Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 46 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 17 lipca 2009 r.

(czwarty dzień obrad)

Wa r s z a w a
2009
 str.
TREŚĆ
46. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 17 lipca 2009 r.)
str.
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 353
Komunikaty
Sekretarz Poseł Krzysztof Brejza . . . . . . . . . 353
Punkt 35. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Sprawozdawca Zbigniew Chlebowski . .354
Poseł Janusz Cichoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 355
Poseł Aleksandra Natalli-Świat . . . . . . . . . . 357
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski . .359
Poseł Aleksandra Natalli-Świat . . . . . . . . . . 360
Poseł Marek Wikiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 360
Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 361
Poseł Jerzy Polaczek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 363
Poseł Zdzisława Janowska . . . . . . . . . . . . . . 364
Poseł Bogdan Lis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 365
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski . .366
Poseł Marek Wikiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 367
Poseł Aleksandra Natalli-Świat . . . . . . . . . . 368
Poseł Krzysztof Sońta . . . . . . . . . . . . . . . . . . 368
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 369
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 369
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 369
Poseł Lech Sprawka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 369
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 370
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 370
Poseł Beata Szydło. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 370
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . . 371
Poseł Stanisław Ożóg. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 371
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 371
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 372
Poseł Bogusław Wontor . . . . . . . . . . . . . . . . . 372
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 373
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 373
Poseł Elżbieta Rafalska . . . . . . . . . . . . . . . . . 373
Poseł Jarosław Stawiarski. . . . . . . . . . . . . . . 374
Poseł Marzenna Drab . . . . . . . . . . . . . . . . . . 374
Poseł Sylwester Pawłowski . . . . . . . . . . . . . . 374
Poseł Kazimierz Moskal . . . . . . . . . . . . . . . . 375
Poseł Jerzy Rębek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 375
Poseł Krzysztof Lipiec . . . . . . . . . . . . . . . . . . 375
Poseł Jarosław Rusiecki . . . . . . . . . . . . . . . . 376
Poseł Gabriela Masłowska . . . . . . . . . . . . . . 376
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 377
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . . 377
str.
str.
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 378
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski . . 378
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 378
Poseł Krzysztof Popiołek . . . . . . . . . . . . . . . . 379
Poseł Maria Zuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 379
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 379
Poseł Beata Mazurek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 380
Poseł Anna Paluch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 381
Poseł Marek Matuszewski. . . . . . . . . . . . . . . 381
Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 381
Poseł Jadwiga Wiśniewska . . . . . . . . . . . . . . 382
Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . 382
Poseł Jacek Tomczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 382
Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 383
Poseł Bogusław Kowalski . . . . . . . . . . . . . . . 383
Poseł Marek Wikiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 383
Poseł Dariusz Kaczanowski. . . . . . . . . . . . . . 384
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 384
Poseł Tadeusz Arkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 384
Poseł Krzysztof Borkowski . . . . . . . . . . . . . . 384
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski . . 385
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 36. porządku dziennego: Wniosek
o wyrażenie wotum nieufności wobec
ministra infrastruktury Cezarego Gra-
barczyka
Poseł Krzysztof Tchórzewski . . . . . . . . . . . . 386
Poseł Stanisław Żmijan . . . . . . . . . . . . . . . . . 390
Poseł Zbigniew Rynasiewicz . . . . . . . . . . . . . 390
Poseł Andrzej Adamczyk . . . . . . . . . . . . . . . . 392
Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . 395
Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 397
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski. . . . . . . 399
Minister Infrastruktury
Cezary Grabarczyk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 399
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 37. porządku dziennego: Informa-
cja o istotnych problemach wynika-
jących z działalności i orzecznictwa
Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
wraz ze stanowiskiem Komisji Sprawie-
dliwości i Praw Człowieka oraz Komisji
Ustawodawczej
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 401
 str.
Poseł Jerzy Kozdroń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 408
Poseł Witold Pahl. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 409
Poseł Wojciech Szarama . . . . . . . . . . . . . . . . 410
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 411
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 413
Poseł Marian Filar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 414
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 415
Poseł Gabriela Masłowska. . . . . . . . . . . . . . . 415
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 416
Poseł Jadwiga Wiśniewska . . . . . . . . . . . . . . 416
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 416
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 417
Poseł Lech Kołakowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 417
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 417
Poseł Jerzy Kozdroń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 421
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska . . . . . . . . 421
Punkt 38. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o Państwowym Ratownictwie
Medycznym
Poseł Sprawozdawca Jerzy Ziętek . . . . . . . . 422
Poseł Damian Raczkowski. . . . . . . . . . . . . . . 422
Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 422
Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . . 423
Poseł Adam Śnieżek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 423
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marek Twardowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 424
Punkt 39. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o stanowisku Senatu w
sprawie ustawy o zmianie ustawy
o zarządzaniu kryzysowym
Poseł Sprawozdawca Józef Piotr Klim . . . . . 424
Poseł Piotr van der Coghen. . . . . . . . . . . . . . 424
Poseł Edward Siarka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 424
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 425
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 425
Poseł Adam Śnieżek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 425
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 426
Punkt 40. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Edukacji, Nauki
i Młodzieży, Komisji Gospodarki oraz
Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o praktykach absolwenckich
Poseł Sprawozdawca Krzysztof Gadowski . . .426
Poseł Ewa Drozd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 427
Poseł Teresa Wargocka . . . . . . . . . . . . . . . . . 427
Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 427
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 428
Poseł Ewa Drozd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 428
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 428
str.
Punkt 41. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o pobieraniu, przechowywaniu
i przeszczepianiu komórek, tkanek
i narządów oraz o zmianie ustawy Prze-
pisy wprowadzające Kodeks karny
Poseł Sprawozdawca Alicja Dąbrowska . . . . 430
Poseł Maciej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . . 430
Poseł Czesław Hoc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 430
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . . 430
Poseł Aleksander Sopliński . . . . . . . . . . . . . . 431
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 431
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marek Twardowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 431
Punkt 42. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji
Poseł Sprawozdawca Arkadiusz Litwiński . . . 432
Poseł Krzysztof Tyszkiewicz . . . . . . . . . . . . . 432
Poseł Dariusz Bąk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 432
Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 433
Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . . 433
Punkt 43. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o powszechnym spisie rolnym w 2010 r.
Poseł Sprawozdawca Adam Krupa . . . . . . . . 433
Poseł Zdzisław Czucha . . . . . . . . . . . . . . . . . 433
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 434
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 434
Poseł Andrzej Pałys . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 434
Poseł Zdzisław Czucha . . . . . . . . . . . . . . . . . 434
Prezes Głównego Urzędu Statystycznego
Józef Oleński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 435
Punkt 44. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Polityki Społecznej i Ro-
dziny o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych
Poseł Sprawozdawca Agnieszka Hanajczyk . . . 435
Poseł Janusz Cichoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 436
Poseł Maria Zuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 436
Poseł Marek Wikiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 436
Poseł Andrzej Pałys . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 436
Punkt 45. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o funkcjonowaniu
banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu
się i bankach zrzeszających
Poseł Sprawozdawca Witold Sitarz. . . . . . . . 437
Poseł Witold Sitarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 437
Poseł Dariusz Kaczanowski. . . . . . . . . . . . . . 437
 str.
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 437
Poseł Edward Wojtas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 437
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 438
Punkt 30. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o partiach politycz-
nych oraz niektórych innych ustaw (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 438
Punkt 10. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o sprawozdaniu z wykonania budżetu
państwa za okres od 1 stycznia do
31 grudnia 2008 r. wraz z przedstawio-
ną przez Najwyższą Izbę Kontroli ana-
lizą wykonania w 2008 r. oraz komisyj-
nym projektem uchwały w przedmiocie
absolutorium (cd.)
Poseł Sprawozdawca Zbigniew Chlebowski . . 438
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 439
Punkt 36. porządku dziennego: Wniosek
o wyrażenie wotum nieufności wobec
ministra infrastruktury Cezarego Gra-
barczyka (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 439
Punkt 28. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Kultury Fizycznej, Sportu
i Turystyki o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o przygotowaniu
finałowego turnieju Mistrzostw Europy
w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 oraz
ustawy o szczególnych zasadach przygo-
towania i realizacji inwestycji w zakresie
lotnisk użytku publicznego (cd.)
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . . . . . . 439
Poseł Adam Hofman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 440
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 440
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki. . . . . . . . . . . . . 441
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 441
Poseł Adam Hofman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 442
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 442
Poseł Elżbieta Jakubiak . . . . . . . . . . . . . . . . 442
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 443
Punkt 25. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji do Spraw Unii Europej-
skiej oraz Komisji Spraw Zagranicznych
o rządowym projekcie ustawy
o rządowym systemie koordynacji spraw
str.
związanych z członkostwem Rzeczypo-
spolitej Polski w Unii Europejskiej (cd.)
Poseł Sprawozdawca Dariusz Lipiński . . . . . 443
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 443
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 444
Minister Spraw Zagranicznych
Radosław Sikorski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 444
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 444
Minister Spraw Zagranicznych
Radosław Sikorski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 445
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 446
Punkt 7. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o rządowym projekcie
ustawy o Służbie Celnej (cd.)
Poseł Sprawozdawca Leszek Cieślik . . . . . . . 447
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 447
Poseł Lucjan Karasiewicz . . . . . . . . . . . . . . . 448
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 448
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 448
Poseł Marzenna Drab . . . . . . . . . . . . . . . . . . 450
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 451
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 452
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 454
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski. . . . 454
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 454
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 38. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 455
Punkt 39. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o zarządzaniu kryzysowym (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 456
Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 456
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 456
Punkt 40. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Edukacji, Nauki
i Młodzieży, Komisji Gospodarki oraz
Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o praktykach absolwenckich (cd.)
 str.
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 457
Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . . 457
Poseł Teresa Wargocka . . . . . . . . . . . . . . . . . 458
Poseł Sprawozdawca Krzysztof Gadowski 458
Poseł Grzegorz Napieralski. . . . . . . . . . . . . . 458
Poseł Ludwik Dorn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 458
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski. . . . . . . 458
Punkt 41. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o pobieraniu, przechowywaniu
i przeszczepianiu komórek, tkanek
i narządów oraz o zmianie ustawy Prze-
pisy wprowadzające Kodeks karny (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 459
Punkt 42. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 460
Punkt 43. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o powszechnym spisie rolnym w 2010 r.
(cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 461
str.
Punkt 44. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Polityki Społecznej i Ro-
dziny o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 462
Punkt 45. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o funkcjonowaniu
banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu
się i bankach zrzeszających (cd.)
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 463
Punkt 47. porządku dziennego: Zmiany
w składach osobowych komisji sejmo-
wych
Głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 463
Oświadczenia
Poseł Jarosław Rusiecki . . . . . . . . . . . . . . . . 463
Poseł Wojciech Jasiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 464
Zamknięcie posiedzenia
Załącznik nr 1 – Teksty wystąpień niewygło-
szonych
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Porządek dzienny
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 01)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie
Stefan Niesiołowski i Ewa Kierzkowska)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Wznawiam posiedzenie.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad proponuję pa-
nów posłów Jana Dziedziczaka, Adama Rogackiego,
Krzysztofa Brejzę oraz Piotra Walkowskiego.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą pa-
nowie posłowie Adam Rogacki i Krzysztof Brejza.
Protokół i listę mówców prowadzić będą panowie
posłowie Krzysztof Brejza oraz Piotr Walkowski.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsc przy stole prezydialnym. Dziękuję.
(Poseł Romuald Ajchler: Jeden jest, panie mar-
szałku.)
(Poseł Stanisław Stec: Nie ma drugiego.)
Sytuacja pod kontrolą, panowie.
Komisja Finansów Publicznych przedłożyła spra-
wozdanie o projekcie ustawy o zmianie ustawy bu-
dżetowej na rok 2009.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 2190.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkt obejmu-
jący rozpatrzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 3 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusji nad dodanym punktem wy-
słuchał 10-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i 5-minutowych oświadczeń w imieniu kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Grupa posłów przedłożyła wniosek o wyrażenie
wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
pana Cezarego Grabarczyka.
Wniosek ten został paniom i panom posłom dorę-
czony w druku nr 2164.
Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o tym
wniosku zostało doręczone paniom i panom posłom
w druku nr 2188.
Na podstawie art. 115 ust. 4 regulaminu Sejmu
podjąłem decyzję o uzupełnieniu porządku dziennego
o punkt obejmujący rozpatrzenie tego wniosku.
Proponuję, aby Sejm wysłuchał w dyskusji nad
tym punktem 10-minutowych oświadczeń w imieniu
klubów i 5-minutowych oświadczeń w imieniu kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Proszę posła sekretarza o odczytanie komuni-
katów.
Sekretarz Poseł Krzysztof Brejza:
Wysoka Izbo! Informuję, że w dniu dzisiejszym
odbędą się posiedzenia Komisji:
— Administracji i Spraw Wewnętrznych – o godz.
9.30;
— Śledczej do zbadania prawidłowości działań
organów administracji rządowej w sprawie postępo-
wań karnych związanych z uprowadzeniem i zabój-
stwem Krzysztofa Olewnika – o godz. 9.30;
— Zdrowia – o godz. 9.30;
— Administracji i Spraw Wewnętrznych – o godz.
10;
— Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa – o godz. 10;
— Rolnictwa i Rozwoju Wsi – o godz. 10;
— Spraw Zagranicznych wspólnie z Komisją do
Spraw Unii Europejskiej – o godz. 11;
— Edukacji, Nauki i Młodzieży wspólnie z Komi-
sją Gospodarki oraz Komisją Polityki Społecznej
i Rodziny – o godz. 11;
— Finansów Publicznych – o godz. 11.30;
— Spraw Zagranicznych – o godz. 12;
— Finansów Publicznych wspólnie z Komisją Po-
lityki Społecznej i Rodziny – o godz. 12.30;
— Finansów Publicznych – o godz. 14;
— Zdrowia – o godz. 15.15.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
354 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 35.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o rządowym projekcie usta-
wy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
(druki nr 2163 i 2190).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Zbigniewa Chlebowskiego.
Proszę bardzo, panie przewodniczący.
Poseł Sprawozdawca
Zbigniew Chlebowski:
Dziękuję.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imie-
niu Komisji Finansów Publicznych chciałbym przed-
stawić sprawozdanie z prac nad nowelą ustawy bu-
dżetowej na rok 2009.
W dniu 14 lipca odbyło się pierwsze czytanie rzą-
dowego projektu ustawy o zmianie ustawy budżeto-
wej na rok 2009, zawartego w druku sejmowym
nr 2163. Projekt ten został skierowany do rozpatrze-
nia do 20 komisji sejmowych, zgodnie z zakresem ich
właściwości.
Komisja Finansów Publicznych w dniu 14 lipca
rozpatrzyła własne części budżetowe w zakresie
zmian dochodów i wydatków. Pod tym kątem rozpa-
trzyła też przychody i rozchody budżetu państwa
i inwestycje wieloletnie.
Właściwe komisje sejmowe, obradując w dniach
14 i 15 lipca, wypracowały swoje opinie dla Komisji
Finansów Publicznych o nowelizowanym budżecie.
Opinie te były przedstawiane na posiedzeniu Komisji
Finansów Publicznych przez posłów sprawozdawców
tychże komisji.
Na posiedzeniach Komisji Finansów Publicznych
zaprezentowane zostały również opinie posłów ko-
referentów. Zadawane były szczegółowe pytania
przez członków komisji. Udzielano odpowiedzi i do-
datkowych wyjaśnień ze strony przedstawicieli sto-
sownych instytucji, a także odbyła się dyskusja.
Spośród przedłożonych przez komisje sejmowe 23
opinii 19 było pozytywnych, w 4 opiniach komisje
negatywnie zaopiniowały zakres proponowanych
nowelizacji. Dwie Komisje: Polityki Społecznej i Ro-
dziny oraz Rolnictwa i Rozwoju Wsi złożyły po jed-
nej poprawce.
Posłowie zgłosili w sumie 66 poprawek, dotyczą-
cych głównie zmniejszenia wydatków z poz. 8 rezer-
wy celowej, a także związanych z obsługą długu pu-
blicznego w celu finansowania różnych, niekiedy dość
partykularnych celów. To, co podnosili i o czym mó-
wili posłowie, to fakt, że wykorzystanie pieniędzy
przeznaczonych na obsługę długu publicznego w trud-
nych dla budżetu państwa czasach kryzysu gospodar-
czego na finansowanie i wprowadzanie do budżetu
nowych zadań było i jest wielce nieodpowiedzialne.
W dniu 16 lipca odbyło się głosowanie nad przed-
łożonymi przez komisje i posłów 68 poprawkami.
W głosowaniach Komisja Finansów Publicznych
przyjęła jedynie 9 poprawek, pozostałe odrzuciła.
Odrzucając większość poprawek, komisja kierowała
się stanowiskiem prezentowanym przez rząd i mini-
stra finansów.
Trzeba przypomnieć, że za nierealistyczne uzna-
no m.in. możliwości zwiększenia dochodów w celu
sfinansowania pewnych proponowanych przez po-
słów wydatków. Nie widziano potrzeby przywracania
poprzedniego poziomu wydatków w sytuacji, gdy
sami dysponenci wskazywali, iż wydatki te nie będą
mogły być realizowane w wysokości przyjętej w usta-
wie budżetowej.
Tutaj trzeba złożyć jedno ważne wyjaśnienie.
Otóż większość propozycji, które kwestionuje opozy-
cja, to oszczędności proponowane przez wojewodów.
To wojewodowie wskazali wydatki, które w tym roku,
w roku 2009, nie będą zrealizowane. Są to m.in. wy-
datki, które pochodzą z rezerwy na świadczenia ali-
mentacyjne czy na inne świadczenia z pomocy spo-
łecznej. To nie rząd, to nie minister finansów zmuszał
poszczególnych wojewodów do przedstawienia kata-
logu wydatków, które w tym roku nie będą zrealizo-
wane. To jest szalenie ważna informacja, która budzi
kontrowersje i emocje.
Nie zgodzono się również na obniżenie wydatków
na obronność, gdyż byłoby to sprzeczne z postano-
wieniami ustawy, która poziom tych wydatków usta-
la na 1,95% PKB.
Wiele poprawek dotyczyło zwiększenia wydatków
na różne cele, m.in. na pomoc osobom niepełnospraw-
nym, z upośledzeniem umysłowym czy na zakup pod-
ręczników. Jak w imieniu rządu zapewniała pani
minister Elżbieta Suchocka-Roguska, te wydatki
zostaną w tym roku sfinansowane w dużej mierze
z rezerw Ministerstwa Edukacji Narodowej, czyli
istotnie z jednej strony są oszczędności wskazane
w budżecie państwa, w budżetach wojewodów, nato-
miast z drugiej strony nie ma takich możliwości, żeby
te ważne cele społeczne nie były w bieżącym roku
sfinansowane.
Pozytywnie zaopiniowane przez Komisję Finan-
sów Publicznych poprawki dotyczą: zwiększenia do-
chodów i wydatków Komisji Nadzoru Finansowego
umożliwiającego sfinansowanie zadań wynikających
z nowej ustawy o spółdzielczych kasach oszczędno-
ściowo-kredytowych, przesunięć w budżecie ministra
finansów umożliwiających m.in. zwiększenie wyna-
grodzeń funkcjonariuszy Służby Celnej oraz lepsze
wykorzystanie środków z Unii Europejskiej, zwięk-
szenia – co jest bardzo istotne – o 21,6 mln zł środków
na Poakcesyjny Program Wsparcia Obszarów Wiej-
skich. I tutaj też należy się komentarz. Istotnie w pier-
wotnym projekcie nowelizacji budżetu była propozy-
cja ograniczenia tej rezerwy o 72 mln zł. Okazuje się,
że z tego programu w Polsce korzysta 500 gmin. Mi-
nisterstwo Finansów poparło wniosek posłów, że
należy ten program kontynuować. Jest zgoda rządu
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Sprawozdawca Zbigniew Chlebowski
na kontynuowanie tego programu jeszcze przez ko-
lejne prawie 2 lata – do 2011 r. Uznaliśmy wspólnie
z ministrem finansów, że warto ten program również
w bieżącym roku kontynuować, stąd zwiększamy
o 21,6 mln zł środki dla 500 gmin, które w tym pro-
gramie uczestniczą. Biorąc pod uwagę to, że w bu-
dżecie państwa została jeszcze kwota 15 mln, daje to
gwarancję, że do końca roku będą sfinansowane
wszystkie zobowiązania gmin i że program ten bę-
dzie kontynuowany w następnych latach.
Dokonaliśmy też przesunięć wewnątrz budżetów
niektórych wojewodów: wojewody podlaskiego, wiel-
kopolskiego, lubelskiego i mazowieckiego. Te zmiany
dotyczą przede wszystkim zabezpieczenia wydatków
na opłacenie składek na ubezpieczenia zdrowotne za
bezrobotnych bez prawa do zasiłku. Dokonaliśmy
także zmian w budżecie wojewody łódzkiego. Umoż-
liwią one zwiększenie finansowania kolonii i obozów
oraz innych form wypoczynku dla dzieci i młodzieży,
a także szkoleń młodzieży kosztem ograniczenia wy-
datków na kuratoria oświaty. Celowo podaję państwu
te przykłady, bo one pokazują, że wojewodowie mogli
bardzo elastycznie podchodzić do ograniczeń swoich
wydatków, czyli wcale nie musieli rezygnować z jed-
nego tytułu, jeżeli uznali, że z innych źródeł mogą
korzystać i przesuwać środki. Wszystkie propozycje,
które złożyli wojewodowie, pięciu wojewodów, zosta-
ły przez Komisję Finansów Publicznych zaakcepto-
wane. Należy również podkreślić, że wtedy, kiedy
wojewodowie decydują się na takie propozycje, to jest
to celowe działanie.
Komisja Finansów Publicznych rekomenduje Wy-
sokiej Izbie przyjęcie sprawozdania z jej prac zawar-
tego w druku sejmowym nr 2190. Jednocześnie in-
formuję, iż do sprawozdania załączono 32 wnioski
mniejszości. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i 5-miutowych oświadczeń
w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Janusz Cichoń, Platforma
Obywatelska.
Poseł Janusz Cichoń:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Za późno – to jeden z najczęściej pod-
noszonych przez opozycję argumentów i jeden z naj-
głośniejszych. Przypomnijmy zatem, że w zasadzie
dyskusja nad tym projektem, dyskusja o potrzebie
nowelizacji budżetu na rok 2009, zaczęła się jeszcze
przed jego uchwaleniem. Od samego początku tej
355
dyskusji nawoływaliśmy do rozsądku, apelowaliśmy
o umiar, zapewnialiśmy, i premier, i minister finan-
sów, że jeśli nowelizacja okaże się niezbędna i jedno-
cześnie będą wystarczające przesłanki, dane nie-
zbędne do określenia zakresu i skali zmian, to nie
będziemy się przed tym uchylali. Żaden rozsądny
ekonomista w grudniu ubiegłego roku nie był w sta-
nie z wystarczającą do podjęcia tego typu decyzji
pewnością, z wystarczająco wysokim prawdopodo-
bieństwem określić rozmiarów niezbędnych zmian.
Mówię o ekonomistach, nie o astrologach. To warte
podkreślenia, ponieważ niektórzy na tej sali mylili
wtedy – zdaje się, że niektórzy mylą dalej – ekonomię
z astrologią. Ekonomistom budującym projekcje nie
wystarczą gwiazdy czy sufit, potrzebne są fakty,
w miarę precyzyjne dane. Nie mieliśmy ich w grud-
niu 2009 r.
Warto zwrócić uwagę, podkreślić, że mimo braku
precyzyjnych danych rząd już w styczniu bieżącego
roku przygotował i wprowadził program awaryjny
zamrożenia wydatków na kwotę prawie 18 mld zł.
Dzięki temu wprowadzenie zmian jest łatwiejsze, jest
w ogóle możliwe. To dowód odpowiedzialności i roz-
tropności tego rządu. Quidquid agis, prudenter agas
et respice finem – cokolwiek czynisz, czyń roztropnie
i oglądaj się na wynik. Nasz rząd, rząd Platformy
Obywatelskiej i PSL-u, wierny jest tej zasadzie. Za-
chowuje się roztropnie i odpowiedzialnie.
Nie ukrywamy, że w politycznym wymiarze nasza
sytuacja nie jest komfortowa. Przypomnijmy, że te-
goroczna uchwała budżetowa poprzedzona była wni-
kliwym i rzetelnym przeglądem wszystkich wydat-
ków. Był to w jakiejś mierze wstęp do tego, o czym
mówimy od wielu lat. Ekonomiści są zgodni co do
tego, że finanse publiczne w Polsce wymagają grun-
townej reformy. Przegląd, który także my, posłowie,
firmowaliśmy w grudniu ubiegłego roku, doprowa-
dził do ustalenia wydatków na poziomie 321 mld zł.
Nie było tam wydatków nieuzasadnionych. Każda
zapisana w tym budżecie złotówka miała swój ekono-
miczny sens. Nawiasem mówiąc, strach pomyśleć, co
musielibyśmy dzisiaj robić, gdyby poprawki budżeto-
we opozycji weszły w życie.
Żyjemy jednak w naprawdę trudnych czasach.
Słowo kryzys odmieniamy na każdy z możliwych spo-
sobów. Warto podkreślić, że to nie my go sprowoko-
waliśmy. Powtarzamy to jak mantrę. Sytuacja nasze-
go kraju na tle innych krajów jest nie najgorsza, ba,
można powiedzieć, że jest bardzo dobra, relatywnie
bardzo dobra. Można się oczywiście spierać o to stop-
niowanie. Nie mamy jednak takiego zamiaru. Spo-
wolnienie jest faktem, a jego skutki społeczne, eko-
nomiczne stają się coraz wyraźniejsze, można by
rzec: są widoczne aż nadto. Przewidywane jest obni-
żenie tempa wzrostu PKB w 2009 r. do 0,2%. Wzrost
będzie podtrzymywany przez konsumpcję sektora
prywatnego, inwestycje publiczne oraz poprawę salda
wymiany handlowej z zagranicą. Gospodarkę wzmac-
nia niewątpliwie obniżenie podatków. Przypomnijmy,
że w efekcie wprowadzonych przez nas zmian i dzię-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
356 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Janusz Cichoń
ki tym zmianom w 2009 r. w kieszeniach obywateli
pozostanie ponad 35 mld zł więcej, to prawie 920 zł
na każdego statystycznego Polaka. Radykalne obni-
żenie pobieranych przez państwo danin wynika z wpro-
wadzenia drugiego etapu obniżki składki rentowej.
To rozwiązanie dało 12 mld. Zmiana ta została prze-
głosowana wspólnie przez Platformę Obywatelską
i PiS. Dodatkowe pieniądze pozostaną w rękach oby-
wateli także z tytułu wprowadzonej ulgi na wycho-
wanie dzieci – to daje 5,4 mld zł, oraz dwustopniowej
skali podatku dochodowego, o czym już mówiłem –
to 8 mld zł, a także uchwalonej przez Izbę reformy po-
datku VAT – to są 2 mld zł. To wszystko stanowi potęż-
ny ruch wzmacniający popyt na towary i usługi.
W konsekwencji przewiduje się, że realny wzrost
spożycia prywatnego wyniesie 2,1%. Równocześnie
prognozowane jest ujemne niestety tempo wzrostu
nakładów brutto na środki trwałe w całej gospodar-
ce. To przyczyni się do obniżenia popytu krajowego.
Korzystnie wpłyną zmiany terms of trade, a także
deprecjacja złotego. Mimo to, mogę powiedzieć w ja-
kiejś mierze, a i dzięki temu jednak wzrost gospodar-
czy będzie dodatni i będzie wynosił 0,2%. Będzie
zatem relatywnie wysoki, wyższy niż w większości
krajów europejskich, za niski jednak, byśmy mogli
spać spokojnie – 0,2% to praktycznie stagnacja. Qui
non proficit, deficit – kto nie idzie do przodu, nie roz-
wija się, ten się cofa. Znajduje to niestety odzwiercie-
dlenie także w dochodach budżetowych. Tu, mimo
relatywnie dobrej gospodarczej sytuacji Polski, nie
jest zbyt różowo. Zgodnie z projektem nowelizacji
ubytek dochodów budżetu państwa w 2009 r. w sto-
sunku do kwoty wcześniej zaplanowanej ma wynieść
30 100 mln zł. Spodziewane w 2009 r. spowolnienie
wzrostu gospodarczego w największym stopniu
wpłynie negatywnie na dochody podatkowe, które
łącznie zmniejszą się o 46,6 mld zł. Największe róż-
nice wystąpią w VAT oraz CIT. Mniejsze spadki spo-
dziewane są w odniesieniu do PIT oraz podatku ak-
cyzowego.
Z kolei dochody niepodatkowe przewidywane są
na poziomie wyższym o 8,3 mld. Jest to m.in. rezultat
większych niż planowano wpływów z dywidend wy-
płacanych przez spółki z udziałem Skarbu Państwa
oraz dodatkowych wpływów z tytułu dodatnich róż-
nic kursowych związanych z realizacją wspólnej po-
lityki rolnej. Możemy spodziewać się także wyższych
dochodów, jeśli chodzi o jednostki budżetowe.
Większe będą także wpływy w ramach środków
pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. Przesłan-
ką do osiągnięcia dodatkowych dochodów jest prze-
widywanie tendencji aprecjacyjnej kursu złotego
w stosunku do euro. Przyniesie to niewątpliwie do-
datkowe korzyści dla budżetu.
Przypomnijmy jednak, że w sumie to ponad
30 mld mniej niż pierwotnie zakładaliśmy. Są to rze-
czywiste konsekwencje kryzysu w sferze finansów
publicznych.
Mówiąc o budżecie, zwłaszcza w związku z jego
nowelizacją, nie możemy zapominać o naszych dłu-
gach. Dług publiczny Polski przekroczył w tym roku
600 mld zł. Dodam, że nie jest to dorobek Platformy
Obywatelskiej. Stanowi to jednak istotne ogranicze-
nie pola manewru. Zwiększenie deficytu tylko ten
dług powiększy. Musimy zachować roztropność i umiar,
zwłaszcza wobec pogarszających się relacji zadłuże-
nia do PKB. Nie możemy pozostawać obojętni na
zmiany uwarunkowań, w jakich się znaleźliśmy. Nie
możemy wychodzić poza elementarne ograniczenia,
wydawać więcej niż mamy, żyć ponad stan i zadłużać
się ponad miarę.
Rząd zaproponował oszczędności, ograniczenia
wydatków. Przyspieszamy także proces racjonalizacji
wydatków publicznych, nie możemy czekać do na-
stępnej okazji, do kolejnego budżetu.
W nowelizacji budżetu państwa nowy limit wy-
datków został ustalony na poziomie 300 100 mln zł.
Oznacza to, że łączna kwota postulowanych ograni-
czeń wydatków w poszczególnych częściach budżetu
wynosi ponad 21 mld zł, w tym 10,6 mld zł w rezer-
wach celowych. W ramach ograniczeń kwota 9,7 mld
zł związana jest z przeniesieniem obowiązku sfinan-
sowania wydatków na infrastrukturę drogową z bu-
dżetu państwa na rzecz Krajowego Funduszu Drogo-
wego. Konieczna jest w związku z tym nowelizacja
ustawy o Krajowym Funduszu Drogowym, co pozwo-
li na realizację wydatków na budowę dróg poprzez
zaciąganie kredytów przez Bank Gospodarstwa Kra-
jowego w międzynarodowych instytucjach finanso-
wych, a także poprzez emisję obligacji. Kredyty będą
spłacane po zakończeniu inwestycji ze środków po-
zyskanych z Unii Europejskiej.
Oprócz ograniczeń w rezerwach celowych, naj-
większe pod względem wartości zmniejszenie wydat-
ków dotyczy takich części budżetu, jak transport,
obsługa długu krajowego, budżety wojewodów, spra-
wy wewnętrzne, nauka, ZUS. Ubolewamy nad każ-
dym cięciem, chcielibyśmy wydawać więcej, ale nie
możemy, nie pozwala na to strona dochodowa, nie
mamy innego wyjścia. Takie decyzje nigdy nie były
i nie będą popularne. Podejmujemy je jednak w imię
odpowiedzialności za Polskę.
Nowelizacja konsumuje oszczędności, które rząd
znalazł na początku roku. Każda zmiana wywołuje
opór, nie zawsze uzasadniony. Emocje budzi likwida-
cja rezerwy solidarności społecznej, która miała być
jednym z filarów walki z kryzysem. Przypomnijmy
jednak, że na sfinansowanie (Dzwonek) pakietu an-
tykryzysowego – panie marszałku, proszę jeszcze
o minutę – na działania osłonowe na rynku pracy
znaleziono środki z Funduszu Pracy. Środki z rezer-
wy, zgodnie z deklaracjami rządu, wykorzystane
będą natomiast na pomoc społeczną i świadczenia
społeczne. Pragnę podkreślić, że świadczenia rodzin-
ne, zasiłki stałe jako świadczenia obligatoryjne będą
wypłacane. Mimo cięć, nie zabraknie na nie środków.
Realizowane będą programy dożywiania dzieci i pro-
gram „Szklanka mleka”.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Janusz Cichoń
Emocje budzi również obniżenie rezerwy na
wzrost dotacji do świadczeń rodzinnych, w tym z fun-
duszu alimentacyjnego. Analizy rządowe wskazują,
że nie ma potrzeby utrzymywania tak dużej rezerwy.
Ściągalność alimentów utrzymuje się bowiem na wy-
sokim poziomie. Tu także nie ma, wobec tego, rze-
czywistych zagrożeń.
Inne dyskusyjne oszczędności dotyczą zmniejszenia
dotacji do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych o 500
mln zł. Nie stanowi to z pewnością żadnego zagrożenia
dla emerytów i rencistów. Zmniejszenie nakładów na
naukę o 600 mln boli, ale warto powiedzieć, że mimo
cięcia i tak są to najwyższe nakłady w historii, wyższe
o ponad 10% niż w roku ubiegłym.
Podobnie, kontrowersje budziło zmniejszenie o po-
nad 1 mld zł wydatków na funkcjonowanie służb
policyjnych i ratowniczych. Nie musimy się jednak
martwić o nasze bezpieczeństwo. Oszczędności wy-
nikają głównie z przesunięcia realizacji programu
modernizacji tych służb na lata 2010–2011.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Janusz Cichoń:
Tak jest. Zbliżam się już do końca, przepraszam
bardzo.
Mamy świadomość, że – tak na dobrą sprawę – je-
dynym sposobem na to, aby móc więcej wydawać
z budżetu, jest powrót na ścieżkę wzrostu. Warto
zwrócić uwagę na to, że robimy wszystko, aby tak się
właśnie stało. Rząd Platformy Obywatelskiej nie po-
zostaje obojętny, podjął szereg działań, o części z nich
mówiłem. Ze względu na brak czasu nie mogę omówić
ich wszystkich.
(Poseł Eugeniusz Kłopotek: I PSL.)
I PSL-u, przepraszam bardzo, tak – rząd koalicyj-
ny Platformy Obywatelskiej i PSL-u.
Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska wno-
si o przyjęcie nowelizacji ustawy budżetowej w brzmie-
niu zaproponowanym w sprawozdaniu Komisji Finan-
sów Publicznych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pani posłanka Aleksandra Natalli-Świat, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dyskutujemy
dziś o nowelizacji ustawy budżetowej. Dlaczego do
357
tego doszło? Bo jest kryzys. Jednak skala koniecz-
nych zmian nie jest już wyłącznie wynikiem kryzysu,
jest skutkiem błędów popełnionych przez rząd, który
przygotował ustawę budżetową nierealną już w mo-
mencie utworzenia; który wyprodukował dziurę bu-
dżetową w 2008 r. i przez to pogorszył warunki re-
alizacji budżetu w 2009 r., ponieważ płatności trzeba
było zrealizować w następnym roku; który fatalnie
wykorzystywał w roku ubiegłym środki unijne, co
negatywnie odbiło się na poziomie wzrostu gospo-
darczego, a tym samym zmniejszyło wpływy do bu-
dżetu; który nie podjął właściwie żadnych aktyw-
nych działań przeciwdziałających kryzysowi, nie
tylko tych, które postulowała opozycja, ale nawet
tych, które sam deklarował, jak chociażby zwiększe-
nia dostępności do kredytów czy subsydiowania
zatrudnienia w zakładach, które mają trudności
z powodu kryzysu.
Za błędy rządu przyjdzie zapłacić tym, którym
jeszcze nie tak dawno deklarowano szczególną opie-
kę. Pokazują to poszczególne ograniczenia wydatków.
Zmniejszono bowiem np. nakłady na zakup podręcz-
ników dla dzieci niewidomych i słabo słyszących. Czy
naprawdę nasze państwo jest w tak tragicznej sytu-
acji finansowej, że nie ma 1,5 mln zł na ten cel? Ko-
lejne ograniczenia dotyczą letniego wypoczynku
dzieci i młodzieży. Być może, że było tam za dużo
środków. Skoro więc one zostawały, to dlaczego wy-
poczynek dzieci powodzian, który popieralibyśmy
wszyscy, sfinansowano ze środków na wypoczynek
dla dzieci z rodzin wiejskich o niskich dochodach?
Oszczędzamy też, tzn. rząd oszczędza, na programie
dożywiania dzieci w sytuacji, gdy rośnie bezrobocie
i, niestety, można obawiać się pogorszenia sytuacji
materialnej wielu rodzin. Jednak nie tylko dzieci za-
płacą za koszty kryzysu i błędy rządu. Wśród ogra-
niczeń jest np. także zmniejszenie wydatków na
świadczenia na doraźną i okresową pomoc dla kom-
batantów. Jest tak pomimo wyraźnych wniosków i in-
formacji płynących z urzędu, że osób potrzebujących
wsparcia i wniosków o to wsparcie jest coraz więcej.
Jedni przedstawiciele Platformy Obywatelskiej w Par-
lamencie Europejskim nie chcieli uczczenia pamięci
rotmistrza Pileckiego, drudzy dzisiaj w polskim par-
lamencie zabierają pieniądze na pomoc doraźną dla
kombatantów, którzy są w trudnej sytuacji material-
nej. (Oklaski)
Ten rząd, rząd premiera Tuska wiele obiecywał
młodym ludziom. Dziś widzimy, że oszczędności po-
szukuje się w Narodowym Programie Stypendialnym
– prawie 130 mln, w środkach na pomoc materialną
dla studentów i doktorantów – 150 mln, w dopłatach
do Funduszu Pożyczek i Kredytów Studenckich – 45
mln. To jest deklaracja dotycząca rozwoju szkolnic-
twa, wsparcia dostępności do studiów, zwiększenia ich
dostępności dla młodzieży. Oszczędności dotyczą tak-
że środków na pomoc społeczną, ochronę zdrowia itd.,
ale czy rząd jest szczególnie oszczędny, jeżeli chodzi
o własne wydatki.
O wzroście zatrudnienia i wynagrodzeń w po-
szczególnych ministerstwach w ubiegłym roku mó-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
358 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Aleksandra Natalli-Świat
wiliśmy podczas omawiania sprawozdania z realizacji
budżetu. Pisała też o tym prasa. Między innymi za-
trudnienie w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyż-
szego, które chce oszczędzać na studentach, dofinan-
sowaniu działalności dydaktycznej szkół wyższych czy
badaniach naukowych, wzrosło w ubiegłym roku
o 20%, wynagrodzenia też wzrosły o 20%. To przeno-
si się na ten rok. Rekordzistą jest resort sportu, tam
wzrost wynagrodzenia wynosi średnio 1929 zł, czyli
40%. Oczywiście są to dane z ubiegłego roku, ale to
wpływa też na koszty w tym roku. Zresztą czy dziś
prowadzi się inną politykę płacową? Po ostatnich do-
niesieniach o premiach wypłaconych zarządowi spółki
PL 2012, spółki, którą nadzoruje ministerstwo sportu
i która utrzymuje się ze środków publicznych, możemy
w to wątpić. Każdy z członków zarządu otrzymał po-
nad 110 tys. zł netto premii. Kiedy brakuje na wakacje
dla dzieci, to panowie z zarządu tej spółki na pewno
będą mieli za co spędzić dobry urlop.
Przykładem szczególnej gospodarności jest też
zarządzanie środkami w części 63: Sprawy rodziny.
Rok 2007, rząd PiS: wydatki wyniosły 35 mln, za-
trudnienie – 14 osób, wydatki na wynagrodzenia
stanowiły kilka procent. Rok 2008, rząd PO–PSL:
wydatki – 3,8 mln, zatrudnienie – już 28 osób, czy-
li dwa razy tyle, koszty osobowe – 58%. Na rok
2009 zaplanowano 4,5 mln, kwotę tę zmniejsza się
do 3,8, ale ograniczenia w administracji to tylko
2 tys. zł, resztę oszczędza się na innych działa-
niach. Łatwiej jest oszczędzać na promocji rodzi-
cielstwa zastępczego czy kampanii przeciwko prze-
mocy w rodzinie niż na urzędzie. Ilu urzędników
będzie zarządzać pozostawioną na inne działania
kwotą 979 tys., skoro na działania urzędu potrzeba
2,7 mln, czyli blisko 3 mln zł?
Prawo i Sprawiedliwość nie godzi się na taki spo-
sób działania. Tu już nie chodzi tylko o realizowanie
zasady solidarności społecznej, nie chodzi tylko o po-
moc dla najsłabszych, tu chodzi o elementarną przy-
zwoitość.
Oszczędności zaproponowane przez rząd w bar-
dzo wielu miejscach to także wydatki inwestycyjne,
a przecież nawet w uzasadnieniu do nowelizacji na-
pisano, że to właśnie wydatki realizowane ze środ-
ków publicznych mają podtrzymywać wzrost gospo-
darczy. Dlaczego więc zmniejszamy nakłady na to, co
ma podtrzymywać wzrost gospodarczy? W dodatku
poprzez drenaż dywidendowy spółek ograniczamy
także ich możliwości inwestycyjne. Konsekwencją
będzie osłabienie wzrostu gospodarczego, kolejne
braki w budżecie, dalsze poszukiwanie oszczędności
albo pieniędzy w kieszeniach podatników.
Należy też zapytać np. o zasadność oszczędności
czynionych w wydatkach na gospodarkę wodną i za-
bezpieczenie przeciwpowodziowe. Przecież nawet
ostatnie wydarzenia przekonały nas, jak tragiczne są
skutki zaniedbań w tej dziedzinie. Czyż, już nawet
z czysto ekonomicznego punktu widzenia, nie lepiej
wydawać pieniądze na zabezpieczanie niż później na
usuwanie szkód i pomoc powodzianom?
Wątpliwości, niestety, jest wiele i to nie tylko
w odniesieniu do wydatków, ale i do sposobu oszaco-
wania poszczególnych wielkości dochodów. Krótki
czas wystąpienia nie pozwala na przeprowadzenie
szerokiej analizy. Zasadniczym wnioskiem jest jed-
nak to, że zaproponowane zmiany mają charakter
chaotyczny i niespójny, że tak naprawdę brak jest
strategii działania, wskazania priorytetów, które
rząd będzie realizował. Poszczególnych dysponentów
części budżetowych zmuszono do ograniczenia środ-
ków, więc je ograniczyli, przecież zawsze można po-
wiedzieć, że ograniczyli to wojewodowie. Zresztą
teza, że wojewodowie nie są przedstawicielami rządu,
jest, moim zdaniem, w istocie dość nowatorska.
(Oklaski) To też jest ciekawa sprawa, ponieważ wo-
jewodowie ograniczają np. środki na pomoc społecz-
ną. Mieliśmy już w mediach doniesienia o tym, że
osoby, którym brakuje tych środków, ustawiają się
w kolejkach i idą z pretensjami do samorządów, do
wójtów, burmistrzów, bo tam są te środki wypłacane,
nie do wojewodów. Dlatego wojewodom bardzo łatwo
jest te środki ograniczać, bo czynią to trochę na cu-
dzy rachunek.
Cechą charakterystyczną zaproponowanych
zmian nie jest nastawienie się na rozwiązywanie pro-
blemów, ale na zamiatanie ich pod dywan lub odsu-
wanie ich w czasie. Podkreśla to w swojej opinii do
nowelizacji budżetu profesor Orłowski. Zamiataniem
pod dywan jest np. przesuwanie finansowania budo-
wy dróg do KFD, zabieg księgowy niezmniejszający
deficytu i potrzeb pożyczkowych sektora finansów
publicznych. Przesuwanie w czasie to przenoszenie
na następne lata wcześniej zaplanowanych inwestycji
lub też płatności, a także finansowania aktualnego
deficytu środkami z zaliczki z pieniędzy pochodzą-
cych z Unii Europejskiej. W ubiegłym roku na pokry-
cie potrzeb pożyczkowych minister finansów wyko-
rzystał m.in. środki z zaliczki z funduszy struktural-
nych w wysokości 4,7 mld zł, prawie 5 mld. W tym
roku, sądząc ze zwiększenia dochodów z tych środ-
ków, to będzie co najmniej 8 mld zł. Te kolejne mi-
liardy trzeba będzie znaleźć w przyszłych budżetach,
bo przecież te pieniądze są przeznaczone na realizo-
wanie określonych projektów, w tym projektów infra-
strukturalnych, a nie na finansowanie deficytu. Od-
suwanie problemów w czasie spowoduje skumulowa-
nie problemów w roku 2010, co także podkreśla
profesor Orłowski. Nierozwiązane problemy są zresz-
tą charakterystyczne dla działań obecnego rządu.
Dziurę budżetową z 2008 r. przesuwa się na rok 2009,
co utrudnia realizację budżetu w roku 2009. Nie-
umiejętność skonstruowania budżetu w 2009, błędy
polityki gospodarczej oznaczają skumulowane pro-
blemy w roku 2010.
Zasadnicze wątpliwości budzą więc niektóre ogra-
niczenia wydatków oraz konsekwencje tych działań
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Aleksandra Natalli-Świat
dla gospodarki, a więc także dla przyszłych dochodów
budżetu, bo ograniczenie i dezorganizowanie finan-
sowania inwestycji ze środków publicznych nieko-
rzystnie wpłynie na wzrost gospodarczy. Brak jest
jakiejkolwiek próby zwiększenia wykorzystania środ-
ków unijnych na faktyczną realizację projektów, a nie
na czasowe pokrycie deficytu.
W jednej z dzisiejszych gazet napisano: Minister
finansów w rządzie Donalda Tuska doszedł do po-
ziomu kreatywności, jakiej nie powstydziłby się
księgowy podejrzanej spółki. Nie jest dobrze, że pro-
pozycją rządu Donalda Tuska na kryzys jest kre-
atywność ministra Rostowskiego czy oszczędności
ministra Drzewieckiego. (Dzwonek) Przedstawiciel
Platformy Obywatelskiej apelował dzisiaj o rozsądek
i umiar. Panie pośle, a może by tak zacząć od rządu
i od siebie?
Można oczywiście mówić o tym, że wszystkiemu
winna jest zła opozycja. Można powiedzieć, że woje-
wodowie zrobili to sami. Teraz widzimy, że do kate-
gorii tych, na których można zrzucić odpowiedzial-
ność, dołącza jeszcze nawet pewna kategoria urzęd-
ników. Nic jednak nie przesłoni tezy, że za politykę
gospodarczą odpowiada rząd, że rząd premiera Do-
nalda Tuska nie radzi sobie z polityką gospodarczą,
że rząd Donalda Tuska nie radzi sobie z walką
z kryzysem i że za błędy rządu Donalda Tuska za-
płacą, niestety, wszyscy Polacy. Zapłacą także ci
najbiedniejsi, którym dzisiaj się zabiera: dzieci, oso-
by korzystające z pomocy społecznej. Zapłacimy za
to przyszłymi możliwościami rozwojowymi. Tak się
dzieje, kiedy zabiera się pieniądze na badania i roz-
wój, na inwestycje. To jest zła droga. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pan minister Rostowski.
Proszę bardzo.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie wiem, czy
debata budżetowa, czy tak naprawdę jakakolwiek
debata powinna polegać na tym, że opozycja stawia
zarzuty, rząd tłumaczy, że stan faktyczny jest zupeł-
nie inny, a opozycja dalej ochoczo stawia ten sam
zarzut, stawia go jeszcze raz i jeszcze raz. Był ekspert
od tego rodzaju propagandy.
(Poseł Marek Wikiński: Kto? Nazwisko. Kto to jest?)
(Poseł Krzysztof Putra: Rostowski?)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Ciszej, panowie.
359
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Chciałbym powiedzieć, że dobrym tego przykła-
dem jest stale powtarzany zarzut, że zostały zmniej-
szone fundusze na wypoczynek dla biednych dzieci.
Na posiedzeniu komisji pani minister Szumilas…
(Poseł Marek Matuszewski: Nieprawda.)
Nieprawda?
(Głos z sali: Prawda!)
Właśnie, że nie. Na tym polega problem. Pan jeszcze
raz to powtarza. Nie powiem, kto 60 czy 70 lat temu,
w roku 1933, wymyślił ten sposób propagandy.
Pani minister Szumilas jasno powiedziała, że te
pieniądze dla biednych dzieci, 12 mln zł, zostały prze-
sunięte do budżetów wojewodów. Pieniądze zaoszczę-
dzone w budżecie Ministerstwa Edukacji Narodowej
to pieniądze na spotkania międzynarodowe. Nie mają
one nic wspólnego z pieniędzmi dla biednych dzieci.
Te pieniądze zostały zdecentralizowane, żeby mogły
być bliżej tych dzieci, żeby wojewodowie, którzy wie-
dzą, jak je najlepiej wydać, mogli to zrobić jak najbar-
dziej efektywnie.
Pani minister Szumilas wyjaśniała to na posie-
dzeniu komisji edukacji narodowej. Nie pomogło. PiS
powtórzył ten sam nieprawdziwy zarzut w czasie po-
siedzenia Komisji Finansów Publicznych. Pani mini-
ster Suchocka wyjaśniła. PiS nie przejął się. Dalej się
wyjaśnia. PiS nadal mówi to samo, choć jest to nie-
prawdą. Widzimy tu pewną taktykę, która jest, po-
wiedziałbym, niegodna.
Podobną sytuację mamy, jeśli chodzi o zatrudnie-
nie w ministerstwie nauki. Z dwóch podwodów jest
to zabieg szczególnie perfidny, bo 20% wzrostu za-
trudnienia i płac w ministerstwie nauki zaplanował
i wpisał do budżetu na 2008 r. wspaniały rząd Jaro-
sława Kaczyńskiego.
(Poseł Krzysztof Jurgiel: Tu zgoda.)
PiS stosuje ciekawy zabieg. Mówi, że to skandal.
Najdziwniejsze jest to, że nie tylko sami to zapropo-
nowali, ale tutaj wyjątkowo naprawdę mieli rację.
Mieli rację, bo zwiększenie zatrudnienia jest potrzeb-
ne, aby dobrze gospodarować środkami unijnymi na
naukę, które znacznie wzrosły. Raz zrobiliście więc
coś dobrego i sami to krytykujecie. To ciekawe. W ten
sposób prowadzicie całą tę debatę. Dla rządu jest to
w pewnym sensie wygodne, bo z taką, nie chcę tu
użyć pewnego słowa, opozycją damy sobie radę.
Kolejna rzecz, to końcowe komentarze pani prze-
wodniczącej, że rząd Tuska nie daje sobie rady z kry-
zysem…
(Poseł Krzysztof Jurgiel: Prawda.)
…ale jeżeli popatrzymy na fakty, na dane staty-
styczne, to rząd pani Merkel daje sobie radę jeszcze
gorzej, prezydenta Sarkozy’ego jeszcze gorzej, pre-
miera Browna jeszcze gorzej. Jedynym rządem, który
dałby sobie radę, jest oczywiście rząd Jarosława Ka-
czyńskiego. Dziękuję państwu. (Oklaski)
(Poseł Krzysztof Jurgiel: Rząd PiS.)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
360 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu ministrowi.
Proszę…
(Poseł Aleksandra Natalli-Świat: Sprostowanie.)
Tak?
Proszę.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Po pierwsze, jeżeli pan minister potwierdza, że
w ministerstwie szkolnictwa wyższego był wzrost
wynagrodzeń o 20%, dlaczego zarzuca mi kłamstwo?
Gdzie tu jest kłamstwo?
(Poseł Teresa Piotrowska: Pan minister nie powie-
dział, że to kłamstwo.)
Założenia do tego budżetu były realizowane
w zupełnie innych warunkach, porównuję więc tę
działalność do oszczędności, które dzisiaj państwo
proponujecie.
Jeżeli chodzi o budżety wojewodów, jest załącz-
nik. Gdzie w budżetach wojewodów jest pozycja:
zwiększenie? Proszę pokazać. Są tylko zmniejsze-
nia. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Marek Wikiński, Lewica.
Poseł Marek Wikiński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Po wystąpieniu ministra Rostowskiego można rzec:
mowa jest srebrem, a milczenie złotem. Pomiędzy
tymi komplementami dla rządu Jarosława Kaczyń-
skiego a kuksańcami dla uroczej przewodniczącej
Natalii-Świat pokazał pan, że nie potrafi pan nawet
odjąć od roku 2009 roku 1933, co dopiero mówić
o skonstruowaniu budżetu. (Oklaski)
Wysoka Izbo! Polska jest rzeczywiście jedyną wy-
spą na oceanie, gdzie z dokładnością co do sekundy
możemy określić, kiedy rozpoczął się kryzys. Kryzys
w Polsce rozpoczął się dokładnie 7 czerwca o godz.
20. (Wesołość na sali)
(Głos z sali: O godz. 22.)
O godz. 20 zamknięto bowiem lokale wyborcze,
a jednocześnie (Oklaski) w wirtualnej prezentacji
życzliwa Platformie telewizja pokazała rewelacyjne
wyniki głosowania Polaków, wielkie poparcie dla
Platformy Obywatelskiej, czego wam gratuluję.
Na dowód tego, że do 7 czerwca do godz. 20 nie
było w Polsce kryzysu, przedstawiam pismo ministra
sportu, w którym pisze do posła na Sejm Rzeczypo-
spolitej Polskiej Tomasza Garbowskiego, że Zarząd
PL 2012 otrzymał premie płatne w dwóch transzach,
w dniach 31 marca 2009 r. i 18 maja 2009 r., łącznie
w wysokości 110 846 zł netto na każdego członka
zarządu tej spółki finansowanej z pieniędzy polskich
podatników. (Oklaski)
(Głos z sali: Aż tyle? Niewiarygodne. To kłam-
stwo.)
W tym momencie trudno nie zgodzić się z proro-
czymi słowami posła Cichonia, reprezentanta Plat-
formy Obywatelskiej, cytuję: Nie możemy żyć ponad
stan. (Wesołość na sali, oklaski)
Pamiętają państwo hasło, dzięki któremu Platfor-
ma wygrała wybory: By ludziom żyło się lepiej.
(Poseł Krzysztof Putra: Dodawali – wszystkim.)
Wszystkim. (Wesołość na sali) Wszyscy cały czas
czekają (Wesołość na sali), ale lepiej żyją chłopcy
skarbnika Platformy Obywatelskiej. (Oklaski)
Szanowni państwo, kilka tygodni temu pan pre-
mier Donald Tusk osobiście zabrał pieniądze prze-
znaczone na finansowanie telewizji publicznej…
(Poseł Robert Węgrzyn: A jakie tam były premie?)
…bo powiedział, że potrzebuje pieniędzy dla bied-
nych dzieci. Teraz rząd Donalda Tuska zabiera bied-
nym dzieciom…
(Poseł Krystyna Skowrońska: A jakie były te pre-
mie?)
…bo pewnie Donald Tusk szuka pieniędzy na
media publiczne. (Wesołość na sali, oklaski) Docho-
dzą nas słuchy, że ma być weto do ustawy medialnej,
więc trzeba się będzie jakoś polskim obywatelom
i odpowiedzialnej opozycji wytłumaczyć ze złama-
nego słowa.
Panie ministrze, chciałbym przyznać panu rację.
Pan minister Rostowski ma rację – wszystkiemu win-
ny jest kryzys. Tak, szanowni państwo, to uciążliwy
skutek kryzysu – w skrócie: TUSK – zabrał pieniądze
niewidomym dzieciom. (Wesołość na sali, oklaski) To
uciążliwy skutek kryzysu – w skrócie: TUSK (Weso-
łość na sali) – zabrał pieniądze polskim kombatan-
tom. To uciążliwy skutek kryzysu – w skrócie… (We-
sołość na sali) Nie słyszę? TUSK – zabrał pieniądze
studentom na stypendia. To uciążliwy skutek kryzy-
su – w skrócie...?
(Głos z sali: TUSK!)
(Głos z sali: Kabaret.)
...zabrał pieniądze polskim rolnikom.
Tak, pani poseł, święte słowa – to, co robi rząd
Donalda Tuska, to jest kabaret. Brawo, pani poseł!
(Głos z sali: Brawo!) (Oklaski)
To uciążliwy skutek kryzysu – w skrócie: TUSK…
(Głosy z sali: TUSK!)
...zabrał pieniądze dzieciom na wakacje. I tutaj
uczciwie mówię: rzeczywiście minister Suchocka zgo-
dziła się wczoraj na to, żeby troszeczkę tych pienię-
dzy oddać – chapeau bas! (Wesołość na sali)
To uciążliwy skutek kryzysu – w skrócie: TUSK
– zabrał pieniądze na zakup gimbusów dla biednych
gmin. To uciążliwy skutek kryzysu – w skrócie:
TUSK – zabrał pieniądze służbie zdrowia, uczniom
na stypendia.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Marek Wikiński
I tak można byłoby długo jeszcze wymieniać, sza-
nowni państwo. Niestety, szanowni państwo, cały
czas słowo wytrych, słowo wytrych: kryzys, służy
wam do tego, aby zatuszować niekompetencję, nie-
udolność, brak wrażliwości społecznej. I to jest nie-
stety prawda o rządzie Donalda Tuska. (Oklaski)
(Poseł Krystyna Skowrońska: O co się pan zakła-
dał, zawsze pan przegrywał z premierem. Tak to
pana boli, panie pośle?)
Szanowna pani przewodnicząca, ja w przeciwień-
stwie do pani kolegi partyjnego, do pani przewodni-
czącego Donalda Tuska, dotrzymuję słowa jak czło-
wiek honoru. Pieniądze, które przegrałem w zakładzie
publicznym z Donaldem Tuskiem, przekażę na cele
charytatywne dla Caritas w Radomiu... (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
...ponieważ tym się różnię od Tuska, że dotrzymu-
ję słowa. A Tusk obiecał, że będzie minimalne finan-
sowanie mediów publicznych, i skłamał, oszukał, nie
dotrzymał słowa. A więc proszę nie mówić o tym, kto
dotrzymuje słowa. (Poruszenie na sali, oklaski)
(Poseł Krystyna Skowrońska: Tam były wysokie
premie, o których pan nie mówił.)
Szanowni państwo, długo można byłoby wymie-
niać te oszczędności, za które winny jest oczywiście
kryzys. Jako odpowiedzialna, konstruktywna opozy-
cja przedkładamy jednak poprawki do rządowego
przedłożenia ustawy. I tak zwracamy się z prośbą do
Wysokiej Izby o przywrócenie symbolicznej kwoty
1,5 mln zł dla niewidomych dzieci. Ta poprawka
wskazuje jako źródło finansowania rezerwę ogólną,
z której to rezerwy są finansowane bardzo ważne
rzeczy, jak chociażby zjazd Kaszubów i wyjazd na
międzynarodowy zjazd opozycji antykomunistycznej
pod nazwą „Pamięć Europy Środkowej” – 720 tys. zł.
A więc chciałbym, żeby to było taką godziną próby,
godziną szczerości dla pana Donalda Tuska – czy
przywróci te 1,5 mln zł dla niewidomych dzieci – bo
ta poprawka, którą rząd zaproponował, żeby zabrać
niewidomym dzieciom pieniądze – jak mówi minister:
„piniędze” (Wesołość na sali) – jest sto razy gorsza
niż to, co zrobił Belka, proponując obniżenie dopłat
do barów mlecznych. Wasza propozycja zabrania pie-
niędzy niewidomym dzieciom jest sto razy gorsza.
Dlatego Klub Poselski Lewica wnosi o przywrócenie
tych pieniędzy.
Również proponujemy, aby przywrócić pieniądze
przewidziane dla polskich kombatantów. To dzięki
nim żyjemy w wolnej Polsce. Proponujemy przywró-
cić 100 mln zł na pomoc materialną dla studentów.
Proponujemy wzmocnić finansowo program „Szklan-
ka mleka”, żeby – tak, jak mówił pan premier Donald
Tusk w swoich wystąpieniach – polskie dzieci były
zawsze syte. Proponujemy przywrócić pieniądze na
dofinansowanie Narodowego Programu Stypendial-
nego w kwocie 100 mln zł. Proponujemy również do-
płaty do zwrotu akcyzy w paliwie rolniczym dla pol-
skich rolników. (Dzwonek) I wspomniany wcześniej
361
wypoczynek dzieci oraz zakup gimbusów oraz – rzecz
równie symboliczna, jak pieniądze dla niewidomych
dzieci – pieniądze dla stacji krwiodawstwa i krwio-
lecznictwa, bo, jak wiadomo, krew jest najlepszym
lekarstwem. Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Przekazuję poprawki. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Janusz Piechociński, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Polska polityka
się profesjonalizuje, mamy coraz lepsze debaty, coraz
bardziej radosne, z dużym udziałem sali. Zapewne
trzeba będzie tak dobierać nazwisko premiera, aby
liczyło co najmniej 12 liter. Warto by było, żeby tam
znalazło się jeszcze „ń”, bo wtedy trudno będzie zna-
leźć odpowiednie słowo.
Ale trzeba tę śmieszną pozornie i radosną atmos-
ferę pozostawić na boku i zejść na ziemię. Odczytu-
jemy te same liczby, wymieniamy te same kwoty,
a wyciągamy zasadniczo odmienne wnioski. Z jednej
strony mamy uspokojenie – nic się nie stało i nic się nie
dzieje – z drugiej strony słyszymy w domyśle: „To oni.
Gdybyśmy to byli my, byłoby inaczej”. A kryzys…
(Poseł Michał Wojtkiewicz: Zawsze PiS jest winien.)
Panie pośle, ja panu nie przeszkadzałem.
...ma to do siebie, że dotyka wszystkich. I wy-
obraźmy sobie, jak czują się – przy tej naszej pozornej
wesołości, kiedy tak strzelamy do siebie w języku pol-
skiej polityki, coraz lepszym, coraz bardziej barwnym
– ludzie, którzy nas słuchają i oglądają. Pewnie cytu-
ją sobie polskiego klasyka, który pisał, że ksiądz wini
pana, pan księdza – a jak było dalej, wiemy. Pewnie
oceniają decyzje publiczne przez pryzmat wczoraj-
szych, sensacyjnych i niestety prawdziwych, infor-
macji prasy. Że jak kryzys, to zaciskanie pasa, ale
nierówno – dla jednych jest to na poziomie stu trzy-
dziestu paru tysięcy netto, a dla innych jest to na
poziomie oznaczającym odebranie tego, co dotąd mie-
li. I dotyczy to tych grup, które w okresie prosperity
jeszcze nie zaznały poprawy sytuacji – nawet jak rzą-
dzili ci, którzy mówili, że są bardzo prospołeczni,
solidarni i odpowiedzialni.
Otóż co okazało się w latach, w których nie mie-
liśmy takich problemów budżetowych, a więc w ciągu
ostatnich czterech lat? Okazało się, że rozwarstwie-
nie społeczne wzrasta. Okazało się, że mimo zwięk-
szonych, to prawda, w statystyce nakładów na sferę
społeczną wcale te kominy się nie zrównują, a wręcz
przeciwnie. 1400 średnia emerytura w systemie ZUS-
-owskim, 880 w KRUS-owskim – uwaga: brutto. Ja
bym prosił, aby w korespondencji między ministrem
i posłem nie uwzględniać kwestii kwot netto, bo to
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
362 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Janusz Piechociński
zamazuje obraz sprawy, jako że wszyscy otrzymuje-
my uposażenia brutto.
Proszę państwa, widać też wyraźnie, że nie jeste-
śmy przygotowani na czas, który nadszedł, wdarł się
z wielką siłą do Polski, a może dopiero nadchodzi. Ja
świadomie nie wziąłem ze sobą tego zestawu, który
nazywa się nowelą budżetu, tych drobnych kwot, bo
nie to jest najważniejsze. Tak naprawdę w tej debacie,
która odbyła się w pierwszym czytaniu i w komisjach,
padały kluczowe pytania, a nie uzyskujemy na nie
odpowiedzi. Czy wszystkiemu winny jest kryzys? Czy
starczyło nam wszystkim wyobraźni w czasach pro-
sperity, żeby odchudzać wszędzie tam, gdzie państwo
powinno być odchudzane, żeby restrukturyzować
i zmniejszać koszty funkcjonowania państwa? Czy
z powagą traktowaliśmy płynące z Zachodu sygnały
o tym, że następuje, na skalę niespotykaną przy-
najmniej w ostatnich 50 latach, załamanie światowe-
go systemu finansowego i gospodarczego?
Być może byłoby inaczej, gdyby został zrealizowa-
ny mój postulat, który swego czasu zgłaszałem w tej
Izbie, aby utworzyć wreszcie publiczne centrum,
ośrodek ekonomiczny, zaplecze eksperckie dla prezy-
denta i parlamentu. Można bowiem powiedzieć tak:
W ramach nowej polityki otwarcia, którą prezentuje
jedno z ugrupowań opozycji, można już dzisiaj cyto-
wać Orłowskiego. Przypominam jednak, że to jest
człowiek na pewno nie z waszej szkoły ekonomicznej.
Ale jak cytat jest potrzebny akurat dziś, to go wycią-
gniemy, to go wytkniemy.
Ja mam w pamięci lekcję pokory z jesieni roku
2001. Przypomnę moim kolegom, z którymi wówczas
tworzyliśmy koalicję, że był zrealizowany postulat
odebrania ulg przejazdowych ociemniałym inwali-
dom wojennym. Wtedy miałem odwagę głosować in-
aczej niż parlamentarna większość, ale na moim
sumieniu ciąży to, że byłem nieskuteczny. A to była
niska kwota, porównywalna do tej symbolicznej kwo-
ty 1,5 mln, o której teraz mówimy, a która ponoć ma
uzdrowić polski system finansowy i nasz budżet.
Sprawa kluczowa jest następująca. Z jednej strony
jest skala załamania produkcji czy zmniejszenia jej
tempa, stagnacji, stabilizacji, jak kto woli. I tu cieszyć
musi to, że w dalszym ciągu jesteśmy tą zieloną pla-
mą w Europie; uznajemy to, i słusznie, za wielkie
dokonanie nie tylko władzy, ale społeczeństwa, przed-
siębiorców. Ale z drugiej strony musi nas martwić
skala załamania dochodów budżetowych. Musi nas
martwić ponad partyjnymi podziałami skala zała-
mania dochodów budżetowych.
(Głos z sali: Dwadzieścia pięć...)
I uwaga: to nie jest przejściowe.
W związku z tym stawiam przed moim rządem
w imieniu klubu PSL-u poważne zadanie na najbliż-
sze tygodnie wakacyjne. Przeanalizujcie, panie i pa-
nowie, dlaczego ściągalność podatków, akcyz, ceł jest
na tym poziomie. Czy nie jest czasami tak, że w swo-
jej hojności i przy lekceważeniu w okresie prosperity
funkcjonowania aparatu skarbowego doprowadzili-
śmy do sytuacji, że wzrosła szara strefa? (Oklaski)
Może tu jest parę miliardów, które można znaleźć?
Okazuje się bowiem, że życie poszło dalej. My zajęli-
śmy się walką o premierostwa, ministerstwa i wielką
polityką, a w tym samym czasie w przestrzeni życia
społecznego i gospodarczego ci, którzy nie chcą płacić
podatków, znaleźli nowe miejsca, w których mogą to
realizować.
Wczoraj mieliśmy głosować nad ustawą o służbie
cywilnej. Dlaczego dialog pomiędzy...
(Głos z sali: Celnej.)
Celnej.
...reprezentacją społeczno-zawodową tego środo-
wiska a rządem i ministrem finansów, także poprzed-
nim, jest tak trudny? Obok żądań jednoznacznie
socjalnych na rzecz tego środowiska są także postu-
laty uszczelniania systemu. Co się wydarzyło w sys-
temie VAT-owskim w wyniku tych ciągłych zmian?
Są jednak jakieś zaburzenia, swoje trzy gorsze doło-
żyły kolejne trzy czy cztery rządy i to, co było mniej
bolesne w okresie, kiedy mieliśmy wzrost PKB o 5
i 6%, staje się dramatycznie bolesne dla finansów
publicznych w momencie, kiedy mamy zero plus.
I sprawa kluczowa. Panie i panowie, mówię o bu-
dżecie, który nas czeka jesienią tego roku, budżecie
jeszcze trudniejszym, bo na 2010 r., kiedy niepewność
w zakresie zjawisk gospodarczych wzrasta, a sygna-
ły z realnej gospodarki polskiej są niestety gorsze niż
te, z którymi siedliśmy do nowelizacji tego budżetu.
Nie lepsze, tylko gorsze. W niektórych tylko miej-
scach na świecie pojawiają się pierwsze sygnały oży-
wienia i stabilizacji, ale w dalszym ciągu główni
partnerzy europejscy – choćby ze względu na kolor,
który nas otacza, bo mają oni głęboki minus – jednak
będą ciągnęli Polskę w dół. Co to oznacza dla Wyso-
kiej Izby? Bardzo dramatycznie trudną debatę i jesz-
cze trudniejsze decyzje dotyczące zbudowania racjo-
nalnego, odpowiedzialnego budżetu na rok 2010. I tu
już nie pomoże oskarżanie się w kategoriach szachu-
-machu i wypominanie sobie. To już tu nie pomoże.
Dlatego jest potrzebne wokół ustaw okołobudżeto-
wych maksymalnie szerokie porozumienie meryto-
ryczne i polityczne – i z prezydentem, bo może zawe-
tować ustawy, i z opozycją. Otóż, panie ministrze,
w jednym się z panem nie zgodzę, jeśli chodzi o pań-
ską wypowiedź. Z pełnym szacunkiem, ale my tu nie
jesteśmy po to, żeby dać sobie radę z opozycją. My
musimy dać sobie radę z sytuacją. A jeśli trzeba, to
należy szukać w tej opozycji wsparcia i zrozumienia...
(Oklaski)
(Poseł Marek Wikiński: Brawo.)
...także merytorycznego. W związku z tym tak
postawmy to zadanie.
Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego będzie gło-
sował za tą nowelą, nie tylko w kategoriach koalicyj-
nej solidarności i współodpowiedzialności za wspólny
rząd, ale w kategoriach zrozumienia sytuacji, że pole
manewru jest bardzo ograniczone. Realizujemy tę
nowelę budżetową w bardzo trudnych i pogarszają-
cych się warunkach społeczno-gospodarczych. Ostat-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Janusz Piechociński
nie badania dotyczące Polaków pokazały, że jeszcze
w kwietniu Polacy byli bardzo optymistyczni, bardzo
usatysfakcjonowani. Przełożyło się to także na wy-
nik wyborów europejskich. Ale jeżeli we wrześniu
tego roku prace nad budżetem na trudny gospodar-
czo i społecznie rok 2010, bardzo niepewny, będziemy
prowadzić tylko w kategoriach politycznych wyborów
prezydenckich i samorządowych, to już przegraliśmy.
Trzeba mieć odwagę powiedzieć, że także w 2011 r.
w finansach i w publicznym systemie budżetowym
będą poważne kłopoty, żeby to wszystko pospinać.
W związku z tym jest potrzebne solidarne i mądre
działanie nas wszystkich, ponad tym krzykiem,
wrzaskiem i graniem na bieżące słupki.
A zatem, panie ministrze, niech pan ze swoim ze-
społem naprawdę poważnie rozważy (Dzwonek), czy
nie czas w szeroko rozumianej sferze budżetowej,
w obszarze płac, przy zachowaniu tam wysokiego wa-
loru pracy i pewności, jeśli chodzi o ZUS, wprowadzić
waloryzację kwotową, a nie procentową, tak żeby nie
było sytuacji, że inspirujemy kolejny wniosek opozycji
o odwołanie ministra, tym razem w sprawie decyzji,
które dotyczyły Euro 2012. Wzywamy szanownych
państwa, was wszystkich, do tego, aby myśleć właśnie
w tych kategoriach. Pamiętajmy o tym, że z tym defi-
cytem, z rosnącym długiem publicznym zmierzy się
każda kolejna władza. Będziemy o tym mówić także
w odniesieniu do finansowania infrastruktury. Chodzi
o to, co jest wspólne, bo jest procesem wieloletnim. Ale
to pewnie będzie przy innej okazji, po dwunastej, kie-
dy będzie rozpatrywany wniosek opozycji o odwołanie
ministra infrastruktury.
Trudne czasy wymagają współodpowiedzialności,
ale także budowania zaufania we wzajemnych rela-
cjach. Stąd apeluję do państwa, abyśmy poskromili
nasz cięty język...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, panie pośle.
Poseł Janusz Piechociński:
...publicystów, a byli odpowiedzialnymi polityka-
mi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jerzy Polaczek, Polska XXI.
Poseł Jerzy Polaczek:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Z satysfakcją można odnotować wystąpienie pana po-
363
sła Piechocińskiego, reprezentującego Polskie Stron-
nictwo Ludowe, jako jednego z przedstawicieli koalicji.
Można powiedzieć, że przynajmniej rozumiemy, o czym
mówimy, w jakiej jesteśmy sytuacji. Natomiast nieste-
ty wystąpienie przedstawiciela Platformy Obywatel-
skiej oddala, a przynajmniej oddalało nas od tej praw-
dy, można powiedzieć, o lata świetlne.
Chciałbym tutaj zacytować kolegom słowa klasy-
ka, Alexisa de Tocqueville’a, które zostały wypowie-
dziane co prawda kilkaset lat temu, ale myślę, że
w konwencji prac i debaty nad nowelą budżetu jak
najbardziej do tego pasują, mianowicie: Nie ma ta-
kiego okrucieństwa ani takiej niesprawiedliwości,
której nie mógłby popełnić łagodny, liberalny rząd,
jeśli zabraknie mu pieniędzy.
Tych pieniędzy zabrakło. W dziale nauka – ponad
600 mln zł. W budżecie kultury – ponad siedemdzie-
siąt kilka. Infrastruktura – wyprowadzono poza bu-
dżet ponad 9700 mln zł. Program „Bezpieczna i przy-
jazna szkoła” – o ponad 24 mln zmniejszono środki.
Zmniejszono, a praktycznie całkowicie zabrano środ-
ki przeznaczone na jeden z flagowych elementów
programowych rządu, mianowicie na reformę szkol-
ną, w aspekcie wprowadzenia sześciolatków do szkół.
Tych pieniędzy nie zabrakło w spółce PL 2012, o tym
już mówili przedmówcy.
Warto by również, przechodząc do kwestii syste-
mowych, bardziej zasadniczych, przy okazji tej nowe-
li budżetowej powtórzyć raz jeszcze opinii publicznej,
iż przez wiele miesięcy tym remedium na zachowanie
równowagi budżetowej miało być jak najszybsze
wprowadzenie Polski do strefy euro poprzez system
przejściowy ERM II. I powtarzam raz jeszcze, że
w kilku krajach, które są w tym systemie, w których
waluta krajowa jest powiązana z kursem euro, eme-
rytury zostały obcięte o 10%, a wynagrodzenia
w niektórych przypadkach – powyżej 20. Tutaj przede
wszystkim przykład krajów nadbałtyckich jest naj-
bardziej jaskrawy.
Kwestia finansowania dróg, panie ministrze, jest
kwestią wyjątkowej opieszałości i niezborności rzą-
du. Wczoraj dopiero w trybie nomen omen inicjaty-
wy poselskiej Sejm przyjął większością głosów zmia-
nę modelu finansowania inwestycji drogowych po-
przez wyprowadzenie tego zadania do Krajowego
Funduszu Drogowego, w sytuacji kiedy nie było mi-
nistra finansów. Model ten opiera się na projekcji
wyemitowania obligacji na kilkadziesiąt miliardów
złotych w najbliższych latach i warto, aby miarodaj-
nie przedstawiciele rządu odpowiedzieli Wysokiej
Izbie, czy tutaj nie skaczemy po prostu w przepaść.
Rok 2009 zapowiada dla realizacji rządowego pro-
gramu, z którym generalnie zgadzają się wszystkie
siły polityczne, jak najgorzej, jeśli chodzi o projekcję
na najbliższe lata.
Przechodząc do poprawek, panie marszałku, Wy-
soka Izbo, jakie zgłasza Koło Poselskie Polska XXI,
chcę w kilku zdaniach przedstawić trzy propozycje.
Po pierwsze, proponujemy przywrócenie tych 1,5
mln zł na dofinansowanie zakupu podręczników dla
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
364 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Jerzy Polaczek
osób niewidzących, niewidomych oraz niesłyszących,
które zostały zdjęte wskutek już wspominanych
w dzisiejszej debacie symbolicznych i skandalicznych
decyzji rządu. Powtarzałem już tutaj podczas pierw-
szego czytania, iż jedną z zapowiedzi pana premiera
Donalda Tuska w jego w exposé była również zapo-
wiedź wprowadzenia języka migowego jako języka
urzędowego. Takie decyzje, które są w tym zestawie-
niu, jak najbardziej skandaliczne i symboliczne, moż-
na powiedzieć, najlepiej odzwierciedlają stan niewy-
konywania tych zamierzeń rządowych. (Dzwonek)
Minutę jeszcze, panie marszałku.
Druga poprawka, o której poparcie zwracamy się
do Wysokiej Izby, to propozycja utworzenia nowej
rezerwy celowej w kwocie 5 mln zł na dofinansowanie
programów kulturalnych realizowanych przez Pro-
gram 2 Polskiego Radia oraz kanał TVP Kultura.
Przynajmniej w tych dwóch miejscach nie ma czegoś,
co trafnie jeden z publicystów ostatnio określił jako
sakralizację chamstwa. W tych miejscach ta kultura
jest realizowana kompetentnie, w sposób ponadcza-
sowy, oderwany po prostu od różnego rodzaju bieżą-
cych wykwitów, z jakimi mamy niejednokrotnie do
czynienia.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, minęła minuta, proszę kończyć.
Poseł Jerzy Polaczek:
I ostatnie zdanie. Proponujemy również, aby nie-
co zmniejszyć, panie ministrze, środki na dofinanso-
wanie partii politycznych, o dwadzieścia parę pro-
cent. To nie może być tak, iż w niektórych zasadni-
czych działach budżetowych cięcia dotykają ponad
20% planowanych wydatków, a w tej części związanej
z finansowaniem partii politycznych po prostu są
niewidoczne. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Zdzisława Janowska, SDPL – Nowa
Lewica.
Poseł Zdzisława Janowska:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu koła SDPL chciałabym wyrazić sta-
nowisko pełne dezaprobaty wobec działań rządu.
Otóż niezwykle tutaj brakuje nam pani minister Fe-
dak, ponieważ o tym resorcie chciałabym głównie
mówić. Jest to jedyny resort, z którego nie powinna
być wyjęta ani jedna złotówka. Na pewno. Pani mi-
nister Fedak publicznie oświadczała, że nie pozwoli
ruszyć niczego ze swojego resortu. Niestety, stało się
zupełnie inaczej. Wyjęto ponad 2 mld, wyjęto z dzie-
dzin, które są niezwykle wrażliwe i dotyczą ludzi,
grup społecznych, które potrzebują normalnego życia
i bycia właściwie na poziomie zaspokajania podsta-
wowych potrzeb społecznych.
Oprócz tego resortu niewątpliwie nie powinno się
oszczędzać na dwóch jeszcze resortach, które wpły-
wają na nas wszystkich. Bo decyzje dotyczące tego
pierwszego resortu wpływają na grupy najuboższe,
które nie są winne temu, że znalazły się w takiej
sytuacji. To są grupy, na które kryzys wpływa bez-
pośrednio, bo są to również ci ludzie, którzy tracą
pracę w związku z kryzysem.
Dwa następne resorty to są resorty, które mają
wpływ na nasze bezpieczeństwo i zdrowie – a więc
resort administracji, któremu podlegają służby bez-
pieczeństwa i porządku publicznego, jak i resort zdro-
wia. W tym przypadku, jeśli chodzi o te dwa resorty,
panie ministrze, boję się, że można by się zastana-
wiać, czy nie postawić określonego zarzutu, że to już
jest zagrożenie dla zabezpieczenia zdrowia i życia
polskich obywateli. Jeśli my nie mamy środków na
leczenie ludzi, jeśli my nie mamy absolutnie żadnych
możliwości w odniesieniu do ludzi z chorobami trwa-
łymi, na przykład ze stwardnieniem rozsianym, jeśli
my nie mamy pieniędzy na to, żeby policja wykony-
wała swoje obowiązki, żeby mogła nas ubezpieczać,
to w takim razie jest to rzeczywiście sytuacja braku
zabezpieczenia naszego zdrowia i życia. Bo jeśli będą
miały miejsce tragiczne wypadki, wówczas lekarze
powiedzą: myśmy nie mieli środków, nam nie dano
określonej możliwości funkcjonowania.
Wracając do resortu polityki społecznej – 2 mld,
1400 mln to rezerwa solidarności społecznej. W obli-
czu kryzysu pracy, w obliczu podpisywania w tej
chwili pakietu antykryzysowego, niezwykle okrojo-
nego, przecież tam są potrzebne środki, m.in. z tejże
rezerwy, z Funduszu Pracy. W głowie się nie mieści,
że my ograniczamy środki w sytuacji, kiedy rośnie
bezrobocie; kiedy widzimy, że jedną z możliwości ak-
tywizacji bezrobotnych jest rozpoczęcie działalności
gospodarczej, my ograniczamy środki na rozpoczęcie
działalności gospodarczej. W tym po prostu nie ma
żadnej logiki.
Wprowadzenie czasu elastycznego w związku z pa-
kietem antykryzysowym – proszę pamiętać, że wtedy
będą inaczej wyglądały zasiłki, które przysługują pra-
cującym.
Ograniczenie środków na zasiłki okresowe. Zasił-
ki okresowe to jest pomoc społeczna. Dotyczy to lu-
dzi, którzy naprawdę dostają 100, 150, a nawet nie-
kiedy 50 zł na wydatki swojej rodziny.
Fundusz alimentacyjny, który został dzięki nam
wszystkim wprowadzony – tutaj są tak samo ograni-
czenia.
Jeśli chodzi o osoby niewidome, osoby niepełno-
sprawne, ośrodki pomocy społecznej, gdzie żyją ci,
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Zdzisława Janowska
którzy nie mogą sobie poradzić, stypendia dla uczniów
i dla studentów – już odnoszę się tu do resortu nauki
– te ograniczenia są tutaj absolutnie niedopuszczal-
ne. One się odbiją czkawką, panie ministrze.
Mam takie podstawowe pytanie: Kiedy pan się
uderzy w piersi? Kiedy pan powie wreszcie, że to,
o czym pan mówił parę miesięcy temu, nie było praw-
dą? Przecież pan jest świetnym fachowcem, pan wie-
dział, jak będzie wyglądała sytuacja w ciągu najbliż-
szych miesięcy, i również pan wie, jak będzie wyglą-
dała sytuacja w ostatnim kwartale i w przyszłym
roku. Pan musi wiedzieć, bo na to wskazuje symula-
cja określonych zaburzeń gospodarczych, ekonomicz-
nych na świecie. O tym wiedzą inne rządy, które
potrafiły wzmocnić swoje resorty i gałęzie, których
państwo nie popieracie, i dzięki temu nastąpił okre-
ślony rozwój gospodarczy – m.in. na wskutek wspar-
cia przemysłu motoryzacyjnego na przykład w Niem-
czech. (Dzwonek)
Na koniec pragnę powiedzieć, że koło SDPL pod-
pisuje się pod wszystkimi poprawkami, które dotyczą
wsparcia osób absolutnie potrzebujących pomocy,
a więc zarówno poprawkami Sojuszu, jak i Prawa
i Sprawiedliwości. Apelujemy jeszcze raz, panie mi-
nistrze, proszę dzisiaj w czasie posiedzenia komisji
finansów naprawdę bardzo poważnie zastanowić się
nad zmianami, które dotyczą najuboższych. Ci naj-
ubożsi jeszcze nie przyszli pod Sejm, oni nawet nie
mają pieniędzy, żeby tu przyjechać. Ale oni nas w tym
momencie...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć...
Poseł Zdzisława Janowska:
...słuchają i naprawdę liczą na pana pomoc. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Bogdan Lis, Demokratyczne Koło Po-
selskie Stronnictwa Demokratycznego.
Poseł Bogdan Lis:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Wszyscy mamy świadomość konieczności nowelizacji
ustawy budżetowej uchwalonej w dniu 5 grudnia
2008 r. Mówiliśmy to, wszyscy w zasadzie to powta-
rzają, że jest kryzys i że ustawę trzeba nowelizować,
to jest oczywiste. Jednak w wyniku pracy, którą wy-
365
konały komisje sejmowe, analizując szczegółowo
poszczególne działy budżetu, pozostaje pewien dys-
komfort. Gdyby Wysoka Izba miała więcej czasu na
te analizy, myślę, że projekt nowelizacji byłby inny,
on by się zmienił, może poszukalibyśmy środków
w innych działach. Analizując propozycje zmniej-
szania wysokości wydatków, starałem się znaleźć
jakiś skrót, który uzasadniałby takie a nie inne
ograniczenia.
Pan minister Rostowski mówił z tej trybuny, że
chodzi także, a może przede wszystkim o to, żeby
nie trzeba było podnosić podatków. Jeżeli jednak
środki pochodzące z daniny publicznej, a skierowa-
ne na zabezpieczenie potrzeb obywateli, są ograni-
czane, to efekt jest taki, że albo musimy się zgodzić
na obniżenie standardu życia, albo musimy za
utrzymanie tego standardu więcej zapłacić. Skądś
te środki tak czy inaczej trzeba mieć. Tak więc koszt
społeczny proponowanych cięć nie jest rozłożony
równomiernie, jednak bardziej obciąża tych najbar-
dziej potrzebujących.
Zastanawiam się też nad inną sprawą, nad sen-
sem wielu prac Wysokiej Izby. Pracujemy nad usta-
wami reformującymi wiele dziedzin życia społeczne-
go, gospodarczego, politycznego. Tylko w czasie obec-
nej sesji zajmowaliśmy się ustawą regulującą proces
informatyzacji podmiotów realizujących zadania pu-
bliczne, chcemy reformować Służbę Celną, zajmowa-
liśmy się ustawami: o powszechnym obowiązku obro-
ny, o ratownictwie medycznym, o prokuraturze.
Wcześniej, dla przykładu, zajmowaliśmy się i uchwa-
liliśmy kosztochłonną, jeżeli ma być wdrożona w ży-
cie, ustawę reformującą polski system oświatowy. Ta
potrzebna ustawa będzie martwa lub spowoduje
ogromne problemy społeczne, jeżeli nie uzyskamy
środków na jej wdrażanie. Ona albo musi zostać od-
wołana w jakiś sposób, albo środki na wdrażanie tej
reformy muszą się znaleźć. Na wszystko, co próbuje-
my robić, jeżeli ma to związek z pewnego rodzaju
reformami, potrzebne są środki finansowe. A tym-
czasem gdyby się przyjrzeć dokładnie cięciom wydat-
ków, to okazuje się, że uniemożliwiają one realne
wdrażanie przyjmowanych przez Wysoką Izbę zmian,
chociażby jak wspomniana już reformy oświaty, albo
co najmniej ograniczają te zmiany do całkowitego
minimum.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Trudno jest po-
dejmować decyzję, która w konsekwencji prowadzi do
godzenia się z nie do końca akceptowanymi pomysła-
mi na ratowanie budżetu, z jednoczesną świadomo-
ścią konieczności szukania oszczędności wszędzie
tam, gdzie jest to możliwe. Nie można jednak szukać
oszczędności wciąż w tej samej kieszeni, są inne miej-
sca, oczywiście trudniej po te pieniądze sięgnąć, dla-
tego że one są obwarowane różnego rodzaju ustawa-
mi, których zmiany wymagają porozumienia się ko-
alicji z opozycją, a tego koalicja dzisiaj nie potrafi.
Koalicja rządowa ma większość nie tylko tu, na sali
plenarnej, ale także w komisjach, które rozpatrywa-
ły poszczególne działy budżetu dla Komisji Finansów
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
366 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Bogdan Lis
Publicznych. Otóż komisje, w których pracuję, kilka-
krotnie przedstawiały rekomendację negatywną no-
welizacji budżetu, części omawianych działów. A to
znaczy także, że nie wszyscy posłowie partii rządzą-
cej są przekonani do wszystkich propozycji Minister-
stwa Finansów. Z jednej strony widać, że w niektó-
rych miejscach brak jest konsekwencji w dążeniu do
szukania oszczędności, a z drugiej strony w innych
przypadkach obserwuje się pewnego rodzaju uzna-
niowość. Na przykład budżety wojewodów, gospodar-
ka mieszkaniowa, nieruchomości. Tylko jeden woje-
woda zwiększył wydatki, wszyscy inni musieli te
wydatki ciąć. Wojewoda dolnośląski dostał w ramach
tego działu 400 tys. zł więcej. Zupełnie tak, jakby
miał innego rodzaju przełożenie, jeśli chodzi o decy-
dentów w tej sprawie.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Posłowie koła
Stronnictwa Demokratycznego decyzję o poparciu
lub jego braku dla nowelizacji ustawy budżetowej
podejmą dopiero po przegłosowaniu wszystkich zgło-
szonych poprawek. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
W tej chwili... Aha, pan minister.
Proszę bardzo, pan minister Rostowski.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Dwie sprawy
szczegółowe dotyczące ostatniego sprostowania pani
przewodniczącej. Jak mówiłem o zatrudnieniu w mi-
nisterstwie szkolnictwa wyższego, to nie mówiłem
o żadnym kłamstwie, bo tam kłamstwa nie było, tyl-
ko była używana, można by powiedzieć, taka dość
przewrotna logika.
Jeśli chodzi o środki na wypoczynek dzieci z ro-
dzin niezamożnych, to zwiększenie środków wojewo-
dów w tym zakresie odbyło się w pierwotnym budże-
cie. Te środki nie zostały zmniejszone. Tu brak rze-
telności, mówiąc delikatnie, polega na tym, że cały
czas się mówi o tym, że te środki są ścinane, kiedy to
zostały ograniczone środki MEN-u przeznaczone na
zupełnie inne wydatki.
Bardzo dziękuję panu posłowi za przypomnienie,
że 109 minus 33 to tak naprawdę 86. Bardzo dzięku-
ję, to bardzo cenna uwaga.
Zwracając jednak uwagę na najważniejszy wątek
w wypowiedzi pana posła, widzimy dokładnie, o co
chodzi opozycji. To znaczy mamy największy kryzys
światowy od osiemdziesięciu sześciu czy dziewięć-
dziesięciu lat. Rząd w odpowiedzialny sposób rozu-
mie, że z tym kryzysem należy walczyć także przez
oszczędności. Tylko w kryzysie należy oszczędzać,
żeby móc wydawać na najważniejsze kierunki socjal-
ne i rozwojowe. A opozycja, na dodatek ustami bardzo
utalentowanego pana posła, korzysta z tej sytuacji,
żeby w sposób skrajnie nieodpowiedzialny tłumaczyć
ludziom, że przez rozrzutność można zapewnić to, że
środki pójdą na najważniejsze cele. Jeśli my mówimy:
należy oszczędzać w kryzysie, aby móc wydawać, to
wy mówicie: należy wydawać, żeby móc oszczędzać.
Jakoś to się nie komponuje. Myślę, że jest różnica
w tonie poważnym, także pani przewodniczącej Na-
talli-Świat, chociażby popełniała błędy logiczne, me-
rytoryczne, ale poważnie podchodzi do tej sprawy,
i w tonie pana posła. Trudno nie widzieć tego jasno,
kto podchodzi do tego kryzysu poważnie i kto na-
prawdę chce coś zrobić, nawet jeśli się myli.
(Poseł Tadeusz Iwiński: U Amerykanów i Niem-
ców jakoś się komponuje, tylko u pana się nie kom-
ponuje.) (Wesołość na sali, oklaski)
Proszę pana, ja nie chciałbym, żeby w Polsce kom-
ponowało się to tak, że mielibyśmy spadek dochodu
narodowego o 4,1% jak w Stanach Zjednoczonych
(Oklaski) albo o 6,9% jak w Niemczech. Niestety nie
tylko mamy taką wiedzę z ekonomii, ale także taką
wiedzę z arytmetyki.
(Poseł Tadeusz Iwiński: Jest pan znanym iluzjo-
nistą.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, przepraszam, może pan zadać pyta-
nie. Dziękuję.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
To są powszechnie znane statystyki...
(Poseł Tadeusz Iwiński: Niech pan pozwoli... Pan
jest specjalistą od żonglowania statystyką.)
...i myślę, że szkoda, iż pan poseł ich nie zna.
Wracając do zasadniczej sprawy, myślę, że dzięki
Bogu 2/3 tej sali czy nawet więcej niż 2/3, prawie
90%, podchodzi do kryzysu w poważny sposób. Mogę
się mylić, możemy się różnić, ale uważamy, że to jest
naprawdę najważniejszy problem, który stoi przed
Polską. (Oklaski)
W tym też duchu chciałbym powiedzieć, że było
wiele cennych uwag posła Piechocińskiego, zwraca-
jącego uwagę na to, że nie możemy w nieskończoność
powtarzać: ten wzrost zadłużenia państwa, który
niestety będzie miał miejsce w tym roku na skutek
konieczności dostosowania się do kryzysu w następ-
nych latach. Dlatego kilka dni temu apelowałem z tej
trybuny do pana prezydenta o współpracę i o wzięcie
także na siebie pewnej współodpowiedzialności za
skutki dla finansów publicznych budżetów na lata
2010 i 2011.
Chciałbym jednak powiedzieć – trochę w tym za-
kresie różnię się od pana posła Piechocińskiego – że
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski
uważam, iż mamy prawo wymagać więcej od pana
prezydenta, który piastuje najwyższy urząd w tym
kraju, urząd, który jest obdarzony kluczowym upraw-
nieniem, czyli uprawnieniem weta, swoistą ustawo-
dawczą bombą atomową w kontekście konieczności
przeprowadzenia ustaw, aby skutecznie walczyć z kry-
zysem. Mamy prawo wymagać więcej od pana prezy-
denta niż od opozycji, ale nie dlatego, że opozycja jest
zła czy słaba, tylko dlatego, że opozycja ma prawo for-
mułować własne projekty i konkurować z rządem. Ja
to absolutnie nie tylko że uznaję, ale także cenię.
Chciałbym więc powiedzieć, że w tym zakresie
może trochę różnię się od pana posła Piechocińskie-
go, ale ogólnie, jeśli chodzi o kierunek, który oznacza,
że wszyscy wspólnie, tzn. rząd, większość koalicyjna
i pan prezydent, musimy wziąć na siebie odpowie-
dzialność za walkę z kryzysem w następnych latach,
jak najbardziej zgadzam się z tym i na tym skończę.
Dziękuję państwu. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Przepraszam bardzo, ale pan, panie pośle, w ogó-
le nie był wymieniany. Pani przewodnicząca była
wymieniana.
(Poseł Marek Wikiński: Byłem wymieniany.)
Nie, nie był pan wymieniany w tej debacie. Od-
mawiam panu głosu, nie udzielam panu głosu.
(Poseł Marek Wikiński: Panie marszałku...)
Nie udzielam panu głosu.
(Poseł Marek Wikiński: ...czy może pan posłuchać
przez sekundę?)
Nie.
(Poseł Jan Kulas: Nie był wymieniany.)
Dobrze, panowie nie dyskutujcie ze mną w tym
trybie. Nie udzielam głosu.
Tak, pani poseł w trybie sprostowania. Była pani
wymieniana jako przewodnicząca.
Nie udzielam panu głosu. Przykro mi.
(Poseł Tadeusz Iwiński: Ale to tak, jakby ktoś
o panu powiedział: wicemarszałek z PO. Też nie był-
by pan wymieniony. Tak samo on był wymieniony.)
Panie kolego, pan jest dzisiaj nadaktywny. (Weso-
łość na sali)
(Poseł Tadeusz Iwiński: Nawet gdybym był nadak-
tywny, to nie dorastałbym panu do pięt.) (Wesołość
na sali)
Panowie, ja nie mogę dyskutować z dwoma. Decy-
dujcie się. Może chodźcie tutaj razem, bo ja nie mogę
tak dyskutować.
Słucham.
(Poseł Marek Wikiński: W trybie formalnym.
Wniosek w sprawie zmiany sposobu prowadzenia ob-
rad sejmowych.)
Dobrze, niech pan zgłosi wniosek z trybuny.
Proszę bardzo.
Wniosek formalny, przepraszam bardzo.
367
Poseł Marek Wikiński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! W trybie regulaminowym
wniosek formalny. Wniosek do pana marszałka
z uprzejmą prośbą, aby pan, korzystając ze swojego
autorytetu, jakim jest darzony przez Wysoką Izbę
i przez rząd pana Donalda Tuska, zwrócił uwagę
panu ministrowi Janowi Vincent-Rostowskiemu, że
popełnia niekoleżeński gest wobec kolegów i koleża-
nek posłów, z jednej strony wymieniając z funkcji
panią przewodniczącą, która nazywa się Aleksan-
dra Natalii-Świat... Utalentowany poseł nazywa się
Marek Wikiński, a poseł Piechociński jako koali-
cjant jest wymieniany z nazwiska.
Panie ministrze, bardzo byśmy o to prosili ze wzglę-
du na to, że to jednak wyborcy, to Polacy dali nam man-
dat do tego, żebyśmy tutaj byli i rozmawiali.
Teraz, jeśli pan marszałek pozwoli, bo byłem wy-
mieniany przez pana ministra, co prawda nie pod
nazwiskiem, ale pod kryptonimem, za który dzięku-
ję panu ministrowi... Mogę zabrać głos przez 30 se-
kund, panie marszałku?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dobrze, proszę bardzo.
Poseł Marek Wikiński:
Bardzo dziękuję.
Chcę sprostować, panie ministrze. Ja odejmowa-
łem od liczby 2009 liczbę 1933. Rachunek wynosi 76.
Panie ministrze, naprawdę z wielką troską, z wielką
rozwagą jako konstruktywna opozycja przygotowa-
liśmy swoje poprawki. Żadna z 10 poprawek Klubu
Poselskiego Lewica nie wskazuje źródła finansowa-
nia jako np. wzrostu przychodów z podatku.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dobrze, dziękuję bardzo, panie pośle, bo to już jest
polemika.
Poseł Marek Wikiński:
Tak więc to jest naprawdę odpowiedzialna propo-
zycja. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Panie pośle, oczywiście to, co pan zgłosił, to nie
był żaden wniosek formalny. To w ogóle nie nadaje
się nawet do oddalenia. (Wesołość na sali) To, co pan
robi, jest jaskrawym naruszeniem regulaminu.
Proszę bardzo.
(Głos z sali: Ile razy pan narusza regulamin?)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
368 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie ministrze, jest kilka tytułów, które dotyczą
wypoczynku dzieci i młodzieży. Jest rezerwa celowa
nr 34, jest finansowanie wypoczynku letniego dzieci
z terenów wiejskich, pochodzących z rodzin o niskich
dochodach. Mówiłam wówczas o tej rezerwie. Uwa-
żaliśmy, że jest to złe źródło finansowania pomocy
dla dzieci powodzian, skoro jednocześnie zdejmuje się
500 tys. zł z wypoczynku letniego, który jest w dys-
pozycji ministerstwa oświaty itd., itd. Oczywiście
moglibyśmy sobie teraz pokazywać w ustawie budże-
towej te skutki.
Ja myślę, że szkoda... Muszę wyrazić po prostu
żal, że pan minister zamiast potraktować poważnie
troskę o to, co w tej chwili dzieje się w Polsce i o los
tych najbiedniejszych, znowu powrócił tylko do re-
cenzji naszych umiejętności czy też poszukiwania
winnych gdzie indziej.
Panie ministrze, to naprawdę nie jest najważniej-
sze, że pan minister tak czy inaczej ocenia nasze
możliwości, nasze umiejętności. Ważne jest, żeby pro-
jekty, które pan przedkładał, były dobre, a te są po
prostu złe. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję pani.
Przystępujemy do pytań.
Proszę państwa, jest w tej chwili zapisanych
38 osób.
Czy są jeszcze chętni?
Tak, proszę bardzo. Do pytań, tak?
To proszę się zapisać. To jest 39. osoba.
Zamykam listę.
Oczywiście można się zapisywać. Te osoby, które
podchodzą, oczywiście są uwzględniane, tylko ja już
chcę zamknąć listę w tym sensie, że kto się teraz nie
dopisze…
Ustalam czas pytania na jedną minutę.
Pierwszy pan poseł Krzysztof Sońta, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Krzysztof Sońta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Mini-
strze! Cięcia w pana budżecie najmocniej uderzają
w samotne matki, dzieci, dożywianie w szkołach,
osoby korzystające z pomocy socjalnej, studentów,
chorych i inne grupy społeczne wymagające szcze-
gólnej troski.
Oto szczegóły. Utworzona z wielką pompą rezer-
wa solidarności społecznej zostaje przeznaczona na
zmniejszenie deficytu. Oznacza to, że jej utworzenie
było tylko kolejną PR-owską zagrywką, ale nie tylko.
Osoby, które mogły dzięki niej uzyskać wymierną
pomoc finansową, mogą teraz obejść się smakiem. Im
nie będzie żyło się lepiej. Aby stworzyć rezerwę, pod-
niesiono podatki, w tym akcyzę na alkohol. Podatki
zostały utrzymane, a rezerwę zlikwidowano.
Rząd również zmniejsza o 72,5 mln zł środki na
Poakcesyjny Program Wsparcia Obszarów Wiejskich.
To 52,6% całości planowanych środków. Pieniądze
ma stracić ok. 500 najbiedniejszych gmin w Polsce.
Pieniądze, za które miały powstać przedszkola, świe-
tlice środowiskowe itd.
Rząd chwali się pomocą dla ofiar powodzi. Zapo-
mniał tylko wspomnieć, że środki na nią pozyskano
z funduszu przeznaczonego na pomoc dla biednych
dzieci.
Panie ministrze, pana operacja na liczbach – po
odjęciu 36 od 109 wyszło panu, że to jest…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, czas minął.
Poseł Krzysztof Sońta:
…86 – pokazuje, że pan minister…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, czas.
Poseł Krzysztof Sońta:
Już kończę, panie marszałku.
...również może się mylić. Dlatego mam pytanie:
Czy pan minister pochyli się z uwagą nad tymi
wszystkimi wnioskami…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, ma pan pięć sekund.
Poseł Krzysztof Sońta:
…zgłaszanymi ze strony opozycji w poprawkach
do tej ustawy? Dziękuję i przepraszam.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Stec, Lewica.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym za-
dać pytanie panu ministrowi. Pana ministra znowu
nie ma, została tylko sama, ale niezastąpiona pani
minister Suchocka. (Oklaski)
Do zadania pytania sprowokował mnie pan poseł
Cichoń, który mówił między innymi, że dwie skale
podatkowe, które obowiązują w roku bieżącym, po-
wodują, że popyt konsumpcyjny wzrasta o 8 mld zł.
Panie pośle, ci, którzy zarabiają ok. 2 tys. zł, rocznie
czerpią z tego korzyść w wysokości 240 zł, a prezesi
banków, którzy zarabiają ponad 5 mln zł, rocznie
czerpią z tego korzyść w wysokości 450 tys. zł. Kogo
dotyczy wzrost tego popytu?
W związku z tym mam pytanie do pani minister:
Czy resort zastanawia się nad tym, czy to zmienić?
Przecież jeżeli chodzi o te 5 mln zł, które rocznie
zarabiają prezesi banków komercyjnych, składka
ZUS jest płacona tylko od 5% wynagrodzenia.
Na moje drugie pytanie nie otrzymałem odpowie-
dzi na posiedzeniu komisji. Czy rząd zamierza zawie-
sić na czas kryzysu realizację ustaw, które ustalają
wydatki budżetowe w niektórych częściach w propor-
cji do PKB?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas minął, panie pośle.
Poseł Stanisław Stec:
W czasie kryzysu takie ustawy nie powinny funk-
cjonować. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Romuald Ajchler, Lewica.
Poseł Romuald Ajchler:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Otóż mam pytanie do pana ministra Rostowskiego,
którego nie ma, wobec czego bardzo proszę panią
minister Suchocką o przekazanie tego pytania.
Panie ministrze Rostowski, jak pan może mówić
o oszczędności i kto uwierzy w pana słowa, jeżeli
spółka ze 100-procentowym udziałem Skarbu Pań-
stwa wypłaca na osobę po 110 tys. zł? Jest to równo-
wartość renty lub emerytury wypłacanej przez 15 lat
niektórym rencistom czy emerytom, którzy dzisiaj
nie mają pieniędzy na leki. A pan w Wysokiej Izbie
mówi: oszczędzajmy. Niech pan oszczędza, niech pan
spowoduje to, żeby ci ludzie oddali te pieniądze. Wte-
dy w to uwierzę.
369
Z budżetu zabieracie państwo 2,5 mln zł przezna-
czonych dla kombatantów, ludzi, którzy wywalczyli
wolność, którzy położyli ogromne zasługi w zakresie
odzyskania przez Polskę wolności, ludzi, którym mię-
dzy innymi zawdzięczamy to, że możemy tutaj swo-
bodnie rozmawiać. Zabieracie im 2,5 mln zł, a oni
przecież występują do urzędu do spraw kombatantów
o przyznanie dodatków na zakup leków. (Dzwonek)
Kończę, panie marszałku.
Zwracam się nie do pana ministra Rostowskiego,
tylko do pani minister Suchockiej. Rozważcie kwestię
tych 2,5 mln zł. Dajcie pieniądze tym ludziom. Oszczę-
dzicie sobie i nam wstydu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pani posłanka Bożena Kotkowska, niezrzeszona.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Na posiedzeniu Komisji Finansów Publicznych zło-
żyłam sporo poprawek, natomiast jest kilka takich,
do których miałabym tutaj parę uwag.
Pani minister, jeżeli chodzi o poprawkę dotyczącą
środków na leczenie choroby Pompego, to znajdowa-
ły się one w budżecie państwa na rok 2009. Ta po-
prawka została przyjęta przez Komisję Finansów
Publicznych i znalazła się w ustawie. Dzisiaj widzę,
że rząd nowelizuje ustawę i zabiera te pieniądze. Pani
minister tłumaczy, że te środki są trudne do pozy-
skania. Nie rozumiem. Pani minister Kopacz mówi,
że nie ma pieniędzy na służbę zdrowia, że nie ma
pieniędzy na leczenie pacjentów. Dzisiaj jest już li-
piec, ona powinna po prostu otrzymać pieniądze
z budżetu, bo one były na ten cel zaplanowane. Moż-
na byłoby leczyć o wiele więcej chorych dzieci, które
bez leczenia po prostu umierają. Tak że tego dotyczy
moje pytanie.
Następna kwestia. Chciałabym jeszcze szybko
zwrócić uwagę na kwotę 350 mln zł na ulgę dla stu-
dentów. Na razie wniosek został złożony do komisji.
Złożyłam taką poprawkę. Myślę, że studentom w do-
bie kryzysu też należy się od nas jakieś wsparcie.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Lech Sprawka, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Lech Sprawka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Pan poseł Piechociński apelował o wyobraźnię, pan
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
370 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Lech Sprawka
minister Rostowski o odpowiedzialność. Nasuwa się
zatem pytanie: Czy wystarczyło rządowi wyobraźni
i odpowiedzialności niespełna 3 miesiące temu, pod-
czas przyjmowania programu „Wsparcie jednostek
samorządu terytorialnego w działaniach stabilizują-
cych system ochrony zdrowia”, słynnego planu B,
programu „Ratujemy polskie szpitale”? Okazuje się,
że w nowelizowanym budżecie nie można znaleźć na
to pieniędzy. Gdzie są te pieniądze?
Pan minister Rzemek reprezentujący panią mini-
ster Kopacz informował – zresztą jest to zawarte
w informacji pisemnej – że minister zdrowia wystąpił
z zapotrzebowaniem na kwotę 276 mln zł, która ma
być przeznaczona na ten program. Tymczasem re-
zerwa ogólna, której to dotyczy, jest o połowę mniej-
sza. Skąd zatem wziąć pieniądze na ten program?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Szwed, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie ma nic gor-
szego niż oszczędzanie na polityce społecznej. Cięcia
budżetowe, które rząd zaproponował, wyglądają na-
stępująco. Jeżeli chodzi o pomoc dla najuboższych,
cięcia wyniosą 863 mln zł, fundusz alimentacyjny –
1300 mln zł. W przypadku rezerwy solidarnościowej,
która zostaje zlikwidowana, cięcia wyniosą łącznie
ponad 3,5 mld zł. Zmniejsza się środki dla najuboż-
szych, w tym między innymi dotację dla domów po-
mocy społecznej, o 13 mln zł oraz środki na gwaran-
towaną część wypłaty zasiłków okresowych o 20 mln
zł. Mówienie o tym, że odpowiedzialność spada na
wojewodów, jest śmieszne. W ten sposób przerzuca
się całą odpowiedzialność za tę sferę na samorządy.
Moje pytanie dotyczy kryteriów dochodowych
uprawniających do świadczeń rodzinnych. Dzisiaj
próg dochodowy wynosi 504 zł. Pani minister, czy
rząd przewiduje chociaż minimalne podniesienie kry-
teriów dochodowych, również tych uprawniających
do otrzymywania środków z pomocy społecznej? Dzi-
siaj ten próg wynosi 341 zł. Czy te kwoty zostaną
w jakiś sposób, choć minimalnie, podwyższone? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Jan Kulas, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Szanowni Przedstawiciele Rzą-
du! Wysoki Sejmie! Jest takie powiedzenie: Prawdzi-
wych przyjaciół poznajemy w biedzie. Można by po-
wiedzieć: Politycy sprawdzają się w trudnych czasach.
Pani minister, myślę, że to ma właśnie miejsce.
Chciałbym zapytać o waloryzację emerytur i rent,
a jednocześnie podziękować, że mimo trudnej sytu-
acji finansowej emerytury i renty są podwyższane, co
jest dobrą informacją dla 8–9 mln emerytów i renci-
stów. Chciałbym też podziękować za podwyżkę płac
dla nauczycieli. Pani minister edukacji może dokonać
porównania z czasami, kiedy rządził PiS, kiedy rzą-
dziła Lewica. Taka jest prawda o tamtych czasach.
To się odnosi do stwierdzenia, że politycy sprawdza-
ją się w trudnych czasach.
(Głos z sali: I nie sprawdzają się.)
Panie ministrze, najważniejsza jest oczywiście
gospodarka i powrót na szybką ścieżkę wzrostu go-
spodarczego. Tego dotyczy moje pytanie podstawowe:
Jakie znaczenie ma stabilizacja budżetu, w tym ta
obecna, dla wizerunku Polski w świecie?
Ostatnie pytanie. Wiem, że rząd troszczy się o naj-
biedniejszych. Są tutaj prowadzone dobre negocja-
cje, jeżeli chodzi o płacę minimalną. Ta płaca mini-
malna nie tylko nie spada, ale wzrasta. Prosiłbym
pana ministra lub panią minister o podanie kon-
kretnych informacji świadczących o tym, że napraw-
dę troszczymy się o najuboższych. Dziękuję za uwa-
gę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Beata Szydło, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Beata Szydło:
Panie Marszałku! Pani Minister! Szanowni Pań-
stwo! Dzisiaj mamy już do czynienia nie tylko z kre-
atywną księgowością, kreatywną polityką. Z ostat-
niej wypowiedzi pana posła można wywnioskować,
że okazuje się, iż to, co jest złe, tak naprawdę jest
dobre. Znamy już ten mechanizm. To, co według
państwa jest pozytywne, jest negatywne, a to, co jest
negatywne, jest pozytywne. Przyzwyczailiśmy się
do tego.
Pan minister się dziwi, że opozycja zadaje ciągle
te same pytania i że opozycja się dziwi. Dziwimy się,
ponieważ pan minister ma dosyć swobodne podejście
do swoich wypowiedzi i do tego, co się dzieje z budże-
tem. Ta nowelizacja jest oczywiście fatalna i, nieste-
ty, dotyka tych, którzy są najsłabsi i najubożsi. Dla-
tego opozycja składała poprawki przywracające środ-
ki finansowe w odniesieniu do tych najbardziej new-
ralgicznych punktów.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Beata Szydło
Mam natomiast takie pytanie. Proszę powiedzieć,
pani minister, jeżeli można prosić o udzielenie odpo-
wiedzi (Dzwonek), na temat poakcesyjnego programu
dla obszarów wiejskich. Państwo zagwarantowaliście
w tej chwili w nowelizacji kwotę 21 mln zł. Skąd wy-
nika ta kwota? Czy to dotyczy tylko i wyłącznie umów
już podpisanych…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł.
Poseł Beata Szydło:
…czy macie państwo w zamiarze również reali-
zację nowych umów z nowymi samorządami? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Waldemar Andzel, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Waldemar Andzel:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Ministrowie!
Wysoka Izbo! Rząd zamierza ciąć wszędzie tam, gdzie
dotyka to najsłabsze grupy społeczne, a więc oszczę-
dza na pomocy społecznej, służbie zdrowia, oświacie,
bezpieczeństwie państwa i obywateli. Wojewodowie,
jako przedstawiciele administracji rządowej w tere-
nie, oszczędzają na pomocy społecznej, przerzucając
negatywne skutki na samorządy, które wypłacają na
przykład świadczenia rodzinne, świadczenia z fun-
duszu alimentacyjnego, zasiłki stałe, zasiłki okreso-
we. Wszystkie cięcia w dziedzinie pomocy społecznej
dotyczą ponad 3,5 mld zł.
Obiecywano podwyższenie limitów dotyczących
świadczeń rodzinnych, które od kilku lat są na niezmie-
nionym poziomie, ale to jest obiecywanie cudów w ustach
przedstawicieli Platformy Obywatelskiej. Szczególnie
dotkliwe są cięcia w Urzędzie do Spraw Kombatantów
i Osób Represjonowanych, w szczególności cięcia
z 11 mln zł do 8900 tys. zł w zakresie świadczeń spo-
łecznych To są cięcia o ponad 2 mln zł. Dlaczego nie
chcecie przywrócić tych 2 mln zł, o które wnosi Prawo
i Sprawiedliwość? Dlaczego nie szanujecie kombatan-
tów w sytuacji, gdy ich potrzeby ze względu na wiek
i choroby rosną? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Stanisław Ożóg, Prawo i Sprawiedliwość.
371
Poseł Stanisław Ożóg:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani minister,
proszę o potwierdzenie słów wypowiedzianych tutaj
przez przewodniczącego klubu Platformy Obywatel-
skiej, który stwierdził, że to wojewodowie zrezygno-
wali z pieniędzy na dostosowanie DPS do standar-
dów. Pani minister, jak to się ma do faktu, że na
Podkarpaciu nie ma możliwości kierowania pensjo-
nariuszy do 3/4 DPS?
Kolejne pytanie. Jakie są szacowane skutki finan-
sowe dla budżetów samorządów z racji noweli tego
budżetu oraz sytuacji gospodarczej w Polsce? Chodzi
mi o udziały w podatkach dochodowych, które są na-
zwane dochodem własnym, jak również o dotacje.
Słyszeliśmy z ust przedstawiciela Platformy Oby-
watelskiej, że rząd nie oszczędza na bezpieczeństwie
publicznym. Czy pan minister jest świadomy (Dzwo-
nek), że w komendach miejskich Policji nie ma pie-
niędzy na wydatki bieżące?
I ostatnie, krótkie pytanie. Pani minister, czy
może pani potwierdzić – chociaż ze zrozumiałych
względów chyba pani tego nie może zrobić – iż obec-
na koalicja jest najbardziej antysamorządowym rzą-
dem od 1990 r.? (Oklaski)
(Poseł Jan Kulas: To prowokacja. Jest całkiem
inaczej.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Tomasz Latos, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tomasz Latos:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Chciałbym podziękować pani minister i całemu rzą-
dowi za skończenie z hipokryzją i za szczere przyzna-
nie, można powiedzieć: z brutalną szczerością, że nie
ma pieniędzy na pomoc szpitalom, nie ma pieniędzy
na tzw. plan B. Aby nie było żadnych wątpliwości,
pozwolę sobie, pani minister, zacytować dosłowne
brzmienie dokumentu rządowego przedstawionego
na posiedzeniu Komisji Zdrowia przez resort zdro-
wia. Otóż w tym dokumencie napisano: W projekcie
nowej ustawy budżetowej nie ujęto żadnych środków
na realizację programu wieloletniego „Wsparcie jed-
nostek samorządu terytorialnego w działaniach sta-
bilizujących system ochrony zdrowia”. Minister zdro-
wia zgłosił do ministra finansów zapotrzebowanie
w tym zakresie na rok 2009 na kwotę 276 200 tys. zł
pismami z dnia 22 i 26 czerwca 2009 r. (Dzwonek)
Brak ujęcia jakichkolwiek środków w stosownym za-
łączniku do ustawy budżetowej na rok 2009 uniemoż-
liwia rozpoczęcie realizacji tego programu w roku
bieżącym. A więc jak to jest, pani minister? Już Wa-
łęsa mówił, że można być za, a nawet przeciw.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
372 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, panie pośle.
Poseł Tomasz Latos:
Widzę, że państwo przebiliście klasyka. Chciał-
bym się dowiedzieć, kiedy tak naprawdę państwo
mówicie prawdę: czy wtedy, kiedy opowiadacie, że te
pieniądze są, czy wtedy, kiedy piszecie, że ich nie ma.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Krystyna Skowrońska, Platforma
Obywatelska.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Debatujemy na tej sali o różnych sprawach, panie
marszałku, ale SLD nie pamięta, że dawało wysokie
odprawy ministrom. Jeden dzień, dwa, trzy dni – sze-
ściokrotna odprawa. Kto to zrobił? Właśnie my ogra-
niczyliśmy te odprawy. Sama byłam wnioskodawcą
takiego rozwiązania. Trochę pokory na tej sali, pro-
szę państwa.
(Poseł Elżbieta Rafalska: Woleliście być lepsi.)
Zabezpieczenia, jeśli chodzi o telewizję, 880 mln
zł. Jakżeż państwo płaczecie. A tam? Dyrektorzy,
prezesi, niektóre kontrakty – jakie gaże? 100– 150
tys. zł. A biedny emeryt przed telewizorem – mini-
malna emerytura.
(Poseł Jan Kulas: Właśnie.)
Tak robiliście, proszę państwa. I bijcie się teraz
we własne piersi, a nie pytajcie o piersi pana ministra
finansów. (Poruszenie na sali)
(Poseł Anna Paluch: A spółka PL 2012? )
Mamy politykę społeczną, wszystkie zadania ob-
ligatoryjne będą realizowane, będzie wsparcie bez
ograniczenia dla osób niepełnosprawnych. Jeśli cho-
dzi o program stypendialny, nie ma zagrożenia obni-
żenia wysokości wypłacanych stypendiów. Mówicie
państwo i rozdzieracie szaty. A gdzie jest prezydent,
kancelaria prezydenta? (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: No tak.)
Ani pięciu groszy. Gdzie 4,5 mln zł oszczędności?
Ochrona zabytków miasta Krakowa.
(Głos z sali: No właśnie.)
Tam nie było żadnego cięcia. (Poruszenie na sali)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, pani poseł.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Proszę państwa, nikt z was – to hipokryzja – nie po-
szukał pieniędzy w kancelarii prezydenta. (Oklaski)
(Poseł Anna Paluch: Pani poseł, proszę się nie
kompromitować.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Bogusław Wontor, Lewica.
Poseł Bogusław Wontor:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pani Minister!
Tyle się mówi, że powinniśmy rozwijać gospodarkę
i wszystkie elementy z nią związane, żeby środków
finansowych w budżecie było więcej, a ja w raporcie
Unii Europejskiej przeczytałem między innymi takie
sformułowanie: wśród 27 państw Unii Europejskiej
Polska plasuje się na 27 miejscu pod względem eks-
portu nowoczesnych technologii. Mógłbym dalej wy-
mieniać, w jakich sferach zajmujemy jedne z ostat-
nich miejsc, jeśli chodzi o te wszystkie kwestie, które
są związane z innowacją i innymi problemami.
Dlaczego tak się dzieje? Wielokrotnie z tej mów-
nicy między innymi o tym mówiłem. Najbardziej
promującą wszystkie nowoczesne technologie jest
dzisiaj Europejska Agencja Kosmiczna. My nie jeste-
śmy członkiem tej agencji i, praktycznie biorąc, nie
zwiększamy też składki do tej agencji, aby doprowa-
dzić do tego, by być w pełni jej członkiem. Praktycz-
nie biorąc, dajemy tylko 1 mln euro składki, podczas
gdy na przykład Czesi dają prawie 30 mln. Nawet
Rumunia daje więcej niż my. Już nie będę mówił
o dużych potentatach, które dają koło 1 mld na tę
sprawę. (Dzwonek) Jeżeli chcemy, żeby w Polsce było
więcej środków finansowych i żeby były rozwijane te
technologie, to nie możemy tylko dawać pieniędzy,
aby kupować z programów córek ESA konkretne rze-
czy. My dajemy bowiem bardzo dużo pieniędzy…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, panie pośle, czas.
Poseł Bogusław Wontor:
…ileś milionów na te sprawy. Mam prośbę, aby
w dziale: Gospodarka – przetwórstwo przemysłowe…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, czas.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Bogusław Wontor:
…wyraźnie napisać, jaka jest składka na Europej-
ską Agencję Kosmiczną. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Tadeusz Tomaszewski, Lewica.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pan minister
Rostowski mówił kilkakrotnie, że aby wydawać, trze-
ba oszczędzać. Trzeba oszczędzać na polityce społecz-
nej – 2,5 mld zł, trzeba oszczędzać na funduszu re-
zerwy solidarnościowej – 1400 mln zł…
(Głos z sali: 1140 tys. zł.)
…1140 tys. zł, zostawiając 1 mln zł. A czy nie trze-
ba oszczędzać na spółkach Skarbu Państwa? Pani
minister, jak się pani czuje, pani przewodnicząca, jak
się pani czuje w związku z tym, że pana kolega przy-
znał premię w wysokości stukrotnej średniej emery-
tury jednemu z członków zarządu?
(Poseł Krystyna Skowrońska: Ja mówiłam o od-
prawach ministrów za pana rządów.)
Odprawy dla ministrów wynikają z rozwiązań
prawnych, natomiast to była decyzja ministra wy-
nikająca z kontraktu menedżerskiego. (Poruszenie
na sali)
Drugie pytanie. Chciałbym prosić panią mini-
ster, aby powiedziała, czy w ramach środków, które
są w tej chwili, już po przyjęciu sprawozdania,
w kredycie na program poakcesyjnego wsparcia ob-
szarów wiejskich (Dzwonek) w wysokości 87 005 tys.
zł, są zabezpieczone środki, i w jakiej wysokości, dla
tych 500 najbiedniejszych gmin. Dziękuję. (Porusze-
nie na sali)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę bardzo, w trybie sprostowania. (Gwar na
sali)
Proszę państwa, proszę nie przeszkadzać.
Pani poseł, proszę bardzo.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Panie marszałku, mój przedmówca zwracał się do
przewodniczącej komisji. Nie widzę, żeby na tej sali
siedziała inna przewodnicząca akurat tej komisji,
dlatego chciałabym sprostować wypowiedź mojego
przedmówcy.
373
(Poseł Anna Paluch: Tylko własną wypowiedź
może pani prostować.)
Chciałabym sprostować moją źle zrozumianą wy-
powiedź. Za rządów SLD wypłacano 12 mln zł od-
praw dla ministrów, którzy byli króciutko, parę dni.
Proszę sobie policzyć, jaki to rząd wielkości. Rząd nie
oszczędza, bo fundusz rezerwy solidarnościowej zo-
stał przeniesiony na inne zadania. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, pani poseł Elżbieta Rafalska, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Poseł Elżbieta Rafalska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Czy może się pan odnieść do publicznie stawianego
zarzutu, że minister finansów manipuluje pieniędz-
mi z Unii Europejskiej i zapisuje w budżecie kwoty,
jakich co najwyżej może się spodziewać. Tylko
w maju i czerwcu dochody budżetu z tego tytułu
wzrosły o 13 mld. Gdyby pan, panie ministrze, tego
wybiegu nie zastosował, dziura budżetowa wynosi-
łaby już dzisiaj 30 mld. Proszę o udzielenie odpowie-
dzi na piśmie.
Pytanie drugie. Inflacja zjada nasze pensje, firmy
tną etaty, zatrudnienie spadło o ponad 103 tys. We-
dług prognoz analityków na koniec roku bezrobot-
nych będzie ponad 2 mln Polaków, a więc przybędzie
ich 400 tys. (Dzwonek) W odpowiedzi na to pan, panie
ministrze, likwiduje sztandarową rezerwę, rezerwę
solidarności społecznej, a premier Tusk, który obie-
cywał, że bez zbędnej biurokracji każde polskie dziec-
ko będzie mogło skorzystać z programu dożywiania,
zabiera z wieloletniego programu dożywiania 7 mln zł.
Zamrażacie państwo progi dochodowe, nie wiemy,
jaka będzie na koniec roku sytuacja z Narodowym
Funduszem Zdrowia i z FUS-em.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł.
Poseł Elżbieta Rafalska:
Jakie rząd ma w takim razie propozycje działań
osłonowych dla Polaków, którzy znajdują się w trud-
nej sytuacji materialnej? Dziękuję. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
374 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Jarosław Stawiarski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Jarosław Stawiarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Mini-
strze! „Plan stabilności i rozwoju”, który został tak
szumnie ogłoszony w 2008 r., pod koniec listopada,
zakładał astronomiczną kwotę na pobudzenie i sta-
bilizację gospodarki w wysokości 91 300 mln zł.
Przede wszystkim chodziło o stabilizację finansów,
a także działanie na rzecz wzrostu gospodarczego.
Na czym te działania miały polegać? Przede wszyst-
kim na poręczeniach, gwarancjach oraz kredytach
dla małych i średnich firm, które mogłyby stać się
ofiarami kryzysu. Teraz mamy nowelizację budże-
tu i tak naprawdę nie widzę, gdzie są pieniądze
z tego planu. Pan minister na posiedzeniu Komisji
Finansów Publicznych tłumaczył nam kiedyś, że
te pieniądze to tak naprawdę obniżka PIT, składka
rentowa, BGK, i że coś będziemy robić, żeby te
gwarancje były.
Mam w związku z tym pytanie. Ile tak naprawdę
wydatkowano tych pieniędzy na kredyty dla małych
i średnich przedsiębiorstw i na gwarancje do 30 czerw-
ca, bo np. Fabryka Łożysk Tocznych bardzo długo
czekała na gwarancje rządowe? (Dzwonek) Dostała
jakąś śmieszną, małą kwotę.
Jeszcze jedna drobna rzecz. Chciałbym sprosto-
wać wypowiedź pana wiceministra Ludwika Kotec-
kiego, który mówił na temat słów Joaquína Almunii,
że chodziło tak naprawdę o rząd PiS. Nigdzie nie do-
strzegłem tego, że chodziło o rząd PiS.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, czas.
Poseł Jarosław Stawiarski:
Chodziło generalnie o rządy, które może mniej
działały na rzecz reform finansów publicznych
w państwie polskim, dlatego to było krzywdzące, pa-
nie ministrze. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Marzenna Drab, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Marzenna Drab:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Polityk Platformy Obywatelskiej nazwał w mediach
poprawki złożone przez opozycję poprawkami idio-
tycznymi. Pytam, skąd ta arogancja. Pytam również,
czy poprawki przywracające 1,5 mln na podręczniki
dla dzieci niewidomych i niesłyszących to idiotyzm.
Czy 2,5 mln na świadczenia dla kombatantów to idio-
tyzm? Czy 0,5 mln dla spółek wodnych na zabezpie-
czenie przed następnymi powodziami to też idiotyzm?
Czy ok. 2,5 mln na stypendia dla młodzieży, pomoc
dla studentów, doktorantów, to też idiotyzm? Pytam,
na jakie cele zostaną przeznaczone zabrane właśnie
pieniądze w kwocie 1,5 mln zł z uzdrowiska w Cie-
chocinku, w woj. kujawsko-pomorskim, z zadania
modernizacji tężni nr 2. W jaki sposób uzdrowisko
ma zakończyć modernizację w przyszłym roku? Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Sylwester Pawłowski, Lewica.
Poseł Sylwester Pawłowski:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Z 21 123 mln zł, które rząd planuje zaoszczę-
dzić w roku 2009 zaledwie 107 mln uwzględniono na
posiedzeniu komisji, która przyjęła 9 wniosków au-
torstwa pani posłanki Skowrońskiej. Lewica oprócz
wniosków dotyczących wydatków składała również
szereg wniosków dotyczących wzrostu dochodów
w budżecie państwa w roku 2009. Komisja i minister-
stwo tych propozycji nie uwzględniły.
W związku z tym mam pytanie, jakie kroki po-
dejmie minister, aby ściągalność należności wobec
budżetu państwa jeszcze w tym roku była wyższa.
(Dzwonek) Może w ocenie Ministerstwa Finansów
wyczerpane zostały możliwości poprawy skutecz-
ności ściągania podatków, a tym samym wzrostu
dochodów państwa jeszcze w 2009 r. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Kazimierz Moskal, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Kazimierz Moskal:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Budżet jest ustawą zasadniczą, najważniejszą, którą
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Kazimierz Moskal
realizujemy i którą przyjmujemy. Budżet daje nam
odpowiedź, jakie zadania i jakie programy są reali-
zowane, jakie priorytety są uwzględniane. W związ-
ku z powyższym mam pytanie do pana premiera, bo
myślę, że ani ministrowie, ani posłowie nie odpowie-
dzą. Jakie są priorytety rządu pana premiera Donal-
da Tuska? Czy edukacja, szkolnictwo, nauka, bezpie-
czeństwo, w tym bezpieczeństwo socjalne, są priory-
tetami tego rządu?
To było jedno pytanie. Następne pytania związa-
ne są ze sposobem procedowania nad poprawkami
budżetowymi. Szanowni państwo, często otrzymuje-
my niepodpisane dokumenty związane z tym budże-
tem. Co najgorsze, wypowiedzi ministrów czy niektó-
rych członków Platformy Obywatelskiej są później
zaprzeczeniem tego, co w tych dokumentach otrzy-
mujemy. (Dzwonek) W związku z powyższym kieruję
pytanie do pana premiera Donalda Tuska. Czy pan
premier Donald Tusk przeprowadzi jakąś rozmowę,
nauczy niektórych posłów i ministrów, że trzeba trzy-
mać się dokumentów, które zostały stworzone?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, czas.
Poseł Kazimierz Moskal:
Jeszcze ostatnie pytanie, które tutaj jest ważne.
Czy zadaniem tego rządu jest walka z opozycją, czy
też walka z trudną sytuacją społeczno-gospodarczą?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Jerzy Rębek, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Rębek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W planowanych
zmianach w części 80: Regionalne izby obrachunko-
we przewiduje się zmniejszenie wydatków budżeto-
wych o ponad 10 mln zł – może tylko 10 mln zł – co
stanowi ok. 10% planowanych wydatków na rok
2009. Spowoduje to m.in. rezygnację z planowanych
kontroli, wstrzymanie od sierpnia br. orzekania przez
regionalne komisje orzekające, zaprzestanie obsadza-
nia nowych etatów i ograniczenie wielu innych bar-
dzo istotnych zadań. Warto przypomnieć, że regio-
nalne izby obrachunkowe są państwowymi organami
kontroli gospodarki finansowej oraz zamówień pu-
375
blicznych jednostek samorządu terytorialnego, ich
związków i stowarzyszeń, które dysponują ok. 1/3
środków budżetu państwa. Bardzo wielu wybitnych
specjalistów już dziś odchodzi z regionalnych izb ob-
rachunkowych do innych instytucji, szczególnie pry-
watnych, które zapewniają im godziwe wynagrodze-
nie i pełną stabilizację. (Dzwonek) Czy niedostrzega-
nie tego problemu nie jest zwykłą nonszalancją
i lekceważeniem potencjalnych zagrożeń związanych
z łamaniem dyscypliny budżetowej?
Jeszcze jedno pytanie. Czy nie należy zweryfiko-
wać tych planów, choćby w części dotyczącej...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, czas.
Poseł Jerzy Rębek:
...zabezpieczenia środków na godziwe wynagro-
dzenia dla pracowników RIO i zatrzymania ich po
prostu w służbie publicznej? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Krzysztof Lipiec, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Krzysztof Lipiec:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Gdyby rząd miał
odrobinę wyobraźni i słuchał opozycji, to mógłby tej
debaty dziś uniknąć. Reagowanie na kryzys tylko
nowelizacją budżetu to zbyt mało, jeżeli zaś ta nowe-
lizacja idzie w zupełnie złym kierunku i polega tylko
na dokonywaniu cięć, to jest bardzo złe rozwiązanie.
Cięcia dotyczą sfery ludzi najuboższych, dotyczą bez-
robotnych. Wiem, jak to wygląda w moim mieście,
w Starachowicach, w mieście, które przeżyło trans-
formację ustrojową w sposób bardzo bolesny, bo od-
była się ona kosztem właśnie bardzo wysokiego bez-
robocia. Poradziliśmy sobie z tym problemem, w tej
chwili widzę, co się dzieje.
Chciałbym zapytać: Czy rząd pana premiera Do-
nalda Tuska przygotował działania osłonowe dla
bezrobotnych? Lawinowo rośnie stopa bezrobocia.
W powiatowych urzędach pracy jest coraz więcej
klientów, tych, którzy stwierdzają, że utracili pracę.
Chciałbym zapytać: Czy na tę okoliczność rząd przy-
gotował specjalne programy mające na celu rozwią-
zywanie tych problemów? (Dzwonek) Czy samorządy
otrzymują wsparcie?
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
376 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Krzysztof Lipiec
I ostatnie pytanie do pana ministra: Czy tak na-
prawdę dzisiaj podczas tej debaty mamy do czynienia
po raz ostatni z nowelizacją tego budżetu? Jak pan
minister odniesie się do zapowiedzianej przez pana
Chlebowskiego…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani pośle.
Poseł Krzysztof Lipiec:
…możliwości zwiększenia deficytu do 50 mld zł?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Jarosław Rusiecki, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Jarosław Rusiecki:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Do swojej
krótkiej wypowiedzi zostałem zachęcony przez po-
sła Platformy Obywatelskiej, przemawiającego
w imieniu klubu, który określił specyficznie zacho-
wanie opozycji w kontekście zgłaszanych poprawek
przywracających pierwotny wygląd budżetu, szcze-
gólnie w obszarze pomocy społecznej. Poseł przema-
wiający w imieniu PO powiedział, że uprawiamy
astrologię, sufitologię. A jak, drodzy posłowie z PO
i PSL, nazwać przyjęte przez pana ministra finan-
sów założenia do budżetu na 2009 r.? Czy to nie była
sufitologia?
(Poseł Anna Paluch: Sufit razy powietrze.)
Czy to nie była astrologia?
(Poseł Anna Paluch: Dokładnie.)
Czy to nie było swego rodzaju kłamstwo budżeto-
we? Więcej pokory, panie ministrze, w przypadku po-
uczania czy – jak to wczoraj zostało tutaj powiedziane
– katechizowania posłów opozycji. (Dzwonek)
Mam pytanie dotyczące przywrócenia Poakcesyj-
nego Programu Wsparcia Obszarów Wiejskich. Jak,
szanowni państwo, widzicie możliwość…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, czas.
Poseł Jarosław Rusiecki:
...przywrócenia pierwotnej kwoty 72,5 mln zł,
a nie dzielenia samorządów, na nowo przywracając
kwotę rzędu 21 mln zł? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Gabriela Masłowska, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Gabriela Masłowska:
Dziękuję, panie marszałku.
Bardzo żałuję, że nie ma pana ministra Rostow-
skiego, bo po raz kolejny chciałam skierować do pana
ministra pytanie. Na jakiej podstawie prawnej, na
podstawie jakiego konkretnie przepisu, pani mini-
ster, czyli artykułu konkretnej ustawy, zaplanowano
w budżecie na ten rok w części 18 kwotę 150 mln zł
na tzw. przejściowy wykup odsetek od kredytów
mieszkaniowych starego portfela? Na podstawie bo-
gatej korespondencji pomiędzy centralnymi instytu-
cjami państwa, którą prowadzę, i pytań kierowanych
wielokrotnie także do ministra finansów stwierdzam
jednoznacznie, że nie otrzymałam do dzisiaj takiej
odpowiedzi. Akty prawne, które wskazują ministro-
wie w odpowiedzi na moje pisma, nie zawierają kon-
kretnej regulacji, pani minister, pozwalającej kapita-
lizować odsetki od kredytów starego portfela, w przy-
padku gdy ludzie spłacają je regularnie. Mamy oto
sytuację, że spadają dochody realne, że ci kredyto-
biorcy dwukrotnie spłacili (Dzwonek) kredyty, a uwzględ-
niając środki publiczne – pięciokrotnie, i nadal ka-
rzemy im płacić, dlatego że nikt się tym nie intere-
suje. Nasz projekt od 9 miesięcy leży zamrożony. Jako
poseł na Sejm, zgodnie z sumieniem i przysięgą, zo-
bowiązana do przestrzegania prawa…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł.
Poseł Gabriela Masłowska:
…i troski o finanse publiczne, proszę panią
minister o zajęcie się tą sprawą, bo dalej tego nie
można tolerować. Pan minister Grad napisał cy-
nicznie, że…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Gabriela Masłowska:
...174 zł to niewiele, niech sobie nadal płacą. Kie-
ruję skargę do premiera, ponieważ minister…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł!
Poseł Gabriela Masłowska:
Kończę. Ponieważ pan minister…
(Poseł Anna Paluch: Panie marszałku, a pani po-
seł Skowrońska ile mówiła?)
...przekazuję to pismo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę państwa, ponieważ jest to kolejny przy-
padek przekraczania czasu – wyznaczyłem jedną
minutę, jest pewna tolerancja, proszę państwa, ale
półtorej minuty to już jest absolutnie niedopuszczal-
ne – będę bez ostrzeżenia wyłączał mikrofon. (Po-
ruszenie na sali)
(Poseł Anna Paluch: O ile przekroczyła czas pani
poseł Skowrońska?
Pan poseł… Przepraszam, o co chodzi?
(Poseł Sławomir Kopyciński: O równe traktowa-
nie.)
O co chodzi?
(Poseł Sławomir Kopyciński: Musi być równe trak-
towanie.)
Jest całkowicie równe traktowanie, całkowicie
równe traktowanie. Nie widzę żadnego…
(Poseł Anna Paluch: Jest pan stronniczy.)
Żadnej stronniczości nie dostrzegam ze swej stro-
ny. Proszę też zwrócić uwagę na to, że właściwie je-
dynie posłowie PiS biorą udział w debacie i gdybym
miał liczyć, to wielokrotnie przekraczacie czas.
(Poseł Zbigniew Babalski: To źle?)
Ale o co chodzi, panowie? Jest jedna minuta
i przekraczacie ten czas. Jeszcze macie pretensję, do
kogo?
Proszę bardzo, pan poseł Andrzej Szlachta.
Będę wyłączał mikrofon.
Proszę bardzo.
(Poseł Beata Mazurek: Dobrze, niech pan wyłącza,
tylko niech pan nie krzyczy.)
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Z wystąpienia przedstawiciela Platformy Obywatel-
skiej wynikało, że nakłady na naukę są na najwyż-
szym od wielu lat poziomie. A jak wygląda rzeczywi-
stość? Właśnie w części 28 wydatki na naukę zmniej-
377
szono o 605 mln zł, z poziomu 4,9 do 4,3 mld. Tym
samym proces dochodzenia do europejskiego poziomu
finansowania nauki został wyraźnie spowolniony.
Podobnie jest w części: Szkolnictwo wyższe.
Moje pytanie dotyczy poziomu finansowania
kształcenia pilotów lotnictwa cywilnego w Polsce.
Politechnika Rzeszowska od 30 lat kształci pilotów
w Ośrodku Kształcenia Lotniczego; pilotów, którzy
natychmiast znajdują zatrudnienie nie tylko w lot-
nictwie polskim, ale światowym. Dotychczas poli-
technika wykształciła ponad 500 pilotów lotnictwa
cywilnego i właśnie w tym roku Ośrodek Kształcenia
Lotniczego ma trudności w utrzymaniu (Dzwonek)
tego kierunku. Mam pytanie do pani minister: Czy
jest w tym roku zapewnione 3,8 mln zł na kształcenie
pilotów na Politechnice Rzeszowskiej? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Zbigniew Babalski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Zbigniew Babalski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Panie marszałku, mam nadzieję, że nie wyłączy mi
pan mikrofonu. Pani minister, trochę mi pani żal,
ponieważ to nie pani powinna słuchać tych pytań
i nie pani powinna na nie odpowiadać, tylko pani
szef, bo on podejmuje decyzje, a pani niestety musi
tego wszystkiego wysłuchać i w tym jest problem.
Mam jednak trochę inne pytanie, retoryczne. Dla-
czego obciążacie swoją nieporadnością i nieudolno-
ścią wojewodów? Podaję pani przykład: na posiedze-
niu komisji rolnictwa omawiany był budżet, cięcia
– cześć 85, dział 010050 – i pan wiceminister powie-
dział, że wojewodowie znaleźli oszczędności w wyso-
kości ok. 80 mln zł. Który wojewoda dobrowolnie
zrezygnuje np. z melioracji, a w tej kwocie było
42 mln na meliorację? Proszę was o jedno, jeśli
w ogóle słuchacie jakichś próśb – byłem kiedyś woje-
wodą – nie obciążajcie, nie karzcie tych ludzi w tere-
nie, których jesteście przedstawicielami, za własną
nieporadność i nieudolność. Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Jan Kulas: Nie obrażajcie wojewodów.)
(Poseł Zbigniew Babalski: Wy jeździcie po tych
wojewodach niemiłosiernie.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Henryk Kowalczyk, Prawo i Sprawie-
dliwość.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
378 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009

Poseł Henryk Kowalczyk: Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej- Dziękuję panu ministrowi.

mie! Występujący w imieniu klubu Platformy Oby- Pan poseł Sławomir Kopyciński, Lewica.
watelskiej pan poseł Janusz Cichoń wspomniał, że
przewidywania posłów Prawa i Sprawiedliwości
w grudniu mogły opierać się nie na wiedzy ekono- Poseł Sławomir Kopyciński:
micznej, tylko astrologicznej, ale niestety fakty po-
kazały, że to minister finansów i posłowie PO zacho- Dziękuję bardzo.
wywali się jak astrologowie, bo wróżyli wtedy wzrost Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Chciałbym zapytać, na jakiej podstawie
gospodarczy w wysokości 3,7%. Prawo i Sprawiedli-
prawnej w styczniu i w lutym tego roku dokonano
wość ostrzegało przed kryzysem i ostrzeżenia te wy-
oszczędności budżetowych na blisko 20 mld zł, bez
nikały z naszej wiedzy ekonomicznej, ale też z realnej
stosownej nowelizacji budżetu? Chciałbym zapytać,
oceny rzeczywistości. Czas pokazał, kto wtedy miał
czy może pan odpowiedzialnie z tej mównicy zagwa-
rację i kto jak bardzo się mylił.
rantować, bo o odpowiedzialności mówił pan bardzo
Pytanie do pana ministra: O ile wzrośnie prze-
dużo, że to ostatnia nowelizacja budżetu w tym roku?
widywane zadłużenie Skarbu Państwa w 2009 r.?
Chciałbym zapytać, czy Ministerstwo Finansów pra-
Zadłużenie na 2008 r. wzrosło o 70 mld zł. To już cuje nad przywróceniem 40-procentowej stawki po-
jest autorskie zadłużenie Platformy Obywatelskiej, datkowej dla najbogatszych i kiedy się to stanie?
autorskie zadłużenie tego rządu. Dla porównania: Chciałbym zapytać, czy Ministerstwo Finansów pra-
za rządów PiS-u (Dzwonek) zadłużenie było ponad cuje nad ustawami dotyczącymi likwidacji ulgi pro-
2,5 raza mniejsze w stosunku rocznym. Oczekuję rodzinnej i tzw. becikowego? Chciałbym zapytać, dla-
odpowiedzi ekonomicznej, a nie astrologicznej, pani czego jedyną instytucją, można by rzecz: świętą kro-
ministrze. (Oklaski) wą, której nie dotknęły oszczędności budżetowe jest
Instytut Pamięci Narodowej? To przecież 209 mln zł
wyrzucanych w błoto. (Dzwonek) Jak mówią wybor-
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski: cy: instytut kłamstwa narodowego.
(Poseł Anna Paluch: Czas minął, panie pośle.)
Pan minister Rostowski. Dlatego chciałbym zapytać, czy ważniejsze jest
dla pana finansowanie tej instytucji, od pomocy nie-
widomym dzieciom...
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Między innymi dlatego, że pytanie i stwierdzenia
pana posła są kolejnym przykładem uprawiania pro- Czas, panie pośle.
pagandy sprzed 76 lat, o którym...
(Poseł Anna Paluch: A co? Rząd ma wyłączność
na propagandę?) Poseł Sławomir Kopyciński:
...mówiłem wcześniej, bo podczas poprzedniej de-
baty padły te same dane, które w tamtym czasie były ...którym zabraliście 1,5 mln zł?
tak samo mylące, mówiąc delikatnie, jak dzisiaj.
Spadek zadłużenia w latach 2006–2007...
(Poseł Henryk Kowalczyk: Spadek wzrostu zadłu- Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
żenia.)
...spadek wzrostu zadłużenia, dziękuję, panie po- Czas minął, panie pośle.
śle, w latach 2006–2007 to tylko i wyłącznie skutek
aprecjacji złotego, niezrealizowanych różnic kurso-
Poseł Sławomir Kopyciński:
wych, można by powiedzieć. Większy wzrost zadłu-
żenia w tym roku, czy w 2008 r., to skutek deprecja- O kancelarii prezydenta nie wspomnę, bo tam
cji, a nie skutek większego deficytu sektora finansów wydaje się pieniądze na małpki...
publicznych. To już zostało wytłumaczone, ewident-
nie wyjaśnione. Taki sposób uprawiania polityki, jak
powiedziałem, polega na tym, że mimo kolejnych wy- Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
jaśnień kolejny raz powtarza się to samo. Dziękuję.
(Oklaski) Czas, panie pośle, czas.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Sławomir Kopyciński:
...i inne trunki, a pomoc...
(Poseł Izabela Kloc: Co za pajac!)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pan poseł Krzysztof Popiołek, Prawo i Sprawie-
dliwość.
(Poseł Sławomir Kopyciński: Do Komisji Etyki
Poselskiej podam za tego pajaca, proszę się zastano-
wić i przeprosić.)
Poseł Krzysztof Popiołek:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam kilka pytań do pana ministra, ale pan minister
nie słucha.
Jakie straty poniósł budżet państwa w związku
z opcjami walutowymi, które dotknęły polskie przed-
siębiorstwa, uwzględniając brak wpływów z podatku
CIT, z PIT w związku ze zwolnieniami pracowników
oraz z VAT w związku ze zmniejszonymi obrotami
firm? Czy prawdą jest, że straty w budżecie państwa
wynoszą 2 mld zł, jak powiedział z tej trybuny pan
poseł Żelichowski? Jeśli takie są straty, to dlaczego
rząd Platformy Obywatelskiej blokuje w Sejmie pro-
cedowanie poselskich projektów ustaw, które mogły-
by pomóc polskim przedsiębiorstwom? Czy prawdą
jest, panie ministrze, że był pan związany z jednym
z banków, który przypuścił największy atak na pol-
skie przedsiębiorstwa? Czy prawdą jest, że Bank Pe-
kao SA, którego prezesem jest Jan Krzysztof Bielec-
ki, związany z Platformą Obywatelską, również nisz-
czy polskie firmy opcjami walutowymi? Czy potrzeb-
ne byłyby tak drastyczne cięcia budżetowe dotyczące
nauki, pomocy społecznej, gdyby w porę została
uchwalona ustawa pomagająca polskim firmom? (Dzwo-
nek) Dlaczego rząd robi prezent dla państwa Katar,
kupując działkę za 7,5 mln zł i odsprzedając ją za
6 mln? Te 1,5 mln zł wystarczyłoby na książki dla
dzieci niewidomych i niedowidzących. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Maria Zuba, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Maria Zuba:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Pani poseł, efektem oszczędności na wynagrodze-
niach członków rządu Platformy Obywatelskiej jest
379
fakt, że niektórzy ministrowie muszą dorabiać jako
dozorcy domów u niemieckich kapitalistów. To jest
ten dostrzegalny efekt.
Mam pytanie do pana ministra. Dlaczego rząd
Platformy Obywatelskiej i PSL polskie finanse pu-
bliczne chce ratować poprzez oszczędności dotyczące
wydatków na naukę i oświatę oraz pomoc społeczną
dla tych, którym najtrudniej samodzielnie utrzymać
rodziny? Nie jestem w stanie przyjąć wyjaśnienia, że
to pani wojewoda woj. świętokrzyskiego wraz z kole-
gami zrezygnowała ze środków wynoszących ponad
1 mld zł, bo kwota oszczędności na budżetach woje-
wody to 1087 mln zł. (Dzwonek) Równie trudno jest
mi uwierzyć, że uczelnie wyższe zrezygnowały z po-
nad 1 mld zł. Dlatego posłowie PiS złożyli poprawki
przywracające środki dla tych wrażliwych społecznie
środowisk. Mam pytanie do pana ministra.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł.
Poseł Maria Zuba:
Czy, tak jak pan deklarował, po to te poprawki
zostały złożone, aby ten budżet nie był antyspo-
łeczny?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pani poseł, czas, proszę kończyć.
Poseł Maria Zuba:
Czy wobec tego poprze pan minister poprawki
złożone przez Prawo i Sprawiedliwość w zakresie
przywrócenia środków... (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pan poseł Piotr Polak, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Piotr Polak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W przyjmowanym w marcu w pakiecie antykryzyso-
wym były przewidziane działania osłonowe dla osób,
które ucierpią w kryzysie. Co dzisiaj rząd proponuje?
Likwidację rezerwy solidarnościowej, solidarności
społecznej, a środki te miały trafić do najuboższych
rodzin. Czy trafią? Nie. A zamrożone na najbliższe
3 lata kryteria dochodowe uprawniające do świad-
czeń z pomocy społecznej? Tak samo ma być ze świad-
czeniami rodzinnymi. W ten sposób prawo do świad-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
380 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Piotr Polak
czeń straci w tym roku 700 tys. dzieci. Te działania
są działaniami osłonowymi? To doprowadzi do zwięk-
szenia ubóstwa polskich rodzin.
Na zakończenie słowa wypowiedziane w imieniu
Platformy Obywatelskiej przez pana posła Cichonia:
Cokolwiek czynisz, czyń roztropnie i oglądaj się na
wynik, cytowane po łacinie. Roztropności w stosun-
ku do najuboższych nie widzę w państwa działaniach
żadnej, a jeśli chodzi o oglądanie się na wynik, to
chyba głównie chodzi o wyniki w sondażach i o słup-
ki poparcia. (Dzwonek) Jeszcze o życiu ponad stan,
bo takich słów użył pan poseł Cichoń. Mam konkret-
ne pytanie do pana ministra. Czy w związku z tym,
że w spółce PL 2012 i w ministerstwie...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, proszę kończyć.
Poseł Piotr Polak:
Już kończę, panie marszałku, sekundkę.
...sportu żyje się znacznie ponad stan, w związku
z wypłaconymi w tak niegodny sposób środkami, po
110 tys. zł na osobę, zwróci się pan o zwrot tych środ-
ków? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Beata Mazurek, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Beata Mazurek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Panie marszałku, najpierw do pana taka ogromna
prośba.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę.
Poseł Beata Mazurek:
Mój mąż na mnie nie krzyczy, bardzo pana proszę,
żeby pan też na mnie nie krzyczał.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Ja na panią nie krzyczę, proszę mówić.
Poseł Beata Mazurek:
Zwracając się do nas, pan na nas krzyczy, ja też
jestem posłem PiS.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę pani, bardzo panią przepraszam, wypra-
szam sobie tego rodzaju...
Poseł Beata Mazurek:
Panie ministrze, 11 mln zabieracie z bieżącej dzia-
łalności ośrodków pomocy społecznej, 13 mln – z do-
mów pomocy społecznej, 7 mln – z dożywiania dzieci,
2 mln – z ośrodków zajmujących się wsparciem osób
z zaburzeniami psychicznymi, pond 2 mln – z pomocy
doraźnej dla kombatantów, o 550 mln zmniejszacie
dotację dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, bo
jest kryzys. Ale zabieracie też mimo tego kryzysu, bo
nie chcecie podnieść kryteriów dochodowych w zakre-
sie pomocy społecznej. Na polityce społecznej oszczę-
dzacie więc 2,5 mld zł, a jednocześnie członkowie za-
rządu spółki PL 2012 otrzymują nagrody w wysokości
110 tys. zł. Dobrze, żeby widzowie o tym wiedzieli.
(Dzwonek) Panie ministrze, co z Proakcesyjnym Pro-
gramem Wspierania Obszarów Wiejskich, z którego
zabraliście 72,5 mln, teraz przywracacie 21? Program
dotyczy 500 gmin, w tym 12 z mojego powiatu, powia-
tu chełmskiego. Czy te gminy mogą być spokojne, że
zobowiązania będą realizowane?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł.
Poseł Beata Mazurek:
Już.
Czy jesienią nie zabraknie pieniędzy na aktywne
formy przeciwdziałania bezrobociu? Media donoszą,
że tych pieniędzy może być mniej.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł, minął.
Poseł Beata Mazurek:
Dziękuję. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Anna Paluch, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Anna Paluch:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Minęło kilkanaście dni, odkąd opadły wody po powo-
dzi. Oglądaliśmy w mediach zatroskaną twarz pana
premiera Tuska obiecującego pomoc; zresztą nie tyl-
ko jego, innych przedstawicieli rządu również. I co
się dzieje przy zmianie budżetu? Zmniejszenie, proszę
państwa: 39 082 tys. na zbiornik Świnna Poręba
w woj. małopolskim. Gdzie tu sens, gdzie logika,
gdzie konsekwencja?
Przypomnę tylko, panie ministrze, że nie kto
inny, tylko ten rząd na rok zamroził przygotowania
do realizacji projektów z Programu Operacyjnego
„Infrastruktura i środowisko”, priorytet 3: Zarzą-
dzanie zasobami i przeciwdziałanie zagrożeniom
środowiska, a zwłaszcza działanie 3: Retencjonowa-
nie wody i zapewnienie bezpieczeństwa przeciwpo-
wodziowego. W tym programie ujęto kilkanaście
projektów, które na rok wyrzuciliście z listy indyka-
tywnej, 10 projektów umieszczonych tam przez nasz
rząd wróciło po roku; przez rok były w zamrażarce.
(Dzwonek) Jaki jest sens? Skoro nie potraficie, nie
umiecie wydawać pieniędzy z funduszy europejskich,
dlaczego nie wydajecie również z budżetu państwa
pieniędzy, na które czekają ludzie? Przypomnę, że te
wyrzucone projekty dotyczyły chociażby wałów prze-
ciwpowodziowych w woj. podkarpackim czy zabez-
pieczenia Lewina Brzeskiego…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani poseł.
Poseł Anna Paluch:
Już kończę, panie marszałku.
I jeszcze dodatkowe pytanie. Słyszeliśmy tutaj
dużo o nagrodach, które rozdziela się hojnie pracow-
nikom PL 2012. A ja mam pytanie: Jaką kwotę na
nagrody dla swoich współpracowników przeznaczył
pan premier Tusk? I proszę o odpowiedź pisemną.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Marek Matuszewski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
381
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Debatujemy nad nowelizacją budżetu, ponieważ fun-
damenty budżetowe zbudowane były na życzeniach,
a nie na realiach. Wszystko się zawaliło, a miało być
przepięknie.
Platforma Obywatelska postanowiła oszczędzać
na młodych, na studentach, na pomocy społecznej, na
zdrowiu itd.; długo by można było wymieniać.
Ale, panie ministrze, dziura budżetowa nie byłaby
tak duża, gdyby Ministerstwo Finansów nie dawało
niektórym grupom zawodowym przywilejów. Mam
pytanie: Kiedy wreszcie nie będą zwolnieni z obo-
wiązku stosowania kas fiskalnych księgowi, lekarze,
prawnicy i przedstawiciele jeszcze kilku zawodów?
Jeżeli np. taksówkarz czy fryzjer musi stosować kasą
fiskalną, to dlaczego grupy zawodowe, które, wydaje
mi się, są bardzo zamożne, są z tego obowiązku zwol-
nione? Myślę, że wprowadzenie obowiązku stosowa-
nia kas fiskalnych przez te grupy zawodowe byłoby
sprawiedliwe społecznie, a jednocześnie dobre dla
budżetu.
Sprawiedliwe społecznie byłoby także wprowa-
dzenie waloryzacji rent i emerytur kwotowych, a nie
procentowych, byłoby to też z korzyścią dla budżetu.
Czy rząd zamierza pójść w tym sprawiedliwym spo-
łecznie kierunku? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Czesław Hoc, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Czesław Hoc:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka
Izbo! Zdrowie, ile cię trzeba cenić, ten tylko się
dowie, kto cię stracił – to słowa znane zapewne
każdemu Polakowi.
Wysoka Izbo! Niestety tracimy zdrowie. Opozycja
w sejmowej Komisji Zdrowia, Polacy mają poczucie
zagrożenia bezpieczeństwa zdrowotnego. Miało być
zwiększenie nakładów na służbę zdrowia i uszczel-
nianie systemu. Nie ma ani wzrostu nakładów, ani
uszczelniania. Jest kryzys. Ale w kryzysie zdrowie
musi być priorytetem. Musimy chronić zdrowie, bo
tylko w zdrowiu możemy się samorealizować, a spo-
łeczeństwo może pomnażać dochód narodowy. Musi-
my chronić najsłabszych, bo historia oceni nas nie po
tym, ile wydaliśmy na propagandę i sondaże, lecz jak
wsparliśmy najsłabszych, w tym jak zabezpieczyli-
śmy dobro pacjenta; bo człowiek chory jest słaby.
Tymczasem są dalsze cięcia w budżecie zdrowia,
zmniejszenie o 302 500 tys. zł. Co gorsza, w tym roku
nie ma pieniędzy na słynny program „Ratujmy pol-
skie szpitale”. Są cięcia w budżecie Narodowego Fun-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
382 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Czesław Hoc
duszu Zdrowia, w tym na refundację leków, brakuje
środków na zapłatę za nadwykonania za rok 2008.
Panie ministrze, quo vadis? Dokąd prowadzisz
finanse polskiej służby zdrowia? (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani posłanka Jadwiga Wiśniewska, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Jadwiga Wiśniewska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Rząd szuka oszczędności. Pan minister wreszcie
przyznał, że jest kryzys, mimo że w grudniu grzmiał
z tej mównicy, że przyjmowany przez Wysoką Izbę
budżet jest optymalny, oparty na realnych wskaź-
nikach.
W jaki sposób rząd szuka oszczędności, proszę
państwa? Oto minister Drzewiecki przyznaje zarzą-
dowi spółki PL 2012 rekordowe premie, każdy z człon-
ków dostaje ponad 100 tys. zł, przy zarobkach mie-
sięcznych od 20 tys. do 30 tys. zł. Mam pytanie do
pana ministra: Jak zaplanowane są nagrody w in-
nych resortach? Myślę, że może to być bardzo intere-
sująca informacja.
Ale rząd szuka również oszczędności na dzieciach,
i to bardzo skutecznie. Ponad 750 tys. dzieci w Polsce
żyje w nędzy. „Gazeta Prawna” donosi, że rząd za-
mroził na trzy kolejne lata kryterium dochodowe
uprawniające do świadczeń z pomocy społecznej.
(Dzwonek) To samo będzie w zakresie świadczeń ro-
dzinnych. Rząd rozwiązał w ubiegłym tygodniu re-
zerwę solidarności społecznej. Ponad 51% dzieci
w Polsce żyje w rodzinach mających bardzo niski do-
chód. Dzieci polskie są najbardziej w Unii Europej-
skiej narażone na ubóstwo. Tak więc ten rząd oszczę-
dza na najbiedniejszych.
I ostatnia uwaga, panie ministrze. Pan bardzo
brzydko odnosi się do opozycji, do ludzi, którzy mają
inny sposób patrzenia na świat niż pan. Chcę panu
powiedzieć, że dyskredytowanie innych to działanie
bardzo brzydkie, haniebne, i przypomnieć słowa kla-
syka, pewnie panu obcego: Pycha maszeruje przed
upadkiem. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Zwracam uwagę pani poseł, że nie było to pytanie
lapidarne.
Pytania zadaje pan Mieczysław Golba, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Mieczysław Golba:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam do pana pytanie: Jak mają się oszczędności
w nowelizacji budżetu, obcięcie znacznej kwoty, mi-
lionów złotych, na sportowe szkolenia dzieci i mło-
dzieży, w stosunku do ostatnich działań pana mini-
stra sportu polegających na przyznaniu gigantycz-
nych premii spółce PL 2012? Dzieciom i młodzieży
zabiera się środki, a daje zaledwie za kilka miesięcy
działalności zarządowi spółki, nie informując nawet
Komisji Kultury Fizycznej i Sportu.
Panie ministrze, w jaki sposób przekazał pan po-
nad 30 mln zł właśnie tej spółce? Również bez wiedzy
Komisji Kultury Fizycznej i Sportu.
I kolejne moje pytanie. Czy wypłaci pan, panie
ministrze, szpitalom środki za nadwykonania w za-
kresie świadczonych usług, tak aby szpitale mogły
leczyć swoich pacjentów? Są to środki finansowe bar-
dzo potrzebne wielu szpitalom powiatowym, również
szpitalom wojewódzkim; chyba że, panie ministrze,
jest to droga prowadząca do tego, aby sprywatyzować
jeszcze polskie szpitale. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jacek Tomczak, Prawo i Sprawiedli-
wość…
(Głos z sali: Niezrzeszony.)
Niezrzeszony. Przepraszam, była tu pomyłka.
Poseł Jacek Tomczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rząd w noweli-
zacji budżetu zamierza oszczędzić na młodzieży i stu-
dentach, ogranicza środki na dopłaty do Funduszu
Pożyczek i Kredytów Studenckich oraz środki na
„Narodowy program stypendialny” o ponad 20%. Pa-
nie ministrze, czy musimy obcinać i tak nędzne już
stypendia dla najuboższych studentów?
Drugie pytanie kieruję do pani minister edukacji
narodowej: Czy zabieranie 1,5 mln zł na zakupy pod-
ręczników dla uczniów niewidomych, słabowidzą-
cych, niesłyszących i z upośledzeniem umysłowym
jest konieczne? Chyba inaczej niż pani rozumiem rolę
państwa. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Barbara Bartuś, Prawo i Sprawie-
dliwość.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Barbara Bartuś:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Mini-
strowie! Dzisiaj w Wysokiej Izbie tak troszkę śmiesz-
no, troszkę straszno, z przewagą określenia: strasz-
no. Pan minister Rostowski od początku swojego
urzędowania bardziej zachowuje się jak polityk niż
jak minister finansów w polskim rządzie. Ciągłe po-
wtarzanie, iż gospodarka polska jest w lepszej kon-
dycji niż gospodarki w krajach zachodnioeuropej-
skich, nie przekonuje i nie może przekonywać Pola-
ków, bo wszyscy wiemy, jaki mamy standard życia
w Polsce, a jaki jest w Niemczech.
W wystąpieniu pana ministra nie usłyszałam nic
na temat zmian w budżecie, które wpływałyby na
pobudzenie gospodarki; wręcz odwrotnie: mamy cię-
cia w zamówieniach dla polskich zakładów, jest kwe-
stia niepodjęcia budowy dróg, braku wykorzystania
środków unijnych.
Mam pytanie do ministra finansów. (Dzwonek)
Czy to prawda, iż Sejm nie podjął pracy nad ustawa-
mi dotyczącymi opcji walutowych, zapobiegającymi
upadkowi wielu przedsiębiorców, dlatego że budżet
ma dochody z tych opcji?
I jeszcze jedno pytanie: Czy zabieranie pieniędzy
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę kończyć, pani poseł.
Poseł Barbara Bartuś:
Już, ostatnie pytanie.
…i przerzucanie odpowiedzialności na ZUS, który
będzie musiał brać drogie kredyty komercyjne, nie
wpisuje się tylko w regułę przerzucania odpowie-
dzialności za kryzys na innych, na Polaków?
I ostatnie pytanie…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pani poseł, to już półtorej minuty. Ma pani 5 se-
kund.
Poseł Barbara Bartuś:
Ostatnie pytanie. Czy to, że ZUS masowo odma-
wia przyznawania rent pomostowych nie wynika
z tego, iż chce oszczędzać właśnie na przyszłych eme-
rytach? Panie ministrze, proszę zająć się walką
z kryzysem, a nie z opozycją. Dziękuję. (Oklaski)
383
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Po raz kolejny bardzo jednak proszę o przestrze-
ganie czasu. Pani mówiła prawie dwie minuty. Naru-
sza pani regulamin.
(Poseł Barbara Bartuś: Przepraszam.)
Pan poseł Bogusław Kowalski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Bogusław Kowalski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Jednym z działań, jakie podjął rząd, żeby zrów-
noważyć ubytek w dochodach, jest przewalutowanie
zaliczek z euro po bardziej korzystnym kursie. Jeden
z pańskich poprzedników, były minister finansów,
nazwał to nawet kreatywną księgowością. Chciał-
bym zapytać, po jakim kursie następuje to przewa-
lutowanie? Jakie są szanse, aby ten kurs, w ocenie
pana ministra, był utrzymany do końca roku? I py-
tanie, czy również po takim samym kursie została
policzona składka członkowska, którą również bę-
dziemy musieli, z drugiej strony, przekazywać z bu-
dżetu i która obciąża tę stronę wydatkową? Mam
prośbę o precyzyjną informację w tej sprawie. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Marek Wikiński, Lewica.
Poseł Marek Wikiński:
Dziękuję bardzo.
Panie ministrze, nie zazdroszczę panu stołka. Po-
wiem panu więcej, moja żona nawet pana lubi, mówi
o panu: angielski gentleman. Mam więc pytanie do
angielskiego gentlemana, czy w Wielkiej Brytanii
byłoby możliwe nierówne traktowanie brytyjskiej,
angielskiej emerytki i ministra rządu Gordona Brow-
na? W Polsce pani Ewa, emerytka z Łodzi, jest ściga-
na przez aparat skarbowy, bo nie odprowadziła 6 gr
podatku VAT. Grozi jej za to wysoka kara, a nawet
więzienie. Natomiast minister, pan Paweł – zwany
Aniołem – Graś, będący twarzą rządu Donalda Tu-
ska śpi spokojnie i od 13 lat, jak dowiadujemy się
z „Super Expressu”, nie płaci żadnych podatków.
Czy pan minister mógłby wydać polecenie gene-
ralnemu inspektorowi kontroli skarbowej, aby doko-
nał kontroli skarbowej dotyczącej pana ministra
Pawła Grasia? (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Dariusz Kaczanowski, Prawo i Spra-
wiedliwość.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
384 Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Dariusz Kaczanowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Pani Mini-
ster! Rzeczywiście pana ministra Rostowskiego już
nie wypada żałować, bo miał wiele okazji na udowod-
nienie swojej merytoryczności, kompetencji. W tej
chwili jest już za późno. Wypada natomiast żałować
przede wszystkim pani minister Roguskiej i pana
ministra Koteckiego. Pana ministra Koteckiego wy-
mieniam z tego względu, że reprezentuje to samo
miasto co ja i muszę powiedzieć, że rzeczywiście jest
to dosyć niewygodne w tej chwili, ponieważ tyle razy
reprezentował stanowisko rządu, jeśli chodzi o wej-
ście Polski do strefy euro, w ogóle nierealne.
Mam pytanie, panie ministrze. Czy są środki fi-
nansowe zagwarantowane na tzw. plan B pani mini-
ster Kopacz? Gdzie one są i w jakiej wysokości?
Drugie pytanie. Czy zgadza się pan, panie mini-
strze, z tym, że kryzys jest dobrą okazją do przepro-
wadzenia reformy finansów publicznych? Jeżeli tak,
to kiedy to nastąpi i w jakiej skali? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Kalemba, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Na pewno zgadzamy się z tym, że głównym źródłem
kłopotów budżetowych jest kryzys. Trzeba też jasno
powiedzieć, że tym razem kryzys przyszedł z Zacho-
du. Jaki jednak jest z tego wniosek? Większa waga
myślenia, polskiego działania, polskiego stanu posia-
dania. Powstaje pytanie, kto powinien być właścicie-
lem banków.
Panie ministrze, mam bardzo proste pytanie.
Chyba nikt w Polsce nie wierzy w to, że wielkie sieci
handlowe prowadzą działalność charytatywną. Py-
tanie, jakie tu są rezerwy, jeżeli chodzi o podatek od
osób prawnych. Te same firmy, jeśli mają siedzibę
w innych państwach, płacą podatki. Z mojej wiedzy
wynika, że w Polsce tak się nie dzieje. Czy służby
skarbowe, Ministerstwo Skarbu Państwa nie powin-
no tu pokazać swojej siły? Bardzo bym prosił o zain-
teresowanie się tym, o odpowiedź, bo w stosunku do
małych firm służby skarbowe są bardzo skuteczne,
powiedziałbym, bardzo uciążliwe. Natomiast tutaj
są, uważam, bardzo duże rezerwy. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Tadeusz Arkit, Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Tadeusz Arkit:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Podczas dyskusji nad korektą budżetu bardzo często
mówimy o osobach o najniższych dochodach, często
mówimy o sytuacjach, gdzie pojawiają się problemy
czasami natury egzystencjalnej, o środowiskach
wrażliwych społecznie. Istotne zatem z tego punktu
widzenia są takie sprawy, jak m.in. płaca minimal-
na, która, jak się wydaje, tak na pewno jest, pomimo
kryzysu jednak wzrosła. Panie ministrze, jaki jest
wzrost płacy minimalnej w stosunku do poprzednie-
go roku?
Druga kwestia dotyczy służby zdrowia. W bu-
dżecie zabezpieczone są również środki na poprawę
jakości służby zdrowia. Wiele o tym mówiliśmy. Nie
dostrzegamy tych pozytywnych elementów, że po-
mimo kryzysu jednak jakieś środki, i to spore, po-
jawiają się. Są to m.in. fundusze na specjalizację
dla lekarzy oraz kształcenie podyplomowe pielę-
gniarek i położnych. Od dwóch lat jest to jeden
z priorytetów obecnego rządu. Trzeba przypo-
mnieć, że poprzedni rząd przeznaczał na to jednak
zdecydowanie mniejsze kwoty. Jakie środki w te-
gorocznym budżecie przeznaczone są na te cele?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Ostatnie pytanie zada pan poseł Krzysztof Bor-
kowski, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Krzysztof Borkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym zwró-
cić uwagę, że oprócz tego, że wydajemy środki, pie-
niądze, to jeszcze jest niezmiernie ważna strona do-
chodowa. Wiele na tej sali było na ten temat mówio-
ne, ale myślę, że warto się nad tym pochylić.
Kieruję pytanie do rządu. W jakim kierunku
będą zmierzały kontrole i pod jakim kątem będą
kontrolowane hipermarkety i wyciąganie środków
finansowych, a przede wszystkim rozliczanie VAT-u?
Chciałbym zapytać o to, ile, jeśli chodzi o podatek
dochodowy, zostało wpłacone w ostatnim roku przez
sieci wielkich korporacji, hipermarketów? Czy Pol-
ska jest płatnikiem podatku VAT, czyli zwraca ten
podatek VAT, czy też nie? Myślę, że tutaj są ogrom-
ne rezerwy.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok 2009
Poseł Krzysztof Borkowski
Drugie pytanie. Ograniczenie wszelkich inspek-
cji, myślę, że sprzyjałoby temu, że zmniejszylibyśmy
duże wydatki, ale też ułatwilibyśmy życie przedsię-
biorcom. Mam w związku z tym pytanie, czy rząd,
a przede wszystkim Ministerstwo Finansów i pre-
mier, będą zmierzać w takim kierunku, że inspekcje
będą ograniczone. (Dzwonek)
Trzecie pytanie. Myślę, że niezmiernie ważne jest
też przeniesienie środków z kapitału ludzkiego na
inwestycje i promocję eksportu. Czy jest taka możli-
wość, czy też nie? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze minister finansów pan prof. Jan
Vincent-Rostowski.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym, po
pierwsze, podziękować wszystkim posłom ze wszyst-
kich klubów za intensywną pracę przez te ostatnie
kilka dni. (Oklaski) Szczególnie tutaj na sali plenar-
nej, ale także w komisjach.
Zostało zadanych wiele pytań, oczywiście na
wszystkie odpowiemy w formie pisemnej. Chciałbym
poruszyć tylko kilka wątków.
Po pierwsze, pytano o kwestię dopłat do podręcz-
ników dla dzieci niewidzących. Ta sprawa była bar-
dzo często poruszana. Słuchając jednak wypowiedzi
posłów opozycji, można by mieć wrażenie, że w ogóle
na ten cel nie będzie żadnych pieniędzy. A tak nie
jest.
W pierwotnym budżecie na rok 2009 zapisano
7 mln zł na dopłaty do produkcji podręczników, ta
kwota została zmniejszona o 1,5 mln zł z jednej pro-
stej przyczyny czy raczej z dwóch przyczyn. Jest to
na tyle ważna sprawa, że mimo że ta kwota jest
mała, naprawdę warto powiedzieć o tym trochę wię-
cej. Po pierwsze, dlatego że już od wielu lat właśnie
taka kwota, 7 mln zł, jest przeznaczana w budżecie
na ten cel, natomiast zawsze wydaje się 6 mln zł.
Fakt, że rząd obniżył tę kwotę o milion złotych,
w żaden sposób nie zmniejszy liczby i jakości pod-
ręczników dla ślepych dzieci. Myślę, że ten fakt,
którego opozycja była świadoma, a była świadoma,
bo pani minister Szumilas tłumaczyła to nie jeden
raz, oraz fakt, że pomimo tej świadomości już nie
wiem, ilu posłów odnosiło się do tej sprawy, na pew-
no pan poseł Wikliński...
385
(Poseł Marek Wikiński: Wikiński, nie ma literki
„l” w nazwisku.)
Wikiński.
...pokazuje, w jaki sposób niektórzy posłowie, tak-
że pan poseł Wikiński, podchodzą do spraw tak po-
ważnych. Tak naprawdę to ignorują fakty i chcą
straszyć ludzi. Opozycja mogłaby powiedzieć, że kwo-
ta na podręczniki została zmniejszona nie o milion,
ale o 1,5 mln. Skąd więc te 500 tys. zł oszczędności,
które mają być, bez skutków, jeśli chodzi o liczbę
i jakość podręczników? Odpowiem. Producenci pod-
ręczników produkowali je w taki sposób, że te pienią-
dze szły na magazynowanie podręczników przez
długi czas. Obniżamy tę kwotę, bo nie chcemy już
kontynuować tego procederu, tego marnotrawstwa.
To jest właśnie klasyczny przykład dobrego gospoda-
rowania pieniądzem publicznym bez strat dla ślepych
dzieci. (Oklaski)
(Poseł Lech Sprawka: Niewidzących.)
Niewidomych, ślepych dzieci.
Jeśli chodzi o kwestię reformy finansów publicz-
nych, pan poseł z PiS pytał, czy kryzys nie jest do-
brym momentem na przeprowadzenie takiej reformy.
Tak, panie pośle, jest dobrym momentem. Wczoraj
odbyło się głosowanie i została przyjęta nowa ustawa
o finansach publicznych, konsumująca prawie wszyst-
kie propozycje reformy finansów publicznych zgłoszo-
ne w poprzednim rządzie przez panią premier Zytę
Gilowską. Uchwalona ustawa idzie zresztą w wielu
zakresach dalej. Rozumiem, że ten fakt chociażby po
części spełnia postulat pana posła.
Pan poseł wspominał także o tym, że dobrze by
było rzadziej kontrolować przedsiębiorców. Zga-
dzam się z tym, ale pan poseł też wie, że kilka
miesięcy temu została przyjęta ustawa o swobodzie
gospodarczej.
I na koniec pytanie, jaki będzie wzrost płacy mi-
nimalnej w tym roku – 13%. To także jest przykład
determinacji rządu, aby w miarę, jak to tylko jest
możliwe, chronić tych najmniej zarabiających. Ale
musimy pamiętać, że już nie będziemy mogli narzu-
cać rynkowi pracy dalszych podwyżek, bo wyższa
płaca minimalna, jak państwo wiecie, to wyższe
bezrobocie, szczególnie w tych częściach kraju,
w tych regionach, gdzie płaca jest najniższa i gdzie
ludzie najmniej zarabiają, w regionach, które nie są
faworyzowane. Tam właśnie musimy chronić za-
trudnienie.
Proszę państwa, jeszcze raz dziękuję wszystkim
posłom, ze wszystkich klubów, za naprawdę bardzo
intensywną pracę. Dziękuję państwu i Bóg zapłać.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu ministrowi.
W związku z tym, że w czasie drugiego czytania
zgłoszono poprawki do przedłożonego projektu usta-
wy, kieruję ponownie ten projekt do Komisji Finan-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
386 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
sów Publicznych w celu przedstawienia dodatkowego
sprawozdania.
Oczywiście zamykam dyskusję.
Proszę państwa, ponieważ mamy tutaj drobne
przyspieszenie, ogłaszam 5 minut przerwy.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 11 min 55
do godz. 12 min 06)
Marszałek:
Proszę państwa, wznawiam obrady.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 36.
porządku dziennego: Wniosek o wyrażenie wo-
tum nieufności wobec ministra infrastruktury
Cezarego Grabarczyka (druki nr 2164 i 2188).
Proszę o zabranie głosu przedstawiciela wniosko-
dawców pana posła Krzysztofa Tchórzewskiego.
Poseł Krzysztof Tchórzewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Klu-
bu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość przed-
stawiam Wysokiej Izbie wniosek o wyrażenie wotum
nieufności wobec ministra infrastruktury pana Ce-
zarego Grabarczyka.
Wczoraj minęło 20 miesięcy od czasu, gdy funkcję
ministra infrastruktury zaczął pełnić pan Cezary
Grabarczyk. To tylko 4 miesiące mniej od całego
okresu rządów Prawa i Sprawiedliwości. Postawiono
nam zarzut, że jest to wniosek polityczny, pozbawio-
ny podstaw merytorycznych, że niepotrzebnie zajmu-
jemy drogocenny czas sejmowy i antenowy. Przypo-
mnę, że mniej więcej po tylu miesiącach rządów
Prawa i Sprawiedliwości byliśmy już po dwóch wnio-
skach o wotum nieufności wobec ministra Polaczka,
przy uzasadnieniach, z których jedno miało pół stro-
ny i było typowo polityczne, a drugie było bardzo
ubogie merytorycznie.
Dołożyliśmy starań, aby może subiektywnie, ale
merytorycznie ocenić te 20 miesięcy kierowania
przez pana Cezarego Grabarczyka bardzo ważnym
dla polskiej gospodarki resortem. Jakie są efekty
jego dwudziestomiesięcznych rządów w Minister-
stwie Infrastruktury? Krótko mówiąc, efektów jest
niewiele.
(Poseł Jakub Rutnicki: A wy co? Jestem z Nowego
Tomyśla. Dwa lata wstrzymywaliście...)
(Poseł Jerzy Materna: Proszę uciszyć tego posła.)
Widoczna nieskuteczność działań, mała siła prze-
bicia wewnątrz rządu, uleganie w sprawach kadro-
wych, utrzymywanie wbrew sobie generalnego dy-
rektora dróg krajowych i autostrad, który dwukrot-
nie nie zdał egzaminu uprawniającego do obejmowa-
nia wyższych funkcji państwowych. (Gwar na sali)
Panie marszałku...
Marszałek:
Panowie, bardzo proszę o zaniechanie debaty
z ławy do ławy, bo przemawia poseł wnioskodawca.
Bardzo proszę.
(Głos z sali: Nerwy, lekkie nerwy.)
Panowie, panowie – głośne rozmowy w ławach
można przenieść w kuluary.
Bardzo proszę.
Poseł Krzysztof Tchórzewski:
Czy chodzi panu, panie pośle, o to, żeby mnie
z równowagi wyprowadzić? Na pewno się to nie uda.
Jeszcze raz powtórzę: widoczna nieskuteczność
działań, mała siła przebicia wewnątrz rządu, ulega-
nie w sprawach kadrowych i wbrew sobie utrzymy-
wanie generalnego dyrektora dróg krajowych i auto-
strad, który dwukrotnie nie zdał egzaminu upraw-
niającego do obejmowania wyższych funkcji pań-
stwowych, powodowały nawet to, że premier Donald
Tusk trzykrotnie wyrażał niezadowolenie z pracy
pana ministra.
W grudniu 2007 r. jako nowo powołany minister
infrastruktury pan Cezary Grabarczyk potwierdził
realizację rządowego „Programu budowy dróg kra-
jowych na lata 2008–2012” przyjętego przez rząd
Prawa i Sprawiedliwości. Mimo że program ten zo-
stał przygotowany w atmosferze przedwyborczej,
rząd Platformy Obywatelskiej i PSL uznał go za do-
bry i realny, o czym świadczy fakt, że do planowa-
nych w tym programie 3200 km dróg ekspresowych
i autostrad dodał pan minister przebudowę dodatko-
wych 800 km dróg krajowych, czyli rozszerzył ten
program do 4 tys. km dróg i autostrad. Dalej było już
tylko gorzej. Co kilka miesięcy zmieniał te plany,
sprowadzając je w efekcie do 1136 km dróg ekspreso-
wych i autostrad, co daje tylko 36% obowiązującego
nadal programu drogowego przyjętego przez Radę
Ministrów w 2007 r. W drugiej połowie kwietnia 2009 r.
Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad po-
dała, że w 2009 r. potrzebuje 24 mld zł na drogi, cho-
ciaż budżet zakładał w pierwszej wersji 32 mld. To
kolejne obniżenie planu finansowego wskazuje, że nie
ma spójnego i stabilnego programu rządowego budo-
wy dróg ekspresowych i autostrad. Tłumaczenie
przez pana ministra Grabarczyka tej niemocy w in-
westycjach drogowych kryzysem jest wielką pomył-
ką, bo właśnie w czasie kryzysu należy te zadania
realizować, i to w jeszcze większym zakresie, bo
utrzymują one zatrudnienie, a około 20% środków
i tak wraca do budżetu.
W pierwszym półroczu tego roku Generalna Dy-
rekcja Dróg Krajowych i Autostrad wydała 5700 mln
zł. Wynikło to ze zmiany koncepcji finansowania in-
frastruktury drogowej – przeniesienie z systemu bu-
dżetowego do Krajowego Funduszu Drogowego. Jest
to specjalnie robiona inżynieria finansowa, aby moż-
na było utrzymać formalnie niski deficyt budżetowy,
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Krzysztof Tchórzewski
mimo że i tak spowoduje to wzrost długu publiczne-
go. Zmiany ustawowe wprowadzające ten skompliko-
wany układ finansowania trwają już kilka miesięcy,
a pierwsze środki finansowe, jednak tylko w kwocie
600 mln zł z obligacji, są przewidziane na przełomie
sierpnia i września. Do tego czasu generalna dyrek-
cja odwleka rozstrzyganie przetargów i podpisywanie
umów, co powoduje, że rząd oszczędzi dodatkowo, bo
minister infrastruktury nie wykorzysta kilku miliar-
dów złotych, które można by było wydać na drogi
w tym roku. Koncepcję finansowania rozwoju sieci
drogowej w Polsce długiem zaciąganym przez Bank
Gospodarstwa Krajowego na rzecz Krajowego Fun-
duszu Drogowego należy uznać za jeden z najgor-
szych pomysłów ministra infrastruktury, który
jest realizowany na skutek nacisków ministra fi-
nansów. Skutkiem może być destabilizacja finan-
sów publicznych. Budowa dróg w Polsce musi po-
chłaniać 25–30 mld zł rocznie przez kilka najbliż-
szych lat. Minister infrastruktury nie przeprowadził
analiz możliwości uzyskania na rynkach finanso-
wych odpowiednich środków przez BGK. Pozyskiwa-
nie środków finansowych w ten sposób może mimo
wszystko być droższe niż na przykład emisja obliga-
cji skarbowych. Ustępliwości ministra infrastruktu-
ry Cezarego Grabarczyka w stosunku do ministra
finansów nie daje się wytłumaczyć interesem pań-
stwa, bo ten właśnie interes wymaga pilnego przy-
spieszenia realizacji programu drogowego, a nie jego
opóźniania.
Wysoka Izbo! Decyzje, które zapadają w Minister-
stwie Infrastruktury, dają podstawy, aby przypusz-
czać, że urzędnicy tego resortu i pan minister trak-
tują spółki autostradowe preferencyjnie. Świadczą
o tym drastyczne podwyżki cen winiet, tj. opłat za
jazdę ciężarówek po drogach krajowych, bez obniże-
nia wysokości rekompensat wypłacanych spółkom
autostradowym za jazdę ciężarówek po autostradach,
mimo że wcześniej na wniosek posłów Prawa i Spra-
wiedliwości sejmowa Komisja Infrastruktury zaak-
ceptowała propozycję obniżenia o 30% wysokości
rekompensat wypłacanych spółkom autostradowym,
a obecni na posiedzeniu komisji przedstawiciele tych
spółek milcząco to zaakceptowali. Ministerstwo pod-
niosło ceny winiet i z zupełnie niezrozumiałych przy-
czyn zrezygnowało z obniżki rekompensat za dostęp
ciężarówek do autostrad. Nastąpiło to mimo tego, że
istniały racjonalne przesłanki do ich obniżenia. Re-
kompensaty te to w 2007 r. około 650 mln zł, w 2008 r.
– 800 mln zł, a na 2009 r. plan zakłada 1 mld zł.
Ponieważ jest to więcej niż wpływy z winiet, mimo
pierwszej podwyżki o 30% minister wprowadził po
5 miesiącach następną podwyżkę, tak aby budżet
Krajowego Funduszu Drogowego wyszedł na plus.
Dlaczego ta rekompensata jest w tym roku tak
duża? W związku z kryzysem gospodarczym prze-
woźnicy drogowi odstawili 30% ciężarówek, bo spa-
dła masa wyprodukowanych towarów przeznaczo-
387
nych do przewozu. A więc z jakich przyczyn przybyło
tych ciężarówek na autostradach i rząd za nie płaci?
Pewny jestem, że ich nie przybyło, lecz ubyło, a więc
rekompensata dla Autostrady Wielkopolskiej i Sta-
leksportu winna być niższa, a nie wyższa niż w ubie-
głym roku. Szacunki wskazują na to, że winna w tym
roku wynieść nie więcej niż 600–650 mln zł. Czyżby
minister infrastruktury łatał dziurę w budżecie Kra-
jowego Funduszu Drogowego, mówiąc przewoźni-
kom, że potrzebuje tych pieniędzy na rekompensaty?
Bo trudno mi uwierzyć, że świadomie działa na nie-
korzyść budżetu. Byłaby to nieuzasadniona pomoc
publiczna dla Autostrady Wielkopolskiej i Stalek-
sportu. Za dużo jest niejasności w tej sprawie, bo
przecież chodzi o wyrwanie z kieszeni upadających
firm transportowych dodatkowych 300–350 mln zł.
To tak rząd Donalda Tuska wspiera polskich przed-
siębiorców? Myślę, że jak na liberałów przystało, na-
broiliście w tej sprawie sporo.
Wysoki Sejmie! Kontynuując omawianie współ-
pracy resortu infrastruktury z wyżej wymienionymi
spółkami autostradowymi, pragnę teraz omówić za-
wartą w ostatnich dniach umowę na budowę odcinka
autostrady A2 Świecko – Nowy Tomyśl, która powin-
na zostać zbadana pod względem zgodności z obowią-
zującymi przepisami prawa, a w szczególności z za-
sadami przejrzystości zawierania umów. Minister-
stwo Infrastruktury wbrew pierwotnym założeniom
nie obciążyło koncesjonariusza ryzykiem ruchu. Jed-
nocześnie zobowiązało budżet państwa, poprzez Kra-
jowy Fundusz Drogowy, na 30 lat do wypłat na rzecz
koncesjonariusza, gwarantując mu wysoki zysk przy
niskich kosztach eksploatacji, bez jakichkolwiek ele-
mentów ryzyka biznesowego. Umowa ta zakłada, że
rząd corocznie będzie wypłacał koncesjonariuszowi
ryczałtowe kwoty tzw. opłaty za dostępność. Co to
jest? Otóż te opłaty pokrywają spłatę zadłużenia na
koszty budowy, koszty eksploatacji autostrady i gwa-
rantowany zysk, blisko 10-procentowy, i to niezależ-
nie od utargu, czyli ruchu i przychodów. Koncesjona-
riusz zbiera opłaty i wpłaca je do Krajowego Fundu-
szu Drogowego – nie ma żadnej motywacji do zwięk-
szania ruchu pojazdów na autostradzie. Czyli tak
naprawdę wszystkie koszty, z zyskiem włącznie, po-
kryje państwo, jeśli nie pokryją ich przewoźnicy.
Koncesjonariusz firmę realizującą budowę wybiera
bez przetargu, może uzyskać kredyt kupiecki, etaty
dla znajomych – luksus dla przedsiębiorcy nie tylko
w okresie kryzysu, ale także w czasach prosperity.
Po podpisaniu umowy koszt realizacji tego kon-
traktu wynosi 1560 mln euro – szanowni państwo,
jest to prawie 7 mld zł – 14,2 mln euro za kilometr,
czyli ok. 64 mln zł za 1 km. Jeśli dodamy do tego ok.
15%, które rząd poniósł na koszty wywłaszczenia,
lokalizacji, przygotowania całej inwestycji, to koszt
tego przedsięwzięcia wyniesie w przedziale 70–75 mln
za 1 km autostrady, ok. 2 tys. zł za 1 m2 autostrady.
Ta cena mnie szokuje, rządu nie. Wszystkie te koszty
obywatele i przedsiębiorcy muszą pokryć w cenie
przejazdu lub z budżetu, jeżeli za przejazdy będzie
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
388 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Krzysztof Tchórzewski
za mało. Budżet KFD tego nie wytrzyma, dopłaci
państwo, czyli podatnicy. Czy tak duże zobowiąza-
nia obciążające przyszłość – w tym przypadku 7 mld zł
– mogą być podejmowane w zaciszu gabinetów, bez
ekonomicznego uzasadnienia, jak ta budowa przy-
czyni się do rozwoju Polski, i to w sytuacji gdy przy
nowelizacji budżetu przed chwilą sprzeczaliśmy się
o to, czy likwidować fundusz solidarności społecz-
nej, który ma służyć najbiedniejszym, odbywała się
zażarta dyskusja o każdy milion złotych? Takie
decyzje muszą budzić i budzą wątpliwości.
Dla porównania w Niemczech koszt budowy au-
tostrady nigdzie nie przekroczył 10 mln euro za 1 km.
Koszt robocizny jest około trzech razy większy, kosz-
ty materiałów wyższe, paliwo o około 30% droższe.
A więc u nas jest o około 1/3 taniej. Natomiast co
mamy? O 1/3 droższe budowy autostrad. Przypomnę,
że przed kilkoma miesiącami, już nadzorowany w ra-
mach budżetu, został oddany 50-kilometrowy odci-
nek drogi ekspresowej, tak naprawdę z parametrami
autostrady, tyle że niepłatnej, z Elbląga do granicy
państwa w Grzechotnikach w województwie warmiń-
sko-mazurskim. Ile kosztował? 483 mln zł, czyli 9660
tys. zł za 1 km. Niemożliwe, aby w ciągu dwóch lat
koszty budowy dróg w Polsce wzrosły prawie 7-krot-
nie. Albo jest to jakiś wielki kant, albo bezczelna
zmowa cenowa. To rozbój w biały dzień, to urąga
przyzwoitości. Jeżeli tak to jest, to bezczynność rzą-
du w takiej sytuacji jest też szczególnie naganna, bo
odpowiednie organy zapobiegające takiej grabieży
państwo posiada.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Przyjmijmy, że
ceny są jednak takie, o jakich wyżej mówiliśmy, w co
nie bardzo wierzę. No to co by się stało w systemie
tradycyjnym, gdyby inwestorem była Generalna Dy-
rekcja Dróg Krajowych i Autostrad? Cena, według
tego, co dyrekcja uzyskuje, wyniosłaby co najwyżej
12 mln euro za 1 km, a przy korzystaniu ze środków
z Unii Europejskiej byłoby dużo taniej – a wiemy, że
grozi nam niewykorzystanie tych środków – czyli
kosztowałoby to nie 1560, a 1250 mln euro. Jeżeli tak
to odniesiemy, to różnica to „drobiazg” – 280 mln
euro. Jeżeli dodamy do tego 686 mln zł – o tyle auto-
strada jest droższa, jeżeli jest budowana jako betono-
wa, a nie asfaltowa – to nawet w tej sytuacji autostra-
da jest przepłacona o 2 mld zł. Jeżeli dodamy do tego
dopłaty, które na pewno budżet będzie wypłacał
w ciągu 30 lat, to ta różnica będzie jeszcze większa.
Ile kilometrów dróg gminnych i powiatowych mo-
glibyśmy wybudować za te pieniądze? Wysoki Sejmie,
nowy dywanik asfaltowy na drodze powiatowej kosz-
tuje 300 tys. zł za kilometr, a za 800 tys. zł mamy już
przebudowę ze wzmocnieniem nawierzchni i chodni-
kami nawet w małych miejscowościach. Za samą tę
oszczędzoną kwotę – już nie mówię o wielokrotnie
zawyżonych kosztach – moglibyśmy położyć nowy
asfalt na prawie 7 tys. dróg powiatowych i gminnych
lub dokonać pełnego remontu na 2,5 tys. km tych
dróg. Jak pięknie by się jeździło po całej Polsce, i to
po kilku latach. Na pewno pan premier Schetyna
byłby zadowolony, gdyby te pieniądze dostał do swo-
jego rozdzielnictwa.
Czy może dziwić nasza irytacja w związku z tym
i złożony wniosek o wotum nieufności?
Tymczasem Polsce jak powietrze potrzebna jest
modernizacja dróg krajowych. Nie tylko budowa au-
tostrad, ale i modernizacja dróg krajowych między
miastami wojewódzkimi – chodzi o to, by były to dro-
gi dwujezdniowe. Jest to potrzebne dla stymulowania
rozwoju gospodarczego i jest nie mniej ważne niż bu-
dowa autostrad, które tak naprawdę są najbardziej
potrzebne dla tranzytu przez Polskę. Ale o tych in-
nych zadaniach jest cicho sza, bo nie ma bezpośred-
nio zarabiających na tym, a więc nie ma także inspi-
racji do nagłaśniania tematu. Ciekawe, że i premier
w tych sprawach ministra nie popędza, chociaż dla
przyszłości Polski wydaje się to ważne, a popędza
w sprawie jednego kawałka autostrady.
Wysoka Izbo! Nie lepiej jest w innych dziedzinach
transportu. Od grudnia ubiegłego roku sytuacja
w Grupie PKP staje się coraz trudniejsza. Zanotowa-
ny w pierwszej połowie bieżącego roku spadek prze-
wiezionej masy towarowej o ponad 35% wywołuje
szczególnie niekorzystne skutki dla PKP Cargo. Pro-
blemy Cargo wywołują lawinowe zwolnienia pracow-
ników i upadłość zakładów naprawczych. Minister
Cezary Grabarczyk nie potrafi od dwóch miesięcy
przekonać ministra finansów do wypłacenia rekom-
pensaty w kwocie 230 mln zł dla PKP Cargo z tytułu
restrukturyzacji zadłużenia Przewozów Regional-
nych. Nie reaguje też pan minister na falę zwolnień
– tylko w samym Cargo 7 tys. pracowników. Bez po-
mocy publicznej, bez dokapitalizowania nastąpi dra-
styczne ograniczenie przewozów kolejowych, poważ-
ne zmniejszenie konkurencyjności polskich kolei,
przy jednoczesnym wzmocnieniu kryzysu w efekcie
upadłości zakładów naprawczych zaplecza kolejowe-
go i zwolnień w PKP oraz w przedsiębiorstwach
z koleją współpracujących. Będzie to na poziomie nie
mniejszym niż 30 tys. pracowników.
Tego rodzaju zdarzenia miały już miejsce we
Francji. Pomoc publiczna udzielona w 2005 r. przez
rząd francuski dla ich cargo wyniosła 1,5 mld euro.
Biorąc pod uwagę trudną sytuację własnego przewoź-
nika, w tym roku rząd Słowacji, której sytuacja go-
spodarcza jest dużo gorsza niż Polski, udzielił swoje-
mu przewoźnikowi kolejowemu wsparcia w wysokości
133 mln euro, a jest to firma trzykrotnie mniejsza od
polskiego Cargo.
Mimo kryzysu ta pomoc naszym kolejom jest nie-
zbędna. Aby się nie narazić ministrowi finansów, pan
minister Grabarczyk w tej sprawie nie podjął żad-
nych działań. A rząd ma w tym zakresie różne moż-
liwości. Nie chodzi tylko o budżet. Mogą wykupić
nową emisję akcji Cargo na przykład spółki Skarbu
Państwa, w których zysk w ubiegłym roku wyniósł
ponad 8 mld zł. Nie wszystko muszą oddać budżetowi
i innym akcjonariuszom.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Krzysztof Tchórzewski
Jednocześnie brakuje środków własnych, maleją
wpływy, kontrahenci nie płacą zaległości płatniczych.
Te zaległości na rzecz Polskich Linii Kolejowych wy-
noszą ponad 700 mln zł. Doprowadzi to do zapaści
inwestycyjnej PKP Polskie Linie Kolejowe. Nie bę-
dzie środków własnych na przygotowanie zadań in-
westycyjnych, dokumentacji, trudnych uzgodnień
środowiskowych, lokalizacji itd. Może runąć program
wykorzystania środków unijnych, co będzie szkodli-
we nie tylko dla PKP, ale i dla gospodarki.
Dodatkowym wątkiem w tej sprawie jest to, że ta
sytuacja sprzyja tzw. prywatnym przewoźnikom ko-
lejowym, którzy ostatnio zmienili właściciela. CTL,
kolejowa firma przewozów towarowych, wykupiona
została przez inwestycyjny fundusz angielski z du-
żym udziałem kapitału rosyjskiego, PCC została wy-
kupiona przez cargo niemieckie. Co to znaczy? To
stwarza poważne zagrożenie podporządkowaniem
towarowych przewozów kolejowych w Polsce naszym
wielkim sąsiadom. Ich udział przewozowy z miesiąca
na miesiąc na rynku polskim gwałtownie wzrasta,
oni środków nie żałują. To już jest sprawa rangi pol-
skiej racji stanu, polskiego bezpieczeństwa gospodar-
czego. Czy wolno ministrowi polskiego rządu w tej
sytuacji nic nie robić, nie podejmować skutecznych
działań chroniących nasze narodowe interesy?
Przejdźmy teraz do spraw budownictwa. Pan mi-
nister Grabarczyk obiecał, że w ciągu pół roku od
objęcia urzędu przedłoży Sejmowi nowy projekt Pra-
wa budowlanego, który miałby zastąpić obecną złą
ustawę. Poza zmianami starego prawa, które niewie-
le wniosły, oprócz deklaracji i kolejnych obietnic par-
lamentarzyści niczego do dziś nie otrzymali. Pan
minister nie podjął również żadnych oczekiwanych
przez inwestorów działań w zakresie przedstawienia
projektu nowej ustawy o planowaniu i zagospodaro-
waniu przestrzennym.
W tym dziale gospodarki budżetu w 2008 r. nie
wydatkowano środków na kwotę ok. 100 mln zł.
Szczególnie ucierpiały Krajowy Fundusz Mieszka-
niowy i fundusz dopłat do oprocentowania kredytów
mieszkaniowych. Resort wbrew wcześniejszym zapo-
wiedziom, obietnicom i wyraźnym deklaracjom ogra-
niczył starania oraz zaniechał działań mających na
celu poprawę sytuacji mieszkaniowej obywateli. Tyle
było obietnic przy krytyce naszych działań. I co?
I jest gorzej, niż było za rządów PiS. Przyjęty przez
nas program „Rodzina na swoim” budzi coraz więk-
sze zainteresowanie, ale z powodu ograniczenia środ-
ków kolejka po te kredyty jest wielomiesięczna.
Przejdźmy jeszcze do wątku transportu lotnicze-
go. Kluczowy dla zapewnienia sprawnej komunikacji
z Europą transport lotniczy został zaniedbany. Od
listopada 2008 r. pracuje komisja przetargowa mini-
stra infrastruktury, która miała wybrać wykonawcę
analizy zasadności budowy Centralnego Portu Lot-
niczego w Polsce. Do dziś nie jest wiadomo, jakie będą
389
losy tego przetargu. Minister nie przedstawił Sejmo-
wi żadnych propozycji rozwiązań w zakresie komer-
cjalizacji Przedsiębiorstwa Państwowego „Porty
Lotnicze”. Mija 17 miesięcy od zmian dokonanych
przez Ministerstwo Infrastruktury w Państwowych
Portach Lotniczych. Stan realizacji budowy termina-
lu 2 i dokończenia całej inwestycji nie uległ od tam-
tego czasu żadnej zmianie. W styczniu br. weszło
w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów do-
tyczące przekazania gruntów po Agencji Mienia Woj-
skowego samorządom na inwestycje lotniskowe.
Mimo że zgodnie z procedurą już w lutym zostało
złożonych kilka wniosków (Kraków, Radom, Biała
Podlaska, Gdynia), Ministerstwo Infrastruktury do-
piero w maju przekazało je do uzgodnień do Minister-
stwa Obrony Narodowej.
Także w zakresie gospodarki morskiej widać bar-
dzo wyraźnie brak koncepcji realizacji zadań powie-
rzonych temu ministerstwu. Uwidacznia się to rów-
nież na przykładzie ustawy o podatku tonażowym.
Od ponad dwóch lat badana jest jej zgodność z pra-
wem unijnym. Wyżej wymieniona ustawa została
podpisana przez prezydenta we wrześniu 2006 r.
i wciąż czeka na wejście w życie. Na uwagę zasługu-
je fakt, że tylko przyjęcie przez Sejm ustawy o za-
trudnieniu i pracy na morskich statkach handlowych
wraz z przyjętą już ustawą o podatku tonażowym
pozwoliłoby krajowym armatorom na zarejestrowa-
nie swoich statków w Polsce.
Zostały wstrzymane prace nad przekopem przez
Mierzeję Wiślaną i nadal jest utrzymywane odcięcie
portu w Elblągu od morza.
Niepotrzebnie też został wywołany konflikt
z Akademią Morską w Gdyni o „Dar Młodzieży”. Po
oskarżeniach ministra o próbę uwłaszczenia żeglow-
ca przez kadrę akademicką sprawę skierowano do
izby morskiej. Ta uznała, że „Dar Młodzieży” jest
własnością ministra infrastruktury. Mówi się o tym,
że minister infrastruktury obecnie chce wystawić
„Dar Młodzieży” na sprzedaż. Dlaczego? Z powodu
braku środków na remonty i konserwację, co spowo-
duje brak możliwości szkolenia studentów akademii
morskiej na statkach.
Należy jeszcze poruszyć wątek cyfryzacji. Tu wi-
dać wyraźnie, że resort nie może sobie z tym proble-
mem poradzić. Nie ma przygotowanej żadnej formy
zapewnienia możliwości odbioru telewizji cyfrowej
przez najuboższych. Resort pracy wyraźnie podał, że
ok. 1,5 mln gospodarstw domowych może stracić do-
stęp do telewizji, jeżeli nie zostanie zorganizowana
pomoc na zakup dekoderów. Ta pomoc jest szacowa-
na na kwotę 350 mln zł. Ja chciałbym tylko podkre-
ślić, że we Francji w tej sprawie prowadzi się akcję
przygotowującą społeczeństwo do przejścia na tele-
wizję cyfrową podobną do akcji, jaka była prowadzo-
na przy wymianie franka na euro, dokładnie infor-
mując społeczeństwo i przygotowując je do zmiany
tego systemu. W Polsce w tej sprawie nic się dzieje.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
390 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Krzysztof Tchórzewski
Dodam także, że dużo i pięknie się mówi o Inter-
necie w Polsce. Jednak ostatni raport Organizacji
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju dotyczący dostę-
pu do Internetu w 30 państwach członkowskich sta-
wia nas na 28 pozycji. Jak wynika z ww. raportu,
Polacy nie dość, że korzystają z najwolniejszych po-
łączeń internetowych, to jeszcze słono za nie płacą.
Wniosek jest taki, że pan minister nie potrafi przy-
spieszyć informatyzacji kraju i ignoruje wyniki tego
typu krytycznych raportów.
W związku z powyższymi argumentami uważa-
my, że minister infrastruktury Cezary Grabarczyk
utracił zdolność do kierowania resortem i podległymi
mu instytucjami. Czyni to wniosek klubu Prawo
i Sprawiedliwość o wyrażenie przez Sejm wotum nie-
ufności zasadnym. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, proszę w tej chwili o zabranie
głosu pana posła Stanisława Żmijana w celu przed-
stawienia opinii komisji. (Oklaski)
Poseł Stanisław Żmijan:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Wniosek o wy-
rażenie wotum nieufności wobec ministra infra-
struktury pana Cezarego Grabarczyka sejmowa Ko-
misja Infrastruktury rozpatrzyła w dniu 16 lipca
2009 r. (Oklaski)
W imieniu wnioskodawców, w imieniu Klubu Par-
lamentarnego Prawa i Sprawiedliwości wniosek uza-
sadniał pan poseł Krzysztof Tchórzewski.
(Głos z sali: Oklaski.)
Następnie przed komisją wyjaśnienia składał
pan minister Cezary Grabarczyk. Jego odpowiedzi
na postawione zarzuty oraz obszerne wyjaśnienia
były wystarczające do wydania przez komisję opinii
w sprawie wotum nieufności. Ze strony posłów
członków komisji nie padły żadne dodatkowe pyta-
nia ani uwagi.
(Głos z sali: Bo nie było wniosku.)
Panie i Panowie Posłowie! Komisja Infrastruktu-
ry większością głosów w drodze głosowania wydała
negatywną opinię w sprawie wniosku o wyrażenie
wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Cezarego Grabarczyka. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję panu posłowi.
Proszę państwa, Sejm w dyskusji nad tym punk-
tem porządku dziennego wysłucha 10-minutowych
oświadczeń w imieniu klubów i 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
O wystąpienie w imieniu klubu Platformy Oby-
watelskiej proszę pana posła Zbigniewa Rynasie-
wicza.
Poseł Zbigniew Rynasiewicz:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Panie Mini-
strze! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentar-
nego Platforma Obywatelska mam zaszczyt przed-
stawić stanowisko w sprawie wyrażenia wotum nie-
ufności wobec ministra infrastruktury Cezarego
Grabarczyka.
Wniosek złożony przez klub Prawo i Sprawiedli-
wość jest pozbawiony logiki, wzajemnie sprzeczny,
niekonsekwentny, absurdalny, niezgodny z rzeczywi-
stością, nieprawdziwy i nieuczciwy. (Oklaski)
Podczas debaty 7 marca 2007 r. nad wotum nie-
ufności dla ministra Jerzego Polaczka ówczesny
prezes Rady Ministrów Jarosław Kaczyński stwier-
dził wyraźnie, że budowa dróg ekspresowych i au-
tostrad nie może być prowadzona w formie konce-
syjnej, czy też partnerstwa publiczno-prywatnego.
Stąd też generalne wstrzymanie w tamtym czasie
inwestycji i całego procesu legislacyjnego w tym ob-
szarze. Przypominam państwu, że z inicjatywy
pana premiera Tuska, pana ministra Grabarczyka
przyjęliśmy w tej kadencji ustawę o partnerstwie
publiczno-prywatnym, ustawę o koncesjach na ro-
boty budowlane i usługi, nową, całkowicie zmienio-
ną ustawę Prawo o zamówieniach publicznych. Zo-
stało stworzone właściwe oprzyrządowanie, które
umożliwia podejmowanie właściwych, dobrych de-
cyzji w procesie inwestycyjnym w skomplikowanej
rzeczywistości kryzysu gospodarczego. Co by było
w tej chwili, gdyby obecny rząd trzymał się kurczo-
wo wizji naszych poprzedników? Odpowiedź jest
oczywista: brak możliwości prowadzenia elastycznej
na miarę czasów polityki inwestycyjnej.
Koleżanki i Koledzy z Klubu Parlamentarnego
Prawo i Sprawiedliwość! Przecież to dopiero rząd
Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa
Ludowego przygotował całość ustawodawstwa w za-
kresie przepisów środowiskowych i specustawę dro-
gową, eliminując w ten sposób zaniechania, które
groziły całkowitym cofnięciem środków unijnych
i załamaniem realizacji programu budowy dróg. To
przecież minister Grabarczyk we współpracy z mini-
strem finansów – a często powtarza się zarzut, że nie
było i nie ma takiej współpracy – stworzył nowy me-
chanizm umożliwiający finansowanie inwestycji dro-
gowych i uniezależnienie płynności finansowania od
skutków kryzysu. Mechanizm ten zapewni środki na
realizację wszystkich priorytetów Euro 2012, zwłasz-
cza ciągłość płatności wykonawcom, co świadczy
o naszej wiarygodności, a także zagwarantuje mak-
symalny podział refundacji środków z Unii Europej-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Zbigniew Rynasiewicz
skiej. Gdyby nie bliska współpraca ministra Grabar-
czyka z ministrem środowiska i ministrem finansów,
tych rozwiązań by nie było. Rozumiem, że zarzut
braku współpracy pomiędzy poszczególnymi mini-
strami wynika z własnych złych doświadczeń z okre-
su sprawowania władzy przez rząd Prawa i Sprawie-
dliwości. (Oklaski)
Panie i Panowie Posłowie! Minister Grabarczyk
broni się sam tym, że właściwie odczytał zagrożenia
wynikające z zaniechań poprzedników, tym, że był
w stanie przygotować i wprowadzić w życie całość
ustawodawstwa, które udrożniło i umożliwiło reali-
zację programu budowy dróg krajowych, którego
aktualna wartość wynosi ponad 153 mld zł wobec
121 mld zadeklarowanych przez rząd Prawa i Spra-
wiedliwości. Broni się, bo już w tej chwili, po 20 mie-
siącach sprawowania urzędu podpisał umowę na
budowę 426 km autostrad. Przypomnę, że minister
Polaczek w czasie sprawowania urzędu przez 24 mie-
siące podpisał umowy na 105 km, minister Opawski,
który sprawował urząd przez 17 miesięcy, podpisał
umowy na 263 km, a minister Pol, który sprawował
urząd ministra infrastruktury przez 31 miesięcy – na
131 km. Czas i wyniki mówią za siebie. Dlatego nie
podstawiajcie nogi, nie przeszkadzajcie, pozwólcie
pracować. (Oklaski)
Następny kompletnie absurdalny zarzut dotyczy
sytuacji w Grupie PKP, mówi o ustępliwości mini-
stra. Piszecie państwo w uzasadnieniu: minister Gra-
barczyk nie potrafi od dwóch miesięcy przekonać
ministra Jacka Rostowskiego do wypłacenia rekom-
pensaty w kwocie 230 mln zł dla PKP Cargo z tytułu
restrukturyzacji zadłużenia przewozów regional-
nych. Ale nie wspominacie – albo zapomnieliście,
a może chcecie, żeby nikt o tym nie wiedział – że
ubiegłoroczna nowelizacja ustawy o komercjalizacji,
restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa
państwowego Polskie Koleje Państwowe pozwoliła do
chwili obecnej na przekazanie spółce PKP Przewozy
Regionalne 1828 mln zł, które z kolei przeznaczone
zostaną na spłatę zadłużenia wobec wierzycieli, to
jest PKP SA, PKP PLK i PKP Cargo, co z kolei po-
prawi kondycję finansową tych spółek. Ten fakt
świadczy o ustępliwości ministra czy o skuteczności?
Nie wspomnieliście, że PKP SA otrzymała pożyczkę
w wysokości 1860 mln zł, w tym roku 477 mln, która
przeznaczona jest na podwyższenie kapitału zakła-
dowego PLK SA i która pozwoli zrealizować inwesty-
cje wynikające z umów i porozumień międzynarodo-
wych. Nie wspomnieliście, że 9 grudnia ubiegłego
roku rząd zagwarantował marszałkom województw
środki finansowe na zakup, modernizację i naprawę
pojazdów szynowych przeznaczonych do przewozów
pasażerskich, gdzie łączna pomoc w latach 2009–
–2020 wyniesie 7,5 mld zł. Jest to fakt świadczący
o braku dialogu pomiędzy ministrem finansów a mi-
nistrem infrastruktury? Wręcz przeciwnie.
391
Nie wspomnieliście, że to właśnie minister Gra-
barczyk doprowadził do znowelizowania ustawy
o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
w zakresie zwiększenia dochodów samorządów wo-
jewództw z tytułu podwyższenia od 2010 r. udziału
w podatku dochodowym od osób prawnych z 14%
do 14,75%.
Czy można się zgodzić z waszym uzasadnieniem,
z waszym wnioskiem? W żaden sposób. To tylko część
skutecznych działań ministra Grabarczyka dotyczą-
cych grupy PKP, przy świadomości i wiedzy, że kry-
zys gospodarczy w szczególności dotknął branżę
kolejową i że trzeba podejmować trudne decyzje zmie-
rzające do dalszej gruntownej restrukturyzacji wszyst-
kich spółek wchodzących w skład grupy.
Również zarzut braku działań zmierzających do
rozbudowy infrastruktury związanej z transportem
lotniczym kompletnie nie przystaje do rzeczywisto-
ści. 7 marca 2007 r. reprezentujący w debacie Klub
Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość poseł Krzysz-
tof Jurgiel powiedział w odniesieniu do rozbudowy
lotniska Okęcie i lotnisk regionalnych: Działania
podjęte przez pana ministra Polaczka spowodują, że
do końca roku, w listopadzie (chodzi oczywiście o rok
2007) terminal będzie oddany do użytku i zacznie
spełniać swoją rolę. A jak było, koleżanki i koledzy
z klubu Prawa i Sprawiedliwości? W październiku
2007 r., 9 dni przed wyborami, rząd Prawa i Sprawie-
dliwości podjął decyzję o wypowiedzeniu warunków
umowy generalnemu wykonawcy. Po tak pochopnie
podjętej decyzji zamiast nowego terminalu pozostała
opustoszała budowa z niejasnym statusem prawnym.
Należy podkreślić, że stało się to na 5 miesięcy przed
planowanym wejściem Polski do strefy Schengen.
Dopiero determinacja pana ministra Grabarczyka
i resortu infrastruktury doprowadziła do uruchomie-
nia terminalu 12 marca 2008 r. (Oklaski)
Minister Grabarczyk nie otrzymał w spadku ani
dobrze prowadzonej inwestycji, ani właściwych do-
kumentacji czy też przygotowanych przetargów
związanych z rozbudową Okęcia. Miejmy tego świa-
domość. Dopiero w tej kadencji przygotowano kom-
pleksowy projekt ustawy Prawo lotnicze, 10 lipca
ubiegłego roku przyjęto ustawę umożliwiającą prze-
kazanie byłych i części istniejących lotnisk wojsko-
wych na potrzeby lotnictwa cywilnego, przyjęto tzw.
specustawę lotniskową, która pozwoli samorządom
regionalnym na budowę lotnisk przy wsparciu fun-
duszy europejskich.
Kolejny zarzut: brak działań w procesie cyfryzacji
i informatyzacji kraju. Następny nonsens świadczący
po prostu o niewiedzy wnioskodawców. Dlatego, że
strategia cyfryzacji nadawania sygnału telewizyjne-
go istnieje i uzyskała pozytywną opinię ekspertów.
Państwo nie wiecie nic na temat ustawy o wspieraniu
rozwoju usług i sieci szerokopasmowych, która powo-
łuje Krajowy Fundusz Cyfrowy pozwalający sfinan-
sować proces przechodzenia z nadawania analogowe-
go na cyfrowe. To właśnie środki z Krajowego Fun-
duszu Cyfrowego będą przeznaczone na zapewnienie
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
392 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Zbigniew Rynasiewicz
wsparcia dla najuboższych grup społecznych przy
zakupie urządzeń konsumenckich służących do od-
bioru cyfrowych transmisji radiowych i telewizyj-
nych. Informuję również panie i panów posłów
z Prawa i Sprawiedliwości o inicjatywie pana mini-
stra Grabarczyka i pani prezes Urzędu Komunikacji
Elektronicznej zmierzającej do rezerwacji częstotli-
wości na obszarze całego kraju, przeznaczonych do
świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieciach
szerokopasmowego dostępu bezprzewodowego w służ-
bie ruchomej. Zgodnie z warunkami przetargu pod-
miot, który go wygra, będzie zobowiązany w zamian
m.in. przez trzy lata świadczyć bezpłatnie usługę do-
stępu do Internetu dla użytkowników końcowych.
(Dzwonek)
Panie Marszałku! Panie Premierze! Panie Mini-
strze! Panie i Panowie Posłowie! Dlaczego posłowie
wnioskodawcy nie zauważyli osiągnięć ministra in-
frastruktury w zakresie przygotowania rynku pocz-
towego do jego pełnej liberalizacji...
Marszałek:
Panie pośle, proszę już konkludować.
Poseł Zbigniew Rynasiewicz:
...przeprowadzenia całego procesu komercjalizacji
Poczty Polskiej czy też bardzo dobrego przygotowa-
nia resortu do wykorzystania środków z funduszy
europejskich? Mam tu na myśli Sektorowy Program
Operacyjny „Transport”, Fundusz Spójności, Pro-
gram Operacyjny „Infrastruktura i środowisko”.
Na koniec dodam, że w uzasadnieniu piszecie, iż
negatywną ocenę pracy ministra infrastruktury Ce-
zarego Grabarczyka potwierdził sam prezes Rady
Ministrów Donald Tusk przez domaganie się przy-
spieszenia prac na kluczowych odcinkach autostrad.
Ten rząd ma jasne priorytety, bardzo mocno artyku-
łowane przez pana premiera. To przecież dobrze, że
przekaz w tej sprawie jest jasny i czytelny. Nie ukry-
wamy naszych oczekiwań i w sposób transparentny
przekazujemy je społeczeństwu.
Marszałek:
Panie pośle...
Poseł Zbigniew Rynasiewicz:
Zdrowe relacje pomiędzy panem premierem a mi-
nistrem Grabarczykiem zostały przez panie i panów
posłów wnioskodawców źle zinterpretowane. Po pro-
stu premier ma prawo stawiać wymagania, nawet
ministrowi konstytucyjnemu, tym bardziej że mini-
ster te wymagania spełnia. (Oklaski)
Marszałek:
Panie pośle, dziękuję panu bardzo.
Poseł Zbigniew Rynasiewicz:
Wobec absurdalności…
Marszałek:
Dziękuję panu bardzo. Panie pośle, już znacznie
przekroczył pan czas.
Poseł Zbigniew Rynasiewicz:
Ostatnie zdanie.
Wobec absurdalności przedłożenia zawartego
w druku nr 2164 w imieniu Klubu Parlamentarnego
Platforma Obywatelska składam wniosek o odrzuce-
nie przedłożenia dotyczącego wyrażenia wotum nie-
ufności wobec ministra infrastruktury Cezarego
Grabarczyka. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość wystąpi
pan poseł Andrzej Adamczyk.
Bardzo proszę.
Poseł Andrzej Adamczyk:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! 20 miesięcy temu
minister Grabarczyk przyjął na siebie ogromną od-
powiedzialność – tekę ministra infrastruktury. Każ-
dy na tej sali zgodzi się, że w obecnej sytuacji koniecz-
ności kontroli idących w dziesiątki miliardów złotych
wydatków i zapewniania odpowiedniego poziomu fi-
nansowania dla tych inwestycji to zadanie trudne.
Przyjmując z rąk premiera tekę ministra, podpi-
sał pan, panie ministrze, kontrakt nie z posłami, nie
z rządem, ale z 38 mln obywateli naszego państwa
mających prawo domagać się dobrych dróg i mostów.
(Oklaski)
Panie ministrze, czy po tych 20 miesiącach może
pan, patrząc w lustro, powiedzieć: dobrze spełniam
powierzone mi zadanie, sprawdziłem się jako mene-
dżer, strateg i polityk? (Poruszenie na sali)
(Głosy z sali: Tak, tak.)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Tak jest.)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Marszałek:
Proszę państwa…
Poseł Andrzej Adamczyk:
Minister infrastruktury może łatwo ulec strasz-
nym pokusom. Może skupić się na snuciu nierealnych
planów, przerzucaniu setek ton papieru, koncentro-
waniu się na niekończących się raportach i anali-
zach.
(Poseł Grzegorz Dolniak: To nie ten minister.)
Czy pan i rząd Donalda Tuska mieliście w 2007 r.
realną wizję tego, co chcecie zrobić, tego, co musicie
zrobić, i tego, co możecie zrobić? Za rządów Prawa
i Sprawiedliwości rozwój i przebudowa infrastruktu-
ry uzyskały absolutnie najwyższy priorytet. Minister
infrastruktury miał prawo żądać pełnego wsparcia
od innych członków rządu oraz wydawać tyle i w taki
sposób, jaki uznał za optymalny. Cel był jasny: jak
najwięcej i jak najlepszej ilości dróg, torów, mostów,
wiaduktów i estakad. Podobnie wysoki priorytet
miały nadane inwestycje w lotniska, budownictwo
mieszkaniowe, energetykę i inne.
(Poseł Stefan Niesiołowski: Nieprawda.)
(Poseł Krzysztof Putra: Nie przeszkadzajcie.)
Mogą nas panowie oczywiście krytykować, co
zresztą też czynicie. Nikt nie jest doskonały, każdy
popełnia błędy. My jednak potrafimy powiedzieć,
gdzie się myliliśmy i co należy robić, by dało się uni-
kać takich błędów w przyszłości.
Panie ministrze, czy pan nie popełnia grzechu
pychy, uznając swą pełną nieomylność?
By nie być gołosłownym, pozwolę sobie teraz po-
krótce opisać i przeanalizować pańskie działania
w poszczególnych dziedzinach, którymi zajmuje się
resort infrastruktury.
Drogi. Polacy mieli nadzieję na wybudowanie do
2012 r. 3200 km autostrad i dróg szybkiego ruchu.
Był to śmiały, ale realny plan przyjęty przez rząd
Prawa i Sprawiedliwości. Pan, panie ministrze, oraz
eksperci obecnego tutaj premiera Donalda Tuska po-
twierdziliście możliwość jego realizacji. Więcej, wy-
kpiliście, że oto 3200 km to mało, dołożymy jeszcze
800 km. Z obiecanych 3200 km dróg ekspresowych
i autostrad oraz tych właśnie dodatkowych 800 km
dróg krajowych ministerstwo planuje obecnie wybu-
dować niewiele ponad 1100 km. To nie kryzys, panie
ministrze, panie i panowie, to zapaść.
(Poseł Jakub Rutnicki: Ile wybudowaliście przez
2 lata? 6 km?)
Dane na temat tempa budowy dróg w Polsce mu-
szą być tragiczne, skoro minister Grabarczyk ukry-
wa je przed posłami opozycji. Panie ministrze, za
pana zgodą zmniejszono o 40% wydatki na naprawę
dróg w 2009 r. W roku ubiegłym były to 2 mld zł, na
ten rok zaplanowano 1195 mln. Co to oznacza? Setki
kilometrów niezlikwidowanych kolein, dziesiątki nie-
bezpiecznych skrzyżowań, setki kilometrów uszko-
393
dzonych poboczy. Te pieniądze, z których pan tak
pochopnie i beztrosko zrezygnował, to ludzkie zdro-
wie i życie niepotrzebnie wystawiane na ryzyko.
Kolej. Minister Grabarczyk w okresie swoich rzą-
dów zapomniał o kolei i kolejarzach. Taka jest rze-
czywistość. Uruchomienie przez Prawo i Sprawie-
dliwość procesu restrukturyzacji kolei zaowocowało
usamorządowieniem PKP Przewozy Regionalne
i sukcesem programu usuwania tzw. wąskich gardeł
na liniach kolejowych. Obecnie coraz bardziej real-
ne staje się odcinanie kolejnych regionów kraju od
połączeń kolejowych z powodu fatalnego stanu to-
rowisk. Prędkość handlowa w przewozach towaro-
wych znajduje się na żenującym poziomie 20 km/h.
Resort infrastruktury niszczy polski rynek kolejo-
wy, prowadząc niespójną politykę dotyczącą opłat za
dostęp do torów.
PKP PLK znalazło się na skraju zapaści finanso-
wej. Przez pana ministra Grabarczyka możemy za-
pomnieć o szybkiej rozbudowie połączeń kolejowych.
Minister Grabarczyk i obecny tutaj premier Donald
Tusk mogą zaproponować PKP tylko utratę jej pozy-
cji na rynku, obniżenie zdolności przewozowych, po-
gorszenie jakości oferty przewozowej, a przede wszyst-
kim przejęcie polskiego rynku przewozów kolejowych
przez konkurentów zagranicznych.
Transport lotniczy. Od listopada 2008 r., panie
ministrze – 8 miesięcy wobec planowanych 2 – pra-
cuje komisja przetargowa Ministerstwa Infrastruk-
tury. Cóż ona miała za cel? Miała ona wybrać wyko-
nawcę analizy zasadności budowy centralnego portu
lotniczego dla Polski. Do dziś, po tylu miesiącach, nie
jest wiadome, jakie będą losy tego przetargu.
Minister Grabarczyk nie przedstawił Sejmowi
żadnych propozycji rozwiązań prawnych w zakresie
komercjalizacji Przedsiębiorstwa Państwowego Por-
ty Lotnicze. Mija 17 miesięcy od zmian dokonanych
przez ministerstwo w PPL. Stan realizacji budowy
terminala nr 2 na warszawskim Okęciu i dokończe-
nia całej inwestycji nie uległ od tamtego czasu żadnej
zmianie. Przypominam: 20 miesięcy. Z kolei przygo-
towany projekt nowelizacji Prawa lotniczego przeka-
zany został do prac sejmowych z mniej więcej rocz-
nym opóźnieniem.
Gospodarka morska. Osiągnięcia ministra infra-
struktury na tym polu to m.in. zahamowanie prac
nad ustawą o zatrudnieniu i pracy na morskim stat-
ku handlowym, brak działań w sprawie ustawy o po-
datku tonażowym, brak reakcji na wielokrotne pisma
Urzędu Morskiego w Szczecinie w sprawie finanso-
wania pogłębienia toru wodnego Szczecin – Świnouj-
ście i nieuregulowanie na szczeblu polsko-niemiec-
kim kwestii akwenów podejściowych na redzie Świ-
noujścia.
Resortowi infrastruktury udało się też wypraco-
wać kompromitujący zdaniem ekspertów dokument
„Założenia polityki morskiej Rzeczypospolitej Pol-
skiej”, który świadczy o braku wiedzy na temat real-
nych problemów tej branży. Opieszałość w przygoto-
wywaniu ustawy o żegludze śródlądowej, na którą
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
394 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Andrzej Adamczyk
czeka całe środowisko żeglarskie, potwierdza brak
zainteresowania ministra tą dziedziną – gospodarką
morską i żeglugą śródlądową.
Poczta Polska. Poczta wymaga pilnych zmian or-
ganizacyjnych. O tym wiemy, wielokrotnie o tym
mówimy, przypominamy na kolejnych posiedzeniach
Komisji Infrastruktury i podczas debat parlamentar-
nych. Ostatnia fala strajków spowodowała częściowe
odejście niektórych kluczowych klientów Poczty Pol-
skiej, co skutkuje spadkiem przychodu. Przywrócenie
sprawności zarządzania ma kluczowe znaczenie dla
dalszych losów firmy, szczególnie że wielkimi kroka-
mi zbliża się liberalizacja rynku usług pocztowych.
Panie ministrze, z podległymi panu urzędnikami
ponosi pan nie tylko zdaniem posłów Prawa i Spra-
wiedliwości odpowiedzialność za słabe przygotowa-
nie Poczty Polskiej do konkurencji na otwartym,
międzynarodowym rynku.
Budownictwo. Kierowany przez pana resort od
kilkunastu miesięcy, dokładnie od 20, od grudnia
2007 r., zapewnia obywateli, że przedłoży Sejmowi
nowy, rewolucyjny, rewelacyjny projekt Prawa bu-
dowlanego, który miałby zastąpić 54-krotnie nowe-
lizowane od 1994 r. Prawo budowlane. Przypomnę,
że 7 nowelizacji jeszcze czeka na przyjęcie przez Wy-
soką Izbę. I co? Minęło 20 miesięcy i nic. Nowej usta-
wy jak nie było, tak nie ma, za to w Trybunale Kon-
stytucyjnym spoczywa gniot wypracowany przez
komisję „Przyjazne Państwo”, poparty przez stronę
rządową, który zwie się nowelizacją ustawy Prawo
budowlane, przez środowiska okrzyczany jako jeden
z największych bubli prawnych. Środowiska budow-
lane w ostatnim czasie apelowały i prosiły pana pre-
zydenta Rzeczypospolitej Lecha Kaczyńskiego o skie-
rowanie tejże ustawy nowelizowanej do oceny.
Minister nie podjął oczekiwanych przez inwesto-
rów działań w zakresie zmian w ustawie o planowa-
niu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy
zwrócić uwagę, że do tej pory nie opracowano nawet
w głównych zarysach planu krajowego, który ma
wpływ na plany wojewódzkie i plany gminne. Za-
miast zwiększyć nakłady na budownictwo oraz go-
spodarkę przestrzenną i mieszkaniową minister i pod-
legli mu urzędnicy czynią zupełnie odwrotnie. O tym
można byłoby jednak długo.
Przejdźmy do cyfryzacji. Zgodnie z umowami mię-
dzynarodowymi do czerwca 2015 r. w całej Europie
ma być wyłączony analogowy sygnał telewizji na-
ziemnej. Mimo upływu 2 lat rządów PO nie doczeka-
liśmy się działań rządu w zakresie cyfryzacji. Rząd,
niestety, nie przedstawił zasad dofinansowania de-
koderów cyfrowych dla najuboższych i nie zarezer-
wował na ten cel 300 mln zł w budżecie państwa.
Po raz pierwszy skompromitował się brakiem
działań cyfryzacyjnych w ubiegłym roku. Sejm inter-
weniował w tej sprawie wielokrotnie, ostatni raz
w styczniu i marcu tego roku. Ministerstwo ustami
pani wiceminister obiecało, że strategia cyfryzacyjna
będzie gotowa do końca maja. Mamy koniec lipca i co
się dzieje w tej sprawie? Wczoraj na stronach inter-
netowych ministerstwa umieszczono założenia do
strategii. Dlatego wniosek o odwołanie ministra Gra-
barczyka był potrzebny. Cieszymy się z tego, bo już
widzimy realne skutki. (Dzwonek)
Informatyzacja. Nie lepsza sytuacja panuje w za-
kresie informatyzacji państwa. Za jedną z gazet po-
daję: Wśród krajów OECD Polska jest na drugim
miejscu pod względem wysokości cen Internetu.
W Polsce łącza szerokopasmowe należą do jednych
z najwolniejszych, a jednocześnie są również jedyny-
mi z najdroższych łączy, jeżeli weźmie się pod uwagę
ceny łącz w 30 krajach OECD. Przeciętna reklamo-
wana prędkość łącza w 2008 r. wynosiła w Polsce
4313 kb na sekundę.
Marszałek:
Panie pośle, proszę kończyć.
Poseł Andrzej Adamczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pozwolę sobie
wykorzystać taką nadwyżkę czasu, jak ta, której
udzielił pan mojemu poprzednikowi.
Marszałek:
Proszę zmierzać do konkluzji.
Poseł Andrzej Adamczyk:
Podsumowanie 20 miesięcy pracy ministra Gra-
barczyka wypada bardzo słabo. Dziesiątki zapowie-
dzi, deklaracji, haseł i zrywów kończyły się się zawsze
tak samo: opóźnieniami, opóźnieniami, opóźnienia-
mi. Panie ministrze, oczywiście mógł pan mieć dobre
intencje. Część pańskich pomysłów mogła zostać zre-
alizowana, opozycja nigdy nie odmówiłaby panu po-
mocy w strategicznych dla Polski sprawach. Kieruje
pan jednak resortem o absolutnie kluczowym zna-
czeniu dla przyszłości Polski. To, ile teraz wybuduje-
my dróg, mostów i torów, będzie mieć bezpośrednie
przełożenie na to, jak będzie wyglądać Polska za 20,
30 i 50 lat. Nie jest tak, że chcemy, żeby został pan
odwołany, bo wywodzi się pan z innej formacji poli-
tycznej. Musimy doprowadzić do pana odwołania, bo
nie sprawdza się pan w swojej roli. Minister infra-
struktury musi mieć jasną wizję rozwoju, być ekstre-
malnie zdeterminowany. Musi też, panie ministrze,
czasami walnąć pięścią w stół, gdy premier i minister
finansów wchodzą mu na głowę.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Marszałek:
Panie pośle, informuję pana, że zbliża się pan do
przekroczenia dodatkowego limitu czasu.
Poseł Andrzej Adamczyk:
Wiemy, że szanse na odwołanie pana ministra są
znikome. Mamy jednak gorącą nadzieję, że weźmie
sobie pan do serca – to samo dotyczy pańskich urzęd-
ników – słowa konstruktywnej krytyki, które padały
z tej mównicy, poprawi pracę podległych mu urzęd-
ników i nie da nam więcej powodów do składania
wniosków o to wotum nieufności.
Panie ministrze, serdecznie życzymy panu, aby
zabrał się pan do pracy. Proszę uwierzyć, że wszyscy
tu zebrani…
Marszałek:
Panie pośle, czas minął, ten dodatkowy czas.
Poseł Andrzej Adamczyk:
…chcą zobaczyć te setki kilometrów autostrad,
wyremontowanych dróg, lotniska. Mamy tylko po-
ważne wątpliwości, czy z panem za sterami resortu
infrastruktury jest to możliwe.
Klub Parlamentarny Prawa i Sprawiedliwości
chciałby się mylić w swoich ocenach co do pańskiej
osoby…
Marszałek:
Panie pośle, proszę o konkluzję. Panie pośle, my-
ślę, że już wystarczy. Poproszę o konkluzję.
Poseł Andrzej Adamczyk:
…ale przez tych 20 miesięcy nie zobaczyliśmy nic,
co pozwoliłoby nam obiektywnie uwierzyć w pana
i pańską wizję rozwoju infrastruktury.
Dlatego też klub Prawa i Sprawiedliwości wnosi
o odwołanie ministra Grabarczyka z pełnionej funk-
cji. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Proszę państwa, w imieniu klubu Lewica głos za-
bierze pan poseł Zbigniew Matuszczak.
395
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Poselskiego Lewica mam zaszczyt przedstawić sta-
nowisko w sprawie wniosku o wyrażenie wotum nie-
ufności wobec ministra infrastruktury pana Cezare-
go Grabarczyka.
Panie Premierze! Panie Ministrze! Zanim poin-
formuję Wysoką Izbę o stanowisku mojego klubu
w tej sprawie, mam do panów kilka pytań.
Panie premierze, mówił pan na tej sali: Autostrad
i przyzwoitych dróg jest skandalicznie mało. Natych-
miast bierzemy się za robotę. Nie akceptujemy stanu,
w którym z Wrocławia łatwiej, szybciej można doje-
chać do Pragi i Drezna, a z Poznania do Berlina, niż
do polskiej stolicy, Warszawy. Będziemy szybciej i spraw-
niej wykorzystywać fundusze unijne. Czy przypomi-
na pan to sobie?
Jaka jest rzeczywistość po 2 latach waszych rzą-
dów? Autostrad i przyzwoitych dróg wybudowaliście
skandalicznie mało. W 2008 r. oddano do użytku
66 kilometrów autostrad i 130 km dróg ekspreso-
wych. Nie jest to jednak wasza zasługa, ponieważ
budowę tych dróg rozpoczęły poprzednie rządy.
W bieżącym roku przewiduje się oddanie do użytku
niecałych 100 km autostrad. Do dziś nie rozstrzygnę-
liście państwo jeszcze przetargów na budowę dróg,
które już dawno powinny być budowane: A2 od Stry-
kowa do Warszawy, S5, S17, A4 w części. Te przetar-
gi są nierozstrzygnięte. Niestety, panie premierze,
nadal jeździmy i długo jeszcze będziemy jeździć szyb-
ciej z Wrocławia do Pragi, z Poznania do Berlina, niż
do Warszawy.
Jak wygląda sytuacja w zakresie wykorzystania
pieniędzy? W 2008 r. z kwoty 21 mld zł wykorzystano
tylko 15 mld zł. W 2009 r. na budowę dróg przezna-
czono pierwotnie 32,4 mld zł, ale pan minister, mając
świadomość, że nie zdoła wykorzystać tych środków,
już w styczniu, podczas pierwszej korekty budżeto-
wej, oddał 4 mld zł. W trakcie 5 miesięcy bieżącego
roku wydatkowano zaledwie 5,7 mld zł, a więc taką
kwotę, jaka powinna zostać wydatkowana w ciągu
2 miesięcy.
Warto byłoby zatem zapytać: Jaki to ma związek
z waszymi deklaracjami, panie premierze, dotyczą-
cymi radykalnego przyspieszenia budowy szybkich
dróg, tak aby zdążyć przed Euro 2012? Pierwotny
plan przewidywał budowę 3 tys. km dróg w latach
2007–2013. Potem zwiększyliście państwo ten limit
do 4 tys. km. Pan, panie ministrze, ten limit akcep-
tował. Po roku rządów, ale jeszcze przed kryzysem
finansowym, mówiliście o budowie już tylko 2 tys.
km dróg, a więc o limicie o połowę mniejszym. Czy
na tym polegają zapowiadane przez was rozwój
i przyspieszenie?
Panie premierze, mówił pan także: Pamiętamy
o konieczności zrównoważonego rozwoju kraju. In-
westycje transportowe we wschodnich wojewódz-
twach Polski będą przedmiotem szczególnej uwagi
ministra infrastruktury, a także mojej. Jak wygląda
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
396 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Zbigniew Matuszczak
sytuacja w tym zakresie, panie premierze? Dzisiaj na
terenie Polski Wschodniej nie realizuje się żadna
strategiczna inwestycja drogowa finansowana z bu-
dżetu państwa. Do roku 2015 na terenie województw
wschodnich nie zostanie wybudowanych nawet 100 km
autostrad. Podział Polski na uprzywilejowaną Polskę
A i gorszą Polskę B nie tylko został utrzymany, ale
uległ za waszych rządów znaczącemu pogłębieniu.
Przykładem może być tu droga krajowa S19 łącząca
Kuźnicę Białostocką z Lublinem, Rzeszowem, Bar-
winkiem, której budowa praktycznie została wstrzy-
mana. Jeszcze gorzej jest z budową dróg S12 i S17 do
dużych towarowych przejść granicznych z Ukrainą
w Dorohusku i w Hrebennem. W jaki jednak sposób
sytuacja ma się poprawiać, skoro od początku kaden-
cji trzykrotnie zmieniliście państwo dyrektora Gene-
ralnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad?
Panie premierze, w swoim exposé składał pan
Polakom obietnice. Mówił pan: Infrastruktura to nie
tylko drogi. Poczta Polska i nowoczesna kolej będą
świadczyć o sile i sprawności państwa. Pasażerowie
mają prawo do czystych dworców, punktualnych i szyb-
kich pociągów. Rozwiążemy też problemy Przewozów
Regionalnych. Rozwiązaliście. Pozbyliście się Prze-
wozów Regionalnych, przekazując ich utrzymanie
sejmikom wojewódzkim, nie patrząc na ich możliwo-
ści finansowe. Dzisiaj polskie koleje znajdują się
w głębokiej zapaści. Zadłużenie przekracza 7100 mln
zł. Wszystkie spółki Grupy PKP odnotowują straty.
Nastąpił spadek przewozów towarowych. Katastro-
falna sytuacja panuje w PKP Cargo. Pan minister
mówił wczoraj o tym na posiedzeniu Komisji Infra-
struktury. Strata za rok 2008 wyniosła 150 mln zł,
a w tym roku może wynieść nawet 1 mld zł. Utratą
pracy zagrożonych jest ponad 7 tys. osób z trzydzie-
stoparotysięcznej załogi. Oczywiście przekłada się to
na zakłady kooperujące z PKP Cargo. Upadłością
zagrożone są na przykład Zakłady Naprawcze Tabo-
ru Kolejowego. Może tam zostać zwolnionych nawet
10 tys. pracowników. PKP LHS znajduje się dzisiaj
w najgorszej od 20 lat sytuacji. Tak więc, panie pre-
mierze, zamiast rozwoju i usprawnienia kolei mamy
do czynienia z ogromnymi problemami organizacyj-
no-finansowymi całej grupy i z groźbą dużego wzro-
stu bezrobocia wśród kolejarzy. A jak obecnie wyglą-
dają dworce kolejowe, to każdy widzi. Myślę, że na to
szkoda słów.
Poczta Polska, panie premierze, miała być kolej-
nym obiektem waszych zabiegów naprawczych.
A właśnie tam rozpoczynają się zwolnienia grupowe,
które mogą objąć ok. 3000 osób. Strata przedsiębior-
stwa w roku 2008 wyniosła 215 mln zł, a tegoroczna
spodziewana jest w wysokości 500 mln zł. Na liście
500 „Rzeczpospolitej” Poczta Polska w tym roku spa-
dła w rankingu z 26 na 80 miejsce. I to przy zacho-
waniu monopolu na część usług. Obecnie Poczta
Polska jest ogromną, kosztowną w utrzymaniu struk-
turą biurokratyczną, coraz mniej zdolną do konku-
rowania na rynku pocztowym z nowymi podmiotami
gospodarczymi. A dyrektor generalny Poczty Polskiej
mówi wprost: Jeżeli negatywne tendencje z ubiegłego
roku przeniosą się na kolejne lata, to dalszym następ-
stwem może być utrata płynności, a w konsekwencji
upadłość przedsiębiorstwa.
W związku z tym mam do pana premiera pytanie:
Co w takim razie zrobił i co robi minister odpowie-
dzialny za pocztę?
Panie premierze, obiecywał pan na tej sali zapew-
nienie powszechnego dostępu do Internetu. Mówił
pan: „Stworzymy mechanizmy, dzięki którym wszę-
dzie w Polsce, w małej miejscowości i na wsi ludzie
będą mogli skorzystać z dobrodziejstwa globalnej sie-
ci”. Tymczasem obecnie powszechny dostęp do Inter-
netu pozostaje tylko w sferze waszych haseł propa-
gandowych. W grupie trzydziestu państw Organiza-
cji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w zakresie
dostępu do Internetu zajmujemy 28 miejsce. Obecnie
korzystamy nie tylko z najwolniejszych, ale i z naj-
droższych połączeń internetowych.
Na budownictwo mieszkaniowe, panie ministrze,
są teraz przeznaczane najniższe nakłady od czasu
wyzwolenia. Wypadałoby zapytać, gdzie uproszczenie
procedur budowlanych, gdzie nowe prawo budowla-
ne… (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Od 1989...)
Od 1989, ale też najniższe.
Panie premierze, panie ministrze, co z nową usta-
wą o zagospodarowaniu przestrzennym? Szkoda słów,
jak ktoś powiedział wczoraj na posiedzeniu komisji.
Panie ministrze, nie ma w nas złośliwości… (Po-
ruszenie na sali)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Zwyczajna hipo-
kryzja. Jaka złośliwość?)
…jak pan widzi, nie czepiamy się drobiazgów. To,
co wyartykułowałem, myślę, że wystarczy. Jest pan
sympatycznym człowiekiem, ale obarczonym zada-
niami, które, wydaje się, przerosły pańskie możliwo-
ści. To nie pan rządzi resortem infrastruktury,
a minister finansów. To on mówi panu, komu dać
pieniądze, a skąd zabrać. Ale winę za taki stan rzeczy
ponosi przede wszystkim pan, panie premierze.
(Dzwonek)
Już kończę, panie marszałku.
To pan, obsadzając to stanowisko, postawił na
człowieka nieprzygotowanego do tego zadania...
(Głosy z sali: Ooo...)
...na człowieka, który nie czuje tej branży.
(Oklaski) Tak jest, panie premierze, na człowieka,
który się męczy. Te dwa lata możemy uznać za
zmarnowane.
(Głosy z sali: Uuu...)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Poselski
Lewica będzie głosował za wyrażeniem wotum nie-
ufności wobec ministra infrastruktury. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
W imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowe-
go głos zabierze pan poseł Janusz Piechociński.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Parlamentarzyści, nie tylko z sejmowej Komisji In-
frastruktury, którzy mają już za sobą kilka kadencji,
wiedzą, że merytoryczna debata nad wnioskiem
o wotum nieufności jest bardzo ograniczona, gdyż
tego typu inicjatywy wyznaczają przede wszystkim
przestrzeń debaty politycznej. Ale żeby państwu
pokazać, że właściwie wszystko już było i przeży-
wamy tu swoisty dzień świstaka, to zacznę od tego,
że 7 marca 2007 r. w tej sali padły następujące słowa
i pewnie one skumulują w jakiś sposób niektóre
z dotychczasowych wypowiedzi: „Zanim przejdę do
omawiania grzechów zaniechania w czterech podsta-
wowych działach infrastruktury, którymi pan mini-
ster zarządza, tj. drogi, koleje, lotnictwo, łączność,
przedstawię kilka generaliów, które, oczywiście, za-
wierają elementy oceny, ale nie zabraknie faktów
i liczb. Mówię: grzechów zaniechania, bo o to właśnie
chodzi. Tak naprawdę trudno bowiem krytykować
ministra za poczynania, których brak. Chcemy pań-
skiej dymisji nie za to, co pan robi, ale za to, że pan
robi tak niewiele”.
I dalej: „Obserwując sposób sprawowania funkcji
pana ministra – tu pada nazwisko – trudno oprzeć
się wrażeniu, że jest to jeden z najmniej aktywnych
ministrów tego rządu. Nieskuteczność działań i brak
wizji oraz umiejętności dobierania kompetentnych
współpracowników doprowadziły do zatrzymania
reform i realnej modernizacji polskiej infrastruktu-
ry. Skala opóźnień w tak ważnej dla wszystkich
obywateli dziedzinie jest nie do odrobienia, a jej kon-
sekwencje w postaci braku nowoczesnych dróg, nie-
zreformowanej kolei i niewykorzystania koniunktu-
ry w przewozach lotniczych będą odczuwane przez
długie lata”.
Dalej: „Swoje rządy minister (...) rozpoczął od
przywłaszczenia sobie autorstwa ok. 200 km auto-
strad. Był to efekt działania poprzednich rządów,
a zasługą obecnej ekipy jest jedynie to, że budów nie
przerwano.”
Ale były też tak ciekawe i intrygujące wystąpie-
nia, adresowane wprost do ministra: „Panie Mini-
strze! Znam pana od wielu lat i nie jest to żaden wy-
bieg, bo przez dwie kadencje Sejmu widziałem pana
jako bardzo ambitnego i pracowitego posła”.
I jeszcze jedna fraza na zakończenie: „To mini-
strowanie to nie jest robota dla pana. W jednej ze
scen »Hamleta« padają słowa, które jak ulał pasują
do tego, co pan wyrabia. Taka inteligencja i zawodzi.
Taki umysł i w takim upadku.”
397
Jak państwo widzicie, poetyka tego typu wystą-
pień jest znana. Wczoraj pozwoliłem sobie na posie-
dzeniu sejmowej Komisji Infrastruktury powiedzieć
reprezentantowi posłów wnioskodawców, że, jeśli
wyborcy pozwolą, znamy już sekretarza stanu w na-
stępnej ekipie, który będzie odpowiadał za infra-
strukturę. Bo tak potoczyły się losy autora słów,
które przytaczałem. (Wesołość na sali)
Szanowni państwo, wotum nieufności jest to test
na sprawność koalicji rządowej i większość rządową
w Sejmie, ale to jest także okazja do tego, żeby przy-
łożyć, zgodnie z podziałem na koalicję i opozycję,
a infrastruktura nie znosi takiego łatwego przykła-
dania i koncentrowania się często na niewybrednych
personalnych atakach. Skoro w przeszłości było tak
dobrze, to dlaczego stan infrastruktury jest taki, jak
to przedstawiano w wielu wypowiedziach, prezentu-
jąc dramatyczną statystykę polskiej infrastruktury?
Jeśli w przeszłości było tak dobrze i jeśli ktoś na tej
sali może powiedzieć, że za jego czasów ekipa partyj-
na czy rządowa zrobiła wszystko, to dlaczego w ra-
mach systemu budżetowego w tym roku oddanych
zostanie do użytku kilka kilometrów autostrad, a nie
kilkaset, jak to planowano?
W programie ze stycznia 2006 r., który został za-
prezentowany opinii publicznej, w węźle Stryków,
tam, gdzie zaczyna się autostrada A2, której budowa
zatrzymała się na chwilę, a okazało się, że w polskich
warunkach na dłużej, planowano, że w tym roku zo-
stanie oddanych kilkaset kilometrów, a będzie odda-
nych kilkadziesiąt w ramach koncesji i kilka w ra-
mach budżetu. A przecież wtedy jeszcze okres przy-
gotowania tego typu inwestycji był dłuższy niż pół-
tora roku czy 20 miesięcy, co dzisiaj opozycja wypo-
minała ministrowi. Tak więc jeśli chodzi o te procesy,
naprawdę wierzcie mi państwo, potrzeba tu mniej
agresji personalnej, większego dystansu.
Druga bardzo istotna kwestia. Najgorsze, co może
wynikać z tej debaty, to wskazanie obywatelom, że
ta ekipa polityczna, albo przyszła ekipa polityczna,
tylko dlatego że zdecydowała się, ze względu także
na brak środków, na realizację ambitnych progra-
mów inwestycyjnych, które bardzo ładnie wyglądają
w momencie ich prezentacji... Te kolorowe mapki ro-
bią wrażenie, te projektowane w harmonogramach
kolejne odcinki dróg, tysiące kilometrów, obwodni-
ce, drogi szybkiego ruchu. A przecież do prowadze-
nia polityki, a już szczególnie polityki inwestycyjnej,
a w tej dziedzinie minister infrastruktury jest szcze-
gólnie obdarzony obowiązkami, przede wszystkim
potrzebne są pieniądze. Jeśli z tej Izby popłynie sy-
gnał, że sektor prywatny buduje drogi za darmo i że
to jest właściwie wybór polityczny premiera, prezy-
denta czy ministra infrastruktury, to szanowni pań-
stwo, to jest oczywista oczywistość, że wszyscy chcie-
libyśmy budować z dochodów czy ze środków budże-
towych, gdyby one pozwalały na to, dlatego że środki
budżetowe są najtańsze.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
398 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Janusz Piechociński
W momencie kiedy próbujemy to robić w ramach
środków kredytowych, obligacji albo partnerstwa pu-
bliczno-prywatnego, musimy się podzielić nie tylko
zadaniami i efektem ich wykonania, ale także koszta-
mi ryzyka. W związku z tym zupełnie inaczej to wy-
gląda, kiedy mamy do dyspozycji środki budżetowe w
generalnej dyrekcji, a zupełnie inaczej, kiedy trzeba
zachęcić do tego partnera prywatnego, który ma te
środki wyłożyć, a później, w określonej perspektywie,
je konsumować i także dzielić się z obywatelami, z
państwem, z ministrem finansów nie tylko satysfak-
cją, że mamy lepsze drogi, ale także pożytkami.
Dlaczego bardzo wyraźnie o tym mówimy? Dlate-
go że był polityczny wielki dystans poprzedniej ekipy
politycznej do partnerstwa publiczno-prywatnego czy
systemu koncesyjnego. Nie jest on bez wad, to praw-
da, tak jak każdy system nie jest bez wad, ale była
jakaś alternatywa. Zwracam uwagę, że już na prze-
łomie lat 2005 i 2006 ówczesna większość parlamen-
tarna, na wniosek rządu, w trybie pilnym uchwaliła
rozwiązania dotyczące spółek drogowych specprze-
znaczenia, które miały budować w systemie budże-
towym. Uwaga: autorzy tego pomysłu nie odważyli
się go realizować ze względu na ryzyko związane z
podejmowaniem decyzji. W związku z tym w nowej
rzeczywistości nowa ekipa stanęła przed zupełnie
innymi wyzwaniami.
Proszę zwrócić uwagę na pewien paradoks. W wa-
runkach pogarszającej się sytuacji pozyskiwania
środków inwestycyjnych najlepszy dla systemu part-
nerstwa publiczno-prywatnego albo koncesyjnego,
jak kto woli, odcinek Stryków – Warszawa, najlepszy,
to jest najlepszy docinek ze względu na najmniejsze
ryzyko ruchowe, będziemy realizować jednak w for-
mule budżetowej. Zwracam też uwagę, że partnerowi
prywatnemu po kilku miesiącach negocjacji, kiedy
już podpisał wstępną umowę i miał przydzielony od-
cinek granica zachodnia – Nowy Tomyśl, nie udało
się zbilansować finansowania. Dopiero decyzja rządu
o przeznaczeniu blisko miliarda euro z przyznanego
Polsce kredytu EBI pomogła zrównoważyć i zbilan-
sować nakłady związane z wykonaniem tego zada-
nia. Szanowni państwo, stawianie zarzutu rządowi,
że buduje autostrady, a powinien w tej chwili wylewać
masowo nakładki na drogach samorządowych, jest
stawianiem zarzutu w kategoriach: dlaczego myjesz
kciuk, a nie myjesz kolana. Nie, trzeba to realizować
i tu, i tu. Problemem jest pole wyboru, w zakresie
którego mamy ograniczone środki, a prawdą jest, że
środki są ograniczone.
I druga, bardzo istotna kwestia. Jesteśmy w zu-
pełnie innej fazie naszego rynku wykonawstwa bu-
dowlanego. Przypomnę, że kiedy startowaliśmy na
początku lat 2000. z programem drogowym „Infra-
struktura – klucz do rozwoju”, budżet generalnej
dyrekcji czy budżet na drogi krajowe wynosił prze-
szło 2 mld. Kiedy stanęliśmy przed ambitnym planem
nakreślonym przez poprzedni rząd – i słusznie kon-
tynuowanym przez obecny – zakładającym zrealizo-
wanie dużo większych nakładów, to z jednej strony
musiał za tym iść potencjał rynku – uwaga: bardzo
mocno przetrzebiony ryzykiem kursowym na począt-
ku lat 2000. – a z drugiej strony także wszyscy, nie
tylko przedsiębiorcy wykonawstwa budowlanego, po-
stanowili, że w tym procesie będą chcieli wziąć do-
datkową marżę, stąd nastąpił dramatycznie nieko-
rzystny dla inwestora wzrost cen.
Dzisiaj sytuacja jest inna. Klasyczna cena koszto-
rysu inwestorskiego po przetargu jest niższa o 30%.
Dlatego podzielamy apele i opinie, że to są kapitalne
warunki, żeby bardzo dużo wydawać na infrastruk-
turę i tę infrastrukturę wykonywać, ale też prze-
strzegam przed takim prostym myśleniem, że stan
infrastruktury, na przykład kolejowej, i liczba wyłą-
czeń stanowią osobistą odpowiedzialność obecnego
ministra. Przypomnę państwu, że zdecydowana
większość podkładów kolejowych drewnianych ma
już ponad 20 lat, a minister Grabarczyk – przepra-
szam bardzo – urzęduje tylko 20 miesięcy i nie jest
wynikiem jego decyzji (Dzwonek) czy tej koalicji to,
że przed szefem Polskich Linii Kolejowych stoi dyle-
mat, ile tysięcy kilometrów linii z powodów technicz-
nych zamknąć czy wyłączyć z eksploatacji.
Dlatego, szanowni państwo, szkoda, że mamy tak
mało czasu. Okazuje się, że o infrastrukturze i o pro-
jektach dotyczących infrastruktury najczęściej mó-
wimy w późnych godzinach nocnych. Warto jednak
zdystansować tę agresję osobistą i polityczną i mieć
świadomość tego, że jest w polskiej infrastrukturze
bardzo dużo do zrobienia i także ambitni kandydaci
na następnych ministrów w następnych rządach
będą mieli co robić. Oby temu ministrowi udało się
uruchomić jak najwięcej zadań, dlatego że do przeci-
nania wstęgi będzie sporo osób, nie tylko polityków
krajowych, ale i lokalnych.
Wobec tego Polskie Stronnictwo Ludowe z pełnym
przekonaniem nie podziela poglądów, ale zwraca
uwagę, że infrastrukturę, wydatki podtrzymujące
skalę i potencjał inwestycyjny polskiego rynku, pol-
ską pocztę, polską telekomunikację, a także proces
cyfryzacji realizowany bez ustawy trzeba podzielić
równo na odpowiedzialność obecnego i poprzedniego
rządu. Zwracam uwagę, że mimo zobowiązań mię-
dzynarodowych prezes telewizji publicznej mówi: ja
nie będę robił cyfryzacji naziemnej, zrobię satelitar-
ną. I nadal jest prezesem telewizji publicznej.
Marszałek:
Panie pośle, proszę o konkluzję.
Poseł Janusz Piechociński:
Dlatego kierowanie z taką łatwością oskarżeń
pod adresem jednego ministra, kiedy za budowę dróg
odpowiada cały rząd i cały parlament, jest, niestety,
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Poseł Janusz Piechociński
klasycznym przykładem gry politycznej. I w tym wy-
miarze traktujemy ten wniosek. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Kazimierz Michał Ujaz-
dowski w imieniu koła Polska XXI.
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie jestem spe-
cjalistą od polityki transportowej, ale mam wrażenie,
że to jest temat o charakterze strategicznym. Bar-
dziej chciałbym mówić o pokorze i rzetelności rządze-
nia, przyłączając się do tego apelu, o którym mówił
przed chwilą pan poseł Piechociński, że nie powinien
być to przedmiot walki politycznej prowadzonej w złej
wierze. Było tak, że solidny i uczciwy minister pan
Jerzy Polaczek był w kampanii wyborczej bardzo
ciężko atakowany. Ja sam przez przypadek, bo nie
oglądałem wnikliwie tej kampanii wyborczej, słysza-
łem bardzo ostrą krytykę z ust pana premiera Donal-
da Tuska. Byli w Platformie ludzie odpowiedzialni,
którzy wiedzieli, jakie są granice rządzenia, co to jest
rządzenie w tym sektorze. Na przykład Marek Bier-
nacki nie zagłosował za wnioskiem o odwołanie Je-
rzego Polaczka pewnie dlatego, że zasiadał kiedyś w
rządzie i wie, jaka jest różnica między obietnicami
składanymi wyborcy a odpowiedzialnością wynika-
jącą z rządzenia. (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Hipokryzja.)
Żadna hipokryzja. Chcę powiedzieć, że traktuję
pana ministra Cezarego Grabarczyka jako człowieka
uczciwego i solidnego. Znam go od blisko 30 lat i pro-
szę się po mnie nie spodziewać agresji, histerii. Tutaj
nie Szekspir jest potrzebny, ale raczej wyzwanie ogól-
nonarodowe, które płynie z literatury Żeromskiego.
Istota problemu polega na tym, że to nie jest spór
między Platformą Obywatelską a Prawem i Sprawie-
dliwością, bo przy całej sympatii dla posła Krzyszto-
fa Tchórzewskiego pan poseł nie zbuduje nam wiel-
kich dróg, nie otworzy wielkiego impetu inwestycyj-
nego, jeżeli przymierza się do stanowiska ministe-
rialnego. To jest kwestia relacji między Platformą
Obywatelską a obywatelami. Nie doszło do żadnego
przyspieszenia politycznego w tej sferze, nie doszło
do nawet zalążka wielkiego impetu inwestycyjnego,
czyli do tego, co było zapowiadane w kampanii wy-
borczej, do nowych rozwiązań instytucjonalnych.
I to jest właśnie lekcja rzetelności i lekcja pokory
w największym stopniu dla rządzących. Namawiał-
bym do takiej refleksji w rządzie, która będzie skut-
kowała jakimś nowym otwarciem, a być może poszu-
kiwaniem nowych rozwiązań instytucjonalnych. Nie
399
chcę panu premierowi podpowiadać, ale mam wraże-
nie, że jeśli myśli się o tej sferze nie w kategoriach
praktyki gierkowskiej, to znaczy przecinania wstęg
w kampanii wyborczej, tylko realnej odpowiedzial-
ności, to te decyzje muszą nastąpić. Proszę traktować
nasze stanowisko – my się nie przyłączymy do wnio-
sku o wotum nieufności (Oklaski) – i jako kredyt, i
jako nadzieję, że ta szansa zostanie zrealizowana.
Na koniec chcę powiedzieć, że to jest naprawdę
kwestia odpowiedzialności historycznej, a nie relacji
między PIS a Platformą Obywatelską. Ojciec Maciej
Zięba opowiadał mi kiedyś, że pewien niemiecki
dziennikarz chciał poznać polską młodzież. Myślał,
że ma zaściankowy charakter, a był zafascynowany
i mówił: Boże, taka młodzież, a takie drogi. (Wesołość
na sali) Chciałbym, żeby nikt nie powiedział tak o
Polsce za 10 lat, i to jest miara pana odpowiedzialno-
ści. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Brawo.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Proszę o zabranie głosu ministra infrastruktury
Cezarego Grabarczyka. (Oklaski)
Minister Infrastruktury
Cezary Grabarczyk:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Premierze!
Panie Posłanki! Panowie Posłowie! Z prawdziwą po-
korą przyszedłem dziś na tę debatę, bo wniosek o
wotum nieufności to konstytucyjna forma sprawowa-
nia kontroli parlamentarnej nad członkiem rządu.
Przygotowałem się do tej debaty, dlatego mogę po-
wiedzieć już na wstępie, że takiej pokory mogę ocze-
kiwać także od wnioskodawców.
Chciałbym zacząć od faktów. Rząd premiera Tu-
ska przyjął zadanie poprawy infrastruktury, jako
priorytet rządu. Zostało to zapowiedziane już w expo-
sé sejmowym, ale wynika to także z ustaw, które były
przedkładane Wysokiej Izbie. Co otrzymaliśmy?
Otrzymaliśmy po poprzednikach program dotyczący
budowy dróg krajowych do roku 2012. Oto, co o tym
programie powiedział jeden z jego twórców: Z góry
wiedzieliśmy, że prawdopodobnie to się nie uda, bo
czas rozpoczęcia procesu przygotowania i czas, w
którym trzeba dojść do gotowości, był zbyt krótki. To
cytat z wypowiedzi byłego generalnego dyrektora
dróg krajowych i autostrad pana Zbigniewa Kotlar-
ka. Co powiedział w innym wywiadzie? Powiedział
tak: Budowa wielu tras, m.in. ekspresowej nr 5 łą-
czącej Wrocław z Poznaniem, była nierealna od sa-
mego początku. Decyzja o wpisaniu jej do planu za-
padła z przyczyn politycznych. Kiedy powstawał
program dotyczący budowy dróg krajowych? W czasie
kampanii wyborczej do tego Sejmu. Przygotowaliście
program rządowy tak naprawdę na potrzeby waszej
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
400 Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Minister Infrastruktury Cezary Grabarczyk
kampanii. A jakie były dokonania w czasie 2 lat rzą-
dów? 105 km, które zagwarantowaliście w umowach
na budowę autostrad. Dziś przypominaliście, że rząd
premiera Tuska i ja osobiście odpowiadamy za infra-
strukturę od 20 miesięcy. Przez 20 miesięcy podpi-
saliśmy umowy w ramach systemu partnerstwa pu-
bliczno-prywatnego, ale także w systemie budżeto-
wym, które gwarantują wybudowanie 426 km auto-
strad. Część tych budów się rozpoczęła. Macie pecha,
bo wczoraj rozpoczęliśmy budowę autostrady A2,
tego odcinka, który połączy polską sieć autostrad z
siecią europejską, od Nowego Tomyśla do Świecka.
Od ubiegłego roku trwa budowa autostrady A1 na
odcinku Nowe Marzy – Toruń. Trwa także i w tym
roku zostanie skończona budowa największego węzła
autostradowego na skrzyżowaniu autostrady A1 i
autostrady A4. To my podpisywaliśmy umowę i bę-
dziemy pierwszym rządem, który otworzy autostra-
dę, której budowa rozpoczęła się po podpisaniu umo-
wy w czasie kadencji, i to nie będzie jedyna autostra-
da, którą otworzymy.
Przywołując tylko te fakty, proszę wnioskodaw-
ców o odrobinę pokory. Można pouczać, kiedy same-
mu się wie, jak to robić. Oprócz autostrad wybuduje-
my drogi ekspresowe i obwodnice, bo na to czekają
Polacy. Mamy zagwarantowane w umowach 860 km,
a 814 km jest w tej chwili w trakcie budowy. Od po-
czątku roku ogłosiliśmy przetargi, które gwarantują,
że po rozstrzygnięciu, po wyłonieniu wykonawców,
powstanie kolejnych 608 km autostrad i dróg ekspre-
sowych, ale do końca roku ogłosimy kolejne przetar-
gi, które zagwarantują budowę kolejnych 400 km. W
tym roku ogłosimy ostatnie przetargi na odcinki au-
tostrad, które zawarte są w waszym planie. Wy jed-
nak planowaliście, że te przetargi będą ogłaszane
dopiero w przyszłym roku, ale my przyśpieszyliśmy.
Miarą tego przyspieszenia jest skala środków, które
będą przekazywane z Brukseli do naszego budżetu i
będą zasilały Krajowy Fundusz Drogowy. W tym
roku będzie to 1800 mln, ale w przyszłym będzie to
już prawie 10 mld zł, dokładnie 9800 mln.
Najpierw musieliśmy zmienić prawo. Udało się,
zmieniliśmy Prawo zamówień publicznych, przygo-
towaliśmy specustawę drogową, przygotowaliśmy
zmiany norm środowiskowych, bo tylko dzięki temu
możemy sięgnąć po środki europejskie. Udało się,
koalicja PSL i Platformy Obywatelskiej wiedziała, że
od tego, czy skutecznie sięgniemy po te środki, zale-
ży sukces projektów infrastrukturalnych.
Podobnie trochę pokory przydałoby się przy za-
rzutach dotyczących kolei. Rząd premiera Tuska to
pierwszy rząd, który przeznaczył gigantyczne środki
z budżetu na rekompensaty dla spółek kolejowych:
2160 mln w ciągu 2 lat, i to w latach trudnych, bo
przecież przystępujemy do nowelizacji budżetu. Rząd
jednak nie wycofał się z deklaracji wsparcia dla kolei
i z tych zobowiązań się wywiązuje. Środki w wyso-
kości przekraczającej 1800 mln trafiły już do PKP, a
do końca roku – w roku kryzysu – pełna kwota, 2160
mln, trafi do spółki PKP Przewozy Regionalne. Dzię-
ki temu spółka ta spłaci swoje zadłużenie wobec in-
nych spółek kolejowych. Chodzi m.in. o PKP Cargo,
PKP Energetyka i PKP PLK. To dzięki tym środkom
uda się przeprowadzić proces restrukturyzacji we-
wnątrz PKP Cargo – największego polskiego prze-
woźnika, drugiego w Unii Europejskiej. Ta spółka
ma siłę i gwarancję, że restrukturyzacja, którą roz-
poczęła w ubiegłym roku, przyniesie efekty. (Oklaski)
Dlaczego trwają zwolnienia? Dlatego, że spółka mniej
wozi. Mamy kryzys, zakłady produkują trochę mniej,
huty ograniczyły produkcję stali, a to był główny
klient PKP Cargo. Dziwicie się, że pogorszyły się wy-
niki tej spółki. To przecież oczywiste. Spółka zacho-
wuje się racjonalnie. Jeśli ma mniejsze wpływy, to
musi zmniejszyć koszty. Rząd pomaga, wspiera pro-
ces restrukturyzacji w PKP Cargo. Dzięki temu w
przyszłym roku spółka będzie już na prostej. Popra-
wiają się też wyniki finansowe. W czerwcu spółka
uzyskała rekordową masę przewożonych towarów i
osiągnęła dodatni wynik finansowy. Prognozy doty-
czące lipca też są optymistyczne. Trzymajcie kciuki
za powodzenie tego procesu restrukturyzacji, o to
was proszę.
Dzięki oddłużeniu Przewozów Regionalnych do-
prowadziliśmy do zmiany właściciela spółki PKP
Przewozy Regionalne. Dziś samorządy są właścicie-
lami tej spółki. Zagwarantowaliśmy też uchwałą
Rady Ministrów, potwierdzoną umowami z poszcze-
gólnymi marszałkami, środki na inwestycje w tabor.
Dlaczego w tabor? Bo myślimy o pasażerach, bo my-
ślimy o klientach Przewozów Regionalnych. Chcemy
poprawić standard przewozu osób w Polsce. Wielki
wysiłek: do 2020 r. – ponad 7 mld zł, do 2015 r. – 3600
mln. I już wywiązujemy się – pomogliście przecież w
tym – z zobowiązań. Zmieniliśmy ustawę, zmienili-
śmy przepisy dotyczące Funduszu Kolejowego. Zwięk-
szyliśmy udział sejmików w podatku CIT o 0,75% i
uczyniliśmy to znowu w roku kryzysu. Skąd w takim
razie zarzuty? Ktoś nie doczytał, ktoś zapomniał?
W tym roku PLK wyda na inwestycje infrastruk-
turalne ponad 3 mld. Trwają procesy przygotowania
inwestycji. Chcemy także na kolej wykorzystać środ-
ki europejskie. Przeznaczymy je nie tylko na inwe-
stycje w linie kolejowe, ale także w tabor. Trwa w tej
chwili postępowanie przetargowe, które skończy się
zakupem dla innej spółki przewozów pasażerskich,
InterCity, 20 składów zespolonych. Przygotowujemy
tę spółkę do konkurowania z innymi liniami europej-
skimi, bo od przyszłego roku, zgodnie z dyrektywą
europejską, konkurencja zagości na torach w całej
Unii Europejskiej. Chcemy tam także zabiegać o
klientów, o pasażerów. Przygotowujemy też InterCi-
ty do kolejnej w Grupie PKP zmiany własnościowej.
Chcemy prywatyzować tę spółkę. Myślimy o przyszło-
ści, bo ten rząd, rząd premiera Tuska, zgodnie z za-
powiedzą w exposé, przygotował program budowy i
uruchomienia kolei dużych prędkości. Polskie TGV
będzie budowane od 2014 r. Trwa w tej chwili postę-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury
Minister Infrastruktury Cezary Grabarczyk
powanie przetargowe, które doprowadzi do wyłonie-
nia wykonawcy studium wykonalności. Mając doku-
mentację przedprzetargową w garści, będziemy ne-
gocjować z Komisją Europejską środki na budowę
kolei dużych prędkości. Wszystkie kraje europejskie
o wielkości porównywalnej z Polską rozwijają taką
sieć. Musimy nadążyć za postępem cywilizacji w tej
dziedzinie. I zrobimy to.
Transport lotniczy. Co nam zostawiliście po swo-
jej kadencji? Budowę w toku i bez wykonawcy, a czas
naglił. Musieliśmy przygotować lotnisko Okęcie na
termin marcowy 2008 r., bo zgodnie z zobowiązania-
mi przystępowaliśmy do strefy Schengen. Groziła
kompromitacja. Podjęliśmy to wyzwanie, dokończy-
liśmy inwestycje.
(Poseł Andrzej Adamczyk: I bardzo dobrze.)
Wczoraj zostało zamieszczone w dziennikach ogól-
nokrajowych ogłoszenie o przetargu na dokończenie
tej inwestycji. I dokończymy ją. Tak samo jak roz-
strzygnięty został przetarg na wykonawcę analizy
dla Centralnego Portu Lotniczego. Od trzech dni na
stronie internetowej ministerstwa znajduje się infor-
macja o rozstrzygnięciu tego przetargu.
Cyfryzacja. Rząd ma już gotową strategię rozwią-
zania tego problemu. Te dane, które były we wnio-
sku, pochodzą z założeń naszej strategii. To znaczy,
że skorzystaliście z niej na użytek uzasadnienia. Mo-
żemy zagwarantować, że żaden obywatel Polski nie
będzie pozbawiony dostępu do telewizji po wyłącze-
niu sygnału analogowego. A chcemy, aby to nastąpi-
ło dwa lata przed terminem obowiązującym w Unii.
Chcemy, żeby to nastąpiło już w 2013 r. Do tego mo-
mentu przygotujemy się zarówno od strony techno-
logicznej, jak i od strony niezbędnej pomocy dla pol-
skich obywateli, aby nikt nie był odcięty od sygnału
telewizyjnego.
Jeśli chodzi o Internet, to dane przytoczone we
wniosku nie odpowiadają prawdzie. A będzie jeszcze
lepiej, bo już trwa postępowanie przetargowe. Zwy-
cięzca przetargu prowadzonego przez prezesa UKE
będzie zobowiązany przez trzy lata świadczyć bez-
płatną usługę dostępu do Internetu. Zapewnimy do-
stęp do Internetu szerokopasmowego w każdym
domu. Po rozstrzygnięciu tego przetargu wykonawca
będzie obowiązany zapewnić dostęp do Internetu.
Na koniec chciałbym powiedzieć, dlaczego rządo-
wi premiera Tuska uda się realizacja ambitnych pro-
jektów infrastrukturalnych. Bo my jesteśmy ekipą,
my pracujemy jak jedna pięść. (Oklaski)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Tak jest. Bo mamy
dobrego ministra.)
Potrafimy osiągnąć porozumienie nawet przy
pewnych różnicach zdań na starcie, gdy projekty są
przygotowywane. Minister infrastruktury potrafi
znaleźć wspólny język z ministrem finansów. Uzyskał
wsparcie ministra środowiska, ministra spraw we-
wnętrznych i administracji. Razem przygotowaliśmy
także program budowy dróg lokalnych, bo samorzą-
401
dy też muszą uzyskać wsparcie, jeśli chodzi o budowę
dróg. Tego u was zabrakło.
I jeszcze jedno. Infrastrukturą mogą zajmować się
tylko optymiści. My jesteśmy rządem optymistów i
dlatego nam się uda. (Długotrwałe oklaski)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Brawo, brawo, pa-
nie ministrze.)
Marszałek:
Dziękuję panu ministrowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania w tej sprawie przystąpimy w bloku
głosowań.
Dwie minuty przerwy technicznej.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 13 min 47
do godz. 13 min 50)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Wznawiam obrady.
Proszę państwa, jeszcze trochę poprowadzę, ale pro-
szę się już nie irytować, za chwilę będę zmieniony.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 37.
porządku dziennego: Informacja o istotnych
problemach wynikających z działalności i
orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w
2008 r. (druk nr 1904) wraz ze stanowiskiem Ko-
misji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz
Komisji Ustawodawczej (druk nr 2088).
Proszę o zabranie głosu prezesa Trybunału Kon-
stytucyjnego pana Bohdana Zdziennickiego.
Proszę bardzo, panie prezesie.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W moim wystą-
pieniu przed Wysokim Sejmem pragnę przedstawić
informację o istotnych problemach wynikających z
działalności i orzecznictwa trybunału w 2008 r.
Jestem głęboko przekonany, że większość spo-
śród pań i panów posłów zdążyła już wcześniej za-
poznać się z treścią przekazanej na ręce pana mar-
szałka Sejmu informacji, dlatego pozwolę sobie po-
minąć szereg zagadnień szczegółowych, które zosta-
ły w niej poruszone, w szczególności zaś analizę
wszystkich czy choćby tych najistotniejszych orze-
czeń wydanych przez Trybunał Konstytucyjny w
2009 r. Przypomnę, że zostały wydane 93 wyroki
oraz 73 postanowienia kończące postępowanie w
fazie merytorycznej, a więc było 166 orzeczeń. W
fazie wstępnej kontroli skarg konstytucyjnych oraz
wniosków podmiotów o ograniczonej kompetencji do
wnoszenia wniosków wydanych zostało 196 i 287
postanowień, tak więc w tej fazie mamy 483 orze-
czenia. Łącznie było więc 649 orzeczeń.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
402 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W informacji jest
5 rozdziałów, które dokładnie referują działalność
Trybunału, oczywiście też syntetycznie i skrótowo,
oraz 16 załączników, które przedstawiają nie tylko
dane za 2008 r., ale także dynamikę rozpatrywania
spraw w ostatnich 10 latach. W związku z tym skon-
centruję się tylko na najważniejszych, kluczowych
elementach, które bym pragnął podkreślić, uznać za
najistotniejsze w naszej informacji. Chcę jednak za-
cząć od kwestii personalnej z uwagi na ogromną wła-
dzę sędziów trybunału, którzy mogą jako jedyni w
państwie mówić, że to, co jest prawem, może być
uznane za niezgodne z konstytucją i derogowane,
wszystkie przepisy prawa muszą być wykonywane,
chyba że ich zmian dokona władza ustawodawcza.
Przypomnę, że nastąpiła zmiana w składzie sędziow-
skim w 2008 r. przede wszystkim na stanowisku pre-
zesa Trybunału Konstytucyjnego. W związku z upły-
wem 9-letniej kadencji sędziego, a zarazem prezesa
Jerzego Stępnia na nowego sędziego wybrany został
prof. Stanisław Biernat, mnie natomiast przypadł
zaszczyt sprawowania funkcji prezesa Trybunału
Konstytucyjnego.
Jeżeli chodzi o najważniejsze dane statystyczne,
to nie będę się do nich odwoływał, zawarte są one w
informacji i w różnych załącznikach ujęte w różnych
przekrojach. Podkreślę tylko, że 2008 r. to dalszy
istotny wzrost ogólnej liczby wpływających spraw w
porównaniu z latami ubiegłymi. Nadmienię jedynie,
że w stosunku do roku 2007, bo mówimy o roku 2008,
ogólna liczba wpływających spraw okazała się więk-
szy niemal o ¼ – z 480 spraw, które wpłynęły, zwięk-
szyła się do niemal 600 rocznie. W stosunku do roku
2006 w 2008 r. nastąpił wzrost aż o 50%. Przyczynił
się do tego bez wątpienia fakt, że w 2008 r. złożono
niemal o 1/3 więcej skarg konstytucyjnych, z ponad
300 w 2007 r. ich liczba wzrosła do ponad 400 w roku
2008. Niemal dwukrotnie wzrosła też liczba pytań
prawnych sądów, z którymi mają prawo zwracać się
one do Trybunału Konstytucyjnego – z 68 w roku
2007 do 121 w 2008 r. Oprócz tego w minionym roku
do trybunału wpłynęło ponad 4 tys. innych pism, a
więc o ponad 1 tys. więcej niż jeszcze 2 lata temu.
Co do przyczyn wzrostu to nie chcę tej sprawy
omawiać, jest ich na pewno wiele. Wiąże się to nie
tylko z transformacją ustrojową, która wymaga cią-
głego dostosowywania ustawodawstwa do nowych
założeń ustrojowych, które mamy od 1989 r., a które
sformułowała też ostatecznie konstytucja z 1997 r.,
to jest też kwestia wejścia do Unii Europejskiej, a
więc dostosowania prawa polskiego do wymagań
Unii, z pewnym przestrzeganiem naszych zasad, su-
werenności, i niewątpliwie pewnych słabości legisla-
cyjnych, które wynikają z różnych przyczyn. Nie chcę
tu ich oceniać, ale na pewno podstawą słabości legi-
slacyjnych są nie tylko przyczyny formalne, technika
legislacyjna, choć jest ona bardzo ważna, ale także
tzw. praworządność materialna, to znaczy czy przy-
gotowane projekty zawsze realizują wszystkie zasady
związane z merytoryczną budową aktów, rozwiązań
prawnych, a więc czy właściwe są diagnoza, przyczy-
ny wydawania aktu czy zmiany, czy właściwie jest
zdiagnozowany sposób obowiązywania, czyli zasto-
sowana, przewidywana terapia, i wreszcie czy skutki
są, pozytywne, negatywne, właściwie ocenione. Tak
więc to jest przyczyną wzrostu, że prawo przecież jest
nie tylko faktem normatywnym – tym zajmuje się
pozytywizm prawniczy i warsztat klasyczny prawni-
ka z jego metodą żelaznej dedukcji – ale i faktem
społecznym w całej jego złożoności. Oczywiście w tym
ujęciu prawo jest bardzo złożonym procesem adapta-
cji, współdziałania społeczeństwa w ramach dobra
wspólnego w warunkach demokracji, dobra wspólne-
go, o którym mówi art. 1 Konstytucji Rzeczypospoli-
tej, dobra wspólnego, jakim jest Rzeczpospolita.
Jeżeli chodzi o inne sprawy, to chcę powiedzieć,
że po raz pierwszy w historii trybunału były rozpa-
trywane w 2008 r. wnioski o rozstrzygnięcie sporów
kompetencyjnych między centralnymi konstytucyj-
nymi organami państwa. To jest także prerogatywa
trybunału, nie tylko badanie konstytucyjności pra-
wa. Postępowanie w sprawie pierwszego wniosku
uległo umorzeniu. To było postanowienie z 23 czerw-
ca 2008 r. (sygn. Kpt1/08). Chodziło o spór kompe-
tencyjny między Krajową Radą Sądownictwa a pre-
zydentem Rzeczypospolitej w sprawie kandydatów na
sędziów sądów powszechnych. Natomiast jeżeli chodzi
o drugi wniosek, to, jak wiadomo, postępowanie zo-
stało wszczęte w 2008 r. – stąd o nim mówię, tj. try-
bunał orzekł co do meritum dnia 20 maja br. – w spra-
wie sporu kompetencyjnego co do uprawnień rządu,
Rady Ministrów, i prezydenta w kwestii reprezentacji
przed Radą Europy, w ramach Unii Europejskiej oczy-
wiście. To znane postanowienie Kpt2/08. I chcę powie-
dzieć, że niezależnie od tego także toczy się ciągle
postępowanie, po wniesieniu przez pana marszałka
Sejmu wniosku, w sprawie zbadania zgodności z kon-
stytucją działalności jednej z partii politycznych. Jest
to jeszcze inna kompetencja, którą przewiduje kon-
stytucja dla Trybunału Konstytucyjnego.
Chcę przypomnieć, że w 2008 r. – by skrócić wy-
wody, szanowne panie i panowie posłowie, panie mar-
szałku, jako że szczegółowe informacje są zawarte w
informacji – niezależnie od kontroli następczej, którą
sprawujemy, czyli w stosunku do aktów normatyw-
nych, które już weszły w życie, sprawowaliśmy także
kontrolę prewencyjną, zgodnie z uprawnieniem pre-
zydenta, że przed podpisaniem ma prawo zwrócić się
o skontrolowanie w trybie art. 122 ust. 3 konstytucji,
czy jego wątpliwości co do zgodności aktu normatyw-
nego są zasadne. Przypomnę tylko, że w 2008 r. wpły-
nęło 5 takich wniosków, w tym roku także dalszych
5, to jest poważna liczba. W przeciągu kadencji po-
przedniego prezydenta, dwóch kadencji, czyli łącznie
10 lat, wpłynęło tyle samo wniosków. To są bardzo
ważne sprawy, mają one priorytet, w związku z za-
sadą współdziałania władz, ale chcę przypomnieć, że
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
wzrost priorytetu szkodzi sprawom pozostałym, nie-
priorytetowym, a w zasadzie przed trybunałem nie ma
spraw nieważnych, ponieważ każda sprawa dotyczy
zgodności z konstytucją. Staramy się te sprawy roz-
patrywać jak najszybciej i na przykład w jednej z tych
spraw, KP 2/08, czyli kontrola prewencyjna, trybunał
wydał wyrok w ciągu 3 miesięcy, przy przeciętnej
trwania orzekania wynoszącej 17 miesięcy. To jest
rzeczywiście szybko, ale to jest kosztem innych spraw,
zważywszy na skalę trudności sprawy i to, że orzeka
pełen skład, czyli 15 sędziów; w wyniku konsultacji,
narad, spotkań, ekspertyz musi dojść do konsensusu,
a przynajmniej do uzyskania większości, żeby roz-
strzygnąć sprawę, w zderzeniu wszystkich racji, oso-
bowości poszczególnych sędziów trybunału.
W 2008 r. trybunał wydał 93 wyroki, a są to naj-
ważniejsze rozstrzygnięcia. Średnio trybunał wydaje
w ciągu roku ok. 90 wyroków, raz wydał więcej, w
2006 r. – 104. Jest to liczba wyższa niż w poprzednich
latach, ale nie wyższa niż w 2006 r. Były to sprawy,
właściwie nie ma u nas spraw łatwych, bo dotyczą spo-
rów z konstytucją, niewątpliwie trudne i dotyczyły
przede wszystkim zgodności aktów prawnych rangi
ustawowej. Przypomnę jednak, że trybunał ma także
uprawnienie do kontrolowania zgodności z określony-
mi wzorcami ustawowymi lub konstytucyjnymi roz-
porządzeń, to sygnatura U, i było 10 takich spraw.
Jeszcze jeśli chodzi o te obszerne dane staty-
styczne i zestawienia, które zostały przedstawione
Wysokiej Izbie w naszej informacji, wyroki zresztą
są ujęte na dyskietce, z pełną treścią argumentacji,
bardzo złożonej w każdym wyroku, to rzadko zdarza
się, żeby był wyrok dyskwalifikujący cały akt rangi
podustawowej albo ustawowej, ale zdarzyło się, że
w 2008 r. trybunał orzekł o niekonstytucyjności ca-
łej ustawy, najczęściej się orzeka o poszczególnych
unormowaniach, przypomnę, że chodzi o wyrok do-
tyczący ustawy o wielkopowierzchniowych obiek-
tach handlowych. To jest sprawa, która dla życia
gospodarczego i rozwoju miała wielkie znaczenie,
bardzo poruszała.
Było też rozstrzygnięcie, nie będę może cytował
sygnatury akt, o tzw. złożonej normie ustawowej, a
więc wywiedzionej nie tylko z przepisów rangi usta-
wowej, ale z norm deontologicznych. Chodziło o to,
czy możliwa jest krytyka przez lekarza kolegów leka-
rzy. Kodeks etyki zawodowej zabraniał tego, a ma on
wyraźne przełożenie na ustawę, i sprawa trafiła do
trybunału. Jak wiadomo, trybunał orzekł, że słuszna
krytyka jest jak najbardziej dozwolona, zgodna z od-
powiednimi wzorcami konstytucji, wolnością słowa i
wolnością wyrażania swych opinii.
Jeżeli chodzi o te 93 wyroki, to tylko przypomnę,
że w 49 wyrokach, a więc w niewielu więcej niż 50%,
trybunał orzekł o niekonstytucyjności z podanymi
wzorcami przynajmniej jednego z badanych przepi-
sów. W pozostałych 40 sprawach orzekł wyłącznie o
403
zgodności kwestionowanych przepisów, czym po-
twierdził ich domniemanie konstytucyjności, bądź
stwierdził jedynie brak adekwatności określonego
wzorca konstytucyjnego lub konwencyjnego, używa-
jąc znanej formuły, że określony wyrok nie jest nie-
zgodny. Przypomnę, że trybunał jest związany pew-
nymi względami formalnymi, zasadą skargowości, i
w przypadku powołania przez uprawnioną stronę
niewłaściwego wzorca nie ma tego uprawnienia, tak
jest to rozwiązane w Polsce, w innych krajach jest
inaczej, żeby zastąpić go właściwym wzorcem. Tak
że orzeczenie, że nie jest niezgodny nie zawsze ozna-
cza, że przepis jest zgodny z konstytucją. Oznacza to,
że zgłoszony wzorzec czy wzorce nie są adekwatne do
przedstawionego problemu.
Było też sporo orzeczeń, które nie pozbawiały za-
kwestionowanych przepisów domniemania konstytu-
cyjności z tego względu, że trybunał dostrzegał moż-
liwość ich wykładni w duchu konstytucyjnym, która
nadawała im treść zgodną z konstytucją. Jest to kwe-
stia, która budzi spory, duże emocje, często rozbież-
ności między stanowiskiem trybunału a sądów, ale
wynika ona z tego, że art. 190 ust. 4 konstytucji
mówi, że w przypadku stwierdzenia niekonstytucyj-
ności mogą być wznowione postępowania – wszystkie
zakończone prawomocnie, administracyjne czy sądo-
we. Czyli nie ma tego, co jest choćby w rozwiązaniach
niemieckich, że jak jest prawomocne orzeczenie, to w
zasadzie już nie podlega wznowieniu, z pewnym wy-
jątkiem odnośnie do spraw karnych. To powoduje czę-
sto, że w wyobraźni trybunału wzruszenie pewnego
wyroku, który wykazuje przy pewnej interpretacji
niekonstytucyjność, mogłoby spowodować w skutkach
wzruszenie czasami setek tysięcy decyzji administra-
cyjnych, na przykład podatkowych, czy wtedy formu-
ła nadania wykładni, którą można stosować w duchu
konstytucyjnym, która usuwa pewien mankament, a
jednocześnie nie jest zagrożeniem dla ładu prawnego,
jakim zawsze może być wyrok trybunału, skoro przy-
jęte rozwiązanie, bardzo dyskusyjne, art. 190 ust. 4
konstytucji, daje szansę wzruszenia każdego wyroku,
który był wydany na podstawie przepisów, których
stwierdziło się niekonstytucyjność.
Na tym tle są różnice zdań, trzeba poszukiwać
wspólnej wykładni, ale nie różnice zdań w trybunale,
tylko między sądami Jest kwestia rozważenia, czy
art. 190 ust. 3 i ust. 4 konstytucji są dobrze skonstru-
owane, na tle choćby prostego porównania analogicz-
nych rozwiązań w państwach, które to rozwiązały
bez konfliktów. Mam na myśli rozwiązania austriac-
kie, niemieckie, nie będę tego wyjaśniał Wysokiej
Izbie, pewno fachowcom to jest znane, wymagałoby
to dość dużej ilości czasu.
Jeżeli chodzi o pytania prawne, może krótko,
przypomnę, że dość często w pytaniach prawnych
sądów trybunał umarza postępowanie. Związane jest
to z tym, że nie może działać z urzędu i są wymaga-
ne pewne przesłanki, zwłaszcza funkcjonalne. Jeśli
chodzi o problem postawiony przez skład orzekający
sądu, przypomnę, że każdy skład orzekający każdego
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
404 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
sądu w Polsce może zwrócić się z pytaniem prawnym
w razie wątpliwości co do konstytucyjności przepisu
czy normy, które ma zastosować, to w takiej sytuacji,
kiedy nie ma przesłanki funkcjonalności, czyli nie
zostało wykazane, że to rozstrzygnięcie jest potrzeb-
ne do rozstrzygnięcia konkretnej sprawy, trybunał
umarza postępowanie, kiedy nie są spełnione pewne
przesłanki formalne. To często budzi wątpliwości, ale
taka jest zasada, że w kontroli konkretnej, czyli przy
skargach konstytucyjnych, przy pytaniach prawnych,
musi być wyraźny związek funkcjonalny. Trybunał
nie ma z urzędu możliwości stwierdzenia, że jest pro-
blem konstytucyjny. Zachęca najwyżej nieformalnie
sąd, żeby zwrócił się do właściwego organu mającego
prawo do kontroli abstrakcyjnej, aby ten podjął ten
problem, skoro widzi problem w orzecznictwie, ale w
tej sprawie nie występuje. Sędzia orzeka i uważa, że
pewne przepisy, z jego praktyki, doświadczenia, to
jest bardzo ważne źródło informacji, nie są zgodne,
ale to czeka zawsze na rozwiązanie.
Nie będę może mówił o umorzeniu postępowania,
tych decyzji zapadło w fazie merytorycznej 70. Są to
też ważne orzeczenia. W nich zawarta jest analiza
całej sprawy. One wynikają z tego, że jednak w po-
stępowaniu przed trybunałem są przyjęte pewne
zasady formalne. Ten formalizm jest bardzo ograni-
czony i kiedy nie są spełnione pewne wymogi, czy
odnośnie do pytań prawnych, które są sformułowane
w konstytucji, czy odnośnie do skargi konstytucyjnej,
postępowanie jest umarzane. To też budzi często roz-
maite wątpliwości, ale chodzi tu o wymóg formali-
zmu, który stosuje się we wszystkich procedurach
i który w pewnym zakresie musi też istnieć w postę-
powaniu przed trybunałem. Zawsze można określić,
że jeżeli z przyczyn formalnych niemożliwe jest roz-
strzygnięcie sprawy, a wyraźnie rysuje się problem
niekonstytucyjności, trybunał powinien reagować w
ten sposób, żeby kierować do władzy ustawodawczej,
do Wysokiego Sejmu, postanowienie sygnalizacyjne,
że jest problem. Staramy się to robić. Takich przy-
padków nie jest może dużo: w 2008 r. były 4 posta-
nowienia sygnalizujące problem. Nie zawsze spotka-
ły się one z szybkim odzewem, ale forma ta jest do
wykorzystania, jeśli trybunałowi polskiemu nie przy-
znano prawa działania z urzędu, ex officio, tylko
zgodne z zasadą skargowości, na wniosek, albo w
związku ze skargą czy z pytaniem prawnym upraw-
nionych odpowiednio podmiotów.
Nie będę też mówił o postanowieniach i zarządze-
niach w ramach tzw. wstępnej kontroli skarg konsty-
tucyjnych i niektórych wniosków składanych przez
podmioty posiadające ograniczoną legitymację. To
także jest bardzo ważny obszar naszej działalności.
Orzecznictwo takie jest publikowane. Jest tego dużo.
W 2008 r. w fazie wstępnej wydaliśmy, mówiłem chy-
ba o tym na wstępie, 196 zarządzeń i 287 postano-
wień. Są też 483 orzeczenia i ponad 4200 pism, które
wpłynęły, na które trzeba było odpowiedzieć. W su-
mie pokazuje to, że czasy, kiedy trybunał rozpoczy-
nał działalność i wydawał 20 orzeczeń, a nie 166,
kiedy napływ spraw był mały, minęły bezpowrotnie.
Obywatele nauczyli się korzystać ze skargi konsty-
tucyjnej. Sądy powszechne coraz częściej dzielą się
wątpliwościami co do konstytucyjności przepisów,
które mają rozstrzygać. Czyli to już jest instytucja,
która wrosła w rzeczywistość – w przyszłym roku
będziemy obchodzili 25-lecie – ale z tym wiąże się też
ogromny, nieporównywalny wzrost liczby spraw.
Oczywiście każda sprawa jest ważna, to nie może
być rozstrzygane szybko. Trybunał ma wielką władzę
w stosunku do ustawodawstwa, musi więc być przy
tym ogromna rozwaga. Sprawa musi być dyskutowa-
na, rozpatrywana w pełnych składach, przez 15 sę-
dziów, o różnych specjalnościach, wybranych w róż-
nych okresach, w różnych kadencjach parlamentu,
przez różną większość polityczną, którzy muszą dojść
do konsensusu, większości. Ma to być siła: jedność
różnorodności, ale wymaga to czasu. Wiadomo, że
każde rozstrzygnięcie poprzedzają ogromne narady
i często zniecierpliwienie, kiedy sprawa będzie roz-
strzygnięta, świadczy, o tym, że sprawa się toczy, że
ciągle nie można uzyskać chociaż wstępnego kierun-
ku, w którym przeważa zdanie większości, bo tak
sporne są racje. To problemy, z którymi styka się też
i Wysoki Sejm, kiedy waży różne racje, różne cele,
różne wartości, wybierając rozwiązania, które jego
zdaniem będą właściwą reakcją na nasze życie i
funkcjonowanie systemu państwa.
Ze względu na czas, na pewno na zmęczenie pań-
stwa posłów i na dalsze jeszcze przewidziane na dzi-
siaj prace, nie będę mówił o tych 166 orzeczeniach.
Każde ma swoją dramaturgię i bardzo skomplikowa-
ne wywody, wiec jeżeli…
(Poseł Gabriela Masłowska: Niektóre mają szcze-
gólną dramaturgię.)
Tak, wszystkie mają szczególną… Może ograniczę
do trzech, które wybrałem pod określonym kątem,
które w 2008 r., powiem krótko, były chyba najgło-
śniejsze, ale to w mojej ocenie. Jedno z nich dotyczyło
wielkiego konfliktu wartości. Najtrudniejsze jest orze-
kanie o konflikcie wartości. I chyba nie zawsze jest to
zrozumiane, że Trybunał ma rozstrzygać konflikty
wartości w związku z iuris prudentia; o tym wiedzą
nie wszyscy prawnicy, to najbardziej skomplikowana
wiedza prawnicza. Sprawa dotyczy możliwości zestrze-
lenia cywilnego samolotu, który może być użyty do
ataku terrorystycznego; o niej powiem krótko.
Kolejna sprawa to znany konflikt społeczny. Bu-
dzimy tyle emocji, o czym świadczy głos pani poseł,
bo orzekamy w sprawach konfliktu. Nie zawsze jeste-
śmy potem traktowani jak arbiter, który ma takie
uprawnienia wynikające z konstytucji, ale jak jedna
ze stron konfliktu. Nie chcę tego wyjaśniać, bo kon-
stytucja jasno rozstrzyga, na czym polega rola trybu-
nału. Chodzi o konflikt, pewnie o tym myślała pani
poseł, o wyrok z 17 grudnia 2008 r. dotyczący spół-
dzielczości mieszkaniowej. Wydaliśmy zresztą też
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
drugi wyrok 15 lipca 2009 r., ale to już było w tym
roku, który chyba wyjaśnił tę sprawę spółdzielczości
mieszkaniowej.
I wreszcie przykład z 2008 r. konfliktu politycz-
nego. Chodzi o nasz wyrok w sprawie komisji śledczej
do spraw nacisków. W tym przypadku był wyraźny
konflikt polityczny, ale oczywiście prawny i konsty-
tucyjny, więc trybunał orzekał w tej sprawie.
Te trzy sprawy są chyba przykładem, że działal-
ność trybunału budzi tyle emocji, ponieważ bardzo
często jest uwikłana w najpoważniejsze konflikty
wartości czy konflikty społeczne, czy też konflikty
polityczne. W związku z tym rozstrzygnięcia trybu-
nału przyjmowane przez skład 15 sędziów budzą
emocje i często są odbierane przez opinię publiczną
czy jej poszczególne części nie jako rozstrzygnięcia z
pozycja arbitra, który dostał takie kompetencje w
ramach konstytucji i bardzo poważnie rozstrzyga, ale
jako rozstrzygnięcia wydane przez trybunał zajmu-
jący pozycję jednej ze stron konfliktów. Ja się z tym
nie zgadzam. Przypominam tylko o tym, nie chcę o
tym dużo mówić. W każdym razie mówienie o kon-
fliktach wartości, z dwiema doktrynami: ważenia
wartości i zasady proporcjonalności – nie będę tego
rozwijał – i konfliktach interesów i celów, gdzie też
jest potężna iuris prudentia – bardzo trudna sprawa
– na pewno wykracza poza ramy krótkiego wystąpie-
nia. Ale myślę, że z tymi problemami także mają do
czynienia panie i panowie posłowie, podejmując de-
cyzje ustawodawcze, kiedy także muszą ważyć różne
racje, różne konflikty i czynią to według pewnej me-
tody, która jest wypracowana w świecie prawniczym
i ma swoje bogate orzecznictwo, i polskie, i między-
narodowe.
Zacznę może od wyroku z 30 września 2008 r.,
który budził wielkie kontrowersje, jak wszystkie
trudne sprawy, ale został wydany i ma ogromne zna-
czenie. Nie chcę trawestować znanego powiedzenia:
Roma locuta, causa finita, ale trybunał dostał takie
uprawnienie konstytucyjne, że orzeka w sposób osta-
teczny i powszechnie wiążący. Kwestia dotyczyła
ochrony bezpieczeństwa państwa przed atakami ter-
roryzmu, bardzo trudna sprawa. Przypomnę, chodzi-
ło o art. 122a Prawa lotniczego, który upoważniał
ministra obrony narodowej do podjęcia decyzji o
zniszczeniu samolotu cywilnego, gdy wymagały tego
względy bezpieczeństwa państwa, a samolot ten zo-
stał użyty do działań sprzecznych z prawem, w szcze-
gólności jako środek ataku terrorystycznego z powie-
trza. Problem, jak wiadomo, polegał na tym, że mi-
nister obrony narodowej miał możliwość podjęcia
takiej decyzji także w sytuacji, gdy na pokładzie sa-
molotu oprócz terrorystów – bo w takim przypadku
nie ma problemu – znajdują się zwykli pasażerowie i
załoga. Przypomnę, że przepis ten został uchwalony
przez Sejm pod wpływem doświadczeń związanych z
zamachami terrorystycznymi, których dokonano
405
m.in. w Stanach Zjednoczonych 11 września 2001 r.
Miało to umożliwić odpowiednie reagowanie na po-
tencjalne zagrożenia atakami terrorystycznymi. Tu-
taj problem polega na tym, że w grę wchodziło posza-
nowanie prawa do ochrony życia, a więc wartości tak
niezbywalnej, która ma podstawę także w prawie do
godności, w art. 30, w specjalnej regulacji konstytu-
cyjnej, którą uważamy w naszym systemie wartości,
w naszej konstytucji, za prawo niepodważalne. Czy
można potraktować jako standard pewnego działa-
nia to, że jest możliwość stosowania zasady: życie za
życie? Nie mówię o stanie wyższej konieczności, któ-
ry zawsze istnieje, ale nie jako standard działania,
tylko jako konieczność podjęcia decyzji ze wszystkimi
uwarunkowaniami; oczywiście każdy dowódca czy
inna osoba może podejmować takie decyzje, a potem
będzie tylko rozstrzygana kwestia, czy rzeczywiście
zachodziły te wszystkie przesłanki. Trybunał, przy-
pomnę, stwierdził w tej sprawie, że życie ludzkie nie
podlega wartościowania ze względu na jakiekolwiek
kryteria. Każdy ma prawo do ochrony życia przez
państwo i dlatego nadanie sobie przez państwo prawa
do zabijania, choćby w obronie życia innych ludzi, nie
może mieć miejsca w naszym porządku konstytucyj-
nym. Państwo ma obowiązek poszukiwania innych
środków zapewnienia bezpieczeństwa zarówno oso-
bom znajdującym się na ziemi, jak i na pokładzie
samolotu. Tak więc krótki sens tego orzeczenia jest
taki, że takie rozwiązanie, zdaniem trybunału bar-
dzo dyskusyjne, bardzo trudne, to jest typowe waże-
nie wartości, balans, ważenie wartości i nie może ono
stanowić standardowego instrumentu prawnego. Je-
śli chodzi o trybunał, to nie ma tego problemu. Pozo-
stają kwestie stanu wyższej konieczności, bo on ist-
nieje, zawsze usprawiedliwia różne działania i osób
fizycznych, i często organów państwa, ale z przyję-
ciem tego wszystkiego.
Drugie spośród zeszłorocznych rozstrzygnięć
ważnych społecznie to jest właśnie wyrok, który tu
pani posłanka pewnie miała na myśli, z 17 grudnia
2008 r. dotyczący zasad zawierania przez spółdzielnie
mieszkaniowe umów o przeniesienie własności loka-
lu na rzecz członków spółdzielni, a w przypadku
uprawnionych do spółdzielczego prawa własnościo-
wego do lokalu – także osób niebędących członkami
spółdzielni, mówiąc w skrócie – tematyka jest złożo-
na – uwłaszczenia spółdzielców za dość symboliczną
kwotę. Trybunał stwierdził, że spółdzielczość miesz-
kaniowa stanowi przejaw konstytucyjnie gwaranto-
wanej wolności zrzeszania się, w związku z tym przy
ingerencji w jej sprawy trzeba przestrzegać kryteriów
proporcjonalności tej ingerencji i zasady poszanowa-
nia nie tylko wolności zrzeszania się. Ale są i korpo-
racyjne osoby prawne, którym przysługują określone
prawa i ochrona ich własności, taka sama jak w sto-
sunku do innych postaci własności prywatnej. Przy-
pomnę, własność spółdzielcza jest własnością wspól-
ną, z której jednocześnie korzystają członkowie. Nie
będę wyjaśniał całej konstrukcji. Wiele w dyskusji
jest nieporozumień polegających na niezrozumieniu
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
406 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
istoty własności spółdzielczej – może krótko przypo-
mnę – spółdzielczości kształtowanej w Anglii, w
Rochdale, rozwijanej w XIX wieku, mającej swoje
oparcie doktrynalne w myśli społecznej Kościoła, nie
tylko w ideach socjaldemokratycznych, i mającej dłu-
gie tradycje w Polsce – od ustawy z 1920 r., wielkich
działaczy spółdzielczych, łącznie z drugim prezyden-
tem Rzeczypospolitej Wojciechowskim, wybitnym
działaczem spółdzielczym, wielkich postaci, stronnic-
twa polityczne w okresie zaborów i w okresie między-
wojennym, łącznie ze stronnictwami nielewicowymi,
które zajmowały się pracą pozytywistyczną i tworzy-
ły spółdzielnie. Sprawa została rozstrzygnięta, przed
2 dniami zapadł kolejny wyrok, który potwierdził, że
te ingerencje muszą ważyć wszystkie wartości, mieć
na uwadze szersze cele, jeśli w Polsce chcemy rozwią-
zywać problem mieszkaniowy, a zwłaszcza ludzi
mniej zamożnych, mieszkających w zasobach spół-
dzielni, którzy nie mogą tylko uzyskiwać prawa ko-
rzystania z lokalu, oni muszą mieć zapewnione od-
powiednie warunki do utrzymania tych lokali w
należytym stanie, do remontów, do naprawy. Dawa-
nie pewnych praw jednym oznacza, że płacą inni. Tu
nie ma żadnych dotacji ani nie jest to samogrający
mechanizm, jest to normalna organizacja. Ale nie
będę o tym mówił. Przypomnę, zapadł wyrok, który
był ważny i wzbudził kontrowersje, a trybunał był
bardzo krytykowany. Wyrok zapadł przed 2 dniami.
Ta tendencja, że jest jednak korporacyjna osoba
prawna, że podlega ona ochronie, że ingerencja tam
musi uwzględniać zasadę proporcjonalności wszyst-
kich innych celów i że własność ta też podlega ochro-
nie, znalazła potwierdzenie 2 dni temu, zresztą tylko
przy trzech zdaniach odrębnych, ale nieodnoszących
się do tego, tylko kwestionujących jeszcze konstytu-
cyjność pewnych dalszych postanowień. Pełen skład,
piętnastka, wszyscy sędziowie, którzy orzekali i 17
grudnia, kiedy było więcej zdań odrębnych odnośnie
do głównej koncepcji. Było sześć do dziewięciu, dzie-
więciu za. Oczywiście było jeszcze więcej, ale tamto
dotyczyło kwestii bardzo dyskusyjnej – odroczenia
terminu utraty mocy obowiązującej przepisów za-
kwestionowanych, co budzi wielkie kontrowersje i
jest bardzo trudne. Powiem tylko prywatnie, że by-
łem przeciwko odroczeniu, uważając, że to jeszcze
bardziej skomplikuje sytuację prawną. Ale trybunał
rozstrzygnął, decyduje głos większości.
Wreszcie może krótko powiem o jeszcze jednym
ważnym wyroku, bo on znowu dotyczy problemu,
który miał wyraźny inny kontekst – chociaż miał
i prawny, bo my rozstrzygamy kwestie prawne – kon-
tekst konfliktu politycznego. Chodzi o problematykę
kontroli parlamentarnej, czyli o komisję śledczą do
spraw tzw. nacisków. Mówię w skrócie, bo jej pełna
nazwa jest bardzo złożona. Wydaje mi się, że nasze
orzeczenie z 26 listopada U 1/08 jest ważnym orze-
czeniem, ponieważ zajęto się kontrolą sejmową i jej
istotą, a więc wrócono do bardzo ważnej i trudnej
rzeczy – problematyki kontroli parlamentarnej. Zo-
stało tam sformułowanych sporo zasad, nie będę
może ich wymieniał, związanych z koniecznością
uzyskiwania informacji przez Wysoki Sejm i ich oce-
ny, kiedy nie mogą one być wyjaśnione i rozstrzygnię-
te w postępowaniu innym niż parlamentarne. Pojęcie
sprawa budziło dyskusje na tle zwłaszcza wcześniej-
szego naszego rozstrzygnięcia w sprawie komisji śled-
czej tzw. bankowej z 2006 r., tego, na czym polega
sprawa w kontekście kontroli parlamentarnej zwią-
zanej z komisjami śledczymi. Zostało sformułowa-
nych 5 warunków, kiedy sprawa nie jest tożsama z
określoną sprawą w rozumieniu przepisów Kodeksu
postępowania karnego, co, zaznaczę, jest innym ty-
pem, tam gdzie parlament chce mieć informacje, chce
ocenić, bo uważa, że nawet pewne organy tej sprawy
nie mogą wyjaśnić albo że zarzut dotyczy ich działa-
nia. Wreszcie sformułował także wyraźne zasady,
czym nie jest komisja śledcza, a więc jej celem nie jest
karanie, natomiast z jej prac może wyniknąć dopiero
uruchomienie określonych postępowań. To nie jest
postępowanie karne ani represyjne, ono ma wyja-
śniać w ramach wielkiej funkcji kontrolnej Wysokie-
go Sejmu, pozwolić uzyskać informacje, zbadać oko-
liczności i ocenić, kiedy te sprawy nie mogą być wy-
jaśnione przez właściwe organy, bo często mogą ich
dotyczyć. Jest to chyba ważne orzeczenie i też wzbu-
dziło, jak wiadomo, ogromne kontrowersje. Tutaj
tylko przypomnę, że jeszcze mieliśmy potem posta-
nowienie w tej sprawie 22 kwietnia już obecnego
roku, kiedy grupa posłów zwróciła się o wyjaśnienie
wątpliwości co do treści tego rozstrzygnięcia. W tym
postanowieniu trybunał odmówił wyjaśnienia wąt-
pliwości, ponieważ, zdaniem trybunału, dotyczyły
one nie wskazanych punktów sentencji, lecz pośred-
nich skutków wejścia w życie wyroku związanych z
koniecznością podjęcia decyzji o wykorzystaniu ma-
teriałów zebranych w toku prac komisji śledczej, czy-
li innego zagadnienia. Trybunał może tylko wyja-
śniać wątpliwości co do wyroku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym też
krótko, nie będę omawiał orzeczenia, poruszyć naj-
bardziej syntetycznie zagadnienie realizacji orzeczeń
Trybunału Konstytucyjnego. Jest to stały punkt pro-
gramu i chciałbym wyrazić tu ogromne uznanie dla
działalności parlamentu w ciągu ostatnich lat. Przede
wszystkim zaczęło się od działalności Wysokiego Se-
natu i senackiej Komisji Ustawodawczej, która wy-
konała wielką pracę i przygotowała ponad 50 projek-
tów ustaw zakładających realizację szeregu wyroków
oraz jednego postanowienia sygnalizacyjnego. Nie
będę tu ich wymieniał, bo przemawiam do Wysokiej
Izby, natomiast chcę powiedzieć, że trybunał z uzna-
niem także przyjął inicjatywę Wysokiego Sejmu i
oczekuje na efekty działań, które będą podejmowane
z tego, co wiemy, w ramach Biura Analiz Sejmowych
i które mają na celu wspieranie sejmowej Komisji
Ustawodawczej w zakresie prac nad realizacją orze-
czeń trybunału.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
Chcę tylko krótko przypomnieć, jeżeli pan mar-
szałek pozwoli, dlaczego to jest konieczne. Trybunał
ma też bardzo ograniczone swoje kompetencje. Nie
jest władzą ustawodawczą, nie ma prawa wprowa-
dzania przepisów przejściowych, międzyczasowych.
Delegacja pewnego przepisu systemu prawa rzadko
jest bezkonfliktowa. Znika przepis niekonstytucyjny
i system jest konstytucyjny. To często powoduje po-
wstanie luki prawnej, wątpliwości czy konieczność
dostosowania innych przepisów. I tę pracę może wy-
konać tylko władza ustawodawcza, ponieważ trybu-
nał takich możliwości jest w ogóle pozbawiony. W
związku z tym tak ważna jest ta współpraca, to
współdziałanie, o którym zawsze mówimy, bo ono
wynika z konstytucji, z preambuły. To jest takie bar-
dziej kaznodziejskie, ale to jest podstawą Rzeczypo-
spolitej – jest rozdział władz, wzajemna kontrola i
współdziałanie. I to współdziałanie jest konieczne nie
tylko podczas rozprawy, gdzie uczestnicy postępowa-
nia wspólnie dążą do zbadania, czy przepis jest kon-
stytucyjny – nasz wyrok nie kończy się żadną wygra-
ną czy przegraną, mówimy: wygrała konstytucja przy
udziale uczestników postępowania – ale to współdzia-
łanie jest potem konieczne przy realizacji tego orze-
czenia z racji ograniczonych kompetencji trybunału,
który jest organem sądowej kontroli, działań prawo-
dawczych, ale nie jest władzą ustawodawczą. Dlatego
też chciałbym bardzo podziękować za podjęte już przez
Wysoką Izbę działania, które zmierzają do tego, żeby
tę sprawę rozstrzygnąć.
Przypomnę tylko, że mamy takie dwa typy reali-
zacji orzeczeń. O tym bardzo szczegółowo piszemy w
naszej informacji, w zestawieniach podajemy, co mia-
ło miejsce. Pierwsza sytuacja to taka, kiedy wyraźnie
trzeba podjąć działania prawodawcze, bo uchylenie
przepisu niekonstytucyjnego, normy czy całego ze-
społu norm, wyjątkowo ustawy, powoduje czasami
konieczność natychmiastowych działań prawodaw-
czych. Tak jest np. w przypadku ustawy o spółdziel-
czości. Wymaga ona jak najszybszego dostosowania
i stworzenia być może nowego rozwiązania, które
zapewni funkcjonowanie tego jednego z ważnych wy-
cinków, jeśli chodzi o problemy mieszkaniowe w Pol-
sce, bardzo dramatyczne i trudne.
Często jednak, zdaniem trybunału, pewna dzia-
łalność ustawodawcza – w związku z czym zwracamy
się z uprzejmą prośbą do Sejmu – jest zalecana. Za-
łóżmy bowiem, że wyjaśniliśmy, że pewien sposób
rozumienia przepisu jest konstytucyjny, ale nie jest
to jasne dla uczestników obrotu prawnego. Oni będą
mieli wątpliwości – nie zawsze czytają orzecznictwo
– w związku z tym warto byłoby dokonać nowelizacji,
nadając przepisowi jednoznaczną już treść, która nie
będzie budziła wątpliwości. Właśnie tego typu dzia-
łania są zalecane. Powstają bowiem pewne luki i
sprzeczności, które – przynajmniej dla odbiorców pra-
wa, a nawet prawników – powodują trudności. Wtedy
407
oczywiście zalecane są zmiany. Staraliśmy się to do-
syć dokładnie przedstawić Wysokiej Izbie w naszej
informacji.
Deklarujemy pełną chęć współpracy naszego biu-
ra, naszych prawników z całym zespołem prawników
sejmowych, jeśli chodzi o wspólny cel, którym jest
zgodność z konstytucją prawa w Polsce, czyli nadanie
mu takiego kształtu, jaki musi mieć, zgodnie z przy-
jętą zasadą ustrojową, mówiącą, że jesteśmy demo-
kratycznym państwem prawnym. Musimy przy tym
przestrzegać wszystkich polskich standardów kon-
stytucyjnych, jak wiadomo mających swoje odpowied-
niki w standardach europejskich i wielkich trady-
cjach naszej cywilizacji europejskiej, a dla ludzi wie-
rzących także najważniejszych wartościach chrześci-
jańskich.
Nie będę może mówił już o postanowieniach sy-
gnalizacyjnych. Było ich tym razem 4, były one dość
ważne. Przykładem może być sytuacja, kiedy w dość
znanym wyroku wypowiadaliśmy się o tym, czy moż-
na odstępować od zasady dotyczącej tej minimalnej
ilości metrów przypadających na osobę, która odby-
wa karę więzienia. Stwierdziliśmy, że to odstępstwo
nie może istnieć jako trwałe rozwiązanie. Mieliśmy
jednak zaskarżony tylko art. 248 Kodeksu karnego
wykonawczego. Ta sama sprawa jest natomiast roz-
wiązana także w rozporządzeniu ministra sprawie-
dliwości. To nie było zaskarżone. Sygnalizowaliśmy
więc, że zmiany wymaga nie tylko Kodeks karny. To
są kwestie tego typu.
To samo dotyczyło dopuszczalności zestrzelenia
samolotu. Stwierdziliśmy niekonstytucyjność prze-
pisu Prawa lotniczego. Chcę jednak przypomnieć, że
analogiczne rozwiązanie znajduje się w ustawie z
1990 r. o ochronie granicy państwowej. Ono jednak
nie zostało zaskarżone, a więc sygnalizowaliśmy,
żeby władza ustawodawcza, Wysoka Izba dokonała
także odpowiedniej derogacji, zmiany w tamtych
przepisach.
O problemie wtórnej niekonstytucyjności nie będę
już mówił szerzej. Dotyczy to tego, że po stwierdzeniu
niekonstytucyjności, kiedy moc traci przepis, norma,
zespół norm, ustawodawca czasami nie wydaje regu-
lacji, bo ma obowiązek respektowania nie tylko wy-
roku, ale i tego, co jest zawarte w uzasadnieniu. Nie
dochodzi wówczas do tzw. wtórnej niekonstytucyjno-
ści, czyli sytuacji, kiedy zostaje wydana nowa norma,
która też nie jest zgodna z tym, co orzekł trybunał.
Zagadnienia nie są często takie proste, wymagają
stosownych analiz prawniczych.
Czas mija, chciałbym w związku z tym już kończyć.
Nie będę mówił więc o kwestii, która jest ważna, do-
tyczącej współpracy z uczestnikami postępowania,
przede wszystkim z Sejmem, podczas rozprawy i przed
nią. Wyrok jest wynikiem współdziałania organów,
wszyscy dążymy do konstytucyjności prawa. Ta współ-
praca układa się z Sejmem dobrze, terminowo, nie
mamy tu zastrzeżeń. Inni uczestnicy postępowania
często tak nie działają. To jest też często jeden z po-
wodów opóźnień, przyczyna tego, że później rozpatru-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
408 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
jemy sprawy. Tu nie chodzi o odbijanie piłeczki, ale
rzeczywiście często jest tak, że nie mamy stanowiska
stron. Musimy je natomiast mieć ze względów proce-
duralnych. Po to, żeby był dyskurs prawniczy, muszą
się zderzyć wszystkie racje, jeszcze raz na rozprawie,
nim będzie podjęta decyzja mająca ogromne skutki,
oby zawsze trafne, najlepsze dla państwa.
Na koniec już chciałbym złożyć Wysokiemu Sej-
mowi, państwu marszałkom, panu marszałkowi wy-
razy podziękowania za harmonijną i wielopłaszczy-
znową współpracę z Trybunałem Konstytucyjnym, a
przede wszystkim za działania podejmowane w celu
realizacji orzeczeń, a także inicjowanie postępowań
przed trybunałem oraz udział w nich, gdzie z zasady
posłowie występujący, czy będący na sali zachowują
pełną kulturę prawną, która jest bardzo ważna wśród
publiczności, dają przykład, jak powinno się zacho-
wywać i postępować w przypadku występowania
przed sądami czy trybunałami. Chciałbym za to po-
dziękować, bo, tak samo jak Wysoki Sejm, kształtu-
jemy kulturę prawną i polityczną społeczeństwa, bez
którego nie ma demokracji. Bardzo dziękuję za uwa-
gę. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Ewa Kierzkowska)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu prezesowi.
Proszę o zabranie głosu posła Jerzego Kozdronia
w celu przedstawienia stanowiska komisji.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Jerzy Kozdroń:
Pani Marszałek! Panie Prezesie Trybunału Kon-
stytucyjnego! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt przed-
stawić sprawozdanie połączonych Komisji Sprawie-
dliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodaw-
czej w sprawie informacji o istotnych problemach
wynikających z działalności orzecznictwa Trybunału
Konstytucyjnego w 2008 r.
Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz
Komisja Ustawodawcza na wspólnym posiedzeniu
w dniu 19 czerwca 2009 r. rozpatrzyły i przyjęły z
aprobatą do wiadomości złożoną informację o pro-
blemach wynikających z działalności orzecznictwa
Trybunału Konstytucyjnego w omawianym okresie,
czyli w 2008 r.
Należałoby zacząć od tego, że Trybunał Konsty-
tucyjny jest szczególnym sądem w ramach tego jed-
nego pionu władzy sądowniczej. Jest to bowiem sąd
prawa. Trybunał Konstytucyjny nie rozstrzyga spo-
rów, nie stosuje prawa. On bada zgodność z konsty-
tucją aktów normatywnych, ustaw, umów międzyna-
rodowych, aktów normatywnych niższego rzędu wy-
dawanych przez centralne ograny władzy wykonaw-
czej na podstawie upoważnienia ustawowego, ratyfi-
kowanych traktatów i umów międzynarodowych. Tak
więc przedmiotowy zakres kontroli trybunału jest
bardzo szeroki. Mamy również bardzo rozbudowaną
legitymację czynną do wszczynania postępowań w
tym zakresie przed trybunałem, ponieważ podmioty
mogące inicjować postępowanie przed trybunałem to
wszystkie najważniejsze organy władzy państwowej
w kraju, poczynając od prezydenta, marszałka Sejmu,
marszałka Senatu, prezesa Rady Ministrów, poprzez
grupę posłów i senatorów, prezesa NIK-u, pierwszego
prezesa Sądu Najwyższego czy prezesa NSA, rzeczni-
ka praw obywatelskich, związki wyznaniowe, ustawy
mogą też zaskarżać związki zawodowe w określonym
zakresie. Jak z tego wynika, zakres spraw kierowa-
nych do Trybunału Konstytucyjnego jest bardzo sze-
roki i tych 15 sędziów musi rozpatrzyć te wszelkie
problemy, które są kierowane do trybunału. Stąd też
jest – pan prezes przedstawił tutaj statystyki – ten
gwałtowny przyrost, jaki mamy z roku na rok, spraw
kierowanych do rozpatrzenia, to że w 2008 r. skiero-
wano do trybunału 600 spraw do rozpatrzenia, a więc
o 24% więcej, czyli prawie o 1/4, niż w roku poprzed-
nim. Prawie o 50% więcej pytań prawnych kierowa-
nych przez sądy do Trybunału Konstytucyjnego
wskazuje na to, że jeżeli nie zostaną podjęte jakieś
działania legislacyjne ze strony parlamentu, to Try-
bunał Konstytucyjny może nie być w stanie podołać
obowiązkom i załatwić tych spraw w określonym ter-
minie. Do trybunału również odnosi się zasada wyni-
kająca z art. 45 konstytucji, a więc zasada rozpatry-
wania spraw w przyzwoitym terminie. Dlatego też
zadaniem parlamentu powinno być zajęcie się proble-
mami, z jakimi trybunał się boryka.
W związku z tym trzeba się zastanowić, czy nie
należałoby wzmocnić trybunału finansowo, ponieważ
tymi sprawami zajmują się nie tylko orzekający sę-
dziowie, ale całe biuro analiz, asystenci, eksperci,
którzy tam pracują, a to wszystko kosztuje. Tym pro-
blemem trzeba się zająć. Musimy mieć świadomość
tego, że jeżeli oczekujemy ze strony Trybunału Kon-
stytucyjnego efektywnego działania, to z jednej stro-
ny musimy trybunał wzmocnić finansowo, a z drugiej
strony racjonalne wydaje się podjęcie prac nad zmia-
ną ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, aby uspraw-
nić działalność trybunału w tym zakresie. Nie
wszystkie sprawy kierowane do Trybunału Konsty-
tucyjnego muszą być przez trybunał rozpatrywane.
Wstępna kontrola musi być prowadzona w szerszym
zakresie, aby tam, gdzie trybunał nie widzi koniecz-
ności rozpatrzenia danej sprawy, mógł poprzestać na
sygnale kierowanym do ustawodawcy, że trzeba
zmienić przepis prawa w tym zakresie, czy też po
prostu w ogóle odmówił rozpatrzenia sprawy.
Proszę Wysokiej Izby! Pozwolę sobie powtórzyć to,
co powiedział prof. Filar na posiedzeniu połączonych
Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka i Ustawo-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Jerzy Kozdroń
dawczej pod adresem sędziów Trybunału Konstytu-
cyjnego: Trybunał Konstytucyjny to jest taka samot-
na wyspa na wzburzonym oceanie emocji politycz-
nych i ten trybunał po prostu te emocje studzi, pacy-
fikuje w jakiś sposób. Mamy świadomość wielkiej roli
Trybunału Konstytucyjnego, wiemy, jakimi nieraz
gorącymi problemami się zajmuje, wiemy, jaką stabi-
lizującą rolę pełni w społeczeństwie. My, prawnicy,
którzy często występują przed Trybunałem Konsty-
tucyjnym, mamy świadomość tej wielkiej pracy, jaką
w trybunale się wykonuje.
W imieniu obecnych tutaj prawników, większości,
a mam nadzieję, że wszystkich członków komisji spra-
wiedliwości i Komisji Ustawodawczej, chciałbym po-
wiedzieć, że sędziowie Trybunału Konstytucyjnego
swoją ofiarną służbą dobrze zasłużyli się Rzeczypospo-
litej i że jesteśmy im z tego powodu wdzięczni. Uwa-
żamy, że stoją oni na straży podstawowej konstytucyj-
nej wartości, jaka wynika z art. 2 konstytucji, stoją na
straży demokratycznego państwa prawnego, jego
pryncypialnych zasad, a przede wszystkim wolności i
swobód obywatelskich. Dziękuję serdecznie. To wszyst-
ko, co miałem do powiedzenia. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 10-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i 5-minutowych w imieniu kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Witold Pahl, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Witold Pahl:
Pani Marszałek! Panie Prezesie Trybunału Kon-
stytucyjnego! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parla-
mentarnego Platforma Obywatelska mam zaszczyt
przedstawić stanowisko w sprawie informacji o istot-
nych problemach wynikających z działalności i orzecz-
nictwa Trybunału Konstytucyjnego w roku 2008 oraz
stanowiska w tej sprawie Komisji Ustawodawczej oraz
Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.
Dorobek orzeczniczy Trybunału Konstytucyjnego
zasługuje na wyrazy uznania. Zakres podejmowanej
przez trybunał problematyki jest szczególnie szeroki.
Należy tutaj zwrócić uwagę m.in. na sprawy dotyczą-
ce wpływu zasad państwa prawnego na tworzenie
prawa, w tym zasad ochrony praw nabytych czy też
zasad określoności przepisów prawa.
Ważnym elementem działalności orzeczniczej są
sprawy dotyczące konfliktu wartości konstytucyj-
nych, czyli to, co pan prezes w bardzo wyraźny spo-
sób zaakcentował w swoim wystąpieniu. Konflikty
409
wartości konstytucyjnych dotyczyły głównie relacji
pomiędzy zasadą równości a zasadą sprawiedliwości
społecznej, czy też wolności wypowiedzi a innym do-
brem konstytucyjnym, jakim jest ochrona życia pry-
watnego jednostki, jak również, co podkreślał pan
poseł sprawozdawca, spraw odnoszących się do ustro-
ju państwa w relacji do podstawowych praw i wolno-
ści. Tutaj na uwagę zasługuje przede wszystkim tak
ważna dla nas problematyka, jak problematyka pra-
wa do sądu. Wynikająca z orzecznictwa istotna prze-
cież teza o ograniczeniu prawa do sądu poprzez czę-
sto nadmierny formalizm procesowy czy też ochrona
właściwej realizacji przez stronę instytucji skargi na
przewlekłość postępowania jest właśnie potwierdze-
niem tego szczególnego charakteru tychże przesła-
nek związanych z tak ważnym prawem konstytucyj-
nym, jakim jest prawo do sądów.
W tych też sprawach pojawia się szczególnie czę-
sto kwestia wolności osobistej i związana z tym ele-
mentem kwestia prawidłowej legislacji. Tutaj przy-
kładem może być m.in. orzeczenie, wyrok Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie
SK 17/07, w którym trybunał uznał niejasność sfor-
mułowania art. 263 § 3 Kodeksu postępowania kar-
nego, która to niejasność skutkowała pozbawieniem
osoby tymczasowo aresztowanej gwarancji proceso-
wych, które stanowiły czy mogłyby stanowić o moż-
liwości kontroli podstaw aresztu na okres powyżej 2
lat, a więc kontroli sprawowanej przez sąd apelacyj-
ny. Taka możliwość, która dotyczyła osoby, w stosun-
ku do której ciągle obowiązuje, przynajmniej do cza-
su wydania prawomocnego wyroku, zasada domnie-
mania niewinności, no, już nie istnieje. Konsekwen-
cją tego jest też to, że poza właściwą realizacją przez
sądy tego elementu państwa prawa zakończyła się
bardzo niedobra dla państwa polskiego sytuacja, któ-
ra skutkowała licznymi sprawami przed trybunałami
międzynarodowymi. Te skargi często były uznawane
za uzasadnione, co poza utratą przez państwo polskie
pewnego moralnego wizerunku stanowiło również o
represjach finansowych, za co płaciliśmy wszyscy.
Pani Marszałek! Panie Prezesie! Wysoka Izbo! Z
uwagi na ograniczony czas tego wystąpienia, ograni-
czę swoją wypowiedź, jeśli chodzi o merytoryczną
działalność trybunału. Natomiast warto zwrócić
uwagę na fakt, że trybunał, poza zmianą tego złego
prawa, działaniami mającymi na celu stwierdzenie,
czy przepisy są konstytucyjne, a także ukierunkowa-
nymi na przywrócenie konstytucyjnego charakteru
przepisów, szeroko zajmował się również kwestiami
związanymi ze zbadaniem postanowień umów mię-
dzynarodowych, takich jak Europejska Karta Samo-
rządu Lokalnego. W bardzo szerokim zakresie doty-
czyło to także spraw kodeksowych, przepisów eme-
rytalnych, alimentacyjnych, związanych z pomocą
społeczną, spółdzielczością, antyterrorystycznych,
zasad ustrojowych, w tym dotyczących funkcjonowa-
nia organów państwa oraz problemów sporów kom-
petencyjnych między tymi organami.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
410 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Witold Pahl
Pan prezes, jak również poseł sprawozdawca
zwracali uwagę na olbrzymi wzrost liczby spraw, ja-
kie obecnie wpływają do trybunału. Oczywiście po-
trzebna jest pewna refleksja. Należy zgodzić się z
panem posłem Kozdroniem, że dotychczasowa for-
muła funkcjonowania w zakresie organizacyjnym,
finansowym, przy tak dużym wzroście spraw, pra-
wie ponaddwukrotnym w stosunku do stanu sprzed
2000 r., wymaga przeanalizowania, zastanowienia
się nad ewentualną nowelizacją ustawy o Trybuna-
le Konstytucyjnym.
Biorąc pod uwagę tak szeroki zakres spraw, jakimi
zajmował się trybunał, ich różnorodność, można po-
twierdzić tę jedną bardzo ważną tezę o wyjątkowym
uznaniu dla trybunału za likwidację złego prawa,
przywracanie konstytucyjności, poprawę wśród oby-
wateli poczucia, że żyjemy w państwie prawa, bo to
jest istota funkcjonowania trybunału. W związku z
taką oceną, wyrażoną również przez połączone Komi-
sję Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisję
Ustawodawczą, Klub Parlamentarny Platforma Oby-
watelska jest za przyjęciem przedłożonej Sejmowi in-
formacji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Wojciech Szarama, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Wojciech Szarama:
Pani Marszałek! Panie Prezesie! Szanowni Pań-
stwo! Właściwie po wystąpieniu pana posła Kozdro-
nia trudno już cokolwiek dodać. Pan prof. Filar też
chyba będzie miał mniej do powiedzenia, bo został
tutaj zacytowany w sposób taki precyzyjny, mam na
myśli określenie, że trybunał to ostoja na tym wzbu-
rzonym morzu.
Tak, panie profesorze?
(Poseł Stanisław Rydzoń: Wyspa spokojna.)
Tak to było ujęte?
Żeby nieco ożywić dyskusję, postawię nieco inną
tezę. Otóż postawię tezę, że niektóre orzeczenia try-
bunału mają charakter rewolucyjny. Nie petryfikują
obowiązującego prawa, zresztą nie taki jest cel dzia-
łalności Trybunału Konstytucyjnego, ale powodują,
że Sejm, Senat i prezydent muszą inaczej spojrzeć na
dotychczas obowiązujące normy prawne i dokonać
zasadniczych zmian.
Niewątpliwie taki charakter miał wyrok, o któ-
rym już tutaj mówiliśmy, w którym trybunał podwa-
żył konstytucyjność przepisów umożliwiających na-
bywanie mieszkań zakładowych przez dotychczaso-
wych najemców. Ten wyrok spowoduje bardzo poważ-
ne zmiany, nie tylko w obowiązującym prawie, ale też
najprawdopodobniej w stanie faktycznym. Pociągnie
on za sobą bardzo poważne konsekwencje. Być może
będą to bardzo poważne konsekwencje finansowe dla
Skarbu Państwa. Jeśli uznamy, że nie ma możliwo-
ści, aby ograniczać prawo własności dotychczasowego
właściciela, który nabył dane mieszkanie czy dom
zgodnie z prawem, na rzecz najemcy, być może sta-
niemy przed koniecznością podjęcia decyzji, że kosz-
ty pewnej rekompensaty dla najemcy, któremu to
prawo mogłoby przysługiwać, będzie ponosił Skarb
Państwa. Koszta takiej operacji byłyby bardzo duże.
Prawdopodobnie jednak takie rozwiązanie byłoby
zgodne z art. 2 konstytucji, który mówi, że Polska
jest państwem prawa urzeczywistniającym zasady
sprawiedliwości społecznej. Niewątpliwie zasady te
w jakiś sposób zostały złamane.
Korzystając z okazji, chciałbym powiedzieć kilka
słów na temat współpracy Sejmu z Trybunałem Kon-
stytucyjnym, bo to jedyna możliwość, by przekazać
opinii publicznej, jak ta współpraca wygląda. Otóż
skargi, wnioski, pytania prawne kierowane do Try-
bunału Konstytucyjnego dotyczą poszczególnych
przepisów ustawowych, rozporządzeń i są oceniane
przez Sejm. Czyni to Komisja Ustawodawcza, która
proponuje marszałkowi Sejmu złożenie Trybunałowi
Konstytucyjnemu wyjaśnień w danej sprawie. Nad
sprawą tą czuwa w Sejmie marszałek, który opinię
Komisji Ustawodawczej może zaakceptować, ale
może jej nie podzielić. Trzeba to tutaj jasno powie-
dzieć, że zwykle podziela i przesyła to stanowisko
Trybunałowi Konstytucyjnemu.
Mam nadzieję, że w ostatnim czasie coś się zmie-
niło na korzyść, jeśli chodzi o prace Sejmu nad spra-
wami, które zawisły w Trybunale Konstytucyjnym,
gdyż jako przewodniczący Komisji Ustawodawczej
obserwuję bardzo poważne przyspieszenie w przygo-
towywaniu wyjaśnień dla Trybunału Konstytucyj-
nego. Nastąpiły w Sejmie zmiany organizacyjne,
jeśli chodzi o pracę prawników i przygotowywanie
tych wyjaśnień. Do tej pory Komisja Ustawodawcza
korzystała z dwóch źródeł, z ekspertyz sporządza-
nych przez Biuro Analiz Sejmowych oraz z projektów
stanowisk przygotowywanych przez Biuro Legisla-
cyjne, które korzystało z tych ekspertyz, swojego
doświadczenia, opinii posłów i opinii komisji. W tej
chwili przygotowywaniem stanowisk zajmuje się
Biuro Analiz Sejmowych, a więc mamy jeden pod-
miot organizacyjny, który współpracuje z Komisją
Ustawodawczą i posłami. Siłą rzeczy nastąpiło pew-
ne przyspieszenie w przygotowywaniu tych wyja-
śnień. Oczywiście czas dopiero pokaże, bo są to de-
cyzje sprzed pół roku, czy jakość tych wyjaśnień się
poprawiła, a przede wszystkim czy wzrosła skutecz-
ność Sejmu w bronieniu lub przyznawaniu czasami
racji skarżącym, którzy uważają, że jakieś przepisy
są niezgodne z konstytucją.
Odnośnie do oceny działalności marszałka Sejmu
w tym zakresie, jeśli zostanie w przyszłości przez
Trybunał Konstytucyjny dokonana, będzie to dla nas
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Wojciech Szarama
bardzo cenne, na pewno będziemy z tych uwag ko-
rzystać. Mam na myśli uwagi dotyczące zarówno
formy, jak i treści wyjaśnień składanych Trybunało-
wi Konstytucyjnemu.
Trzeba powiedzieć, że w wyniku pewnych działań
wewnątrzsejmowych i działań rządu, zarówno po-
przedniej kadencji jak i tego rządu, realizowanie wy-
roków Trybunału Konstytucyjnego uległo chyba
przyspieszeniu. Oczywiście zawiłość tych spraw, ilość
spraw do załatwienia powodują, że nie wszystkie wy-
roki zostały zrealizowane, ale centrum legislacji rzą-
dowe i komisja praworządności Senatu zostały zobli-
gowane do przygotowywania projektów ustaw i dzia-
łalność ta przynosi już chyba pierwsze efekty i ilość
tych zaległych, niezrealizowanych wyroków Trybu-
nału Konstytucyjnego – nie zostały jeszcze w ich
wyniku zmienione przepisy prawa, które zostały za-
kwestionowane – systematycznie maleje.
Szanowni państwo, została tutaj podkreślona
sprawa zwiększającej się ilości wniosków, skarg, a
przede wszystkim pytań prawnych kierowanych do
Trybunału Konstytucyjnego. Oczywiście jest to wy-
nik wzrostu świadomości prawnej społeczeństwa,
wiedzy, że można z takiej instytucji korzystać. Jest
to również wynik zachęty Trybunału Konstytucyj-
nego, w szczególności poprzedniego prezesa, który,
można powiedzieć, wprost apelował do sądów, aby
zwracały się jak najczęściej do Trybunału Konstytu-
cyjnego, kiedy pojawiają się wątpliwości co do kon-
stytucyjności przepisów, które mają mieć zastosowa-
nie przy rozstrzygnięciu danej sprawy zawisłej przed
sądem powszechnym. I tych pytań jest rzeczywiście
bardzo dużo, w tej kategorii obserwujemy największy
wzrost liczby spraw rozpatrywanych w Trybunale
Konstytucyjnym, natomiast trzeba powiedzieć, bo
jest to podzielane właściwie przez wszystkich człon-
ków komisji, że w parze z tą ilością nie zawsze idzie
jakość. A więc tutaj bardzo ważną rzeczą jest odpo-
wiedź na pytanie – jeśli mielibyśmy dokonywać ja-
kichś zmian w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym
– czy nie powinno się doprowadzić do takiej sytuacji,
żeby w przypadku pytania prawnego autor pytania
był zobowiązany do stawienia się przed Trybunałem
Konstytucyjnym celem odpowiedzi na pytania trybu-
nału i ustosunkowania się do wypowiedzi uczestni-
ków postępowania. To byłoby bardzo ważne, dlatego
że w czasie rozpraw przed Trybunałem Konstytucyj-
nym ten etap posiedzenia, na którym istnieje możli-
wość zadawania pytań, niekiedy sprawia, że sprawę
zaczyna się widzieć w zupełnie innym wymiarze niż
w świetle tych stanowisk, które zostały zawarte na
przykład w pytaniu prawnym czy w wyjaśnieniach
Sejmu, czy też sformułowane przez prokuraturę.
Trybunał czasami wskazuje tutaj na zupełnie nowe
możliwości rozwiązań, zupełnie nowe aspekty dane-
go zagadnienia prawnego, które jest poruszane w
411
trakcie rozprawy. To jest jedna z możliwości dokona-
nia pewnych zmian.
Uważam, że Trybunał Konstytucyjny (Dzwonek)
powinien w pełni korzystać z art. 39 ustawy o Try-
bunale Konstytucyjnym, który daje możliwość nie-
rozpatrywania pewnych spraw, niespełniających
podstawowych wymogów. Niestety tak się również
zdarza w przypadku spraw, które są kierowane przez
koncesjonowanych prawników. Widać, że są to spra-
wy przygotowywane albo na usilne życzenie klienta,
albo wynikają z niemocy lub z niechęci podjęcia roz-
strzygnięcia w sprawie przez sąd i chęci odłożenia
wyroku na przykład na okres 1 roku czy 2 lat. A więc
tutaj stosowanie art. 39 byłoby bardzo wskazane.
I jeszcze jedna rzecz, która nie była poruszana w
komisji. To, szanowny panie prezesie, kwestia kosz-
tów sądowych, kosztów postępowania przed trybu-
nałem. Zasada jest taka, że koszty tego postępowania
ponosi Skarb Państwa ewentualnie organ, który wy-
dał zaskarżony i uchylony przepis.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Wojciech Szarama:
Wydaje się, że tutaj należałoby rozważyć, czy stro-
ny postępowania nie powinny w większym zakresie
partycypować w kosztach tego postępowania...
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, panie pośle.
Poseł Wojciech Szarama:
...w szczególności wtedy, kiedy skarga lub pytanie
są może nie w oczywisty sposób, ale tak na pierwszy
rzut oka dosyć naciągane czy bezzasadne. Dziękuję
bardzo, pani marszałek. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Stanisław Rydzoń, Lewica.
Bardzo proszę.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Dziękuję bardzo.
Pani Marszałek! Panie Prezesie Trybunału Kon-
stytucyjnego! Wysoki Sejmie! Przed chwilą poseł
sprawozdawca stwierdził, że połączone Komisje:
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
412 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Stanisław Rydzoń
Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Ustawodawcza
rozpatrzyły i przyjęły do wiadomości informację o
istotnych problemach wynikających z działalności i
orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
W wystąpieniu w imieniu Klubu Poselskiego Lewica
przedstawiam ocenę bieżącej pracy trybunału, proble-
my, z którymi boryka się ten organ, i uwagi dotyczące
działalności Trybunału Konstytucyjnego.
W przedmowie do informacji jej autorzy stwier-
dzili, że ma ona stanowić źródło wiedzy na temat
bieżącego funkcjonowania Trybunału Konstytucyj-
nego, jak i jego najnowszego orzecznictwa. Otóż in-
formacja zawiera pięć części składowych: analizę
dorobku orzeczniczego trybunału za rok 2008, pre-
zentację podstawowych problemów i zagadnień doty-
czących ubiegłorocznej działalności orzeczniczej i
pozaorzeczniczej, analizę problematyki granic swo-
body regulacyjnej ustawodawcy oraz konfliktu war-
tości konstytucyjnych, syntetyczną prezentację te-
matyki, którą zajmował się trybunał w ubiegłym
roku, oraz wyszczególnienie istotnych nowych tez
orzeczniczych trybunału dotyczących ustroju pań-
stwa oraz podstawowych praw i wolności.
Informacja powinna być nie tylko źródłem wiedzy
dla posłów, ale także inspiracją w procesie legislacyj-
nym. Z uwagi na to, że ta debata jest transmitowana
w telewizji, z powodów edukacyjnych chciałbym
przypomnieć – pomimo że powiedział to już poseł
sprawozdawca – i mam nadzieję, że dotrze to do wie-
lu odbiorców, że postępowanie przed trybunałem
może być wszczęte na wniosek uprawnionego organu
lub po wniesieniu pytania prawnego przez sąd albo
skargi konstytucyjnej obywatela. Zgodnie z art. 191
konstytucji z wnioskiem o zbadanie zgodności aktu
prawnego z ustawą zasadniczą mogą wystąpić: pre-
zydent RP, marszałek Sejmu, marszałek Senatu,
prezes Rady Ministrów, grupa 50 posłów lub 30 se-
natorów, pierwszy prezes Sądu Najwyższego, prezes
Naczelnego Sądu Administracyjnego, prokurator ge-
neralny, prezes Najwyższej Izby Kontroli oraz rzecz-
nik praw obywatelskich. Organy te mogą występować
z wnioskami bez ograniczeń. Ponadto z wnioskiem
mogą wystąpić: Krajowa Rada Sądownictwa, organy
stanowiące jednostek samorządu terytorialnego,
ogólnokrajowe organy związków zawodowych, ogól-
nopolskie władze organizacji pracodawców i organi-
zacji zawodowych, kościoły i związki wyznaniowe.
Wnioski w tych sprawach jednakże mogą zgłosić tyl-
ko wtedy, gdy akt prawny dotyczy spraw objętych
zakresem ich działania.
Do trybunału w 2008 r. wpłynęło ogółem, jak pan
prezes powiedział, 598 spraw, z których 239 przyjęto
do merytorycznego rozpatrzenia, w tym 36 wnio-
sków, 121 pytań prawnych oraz 66 skarg konstytu-
cyjnych. Oznacza to, że liczba spraw, jak już tu po-
wiedziano, wzrosła w stosunku do 2007 r. o dwadzie-
ścia kilka procent. W minionym roku trybunał wydał
166 orzeczeń kończących merytoryczne postępowa-
nie – jest to kolejny rok wzrostu liczby spraw rozpo-
znanych. Niestety, wydłużył się średni czas oczeki-
wania na rozpatrzenie sprawy z 14 miesięcy w 2007
r. do 17 miesięcy w 2008 r. Autorzy informacji stwier-
dzają, że przyczyną jest znacznie większa liczba
spraw wniesionych, a także ich złożoność. I dlatego,
pomimo wydania w 2008 r. o 30% wyroków więcej
aniżeli w 2007 r., czas oczekiwania na wyrok wydłu-
żył się w ciągu roku aż o 3 miesiące. Wydaje się, panie
prezesie, iż nadszedł czas na nowelizację ustawy z
dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym
m.in. w zakresie stworzenia gęstszego sita rozpozna-
nia wstępnego, tzw. przedsądu, w zakresie zobowią-
zania sądów pytających do obowiązkowego delegowa-
nia swoich przedstawicieli na rozprawy czy zmniej-
szenia składów orzekających w sprawach o mniej-
szym znaczeniu. Z moich obserwacji jako posła wy-
stępującego przed Trybunałem Konstytucyjnym z
upoważnienia pana marszałka Sejmu wynika, że dla
niektórych sądów skierowanie pytania prawnego i
uzyskanie wyroku trybunału często zastępuje wysi-
łek związany z przygotowaniem własnego wyroku.
Jeśli na dodatek sędzia pytający nie musi być obecny
na rozprawie, to czymś oczywistym jest częste korzy-
stanie z tej drogi. Na 239 spraw, które wpłynęły w
2008 r. do trybunału, aż 121 to były pytania skiero-
wane przez sądy. Nie chcę stwierdzić, że jest to na-
ganne, to dobrze, że sędziowie korzystają z tej drogi
i pytają trybunał, ale interesujące byłoby, jaka była-
by reakcja sędziów, gdyby wprowadzono obligatoryj-
ną ich obecność na rozprawach.
Bardzo ważną rolę w kontaktach trybunału z Sej-
mem odgrywają postanowienia sygnalizacyjne, wska-
zujące potrzebę podjęcia stosownych inicjatyw usta-
wodawczych. Naturalnie także w wyrokach zawarte
są sugestie dotyczące wskazówek dla ustawodawcy
odnośnie do rozstrzygnięć normatywnych. Przedmio-
tem sygnalizacji może być luka w prawie, ale także
wszelkie niedostatki, uchybienia legislacyjne i prak-
tyki ujawnione w trakcie orzekania.
Już w ubiegłym roku w swoim wystąpieniu po-
chwaliłem Senat za inicjatywę zmierzającą do reali-
zacji orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. Należy
powtórzyć za autorami informacji, iż wymieniona ini-
cjatywa sprawdza się w praktyce. Senat wystąpił już
do marszałka Sejmu z 45 projektami ustaw realizują-
cymi wyroki trybunału, z czego do końca 2008 r. Sejm
uchwalił 11 ustaw. Szczególnie istotna jest aktywność
Senatu w zakresie uzupełnienia luk w kodeksach kar-
nych i cywilnych. Tylko w bieżącym tygodniu rozpa-
trywaliśmy 3 inicjatywy z tego zakresu.
Należy w tym momencie wspomnieć także o ini-
cjatywach Rządowego Centrum Legislacji, a także
prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Dało to w su-
mie kilkanaście projektów ustaw realizujących wy-
roki trybunału.
Niezależnie od wymienionych działań Senatu czy
Rządowego Centrum Legislacji zauważa się w dal-
szym ciągu słabą reakcję poszczególnych ministrów
na wydawane wyroki. A przecież to oni przede
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Stanisław Rydzoń
wszystkim powinni reagować na działania orzeczni-
cze Trybunału Konstytucyjnego.
Niezwykle istotne są tezy dotyczące ustroju pań-
stwa oraz podstawowych praw i wolności zawarte w
orzecznictwie z 2008 r., w informacji z 2008 r. Doty-
czyły one gwarancji w dziedzinie prawa represyjnego,
nakazu humanitarnego traktowania, prawa do
ochrony życia, wolności osobistej, a także prawa do
sądu. Tezy te są niezwykle przydatne dla organów
stosujących prawo, dla doktryny, a z poselskiego
punktu widzenia także dla Sejmu w bieżącej pracy
legislacyjnej.
Na str. 45–88 informacji omówione zostały nie-
które orzeczenia wydane w 2008 r. Jest to znakomi-
ty materiał do analizy pod kątem tworzenia lepsze-
go prawa. Wprawdzie materiałem zawartym w in-
formacji interesują się głównie posłowie prawnicy,
lecz uważam, że powinna ona znaleźć się na biurku
każdego posła, gdyż prawnicy w Sejmie stanowią
tylko ok. 10% ogólnej liczby posłów, zaś prawo jest
tworzone także w komisjach, w których prawników
nie ma.
Kończąc wypowiedź, należałoby stwierdzić, że 22-
-letni okres funkcjonowania Trybunału Konstytucyj-
nego potwierdził słuszność jego powołania. Nawiążę
do wypowiedzi posła sprawozdawcy, który mówił o
wyspie spokoju i nawiązywał do klasyka, pana pro-
fesora Filara w tym zakresie. Otóż stwierdzam ina-
czej. Trybunał jest w tych burzliwych czasach oazą
spokoju, wolną od politycznych nacisków, ostateczną
wyrocznią, do której zwracają się wszyscy, którzy
szukają ochrony praw i wolności. Nie można sobie
dzisiaj wyobrazić demokratycznej Polski bez Trybu-
nału Konstytucyjnego. Za to wszystko w imieniu
Klubu Poselskiego Lewica składam na ręce pana pre-
zesa podziękowanie.
Ale na koniec trochę dziegciu w tej beczce miodu.
Panie prezesie, w dniu 15 lipca br. po zakończeniu
rozprawy w sprawie z wniosku posłów Lewicy doty-
czącego ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych
posłowie naszego klubu byli lżeni i wyzywani – za-
równo w czasie przerwy w rozprawie, jak i po wyjściu,
po rozprawie w holu głównym – przez część publicz-
ności. Trudno powtórzyć wypowiadane przez niektó-
rych ludzi słowa, gdyż naruszyłbym powagę Sejmu.
Wszystko to odbywało się niestety bez reakcji straży
trybunalskiej. Ponieważ taki przypadek zdarzył się
po raz pierwszy w Trybunale Konstytucyjnym, prze-
to należałoby wyciągnąć wnioski, by w przyszłości
posłów w tak przez nasz klub szanowanym miejscu
nie wyzywano. Wydaje się, że należy wprowadzić w
trybunale coś w rodzaju zakazu stadionowego dla
chuliganów.
Reasumując, Klub Poselski Lewica pozytywnie
ocenia działalność Trybunału Konstytucyjnego w
2008 r. i wnosi, by Wysoki Sejm przyjął przedstawio-
ną informację do wiadomości. Dziękuję uprzejmie.
(Oklaski)
413
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Bardzo proszę, głos zabierze pan poseł Józef Zych,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Proszę, panie marszałku.
Poseł Józef Zych:
Pani Marszałek! Panie Prezesie Trybunału Kon-
stytucyjnego! Panie i Panowie Posłowie! Informacja
prezesa Trybunału Konstytucyjnego o istotnych pro-
blemach wynikających z działalności i orzecznictwa
Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r. to encyklope-
dia wiedzy na temat stosowania i interpretacji kon-
stytucji i ustaw dla parlamentu, instytucji ochrony
prawnej, wymiaru sprawiedliwości i obywateli. Z tej
encyklopedii należy umieć i chcieć korzystać. Dla
Sejmu Rzeczypospolitej z punktu widzenia ustawo-
dawcy, który ustanawia prawo, kluczowe znaczenie
mają uwagi Trybunału Konstytucyjnego odnoszące
się do granic swobody regulacyjnej, wyznaczone
przez art. 2 konstytucji.
Punktem wyjścia dla Sejmu przy tworzeniu prawa
powinny być, jak to trafnie określa Trybunał Konsty-
tucyjny, standardy stanowienia prawa wypływające z
art. 2 konstytucji i ukształtowanego na jego podstawie
dorobku orzeczniczego. Należą do nich w szczególno-
ści: zasada proporcjonalności, zasada ochrony zaufa-
nia obywateli do państwa i stanowionego przez nie
prawa, zasady przyzwoitej legislacji oraz zasada ochro-
ny praw słusznie nabytych i interesów w toku.
Wielokrotnie w swoich orzeczeniach Trybunał Kon-
stytucyjny zwracał uwagę na jedną z podstawowych
zasad, którą przy stanowieniu prawa musi kierować się
Sejm, tj. przestrzeganie zasad poprawnej legislacji.
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, wyrażo-
nym między innymi w wyroku z dnia 24 lutego 2003
r., zasady poprawnej legislacji są podstawą do oceny
tego, czy badane przepisy w prawidłowy sposób wy-
rażają wysławianą normę oraz czy nadają się do re-
alizacji założonego celu. W przywołanym orzeczeniu
trybunał wskazał ponadto, że zgodnie z zasadą okre-
śloności ustawowej ingerencji w sferę praw i obowiąz-
ków adresatów normy prawnej ustawodawca nie
może – poprzez niejasne sformułowanie przepisów –
pozostawiać organom stosującym prawo nadmiernej
swobody przy określaniu zakresu podmiotowego i
przedmiotowego danej regulacji.
Rozwijając tę problematykę, w wyroku z 13 paź-
dziernika 2008 r. Trybunał Konstytucyjny wyraził
pogląd, zgodnie z którym przy ocenie naruszenia
swobody legislacyjnej ustawodawcy, wyznaczonej za-
sadami prawidłowej legislacji, musi zostać zbadane,
czy legislacyjna wadliwość przepisu prowadzi do na-
ruszenia praw lub wolności oraz czy można ją usunąć
za pomocą środków mających na celu wyeliminowa-
nie niejednolitości w stosowaniu prawa.
Wysoki Sejmie! Niemal wszystkie kadencje Sejmu
ostatniego XX-lecia charakteryzują się licznymi
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
414 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Józef Zych
zmianami ustaw. W obecnej VI kadencji Sejm doko-
nuje dziesiątek zmian w kodeksach i setek w innych
ustawach. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału
Konstytucyjnego, część tych zmian jest niezgodna z
konstytucją, często z kilku powodów.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 17
marca 2008 r. podkreślił, iż do szczególnej staranno-
ści i przestrzegania wymagań demokratycznego pań-
stwa prawnego ustawodawca obowiązany jest w pro-
cesie zmiany obowiązującego prawa. Zdaniem Try-
bunału Konstytucyjnego powinien on każdorazowo
stanowić regulacje prawne chroniące prawa nabyte
i pewność prawa oraz zapewniające jednostkom bez-
pieczeństwo prawne.
Sejm, stanowiąc prawo na co dzień, natrafia na
normy prawa międzynarodowego czy wspólnotowego
odbiegające często od polskich unormowań. Tak jest
z prawem cywilnym, karnym czy prawem pracy. Try-
bunał Konstytucyjny wyraził pogląd, że normy kon-
stytucyjne nie są jedynym wyznacznikiem zakresu
swobody regulacyjnej ustawodawcy. Jest ona deter-
minowana również przez normy prawa międzynaro-
dowego i wspólnotowego.
Wysoki Sejmie! W polskim życiu społecznym po-
jawiają się często pytania o prawa mające charakter
absolutny i czy w ogóle takie istnieją. O tym mówił
pan prezes Trybunału Konstytucyjnego. Odpowiedź
na tak postawione pytanie znajdujemy w wyroku z
dnia 26 maja 2008 r., w którym Trybunał Konstytu-
cyjny uznał, że istnieją prawa mające charakter ab-
solutny, które podlegają bezwzględnej ochronie i nie
mogą być w żadnych warunkach ograniczone. Do
takich praw i wartości Trybunał Konstytucyjny za-
liczył godność człowieka oraz prawo do humanitar-
nego traktowania.
Wysoki Sejmie! Trybunał Konstytucyjny, którego
powołania domagały się w pierwszym rzędzie środo-
wiska prawnicze, jest dla Polski dużą wartością. Udo-
wodnił on w pełni potrzebę swego istnienia. Ma
ogromny wkład w dzieło tworzenia i interpretacji
prawa. Jest negatywnym ustawodawcą, ale pozytyw-
nie wpływa na kształt tworzonego prawa.
Należy przypomnieć także, że niełatwa była droga
Trybunału Konstytucyjnego do jego obecnej wysokiej
pozycji. Był czas, gdy bezzasadnie był on krytykowany.
Wówczas trzeba było stanąć w jego obronie. W obronie
trybunału stanęło wielu światłych polityków i praw-
ników. Pozwolę sobie także zauważyć, że w pewnym
momencie także napisałem artykuł „Ręce precz od
Trybunału Konstytucyjnego”. Jako poseł i prawnik
uczestniczyłem w procesie tworzenia Trybunału Kon-
stytucyjnego i oddania w jego ręce ostatecznych decy-
zji w zakresie zgodności ustaw z konstytucją. Pamię-
tam debaty sejmowe na ten temat, gorące dyskusje w
komisjach i wreszcie wyrażenie pełnego zaufania do
trybunału. Mam satysfakcję, iż mogę stwierdzić, że
Trybunał Konstytucyjny złotymi zgłoskami zapisuje
się w historii polskiej myśli prawniczej, a szczególnie
w dziedzinie prawa konstytucyjnego, a tym samym
spełnia oczekiwania Polaków.
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego z
uznaniem przyjmuje do wiadomości informację pre-
zesa Trybunału Konstytucyjnego.
Panie prezesie Trybunału Konstytucyjnego, był
czas, kiedy wspólnie w ramach organizacji prawni-
czych dążyliśmy do powołania tego trybunału i wyra-
żaliśmy wolę jego powołania. Dzisiaj cieszę się, że
przez ten okres działalności Trybunału Konstytucyj-
nego na jego czele stali wybitni polscy prawnicy. To
cała plejada ludzi, którzy między innymi doprowadzi-
li do obecnego stanu i im wszystkim, łącznie z panem,
jesteśmy za to wdzięczni. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Głos zabierze pan poseł Marian Filar, Demokratycz-
ne Koło Poselskie Stronnictwa Demokratycznego.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Marian Filar:
Szanowna Pani Marszałek! Szanowny Panie Pre-
zesie! Wysoka Izbo! Konstytucja to jest ustawa ustaw.
W preambule do naszej konstytucji, a mam piękne
tradycje konstytucyjne – pozwolę sobie przypomnieć,
że nasza konstytucja, mam na myśli Konstytucję 3
maja, była jedną z pierwszych konstytucji na świecie
– czytamy: „My, Naród Polski (...) pragnąc na zawsze
zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu in-
stytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność
(...) ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Pol-
skiej jako prawa podstawowe dla państwa”. To jest
stwierdzenie o fundamentalnym wprost znaczeniu.
Ale dla zagwarantowania, by wszelkie ustawy, a tak-
że niektóre inne akty ustawodawcze – o szczegółach
nie będziemy mówili – Rzeczypospolitej oraz niektó-
re rozstrzygnięcia prawne, także w stosownych prze-
pisach wymienione, zgodne były z tym konstytucyj-
nym wzorcem, konstytucja powołuje w art. 188–197
Trybunał Konstytucyjny, którego prezes dziś w Wy-
sokiej Izbie w bardzo wyczerpującym, kompetent-
nym, pogłębionym sprawozdaniu przedstawił nam
działalność tej ważnej i konstytucyjnej instytucji w
ubiegłym roku.
Tutaj chciałbym zarówno w imieniu mojego koła
poselskiego, Demokratycznego Koła Poselskiego
Stronnictwa Demokratycznego, jak i w imieniu koła
Socjaldemokracji – Nowej Lewicy, do czego mam upo-
ważnienie, powiedzieć, że wysoko oceniamy działal-
ność Trybunału Konstytucyjnego, o której informował
nas pan prezes. Oczywiście tutaj jest pewien kłopot,
bo miałem w tym planie wystąpienia przygotowaną
nieco szmirowatą metaforę o tej wyspie, no ale już jej
nie mogę powtórzyć, bo byłbym grafomanem.
(Poseł Wojciech Szarama: Już dwa razy zostało to
powiedziane.)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Marian Filar
Właśnie, więc tym bardziej nie mogę powtórzyć.
Ale jeśli państwo pozwolicie, to, panie prezesie, w imie-
niu obu kół chciałbym bardzo serdecznie podzięko-
wać za to dzielne trwanie Trybunału Konstytucyjne-
go na tym polskim oceanie emocji politycznych.
Mamy wysokie uznanie dla pana, dla instytucji, któ-
rą pan kieruje, i dla sędziów tej instytucji za taką
właśnie postawę.
Teraz trzeba się uderzyć w piersi. Mianowicie na
linii Trybunał Konstytucyjny – Sejm są pewne kło-
poty, jak chociażby czasami przewlekający się pro-
blem implementacji rozstrzygnięć trybunału do pra-
wa pozytywnego, ale to już jest nasz sejmowy pro-
blem. Także naszym sejmowym problemem – proszę
nam wybaczyć – jest frekwencja, jaką mamy tu dzi-
siaj na sali. Jeśli pan prezes pozwoli, to ja na ręce
pana prezesa, we własnym imieniu oczywiście, bo nie
mogę wypowiadać się w imieniu wszystkich posłów,
chciałbym prosić o łaskawe wybaczenie tego, że nie
ma tutaj dzisiaj…
(Głos z sali: W ubiegłym roku było mniej.)
To mamy już w takim razie postęp, mamy…
(Poseł Wojciech Szarama: Szczególnie trzeba
sprawdzić tych, co do trybunału chodzą.)
Ale, panie pośle, na mnie proszę nie liczyć, ja nie
mam duszy i temperamentu sprawdzającego...
(Głos z sali: To jest tak jak na wykładzie, panie
profesorze...)
No, może. W każdym razie, żeby nie przedłużać,
panie prezesie, serdeczne podziękowania i przeprosi-
ny. Dziękuję państwu bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Do zadania pytań zapisało się siedmioro pań i pa-
nów posłów.
Czy ktoś z państwa miałby jeszcze wolę zapisać
się do zadania pytania?
Nie widzę zgłoszeń.
Zamykam listę.
Wyznaczam czas na zadanie pytania na jedną mi-
nutę.
Jako pierwszy pytanie zadaje pan poseł Stanisław
Stec, Lewica, bardzo proszę.
(Poseł Stanisław Stec: Półtorej minuty, pani mar-
szałek.)
Szanowny panie pośle, jedna minuta na zadanie
pytania. Bardzo proszę i wierzę w to, że zdąży pan.
Poseł Stanisław Stec:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Panie Prezesie!
Z dużym szacunkiem należy się odnosić do pracy
Trybunału Konstytucyjnego. Ale czy to, co się stało
przedwczoraj, piętnastego – zachowanie „kibiców”
415
wobec posłów i brak reakcji ze strony straży trybu-
nalskiej – nie podważa, panie prezesie, autorytetu
trybunału?
(Poseł Gabriela Masłowska: To świadczy, jak na-
brzmiały jest to problem społeczny.)
Zaraz, pani poseł, powiem. Jestem członkiem spół-
dzielni mieszkaniowej, która ma 40 tys. członków. Ten
„relikt”, jak to nazwała pani sędzia Liszcz, wybudował
całą lewą stronę Poznania. Mieszka tam ponad
100 tys. osób. Czy oni nie mają prawa, tak jak inne
spółdzielnie, powołać zebrania przedstawicieli?
Spółdzielnia inna, bank spółdzielczy, spółdzielnia
rolnicza, ma 200 członków i może powołać zebranie
przedstawicieli. A tutaj trzeba robić zebrania według
ulic. Na to zebranie może przyjść jedna osoba, będzie
ważne.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Stanisław Stec:
Po co taka fikcja, panie prezesie? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Pytanie zadaje pani poseł Gabriela Masłowska,
Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Gabriela Masłowska:
Ja zapytam, panie prezesie, o sprawy, które doty-
czą wielu milionów ludzi, w tej dziedzinie, która jest
uznawana za taką, gdzie usunięcie patologii jest
trudniejsze, niż było obalenie komunizmu w Polsce.
Właśnie dotyczy to wyroków w sprawie ustawy o spół-
dzielniach mieszkaniowych. Mam następujące pyta-
nie: Dlaczego orzecznictwo Trybunału Konstytucyj-
nego w sprawie ustawy o spółdzielniach mieszkanio-
wych jest niejednolite, niejednokierunkowe? Powie-
działabym, że jest dwutorowe. Dlaczego Trybunał
Konstytucyjny jednymi swoimi orzeczeniami zaprze-
cza treści poprzednich orzeczeń, czyli dotychczasowej
linii orzecznictwa własnego? Powoduje to w efekcie,
że społeczeństwo, a to dotyczy naprawdę wielu milio-
nów osób w Polsce, jest po prostu skołowane wyroka-
mi Trybunału Konstytucyjnego.
Panie prezesie, poprzednie wyroki Trybunału
Konstytucyjnego mówiły wyraźnie: spółdzielnia
(Dzwonek) nie może zarabiać na członkach, spółdziel-
cze prawo własnościowe jest to ograniczone prawo
rzeczowe, od członka nie można więcej żądać niż peł-
nego wkładu, czyli pokrycia kosztów budowy. Stojąc
zdecydowanie na stanowisku Trybunału Konstytu-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
416 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Gabriela Masłowska
cyjnego, uchwaliliśmy ustawę, która to zalecenie
uwzględniała. Ruszył proces uwłaszczania się Pola-
ków mieszkaniami, za które sami zapłacili 100%
kosztów budowy. I nikt im nie dał nic za to. Dlaczego
wobec tego 18 grudnia ubiegłego roku Trybunał Kon-
stytucyjny stwierdził, że jednak nie, że to za mało, że
spółdzielnia jeszcze na tym…
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję, pani poseł.
Poseł Gabriela Masłowska:
…procederze powinna coś zarobić.
Mam pytanie, pani marszałek, bardzo ważne,
krótkie. Na tę odpowiedź czekają tysiące, może mi-
liony ludzi.
Panie prezesie, w związku z wewnętrzną niespój-
nością ostatniego orzeczenia: art. 17 i art. 12 ustawy
o spółdzielniach mieszkaniowych, jeżeli minie rok,
a nie zostaną uchwalone nowe przepisy, załóżmy, cho-
ciaż wierzę, że…
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Pani poseł, bardzo proszę o zadanie pytania.
Poseł Gabriela Masłowska:
…lobby spółdzielcze zadba o to, to co będzie po
upływie roku...
(Głos z sali: Nie.)
…czy one utracą moc, czy nie utracą mocy?
(Głos z sali: Nie.)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Szanowna pani poseł, bardzo serdecznie pani
dziękuję.
Pytanie zadaje pan poseł Stanisław Rydzoń.
Poseł Gabriela Masłowska:
Chciałabym uzyskać odpowiedź, czy one utracą
czy nie utracą mocy.
(Poseł Stanisław Stec: Utracą, utracą.)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję, pani poseł. (Oklaski)
Pytanie zdaje pan poseł Stanisław Rydzoń.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Pani Marszałek! Panie Prezesie! Ja mam bardzo
krótkie pytanie. Ten temat przewijał się dzisiaj
w trakcie wystąpień. Czy nie uważa pan, że w związ-
ku z gwałtownie wzrastającą ilością spraw kierowa-
nych do Trybunału Konstytucyjnego oraz zmniejsza-
jącą się jednocześnie możliwością „przerobienia” tej
ilości spraw, należałoby przystąpić do nowelizacji
ustawy z 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym? Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Pytanie zadaje pani poseł Jadwiga Wiśniewska,
Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Jadwiga Wiśniewska:
Dziękuję bardzo, pani marszałek.
Panie Prezesie! Wysoka Izbo! Ostatni wyrok Try-
bunału Konstytucyjnego w sprawie spółdzielni
mieszkaniowych zbulwersował bardzo dużą grupę
społeczną obywateli naszego kraju. Zakwestionowa-
liście państwo art. 48 nakazujący nieodpłatne prze-
noszenie przez spółdzielnię własności lokali na na-
jemców mieszkań, posługując się argumentem, że
praktycznie przepis ten wyłącza swobodę rozporzą-
dzania przez spółdzielnię przysługującym prawem
własności. Chciałabym zwrócić uwagę pana prezesa
na zapis art. 2 konstytucji, który mówi, że Rzeczpo-
spolita Polska jest demokratycznym państwem praw-
nym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości
społecznej. Pytanie moje jest następujące: Gdzie tu
jest zasada sprawiedliwości społecznej, jeżeli do
mieszkań, które kiedyś były mieszkaniami zakłado-
wymi, czyli zostały zbudowane (Dzwonek) ze środków
odciąganych od wynagrodzeń pracowników tychże
zakładów, pracownicy będący najemcami tych lokali
nie mają obecnie żadnego prawa? Dziękuję bardzo.
I dziękuję pani marszałek, że nie przeszkadzała.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Pytanie zadaje pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Andrzej Szlachta:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Prezesie!
Swoje pytanie kieruję do pana prezesa w sprawie ter-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Poseł Andrzej Szlachta
minu rozpatrywania skarg konstytucyjnych. Od cze-
go zależy termin rozpatrywania skargi konstytucyj-
nej? Czy termin ten zależy od podmiotu, który skła-
da skargę, czy też zależy od treści skargi konstytu-
cyjnej? Chodzi mi o skargi konstytucyjne złożone
przez gminy województwa podkarpackiego i samo-
rząd powiatu rzeszowskiego w związku ze zmianą
granic administracyjnych miasta Rzeszowa. Jeśli
chodzi o procedurę zmiany granic gmin, wiadomo, że
jedna gmina zyska, na ogół jest to duże miasto, któ-
re chce powiększyć swój obszar, inna traci jedno czy
kilka sołectw. Takie decyzje podejmowane przez rząd
mają wpływ na sytuację budżetową gmin, które tra-
cąc część swojej powierzchni, tracą dochody własne.
Z punktu widzenia prawa status prawny gmin jest
taki sam, bez względu na wielkość, a jednak można
odnieść wrażenie, że gminy wiejskie (Dzwonek) są
gorzej traktowane przy podejmowaniu decyzji o zmia-
nie granic. Ale powracam do pytania: Dlaczego wy-
mienione samorządy czekały na rozpatrzenie ich
skarg konstytucyjnych? Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Pytanie zadaje pan poseł Mirosław Pawlak, Pol-
skie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Mirosław Pawlak:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Panie Prezesie!
Mam pełną świadomość, że mnogość projektów ak-
tów prawnych oraz naglący czas nie sprzyja stano-
wieniu dobrego prawa. Jak w tej sytuacji ocenia pan
prezes rolę Trybunału Konstytucyjnego określanego
mianem ustawodawcy negatywnego? Czy nie braku-
je zapisów o możliwości uzupełnienia luk lub sprzecz-
ności ustawowych przez Trybunał Konstytucyjny?
Druga sprawa. Proszę pana prezesa o ustosunko-
wanie się, nawet skrótowo, do orzecznictwa z zakre-
su reorganizacji wojskowych służb specjalnych,
a w szczególności do raportu przewodniczącego ko-
misji weryfikacyjnej.
I ostatnie pytanie. Na czym konkretnie ugrunto-
wała się zasada wyłączenia możliwości odwołania się
do Sądu Najwyższego od niektórych uchwał Krajowej
Rady Sądownictwa oraz czy ma tutaj zastosowanie
instytucja rozwiązywania sporów wewnątrz aparatu
państwowego przed sądami? Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Pytanie zadaje pan poseł Lech Kołakowski, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
417
Poseł Lech Kołakowski:
Szanowna Pani Marszałek! Panie Prezesie Try-
bunału Konstytucyjnego! Wysoka Izbo! W informacji
zostało zawarte m.in. omówienie wyroku w sprawie
przeludniania w zakładach karnych. 26 maja 2008 r.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 248 §1 Ko-
deksu karnego wykonawczego dopuszczający możli-
wość umieszczenia więźnia w celi o powierzchni
mniejszej niż 3 m2 na osobę jest niezgodny z konsty-
tucją. Jednocześnie trybunał zauważył, że umiesz-
czenie więźniów w celach o mniejszej powierzchni
było praktyką dość częstą i długotrwałą. Chociaż nie
widzę przedstawiciela rządu, to jednak zadam pyta-
nie: Kiedy i jakie zmiany dostosowujące realia pol-
skich więzień do wyroku trybunału zamierza wpro-
wadzić rząd?
I drugie pytanie. Czy są zabezpieczone w budżecie
środki na ten cel, pozwalające na przykład na budowę
nowych zakładów karnych lub rozbudowę obecnie
funkcjonujących? Bardzo dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze prezes Trybunału Konstytucyjnego
pan Bohdan Zdziennicki.
Bardzo proszę, panie prezesie.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Może zacznę od
wystąpień posłów w imieniu komisji poselskiej – pana
posła Kozdronia, i w imieniu klubów poselskich.
Chciałbym bardzo serdecznie podziękować występu-
jącym posłom: panu posłowi Kozdroniowi, panu po-
słowi Pahlowi, panu posłowi Szaramie, panu posłowi
Rydzoniowi, panu posłowi Zychowi, panu posłowi
Filarowi, za ciepłe słowa, które są zachętą do dalszej
pracy, i za uwagi zwrócone na to, że trzeba te prace
poprawiać. Chcę przypomnieć, że Trybunał Konsty-
tucyjny nie jest czarną skrzynką, tylko jest bardzo
skomplikowaną skrzynką 15 żywych ludzi. Chcę też
powiedzieć, w konwencji bardziej otwartej, trochę
żartobliwej, że taki jest skład, jaki właśnie Wysoki
Sejm wybrał, prawda? Chcę podkreślić, że będą
wkrótce wybory, będą zmiany, ja też odchodzę za pół-
tora roku, na pewno jest bardzo ważne, żeby do try-
bunału trafiali najlepsi prawnicy, ponieważ otrzymu-
ją wielką władzę od państwa, jedyną władzę, która
poza władzą ustawodawczą ma prawo kwestionowa-
nia istniejącego prawa. Także bardzo dziękuję za
uwagi o konieczności poszukiwania rezerw w roz-
strzyganiu spraw i o tym, czy nie potrzebne są pewne
zmiany. Oczywiście z taką nadzieją, że zmiany te
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
418 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
przy okazji nie doprowadzą do zmian, które podwa-
żyłyby pozycję trybunału. Ona jest zawsze dyskusyj-
na, każdy kontroler budzi emocje, prawda? Chcę jed-
nak przypomnieć, że wszystkie demokratyczne pań-
stwa prawne przyjęły, że taki organ pomiędzy władzą
sądowniczą a władzą ustawodawczą jest potrzebny
w działalności, i jest to standard, którego chyba mu-
simy się trzymać.
Chcę poinformować, że też o tym myślimy. W cią-
gu roku mojej kadencji prezesa, korzystając zresztą
z prac moich wielkich poprzedników, przygotowuje-
my pewne projekty i we wrześniu będziemy dyskuto-
wali na takim parodniowym posiedzeniu sędziów
trybunału z udziałem naszych merytorycznych
współpracowników, dyrektorów biur, co można zmie-
nić. Mamy różne propozycje włącznie z propozycją
próby selekcji spraw, co będzie bardzo trudne. Każdy
spyta, dlaczego jego sprawa nie jest ważna konstytu-
cyjnie, jeżeli narusza pewne prawa, ale takie rozwią-
zania trzeba będzie chyba rozważyć, ponieważ wie-
my, że wszystkie europejskie trybunały sprawiedli-
wości, nawet ETS, który wpierw zachęcał do pytań
prejudycjalnych, w tej chwili szuka możliwości pew-
nej selekcji tych spraw, żeby sprostać wyzwaniom.
Musi być pewna procedura, musi być jawność podej-
mowania decyzji.
Przejdę może do sprawy tego incydentu. Chcę wy-
razić wielkie ubolewanie, że to coś takiego miało
miejsce, nie podczas samego posiedzenia, tylko w ku-
luarach. Jeśli miało to miejsce, to chcę wyrazić ubo-
lewanie. Rzeczywiście takie coś nie powinno mieć
miejsca. Uczulę straż trybunalską, żeby zwracała
uwagę na to, że kultura i na rozprawie, i poza rozpra-
wą wobec uczestników postępowania, publiczności,
bo rozprawy są jawne, musi być zachowana. Wyra-
żam więc wielkie ubolewanie i jeżeli działanie naszej
straży nie było sprawne, chcę przeprosić i powiedzieć,
że będziemy starali się zapewnić wszystkim uczest-
nikom postępowania, nie tylko na sali rozpraw, ale
i potem, poczucie bezpieczeństwa. (Oklaski) Nie zna-
łem tej sprawy. Zdaje się, że dopiero któraś z gazet
dzisiaj o tym napisała. Bardzo przepraszam.
Jeśli chodzi o wszystkie uwagi odnośnie do
usprawnień, nie będę ich referował, bo mam przed
sobą sygnalizowane, że mija czas. Ja się z tym zga-
dzam, zanotowałem to i przekażę, będziemy też
o tym dyskutowali. Część propozycji panów posłów
jest zbieżna z naszymi odczuciami. Chodzi o szukanie
możliwości rozpatrywania może większej liczby
spraw w mniejszym składzie, co jest szybsze, bo 15
ludzi dochodzi do konsensusu dłużej, o zachowanie
tych spraw, poszukiwanie możliwości pewnych selek-
cji i oczywiście wzmocnienie naszego zaplecza mery-
torycznego, ale wiadomo, że wiąże się to z wydatka-
mi. W dobie oszczędności, kryzysu na pewno będzie
to trudne. Bardzo intensywnie o tym myślimy i szu-
kamy innych rozwiązań.
Odnośnie do pytań, które były, to jest z nimi tak,
jak to bywa w życiu, prawda? Płyniemy przez wzbu-
rzone fale, po pochwałach mamy zawsze rzeczy, któ-
re uczą nas realizmu. Trybunał tak orzeka, tak do-
chodzi do konsensusu, jak potrafi zrobić to najlepiej.
Oczywiście chcę podkreślić, że wyroki są ostateczne
i powszechnie wiążące. W kwestii wyroków odsyłam
do ich lektury, zwłaszcza kiedy jeszcze nie są znane
pełne uzasadnienia. Są tam przedstawione racje
i chcę powiedzieć, że każdy musi wysłuchać tych ra-
cji, przemyśleć je, skorygować swoją wiedzę, m.in. na
temat spółdzielczości, a dopiero potem jest otwarta
dyskusja.
Potrzebna jest ocena wyroków przez społeczeń-
stwo, ale za pomocą argumentacji, która w dyskursie
prawniczym może mieć znaczenie, bez pewnych emo-
cji, które trochę demonstrowała publiczność w czasie
rozprawy. Warto, żeby ktoś, kto ma wpływ na pu-
bliczność, powiedział, że nie powinno się klaskać
przy pewnych wypowiedziach, bo tak chyba nie po-
winno być przed trybunałem. Odpowiedziałem chyba
na pytanie pana posła Stanisława Steca. Jeżeli tak
było, to bardzo przepraszam.
Oczywiście sama publiczność to jest kwestia
kształtowania kultury prawnej społeczeństwa w de-
mokratycznym państwie prawnym. Ja mam taki po-
stulat, który chyba jest zbieżny z tym, o czym mowa,
że w misji telewizji publicznej powinniśmy mieć wię-
cej jakichś audycji, które mówiłyby o tej kulturze, ale
nie w sposób ogólny, tylko na przykładach, co to zna-
czy bycie wolnym obywatelem w demokratycznym
państwie prawnym, jaki musi być wzajemny szacu-
nek, dialog, szukanie racji, zderzanie racji. Jest to
chyba bardzo ważny postulat, ale wykraczający poza
kompetencje trybunału.
Pani poseł Masłowska pytała, czy orzecznictwo
jest niejednolite. Chcę powiedzieć, że orzecznictwo
jest oczywiście wiążące. W tej chwili jest jednolite,
tzn. wyrok z 17 grudnia 2008 r., który nawiązywał
do wcześniejszych orzeczeń, tak więc polecam lektu-
rę uzasadnienia...
(Poseł Gabriela Masłowska: Znam je dokładnie.)
Pani poseł, ale to są wyroki trybunału. Jeśli cho-
dzi o wyrok z 15 lipca...
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Niestety, szkoda, że
ostateczny.)
Nie wiem, czy niestety, bo jest to instytucja powo-
łana przez konstytucję.
Jeśli chodzi o wyrok z 15 lipca 2009 r., którego
uzasadnienie jeszcze nie jest podpisane, to chcę po-
wiedzieć, że zapadł on w zasadzie jednogłośnie, z wy-
jątkiem paru postulatów, które nie zyskały aprobaty,
w pełnym składzie. Trzy zdania odrębne dotyczą tyl-
ko spraw związanych właśnie z koniecznością odby-
wania walnych zgromadzeń dzielonych czy z zakwe-
stionowaniem w tamtej ustawie demokracji przedsta-
wicielskiej, z niemożliwością powtarzania kadencji,
która to zasada jest przyjęta w Sejmie. Poseł czy se-
nator, który jest wybrany, może sprawować funkcję
przez kadencję. I bardzo delikatna kwestia nadzoru
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
przez ministra nad samodzielnymi spółdzielniami.
Chodzi o to, cośmy zarzucali w czasach PRL, że była
ona poddana państwowym wpływom. W tych spra-
wach były zdania odrębne. W innych sprawach, naj-
trudniejszych, zdania były jednolite, przy pełnym
składzie wybieranym we wszystkich kadencjach.
Tak więc linia orzecznicza jest w tych podstawo-
wych pryncypiach wyraźnie taka, że spółdzielnia to
nie jest twór obcy, wrogi członkom, tylko przez nich
samych wybierany, zmieniany i rozwiązywany. Od-
syłam do tego, co to jest wspólna własność – zostało
to jeszcze raz wyjaśnione – bo została ona potwier-
dzona, a także do tego, że ta własność podlega ochro-
nie w ramach tego, że nie jest to instytucja państwa,
tylko samych członków. Jeżeli ktoś otrzymuje coś
więcej, to kosztem pozostałych, bo te pieniądze nie
są przekazywane abstrakcyjnej spółdzielni, tylko tej
spółdzielni i służą wszystkim pozostałym członkom.
Jest to elementarz oczywiście...
(Poseł Gabriela Masłowska: To dlaczego TK
stwierdził, że spółdzielnia ma dostać jeszcze coś wię-
cej mimo pokrycia kosztów budowy?)
Odsyłam... O wyrokach się nie dyskutuje, one są
wiążące i proszę zapoznać się z argumentacją, która
jest zawarta w całej doktrynie, literaturze światowej
i polskiej, na całym świecie, czym jest spółdzielczość
– 100 mln członków w zachodniej Europie – i co ozna-
cza ta instytucja.
Wyrok jest oczywiście powszechnie wiążący i nie
widzę w tym zakresie niejednolitości. Były pewne
wahania w niektórych sprawach, ale nawet już wy-
rok z 17 grudnia ma cały potężny akapit, w którym
wskazuje na kontynuację tych wątków, które spraw-
dziły się w rzeczywistości. Pozbawiając się emocji
i różnych związanym z tym spraw, chcę powiedzieć,
że dobro spółdzielni jest dobrem członków. Nie ma
takiej instytucji...
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Emocje? To są spra-
wy zwykłych ludzi.)
Pani poseł, przepraszam bardzo, ale ja w tej chwi-
li przemawiam i mówię w imieniu trybunału, a try-
bunał wydał wyrok, który jest powszechnie wiążący,
wyrok z 15 lipca, którego uzasadnienie nie zostało
jeszcze opublikowane. Oczywiście jest nagranie ste-
nograficzne i będzie udostępniony protokół.
Kwestia nowelizacji poruszona przez pana posła
Rydzonia. Było już o tym mówione. Ja zgadzam się
z panem posłem Szaramą i z innym. My o tym my-
ślimy, ale bardzo ostrożnie, żeby przy okazji noweli-
zacji – nie wszystkim podoba się rola trybunału,
chociaż jest przyjęta w Europie, jest to trudna rola
kontrolera, nikt nie lubi kontrolera – zostało popra-
wione to, co jest wadliwe, a zostało zatrzymane to, co
jest w dorobku cenne. Mówię z pozycji człowieka, któ-
ry wkrótce kończy kadencję i chciałby, żeby osiągnię-
cia trybunału, które są, istniały, były zachowane.
419
W kwestii dyskusji pani poseł Wiśniewskiej na
temat mieszkań już nie zakładowych, ale tych, które
stały się mieszkaniami spółdzielczymi, odsyłam do
wyroku, który to zapadł 15 lipca 2009 r. Nie, nie dys-
kutuję z wyrokiem. Zapadło w tej sprawie jednomyśl-
ne rozstrzygniecie 15 sędziów, którzy rozstrzygnęli
kwestię, co oznacza, gdy pewna osoba prawna, kor-
poracyjna, a nie państwowa, posiada swój majątek,
czy można wobec niej wyłączyć stosowanie praw ist-
niejącego rynku, czy można tę pewną osobę prawną,
która w tej chwili nie otrzymuje żadnych szczegól-
nych form pomocy ze strony władzy publicznej – może
spółdzielczość mieszkaniowa jako ta często rozwią-
zująca problemy ludzi starszych, biednych powinna
ją otrzymywać – czy można ją pozbawiać pewnych
środków, które oczywiście idą – nie mówię o patologii,
bo to jest inna sprawa – na remonty, na utrzymanie,
na rewitalizację tych budynków. Przecież są przezna-
czane na spółdzielnie, które tworzą członkowie.
Oczywiście mogą one rozwiązywać te sprawy w inny
sposób. Nie polemizuję z wyrokiem, bo nie wolno mi
tego robić, nawet gdybym miał inne zdanie. W tej
sprawie nie miałem odmiennego zdania, w pełni się
z tym zgadzam. A gdybym nawet miał inne zdanie,
to i tak wiążący jest tylko wyrok. Wkrótce, zapewne
w ciągu półtora miesiąca, zostanie opublikowane
pełne uzasadnienie, gdzie będą podane wszystkie
argumenty, którymi kierował się trybunał, wydając
swoje rozstrzygnięcie.
Jeżeli chodzi o pana posła... Przepraszam, nie je-
stem pewien, czy dobrze zapisałem. Pana posła
Szlachtę, tak?
(Poseł Andrzej Szlachta: Tak.)
Kwestia dotycząca ustalania granic gmin została
rozstrzygnięta. O ile pamiętam, między innymi gmi-
na Boguchwała występowała w sprawie trybu. Wy-
gląda to dobrze, a faktycznie budzi ogromne spory
i emocje. Przypomnę, że chodzi o to, że słabsze gmi-
ny są pochłaniane przez silniejsze, ale w te lepsze ich
kawałki, zwłaszcza przy wielkich aglomeracjach
miejskich. Tryb wprowadzony przez ustawodawcę,
przez Wysoki Sejm, polega na tym, że zbiera się opi-
nie, ale w razie sporu decyduje Rada Ministrów, któ-
ra powinna być organem obiektywnym i ważącym
wszystkie racje, ponieważ trudno uznać, że u nas,
w przeciwieństwie do krajów o starych podziałach
terytorialnych, jak np. Anglia, ten proces można
w ogóle zamknąć, powiedzieć, że już nic nie wolno
pod tym względem zmieniać. Przyjęto założenie, że
pewne korekty są jednak konieczne. Praktyka wska-
zuje, że jest to nadużywane. Nie zawsze udaje się
zagwarantować pełen obiektywizm, Rada Ministrów
nie zawsze rozstrzyga to obiektywnie. Trybunał to
stwierdził, a jednocześnie sygnalizował w swoim uza-
sadnieniu, że powinny być poszukiwane inne rozwią-
zania. Nie jest niekonstytucyjne to, że prowadzi się
konsultacje z gminami, a potem Rada Ministrów wy-
daje rozporządzenie szczególnego rodzaju, w którym
rozstrzyga sprawę.
Być może można byłoby wprowadzić możliwość
kontroli takich rozstrzygnięć, ale już chyba tylko
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
420 Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Bohdan Zdziennicki
przez sądownictwo administracyjne, pod kątem tego,
czy zostały zachowane wszystkie formy. To wymaga-
łoby pewnej zmiany w zakresie kompetencji, bo gdy-
by to rozstrzygał wojewoda, to wydany przez niego
akt, jako akt prawa lokalnego, podlegałby możliwości
zaskarżenia do NSA pod kątem zgodności. Chodzi
o szukanie koncepcji dotyczącej tego, jak zapewnić,
żeby nie dochodziło do takich sytuacji, które, zdaje
się, występują w praktyce. Z punktu widzenia kon-
stytucyjnego ten akt nie jest wadliwy, skoro przyjęto,
że pewne korekty są potrzebne i zbiera się opinie.
Oczywiście nie są one wiążące, bo do niczego nigdy
by się nie doszło. Zawsze jest tak, że jedna gmina
chce, druga nie i w tej kwestii rozstrzyga organ tej
rangi, co Rada Ministrów, aktem, któremu przy-
najmniej formalnie nadano kształt rozporządzenia,
czyli aktu ustawodawczego bardzo wysokiej rangi.
Jeżeli chodzi o to, ile czasu trwa sprawa, chcę po-
informować państwa posłów, że wynika to z czasu,
jaki jest potrzebny składowi do osiągnięcia konsen-
susu. To jest odpowiedź na pytanie, jak szybko są
rozstrzygane sprawy. One są przydzielane kolejnym
sędziom sprawozdawcom, którzy przygotowują przy
pomocy swoich asystentów i ekspertów wstępne pro-
pozycje rozstrzygnięć. Następnie zaczyna się już pro-
ces spotkań danego składu w celu określenia kierun-
ku rozstrzygnięcia. Jeżeli uzyskuje to akceptację,
szybko wyznacza się termin i przynajmniej wstępny
kierunek rozstrzygnięcia. Rozprawa wiele jeszcze
w tej kwestii zmienia. Kiedy nie można dojść do po-
rozumienia, sprawa trwa. Oczywiście teraz to wszyst-
ko przedłuża fakt – co jest normalne – że rozpatruje
się ogromną liczbę spraw, które są priorytetowe. Tak
traktujemy choćby prewencyjne kontrole pana pre-
zydenta czy czasami kwestie dotyczące Ordynacji
wyborczej, kiedy rzeczywiście od wydania przez try-
bunał rozstrzygnięcia w terminie dużo zależy. Nor-
malnie odbywa się to tak, że sędzia sprawozdawca
i skład informują prezesa, że skład jest gotowy do
rozstrzygania. Rozpisujemy wtedy harmonogram
dotyczący rozpraw, uwzględniający terminy, tak żeby
je przypomnieć. Tak to się odbywa. Chodzi o ogrom-
ną liczbę spraw o bardzo złożonej materii. Pewne
sprawy są priorytetowe, co burzy ten porządek zmie-
nia tempo, zwłaszcza jeżeli są to bardzo trudne pięt-
nastki.
Pan poseł Mirosław Pawlak pytał o problem
orzecznictwa dotyczącego WSI, wydawanego w 2008 r.
Przepraszam, ale zrobiłem sobie zakładkę i to zgubi-
łem. Ten problem został poruszony w naszej infor-
macji. Uważaliśmy, że kwestie dotyczące WSI były
ważne. Wydano dwa wyroki w innych sprawach,
a potem jeszcze w sprawie samego trybu weryfikacji.
Zapadły aż trzy rozstrzygnięcia. Przepraszam, chcia-
łem się posłużyć nawet numerem strony, ale w tej
chwili gdzieś mi to uciekło. Ta kwestia została prze-
analizowana i poruszona w omówieniach najważniej-
szych orzeczeń. Jest ona bardzo delikatna i trudna.
Wiadomo, że służby specjalne stanowią nerw pań-
stwa, ta materia jest bardzo delikatna. Nie będę oma-
wiał tych wyroków, orzekliśmy to, co mogliśmy orzec
jako trybunał, bo nie badamy tych spraw. Trybunał
podjął się tego i nie odkładając, rozstrzygnął te bar-
dzo trudne sprawy, które są związane z bezpieczeń-
stwem państwa i są z natury rzeczy delikatne. Wia-
domo, że te służby mają ogromne znaczenie, tak więc
trudno jest mi coś więcej powiedzieć.
Pan poseł Lech Kołakowski mówił o konieczności
realizacji wyroku dotyczącego tych 3 m przypadają-
cych na skazanego. Wyrok zapadł, wejdzie w życie,
a kiedy rząd to zrealizuje, tego nie wiemy. Sprawa
jest bardzo trudna. Panie i panowie posłowie najle-
piej wiedzą, jak wygląda budżet w warunkach kry-
zysu, ale ta norma z kolei rzeczywiście jest między-
narodowa i dotyczy godności człowieka. Nie powinno
się trwale odstępować od stosowania przepisu doty-
czącego tych 3 m. Nie wiem, jak rząd rozwiąże ten
problem. To jest bardzo trudne pytanie do rządu, na
które nie mogę odpowiedzieć jako organ kontrolujący
legalność przepisów, starający się robić to z rozwagą
i wyczuciem sytuacji.
Chyba dobrze zanotowałem i nie pominąłem py-
tania nikogo z państwa posłów. Oczywiście inną
sprawą jest to, czy moje odpowiedzi były w pełni sa-
tysfakcjonujące. Przynajmniej się starałem.
Jeżeli można, jeszcze raz chciałbym podziękować
wszystkim paniom i panom posłom za w sumie życz-
liwe oceny. Ta praca nie jest łatwa. Przede wszystkim
towarzyszy nam konflikt wartości, celów. Państwo
posłowie sami to wiedzą. To jest najtrudniejsze. Trze-
ba coś wybrać w ograniczonym przedziale czasu, bo
wydawanie wyroków też nie może się przeciągać,
o wielu sprawach moglibyśmy dyskutować przez 10 lat.
Trzeba podejmować decyzje i mieć poczucie, że są
trafne. Zweryfikuje to życie. Chcę państwa zapewnić,
że wszyscy sędziowie bardzo angażują się w swoją
pracę. W trakcie kadencji odkładają na bok swoje za-
interesowania naukowe. Mają wiele innych. Zresztą
ich praca naukowa sprzyja temu, żeby rozstrzygać
dobrze, i na tym koncentrują główny wysiłek. Można
powiedzieć, że skoro formalnie jest 15 czy 5 ludzi
i osiągają oni konsensus lub większość, to znaczy, że
w tym momencie, dysponując tą wiedzą, uzyskali pe-
wien wynik, w jakiś wyważony sposób znaleźli pew-
ne rozwiązanie w trakcie sporów wewnętrznych,
nawet bardzo zdecydowanych i ostrych, sporów, któ-
rych przecież nie ujawniamy, bo to jest tajemnica.
Potem i tak jeszcze raz weryfikuje to rozprawa.
Mamy ogromne poczucie odpowiedzialności i często
obawy, że rozwiązania mogą nie być trafne, a skutki
niektórych rozwiązań mogą nie być dobre. Działamy
w poczuciu, że wybraliśmy to, co wydawało się naj-
rozsądniejsze i co zyskało akceptację pozostałych
członków składu. Bez tego oczywiście nie wydajemy
rozstrzygnięcia.
Nie wiem, pani marszałek, czy mogę tutaj skoń-
czyć moje wystąpienie. Raz jeszcze bardzo dziękuję
za życzliwość i ciepłe słowa, które są dla nas bardzo
ważne. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu prezesowi.
Głos zabierze przedstawiciel komisji poseł Jerzy
Kozdroń.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Jerzy Kozdroń:
Pani Marszałek! Panie Prezesie Trybunału Kon-
stytucyjnego! Wysoki Sejmie! Zapadło mi w pamięci
takie zdanie wypowiedziane przez przewodniczącego
składu orzekającego Trybunału Konstytucyjnego
podczas poprzedniej kadencji. Sędzia Mączyński,
zwracając się do parlamentu, powiedział, że – co jest
znamienne – ustawodawca może wiele, ale nie może
wszystkiego. Ta swoboda regulacyjna ustawodawcy
jest konstytucyjnie ograniczona i wynika z art. 2,
czyli z zasad demokratycznego państwa prawnego,
i z wyprowadzonych z tego art. 2 zasad konstytucyj-
nych. Przede wszystkim chodzi o zasadę pewności
prawa, zaufania do stanowionego przez państwo pra-
wa. Zasada określoności prawa, zasada przyzwoitości
legislacji stanowią pewne granice, w których powi-
nien się poruszać ustawodawca. Trzeba także wymie-
nić zasadę przyrodzonej godności człowieka, której
nie należy przekraczać.
(Poseł Wojciech Szarama: Przyrodzonej i niezby-
walnej.)
Absolutnie tak, panie pośle, niezbywalnej. Z tych
właśnie zasad wynika między innymi ta zasada,
zgodnie z którą mówimy, że prawo nie powinno być
zbyt represyjne.
(Poseł Stanisław Rydzoń: Święte słowa.)
Dziękuję panu.
Odpowiadając na pytanie pana posła dotyczące
przeludnienia w celach, chciałbym zwrócić uwagę na
następującą kwestię. Trybunał Konstytucyjny kiero-
wał się właśnie wymienionymi zasadami, zasadą
niestosowania nadmiernej represyjności, zasadą wol-
ności i praw, bo nawet człowiek pozbawiony wolności
korzysta w pewnym zakresie z wolności i w związku
z tym nie można go pozbawiać wszystkiego. Obniże-
nie standardu dotyczącego wielkości powierzchni
celi, w której może przebywać skazany, też musi mieć
swoje granice. W tym zakresie rząd złożył noweliza-
cję Kodeksu karnego wykonawczego.
Chciałbym powiedzieć, że nadzwyczajna komisja
kodyfikacyjna przyjęła sprawozdanie dotyczące tej
nowelizacji. W nowelizacji przewiduje się, to jest druk
sejmowy nr 2075, że odstąpienie od wymogu mini-
mum 3 m2 może nastąpić w ekstraordynaryjnych
sytuacjach spowodowanych czynnikami losowymi.
Wiem, że te 3 m2 wobec normy europejskiej, która
wynosi 8 m2, to jest zbyt mało, ale trzeba wziąć pod
uwagę to, że państwo polskie jest państwem ubogim,
na dorobku, i nie stać nas na to, by skoncentrować
się tylko na inwestycjach w więziennictwie.
Byłby to ewenement, gdybyśmy zajęli się tylko
więzieniami w sytuacji, kiedy nie jesteśmy w stanie
421
zbudować wszystkich innych ważnych inwestycji in-
frastrukturalnych w tym kraju. W związku z tym,
niestety, trzeba poczekać, aż dojrzejemy do standar-
dów europejskich, i jeszcze dotrwać. Prawda jest
taka, że wprowadzamy zasadę, iż te ograniczenia
dotyczące powierzchni poniżej 3 m2 na osobę w celi
będą się wiązały z sytuacjami ekstraordynaryjnymi
i będą mogły być stosowane tylko na określony czas.
Mówi się o okresie nie dłuższym niż 14 dni. To
wszystko. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o Trybunale Kon-
stytucyjnym nad informacją nie przeprowadza się
głosowania.
Stwierdzam, że Sejm zapoznał się z przedstawio-
ną przez prezesa Trybunału Konstytucyjnego infor-
macją o istotnych problemach wynikających z dzia-
łalności i orzecznictwa trybunału w 2008 r. oraz
przeprowadził nad nią dyskusję.
Dziękuję, panie prezesie, raz jeszcze.
Właściwe komisje przedłożyły sprawozdania o sta-
nowiskach Senatu w sprawie ustaw: o zmianie usta-
wy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, o zmia-
nie ustawy o zarządzaniu kryzysowym, o praktykach
absolwenckich, o zmianie ustawy o podatku docho-
dowym od osób fizycznych oraz o zmianie ustawy
o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrze-
szaniu się i bankach zrzeszających.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 2205, 2199,
2204, 2217 i 2218.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusjach nad tymi punktami wy-
słuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będą uważała, że
Sejm propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Właściwe komisje przedłożyły sprawozdania o sta-
nowiskach Senatu w sprawie ustaw: o zmianie ustawy
o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komó-
rek, tkanek i narządów oraz o zmianie ustawy Przepi-
sy wprowadzające Kodeks karny, o systemie zarządza-
nia emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji
oraz o powszechnym spisie rolnym w 2010 r.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 2206, 2202
i 2203.
Na podstawie art. 95f regulaminu Sejmu marsza-
łek Sejmu podjął decyzję o uzupełnieniu porządku
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
422 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska
dziennego o punkty obejmujące rozpatrzenie tych
sprawozdań.
Proponuję, aby Sejm wysłuchał w dyskusji nad
tymi punktami 3-minutowych oświadczeń w imieniu
klubów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będą uważała, że
Sejm propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 38.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (druki nr 2191 i 2205).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jerzego Ziętka.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca Jerzy Ziętek:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Komisji Zdrowia mam zaszczyt przedsta-
wić dodatkowe sprawozdanie z posiedzenia komisji.
W dniu 17 lipca 2009 r. Komisja Zdrowia rozpatrzyła
poprawki Senatu do ustawy o Państwowym Ratow-
nictwie Medycznym. Przypomnę, że ustawa została
przedłożona w projekcie rządowym, a jednocześnie
był to projekt rozpatrywany w trybie pilnym.
Senat wprowadził do ustawy 7 poprawek. Popraw-
ki wniesione przez Senat do ustawy o zmianie ustawy
o Państwowym Ratownictwie Medycznym uzupeł-
niają jej uregulowania w kilku aspektach. Wprowa-
dza się doprecyzowanie określenia uczelni medycz-
nych współpracujących z centrum urazowym. Ma to
miejsce w poprawce 2.
Uregulowania ustawy dotyczące struktury cen-
trum urazowego zostały dostosowane do realiów or-
ganizacji opieki zdrowotnej, a mianowicie zakłady
opieki zdrowotnej, które nie mają pracowni diagno-
styki laboratoryjnej i obrazowej, zlecają wykonywa-
nie usług diagnostycznych podmiotom zewnętrznym,
dlatego centra urazowe mają zapewnić dostęp do ta-
kich pracowni. To dotyczy poprawek 3. i 7.
W poprawce 4. dokonano uściślenia w zakresie
dalszego postępowania w sprawie leczenia pacjenta
po opuszczeniu przez niego centrum urazowego. Po-
nadto doprecyzowano redakcję art. 46 ust. 5 ustawy
nowelizującej oraz w poprawce 1. nowe brzmienie
definicji centrum urazowego.
Komisja Zdrowia po rozpatrzeniu tych 7 popra-
wek Senatu zaopiniowała wszystkie poprawki pozy-
tywnie i prosi Wysoką Izbę o ich przyjęcie. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Damian Raczkowski,
Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Damian Raczkowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Chcę przedstawić stanowisko klubu Platforma Oby-
watelska wobec sprawozdania Komisji Zdrowia
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym,
druki nr 2205 i 2191.
Pan poseł sprawozdawca o tym nie wspomniał,
więc dodam, że poprawki były przyjmowane bez żad-
nego sprzeciwu. Członkowie Komisji Zdrowia przy-
chylili się do rozwiązań, które zaproponował Senat.
Chciałbym odnieść się bardziej szczegółowo do dwóch
poprawek.
Otóż w poprawce 2. dotyczącej art. 1 pkt 7, która
odnosi się od art. 39b pkt 2 ustawy, uściśla się, iż
uczelniami, z którymi będą współpracować centra
urazowe, są uczelnie publiczne, uczelnie wyższe fi-
nansowane poprzez ministra zdrowia.
Kolejną poprawką, która w moim przekonaniu
jest równie istotna, jest poprawka 4., która uszczegó-
łowia, iż zespół urazowy zaleca wskazania co do dal-
szego leczenia, rehabilitacji pacjenta urazowego.
Wcześniejszy zapis stwierdza, że zespół urazowy
uzgadnia. Senatorowie stwierdzili, że aby nie było
wątpliwości, że to właśnie najlepsi lekarze pracujący
w ramach centrum urazowego mają się zajmować
w dalszym ciągu pacjentem, potrzebne jest uszczegó-
łowienie i jednoznaczne zapisanie ich kompetencji,
powinności. Pozostałe punkty były szczegółowo omó-
wione przez pana posła sprawozdawcę, więc nie
chciałbym się szczegółowo do nich odnosić. Zadekla-
ruję tylko, iż klub Platforma Obywatelska będzie
głosował za przyjęciem tych 7 poprawek. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Czesław Hoc, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Czesław Hoc:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Klubu Parlamen-
tarnego Prawo i Sprawiedliwość stanowisko wobec
poprawek Senatu do ustawy o zmianie ustawy o Pań-
stwowym Ratownictwie Medycznym, druk nr 2191.
Poprawki mają charakter raczej uzupełniający,
niektóre precyzujący. Stanowisko Klubu Parlamen-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym
Poseł Czesław Hoc
tarnego Prawo i Sprawiedliwość jest takie, że przyj-
miemy wszystkie poprawki poza jedną, o której po-
wiem za chwilę. Jeśli chodzi o ustawę o Państwowym
Ratownictwie Medycznym, to z jednej strony jest on
bardzo dobra. To dobrze, że powstają centra zapew-
niające szybką diagnostykę oraz kompleksowe lecze-
nie pacjentów z wielonarządowymi obrażeniami cia-
ła. Niedobrze jednak, że są przesłanki możliwej uzna-
niowości w kwestii określenia liczby centrów urazo-
wych, sposobu ich wyłaniania i rozmieszczania.
Niedobrze, że ustawa nie zapewnia finansowania
działalności organizacyjnej i bieżącej. Niedobrze, że
brak jest jasnych kryteriów kwalifikacji osoby w sta-
nie nagłego zagrożenia zdrowotnego do leczenia
w centrum urazowym. Tak więc, niestety, te znaczne
pieniądze unijne, a więc kilkaset milionów euro,
mogą być wydane nieefektywnie, a w konsekwencji
mogą nie zostać wprowadzone standardy europejskie
i światowe, do których dążymy.
Jak wspomniałem, wszystkie poprawki akceptu-
jemy. Zatrzymam się nad jedną, w przypadku której
się wstrzymamy. Chodzi mianowicie o poprawkę, któ-
ra daje taką możliwość, że diagnostyka laboratoryjna
i pracownie badań obrazowych nie muszą być w struk-
turze centrum. Ta poprawka Senatu, niestety, może
już teraz dawać przesłanki mówiące o pewnej możli-
wej uznaniowości w lokalizacji centrów, bo jakie cen-
tralne ośrodki wysokospecjalistyczne nie mają w struk-
turze laboratorium czy też pracowni badań obrazo-
wych, a mają je w outsourcingu. Jednak takie ośrod-
ki muszą być i prawdopodobnie jest jakaś ukierunko-
wana przesłanka, że te ośrodki powstaną.
Klub Prawo i Sprawiedliwość poprze wszystkie
poprawki poza jedną, w przypadku której się wstrzy-
ma. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pani poseł Elżbieta Streker-Dem-
bińska, bardzo proszę.
Nie ma pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Adam Krzyśków, Polskie
Stronnictwo Ludowe, bardzo proszę.
Poseł Adam Krzyśków:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pragnę przedstawić w imieniu Klubu Poselskiego
Polskiego Stronnictwa Ludowego stanowisko klubu
wobec poprawek zgłoszonych przez Senat do ustawy
o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
Szanowni Państwo! Jest to projekt rządowy roz-
patrywany w trybie pilnym, ponieważ naprawia i usu-
wa niedociągnięcia, które powstały przy uchwalaniu
ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
423
Pominięto centra urazowe, a znalazły się one w Pro-
gramie Operacyjnym „Infrastruktura i środowisko”.
W toku prac Senat pochylił się nad tą ustawą i po-
prawki, które zostały zgłoszone, dotyczą spraw, które
wyjaśniają pewne rzeczy.
Nie podzielamy wątpliwości mojego przedmówcy.
Fakt, że uelastycznia się sprawę diagnostyki, nie
przesądza, że jest to zmiana ukierunkowana akurat
na konkretne rozwiązanie, konkretną lokalizację.
Przypomnę, że w założeniach takich centrów urazo-
wych ma powstać w Polsce ok. 10. W związku z tym
nie każdy szpital powiatowy czy rejonowy będzie ta-
kim centrum urazowym.
W związku z tym, że te poprawki mają charakter
poprawiający przyjęty przez nas wcześniej doku-
ment, posłowie Polskiego Stronnictwa Ludowego
zagłosują za przyjęciem wszystkich 7 poprawek.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Do zadania pytania zapisał się jeden poseł.
Czy ktoś z pań i panów posłów miałby ochotę za-
pisać się jeszcze do zadania pytania?
Nie widzę.
Zamykam listę. Dziękuję uprzejmie.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Bardzo proszę, pytanie zadaje pan poseł Adam
Śnieżek, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Adam Śnieżek:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Śmiertelność szpitalna po urazach w Polsce oceniana
jest na 4%, podczas gdy w Europie Zachodniej na
1,5%. 25% pacjentów hospitalizowanych z powodu
urazów zostaje potem ludźmi trwale niepełnospraw-
nymi, tj. o 100% więcej niż w Europie Zachodniej
i Stanach Zjednoczonych. Te wskaźniki są bardzo,
bardzo smutne. Tym ważniejsze i pilniejsze są takie
zmiany w polskim ratownictwie medycznym, które
poprawią tę sytuację, jak np. tworzenie centrów ura-
zowych.
Chciałbym zapytać, jak szybko te centra zostaną
stworzone i jakie inne działania podejmuje rząd, żeby
poprawić tę smutną statystykę w Polsce. Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Zdrowia pan Marek Twardowski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
424 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Marek Twardowski:
Pani Marszałek! Panie i Panowie Posłowie! Od-
powiadając panu posłowi, powiem tak. Dziękuję w ogó-
le, że wszystkie kluby popierają poprawki Senatu. My
też się z nimi zgadzamy. Chcemy, żeby centra urazo-
we powstały w roku 2010. Zdajemy sobie sprawę, że
dane, które pan poseł przytoczył, są rzeczywiste. Mu-
simy dokonać poprawek, żeby u nas, podobnie jak
w krajach zachodnich, nie tylko w Unii Europejskiej,
lecz także w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, ta
śmiertelność znacznie zmalała. Przewidujemy, że
otworzymy 10–12 centrów, oczywiście na bazie już
istniejących, więc nie będą to nowe obiekty. Ostatecz-
ną procedurę dotyczącą rozstrzygnięć, w których
miejscach one powstaną, chcemy przeprowadzić
w sposób skuteczny i zakończyć w roku 2010. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu ministrowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 39.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ad-
ministracji i Spraw Wewnętrznych o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o zarządzaniu kryzysowym (druki nr 2192 i 2199).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Józefa Klima.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Józef Piotr Klim:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
Mam przyjemność w imieniu Komisji Administracji
i Spraw Wewnętrznych przedstawić sprawozdanie
komisji o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym, druk
nr 2199.
Otóż Senat przedstawił Wysokiej Izbie 8 popra-
wek. Są to poprawki tak naprawdę natury prawno-
-legislacyjnej, nie zmieniają żadnych treści meryto-
rycznych. Komisja przychyliła się do tych poprawek
i proponuje wszystkie 8 poprawek przyjąć. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę, głos zabierze pan poseł Piotr van
der Coghen, Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Piotr van der Coghen:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parla-
mentarnego Platforma Obywatelska wobec zgłoszo-
nych przez Senat poprawek do ustawy o zmianie
ustawy o zarządzaniu kryzysowym.
Praktycznie proponowane poprawki mają charak-
ter kosmetyczny. Dość istotne jest tylko to, że w swych
poprawkach Senat odsunął o rok datę wejścia w życie
przepisów, dając samorządom konieczny czas, aby się
do nich dostosować.
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Klub Platformy Obywatelskiej rekomenduje przyjęcie
wszystkich ośmiu poprawek Senatu, zgłoszonych do
procedowanej ustawy, stojąc na stanowisku, że upo-
rządkowanie regulacji prawnych określonych tą usta-
wą, w dobie licznie występujących katastrof i klęsk
żywiołowych, jest pilną koniecznością. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Edward Siarka, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Edward Siarka:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Prawa i Sprawiedliwości mam zaszczyt przedstawić
nasze stanowisko wobec podjętej przez Senat uchwa-
ły w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu
kryzysowym. Senat do przyjętej przez Sejm ustawy
wprowadził 8 poprawek. Trzy pierwsze poprawki
mają charakter porządkowy, więc nie będę się do nich
odnosił.
Natomiast poprawka 4. dotyczy kwestii ważniej-
szej, bo związanej z Narodowym Programem Ochro-
ny Infrastruktury Krytycznej. Program ten, w dro-
dze uchwały, ma być przyjmowany przez Radę Mini-
strów. Uważamy, że bardzo ważnym elementem tego
programu jest nie tylko tworzenie warunków zapew-
niających funkcjonowanie tej infrastruktury, ale
także w przypadku tego programu bardzo ważne są
zapisy odnoszące się do odtwarzania infrastruktury.
Przekonujemy się o tym ostatnio rokrocznie po każ-
dej powodzi. Cały program ochrony przygotowuje
Rządowe Centrum Bezpieczeństwa, natomiast art. 5b
ust. 4 ustawy określa, kto program realizuje. Strona
rządowa zgodziła się na wykreślenie ust. 4 tego ar-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym
Poseł Edward Siarka
tykułu. Powstaje wobec tego wątpliwość, czy brak
wskazania w ustawie podmiotów, które realizują pro-
gram, nie spowoduje, że będzie on czy może być on do-
kumentem martwym. W tym miejscu w ustawie wy-
mienia się podmioty odpowiedzialne za jego realizację.
W ust. 4 pkt 4 tego artykułu wymienia się również wła-
ścicieli oraz posiadaczy samoistnych i zależnych obiek-
tów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej.
Ponieważ wcześniej już Sejm zdecydował o tym, że wła-
ściciele posiadający instalacje i urządzenia infrastruk-
tury krytycznej są wpisywani na listę bez możliwości
odwołania się od takiej decyzji, jesteśmy za odrzuce-
niem tej poprawki, mimo że – jak powiedziałem – może
to utrudnić realizację programu ochrony.
W poprawce 6. do art. 12a ust. 1 Senat proponuje
zastąpić wyrazy odnoszące się do szefa Agencji Bez-
pieczeństwa Wewnętrznego, w związku z usuwaniem
skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym,
wyrazami: „właściwymi w tych sprawach”. Tak nie-
doprecyzowane określenie zadań szefa ABW może
prowadzić do nadinterpretacji jego uprawnień, tzn.
dawać szczególne uprawnienia, jeśli chodzi o wcho-
dzenie do instytucji i podmiotów, na terenie których
będą miały miejsce zdarzenia zakwalifikowane przez
szefa jako zagrożenie terrorystyczne. Jesteśmy prze-
ciwni tej poprawce, ponieważ kolejna poprawka,
nr 7, dodatkowo wzmacnia pozycję szefa ABW. Jeste-
śmy zdecydowanie przeciwni roli, jaką przypisano
szefowi ABW w tej ustawie na potrzeby zarządzania
kryzysowego, ze szkodą dla samego zarządzania.
Zgadzamy się z opinią, że rola, pozycja szefa zapisana
w ustawie jest uderzeniem w podstawowe swobody
obywatelskie, dając niebezpieczny pretekst do daleko
idącej inwigilacji środowiska przedsiębiorców. (Dzwo-
nek) Przyjęte przez Sejm poprawki w pełni potwier-
dzają obawy, że szef Agencji Bezpieczeństwa We-
wnętrznego zrobi wszystko, aby podporządkować
sobie szefa Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.
Wątpliwości w tej sprawie jest wiele i będzie je wery-
fikowało życie, tzn. codzienna praktyka. Jesteśmy
przeciwni tej poprawce. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Romuald Ajchler, Lewica.
Poseł Romuald Ajchler:
Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Popraw-
ki, które zgłosił Senat, były w sposób dogłębny i szcze-
gółowy omówione podczas prac w komisji. W związku
z powyższym, uznając je za zasadne, klub Lewicy
poprze je i podczas głosowania zachowa się zgodnie
z rekomendacją komisji. Dziękuję bardzo, pani mar-
szałek. (Oklaski)
425
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Wiesław Woda, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Proszę, panie pośle.
Poseł Wiesław Woda:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Senat do ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu
kryzysowym zgłosił 8 poprawek, przy czym popraw-
ki 1., 2., 3. i 5. mają charakter legislacyjno-porząd-
kowy, w związku z tym będziemy oczywiście je po-
pierać; powinno się nad nimi głosować łącznie. Na-
tomiast pewne wątpliwości wywołała poprawka nr 6,
przepraszam, poprawki nr 7 i 8.
Jeśli chodzi o poprawkę nr 7, to trzeba wyraźnie
powiedzieć, że należy ujednolicić terminologię w usta-
wie. Organem jest szef Agencji Bezpieczeństwa We-
wnętrznego, natomiast sam urząd agencji bezpie-
czeństwa i poszczególni jej funkcjonariusze mogą
i powinni działać na podstawie upoważnień wyda-
nych przez szefa agencji.
Wreszcie poprawka nr 8 przesuwa o jeden rok ter-
min wejścia w życie przepisów ustawy. Uważamy to
za zasadne. Posłowie Klubu Poselskiego Polskiego
Stronnictwa Ludowego poprą w związku z tym
wszystkie, tzn. 8 poprawek. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, panie pośle.
Do zadania pytania zapisał się jeden pan poseł.
Czy ktoś z pań i panów posłów chciałby się jeszcze
zapisać do zadania pytania? Nie widzę.
Zamykam listę.
Wyznaczam czas na zadanie pytania: jedną minutę.
Bardzo proszę, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Adam Śnieżek, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Adam Śnieżek:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Przy okazji prac nad tą ustawą chciałbym zapytać
o radarowy system ostrzegania przed gwałtownymi
zjawiskami atmosferycznymi. Jak podają media,
nasz polski system nie jest na poziomie europejskim,
brakuje pewnych ogniw, pewnych radarów. Chciał-
bym zapytać: Czy rząd zamierza ten system rozbu-
dowywać po to, by dostatecznie szybko uzyskiwać
ostrzeżenie przed takimi zjawiskami, jakie miały
miejsce ostatnio, co skutkowało powodziami? Dzię-
kuję. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
426 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o praktykach absolwenckich
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji pan Antoni
Podolski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Ponieważ pytanie
nie jest bezpośrednio związane z treścią ustawy, po-
zwolę sobie zaproponować panu posłowi udzielenie
szczegółowej odpowiedzi na piśmie w momencie
zwrócenia się, natomiast krótko odpowiem: tak, cały
system zarządzania kryzysowego, zgodnie z tą usta-
wą, z tym właśnie przedłożeniem, będzie podlegał
cyklowi planowania, a następnie sprawdzania zarów-
no w ćwiczeniach, jak i w realnych sytuacjach. Tak
więc oczywiście sytuacje, jakie się zdarzają, są ana-
lizowane i na pewno w miarę możliwości budżetu,
w miarę możliwości technologicznych będzie ta kwe-
stia brana pod uwagę.
Natomiast należy sobie zdawać sprawę z tego, że
w żadnym państwie tego typu zjawisk nie da się defini-
tywnie uniknąć, a skala zniszczeń, jaka dotyka przy
okazji tego typu kataklizmów znacznie bogatsze od na-
szego państwa, pokazuje, że technika nie jest tu pana-
ceum na wszystko. Naszym zdaniem kwestia ostrzega-
nia nie była tu akurat słabym elementem reagowania.
Tam, gdzie było to potrzebne, gdzie było możliwe, zo-
stały przeprowadzone ewakuacje, ewentualnie taką
ewakuację zaproponowano. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu ministrowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 40.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Edukacji, Nauki i Młodzieży, Komisji Gospodar-
ki oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o prak-
tykach absolwenckich (druki nr 2196 i 2204).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Krzysztofa Gadowskiego.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Krzysztof Gadowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam przyjemność
przedstawić sprawozdanie Komisji Edukacji, Nauki
i Młodzieży, Komisji Gospodarki oraz Komisji Poli-
tyki Społecznej i Rodziny o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o praktykach absolwenckich (druk
nr 2196).
Senat wniósł do projektu ustawy 9 poprawek. Te
poprawki można podzielić na dwie grupy: poprawki
4., 6., 7. i 8. to poprawki typowo legislacyjno-redak-
cyjne, natomiast pozostałe poprawki to poprawki
merytoryczne, wnoszące znaczne wartości do projek-
tu ustawy.
I tak poprawka nr 1 rozszerza katalog podmiotów
uprawnionych do przyjmowania na praktykę absol-
wencką, zostanie on uzupełniony o jednostki organi-
zacyjne nieposiadające osobowości prawnej, katalog
tych instytucji. Dodatkowo będą mogły na praktykę
przyjąć również podmioty, czyli osobowe spółki han-
dlowe.
Poprawka nr 2 Senatu poszerza katalog odby-
wających praktyki. Do tej pory w ustawie było za-
pisane, że ustawa dotyczy absolwentów szkół po-
nadgimnazjalnych. Senat proponuje rozszerzyć ten
katalog o odbycie praktyki przez absolwentów gim-
nazjum.
Poprawka nr 3 również rozszerza ten katalog,
mówi o rozszerzeniu go o osoby, które mają świadec-
two ukończenia szkoły za granicą równorzędne do
świadectwa ukończenia polskiego gimnazjum.
W poprawce nr 5 Senat dąży do wyeliminowania
pewnych wątpliwości, zdaniem Senatu, interpreta-
cyjnych co do sposobu rozwiązywania praktyki
absolwenckiej. Senat wprowadza rozwiązanie tej
praktyki przez złożenie pisemnego oświadczenia
drugiej strony na piśmie. Była dyskusja posłów
tych trzech komisji i ostatecznie poprawka została
odrzucona.
Natomiast poprawka nr 9 przedstawiona przez
Senat mówi o tym, że odbywanie praktyki absol-
wenckiej nie powinno stanowić przeszkody do naby-
cia oraz posiadania statusu bezrobotnego, a więc
konkretnie odnosi się i nawiązuje do ustawy o pro-
mocji zatrudnienia, instytucjach rynku pracy, pod
warunkiem że praktykant przedstawi powiatowemu
urzędowi pracy umowę o praktykę absolwencką.
Izba doprecyzowuje również kwestię wypłaty za-
siłku, w tej poprawce wyraźnie wskazuje, iż zasiłek
nie będzie przysługiwał bezrobotnym, w przypadku
gdy praktykant otrzymuje miesięczne świadczenie
pieniężne z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej
w wysokości przekraczającej połowę minimalnego
wynagrodzenia za pracę.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Trzy komisje: Ko-
misja Gospodarki, Komisja Edukacji, Nauki i Mło-
dzieży oraz Komisja Polityki Społecznej i Rodziny,
rozpatrując poprawki Senatu w dniu 17 lipca 2009 r.,
poparły poprawki nr 1, 2, 3 i 9 oraz poprawki 4, 6, 7
i 8, odrzuciły poprawkę nr 5.
W imieniu trzech połączonych komisji proszę
o przyjęcie przez Sejm przedstawionych przeze mnie
poprawek. Dziękuję. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o praktykach absolwenckich
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pani posłanka Ewa Drozd, Platfor-
ma Obywatelska.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Ewa Drozd:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platformy Oby-
watelskiej pragnę przedstawić stanowisko wobec
sprawozdania trzech połączonych komisji dotyczące
uchwały Senatu w sprawie ustawy o praktykach ab-
solwenckich.
Senat po rozpatrzeniu projektu ustawy wprowa-
dził do jego tekstu dziewięć poprawek, które przed
chwilą szczegółowo omówił poseł sprawozdawca ko-
misji.
Klub Platformy Obywatelskiej, zgodnie ze stano-
wiskiem połączonych komisji, będzie głosował za
przyjęciem ośmiu poprawek i za odrzuceniem jednej.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos zabierze pani poseł Teresa Wargocka, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Teresa Wargocka:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość pragnę przedstawić stanowisko klubu do
sprawozdania Komisji Gospodarki, Komisji Edukacji,
Nauki i Młodzieży oraz Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny dotyczącego stanowiska Senatu RP w spra-
wie ustawy o praktykach absolwenckich.
Klub Prawa i Sprawiedliwości odrzuci w głosowa-
niu dwie poprawki, w zasadzie trzy poprawki Senatu.
Króciutko uzasadnię.
Nasze negatywne stanowisko będzie dotyczyło
łącznie głosowanych poprawek 2. i 3. To dotyczy po-
szerzenia kręgu osób, które mogą zawierać umowy
o praktyki absolwenckie. Senat wprowadził zmianę,
że absolwent gimnazjum byłby już osobą uprawnioną
do odbywania takich praktyk. Zwracaliśmy na tę
kwestię uwagę na etapie prac podkomisji. Wyrażane
były opinie, że praca młodocianych – czyli tych, któ-
rzy nie mają 18 lat – podlega w Polsce szczególnej
ochronie, ale podlega ochronie również w Unii Euro-
427
pejskiej. Mamy jako załącznik do sprawozdania ko-
misji stanowisko Urzędu Komitetu Integracji Euro-
pejskiej, które jest spójne ze stanowiskiem, które
prezentuje klub Prawa i Sprawiedliwości, przeczy-
tam fragment: Dyrektywa Rady 94/33/WE z dnia
22 czerwca 1994 r. w sprawie ochrony pracy osób
młodych ustanawia zasady wykonywania pracy przez
osoby, które nie ukończyły 18 lat, mające na celu za-
pewnienie, by osoby te pracowały w warunkach od-
powiednich do ich wieku. Dyrektywa zabrania za-
trudniania osób poniżej 15. roku życia. W naszym
przypadku jest to możliwe, powiedzmy, jak to obni-
żenie wieku szkolnego wejdzie na etapie szkół ponad-
gimnazjalnych. W związku z tym reasumpcja Komi-
tetu Integracji Europejskiej jest taka: W przypadku
umożliwienia odbywania praktyk osobom, które
ukończyły gimnazjum, wydaje się konieczne zapew-
nienie tym spośród nich, które nie ukończyły 18.
roku życia, wyższego poziomu ochrony. To jest po-
wód, dla którego będziemy głosowali za odrzuceniem
poprawek 2. i 3., które dotyczą tego punktu.
Będziemy głosowali również za odrzuceniem po-
prawki nr 5. Zgadzamy się z argumentacją przedsta-
wiona w komisji, z dyskusją, że zapis w ustawie
uchwalonej przez Sejm jest bardziej czytelny (Dzwo-
nek) i chcielibyśmy, żeby pozostał w takim kształcie,
w jakim został uchwalony przez Wysoką Izbę.
Z ogromnym zadowoleniem przyjmujemy popraw-
kę nr 9. Wychodzi ona naprzeciw naszym oczekiwa-
niom zgłaszanym w toku prac komisji. Uregulowanie
sytuacji osób bezrobotnych na praktykach absolwenc-
kich jest bardzo dobrym rozwiązaniem. W związku
z tym będziemy głosować za przyjęciem tej poprawki.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Artur Ostrowski, Lewica.
Poseł Artur Ostrowski:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
W imieniu klubu Lewica przedstawiam stanowisko
dotyczące poprawek Senatu do ustawy o praktykach
absolwenckich.
Część poprawek to poprawki porządkujące, część
z nich to poprawki merytoryczne. Rozpocznę od
ostatniej poprawki, poprawki 9. Jest wiele wątpliwo-
ści, które dotyczą posiadania statusu bezrobotnego
przez osobę, która podpisywałaby umowę o prakty-
kach absolwenckich. Senat wniósł pewne zmiany do
ustawy. Dyskusja była prowadzona na forum komisji
i nie do końca ministerstwo, nie do końca wniosko-
dawcy, których nie było, nie było przedstawiciela
Senatu, potrafili wyjaśnić sens tej poprawki.
Jeszcze większe wątpliwości i zastrzeżenia budzi
poprawka 5. zaproponowana przez Senat, dotycząca
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
428 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o praktykach absolwenckich
Poseł Artur Ostrowski
problemu rozwiązywania umowy o praktykach ab-
solwenckich. Podczas prac komisji, podczas dyskusji
nad tymi poprawkami większość posłów połączonych
komisji uważała, że zapis zaproponowany przez Sejm
wywołuje mniejsze wątpliwości, jest korzystniejszy
i transparentny.
Klub Lewica będzie głosować za odrzuceniem
5. poprawki, która dotyka kwestii rozwiązywania
umowy o praktykę absolwencką.
Dwie poprawki dotyczą kwestii, kto mógłby ko-
rzystać z praktyki absolwenckiej, kto mógłby zawie-
rać taką umowę. Senat zaproponował, aby obniżyć to
do poziomu absolwenta gimnazjum. Ten problem był
już podnoszony w czasie prac podkomisji i w czasie
prac połączonych komisji, ponieważ była propozycja,
aby z tej formy praktyki absolwenckiej mogli korzy-
stać uczniowie, z tym że podnoszony był argument,
że byliby to uczniowie np. IV klasy technikum lub III
klasy liceum ogólnokształcącego, którzy ukończyli 18
lat. Natomiast problem, który wynika z propozycji
zapisanej przez Senat, dotyczy uczniów, dzieci, które
jeszcze nie ukończyły 18. roku życia. Zapis w takiej
formie może być groźny, może być niebezpieczny.
Gdyby Senat zapisał to w inny sposób i byłyby tu
zawarte gwarancje dla dzieci, uczniów poniżej 18.
roku życia, to klub Lewica poparłby taką zmianę.
Natomiast ze względu na zapis w takiej formie bę-
dziemy głosować za odrzuceniem poprawki 2. i po-
prawki 3. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Mieczysław Kasprzak,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Wyrażając swoje
stanowisko w imieniu Klubu Poselskiego Polskiego
Stronnictwa Ludowego w zakresie poprawek zgłoszo-
nych przez Senat do ustawy o praktykach absolwenc-
kich, chcę podkreślic, wiedzieć, że pan poseł sprawoz-
dawca bardzo szeroko omówił wszystkie poprawki.
Zdecydowana większość z nich nie budziła wątpliwo-
ści, dlatego też Polskie Stronnictwo Ludowe będzie
głosować zgodnie z rekomendacją komisji, a więc za-
głosujemy za przyjęciem ośmiu zaproponowanych
poprawek, natomiast poprawka 5. zostanie przez nas
odrzucona. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Uprzejmie dziękuję panu posłowi.
Pytanie zadaje pani poseł Ewa Drozd, Platforma
Obywatelska.
Wyznaczam czas na zadanie pytania na 1 minutę.
Poseł Ewa Drozd:
Pani Marszałek! Mam bardzo krótkie pytanie do
pana ministra. Panie ministrze, bardzo proszę, aby
pan odniósł się do opinii Komitetu Integracji Euro-
pejskiej w sprawie dyrektywy Rady 94/33/WE z dnia
22 czerwca 1994 r., bo budzi ona wiele wątpliwości.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Czy ktoś z pań i panów posłów chciałby jeszcze
zadać pytanie?
Nie widzę innych zgłoszeń. Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze sekretarz stanu w Ministerstwie
Gospodarki pan Adam Szejnfeld.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Bardzo się cieszę
i dziękuję za to powszechne poparcie dla projektu
ustawy, a także dla poprawek Senatu, ponieważ uwa-
żam, że są one dobre i słuszne. Natomiast zauważy-
łem, że wątpliwości wywołuje poprawka Senatu –
bardzo przepraszam, bo właśnie głównie do państwa
chciałbym się zwrócić – która, co najciekawsze, wy-
chodzi naprzeciw oczekiwaniom podnoszonym w dys-
kusji, która była nieodłącznym elementem podczas
prac nad tą ustawą w podkomisji, w komisjach i w Sej-
mie. Chodzi mianowicie o to, żeby ta ustawa mogła
służyć wszystkim młodym ludziom, a nie tylko, jak
ktoś to kolokwialnie powiedział, starym koniom, któ-
rzy jeszcze się uczą, a już chcieliby odbywać praktyki,
a więc chociażby uczniom szkół średnich, np. techni-
ków. Przypuszczam, że na tej sali, a nawet w całej
Polsce nie znalazłby się nikt, kto by mógł zrozumieć,
dlaczego praktyki nie miałby odbywać np. uczeń
szkoły średniej. Dlaczego nikt nie mógłby zrozumieć?
Bo te praktyki odbywają się na co dzień, tylko na
innych zasadach, na innej podstawie prawnej. Mało
tego. Przecież praktyka zawodowa, a więc coś, co ma
pomóc z jednej strony poznać zawód, z drugiej strony
pozwala, przynajmniej na podstawie tej ustawy, dać
się poznać potencjalnemu, być może przyszłemu pra-
codawcy, to propozycja skierowana przede wszystkim
do młodych ludzi.
Wielokrotnie na tej sali padały pytania, dlaczego
praktyki są tak krótkie, dlaczego nie roczne, dlacze-
go ma to trwać tylko 3 miesiące, a nie 6 miesięcy.
I była też na nie odpowiedź: bo przede wszystkim ma
to się odbywać w wakacje. W szkołach średnich letnie
wakacje trwają 2 miesiące, ferie zimowe – 2 tygodnie,
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o praktykach absolwenckich
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Adam Szejnfeld
a na studiach wakacje trwają do 3 miesięcy. Ograni-
czono więc wymiar potencjalnej praktyki do 3 mie-
sięcy, bo na ogół będzie ona kilkutygodniowa, przy-
puszczam, że będzie trwała 4 tygodnie, ponieważ
młodzież nie chce na praktykę przeznaczyć więcej niż
połowę swoich wakacji, a w drugiej połowie chciałaby
odpocząć.
Absolutna logika, także cel i idea tej ustawy były
takie, żeby młodzi ludzie, będąc jeszcze uczniami,
a nie dopiero wtedy, jak skończą technikum czy zo-
staną studentami, mogli odbywać praktyki. W związ-
ku z tym trudno się dziwić, że to przejęzyczenie, tak
to określę, które wystąpiło w Sejmie, poprawił Senat.
Bo mówiono o absolwentach gimnazjum, a napisano
o absolwentach szkół ponadgimnazjalnych i popra-
wiono to na gimnazjum. I w tym momencie pojawił
się problem, co z młodocianymi.
Chcę państwu przypomnieć, że przecież była
o tym rozmowa już w podkomisji i na posiedzeniu
komisji. Jeżeli bowiem państwo mieliście na myśli to,
że ustawa ma dotyczyć także uczniów szkół średnich,
liceów i techników, to wtedy wystąpiła wątpliwość
i pytanie, co na to prawodawstwo unijne. Już wtedy
zostało skierowane pytanie do UKIE, czy wszystko
jest zgodnie z prawem Unii, i nadeszła odpowiedź, że
tak, wszystko jest zgodne. Rozumiem więc, tylko tak
mogę to zrozumieć, że tę opinię konstruowała dzisiaj
– bo przecież dzisiaj było posiedzenie komisji i na-
tychmiast, w ciągu paru minut, musiała być przygo-
towana opinia – inna osoba, nie ta, która prezento-
wała opinię wcześniej, i uwagi tych osób się nie po-
krywają.
A ja przypomnę państwu, że po pierwsze, dyrek-
tywa w sprawie ochrony pracy osób młodych, o której
mowa w opinii Rady 94/33/WE z 22 czerwca 1994 r.
w art. 2 stanowi: Niniejszą dyrektywę stosuje się do
każdej osoby w wieku poniżej 18. roku życia, która
posiada – teraz to, co jest najważniejsze – umowę
o pracę lub pozostaje w stosunku pracy określonym
przez prawo obowiązujące w państwie w członkow-
skim i/lub regulowanym przez prawo obowiązujące
w państwie członkowskim. To oficjalne tłumaczenie
dyrektywy.
Przypominam państwu po paru miesiącach pracy
nad tą ustawą, a mówię, że przypominam, ponieważ
wiele razy mówiliśmy o tym, że ustawa ta nie tworzy
nowego instrumentu stosunku pracy czy też nowego
instrumentu zatrudniania bądź też nowego instru-
mentu prawa pracy, w tym Kodeksu pracy, tylko jest
to ustawa poza prawem pracy, poza Kodeksem pracy,
z zakresu prawa cywilnego, oparta na Kodeksie cy-
wilnym, czyli… (Gwar na sali)
Panie pośle Ajchler, omawiamy ważną sprawę
i proszę mnie nie popędzać, bo będę mówił tak długo,
aż wytłumaczę wreszcie, o co chodzi. W związku
z czym nie ma możliwości zastosowania dyrektywy
i przepisów z niej wynikających do wszystkiego, co
429
nie jest stosunkiem pracy i nie jest zatrudnieniem
w myśl prawa pracy, ale gdyby ktoś miał nawet wąt-
pliwość, to chcę powiedzieć, że przepisy, które mają
charakter powszechnie obowiązujący, a przepisy
z zakresu ochrony prawa pracy mają charakter po-
wszechnie obowiązujący dopóty, dopóki nie zostaną
wyłączone ustawą, a ta ustawa niczego nie wyłącza,
obowiązują, więc nawet dla tych, których bym nie
przekonał, jeżeli chodzi o zastosowanie dyrektywy
z 1994 r., a właściwie brak w tym przypadku jej za-
stosowania do ustawy, którą tworzymy w 2009 r., mam
informację – ten drugi wariant ma tu swoją moc. Po-
wiem państwu, co mówi w tej sprawie Kodeks cywil-
ny. Kodeks cywilny stanowi w art. 10 § 1, że osobą
pełnoletnią jest osoba, która ukończyła 18 lat, ale
w art. 11 stanowi, że pełną zdolność do czynności
prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletno-
ści, przy czym art. 12 wskazuje, że nie mają zdolności
do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły
13. roku życia, czyli de facto w polskim systemie pra-
wa w świetle Kodeksu cywilnego – a powtarzam:
chodzi o umowę o praktykę, a więc zakres prawa cy-
wilnego – praktykantem nie mogłaby być osoba, któ-
ra nie ukończyła 13 lat. Można sobie oczywiście wy-
obrazić, że ktoś w przyspieszonym tempie ukończy
szkołę podstawową i gimnazjum i będzie miał wtedy
mniej niż 13 lat, ale to będą wyjątki, i wówczas nie
będą mogły te osoby zawierać umowy o praktykę.
Gimnazjalista dzisiaj kończy szkołę, mając 16 lat,
a w przyszłości będzie kończył, mając15 lat, a my
mówimy o 13 latach. Kodeks cywilny potem w art. 10,
15, 17, 18 w związku z art. 12 oraz Kodeks Rodzinny
w art. 93 i 94 & 3 regulują kwestię tego, jak i czy
mogą być składane oświadczenia woli przez osoby,
które mają od 13 lat do 18 lat, czyli jest system regu-
lacji, który określa, kto i na jakich zasadach, nie ma-
jąc 18 lat, może zawrzeć umowę cywilnoprawną,
w tym przypadku umowę o praktykę. Nie ma żad-
nych przeciwwskazań moim zdaniem faktycznych
ani prawnych, by te poprawki przyjąć. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu ministrowi.
Czy pan poseł sprawozdawca widzi potrzebę za-
brania głosu?
(Głos z sali: A skąd.)
Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 41.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o pobieraniu, przechowywa-
niu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narzą-
dów oraz o zmianie ustawy Przepisy wprowa-
dzające Kodeks karny (druki nr 2197 i 2206).
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o pobieraniu, przechowywaniu
430 i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów oraz o zmianie ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks karny
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji panią poseł Alicję Dąbrowską.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Sprawozdawca
Alicja Dąbrowska:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić sprawozdanie Komisji Zdrowia o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu ko-
mórek, tkanek i narządów oraz o zmianie ustawy
Przepisy wprowadzające Kodeks karny (druki nr 2197
i 2206).
Komisja Zdrowia w dniu 17 lipca rozpatrzyła
wszystkie poprawki zgłoszone przez Senat w liczbie
5. Po przeanalizowaniu i wnikliwym omówieniu po-
prawek Komisja Zdrowia rekomenduje Wysokiej Izbie
ich przyjęcie, przy czym informuje, że poprawki 1.,
4., 5. należy rozpatrywać łącznie. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Orzechowski,
Platforma Obywatelska.
(Głos z sali: Maciej!)
Przepraszam, Maciej Orzechowski.
Bardzo przepraszam, panie pośle.
Poseł Maciej Orzechowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko klubu Plat-
formy Obywatelskiej wobec rządowego projektu usta-
wy o zmianie ustawy o pobieraniu, przechowywaniu
i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów oraz
o zmianie ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks
karny zawartego w drukach nr 1657 i 2057 oraz po-
prawek senackich zawartych w druku nr 2197.
Projekt ten, jak wspominaliśmy wcześniej, nie
budził zbyt dużych kontrowersji. Kolega za chwilecz-
kę będzie wspominał o jakiejś drobnej kontrowersji,
ale jest to ustawa, która gwarantuje nam profesjo-
nalne prowadzenie transplantologii w Polsce, gwa-
rantuje nam to, że wreszcie będzie się krócej oczeki-
wać na przeszczep i cała droga narządów będzie
w pełni kontrolowana na poszczególnych etapach.
Jest to ustawa transplantacyjna wychodząca naprze-
ciw wymaganiom XXI wieku.
Wszystkie poprawki senackie, a jest ich 5, klub
Platformy Obywatelskiej popiera w pełni. Serdecznie
dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Czesław Hoc, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Czesław Hoc:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parla-
mentarnego Prawo i Sprawiedliwość wobec poprawek
senackich zawartych w druku nr 2197 do rządowego
projektu ustawy o zmianie ustawy o pobieraniu,
przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek
i narządów oraz o zmianie ustawy Przepisy wprowa-
dzające Kodeks karny.
Poprawki Senatu mają charakter raczej uzupeł-
niający, redakcyjny, tak że klub Prawa i Sprawiedli-
wości je poprze. Chciałbym podkreślić, że Klub Par-
lamentarny Prawo i Sprawiedliwość akceptował tę
ustawę. Mówiliśmy o tym, że jest to ustawa, która
dostosowuje polskie ustawodawstwo do dyrektyw
Komisji Europejskiej oraz dyrektyw Parlamentu Eu-
ropejskiego w obszarze szeroko pojętej transplanto-
logii, a w szczególności w sprawie ustalenia norm
jakości bezpieczeństwa w zakresie dawania, pobiera-
nia, badania, kodowania, testowania, przetwarzania,
konserwowania i dystrybucji tkanek komórek ludz-
kich. Chodzi o to, by dawstwo narządów i transplan-
tacja jako jedna z dróg, jak to określił Ojciec Święty
Jan Paweł II, pielęgnowania prawdziwej kultury ży-
cia najpierw miała wymiar etyczny, następnie trans-
parentne procedury i w końcu wysokie standardy
jakości bezpieczeństwa dawcy i biorcy. Mogę tylko
powiedzieć od siebie i w imieniu Klubu Parlamentar-
nego Prawo i Sprawiedliwość, że będziemy oczekiwać
z chwilą wejścia tej ustawy w życie obwieszczenia
ministra zdrowia dotyczącego określenia jasnych
i czytelnych kryteriów w sprawie nieodwracalnego
zatrzymania krążenia. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pani posłanka Elżbieta Streker-
-Dembińska, Lewica.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu klubu Lewica deklaruję oczywiście popar-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o pobieraniu, przechowywaniu
i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów oraz o zmianie ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks karny
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska
cie dla poprawek zgłoszonych przez senatorów. Ko-
rzystając z okazji, chciałabym również pogratulować
polskim transplantologom, że doczekali się ustawy,
przy której pracowali, która dostosowuje transplan-
tologię do wymagań europejskich, lokuje ją na wyso-
kim poziomie. Wyrażam nadzieję, że problematyka
przeszczepów stanie się tytułem i tematem wielu
kampanii społecznych, aby przekonywać do niej, kre-
ować odpowiednie postawy obywateli, ponieważ jest
to ogromna szansa dla wielu ludzi, których życie bę-
dzie ratowane. Klub Lewica ubolewa jedynie nad
faktem, że w ramach tej ustawy nie udało się rozwią-
zać problemu dotyczącego in vitro. Wyrażamy jednak
nadzieję, że w miarę szybko jako odrębną ustawę
parlament również rozważy ustawę o in vitro. Klub
Lewica poprze poprawki zgłoszone przez Senat. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Aleksander Sopliński,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Aleksander Sopliński:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Przeszczepianie narządów to skuteczna i bezpieczna
metoda leczenia. Doskonałe wyniki przeszczepiania
doprowadziły do zwiększenia liczby oczekujących.
Jest to zjawisko ogólnoświatowe.
Przyjęcie zmiany ustawy zapewnia przede wszyst-
kim przejrzystość, bezpieczeństwo i skuteczność pro-
cedur transplantacyjnych, dlatego też klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego będzie głosował za przyję-
ciem poprawek Senatu. Poprawki 1., 4. i 5. ujednoli-
cają terminologię, poprawka 2. z kolei doprecyzowu-
je upoważnienie dla ministra dotyczące rozporządze-
nia, chodzi tutaj o tryb przeprowadzenia kontroli.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Do zadania pytania zapisał się jeden poseł.
Czy ktoś z pań i panów posłów chciałby zapisać
się jeszcze do zadania pytania?
(Głos z sali: Nie.)
Nie widzę.
Dziękuję uprzejmie.
Pytanie zada pan poseł Tomasz Latos, Prawo
i Sprawiedliwość.
Panie pośle, czas na zadanie pytania – 1 minuta.
431
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję bardzo.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Przepraszam w takim razie, że jako jedyny, zdaje się,
uniemożliwiam przyspieszenie obrad.
Chciałbym zadać jedno krótkie pytanie, panie
ministrze. Od 1 lipca finansowanie przeszczepów
przejął NFZ. Czy państwo nie obawiacie się, że może
to jednak spowodować pewne perturbacje? Wszyst-
kim nam zależy na tym, aby liczba przeszczepów
wzrastała, aby to finansowanie było stabilne, a takie
przejście, zwłaszcza w połowie roku, może rodzić pe-
wien niepokój. Chciałbym, żeby pan minister ewen-
tualnie odpowiedział na to pytanie.
Chciałbym również poruszyć kwestię dotyczącą
tego, o czym mówił pan poseł Hoc, z czym zresztą
zgodziliśmy się na posiedzeniu komisji, tych nowych
kryteriów, które mają wyznaczyć eksperci, jeśli cho-
dzi o nieodwracalne zatrzymanie krążenia. Będzie
to przygotowane po wejściu ustawy w życie. Chciał-
bym zapytać, czy nie będzie w związku z tym jakiejś
sytuacji, takiego pewnego braku aktualnego prawa,
kiedy już ustawa wejdzie w życie, a jeszcze nie będzie
tego obwieszczenia. Jak ta sprawa będzie rozwiąza-
na? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Zdrowia pan Marek Twardowski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Marek Twardowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Pośle! W trak-
cie procesu przekazywania tego z Ministerstwa Zdro-
wia do Narodowego Funduszu Zdrowia odbyły się
również konsultacje zewnętrzne, w czasie których
prezes Narodowego Funduszu Zdrowia odniósł się
także do tego, czy fundusz sprosta, czy nie nowemu
zadaniu. Prezes je przyjął. W związku z tym jest rów-
nież przygotowany do pełnego sfinansowania proce-
dur, które przekazaliśmy z Ministerstwa Zdrowia do
Narodowego Funduszu Zdrowia. Nie może być żad-
nych perturbacji w tym zakresie. W sposób płynny
to, co do tej pory finansowało Ministerstwo Zdrowia,
chodzi oczywiście o niektóre procedury, będzie rów-
nież w tej chwili realizowane przez Narodowy Fun-
dusz Zdrowia.
Jednocześnie przypominam, że w razie sygnałów,
gdybyśmy takie otrzymali, że coś nie jest zgodne
z tym, czego wszyscy oczekujemy, minister zdrowia
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
432 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Marek Twardowski
jako osoba nadzorująca prace Narodowego Funduszu
Zdrowia ma oczywiście narzędzia, aby zareagować.
Jeżeli chodzi o obwieszczenie dotyczące nowego
zagadnienia, które wprowadzono do ustawy, czyli
śmierci na skutek zatrzymania układu krążenia, po-
twierdzam to, co już mówiłem na posiedzeniu Komi-
sji Zdrowia, że w tej sprawie trwają prace. Minister
zdrowia wyda obwieszczenie i zespół ekspertów do-
kładnie określi, żeby nie było żadnych nieporozu-
mień, kiedy następuje ta śmierć z powodu nieodwra-
calnego zatrzymania układu krążenia. Tutaj oczywi-
ście ma głos ważny konsultant krajowy w zakresie
anestezji i intensywnej terapii prof. Kusza. Oczywi-
ście, jak ustawa wejdzie w życie, takie obwieszczenie
już w tym…
(Poseł Tomasz Latos: Ale to będzie natychmiast?)
…kształcie musi obowiązywać. Trwają w tej chwi-
li prace, panie pośle. Nie mogę powiedzieć, że to bę-
dzie natychmiast. Mogę się zobowiązać do tego, że
przed wejściem w życie tej ustawy obwieszczenie
musi obowiązywać, żeby ono rzeczywiście w tym mo-
mencie nie było martwe, tylko rzeczywiste. Przyjmu-
ję tutaj uwagę pana posła. Jednocześnie chciałbym
podziękować za taki stosunek do tej ustawy zarówno
przedstawicieli koalicji rządzącej, jak i opozycji. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu ministrowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 42.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji (druki nr 2198
i 2202).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Arkadiusza Litwińskiego.
Poseł Sprawozdawca
Arkadiusz Litwiński:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnic-
twa o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o syste-
mie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych
i innych substancji zawarte w druku nr 2202.
W dniu wczorajszym marszałek Sejmu przekazał
do komisji tekst uchwały Senatu. W dniu dzisiejszym
komisja rozpatrzyła wszystkie poprawki zgłoszone
przez Senat, a jest ich 10.
Jako że mają one charakter porządkowy, redak-
cyjny, precyzujący, komisja rekomenduje Wysokiej
Izbie przyjęcie wszystkich tych poprawek.
Co mogę jeszcze powiedzieć? Urząd Komitetu In-
tegracji Europejskiej również stwierdza, że poprawki
przyjęte przez Senat pozostają w zgodzie z systemem
prawa Unii Europejskiej. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Krzysztof Tyszkiewicz,
Platforma Obywatelska.
Poseł Krzysztof Tyszkiewicz:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Chciałbym przed-
stawić stanowisko klubu Platforma Obywatelska
w sprawie poprawek do ustawy o systemie zarządzania
emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.
Platforma Obywatelska popiera wszystkie 10 zgło-
szonych poprawek i zgodnie ze stanowiskiem Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnic-
twa posłowie Platformy Obywatelskiej będą głosować
przeciwko odrzuceniu przedmiotowych poprawek do
ustawy. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Dariusz Bąk, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Dariusz Bąk:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość pragnę
odnieść się do projektu ustawy o systemie zarządza-
nia emisjami gazów cieplarnianych i innych substan-
cji, który powrócił do Sejmu wraz ze stanowiskiem
Senatu.
Z punktu widzenia konwencji klimatycznej i pro-
tokołu z Kioto, który Polska ratyfikowała, mamy
nadwyżkę redukcji emisji gazów cieplarnianych w pierw-
szym okresie rozliczeń 2008–2012 na poziomie 500
mln ton. Nadwyżki tej nie możemy zużyć na produk-
cję w naszym kraju. Możemy ją najwyżej sprzedać.
Co najdziwniejsze, mając tyle nadwyżki, musimy do-
kupić limit emisji od innych państw. Obawiamy się,
że bilans tego handlu będzie ujemny i będzie szkodził
rozwojowi naszego państwa.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji
Poseł Dariusz Bąk
Według omawianego projektu Polska i Polacy nie
mogą wykorzystać lasów, jeśli chodzi o pochłanianie
CO2, i uzyskiwać z tego powodu ekwiwalentu pienięż-
nego. Taką możliwość dopuszcza się natomiast w od-
niesieniu do innych państw uprawnionych. Mogą one
uzyskiwać ekwiwalent pieniężny za pochłanianie
CO2 przez lasy, o ile zalesianie i prowadzenie gospo-
darki leśnej na terenie Polski prowadzone jest wła-
śnie przez inne państwo uprawnione.
Ustawa dotyczy głównie sprzedaży jednostek emi-
sji i wpuszczenia obcych inwestorów w ramach wspól-
nych przedsięwzięć, a nie daje zielonego światła do
konsumpcji przez polskich przedsiębiorców, również
w ramach wspólnych przedsięwzięć, limitów emisji
w innych państwach.
Stanowisko Senatu sprowadziło się do tego, że
zaproponował on 10 poprawek. Nie zamierzamy po-
przeć poprawek Senatu oznaczonych nr 8, 9 i 10, gdyż
nie tylko my mamy w stosunku do nich zastrzeżenia,
ale także wywołały one poważne wątpliwości Biura
Legislacyjnego Sejmu. Dziękuję bardzo za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Henryk Milcarz, Lewica.
Poseł Henryk Milcarz:
Dziękuję bardzo.
Szanowna Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wy-
soka Izbo! Przypadł mi w udziale zaszczyt zaprezen-
towania stanowiska Klubu Poselskiego Lewica
w sprawie sprawozdania Komisji Ochrony Środowi-
ska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o systemie zarządzania
emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.
Chciałbym oświadczyć, Wysoka Izbo, że mój klub,
klub Lewicy, będzie głosował za przyjęciem tych po-
prawek. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Adam Krzyśków, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Adam Krzyśków:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego
mam przyjemność przedstawić stanowisko klubu
w sprawie uchwały Senatu dotyczącej ustawy o sys-
temie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych
i innych substancji.
433
Nie przedłużając, chcę oświadczyć, że posłowie
Polskiego Stronnictwa Ludowego poprą wszystkie
poprawki zgłoszone przez Senat. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 43.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o powszechnym spisie rolnym
w 2010 r. (druki nr 2195 i 2203).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pan posła Adama Krupę.
Poseł Sprawozdawca Adam Krupa:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Z upoważnienia
Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi mam zaszczyt
przedstawić stanowisko komisji wobec uchwały Se-
natu z dnia 16 lipca 2009 r. w sprawie ustawy o po-
wszechnym spisie rolnym w 2010 r., druk nr 2195.
Senat na swoim posiedzeniu zaproponował do
ustawy dziesięć poprawek o charakterze redakcyjno-
-doprecyzowującym. Komisja Rolnictwa i Rozwoju
Wsi po posiedzeniu w godzinach rannych w dniu dzi-
siejszym rekomenduje Wysokiej Izbie, aby osiem po-
prawek przyjąć, a dwie poprawki, to znaczy 5. i 6.,
odrzucić. Poprawki Senatu, które chcemy odrzucić,
dotyczą katalogu danych wykreślanych z rejestru
prowadzonego w ramach spisu. Zgodnie z sugestią rządu
i Głównego Urzędu Statystycznego jesteśmy za tym,
żeby katalog danych wykreślanych z rejestru, przede
wszystkim: NIP, REGON, a także informacje doty-
czące numerów telefonicznych i adresów poczty elek-
tronicznej zachować. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Zdzisław Czucha, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Zdzisław Czucha:
Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W imie-
niu Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
434 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o powszechnym spisie rolnym w 2010 r.
Poseł Zdzisław Czucha
mam przyjemność zaprezentować stanowisko wobec
uchwały Senatu dotyczącej ustawy o powszechnym
spisie rolnym w 2010 r.
Senat wniósł do ustawy dziesięć poprawek. Klub
Parlamentarny Platformy Obywatelskiej poprze
osiem poprawek, a będzie głosował za odrzuceniem
dwóch, to znaczy poprawki 5. i 6. Jeżeli chodzi o po-
prawkę 6., która budziła najwięcej kontrowersji, Se-
nat wnioskował, aby dane osobowe: REGON, NIP,
adres poczty elektronicznej, numery telefonów, nie
były przechowywane. Jednak Komisja Rolnictwa
i Rozwoju Wsi na swym posiedzeniu podzieliła sta-
nowisko przedstawicieli Głównego Urzędu Staty-
stycznego, którzy uważają, że te dane są konieczne
do prowadzenia precyzyjnej sprawozdawczości. W związ-
ku z tym, jak wspomniałem na wstępie, Klub Parla-
mentarny Platforma Obywatelska odrzuci te popraw-
ki, czyli 5. i 6. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Henryk Kowalczyk, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Poseł Henryk Kowalczyk:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam przyjemność
przedstawić stanowisko klubu Prawo i Sprawiedliwość
wobec poprawek Senatu w sprawie ustawy o powszech-
nym spisie rolnym w 2010 r., druk nr 2195.
Spośród dziesięciu poprawek wniesionych przez
Senat większość stanowią poprawki legislacyjne i do-
precyzowujące zapisy. Te poprawki klub Prawo i Spra-
wiedliwość poprze. Uważamy jednak, że 5. poprawka
Senatu nie proponuje lepszego zapisu odwołania, niż
sformułował to Sejm, i klub tej poprawki nie poprze.
Nie poprzemy również poprawki 6., gdyż uważamy,
że Senat potraktował ochronę danych zbyt rygory-
stycznie, a przez to niepraktyczne.
Ostatecznie klub Prawo i Sprawiedliwość zagło-
suje zgodnie z rekomendacją Komisji Rolnictwa
i Rozwoju Wsi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Romuald Ajchler, Lewica.
Poseł Romuald Ajchler:
Dziękuję.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu klubu Lewica przedstawić stanowisko
w sprawie ustawy o powszechnym spisie rolnym
w 2010 r., a przede wszystkim odnieść się do dziesięciu
poprawek, które zgłosił Senat. Właściwie, gdybym
chciał tutaj powtórzyć to, co powiedział pan minister
Adam Szejnfeld, to na temat tej poprawki można by
mówić dokładnie 45 minut, co trwałoby dłużej niż czy-
tanie tej ustawy, ale szanując Wysoką Izbę i przede
wszystkim czas oraz apel pana marszałka...
(Poseł Marek Wikiński: Pani marszałek.)
Pani marszałek, tak.
...żeby niepotrzebnie nie przedłużać tej debaty,
chciałbym oświadczyć w imieniu klubu Lewica, iż
podczas głosowania zachowamy się tak, jak rekomen-
duje Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Podczas gło-
sowania opowiemy się za przyjęciem ośmiu poprawek
Senatu, które właściwie porządkują ustawę, i prze-
ciwko dwóm poprawkom, szczególnie tej jednej, która
zdaniem Senatu jest poprawką dosyć kontrowersyj-
ną. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Pałys, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Andrzej Pałys:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Polskiego Stronnictwa Ludowego mam zaszczyt wy-
razić opinię, która jest taka, że będziemy głosować
zgodnie ze stanowiskiem komisji. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Do zadania pytania zapisał się jeden pan poseł.
(Poseł Romuald Ajchler: Bez przesady.)
(Poseł Marek Wikiński: Nazwisko.)
Czy ktoś z pań i panów posłów chciałby jeszcze
zapisać się do zadania pytania?
Nie widzę,
Zamykam listę.
Pytanie zadaje pan poseł Zdzisław Czucha, Plat-
forma Obywatelska.
Wyznaczam czas na zadanie pytania – 1 minuta.
(Poseł Romuald Ajchler: Ale do posła sprawoz-
dawcy.)
Poseł Zdzisław Czucha:
Szanowna Pani Marszałek! Panie Prezesie! Wy-
soka Izbo! Jedno krótkie pytanie, bo myślę, że jest
ono bardzo istotne. Na posiedzeniu komisji wiele kon-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o powszechnym spisie rolnym w 2010 r.
Poseł Zdzisław Czucha
trowersji wzbudził fakt, że państwo jednak chcecie
przechowywać dane osobowe dotyczące REGON-u,
NIP-u, telefonów. To są bardzo osobiste dane, więc
gdybyśmy mogli poprosić pana prezesa, aby Wysokiej
Izbie krótko uzasadnił, dlaczego pomimo wątpliwości
Senatu te dane jednak mają być przechowywane. Czy
aż tak szeroki zakres, jeśli chodzi o przechowywane
dane dotyczące osób zarówno prawnych, jak i fizycz-
nych, jest potrzebny? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Na pytanie odpowie prezes Głównego Urzędu Sta-
tystycznego pan Józef Oleński.
(Poseł Romuald Ajchler: Minuta, panie preze-
sie.)
Bardzo proszę, panie prezesie.
Prezes
Głównego Urzędu Statystycznego
Józef Oleński:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Dane, które pro-
ponujemy zbierać i przechowywać, dotyczą identyfi-
katora NIP-u, identyfikatora REGON-u, nazwy pod-
miotu będącego osobą prawną lub jednostką organi-
zacyjną nieposiadającą osobowości prawnej oraz ad-
resu tych podmiotów. Jeżeli chodzi o dane osobowe,
jak: imiona, nazwiska, adresy osób fizycznych, to
tego rodzaju dane zostaną wyeliminowane w ciągu
dwóch lat od zakończenia spisu. Dlaczego potrzebne
jest przechowywanie pozostałych danych i jak one
będą przechowywane? Podkreślam, niezbędne są
wyłącznie informacje identyfikujące, aby w oparciu
o dane, jakie zbierzemy w ramach spisu, można było
utworzyć operat do badań rolniczych wykorzystywa-
ny do następnego powszechnego spisu rolnego, czyli
prawdopodobnie do roku 2020. Operat ten stanowi
podstawę do losowania prób, w oparciu o które pro-
wadzone są badania rolnicze przez następną dekadę.
Aktualizowanie tych informacji odbywać się będzie
na podstawie rejestrów administracyjnych. Dane te
będą objęte, tak jak wszystkie dane gromadzone
przez Główny Urząd Statystyczny, tajemnicą staty-
styczną, która obwarowana jest bardzo ścisłymi ry-
gorami, karami, i nie zdarzyło się, żeby tajemnica ta
została naruszona.
Dlaczego proponujemy wykorzystanie danych spi-
sowych? Moglibyśmy, korzystając z danych, z ustawy
o statystyce publicznej, tworzyć operat, pobierając te
dane, podkreślam, do celów identyfikacyjnych, żad-
nych innych, z innych źródeł. Biorąc jednak pod uwa-
gę to, że mamy 2600 tys. podmiotów w rolnictwie,
435
taką liczebność oceniamy, gospodarstw rolnych – 1800
tys. i ok. 800 tys. działek użytkowanych rolniczo...
(Poseł Stanisław Stec: Po co pan to w ogóle spisuje?)
Jeżeli pani marszałek pozwoli, odniosę się do tej
uwagi.
Identyfikujemy. Moglibyśmy zebrać te informacje,
ale byłby to dodatkowy koszt. Przyjmijmy, że jeżeli
uzyskanie informacji dotyczącej adresu e-mailowego,
identyfikatora NIP, REGON-u kosztowałoby 5 zł,
wyniosłoby to 12,5 mln zł.
Jeżeli chodzi o to, po co spisujemy. Po to, żeby
wiedzieć, jak wygląda stan polskiego rolnictwa, pol-
skiej wsi. Chciałbym zwrócić uwagę na to, że nie spi-
sujemy imiennie, jeżeli chodzi o działki użytkowane
rolniczo, i również będziemy starali się robić to w od-
niesieniu do małych gospodarstw rolnych, a na pew-
no w odniesieniu do 600 tys. gospodarstw rolnych
o powierzchni od 1 do 2 ha, a prawdopodobnie, nad
tym prowadzimy teraz badania, także gospodarstw
rolnych w granicach powyżej 2 ha. Nie potrafię w tej
chwili odpowiedzieć, czy będą to gospodarstwa o po-
wierzchni 2–3 ha, czy także 2–5 ha. Chcemy zebrać
dane wyłącznie na podstawie reprezentacji. W tej
chwili oceniamy, że będzie to próba ok. 15% dla ma-
łych gospodarstw rolnych (Oklaski), tzn. poniżej
1 ha, i prawdopodobnie 20% dla gospodarstw rolnych
1–2 ha.
Dlaczego musimy mieć te dane? Żeby wiedzieć,
jak wygląda polskie rolnictwo, jaka produkcja, jakie-
go rodzaju, prowadzona jest właśnie w tych małych
gospodarstwach rolnych. Po prostu jest to niezbędne,
żebyśmy mieli całościowy obraz sytuacji w rolnictwie
i na wsi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu prezesowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 44.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o podatku docho-
dowym od osób fizycznych (druki nr 2193 i 2217).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią posłankę Agnieszkę Hanajczyk.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Agnieszka Hanajczyk:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji
Finansów Publicznych oraz Komisji Polityki Społecz-
nej i Rodziny o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
436 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Poseł Sprawozdawca Agnieszka Hanajczyk
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych (druk nr 2193).
Połączone komisje, po rozpatrzeniu uchwały na
posiedzeniu w dniu dzisiejszym, wnoszą o przyjęcie
trzech i odrzucenie jednej poprawki.
Przyjęte poprawki mają charakter porządkują-
cy, uzupełniający regulacje uchwalone przez Sejm.
Poza tym nie wzbudziły kontrowersji, właściwie
zostały przyjęte jednomyślnie. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Sejm wysłucha w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego 3-minutowych oświadczeń w imie-
niu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Janusz Cichoń, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Janusz Cichoń:
Szanowna Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wy-
soka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko
klubu Platforma Obywatelska wobec uchwały Sena-
tu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie ustawy o zmia-
nie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycz-
nych. Przypomnę, że to część pakietu antykryzyso-
wego, a ustawa uwzględnia czy wprowadza zwolnie-
nie z PIT świadczeń sfinansowanych ze środków
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i fun-
duszy związków zawodowych, a także wypłacanych
z nich świadczeń pieniężnych.
Senat zaproponował cztery poprawki o charakte-
rze redakcyjnym. Poprawkę 3. proponujemy odrzucić,
natomiast poprawkę 1., 2. i 4. przyjąć. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pani posłanka Maria Zuba, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Maria Zuba:
Dziękuję bardzo.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
To prawda, że ten projekt ustawy zwalnia z podatku
kwoty wypłacane z funduszy zakładowych i między-
zakładowych organizacji związkowych. Niemniej
jednak są to kwoty bardzo niskie, przypomnę, że są
to kwoty sięgające w roku podatkowym wysokości
638 zł, w innych przypadkach 380 zł.
Prawo i Sprawiedliwość, podobnie jak komisja,
będzie za przyjęciem poprawek 1., 2. i 4., natomiast
jeśli chodzi o poprawkę 3., zgadza się ze stanowiskiem
Biura Legislacyjnego, że poprawka ta niczego, jeśli
chodzi o ten zapis, nie wnosi. W związku z tym jeste-
śmy przeciwko tej poprawce. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Marek Wikiński, Lewica.
Bardzo proszę.
Poseł Marek Wikiński:
Dziękuję bardzo, pani marszałek.
Mam zaszczyt w imieniu Klubu Poselskiego Le-
wica przedstawić stanowisko wobec poprawek Sena-
tu do ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodo-
wym od osób fizycznych.
Po konsultacjach z Ogólnopolskim Porozumieniem
Związków Zawodowych i po uwzględnieniu sugestii
związków zawodowych Klub Poselski Lewica poprze
trzy poprawki Senatu, a w sprawie jednej będziemy
głosowali przeciwko. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Pałys, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Bardzo proszę.
Poseł Andrzej Pałys:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt
w imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego wydać opinię odnośnie do poprawek senac-
kich w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Nasze stanowisko
jest takie, żeby z czterech poprawek złożonych przez
Senat trzy poprawki poprzeć, tj. 1., 2. i 4., a 3. odrzu-
cić. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych,
ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 45.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowaniu
banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i ban-
kach zrzeszających (druki nr 2194 i 2218).
Bardzo proszę o zabranie głosu sprawozdawcę
komisji pana posła Witolda Sitarza.
Poseł Sprawozdawca Witold Sitarz:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Chciałbym przed-
stawić sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich
zrzeszaniu się i bankach zrzeszających.
Senat zgłosił jedną poprawkę o charakterze legi-
slacyjnym, neutralną merytorycznie. Szczegóły za-
wiera druk nr 2194. Komisja uznała, że legislacja
Sejmu jest lepsza i wnosi, aby Wysoki Sejm poprawkę
odrzucił. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Witold Sitarz, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Witold Sitarz:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Przedstawiam sta-
nowisko Klubu Parlamentarnego Platformy Obywa-
telskiej w sprawie poprawki Senatu do ustawy
o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdziel-
czych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających.
Platforma Obywatelska uznaje argumentację i pod-
trzymuje stanowisko Komisji Finansów Publicznych.
Klub Parlamentarny PO głosować będzie za odrzu-
ceniem poprawki. Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Głos zabierze pan poseł Dariusz Kaczanowski,
Prawo i Sprawiedliwość.
437
Poseł Dariusz Kaczanowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przed-
stawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Prawo
i Sprawiedliwość dotyczące ustawy o zmianie ustawy
o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrze-
szaniu się i bankach zrzeszających.
Stanowisko Klubu Parlamentarnego Prawo i Spra-
wiedliwość jest negatywne odnośnie do zgłoszonej
poprawki Senatu. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Stanisław Stec, Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
Mój klub będzie głosował zgodnie z rekomendacją
komisji, czyli za odrzuceniem poprawki. Jednocześnie
apeluję do Senatu, żeby w przypadku jednej popraw-
ki, i to wątpliwej, nie przewlekał procesu legislacyj-
nego. Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Edward Wojtas, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Edward Wojtas:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko Klubu Poselskiego Polskiego
Stronnictwa Ludowego dotyczące stanowiska Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o funkcjonowa-
niu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i ban-
kach zrzeszających.
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego
podziela pogląd wyrażony przez moich przedmówców.
Poprawka nie wnosi niczego istotnego, a zatem bę-
dziemy głosowali za jej odrzuceniem. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
438 Punkty 30. i 10. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska
Chciałabym uprzejmie przypomnieć, że blok gło-
sowań rozpoczniemy o godz. 18. I właśnie do godz.
18 ogłaszam przerwę.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 17 min 31
do godz. 18 min 09)
Marszałek:
Wznawiam obrady.
Proszę państwa, Prezydium Sejmu, po zasięgnię-
ciu opinii Konwentu Seniorów, przedłożyło wniosek
w sprawie zmian w składach osobowych komisji sej-
mowych.
Wniosek ten został paniom i panom posłom dorę-
czony w druku nr 2187.
(Na salę wchodzi premier Donald Tusk, oklaski)
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tego wniosku.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 30. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie poselskie-
go projektu ustawy o zmianie ustawy o partiach
politycznych oraz niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez pana posła Pawła Olszewskie-
go oraz przeprowadził dyskusję.
Propozycją zaopiniowaną przez Prezydium Sejmu
jest skierowanie projektu ustawy do Komisji Finan-
sów Publicznych oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka w celu rozpatrzenia.
W dyskusji zgłoszono wniosek o skierowanie pro-
jektu ustawy wyłącznie do Komisji Nadzwyczajnej do
rozpatrzenia poselskiego projektu ustawy Kodeks
wyborczy, poselskiego projektu ustawy o zmianie
ustawy o partiach politycznych, ustawy o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy Ordy-
nacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy Or-
dynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmi-
ków województw oraz komisyjnego projektu ustawy
o zmianie ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypo-
spolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw w celu
rozpatrzenia.
Pod głosowanie poddam propozycję zaopiniowaną
przez Prezydium Sejmu.
Jej odrzucenie będzie oznaczało, że Sejm skiero-
wał projekt ustawy do Komisji Nadzwyczajnej.
Przystępujemy do głosowania nad propozycją za-
opiniowaną przez Prezydium Sejmu.
Kto z pań i panów posłów jest za skierowaniem
projektu ustawy o zmianie ustawy o partiach poli-
tycznych oraz niektórych innych ustaw, zawartego
w druku nr 2070, do Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, ze-
chce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Za od-
dano 350 głosów, przeciw – 70, 1 osoba się wstrzy-
mała.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął, a tym sa-
mym skierował projekt ustawy do Komisji Finansów
Publicznych oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 10. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o sprawozdaniu z wykona-
nia budżetu państwa za okres od 1 stycznia do
31 grudnia 2008 r. wraz z przedstawioną przez
Najwyższą Izbę Kontroli analizą wykonania bu-
dżetu państwa i założeń polityki pieniężnej
w 2008 r. oraz komisyjnym projektem uchwały
w przedmiocie absolutorium.
Sejm wysłuchał pana posła Zbigniewa Chlebow-
skiego, który przedstawił sprawozdanie komisji oraz
projekt uchwały w sprawie absolutorium dla Rady
Ministrów, a także prezesa Najwyższej Izby Kontro-
li pana Jacka Jezierskiego, który przedstawił analizę
wykonania budżetu państwa.
Sejm przeprowadził nad tymi przedłożeniami dys-
kusję, w trakcie której zgłoszono poprawkę do pro-
jektu uchwały.
W związku z tym Sejm skierował ponownie pro-
jekt uchwały do komisji w celu jej rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 2148-A.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Zbigniewa Chlebowskiego. (Oklaski)
Poseł Sprawozdawca
Zbigniew Chlebowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premie-
rze! W imieniu komisji finansów chciałbym przed-
stawić dodatkowe sprawozdanie o komisyjnym pro-
jekcie uchwały Sejmu w sprawie sprawozdania
z wykonania budżetu państwa za okres od 1 stycz-
nia do 31 grudnia 2008 r. oraz wniosku w przedmio-
cie absolutorium dla Rady Ministrów za ten okres,
druk sejmowy nr 2148.
Sejm na 46. posiedzeniu w dniu 15 lipca 2009 r.
skierował projekt uchwały zawarty w druku nr 2148
do Komisji Finansów Publicznych w celu rozpatrze-
nia zgłoszonej poprawki.
Komisja Finansów Publicznych po rozpatrzeniu
tej poprawki na posiedzeniu w dniu 15 lipca 2009 r.
wnosi, aby Wysoki Sejm poprawkę powyższą odrzu-
cił. Jest to jednoznaczne z rekomendacją Komisji
Finansów Publicznych w sprawie przyjęcia sprawoz-
dania z wykonania budżetu państwa za okres od
1 stycznia do 31 grudnia 2008 r. oraz udzielenia ab-
solutorium dla Rady Ministrów za ten okres. Dzię-
kuję. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 10., 36. i 28. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu uchwały
zawartego w sprawozdaniu w druku nr 2148.
Komisja przedstawia również w dodatkowym
sprawozdaniu poprawkę, nad którą głosować będzie-
my w pierwszej kolejności.
W poprawce wnioskodawcy proponują, aby pkt III
brzmiał: „Jednocześnie Sejm Rzeczypospolitej Pol-
skiej zwraca uwagę na istotne nieprawidłowości
w wykonaniu budżetu państwa w części 46 – Zdrowie.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 424 posłów. Za oddano
162 głosy, przeciw – 232, 30 osób się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu uchwały.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w ca-
łości projektu uchwały w sprawie przyjęcia sprawoz-
dania z wykonania budżetu państwa za okres od dnia
1 stycznia do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz w sprawie
absolutorium dla Rady Ministrów, w brzmieniu pro-
ponowanym przez Komisję Finansów Publicznych,
zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Za oddano
236 głosów, przeciw – 189, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w sprawie
przyjęcia sprawozdania z wykonania budżetu pań-
stwa za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia
2008 r. oraz w sprawie absolutorium dla Rady Mini-
strów. (Oklaski)
Powracamy do rozpatrzenia punktu 36. po-
rządku dziennego: Wniosek o wyrażenie wotum
nieufności wobec ministra infrastruktury Ceza-
rego Grabarczyka.
Sejm wysłuchał uzasadnienia wniosku przed-
stawionego przez pana posła Krzysztofa Tchórzew-
skiego, stanowiska komisji przedstawionego przez
pana posła Stanisława Żmijana oraz przeprowadził
dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że zgodnie z art. 159 ust. 2 Kon-
stytucji Rzeczypospolitej Polskiej Sejm wyraża wo-
tum nieufności większością głosów ustawowej liczby
posłów.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra
infrastruktury pana Cezarego Grabarczyka, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
439
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 423 posłów. Większość
bezwzględna ustawowa wynosi 231. Za oddano 178
głosów, przeciw – 232, 13 osób wstrzymało się od gło-
su. (Poruszenie na sali, długotrwałe oklaski)
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania wyma-
ganej większości głosów odrzucił wniosek o wyraże-
nie wotum nieufności ministrowi infrastruktury
panu Cezaremu Grabarczykowi. (Oklaski)
(Poseł Elżbieta Pierzchała i podsekretarz stanu
w Ministerstwie Infrastruktury Patrycja Wolińska-
-Bartkiewicz wręczają ministrowi infrastruktury Ce-
zaremu Grabarczykowi kwiaty)
Powracamy do rozpatrzenia punktu 28. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kultury
Fizycznej, Sportu i Turystyki o rządowym projek-
cie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu fi-
nałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce
Nożnej UEFA EURO 2012 oraz ustawy o szczegól-
nych zasadach przygotowania i realizacji inwesty-
cji w zakresie lotnisk użytku publicznego.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Wiesława Szczepańskiego
oraz przeprowadził dyskusję, w trakcie której zgło-
szono poprawkę.
W związku z tym Sejm skierował ponownie pro-
jekt ustawy do komisji w celu jej rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 2131-A.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Wiesława Szczepańskiego.
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
W imieniu Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Tu-
rystyki mam zaszczyt przedstawić dodatkowe spra-
wozdanie o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mi-
strzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
oraz ustawy o szczególnych zasadach przygotowania
i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku pu-
blicznego (druk nr 1947).
W dniu 16 lipca Sejm rozpatrzył sprawozdanie
i w drugim czytaniu klub Lewicy zgłosił jedną po-
prawkę. Poprawka ta polega na dodaniu nowej zmia-
ny w art. 14 uchylającej ust. 1. Artykuł ten mówi
o tym, iż do członków zarządu i rady nadzorczej spół-
ki celowej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia
3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących
niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26,
poz. 306, z późn. zm.).
W dniu dzisiejszym Komisja Kultury Fizycznej,
Sportu i Turystyki rozpatrzyła to sprawozdanie i po-
stanowiła rekomendować pozytywnie Wysokiej Izbie
tę poprawkę. W czasie debaty w komisji sugerowano,
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
440 Punkt 28. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Andrzej Szczepański
iż należałoby pomniejszyć wynagrodzenie obecnych
członków zarządu spółki PL., stosując ustawę komi-
nową, i proponowano, aby to było wynagrodzenie
maksymalne w wysokości 6-krotnego przeciętnego
wynagrodzenia. Przypomnę, że na koniec maja 2009 r.
wynagrodzenie przeciętne wynosi 3193 zł, czyli wy-
nagrodzenie miesięczne wynosiłoby ok. 19 tys. zł.
Komisja rekomenduje pozytywnie Wysokiej Izbie tę
poprawkę. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Proszę państwa, chciałbym prosić państwa o po-
wstanie.
(Zebrani wstają)
Proszę państwa, dwie godziny temu zmarł wy-
bitny polski filozof, polski intelektualista Leszek
Kołakowski, człowiek o niezwykle skomplikowa-
nym życiorysie, niezwykle ciekawym, ale także
człowiek o niezwykłych zasługach dla walki o Pol-
skę demokratyczną i wolną w ciągu ostatnich kil-
kudziesięciu lat.
Chciałbym prosić wszystkich o chwilę refleksji,
myśli, modlitwy za Leszka Kołakowskiego.
(Chwila ciszy)
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa przechodzimy do głosowania, ży-
cie toczy się dalej.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 2131.
Komisja przedstawi jednocześnie w dodatkowym
sprawozdaniu poprawkę.
W jedynej poprawce wnioskodawcy proponują
uchylić ust. 1 w art. 14 ustawy o przygotowaniu fina-
łowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
UEFA EURO 2012, stanowiący że do członków za-
rządu i rady nadzorczej spółki celowej nie stosuje się
przepisów ustawy o wynagradzaniu osób kierujących
niektórymi podmiotami prawnymi.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Do zadania pytań zgłosiły się dwie osoby.
Więcej zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Bardzo proszę, pan poseł Adam Hofman.
Jedna minuta na zadanie pytania.
Poseł Adam Hofman:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Premie-
rze! Korzystając z pana obecności, zwracam się do
pana. Pan bardzo często, szczególnie w ostatnich ty-
godniach, mówił o tym, że trzeba oszczędzać, że tak
jak każda polska rodzina, która przeżywała już kry-
zys, oszczędza też rząd. Rząd jest jak rodzina. Tylko,
panie premierze, dlaczego ten rząd jest jak rodzina
patologiczna, w której, jak się okazało, ojciec je ka-
wior i pali cygara, bo dla chłopców Drzewieckiego
znalazło się po 100 tys. zł premii...
(Poseł Tomasz Kulesza: Pan minister Drzewiecki!)
...a dzieci nie mają na śniadanie, bo nie ma na
szklankę mleka w szkole, nie ma na gimbusy, nie ma
na fundusz solidarności społecznej, nie ma 0,5 mln
na kolonie dla biednych dzieci. Jeśli, panie premierze,
pan jest ojcem tej patologicznej rodziny, to w czasach
kryzysu jest to naprawdę nieprzyzwoite. Apeluję do
Polskiego Stronnictwa Ludowego, które dziś rano
zagłosowało za tą poprawką: pan minister Drzewiec-
ki zastosował pewien szantaż, że jeśli ona przejdzie
w Sejmie, poda się do dymisji, a przecież za te pod-
wyżki, za te premie jest osobiście politycznie odpo-
wiedzialny, więc Polskie Stronnictwo Ludowe, głosu-
jąc, pamiętając o tym, że nie ma sport dzieciaków
z biednych obszarów wiejskich, niech zagłosuje także
za dymisją ministra Drzewieckiego. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan poseł Tomasz Garbowski.
Też jedna minuta na pytanie, panie pośle.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Z jednej stro-
ny mówi pan o oszczędnościach, a z drugiej daje przy-
zwolenie na astronomiczne premie dla członków za-
rządu publicznej spółki. Panie premierze, czy zamie-
rza pan kryć patologie, jakie występują w obszarze
wydawania publicznych pieniędzy? Czy nadal zamie-
rza pan bronić swojego ministra, jego chłopców, rze-
komo fachowców, którzy w swojej pracy muszą się
posiłkować 23 firmami zewnętrznymi, co kosztuje
podatnika ponad 2 mln zł rocznie.
Panie premierze, czy ponad 110 tys. zł netto pre-
mii i nagrody dla każdego członka zarządu za opano-
wanie funkcji: kopiuj – wklej to początek realizacji
wyborczego hasła „By żyło się lepiej wszystkim lu-
dziom”? Czy nadal zamierza pan z publicznych pie-
niędzy sponsorować biuro podróży PL. 2012 Tour?
Koszty wyjazdów sięgają ponad kilkaset tysięcy zło-
tych. (Dzwonek)
Panie premierze, z jednej strony Polacy muszą
zaciskać pasa, a z drugiej…
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkt 28. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Tomasz Garbowski:
…w spółkach żyje się jak za króla Sasa. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję uprzejmie
Proszę państwa odpowiedzi udzieli pan minister
Mirosław Drzewiecki.
Minister Sportu i Turystyki
Mirosław Michał Drzewiecki:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Ja przypomnę, że w tej Izbie 7 września 2007 r. usta-
wa, o której dzisiaj mówimy i która jest nowelizowa-
na, została uchwalona i przypomnę, że to był czas,
kiedy był rząd pana premiera Jarosława Kaczyńskie-
go, a ministrem sportu była dzisiejsza szefowa komi-
sji sportu i turystyki pani Elżbieta Jakubiak…
(Poseł Marek Suski: A dwa lata rządzą hobbici.)
…i wtedy przegłosowaliśmy tę ustawę prawie jed-
nogłośnie, również opozycja, Platforma w całości,
i uznaliśmy, że propozycje zawarte w tej ustawie ze
względu na wyjątkowość tego projektu, złożoność
i nieznane obszary, bo nikt tego wcześniej w Polsce
nie robił, wymagają zatrudniania ludzi o wysokich
kwalifikacjach i w związku z tym niewpisanie tego
do kominówki dawało szanse, żeby zatrudnić ludzi
z najlepszych korporacji. Tak było wtedy i robiliście
to państwo wtedy, myśląc o tym, że wygracie kolejne
wybory i dalej będziecie prowadzili projekt Euro
2012. Stało się inaczej i my dzisiaj go prowadzimy.
Rzeczywiście, po półtora roku pracy można po-
wiedzieć tak: Polska dzisiaj ma potwierdzone przez
UEFA 4 miasta gospodarze, praca wykonana w ciągu
ostatnich 18 miesięcy zyskała bardzo wysokie uzna-
nie ludzi, którzy to oceniają, czyli UEFA. Kiedy za-
czynałem być ministrem w rządzie pana premiera
Donalda Tuska, to wszyscy pytali, czy zdążymy, czy
nam się uda i czy nam nie zabiorą tych mistrzostw,
a dzisiaj nam nie zabierają i potwierdzili nasze dobre
przygotowanie. I to między innymi dzięki temu, że
projekt jest prowadzony dobrze przez tych ludzi. Ja
od razu tutaj powiem naszym koalicjantom: rzeczy-
wiście, ja dzisiaj na posiedzeniu komisji sejmowej
rano powiedziałem, że ta premia roczna wynikająca
z kontraktu menedżerskiego dla mnie osobiście, jako
ministra tego rządu, też jest szokująco wysoka. Tak
– i powiedziałem, że będę rozmawiał i namawiał,
żeby zarząd spółki zrezygnował z tej premii. (Weso-
łość na sali) To prawda. I mogę państwu powiedzieć
tutaj, bo ta informacja już na pewno do państwa do-
tarła, że znalazło to zrozumienie i panowie zrezygno-
wali z tej premii (Oklaski), dlatego że mają poczucie
tego, że jesteśmy w kryzysie.
441
Ale chcę państwu podać jeszcze jedną bardzo
ważną informację. Spółka PL. 2012 podobnie, jak
we wszystkich innych obszarach, ma obcięte 20%
budżetu, który był planowany na rok 2009, i chcę
też państwu powiedzieć, że jesteśmy po pierw-
szym półroczu, a z tego obciętego o 20% budżetu
spółka potrafiła w pierwszym półroczu zaoszczędzić
3,7 mln zł. (Oklaski)
W związku z tym gwarantuję państwu, że przy
pełnej świadomości tego, jak trudna jest dzisiaj sytu-
acja finansowa, robimy wszystko, żeby koszty przy-
gotowań były jak najmniejsze. W związku z tym bar-
dzo mi zależy, żeby ludzie, którzy pracują przy tym
projekcie, byli dobrze do tego przygotowani, żeby byli
fachowcami najwyższych lotów...
(Głos z sali: Część Polaków...)
Dlatego dziwię się, że to, co kiedyś było waszą
propozycją i co opozycja w naszej postaci wtedy uzna-
ła za słuszne, dzisiaj chcecie wywrócić, że projekt,
który naprawdę dobrze się rozwija i bardzo dobrze
rokuje na przyszłość...
(Poseł Wacław Martyniuk: Za 30 tys. miesięcz-
nie.)
Jeśli nie wiecie, jak to popsuć, to choćby próbuje-
cie zrobić zamieszanie.
Bardzo proszę wszystkich państwa, żebyście jed-
nak kierowali się zdrowym rozsądkiem...
(Poseł Krystyna Łybacka: Pan obraża ludzi, któ-
rzy dobrze pracują.)
...i wierzę, że będziecie mieli na uwadze to, że ten
projekt jest na tyle ważny dla prestiżu Polski, powo-
dzenie tego projektu jest na tyle ważne, że nie warto,
jak coś dobrze idzie, psuć tego. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję, panie ministrze.
Przystępujemy do głosowania.
(Poseł Tomasz Garbowski: Panie marszałku, pan
minister mnie nie zrozumiał...)
Pan w trybie sprostowania koniecznie...
(Poseł Stefan Niesiołowski: A co on chce prosto-
wać?)
Proszę bardzo, niech pan prostuje.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję, panie marszałku.
Ja pytałem pana premiera, czy dalej zamierza
bronić chłopców pana ministra Drzewieckiego i pseu-
dofachowców (Poruszenie na sali), którzy posługują
się ponad 20 firmami zewnętrznymi. Jeżeli są takimi
wybitnymi fachowcami, to dlaczego muszą korzystać
z usług firm zewnętrznych? To kosztuje polskiego
podatnika ponad 2 mln zł. O to pytałem.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
442 Punkt 28. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Tomasz Garbowski
Panie ministrze, proszę nie zabierać sukcesów
miastom gospodarzom, bo one ciężko pracują na suk-
ces spółki PL.2012, która tylko i wyłącznie sporządza
raporty. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł też w trybie sprostowania.
Jest pan przekonany, że pan został źle zrozu-
miany.
Poseł Adam Hofman:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pan minister
stosuje taką retorykę: żeby była dobra praca wyko-
nana w spółce, to musi być zapłacone ponad 30 tys. zł
miesięcznie plus premia za dobrą pracę, czyli ponad
100 tys. zł na rękę. To czy wszyscy współpracownicy
pana ministra, współpracownicy innych ministrów,
prezesi wszystkich spółek Skarbu Państwa, których
obejmuje ta ustawa, pracują źle? Panie ministrze, ta
logika jest logiką nietrafioną. Jeszcze prosiłbym,
żeby pan minister...
(Poseł Krystyna Skowrońska: To nie jest sprosto-
wanie.)
(Poseł Urszula Augustyn: To jest polemika, a nie
sprostowanie.)
Marszałek:
Panie pośle, odnoszę wrażenie, że pan nie prostu-
je własnej źle zrozumianej wypowiedzi, tylko pan
zadaje inne pytania, których pan nie zadawał po-
przednio.
Poseł Adam Hofman:
Panie marszałku, już kończę.
Marszałek:
Proszę bardzo.
Poseł Adam Hofman:
Panie ministrze, prosiłbym, aby pan powiedział,
czy w innej spółce, która zajmuje się przygotowaniem
NCS, również takie premie zostały wypłacone, by
z tej mównicy pan jednoznacznie stwierdził: nie, tyl-
ko spółka PL.2012, w drugiej spółce nie. Bo takiej
wypowiedzi pana ministra również nie było. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawki, zechce ponieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za od-
dano 203 głosy, przeciw – 221, 1 osoba się wstrzy-
mała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy...
Do zadania pytań zgłosiły się dwie osoby.
Więcej zgłoszeń nie widzę, zamykam listę.
Pani poseł Elżbieta Jakubiak.
Jedna minuta na zadanie pytania.
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka
Izbo! Chciałabym też zadać pytanie dotyczące bu-
dżetu tej spółki. Podstawową sprawą było kłamstwo,
jakiego dopuścił się pan minister przed komisją
sportu. Przez cały rok byliśmy przekonani, że spół-
ka dysponuje 10 mln zł. W sprawozdaniu dotyczą-
cym cięć budżetowych pan minister oświadczył, że
obcinamy budżet o 82%. Zapomniał jednak dodać,
że w tym samym czasie pański rząd przyznał tej
spółce z rezerwy celowej 30 mln zł na funkcjonowa-
nie. W związku z tym chcę zadać pytanie: Kiedy
zamierzał nam pan to powiedzieć, tj. komisji sejmo-
wej, i dlaczego w dokumentach rządowych, bo pod-
pisanych przez ministra, posługuje się pan niepraw-
dą? Nieprawdą, bo nie ma redukcji budżetu o 82%
czy 87%. To jest jedno pytanie.
Drugie pytanie, panie ministrze, jest następują-
ce. Pan zarzuca nam dzisiaj nielojalność wobec wła-
snej ustawy. To nieprawda. Pan po prostu nadużył
zaufania wszystkich Polaków. (Oklaski) My przez
rok cierpliwie... (Dzwonek) Przez rok nikt z nas nie
wspomniał o tym, że wynagrodzenia w spółce,
w której średnia wynagrodzeń wynosi 13 tys. zł,
w całej spółce...
(Poseł Krzysztof Putra: Trzynaście i pół.)
Nikt z nas nie powiedział o tym, że to są za wyso-
kie wynagrodzenia. Ale obecnie 100 tys., 140 tys. dla
każdego prezesa to jest za dużo.
Marszałek:
Pani poseł, czas minął.
Dziękuję uprzejmie. Dziękuję pani bardzo.
Pan poseł Tomasz Garbowski.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 28. i 25. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Tomasz Garbowski:
Ja czekam na ten gwizdek od posła Fedorowicza.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Proszę przede
wszystkim nie obrażać ludzi, którzy dobrze i ciężko
w Polsce pracują, a otrzymują praktycznie wynagro-
dzenie mniejsze o 1/10 tego, co otrzymują pracownicy
PL.2012.
Mam pytanie do pana ministra. Czy zamierza pan
wymusić na radzie nadzorczej, bo pan jest organem
właścicielskim, żeby renegocjowała tak wysokie kon-
trakty menedżerskie?
Drugie pytanie kieruję do posła sprawozdawcy.
Co takiego się stało, że prawie 10 godzin i 20 minut
temu Polskie Stronnictwo Ludowe na posiedzeniu
Komisji Kultury Fizycznej i Sportu poparło wniosek
– kolejny wniosek – klubu poselskiego Lewicy o wpro-
wadzeniu ustawy kominowej? Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania
nad całością projektu ustawy.
(Poseł Tomasz Garbowski: Ale pytania były zada-
ne, panie marszałku.)
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o przy-
gotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy
w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 oraz ustawy
o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego,
w brzmieniu proponowanym przez Komisję Kultury
Fizycznej, Sportu i Turystyki, zechce ponieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Za od-
dano 420 głosów, 1 osoba była przeciw, 4 się wstrzy-
mały.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mi-
strzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 25. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji do
Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Spraw Za-
granicznych o rządowym projekcie ustawy o rzą-
dowym systemie koordynacji spraw związanych
z członkostwem Rzeczypospolitej Polski w Unii
Europejskiej.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Dariusza Lipińskiego oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której zgłoszono
poprawki.
W związku z tym Sejm ponownie skierował pro-
jektu ustawy do komisji w celu ich rozpatrzenia.
Dodatkowe sprawozdanie zostało paniom i panom
posłom doręczone w druku nr 2184-A.
443
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Dariusza Lipińskiego.
Poseł Sprawozdawca Dariusz Lipiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premie-
rze! W trakcie drugiego czytania projektu ustawy
zostało zgłoszonych 10 poprawek, których treść zo-
stała państwu posłom doręczona w dodatkowym
sprawozdaniu zawartym w druku nr 2184-A. Połą-
czone Komisje: do Spraw Unii Europejskiej oraz
Spraw Zagranicznych na wspólnym posiedzeniu po-
stanowiły rekomendować Wysokiej Izbie przyjęcie
poprawek: 1.–3. i 10. oraz odrzucenie pozostałych
poprawek. Dziękuję.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Komisje wnoszą o uchwalenie projektu ustawy
zawartego w sprawozdaniu w druku nr 2184.
Komisje przedstawiają również wnioski mniejszo-
ści i poprawki, nad którymi głosować będziemy
w pierwszej kolejności.
W poprawkach: 1.–3. wnioskodawcy proponują,
aby ustawa dotyczyła Komitetu do Spraw Europej-
skich.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Zbigniew Girzyński.
Jedna minuta na zadanie pytania.
Poseł Zbigniew Girzyński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Ustawa, która za chwilę będzie poddana pod głoso-
wanie, to jest, proszę mi wierzyć, być może wielu
z państwa nawet nie zdaje sobie sprawy, najważniej-
sza ustawa o charakterze ustrojowym, jaką Wysoka
Izba będzie procedowała w tym roku. Jest to bowiem
ustawa, która na dobrą sprawę tworzy supermini-
sterstwo, nowe, w zupełnie nowym kształcie, mini-
sterstwo spraw zagranicznych. Posłowie Prawa i Spra-
wiedliwości w trosce o spójność przepisów prawa
proponowali, aby Komitet do Spraw Europejskich,
jaki jest tworzony na podstawie przepisów tej ustawy,
nazywał się Komitetem do Spraw Europejskich – Ko-
mitetem Rady Ministrów. Według naszej opinii po-
minięcie tego określenia może spowodować niekon-
stytucyjność tej ustawy. Mimo że w pierwotnym gło-
sowaniu na posiedzeniu połączonych komisji (Dzwo-
nek) zostało przyjęte takie stanowisko, potem koali-
cja rządowa to odrzuciła. Dlaczego państwo naraża-
cie tę ustawę na niekonstytucyjność? (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
444 Punkt 25. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Który z ministrów odpowiada?
(Głosy z sali: Nie, nie.)
(Głos z sali: Głosujemy.)
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek od 1. do 3., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Za odda-
no 283 głosy, przeciw – 142, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
W poprawce 4. do art. 2 ust. 2 pkt 1 wnioskodaw-
cy proponują, aby przewodniczącym komitetu był
minister właściwy do spraw członkostwa Rzeczypo-
spolitej Polskiej w Unii Europejskiej, reprezentowany
przez sekretarza stanu do spraw europejskich w urzę-
dzie obsługującym tego ministra.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
4. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 423 posłów. Za od-
dano 191 głosów, przeciw – 232, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 1. wniosku mniejszości do art. 2 ust. 2 pkt 2
poprzez dodanie nowych liter wnioskodawca propo-
nuje, aby w skład Komitetu Rady Ministrów do Spraw
Europejskich wchodzili także: szef Kancelarii Prezy-
denta Rzeczypospolitej Polskiej albo wyznaczony
przez niego sekretarz stanu lub podsekretarz stanu
w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
szef Kancelarii Sejmu oraz szef Kancelarii Senatu.
Przyjęcie tego wniosku spowoduje bezprzedmio-
towość 6. poprawki.
Do zadania pytania zgłosiła się 1 osoba.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Zbigniew Girzyński.
1 minuta, panie pośle.
Poseł Zbigniew Girzyński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Skoro Wysoka Izba zdecydowała, że komitet nie będzie
komitetem Rady Ministrów i ma on koordynować
sprawy związane z polityką europejską, wnosimy, aby
w skład tego komitetu wchodzili poza szefem kance-
larii pana premiera, co jest uwzględnione w projekcie
koalicyjnym, także szef kancelarii pana prezydenta
oraz szefowie Kancelarii Sejmu i Senatu.
Wydaje nam się, że skoro nie zgodziliście się pań-
stwo na zapis mówiący, iż jest to komitet Rady Mini-
strów, warto uwzględnić także inne centralne organy
państwa mające wpływ na politykę europejską, aby
rzeczywiście można było mówić o koordynacji tej po-
lityki.
Bardzo państwa o to prosimy i pytam pana mini-
stra, dlaczego sprzeciwia się temu, aby już na tym
etapie, na etapie prac tego, tak na dobrą sprawę, nad-
resortu brał udział przedstawiciel kancelarii pana
prezydenta w randze sekretarza stanu. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan minister Radosław Sikorski.
Proszę bardzo.
Minister Spraw Zagranicznych
Radosław Sikorski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W trakcie prac
parlamentarnych wnikliwie analizowaliśmy i stara-
liśmy się uwzględniać uwagi opozycji zarówno tej
z lewej strony, jak i tej z prawej strony. Szereg wnio-
sków opozycji do tego projektu ustawy zostało zgło-
szonych i uwzględnionych.
Dzisiejsze wystąpienie pana posła Girzyńskiego
można przyjąć tylko jako eskalowanie zaporowych
sugestii, które – mam nadzieję – nie jest przygryw-
ką do skierowania ustawy do Trybunału Konstytu-
cyjnego.
Panie pośle, obowiązuje podział władz na władzę
ustawodawczą, sądowniczą i wykonawczą. Komitet
nie może być nie tylko superrządem, ale też superin-
stytucją ponadrzędową i ponadsejmową. Dlatego
uważam pańską uwagę za coś, co burzyłoby porządek
w państwie. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Bardzo dziękuję, panie ministrze.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów…
Jeszcze sprostowanie?
(Głosy z sali: Nie, nie.)
Proszę bardzo, panie pośle.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Ale, panie marszał-
ku...)
Poseł Zbigniew Girzyński:
Panie Ministrze! Zdaje się, że pan minister nie do
końca precyzyjnie zrozumiał moje pytanie albo być
może z racji swojego anglosaskiego wykształcenia
zapomniał, że w Polsce elementem władzy wykonaw-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkt 25. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Zbigniew Girzyński
czej poza Radą Ministrów jest także prezydent Rze-
czypospolitej. (Oklaski) Trudno w związku z tym
uznać…
(Poseł Stefan Niesiołowski: Dobrze. Nie pouczaj!)
…za argument pana ministra fakt, iż koordynacja
polityki rządu z prezydentem burzy porządek kon-
stytucyjny. Wręcz odwrotnie, panie ministrze. Gdyby
pan minister zechciał wreszcie zrozumieć tę oczywi-
stą oczywistość, to wreszcie mielibyśmy porządek
i nie byłoby tych konfliktów, które to niestety pan
minister zwykł eskalować. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
1. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Za odda-
no 143 głosy, przeciw – 282, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 5. poprawce do art. 2 ust. 4 wnioskodawcy pro-
ponują, aby w każdym czasie w posiedzeniu komitetu
mogli brać udział ministrowie, a udział ministra wy-
łączał z udziału w posiedzeniu podlegającego mini-
strowi sekretarza stanu lub podsekretarza stanu.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
5. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 423 posłów. Za od-
dano 150 głosów, przeciw – 273, nikt się nie wstrzy-
mał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 6. poprawce do art. 2 ust. 5 wnioskodawcy pro-
ponują, aby w posiedzeniach komitetu mogli uczest-
niczyć, bez prawa udziału w podejmowaniu rozstrzy-
gnięć, m.in. szef Kancelarii Prezydenta Rzeczypospo-
litej Polskiej lub wyznaczony przez niego sekretarz
stanu bądź podsekretarz stanu w Kancelarii Prezy-
denta Rzeczypospolitej Polskiej.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Do zadania pytania zgłosił się pan poseł.
1 osoba.
Zamykam listę.
Pan poseł Zbigniew Girzyński.
1 minuta.
445
Poseł Zbigniew Girzyński:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Wysoka Izba dosłownie przed chwilą odrzuciła wnio-
sek mniejszości, w którym zwracaliśmy się o to, aby
przedstawiciel kancelarii pana prezydenta uczestni-
czył z prawem głosu w pracach komitetu. Teraz pro-
simy już tylko o to, aby był na te posiedzenia zapra-
szany bez prawa głosu stanowiącego, a jedynie
z głosem doradczym.
Wydaje nam się, że w ramach tego porozumienia
i dialogu, do którego tak często pan minister wzywa,
obowiązek zaproszenia przedstawiciela kancelarii
pana prezydenta tylko w tym celu, żeby mógł przy-
najmniej przysłuchiwać się posiedzeniom tego komi-
tetu, nie jest jakimś wielkim poświęceniem. Być może
pan minister uzna – prosiłbym o odpowiedź na pyta-
nie, czy nie wydaje się panu ministrowi, że jest to
zasadne – iż przynajmniej taka najbardziej skromna
forma konsultacji z panem prezydentem w zakresie
polityki europejskiej byłaby dla rządu przydatna.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Pan minister Radosław Sikorski.
Minister Spraw Zagranicznych
Radosław Sikorski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Projekt ustawy
przewiduje możliwość zapraszania osób, których
obecność będzie potrzebna do uzgodnienia danej
kwestii, i deklaruję, że w tych przypadkach, w któ-
rych stanowione prawo czy regulacja będzie dotyczyć
pana prezydenta lub jego kancelarii, będziemy zapra-
szać jej przedstawicieli. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
6. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 419 posłów. Za odda-
no 149 głosów, przeciw – 263, 7 osób wstrzymało się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 7. poprawce do art. 3 ust. 1 w zdaniu pierwszym
wnioskodawcy proponują, aby Rada Ministrów upo-
ważniła komitet do określonych zadań w drodze roz-
porządzenia.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
446 Punkt 25. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
7. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 418 posłów. Za od-
dano 146 głosów, przeciw – 272, nikt się nie wstrzy-
mał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 8. poprawce do art. 3 wnioskodawcy proponują
skreślić ust. 2.
Z poprawką tą łączy się poprawka 9.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich odrzucenie.
Ich przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość 2. wnio-
sku mniejszości.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 8. i 9., zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 418 posłów. Za głoso-
wało 145 posłów, przeciw – 273, nikt nie wstrzymał
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W 2. wniosku mniejszości do art. 3 ust. 2 wnio-
skodawca proponuje, aby Rada Ministrów nie mogła
upoważnić komitetu do rozpatrywania, rozstrzyga-
nia i uzgadniania spraw innych niż wymienione
w ust. 1, związanych z członkostwem Rzeczypospo-
litej Polskiej w Unii Europejskiej.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
2. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 413 posłów. Za głoso-
wało 144 posłów, przeciw – 268, 1 osoba wstrzymała
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 10. poprawce do art. 22 wnioskodawcy propo-
nują, aby przepisy art. 19–21 stosować do określo-
nych pracowników Urzędu Komitetu Integracji Eu-
ropejskiej.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
10. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Za głoso-
wało 414 posłów, przeciw – 7, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy...
Do zadania pytania zgłosiła się 1 osoba. Dalszych
zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania: 1 minuta.
Pan poseł Zbigniew Girzyński.
Poseł Zbigniew Girzyński:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Moje pytanie kieruję do pana premiera Donalda Tu-
ska, ponieważ ono ma zasadniczy charakter, jeżeli
weźmie się pod uwagę rangę i wagę tej ustawy. Za
pomocą ustawy, którą za chwilę Wysoka Izba zapew-
ne przyjmie, tworzymy najbardziej potężnego mini-
stra spraw zagranicznych w Unii Europejskiej. Nie
będzie w Unii Europejskiej żadnego ministra spraw
zagranicznych, którego kompetencje będą tak rozbu-
dowane, jak w przypadku ministra spraw zagranicz-
nych Rzeczypospolitej.
W związku z tym pytam, panie premierze, czy nie
rozważa pan po wejściu w życie tej ustawy z dniem
1 stycznia – tak jest zapisane – podniesienia rangi
pana ministra Sikorskiego i mianowania go wicepre-
mierem. Jest to praktyka często spotykana w krajach
Unii Europejskiej, chociażby w przypadku Niemiec.
Można powiedzieć, że tam w zasadzie zwyczajowo
minister spraw zagranicznych jest w randze wice-
kanclerza. (Dzwonek) Biorąc pod uwagę to, iż dzisiaj
mamy tak na dobrą sprawę troszkę malowanego wi-
cepremiera do spraw gospodarczych, którego upraw-
nienia są stosunkowo skromne – przy całym szacun-
ku do pana premiera Pawlaka, mówię o uprawnie-
niach ustawowych – nasuwa się pytanie … (Porusze-
nie na sali)
Marszałek:
Panie pośle…
Poseł Zbigniew Girzyński:
…czy nie byłoby warto tego uporządkować.
Marszałek:
Proszę kończyć.
Poseł Zbigniew Girzyński:
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 25. i 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Dziękuję bardzo. Panie pośle, nie wiem, czy pan
minister chciałby odpowiedzieć na te rozważania na-
tury ustrojowej.
Wydaje się, że nie.
Przystępujemy zatem do głosowania nad całością
projektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem w cało-
ści projektu ustawy o rządowym systemie koordynacji
spraw związanych z członkostwem Rzeczypospolitej
Polskiej w Unii Europejskiej, w brzmieniu proponowa-
nym przez Komisję do Spraw Unii Europejskiej oraz
Komisję Spraw Zagranicznych, wraz z przyjętymi po-
prawkami, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. Za głoso-
wało 283 posłów, przeciw – 144, 1 osoba wstrzymała
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o Komitecie
do Spraw Europejskich.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 7. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Administracji
i Spraw Wewnętrznych o rządowym projekcie
ustawy o Służbie Celnej.
Sejm wysłuchał sprawozdania przedstawionego
przez pana posła Leszka Cieślika oraz przeprowadził
dyskusję, w trakcie której zgłoszono poprawki do
przedłożonego projektu ustawy.
W związku z tym Sejm ponownie skierował ten
projekt do komisji w celu rozpatrzenia poprawek.
Dodatkowe sprawozdanie komisji zostało paniom
i panom posłom doręczone w druku nr 2095-A.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Proszę pana posła Leszka Cieślika o zabranie gło-
su w celu przedstawienia dodatkowego sprawozdania
komisji.
Poseł Sprawozdawca Leszek Cieślik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premie-
rze! Mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie do-
datkowe sprawozdanie Komisji Finansów Publicz-
nych oraz Komisji Administracji i Spraw Wewnętrz-
nych o rządowym projekcie ustawy o Służbie Celnej
(druk nr 1492).
W trakcie drugiego czytania zgłoszono 58 popra-
wek. Połączone komisje rozpatrzyły poprawki w dniu
16 lipca 2009 r. 19 poprawek zostało zaopiniowanych
pozytywnie. Komisje wnoszą o ich przyjęcie. 2 po-
prawki zostały wycofane, pozostałe uzyskały opinię
negatywną. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do głosowania.
447
Komisje wnoszą o uchwalenie projektu ustawy
zawartego w sprawozdaniu w druku nr 2095.
Komisje przedstawiają również wnioski mniejszo-
ści oraz poprawki, nad którymi głosować będziemy
w pierwszej kolejności.
Informuję, że poprawki 14., 26. i 31. zostały wy-
cofane przez wnioskodawców.
W poprawkach 1., 2. i 3. wnioskodawcy proponują
nowe definicje zadań Służby Celnej.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącz-
nie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek od 1. do 3., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 420 posłów. Za głoso-
wało 420 posłów, nikt nie głosował przeciw, nikt nie
wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
W poprawce 4. do art. 2 wnioskodawcy proponują
nowe brzmienie ust. 2.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
4. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 419 posłów. Za głoso-
wało 188 posłów, przeciw – 231, nikt nie wstrzymał
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 5. poprawce do art. 10 wnioskodawcy proponu-
ją dodać ust. 3a.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
5. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Za głoso-
wało 421 posłów, nikt nie głosował przeciw, nikt nie
wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawkach 6. do art. 19 ust. 1 oraz 7. do art. 20
ust. 1 wnioskodawcy proponują inne określenie za-
dań dyrektora izby celnej oraz naczelnika urzędu
celnego.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 6. i 7., zechce podnieść rękę i nacisnąć przy-
cisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
448 Punkt 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Za głoso-
wało 420 posłów, przeciw głosował 1 poseł, nikt nie
wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki przyjął.
W poprawce 8. do art. 23 wnioskodawcy proponu-
ją skreślić ust. 4.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
8. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Za głoso-
wało 273 posłów, przeciw – 152, nikt nie wstrzymał
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawce 9. wnioskodawcy proponują dodać
art. od 73a do 73j stanowiące między innymi, że
w celu rozpoznawania, zapobiegania oraz wykrywa-
nia nieprawidłowości, a także przestępstw i wykro-
czeń w związku z realizacją określonych zadań Służ-
ba Celna organizuje i prowadzi czynności operacyjno-
-rozpoznawcze.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 10.
Do zadania pytań zgłosiły się 2 osoby. Dalszych
zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania: 1 minuta
Pan poseł Lucjan Karasiewicz, proszę bardzo.
Poseł Lucjan Karasiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Krótko odniosę
się zarówno do poprawki 9., jak i 10. Moje pytanie
kieruję do strony rządowej. Dotyczy ono sytuacji
związanej z nieprzyjęciem poprawek 9. i 10. Proszę
mi odpowiedzieć na pytanie związane z takim przy-
padkiem. Jeśli Służba Celna nie będzie mogła orga-
nizować i prowadzić czynności operacyjno-rozpo-
znawczych, to czy na przykład, jeśli nastąpi przypa-
dek uzasadnionego podejrzenia, że w danym samo-
chodzie znajdują się towary z przemytu czy towary,
które są w tej ustawie określone, nielegalne, będzie
ona mogła na przykład śledzić taki samochód do
miejsca, do którego się udaje? Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
I pan poseł Jarosław Zieliński.
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Kieruję do rzą-
du, najlepiej do pana premiera, nieco ogólniejsze py-
tanie, niż skierował pan poseł Karasiewicz. Otóż pro-
szę odpowiedzieć na pytanie, z jakich rzeczywistych
powodów rząd czyni wszystko w pracach nad tą usta-
wą, by nie wyposażyć Służby Celnej w skuteczne
instrumenty walki z szarą strefą, z przemytem i z prze-
stępstwami akcyzowymi?
I drugie pytanie. Jak polska Służba Celna będzie
wykonywała swoje zadania, nie mogąc korzystać
z tych instrumentów, z których może korzystać
służba celna w większości krajów Unii Europejskiej?
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Finansów pan minister Kapica.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Szanowni Państwo! Pragnę odpowiedzieć, że w sytu-
acji nagłej, takiej jak obserwacja pojazdu podejrzane-
go, czynności operacyjno-rozpoznawcze nawet służ-
bom, które takie w zakresie mają, są nieprzydatne,
bo obserwację prowadzi się za zgodą prokuratora.
W tej sytuacji kompetencje wynikają zarówno z usta-
wy o Służbie Celnej, jak i z Kodeksu karnego skar-
bowego do zatrzymania takiego pojazdu.
Co do kwestii realizacji współpracy i zwalczania
nieprawidłowości w obrocie towarowym z zagranicą
pragnę wyjaśnić, że w resorcie finansów funkcjonuje
wywiad skarbowy, który takie czynności realizuje,
jak również Centralne Biuro Śledcze, które ma to
w swoich zadaniach. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
9. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Za oddano
187 głosów, przeciw – 234, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 10. wnioskodawcy proponują dodać
art. od 75a do 75e stanowiące m.in. że w celu ustale-
nia zgodności z przepisami prawa przywozu towarów
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkt 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
na obszar celny Wspólnoty oraz wywozu towarów
z tego obszaru organy celne organizują i realizują
czynności operacyjno-rozpoznawcze.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
10. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Za od-
dano 190 głosów, przeciw – 230, 1 osoba się wstrzy-
mała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 11. do art. 77 ust. 2 wnioskodawcy
proponują skreślić pkt 5.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
11. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 422 posłów. Za oddano
191 głosów, przeciw – 231, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 12. do art. 86 wnioskodawcy propo-
nują nowe brzmienie ust. 5 i 7.
W poprawce 13. do art. 86 wnioskodawcy propo-
nują dodać ust. 8.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich odrzucenie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 12. i 13., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 426 posłów. Za oddano
195 głosów, przeciw – 231, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
14. poprawka została wycofana.
W poprawce 15. do art. 92 wnioskodawcy propo-
nują nowe brzmienie ust. 1.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 15. po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 424 posłów. Za odda-
no 192 głosy, przeciw – 232, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 16. do art. 92 wnioskodawcy propo-
nują dodać ust. 2a.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 16. po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
449
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Za odda-
no 194 głosy, przeciw – 233, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 17. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 93.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 17. po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Za oddano
196 głosów, przeciw – 235, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 18. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 95.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 18. po-
prawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Za odda-
no 196 głosów, przeciw – 233, nikt się nie wstrzy-
mał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 19. wnioskodawcy proponują skreślić
art. 96.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
19. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Za odda-
no 193 głosy, przeciw – 234, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 20. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 97.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
20. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Za odda-
no 194 głosy, przeciw – 236, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 21. do art. 101 wnioskodawcy propo-
nują nowe brzmienie ust. 5.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
21. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Za odda-
no 428 głosów, przeciw – 1, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
450 Punkt 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W poprawce 22. do art. 101 wnioskodawcy propo-
nują dodać ust. 6.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
22. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Za odda-
no 429 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawkach: 23. do art. 104 ust. 1 oraz 24. do
art. 105 wnioskodawcy proponują nowe brzmienie
przepisów stanowiących, w jakich przypadkach zwal-
nia się ze służby lub można zwolnić ze służby funk-
cjonariusza.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącz-
nie.
Komisje wnoszą o ich odrzucenie.
Ich przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 25.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 23. i 24., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Za odda-
no 192 głosy, przeciw – 235, 3 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W poprawce 25. do art. 105 wnioskodawcy propo-
nują dodać pkt 11.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Konsekwencją przyjęcia tej poprawki będzie skre-
ślenie pkt 3 w art. 104 ust. 1.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
25. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Za odda-
no 278 głosów, przeciw – 152, jedna osoba się wstrzy-
mała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
26. poprawka została wycofana.
W poprawce 27. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 108.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
27. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 433 posłów. Za oddano
196 głosów, przeciw – 237, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 28. wnioskodawcy proponują dodać
art. 112a.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
28. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Za oddano
191 głosów, przeciw – 238, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 29. wnioskodawcy proponują skreślić
art. 114.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
29. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 433 posłów. Za oddano
197 głosów, przeciw – 236, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 30. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 127.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
30. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Za odda-
no 194 głosy, przeciw – 236, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
31. poprawka została wycofana.
W poprawce 32. do art. 132 wnioskodawcy propo-
nują dodać ust. 4.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
32. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Za oddano
197 głosów, przeciw – 234, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 33. wnioskodawcy proponują dodać
art. 153a–153i stanowiące m.in., że funkcjonariu-
szowi celnemu przysługuje prawo do emerytury
policyjnej.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Zgłosiła się 1 osoba do zadania pytania.
Bardzo proszę, pani poseł Marzenna Drab.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Poseł Marzenna Drab:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
15 czerwca szef Służby Celnej pan Jacek Kapica od-
powiada przewodniczącemu Federacji Związków Za-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkt 7. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Marzenna Drab
wodowych Służby Celnej w zakresie emerytur: Zało-
żenia zaproponowanego rozwiązania, zasady i wa-
runki przyznawania emerytury i jej wypłaty, zostały
przedstawione działającym w Służbie Celnej związ-
kom zawodowym. Skutki finansowe wprowadzonych
przepisów będą odczuwalne od 2011 r. w stosunku do
kilkudziesięciu osób. Wówczas zostaną wypłacone,
uwaga, po raz pierwszy emerytury. Powyższe rozwią-
zania konsultowano roboczo z ministrem, członkiem
Rady Ministrów, przewodniczącym Komitetu Rady
Ministrów, panem Michałem Bonim oraz Minister-
stwem Pracy i Polityki Społecznej. Zapewniam – pi-
sze pan Jacek Kapica – że czynię starania w kierun-
ku wprowadzenia systemu emerytalnego dla funk-
cjonariuszy celnych porównywalnego z systemem
obowiązującym w innych służbach mundurowych.
Panie premierze, ma pan okazję wywiązać się
z obietnic złożonych celnikom w zeszłym roku na
blokowanej granicy Unii Europejskiej. Proszę o po-
parcie tej poprawki. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Czy pan minister chciałby się ustosunkować? Nie
było pytania.
Pan minister Kapica, proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Jak część z państwa pamięta, w toku 12 posiedzeń
komisji dyskutowaliśmy bardzo głęboko o proble-
mach Służby Celnej, również o tym, który niewątpli-
wie dotyczy wszystkich funkcjonariuszy i jest bardzo
drażliwy. Szukaliśmy różnego rodzaju rozwiązań
i nadal będziemy ich poszukiwali. Natomiast uznali-
śmy, że tego rodzaju rozwiązania muszą być elemen-
tem rozwiązań kompleksowych, dotyczących służb
mundurowych, i będziemy dalej ze stroną społeczną
pracować. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
33. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Za odda-
no 182 głosy, przeciw – 237, 10 osób się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 34. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 157.
451
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
34. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 418 posłów. Za oddano
190 głosów, przeciw – 228, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 35. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 158.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawek 36. i 37.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
35. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Za oddano
191 głosów, przeciw – 237, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 36. do art. 158 wnioskodawcy propo-
nują nowe brzmienie ust. 1 i 2.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 37.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
36. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Za oddano
250 głosów, przeciw – 181, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawka 37., jak mówiłem, stała się bezprzed-
miotowa.
W poprawce 38. wnioskodawcy proponują dodać
art. 159a.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
38. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 433 posłów. Za oddano
195 głosów, przeciw – 238, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 39. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 165.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
39. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 432 posłów. Za oddano
195 głosów, przeciw – 237, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
452 Punkt 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W poprawce 40. wnioskodawcy proponują dodać
art. 165a.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
40. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Za odda-
no 194 głosy, przeciw – 235, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 41. wnioskodawcy proponują dodać
art. 166a.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
41. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Za odda-
no 198 głosów, przeciw – 231, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 42. poprawce wnioskodawcy proponują dodać
nowy rozdział 10a „Uprawnienia emerytalne”.
Z poprawką tą łączy się poprawka 55. do art. 242.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich odrzucenie.
Ich przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość wnio-
sków mniejszości 1. i 2.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek 42. i 55., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Za odda-
no 185 głosów, przeciw – 236, 10 osób wstrzymało się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
W 1. wniosku mniejszości wnioskodawca propo-
nuje dodać nowy rozdział 10a „Uprawnienia emery-
talne”.
Jego przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość
2. wniosku mniejszości.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pani poseł Bożena Kotkowska.
Jedna minuta na zadanie pytania.
Jedna minuta, bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Bożena Kotkowska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Rząd premiera Tuska jest emanacją rządu premiera
Jerzego Buzka, dzisiaj przewodniczącego Parlamen-
tu Europejskiego, który obiecał, choć nie dotrzymał
obietnicy danej funkcjonariuszom celnym. Od 11 lat
czekają na to, kiedy ich emerytury zostaną umiesz-
czone w systemie służb mundurowych. Mam wraże-
nie, a nawet jestem przekonana o tym, że niedotrzy-
mywanie obietnicy, danego słowa tym razem może
się nie udać, nie być korzystne, panie premierze,
w drodze do pańskiej kariery w Unii Europejskiej.
Można tę sprawę w tej chwili załatwić, dotrzymując
słowa danego kiedyś przez pana przewodniczącego
Parlamentu Europejskiego, i przywrócić tym celni-
kom emerytury… to znaczy w ogóle im dać, bo nie
mają. Chciałabym bardzo, żeby kariera pana premie-
ra wiązała się z dotrzymaniem tej obietnicy. Bardzo
o to proszę, ponieważ celnicy czekają i nie chcieliby
zablokować granic w związku z tą sytuacją. Dzięku-
ję. (Poruszenie na sali)
Marszałek:
Pani poseł, pragnę zwrócić pani uwagę, że na-
wet nie postarała się pani o zadanie najmniejszego
pytania. Jest tura pytań, pani poseł. Nie, nie, już
błagam.
(Poseł Stefan Niesiołowski: Głosujemy.)
Niech pani bez zadawania pytania wróci na miej-
sce.
(Poseł Grzegorz Napieralski: Jeszcze raz, jeszcze
raz.)
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
1. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 422 posłów. Za odda-
no 177 głosów, przeciw – 235, 10 osób wstrzymało się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W 2. wniosku mniejszości wnioskodawcy propo-
nują dodać rozdział 10a stanowiący, że wprowadza
się odrębnym aktem prawnym system emerytur cel-
nych w 2011 r.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
2. wniosku mniejszości, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Za odda-
no 183 głosy, przeciw – 238, 6 osób wstrzymało się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek mniejszości od-
rzucił.
W poprawce 43. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 189.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkt 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 44.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
43. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 426 posłów. Za odda-
no 421 głosów, przeciw – 5, nikt nie wstrzymał się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawka 44. stała się bezprzedmiotowa.
W poprawce 45. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 194, zawierającego zmianę do ustawy
o Policji.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
45. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Za odda-
no 196 głosów, przeciw – 229, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W poprawce 46. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 211, zawierającego zmiany do ustawy
o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finan-
sowego wartości majątkowych pochodzących z niele-
galnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciw-
działaniu finansowaniu terroryzmu.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
46. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Za odda-
no 283 głosy, przeciw – 143, 3 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawce 47. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 222.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość 3. wnio-
sku mniejszości i poprawki 48.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
47. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Za odda-
no 283 głosy, przeciw – 146, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
3. wniosek i poprawka 48. stały się bezprzedmio-
towe.
453
W poprawce 49. wnioskodawcy proponują dodać
art. 222a.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
49. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Za odda-
no 282 głosy, przeciw – 147, 1 osoba wstrzymała się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W poprawce 50. wnioskodawcy proponują skreślić
art. 223.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 51.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
50. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Za odda-
no 294 głosy, przeciw – 136, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
51. poprawka stała się bezprzedmiotowa.
Przystępujemy do głosowania nad następną.
W poprawce 52. wnioskodawcy proponują dodać
art. 223a.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Jej przyjęcie spowoduje bezprzedmiotowość po-
prawki 53.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
52. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Za odda-
no 255 głosów, przeciw – 175, 1 osoba wstrzymała się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W związku z tym 53. poprawka stała się bezprzed-
miotowa.
W poprawce 54. wnioskodawcy proponują dodać
art. 239a w brzmieniu dotychczasowego art. 156 oraz
dodać ust. 3.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Konsekwencją przyjęcia tej poprawki będzie skre-
ślenie art. 156.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
54. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Za odda-
no 286 głosów, przeciw – 144 głosy, nikt nie wstrzy-
mał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Poprawkę 55. już rozpatrzyliśmy.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
454 Punkt 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W poprawce 56. wnioskodawcy proponują nowe
brzmienie art. 242.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
56. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. Za odda-
no 273 głosy, przeciw – 153, 2 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy zatem do głosowania nad całością
projektu ustawy...
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Dal-
szych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Jarosław Zieliński – 1 minuta na zada-
nie pytania.
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Od sprawnej
działalności administracji celnej, Służby Celnej,
uzależniona jest duża część dochodów budżetu, po-
nad 1/3, a niestety ta ustawa nie rozwiązuje żadne-
go z ważnych problemów polskiej Służby Celnej:
kwestii emerytalnych, kwestii związanych z instru-
mentami do walki z szarą strefą, nie daje żadnych
narzędzi, żeby przysparzać dochodów budżetowi.
Mało tego, ustawa ta była kształtowana w trakcie
protestów celników. Ten protest towarzyszył nam
nawet na ulicach przed Sejmem. W związku z tym
mam pytanie do rządu: Dlaczego na siłę rząd, koali-
cja PO–PSL forsuje rozwiązania, które tak napraw-
dę nie służą dobrze państwu polskiemu, nie służą
dochodom państwa polskiego i uderzają w podsta-
wowe interesy tych, którzy te dochody mogliby po-
mnażać? Drugie pytanie: Czy pan, panie premierze,
pan, panie ministrze, nie obawiacie się tego, że może
się powtórzyć sytuacja z początku 2008 r., gdy był
paraliż polskich granic w wyniku protestu i strajku
celników? (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan minister finansów, bardzo proszę.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym tyl-
ko przypomnieć opozycji, w jakim żałosnym stanie
zastaliśmy Służbę Celną na skutek dwóch lat total-
nego zaniechania (Poruszenie na sali) ze strony rzą-
du Jarosława Kaczyńskiego. (Posłowie uderzają
w pulpity) Co więcej (Poruszenie na sali, oklaski),
miał on takiego bardzo miłego wiceministra, nazy-
wał się Marian Banaś. Siedział u siebie w gabinecie,
z nikim nie chciał rozmawiać, przez 8 miesięcy ani
razu nie spotkał się ze związkowcami. Skutek był
taki, że mieliśmy zablokowane granice. Tak wyglądał
silny rząd Jarosława Kaczyńskiego. (Oklaski)
(Głosy z sali: Brawo!)
(Poseł Krzysztof Putra: Jest pan żałosny.)
Bardzo miły człowiek, panie prezesie, szkoda, że
pan go tak długo tolerował. (Wesołość na sali)
(Poseł Jarosław Kaczyński: Dziękuję bardzo, do-
brze wykonał swoje zadanie.)
Wielka szkoda.
Co więcej, rząd Jarosława Kaczyńskiego wpadł na
taki genialny pomysł, nazywało się to Krajowa Ad-
ministracja Skarbowa. Mieli tak naprawdę rozwiązać
Służbę Celną, mieli także zastosować opcję zerową,
według której każdy celnik miał być ponownie albo
przyjęty, albo nieprzyjęty do tej Krajowej Admini-
stracji Skarbowej. Oczywiście wiadomo, których by
przyjęto, których by nie przyjęto. (Wesołość na sali,
oklaski) Krytyka pana posła byłaby oburzająca, gdy-
by nie była śmieszna. Dziękuję. (Burzliwe oklaski)
Marszałek:
Pan poseł w trybie sprostowania, proszę bardzo.
Poseł Jarosław Zieliński:
Oczywiście, panie marszałku, że w trybie sprosto-
wania. Pan minister nie zrozumiał mojego pytania.
(Wesołość na sali, oklaski)
(Głos z sali: Aż za dobrze.)
(Poseł Krystyna Skowrońska: To pan nie zrozu-
miał.)
Właściwie dwa pytania wynikały z troski o przy-
chody budżetu, natomiast pan minister uczynił
z tego powód do ataku na Prawo i Sprawiedliwość.
Panie ministrze, chciałbym przypomnieć, jeżeli pan
był wtedy w Polsce, bo nie wiem, czy pan był, że
strajk celników (Oklaski) miał miejsce po ponadpół-
rocznych waszych rządach. (Wesołość na sali, okla-
ski) Rok 2008, panie ministrze, proszę sięgnąć do
kalendarza, proszę zajrzeć do polskiego kalendarza.
(Wesołość na sali, oklaski)
Przy okazji pytanie, panie ministrze. Czy pan za-
poznał się z wynikami kontroli NIK-u na temat fa-
talnej ściągalności podatków…
(Poseł Waldy Dzikowski: Nie.)
…właśnie w 2008 r., podatku celnego w szczegól-
ności. (Oklaski) Polską Służbę Celną trzeba wzmoc-
nić, bo to jest ważna część państwa polskiego i daje
dochody do budżetu państwa, tak bardzo potrzebne
wszystkim dziedzinom. Panie ministrze, pan nawet
nie umie słuchać pytania, tylko ciągle atakuje Prawo
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 7. i 38. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Jarosław Zieliński
i Sprawiedliwość, czyli przeszłość, która ma sporo
zasług (Wesołość na sali) dla reformowania tych dzie-
dzin… (Oklaski)
(Poseł Sebastian Karpiniuk: Tak jest, prze-
szłość.)
…które pan teraz psuje. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o Służbie Celnej, w brzmieniu
proponowanym przez Komisję Finansów Publicznych
oraz Komisję Administracji i Spraw Wewnętrznych,
wraz z przyjętymi poprawkami, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Za oddano
241 głosów, przeciw – 150, 39 osób się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o Służbie
Celnej.
Proszę państwa, 3 minuty technicznej przerwy.
Myślę, że się przyda.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 19 min 35
do godz. 19 min 42)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę państwa, proszę o zajmowanie miejsc.
Kontynuujemy obrady.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 38. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdro-
wia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie
Medycznym.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedstawio-
nego przez pana posła Jerzego Ziętka oraz przeprowa-
dził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania. (Gwar na sali)
Proszę o zajmowanie miejsc.
Zaczyna się głosowanie.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów.
Jeżeli Sejm nie odrzuci poprawki Senatu bezwzględ-
ną większością głosów, uważa się ją za przyjętą.
Głosować będziemy nad wnioskami o odrzucenie
poprawek Senatu.
W poprawce 1. do art. 3 pkt 11 Senat proponuje
nadać nowe brzmienie definicji „centrum urazowe”.
Z poprawką tą łączy się 6. poprawka Senatu do
art. 3 ustawy nowelizującej.
455
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 1. i 6., zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 346 posłów. Większość bezwzględna
– 174. Za – 1, przeciw – 345, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W poprawce 2. do art. 39b pkt 2 Senat proponuje
doprecyzowanie określenia uczelni medycznych
współpracujących z centrum urazowym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 379 posłów. Większość
bezwzględna – 190. Za nie głosował nikt, przeciw
– 379, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawce 3. do art. 39b pkt 3 lit c oraz w doda-
wanym pkt 3a Senat proponuje, aby centrum urazo-
we zapewniało działanie pracowni endoskopii dia-
gnostycznej i zabiegowej, czynnej całą dobę, oraz
dostęp do pracowni diagnostyki laboratoryjnej i ob-
razowej, czynnej całą dobę.
Z poprawką tą łączy się 7. poprawka Senatu do
art. 3 ustawy nowelizującej.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 3. i 7., zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 398 posłów. Większość
bezwzględna – 200. Za – 3, przeciw – 274, wstrzyma-
ło się – 121.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W poprawce 4. do art. 39c ust. 3 Senat proponuje
doprecyzowanie sposobu leczenia pacjenta po opusz-
czeniu przez niego centrum urazowego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 391 posłów. Większość bezwzględna
– 196. Za – 4, przeciw – 386, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
456 Punkty 38. i 39. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
W poprawce 5. do art. 46 ust. 5 Senat proponuje,
aby po wyrazie „medycznego” dodać wyrazy „z
uwzględnieniem podziału”.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 5.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 405 posłów. Większość bezwzględna
– 203. Za – 2 osoby, przeciw – 403, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki 6. i 7. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy o Państwowym
Ratownictwie Medycznym.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 39. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o zarządzaniu kryzysowym.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Józefa Klima oraz przepro-
wadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami podanymi
w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Poprawki od 1. do 7. Senat zgłosił do art. 1 ustawy
nowelizującej zawierającego zmiany do ustawy o za-
rządzaniu kryzysowym.
W poprawkach od 1. do 3. oraz 5. Senat proponu-
je zmiany redakcyjne.
Nad tymi poprawkami będziemy głosować łącz-
nie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu od 1. do 3. oraz 5., zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 408 posłów. Większość bezwzględna
– 205. Za – nikt, przeciw – 408 osób, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W 4. poprawce do art. 5b ustawy nowelizowanej
Senat proponuje, aby skreślić ust. 4.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 4.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 406 posłów. Większość bezwzględna –
204. Za – 135, przeciw – 271, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
5. poprawkę Senatu już rozpatrzyliśmy.
W 6. poprawce do art. 12a ustawy nowelizowanej
Senat proponuje zmianę redakcyjną.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Proszę bardzo, pan poseł Zieliński.
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Art. 12a był
przez nas w trakcie prac komisji, na sali plenarnej
opatrywany dużym znakiem zapytania jako być może
niezgodny z konstytucją. Wystosowałem do rzeczni-
ka praw obywatelskich stosowne pismo z pytaniami
dotyczącymi tego, czy nie obawia się on, że ta ustawa,
dając nadmierne uprawnienia ABW w sferze wolności
obywatelskich, swobody gospodarczej i swobody dzia-
łalności samorządu terytorialnego, nie narusza w
szczególności art. 78 konstytucji. Z odpowiedzi rzecz-
nika praw obywatelskich, którą tutaj dysponuję, wy-
nika, że może zachodzić takie poważne podejrzenie.
W związku z tym kieruję pytanie do ministra
spraw wewnętrznych i administracji, dlaczego rząd,
dlaczego koalicja PO–PSL, a zdaje się, że i Lewica
tym razem, brną w zapisy bardzo wątpliwe pod
względem konstytucyjnym, nie mówiąc już o bardzo
niebezpiecznej sferze uprawnień służb specjalnych.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Odpowiada podsekretarz stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji pan minister
Antoni Podolski.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Antoni Podolski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oczywiście nie
będę stawiał się na pozycji Trybunału Konstytucyj-
nego i wypowiadał się za niego. W naszym przekona-
niu nie ma zagrożenia niezgodności z konstytucją.
Odpowiedź rzecznika, którą pan się posługiwał, nie
jest nam znana, więc jeżeli byłby pan skłonny nam
ją udostępnić, bylibyśmy wdzięczni. My takiego za-
grożenia nie dostrzegamy. Uważamy, że szef Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego jako organ admini-
stracji rządowej właściwy w sprawach zwalczania
terroryzmu w zakresie tej ustawy nie otrzymuje no-
wych uprawnień. Co więcej, otrzymuje on de facto
nowe obowiązki. Dziękuję bardzo.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 39. i 40. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Nie udzielam głosu panu posłowi. W jakim trybie?
(Oklaski) W jakim trybie? Przepraszam bardzo.
(Głos z sali: Brawo!)
Nie, nie udzielam panu głosu. Przepraszam bar-
dzo. Padło pytanie. Była odpowiedź. Głosujemy.
Przystępujemy do głosowania.
(Głos z sali: To pismo…)
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 6.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki. Głosowało 420 posłów.
Większość bezwzględna wynosi 211. Za – 7, przeciw
– 413, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 7. poprawce do art. 17 ust. 2 pkt 5a oraz art. 19
ust. 2 pkt 5a ustawy nowelizowanej Senat proponuje,
aby przepisy te dotyczyły współdziałania organu wła-
ściwego w sprawach zarządzania kryzysowego z sze-
fem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 7.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki. Głosowało 416 posłów.
Większość bezwzględna wynosi 209. Za – 140, prze-
ciw – 276, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 8. poprawce do art. 2 ust. 6 ustawy nowelizu-
jącej Senat proponuje, aby przepis art. 26 ust. 4 usta-
wy o zarządzaniu kryzysowym, w brzmieniu nada-
nym niniejszą ustawą, miał zastosowanie po raz
pierwszy do opracowania budżetów jednostek samo-
rządu terytorialnego na 2011 r.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 8.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki. Głosowało 421 posłów.
Większość bezwzględna wynosi 211. Za – 1 osoba,
przeciw – 420, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 40. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Edu-
kacji, Nauki i Młodzieży, Komisji Gospodarki
oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o sta-
nowisku Senatu w sprawie ustawy o praktykach
absolwenckich.
457
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Krzysztofa Gadowskiego i
przeprowadził dyskusję.
Przystępujemy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami już okre-
ślonymi.
W poprawce 1. do art. 2 ust. 1 Senat proponuje,
aby podmiotem przyjmującym na praktykę mogła
być także jednostka organizacyjna nieposiadająca
osobowości prawnej.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 1.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 423 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 212. Za było 5 osób, przeciw – 418, nikt się
nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawce 2. do art. 2 ust. 1 Senat proponuje,
aby na praktykę mogła zostać przyjęta osoba, któ-
ra m.in. ukończyła co najmniej gimnazjum, a nie,
jak uchwalił Sejm, co najmniej szkołę ponadgim-
nazjalną.
Z poprawką tą łączy się poprawka 3.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącz-
nie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Pytanie zadaje pani posłanka Krystyna Łybacka,
Lewica.
Proszę bardzo.
Poseł Krystyna Łybacka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
pana posła sprawozdawcy. Intencja Senatu, aby pod-
miotem, który może korzystać z praktyk absolwenc-
kich, uczynić także absolwentów gimnazjum, jest
całkowicie słuszna, tylko że Senat nie poczynił za-
strzeżenia, że musi to być osoba, która ukończyła 16
rok życia. Przy takim zastrzeżeniu poprawka całko-
wicie spełniałaby swoją rolę, bez dopisania tych wyra-
zów podmiotem korzystającym z praktyk absolwenc-
kich czynimy młodocianych. Pytanie kieruję do pana
posła sprawozdawcy: Czy jest prawdą, że opinia Urzę-
du Komitetu Integracji Europejskiej jest pozytywna z
zastrzeżeniem dotyczącym właśnie tej poprawki?
Wysoka Izbo! Będziemy głosowali nad czymś, co
jest sprzeczne z prawem. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Sekundeczkę, panie pośle, jeszcze pytanie, może
potem odpowie pan łącznie.
Proszę bardzo, pani posłanka Teresa Wargocka,
Prawo i Sprawiedliwość.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
458 Punkt 40. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Teresa Wargocka:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wysoka Izba 26
czerwca uchwaliła ustawę w takim brzmieniu, że z
praktyk absolwenckich mogą korzystać absolwenci
szkół ponadgimnazjalnych, którzy nie ukończyli 30.
roku życia. W odniesieniu do tej grupy osób w usta-
wie przewiduje się, że, jeśli chodzi o umowy dotyczą-
ce praktyk absolwenckich, będą stosowane przepisy
Kodeksu pracy, m.in. odnośnie do dziennego czy ty-
godniowego czasu pracy, warunków BHP. Taki był
stan prawny. Senat wprowadził poprawkę i obniżył
wiek osób, które mogą korzystać z praktyk absol-
wenckich, natomiast w ślad za tym obniżeniem nie
wprowadzono poprawki przywołującej dział dziewią-
ty Kodeksu pracy, który dotyczy szczególnej ochrony
zatrudnienia osób młodocianych. Na tę wadę zwrócił
uwagę Komitet Integracji Europejskiej. (Dzwonek)
Chciałabym zapytać pana posła sprawozdawcę, bo
jest to projekt poselski: Dlaczego państwo w sposób
świadomy chcecie skazać tę ustawę na wadę prawną,
jaką jest niezgodność z dyrektywą unijną? Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł sprawozdawca Krzysztof Gadowski.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Krzysztof Gadowski:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przykro mi, że za
każdym razem, kiedy staję na trybunie sejmowej,
muszę posłom przypominać, że ta ustawa nie dotyczy
Kodeksu pracy, tylko przede wszystkim Kodeksu cy-
wilnego, a w tym przypadku również Kodeksu ro-
dzinnego i opiekuńczego. Od początku na każdym
posiedzeniu podkomisji czy komisji państwo cały czas
wracacie do Kodeksu pracy. Przy okazji tej ustawy
rządzimy się troszeczkę innymi prawami, nie prawa-
mi Kodeksu pracy, tylko prawami Kodeksu cywilne-
go i gdybyście państwo zrozumieli to na samym po-
czątku, nie byłoby żadnego problemu. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Nie udzielam głosu, przepraszam bardzo, ale nie
udzielam głosu.
Pytanie i odpowiedź.
(Poseł Krystyna Łybacka: Sprostowanie.)
Nie ma czego prostować, pani poseł.
Przepraszam bardzo, nie udzielam głosu. (Gwar
na sali)
Przystępujemy do głosowania.
(Poseł Grzegorz Napieralski: Panie marszałku, w
sprawie sprostowania.)
Przepraszam bardzo, nie widzę powodu do pro-
stowania. (Gwar na sali)
Nie, nie udzielam głosu.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 2. i 3., zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
(Poseł Grzegorz Napieralski: Wniosek formalny.)
Słucham?
(Poseł Grzegorz Napieralski: Wniosek formalny.)
Proszę.
Poseł Grzegorz Napieralski:
W imieniu klubu bardzo proszę o 10 minut prze-
rwy i zwołanie Konwentu Seniorów.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Oddalam ten wniosek. (Gwar na sali)
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 2. i...
(Głosy z sali: Przerwa.)
Oddalam wniosek. (Gwar na sali)
Proszę siadać, panie pośle, proszę siadać.
(Poseł Grzegorz Napieralski: Pani poseł chciała
coś sprostować. Ma prawo.)
Nie, proszę siadać.
(Głos z sali: Ma prawo sprostować.)
Proszę już siadać. (Gwar na sali)
Słucham?
Proszę bardzo.
Poseł Ludwik Dorn:
Zgłaszam wniosek formalny, którego pan marsza-
łek nie może oddalić, bo o przyjęciu wniosku formal-
nego decyduje Sejm. To wniosek o 10 minut przerwy,
by pan marszałek ostygł, bo bardzo się pan rozgrzał.
(Wesołość na sali)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, jeszcze jakiś wniosek?
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski:
Panie marszałku, apeluję o to, żeby pan szano-
wał elementarne prawa opozycji. Lewica jest częścią
opozycji i jako opozycja nie może być tak traktowa-
na. (Oklaski)
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 40. i 41. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle...
Dobrze, głosujemy.
(Poseł Teresa Piotrowska: Jesteśmy w trakcie gło-
sowania.)
Panie pośle, pod pozorem prostowania wielokrot-
nie prowadzona była polemika. To marszałek prowa-
dzący decyduje, a pani posłanka nie była wymienio-
na. Pod pozorem prostowania są prowadzone dysku-
sje i polemiki.
Jest wniosek o przerwę.
Głosujemy nad tym wnioskiem, proszę bardzo.
Słucham? O co chodzi? (Gwar na sali)
Nie rozumiem. Nie rozumiem pana, zresztą nie
pierwszy raz. (Wesołość na sali, oklaski)
O co chodzi? (Gwar na sali) Nie słyszę, jest taki
hałas.
(Poseł Jarosław Kaczyński: Zakończmy głosowa-
nie.)
Głosujemy, tak.
Zgadzam się z panem posłem Kaczyńskim. (We-
sołość na sali) Zakończymy głosowanie i przegłosu-
jemy wniosek o przerwę.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 2. i 3., zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 424 posłów. Za oddano 181 głosów,
przeciw – 240, 3 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Teraz głosujemy nad wnioskiem o przerwę.
Kto jest za wnioskiem o przerwę, proszę o podnie-
sienie ręki. (Gwar na sali)
Kto jest przeciw?
O co chodzi? (Poruszenie i wesołość na sali) O pod-
niesienie ręki?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki. (Gwar na sali)
(Głosy z sali: Zepsuł.)
Powtarzamy głosowanie, bo nie ma wyników.
(Gwar i poruszenie na sali)
Kto jest za przerwą?
(Głosy z sali: Już działa.)
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 426 osób. Za głosowało 196 osób, prze-
ciw – 230, nikt się nie wstrzymał.
Nie ma przerwy. Głosujemy dalej. (Wesołość na
sali, oklaski)
W poprawkach 4. do art. 3 ust. 2, 6. i 7. do art. 8
pkt 2 lit. a oraz 8. do art. 10 Senat proponuje zmianę
o charakterze redakcyjno-legislacyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącz-
nie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
459
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 4., 6., 7. i 8., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk. (7)
Kto jest przeciw? (422)
Kto się wstrzymał? (0)
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W poprawce 5. do art. 5 ust. 6 pkt 1 i 2 Senat
proponuje, aby rozwiązanie umowy o praktykę absol-
wencką następowało przez złożenie drugiej stronie
oświadczenia na piśmie.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 5.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 428 osób. Większość bezwzględna –
215. Za – 407, przeciw – 21, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu odrzucił.
Poprawki Senatu: 6., 7. i 8. już rozpatrzyliśmy.
W poprawce 9. Senat w dodawanym art. 10a pro-
ponuje zmiany w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o
promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy po-
legające m.in. na umożliwieniu odbywającemu prak-
tykę nabycia i posiadania statusu bezrobotnego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 9.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 428 osób. Większość bezwzględna – 215.
Za – 1 osoba, przeciw – 427, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 41. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdro-
wia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o
zmianie ustawy o pobieraniu, przechowywaniu
i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów
oraz o zmianie ustawy Przepisy wprowadzające
Kodeks karny.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Alicję Dąbrowską oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z ustalonymi zasada-
mi.
Wszystkie poprawki Senat zgłosił do art. 1 ustawy
zawierającego zmiany do ustawy o pobieraniu, prze-
chowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i
narządów.
W poprawkach: 1., 4. i 5. Senat proponuje zmiany
o charakterze legislacyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
460 Punkty 41. i 42. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 1., 4. i 5., zechce podnieść rękę i
nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 426 posłów. Większość bezwzględna
– 214. Za – 1 osoba, przeciw – 425, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W 2. poprawce do art. 35 ust. 11 pkt 2 Senat
proponuje doprecyzowanie upoważnienia dla wła-
ściwego ministra w zakresie trybu przeprowadzania
kontroli.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 2.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 427 posłów. Większość bezwzględna
– 214. Za – nikt, przeciw – 427, nikt się nie wstrzy-
mał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 3. poprawce do art. 35 ust. 11 polegającej na
dodaniu pkt 3 Senat proponuje doprecyzowanie upo-
ważnienia dla właściwego ministra w zakresie trybu
przeprowadzania kontroli.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 3.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 430 posłów. Większość bezwzględna –
216. Nikt nie był za, 430 posłów było przeciw, nikt
się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 42. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ochro-
ny Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnic-
twa o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o
systemie zarządzania emisjami gazów cieplar-
nianych i innych substancji.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Arkadiusza Litwińskiego
oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z dotychczasowymi
zasadami.
1. poprawka Senatu do art. 15 ust. 3 i 4 ma cha-
rakter redakcyjny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 1.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 427 posłów. Większość bezwzględna
– 214. Za nikt nie był, przeciw – 425, 2 osoby się
wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki Senatu 2., 3. i 7. mają charakter redak-
cyjno-legislacyjny.
Będziemy nad nimi głosować łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 2., 3. i 7, zechce podnieść rękę i
nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 420 posłów. Większość bezwzględna –
211. Za nie był nikt, przeciw – 420 posłów, nikt się
nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W 4. poprawce do art. 42 ust. 2 Senat proponuje,
aby w przypadku gdy wybrano ścieżkę drugą, list
zatwierdzający zawierał dodatkowo zobowiązanie do
uzyskania pozytywnej oceny raportu, o którym mowa
w art. 40 ust. 7 pkt 2, przez komitet nadzorujący.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 4.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 425 posłów. Większość bezwzględna
– 213. Za nie był nikt, przeciw – 424, 1 osoba się
wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawki 5. i 6. Senat zgłosił do ustawy Prawo
ochrony środowiska.
W poprawce 5. do art. 400 ust. 5 Senat proponuje,
aby narodowy fundusz wykonywał zadania krajowe-
go operatora systemu zielonych inwestycji określone
w ustawie o systemie zarządzania emisjami gazów
cieplarnianych i innych substancji.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 5.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 429 posłów. Większość bezwzględna –
215. Za – 2 osoby, przeciw – 426, wstrzymała się 1
osoba.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 42. i 43. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 6. poprawce do art. 401b Senat proponuje zmia-
nę o charakterze redakcyjno-legislacyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 6.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 423 posłów. Większość bezwzględna –
212. Za nikt nie był, przeciw – 422, 1 osoba się wstrzy-
mała.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
7. poprawkę Senatu już rozpatrzyliśmy.
W 8. poprawce Senat proponuje dodać art. 58a.
Z poprawką tą łączą się poprawki 9. i 10.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu od 8. do 10., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 422 posłów. Większość bezwzględna –
212. Za nie był nikt, przeciw – 284, wstrzymało się
138.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 43. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rol-
nictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu w
sprawie ustawy o powszechnym spisie rolnym w
2010 r.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Adama Krupę oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przystępujemy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Poprawka 1. Senatu do art. 3 ust. 2 pkt 1 lit. b
tiret pierwsze ma charakter redakcyjny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 1.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 423 posłów. Większość bezwzględna –
212. Za nie był nikt, przeciw – 423, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
461
Poprawki Senatu 2. do art. 5 ust. 1 oraz 8. do art.
13 ust. 2 pkt 3 i 5 mają charakter redakcyjno-legisla-
cyjny.
Nad tymi poprawkami będziemy głosować łącz-
nie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest odrzuceniem popra-
wek Senatu 2. i 8., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 419 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 210. Za – 1 osoba, przeciw – 418, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
W poprawce 3. do art. 7 ust. 1 Senat proponuje,
aby prezes Głównego Urzędu Statystycznego tworzył
i prowadził bazę danych spisu rolnego.
Komisja wnosi o ich przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest odrzuceniem 3.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 417 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 209. Za – 1 osoba, przeciw – 416, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawka 4. Senatu do art. 7 ust. 6 ma charakter
redakcyjno-legislacyjny.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest odrzuceniem 4.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 421 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 211. Za nie był nikt, przeciw – 421, nikt się
nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W poprawce 5. do art. 9 ust. 1 pkt 1 Senat propo-
nuje zmianę odesłania.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 5.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 423 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 212. Za – 391, przeciw – 32, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu odrzucił.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
462 Punkty 43. i 44. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
W 6. poprawce do art. 11 ust. 2 Senat proponuje
zmianę danych gromadzonych w powszechnym spisie
rolnym.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest odrzuceniem 6.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Głosowało 426 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 214. Za – 417, przeciw – 9, nikt się nie wstrzy-
mał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu odrzucił.
Poprawka 7. Senatu do art. 13 ust. 1 ma charakter
redakcyjno-legislacyjny.
Komisja wnosi o jej przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest odrzuceniem 7.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 424 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 213. Za – 3 osoby, przeciw – 421, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Poprawkę 8. Senatu już rozpatrzyliśmy.
Poprawki Senatu 9. i 10. mają charakter redak-
cyjny i będziemy je głosować łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 9. i 10., zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 421 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 211. Za – 3 osoby, przeciw – 418, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawki Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 44. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodo-
wym od osób fizycznych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Agnieszkę Hanajczyk oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z dotychczasowymi
zasadami.
Poprawki 1. i 2. Senat zgłosił do art. 1 ustawy
nowelizującej zawierającego zmiany do art. 21 ust. 1
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W 1. poprawce do pkt 9a ustawy nowelizowanej
Senat proponuje m.in., aby wolne od podatku docho-
dowego były zapomogi wypłacane z funduszy zakła-
dowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej
pracownikom należącym do tej organizacji.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 1.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 427 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 214. Za nie był nikt, przeciw – 427, nikt się
nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 2. poprawce Senat proponuje nowe brzmienie
pkt 67.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 2.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 419 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 210. Za – nie był nikt, przeciw – 419, nikt się
nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
W 3. poprawce do art. 1 ustawy nowelizującej Senat
proponuje, aby lit. a i lit. b oznaczyć jako pkt 1 i 2.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 3.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 426 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 214. Za – 418, przeciw – 8, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu odrzucił.
W 4. poprawce do art. 3 ustawy nowelizującej Se-
nat proponuje, aby ustawa weszła w życie po upływie
14 dni od dnia ogłoszenia, a nie, jak uchwalił Sejm,
z dniem ogłoszenia.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 4.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 422 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 212. Za – 1 osoba, przeciw – 421, nikt się nie
wstrzymał.
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
Punkty 45. i 47. porządku dziennego – głosowanie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 45. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o stanowisku Senatu w
sprawie ustawy o zmianie ustawy o funkcjono-
waniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się
i bankach zrzeszających.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Witolda Sitarza oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z dotychczasowymi
zasadami.
W jedynej poprawce do art. 13 ustawy o funkcjo-
nowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i
bankach zrzeszających Senat proponuje zmianę legi-
slacyjną.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 421 posłów. Większość bezwzględna
wynosi 211. Za – 407 osób, przeciw – 12, 2 osoby się
wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę Senatu odrzucił.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 47.
porządku dziennego: Zmiany w składach osobo-
wych komisji sejmowych (druk nr 2187).
Prezydium Sejmu na podstawie art. 137 ust. 7
oraz art. 20 ust. 1 regulaminu Sejmu – po zasięgnię-
ciu opinii Konwentu Seniorów – przedłożyło wniosek
w sprawie zmian w składach osobowych komisji sej-
mowych.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w sprawie przedstawionych propozycji?
Nikt się nie zgłasza.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem zmian
w składach osobowych komisji sejmowych, w brzmie-
niu proponowanym w druku nr 2187, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Ogłaszam wyniki.
Głosowało 417 osób. Za – 404, przeciw – 8, wstrzy-
mało się 5 osób.
Stwierdzam, że Sejm dokonał zmian w składach
osobowych komisji sejmowych.
Proszę państwa, jeszcze sekundeczkę. Ważna in-
formacja. Teraz będą oświadczenia, a o godz. 20...
(Głosy z sali: Nie, nie.)
Ale jak mam... Są chętni. A o dwudziestej...
(Głosy z sali: Nie.)
No to można zrezygnować, ale o 20.45...
463
Proszę państwa, sekundeczkę, podam komunikat.
O godz. 20.45 będzie dalszy ciąg głosowań.
Na tym wyczerpaliśmy porządek dzienny 46. po-
siedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Informuję, że zgłosił się jeden poseł w celu wygło-
szenia oświadczenia. (Oklaski)
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie jeszcze
zgłosić się do oświadczenia?
Jeszcze pan poseł? To proszę się zapisać, tak.
W takim razie poza panem posłem listę posłów
zgłoszonych do oświadczeń uważam za zamkniętą.
Proszę o zabranie głosu pana posła Jarosława
Rusieckiego, Prawo i Sprawiedliwość. (Gwar na
sali)
(Głos z sali: O, matko!)
Poseł Jarosław Rusiecki:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Będzie o poważ-
nym wydarzeniu, więc prosiłbym o wyciszenie się.
7 lipca 2009 r. minęła 65. rocznica tragicznej za-
głady w Woli Grójeckiej oddziału Armii Krajowej do-
wodzonego przez wach. Tomasza Wójcika „Tarzana”.
Dla ludzi pokolenia powojennego cmentarz ze zbioro-
wą mogiłą partyzantów od „Tarzana” w Ćmielowie
powinien wyzwalać refleksję nad ogromną ceną wol-
ności, z której obecnie korzystamy. Pamięć o tej tra-
gedii nakazuje nam pokłonić się choćby raz w roku
nad mogiłami chłopców z lasu, którzy tam zginęli.
Na początku lipca 1944 r. oddział Tomasza Wój-
cika „Tarzana” wyruszył w okolice Ostrowca Świę-
tokrzyskiego w celu zdobycia broni i amunicji, planu-
jąc akcję na niemiecki pociąg w rejonie Ćmielowa. W
tragiczny piątek 7 lipca 1944 r. „Tarzan” udaje się z
podkomendnymi „Krótkim” i „Mrukiem” do Ćmie-
lowa, by przygotować akcję na niemiecki pociąg. Do-
wództwo oddziału powierza Zygmuntowi Dudkowi
„Czarnemu”. „Tarzan” wydaje rozkaz trzymania lu-
dzi w pogotowiu i wystawienia posterunku obserwa-
cyjnego w wiatraku, który stoi na wzniesieniu i po-
zwala na daleki wgląd w teren. Przypomina wszyst-
kim, by mieli się na baczności, zatrzymywali obcych
pojawiających się w okolicy, a w razie jakiegokolwiek
zagrożenia natychmiast opuścili wieś i podjęli walkę
w polu. Mimo tych zaleceń podchorąży „Czarny”,
nieco uśpiony obietnicą dodatkowej ochrony przez
człowieka z ćmielowskiej placówki, w godzinach po-
południowych zdejmuje posterunek z wiatraka, nie
widząc zagrożenia.
Po południu z Woli Grójeckiej do Brzustowej wy-
rusza strzelec Stanisław Kryj „Marcin”. W drodze
dostrzega niemiecki oddział żandarmerii otaczającej
wieś. Żołnierz informuje o tym dowództwo. Jest godz.
17.30. Zaalarmowani dowódcy sekcji i drużyn rzuca-
ją rozkaz szybkiego wyjścia poza wieś. Kierunek
wskazuje podchorąży „Czarny”. W ciągu paru minut
oddział pnie się do góry przez zachodni skraj lasu.
Szanse przebicia się są równe zeru. Niemcy zdążyli
już zająć dogodne stanowiska i otworzyć ogień z bro-
 46. posiedzenie Sejmu w dniu 17 lipca 2009 r.
464 Oświadczenia poselskie
Poseł Jarosław Rusiecki
ni maszynowej. Serie niemieckie sieją spustoszenie
w szeregach partyzantów. W mgnieniu oka zielona
trawa wzgórz okrywa się krwią zabitych i rannych.
Mimo ponoszonych strat, ostrzeliwując się zawzięcie,
partyzanci zbliżają się do stanowisk niemieckich. Z
tej grupy tylko czwórce udaje się przeżyć. W sumie w
Woli Grójeckiej traci życie 37 partyzantów.
Po wojnie żołnierze ze środowiska Armii Krajowej
„Ponury – Nurt” wznieśli pomnik z czerwonego pia-
skowca, na którym umieścili następującą inskrypcję:
7 lipca 1944 r. w Woli Grójeckiej na skutek donosu
został otoczony przez żandarmerię niemiecką oddział
wach. „Tarzana” ze świętokrzyskich zgrupowań par-
tyzanckich Armii Krajowej „Ponurego” i „Nurta”
Mimo rozpaczliwej obrony uległ całkowitej zagładzie,
tracąc 37 żołnierzy, których groby znajdują się na
cmentarzu w Ćmielowie (Dzwonek).
Panie Marszałku! Pozwolę sobie jeszcze…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Ma pan jeszcze minutkę.
Poseł Jarosław Rusiecki:
Pod tą tablicą znajduje się druga tablica z nazwi-
skami wszystkich poległych. Tragiczny bój i zagłada
oddziału „Tarzana” odbiły się głośnym echem wśród
całej partyzanckiej braci. W tym miejscu podkreślić
trzeba tragizm dowództwa i żołnierzy oddziału
„Tarzana”. Walczyli oni dzielnie, wiernie dotrzymu-
jąc przysięgi żołnierskiej. Dowódca Tomasz Wójcik
„Tarzan” i jego żołnierze pokazali, czym jest honor
polskiego żołnierza. W 65. rocznicę tragicznej zagła-
dy oddziału „Tarzana” złóżmy hołd żołnierzom i ich
dowódcy. Cześć ich pamięci. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wojciech Jasiński, Prawo i Sprawiedli-
wość.
(Koniec posiedzenia o godz. 20 min 31)
Poseł Wojciech Jasiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Staję przed Wy-
soką Izbą z pewnym zażenowaniem i ubolewaniem.
Pragnę bowiem złożyć samokrytykę i stwierdzić, że
wykazałem brak uwagi. Podczas głosowania nad wo-
tum zaufania wbrew stanowisku mojego klubu
i wbrew w istocie własnej woli, ponieważ w między-
czasie… (Wesołość na sali)
Panie pośle, niech pański śmiech będzie dla mnie
dodatkową karą. Gapiostwo powinno być karane.
...rozmawiałem o trzecim punkcie głosowania, to
znaczy wotum nieufności, i zagłosowałem za. To była
moja pomyłka. Wyrażam ubolewanie. Przepraszam
swój klub i wszystkich, których to mogło wprowadzić
w błąd. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Poseł Wojciech Jasiński:
Jeśli pan poseł się nigdy nie pomylił, to gratuluję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Myślę, że nic się nie stało.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.*)
Informacja o wpływie interpelacji i zapytań oraz
odpowiedzi na nie została paniom i panom posłom
doręczona w druku nr 2171.
Na tym zakończyliśmy 46. posiedzenie Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej.
Protokół posiedzenia będzie wyłożony do przej-
rzenia w Sekretariacie Posiedzeń Sejmu.
Za chwilę rozpoczniemy 47. posiedzenie Sejmu
poświęcone trzeciemu czytaniu projektu ustawy o
zmianie ustawy budżetowej na rok 2009.
Zamykam posiedzenie.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszał-
kowską)
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.

Teksty wystąpień niewygłoszonych
Oświadczenia poselskie
Poseł Jan Kulas (Klub Parlamentarny Platfor-
ma Obywatelska)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Moje oświad-
czenie poselskie ma na celu upamiętnienie Tadeusza
Meissnera (1902–1966), uczestnika III Powstania
Śląskiego, absolwenta Szkoły Morskiej w Tczewie
(1925), sławnego kapitana żeglugi wielkiej, dowódcy
transatlantyku „Batory”, posła na Sejm w PRL, jed-
nego z pionierów Polskiej Marynarki Handlowej.
Tadeusz Meissner urodził się 4 sierpnia 1902 r.
w Warszawie pod zaborem rosyjskim. Był synem
Jana Wiktora, artysty i rzeźbiarza, oraz Anny Lu-
dwiki z domu Braun. To artystyczne i inteligenckie
pochodzenie rodzinne, jak też patriotyczne wychowa-
nie ujawnią się wyraziście w jego biografii. Warto
dodać, że jego starszym bratem był sławny lotnik
i popularny pisarz – Janusz Meissner.
Tadeusz Meissner uczęszczał do Gimnazjum im.
Stanisława Staszica w Warszawie, następnie konty-
nuował naukę w znanej Państwowej Wyższej Szkole
Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelber-
ga i S. Rotwanda. Na edukacji upłynęły młodemu
T. Meissnerowi burzliwe lata I wojny światowej.
W 1918 r. zaledwie 16-letni Tadeusz Meissner,
jak wielu młodych patriotów, zgłosił się do Wojska
Polskiego. Brał udział w walkach o Lwów i kolejno
w wojnie polsko-radzieckiej. W 1921 r. T. Meissner
pośpieszył na pomoc powstańcom śląskim. Został
nawet uwięziony przez Niemców za transport mate-
riałów wybuchowych. Po ucieczce z niewoli prowa-
dził prace dywersyjno-destrukcyjne za linią frontu,
szczególnie w powiecie opolskim i brzeskim. Za tę
bohaterską działalność otrzymał Krzyż Orderu Vir-
tuti Militari.
Po powrocie do rodzinnej Warszawy Tadeusz Me-
issner ukończył pierwszy kurs w szkole Wawelberga
i Rotwanda. Ciągle jeszcze szukał swojego miejsca.
Tutaj zapewne dowiedział się o funkcjonującej już od
1920 r. Państwowej Szkole Morskiej w Tczewie.
W 1922 r. Tadeusz Meissner wstąpił na Wydział
Nawigacyjny Szkoły Morskiej w Tczewie. Już latem
1923 r. brał udział w rejsie szkolnego żaglowca
„Lwów” do Brazylii. Niejako z miejsca trafił na pierw-
Załącznik nr 1
szy głośny i sławny, ale także trudny rejs statku
„Lwów”. Wtedy to zapewne przeszedł swój chrzest
bojowy po przekroczeniu równika.
Tadeusz Meissner ukończył Szkołę Morską w Tcze-
wie w 1925 r. z wyróżnieniem. Był wtedy poważny
problem z pracą, jako że młoda, odrodzona Rzeczpo-
spolita nie dysponowała własną marynarką handlo-
wą. Nie przypadkiem śpiewano wtedy: Szkołę skoń-
czyli, dyplomy dostali, lecz pracy w ojczyźnie im brak.
Tak jak inni koledzy T. Meissner podjął praktykę na
statkach francuskich. Pływał wtedy na jednostkach
towarzystwa Chargeurs Reunis. Szczęśliwie od 1 maja
1927 r. został IV oficerem na „Lwowie”, a potem III
i II oficerem na s/s „Katowice” i ponownie II oficerem
na „Lwowie”.
W grudniu 1929 r. Tadeusz Meissner został mia-
nowany I oficerem nowego żaglowca szkolnego „Po-
morze” (później „Dar Pomorza”). U boku kapitana
Konstantego Maciejewicza wyróżnił się przy ratowa-
niu tego statku podczas sztormu u brzegów Bretanii
i doprowadzeniu go do stoczni w Nakskov. Za tę po-
stawę pełną poświęcenia otrzymał Srebrny Krzyż
Zasługi. Tę dramatyczną podróż opisał w popular-
nym miesięczniku „Morze”. Z czasem wyszła broszu-
ra pt. „Pierwszy rejs »Daru Pomorza«”.
W 1929 r. Tadeusz Meissner ustabilizował sytu-
ację rodzinną. Ożenił się z Ireną Cichocką. Miał z tego
małżeństwa trzech synów: Krzysztofa, Jana Jacka
i Wojciecha. Wszyscy oni zostali starannie wykształ-
ceni. Zapewne ku radości ojca najstarszy Krzysztof
został kapitanem żeglugi wielkiej.
W 1930 r. Tadeusz Meissner otrzymał dyplom ka-
pitana żeglugi wielkiej. Na żaglowcu „Dar Pomorza”
awansował do rangi jego I oficera. W takim charak-
terze uczestniczył też w głośnej i zakończonej pełnym
sukcesem podróży transoceanicznej dookoła świata
w latach 1934–1935. Rejs ten był wielkim sprawdzia-
nem zalet i umiejętności uczniów oraz kadry Szkoły
Morskiej. T. Meissner zaprezentował swoje wrażenia
i przeżycia z tej niezwykłej wyprawy w książce
pt. „Dookoła świata na »Darze Pomorza«”.
W grudniu 1935 r. Tadeusz Meissner został mia-
nowany I oficerem budującego się w Monfalcone
transatlantyku „Batory”. Pływał na nim do maja
1937 r. Były to głównie rejsy na linii Gdynia – Ame-
ryka. W końcu lat 30. T. Meissner został samodziel-
2
nym kapitanem frachtowca „Śląsk” i kolejno „Cie-
szyn”. Na statku „Cieszyn” w Antwerpii zastał
T. Meissnera wybuch II wojny światowej.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W styczniu
1940 r. Tadeusz Meissner objął dowództwo statku
s/s „Warszawa” i pływał po Morzu Śródziemnym. Na
tym statku ewakuowano polskich uchodźców z Pi-
reusu i Splitu do Marsylii, a potem do Bejrutu. Po
kapitulacji Francji w czerwcu 1940 r. udało się
T. Meissnerowi uprowadzić statek „Warszawa” spod
władzy rządu Vichy. Po dotarciu do Hajfy pływał już
w służbie brytyjskiej, gdzie głównie przewoził uchodź-
ców z terenów Turcji. Potem przewoził wojsko i ma-
teriały wojenne do Tobruku, na Kretę i do Grecji
kontynentalnej. Były to niebezpieczne rejsy pod no-
sem niemieckich łodzi podwodnych.
26 grudnia 1941 r. podczas kolejnego rejsu do To-
bruku „Warszawa” została storpedowana i zatopiona.
Szczęśliwie załogę ewakuowano na statek „Peona”.
Za akcję ratowania s/s „Warszawa” i pracę na tym
odcinku frontu T. Meissner został odznaczony Krzy-
żem Walecznych i brytyjskim odznaczeniem Order of
the British Empire. Swoje przeżycia z tego drama-
tycznego rejsu T. Meissner opisał w londyńskim ty-
godniku „Polska Walcząca – Żołnierz polski na ob-
czyźnie” w artykule pt. „S/s »Warszawa« tonie!”.
Po przybyciu do Londynu w kwietniu 1942 r. Ta-
deusz Meissner został inspektorem połączonych to-
warzystw Żeglugi Polskiej i Polsko-Brytyjskiego To-
warzystwa Okrętowego „POLBRYT”. Funkcję tę
pełnił do końca wojny.
Tadeusz Meissner w 1945 r. jednoznacznie opo-
wiedział się za powrotem do nowej, trudnej rzeczy-
wistości w Polsce. Brał aktywny udział w przygoto-
waniu polskich statków i załóg do powrotu do kraju.
Na życzenie władz PRL pozostał nieco dłużej w Lon-
dynie jako inspektor pokładowy towarzystwa Gdynia
– Ameryka Linie Żeglugowe (GAL). Udając się frach-
towcem „Kielce” do Belgii, przeżył jego zatonięcie po
kolizji koło Dover. Następnie nadzorował remonty
polskich statków w Antwerpii i Bremerhaven.
W październiku 1946 r. Tadeusz Meissner wraz
z rodziną powrócił do Gdyni. Został zatrudniony jako
inspektor w centrali GAL. W latach 1947–1949 za-
stępował stałego kapitana „Batorego”. Nastały wte-
dy trudniejsze czasy dla żeglugi, m.in. z powodu li-
kwidacji linii nowojorskiej. Na początku 1951 r.
T. Meissner został głównym nawigatorem Central-
nego Zarządu Polskiej Marynarki Handlowej.
Dnia 23 czerwca 1953 r. Tadeusz Meissner został
kapitanem „Batorego”. Po niezawinionym przez sie-
bie wypadku (1954 r.) na „Batorym” na Morzu Śród-
ziemnym, gdzie zginęło kilku marynarzy, został po-
zbawiony dowództwa statku. Otrzymał także zakaz
pływania. Później Izba Morska uwolniła go od zarzu-
tów. W trudnych latach 50. wykładał nawigację i wie-
dzę z budowy okrętów w Państwowej Szkole Morskiej
w Gdyni.
Po październiku 1956 r. Tadeusz Meissner docze-
kał się pełnej rehabilitacji i satysfakcji. W macierzy-
stej szkole w Gdyni obdarzono go szczególnym zaufa-
niem i wybrano przedstawicielem „ludzi morza”.
W latach 1957–1961 T. Meissner był posłem na Sejm
PRL. Pełnił nawet funkcję wiceprzewodniczącego
sejmowej Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi.
W tych też latach zastępował podczas urlopu stałego
kapitana „Batorego”.
Tadeusz Meissner udzielał się również w pracy
społeczno-zawodowej. Pisał także artykuły do prasy
fachowej i wspomnienia do czasopisma „Morze”.
Przetłumaczył na język polski kilka popularnych
książek ze światowej literatury marynistycznej jak
np. książkę Alaina Bombarda pt. „Dobrowolny roz-
bitek” czy też wspólnie z Marią Boruszyńską książkę
R. Dany pt. „Pamiętnik żeglarza”. Przygotował też
do druku podręcznik kapitana żeglugi wielkiej Józe-
fa Giertowskiego pt. „Nawigacja terrestryczna”.
Tadeusz Meissner zmarł przedwcześnie 19 sierp-
nia 1966 r. w Gdyni. Pochowany został w Alei Zasłu-
żonych na cmentarzu Witomińskim w Gdyni. Posia-
dał liczne odznaczenia i wyróżnienia, jak np. Medal
Morski Polskiej Marynarki Handlowej, Krzyż Oficer-
ski Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznakę Zasłu-
żonego Pracownika Morza.
Wysokie Sejmie! Tadeusz Meissner był znakomi-
tym fachowcem, ciekawym człowiekiem, cenionym
wykładowcą i pedagogiem. Już w okresie II Rzeczy-
pospolitej należał do elity polskiej kadry morskiej.
Udało mu się szczęśliwie przeżyć wojnę. Na posterun-
ku wojennym potrafił wytrwać do końca. Po 1945 r.
walnie przyczynił się do odbudowy i rozwoju Polskiej
Marynarki Handlowej. Miał także sukcesy na niwie
społecznej i wydawniczej. Niewątpliwie dobrze zasłu-
żył się ojczyźnie, Pomorzu i najbardziej Gdyni.
Poseł Witold Namyślak (Klub Parlamentarny
Platforma Obywatelska)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W ubiegłym
roku minęła 15. rocznica śmierci Alfreda Lubockiego,
a w bieżącym roku obchodzimy 95. rocznicę urodzin
znanego i cenionego kaszubskiego malarza i rzeźbia-
rza. Urodził się on 7 lipca 1914 r. w Lęborku. Wcze-
śnie osierocony przez ojca, wyjechał z matką do jej
rodzinnych stron, do Pałubic – wsi leżącej w grani-
cach gminy Sierakowice, poprzednio powiatu siera-
kowickiego. Miał liczne przyrodnie rodzeństwo, więc
jako najstarszy w rodzinie wcześnie wszedł w dorosłe
życie.
Mając zaledwie 17 lat, wyjechał do Gdyni, gdzie
dorywczo pracował w porcie, tartaku, był agentem
handlowym, piekarzem, wreszcie trafił do wojska do
16. Pomorskiego Pułku Artylerii Lekkiej w Grudzią-
dzu. Zdążył jeszcze po odejściu do rezerwy pracować
w Marynarce Wojennej na Oksywiu, zanim otrzymał
kartę mobilizacyjną w 1939 r.
Brał udział w kampanii wrześniowej. Swoje wła-
sne przeżycia wojenne przeniósł z czasem na płótno.

Jedna z jego większych prac malarskich pt. „Ostatnia
bitwa września” osnuta jest na kanwie wspomnienia
bitwy pod Kockiem, w której brał udział jego pułk,
dowodzony przez generała Kleeberga.
Okres okupacji spędził Lubocki na Kaszubach.
Początkowo pracował w młynie u niemieckiego go-
spodarza, później w fabryce drożdży w Maszewie koło
Lęborka. Od samego początku wojny był na tzw. nie-
mieckiej czarnej liście, między innymi za udział w kam-
panii wrześniowej. Gdy w trakcie przesłuchań w ge-
stapo w Gdyni odmówił podpisania listy przynależ-
ności do Niemiec, skazano go do obozu w Stutthofie,
gdzie cudem ocalał. Z tego okresu głęboko wrył mu
się w pamięć obraz wynędzniałych, słaniających się
więźniów Stutthofu, gnanych przez Niemców, któ-
rzy likwidowali w pośpiechu obóz w ostatnich mie-
siącach wojny. Wspomnienia te stały się później
inspiracją do namalowania obrazu zatytułowanego
„Marsz śmierci”.
Po wojnie Lubocki na stałe związał się z Lębor-
kiem. Tu rozpoczął pracę zawodową i założył rodzinę.
Kiedy zaczął rzeźbić, nie pracował już zawodowo.
Trudne dzieciństwo i lata okupacji zaważyły na jego
zdrowiu i przyczyniły się do przerwania pracy zawo-
dowej. Wtedy to rozbudziło się w nim drzemiące od
lat zamiłowanie do dłuta i drewna. Zachęcony zain-
teresowaniem ze strony lęborskiego muzeum, zaczął
rzeźbić na dobre.
Będąc Kaszubem z pochodzenia, szczególnie chęt-
nie sięgał w rzeźbieniu do tematyki wiejskiej, zwią-
zanej z tradycją kaszubską. Nie sposób, znając twór-
czość Alfreda Lubockiego, nie odnaleźć wśród wielo-
ści prac tych, które są jego autorstwa. Artysta w swej
3
twórczości sięga do tematyki religijnej. Inspiracją do
powstania dużej liczby prac stały się sceny żywotów
świętych.
Obok rzeźbienia chętnie zajmował się malowa-
niem. W jego pracach przeważa tematyka świecka –
niejednokrotnie są to ujęte w ramy obrazu wspomnie-
nia z dawnych lat, bardzo osobiste przeżycia czy też
krajobrazy plenerowe. Niektóre obrazy malował
wspólnie z żoną Marią, znakomitą hafciarką, autor-
ką wierszy i rodzinnych wspomnień.
Alfred Lubocki swoją artystyczną wrażliwość
przelewał nie tylko na płótno czy rzeźbę. Filozoficzne
wywody, własne przesłania i przemyślenia zapisywał
często po kaszubsku na odwrocie rzeźb i obrazów.
Chciał w ten sposób być jak najbliżej odbiorców.
Artysta był członkiem Stowarzyszenia Twórców
Ludowych. Jego malarstwo i rzeźby znane są nie tyl-
ko w kraju, ale i za granicą. Wzbogacają zbiory mu-
zealne w Słupsku, Gdańsku, Toruniu, Radomiu,
Malborku i Pucku. Alfred Lubocki zmarł 2 paździer-
nika 1993 r.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Bardzo bogaty
jest dorobek artystyczny Alfreda Lubockiego, który
od lat 70. uczestniczył w wielu zbiorowych wysta-
wach sztuki ludowej na terenie całego kraju, był sys-
tematycznie zapraszany na plenery i kiermasze sztu-
ki ludowej. Swoje artystyczne osiągnięcia zawdzię-
czał własnej pasji popartej ciężką i upartą pracą.
W rodzinnym mieście Alfreda Lubockiego, w mu-
zeum w Lęborku, które jako pierwsze zwróciło uwa-
gę na jego osiągnięcia w dziedzinie sztuki ludowej,
znajduje się stała ekspozycja jego prac.
 Porządek dzienny* )

46. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniach 14, 15, 16 i 17 lipca 2009 r.

1. Przedstawiony przez Prezydium Sejmu projekt uchwały upamiętniającej ofiary

zbrodni dokonanych w latach 1937–1939 na Polakach zamieszkałych w ZSRR (druk
nr 2174).
2. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy budżetowej na rok
2009 (druk nr 2163).
3. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o fi-
nansach publicznych (druki nr 1181, 2168 i 2168-A).
4. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy Prze-
pisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (druki nr 1182, 2169 i 2169-A).
5. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o:
1) poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze,
2) rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze oraz niektórych innych
ustaw
(druki nr 131, 617, 1624 i 1624-A).
6. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o senackim projekcie
ustawy o zmianie dekretu o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu
sądowym (druki nr 2072 i 2157).
7. Sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Finansów
Publicznych o rządowym projekcie ustawy o Służbie Celnej (druki nr 1492, 2095 i 2095-A).
8. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami (druki nr 1853,
2128 i 2128-A).
9. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o senackim projekcie
ustawy o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (druki
nr 2073 i 2158).
10. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o sprawozdaniu z wykonania bu-
dżetu państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 r. wraz z przedstawioną przez
Najwyższą Izbę Kontroli analizą wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej
w 2008 r. oraz komisyjnym projektem uchwały w przedmiocie absolutorium (druki nr 2031,
2055, 2148 i 2148-A).
11. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o przedstawionej przez prezesa Rady
Ministrów informacji o poręczeniach i gwarancjach udzielonych w 2008 r. przez Skarb Państwa,
niektóre osoby prawne oraz Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu
Poręczeń Kredytowych (druki nr 2034 i 2149).
12. Sprawozdanie z działalności Najwyższej Izby Kontroli w 2008 r. (druk nr 2054) wraz
z opinią Komisji do Spraw Kontroli Państwowej (druk nr 2144).
14. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o senackim projekcie usta-
wy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (druki
nr 2071 i 2156).
15. Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych
innych ustaw (druki nr 1921, 2145 i 2145-A).

*) Zmieniony – patrz s. 121.

 16. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Infrastruktury o posel-
skim projekcie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu
Drogowym oraz o zmianie ustawy o Narodowym Banku Polskim (druki nr 2170 i 2172).
17. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz ustawy Prawo bankowe (druki nr 2150
i 2166).
18. Sprawozdanie Komisji Gospodarki o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy
z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz
zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłó-
ceń na rynku naftowym (druki nr 528 i 678).
19. Sprawozdanie Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich o poselskim projekcie usta-
wy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora (druki nr 1419 i 2141).
20. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych oraz ustawy Pra-
wo bankowe (druki nr 2160 i 2167).
21. Sprawozdanie Komisji Gospodarki o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiała-
mi wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym
lub policyjnym oraz ustawy o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
(druki nr 2161 i 2182).
22. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks postępowania karnego (druki nr 2162 i 2185).
23. Przedstawiony przez Prezydium Sejmu projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci
Wojciecha Korfantego (druk nr 2142).
24. Pytania w sprawach bieżących.
25. Sprawozdanie Komisji do Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Spraw Zagranicznych
o rządowym projekcie ustawy o rządowym systemie koordynacji spraw związanych z członko-
stwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej (druki nr 1614, 2184 i 2184-A).
26. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy
Kodeks postępowania karnego (druki nr 1999 i 2129).
27. Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o senackim projekcie ustawy
o zmianie ustawy o języku polskim (druki nr 1895 i 2126).
28. Sprawozdanie Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce
Nożnej UEFA EURO 2012 oraz ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji
inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (druki nr 1947, 2131 i 2131-A).
29. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji dzia-
łalności podmiotów realizujących zadania publiczne, ustawy Kodeks postępowania administra-
cyjnego, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2110).
30. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o partiach politycz-
nych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2070).
31. Pierwsze czytanie senackiego projektu ustawy o zmianie ustaw w zakresie uwierzytel-
niania dokumentów (druk nr 2064).
32. Pierwsze czytanie senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz
niektórych innych ustaw (druk nr 2116).
33. Sprawozdanie Komisji Gospodarki oraz Komisji Infrastruktury o komisyjnym pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmo-
wi (druki nr 1948 i 2017) – trzecie czytanie.
34. Głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie w pierwszym czytaniu poselskiego projektu
ustawy o ogrodach działkowych (druk nr 1886).
35. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy budżetowej na rok 2009 (druki nr 2163 i 2190).
36. Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra infrastruktury Cezarego Gra-
barczyka (druki nr 2164 i 2188).
 37. Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa
Trybunału Konstytucyjnego w 2008 r. (druk nr 1904) wraz ze stanowiskiem Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodawczej (druk nr 2088).
38. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym (druki nr 2191 i 2205).
39. Sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym (druki nr 2192 i 2199).
40. Sprawozdanie Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, Komisji Gospodarki oraz Komi-
sji Polityki Społecznej i Rodziny o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o praktykach absol-
wenckich (druki nr 2196 i 2204).
41. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów oraz
o zmianie ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks karny (druki nr 2197 i 2206).
42. Sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych
i innych substancji (druki nr 2198 i 2202).
43. Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o powszechnym spisie rolnym w 2010 r. (druki nr 2195 i 2203).
44. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Polityki Społecznej i Ro-
dziny o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych (druki nr 2193 i 2217).
45. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrze-
szających (druki nr 2194 i 2218).
46. Przedstawiony przez Prezydium Sejmu projekt uchwały w sprawie tragicznego losu
Polaków na Kresach Wschodnich (druk nr 2183).
47. Zmiany w składach osobowych komisji sejmowych (druk nr 2187).

Obecni posłowie według załączonej do protokołu listy obecności