Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 48 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 27 sierpnia 2009 r.

(drugi dzień obrad)

Wa r s z a w a
2009
 str.
TREŚĆ
48. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 27 sierpnia 2009 r.)
str.
Wznowienie posiedzenia
Komunikaty
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz . . . . . . . 93
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński . . . . . . . . 93
Punkt 11. porządku dziennego: Pytania
w sprawach bieżących
Poseł Agnieszka Pomaska . . . . . . . . . . . . . . . . 94
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
Poseł Stanisław Lamczyk . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Poseł Ewa Wolak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krzysztof Stanowski . . . 96
Poseł Iwona Guzowska . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krzysztof Stanowski . . . 96
Poseł Jarosław Stawiarski. . . . . . . . . . . . . . . . 97
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Mikołaj Budzanowski . . . . . 97
Poseł Jarosław Stawiarski. . . . . . . . . . . . . . . . 98
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Mikołaj Budzanowski . . . . . 99
Poseł Ryszard Zbrzyzny. . . . . . . . . . . . . . . . . . 99
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik . . . . . . . . . 99
Poseł Ryszard Zbrzyzny. . . . . . . . . . . . . . . . . 101
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik . . . . . . . . 101
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102
Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel . . . . . . . 102
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103
Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel . . . . . . . 104
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104
Poseł Piotr Tomański . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak . . . 105
Poseł Renata Butryn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 105
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak . . . 105
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki. . . . . . . . . 106
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak . . . 106
str.
str.
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 107
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak . . . 107
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 108
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 110
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 110
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 110
Poseł Bożenna Bukiewicz . . . . . . . . . . . . . . . 111
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 112
Poseł Tadeusz Wita . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer . . . . . 112
Poseł Karol Karski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer . . . . . 113
Poseł Elżbieta Witek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej Krzysztof Stanowski. . . . . . . . . . 115
Poseł Anna Zalewska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji
Narodowej Krzysztof Stanowski. . . . . . . . . . 116
Punkt 12. porządku dziennego: Informa-
cja bieżąca
Poseł Zbigniew Rynasiewicz . . . . . . . . . . . . . 117
Poseł Czesław Mroczek . . . . . . . . . . . . . . . . . 117
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski . . . . . . . . . 117
Poseł Jacek Krupa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120
Poseł Ewa Malik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120
Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . 121
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 122
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 122
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . 122
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 123
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 123
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124
Poseł Ewa Wolak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124
Poseł Marek Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124
Poseł Henryk Gołębiewski . . . . . . . . . . . . . . 125
Poseł Leszek Deptuła. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 125
Poseł Tadeusz Arkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 125
Poseł Jadwiga Wiśniewska . . . . . . . . . . . . . . 126
 str.
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 126
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 127
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127
Poseł Gabriela Masłowska. . . . . . . . . . . . . . . 127
Poseł Stanisława Prządka . . . . . . . . . . . . . . . 128
Poseł Magdalena Gąsior-Marek . . . . . . . . . . 128
Poseł Artur Górski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 129
Poseł Andrzej Kania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 129
Poseł Jerzy Rębek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Poseł Bartosz Arłukowicz . . . . . . . . . . . . . . . 130
Poseł Tomasz Piotr Nowak . . . . . . . . . . . . . . 130
Poseł Jarosław Żaczek . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131
Poseł Grzegorz Pisalski . . . . . . . . . . . . . . . . . 131
Poseł Czesław Mroczek . . . . . . . . . . . . . . . . . 131
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski . . . . . . . . . 132
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 135
Punkt 13. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o Służbie Celnej
Poseł Sprawozdawca Leszek Cieślik . . . . . . . 135
Poseł Janusz Chwierut . . . . . . . . . . . . . . . . . 135
Poseł Marzenna Drab . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 137
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138
Punkt 14. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości
i Praw Człowieka o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o prokuraturze oraz niektórych innych
ustaw
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń. . . . . . . 138
Poseł Wojciech Wilk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
Poseł Zbigniew Wassermann. . . . . . . . . . . . . 140
Poseł Ryszard Kalisz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski. . . . . . . 141
Poseł Michał Stuligrosz . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Minister Sprawiedliwości Andrzej Czuma . . . 142
Poseł Jerzy Kozdroń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 143
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 144
Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Obrony Narodowej
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o zmianie niektórych
innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Czesław Mroczek . . . . 144
Poseł Paweł Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 145
Poseł Andrzej Bętkowski . . . . . . . . . . . . . . . . 145
str.
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 146
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . . 146
Punkt 16. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o finansach publicznych
Punkt 17. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
Przepisy wprowadzające ustawę
o finansach publicznych
Poseł Sprawozdawca Paweł Arndt . . . . . . . . 147
Poseł Aleksander Marek Skorupa. . . . . . . . . 148
Poseł Beata Szydło. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 148
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 149
Poseł Andrzej Pałys . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 149
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 150
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Elżbieta Chojna-Duch . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151
Poseł Paweł Arndt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 152
Punkt 18. porządku dziennego: Spra-
wozdanie Komisji Kultury Fizycznej,
Sportu i Turystyki o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o przygotowaniu finałowego turnieju
Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
UEFA EURO 2012
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . . . . . . 152
Poseł Michał Jaros . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 153
Poseł Jan Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153
Poseł Andrzej Walkowiak . . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Elżbieta Jakubiak . . . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Tomasz Garbowski. . . . . . . . . . . . . . . . 155
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski . . . . . . . . . 155
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 156
Punkt 19. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Infrastruktury o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Prawo budowlane
oraz ustawy o gospodarce nieruchomo-
ściami
Poseł Sprawozdawca Andrzej Adamczyk . . . 156
Poseł Aldona Młyńczak . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Edward Czesak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 158
Poseł Józef Racki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 159
Poseł Michał Wojtkiewicz . . . . . . . . . . . . . . . 159
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Olgierd Dziekoński . . . . . . . 159
Poseł Andrzej Adamczyk . . . . . . . . . . . . . . . . 159
Punkt 20. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji do Spraw Unii Europej-
skiej oraz Komisji Spraw Zagranicz-
 str. str.

nych o stanowisku Senatu Głosowanie

w sprawie ustawy o Komitecie do Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Spraw Europejskich Punkt 19. porządku dziennego: Sprawoz-
Poseł Sprawozdawca Dariusz Lipiński . . . . . 160 danie Komisji Infrastruktury
Poseł Agnieszka Pomaska . . . . . . . . . . . . . . . 160 o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
Poseł Karol Karski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161 o zmianie ustawy Prawo budowlane
Poseł Tadeusz Iwiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161 oraz ustawy o gospodarce nieruchomo-
Poseł Stanisław Witaszczyk . . . . . . . . . . . . . 162 ściami (cd.)
Punkt 21. porządku dziennego: Spra- Głosowanie
wozdanie Komisji Kultury i Środków Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 170
Przekazu o stanowisku Senatu w spra- Punkt 20. porządku dziennego: Sprawoz-
wie ustawy o zmianie ustawy o języku danie Komisji do Spraw Unii Europej-
polskim skiej oraz Komisji Spraw Zagranicz-
Poseł Sprawozdawca
nych o stanowisku Senatu
Iwona Śledzińska-Katarasińska . . . . . . . . . . 162
w sprawie ustawy o Komitecie do
Poseł Arkadiusz Rybicki . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Poseł Jan Dziedziczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163 Spraw Europejskich (cd.)
Poseł Jerzy Wenderlich . . . . . . . . . . . . . . . . . 163 Głosowanie
Poseł Tadeusz Sławecki. . . . . . . . . . . . . . . . . 163 Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Punkt 21. porządku dziennego: Spra-
(Przerwa w posiedzeniu) wozdanie Komisji Kultury i Środków
Wznowienie posiedzenia Przekazu o stanowisku Senatu w spra-
Punkt 13. porządku dziennego: Sprawoz- wie ustawy o zmianie ustawy o języku
danie Komisji Finansów Publicznych polskim (cd.)
oraz Komisji Administracji i Spraw Głosowanie
Wewnętrznych o stanowisku Senatu Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
w sprawie ustawy o Służbie Celnej (cd.)
(Przerwa w posiedzeniu)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164 Wznowienie posiedzenia
Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz- Oświadczenia
danie Komisji Obrony Narodowej Poseł Szymon Stanisław Giżyński . . . . . . . . 174
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy Poseł Piotr Stanke . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
o zmianie ustawy o powszechnym Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . 175
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Poseł Marek Rząsa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 176
Polskiej oraz o zmianie niektórych Poseł Gabriela Masłowska. . . . . . . . . . . . . . . 177
innych ustaw (cd.) Poseł Józef Rojek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Głosowanie
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
Poseł Jan Rzymełka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Punkt 16. porządku dziennego: Sprawoz-
Poseł Krzysztof Brejza. . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
danie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy Poseł Aleksander Chłopek. . . . . . . . . . . . . . . 181
o finansach publicznych (cd.) Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Głosowanie Poseł Jacek Tomczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166 (Przerwa w posiedzeniu)
Punkt 17. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych Załącznik nr 1 – Teksty wystąpień niewygło-
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy szonych
Przepisy wprowadzające ustawę Poseł Maria Zuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
o finansach publicznych (cd.) Poseł Witold Namyślak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie Jerzy
Szmajdziński, Krzysztof Putra, Stefan Niesiołowski
i Ewa Kierzkowska)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Wznawiam posiedzenie.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panów
posłów Bartosza Arłukowicza, Radosława Witkow-
skiego, Jana Dziedziczaka i Piotra Walkowskiego.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą pa-
nowie posłowie Bartosz Arłukowicz i Radosław Wit-
kowski.
Protokół i listę mówców prowadzić będą panowie
posłowie Radosław Witkowski i Jan Dziedziczak.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsc.
Proszę pana posła Arłukowicza o odczytanie ko-
munikatów.
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz:
Informuję, że w dniu dzisiejszych odbędą się po-
siedzenia Komisji:
— Edukacji, Nauki i Młodzieży – godz. 9.30;
— Sprawiedliwości i Praw Człowieka – godz.
9.30;
— Finansów Publicznych – godz. 10;
— Kultury i Środków Przekazu – godz. 10;
— Skarbu Państwa – godz. 10;
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – godz. 11;
— Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfika-
cjach – godz. 11.30;
— Rolnictwa i Rozwoju Wsi – godz. 12;
— Śledczej do zbadania prawidłowości działań
organów administracji rządowej w sprawie postępo-
wań karnych związanych z uprowadzeniem i zabój-
stwem Krzysztofa Olewnika – godz. 12.30;
— Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki – godz. 13;
— Polityki Społecznej i Rodziny – godz. 13;
— do Spraw Służb Specjalnych – godz. 14;
— Zdrowia – godz. 14.30;
— Samorządu Terytorialnego i Polityki Regional-
nej – godz. 15;
— Gospodarki – godz. 15.30;
— Finansów Publicznych – godz. 15.30;
— do Spraw Kontroli Państwowej – godz. 15.30;
— Ustawodawczej – godz. 15.30;
— Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa – godz. 16;
— Odpowiedzialności Konstytucyjnej – godz. 16;
— Administracji i Spraw Wewnętrznych – godz.
16.30.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Komisja Infrastruktury przedłożyła sprawozda-
nie o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o gospodarce
nieruchomościami.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 2243.
Na podstawie art. 95f regulaminu Sejmu marsza-
łek Sejmu podjął decyzję o uzupełnieniu porządku
dziennego o punkt obejmujący rozpatrzenie tego
sprawozdania.
Proponuję, aby Sejm w dyskusji nad dodanym
punktem wysłuchał 3-minutowych oświadczeń w imie-
niu klubów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Właściwe komisje przedłożyły sprawozdania o sta-
nowiskach Senatu w sprawie ustaw:
— o Służbie Celnej;
— o zmianie ustawy o prokuraturze oraz niektó-
rych innych ustaw;
— o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego
turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA
EURO 2012;
— a także o zmianie ustawy o języku polskim.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 2264, 2240,
2255 i 2244.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
94 Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusjach nad tymi punktami wy-
słuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 11.
porządku dziennego: Pytania w sprawach bie-
żących.
Przypominam, że postawienie pytania nie może
trwać dłużej niż 2 minuty, zaś udzielenie odpowiedzi
nie może trwać dłużej niż 6 minut. Prawo do posta-
wienia pytania dodatkowego przysługuje wyłącznie
posłowi zadającemu pytanie. Dodatkowe pytanie nie
może trwać dłużej niż 1 minutę, a uzupełniająca od-
powiedź nie może trwać dłużej niż 3 minuty. Marsza-
łek Sejmu może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu
odpowiedzi na pytanie dodatkowe.
Posłowie Agnieszka Pomaska i Stanisław Lam-
czyk z Platformy Obywatelskiej zadadzą pytanie
w sprawie budowy kanalizacji w gminach wiejskich
o zróżnicowanej gęstości zaludnienia na przykładzie
sytuacji w Pruszczu Gdańskim. Pytanie będzie kie-
rowane do ministra środowiska.
Jako pierwsza głos zabierze pani poseł Agnieszka
Pomaska.
Proszę bardzo.
Poseł Agnieszka Pomaska:
Szanowny Panie Ministrze! Na przykładzie gmi-
ny wiejskiej Pruszcz Gdański możemy zaobserwo-
wać, że zróżnicowana gęstość zaludnienia powoduje
problemy z uzyskaniem dofinansowania na projekty
związane z ochroną środowiska naturalnego.
Leżąca na Żuławach gmina Pruszcz Gdański ma
w większości charakter rolniczy. Powoduje to, że nie
spełnia ona warunków dotyczących liczby osób przy-
padających na 1 kilometr sieci kanalizacyjnej, to jest
120 osób na 1 kilometr sieci. Przez to gmina pozba-
wiona jest możliwości uzyskania dofinansowania na
realizację takiej inwestycji.
W podobnej sytuacji znajduje się wiele gmin
w Polsce. Większość z nich bez środków zewnętrz-
nych nie będzie w stanie należycie zadbać o sprawy
związane z ochroną środowiska naturalnego. Zasad-
ne jest więc stworzenie gminom warunków i możli-
wości, które ułatwią realizację ciążących na nich
zobowiązań.
W związku z tym zapytuję pana ministra, jakie
działania zostaną podjęte, aby pomóc gminom zre-
alizować najważniejsze z punktu widzenia ochrony
środowiska projekty. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli sekretarz stanu w Minister-
stwie Środowiska pan Stanisław Gawłowski.
Proszę uprzejmie.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Poseł! Rze-
czywiście „Krajowy program oczyszczania ścieków
komunalnych”, który ma pomóc w przygotowaniu się
Polski do wypełnienia zobowiązań akcesyjnych, prze-
widuje, że wszędzie tam, gdzie występują aglomeracje
wodno-ściekowe, w których jest minimum 120 osób
na kilometr długości sieci, należy przyjąć założenie,
że będzie budowany zbiorczy system unieszkodliwia-
nia ścieków komunalnych. Tam, gdzie ten wskaźnik
jest niższy, należy stosować inne rozwiązania: od
przydomowych oczyszczalni ścieków począwszy, a na
szczelnym szambie, najzwyczajniej w świecie, skoń-
czywszy. Jeśli chodzi o to szczelne szambo, tak na-
prawdę, patrząc przez pryzmat Prawa budowlanego,
jego zbudowanie jest obowiązkiem każdego, kto re-
alizuje nowe przedsięwzięcie na terenie, na którym
nie istnieje zbiorczy system odprowadzania ścieków.
Bardzo często jest to dużo tańsze i dużo efektywniej-
sze z punktu widzenia kosztów, dlatego że te przed-
sięwzięcia, o których mówimy, choćby na terenie
gminy Pruszcz Gdański, gdzie ten wskaźnik zalud-
nienia wynosi chyba 69 osób na kilometr długości
sieci, przy planowanej sieci w tej gminie na poziomie
siedemdziesięciu kilku kilometrów, w efekcie końco-
wym spowodowałyby, że koszty utrzymania sieci
byłyby ogromnie wysokie i w związku z tym koszt
musiałby być przeniesiony na potencjalnych użyt-
kowników. W takiej sytuacji, gdzie dzisiaj średnia
cena oczyszczania ścieków komunalnych jest na po-
ziomie bodajże 7 zł za m3, tutaj mielibyśmy do czy-
nienia z ceną na poziomie 50 zł za m3. Efekt końcowy
byłby taki, że mieszkańcy tej gminy nie podłączaliby
się do wybudowanego systemu kanalizacyjnego, a na-
wet gdyby, to ponoszone koszty byłyby bardzo trudne
do udźwignięcia przez nich. W efekcie końcowym
mielibyśmy do czynienia z dekapitalizacją majątku
i w bardzo krótkim czasie okazałoby się, że wybudo-
walibyśmy na tym terenie system, który jest drogi,
nieefektywny i tak naprawdę, z punktu widzenia
działań na rzecz ochrony środowiska, mentalnie by-
śmy odnieśli efekt zupełnie odwrotny. W związku
z tym w tego typu sytuacjach jednak należy stoso-
wać, tak jak już powiedziałem, rozwiązania, które są
najprostsze i najtańsze, czyli np. budowa przydomo-
wych oczyszczalni bądź po prostu zwykłych szczel-
nych szamb.
Powiem tylko tyle, że przy okazji aktualizowane-
go teraz „Krajowego programu oczyszczania ścieków
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski
komunalnych” próbujemy też zaktualizować koszty
i kwoty, które są potrzebne jeszcze do wypełnienia
zobowiązań akcesyjnych do roku 2015. W tej chwili
z bardzo ogólnych i wstępnych szacunków wynika,
że realizacja tego programu do 2015 będzie koszto-
wać Polskę ok. 70 mld zł – to są bardzo duże pienią-
dze. To też jest powód, dla którego absolutnie nie
powinniśmy obniżać wskaźnika koncentracji poniżej
120 osób/km sieci, zwłaszcza że dotyczy on regionów
mniej zurbanizowanych, przez to bardzo często rów-
nież biedniejszych. Koszty, które tam by się pojawiły,
byłyby tym bardziej dotkliwie odczuwane i trudne do
udźwignięcia przez mieszkańców tego regionu.
Natomiast przypomnę tylko, że od roku 1990,
w którym utworzono w Polsce samorządne poziomy
gminy, zadanie to stało się zadaniem własnym gmi-
ny, która powinna szukać rozwiązań najprostszych
z możliwych, tak jak powiedziałem, np. kwestia
szczelnych szamb. W związku z tym nie gminy, a in-
westor lokalnie wydawałby na ten cel pieniądze.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Dodatkowe pytanie zadaje pan poseł Stanisław
Lamczyk.
Poseł Stanisław Lamczyk:
Panie ministrze, trzeba wziąć pod uwagę, że Żu-
ławy są terenem specyficznym, gdzie występują bar-
dzo wysokie wody gruntowe i tutaj przydomowe
oczyszczalnie nie wchodzą w rachubę. Natomiast
trzeba rozpatrzeć kwestię zarówno specyfiki lokali-
zacji oczyszczalni ścieków, jak i kanalizacji ciśnienio-
wej, ponieważ być może to byłyby tańsze warianty,
dlatego prosiłbym pana ministra o rozpatrzenie pro-
blemu Żuław w sposób szczególny, trzeba bowiem
wziąć pod uwagę szczególne uwarunkowania i depre-
sję, która tam występuje. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Stanisław Gawłowski:
Dziękuję bardzo.
Wiele regionów w Polsce jest specyficznych – Żu-
ławy, obszary górskie. Tam również występują duże
95
trudności z budową instalacji, sieci, które zbiorczo
mogą odprowadzać ścieki komunalne. W tej sprawie,
gdybyśmy naprawdę próbowali znaleźć rozwiązanie
poprzez obniżenie, zwiększylibyśmy wyłącznie na-
kłady. Do roku 2015, z punktu widzenia oczyszczania
ścieków komunalnych, tak naprawdę zostało tylko
6 lat i wygospodarowanie w tym czasie pewnej kwo-
ty w budżetach samorządów gmin, a także uzyskanie
wsparcia ze środków unijnych – i to na poziomie Pro-
gramu Operacyjnego „Infrastruktura i środowisko”,
na poziomie regionalnych programów operacyjnych
czy Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich – zaan-
gażowanie Narodowego Funduszu Ochrony Środowi-
ska i Gospodarki Wodnej i wojewódzkiego funduszu
ochrony środowiska i gospodarki wodnej, i tak nie
zagwarantuje tej kwoty, o której mówiłem. Będzie to
bardzo trudne. W związku z tym bardziej powinni-
śmy w skali państwa jednak myśleć o priorytetach,
czyli rozwiązywać problemy ściekowe tam, gdzie są
największe aglomeracje, żeby te zobowiązania wyni-
kające z ograniczenia zrzutu fosforu i azotu wypeł-
nić, a co najwyżej pozostanie problematyczne wypeł-
nienie w części dotyczącej aglomeracji wodno-ścieko-
wej, ale tak naprawdę poważna dyskusja dopiero
przed nami z korporacjami samorządowymi, dlatego
że wiele tych aglomeracji moim zdaniem nie powinno
być wyznaczonych, w związku z tym nie należy tam
budować instalacji wodno-ściekowych.
Na Żuławach szczelny zbiornik bezodpływowy jest
rozwiązaniem gospodarki wodno-ściekowej i z punktu
widzenia kosztów będzie on efektywniejszy niż budo-
wa dziesiątek kilometrów sieci kanalizacyjnej. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo, dziękuję panu ministrowi, dzię-
kuję państwu.
Teraz przejdziemy do problemu ciężkich uczniow-
skich tornistrów. Ten problem przedstawią panie
posłanki Ewa Wolak i Iwona Guzowska z Platformy
Obywatelskiej. Pytania będą kierowane do ministra
edukacji narodowej.
Pani poseł Wolak ma głos, proszę bardzo.
Poseł Ewa Wolak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Od wielu lat, gdy kończą się wakacje, zaczyna się rok
szkolny, pojawiają się w debacie publicznej zagadnie-
nia ciężkich uczniowskich tornistrów. Dotychczasowe
działania w celu ograniczenia ciężaru plecaków
szkolnych nie były centralnie skoordynowane. Mają
one charakter lokalny i w gruncie rzeczy zależą od
dobrej woli dyrektorów szkół i samorządów, ale przy-
noszą pozytywne efekty.
Zastosowano równomierne obciążenie zajęciami
w poszczególnych dniach tygodnia, są różnicowane
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
96 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Ewa Wolak
zajęcia w każdym dniu, jest właściwy wybór przez
nauczyciela programu nauczania, uczniowie mogą
w szkole zostawiać część podręczników czy przybo-
rów, rzeczy, które noszą do szkoły. Bardzo ważną
sprawą jest, by podręczniki miały broszurowe okład-
ki, ponieważ nie zwiększa to nadmiernie ich wagi,
bądź były opracowywane w postaci niewielkiej obję-
tości zeszytów przeznaczonych na 1 miesiąc czy na
2 miesiące.
Panie ministrze, według norm Światowej Orga-
nizacji Zdrowia ciężar tego, co dziecko dźwiga na
plecach, nie powinien przekraczać 10% jego wagi.
Tymczasem badania prowadzone przez Państwową
Inspekcję Sanitarną w latach poprzednich pokazują,
że 44% uczniów miejskich i 38% uczniów na wsiach
dźwiga za ciężkie tornistry, co prowadzi do trwałych
wad postawy uczniów, a tornister ucznia waży nie-
jednokrotnie 6–7, a nawet 10 kg.
Panie ministrze, czy w trosce o zdrowie i harmo-
nijny rozwój dzieci i młodzieży Ministerstwo Edu-
kacji Narodowej podjęło próby rozwiązania tego
problemu?
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Edukacji Narodowej pan Krzysztof Sta-
nowski.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krzysztof Stanowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Poseł! Rze-
czywiście kwestia zbyt ciężkich podręczników była
wielokrotnie podejmowana zarówno na tej sali, jak
i przez rzecznika praw obywatelskich oraz rzecznika
praw dziecka. Jest mi niezmiernie miło poinformo-
wać, że zostało podpisane rozporządzenie, które od
1 września wprowadza nowe rozwiązanie nakładają-
ce na szkołę obowiązek zapewnienia uczniom klas
pierwszych szkoły podstawowej i gimnazjum możli-
wości pozostawienia w szkole części podręczników
i przyborów szkolnych. Ta zmiana będzie systema-
tycznie wkraczała do wszystkich klas. Chciałbym
podkreślić, że jest to obowiązek, bo do chwili obecnej
samorządy na wielu terenach wprowadzały dobro-
wolnie różne rozwiązania i większość tych rozwiązań
się sprawdzała – o części z nich wspominała pani po-
seł. Od 1 września będzie obowiązek umożliwienia
pozostawienia podręczników i części pomocy szkol-
nych. Obejmie on systematycznie uczniów wszystkich
szkół, będzie wprowadzany równolegle z wchodze-
niem nowej podstawy programowej. Jednocześnie
chciałbym podkreślić, że obserwując, analizując do-
tychczasowe doświadczenia, ministerstwo nie zdecy-
dowało się na wprowadzenie jednego rozwiązania czy
jednego typu szafki – uznaliśmy, że byłoby to niewła-
ściwe. Zupełnie inne są potrzeby w klasie pierwszej
szkoły podstawowej, a zupełnie inne są potrzeby
uczniów szkoły ponadgimnazjalnej i te rozwiązania
techniczne mogą być różne.
W związku z tym ten obowiązek zapewnienia
możliwości pozostawienia części podręczników jest
już obowiązującym prawem i 1 września uczniowie
pierwszych klas będą mieli taką możliwość – 1 wrze-
śnia oni jeszcze nie przychodzą z podręcznikami.
Będziemy systematycznie monitorować, jakie rozwią-
zania są przyjmowane przez poszczególne samorządy,
przez poszczególne szkoły, aby upewnić się, że udało
się rozwiązać ten trudny problem, który rzeczywiście
pojawiał się od wielu lat. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe zada pani poseł Iwona Gu-
zowska.
Proszę bardzo.
Poseł Iwona Guzowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W swoim pytaniu chciałabym pójść krok dalej, dlatego
że w dobie bardzo dynamicznego rozwoju mediów elek-
tronicznych na pewno dobrym rozwiązaniem byłoby
stworzenie elektronicznej bazy dostępu do podręczni-
ków również w formie elektronicznej. Tutaj jest pro-
blem tego typu, że oczywiście nie każde dziecko ma
dostęp do komputera, ale pomysł: laptop dla każdego
ucznia, bardzo by w tym dopomógł. Chciałabym zapy-
tać, czy ministerstwo przewiduje taki kierunek roz-
woju edukacji, stawiający właśnie na formę dostępu
do elektronicznych podręczników. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo pana ministra o udzielenie odpo-
wiedzi na to interesujące pytanie.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krzysztof Stanowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Poseł!
W bieżącym roku została zmieniona definicja pod-
ręcznika. W chwili obecnej po raz pierwszy w historii
polskiej szkoły jest możliwość dopuszczenia do użyt-
ku szkolnego podręcznika, który będzie całkowicie
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krzysztof Stanowski
przygotowany w formie elektronicznej. Może to być
zarówno kopia czy równoległe rozwiązanie w stosun-
ku do istniejącego podręcznika w formie papierowej,
jak i zupełnie odrębny podręcznik, który ma zupełnie
inną strukturę. Taki podręcznik elektroniczny bę-
dzie funkcjonował inaczej, nie tylko ze względu na
różny nośnik, ale też dlatego, że jest zupełnie inaczej
zorganizowany. To, do czego przyzwyczailiśmy się
choćby w podręcznikach historii, do tej systematycz-
ności od początku do końca historii, może być roz-
wiązane zupełnie inaczej poprzez możliwości, jakie
dają linki, poprzez możliwość przechodzenia, wiąza-
nia tematów z tematami z innych epok, co w dzisiej-
szym podręczniku jest znacznie trudniejsze. Takie
rozwiązanie jest już dzisiaj możliwe. Wśród nowych
podręczników, które zostały dopuszczone do nowej
podstawy programowej, jeszcze nie ma takiego pod-
ręcznika.
Prawo w Polsce zakłada, że to wydawcy są twór-
cami podręczników. Natomiast chciałbym poinfor-
mować, że w przypadku podręczników dla uczniów
mniejszości narodowych, w przypadku podręczników
dla uczniów niepełnosprawnych oraz w przypadku
materiałów dydaktycznych dla uczniów przebywają-
cych poza granicami kraju ministerstwo od bieżące-
go roku będzie publikowało te wszystkie materiały
w postaci elektronicznej, to znaczy będzie gwarancja,
że te materiały, które są finansowane z budżetu pań-
stwa, będą dostępne w postaci elektronicznej zarów-
no dla rodziców, jak i dla nauczycieli, jak i wreszcie
dla uczniów. Rozmawialiśmy na ten temat z wydaw-
cami. Oczekujemy ich inicjatywy w tej dziedzinie.
Chciałbym jeszcze raz podkreślić: od 1 września bie-
żącego roku jest możliwe dopuszczanie do użytku
szkolnego w tym roku szkolnym podręczników, które
mogą mieć wyłącznie postać elektroniczną, tak jak
po raz pierwszy będzie można korzystać z elektro-
nicznych dzienników. Jest to bardzo ważna zmia-
na, zbliżająca nasz system edukacji do bardziej
nowoczesnych form zarówno korzystania z takich
materiałów, jakim jest podręcznik, jak i komuni-
kacji z uczniami i rodzicami. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Teraz pytanie nr 2 skierowane do ministra skar-
bu państwa w sprawie dramatycznej sytuacji, w ja-
kiej znalazła się Fabryka Łożysk Tocznych – Kraśnik
SA, które postawią posłowie Jarosław Stawiarski,
Wojciech Żukowski, Małgorzata Sadurska i Krzysztof
Michałkiewicz z Prawa i Sprawiedliwości.
Jako pierwszy głos zabierze pan poseł Jarosław
Stawiarski.
Proszę bardzo.
97
Poseł Jarosław Stawiarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Fabryka Łożysk Tocznych – Kraśnik SA boryka się
ostatnio z bardzo poważnymi problemami finanso-
wymi. Powstały one w wyniku tzw. toksycznych opcji
walutowych oraz narastającego kryzysu w branży
motoryzacyjnej. Jeszcze do grudnia 2008 r. Fabryka
Łożysk Tocznych zatrudniała ponad 2600 osób.
W wyniku kryzysu zwolniono już 300 osób, a w tej
chwili pracuje ok. 2300 osób. Jest to jeden z najwięk-
szych zakładów przemysłowych woj. lubelskiego i głów-
ny zakład w 37-tysięcznym mieście Kraśniku. Spółka
zanotowała za ostatnie 6 miesięcy stratę 4970 tys. zł,
sprzedaż zmniejszyła się o 50% w porównaniu do
roku ubiegłego. Od 1 lipca bieżącego roku funkcjonu-
je nowy zarząd, który od 1 sierpnia zmniejszył całej
załodze etaty do 5/6 i planuje zwolnić od 1 paździer-
nika 437 osób.
Mam kilka pytań do pana ministra. Pierwsze,
zasadnicze pytanie: Co może zrobić rząd, aby utrzy-
mać te 437 miejsc pracy? Przypomnę, że jest to 20-
-procentowa redukcja, 1/5 załogi. Czy rząd może za-
pewnić kredyty na bieżącą działalność w formie
obiecanych gwarancji i poręczeń? Przypomnę tylko
Wysokiej Izbie, że „Plan stabilności i rozwoju” przy-
jęty przez rząd pod koniec listopada zakładał wzmoc-
nienie gospodarki polskiej wobec światowego kryzy-
su finansowego poprzez wzrost limitu poręczeń gwa-
rancji dla gospodarki rynku finansowego w kwocie
40 mld zł, wykreowanie dodatkowej bezpiecznej akcji
kredytowej dla małych i średnich przedsiębiorstw –
20 mld zł, czyli miały być pieniądze, a ich nie ma.
Trzecie pytanie: Jakie są plany prywatyzacyjne
w stosunku do fabryki? Pogłoski wśród załogi mówią
o ogłoszeniu rychłej upadłości, ewentualnie sprzeda-
ży przedsiębiorstwa po bardzo niskiej cenie. Dzięku-
ję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mi-
nisterstwie Skarbu Państwa pan Mikołaj Budza-
nowski.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Mikołaj Budzanowski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sza-
nowne Panie i Panowie Posłowie! Zwracam się do po-
słów, którzy złożyli pytanie poselskie. Faktycznie –
przyznaję – sytuacja, jeżeli chodzi o fabrykę łożysk
w Kraśniku, jest bardzo trudna. Przede wszystkim
spowodowały to dwa czynniki. Pierwszym są opcje
walutowe. Fatalna, zła decyzja podjęta przez poprzed-
ni zarząd spółki w 2007 r. oraz 2008 r. doprowadziła
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
98 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Mikołaj Budzanowski
do bardzo daleko idących strat. Jeżeli chodzi o wynik
finansowy za 2008 r., ta strata wynosi 36 mln zł na
samych tylko i wyłącznie opcjach walutowych. Drugi
czynnik to jest oczywiście to, o czym już pan poseł
wspomniał w swoim wystąpieniu, czyli zmniejszenie
zamówień o prawie 50% w stosunku do roku poprzed-
niego, czyli w stosunku do 2007 r. I te dwa czynniki
spowodowały, że nowy zarząd działający od lipca tego
roku musiał rozpocząć działania restrukturyzacyjne
i oszczędnościowe. W ramach tego programu oszczęd-
nościowego faktycznie zostało zaproponowane zmniej-
szenie wynagrodzeń do 5/6 etatu dla wszystkich pra-
cowników tejże spółki. Jeżeli chodzi o wprowadzenie
programu oszczędnościowego w tej spółce, to jest to
oparte o bardzo konkretne wyliczenia po to, aby utrzy-
mać płynność i miejsca pracy dla prawie 2000 osób
tam zatrudnionych. Drugi element, bardzo istotny, to
jest list, który został rozesłany faktycznie do pracow-
ników 20 sierpnia, w którym mowa o zwolnieniu 437
osób. Nie jest to jeszcze ostateczna liczba osób przewi-
dzianych do objęcia tym programem. Chciałbym tylko
zwrócić uwagę, że od 20 sierpnia biegnie termin
20 dni na porozumienie, które musi być zawarte mię-
dzy zarządem a związkami zawodowymi co do liczby
osób, które zostaną faktycznie zwolnione, jak i rów-
nież co do formuły zwolnienia tychże osób ze spółki.
Tak że w tym momencie ten czas biegnie i prowadzo-
ne są intensywne rozmowy przez zarząd spółki ze
związkami zawodowymi. Wszyscy są świadomi, w jak
trudnej sytuacji znajduje się spółka i w jak trudnej
sytuacji znajdują się również zatrudnieni tam pracow-
nicy. Możemy nie wprowadzać takiego programu
oszczędnościowego, niemniej jednak w ciągu kilku
miesięcy doprowadziłoby to do bankructwa całej spół-
ki, i nie dotyczyłoby to tylko i wyłącznie 437 osób, ale
ponad 2000. Tak że skala jest faktycznie bardzo duża.
Niemniej jednak chciałbym jednocześnie podkreślić,
że obecny zarząd spółki rozpoczął bardzo intensywne
rozmowy z Powiatowym Urzędem Pracy w Kraśniku
w celu uruchomienia programu pilotażowego dla ak-
tywnych form zwalczania bezrobocia. Wówczas ten
program będzie uruchomiony i skierowany z prośbą
o dofinansowanie do ministra pracy i polityki społecz-
nej. Tak więc te działania zostały w tym momencie
podjęte, jeżeli chodzi o grupę osób przewidzianych do
zwolnienia. Chciałbym jednocześnie podkreślić, że
spośród tych 437 osób ok. 200 osób będzie skierowa-
nych na świadczenia przedemerytalne, więc to nie jest
tak, że faktycznie te osoby w ciągu najbliższych dwóch
czy trzech miesięcy nagle zostaną zwolnione. Wszyscy
są świadomi tego problemu związanego z planowany-
mi zwolnieniami w spółce. Najważniejszym celem
i priorytetem dla obecnego zarządu i dla prezesa jest
jednak utrzymanie pewnej płynności w działalności
tej spółki oraz możliwości spłaty zadłużeń wynikają-
cych zarówno z opcji walutowych, jak i innych poży-
czek, które ta spółka pozyskała.
Jeżeli chodzi o Agencję Rozwoju Przemysłu, to
mogę pana zapewnić i z najnowszych informacji wy-
nika, że najpóźniej 2 września zostanie pozytywnie
zaopiniowany wniosek spółki do Agencji Rozwoju
Przemysłu o udzielenie dotacji w wysokości 4,5 mln
zł. To jest mało, w związku z tym będę oczywiście
zachęcał w dalszym ciągu zarząd do tego, aby kiero-
wał kolejne wnioski, czy to do Funduszu Restruktu-
ryzacji Przedsiębiorców, czy do ARP. Tak więc to tyle,
jeżeli chodzi o kwestię Agencji Rozwoju Przemysłu.
Trzeci bardzo ważny punkt dotyczy prywatyzacji.
Faktycznie prywatyzacja była planowana w zeszłym
roku, w 2008 r. Nie zakończyła się jednak powodze-
niem i z uwagi na dekoniunkturę w tym momencie
na rynku, złą sytuację spółki w roku bieżącym, Skarb
Państwa nie planuje wszczęcia ponownej próby pry-
watyzacji. To jest z mojej strony zapewnienie na ten
2009 r. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Stawiarski zada pytanie dodatkowe.
Poseł Jarosław Stawiarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Nie odrobił pan pracy domowej, jaką zadałem panu
dwa dni temu. Chciałbym tylko skomentować jedną
rzecz. Tak naprawdę ciągle mówimy o starym zarzą-
dzie. Stary zarząd to był przez rok wasz zarząd, który
został powołany przez pana ministra Grada, tak że
niech pan bije się w piersi, że to pana zarząd, z pana
opcji politycznej, przez rok zarządzał Fabryką Łożysk
Tocznych i nic nie zrobił – to po pierwsze.
Po drugie, nie odpowiedział pan na kluczowe py-
tanie, jak doprowadzić do tego, by Fabryka Łożysk
Tocznych odzyskała płynność finansową. Przecież
wymieniłem panu 60 mld z paktu stabilizacyjnego
z listopada 2008 r. w formie gwarancji i poręczeń
rządowych. Gdzie to jest, jeśli na pożyczkę z Agencji
Rozwoju Przemysłu, na marne 6 mln, Fabryka Ło-
żysk Tocznych czeka pół roku? Jak wiadomo, żeby
zapewnić płynność finansową, trzeba dać fabryce
przynajmniej kilkadziesiąt milionów złotych, poży-
czyć i gwarantować, i o to Fabryce Łożysk Tocznych
chodzi. Nie ma żadnych działań, a jest kilka proble-
mów, które można byłoby załatwić od ręki, jak cho-
ciażby przeniesienie i odkupienie udziałów spółki
Bumar, wyegzekwowanie długów od zakładów meta-
lowych w postaci ok. 5 mln zł. To są działania, które
można byłoby podjąć natychmiast, plus gwarancje
rządowe na kredyty. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Panie ministrze, proszę o odniesienie się do tych
problemów.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Mikołaj Budzanowski:
Pragnę zapewnić, że w mojej wypowiedzi nie było
żadnego odniesienia do tego, czy to jest stary, czy
nowy zarząd. Mówiłem tylko, kiedy ta błędna decyzja
została podjęta. Dotyczy to nie tylko i wyłącznie tej
spółki, panie pośle. Setki innych spółek w skali Pol-
ski, np. z branży chemicznej, które stały się, niestety,
ofiarami opcji walutowych, są w podobnej sytuacji.
Jesteśmy świadomi, że były to błędne decyzje podej-
mowane przez zarządy, przez prezesów odpowiedzial-
nych za finanse w spółkach Skarbu Państwa. Oczy-
wiście większość z tych prezesów dzisiaj już w tych
spółkach nie pracuje.
Nie o to chodzi, żeby prowadzić tutaj podziały, kto
jest stary, kto jest nowy, tylko mówię o błędnych de-
cyzjach podejmowanych wcześniej w ramach tej spół-
ki. Natomiast oczywiście jest to sprawa bardzo waż-
na i istotna, jestem przekonany, że obecny zarząd
prowadzi program restrukturyzacyjny, w tym jako
pierwszy element, pierwszy etap, zwolnienia pracow-
ników, a następnie wykorzystanie wszelkich możli-
wych środków dostępnych w państwie, jeżeli chodzi
o dokapitalizowanie tej spółki i znalezienie odpowied-
nich funduszy na kontynuację działalności. Tyle
mogę powiedzieć. Jeżeli będą jakieś kolejne pytania,
to udzielimy odpowiedzi w formie pisemnej. Dzięku-
ję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Pytanie do ministra skarbu państwa w sprawie
łamania praw związkowych w Polskich Liniach Lot-
niczych LOT SA przedstawi pan poseł Ryszard
Zbrzyzny z klubu Lewica.
Proszę bardzo.
Poseł Ryszard Zbrzyzny:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Mamy dzi-
siaj do czynienia z dramatyczną sytuacją w spółce
PLL LOT. Dramatyczną z dwóch względów: ze wzglę-
dów gospodarczych i ze względów społecznych. Oba
względy, obie sytuacje, zostały sprokurowane przez
prezesa zarządu tej spółki pana Mikosza. Dramatycz-
na sytuacja społeczna, tak właściwie na skraju kon-
fliktu społecznego, jest sprokurowana poprzez fakt,
że zwolniono z pracy liderów organizacji zakłado-
wych działających w PLL LOT, a więc przewodniczą-
cą Związku Zawodowego Personelu Pokładowego
panią Elwirę Niemiec i przewodniczącego Związku
Zawodowego Pracowników LOT pana Grzegorza
Kossowskiego. Nastąpiło to akurat w okresie, kiedy
związki zawodowe rokowały zmiany zakładowego
99
układu zbiorowego pracy, ale także prowadziły spory
zbiorowe. Być może byli to trudni negocjatorzy, być
może były to osoby, które zbyt dużo oczekiwały ze
strony pana prezesa, ze strony pracodawcy.
Czy rząd liczy się z tym, że bezprawne działania
zarządu tej spółki mogą spowodować uzasadnione
niepokoje społeczne? Kto weźmie odpowiedzialność
za skutki tych niepokojów społecznych? Czy w aktu-
alnej, kryzysowej sytuacji w tej spółce działania te
nie są obliczone właśnie na sprokurowanie, na spo-
wodowanie tego, żeby związki zawodowe zaprotesto-
wały? Oczywiście w konsekwencji obwini się związki
zawodowe o to, że spółka jest na skraju bankructwa.
Antyzwiązkowe decyzje prezesa Mikosza wywołały
protesty ze strony europejskich organizacji związko-
wych, ale także ze strony europejskich stowarzyszeń
przewoźników, których PLL LOT jest członkiem.
Chciałbym powiedzieć, że te bezprawne działania,
bezprecedensowe w wymiarze polskim i europejskim,
są jawnym łamaniem konwencji nr 135 Międzynaro-
dowej Organizacji Pracy, którą także ratyfikował
rząd Rzeczypospolitej Polskiej w 1977 r. (Dzwonek)
Te działania zakreślają dzisiaj kręgi poza naszym
krajem, w Europie i na świecie, bowiem w ten spór
zaangażowane są różne organizacje o wymiarze po-
nadeuropejskim. Co minister skarbu państwa, jako
wiodący akcjonariusz w tej spółce, zamierza zrobić
w stosunku do prezesa Mikosza, który jest głównym
sprawcą tego wielkiego zamieszania? To po prostu
źle rokuje, jeśli chodzi o przyszłość LOT-u, oblicze
naszego rządu i naszą wiarygodność na arenie mię-
dzynarodowej. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Skarbu Państwa pan Zdzisław Gawlik.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Panie po-
śle, gdyby w spółce było dobrze, gdyby spółka osiąga-
ła dodatnie wyniki finansowe, gdyby nie był potrzeb-
ny program restrukturyzacji, który w tej spółce jest
prowadzony, to pewnie nie byłoby tych zdarzeń bę-
dących podstawą pytań, które pan tu dzisiaj formu-
łuje do ministra skarbu państwa. Na pewno adresa-
tem tych konkretnych pytań powinien być zarząd
i w oparciu o informacje przygotowane przez zarząd
będę tutaj udzielał odpowiedzi.
Chciałbym również zauważyć, że na pewno nie
winiłbym za wszystko, co się dzieje, za sytuację spół-
ki, pana prezesa Mikosza, który jest prezesem w spół-
ce od marca 2009 r. To, że spada liczba pasażerów i że
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
100 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
trudności mają wszystkie linie pasażerskie, wie czy-
telnik codziennej prasy. Nie ma w zasadzie przewoź-
ników, którzy w latach poprzednich osiągali dodatnie
wyniki. Oczywiście w tej spółce nałożyły się jeszcze
zdarzenia, które ciągną się z przeszłości, m.in. te
kwestie, które były również przyczyną trudności
spółki, o której mówił mój przedmówca.
Równocześnie pańskie pytanie ma charakter o wie-
le szerszy, bo pojawia się kwestia, czy wszyscy powin-
niśmy przestrzegać prawa i czy mogą być ludzie sta-
wiani ponad prawem. Jest też pytanie dotyczące roli
związku zawodowego w przedsiębiorstwie. Myślę, że
po przedstawieniu pewnych zdarzeń, co zrobię po-
bieżnie z uwagi na czas przeznaczony na moją odpo-
wiedź, wszyscy będziemy mieli jak gdyby pewien
ogląd sytuacji.
Zarząd LOT-u, mając na uwadze konieczność re-
strukturyzacji, podejmując kroki, takie jak likwida-
cja Centralwings czy działania wobec LGS itd., jest
świadomy konieczności restrukturyzacji również
spółki matki, a nie tylko spółek córek, i tego typu
działania przez zarząd spółki są podejmowane. In-
tencją zarządu spółki jest, żeby te działania restruk-
turyzacyjne i konieczne miały charakter jak najbar-
dziej transparentny i żeby do każdego pracownika
LOT ta informacja o potrzebie działań restruktury-
zacyjnych – i jakich – dotarła. Z tego powodu zarząd
spółki prowadzi rozmowy nie tylko ze związkami
zawodowymi działającymi w spółce, a nie jest ich
mało, jak wszyscy wiemy, prowadzi rozmowy – odby-
wają się spotkania – z radą pracowniczą, a także
prowadzi rozmowy w trakcie spotkań z pracownika-
mi, oczekuje bowiem kontaktu bezpośredniego. Te
spotkania bezpośrednie ostatnio odbyły się w dniach
9 marca, 22 kwietnia, 21 maja, 1 czerwca i 26 czerw-
ca. Podczas tych spotkań zarząd spółki jednoznacz-
nie sformułował swoje decyzje, że do końca czerwca
2009 r. zakładowy układ zbiorowy pracy i inne poro-
zumienia zostaną wypowiedziane.
Na spotkaniu 22 czerwca 2009 r. z radą pracow-
ników przedsiębiorstwa, składającą się również
z przedstawicieli niektórych związków zawodowych,
których bohaterami są osoby, o których pan wspomi-
na, prezes poinformował radę, że do końca bieżącego
roku ten układ zbiorowy zostanie wypowiedziany.
Zaplanowane zostało kolejne posiedzenie rady
pracowników na 26 czerwca 2009 r. Spotkanie to nie
odbyło się, mimo że termin tego spotkania został za-
powiedziany 22 czerwca, dlatego że członkowie rady
pracowniczej, czyli tych związków zawodowych dzia-
łających w przedsiębiorstwie, nie stawili się na to
spotkanie, nie odbierali również telefonów. Fakt bra-
ku obecności członków rady pracowniczej w przed-
siębiorstwie w dniu 26 czerwca jest potwierdzony
protokołami. Akurat tak przypadkiem się zdarzyło,
że wtedy, kiedy te czynności miały być podejmowane,
pracownicy ci nie byli w pracy.
Kolejne czynności podejmowane przez zarząd
miały miejsce 29 czerwca 2009 r., kiedy uprawnieni
pracownicy LOT podjęli decyzję dostarczenia oświad-
czeń woli pracodawcy o wypowiedzeniu układu zbio-
rowego. Data jest bardzo istotna, bo gdyby nie udało
się załapać, dokonać tego w czerwcu, to mielibyśmy
kolejny miesiąc, który nie daje nam możliwości po-
dejmowania określonych czynności i zdarzeń. Sekre-
tariaty biur wszystkich związków zawodowych
w dniu 29 czerwca 2009 r. były zamknięte. Również
na tę okoliczność są sporządzone określone protoko-
ły. Być może jest to przypadek. Sprawa ta dotyczyła
trzech związków zawodowych. I tak 26 czerwca jeden
z przewodniczących złożył wniosek o udzielenie sobie
dni wolnych w dniach 26–30 czerwca. Ten wniosek
urlopowy nie został podpisany. Mimo to przewodni-
czący tego związku zawodowego uznał, że nie powi-
nien się pojawić w pracy. Kolejna bohaterka tego
pytania złożyła wniosek urlopowy, planując urlop
w dniach 6–8 lipca. 26 czerwca o godz. 9.45 informu-
je swojego szefa, swojego bezpośredniego przełożone-
go – przy spotkaniu zaplanowanym na godz. 10 – e-ma-
ilem (Dzwonek) o tym, że przekłada urlop zaplano-
wany na lipiec na czerwiec, w dniach 26–30 czerwca.
30 czerwca ta pani informowana o tym, że jest po-
trzeba złożenia pewnych oświadczeń, niebędąca
w pracy, zaproszona na spotkanie przez prezesa,
mówi, że jest to niemożliwe. Oczywiście pewne chwy-
ty tutaj zostały zastosowane. Myślę, że zarząd, przy-
gotowując się na tę okoliczność i obserwując te zda-
rzenia, był przygotowany na ewentualny proces
z tym związany i miał świadomość tego, że ta pani
mogła te oświadczenia woli odebrać.
Jeżeli chodzi o trzeciego z panów ze związków
zawodowych, który był objęty tym działaniem, to
również nie był na stanowisku pracy w dniu 29 czerw-
ca. W ogóle nie składał on żadnego wniosku urlopo-
wego. Z wyjaśnień, które złożył spółce 8 lipca, wyni-
ka, że w tym czasie był w delegacji w Bielsku-Białej.
Równocześnie okazało się jednak, że był podpisany
na liście obecności w tym czasie w pracy. W związku
z tym zarząd uznał, że ci wszyscy pracownicy naru-
szyli obowiązki, które ciążą na każdym pracowniku,
bo każdy z tych pracowników pozostaje w stosunku
pracy. Byli oni również wezwani przez prezesa na
29 i 30 czerwca. Regulamin pracy LOT, mimo że pra-
cownik pozostaje na urlopie, uprawnia prezesa do
zawezwania pracowników.
Chciałbym również, kończąc, poinformować, że
wszystkie działające w spółce związki zawodowe
przystąpiły do rokowań na temat zakładowego ukła-
du zbiorowego pracy. Rokowania te były prowadzone
przez zarząd z udziałem przewodniczących wszyst-
kich związków zawodowych, nawet tych, w stosunku
do których te umowy o pracę w trybie art. 52 Kodek-
su pracy zostały rozwiązane. Z uwagi na to, że są
w spółce prowadzone pewne działania restruktury-
zacyjne, również w sferze zatrudnienia, nie można
moim zdaniem przedstawicieli związków zawodo-
wych traktować inaczej aniżeli pozostałych pracow-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
ników, których tego typu działania również będą
dotyczyły. Fakt podjęcia pewnych czynności świadczy
również o tym, że wszyscy w zasadzie zrozumieli
sytuację, w jakiej są. A jeden z tej trójki, bo nie zo-
stał zwolniony, w lipcu 2009 r. wystąpił z prośbą
o wycofanie oświadczenia o zwolnieniu, wypowie-
dzenia pracy w trybie art. 52, uznając, że jego dzia-
łanie było niegodne pracownika LOT. Z tego powo-
du, ponieważ działania prezesa spółki nie noszą
znamion naruszenia przepisów prawa, trudno było-
by tutaj, żeby akcjonariusz podejmował jakiekolwiek
działania czy czynności, które byłyby związane ze
stawianiem jakichkolwiek zarzutów panu prezeso-
wi. Dziękuję bardzo. Przepraszam, że przedłużyłem
wypowiedź. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę o dodatkowe pytanie.
Poseł Ryszard Zbrzyzny:
Panie ministrze, z pańskiej odpowiedzi można
wysnuć tylko taki wniosek, że rzeczywiście mamy do
czynienia z rażącym naruszeniem prawa, stroną
układu zbiorowego pracy nie jest bowiem rada pra-
cowników. Poza tym funkcyjni działacze związków
zawodowych i przewodniczący są otoczeni szczególną
ochroną prawną wynikającą z ustawy o związkach
zawodowych, na mocy której zwolnienie wymaga zgo-
dy zakładowego zarządu związku, co nie nastąpiło.
Nawet prezes nie zamierzał pytać zakładowego za-
rządu, czy jest zgoda na takie poczynania w stosun-
ku do liderów związkowych. Rozumiem, że pan pre-
zes rozpoczął restrukturyzację od przewodniczących
zakładowych organizacji związkowych, a wszystkie
prawa związkowe wynikające z ustawy o związkach
zawodowych, wynikające z Konstytucji Rzeczypospo-
litej Polskiej chce scedować na radę pracowników,
która de facto nie ma żadnych istotnych praw w przed-
siębiorstwie. Jest to raczej instytucja o charakterze
informacyjno-konsultacyjnym.
Z ostatniej chwili, panie ministrze, mam informa-
cję. Kiedy zadawałem tutaj pytanie, a pan odpowia-
dał, dostałem informację o tym, że w Grupie Kapita-
łowej Gwarant – Odlewnia Żeliwa w Zawierciu zablo-
kowano lokale związkowe, postawiono przed lokala-
mi związkowymi osiłków bez szyi, bo związkowcy
zechcieli ogłosić spór zbiorowy z zarządem spółki.
Czyżby represjonowanie związków zawodowych sta-
ło się standardem tego rządu?
(Poseł Anna Bańkowska: Mocne i treściwe.)
101
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Panie Marszałku! Panie Pośle! Jeśli chodzi o dru-
gą kwestię, to nie jestem właściwy w tych sprawach.
Muszę poznać sytuację, można by na ten temat roz-
mawiać.
Panie pośle, nie bez kozery zadałem pytanie o to,
czy są równiejsi wobec prawa. Okazuje się, jeżeliby
tak na to patrzyć, że są równiejsi wobec prawa, bo
przewodniczący związku zawodowego, pozostając
w stosunku pracy, przychodzi do pracy wtedy, kiedy
chce. Jeżeli pracownik... Wie pan, panie pośle, można
to różnie traktować. Są dowody, są opinie stosownych
kancelarii prawnych i w sposób jasny i przejrzysty
jest udokumentowany fakt, że działania te były po-
dejmowane w takim akurat zamiarze. Jedna z tych
osób, bo tutaj dwóch dotknęło zwolnienie, dostrzegła
okoliczność, że jej działanie kłóci się z regułami
i przepisami prawa. Nie można stawiać działacza
związkowego wyżej aniżeli każdego innego pracow-
nika. Wszyscy jesteśmy równi wobec prawa. Prze-
wodniczący związku zawodowego musi tego prawa
przestrzegać w takiej samej mierze jak pracownik.
Nie widzę tutaj żadnego elementu, który by naruszał
prawa związkowe. Te działania, które były podjęte,
i te działania, które są prowadzone poprzez przystą-
pienie organizacji związkowych i tych, którzy zostali
zwolnieni, do rokowań z zarządem na temat układu
zbiorowego, świadczą o tym, że ktoś w którymś mo-
mencie uznał, że znowu, jak to zwykle w LOT ostatnio
bywało, ktoś podejmował próby restrukturyzacji,
chciał coś zrobić, ale nigdy to się nie udawało. W tej
sytuacji, gdyby te działania jeszcze przez kilka mie-
sięcy powielać, my w zasadzie nigdy nie przeprowadzi-
my restrukturyzacji w LOT i będziemy ciągle pytani,
dlaczego jest źle. Jeżeli nie zrobimy porządku, to bę-
dzie źle, będzie jeszcze gorzej i za chwilę będzie pro-
blem, który dotknie większej liczby ludzi.
Dlatego wspomniałem również o tym, że zarząd
dobrze postąpił, iż wybrał formułę: związki zawo-
dowe – jest ich sporo, wybrał formułę: rada pracow-
nicza, ale wybrał również formułę spotkań ze wszyst-
kimi pracownikami, w których to spotkaniach pra-
cownicy gremialnie uczestniczą. Okazuje się, że
pracownikom, którzy nie są działaczami, jakoś tra-
fia do przekonania zasadność i konieczność restruk-
turyzacji, a pewnym grupom nie trafia. Jeżeli nie
trafia, to nie ma sposobu, tylko że jeżeli są określo-
ne przepisy prawa, to należy się tymi przepisami
posługiwać i te przepisy prawa stosować w określo-
nej sytuacji w odniesieniu do konkretnych działań,
również tych.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
102 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
Z tego względu nie widzę powodów, żeby stawiać
prezesowi zarzuty. Jeżeli okaże się, że jakiekolwiek
uchybienie zostało dokonane, to na zasadach ogól-
nych na pewno te działania zostaną podjęte. Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Teraz przejdziemy do sprawy wysokości marży
narzucanej przez właścicieli stacji benzynowych. Od-
powiedzi udzieli prezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów, a pytania postawi pan poseł Wiesław
Woda z Polskiego Stronnictwa Ludowego.
Poseł Wiesław Woda:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wprawdzie
kierowałem pytania do ministra skarbu, nie wiem
dlaczego scedowano to na prezesa urzędu, ale to już
jest odrębna sprawa.
Najwięksi handlowcy na rynku paliw w drastycz-
ny sposób wykorzystują zwiększony popyt na benzy-
nę – z racji ruchu turystycznego – oraz oleju zużywa-
nego w rolnictwie. Sprzedają te materiały z bardzo
wysoką marżą. Benzyny mają narzut ponad 50 gr na
litrze. Dla oleju napędowego stosuje się narzuty po-
nad 40 gr na litrze. W ubiegłym roku, gdy ropa na
świecie osiągnęła cenę ponad 140 dolarów za baryłkę,
ceny gwałtownie rosły. Obecnie ceny oscylują na po-
ziomie o połowę niższym. Wystarczy przypomnieć, iż
wczoraj baryłka ropy kosztowała 71 dolarów. Na sta-
cjach tego w ogóle nie widać. Wystarczy powiedzieć,
że w lipcu ceny wzrosły o 2,9%. Przy standardowej
marży 20–25 gr ceny mogłyby spaść o ok. 30 gr na
litrze. Ceny w hurcie spadają, ale w detalu nie. W kra-
jach o wysokich marżach, takich jak Francja czy Wiel-
ka Brytania, marże są znacznie niższe niż w Polsce.
Pytam więc, czy te marże mają zgromadzić środ-
ki na bardzo wysokie płace kadry kierowniczej i na
odprawy. Przypomnę, iż były prezes Piotr Kownacki
zarabiał 120 tys. zł miesięcznie, a na zakończenie
swojej znakomitej misji wziął odprawę w wysokości
1,5 mln zł. Jacek Walczykowski walczył o 7 mln zł za
19 dni prezesowania. Dlaczego więc kierowcy i rolni-
cy mają finansować te nieprzyzwoicie wysokie płace?
Pytam: Co zamierza zrobić pan minister, by ściąć te
drastyczne kominy płacowe? Jakie działania podej-
muje minister, by obniżyć wysokie marże na paliwa?
Wreszcie co zrobi minister, by ograniczyć spekulacje
cenami, o czym pisze dzisiejsza „Gazeta Prawna”?
Władze państwowe nie mogą unikać odpowie-
dzialności za ten stan rzeczy na rynku paliw. Dzię-
kuję. (Oklaski)
(Poseł Wojciech Mojzesowicz: Sam siebie pyta.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Z upoważnienia prezesa Rady Ministrów odpo-
wiedzi udzieli prezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów pani Małgorzata Krasnodębska-
-Tomkiel.
Proszę uprzejmie.
Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel:
Panie Marszałku! Panie Pośle! Wysoka Izbo! Zo-
stałam upoważniona przez prezesa Rady Ministrów
do udzielenia odpowiedzi na to pytanie w zakresie
kompetencji kierowanego przeze mnie urzędu. Wy-
daje mi się, że jest zasadne, aby odpowiedzi udzielał
prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
z uwagi na to, że rynek handlu paliwami w Polsce,
przynajmniej w zakresie ustalania cen czy marż, nie
jest rynkiem regulowanym. Nie ma organu państwo-
wego ani żadnych przepisów, które upoważniałyby
wprost do kontroli cen na tym rynku. A zatem inter-
wencja władzy publicznej w tym zakresie możliwa
jest wyłącznie w zakresie kompetencji organu anty-
monopolowego i ochrony konsumentów, którego je-
stem prezesem.
Szanowni Państwo! Na poziom cen paliw deta-
licznych w Polsce zasadniczy wpływ wywierają dwa
główne czynniki. Pierwszy to cena hurtowa paliw,
czyli ta cena, po jakiej sprzedają paliwo polscy pro-
ducenci paliw oraz importerzy. Drugim czynnikiem
jest marża detaliczna, której wysokość zależy od
różnych czynników, takich jak specyfika poszczegól-
nych rynków lokalnych sprzedaży detalicznej paliw
płynnych. Jeżeli bowiem mówimy o handlu paliwa-
mi dla konsumentów, dla odbiorców detalicznych,
zawsze musimy rozpatrywać ceny w odniesieniu do
określonych rynków lokalnych, na których te stacje
paliwowe funkcjonują. Innym czynnikiem jest tak-
że liczba stacji paliw, ich lokalizacja, duże, małe
miasta. To są wszystkie okoliczności, które są przez
nas analizowane w całym monitoringu rynku pali-
wowego, który jest prowadzony przez organ anty-
monopolowy.
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsu-
mentów nie może kwestionować co do zasady wyso-
kości marży. Mamy uprawnienia do tego, aby badać
nadmiernie wygórowane ceny bądź to w sytuacji,
kiedy są one przejawami tzw. nadużycia pozycji do-
minującej, bądź to alternatywnie w sytuacji ewentu-
alnego wykrycia zmowy cenowej. To są dwie jedyne
możliwości przewidziane przez ustawę dla działania
prezesa urzędu, który jest organem administracji
i może działać tylko w granicach prawa.
Jeżeli chodzi o tę pierwszą sytuację, a mianowi-
cie przejaw ewentualnego nadużywania pozycji do-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów
Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel
minującej – jeżeli dobrze zrozumiałam intencje pana
posła, to pytanie zmierzałoby w tym kierunku – to
muszę powiedzieć, że organ antymonopolowy pro-
wadził w tym zakresie postępowanie antymonopo-
lowe i kilka lat temu wydał decyzję właśnie w od-
niesieniu do ustalania cen paliw nadmiernie wygó-
rowanych przez Polski Koncern Naftowy Orlen.
Było to w roku 2000.
Niestety to stanowisko prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, który stwierdzał nad-
używanie pozycji dominującej poprzez właśnie na-
rzucanie cen nadmiernie wygórowanych – głównym
kierunkiem uzasadnienia tej decyzji było wskazanie
na to, że te ceny są kształtowane przez Orlen w ode-
rwaniu od analiz kosztowych w relacji do cen paliw
na giełdach światowych – nie znalazło akceptacji ze
strony sądów kontrolujących odwołanie od naszej
decyzji, zarówno Sądu Ochrony Konkurencji i Kon-
sumentów, czyli I instancji, jak i Sądu Najwyższego,
gdyż organ antymonopolowy wniósł skargę kasacyj-
ną na negatywne dla siebie rozstrzygnięcie sądu an-
tymonopolowego.
Konkluzja była taka, że decyzja antymonopolowa
została uchylona. Uznano, że organ antymonopolowy
nie może wymagać od koncernu paliwowego opiera-
nia cen o kalkulacje kosztowe. Wskazano na to, że
standardem zarówno w Europie, jak i na świecie nie
jest opieranie cen hurtowych paliw bezpośrednio
o koszty produkcji, w tym koszty zakupu ropy nafto-
wej, które w naszej ocenie powinny być w tym zakre-
sie zasadnicze, ale że koncerny paliwowe mają prawo
odzwierciedlać w swoich cenach trendy występujące
w popycie i podaży na rynkach światowych.
W konsekwencji istnienia prawomocnego roz-
strzygnięcia Sądu Najwyższego, który potwierdzał
wadliwość decyzji organu antymonopolowego chcą-
cego ukarać Orlen za tego typu praktyki, nie jest
możliwe podejmowanie dalszych interwencji w tym
trybie przez organ antymonopolowy, gdyż nasze roz-
strzygnięcie zostało przez sąd po prostu uchylone
i – tak jak powiedziałam – przez sąd najwyższej in-
stancji, przez Sąd Najwyższy to rozstrzygnięcie zo-
stało podtrzymane.
Mimo wszystko nadal bardzo silnie monitorujemy
rynek paliwowy. Aspektem, który jest badany w toku
wielu postępowań, które urząd prowadzi, jest kwe-
stia istnienia ewentualnych zmów cenowych, dlatego
że dostajemy bardzo wiele skarg z różnych rynków
lokalnych, od różnych podmiotów. Takie postępowa-
nia wyjaśniające były i są prowadzone w urzędzie
zarówno na szczeblu centrali urzędu, jak i naszych
delegatur terenowych. Dla przykładu podam rynki,
które były badane w ostatnich latach i były badane
również w roku ubiegłym, np. Włocławek, Inowro-
cław, Koszalin, Stalowa Wola, Sieradz, Bełchatów,
103
Zduńska Wola, Ostrów Wielkopolski, Gniezno, Śrem,
Leszno czy Gorzów Wielkopolski. To tylko część przy-
kładów tych rynków lokalnych, które zarówno były
analizowane właśnie od strony kosztowej, jak i w przy-
padku których niekiedy były prowadzone przeszuka-
nia u przedsiębiorców. Nie znajdujemy dowodów na
istnienie zmowy cenowej na poszczególnych rynkach
lokalnych, która mogłaby również być podstawą do
ewentualnego nałożenia kary na przedsiębiorców
i stwierdzenia praktyki ograniczającej konkurencję.
Działania prowadzące do windowania cen paliw na
niektórych rynkach lokalnych są niestety uzasadnio-
ne ekonomicznie tzw. zachowaniami paralelnymi,
czyli naśladownictwem cenowym, którego stosowa-
nie potwierdzają szefowie niektórych koncernów pa-
liwowych, a które nie jest zabronione przez obecnie
obowiązujące przepisy prawa. Co więcej, w toku po-
stępowań wyjaśniających prowadzonych przez urząd
niektóre koncerny paliwowe – szczególnie jeden pod
tym względem przoduje – wyjaśniają, że obniżanie
cen paliw nie stanowi elementu strategii cenowej da-
nego koncernu. (Dzwonek)
Już kończąc, bardzo krótko chciałabym powie-
dzieć, że jeżeli chodzi o Orlen, jest w toku postępo-
wanie antymonopolowe, które niebawem się zakoń-
czy, dotyczące zmowy cenowej pomiędzy Orlenem
a kilkoma stacjami paliwowymi. Wydaje się, że do-
wody są wystarczające i być może pozwolą na wyda-
nie decyzji antymonopolowej w tej sprawie. Dzięku-
ję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Woda z pewnością chciałby zadać do-
datkowe pytanie.
Poseł Wiesław Woda:
Tak, z całą pewnością, panie marszałku.
Pani prezes, nie jest moją intencją, żeby panią
urazić czy obrazić, natomiast nie mogę przyjąć pani
odpowiedzi, bo po prostu ona zupełnie się rozminęła
z moimi pytaniami.
Pani chciała chyba powiedzieć, iż urząd, którym
pani kieruje, nic nie może. Skoro tak jest, to być może
on jest po prostu niepotrzebny. Mówiła pani o stałym
monitoringu. Cóż wynika z jego stosowania, skoro
nie wyciąga się z tego żadnych wniosków?
Posługuje się pani przykładem z roku 2000. Prze-
cież od tego czasu upłynęło już 9 lat. Można było
wystąpić z inicjatywą legislacyjną lub podjąć inne
działania.
Dlatego też, panie marszałku, nie mogę przyjąć tej
odpowiedzi, bo ona całkowicie rozmija się z moimi py-
taniami, a przede wszystkim świadczy o braku znajo-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
104 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Wiesław Woda
mości sytuacji na rynku. Na rynku paliw po prostu
panuje rozbój, a państwo nie może umywać rąk, nie
brać odpowiedzialności za ten stan. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pani minister chciałaby skomentować tę wypo-
wiedź, proszę bardzo.
Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel:
Ewentualna inicjatywa prawodawcza musiałaby
zmierzać w kierunku wprowadzenia de facto regula-
cji cenowej, ponieważ – jak już powiedziałam – rynek
paliw jest wolnym rynkiem, na którym panuje swo-
boda działalności gospodarczej. W aktualnym, obo-
wiązującym porządku prawnym nie mamy instru-
mentów służących do kontroli cen na tym rynku,
rząd też nie przejawia inicjatywy dotyczącej tego, aby
takie instrumenty zostały wprowadzone.
Po pierwsze, panie pośle, troszeczkę wypaczył pan
moją wypowiedź. Powiedziałam, że postępowanie
antymonopolowe w sprawie zmowy cenowej Orlenu
ze stacjami paliwowymi nadal się toczy. Podałam
przykład z roku 2000, uzasadniając – pozwoli pan, że
wytłumaczę może jeszcze raz – niemożność skutecz-
nego postawienia koncernowi zarzutu z tytułu nad-
używania pozycji dominującej na podstawie braku
kalkulacji kosztowych. Próbując wykorzystać inne
instrumenty, którymi urząd dysponuje, prowadzimy
postępowanie w sprawie zmowy cenowej na podsta-
wie zupełnie innego przepisu ustawy o ochronie kon-
kurencji i konsumentów.
Po drugie, jeżeli chodzi o monitoring rynku, po-
dałam tylko informacje o charakterze uzupełniają-
cym, mające wskazać na to, że prezes urzędu reagu-
je na wszystkie sygnały, które wpływają, sygnały
dotyczące nieprawidłowości na rynkach lokalnych,
ponieważ problemy związane ze zmowami cenowy-
mi na stacjach benzynowych są zgłaszane zarówno
w odniesieniu do rynku krajowego, jak i poszczegól-
nych rynków lokalnych. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Panie pośle, pozostaje panu tylko wprowadzenie
tej problematyki na systematycznie odbywające się
posiedzenia koalicji Platforma Obywatelska – Polskie
Stronnictwo Ludowe. (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
(Poseł Wiesław Woda: Panie marszałku, myślę, że
ten komentarz był zbędny.)
Pytanie 6. postawią posłowie Piotr Tomański
i Renata Butryn z Platformy Obywatelskiej w spra-
wie terminu wprowadzenia zmiany niekorzystnych
zapisów rozporządzenia ministra rolnictwa i rozwoju
wsi z dnia 17 października 2007 r., dotyczącego szcze-
gółowych warunków i trybu przyznawania pomocy
finansowej w ramach działania: Ułatwianie startu
młodym rolnikom, objętego Programem Rozwoju
Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013. Pytanie jest
kierowane do ministra rolnictwa.
Proszę bardzo, pan poseł Piotr Tomański.
Poseł Piotr Tomański:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Zwracałem się już do pana ministra w sprawie nie-
korzystnego zapisu § 3 ust. 1 rozporządzenia mini-
stra rolnictwa i rozwoju wsi z 17 października 2007 r.
dotyczącego szczegółowych warunków i trybu przy-
znawania pomocy finansowej w ramach działania:
Ułatwianie startu młodym rolnikom, objętego Pro-
gramem Rozwoju Obszaru Wiejskich na lata 2007–
–2013, w sprawie terminu wprowadzenia zmian
w niekorzystnych zapisach, które blokowały i bloku-
ją w tym momencie młodym rolnikom przejmowanie
małych gospodarstw. Moja interpelacja miała numer
7544.
Z zadowoleniem przeczytałem pana, panie mini-
strze, odpowiedź dotyczącą tego, iż Ministerstwo
Rolnictwa i Rozwoju Wsi również dostrzegło ten
problem i doprowadziło do modyfikacji programu,
który ma na celu ułatwienie spełnienia kryteriów
dostępu beneficjentom z województw, gdzie średnia
wojewódzka powierzchnia gospodarstwa jest niższa
od średniej krajowej. Modyfikacja polega na dopusz-
czeniu możliwości przyznawania premii osobom,
które w momencie ubiegania się o wsparcie spełnia-
ją kryteria średniej wojewódzkiej i zobowiążą się do
powiększenia powierzchni swojego gospodarstwa do
poziomu średniej krajowej w ciągu 3 lat od dnia do-
ręczenia decyzji o przyznaniu pomocy.
Zwracam się z pytaniem: Kiedy można się spo-
dziewać odpowiedzi Komisji Europejskiej w sprawie
zmian w projekcie przyjętych uchwałą z 6 stycznia
2009 r. przez Radę Ministrów? Bardzo dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pan Artur Ław-
niczak.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Artur Ławniczak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Na
wstępie chciałbym podkreślić, że wsparcie dla mło-
dych rolników, dla tych, którzy chcą zajmować się
rolnictwem, jest jednym z priorytetów rządu premie-
ra Tuska i premiera Pawlaka. Faktycznie w wielu
przypadkach Program Rozwoju Obszarów Wiejskich
na lata 2007–2013 nie pozwalał młodym, aktywnym
ludziom, którzy chcieli przejmować gospodarstwa,
uczynić tego w praktyce. Było wiele utrudnień, jak
choćby to związane ze średnią wojewódzką czy kra-
jową w woj. świętokrzyskim, podkarpackim, mało-
polskim, śląskim. Uniemożliwiało im to normalne
przejmowanie. Postanowiliśmy zmienić to rozporzą-
dzenie. Dzisiaj po raz pierwszy w tej kwestii dopusz-
czamy zgodnie z prawem, z wytycznymi możliwość
dzierżawy od osób fizycznych. Wystarczy, że młody
rolnik podpisze stosowną umowę u notariusza i w cią-
gu 3 lat osiągnie średnią krajową, przy czym może
również dzierżawić grunty od osób fizycznych. To bar-
dzo ważna, istotna zmiana. Wszyscy doskonale wiemy,
że i tak ta średnia jest realnie wyższa. Chcemy to ure-
gulować w sposób praktyczny.
Pragnę również przedstawić pewną informację.
Mam uprzejmą prośbę do pań i panów posłów, aby
przekazali ją w terenie. Wystąpiliśmy – myślę, że
wejdzie to w życie najpóźniej w październiku – o zwięk-
szenie pomocy dla młodych rolników z 50 do 75 tys. zł.
Myślę, że ta zmiana zostanie odebrana pozytywnie.
Po pierwsze, ułatwia się kryteria dostępu, a po dru-
gie, zwiększa się pomoc.
Przypomnę również, że jeżeli chodzi o rozliczanie,
osiąganie wykształcenia też jest uproszczone, bo od
momentu uzyskania decyzji są na to 3 lata. Urucho-
miliśmy wszystkie szkoły rolnicze, szczególnie te,
które podlegają resortowi rolnictwa, tak aby stwa-
rzały warunki młodym ludziom chętnym do uzupeł-
niania wykształcenia w różnych formach, nawet
w formie e-learningowej, co oczywiście musi zostać
zakończone egzaminem państwowym przeprowadza-
nym przez okręgową komisją egzaminacyjną. Tak że
dla młodych rolników stworzono pełną paletę możli-
wości pomocy. Jestem przekonany, że w październiku
tego roku ci młodzi ludzi już realnie będą mogli sko-
rzystać z tych wszystkich udogodnień w przejmowa-
niu gospodarstw.
Liczymy, że ten program zostanie uruchomiony
w taki sposób, że jeżeli jest wyznaczony następca,
skorzystać z niego będą mogli nie tylko właściciele
dużych gospodarstw, ale i tych średnich. Myślę, że to
tyle z mojej strony. Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Renata Butryn, proszę uprzejmie.
105
Poseł Renata Butryn:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Akurat ten
problem dotyczy w największym stopniu byłej Galicji,
Podkarpacia i Małopolski, również woj. świętokrzy-
skiego, jak pan raczył wspomnieć. Chcę powiedzieć,
że w tych województwach bardzo trudno jest osią-
gnąć średnią krajową, bo średnia krajowa wynosi
9,91 ha, a u nas, na Podkarpaciu, średnia wojewódz-
ka wynosi 4,38 ha, a więc jest ogromna dysproporcja.
W niektórych gminach średnia wynosi około 4 ha,
a nawet poniżej 4 ha. Chcę zapytać o młodych rolni-
ków, którzy nie spełnią tego kryterium, niewiele od-
biegając od granicy 4,38 ha, a będą chcieli taką pre-
mię otrzymać. To jest ogromna szansa, żeby gminy,
w których nie ma przemysłu, które są gminami typo-
wo rolniczymi, mogły się rozwijać i żeby polskie rol-
nictwo w byłej Galicji, gdzie mamy do czynienia
z rozdrobnieniem gospodarstw, stało się konkurencyj-
ne i naprawdę spowodowało przeobrażenie polskiej
wsi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę pana ministra o udzielenie odpowiedzi na
przedstawione dodatkowe kwestie.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Artur Ławniczak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Wszystkim nam zależy na trwałych zmianach, rów-
nież w strukturze gospodarstw, szczególnie w tych
województwach, gdzie jest bardzo niska średnia, jeśli
chodzi o wielkość gospodarstw, ze względu na to, że
takie są warunki; tam średnia wynosi od 4 ha do
5 ha. Docelowo średnia krajowa gospodarstw, uwzględ-
niając dzierżawę, ma wynosić około 10 ha. Bardzo
nam jest trudno występować do Komisji Europej-
skiej, aby to były mniejsze gospodarstwa. Myślę, że
możliwość dzierżawienia sprawi, iż w żadnym woje-
wództwie nie będzie z tym problemu. Poziom mini-
malny musi być wyznaczony, co do tego jestem prze-
konany. Jeśli będą jakieś indywidualne przypadki, to
będziemy je analizowali pod tym względem, czy mo-
żemy coś jeszcze z tym fantem zrobić, natomiast wy-
móg co do tego, żeby po 3 latach uzyskać te 10 ha,
jest potrzebny. Na pewno jeszcze raz przeanalizujemy
kwestię minimalnego progu, szczególnie w odniesie-
niu do województw o bardzo niskiej średniej krajowej.
Nie będę obiecywał. Postaramy się przeanalizować,
ile jest takich przypadków, jakiej grupy osób to doty-
czy, i będziemy na bieżąco reagowali. Dziękuję uprzej-
mie. (Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
106 Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Kolejne pytanie, skierowane do ministra rolnic-
twa, przedstawią posłowie Wojciech Szczęsny Zarzyc-
ki, Robert Telus, Piotr Polak i Henryk Kowalczyk
z Prawa i Sprawiedliwości w sprawie braku inter-
wencji rządu w związku z trudną sytuacją na rynku
zbóż oraz w sprawie likwidacji dopłat do produkcji
tytoniu.
Proszę bardzo, pierwszy głos zabierze pan poseł
Wojciech Szczęsny Zarzycki.
Poseł Wojciech Szczęsny Zarzycki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Obecna dramatyczna sytuacja ekonomiczna w rolnic-
twie jest wynikiem braku opłacalności produkcji,
między innymi zbóż, mleka. Spadek dochodów w ostat-
nich 2 latach rządów liberalnej koalicji Platforma
Obywatelska – PSL, która uważa, że problemy rol-
nictwa winien rozwiązać rynek, najlepiej zobrazuje
porównanie wysokości cen. I tak: pszenica – 550–600 zł
za tonę, żywiec wieprzowy – 4–4,20 zł za kilogram,
żywiec drobiowy – 3–3,50 zł za kilogram, mleko – 0,7–
–0,9 za litr. Takie były ceny, panie ministrze, w 1997 r.,
za koalicji PSL–SLD.
Dziś, po 12 latach wielokrotnych i bardzo wyso-
kich podwyżek cen nawozów, środków ochrony ro-
ślin, paliw, części zamiennych i tym podobne, ceny
zbóż są katastrofalnie niskie, kształtują się poniżej
kosztów produkcji. I tak: żyto – 220–230 zł za tonę
(jak to ma miejsce w woj. łódzkim; w niektórych gmi-
nach cena żyta spadła nawet poniżej 200 zł za tonę,
na przykład w gminie Uniejów wynosi 180 zł), psze-
nica – 430–440 zł, mleko – 0,8–0,85 zł za litr, żywiec
wieprzowy – 4,70–4,80 zł, żywiec drobiowy – 3,60–
–3,70 zł za kilogram. Sytuację pogarsza ograniczona
liczba podmiotów skupujących, dyktujących obniżone
ceny skupu.
W ostatnich dniach wiele podmiotów wstrzyma-
ło skup. Tej dramatycznej sytuacji ekonomicznej nie
złagodzą dopłaty bezpośrednie ani czekanie na wyż-
sze ceny. Rolnicy nie są w stanie dłużej czekać. Dla-
czego rząd nie wprowadził jednego z narzędzi służą-
cych realizacji zasady wspólnej polityki rolnej, to jest
interwencyjnego zakupu nadwyżek po cenach gwa-
rancyjnych, wprowadzanych po to, aby utrzymać
wysoki poziom cen oraz redukować nadwyżki? Jaka
jest rola Elewarru? Jaka jest wysokość importu? Bo
zeszłoroczny z Ukrainy zrujnował rynek. Jakie inne
rozwiązania uruchomi rząd, aby przeciwdziałać groź-
nej sytuacji w rolnictwie?
Panie Ministrze! Chorwaccy rolnicy zablokują
dziś 13 przejść granicznych w walce o wyższe ceny
zbóż. Czy mają to uczynić też polscy rolnicy? Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
W 1997 r., kiedy było tak źle, to pan poseł był
w dobrym PSL, prawda? Dzisiaj się zmienia.
Proszę bardzo, odpowiedzi udzieli podsekretarz
stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pan
Artur Ławniczak.
(Głos z sali: Wojtek, dobre wystąpienie.)
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Artur Ławniczak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Wy-
słuchałem tego pytania, tej informacji pana posła,
z zaciekawieniem. Kilkanaście minut temu dzwoni-
łem do gminy Uniejów, w woj. łódzkim, i pytałem, po
ile skupowane jest zboże. Prosiłbym uprzejmie Wy-
soką Izbę, wszystkich posłów, aby nie powodować
takich sytuacji na rynku, nie zachęcać podmiotów
skupujących do wykorzystywania sytuacji, żeby nie
obniżali cen poniżej poziomu opłacalności (Porusze-
nie na sali), aby tego nie wykorzystywać, bo informa-
cja przekazywana przez tak znaczące osoby jak po-
słowie Sejmu RP jest sygnałem dla wielu podmiotów
skupujących. (Poruszenie na sali)
(Poseł Gabriela Masłowska: O czym pan mówi?)
Tak, cena za zboże jest bardzo niska. Chcę nato-
miast uprzejmie poinformować, że niedaleko Uniejo-
wa dzisiaj cena za żyto wynosi 280 zł.
(Poseł Wojciech Mojzesowicz: Świetna cena.)
Tak, to jest niska cena, ale nie jest to poniżej 200 zł.
Jeśli ktoś przekazuje informacje, żeby płacić poniżej
200 zł, to jest to negatywny sygnał dla rynku. (Poru-
szenie na sali)
(Głosy z sali: Proszę przejść do odpowiedzi, do
meritum.)
Pragnę poinformować panie i panów posłów, że
na sytuację na rynku zboża wpływa kilka czynników.
Przypomnę, że w latach 2006–2007 r. cena tucznika
była na poziomie 2,70 zł oraz 3 zł i skutecznie zabili-
śmy produkcję wieprzowiny w Polsce. Dzisiaj ta cena
jest na poziomie 4,5 zł i 5 zł za tucznika, co premiuje
gospodarstwa rodzinne, na których nam bardzo za-
leży, te gospodarstwa, które przetwarzają, produku-
ją na rynek lokalny. (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: O co chodzi?)
(Głos z sali: Proszę mówić o zbożu.)
Jeśli chodzi o zboża, mamy do czynienia z dużymi
nadwyżkami, z dużymi zapasami zboża na całym
świecie. Przypomnę, że w Polsce mamy około 3 mln
ton zboża z roku ubiegłego. Plony okazały się bardzo
przyzwoite…
(Głos z sali: Wyższe.)
…tak, wyższe, pomimo wcześniejszych zapowie-
dzi, że będzie susza. Szczególnie plony zbóż ozimych
były całkiem przyzwoite.
(Poseł Zbigniew Babalski: Niższe niż w ubiegłym
roku.)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak
Ocenia się je na około 27 mln ton, a może nawet
28 mln ton.
Jakie działania będą podejmowane? Myślę, że to
jest najważniejsze, najistotniejsze dla rolników. Otóż
minister rolnictwa i rozwoju wsi pan Marek Sawicki
zwrócił się w dniu 12 sierpnia do Komisji Europej-
skiej o specjalne działania interwencyjne na rynku
zbóż, między innymi o uruchomienie regionalnego
przetargu na eksport co najmniej 0,5 mln ton dla
krajów o niekorzystnym położeniu względem głów-
nych rynków zbytu.
Druga bardzo ważna sprawa: wcześniejsze uru-
chomienie – od 1 września dla Polski i również dla
innych krajów – interwencyjnego skupu zbóż oraz
wstrzymanie procedury przetargowej na import
w ramach kontyngentów taryfowych. Ta sprawa bę-
dzie rozpatrywana na najbliższym posiedzeniu Rady
Ministrów Rolnictwa i Rybołówstwa, jest wprowa-
dzona do porządku obrad. Ministrowie podejmą de-
cyzje dotyczące następnych działań.
Wystąpiliśmy również o odbudowę zapasów zbóż
przez Agencję Rezerw Materiałowych; myślę, że za
chwilę będzie to odczuwalne, przede wszystkim jeśli
chodzi o cenę płaconą rolnikom przez punkty skupu.
Uważam, są to narzędzia, które wpłyną bezpośred-
nio na ceny zbóż uzyskane przez rolników. Warto
również podać prawdziwą informację, jaki był im-
port, jaki eksport.
(Poseł Romuald Ajchler: To za mało, panie mini-
strze.)
W zeszłym roku import, Wysoka Izbo, wynosił
1 315 000 ton, a eksport 1 544 000 ton, od stycznia
do czerwca. W bilansie całościowym eksport z Polski
przeważa nad importem. Myślę, że warto wesprzeć
te działania na forum Komisji Europejskiej. Choćby
uruchomienie wcześniejszego skupu interwencyjnego
pozwoli szybciej dokonać zakupów. Oczywiście ważny
jest kurs euro, na który nie do końca wszyscy mamy
wpływ bądź nasz wpływ jest ograniczony. Uważam,
że nawet propozycja pana ministra Sawickiego na
bazie rekomendacji Komisji Europejskiej z marca
tego roku, aby stworzyć trwałe mechanizmy w całym
łańcuchu żywnościowym, i powołanie zespołu, który
analizowałby i wskazywał, które obszary warto
wspierać, również pozwoli stworzyć trwałe rozwią-
zania. Myślę, że tak naprawdę kluczem w Polsce jest
to, że produkcja zwierzęca po niekorzystnych latach
2006–2007 spadła, nie mamy tylu zwierząt, a teraz
to się odbudowuje; liczymy, że zwiększone spożycie
będzie sposobem na zwiększenie cen zbóż. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Dodatkowe pytania postawi pan poseł Henryk
Kowalczyk, proszę bardzo.
107
Poseł Henryk Kowalczyk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pan minister powiedział, co rząd zamierza zrobić,
jakie podjąć działania, aby przyjąć stałe rozwiązania.
Problem z rynkiem zbóż nie jest problemem tego
roku, był on bardzo wyraźnie widoczny już w roku
2008 i myślę, że od tamtego czasu nic się nie wyda-
rzyło. Pan minister powiedział, że 12 sierpnia mini-
ster rolnictwa zwrócił się do Komisji Europejskiej
o skup interwencyjny. Świadczy to o całkowitej indo-
lencji. Przecież już w czerwcu było wiadomo, że plony
w Polsce będą wysokie i taki skup będzie konieczny,
więc na co czekano tak długo? Znowu dosłownie to
samo, co w ubiegłym roku. Czy jeden rok złych do-
świadczeń nie wystarczył?
Natomiast są inne sprawy, o których nie usłysze-
liśmy. Co się stało z realizacją ustawy o biopaliwach?
Całkowite zaniechanie, a mogłoby to pomóc rozwią-
zać ten problem. Co się dzieje z Elewarem? Bo mówi
się tylko o prywatyzacji, a w ogóle nie jest on wyko-
rzystywany do tego mechanizmu. (Dzwonek)
Wystąpiliśmy o skup zapasów do Agencji Rezerw
Materiałowych. Ile pieniędzy, panie ministrze, będzie
na to przeznaczone? Bo określenie „wystąpiliśmy”
mnie nie satysfakcjonuje, chciałbym wiedzieć, ile
środków budżet przeznaczy na te cele. Jeśli rząd bę-
dzie traktował rolników tak, jak ostatnio ich potrak-
tował w sprawie rekompensaty za kwotę mleczną…
Zakpił sobie z nich, bo rekompensata za kwoty mlecz-
ne wynosiła 1,40 zł…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle, trzymajmy się tematu.
Poseł Henryk Kowalczyk:
…80 gr, a teraz jest to 5 gr. Myślę, że przykład ten
obrazuje, jak rząd traktuje polskich rolników. Wszyst-
kie te obietnice, ładne słówka, oczywiście nic nie
przyniosą, jeśli za tym nie pójdą konkretne środki
finansowe, a jak na razie nie widać, żeby tak było.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo pana ministra o udzielenie odpo-
wiedzi na pytania uzupełniające.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Artur Ławniczak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pra-
gnę poinformować Wysoką Izbę, że sprzedaż zboża
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
108 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Rolnictwa i Rozwoju Wsi Artur Ławniczak
przez spółkę Elewar jest możliwa, jest to powszechnie
dostępne. Jest również, i warto ten mechanizm pro-
mować, taka opcja: sprzedajemy zboże, przekazujemy
je do magazynu Elewaru, otrzymujemy dzisiaj 50%
ceny…
(Głos z sali: Gospodarka wielkoplanowa.)
…i pozostałe 50% ceny w dniu wybranym przez
rolnika. Czyli jeśli rolnik uzna, że cena z 15 listopada
czy z 10 grudnia będzie dla niego korzystna, i wska-
że tę datę, po tej cenie dnia otrzyma pozostałe 50%
ceny.
(Poseł Wojciech Mojzesowicz: Minus koszty opera-
cyjne.)
Jeśli ktoś nie ma bazy przechowalniczej u sie-
bie… Niestety przez cały czas jest ona niewielka, bo
w prywatnym zasobie jest tylko 4,5–5 mln ton
w silosach, gdzie można niejako kontrolować i mo-
nitorować jakość. Myślę, że chodzi o podejmowanie
równolegle działań modernizacyjnych, jeśli będzie-
my budowali powierzchnię przechowalniczą, która
jest bardzo mała. Problem polega na tym, że więk-
szość rolników nie ma tej bazy, musi to sprzedać,
wpuścić w obieg w czasie żniw. Wykorzystują to na-
gminnie podmioty skupujące. Zawsze było tak, że
zboże w trakcie żniw było niestety najtańsze. Ape-
lujemy do rolników, aby jeśli nie ma takiej potrzeby,
dzisiaj nie sprzedawali…
(Głos z sali: Nie mają potrzeby.)
…bądź korzystali z formuły: 50% zapłaty dzisiaj
i 50% w dowolnie wybranym przez rolnika momencie.
Dziękuję bardzo.(Oklaski)
(Poseł Wojciech Mojzesowicz: Są koszty operacyjne.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Proszę państwa, ta problematyka z pewnością
będzie nam towarzyszyła na każdym posiedzeniu
Sejmu.
Teraz przechodzimy do równie dramatycznej
sprawy – drastycznego podwyższenia o 344% stałej
opłaty dystrybucyjnej za dostarczenie gazu.
Pytanie jest kierowane do ministra gospodarki,
do prezesa Rady Ministrów. Postawią je panowie po-
słowie Stanisław Stec i Wacław Martyniuk z klubu
Lewica.
Głos ma pan poseł Stec.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Pani Minister! W ostatnim cza-
sie dostaję od właścicieli budynków jednorodzinnych
kopie rachunków za gaz w okresie wiosennym i let-
nim. Podam przykład: 106 zł, w tym 6 zł za gaz, a 100 zł
za dostawę gazu. W ciągu 12 miesięcy cena za dosta-
wę gazu wzrosła z 12 zł do 48 zł, a z VAT-em o ponad
50 zł. To prawie 344% podwyżki. Otrzymałem odpo-
wiedź ministra skarbu w tej sprawie, który stwier-
dził, że nie ma wpływu na PGNiG, ale jednak pan
minister napisał, że prezes Urzędu Regulacji Ener-
getyki weryfikuje i później zatwierdza proponowane
przez regulatora opłaty i stawki. Stało się tak, że
wiosną tego roku trzeba było obniżyć cenę gazu, po-
nieważ ropa znacznie staniała, a to podstawa, jeśli
chodzi o cenę gazu. W związku z tym, żeby zbytnio
nie obniżać ceny, PGNiG drastycznie podwyższało
stałą opłatę sieciową, uzasadniając to wzrostem cen
usług. Co będzie, jeżeli co roku nastąpi taki wzrost
cen usług? Dojdziemy do tego, że również w okresie
zimowym wartość opłaty stałej będzie wyższa od
wartości gazu. Co zamierza zrobić prezes Urzędu
Regulacji Energetyki, żeby przeciwdziałać takim mo-
nopolistycznym praktykom PGNiG? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Z upoważnienia prezesa Rady Ministrów odpowie-
dzi udzieli podsekretarz stanu w Ministerstwie Go-
spodarki pani Joanna Strzelec-Łobodzińska.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Najpierw kilka słów na potwierdzenie ogólnych za-
sad stanowienia, o czym mówił pan poseł. Rzeczy-
wiście przedsiębiorstwa energetyczne kalkulują
ceny i stawki opłat za gaz i za usługi przesyłowe
gazu na podstawie prawa energetycznego i rozpo-
rządzenia zwanego w uproszczeniu rozporządze-
niem taryfowym gazowym. Zgodnie z zasadami
prawa energetycznego przedsiębiorstwa wykonujące
działalność w zakresie dostarczania gazu ustalają
te stawki i wnioskują o ich zatwierdzenie do prezesa
Urzędu Regulacji Energetyki. Zatwierdzając przed-
łożone przez przedsiębiorstwa taryfy, rozpatrując
ich wnioski, prezes URE bierze pod uwagę, zgodnie
z przepisami prawa energetycznego, ochronę inte-
resów odbiorców przed nieuzasadnionym wzrostem
poziomu cen i stawek opłat. W strukturze zatwier-
dzane są: ceny paliw gazowych, stawka abonamen-
towa obejmująca tzw. handlową obsługę odbiorców
oraz stawki opłaty sieciowej, stałej i zmiennej. Ze
względu na to, że panowie posłowie nie byli uprzej-
mi powiedzieć, jakiego okresu dotyczy wyliczenie
tych 344% opłaty stałej...
(Poseł Stanisław Stec: Mogę przedstawić rachu-
nek za marzec i maj.)
(Poseł Zbigniew Babalski: Na rachunku to widać.)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Gospodarki Joanna Strzelec-Łobodzińska
Nie. I jeszcze obszaru dystrybucyjnego.
Przeprowadziliśmy analizę wszystkich stawek.
I tak, jeśli chodzi o stawki dystrybucyjne stosowane
przez spółki dystrybucyjne grupy PGNiG, to ten
wzrost w aktualnej podwyżce, w relacji do cen obo-
wiązujących do 31 maja br., wyniósł w zależności od
obszaru i grupy taryfowej od 5,4% do 65,9%. Duży
wzrost, 65,9%, wystąpił na terenie Karpackiej Spół-
ki Gazowniczej, natomiast na terenie tej spółki rów-
nocześnie nastąpił spadek opłaty abonamentowej, co
wynikało z właściwego przypisywania przez spółkę
kosztów do poszczególnych składników opłaty. Łącz-
ny wzrost sumy stawki dystrybucyjnej, abonamento-
wej, wyniósł 19,3%. Natomiast jeśli chodzi o stawki
stałe, sieciowe, stosowane przez samo PGNiG, które
stosuje tzw. kompleksową obsługę, to wszystko na
ten temat powiem później, ale jeśli chcemy znać
krańcowe wartości, to na terenie spółki górnośląskiej
w grupie W-2 taki najmniejszy, jaki udało nam się
zidentyfikować na podstawie danych URE i PGNiG-u,
wzrost wynosi niecałe 3%, 2,96%, a największy dla
grupy W-4 na terenie Wielkopolskiej Spółki Gazow-
niczej – 49,11%.
Główną przyczyną wzrostu kosztów zakupu usług
przesyłowych jest wprowadzona w roku ubiegłym,
czyli zastosowana już w kalkulacji poprzedniej tary-
fy, zasada zwrotu zaangażowanego kapitału na po-
ziomie wyższym niż w poprzednich taryfach. Zgodnie
bowiem z rozporządzeniem taryfowym konieczny jest
taki poziom zwrotu kapitału, który ma stać się głów-
nym źródłem finansowania nakładów na inwestycje
sieciowe, rozbudowę pojemności magazynowych, któ-
re bezpośrednio przekładają się na wzrost bezpie-
czeństwa energetycznego.
Zgodnie z rozporządzeniem taryfowym podstawą
ustalania zwrotu z kapitału jest zaangażowany
w działalność koncesjonowaną majątek trwały i ka-
pitał obrotowy. Rzeczywiście zmiana zasad kalkula-
cji spowodowała wzrost opłat stałych, przy czym
główne przyrosty nastąpiły w poprzednim okresie
taryfowym, w taryfie obowiązującej do końca maja
br. Należy bowiem podkreślić, że ok. 98% kosztów
przesyłania i 97% kosztów dystrybucji i magazyno-
wania to koszty stałe.
Przeanalizowaliśmy nową taryfę obowiązującą od
1 czerwca w oparciu o dane uzyskane z PGNiG-u,
z URE oraz z Ministerstwa Skarbu Państwa, które
jest właścicielem, sprawuje funkcje właścicielskie
w stosunku do PGNiG-u, i na podstawie tej analizy
zestawiliśmy łączne wzrosty czy też spadki opłat za
gaz. W grupach gospodarstw domowych rzeczywiście
mimo spadku cen gazu wysokometanowego o 9%,
zaazatowanego – w zależności od grupy od 4,6% do
6,1%, nastąpił tylko niewielki spadek średniej ceny
dostawy, ponieważ w zakresie, jaki wymieniłam,
opłaty przesyłowe wzrosły. I tak dla gazu ziemnego
109
wysokometanowego opłaty za gaz spadły generalnie
od 0,5 do 0,9%, zaazatowanego – od 0,1 do 0,6%.
(Poseł Zbigniew Babalski: Czyli w ogóle. A ile
wzrosły?)
Spadły.
(Poseł Zbigniew Babalski: Tylko w rachunkach.)
Właśnie przeanalizowaliśmy rachunek działają-
cego zakładu przemysłowego na terenie Karpackiej
Spółki Gazowniczej. (Dzwonek) Tam, przy spadku
ceny za paliwo 8,79 i rzeczonych wzrostach opłaty
stałej, łączna kwota rachunku spadła o 7,4%. Oczy-
wiście, możemy powiedzieć, że na pewno znalazłoby
się takie przedsiębiorstwo, w której wzrosły, nato-
miast trzeba tutaj wziąć pod uwagę również ilość
wykorzystanego gazu. Jeżeli państwo posłowie ży-
czycie sobie szczegółowej analizy przeprowadzonej
dla konkretnego terenu i konkretnych firm, jesteśmy
gotowi ją przedstawić.
(Poseł Zbigniew Babalski: Pani minister, koszty
stałe nie mogą być większe niż rachunki za konkret-
ny gaz.)
I nie są.
(Poseł Zbigniew Babalski: Jak nie?)
Bo są składową rachunku za gaz.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle...
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Przeprowadziliśmy takie analizy, możemy zrobić
bardziej szczegółowe.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Pytanie dodatkowe zada pan poseł Stanisław Stec.
Proszę bardzo.
Poseł Stanisław Stec:
Pani minister, prześlę pani rachunki za gaz. Ta
podwyżka dotyczyła ostatnich 12 miesięcy, w ciągu
roku cena wzrosła o 344%. Prześlę pani rachunki
z maja ubiegłego roku i z maja tego roku (Oklaski),
żeby pani nam nie opowiadała bajek, chodzi o PGNiG
oddział w Poznaniu.
I prosiłbym, żeby pani poprosiła pana premiera
Pawlaka, aby wysłał przedstawiciela urzędu regula-
cji do gminy Duszniki, gdzie inna firma wydobywa
gaz i sprzedaje go mieszkańcom. Ceny gazu są tam
niższe o 30% od cen gazu realizowanych przez
PGNiG. Może wystarczyłoby, żeby prezes regulacji
zapoznał się z tym, jak inni tworzą ceny i jak im się
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
110 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Stanisław Stec
to kalkuluje, że nie dopłacają. Przecież nie możecie
tolerować ciągłego wzrostu cen na dostawę gazu, już
nie mówię o cenie gazu, tylko choćby o dostawie. Ta-
kich drastycznych rzeczy się nie robi, bo ludzie za-
czną palić oponami, a nie gazem. Dziękuję
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, pani minister.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Konkludując, około 45% to oczywiście jest dużo.
W rachunku są opłaty przesyłowe, ale taka jest ich
struktura. Jeżeli pan poseł nam to zaleci, to zrobimy
taką szczegółową analizę, natomiast odnosząc się do
kwestii tańszego gazu, wydobywanego miejscowo, to
tak faktycznie jest. Tylko że w cenie gazu, który jest
oferowany przez PGNiG, zawierają się koszty zakupu
gazu z zagranicy. Wydobycie naszego gazu jest poni-
żej 20% i stąd z takiego miksu otrzymuje się wyższą
cenę gazu niż gdyby to była tylko cena odzwiercie-
dlająca koszty wydobycia gazu krajowego. Z tego, co
wiem, PGNiG na poszukiwania gazu przeznacza
rocznie w granicach 600 mln zł. Tyle wydaje się na
poszukiwania gazu na terenie Polski i myślę, że ta
kwota, zwiększająca się systematycznie, być może
doprowadzi...
(Poseł Zbigniew Babalski: Obciąża.)
Słucham?
Być może przyczyni się do tego, że będzie można
ten procent zwiększyć. Założenia PGNiG-u są takie,
aby docelowo w strukturze sprzedaży osiągnąć 30%
gazu krajowego.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo, liczymy na interwencję po oka-
zaniu odpowiednich dokumentów i rachunków, po-
nieważ ten wzrost jest nienormalny.
Kolejne pytanie skierowane do ministra gospodarki,
pań posłanek Mirosławy Nykiel i Bożenny Bukiewicz
z Platformy Obywatelskiej, w sprawie wsparcia dla firm
najbardziej zagrożonych kryzysem.
Proszę uprzejmie, pani poseł Mirosława Nykiel.
Poseł Mirosława Nykiel:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Szanowna Pani Minister! W związ-
ku ze spowolnieniem gospodarki światowej część
przedsiębiorstw będących w dobrej sytuacji ekono-
micznej ma przejściowe kłopoty głównie z pozyska-
niem zewnętrznego źródła finansowania. Firmy te
funkcjonują w regionach najbardziej zagrożonych
kryzysem gospodarczym. Ze względu np. na spadek
cen zmniejszył się popyt na węgiel koksowy i koks
wielkopiecowy, wskutek czego zagrożony jest sektor
koksowniczy. Huty rozpoczęły proces zamykania pie-
ców i ograniczyły zamówienia na koks. Najgorzej
jednak wygląda sytuacja w koksowniach, które nie
są zintegrowane z hutami.
Ministerstwo Gospodarki przyjęło program wspie-
rający przedsiębiorstwa w regionach najbardziej za-
grożonych kryzysem gospodarczym. Dokument Mi-
nisterstwa Gospodarki „Wsparcie dla przedsiębiorstw
produkcyjnych w regionach najbardziej zagrożonych
kryzysem gospodarczym” zawiera szczegółową dia-
gnozę sytuacji w zagrożonych sektorach.
Proszę panią minister o przedstawienie zasad
uzyskania wsparcia z ww. programu, tj. wysokości
środków przeznaczonych na wsparcie, warunków
uzyskania wsparcia oraz informacji, w jakiej formie
będzie udzielana pomoc. Proszę także o informację,
czy sektor koksowniczy będzie mógł liczyć na wspar-
cie z ww. programu. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Gospodarki pani Joanna Strzelec-Łobo-
dzińska.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odpowiadając na
pytanie pani poseł, chciałabym poinformować, że
został opracowany ramowy program „Wspieranie
przez Agencję Rozwoju Przemysłu inicjatyw pobu-
dzających polską gospodarkę”. Rada Ministrów przy-
jęła ten dokument 26 maja br., zakładając, że szcze-
gółowa diagnoza sytuacji we wspieranych sektorach
gospodarki, grupy beneficjentów, rodzaje wspiera-
nych projektów i zasady wsparcia określone zostaną
w załącznikach do tego dokumentu i na wniosek mi-
nistra gospodarki będą sukcesywnie zatwierdzane
przez Radę Ministrów. Przyjmując dokument ramo-
wy, rada przyjęła także pierwszy załącznik dotyczą-
cy możliwości wsparcia sektora bezpieczeństwa i obron-
ności państwa kwotą 1,5 mld zł. Środki przezna-
czone na realizację tego programu wynoszą łącznie
ok. 5 mld zł.
Ministerstwo Gospodarki opracowało już kolejne
dwa załączniki. Oba podlegają obecnie uzgodnieniom
międzyresortowym, wyszły już z Ministerstwa Go-
spodarki. Jeden z nich dotyczy wsparcia dla przed-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Gospodarki Joanna Strzelec-Łobodzińska
siębiorstw produkujących w regionach najbardziej
zagrożonych kryzysem gospodarczym. Zgodnie z tym
dokumentem wsparcie będą mogły uzyskać wszyst-
kie duże i średnie przedsiębiorstwa produkcyjne ze
wskazanych powiatów. Zagrożone powiaty zostały
zidentyfikowane według kryteriów takich jak pro-
cent bezrobocia czy spadek kwot odprowadzanych
z podatku VAT. Zlokalizowano je na aktualizowanej
tzw. mapie lokalnych zagrożeń kryzysowych. Wspar-
cie uzyskają powiaty, w których w okresie ostatnich
12 miesięcy bezrobocie wzrosło o ponad 3% oraz te,
w których stopa bezrobocia wynosi ponad 20%. Mapa
zagrożeń obejmuje 32 takie powiaty, w 20 powiatach
bezrobocie wzrosło powyżej 3%, a w 55 powiatach
wynosi ponad 20%. Maksymalna wysokość środków
na wsparcie przedsiębiorstw z tego programu regio-
nalnego to 1 mld zł.
Drugim programem, który znajduje się w uzgod-
nieniach międzyresortowych, jest program opraco-
wany dla koksownictwa, o co pytała pani poseł.
W związku z kryzysem przemysł koksowniczy ma
ogromne trudności ze sprzedażą swoich wyrobów.
Przypomnę, że w 2008 r. produkcją koksu zajmowa-
ło się u nas 7 przedsiębiorstw, które wyprodukowały
łącznie 9,5 mln ton koksu, z czego wyeksportowano
prawie 60%. Eksport załamał się w sposób drama-
tyczny. Według stanu na lipiec br., a więc po 7 mie-
siącach, produkcja wyniosła tylko nieco ponad 3 mln
ton, czyli spadła o połowę, bo w analogicznym okre-
sie ub.r. było to 6 mln ton. Do tego trzeba dodać
drastyczny spadek cen na rynkach światowych. Na-
leży zauważyć, że nawet wobec tak dużego obniże-
nia produkcji zapasy koksu w koksowniach wzrosły
o ok. 0,5 mln ton.
Trzeba wspomnieć, że w koksowniach zatrudnio-
nych jest ponad 6,5 tys. osób. To duży problem. Naj-
trudniejsza jest sytuacja w Koksowni Przyjaźń, gdzie
obecnie, do lipca br., zdolności produkcyjne wykorzy-
stywane są w 51%. Dla uniknięcia zwolnień grupo-
wych koksownia podjęła działania oszczędnościowe.
Przedstawiając te dane, chciałam pokazać skalę
problemu i uzasadnić konieczność udzielenia wspar-
cia temu właśnie sektorowi.
Jak zakłada się w załączniku, beneficjentami
wsparcia będą mogły być koksownie, wspierane będą
projekty, których realizacja pozwoli na zachowanie
ciągłości produkcji, co jest niezwykle istotne w prze-
myśle koksowniczym, gdzie zatrzymanie produkcji
oznacza bezpowrotną utratę możliwości produkowa-
nia koksu po odwróceniu trendu kryzysowego i po-
woduje zniszczenie urządzeń.
Preferowanymi formami finansowania będą po-
życzki, poręczenia i gwarancje. Warunkiem udziele-
nia wsparcia przez ARP na realizację danego przed-
sięwzięcia będzie uzyskanie pozytywnej opinii komi-
tetu sterującego, który został powołany w celu zarzą-
dzania środkami z tego funduszu. Maksymalna
111
kwota brutto przewidziana z tego programu dla kok-
sownictwa to 520 mln zł.
Jakich korzyści oczekujemy po wdrożeniu progra-
mu wspierającego ten sektor? Zakładamy utrzyma-
nie minimalnego poziomu produkcji do czasu popra-
wy koniunktury na stal, utrzymanie aktywności
gospodarczej poprzez przywrócenie bieżącej płynno-
ści finansowej oraz możliwość utrzymania miejsc
pracy w tym sektorze.
Po tych smutnych informacjach odrobina optymi-
zmu. Dotyczy to Koksowni Przyjaźń. Do połowy roku
utrzymywała ona produkcję na poziomie minimal-
nym 90 tys. ton miesięcznie, to 40% możliwości,
a w lipcu pojawiły się pierwsze symptomy ożywienia
gospodarczego – produkcja wyniosła 120 tys. ton.
Miejmy nadzieję, że ożywienie to okaże się trwałe.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Dodatkowe pytanie zada pani poseł Bożenna Bu-
kiewicz.
Poseł Bożenna Bukiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
W warunkach kryzysu finansowego najpilniejszym
i najważniejszym problemem, który trzeba rozwią-
zać, jest brak dostępu do kapitału i jego konsekwen-
cje: wymuszony przestój, zwolnienia pracowników,
brak inwestycji, a nawet bankructwa firm.
Dokument przygotowany przez Ministerstwo Go-
spodarki „Wsparcie dla przedsiębiorstw produkcyj-
nych w regionach najbardziej zagrożonych kryzysem
gospodarczym” przewiduje pomoc dla średnich i du-
żych przedsiębiorstw mających przejściowe kłopoty
z uzyskaniem finansowania zewnętrznego. Doku-
ment ten objął jedynie cztery branże, do których kie-
rowane będzie wsparcie. Są to: przemysł motoryza-
cyjny, chemiczny, lekki oraz oparty na drewnie.
Pani minister, proszę o przedstawienie informa-
cji, czy dla pozostałych gałęzi przemysłu, branż, któ-
re także ucierpiały wskutek kryzysu, będzie przewi-
dziana pomoc. Ponadto po raz kolejny pomoc będzie
udzielana głównie średnim i dużym przedsiębior-
stwom. Czy pozostałe polskie przedsiębiorstwa, które
nie z własnej winy, lecz ze względu na skutki kryzy-
su, mogą mieć poważne problemy ekonomiczne, zo-
staną również objęte pomocą publiczną? Jeżeli tak,
to według jakich zasad będzie ona udzielana? Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Bardzo proszę panią minister o udzielenie odpo-
wiedzi na dodatkowe pytanie.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
112 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Jeżeli zostanie zidentyfikowana konieczność
udzielenia takiego wsparcia także jakiejś innej bran-
ży, może być przygotowany kolejny załącznik, tak jak
w przypadku koksownictwa czy przemysłu zbrojenio-
wego, uwzględniający tę branżę. Natomiast taka po-
trzeba powinna być udokumentowana danymi eko-
nomicznymi oraz określoną prognozą, ponieważ
uruchamiane są środki komercyjne, które mogą być
wydatkowane jedynie na finansowanie ekonomicznie
uzasadnionych przedsięwzięć.
Tak jak powiedziałam, aktualnie dwa takie za-
łączniki są dyskutowane. Zwłaszcza ten pierwszy
prezentuje duży poziom ogólności i adresowany jest
praktycznie do wszystkich firm działających na te-
renach szczególnie zagrożonych. Tak że czekamy na
kolejne wnioski. Tak jak powiedziałam, 5 mld i jesz-
cze połowa prawie została do zużycia. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Państwo posłowie Tadeusz Wita, Anna Sikora
i Karol Karski z Prawa i Sprawiedliwości w sprawie
sposobu, w jaki rząd zamierza zareagować na kłam-
liwy film „Sekrety tajnych protokołów” wyemitowa-
ny w rosyjskiej telewizji Wiesti, który oskarża Polskę
o współpracę z hitlerowskimi Niemcami.
Pan poseł Tadeusz Wita, proszę bardzo.
Poseł Tadeusz Wita:
Panie ministrze, nasze pytanie wiąże się ze skan-
dalicznym filmem „Sekrety tajnych protokołów”, jaki
pokazała rosyjska państwowa telewizja Wiesti, który
rzekomo odsłania kulisy paktu Ribbentrop–Mołotow.
Kłamliwe stwierdzenia zawarte w tej produkcji,
oskarżające Polskę o współpracę z hitlerowskimi
Niemcami, nie mogą pozostać bez stanowczej reakcji
ze strony polskiego rządu. Coraz ostrzejsza propa-
ganda godząca w dobre imię Polski i Polaków, prze-
inaczanie historii czy wreszcie oczywiste pomówienia
wymagają oficjalnego stanowiska władz Polski na
najwyższym szczeblu. Minister Graś powołuje się na
stanowisko naukowców uczestniczących w polsko-
-niemiecko-rosyjskiej konferencji poświęconej gene-
zie drugiej wojny światowej. To stanowisko jakoby
ma być wiążące dla Polski. Pan minister zapewne
jednak zdaje sobie sprawę z różnicy pomiędzy notat-
ką z konferencji naukowej a godzinnym filmem wy-
świetlanym w państwowej telewizji, który ma wielo-
milionowy odbiór. Siła oddziaływania jest nieporów-
nywalna, dlatego pozostawienie tej sprawy bez ko-
mentarza jest, wydaje się, wyrazem szczególnej nie-
frasobliwości polskiego MSZ.
Polski rząd jest depozytariuszem pamięci narodo-
wej i powinien stać na jej straży. Nie możemy sobie
pozwolić na to, by prawda o martyrologii naszych
przodków w XX w. stała się kartą przetargową
w osiąganiu doraźnych celów politycznych. Pytam
więc, jaka jest reakcja polskiego Ministerstwa Spraw
Zagranicznych. Jakie stanowisko w odniesieniu do
paktu Ribbentrop–Mołotow zamierza przedstawić pol-
ski ambasador w Moskwie 31 sierpnia? Co zrobi polski
rząd, żeby przywrócić pamięci Rosjan prawdę histo-
ryczną? Co robi polski rząd tak w skali europejskiej,
jak i światowej, żeby heroizm i męczeństwo polskiego
narodu znalazło właściwe miejsce w historii?
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Minister-
stwie Spraw Zagranicznych pan Andrzej Kremer.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Andrzej Kremer:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Posło-
wie, którzy skonstruowali pytanie! Chciałbym uprzej-
mie powiedzieć, że w pełni podzielam pogląd, iż
wszystkie przekłamania historii, nie tylko historii,
ale i faktów, powinny podlegać stosownej odpowiedzi.
Ta odpowiedź powinna być adekwatna do rangi wy-
zwania i do rangi problemu. Tak też się dzieje we
wszystkich przypadkach, kiedy media czy inne pod-
mioty na świecie przekazują wiadomości nieprawdzi-
we, niesprawdzone lub fałszywe w odniesieniu do
Polski. I tak jak we wszystkich innych sytuacjach,
pierwsza reakcja jest reakcją skierowaną do podmio-
tu, który te wiadomości rozprzestrzenia. W tym wy-
padku, po wnikliwej analizie całości kontekstu filmu,
ale i działalności telewizji Wiesti, podjęto decyzję
o stosownej reakcji, przede wszystkim skierowaniu
wystąpienia do kanału telewizyjnego Rossija, które-
go częścią jest stacja Wiesti nadająca w systemie 24-
-godzinym, z oceną nadanego filmu, ale i o rzeczy
znacznie ważniejszej – domaganiu się odpowiedniej
nie tylko korekty i sprostowania, ale i dopuszczenia
otwartej debaty polskich i rosyjskich historyków
i komentatorów, tak aby umożliwić opinii publicznej
w Rosji zapoznanie się z całokształtem zagadnienia.
Także ambasador Polski pan Jerzy Bahr udzielił wy-
wiadu agencji informacyjnej Nowosti, który zostanie
wyemitowany 31 sierpnia br., w którym przedstawił
kontekst działań międzynarodowych w 1939 r., w tym
także polskie rozumienie sensu i istoty paktu Rib-
bentrop–Mołotow. Wydaje się, że jest to reakcja taka
sama, jak w przypadku wielu innych pomówień Rze-
czypospolitej Polskiej, Polski, polskich obywateli na
świecie.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer
Równocześnie trzeba powiedzieć, że nie jest praw-
dą, abyśmy mieli do czynienia ze skomasowanym
atakiem mediów rosyjskich na Polskę. Mamy do czy-
nienia z przeróżnymi wypowiedziami i mogę tylko
żałować, że o ile niektóre z audycji są komentowane
szeroko, to inne nie. W tym samym kanale Rossija–
Wiesti w lipcu inny historyk Nikołaj Swanidze
w innym programie regularnym, pod nazwą „Istori-
czeskije Chroniki”, przedstawił szeroko polskie oceny
paktu Ribbentrop–Mołotow, inny program poświęcił
zbrodni katyńskiej.
Uważamy, że rzeczywistymi wyrazicielami myśli
rosyjskiej w zakresie polityki historycznej są ci histo-
rycy, renomowani historycy rekomendowani przez
rząd Federacji Rosyjskiej, którzy uczestniczą we
współpracy polskich i rosyjskich historyków w róż-
nych formach, a więc chociażby w wielkiej między-
narodowej konferencji historyków, którą zorganizo-
wały trzy MSZ-y, Polski, Rosji i Republiki Federalnej
Niemiec, w maju tego roku na Zamku Królewskim
w Warszawie, gdzie właśnie otwarcie dyskutowano
nad przyczynami drugiej wojny światowej, w tym
także nad paktem Ribbentrop–Mołotow, i przedsta-
wione tam oceny zasadniczo się różnią od tych, które
mieliśmy okazję usłyszeć we wspomnianym czy oma-
wianym filmie telewizyjnym. Także uczestniczący
w pracach grupy do spraw trudnych powołanej przez
ministerstwa spraw zagranicznych obu rządów histo-
rycy rosyjscy w dziale przygotowanej publikacji, któ-
ra zostanie zaprezentowana na przełomie roku, pre-
zentują inną, dużo bardziej zbieżną z polską inter-
pretację tych faktów historycznych.
Podzielam w pełni pogląd, iż trzeba przybliżać
prawdę historyczną Rosjanom, innym narodom. Chcę
pokazać kilka przykładów, jak konsekwentnie od sze-
regu lat kolejne rządy, ale też inne instytucje pań-
stwowe w tym zakresie działają, ponieważ nie tyl-
ko rząd jest depozytariuszem pamięci historycznej.
Pamięć historyczna jest własnością społeczeństwa,
a nie tego czy innego rządu, a więc rząd i inne insty-
tucje i podmioty państwowe w tym uczestniczą. To
jest np. obszerna publikacja „Polscy jeńcy wojenni
w niewoli sowieckiej w latach 1919–1922” i paralelna
publikacja o rosyjskich więźniach, żołnierzach Armii
Czerwonej po wojnie bolszewickiej 1920 r. w polskich
więzieniach – we współpracy wszystkich renomowa-
nych organów państwowych, polskich służb archi-
walnych, służby archiwalnej Federacji Rosyjskiej
i służb archiwalnych instytutów naukowych Rosyj-
skiej Akademii Nauk. Wielkie wspólne 4-tomowe
wydawnictwo z lat 1996–2006, ponad 1200 stron pu-
blikacji po polsku i po rosyjsku, prezentowane w Pol-
sce i w Rosji, o zbrodni katyńskiej – ze wszystkimi
dokumentami, łącznie z dokumentami z 5 marca
1940 r. To są te działania; tu mogę tylko wyrazić żal,
że nie znajdują one odpowiedniego nagłośnienia me-
dialnego. Byłoby oczywiście o wiele lepiej, gdyby
113
i takie pozytywne przykłady były szeroko naświetla-
ne. Ale nie mogę podzielić poglądu, iż rząd nie czyni
nic albo czyni mało w zakresie propagacji polskiego
poglądu na pamięć historyczną. Wydaje się, że te
działania są szerokie, są kontynuowane przez ten
rząd. (Dzwonek) Dziękuję uprzejmie.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
I dodatkowe pytania, pan poseł Karol Karski.
Poseł Karol Karski:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Pan minister wypreparował tę jedną audycję te-
lewizyjną z całego kontekstu działań organów pań-
stwowych Federacji Rosyjskiej. W związku z tym
chciałbym uzupełnić pytanie, dodatkowo dopytać,
jak rząd polski zamierza zareagować na stwierdzenia
Siergieja Naryszkina, szefa aparatu prezydenta Fe-
deracji Rosyjskiej, który stwierdził, iż Polska fałszu-
je i upolitycznia historię. Jak rząd polski zamierza
zareagować na stwierdzenie federalnej Służby Wy-
wiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej, iż ta rzą-
dowa rosyjska agencja – przypomnę, wywiad rosyjski
– zamierza w przeddzień 70. rocznicy wybuchu II woj-
ny światowej wydać publikację, która odpowiedzial-
nością za wywołanie II wojny światowej współobcią-
ży Polskę?
Jak rząd polski zamierza zareagować na dzisiejsze
stwierdzenia pani Natalii Narocznickiej, członka pre-
zydenckiej komisji do spraw przeciwdziałania próbom
fałszowania historii na szkodę Rosji, która to pani
stwierdziła dzisiaj, iż zbrodnię katyńską popełnili
Niemcy, a Polska przyczyniła się do wywołania
II wojny światowej? (Dzwonek)
Myślę, że rząd polski powinien dostrzec, że to już
nie pada deszcz – po prostu pluje się na Polskę.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Andrzej Kremer:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym za-
pewnić pana posła, że rząd polski analizuje wszystkie
wypowiedzi, w tym te, które pan poseł zechciał przy-
toczyć. Ale równocześnie pozwolę sobie zwrócić uwa-
gę, że analiza merytoryczna tych zagadnień wygląda
niekiedy nieco inaczej niż wypowiedzi prasowe na
ten temat. Obszerny artykuł pana Naryszkina, który
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
114 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Andrzej Kremer
jest także wysokim urzędnikiem administracji pre-
zydenta, ale również w tym samym tomie zawarte
artykuły prezydenta Federacji Rosyjskiej, ministra
spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej przedsta-
wiają wizję historii XX w., z którą nie do końca się
zgadzamy. Rząd polski wielokrotnie wypowiadał się
na ten temat. Natomiast nie znaleźliśmy, po wnikli-
wej analizie tych tekstów, elementów, które byłyby
dla Polski obraźliwe lub byłyby rzeczywistym obcią-
żeniem Polski za wywołanie II wojny światowej. Cza-
sem faktyczna analiza tekstu i doniesienia medialne
wykazują pewną różnicę.
Pozwolę sobie jeszcze raz przypomnieć, że w ostat-
nich dniach w Rosji ukazało się wiele tekstów różnej
treści, które przytaczają tezy przez pana posła za-
cytowane i tezy kompletnie odwrotne, przypomina-
jące deklaracje intelektualistów niemieckich obcią-
żające Niemców winą za wywołanie II wojny świa-
towej, ale też przedstawiające czy komentujące inne
publikacje jako obraźliwe dla Rosji. To są wypowie-
dzi tego samego establishmentu rosyjskiego. Jednak
wszystkie wypowiedzi, które pan poseł przytoczył,
nie były nigdy oficjalnymi wypowiedziami organu
czy urzędnika, który działał w ramach swojej kom-
petencji. Gdyby takie były, rząd by się do nich na-
tychmiast ustosunkował.
Uważam za celowe i właściwe, aby prowadzić
– i to podkreśliłem w swoim wystąpieniu – konse-
kwentną, publiczną, pokazującą wysiłek Polski w cza-
sie II wojny światowej oraz przyczyny wybuchu II woj-
ny światowej kampanię nie tylko w Rosji, ale także
w innych krajach. Nie jest tak, że publikacje na ten
temat ukazują się wyłącznie na wschód od polskiej
granicy. To jest proces długofalowy. Wskazałem przy-
kłady tego, co już się dokonało. Kolejne działania są
w toku. Wspomniałem o pracy grupy do spraw trud-
nych. Proszę przyjąć, że rząd nie będzie tutaj nieak-
tywny. Ale także chodzi o inne instytucje. Dopiero
wczoraj prezes Instytutu Pamięci Narodowej zapre-
zentował publikację pokazującą straty Polski, Pola-
ków w czasie II wojny światowej. To jest kompleks
długofalowy. Wzorem mogłaby być dyskusja histo-
ryczna polsko-niemiecka, która po wielu latach wie-
le tematów wyczyściła. Życzyłbym sobie, aby stan
dialogu historycznego (Dzwonek) polsko-rosyjskiego
osiągnął kiedyś taki poziom.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Ostatnie pytanie dotyczy…
(Poseł Karol Karski: A więc zdaniem rządu po
prostu pada deszcz, nic więcej.)
…ponownie oświaty.
Panie pośle, zna pan regulamin? Zna. W po-
rządku.
Posłowie Elżbieta Witek, Anna Zalewska i Sławo-
mir Kłosowski z Prawa i Sprawiedliwości w sprawie
wzrostu cen i problemów z zakupem podręczników
szkolnych dla uczniów klas pierwszych szkół podsta-
wowych i gimnazjów, w związku z wejściem w życie
nowej podstawy programowej – pytanie kierowane
do ministra edukacji narodowej.
Jako pierwsza pani poseł Elżbieta Witek.
Proszę uprzejmie.
Poseł Elżbieta Witek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Wrzesień to jest zawsze bardzo trudny okres dla wie-
lu polskich rodzin. Chodzi o wyposażenie dzieci
i młodzieży w podręczniki i przybory szkole. Ale
wrzesień tego roku będzie szczególnie trudny, po-
nieważ w odniesieniu do klas pierwszych szkół pod-
stawowych i gimnazjów wchodzi nowa podstawa
programowa, a to wiąże się z koniecznością zakupu
nowych podręczników do wszystkich nauczanych
przedmiotów. Średni koszt zakupu kompletu pod-
ręczników wraz z podręcznikami do nauki języków
obcych to jest w przypadku klasy pierwszej szkoły
podstawowej od 250 zł wzwyż, a w przypadku gim-
nazjum ok. 450–500 zł.
Podczas prac nad reformą systemu edukacji ze
strony ministerstwa padały jednoznaczne deklaracje,
że wszyscy uczniowie klas pierwszych, których obo-
wiązywać będzie nowa podstawa programowa, otrzy-
mają książki nieodpłatnie. Dziś wiemy, że z tej dekla-
racji rząd się wycofał. Wprawdzie realizowany jest
rządowy program „Wyprawka szkolna”, ale on nie
obejmuje wszystkich uczniów, a ponadto opiera się na
zasadzie refundacji rodzicom kosztów zakupu pod-
ręczników, to znaczy rodzic najpierw musi wydać,
a dopiero potem będzie miał zrefundowane koszty.
Zgodnie z harmonogramem przyjętym przez mini-
sterstwo ta refundacja miałaby nastąpić do dnia
28 listopada bieżącego roku.
Zwracamy uwagę na fakt, że w bardzo trudnej
sytuacji znajdą się rodzice, którzy od 1 września będą
musieli wyposażyć więcej niż jedno dziecko w nowe
podręczniki, a nie będzie ich na to stać. Stąd nasze
pytania.
Po pierwsze, dlaczego rząd wycofał się z obietnicy
nieodpłatnego wyposażenia w podręczniki szkolne
uczniów objętych nową podstawą programową i co
zaproponuje rodzicom, którzy nie będą dysponować
odpowiednimi środkami finansowymi niezbędnymi
do zakupu książek przed 1 września?
Po drugie, czy ministerstwo podjęło negocjacje
z wydawnictwami w celu obniżenia cen podręczni-
ków szkolnych do nowej podstawy programowej,
zwłaszcza że wydawnictwa mogą liczyć na gwaran-
towane zyski przez co najmniej 6 lat (Dzwonek), czy-
li tyle ile będzie trwało wdrażanie nowej podstawy
programowej? Dziękuję.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję uprzejmie.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Edukacji Narodowej pan Krzysztof Sta-
nowski.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krzysztof Stanowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zadaniem resor-
tu oświaty w tej dziedzinie, o której mówimy, jest
między innymi wyrównywanie szans edukacyjnych,
a więc doprowadzenie do sytuacji, aby start szkolny
przede wszystkim tej grupy uczniów, których rodziny
mają ograniczone możliwości finansowe, był możli-
wie udany. Dlatego rząd zdecydował się, aby w szcze-
gólny sposób, w znacznie większej skali niż w latach
poprzednich, objąć programem „Wyprawka szkolna”
tych uczniów, których rodziny znajdują się w trudnej
sytuacji materialnej. Jest wiele nowych elementów
poszerzających ten program, naprawdę podwajają-
cych jego skalę.
Nowym elementem, po pierwsze, jest uwzględnie-
nie w programie uczniów pierwszej klasy gimnazjum.
Jak wiemy, nowa podstawa programowa obejmuje
w bieżącym roku szkolnym uczniów pierwszej klasy
szkoły podstawowej oraz pierwszej klasy gimnazjum.
Po raz pierwszy programem „Wyprawka szkolna”
zostali objęci uczniowie pierwszej klasy gimnazjum.
Drugim ważnym elementem jest podwyższenie
kwoty dofinansowania dla pierwszej klasy szkoły
podstawowej. Ta kwota została podwyższona ze 130 zł
do 150 zł. Pozostawiono dofinansowanie dla uczniów
klas drugich i trzecich, mimo że tam nie ma zmiany
dotyczącej podręczników.
Bardzo ważnym nowym elementem programu
„Wyprawka szkolna” jest objęcie nim dodatkowo
– oprócz tych mniej więcej 24% uczniów, którzy do tej
pory byli objęci tym programem – 10% całych rocz-
ników. A zatem w bieżącym roku będzie to 34%
uczniów klas od pierwszej do trzeciej szkoły podsta-
wowej oraz pierwszej klasy gimnazjum. To bardzo
duża zmiana. To jest ponad 160 tys. uczniów więcej,
41% więcej w stosunku do ubiegłego roku. Decyzje
w kwestii przyznania tych 10% dodatkowych pod-
ręczników będą podejmowali dyrektorzy. Często są
sytuacje, w których nie ma zaświadczenia od rodziny,
w których rodzina nie jest zdolna w wystarczający
sposób udokumentować trudnej sytuacji. W tych sy-
tuacjach dyrektorzy będą mieli możliwość udzielenia
wsparcia dodatkowym 10% uczniów.
Podsumowując, w stosunku do ubiegłego roku
zwiększono nakłady na pomoc dla uczniów o ponad
100%, z 50 mln zł do 104 mln zł. W tym roku po raz
pierwszy programem zostanie objętych 549 mln
uczniów. Jest to podwojona liczba uczniów i środków.
115
Tak jak powiedziałem, 34% uczniów ze wszystkich
klas zostanie tym objętych. Prowadziliśmy szczegó-
łową analizę sytuacji na rynku podręczników szkol-
nych. W 1999 r. została wprowadzona zasada plura-
lizmu na tym rynku, to znaczy mamy sytuację, że
minister dopuszcza podręczniki i że jest wiele róż-
nych podręczników. W związku z tym ukształtował
się rynek podręczników. Jeżeli chodzi o podręczniki
dopuszczone w ramach nowej podstawy programowej,
to od stycznia do chwili obecnej wpłynęło 450 wnio-
sków o dopuszczenie podręczników w większości
w ramach nowej podstawy programowej. Według sta-
nu na 26 sierpnia do użytku szkolnego zostały do-
puszczone łącznie 374 podręczniki. Są to głównie
podręczniki do klasy pierwszej szkoły podstawowej
i pierwszej klasy gimnazjum.
Obserwujemy corocznie kilkuprocentowy – 3-, 5-
-procentowy w zależności od wydawnictwa – wzrost
cen podręczników szkolnych. Dlatego Ministerstwo
Edukacji Narodowej zdecydowało się zwiększyć dofi-
nansowanie do podręczników w poszczególnych kla-
sach. W bieżącym roku, a obserwujemy i analizujemy
ceny podręczników, ten wzrost nie jest większy niż
w latach ubiegłych. W przypadku pierwszej klasy
szkoły podstawowej cena podstawowego zestawu
podręczników wynosi od 170 do około 200 zł, dla
pierwszej klasy gimnazjum od 300 do 450 zł. Oznacza
to, że dofinansowanie w wysokości 150 zł w klasie
pierwszej podstawowej i 280 zł w klasie pierwszej
gimnazjum to jest realne wsparcie. Nie wydaje się
właściwy powrót do sytuacji sprzed 1992 r., to znaczy
(Dzwonek) narzucanie jednego modelu podręcznika
czy ograniczanie liczby podręczników. Wbrew opi-
niom prasowym rząd ocenia, że nie spowodowałoby
to obniżenia cen podręczników. Ministerstwo eduka-
cji systematycznie spotyka się z wydawcami podręcz-
ników, aby doprowadzić do sytuacji, w której ta ofer-
ta byłaby możliwie różnorodna i w konkurencyjnej
cenie. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pytanie dodatkowe – pani poseł Anna Zalewska.
Proszę bardzo.
Poseł Anna Zalewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Panie ministrze, jeżeli pan tak musi mówić, to ja
panu współczuję, ale jeżeli pan jest o tym przekona-
ny, to jest bardzo źle. Proszę przynajmniej w moim
towarzystwie nie mówić o tym, że wyrównujecie pań-
stwo szanse edukacyjne. To nieprawda. Zwyczajna
nieprawda. Nie odpowiedział pan oczywiście na żad-
ne pytanie. Pytamy o to, skąd rodzic w sierpniu ma
wziąć 450 zł, przypominam, na same podręczniki,
nie mówiąc o tornistrze, o innym wyposażeniu, a pan
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
116 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Anna Zalewska
na to pytanie nie odpowiada. Jednocześnie mówi pan
o wyprawce szkolnej, o dofinansowaniu wyprawki
szkolnej, a to nie tylko podręczniki, i pan minister
o tym wie, ale nie mówi, bo po co. Jednocześnie chcę
panu uzmysłowić, że trzeba te liczby, cyfry pomnożyć
przez dwa. Wprowadziliście radosne rozporządzenie
zmuszające samorządy do wybudowania szafek na
podręczniki. No i po co one są, jeżeli nie ma podwój-
nego kompletu podręczników? Tak więc nie 450,
a 900 zł powinien rodzic, ewentualnie samorządy,
wyłożyć; nie 250, tylko 500. To jednak państwa nie
interesuje. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze.
(Poseł Anna Zalewska: Pan marszałek nie wie-
dział, o co chodzi. Po prostu trzeba zostawiać pod-
ręczniki w szafce.)
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krzysztof Stanowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Z przekonaniem
i z ogromną przyjemnością informuję panią poseł
i Wysoką Izbę o tym, że rząd podwoił wydatki na
wyprawkę szkolną w bieżącym roku, w roku, który
jest trudny (Oklaski), w roku, który jest kryzysowy.
Nie wstydzę się tego i jestem gotów to powtórzyć
w każdym miejscu. Jestem ojcem czwórki dzieci, ale
już tylko ostatnie dziecko jest w szkole, i wiem, co
to znaczy kupowanie podręczników szkolnych. Re-
finansujemy realne wydatki na podręczniki. Objęli-
śmy tym znacznie więcej młodzieży. I jeszcze raz
chciałbym podkreślić, że do 24% w poszczególnych
rocznikach w latach ubiegłych dołożyliśmy dodat-
kowe 10%. To jest bardzo duża zmiana. Nie wydaje
się rozsądnym rozwiązaniem przekazywanie tych
pieniędzy bez kontroli, czy rzeczywiście są wydawa-
ne na podręczniki. Chciałbym zwrócić uwagę, że
mówimy o rodzinach, które bywają patologiczne,
które bywają w trudnej sytuacji finansowej, a musi-
my zagwarantować, że te pieniądze zostaną wydane
na podręczniki.
(Poseł Anna Zalewska: Skąd mają wziąć?
Ukradną?)
W żadnym przypadku nie śmiałbym sugerować,
że rodzice powinni kraść pieniądze.
(Poseł Anna Zalewska: Ale to pan powiedział
o rodzinach patologicznych.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie ministrze, niech się pan nie daje zbić z pan-
tałyku. Proszę kontynuować. (Oklaski)
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krzysztof Stanowski:
Kończąc moją odpowiedź, chciałbym jeszcze raz
podkreślić, że niesłychanie niewłaściwe wydawało-
by się pytanie o powrót do przeszłości i pomysł jed-
nego podręcznika. To nie jest dobre rozwiązanie.
Obecna sytuacja pozwala stworzyć warunki, w któ-
rych podręczniki będą w konkurencyjnych cenach,
po pierwsze, nowoczesne, po drugie, a państwo bę-
dzie wspierać tych, którzy są najbardziej potrzebu-
jący. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Z tymi podręcznikami to jednak porażka. Nie
dość że ciężkie, to jeszcze drogie.
(Poseł Anna Zalewska: Składam wyrazy sympatii
marszałkowi.)
Proszę państwa, wszystkie pytania włączone do
porządku dziennego zostały rozpatrzone.
Kończymy więc rozpatrywanie tego punktu po-
rządku dziennego.
Dziękuję wszystkim uczestniczącym.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 12.
porządku dziennego: Informacja bieżąca.
Przypominam, że Sejm w głosowaniu podjął de-
cyzję o rozpatrzeniu na bieżącym posiedzeniu infor-
macji w sprawie realizacji programu restrukturyza-
cji i komercjalizacji przedsiębiorstwa Poczta Polska,
o której przedstawienie wnosił Klub Parlamentarny
Platforma Obywatelska.
Przypominam również, że przedstawienie uza-
sadnienia wniosku przez posła przedstawiciela wnio-
skodawców nie może trwać dłużej niż 5 minut, a udzie-
lenie odpowiedzi przez przedstawiciela Rady Mini-
strów – dłużej niż 10 minut. Wystąpienia posłów
w dyskusji nie mogą trwać dłużej niż 2 minuty.
Na zakończenie dyskusji głos zabierają kolejno
przedstawiciel wnioskodawców oraz przedstawiciel
Rady Ministrów. Wystąpienie przedstawiciela wnio-
skodawców nie może trwać dłużej niż 5 minut, a wy-
stąpienie przedstawiciela Rady Ministrów – dłużej
niż 10 minut.
O zabranie głosu proszę przedstawiciela wniosko-
dawców pana posła Zbigniewa Rynasiewicza, który
skorzysta z połowy czasu, a drugą połowę wykorzysta
pan poseł Czesław Mroczek.
Proszę bardzo.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Zbigniew Rynasiewicz:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! W związku z funkcjonowaniem Poczty Polskiej,
przedsiębiorstwa państwowego użyteczności publicz-
nej, w czasie potężnych zmian na rynku usług pocz-
towych, pełnego jego otwarcia od 2011 r., w tej for-
mule prawnej na pewno rodziło się pytanie o szanse
przetrwania przedsiębiorstwa. Stąd jak najbardziej
słuszna decyzja rządu pana premiera Donalda Tuska
o komercjalizacji Poczty Polskiej i właściwym przy-
gotowaniu przyszłej spółki do rywalizacji na rynku
usług pocztowych. Przypomnę, że cały proces przyj-
mowania ustawy o komercjalizacji odbywał się przy
dużym zainteresowaniu społecznym załogi przedsię-
biorstwa, akcjach strajkowych organizowanych przez
ponad 40 związków funkcjonujących wtedy w Poczcie
Polskiej.
Obecnie proces zmian w przedsiębiorstwie zapo-
czątkowany przyjęciem ustawy o komercjalizacji
Poczty Polskiej wchodzi w decydującą fazę. Od
1 września 2009 r. Poczta Polska stanie się spółką,
która będzie musiała sprostać pełnemu otwarciu eu-
ropejskiego rynku usług pocztowych. Zainteresowa-
nie społeczne całym procesem przekształcania przed-
siębiorstwa zatrudniającego ponad 100 tys. pracow-
ników jest ogromne. Oczekujemy pełnej informacji
dotyczącej zmian organizacyjnych w firmie, realizacji
całego procesu komercjalizacji, jak również tego,
w jaki sposób cały ten proces wpłynie na strukturę
zatrudnienia w przyszłej spółce. Czy również na tym
etapie analizowana jest ewentualna prywatyzacja
spółki uwzględniająca dokapitalizowanie i wzmocnie-
nie Poczty Polskiej? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Krzysztof Putra)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Teraz pan poseł Czesław Mroczek.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Czesław Mroczek:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni
Państwo! Poczta Polska jest obecnie największym
przedsiębiorstwem państwowym w Polsce, zatrudnia
ponad 100 tys. pracowników, jest również największa
spośród ok. 140 operatorów pocztowych działających
na polskim rynku. Dominująca pozycja Poczty Pol-
skiej wynika z tego, iż jest ona jedynym podmiotem
dysponującym infrastrukturą techniczną konieczną
do świadczenia usług powszechnych. Poczta ma ok.
8 tys. punktów pocztowych. Pozycja ta wiąże się rów-
nież z faktem, może przede wszystkim z tym, iż pocz-
117
ta korzysta z obszaru usług zastrzeżonego dla opera-
tora publicznego, czyli po prostu w pewnym zakresie
poczta jest monopolistą.
Kilka lat temu zawarto porozumienie między dy-
rekcją firmy a związkami zawodowymi, które wstrzy-
mały jakikolwiek proces zmian organizacyjnych, al-
bowiem zawierało ono zapis o tym, że w Poczcie Pol-
skiej praktycznie nie mogą być dokonywane zwolnie-
nia. Biorąc pod uwagę fakt, o którym mówił pan
poseł Zbigniew Rynasiewicz, że Poczta Polska działa
na rynku konkurencyjnym, oraz to, że przez kilka
ostatnich lat w Poczcie Polskiej w zasadzie nie doko-
nywano żadnych zmian strukturalnych, organizacyj-
nych, z uwagi na porozumienie ze związkami zawo-
dowymi, poczta znalazła się w moim przekonaniu
w bardzo trudnej sytuacji. Tę trudną sytuację po-
twierdza wynik finansowy. Poczta notuje stratę, tak
było w roku 2008, wynik za pierwsze półrocze 2009 r.
również jest niedobry, w związku z tym powstaje py-
tanie zasadnicze: Czy oprócz procesu komercjalizacji
– zakładaliśmy, że będzie on podstawą uruchomienia
zmian, które obronią Pocztę Polską na konkurencyj-
nym rynku, który w perspektywie najbliższych kilku
lat będzie w pełni wolny – który został uruchomiony,
podjęto w firmie działania, zmiany organizacyjne,
które przygotują to przedsiębiorstwo do konkurencji
z innymi operatorami?
Jak mówiłem już, Poczta Polska to olbrzymia in-
frastruktura techniczna – 8 tys. punktów poczto-
wych, kilkanaście oddziałów regionalnych, kilkaset
oddziałów rejonowych. Czy Poczta Polska posiada
plan, koncepcję zmian organizacyjnych, czy ma stra-
tegię przygotowania się do pełnej liberalizacji rynku
usług pocztowych?
Jak powiedziałem, poczta jest obecnie najwięk-
szym przedsiębiorstwem państwowym w Polsce, za-
tem los tej firmy jest niezwykle istotny dla nas wszyst-
kich – dla Wysokiej Izby, ale również dla ponad 100
tys. pracowników w tej firmie zatrudnionych i dla
wszystkich Polaków. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę o udzielenie odpowiedzi podsekre-
tarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury pana
Macieja Jankowskiego.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sytuacja na ryn-
ku pocztowym zmienia się bardzo szybko, właściwie
każdy miesiąc przynosi nowe wyzwania. Panie i pa-
nowie posłowie jako konsumenci usług pocztowych
stykają się z tym zjawiskiem w swoim życiu indywi-
dualnym. Na pewno otrzymujecie regularnie od ko-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
118 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
lejnych operatorów usług publicznych informację, iż
faktury będą państwu przesyłane drogą elektronicz-
ną przy rezygnacji z tradycyjnych usług pocztowych.
Także na emeryturę odchodzą kolejne pokolenia pra-
cowników przyzwyczajone do faktu posiadania konta
w banku, co automatycznie ogranicza możliwość
świadczenia przez Pocztę Polską usług dostarczania
emerytury. Podsumowując pewne zmiany stylu ży-
cia, chcę powiedzieć, że przemiany technologiczne
powodują, iż stoimy przed wyzwaniami, na które mu-
simy odpowiedzieć dla dobra nie tylko Poczty Polskiej
jako przedsiębiorstwa oraz zatrudnionych w niej pra-
cowników, ale także całego społeczeństwa, ponieważ
wzajemna komunikacja, dostarczanie przesyłek pocz-
towych jest koniecznością, a jeśli chodzi o rynek pocz-
towy, w przeciwieństwie do wielu rynków funkcjonu-
jących w naszej gospodarce, to ma on jeszcze tę spe-
cyfikę, że niezależnie od troski ogólnej o funkcjono-
wanie poziomu rozwoju gospodarczego i funkcjono-
wanie gospodarki kraju w tym wypadku państwo też
ma obowiązek zapewnienia obywatelom pewnego
standardu usług. Jest to tak zwana usługa powszech-
na, która musi być zapewniona obywatelom niezależ-
nie od tego, gdzie mieszkają i jaki posiadają dostęp
do innych środków komunikacji.
Poczta Polska, co zresztą już powiedziano na tej
sali, jest jedynym przedsiębiorstwem w Polsce zdol-
nym do świadczenia tejże usługi powszechnej na te-
renie całego kraju i choć przedsiębiorstw świadczą-
cych usługi pocztowe jest ok. 150, to żadne z nich
poza Pocztą Polską nie dysponuje odpowiednią infra-
strukturą. Dlatego plany rządu i polityka rządu w tej
materii są tak istotne. Rząd niezależnie od swoich
planów legislacyjnych dotyczących regulacji całego
rynku jest odpowiedzialny za przekształcenia w sa-
mym przedsiębiorstwie.
Jeżeli mówimy o zmianie samego przedsiębior-
stwa, to trzeba patrzeć na to z dwóch perspektyw.
W pierwszej perspektywie są to zmiany strukturalne,
zmiana formy prawnej samego przedsiębiorstwa. To
realizuje rząd na podstawie ustawy przyjętej przez
Wysoką Izbę w ubiegłym roku. Druga płaszczyzna
zmian to są przekształcenia wewnętrzne realizowane
przez samo przedsiębiorstwo, które postawione przed
tak ważnymi wyzwaniami musi na nie odpowiedzieć
w sposób satysfakcjonujący.
Przechodząc do konkretnych wydarzeń, które
miały miejsce w ostatnim czasie, chciałbym zacząć
od informacji, iż 24 lipca tego roku minister infra-
struktury podpisał akt komercjalizacji państwowego
przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Poczta Pol-
ska. W dniu 31 lipca 2009 r. w Krajowym Rejestrze
Sądowym został złożony wniosek o wpisanie spółki
Poczta Polska do rejestru przedsiębiorstw. Ten wnio-
sek został rozpatrzony pozytywnie, wydane zostało
odpowiednie postanowienie, tak że od 1 września
2009 r. Poczta Polska będzie prowadzić działalność
jako spółka akcyjna, oczywiście przy 100-procento-
wej własności akcji Skarbu Państwa. Zmieni się
w ten sposób podstawa prawna, mianowicie przed-
siębiorstwo to będzie funkcjonować w oparciu o Ko-
deks spółek handlowych oraz statut spółki akcyjnej
Poczta Polska, który został również przyjęty. Na-
stąpią też zmiany w organach przedsiębiorstwa,
mianowicie dotychczasowe, czyli dyrektor generalny
Poczty Polskiej kierujący tą firmą jednoosobowo
oraz Rada Poczty Polskiej pełniąca funkcje dorad-
czo-opiniujące, zostaną zastąpione organami cha-
rakterystycznymi dla spółek akcyjnych, czyli zarzą-
dem, radą nadzorczą oraz walnym zgromadzeniem.
W przypadku walnego zgromadzenia rolę reprezen-
tującą Skarb Państwa będzie pełnił zgodnie z decy-
zją Wysokiej Izby minister infrastruktury. W rezul-
tacie powstała możliwość – prawna i organizacyjna
– przygotowania przedsiębiorstwa do rozwiązania
docelowego, czyli upublicznienia akcji Poczty Pol-
skiej, ale o tym może za chwilę.
Do efektywnego przeprowadzenia dostosowania
przedsiębiorstwa Poczta Polska do wyzwań rzeczy-
wistości konieczne są restrukturyzacja jego struktu-
ry organizacyjnej i zmiany wewnętrzne. Zmiany te
są obecnie wprowadzane. Celem tych zmian będzie
osiągnięcie w roku 2011 stabilizacji finansowej po-
zwalającej nie tylko na odpowiadanie na wyzwania
rynku, ale także na stawienie czoła konkurencji, al-
bowiem, o czym też już dzisiaj wspomniano, będzie-
my mieli do czynienia z otwarciem rynku pocztowe-
go. Polski rząd wystąpił o przedłużenie o 2 lata tego
otwarcia, żeby poczta mogła odpowiednio się przygo-
tować, ale ten etap nieuchronnie nastąpi.
Kierownictwo Poczty Polskiej przyjęło pierwszy
etap strategii na lata 2009–2015, przewidujący reali-
zację do roku 2012 wielu inicjatyw strategicznych
mających na celu osiągnięcie przez to przedsiębior-
stwo sukcesu rynkowego.
Chciałbym jeszcze, odnosząc się do procesu ko-
mercjalizacji, przypomnieć, iż od 2002 r. wszystkie
kolejne rządy uważały, iż komercjalizacja przedsię-
biorstwa państwowego Poczta Polska jest konieczna,
ale mimo tych deklaracji, iż jest to proces konieczny,
nie podejmowano niezbędnych działań i dopiero rząd
Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa
Ludowego to przeprowadził.
Zgodnie z ustawą uchwaloną przez Wysoką Izbę
mieliśmy termin do 10 listopada. Zdecydowaliśmy się
przyspieszyć realizację tego procesu, nie widząc po-
wodu do odwlekania. Wymagało to oczywiście pewnej
mobilizacji, ale proces ten został zakończony pozy-
tywnie.
Chciałbym króciutko wspomnieć o korzyściach,
jakie uzyska Poczta Polska w wyniku aktu komer-
cjalizacji, choć oczywiście wszyscy mamy świado-
mość, i państwo, i ministerstwo, i poczta, że formal-
ne przekształcenie struktury przedsiębiorstwa nie
rozwiąże wszystkich problemów, natomiast na pewno
jest krokiem koniecznym, bez którego rozwiązywa-
nie tych problemów byłoby o wiele trudniejsze. Przede
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
wszystkim łatwiej będzie Poczcie Polskiej w nowej
strukturze prawnej pozyskać środki na finansowanie
jej przedsięwzięć. Fakt ten ma bardzo istotne znacze-
nie, zwłaszcza ze względu na prawne ograniczenia
uniemożliwiające Skarbowi Państwa bezpośrednie
wspieranie finansowe Poczty Polskiej, ponieważ ist-
nieją przepisy określające zasady konkurencji między
przedsiębiorstwami państwowymi i tak naprawdę
Skarb Państwa może finansować Pocztę Polską
w bardzo niewielkim zakresie. Zresztą ten problem
był na posiedzeniach Wysokiej Izby omawiany, więc
państwo mają tego świadomość. Nowa struktura
umożliwi lepsze pozyskiwanie środków finansowych
na jej działalność, a jeżeli proces przekształceń zo-
stałby zakończony upublicznieniem tej spółki, to był-
by bardzo istotny zastrzyk kapitału dla firmy.
System ten umożliwi również sprawniejsze zarzą-
dzanie Pocztą Polską, ponieważ struktury zarządza-
nia, określone zgodnie z wieloletnią tradycją w Ko-
deksie spółek handlowych, są niewątpliwie efektyw-
niejsze niż bardzo zhierarchizowana struktura wy-
magająca od ministerstwa bezpośredniego odnosze-
nia się do poszczególnych decyzji kierownictwa
Poczty i rady poczty, co bardzo wydłużało proces de-
cyzyjny; ewentualna akceptacja czy zatwierdzenie
każdej istotniejszej decyzji wymaga weryfikacji prze-
syłanych danych, w związku z czym proces decyzyjny
jest bardzo długi.
Chciałbym też podkreślić, iż ogromną rolę w no-
wej strukturze Poczty Polskiej będą odgrywali przed-
stawiciele pracowników. Jest to, nie boję się tego tak
określić, pewien eksperyment, ponieważ obecnie nie
ma w Polsce dużej firmy, niezależnie czy jej udziałow-
cem dominującym byłby Skarb Państwa, czy podmio-
ty prywatne, w której przedstawiciele załogi (Dzwo-
nek), pracownicy mieliby tak duży wpływ na zarzą-
dzanie, zasiadając zarówno w radzie nadzorczej, jak
i w zarządzie spółki.
Przewidywane przez rząd upublicznienie spółki,
czyli umożliwienie zasilenia kapitału spółki w wyni-
ku sprzedaży nowej emisji akcji na Giełdzie Papierów
Wartościowych, z czym też wiąże się uwłaszczenie
pracowników na określonym przez prawo procencie
akcji, wymagać będzie nie tylko formalnie odrębnej
uchwały Rady Ministrów, ale też przygotowania sa-
mej firmy, więc proces ten potrwa jakiś czas. Sądzę,
że jeżeli proces przemian będzie realizowany konse-
kwentnie, to w perspektywie 2, 3 lat będziemy mogli
o takim upublicznieniu mówić. Upublicznienie spółki
nie tylko spowoduje konieczność dostosowania się do
standardów charakterystycznych dla spółek publicz-
nych, ale, jak mówię, umożliwi bardzo znaczne zasi-
lenie kapitałowe firmy, aby mogła ona zrealizować
wszystkie inwestycje wymagające dokończenia bądź
wprowadzenia.
119
Sytuacja ekonomiczna Poczty Polskiej, jak tutaj
powiedziano, nie jest łatwa. Rok ubiegły zakończył
się stratą. Strata planowana jest także w tym roku,
choć obecnie, po 7 miesiącach, firma nie zaksięgo-
wała straty, czyli ma wynik pozytywny. Trzeba też
pamiętać, że niezależnie od tych problemów, o któ-
rych mówiłem na wstępie, czyli pewnych zmian sty-
lu życia, zmian cywilizacyjnych, mamy do czynienia
z osłabieniem gospodarczym, więc trzeba na to pa-
trzeć w kontekście wyników odpowiedników Poczty
Polskiej w sąsiednich krajach. Porównując wyniki
Poczty Polskiej, można powiedzieć, iż radzi ona sobie
znacznie lepiej.
Jednym z istotnych celów przewidzianych w dzia-
łaniach naprawczych jest poprawa jakości usług.
Wspominamy o interesie państwa, interesie pracow-
ników, a musimy pamiętać, że celem przedsiębior-
stwa jest przede wszystkim zapewnienie odpowied-
niej jakości usług dla klientów tegoż przedsiębior-
stwa. Z przeprowadzonych przez Pocztę Polską badań
wynika, iż poprawiła się terminowość przesyłu pa-
czek pocztowych, ponad 96% paczek najbardziej po-
pularnej kategorii przesyłek ekonomicznych dostar-
czana jest w przewidzianym terminie. Zmniejszyła
się również liczba tzw. negatywnych przejawów, to
znaczy zaginięć, kradzieży. W przypadku paczek ta
liczba zmniejszyła się o ponad 40%, a w przypadku
usług pieniężnych – o 26%.
Wspominałem wcześniej, iż elementem działań
naprawczych jest zmiana struktury organizacyjnej
Poczty Polskiej, której zasadniczym celem jest
usprawnienie funkcjonowania firmy oraz ogranicze-
nie kosztów. Są to zmiany realizowane nie przez
rząd, ale bezpośrednio przez przedsiębiorstwo.
Chciałbym przypomnieć, iż świadomość dotycząca
nadmiernie rozbudowanej administracji w Poczcie
Polskiej jest powszechna. Państwo posłowie wielo-
krotnie na tej sali zwracali na to uwagę, także
w środkach masowego przekazu często pojawiały się
informacje na ten temat. Zresztą w czasie ubiegło-
rocznych protestów również związki zawodowe mó-
wiły o nadmiernie rozbudowanej administracji i nad-
miernie skomplikowanej strukturze organizacyjnej
Poczty Polskiej. Dodam, że także Najwyższa Izba
Kontroli, badając stan poczty w 2005 r. i w 2006 r.,
zwracała uwagę na nadmiernie rozbudowaną i nie-
efektywną strukturę zarządzania tegoż przedsiębior-
stwa. Tak więc na tym polu zostały podjęte działania.
Wspomniano na tej sali, iż stały się one możliwe do-
piero w 2009 r., ponieważ do pierwszego kwartału
tego roku...
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Panie ministrze, przepraszam, ale pan minister
został poinformowany, że wystąpienie może trwać
10 minut. Bardzo mi przykro.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
120 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Tak jest.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Pan już wyraźnie przekroczył czas. Proszę kon-
kludować.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
W takim razie pozwolę sobie na ostatnie zdanie.
Staramy się odpowiadać na wyzwania, jakie stawia-
ją przed nami rzeczywistość, rynek, sytuacja gospo-
darcza, i konsekwentnie realizujemy proces prze-
kształceń. Dziękuję i przepraszam bardzo, panie
marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Otwieram dyskusję.
Przypominam, że każdy z posłów zabierających
głos ma 2 minuty. Bardzo bym prosił, żeby pilnować
tego limitu, bo będę odbierał głos, jeśli czas zostanie
wyraźnie przekroczony.
Jako pierwszy głos zabierze pan poseł Jacek Kru-
pa, Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Jacek Krupa:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Słuchając wystąpienia pana ministra i opierając się
na wcześniejszych informacjach, a ostatnio na infor-
macji, jakiej pan minister udzielił posłom zadającym
pytania 2 kwietnia w związku z podobnymi kwestia-
mi, odnoszę wrażenie, że celem zasadniczym Poczty
Polskiej na najbliższe lata jest osiągnięcie stabilizacji
ekonomicznej poprzez obniżkę kosztów, oczywiście
poprzez restrukturyzację zatrudnienia, zarządzania
czy restrukturyzację technologiczną, ale przy zacho-
waniu dotychczasowego pakietu świadczonych usług
powszechnych i komercyjnych. Nie dopatrzyłem się,
nie usłyszałem nic na temat planów dotyczących roz-
woju tych usług bądź ich odzyskania. Wiadomo, że
poczta jest operatorem narodowym świadczącym
usługi powszechne i duży pakiet, dużą część tych
usług tracimy w tej chwili na rzecz podmiotów ko-
mercyjnych. Czy poczta ma strategię, jeżeli nie po-
większenia zakresu świadczenia usług powszech-
nych, to przynajmniej odzyskania tego, co straciliśmy
w ciągu ostatnich lat? To po pierwsze.
Jaka jest więc strategia? Czy ma to być tylko ob-
niżka kosztów – w ten sposób będą spadać koszty
jednostkowe poprzez obniżkę kosztów stałych – czy
też jednoczesne obniżanie kosztów i próba zapropo-
nowania rynkowi usług pocztowych w Polsce nowych
produktów komercyjnych np. w sektorze elektronicz-
nym czy też w sektorze usług związanych z dostar-
czaniem przesyłek kurierskich, które, jak widzimy,
w znacznej mierze zostało opanowane przez podmio-
ty prywatne? Czy tutaj Poczta Polska ma wypraco-
waną strategię? Czy są dokonane odpowiednie ana-
lizy? Czy są przygotowywane takie dokumenty, jak
feasibility study itp.? Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę, pani poseł Ewa Malik, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Ewa Malik:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Panie Mi-
nistrze! Jakieś trzy, cztery miesiące temu w Sejmie
przeprowadzono bardzo poważną dyskusję o niepo-
kojącej sytuacji w Poczcie Polskiej w przededniu ko-
mercjalizacji i wówczas pan minister Jankowski nie
odpowiedział na bardzo konkretne pytania opozycji,
jak również nie udzielił nigdy odpowiedzi na piśmie.
Wobec tego chcielibyśmy dać mu szansę, żeby dzisiaj
mógł odpowiedzieć na te pytania, a jeżeli mu się to
nie uda, bardzo poproszę o odpowiedź na piśmie.
Mam takie pytania. Jakie działania podjęto lub
będą podejmowane w zakresie strategii Poczty Pol-
skiej? Czy jest w ogóle taka strategia? Jeżeli jest, to
kiedy i dla kogo ją stworzono? Jakie są główne jej
założenia? Kolejne zmiany organizacyjne, np. łącze-
nie, tworzenie pionów, tzw. centrów, odbywają się
bowiem przy braku jakiejkolwiek wizji. Jak się wy-
daje, jest to po prostu operacja na żywym organizmie,
bez jakiegokolwiek znieczulenia i bez specjalistycz-
nych narzędzi, takich jak biznesplan z ujętymi w nim
kosztami przejściowymi, nie ma też odpraw dla pra-
cowników, nie mówi się nic o pomocy dla zwalnia-
nych pracowników w zakładaniu firm pośredniczą-
cych, w świadczeniu usług pocztowych, typu agencja,
franczyza itd.
Co dzieje się w sprawie określenia kryteriów do-
tyczących zwolnień pracowniczych, a dokładniej, co
decyduje o tym, że kogoś zwalnia się ze stanowiska,
a kogoś zostawia, czy też obsadza tak, jak niedawno
w Szczecinie, gdzie skompromitowany, według zało-
gi, dyrektor dawnej DOP w Szczecinie obejmuje
1 października 2009 r. intratne stanowisko dyrekto-
ra WER-u? To jest bulwersująca sprawa.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Ewa Malik
Co w sprawie zmian strukturalnych, w szczegól-
ności w terenie? (Dzwonek) Od 1 października bieżą-
cego roku będą bowiem likwidowane oddziały regio-
nalne Centrum Poczty. W związku z tym rodzi się
pytanie, czy będą dalsze likwidacje terenowych jed-
nostek, tj. rejonów Centrum Poczty, przy zachowaniu
podwójnego szczebla w Warszawie, o podwójnym za-
kresie działania, tj. biur w dyrekcji generalnej i ko-
mórek…
(Poseł Jan Kulas: Zabiera pani czas kolegom.)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Pani poseł, czas.
Poseł Ewa Malik:
…centrum. Niestety, mam tyle pytań. Jeśli czas
upłynął, to wobec tego złożę je na piśmie. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Bardzo proszę. Bardzo dziękuję, pani poseł.
Przypominam, że każde przekroczenie limitu od-
biera czas innym posłom, bo czas na zadanie pytań
wynosi dokładnie godzinę, 60 minut.
Bardzo proszę, pan poseł Zbigniew Matuszczak,
Lewica.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam do pana kilka pytań w związku ze sprawami,
do których pan się nie odnosił, a które są istotne
z punktu widzenia pracowników Poczty Polskiej
i związków zawodowych. Chodzi mi o politykę kadro-
wą, która jest dzisiaj prowadzona w największym
przedsiębiorstwie państwowym. Jest ona krytykowa-
na i budzi kontrowersje, bo ocenia się, że są zwalnia-
ni doświadczeni, wieloletni pracownicy, natomiast
zatrudniani są ludzie Platformy Obywatelskiej z klu-
cza politycznego, z nadania partyjnego. Chciałbym,
żeby pan odniósł się do tego, panie ministrze.
Podam kilka faktów. Otóż, w bieżącym roku
w Poczcie Polskiej zostało zwolnionych ponad 800
osób i z zarządzenia dyrektora Poczty Polskiej wyni-
ka, że planuje się dodatkowe zwolnienia prawie 2600
osób w tym roku. Ponadto dyrektor zamierza zmienić
umowy o pracę, angaże grupie ponad 5700 osób, prze-
cież oczywiście nie na korzystniejsze, tylko na mniej
korzystne. Może stanowi to podstawę do tego, żeby
ci ludzie sami musieli odejść, bo pracownik, który
121
zarabia dzisiaj 1000 zł na poczcie, nie będzie dojeż-
dżał 100 km do nowego miejsca pracy. Od września
jest to problem prawie 8500 pracowników i 8500 ro-
dzin pracowników Poczty Polskiej.
Panie ministrze, mam przed sobą listę, która jest
opublikowana na stronie internetowej Poczty Pol-
skiej, a która zawiera informację o prawie 200 wol-
nych stanowiskach pracy, na które zostały rozpisane
konkursy w Poczcie Polskiej. I jakie są to stanowi-
ska? Jest to posada pracownika do spraw księgowości
(Dzwonek), archiwum, do spraw administracyjnych,
asystenta. Jestem przekonany, że z tej grupy 8000
osób można zrobić nabór i nie należy robić kolejnego
naboru do Poczty Polskiej, jeżeli zwalnia się tak istot-
ną i dużą grupę pracowników. Proszę o odniesienie
się do tego.
Jeszcze jedno krótkie pytanie. Otóż, uzasadnie-
niem zwolnień grupowych jest trudna sytuacja eko-
nomiczna Poczty Polskiej, trudna sytuacja zakładu
pracy, jak pisze pan dyrektor, wypowiadając umowę
o pracę. Mam takie wypowiedzenie z kwietnia, panie
pośle Kulas, bieżącego roku.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Panie pośle, proszę kończyć.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Chciałbym spytać w kontekście osiągniętego
wyniku finansowego, czyli kwoty 130 mln zł netto,
jak się ma uzasadnienie do faktycznej kondycji fi-
nansowej…
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Panie pośle, proszę kończyć.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
…Poczty Polskiej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo.
Prosiłbym bardzo o przestrzeganie limitu czasu.
Marszałkowi jest bardzo niezręcznie upominać posła,
kolegę czy koleżankę.
Bardzo proszę, pan poseł Franciszek Jerzy Stefa-
niuk.
(Poseł Janusz Piechociński: Każda minuta jest
ważna, tylko zapominają, że nie ma transmisji.)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
122 Informacja bieżąca
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Poczta Polska
jako operator narodowy, od 1 września spółka akcyj-
na Skarbu Państwa, ma nałożony ustawą obowiązek
utrzymania dostępu usług pocztowych dla swoich
obywateli. W związku z aktualną sytuacją gospodar-
czą kraju, kiedy brak jest pieniędzy na dotowanie,
operatorzy prywatni mają ciche przyzwolenie na omi-
janie zastrzeżonego dla Poczty Polskiej obszaru li-
stów do 50 gram. Zezwala się np. na sztuczne obcią-
żanie listów blachami lub dodatkowymi tekturkami.
Obecnie struktura organizacyjna Poczty Polskiej,
zresztą sam pan minister to stwierdził, dubluje za-
dania dyrekcji generalnej i central poszczególnych
pionów administracyjnych. Administracja jest wielce
rozbudowana. Czy nasz narodowy operator nie powi-
nien rozważyć połączenia tych dwóch szczebli zarzą-
dzania w jeden, a jednocześnie pozostawienia struk-
tur administracyjnych w terenie, bo to teren wyko-
nuje przecież właściwą, podstawową usługę.
Czy w związku ze zwolnieniami grupowymi, któ-
re trwają w Poczcie Polskiej, zapewni się pakiet so-
cjalny dla ludzi tracących pracę, bo jeśli inne grupy
zawodowe taki otrzymały, to co z pocztowcami? Pocz-
ta w Polsce istnieje od 450 lat, a więc ludzie w niej
zatrudnieni wypracowali określony majątek. Chciał-
bym więc usłyszeć odpowiedź na pytanie, czy to nie
jest tak, że rozbudowuje się centralę tutaj, w Warsza-
wie, w stolicy, ale kosztem odchudzania administra-
cji w terenie, co byłoby bardzo niedobre. Pytam pana
ministra, jakie formy nadzoru właścicielskiego są
wykonywane, jakie decyzje strategiczne zatwierdził
ostatnio resort infrastruktury w odniesieniu do
Poczty Polskiej. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Boże-
nę Kotkowską, niezrzeszoną.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Moje pytania dotyczą również zwolnień grupowych
zaplanowanych przez kierownictwo Poczty Polskiej
na okres od 1 września do końca roku. Z ujawnionej
przez związki zawodowe informacji dyrektora gene-
ralnego w tej sprawie wynika, że planuje się wypo-
wiedzenie dotychczasowych warunków pracy i płacy
ponad 5700 pocztowcom. Chciałabym usłyszeć, z ja-
kich i do jakich pionów i komórek organizacyjnych
mają być przesuwani ci pracownicy i czy jest dla nich
zatrudnienie w Poczcie Polskiej. Obawiam się bo-
wiem, że istotą tej operacji jest zmuszenie kilku ty-
sięcy osób do niby-dobrowolnego odejścia z pracy.
Kolejna kwestia. Czy zwalniani z pracy pocztow-
cy objęci są jakimiś działaniami osłonowymi, czy też
zwolnienia odbywają się na zasadzie: masz, bracie,
odprawę i maszeruj do pośredniaka? Czy rodziny
pocztowców, którzy będą zwolnieni – mam nadzieję,
że będzie ich jak najmniej – zostaną objęte po prostu
pomocą socjalną? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Krzysztof Gadowski, Platforma Oby-
watelska.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie ministrze,
wśród wielu wątpliwości i pytań chciałbym panu po-
gratulować. Kilka miesięcy temu mówił pan o tym,
że proces związany z ustawą o komercjalizacji p.p.u.p.
Poczta Polska będzie przyspieszony. Jeśli chodzi
o terminy, które zostały tam zapisane, rząd Donalda
Tuska jest daleko, daleko do przodu. Mówiliśmy o tej
komercjalizacji w listopadzie – jest tam taka data
– a państwo już w lipcu złożyliście konkretne doku-
menty. Mamy nadzieję, że ten proces będzie dalej
przebiegał tak sprawnie.
W kwietniu mówił pan również o tym, że przed-
siębiorstwo Poczta Polska za dwa miesiące bieżącego
roku ma wynik dodatni. Podał pan wtedy kwotę
80 mln. Chciałbym usłyszeć, jak ten wynik wygląda
dzisiaj, przynajmniej z perspektywy pierwszego pół-
rocza 2009 r., żebyśmy mieli jakieś porównanie, jak
wygląda sytuacja ekonomiczna w tej firmie.
Następne pytanie. Czy ustalono już zmiany organi-
zacyjno-strukturalne, szczególnie chodzi mi o kształt
i liczbę placówek na różnych szczeblach sieci Poczty Pol-
skiej, bo tutaj dochodzą różne niepokojące informacje,
że coś się likwiduje, a powołuje się coś nowego. Chciał-
bym, żeby pan wypowiedział się na ten temat.
Ostatnie pytanie. Padało tutaj również stwierdze-
nie – oczywiście jest to prawda – że przedsiębiorstwo
Poczta Polska jest największe, zatrudnia ok. 100 tys.
pracowników. Wiemy również, że w tym przedsiębior-
stwie funkcjonuje prawie 60 organizacji związko-
wych. Chciałbym pana zapytać, jak wygląda współ-
praca z tymi organizacjami związkowymi w kontek-
ście ustawy związanej z komercjalizacją i wyjściem
tej firmy na prostą z trudnej sytuacji ekonomicznej.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Krzysztof Jurgiel, Prawo i Sprawiedli-
wość, bardzo proszę.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Krzysztof Jurgiel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Coraz czarniejsze chmury zbierają się nad wschodnią
Polską. Rząd Prawa i Sprawiedliwości przygotował
i zaczął realizować Program Operacyjny „Rozwój
Polski Wschodniej”, natomiast rząd Donalda Tuska
przygotował dokument „Polska 2030. Wyzwania roz-
wojowe”, gdzie Polska wschodnia ma być położona
w obszarze zielonego pierścienia. Zaczęliśmy za na-
szych rządów realizować „Koncepcję pocztowego
systemu logistycznego na lata 2007–2015”. Chciał-
bym zapytać, czy ten system, ten projekt, jest reali-
zowany, czy też, jak powiedział tutaj pan minister,
jest całkiem nowa strategia, która pogorszy jakość
usług na obszarze woj. podlaskiego i innych woje-
wództw wschodniej Polski.
Z czym to się wiąże? Rząd Donalda Tuska zanie-
chał budowy Centrum Ekspedycyjno-Rozdzielczego
w Choroszczy, tłumacząc to brakiem środków, a tak-
że zmianą koncepcji rozwoju poczty. W związku z tym
mam pytanie, czy informacja, która krąży, że po
pierwszym półroczu 2009 r. wynik finansowy poczty
jest dodatni i wynosi ok. 220 mln zł, jest prawdziwa.
Czy te pieniądze nie mogłyby być przeznaczone na
inwestycje, a także na płace dla pracowników?
Druga sprawa dotyczy zwolnień. Zapowiadane są
zwolnienia, mówiła o tym pani poseł, 5–6 tys. pra-
cowników. Czy nie lepiej zrobić tak, jak mówi jeden
z przedstawicieli Platformy, żeby odzyskać jednak
rynek usług pocztowych, bo są dowody na to, że
przedsiębiorstwa, często nawet urzędy państwowe,
korzystają z usług firm prywatnych i dzieje się tak za
zgodą kierownictwa poczty? (Dzwonek) Dlatego pro-
szę o informację, jaka jest struktura usług w tym
zakresie i ile poczta straciła na tym rynku usług.
Dziękuję bardzo, czas się skończył. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Uprzejmie informuję Wysoką Izbę, że zamykam
listę osób zabierających głos.
Teraz głos ma pan poseł Wiesław Andrzej Szcze-
pański.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Słynny bard mazurski Krzysztof Daukszewicz w swo-
jej nowej książce dał taką oto przypowieść:
Kiedy były pierwsze wolne wybory? Otóż w raju.
Pan Bóg wziął Adama, pokazał mu Ewę i powiedział:
Wybierz sobie żonę. Tak mamy teraz w poczcie. Otóż
do nowo wybranego dyrektora X przyjeżdża pełno-
mocnik regionu i mówi: Dobierz sobie kadrę kierow-
niczą, z którą chcesz współpracować, ale tu masz li-
stę osób, którą ja zatwierdzę.
123
Zgodnie z ustawą o Poczcie Polskiej minister ma
charakter władczy nad tym przedsiębiorstwem tylko
w szczególnych wypadkach. Pytam zatem pana mi-
nistra, czy szczególnym przypadkiem jest polityka
kadrowa. Czy nie stał się pan, panie ministrze, pierw-
szym kadrowym poczty? Czy to pan osobiście za-
twierdza listy nowo mianowanych pełnomocników
i dyrektorów regionów? Dyrektor przychodzi do pana
i wraca z listą, tylko znajomi lub członkowie PO
otrzymują intratne propozycje. Tak jest we Wrocła-
wiu, Poznaniu, Szczecinie, Bydgoszczy. Dlaczego zwal-
nia się dyrektorów z wieloletnim stażem, nawet jeśli
nie są likwidowane stanowiska pracy, i proponuje im
się pracę w innej miejscowości, niekiedy oddalonej
o 100–200 km, nawet paniom z dziećmi?
Czy awansem z tytułu wiedzy, wiadomości czy też
znajomości jest awans pani Agnieszki Sardeckiej,
pana Tomasza Malczewskiego czy pana Macieja Dą-
browskiego? Jeśli pan nie zna tych osób, to panu
przypomnę. Pani Agnieszka Sardecka to pana kole-
żanka z firmy poligraficznej. Kiedy był pan dyrekto-
rem firmy Polskapresse, była dyrektorką w Łodzi.
Pan Tomasz Malczewski, dziś wiceprezes spółki,
chwali się, że jest aktywnym działaczem Platformy
Obywatelskiej i robił kampanię panu Donaldowi Tu-
skowi, panu Aziewiczowi i panu Lewandowskiemu.
(Dzwonek) Pokazuje to na własnej stronie interneto-
wej. (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Skandal.)
Pan Maciej Dąbrowski, kandydat PO do europar-
lamentu, jest z Poznania i jednocześnie zwalnia dziś
dyrektorów w Poznaniu. Czy pani dyrektor, nawia-
sem mówiąc pana koleżanka z pracy, będzie nowym
prezesem spółki, czy pan Tomasz Malczewski?
Kapitał zakładowy spółki Poczta Polska to ponad
700 mln zł. Mam pytanie, kto robił tę wycenę. Ile jest
wart majątek tej spółki? Wynika z tego, że obecni
pracownicy, przy 774 140 tys. zł kapitału zakładowe-
go spółki, otrzymają ok. 1000 zł udziałów.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Panie pośle, czas.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Jak to wygląda w stosunku do TP SA? W jaki
sposób, kto i za ile wyceniał tę spółkę? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Przypominam, że pan poseł wyraźnie przekroczył
limit czasu.
Pan poseł Wiesław Woda, Polskie Stronnictwo
Ludowe, bardzo proszę.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
124 Informacja bieżąca
Poseł Wiesław Woda:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Z tej wysokiej
trybuny 27 marca ub.r. pytałem o przyszłość Poczty
Polskiej i zadawałem konkretne pytania. Ponieważ
dzisiaj skupił się pan na pewnych ogólnych informa-
cjach, a jedyne, co się stało, to nastąpiła komercjali-
zacja, stąd też pozwolę sobie postawić pytania, które
bardzo interesują usługobiorców poczty, w tym rów-
nież mnie. Pytam więc: Ilu zwolniono pracowników
administracji pocztowej, a ilu przyjęto pracowników
na stanowiska służące wprost kontaktowi z odbiorcą
waszych usług? Mam tu na myśli pracowników
w okienkach, listonoszy i tych wszystkich, którzy po
prostu świadczą usługi. Bardzo proszę o konkretne
informacje.
W związku z tym pytam: Czy można oczekiwać,
że przesyłki pilne będą doręczane również w sobotę?
Czy mogę zaprenumerować za pośrednictwem Pocz-
ty Polskiej prasę codzienną, pod warunkiem że bę-
dzie doręczana nie po upływie tygodnia czy trzech
dni, lecz w dniu, w którym się ukazała? Czy mogę
liczyć na to, mieszkając w mieście wojewódzkim, iż
przesyłki zwykłe będą doręczane codziennie, a nie
dwa razy w tygodniu? Chciałbym wreszcie zapytać:
O ile podniesiono ceny zastrzeżone, bo to oczywiście
ma wpływ na efektywność ekonomiczno-gospodarczą
poczty, ale równocześnie wraz ze wzrostem cen chcia-
łoby się oczekiwać – i do tego mamy prawo – poprawy
jakości świadczonych usług? Reasumując, cieszy to,
że wreszcie doszło do zmian organizacyjnych, ale
chciałbym usłyszeć o wynikach tych zmian. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pani poseł Ewa Wolak, Platforma Obywatelska,
bardzo proszę.
Poseł Ewa Wolak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Bez procesu restrukturyzacji nie można mówić o peł-
nych, kompleksowych działaniach naprawczych
Poczty Polskiej i zrozumiałe jest, panie ministrze,
że należy zlikwidować kosztowną, nadmierną struk-
turę zarządzania. Pomimo symptomów świadczą-
cych o kończącym się kryzysie gospodarczym poja-
wiają się jednak pewne obawy dotyczące krajowego
rynku pracy. Pragnę więc zapytać pana ministra:
Czy skala zwolnień dotyczących pracowników Pocz-
ty Polskiej nie będzie miała wpływu na wzrost bez-
robocia? Przypomnę, że pakiet antykryzysowy, usta-
wa o łagodzeniu skutków kryzysu dla pracowników
i pracodawców weszła w życie 22 sierpnia, a najważ-
niejsza część pakietu to zachowanie jak największej
liczby miejsc pracy. Wierzę, że zastosowanie instru-
mentów rządowego pakietu antykryzysowego pomo-
że w uzdrowieniu sytuacji na Poczcie Polskiej. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Marek Polak, Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Marek Polak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Jak już słyszeliśmy, Poczta Pol-
ska w najbliższych dniach zostanie przekształcona
w spółkę prawa handlowego, co ma służyć przygoto-
waniu się jej do pełnego otwarcia rynku usług pocz-
towych już w 2013 r. O ile wiem, jutro ma być złożo-
ny ostatni podpis. Będzie to oczywiście wymagało
pełnej implementacji dyrektywy Parlamentu Euro-
pejskiego do krajowego porządku prawnego, a co za
tym idzie, daleko idących zmian w ustawie z dnia
12 czerwca 2000 r. Prawo pocztowe. O ile wiem, po-
wołany przez ministra infrastruktury zespół opraco-
wał już w ubiegłym roku wstępne założenia do zmian,
ale obecnie sprawą tą zajmuje się Urząd Komunikacji
Elektronicznej, nie akceptując założeń wypracowa-
nych przez resort. W związku z tym moje pytania:
Czy podmiot wykonawczy, jakim jest Urząd Komu-
nikacji Elektronicznej, którego zadaniem jest prze-
cież ułatwianie wolnej konkurencji, kontrolowanie
i regulowanie rynku, może tworzyć dla siebie rozwią-
zania prawne? Czy w związku z tym rząd ma w ogó-
le wizję tego, jak mają wyglądać w Polsce usługi
pocztowe, czy też chce pozostawić ustalenie tej wizji
wolnemu rynkowi, nie dbając o wysoką jakość usług
świadczonych na rzecz naszych obywateli? Chciał-
bym też, panie ministrze, wiedzieć, dlaczego w prace
UKE nie włączono Poczty Polskiej. Jest to praktyka
stosowana we wszystkich krajach, polegająca na tym,
że operatorzy narodowi uczestniczą aktywnie w pro-
cesie implementacji pocztowych przepisów wspólno-
towych, ponieważ przez wiele lat będą jedynymi pod-
miotami zdolnymi do świadczenia usług na terenie
całego kraju. Poza tym elementem rekompensującym
działalność poczty na terenach deficytowych, czyli
terenach wiejskich, jest tzw. obszar zastrzeżony,
a każde naruszenie tego obszaru to uszczuplenie
przychodów dla Poczty Polskiej. (Dzwonek) Konku-
renci obchodzą to prawo, obciążając przesyłki w róż-
noraki sposób. Proszę powiedzieć: Czy Urząd Komu-
nikacji Elektronicznej podejmuje jakiekolwiek kroki,
aby ograniczyć te – wydaje mi się – nieuczciwe prak-
tyki? Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Henryk Gołębiewski, Lewica, bardzo
proszę.
Poseł Henryk Gołębiewski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Z przykrością pragnę wyrazić swój osąd, że pana
wręcz hurraoptymizm nie koresponduje z rzeczywi-
stym stanem usług pocztowych. Chcąc, aby moja
wypowiedź była kompetentna i jednoznaczna, podam
panu przykład. Panie ministrze, jaki jest średni czas
potrzebny na dostarczenie przesyłki poleconej w Pol-
sce w wymiarze odległości? Mieszkam bowiem w mie-
ście usytuowanym ok. 400 km od Warszawy i czas
potrzebny na dostarczenie przesyłki poleconej, stąd
wysyłanej, to 6–7 dni. A pamiętam, gdy listy zwykłe
docierały do adresata w ciągu 2–3 dni. Chciałbym
prosić pana o wyjaśnienie na piśmie takiego oto przy-
kładu restrukturyzacji. Otóż w osiedlu usytuowanym
na obrzeżach Wałbrzycha, 140-tysięcznego miasta,
był oddział poczty. Potem zlikwidowano ten oddział
i utworzono ajencję. Proszę sobie wyobrazić, że
w imię oszczędności w kwocie 600 zł miesięcznie tę
ajencję również zlikwidowano. Jaki jest efekt tej de-
cyzji? Otóż przesyłki odbiera się w innym urzędzie
pocztowym usytuowanym ponad 10 km dalej. Miesz-
kańcy, emeryci, górnicy, bo jest to osiedle górnicze,
muszą przemieszczać się jednym autobusem do cen-
trum miasta, ok. 5 km, po to, by następnie kolejne
5 km podążać w inny rejon miasta. Ktoś, kto taką
decyzję podjął, mógł ją podjąć tylko tutaj, w Warsza-
wie, nie znając konfiguracji miejskiej. Tak więc
oszczędzacie panowie 600 zł miesięcznie, a czy liczy-
cie koszty mieszkańców – te finansowe i te wynika-
jące z trudów dojazdu? Proszę, żeby pan skończył tę
restrukturyzację, bo – jeśli tak dalej pójdzie – będzie
fatalnie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Leszek Deptuła, Polskie Stronnictwo
Ludowe, bardzo proszę.
Poseł Leszek Deptuła:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Wyrażam ubolewanie w związku z tym, że dzisiaj na
tej sali – oczywiście nie ma takiego obowiązku – nie
ma prezesa Poczty Polskiej, żeby wysłuchać tego, co
chcielibyśmy również jemu dzisiaj powiedzieć. Skoro
jednak jestem już przy panu prezesie, zadam, panie
ministrze, pytanie wprost: Dlaczego nie było konkur-
125
su na prezesa nowej spółki? Wydaje mi się, że byłoby
to jak wiatr ozdrowieńczy dla nowej firmy. Chciał-
bym, żeby pan wszedł na stronę internetową i przyj-
rzał się ludziom, którzy kierowali Pocztą Polską dwa
lata temu i dzisiaj. Wielu jest tych samych, a dla no-
wych robi się nowe miejsca. Tak jest. Cokolwiek by-
śmy powiedzieli, panie ministrze, proszę to tylko
przeanalizować.
Pytanie kolejne. Co z centrum logistycznym Pocz-
ty Polskiej w Rzeszowie-Jasionce? Poczta Polska wy-
kupiła najlepszy teren w SSE Podkarpackiego Parku
Przemysłowo-Technologicznego. Dzisiaj zarasta on
trawą, a inwestorzy wręcz pragną tego miejsca. Je-
żeli więc zrezygnowaliście już z tej koncepcji, to
sprzedajcie tę działkę, bo jest ona w fantastycznym
miejscu, które powinno być zagospodarowane.
Chciałbym w związku z tym otrzymać odpowiedź na
to moje pytanie.
Panie ministrze, ciekaw jestem, czy pan wie, skąd
pochodzą takie tytuły, jak: „Szybkość doręczeń naj-
szybsza od 5 lat”, „Znaczek Poczty Polskiej najpięk-
niejszy na świecie”, „Klienci Poczty Polskiej – tylko
Pocztex”, „Poczta Polska po raz kolejny marką wy-
sokiej reputacji”, „Poczta Polska firma europejska”.
To są tytułu ze strony internetowej Poczty Polskiej,
a odczucie przeciętnego obywatela są wręcz drama-
tyczne.
Panie Ministrze! Konkretne pytanie: Kto literal-
nie podjął decyzję o likwidacji 1500 placówek Poczty
Polskiej w terenie? Polska to nie tylko duże miasta,
ale Polska za dużym miastem i dzisiaj dostępność do
usług pocztowych w środowiskach wiejskich pogor-
szyła się w bardzo znacznym stopniu. W związku
z tym pytam literalnie, wprost: Kto podjął tę decyzję,
w jakim czasie i czy ta sytuacja będzie kontynuowa-
na? Dziękuję bardzo, panie marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Arkit, Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Tadeusz Arkit:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Zapisy ustawy o komercjalizacji Poczty Polskiej do-
stosowują prawo krajowe do wymogów prawa euro-
pejskiego. Warto zauważyć, że nie chodzi jedynie
o kosmetykę prawną, z jaką czasami w takich sytu-
acjach mamy do czynienia. Chodzi o zapewnienie
realizacji powszechnych usług pocztowych. To obszar
bardzo ważny z punktu widzenia funkcjonowania
państwa, obszar bardzo ważny dla wszystkich oby-
wateli.
Dotychczasowa uprzywilejowana pozycja Poczty
Polskiej nie spowodowała oczekiwanego przez społe-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
126 Informacja bieżąca
Poseł Tadeusz Arkit
czeństwo wzrostu poziomu usług pocztowych, wręcz
przeciwnie – wielokrotnie spotykamy się ze skargami
obywateli w tym względzie. Nieterminowe dostarcza-
nie przesyłek pocztowych jest chyba najczęstszą do-
legliwością obrazującą jakość świadczonych usług
pocztowych. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest nie-
wątpliwie brak konkurencji na rynku usług poczto-
wych spowodowany uprzywilejowaniem jednego ope-
ratora, jakim jest Poczta Polska.
Przyjęta przez Sejm ustawa o komercjonalizacji
Poczty Polskiej daje szansę na poprawę sytuacji za-
równo obywateli, jeżeli chodzi o jakość usług pocz-
towych, oczekujących lepszego poziomu tych usług,
jak i samej poczty. To, czy Poczta Polska poradzi
sobie z konkurencją, zależy od tego, jak szybko na-
stąpi jej restrukturyzacja. Poczta ma szansę stać się
silnym i sprawnym podmiotem na rynku usług
pocztowych. Dokonując procesu restrukturyzacja,
należy uwzględnić wymagania unijne, jak i nasze
rodzime tradycje. Poczta Polska powinna stać się
spółką prawa handlowego i powinna działać na ta-
kich zasadach jak większość zagranicznych opera-
torów pocztowych. Najczęściej są to spółki akcyjne
z udziałem Skarbu Państwa.
Pytanie do pana ministra. Rok 2008 Poczta Pol-
ska zamknęła ujemnym wynikiem finansowym.
Strata wyniosła 291 mln zł. Jak wygląda aktualna
sytuacja finansowa Poczty Polskiej i czy w związku
z problemami finansowymi nie istnieje zagrożenie
dla płynności finansowej poczty? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę, pani poseł Jadwiga Wiśniewska,
Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jadwiga Wiśniewska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Poczta Polska poniosła w roku 2008 stratę rzędu
291 mln zł, a plany rzeczowo-finansowe na następne
lata też przewidują straty. Wiele państw europejskich
w różny sposób wspiera przedsiębiorstwa świadczące
usługi publiczne, w tym narodowych operatorów
pocztowych, ponieważ te zwykle największe w da-
nym kraju przedsiębiorstwa stanowią główne filary
każdej gospodarki.
Premier Donald Tusk w swoim exposé stwierdził,
że komunikacja to oczywiście nie tylko drogi, to też
Poczta Polska, to też nowoczesna kolej – i one też
powinny świadczyć o sile i sprawności nowoczesnego
państwa.
Czy więc Poczta Polska podobnie jak PKP może
liczyć na wsparcie finansowe na modernizację i roz-
budowę infrastruktury? Jeżeli tak, to kiedy? Czy
obecne kierownictwo poczty w ogóle stara się o takie
wsparcie? Jeżeli nie, to czy sytuacja finansowa Pocz-
ty Polskiej jest tak świetna, czy jest ona w stanie
samodzielnie finansować wielkie inwestycje związa-
ne z konieczną poprawą jakości usług, np. umaszy-
nowienie WER, tj. węzłów ekspedycyjno-rozdziel-
czych? Czy Poczta Polska może liczyć na takie samo
traktowanie jak PKP w zakresie dotacji? Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo pani poseł.
Pan poseł Sławomir Kopyciński, Lewica.
Bardzo proszę.
Poseł Sławomir Kopyciński:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Plan restrukturyzacji Poczty Polskiej
zakładał zwolnienie kilku tysięcy jej pracowników.
Pomimo tych drakońskich rozwiązań plan finansowy
na 2009 r. zakłada osiągnięcie straty w wysokości
około 260 mln zł. Jednocześnie, aby zapewnić spraw-
ne i terminowe dostarczanie przesyłek pomimo wła-
śnie redukcji etatów, miała zostać zautomatyzowana
część sortowni przesyłek, planowano wprowadzić
systemy umożliwiające elektroniczne śledzenie prze-
syłek. Do dzisiaj jednak nie wiadomo nic więcej na
temat realizacji tych przedsięwzięć.
Dlatego chciałbym zapytać, po pierwsze, czy
w obecnej sytuacji Poczty Polskiej zostaje utrzymana
prognoza co do wysokości strat Poczty Polskiej na
koniec roku. Czy to będzie 260 mln zł, czy więcej?
Chciałbym zapytać, jak zwolnienia przeprowadzone
w Poczcie Polskiej wpłynęły na wskaźnik termino-
wości dostarczania przesyłek. Chciałbym zapytać, na
jakim etapie zaawansowania jest w tej chwili auto-
matyzacja pracy sortowni przesyłek i kiedy zostanie
ona zakończona. Chciałbym pana ministra zapytać
– jest to najważniejsze dla mnie pytanie – czy istnie-
je jakiekolwiek zagrożenie dla realizacji inwestycji
dotyczącej budowy Centrum Ekspedycyjno-Rozdziel-
czego w Chęcinach pod Kielcami. Bardzo bym prosił,
aby na to pytanie pan minister mógł mi odpowiedzieć
na piśmie.
I ostatnie pytanie. W związku z wątpliwościami
dotyczącymi pewnej gry kadrowej, która odbywa się
w Poczcie Polskiej, chciałbym zapytać, ile pracow-
ników Poczty Polskiej w latach 2008 i 2009 otrzy-
mało wypowiedzenia z pracy, a ile osób w analogicz-
nym okresie, a więc w latach 2008 i 2009, zostało
w Poczcie Polskiej zatrudnionych. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę, pan poseł Stanisław Kalemba,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Sądzę, że jesteśmy zgodni co do tego, że nie zgadzamy
się z taką sytuacją, jaka jest na poczcie, bo ta firma
się zwija. Uważam, że jesteśmy wszyscy zaintereso-
wani tym, żeby nastąpił rozwój firmy i rodzaju usług,
liczby usług, tak aby stawić czoło, sprostać konku-
rencji. Powiedzmy sobie jasno, że komercjalizacja,
decyzje, które zapadły, przyjęcie strategii to jest do-
piero szansa na sprostanie tej konkurencji.
Ja jednak mam, panie ministrze, prośbę, żeby na-
prawdę zwrócić uwagę na kadry, na stanowiska, na
fachowość, na kompetencje, bo kadry potrafią po prostu
zepsuć najlepsze propozycje. Naprawdę trzeba w tym
zakresie postawić na znakomitych fachowców.
Teraz, panie ministrze, pytanie, które należy so-
bie zadać: Czy przy funkcjonowaniu tej firmy i nego-
cjowaniu płac itd. z sześćdziesięcioma podmiotami
w ogóle można do czegoś dojść? To jest sprawa liczby
organizacji związków. Kiedyś przez 25 lat szefowa-
łem, kierowałem firmami i uważam, że to jest rzecz
bardzo trudna.
I pytanie: Czy decyzja o przesunięciu tej liberali-
zacji usług, otwarcia się po roku 2013 już zapadła,
czy dopiero są czynione starania?
I obszary wiejskie. Chodzi o rozwój usług. Widzę
szansę, żeby te placówki powstały, tylko trzeba
rozwijać usługi, prawda? Jak dzisiaj wieś ma szko-
łę, kościół, pocztę, dom kultury, to się rozwija. To
jest ranga. Inaczej to wszystko się zwija. Dlatego,
panie ministrze, trzeba pomyśleć nad nową strate-
gią na obszarach wiejskich, rozwijać te usługi i nie
można dopuścić do likwidacji placówek, które tam
są. Dziękuję.
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Jan Kulas, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Szanowny Panie Ministrze!
Wysoki Sejmie! Wysłuchując tej informacji, zwróci-
łem uwagę na kilka jednak ważnych rzeczy. Pierwsze
7 miesięcy tego roku to są lepsze miesiące dla Poczty
Polskiej. To dobra informacja dla pracowników, ale
także dla tych wszystkich, którzy korzystają z usług
pocztowych.
127
Panie Ministrze! Pana informacja pokazała jesz-
cze jedno: co to znaczy grzech zaniechania, co to
znaczy niepodejmowanie działań, uchylanie się od
rządzenia, podejmowania poważnych działań w la-
tach 2005–2007. Stąd te kłopoty, stąd te trudności.
Panie Ministrze! Chciałbym podziękować jeszcze
za jedną rzecz: za to, że nasz rząd wystąpił do
Wspólnoty Europejskiej o przesunięcie terminu
otwartego rynku z roku 2011 na rok 2013. To na-
prawdę ważne działania, ważna informacja, jak są-
dzę, jest ku temu szansa. To jest szansa także, jak
pan powiedział, na dobre działanie z udziałem pra-
cowników, zarówno w radzie nadzorczej, jak i w za-
rządzie. To także szansa na przygotowanie nowo-
czesnego zarządu, bo wtedy jest dobra sytuacja,
kiedy firma jest dobrze zarządzana, pracownicy są
zadowoleni i są efekty ekonomiczne. Te pierwsze
7 miesięcy daje przesłanki ku temu.
Panie Ministrze! Tylko dwa pytania. Pierwsze
pytanie o dialog społeczny z pracownikami. W tym
zakresie wiele w ostatnich dwóch latach się działo.
Czy on będzie konsekwentnie dalej prowadzony z ta-
kim natężeniem? Drugie pytanie dotyczy trochę hi-
storii, lat 2004–2005. W roku 2006 ukazał się raport
NIK na temat pewnych działań, zmian w Poczcie
Polskiej. Może dla lewej strony sali warto by przypo-
mnieć konkluzję ustaleń raportu NIK gwoli pewnej
prawdy historycznej. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pani poseł Gabriela Masłowska, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Gabriela Masłowska:
Dziękuję.
Panie Ministrze! W 2005 r. dyrektor generalny
Poczty Polskiej zawarł z krajami Unii Europejskiej
porozumienie Reims East dotyczące dotrzymywania
ustalonych wskaźników terminowości doręczania
listów zagranicznych pomiędzy Polską a krajami
Unii Europejskiej. Niedotrzymywanie tych wskaźni-
ków skutkuje płaceniem kar. W 2005 r. Poczta Polska
mogła poszczycić się wysoką jakością usług, lecz nie-
stety wskaźnik dotyczący 2008 r. sytuuje Pocztę Pol-
ską na jednym z ostatnich miejsc pod względem do-
trzymywania wskaźników terminowości przesyłek
listowych wysyłanych pomiędzy krajami Unii Euro-
pejskiej, co jest nie tylko kompromitujące, ale grozi
również pogorszeniem wyniku finansowego poczty,
ponieważ wartość kolejnej kary, za 2009 r., może być
wysoka. Ta liczba może być dwucyfrowa, chodzi
o ponad 10 mln zł. Dlatego zadaję pytanie, co kierow-
nictwo Poczty Polskiej zrobiło, aby nie dopuścić do
takiej sytuacji. Jak to jest, że dyrektor generalny pla-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
128 Informacja bieżąca
Poseł Gabriela Masłowska
nuje z jednej strony zwolnienia pracowników, a z dru-
giej – zgadza się na płacenie tak wysokich kar? Co
dyrektor generalny Poczty Polskiej zamierza zrobić,
aby poprawić jakość usług w obrocie zagranicznym?
Jakie działania zamierza podjąć, aby odzyskać rynek
usług? Wykonywanie usług przez operatorów pry-
watnych lub zlecanie ich podwykonawcom często nie
zdaje egzaminu. Doświadczamy tego. Nasza kore-
spondencja krąży po całej dzielnicy i dopiero dzięki
życzliwości sąsiadów dociera do nas. Tak działają
firmy prywatne. Dlatego nie zgadzam się z opinią, że
wszystko, co prywatne, jest z natury lepsze.
Drugie pytanie dotyczy tego, kto w Poczcie Pol-
skiej będzie pracował na przychody, ponieważ zgod-
nie z ustawą o zatrudnianiu pracowników tymczaso-
wych z 2003 r. poczta może stosować tę formę zatrud-
nienia jedynie w przypadku umów zawartych przed
rozpoczęciem zwolnień grupowych. W obliczu zwol-
nień grupowych, których fala się zbliża, i braku moż-
liwości zatrudniania za pośrednictwem agencji pracy
tymczasowej zadaję pytanie, kto w Poczcie Polskiej
będzie pracował na przychody. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę, pani poseł Stanisława Prządka,
Lewica.
Poseł Stanisława Prządka:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Restrukturyzację, którą Poczta Polska przeprowa-
dza, najdotkliwiej odczują pracownicy tej poczty, ale
odczują ją także obywatele, którzy korzystają z jej
usług. Dlatego rolą ministerstwa jest wykazanie
ogromnej troski o pracowników, zwłaszcza w okre-
sie kryzysu, kiedy tak wiele osób pozostaje bez pra-
cy, a działania, których podjęcie zapowiada poczta,
w sposób ewidentny wpłyną na znaczne zwiększenie
liczby bezrobotnych w Polsce. Poczta Polska zapo-
wiada, że jeszcze w tym roku zwolni ok. 2,5 tys.
osób, a ok. 5700 pracownikom zostaną zmienione
warunki pracy i płacy.
Chciałabym zapytać pana ministra, w jakim kie-
runku będą zmierzały proponowane zmiany dotyczą-
ce tych ponad 5 tys. pracowników. Jak rząd zamierza
pomóc zwalnianym? Czy istnieje specjalny program,
który pozwoli im bezboleśnie przejść przez te zmia-
ny? Czy prawdą jest, że Poczta Polska zwalnia pra-
cowników z długoletnim stażem pracy, z ogromnym
doświadczeniem i ze znajomością zagadnień Poczty
Polskiej, ludzi, którzy wnieśli wielki wkład w budo-
wanie tego przedsiębiorstwa? Czy ci pracownicy po-
zostają bez żadnych propozycji związanych z nową
strukturą organizacyjną Poczty Polskiej, gdy tym-
czasem Poczta Polska zatrudnia zewnętrzne spółki,
które świadczą usługi na jej rzecz? Ile osób zatrud-
nionych poprzez spółki pracuje w Poczcie Polskiej?
Ostatnie pytanie dotyczy tego, jak kształtują się
koszty obcych usług świadczonych dla Poczty Pol-
skiej. Ponieważ Poczta Polska likwiduje 14 oddzia-
łów regionalnych i oddziały terenowe centrów usług,
proszę powiedzieć, panie ministrze, jaki to będzie
miało wpływ na obsługę obywateli? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Bardzo proszę, pani poseł Magdalena Gąsior-Ma-
rek, Platforma Obywatelska.
Poseł Magdalena Gąsior-Marek:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Jak będzie wyglądała przyszłość centrów logistycz-
nych po restrukturyzacji Poczty Polskiej na przykła-
dzie nowo budującego się centrum w Lublinie? Jaki
ma być zakres działalności centrów logistycznych
w przyszłości? Czy w najbliższym czasie przewiduje
się likwidację oddziałów rejonowych Poczty Polskiej?
Czy likwidacja oddziałów regionalnych Poczty Pol-
skiej nie przyczyni się do zbytniej centralizacji zarzą-
dzania w firmie? Moje ostatnie pytanie dotyczy tego,
jakie korzyści ekonomiczne przyniesie obecna re-
strukturyzacja i jak wymierne one będą. Bardzo pro-
szę o odpowiedź. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Artur Górski, Prawo i Sprawiedliwość,
bardzo proszę.
Poseł Artur Górski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Wiadomo, że dość sceptyczny stosunek do pry-
watyzacji Poczty Polskiej mają związkowcy. Boją się
o utratę miejsc pracy przez pracowników. Związki
zawodowe mają silną pozycję w Poczcie Polskiej,
a strajk pracowników poczty może sparaliżować pra-
cę tej instytucji, co oczywiście będzie prezentem dla
rozwijającej się konkurencji.
Mam zatem pytania: Czy zostanie zagwaranto-
wany odpowiedni pakiet socjalny dla pracowników?
Czy zostanie zagwarantowana możliwość nabycia
przez nich akcji Poczty Polskiej? Jakie inne działania
będą podejmowane, aby rozbroić zapał strajkowy
pocztowców? Nie zmienia to jednak faktu, że pod-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Artur Górski
czas procesu prywatyzacji strajk może mieć miejsce.
Czy zatem właściciel Poczty Polskiej bierze pod
uwagę możliwość ogłoszenia strajku przez pocztow-
ców wobec perspektywy prywatyzacji poczty? Jakie
działania zostaną podjęte, aby w takiej sytuacji kon-
kurencja nie przejęła nie tylko niektórych usług, ale
także całych segmentów rynku pocztowego? Obec-
nie Poczta Polska obsługuje 90% usług na rynku
pocztowym. Czy są robione analizy dotyczące tego,
jaka część tego rynku zostanie przejęta przez kon-
kurencję po 2013 r., gdy rynek usług pocztowych
zostanie uwolniony? Czy prywatyzacja poczty ma
szansę zmniejszyć te straty?
Chcę jeszcze zadać pytania dotyczące innego ob-
szaru. Mianowicie konkurencja, np. DHL, tworzy
torowiska dla swoich sortowni na terytorium Polski.
Bardzo modne i korzystne z ekologicznego oraz fi-
nansowego punktu widzenia są rozwiązania trans-
portu intermodalnego. Dlaczego Poczta Polska nie
tworzy torowisk dla swoich sortowni, lecz robi coś
odwrotnego, czyli na przykład likwiduje torowisko do
węzła ekspedycyjno-rozdzielczego w Warszawie?
Ostatnie pytanie: Dlaczego Poczta Polska do tej pory
nie podejmowała starań o fundusze unijne w celu
modernizacji przedsiębiorstwa pod kątem szerszego
wykorzystania transportu intermodalnego? Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Stanisław Stec.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję bardzo.
Panie Ministrze! Po pierwsze, prosiłbym o wyja-
śnienie, jak to jest z tą stratą. Według informacji
dyrektora generalnego Poczty Polskiej za rok ubiegły
odnotowano 215 mln zł straty. Pan w swojej wypo-
wiedzi był uprzejmy powiedzieć, że firma nie zaksię-
gowała straty, że wynik był pozytywny, choć w mojej
ocenie straty się nie księguje, ponieważ jest ona wy-
nikiem tego, że koszty są wyższe od przychodów.
Bardzo proszę o wyjaśnienie, jak to faktycznie jest
z tą stratą.
Po drugie, według informacji udzielonej przez dy-
rektora generalnego Poczty Polskiej w strukturach
zarządzających Pocztą Polską było zatrudnionych
10% ogółu zatrudnionych. Ta skala jest faktycznie
duża. Jeżeli chodzi o przewidywaną redukcję zatrud-
nienia, w mojej ocenie dotyczy to zbyt dużej liczby
osób pracujących w służbach eksploatacyjnych i służ-
bach zabezpieczających rozwój Poczty Polskiej. Uwa-
żam, że jest to działanie na szkodę Poczty Polskiej,
129
gdyż służby eksploatacyjne i służby, które decydują
o rozwoju, mają wpływ na ocenę dokonywaną przez
klientów poczty. Jeżeli poczta obsługuje w tej chwili
90% ogółu klientów, to musi robić wszystko, żeby ten
poziom utrzymać. W mojej skromnej ocenie zwolnie-
nia grupowe są zbyt drastyczne w stosunku do wy-
niku finansowego, jaki uzyskała Poczta Polska, tym
bardziej że, jak pan powiedział, firma uzyskała ostat-
nio pozytywny wynik finansowy. Czy te rozmiary
strat nie są zbyt duże? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę, pan poseł Andrzej Kania, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Andrzej Kania:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Pozwoliłem sobie przyjść dzisiaj na mównicę z takim
oto rekwizytem. Jest to blaszka, zapewne 50-gramo-
wa albo większa, która dotarła do mnie z jedną
z przesyłek, ale przesyłek, które nie zostały dostar-
czone przez naszego operatora, Pocztę Polską.
(Głos z sali: Trzeba było pocztą przesłać.)
Dlatego też, proszę państwa, dywagujemy, rozma-
wiamy, podpowiadamy, jak pomóc Poczcie Polskiej.
(Poruszenie na sali) Tak naprawdę ta blaszka poka-
zuje i wskazuje jedyną drogę dla Poczty Polskiej. Jest
to rynek. Można by tu dzisiaj uchwalać, ustanawiać,
pomagać, wspierać na papierze naszego operatora,
Pocztę Polską – i bardzo dobrze – ale z drugiej strony,
jeśli Poczta Polska nie dostosuje się do rynku, to nic
z tego nie będzie.
Ta blaszka pokazuje jednoznacznie – dzisiaj trze-
ba to sobie wyraźnie powiedzieć – że pomimo mono-
polu Poczty Polskiej na przesyłki o wadze do 50 g,
można obejść ten monopol poprzez przyklejanie ta-
kiej blaszki. Dlatego też działania zmierzające przede
wszystkim do skomercjalizowania naszego operatora
poprzez przekształcenie w spółkę, są jak najbardziej
słuszne. Chciałbym jednak zapytać, czy są podejmo-
wane działania – i jakie – przez zarządzających na-
szym operatorem, przez Pocztę Polską, aby nie po-
wtarzały się tego typu poczynania konkurencji, żeby
Poczta Polska dostosowała się całkowicie do rynku.
Jakie działania podejmuje właściciel, czyli dzisiaj
nasz rząd, zmierzające do tego, aby wzmocnić dzia-
łania Poczty Polskiej dostosowujące do praw rynko-
wych? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Jerzy Rębek, Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę, panie pośle.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
130 Informacja bieżąca
Poseł Jerzy Rębek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Od ponad 3 lat, kiedy istnieje jeden pracodawca, nie
ma w 100-tysięcznej Poczcie Polskiej aktualnego za-
kładowego układu zbiorowego pracy zgodnego z pra-
wem pracy. W związku z tym nasuwa się pytanie,
kiedy pracodawca, tj. dyrektor generalny, ureguluje
te kwestie z pracownikami reprezentowanymi przez
zakładowe organizacje związkowe. Porozumienie to,
jak wiemy, określa wzajemne prawa i obowiązki wy-
nikające ze stosunku pracy, a więc między innymi
warunki pracy i płacy, inne świadczenia związane
z pracą, tryb rozstrzygania sporów wynikających ze
stosunku pracy, tryb rozstrzygania sporów wynika-
jących ze stosowania danego układu i tym podobne.
Dlaczego dyrektor generalny tak długo zwleka ze
skutecznym załatwieniem tak istotnej sprawy doty-
czącej pracowników? Czy sytuacja finansowa Poczty
Polskiej jest na tyle zła, że jedynym działaniem
oszczędnościowym mogą być zwolnienia grupowe?
Związki zawodowe w Poczcie Polskiej od dawna
postulowały, aby na wypadek zwolnień przyjąć od-
powiednie rozwiązania rekompensujące pracowni-
kom utratę pracy. Czy w firmie istnieje porozumie-
nie dotyczące na przykład dobrowolnych odejść lub
tak zwany pakiet socjalny? Jeśli tak, to czy w ra-
mach obecnych zwolnień pracodawcy otrzymują
akcje spółki jako rekompensatę? Jeśli takiego poro-
zumienia, pakietu, nie ma, to dlaczego zdecydowano
się na zwolnienia pracowników tuż przed komercja-
lizacją? Wiadomo przecież, że część zwalnianych
pracowników nie uzyska w ten sposób prawa do ak-
cji pracowniczych. Czy o to chodzi pracodawcy? Czy
planowane są dalsze zwolnienia, szczególnie zwią-
zane z ograniczeniem liczby placówek na wsi? We-
dług naszych informacji dyrektor generalny uznał
to za priorytet. W miejsce placówek Poczty Polskiej
tworzy agencje lub całkowicie je likwiduje. Jaka jest
planowana skala zatrudnienia w latach następnych?
Czy jest w tym zakresie jakiś docelowy plan? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę, pan poseł Bartosz Arłukowicz,
Lewica.
Poseł Bartosz Arłukowicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Z wypowiedzi
przedstawicieli Generalnej Dyrekcji Poczty Polskiej
wynika, że tak zwana racjonalizacja sieci placówek
pocztowych ma objąć 15% istniejących na początku
tego roku urzędów pocztowych, to jest aż 1000 pla-
cówek. Te najmniej rentowne mają być, a właściwie
już są, likwidowane bądź przekształcane w agencje
pocztowe, te ostatnie oferują zaś klientom mniejszy
zakres usług niż urzędy. W większości agencji nie
można nadać paczki zagranicznej, wiele z nich przyj-
muje wpłaty, ale już nie dokonuje wypłat gotówki.
Agencje z zasady są też krócej czynne niż urzędy. Czy
w ocenie Ministerstwa Infrastruktury tzw. restruk-
turyzacja nie oznacza, że Poczta Polska sama osłabia
swoją pozycję rynkową? Czy takie samoograniczanie
dostępu do świadczonych przez siebie usług nie jest
oddawaniem pola konkurencyjnym operatorom pocz-
towym?
I jeszcze jedno pytanie związane z tą kwestią. Czy
prawdziwe są informacje na temat różnicy stanowisk
Urzędu Komunikacji Elektronicznej i Ministerstwa
Infrastruktury w kwestii postulowanych przez kie-
rownictwo Poczty Polskiej zmian w rozporządzeniu
regulującym gęstość sieci pocztowej? Innymi słowy,
czy prawdą jest, że resort zgadza się na rozgęszczenie
sieci Poczty Polskiej, a urząd jest za utrzymaniem
dotychczasowych norm? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Bardzo proszę, pan poseł Tomasz Piotr Nowak,
Platforma Obywatelska.
I powoli będziemy już kończyli zadawanie pytań.
Poseł Tomasz Piotr Nowak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Tak długo blokowane były zmiany na poczcie, tak
uporczywie przez wiele lat trwał błogostan, że jakoś
to będzie, że przeżyjemy, dotrwamy do lepszych cza-
sów. Tylko jakich czasów? Czasy, które nas czekają,
są czasami trudnymi, czasami konkurencji, czasami,
w których klient jest podstawą wszystkiego. Jeśli
poczta chce odnieść sukces, musi być otwarta na
klienta. To, co stało się w tej chwili, jest fundamen-
talne. Nagle udało się Ministerstwu Infrastruktury
zrobić coś niebywałego. Oto doszło do zmian organi-
zacyjnych w poczcie, centrala musiała się samoogra-
niczyć. Doszło do samoograniczenia centrali na rzecz
czego? Na rzecz obrony podstawowego instrumentu
działania poczty, jakim są rejonowe oddziały poczty.
Regionalne odchodzą, jako blokujące cały system or-
ganizacyjny sprawnego, efektywnego zarządzania,
a stawiamy na rejony i na te oddziały pocztowe, któ-
re mają bezpośredni kontakt z klientem. Stąd pyta-
nia do pana ministra: Jak ministerstwu udało się
wymóc samoograniczenie się centrali? Czy były na
poczcie zakusy odwrotne, aby zachować ten szczebel
zarządzania kosztem rejonów pocztowych pracują-
cych bezpośrednio z klientem? Czy zmiana ta wpły-
nie na polepszenie procesu zarządzania Pocztą Pol-
ską, decyzyjność centrali, a także odpowiedzialność
za podejmowane decyzje i ich wykonanie?
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Tomasz Piotr Nowak
I kwestia bardzo ważna. Mówimy tutaj o zwolnie-
niach. Zwolnienia będą zapewne dokonywane, będą
przebiegały, ale czy będą one dotykały styku klient
– Poczta Polska? Czy ta zmiana nie służy właśnie
wzmocnieniu miejsc pracy tych pocztowców, którzy
pracują bezpośrednio na rzecz klientów?
I ostatnie pytanie. Jakie oszczędności finansowe
pojawią się w firmie z tytułu tej reorganizacji? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
I ostatnie dwa pytania.
Pan poseł Jarosław Żaczek, Prawo i Sprawiedliwość.
Następny pan poseł Grzegorz Pisalski, Lewica.
I tu już limit czasu będzie wyczerpany.
Bardzo proszę.
Poseł Jarosław Żaczek:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Ministrze! Chcę zapytać o przyszłość Cen-
trum Logistyki – Oddziału Regionalnego w Lublinie,
jednostki działającej w strukturze Poczty Polskiej,
zagrożonej w chwili obecnej zwolnieniami grupowy-
mi. Stojąc w obliczu nadchodzących zmian w przed-
siębiorstwie, kluczowym problemem staje się w tej
sytuacji byt kilkudziesięciu pracowników warsztatu
centrum logistycznego, który produkuje do chwili
obecnej wyposażenie dla całej Poczty Polskiej. Pra-
cownikom zaproponowano utworzenie spółki pracow-
niczej. Być może w obecnej sytuacji jest to jedyne
działanie, aby jeszcze przez jakiś czas pracownicy
mieli pracę. Jest jednak oczywiste, że przekształcenie
wydziału w spółkę pracowniczą podczas trwającej
recesji, kiedy zamówienia firm spadają o 60%, będzie
niezwykle trudne. Dlatego też podstawowym warun-
kiem funkcjonowania nowo powstałej spółki jest za-
pewnienie jej, danie gwarancji, zamówień ze strony
Poczty Polskiej przez okres kilku lat, co umożliwiło-
by łagodne wejście spółki w samodzielną działalność.
Poważnym problemem będzie również finansowanie
spółki w formie kredytów, poręczeń i innych form
pomocy finansowej w początkowym okresie jej dzia-
łalności. Panie ministrze, czy pracownicy centrum
logistycznego w Lublinie będą mogli liczyć na tego
rodzaju wsparcie? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
I pan poseł Grzegorz Pisalski, Lewica, bardzo
proszę.
131
Poseł Grzegorz Pisalski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
pana ministra. Chciałbym poznać stanowisko pana
ministra w kwestii terminowości świadczenia usług
przez Pocztę Polską. O tym problemie mówił już pan
poseł Gołębiewski. Rzeczywiście jest to sprawa, któ-
ra bardzo mocno zniechęca klientów do korzystania
z usług poczty. Otóż na swoich stronach interneto-
wych poczta chwali się, że w pierwszym półroczu tego
roku spełniła standardy określone w rozporządzeniu
ministra z 2004 r., jeśli chodzi m.in. o terminowość
doręczania listów priorytetowych, D1, i listów eko-
nomicznych, D3. Tymczasem z analiz Urzędu Komu-
nikacji Elektronicznej wynika, że w I kwartale br.
poczta nie spełniła standardów terminowości w żad-
nej kategorii przesyłek listowych. Jak mamy zatem
rozumieć taką rozbieżność informacji? Czy, poczyna-
jąc od kwietnia, poczta jakby za dotknięciem czaro-
dziejskiej różdżki zaczęła lepiej funkcjonować, czy też
jest to tylko taka propaganda, żeby udowodnić klien-
tom, że jest lepiej niż w rzeczywistości?
I jeszcze jedno pytanie, podejmowana już tutaj
wielokrotnie kwestia zatrudnienia, właściwie re-
strukturyzacji zatrudnienia w Poczcie Polskiej. Wie-
my już, że zwolnionych ma być ok. 2,5 tys. pracowni-
ków, a ponad 5700 osób będzie dotkniętych zmianą
warunków pracy i płacy. Mam pytanie: Ile jeszcze
osób powinno się spodziewać redukcji w kolejnych
latach? Państwo używacie ślicznego słowa: redukcji,
ale mówiąc ludzkim językiem, chodzi po prostu
o zwolnienia. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Krzysztof Putra:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Na tym zakończyliśmy zadawanie pytań.
Informuję Wysoką Izbę, że nie zmieścili się w li-
micie czasu, a zapisali się do głosu następujący po-
słowie: Szczerba Michał, Wojtkiewicz Michał, Toma-
szewski Tadeusz, Nowak Tomasz Piotr, Szlachta
Andrzej, Ajchler Romuald, Orzechowski Andrzej,
Kowalski Bogusław i Zuba Maria.
Pan poseł Nowak Tomasz Piotr chyba zabierał głos.
Bardzo proszę o zabranie głosu przedstawiciela
wnioskodawców pana posła Czesława Mroczka.
Poseł Czesław Mroczek:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Ministrze! Proszę Państwa! Poczta Polska
stoi z całą pewnością przed trzema wyzwaniami: ko-
mercjalizacją, restrukturyzacją i dokapitalizowaniem.
Jeżeli chodzi o proces komercjalizacji, myślę, że
wszyscy już mamy jasność, pan minister podał do-
kładne informacje, wiemy, że proces ten został prze-
prowadzony prawidłowo. Za kilka dni przedsiębior-
stwo państwowe będzie już spółką.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
132 Informacja bieżąca
Poseł Czesław Mroczek
Miałem przyjemność być przewodniczącym pod-
komisji, posłem sprawozdawcą w zakresie procesu
komercjalizacji. Proces ten przebiegał w atmosferze
zgody i poparcia w zasadzie wszystkich klubów par-
lamentarnych znajdujących się na tej sali, przeświad-
czenia, że tak naprawdę z punktu widzenia tego
największego polskiego przedsiębiorstwa państwowe-
go nie ma alternatywy dla procesu komercjalizacji.
Chcę powiedzieć wyraźnie, że sukcesem wszystkich
nas w tej kadencji jest to, że przeprowadziliśmy ten
proces w atmosferze spokoju społecznego. Za kilka
dni Poczta Polska, jak powiedziałem, będzie spółką.
Będzie miała większe możliwości działania, pozyski-
wania środków finansowych dla swojej działalności.
Drugi problem, zaniechany przez lata, to problem
restrukturyzacji. Dzisiaj wielu z państwa, zresztą
słusznie, podnosiło ten problem, przejawiało troskę
o osoby zwalniane z tej spółki. Jasne, to poważny
problem społeczny. Natomiast chcę zwrócić uwagę na
to, że przez wiele lat w tej spółce nie były podejmo-
wane żadne działania restrukturyzacyjne, żadne
zmiany organizacyjne. Dalej się tego ciągnąć nie da.
Dobry czas dla poczty na nicnierobienie już minął.
Kończy się pozycja dominująca, pozycja monopolisty.
Mało tego, to nicnierobienie doprowadziło do strat.
Ale za kilka lat Poczta Polska nie będzie mogła ko-
rzystać z pozycji uprzywilejowanej, będzie musiała
stawić czoła konkurencji. Jeżeli nie dokona restruk-
turyzacji, zniknie z rynku.
Proszę państwa, w połowie tej dekady, już o tym
mówiłem, zostało zawarte słynne porozumienie dy-
rektora Bartkowiaka ze związkami zawodowymi,
w którym przesądzono, że w przedsiębiorstwie pań-
stwowym Poczta Polska nie będzie żadnych zwolnień.
W wyniku tego chyba ok. 100 osób, które pełniły
funkcje kierownicze i z tych funkcji zostały odwoła-
ne, nie można było z firmy zwolnić, a więc osoby te
pobierały wynagrodzenie w wysokości odpowiadają-
cej wynagrodzeniu na danym stanowisku kierowni-
czym, nie pełniąc tych funkcji. W ten sposób nie da
się funkcjonować. Proces restrukturyzacji jest ko-
nieczny. Oczywiście chodzi o to, żeby był on przemy-
ślany, żeby wpisywał się w długofalową strategię tej
spółki. Jeżeli wszystkim nam zależy, a tak jest, żeby
Poczta Polska była dominującym operatorem na pol-
skim rynku usług pocztowych, proces restruktury-
zacji musi być przeprowadzony. W tym zakresie pan
minister nie udzielił szczegółowej informacji i w związ-
ku z tym prosiłbym, żeby na ten temat zechciał pan
powiedzieć kilka słów.
Kolejny problem to dofinansowanie, dokapitalizo-
wanie już spółki. Z punktu widzenia budżetu pań-
stwa mamy bardzo ograniczone możliwości wspiera-
nia tego przedsiębiorstwa. Padały tu postulaty doty-
czące dofinansowania poczty, tak jak np. inwestycji
drogowych czy inwestycji kolejowych. Tylko w zakre-
sie usług powszechnych, akurat w tym zakresie,
Poczta Polska nie ma strat, w związku z tym nie
może się ubiegać o dotacje z budżetu państwa. Pan
minister mówił, że sama forma spółki będzie zwięk-
szała pewne możliwości finansowe, upublicznienie
spółki, czyli jakaś forma prywatyzacji, ale również
element, o którym mówił pan poseł Jacek Krupa,
czyli rozszerzenie zakresu usług czy też odbudowa-
nie pewnego zakresu usług, które poczta niestety
straciła.
Panie Ministrze! W związku z tym jeszcze raz
prosiłbym o dodatkowe informacje w zakresie dwóch
elementów: restrukturyzacji spółki i dokapitalizowa-
nia czy też środków finansowych potrzebnych na fi-
nansowanie koniecznych zmian technologicznych,
inwestycyjnych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Stefan Niesiołowski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Infrastruktury pana Macieja Jan-
kowskiego.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pozwolę sobie
zacząć od przypomnienia naszego spotkania z Wyso-
ką Izbą parę miesięcy temu, kiedy padło wiele pytań
i nie na wszystkie zdążyłem odpowiedzieć. Wtedy
zobowiązałem się wobec Wysokiej Izby, że odpowiem
na piśmie, i taka odpowiedź została wysłana.
Odpowiadając więc pani posłance Malik, rozu-
miem, że były urlopy, wakacje, niemniej jednak
chciałbym zauważyć, że przygotowując się do dysku-
sji i krytykując rząd za nieudzielenie informacji, war-
to było sprawdzić własną pocztę. Wszystkie odpowie-
dzi na piśmie zostały wysłane. A jeżeli nie będę miał
czasu, aby odpowiedzieć precyzyjnie na pytania za-
dane w czasie dzisiejszego spotkania, także odpowie-
my na nie na piśmie.
Pozwolę sobie zacząć od pytania pana posła Kru-
py, a następnie będę się starał, jeżeli pytania się nie
powtarzają, odpowiadać na nie w kolejności.
Kwestia, czy Poczta Polska powinna koncentro-
wać się na cięciu kosztów, czy nie powinna myśleć
o nowych przychodach, i czy uda się obronić jej do-
tychczasową pozycję rynkową, a może nawet odzy-
skać część rynku, która została przejęta przez kon-
kurentów. Oczywiście, patrząc na przedsiębiorstwo,
jakim jest Poczta Polska, trzeba myśleć o nowych
przychodach. Rozwijać zarówno działalność orga-
niczną, i takie działania jak chociażby obecnie reali-
zowany projekt e-przesyłki, czyli nowy rodzaj usługi
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
pocztowej, są podejmowane, jak i dbać o rozwój
w oparciu o akwizycję, czego w przypadku prawidło-
wo rozwijającego się przedsiębiorstwa nigdy nie moż-
na wykluczyć.
Nie będę ukrywał, iż może dzisiaj, w obecnym
stanie tego przedsiębiorstwa, wobec potrzeby re-
strukturyzacji, koncentrowania się na kosztach, są
to raczej marzenia. Ale zakładam, że jeżeli proces
będzie prowadzony konsekwentnie i poczta będzie
organizmem zdolnym do stawienia czoła wyzwaniom
rynku i konkurentom, a dzięki swojemu upublicznie-
niu będzie mogła być znacznie wzmocniona kapita-
łowo, tego typu działania nie są wykluczone. Poczta
będzie mogła rozwijać się ekspansywnie nie tylko na
rynku polskim, ale przecież będzie też działać na
otwartym rynku pocztowym. Cały czas mówimy
o największym polskim przedsiębiorstwie, ale musi-
my pamiętać, że to jest wielkie przedsiębiorstwo nie
tylko w skali Polski, choćby w porównaniu do firm
odpowiedników Poczty Polskiej u naszych sąsiadów,
więc nie możemy wykluczać jej rozwoju także poza
granicami naszego kraju. Oczywiście, może to uczy-
nić tylko firma zdrowa, zdolna samofinansować się
z własnych działań, ponieważ rząd, o czym wielokrot-
nie mówiono na tej sali, ma bardzo ograniczone moż-
liwości jej wspierania finansowego. Powinna toczyć
się walka o przychody.
Natomiast trzeba też powiedzieć, patrząc na to
z trochę innej strony, że jeżeli mamy do czynienia
z firmą, która posiada 100% rynku i ma zapewnioną
na tym rynku wyłączność prawną, to jeżeli otwiera-
my ten rynek, to siłą rzeczy nie uda się utrzymać
100% rynku. Nie mówię, że tak będzie w przypadku
Poczty Polskiej, ale jeżeli nawet działałaby ona rewe-
lacyjnie, to zawsze znajdzie się jakaś nisza rynkowa,
zawsze znajdą się klienci, którzy będą woleli odejść
do konkurencji. Dążenie do tego, aby w pełni wrócił
stan poprzedni, żeby poczta już działająca na wolnym
rynku utrzymała 100% tego rynku, jest nawet teo-
retycznie niemożliwe.
Wracając do pytania pani posłanki Malik, to do
zarzutu formalnego już się odnosiłem. Padały rów-
nież uwagi dotyczące spraw personalnych, zresztą
nie tylko z ust pani posłanki Malik, ale też posła
Szczepańskiego i niektórych innych posłów z opozy-
cji. Chciałbym więc powiedzieć jednoznacznie, że
Ministerstwo Infrastruktury ponosi odpowiedzial-
ność za skład zarządu nowej spółki akcyjnej, bo mi-
nister infrastruktury powoływał zarząd tej spółki,
natomiast trudno mi dyskutować o nominacjach dy-
rektorów różnego rodzaju jednostek pocztowych.
Myślę, że rząd nie jest tutaj właściwym partnerem,
więc sądzę, że takie pytania nie powinny padać pod-
czas tego punktu porządku i dyskusji nad nim.
Z kolei jeżeli chodzi o skład zarządu Poczty Pol-
skiej SA, czyli tej nowej, to staraliśmy się, aby była
to mieszanka doświadczenia pocztowego, czyli osoby,
133
które mają zarówno doświadczenie pocztowe w sensie
branżowym, jak i doświadczenie związane z samą
firmą, i to zarówno na szczeblu centralnym, chociaż-
by dyrektor Polakowski, jak i na szczeblu regional-
nym, jak w przypadku pana Malczewskiego, który
był przecież szefem regionu, czy w przypadku działań
niezwiązanych bezpośrednio z samym centrum pocz-
ty, a z zapleczem finansowym, czyli całą tą gospodar-
ką back office, jak to się mówi, jak dyrektor Popek.
Chcieliśmy połączyć to doświadczenie wewnątrzpocz-
towe z wprowadzeniem pewnej świeżej krwi z ze-
wnątrz i z doświadczeniem z firm prywatnych, które
jest jednak inne niż w firmach państwowych. Wyda-
wało nam się, iż poprzestanie jedynie na manage-
mencie, który całe doświadczenie zawodowe zdobył
w takiej quasi-publicznej, quasi-urzędowej instytucji
jak Poczta Polska, wymaga trochę wzmocnienia
i przeniesienia osób, które mają doświadczenie z za-
rządzaniem w holdingach. I dwie takie osoby zostały
do zarządu wprowadzone.
Proszę państwa, w wielu pytaniach pojawiły się
również, bardzo zresztą udramatyzowane, informa-
cje o skali zwolnień. Rozumiem, że każde wypowie-
dzenie umowy o pracę jest dramatem dla osoby,
której dotyczy. Ale wydaje się troszeczkę nie fair
wobec innych przedsiębiorstw, które w znacznie
większym stopniu muszą redukować zatrudnienie.
Kiedy w 100 tys. firmie w której w dodatku, co jest
bardzo istotne z punktu widzenia potencjalnego
rynku pracy, działalność jest rozrzucona na terenie
całego kraju, mówi się o wypowiedzeniach 5 tys.
umów, z tego 3 tys. zmieniających, to, proszę pań-
stwa, jednak jest to sytuacja nieporównywalna z tą,
kiedy mamy do czynienia z niedużym miasteczkiem,
w którym dominuje jedno przedsiębiorstwo i w któ-
rej traci pracę połowa pracowników tego przedsię-
biorstwa, np. 3 tys. ludzi.
Tutaj zachodzą pewne zmiany, które oczywiście
dla ludzi, których dotyczą, są bardzo bolesne, i nale-
ży pochylić się nad nimi ze współczuciem i zrozumie-
niem. Poczta podejmuje działania, żeby maksymalnie
złagodzić tym osobom odejście z dotychczasowego
stanowiska, ale, patrząc na kryteria bardziej zobiek-
tywizowane, trzeba jednak powiedzieć, że ta redukcja
zatrudnienia, bo to słowo powinno paść, odbiła się
w sposób maksymalnie łagodny, z uwzględnieniem
dialogu z partnerami społecznymi. Zresztą fakt, że
w znacznej części są to wypowiedzenia zmieniające,
a nie wypowiedzenia ostateczne, jest odpowiedzią na
również padające tutaj pytania, czy nie można prze-
suwać tych osób na inne miejsca pracy. Oczywiście,
że przede wszystkim próbuje się znaleźć inne miejsce
pracy dla danej osoby, ale jest to trudne. Jeżeli nowe
miejsce pracy jest w odległej miejscowości, to taka
propozycja często nie jest atrakcyjna dla osoby, która
mogłaby je zająć.
Poseł Stefaniuk i następni pytający zwracali uwa-
gę na problem pewnego nadużycia prawa, a może
raczej wykorzystania luki prawnej polegającej na
tym, iż konkurenci Poczty Polskiej omijają monopol,
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
134 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
czyli wyłączność Poczty Polskiej na przesyłki do 50
gram, zwiększając obciążenie własnych przesyłek. W
związku z czym ich przesyłki są przesyłkami o wyż-
szej wadze, a poczta w rezultacie nie ma tej wyłącz-
ności. Mogę tylko powiedzieć, że prawo jest jedno-
znaczne, poczta ma wyłączność na dostawę przesyłek
do pewnej wagi. Przesyłki są cięższe niż wynosi ten
limit. Teraz pytanie: Co ministerstwo, jako podmiot
odpowiedzialny za kreowanie prawa wykonawczego
do ustaw bądź za przygotowanie pewnych inicjatyw
legislacyjnych, w tej sytuacji mogłoby zrobić? Pod-
kreślam, prawo tutaj jest jednoznaczne, więc raczej
należy pytać o rolę organów mających przestrzegać
wykonywania tego prawa, regulatora rynku, jak i
działania samej poczty (Dzwonek), która przecież
mogłaby zwrócić się do sądu o wydanie orzeczenia
przekreślającego takie praktyki. Rozumiem, że upły-
nął czas, tak?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę mówić.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
I drugie pytanie, druga uwaga pana Stefaniuka
dotycząca zarzutu, właściwie to nie tyle było pytanie,
co zarzut, dlaczego poczta nie dostarcza w soboty
prasy codziennej. Wspominałem wcześniej, iż rynek
usług pocztowych jest rynkiem o tyle specyficznym,
że zawiera tzw. usługę powszechną, czyli usługę, któ-
rą państwo zobowiązało się dostarczyć każdemu oby-
watelowi. Jeśli firma, która tę usługę wykonuje, przy-
nosiłaby straty, to państwo tego typu usługę powin-
no rekompensować. Natomiast dostarczanie obywa-
telom prasy codziennej nie jest usługą powszechną.
To pytanie do Wysokiej Izby: Czy do obowiązków
państwa wobec obywatela należy dodać zapewnienie
codziennego dowozu do jego domu gazety, bo poczta,
nie mogąc porozumieć się z wydawcami co do kosztu
tej przesyłki, ze względów ekonomicznych nie dostar-
cza prasy w sobotę? Poczta chętnie dostarczałaby
prasę również w sobotę, a pewnie i w niedzielę, ale
wtedy koszty są znacznie większe niż w pozostałe dni
tygodnia i wydawcy nie są gotowi, aby te koszty po-
nosić. Stąd pytanie: Czy państwo powinno włączyć
tego typu usługę do usługi powszechnej, czyli, krótko
mówiąc, finansować ją z budżetu? Wydaje nam się,
że nie, ale o tym decyduje Wysoka Izba.
Co do szczebli zarządzania, o co pytał poseł Ste-
faniuk, a później inni posłowie, chciałbym podkre-
ślić, iż Poczta Polska realizuje postulat wielokrotnie
zgłaszany w tej Izbie i popierany przez Najwyższą
Izbę Kontroli dotyczący nadmiernej rozbudowy
struktury administracyjnej. Raz jeszcze podkreślam,
że spłaszczenie szczebla zarządzania nie ma na celu
zlikwidowania oddziałów rejonowych, które prowa-
dzą merytoryczną działalność pocztową. Zlikwido-
wane mają być oddziały szczebla pośredniego, czyli
oddziały regionalne, które pełniły rolę nadzorczo-
-sprawozdawczą i nie była przez nie wykonywana
żadna działalność pocztowa sensu stricte. To była
struktura pośrednicząca…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę powoli kończyć.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
…między centralą a oddziałami rejonowymi.
Z punktu widzenia klientów poczty, jak też pra-
cowników eksploatacji, ta zmiana organizacyjna nie
przynosi żadnych negatywnych skutków.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie ministrze, proszę powoli kończyć. Trochę
przedłużyłem, ale proszę kończyć.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Pytań jest bardzo wiele, można byłoby jeszcze
długo na nie odpowiadać, więc może, panie marszał-
ku, zadeklaruję, że na pozostałe pytania odpowiem
na piśmie.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Zgoda.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Podobnie jak po naszym ostatnim spotkaniu,
również na te pytania otrzymają państwo odpowie-
dzi. Dziękuję, panie marszałku. Dziękuję państwu.
(Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Służbie Celnej
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Wypowiedź pana ministra kończy rozpatrywanie
tego punktu porządku dziennego.*)
Właściwe komisje przedłożyły sprawozdania o
stanowiskach Senatu w sprawie ustaw:
— o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie nie-
których innych ustaw,
— o finansach publicznych,
— Przepisy wprowadzające ustawę o finansach
publicznych,
— o Komitecie do Spraw Europejskich.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 2279, 2271
i 2272 i 2280.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusjach wysłuchał 5-minutowych
oświadczeń w imieniu klubów i kół w łącznej dysku-
sji nad sprawozdaniami zawartymi w drukach nr
2271 i 2272 oraz 3-minutowych oświadczeń w imie-
niu klubów i kół nad pozostałymi sprawozdaniami.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycje przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 13.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Administracji
i Spraw Wewnętrznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o Służbie Celnej (druki nr 2227
i 2264).
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
pana posła Leszka Cieślika.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Leszek Cieślik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu połączonych Komisji: Finansów Publicz-
nych oraz Komisji Administracji i Spraw Wewnętrz-
nych mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie doty-
czące uchwały Senatu (druk nr 2227). Senat przyjął
40 poprawek. Połączone komisje rekomendują Wyso-
kiej Izbie przyjąć 38 poprawek, które w dużej mierze
mają charakter redakcyjny, legislacyjny i doprecyzo-
wujący przepisy ustawy. Połączone komisje opiniują
negatywnie poprawki 26. i 27. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
135
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Janusz Chwierut, Plat-
forma Obywatelska.
Poseł Janusz Chwierut:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam przyjemność w imieniu Klubu Parlamentar-
nego Platformy Obywatelskiej przestawić stanowi-
sko wobec uchwały Senatu w sprawie ustawy o Służ-
bie Celnej (druk nr 2227). Projekt ustawy ma na
celu wprowadzenie rozwiązań prawnych w Służbie
Celnej na podstawie zebranych doświadczeń na
gruncie funkcjonowania dotychczasowej ustawy z
dnia 24 lipca 1999 r. oraz postulatów środowiska
celniczego.
Sprawne funkcjonowanie Służby Celnej ma
ogromne znaczenie szczególnie dla budżetu państwa.
Wszystkim nam powinno zależeć na jak najlepiej
działającej Służbie Celnej. Należy przyznać, że dzię-
ki pracom w Sejmie na poziomie specjalnie powołanej
podkomisji do prac nad projektem ustawy o Służbie
Celnej, jak też procedowaniu w Komisji Finansów
Publicznych stosunkowo szybko uchwalono tę ważną
ustawę. Oczywiście mamy świadomość, że nie zosta-
ły rozwiązane wszystkie kwestie zgłaszane przez
środowisko celników, mam na myśli zwłaszcza kwe-
stię ich emerytur.
Prace w Senacie nad projektem ustawy o Służbie
Celnej przebiegały stosunkowo sprawnie. Pozwoli to
na szybkie zakończenie procesu legislacyjnego i przed-
łożenie ustawy do podpisu panu prezydentowi.
Większość poprawek wniesiona przez Senat to
poprawki o charakterze redakcyjnym mające na celu
doprecyzowanie przepisów ustawy. Istotna jest po-
prawka 19. dokonująca zmiany przepisu mogącego
budzić obawy co do zgodności z wymogami prawa
Unii Europejskiej odnośnie do zasady niedyskrymi-
nacji ze względu na płeć. Zmiana ta wychodzi naprze-
ciw wątpliwościom zgłaszanym w toku prac parla-
mentarnych przez Urząd Komitetu Integracji Euro-
pejskiej. W przepisie tym, który daje organom Służby
Celnej możliwość zwolnienia ze służby funkcjonariu-
sza uprawnionego do emerytury ze względu na osią-
gnięcie wieku, Senat wprowadza jednolite rozwiąza-
nie dla funkcjonariuszy kobiet i mężczyzn, i zezwala
na zwolnienie funkcjonariusza po osiągnięciu przez
niego 65. roku życia.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Platformy
Obywatelskiej w ramach 40 poprawek zgłoszonych
przez Senat wnosi o nieprzyjęcie poprawek 26. i 27.,
natomiast wszystkie pozostałe proponuje przyjąć.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
136 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Służbie Celnej
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pani posłanka Marzenna Drab, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Marzenna Drab:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam przyjemność przedstawić stanowisko Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość wobec
uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31
lipca 2009 r. w sprawie ustawy o Służbie Celnej (druk
nr 2227). Spośród 40 poprawek wniesionych przez
Senat większość stanowią poprawki redakcyjne do-
precyzowujące zapisy przyjęte przez Sejm. Te po-
prawki klub Prawo i Sprawiedliwość poprze.
Wśród poprawek złożonych przez Senat nie zna-
lazły się m.in. tak bardzo oczekiwane przez środowi-
sko celne zmiany dotyczące wprowadzenia takich
emerytur, jakie posiadają inne służby mundurowe w
naszym kraju, przyznania uprawnień do prowadze-
nia czynności operacyjno-rozpoznawczych w związku
z realizacją zadań Służby Celnej, stworzenia nowo-
czesnych rozwiązań usprawniających pracę pracow-
ników Służby Celnej, gwarantujących odpowiednie
wynagrodzenie i stworzenie nowoczesnych, nasta-
wionych na efektywność narzędzi motywacyjnych.
Przedłożona ustawa o Służbie Celnej była nega-
tywnie oceniona przez klub Prawo i Sprawiedliwość,
a prace nad nią w Sejmie i w Senacie wniosły jedynie
kosmetyczne poprawki, mimo że przedstawiciele mo-
jego klubu, jak również przedstawiciele związków
zawodowych celników zgłaszali poprawki pozwalają-
ce na stworzenie dobrej ustawy dla Rzeczypospolitej
i środowiska Służby Celnej.
Uważamy, że jedyna istotna zmiana zawarta w
19. poprawce Senatu, podnosząca do 65. roku życia
wiek emerytalny funkcjonariuszy celnych kobiet, nie
rozwiązuje kwestii dotyczących emerytur w takim
zakresie, jak tego oczekiwało środowisko celników,
dlatego mój klub jej nie poprze. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Stanisław Stec, Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt
w imieniu klubu Lewica przedstawić stanowisko
odnośnie do sprawozdania Komisji Finansów Pu-
blicznych oraz Administracji i Spraw Wewnętrznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o Służbie
Celnej.
Generalnie poprawki dotyczą spraw legislacyj-
nych i gramatycznych, dlatego będą m.in. przegłoso-
wywane łącznie. Klub popiera stanowisko komisji,
będzie głosował tak, jak zalecają komisje, oprócz po-
prawki 19. Natomiast, panie ministrze, zakończyli-
śmy co prawda w Sejmie prace nad tą bardzo ważną
ustawą dla Służby Celnej, teraz będziemy czekać na
stanowisko prezydenta w tym zakresie, niemniej dla
pana jest bardzo ważne zadanie, aby jednak dopro-
wadzić do aprobaty, do porozumienia ze związkami
zawodowymi działającymi w Służbie Celnej, żeby
Służba Celna zaprezentowała jedność w działaniu,
by poprawić kontrolę na granicach, żeby również
zwiększyć nadzór nad wyrobami akcyzowymi. I tutaj
jest trochę niepokoju, rozmawiałem na terenie woje-
wództwa wielkopolskiego o ograniczeniu tzw. stałego
nadzoru akcyzowego, o tym, czy nie wpłynie to na
zmniejszenie poboru akcyzy. I chciałbym, żeby w
swojej pracy pan minister jednak uczulił na to osoby
pracujące w nadzorze, a szczególnie w nadzorze po-
datkowym, tak aby mimo braku stałego nadzoru ta
kontrola była efektywna, szczególnie w tych przed-
siębiorstwach, do których było najwięcej uwag w do-
tychczasowej pracy w zakresie prawidłowości oblicze-
nia akcyzy, bo jest to ważny udział w przychodach
budżetowych.
W imieniu lewicy życzę pracownikom Służby Cel-
nej, aby w toku najbliższych prac związanych z ko-
rektą dotyczącą służb mundurowych i uprawnień do
emerytury zostali również tymi uprawnieniami ob-
jęci. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Mirosław Pawlak, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Zgodnie z procedurą legislacyjną uchwalona w
dniu 17 lipca 2009 r. przez Sejm ustawa o Służbie
Celnej podlegała rozpatrzeniu przez Wysoki Senat.
Refleksja drugiej Izby polskiego parlamentu zaskut-
kowała wniesieniem 40 poprawek. Po wnikliwej ana-
lizie przedmiotowych poprawek przez Komisję Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych i Komisję Finansów
Publicznych na posiedzeniu w dniu wczorajszym ko-
misje w przyjętym sprawozdaniu zarekomendowały
odrzucenie 26. i 27. poprawki, zalecając przyjęcie po-
zostałych. Oceniając to zarówno od strony procesu
legislacyjnego, jak i zasad techniki prawodawczej,
taki stan rzeczy uznać należy za w pełni uzasadnio-
ny. Uzasadnienie do uchwały Senatu z dnia 31 lipca
2009 r. nie przekonało komisji, które nie znalazły
podstaw do przyjęcia takich propozycji. I z tych też
względów Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Lu-
dowego opowie się w głosowaniu za przyjęciem w
całości rozwiązań zawartych w sprawozdaniu obu
komisji. Dziękuję bardzo.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Służbie Celnej
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Bożena Kotkowska, niezrzeszona.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Na przestrzeni obecnej kadencji Sejmu odbyłam sze-
reg roboczych spotkań z przedstawicielami Federacji
Związków Zawodowych Służby Celnej i mogę po-
twierdzić, że od ponad roku brali oni, tak jak inne
związki, udział we wszystkich spotkaniach i posie-
dzeniach poświęconych zagadnieniom reformy Służ-
by Celnej, w tym od kilku już miesięcy biorą udział
w pracach Sejmu i poszczególnych ciał sejmowych.
Zarówno ten związek, inne związki, jak i większość
funkcjonariuszy celnych od 16 miesięcy cierpliwie
oczekują na kontynuację zaplanowanego przez rząd
procesu wzrostu uposażeń funkcjonariuszy celnych.
Mogę więc panie posłanki i panów posłów zapewnić,
że brak realizacji zobowiązania rządu złożonego
przez pana premiera i dalsza zwłoka w uruchomieniu
wszystkich środków na podwyżki uposażeń zapew-
niających wskazany powyżej poziom średniego wy-
nagrodzenia funkcjonariuszy celnych mogą doprowa-
dzić do wywołania kolejnego ich protestu, czego na-
prawdę wszyscy nie chcielibyśmy.
Do dnia dzisiejszego nie zostało spełnione rów-
nież kolejne zobowiązanie złożone przed 11 laty
przez rząd, którym kierował pan prof. Jerzy Buzek,
zapewniające, iż funkcjonariusze celni otrzymają
emerytury mundurowe na zasadach obowiązujących
w przypadku pozostałych służb mundurowych. Zo-
stała również złożona przeze mnie i Prawo i Spra-
wiedliwość poprawka, która miała na celu po prostu
umożliwienie tych wcześniejszych emerytur dla cel-
ników, jednak nie została przyjęta. Była to wcześniej
propozycja rządu – i dziwię się, że akurat nie posło-
wie rządowi wyszli z tą poprawką – a jednak została
negatywnie przegłosowana. I to chciałabym przypo-
mnieć, i mam nadzieję, że pan minister się do tego
odniesie.
Chciałabym przypomnieć o jednej bardzo ważnej
sprawie – status służbowy funkcjonariuszy celnych
cechuje zbliżony do pozostałych służb mundurowych
stopień dyspozycyjności i podporządkowania. Wyko-
nują oni zadania szczególnej wagi dla budżetu pań-
stwa oraz Wspólnoty poprzez wymiar i pobór należ-
ności przywozowych oraz podatków. Są przy tym
jedyną służbą mundurową, która odpowiada za pobór
30–40% wpływów budżetowych, co jest tutaj bardzo
ważnym argumentem.
Nowe uregulowania statusu służbowego funkcjo-
nariuszy przewidziane w projekcie ustawy o Służbie
Celnej, a także pełna reforma i modernizacja tej
służby uzasadniają konieczność zniesienia nieuza-
sadnionych różnic w regulacjach prawnych odnoszą-
cych się do statusu służbowego funkcjonariuszy
137
celnych i funkcjonariuszy pozostałych służb umun-
durowanych, a w tym także uprawnień o charakte-
rze emerytalnym.
Panie ministrze, ja już z tej mównicy bardzo czę-
sto na ten temat mówiłam, mówiły też moje koleżan-
ki posłanki, mówili moi koledzy posłowie. Mam na-
dzieję, że ten problem, w tym uposażeń, które miały
być zapewnione w naszym budżecie, a w związku z
nowelizacją nie są do końca zrealizowane, będzie roz-
wiązany, a te uprawnienia emerytalne zostaną funk-
cjonariuszom celnym po prostu nadane. One się im
należą i mam nadzieję, że doczekamy się szybciutko
jakichś działań. Zresztą myślę, że pan minister je
podejmuje. Dziękuję ślicznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Przystępujemy do pytań.
Jest jedna osoba, pani posłanka. Proszę bardzo.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka
Izbo!...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Sekundę, jeszcze zadam pytanie. Chcę zamknąć
listę. Myślałem, że…
Poseł Bożena Kotkowska:
Przepraszam.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
…będą jeszcze inne osoby, za sekundeczkę.
Już niech pani nie schodzi z trybuny.
Czy są jeszcze inne osoby? Nie.
Zamykam listę.
Ustalam czas na 1,5 minuty.
Proszę bardzo.
Poseł Bożena Kotkowska:
Będę krócej mówić, żeby nie zajmować czasu.
Panie ministrze, mam do pana pytanie. Proszę mi
przedstawić teraz, a także Wysokiej Izbie, harmono-
gram prac, które doprowadzą do tego, że funkcjona-
riusze celni otrzymają emerytury mundurowe, bo
taka była obietnica rządu. I chciałabym prosić o do-
kładny harmonogram działań pana i ministrów po-
dejmowanych w tym celu. Kiedy możemy oczekiwać
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
138 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Służbie Celnej
Poseł Bożena Kotkowska
wpisania właśnie celników do katalogu funkcjona-
riuszy otrzymujących emerytury mundurowe? Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w
Ministerstwie Finansów pana ministra Jacka Kapicę.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Jacek Kapica:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pani Poseł! W
wyniku dyskusji z organizacjami związkowymi i pa-
nem ministrem Bonim ustaliliśmy, że Służba Celna
zostanie włączona do prac nad zmianą systemu eme-
rytalnego służb mundurowych. Z tego, co wiem, spo-
tkanie takiego zespołu ma się odbyć na przełomie
sierpnia i września, po okresie wakacyjnym. Dokład-
nie nie znam harmonogramu prac tego zespołu. Po-
zwolę sobie na to pytanie szczegółowe – bo też nie
znam dalszej przyszłości – pani poseł odpowiedzieć na
piśmie. Natomiast intencja jest taka, jaka została wy-
rażona podczas głosowania nad ustawą w lipcu, kiedy
też do tego pani pytania się ustosunkowałem, aby tę
sprawę rozwiązać w ramach reformy systemu emery-
talnego służb mundurowych.
Korzystając z okazji, jeżeli mogę, panie marszał-
ku, odniosę się także do dwóch kwestii podniesionych
zarówno przez panią poseł, jak i przez pana posła
Steca.
Środki na regulacje i system motywacyjny wyna-
grodzeń uruchamiamy. Odbyliśmy na ten temat spo-
tkanie ze związkami zawodowymi 13 lipca i drugie
28 lipca. Na początku sierpnia uruchomiłem proces
legislacyjny dotyczący zmiany rozporządzenia, któ-
rego celem jest stworzenie podstawy prawnej do uru-
chomienia dodatków dla osób pracujących na granicy
i w kontroli zwalczania przestępczości, jak również
podwyżki dla najniżej zarabiających. Proces legisla-
cyjny dotyczący tego rozporządzenia, konsultacje
skończą się w końcu sierpnia. Myślę, że przekażemy
je do RCL na początku września, a jeżeli będzie taka
możliwość, jak najszybciej zostanie uruchomiony pro-
ces jego druku. Myślę, że w połowie września to roz-
porządzenie już będzie mogło wejść w życie. Przy
czym zarówno te regulacje, jak i dodatki zostaną uru-
chomione wstecznie od dnia 1 lipca, nowelizacja usta-
wy budżetowej zapewniła Służbie Celnej środki w
tym zakresie. W tym momencie zostaną również uru-
chomione środki na awanse, które będą przyznane w
Służbie Celnej w związku ze świętem, z Dniem Służ-
by Celnej 21 września, jak również regulacje płac.
Co do zmiany organizacji szczególnego nadzoru
podatkowego, to pragnę zapewnić pana posła Steca,
że nie dotyczy to wyrobów akcyzowych obciążonych
wysokimi stawkami akcyzy, czyli spirytusu, jak i pa-
liw, natomiast w każdym innym przypadku stały
nadzór zmieniamy na nadzór doraźny, więc zmniej-
szamy obciążenia przedsiębiorców – co nie znaczy, że
nie będzie w tym zakresie kontroli.
Kończąc, ponieważ jest to ostatni etap meryto-
rycznej dyskusji nad tą ustawą, pragnę wszystkim
państwu posłom i senatorom podziękować za pracę
nad tą ustawą, szczególnie panu posłowi Leszkowi
Cieślikowi, przewodniczącemu podkomisji i posłowi
sprawozdawcy, jak również prezydium komisji
i członkom komisji.
Problemy, które tutaj zostały dobrze zinterpreto-
wane, a nierozwiązane w trakcie tego procesu legi-
slacyjnego, będę starał się rozwiązywać w przyszłości
w dialogu ze związkami zawodowymi, bo – jak wszy-
scy państwo tu przyznali, ja również mam takie prze-
świadczenie – one powinny być rozwiązane zgodnie
z interesem państwa i funkcjonariuszy Służby Cel-
nej. Liczę, że państwo po takim głębokim wejściu w
problematykę Służby Celnej pozostaniecie naszymi
sprzymierzeńcami w tym procesie, jak również w
każdej innej dyskusji na temat spraw Służby Celnej.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu ministrowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 14.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Sprawiedliwości i Praw Człowieka o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o
prokuraturze oraz niektórych innych ustaw
(druki nr 2228 i 2240).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jerzego Kozdronia.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń:
Panie Marszałku! Panie Ministrze Sprawiedliwo-
ści! Wysoki Sejmie! Mam przyjemność przedstawić
Sejmowi sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości
i Praw Człowieka o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze oraz nie-
których innych ustaw.
Senat Rzeczypospolitej Polskiej na swoim posie-
dzeniu w dniu 31 lipca 2009 r. zgłosił 9 poprawek do
uchwalonej przez Sejm ustawy o zmianie ustawy o
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń
prokuraturze oraz niektórych innych ustaw. Komisja
sprawiedliwości pochyliła się nad tymi 9 poprawkami
i proponuje Sejmowi, Wysokiej Izbie, odrzucenie po-
prawki 1. zgłoszonej przez Senat oraz przyjęcie po-
prawek od 2. do 9.
Czego dotyczy poprawka 1.? Poprawka 1. dotyczy
art. 10a ust. 3 ustawy o prokuraturze, który przewi-
duje, kto może kandydować na stanowisko prokura-
tora generalnego. W ustawie tej przewidziano, Sejm
przewidział, że kandydatami na prokuratora gene-
ralnego mogą być sędziowie Sądu Najwyższego z Izby
Karnej i Izby Wojskowej, prokuratorzy powszechnych
jednostek prokuratury, wojskowych jednostek proku-
ratury oraz prokuratorzy z Instytutu Pamięci Naro-
dowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodo-
wi Polskiemu, jak również sędziowie powszechnych
sądów i sądów wojskowych, przy czym zarówno pro-
kuratorzy, jak i sędziowie muszą posiadać przynajm-
niej 10-letni staż pracy i być w stanie czynnym. To
jest istota zagadnienia. Natomiast Senat proponuje
rozszerzyć ten katalog o byłych sędziów i byłych pro-
kuratorów, a obecnie sprawujących funkcje adwoka-
tów, radców prawnych i notariuszy. O ile w ustawie
o prokuraturze, tej nowelizowanej, Sejm uznał, że w
przypadku powszechnych jednostek prokuratury
mogą ubiegać się adwokaci, radcowie prawni i nota-
riusze, to jednak stanowisko prokuratora generalne-
go jest stanowiskiem szczególnym. Tutaj rozszerze-
nie o tę kategorię osób, a więc o adwokatów, notariu-
szy i radców prawnych, byłoby zbyt dużym rozszerze-
niem, ponieważ jest to specyficzna funkcja – funkcja
najwyższego przedstawiciela prokuratury w Rzeczy-
pospolitej, człowieka, który jest niejako zwornikiem
całej instytucji, wszystkich organów ochrony prawnej
stojących na straży interesu publicznego. Dlatego też
komisja sprawiedliwości wnosi o odrzucenie tej po-
prawki. Uważamy, że zbytnie rozszerzenie, dopusz-
czenie zbyt szerokiego zakresu prawników wykonu-
jących zawód prawniczy byłoby niecelowe. Dotyczyć
to powinno, tak jak uchwaliliśmy w ustawie, tylko
sędziów i prokuratorów w stanie czynnym, a więc
wykonujących swoje obowiązki, jak również sędziów
Sądu Najwyższego z Izby Karnej i Izby Wojskowej.
Następne poprawki, od 2. do 7., są to poprawki w
istocie redakcyjne. Do tych poprawek komisja spra-
wiedliwości nie zgłasza żadnych zastrzeżeń i wnosi
o ich przyjęcie.
Poprawka 8., którą zaaprobowała komisja spra-
wiedliwości, dotyczy kwestii terminu. Krajowa Rada
Sądownictwa według art. 18, tych przepisów przej-
ściowych, ma możliwość zgłoszenia dwóch kandyda-
tów na pierwszego prokuratora generalnego. W usta-
wie uchwalony został termin miesięczny na wyłonie-
nie tego kandydata i przedstawienie go prezydentowi.
Senat uznał, że jest to zbyt krótki okres, i proponuje
dwumiesięczny termin. To komisja sprawiedliwości
zaakceptowała, jak również zaakceptowaliśmy w
139
związku z tą sytuacją konieczność przesunięcia ter-
minu wejścia w życie tej ustawy, ponieważ te terminy
będą na siebie nachodzić. Wiadomo, że najpierw ma
być wyłoniony prokurator generalny, a potem będzie
powstawała Prokuratura Generalna itd., więc usta-
wa powinna wejść w życie w terminie późniejszym.
Dlatego proponujemy, żeby ustawa weszła w życie z
dniem 31 marca 2010 r. To wszystko. Dziękuję, panie
marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Wojciech Wilk, Platforma
Obywatelska.
Poseł Wojciech Wilk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Oby-
watelska chciałbym przedstawić stanowisko dotyczą-
ce sprawozdania Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o
zmianie ustawy o prokuraturze oraz niektórych in-
nych ustaw.
Tak jak powiedział pan poseł sprawozdawca, do
uchwalonej przez Sejm ustawy Senat wniósł 9 popra-
wek. Są to poprawki zarówno natury merytorycznej,
jak i technicznej, porządkowej, które tak de facto do-
precyzowują tekst uchwalony przez Sejm. Najważ-
niejszą z tych poprawek wydaje się poprawka doty-
cząca rozszerzenia katalogu osób, które mogłyby być
wskazywane jako kandydatury na stanowisko pro-
kuratora generalnego, a mianowicie chodzi o radców
prawnych, sędziów i notariuszy, którzy w przeszłości
byli sędziami bądź też prokuratorami. Jednak zda-
niem mojego klubu właściwsze będzie rozwiązanie
zaproponowane w tekście pierwotnym przez Sejm, a
mianowicie ograniczenie tego katalogu tylko i wy-
łącznie do sędziów i prokuratorów czynnie uprawia-
jących swój zawód.
Tak jak powiedziałem, część poprawek są to po-
prawki natury technicznej, część to poprawki mery-
toryczne. Do tych merytorycznych zaliczyć jeszcze
możemy propozycję wydłużenia terminu wskazania
kandydata do 2 miesięcy oraz przesunięcia terminu
wejścia w życie ustawy.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Chciałbym w imieniu Klubu Parlamentarnego Plat-
formy Obywatelskiej powiedzieć, że będziemy gło-
sować za odrzuceniem poprawki nr 1, a pozostałe 8
poprawek będziemy popierać. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
140 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Zbigniew Wassermann,
Prawo i Sprawiedliwość.
Nie ma pana posła. To pan poseł Ryszard Ka-
lisz…
(Poseł Zbigniew Wassermann: Jestem, panie mar-
szałku.)
A przepraszam, panie pośle.
Proszę bardzo, pan poseł Wassermann.
Poseł Zbigniew Wassermann:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Stanowisko Senatu zaprezentowane w druku nr
2228, a zawarte w 9 poprawkach, nie wnosi jakichś
szczególnie nowych rozwiązań w stosunku do propo-
nowanych w przyjętej ustawie. Rzeczywiście, tak jak
moi przedmówcy zwrócili uwagę, pewne problemy
rodzi propozycja zawarta w poprawce 1., poprawce,
w której się proponuje rozszerzenie kręgu osób mo-
gących kandydować na urząd prokuratora general-
nego o przedstawicieli prawa takich zawodów, jak
adwokaci, radcowie prawni, notariusze. Myślę, że
warto tutaj rozważyć to, że nawet wnioskodawcy
wzięli pod uwagę fakt, że bardzo ważne w pełnieniu
funkcji na tym urzędzie jest doświadczenie prokura-
torskie. Dlaczego? Proszę zobaczyć, że oni nałożyli
podwójne kryteria: kryterium doświadczenia w ak-
tualnie wykonywanym zawodzie, a jeśli ktoś był ad-
wokatem, to musi spełniać kryterium wykonywania
tego zawodu, i drugie, dublowane kryterium – trzeba
być prokuratorem albo sędzią. To jest bardzo wyraź-
na sugestia, że doceniono to, że jednak są pewne róż-
nice pomiędzy zawodami prawniczymi – zawodem
adwokata, notariusza, radcy prawnego i prokuratora,
osoby pełniącej funkcje prokuratorskie – i to z oczy-
wistych względów. Naczelną funkcją prokuratury
jest funkcja oskarżania. Naczelną funkcją obrońcy
jest funkcja obrony. Bardzo trudno sobie wyobrazić
pogodzenie tych funkcji i wysoki profesjonalizm w
tak różnorodnych funkcjach. Myślę zresztą, że nie
tylko to decyduje o wątpliwościach co do tej propozy-
cji. Przecież do wykonywania tak różnych zawodów
trzeba mieć predyspozycje, trzeba mieć odmienne
kwalifikacje. Ogromnie ważne jest doświadczenie.
Ten ktoś musi nadzorować poprawność prowadzenia
śledztw. Nie wyobrażam sobie, jak może to robić no-
tariusz. Dlatego, panie marszałku, co do tej popraw-
ki to Prawo i Sprawiedliwość będzie głosowało za jej
odrzuceniem.
Rzeczywiście większość tych poprawek ma cha-
rakter redakcyjny, poprawiają one jakość zapisów.
Myślę więc, że nie ma wątpliwości co do poprawek
zawartych w pkt od 2 do 5 oraz w pkt 7, które mają
właśnie charakter redakcyjny, że należy je poprzeć i
będziemy je popierali. Jest jeszcze jeden zapis, który
budzi pewne wątpliwości, to jest poprawka nr 8 wy-
dłużająca okres zgłaszania kandydatów, 2 kandyda-
tów, przez Krajową Radę Sądownictwa do pierwszego
procedowania w sprawie wyłonienia prokuratora ge-
neralnego. Wydaje się, że nie ma przekonywającego
(Dzwonek) uzasadnienia co do wydłużenia terminu
do 2 miesięcy. Krajowa rada powinna sobie z tym w
ciągu 1 miesiąca poradzić. Nie jest to jednak tak
istotny problem, by należałoby się sprzeciwiać temu
rozwiązaniu, więc w tym zakresie Prawo i Sprawie-
dliwość wstrzyma się od głosu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Ryszard Kalisz, Lewica.
Poseł Ryszard Kalisz:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sejm,
a w zasadzie parlament, bo jesteśmy już po rozpatrze-
niu tej ustawy przez Senat, zmierza do końca prac
nad ustawą o zmianie ustawy o prokuraturze, która,
jeśli ujmiemy to w kategoriach działalności tego or-
ganu władzy rządowej, powoduje, iż zmienia się cał-
kowicie filozofia funkcjonowania prokuratury w Pol-
sce, dlatego że – użyłem celowo tego sformułowania
– prokuratura przestaje być organem władzy rządo-
wej, a staje się organem władzy publicznej. To jest
niezwykle istotne. Prokuratura ma już nie realizo-
wać jakichś celów politycznych, ale tylko strzec pra-
worządności i ścigać czyny zabronione, przestępstwa.
Dlatego też niezwykle ważny będzie pierwszy proku-
rator generalny. Długo trwały nad tym dyskusje –
może to być dotychczasowy sędzia, może to być do-
tychczasowy prokurator, ale wydaje się, że musi to
być osoba, która dzisiaj doskonale rozumie istotę tej
zmiany, istotę zmiany również mentalnej dla proku-
ratorów. Dlatego też poprawka nr 1 nie może zyskać
naszej akceptacji, bo ona wykracza trochę poza filo-
zofię tej zmiany. Co do pozostałych poprawek to one
mają charakter techniczno-legislacyjny, a tylko jedna
kwestia mogła wzbudzić zainteresowanie, to jest
kwestia przesunięcia terminu wejścia ustawy w życie
o 3 miesiące. Siłą rzeczy wtedy powstawałaby możli-
wość, że ten termin zgłaszania można by wydłużyć
do 2 miesięcy. Ta sprawa, przesunięcie terminu wej-
ścia ustawy w życie, jest to dosyć skomplikowana
operacja mająca również znaczenie dla konkretnych
osób. Pan minister Andrzej Czuma podczas posiedze-
nia Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka przed-
stawił stanowisko rządu, poinformował, że rząd jest
za przedłużeniem tego terminu i on osobiście jako
minister sprawiedliwości jest za przedłużeniem tego
terminu, a te wszystkie czynności techniczne, opera-
cyjne, odnoszące się do wielu osób, bardzo meryto-
ryczne i czasami trudne do przeprowadzenia, będzie
musiał (Dzwonek) wykonać rząd. Jeżeli rząd wyraża
wolę przedłużenia terminu wejścia w życie tej ustawy
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze
Poseł Ryszard Kalisz
o 3 miesiące, to klub Lewicy przyjmuje tę dyspozycję
i będzie również głosował za przyjęciem tej poprawki,
czyli za tym, żeby ustawa o zmianie ustawy o proku-
raturze weszła w życie z dniem 31 marca 2010 r. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Józef Zych, Polskie Stronnictwo Ludo-
we.
Proszę bardzo, panie marszałku.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Całkowicie należy zgodzić się z poglądem moich
przedmówców, że w sytuacji kiedy następuje rozdzie-
lenie funkcji ministra sprawiedliwości i prokuratora
generalnego, prokurator generalny, ten pierwszy, to
musi być osobowość. Przede wszystkim musi to być
osoba doskonale znająca prawo, doskonale znająca
uwarunkowania działalności prokuratury, bo ona
znajdzie się w nowej sytuacji, i oczywiście, jest zgoda
na to, taki człowiek powinien wywodzić się ze środo-
wisk, które mają doświadczenie, a więc powinien to
być prokurator lub sędzia. To nie ulega wątpliwości.
Natomiast skoro był podnoszony tutaj problem pew-
nych wątpliwości, czy adwokat lub radca prawny, z
określonym stażem, wywodzący się z kręgu wykonu-
jących ten zawód, może kandydować, to chciałbym
powiedzieć, że istotnie to budzi wątpliwości, szcze-
gólnie jeżeli weźmie się pod uwagę okoliczność, iż we
wszystkich przepisach dotychczasowych o przepływie
z jednego zawodu do drugiego zawsze dążono do tego,
żeby był to przepływ nieograniczony, ażeby można
było zgodnie z wolą swobodnie tu przechodzić.
I gdyby tak spojrzeć na to z tego punktu widzenia,
to trzeba by powiedzieć, że jeśli prokurator na przy-
kład zgłasza się do samorządu radców prawnych czy
adwokatury i przechodzi do adwokatury, to można
mieć wątpliwości, czy ma dostateczną wiedzę w za-
kresie prawa cywilnego i prawa gospodarczego. Tak
więc to są problemy, które wielokrotnie występowały
i zawsze było godzenie się na to, że ten wpływ i ten
przepływ powinien być swobodny. Biorąc jednakże
pod uwagę tę wyjątkową sytuację, klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego podziela pogląd, że to rozwią-
zanie na tym etapie i w tej chwili jest uzasadnione.
Co do pozostałych poprawek nie wnosimy zastrzeżeń.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
141
Pan poseł Kazimierz Michał Ujazdowski, Polska
XXI.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jest tutaj materia
w sensie literalnym – poprawki Senatu. Koło parla-
mentarne Polska XXI popiera stanowisko Senatu,
jeśli chodzi o poprawki, nie tylko te, które mają cha-
rakter redakcyjny, ale także poprawkę 1. No, ale
ponieważ kilku mówców, a przede wszystkim pan
poseł Kalisz, słusznie zresztą, nazwał tę zmianę o
charakterze fundamentalnym zmianą ustrojową i ją
pochwalił, to mam takie poczucie obowiązku, by za-
prezentować w tej sprawie własny punkt widzenia.
Otóż chcę bardzo wyraźnie powiedzieć, że uznaję tę
zmianę za niekorzystną z punktu widzenia standar-
dów demokratycznych, gdyż jej istotna polega na wy-
łączeniu prokuratury ze struktur rządowych i z kon-
troli parlamentarnej. To jest jej absolutna istota.
Zmienia się pozycja ustrojowa ministra sprawiedli-
wości, który jeszcze zgodnie z ustawą o działach ad-
ministracji rządowej ma obowiązek zajmowania się
kwestią prokuratury.
Zadałem panu ministrowi Andrzejowi Czumie
pytanie o charakterze podstawowym, nie dlatego,
żeby mu zrobić osobisty kłopot, wtedy kiedy głosowa-
liśmy nad tą ustawą w Sejmie, co zrobi i jakie środki
prawne zastosuje, jeśli ktoś skrzywdzony tak, jak
skrzywdzono rodzinę Olewników, wykaże panu mi-
nistrowi, iż prokuratura od początku, od najniższego
do najwyższego szczebla, zachowała się w sprawie
wołającej o reakcję karną biernie czy obojętnie. I pan
minister zgodnie z prawdą odpowiedział, że żadnych
realnych środków prawnych mieć z chwilą wejścia w
życie tej ustawy nie będzie, ponieważ to jest ustawa,
której istota polega na tym również, że jeśli szefostwo
prokuratury będzie źle pracowało, popełniało błędy
zwykłe, to nie ma żadnego mechanizmu odpowie-
dzialności. Ministra sprawiedliwości za rażące zanie-
dbanie premier może zwolnić. Prokuratora czy szefa
prokuratury działającego poniżej standardów zwol-
nić nie można, bo istota tego projektu ustrojowego
polega właśnie na wyłączeniu z normalnych zasad
odpowiedzialności i kontroli parlamentarnej. Szcze-
rze powiedziawszy, czułbym się źle, gdybym nie po-
wiedział tych słów. Uważam, że jest to regres w sto-
sunku do tego, co planowaliśmy w czasach opozycji
demokratycznej, jak ma wyglądać państwo demokra-
tyczne. Przypomnę, że „Solidarność” wielokrotnie
domagała się podporządkowania prokuratury mini-
strowi sprawiedliwości, bo w PRL-u był taki system,
który przypomina to, co robimy teraz. (Dzwonek)
I jeszcze jedna uwaga. Mam wrażenie, że dochodzi
tu do zmiany konstytucyjnej bez zmiany konstytucji,
gdyż to nie bez powodu konstytucja z roku 1997 –
chociaż były takie pomysły, pan marszałek Zych pa-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
142 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski
mięta – nie wprowadziła konstytucyjnej regulacji
prokuratury. To był bardzo klarowny wybór. Wpro-
wadziła konstytucyjną regulację Krajowej Rady Są-
downictwa. My dzisiaj dokonujemy bez zmiany kon-
stytucyjnej zmiany konstytucji. Nie wiem, czy to
będzie przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyj-
nego, ale chcę ten argument przedstawić, bo mam
wrażenie, że taka jest istota rzeczy. Dziękuję bar-
dzo.(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Jest jedna osoba zapisana. Czy są jeszcze chętni?
Nie ma. Zamykam listę.
Ustalam czas na 1,5 minuty.
Pan poseł Michał Stuligrosz, Platforma Obywa-
telska.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Michał Stuligrosz:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam pytania związane z problemami, które roz-
strzygał podczas obrad Senat w sprawie dotyczącej
wydłużenia terminu do dwóch miesięcy dla Krajowej
Rady Sądownictwa, która przedstawia prezydentowi
Rzeczypospolitej kandydatów do tego wysokiego
urzędu. Mam w związku z tym dwa pytania. Pierw-
sze pytanie: Czy dyskutowano również w kontekście
wydłużania tego terminu o możliwości skrócenia ter-
minu, w trakcie którego prezydent podejmuje decy-
zje? Bo w istocie całą pracę logistyczną dotyczącą
wynalezienia kandydatów i solidne udokumentowa-
nie ich przydatności do wysokiej funkcji spoczywa
bardziej na Krajowej Radzie Sądownictwa niż na pre-
zydencie Rzeczypospolitej. To po pierwsze.
Drugie pytanie dotyczy tego, czy rozpatrywano
następujący scenariusz lub rozwój wypadków. Jeśli
prezydent nie podejmie w terminie ustawowym de-
cyzji o tym, kto zostaje prokuratorem generalnym,
rozumiem, że podlega wtedy ustawie o Trybunale
Stanu i staje przed Trybunałem Stanu. Ale ustawa o
Trybunale Stanu daje taką możliwość jedynie prezy-
dentowi Rzeczypospolitej. Inne osoby trafiają przed
Trybunał Stanu w oparciu o wniosek wstępny rozpa-
trywany przez Wysoką Izbę. Czy zatem jesteśmy w
sytuacji, w której prezydent, który nie podejmuje w
terminie decyzji o tym, kto staje na czele wysokiego
urzędu prokuratora generalnego, sam siebie podaje
do Trybunału Stanu o ukaranie? Jaka w istocie jest
procedura wtedy, kiedy prezydent nie wypełnia tego
obowiązku? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu ministra sprawiedliwości
pana Andrzeja Czumę.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Minister Sprawiedliwości
Andrzej Czuma:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zakładać, że pre-
zydent nie podejmie decyzji, to wątpić w jakąkolwiek
decyzję jakiegokolwiek urzędnika państwowego, naj-
wyższego, prezydenta również. Można powątpiewać,
jest teoretycznie taka możliwość – odpowiadam od
razu na pytanie pana posła Stuligrosza – ja nie zakła-
dam takiej możliwości. Uważam, że prezydent Rzeczy-
pospolitej to osoba, która będąc głową państwa i re-
prezentując majestat Rzeczypospolitej, nie uczyni
czegoś takiego jak niewykonanie decyzji ustawowej.
Po prostu nie zakładam takiej sytuacji. Nie wiem, czy
pan poseł sprawozdawca podziela mój punkt widzenia,
zapewne też będzie chciał odpowiedzieć na to pytanie,
ponieważ ma prawo odpowiedzieć na pytanie.
Wielokrotnie miałem już zaszczyt przedstawiać
Wysokiej Izbie założenia przygotowywanej przez
rząd reformy prokuratury, której kluczowym ele-
mentem jest uchwalona 16 lipca przez Sejm Rzeczy-
pospolitej ustawa. Na tym etapie prac legislacyjnych
chciałbym jedynie odnieść się zwięźle do zapropono-
wanych przez Senat poprawek dotyczących ustawy
o zmianie ustawy o prokuraturze. Na koniec odpo-
wiem na pytanie pana posła posła Kazimierza Mi-
chała Ujazdowskiego.
Większość z tych poprawek ma charakter wyłącz-
nie legislacyjny. Nie budzą one większych wątpliwo-
ści, dlatego wyrażam radość, że Senat poprawił ja-
kość tego aktu prawnego. Odnosząc się wszelako do
poprawki 1. dotyczącej poszerzenia kręgu osób
uprawnionych do ubiegania się o urząd prokuratora
generalnego, oświadczam, że opowiadamy się prze-
ciwko zaproponowanej przez Senat zmianie treści
art. 10a ust. 3 owej ustawy. Bardzo istotne wydaje się
bowiem zapewnienie, aby osoba kierująca pracą pro-
kuratury miała doświadczenie w pracy w wymiarze
sprawiedliwości na stanowisku sędziowskim ze spe-
cjalizacją w sprawach karnych lub prokuratorskich.
Nie ulega wątpliwości, że wykonywanie zawodu ad-
wokata, radcy prawnego czy notariusza, choć wyma-
ga bardzo wysokich kwalifikacji prawnych – czego
nie neguję – pozwala nabyć zupełnie inne doświad-
czenia niż w zawodach sędziego lub prokuratora.
Tutaj podzielam całkowicie opinię wyrażoną przez
pana posła Zbigniewa Wassermanna i innych przed-
mówców.
Doceniając pozytywną rolę swobodnego przepły-
wu osób między zawodami prawniczymi, trudno nie
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze
Minister Sprawiedliwości Andrzej Czuma
dostrzec, iż proponowana poprawka razi niekonse-
kwencją, gdyż zgodnie z proponowanym brzmieniem
art. 10a ust. 3 prokuratorem generalnym mógłby zo-
stać dowolny przedstawiciel wolnych zawodów praw-
niczych, a nie miałby do tego kwalifikacji np. wybit-
ny sędzia specjalizujący się w sprawach cywilnych. Z
tych wszystkich względów w imieniu rządu wnoszę
o odrzucenie pierwszej poprawki.
Pragnę jeszcze zająć stanowisko wobec dwóch
ostatnich poprawek senackich. Wielokrotnie przed
Wysoką Izbą oraz w wystąpieniach publicznych pod-
kreślałem, że jestem zdeterminowany, aby ustawa
reformująca ustrój prokuratury weszła w życie jak
najszybciej. Zapewniam panie i panów posłów, że w
pełni podtrzymuję to stanowisko. Mając jednak na
uwadze kalendarz prac legislacyjnych, Rada Mini-
strów zdecydowała, że koniecznym jest uznać po-
prawkę, w której Senat proponuje przesunięcie ter-
minu wejścia w życie ustawy z 1 stycznia 2010 r. na
31 marca 2010 r., za zasadną. Daje to pewność, że
wszystkie działania organizacyjne związane z roz-
dzieleniem funkcji ministra sprawiedliwości od funk-
cji prokuratora generalnego zostaną należycie wyko-
nane. Wartość tej operacji i jej znaczenie dla wymia-
ru sprawiedliwości zawsze będę cenić i uważam, że
lepiej podejmować kroki w tej sprawie ostrożnie, lecz
stanowczo, skutecznie i z pożytkiem.
W związku z pozytywnym stanowiskiem wobec
ostatniej poprawki senackiej uważam także za uza-
sadnioną poprawkę 8. do art. 18 ust. 1 ustawy nowe-
lizującej, w której Senat proponuje przedłużenie do
dwóch miesięcy terminu na wskazanie przez Krajo-
wą Radę Sądownictwa kandydatów na prokuratora
generalnego. Kieruję się tymi samymi racjami i prze-
słankami, które przed chwilką wymieniłem.
Pozostałe poprawki mają charakter wyłącznie
legislacyjny i przyczynią się do udoskonalenia tego
prawa.
W toku prac legislacyjnych konsekwentnie stara-
łem się wysłuchiwać propozycji poprawek przedsta-
wionych przez posłów z innych formacji politycznych
niż Platforma Obywatelska. I jestem bardzo wdzięcz-
ny tym formacjom politycznym, które przyjęły moje
przekonanie, chodzi nie tylko o rozdzielenie funkcji
ministra sprawiedliwości od prokuratora generalne-
go, ale i o inne zawarte tam postanowienia – w szcze-
gólności chodzi mi o powoływanie na funkcje proku-
ratorskie – i że zostało ono podzielone przez dużą
część również opozycji, za co składam jej wyrazy
wdzięczności.
Pan poseł Kazimierz Michał Ujazdowski pytał,
ale poszedł. Widocznie nie uznał dużej wagi swojego
zapytania, ale odpowiem mu na nie. W działaniach
opozycji demokratycznej przed rokiem 1980 i 1989
nie widziałem nigdzie postulatu utrzymania łącznie
funkcji prokuratora generalnego i ministra sprawie-
dliwości. Po poprzednim moim wystąpieniu sięgną-
łem do literatury i utwierdzam się w tym przekona-
143
niu. Nie wiem, skąd poseł Ujazdowski zaczerpnął
takie przekonanie. Ale zadał on też pytanie ważne,
co będzie, jeżeli opinia publiczna stwierdzi, że proku-
ratura na kilku szczeblach swojego działania, swojej
władzy, dopuściła się dużych nieprawidłowości –
określę to generalnie – czy będzie jakiś sposób kon-
troli nad tym. Odpowiedź brzmi: oczywiście będzie.
Prokurator generalny może wkroczyć zawsze, w każ-
dym stadium postępowania przygotowawczego, w
odniesieniu do wszelkich czynności podejmowanych
przez prokuratora. A nie dopuszczam do głowy myśli,
że wybrany w tak staranny sposób prokurator gene-
ralny będzie osobą zdeprawowaną, która będzie
chciała dopuścić do moralnego i organizacyjnego roz-
kładu w Prokuraturze Generalnej. Wreszcie premier,
czyli prezes Rady Ministrów, ma umocowanie praw-
ne, ma również możliwość kontrolowania pracy nie
tylko prokuratorów, ale całej prokuratury i prokura-
tora generalnego włącznie.
Tak więc sądzę, że nie jest to niepokojące. Nie ma
niepokojącej zapowiedzi tworzenia klaustrofobicznej,
zamkniętej i niekontrolowanej przez siły polityczne
powołane do tej kontroli przez naród… Nie ma takie-
go niebezpieczeństwa.
Czy rozważano skrócenie terminu decyzji prezy-
denta? Przyznam, że nie. Odpowiedź dla pana posła
Stuligrosza jest taka: nie. Sądzę, że nikt tego nie
rozważał. W całym toku prac legislacyjnych uważa-
liśmy, że trzeba sobie dać czas na wytyczenie dobrej,
starannej drogi do powołania na tak ważny urząd
kandydata.
Bardzo dziękuję, panie marszałku, bardzo dzię-
kuję, Wysoka Izbo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jerzego Kozdronia.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Jerzy Kozdroń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Ponieważ na
większość pytań i wątpliwości zgłoszonych przez po-
słów podczas tutejszych wystąpień pan minister
sprawiedliwości już odpowiedział, chciałbym może
tylko dopełnić, niejako dopowiedzieć o co tu chodzi.
Jeżeli chodzi o wątpliwość, którą wyraził pan po-
seł Stuligrosz, czy ten termin 2-miesięczny dla pana
prezydenta, w sytuacji kiedy kandydatury już są
zgłoszone przez Krajową Radę Sądownictwa, nie jest
zbyt długi, czy nie można by tego skrócić, to wydaje
się, że nie, ponieważ o jednej rzeczy musimy pamię-
tać: że zanim pan prezydent spośród tych dwóch kan-
dydatur wskaże jedną osobę i powoła na stanowisko
prokuratora generalnego, to jeszcze musi zasięgnąć
opinii Rady Prokuratorów przy obecnym prokurato-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
144 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prokuraturze
Poseł Jerzy Kozdroń
rze generalnym, czyli w istocie rzeczy to nam też w
jakiś sposób przedłuży tę procedurę. Jest też kwestia
namysłu ze strony prezydenta. Jeśli Rada Prokura-
torów może zajmować się tą sprawą przez ok. miesiąc,
to i pan prezydent musi mieć miesiąc, żeby wybrać
spośród dwóch kandydatur jedną osobę.
Natomiast nawiązując do tego, co powiedział pan
minister sprawiedliwości, też sobie nie wyobrażam,
że prezydent, jako strażnik konstytucji i obowiązu-
jącego porządku prawnego, powie: no cóż, wskazali-
ście, ja tego nie powołam, i będzie ryzykował nara-
żenie się na postawienie przed Trybunałem Stanu.
To jest sytuacja nie do pomyślenia, to jest sytuacja
raczej abstrakcyjna, której sobie po prostu nie wy-
obrażam. Uważam, że pan prezydent jest osobą od-
powiedzialną – dał temu dowody w swojej dotychcza-
sowej działalności, stojąc na straży konstytucji i
obowiązującego porządku – i że do takiej sytuacji nie
dojdzie.
Rozumiem to pytanie, które niejako jest pytaniem
z drugim dnem. Bo w pierwotnej wersji projektów
była mowa o tym, że w sytuacji, kiedy pan prezydent
nie powoła w określonym terminie żadnej ze wska-
zanych osób, ten przywilej, to uprawnienie przecho-
dzi na premiera, na prezesa Rady Ministrów. Uzna-
liśmy, że jednak cedowanie tego uprawnienia na
prezesa Rady Ministrów, w sytuacji kiedy prezydent
z niego nie skorzysta, byłoby w jakimś sensie depre-
cjonowaniem samej instytucji prokuratora general-
nego. Jednak będzie to – co podkreśliliśmy – central-
ny organ państwowy. To już nie będzie organ rządo-
wy, a więc nie może być tak, że najwyższy przedsta-
wiciel rządu powołuje inny organ centralny, organ
państwowy niebędący rządem. Chodziło nam o to,
żeby w jakiś sposób dowartościować prokuratora ge-
neralnego.
Na koniec chciałbym jeszcze jedną rzecz powie-
dzieć. Bo tutaj w wystąpieniach – przede wszystkim
pana marszałka Zycha i pana posła Kalisza – prze-
wijała się taka nuta, że pewne zawody niejako wyłą-
czyliśmy z możliwości kandydowania na stanowisko
prokuratora generalnego, a więc adwokatów, radców
prawnych i notariuszy. I powiedziano: ale w tej szcze-
gólnej sytuacji, ponieważ robimy to po raz pierwszy,
trzeba się z tym zgodzić. Osobiście uważam, że to
powinno być stałą regułą, jeżeli chodzi o prokurato-
ra generalnego. W tym zakresie umożliwienie kan-
dydowania na stanowisko prokuratora generalnego
adwokatom czy notariuszom byłoby chyba jakimś
nieporozumieniem. Przede wszystkim musimy poło-
żyć nacisk na samo wyczucie tego zawodu, czucie
tego zadania, które się sprawuje. Osoby, które w sta-
nie czynnym wykonują zawód sędziego czy prokura-
tora, lepiej rozumieją istotę tego zawodu i tej insty-
tucji, w związku z tym lepiej będą przygotowane, bez
konieczności uczenia się tego zawodu i tej funkcji,
którą mają spełniać.
Druga rzecz, którą chciałbym mocno podkreślić,
dotyczy kwestii umożliwienia w ustawie wolnym za-
wodom szerokiego dostępu do prokuratury. Do tej
pory wszystko obowiązywało na zasadzie kooptacji,
to prokuratura zapraszała adwokata czy radcę praw-
nego, jeżeli chciała go zatrudnić. Teraz wprowadzone
zostały mechanizmy, na podstawie których ktoś może
ubiegać się o wykonywanie zawodu, a więc zgłaszać
swoją kandydaturę. Będzie on oceniany i wtedy pod-
jęta zostanie decyzja przez kompetentny organ o
przyjęciu lub też nie, która też będzie podlegała za-
skarżeniu. Dziękuję serdecznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Proszę bardzo, panie marszałku.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Drobne sprostowanie. Panie
przewodniczący, w sposób jednoznaczny podkreśli-
łem, że przede wszystkim należy brać pod uwagę
kwalifikacje i to potwierdzam. Natomiast mówiąc o
adwokatach i radcach, mówiłem o tym w aspekcie
dążeń do tego, jak to dopatrzono.
Pan poseł Stuligrosz zadał pytanie, więc jeżeli
wolno, to odpowiem: Gdyby zdarzyła się taka sytu-
acja, to 145 posłów i senatorów, i Trybunał Stanu.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 15.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Obrony Narodowej o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druki
nr 2229 i 2279).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Czesława Mroczka.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Czesław Mroczek:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie Genera-
le! Przedkładam sprawozdanie Komisji Obrony Naro-
dowej o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmia-
nie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczy-
pospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP
Poseł Sprawozdawca Czesław Mroczek
ustaw. Pragnę przypomnieć, że ustawę uchwaloną
przez Sejm 17 sierpnia 2009 r. wdrażamy, kończąc
etap, proces profesjonalizacji polskich Sił Zbrojnych.
To jest zasadnicza ustawa z całego cyklu ustaw w tym
procesie, która w zasadzie przesądza o uzawodowieniu
i profesjonalizacji polskich Sił Zbrojnych. Pragnę przy-
pomnieć, że już w tej chwili nie ma w polskich Siłach
Zbrojnych osób, które służyłyby z poboru. Mamy w
pełni ochotniczą służbę w polskim wojsku.
Właśnie tą ustawą przyjętą przez Sejm przesądzi-
liśmy o tym, że zasadnicza służba wojskowa będzie
w Polsce zawieszona co do zasady. W sytuacjach wy-
jątkowych, zagrożenia bezpieczeństwa państwa pre-
zydent na wniosek Rady Ministrów będzie mógł przy-
wrócić obowiązek pełnienia zasadniczej służby woj-
skowej. Tym projektem również wprowadzamy nową
instytucję służby przygotowawczej, a w szczególności
Narodowe Siły Rezerwowe. Polskie Siły Zbrojne od 1
stycznia 2010 r. będą liczyły 100 tys. żołnierzy zawo-
dowych i docelowo – w roku 2012 – dodatkowo 20 tys.
żołnierzy w ramach Narodowych Sił Rezerwowych.
Do tej ustawy, której znaczenie jest niezwykle
ważne, Senat wniósł 7 poprawek, wszystkie mają
charakter redakcyjny. Nie będę ich omawiał, ale po-
wiem tylko tyle, że wypada podziękować Senatowi za
poprawienie treści tej ustawy i w imieniu Komisji
Obrony Narodowej wnoszę o przyjęcie poprawek Se-
natu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Paweł Suski, Platforma
Obywatelska.
Poseł Paweł Suski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Nowelizacja ustawy o powszechnym obo-
wiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej uwzględ-
nia główne i najważniejsze założenia dokumentu
rządowego „Program profesjonalizacji Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej na lata 2008–2010”, przy-
jętego przez Radę Ministrów w dniu 5 sierpnia 2008
r. Omawiany dziś, w kolejnym etapie procedury
ustawodawczej, akt prawny jest jednym z najważ-
niejszych aktów w całokształcie zmian legislacyj-
nych związanych z uzawodowieniem Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.
Wysoka Izbo! W tej kadencji jest to trzecia nowe-
lizacja ustawy o powszechnym obowiązku obrony –
można ją określić trzecim etapem. Pierwsza noweli-
145
zacja była swoistym wprowadzeniem do całokształtu
zmian – to tzw. mała nowelizacja. Potem był poselski
projekt nowelizacji zwany średnią nowelizacją, a
trzeci etap, najważniejszy, możemy określić dużą no-
welizacją aktu prawnego podstawowego w całokształ-
cie profesjonalizacji Sił Zbrojnych.
Wysoka Izbo! Senat Rzeczypospolitej Polskiej,
rozpatrując przyjętą przez Sejm na poprzednim po-
siedzeniu ustawę, uznał za konieczne wprowadzenie
do niej 7 poprawek. W większości zgłoszone popraw-
ki mają charakter doprecyzowujący i zmierzają do
zapewnienia jednolitej terminologii, jaką ustawa się
posługuje. Poprawka 5. ma charakter porządkowy i
jej celem jest zastosowanie właściwej formy fleksyj-
nej. W poprawce 6. Senat uznał za celowe doprecyzo-
wanie wytycznych do określenia w drodze rozporzą-
dzenia trybu powoływania na ćwiczenia wojskowe i
zwalniania z tych ćwiczeń. Poza tym w świetle prze-
pisów ustawy obowiązek służby wojskowej polega
m.in. na pełnieniu okresowej służby wojskowej przez
żołnierzy rezerwy. Przyjmując poprawkę 7., Senat
uznał za zasadne doprecyzowanie terminologii, jaką
posługuje się ustawa odnośnie do żołnierzy rezerwy
pełniących okresową służbę wojskową, tak aby zapo-
biec powstawaniu ewentualnych wątpliwości inter-
pretacyjnych.
Wysoka Izbo! Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej w pełni rekomenduje przyjęcie przed-
łożonych poprawek. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Bętkowski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Andrzej Bętkowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie Gene-
rale! Panowie Oficerowie! Wysoka Izbo! W imieniu
Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość
pragnę przedstawić stanowisko dotyczące sprawoz-
dania Komisji Obrony Narodowej (druk nr 2279) w
związku z uchwałą Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 31 lipca 2009 r. (druk nr 2229), które to doku-
menty, jak już tu było powiedziane, zamykają proces
legislacyjny tzw. dużej nowelizacji ustawy o po-
wszechnym obowiązku obrony narodowej.
Senat Rzeczypospolitej Polskiej w swojej uchwale
wprowadził do tekstu ustawy 7 poprawek. Poprawki
oznaczone nr 1 i 6 mają charakter legislacyjny i do-
tyczą: poprawka 1. Senatu wskazuje w art. 1 w pkt
33, w art. 70 ust. 6 na konieczność uściślenia, że moż-
na określać, a następnie różnicować wymiar urlopu,
a nie czas jego trwania; poprawka 6. Senatu w art. 1
pkt 62 w art. 106 dotyczy doprecyzowania wytycz-
nych do upoważnienia do określania w drodze rozpo-
rządzenia trybu powoływania na ćwiczenia wojskowe
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
146 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP
Poseł Andrzej Bętkowski
i zwalniania z tych ćwiczeń; pozostałe 5 poprawek
ma charakter redakcyjny, odwołujący się do zasad
techniki prawodawczej stosowania właściwej termi-
nologii i formy fleksyjnej.
Komisja Obrony Narodowej na posiedzeniu w
dniu 26 sierpnia 2009 r. jednogłośnie przyjęła po-
prawki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość
uznaje za zasadne przyjęcie zmian, jakie proponuje
wprowadzić w ustawie o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie nie-
których innych ustaw Senat Rzeczypospolitej Pol-
skiej. Zważywszy na obszerność powyższej ustawy i
jej skomplikowaną materię, ilość uwag Senatu jest
bardzo ograniczona, co na pewno świadczy o dobrym
przygotowaniu dużej nowelizacji ustawy o powszech-
nym obowiązku obrony Rzeczypospolitej przez Wy-
soką Izbę i rząd. Klub Prawo i Sprawiedliwość będzie
głosował za przyjęciem poprawek Senatu. Dziękuję
za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Wziątek, Lewica.
Poseł Stanisław Wziątek:
Szanowny Panie Marszałku! Panowie – jest pani
również – Szanowna Pani Poseł! Panie Ministrze!
Pragnę przedstawić stanowisko mojego klubu wobec
poprawek zgłoszonych przez Senat, a w dniu wczo-
rajszym rozpatrywanych przez Komisję Obrony Na-
rodowej.
Chciałbym zaznaczyć, że wczoraj wielogodzinna
dyskusja na posiedzeniu komisji w tej części była nie-
zwykle zgodna. To oznacza, że wszyscy posłowie zgło-
sili akces, wyrazili pełne poparcie dla 7 poprawek
zgłoszonych przez Senat. Te 5 poprawek, które mają
charakter legislacyjny, w ogóle nie budziło wątpliwo-
ści. 2, których charakter uznano za merytoryczny,
tak naprawdę są doprecyzowujące, także nie wzbu-
dziły kontrowersji. Mój klub będzie głosował zgodnie
z rekomendacją komisji.
Chciałbym jednak zaznaczyć, że ustawa, którą
procedujemy, ma ogromne znaczenie, zwłaszcza dla-
tego, że jest jednym z najważniejszych elementów
całego cyklu działań i pakietu ustawowego związa-
nego z profesjonalizacją polskiej armii. Właśnie w
tym kontekście i po informacjach, które uzyskujemy
w ostatnim czasie, pojawia się aktualne pytanie do-
tyczące szansy na to, aby tę profesjonalizację prze-
prowadzić sprawnie i skutecznie przy tych ograniczo-
nych możliwościach finansowych, które posiadamy.
Mamy świadomość, że priorytetem są dokonywane
zakupy związane z realizacją naszej misji w Afgani-
stanie. Jednak mamy również świadomość, że tylko
40, może 50% środków przeznaczonych na zakup
sprzętu i wyposażenia pozostaje w dyspozycji Wojska
Polskiego, jeśli chodzi o wyposażenie Wojska Polskie-
go w Polsce, a przecież w najbliższych latach ma na-
stąpić ogromny proces restrukturyzacji, zmian, re-
organizacji, przeniesienia jednostek itd. To oznacza,
że na te działania będziemy potrzebowali zdecydo-
wanie więcej środków niż te, które są przygotowane
w tej chwili.
Moje pytanie i jednocześnie wątpliwość pojawia
się właśnie w związku z takim stanem rzeczy. Czy
będziemy w stanie zapewnić, że polskie wojsko, przy
tych ograniczeniach, które są niestety wyraźnie ob-
serwowane, będzie w stanie sprostać wszystkim tym
zadaniom? Jeżeli tak, to dobrze. Jeżeli nie, to musimy
być odpowiedzialni za to – wszyscy posłowie, bez
względu na podziały polityczne – to jest naszym za-
daniem, aby zapewnić dla Wojska Polskiego, dla pol-
skich Sił Zbrojnych wystarczającą ilość środków, żeby
to, co jest polską racją stanu, mogło być sprawnie i
skutecznie przeprowadzone. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Mieczysław Łuczak, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak:
Panie Marszałku! Panowie Ministrowie! Panie
Posłanki i Panowie Posłowie! W imieniu Klubu Po-
selskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego mam za-
szczyt przedstawić stanowisko w sprawie ustawy o
zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych
innych ustaw.
Cóż, nad tą ustawą, panowie ministrowie, deba-
tujemy po raz trzeci w krótkim czasie. Oby to była,
dalibóg, ostatnia zmiana i żeby ta ustawa weszła w
życie i dała oczekiwany skutek.
Dużo można by było mówić o tych poprawkach,
ale w większości są one formalnością. Nie można za-
rzucać Senatowi, że coś jest w zakresie wniesionych
zmian niezgodne z procedurą. Jeśli chodzi o dookre-
ślenie urlopu, czasu jego odbywania, czasu jego trwa-
nia, to drugie jest raczej zapisane ustawowo, to
pierwsze, czas trwania, dookreśla ta poprawka, któ-
ra mówi, że minister obrony określi to w drodze roz-
porządzenia.
Dziś w wojsku następują bardzo duże zmiany. Po-
seł Wziątek mówił o konieczności działania ponad
podziałami. Wczoraj doświadczyliśmy tego działania
ponad podziałami, ale jeśli chodzi o godz. 1 w nocy,
chyba dało to do myślenia. Sądzę, że na przyszłość
Komisja Obrony Narodowej będzie działała tak jak
do tej pory.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustaw: o finansach publicznych; Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego
będzie głosował za przyjęciem wszystkich poprawek.
Życzę, panie ministrze, aby ta wdrożona ustawa przy-
niosła oczekiwane efekty. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Nie ma pytań.
W takim razie zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktów 16.
i 17. porządku dziennego:
16. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicz-
nych o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o finansach publicznych (druki nr 2230 i 2271).
17. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicz-
nych o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
Przepisy wprowadzające ustawę o finansach pu-
blicznych (druki nr 2231 i 2272).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Pawła Arndta.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Paweł Arndt:
Panie Marszałku! Panie Posłanki! Panowie Po-
słowie! W imieniu Komisji Finansów Publicznych
chciałbym przedstawić sprawozdanie z prac komisji
nad poprawkami Senatu do ustawy o finansach pu-
blicznych oraz ustawy Przepisy wprowadzające usta-
wę o finansach publicznych.
Senat przedstawił łącznie 33 poprawki do obu
ustaw, z tego 14 poprawek do ustawy o finansach
publicznych oraz 19 poprawek do ustawy Przepisy
wprowadzające ustawę o finansach publicznych. Po-
nieważ obie te ustawy są integralnie związane, po-
prawki omówię łącznie.
Wczoraj komisja finansów rozpatrzyła wspomnia-
ne poprawki. Już na wstępie chciałbym stwierdzić,
że nie są to jakieś znaczące poprawki, które powodo-
wałyby zasadnicze zmiany w omawianej ustawie.
Większość z nich ma charakter legislacyjny, porząd-
kowy i uściślający. Na przykład poprawki 2. i 8. w
ustawie wprowadzającej ustawę o finansach publicz-
nych naprawiają pewne niedopatrzenie, błąd tech-
niczno-legislacyjny, jak to przedstawił Senat w swoim
uzasadnieniu. Powstał on na skutek równoległych
prac komisji finansów nad projektem dotyczącym
właśnie ustawy o finansach publicznych i nad projek-
tem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycz-
nych. Ja zresztą podczas wcześniejszych prac nad
ustawą o finansach publicznych mówiłem, że jest to
dla nas spory problem. Tych ustaw rozpatrywanych
równolegle było wiele i pojawiła się obawa, że w któ-
147
rymś momencie możemy popełnić jakiś błąd. Tu na
szczęście błąd nie jest wielki, musimy zmienić nume-
rację punktów ze 135 i 136 na 136 i 137. Tym nie-
mniej jednak taki błąd się wkradł i musimy to sko-
rygować. Oczywiście komisja pozytywnie zaopinio-
wała te poprawki.
Podobnie było w przypadku tych poprawek, które
polegają na dodaniu kolejnych ustaw, których treść
trzeba dostosować do ustawy o finansach publicz-
nych, a są to takie ustawy, jak ustawa o prawie au-
torskim i prawach pokrewnych, ustawa o autostra-
dach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogo-
wym, czy ustawa o zatrudnianiu osób pozbawionych
wolności.
Komisja finansów nie przychyliła się zaś do pro-
pozycji Senatu zawartej w poprawkach 8., 12. i 14. do
ustawy o finansach publicznych. Dotyczą one insty-
tucji centralnych. Zdaniem komisji, w sposób zbyt
skomplikowany opisują działalność tych instytucji.
Komisja stanęła na stanowisku, że zapisy, które zo-
stały przyjęte wcześniej przez Sejm, są wystarczają-
ce i tak proponuje przyjąć ten zapis.
Komisja natomiast przychyliła się do poprawek
9. i 10. wniesionych do ustawy o finansach publicz-
nych, w których Senat postuluje możliwość dofinan-
sowania kosztów inwestycji realizowanych przez
organizacje pozarządowe w kwocie wyższej niż 50%
wartości planowanej inwestycji. Do tej pory właśnie
to 50% było tą graniczną kwotą, do której mogła być
inwestycja dofinansowana. Teraz Senat proponuje,
aby w przypadku instytucji i organizacji pozarządo-
wych to zmienić. Komisja podzieliła ten pogląd. W
uzasadnieniu do uchwały Senatu czytamy, że doty-
czy to głównie zakresu opieki nad Polonią i Polaka-
mi za granicą.
Pewne wątpliwości budziła poprawka 9. do usta-
wy Przepisy wprowadzające ustawę o finansach pu-
blicznych, ale ostatecznie i ona uzyskała akceptację
komisji. Rzecz dotyczy zachowania dotychczasowych
zasad, w myśl których GOPR oraz TOPR będą mogły
otrzymać określony w ustawie udział w opłatach za
wstęp do parku narodowego. Rozwiązanie to wzbu-
dziło jednak pewne kontrowersje i wątpliwości, po-
nieważ stanowi ono wyłom w ogólnych zasadach
zapisanych w ustawie o finansach publicznych. W
jakiejś mierze GOPR i TOPR będą teraz wyróżnione,
ale ostatecznie Komisja Finansów Publicznych przy-
chyliła się do propozycji Senatu i poprawki te popiera.
Z innych ważniejszych zmian komisja nie poparła
propozycji Senatu zawartej w poprawce 15. do ustawy
wprowadzającej, aby skrócić termin przekształcenia
zakładów aktywności zawodowej i przekazania ich
fundacjom, stowarzyszeniom czy innym organizacjom
społecznym. Komisja uznała, że vacatio legis jednak
musi być. Tutaj zapisano termin 30 czerwca 2011 r.,
natomiast Senat proponuje, aby tę datę wykreślić.
Oznaczałoby to, że przekształcenie zakładów aktyw-
ności zawodowej musi nastąpić niezwłocznie. Tutaj
także komisja proponuje, aby Sejm nie podzielił pro-
pozycji Senatu dotyczącej skrócenia tego terminu.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
148 Stanowisko Senatu w sprawie ustaw: o finansach publicznych; Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych
Poseł Sprawozdawca Paweł Arndt
Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na jedną po-
prawkę. Poprawka 16. do przepisów wprowadzają-
cych skraca termin likwidacji tzw. inwestycji wielo-
letnich. Instytucja inwestycji wieloletnich funkcjonu-
je już od wielu, wielu lat, natomiast w ustawie o fi-
nansach publicznych i ustawie Przepisy wprowadza-
jące ustawę o finansach publicznych likwidujemy tę
instytucję i zgodnie z dotychczasowymi propozycjami
inwestycje wieloletnie z dniem 1 stycznia 2012 r. mia-
ły zostać przekształcone w programy wieloletnie.
Senat proponuje, aby skrócić ten termin oczekiwania
o rok. Komisja proponuje, aby Sejm wyraził zgodę na
takie rozwiązanie.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! To właściwie
wszystko, jeśli chodzi o najważniejsze poprawki
przedłożone przez Senat do ustawy o finansach pu-
blicznych oraz ustawy Przepisy wprowadzające usta-
wę o finansach publicznych. Dla formalności chciał-
bym jeszcze powiedzieć, że w ustawie o finansach
publicznych komisja grupowo głosowała poprawki
1., 2., 4., 7., 11., dalej poprawki 8., 12. i 14. oraz po-
prawki 9. i 10. W ustawie Przepisy wprowadzające
ustawę o finansach publicznych razem głosowaliśmy
poprawki 2. i 8.
Reasumując, panie marszałku, Komisja Finan-
sów Publicznych proponuje przyjąć jedenaście spo-
śród czternastu poprawek przedłożonych przez Senat
do ustawy o finansach publicznych, natomiast w
ustawie Przepisy wprowadzające ustawę o finansach
publicznych akceptuje osiemnaście z dziewiętnastu
poprawek zgłoszonych przez Senat. Dziękuję bardzo
za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w łącznej dyskusji nad tymi punk-
tami porządku dziennego wysłucha 5-minutowych
oświadczeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Aleksander Skorupa,
Platforma Obywatelska.
Poseł Aleksander Marek Skorupa:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Klub Platforma Obywatelska z zadowoleniem i satys-
fakcją przyjmuje zakończenie prac legislacyjnych nad
projektami ustaw o finansach publicznych, zawarty-
mi w drukach nr 1181 i 1182. Powyższe umożliwia
wejście tych ustaw w życie od 1 stycznia 2010 r., oczy-
wiście nie licząc kilku odstępstw, które są zawarte w
tych ustawach.
Prace Senatu potwierdziły, że ustawa była dobrze
przygotowana przez Komisję Finansów Publicznych,
i Senat, jak już wspomniał poseł sprawozdawca, nie
wniósł zasadniczych poprawek. Dlatego klub Platfor-
ma Obywatelska rekomenduje przyjęcie poprawek
zgodnie z wnioskami Komisji Finansów Publicznych,
które zostały szczegółowo przedstawione przez posła
Arndta. Chciałbym zaznaczyć, że w Komisji Finan-
sów Publicznych była duża zgodność, jeśli chodzi o
decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu poprawek.
Chciałbym zwrócić uwagę na jedną wspomnianą
już poprawkę, myślę, że istotną z punktu widzenia
szerokiej grupy społecznej. Chodzi mianowicie o or-
ganizacje pozarządowe. Klub Platforma Obywatelska
akceptuje odstępstwo od generalnej zasady, którą
uznajemy, że dotacje celowe nie powinny przekraczać
50% wartości przedsięwzięcia czy inwestycji, ale w
przypadku tzw. projektów społecznych, realizowa-
nych przez organizacje pozarządowe, musimy mieć
większe zaufanie w społeczeństwie obywatelskim i
dopuszczamy większą wartość dotacji niż 50%, a na-
wet i pełną dotację, na co szczególnie zwrócił uwagę
Senat, jeśli chodzi o opiekę nad Polonią i Polakami
za granicą. Jest to na pewno zasadne. Oczywiście w
tym miejscu należy podkreślić, że odpowiedzialność
podmiotów udzielających dotacji będzie teraz więk-
sza, ponieważ to one będą musiały podjąć decyzję w
sprawie wysokości dotacji.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Kończąc, chciał-
bym jeszcze raz podziękować pracującym nad oma-
wianymi ustawami zespołom, tj. rządowemu pod
przewodnictwem pani minister Elżbiety Suchockiej-
-Roguskiej i poselskiemu, czyli podkomisji w ramach
Komisji Finansów Publicznych pod przewodnictwem
pana posła Pawła Arndta, za ich ponad 8-miesięczną
pracę nad fundamentalnymi ustawami prowadzący-
mi do poprawy polityki finansowej i utrzymania na-
leżytego stanu finansów publicznych. Należy podkre-
ślić, że prace te na wszystkich etapach przebiegały w
atmosferze poselskiej zgody i współpracy wszystkich
klubów parlamentarnych. Powyższe ustawy wprowa-
dzają niezbędne i gruntowne zmiany organizacji sek-
tora finansów publicznych. Oczywiście są to zmiany
początkowe. Mam nadzieję, że na dalszym etapie bę-
dziemy dalej poprawiać zarządzanie pieniędzmi pu-
blicznymi. Wyrażam nadzieję, że Wysoka Izba i rząd
w podobnej atmosferze współpracy będą prowadzić
dalsze prace nad racjonalizacją wydatków publicz-
nych, tak potrzebną w obecnej sytuacji gospodarczej
Polski. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani poseł Beata Szydło, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Beata Szydło:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister! W
imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedli-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustaw: o finansach publicznych; Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych
Poseł Beata Szydło
wość przedstawiam stanowisko w sprawie uchwały
Senatu dotyczącej ustawy o finansach publicznych
oraz ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o finan-
sach publicznych.
Senat zaproponował wprowadzenie do obu ustaw
po kilkanaście poprawek. Jak już wcześniej było tutaj
mówione, są to głównie poprawki o charakterze tech-
nicznym, redakcyjnym, porządkującym. W związku
z powyższym wszystkie, poza trzema, znalazły ak-
ceptację na wczorajszym posiedzeniu Komisji Finan-
sów Publicznych. Mój klub również w większości te
poprawki poprze, ponieważ nie mają one generalnie
znaczącego wpływu na zmiany merytoryczne. Myślę,
że ich omawianie, zwłaszcza że pan poseł sprawoz-
dawca komisji powiedział bardzo dokładnie, co za-
wierają, nie ma w tym momencie sensu.
Chciałabym natomiast powiedzieć jeszcze kilka
słów o całej ustawie o finansach publicznych. Chcia-
łabym podkreślić na wstępie to, o czym mówił mój
kolega z Platformy Obywatelskiej, że była to ogrom-
na praca zarówno ze strony rządu, jak i ze strony
posłów pracujących w podkomisji. Na pewno zasłu-
guje ona na szacunek i należy zauważyć, że została
ona rzetelnie wykonana.
Natomiast, niestety, ta ustawa nie jest dobrą usta-
wą i myślę, że wszyscy o tym wiemy. Nie porządkuje
ona ani nie wprowadza tego, o czym też wiadomo, że
powinno do tego dojść, czyli pewnej reformy finansów
publicznych. Wydaje się w związku z tym, że przepi-
sy, które zostaną w tej chwili wprowadzone w życie,
doprowadzą do tego, że zapanuje większy chaos niż
zrozumienie. Można o tym usłyszeć już chociażby
wśród skarbników, którzy na ten temat się wypowia-
dają. Mają obawy co do tego, jak to będzie funkcjono-
wało po wprowadzeniu w życie, zwłaszcza że wiele
przepisów – to jest również pewne novum – wpisa-
nych w tej chwili w ustawę ma zacząć obowiązywać
za rok, dwa lub może za trzy lata. Czyli, generalnie
rzecz biorąc, koalicja rządząca w tej chwili jak gdyby
zdejmuje z siebie odpowiedzialność za konsekwencje,
do których one doprowadzą. Mówi się więc tak: wpro-
wadzamy przepisy, wprowadzamy zmiany, a jak one
będą wyglądały, to już nie nasz problem, czyli taka
zasada, żeby zjeść ciastko i mieć ciastko. Pewnie jest
to pewien zabieg marketingowy, bo to, można powie-
dzieć, reformuje się finanse publiczne, wprowadza się
zmiany, ale myślę, że wszyscy mamy świadomość
tego, że tak nie jest.
W związku z tym chciałabym powiedzieć, że te
poprawki senackie – dzisiaj bowiem o tych uchwałach
tutaj mówimy – oczywiście akceptujemy, dlatego że
odnoszą się one do już wprowadzonych zmian. Nato-
miast cała ta ustawa – klub Prawa i Sprawiedliwości
twierdzi nadal tak, jak do tej pory – nie jest niestety
dobrym rozwiązaniem, ponieważ wprowadza więcej
zamieszania, więcej chaosu, bynajmniej niczego nie
porządkuje, a pewne działania mają zaledwie charak-
ter pozorny. Dziękuję, panie marszałku.
149
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Stanisław Stec, Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko klubu Lewica wobec ustawy
o finansach publicznych i ustawy Przepisy wprowa-
dzające ustawę o finansach publicznych.
Pan poseł sprawozdawca szczegółowo omówił
poprawki Senatu, więc powiem, że mój klub będzie
głosował zgodnie z rekomendacją Komisji Finansów
Publicznych. Natomiast oceniając całość ustawy o
finansach publicznych, przychylę się do stwierdze-
nia, że pracy było, jeśli chodzi o mnie, dosyć dużo.
Jeszcze raz tu podkreślę, że pan przewodniczący
Paweł Arndt wykazał dużo cierpliwości i przyczynił
się do tego, że pracowano w miarę zgodnie nad tą
ustawą na posiedzeniach podkomisji i Komisji Fi-
nansów Publicznych.
Czy spełnia ona oczekiwania? Zdaniem mojego
klubu mogła iść dalej, bo w dobie kryzysu nie może
być tak, że budżet państwa się zadłuża, a fundusze
mają nadwyżki i lokują te nadwyżki na lokatach w
banku, a korzyści z lokat są mniejsze niż koszty dłu-
gu publicznego. Jest jednak pewien postęp. To jed-
nak, czy spełni ona postawione zadanie, będzie zale-
żało od konsekwencji w działaniu dysponentów fun-
duszy, od tego, czy będą racjonalnie gospodarować
środkami podatników, jak również od rządu, czy, bio-
rąc pod uwagę budżet zadaniowy, będą rezygnować
ze z góry ustalonych kwot dla poszczególnych na
przykład dysponentów budżetu w stosunku do wyso-
kości produktu krajowego brutto.
Osiągnięciem tej ustawy, pewnego jej rozwiązania
jest prognoza wieloletnia, bo ta prognoza będzie po-
kazywała, w jakim kierunku idziemy. Jeżeli budżety
danego roku będą cząstką tych prognoz, to już będzie
duży sukces. Tego sukcesu życzę rządowi i Polsce.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Pałys, Polskie Stronnictwo Lu-
dowe.
Poseł Andrzej Pałys:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Mam zaszczyt w imieniu Klubu Poselskiego Polskie-
go Stronnictwa Ludowego przedstawić stanowisko
wobec sprawozdania komisji o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o finansach publicznych oraz
ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o finansach
publicznych.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
150 Stanowisko Senatu w sprawie ustaw: o finansach publicznych; Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych
Poseł Andrzej Pałys
Moim zdaniem obecna sytuacja ekonomiczna Pol-
ski nie jest sprzyjająca do wprowadzenia tak istotnej
reformy, jaką jest reforma finansów publicznych. Na-
leżało tego zadania podjąć się w poprzedniej kadencji
– zresztą pracowaliśmy wspólnie nad tymi ustawami,
niemniej jednak nie zostały dokończone – kiedy mie-
liśmy wzrost gospodarczy. We wcześniejszej dyskusji
w toku prac nad projektami ustawy o finansach pu-
blicznych oraz ustawy Przepisy wprowadzające usta-
wę o finansach publicznych podnosiłem już argumen-
ty przemawiające za koniecznością reformy finansów
publicznych. Przyjdzie nam ją przeprowadzić w trud-
nych warunkach. Czy okaże się ona skuteczna? Tego
naprawdę dowiemy się dopiero za kilka lat. Wskaże
na to praktyka stosowania nowych przepisów. Nale-
żało tego dokonać, jest pewien postęp – mówił już o
tym poseł Stec – i pewnie doczekamy się jakiś pozy-
tywnych efektów.
Przypomnę, że Klub Poselski Polskiego Stronnic-
twa Ludowego wyrażał swoje wątpliwości co do likwi-
dacji wszystkich zakładów budżetowych w sektorze
rządowym, gospodarstw pomocniczych, rachunków
dochodów własnych i funduszy motywacyjnych. Na-
sze wątpliwości budziła także koncepcja likwidacji
niektórych funduszy celowych, na przykład Fundu-
szu Geodezyjno-Kartograficznego i Funduszu Ochro-
ny Gruntów Rolnych. Nie do końca więc zgadzamy
się z nowymi rozwiązaniami systemowymi, które nie
są zbieżne z oczekiwaniami według nas samorządów.
Jednak w procesie legislacyjnym – i to trzeba pod-
kreślić – który formalnie został uruchomiony, w tym
w trakcie konsultacji z korporacjami samorządowy-
mi, przedstawiciele samorządów nie wnieśli żadnych
uwag do projektów. Wraz z posłem Janem Łopatą, z
którym wspólnie pracowaliśmy nad tą ustawą, oraz
jako cały klub poselski jesteśmy zdziwieni taką po-
stawą korporacji samorządowych.
Liczyliśmy, że Senat wprowadzi stosowne popraw-
ki do projektów ustaw, gdyż uznaliśmy, że takie są
potrzeby. Senat do ustawy o finansach publicznych
postanowił wprowadzić do jej tekstu 14 poprawek,
natomiast do ustawy Przepisy wprowadzające usta-
wę o finansach publicznych – 19, o czym mówił mój
szanowny kolega Paweł Arndt.
Nasz klub popiera stanowisko komisji wobec spra-
wozdania Senatu, więc będziemy głosować za przy-
jęciem większości poprawek. Zastanawia nas jednak
poprawka nr 9 do ustawy Przepisy wprowadzające
ustawę o finansach publicznych, która powoduje, iż
przy zachowaniu dotychczasowych zasad GOPR oraz
TOPR będą miały określony w ustawie udział w opła-
tach za wstęp do parku narodowego. Ponadto, we-
dług poprawki, w przypadku utworzenia instytucji
gospodarki budżetowej opłaty za wstęp do parku
będą stanowiły jej przychody i będą przeznaczone na
tworzenie i utrzymywanie infrastruktury turystycz-
nej i edukacyjnej parku oraz na ochronę przyrody.
Cel słuszny, ale dlaczego dla tej organizacji robi się
wyróżnienie ustawowe? Jest to kwestia do zastano-
wienia się.
Podobnie jak moi przedmówcy chciałbym podkre-
ślić bardzo dobrą pracę zespołów, komisji i podkomi-
sji. Chciałbym uszanować w ten sposób pracę pana
posła Pawła Arndta, jego wysiłek godny największej
uwagi, na co zwrócili uwagę wszyscy moi koledzy
posłowie. Dlatego też Klub Poselski Polskiego Stron-
nictwa Ludowego poprze poprawki senackie przyjęte
przez Komisję Finansów Publicznych. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Zapisana jest jedna osoba.
Czy są jeszcze zgłoszenia? Nie widzę.
Zamykam listę.
Czas pytania ustalam na 1,5 minuty.
Pan poseł Tadeusz Tomaszewski, Lewica.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym
skierować trzy pytania do pani minister. Po pierwsze,
w świetle poprawki 9. Senatu do ustawy o finansach
publicznych chciałbym zapytać, czy po przyjęciu tej
poprawki organizacje pozarządowe będą mogły otrzy-
mywać dotacje na realizację zadań zleconych właśnie
organizacjom pozarządowym w zakresie modernizacji
i podejmowania się inwestycji w formie właśnie inwe-
stycji, modernizacji i remontów z budżetu państwa i z
budżetu jednostek samorządu terytorialnego.
Drugie pytanie: W jaki sposób ewentualnie na
nowo ustawa o finansach publicznych, której proces
legislacyjny się kończy, ujmuje kwestie udzielania
pomocy finansowej z budżetu państwa i budżetu jed-
nostek samorządu terytorialnego podmiotom poza-
rządowym?
I trzecie pytanie, dotyczące wdrażania ustawy.
Mimo wszystko jest to wiele nowych rozwiązań. Czy
biorąc pod uwagę czas wejścia w życie, a więc jeszcze
wystarczający okres, resort finansów będzie aktyw-
nie uczestniczył w kontakcie zwłaszcza z przedstawi-
cielami samorządów, ale także korporacji samorzą-
dowych, przygotowując służby do wdrażania tejże
ustawy w życie, czy też będzie to tylko eldorado kan-
celarii prawniczych? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustaw: o finansach publicznych; Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Finansów pani minister Elżbieta Chojna-Duch.
Proszę bardzo, pani minister.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Elżbieta Chojna-Duch:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przede wszyst-
kim, jeszcze zanim odpowiem na pytania pana posła
Tomaszewskiego, chciałabym dołączyć się do podzię-
kowań w imieniu pana ministra finansów i oczywi-
ście moim, a także pracowników Ministerstwa Fi-
nansów za trud włożony w ofiarną, rzetelną, wielo-
miesięczną pracę nad projektem reformy finansów
publicznych wyrażoną w ustawie o finansach publicz-
nych, która stanowi swego rodzaju kodeks prawa fi-
nansów publicznych. Przede wszystkim chciałabym
podziękować oczywiście panu posłowi Pawłowi Arnd-
towi, jak i wszystkim członkom podkomisji, a także
komisji sejmowych i senackich. Była to trudna praca,
problematyka była bardzo obszerna, nie tylko z
punktu widzenia prawniczego, angażująca różne śro-
dowiska, dotycząca nie tylko tej ustawy, ale też kil-
kudziesięciu innych ustaw, i trwała, jak już to było
podkreślane, 8 miesięcy, a tak naprawdę trwała
przedtem kilka lat.
Miejmy nadzieję, że wdrożenie tej ustawy, które
będzie trwało kilka lat, nawet w tak trudnych wa-
runkach, w jakich jesteśmy obecnie, będzie przebie-
gało harmonijnie. Liczymy też na państwa współpra-
cę. Oczywiście czeka nas jeszcze okres wydawania
aktów normatywnych niższego rzędu i współpracy
właśnie z jednostkami samorządu terytorialnego.
W tym miejscu odniosę się już do tych fragmen-
tów, które dotyczą współpracy jednostek samorządu
terytorialnego. Ustawa ta na wszystkich szczeblach
procesu legislacyjnego była konsultowana w ramach
Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego
z przedstawicielami wszystkich ugrupowań samorzą-
du terytorialnego. Te jednostki nie tylko znają tę
ustawę, ale też kształtowały jej treść, bardzo anga-
żując się w poszczególne etapy, dlatego że ustawa ta
dotyczy nie tylko budżetu państwa, ale również bu-
dżetów jednostek samorządu terytorialnego, szerzej
– całego sektora finansów publicznych.
Jest to ważna ustawa nie tylko dla organów pań-
stwa, organów rządowych, organizacji pozarządo-
wych, ale właśnie dla całego podsektora samorządo-
wego jednostek samorządu terytorialnego. W związ-
ku z tym cała ustawa, wszystkie artykuły, wszystkie
zapisy były szczegółowo konsultowane przez jednost-
ki samorządu terytorialnego, nie tylko, tak jak po-
wiedziałam, w ramach Komisji Wspólnej Rządu i
Samorządu Terytorialnego, ale też w ramach wielo-
stronnych konsultacji, również konferencji, które
odbywały się jakby na boku tej ustawy. Również wie-
151
le seminariów, konferencji, spotkań o charakterze
naukowym, o charakterze wyjaśniającym dotyczyło
budżetu zadaniowego, który jest nową instytucją,
coraz bardziej wdrażaną w ramach finansów publicz-
nych. I tak też właśnie było, jeśli chodzi o budżet
zadaniowy dla jednostek samorządu terytorialnego.
Przechodząc do konkretnych pytań, mianowicie
do pytania w sprawie poprawki nr 9, która dotyczy
art. 132 i art. 133 ustawy o finansach publicznych,
chcę powiedzieć, że ta nowa propozycja wprowadza
nowy punkt – pkt 4a, dotyczący właśnie szczególnego
rodzaju jednostek, jakimi są organizacje pozarządo-
we. Daje on im bardzo istotne, szczególne uprawnie-
nie, a mianowicie nie będą one narażone na ryzyko
wstrzymania dotacji w sytuacji, gdy przekroczą one
zapisany dla wszystkich jednostek finansowanych z
budżetu państwa poprzez dotacje celowe poziom 50%
finansowanych lub dofinansowanych kosztów reali-
zacji inwestycji. Dotyczy to oczywiście kosztów reali-
zacji inwestycji i dla tych innych jednostek ta wartość
dotacji z budżetu państwa nie może być wyższa niż
50% planowanej wartości kosztorysowej inwestycji.
Jednostki te będą mogły otrzymywać wyższe do-
tacje, ale tak jak powiedział również pan poseł, liczy-
my na odpowiedzialność dysponentów części budże-
towych, że mimo tego, iż poziom ten będzie wyższy
w stosunku do pozostałych jednostek, będą one sil-
nie, szczególnie kontrolowane. Chodzi o jakość wyko-
rzystania tych środków, a następnie tryb rozliczania
się z wszystkich dotacji, a tych, które będą stanowiły
więcej niż 50%, w szczególności. A więc jest to upraw-
nienie tych jednostek i dotyczy oczywiście również
zagadnienia związanego z modernizacjami, o których
wspomniał pan poseł Tomaszewski.
Jeśli chodzi o pytanie, które dotyczy kwestii po-
mocy, to chcę uspokoić pana posła, że przewidzieli-
śmy w tym zakresie różne możliwości i że przepisy
ustawy w żaden sposób nie naruszają kompetencji i
uprawnień jednostek samorządu terytorialnego.
A więc jeżeli wyjaśniłam te kwestie, to dziękuję
bardzo. Oczywiście jeżeli będą pojawiały się różno-
rodne pytania w trakcie wdrażania tej ustawy, któ-
ra powinna wejść w życie już od 1 stycznia 2010 r.,
a następnie stopniowo dla innych postanowień w
latach późniejszych, to Ministerstwo Finansów jest
otwarte na wymianę wszelkich informacji, na dys-
kusje, interpretacje, wyjaśnienia. Będziemy te wy-
jaśnienia prowadzili w różnych formach instytucjo-
nalnych, oczywiście dostępnych Ministerstwu Fi-
nansów.
Jeszcze raz bardzo dziękuję, w szczególności panu
posłowi Arndtowi.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani minister.
Ostatni głos zabierze poseł sprawozdawca pan
Paweł Arndt.
Proszę bardzo, panie pośle.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju
152 Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
Poseł Paweł Arndt:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Kończymy pracę nad ustawą o finansach publicz-
nych. Dzisiejsza dyskusja nad poprawkami Senatu
do ustawy stała się właściwie też okazją do pewnych
podsumowań.
Chciałbym podziękować za wszystkie ciepłe słowa
wypowiedziane z tej trybuny pod adresem kierowa-
nej przeze mnie podkomisji. Pracowaliśmy przez wie-
le, wiele, wiele miesięcy. Ta praca kończy się i ja rów-
nież chciałbym przyłączyć się do wszystkich podzię-
kowań, które zostały tutaj wygłoszone.
Chciałbym jednak powiedzieć jeszcze kilka zdań
może bardziej ogólnych. Ustawa, którą przyjęliśmy,
nie jest w żaden sposób jakąś kompleksową reformą
finansów publicznych. Nie chciałbym, żeby to było
mylone. Ta ustawa właściwie ma przede wszystkim
zapewnić przejrzystość i racjonalność w gospodaro-
waniu środkami publicznymi. Ona dotyczy instytu-
cji państwowych, instytucji samorządowych, fundu-
szy. Taki jest główny cel wprowadzenia tej ustawy,
nie stanowi go jakaś ogólna, kompleksowa reforma
finansów publicznych. Zarzuty, że odsuwa się w cza-
sie niektóre rozwiązania, są chyba również niesłusz-
ne, ponieważ rozwiązania wprowadzane przez tę
ustawę są pod pewnymi względami dość istotne. Aby
wiele z tych rozwiązań weszło w życie, potrzebne jest
vacatio legis.
Szanowni państwo, podobnie jak pani minister i
wielu mówców, którzy z tej trybuny wypowiadali się
na ten temat, wierzę, że ustawa jednak spełni swoje
zadania. Ona będzie wprowadzana przez długi okres,
myślę jednak, że skutków jej wprowadzenia doczeka-
my się w krótkim czasie.
Za wspólną pracę nad tą ustawą chciałbym po-
dziękować pani minister i pani minister Elżbiecie
Suchockiej, przedstawicielom innych resortów, któ-
rzy towarzyszyli nam przez wiele miesięcy pracy,
przedstawicielom Najwyższej Izby Kontroli oraz ko-
leżankom i kolegom posłom, którzy także pracowali
nad tym projektem wiele miesięcy. Mam nadzieję, że
spełni ona oczekiwania. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałami Senatu przystąpi-
my w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 18.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie usta-
wy o przygotowaniu finałowego turnieju Mi-
strzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO
2012 (druki nr 2232 i 2255).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Wiesława Szczepańskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu sejmowej
Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki mam
zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie stanowisko komisji
odnośnie do uchwały Senatu z dnia 31 lipca br. w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finało-
wego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA
EURO 2012, zawartej w druku nr 2232.
Sejm kończy dziś pracę nad bardzo ważną ustawą.
Jej uchwalenie pozwoli przyspieszyć proces inwesty-
cyjny związany z realizacją mistrzostw Europy w
piłce nożnej w roku 2012. 31 lipca br. na 39. posiedze-
niu Senat wniósł do omawianej dziś ustawy 10 popra-
wek. Sejmowa Komisja Kultury Fizycznej, Sportu i
Turystyki w dniu wczorajszym postanowiła przyjąć
9 poprawek Senatu oraz odrzucić 1 poprawkę, tj. po-
prawkę nr 3.
Poprawki 1., 5., 6. i 10. mają charakter redakcyjny
i według Biura Legislacyjnego powinno się głosować
nad nimi wspólnie. Poprawka 2. Senatu uwzględnia
uwagi Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej dotyczą-
ce tego, aby ustawę stosować zarówno do inwestycji
lotniczych, lotnisk użytku publicznego, jak i do inwe-
stycji w zakresie urządzeń i obiektów służących do
obsługi ruchu lotniczego dokonywanych zazwyczaj w
celu zapewnienia funkcjonowania takich lotnisk.
Poprawka 4., nad którą głosować należy łącznie z
poprawką nr 9, stanowi doprecyzowanie zapisu, bo-
wiem dzisiaj w Polsce kataster nieruchomości utożsa-
miany jest prawnie z ewidencją gruntów i budynków.
Poprawka 7. ma na celu przyspieszenie procesu
realizacji wypłaty odszkodowania, jeśli nie dojdzie do
wcześniejszych uzgodnień co do wysokości odszkodo-
wania.
Poprawka 8. ma na celu poszerzenie kręgu pod-
miotów, które oprócz spółek celowych wypłacają od-
szkodowania na rzecz bankowego rachunku fundu-
szu w wysokości ustalonej przez właściwe organy w
sprawach dotyczących ochrony gruntów leśnych.
Chodzi o to, iż nie tylko spółki celowe będą realizo-
wać inwestycje związane z Euro 2012.
Ostatnia poprawka, poprawka nr 3, być może w
ocenie komisji jest słuszna, ale, po pierwsze, jej treść
wychodzi poza materię ustawową. W przedłożeniu
rządowym, jak również podczas prac podkomisji sej-
mowej nigdy nie były nowelizowane art. 7. i 8. oma-
wianej dziś ustawy. Ta poprawka mogłaby budzić
wątpliwości natury konstytucyjnej. Po drugie,
uwzględnienie woj. pomorskiego, a obecnie – jak
przypominam – woj. śląskiego i miast gospodarzy
Euro 2012, jako tych, które wyłącznie mogłyby two-
rzyć spółki celowe, mogłoby wzbudzić sprzeciw mię-
dzy innymi woj. wielkopolskiego czy dolnośląskiego.
Mając to na względzie, komisja postanowiła popraw-
kę odrzucić.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komisji
Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki proszę o przyję-
cie sprawozdania komisji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju
Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Michał Jaros, Platforma
Obywatelska.
Poseł Michał Jaros:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam
zaszczyt przedstawić opinię klubu Platforma Obywa-
telska na temat stanowiska Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego tur-
nieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA
EURO 2012.
Senat wprowadził do tekstu ustawy 10 poprawek.
Klub Platforma Obywatelska rekomenduje 9 z nich,
odrzucając 3. poprawkę, co odnosi się do tego, że moż-
liwość powoływania spółek celowych do realizacji
przedsięwzięć związanych z Euro 2012 powinna po-
zostać, zgodnie z pierwotnymi założeniami ustawy,
ograniczona do miast i województw bezpośrednio
przygotowujących się do mistrzostw UEFA Euro
2012. Proponowane zmiany przyspieszą na pewno
cykl inwestycyjny. To znacznie ułatwi pracę spółek
celowych, a także wszystkich osób i instytucji, które
czynią w Polsce przygotowania do Euro 2012.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jako pełnomoc-
nik wojewody dolnośląskiego chcę powiedzieć, iż w
kontekście czynionych na Dolnym Śląsku przygoto-
wań do mistrzostw Europy w 2012 r., mam nadzieję,
że ta ustawa szybko wejdzie w życie, ponieważ znacz-
nie ułatwi to prace między innymi nam, na Dolnym
Śląsku. Serdecznie dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Elżbieta Jakubiak, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Nie ma.
W takim razie głos zabierze pan poseł Tomasz
Garbowski, Lewica.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Poselskiego Lewica pragnę zapre-
zentować stanowisko wobec ostatniego etapu procesu
legislacyjnego dotyczącego ważnej ustawy, noweliza-
cji ustawy o przygotowaniach Polski do finałowego
turnieju Mistrzostw Europy W Piłce Nożnej UEFA
EURO 2012.
153
Ustawa matka, którą dzisiaj nowelizujemy, stano-
wi drogowskaz, za pomocą którego ma zostać przy-
spieszona realizacja tego ważnego wydarzenie dla
Polski, dla Ukrainy, czyli Euro 2012. Ta nowelizacja,
która została przedłożona głównie przez Ministerstwo
Infrastruktury, ma za zadanie usprawnić, przyspie-
szyć inwestycje związane z Euro 2012. Przykład gmi-
ny Wrocław, która od ponad roku stara się kupić nie-
ruchomość, na której terenie ma powstać pętla szyb-
kiego tramwaju – chodzi tu także o teren przy stadio-
nie w Myślenicach – świadczy o tym, że to rozwiązanie
jest potrzebne, po to żeby inwestycje związane z Euro
2012 zostały rozpoczęte i zrealizowane przed tym
ważnym dla Polski wydarzeniem, nie tylko piłkar-
skim, lecz także o charakterze promocyjnym.
Senat wprowadził 10 poprawek, jak poinformował
nas już wcześniej poseł sprawozdawca. Jeżeli chodzi
o 9 poprawek, które komisja zaopiniowała pozytyw-
nie, Klub Poselski Lewica je poprze, będzie głosował
zgodnie ze stanowiskiem komisji. W przypadku po-
prawki nr 3 Klub Poselski Lewica również będzie
głosował zgodnie ze stanowiskiem komisji. Będziemy
głosować za odrzuceniem tej poprawki, ponieważ –
jak już wcześniej poseł sprawozdawca Wiesław Szcze-
pański stwierdził – treść tej poprawki wychodzi poza
zakres przedmiotowy ustawy i wprowadza nowy za-
pis dotyczący uwzględnienia woj. pomorskiego w spe-
custawie o Euro 2012, tak aby to województwo mogło
skorzystać z możliwości utworzenia spółki celowej w
związku z Euro 2012. Ze zdziwieniem zareagowałem
na tę propozycję Senatu, ponieważ kilka miesięcy
temu nowelizowaliśmy art. 7 i art. 8 dotyczące dopre-
cyzowania roli woj. śląskiego i wtedy Senat nie chciał
wprowadzić poprawki odnośnie do tego, że woj. po-
morskie także może tworzyć spółki celowe. Ponadto
moim zdaniem uzasadnienie senatorów, że w wyka-
zie przedsięwzięć zawarto jedno zadanie dla samo-
rządu woj. pomorskiego, jest zbyt niejasne, ponieważ
wykaz tych przedsięwzięć jest otwarty. Dlatego uwa-
żamy, że ta poprawka powinna zostać odrzucona. To
tyle z mojej strony. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jan Kamiński, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Jan Kamiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Poselskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego mam
zaszczyt przedstawić stanowisko w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego tur-
nieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA
EURO 2012.
Szeroko omówiliśmy tę ustawę, kiedy Wysoka
Izba ją przyjmowała, niemniej jednak należy zauwa-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju
154 Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
Poseł Jan Kamiński
żyć, że ta ustawa nowelizuje również ustawę o gospo-
darce nieruchomościami oraz ustawę o szczególnych
zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w za-
kresie lotnisk użytku publicznego. Są to nowelizacje
niezbędne i konieczne do przygotowania finałowego
turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA
Euro 2012. Myślę, że ta ustawa przyspieszy i ułatwi
te przygotowania.
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego
zgadza się ze stanowiskiem komisji i będzie głosował
zgodnie z przyjętymi przez nią ustaleniami w zakre-
sie poprawek Senatu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Walkowiak, Polska XXI.
Poseł Andrzej Walkowiak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt w
imieniu Koła Poselskiego Polska XXI przedstawić
nasze stanowisko w sprawie ustawy o zmianie usta-
wy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw
Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012. Podobnie
jak wszyscy poprzednicy przedstawiamy stanowisko
identyczne. Zastosujemy się do rekomendacji komisji.
Popieramy wszystkie poprawki Senatu, z wyjątkiem
poprawki 3., podzielając argumenty, które wygłosili
przed chwilą z tej mównicy poprzednicy. Uważamy,
że to jest ważna nowelizacja.
Chylimy czoło przed inicjatywą Ministerstwa In-
frastruktury, bo należy domniemywać, że resortowi
zależy na tym, aby ten proces inwestycyjny przyspie-
szać i przełamywać kolejne bariery biurokratyczne.
I chociaż krytykowaliśmy – i to bardzo często i moc-
no – z tej mównicy poczynania resortu infrastruktu-
ry dotyczące szczególnie inwestycji związanych z
infrastrukturą drogową, to zawsze podkreślaliśmy i
podkreślamy do tej pory, że nie są to czynności po-
dejmowane w ramach przeszkadzania, lecz po prostu
to jest doping, ponieważ przygotowanie tej imprezy
nie jest interesem partii X czy Y, nie wymieniając
żadnej nazwy, lecz jest interesem narodowym i mu-
simy pokazać światu i Europie, że jesteśmy zdolni do
przygotowania wzorowej imprezy. I w takim duchu
działaliśmy, analizując zapisy tej nowelizacji. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pani posłanka Elżbieta Jakubiak, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ta nowelizacja
jest już drugą nowelizacją ustawy o Euro 2012. Usta-
wa ta stała się wielką podstawą do prowadzenia nie
tylko tych inwestycji, które są potrzebne w związku
z Euro 2012, ale większości inwestycji infrastruktu-
ralnych. My konsekwentnie, zarówno w komisjach,
jak i na sali plenarnej, zawsze głosujemy za propozy-
cjami wynikającymi z nowelizacji.
Do całej koncepcji mamy natomiast tylko jedną
uwagę. Dzisiaj ta ustawa w kształcie, jaki przyjął Se-
nat, w kształcie, jaki my zapewne przegłosujemy dziś
czy jutro, nie działa, ponieważ konieczne jest wyda-
nie do tej ustawy rozporządzeń Rady Ministrów. Dzi-
siaj ta ustawa może być stosowana wyłącznie do kil-
kunastu inwestycji w Polsce, a miała ona być ustawą
przełomową, jeśli chodzi o prowadzenie inwestycji
infrastrukturalnych i technicznych.
Tak więc apeluję jeszcze raz zarówno do ministra
sportu, który jest koordynatorem Euro 2012, jak i
ministrem odpowiedzialnym w ramach Rady Mini-
strów, o wydanie i nowelizację rozporządzenia. Chcia-
łabym też prosić pana ministra infrastruktury o to,
aby włączył się w prace, które przygotowują czy będą
przygotowywały to rozporządzenie, bo inaczej ta
ustawa będzie martwym prawem, z którego nie będą
mogli korzystać ani przedsiębiorcy, ani samorządy, ani
żaden organ, który przygotowuje wielkie inwestycje.
To jest uzupełnienie ustawy, ale ponieważ ustawa jest
skonstruowana w taki sposób, że przedsięwzięcia Euro
są wymienione w rozporządzeniu, to bez tego najlep-
sza ustawa nie pozwoli nam działać na tym inwesty-
cyjnym froncie. Tak więc bardzo proszę o przyspiesze-
nie prac, o włączenie się wszystkich resortów w przy-
gotowanie rozporządzenia dotyczącego przedsięwzięć
Euro 2012. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Przystępujemy do zadawania pytań.
Zapisane są 3 osoby.
Czy są inne zgłoszenia? Nie ma.
Zamykam listę.
Ustalam czas pytania – 1 minuta.
Pan poseł Tadeusz Tomaszewski, Lewica.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W ramach przygotowań do Euro w Polsce bu-
duje się 3 nowe stadiony, kolejne 3 są modernizowane,
w tym stadion narodowy, budowany od podstaw. Na
ten cel wydawane są duże środki publiczne. W dniu
wczorajszym polski Sejm zakończył ważny etap do-
stosowywania instytucji publicznych do potrzeb osób
niepełnosprawnych. Czy te nowe obiekty będą dosto-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju
Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
Poseł Tadeusz Tomaszewski
sowane do potrzeb osób niepełnosprawnych? Czy
będą na widowni miejsca także dla ludzi, którzy po-
ruszają się na wózkach? Czy przewidziane są również
stosowne parkingi? To samo dotyczy spraw związa-
nych z modernizacją lotnisk.
Druga sprawa dotyczy tego, o czym mówiła przed
chwilą pani poseł Elżbieta Jakubiak. Parlament
kończy proces legislacyjny, ale jeśli rząd nie przygo-
tuje stosownego wykazu, ustawa będzie martwa
i nie będzie można przyspieszyć tego procesu. W
związku z powyższym stawiam pytanie: Kiedy bę-
dzie to gotowe?
I ostatnie pytanie, skierowane do posła sprawoz-
dawcy. W jaki sposób nowe rozwiązania nowelizowa-
nej ustawy dają szansę na przyspieszenie procesu
inwestycyjnego związanego z przygotowaniami do
Euro 2012? Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Tomasz Garbowski, Lewica.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Pytanie do-
tyczy gminy Wrocław. W swoim wystąpieniu mówi-
łem o problemach związanych z inwestycją dotyczą-
cą utworzenia pętli szybkiego Tramwaju Plus przy
stadionie Myślenice. Prasa podawała, że prezydent
miasta Wrocławia odwołał się do wojewody, wojewo-
da przesłał dokumentację do Ministerstwa Infra-
struktury w zakresie wywłaszczenia. Czy na dzień
dzisiejszy minister infrastruktury podjął decyzję w
tej sprawie, która niewątpliwie przyspieszy realiza-
cję tej ważnej dla Euro 2012 inwestycji we Wrocła-
wiu? Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Piotr Polak, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Piotr Polak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Dwa pytania dotyczące tego tematu. Panie ministrze,
czym kierował się pan minister w sprawie zwrotu
bulwersujących premii przyznanych sobie przez
członków spółki PL 2012 na raty? Dlaczego nie jest
to zwrot jednorazowy, lecz jest to zwrot na raty?
Przecież to jest ewidentne kredytowanie czyjejś dzia-
łalności.
155
I kolejne pytanie, niezwiązane merytorycznie z
PL 2012, chociaż pośrednio tak. Chodzi mi o sytu-
ację, jaka panuje w Polskim Związku Piłki Nożnej, i
o bałagan związany z decyzją trybunału arbitrażo-
wego oraz decyzją Polskiego Związku Piłki Nożnej.
(Poseł Tadeusz Tomaszewski: To nie do tego mi-
nistra.)
Chodzi mi o decyzję w sprawie przywrócenia Wi-
dzewa do Ekstraklasy. Kto odpowiada za ten bałagan
i w jaki sposób ministerstwo sportu włączy się w ten
spór? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Infrastruktury pan Maciej Jankowski.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Wy-
soka Izbo! Część pytań dotyczy zakresu kompetencji
Ministerstwa Infrastruktury…
(Poseł Tadeusz Tomaszewski: Ministerstwa spor-
tu.)
Przepraszam bardzo, Ministerstwa Sportu i Tu-
rystyki. Nie jestem więc w stanie odpowiedzieć na
pytania o premie PZPN.
Natomiast jeśli chodzi o to, co dotyczy naszego
zakresu kompetencji, to oczywiście niezwłocznie po
otrzymaniu rozporządzenia w ramach konsultacji
międzyresortowych włączymy się aktywnie w pracę
nad jego ostatecznym przygotowaniem. Zgodnie z
moimi informacjami w najbliższym czasie powinni-
śmy je otrzymać. Z tego, co wiem, Ministerstwo Spor-
tu i Turystyki prawie ukończyło prace nad przygoto-
waniem projektu rozporządzenia i w najbliższym
czasie Ministerstwo Infrastruktury otrzyma je w
ramach uzgodnień międzyresortowych.
Czy proponowana nowelizacja przyspieszy pracę?
Jesteśmy przekonani, że tak, ponieważ korzystamy
z doświadczeń tzw. specustaw drogowej i kolejowej,
kiedy wyraźnie nastąpiło przyspieszenie inwestycji.
W naszej ocenie zyskujemy niemal rok.
I ostatnie pytanie dotyczące Ministerstwa Infra-
struktury. Minister infrastruktury podtrzymał decy-
zję wojewody, ponieważ w tym wypadku przy procesie
wywłaszczenia decyzja musiała być uchylona z przy-
czyn formalnych, jako że w tym czasie międzyczasie
zmienił się właściciel tej nieruchomości; dotychczaso-
wa właścicielka przekazała ją w drodze darowizny
innemu podmiotowi, w związku z tym procedurę trze-
ba powtórzyć. Dziękuję bardzo, panie marszałku.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju
156 Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu ministrowi.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Wiesława Szczepańskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Mini-
strowie! Chciałbym podziękować wszystkim, którzy
wzięli udział w pracach nad tym projektem ustawy.
Jak już mówiłem, prace dobiegają końca. Mam na-
dzieję, iż wejście w życie tej ustawy pozwoli w znacz-
nym stopniu realizować inwestycje związane z Euro
2012. Ale żeby tak się stało, musi nastąpić to, o czym
mówiła pani przewodnicząca Jakubiak, a więc przede
wszystkim musi zostać wydane rozporządzenie. Z
tego rozporządzenia będzie wynikało, które inwesty-
cje powinny być realizowane na podstawie specusta-
wy dotyczącej Euro 2012, tak by nie wykorzystywać
tej ustawy do zwykłych inwestycji miejskich w mia-
stach, które będą organizatorami Euro 2012. A więc
od ministra sportu i ministra infrastruktury będzie
zależało to, które inwestycje będą realizowane na
podstawie tej ustawy.
Chciałbym zauważyć, że ustawa ta rzeczywiście
w znaczny sposób uprości procedury związane z re-
alizacją inwestycji. Jak mówił pan minister, łączy
ona w sobie trzy ustawy: specustawę drogową, spe-
custawę kolejową oraz ustawę o lotniskach. A więc w
ramach tych trzech ustaw będzie można realizować
inwestycje związane z lotniskami lokalnymi, z dro-
gami, ponieważ w tej ustawie to wpisaliśmy. Dzisiaj
ze specustawy drogowej nie mogą korzystać miasta
na prawach powiatu, a ta ustawa pozwoliła miastom
grodzkim będącym realizatorom imprez Euro 2012
korzystać z takiej możliwości realizacji jej zapisów, a
więc zarówno w Gdańsku, Krakowie, Wrocławiu,
Warszawie, jak i Poznaniu na podstawie tej ustawy
będzie można budować drogi.
Jeden z ważniejszych elementów, jeśli chodzi o tę
ustawę, jest następujący. Dzisiaj trzeba wydawać trzy
decyzje: o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia, po-
tem o wywłaszczeniu, a potem o wysokości odszko-
dowania. Obecnie ta decyzja będzie zawarta w jed-
nym, po czym będzie wydawana decyzja o pozwoleniu
na budowę. Chcę zauważyć, że wywłaszczenie danej
osoby z nieruchomości – to odpowiedź, jeśli chodzi o
Wrocław – będzie następowało w trybie natychmia-
stowym, a więc najpierw będzie można wywłaszczyć
dana osobę, a dopiero później będzie ona mogła do-
chodzić wysokości odszkodowania, tak że nie wstrzy-
ma to procesu inwestycyjnego. Czasami ktoś mówi,
że być może to niekonstytucyjne, ale na podstawie tej
ustawy będzie można daną osobę wywłaszczyć z nie-
ruchomości, rozpocząć inwestycję, a potem, jeżeli
osoba ta nie zgodzi się co do kwoty odszkodowania,
będzie mogła dochodzić tej kwoty na drodze sądowej.
Pozwoli to w szybkim trybie pozyskiwać grunty pod
realizację inwestycji Euro 2012.
Dziękuję wszystkim, którzy wzięli udział w deba-
cie i pracowali nad tą ustawą. Dziękuję bardzo, panie
marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 19.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji In-
frastruktury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz
ustawy o gospodarce nieruchomościami (druki
nr 2233 i 2243).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Andrzeja Adamczyka.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Andrzej Adamczyk:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Mam zaszczyt przedstawić sprawozda-
nie Komisji Infrastruktury, zawarte w druku nr
2243, o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmia-
nie ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o gospo-
darce nieruchomościami, przyjętym przez Senat w
dniu 31 lipca, zawartym w druku nr 2233.
Senat po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm
ustawy wprowadził do jej tekstu 11 poprawek, które
zostały rozpatrzone i zaopiniowane na posiedzeniu
komisji w dniu 25 sierpnia br.
Panie i Panowie Posłowie! Wszystkie poprawki
precyzują, udoskonalają zapisy, które były sformuło-
wane przez Sejm w poszczególnych artykułach usta-
wy. Zdaniem Komisji Infrastruktury 10 poprawek
zasługuje na akceptację i przyjęcie przez Wysoką
Izbę, natomiast poprawka nr 4 – na odrzucenie.
W poprawce 1. Senatu dookreśla się cel wykona-
nia świadectwa. Poprawka 2., legislacyjna, sprawia,
że przepis jest bardziej czytelny. Poprawka nr 3 to
poprawka legislacyjna.
Poprawka Senatu nr 4 zawęziła sposób okazania
świadectwa. Jak wynika z opinii UKiE, jest to zawę-
żenie niezgodne z prawem Unii Europejskiej.
Poprawka nr 5 wypełnia wymóg unijny dotyczący
dookreślenia, wskazania, kto z uwagi na wypełnienie
unijnego wymogu niezależności ekspertów nie może
sporządzać świadectwa energetycznego.
Poprawka nr 6 to poprawka doprecyzowująca za-
pisy. Poprawka nr 7 wynika z poprawki nr 5. Popraw-
ka nr 8 uściśla, kto może przeprowadzać kontrolę
stanu technicznego instalacji elektrycznych, pioru-
nochronnych, gazowych i urządzeń chłodniczych.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami
Poseł Sprawozdawca Andrzej Adamczyk
Poprawka nr 9 to przepis penalizujący, umożliwiają-
cy karanie osób, które sporządzają świadectwo ener-
getyczne bez koniecznych uprawnień, czyli nie speł-
niają wymogów ustawy w tym zakresie. Poprawka
10. określa kwestię zachowania ważności świadectw
energetycznych. Poprawka 11. jest konsekwencją po-
prawki nr 7.
Pragnąłbym Wysokiej Izbie zwrócić uwagę, iż we-
dług opinii Komitetu Integracji Europejskiej, która
odnosi się do poprawek przedstawionych przez Senat,
poprawka nr 4 oraz poprawka nr 10 są niezgodne
z prawem Unii Europejskiej. W tejże opinii UKiE
dokładnie uzasadnia powody.
Komisja Infrastruktury potwierdza i popiera sta-
nowisko UKiE w stosunku do poprawki nr 4 zawę-
żającej sposób okazania świadectwa energetycznego.
Zgadzamy się, że zawężenie tylko do wglądu ograni-
cza możliwości osób zainteresowanych zapisami te-
goż świadectwa energetycznego.
Natomiast uważamy, że poprawka nr 10 nie koli-
duje z prawodawstwem Unii Europejskiej, tym bar-
dziej że jej odrzucenie naraziłoby kilkadziesiąt tysię-
cy właścicieli mieszkań czy budynków, obiektów, dla
których sporządzono świadectwo energetyczne tylko
w tym roku, na ponowne koszty w przypadku zbycia
tych obiektów lub ich wynajmu.
Przypomnę tylko, że według danych Głównego
Urzędu Nadzoru Budowlanego w I półroczu br. od-
dano do użytkowania ponad 63 tys. obiektów, z czego
ponad 46 tys. wymagało sporządzenia świadectwa
energetycznego. Wyobraźmy sobie, że połowa z nich
trafia do ponownego obrotu, czyli jest zbywana lub
wynajmowana, i po wejściu w życie nowelizowanej
ustawy, o której dzisiaj mówimy, należy sporządzić
kolejne świadectwo energetyczne dla tego samego
obiektu, dla którego nie zmieniły się żadne parame-
try, dla tego samego obiektu, dla którego sporządzo-
no świadectwo energetyczne, które kosztuje zwycza-
jowo, jak się przyjęło na rynku, kilkaset złotych, jeśli
chodzi o budynek mieszkalny jednorodzinny, bo
w przypadku innych budynków jest to zdecydowanie
wyższa kwota. Dlatego Komisja Infrastruktury stoi
na stanowisku, że poprawka 10. Senatu absolutnie
powinna być utrzymana.
Wobec powyższego Komisja Infrastruktury wno-
si do Sejmu o przyjęcie poprawek od 1. do 3., popraw-
kę 4. proponuje odrzucić oraz przyjąć poprawki od 5.
do 11. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pani posłanka Aldona Młyńczak,
Platforma Obywatelska.
157
Poseł Aldona Młyńczak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej pragnę
przedstawić stanowisko klubu wobec sprawozdania
Komisji Infrastruktury dotyczącego stanowiska Se-
natu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo bu-
dowlane i ustawy o gospodarce nieruchomościami,
druki nr 2233 i 2243.
Projekt nowelizacji ustawy omawiany na posie-
dzeniu komisji i skierowany do Senatu ma na celu
implementację dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady Europy z dnia 16 grudnia 2002 r.
w zakresie sporządzania charakterystyki energetycz-
nej budynku oddawanego do użytkowania, lokalu
mieszkalnego a także części budynku stanowiącego
samodzielną całość techniczno-użytkową. Propono-
wane zmiany uzupełniają lub zmieniają istniejące
regulacje ustawowe pod kątem wypełnienia właśnie
tej dyrektywy. Senat wyraził aprobatę w zakresie
celu nowelizacji, jakim jest określenie sytuacji, w ja-
kiej powstaje obowiązek sporządzenia świadectwa,
wprowadzenia reguł postępowania odpowiedzialno-
ści zawodowej, a także zasad wprowadzenia rejestru
osób uzyskujących takie uprawnienia. Senat zaapro-
bował ocenę charakterystyki wydawaną w formie
ważnego 10 lat świadectwa zawierającego wskazania
możliwych robót budowlanych, które mogą poprawić
charakterystykę energetyczną pod wzglądem opła-
calności, a także wprowadzone rozwiązania stwarza-
jące możliwości zdobycia nowego zawodu. Wątpliwo-
ści Senatu nie budziła również sprawa obowiązkowe-
go ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby
sporządzającej świadectwo charakterystyki energe-
tycznej. Niemniej jednak Senat w kilku obszarach
wprowadził poprawki, łącznie jedenaście, z których
część to poprawki o charakterze merytorycznych,
a część o charakterze doprecyzowującym. Zdaniem
klubu Platformy Obywatelskiej najważniejsze zmia-
ny przedstawione w stanowisku Senatu dotyczą na-
stępujących kwestii.
W poprawce nr 2 chodzi o jednoznaczne wskaza-
nie, że obowiązek sporządzenia świadectwa charak-
terystyki energetycznej nie dotyczy sytuacji, kiedy do
przeniesienia prawa własności dochodzi na podstawie
umowy pomiędzy spółdzielcą a spółdzielnią mieszka-
niową. Poprawka nr 5 jest również bardzo istotna,
bowiem poszerza katalog osób, które nie mogą spo-
rządzać świadectw charakterystyki energetycznej,
i do już wymienionego katalogu dodaje również wła-
ścicieli nieruchomości części budynku stanowiącej
samodzielną całość techniczno-użytkową oraz osoby,
którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo
do lokalu. Właśnie sprawa interpretacji kwestii nie-
zależności ekspertów była najbardziej spornym ob-
szarem w całej ustawie ze względu na różne rozwią-
zania przyjęte w różnych krajach. Istotnych jest
jeszcze kilka poprawek, np. poprawka nr 7, która
uzupełnia katalog przepisów, których naruszenie
skutkuje wszczęciem przez właściwego ministra po-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
158 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami
Poseł Aldona Młyńczak
stępowania w sprawie utraty uprawnień do przygo-
towywania świadectw; poprawka nr 8, która dotyczy
nieuregulowanych do tej pory kwestii uprawnień do
kontroli instalacji urządzeń chłodniczych (Dzwonek);
poprawka nr 9, w której wprowadza się karę grzyw-
ny w przypadku wprowadzenia do obrotu świadectw
charakterystyki energetycznej przez osoby nieposia-
dające uprawnień; poprawka nr 10, w której zamiesz-
czono ważny przepis przejściowy, o którym obszernie
informował pan poseł sprawozdawca, oraz poprawka
nr 11, która odsuwa o 3 miesiące datę wejścia w życie
art. 5 ust. 4a. Pozostałe poprawki, jak wcześniej
wspomniałam, mają charakter redakcyjny i doprecy-
zowujący.
Klub Platformy Obywatelskiej rekomenduje Wy-
sokiej Izbie przyjęcie dziesięciu z jedenastu zgłoszo-
nych przez Senat poprawek i odrzucenie jednej po-
prawki nr 4. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Edward Czesak, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Edward Czesak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość przedstawiam stanowisko do uchwały Sena-
tu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie ustawy o zmia-
nie ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o gospo-
darce nieruchomościami, zawarte w drukach nr 2233
i 2243.
Senat na posiedzeniu w dniu 31 lipca 2009 r. do
uchwalonej przez Sejm w dniu 16 lipca 2009 r. ustawy
o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz ustawy
o gospodarce nieruchomościami wprowadził jedena-
ście poprawek. Wniesione poprawki szczegółowo omó-
wił poseł sprawozdawca Andrzej Adamczyk. Więk-
szość poprawek doprecyzowuje zapisy poszczególnych
artykułów ustawy lub zapewnia poprawność termi-
nologiczną.
Komisja Infrastruktury rozpatrzyła zgłoszone
przez Senat poprawki i pozytywnie zaopiniowała ich
przyjęcie przez Wysoką Izbę za wyjątkiem jednej.
Poprawka nr 4, przyjęta przez Senat, wprowadza
niezgodność – która została zresztą wyrażona w opi-
nii UKIE – przepisu ustawy z art. 7 dyrektywy 2002/
91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europy,
który zobowiązuje państwa członkowskie do tego,
aby świadectwa charakterystyki energetycznej bu-
dynków były udostępniane właścicielowi lub przez
właściciela przyszłemu kupującemu czy najemcy nie-
zależnie od sytuacji, jaka mogłaby mieć miejsce. Tak
więc termin „udostępnia” jest terminem szerszym,
jeśli chodzi o jego zakres, od proponowanego przez
Senat „udostępnia do wglądu”. Dlatego komisja re-
komenduje odrzucenie tej poprawki.
Klub Prawo i Sprawiedliwość będzie głosował za
przyjęciem poprawek Senatu zgodnie z rekomendacją
Komisji Infrastruktury. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wiesław Szczepański, Lewica.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Poselskiego Lewicy mam zaszczyt przedstawić nasze
stanowisko odnośnie do uchwały Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz
ustawy o gospodarce nieruchomościami zawarte
w drukach nr 2223 i 2243.
Senat w dniu 31 lipca do omawianej dziś ustawy
wniósł jedenaście poprawek. Komisja Infrastruktury
w dniu 25 sierpnia br. rozpatrzyła sprawozdanie Se-
natu i, jak już mówił poseł sprawozdawca, postano-
wiła rekomendować Wysokiej Izbie dziesięć poprawek
oraz zaproponowała odrzucenie jednej.
Mój klub będzie głosował zgodnie ze stanowi-
skiem komisji. Poprzemy wszystkie poprawki z wy-
jątkiem poprawki 4., która według Urzędu Komitetu
Integracji Europejskiej jest niezgodna z dyrektywą
2002/91 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy
z dnia 16 grudnia 2002 r., bowiem zastąpienie słów
„udostępnienia” słowami „do wglądu” zawęzić może
udostępnianie świadectw charakterystyki energe-
tycznej osobom zainteresowanym. Istnieje zatem
obawa, czy np. będzie można kserować, kopiować
świadectwa charakterystyki energetycznej. Więk-
szość zgłoszonych przez Senat poprawek ma charak-
ter poprawiający ustawę, zbliżają one tę ustawę do
wymagań dyrektywy, poszerzają katalog przepisów,
których naruszenie skutkować będzie wszczęciem
przez ministra postępowań w sprawie utraty upraw-
nień. Określono przypadki, kiedy osoby posiadające
uprawnienia nie mogą sporządzać takiego świadec-
twa, jak również zachowano ważność dotychczas
wydanych świadectw. Co najważniejsze, wydłużono
do 3 miesięcy termin wejścia ustawy w życie odno-
śnie do przepisu zakazującego sporządzania świadec-
twa charakterystyki energetycznej właścicielom bu-
dynku, lokalu lub będącej nieruchomością części
budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-
-użytkową oraz osobom którym przysługuje spół-
dzielcze własnościowe prawo do lokalu. Jak już wspo-
mniałem, mój klub będzie głosował zgodnie ze stano-
wiskiem Senatu, to znaczy komisji. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Józef Racki, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Józef Racki:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego oświadczam, że będziemy głosowali za
przyjęciem sprawozdania Komisji Infrastruktury za-
wartego w druku nr 2243, czyli będziemy głosowali
za przyjęciem poprawek: 1., 2., 3., 5., 6., 7., 8., 9., 10.,
i 11. oraz za odrzuceniem poprawki 4. Szczegółowe uza-
sadnienie przyjętych i odrzuconych poprawek przedło-
żył sprawozdawca oraz moi przedmówcy. (Oklaski)
W związku z tym na tym zakończę moje wystąpienie.
Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Przystępujemy do pytań.
Jest jedno zgłoszenie.
Czy są jeszcze chętni? Nie ma.
Zamykam listę.
Ustalam czas na zadanie pytania na 1 minutę.
Pan poseł Michał Wojtkiewicz, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Proszę bardzo.
Poseł Michał Wojtkiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam takie krótkie pytanie: Jeżeli ktoś ma pozwole-
nie na budowę, buduje dom, oddaje budynek do użyt-
ku, to musi mieć świadectwo energetyczne. Co się
stanie, jeśli to świadectwo energetyczne, ten audyt
energetyczny wykaże, że budynek nie spełnia wyma-
gań, że są jakieś niedociągnięcia? Co wtenczas? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Infrastruktury pan Olgierd Dziekoński.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Olgierd Dziekoński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odpowiadając na
pytanie pana posła Wojtkiewicza, przypominam, że
159
świadectwo energetyczne jest dokumentem informa-
cyjnym, czymś odrębnym od wymogów Prawa bu-
dowlanego i wymogów technicznych, jakim odpowia-
dać powinny budynki i ich usytuowanie. Natomiast
jeżeli okazałoby się, jak wspomniał pan poseł, że
wskazane w świadectwie energetycznym wymogi,
wykazane zużycie energii w sposób drastyczny od-
biegają od wymagań technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie, wówczas
może stanowić to przesłankę dla zainteresowanych
do złożenia skargi do odpowiednich organów nadzo-
ru budowlanego. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu bardzo.
Głos zabierze sprawozdawca komisji pan poseł
Andrzej Adamczyk.
Proszę bardzo.
Poseł Andrzej Adamczyk:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Moim celem nie
jest uzupełnienie wypowiedzi pana ministra, bo od-
powiedział wyczerpująco na pytanie, które zadał pan
poseł Michał Wojtkiewicz.
Pragnąłbym tylko dodać, że problematyka ta
była wielokrotnie poruszana w czasie posiedzeń Ko-
misji Infrastruktury. Otóż padło jedno zasadnicze
pytanie: Czy świadectwo energetyczne stwarza ja-
kieś bariery, wytycza granice, który obiekt może być
dopuszczony a który niedopuszczony do użytkowa-
nia, czy też może świadectwo jest elementem infor-
macyjnym?
Komisja, Sejm, posłowie stoją na stanowisku, że
świadectwo energetyczne ma przede wszystkim służyć
wszystkim zainteresowanym nabyciem, wynajmem
obiektu budowlanego lub jego administrowaniem, peł-
ni rolę służebną. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 20.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji do
Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Spraw Za-
granicznych o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o Komitecie do Spraw Europejskich (dru-
ki nr 2234 i 2280).
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
pana posła Dariusza Lipińskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
160 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Komitecie do Spraw Europejskich
Poseł Sprawozdawca Dariusz Lipiński:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji do Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Spraw
Zagranicznych mam zaszczyt przedstawić sprawoz-
danie o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o Ko-
mitecie do Spraw Europejskich (druk nr 2234).
Na posiedzeniu w dniu 31 lipca 2009 r. Senat zajął
stanowisko w sprawie ustawy o Komitecie do Spraw
Europejskich, przyjmując do niej 9 poprawek, które
zostały rozpatrzone na posiedzeniu komisji w dniu
26 sierpnia. W dużej mierze są to poprawki redakcyj-
ne mające na celu dostosowanie tekstu ustawy do
zasad techniki prawodawczej oraz usunięcie pewnych
nieścisłości. Dotyczy to poprawek: 1., 3. i 8.
Przyjmując poprawkę nr 2, Senat uznał za zasad-
ne doprecyzowanie pierwotnego brzmienia przepisu
poprzez wskazanie, że Komitet do Spraw Europej-
skich może być upoważniony do uzgadniania projek-
tów dokumentów rządowych zawierających nie tyle
same skargi, co założenia do skarg kierowanych
w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej do organów są-
dowych Unii Europejskiej.
Poprawka nr 4 ma na celu uwzględnienie faktu,
że opiniowanie projektów ustaw co do ich zgodności
z prawem Unii Europejskiej odbywa się nie tylko na
zasadach określonych w regulaminie Sejmie, ale tak-
że na zasadach określonych w regulaminie Senatu.
Poprawki merytoryczne Senatu dotyczą przede
wszystkim ustawy o działach administracji rządowej.
W poprawce 5. Senat proponuje zmianę brzmienia
art. 13 ust. 3 tej ustawy zawierającego wyliczenie za-
dań ministra właściwego do spraw członkostwa Rze-
czypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Wśród tych
zadań znajduje się: zapewnienie, z zastrzeżeniem prze-
pisów odrębnych, reprezentacji Rzeczypospolitej Pol-
skiej w postępowaniach przed organami sądowymi
Unii Europejskiej i Trybunałem Europejskiego Poro-
zumienia o Wolnym Handlu EFTA. Senat proponuje
usunięcie sformułowania „z zastrzeżeniem przepisów
odrębnych”. Użycie tego zwrotu sugeruje, iż w ustawie
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa znajduje
się wyjątek od zasady wyrażonej w art. 13 ust. 3 pkt
4 ustawy o działach administracji rządowej. Tymcza-
sem, zdaniem Senatu, pomiędzy zakresami tych prze-
pisów nie ma części wspólnych. Przepis art. 13 ust. 3
pkt 4 ustawy o działach administracji rządowej jest
źródłem kompetencji do wyznaczenia Prokuratorii
Generalnej do reprezentowania Polski przed między-
narodowymi sądami, a ustawa o Prokuratorii Gene-
ralnej Skarbu Państwa określa tryb ustanowienia tej
reprezentacji i współpracy w związku z prowadzonym
postępowaniem. Co za tym idzie, nie da się traktować
tych przepisów jako zasady i wyjątku. Mając na wzglę-
dzie powyższe, Senat stanął na stanowisku, iż należy
wyeliminować tę część przepisu, która nie zawiera
treści normatywnych.
W poprawce 6. Senat zdecydował się zmienić
brzmienie art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o działach ad-
ministracji rządowej w taki sposób, aby dział: Sprawy
zagraniczne w zakresie dotyczącym interesów pol-
skich obywateli oraz polskich osób prawnych za gra-
nicą, a także współpracy z Polakami zamieszkałymi
za granicą, sformułowany był analogicznie do obo-
wiązującej ustawy.
W poprawce 7. Senat uznał za celowe jednoznacz-
ne przyznanie ministrowi właściwemu do spraw za-
granicznych roli koordynatora działań związanych
z zapewnieniem bezpieczeństwa placówek zagranicz-
nych Rzeczypospolitej Polskiej. Dostosowane zostało
również brzmienie przepisu do terminologii ustawy
z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej.
Wreszcie poprawka nr 9 dotyczy wspomnianej już
ustawy o służbie zagranicznej. Przyjmując tę popraw-
kę, Senat uznał za celowe wyeliminowanie wymogu
posiadania stopnia dyplomatycznego w odniesieniu
do kandydatów ubiegających się o stanowiska dyrek-
torów biur do spraw budżetu i finansów, dyrektorów
administracyjnych i majątkowych placówek zagra-
nicznych, audytu wewnętrznego, a także informaty-
ki w urzędzie obsługującym ministra właściwego do
spraw zagranicznych.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisja do Spraw
Unii Europejskiej oraz Komisja Spraw Zagranicz-
nych rekomendują Wysokiej Izbie przyjęcie popra-
wek: 3., 6., 7., 8. i 9. oraz odrzucenie pozostałych
poprawek. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Panie pośle, proszę nie odchodzić.
W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej wystą-
pi pan poseł Dariusz Lipiński.
Proszę bardzo.
(Poseł Dariusz Lipiński: W imieniu klubu Platfor-
my Obywatelskiej głos zabierze pani poseł Agnieszka
Pomaska.)
Przepraszam bardzo pana posła i panią poseł,
takie miałem informacje.
Proszę bardzo.
Poseł Agnieszka Pomaska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pragnę przedstawić stanowisko klubu Platformy
Obywatelskiej dotyczące sprawozdania komisji o sta-
nowisku Senatu w sprawie ustawy o Komitecie do
Spraw Europejskich.
Przypomnę, że konieczność zastąpienia dotych-
czasowej ustawy o Komitecie Integracji Europejskiej
nowym aktem prawnym wynika z wyzwań, jakie
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Komitecie do Spraw Europejskich
Poseł Agnieszka Pomaska
stoją przed Polską jako krajem członkowskim Unii
Europejskiej.
Celem projektu jest usprawnienie funkcjonowania
administracji rządowej oraz trybu podejmowania de-
cyzji w sprawach kluczowych dotyczących polityki
zagranicznej i członkostwa Polski w Unii Europej-
skiej, a także wzmocnienie koordynacyjnej roli mini-
stra spraw zagranicznych i wyposażenie go w nowe
mechanizmy zapewniające większą spójność i jedno-
litość polityki zagranicznej.
Senat, na posiedzeniu w dniu 31 lipca 2009 r.,
zajął stanowisko w sprawie ustawy o Komitecie do
Spraw Europejskich, przyjmując do niej 9 poprawek,
co zostało przed chwilą przedstawione przez posła
sprawozdawcę.
Klub Platformy Obywatelskiej opowiada się za
przyjęciem pięciu z tych poprawek: poprawki 3. oraz
poprawek od 6. do 9., co jest zgodne ze stanowiskiem
podjętym przez Komisję do Spraw Unii Europejskiej
i Komisję Spraw Zagranicznych w czasie wspólnego
posiedzenia w dniu 26 sierpnia 2009 r.
Dzięki proponowanym zmianom ustawa zyska na
przejrzystości i wypełni założenia, które przyświeca-
ły jej powstaniu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Karol Karski, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Karol Karski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Po tak pięknych słowach pani poseł nie mam wiele
do dodania. Natomiast trzeba przypomnieć, na jakim
etapie prac jesteśmy – prac, które trwały dosyć długo.
W ustawie dokonano znaczących zmian. Nosi ona
inny tytuł niż miała nosić pierwotnie, zmienionych
zostało wiele przepisów. Oczywiście nadal nieroz-
strzygnięty zostaje problem konstytucyjności tej
ustawy czy utworzenia w sposób ustawowy Komitetu
do Spraw Europejskich, który ma być drugą Radą
Ministrów, organem ustawowo upoważnionym do
wykonywania kompetencji rządu w zakresie wyłącz-
nych konstytucyjnych kompetencji rządu. Czy jest to
rozwiązanie dopuszczalne konstytucyjnie, czy też
nie? Zobaczymy, praktyka to pokaże. Należy domnie-
mywać konstytucyjności każdej ustawy, a jesteśmy
już na etapie, w którym Sejm i Senat ją przyjęły, zaś
te poprawki, o których w tej chwili mówimy, mają
charakter wyłącznie kosmetyczny, one nie zmieniają
w sposób znaczący treści tej ustawy. W związku
z tym ustawa ta z pewnością wejdzie w życie, tak jak
stanowi jej zapis w tej chwili, z dniem 1 stycznia roku
2010.
161
Jedna z propozycji Senatu jest szczególnie inte-
resująca, bo wskazuje na stałą ekspansywność Se-
natu w rozszerzaniu swoich kompetencji. Senat
tutaj chciałby, aby również mógł wykonywać kom-
petencje takie, jakie przypisano Sejmowi, aby regu-
lamin Senatu mógł tak samo kształtować obowiąz-
ki rządu wobec tej Izby, jak regulamin Sejmu kształ-
tuje obowiązki rządu wobec Sejmu. Tylko że byłoby
to rozszerzenie konstrukcji konstytucyjnej – w tej
chwili jedynie regulamin Sejmu ma swoje umoco-
wanie w konstytucji, regulamin Senatu nie. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Iwiński, Lewica.
(Poseł Karol Karski: Teraz jakiś cytat po łacinie.)
Poseł Tadeusz Iwiński:
Dobrze.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Tak jak powie-
dział mój przedmówca pan poseł Karski, mamy do
czynienia dzisiaj z finalnym aktem – to znaczy, finał
będzie w trakcie głosowania – procedury legislacyj-
nej, która jest związana w istocie z tym, co zaczęło
się w 1996 r., a mianowicie z powołaniem Urzędu
Komitetu Integracji Europejskiej. Po wstąpieniu Pol-
ski do Unii Europejskiej pojawiły się nowe potrzeby,
nowe wyzwania i w związku z tym na jednym z ostat-
nich posiedzeń przed wakacjami Sejm, po wysłucha-
niu rozmaitych propozycji, a zwłaszcza sprawozdania
specjalnej podkomisji, którą kierował pan poseł Li-
piński, przyjął, nie powiem, że niekontrowersyjny, bo
na przykład Prawo i Sprawiedliwość głosowało prze-
ciwko temu ostatecznie, ale jednak projekt, który dla
mnie jest mniejszym złem, używając klasycznego
sformułowania Machiavellego. I to jest ustawa, która
porządkuje funkcjonowanie pewnych nowych mecha-
nizmów, na jej podstawie następuje powołanie Komi-
tetu do Spraw Europejskich i określenie zasad jego
działania.
I to, co uczynił Senat, tych 9 poprawek – z jednej
strony mamy tu do czynienia z poprawkami technicz-
nymi, z których część może być przyjęta, ale np. po-
prawka 2. – to była propozycja wprowadzenia potworka
językowego w postaci „założenia do skarg”, nie ma ta-
kiego pojęcia: założenia do skarg – musi zostać oddalo-
na. I została wczoraj oddalona, wprawdzie niewielką
większością głosów, na posiedzeniu obu komisji.
Mieliśmy też do czynienia rzeczywiście z próbą
rozpychania się Senatu. Senat, ja już nie wchodzę
w dyskusję, to w moim przekonaniu Izba, która
w obecnym kształcie jest niepotrzebna w naszym
parlamencie, bo jesteśmy państwem unitarnym, a nie
federalnym, i zgodnie z konstytucją rząd odpowiada
tylko przed Sejmem, a nie odpowiada przed Senatem.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
162 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Komitecie do Spraw Europejskich
Poseł Tadeusz Iwiński
A więc na przykład próba zgłoszenia poprawki 4. ma
rzeczywiście znaczenie pozakonstytucyjne. Nato-
miast wszystkie inne merytoryczne poprawki są do
przyjęcia, w tym zwłaszcza poprawka 7. dotycząca
organizacji i kierowania działalnością placówek za-
granicznych, jak i, zwłaszcza, poprawka 9., która
dostosowuje sztywne reguły do rzeczywistości, jak
w poprzedniej poprawce. Tam się uwzględnia elemen-
ty bezpieczeństwa, a tutaj pewne stanowiska, które
niekoniecznie muszą spełniać wymogi ustawy o służ-
bie cywilnej. Ta poprawka jest realistyczna.
Patrząc z tego punktu widzenia, chciałbym w imie-
niu klubu Lewicy udzielić poparcia tym poprawkom,
które wczoraj na łącznym posiedzeniu Komisji Spraw
Zagranicznych i Komisji do Spraw Unii Europejskiej
zostały przyjęte, i zapowiedzieć głosowanie przeciw
przyjęciu poprawek, które zostały oddalone. Dzięku-
ję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Witaszczyk, Polskie Stron-
nictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Witaszczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego chciałbym przedstawić nasze stanowisko
odnośnie do poprawek Senatu z 31 lipca 2009 r. do-
tyczących ustawy o Komitecie do Spraw Europej-
skich.
Mając na uwadze to, że jednym z celów wprowa-
dzenia w życie przedmiotowej ustawy jest m.in. wła-
ściwe przygotowanie do realizacji zadań organów
administracji rządowej wynikających z członkostwa
w Unii Europejskiej, koordynacji polityki zagranicz-
nej Rzeczypospolitej Polskiej i informowania społe-
czeństwa o procesach integracji i członkostwa Rze-
czypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, uwzględ-
niając nasze dalsze działania w zjednoczonej Europie
i wypełnienie przez Polskę tak ważnego zadania, ja-
kim będzie nasza zbliżająca się prezydencja w Unii
Europejskiej, klub Polskiego Stronnictwa Ludowego
po wnikliwej analizie poprawek oraz opinii komisji
uznaje, że wiele poprawek idzie w tym kierunku,
i będzie głosował za wprowadzeniem do wyżej wymie-
nionej ustawy poprawek Senatu, które dotyczą m.in.
przyznania ministrowi spraw zagranicznych roli ko-
ordynatora działań związanych z bezpieczeństwem
polskich placówek zagranicznych, reprezentowania
i ochrony interesów polskich obywateli, a także współ-
pracy z Polakami zamieszkałymi za granicą, w tym
wspierania naszych instytucji kulturalnych i oświato-
wych. Sumując, są to poprawki Senatu: 3., 6., 7., 8. i 9.
Będziemy natomiast głosowali za odrzuceniem popra-
wek: 1., 2., 4. i 5. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Nie ma pytań.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 21.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury i Środków Przekazu o stanowisku Se-
natu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o języ-
ku polskim (druki nr 2235 i 2244).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Iwonę Śledzińską-Katarasińską.
Proszę bardzo, pani przewodnicząca.
Poseł Sprawozdawca
Iwona Śledzińska-Katarasińska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jako sprawoz-
dawca komisji zacznę od informacji i prośby. Bardzo
proszę, by Wysoka Izba nie sugerowała się treścią
zawartą w druku nr 2244, a raczej sięgnęła po erra-
tę do tego druku, jako że ta treść diametralnie różni
się od oryginału sprawozdania podpisanego przeze
mnie.
Komisja Kultury i Środków Przekazu po rozpa-
trzeniu uchwały Senatu dotyczącej ustawy o zmianie
ustawy o języku polskim na wczorajszym posiedzeniu
postanowiła poprawkę Senatu przyjąć i taką też de-
cyzję rekomenduję Wysokiej Izbie.
Ja nie chcę już teraz roztrząsać, jakie to fatum
krąży nad tym projektem, bo nastąpiło jakieś po-
mieszanie druków, a chcę powiedzieć, że poprawka
Senatu jest de facto autopoprawką Senatu, jako że
ta zmiana jest autorstwa Senatu, jest wykonaniem
wyroku Trybunału Konstytucyjnego i wcześniej za-
równo komisja, jak i cały Sejm z entuzjazmem tę
zmianę przyjęły, zakładając, że nie ma tam żadnych
wad. Tymczasem Senat, po raz drugi przyglądając
się swojemu dziełu, de facto znalazł tam wady legi-
slacyjne. I ta propozycja, nad którą będziemy, mam
nadzieję, dzisiaj głosowali, jest po prostu usunię-
ciem wady legislacyjnej polegającej na niedobrej
kolejności czy też numeracji artykułów. Jest to waż-
ne zgodnie z nowymi zasadami legislacji i w świetle
wymogu, którego spełnienie chyba nastąpi, opubli-
kowania tekstu jednolitego tej ustawy. Jest ona po
kilku już nowelizacjach.
Na koniec jeszcze raz powtarzam: Komisja Kul-
tury i Środków Przekazu rekomenduje Wysokiemu
Sejmowi przyjęcie poprawki Senatu. Dziękuję bardzo
za uwagę. (Oklaski)
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o języku polskim
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Arkadiusz Rybicki, Plat-
forma Obywatelska.
Poseł Arkadiusz Rybicki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej mam za-
szczyt przedstawić stanowisko wobec uchwały Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2009 r. w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o języku polskim. Przy-
pomnę, że celem zmian w ustawie jest zagwarantowa-
nie konsumentom i pracownikom pracującym w zagra-
nicznych firmach prawa do zawierania umów w języku
dla nich zrozumiałym, w tym przypadku w języku pol-
skim. Nowelizacja ustawy jest wypełnieniem orzecze-
nia Trybunału Konstytucyjnego.
Wniesiona przez Senat poprawka, nad którą dziś
będziemy głosować, zmierza do uporządkowania
oznaczeń przepisów zawartych w art. 8 ustawy z dnia
7 października 1999 r. o języku polskim, w związku
z utratą mocy ustępów zakwestionowanych przez
Trybunał Konstytucyjny. Ustawa o języku polskim
w czasie jej obowiązywania podlegała kilkakrotnie
nowelizacji i można powiedzieć, że powstał pewien
bałagan w numeracji. Poprawka Senatu numeruje
paragrafy ustawy zgodnie z „Zasadami techniki pra-
wodawczej” i ma charakter porządkowy.
Klub Parlamentarny Platformy Obywatelskiej
głosować będzie za przyjęciem poprawki Senatu.
Dziękuję państwu za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Jan Dziedziczak, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Jan Dziedziczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko klubu Prawo i Sprawiedli-
wość.
Oczywiście poprawka Senatu ma charakter tech-
niczny. Myślę, że to zostało już w pełni wyjaśnione.
Natomiast cała sprawa nowelizacji ustawy o języku
polskim może być świetną okazją do tego, żeby roz-
począć dyskusję o roli języka polskiego w dzisiejszej
sytuacji Polski, w dobie jednoczenia się Europy.
163
Warto zaznaczyć, że język polski jest nie tylko
narzędziem, ale czymś znacznie więcej, jest częścią
tożsamości narodowej Polaków. Oprócz naszej histo-
rii, kultury, tradycji to właśnie język polski jest tym,
co nas odróżnia od innych narodów. Dlatego język
polski powinien podlegać szczególnej ochronie. I do-
brze by było, gdyby tego typu nowelizacje ustawy
o języku polskim zapoczątkowały debatę o roli języka
polskiego w dzisiejszej sytuacji Rzeczypospolitej.
Mam nadzieję, że tak się stanie. Mam nadzieję, że
wiele gremiów, które w tej chwili rządzą Polską, zro-
zumie czy nabierze pewności, że język polski to jest
coś znacznie ważniejszego niż tylko narzędzie. Dzię-
kuję uprzejmie.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Jerzy Wenderlich, Lewica.
Poseł Jerzy Wenderlich:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Jak jest okazja
pochwalenia kogoś z PiS-u, to trzeba z tej okazji sko-
rzystać. Myślę, że pan poseł Jan Dziedziczak znalazł
właściwy sposób, żeby przypomnieć wagę języka pol-
skiego, jak można go dopieszczać, jak można o niego
dbać, i wykorzystał do tego ewidentną legislacyjną
poprawkę. Myślę, że to właściwa droga.
Gdyby wszyscy byli tak zgodni, jak my jesteśmy
w tym, aby tą legislacyjną poprawką to naprawić,
to rzeczywiście byłoby uzasadnienie ku temu, że
telewizyjne transmisje obrad Sejmu są nudne i nie-
potrzebne. Tak że niech to będzie jedyny fragment
bez spięć, bez dynamiki, kiedy wszyscy mówią:
Tak, naprawiamy to, co naprawić trzeba. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Sławecki, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Tadeusz Sławecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Ja również, tak jak moi przedmówcy, w imieniu Klu-
bu Poselskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego
zgłaszam chęć poparcia poprawki Senatu. Nie będzie-
my przeszkadzać izbie refleksji w pracy nad ustawą
o języku polskim.
Jeśli chodzi o tę ustawę, myślę, że w niedługim
czasie będzie potrzebna jej głębsza nowelizacja. Gdy
była ona uchwalana kilka lat temu, nie było jeszcze
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
164 Punkt 13. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Tadeusz Sławecki
tego problemu, jaki jest dzisiaj, problemu języka me-
diów elektronicznych, i wielu wyzwań, z którymi
będziemy musieli się wkrótce zmierzyć.
Poprawka ta rzeczywiście ma charakter legisla-
cyjny, dlatego też mój klub będzie głosował za jej
przyjęciem. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Nie ma pytań.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Zarządzam przerwę w obradach do godz. 20.30.
O godz. 20.30 mamy głosowania.
Dziękuję bardzo.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 15 min 55
do godz. 20 min 32)
Marszałek:
Wznawiam obrady.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 13. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Administracji
i Spraw Wewnętrznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o Służbie Celnej.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Leszka Cieślika oraz prze-
prowadził dyskusję.
Za chwilę przejdziemy do głosowania, toteż bar-
dzo proszę państwa o zajmowanie miejsc i przygoto-
wanie kart do głosowania.
Jeszcze parę osób odbiera karty, bardzo proszę.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów.
Jeżeli Sejm nie odrzuci poprawki Senatu bezwzględ-
ną większością głosów, uważa się ją za przyjętą.
Głosować będziemy nad wnioskami o odrzucenie
poprawek Senatu.
W poprawkach: od 1. do 12., od 16. do 18., od 22.
do 25., od 28. do 31., 33., 34. i od 36. do 40 Senat
proponuje zmiany redakcyjno-legislacyjne.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Proszę państwa, wyrabiamy kartę, więc proszę
o chwilę wyrozumiałości.
Już? Tak? Dobrze.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: od 1. do 12., od 16. do 18., od 22.
do 25., od 28. do 31., 33., 34. i od 36. do 40, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 401 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 201. Za oddano 1 głos, przeciw
– 400, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W 13. poprawce do art. 75 Senat proponuje, aby
na pisemne żądanie właściwego organu Służby Cel-
nej banki były obowiązane do sporządzania i przeka-
zywania na swój koszt informacji, o których mowa
w ust. 1, oraz aby towarzystwa funduszy inwestycyj-
nych były obowiązane do sporządzania i przekazy-
wania informacji na swój koszt o umorzonych jed-
nostkach uczestnictwa.
Z poprawką tą łączy się poprawka 35. Senatu.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Jeszcze jedna karta?
Proszę państwa, to jest wprawdzie początek prac
powakacyjnych, ale bardzo proszę o pilnowanie tego,
żeby wyrobić karty przed głosowaniem.
Z poprawką tą łączy się poprawka 35. Senatu.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 13. i 35., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Nikt nie był za, 412 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawki Senatu przyjął.
W 14. poprawce do art. 92 Senat proponuje dodać
ust. 2a.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
14. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 405 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 203. Nikt nie był za, 405 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 15. poprawce do art. 93 ust. 1 Senat proponuje,
aby w przypadku, o którym mowa w art. 92 ust. 1,
jeżeli zapewnienie funkcjonariuszowi odpowiednich
warunków mieszkaniowych jest niemożliwe lub
utrudnione oraz jeżeli on sam lub jego małżonek nie
posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Punkt 13. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
służby lub miejscowości pobliskiej, funkcjonariuszo-
wi przysługiwał zwrot udokumentowanych kosztów
przeniesienia lub równoważnik pieniężny.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
15. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 414 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. 1 osoba była za, 413 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki od 16. do 18. już rozpatrzyliśmy.
W 19. poprawce do art. 105 pkt 11 Senat proponu-
je, aby funkcjonariusza można byłoby zwolnić ze
służby w przypadku osiągnięcia wieku 65 lat, jeżeli
okres służby umożliwia mu uzyskanie prawa do eme-
rytury, z osiągnięciem tego wieku.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
19. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 418 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 210. Za oddano 165 głosów,
przeciw – 253, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 20. poprawce do art. 108 ust. 1 Senat proponu-
je, aby w przypadku uchylenia lub stwierdzenia nie-
ważności decyzji o zwolnieniu ze służby, kierownik
urzędu niezwłocznie wyznaczał funkcjonariuszowi
stanowisko służbowe zgodne z jego kwalifikacjami
i dotychczasowym przebiegiem służby oraz określał
termin podjęcia służby, miejsce pełnienia służby oraz
stopień służbowy i uposażenie nie niższe od dotych-
czasowego.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
20. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 416 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 209. 1 osoba była za, 415 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
165
W 21. poprawce do art. 111 ust. 1 Senat proponu-
je, aby także funkcjonariusz wydalony ze Służby
Celnej na podstawie prawomocnego orzeczenia kary
dyscyplinarnej otrzymywał niezwłocznie świadectwo
służby.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
21. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Nikt nie był za, 410 osób
było przeciw, 2 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki od 22. do 25. już rozpatrzyliśmy.
W poprawkach: 26. do art. 128 ust. 3 oraz 27. do
art. 132 ust. 3 Senat proponuje zmianę redakcyjną.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o ich odrzucenie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 26. i 27., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Za oddano 260 głosów,
przeciw – 20, 141 osób wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawki Senatu
bezwzględną większością głosów.
Poprawki od 28. do 31. już rozpatrzyliśmy.
W 32. poprawce do art. 166 Senat – przez dodanie
pkt 8a – proponuje, aby funkcjonariusze podlegali
odpowiedzialności dyscyplinarnej w szczególności za
utratę służbowej broni palnej.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
32. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 424 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za oddano 2 głosy, przeciw
– 422, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki od 33. do 40. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o Służbie Celnej.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 15. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Obro-
ny Narodowej o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obo-
wiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz
o zmianie niektórych innych ustaw.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
166 Punkty 15. i 16. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Czesława Mroczka oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
W 1. poprawce do art. 70 ust. 6 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje, aby rozporządzenie
ministra obrony narodowej określało wymiar
urlopów żołnierzy w czynnej służbie wojskowej,
uwzględniając możliwość jego zróżnicowania w za-
leżności od rodzaju służby lub charakteru wyko-
nywanych zadań.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, 428 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawkach: 2., 3., 4., 5. i 7. Senat proponuje
zmiany o charakterze redakcyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 2., 3., 4., 5. i 7., zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie był za, 425 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W 6. poprawce do art. 106 Senat proponuje, aby
rozporządzenie wydane na podstawie tego przepisu
regulowało postępowania organów wojskowych pod-
czas odbywania ćwiczeń wojskowych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. 2 głosy padły za, 423 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz
o zmianie niektórych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 16. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o finansach publicznych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Pawła Arndta oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
W poprawkach: 1., 2., 4., 7., 11. Senat proponuje
zmiany o charakterze redakcyjno-legislacyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 1., 2., 4., 7., 11., zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 423 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 212. 1 głos padł za, 422 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W poprawce 3. do art. 24 ust. 5 Senat proponuje,
aby w planie finansowym instytucji gospodarki bu-
dżetowej mogły być dokonywane zmiany przychodów
i kosztów w trakcie roku budżetowego po uzyskaniu
zgody organu wykonującego funkcje organu założy-
cielskiego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie był za, 425 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawkę 4. już rozpatrzyliśmy.
W 5. poprawce do art. 49 ust. 2 Senat proponuje,
aby minister właściwy do spraw Skarbu Państwa
przejmował od jednostek sektora finansów publicz-
nych, z wyłączeniem jednostek, o których mowa
w art. 9 pkt 2, akcje i udziały w spółkach, oraz obli-
gacje wyemitowane przez podmioty inne niż Skarb
Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Punkt 16. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
oraz wykonywał wynikające z nich uprawnienia
Skarbu Państwa.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, 429 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 6. poprawce do art. 57 Senat proponuje, aby
skreślić przesłankę wystąpienia okoliczności, o któ-
rych mowa w art. 56 ust. 1 pkt 3 i 5, przy umarzaniu,
odroczeniu lub rozłożeniu na raty należności.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 427 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawkę 7. już rozpatrzyliśmy.
W poprawkach: 8., 12., 14. Senat proponuje, aby
przepisy te odnosiły się do jednostek obsługujących
organy.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 8., 12., 14., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Za oddano 415 głosów,
przeciw – 15, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawki Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 9. poprawce do art. 132 ust. 2 w dodawanym
ust. 4a Senat proponuje, aby z budżetu państwa mo-
gły być udzielane dotacje celowe na finansowanie lub
dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji również
w zakresie zadań zleconych do realizacji organiza-
cjom pozarządowym.
W 10. poprawce do art. 133 Senat proponuje, by
przepis ten dotyczył dofinansowania inwestycji reali-
zowanej przez jednostkę niezaliczaną do sektora fi-
167
nansów publicznych, o której mowa w art. 132 ust. 2
pkt 4.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 9. i 10., zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Nikt nie był za, 430 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
Poprawki: 11. i 12. już rozpatrzyliśmy.
W 13. poprawce do art. 257 pkt 1 Senat proponu-
je, aby w toku wykonywania budżetu zarząd mógł
dokonywać zmian w planie dochodów i wydatków
budżetu jednostki samorządu terytorialnego polega-
jących na zmianach planu dochodów i wydatków
związanych ze zmianą kwot lub uzyskaniem dotacji
przekazywanych również z budżetu innych jednostek
sektora finansów publicznych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
13. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Nikt nie był za, przeciw
było 430 osób, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawkę 14. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o finansach publicznych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 17. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy Przepisy wprowadzające ustawę
o finansach publicznych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Pawła Arndta oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
W 1. poprawce do art. 90 § 2 ustawy o postępowa-
niu egzekucyjnym w administracji Senat proponuje,
aby przepis ten dotyczył m.in. samorządowych zakła-
dów budżetowych, a nie, jak stanowi dotychczas obo-
wiązujący przepis, zakładów budżetowych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
168 Punkt 17. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 427 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawkach: 2. i 8. Senat proponuje zmiany
o charakterze redakcyjno-legislacyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 2. i 8., zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 420 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Nikt nie był za, 420 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W 3. poprawce polegającej na dodaniu art. 18a Se-
nat proponuje zmianę o charakterze legislacyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 419 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 210. Nikt nie był za, 419 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 4. poprawce polegającej na dodaniu art. 20a
Senat proponuje odpowiednie zmiany w ustawie
o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu
Drogowym dostosowujące tę ustawę do przepisów
nowej ustawy o finansach publicznych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Jeden głos był za, 427 –
przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 5. poprawce do art. 22 ustawy o gospodarce
komunalnej – w dodawanym ust. 1a – Senat propo-
nuje, aby mienie pozostałe po likwidacji samorządo-
wego zakładu budżetowego mogło być także wniesio-
ne do zawiązanej przez jednostkę samorządu teryto-
rialnego spółki komandytowej lub komandytowo-ak-
cyjnej, o których mowa w ustawie o partnerstwie
publiczno-prywatnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, 428 osób
było przeciw, jedna osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 6. poprawce do art. 3 ust. 2 ustawy o zatrudnia-
niu osób pozbawionych wolności Senat proponuje, aby
uchylić pkt 3 stanowiący, że przywięzienny zakład
pracy może być utworzony i prowadzony m.in. jako
gospodarstwo pomocnicze przy zakładzie karnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 427 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 7. poprawce polegającej na dodaniu art. 32a Se-
nat proponuje dostosowanie przepisów ustawy Ordy-
nacja podatkowa do przepisów o łączeniu i przekształ-
caniu samorządowych zakładów budżetowych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
7. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 427 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawkę 8. już rozpatrzyliśmy.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Punkt 17. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W 9. poprawce do art. 12 ustawy o ochronie przy-
rody Senat proponuje, aby:
— opłaty, o których mowa w tym przepisie, były
dochodami budżetu państwa albo przychodami in-
stytucji gospodarki budżetowej, o ile instytucja ta
zostanie utworzona zgodnie z ustawą o finansach
publicznych, i były przeznaczone na tworzenie i utrzy-
manie infrastruktury turystycznej i edukacyjnej
parku narodowego oraz na ochronę przyrody,
— opłaty pobierane za wstęp do parku narodowe-
go, w wysokości 15% wpływów za każdy kwartał,
przeznaczać na dofinansowanie działalności ratow-
niczej specjalistycznych organizacji ratowniczych –
Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego
oraz Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratun-
kowego – działających na terenie danego parku na-
rodowego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
9. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Za oddano 1 głos, przeciw
– 427, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 10. poprawce polegającej na dodaniu art. 59a
Senat proponuje zmianę o charakterze legislacyj-
nym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
10. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 427 osób
było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 11. poprawce polegającej na dodaniu art. 73a
Senat proponuje dostosowanie przepisów ustawy
o wspieraniu termomodernizacji i remontów do prze-
pisów o funkcjonowaniu samorządowych zakładów
budżetowych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
11. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
169
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 427 osób
było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 12. poprawce do art. 16 i 25 ustawy o służbie
cywilnej Senat proponuje uchylenie przepisu dotyczą-
cego gospodarstw pomocniczych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
12. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, 429 osób
było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 13. poprawce do art. 3 ustawy o koncesji na
roboty budowlane lub usługi Senat proponuje, aby
pkt 3 dotyczył tylko państwowych jednostek budże-
towych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
13. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 424 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za oddano 1 głos, przeciw
– 423 głosy, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 14. poprawce do art. 82 ust. 2 pkt 2 Senat pro-
ponuje zmianę o charakterze redakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
14. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Za oddano 2 głosy, przeciw
– 426 głosów, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 15. poprawce do art. 90 ust. 1 Senat proponuje
skreślić termin, w którym gmina lub powiat przekażą
prowadzenie zakładu aktywności zawodowej fundacji,
stowarzyszeniu lub innej organizacji społecznej.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
170 Punkty 17. i 19. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
15. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Za oddano 411 głosów,
przeciw – 11, 6 osób wstrzymało się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 16. poprawce do art. 95 Senat proponuje, aby
inwestycje wieloletnie ujęte w wykazie stanowiącym
załącznik do ustawy budżetowej na rok 2010, których
termin zakończenia ustalono po dniu 31 grudnia
2010 r., z dniem 1 stycznia 2011 r. stały się progra-
mami wieloletnimi.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
16. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie był za, 425 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 17. poprawce do art. 111 Senat proponuje zmia-
nę powołania w tym przepisie.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
17. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, przeciw –
428 osób, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 18. poprawce do art. 116 pkt 1 Senat proponuje,
aby art. 13 pkt 3–5 dotyczący ustawy o zakładach opie-
ki zdrowotnej wszedł w życie z dniem ogłoszenia.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
18. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Padły 2 głosy za, 294 – prze-
ciw, 131 osób się wstrzymało.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 19. poprawce do art. 116 pkt 3 Senat proponu-
je, aby wymienione w tej poprawce przepisy weszły
w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
19. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 421 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 211. Nikt nie był za, 421 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy Przepisy wprowadzające ustawę
o finansach publicznych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 19. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Infra-
struktury o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz
ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Andrzeja Adamczyka oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Poprawki od 1. do 9. Senat zgłosił do art. 1 ustawy
nowelizującej, zawierającego zmiany do ustawy Pra-
wo budowlane.
W 1. poprawce do art. 5 ust. 3 ustawy nowelizo-
wanej Senat proponuje, aby świadectwo charaktery-
styki energetycznej, o którym mowa w tym przepisie,
zawierało określenie wielkości energii niezbędnej do
zaspokojenia różnych potrzeb związanych z użytko-
waniem budynku.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 422 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 212. 3 głosy oddano za, przeciw
– 419, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 2. poprawce do art. 5 ust. 4 pkt 1 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje, aby zbywca nie przeka-
zywał nabywcy świadectwa charakterystyki energe-
tycznej w wypadku przeniesienia własności lokalu
mieszkalnego na podstawie umowy zawartej między
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Punkt 19. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
osobą, której przysługuje spółdzielcze prawo do loka-
lu, a spółdzielnią mieszkaniową.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. 1 głos oddano za, 426 –
przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 3. poprawce do art. 5 ust. 4 pkt 2 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje, aby zbywca przekazywał
nabywcy odpowiednie świadectwo charakterystyki
energetycznej w przypadku umowy, na podstawie
której następuje zbycie spółdzielczego własnościowe-
go prawa do lokalu.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Za głosowało 2 posłów,
przeciw – 429, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 4. poprawce do art. 5 ust. 4 pkt 3 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje, aby w przypadku umów
najmu, o których mowa w tym przepisie, wynajmu-
jący udostępniał do wglądu najemcy odpowiednie
świadectwo charakterystyki energetycznej.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 433 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 217. Za głosowało 412 posłów,
przeciw – 21, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 5. poprawce do art. 5 ust. 4a ustawy nowelizo-
wanej Senat proponuje, aby w przypadkach, o któ-
rych mowa w ust. 4, świadectwo charakterystyki
energetycznej nie mogło być sporządzone także przez
właściciela będącej nieruchomością części budynku
stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytko-
171
wą oraz osobę, której przysługuje spółdzielcze wła-
snościowe prawo do lokalu.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Za głosowało 4 posłów,
przeciw – 423, 3 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 6. poprawce do art. 51 ust. 1 pkt 4 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje, aby jedną z przyczyn utra-
ty uprawnień do sporządzania świadectw charaktery-
styki energetycznej było niedopełnienie obowiązków
lub naruszenie zakazów określonych w art. 52.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie głosował za, prze-
ciw głosowało 428 posłów, nikt nie wstrzymał się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 7. poprawce do art. 51 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4
i 5 ustawy nowelizowanej Senat proponuje m.in., aby
osoba posiadająca uprawnienia do sporządzania
świadectw charakterystyki energetycznej mogła je
utracić także w przypadku niedopełnienia obowiąz-
ków, o których mowa w art. 5 ust. 4a.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 7.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 432 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 217. Nikt nie głosował za, prze-
ciw głosowało 432 posłów, nikt nie wstrzymał się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 8. poprawce do art. 62 ustawy nowelizowanej
Senat proponuje, aby dodać ust. 5 stanowiący, że kon-
trole stanu technicznego instalacji elektrycznych,
piorunochronnych, gazowych i urządzeń chłodni-
czych mogą przeprowadzać osoby posiadające kwali-
fikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
172 Punkty 19. i 20. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci energe-
tycznych i gazowych.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
8. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie głosował za, prze-
ciw głosowało 425 posłów, nikt nie wstrzymał się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 9. poprawce do art. 93 ustawy nowelizowanej
Senat proponuje, aby karze grzywny podlegało także
sporządzanie i przekazywanie do obrotu prawnego
świadectwa charakterystyki energetycznej budynku,
lokalu lub będącej nieruchomością części budynku
stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytko-
wą bez posiadania uprawnień, o których mowa w art. 5
ust. 8.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
9. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 432 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 217. Nikt nie był za, 432 posłów
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 10. poprawce Senat proponuje, aby w ustawie
nowelizującej dodać art. 2a stanowiący, że zachowu-
ją ważność świadectwa charakterystyki energetycz-
nej wydane na podstawie dotychczas obowiązujących
przepisów.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
10. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Nikt nie był za, 430 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 11. poprawce do art. 3 ustawy nowelizującej
Senat proponuje, aby także art. 5 ust. 4a wchodził
w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
11. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za oddano 2 głosy, przeciw
– 423, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy Prawo budowla-
ne oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 20. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji do
Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Spraw Za-
granicznych o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o Komitecie do Spraw Europejskich.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Dariusza Lipińskiego oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
W 1. poprawce do art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. i Senat
proponuje zmianę o charakterze redakcyjno-legisla-
cyjnym.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za oddano 380 głosów,
przeciw – 44, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 2. poprawce do art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. c Senat
proponuje, aby Rada Ministrów mogła upoważnić
komitet do uzgadniania projektów dokumentów rzą-
dowych zawierających między innymi założenia do
skarg kierowanych w imieniu Rzeczypospolitej Pol-
skiej do organów sądowych Unii Europejskiej.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 423 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 212. Za oddano 397 głosów,
przeciw – 26, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Punkt 20. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W 3. poprawce do art. 11 Senat proponuje popraw-
kę o charakterze redakcyjno-legislacyjnym.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 419 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 210. Za oddano 2 głosy, przeciw
– 417, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki od 4. do 7. Senat zgłosił do art. 12 za-
wierającego zmiany do ustawy o działach admini-
stracji rządowej.
W 4. poprawce do art. 13 ust. 3 pkt 3 Senat pro-
ponuje, aby minister właściwy do spraw członkostwa
Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej w za-
kresie określonych spraw opiniował projekty ustaw
co do ich zgodności z prawem Unii Europejskiej na
zasadach określonych także w regulaminie Senatu.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Za oddano 389 głosów,
przeciw – 38, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 5. poprawce do art. 13 ust. 3 pkt 4 Senat pro-
ponuje skreślić wyrazy „z zastrzeżeniem przepisów
odrębnych”.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Za oddano 414 głosów, prze-
ciw – 15, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 6. poprawce do art. 32 ust. 1 pkt 4 Senat pro-
ponuje, aby dział: sprawy zagraniczne, obejmował
m.in. sprawy reprezentowania i ochrony interesów
polskich obywateli oraz polskich osób prawnych za
granicą, a także współpracy z Polakami zamieszka-
łymi za granicą, w tym wspierania polskich instytu-
cji kulturalnych i oświatowych za granicą.
173
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Za oddano 2 głosy, przeciw
– 427, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 7. poprawce do art. 32 ust. 4 Senat proponuje,
aby minister właściwy do spraw zagranicznych m.in.
koordynował działania związane z zapewnieniem
bezpieczeństwa placówek zagranicznych Rzeczypo-
spolitej Polskiej.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
7. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 431 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Za oddano 3 głosy, przeciw
– 428, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
8. poprawka Senatu do art. 13 ma charakter legi-
slacyjny.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
8. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, przeciw –
428 osób, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 9. poprawce do art. 14 Senat proponuje dodać
pkt 5 stanowiący, że o stanowiska dyrektorów biur
do spraw budżetu i finansów, administracyjnych
i majątkowych placówek zagranicznych, audytu we-
wnętrznego, a także informatyki w urzędzie obsłu-
gującym ministra właściwego do spraw zagranicz-
nych może ubiegać się także członek personelu po-
mocniczego lub inna osoba spełniająca wymagania
określone w art. 12 ust. 1 pkt 4 i 5, którzy spełniają
dodatkowe wymagania określone w art. 53 ustawy
o służbie cywilnej.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Punkty 20. i 21. porządku dziennego – głosowanie.
174 Oświadczenia poselskie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
9. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 426 posłów
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o Komitecie do Spraw Europej-
skich.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 21. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kul-
tury i Środków Przekazu o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o języku
polskim.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Iwonę Śledzińską-Katara-
sińską oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
W jedynej poprawce do ustawy nowelizującej Se-
nat proponuje zmianę o charakterze legislacyjno-re-
dakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
jedynej poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Oddano 4 głosy za, przeciw
– 422, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie punktów
porządku dziennego zaplanowanych na dzień 27 sierp-
nia br. (Gwar na sali)
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich.
Jeżeli ktoś z pań posłanek i panów posłów chce
wygłosić oświadczenie, proszę to zgłosić.
Nikt się nie zgłasza.
Listę posłów zgłoszonych do oświadczeń uważam
za zamkniętą.
Ogłaszam 2 minuty przerwy.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 21 min 26
do godz. 21 min 28)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Wznawiam obrady.
Bardzo proszę, oświadczenie wygłosi pan poseł
Szymon Giżyński, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Szymon Stanisław Giżyński:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! W 1914 r. Mau-
rycy Maeterlinck prorokował: „Kino szybko się
skończy. Razem z karuzelą i gramofonem zostanie
przepędzone do kolonii afrykańskich”. Maeterlinck
nie miał racji. W swoim czasie Franciszek Mauriac
wieścił: „Wiek XX będzie wiekiem piłki nożnej”.
Mauriac miał rację. W 2008 r. także pisarz Jerzy
Górzański uspokajał: „Wiek XXI również będzie
wiekiem piłki nożnej”. To bardzo korzystne progno-
zy i wiadomości, które zapewne ucieszą pana pre-
miera Donalda Tuska i jego drużynę, dla których
umiłowanie futbolu stanowi jakże istotny substytut
legitymizacji władzy, imponderabiliów i tradycji. Dzię-
kuję uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Piotr Stanke, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę, panie pośle. (Gwar na sali)
Poseł Piotr Stanke:
Pani marszałek, mam prośbę. Może by tak uspo-
koić trochę posłów, bo tak to bez sensu...
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Koleżanki i koledzy posłowie, bardzo proszę
o przeniesienie rozmów w kuluary, bo to nam utrud-
nia pracę. (Gwar na sali)
Panie i panowie posłowie, bardzo proszę o prze-
niesienie rozmów w kuluary. Dziękuję uprzejmie.
Proszę, panie pośle.
Poseł Piotr Stanke:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Już w najbliższych
dniach wspominać będziemy 70. rocznicę wybuchu
II wojny światowej. Tamte tragiczne wydarzenia są
dla nas, ludzi żyjących w wolnej Polsce, doskonałą
okazją do refleksji nad pamięcią o setkach tysięcy czy
wręcz milionach bezimiennych ofiar zbrodni hitle-
rowskich. Jako syn ziemi chojnickiej i poseł na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej czuję się szczególnie zobo-
wiązany do uczczenia pamięci ofiar II wojny świato-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Piotr Stanke
wej, pomordowanych na Polach Igielskich pod Choj-
nicami.
W Dolinie Śmierci, bo tak nazywane są dzisiaj
Pola Igielskie, na początku roku 1939 wojsko polskie
przygotowywało rowy strzeleckie ciągnące się od za-
kładu poprawczego wzdłuż całej doliny aż do miejsco-
wości Jarcewo. Niemcy po zajęciu Chojnic zaczęli
wykorzystywać te rowy do grzebania zamordowa-
nych Polaków. Podczas okupacji rozstrzelali tam oko-
ło 2 tys. mieszkańców Chojnic i okolic (już w pierw-
szych 3 miesiącach okupacji około 500 mieszkańców
miasta i powiatu, także pacjentów zakładu psychia-
trycznego, a w roku 1944 około 800 powstańców war-
szawskich).
W połowie roku 1944 szczątki zabitych zostały
wydobyte i spalone przez okupanta dla zatarcia śla-
dów tej straszliwej zbrodni. Prochy ich oraz roz-
strzelanych i spalonych w styczniu 1945 r. spoczy-
wają nadal w Dolinie Śmierci. Po zakończeniu dzia-
łań wojennych jesienią 1945 r. dokonano ekshuma-
cji 150 szczątków zwłok mieszkańców oraz 61 pa-
cjentów zakładu psychiatrycznego. Ich ciała spoczę-
ły na Cmentarzu Ofiar Hitlerowskich przy ulicy
Gdańskiej w Chojnicach.
Miejsca kaźni 2 tys. Polaków nie udało się zatrzeć,
jak tego chcieli niemieccy okupanci. Dziś w Dolinie
Śmierci ich pamięć została uczczona na kamiennym
obelisku, który przypomina mieszkańcom regionu
o tragicznych wydarzeniach z lat wojny. Miejsce to
jednak, mimo że stało się grobem wielu synów i córek
naszej ojczyzny, nadal żyje, co roku bowiem w Dolinie
Śmierci 1 września odbywają się uroczystości patrio-
tyczne połączone z uroczystym rozpoczęciem roku
szkolnego. Na ołtarzu polowym sprawowana jest ofia-
ra mszy świętej w intencji pomordowanych i uczniów
rozpoczynających naukę w szkole. Symboliczny wy-
miar tych uroczystości i setki młodych ludzi pogrą-
żonych w modlitwie i skupieniu, którzy co roku przy-
chodzą w to miejsce, napawają nas nadzieją. Wiemy
zatem, że ofiara pomordowanych nie poszła na mar-
ne, bo oto nasze dzieci już po raz kolejny będą mogły
rozpocząć rok szkolny w czasach pokoju.
Tutaj, w polskim Sejmie będącym od zawsze sym-
bolem wolności, demokracji i pokoju, pragnę złożyć
hołd tym, którzy ponieśli śmierć w czasie II wojny
światowej w niezliczonych miejscach kaźni w całej
Polsce. Nie pozwólmy, aby pamięć o nich zaginęła.
Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Kazimierz Gwiazdowski,
Prawo i Sprawiedliwość.
Nie ma pana posła.
Bardzo proszę, głos zabierze pan poseł Krzysztof
Gadowski, Platforma Obywatelska.
175
Poseł Krzysztof Gadowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W lipcu miałem
zaszczyt uczestniczyć w obchodach 120-lecia istnie-
nia Ochotniczej Straży Pożarnej w Uściu Solnym –
dodam, że w miejscowości, w której spędziłem swoje
dzieciństwo. W dzisiejszym oświadczeniu chciałbym
krótko przybliżyć Wysokiej Izbie historię Uścia Sol-
nego oraz tamtejszej ochotniczej straży pożarnej.
Uście Solne to niewielka, piękna miejscowość
w województwie małopolskim, której dzieje sięgają
jeszcze Kazimierza Wielkiego. W czasach świetności
Polski Piastów, w 1360 r., nadano miejscowości pra-
wa miejskie. Miasteczko pełniło funkcję zaplecza
i spichlerza. Dostarczało między innymi warzywa,
jarzyny, piwo i sól na dwór królewski oraz zamek my-
śliwski w Niepołomicach. Z Uścia Solnego wywodził
się w XVI w. rektor Wszechnicy Krakowskiej Jakub
z Uścia.
Uście Solne zachowało status miasta królewskie-
go aż do roku 1914. Od tego momentu jest gminą
wiejską, której mieszkańcy słyną z gospodarności
i niespotykanego wręcz poczucia odpowiedzialności za
wspólnotę całej gminy. Wyrazem tego było wytrwałe
dążenie do samorządności. Mieszkańcy intuicyjnie
wyczuwali, że tylko solidarna postawa i jedność w ob-
liczu licznych zagrożeń pozwoli uchronić wieś od nie-
szczęść. Powstały więc między innymi cechy rzemieśl-
nicze, kasa Stefczyka i straż ogniowa.
Na przestrzeni lat cechy rzemieślnicze straciły
znaczenie, gdyż gmina po stracie praw miejskich
przekształciła się w typową wieś rolniczą. Także
kasa Stefczyka nie miała większych szans w starciu
z gospodarką socjalistyczną, gdzie wszelka inicjaty-
wa oddolna była przez państwo duszona.
Od 1935 r. Uście Solne było siedzibą gminy,
w skład której wchodziło 12 miejscowości. W latach
70. XX w. Uście Solne utraciło status gminy, a od
1976 r. przynależy do gminy Szczurowa. Nie prze-
szkodziło to jednak mieszkańcom w realizacji po-
wziętych zamierzeń.
Efektem działalności społecznej i samorządowej
mieszkańców są między innymi piękna szkoła pod-
stawowa, przedszkole, ośrodek zdrowia, dom han-
dlowy, piekarnia, lecznica dla zwierząt, odnowiony
zabytkowy rynek, remontowana i budowana infra-
struktura.
Jedyna organizacja społeczna, która trwa nieprze-
rwanie od ponad 100 lat, to ochotnicza straż pożar-
na, która obchodziła 120-lecie istnienia i działalno-
ści. Dziś, gdy spojrzymy na to wydarzenie z perspek-
tywy historii Polski, dostrzeżemy, jak wiele determi-
nacji wymagało stworzenie straży ogniowej, a na-
stępnie jej utrzymanie.
Pierwsze wzmianki o straży w Uściu Solnym po-
chodzą z 1889 r., kiedy to ówczesny sekretarz Rady
Powiatowej w Bochni pan Władysław Siemieński wy-
stąpił z inicjatywą utworzenia straży ogniowej, goto-
wej nieść pomoc w pożarach trawiących regularnie
gęstą, drewnianą zabudowę Uścia Solnego. Na jej
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
176 Oświadczenia poselskie
Poseł Krzysztof Gadowski
czele stanął Józef Kozłowski, pełniący funkcję se-
kretarza rady miejskiej, a do straży od razu zgłosiło
się kilkudziesięciu mężczyzn. W ten sposób powsta-
ła Straż Ogniowa Królewskiego Miasta Uście Solne.
Najstarszy w gminie druh senior Władysław Moroń-
ski, który w straży jest od lat 30. ubiegłego stulecia,
pamięta jeszcze jej założycieli. Oprócz ludzi ważny
był też sprzęt. Wyposażeniem służącym straży aż
do lat 50. ubiegłego wieku była ręczna sikawka na
podwoziu wozu konnego oraz beczka na wodę miesz-
cząca 1000 litrów. Straż ogniowa stała się ważnym
ośrodkiem w miasteczku, dlatego w 1937 r. wybu-
dowano i oddano do użytku nową, murowaną remi-
zę, wyposażoną w dwa boksy garażowe oraz miejsce,
z którego prowadzono obserwację terenu. Z począt-
kiem lat 30. straż otrzymała też nowoczesną na
ówczesne czasy motopompę. Dalsza rozbudowa re-
mizy odbyła się w latach 50., a w roku 1958 do Uścia
Solnego trafił pierwszy samochód przystosowany do
celów gaśniczych i wyposażony w nową motopompę.
Od tego momentu, dzięki hojności sponsorów i sta-
raniom władz gminy Szczurowa, okolicznych jedno-
stek Państwowej Straży Pożarnej oraz druhów stra-
ży z Uścia Solnego jednostka ciągle wzbogaca
i modernizuje swój sprzęt, by w razie zagrożenia
służył bez zarzutu.
Gaszenie pożarów i zapewnianie mieszkańcom
(Dzwonek) bezpieczeństwa to tylko jedno z zadań, ja-
kie pełni Ochotnicza Straż Pożarna w Uściu Solnym.
Są też inne. Straż zawsze wychowywała i nadal wy-
chowuje młodzież w duchu patriotycznym, a na jej
podbudowie działa stowarzyszenie gimnastyczne „So-
kół”. Druhowie w galowych strojach zapewniają opra-
wę uroczystości państwowych i kościelnych. Przy
straży działa też orkiestra dęta istniejąca – z przerwą
na zawieruchę wojenną – od roku 1927.
Obecnie jednostka skupia 51 członków, w tym
2 drużyny młodzieżowe, dziewczęcą i chłopięcą, oraz
orkiestrę liczącą 20 osób.
Myślę, że mogę z tego miejsca symbolicznie po-
dziękować druhnom i druhom za ich zaangażowanie
i poświęcenie, z jakim działają na rzecz utrzymania
bezpieczeństwa mieszkańców Uścia Solnego i okolicy.
Wszystkim członkom Ochotniczej Straży Pożarnej
w Uściu Solnym, zarówno czynnym jak i seniorom,
a także osobom zaangażowanym w działania na
rzecz rozbudowy i modernizacji ochotniczej straży
pożarnej należą się wyrazy uznania, którego wyra-
zicielem dziś mam zaszczyt być.
Z okazji jubileuszu 120-lecia jej istnienia życzę
mieszkańcom Uścia Solnego, by powodów do korzy-
stania z pomocy strażaków było jak najmniej, a sa-
mym druhnom i druhom nieustającej opieki św. Flo-
riana, zdrowia i pomyślności oraz wytrwałości w trud-
nej służbie drugiemu człowiekowi. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Marek Rząsa, Platforma
Obywatelska.
Nie ma pana posła? Jest.
Proszę bardzo.
Poseł Marek Rząsa:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Są w naszym
kraju instytucje, których zasług dla rozwoju polskiej
nauki i kultury nikt nie kwestionuje bez względu na
polityczne zapatrywania czy partyjne wybory. Prze-
ciwnie, każdy Polak jest dumny, gdy słyszy nazwę
Polska Akademia Umiejętności, potrafi wskazać Kra-
ków jako jej siedzibę, a nawet podać kilka zaszczyt-
nych faktów z jej przeszłości, łącznie z najważniej-
szym – że powstała w czasach zaborów jako stowa-
rzyszenie uczonych i przyjaciół pod nazwą Akademia
Umiejętności.
Mało kto pamięta, że akademia krakowska stała
się wzorem i przykładem dla wielu środowisk inteli-
genckich w dawnej Galicji, aby w mniejszych mia-
stach tworzyć małe akademie, czyli stowarzyszenia
przyjaciół nauk, które miały zadbać o rozwój kultury
i popularyzację nauki w lokalnych warunkach.
Jako poseł ziemi przemyskiej chciałbym zwrócić
uwagę Wysokiego Sejmu na jedną z nich, która od
momentu swojego powstania nosi tę samą historycz-
ną nazwę – Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Prze-
myślu. Jest ku temu okazja nie tylko dlatego, że
w tym roku przemyska instytucja naukowa obcho-
dzi stulecie nieprzerwanego rozwoju, ani nawet ze
względu na jej niepodważalne zasługi dla kultury
i nauki w naszym regionie, ale przede wszystkim
dlatego że sytuacja w przemyskiej małej akademii,
tak jak podobnych jej społecznych instytucji nauko-
wych w innych miastach, staje się w ostatnich latach
trudna, a jej egzystencja w świetle obowiązującego
prawa, nikłego wsparcia ze strony powołanych do
tego urzędów państwowych wręcz zagrożona.
Czym bowiem dysponuje stowarzyszenie przemy-
skie poza społeczną pracą zarządu i swoich członków,
aby podtrzymywać funkcjonowanie tych powołanych
w dawnych czasach zakładów i agend, niewątpliwie
ważnych dla rozwoju kultury i nauki w tym kreso-
wym, szczycącym się tysiącletnią historią mieście
Przemyślu? Pozostałe przy towarzystwie Wydawnic-
two Naukowe TPN specjalizujące się w edycji prac
naukowych ze sztandarowym periodykiem, powoła-
nym w 1909 r. „Rocznikiem Przemyskim” na czele
utrzymuje się z dotacji celowych i grantów wydawni-
czych, co jest obecnie normalną praktyką nie tylko
w społecznych, ale także niemal we wszystkich in-
nych firmach edytorskich. Co jednak począć z biblio-
teką naukową, która od 100 lat gromadzi bezcenne
książki, rzadkie czasopisma i inne zbiory specjalne,
przede wszystkim starodruki, reprezentujące doro-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Marek Rząsa
bek pisarski i edytorski zarówno kultury polskiej,
jak i ukraińskiej oraz innych nacji, narodów tej kre-
sowej prowincji? Jest paradoksem, że cennej, sporej
i zasobnej biblioteki posiadającej odpowiednią do
tego celu siedzibę nie ma z czego utrzymać, nasze
prawo bowiem uniemożliwia urzędom państwowym,
samorządowym udzielanie wprost wsparcia na ten
cel w formie dotacji podmiotowej. Pozostają więc
tylko zasiłki celowe przekazywane okazjonalnie
i uznaniowo, a w ostatnim roku ograniczone do mi-
nimum lub wręcz zawieszone. Należy więc rozważyć
taką nowelizację przepisów, aby w trudnej sytuacji
nie pozostawiać zasłużonych placówek naukowych
i kulturalnych tylko dlatego, że od chwili powstania
zdołały utrzymać status instytucji społecznych. My-
ślę, że znajdę poparcie zwłaszcza tych pań i panów
posłów, choćby z Płocka i Poznania, Legnicy i Łom-
ży, którym znane są trudności podobnych działają-
cych na ich terenie instytucji społecznych. Dziękuję
za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję, panie pośle.
Głos ma pani poseł Gabriela Masłowska, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Gabriela Masłowska:
Dziękuję, pani marszałek. Zgodnie z zapowiedzia-
mi rządu prywatyzacja Giełdy Papierów Wartościo-
wych w Warszawie oraz Krajowego Depozytu Papie-
rów Wartościowych miała być transparentna i wzor-
cowa. Najpierw Ministerstwo Skarbu Państwa za-
mierzało przeprowadzić ofertę publiczną akcji nie-
mych, czyli tak jakby zaoferować nabywcom Inflanty
jak Zagłoba. Na szczęście rząd z tego pomysłu się
wycofał. Obecnie przed sprzedażą większościowego
pakietu akcji GPW podjęte są działania prowadzące
do wypłaty dywidendy w sposób, który wymaga po-
wiedzenia stanowczo: nie tak.
Wbrew uregulowaniom w ustawie o obrocie instru-
mentami finansowymi, czyli bez umocowania praw-
nego, minister skarbu państwa podejmuje uchwałę
o wypłacie dywidendy przez giełdę i Krajowy Depozyt
Papierów Wartościowych. Uchwały te wchodzą w życie
z dniem ich podjęcia, z mocą obowiązującą od dnia
wejścia w życie przepisów ustawy zmieniającej ustawę
z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowy-
mi, umożliwiając skorzystanie z prawa do dywidendy
akcjonariuszom GPW i KDPW.
Warunkowa wypłata dywidendy była już prakty-
kowana w polskich spółkach publicznych, ale nigdy
zdarzeniem powodującym ziszczenie warunku nie
177
była przyszła zmiana prawa, jak podaje się w komen-
tarzach prasowych.
Nasuwa się pytanie, czy można podejmować
czynności prawne, mimo że nie ma przepisów pra-
wa pozwalających na to – opierając się na prawdo-
podobnym uchwaleniu takich przepisów i wejściu ich
w życie, zakładając, że władza ustawodawcza składa-
jąca się z Sejmu i Senatu, prezydent i Trybunał Kon-
stytucyjny wyrażą wolę przyjęcia w przyszłości ta-
kich rozwiązań. Nawet mając bardzo racjonalne
przesłanki, nie można zakładać, że w danym czasie
Sejm i Senat oraz prezydent wyrażą wolę przyjęcia
danych rozwiązań.
Kreowanie zdarzeń prawnych na podstawie pro-
jektowanych przepisów przez jakąś grupę osób niesie
uzasadnione podejrzenie korupcji politycznej i utwo-
rzenia pozakonstytucyjnych ośrodków decyzyjnych
zagrażających funkcjonowaniu państwa polskiego.
Uchwały o wypłacie dywidendy przez GPW i KDPW
podejmowane są w sytuacji, kiedy zmiany przepisów
umożliwiających wypłatę dywidendy przez te spółki
zostały wstrzymane na skutek skierowania do Trybu-
nału Konstytucyjnego ustaw przez prezydenta.
Przyjęte przez Sejm w wielkim pośpiechu rozwią-
zania – ostatnie na przykład w czerwcu bieżącego
roku, wydawać by się mogło, że poprawki były przy-
gotowane na kolanie – oraz podjęte uchwały o wypła-
cie dywidendy powodują uzasadnione wątpliwości,
czy nie zachodzi świadome działanie na szkodę Skar-
bu Państwa. Niepozbawiona racji jest również inter-
pretacja, że projektowane rozwiązania pozwalają na
wypłatę dywidendy za lata następujące po wejściu
w życie ustawy, a nie za lata poprzednie. Interpreta-
cja ta tym bardziej może być zasadna, że spółki te są
spółkami infrastrukturalnymi rynku kapitałowego
w Polsce i dlatego przez ponad 17 lat zgodnie z pra-
wem nie wypłacały dywidendy, akumulując zyski na
rozwój.
Wprowadzone zmiany do ustaw oczekujących na
wejście w życie nie wskazują, że wypłata dywidendy
może dotyczyć również lat ubiegłych, Wysoka Izbo.
Stan taki oznacza, że przyszli akcjonariusze GPW
i KDPW mogą wystąpić z roszczeniem o zwrot do
spółki wypłaconej dywidendy.
Sposób prywatyzacji GPW i KDPW, wątpliwości
dotyczące obowiązującego zgodnie z prawem podej-
mowania decyzji oraz, jak się wydaje, kreowanie
tych zdarzeń przez niekonstytucyjne gremia – wszyst-
ko to powoduje, że sprawa podejmowanych działań
związanych z prywatyzacją GPW i KDPW powinna
być wyjaśniona. I to powinna wyjaśniona przez sej-
mową komisję śledczą ze względu chociażby na ran-
gę sprawy.
Jeżeli rząd nie ma nic do ukrycia, to koalicja rzą-
dowa nie powinna się sprzeciwiać powołaniu komisji
śledczej, aby Giełda Papierów Wartościowych i kra-
jowy depozyt, tak ważne instytucje finansowe pań-
stwa polskiego, nie podzieliły losu stoczni i nie poja-
wił się kolejny inwestor z Kataru. Jeżeli w czasie
obecnej kadencji Sejmu komisja śledcza w przedmio-
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
178 Oświadczenia poselskie
Poseł Gabriela Masłowska
towej sprawie nie zostanie powołana, to nie możecie
państwo spać spokojnie. Uczyni to Sejm następnej
kadencji, a sankcje wynikające z ustaleń tej komisji
będą skutecznie egzekwowane. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos ma pan poseł Józef Rojek, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Józef Rojek:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Kilka tygodni
temu z okazji rocznicy tzw. rzezi wołyńskiej przyję-
liśmy przez aklamację uchwałę w sprawie tragiczne-
go losu Polaków na Kresach Wschodnich II Rzeczy-
pospolitej. Jest w niej mowa o dokonanych przez
Ukraińską Powstańczą Armię masowych mordach
o charakterze czystki etnicznej i znamionach ludo-
bójczych. Jednak nawet tak sformułowana, biorąc
pod uwagę fakt, że zaledwie rok temu nie doszło na-
wet do głosowania nad jej projektem, jest bez wątpie-
nia krokiem we właściwą stronę, początkiem drogi,
którą musimy jeszcze przebyć. Ale w żadnym razie
nie nazywajmy jej sukcesem. Powstała ona przecież
jako wyraz pewnego kompromisu, który przede
wszystkim nie satysfakcjonuje środowisk Kresowian,
a już zupełnie jest nie do przyjęcia przez rodziny po-
mordowanych Polaków.
Jest w tym coś niepokojącego, że niektórzy tak
odważnie upominają się o ofiary Katynia, Miednoje,
Charkowa, i słusznie oburzają się, że Rosja nie chce
nazwać tej sowieckiej zbrodni na przeszło 20 tys. na-
szych oficerów i policjantów ludobójstwem, a jedno-
cześnie są gotowi odmówić określenia tym mianem
bestialskich mordów na cywilnej ludności Kresów,
której zginęło tam co najmniej 100 tys. Przed 2 laty
została potępiona przesiedleńcza akcja „Wisła”,
w rezultacie której wysiedlono z południowo-wschod-
nich terenów Polski tysiące Ukraińców, Łemków
i Bojków, ale jak widać, nie wszyscy są zdecydowani
na potępienie ukraińskich morderców z UPA, orga-
nizacji, która przez kilka lat terroryzowała także
dużą część ukraińskiej ludności i mordowała wszyst-
kich tych, którzy nie chcieli poprzeć jej zbrodniczej
ideologii.
W tym miejscu pozwolę sobie na pewną refleksję.
Już przed wiekami w świadomości niektórych spo-
łeczeństw istniało przekonanie, że skazanie ofiar
zbrodni na zapomnienie jest jakby zabiciem ich po
raz drugi. My, Polacy, moglibyśmy mnożyć przykłady
tego typu zbrodni, przede wszystkim jakże charak-
terystycznych dla początków władzy komunistycznej
w naszym kraju. Stąd do dziś nie tylko nie znamy
miejsca pochówku największych bohaterów antyko-
munistycznego podziemia, ale ich samych musimy
przywracać zbiorowej pamięci. Ofiary rzezi wołyń-
skiej, zamordowane w tak okrutny sposób, zasłużyły
sobie na taką samą pamięć, jak inni Polacy, ofiary
nazistowskiego czy sowieckiego ludobójstwa. Wyma-
zywano ich z pamięci przez kilkadziesiąt lat, a do
dnia dzisiejszego na wielu mogiłach ofiar tej strasz-
liwej zbrodni nie ma nawet krzyża.
Poza tym z przykrością muszę stwierdzić, że brak
odpowiedniej uchwały w tej sprawie. Co prawda
w sposób nie do końca zamierzony, ale niestety wpi-
suje się to w cały ten wachlarz działań, za pomocą
których przez ostatnie 20 lat tak skutecznie przeciw-
stawiano się przywracaniu pamięci o ofiarach i praw-
dziwych bohaterach naszych najnowszych dziejów.
Dlatego pozostaje mi wyrazić nadzieję, że wkrót-
ce doczekamy się lepszej uchwały, która uhonoruje
pamięć tamtych ofiar i po imieniu nazwie tę okrutną
zbrodnię. Na razie jednak chciałbym państwu przy-
pomnieć, że jako parlamentarzyści wkrótce będziemy
mieć okazję, wychodząc naprzeciw pewnej inicjaty-
wie, uhonorować ofiary ludobójstwa na Kresach.
W lipcu br. pod Kurhanem Kresowym na Starym
Cmentarzu w Tarnowie podczas uroczystości upa-
miętniających ofiary ataków UPA na Wołyniu odczy-
tano list skierowany do władz samorządowych i pań-
stwowych Rzeczypospolitej Polskiej o upamiętnienie
ofiar ludobójstwa Polaków na Kresach podczas apeli
poległych, które odbywać się będą w związku z ob-
chodami 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej.
Ja również, jako poseł ziemi tarnowskiej, na któ-
rej w czasie okupacji znalazło schronienie wielu Po-
laków uciekających przed ukraińskimi nacjonalista-
mi, przyłączam się do tego apelu i mam nadzieję, że
już za kilka dni, w czasie uroczystości z okazji wybu-
chu II wojny światowej, każdy z nas w swoim wystą-
pieniu poświęci choć jedno zdanie także tym ofiarom,
które przez dziesięciolecia starano się wymazać
z naszej pamięci, a szczególnie zamordowanym przez
ukraińskich nacjonalistów.
Na zakończenie przytoczę zdanie z pomnika Ofiar
Ludobójstwa na Kresach, ustawionego na cmentarzu
Rakowickim: „Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają
ofiary”. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos ma pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Zbliża się 70.
rocznica wybuchu II wojny światowej. Pragnę w tym
miejscu przypomnieć bohaterów tamtego okresu
z mojego rodzinnego miasta Rzeszowa, uczestników
akcji dywersyjnej „Kośba”. Do tej wyjątkowej akcji
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Andrzej Szlachta
doszło 65 lat temu, 25 maja 1944 r. Akcja ta była
przykładem na to, że po klęsce wrześniowej naród
polski nie poddał się. Szybko wyrósł organizm Pol-
skiego Państwa Podziemnego, a szczególne w nim
miejsce znalazła Armia Krajowa. Żołnierze Armii
Krajowej zasłynęli z walki bieżącej ukierunkowanej
głównie na samoobronę społeczeństwa przed zagładą
i terrorem. W ramach przygotowanego powstania
powszechnego pod kryptonimem „Burza” odbyło się
wiele akcji dywersyjnych, w tym akcja „Kośba” ma-
jąca na celu likwidację dwóch najgroźniejszych gesta-
powców Rzeszowa: jednym z nich był Friedrich Pet-
tenbaum, a drugim Hans Flaschke. Rezultatem ich
okrutnych działań były dziesiątki bestialsko zamor-
dowanych Polaków oraz barbarzyńskie metody prze-
słuchań.
Komendant AK Inspektoratu Rzeszów major Łu-
kasz Ciepliński „Pług” zlecił wykonanie tej akcji
oddziałowi dywersyjnemu AK. Szczegółowy plan ak-
cji przygotował zastępca oficera dywersji obwodu AK
Rzeszów wachmistrz Józef Jedynak „Jot” Dowódz-
two nad grupą likwidacyjną powierzono komendan-
towi AK porucznikowi Michałowi Beresiowi. Do bez-
pośredniego wykonania akcji jako ochotnicy zgłosili
się żołnierze z plutonu dywersyjnego placówki AK
Słocina: Władysław Skubisz „Pingwin”, Władysław
Leja „Trznadel” i Henryk Kunysz „Szczygieł”. Na
miejsce akcji wyznaczono ul. Batorego w Rzeszowie,
którą zaplanowany był przejazd dorożki z gestapow-
cami z wartowni posterunku kolejowego w kierunku
centrum miasta. Był to teren szczególnie niebez-
pieczny, w pobliżu którego znajdowały się koszary
kolejowe z policją, koszary służby lotniczej oraz ram-
pa kolejowa z transportami wojskowymi. Żołnierze
AK, uczestnicy akcji, zostali wyposażeni w pistolety
maszynowe oraz granaty. W momencie, gdy gesta-
powcy wsiedli do dorożki, dowódca akcji podniesie-
niem ręki dał znać o rozpoczęciu akcji. Trzej żołnie-
rze AK ruszyli w kierunku dorożki, oddali strzały,
zabijając dwóch gestapowców i ich ukraińskiego woź-
nicę. Dwóch z nich skutecznie się wycofało i urato-
wało. Trzeci żołnierz pseudonim „Trznadel” nie mógł
się wycofać, gdyż został ciężko ranny. Bronił się
i atakował, obrzucając granatami policję. Gdy szansa
uratowania się zniknęła, ostatnim nabojem z rewol-
weru odebrał sobie życie. Niemcy wyznaczyli wysoką
nagrodę dla tych, którzy rozpoznają tożsamość
„Trznadla” i podadzą jego nazwisko. Nikt jednak
z rodziny ani znajomych nie dopuścił się tej zdrady.
Akcja ta była dowodem na to, że nie wolno ani na
chwilę tracić wiary i marzeń o wolnej Polsce.
Bohaterowie tej akcji zostali odznaczeni Krzyża-
mi Virtuti Militari V klasy. Niestety po zakończeniu
wojny Władysław Skubisz został skazany 17 paź-
dziernika 1945 r. przez wojskowy sąd komunistyczny
na karę śmierci. Wyrok został wykonany przez roz-
strzelanie.
179
Społeczeństwo Rzeszowa upamiętniło bohater-
stwo żołnierzy Armii Krajowej, uczestników akcji
dywersyjnej o kryptonimie „Kośba”, poprzez umiesz-
czenie pamiątkowej tablicy w miejscu przeprowadze-
nia tej historycznej akcji. Uroczyste poświęcenie ta-
blicy z udziałem duchowieństwa, kombatantów AK,
Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, sybiraków, człon-
ków Rodzin Katyńskich, żołnierzy Wojska Polskiego
oraz mieszkańców Rzeszowa odbyło się 25 maja br.
Miałem honor i patriotyczny obowiązek brać udział
w tej doniosłej uroczystości, składając okolicznościo-
wy wieniec. Bardzo dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos ma pan poseł Jan Rzymełka, Platforma Oby-
watelska.
Bardzo proszę.
Poseł Jan Rzymełka:
Dziękuję, pani marszałek.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Chciałbym po
wakacyjnej przerwie podzielić się pewną refleksją
i w formie oświadczenia pokazać, co w sąsiednich
krajach jest dobre i godne zastosowania w Polsce.
Gdy widzę, jak w Warszawie w okresie tłoku czy wiel-
kich komunikacyjnych zatorów wszyscy ze wszyst-
kich stron wjeżdżają na czerwonym świetle i próbują
się przepchać, to włos mi staje dęba. Również gdy na
skrzyżowaniu z sygnalizacją świetlną młodzi kierow-
cy na pełnym gazie, już wiedząc, że jest czerwone
światło, jeszcze wjeżdżają, to jest to tragiczne, bo
często kończy się wypadkiem. Deprymuje mnie rów-
nież to, gdy na pewnych skrzyżowaniach żółte czy
pomarańczowe światło w ciągu sekundy, w ciągu
chwili zmienia się na czerwone, a 100 m dalej stoją
panowie, zatrzymują auta i kasują. To też jest nie-
właściwe.
Widziałem w kilku sąsiednich krajach nowe roz-
wiązania komunikacyjne polegające na tym, że do
semafora świetlnego, do trzech świateł: czerwonego,
pomarańczowego i zielonego, dodaje się jeszcze jedno
u góry, z sekundnikiem, z zegarkiem, który pokazu-
je, ile sekund dane światło jeszcze będzie się paliło.
Zyski są bardzo duże, a koszty są znikome. Gmina
i tak ponosi koszty, instalując nowe światła sygnali-
zacyjne, a specjaliści od płynności ruchu, od trans-
portu wykazali, że zyski są bardzo wielkie, ponieważ
samochody nie spalają niepotrzebnie paliwa, pędząc
do skrzyżowania i stojąc.
Jeżeli z daleka, z odległości 300–400 m widoczne
jest światło, które pokazuje, że czerwone ma jeszcze
trzy, cztery sekundy, to mogą przyspieszyć, a jeżeli
widzą, że jest zielone, które ma dwie, trzy sekundy,
to nie ma sensu pędzić i mogą zwolnić. Tak samo ci
w wielkich miastach, którzy stoją na czerwonym
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
180 Oświadczenia poselskie
Poseł Jan Rzymełka
świetle, mogą zobaczyć, kiedy ono się kończy, czyli
mogą równo z zielonym światłem szybko ruszyć, żeby
na tym zielonym świetle przejechała maksymalna
liczba pojazdów.
Rzecz jest godna zastanowienia się, bo to, co widzi-
my w polskich miastach, to jest coraz większy horror
komunikacyjny wynikający z jednej strony ze starych
rozwiązań technicznych, a z drugiej strony z niskiego
poziomu kultury kierowców. Szczególnie widzę to
w Warszawie, gdzie w okresie popołudnia w piątek
skrzyżowania są zajęte. Normalnie prawie każdy kie-
rowca wjeżdża na wolne miejsce, mimo że ma czerwo-
ne światło, bo takie tutaj panują zwyczaje.
To oświadczenie, które mówię, nie czytam, jako
refleksję z mojego pobytu w kilku miastach europej-
skich kieruję do kolegów z Komisji Infrastruktury,
aby zachęciło to do prac badawczych na ten temat,
bo nie na wszystkich skrzyżowaniach jest to potrzeb-
ne, ale na wielu skrzyżowaniach, które tamują ruch
i na których bardzo długo się stoi, są kolizje, jest to
rzecz naprawdę godna przemyślenia i zastosowania
w Polsce.
Zaoszczędzimy benzynę, zaoszczędzimy osoby,
które mogłyby ulec wypadkom, kierowcy będą wypo-
częci, bo nie będą musieli się denerwować, że ktoś za
długo startuje przy zielonym świetle. Jest wiele zy-
sków, które warto przemyśleć, a koszty nie są zbyt
wielkie. A więc dołożenie jednego pulsującego dużego
światła z sekundnikiem zsynchronizowanym ze
światłami daje płynność jazdy i daje korzyści. Dzię-
kuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos ma pan poseł Krzysztof Brejza, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Krzysztof Brejza:
Dziękuję.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Autyzm jest jed-
nym z najczęściej spotykanych upośledzeń rozwojo-
wych spowodowanych zaburzeniami neurologiczny-
mi, które oddziałują na funkcje pracy mózgu. Jest to
niepełnosprawność złożona i trudna do opisania.
Inny sposób odbioru rzeczywistości powoduje, że oso-
by autystyczne tworzą swój własny, wewnętrzny ob-
raz świata, mają problemy z budowaniem więzi
i okazywaniem emocji. Schorzenie to utrudnia, a czę-
sto uniemożliwia samodzielne funkcjonowanie osób
dotkniętych tą chorobą.
Objawy autyzmu są bardzo zróżnicowane u róż-
nych osób, a polegają między innymi na zaburzeniu
stosunków społecznych, zaburzeniach w komunikacji
z innymi osobami, ograniczonych i stereotypowych
zachowaniach. U dzieci może wystąpić brak rozwoju
mowy. Symptomy autyzmu mogą być również nastę-
pujące: dziecko woli spędzać czas samo niż z rówie-
śnikami, można zauważyć brak reakcji na czynniki
zewnętrzne takie jak ból, dźwięk, zapach czy też do-
tyk. Często osoby cierpiące na tę chorobę cechuje
duża nadpobudliwość.
W większości osoby te wymagają ciągłej opieki.
Niezbędna dla chorych jest również rehabilitacja,
która może przynieść złagodzenie upośledzenia. Nie-
stety, do wielu osób nie dociera stosowna pomoc, co
powoduje, że nie mają one szans na złagodzenie
symptomów swojej choroby. Choroba ta oznacza więc
często wykluczenie z normalnego życia społecznego,
a brak specjalistycznej opieki nad chorymi sprawia,
że są oni zdani tylko na osoby bliskie. Specyfika tej
choroby nie pozwala na uczęszczanie do normalnej
szkoły, ponieważ w wielu przypadkach nie są one
przystosowane do pracy z takimi osobami. Niewiele
jest również ośrodków specjalizujących się w terapii
autyzmu, każdy bowiem przypadek autyzmu jest
inny. Dlatego też w trakcie rehabilitacji istotne zna-
czenie ma indywidualne podejście do każdego cier-
piącego. Powoduje to, że tworzenie indywidualnych
programów rehabilitacyjnych wymaga zarówno
ogromnych nakładów pracy, jak i olbrzymich nakła-
dów finansowych, dlatego też bardzo cenne są wszel-
kie inicjatywy podejmowane przez rodziny chorych,
mające na celu niesienie pomocy dzieciom dotknię-
tym tym schorzeniem. Tego typu organizacje pracu-
ją również nad eliminowaniem dyskryminacji osób
cierpiących na autyzm wśród społeczeństwa, głównie
w sferach edukacji, pracy oraz opieki społecznej.
Wysoka Izbo, ważne jest zatem, by możliwie jak
najszerzej wspierać tego typu inicjatywy. Stanowią
one bowiem w wielu przypadkach jedyny sposób na
poprawę sytuacji zarówno chorych, jak i opiekunów.
Obecnie stowarzyszenia działające na rzecz osób,
które zostały dotknięte tą chorobą, realizują program
współfinansowany ze środków Unii Europejskiej
„Wsparcie osób z autyzmem”. Celem projektu jest
aktywizacja społeczna i zawodowa osób z autyzmem.
Ma to doprowadzić do powstania systemu, który
umożliwiłby powstanie sieci diagnostyczno-konsul-
tacyjnych punktów wsparcia dla osób cierpiących na
tę chorobę. Z pewnością działania te ułatwią życie
osób dotkniętych autyzmem. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos ma pan poseł Aleksander Chłopek, Prawo
i Sprawiedliwość.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Aleksander Chłopek:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Od jakiegoś czasu
uczymy się nowej historii II wojny światowej. Zaczę-
ła się – jak dotychczas sądziliśmy, a mniemaliśmy,
że myśli tak cały świat – 1 września 1939 r. Dla
nielicznych historyków zaczęła się jednak 3 wrze-
śnia, kiedy Francja i Anglia wypowiedziały Hitlero-
wi wojnę, zaś dla historyków rosyjskich, z małymi
wyjątkami, II wojna światowa wybuchła 21 czerwca
1941 r., czyli w dniu, w którym wojska niemieckie
runęły na ZSRR.
Ta interpretacja jest kuriozalna, ale to i tak dro-
biazg w porównaniu z tym, co zaserwowała światu
parę dni temu państwowa telewizja rosyjska. Powró-
cono tam do obowiązującej niegdyś w bloku sowiec-
kim jedynie słusznej interpretacji. 17 września 1939 r.
Armia Czerwona wyzwoliła mieszkańców wschod-
nich terenów II Rzeczypospolitej spod burżuazyjnej
okupacji, a pakt Ribbentrop – Mołotow nie był aktem
IV rozbioru Polski i nie wiązał się z zaplanowaną
wspólnie z Niemcami agresją, był natomiast porozu-
mieniem obronnym chroniącym przed Polską. Z tej
nowej historii dowiadujemy się też, że za wybuch
II wojny światowej odpowiedzialna była Polska. Pod-
kreślam, że te rewelacje przekazała w specjalnym
programie państwowa rosyjska telewizja Wiesti. Róż-
ne prywatne stacje i media w takim duchu wypowia-
dały się w Rosji już od dawna. Jeżeli wypowiedziała
się tak telewizja państwowa, to nie można udawać,
że program nie uzyskał akceptacji Kremla.
Co na to państwo polskie i polski rząd? Ano nic.
Rząd milczy. „Rząd nie wie, co robić”. Tak dwa dni
temu skomentował ten fakt z oburzeniem w radiowej
Trójce Janusz Rolicki. Kiedy czytam komentarze
prasowe, mam wrażenie, że większość z nas to obu-
rzenie podziela, jednak nieco wcześniej w tej samej
Trójce z osłupieniem wysłuchałem opinii byłego mi-
nistra Rotfelda. „Państwo, które się szanuje, nie
może reagować na każde niepoważne wypowiedzi czy
opinie. Reakcja powściągliwa jest uzasadniona.” Pań-
stwo, które się szanuje. Zadziwiające, jak różne moż-
na mieć pojęcie o szacunku.
Trudno w takiej sytuacji spokojnie myśleć o cze-
kających nas uroczystościach jubileuszowych na We-
sterplatte z udziałem między innymi kanclerz Merkel
i premiera Putina. Jest to trudne, bo coraz wyraźniej
widać, jak Zachód przyjmuje wobec Rosji postawę
podobną do tej, która obowiązywała nie tak dawno,
w drugiej połowie ubiegłego wieku, kiedy to, by nie
drażnić Moskwy, przemilczano zbrodnie Katynia,
a dziś z tych samych powodów nie pozwala się na
postawienie znaku równości między zbrodniami na-
zizmu i komunizmu. Tak dziś, jak i wtedy, argumen-
tuje się, że można zaszkodzić rodzącej się w Rosji
demokracji. Tylko że powrót do stalinowskiej wy-
kładni o wrześniu 1939 r. jest wymownym i groźnym
szyderstwem z urojeń Zachodu – i niestety także wie-
lu polityków polskich – o wykluwającej się w Rosji
demokracji. Ma się wrażenie, że tego rodzaju argu-
181
mentacji używa zawsze ten sam wierny zastęp „po-
żytecznych idiotów”, jak niektórych intelektualistów
i polityków zachodnich pogardliwie określał Lenin.
Tymczasem jest tak, że Putin po prostu sonduje Za-
chód – jego skłonność do ustępstw, zakres odwagi
i determinację w sprawach zasadniczych – i coraz
śmielej przechodzi do imperialistycznej polityki. Swo-
ją odpowiedzialność za II wojnę relatywizują też dzi-
siaj Niemcy, coraz chętniej przedstawiając się w roli
ofiar. Odbywa się to już na poziomie języka – nieprzy-
padkowo słowo „wysiedlenia” zastępuje się słowem
„wypędzenia”, mającym w języku niemieckim taki
ciężar negatywnych emocji, jak niemal słowo „holo-
kaust”. Zarówno Rosja, jak i Niemcy prowadzą dłu-
gofalową politykę „przebudowywania świadomości”
Europejczyków. W tej nowej świadomości znaczna
część winy, a może większość, ma spaść na Polskę
i Polaków.
Brak reakcji zwykle rozzuchwala i zachęca do
eskalowania absurdalnych zarzutów. I tak się wła-
śnie dzisiaj dzieje. W „Komsomolskiej Prawdzie”
kremlowski historyk Natalia Narocznicka zarzuca
Polakom już nie tylko przymierze z Hitlerem, ale
także zagłodzenie 100 tys. czerwonoarmistów w 1920 r.
w jenieckim, a właściwie koncentracyjnym, obozie,
ponadto każe Polakom przeprosić za rok 1612. W ta-
kiej sytuacji trzeba mieć tylko nadzieję, że nasz pre-
mier zachowa się na Westerplatte w obecności Merkel
i Putina z szacunkiem – nie w tym rotfeldowskim
znaczeniu – wobec milionów polskich ofiar i wobec
heroicznej postawy Polaków na wszystkich frontach
II wojny światowej. Zgodnie z przekonaniem ogrom-
nej części Polaków (co widać w ostatnim sondażu
Pentora), że, jak to trafnie ujął historyk prof. Jan
Żaryn, „Polacy, podobnie jak Żydzi – chociaż z innych
powodów – mają prawo do świadczenia o wyjątkowo-
ści swych przeżyć. Inaczej zdradziliby swych najbliż-
szych – ofiary okupantów”.
A może najlepiej byłoby, jak radzi również histo-
ryk Uniwersytetu Jagiellońskiego Andrzej Nowak
(Dzwonek) – pani marszałek, jeszcze chwila, jeszcze
jedno zdanie – gdyby premier Donald Tusk zapytał
Putina o zwrot polskiego skarbu narodowego zagra-
bionego w 1939 r. przez Armię Czerwoną. Ten skarb
to ogromna część Archiwum Państwowego (m.in.
archiwum Legionów Polskich, listów Piłsudskiego).
Może to pytanie coś historykom rosyjskim by uprzy-
tomniło. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos ma pan poseł Waldemar Andzel, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę, panie pośle.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
182 Oświadczenia poselskie
Poseł Waldemar Andzel:
Dziękuję bardzo.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W dniu 26 sierpnia
obchodziliśmy 126. rocznicę urodzin polskiego dzia-
łacza socjalistycznego, polityka, jednego z kierowni-
ków Rady Jedności Narodowej – Kazimierza Pużaka.
Przyszedł na świat w 1883 r. w Tarnopolu, w rodzinie
ukraińskiej. W Tarnopolu uczęszczał do gimnazjum.
Już tam zaangażował się w działalność polityczną
i niepodległościową, zakładając tajne kółko patrio-
tyczne. Stąd też wzięła się jego późniejsza fascynacja
ruchem socjalistycznym. W 1905 r. zdał egzamin ma-
turalny. Następnie rozpoczął studia na wydziale pra-
wa Uniwersytetu Lwowskiego, lecz porzucił je dla
działalności politycznej. Rok potem, w 1906 r., był
współtwórcą, obok Józefa Piłsudskiego, partii PPS
(Polska Partia Socjalistyczna) – Frakcja Rewolucyj-
na, która głosiła prymat niepodległości nad reforma-
mi społecznymi. W 1911 r. został aresztowany przez
Rosjan. Skazano go na 8 lat więzienia i dożywotnie
zesłanie na Sybir. Odsiedział 6 lat, z czego 4 lata
w osławionej twierdzy w Szlisselburgu. Po wyjściu na
wolność, w wyniku amnestii po obaleniu caratu, brał
udział w rewolucji w Rosji w 1917 r. W tym samym
roku zaangażował się w rewolucję październikową.
W 1918 r. powrócił do Polski, gdzie ponownie włą-
czył się w życie polityczne, rozpoczynając po raz ko-
lejny działalność socjalistyczną. W rządzie Mora-
czewskiego został sekretarzem stanu w Minister-
stwie Poczt i Telegrafów. Od 1919 r. był członkiem
Rady Naczelnej PPS. W latach 1919–1935 Pużak był
posłem na sejm z ramienia PPS w Zagłębiu Dąbrow-
skim i okręgu częstochowskim.
W 1921 r. wszedł w skład Centralnego Komitetu
Wykonawczego PPS. Jako polityk sprzeciwiał się woj-
nie polsko-bolszewickiej, domagając się porozumienia
między obydwoma sąsiadami. Organizował pomoc
dla powstańców śląskich, kierując akcją wysyłania
„bojowców” PPS do walki z Niemcami. W Sosnowcu
utworzył Główny Komitet Opieki nad Powstańcami,
który wspierał materialnie ich rodziny. W lipcu 1920 r.
miał spory udział w kształtowaniu Rządu Obrony
Narodowej, a miesiąc później został wiceprzewodni-
czącym Robotniczego Komitetu Obrony Warszawy.
Po przewrocie majowym w 1926 r. Pużak coraz bar-
dziej tracił zaufanie do polityki Piłsudskiego, co spo-
wodowało jego ostateczny rozbrat polityczny z ekipą
rządzącą.
W drugiej połowie lat 30. Kazimierz Pużak nie
sprawował już ważnych funkcji dyplomatycznych, co
świadczyło o izolacji przeciwników politycznych eki-
py sanacyjnej. Mimo iż w 1939 r. Polska Partia So-
cjalistyczna proponowała powołanie rządu koalicyj-
nego, ekipa rządząca nie zaakceptowała pomysłów.
W momencie wybuchu II wojny światowej Pużak
znajdował się w Warszawie. Po zakończeniu kampa-
nii wrześniowej zdecydował się na rozpoczęcie dzia-
łalności konspiracyjnej. W latach 1940–1941 i 1943–
–1944 był reprezentantem Polskiej Partii Socjali-
stycznej – Wolność, Równość, Niepodległość w Poli-
tycznym Komitecie Porozumiewawczym. Od stycznia
1944 r. był przewodniczącym Rady Jedności Narodo-
wej, substytutu parlamentu Polskiego Państwa Pod-
ziemnego.
W marcu 1945 r. Kazimierz Pużak został aresz-
towany w Pruszkowie wraz z innymi przywódcami
Polskiego Państwa Podziemnego przez NKWD i w po-
kazowym procesie szesnastu został skazany w Mo-
skwie na 1,5 roku więzienia. Następnie amnestio-
nowany po 4 miesiącach powrócił do kraju, nie zgo-
dził się na wymuszoną przez UB emigrację. Został
ponownie aresztowany w 1947 r. W 1948 r. w proce-
sie przywódców PPS – WRN skazano go na 10 lat
więzienia. Zmarł w więzieniu w Rawiczu 30 kwiet-
nia 1950 r.
Kazimierz Pużak został pochowany potajemnie
na Cmentarzu Powązkowskim. W 1996 r. został od-
znaczony orderem wojskowym Virtuti Militari V kla-
sy oraz Krzyżem Armii Krajowej.
Jak mawiał jego partyjny kolega i towarzysz bro-
ni, Zygmunt Zaremba, Kazimierz Pużak był głów-
nym budowniczym Polski podziemnej i mimo klęsk
wytrwał do końca w wierności dla swego dzieła, przy-
pieczętowując je ofiarą własnego życia. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos ma pan poseł Jacek Tomczak, niezrze-
szony.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Jacek Tomczak:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Chciałbym przed-
stawić państwu stanowisko Wielkopolskiej Izby Bu-
downictwa, która wyraża swoje zaniepokojenie z po-
wodu braku skutecznych działań rządu wobec dra-
stycznie pogarszającej się sytuacji w budownictwie.
Załamanie inwestycji, gwałtowny spadek sprzedaży
mieszkań, zatrzymanie indywidualnego budownic-
twa mieszkaniowego, przy stale rosnących kosztach
działalności, prowadzi do radykalnego pogorszenia
kondycji firm działających w obrębie budownictwa.
Nie ulega też wątpliwości, iż narastający kryzys
w branży budowlanej w szybkim tempie przełoży się
na dużą liczbę bankructw firm budowlanych oraz na
powiększanie się bezrobocia, a co za tym idzie, nega-
tywne skutki odczuje również wiele innych gałęzi
gospodarki, w tym odradzające się z trudem szkol-
nictwo zawodowe.
 48. posiedzenie Sejmu w dniu 27 sierpnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie 183

Poseł Jacek Tomczak na temat przyszłości tej gałęzi gospodarki. Dzięku-

Mimo że od izb budowlanych, w tym Wielkopol-
skiej Izby Budownictwa, napływa wiele sygnałów,
rząd Donalda Tuska nie podejmuje żadnych działań
zmierzających do kompleksowego rozwiązania pro-
blemów tej branży. Działania rządu zdaniem Wielko-
polskiej Izby Budownictwa są mało skuteczne
i z punktu widzenia całej gospodarki nie mają na nią
większego wpływu.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Myślę, że w tej
sytuacji potrzebna jest dogłębna debata, z udzia-
łem rządu, posłów, pracodawców i organizacji po-
zarządowych działających w branży budowlanej,
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.*)
Zarządzam przerwę w posiedzeniu do jutra,
tj. 28 sierpnia 2009 r., do godz. 9.
Dziękuję.
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.

(Przerwa w posiedzeniu o godz. 22 min 18)


Teksty wystąpień niewygłoszonych
Informacja bieżąca
– punkt 12. porządku dziennego
Poseł Maria Zuba (Klub Parlamentarny Prawo
i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
19 sierpnia br. Poczta Polska dostarczyła mi jako
zwrot kartkę świąteczną, którą przed świętami wiel-
kanocnymi wysłałam do rodziny mieszkającej w Wę-
drzynie.
Stąd pytanie: Jakie działania podjął rząd w celu
poprawy jakości świadczenia przez Pocztę Polską
usług, zwłaszcza w zakresie terminowości, biorąc pod
uwagę, że za przekroczenie wskaźników terminowo-
ści Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów na-
łożył na Pocztę Polską karę pieniężną w wysokości
6 mln zł?
Na jakim etapie wdrażania jest zintegrowany sys-
tem teleinformatyczny? Kiedy będzie on wprowadzo-
ny w całej Polsce? W jaki sposób wprowadzenie tego
systemu wpłynie na wzrost kosztów usług? Czy sys-
tem ten gwarantuje Poczcie Polskiej utrzymanie
klientów?
Oby nie było tak, jak z usługami kurierskimi pocz-
ty, mam na myśli Pocztex. W 1996 r. Poczta Polska
kontrolowała ok. 90% rynku usług kurierskich w Pol-
sce, a obecnie zaledwie 3%. Według posiadanych przez
mnie informacji system ZST nie działa poprawnie,
w szczególności w zakresie awizacji przesyłek.
Jakie działania podjęła Poczta Polska w celu zwięk-
szenia sprzedaży, jeśli chodzi o usługi filatelistyczne
i kurierskie? Dlaczego w okresie świąt Bożego Naro-
dzenia 2008 r., w czasie największej sprzedaży usług
filatelistycznych i kurierskich, zapadły decyzje o ogra-
niczeniu świadczeń Poczteksu „poranek”?
Kiedy zostaną zakończone zmiany w organizacji
i przyporządkowaniu jednostki zajmującej się filate-
listyką?
Proszę o poinformowanie Wysokiego Sejmu, jakie
korzyści dla Poczty Polskiej i jej klientów przyniosło
przeniesienie magazynów filatelistycznych z Warszawy
do Bydgoszczy i jakie były koszty tej przeprowadzki?
Załącznik nr 1
Oświadczenia poselskie
Witold Namyślak (Klub Parlamentarny Platfor-
ma Obywatelska)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W odległości
ok. 10 km od Wejherowa, we wsi Piaśnica, przy szosie
wiodącej do Krokowej, znajduje się pomnik upamięt-
niający ofiary zbrodni hitlerowskich. W lesie piaśnic-
kim w Puszczy Darżlubskiej znajduje się największy
na Pomorzu pomnik martyrologii Polaków. Tutaj, na
przełomie 1939 i 1940 r., hitlerowcy rozstrzelali ty-
siące osób.
Piaśnica Wielka to miejsce kaźni przedstawicieli
inteligencji północnego Pomorza dokonanej przez
Niemców w pierwszych miesiącach II wojny świato-
wej. Ofiary, po brutalnych przesłuchaniach, wywo-
żono autobusami lub ciężarówkami z więzienia
w Wejherowie do piaśnickiego lasu. Oblicza się, że
w ciągu jednego dnia specjalnie utworzony oddział
SS mógł rozstrzelać dziennie ok. 150 osób.
Mord w Piaśnicy był zbrodnią dokładnie zaplano-
waną przez okupanta. Jeszcze przed agresją na Pol-
skę na niemieckich listach przygotowanych przez
gestapo znaleźli się Polacy najbardziej zasłużeni dla
odbudowy Rzeczypospolitej Polskiej: budowniczowie
Gdyni, inżynierowie, lekarze, oficerowie, urzędnicy,
intelektualiści, nauczyciele i duchowni. Na Pomorzu
faszyści wymordowali kwiat inteligencji polskiej,
głównie z Gdyni, Wejherowa i Pucka.
W przedstawicielach polskiej inteligencji hitlerow-
cy upatrywali potencjalnych przywódców ruchu opo-
ru mogących przeszkodzić w szybkim i całkowitym
zniemczeniu Pomorza Gdańskiego. Założenia tej
wrogiej polityki przyczyniły się do wymordowania na
Pomorzu Gdańskim w krótkim czasie, od jesieni 1939 r.
do wiosny 1940 r., kilkudziesięciu tysięcy osób.
Prowadzone w Polsce badania naukowe pozwo-
liły jedynie na częściową identyfikację ofiar w Pia-
śnicy. Wśród skazanych na śmierć byli przedstawi-
ciele wszystkich warstw społeczeństwa polskiego,
zaangażowani w latach międzywojennych w dzia-
łalność polityczną, społeczną, oświatową, kultural-
2
ną, religijną, a także sportową, członkowie organi-
zacji i stowarzyszeń, które były na wskroś polskie
i patriotyczne.
Drugą kategorię, i zarazem największą wśród
ofiar, stanowią rodziny polskie, czeskie i niemieckie,
które uznano za przeciwników reżimu hitlerowskie-
go i przywieziono do Piaśnicy z głębi Rzeszy niemiec-
kiej. Straty w tej grupie szacuje się na 10–12 tys.
osób. O tak dużej liczbie osób zamordowanych świad-
czy liczba i wielkość grobów odkrytych w Piaśnicy.
Potwierdzają ją zeznania polskich kolejarzy, którzy
w latach 1939–1940 pracowali na stacji kolejowej
w Wejherowie. Dzięki ich zeznaniom wiadomo, że
ofiarami były głównie polskie rodziny robotnicze,
które w latach międzywojennych wyjechały z Polski
do Niemiec w celach zarobkowych.
We wrześniu i październiku 1939 r. niemieckie
władze policyjne na terenie Rzeszy przeprowadziły
akcję internowania obywateli polskich oraz Niemców
obywatelstwa polskiego uchodzących za niebezpiecz-
nych dla Niemiec. Placówki gestapo miały ewaku-
ować tych ludzi z Rzeszy do wspomnianej już Piaśni-
cy. Aby zatuszować tę okrutną zbrodnię, Hitler do-
magał się, by wymordować całe rodziny ewakuowa-
nych osób, ich bliskich i sąsiadów.
W Piaśnicy rozstrzelano także ok. 1200 nieule-
czalnie chorych osób, głównie narodowości niemiec-
kiej, ze szpitali psychiatrycznych, również ze szpita-
la w Lęborku.
Wśród zamordowanych w Piaśnicy jest m.in. bło-
gosławiona siostra Alicja Kotowska ze zgromadzenia
sióstr zmartwychwstanek, którą rozstrzelano 11 li-
stopada 1939 r. 13 czerwca 1999 r. Ojciec Święty Jan
Paweł II zaliczył siostrę Alicję do grona błogosławio-
nych męczenników II wojny światowej.
W drugiej połowie 1944 r., w obawie przed ujaw-
nieniem i odpowiedzialnością karną, sprawcy zbrod-
ni w Piaśnicy przystąpili do zatuszowania wszelkich
śladów. Do akcji wybrano grupę więźniów KL Stut-
thof. Nakazano im rozkopywać groby, wydobywać
z nich ciała i palić je w leśnych paleniskach.
Po wojnie, w październiku 1946 r., specjalna ko-
misja przeprowadziła prace ekshumacyjne w lasach
piaśnickich. Spośród 35 masowych grobów, o których
mówili świadkowie, odnaleziono jedynie 30. W 1962 r.
dzięki badaniom prowadzonym przez historyków In-
stytutu Zachodniego w Poznaniu doszło do odkrycia
w Piaśnicy dwóch palenisk i kilku mogił więźniów
KL Stutthof.
Z dotychczasowych badań wynika, że Piaśnica
jest największym miejscem masowych egzekucji
w woj. pomorskim i drugim miejscem po KL Stutthof
pod względem liczby osób zamordowanych na Pomo-
rzu oraz miejscem, gdzie dokonano pierwszą zbrodnię
na tak dużą skalę w Europie w czasie II wojny świa-
towej.
Lasy piaśnickie stały się sanktuarium narodowo-
-kościelnym archidiecezji gdańskiej. Ten największy
na Pomorzu cmentarz w większości bezimiennych
ofiar II wojny światowej nazywany jest często ka-
szubską Golgotą.
W tym roku mija 70 lat od czasu wymordowania
przez Niemców pierwszych ofiar w lasach piaśnic-
kich, które są miejscem pierwszych masowych egze-
kucji w Polsce, kolejnym symbolem polskiego mę-
czeństwa.