lić, że na wstępie zwrócę uwagę na ważną okolicz-
ność. Mianowicie pan minister, przedstawiając pro-
jekt, zrobił to precyzyjnie. Przedstawił te kwestie,
które są najistotniejsze, a wszystkiego dopełnił pan
marszałek Zając. Właściwie wyjął mi z ust 90% tego,
o czym chciałem mówić, koncentrując się na samym
procesie legislacyjnym i proponowanych tutaj zapi-
sach. To było bardzo głębokie, przemyślane wystą-
pienie.
Jednocześnie jest to bardzo ważna wskazówka dla
Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfika-
cjach, która niewątpliwie będzie współpracować z po-
zostałymi komisjami. Podzielam pogląd pana mar-
szałka Zająca, że art. 18 w obecnym brzmieniu to jest
właściwie przepis, który ma charakter regulujący, ale
też instrukcyjny. Jest to jednak odstępstwo od zapi-
sów, jakie mamy w Kodeksie pracy. Zawiera on słusz-
ne, potrzebne rozwiązania, ale musimy nad tym po-
pracować. Niewątpliwie uczynimy to w Komisji Nad-
zwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.
Sama definicja molestowania seksualnego, o któ-
rej była tu mowa, nie rozwiązuje sprawy do końca.
Proszę zwrócić uwagę, że mówi się o tym, iż molesto-
wanie seksualne może być fizyczne, jasna sprawa,
werbalne, jasna sprawa, i pozawerbalne. Pytanie: Co
się mieści w molestowaniu pozawerbalnym?
W jednym z programów telewizyjnych zadano mi
pewne pytanie. Ostatnio jedna z firm reklamuje mod-
ne okulary progresywne, które są bardzo drogie.
Jeżeli się je kupi, to jednocześnie otrzyma się drugą
parę za darmo dla sekretarki. Pytanie brzmiało: Czy
jak się pokaże takie okulary za 1600 zł, to jest mole-
stowanie pozawerbalne, w zależności od tego, co się
jeszcze ma na myśli?
Pani poseł Jaruga-Nowacka podniosła tutaj rów-
nież bardzo istotny problem związany z nieakcepto-
waniem i niepożądaniem pewnych zjawisk, ale w sen-
sie ogólnym, społecznym. Jest to bardzo ważne za-
gadnienie. Gdybyśmy chcieli odnieść się do tego, że
jest to zjawisko powszechnie nieakceptowane, a nie-
pożądane w odniesieniu do określonej osoby, to jesz-
cze pół biedy. Można sobie jakoś z tym poradzić. Nie-
wątpliwie cała pierwsza część, która dotyczy właśnie
pośredniego dyskryminowania, musi być przepraco-
wana. To jest sprawa oczywista.
Chciałbym także podkreślić, że proponuje się nie-
które nowe rozwiązania. W przypadku molestowania
seksualnego nowością jest podniesienie zagadnienia
z punktu widzenia formalnoprawnego. Jeśli określo-
na osoba akceptuje molestowanie, to nie ponosi żad-
nych ujemnych skutków. W praktyce jednak zderzyć
się to może nie tylko z prawną, ale też ze społeczną
akceptacją takiego zachowania w zakładzie pracy.
Wtedy dopiero może powstać problem, polegający na
tym, że dana osoba, powiedzmy, przyznaje się, że była
molestowana przez dyrektora, ale ona to akceptuje
317
i jest wszystko w porządku. Pytanie tylko, jak załoga
to odbierze.
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: To nie jest mole-
stowanie, panie marszałku, to jest romans.)
A, romans. No, wie pani, tak głębokiej znajomo-
ści pozaprawnej ja nie mam ani doświadczeń w tym
względzie i w związku z tym… To jest romans.
(Oklaski)
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Jeżeli obie strony
się zgadzają, to romansują, mają do tego prawo, to
jest romans.)
Romantycznie to brzmi, wie pani, istotnie. Do-
brze, ale przyjmijmy, że była to łagodniejsza forma,
jeszcze nie romansu.
Niezwykle istotna jest także propozycja wprowa-
dzenia przepisu o odpowiedzialności za stan bezpie-
czeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Bardzo
często przy wypadkach przy pracy – tam, gdzie cho-
dzi o odpowiedzialność kierownika zakładu pracy –
kierownicy zakładów pracy bronili się, mówiąc: Ja
nie mogę odpowiadać za cały zakład. Jest pracownik
na określonym stanowisku, na przykład kierownik
grupy itd. Dzisiaj w sposób jednoznaczny podkreśla
się, że w zakresie ustalania odpowiedzialności kie-
rownik zakładu pracy nie może być zwolniony z tej
odpowiedzialności tylko dlatego, że będzie się powo-
ływał na to, iż inni pracownicy w swoim zakresie
mają właśnie bezpieczeństwo i higienę pracy. To jest
niewątpliwie zagadnienie istotne.
Jeżeli chodzi o problem bezpieczeństwa i higieny
pracy, to z reguły mamy tutaj do czynienia i z praw-
ną ochroną pracy, i z techniczną. Bardzo istotny jest
przepis, w którym zwraca się uwagę na to, że to kie-
rownik zakładu pracy ma zapewnić rozwój spójnej
polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i cho-
robom zawodowym. To jest wspaniały przepis. Nato-
miast nieraz, słuchając sprawozdań Państwowej In-
spekcji Pracy, mieliśmy dopiero okazję dowiedzieć
się, jaka jest praktyka w tym zakresie. Można bo-
wiem pięknie kształtować politykę zapobiegania,
tylko w praktyce jej nie realizować. I tu znów zga-
dzam się z panią poseł, że trzeba przede wszystkim
zabezpieczyć stronę materialną realizacji tych prze-
pisów w zakładach pracy.
Niewątpliwie ważne jest także podkreślenie roli
wzajemnych relacji pracowników, jeśli chodzi o bez-
pieczeństwo. A więc w art. 208 zwraca się uwagę na
to, że pracownicy powinni wzajemnie informować się
o działaniach w zakresie zapobiegania zagrożeniom
zawodowym. Co więcej, w sposób szczegółowy pod-
kreśla się, że z chwilą przyjmowania pracownika do
pracy należy go poinformować także o tych sytu-
acjach, w których istnieje zagrożenie, a więc nie wte-
dy, kiedy zagrożenie już wystąpi, ale znacznie wcze-
śniej należy zwracać uwagę na tego typu zdarzenia.
Chciałbym też zauważyć, że w zakresie ochrony
pracy pracowników my jako Sejm i zakłady pracy
niedostatecznie wykorzystują doświadczenia, wnio-
ski płynące ze sprawozdań Państwowej Inspekcji
Pracy. Co więcej, obserwuje się takie przedziwne zja-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
318 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Józef Zych
wisko, o którym informowała Państwowa Inspekcja
Pracy, że kiedy dochodzi do naruszenia przepisów
prawa pracy czy też do wypadków i są kierowane za-
wiadomienia do prokuratury, to z reguły umarza się
te sprawy, nie wchodząc głębiej w problematykę. Jeże-
li zaś kieruje się już pewne sprawy do sądu, to wówczas
sądy zbyt łagodnie do tego podchodzą. Nie chodzi mi
o to, żeby nagminnie czy w ogóle karać, ale żeby bar-
dzo wnikliwie podchodzić do tego zagadnienia.
Panie i Panowie! Jeżeli popatrzymy na nasz Ko-
deks pracy i na te propozycje, a także na zmiany,
jakie zachodzą... Kiedyś przy poprzedniej zmianie
Kodeksu pracy pokusiliśmy się o wyliczenie tego, ilu
zmian dokonaliśmy w Kodeksie pracy od chwili jego
uchwalenia; okazuje, że będzie to pewnie albo 49.,
albo 50. zmiana. Byłby więc czas najwyższy, żeby-
śmy my i rząd poważnie podeszli do przygotowania
Kodeksu pracy, który odpowiadałby aktualnym po-
trzebom.
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego
uznaje, że te regulacje są słuszne, że przejęcie ich
przez nasz kodeks z dyrektyw Unii Europejskiej jest
zasadne, tylko jak my popatrzymy na praktykę np.
rozwiązywania, nawiązywania stosunków pracy itd.,
to można powiedzieć, że są to takie piękne zamiary,
prawie że romantyczne, rzecz tylko w tym, żeby za-
kłady pracy chciały je stosować.
A zatem Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Lu-
dowego wnosi o skierowanie tego projektu do Komisji
Nadzwyczajnej, która niewątpliwie będzie współpra-
cować z komisją, tak? Tryb regulaminowo jest trochę
inny, ale istnieje możliwość współpracy, zasięgnięcia
opinii. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pani poseł Zdzisława Janowska
łącznie w imieniu kół SDPL – Nowa Lewica i Demo-
kratycznego Koła Poselskiego.
Bardzo proszę.
Poseł Zdzisława Janowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt w imieniu obydwu kół, koła SDPL –
Nowa Lewica i Demokratycznego Koła Poselskiego
przedstawić stanowisko w sprawie proponowanych
zmian w Kodeksie pracy.
Na początku powiem, że popieramy to wszystko,
co jest zaproponowane. Oczywiście można by myśleć
o pewnym czyszczeniu, czyszczeniu języka. Kwestie,
które zostały poruszone, są niezwykle ważne i Pol-
ska, tak jak już wcześniej to wiedzieliśmy, została
zobligowana do wprowadzenia tych zmian.
Na początku chcę również powiedzieć, że te pro-
pozycje czy też właściwie wymagania Unii Europej-
skiej pod naszym adresem mówią wyraźnie, iż jeśli
dany przepis w danym kraju, w danym kodeksie pra-
cy jest przepisem lepszym, to on zostaje. I tak za
chwilę będę chciała udowodnić, że w sferze np. bez-
pieczeństwa i higieny pracy mamy takie zapisy, któ-
rych na pewno nie musimy się wstydzić.
O czym jest tutaj mowa? Tak jak już wcześniej
wskazywano, są trzy problemy: problem dyskrymi-
nowania, czyli tworzenia sytuacji równej dla każde-
go, bez względu na wiek, płeć, orientację seksualną,
wierzenia religijne, mniejszości etniczne. To jest jed-
na kwestia. Druga dotyczy czasu pracy, trzecia wy-
konywania pracy w bezpiecznych warunkach.
Otóż nie sposób powiedzieć... Akurat jesteśmy
tutaj we dwie z koleżanką z tego grona, które od lat
walczyło o równość w sferze zatrudnienia, o równość
w sferze płci. To były nasze straszne boje. Do tej pory
nie mamy ustawy o równym statusie, ale doskonale
pamiętam, kiedy szykowaliśmy się do wejścia do Unii
Europejskiej, jak za sprawą ministra pracy wprowa-
dzaliśmy pierwsze zmiany do Kodeksu pracy. Polska
była ogromnie zapóźniona. Dopiero wtedy został
wprowadzony ten rozdział, o którym dzisiaj mówimy.
Ten rozdział po czasie okazał się konieczny do mo-
dernizacji, ale to były nasze wielkie działania i mo-
żemy o tym spokojnie mówić. To była walka kobiet,
kobiet parlamentarzystek o równość.
Chcę powiedzieć, że słuszne jest, choć może jest
to nieszczęśliwie sformułowane, doprecyzowanie
sprawy dyskryminacji pośredniej, ponieważ wyraź-
nie wskazuje się na sytuację, szczególnie niekorzyst-
ną sytuację, która powoduje to, że jesteśmy dyskry-
minowani. Daje się również tutaj tryb przypuszcza-
jący. Do tej pory była mowa, że występują lub mogły-
by występować niekorzystne dysproporcje albo szcze-
gólnie niekorzystna sytuacja w zakresie nawiązania
i rozwiązania stosunku pracy, zatrudnienia, awan-
sowania itd.
Szczęśliwe i cenne jest również doprecyzowanie
definicji molestowania seksualnego, chociaż pan
marszałek ma rację, że jeszcze nie wszystko zostało
wyraźnie przedstawione i zrozumiane. Przy molesto-
waniu do tej pory była mowa, że jest to zachowanie,
którego celem jest naruszenie godności pracowniczej.
Dodajemy: stworzenie wobec tej osoby zastraszającej,
wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej
atmosfery. Z tym mamy bardzo często do czynienia,
nie mówiąc o tym, że toczą się obecnie procesy tego
dotyczące i jesteśmy świadkami mówienia o tym
w sposób nareszcie normalny, nareszcie odważny –
kobiety zaczynają o tym mówić.
Sytuacja również z życia wzięta, że osoba, która
jest molestowana, najczęściej cierpi, bo jej się chcą
pozbyć, chcą, żeby zniknęła ona z miejsca pracy. Tu
jest zapis, który mówi, że taka sytuacja nie może po-
wodować jakichkolwiek negatywnych konsekwencji
dla pracownika.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Zdzisława Janowska
Bardzo cenna jest też, czego nie mieliśmy, kwestia
powrotu kobiety po macierzyństwie do pracy i stwo-
rzenia jej takich samych warunków, jakie miała
wcześniej, lub równorzędnych.
Idąc dalej, chciałabym zwrócić uwagę na bezpie-
czeństwo i higienę pracy. Mamy bardzo dużo przy-
padków, mówi o tym Inspekcja Pracy, nieprzestrze-
gania przez pracodawców, szczególnie przez praco-
dawców, którzy mają mniejsze zakłady, ale również
tych, którzy przyszli do nas z wielkim kapitałem, za-
sad higieny pracy i jest w związku z tym bardzo dużo
wypadków przy pracy, gdyż lekceważy się stosowanie
prawa. Tutaj jest pełna informacja. Nie tylko trzeba
chronić, ale informować, a nawet tworzyć określone
służby, które bezpośrednio będą pomagały w niesie-
niu pierwszej pomocy, czego oczywiście nie było, jest
to przygotowanie pracowników do udzielania pierw-
szej pomocy. Jest również informowanie pracowni-
ków, którzy znaleźli się w naszym zakładzie, a nie są
jego stałymi pracownikami, o tym, co się faktycznie
dzieje w tym zakładzie.
Jeszcze jeden taki kwiatek, sprawa, która mnie
nurtuje od wczoraj. Z jednej strony wprowadzamy
ustawę – pracuję również w Komisji Zdrowia – o upraw-
nieniach pracowniczych, jestem w podkomisji upraw-
nień pracowniczych. Mam w ręku dobre zapisy w Ko-
deksie pracy, mówiące o tworzeniu szczególnych
warunków dla ludzi, którzy pracują w złych warun-
kach, czyli tam, gdzie jest zagrożone zdrowie, gdzie
jest promieniowanie, gdzie jest różnego rodzaju szko-
dliwość. Ci ludzie są traktowani w sposób zrozumiały
– mają krótszy czas pracy. Proszę wyobrazić sobie, że
mamy w ręku nasz Kodeks pracy, mamy w ręku tę
dyrektywę i nagle się dowiaduję, że ustawodawca –
kieruję wzrok na państwa – proponuje, ażeby osoby,
które pracują w złych, szkodliwych warunkach, mam
na myśli radiologów, służbę radiologiczną, wróciły do
normalnego czasu pracy. Boję się, że to się absolutnie
kłóci z tym, o czym dzisiaj mówimy, i przypuszczam,
że do tego nie dopuścimy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Przystępujemy do pytań. Przypominam, czas to
1 minuta.
Czy ktoś z pań i panów posłów chciałby dopisać
się do listy?
Nie widzę zgłoszeń.
Zamykam listę.
Jako pierwszy pan poseł Wojciech Ziemniak, Plat-
forma Obywatelska.
Poseł Wojciech Ziemniak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Zgodnie z rządowym projektem ustawy o zmianie
319
ustawy Kodeks pracy art. 1515 § 4 Kodeksu pracy
otrzymuje następujące brzmienie: Za czas dyżuru
pełnionego poza miejscem wykonywania pracy, z wy-
jątkiem pełnionego w domu, pracownikowi przysłu-
guje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadają-
cym długości dyżuru, a w razie braku możliwości
udzielenia czasu wolnego – wynagrodzenie wynika-
jące z jego osobistego zaszeregowania, określone
stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki skład-
nik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy
określaniu warunków wynagradzania – 60% wyna-
grodzenia.
Treściowo ów paragraf praktycznie nie został
zmieniony w porównaniu z nadal obowiązującym.
Jednak w związku z rozpatrywaniem możliwości no-
welizacji Kodeksu pracy nasuwa się pytanie dotyczą-
ce dyżuru pełnionego w domu przez pracownika.
Pracownik pełniący dyżur w domu nie ma prawa do
żadnych świadczeń z tego tytułu, choć przez cały czas
trwania dyżuru musi być do dyspozycji pracodawcy,
a co za tym idzie – nie może w pełni cieszyć się cza-
sem wolnym spędzanym w domu. Czy nie warto by-
łoby się zastanowić nad zmianą tego stanu rzeczy
i przyznać obligatoryjnie pracownikowi jakiś ekwi-
walent za czas spędzony w domu pod tzw. telefonem?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Witold Namyślak, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Witold Namyślak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Zakaz dyskryminacji w zatrudnieniu oraz nakaz
równego traktowania pracowników również są
wspierane zobowiązaniami międzynarodowymi
bądź dyrektywami Unii Europejskiej. Część z tych
dyrektyw pochodzi z 2000 r., część jeszcze z lat
wcześniejszych. Jakie były przyczyny tego, że dopie-
ro dzisiaj, po przedstawieniu Polsce zarzutów for-
malnych w związku z niewłaściwym lub niepełnym
wdrożeniem tych dyrektyw, przygotowano odpo-
wiednie zmiany ustawowe?
W polskich warunkach źródłami dyskryminacji
w mniejszym lub większym zakresie są różne kryte-
ria. Czy posiadamy wiedzę na ten temat? Może były
prowadzone badania, jeśli chodzi o dyskryminację
pracowników w polskich realiach?
Wydaje się też, że wiedza samych pracodawców
i pracowników na wyżej wymienione tematy nie jest
pełna. Pracodawcy winni być zobowiązani do pełne-
go wyjaśniania i informowania pracowników o ich
prawach i obowiązkach, również w zakresie równego
traktowania i zakazu dyskryminacji w zatrudnianiu.
Czy przepisy ustawy wyraźnie to gwarantują? Dzię-
kuję. (Oklaski)
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
320 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Tadeusz Arkit, Platforma Obywatelska.
Poseł Tadeusz Arkit:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Od 26 października 2007 r. obowiązują przepisy za-
kazujące handlu w święta. Jedną z wątpliwości w tym
względzie jest praca zmianowa. Art. 150 Kodeksu
pracy, który opisuje sytuacje, w których praca w świę-
ta jest dozwolona, może być interpretowany jako
przepis szczególny do art. 151, który zakazuje pracy
w święta w placówkach handlowych. Skoro art. 150
w pkt 3 dopuszcza pracę w niedziele i święta przy
pracy zmianowej, to firma, wprowadzając pracę
zmianową, może omijać zakaz pracy w handlu w świę-
ta. Zakaz ten można obejść też w inny sposób. Nie
stosuje się go bowiem do pracowników zatrudnionych
w systemie czasu pracy, w którym praca jest świad-
czona wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta.
Jeśli więc zatrudni się w ten sposób pracowników,
będą oni mogli pracować także w święta. Zakaz pra-
cy w handlu w święta dotyczy tylko pracowników,
a więc osób świadczących pracę w ramach stosunku
pracy. W placówkach handlowych otwartych w świę-
ta mogą więc pracować osoby zatrudnione na umowy
cywilnoprawne.
Kolejna znana wszystkim kwestia dotyczy pracy
w święta stacji benzynowych. Państwowa Inspekcja
Pracy uznała, że stacje benzynowe to placówki usłu-
gowe a nie handlowe. Wystarczy jednak, że pracow-
nik pójdzie do sądu i sąd orzeknie, że zakaz pracy
w handlu dotyczy też pracowników stacji i pracodaw-
ca zapłaci grzywnę do 30 tys. zł. Podobne wątpliwości
dotyczą też aptek, kawiarni, piekarni i cukierni.
Czy rząd zamierza przygotować zmiany przepi-
sów, tak aby uniknąć zagrożeń wynikających z moż-
liwości różnego interpretowania obowiązujących
przepisów? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Konstanty Oświęcimski, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Konstanty Oświęcimski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam pytanie do pana ministra. Czy u źródeł nowe-
lizacji Kodeksu pracy legły tylko dyrektywy Unii
Europejskiej, czy też były jakieś inne przesłanki?
Jeżeli odpowiedź jest twierdząca, to naprawdę dziw-
ne jest, że po 34 latach obowiązywania Kodeksu pra-
cy, po tylu rządach, po tylu kadencjach parlamentu,
dopiero teraz wpisujemy do Kodeksu pracy ten
art. 1832, że pracodawca dopuszcza pracownika po
zakończeniu urlopu macierzyńskiego lub urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego do pracy na do-
tychczasowym stanowisku. Czyli, można powiedzieć,
że dopiero Unia Europejska wymusiła na nas taki
zapis. To jest ta pozytywna strona naszego uczest-
nictwa w Unii Europejskiej, że to obcy zwracają nam
uwagę, co powinno znaleźć się w naszym kodeksie.
A jeszcze niedawno, miesiąc temu, miała miejsce dys-
kusja na temat ciemnej strony Unii Europejskiej. To
wszystko. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Szwed, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wątpliwości do-
tyczące pierwszej części, jeśli chodzi o dyskrymina-
cję, przedstawił w swoim wystąpieniu pan marszałek
Zając. Dlatego chciałbym zapytać o art. 1515 dotyczą-
cy dyżurów. Mam poważne wątpliwości odnośnie do
dwóch kwestii.
W § 3 czytamy, że czas dyżurów wlicza się do cza-
su pracy, jeżeli dyżur był pełniony w miejscu wyko-
nywania pracy określonym w umowie o pracę. W związ-
ku z tym mam wątpliwości, co w tej umowie będzie
określone, jak to może wyglądać. Ale mam poważ-
niejszy zarzut. Czy przepis dotyczący dyżuru pełnio-
nego w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę in-
nym niż określone w umowie o pracę, niewliczanego
do czasu pracy, nie będzie dyskryminujący? Można
podać taki przykład, że ktoś nie wykonuje pracy
w miejscu pracy, a jest to dyżur i mu się wlicza do
czasu pracy, a ktoś jest na dyżurze w domu i mu się
tego nie wlicza. (Dzwonek) Czy te przepisy nie będą
dyskryminujące? Czy nie będą mogły być podważane,
czy wręcz zaskarżane jako powodujące nierówność
w zatrudnieniu? (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Monika Wielichowska, Platforma Oby-
watelska.
Bardzo proszę.
Poseł Monika Wielichowska:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Procedowany rządowy projekt niesie zmiany absolut-
nie konieczne, jakże ważne jest bowiem równe trak-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Monika Wielichowska
towanie wszystkich pracowników, bez względu cho-
ciażby na płeć, pochodzenie i rasę. Jakże ważne jest
uszczegółowienie przepisów, które dotyczą zakazu
dyskryminacji i molestowania seksualnego. Musimy
w końcu doprecyzować, kiedy dochodzi do dyskrymi-
nacji bądź molestowania. Osoby takie muszę mieć
bezwzględną ochronę.
Rządowy projekt dotyka także spraw związanych
z zagwarantowaniem kobiecie, pracownicy, która po-
wraca z urlopu macierzyńskiego, podjęcia pracy na
dotychczasowym bądź równorzędnym stanowisku.
Wobec propozycji zmian mam pytania do przedsta-
wiciela rządu: Czy dyżur pełniony w miejscu pracy,
nawet jeśli podczas jego pełnienia pracownik nie bę-
dzie wykonywać pracy, zostanie wliczony do czasu
prac? Czy do czasu pracy będzie wliczany nie tylko
czas wykonywania pracy, ale również sama gotowość
do jej wykonania? Na czym będzie polegało rozsze-
rzenie odpowiedzialności pracodawcy za stan bezpie-
czeństwa i higieny pracy w zakładzie? (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Poseł Kazimierz Gwiazdowski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Kazimierz Gwiazdowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Chciałbym prosić o wyjaśnienie treści proponowa-
nego art. 132 § 3 Kodeksu pracy mówiącego o tym,
że pracownikowi przysługuje równoważny okres
odpoczynku, którego należy udzielić bezpośrednio
po zakończeniu pracy powodującej naruszenie okre-
su odpoczynku. Prosiłbym o interpretację pojęcia
„bezpośrednio”. Czy chodzi tu o odpoczynek w tym
samym dniu czy tez w tym samym tygodniu? Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jan Musiał, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Musiał:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pragnę przedstawić panu ministrowi jedną istotną
kwestię, o której w tej nowelizacji się nie mówi.
Wydaje się, że w ostatnich latach przepisy prawne
dotyczące stosunku pracy bardzo wyraźnie ewoluują
w kierunku cywilnoprawnym. Wskazuje na to nie-
dawne orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 27
listopada 2007 r. Trybunał orzekł, że pracownicy
321
mogą się starać o odszkodowanie za bezprawne lub
nieuzasadnione zwolnienie na podstawie prawa pra-
cy i Kodeksu cywilnego. Pracownicy mogą więc ubie-
gać się o rekompensatę wszystkich szkód z tytułu
zwolnienia. Obecna sytuacja wygląda więc tak, że
pracodawcy odpowiadają za całą szkodę, jeśli udo-
wodni się im winę bezprawnego zwolnienia, nato-
miast pracownicy – za szkody do wysokości trzymie-
sięcznego wynagrodzenia. To niczym nieuzasadnione
nierówne traktowanie. Należy więc się spodziewać,
że prędzej czy później do sądu trafi skarga pracodaw-
cy, który będzie żądał pokrycia przez pracownika
szkody w pełnej wysokości. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Ryszard Zawadzki, Platforma Obywatelska.
Nie widzę.
W takim razie poseł Jan Kulas, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Panie ministrze, zgodzi się pan ze mną, że to
jest kolejna cenna i prospołeczna inicjatywa rządu
Donalda Tuska; inicjatywa, która wzmacnia prawa
pracownicze, stabilizuje je w zakresie wynagrodzeń,
bezpieczeństwa i higieny pracy. To chyba dobry znak,
że ta inicjatywa tak szybko, sprawnie została złożona
w obecnym Sejmie.
Panie ministrze, w art. 183 mówimy także o pra-
wach kobiet po zakończeniu urlopu macierzyńskiego.
To prawo jest jasne i precyzyjne. Można chyba wyra-
zić nadzieję, że będzie ono w pełni respektowane i rze-
czywiście będzie zachęcało polskie matki, kobiety do
powiększania rodzin, bo to jest duże wyzwanie de-
mograficzne i jest to bardzo potrzebne.
Ostatnie pytanie. Panie ministrze, w kontekście
tejże ustawy rządu Donalda Tuska jest mowa także
o konsultacjach ze związkami zawodowymi. Czy ja do-
brze odczytuję, że ta ustawa i ustawodawstwo Unii
Europejskiej zachęcają pracowników do organizowania
się w związki zawodowe, żeby być bardziej skutecznym
i lepiej działać? Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Henryk Siedlaczek, Platforma Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Kwestia molestowania poruszana przez projekt usta-
wy o zmianie ustawy Kodeks pracy jest poważnym
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
322 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Henryk Siedlaczek
problemem. Zresztą sama definicja nie rozwiązuje
tego problemu do końca. Tworzenie coraz lepszego
prawa, dotyczącego tej kwestii, jest bardzo ważne,
lecz nie jest ono jedynym zadaniem, które możemy
wykonać. Dzisiaj rzeczą co najmniej równie istotną
powinny być działania podejmowane na rzecz zwięk-
szenia wykrywalności przestępstw, przez co rozu-
miem zwiększenie świadomości społecznej w tej kwe-
stii czy też pomoc ofiarom molestowania.
Chciałbym zatem skierować do pana ministra py-
tanie następującej treści: Jakie inne działania podej-
muje ministerstwo, by stawić czoła temu problemowi?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Henryk Milcarz, Lewica.
Poseł Henryk Milcarz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej odbywa debatę nad
nowelizacją Kodeksu pracy. Zmiany zostały w pew-
nym sensie wymuszone na polskim rządzie przez
Komisję Europejską.
Wysoka Izbo! Wzmocnienie praw pracowniczych,
zagwarantowanie pracownikowi bezpieczniejszych
warunków pracy, prawa do wypoczynku, do uczciwe-
go wynagrodzenia za czas pracy, zagwarantowanie
kobietom powracającym z urlopu macierzyńskiego
dotychczasowych lub równorzędnych miejsc pracy,
a także godność człowieka pracy – to nie hasła, tylko
standard demokratycznego państwa. To dobrze, że
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej próbuje naprawić
ustawowe braki w tym zakresie. Chciałbym zapytać
pana ministra, jakie rząd zamierza podjąć działania,
aby te zapisy były tym razem respektowane? Dzięku-
ję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
W ocenie skutków regulacji rządowego projektu usta-
wy o zmianie ustawy Kodeks pracy wymieniono kilku
partnerów społecznych, którym projekt został przeka-
zany. Mam zatem krótkie pytanie. Jakie stanowiska
w sprawie przedmiotowego projektu ustawy zajęły
związki zawodowe i inne organizacje?
W druku nr 430 wspomniano tylko, że w ustawo-
wym terminie uwagi do projektu przekazały niektó-
re konfederacje i związki zawodowe, które zresztą
wymieniono enumeratywnie. Chciałbym zadać pyta-
nie panu ministrowi: Jakie istotne merytoryczne
zastrzeżenia i uwagi do projektu złożyli ci partnerzy
społeczni?
Drugie pytanie: Czy rząd zechce w dalszej proce-
durze ustawodawczej uwzględnić uwagi zawarte w sta-
nowisku klubu Prawo i Sprawiedliwość wyrażone
przez posła Stanisława Zająca?
I trzecie pytanie: Czy rząd wyliczył nawet tylko
szacunkowo skutki finansowe związane z wejściem
w życie projektowanych rozwiązań prawnych w za-
kresie czasu pracy? W omawianym projekcie wspo-
mniano tylko, że skutki finansowe będą przewidzia-
ne w budżecie państwa przez właściwego dysponenta
części budżetowej. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Izabela Jaruga-Nowacka, klub Lewicy.
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam trzy pyta-
nia. Pierwsze pytanie, panie ministrze: Jak dzisiejsza
nowelizacja Kodeksu pracy wzmacniająca prawa pra-
cownicze ma się do propozycji rządu, zmierzających
w zupełnie drugą stronę, a mianowicie do drastycz-
nego ograniczenia tych praw?
Drugie pytanie: Jakie programy wspierania ofiar
dyskryminacji w miejscu pracy rząd zamierza podjąć,
aby urzeczywistnić te przepisy.
Trzecie pytanie: Jakie zachęty czy jakie kary pla-
nujecie państwo dla pracodawców, aby chcieli prze-
strzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy?
I uwaga do pana posła Kulasa. Panie pośle, nie
trzeba i nie można traktować kobiet przedmiotowo.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Jan Kulas: Nie, tak nie można, pani poseł.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
(Poseł Jan Kulas: Sprostowanie.)
Rozumiem, że pan poseł Kulas w trybie sprosto-
wania.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Szanowny Panie Ministrze!
Panie i Panowie Posłowie! Pani poseł przekroczyła
dopuszczalne granice przyzwoitości i uczciwości.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle…
Poseł Jan Kulas:
Ja wyraźnie mówiłem o…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle!
Poseł Jan Kulas:
Prostuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle, przepraszam, ale mam wrażenie, że
pan jest w tej chwili na granicy albo już pan ją prze-
kroczył.
Poseł Jan Kulas:
Prostuję wyraźnie…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pan zabiera głos w trybie sprostowania, dlatego
proszę sprostować źle zrozumiane przez panią poseł
Jarugę wypowiedzi i na tym poprzestać.
Poseł Jan Kulas:
Dziękuję, panie marszałku.
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: To tylko potwier-
dza moją opinię.)
Panie Marszałku! Chcę wyraźnie sprostować, że
w intencji i w słowach, które tu wypowiedziałem,
mówiłem o tejże ustawie, o ochronie polskiej kobiety,
Polki, o bezpiecznych warunkach pracy i jej podejmo-
waniu po określenie macierzyństwa. To prawda, że
ustawa zaproponowana przez ten rząd precyzyjnie
chroni prawa kobiet. O polskiej kobiecie będę mówił
zawsze z najwyższym szacunkiem. Dziękuję za uwa-
gę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
I to jest sprostowanie.
Bardzo dziękuję, panie pośle.
323
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej pan Radosław Mleczko.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Radosław Mleczko:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Wygląda na
to, że czeka nas bardzo dużo ciekawej i, miejmy na-
dzieję, owocnej pracy. Chciałbym ustosunkować się
zarówno do stanowisk poszczególnych klubów, jak i pod-
jąć próbę odpowiedzi na pytania, które państwo w tej
krótkiej debacie łaskawi byli postawić.
Chciałbym podziękować panu posłowi Tyszkiewi-
czowi za wskazanie zapisów w tej nowelizacji, które
odnoszą się do polityki prorodzinnej realizowanej
przez rząd premiera Tuska.
Ustosunkowując się do wystąpienia pana posła
Zająca z Prawa i Sprawiedliwości, chciałbym podzię-
kować też za podkreślenie, że jest to kolejny etap
nowelizacji Kodeksu pracy wynikający z dostosowy-
wania prawa polskiego do prawa unijnego i podzię-
kować za wskazanie również etapów wcześniejszych,
które są już za nami.
W odniesieniu do metody wprowadzania dosłow-
nych zapisów z dyrektyw unijnych do prawa państw
członków Unii Europejskiej, którą niejako kwestio-
nował pan poseł Zając, chciałbym powiedzieć, że jest
to metoda stosowana przez praktycznie wszystkie
kraje starej Unii. To metoda, o której powinniśmy
dyskutować, bo chwilami podczas naszej dyskusji
niektóre głosy brzmiały tak, jakby to Unia Europej-
ska czy Komisja Europejska wymuszała na nas jakieś
rozwiązania, a my te rozwiązania przyjmowalibyśmy
lub nie, jakby Komisja Europejska nakazywała nam
jakieś rozstrzygnięcia, a my do tych rozstrzygnięć
moglibyśmy się tylko ustosunkować albo zacytować
je w ustawach. Tymczasem proces dochodzenia rów-
nież do tej nowelizacji, którą dzisiaj tutaj omawia-
my, to był proces polegający na dosyć długich roz-
mowach na kolejnych pracach, które były prowadzo-
ne. Na pewno obecni tutaj posłowie Prawa i Spra-
wiedliwości też to potwierdzą. Te nowelizacje były
komentowane i omawiane w Komisji Europejskiej
również za kadencji poprzedniego rządu, tak że to
nie jest tak, że strona polska nie przedstawiła swo-
ich propozycji i nie ma tutaj swojego wkładu albo
nie podejmowała dyskusji.
Oddzielną sprawą jest kwestia tłumaczenia. My-
ślę, że jak zaczniemy prace w komisjach, to jeszcze
raz bardzo uważnie przyjrzymy się niektórym sfor-
mułowaniom i tym tłumaczeniom, które powstały
w Komisji Europejskiej. To nie jest tak, że te tłuma-
czenia nie budziły wątpliwości, tylko przyjęto jedno
z nich, które uważaliśmy za najlepsze i najbardziej
adekwatne do tego, co zaproponowała Unia Europej-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
324 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
ska. Natomiast jeśli chodzi o samą praktykę dokony-
wania zapisu i przenoszenia do ustaw dosłownych
sformułowań z dyrektyw Unii Europejskiej, to jest to
rozstrzygnięcie dosyć powszechne.
Jeśli chodzi o panią poseł Jarugę-Nowacką, to
żałuję, że nie mogę włączyć się w polemikę pomię-
dzy panem posłem Zychem a panią poseł, dlatego że
jeśli chodzi o to, jak długo romans, a kiedy już nie,
i jakie są szczegółowe rozstrzygnięcia dotyczące spre-
cyzowania pojęcia molestowania seksualnego, to wy-
nika to z orzecznictwa Europejskiego Trybunału
Konstytucyjnego. Nie chciałbym przytaczać szczegó-
łowych zapisów wynikających z tego orzecznictwa,
ale tam można te określenia znaleźć.
Zarówno pani poseł Jaruga-Nowacka, jak i pan
poseł Zych i inni z państwa podejmowali również pro-
blematykę związaną z kolejnymi nowelizacjami
w Kodeksie pracy. Padły tutaj sformułowania, do któ-
rych trudno mi się ustosunkować, albowiem nie bar-
dzo wiem, jakie zapisy pani poseł Jaruga-Nowacka
miała na myśli, mówiąc o zamachu rządu pana pre-
miera Tuska na prawa pracownicze. Chciałbym pań-
stwa zapewnić, że taki zamach nie jest ani nie był
przygotowywany, a także potwierdzić, że prace nad
nowelizacjami, a właściwie nad pewnymi diagnozami
związanymi z Kodeksem pracy, trwają w miejscu jak
najbardziej do tego odpowiednim, a mianowicie
w zespole programowym do spraw prawa pracy. Po-
nieważ mam zaszczyt uczestniczyć również w tych
pracach, mogę państwu przekazać, że jesteśmy po
kolejnych etapach omawiania pewnych propozycji
i projektów, które zostały wniesione wcześniej, ale
także te, które są teraz kierowane ze strony partne-
rów, zarówno reprezentujących stronę pracodawców
jak i pracobiorców, są w tej chwili przedmiotem ana-
liz. Odbyło się niedawno spotkanie zespołu, podczas
którego analizowaliśmy te propozycje. Mam nadzie-
ję, że w niedługim czasie będziemy mogli przedstawić
Wysokiej Izbie pewne ustalenia, które podczas prac
tego zespołu następują.
I znów jestem w nieco kłopotliwej sytuacji, jeśli
chodzi o odpowiedź na pytanie dotyczące budżetu.
Z jednej strony, mógłbym powiedzieć, że Minister-
stwo Pracy i Polityki Społecznej realizuje, we współ-
pracy zresztą z funduszami unijnymi, liczne kampa-
nie, które mają wesprzeć zachowania związane
z poszanowaniem równości w pracy, antydyskrymi-
nacyjne itd., itd. Z drugiej strony, w wypowiedziach
pań i panów posłów powracał wątek egzekwowania
prawa, pewnej nieskuteczności jego egzekwowania,
i pojawił się zarzut wobec ustawodawcy, że nie uwzględ-
nił w tym zapisie konsekwencji budżetowych, finan-
sowych. Chciałbym tylko zwrócić uwagę, że to Pań-
stwowa Inspekcja Pracy jest podmiotem, który jest
właściwy dla oceny sposobu egzekwowania przepisów
prawa, z jednej strony, a z drugiej strony, że Państwo-
wa Inspekcja Pracy podlega Sejmowi, w związku
z tym rozumiem, że po debacie nad budżetem Pań-
stwowej Inspekcji Pracy będzie czas, żeby parlament
podjął odpowiednie decyzje dotyczące przekazania
stosownych środków na realizację propozycji, które
wynikać będą, być może, ze znowelizowanej ustawy.
Jeśli chodzi o konsultacje społeczne – bo ten wą-
tek został podjęty, i bardzo dziękuję panu posłowi za
poruszenie tego tematu – to nie będę przytaczał
wszystkich organizacji, do których zgodnie z obowią-
zującymi przepisami zwróciliśmy się z prośbą o opi-
nię w sprawie tego projektu nowelizacji. Najistotniej-
sze uwagi pochodziły od Konfederacji Pracodawców
Polskich i Polskiej Konfederacji Pracodawców Pry-
watnych Lewiatan. Może zwrócę uwagę tylko na kil-
ka z nich. Lewiatan wnioskował o rezygnację z obec-
nego podziału na dyżury pełnione poza miejscem
wykonywania pracy oraz dyżury domowe. I od razu
chciałbym powiedzieć, bo pojawiała się również wy-
powiedź dotycząca techniki liczenia tych dyżurów,
sposobu ich rozliczania, co to znaczy, że bezpośred-
nio, jaki jest czas na rozliczenie tego dyżuru. Chodzi
o to, że, mówiąc już najprościej, jeżeli pracownik
z jakichś określonych w Kodeksie pracy powodów
będzie musiał taki dyżur pełnić – przepraszam, bo
dwa wątki jednocześnie chciałbym poruszyć, także
sprawę 11-godzinnej przerwy w pracy –a ta 11-go-
dzinna przerwa w pracy zostanie z jakichś ważnych
powodów określonych w Kodeksie pracy przerwana
np. na 4 godziny, to założenie w nowelizacji jest takie,
że te 4 godziny będą musiały już następnego dnia
bezpośrednio być oddane pracownikowi, a jeżeli ze
względów na organizację pracy jest to niemożliwe, to
najbardziej odległy horyzont czasowy, jaki się tutaj
przyjmuje, to 14 dni od zaistnienia tego faktu.
Chciałbym również nawiązać do tych możliwości,
o których mówiła pani poseł Jaruga-Nowacka, egze-
kucji tego prawa czy skuteczności zaproponowanych
przez nas rozstrzygnięć.
O Państwowej Inspekcji Pracy już mówiłem.
Chciałbym też wskazać na sądy pracy, które mają
także wystarczające narzędzia, aby ułatwić, nazwij-
my to tak, skuteczność występowania przed sądem
przez osobę dyskryminowaną. Bardzo ważny w tej
nowelizacji jest zapis, na który chciałbym zwrócić
uwagę, że to nie dotyczy tylko osoby – bo mówimy
o dyskryminacji, a jednocześnie o molestowaniu –
która jest molestowana, ale również osoby, która
w sposób jawny i oczywisty wystąpi niejako w obro-
nie tej osoby, która się w takiej sytuacji znalazła.
Pan poseł Ziemniak pytał o dyżur pełniony poza
zakładem pracy, np. w domu, i krótko mówiąc, zachę-
cał nas do tego, żebyśmy tym pełniącym dyżur w domu
również na zasadach podobnych do tych stosowanych
do pełnienia dyżuru w miejscu pracy zaproponowali
wynagrodzenie. Tu założenie, nie tylko wynikające
z dyrektyw, jest następujące – że ten dyżur domowy
jest jednak mniej uciążliwy. Poza tym taki pracownik
ma także zapewnione okresy odpoczynku – okres
dobowy, tygodniowy itd.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
Jeśli chodzi o pozostałe szczegółowe pytania – ko-
lejne pytanie dotyczyło pracy w święta, pracy zmia-
nowej, czy te przepisy są spójne. Chciałbym tylko
zaznaczyć, że poruszona kwestia pracy w święta nie
jest przedmiotem tej noweli, tak że w związku z tym
proponowałbym dyskusję na ten temat przy innej
okazji.
Panie pośle, odnośnie do pana pytania, czy dyżur
poza miejscem pracy niewliczany do czasu pracy to
nie jest dyskryminacja – nie, w naszej ocenie nie jest
to dyskryminacja.
Pani poseł Wielichowska – dyżur w miejscu pracy
polegający na samej gotowości. Tak, tu odpowiedź
z kolei jest pozytywna, tzn. ten dyżur pełniony w miej-
scu pracy i polegający na gotowości, czyli nie na wy-
konywaniu czy świadczeniu pracy...
Jakże szkoda, pani poseł, bo ja już odpowiedzi na
pani pytania chciałem przekazać, ale...
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Panie mini-
strze, musiałam. Jest mi bardzo przykro, przepra-
szam bardzo.)
W związku z tym odpowiedź na to pytanie jest
taka: tak i ten dyżur właśnie zostanie wliczony do
czasu pracy.
Proszę państwa, podsumowując te pytania i uwa-
gi generalne dotyczące przedstawionego projektu
nowelizacji, chciałbym jeszcze raz podziękować pań-
stwu za te propozycje, które wróżą niezwykle owocną
pracę w komisjach, bo mam nadzieję, że taki będzie
państwa werdykt w tej dzisiejszej sprawie. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie ministrze.
Zamykam dyskusję.
Wysoka Izbo! Pani poseł Jaruga-Nowacka i pan
poseł Józef Zych...
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Zgodnie.)
...w trakcie wystąpień klubowych złożyli wnio-
sek, ażeby dodatkowo czy w ogóle skierować projekt
do komisji kodyfikacyjnej, i mamy tutaj nie tyle pro-
blem, ile potrzebę rozstrzygnięcia regulaminowego.
Art. 95a w pkt 1stanowi, że do postępowania z pro-
jektami ustaw wykonujących prawo Unii Europej-
skiej, a jest to klauzula nadana tak przez rząd, który
kierował ustawy, jak i przez marszałka naszego Sej-
mu, stosuje się rozdziały 1–3 i 14, z pominięciem 4,
który wskazuje, że jest potrzeba skierowania do ko-
misji kodyfikacyjnej, czyli wyłącza komisję kodyfika-
cyjną z tego postępowania.
W związku z powyższym nie poddam tego wnio-
sku pod głosowanie i będę to rozstrzygał, posługując
się przygotowaną formułą, która jest pytaniem: Czy
jest sprzeciw co do propozycji marszałka? Gdyby był
325
wniosek o skierowanie projektu do innej komisji me-
rytorycznej, to wtedy musielibyśmy to rozstrzygać.
Bardzo proszę panią poseł.
Poseł Izabela Jaruga-Nowacka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja w porozumie-
niu z panem marszałkiem Zychem prosiłabym bar-
dzo pana marszałka i Prezydium Sejmu, żeby obie
komisje miały szanse pracy nad tym kodeksem.
W komisji kodyfikacyjnej pracuje m.in. pan marsza-
łek Zych, bez którego wiedzy, pracy ten kodeks może
nie być dobrze przygotowany przez Wysoką Izbę. Dla-
tego zgodnie występujemy z prośbą do pana marszał-
ka, żeby posłowie pracujący w Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny oraz w komisji kodyfikacyjnej po-
chylili się nad zaproponowanym przedłożeniem rzą-
du. Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Rozumiem tę prośbę, ale muszę stosować się literal-
nie do regulaminu Sejmu, a on w sposób jednoznaczny
wskazuje, że rozdział 4 działu II po prostu jest wyłą-
czony. W związku z tym nie mogę uznać tego wniosku
za wniosek zgłoszony zgodnie z regulaminem.
Wysoka Izbo! Marszałek Sejmu, po zasięgnięciu
opinii Prezydium Sejmu, proponuje, aby Sejm skie-
rował rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks pracy, zawarty w druku nr 430, do Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny w celu rozpatrzenia.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: To zgłaszam
sprzeciw.)
(Poseł Stanisław Szwed: Pan marszałek propono-
wał do komisji kodyfikacyjnej... Rozumiem, że to był
wniosek pana marszałka.)
Dobrze, ale jeszcze raz powtarzam, to jest wnio-
sek… Nie chcę polemizować z prawnikiem, natomiast
polegam na opinii naszego biura prezydialnego.
Zresztą nie będąc prawnikiem, czytając odpowiednie
artykuły, które przed chwilą cytowałem – jeśli chodzi
o postępowanie z projektami z klauzulą europejską,
o wykonanie prawa europejskiego, to z tego postępo-
wania jest wyłączony rozdział 4, który mówi o komi-
sji kodyfikacyjnej.
(Poseł Stanisław Szwed: I Kodeks pracy? Wszyst-
kie kodeksy?)
No, jest to wyłączone.
Ponieważ został zgłoszony sprzeciw, Sejm podej-
mie decyzję podczas głosowania...
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Dziękuję bardzo,
panie marszałku.)
...ale nie dzisiaj, tylko na następnym posiedzeniu.
Dziękuję bardzo.
Do głosowania – żeby formule stało się zadość –
przystąpimy na następnym posiedzeniu Sejmu.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
326 Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 20.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie rządo-
wego projektu ustawy o zniesieniu Głównego
Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie usta-
wy o Inspekcji Handlowej oraz niektórych in-
nych ustaw (druk nr 400).
Proszę o zabranie głosu prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów pana Marka Niechcia-
ła w celu przedstawienia uzasadnienia projektu
ustawy.
Bardzo proszę.
Wiceprezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Jarosław Król:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym spro-
stować – nazywam się Jarosław Król, jestem wice-
prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumen-
tów. Pan prezes Marek Niechciał z uwagi na inne
obowiązki niestety nie może uczestniczyć w tym po-
siedzeniu.
Szanowni Państwo! Projekt ustawy przedstawio-
ny Wysokiemu Sejmowi zakłada zniesienie organu
funkcjonującego na szczeblu centralnym, tj. główne-
go inspektora Inspekcji Handlowej, przy jednocze-
snym przejęciu zadań i kompetencji głównego inspek-
tora przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów. Obecne usytuowanie głównego in-
spektora jest takie, iż podlega on bezpośrednio pre-
zesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumen-
tów, który z kolei bezpośrednio podlega prezesowi
Rady Ministrów.
Głównym celem proponowanych zmian jest
usprawnienie funkcjonowania Inspekcji Handlowej
i podniesienie efektywności zadań realizowanych
przez prezesa urzędu oraz podległą mu inspekcję.
I ta likwidacja niejako dodatkowego ogniwa, jakim
jest główny inspektor, przyczyni się do istotnego
zmniejszenia biurokracji, ograniczy czas przepływu
informacji i pozwoli tym samym na skoncentrowa-
nie się na najważniejszych, merytorycznych działa-
niach.
Projekt ustawy przewiduje spłaszczenie struk-
tur administracyjnych, albowiem na szczeblu cen-
tralnym będzie istniał jeden organ zamiast dwóch,
a to niewątpliwie wpłynie na większą przejrzystość
działań, zaś w zakresie nadzoru rynku na przyjęcie
jasnych reguł w kontaktach z organem nadzoru
rynku.
Przede wszystkim przedstawiony Wysokiej Izbie
projekt ustawy zmienia ustawę z dnia 15 grudnia
2000 r. o Inspekcji Handlowej. Zmiana ta w odniesie-
niu do celu, który przed chwilą wskazałem, polega na
zastąpieniu głównego inspektora – we wszystkich
przypadkach, gdy w ustawie wskazywany jest ten
organ – przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów. Zadania inspekcji będą wykonywane
bezpośrednio przez prezesa urzędu oraz wojewodów
przy pomocy wojewódzkich inspektorów Inspekcji
Handlowej. Prezes urzędu będzie kierował inspekcją
przy pomocy urzędu, co oznacza, że zmiany zostaną
dokonane w ramach istniejącej, dobrze funkcjonują-
cej struktury tego urzędu. Po wprowadzeniu zmian
prezes będzie bezpośrednio zlecał kontrole wojewódz-
kim inspektorom, bez pośrednictwa, tak jak to jest
obecnie, głównego inspektora. Ponadto urząd będzie
przygotowywał kierunki działań inspekcji, plany
kontroli o zasięgu ogólnopolskim, a także opracowy-
wał i koordynował działania kontrolne inspekcji.
Proponowana zmiana o charakterze organizacyj-
nym powoduje konieczność nowelizacji kilku ustaw.
I tak konieczna jest zmiana w zakresie systemu kon-
troli wyrobów wprowadzonych do obrotu, który ure-
gulowany jest w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r.
o systemie oceny zgodności. Zmiana ta polega na
przeniesieniu do urzędu obecnych kompetencji głów-
nego inspektora do prowadzenia postępowań admi-
nistracyjnych w zakresie wyrobów podlegających
dyrektywom nowego podejścia przy jednoczesnym
zachowaniu dotychczasowej roli urzędu i jego obo-
wiązków związanych z monitorowaniem całego sys-
temu. Jest to dobre rozwiązanie z tego względu, że
przeniesienie tych kompetencji pozwoli na jednolite
podejście do zagadnień związanych z bezpieczeń-
stwem towarów przeznaczonych dla konsumentów
bez względu na to, czy zagadnienia te regulują prze-
pisy właśnie ustawy o systemie oceny zgodności, czy
też przepisy ustawy o ogólnym bezpieczeństwie pro-
duktów, zgodnie z którymi urząd już obecnie jest
właściwy do prowadzenia postępowań. Tutaj dobrym
przykładem swoistej komplementarności uregulowań
jest kwestia bezpieczeństwa zabawek, co do zasady
uregulowania w dyrektywie nowego podejścia. Ta
dyrektywa nie obejmuje wszystkich zagrożeń i w ta-
kim właśnie przypadku zastosowanie mają przepisy
o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
W aspekcie tej zmiany chcę powiedzieć, że skupie-
nie w jednym miejscu spraw związanych z planowa-
niem kontroli i prowadzeniem postępowań w sprawie
niezgodnych z przepisami wyrobów pozwoli na cało-
ściowe ujęcie kwestii zagrożeń i ryzyka stwarzanego
przez produkty konsumenckie. Na przykład zmiana
będzie skutkować sprawniejszym i efektywniejszym
wykorzystaniem informacji przekazywanych w ra-
mach systemu RAPEX. Jest to system wymiany in-
formacji o produktach niebezpiecznych pomiędzy
Komisją Europejską i państwami członkowskimi.
Kolejna zmiana jest konieczna w odniesieniu do
przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogól-
nym bezpieczeństwie produktów, gdzie rola główne-
go inspektora sprowadza się de facto do pośrednicze-
nia w przekazywaniu informacji między wojewódz-
kimi inspektorami a urzędem i odwrotnie. Stąd za-
stąpienie głównego inspektora prezesem urzędu jest
ze wszech miar uzasadnione.
Kolejna niezbędna zmiana przewidziana jest
w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie mo-
nitorowania i kontrolowania jakości paliw. Na pod-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Wiceprezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów Jarosław Król
stawie tej ustawy prezes Urzędu Ochrony Konkuren-
cji i Konsumentów pełni funkcję zarządzającego
systemem monitorowania i kontrolowania jakości
paliw, a swoje zadania realizuje przy pomocy Inspek-
cji Handlowej. Po zniesieniu głównego inspektora
zarządzający systemem będzie przygotowywał bez-
pośrednio tylko jeden program kontroli, a to w znacz-
nym stopniu uprości samą procedurę planowania.
W konsekwencji to planowanie będzie się odbywać
wyłącznie w urzędzie, a to będzie stanowiło podstawę
do prowadzenia kontroli jakości paliw przez inspek-
torów wojewódzkich. Inspektorzy podejmowaliby
kontrole u przedsiębiorców wskazanych bezpośred-
nio przez urząd.
Proponowana likwidacja funkcji głównego in-
spektora powoduje również konieczność odpowied-
niego jego zastąpienia prezesem urzędu, a dotyczy to
kilku następujących ustaw: o pracownikach urzędów
państwowych, o języku polskim, o cenach, o groma-
dzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji
kryminalnych, o wyrobach stosowanych w medycy-
nie weterynaryjnej, o wyrobach medycznych, o służ-
bie cywilnej oraz o zapasach ropy naftowej, produk-
tów naftowych i gazu ziemnego. Przedkładany Wy-
sokiej Izbie projekt wprowadza również niezbędne
zmiany porządkowe do ustawy z dnia 16 lutego 2007 r.
o ochronie konkurencji i konsumentów.
Wysoka Izbo! Projekt ustawy przewiduje, że osoby
zajmujące stanowiska głównego inspektora Inspekcji
Handlowej, jego zastępcy, dyrektorów, zastępców dy-
rektorów oraz kierowników laboratoriów wejdą
z dniem likwidacji głównego inspektoratu do pań-
stwowego zasobu kadrowego. W związku z przeję-
ciem przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumen-
tów spraw, którymi obecnie zajmuje się główny in-
spektorat, i laboratoriów, które mu podlegają, w pełni
uzasadnione jest stworzenie możliwości wykorzysta-
nia potencjału osobowego kadr kierowniczych głów-
nego inspektoratu.
Projekt ustawy zakłada, że w przypadku osoby
zajmującej stanowisko głównego inspektora prezes
urzędu wystąpi z wnioskiem do prezesa Rady Mini-
strów o powołanie tej osoby na stanowisko wicepre-
zesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Majątek głównego inspektoratu łącznie z laborato-
riami zastanie przejęty przez urząd, podobnie jak
wszystkie należności i zobowiązania. Pracownicy
inspektoratu staną się pracownikami urzędu. Po
upływie trzech miesięcy ich umowy o pracę wygasną,
chyba że zostaną im zaproponowane nowe warunki
pracy i płacy i warunki te zostaną przez nich przeję-
te. Przewiduje się, Wysoka Izbo, że po zlikwidowaniu
głównego inspektoratu i przejęciu jego zadań przez
urząd tylko 60% osób zatrudnionych dzisiaj w in-
spektoracie będzie w urzędzie realizowało te zada-
nia, co oznacza zmniejszenie zatrudnienia o 40%
w stosunku do aktualnego zatrudnienia.
327
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Reasumując,
powiem, że w przypadku przedkładanej nowelizacji
oczywiste wydają się jej pozytywne skutki. Dojdzie
bowiem do uproszczenia struktury organizacyjnej
instytucji, które są ze sobą ściśle powiązane. Co wię-
cej, ustawa będzie miała wpływ na usprawnienie,
znaczne przyspieszenie procedur kontrolnych, co
jest niewątpliwie korzystne dla przedsiębiorców,
którzy są podmiotami kontroli i jednocześnie stro-
nami w postępowaniach administracyjnych, a jed-
nocześnie proponowane zmiany będą skutkować
skuteczniejszą, bardziej efektywną pracą w intere-
sie konsumentów.
Dodam, że przedkładany projekt był konsultowa-
ny społecznie i nie zgłoszono do niego żadnych uwag.
Dziękuję bardzo za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję panu prezesowi.
Wysoka Izbo, uzasadnienie projektu ustawy
przedstawił wiceprezes Urzędu Ochrony Konkuren-
cji i Konsumentów pan Jarosław Król, a nie prezes,
jak mówiłem wcześniej.
Jeszcze raz dziękuję.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i 5-minutowych oświadczeń
w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwszy poseł Tadeusz Aziewicz, Platforma
Obywatelska.
Poseł Tadeusz Aziewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Prezesie!
W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej mam za-
szczyt przedstawić stanowisko wobec projektu usta-
wy o zniesieniu głównego inspektora Inspekcji Han-
dlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej oraz
niektórych innych ustaw. Projekt opublikowany jest
w druku nr 400.
Inspekcja Handlowa jest ważnym elementem sys-
temu ochrony konsumentów w Polsce. Jest to wyspe-
cjalizowany organ kontroli, którego główną misją jest
właśnie ochrona interesów i praw konsumentów oraz
interesów gospodarczych państwa. Inspekcją kieruje
główny inspektor Inspekcji Handlowej przy pomocy
głównego inspektoratu tej inspekcji. Wojewódzkich
inspektorów powołują wojewodowie za zgodą głów-
nego inspektora.
Jak już wspomniałem, w Polsce ukształtował się
kompleksowy system ochrony interesów konsumen-
tów, w którym najważniejszą instytucją jest prezes
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów –
centralny organ administracji państwowej. Zasto-
sowana konstrukcja polega na połączeniu w sto-
sunku do jednego organu kompetencji w zakresie
ochrony konkurencji i konsumentów. Jej twórcy
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
328 Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Poseł Tadeusz Aziewicz
wyszli z założenia, że prawa konsumenta chroni
w największym stopniu efektywnie działający me-
chanizm rynkowy, niezakłócony przez monopole
i kartele, ale niezależnie od tego konsument jako
słabszy uczestnik procesów rynkowych wymaga
szczególnej ochrony. Inspekcja Handlowa pełni
w opisywanym systemie rolę organu kontrolnego,
który podlega prezesowi Urzędu Ochrony Konkuren-
cji i Konsumentów. Prezes UOKiK powołuje i odwo-
łuje głównego inspektora Inspekcji Handlowej, za-
twierdza przedkładane mu kierunki działania in-
spekcji oraz plany kontroli o znaczeniu ogólnokrajo-
wym. Prezes może również zlecić inspekcji przepro-
wadzenie kontroli lub realizację innych zadań nale-
żących do zakresu jego działania. Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów dokonuje tak-
że okresowych ocen działalności inspekcji.
Omawiany projekt zakłada spłaszczenie opisanej
struktury przez zniesienie instytucji głównego in-
spektora Inspekcji Handlowej oraz Głównego Inspek-
toratu Inspekcji Handlowej. Zgodnie z projektem
zadania inspekcji będą wykonywane przez prezesa
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przy
pomocy urzędu jak również wojewodów przy pomocy
wojewódzkich inspektorów inspekcji, czyli zniknie
niepotrzebny zdaniem projektodawców szczebel, co
powinno przynieść wymierne oszczędności. Likwida-
cja zbędnego ogniwa ma służyć zmniejszeniu biuro-
kracji, ograniczeniu czasu przepływu informacji i więk-
szej przejrzystości prowadzonych działań. Zakłada
się, że Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
przejmując zadania głównego inspektoratu, będzie
realizował je efektywniej. Zatrudnienie ma zmniej-
szyć się o ok. 30 osób.
Omawiany projekt zmienia ustawę o Inspekcji
Handlowej oraz inne ustawy, w oparciu o które działa
inspekcja, takie jak m.in. ustawy o systemie oceny
zgodności, o języku polskim, o ogólnym bezpieczeń-
stwie produktów, o systemie monitorowania i kontro-
lowania jakości paliw, o cenach, o gromadzeniu, prze-
twarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych,
dostosowując te regulacje do nowego rozwiązania.
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów przej-
mie pracowników Głównego Inspektoratu Inspekcji
Handlowej, jednak stosunki pracy z tymi osobami
wygasną po upływie trzech miesięcy, jeżeli wcześniej
nie zostaną im zaproponowane nowe warunki pracy
lub płacy, albo w razie nieprzyjęcia tych warunków.
Rozumiem, że zapis ten ma na celu umożliwienie
dostosowania wielkości zatrudnienia do nowej struk-
tury i uzyskanie oszczędności. Z tej perspektywy pew-
ne wątpliwości może budzić ustawowe zobowiązanie
prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
do wystąpienia do prezesa Rady Ministrów z wnio-
skiem o powołanie osoby zajmującej stanowisko głów-
nego gnspektora Inspekcji Handlowej na stanowisko
wiceprezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsu-
mentów. Wydaje się, że jest to zbyt daleko idąca inge-
rencja ustawodawcy w swobodę kształtowania kadr
przez administrację rządową. Na pewno warto rozwa-
żyć ten problem podczas pracy w komisjach.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Głównym celem
przedstawionego projektu jest stworzenie warunków
dla tańszego i skuteczniejszego wykonywania zadań
mających na celu ochronę interesów konsumentów.
Jego uchwalenie obniży koszty sprawowania władzy
i jednocześnie zapewni lepszą ochronę słabszych
uczestników procesów rynkowych. Zawsze warto przy-
pominać, że wszyscy jesteśmy konsumentami.
W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej wnoszę
o skierowanie projektu do dalszej pracy w odpowied-
niej komisji. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Głos zabierze poseł Tomasz Mirosław Dudziński,
Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tomasz Mirosław Dudziński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na wstępie chciał-
bym wyrazić zadowolenie, że od czasu do czasu rząd
Platformy Obywatelskiej pana premiera Donalda Tu-
ska przesyła do Sejmu sensowne projekty ustaw.
Inna sprawa, że te sensowne projekty ustaw, tak
jak w przypadku druku opatrzonego numerem 400,
to spadek po rządach Prawa i Sprawiedliwości, gdyż
efektem pracy posłów Platformy Obywatelskiej i Pol-
skiego Stronnictwa Ludowego, a także rządu premie-
ra Donalda Tuska są projekty ustaw budzące kontro-
wersje, jak chociażby projekt ustawy medialnej,
przeciwko której protestują środowiska twórcze, pre-
zesi wszystkich najważniejszych telewizji w Polsce,
zarówno publicznej, jak i dwóch prywatnych, czy też
przygotowywane projekty ustaw dotyczące opieki
zdrowotnej, które w prostej linii prowadzą do prywa-
tyzacji szpitali, mimo że pan premier Tusk i politycy
Platformy Obywatelskiej na wszystkie sposoby za-
pewniają, że tej prywatyzacji nie chcą. Chcą, można
powiedzieć – tak jak kiedyś Piłat – umyć od tego ręce,
a wiadomo, że i tak to się zrobi.
Wracając do projektu ustawy przedstawionego
w druku nr 400 – w poprzedniej kadencji Sejmu druk
nr 2103 – chcę powiedzieć, że jest to projekt, który
Prawo i Sprawiedliwość poprze, gdyż ustawa ta uła-
twi funkcjonowanie Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów. Ustawa jest potrzebna, ponieważ
usprawni, ulepszy obecnie istniejącą strukturę, w któ-
rej na szczeblu centralnym istnieją obecnie 3 organy:
prezes Rady Ministrów, któremu podlega prezes Urzę-
du Ochrony Konkurencji i Konsumentów, któremu
z kolei podlega główny inspektor Inspekcji Handlo-
wej, podlegającej w całości, zgodnie z ustawą o In-
spekcji Handlowej, prezesowi UOKiK.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Poseł Tomasz Mirosław Dudziński
Po wprowadzeniu przedłożonych zmian zadania
inspekcji będą wykonywane przez prezesa UOKiK
oraz wojewodów przy pomocy wojewódzkich inspek-
toratów Inspekcji Handlowej. Prezes Urzędu Ochro-
ny Konkurencji i Konsumentów będzie kierował in-
spekcją przy pomocy istniejącego dzisiaj Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów, co oznacza
dokonywanie zmian w ramach istniejącej, dobrze
spełniającej swe funkcje, struktury.
Dzięki przedłożonym zmianom wyeliminowany
zostanie zbędny pośrednik, jakim był główny inspek-
tor Inspekcji Handlowej. Teraz informacja i zalecenia
działań będą wędrowały szybszą drogą, bo bezpo-
średnio z UOKiK do wojewódzkich inspektoratów
Inspekcji Handlowej. Oznaczać to będzie, że czas nie-
zbędny do dokonania określonych czynności ulegnie
znacznemu skróceniu, jako że główny inspektor In-
spekcji Handlowej był de facto dodatkowym ogni-
wem, można powiedzieć: „skrzynką pocztową”, mię-
dzy UOKiK a wojewódzkimi inspektoratami Inspek-
cji Handlowej. Bywało tak, że następowała strata
kilku dni lub nawet tygodni, bo odpowiednie pisma
dotyczące kontroli musiały znaleźć się i na biurku
prezesa UOKiK, i na biurku głównego inspektora
Inspekcji Handlowej. A każdy, kto zna procedurę
obiegu pism urzędowych, wie, że proces ten trwa.
Dlatego też niektóre kontrole mogły być spóźnione,
a często też nieskuteczne.
Przykład z ostatnich miesięcy, pokazujący, jak
bardzo potrzebne jest szybkie działanie tej służby,
dotyczy pojawienia się na polskim rynku grzybów ze
skażonych, w związku z awarią elektrowni w Czar-
nobylu, terenów byłych republik radzieckich, obecnie
Białorusi i Ukrainy. Stale potrzebne jest także mo-
nitorowanie jakości paliw sprzedawanych na stacjach
paliw.
Prezes UOKiK będzie bezpośrednio zlecał kontro-
lę wojewódzkim inspektorom Inspekcji Handlowej,
bez pośrednictwa głównego inspektora Inspekcji
Handlowej, a także przygotowywał kierunki działań,
plany kontroli o zasięgu ogólnopolskim, opracowywał
i koordynował działania kontrolne inspekcji, o czym
mówił pan prezes.
Po likwidacji instytucji głównego inspektora
Inspekcji Handlowej możliwa będzie szybsza elimi-
nacja z rynku produktów niebezpiecznych i skró-
cony będzie czas prowadzenia postępowań przez
prezesa UOKiK. Prezes UOKiK zyska ponadto bez-
pośredni wpływ na możliwość oceny pracy woje-
wódzkich inspektorów, a tym samym będzie miał
kontrolę nad wykorzystaniem potencjału kadrowe-
go oraz nad przedmiotowym i terytorialnym roz-
planowaniem kontroli.
Ułatwi to realizację zadania, jakim jest elimino-
wanie z rynku wyrobów, które mogą być niebezpiecz-
ne dla konsumenta lub które nie spełniają określo-
nych norm, na przykład w przypadku paliw. Likwi-
dacja instytucji głównego inspektora Inspekcji Han-
329
dlowej powinna także usprawnić kontrolę jakości
paliw z tego względu, że skupi w rękach jednego or-
ganu, to jest prezesa UOKiK, planowanie kontroli
i wyeliminuje sztuczny podział zadań logistycznych
i planistycznych w ramach jednego systemu.
Ponadto skupienie w jednym miejscu spraw zwią-
zanych z nadzorem rynku nad wyrobami przezna-
czonymi dla konsumentów pozwoli na aktywniejszy
i pełniejszy udział Polski w działaniach podejmowa-
nych w sferze bezpieczeństwa produktów w Unii Eu-
ropejskiej. Umożliwi w szczególności sprawniejsze
i efektywniejsze wykorzystywanie informacji przeka-
zywanych w ramach systemu RAPEX, czyli systemu
wymiany informacji o produktach niebezpiecznych,
pomiędzy Komisją Europejską i państwami człon-
kowskimi, którego punktem kontaktowym w Polsce
jest Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Usprawnienie funkcjonowania ma m.in. na celu lep-
szą ochronę życia, zdrowia i bezpieczeństwa konsu-
mentów.
Prawo i Sprawiedliwość poprze tę ustawę i dlate-
go opowiadamy się za skierowaniem jej do odpowied-
niej komisji celem kontynuowania prac. Natomiast
zmiana, o której mówił pan poseł Aziewicz, to jedyna
zmiana, którą wprowadził rząd pana premiera Do-
nalda Tuska, więc dziwię się stanowisku Platformy
Obywatelskiej. Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Henryk Milcarz, Lewica.
Poseł Henryk Milcarz:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Klub Poselski Lewica jako konstruktywna opozycja
tym się różni od innych klubów, że wszelkie pomysły,
rozwiązania, które mają dobrze służyć obywatelom
i Polsce, będzie popierał. Natomiast wszelkie pomy-
sły, które są złe i głupie, będzie zwalczał, piętnował
i będzie się im przeciwstawiał. Tyle tytułem wstępu,
odnosząc się do mojego przedmówcy.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imie-
niu Klubu Poselskiego Lewica mam zaszczyt zareko-
mendować projekt ustawy o zniesieniu Głównego In-
spektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy
o Inspekcji Handlowej oraz niektórych innych ustaw,
druk nr 400.
Panie i Panowie Posłowie! Na stronie interneto-
wej Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej
przeczytałem przytoczoną w dyskusji anegdotę o roz-
mowie ze szwedzkim odpowiednikiem jednego z pol-
skich wojewódzkich inspektorów, który pytany o to,
co robi, jeśli w jego kraju przedsiębiorca nie zastosu-
je się do zaleceń urzędnika, po prostu nie zrozumiał
pytania. Problemem, jak się państwo domyślacie, nie
była bariera językowa, ale zwyczajne niezrozumienie
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
330 Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Poseł Henryk Milcarz
sytuacji ignorowania zaleceń jakiejś instytucji. Brak
skuteczności, a przede wszystkim brak pomysłu, wi-
zji działania czegokolwiek nie jest, najdelikatniej
rzecz ujmując, gwarantem powodzenia. Skoro dysku-
sje o kształcie Inspekcji Handlowej, jej roli i zada-
niach oraz relacji z innymi jednostkami, toczone na
łamach prasy, wśród przedsiębiorców i w innych gre-
miach, mają charakter tyleż powtarzający się, co
jawny i nie przynoszą w dodatku żadnych konkret-
nych rozwiązań, to jest to sygnał wystarczający do
zdecydowanych zmian.
Taką zmianą jest zapowiedziana przez Urząd
Ochrony Konkurencji i Konsumentów reforma In-
spekcji Handlowej. Jej głównym założeniem jest li-
kwidacja głównego inspektora Inspekcji Handlowej.
Obowiązki tego organu przejmie prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Utworzenie
jednego organu odpowiedzialnego za ochronę konsu-
mentów, w naszej ocenie, w sposób logiczny wpłynąć
musi na zwiększenie przejrzystości działań dotyczą-
cych nadzoru rynku, a także usprawni funkcjonowa-
nie Inspekcji Handlowej, a przez zmniejszenie struk-
tur administracyjnych oraz eliminację zbędnego
ogniwa ograniczy biurokrację.
W sposób równie oczywisty za omawianym pro-
jektem ustawy przemawiają dalsze konsekwencje
wprowadzenia w życie proponowanych zapisów usta-
wy. Dzięki zmianom usprawnione zostaną procedury
kontroli, na czym zyskają zarówno przedsiębiorcy,
jak i organy administracyjne.
Reforma przewiduje też lepsze wykorzystanie
środków publicznych, które zamiast na obsługę
dwóch instytucji będą przeznaczone na konkretne
działania. Ponadto nowelizacja zakłada istotne zmia-
ny w systemie kontroli produktów dostępnych na
polskim rynku, którego głównym celem jest wyeli-
minowanie tych, które nie spełniają wymagań bez-
pieczeństwa. Do tej pory kompetencje były podzielo-
ne. Spowoduje to m.in. ujednolicenie zasad funkcjo-
nowania systemu nadzoru. Kompetencje Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów zostaną roz-
szerzone o możliwość prowadzenia postępowań okre-
ślonych w dyrektywach wspólnotowych, czym obec-
nie zajmuje się główny inspektor Inspekcji Handlo-
wej. Ponadto urząd będzie mógł bezpośrednio zlecać
kontrolę wojewódzkim inspektorom Inspekcji Han-
dlowej, bez pośrednictwa głównego inspektora, a tak-
że przygotowywać kierunki jej działań, plany kontro-
li o zasięgu ogólnopolskim, opracowywać oraz koor-
dynować te działania.
Podsumowując, przyjęcie rozwiązań proponowa-
nych w projekcie w ocenie klubu Lewica będzie ozna-
czało uproszczenia dla przedsiębiorców, usprawnie-
nia w administracji i lepsze wykorzystanie środków
publicznych z budżetu państwa; nie budzą więc te
rozwiązania naszych wątpliwości. Dlatego też klub
Lewica będzie głosował za przyjęciem tego projektu
ustawy. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Przechodzimy do pytań.
Czy ktoś z pań i panów posłów chciałby dopisać
się do listy?
Nie widzę.
Czas na zadanie pytanie – jedna minuta.
Pierwszy zabierze głos pan poseł Henryk Siedla-
czek, Platforma Obywatelska. (Oklaski)
Tego to jeszcze nie było.
(Poseł Jan Kulas: Reakcja obywatelska.)
Ale to tutaj z dołu, a nie z góry.
(Poseł Jan Kulas: Ale będzie.)
Bardzo proszę, panie pośle.
Rozumiem, że to są przedstawiciele z okręgu wy-
borczego pana posła, jeśli chodzi o te oklaski. Nie?
(Poseł Jan Kulas: Dobry poseł.)
Poseł Henryk Siedlaczek:
Nie wiem.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wszystko jedno, oklaski były.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Pozdrawiam bijących brawo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zniesienie urzędu
Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej jest począt-
kiem polityki rządu polskiego nakierowanej na odbiu-
rokratyzowanie przerośniętej administracji państwa.
Namnożenie niepotrzebnych urzędów to jeden z proble-
mów dzisiejszej administracji, ale nie jedyny. Kolejny
problem to słaba efektywność organów państwowych.
Są to kwestie, które trzeba rozwiązać, żeby stworzyć
prawdziwie nowoczesne i przyjazne dla obywateli pań-
stwo. Z drugiej strony nie brak w Polsce przykładów
instytucji znakomicie spełniających swoją rolę, a przy
tym sprawnych i skutecznych, jak na przykład Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Chciałbym za-
tem zapytać: Czy zwiększenie kompetencji Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów będzie związane
z odpowiednim zwiększeniem jego budżetu? Coraz
większym problemem jest bowiem odpływ pracowni-
ków administracji publicznej do biznesu, w związku
z czym można zauważyć coraz większe braki kadrowe
u regulatorów. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Witold Namyślak, również... Przepraszam
bardzo.
Poseł Mirosław Pawlak, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Bardzo proszę.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Mam następu-
jące pytania: Czy wzorem likwidacji Inspekcji Han-
dlowej, a tym samym zniesienia głównego inspektora
Inspekcji Handlowej rząd zamierza znieść kolejno
wszystkie inspekcje kontrolne pod tzw. płaszczykiem
zmniejszenia biurokracji, w rzeczywistości pozbawia-
jąc konsumentów prawa i możliwości dochodzenia
swoich racji w przypadku złej jakości towarów lub
usług? Zapytam wprost: Czy pod szczytnym hasłem
likwidacji instytucji kontrolnych nie kryje się wprost
ochrona i tak pozostających poza wszelką kontrolą
dużych sieci super- i hipermarketów, będących w chwi-
li obecnej potentatami handlowymi, a których pozy-
cja wobec dotychczasowej Inspekcji Handlowej była
uprzywilejowana? Czy rząd dokonał, a jeśli tak, to
jakich badań dotyczących rynku i ochrony praw
klientów, skoro na spotkaniach poselskich wyborcy
biją na alarm, mówiąc o tworzeniu raju dla nieuczci-
wych handlowców? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Witold Namyślak, Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Witold Namyślak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Prezesie!
Zniesienie głównego inspektora Inspekcji Handlowej
będzie jednoznacznie oznaczać, że czas niezbędny na
dokonywanie określonych czynności ulegnie znacz-
nemu skrócenie, brak pośrednika. Można będzie
z większą skutecznością unikać błędów, które w dzia-
łaniach głównego inspektora Inspekcji Handlowej
były wykazywane w wyniku kontroli zarówno Urzę-
du Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jak i NIK.
Ze względu na podległość głównego inspektora In-
spekcji Handlowej prezesowi UOKiK również część
czynności o charakterze organizacyjno-finansowym
w dniu dzisiejszym jest wykonywana w sposób po-
dwójny lub znacznie dłuższy. W przypadku konsoli-
dacji obu instytucji szereg prac uzgodnieniowo-kon-
sultacyjnych nie będzie już miał miejsca.
Czy już dzisiaj możemy określić oszczędności fi-
nansowe? Wydaje się, że i takie oszczędności w dzia-
łaniach tych instytucji powstają. Czy środki te pozo-
staną w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumen-
ta, co pozwoli wykorzystać je na działania meryto-
ryczne urzędu? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Tadeusz Arkit.
Pani poseł Monika Wielichowska, Platforma Oby-
watelska.
331
Poseł Monika Wielichowska:
Dziękuję, panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo proszę.
Poseł Monika Wielichowska:
Panie Marszałku! Panie Prezesie! Wysoka Izbo!
Procedowany rządowy projekt o zniesieniu głównego
inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy
o Inspekcji Handlowej to w pełni zasadne działanie
rządu. Utworzenie jednego organu odpowiedzialnego
za ochronę konsumentów wpłynie na zwiększenie
przejrzystości działań dotyczących nadzoru rynku,
zapewniając skuteczniejsze możliwości eliminacji
produktów, które nie spełniają norm wymaganych
prawem.
Wobec trwających prac nad projektem mam kilka
pytań do pana prezesa. Czy projektowana ustawa
będzie miała wpływ na wydatki sektora finansów
publicznych, w tym na budżet państwa? Czy przepro-
wadzenie zmian organizacyjnych nastąpi bez pono-
szenia dodatkowych kosztów, czy będą oszczędności?
Czy w związku z projektowaną ustawą zmniejszy się
liczba zatrudnionych osób w sektorze administracji
publicznej, a jeśli tak, to jakie to będą zmiany? I czy
wprowadzenie omawianej regulacji będzie miało bez-
pośredni wpływ na usprawnienie i znaczne przyspie-
szenie procedur kontrolnych przedsiębiorców, czyli
podmiotów kontroli i stron postępowania admini-
stracyjnego? (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pojawił się poseł Tadeusz Arkit.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Tadeusz Arkit:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Statystyki wska-
zują, że systematycznie rośnie liczba skarg składa-
nych przez konsumentów. Wzrost liczby skarg zwią-
zany jest z tym, że konsumenci lepiej znają swoje
prawa, oraz z tym, że spada jakość usług. Coraz czę-
ściej skargi dotyczą dostawców dóbr uznawanych do
niedawna za luksusowe, np. prywatnych usług me-
dycznych, restauracji i sieci fitness czy linii lotni-
czych. Według „Gazety Prawnej” w przypadku sieci
przychodni lekarskich często pojawiają się skargi
dotyczące terminowości wizyt u lekarza. Zdarzają się
niestety nawet skargi dotyczące pomylenia adresa-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
332 Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Poseł Tadeusz Arkit
tów wyników badań. Coraz częstsze są skargi na
usługi telefonii komórkowej.
Obniżanie jakości usług to zjawisko, które nie jest
precyzyjnie określone żadnym przepisem. Kadra
urzędnicza zajmująca się ochroną konsumentów musi
być więc wyjątkowo profesjonalna i doświadczona.
Inspekcja Handlowa przyjęła w 2007 r. ponad 14 tys.
skarg, tj. 2 tys. więcej niż w poprzednim roku. Naj-
więcej dotyczy reklamacji butów, sprzętu RTV i AGD
oraz złej żywności.
Panie Ministrze! Czy biorąc pod uwagę fakt tak
dużego wzrostu liczby skarg, a także olbrzymią ich
różnorodność i specyfikę, mając na uwadze również
fakt, że omawiana ustawa niewątpliwie powinna skut-
kować poprawą skuteczności działania w sferze ochro-
ny konsumentów, może pan stwierdzić, że aktualny
zasób kadrowy jest wystarczający do sprostania ro-
snącym wyzwaniom w tym zakresie? (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jan Kulas.
Zamykam w tym momencie listę, bo wcześniej
tego nie uczyniłem.
Bardzo proszę.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Prezesie! Wysoki Sejmie!
Dobrze się stało, że projekt tej ustawy spotkał się
z taką dużą zgodnością i pewnym uznaniem w na-
szym Sejmie, bo to dobrze świadczy o jakości legisla-
cyjnej i właściwym kierunku działania rządu.
Co do pytań, panie prezesie, mówił pan o konsul-
tacjach z pracodawcami. Ja chciałbym zapytać także
o drugą stronę dialogu społecznego, czyli pracowni-
ków, a konkretnie o to, czy były konsultacje ze związ-
kami zawodowymi.
Moje drugie pytanie stawiam w kontekście racjo-
nalnych, uzasadnionych oszczędności: Czy część tych
środków ewentualnie może być skierowana na szko-
lenia, na podnoszenie standardów, tak żeby służby
publiczne naszego państwa były bardziej profesjonal-
ne, bardziej skuteczne w działaniu?
Na zakończenie chcę powiedzieć, że myślę, iż do-
brze się stało, że rząd i autorzy tej inicjatywy dali
sobie odpowiedni czas na wprowadzenie tejże ustawy,
bo podkreślam, że ustawa wchodzi w życie z dniem
31 grudnia 2008 r., co zapewni jej dobre wprowadze-
nie w życie. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Henryk Milcarz, Lewica.
Poseł Henryk Milcarz:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Obowiązujący w Polsce model zarzą-
dzania określa się mianem administracji zespolonej.
Wojewoda jest przedstawicielem rządu w tzw. terenie.
Urzędowi i wojewodzie podlegają instytucje o regio-
nalnym zakresie działania. Obecnie istnieje tenden-
cja do podporządkowywania tych instytucji poszcze-
gólnym ministrom. Chciałbym zapytać pana mini-
stra: czy te zmiany nie sprawią, że wojewoda tak
naprawdę straci jakiekolwiek władztwo, jakikolwiek
wpływ na wojewódzką inspekcję handlową? Dzięku-
ję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Elżbieta Streker-Dembińska, również
Lewica.
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przyjmując zało-
żenie, że intencje rządu w przedmiotowej sprawie są
szlachetne i racjonalne, mam jednak kilka pytań.
Czy w związku z reorganizacją i zmianami perso-
nalnymi, zmniejszeniem zatrudnienia, jak państwo
mówiliście, o 30–40%, przewidujecie państwo rów-
nież zmiany osobowe, personalne? Czy będą one prze-
prowadzane w drodze konkursów? Czy proponowana
zmiana w jakikolwiek sposób będzie wpływać na
zmiany struktur regionalnych? Chodzi mi o to, aby
nie skończyło się tak, że to 40-procentowe zmniejsze-
nie zatrudnienia odbędzie kosztem struktur regio-
nalnych.
Tutaj ponowię swoje zastrzeżenie, o którym zresztą
mówił pan poseł Aziewicz, chodzi o swobodę kształto-
wania kadr. Nie możemy dopuścić do tego, aby docho-
dziło do konfliktu między powoływaniem prezesa
UOKiK-u przez premiera i powoływaniem wiceprezesa
również przez premiera. Dla czystości zarządzania jed-
na osoba odpowiada za funkcjonowanie całego urzędu,
w związku z tym chyba prezesowi UOKiK-u powinna
być przeznaczona ta kompetencja. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pani poseł Renata Butryn, Platforma Obywatel-
ska, bardzo proszę.
Poseł Renata Butryn:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Polska jest spe-
cyficznym krajem. Mamy rozbudowany system służb
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Poseł Renata Butryn
specjalnych i dosyć rozbudowane instytucje kontroli
i instytucje monitorujące różne instytucje, jest ich
około 70. To sprawia, że często te urzędy kontrolne
wchodzą na teren instytucji im podległych, kontro-
lują ten sam obszar, ale przepływ informacji jest bar-
dzo utrudniony i często nie mamy całościowego ob-
razu kontroli albo ten przepływ informacji jest tak
utrudniony, że właściwie te kontrole nic nie wykazu-
ją. W związku z tym pytam: w jakim sensie projekt
tej ustawy, rozwiązanie proponowane w ustawie,
wpłynie na ujednolicenie i uproszczenie zasad nad-
zoru dla rynku produktów przeznaczonych dla kon-
sumentów? Czy ta kontrola, w taki sposób sprawo-
wana, będzie bardziej efektywna, jeśli chodzi o sku-
teczność, czyli na przykład czy wyeliminuje niepo-
trzebny obieg administracyjny różnych dokumentów,
który często oddala moment szybkiego przekazania
informacji? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję.
Pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Prezesie!
Cieszę się, że koncepcja likwidacji funkcji głównego
inspektora Inspekcji Handlowej, przygotowana przez
rząd Prawa i Sprawiedliwości, jest realizowana przez
obecny rząd. Niestety, skrócenie kadencji uniemożli-
wiło realizację tego zadania. Zniesienie tej inspekcji
spowoduje, że cały majątek tej centralnej inspekcji
zostanie automatycznie przejęty przez Urząd Ochro-
ny Konkurencji i Konsumentów, podobnie jak wszyst-
kie należności i zobowiązania. Pracownicy inspekto-
ratu staną się tylko na 3 miesiące pracownikami
UOKiK, po tym okresie umowy tych pracowników
wygasną. Przewiduje się również, że 60% tych pra-
cowników pozostanie w Urzędzie Ochrony Konku-
rencji i Konsumentów, niestety 40% pracowników
utraci pracę.
Moje pytanie dotyczy liczby pracowników, którzy
utracą pracę, chodzi nie o procentowy wskaźnik,
a o konkretną liczbę. Czy przewiduje się również
redukcję zatrudnienia na poziomie inspektoratów
wojewódzkich? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pani poseł Mirosława Masłowska,
Prawo i Sprawiedliwość.
333
Poseł Mirosława Masłowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! To bardzo do-
bry kierunek działania, jeśli chodzi o reformę admini-
stracji specjalnej, to znaczy zmniejszenie liczby kon-
trolujących inspekcji. Czy redukcja będzie tylko na
szczeblu centralnym, czy też obejmie ona bardziej te-
ren? Nie chodzi tu o zmniejszenie liczby kontrolują-
cych inspektorów. Z jednaj strony, to właśnie w tym
kierunku powinniśmy iść. Jednak z drugiej strony,
mam pytanie. Czy pomyślano również o podwyżkach
płac dla osób kontrolujących? Jeżeli na wstępie otrzy-
muje ktoś 1200 zł, a po wielu latach zarabia 1700 zł,
to na pewno trzeba zmierzać do tego, żeby lepsze było
zarówno przygotowanie merytoryczne, jak również
żeby były znaczenie wyżej opłacane te osoby, które są
w tak bardzo trudnej sytuacji i wykonują tak ciężką
pracę. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Tadeusz Aziewicz, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Tadeusz Aziewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym zadać
pytanie o miejsce, w którym powstał ten projekt,
gdyż do tej pory byłem głęboko przekonany o tym, że
powstał on w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Kon-
sumentów. UOKiK to niezależny organ, który wiele
ekip, i Lewica, i Akcja Wyborcza Solidarność, starało
się ochronić przed polityką, traktować jako niepoli-
tyczną instytucję, która po prostu podejmuje dobre,
ważne dla gospodarki decyzje z dala od politycznych
wpływów. Natomiast rząd Prawa i Sprawiedliwości
ograniczył niezależność tego urzędu, zlikwidował
kadencyjność, podporządkował go rządowi. Myślenie
pana posła Dudzińskiego i pana posła, który również
mówił o prawach autorskich PiS-u do tego rozwiąza-
nia, postrzegam trochę jako takie ciągłe myślenie
polityczne o instytucji, która z definicji powinna być
wyłączona z polityki. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze wiceprezes Urzędu Ochrony Kon-
kurencji i Konsumentów pan Jarosław Król.
Bardzo proszę, panie prezesie.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
334 Projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej
Wiceprezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów
Jarosław Król:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Bardzo dziękuję
za te pytania i za dyskusję. Świadczą one o tym, że
istotna jest dla państwa ochrona interesów konsu-
mentów i ten problem leży państwu na sercu.
Zaczynając od ostatniego pytania zadanego przez
pana posła Aziewicza, chciałbym powiedzieć, że fak-
tycznie projekt został przygotowany w Urzędzie
Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Bardzo się
cieszę, że takie dobre rozwiązanie łączy różne partie
i zyskuje poparcie.
Jeżeli chodzi o państwa szczegółowe pytania od-
nośnie do skutków finansowych – takie pytanie zadał
pan poseł Siedlaczek – ta ustawa ich nie powoduje.
Tak naprawdę, jeśli chodzi o tę konsolidację, czy
w ogóle zniesienie głównego inspektora i przeniesie-
nie zadań i kompetencji do prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, to odbędzie się to
w ramach budżetów urzędu i inspekcji. To będzie
jeden budżet.
Istotne pytanie zadał pan poseł Pawlak, czy rząd
zamierza znieść inne instytucje kontrolne. Przede
wszystkim należy stwierdzić, że ta ustawa poprawia
organizację, likwiduje, jak tutaj mówiłem zarówno
ja, jak również niektórzy z państwa, zbędny szczebel
w administracji. Nie likwidujemy jednak Inspekcji
Handlowej, ona będzie działać nadal, natomiast li-
kwidujemy sam główny inspektorat. Dlatego też nie
ma tutaj żadnych wątpliwości i kwestia poruszona
w pytaniu o plany zniesienia innych inspekcji nie
mieści się w tym projekcie ustawy ani zamierzeniach,
o których teraz wiedziałbym.
Jeżeli chodzi o badania odnośnie do poziomu wie-
dzy konsumenckiej, bo tutaj też pan poseł o to pytał,
urząd te badania przeprowadza ciągle. Do wyników
tych badań dostosowuje programy edukacyjne i kam-
panie społeczne, które prowadzi, tak że chcę uspoko-
ić pana posła. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów na bieżąco monitoruje poziom świa-
domości konsumenckiej społeczeństwa polskiego.
Pytanie pana posła Namyślaka dotyczyło oszczęd-
ności. Są one związane ze zmniejszeniem ilości eta-
tów – poseł Szlachta też o to pytał – to jest minimum
30 osób, jak teraz przewidujemy. To będą przede
wszystkim tzw. naturalne odejścia osób, które prze-
chodzą na emeryturę.
Następnie pytanie dotyczyło konsultacji społecz-
nych. Jak wszystkie projekty, ten także był zamiesz-
czony na stronach BiP. W toku prac rządowych żadne
uwagi ze strony organizacji, o których pan poseł
wspomniał, do nas nie dotarły.
Jeżeli chodzi o pytanie pani poseł Streker-Dem-
bińskiej, czy będą zmiany personalne i czy dosięgną
one struktur regionalnych, należy stwierdzić, że mó-
wimy jedynie o zniesieniu funkcji głównego inspek-
tora Inspekcji Handlowej, zatem ta ustawa nie ma
wpływu na sytuację w wojewódzkich inspektoratach.
Natomiast, jak mówiłem, ustawa przewiduje, że głów-
ny inspektor, jego zastępca, dyrektorzy, zastępcy
dyrektorów, jak również kierownicy laboratoriów wej-
dą do państwowego zasobu kadrowego. My jako urząd
chcemy czerpać z wiedzy i doświadczenia tych osób,
co było podstawą i stanowi uzasadnienie rozwiąza-
nia, jakie znalazło się w tej ustawie, a mianowicie
wystosowania przez prezesa Urzędu Ochrony Kon-
kurencji i Konsumentów do prezesa Rady Ministrów
wniosku o powołanie na stanowisko wiceprezesa ak-
tualnego głównego inspektora Inspekcji Handlowej.
Jak rozumiem, to też będzie przedmiotem prac
w komisjach.
Pytanie dotyczące ogromnej ilości skarg, które
wpływają do Inspekcji Handlowej, tak naprawdę od-
nosi się do wojewódzkich inspektoratów. Inspekcja
Handlowa w terenie działa w ramach administracji
zespolonej, dlatego mogę powiedzieć, że nie mamy
wpływu na jej stan kadrowy.
Mam nadzieję, że wyczerpałem całą listę pytań.
Jeżeli nie, oczywiście w toku pracy…
(Poseł Mirosława Masłowska: A wynagrodzenia?
Bo to też jest ważne.)
Pani poseł, tu też tak naprawdę chodzi o wyna-
grodzenia w wojewódzkich inspektoratach, więc…
Na pewno jest to istotne, na pewno nie są one wystar-
czające, ale nie to jest przedmiotem tej ustawy. Pro-
blem jest na pewno ważny i to mogę potwierdzić.
(Poseł Mirosława Masłowska: Tak.)
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, zamykam dyskusję.*)
Marszałek Sejmu, po zasięgnięciu opinii Prezy-
dium Sejmu, proponuje, aby Sejm skierował rządowy
projekt ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora
Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji
Handlowej oraz niektórych innych ustaw, zawarty
w druku nr 400, do Komisji Gospodarki w celu roz-
patrzenia.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Na tym wyczerpaliśmy porządek dzienny 15. po-
siedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich.
Mam zapisanych 8 osób. Panie i panowie: Siedla-
czek, Kulas, Streker-Dembińska, Butryn, Żaczek,
Masłowska, Kotkowska, Rusiecki.
Czy jest ktoś jeszcze? W związku z tym zamy-
kam listę.
Jako pierwszego proszę o zabranie głosu pana
posła Henryka Siedlaczka, Platforma Obywatelska.
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dzisiejsze oświad-
czenie poświęcam kondycji głównych ciągów komu-
nikacyjnych zlokalizowanych na obrzeżach woje-
wództwa śląskiego w rejonie granicy państwa pol-
skiego z Republiką Czeską. Sprawa dotyczy zwłasz-
cza drogi krajowej nr 45 przebiegającej przez powiat
raciborski. Jest to jedyna droga w tym powiecie za-
klasyfikowana jako droga krajowa, jednak jej stan
techniczny bardzo odbiega od standardów, jakim
drogi tej kategorii powinny odpowiadać. Jej znacze-
nie w transporcie drogowym i komunikacji jest bar-
dzo istotne, stanowi ona łącznik naszego państwa
od przejścia granicznego w miejscowości Chałupki
w powiecie raciborskim, Bohumin w Czechach do
autostrady A4, której przebieg jest powszechnie zna-
ny. Obsługuje ruch wszystkich pojazdów, zwłaszcza
tych o największych ładownościach i obciążeniach
typu TIR.
Droga ta przecina powiat raciborski na wysokości
gminy Rudnik i prowadzi do województwa opolskie-
go. Na tym odcinku jej stan jest najgorszy. Różnice
widać, kiedy przekracza się granicę województw. Wy-
jeżdżając z Opolszczyzny w kierunku granicy pań-
stwa, zamiast drogą o coraz lepszych parametrach
technicznych, poruszamy się zdeformowaną, połata-
ną jezdnią o wątpliwej nośności konstrukcji.
W ostatnich latach droga ta podlega tylko remon-
tom cząstkowym i drobnym robotom utrzymanio-
wym. Są to prace o charakterze doraźnym, niewy-
starczającym do zapewnienia bezpieczeństwa komu-
nikacyjnego. Od lat nie przeprowadzono żadnej mo-
dernizacji tej drogi, polepszenia i wzmocnienia kon-
strukcji nawierzchni, regulacji odwodnienia, co przy
zróżnicowanym ukształtowaniu terenu jest sprawą
niezbędną. Odcinek drogi krajowej nr 45 zlokalizo-
wany w gminie Rudnik wymaga wykonania przebu-
dowy dostosowującej nawierzchnię do przenoszenia
obciążeń pojazdów oraz polepszenia komfortu i bez-
pieczeństwa wszystkim uczestnikom ruchu, w tym
również pieszych.
Przy wzrastającym natężeniu ruchu drogowego
i choć powolnym, ale jednak rozwoju sieci głównych
arterii komunikacyjnych – autostrad, priorytetowe
winno stać się dostosowanie dróg łącznikowych do
właściwych parametrów technicznych, geometrycz-
nych, a zwłaszcza konstrukcyjnych. W niniejszym
przypadku trzeba zwrócić uwagę na jeszcze jeden
fakt. Pomijając sprawy czysto techniczne, należy za-
uważyć, że trasa ta jawi się przyjeżdżającym z zagra-
nicy jako wizerunek naszego państwa. Obraz ten
z pewnością wpływa na wrażenie estetyczne podró-
żujących, które powinno zachęcać do odwiedzania
i poruszania się po naszym kraju.
Wysoka Izbo! W związku z powyższym oświad-
czam, iż resort infrastruktury zgodnie z deklaracją
zawartą w odpowiedziach na moje interpelacje w tej
sprawie powinien nie zapomnieć o przeznaczeniu
w roku 2009 środków finansowych na remont i mo-
335
dernizację tak ważnej drogi krajowej jak droga nr 45
na odcinku od granicy województwa opolskiego do
miasta Racibórz. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Jan Kulas, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Moje oświad-
czenie poselskie dotyczy 20. rocznicy strajków i pro-
testów majowych z 1988 r.
Wysoki Sejmie! 20 lat temu wydawało się w Pol-
sce, że już nic dobrego nie może się wydarzyć, utrzy-
mywała się u władzy osłabiona dyktatura stanu wo-
jennego, społeczeństwo i podziemna „Solidarność”
wydawały się już wyczerpane. Zamierała nadzieja.
Pociechą i źródłem pozostawały słowa Jana Pawła II
z pielgrzymki do ojczyzny w 1987 r.
Wśród nielicznych grup społecznych w Polsce
1988 r., które uwierzyły niejako wbrew nadziei i upo-
mniały się o „Solidarność”, wolność, byli gdańscy
stoczniowcy i studenci. Zaczęło się jak zwykle po
mszy świętej na dziedzińcu kościoła św. Brygidy. Ma-
jący wciąż duży autorytet Lech Wałęsa zaapelował
o solidarność ze strajkującymi w Nowej Hucie i Sta-
lowej Woli. Wielu odebrało to jako wezwanie do straj-
ku i protestu. Już 2 maja 1988 r. w godzinach poran-
nych na wydziale K1 Stoczni Gdańskiej im. Lenina
zastrajkowała grupa stoczniowców na czele z Janem
Staneckim. Wkrótce grupa ta rozrosła się do 400
osób. Młodzi stoczniowcy poprosili o przewodnictwo
legendę Stoczni Gdańskiej – Alojzego Szablewskiego.
On to stał się przywódcą strajku stoczniowego trwa-
jącego aż 9 dni. W ocenie Alojzego Szablewskiego
w tym majowym strajku wzięło udział 1500 osób.
Strajkujący położyli wszystko na szali, ujawnili na-
wet Komitet Strajkowy Stoczni Gdańskiej. Postawi-
li i konsekwentnie trwali przy 5 konkretnych postu-
latach. Na pewno najważniejszy był ten pierwszy,
przywrócenie działalności NSZZ „Solidarność”, po-
tem podwyższenie zarobków i nierepresjonowanie
polityczne strajkujących i wspierających strajk w Stocz-
ni Gdańskiej.
Strajk w Stoczni Gdańskiej miał heroiczny cha-
rakter, gdyż uczestniczyło w nim ok. 10% ogółu za-
trudnionych. Jednak strajk stoczniowców wspierała
dzielna młodzież, a nawet dzieci. Było to niezwykle
ważne przy dostarczaniu żywności, w sytuacji gdy
Stocznia Gdańska była otoczona kordonem przez
oddziały ZOMO; w tej akcji pomocy dla strajkujących
szczególnie wyróżniła się Federacja Młodzieży Wal-
czącej z Gdańska. Nie pozostawali też obojętni gdań-
scy studenci.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
336 Oświadczenia poselskie
Poseł Jan Kulas
3 maja 1988 r. na Wydziale Humanistycznym Uni-
wersytetu Gdańskiego z inicjatywy Niezależnego
Zrzeszenia Studentów ogłoszono strajk solidarnościo-
wy ze Stocznią Gdańską. Przewodniczącym Komite-
tu Strajkowego NZS został Paweł Adamowicz, wtedy
student czwartego roku prawa, dzisiejszy prezydent
Gdańska. W skład komitetu weszli także: Anna Ga-
lus, Przemysław Gosiewski, Mariusz Popielarz i An-
drzej Sosnowski. Studenci poparli stoczniowe postu-
laty i domagali się przywrócenia samorządności
studenckiej. 6 maja 1988 r. studenci, po brutalnej pa-
cyfikacji strajku w Nowej Hucie przez oddziały
ZOMO, podjęli decyzję o zawieszeniu akcji strajkowej.
Niektórzy z nich nadal wspierali strajk już w Stoczni
Gdańskiej.
Wysoka Izbo! W maju 1988 r. władzę komuni-
styczną najbardziej zaskoczyło to, że nowe pokolenie
stoczniowców i studentów upomniało się o „Solidar-
ność” i o wolność. Ujawniło się całe fiasko stanu
wojennego. Do władzy coraz bardziej docierało, że
nie da się dalej rządzić za pomocą kłamstwa i prze-
mocy. 10 maja 1988 r. Komitet Strajkowy Stoczni
Gdańskiej w obecności ekspertów: Alojzego Sza-
blewskiego i Lecha Wałęsy podjął decyzję o zakoń-
czeniu strajku bez zawierania jakichkolwiek poro-
zumień z władzą. Tego dnia wieczorem o godz. 20
900-osobowy pochód pomaszerował do kościoła św.
Brygidy. Tutaj strajkujący zostali uroczyście powi-
tani jako bohaterowie. W ich intencji mszę świętą
celebrował biskup gdański Tadeusz Gocłowski. Wo-
bec tych okoliczności władza była bezradna i nie-
zdolna do żadnej reakcji. W gruncie rzeczy stocz-
niowcy i studenci odnieśli moralne zwycięstwo,
rozpoczynał się ostatni etap jawnej walki o legali-
zację „Solidarności”, 16 miesięcy później Polska
była już wolnym i demokratycznym państwem.
W moim przekonaniu strajkującym stoczniow-
com i protestującym studentom z maja 1988 r. na-
leżą się szacunek, uznanie i wdzięczność. Ich hero-
iczne zmagania – przy ówczesnej obojętności więk-
szości społeczeństwa – stanowiły nowy początek,
preludium wolności.
W tych majowych dniach 2008 r. Europejskie Cen-
trum Solidarności i Instytut Pamięci Narodowej,
Uniwersytet Gdański, Politechnika Gdańska upa-
miętniły dzieło 1988 r. w cyklu imprez pt. „Maj nie-
zależnych – XX rocznica strajków ’88”. Wyrażam im
za to szczególną wdzięczność. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Głos ma pani poseł Elżbieta Streker-Dembińska
z klubu Lewica.
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Składam oświad-
czenie upoważniona przez Stowarzyszenie Samorzą-
dowe A2 Wielkopolska, przez samorząd mieszkańców
i prezydenta miasta Konina, przez mieszkańców
i samorząd gminy i miasta Golina. To tylko niektóre
ze stanowisk, niektóre z protestów, które stały się
przyczynkiem do dzisiejszego oświadczenia. Oświad-
czenie dotyczy zagrożeń związanych ze zniesieniem
od lipca 2008 r. winiet dla ciężarówek i wprowadze-
nia nowych zasad pobierania opłat autostradowych.
To rozwiązanie, proponowane przez Platformę Oby-
watelską, jest nam doskonale znane. W latach 2003–
–2005 takie rozwiązanie już obowiązywało, to czas,
kiedy mieszkańcy gmin, mieszkańcy miast organizo-
wali liczne manifestacje, pikiety, protesty, w tym
również głodowe, aby zwrócić uwagę na drastycznie
pogarszające się warunki ich życia, na pogarszający
się stan dróg, na wzmożony ruch samochodów cięża-
rowych na drogach alternatywnych, a zwłaszcza na
zwiększenie niebezpieczeństwa na drodze, jak rów-
nież szkody, które powstawały z tego tytułu w mie-
niu. To była sprawa zagrożenia wielkiego kolektora
ściekowego w mieście Koninie, bo gdyby w tym miej-
scu doszło do nieszczęścia, do uszkodzeń, do szkód
budowlanych, wówczas skutki tego byłyby dla miasta
katastrofalne – kilka tysięcy ludzi zostałoby odcię-
tych od dostaw wody. To również wiele protestów
mieszkańców, których domy uległy zniszczeniu i któ-
rzy w wyniku katastrof budowlanych stracili dach
nad głową.
Tak więc skutkiem proponowanych przez Platfor-
mę zmian będzie jedynie zagrożenie życia i zdrowia
oraz bezpieczeństwa mieszkańców, wzrost kosztów
remontów i utrzymania dróg, jakie ponoszą samorzą-
dy. Koszty te wielokrotnie przekraczają refundację,
jaką w tej chwili zarządcom autostrad przekazuje się
z funduszu winiet. To również szkody budowlane
w bezpośrednim otoczeniu dróg alternatywnych. Ale
także skutki finansowe. To konflikty wynikające
z fałszowania dokumentów potwierdzających prze-
jazd przez autostradę. Z tym również mieliśmy do
czynienia. Z tego powodu państwo poniosło szkody,
choćby z tytułu fałszowania wysokości podatku VAT
i przez firmy transportowe, i przez zarządców dróg.
Dobrym rozwiązaniem z pewnością będzie tutaj
wprowadzenie elektronicznego systemu poboru opłat,
ale ten będzie obowiązywał dopiero od 2011 r. Dzisiaj
chciałabym posłom Platformy pogratulować dobrego
samopoczucia po wczorajszym wystąpieniu i odpo-
wiedzi na pytanie w sprawach bieżących, kiedy to
pan minister pocieszał, że z pierwszym oddanym do
użytku 25-kilometrowym odcinkiem autostrady A1
już jest sprawa rozwiązania, bo stawka opłat za prze-
jazd autostradą została zmniejszona. Proszę pań-
stwa, to jest dopiero początek waszych kłopotów. To
jest początek waszych problemów.
Dzisiaj w imieniu mieszkańców oświadczam: Nie
ma i nie będzie zgody na rozwiązania proponowane
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska
przez Platformę Obywatelską, które w prosty sposób
prowadzą do stworzenia zagrożenia dla życia, zdro-
wia i bezpieczeństwa mieszkańców dróg alternatyw-
nych przebiegających wzdłuż autostrad. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pani poseł Renata Butryn, Platforma
Obywatelska.
Poseł Renata Butryn:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Swoim oświad-
czeniem pragnę uczcić niezwykłą rocznicę, 650-lecie
lokacji miasta Dębica, mojej małej ojczyzny z młodo-
ści. Dębica to miasto malowniczo położone na pogra-
niczu Kotliny Sandomierskiej i Pogórza Karpackiego,
na trasie Kraków–Rzeszów, na Podkarpaciu. Pierw-
szy dokument wspominający o istnieniu osady Dębi-
ca pochodzi z 1293 r. W 1358 r. natomiast król Kazi-
mierz Wielki wydał zezwolenie Świętosławowi Gry-
ficie na lokację osady miejskiej na prawie średzkim.
Do rozwoju miasta przyczynił się wydany w 1446 r.
przywilej na jarmarki i targi. W średniowieczu Dę-
bica była ważnym ośrodkiem na szlaku kupieckim,
ale następnie, dotknięta pożarami, zniszczeniami
i wojnami, straciła na znaczeniu. Dębica odzyskała
swoją dawną świetność, kiedy 70 lat temu powstały
tu zakłady w ramach Centralnego Okręgu Przemy-
słowego. Tutaj ówczesny wicepremier Eugeniusz
Kwiatkowski ulokował m.in. fabrykę gum jezdnych
oraz walcownię metali kolorowych, a pobliskim Pust-
kowie zakład materiałów wybuchowych. Do dzisiaj
zakłady przemysłowe dają utrzymanie większości
rodzin w Dębicy, liczącej obecnie blisko 48 tys. miesz-
kańców. Dębica od czasów utworzenia Centralnego
Okręgu Przemysłowego zachowuje swój gospodarczy
charakter. Tutaj inwestują najwięksi. W Firmie Opo-
niarskiej „Dębica” ulokował kapitał największy na
świecie producent opon Goodyear. Tutaj swoją siedzi-
bę mają zakłady mięsne Igloomeat Sokołów i Animex
i wiele innych, które dają pracę mieszkańcom miasta
i okolic.
Dębica to jedno z najciekawszych miejsc do inwe-
stowania na południu Polski, na Podkarpaciu. Wie-
loletnie doświadczenie w obsłudze inwestorów, zna-
komite położenie oraz gospodarczy charakter mia-
sta stwarzają doskonałe warunki do lokowania ka-
pitału. Lokalizacja inwestycji w Dębicy staje się
jeszcze bardziej atrakcyjna, gdy zwróci się uwagę na
rozwojowe połączenia komunikacyjne kolejowe i dro-
gowe wschód–zachód. Wkrótce obok Dębicy będzie
przebiegać autostrada. W pobliżu miasta znajdują
się dwa zjazdy z tej autostrady.
337
Obecnie w Dębicy działalność prowadzi kilka ty-
sięcy firm produkcyjnych, usługowych oraz handlo-
wych, reprezentujących wysoki poziom technologii.
Atutem jest świetnie przeszkolona kadra. Ofertę dla
inwestorów wzbogaca obszar przemysłowy Specjalnej
Strefy Ekonomicznej Euro-Park Mielec. Miasto po-
siada także w ofercie grunty po byłym poligonie za-
równo pod budownictwo mieszkaniowe, jak i usługi
i produkcję. W swojej ofercie ma także duży hotel
korzystnie położony przy obiektach sportowych, na
których trenują w zakresie różnych dyscyplin ekipy
sportowe z całej Polski.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dębica jest to
miasto, które się ciągle rozwija. Dębica jest otwarta
na wszelkie zmiany, na nowych inwestorów, którzy
zdecydują się ulokować nad Wisłoką swój kapitał
i stworzą dodatkowe miejsca pracy. Przedsiębiorcy
zawsze mogą liczyć na pomoc władz miasta. Myślę,
że warto na rzecz takich miast podejmować mądre
decyzje tu, na szczeblu centralnym w Sejmie i w rzą-
dzie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Jarosław Żaczek, Prawo
i Sprawiedliwość.
(Głos z sali: Nie ma.)
To w takim razie proszę panią poseł Mirosławę
Masłowską, również z Prawa i Sprawiedliwości.
Poseł Mirosława Masłowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Bardzo źle się
stało, że Sejm w dniu dzisiejszym na wniosek prze-
wodniczącego Komisji Zdrowia nie chciał debatować
w sprawie najważniejszej, bo dotyczącej wszystkich
obywateli naszego kraju, największego dobra człowie-
ka, jakim jest zdrowie i życie. Nie sposób nie zabrać
dzisiaj głosu tu, w parlamencie, w sali sejmowej, kie-
dy ekipa rządowa zapowiada realizację cynicznego
scenariusza byłej posłanki Platformy Obywatelskiej.
Nie można nie odnieść do wypowiedzi wielu czoło-
wych działaczy Platformy Obywatelskiej. Minister
Grad powiedział wprost, że to, co mówiono w kam-
panii wyborczej, jest nieważne. Nieważne, że okła-
mywało się wyborców, bo kampania wyborcza kieru-
je się specjalnymi prawami.
Członkowie Platformy Obywatelskiej mówią dużo
o społeczeństwie obywatelskim, czyli o społeczeń-
stwie decydującym w ważnych sprawach dla niego
i dla kraju. Teraz jest taki czas, żeby społeczeństwo
wypowiedziało się w najważniejszej sprawie dla każ-
dego człowieka, w sprawie zdrowia.
Ponieważ prywatyzacja 100% szpitali to bardzo
poważna decyzja, dotycząca zmiany ustrojowej, na-
leży bardzo poważnie rozważyć rozpisanie referen-
dum w tej sprawie. To naród powinien wypowiedzieć
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
338 Oświadczenia poselskie
Poseł Mirosława Masłowska
się co do prywatyzacji szpitali. W wielu krajach starej
demokracji po rzetelnej, uczciwej debacie w wyniku
referendum rozstrzyga się ważne sprawy dla ich
mieszkańców. Rozpisując referendum w sprawie po-
wszechnej prywatyzacji szpitali, obecny rząd dałby
świadectwo, że praktycznie realizuje to, co mówi
o olbrzymiej roli społeczeństwa obywatelskiego na-
szego kraju. Proponuję zatem referendum w sprawie
prywatyzacji szpitali. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pani poseł Bożena Kotkowska, SDPL–
–NL, znaczy Nowa Lewica.
Proszę bardzo.
Poseł Bożena Kotkowska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam przyjemność
przedstawić oświadczenie poselskie w sprawie media-
cji na rzecz Oddziału Śląskiego Polskiego Związku
Głuchych w centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecz-
nych w celu umorzenia części odsetek od powstałego
zadłużenia oraz okresu spłaty należności z tytułu
składek pracowniczych oraz układu ratalnego.
Polski Związek Głuchych Oddział Śląski zrzesza
osoby niesłyszące i inne osoby z uszkodzonym słu-
chem oraz zapewnia im pomoc we wszystkich spra-
wach życiowych. Działalność jest realizowana na
terenie całego województwa śląskiego w jedenastu
kołach terenowych, w których jest prowadzona reha-
bilitacja dorosłych, oraz w trzech specjalistycznych
ośrodkach diagnozy i rehabilitacji dzieci i młodzieży
z wadą słuchu, w których prowadzi się rehabilitację
dzieci i młodzieży.
W 2007 r. Oddział Śląski PZG zrzeszał 2137 człon-
ków i 9126 podopiecznych. Udzielono 72 717 usług na
rzecz osób z uszkodzonym słuchem. Realizując swoje
zadania statutowe, związek współpracuje z organami
administracji państwowej i samorządowej oraz sto-
warzyszeniami, fundacjami i instytucjami wspoma-
gającymi jego działalność.
Oddział Śląski Polskiego Związku Głuchych dzia-
ła od 60 lat. Obecnie jest praktycznie jedynym sto-
warzyszeniem niesłyszących na Śląsku prowadzą-
cym działalność na tak szeroką skalę. Jest organi-
zacją pozarządową, która swoją działalność na rzecz
inwalidów słuchu realizuje dzięki dofinansowaniu
z PFRON oraz składkom członkowskim. Pracowni-
cy zatrudnieni w oddziale z ogromnym zaangażo-
waniem dążą do rozwiązywania codziennych pro-
blemów osób z uszkodzonym słuchem, obejmując ich
stałą opieką.
Nowy zarząd oddziału wybrany w 2006 r. przejął
po swoich poprzednikach ogromne zadłużenie, które
zaczął sukcesywnie spłacać. Skierował również za-
wiadomienia do prokuratury o podejrzeniu popełnie-
nia przestępstwa przez osoby odpowiedzialne za złą
gospodarkę finansową. Obecnie toczy się sprawa są-
dowa przeciwko byłemu kierownikowi i księgowej
zlikwidowanego ośrodka w Bielsku-Białej oraz jest
prowadzone postępowanie prokuratorskie przeciwko
kierownikowi również zlikwidowanego ośrodka w Czę-
stochowie.
Zarząd oddziału podjął już działania zmierzające
do regulacji powstałego zadłużenia wobec ZUS. Uda-
ło się wygospodarować kwotę 65 tys. zł na zapłacenie
należności dotyczących składek pracowniczych w celu
przystąpienia do układu ratalnego w ZUS w Często-
chowie. Pozostała kwota do zapłaty to 53 522 zł.
Obecnie zostały również ustalone należności wobec
ZUS w Bielsku- Białej, które musi to stowarzyszenie
zapłacić, aby móc przystąpić do układu ratalnego.
Kwota należności głównej dotycząca składek pracow-
niczych wynosi 68 796 zł, natomiast odsetki od kwo-
ty liczone na dzień 27 marca 2000 r. to 91 939 zł, co
daje kwotę 160 735 zł. Pozostała kwota do zapłaty
w układzie ratalnym to 132 709 zł. Kwoty te przekra-
czają możliwości finansowe organizacji. Stowarzysze-
nie nie jest w stanie wygospodarować tak dużej sumy
na pokrycie tych należności. Jeżeli nie uda się zna-
leźć tych środków, grozi stowarzyszeniu likwidacja,
co spowoduje, że podopieczni pozostaną bez codzien-
nego wsparcia oraz tłumaczy języka migowego.
Chcąc zapobiec likwidacji Oddziału Śląskiego Pol-
skiego Związku Głuchych, zwracam się uprzejmie
z prośbą do ministra finansów o mediację w sprawie
umorzenia części odsetek od powstałego zadłużenia
za okres spłaty należności z tytułu składek pracow-
niczych oraz układu ratalnego oddziału związku.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Jako ostatni oświadczenie wygłosi pan poseł Ja-
rosław Rusiecki, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jarosław Rusiecki:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! 25 kwietnia
2008 r. miała miejsce uroczystość nadania nazwy
rondu w Ostrowcu Świętokrzyskim imienia Narodo-
wych Sił Zbrojnych. Rondo tę nazwę otrzymało dzię-
ki inicjatywie radnych Rady Miasta Ostrowca Świę-
tokrzyskiego i podjętej uchwale Rady Miasta z dnia
24 stycznia 2008 r. Nadanie nazwy temu obiektowi
było ważnym wydarzeniem historycznym dla Ostrow-
ca Świętokrzyskiego, mojego rodzinnego miasta, i ca-
łego województwa świętokrzyskiego.
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Jarosław Rusiecki
Powołanie Narodowych Sił Zbrojnych nastąpiło
20 września 1942 r. rozkazem płk. Ignacego Oziewi-
cza ps. „Czesław”. Narodowe Siły Zbrojne były kon-
spiracyjną organizacją wojskową obozu narodowego
działającą podczas II wojny światowej i w okresie po-
wojennym. Obok Armii Krajowej i Batalionów Chłop-
skich była to największa formacja wojskowo-politycz-
na tamtego okresu. Proces powstawania Narodowych
Sił Zbrojnych rozpoczął się faktycznie już w lipcu
1942 r. W ich skład weszła Organizacja Wojskowa
Związek Jaszczurczy i część Narodowej Organizacji
Wojskowej. Polityczne zwierzchnictwo nad Narodo-
wymi Siłami Zbrojnymi sprawowała Tymczasowa
Narodowa Rada Polityczna. Organizacja powołała
również Służbę Cywilną Narodu, która pełniła rolę
podziemnego zalążka cywilnej administracji pań-
stwowej. Struktura organizacyjna Narodowych Sił
Zbrojnych uwzględniała przedwojenny podział admi-
nistracyjny Polski, obejmowała także tereny należą-
ce przed 1939 r. do Niemiec.
Do celów programowych Narodowych Sił Zbroj-
nych zawartych w deklaracji NSZ z lutego 1943 r.
należały: walka o niepodległość Polski i jej odbudowę
z granicą wschodnią sprzed 1939 r., a zachodnią na
linii rzek Odry i Nysy Łużyckiej, przebudowa syste-
mu sprawowania władzy (wzmocnienie pozycji pre-
zydenta i Senatu), decentralizacja organów admini-
stracji, wzmocnienie pozycji rodziny, edukacja opar-
ta na katolickich zasadach etycznych, ograniczona
reforma rolna i oparcie gospodarki na własności pry-
watnej.
Narodowe Siły Zbrojne występowały przeciwko
faszystowskim Niemcom. Walcząc z tym nieprzyja-
cielem, stoczyły wiele zwycięskich bitew. W czasie
okupacji NSZ skupiały około 90 tys. żołnierzy. Ponad
2 tys. żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych wzięło
udział w powstaniu warszawskim.
Po klęsce wojsk niemieckich pod Stalingradem
Narodowe Siły Zbrojne za głównego wroga uznały
Rosję Sowiecką oraz system komunistyczny. W 1943 r.
niektóre oddziały Narodowych Sił Zbrojnych podjęły
walkę z Gwardią Ludową. W styczniu 1945 r. Bryga-
da Świętokrzyska jako jedyna zwarta jednostka par-
tyzancka przeszła na Zachód i połączyła się z amery-
kańską armią gen. Pattona. Dnia 5 maja 1945 r.
Narodowe Siły Zbrojne oraz armia amerykańska ra-
zem wyzwoliły kobiecy obóz koncentracyjny w Holi-
szowie w Czechach, uwalniając około 800 kobiet po-
chodzenia żydowskiego.
Po zakończeniu II wojny światowej żołnierzy Na-
rodowych Sił Zbrojnych dotykały szczególnie bestial-
skie śledztwa, tortury i bezprawne wyroki śmierci.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Biorąc pod
uwagę sprawiedliwą politykę historyczną państwa,
żołnierzom Narodowych Sił Zbrojnych należy przy-
wracać rangę ludzi, którzy oddawali swe życie w wal-
ce o wolną Polskę, byli szczerymi patriotami, o któ-
rych należy pamiętać i oddać im należną cześć i ho-
339
nor. Budzi zadowolenie, że rondo Narodowych Sił
Zbrojnych w Ostrowcu Świętokrzyskim będzie uka-
zywać, iż nadszedł czas na rzetelne rozliczenie z hi-
storią i poznanie prawdy o polskim podziemiu.
Wyrażam przekonanie, że ta niedawna uroczy-
stość jest powodem do dumy dla bohaterskich żołnie-
rzy i oficerów Narodowych Sił Zbrojnych, szczególnie
tych, którzy oddali swe życie w obronie suwerenności
i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. Cześć ich
pamięci! Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
I już jako ostatni głos zabierze pan poseł Jarosław
Żaczek, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jarosław Żaczek:
Dziękuję, panie marszałku.
27 kwietnia 2008 r. w Puławach odbyły się uro-
czystości w 63. rocznicę akcji oddziałów Armii Kra-
jowej pod dowództwem porucznika Mariana Berna-
ciaka „Orlika”, jednego z największych dowódców
powojennego podziemia – ataku na Powiatowy Urząd
Bezpieczeństwa Publicznego w Puławach.
Głównym punktem uroczystości była inscenizacja
historyczna odbicia więźniów przez oddział „Orlika”
z więzienia UB w Puławach. Scenariusz widowiska
historycznego powstał na podstawie relacji żyjących
uczestników akcji: Henryka Gośniaka pseudonim
„Cezary” i Stanisława Królika pseudonim „Sosna”.
Organizatorami uroczystości był Związek Strzelecki
Oddział Puławy im. 15. Pułku Piechoty „Wilków”
oraz puławski klub „Gazety Polskiej”.
W kwietniu 1945 r. na terenie Inspektoratu Pu-
ławy nasiliły się aresztowania żołnierzy Armii Kra-
jowej. Zwiększyła się też działalność samoobrony
przed aresztowaniami i wysyłką do sowieckich ła-
grów. Działania te koordynował „Orlik”. W połowie
kwietnia podjął decyzję o zaatakowaniu siedziby Po-
wiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Pu-
ławach w celu uwolnienia więzionych tam w strasz-
nych warunkach i torturowanych dziesiątków żoł-
nierzy podziemia i członków ich rodzin. Wykonanie
tej akcji wyznaczył na 24 kwietnia.
Właśnie tu, w Puławach, major Bernaciak „Or-
lik” przeprowadził jedną z najbardziej spektakular-
nych akcji. Właśnie tu dowiódł zarówno nieprawdo-
podobnej odwagi i poświęcenia, jak i odpowiedzialno-
ści za los i życie tych, którzy służyli wolnej Polsce pod
jego rozkazami. „Orlik” nie zostawił swoich żołnie-
rzy, podjął ryzyko i odbił swoich ludzi z rąk sowiec-
kich oprawców. Oddział „Orlika”, pozorując grupę
operacyjną KBW, podjechał pod budynek UB dwoma
zdobytymi na Sowietach samochodami celem prze-
kazania do Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa
Publicznego w Puławach sześciu rzekomo aresztowa-
 15. posiedzenie Sejmu w dniu 9 maja 2008 r.
340 Oświadczenia poselskie
Poseł Jarosław Żaczek
nych żołnierzy podziemia. Korzystając z zaskoczenia,
grupa wdarła się do budynku UB, częściowo go opa-
nowała i uwolniła z aresztu mieszczącego się w piw-
nicach więźniów, głównie członków organizacji
konspiracyjnych. Mimo obecności w mieście garni-
zonu złożonego z żołnierzy sowieckich i Ludowego
Wojska Polskiego, liczącego ok. 3 tys. żołnierzy, po
ok. 30 minutach walki oddział Armii Krajowej zre-
alizował zamierzony cel akcji i wycofał się z miasta,
tracąc jednego zabitego i jednego ciężko rannego,
który następnego dnia zmarł.
Podczas tej akcji, wykonanej w mieście pełnym
sowieckiego wojska, uwolniono 107 więźniów, zabito
5 ubeków, 2 milicjantów oraz 1 oficera sowieckiego,
5 zostało rannych, w tym zastępca szefa puławskiej
bezpieki. Była to jedna z najlepiej zorganizowanych
i wykonanych akcji podziemia poakowskiego w skali
kraju.
Nic nie dzieje się bez przyczyny. Ofiara życia,
zwłaszcza ofiara życia za ojczyznę, powinna być uho-
norowana. Po raz kolejny oddano podczas tej uroczy-
stości hołd majorowi Marianowi Bernaciakowi. Krew,
jaką przelał on i jego żołnierze, setki, tysiące żołnie-
rzy Armii Krajowej i WiN-u, wstrząsnęła sumieniami
i kazała pamiętać – i pamiętamy.
Niedaleko Ryk, w Zalesiu, w miejscu, gdzie się
urodził, stoi już jego pomnik. Był czas próby, ale
i czas pamięci. To ich bohaterstwo, ich odwaga były
podwalinami marzeń, jakie towarzyszyły nam, Pola-
kom, ilekroć przychodziło walczyć o wolność, o prawo
do samostanowienia, o elementarne prawo do życia
(Koniec posiedzenia o godz.15 min 33)
i mówienia w języku ojczystym. I chociaż dziś wyda-
je się to takie oczywiste, to bez ofiary takich jak on,
często bezimiennych żołnierzy Rzeczypospolitej, nie
byłoby dziś wolnej Polski. Nie ugięli karku pod so-
wieckim jarzmem. Stanęli z bronią w ręku, z głową
podniesioną do góry. Nie dali się złamać ani nawale
niemieckiej, ani łagrom na Wschodzie.
Wszystko to składa się na fundament naszej na-
rodowej tożsamości. Za ten przykład, za ofiarę życia
– dziękujemy. I składamy hołd jemu i jego żołnierzom.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.
Informacja o wpływie interpelacji, zapytań oraz
odpowiedzi na nie została paniom i panom posłom
doręczona w druku nr 469*).
Na tym kończymy 15. posiedzenie Sejmu Rzeczy-
pospolitej Polskiej.
Protokół posiedzenia będzie wyłożony do przej-
rzenia w Sekretariacie Posiedzeń Sejmu.
Porządek dzienny 16. posiedzenia Sejmu, zwoła-
nego na dni 28, 29 i 30 maja 2008 r., został paniom
i panom posłom doręczony.
Zamykam posiedzenie.
(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
*) Teksty interpelacji i zapytań poselskich oraz odpowiedzi
na interpelacje i zapytania – w załącznikach nr 1 i 2 w Aneksie
do Sprawozdania Stenograficznego z 15. posiedzenia Sejmu.

Teksty wystąpień niewygłoszonych
Pierwsze czytanie rządowego projektu usta-
wy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspek-
cji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji
Handlowej oraz niektórych innych ustaw
– punkt 20. porządku dziennego
Poseł Wiesław Woda (Klub Poselski Polskiego
Stronnictwa Ludowego)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Zabierając głos
w imieniu posłów klubu PSL w sprawie rządowego
projektu ustawy o zniesieniu głównego inspektora
Inspekcji Handlowej, chciałbym oświadczyć, że za-
proponowane rozwiązania uważamy za zasadne.
Proponowane zmiany spowodują, że zadania i
kompetencje inspektora Inspekcji Handlowej przej-
mie prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsu-
mentów, któremu do tej pory Inspekcja Handlowa
podlegała. Zmiany te spowodują spłaszczenie struk-
tur administracyjnych przez likwidację zbędnego
ogniwa i, miejmy nadzieję, ograniczenie biurokracji.
Wyrażamy nadzieję, że ta decyzja wpłynie na uspraw-
nienie funkcjonowania Inspekcji Handlowej. Zadania
inspekcji będą wykonywane przez prezesa UOKiK
oraz wojewodów przy pomocy wojewódzkich inspek-
torów Inspekcji Handlowej. Prezes UOKiK będzie
zlecał kontrolę bezpośrednio wojewódzkim inspekto-
rom, a także przygotowywał zadania o zasięgu ogól-
nopolskim. Będzie również koordynował działania
kontrolne. To zadanie w świetle ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej nabiera szczególnego zna-
czenia. Liczne organy kontrolne często utrudniają
przedsiębiorcom realizowanie własnych zadań. Miej-
my nadzieję, że proponowane rozwiązanie przyczyni
się do ujednolicenia reguł nadzoru rynku, pozwoli na
Załącznik nr 1
całościowe uregulowanie procedur administracyj-
nych i kontrolnych względem towarów przeznaczo-
nych dla konsumentów.
W okresie liberalizacji w handlu międzynarodo-
wym kontrola jakości importowanych towarów i ich
właściwe oznakowanie nabierają szczególnego zna-
czenia. Mam tu na myśli żywność i zabawki dla dzie-
ci stwarzające niejednokrotnie zagrożenie dla ich
zdrowia, a nawet życia. Pozwoli to na sprawniejsze
wykorzystywanie informacji przekazywanych w ra-
mach systemu Rapex.
Projekt ustawy przewiduje, że osoby zajmujące
kierownicze stanowiska w Inspekcji Handlowej wejdą
z dniem likwidacji do państwowego zasobu kadrowe-
go, choć ten w świetle regulacji zawartych w przyję-
tym przez rząd projekcie ustawy o służbie cywilnej
ulegnie likwidacji. Prezes Inspekcji Handlowej może
zostać powołany na wiceprezesa UOKiK.
Miejmy nadzieję, że nowe rozwiązania zawarte w
projekcie ustawy zwiększą skuteczność kontroli ja-
kości paliw. Wydaje się konieczne, by do kontroli ja-
kości paliw włączyć Inspekcję Transportu Samocho-
dowego.
Analizując projekt ustawy, zastanawialiśmy się,
czy na szczeblach wojewódzkich i niższych zadań
PIH nie mogłyby przejąć inne organy, np. sanepid,
Inspekcja Kontroli Handlowej Jakości Artykułów
Rolno-Spożywczych.
Inspektora wojewódzkiego będzie powoływał i
odwoływał wojewoda w porozumieniu z prezesem
UOKiK. Uważamy, że jest to spójne z całościową kon-
cepcją włączenia w kompetencje wojewody zadań
kontrolnych.
W imieniu posłów klubu PSL wnoszę o skierowa-
nie projektu do dalszych prac.
 Porządek dzienny

15. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniach 7, 8 i 9 maja 2008 r.

1. Informacja ministra spraw zagranicznych o założeniach polskiej polityki zagra-

nicznej w 2008 r.
2. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy
o zwrocie nadpłaty w podatku akcyzowym zapłaconym z tytułu nabycia wewnątrzwspól-
notowego albo importu samochodu osobowego (druki nr 372, 448 i 448-A).
3. Sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska (druki nr 415
i 457).
4. Pytania w sprawach bieżących.
5. Informacja bieżąca.
6. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie Konstytucji Rzeczypo-
spolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (druk nr 432).
7. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie Konstytucji Rzeczypo-
spolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (druk nr 433).
8. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy o transporcie kolejowym (druki nr 399 i 419).
9. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych (druki nr 224 i 416).
10. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o senackim projekcie ustawy o zmianie
ustawy Kodeks karny (druki nr 260 i 391).
11. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o senackim projekcie ustawy
o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (druki nr 338 i 447).
12. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicz-
nych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską
a Republiką Austrii o zmianie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii
w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od
majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r., podpisanego w Warszawie dnia
4 lutego 2008 r. (druki nr 375 i 424).
13. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy zmieniającej ustawę Kodeks pracy oraz ustawę o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz
o zmianie niektórych ustaw (druki nr 453 i 478).
14. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego (druki 454 i 479).
15. Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (druki nr 452
i 468).
16. Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwa-
ły w sprawie ustanowienia roku 2010 Rokiem Fryderyka Chopina (druki nr 305 i 385).
17. Wniosek marszałka Sejmu o odwołanie pani Ewy Barbary Sowińskiej ze stanowi-
ska Rzecznika Praw Dziecka (druki nr 455 i 477).
18. Zmiany w składach osobowych komisji sejmowych (druk nr 499).
19. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
(druk nr 430).
 20. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora In-
spekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 400).
21. Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie usta-
wy o zmianie ustawy o opłatach abonamentowych (druki nr 387, 489 i 489-A).
22. Pierwsze czytanie przedstawionego przez Prezydium Sejmu projektu uchwały
w sprawie ustalenia liczby członków Komisji do Spraw Służb Specjalnych (druk nr 496).
23. Pierwsze czytanie przedstawionego przez Prezydium Sejmu projektu uchwały
w sprawie powołania i wyboru składu osobowego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia
poselskich projektów ustaw o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (druk nr 500).

Obecni posłowie według załączonej do protokołu listy obecności