Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 39 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 2 kwietnia 2009 r.

(trzeci dzień obrad)

Wa r s z a w a
2009
 str. str.

TREŚĆ

39. posiedzenia Sejmu

(Obrady w dniu 2 kwietnia 2009 r.)
str. str.

Wznowienie posiedzenia Głosowanie

Komunikaty Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz . . . . . . 181 Punkt 8. porządku dziennego: Sprawozda-
Zmiana porządku dziennego nie Komisji Sprawiedliwości
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182 i Praw Człowieka o poselskim projekcie
Punkt 2. porządku dziennego: Sprawozda- ustawy o zmianie ustawy o sejmowej
nie Komisji Infrastruktury o rządowym komisji śledczej (cd.)
projekcie ustawy o zmianie ustawy Głosowanie
Prawo o ruchu drogowym (cd.) Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Głosowanie Punkt 10. porządku dziennego: Sprawoz-
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182 danie Komisji Sprawiedliwości
Punkt 5. porządku dziennego: Sprawozda- i Praw Człowieka oraz Komisji Spraw
nie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym Zagranicznych o rządowym projekcie
projekcie ustawy o zmianie ustawy ustawy o ratyfikacji Umowy między
Kodeks cywilny (cd.) Rządem Rzeczypospolitej Polskiej
Głosowanie a Organizacją Narodów Zjednoczonych
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182 o wykonywaniu wyroków Międzynaro-
Punkt 22. porządku dziennego: Głosowa- dowego Trybunału Karnego dla byłej
nie nad wnioskiem o odrzucenie Jugosławii, sporządzonej w Hadze dnia
w pierwszym czytaniu poselskiego pro- 18 września 2008 r. (cd.)
jektu ustawy o czasowym wstrzymaniu Głosowanie
finansowania partii politycznych Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
z budżetu państwa Punkt 11. porządku dziennego: Sprawoz-
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski. . . . . . . 182 danie Komisji Gospodarki o rządowym
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk. . . . . . 183 projekcie ustawy o towarach paczko-
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski. . . . . . . 184 wanych (cd.)
Poseł Jarosław Kaczyński . . . . . . . . . . . . . . . 184 Głosowanie
Poseł Wojciech Olejniczak . . . . . . . . . . . . . . . 185 Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Janusz Palikot . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186 Punkt 14. porządku dziennego: Spra-
Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 186 wozdanie Komisji Kultury i Środków
Przekazu oraz Komisji Samorządu
(Przerwa w posiedzeniu)
Terytorialnego i Polityki Regionalnej
Wznowienie posiedzenia o poselskim projekcie ustawy o zmianie
Punkt 22. porządku dziennego (cd.) ustawy o ochronie zabytków i opiece
Głosowanie nad zabytkami oraz o zmianie niektó-
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186 rych innych ustaw (cd.)
Punkt 23. porządku dziennego: Głosowa- Głosowanie
nie nad wnioskiem w sprawie skierowa- Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
nia poselskiego projektu ustawy Punkt 15. porządku dziennego: Sprawoz-
o zmianie ustawy o partiach politycz- danie Komisji Zdrowia o poselskim
nych, ustawy o wyborze Prezydenta projekcie ustawy o zmianie ustawy
Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o izbach lekarskich (cd.)
Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczy- Głosowanie
pospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypo- Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
spolitej Polskiej oraz ustawy Ordynacja Punkt 16. porządku dziennego: Sprawoz-
wyborcza do rad gmin, rad powiatów danie Komisji Infrastruktury
i sejmików województw do komisji o poselskim projekcie ustawy o zmianie
Poseł Zbigniew Girzyński . . . . . . . . . . . . . . . 187 ustawy Prawo o ruchu drogowym (cd.)
 str. str.

Głosowanie Poseł Zbigniew Ziobro . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196

Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Punkt 19. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o obywatelstwie
polskim (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Punkt 21. porządku dziennego: Głosowa-
nie nad wnioskiem o odrzucenie
w pierwszym czytaniu poselskiego
projektu ustawy o zmianie ustawy o po-
datku dochodowym od osób prawnych
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 191
Punkt 24. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Infrastruktury
o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy o czasie pracy kierowców
– trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Krzysztof Gadowski . . .191
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 191
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 192
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Punkt 25. porządku dziennego: Spra-
wozdanie Komisji Gospodarki oraz
Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
o komisyjnym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy o spółdzielniach socjalnych
oraz o zmianie niektórych innych
ustaw – trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Tadeusz Tomaszewski. . . 192
Poseł Zdzisława Janowska . . . . . . . . . . . . . . 193
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 193
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak . . . . . . . . . . . . 193
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Punkt 26. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny o rządowym projekcie ustawy
o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar
wystąpień wolnościowych w latach
1956–1983 – trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Witold Kochan . . . . . . 195
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 195
Punkt 28. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o poselskim projekcie ustawy o zmianie
ustawy Kodeks karny oraz Kodeks po-
stępowania karnego – trzecie czytanie
Poseł Sprawozdawca Małgorzata Sadurska. . . . 195
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona . . . . . . . . . 196
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk. . . . . . 196
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Komunikaty
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz . . . . . . 197
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Komunikaty
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz . . . . . . 197
Punkt 28. porządku dziennego (cd.)
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk. . . . . . 197
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Poseł Zbigniew Ziobro . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 29. porządku dziennego: Pytania
w sprawach bieżących
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz. . . . . . . . . . . . . . . . . . 200
Poseł Agnieszka Kozłowska-Rajewicz . . . . . 201
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 201
Poseł Czesław Mroczek . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
Poseł Waldemar Wrona . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
Poseł Marek Kwitek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 204
Poseł Andrzej Bętkowski . . . . . . . . . . . . . . . . 204
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Radosław Stępień . . . . . . . . . 205
Poseł Janusz Zemke. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Poseł Janusz Zemke. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Olgierd Dziekoński. . . . . . . . 208
Poseł Bożenna Bukiewicz . . . . . . . . . . . . . . . 208
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Olgierd Dziekoński. . . . . . . . 209
Poseł Krystyna Grabicka. . . . . . . . . . . . . . . . 209
Minister Infrastruktury Cezary Grabarczyk. . . 209
 str.
Poseł Antoni Macierewicz . . . . . . . . . . . . . . . 210
Minister Infrastruktury Cezary Grabarczyk. . . 210
Poseł Antoni Macierewicz . . . . . . . . . . . . . . . 211
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 214
Poseł Wojciech Ziemniak . . . . . . . . . . . . . . . . 214
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 214
Poseł Piotr Waśko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska . . . . . . . . . . . . 216
Poseł Zbigniew Babalski . . . . . . . . . . . . . . . . 216
Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego
Stanisław Kluza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 216
Poseł Iwona Arent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 218
Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego
Stanisław Kluza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 218
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Jan Borkowski . . . . . . 219
Poseł Jarosław Wałęsa. . . . . . . . . . . . . . . . . . 221
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Jan Borkowski . . . . . . 221
Punkt 30. porządku dziennego: Informa-
cja bieżąca
Poseł Ewa Malik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 222
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski . . . . . . . . . 223
Poseł Renata Zaremba. . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 227
Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 227
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 228
Poseł Jacek Krupa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Poseł Jadwiga Wiśniewska . . . . . . . . . . . . . . 228
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 229
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 229
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Poseł Tomasz Kamiński . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 230
Poseł Marek Wojtkowski . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Poseł Elżbieta Witek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Zbigniew Konwiński . . . . . . . . . . . . . . 232
Poseł Anna Zalewska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Henryk Gołębiewski . . . . . . . . . . . . . . 233
Poseł Marek Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Witold Klepacz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 235
Poseł Kazimierz Matuszny . . . . . . . . . . . . . . 235
Poseł Michał Szczerba . . . . . . . . . . . . . . . . . . 236
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 236
Poseł Adam Gawęda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 236
str.
Poseł Tadeusz Arkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
Poseł Ewa Malik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski . . . . . . . . . 238
Punkt 31. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny o pilnym rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych oraz ustawy
Prawo bankowe
Poseł Sprawozdawca Magdalena Kochan . . . .242
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . 243
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska . . . . . . . . . 244
Poseł Anna Bańkowska . . . . . . . . . . . . . . . . . 245
Poseł Ewa Kierzkowska . . . . . . . . . . . . . . . . 246
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 247
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 248
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248
Poseł Sławomir Kopyciński . . . . . . . . . . . . . . 248
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej Marek Bucior . . . . 248
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Punkt 33. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o gromadzeniu, przetwarzaniu i prze-
kazywaniu informacji kryminalnych
oraz niektórych innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Konstanty Miodowicz . . . . 250
Poseł Piotr van der Coghen. . . . . . . . . . . . . . 250
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 251
Punkt 17. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych oraz Komisji Infrastruk-
tury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo
o ruchu drogowym oraz o zmianie nie-
których ustaw (cd.)
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 251
Punkt 18. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o poręczeniach
i gwarancjach udzielanych przez Skarb
Państwa oraz niektóre osoby prawne,
ustawy o Banku Gospodarstwa Kra-
 str. str.

jowego oraz niektórych innych ustaw Punkt 34. porządku dziennego: Spra-
(cd.) wozdanie Komisji Kultury Fizycznej,
Głosowanie Sportu i Turystyki o stanowisku Senatu
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 254 w sprawie ustawy o zmianie ustawy
Punkt 33. porządku dziennego: Sprawoz- o przygotowaniu finałowego turnieju
danie Komisji Administracji i Spraw Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
Wewnętrznych o stanowisku Senatu UEFA EURO 2012
w sprawie ustawy o zmianie ustawy Poseł Sprawozdawca Andrzej Biernat . . . . . 264
o gromadzeniu, przetwarzaniu i prze- Poseł Roman Kosecki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 265
kazywaniu informacji kryminalnych Poseł Elżbieta Jakubiak . . . . . . . . . . . . . . . . 265
oraz niektórych innych ustaw (cd.) Poseł Tomasz Garbowski . . . . . . . . . . . . . . . 266
Głosowanie Poseł Aleksander Sopliński . . . . . . . . . . . . . 266
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 256 Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sportu
Punkt 42. porządku dziennego: Pierw- i Turystyki Adam Giersz . . . . . . . . . . . . . . . 267
sze czytanie przedstawionego przez Poseł Andrzej Biernat . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267
Prezydium Sejmu projektu uchwały Punkt 35. porządku dziennego: Sprawoz-
w sprawie powołania i wyboru składu danie Komisji Gospodarki oraz Komisji
osobowego Komisji Nadzwyczajnej Infrastruktury o stanowisku Senatu
do rozpatrzenia poselskiego projektu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
ustawy Kodeks wyborczy, poselskiego Prawo energetyczne
projektu ustawy o zmianie ustawy Poseł Sprawozdawca Andrzej Czerwiński. . . .267
o partiach politycznych, ustawy Poseł Tomasz Lenz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267
o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Poseł Adam Abramowicz . . . . . . . . . . . . . . . . 267
Polskiej, ustawy Ordynacja wyborcza Poseł Zbigniew Matuszczak . . . . . . . . . . . . . 268
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 268
i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej Punkt 36. porządku dziennego: Sprawoz-
oraz ustawy Ordynacja wyborcza do danie Komisji Polityki Społecznej i Ro-
rad gmin, rad powiatów i sejmików dziny o stanowisku Senatu w sprawie
województw oraz komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o emerytu-
ustawy o zmianie ustawy o wyborze rach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Społecznych
oraz niektórych innych ustaw Poseł Sprawozdawca Mieczysław Kasprzak . .269
Poseł Jarosław Sellin . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 257 Poseł Marek Plura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 269
Głosowanie Poseł Krzysztof Sońta . . . . . . . . . . . . . . . . . . 269
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 257 Poseł Tadeusz Motowidło . . . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 270
(Przerwa w posiedzeniu)
Punkt 37. porządku dziennego: Sprawoz-
Wznowienie posiedzenia danie Komisji Polityki Społecznej i Ro-
Punkt 32. porządku dziennego: Pierwsze dziny o stanowisku Senatu w sprawie
czytanie komisyjnego projektu ustawy ustawy o zmianie ustawy o działach
o zmianie ustawy Kodeks spółek han- administracji rządowej oraz ustawy
dlowych o systemie ubezpieczeń społecznych
Poseł Janusz Palikot . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 258 Poseł Sprawozdawca
Poseł Mirosław Koźlakiewicz . . . . . . . . . . . . 258 Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . . . . . . 270
Poseł Marek Ast . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259 Poseł Ewa Drozd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 259 Poseł Teresa Wargocka . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 260 Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 270
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 261 Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 271
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 261 Punkt 38. porządku dziennego: Pierwsze
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 261 czytanie komisyjnego projektu ustawy
Poseł Jerzy Kozdroń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 261 o zmianie ustawy Kodeks cywilny
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . . 262 Poseł Hanna Zdanowska . . . . . . . . . . . . . . . . 271
Poseł Marek Kwitek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262 Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 272
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Poseł Irena Tomaszak-Zesiuk . . . . . . . . . . . . 273
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona . . . . . . . . 262 Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 273
Poseł Janusz Palikot . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 273
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 264 Poseł Grzegorz Sztolcman. . . . . . . . . . . . . . . 274
 str.
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Poseł Marek Kwitek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Poseł Barbara Bartuś . . . . . . . . . . . . . . . . . . 275
Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . 275
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona . . . . . . . . . 275
Poseł Hanna Zdanowska . . . . . . . . . . . . . . . . 276
Punkt 39. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie senackiego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks postępowania
cywilnego
Senator Bohdan Paszkowski . . . . . . . . . . . . . 277
Poseł Sławomir Rybicki . . . . . . . . . . . . . . . . 278
Poseł Adam Rogacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 279
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 279
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 280
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Poseł Marek Kwitek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Poseł Jerzy Gosiewski: . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Poseł Marek Kwitek: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona . . . . . . . . . 281
Senator Bohdan Paszkowski . . . . . . . . . . . . . 282
Punkt 40. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie senackiego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks postępowania
karnego
Senator Bohdan Paszkowski . . . . . . . . . . . . . 283
Poseł Wojciech Wilk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 284
Poseł Stanisław Pięta . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 285
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 286
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 286
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona . . . . . . . . . 287
Punkt 41. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie komisyjnego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń
Poseł Hanna Zdanowska . . . . . . . . . . . . . . . . .288
Poseł Tadeusz Naguszewski . . . . . . . . . . . . . 289
str.
Poseł Adam Rogacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 290
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 290
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
Poseł Kazimierz Gwiazdowski . . . . . . . . . . . 291
Poseł Grzegorz Sztolcman. . . . . . . . . . . . . . . 291
Poseł Jerzy Gosiewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292
Poseł Marek Kwitek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 292
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona . . . . . . . . . 292
Poseł Hanna Zdanowska . . . . . . . . . . . . . . . . 294
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński . . . . . . . 294
Punkt 43. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o poselskim projekcie ustawy o zmianie
ustawy o partiach politycznych, ustawy
o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz
ustawy Ordynacja wyborcza do rad
gmin, rad powiatów i sejmików woje-
wództw
Poseł Sprawozdawca Zbigniew Chlebowski . . . 294
Poseł Paweł Olszewski. . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
Poseł Andrzej Mikołaj Dera. . . . . . . . . . . . . . 295
Poseł Witold Gintowt-Dziewałtowski . . . . . . 296
Poseł Eugeniusz Kłopotek. . . . . . . . . . . . . . . 297
Poseł Zbigniew Chlebowski . . . . . . . . . . . . . . 298
Oświadczenia
Poseł Magdalena Gąsior-Marek . . . . . . . . . . 299
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 300
Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 301
Poseł Andrzej Kania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 301
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . . 302
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 303
(Przerwa w posiedzeniu)
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 05)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie
Jerzy Szmajdziński, Jarosław Kalinowski i Stefan
Niesiołowski)
Marszałek:
Wysoka Izbo! Chciałbym wznowić posiedzenie, ale
najpierw pragnę wszystkich prosić o powstanie z miejsc.
Dzisiaj mija 4. rocznica śmierci Jana Pawła II, którą
pewnie wszyscy głęboko przeżywaliśmy. W związku
z tym chciałbym prosić Wysoką Izbę o chwilę reflek-
sji, refleksji nad śmiercią Jana Pawła II i nad warto-
ścią tej śmierci, wartością dla nas wszystkich, dla
wszystkich ludzi na świecie.
(Zebrani wstają, chwila ciszy)
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, na sekretarzy dzisiejszych obrad
powołuję panią poseł Katarzynę Matusik-Lipiec oraz
panów posłów: Łukasza Zbonikowskiego, Bartosza
Arłukowicza i Dariusza Kaczanowskiego.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą pa-
nowie posłowie Łukasz Zbonikowski i Bartosz Arłu-
kowicz.
Protokół i listę mówców prowadzić będą pano-
wie posłowie Łukasz Zbonikowski i Dariusz Kacza-
nowski.
Witam pana posła sekretarza i proszę o odczyta-
nie ewentualnych komunikatów.
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz:
Informuję, że w dniu dzisiejszym odbędą się po-
siedzenia Komisji:
— Śledczej do zbadania sprawy zarzutu nielegal-
nego wywierania wpływu przez członków Rady Mi-
nistrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa Cen-
tralnego Biura Antykorupcyjnego oraz Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego na funkcjonariuszy
Policji, Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prokurato-
rów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru
sprawiedliwości w celu wymuszenia przekroczenia
uprawnień lub niedopełnienia obowiązków w związ-
ku z postępowaniami karnymi oraz czynnościami
operacyjno-rozpoznawczymi w sprawach z udziałem
lub przeciwko członkom Rady Ministrów, posłom na
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i dziennikarzom,
w okresie od 31.10.2005 r. do 16.11.2007 r. – o godz.
9.30;
— Obrony Narodowej wspólnie z Komisją Polityki
Społecznej i Rodziny – bezpośrednio po głosowaniach;
— Kultury i Środków Przekazu – bezpośrednio
po głosowaniach;
— Finansów Publicznych – o godz. 10.30;
— Gospodarki – o godz. 11;
— Rolnictwa i Rozwoju Wsi – o godz. 11;
— Mniejszości Narodowych i Etnicznych – o godz.
13;
— Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji – o godz. 13;
— Zdrowia – o godz. 13;
— Łączności z Polakami za Granicą – o godz. 14;
— Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa – o godz. 14;
— Skarbu Państwa – o godz. 14;
— Ustawodawczej – o godz. 14.30;
— Administracji i Spraw Wewnętrznych wspólnie
z Komisją Sprawiedliwości i Praw Człowieka –
o godz. 15;
— Etyki Poselskiej – o godz. 15;
— Obrony Narodowej wspólnie z Komisją Spraw
Zagranicznych – o godz. 15.30;
— Polityki Społecznej i Rodziny – o godz. 16;
— Infrastruktury – o godz. 18;
— Spraw Zagranicznych – o godz. 18.
W dniu dzisiejszym odbędą się posiedzenia nastę-
pujących Zespołów Parlamentarnych:
— do Spraw Energetyki – o godz. 15.30 w sali 25
w budynku G;
— Przyjaciół Zwierząt – o godz. 15.30 w sali 233
w budynku B. Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Marszałek:
Bardzo dziękuję.
Proszę państwa, Komisja Polityki Społecznej i Ro-
dziny przedłożyła sprawozdanie o pilnym projekcie
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
182 Punkty 2.i 5. porządku dziennego – głosowanie. Punkt 22. porządku dziennego
Marszałek
ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń
społecznych oraz ustawy Prawo bankowe.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 1841.
Na podstawie art. 74 regulaminu Sejmu podjąłem
decyzję o uzupełnieniu porządku dziennego o punk-
ty obejmujące rozpatrzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby w dyskusji nad tym punktem Sejm
wysłuchał 5-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Właściwe komisje przedłożyły również dodatkowe
sprawozdania o następujących projektach ustaw:
— o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców,
— o zmianie ustawy o spółdzielniach socjalnych
oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
— o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar wystąpień
wolnościowych w latach 1956–1983,
— a także o zmianie ustawy Kodeks karny oraz
Kodeks postępowania karnego.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 1781-A, 1751-A,
1737-A, 1724-A.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkty obejmujące trzecie
czytania tych projektów.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 2. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Infra-
struktury o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Monikę Wielichowską
i przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1757.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo
o ruchu drogowym, w brzmieniu proponowanym
przez Komisję Infrastruktury, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Za odda-
no 405 głosów, przeciw – 2, 3 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 5. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks cywilny.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Stanisława Chmielewskie-
go oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1762.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
cywilny, w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Nadzwyczajną, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 420 posłów. Za odda-
no 420 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks cywilny.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 22.
porządku dziennego: Głosowanie nad wnio-
skiem o odrzucenie w pierwszym czytaniu posel-
skiego projektu ustawy o czasowym wstrzyma-
niu finansowania partii politycznych z budżetu
państwa (druk nr 1733).
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez pana posła Waldy Dzikow-
skiego oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Poddam ten wniosek pod głosowania.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm – zgodnie z propozycją zaopiniowaną przez Pre-
zydium Sejmu – skierował ten projekt do Komisji
Finansów Publicznych oraz Komisji Ustawodawczej
w celu rozpatrzenia.
Przed głosowaniem do zadania pytania zgłosił się
jeden poseł.
Innych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Ujazdowski.
Półtorej minuty.
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jednym z argu-
mentów przeciwko zniesieniu finansowania, który
należy traktować poważnie, był ten związany z ry-
zykiem ogołocenia partii politycznych z pieniędzy na
najbliższe lata. Wydaje mi się, że wiedza arytmetycz-
na w tej sprawie – nie matematyczna – przemawia za
tym, że wszystkie duże partie polityczne mają zasoby
finansowe pozwalające na sfinansowanie najbliż-
szych 3 kampanii wyborczych.
Chciałbym zapytać pana premiera jako premiera
i lidera partii: Jakie są w tej chwili zasoby finansowe
Platformy Obywatelskiej? Jeśli pan premier złoży to
oświadczenie, to myślę, że liderzy pozostałych partii
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 22. porządku dziennego
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski
będą mieli obowiązek złożyć podobne, bo być może
problem nie istnieje i możemy zaoszczędzić te kwoty
bez ryzyka usuwania wymogu konkurencyjności na
najbliższe 3 lata. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Panie pośle, chcę przypomnieć, że pytania mogą
być zadawane do premiera jako premiera, a nie jako
lidera partii. To samo odnosi się do posłów.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania...
Pan premier jako premier, tak? (Wesołość na sali,
oklaski)
Bardzo proszę.
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pozwalam sobie
zabrać głos, choć nie w związku z pytaniem pana
posła Ujazdowskiego. (Poruszenie na sali) Oczywiście
jestem zdecydowanym zwolennikiem tego, aby
wszystkie okoliczności finansowania partii politycz-
nych były jawne. Sądzę, że jest to bardzo dobry mo-
ment, aby dyskutując o sposobie finansowania partii
politycznych, zobligować wszystkie bez wyjątku par-
tie, aby nie tylko przed Państwową Komisją Wybor-
czą, ale także przed opinią publiczną ujawniły cały
mechanizm wydawania i pozyskiwania środków.
(Oklaski) Jawność będzie na pewno atutem, będzie
przemawiała za większym zaufaniem do partii poli-
tycznych. Ale rozumiem głosy wielu polityków wy-
stępujących w tej sprawie, także ten ostatni, jako
próby, czasami rozpaczliwe, szczególnie w wykonaniu
rzeczników tego niezdrowego systemu, jakim jest
finansowanie partii z budżetu państwa (Poruszenie
na sali), obrony stanu posiadania. Także wrzawa,
która wybucha w tej chwili, szczególnie w ławach
PiS, pokazuje, ile nikczemnej hipokryzji zawartej
było w wystąpieniach wielu uczestników tej debaty.
(Posłowie PiS skandują: Misiak! Misiak!)
Dziękuję za aplauz.
Marszałek:
Proszę państwa, okrzyki nie zastąpią rzetelnej
dyskusji.
Proszę bardzo.
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Zauważyłem – i zauważyła to także opinia pu-
bliczna – że zawsze wtedy, kiedy rozmawiamy o mi-
183
lionach złotych, które partie polityczne biorą z kie-
szeni podatnika, jakiś histeryczny krzyk rodzi się
w ławach Prawa i Sprawiedliwości. (Oklaski) Chcę
powiedzieć, że bardziej zawstydzających spektakli niż
ta rozpaczliwa obrona milionów złotych wyciąganych
z kieszeni podatnika ta sala nie widziała. (Oklaski)
Rozumiem, że w sprawie zmiany systemu finan-
sowania partii politycznych, likwidacji finansowania
z kieszeni podatnika nie uzyskaliśmy wystarczające-
go wsparcia. Mówiąc wprost, Platforma Obywatelska
pozostała osamotniona (Poruszenie na sali) w próbie
przerwania tego systemu, w naszej ocenie nieuczci-
wego wobec ludzi.
Chcę także podkreślić, że aby powstrzymać ten
niemoralny w dzisiejszych warunkach proceder, za-
proponowaliśmy, aby przynajmniej czasowo zatrzy-
mać finansowanie partii politycznych z budżetu pań-
stwa. Tym bardziej, że okoliczności kryzysowe każą
nam wszystkim, politykom i obozu rządzącego, i opo-
zycji, mówić dużo o koniecznych wyrzeczeniach na
ten czas. Partia polityczna, która broni tego mecha-
nizmu wyciągania pieniędzy z kieszeni podatnika,
traci moralne prawo do zabierania głosu, kiedy roz-
mawiamy o potrzebie oszczędzania środków publicz-
nych w czasach kryzysu. (Oklaski)
(Poseł Wacław Martyniuk: Ile książek zostało wy-
danych przez Palikota?)
Chcę podkreślić, że niezależnie od tego, że PiS,
SLD i PSL zdecydowały się na odrzucenie projektu
Platformy Obywatelskiej (Poruszenie na sali), posta-
nowiliśmy tak czy inaczej doprowadzić przynajmniej
do radykalnego ograniczenia finansowania partii
politycznych.
(Głos z sali: Palikota powstrzymajcie.)
Nie rozumiem tych nerwowych głosów ze strony
Lewicy, bo zaraz powiem coś, co być może mile za-
skoczy autorów projektu alternatywnego.
Będziecie się tego wstydzić, tego, co dzisiaj zro-
bicie.
(Poseł Krzysztof Putra: Pan nie straszy Wysokiej
Izby.)
Żałuję, że odrzucicie jedyny sensowny projekt do-
tyczący zawieszenia finansowania przynajmniej na
te 2 lata, które – jak oceniamy – będą rzeczywiście
ciężkie. (Oklaski) Za chwilę pokażecie wasz prawdzi-
wy stosunek do publicznych pieniędzy. Ale jeśli nie
ma innego wyjścia, to chcę powiedzieć, że skutecznie
przypilnujemy na tej sali, aby w ciągu kilkunastu
godzin doprowadzić do realizacji projektu ułomnego
w porównaniu z tym pierwotnym, naszym zdaniem
ułomnego. Projektu, dzięki któremu przynajmniej
częściowo obetniemy finansowanie partii politycz-
nych z budżetu państwa.
Żeby postawić sprawę jasno, wniosek jednej z par-
tii opozycyjnych…
(Głos z sali: To wniosek SLD.)
…SLD, wniosek mówiący o tym, aby przyciąć fi-
nansowanie z kieszeni podatnika proporcjonalnie,
w dużo większym stopniu dla dwóch dużych partii,
Platformy i PIS-u, i w dużo mniejszym stopniu dla
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
184 Punkt 22. porządku dziennego
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
PSL i SLD, uważam za wadliwy i bardzo skutecznie
dbający o kieszeń wnioskodawcy, ale lepszy taki
wniosek niż utrzymanie finansowania w stopniu ta-
kim jak w tej chwili, bo mówimy o dziesiątkach mi-
lionów złotych. (Oklaski)
Dlatego chcę powiedzieć państwu, że nie pozwo-
limy, aby tej festiwal hipokryzji trwał dużej niż kil-
kanaście godzin. Przypilnujemy także wnioskodaw-
ców, aby prace nad wnioskiem SLD przeprowadzić
na tym posiedzeniu Sejmu do końca, włącznie z trze-
cim czytaniem. (Oklaski) Przynajmniej tyle. Opór
posłów tylu opcji politycznych, opór przeciwko skaso-
waniu finansowaniu partii z budżetu państwa jest
silny, ale skoro jest też wyłom w tej ścianie, który
powstał dzięki wnioskowi naszej konkurencji, ale
idącemu we właściwą stronę, to liczę także na głosy
opozycji w tej kwestii. To spowoduje, że ludzie być
może chociaż częściowo uwierzą w czyste intencje
siedzących na tej sali.
Tak że ostatnie zdanie. To będzie miało sens wte-
dy, kiedy zdążymy z tym projektem, tak aby to finan-
sowanie zatrzymać, także w tym roku, i dlatego liczę
na pełne wsparcie wszystkich bez wyjątku posłów na
tej sali na rzecz przynajmniej częściowego ogranicze-
nia finansowania partii politycznych.
Wiem, że będziecie dzisiaj państwo w tej kwestii
w mediach czy pewnie na tej sali zabierali jeszcze nie
raz głos, ale prawdziwym sprawdzianem intencji
wszystkich tu siedzących będzie poparcie choćby tego
częściowego wniosku i jak najszybsze jego przegłoso-
wanie, dokładnie na tym posiedzeniu.
Liczę na lojalność, szczególnie wobec własnego
wniosku, klubu Lewicy. Jest realna szansa na to, aby
w ciągu kilku tygodni przynajmniej część tych pie-
niędzy, które miały trafić do partii politycznych, zo-
stała w kieszeni Polaków, i liczę, że wreszcie państwo
to zrozumiecie. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo. (Burzliwe oklaski, poruszenie
na sali)
(Posłowie PiS skandują: Misiak! Misiak!)
W trybie sprostowania głos zabierze pan poseł
Ujazdowski.
Pan poseł z wnioskiem formalnym?
(Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski: W trybie
sprostowania.)
(Poseł Wojciech Olejniczak: Panie marszałku, ja
pierwszy się zgłaszałem.)
(Poseł Stefan Niesiołowski: Kaczyński nie zabie-
rał głosu.)
Momencik, pan poseł Ujazdowski w trybie spro-
stowania.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Kazimierz Michał Ujazdowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan premier ze-
chciał mnie zaliczyć – i to jest powód do sprostowania
– do obrońców obecnego stanu rzeczy. Nie, my dekla-
rowaliśmy głosowanie za tym projektem. (Oklaski)
Natomiast niezwykle żałuję, że pan premier nie
udzielił odpowiedzi na najprostsze z prostych pytań:
Jakim zasobem finansowym – nie pytam o majątek
w nieruchomościach, bo ten ma rodząca się konku-
rencja – dysponuje dziś Platforma Obywatelska?
Z dwóch względów mam prawo o to zapytać. Ze
względu generalnego, bo to są pieniądze podatników,
i ze względu regionalnego, dlatego że Platforma Oby-
watelska we Wrocławiu oznajmiła, że będzie używać
pieniędzy publicznych do czarnego PR-u przeciwko
prezydentowi Dutkiewiczowi. Chciałbym zatem za-
pytać: Jakimi zasobami finansowymi będziecie dys-
ponować?
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przepraszam, chwileczkę, spo-
kojnie.
Panie marszałku, chwileczkę, dobrze?
Panie przewodniczący, proszę chwilę się wstrzy-
mać, dobrze?
(Poseł Jarosław Kaczyński: Ja z wnioskiem for-
malnym, panie marszałku.)
Przepraszam bardzo, chciałbym coś powiedzieć.
Proszę państwa, musimy pilnować regulaminu.
Zadałem pytanie, czy są kolejne osoby chętne do za-
dania pytania premierowi. Pan premier odpowiedział
na pytania pana posła Ujazdowskiego i tylko i wy-
łącznie pan poseł Ujazdowski mógł złożyć dodatkowe
zapytanie w trybie sprostowania, co zrobił.
W związku z czym informuję wszystkie osoby,
które – jak widzę – chcą zabrać głos, że albo powinny
mieć większy refleks i zgłaszać się z pytaniami na
czas, albo w tej chwili mają tylko jedną możliwość,
aby pozostać w zgodzie z regulaminem, czyli zgłosić
wniosek formalny.
Rozumiem, że pan przewodniczący także o tym
pamięta.
(Poseł Joanna Senyszyn: Najpierw odpowiedź na
pytanie.)
Proszę bardzo, pan przewodniczący Kaczyński.
Poseł Jarosław Kaczyński:
Panie Marszałku! Gdyby pani poseł pozwoliła…
Po pierwsze, wypraszam sobie, panie marszałku,
pańskie uwagi w rodzaju tych o refleksie. Pan nie-
ustannie nadużywa swojego stanowiska, ale przede
wszystkim (Oklaski) miało tutaj miejsce wyjątkowo
wręcz nikczemne, obrażające Wysoką Izbę wystąpie-
nie pana Tuska.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Co to za sprostowa-
nie, siadaj.) (Poruszenie na sali)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 22. porządku dziennego
Poseł Jarosław Kaczyński
Właśnie w związku z tym składam ten wniosek.
(Oklaski) Wystąpienie było wyjątkowo bezczelne i nik-
czemne, w szczególności w kontekście tego, co dzieje
się z panem Palikotem i śledztwem w jego sprawie.
Tak wy się chcecie finansować, z zasobnych kieszeni
studentów i emerytów. (Oklaski) Znamy te metody,
znamy was. (Oklaski)
(Głos z sali: Wyłączyć mu mikrofon.)
Wiemy, że chcecie doprowadzić do kolejnego gi-
gantycznego oszustwa. Domagam się w tej chwili
przerwy, zwołania Konwentu Seniorów.
Marszałek:
Dziękuję bardzo. (Burzliwe oklaski)
Panie przewodniczący, tak, to był wniosek for-
malny.
Za chwilę ogłoszę przerwę i zwołam posiedzenie
Konwentu Seniorów.
Jeżeli pozostałe kluby chcą zgłosić ten sam wnio-
sek, to chyba nie ma sensu.
(Poseł Wojciech Olejniczak: Nie, nie.)
Przypominam, że w zasadzie jedynym wnioskiem
formalnym, który można na tym etapie zgłosić, jest
wniosek o przerwę.
Czy pan przewodniczący ma pomysł na inny wnio-
sek formalny, czy tylko i wyłącznie na własne wystą-
pienie?
Proszę bardzo.
Poseł Wojciech Olejniczak:
Panie Marszałku! W związku z wypowiedzią pana
premiera, a następnie pana prezesa Kaczyńskiego…
Zresztą chyba ta wypowiedź pana premiera, jak ro-
zumiem, była wypowiedzią prezesa partii. Im dłużej
pan prezes, pan przewodniczący Donald Tusk będzie
występował w imieniu Platformy Obywatelskiej, to
chyba tym lepiej dla opozycji, bo panie premierze, to
co pan dzisiaj zaprezentował, to naprawdę poniżanie
nie tylko Wysokiej Izby i nie tylko opozycji…
Marszałek:
Panie przewodniczący! Proszę pana o wniosek
formalny.
Poseł Wojciech Olejniczak:
Zgłoszę za chwilę wniosek formalny.
…ale również koalicjanta. Usłyszeliśmy dzisiaj od
pana wiele nieprawdziwych i fałszywych słów pod
naszym wspólnym adresem, również posłów Platfor-
my Obywatelskiej, którzy – jestem przekonany – wy-
konując mandat posła i senatora, wcale nie nadużywa-
185
ją pieniędzy publicznych, ale wydają je solidnie, również
w tych kampaniach wyborczych, które pan prowadził.
Pan de facto oskarża zatem sam siebie. Musi się pan
nad tym wszystkim zastanowić. (Oklaski)
Składam wniosek formalny, panie marszałku,
żeby przerwa trwała jak najkrócej, gdyż to, co zapre-
zentował pan prezes Donald Tusk, pan przewodni-
czący Donald Tusk, to przegadanie tematu. Powodo-
wanie, tak jak to się dzieje przez ostatnie miesiące,
żeby sensowny wniosek Sojuszu Lewicy Demokra-
tycznej dotyczący ograniczenia finansowania partii
politycznych nie mógł zostać uchwalony. 2 tygodnie
temu wnosiliśmy o procedowanie nad tym projektem.
Dzisiaj prosiłbym pana marszałka, aby jak najszyb-
ciej odrzucić wniosek Platformy i przejść do procedo-
wania nad sensownym projektem.
Panie Marszałku! Przypominam panu prezesowi
Donaldowi Tuskowi – warto o tym pamiętać – że
w roku 2001, zaraz po objęciu rządów przez Sojusz
Lewicy Demokratycznej przeprowadziliśmy ograni-
czenie finansowania właśnie dla SLD, dla najwięk-
szych partii politycznych, bo był kryzys. Jak pan
dzisiaj powiedział, było wtedy wielkie bezrobocie
i ludzie naprawdę mieli problemy w własnych gospo-
darstwach domowych, dużo większe nawet niż dzi-
siaj. Pan rządzi od kilkunastu miesięcy i nie zrobił
pan nic, żeby ograniczyć finansowanie partii poli-
tycznych.
Marszałek:
Panie przewodniczący, chyba wniosek formalny
został już zgłoszony.
Poseł Wojciech Olejniczak:
Powiem więcej, codziennie wykorzystujecie
ogromne środki budżetowe, i z tym trzeba skończyć.
Wnoszę więc, panie marszałku, żeby przewodniczący
Donald Tusk już nie zagadywał Wysokiej Izby, tak
jak to robił przez ostatnie tygodnie, abyśmy mogli
wreszcie uchwalić…
Marszałek:
Panie przewodniczący…
Poseł Wojciech Olejniczak:
…sensowny projekt ustawy. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Pan przewodniczący Kaczyński zgłosił wniosek
formalny o przerwę i zwołanie Konwentu Seniorów.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
186 Punkt 22. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Pan przewodniczący Olejniczak – o krótką przerwę.
To jest ta sama przerwa.
Chciałbym państwu powiedzieć jedną rzecz: jest
w rękach całej Izby to, czy sprawa będzie trwała dłu-
go, będzie krytykowana i dyskutowana, czy też szyb-
ko przejdziemy do głosowania. Chciałbym zapewnić
państwa, że jestem absolutnie przygotowany do tego,
aby spróbować sprawę zamknąć w dniu dzisiejszym,
przeprowadzić także drugie i trzecie czytanie. Ocze-
kuję, że deklaracje pana przewodniczącego Olejnicza-
ka o potrzebie szybkiego procedowania znajdą także
swój wyraz w poparciu dla mojej propozycji, aby
w dniu dzisiejszym sprawę zamknąć, przeprowadzić
do końca.
Czy pan poseł Palikot też chce wystąpić z wnio-
skiem formalnym?
(Poseł Janusz Palikot: Wniosek formalny.)
Przerwa średnia pewnie będzie.
Proszę bardzo.
Poseł Janusz Palikot:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Składam wniosek formalny do Prezydium Sejmu
o udzielenie nagany Jarosławowi Kaczyńskiemu (We-
sołość na sali) za insynuacje nie tylko pod adresem
moim, ale też studentów i emerytów. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Jeszcze raz chciałbym poinformować Wysoką Izbę
o tym, że wniosek formalny na tym etapie może do-
tyczyć tylko i wyłącznie ogłoszenia przerwy i zwoła-
nia Konwentu Seniorów.
Bardzo proszę, pan poseł Piechociński.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Albo się sprawę
załatwi, albo chce się, żeby toczył się tego typu żenu-
jący spór. Polskie Stronnictwo Ludowe chciało zała-
twić ten problem, wychodząc naprzeciw oczekiwa-
niom społecznym. Jednak to, co dzisiaj wydarzyło się
w tej Izbie, jest na tyle istotne, że pokazuje bardzo
wyraźnie, że ze względu na kampanię europejską
chcemy tą sprawą tylko grać. Padły tu słowa, które
pod adresem żadnego uczciwego parlamentarzysty
uczestniczącego w debacie publicznej paść nie powin-
ny, np. takie, że jak będę głosował inaczej, to nie
mam moralnego prawa dalej podejmować dyskusji
w debacie publicznej. (Oklaski)
(Poseł Krzysztof Putra: Moralista Tusk.)
Otóż nie, nikt, nawet premier, nawet lider koali-
cyjnego, mojego rządu, nie jest w stanie mnie, posło-
wi Rzeczypospolitej Polskiej, odebrać tego moralnego
prawa. Ja to moralne prawo będę miał.
Marszałek:
Panie pośle, apeluję do pana o wniosek formalny.
Poseł Janusz Piechociński:
Kończę wnioskiem formalnym. W związku z tym
wnoszę, aby pan premier Donald Tusk skorygował
treść swojego wystąpienia, a jeśli nie, aby pan mar-
szałek podjął decyzję o wykreśleniu tego przemówie-
nia z protokołu Sejmu. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, w takim razie zgodnie z oczeki-
waniami klubów ogłaszam średnią przerwę, czyli 15
minut.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 9 min 32
do godz. 9 min 53)
Marszałek:
Proszę państwa, wznawiam obrady.
Kontynuujemy rozpatrywanie punktu 22. porząd-
ku dziennego.
Informuję, że odbyło się posiedzenie Konwentu
w ramach średnio-długo-krótkiej przerwy. W zasa-
dzie propozycja wykreślenia czegokolwiek z protoko-
łu nie ma żadnej podstawy regulaminowej. Pragnę
przypomnieć Wysokiej Izbie, że w obecnym regula-
minie po zmianach nie ma możliwości wykreślenia
czegokolwiek, nikt zresztą nie był w stanie wskazać
wypowiedzi, która byłaby obraźliwa dla Sejmu jako
instytucji, jako całości. W związku z tym wszystkie
kluby pozostały przy swoich opiniach. Chciałbym
tylko i wyłącznie zasugerować, aby jak najszybciej
procedować nad kwestiami związanymi z tym dosyć
trudnym problemem, bo myślę że w interesie wszyst-
kich leży, aby już dzisiaj to zakończyć.
Proszę państwa, w związku z tym przystępujemy
do głosowania nad wnioskiem o odrzucenie projektu
ustawy w pierwszym czytaniu.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w pierwszym czytaniu poselskiego
projektu ustawy o czasowym wstrzymaniu finanso-
wania partii politycznych z budżetu państwa, zawar-
tego w druku nr 1733, zechce podnieść rękę i naci-
snąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Za odda-
no 221 głosów, przeciw – 204, 1 osoba wstrzymała się
od głosu.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 23. porządku dziennego
Marszałek
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 23.
porządku dziennego: Głosowanie nad wnio-
skiem w sprawie skierowania poselskiego pro-
jektu ustawy o zmianie ustawy o partiach poli-
tycznych, ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczy-
pospolitej Polskiej, ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy Ordyna-
cja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmi-
ków województw (druk nr 1739) do komisji.
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu ustawy
przedstawionego przez pana posła Witolda Gintowt-
-Dziewałtowskiego oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o skierowanie pro-
jektu ustawy do Komisji Nadzwyczajnej, która jest
powoływana w celu rozpatrzenia projektów zmian
w prawie wyborczym.
Poddam ten wniosek – o Komisję Nadzwyczajną
– pod głosowanie.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm, zgodnie z propozycją zaopiniowaną przez Pre-
zydium Sejmu, skierował ten projekt do Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Ustawodawczej
w celu rozpatrzenia.
Przed głosowaniem do zadania pytania zgłosił się
pan poseł Zbigniew Girzyński.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Proszę bardzo pana posła.
Poseł Zbigniew Girzyński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Zanim zadam moje pytania,
które będę kierował do pana premiera Donalda Tu-
ska, mam gorącą prośbę do pana marszałka, jeśli
mogę z tego skorzystać...
Marszałek:
Przypominam, półtorej minuty, panie pośle.
Poseł Zbigniew Girzyński:
...aby pan marszałek ten bardzo ładny zwyczaj,
który został wprowadzony w tej Izbie i który kulty-
wowali wcześniej jego poprzednicy, że do byłych mar-
szałków Sejmu zwyczajowo zwraca się „panie mar-
szałku”, przeniósł także na byłych premierów pol-
skiego rządu. Myślę, że laska marszałkowska z tego
powodu z ręki by panu nie wypadła, a byłoby milej
i grzeczniej. (Oklaski)
A teraz pytania do pana premiera Donalda Tuska.
187
Panie premierze, czy to prawda, że tylko jedna
firma pana senatora Misiaka w ramach umów w spra-
wie stoczni i Poczty Polskiej dostała łącznie ok. 60
mln zł z pieniędzy publicznych, czyli tyle, ile Platfor-
ma Obywatelska oraz Prawo i Sprawiedliwość dosta-
ją razem w ciągu roku? (Oklaski)
Panie premierze, czy to prawda, że Platforma
Obywatelska nie musi płacić za reklamę w stacjach
komercyjnych, bo tylko jeden koncern ITI, czyli wła-
ściciel stacji TVN, dostał z budżetu Warszawy, rzą-
dzonej przez Platformę Obywatelską, ok. 500 mln zł
na swoje inwestycje? (Poruszenie na sali, oklaski)
(Poseł Iwona Śledzińska-Katarasińska: Panie
marszałku, w jakim trybie?)
Czyli, panie premierze, tyle, ile wszystkie partie
polityczne (Dzwonek) dostają przez 5 lat.
(Głos z sali: O czym my mówimy?)
I, panie premierze, ile pieniędzy na reklamy fun-
duszy unijnych w stacjach komercyjnych rząd Plat-
formy Obywatelskiej przeznacza z budżetu państwa
i przeznaczał przez minione 2 lata? Mówił pan...
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Zbigniew Girzyński:
Mówił pan o festiwalu hipokryzji. Czy w konfron-
tacji z tymi faktami...
Marszałek:
Panie pośle...
Poseł Zbigniew Girzyński:
...przytoczonymi przeze mnie pana wypowiedź nie
jest najlepszym, namacalnym dowodem festiwalu
hipokryzji, który pan i pana rząd uprawiacie od 2 lat?
(Długotrwałe oklaski)
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle, dziękuję.
Panie pośle, jeśli można, w związku z tym, że
część wypowiedzi mnie dotyczyła, chcę powiedzieć,
że nigdy nie przypuszczałem, iż ktokolwiek z Prawa
i Sprawiedliwości może uznać za niewystarczające
uhonorowanie pana Jarosława Kaczyńskiego tytu-
łem przewodniczącego czy prezesa tej partii. Jest mi
bardzo przykro. (Oklaski)
(Głos z sali: Odpowiedź!)
Oczywiście będę starał się uwzględniać państwa
sugestie. Wydawało mi się, że zwrócenie się per panie
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
188 Punkty 23., 8., 10. i 11. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
przewodniczący wyczerpuje wszelkie znamiona i sza-
cunku, i dobrego wychowania.
Proszę państwa, w związku z tym przystępujemy
do głosowania nad wnioskiem o powołanie… (Poru-
szenie na sali)
(Głos z sali: Odpowiedź, odpowiedź!)
…Komisji Nadzwyczajnej, tak?
Panie pośle, ja bardzo prosiłbym ten, że tak po-
wiem, zachrypnięty baryton trochę wyciszyć. (Weso-
łość na sali)
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o skierowanie projektu ustawy, zawartego w dru-
ku nr 1739, do Komisji Nadzwyczajnej, określonej we
wniosku, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. Za oddano
227 głosów, przeciw – 200, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął, a tym
samym... Sejm wniosek przyjął, tak? A tym samym
skierował do Komisji Nadzwyczajnej. (Poruszenie
na sali)
(Głos z sali: Czy ktoś się pomylił?)
(Głos z sali: Myśmy głosowali przeciw.)
(Głos z sali: Tak, tak.)
(Głos z sali: Tak, tak, tak.)
Powracamy do rozpatrzenia punktu 8. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka o poselskim pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy o sejmowej ko-
misji śledczej.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Roberta Węgrzyna oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o odrzucenie projektu ustawy za-
wartego w druku nr 683.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm skierował projekt ustawy zgodnie z art. 46 ust. 2
regulaminu Sejmu do Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka w celu ponownego rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
wniosku komisji o odrzucenie projektu ustawy
o zmianie ustawy o sejmowej komisji śledczej, za-
wartego w druku nr 683, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Za odda-
no 237 głosów, przeciw – 156, 33 osoby wstrzymały
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 10. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji
Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie
ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją Naro-
dów Zjednoczonych o wykonywaniu wyroków
Międzynarodowego Trybunału Karnego dla by-
łej Jugosławii, sporządzonej w Hadze dnia 18
września 2008 r.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jerzego Kozdronia oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisje wnoszą o uchwalenie projektu usta-
wy w brzmieniu przedłożenia zawartego w dru-
ku nr 1591.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o ratyfikacji Umowy mię-
dzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Organizacją
Narodów Zjednoczonych o wykonywaniu wyroków
Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej
Jugosławii, sporządzonej w Hadze dnia 18 wrze-
śnia 2008 r., w brzmieniu przedłożenia zawartego
w druku nr 1591, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 425 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o ratyfika-
cji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a Organizacją Narodów Zjednoczonych o wykonywa-
niu wyroków Międzynarodowego Trybunału Karne-
go dla byłej Jugosławii, sporządzonej w Hadze dnia
18 września 2008 r.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 11. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Go-
spodarki o rządowym projekcie ustawy o towa-
rach paczkowanych.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Wojciecha Saługę oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1805.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o towarach paczkowanych,
w brzmieniu proponowanym przez Komisję Gospodarki,
zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 425 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o towarach
paczkowanych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 14. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Kul-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkty 14., 15., 16. i 19. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
tury i Środków Przekazu oraz Komisji Samorzą-
du Terytorialnego i Polityki Regionalnej o po-
selskim projekcie ustawy o zmianie ustawy
o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami
oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez panią poseł Urszulę Augustyn oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Komisje wnoszą o odrzucenie projektu ustawy
zawartego w druku nr 101.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że
Sejm skierował projekt ustawy zgodnie z art. 46 ust.
2 regulaminu Sejmu do Komisji Kultury i Środków
Przekazu oraz Komisji Samorządu Terytorialnego
i Polityki Regionalnej w celu ponownego rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem ko-
misji.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku komisji o odrzucenie projektu ustawy o ochronie
zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie nie-
których innych ustaw, zawartego w druku nr 101,
zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Za odda-
no 263 głosy, przeciw – 161, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek komisji przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 15. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdro-
wia o poselskim projekcie ustawy o zmianie
ustawy o izbach lekarskich.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Bolesława Piechę oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o odrzucenie projektu ustawy za-
wartego w druku nr 216.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że Sejm
skierował projekt ustawy zgodnie z art. 46 ust. 2 re-
gulaminu Sejmu do Komisji Zdrowia w celu ponow-
nego rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem
komisji.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku komisji o odrzucenie projektu ustawy o zmianie
ustawy o izbach lekarskich, zawartego w druku
nr 216, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Za odda-
no 262 głosy, przeciw – 153, 7 osób wstrzymało się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek komisji przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 16. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Infra-
struktury o poselskim projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Prawo o ruchu drogowym.
189
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jana Tomakę oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o odrzucenie projektu ustawy za-
wartego w druku nr 267.
Odrzucenie tego wniosku będzie oznaczało, że Sejm
skierował projekt ustawy zgodnie z art. 46 ust. 2 regu-
laminu Sejmu do Komisji Infrastruktury w celu po-
nownego rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku komisji o odrzucenie projektu ustawy o zmianie
ustawy Prawo o ruchu drogowym, zawartego w druku
nr 267, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 423 posłów. Za oddano
271 głosów, przeciw – 152, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 19. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o obywatelstwie pol-
skim.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Ireneusza Rasia oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów.
Jeżeli Sejm nie odrzuci poprawki Senatu bez-
względną większością głosów, uważa się ją za
przyjętą.
Głosować będziemy nad wnioskami o odrzucenie
poprawek Senatu.
W 1. poprawce do art. 14 polegającej na dodaniu
ust. 2 Senat proponuje, aby małoletni urodzony poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie nabywał
obywatelstwa polskiego, jeżeli jego rodzice, z których
jedno jest obywatelem polskim, a drugie obywatelem
innego państwa, w oświadczeniu złożonym zgodnie
przed właściwym organem w ciągu 3 miesięcy od
dnia urodzenia się małoletniego wybrali dla niego
obywatelstwo państwa, którego obywatelem jest ro-
dzic będący cudzoziemcem, jeżeli według prawa tego
państwa małoletni nabywa jego obywatelstwo.
Z poprawką tą łączy się poprawka 12.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 1. i 12., zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za głosowało 425 posłów,
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
190 Punkt 19. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
nikt nie głosował przeciw, nikt nie wstrzymał się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 2. poprawce do art. 2 ust. 4 Senat proponuje
skreślić pkt 4.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Za głosowało 4 posłów, prze-
ciw – 422, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 3. poprawce do art. 30 ust. 1 w nowym brzmie-
niu pkt 7 Senat proponuje, aby za obywatela polskie-
go uznawany był między innymi cudzoziemiec prze-
bywający nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospo-
litej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwo-
lenia na osiedlenie się, które uzyskał w związku
z polskim pochodzeniem.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów.
Większość bezwzględna wynosi 212. Za głosowało
149 posłów, przeciw – 273, nikt nie wstrzymał się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 4. poprawce do art. 33 ust. 2 pkt 2 Senat pro-
ponuje zmianę o charakterze legislacyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 423 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 212. Za głosowało 2 posłów, prze-
ciw – 421, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 5. poprawce do art. 39 w nowym brzmieniu ust.
2 Senat proponuje, aby nabycie obywatelstwa polskie-
go następowało w dniu, w którym decyzja o przywró-
ceniu obywatelstwa polskiego stała się ostateczna.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 419 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 210. Za głosował 1 poseł, przeciw
– 418 posłów, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawkach 6., 9., 10. i 13. Senat reguluje termi-
ny wejścia w życie poszczególnych przepisów ustawy.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 6., 9., 10. i 13., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 423 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 212. Za głosowało 2 posłów, prze-
ciw – 421, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawki Senatu przyjął.
W 7. poprawce do art. 40 ust. 1 polegającej na
dodaniu pkt 5 Senat proponuje, aby składany przez
cudzoziemca wniosek o przywrócenie obywatelstwa
polskiego zawierał również życiorys.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
7. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za głosowało 4 posłów, prze-
ciw – 421, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 8. poprawce do art. 43 ust. 2 Senat proponuje,
aby przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 39
ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych
mógł zwrócić się do prezesa Instytutu Pamięci Naro-
dowej, Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu o przekazanie informacji o treści posiada-
nych dokumentów dotyczących osoby ubiegającej się
o przywrócenie obywatelstwa polskiego oraz o ich
udostępnienie.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkty 19., 21. i 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
8. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Za głosował 1 poseł, przeciw
– 425 posłów, nikt nie wstrzymał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki 9. i 10. już rozpatrzyliśmy.
W 11. poprawce do art. 47 ust. 3 Senat proponuje
zmiany o charakterze redakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
11. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Nikt nie głosował za, prze-
ciw głosowało 424 posłów, 1 poseł wstrzymał się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki 12. i 13. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o obywatelstwie polskim.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 21.
porządku dziennego: Głosowanie nad wnio-
skiem o odrzucenie w pierwszym czytaniu posel-
skiego projektu ustawy o zmianie ustawy o po-
datku dochodowym od osób prawnych (druk
nr 1450).
Na poprzednim posiedzeniu Sejm wysłuchał uza-
sadnienia projektu ustawy przedstawionego przez
pana posła Wiesława Szczepańskiego oraz przepro-
wadził dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Poddam ten wniosek pod głosowanie.
Odrzucenie wniosku będzie oznaczało, że Sejm,
zgodnie z propozycją zaopiniowaną przez Prezydium
Sejmu, skierował ten projekt ustawy do Komisji Fi-
nansów Publicznych w celu rozpatrzenia.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o odrzucenie w pierwszym czytaniu poselskiego
projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku docho-
dowym od osób prawnych, zawartego w druku
nr 1450, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
191
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za głoso-
wało 230 posłów, przeciw – 192, 3 posłów wstrzyma-
ło się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek przyjął.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 24.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji In-
frastruktury o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców (dru-
ki nr 1589, 1781, 1781-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Krzysztofa Gadowskiego.
Poseł Sprawozdawca
Krzysztof Gadowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym
w imieniu Komisji Infrastruktury przedłożyć dodat-
kowe sprawozdanie o projekcie ustawy o zmianie
ustawy o czasie pracy kierowców. W trakcie drugiego
czytania ustawy zgłoszono 2 poprawki. Komisja na
posiedzeniu w dniu 31 marca zaopiniowała pozytyw-
nie te 2 poprawki i wnosi o ich przyjęcie. Dziękuję.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy
w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku nr 1589.
Komisja w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wia również poprawki, nad którymi głosować będzie-
my w pierwszej kolejności.
Wszystkie poprawki zostały zgłoszone do art. 1
projektu ustawy nowelizującej, zawierającego zmianę
do ustawy o czasie pracy kierowców.
W 1. poprawce do art. 14 wnioskodawcy proponu-
ją skreślić ust. 2 i 3.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Dal-
szych zgłoszeń nie ma.
Zamykam listę.
Pan poseł Wiesław Szczepański.
1,5 minuty.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Swoje pytanie
kieruję zarówno do pana ministra, jak i do posła spra-
wozdawcy. Ta poprawka dotyczy pracowników na-
jemnych i w związku z tym pytanie jest następujące:
Czy te 2 poprawki, poprawka 1. i poprawka 2., były
konsultowane ze związkami zawodowymi? Jeśli tak,
to jakie jest ich stanowisko i czy posiadacie państwo
ich opinię na piśmie? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
192 Punkty 24. i 25. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Na pytanie odpowiedzi udzieli sekretarz stanu
w Ministerstwie Infrastruktury pan minister Tade-
usz Jarmuziewicz.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wiem, że przed-
stawiciele związków zawodowych w czasie cyklu le-
gislacyjnego byli zapraszani na posiedzenia komisji.
Wiem, że brali udział w pracach na pierwszym posie-
dzeniu komisji. Jak mi wiadomo, a byłem dość pilnym
uczestnikiem prac, nie brali udziału w pracach pod-
komisji.
(Poseł Wiesław Andrzej Szczepański: Czy jest opi-
nia?)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Jeszcze pan poseł? Zapytał już pan poseł. (Poru-
szenie na sali)
A, w sprawie sprostowania, proszę bardzo.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
W trybie sprostowania, panie marszałku. Pan
minister nie zrozumiał mojego pytania. Pytanie
brzmiało: Czy macie państwo opinię na piśmie od
związków zawodowych?
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
1. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za oddano
235 głosów, przeciw – 186, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 2. poprawce do art. 25 wnioskodawcy proponują,
aby pracodawca prowadził ewidencję czasu pracy kie-
rowców w formie: zapisów na wykresówkach, wydru-
ków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego,
plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cy-
frowego, innych dokumentów potwierdzających czas
pracy i rodzaj wykonywanej czynności, rejestrów opra-
cowanych na podstawie wymienionych dokumentów.
Wnioskodawcy proponują także, aby pracodawca udo-
stępniał ewidencję czasu pracy kierowcy na jego wnio-
sek oraz aby przechowywał tę ewidencję przez okres
3 lat po zakończeniu okresu nią objętego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 2.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za oddano
239 głosów, przeciw – 182, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o czasie
pracy kierowców, w brzmieniu przedłożenia zawar-
tego w druku nr 1589, wraz z przyjętymi poprawka-
mi, zechce ponieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za oddano
376 głosów, przeciw – 10, 35 osób wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o czasie pracy kierowców.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 25.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Go-
spodarki oraz Komisji Polityki Społecznej i Ro-
dziny o komisyjnym projekcie ustawy o zmianie
ustawy o spółdzielniach socjalnych oraz o zmia-
nie niektórych innych ustaw (druki nr 1136, 1751
i 1751-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Tadeusza Tomaszewskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W czasie dru-
giego czytania komisyjnego projektu ustawy o zmia-
nie ustawy o spółdzielniach socjalnych oraz o zmianie
niektórych innych ustaw Klub Poselski Lewica zgło-
sił 4 poprawki. Te poprawki zostały rozpatrzone
przez połączone Komisje: Gospodarki oraz Polityki
Społecznej i Rodziny w dniu wczorajszym. Komisje
rekomendują Wysokiemu Sejmowi poprawkę 1. od-
rzucić, a poprawki 2., 3. i 4. przyjąć. Dziękuję uprzej-
mie. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do głosowania.
Komisje wnoszą o uchwalenie projektu ustawy
zawartego w sprawozdaniu w druku nr 1751.
Komisje w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wiają poprawki, nad którymi głosować będziemy
w pierwszej kolejności.
Poprawki 1. i 2. zostały zgłoszone do art. 1 pro-
jektu ustawy nowelizującej, zawierającego zmiany do
ustawy o spółdzielniach socjalnych.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 25. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W 1. poprawce do art. 12 ust. 3a wnioskodawcy
proponują, aby część wynagrodzenia określonych
osób odpowiadająca wymienionym w przepisie skład-
kom na ubezpieczenia społeczne mogła być finanso-
wana ze środków Funduszu Pracy w pełnej wysoko-
ści przez okres 36 miesięcy od dnia zatrudnienia oraz
w połowie wysokości przez kolejne 18 miesięcy, do
wysokości odpowiadającej miesięcznie wysokości
składki, której podstawą wymiaru jest kwota mini-
malnego wynagrodzenia.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba. Dal-
szych zgłoszeń nie ma.
Zamykam listę.
Bardzo proszę, pani poseł Zdzisława Janowska.
1,5 minuty, pani poseł.
Poseł Zdzisława Janowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałabym za-
dać pytanie. Otóż poprawka, o której w tej chwili
mówimy, dotyczy możliwości zwiększenia na rzecz
osób, które pracują w spółdzielniach socjalnych,
świadczeń związanych z ubezpieczeniami zdrowot-
nymi, chorobowymi, emerytalnymi. Chcę przypo-
mnieć, że spółdzielnia socjalna jest instytucją, która
może dzisiaj odegrać bardzo ważną rolę w sytuacji
kryzysu. Jest niezwykle istotna, ważna. Są to osoby,
które nie mają żadnych zasobów i które chcą i powin-
ny funkcjonować na nowo, żeby mogły być aktywne
zawodowo, korzystając z pomocy tylko i wyłącznie
Funduszu Pracy.
Chodzi o to, ażeby ten okres pomocowy finansowa-
ny z Funduszu Pracy był przedłużony. My o Funduszu
Pracy słyszymy same dobre wieści. Pani minister nas
uspokaja, że jest bardzo dużo pieniędzy. W związku
z tym nie rozumiemy, dlaczego ta poprawka nie może
być uwzględniona. Chcę powiedzieć, że ustawa o spół-
dzielniach socjalnych była dyskutowana. Odbyło się
wysłuchanie publiczne i w pierwszej wersji ten prze-
dłużony okres funkcjonował. Dzisiaj poprawka nie
została uwzględniona. Dlatego też zapytuję panią mi-
nister – najlepiej, ażeby była uprzejma odpowiedzieć
pani minister Fedak – dlaczego rząd nie chce przedłu-
żyć do 36 miesięcy tegoż okresu. (Dzwonek)
Drugie pytanie kieruję do sprawozdawcy komisji,
ażeby jeszcze raz nam wszystkim wyjaśnił, o jakie
grupy społeczne chodzi, o jakich ludzi. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Czy pan poseł sprawozdawca odpowie?
Proszę bardzo.
(Głos z sali: Tadek, siadaj, już nie.)
193
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Ta poprawka,
jak wspomniała pani poseł, zmierza do tego, aby ze
środków Funduszu Pracy przeznaczyć środki na
refinansowanie składek na ubezpieczenie społecz-
ne przez okres 36 miesięcy w pełnej wysokości, ale
od minimalnego wynagrodzenia, i przez okres 18
miesięcy w połowie wysokości od kosztów minimal-
nego wynagrodzenia. Z dokonanych wyliczeń wy-
nika, że gdyby dla 1000 osób starostowie podpisa-
li takie umowy w ciągu 4,5 roku, to koszt takiego
przedsięwzięcia wynosiłby dla Funduszu Pracy
6400 tys. zł.
Jeśli chodzi o grupy społeczne, które mogą otrzy-
mać to dofinansowanie z Funduszu Pracy, a więc
członków spółdzielni, zostało to określone w ustawie
o zatrudnieniu socjalnym. O jakie osoby chodzi? War-
to to wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji. Po
pierwsze, chodzi o bezdomnych i realizujących indy-
widualny program wychodzenia z bezdomności. Po
drugie, chodzi o osoby uzależnione od alkoholu po za-
kończeniu procesu leczenia. Po trzecie, chodzi o osoby
uzależnione od narkotyków po zakończeniu procesu
leczenia. Po czwarte, chodzi o osoby chore psychicznie
w rozumieniu ustawy o ochronie zdrowia psychiczne-
go. Po piąte, chodzi o osoby długotrwale bezrobotne
w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia i insty-
tucjach rynku pracy. Po szóste, chodzi o zwalnianych
z zakładów karnych, którzy nie mogą się przystosować
do środowiska. Po siódme, chodzi o uchodźców reali-
zujących indywidualny program integracji, a także
o osoby niepełnosprawne w rozumieniu przepisów
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnia-
niu osób niepełnosprawnych. Są to wszystkie osoby,
które podlegają wykluczeniu społecznemu i ze względu
na swoją sytuację życiową nie są w stanie swoim sta-
raniem zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych ze
względu na ubóstwo, a także ograniczony udział
w życiu zawodowym, społecznym i rodzinnym. Dzię-
kuję uprzejmie. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję, panie pośle.
Odpowiedzi w imieniu rządu udzieli podsekretarz
stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej pani
minister Agnieszka Chłoń-Domińczak. (Oklaski)
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł, faktycznie kondycja finansowa Fun-
duszu Pracy była jednym z elementów, który był bra-
ny pod uwagę przy rozpatrywaniu tej poprawki, bio-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
194 Punkt 25. porządku dziennego – głosowanie
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
rąc jednocześnie pod uwagę wzrost bezrobocia i po-
tencjalne sytuacje, które mogą się wydarzyć.
Drugim istotnym elementem jest to, jaką rolę peł-
nią spółdzielnie socjalne. Oferują one zatrudnienie,
które tak naprawdę jest przejściowe, dla osób znaj-
dujących się faktycznie w bardzo trudnej sytuacji,
o których mówił pan poseł Tomaszewski. Chodzi
o to, żeby te osoby poprzez zatrudnienie socjalne mo-
gły poszukiwać pracy na otwartym rynku pracy po
pewnym etapie przystosowawczym, jakim jest spół-
dzielnia socjalna, która powinna być takim etapem.
Stąd przedłużanie subsydiowania zatrudnienia może
z kolei petryfikować tę strukturę i trzymać te osoby
w spółdzielniach socjalnych dłużej, niż jest to ko-
nieczne, żeby mogły one wejść na otwarty rynek pra-
cy. Myślę, że to też jest argument, który powinien być
brany pod uwagę przy tym, jak długo Fundusz Pracy
powinien dofinansowywać takie osoby. Ten okres,
który jest zaproponowany w ustawie, wydaje się okre-
sem adekwatnym. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
(Poseł Tadeusz Tomaszewski: Chciałbym powie-
dzieć podstawową rzecz.)
Przepraszam, panie pośle, chwileczkę. Nie ma
czegoś takiego w tej części debaty. Panie pośle, wy-
powiadał się pan jako poseł sprawozdawca, mógł pan
wszystko powiedzieć. Nie, panie pośle, niech pan nie
psuje obyczajów.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 1.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 188 głosów, przeciw – 232 głosy, 1 osoba wstrzy-
mała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 2. poprawce do art. 19 ust. 3 wnioskodawcy
proponują, aby w przypadku likwidacji spółdzielni
socjalnej walne zgromadzenie członków mogło podjąć
uchwałę o przekazaniu środków określonych w ust.
1 także na rzecz właściwego związku rewizyjnego
spółdzielni socjalnych.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 2.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 419 posłów. Za odda-
no 408 głosów, przeciw – 8 głosów, 3 osoby wstrzy-
mały się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 3. poprawce do art. 4 projektu ustawy noweli-
zującej, zawierającego zmianę do ustawy Prawo za-
mówień publicznych, wnioskodawcy proponują, aby
w art. 29 dodać ust. 4 stanowiący, że przedmiot za-
mówienia może określać m.in. zatrudnienie przy re-
alizacji zamówienia osób bezrobotnych skierowanych
przez powiatowy urząd pracy.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 3.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 419 posłów. Za odda-
no 413 głosów, przeciw – 5 głosów, 1 osoba wstrzyma-
ła się.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
W 4. poprawce do art. 5 projektu ustawy noweli-
zującej, zawierającego zmiany do ustawy o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, wniosko-
dawcy proponują, aby w art. 46 w ust. 6a skreślić
wyrazy „w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zabezpieczenia społecznego”.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 4.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 421 posłów. Za odda-
no 421 głosów, nikt nie był przeciw, nikt się nie
wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o spół-
dzielniach socjalnych oraz o zmianie niektórych in-
nych ustaw, w brzmieniu proponowanym przez
Komisję Gospodarki oraz Komisję Polityki Społecznej
i Rodziny, wraz z przyjętymi poprawkami, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 423 posłów. Za oddano
423 głosy, nikt nie był przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o spółdzielniach socjalnych oraz o zmianie
niektórych innych ustaw.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 26.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny o rządowym projek-
cie ustawy o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar
wystąpień wolnościowych w latach 1956–1983
(druki nr 1510, 1737 i 1737-A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Witolda Kochana.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkty 26. i 28. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Sprawozdawca Witold Kochan:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
W imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
chciałbym przedstawić dodatkowe sprawozdanie do-
tyczące rządowego projektu ustawy o zadośćuczynie-
niu rodzinom ofiar wystąpień wolnościowych w la-
tach 1956–1983, druki nr 1510 i 1737.
Komisja przeprowadziła pierwsze czytanie i roz-
patrzyła projekt ustawy na posiedzeniach w dniach
10 lutego i 3 marca. 30 marca rozpatrzyła trzy po-
prawki. Poprawki nie uzyskały akceptacji komisji.
W imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
wnoszę o uchwalenie projektu omawianej ustawy bez
poprawek. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Marszałek:
Uprzejmie dziękuję.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1737.
Komisja w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wia jednocześnie poprawki, nad którymi będziemy
głosować w pierwszej kolejności.
W 3. poprawce do art. 1 ust. 2 wnioskodawcy pro-
ponują, aby ustawa określała zasady zadośćuczynie-
nia członkom rodzin osób, które na skutek działań
wojska, milicji i innych organów aparatu bezpieczeń-
stwa poniosły śmierć w związku z wystąpieniami
wolnościowymi na rzecz odzyskania przez państwo
polskie suwerenności, niepodległości oraz respekto-
wania praw człowieka i obywatela także w okresie od
22 lipca 1983 r. do 4 czerwca 1989 r.
Z poprawką tą łączą się poprawki 1. i 2.
Nad tymi poprawkami będziemy głosować łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek od 1. do 3., zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Za odda-
no 155 głosów, przeciw – 232, 35 osób wstrzymało
się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zadośćuczynieniu rodzi-
nom ofiar wystąpień wolnościowych w latach 1956–
–1983, w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Polityki Społecznej i Rodziny, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
195
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 425 głosów, nikt nie był przeciw, nikt nie wstrzy-
mał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zadość-
uczynieniu rodzinom ofiar wystąpień wolnościowych
w latach 1956–1983.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 28.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Nadzwyczajnej o poselskim projekcie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks karny oraz Kodeks
postępowania karnego (druki nr 753, 1724, 1724-A)
– trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Małgorzatę Sadurską.
Poseł Sprawozdawca
Małgorzata Sadurska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedstawiam
dodatkowe sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej do
spraw zmian w kodyfikacjach do projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks karny.
Podczas drugiego czytania zostały zgłoszone po-
prawki przez Klub Parlamentarny Prawo i Sprawie-
dliwość do przedmiotowego projektu ustawy. Celem
tych poprawek było, po pierwsze, zaostrzenie kar za
czyn pozbawienia człowieka wolności, który łączył
się ze szczególnym udręczeniem. Proponowano, aby
ten czyn był obciążony sankcją karną od 3 do 15 lat
pozbawienia wolności. W drugiej poprawce wniosko-
dawcy proponowali przywrócenie z projektu ustawy
zmiany art. 252 Kodeksu karnego mówiącego o tym,
że w przypadku przetrzymania zakładnika w celu
wymuszenie określonych działań wprowadza się
nowy typ kwalifikowany przestępstwa określony po-
przez charakterystykę działania sprawcy: szczególne
okrucieństwo. Ten czyn miał być penalizowany jako
zbrodnia i zagrożony karą od 5 do 25 lat pozbawienia
wolności. Pozostałe poprawki łączyły się z przyjęciem
art. 252 i zmieniały m.in. artykuły Kodeksu postę-
powania karnego.
Komisja Nadzwyczajna do spraw zmian w kody-
fikacjach na posiedzeniu negatywnie zaopiniowała
zgłoszone poprawki. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję uprzejmie.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1724.
Komisja w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wia także poprawki, nad którymi głosować będziemy
w pierwszej kolejności.
Proszę państwa, w poprawkach: 1. oraz 3.–6.
wnioskodawcy proponują m.in., aby:
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
196 Punkt 28. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
— tytułowi niniejszej ustawy nadać następujące
brzmienie: „Ustawa o zmianie ustawy Kodeks karny
oraz Kodeks postępowania karnego”,
— zmienić zagrożenie karą, wprowadzić obligato-
ryjne nadzwyczajne złagodzenie kary oraz fakulta-
tywne odstąpienie od wymierzenia kary za przestęp-
stwo wzięcia i przetrzymywania zakładnika przewi-
dziane w art. 252 ustawy Kodeks karny oraz aby
— w sprawach określonych w art. 252 ustawy Ko-
deks karny w pierwszej instancji właściwy był sąd
rejonowy.
Nad tymi poprawkami będziemy głosować łącznie.
Komisja wnosi o ich odrzucenie.
Do zadania pytania zgłosiła się jedna osoba.
Dalszych zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Pan poseł Zbigniew Ziobro.
Bardzo proszę, półtorej minuty.
Poseł Zbigniew Ziobro:
Panie Premierze! Jeśli można skierować do pana
pytanie. Mam nadzieję, że gest nie przeczy jednak pew-
nemu prawu, które przysługuje każdemu posłowi.
Wszyscy – myślę, że pan również – byliśmy wstrzą-
śnięci niezwykłym dramatem i cierpieniem pana
Krzysztofa Olewnika. Cierpieniem, które odbiło się
szerokim echem w polskim społeczeństwie i poruszy-
ło chyba wszystkich ludzi, którzy mają odrobinę do-
brej woli. Każdy tutaj w Izbie, na czele z panem pre-
mierem, składał publiczne zobowiązania, że wycią-
gniemy wnioski.
(Poseł Krystyna Skowrońska: Co pan robił dwa
lata temu?)
I oto dziś głosujemy nad projektem, który utrzy-
muje kary za tak okrutne przestępstwo...
(Poseł Tomasz Kulesza: Dożywocie.)
...na poziomie zagrożeń, jakie są przewidziane dla
sprawców włamań do przysłowiowej budki z piwem.
Otóż kradzież z włamaniem do budki z piwem, w tym
np. kradzież kilku paczek papierosów, jest zagrożona
dzisiaj taką samą karą jak porwanie i traktowanie
ze szczególnym okrucieństwem osoby takiej jak wła-
śnie pan Krzysztof Olewnik.
Ten straszny dramat – przetrzymywanie w nie-
ludzkich warunkach, katowanie, bicie, trzymanie
człowieka przywiązanego łańcuchem najpierw w piw-
nicy, a później w szambie – był zagrożony karą od
jednego roku do 10 lat więzienia.
Zwracam się do pana premiera z pytaniem: Czy
wobec deklaracji, które również pan składał, zechce
pan jednak poprzeć proponowaną przez Prawo i Spra-
wiedliwość i przez wszystkich przyzwoitych ludzi,
myślę, zmianę (Dzwonek) zaostrzającą kary za tego
rodzaju przestępstwa – nie od jednego roku do 10 lat,
ale od 5 do 15 albo 25 lat, zwłaszcza że w niektórych
krajach europejskich to straszne przestępstwo zagro-
żone jest nawet karą dożywotniego pozbawienia wol-
ności? Panie premierze, liczę na pana gest. (Długo-
trwałe oklaski)
Marszałek:
Dziękuję.
Odpowiedzi w imieniu rządu udzieli podsekretarz
stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości pan minister
Zbigniew Wrona.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Zbigniew Wrona:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Dwa były powody, dla których komisja negatywnie
zaopiniowała te propozycje. Zresztą odbyła się deba-
ta, w stanowisku rządu nie było jakiś zdecydowanych
argumentów przeciw, niemniej jednak w trakcie po-
siedzenia komisji tę kwestię dokładnie przedyskuto-
wano i wysunięto dwa argumenty.
Po pierwsze, w proponowanym art. 252 wyelimi-
nowano typ kwalifikowany, który polega na tym, że
skutkiem porwania jest śmierć człowieka. W ogóle
rezygnowano z tego. Rząd opowiedział się przeciwko
takiej zmianie, żeby eliminować przestępstwo kwa-
lifikowane śmierci człowieka z art. 252. Po drugie,
eliminowano możliwość negocjacji z porywaczami,
żeby wypuścili tego porwanego, w przypadku gdy
zwolnienie porwanego byłoby niedobrowolne, czyli
w zasadzie w ogóle zamykano drogę do negocjowania
z porywaczami zwolnienia tego zatrzymanego. To
były te dwa powody, dla których komisja negatywnie
zaopiniowała tę poprawkę.
Chciałbym jeszcze przypomnieć, że zagrożenia
karne za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu to
10 lat pozbawienia wolności. W przypadku spowodo-
wania śmierci np. dziecka poczętego przez szczególne
udręczenie, przez uszkodzenie ciała kobiety ta gra-
nica to też 10 lat. Proponowane zmiany doprowadza-
łyby zatem do dużej niespójności w systemie sankcji
karnych w Kodeksie karnym. Dziękuję.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Pan premier Donald Tusk. (Oklaski)
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Panie Marszałku! Sprawa wydaje się ważna i nie
może mieć żadnego związku z pozycjami polityczny-
mi, w jakich się znajdujemy. Udało mi się krótko
skonsultować z panem ministrem Ziobrą, kiedy scho-
dził z mównicy, precyzyjnie, o jakiego typu przestęp-
stwo chodzi. Warto mieć w tym przypadku dokładną,
100-procentową wiedzę na temat tego, o jakich skut-
kach ubocznych mimowolnych mówimy. Wydaje mi
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 28. porządku dziennego – głosowanie
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
się, panie marszałku, że 10 minut przerwy powinno
wystarczyć po to, by doprowadzić do ewentualnej ko-
rekty stanowiska rządu, tzn. w tej chwili jestem prze-
konany o tym, że warto byłoby wesprzeć tę poprawkę,
ale chcę mieć pewność co do szczegółowych skutków
ewentualnie wprowadzenia takiego uzgodnienia.
Tak więc proszę o 10 minut przerwy. (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo.)
(Poseł Ryszard Kalisz: To ważna sprawa.)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
(Głos z sali: Przerwa, przerwa.)
Proszę państwa, zgłoszono wniosek o przerwę.
Ogłaszam 10-minutową przerwę na konsultację.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 10 min 49
do godz. 11 min 05)
Marszałek:
Proszę państwa, jest prośba rządu o kolejne 5 mi-
nut przerwy.
Przedłużam przerwę jeszcze o 5 minut. Dziękuję
bardzo.
Może od razu komunikat, proszę państwa.
Pan poseł sekretarz, proszę bardzo.
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz:
Posiedzenie Komisji Finansów Publicznych odbę-
dzie się 15 minut po zakończeniu głosowań w sali
nr 108. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Jeszcze 5 minut przerwy.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 11 min 07
do godz. 11 min 14)
Marszałek:
Proszę państwa, wznawiam obrady.
Są jeszcze komunikaty.
Bardzo proszę, pan poseł sekretarz.
Sekretarz Poseł Bartosz Arłukowicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Posiedzenie Ko-
misji Śledczej do zbadania sprawy zarzutu nielegal-
197
nego wywierania wpływu przez członków Rady Mi-
nistrów (...) odbędzie się bezpośrednio po głosowa-
niach. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, przed dalszym procedowaniem
nad punktem 28. porządku dziennego o głos prosi
jeszcze pan premier Donald Tusk.
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Szanowni Państwo! Poddaliśmy na tyle, na ile jest
to możliwe w tak krótkim czasie, analizie treść i za-
kres poprawki, którą rekomendował pan poseł Zbi-
gniew Ziobro, i mam dla państwa taką informację.
Poprawka dotyczy nie tylko zaostrzenia kar i zgodnie
z analizą Ministerstwa Sprawiedliwości przyjęcie tej
poprawki, jaką proponuje PiS i minister Ziobro, może
– i to jest oczywiście mimowolny skutek, zdajemy
sobie sprawę i można dyskutować, czy on nastąpi, czy
nie – utrudnić skuteczne negocjowanie na rzecz uwol-
nienia porwanego. Taka jest opinia ekspertów. Nato-
miast ja, tak czy inaczej, rekomendowałbym w pra-
cach senackich poważne rozważenie zaostrzenia
kary, zarówno przez podniesienie progu dolnego, jak
i górnego kary, ale po wyeliminowaniu, czy przy-
najmniej przedyskutowaniu, tej części poprawki, któ-
rą rekomenduje minister Ziobro, która może przy-
nieść złe, negatywne skutki. Chciałbym także uspo-
koić pana ministra i opinię publiczną, ale pamiętaj-
my, że co do filozofii orzekania wyroków, to właśnie
sprawa porwania Olewnika pokazuje, że porywacze
nie mogli liczyć na litość. Zapadły wyroki dożywocia
dla głównych sprawców.
(Poseł Jarosław Kaczyński: Przy zabójstwach.)
Z całą pewnością, ponieważ efektem tego porwa-
nia było w finale zabójstwo, zdaję sobie z tego sprawę,
i dlatego proponuję, żeby nie wylać dziecka z kąpielą.
Rekomenduję, oczywiście tym, których moja reko-
mendacja interesuje, aby przyjąć propozycję rządową
z równoczesną rekomendacją, aby w Senacie za-
ostrzyć karę, ale zbudować też takie warunki, które
ułatwią ewentualnie negocjacje na rzecz uwolnienia
porwanego. Liczę na współpracę wszystkich klubów,
bo wiadomo, jak wszyscy jesteśmy wrażliwi na punk-
cie tych ponurych zdarzeń. Tyle możemy dzisiaj, jak
sądzę, sensownie zrekapitulować. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję, panie premierze.
Przystępujemy do głosowania nad… (Protesty na
sali)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
198 Punkt 28. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
(Poseł Wojciech Olejniczak: Nie, nie, panie mar-
szałku.)
Pan marszałek Zych w jakim trybie, panie mar-
szałku?
Pytanie, tak?
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Odnosząc się
pozytywnie do propozycji pana premiera, chciałbym
powiedzieć, że mamy inną regulaminową drogę za-
łatwienia tej sprawy.
(Poseł Krzysztof Putra: Tak jest.)
Po co Senat, skoro sprawa nie została załatwiona
w Sejmie? Proponuję w tej sytuacji, aby zwrócić spra-
wę do Komisji Nadzwyczajnej w celu ponownego roz-
patrzenia. (Oklaski)
Marszałek:
Proszę państwa, jest to wniosek formalny zgło-
szony przez pana marszałka Zycha, w związku z tym
poddam go pod głosowanie.
Bardzo proszę, proszę państwa, przegłosujemy
wniosek o odesłanie do komisji.
Kto z państwa jest za…
Pan minister Ziobro chciałby zabrać głos?
(Poseł Zbigniew Ziobro: Można w tej sprawie?)
W jakim trybie, panie pośle?
(Głosy z sali: Nie, nie...)
Rozumiem, że pan poseł Ziobro chce poprzeć
wniosek formalny.
Proszę bardzo.
Poseł Zbigniew Ziobro:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oczywiście
chciałbym poprzeć wniosek formalny, który zmierza
do tego, aby cała Wysoka Izba, abyśmy wszyscy, nie-
zależnie od podziałów politycznych, z panem premie-
rem, znaleźli takie rozwiązanie, które skutecznie
chroniłoby Polaków przed tak straszliwymi przestęp-
stwami, jakimi są porwania. Cieszę się, że nastąpiła
zmiana w myśleniu rządu, pana premiera w tej spra-
wie, niemniej chciałbym sprostować jedną ważną
informację...
(Poseł Tadeusz Jarmuziewicz: Do Krakowa kam-
pania.)
...i mam nadzieję, że to sprostowanie wyjaśni też
panu premierowi i rządowi, że intencja PiS-u, jak
i przygotowane przez nas rozwiązanie, nie utrudnia
negocjacji z porywaczami, ale przeciwnie, ułatwia je.
Zgodnie z postulatami przedstawicieli…
Marszałek:
Mam prośbę…
Poseł Zbigniew Ziobro:
…nauki prawa karnego dzisiaj sytuacja formuło-
wana w przepisie zachęca wręcz niektórych do…
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Co to jest, panie
marszałku?)
Marszałek:
Panie pośle, bardzo panu dziękuję.
Poseł Zbigniew Ziobro:
…porwań. Chcemy to wyeliminować.
Marszałek:
Panie pośle, dziękuję bardzo.
Poseł Zbigniew Ziobro:
Cieszę się z uwagi na wniosek i w pełni go w imie-
niu klubu popieram. Dziękuję. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Wysoka Izbo, czuję się w obowiązku poinformo-
wać Wysoką Izbę, że nawet odesłanie projektu do
komisji nie pozwala na zmianę dotychczasowego
sprawozdania komisji. Możliwa jest najwyżej zmiana
rekomendacji w kwestii poprawek.
To tak w celu poinformowania wszystkich.
Tak więc, proszę państwa, poddaję pod głosowanie
wniosek formalny zgłoszony przez pana marszałka
Zycha o odesłanie projektu z powrotem do komisji.
Kto z państwa jest za przyjęciem tego wniosku,
proszę podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Za oddano
405 głosów, był 1 głos przeciw, 6 osób wstrzymało się.
Stwierdzam, że Sejm przyjął wniosek pana mar-
szałka Zycha, a to oznacza, że projekt odsyłamy do
komisji. (Oklaski)
W ten sposób, proszę państwa, zakończyliśmy
w tej chwili głosowania. O godz. 17 odbędzie się ich
dalsza część. Bardzo proszę, aby kluby dopilnowały
frekwencji.
Zarządzam dwie minuty przerwy.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 11 min 20
do godz. 11 min 22)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Przystępujemy do dalszej pracy.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 29.
porządku dziennego: Pytania w sprawach bie-
żących.
Uprzejmie proszę panie i panów posłów o udanie
się do innych zajęć, na posiedzenia komisji, a o pozo-
stanie tych, którzy są zaangażowani w realizację
tego punktu porządku dziennego.
Przypominam, że postawienie pytania nie może
trwać dłużej niż 2 minuty, zaś udzielenie odpowiedzi
nie może trwać dłużej niż 6 minut. Prawo do posta-
wienia pytania dodatkowego przysługuje wyłącznie
posłowi zadającemu pytanie. Dodatkowe pytanie nie
może trwać dłużej niż 1 minutę, a uzupełniająca od-
powiedź nie może trwać dłużej niż 3 minuty. Marsza-
łek Sejmu może wyrazić zgodę na wydłużenie czasu
odpowiedzi na pytanie dodatkowe.
Zaczniemy od pytania pana posła Wiesława Wody
z Polskiego Stronnictwa Ludowego w sprawie popra-
wy sytuacji w systemie kształcenia kierowców. Pyta-
nie będzie kierowane do ministra infrastruktury.
Panie pośle, proszę bardzo.
Poseł Wiesław Woda:
Bardzo dziękuję, panie marszałku.
Niektórzy z pań i panów posłów mieli zadawać
pytania przede mną, ale obiektywne przyczyny
sprawiły, że prosiłem pana marszałka o zmianę ko-
lejności.
Jeszcze raz bardzo dziękuję, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Od dłuższego czasu prawdziwy
boom przeżywają stare, jak również licznie powsta-
jące nowe szkoły jazdy. Formalnie rzecz biorąc, jest
to zjawisko pozytywne, ponieważ powszechna moto-
ryzacja stanowi jedno ze znamion naszych czasów
i bardzo ważne jest, by przez rozsądne i racjonalnie
działania nadążać za zmianami niesionymi przez
współczesną cywilizację. Niemniej jednak nie wy-
trzymuje to konfrontacji z rzeczywistością, ponieważ
w dość zgodnej ocenie właścicieli szkół jazdy, zatrud-
nionych instruktorów i egzaminatorów oraz nadzo-
rujących jednostki mechanizm zdobywania prawa
jazdy stanowi zdecydowanie najsłabsze ogniwo całe-
go systemu szkolenia przyszłych użytkowników dróg
publicznych.
Przywołani wyżej przedstawiciele kolejnych ogniw
systemu stwierdzają, że jego istota sprowadza się do
wydawania formalnych dokumentów w postaci pra-
wa jazdy, a nie do kształcenia odpowiedzialnych użyt-
kowników dróg publicznych. Ponieważ jednak nie ma
odwrotu od powszechnego pędu do rozwoju motory-
zacji, rozsądne i racjonalne działanie może polegać
na radykalnym zreformowaniu obecnego, wadliwego
systemu kształcenia kierowców.
W związku z tym pytam: Czy Ministerstwo Infra-
struktury dokonało zobiektywizowanej i głębokiej
199
oceny aktualnego stanu rzeczy w dziedzinie systemu
szkolenia kierowców uwzględniającej także przyczy-
ny jego słabości?
Po drugie: Co powoduje, że wielu kursantów po
kilka razy przystępuje do egzaminów? Czy przyczyny
tego stanu rzeczy należy upatrywać w systemie szko-
lenia, czy w systemie egzaminowania kierowców?
Po trzecie: Jakie systemowe działania zamierza
podjąć pan minister, by radykalnie zreformować do-
tychczasowy, wadliwy system kształcenia kierowców
i w ślad za tym podnieść poziom bezpieczeństwa na
drogach publicznych? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli sekretarz stanu w Minister-
stwie Infrastruktury pan Tadeusz Jarmuziewicz,
proszę uprzejmie.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Pośle! Obraz, jaki pan namalował, jest czarniejszy
niż rzeczywistość. W rzeczywistości nie jest tak źle,
jak pan powiada. Ministerstwo Infrastruktury na
bieżąco współpracuje z największymi organizacjami
społecznymi reprezentującymi środowiska związane
z uzyskiwaniem uprawnień do kierowania pojazda-
mi. Spisałem je sobie, bo tych organizacji jest dość
dużo, i proszę mi wierzyć, jesteśmy w ciągłym kon-
takcie z tymi instytucjami. Są to: Polska Federacja
Stowarzyszeń Szkół Kierowców, Polska Izba Gospo-
darcza Ośrodków Szkolenia Kierowców, Krajowe
Stowarzyszenie Egzaminatorów, Kandydatów na Kie-
rowców i Kierowców, Krajowe Stowarzyszenie Dy-
rektorów Wojewódzkich Ośrodków Ruchu Drogowe-
go. Organizacje te regularnie przekazują informacje
na temat aktualnych problemów dotyczących syste-
mu uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami
oraz współpracują przy tworzeniu przepisów korygu-
jących ten system.
Pan poseł brał wczoraj udział w debacie na temat
wojewódzkich ośrodków ruchu drogowego, doskona-
le zna pan tę problematykę. Kształcenie kierowców,
jak Wysoka Izba z całą pewnością się orientuje, po-
dzielone jest na 2 etapy: szkolenie, które przeprowa-
dzane jest przez komercyjne firmy szkoleniowe, i eg-
zamin, za który odpowiada państwo. Państwo repre-
zentowane jest przez marszałka wraz z wojewódzkim
ośrodkiem ruchu drogowego i tylko tu, tak naprawdę,
możemy ingerować i przyglądać się temu. To na tym
odcinku państwo odpowiada za egzaminy.
Średnio jedna na trzy osoby przystępujące do eg-
zaminu na prawo jazdy zdaje go za pierwszym razem.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
200 Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz
Nie wiem, jak to się historycznie kształtowało, ale
pamiętam, że przed laty ten egzamin także uznawa-
ny był za trudny, zawsze był trudnym egzaminem.
Wiele ośrodków szkolenia kierowców bardzo so-
lidnie przygotowuje swoich kandydatów na kierow-
ców do bezpiecznego poruszania się w ruchu drogo-
wym, a tym samym do zdania egzaminu na prawo
jazdy. To właśnie ich kursanci najczęściej zdają eg-
zamin za pierwszym razem.
Niestety, duża grupa instruktorów nauki jazdy
traktuje szkolenie jako sposób na dorabianie sobie do
pensji. Trudno wyegzekwować właściwe podejście, od
uczciwości i odpowiedzialności instruktora zależy,
czy przygotowywanie kogoś do poruszania się po dro-
gach, to, że powierza komuś licencję na wykonywanie
bardzo odpowiedzialnej czynności, traktuje serio, czy
też traktuje to jedynie jako sposób dorobienia do pen-
sji. To jest proces stały. Rynek weryfikuje, kto robi to
niedbale, przyczyniając się do tego, że kursanci zda-
ją rzadziej albo gorzej, w związku z tym większym
zainteresowaniem, większą popularnością cieszą się
te szkoły, o czym przed chwilą mówiłem, gdzie odpo-
wiedzialność za to, co się robi, jest większa.
Panie pośle, jak w każdym zawodzie, są ludzie
bardziej odpowiedzialni i mniej odpowiedzialni. Ci,
o których mówiłem, nie przykładają należytej wagi
do przekazywania właściwej wiedzy i umiejętności,
a w niektórych przypadkach nawet liczą, że niedo-
uczona osoba po niezdanym egzaminie wróci do nich
na dodatkowe godziny szkolenia praktycznego. W mo-
jej ocenie główny problem tkwi w jakości szkolenia
kierowców. To jest sfera komercyjna. W związku
z tym, jeżeli sami właściciele szkół, jeżeli sami kur-
sanci nie zweryfikują, kto jest złym, a kto dobrym
instruktorem, to powiem panu szczerze, nie sądzę,
by weryfikowaniem tego mechanizmu zajęło się pań-
stwo, to nie jest jego rola.
Resort infrastruktury przygotował projekt usta-
wy o kierujących pojazdami. Mówię to szczególnie do
pana posła, bo pan poseł jest bardzo aktywny, jeżeli
chodzi o zadawanie pytań dotyczących losów tego
projektu. Projekt kompleksowo reorganizuje system
uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami,
w tym m.in. zagadnienia związane z poprawą jakości
szkolenia i egzaminowania kandydatów na kierow-
ców. Projekt w najbliższym czasie zostanie przeka-
zany pod obrady Sejmu. Na etapie uzgodnień został
on poddany szerokim konsultacjom społecznym,
uwzględniono w nim szereg zgłoszeń i postulatów
systemowych, natomiast ostateczny kształt propono-
wanych rozwiązań zależny będzie od pań i panów
posłów. Mam nadzieję, że w pracach nad tym projek-
tem weźmie udział również pan poseł zadający pyta-
nie. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe, proszę uprzejmie.
Poseł Wiesław Woda:
Panie Ministrze! Czarny obraz to nie mój obraz,
to obraz tragedii, które dokonują się, które mają miej-
sce na drogach. Rocznie ginie prawie 5,5 tys. osób.
Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy są źle wyszkoleni
kierowcy. Fakt, że kandydat na kierowcę zdaje egza-
min średnio 3,5 razy zanim uzyska prawo jazdy, każe
postawić kolejne pytanie, czy nadzór nad ośrodkami
szkolenia kierowców jest wystarczający. I pytanie
z tym związane: Dlaczego, panie ministrze, nie publi-
kuje się rankingów szkół jazdy? Jeśli dowiemy się
z rankingu, że któryś z ośrodków źle kształci, zabrak-
nie mu po prostu kandydatów do szkolenia i wobec
tego taki ośrodek nie będzie miał racji bytu, a dobry
zawsze znajdzie kandydatów. Po drugie, dowiedziałem
się, że jest propozycja skrócenia czasu przeprowadza-
nia egzaminu. Oby to nie było jedyne rozwiązanie, że
po prostu egzaminujemy masowo, następny i następ-
ny, a dopiero droga wszystko weryfikuje. Niestety,
nieraz ostatecznie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Bardzo proszę pana ministra o udzielenie odpo-
wiedzi na dodatkowe pytania.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz:
Dziękuję bardzo.
Panie pośle, dziękuję szczególnie za to pierwsze
pytanie, bo jest okazja, żeby poinformować opinię
publiczną, że ustawa, o której wspominałem, prze-
widuje regularne publikowanie rankingów szkół,
o co pan pytał. Rzeczywiście środowiska biznesowe
jakoś do tej pory nie potrafiły się same zorganizować,
bo to jest bardzo niebezpieczny dokument, on poka-
zuje, kto jest dobry, a kto jest zły. Ma to ewidentne
skutki gospodarcze, bo wszyscy będą chcieli chodzić
do tych lepszych szkół, a nie do gorszych. Natomiast
to, o czym pan opowiada, jest efektem tego, że w pew-
nym momencie w WORD-ach ustawiły się stosunko-
wo długie kolejki do egzaminów. I z tego tytułu poja-
wiły się narzekania, że WORD-y nie chcą w sposób
statutowy zapewnić egzaminu odpowiednio szybko
po ukończonym kursie. W związku z tym jesteśmy
w ciągłym kontakcie z egzaminującymi. Praktyka
podpowiada, że jeżeli na początku, przez pierwszych
kilkanaście, kilkadziesiąt minut egzaminowany po-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz
kazuje, że jest pewnym kierowcą, że jazda idzie mu
sprawnie, że daje sobie radę, nie popełnia błędów, to
podjęliśmy decyzję, że egzaminator może dzisiejszy
40-minutowy egzamin skrócić do 25 minut. Jest to
decyzja instruktora, który po 25 minutach jazdy kur-
santa może uznać: tak, te 25 minut wypadło tak do-
brze, że nie ma sensu przedłużać egzaminu do peł-
nych 40 minut. Dotyczy to tylko wybranych przypad-
ków, kiedy instruktor podejmie decyzję, że te 25 minut
wypadło już tak dobrze, że nie ma sensu kontynu-
ować egzaminu przez kolejne 15 minut.
To jest nasz sposób, to jest nasza propozycja na
skrócenie egzaminów w WORD-ach. Do tej pory in-
struktorzy nie mieli takiego narzędzia. I mimo że
kursant jeździł świetnie przez pierwszych 20–25 mi-
nut, egzamin musiał odbyć się cały. Chcąc pomóc,
skrócić kolejkę oczekujących, zaproponowaliśmy coś
takiego i mamy nadzieję, że doraźnie pomoże to skró-
cić kolejki. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Posłowie Agnieszka Kozłowska-Rajewicz i Czesław
Mroczek z Platformy Obywatelskiej przedstawią pro-
blem dotyczący monitoringu poziomu hałasu na ob-
szarach sąsiadujących z lotniskiem w Krzesinach.
Głos ma pani poseł Agnieszka Kozłowska-Raje-
wicz.
Poseł Agnieszka Kozłowska-Rajewicz:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Lotnisko wojskowe Krzesiny mieści się w granicach
miasta Poznania, w bezpośrednim sąsiedztwie do-
mów i osiedli bloków mieszkalnych. W 2003 r. decyzją
wojewody wytypowano strefę ograniczonego użytko-
wania, ale w styczniu 2007 r. na to lotnisko przyle-
ciało kilkadziesiąt nowych samolotów F-16, które
znacznie wzmogły hałas i zwiększyły uciążliwość
środowiskową lotniska dla okolicznych mieszkańców.
Mieliśmy do czynienia z licznymi protestami, gdyż
sprawa dotyczy kilku tysięcy rodzin. W grudniu 2007 r.
rozszerzono strefę ograniczonego użytkowania, a we
wrześniu, rok później, 2008 r. decyzją wojewody zo-
bowiązano Wojskowy Zarząd Infrastruktury w Po-
znaniu do stałego monitoringu hałasu. Niestety, za-
rząd infrastruktury odwołał się od tego zarządzenia
wojewody do ministra środowiska. To trochę dziwna
decyzja, ponieważ minister obrony wielokrotnie mó-
wił, że nie ma możliwości przeniesienia tego lotniska
i jedyne, co można robić, to działać na rzecz ograni-
czenia uciążliwości lotniska, a mimo to nie zgadza się
na to, żeby zrobić coś, co jest podstawowym działa-
niem, czyli monitorować hałas.
201
Chciałabym zapytać, czy Ministerstwo Środowi-
ska rozpatrzyło już tę sprawę, ponieważ przez wiele
miesięcy nie było żadnej odpowiedzi na apele i nie
wiemy, jak sprawy się mają. Czy jest, czy będzie de-
cyzja ministra środowiska, która zobowiąże do sta-
łego monitoringu hałasu? Mieszkańcy Lubonia i oko-
lic lotniska domagają się, żeby taki monitoring był
prowadzony i żeby jego wyniki były dostępne w In-
ternecie. Pytają także o możliwości zmian prawnych,
m.in. czy w ogóle jest możliwa weryfikacja decyzji
środowiskowych, które były wydawane przy tworze-
niu strefy ograniczonego użytkowania (Dzwonek),
a także czy jest możliwe, aby procesy o odszkodowa-
nia dla mieszkańców, którzy mieszkają w najbardziej
uciążliwych miejscach, mogły toczyć się w sądach
administracyjnych, a nie powszechnych, co jest bar-
dzo drogie. Właściwie dla tych mieszkańców jest to
niesłuszna kara, przecież oni nie wiedzieli o tym, że
przylecą samoloty F-16 i że oddziaływanie tego lotni-
ska na środowisko będzie inne niż jeszcze przed kilku
laty. Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Zakres pytań został znacząco rozszerzony.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Środowiska pan Bernard Błaszczyk.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odpowiadając na
pytanie pani poseł Agnieszki Kozłowskiej-Rajewicz
w sprawie lotniska wojskowego Poznań-Krzesiny,
pozwolę sobie króciutko powiedzieć w zarysie, jakie
są przepisy w tym zakresie, co jest i potem na koniec
o sprawie tego monitoringu, bo myślę, że to jest clou
programu.
Eksploatacja lotnisk wojskowych, analogicznie do
lotnisk cywilnych, z mocy przepisów Prawa ochrony
środowiska nie może powodować przekroczenia stan-
dardów jakości środowiska, a więc m.in. dopuszczal-
nych poziomów hałasu powstających w związku
z eksploatacją lotniska. Nie może powodować prze-
kroczenia standardów jakości środowiska poza tere-
nem, do którego zarządzający tym lotniskiem posia-
da tytuł prawny lub poza granicami obszaru ograni-
czonego użytkowania, jeżeli został taki utworzony ze
względu na funkcjonowanie danego lotniska. Z mocy
rozporządzenia ministra środowiska z dnia 2 paź-
dziernika 2007 r. w zakresie wymagań co do prowa-
dzenia pomiarów poziomu w środowisku substancji
lub energii przez zarządzającego: drogą, linią kolejo-
wą, linią tramwajową, lotniskiem czy portem na za-
rządzającym lotniskiem, zarówno cywilnym, jak
i wojskowym, spoczywa obowiązek prowadzenia: po
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
202 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Bernard Błaszczyk
pierwsze, ciągłych pomiarów hałasu w środowisku
w przypadku lotnisk, na których ma miejsce ponad
50 tys. łącznie startów i lądowań statków powietrz-
nych w roku kalendarzowym, niezależnie od położe-
nia lotniska, i 10 tys. łącznie startów i lądowań stat-
ków powietrznych w roku kalendarzowym w przy-
padku lotnisk położonych na terenie aglomeracji; po
drugie, okresowych pomiarów hałasu w środowisku
co 5 lat, dwa razy w roku, to jest w okresie lata oraz
zimy w przypadku pozostałych lotnisk.
Wyniki wyżej wymienionych pomiarów hałasu
zarządzający lotniskiem jest zobligowany stosownie
przechowywać, przedkładać właściwemu organowi
ochrony środowiska oraz wojewódzkiemu inspekto-
rowi ochrony środowiska, zgodnie z przepisami art. 177
Prawa ochrony środowiska. W przypadku gdy zarzą-
dzający lotniskiem zobowiązany do prowadzenia po-
miarów ciągłych lub okresowych nie wykonuje tych
pomiarów lub nie przechowuje ich wyników bądź nie
przedkłada właściwemu organowi ochrony środowi-
ska oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony śro-
dowiska, podlega karze grzywny.
Nadzór nad wykonywaniem tych przepisów spo-
czywa na wojewódzkim inspektorze ochrony środo-
wiska. W myśl przepisów rozporządzenia ministra
środowiska w sprawie wymagań w zakresie prowa-
dzenia pomiarów poziomu w środowisku substancji
lub energii zarządzający, tak jak mówiłem, na lotni-
sku wojskowym Poznań-Krzesiny jest zobowiązany
do prowadzenia pomiarów okresowych, gdyż liczba
operacji lotniczych, starty i lądowania statków po-
wietrznych wykonywane na tym lotnisku, nie prze-
kracza w roku kalendarzowym 10 tys. Z uwagi na
fakt, że rozporządzenie ministra środowiska weszło
w życie w dniu 2 listopada 2007 r., nie upłynął jeszcze
ustawowy określony przedział czasu, to jest dokład-
nie 5 lat, na wykonywanie przez zarządzającego
przedmiotowymi lotniskami okresowego pomiaru
hałasu. Niemniej oddziaływanie lotniska wojskowego
Poznań-Krzesiny w Poznaniu było przedmiotem kon-
troli realizowanych przez Wojewódzki Inspektorat
Ochrony Środowiska w Poznaniu w latach 2005
i 2007. W trakcie tych kontroli między innymi bada-
no poziom hałasu emitowanego do środowiska, to jest
poza granicą obszaru ograniczonego użytkowania.
I tu chcę potwierdzić to, o czym mówiła pani poseł
– badania te potwierdziły przekroczenie dopuszczal-
nego poziomu hałasu. Fakt ponadnormatywnego
akustycznego oddziaływania na środowisko lotniska
wojskowego Poznań-Krzesiny w Poznaniu jest nie-
kwestionowany, ponieważ właśnie z tego powodu, tak
jak zresztą pani mówiła, został utworzony obszar
ograniczonego użytkowania przez wojewodę wielko-
polskiego w 2000 r. – zarządzenie w sprawie utworze-
nia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska
wojskowego Poznań-Krzesiny. Na podstawie tego za-
rządzenia utworzono obszar ograniczonego użytko-
wania.
Kwestia ciągłego monitoringu, o który wnosiła
pani poseł. Jakkolwiek lotnisko Poznań-Krzesiny nie
jest objęte ustawowym obowiązkiem realizacji cią-
głego monitoringu hałasu emitowanego do środowi-
ska, to taki obowiązek może być nałożony; zresztą to
pani również potwierdziła w swoim pytaniu – tego
rodzaju obowiązek został nałożony przez wojewodę
wielkopolskiego zgodnie z art. 178 ust. 3 Prawa
ochrony środowiska. Przepis ten stanowi, że jeżeli
prowadzone kontrole poziomów energii, tu konkret-
nie chodzi o hałas w środowisku, które są emitowane,
wykażą przekroczenie, można nałożyć na zarządza-
jącego obiektem, tu konkretnie Wojskowy Zarząd
Infrastruktury w Poznaniu, dodatkowe wymagania.
Stąd wojewoda wydał tego rodzaju przepisy w maju
2008 r., nakładając na Wojskowy Zarząd Infrastruk-
tury w Poznaniu obowiązek realizacji ciągłego mo-
nitoringu hałasu emitowanego w wyniku eksploata-
cji. Odwołanie Wojskowego Zarządu Infrastruktury
w Poznaniu od tej decyzji wstrzymało jego wykona-
nie. Jest w tej chwili ono rozpatrywane przez Mini-
sterstwo Środowiska. Kontrola tego konkretnie aktu
przedmiotowego jest zadaniem wielce złożonym, wy-
magającym nade wszystko szczegółowego odniesienia
się nie tylko do prawidłowości (Dzwonek) określenia
przebiegu granic obszaru ograniczonego użytkowa-
nia, ale również ograniczeń przeznaczenia terenu,
wymagań dotyczących budynku, a także sposobu
korzystania z terenu. Prace nad wstępną kontrolą
zostały zakończone i mam nadzieję, że po ostatnich
otrzymanych, również analizowanych obecnie przez
biegłych specjalistów, wynikach prac prace te zosta-
ną zakończone do końca kwietnia. Wtedy zostanie
wydana decyzja w tym zakresie. Tyle w sprawie.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Mroczek, pytanie dodatkowe, tak?
Proszę uprzejmie.
Poseł Czesław Mroczek:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Jak wynika z wypowiedzi pana ministra, przy usta-
nawianiu strefy ograniczonego użytkowania oczywi-
ście poziom hałasu związany z użytkowaniem lotni-
ska w Krzesinach był badany, z tego tytułu ustano-
wiono tę strefę ograniczonego użytkowania, nato-
miast powstaje pytanie, czy poziom hałasu poza tą
strefą ograniczonego użytkowania w jakikolwiek spo-
sób był badany, to znaczy, pytanie o to, czy ta strefa
została właściwie ustalona, bo to jest kwestia rzeczy-
wistej ochrony interesów mieszkańców, którzy tam
przebywają, ich zdrowia i życia. Lotnisko musi funk-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Czesław Mroczek
cjonować, ale interesy mieszkańców są również waż-
ne. Mam również pytanie związane z samym rozpo-
rządzeniem dotyczącym hałasu. Chcę zapytać o moż-
liwość zmian w rozporządzeniu regulującym (Dzwo-
nek) oddziaływanie hałasu na środowisko. Podane
w rozporządzeniu algorytmy uśredniają dane, co
w przypadku oddziaływania lotniska, gdy samoloty
nie latają w nocy i w niektóre dni, nie oddaje faktycz-
nej szkodliwości przekraczania dopuszczalnych po-
ziomów hałasu. Jest zatem pytanie, czy państwo
rozważacie w ogóle kwestię zmiany sposobu ustala-
nia norm hałasu. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Proszę bardzo, panie ministrze, o udzielenie od-
powiedzi.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Odpowiadając na drugie pytanie – poziom tych
decybeli, 55 i 60, poziom maksymalny musi być do-
trzymywany i rozporządzenie w tym zakresie, co do
wielkości, nie może być zmienione, natomiast chodzi
tu o inne oddziaływania; tak rozumiem pytanie pana
posła Czesława Mroczka. Mianowicie jest to rozwa-
żane, generalnie myślę, że również do końca kwietnia
w tym zakresie przedłożymy odpowiedź, ale już pi-
semnie, tak wolałbym, gdzie będą pewne obligacje
również dla pani poseł Agnieszki Kozłowskiej-Raje-
wicz – też przekażę odpowiedź pisemną, wskazującą,
jakie działania będą podejmowane w zakresie losów
tego rozporządzenia i czy podejmiemy próbę zmiany,
nowelizacji. Na tę chwilę mogę powiedzieć, że tak.
Jeżeli chodzi o sprawy związane z pierwszym py-
taniem, co do obszarów. Było to tworzone w roku
2003, w innej troszeczkę sytuacji. Tam chodziło
o samoloty MiG, stosownie do tego był ustanowiony
obszar ograniczonego użytkowania. Dopiero dołącze-
nie samolotów F-16 spowodowało troszeczkę inną
sytuację. Tak że wydaje się, że po rozpatrzeniu tej
decyzji będzie ustanowiony stały monitoring, rów-
nież odnośnie do takich miejsc, i będziemy mogli
w pełnym zakresie monitorować cały obszar. Tyle
mogę zapewnić. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Samoloty MiG hałasują bardziej niż samoloty
F-16, to jest oczywista oczywistość.
203
Posłowie Waldemar Wrona, Andrzej Bętkowski
i Marek Kwitek z Prawa i Sprawiedliwości podniosą
problem wstrzymania budowy drogi krajowej nr 73
z Kielc do Morawicy wraz z obwodnicą tej miejsco-
wości.
Proszę uprzejmie.
Poseł Waldemar Wrona:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! Pod wielkim znakiem zapytania stoi
budowa dwupasmowej drugi z Kielc do Morawicy
wraz z obwodnicą tej miejscowości. Nie wiadomo też,
kiedy przebudowany będzie fragment tej drogi w Kiel-
cach. Według planów ministerstwa miała być budo-
wana w latach 2009–2011. O przebudowie trasy wy-
lotowej z Kielc do Tarnowa mieszkańcy województwa
świętokrzyskiego mogą na razie zapomnieć. Szefowie
Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad
obiecali jej modernizację, ale na obietnicach się skoń-
czyło. Dlaczego? W Generalnej Dyrekcji Dróg Krajo-
wych i Autostrad odrzucono wniosek o dofinansowa-
nie tej inwestycji. Władze Kielc i Morawicy są dyspo-
nentami gruntów niezbędnych dla przebiegu drogi,
mają decyzję środowiskową, brakuje tylko 17 mln zł
na wykup gruntów w 2009 r. Jakie argumenty legły
u podstaw wstrzymania finansowania budowy drogi
krajowej nr 73 z Kielc w kierunku Tarnowa poprzez
miejscowość Morawicę?
Panie ministrze, proszę zapoznać się z ilością
ofiar śmiertelnych na drodze z Kielc do Morawicy
w ciągu ostatniego roku spowodowaną strasznym
stanem jezdni. Czy ministerstwo może jeszcze raz
rozpatrzyć możliwość dofinansowania przez General-
ną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad moderni-
zacji drogi krajowej nr 73 z Kielc do Morawicy wraz
z obwodnicą tej miejscowości i dalej w kierunku Tar-
nowa? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Jeszcze 30 sekund, pan poseł Kwitek, proszę.
Poseł Marek Kwitek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Kolejnym ciosem
była decyzja Ministerstwa Infrastruktury w stosun-
ku do Kielc. Władze miasta podjęły działania w celu
modernizacji drogi krajowej nr 73, to jest ulicy Ście-
giennego. Wydano 13 mln zł na dokumentację, wy-
kup i zamianę gruntów. Niestety odcinek miejski
również nie uzyskał środków z funduszy unijnych.
Miasto nie jest w stanie znaleźć tak ogromnych pie-
niędzy. Zabezpieczone zostały tylko finanse na udział
własny. Budżet Kielc jest proinwestycyjny, 35% przy-
chodów przeznaczono na budowę i remont dróg.
W porównaniu z 2008 r. środki na inwestycje drogo-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
204 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Marek Kwitek
we wzrosły o 80%. (Dzwonek) Takie działania rządu
są niezrozumiałe i szkodliwe. Podjęte w ostatniej
chwili, mimo wcześniejszych deklaracji o realizacji
inwestycji, wywołały masowe protesty mieszkań-
ców, władz samorządowych, różnych środowisk lo-
kalnych.
Panie ministrze: Jakie były przyczyny podjęcia
tak szkodliwych i antysamorządowych decyzji? Jak
to się ma do składanych przez rząd deklaracji o wspie-
raniu i wzmacnianiu samorządów? Czy nie jest to
dyskryminacja Kielc i województwa świętokrzyskie-
go? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Infrastruktury pan Radosław Stępień.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Problem rozbu-
dowy drogi nr 73 na odcinku granica miasta Kielce
– Wola Morawicka wraz z budową obwodnicy Mora-
wicy i Woli Morawickiej tak naprawdę nie jest pro-
blemem i nie był problemem. Zadanie to umieszczono
w „Programie budowy dróg krajowych na lata 2008–
–2012” pod pozycją 142 i jest to zadanie z rządowego
programu budowy dróg. W zakresie rzeczowym ta-
kim, na jaki opiewa, w zakresie 8,2 km, jako droga
główna ruchu przyspieszonego – inwestycja całkowi-
cie uzasadniona poziomem ruchu, zgadzamy się z pa-
nami posłami zadającymi pytanie, gdzie mamy do
czynienia z ruchem na poziomie 12 700 pojazdów na
dobę – w 2007 r. uzyskano decyzję środowiskową,
natomiast w 2009 r. zarezerwowano kwotę na od-
szkodowania za grunty. Ta kwota, 14,5 mln zł, zosta-
ła wczoraj potwierdzona na spotkaniu z wojewodą
świętokrzyskim, które odbyło się z inicjatywy pana
posła Miodowicza. Na tym spotkaniu minister infra-
struktury wyraźnie i w sposób niebudzący wątpliwo-
ści taką kwotę potwierdził. W związku z czym ta
kwota była, to zadanie w programie było, wczoraj
uzyskało to potwierdzenie i nawet prasa lokalna wo-
jewództwa świętokrzyskiego dziś w bardzo szerokim
zakresie informuje o tym, że te pieniądze są i że in-
westycja nie ma z tego tytułu przeciwwskazań. Aby
wypłacić to odszkodowanie, wojewoda musi wydać
decyzję administracyjną o wysokości odszkodowania.
W tej chwili trwa proces ustalenia wartości gruntów
będących przedmiotem odszkodowania. Po wycenie
rzeczoznawcy i po decyzji wojewody te pieniądze na
zapłatę zostaną uruchomione, wypłata nastąpi nie-
zwłocznie, w terminie ustalonym ustawowo, a więc
14 dni od czasu, kiedy decyzja stanie się prawomocna.
Natomiast obecnie nie ma możliwości podpisania
umowy na roboty budowlane, nie mamy pozwolenia
na budowę, które do końca tego roku ma zostać wy-
dane. W związku z czym program dotyczący tej in-
westycji jest realizowany w sposób wcześniej założo-
ny. Miejmy nadzieję, że nie napotka żadnych prze-
szkód, których dziś nie jesteśmy w stanie określić.
Jeżeli chodzi o drugą część pytania, o rozbudowę
ulicy Ściegiennego w ciągu drogi krajowej nr 73
w Kielcach, to jest to inwestycja miasta Kielce, a nie
Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.
I tu z przykrością pragnę poinformować panów po-
słów, że wniosek nie uzyskał dofinansowania z powo-
du bardzo źle przygotowanej dokumentacji. Pozwoli-
łem sobie uzyskać szczegółowe informacje w tym
zakresie – na 50 możliwych punktów wniosek ten
uzyskał zaledwie 24, przy czym powodem takiej oce-
ny była po prostu zła jakość jego przygotowania.
Reasumując, można powiedzieć w ten sposób: Dro-
ga krajowa nr 73 jako zadanie z pozycji 142 „Progra-
mu budowy dróg krajowych” jest realizowana zgodnie
z przewidzianym trybem, pieniądze w kwocie wystar-
czającej na realizację w roku 2009 zadań wynikają-
cych z tego programu są zarezerwowane i takie po-
twierdzenie wczoraj wojewoda świętokrzyski odebrał.
Co do ulicy Ściegiennego w ciągu drogi nr 73, warto
zadać to pytanie miastu Kielce. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe – pan poseł Andrzej Bęt-
kowski.
Poseł Andrzej Bętkowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Nim postawię
dodatkowe pytanie, przytoczę, podobnie jak pan mi-
nister, trzy tytuły świętokrzyskiej prasy z ostatniego
tygodnia, które zbulwersowały mieszkańców mojego
województwa, a następnie wywołały wśród nich kon-
sternację. Pierwszy tytuł: Wykreślono drogę nr 73.
Senator Okła z PO mówi: Nic się nie stało. Drugi
tytuł: Minister zmienia decyzję. Będzie rozbudowa
73. I tytuł z dnia dzisiejszego: Potwierdziło się. Są
pieniądze na drogę 73.
Pytam więc pana ministra: Po co ten irytujący
spektakl, i to w okresie przedwielkanocnego wyci-
szenia?
(Głos z sali: Ojejej.)
Czy Platforma Obywatelska zawsze decyzje poli-
tyczne podyktowane interesem partyjnym przedkła-
dać będzie nad decyzje merytoryczne i społecznie
zasadne? (Dzwonek) Kto odpowie za ten chaos decy-
zyjny i medialny? I kto poniesie koszty ewentualnych
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Andrzej Bętkowski
opóźnień w realizacji zadania na odcinku od Kielc do
Woli Morawickiej na drodze krajowej nr 73 w stosun-
ku do pierwotnego planu? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę pana ministra o udzielenie odpowiedzi na
dodatkowe pytania.
Odnoszę wrażenie, że wyciszać to się będziemy
jednak dopiero w przyszłym tygodniu, być może.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Radosław Stępień:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przyznaję, że nie
czuję się aktorem żadnego spektaklu. Odpowiadam
merytorycznie i chyba dosyć jasno na pytania, które
padły. Jako resort infrastruktury i Generalna Dy-
rekcja Dróg Krajowych i Autostrad nie inspirowali-
śmy żadnych informacji o charakterze medialnym,
nie wszczynaliśmy żadnego hałasu i nie zrobiliśmy
nic, co by przeszkadzało w realizacji tej inwestycji.
Słusznie prasa dzisiaj pisze, a tytuły są bardzo wy-
mowne i bardzo duże: Zbudują drogę 73, Sukces na
drodze 73. To dosyć rzadkie tytuły w polskiej prasie,
kiedy dziennikarze piszą o drogach. Świadczy to tyl-
ko o tym, że tak naprawdę widocznie zupełnie inne
było zapotrzebowanie i inne były powody, jeśli chodzi
o robienie tej atmosfery wokół drogi nr 73. Pieniądze
na drogę są, w programie cały czas ona była. W związ-
ku z czym resort infrastruktury nie czuje się w żad-
nym zakresie odpowiedzialny za zamieszanie medial-
ne, które wokół tego nastąpiło.
Mam nadzieję, że dzisiejsza odpowiedź w Wysokiej
Izbie jest wystarczająca i nie budzi żadnych wątpli-
wości. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, mam sygnały, że TVP Info,
o które tak walczy wielu posłów, już dawno przerwa-
ło relacjonowanie naszych obrad i tak ważnego punk-
tu jak pytania w sprawach bieżących, zajmuje się
innymi sprawami. Ale nie ma wyjścia, kontynuujemy
ten punkt.
Proszę pana posła Janusza Zemke z klubu Lewi-
ca, aby przedstawił ważny problem finansowania
zabezpieczenia stopnia wodnego we Włocławku.
205
Poseł Janusz Zemke:
Dziękuję bardzo.
W czasie posiedzenia Sejmu w październiku 2008 r.
zadawaliśmy pytania, kiedy zapadnie ostateczna de-
cyzja w sprawie trwałego zabezpieczenia stopnia
wodnego we Włocławku. Pytałem wówczas również
o to, jak rząd zamierza zdobyć potrzebne środki na
realizację tej niezwykle ważnej inwestycji. Odnoszę
wrażenie, że pomimo iż minęło pięć miesięcy, to nie-
wiele się konkretnego dzieje. W związku z tym, panie
ministrze, chciałbym zadać panu cztery konkretne
pytania.
Pytanie pierwsze jest następujące: Co dalej
z planami budowy stopnia wodnego w okolicach Nie-
szawy albo budowy progu podpiętrzającego we Wło-
cławku?
Pytanie drugie: Dlaczego nie podpisano we wła-
ściwym czasie odpowiedniej preumowy, która otwie-
rałaby drogę do uzyskania środków z Unii Europej-
skiej na poziomie 359 mln zł?
Pytanie trzecie: Dlaczego na indykatywnej liście
Programu Operacyjnego „Infrastruktura i środowi-
sko” ze stycznia 2009 r. wartość zadania pod nazwą
„Ekologiczne bezpieczeństwo stopnia wodnego Wło-
cławek” została obniżona aż 12 razy w stosunku do
zapisów z tej listy z lipca 2008 r.? Obecnie zapisano
wartość 152 mln zł, zaś w lipcu 2008 r. była zapisana
wartość 1850 mln zł.
I pytanie ostatnie, które się z tym immanentnie
łączy: Czy za 1/12 pierwotnie planowanej kwoty moż-
na zagwarantować trwałe bezpieczeństwo tego jedy-
nego obiektu hydrotechnicznego w Polsce, który
może stworzyć istotne zagrożenie dla mieszkańców
województwa kujawsko-pomorskiego?
To są 4 konkretne pytania. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę podsekretarza stanu
w Ministerstwie Środowiska pana Bernarda Błasz-
czyka.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W nawiązaniu do
pytania posła Janusza Zemke dotyczącego zabezpie-
czenia finansowego utrzymania stopnia wodnego
Włocławek przedstawiam następujące informacje
i odpowiedzi na pytania.
Jeżeli chodzi o pkt 4, pytanie, które mi pan zadał,
czy wystarczy 152 mln na ten etap, który za chwilę
opiszę, to tak, natomiast na wszystko trzeba wziąć
3 mld, a 1852 mln to jest istotnie suma, która była
potrzebna na zakończenie.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
206 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Bernard Błaszczyk
Stopień wodny we Włocławku został wybudowany
40 lat jako jeden z kilku z przewidywanych w kaska-
dzie dolnej Wisły, ale pozostał jedynym zrealizowa-
nym projektem tego typu. Pracuje on w warunkach
odbiegających od zakładanych w projekcie, dlatego
konieczne jest wykonywanie ustawicznych remon-
tów, co wiąże się z wydatkowaniem poważnych sum.
Użytkownikami jest RSGW Warszawa i Zakłady
Energetyczne Toruń należące do koncernu energe-
tycznego Energa.
W latach 2002–2008 wydatkowano na remonty
i utrzymanie stopnia wodnego we Włocławku sumę
82 705 tys. zł, w tym partycypacja Energy wynosiła
11 307 tys. zł. Stan bezpieczeństwa zapory i jazu we
Włocławku w grudniu ubiegłego roku określono na
podstawie odpowiedniej ekspertyzy jako mogący za-
grażać bezpieczeństwu. W związku z tym wykony-
wane są interwencyjne zabiegi likwidujące obecne
skutki pogarszania się stanu bezpieczeństwa stopnia.
W 2009 r. przewiduje się wykonanie robót za sumę
11 567 tys., w tym partycypacja Energy to 6167 tys.
Jeżeli chodzi o podjęte umowy, to prawdą jest, że
nie w styczniu, ale w marcu, szesnastego, została
podpisana preumowa z narodowym funduszem na
realizowanie przedsięwzięcia „Ekologiczne bezpie-
czeństwo stopnia wodnego Włocławek: modernizacja
stopnia wodnego Włocławek i poprawa bezpieczeń-
stwa powodziowego zbiornika włocławskiego”, które
zostało umieszczone na liście projektów indywidual-
nych programu operacyjnego dotyczącego ochrony
środowiska na lata 2007–2013.
Przedsięwzięcie to obejmuje doprowadzenie do
pożądanego stanu technicznego obiektów stopnia
i zbiornika wodnego Włocławek, a także czaszy zbior-
nika w zakresie niezbędnym do poprawy przepływu
wody oraz pochodu lodów. W ramach tego przedsię-
wzięcia planowana jest przebudowa obiektów piętrzą-
cych stopnia wodnego Włocławek: poprawa stanu
zagęszczenia korpusu, rozbudowa automatycznego
systemu pomiarowego, remont jazu, remont śluzy,
przebudowa przepławki dla ryb. To jest zadanie
pierwsze. Zadanie drugie to rozbudowa wałów wstecz-
nych Słupianki i zapory bocznej Borowiczki w gminie
mieście Płock w gminie Słupno, woj. mazowieckie.
I zadanie trzecie to makroniwelacja czaszy zbiornika,
przebudowa zapór bocznych Jordanów – Tokary i Du-
ninów: modernizacja zapory bocznej, przebudowa.
Zgodnie z tak opracowanym harmonogramem
ogłoszono przetarg na przygotowanie dokumentacji
i łączny koszt przedsięwzięcia, tak jak pan poseł
przedstawiał, to 152 500 tys.
Zgodnie z opracowanym harmonogramem prace
dokumentacyjne poprzedzające złożenie wniosku
aplikacyjnego o środki finansowe z Unii Europejskiej
zostaną zakończone w 2011 r., wniosek aplikacyjny
zostanie złożony w czerwcu 2011 r., a całość robót
zostanie zrealizowanych do końca 2015 r.
Niezależnie od prac przewidzianych w ramach
Programu Operacyjnego „Infrastruktura i środowi-
sko”, o których informowałem przed chwilą, niezbęd-
na jest również pilna poprawa stopnia poprzez pod-
niesienie poziomu wody dolnej. Z opracowanej przez
Hydroprojekt w 2008 r. koncepcji w ramach doku-
mentacji przygotowawczej dla zadania: Ekologiczne
bezpieczeństwo stopnia wodnego Włocławek wybra-
ne zostały 2 warianty rozwiązania tego problemu.
Pierwszy to budowa stopnia wodnego w Nieszawie za
około 3 mld, który zgodnie ze stanowiskiem ministra
środowiska z uwagi na komercyjny charakter – znaj-
dująca się tam elektrownia wodna o mocy 60 MW
– powinien być zrealizowany przez zainteresowany
podmiot gospodarczy. Akces w tej sprawie zgłosił
prezes koncernu Energa w piśmie z dnia 26 stycznia
2009 r. skierowanym do ministra środowiska. Druga
sprawa to budowa progu stałego poniżej stopnia wod-
nego we Włocławku obejmująca 680,72 km Wisły za
sumę 348,3 mln zł. Koszt budowli bez uporządkowa-
nia koryta Wisły od Włocławka do Torunia to war-
tość 670 mln. Roboty te mogą być realizowane syste-
matycznie w latach następnych. Próg może być zbu-
dowany ze środków budżetowych przy znacznym
udziale środków koncernu Energa eksploatującego
elektrownię wodną we Włocławku.
W deklaracji Grupy Energa z 26 stycznia, jak mó-
wiłem, prezes zwrócił się do ministra środowiska
w sprawie budowy wielofunkcyjnego stopnia wodne-
go, który wypełni szereg funkcji – m.in. są to funkcje
w zakresie bezpieczeństwa przeciwpowodziowego,
żeglugowego, ale również funkcja energetyczną.
W związku z powyższymi faktami w dniu 18 marca
2009 r. sekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska
wystosował pismo do prezesa koncernu Energa,
w którym informuje, że Ministerstwo Środowiska
skłonne jest do akceptacji (Dzwonek) budowy stopnia
wodnego na Wiśle poniżej Włocławka przez Grupę
Energa SA, o ile inwestycja ta zostanie zrealizowana
ze środków własnych tego przedsiębiorstwa oraz zo-
staną spełnione warunki o ochronie środowiska na
obszarach Natura 2000. Jednocześnie prosi się o pod-
jęcie wiążącej decyzji w tej kwestii najpóźniej do
15 kwietnia br. O tej sprawie został poinformowany
również minister skarbu państwa, który nadzoruje
ten koncern. W wypadku gdyby Zarząd Grupy Ener-
ga podjął decyzję negatywną lub nie podjął żadnej
decyzji do 15 kwietnia, Ministerstwo Środowiska
kontynuować będzie dalsze prace w ramach przed-
sięwzięcia: ekologiczne bezpieczeństwo stopnia wod-
nego, te, o których mówiłem, za 152 mln.
Wartość tej inwestycji realizowanej ze środków
Funduszu Spójności wynosi obecnie 152 mln, z czego
środki Unii Europejskiej to 99 mln zł.
Aktualnie wpisane zostały do działania 3.1, tak jak
przedstawiałem, remonty obiektów piętrzących stop-
nia wodnego Włocławek, rozbudowa wałów wstecz-
nych Słupianki czy zapory bocznej Borowiczki.
Tak że, reasumując, panie pośle, do 15 kwietnia
będziemy mieli decyzję, czy będzie to realizacja Ener-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Bernard Błaszczyk
gy z ewentualnym udziałem budżetu państwa, czy
też podjęte zostaną działania wynikające z progra-
mu, którego realizacja jest szacowana na te 152 mln.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Janusz Zemke zada pytanie dodat-
kowe.
Poseł Janusz Zemke:
Panie ministrze, chcę zapowiedzieć, że posłowie
z województwa kujawsko-pomorskiego nie popusz-
czą, jeśli chodzi o tę sprawę, dlatego że potwierdził
pan w swojej wypowiedzi, iż jest rzeczywiście poważ-
ne zagrożenie. Gdyby doszło do przerwania tamy, to
byłoby to zagrożenie dla 320 tys. mieszkańców woje-
wództwa kujawsko-pomorskiego.
Chcę zapowiedzieć, że tutaj będziemy działali
zgodnie i po 15 kwietnia, w maju, ponowimy nasze
pytania. To jest ta uwaga. Tu nie popuścimy, chcę to
wyraźnie stwierdzić.
Natomiast pytanie jest takie. Gdyby ta koncepcja
z zaangażowaniem kapitałowym i finansowym Ener-
gy nie wypaliła, bo mamy jasność, że tu decyzja musi
zapaść do 15 kwietnia, to w jaki inny sposób rząd
chciałby rozwiązać ten bardzo trudny, nabrzmiały
problem? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze, o udzielenie od-
powiedzi na dodatkowe pytanie.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Dziękuję bardzo, panie pośle, za te deklaracje. My
zresztą nie uciekamy od odpowiedzi na pytania o ten
bardzo trudny dla nas temat.
Chcę powiedzieć, że jest pewien program budże-
towy, związany również z narodowym funduszem,
który będzie rozpatrywany, ale ja chcę zadeklarować,
że wstępne rozmowy, dyskusje na ten temat dają
przynajmniej jakieś duże szanse, że to przedsięwzię-
cie można zrealizować wspólnie z Energą i jestem
skłonny wierzyć w to, że zostanie tak zrealizowane.
Nie mam natomiast jeszcze wariantu rezerwowego.
Dziękuję bardzo.
207
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Dziękuję panu ministrowi.
Panie posłanki Mirosława Nykiel i Bożenna Bu-
kiewicz z Platformy Obywatelskiej przedstawią pro-
blem egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnie-
nie do sporządzania świadectwa charakterystyki
energetycznej.
Proszę bardzo, pani poseł Mirosława Nykiel.
Poseł Mirosława Nykiel:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Szanowny Panie Ministrze! Rozpo-
rządzenie ministra infrastruktury z dnia 21 stycznia
2008 r. w sprawie przeprowadzenia szkolenia oraz
egzaminu dla osób ubiegających się o uprawnienie do
sporządzania świadectwa charakterystyki energe-
tycznej budynku, lokalu mieszkalnego oraz części
budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-
-użytkową określa dwie drogi otrzymania wpisu do
rejestru osób mających uprawnienia do sporządzania
świadectw charakterystyki energetycznej: studia po-
dyplomowe oraz szkolenie zakończone egzaminem
w Warszawie, którego koszt został ustalony na 800 zł
za oba etapy postępowania. Moje pytanie dotyczy tej
drugiej drogi, czyli szkolenia zakończonego egzami-
nem. § 7 rozporządzenia mówi, że egzamin przepro-
wadza się w terminie i miejscu wyznaczonym przez
ministra. Komunikat o terminie i miejscu przepro-
wadzenia egzaminu ogłasza się na stronie interneto-
wej urzędu obsługującego ministra nie później niż
60 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu.
W komunikacie z dnia 2 lutego 2009 r. o terminie
i miejscu przeprowadzenia egzaminu dla osób ubie-
gających się o wyżej wymienione uprawnienia mini-
ster podał 9 terminów egzaminów, co łącznie z ko-
munikatem o pierwszym terminie egzaminu zakłada
10 egzaminów w 2009 r.
Z list osób dopuszczonych do egzaminu wynika,
że do jednego egzaminu dopuszczanych jest 330 osób
– łącznie 3300 osób w ciągu jednego roku. Zgodnie
z uzyskanymi informacjami do ministerstwa wpły-
nęło jednak kilka tysięcy wniosków i nadal napływa-
ją wnioski o przystąpienie do tegoż egzaminu. Osoba
składająca wniosek w dniu dzisiejszym będzie mogła
przystąpić do egzaminu dopiero za rok, półtora roku,
a być może jeszcze w odleglejszym terminie, co, wia-
domo, powoduje rozczarowanie osób, które złożyły te
wnioski.
W związku z powyższym proszę o wskazanie, czy
Ministerstwo Infrastruktury zwiększy częstotliwość
egzaminowania, np. do czterech razy w miesiącu, czy
rozważana jest możliwość przekazania w drodze roz-
porządzenia np. urzędom wojewódzkim uprawnień
do organizacji egzaminów, czy też planuje jakieś inne
rozwiązania. Dziękuję bardzo.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
208 Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O udzielenie odpowiedzi proszę podsekretarza
stanu w Ministerstwie Infrastruktury pana Olgierda
Dziekońskiego.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Olgierd Dziekoński:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W związku
z pytaniem pani poseł Nykiel skierowanym do mini-
stra infrastruktury chciałbym poinformować, że na
dzień dzisiejszy, a właściwie dokładnie na dzień wczo-
rajszy, wpłynęły 3284 wnioski. Te wnioski wpływają
w tej chwili ze znacznie mniejszą dynamiką aniżeli
na początku tego roku, kiedy dziennie rejestrowali-
śmy od 70 do 100 wniosków – w tej chwili od dwóch
miesięcy rejestrujemy dziennie praktycznie około
20 wniosków.
Program egzaminów, który był przyjęty w komu-
nikacie ministra, zakładał, tak jak pani poseł trafnie
zauważyła, 10 egzaminów w ciągu tego roku. Ponie-
waż po ogłoszeniu tego komunikatu stwierdziliśmy,
że wpłynęła znacznie większa ilość wniosków, aniże-
li było to przewidywane w pierwszym okresie, że tak
powiem, w pierwotnych założeniach, ilość terminów
zostanie zwiększona i już od czerwca tego roku
w związku z tym dwumiesięcznym okresem informo-
wania, jak również koniecznością zapewnienia, zgod-
nie z ustawą o zamówieniach publicznych, sal, powo-
łania komisji itd., będzie dodatkowo 7 terminów
w tym roku. Dzięki temu w tym roku łącznie będzie-
my mieli 17 terminów, co w naszym przekonaniu
pozwoli wyczerpać już do jesieni tę pulę złożonych
dotychczas i przewidywanych do złożenia wniosków,
ponieważ pozwoli to na przeegzaminowanie około
5600 osób w ciągu tego roku. Nie przewidujemy, żeby
było więcej, chyba że okaże się, że do czerwca wpłynie
więcej wniosków, a wtedy będziemy ogłaszali kolejne
dodatkowe nabory. Przy czym proszę zwrócić uwagę
również na to, że fakt odbywania egzaminu wiąże się
z dwukrotnym spotkaniem członków, zresztą na
dzień dzisiejszy przypada drugi termin pierwszego
egzaminu. Będziemy wiedzieli również, jaka jest, że
tak powiem, skuteczność, czy też efektywność zdają-
cych te egzaminy.
Chciałbym również, korzystając z okazji i możli-
wości odpowiedzi, powiedzieć, że w chwili obecnej
brak jest delegacji ustawowej, która pozwoliłaby na
przekazanie w drodze rozporządzenia innym pod-
miotom, takim jak urzędy wojewódzkie, czy też izby
gospodarcze, możliwości prowadzenia egzaminów. To
wymagałoby zmiany ustawy, co, jak się wydaje,
w sytuacji zmniejszającej się dynamiki składania
wniosków chyba nie jest celowe. Zmiana ustawy
w tym zakresie nie byłaby konieczna.
Pragnę również zwrócić uwagę na to, że zwiększa
się liczba osób składających wnioski o wpis do reje-
stru w związku z ukończeniem przez te osoby stu-
diów podyplomowych. Przypominam, że to jest tzw.
druga droga. W tej chwili mamy już zgłoszonych 110
takich wniosków, a dynamika ich składania jest
wzrastająca, ponieważ w tej chwili otrzymujemy
dziennie od 15 do 20 wniosków osób, które ukończy-
ły studia podyplomowe i wnoszą o wpisanie do reje-
stru osób uprawnionych do sporządzania certyfika-
tów energetycznych budynków.
Jednocześnie chciałbym poinformować panią po-
seł, że w związku z przyjętą przez Radę Ministrów
nowelizacją ustawy Prawo budowlane oraz ustawy
o gospodarce nieruchomościami w zakresie sporzą-
dzania świadectw energetycznych budynków – ta
ustawa, mamy nadzieję, zostanie skierowana pilnie
do laski marszałkowskiej – zostaje rozszerzona zna-
komicie możliwość sporządzania świadectw energe-
tycznych również przez osoby posiadające wykształ-
cenie inżynierskie, a tym samym już w tej chwili ten
zakres osób, które posiadają wykształcenie inżynier-
skie i uprawnienia do projektowania, jak również
tych, które posiadają wykształcenie inżynierskie
i mogłyby skończyć studia podyplomowe, zostanie
również znakomicie rozszerzony, co pozwoli na bar-
dzo znaczące poszerzenie zakresu osób uprawnionych
do około 180 tys. osób w skali kraju. Zresztą w tej
chwili nie są sygnalizowane w ministerstwie jakie-
kolwiek kwestie, które wskazywałyby na braki
w zakresie osób uprawnionych do sporządzania świa-
dectw energetycznych. Mam nadzieję, że te wyjaśnie-
nia będą wyczerpujące i pomocne dla pani poseł.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Czy pani poseł Bożenna Bukiewicz?
Tak, pytanie dodatkowe, proszę bardzo.
Poseł Bożenna Bukiewicz:
Dziękujemy bardzo za wyczerpującą odpowiedź.
Ja jeszcze chciałabym powiedzieć, jaka jest w tej
chwili sytuacja. Zgodnie z nowelizacją ustawy Prawo
budowlane od 1 stycznia tego roku istnieje obowiązek
ustalania charakterystyki energetycznej dla każdego
budynku oddawanego do użytkowania oraz podlega-
jącego zbyciu lub wynajmowi. Pan minister nas uspo-
koił, że ten brak specjalistów będzie uzupełniony,
czyli na rynku nie będzie brakować specjalistów, któ-
rzy takie świadectwa będą wydawać, z czego się bar-
dzo cieszymy. Wynika też z informacji Ministerstwa
Infrastruktury, że pierwsza dodatkowa grupa specja-
listów, którzy zajmą się sporządzaniem świadectw
energetycznych, wejdzie na rynek nieruchomości na
początku kwietnia 2009 r. Pan minister uspokoił nas,
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Poseł Bożenna Bukiewicz
że takiej sytuacji, w której się znaleźlibyśmy, a w za-
sadzie w tej chwili już się znajdujemy, przy szacun-
kach, że od 2009 r. wydanie takiego świadectwa do-
tyczyć będzie kilkuset tysięcy nieruchomości, a jego
brak może też odbić się na ich sprzedaży, nie będzie.
Dziękujemy bardzo.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Olgierd Dziekoński:
Dziękuję bardzo. Rozumiem, że już nie było dru-
giego pytania, tylko wyjaśnienie. Bardzo pani poseł
dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Dziękuję panu ministrowi.
Posłowie Krystyna Grabicka i Antoni Maciere-
wicz z Prawa i Sprawiedliwości przedstawią problem
zagrożenia prywatyzacją i masowym bezrobociem
w PKP Cargo SA na przykładzie Centralnego Zakła-
du w Łodzi, sekcja w Zduńskiej Woli-Karsznicach.
Proszę bardzo, pani poseł Grabicka.
Poseł Krystyna Grabicka:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Karsznice to dziel-
nica Zduńskiej Woli w województwie łódzkim, która
swój rozkwit i rozbudowę zawdzięcza budowie magi-
strali kolejowej Śląsk – porty. To właśnie na potrzeby
kolei w latach trzydziestych ubiegłego wieku wybudo-
wano osiedle mieszkaniowe dla 1300 kolejarzy i ich
rodzin. Po drugiej wojnie światowej mieszczący się
w Karsznicach Zakład Taboru Kolejowego PKP roz-
budowywano i modernizowano. Obecnie zakład ten
jest największym pracodawcą w Karsznicach. Zatrud-
nia 670 osób, wliczając osoby pracujące w drużynach
trakcyjnych. Nie ma na tym osiedlu rodziny, której
członek nie pracowałby w tym zakładzie. Dlatego prze-
rażenie budzą metody zarządzania tym zakładem.
Ostatnio PKP Cargo SA odstawiło w rezerwę 24 loko-
motywy ET42 po przeprowadzonym niedawno kapi-
talnym remoncie. Wskutek tej decyzji nie ma pracy
130 osób, zagrożonych jest kolejne 200–300 miejsc
pracy. Dochodzi do karygodnych praktyk zwalniania
po 29 osób co dwa miesiące, tak aby tylko nie wejść
w spór zbiorowy i nie wypłacać odszkodowań. Ludzie
nie mogą korzystać z przywilejów przysługujących
osobom zwalnianym grupowo.
W związku z tym mam następujące pytania: Czy
przyczyną masowych zwolnień z PKP Cargo SA jest
zamiar prywatyzacji tej firmy? Które zakłady taboru
209
kolejowego działające w ramach PKP Cargo rząd za-
mierza zlikwidować oraz w których będzie reduko-
wać zatrudnienie? Czy Zakład Taboru Kolejowego
w Karsznicach będzie zlikwidowany? Co rząd zaofe-
ruje zwalnianym pracownikom PKP Cargo w Karsz-
nicach, a także w innych miejscowościach, gdzie
umiejscowione są zakłady naprawy taboru kolejowe-
go PKP Cargo SA, np. w Łapach? Większość osób
zatrudnionych w zakładzie w Karsznicach to osoby
po 50. roku życia, które mają wielki problem ze zna-
lezieniem nowej pracy. Co się stanie z tymi ludźmi?
(Dzwonek) Zarząd tłumaczy, że ta polityka zatrud-
nieniowa związana jest z kryzysem gospodarczym i bra-
kiem zamówień. Co pan minister odpowie tym lu-
dziom, jeśli za kilkanaście miesięcy wróci koniunk-
tura i wrócą zamówienia, a jedynym śladem po dają-
cym w Karsznicach miejsca pracy zakładzie pozosta-
nie izba historii i skansen lokomotyw? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli minister infrastruktury pan
Cezary Grabarczyk.
Proszę bardzo.
Minister Infrastruktury
Cezary Grabarczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Bardzo dzięku-
ję pani posłance Grabickiej za pytanie dotyczące
PKP Cargo i w szczególności Karsznic. Przez 6 lat
reprezentowałem w Wysokiej Izbie wyborców m.in.
z Karsznic.
Zacznę od odpowiedzi na ostatnie pytanie. Modlę
się o powrót koniunktury. Chciałbym, żeby PKP
Cargo miała znowu towar, który trafi na tory. Dziś
sytuacja nie jest dobra, obiektywnie przedstawia się
ona następująco. W bieżącym roku zmniejszyła się
praca przewozowa o 1/3. Co to znaczy? To znaczy,
że firma PKP Cargo, największy polski przewoźnik
kolejowy towarowy, otrzymuje o 1/3 mniej zleceń.
PKP Cargo jest firmą usługową, może świadczyć
tylko usługi, nie produkuje żadnych towarów, nie
może więc przestawić profilu działania. I jako firma
usługowa jest wyjątkowo wrażliwa na aktualną ko-
niunkturę. Dlatego chciałbym, żeby koniunktura
wróciła jak najwcześniej.
Przejdę do sytuacji w firmie. Od początku ubie-
głego roku obserwowaliśmy zmniejszającą się pracę
przewozową. Firma PKP Cargo jako pierwsza w Pol-
sce odbierała sygnały z rynku, że powoli wkracza do
kraju kryzys. Od II kwartału było oczywiste, że kry-
zys się pogłębia. Apogeum wystąpiło w I kwartale br.
Jeżeli przewozimy o 1/3 mniej, to znaczy, że mamy
o 1/3 mniej wpływów, PKP Cargo zarabia o 1/3 mniej.
Koszty pozostały na dotychczasowym poziomie.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
210 Pytania w sprawach bieżących
Minister Infrastruktury Cezary Grabarczyk
A właściwie pozostałyby, gdyby nie śmiała, odważna
decyzja zarządu PKP o restrukturyzacji.
W ubiegłym roku została wdrożona restruktury-
zacja PKP Cargo. Z 42 zakładów pozostawiono 16.
Ta restrukturyzacja została przeprowadzona w spo-
sób wręcz modelowy. Zostały uzgodnione jej warunki
z wszystkim związkami. Po wdrożeniu niezbędnych
decyzji przyszła pora na zmiany w strukturze zatrud-
nienia. Redukcje zatrudnienia nastąpią, ale nie mają
one nic wspólnego z planowaną prywatyzacją. Pry-
watyzacja spółki PKP Cargo poprzez upublicznienie
jej akcji była bowiem zaplanowana już w 2007 r. przez
rząd Prawa i Sprawiedliwości. Wówczas została przy-
jęta „Strategia dla transportu kolejowego do roku
2013”. Uważam, że to jest dobra strategia. Przewidu-
je się w niej, że zostanie sprywatyzowana spółka
przewozów pasażerskich PKP Intercity, ale także
spółka przewozów towarowych PKP Cargo. Jednak
w tym czasie objawił się kryzys i dziś zamiast o pry-
watyzacji musimy myśleć o tym, jak utrzymać tę fir-
mę w optymalnej kondycji, czekając na powrót ko-
niunktury.
Przechodzę teraz do Karsznic. 10 dni temu odwie-
dziłem Karsznice, spotkałem się z przedstawicielami
załogi. Mimo iż spotkanie odbywało się w dniu wol-
nym od pracy, przybyło ponad 100 osób. To była taka
dobra, męska, kolejarska rozmowa. I powiedziałem
dokładnie to, co dzisiaj: musimy zareagować na sy-
tuację, którą mamy. Jeżeli zarabiamy o 1/3 mniej, to
musimy w takim samym stopniu ograniczyć koszty.
Pracownicy to zrozumieli. Jeszcze na początku bie-
żącej dekady pojawiła się koncepcja, aby w Karszni-
cach stworzyć spółkę córkę PKP Cargo. (Dzwonek)
Wówczas nie doszło do jej powołania, ale dziś, pół
godziny temu rozpoczęło się spotkanie w Karszni-
cach z prezesem spółki PKP Cargo Wojciechem Bal-
czunem i ta koncepcja wróciła, jest ona dziś przed-
stawiana załodze. Mam nadzieję, że tym razem znaj-
dzie uznanie w oczach załogi, bo gdy 10 dni temu
rozmawiałem z pracownikami PKP Cargo, to przed-
stawiciele związków mówili: gdybyśmy 4 lata temu
powołali tę spółkę, dziś bylibyśmy lepiej przygotowa-
ni do kryzysu. I to jest szansa dla Karsznic, a także
dla PKP Cargo, bo spółka musi stawiać czoła kryzy-
sowi. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pytanie dodatkowe, pan poseł Macierewicz.
Proszę bardzo.
Poseł Antoni Macierewicz:
Dziękuję najmocniej, panie marszałku.
Panie ministrze, to były bardzo interesujące i waż-
ne wyjaśnienia, za które jesteśmy bardzo wdzięczni.
Pan minister z pewnością zdaje sobie sprawę z tego,
że to właśnie po tej rozmowie, o której pan wspomi-
nał, związkowcy, przerażeni perspektywą, jaka się
zarysowała na skutek działań ministerstwa i pana
osobiście, przyszli do pani poseł Grabickiej, prosząc
o ratunek. Prosząc o ratunek wobec wizji zniszczenia
PKP Cargo i wizji bezrobocia. Cieszymy się, że pod-
nosi pan dzisiaj kwestię znaczenia reform i zamiarów
rządu pana Jarosława Kaczyńskiego, ale słusznie
pan powiedział, że to wszystko dawno zostało zdez-
aktualizowane, przynajmniej rok temu, przez kryzys,
którego państwo dostrzegać nie chcecie. Jak w tej
perspektywie mają się do tego zamiary, które są panu
przypisywane, i prosiłbym o ich wyjaśnienie, doty-
czące wpuszczenia na rynek polski blisko 400 nie-
mieckich składów pociągowych, które w istocie wy-
eliminują PKP Cargo w ogóle i doprowadzą je do
bankructwa bądź sprzedaży za bezcen, oczywiście
gdyby to było prawdą? Bardzo bym chciał, żeby pan
się odniósł do tych informacji, które pochodzą od
związkowców, o pana pertraktacjach i zamiarach
wpuszczenia na polskie tory niemieckich pociągów,
które w sposób oczywisty będą konkurencją eliminu-
jącą PKP Cargo, doprowadzającą je do bankructwa.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Minister Infrastruktury
Cezary Grabarczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan poseł użył
sformułowań, które nie powinny paść z ust posła, bo
formułuje pan poseł zarzuty, jakoby minister rządu
Rzeczypospolitej Polskiej planował wpuszczenie nie-
mieckich pociągów na polskie tory. To nieprawda, ale
nie wystarczy się ucieszyć, trzeba jeszcze przeprosić
za formułowanie nieprawdziwych zarzutów.
Gdy chodzi o Karsznice, to mają one przed sobą
jeszcze jedną szansę. To ten rząd postawił kropkę na
i, jeśli chodzi o lokalizację drogi ekspresowej S8.
W czasie spotkania z kolejarzami w Karsznicach spo-
tkałem także tych, którzy razem ze mną biegli w szta-
fecie do Warszawy do ministra Polaczka, do premiera
Kaczyńskiego, do marszałka Sejmu z petycją, aby ta
ważna droga ekspresowa przebiegała między innymi
przez Zduńską Wolę, Łask i Pabianice, po to, by dać
szansę temu opóźnionemu w rozwoju gospodarczym
regionowi województwa łódzkiego. Wówczas pojawiły
się pomysły, aby droga ekspresowa S8 została prze-
sunięta na południe. To pan, panie pośle, formułował
wówczas ten postulat. Na szczęście pani posłanka
Grabicka była innego zdania i razem ze mną dopro-
wadziła do zmiany tamtej okrutnej dla mieszkańców
Karsznic decyzji. Dziś kropka nad i została postawio-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Minister Infrastruktury Cezary Grabarczyk
na. Droga ekspresowa S8 tworzy dla Karsznic szan-
sę zmiany profilu działania. Powstanie tam wielkie
centrum logistyczne. To w Karsznicach będzie reali-
zowana idea: tiry na tory. To w Karsznicach dzięki
inwestycjom w nowoczesny sprzęt dźwigowy, wsuw-
nice stworzymy jedną z największych baz przeładun-
ków kontenerowych. Ponieważ droga S8 będzie łą-
czyła się dwadzieścia kilka kilometrów dalej z auto-
stradą A1, powstanie wielki klaster logistyczny w tej
części regionu łódzkiego. Dzięki temu, że nie udało
się panu wprowadzić swoich pomysłów w życie. Dzię-
kuję za uwagę.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Poseł Antoni Macierewicz:
Dziękuję najmocniej, ale panie marszałku, chcę
powiedzieć, że to nie był mój pomysł…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Nie, nie może pan, na szczęście nic już pan nie
może powiedzieć w tym punkcie.
Poseł Antoni Macierewicz:
…ale mieszkańców Piotrkowa, to po pierwsze. Po
drugie, panie ministrze, próba zamykania ust…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle, panie pośle.
Poseł Antoni Macierewicz:
…posłom jest niedopuszczalna.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle, niech się pan zgłosi do oświadczeń,
to będzie pan mógł przemawiać.
Ważne jest przecież, że będzie budowane S8, że
będzie A1, to są naprawdę ważne sprawy. Coś będzie
budowane. Znaczy, przepraszam, mówimy, że coś bę-
dzie budowane.
211
Poseł Antoni Macierewicz:
A to, że nie tylko mówicie…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
To jest najważniejsze, że jest nadzieja.
Pan poseł Stanisław Stec z klubu Lewica zada
pytanie w sprawie pomocy polskim przedsiębiorcom
narażonym na straty w związku z zawartymi umo-
wami na opcje walutowe.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Stanisław Stec:
Bardzo dziękuję, panie marszałku.
Już w pierwszym półroczu ubiegłego roku, gdy
dolar kosztował 2,20 zł, euro 3,28 zł, do czego dopro-
wadziła polityka kursowa realizowana przez Naro-
dowy Bank Polski wraz z rządem, polscy przedsię-
biorcy prowadzący eksport zaczęli szukać ratunku.
Zawarli z bankami tzw. opcje walutowe, tym bardziej
że banki, np. Raiffeisen Bank, zakładały, że 31 mar-
ca br. kurs walutowy nadal będzie taki, że euro bę-
dzie kosztowało 3,25 zł, a dolar 2,24 zł, tak że ta
sytuacja bardzo wysokiego kursu złotego utrzyma się
do końca 2009 r. W związku z tym zawarto szereg
opcji walutowych. Z dostępnych szacunków wynika,
że umowy z bankami zawarło kilka tysięcy przedsię-
biorców. W wyniku umocnienia się w ostatnich mie-
siącach kursu walut obcych wobec złotego przedsię-
biorcy ponoszą kolosalne skutki wynikające z tych
asymetrycznych umów. Banki obciążają ich z tego
tytułu milionowymi zobowiązaniami. Ta sprawa jest
znana rządowi już od 3 miesięcy. Zapowiadane były
różne rozwiązania, ale nadal nie ma efektów. Tym-
czasem przedsiębiorcy ogłaszają upadłość.
Mój klub pod koniec lutego zgłosił projekt ustawy,
obecnie pan marszałek wysyła ten projekt do konsul-
tacji. Cały proces się wydłuża. W związku z tym mam
pytanie: Co robi rząd, żeby pomóc przedsiębiorcom
rozwiązać ten problem, aby nie musieli ogłaszać upa-
dłości, żeby nie musieli zwalniać ludzi? Przecież po-
winno to chyba państwa interesować, żeby pomóc
przedsiębiorstwom w rozwiązaniu tego problemu.
Czy macie coś do zaproponowania? Dziękuję.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Gospodarki pan Dariusz Bogdan.
Podsekretarz stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Pośle! Ni-
kogo nie muszę przekonywać co do tego, że problem
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
212 Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz stanu w Ministerstwie
Gospodarki Dariusz Bogdan
opcji walutowych i jego skuteczne rozwiązanie jest
ważny nie tylko i wyłącznie dla polskich przedsię-
biorców, ale również dla rządu polskiego. Pan poseł
doskonale o tym wie, że minister gospodarki w tym
zakresie zaangażował się już w listopadzie, grudniu
ubiegłego roku.
Na początek nie ustrzegę się pewnego truizmu:
kwestia opcji walutowych jest niezmiernie skompli-
kowana i mam na myśli nie tylko charakter tego
instrumentu finansowego, który z pewnością nie dla
wszystkich jest w ogóle jasny, co również było jednym
z powodów obecnych problemów wielu firm. Jest to
trudne również dlatego, że nie można jednoznacznie
potępić tych, którzy instrument ten wykorzystywali
w swojej działalności. Opcje walutowe mają zabezpie-
czyć przecież przedsiębiorców przed stratami wywo-
łanymi wahaniami walutowymi w transakcjach han-
dlowych. Rozwiązanie obecnego problemu nie jest też
proste, bo nadal istnieją poważne wątpliwości co do
skali samego zjawiska.
Mając na uwadze powyższe zastrzeżenia, chcę
jednak podkreślić, że rząd zauważa zagadnienie opcji
walutowych i stara się wypracować konstruktywne
propozycje rozwiązań.
W pierwszej kolejności rząd, zaniepokojony nieko-
rzystnym dla polskich firm rozwojem sytuacji na
rynku walutowych instrumentów pochodnych, pod-
jął działania mające na celu ustalenie skali i przyczy-
ny zaistniałych strat. Ministerstwo Gospodarki już
w grudniu 2008 r. zainicjowało tzw. infolinię. Skorzy-
stało z niej ponad 250 przedsiębiorców, którzy ponie-
śli straty w wyniku opcji walutowych. Oszacowali-
śmy je na 1400 mln zł. Musimy mieć jednak świado-
mość, że była to niewielka część poszkodowanych
firm. Według raportu Komisji Nadzoru Finansowego
straty mogły wynieść ok. 5,5 mld zł. To jest stan na
grudzień 2008 r. Jeżeli chodzi o taki sam szacunek
pochodzący z lutego 2009 r., to jest kwota 15 mld zł,
przy czym należy zwrócić uwagę, że na ten wzrost
w dużym stopniu miała zmiana kursu złotego.
Z kolei w oparciu o dane GUS na temat wyników
finansowych przedsiębiorstw zatrudniających powy-
żej 49 pracujących w 2008 r. strata z tytułu opcji fi-
nansowych, obejmujących również transakcje opcji
walutowych, przekroczyła 17 mld zł. To są straty,
które w sposób bezpośredni dotykają przedsiębior-
stwa, ale nie możemy też zapominać o efektach do-
datkowych, które posiadają charakter pośredni. Ska-
lę problemu powiększają niewpłacone kwoty do bu-
dżetu państwa w postaci podatków. Straty firm na
operacjach finansowych to niższy poziom zysków lub
wręcz strata, toteż niższa kwota chociażby podatku
CIT. Na dodatek straty ponoszą również kooperanci
tych firm. Zmniejszenie dochodów i pogorszenie sy-
tuacji przedsiębiorstw, wręcz w niektórych przypad-
kach ich upadek – to zwolnienia pracowników, co
z kolei oznacza mniejsze wpływy, jeżeli chodzi o PIT.
Upadek firm przyczynia się do wzrostu bezrobocia
i wzrostu wydatków na zasiłki, jak również wydat-
ków z tytułu konieczności opłacania składek zdro-
wotnych pracowników, którzy traciliby pracę. Do-
datkowym elementem jest mniejsza skala działal-
ności przedsiębiorstw, również mniejsze wpływy
z podatku VAT.
Straty odnotowują również banki, trzeba to po-
wiedzieć uczciwie. Niektóre już ogłosiły w końcu roku
wyniki gorsze od oczekiwanych. Banki w przypadku
upadków firm, z którymi zawarły transakcje opcji,
nie otrzymają w całości kwot wynikających z reali-
zacji wyżej wymienionych transakcji, a ich dobry
wizerunek będzie zdecydowanie naruszony. Dodat-
kowo dochodzą tu skutki społeczne, które są bardzo
trudne do oszacowania, ale z pewnością występują
i są coraz bardziej dotkliwe. Zaistniałe nieprawidło-
wości negatywnie rzutują na stabilność i rozwój pol-
skiej gospodarki w najbliższej przyszłości.
Biorąc pod uwagę dolegliwości już ujawniających
się oraz potencjalnych skutków tak gospodarczych,
jak społecznych, rząd podjął inicjatywę uregulowania
tych narastających problemów. W grudniu 2008 r.
z inicjatywy ministra gospodarki jedna z warszaw-
skich kancelarii prawnych przygotowała opinię praw-
ną do wykorzystania przez poszkodowanych przed-
siębiorców. Przedmiotowa opinia opisuje sytuację praw-
ną polskich przedsiębiorców związaną z zawartymi
transakcjami w przedmiocie opcji walutowych oraz
wskazuje potencjalne warianty rozwiązań prawnych,
które mogą zostać wykorzystane w zależności od
szczegółowych okoliczności konkretnego stanu fak-
tycznego. Ekspertyzy te są udostępnione nieodpłat-
nie, one były i są wciąż udostępniane zainteresowa-
nym. Na tej samej zasadzie udostępniono następnie
ekspertyzy opracowane przez prokuratorię general-
ną oraz innych specjalistów, w tym specjalistów
z Ministerstwa Gospodarki. Ponadto powstał też wy-
kaz kancelarii prawnych gotowych świadczyć swoje
usługi poszkodowanym firmom w mediacjach z ban-
kami czy też w wyniku podjętych sporów na drodze
sądowej. Stanowiło to i stanowi dość pokaźną bazę
porad prawnych, z których nadal korzystają przed-
siębiorcy potrzebujący wsparcia. Równolegle podjęto
kroki celem doprowadzenia do ugodowego rozwiąza-
nia problemu z bankami. Minister gospodarki spo-
tkał się z przedstawicielami banków, które były
w największym stopniu zaangażowane w proces
transakcji opcji walutowych zawieranych z poszcze-
gólnymi przedsiębiorstwami. (Dzwonek)
Ponadto podjęto inicjatywę ustawodawczą – obec-
nie w Sejmie są złożone trzy projekty. Mają one na
celu zapewnienie ochrony nabywcom instrumentu,
którzy nabywali to w dobrej wierze w celi zabezpie-
czenia ryzyka kursowego.
16 lutego stały komitet Rady Ministrów zobowią-
zał poszczególnych członków Rady Ministrów do pod-
jęcia dalszych prac w celu uregulowania problemu
opcji. Niezależnie 10 marca 2009 r. Rada Ministrów
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz stanu w Ministerstwie
Gospodarki Dariusz Bogdan
przyjęła projekt ustawy o pozwach zbiorowych, które
mogą dać możliwość grupom przedsiębiorców docho-
dzenia ich praw poprzez występowanie z pozwami
w zakresie roszczeń wynikających m.in. z umów
o opcje walutowe.
Pragnę podkreślić, że nadal również trwa akcja
udzielania porad prawnych poszkodowanym przed-
siębiorcom przez pracowników Ministerstwa Gospo-
darki.
Sprawa opcji walutowych pozostaje również w ob-
szarze zainteresowania Komisji Nadzoru Finanso-
wego. W efekcie podjętej analizy umów opcyjnych pod
kątem symetryczności, czy też – tak jak nazwał to
pan poseł – asymetryczności zapisów co do korzyści
obu stron oraz zakresu informacji o konsekwencjach
wynikających z ich realizacji, Urząd Komisji Nadzo-
ru Finansowego rekomendował możliwe rozwiąza-
nia. Za obecnie wykorzystywane narzędzia w proce-
sie restrukturyzacji zobowiązań klientów uznano
zmianę terminów kontraktów w celu dopasowania
do spodziewanych wpływów walutowych, zmianę ca-
łości lub części zobowiązań na kredyt spłacany
w ratach, jak również umorzenie części zadłużenia
jako uzupełnienie zmiany zobowiązania na kredyt.
11 lutego 2009 r. Komisja Nadzoru Finansowego
zmieniła również regulamin sądu polubownego dzia-
łającego przy KNF, co umożliwiło organizację cen-
trum mediacyjnego w sporach przedsiębiorstw z ban-
kami, związanych z opcjami walutowymi.
Zagadnienie opcji walutowych dotyczy wielu firm
działających w Polsce. Poniosły one już albo poniosą
w niedalekiej przyszłości znaczące straty w związku
z realizacją umów, które w teorii miały zapewnić im
bezpieczne transakcje w obrotach międzynarodo-
wych czy też gwarantować zyski z działalności do-
datkowej.
Panie Pośle! Wysoka Izbo! Mam świadomość, że
część podmiotów wykorzystujących instrument opcji
walutowych angażowała się w spekulacje walutą.
Jednak większość to podmioty, które zabezpieczyły
we właściwym stopniu transakcje eksportowe, ale na
skutek spadku zamówień ich wpływy są niższe niż
planowane. Część przedsiębiorców mogła też być
wprowadzona w błąd bądź w niedostateczny sposób
poinformowana o potencjalnych skutkach umów za
stosowanie skomplikowanych instrumentów pochod-
nych. W takich przypadkach podmioty te często
ucierpiały dodatkowo w wyniku rażącej asymetrycz-
ności zawartej umowy.
Wysoka Izbo! Pragnę podkreślić, że wypracowu-
jąc sposoby rozwiązania problemu opcji, rząd myśli
właśnie o tych, którzy nie z własnej winy znajdują się
obecnie, jak im się wydaje, w sytuacji bardzo trudnej,
wydaje im się, że bez wyjścia. W takich przypadkach
interes biznesowy banku i jego klienta jest wspólny.
Żadna ze stron nie powinna być zainteresowana do-
prowadzeniem do upadłości przedsiębiorstwa. Dlate-
213
go też państwo stara się wypracować instrumenta-
rium, z którego strony umowy mogłyby skorzystać.
Temu służą zaprezentowane przeze mnie dotychczas
działania rządu. Temu służyć będą wypracowane
w ramach konsensusu parlamentarnego rozwiązania
legislacyjne, które, mam nadzieję, uda się bardzo
szybko sfinalizować.
I na koniec pragnę podkreślić, że muszą one
uwzględniać interesy zarówno przedsiębiorców, jak
i instytucji finansowych, będących stronami umów.
Bardzo serdecznie dziękuję.
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jarosław Kalinowski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Pytanie dodatkowe, poseł Stanisław Stec.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję, panie marszałku.
Myślałem, bo pytanie było skierowane do premie-
ra, że przynajmniej włączy się do tego minister finan-
sów, z uwagi na to, że dotyczy to instrumentów finan-
sowych, a on ma większe możliwości działania niż
minister gospodarki w zakresie współpracy z Komi-
sją Nadzoru Finansowego i wypracowania właści-
wych rozwiązań. Podzielam zdanie pana ministra,
że żadna ze stron nie powinna dążyć do tego, żeby
skutki realizacji tych umów doprowadziły do upadku
przedsiębiorstw. Niestety, niektóre banki tak to pro-
wadzą, żądając spłaty na przykład milionów kwot
w ciągu 2–3 dni. Trzeba również szukać rozwiązań
w takiej sytuacji, jak pan mówił, żeby te zobowiąza-
nia przekształcić w kredyt, ale kredyt trzeba by roz-
łożyć na raty. I czy nie należałoby udzielać poręczeń
na te kredyty?
A do pana marszałka mam prośbę, żeby w ramach
działań Prezydium Sejmu przyspieszyć decyzję
o skierowaniu tych trzech projektów ustaw o opcjach
walutowych do pierwszego czytania na posiedzenie
Sejmu. Zanim ściągniecie państwo opinie z poszcze-
gólnych instytucji, to może nie będzie już czego rato-
wać. Przedsiębiorstwa, szczególnie te, które nie ze
swojej winy zostały narażone z powodu tych opcji, już
upadną. Wczujcie się w problem gospodarki, bo waż-
na jest lustracja, ważne jest ograniczenie finansowa-
nia partii politycznych, ale najważniejsza jest gospo-
darka, szczególnie na tym etapie kryzysu. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Apel do Prezydium przyjmuję, aczkolwiek, sza-
nowny panie pośle, regulamin bardzo precyzyjnie
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
214 Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
określa kompetencje Prezydium Sejmu. Ja nie chcę
w tej chwili mówić na ten temat.
Bardzo proszę, odpowiedzi udzieli pan Dariusz
Bogdan, podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospo-
darki.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Dariusz Bogdan:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Pośle!
W zasadzie nie było tam pytania. Było pytanie, czy
przy tej odpowiedzi pracował również minister finan-
sów. Odpowiadam: również, odpowiedź została przy-
gotowana w porozumieniu z ministrem finansów.
Bardzo dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie Wojciech Ziemniak i Piotr Waśko, klub
Platforma Obywatelska, zadadzą pytanie skierowa-
ne do ministra gospodarki w sprawie wykorzystania
złóż gazu w Wielkopolsce na przykładzie złóż w Ko-
ścianie, Grodzisku Wielkopolskim, Międzychodzie
i okolicach Poznania.
Bardzo proszę, pan poseł Wojciech Ziemniak
pierwszy.
Poseł Wojciech Ziemniak:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Polska importuje około 9 mld m3 gazu
rocznie. Z rodzimych złóż pochodzi 4,3 mld m3. Pozo-
stałe są przesyłane głównie ze Wschodu gazociągami.
Import gazu do naszego kraju będzie stale rósł. Nie-
którzy sądzą, że w ciągu dekady krajowa konsumpcja
wzrośnie o około 30–40%, inni, że o wiele więcej.
Roczne zużycie gazu w Polsce wynosi 13,5 mld m3.
To sytuuje nas w gronie krajów średnio ugazowio-
nych. Pomijając więc wszelkie szacunki, wzrost uza-
leżnienia od importowanego gazu nie jest tylko kwe-
stią czasu.
Gazu będziemy sprowadzać coraz więcej. Głów-
nym jego dostawcą jest Rosja. Z tego importu trudno
zrezygnować. Decydują głównie koszty transportu.
Np. w przypadku paliwa typu benzyna czy ropa jest
znacznie łatwiej, gdyż surowce te można łatwo trans-
portować tankowcami. Z gazem nie jest już tak pro-
sto. Głównym problemem jest brak możliwości odbio-
ru gazu ze specjalnych statków transportujących gaz.
Na razie w Polsce nie ma bowiem żadnego portu zdol-
nego przyjmować ładunki z tego typu statków.
Ostatni kryzys gazowy z początku roku 2009 po-
kazał, że Polska nadal jest uzależniona od krajów,
które dostarczają nam gaz, a głównie od potężnej
Rosji. W 2001 r. polski rząd chciał sprowadzać gaz
z Norwegii. Ówczesny premier Jerzy Buzek wynego-
cjował kontrakt, z którego jednak zrezygnował póź-
niej rząd Leszka Millera. Jak wynika z powyższego,
wciąż mamy problem energetyczny w naszym kraju.
W związku z tym chciałbym odnieść się do wielko-
polskich złóż gazu.
W okolicach Kościana, gdzie mieszkam, wydoby-
wany jest gaz. W Brońsku pod Kościanem znajduje
się największa kopalnia gazu w Polsce. Uruchomio-
na została w 2002 r. i roczne wydobycie gazu sięga
1,5 mld m3. Szacuje się, że gazu ze złóż znajdujących
się w Kościanie wystarczy jeszcze na jakieś 20 lat.
Gazem z kościańskiej kopalni nie tylko zasilane są
pobliskie gminy, jak np. Kamieniec, Grodzisk, Rako-
niewice, ale też duża część wydobywanego cennego
surowca jest transportowana do Zielonej Góry. Jak
widać, złoża gazu w Polsce potrafią być dobrze zago-
spodarowane i dać nam poczucie bezpieczeństwa
energetycznego. Ponadto warto zwrócić uwagę na
fakt, że mamy w naszym kraju bardzo dużo złóż
gazu, m.in. w okolicach Zaniemyśla czy Dębna.
Szanowny Panie Ministrze! Mając na uwadze po-
wyższe, chciałbym zapytać, co rząd planuje w kwestii
zabezpieczenia energetycznego. Czy są plany zago-
spodarowania, wykorzystania złóż polskiego gazu
w celu zabezpieczenia kraju na wypadek tzw. kryzy-
su gazowego, jaki miał miejsce na początku tego
roku? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli podsekretarz stanu w Mini-
sterstwie Gospodarki pani Joanna Strzelec-Łobo-
dzińska.
Bardzo proszę panią minister.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na początku
troszkę statystyki. PGNiG w 2008 r. wydobył około
4300 mln m3 gazu ziemnego, w tym wysokometano-
wego prawie 1700 mln m3, zaazotowanego 2400 mln
m3 i gazu z odmetanowania kopalń około 200 tys.
m3. Według stanu na 31 grudnia 2008 r. stan zaso-
bów wydobywalnych gazu ziemnego ze złóż krajo-
wych wynosi około 93 mld m3, co wobec zużycia
krajowego w 2008 r., o czym pan poseł powiedział,
wynoszącego około 14 mld m3 stanowi około 30%
rocznego zużycia gazu.
Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo pro-
wadzi intensywne poszukiwania złóż węglowodorów
w kraju oraz sukcesywnie rozwija działalność po-
szukiwawczą w innych regionach świata. Prowadzi
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Gospodarki Joanna Strzelec-Łobodzińska
takie prace poszukiwawcze w Pakistanie, Norwegii,
Danii, Libii, Egipcie. Niemniej podstawową działal-
nością firmy są działania poszukiwawczo-wydobyw-
cze w Polsce.
11 listopada 2008 r. została uchwalona przez Za-
rząd PGNiG strategia grupy kapitałowej w perspek-
tywie do roku 2015. Przyjęta przez Zarząd PGNiG
strategia opiera się na sześciu filarach. Jednym
z tych sześciu filarów jest właśnie zwiększenie kra-
jowego wydobycia gazu. Odbędzie się to przez zwięk-
szenie krajowych zdolności wydobywczych, a także
przez rozpoczęcie wydobycia gazu ziemnego z zagra-
nicznych źródeł do 2011 r.
Ponadto PGNiG przygotował wstępny plan prac
poszukiwawczych na lata 2008–2017, który zakłada
wydatkowanie na ten cel rocznie kwot w granicach
600 mln zł. Potwierdzeniem tego jest wydanie już
590 mln zł na prace poszukiwawcze gazu ziemnego
w roku 2008. Ten poziom wydatków przewidywany
jest w okresie co najmniej 5 najbliższych lat.
PGNiG podjął także działania zmierzające do roz-
woju nowych technologii poszukiwawczo-wydobyw-
czych i przeznaczył dodatkowe środki na zakup no-
woczesnego sprzętu badawczego. Proces ten jest
ukierunkowany na odkrywanie nowych obszarów
złożowych, nowych złóż w obszarach teoretycznie już
rozpoznanych oraz na rozszerzenie możliwości wy-
dobywczych w istniejących złożach węglowodorów.
Według stanu na 31 grudnia 2008 r. PGNiG po-
siada 77 koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie
złóż ropy naftowej i gazu ziemnego na całkowitej po-
wierzchni 47 tys. km2. Poza PGNiG prace poszuki-
wawcze w Polsce prowadzi jeszcze 13 innych firm, ale
są to drobne prace łącznie na powierzchni około
54 km2. Poszukiwaniem i eksploatacją złóż węglowo-
dorów na polskim obszarze morskim zajmuje się Pe-
trobaltic. Te obszary poszukiwawcze to 27 tys. m2.
Szczególnie istotnym zadaniem inwestycyjnym
PGNiG będzie projekt zagospodarowania do 2012 r.
złóż gazu ziemnego Lubiatów – Międzychód –Grotów.
W sierpniu 2008 r. rozstrzygnięto już przetarg na
budowę kopalni Lubiatów – Międzychód – Grotów.
PGNiG wybrał ofertę konsorcjum, którego liderem
jest spółka PBG. Udokumentowane zasoby wydoby-
walne gazu ziemnego w tym złożu wynoszą około
5 mld m3.
Według zarządu PGNiG, biorąc pod uwagę do-
tychczasowe doświadczenia firmy, prowadzona poli-
tyka w zakresie poszukiwań i wydobywania powinna
pozwolić co najmniej na utrzymanie wydobycia gazu
ziemnego na aktualnym poziomie w przeliczeniu na
gaz wysokometanowy.
Jednocześnie należy zauważyć, że biorąc pod uwa-
gę fakt, iż roczny spadek wydobycia ze złóż eksplo-
atowanych wynosi około 7%, dla utrzymania obecne-
go poziomu wydobycia muszą być co roku podłączane
nowe złoża w wymiarze około 300 mln m3.
215
Teraz powiem na temat kopalni Kościan. Pra-
gnę poinformować, że ta kopalnia aktualnie eks-
ploatuje 3 złoża gazu ziemnego: Brońsko, Kościań
i Bonikowo. Łączne zasoby wydobywalne wynoszą
21 mld m3 gazu ziemnego, zaś łączne zasoby prze-
mysłowe 19 mld m3. W złożu gazu ziemnego Boni-
kowo o bieżących zasobach 0,3 mld m3 trwają ak-
tualnie prace mające na celu adaptację tego obiek-
tu na podziemny magazyn gazu ziemnego. Zada-
niem tego magazynu będzie odbiór nadwyżek gazu
ze złóż Brońsko i Kościań w okresie letnim, a na-
stępnie pokrycie zwiększonego zapotrzebowania na
gaz w okresie zimowym.
W latach 2010–2012 na terenie kopalni Kościan
planowane jest wykonanie i zagospodarowanie 5 od-
wiertów eksploatacyjnych. Będzie to miało na celu
powstrzymanie naturalnego spadku wydobycia gazu,
co jest charakterystyczne dla każdego złoża gazu
ziemnego, jak również zwiększenie stopnia sczerpa-
nia zasobów gazu ziemnego. W latach 2008–2026
planuje się wydobycie 19 mld m3 gazu, tj. 96,5% po-
zostałych udokumentowanych zasobów.
Na obszarze woj. wielkopolskiego aktualnie eks-
ploatowane są 24 złoża gazu ziemnego o łącznych
zasobach wydobywalnych ok. 40 mld m3. (Dzwonek)
Nie przytaczając już w takim razie statystyki do-
tyczącej tego, jak to się rozkłada w poszczególnych
powiatach, należy stwierdzić, że pomimo dość długiej
procedury dotyczącej udostępniania złóż – na przy-
kładzie tej uruchomionej kopalni można stwierdzić,
że chodzi o ładnych kilka lat, ponieważ każde takie
działanie musi być poprzedzone analizą zasadności
ekonomicznej, technicznej, uzyskaniem pozwoleń,
uzgodnień, wprowadzeniem do planów zagospodaro-
wania przestrzennego gmin, uzyskaniem pozytyw-
nych raportów środowiskowych, pozwoleń właścicie-
li gruntów – należy zauważyć, że optymalizacja kra-
jowych zasobów gazu pozostaje w centrum zaintere-
sowania i działań Polskiego Górnictwa Naftowego
i Gazownictwa. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani minister.
Pytanie dodatkowe zada pan poseł Piotr Waśko,
Platforma Obywatelska.
Poseł Piotr Waśko:
Dziękuję, panie marszałku.
Pani minister, jak pani stwierdziła, na poszuki-
wanie gazu krajowego potrzebnych jest ok. 600 mln zł
rocznie. Czy spółka Polskie Górnictwo Naftowe
i Gazownictwo posiada środki wystarczające na to,
aby utrzymać wydobycie krajowego gazu ziemnego
na poziomie 4,3 mld m3 rocznie w przeliczeniu na gaz
wysokometanowy? Jakie nakłady należy ponieść, aby
jak najlepiej zabezpieczyć przyrost zasobów w stosun-
ku do wysokości obecnego wydobycia?
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
216 Pytania w sprawach bieżących
Poseł Piotr Waśko
W okolicach Międzychodu, na pograniczu Wielko-
polski i Lubuskiego po dokonaniu w 2001 r. pierw-
szych odwiertów budowa kopalni postępuje bardzo
wolno. Czy jest to związane z brakiem środków, czy
też inne przyczyny powodują, że nie zwiększa się wy-
dobycia krajowego? Czy wpływ na to ma między in-
nymi procedura związana z pozwoleniem na budowę
kopalni?
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Odpowie podsekretarz stanu w Ministerstwie Go-
spodarki pani Joanna Strzelec-Łobodzińska, bardzo
proszę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Joanna Strzelec-Łobodzińska:
Odpowiedź na pierwszą część pytania jest nastę-
pująca. Tak, PGNiG zabezpieczył w swoich planach
na najbliższe 5 lat możliwość corocznego wydatkowa-
nia kwoty 600–650 mln zł, która ma być przeznacza-
na na prace poszukiwawcze gazu ziemnego. Tak że
jesteśmy o to spokojni.
Odnośnie do rozszerzenia chcę powiedzieć, że je-
żeli te prace poszukiwawcze przyniosą odpowiednie
efekty, to oczywiście znajdą się środki na eksploata-
cję, ponieważ, jak wiemy, wydobycie gazu ziemnego
w zdecydowanie stabilizujący sposób wpływa na cenę
gazu dostarczanego polskim odbiorcom.
Natomiast jeśli chodzi o rzeczywiście długi proces
budowy kopalni, to głównym utrudnieniem – wiąże
się z tym też procedura, która przedłuża ten proces
– jest konieczność stosowania ustawy o zamówie-
niach publicznych. Te procedury, jak wiemy, są sfor-
malizowane i długo trwają. Taka jest tego główna
przyczyna, podawana przez PGNiG jako uzasadnie-
nie długiego procesu budowy kopalni Lubiatów-Mię-
dzychód-Grotów. Niemniej jednak w 2008 r. w końcu
rozstrzygnięto przetarg. PBG SA jest liderem kon-
sorcjum, które przystąpiło do budowy. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie Zbigniew Babalski i Iwona Arent z klu-
bu Prawo i Sprawiedliwość zadadzą pytanie prezeso-
wi Rady Ministrów w sprawie braku działań rządu
w stosunku do banków wymuszających większe mar-
że za kredyty hipoteczne. Chodzi o zmianę umowy
wymuszoną na kredytobiorcy przez bank.
Bardzo proszę, jako pierwszy wystąpi pan poseł
Zbigniew Babalski.
Poseł Zbigniew Babalski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Od pewnego
czasu w mediach toczy się dyskusja w sprawie zacho-
wania banków w stosunku do kredytobiorców hipo-
tecznych. Banki próbują zmieniać umowy kredytowe
dotyczące kredytów mieszkaniowych ze zwykłej chci-
wości. Jeszcze kilka, kilkanaście miesięcy temu ban-
ki bardzo chętnie udzielały kredytów, bo na kredy-
tach świetnie się zarabia. Teraz, w czasach kryzysu
gospodarczego i finansowego, nadarza się kolejna
okazja, aby zarobić jeszcze więcej. W tym celu banki
wymuszają płacenie większych marż za kredyty.
Klientów nie przekonują słowa, że bankowcom
brakuje pieniędzy. Jeżeli naprawdę już im ich braku-
je, to niech poszukają gdzie indziej. Umowy są po to,
by ich dotrzymywać. Jeżeli ktoś spłaca raty kredytu
w umówionej wysokości i w terminie, to uczciwie wy-
konuje swoją część umowy. Takiej samej uczciwości
klienci mają prawo wymagać od banków. Przez na-
rzucanie nowych warunków, np. podwyższanie marż
czy żądanie dodatkowych zabezpieczeń, banki wyko-
rzystują swoją uprzywilejowaną pozycję. Klienci są
często stawiani pod ścianą, zastraszani i bezradni.
Słyszą: Albo spełnisz nasze lichwiarskie warunki,
albo natychmiast spłacaj kredyt. Banki wyposażone
w armię bardzo dobrze opłacanych prawników łamią
wszelkie zasady współpracy ze swoimi klientami.
Niedopuszczalne jest podnoszenie rentowności ban-
ków kosztem klientów.
Na usta ciśnie się szereg pytań. Jak klient ma się
zachować i kto ma go chronić? Jakie możliwości po-
siada państwo w zakresie interwencji w takich przy-
padkach i ochrony kredytobiorcy, który spłaca kre-
dyty, czyli wywiązuje się z umowy? Czy dodatkowe
zabezpieczenie stanowi żądanie banku, czy prośbę
o zmianę skierowaną do klienta? Jakie działania pod-
jął rząd poprzez swoje instytucje w stosunku do ban-
ków, które stosują bezwzględną praktykę wymusza-
jącą zachowanie kredytobiorców? W końcu zadam
ostatnie pytanie: Czy polskie państwo w jakikolwiek
sposób chroni kredytobiorców? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli przewodniczący Komisji Nad-
zoru Finansowego pan Stanisław Kluza.
Bardzo proszę.
Przewodniczący Komisji
Nadzoru Finansowego
Stanisław Kluza:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Te pytania są
w zasadzie pośrednio kierowane do dwóch instytucji.
Po części na pewno należy je zadać instytucji spra-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Przewodniczący Komisji
Nadzoru Finansowego Stanisław Kluza
wującej nadzór finansowy, a po części adresatem
zdecydowanie powinien być UOKiK. Ustosunkuję się
do kwestii związanych z nadzorem finansowym.
Otóż Komisja Nadzoru Finansowego wie, że
w ostatnich tygodniach kilka banków zwróciło się do
swoich klientów z żądaniem dodatkowego zabezpie-
czenia kredytów walutowych zabezpieczonych hipo-
tecznie nieruchomościami. Te żądania banki uzasad-
niały spadkiem wartości nieruchomości i wzrostem
wartości denominowanego we frankach kredytu. Ta-
kie oczekiwania banków w sytuacji, kiedy klienci nie
posiadają dodatkowego zabezpieczenia – a sytuacja
ta w praktyce, można powiedzieć, dotyczy większości
klientów – spowodowały rozpoczęcie renegocjacji
umów kredytowych. Jeden z banków przygotował
nawet tzw. aneksy umów, w których kredytobiorcy,
niby mając na uwadze bezpieczeństwo zgromadzo-
nych w tym banku depozytów, proszą, aby podwyż-
szyć im marżę spłacanego kredytu. Te działania
spotkały się ze sprzeciwem nadzoru. Według naszej
wiedzy spotkały się również ze stanowczymi i kon-
kretnymi działaniami ze strony UOKiK, niemniej
jednak ja wypowiadam się w zakresie tematów doty-
czących nadzoru finansowego.
Otóż trzeba oddzielać te decyzje banków, które
służą zwiększaniu zabezpieczania kredytów, od
tych, które zmierzają do podnoszenia rentowności
kosztem klientów. W tym drugim przypadku banki
muszą się liczyć ze stanowczą reakcją nadzoru fi-
nansowego. Takie działania mają miejsce. Banki,
szacując ryzyko, udzielając kredytów, winny były
zbudować bufor, jeżeli chodzi o ewentualne zmiany
na rynkach nieruchomości i walut. Gospodarka roz-
wija się cyklicznie i było jasne, że jeżeli weźmie się
pod uwagę tak długie okresy kredytowania, to albo
sytuacja może się zmienić, albo po prostu, tak jak
teraz, wręcz namacalnie będzie można odczuć te
zmiany, to, że potrafią zachodzić szybko i gwałtow-
nie. W niespokojnych czasach zatrzymywanie zy-
sków jest najprostszą i najlepszą formą wsparcia
kapitałowego instytucji finansowych.
To pytanie odnosi się do tzw. alternatywy, żeby
banki funkcjonowały bezpiecznie. Przez pół ostatnie-
go roku nadzór przekonywał – i przekonał – banki
działające w Polsce między innymi do tego, żeby za-
trzymywały swoją dywidendę. Udało się. Pod wpły-
wem działań Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego
zarządy i rady nadzorcze banków zdecydowały się
zarekomendować akcjonariuszom niewypłacanie dy-
widend w 2009 r. Warto pochwalić w tym wypadku
władze banków, które dyskretnie, ale i skutecznie,
komunikowały się w tym zakresie z właścicielami.
Zdaniem nadzoru, takie postępowanie członków za-
rządów banków stanowi dla nich najlepszą możliwą
rekomendację w kontekście uchwał zwyczajnych wal-
217
nych zgromadzeń akcjonariuszy w sprawie udziela-
nia absolutorium z wykonania obowiązków.
Sięgając do historii, chcę powiedzieć, że banki ko-
mercyjne przeznaczyły w 2007 r. na wypłatę dywi-
dend 5,7 mld zł, czyli 53% zysku netto za 2006 r.
W 2008 r. było to mniej, 4,5 mld zł, czyli 40% zysku
netto wypracowanego za rok 2007. W poprzednich
latach, kiedy nadzór bankowy pozostawał poza KNF,
banki przeznaczały większość zysków na wypłatę
dywidendy. Liczby te świadczą o zmianie w polityce
banków, które w roku 2008 wzmocniły swoją bazę
kapitałową. Zdaniem nadzoru, ten trend musi być
kontynuowany.
Po tym wprowadzeniu przejdę do kwestii bezpo-
średnio związanych z działaniami banków. Otóż po-
dejmowane przez niektóre z banków próby zmiany
warunków umowy kredytowej poprzez podwyższanie
marży, domaganie się dodatkowego zabezpieczenia
kredytów, w szczególności w tych przypadkach, gdy
ocena zdolności kredytowej oraz wartości zabezpie-
czenia kredytów była dokonywana w niedalekiej
przeszłości, lub poprzez sprzedaż dodatkową produk-
tów finansowych mogą świadczyć o niedostatecznej
jakości procesu zarządzania ryzykiem, dlatego też
proces zarządzania ryzykiem w bankach, które wy-
stąpiły o dodatkowe zabezpieczenia, będzie – i jest
– przedmiotem dodatkowej analizy ze strony nadzoru
finansowego.
Podwyższanie marży nie wpływa na obniżenie
ryzyka kredytowego. Z drugiej strony zwiększa ob-
ciążenia klienta, a więc wzrost marży może negatyw-
nie wpływać na zdolność spłaty kredytu. Bank ma
obowiązek nie tylko monitorować wskaźnik LTV, ale
również określić go na właściwym poziomie, uwzględ-
niając charakter produktu kredytowego już na etapie
budowania polityki kredytowej, a później rozstrzygać
w procesie udzielania kredytu. Ponieważ uzyskiwa-
nie zabezpieczeń po udzieleniu kredytu jest znacznie
trudniejsze i w przypadku trudności nie pozwala na
weryfikację decyzji kredytowej, a prowadzi do trud-
nej sytuacji zarówno dla klienta, jak i dla banku,
bank powinien zadbać o odpowiedni poziom zabez-
pieczeń już w momencie udzielania kredytu, uwzględ-
niając naturalną zmienność rynków. (Dzwonek)
Odnosząc się do innych stanowisk, chcę powie-
dzieć, że na ten temat wypowiedział się również Na-
rodowy Bank Polski. Jeden z doradców prezesa NBP
w dniu 24 marca na łamach prasy ocenił, zacytuję,
że działania banków, które wzywają klientów spła-
cających kredyty mieszkaniowe do wpłacania różni-
cy pomiędzy zaciąganym kredytem a obecnym sta-
nem zadłużenia, lub podwyżka marży kredytowej są
jak najbardziej naturalne. Ocenił, cytuję, że trudno
się dziwić, iż banki podejmują tego typu działania,
tym bardziej że mają do tego prawo.
Otóż w ocenie Urzędu Komisji Nadzoru Finanso-
wego stanowisko NBP jest w tej sprawie nie do zaak-
ceptowania. Wyrazem tego był komunikat z dnia
25 marca, który jest zamieszczony na stronach inter-
netowych urzędu, w którym nadzór poinformował,
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
218 Pytania w sprawach bieżących
Przewodniczący Komisji
Nadzoru Finansowego Stanisław Kluza
że aktualna sytuacja na rynku finansowym i banko-
wym nie może być wykorzystywana do zwiększania
rentowności portfela kredytowego kosztem klientów
poprzez podwyższanie marż albo rozszerzanie spre-
adów walutowych. Należy zwrócić uwagę, że spadek
wartości zabezpieczenia nie oznacza spadku zdolno-
ści kredytowej klienta, a wszelkie działania podejmo-
wane wobec kredytobiorców muszą uwzględniać
specyfikę każdego kredytu i sytuację kredytobiorcy.
Komunikat przyniósł oczekiwany skutek: banki za-
przestały takiej praktyki. Dysponujemy dużym pa-
kietem komunikatów prasowych i wypowiedzi pra-
sowych, które potwierdzają, że tak się wydarzyło.
KNF przejęła nadzór nad bankami z dniem 1 stycz-
nia 2008 r. W ubiegłym roku Urząd Komisji Nadzoru
Finansowego przeprowadził badania ankietowe nad-
zorowanych banków dotyczące stosowania przez te
podmioty procedur oceny zdolności kredytowej klien-
tów. Wynik analizy wskazał na uchybienia w procesie
zarządzania ryzykiem kredytowym, w związku z tym
nadzór rozpoczął pracę nad projektem rekomendacji
T, dotyczącej dobrych praktyk w zakresie zarządzania
ryzykiem kredytowym. Podstawowym celem nowej
rekomendacji będzie zabezpieczenie krajowego rynku
finansowego przed problemami, jakie mogą być efek-
tem tolerowania złych praktyk w procesie badania
zdolności kredytowej. Dziękuję bardzo.
Przepraszam za przedłużenie wystąpienia o 2 mi-
nuty.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Nie szkodzi, panie przewodniczący.
Bardzo proszę, pani poseł Iwona Arent, Prawo
i Sprawiedliwość.
Pytanie dodatkowe.
Poseł Iwona Arent:
Dziękuję bardzo.
Panie Przewodniczący! O wszystkim, co pan po-
wiedział, wiemy z gazet. My chcieliśmy natomiast
zapytać, jakie kroki poczyniła Komisja Nadzoru Fi-
nansowego, aby chronić klientów. Pan powiedział, że
w związku z jakimś artykułem banki odstąpiły od
procederu. Nie, panie przewodniczący. Zawiesiły go.
W ostatnich dniach zawiesiły. Czy banki powrócą do
tego procederu, jak sprawa się uciszy? Co konkretnie
robi Komisja Nadzoru Finansowego w obronie klien-
tów? Bank oczywiście nie chce ryzykować, ale klien-
ci też ryzykują, płacąc wysokie odsetki. My także
ryzykujemy. Dlaczego klienci mają być stratni? To
dotyczy około 80 tys. ludzi, przede wszystkim mło-
dych ludzi, którzy są na początku swojego startu
życiowego, a teraz wpadną w labirynt długów, być
może niespłaconych, i to będzie się ciągnęło przez
wiele, wiele lat, a może i przez całe życie. Co Komisja
Nadzoru Finansowego konkretnie chce uczynić albo
co do tej pory uczyniła w sprawie obrony klientów
tych banków? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Odpowiedzi udzieli przewodniczący Komisji Nad-
zoru Finansowego pan Stanisław Kluza.
Przewodniczący Komisji
Nadzoru Finansowego
Stanisław Kluza:
Pytanie dotyczy listy działań. Tych działań jest
od dłuższego czasu bardzo dużo. Otóż, sięgając do
historii, powiem, że dopiero po integracji nadzoru
takie działania są w ogóle możliwe. Przed integracją
nadzoru jakiekolwiek instytucje nadzorcze w ogóle
nie miały prawa ani możliwości ingerowania w spra-
wy ochrony klientów.
Pierwsze działanie wiąże się z powstaniem przy
Komisji Nadzoru Finansowego sądu polubownego, do
którego mogą zgłaszać się osoby, jeżeli dochodzi do
naruszenia praw klientów. Następnie przy Urzędzie
Komisji Nadzoru Finansowego działa departament,
w którym przyjmowane są skargi. Jeżeli widzimy, że
mają miejsce naruszenie prawa bądź jakiekolwiek
działania, które są ewidentną manipulacją bądź pró-
bą wykorzystania asymetrycznej pozycji bądź sytu-
acji podmiotu nadzorowanego względem nieprofesjo-
nalnego uczestnika rynku, podejmowane są stosow-
ne działania. Są przypadki upomnień i są takie sy-
tuacje, kiedy wymusiliśmy konkretne zachowania na
instytucjach finansowych.
Sprawa artykułów prasowych. To nie jest tak, że
banki się zastanawiają albo zawiesiły tego rodzaju
działania. One jednoznacznie ustąpiły, zrezygnowały.
Nasze działania pod każdym względem doprowadziły
do tego, że banki z takich posunięć się wycofały.
Kolejna kwestia wiąże się z dokładnym zrozumie-
niem ról i podziału kompetencji nadzoru finansowe-
go i Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
czyli dawnego urzędu antymonopolowego. Otóż we
współpracy i przy pełnej wiedzy tych dwóch urzędów
prowadzonych jest dzisiaj kilka spraw w sądzie z po-
zwów Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
który te sprawy w zakresie swoich kompetencji pro-
wadzi. Pamiętajmy, że to nie jest tak, iż dwa urzędy
muszą prowadzić tą samą sprawę jednocześnie, bo
każdy jest do pewnych spraw desygnowany w zakre-
sie swoich kompetencji.
Następna sprawa. Na podstawie znanych mi opi-
nii można powiedzieć, że nadzór zdecydowanie wy-
powiedział się na ten temat. Można te publiczne
oświadczenia nadzorcze przeczytać na naszych
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Przewodniczący Komisji
Nadzoru Finansowego Stanisław Kluza
stronach internetowych, również na stronach Urzę-
du Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Niepokoi
nas natomiast stanowisko NBP, z którego wynika,
że to nie ma żadnego znaczenia. Może jeszcze raz je
zacytuję: Działania banków, które wzywają klientów
spłacających kredyty mieszkaniowe do wpłacania
różnicy pomiędzy zaciąganym kredytem a obecnym
stanem zadłużenia, lub też podwyżka marży kredy-
towej są jak najbardziej naturalne. W mojej ocenie
jest to zdecydowanie niezgodne z tym, co nam przy-
świeca. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do kolejnych pytań.
Posłowie Jan Kulas i Jarosław Wałęsa, klub Plat-
forma Obywatelska, zadadzą pytanie ministrowi
spraw zagranicznych w sprawie wsparcia finansowe-
go i politycznego Unii Europejskiej dla Partnerstwa
Wschodniego.
Jako pierwszy pan poseł Jan Kulas, bardzo pro-
szę.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Jest cechą znamienną i ważną, że w tej kadencji
koalicja rządząca PO–PSL uznała politykę zagra-
niczną jako politykę priorytetu, jako politykę odpo-
wiedzialności, politykę kompetencji, także podniesie-
nia rangi i znaczenia Polski w Europie i w świecie.
Jest to polityka nastawiona na szerokie współdziała-
nie w ramach Unii Europejskiej, ale także na dobro-
sąsiedzkie stosunki. Jak się wydaje, w ostatnich mie-
siącach pojawiła się kolejna bardzo ważna inicjatywa,
którą umownie nazywamy Partnerstwem Wschod-
nim. Rzeczywiście jesteśmy ważnym państwem Unii
Europejskiej, coraz bardziej liczącym się i szanowa-
nym. To prawda, chcemy, żeby tak było. Jednak w
zakresie polityki wschodniej przed Polską, jak się
wydaje, otwierają się kolejne możliwości. Mnie i pana
posła Wałęsę zainspirował do zadania tych pytań
ostatni szczyt Unii Europejskiej. Rzeczywiście spra-
wa polityki wschodniej pojawiła się w bardzo istotny
i znaczący sposób.
Pierwsze pytanie dotyczy genezy, istoty, a więc
tego, jaka jest dotychczasowa rola Polski w wypraco-
waniu polityki Partnerstwa Wschodniego. Drugie
pytanie, jak się wydaje, równie ważne, brzmi: Jakie-
go konkretnego wsparcia finansowego i politycznego
udzielono na ostatnim szczycie państw Unii Europej-
skiej Partnerstwu Wschodniemu?
Panie Marszałku! Panie Ministrze! W związku z
tymi korzystnymi okolicznościami, które rzeczywi-
219
ście wskazują na istotny wzrost znaczenia polskiej
polityki zagranicznej, ważne jest kolejne pytanie. Ja-
kie szanse i nadzieje rysują się przed polską polityką
zagraniczną w najbliższych latach? Panie ministrze,
Partnerstwo Wschodnie odczytujemy jako dużą szan-
sę, jako nadzieję, jako kreowanie pewnej ważnej
funkcji Polski w ramach Unii Europejskiej, budowa-
nie dobrych relacji z najbliższymi sąsiadami, odpo-
wiedzialną, kompetentną i profesjonalną politykę
wschodnią. Dlatego uznaliśmy, że warto zadać kom-
pleks pytań o politykę Polski w ramach Partnerstwa
Wschodniego i wsparcia z Unii Europejskiej. Dzięku-
ję za uwagę.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Odpowiedzi udzieli sekretarz stanu w Minister-
stwie Spraw Zagranicznych pan Jan Borkowski.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Jan Borkowski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Pa-
nowie posłowie, bardzo dziękuję za te uwagi już na
wstępie poczynione pod adresem tej naszej inicjaty-
wy. Partnerstwo Wschodnie to pierwsza autorska,
polska inicjatywa wprowadzona z sukcesem do sys-
temu stosunków zewnętrznych Unii Europejskiej.
Polska jest inicjatorem i promotorem Partnerstwa
Wschodniego. Po kilkumiesięcznych konsultacjach w
ramach Unii Europejskiej na temat utworzenia wy-
miaru wschodniego polityki Unii Europejskiej – wów-
czas traktowaliśmy to szeroko – Polska i Szwecja w
maju 2008 r. przedstawiły państwom członkowskim
Unii i Komisji Europejskiej non paper prezentujący
główne założenia Partnerstwa Wschodniego. Dzięki
naszym staraniom Rada Europejska w czerwcu ubie-
głego roku wyraziła polityczną akceptację dla kon-
cepcji Partnerstwa Wschodniego i zobowiązała Ko-
misję do wypracowania założeń implementacyjnych
tej inicjatywy.
W celu ukierunkowania prac nad inicjatywą w
październiku ubiegłego roku powstał szczegółowy
10-stronicowy dokument polsko-szwedzki na temat
celów i instrumentów Partnerstwa Wschodniego,
który został przekazany Komisji Europejskiej i pań-
stwom członkowskim. Polska kontynuowała także
intensywne konsultacje dwustronne w Unii Europej-
skiej i z Komisją Europejską. W rezultacie 3 grudnia
2008 r. został przedstawiony komunikat Komisji Eu-
ropejskiej na temat Partnerstwa Wschodniego, który
w ogromnej mierze jest odzwierciedleniem idei i po-
stulatów z polsko-szwedzkiego dokumentu.
Rada Europejska, o której dziś mówimy, obrado-
wała 19 i 20 marca br. i zatwierdziła Partnerstwo
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
220 Pytania w sprawach bieżących
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Jan Borkowski
Wschodnie, przyjmując w tej sprawie konkluzję oraz
oddzielną deklarację. Było to możliwe dzięki poważ-
nemu wysiłkowi włożonemu w jej przygotowanie od
strony koncepcyjnej, jak i uruchomienie szeroko za-
krojonych działań, w tym konsultacji na szczeblach
politycznym i eksperckim, zmierzających do uzyska-
nia poparcia tej inicjatywy przez państwa członkow-
skie Unii, państwa partnerskie, a także Komisję
Europejską i inne instytucje.
Znaczenie Partnerstwa Wschodniego jest szcze-
gólne, gdyż skierowane jest do priorytetowego dla
polskiej polityki zagranicznej regionu Europy
Wschodniej, jesteśmy co do tego zgodni. Ma za za-
danie przyczynić się do realizacji jednego z kluczo-
wych celów polskiej polityki zagranicznej: zbliżenia
i integracji państw Europy Wschodniej z Unią Eu-
ropejską. Efektywne wdrażanie Partnerstwa
Wschodniego może mieć ogromne znaczenie dla Pol-
ski, ale przede wszystkim dla partnerów wschod-
nich, gdyż potencjalnie wprowadzi nową jakość w
relacjach pomiędzy Unią Europejską a państwami
nim objętymi, to jest postępującą i stopniową inte-
grację tych państw i ich społeczeństw z Unią Euro-
pejską, opartą na obowiązujących w Unii warto-
ściach, standardach i normach.
Za sukces strony polskiej na posiedzeniu Rady
Europejskiej w marcu br. – tak pozwalam sobie to
nazwać – należy uznać uzgodnienie ambitnego
kształtu konkluzji i deklaracji Partnerstwa Wschod-
niego. Należy także podkreślić wprowadzenie do de-
klaracji konkretnych zapisów o finansowaniu part-
nerstwa w postaci 600 mln euro do 2013 r., a więc w
ramach obecnej perspektywy finansowej, oraz po-
ważne wzmocnienie zapisów dotyczących liberalizacji
wizowej.
Na realizację Partnerstwa Wschodniego Unia Eu-
ropejska, zgodnie z przedstawioną w grudniu propo-
zycją Komisji Europejskiej, jak już wspomniałem,
przeznacza 600 mln euro do 2013 r., z czego 250 mln
euro to środki wydzielone na tę inicjatywę z instru-
mentów sąsiedztwa i partnerstwa, i dodatkowe 350
mln euro, które zostaną przesunięte na realizację
Partnerstwa Wschodniego z rezerwy tytułu 4 budże-
tu Unii Europejskiej, przeznaczonego na stosunki
zewnętrzne. Partnerstwo będzie także wspierane
przez fundusze międzynarodowych instytucji finan-
sowych – będzie to przedmiotem naszych dalszych
zabiegów – w tym Europejskiego Banku Inwestycyj-
nego, który w mandacie zewnętrznym dla państw
Europy Wschodniej ma zarezerwowaną kwotę 3,8
mld euro, oraz Europejskiego Banku Odbudowy i
Rozwoju, jak też Sąsiedzkiego Funduszu Inwestycyj-
nego. Ponadto będzie to wsparcie państw członkow-
skich oraz państw trzecich.
Polska wpłaciła na rzecz Sąsiedzkiego Funduszu
Inwestycyjnego 3 mln euro, wskazując, że mają one
być wykorzystane na realizację projektów w Europie
Wschodniej w ramach partnerstwa. Polska przeznacza
także ode mnie, z budżetu Ministerstwa Spraw Zagra-
nicznych, a więc z budżetu państwa, kilkadziesiąt
milionów złotych rocznie na pomoc rozwojową, na
wsparcie projektów w ramach Partnerstwa Wschod-
niego. 30 marca upłynął termin składania wniosków
do konkursu na granty w ramach pomocy rozwojowej,
zatem wkrótce rozstrzygniemy ten konkurs i będzie
znana kwota, jaka będzie przeznaczona z polskiego
budżetu właśnie na wsparcie Partnerstwa Wschodnie-
go, ale to w bieżącym roku. W kolejnych latach także
będziemy zabiegali o takie środki.
Wśród pierwszych działań po uruchomieniu ini-
cjatywy oczekujemy ułatwień wizowych, z ruchem
bezwizowym jako celem, wsparcia Unii w kwestiach
granicznych, wsparcia reform sektorowych oraz
transformacji, pogłębionych i kompleksowych stref
wolnego handlu, szybkiego postępu w rozwoju i wdra-
żaniu współpracy w sferze energetycznej, w tym bez-
pieczeństwa energetycznego, utworzenia struktury
współpracy wielostronnej, uruchomienia pierwszych
projektów, w tym inicjatyw flagowych, przez Komisję
Europejską wraz z państwami członkowskimi i part-
nerskimi. (Dzwonek)
Jeśli pan marszałek pozwoli, jeszcze kilka uwag
końcowych. Otóż Partnerstwo Wschodnie ma bardzo
istotne znaczenie dla Polski. Nie ulega wątpliwości,
że to jest nasz obowiązek i nasze uprawnienie jakby
historyczne, byśmy interesowali się tym, co się dzie-
je na wschód od Polski, i byśmy byli rzecznikiem na-
szych sąsiadów. Ta inicjatywa jest odpowiedzią na
zainteresowanie samych państw Europy Wschodniej
relacjami z Unią Europejską. To, że te państwa inte-
resują się zacieśnianiem stosunków z Unią Europej-
ską, świadczy o atrakcyjności Unii Europejskiej, a
jest niezwykle pożądane dla wzmacniania samej
Unii, służy Unii Europejskiej. Uruchamia procesy
służące realnej integracji, będzie służyć stabilności
politycznej, gospodarczej i społecznej państw obję-
tych partnerstwem. Dlatego Polska będzie dążyć do
pełnego wdrożenia celów Partnerstwa Wschodniego,
a więc tych, o których tutaj wspomniałem krótko, aż
do pełnej ich realizacji.
Podejmiemy starania, by Partnerstwo Wschodnie
znalazło odpowiednie miejsce w działaniach kolej-
nych prezydencji, następnej prezydencji szwedzkiej,
kolejnej hiszpańskiej. Uwzględnimy wreszcie odpo-
wiednio Partnerstwo Wschodnie w programie pol-
skiej prezydencji przypadającej na II półrocze 2011 r.
Będziemy zabiegać o odpowiednie finansowanie Part-
nerstwa Wschodniego zarówno w obecnej, jak też w
przyszłej perspektywie finansowej Unii Europejskiej
i w miarę możliwości w ramach polskiego budżetu.
Będziemy zarówno konsekwentnym realizatorem,
jak i promotorem.
I jeszcze jedno zdanie: inicjatywa Partnerstwo
Wschodnie jest dowodem na możliwość efektywnego
kształtowania polityki Unii Europejskiej przez nowe
państwa członkowskie, do których Polska ciągle jest
zaliczana. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Pytania w sprawach bieżących
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Pytanie dodatkowe zada pan poseł Jarosław Wa-
łęsa.
Poseł Jarosław Wałęsa:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Inicjatywa Partnerstwa Wschodniego to niewątpliwie
sukces polskiego rządu. Dzięki jednak zdecydowane-
mu wsparciu ze strony Szwecji – nie zapominajmy o
tym, że otrzymaliśmy potężne wsparcie z tamtej stro-
ny – jest to także jeden z projektów całej Unii Euro-
pejskiej. Nie jest to jednak czas, żeby spocząć na
laurach, żeby się klepać po plecach, bo to dopiero po-
czątek naszej drogi, zwłaszcza jeśli pomyślimy o tym
w kontekście np. Unii Śródziemnomorskiej, która się
prężnie rozwija, ma wsparcie finansowe. Bardzo waż-
ne jest, żebyśmy swoją postawą i aktywnością cały
czas przekonywali naszych europejskich partnerów,
że środki przekazane obecnie na program Partner-
stwa Wschodniego to krok w dobrym kierunku, ale
zdajemy sobie sprawę z tego, że są to środki wciąż
niewystarczające. Sam minister Sikorski zauważył
bowiem, że to jest takie podstawowe minimum, któ-
re nam pozwoli uruchomić ten program, ale napraw-
dę powinniśmy jako Polska starać się o większe środ-
ki, powinniśmy starać się o to (Dzwonek), żeby Polska
nie utraciła pozycji inicjatora tego programu, bo to
jest nasze dziecko i ważne jest, żebyśmy tu byli głów-
nym, kluczowym partnerem.
Panie ministrze, czas mojej wypowiedzi się skoń-
czył, ale chciałbym zadać jeszcze jedno pytanie w
sprawie Białorusi, ponieważ w ostatnich kilku mie-
siącach podejście w Unii Europejskiej do Białorusi
uległo zmianie, nastąpiło odejście od izolacji w kie-
runku konstruktywnej współpracy dzięki pozytyw-
nym zachętom. W jakim zakresie i jak daleko pro-
gram Partnerstwa Wschodniego będzie obejmował
sytuację, stosunki z Białorusią? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Jan Borkowski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Rze-
czywiście ta inicjatywa powstała przy istotnym, za-
sadniczym wsparciu naszych partnerów szwedzkich,
bo metodą na wprowadzenie jakichkolwiek inicjatyw
w Unii Europejskiej jest ścisła współpracy z różnymi
221
partnerami w Unii Europejskiej, z wiarygodnymi
państwami. W trakcie realizacji tego przedsięwzięcia
byliśmy w ścisłym kontakcie z państwami z naszego
regionu. Uważamy, że dla każdej kolejnej inicjatywy
zawsze jest pożądane pozyskiwanie partnerów za-
równo z tego regionu, jak i z innych części Unii Eu-
ropejskiej. Tak więc np. w trosce o rozwój, o efektyw-
ną realizację Partnerstwa Wschodniego powinniśmy
być także rzecznikami kształtowania tych innych
wymiarów Unii Europejskiej, o ile nie odbywa się to
kosztem tego wymiaru, na którym nam bardzo zale-
ży. Ale Unia Europejska swoje sąsiedztwo powinna
kształtować właśnie umiejętnie, poprzez wspieranie
państw, które dążą do niej, a więc na wszystkich jej
granicach zewnętrznych.
Jeśli chodzi o środki finansowe, to rzeczywiście są
one niewielkie. Realnie od przyszłego roku będą do-
stępne – myślimy o początku przyszłego roku – i waż-
ne jest, by projekty, które w tej sprawie powstaną za-
równo w Polsce, jak i w innych państwach członkow-
skich, które będą realizowane na terenie państw
partnerskich, były sensowne, odpowiadały celom
Partnerstwa Wschodniego, były dostosowane do celów
tego Partnerstwa Wschodniego. Jednak do tych kwot,
które już są zarezerwowane w budżecie Unii Europej-
skiej, należy doliczyć inne źródła z międzynarodowych
instytucji finansowych, a więc montaż finansowy, któ-
ry jest możliwy. Myślimy, że część państw członkow-
skich w swoich budżetach także uwzględni pewne
środki na projekty, które będą realizowane przez pod-
mioty pochodzące oczywiście z tych państw, które
będą przeznaczały na ten cel środki.
Istotne jest oczywiście, w jakim stopniu Partner-
stwo Wschodnie jest adresowane do Białorusi. Liczy-
my, że postępy Białorusi w demokratyzacji, w respek-
towaniu praw człowieka, postępy w rozwoju gospo-
darczym będą pozwalały nam stale wspierać Białoruś
w kolejnych miesiącach i latach. Jest to przedmiotem
naszej wnikliwej analizy i będzie przedmiotem oceny
w każdym kolejnym dniu przybliżającym nas do re-
alizacji Partnerstwa Wschodniego. Na obecnym eta-
pie uważamy, że udział Białorusi w partnerstwie
pozytywnie wpłynie na gospodarczą i społeczną
transformację tego kraju, popieramy jej udział w
Partnerstwie Wschodnim i mamy nadzieję, że przy-
niesie jej to praktyczne korzyści, zwłaszcza w zakre-
sie konkretnych projektów wielostronnych.
Ponadto niezbędne jest rozwinięcie dwustronnej
współpracy (Dzwonek) z Białorusią w ramach part-
nerstwa. Zdaniem Polski współpraca taka mogłaby
przede wszystkim odbywać się w sferze gospodarczej,
bezpieczeństwa energetycznego, mobilności, w tym
kwestii wizowych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Wszystkie pytania włączone do porządku dzien-
nego zostały rozpatrzone.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
222 Informacja bieżąca
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Kończymy więc rozpatrywanie tego punktu po-
rządku dziennego.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 30.
porządku dziennego: Informacja bieżąca.
Przypominam, że Prezydium Sejmu, po zasię-
gnięciu opinii Konwentu Seniorów, ustaliło, że na
bieżącym posiedzeniu Sejm rozpatrzy informację w
sprawie niepokojącej sytuacji organizacyjno-ekono-
micznej p.p.u.p. Poczta Polska w kontekście realizacji
ustawy (Oklaski) o komercjalizacji państwowego
przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Poczta Pol-
ska, o której przedstawienie wnosił Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość.
Przypominam również, że przedstawienie uzasad-
nienia wniosku przez posła przedstawiciela wniosko-
dawców nie może trwać dłużej niż 5 minut, a udziele-
nie odpowiedzi przez przedstawiciela Rady Ministrów
– dłużej niż 10 minut. Wystąpienia posłów w dyskusji
nie mogą trwać dłużej niż 2 minuty. Na zakończenie
dyskusji głos zabierają kolejno przedstawiciel wniosko-
dawców oraz przedstawiciel Rady Ministrów. Wystą-
pienie przedstawiciela wnioskodawców nie może trwać
dłużej niż 5 minut, a wystąpienie przedstawiciela
Rady Ministrów – dłużej niż 10 minut.
Proszę o zabranie głosu przedstawiciela wniosko-
dawców panią poseł Ewę Malik.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Ewa Malik:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Nie wiem, kto
jest obecny z ramienia rządu. Witam serdecznie
wszystkich państwa posłów i szczególnie serdecznie
witam obecnych na sali przedstawicieli pracowników
Poczty Polskiej, a zwłaszcza związkowców. (Oklaski)
Zarówno sytuacja finansowa Poczty Polskiej, jak
i obecny przebieg procesu restrukturyzacji podjętej
przez zarząd poczty w efekcie realizacji ustawy o ko-
mercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użytecz-
ności publicznej Poczta Polska budzą poważne za-
strzeżenia i obawy społeczeństwa o właściwe przygo-
towanie największego polskiego przedsiębiorstwa do
konkurencyjnego działania na zliberalizowanym
rynku usług pocztowych.
Wobec niepokojących doniesień ze środowiska
pocztowców jak i licznych publikacji prasowych o złej
kondycji organizacyjno-ekonomicznej Poczty Pol-
skiej, a także na podstawie wniosków posłów połą-
czonych Komisji: Infrastruktury i Skarbu Państwa,
zaniepokojonych niezadowalającymi efektami reali-
zacji ustawy o komercjalizacji Poczty Polskiej, prosi-
my pana prezesa Rady Ministrów o przedstawienie
rzetelnej informacji o obecnym stanie finansowym
Poczty Polskiej oraz o rzeczywistym stanie realizacji
ustawy o komercjalizacji Poczty Polskiej.
W obliczu zbliżającej się liberalizacji rynku usług
pocztowych oraz kryzysu na rynkach finansowych i
kapitałowych zasadne są pytania o plan działań
strategicznych Zarządu Poczty Polskiej i o właściwy
nadzór rządu nad wdrażaniem procesu restruktury-
zacji przedsiębiorstwa. Są one bardzo istotne, zwłasz-
cza wobec pojawiających się coraz częściej obaw o
wyniki finansowe firmy. Chodzi np. o drastyczny
spadek zysków za rok 2008, niską jakość świadczo-
nych usług, brak postępów w informatyzacji i mo-
dernizacji firmy, nieefektywne zmiany organizacyj-
no-administracyjne i budzącą wielkie wątpliwości
politykę kadrową. Powszechny niepokój społeczeń-
stwa polskiego, w tym najbardziej zainteresowanych,
100-tysięcznej rzeszy pracowników Poczty Polskiej
zaniepokojonych perspektywą pogłębiającego się
kryzysu gospodarczego w Polsce, budzą ponadto
ukazujące się w prasie informacje o sytuacji związa-
nej z planowanymi zwolnieniami grupowymi, m.in.
czy też w szczególności pracowników administracji,
brak precyzyjnego planu optymalizacji zatrudnienia,
brak pakietu socjalnego dla zwalnianych pracowni-
ków poczty. Wszystko to powoduje to ogromną fru-
strację wśród załogi, wpływając niekorzystnie na
proces wydajności i efekty pracy.
Na posiedzeniu połączonych komisji 12 lutego br.
posłowie dowiedzieli się, że dopiero w połowie tego
roku ma być przygotowana strategia na lata 2009–
–2015. Dlaczego tak późno? Jak można dokonywać
zmian restrukturyzacyjnych bez jakiejkolwiek wizji
czy strategii? Mimo to kierownictwo podejmuje dzia-
łania restrukturyzacyjne; miało to miejsce np. w
2008 r., kiedy łączono dwa największe piony przycho-
dowe, tj. Centrum Sieci Pocztowej i Centrum Usług
Pocztowych.
Zarówno Ministerstwo Infrastruktury, które nad-
zoruje działania związane z wdrażaniem ustawy o
komercjalizacji Poczty Polskiej, jak i pan dyrektor
generalny Poczty Polskiej obecny na posiedzeniu ko-
misji w dniu 12 lutego bardzo ogólnikowo i nieprzej-
rzyście przedstawili podjęte dotychczas działania
wynikające z ustawy. Dlatego wciąż bardzo aktualne
są następujące pytania:
Po pierwsze, czy w ramach nadzoru właściciel-
skiego minister infrastruktury monitoruje proces
komercjalizacji i czy nie ma zagrożeń dotyczących
tego procesu?
Kiedy będą uporządkowane kwestie prawne zwią-
zane ze stosunkami własnościowymi dotyczącymi
nieruchomości i firm z grupy kapitałowej Poczty Pol-
skiej? Stanowi to fundament realizowanej ustawy.
Po trzecie, na jakim etapie jest program napraw-
czo-oszczędnościowy, który jest realizowany w każ-
dym podmiocie przygotowywanym do komercjaliza-
cji, czyli powinien funkcjonować także w Poczcie
Polskiej)?
Wydaje się że na dzień dzisiejszy stan przygotowań
Poczty Polskiej do jej przekształcenia w spółkę Skarbu
Państwa pozostawia bardzo wiele do życzenia. Do tej
pory bez odpowiedzi pozostaje wiele pytań, które pa-
dły na posiedzeniu komisji, a które podczas debaty
zapewne za chwilę usłyszymy. (Dzwonek)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Ewa Malik
W związku z tą niepokojącą sytuacją w Poczcie
Polskiej proszę o pełną informację o planach strate-
gicznych przedsiębiorstwa na lata 2009–2015, które
od jakiegoś czasu zapowiada kierownictwo Poczty
Polskiej, a które nie zostały dotąd przedstawione ani
w ramach publicznej debaty, ani na żadnym posie-
dzeniu komisji, ani na sali plenarnej. O ujawnienie
tych bardzo ważnych informacji dla pracowników
Poczty Polskiej dopomina się także społeczeństwo.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Proszę o udzielenie odpowiedzi podsekretarza
stanu w Ministerstwie Infrastruktury pana Macieja
Jankowskiego.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Pocz-
towcy! W związku z wnioskiem Klubu Parlamentar-
nego Prawo i Sprawiedliwość proszę o przyjęcie na-
stępujących wyjaśnień i informacji.
Zacznę od przypomnienia faktu, iż konieczność
komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego Pocz-
ta Polska była oczywista również dla poprzednich
rządów. Odpowiednie uchwały Rada Ministrów po-
dejmowała w dniach 16 sierpnia 2005 r., 11 kwietnia
2006 r. oraz 27 marca 2007 r. Zawsze jednak coś sta-
wało na przeszkodzie. Potrzebna była konsekwencja
rządu Donalda Tuska, naszego rządu, oraz obecnego
parlamentu, aby ustawa umożliwiająca komercjali-
zację została uchwalona. Nastąpiło to w dniu 5 wrze-
śnia 2008 r.; ale kilka lat straciliśmy.
Po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej obo-
wiązujące w naszym kraju prawo pocztowe stało się
częścią prawa unijnego, a rynek usług pocztowych
podlega stopniowemu otwieraniu. Poczta Polska, nie-
gdyś część państwowej administracji, musi stać się
zorientowanym na klienta przedsiębiorstwem dzia-
łającym w warunkach konkurencji. Bez przekształ-
cenia w spółkę akcyjną bardzo utrudnione jest finan-
sowanie inwestycji koniecznych do jej modernizacji,
ponieważ niemożliwe jest zarówno emitowanie obli-
gacji zabezpieczonych majątkiem, jak i pozyskanie
kapitału przez Giełdę Papierów Wartościowych.
Przypomnieć tu należy o restrykcyjnych przepisach
unijnych dotyczących pomocy publicznej, w praktyce
uniemożliwiających korzystanie przez Pocztę Polską
z finansowego wsparcia ze strony państwa.
Świadomy istniejących opóźnień, rząd skorzystał
z przysługującego Polsce prawa i uzyskał w Komisji
223
Europejskiej przesunięcie o 2 lata pełnego otwarcia
rynku pocztowego, nastąpi więc ono nie 1 stycznia
2011 r., lecz 1 stycznia 2013 r. Nie była to łatwa decy-
zja, ale uznaliśmy, że zbyt szybkie zderzenie nieprzy-
gotowanej Poczty Polskiej z konkurencją, w szczegól-
ności konkurencją poczt z innych krajów, znacznie
bardziej zaawansowanych w procesie zmian, mogłoby
zakłócić ciągłość świadczenia powszechnych usług
pocztowych i ich dostępność na terenie całego kraju.
Trzeba tu wspomnieć, iż pełne otwarcie rynku
pocztowego w Polsce wymaga ustalenia nowych re-
guł gry na tym rynku. Minister infrastruktury pod-
jął pracę nad nowym prawem pocztowym już z po-
czątkiem 2008 r. Założenia zostały opracowane, opu-
blikowane na stronie internetowej ministerstwa, a
obecnie trwają prace nad szczegółową treścią odpo-
wiedniej ustawy.
Klub Prawa i Sprawiedliwości pyta o rzeczywisty
stan realizacji ustawy o komercjalizacji Poczty Pol-
skiej. To pytanie pani poseł sugeruje, że istnieje jakiś
stan nierzeczywisty, pozorny. Tak jednak nie jest.
Nikt niczego nie pozoruje…
(Głos z sali: Konkrety.)
Prace związane z realizacją ustawy są prowadzo-
ne zarówno w Ministerstwie Infrastrukrury, jak i w
Poczcie Polskiej. Zgodnie z postanowieniami ustawy
z dnia 5 września 2008 r. o komercjalizacji państwo-
wego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej
„Poczta Polska” dyrektor generalny Poczty Polskiej
jest zobowiązany do przedłożenia w ciągu 6 miesięcy
od dnia wejścia w życie ustawy, tj. do 10 maja br. –
czyli termin ten upłynie już niedługo – wszelkich
dokumentów niezbędnych do sporządzenia aktu ko-
mercjalizacji oraz listy przedstawicieli pracowników
do pierwszej rady nadzorczej, w której pracownicy, o
czym wie pani poseł, będą reprezentowani. Zgodnie
z posiadaną przeze mnie wiedzą prace w Poczcie Pol-
skiej przebiegają zgodnie z przyjętym w ramach pocz-
ty wewnętrznym harmonogramem i termin zostanie
dotrzymany. W chwili obecnej, tzn. w dniach od 30
marca do 3 kwietnia, odbywa się w przedsiębiorstwie
pierwsza tura wyborów przedstawicieli pracowników
do rady nadzorczej.
Po przedłożeniu przez dyrektora generalnego wy-
maganych dokumentów minister infrastruktury jest
obowiązany, nie później niż w ciągu 12 miesięcy od
wejścia w życie ustawy, tzn. do 10 listopada br., do-
konać komercjalizacji, czyli przekształcenia przedsię-
biorstwa państwowego w spółkę akcyjną. Projekt
statutu przyszłej spółki, który stanowi integralną
część aktu komercjalizacji, jest już gotowy i podlega
procesowi uzgodnień. Na dzień dzisiejszy nie ma więc
zagrożenia, iż terminy określone w ustawie nie zo-
staną dochowane. Przeciwnie, można przypuszczać,
że komercjalizacja nastąpi wcześniej.
Pragnę jednak przy tym podkreślić, iż rząd ma
pełną świadomość, że sama komercjalizacja nie roz-
wiąże wszystkich problemów Poczty Polskiej. Zmiana
w sposobie zarządzania ułatwi wprowadzanie zmian
w firmie, które umożliwią przekształcenie jej z nie-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
224 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
ruchawego urzędu w dynamiczne przedsiębiorstwo,
ale oprócz tego musi być wiele pracy wykonanej w
samej firmie, niezależnie od formy prawnej, w której
ramach ona występuje.
Jeżeli przyjrzymy się sytuacji w przedsiębiorstwie
Poczta Polska, czyli warunkom organizacyjnym i fi-
nansowym, w jakich jest realizowana ustawa o ko-
mercjalizacji, to musimy przyznać, że wbrew bardzo
krytycznej ocenie pani poseł są one korzystniejsze
niż były w roku 2005 czy chociażby 2006 r. Przedsię-
biorstwo znajdowało się wówczas w stanie chaosu, w
dużej mierze będącego wynikiem wprowadzonych w
2005 r. zmian organizacyjnych. Sprawy te zresztą
były przedmiotem badań Najwyższej Izby Kontroli w
2006 r. NIK zwrócił uwagę zarówno na znaczne po-
gorszenie jakości usług, jak i na utrudnienie w zarzą-
dzaniu przedsiębiorstwem. W szczególności, podkre-
ślam: w 2006 r., NIK zwrócił uwagę, iż zarządzanie
kadrami zostało niemal zupełnie sparaliżowane w
wyniku umowy zawartej w 2005 r. ze związkami za-
wodowymi, w wyniku której kierownictwo przedsię-
biorstwa zostało pozbawione swych podstawowych
uprawnień, takich jak możliwość wypowiadania
umów o pracę, w tym wypowiedzeń zmieniających
umowę o pracę. Spadkowi jakości świadczonych usług
towarzyszył znaczny wzrost zatrudnienia, paradok-
salnie: w szczególności w administracji, oraz wzrost
ilości jednostek administracyjnych, co dodatkowo
pochłaniało zasoby materialne Poczty Polskiej, po-
nieważ oprócz zwiększonego funduszu wynagrodzeń
potrzebne były dodatkowe zasoby lokalowe, wyposa-
żenie miejsc pracy itd.
W połowie 2008 r., po zakończeniu okresu napięć
wewnętrznych, o których powiem za moment, w Po-
czcie Polskiej został opracowany plan działań na-
prawczych, podkreślam: w połowie 2008 r. Podstawo-
we cele przyjęte w programie działań naprawczych
dotyczą jakości usług, uproszczenia struktury orga-
nizacyjnej, zmian procesów technologicznych, w tym
w transporcie, rezygnacji z usług nierentownych, re-
strukturyzacji sieci pocztowej, przy zachowaniu do-
stępu do usług pocztowych, zagospodarowania nie-
ruchomości zbędnych dla procesów technologicznych,
a obciążających oczywiście budżet przedsiębiorstwa,
oraz restrukturyzacji zatrudnienia i zmiany w sys-
temach wynagradzania. Działania te powinny do
2012 r., bo przygotowując plan działań naprawczych
mamy w pamięci 1 stycznia 2013 r., podkreślam:
działania te powinny przynieść w okresie do 2012 r.
oszczędności na poziomie 900 mln. Znaczna część
tych działań, chociaż wszczęta w 2008 r., będzie kon-
tynuowana również po przekształceniu Poczty Pol-
skiej w spółkę akcyjną.
Ponad 60% kosztów funkcjonowania Poczty Pol-
skiej, co jest ewenementem, jeżeli chodzi o duże
przedsiębiorstwa, ale to wynika ze specyfiki tej firmy,
stanowią koszty wynagrodzeń. Oprócz specyfiki fir-
my, wiadomo, że przesyłki doręczają ludzie, także
ludzie przyjmują klientów w okienkach, wynika to
także z opóźnienia technologicznego, są to także za-
niedbania minionych lat. Okres wysokiego wzrostu
gospodarczego oraz związany z nim szybki wzrost
wynagrodzeń w innych dziedzinach gospodarki po-
wodował w Poczcie Polskiej silne napięcia płacowe,
co przejawiało się w sporach zbiorowych i strajkach.
Występowały one w 2006 r., 2007 r. oraz w 2008 r. W
tym ostatnim roku porozumienie zostało zawarte po
mozolnych, półrocznych negocjacjach i było trudnym
kompromisem. Pomimo to część związków zawodo-
wych zorganizowała strajk, który miał się zakończyć
jeszcze większymi podwyżkami. Strajk ten zakończył
się bez osiągnięcia założonych przez jego przywódców
i organizatorów celów.
Elementem działań naprawczych jest dostosowa-
nie planu rozwoju logistyki z jednej strony – do moż-
liwości finansowych przedsiębiorstwa, z drugiej – do
jego potrzeb. Plan ten jest obecnie realizowany. Trwa
wybór dostawcy maszyn do zautomatyzowanych wę-
złów nadawczo-rozdzielczych w Zabrzu, Wrocławiu,
Gdańsku i Lublinie. (Dzwonek) Wybudowanie węzła
w Lublinie praktycznie zakończy budowę zasadnicze-
go szkieletu logistyki pocztowej w oparciu o w pełni
zautomatyzowane węzły, zwane węzłami typu A, pani
poseł zna te struktury. Dalsze inwestycje kubaturowe
będą dotyczyły więc wyłącznie węzłów klasy B.
Zasadnicze znaczenie dla połączenia systemu lo-
gistyki pocztowej w spójną całość miało porozumie-
nie z 12 marca 2008 r., zawarte z firmą informatycz-
ną realizującą w Poczcie Polskiej tzw. zintegrowany
system teleinformatyczny, zwany w żargonie infor-
matycznym ZST. Realizacja tego projektu w zasad-
niczy sposób zmieni system nadzoru nad grupami
przesyłek pocztowych oraz indywidualnego nadzoru
nad pojedynczymi przesyłkami z grupy paczek, w
tym również śledzenia ich drogi przez klientów indy-
widualnych. Przyspieszy również ich opracowywanie
w łańcuchu technologicznym. Prace nad tym syste-
mem są już na ukończeniu i nie występują obecnie
zagrożenia opóźnienia uruchomienia go w skali ca-
łego kraju w przewidywanym terminie, czyli do koń-
ca obecnego roku. Podkreślam: do tej pory nie wy-
stępują zagrożenia opóźnienia uruchomienia go.
Na przestrzeni ostatnich 4 lat wydatki na infor-
matykę kształtowały się następująco, i to też jest
odpowiedź na pytanie pani poseł. Otóż o ile w 2005
r. było to 81 mln, w 2006 r. – 94, w 2007 r. – 91, to w
2008 r., mimo trudnej sytuacji poczty, było to już 123
mln zł, co wskazuje na istotne przyspieszenie infor-
matyzacji przedsiębiorstwa, jakie dokonało się w
roku ubiegłym.
Od IV kwartału 2008 r. poprawiła się znacznie
terminowość doręczania przesyłek, w szczególności
paczek i listów zwykłych. Tylko na elektroniczną
kontrolę przebiegu przesyłek listowych poczta wyda
w 2009 r. ponad 2 mln zł. W chwili obecnej, według
badań przeprowadzonych na próbie ponad 50 tys.
sztuk, wszystkie kategorie paczek spełniają wyma-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
gania w zakresie terminowości, choć trzeba przyznać,
że istnieje jeszcze zbyt duża ilość tzw. negatywnych
przejawów, czyli zaginięć, kradzieży. Jest to ciągle
poziom zbyt wysoki i wymaga istotnej poprawy i na
pewno wiele jest tutaj do zrobienia.
Analiza stanu zatrudnienia w Poczcie Polskiej,
którą przeprowadzono również w 2008 r., wykazała
nie tylko nadmierny poziom zatrudnienia w admini-
stracji, co nie było zresztą zaskoczeniem dla nikogo
w przedsiębiorstwie, które nigdy, podkreślam: nigdy
nie podlegało procesowi restrukturyzacji zatrudnie-
nia, ale pozwoliła również określić precyzyjnie ska-
lę przerostów. Obecnie w Poczcie Polskiej realizowa-
ny jest proces zmniejszenia zatrudnienia właśnie w
tej grupie pracowniczej. Działania te przyniosą
oszczędności na poziomie 100 mln zł, które będą od-
czuwane w 2010 r. Przegląd struktury organizacyj-
nej pokazuje, że istnieje możliwość przeprowadzenia
dalszej restrukturyzacji zatrudnienia bez szkody dla
jakości świadczonych usług. W najbliższym czasie
rozpocznie się proces konsultacji wewnętrznych nad
ustaleniami zespołu powołanego przez Pocztę Pol-
ską w tym celu również w 2008 r. W jego pracach,
oczywiście na różnych etapach, uczestniczyło około
tysiąca pracowników przedsiębiorstwa, wypełniając
ankiety, odpowiadając na pytania. Kończą się też
prace, również rozpoczęte w 2008 r. – podkreślam
ciągle 2008 r., ponieważ nie mieliśmy możliwości
kontynuowania prac podjętych wcześniej, bo ich nie
było – przygotowujące spłaszczenie struktury orga-
nizacyjnej w obszarze usług. Istniejąca obecnie
struktura czteroszczeblowa zostanie zastąpiona trój-
szczeblową. Pomiędzy urzędem pocztowym a cen-
trum będzie tylko jeden szczebel pośredni. Projekt
nowej struktury będzie przedmiotem konsultacji i
procedur uzgodnieniowych, które Poczta Polska pla-
nuje od maja bieżącego roku.
Jak widać z przedstawionych działań, niezależnie
od formalnego przygotowania do procesu komercja-
lizacji, przedsiębiorstwo jeszcze przed komercjaliza-
cją przeprowadzi istotne procesy restrukturyzacyjne
albo będzie przygotowane do ich przeprowadzenia
zaraz po przekształceniu w spółkę, co powinno stwo-
rzyć dobre podstawy do jego funkcjonowania w 2010
r. i w latach następnych. Prace nad programem re-
strukturyzacji w Poczcie Polskiej rozpoczęły się już
przed przyjęciem ustawy o komercjalizacji i wynika-
ły nie tylko z konieczności przygotowania przedsię-
biorstwa do nowego etapu jego działania, ale również
z prognozy jego przyszłej sytuacji ekonomicznej, do-
konanej w pierwszej połowie 2008 r., prognozy wska-
zującej na zagrożenia dla jego funkcjonowania w
przypadku niepodjęcia niezbędnych działań napraw-
czych. Nawiasem mówiąc, było to przedmiotem zain-
teresowania zarówno sejmowej Komisji Infrastruk-
tury, o czym pani poseł wspomniała, senackiej Ko-
misji Gospodarki, jak i obrad pocztowego „okrągłego
225
stołu”. W roku 2009 sytuacją w Poczcie Polskiej zaj-
mowała się też sejmowa Komisja Skarbu Państwa.
W grudniu 2008 r. rozpoczęto prace nad przygo-
towaniem strategii Poczty Polskiej do roku 2015.
Zakończenie tych prac, jak pani poseł wspominała,
jest planowane na połowę bieżącego roku. Obecnie
prace koncentrują się na przygotowaniu strategicz-
nych inicjatyw, co jest kluczowym elementem strate-
gii. Przedstawienie wyników prac kierownictwu
Poczty Polskiej oraz Ministerstwu Infrastruktury
nastąpi na początku drugiej połowy 2009 r., tak więc
wtedy rzeczywiście będzie to dokument dany do dys-
pozycji, jawny, powszechnie poddany ocenie.
Na koniec chciałbym pokreślić, że prace nad re-
strukturyzacją i realizowanie programu naprawcze-
go przedsiębiorstwo Poczta Polska rozpoczęło w spo-
sób planowy jeszcze w roku ubiegłym, a obecna ku-
mulacja różnych działań wynika z faktu, że dopiero
w lutym bieżącego roku, w 2009 r. przestało obowią-
zywać wspomniane wcześniej przeze mnie porozu-
mienie z 2005 r., które uniemożliwiało, jak wspo-
mniałem, jakąkolwiek politykę personalną. O wszyst-
kich zamierzeniach w zakresie polityki kadrowej
zarówno kierownictwo związków zawodowych, jak i
pracownicy, informowani są z odpowiednim wyprze-
dzeniem, głównie poprzez wewnętrzną sieć intrane-
tu. Przynajmniej raz w miesiącu, a ostatnio nawet
częściej, odbywają się spotkania kierownictwa Pocz-
ty Polskiej ze wszystkimi związkami zawodowymi
– a jest ich obecnie już 59 – na których przedstawi-
ciele pracowników mogą swobodnie zadawać pytania
na interesujące ich tematy, w tym odnośnie do sytu-
acji finansowej Poczty Polskiej.
Po 2 miesiącach 2009 r. przedsiębiorstwo Poczta
Polska ma dodatni wynik finansowy w wysokości 80
mln, nie jest zadłużone w bankach i innych instytu-
cjach finansowych, a wynik finansowy w tym roku
planowany jest na nieco lepszym poziomie niż plano-
wany wynik w roku ubiegłym, przy uwzględnieniu
możliwych niekorzystnych trendów na rynku. Mamy
do czynienia z kryzysem ekonomicznym, który pocz-
ta też na pewno odczuje, ale staramy się, aby plan
naprawczy uwzględniał tę sytuację. Już kończę, pa-
nie marszałku. Uwzględniając specyfikę przedsię-
biorstwa, również jako instytucji finansowej, jego
sytuację w zakresie płynności, biorąc pod uwagę za-
soby własne i poziom zakontraktowania zasilania
zewnętrznego, zabezpiecza to obecnie potrzeby Pocz-
ty Polskiej na środki finansowe.
Kończąc, chcę powiedzieć, że Poczta Polska oczy-
wiście boryka się z wieloma problemami i droga od
państwowej jednostki administracyjnej – zarządza-
nej w sposób charakterystyczny dla centralistycz-
nych, przypominających zmilitaryzowane, struktur
– do dynamicznego, notowanego na giełdzie przedsię-
biorstwa zdolnego w warunkach otwartego rynku
stawić czoła konkurencji, zarówno krajowej, jak i za-
granicznej, jest bardzo długa i wyboista. Nie ma jed-
nak innej. Poczta Polska kroczy nią z uporem, a rząd
będzie czynił wiele, aby wspierać ją na tej drodze,
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
226 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
mobilizując jednocześnie do szybszego tempa. Rozu-
miem, że cele osób składających wniosek są podobne,
traktujemy więc państwa jako sojusznika.
(Głos z sali: Już możemy zadawać pytania.)
Proszę bardzo. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Czy pan minister skończył?
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Tak. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
W tej chwili mam 37 zgłoszeń pań i panów posłów
do wzięcia udziału w dyskusji.
Czy ktoś jeszcze chciałby zgłosić się do dyskusji?
Zgłoszeń nie widzę.
Zamykam listę.
Przypominam, czas na zabranie głosu – 2 minuty.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwsza głos zabierze pani poseł Renata
Zaremba, Platforma Obywatelska.
Poseł Renata Zaremba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Cieszę się bardzo,
że w końcu Prawo i Sprawiedliwość dostrzegło takie
przedsiębiorstwo, jak Poczta Polska, i zaniepokoiło
się jego losem.
Panie ministrze, czy prawdą jest, że wcześniej
żaden rząd nie miał odwagi podjąć działań na rzecz
uzdrowienia tego przedsiębiorstwa i przekształcenia
go w sprawnie działającą spółkę, która będzie mogła
konkurować na wolnym rynku pocztowym, a trakto-
wano ją tak naprawdę jako łup polityczny do przecho-
wywania swoich partyjnych działaczy?
Czy dzisiaj w trakcie komercjalizacji Poczty Pol-
skiej możemy mówić o wielkich zaniedbaniach i za-
niechaniach w działaniu w stosunku do Poczty Pol-
skiej, zwłaszcza za rządów PiS, który nic nie zrobił,
aby przygotować przedsiębiorstwo do działania na
otwartym rynku, aby mogło dostosować się do unij-
nych dyrektyw?
Panie ministrze, proszę o potwierdzenie, czy były
faktycznie w Poczcie Polskiej następujące wyniki fi-
nansowe: w 2005 r. wynik finansowy netto wynosił
200 mln zł, w 2006 r. wynik finansowy wynosił 124
mln zł, w 2007 r. wynik wynosił 61,5 mln zł, nato-
miast w 2007 r. zaplanowano już wynik ujemny w
tym przedsiębiorstwie, czyli stratę na 291 mln zł. To
państwa nie niepokoiło? Czy to nazywamy działa-
niem rządu PiS, czy też zaniechaniem?
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Poczta Polska
jest jedną z największych firm w Polsce, zatrudnia
około 100 tys. ludzi i posiada ponad 8,5 tys. placówek.
Co zrobiły poprzednie rządy dla tego przedsiębior-
stwa oprócz grabieżczej polityki? Co tak naprawdę
zrobił PiS? Teraz tak bardzo się o to martwi. To są
prawdziwe czyny, a nie cuda. (Poruszenie na sali,
oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Renata Zaremba:
To są prawdziwe czyny PiS-u, a nie cuda.
(Głos z sali: Brawo!)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Szwed, Prawo i Sprawiedliwość,
bardzo proszę.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dobrze, że tego
pytania wysłuchali pracownicy Poczty Polskiej. My-
ślę, że wyrobią sobie zdanie na ten temat, jak trak-
tuje ich Platforma. Dlatego też chciałbym zadać py-
tania dotyczące redukcji zatrudnienia. Odpowiedź na
nie najbardziej w tej chwili interesuje pocztowców.
Mam pytania, panie ministrze. Czy sytuacja fi-
nansowa Poczty Polskiej jest na tyle zła – nie wiem,
może posiada długi, ma zaciągnięte kredyty, proble-
my z płynnością finansową – że jedynym działaniem
oszczędnościowym mogą być zwolnienia grupowe?
Związki zawodowe w Poczcie Polskiej od dawna po-
stulowały, aby na wypadek zwolnień przyjąć odpo-
wiednie rozwiązania rekompensujące pracownikom
utratę pracy. Czy więc w firmie istnieje porozumienie
dotyczące np. dobrowolnych odejść lub jest tzw. pa-
kiet socjalny, który był stosowany w innych firmach?
Jeżeli takiego porozumienia czy pakietu nie ma, to
dlaczego zdecydowano się na zwolnienia pracowni-
ków tuż przed komercjalizacją? Wiadomo przecież,
że część ze zwalnianych pracowników nie uzyska w
ten sposób prawa do akcji pracowniczych. Czy o to
właśnie chodzi pracodawcy? Czy planowane są dalsze
zwolnienia, szczególnie związane z ograniczeniem
liczby placówek na wsi? Jaka jest planowana skala
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Stanisław Szwed
zatrudnienia w latach następnych? Czy jest w tym
zakresie jakiś plan? Czy główny plan nie dotyczy
tego, aby pozbawić tych ludzi akcji pracowniczych?
W Poczcie Polskiej w 2005 r. istniało 100 zakła-
dów pracy. Od ponad 3 lat, kiedy istnieje jeden pra-
codawca, nie ma w stutysięcznej Poczcie Polskiej
aktualnego zakładowego układu zbiorowego pracy
zgodnego z prawem pracy. W związku z tym nasuwa
się pytanie. Kiedy pracodawca, a w tym wypadku
dyrektor generalny Poczty Polskiej, ureguluje te
kwestie z pracownikami reprezentowanymi przez
zakładowe organizacje związkowe? Porozumienie to,
jak wiemy, określa wzajemne prawa i obowiązki wy-
nikające ze stosunku pracy, a więc m.in. warunki
pracy i płacy, inne świadczenia, tryb rozstrzygania
sporów, tryb rozstrzygania sporów wynikających ze
stosowania danego układu. Dlaczego więc dyrektor
generalny Poczty Polskiej zwleka z podjęciem sku-
tecznych rozmów w tym zakresie? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Romuald Ajchler, klub Lewica.
Poseł Romuald Ajchler:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie ministrze,
w swoim wystąpieniu powiedział pan, że o koniecz-
ności komercjalizacji Poczty Polskiej wiedziały
wszystkie rządy i nikt nic nie zrobił, a tylko państwo
jesteście głównymi bohaterami tego, co się dzisiaj
dzieje. Jednak dla oddania sprawiedliwości chciał-
bym, panie ministrze, powiedzieć panu i przypo-
mnieć, iż za czasów, kiedy rządziła lewica, Poczta
Polska charakteryzowała się 200-milionowym docho-
dem. Potwierdziła to pani poseł, mówiąc o tym, iż
taka była kondycja finansowa Poczty Polskiej. Jed-
nak po czasach rządów lewicy przyszły rządy prawi-
cy, do której państwo się zaliczacie, przykro mi po-
wiedzieć, a na pewno państwo z prawej strony, pań-
stwo z PiS-u. I co się dzieje w Poczcie Polskiej? Otóż
diametralnie spadają dochody. Jeżeli diametralnie
spadają dochody, to o czym to świadczy, jeśli chodzi
o gospodarza? Że nie potrafi rządzić. Dobrze się sta-
ło, jak się stało, że zostaliście pozbawieni tego rządu
przez polską społeczność. Jednak sytuacja stała się
jeszcze gorsza, gdyż dzisiejsze działania Lewica widzi
w sposób następujący, że liberałowie wymyślili sobie
tak: trzeba zmniejszyć dochodowość Poczty Polskiej
po to, żeby ktoś mógł kupić ją za grosze. Chodzi rów-
nież o to, żeby zredukować liczbę pracowników, tę
rzeszę 100 tys. osób, bo gdyby zostali w tej struktu-
rze, mieliby prawo do prywatyzacji, a w tej sytuacji
227
niebawem obłowi się grupka kilku czy kilkunastu
tysięcy osób i to one zbiorą z tego konfitury.
Panie ministrze, Poczta Polska ma takie prawo, ma
monopol na dostarczanie przesyłek do 50 g. Wiemy jed-
nak wszyscy, sądzę, że pan minister również, że podej-
mowane są działania, które mają wpływ na to, że uda-
je się ominąć przepisy, doklejając różnego rodzaju bla-
chy, zwiększając sztucznie wagę przesyłki, ucieka się od
tego, aby dostarczała je Poczta Polska. (Dzwonek)
Chciałbym zapytać: Co zrobił rząd, aby Poczta
Polska faktycznie mogła dostarczać te przesyłki, aby
nie obchodzono tego i aby wpływały większe środki?
Już kończę, panie marszałku.
Teraz ważna sprawa: Co zaproponowaliście pań-
stwo pracownikom, których zamierzacie zwolnić w
ramach zwolnień grupowych? Czy będą mieli możli-
wość korzystania z akcji, czy świadomie chcecie ich
tego pozbawić? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Janusz Piechociński, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ta debata nie jest
po to, by rozliczać przeszłość i teraźniejszość w kate-
goriach partyjno-politycznych. To bardzo interesują-
ca informacja bieżąca dotycząca stanu przygotowań
do komercjalizacji, jej konsekwencji i stanu funkcjo-
nowania Poczty Polskiej. W związku z tym moje py-
tania są zupełnie innego kalibru.
Panie ministrze, jakie były formy nadzoru wła-
ścicielskiego resortu infrastruktury poprzednio i
jakie są dzisiaj? Jakie wnioski wyciągnęliście pań-
stwo ze słabości nadzoru inwestycyjnego w poprzed-
nich latach, w czasie poprzednich rządów? Poczta się
staczała, jakie mechanizmy zostały wdrożone?
Po drugie, czy jakiekolwiek strategie rozwoju
Poczty Polskiej, decyzje kierownictwa tego jednego z
największych przedsiębiorstw państwowych w Polsce
były zatwierdzane przez rząd, czyli przez właściciela,
czy tylko przez resort na zasadzie konsultacji i opi-
niowania? Kto ponosi odpowiedzialność w wymiarze
konstytucyjnym i politycznym za kształt reform, re-
organizacji, które były, są lub będą przeprowadzane
w tych przedsiębiorstwach? Oczywiście, wybiega to
poza projekt ustawy o komercjalizacji, ale są to bar-
dzo istotne kwestie. Wielokrotnie mieliśmy okazję
zauważyć, czy to w czasie posiedzeń Komisji Infra-
struktury, czy też Komisji Skarbu Państwa, że mamy
do czynienia z bardzo pasywnym nadzorem właści-
cielskim, koncentrującym się de facto na wyłanianiu,
powoływaniu kierownictwa, a nie na realizacji stra-
tegicznego nadzoru w zakresie zmian, przeobrażeń,
decyzji, struktury kosztów i przychodów, a to, jak się
wydaje, jest dzisiaj kluczowe.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
228 Informacja bieżąca
Poseł Janusz Piechociński
Jeśli chodzi o kwestię uporządkowania spraw ma-
jątkowych Poczty Polskiej, fundament wszelkich
zmian organizacyjno-instytucjonalnych, na jakim
jest to etapie? Jakie jest zdanie kierownictwa resortu
infrastruktury i nadzorującego bezpośrednio wice-
ministra, jeśli chodzi o spółki zależne od Poczty Pol-
skiej? Co się udało, czego się nie udało, co zamierza-
cie państwo zrobić, by przywrócić racjonalność ich
działań, ich zachowań?
Po trzecie, czy rząd zaaprobował kształt zmiany
polityki w zakresie sieci placówek Poczty Polskiej?
Czy jest to decyzja tylko kierownictwa przedsiębior-
stwa państwowego Poczta Polska, czy także resortu
infrastruktury? Jeśli tak, kiedy została podjęta i w
jakim składzie? (Dzwonek)
Na koniec ostatnie pytanie: Jeśli Poczta Polska
zakończyła zeszły rok stratą, natomiast usługa pu-
bliczna, usługa powszechna przyniosła jej zysk, to
dlaczego na paczkach, działalności finansowej Pocz-
ta Polska ponosi stratę? Jakie są tego przyczyny?
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pani poseł Bożena Kotkowska, po-
seł niezależna.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Pocz-
towcy! 1 stycznia 2013 r. nastąpi pełna liberalizacja
polskiego rynku pocztowego, na który będą mogły
wejść także zagraniczne przedsiębiorstwa pocztowe.
Na przygotowanie się do tej ostrej walki konkuren-
cyjnej, o wiele ostrzejszej niż dotąd, Poczta Polska ma
mało czasu, niewiele ponad 2,5 roku.
Co resort infrastruktury i kierownictwo Poczty
Polskiej zamierzają uczynić, by ten czas nie został
zmarnowany? Jaki jest stosunek rządu do wysuwa-
nego przez niektóre państwa członkowskie Unii Eu-
ropejskiej postulatu dopuszczenia pomocy publicznej
dla operatorów narodowych w celu utrzymania trwa-
le nierentownych urzędów pocztowych?
Następne pytanie, związane z procesem restruk-
turyzacji Poczty Polskiej, podyktowane jest troską o
los zatrudnionych w niej pracowników i ich rodzin.
Ile osób zamierza zwolnić Poczta Polska? Jakie będą
zasady tych zwolnień? Czy zostaną stworzone wa-
runki dla płynnego zatrudniania pracowników Pocz-
ty Polskiej? Proszę powiedzieć, ilu pracowników bę-
dzie miało zatrudnienie?
Myślę, że to bardzo ważne pytanie w dobie kryzy-
su, w czasie niepewnej sytuacji na rynku pracy. Oba-
wiam się o los pocztowców, dlatego pytam o konkret-
ne wyliczenia, konkretne działania i szczegółowy
zakres działania pakietu społecznego, osłony socjal-
nej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Poseł Jacek Krupa, Platforma Obywatelska, bar-
dzo proszę.
Poseł Jacek Krupa:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pan minister w swoim wystąpieniu scharakteryzo-
wał najważniejsze działania podejmowane przez
Pocztę Polską, przygotowanie do restrukturyzacji,
do komercjalizacji.
Chciałbym dopytać o kilka szczegółów. Po pierw-
sze, wspomniał pan minister, że jest coraz lepiej z
terminowością doręczania przesyłek. Proszę powie-
dzieć, jak, jeśli chodzi o ostatni rok, prezentują się
wskaźniki terminowości, bo wiemy, że rok temu było
bardzo źle. Czy rzeczywiście możemy liczyć na to, że
wysłany przez nas list lub przesyłka zostaną dostar-
czone w terminie określonym w regulaminie?
Wspomniał pan minister o zmianie struktury w
zarządzaniu, o połączeniu dwóch pionów. Czy efek-
tem tego były zmiany w zatrudnieniu, zwłaszcza w
administracji? Czy doszło do wzrostu zatrudnienia w
administracji, czy też, mam nadzieję, ten wskaźnik
się zmniejszył?
Jak wygląda sytuacja finansowa Poczty Polskiej
na tle innych operatorów? Mam na myśli nie tylko
finanse, przede wszystkim udział w rynku. W jakiej
części rynek dostarczania przesyłek, usług kurier-
skich jest w tej chwili opanowany przez inne firmy?
Czy jest to zjawisko wzrostowe? Jaka jest dynamika
tych zmian? Jakie Poczta Polska ma długi, co z płyn-
nością finansową? Czy zadłużenie Poczty Polskiej
stanowi jakieś poważne zagrożenie, jeśli chodzi o
przygotowanie do komercjalizacji tej firmy? Bardzo
dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pani poseł Jadwiga Wiśniewska, Prawo i Sprawie-
dliwość, bardzo proszę.
Poseł Jadwiga Wiśniewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W najbliższym
czasie konieczna jest implementacja dyrektywy
2008/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
20 lutego 2008 r. do krajowego porządku prawnego.
Wymaga to zmian w ustawie z 12 czerwca 2003 r. Pra-
wo pocztowe. We wrześniu ub.r. zespół powołany przez
ministra infrastruktury opracował wstępne założenia
dotyczące zmian. Obecnie opracowaniem propozycji
zmian zajmuje się Urząd Komunikacji Elektronicznej,
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Jadwiga Wiśniewska
a wiadomo, że założenia Ministerstwa Infrastruktury
nie zostały przez UKE zaakceptowane.
Dlaczego ministerstwo i rząd zdecydowały, aby
ustawę tworzył UKE, czyli podmiot wykonawczy,
którego zadaniem jest ułatwianie wolnej konkuren-
cji, kontrolowanie i regulowanie rynku, a nie pisanie
dla niego rozwiązań prawnych? Czy rząd w ogóle ma
jakąś wizję, jak mają w Polsce wyglądać publiczne
usługi pocztowe, czy też chce pozostawić ustalenie
tej wizji wolnemu rynkowi?
Jeżeli rząd chce, aby obywatel nadal mógł korzy-
stać z wysokiej jakości usług, to dlaczego do prac
UKE nie włączono Poczty Polskiej? To praktyka sto-
sowana we wszystkich krajach, operatorzy narodowi
uczestniczą aktywnie w procesie implementacji pocz-
towych przepisów wspólnotowych, ponieważ jeszcze
przez wiele lat będą jedynymi podmiotami zdolnymi
do świadczenia usług na terenie całego kraju. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Wiesław Andrzej Szczepański, klub Le-
wica.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Państwo Pocz-
towcy! Wydaje mi się, że ze strony obecnego rządu
brak jest jakiejkolwiek pomocy i nadzoru nad pocztą,
chyba że w zakresie prywatyzacji. Mam następujące
pytania: Jak poczta jest przygotowana do uwolnienia
rynku pocztowego? Jak rząd zamierza pomóc poczcie
w tym zakresie? Co poczta robi w celu odzyskiwania
już utraconego rynku listowego? Wszak prywatni
operatorzy chwalą się, że na koniec tego roku będą
mieli około 10% rynku. Czy rząd i poczta zamierzają
rozwiązać umowę spółki Postdata z Prokomem, gdzie
setki milionów złotych trafiają na programy kompu-
terowe, które w ogóle nie są realizowane bądź nie
funkcjonują? Myślę tu o tzw. mrówce, e-poczcie, nie-
ruchomościach.
Jakie działania osłonowe przewiduje się dla pra-
cowników zwalnianych w ramach zwolnień grupo-
wych? Ile z obecnych CER-ów jest w pełni zautoma-
tyzowanych? Wszak to jest przecież element walki z
konkurencją.
Panie ministrze, jaka aktualnie jest kondycja eko-
nomiczna Poczty Polskiej? Czy prawdą jest, że Poczta
Polska zaciągnęła lub zamierza zaciągnąć kredyty
bankowe na finansowanie bieżącej działalności? Czy
prawdą jest, że to przedsiębiorstwo może utracić płyn-
ność ekonomiczną już w I półroczu? Dlaczego przy tak
niekorzystnych trendach panujących na rynku nieru-
chomości Poczta Polska zamierza sprzedawać grunty
229
i budynki wielomilionowej wartości w centrum War-
szawy, w tym m.in. czynnych obiektów? Mam pytanie:
Jakie będą koszty wynajęcia siedzib i przeprowadzki
m.in. służb zlokalizowanych przy ul. Towarowej?
Średnie wynagrodzenie pracowników Poczty Pol-
skiej wynosi dzisiaj 2996 zł, z czego, można powie-
dzieć, wynagrodzenie pozostałych pracowników jest
o 100 zł mniejsze i wynosi 2800, ale patrzę na wyna-
grodzenie pracowników centrali: centrum logistyki
– 7 tys., centrum usług koncesjonowanych – 7 tys.,
centrala poczty – 6100. Moje pytanie jest następują-
ce: Czy ta struktura nie jest, panie ministrze, chora?
(Dzwonek) Czy wynagrodzenie służb administracyj-
nych nie jest zawyżone w stosunku do ich umiejętno-
ści i wkładu pracy? I jak Poczta Polska zamierza to
zmienić, wykorzystując tylko niewiele, powiedzmy,
kilkaset milionów złotych na podwyżkę w tym roku?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Mieczysław Kasprzak, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Niewątpliwie temat, z którym przyszło nam się dzi-
siaj zmierzyć, jest bardzo ważny, istotny. Pamiętam,
jak jeszcze w dawnych czasach, kiedy poczta była
jedną z ważniejszych instytucji, prawie w każdej wsi
była placówka pocztowa, obok kościoła i szkoły. To
była instytucja, to był znak powagi tej wioski. Stop-
niowo, z roku na rok liczba urzędów pocztowych za-
częła się zmniejszać i coraz częściej dochodzą do nas
takie sygnały, jakie ostatnio widziałem w prasie, że
podtarnowskie wsie zostaną bez poczty. Tak jest w
wielu regionach. Kiedyś, pamiętam takie czasy, to
nie jest żart prima aprilisowy, jak przychodził listo-
nosz w okresie świąt wielkanocnych do gospodarstwa
w moim regionie, w mojej wsi, dostawał jajko. To było
z szacunku, takie wynagrodzenie, może symbol łącz-
ności obywatela, mieszkańca z urzędnikiem, który
przychodził w służbowej czapce. Dzisiaj mamy pewne
obawy, docierają do nas dość niepokojące sygnały.
Znam takie miejscowości, gdzie listonosz dociera co
drugi dzień, znam takie przypadki, bo ludzie zgła-
szają się do mnie, że poczta dociera raz na tydzień.
To w związku z tym, co pan minister mówił o zanie-
dbaniach z wcześniejszych lat.
Chciałem zapytać: Jak będzie wyglądała struktu-
ra poczty w przyszłości? Jak to będzie tam na dole?
Przecież poczta powinna służyć przede wszystkim
ludziom, powinna być dostosowana do spełniania
oczekiwań mieszkańców, spełniania podstawowych
obowiązków, bo po to została stworzona, po to ją po-
wołano. Czy jest już opracowana docelowa struktura
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
230 Informacja bieżąca
Poseł Mieczysław Kasprzak
funkcjonowania poczty? W jakim procencie poczta
będzie wykonywać w przyszłości swoje obowiązki?
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Arkadiusz Litwiński, Platfor-
ma Obywatelska,
Nie ma?
Nie ma pana posła.
W takim razie poseł Waldemar Andzel, Prawo i
Sprawiedliwość.
Poseł Waldemar Andzel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam pytanie o stosunek dyrekcji Poczty Polskiej do
NSZZ „Solidarność”, do tego, co dzieje się na poczcie.
Poczta Polska przeprowadza proces restrukturyzacji.
W ramach tych działań zamierza przeprowadzić roz-
ległe zmiany struktury firmy, których efekty dotkną
przede wszystkim pracowników, także tych, którzy
są dzisiaj na tej sali. Do przeprowadzenia każdych
zmian, a takich w szczególności, potrzebne jest poro-
zumienie społeczne wewnątrz firmy, najlepiej oparte
na wzajemnym zaufaniu stron. Czy takie porozumie-
nie między kierownictwem Poczty Polskiej a środo-
wiskiem pracowników jest możliwe, jeżeli od ponad
pół roku związek zawodowy „Solidarność” próbuje
bezskutecznie doprowadzić do przywrócenia do pra-
cy bezprawnie zwolnionych działaczy związku z Wro-
cławia? Mam tu dwa przykłady. Jeden to przykład
pana Jerzego Raciborskiego, chronionego prawem
pracy na mocy dwóch ustaw: ustawy o związkach
zawodowych i ustawy o rozwiązywaniu sporów zbio-
rowych oraz ustawy o radach pracowniczych, prze-
wodniczącego organizacji podzakładowej, członka
rady pracowników Poczty Polskiej. Drugi przykład
pana Zbigniewa Trochimiaka, członka prezydium
organizacji podzakładowej chronionego prawem na
mocy ustawy o związkach zawodowych i ustawy o
rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Obaj złożyli od-
wołanie w swojej sprawie do sądu pracy i wielokrotnie
zwracali się do dyrektora generalnego Poczty Pol-
skiej z propozycją honorowego dla obu stron wyjścia
z tej bezprawnej sytuacji. Bez skutku. Następna roz-
prawa w sprawie Trochimiaka będzie dopiero w
czerwcu tego roku. O sprawie wielokrotnie byli infor-
mowani i proszeni o interwencję zarówno pan mini-
ster infrastruktury Cezary Grabarczyk, jak i pan
wiceminister Maciej Jankowski, dzisiaj tu obecny.
Również bez skutku. Proszę o odpowiedź w tej spra-
wie na piśmie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
W tym momencie głos zabierze poseł Tomasz Ka-
miński, Lewica.
Poseł Tomasz Kamiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Rozmawiamy o bardzo ważnym przedsiębiorstwie, o
jego kondycji, o jego przyszłości. Ale aby rozmawiać
w sposób wolny od pewnych niedomówień, pewnych
naleciałości, pewnych informacji, chciałbym uzyskać
od pana ministra odpowiedź na pytanie w sprawie
kontraktów zawartych przez firmę Work Service, w
której 30% udziałów ma jeden z senatorów Senatu
Rzeczypospolitej.
I mam pytania: Panie ministrze, co te kontrakty
dały Poczcie Polskiej? Jak przyczyniły się do jej kondy-
cji? Czego dotyczyły, jakich dziedzin funkcjonowania
Poczty Polskiej dotyczyły, na jakie kwoty? Bardzo pro-
szę o konkretną odpowiedź, ile było tych kontaktów,
na jakie kwoty, czego dotyczyły, czy przyczyniły się do
poprawy funkcjonowania Poczty Polskiej. Chodzi o wy-
nik ekonomiczny, co poprawiły, co ewentualnie pogor-
szyły. Czy były wcześniej zawierane takowe kontrakty
z wolnej ręki? Bo jak słyszymy, te kontrakty zostały
zawarte z wolnej ręki. I kolejne pytania: Czy pracowni-
cy wiedzieli o tych kontraktach? Czy związkowcy wie-
dzieli o tych kontraktach? Jakie jest ich zdanie?
I ostatnie pytanie, panie ministrze, poprawka,
która dotyczy nadzoru Skarbu Państwa nad Pocztą
Polską forsowana w senackiej komisji gospodarki,
mówmy otwarcie (Oklaski), przez senatora Misiaka
z Platformy Obywatelskiej. Jakie ta poprawka przy-
niosła skutki, jeśli chodzi o funkcjonowanie Poczty
Polskiej? Panie ministrze, również proszę o odpo-
wiedź na piśmie. Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Waldemar Andzel: Tak jest.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Nawiązując do wypowiedzi posła Kasprzaka, któ-
ry poruszył wątek wielkanocny, że gdzieś tam na
Podkarpaciu listonosz otrzymywał jajko, to myślę, że
po tej restrukturyzacji rolnik będzie musiał to jajko
nieść do gminy albo jeszcze dalej.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Usłyszeliśmy z pana ust, że w procesie przekształceń
zamierza się uczynić z nieruchawego pionu dyna-
miczne przedsiębiorstwo. Kiedyś, 20 lat temu, na tej
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk
sali było bardzo gorąco od haseł decentralizacji wła-
dzy. W tej chwili jest tak, jakbyśmy zatoczyli krąg i
z powrotem idziemy w kierunku centralizacji władzy.
Funkcja poczty mieści się w konstytucyjnym pojęciu
pomocniczości państwa, natomiast słyszymy, że na-
stąpi rezygnacja z usług nierentownych, a to się wią-
że również z restrukturyzacją, ze zwolnieniami.
Otóż, panie ministrze, chciałbym zwrócić uwagę – w
zasadzie z doświadczenia wiem, że nie zawsze te na-
sze opinie były brane pod uwagę w procesach prze-
kształceniowych – na głęboki teren, tzw. ścianę
wschodnią. I tak mówi się o jednej placówce w gmi-
nie, mówi się o decentralizacji, o tym, że centrum
może być o 120, 150 km oddalone. Czy bierzecie pod
uwagę po prostu pozostawienie tych placówek na
miejscu? Otóż na przestrzeni już przynajmniej kilku-
nastu lat, 10 lat, obserwujemy, że się likwiduje insty-
tucje, restrukturyzuje, a społeczeństwo z tego terenu
odpływa i dojdzie do tego, że zostanie jedna centrala,
Warszawa gdzieś tam w domyśle, a dalej głęboka i
głucha wieś. Chodzi o to, żeby tego nie czynić. Uwa-
żamy, że równocześnie trzeba myśleć w tym kierun-
ku i planować tak, żeby rozwiązania w terenie słu-
żyły demografii, żeby nie zaniechać roli służebnej
instytucji państwowych. Panie ministrze, trzeba o
tym pamiętać przy jakichkolwiek restrukturyza-
cjach. To ma nie tylko polepszać kondycję samej in-
stytucji, ale ma również służyć społeczeństwu w te-
renie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Marek Wojtkowski, Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Marek Wojtkowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Jak widać, atmosfera debaty politycznej na temat
Poczty Polskiej w tej Izbie staje się coraz bardziej
gorąca. Ja natomiast chciałbym się skoncentrować
na sprawach merytorycznych i zadać dwa pytania.
Jak wiadomo, w tej chwili poczta ulega proceso-
wi komercjalizacji. W najbliższym czasie odbędzie
się również proces restrukturyzacji i, jak pan mini-
ster raczył powiedzieć, dojdzie do zmiany sposobu
zarządzania Pocztą Polską. Ja właśnie chciałbym
zapytać o tę kwestię. Mianowicie mówi się o re-
strukturyzacji w kontekście liczby regionów, nato-
miast w tej chwili nie mamy jeszcze żadnych infor-
macji co do przyszłości rejonów. Ja akurat reprezen-
tuję byłe województwo włocławskie, tam znajduje
się rejon Poczty Polskiej, i właśnie w związku z tym
pracownicy rejonu poczty we Włocławku czują się
zaniepokojeni tą sytuacją.
231
Drugie pytanie dotyczy również procesu restruk-
turyzacji. Mianowicie chciałbym zapytać, jakimi kry-
teriami będzie kierować się ministerstwo, dokonując
restrukturyzacji, dokonując zmniejszenia liczby re-
jonów Poczty Polskiej w Polsce. Czy to będzie liczba
zatrudnionych pracowników, liczba nadawców, czy
też ewentualnie będą uwzględniane kwestie ekono-
miki i finansów? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Elżbieta Witek, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Jest pani poseł, bardzo proszę.
Poseł Elżbieta Witek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Była już mowa o
Work Service i o panu senatorze Misiaku, padło też
pytanie, co z tych kontraktów ma Poczta Polska. Za-
tem, panie ministrze, inne pytanie, mianowicie ta-
kie: Czy ministerstwo przejdzie do porządku dzien-
nego nad tą sytuacją, czyli zawierania kontraktów z
wolnej ręki, bez przetargu, i czy jedyną konsekwencją
dla pana senatora Misiaka ma być wyrzucenie z Plat-
formy Obywatelskiej? To jest pierwsze pytanie.
(Poseł Wiesław Andrzej Szczepański: Komisja
śledcza.)
(Poseł Jan Kulas: Po co ta złośliwość?)
Poza tym chciałabym zapytać o to, jakie będą
skutki komercjalizacji Poczty Polskiej dla obecnie
zatrudnionych w niej pracowników. I właśnie pra-
cownikom poczty chciałabym poświęcić chwilę uwa-
gi i zadać kilka pytań przy okazji tej dyskusji.
Panie ministrze, pocztowcy skarżą się na złą or-
ganizację pracy w tych instytucjach, w oddziałach
pocztowych, skarżą się na to, że nie przestrzega się
tam prawa pracy. Na pewno nie we wszystkich pla-
cówkach pocztowych, ale jest wiele takich. Szczegól-
nie doręczyciele mówią, że naczelnicy oddziałów
pocztowych oszczędzają na etatach, że jeżeli jeden z
doręczycieli choruje, to nie zatrudnia się nikogo na
umowę zlecenia, tylko innemu doręczycielowi zwięk-
sza się liczbę rejonów, ale musi to wykonać w ramach
swojej pracy i bez dodatkowego wynagrodzenia. Poza
tym są takie oddziały pocztowe – nie wiem, czy wszę-
dzie tak jest, stąd za chwileczkę moje pytanie – w
których ostatniego dnia miesiąca otrzymują oni wy-
nagrodzenie, a dopiero 10 dni później premie. W
związku z tym, panie ministrze, trzy pytania. Czy
system wynagradzania i organizacja pracy są jedna-
kowe we wszystkich placówkach pocztowych i kto za
to odpowiada? Po drugie, czy ministerstwo otrzymu-
je sygnały na temat nieprawidłowości w tym zakre-
sie? I trzecie pytanie: Czy ministerstwo dysponuje
raportami Państwowej Inspekcji Pracy na temat sto-
sowania prawa pracy w oddziałach pocztowych? Jeśli
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
232 Informacja bieżąca
Poseł Elżbieta Witek
są takie raporty, to bardzo proszę o odpowiedź, co z
nich wynika. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Zbigniew Matuszczak, klub Lewicy.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam trzy pytania do pana ministra. Poczta, jak
wszyscy wiemy, przygotowuje się do reorganizacji. W
tej sprawie działa wewnętrzny zespół, który pracuje
nad nową strukturą poczty po komercjalizacji. Pro-
szę powiedzieć, w jakim kierunku idą zmiany. Czym
przyszła struktura przedsiębiorstwa będzie różniła
się od obecnej i czy są zamiary likwidacji urzędów
rejonowych poczty, a jeżeli tak, to według jakich kon-
kretnie kryteriów? Jednym z elementów reorganiza-
cji mają być zwolnienia grupowe. Proszę powiedzieć,
ile osób przewidziano do zwolnienia i w ogóle ile osób
planuje odejście w tym roku z poczty na emerytury,
na wcześniejsze świadczenia czy też w wyniku wyga-
śnięcia umów cywilnoprawnych, czy też umów za-
wartych na czas określony.
Proszę powiedzieć, panie ministrze, jak to jest, że
Generalna Dyrekcja Poczty Polskiej jako największe-
go przedsiębiorstwa państwowego przez tyle lat nie
dorobiła się własnej siedziby? Ile dziś kosztuje mie-
sięcznie wynajęcie pomieszczeń, na ile lat zawarto
umowy, ile kosztowała pocztę adaptacja tych po-
mieszczeń, w tym skomputeryzowanie, na bieżącą
działalność poczty? Jakie są to koszty?
I ostatnie pytanie. Jaka jest efektywność wyko-
rzystania przez polską pocztę zakupionych na własne
potrzeby za kilka milionów złotych, a dokładnie za
sześć, telefonów szyfrujących, których dziś na swoim
wyposażeniu nie ma nawet Agencja Bezpieczeństwa
Wewnętrznego? Czy tego typu wydatki przy obecnej
sytuacji gospodarczej są uzasadnione? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Kalemba, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Są w Polsce podmioty gospodarcze, które można na-
zwać skarbami państwa czy polskimi srebrami rodo-
wymi. Do nich między innymi należą takie podmioty,
jak PZU, PKO BP, banki spółdzielcze i niewątpliwie
Poczta Polska. Przypomnę, że kilkanaście lat temu
walczyliśmy tu o przetrwanie banków spółdzielczych.
Dzisiaj według ekspertów jest to najzdrowszy sektor
bankowy w Polsce. Czy w przypadku Poczty Polskiej
nie powinniśmy pójść tym samym tropem, tak żeby
pozostał w niej kapitał polski (Oklaski), i może, tak
jak w przypadku PKO BP, umożliwić Polakom w ofer-
cie publicznej nabycie akcji? I, panie ministrze, ja
obserwuję, co się działo w polskich firmach. Czy to
czasem nie jest tak, że ta obniżka jakości usług, pe-
wien upadek, pogorszenie standardów ma związek z
przygotowaniem po prostu tej firmy, tego srebra ro-
dowego, do prywatyzacji, do znalezienia jakiegoś
strategicznego inwestora? Prosiłbym o odpowiedź na
to pytanie.
Odwołując się do pracowników poczty, potwier-
dzam to, że jest bardzo dużo zastrzeżeń co do opro-
gramowania informatycznego. Funkcjonuje kilka
programów, które nie są zharmonizowane. Czyli, pa-
nie ministrze, może te dziesiątki milionów złotych w
poszczególnych latach, od 81 mln do 123 mln w roku
2008, nie zostały efektywnie wykorzystane? Czy to
spełnia po prostu swoją funkcję?
Panie ministrze, czy może w strategii, o której
trzeba myśleć, nie warto przewidzieć takiego rozwią-
zania jak w przypadku prywatyzacji PKO BP, który
dzisiaj jest najlepszym polskim bankiem, po to żeby
umożliwić pracownikom, polskim obywatelom naby-
cie akcji właśnie w ofercie publicznej? Bo proszę zo-
baczyć: sprywatyzowane firmy, na przykład banki, o
to też toczyły się boje, dzisiaj wyprowadzają nasze
dochody do swoich macierzystych firm poza Polską.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Zbigniew Konwiński, Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Zbigniew Konwiński:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Była mowa o firmie byłego senatora Platformy Oby-
watelskiej. Mam pytanie, panie ministrze: Czy praw-
dą jest, że największe umowy z Pocztą Polską firma
byłego senatora Platformy Obywatelskiej podpisane
miała w okresie rządów Prawa i Sprawiedliwości?
Czy to jest prawda, że największe umowy (Oklaski)
firma byłego senatora Platformy...
(Poseł Anna Zalewska: Nieprawda.)
...Obywatelskiej podpisała w okresie, kiedy rządził
PiS?
(Poseł Anna Zalewska: Nieprawda. Sprawdzo-
ne.)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Zbigniew Konwiński
To jest pierwsze pytanie.
(Poseł Waldemar Andzel: Sprawdzimy.)
Drugie pytanie. (Gwar na sali)
Jeśli można, proszę mi nie przeszkadzać.
Czy konsekwencje poniosły osoby odpowiedzialne
za zakup w okresie rządów Prawa i Sprawiedliwości
maszyn frankujących, które zakupiono w nadmiarze
i które zalegają w wielu urzędach pocztowych?
Kolejne pytanie: Czy wyegzekwowano należności
z tytułu kary za nienależyte wykonanie usługi od
firmy 4Print z Warszawy? To umowa podpisana rów-
nież w okresie rządów Prawa i Sprawiedliwości.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W tej chwili w
Poczcie Polskiej trwają prace nad nową strukturą
organizacyjną. Mam pytanie dotyczące kwestii tro-
chę bardziej lokalnej. Rejon słupski obejmuje byłe
województwo słupskie i dziś podlega pod jednostkę
organizacyjną w Szczecinie. W nowej strukturze,
która ma również odzwierciedlać podział administra-
cyjny kraju, będzie tworzył jedną jednostkę z Gdań-
skiem. Mamy informacje, mieliśmy wcześniej, że
będą dwa rejony – w Słupsku, który jest drugim
ośrodkiem po Trójmieście, i oczywiście w Gdańsku.
Sprzed kilku dni mam informację od działaczy związ-
kowych, że pojawia się inna koncepcja, w której Słup-
ska może nie być. Chciałbym od pana ministra uzy-
skać odpowiedź: Na jakim etapie są prace nad struk-
turą organizacyjną Poczty Polskiej? Myślę, że warto
uwzględnić to, że Słupsk jest drugim ośrodkiem po
Trójmieście w województwie pomorskim. W sąsied-
nim województwie zachodniopomorskim przewiduje
się, że rejony poczty będą w Szczecinie i w Koszalinie.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pani poseł Anna Zalewska, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Anna Zalewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
To, gdzie pan siedzi podczas tych obrad, świadczy o
tym, jaki państwo mają stosunek do poczty. Cieszę
się, że w ogóle jest pan na sali, a nie odgradza się pan
drzwiami.
Zanim zacznę się wypowiadać, proszę podzięko-
wać dyrektorowi poczty, że pozwala zadawać pytania
związkowcom. Wydawało mi się, że czasy, kiedy ktoś
musiał dziękować za to i łaskawie wyrażać swoją
wdzięczność, dawno się skończyły.
Poczta to ogromny majątek, setki tysięcy ludzi,
dlatego też wszystkie działania związane z tą insty-
tucją muszą być pod szczególnym nadzorem. Tym-
czasem poczta ginie w chaosie, jest bez strategii.
233
Proszę nie mówić, że strategia będzie budowana. Je-
żeli będzie budowana, nie wolno zaczynać żadnego
kroku, nie wolno zaczynać żadnego ruchu, ponieważ
nie ma strategii, państwo nie wiedzą, dokąd zmierza-
ją, nie znają jej posłowie, a przede wszystkim nie
znają jej pracownicy. Jednocześnie wiedzą tylko, że
będą zwolnienia, i to duże, że jest wyprzedaż mająt-
ku, i to najlepszego. Stoją nieruchomości, które pań-
stwo możecie sprzedawać, bo nie działają, ale trzeba
sprzedać perełki warszawskie, które miesięcznie za-
rabiają 20 mln. Wyprzedajecie również państwo usłu-
gi na zewnątrz. Nie będą na tym zarabiać pocztowcy,
tylko właściwi ludzie, których zresztą zaczęto dobie-
rać zaraz po wyborach. Najjaskrawszym tego przy-
kładem jest oczywiście praca tymczasowa zapropo-
nowana w latach 2008 i 2009 przez firmę Work Se-
rvice pana senatora Misiaka. Lata 2008 i 2009 – to
są oficjalne dane, wystarczy cierpliwość – to 11 mln.
Na tym skończyła się moja cierpliwość. Myślę, że
resztą powinien zainteresować się minister, który
chyba o tym wie, dlatego że umowy zostały podpisa-
ne po negocjacjach, bez obowiązku ogłaszania kon-
kursu, a więc po prostu po koleżeńsku i na telefon.
(Dzwonek)
W związku z tym mam pytanie do pana ministra:
Czy rzeczywiście jest sens zaczynać cokolwiek, jeżeli
nie ma strategii? Najpierw ją ustalmy, a później za-
bierajmy się do pracy. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pan poseł Henryk Gołębiewski, klub Lewica, bar-
dzo proszę.
Poseł Henryk Gołębiewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Pocz-
towcy! Panie Ministrze! Chciałoby się powiedzieć: Źle
się dzieje w Poczcie Polskiej. I to nie od dzisiaj, nie od
wczoraj, ale od wielu, wielu lat.
Z wielkim niepokojem – sądzę, że mogę tak powie-
dzieć – odbieramy wypowiedź pana ministra dotyczą-
cą kolejnej restrukturyzacji, bowiem w przypadku
tych restrukturyzacji, które były wcześniej podjęte,
niestety występowały wręcz lawinowo negatywne
skutki. Podam konkretny przykład. Panie ministrze,
powiedział pan, że niebawem będzie zorganizowany
kolejny węzeł nadawczo-dystrybucyjny, rozdzielczy.
Podam przykład reperkusji, jeśli chodzi o taki węzeł,
przykład Dolnego Śląska: przesyłka wysłana z gminy
do miejscowości usytuowanej 5 km od niej podąża
120 km do Wrocławia, by następnie podążyć kolejne
120 km, a więc łącznie 250 km. Jeżeli taka restruk-
turyzacja ma przebiegać w przedsiębiorstwie, o któ-
rym od lat mówiliśmy... Chlubiliśmy się, że to jest
ikona polska, zważywszy na doświadczenia przedwo-
jenne i powojenne. Panie ministrze, ja pamiętam, że
przesyłka listowa z Warszawy podążała do miejsca
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
234 Informacja bieżąca
Poseł Henryk Gołębiewski
odległego o 450 km w ciągu 3 dni. Teraz przesyłka
sejmowa podąża do mnie, do tej miejscowości, 8, 9, 10
dni. Pan powiedział, że w wyniku tej restrukturyza-
cji będzie dostęp do usług pocztowych. Jakże znako-
micie to ujął pan marszałek Stefaniuk na przykładzie
wsi. Ja dam przykład osiedla, w którym mieszka kil-
ka tysięcy osób, emerytów i rencistów, którzy pogo-
dzili się z likwidacją oddziału, a teraz nie wiem, jak
odbiorą kolejny etap restrukturyzacji (Dzwonek), któ-
ry przyniesie kilkaset złotych oszczędności Poczcie
Polskiej, bo będzie nawet zlikwidowana agencja.
I jeszcze jedno – przepraszam, panie marszałku
– ostatnie pytanie: Czy termin wprowadzenia pod-
wyżki opłat za przesyłki o 10 gr w tygodniu przed-
świątecznym to jest właściwy wybór, jeśli się ma
świadomość, jakie z tego tytułu nastąpią reperkusje,
przy olbrzymim zdynamizowaniu liczby przesyłek?
Dziękuję i przepraszam. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Michał Szczerba, Platforma Obywatelska.
Nie ma?
Poseł Marek Polak, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Marek Polak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Szanowni Goście! Dyrektywa Unii
Europejskiej nakładająca na państwa członkowskie
obowiązek zapewnienia swoim obywatelom dostępu
do powszechnych usług pocztowych w jednolitych
warunkach i po przystępnych cenach stała się powo-
dem do przyjęcia przez Sejm ustawy z dnia 5 wrze-
śnia 2008 r. o komercjalizacji Poczty Polskiej. Zakła-
da ona przekształcenie poczty w spółkę akcyjną ze
100-procentowym udziałem Skarbu Państwa. Dzięki
temu firma będzie mogła lepiej funkcjonować na ryn-
ku usług i sprostać konkurencji, przejmując jedno-
cześnie wszystkie prawa i zobowiązania byłego
przedsiębiorstwa państwowego, w tym realizację za-
dań operatora publicznego zobowiązanego do świad-
czenia powszechnych usług pocztowych.
Elementem rekompensującym działalność poczty
na terenach deficytowych, czyli na terenach wiej-
skich, jest tzw. obszar zastrzeżony, którego każde
naruszenie naraża ją na straty i w efekcie likwidację
deficytowych jednostek, placówek i zwolnienia pra-
cowników.
Aby działać na terenach najbardziej dochodo-
wych, czyli w aglomeracjach miejskich, konkurenci
poczty obchodzą prawo, obciążając przesyłki blacha-
mi, piaskiem bądź tekturami. W związku z powyż-
szym mam pytanie do pana ministra: Co robi Urząd
Komunikacji Elektronicznej, aby ograniczyć te prak-
tyki? Bo choć ministerstwo przyznaje, że są to prak-
tyki nieuczciwe i niezgodne z prawem, to Urząd Ko-
munikacji Elektronicznej niejako zalegalizował tego
typu metody poprzez odpowiednią interpretację pra-
wa. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję.
Poseł Witold Klepacz, Lewica.
Poseł Witold Klepacz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Kondycja ekonomiczna Poczty Polskiej systematycznie
się pogarsza. Wynik finansowy netto w 2005 r. wyno-
sił 200 mln zł, w następnych latach wynik ten ulegał
systematycznemu zmniejszeniu – 2006 r. to 123 mln,
2007 r. to 60 mln, a w roku w 2008 po raz pierwszy
przedsiębiorstwo zanotowało straty w wysokości oko-
ło 150 mln. Ponadto należy przypuszczać, że pewna
grupa kosztów została przesunięta na rok 2009. Prze-
widywana strata w roku bieżącym będzie oscylowała
w granicach 350 mln zł. Przedsiębiorstwo gwałtownie
traci rynki, na których działa, a kierownictwo zamiast
przeciwstawić się tym negatywnym trendom i dążyć
do maksymalizacji zysków, koncentruje swoje działa-
nia głównie w obszarze ograniczania poziomu zatrud-
nienia. Dokonywane obecnie redukcje o 1500 etatów
były zapowiadane od kilkunastu miesięcy. Pomimo to
przez cały czas Poczta Polska zatrudniała i zatrudnia
nadal na stanowiska administracyjne osoby spoza fir-
my, uzasadniając te decyzje za każdym razem brakiem
kandydatów w strukturach przedsiębiorstwa. Tylko
do Dyrekcji Generalnej Poczty Polskiej i central pio-
nów przyjęto w ostatnich kilku miesiącach z wysokimi
uposażeniami, a często bez wymaganych kwalifikacji
dziesiątki osób. Od połowy stycznia bieżącego roku
kierownictwo Poczty Polskiej nie informuje związków
zawodowych o nowych przyjęciach do pracy. Tylko w
okresie od września do grudnia 2008 r. skierowano do
związków zawodowych informację o przyjęciu do pra-
cy 11 pracowników spoza przedsiębiorstwa do jedno-
stek centralnych z rutynowym uzasadnieniem. Kan-
dydaci nie spełniali kryteriów dotyczących wyżej
wymienionych stanowisk. Tak prowadzona polityka
kadrowa jest nie do przyjęcia w aspekcie planowanych
ograniczeń liczby etatów i zwolnień pracowników.
(Dzwonek) Z pism kierowanych do związków zawodo-
wych należy wnioskować, że Poczta Polska jest pusty-
nią kadrową, że przedsiębiorstwo posiadające 100-ty-
sięczną załogę nie posiada żadnych rezerw kadrowych.
Nasuwa się bardzo istotne pytanie: Dlaczego Poczta
Polska nie przewiduje dla własnych pracowników tak
zwanej ścieżki rozwoju zawodowego? Dlaczego nie
szkoli własnych pracowników? Czy nie nadają się oni
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Witold Klepacz
do przeszkolenia i nie są w stanie podwyższyć swoich
kwalifikacji? Jeżeli jest prawdą, że w zasobach kadro-
wych przedsiębiorstwa nie można znaleźć pracowni-
ków na odpowiednie stanowiska, to czy w sposób po-
średni nie wskazuje to na stan, do jakiego obecne
kierownictwo doprowadziło przedsiębiorstwo? I dla-
czego Poczta Polska tak gwałtownie pogarsza relacje
ekonomiczne? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze poseł Jan Kulas, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! W każdej profesjonalnej debacie pada pytanie o
intencje, diagnozę, program naprawy i strategię.
Przysłuchując się posłom PiS-u, mam wątpliwości co
do tego, jakie intencje naprawdę przyświecały posta-
wieniu tej ważnej kwestii.
(Poseł Kazimierz Matuszny: Święta idą.)
Czy jest to szczera troska, czy to jest troska jed-
nak bardziej faryzeusza? Panie i panowie, można nie
wierzyć czasem niektórym politykom, ale jeżeli się
weźmie pod uwagę raport NIK-u w sprawie pracow-
ników Poczty Polskiej, to co z niego wynika? Panie
ministrze, proszę te liczby i fakty przytoczyć, bo cza-
sem politykom się nie wierzy. Jaki był stan rzeczy w
latach 2005–2007?
(Poseł Józef Rojek: Zysk.)
To były najtrudniejsze lata dla Poczty Polskiej.
Grzech zaniechania, jak pokazuje chociażby przykład
przemysłu stoczniowego, powoduje czasami skutki
katastrofalne. Panie ministrze, proszę jeszcze z ra-
portu NIK-u podać kilka faktów, danych, żeby kwe-
stię diagnozy tutaj rozstrzygnąć do końca.
Ważne jest niewątpliwie pytanie dotyczące tego,
jak naprawić tę sytuację, zmienić. Dlatego, panie mi-
nistrze, moje główne pytanie dotyczy podstawowych
kierunków planu działań naprawczych. To jest naj-
ważniejsze w tej chwili. Jest to ratowanie, wzmocnie-
nie, szczególnie kondycji ekonomicznej Poczty Polskiej.
Będzie lepsza kondycja ekonomiczna, będzie lepsza
praca, będzie może nawet rosło zatrudnienie. Dlacze-
go opozycja tylko straszy zwolnieniami? Tak się dzie-
je, kiedy przedsiębiorstwo ma kłopoty ekonomiczne.
Ale jeżeli przedsiębiorstwo się naprawia, staje się coraz
bardziej konkurencyjne, ma dobre wyniki, to często
zatrudnienie rośnie i rosną także płace. Tak że kon-
dycja, przyszłość przedsiębiorstwa jest tutaj kwestią
podstawową. To jest ABC ekonomii. I myślę, że posło-
wie PiS-u powinni to również wiedzieć.
235
Panie ministrze, chciałbym także zapytać, jaka w
tej chwili istnieje konkurencja na naszym rynku. Bo
Poczta Polska jest w jakimś sensie naszym historycz-
nym jakby przedsiębiorstwem. 100 tys. pracowników
to jest bardzo ważne oczywiście. Dlatego pan mini-
ster mówił wiele o informacji, konsultacjach. Proszę
to może powtórzyć, bo posłowie PiS-u tego nie sły-
szeli. W jakim zakresie będzie prowadzony dialog,
stałe konsultacje, w jakim zakresie będą prowadzone
rozmowy? W jakim zakresie program naprawczy,
program restrukturyzacji będzie konsultowany, bę-
dzie uzgadniany oraz czy będzie ekonomicznie uza-
sadniony i będzie dawał także korzyści wszystkim
zatrudnionym? Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję.
Poseł Kazimierz Matuszny, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Kazimierz Matuszny:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Najpierw się odniosę do moich przedmówców. Tutaj
padły piękne słowa o tym, jaka to jest wielka polska
firma ta Poczta Polska, o jak dużym znaczeniu. I tu
się zgadzamy. Natomiast moi przedmówcy z Platfor-
my Obywatelskiej raczyli powiedzieć, że się bardzo
troszczą o tę firmę. Otóż tę troskę wyraża ranga ich
przedstawiciela w tej debacie. To jest zła informacja
dla pracowników Poczty Polskiej. Firma zatrudnia
100 tys. ludzi, planuje zwolnić 30 tys. To poważny
problem. Z tej mównicy rano nieudolnie przemawiał
premier w sprawie cofnięcia finansowania partiom
politycznym, a w kwestii Poczty Polskiej mamy na
sali podsekretarza stanu, nic panu nie ujmując. To
jest troska tego rządu o firmę, jaką jest Poczta Pol-
ska. (Oklaski)
I niestety jest to problem pracowników Poczty
Polskiej, bo na ten rząd, szanowni państwo, nie licz-
cie. To widać. (Oklaski)
Co do pytania to mam króciutkie. Panie mini-
strze, czy Poczta Polska zamierza przystosować swo-
je sortownie do transportu intermodalnego i dlacze-
go w tym zakresie nie są wykorzystywane środki
unijne? Dlaczego nie ma nawet prób wykorzystania
środków unijnych, chociażby z Programu Operacyj-
nego „Infrastruktura i środowisko” czy będących w
dyspozycji Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, czy
funduszy Marco Polo, którymi dysponuje Komisja
Europejska? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Michał Szczerba, Platforma Obywatelska.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
236 Informacja bieżąca
Poseł Michał Szczerba:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Skoncentruję się na pytaniach meryto-
rycznych. Jeżeli państwo pozwolicie, skieruję kilka
pytań do pana ministra dotyczących sytuacji w Po-
czcie Polskiej. Moje główne pytanie odnosi się do po-
prawy jakości świadczonych usług przez Pocztę Pol-
ską. Usługą oczekiwaną przez klientów jest dostęp
do informacji o losie przesyłek, istotne jest śledzenie
i usprawnienie zarządzania przesyłkami. Poza tym
ważną sprawą pozostaje poprawa bezpieczeństwa
obsługi materiału pocztowego. Stąd pytanie pierwsze
do pana ministra w sprawie wdrażania zintegrowa-
nego systemu teleinformatycznego, który wspoma-
gałby technologię pocztową. Kiedy planowane jest
zakończenie wdrażania tego systemu?
Drugie pytanie dotyczy także oczekiwań konsu-
mentów, klientów poczty i odnosi się do usprawnienia
organizacji placówek pocztowych. Jakie w tym zakre-
sie planowane są działania przez kierownictwo Pocz-
ty Polskiej?
Kolejne pytanie: Czy w Poczcie Polskiej funkcjo-
nują standardy operacyjne i jakościowe i czy są one
usprawniane? Jakie działania planowane są w za-
kresie informatyzacji, wspierania procesu świadcze-
nia usług, procesu zarządzania oraz modernizacji
infrastruktury teleinformatycznej, o której już
wspomniałem?
Na koniec pytanie o problem, który, prawdę po-
wiedziawszy, poruszył już pan poseł Kulas. Chodzi o
analizę sytuacji w związku z obecnymi i potencjal-
nymi konkurentami Poczty Polskiej na rynku. Jakie
są wnioski z przeprowadzanych przez kierownictwo
poczty analiz dotyczących rentowności produktów,
grup produktów pod kątem oczekiwań klientów, któ-
re posłużą do określenia docelowego portfolio Poczty
Polskiej? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję.
Poseł Sławomir Kopyciński, Lewica.
Poseł Sławomir Kopyciński:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! 10 listopada ubiegłego roku podjęliśmy
decyzję o przyszłej komercjalizacji przedsiębiorstwa
użyteczności publicznej „Poczta Polska”. Po prze-
kształceniu Poczta Polska zachowa – przynajmniej
tak myślę – prawo do dotacji na świadczenie usług
powszechnych w ramach obowiązku ustawowego,
jaki nakłada na nią jako operatora publicznego prawo
pocztowe. Dlatego chciałbym zapytać, w jakiej wyso-
kości dotacje z tego tytułu Poczcie Polskiej są wypła-
cane obecnie i czy ich wysokość nie ulegnie zmianie
po zakończeniu procesu komercjalizacji. Czy general-
nie po przekształceniu Poczty Polskiej w spółkę ak-
cyjną Poczta Polska prawo do takiej dotacji zachowa?
Mam nadzieję, że tak, bo jeżeli nakłada się na Pocz-
tę Polską jakiś ustawowy obowiązek, to wypadałoby
po prostu za ten obowiązek zapłacić.
A na zakończenie chciałbym zmienić ton dotych-
czasowych wypowiedzi, bo o poczcie mówiliśmy dzi-
siaj dużo i w zasadzie źle albo bardzo źle, a ja w imie-
niu swoim, mieszkańców woj. świętokrzyskiego, a
zwłaszcza gminy Chęciny chciałbym z tej mównicy
podziękować osobiście panu dyrektorowi Poczty Pol-
skiej Andrzejowi Polakowskiemu za podjęcie w ostat-
nich tygodniach decyzji o kontynuowaniu inwestycji
Centrum Ekspedycyjno-Rozdzielczego Poczty Pol-
skiej w Chęcinach pod Kielcami. To dobrze, że do-
tychczasowe nakłady, które zostały przekazane, wy-
dane na przygotowanie tej inwestycji, po prostu nie
przepadną, bo na tę inwestycję naprawdę woj. świę-
tokrzyskie czeka od wielu lat. Tak się akurat składa,
że za rządów Platformy Obywatelskiej i Polskiego
Stronnictwa Ludowego niestety w woj. świętokrzy-
skim tych inwestycji praktycznie nie mamy, dlatego
za tę inwestycję Poczty Polskiej dziękuję podwójnie.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Włodzimierz Kula, Platforma Obywatelska.
Nieobecny?
(Głos z sali: Nie ma pana posła.)
W takim razie poseł Adam Gawęda, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Adam Gawęda:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Nie tak dawno rządowy projekt ustawy skierowany
do komisji skarbu i infrastruktury umożliwia prze-
kazanie przez Skarb Państwa 2160 mln zł dotacji
spółce PKP Przewozy Regionalne. Chce też poży-
czyć spółce PKP SA 1860 mln na modernizację i
rozbudowę infrastruktury. Dotacja ma być rekom-
pensatą 2 mld strat, jakie poniosły te spółki w latach
2001–2004, świadcząc usługi publiczne. Wiemy, że
Poczta Polska, będąca podobnie jak PKP przedsię-
biorstwem świadczącym usługi publiczne, także
poniosła stratę w 2008 r. Plany techniczno-ekono-
miczne i finansowe na przyszłe lata też przewidują
straty. Czy zatem Poczta Polska może liczyć na takie
samo traktowanie jak PKP w zakresie dotacji? Wie-
le państw europejskich wspomaga w różny sposób
narodowych operatorów pocztowych, ponieważ te
zwykle największe w danym kraju przedsiębiorstwa
stanowią jeden z filarów gospodarki danego pań-
stwa. Premier Donald Tusk w swoim exposé stwier-
dził – i tutaj będę cytował: „Komunikacja to oczy-
wiście nie tylko drogi, to też Poczta Polska, to też
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Poseł Adam Gawęda
nowoczesna kolej i one też powinny świadczyć o sile
i sprawności nowoczesnego państwa”.
Wobec tego do konkretów: Czy wobec tak mocnej
deklaracji Poczta Polska, podobnie jak PKP, może
liczyć na wsparcie finansowe zadań związanych z
modernizacją i rozbudową infrastruktury? Jeśli tak,
to kiedy to nastąpi? Czy kierownictwo poczty czyni
starania o uzyskanie takiego wsparcia? Jeżeli nie, to
czy sytuacja finansowa Poczty Polskiej jest tak dobra,
że jest ona w stanie samodzielnie finansować wielkie
inwestycje związane z konieczną poprawą jakości
usług? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Tadeusz Arkit, Platforma Obywatelska.
Poseł Tadeusz Arkit:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W październiku ubiegłego roku dokonaliśmy poważ-
nych zmian w przepisach regulujących funkcjono-
wanie Poczty Polskiej, uchwalając ustawę o jej ko-
mercjalizacji. Zmiany te mają przygotować Pocztę
Polską do uczestnictwa na rynku usług pocztowych,
ponieważ planowane jest otwarcie tego rynku dla
konkurencji. Poczta Polska będzie tylko wtedy umia-
ła sprostać konkurencji ze strony największych i
najlepszych operatorów pocztowych. Uchwalone
przepisy mają służyć przygotowaniu tej instytucji do
wymagań wolnego rynku i przekształcić ją w prężnie
działającą konkurencyjną firmę. Czas najwyższy,
aby logo Poczty Polskiej przestało się kojarzyć – nie-
stety, tak często jest – z nieterminowo dostarczany-
mi listami, gdyż jakość świadczonych usług pozosta-
wia nadal wiele do życzenia. To jest efekt zaniechań
w kwestii restrukturyzacji Poczty Polskiej w ostat-
nich latach.
Komercjalizacja jest pierwszym krokiem do pry-
watyzacji Poczty Polskiej. Poczta Polska jest organi-
zacją ekonomicznie niewydolną, a teraz gwałtownie
tracącą rynek na rzecz prywatnych podmiotów. Z
jednej strony obserwujemy utratę rynku na rzecz
mniejszych prywatnych firm, a z drugiej strony sy-
tuacja nie pozwala na rozwój rynku usług poczto-
wych, gdyż Poczta Polska nadal jest wyłącznym do-
starczycielem listów o wadze do 500 g. Monopol ogra-
nicza konkurencję ze szkodą dla naszych obywateli.
Dla przykładu, koszt wysyłki paczki przez InPost,
dużą prywatną firmę, jest nawet o 70% niższy niż
przez Pocztę Polską.
Panie Ministrze! Proszę o odpowiedź: Jakie są
plany prywatyzacyjne i jaki jest harmonogram dzia-
łań rządu w tej kwestii? Czy Poczta Polska będzie
237
prywatyzowana poprzez Giełdę Papierów Wartościo-
wych w przyszłości i czy w takiej sytuacji Skarb Pań-
stwa ma zamiar zachować pakiet kontrolny? Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Wyczerpaliśmy czas przewidziany na dyskusję w
tym punkcie.
Proszę o zabranie głosu przedstawiciela wniosko-
dawców panią poseł Ewę Malik.
Bardzo proszę.
Poseł Ewa Malik:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni
Państwo! Bardzo dziękuję panu ministrowi za przed-
stawienie informacji o stanie przygotowań do reali-
zacji ustawy o komercjalizacji Poczty Polskiej, jednak
muszę stwierdzić – a podobne odczucie miałam na
posiedzeniu komisji 12 lutego – iż są to po prostu
ogólnie dostępne informacje, takie ogólniki, program
realizacji tej ustawy zarysowany jest bardzo mgliście.
Faktycznie muszę stwierdzić, że przez 10 minut, czy
pan dostał nawet 15 minut...
(Poseł Anna Zalewska: 17.)
...17, przepraszam, to rzeczywiście nie da się zbyt
wiele prawdy o rzeczywistym przebiegu restruktu-
ryzacji w Poczcie Polskiej powiedzieć.
Chciałabym zapytać, odnosząc się do wypowiedzi
pana ministra, dlaczego skoro jest tak dobrze, jak
pan twierdzi, jest tak źle, o czym świadczą wypowie-
dzi posłów na tej sali. Niektóre wypowiedzi są bul-
wersujące i przynajmniej niektórymi powinny się
zainteresować specjalnie do tego powołane służby –
na przykład jeśli chodzi o te kontrakty związane z
Work Service, czyli z firmą pana Misiaka.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Skandal.)
To rzeczywiście jest bardzo bulwersujące. Ja
zresztą, korzystając z możliwości zabrania głosu,
chciałabym powiedzieć, że mam również bardzo kon-
kretne informacje dotyczące właśnie działań tej fir-
my związanych z Pocztą Polską i muszę powiedzieć,
że w ostatnich miesiącach firma ta dostała od Poczty
Polskiej aż kilkanaście kontraktów.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Tylko w jednym wo-
jewództwie.)
Zdecydowana większość z nich udzielona została
na podstawie tzw. zamówień z wolnej ręki. Niektóre
opiewają na bardzo wysokie kwoty. Przykładowo:
kontrakt na zatrudnienie pracowników tymczaso-
wych dla oddziałów rejonowych Centrum Poczty na
Śląsku, udzielony Work Service w grudniu 2008 r.,
ma wartość prawie 3 mln zł. Ponad milion wart jest
z kolei kontrakt z lutego 2009 r., który dotyczy pozy-
skiwania personelu do oddziałów rejonowych z regio-
nu lubelskiego. Wartość kontraktów, które firma
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
238 Informacja bieżąca
Poseł Ewa Malik
Work Service zawarła z Pocztą Polską od początku
bieżącej kadencji Senatu – celowo mówię o kadencji
Senatu, bo z tą kadencją Senatu mi się kojarzy pan
senator Misiak i nic na to nie poradzę – wynosi ok. 12
mln. W tej sytuacji muszę zaapelować do przedstawi-
ciela rządu, który sprawuje nadzór nad działalnością
Poczty Polskiej, aby może w związku z tymi sprawami,
które tu zostały poruszone, tymi informacjami zasta-
nowił się, czy to nie rząd powinien zwrócić się o prze-
świetlenie tych kontraktów do instytucji do tego po-
wołanych, bo myślę, że nie można tego zostawić już
w tej chwili tylko w taki sposób, aby jedynie prasa
o tym pisała. Myślę, że konieczne są jakieś działania.
Odniosę się jeszcze do wypowiedzi pana ministra. Pan
minister stwierdził, że harmonogram realizacji usta-
wy o komercjalizacji przebiega planowo. Oczywiście
bardzo się cieszymy, że przebiega planowo, podobno
w połowie 2008 r. przyjęto plan działań naprawczych.
Działania te spowodowały, że podobno do 2012 r. pocz-
ta zaoszczędzi około 900 mln zł, tylko mam pytanie:
Co z tych oszczędności zostanie, jeśli prawdą jest to,
co dzisiaj w Sejmie usłyszeliśmy, o czym mówił pan
poseł Szczepański, który z reguły jest bardzo dobrze
poinformowany w sprawach poczty, że dyrekcja Pocz-
ty Polskiej w najbliższym czasie zamierza zaciągnąć
kredyt na działalność bieżącą i może utracić płynność
finansową. Bardzo cieszyłabym się i wszyscy, myślę,
cieszylibyśmy się, gdyby rzeczywiście było tak, że pra-
ce restrukturyzacyjne idą w Poczcie Polskiej pełną
parą i przebiegają planowo, jednak ta dyskusja zupeł-
nie tego nie potwierdza. Jest wręcz odwrotnie. Ktoś
tutaj użył stwierdzenia, że poczta ginie w chaosie
(Dzwonek) i to jest prawda, bo skoro poczta nie ma
nawet strategii, obowiązującej podobno od 2009 r., bo
ona dopiero powstaje i powstanie w połowie roku, to
niestety nic dobrego nie można myśleć ani o zarządza-
niu Pocztą Polską przez dyrektora, ani też o właści-
wym nadzorze ze strony rządu i to są najważniejsze
problemy.
Wszystkiego nie zdążę podsumować, natomiast
uważam, że naprawdę w Poczcie Polskiej bardzo źle
się dzieje. Wystarczy zatrzymać się nad poruszonymi
tu problemami i wsłuchać się w informacje, które
zostaną zawarte w stenogramie, a ponieważ telewizja
podobno na dłuższy czas wyłączyła transmisje,
w związku z tym należałoby chyba sięgnąć do steno-
gramów, żeby po prostu dowiedzieć się, co tak na-
prawdę dzieje się w Poczcie Polskiej, a dzieje się na-
prawdę bardzo źle. Dziękuję. (Oklaski)
(Głosy z galerii: Dziękujemy za debatę. Dziękuje-
my za debatę.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza
stanu w Ministerstwie Infrastruktury pana Macieja
Jankowskiego.
(Głos z sali: Nie ma pana podsekretarza.)
(Głos z sali: Jest.)
(Głos z sali: Siedzi pod drzwiami, zachowujemy
troszeczkę…)
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Jak tu się ze wstydu
nie zapaść pod ziemię?)
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym zacząć
od przeprosin, jeżeli pani poseł poczuła się urażona,
że usiadłem na miejscu, na którym siedziałem…
(Głos z sali: Przeprosić pocztowców czy posłów?)
…ale usiadłem na pierwszym wolnym miejscu,
bez tabliczki. Wydawało mi się, iż nie powinienem
podsiadać kolegów. Nie było moją intencją urażenie
pani poseł, więc przepraszam.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Nie wiedział pan,
kogo przeprosić?)
To za moment, jeżeli można. Natomiast jeżeli cho-
dzi o końcowe pytanie pani poseł Malik: Skoro jest
tak dobrze, to dlaczego jest tak źle? Nie powiedzia-
łem, że jest dobrze. Powiedziałem, że droga, którą
kroczy Poczta Polska, od bycia częścią administracji
rządowej do działającego na rynku przedsiębiorstwa
jest bardzo bolesna i trudna. Powiem więcej, wydaje
się, iż otwarcie rynku pocztowego w Unii Europej-
skiej, które za parę lat obejmie także rynek polski,
jest, chyba wszyscy są tego świadomi, w jakimś sen-
sie eksperymentem i do końca nikt nie wie, jak to
będzie funkcjonowało w sytuacji, kiedy jednak mamy
zakorzenionych na konkretnych rynkach operatorów
pocztowych, mamy obowiązek świadczenia usługi
powszechnej, czyli zapewnienia każdemu obywatelo-
wi pewnego standardu, a jednocześnie mamy swobo-
dę konkurowania zarówno pojawiających się konku-
rentów miejscowych, jak i konkurentów zagranicz-
nych. Konkurenci ci siłą rzeczy zainteresowani są
najbardziej atrakcyjnymi segmentami rynku, więc
to jest pewnie problem, który mają wszystkie kraje,
i być może jednym z pozytywnych aspektów przesu-
nięcia otwarcia rynku, którego dokonaliśmy, jest
możliwość dodatkowego obserwowania, jak to wyglą-
da u naszych sąsiadów, nie tylko tych bezpośrednich.
Wydaje się, że poczty europejskie można w tej chwili
podzielić na trzy grupy. Te, które już w latach 90.,
przeżywając bardzo trudny okres, niepokoje społecz-
ne, mając wysokie straty, dokonały często radykal-
nych zmian, radykalnych w sensie zupełnego prze-
budowania sieci – od tradycyjnych urzędów poczto-
wych do korzystania z sieci sklepów, punktów usłu-
gowych, stacji benzynowych, tak jak na przykład
poczta szwedzka. To były bardzo radykalne działa-
nia, ale podjęte stosunkowo wcześnie przez poczty,
które są w trakcie przemian, ale są także poczty, któ-
re właściwie mają to wszystko przed sobą, są jeszcze
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca 239

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Podsekretarz Stanu

Infrastruktury Maciej Jankowski w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
mniej zaawansowane w procesie zmian niż Poczta
Polska. Zobaczymy, jak to będzie wyglądało. Pani poseł zadała pytanie szczegółowe, toteż
Do tego doszedł jeszcze jeden aspekt, o którym chciałem się odnieść do niego. Przepraszam bardzo.
trzeba pamiętać. Za każdym razem, kiedy mówimy
o sytuacji Poczty Polskiej, odnosimy się do zarządza-
jących nią, nadzorujących, robiących to obecnie, Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
w przeszłości i w przyszłości. Tradycyjna działalność
poczty, nie tylko Poczty Polskiej, została zderzona Panie ministrze, ale chcę przypomnieć, że ma pan
z pewnymi zmianami cywilizacyjnymi, które powo- limit czasowy.
dują, że część tradycyjnych usług po prostu wypada.
Nie będę odwoływał się do jakichś bardzo abstrak-
cyjnych przykładów, ale kto z państwa wysyła trady- Podsekretarz Stanu
cyjne kartki pocztowe, kto wysyła listy, kto z pań- w Ministerstwie Infrastruktury
stwa korzysta z poczty elektronicznej? W wiek eme-
Maciej Jankowski:
rytalny wchodzą kolejne pokolenia przyzwyczajone
do posiadania kont osobistych. Już nie oczekują, że
Przepraszam, panie marszałku.
listonosz będzie im dostarczał pieniądze na życie. To
są pewne zmiany, które niezależnie od dobrej czy złej
woli kogokolwiek przyczyniają się do tego, iż podsta-
wowe przychody Poczty Polskiej rozwijają się wolniej
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
niż rynek, bo nie jest tak, że one spadają, ale przyrost
Ja mogę przedłużyć czas, ale bardzo proszę, żeby
przychodów jest bardzo niewielki, a z drugiej strony
wzrasta zamożność społeczeństwa, więc oczekiwania to nie był limit podwojony albo potrojony.
płacowe, presja ze strony pracowników są także zro-
zumiałe. Trudno zamrozić płace w jednym przedsię-
biorstwie działającym na rynku, w społeczeństwie, Podsekretarz Stanu
którego zamożność wzrastała w tempie dość szyb- w Ministerstwie Infrastruktury
kim, trudno akurat uczynić z Poczty Polskiej enkla- Maciej Jankowski:
wę z zamrożonymi wynagrodzeniami. To są pewne
problemy, o których trzeba pamiętać, kiedy oceniamy Przepraszam, panie marszałku.
zarządzających tą firmą i nadzorujących, zarówno
obecnie, jak i kiedyś, choć zaczynając od odpowiedzi
na pytania, trudno zaprzeczyć pani poseł, że zmar- Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
nowanych zostało wiele lat. O komercjalizacji mówi
się właściwie od 2002 r. Zostało panu jeszcze regulaminowo 3 minuty 45
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Można było tyle kasy sekund.
wyciągać przez Work Service. Zmarnowano tyle lat…)
Za moment, bo przygotowałem się, oczekując na
to pytanie. Wie pani, w jakich latach był największy Podsekretarz Stanu
udział Work Service, jeśli chodzi o zlecenia Poczty w Ministerstwie Infrastruktury
Polskiej? W 2006 i 2007. Maciej Jankowski:
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Już działał Misiak?)
(Poseł Anna Zalewska: Przerażające, przerażające.) To będzie trudne, zważywszy na ilość pytań, któ-
(Poseł Waldemar Andzel: Straszne.) re… (Gwar na sali)
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Pan tę wiedzę miał
i zezwalał...)
W 2006, 2007 r. Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:

Panie i panowie posłowie, bardzo proszę pozwolić

Wicemarszałek Jarosław Kalinowski: panu ministrowi...

Proszę pozwolić panu ministrowi kontynuować

wypowiedź… Podsekretarz Stanu
(Poseł Waldemar Andzel: Prosimy odpowiedzieć w Ministerstwie Infrastruktury
na pytanie.) Maciej Jankowski:
(Głos z sali: Chcemy odpowiedzi na pytania.)
(Głos z sali: Wiele pytań.) Czy prawdą jest, że poprzednie rządy nie miały
Pytań było bardzo dużo. odwagi przeprowadzić zmian? Prawdą jest.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
240 Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
Czy są widoczne zaniedbania? Są widoczne.
Jakie są wyniki firmy aktualne? Otóż za 2008 r.
strata netto wynosi ok. 130 mln zł przy przychodach
ok. 7 mld zł.
Czy istnieje pakiet socjalny wynegocjowany ze
związkami zawodowymi? Jest 59 związków zawodo-
wych, toteż negocjacje w sprawie pakietu socjalnego
trwają – trwały już, kiedy objąłem tę funkcję, i są
prowadzone w dalszym ciągu.
Jeżeli chodzi o redukcję zatrudnienia, zwolnienia
grupowe obejmą ponad 1700 etatów, z tego część pra-
cowników będzie mogła skorzystać z zatrudnienia
w eksploatacji, w bezpośredniej obsłudze klientów,
bo taką ofertę otrzymano, a około 300 osób osiągnę-
ło wiek emerytalny i będzie chciało z tej możliwości
skorzystać.
Czy wypowiedzenia umów o pracę pozbawiają
pracowników, którzy zostaną zwolnieni, praw do ak-
cji? Nie, ponieważ proces ten trwa i pracownicy będą
pracownikami w momencie przekształcenia spółki
w spółkę akcyjną, a ten moment będzie kluczowy.
Jeżeli nawet później przestaną być pracownikami, to
nie tracą praw do akcji, w sytuacji oczywiście kiedy
Poczta Polska będzie upubliczniona. A myślę, że do
tego czasu jeszcze…
(Poseł Anna Zalewska: Nie mamy strategii, a mamy
datę.)
Nie podałem daty, powiedziałem, że mamy jeszcze
trochę czasu.
(Głos z sali: Czy pracownicy do tego czasu będą
pracownikami?)
Nie, nie jestem pewny…
(Głos z sali: Nie jest pan pewny, że pracownicy
będą jeszcze wtedy pracownikami, kiedy będzie ko-
mercjalizacja.)
Kiedy będzie komercjalizacja, powiedziałem w cza-
sie mojego wystąpienia, pani poseł, że do końca kwiet-
nia będzie przestawiony kwestionariusz przedsiębior-
stwa i następnie do 10 listopada będzie przeprowadzo-
ny proces przekształcenia w spółkę akcyjną.
(Poseł Ewa Malik: Pytania PiS-u.)
(Głos z sali: Do tego czasu nie ma zwolnień...)
Nie, zwolnienia zostały na razie zgłoszone do
urzędu pracy. Proces zwolnień będzie przebiegał
przez najbliższe miesiące. W tychże miesiącach na-
stąpi przekształcenie w spółkę akcyjną, a prawdopo-
dobieństwo, iż pracownicy stracą uprawnienia do
akcji, nie występuje.
Czy chcemy zmniejszyć…
(Głos z sali: Po kolei pytania.)
No, po kolei czytam pytania.
Czy chcemy zmniejszyć majątek Poczty Polskiej,
aby było ją łatwiej sprzedać? Nie, nie chcemy tego
zrobić.
Natomiast odpowiem może na pytania, które póź-
niej były zadawane – jaką formę prywatyzacji rząd
przewiduje i dopuszcza? Na ten temat będzie jeszcze
odrębna debata. Rada Ministrów będzie musiała pod-
jąć odpowiednią decyzję, ale rząd przewiduje, jeżeli
proces restrukturyzacji i przekształceń się powie-
dzie, wprowadzenie spółki akcyjnej Poczta Polska na
giełdę na wzór PKO BP. To było porównywane.
(Dzwonek)
Ile osób zamierza zwolnić Poczta Polska? Odpo-
wiedziałem.
Co z terminowością przesyłek? Też już wspomi-
nałem, że od czwartego kwartału 2008 r. mamy wy-
raźną poprawę jakości, szczególnie jeżeli chodzi
o terminowość dostarczania paczek. Pierwsze mie-
siące tego roku wskazują na podobną tendencję. Wy-
niki ostateczne będziemy mieli po podsumowaniu
czwartego kwartału.
Zatrudnienie w administracji w ostatnim czasie.
W czasach obowiązywania porozumienia ze związ-
kami zawodowymi z 2005 r., o którym mówiłem,
praktycznie nie zatrudniano osób spoza poczty. Je-
den z panów posłów mówił o jedenastu osobach za-
trudnionych ostatnio. Oczywiście zdarza się, iż takie
osoby są zatrudniane na stanowiskach wymagają-
cych pewnych specyficznych umiejętności, jak na
przykład informatycy. Ale jest to pytanie, na które
szczegółowo nie jestem w stanie odpowiedzieć, gdyż
ono dotyczy już bezpośrednio spraw wewnętrznych
poczty, zatem z przyjemnością odpowiem na piśmie.
Sytuacja Poczty Polskiej na tle innych operatorów
w innych krajach. Nie mamy tu jakiegoś pełnego źró-
dła, ale chociażby najbliższy sąsiad, już notowana na
giełdzie poczta niemiecka także przeżywa okres dość
trudny, miała za 2008 r. stratę wynoszącą 1600 mln
euro, przy wyższych znacznie przychodach niż przy-
chody Poczty Polskiej. Podobnie poczta amerykań-
ska, ale to jest zrozumiałe, obecny kryzys bardzo się
odbił również na niej.
(Poseł Waldemar Andzel: A co ze zwolnionymi
działaczami związku?)
Staram się po kolei odpowiadać na pytania.
Zmiany prawa pocztowego. Dlaczego pracuje nad
nimi UKE i dlaczego założenia nie są uwzględniane?
To jest nieprawda. Założenia były przygotowane
przez wspólny zespół złożony z pracowników Mini-
sterstwa Infrastruktury i Urzędu Komunikacji Elek-
tronicznej. Na podstawie tych założeń komitet steru-
jący, też złożony z pracowników Ministerstwa Infra-
struktury i Urzędu Komunikacji Elektronicznej,
pracuje już nad szczegółowymi sformułowaniami
ustawy. Jeśli projekt będzie gotowy, pokażemy go
opinii publicznej, przedłożymy go do debaty. Nie ma
tutaj żadnych kontrowersji między ministerstwem
a Urzędem Komunikacji Elektronicznej.
Czy poczta kontynuuje umowę z Postdatą? Umo-
wy, które zostały zawarte wcześniej, są wykonywane,
choć są kontrowersje w sprawie odebrania wykona-
nego produktu. Natomiast nowej działalności w za-
kresie informatyki Poczta Polska nie zamierza opie-
rać na spółce Postdata.
Czy Poczta Polska zamierza sprzedawać nierucho-
mości? Wspominałem o tym, iż następuje pozbywanie
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Informacja bieżąca
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Infrastruktury Maciej Jankowski
się zbędnego majątku, niekoniecznego dla funkcjo-
nowania przedsiębiorstwa. Natomiast co do konkret-
nych nieruchomości, które były tu wymieniane, trud-
no mi odpowiedzieć. Proszę o pytanie na piśmie, to
wtedy oczywiście się odniosę do tego.
Jeżeli chodzi o usługi nierentowne, o których
wspominałem, to nie dotyczy to usług stricte poczto-
wych, ale poczta prowadziła także działalność ubocz-
ną, czasem nawet produkcyjną, produkowano okucia
do mebli, różnego rodzaju rzeczy, które okazały się
nierentowne. I jak mówiłem, że działalność nieren-
towna w ramach planu naprawczego będzie ograni-
czana, to miałem na myśli tego typu usługi.
Jeśli chodzi o urzędy na wsi, to trzeba pamiętać,
że zgodnie z prawem Poczta Polska może prowadzić
placówki pocztowe w formie urzędu, ale również filii
i agencji, czyli przekształcania na przykład z filii
w agencję nie należy traktować jako likwidację. Pra-
wo określa ilość minimalną placówek pocztowych.
Pewne ruchy są konieczne i wskazane, natomiast
poczta będzie ograniczona odpowiednimi rozporzą-
dzeniami ministra infrastruktury. Te rozporządze-
nia państwo znają, czyli poniżej pewnego standardu
poczta zejść nie może.
Odniosę się teraz do firmy Work Service, bo wi-
działem, że państwo są bardzo zainteresowani, jakie
usługi ona świadczy. Otóż, firma Work Service świad-
czyła i świadczy na rzecz Poczty Polskiej usługi na
dwóch polach: w zakresie outsourcingu oraz wynaj-
mu pracowników pracy tymczasowej.
Te pierwsze usługi, outsourcingowe, polegają na
wyborze kontrahenta na podstawie przetargu, zaś
jeżeli chodzi o pracowników do pracy tymczasowej,
o czym wspominała pani poseł, rzeczywiście, jest
to zamówienie z wolnej ręki, dotyczy to nie tylko
firmy Work Service, ale w ogóle agencji pracy tym-
czasowej.
Jaki był udział firmy Work Service w świadczo-
nych usługach? Rzeczywiście był rok, kiedy minimal-
nie przekraczał on 50%, ale był to rok 2007. Więc
jeśli państwo krytykują nadzór nad pocztą, to nie
jesteśmy właściwym adresatem. Także w 2006 r.
udział firmy Work Service był wyższy niż w 2008.
Natomiast chcę powiedzieć, iż te kontrakty były za-
wierane nawet nie na szczeblu dyrekcji generalnej,
tylko dyrekcji poszczególnych regionów, i to licznych,
od Rzeszowa, przez Katowice, Wrocław, Szczecin, po
Łódź.
Przyznam, że ministerstwo nie dysponowało wie-
dzą na ten temat zanim stało się to przedmiotem
debaty publicznej, a poprawki zgłoszonej przez sena-
tora Misiaka w trakcie głosowań nad ustawą poczto-
wą nie można w żaden sposób wiązać z działalnością
firmy Work Service. Poprawka dotyczyła nadzoru
Ministerstwa Infrastruktury nad komercjalizacją
poczty i jako przewodniczący Komisji Gospodarki
Narodowej zgłaszał ją niejako z urzędu.
241
Jeśli chodzi o panów Raciborskiego i Trochimia-
ka… Rzeczywiście, znam sprawę pana Raciborskie-
go, ponieważ osobiście próbowałem doprowadzić do
kompromisowego rozwiązania tej kwestii, ale przy
kompromisie konieczna jest dobra wola obu stron,
a nie bardzo można było ją odnaleźć. Z tego, co wiem,
sprawa jest w sądzie pracy, który rozstrzygnie, czy
rzeczywiście pan Raciborski naruszył reguły, któ-
rych powinien przestrzegać w czasie akcji strajkowej
w węźle wrocławskim.
Sprawy pana Trochimiaka nie znam, ale oczywi-
ście skoro zwrócił się pan poseł o to, aby otrzymać
wyjaśnienie na piśmie, to takowe dostarczę i popro-
szę o odpowiednie informacje.
Powtarzają się pytania o ilość osób w zwolnie-
niach grupowych. Czy wchodzi w grę prywatyzacja
przez inwestora strategicznego? Rząd nie ma takich
planów.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Generalnie nie ma
planów.)
Troszeczkę zaufania, pani poseł.
(Poseł Anna Zalewska: W listopadzie chcecie być
na giełdzie.)
Zaufanie i współpraca budują, a kłótnie rujnują,
pani poseł. Cieszę się.
Starałem się odpowiedzieć na pytania, grupując
je. Jeżeli zaniedbałem jakąś materię, to oczywiście
odpowiem państwu szczegółowo na piśmie.
Była jeszcze jedna grupa pytań, dotycząca reformy
strukturalnej. Padały pytania o poszczególne rejony
i o samą zasadę. Otóż decyzja, która została podjęta,
sprowadza się jedynie do zmniejszenia hierarchii za-
rządzania o jeden szczebel, nie przesądzając jeszcze,
w jaki sposób to będzie dokonane. Zespół przedstawił
wyniki pracy i kilka wariantów. Jeden z tych warian-
tów sprowadzał się do stworzenia czegoś pośredniego
między rejonem a regionem, co oznaczałoby zmniej-
szenie ilości rejonów i zwiększenie regionów, tak aby
to była jedna grupa. Natomiast inny wariant z kolei
sprowadzał się do zniesienia regionów i pozostawienia
rejonów w stanie obecnym. W tej chwili ten drugi wa-
riant wydaje się bardziej racjonalny. Toczą się dalsze
dyskusje i są prowadzone konsultacje. Żadne decyzje
nie zostały jeszcze podjęte.
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
To tyle, tak?
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Infrastruktury
Maciej Jankowski:
Myślę, panie marszałku, że w ten sposób odpowie-
działem na pytania, grupując je. Na bardziej szcze-
gółowe pytania otrzymają państwo odpowiedzi na
piśmie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
242 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję panu ministrowi.
(Poseł Stanisław Szwed: Prosimy o odpowiedzi na
piśmie.)
Tak powiedział i tego się będziemy trzymać.
Prosimy o odpowiedź na resztę pytań na piśmie.
Wypowiedź pana ministra kończy rozpatrywanie
tego punktu porządku dziennego.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 31.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny o pilnym rządowym
projekcie ustawy o zmianie ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo
bankowe (druki nr 1773 i 1841).
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
panią poseł Magdalenę Kochan.
Poseł Sprawozdawca
Magdalena Kochan:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Przyszło nam dzisiaj omawiać projekt ustawy, który
budził bardzo wiele kontrowersji, a właściwie kontro-
wersje budziły problemy w nim zawarte. Dotyczą one
grupy osób, którą powinniśmy nagradzać, a nieko-
niecznie karać. To jest ponad 46 tys. pań, które będąc
pracownikami prowadziły także działalność gospo-
darczą podczas urlopów macierzyńskich i wychowaw-
czych. Nieprecyzyjnie napisane prawo w roku 1998
– tu trzeba powiedzieć, że chyba trochę musimy
usprawiedliwić ustawodawcę, bo on wtedy zmieniał
system ubezpieczeń społecznych z peerelowskiego na
zupełnie nowy – ta szczególna grupa osób została tak
opisana, że zarówno różne oddziały Zakładu Ubez-
pieczeń Społecznych, jak i sądy, o czym za chwilę,
interpretowały te przepisy w różny sposób.
Były takie oddziały ZUS, które nawet wydawały
instrukcje informujące panie, które przebywając na
urlopach wychowawczych i macierzyńskich, pobiera-
jąc z tego tytułu wynikające z uprawnień pracowni-
czych świadczenia, prowadziły działalność gospodar-
czą. Jedne oddziały ZUS powiadały i drukowały
w swoich informatorach: nie muszą panie płacić żad-
nych składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu tej
dodatkowo podjętej działalności. Inne oddziały po-
wiadały: tak, macie panie obowiązek odprowadzać te
składki w czasie tych dwóch urlopów.
Sporne sprawy sądy także rozstrzygały różnie.
Jedne stanowiły o obowiązku odprowadzania skła-
dek z tego tytułu, inne – nie. Efektem tych działań
była interwencja rzecznika praw obywatelskich do
Sądu Najwyższego, który swoją uchwałą w 2006 r.
wyznaczył interpretację prawa. Otóż uznał, że osoby
przebywające na urlopach macierzyńskich i wycho-
wawczych i prowadzące dodatkową działalność go-
spodarczą winny od tej działalności gospodarczej
odprowadzać składki na ubezpieczenia społeczne, co
więcej, wydłużył okres 5 lat przedawniania się tych
spraw do lat 10. I tu zaczął się problem, ponieważ
wiele z tych pań – jak mówiłam, jest to rzesza ponad
46 tys. kobiet – otrzymywało w tym czasie z Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych zaświadczenia o niezalega-
niu wobec ZUS z żadnymi składkami. Po 2006 r.
otrzymywały nakazy i wezwania do zapłacenia nie
tylko należności z tego tytułu, ale także karnych od-
setek. Z bardzo krytyczną opinią spotyka się działa-
nie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w tej kwestii
wśród członków Komisji Polityki Społecznej i Rodzi-
ny. Krytyczną, ponieważ uznaliśmy, że zaświadcze-
nia wydawane przez ZUS, a potem zmieniane bez
wyjaśnienia czy słowa „przepraszam” wobec tych
osób decyzje – nie stanowią dobrej praktyki stosowa-
nej przez instytucję, która winna się cieszyć zaufa-
niem i autorytetem społecznym. Padały także wnio-
ski, że działalność i jakość świadczonych przez Za-
kład Ubezpieczeń Społecznych usług powinny stać
się przedmiotem obrad Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny.
Projekt rządowy zawarty w druku nr 1773, wy-
chodzący naprzeciw rozwiązaniu tej sprawy, korzyst-
nemu, jak się okazuje, dla pań, nie powstał z inicja-
tywy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, tylko inicja-
tywy zainteresowanych sprawą pań, które potrafiły
bardzo pięknie się zorganizować, trafić do parlamen-
tarzystów, wywołać odpowiednie reakcje Komisji
Polityki Społecznej i Rodziny w postaci dezyderatu
skierowanego w styczniu tego roku do rządu. W efek-
cie powstał rządowy projekt, który rozpatrujemy
w trybie pilnym.
Rządowy projekt ustawy przewidywał uznanie za
nienależne, albo inaczej: umarzał wszystkie składki
należne ZUS-owi od pań przebywających na urlopach
macierzyńskich. Co więcej, umarza te składki, a bu-
dżet państwa przejmuje obowiązki wynikające z tego
tytułu. Jednym słowem, budżet państwa pokryje
składki na ubezpieczenia społeczne wszystkich pań
za okres przebywania na urlopach macierzyńskich.
Zostają także umorzone odsetki od tych należności.
Jeśli chodzi o urlopy wychowawcze, komisja uzna-
ła, że należy je potraktować dokładnie tak samo jak
urlopy macierzyńskie, zatem zostawić paniom wybór.
Mówię: paniom, ponieważ wszystkie sprawy, o któ-
rych dzisiaj mówimy, dotyczyły pań. W projekcie
umorzono wszystkie składki związane z niezapłaco-
nymi świadczeniami związanymi z ubezpieczeniami
społecznymi podczas przebywania na urlopie wycho-
wawczym. Uznano natomiast, że same składki, ich
część, należy zapłacić. Rząd proponował, żeby skład-
ki rozłożyć na raty dogodne dla pań i zainteresowa-
nych. Komisja uznała, że obydwa urlopy należy trak-
tować jednakowo. Zatem chodzi o to, żeby umorzyć
należności, zaewidencjonować te składki na kontach
zainteresowanych, w przypadku kiedy one są zapła-
cone, lub zostawić paniom wybór: albo zwrot tych
składek na ich konta, albo zaliczenie ich w poczet
składek następnych.
Jednomyślnie, co podkreślam, uznano również,
że w przyszłości budżet państwa obejmie opieką
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Poseł Sprawozdawca Magdalena Kochan
wszystkie mamy przebywające na urlopach macie-
rzyńskich i niezależnie od tego, czy dodatkowa dzia-
łalność jest prowadzona czy nie, Skarb Państwa bę-
dzie płacił od tej działalności wszystkie potrzebne
świadczenia, w związku z czym urlop macierzyński
jest okresem składkowym. Natomiast w przypadku
urlopów wychowawczych składki są zobowiązane
opłacać same zainteresowane osoby, ale mogą od nich
odstąpić pod warunkiem zawieszenia działalności
gospodarczej.
Podczas nowelizacji tej ustawy zajmowano się tak-
że propozycją rządową dotyczącą objęcia obowiązko-
wym ubezpieczeniem wypadkowym osób pracujących
na zlecenie i wykonujących te prace poza zakładem
pracy, poza siedzibą pracodawcy.
Komisja nie przychyliła się do propozycji rządo-
wej, uznała argumenty Polskiej Konfederacji Praco-
dawców Prywatnych Lewiatan i Konfederacji Praco-
dawców Polskich, że każde podwyższenie kosztów
miejsca pracy, szczególnie w dobie kryzysu, nie jest
dobrym rozwiązaniem.
Propozycję rządową dotyczącą zmniejszenia biu-
rokracji w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, czy
też korespondencji z Zakładem Ubezpieczeń Społecz-
nych, czyli zwolnienia z comiesięcznego obowiązku
składania deklaracji rozliczeniowych przez duchow-
nych, komisja rozszerzyła o te osoby, które ubezpie-
czają się dobrowolnie i podobnie jak duchowni, dekla-
rują swoje składki od najniższej obowiązującej
w kraju płacy. Jednomyślnie poparto zmiany w Pra-
wie bankowym umożliwiające identyfikację współpo-
siadaczy rachunku wspólnego, na który przekazywa-
no świadczenia po śmierci ubezpieczonego. Terminy
wejścia w życie ustawy ustalono stosownie do przy-
jętych zmian.
Komisja jednomyślnie przyjęła sprawozdanie pod-
komisji powołanej do rozpatrzenia pilnego projektu
rządowego i wnosi o jego uchwalenie, druk nr 1841.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Stanowisko klubu Platforma Obywatelska przed-
stawi pani poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka.
Proszę bardzo.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parla-
mentarnego Platformy Obywatelskiej w sprawie
243
sprawozdania sejmowej Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny o rządowym projekcie zmian w ustawie
o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Pra-
wo bankowe. Projekt rządowy znajduje się w druku
nr 1773, natomiast sprawozdanie komisji – w druku
nr 1841.
Przez ostatnich kilka miesięcy skrzynki pocztowe
posłów i senatorów były przepełnione listami od mło-
dych matek skarżących się na niejasne przepisy, któ-
re w konsekwencji naraziły wiele z nich nawet na
kilkudziesięciotysięczne zadłużenie z tytułu składek
na ubezpieczenia społeczne. Trzeba jasno podkreślić,
że większość kobiet nie skarżyła się nawet na samą
konieczność opłacania składek, ale na sprzeczne in-
terpretacje obowiązujących przepisów. W latach
1999–2006 osoby przebywające na urlopach macie-
rzyńskich lub wychowawczych, a wcześniej zatrud-
nione na etacie i jednocześnie prowadzące firmy
otrzymywały z ZUS informacje, że nie muszą w tym
czasie opłacać składek emerytalno-rentowych. Otrzy-
mywały zaświadczenia z ZUS o niezaleganiu ze
składkami z tytułu prowadzenia działalności gospo-
darczej. W niektórych oddziałach dostępne były na-
wet broszury informujące, że takie osoby muszą opła-
cać tylko składki na ubezpieczenia zdrowotne.
Wszystko zmieniło się w 2006 r., kiedy Sąd Naj-
wyższy podjął uchwałę, z której wynikało, że taka
interpretacja przepisów jest niezgodna z prawem.
Wtedy ZUS zaczął wskazywać tym samym ubezpie-
czonym kobietom zaległości, naliczyć ogromne odset-
ki, domagać się szybkiego zwrotu zadłużenia, a spra-
wy opieszałych płatników kierować do sądu. Mieli-
śmy zatem do czynienia z sytuacją niejednoznaczną,
w której zawiniły niejasne przepisy. Niestety bardzo
łatwo wskazano, kto ma ponieść konsekwencje: ko-
biety, które dorabiają do pensji, a do tego postanowi-
ły zostać matkami. Zdaniem Klubu Parlamentarne-
go Platformy Obywatelskiej taka sytuacja jest nie do
zaakceptowania.
Ponadto rodzą się zasadnicze pytania. Skoro pro-
blem powstał kilka lat temu, to dlaczego poprzednie
rządy nie zareagowały odpowiednią zmianą przepi-
sów? Dlaczego Zakład Ubezpieczeń Społecznych,
widząc skalę zjawiska – mówimy przecież o ponad 46
tys. osób – nie wykazał się działaniami, zmierzający-
mi do rozwiązania problemu?
Dziś stawiamy kolejny krok związany z procedo-
waniem nad projektem obecnego rządu Platformy
Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego
dotyczącym pilnej nowelizacji przepisów, które osta-
tecznie likwidują problem. Platforma Obywatelska
popiera propozycję rządu, aby zadłużenia z tytułu
niezapłaconych składek emerytalno-rentowych
w przypadku kobiet pobierających zasiłek macierzyń-
ski zostały umorzone. Ponadto zaproponowała, aby
takim samym umorzeniem objąć osoby mające zale-
głości składkowe, wynikające z przebywania na urlo-
pach wychowawczych. Ta propozycja została przyję-
ta jednogłośnie przez komisję.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
244 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
Jeśli chodzi o rozwiązania, które będą obowiązy-
wały na przyszłość, to mój klub parlamentarny po-
piera propozycję rządu, aby kobiety korzystające
z pracowniczego urlopu macierzyńskiego, a jednocze-
śnie prowadzące działalność gospodarczą nie musia-
ły obowiązkowo opłacać składki emerytalno-rento-
wej. Składki te będzie finansował budżet państwa.
Nie można jednak całkowicie zrównać sytuacji
kobiet korzystających z urlopu macierzyńskiego i urlo-
pu wychowawczego. Przede wszystkim dlatego, że
urlop macierzyński jest świadczeniem obowiązko-
wym. Jest to najważniejszy okres po urodzeniu dziec-
ka, w którym kobieta oprócz opieki nad dzieckiem
powinna zregenerować swoje siły. Natomiast urlop
wychowawczy nie jest obligatoryjny i może trwać
o wiele dłużej.
Popieramy propozycję rządu stanowiącą, że pra-
cownicy korzystający z urlopu wychowawczego, któ-
rzy w tym samym czasie prowadzą działalność go-
spodarczą, powinni odprowadzać z tego tytułu skład-
ki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe. Istnieje
jednak możliwość zawieszenia działalności gospodar-
czej, nie dłużej niż na dwa lata.
Omawiana dziś nowelizacja nie dotyczy wyłącznie
spornych składek na ubezpieczenia emerytalno-ren-
towe. Niejako przy okazji rząd zaproponował również
inne zmiany, mające na celu poprawę istniejących
przepisów.
Klub Parlamentarny PO, jak i sejmowa Komisja
Polityki Społecznej i Rodziny popierają większość
propozycji zawartych w przedłożeniu rządowym.
Uważamy za słuszne doprecyzowanie, którzy przed-
siębiorcy są zwolnieni z obowiązku opłacania składek
na ubezpieczenie społeczne i składania deklaracji
ZUS w okresie zawieszenia działalności.
Platforma poparła także zwolnienia z obowiązku
comiesięcznego składania deklaracji ubezpieczenio-
wej przez osoby duchowne w przypadku, kiedy
w stosunku do poprzedniego miesiąca nie nastąpiła
zmiana wysokości należnych składek. Naszym zda-
niem każda propozycja nawet nieznacznie ogranicza-
jąca niepotrzebną biurokrację jest pożądana i godna
poparcia... (Dzwonek)
Jeszcze sekundkę, panie marszałku.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Ale sekundkę.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
...dlatego rozszerzyliśmy ten przywilej na wszyst-
kie osoby, które są ubezpieczone dobrowolnie.
Naszą akceptację zyskała też propozycja, aby każ-
dy, kto chce dobrowolnie kontynuować ubezpieczenia
emerytalno-rentowe, mógł zgłosić odpowiedni wnio-
sek w ZUS w dogodnym dla siebie terminie.
W przedłużeniu rządowym znalazła się także pro-
pozycja, aby obowiązkowym ubezpieczeniem z tytułu
wypadku przy pracy i chorób zawodowych objąć zle-
ceniobiorców wykonujących pracę poza siedzibą zle-
ceniodawcy. Ta sprawa była szeroko omawiana. Ne-
gatywne stanowisko wobec tej zmiany przedstawiły
organizacje pracodawców. Zgadzamy się z argumen-
tami przedsiębiorców, ale przede wszystkim przeko-
nał nas fakt, że obowiązek opłacania składki wypad-
kowej zwiększy pozapłacowe koszty pracy, co w obec-
nej sytuacji globalnego kryzysu gospodarczego było-
by nieodpowiedzialne.
Podsumowując, Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej popiera większość propozycji przygo-
towanych przez rząd, jednak naszym zdaniem umo-
rzenia zaległych składek wynikających z niejasnych
przepisów powinny objąć także osoby korzystające
z urlopów wychowawczych. Sprzeciwiamy się dodat-
kowemu obciążeniu przedsiębiorców...
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Pani poseł...
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Już.
...obowiązkową składką wypadkową za zlecenio-
biorców wykonujących pracę poza siedzibą zlecenio-
dawcy. Dlatego będziemy głosować za przyjęciem
sprawozdania sejmowej Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny uwzględniającego nasze uwagi, zawartego
w druku sejmowym nr 1841, a także zgłaszamy jed-
ną poprawkę dotyczącą art. 6 ust. 1 pkt 2.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pani poseł Joanna Kluzik-Rostkowska,
Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam przyjemność przedstawiać stanowisko klubu
Prawo i Sprawiedliwość i powiem tak. Klub Prawo
i Sprawiedliwość jest bardzo zadowolony z obrotu,
jaki przyjęły prace nad tą ustawą. Przypomnijmy, że
wszyscy tutaj zostaliśmy zelektryzowani problemem,
kiedy głównie to mamy, ale nie tylko, przedstawiły
nam problem, że ZUS nagle zaczął żądać od nich
spłaty nie tylko zaległych składek, o których one nie
miały pojęcia, ale również odsetek. Czasem wycho-
dziły to bardzo duże sumy.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska
Prawo i Sprawiedliwość bardzo szybko przygoto-
wało projekt, który zakładał całkowitą abolicję doty-
czącą zarówno okresów urlopów macierzyńskiego
i wychowawczego, jak i odsetek za jedne i za drugie
składki. Rząd również bardzo szybko przystąpił do
prac nad ustawą. W początkowej formie był to projekt
ustawy, który regulował te kwestie na przyszłość.
W następnym kroku rząd uzupełnił ten projekt usta-
wy o pewną część, która miała miejsce w przeszłości,
czyli uznał, że warto zastosować abolicję, jeżeli cho-
dzi o urlopy macierzyńskie, natomiast zatrzymał się
na urlopach wychowawczych.
Wtedy stała się rzecz w moim odczuciu bardzo
dobra, tzn. zarówno Platforma Obywatelska, jak
i Polskie Stronnictwo Ludowe zdecydowały, że pójdą
dalej, niż oczekuje tego rząd. W związku z tym spo-
tkaliśmy się wszyscy w jednym miejscu. Ostateczny
projekt tej ustawy w końcowej formie jest bliźniaczo
podobny do tego, co zostało zaproponowane przez
Prawo i Sprawiedliwość na samym początku. Na-
prawdę bardzo się z tego cieszymy i dziękujemy
wszystkim klubom za poparcie całkowitej abolicji, bo
rozumiemy, że sprawa była bardzo ważna.
Ponieważ jednak ustawa wymyka się z takiej ru-
tyny parlamentarnej i pewne rzeczy w tym zakresie
dzieją się niezgodnie z regułami, które zwykle mają
miejsce w tej Izbie, to w tej chwili chciałabym powie-
dzieć, że Prawo i Sprawiedliwość odwrotnie niż Plat-
forma Obywatelska będzie optowało za rozwiązaniem
rządowym, jeżeli chodzi o kwestie ubezpieczeń od
następstw nieszczęśliwych wypadków. A więc będzie
taka sytuacja, kiedy Prawo i Sprawiedliwość będzie
głosowało zgodnie z intencją rządu, a po przeciwnej
stronie, jak rozumiem, będzie stało zaplecze rządu,
czyli Platforma Obywatelska.
Doszliśmy do wniosku, że w tym aspekcie powin-
niśmy poprzeć projekt rządowy, w związku z czym
zgłaszamy wniosek mniejszości, ponieważ, jak się oka-
zało, ogólna liczba zleceniobiorców, którzy pracują,
którzy są zarejestrowani w ZUS, to jest 475 tys. osób,
z czego znakomita większość jest poddana obowiązko-
wym składkom od następstw nieszczęśliwych wypad-
ków, które płaci pracodawca. Jedynie 66 tys. osób z
racji tego, że pracują poza siedzibą firmy, jest pozba-
wionych przywileju opłaty tego ubezpieczenia.
Uznaliśmy, że rząd ma w tym zakresie rację, po-
stulując, że wszyscy zleceniobiorcy bez względu na to,
czy ich miejscem pracy jest siedziba firmy, czy pracują
poza siedzibą firmy, powinni być objęci tym obowiąz-
kowym ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych
wypadków. Rzeczywiście stanowi to podniesienie
kosztów pracy, ale z wyliczeń rządu wynika, że jest to
podniesienie kosztów pracy o 7–8 zł od każdego czło-
wieka, który temu ubezpieczeniu mógłby podlegać.
A więc, ważąc racje jednej i drugiej strony, postanowi-
liśmy przyznać rację stronie rządowej.
Mam nadzieję, że prace nad tą ustawą szybko się
skończą, że jutro to przegłosujemy, w związku z czym
245
wszystkie te osoby, te kilkadziesiąt tysięcy osób, któ-
re dzisiaj z niecierpliwością czekają na rozwiązanie
tych problemów, będzie mogło odetchnąć z ulgą.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Stanowisko klubu Lewica przedstawi pani poseł
Anna Bańkowska.
Proszę bardzo.
Poseł Anna Bańkowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Bardzo dużo me-
rytorycznych kwestii zostało już powiedzianych na
temat tej ustawy, w związku z czym, mając 5 minut,
odniosę się tylko do kilku kwestii.
Otóż, po pierwsze, Lewica z zadowoleniem wita
ten projekt ustawy. Chciałabym przypomnieć, że już
we wrześniu, w momencie, kiedy powzięliśmy infor-
mację o tym problemie, pan poseł Tomaszewski na
posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
sygnalizował te kwestie. Potem było nasze zapytanie
w Wysokiej Izbie i wtedy to pan minister złożył de-
klarację, że niebawem ukaże się rządowy projekt.
I rzeczywiście w krótkim czasie jak na tego typu waż-
ne i trudne społecznie problemy projekt ustawy po-
jawił się i proces legislacyjny bardzo sprawnie prze-
biega.
Jest to pewnie zasługa, o czym mówiła już pani
Kochan, dobrej organizacji osób zainteresowanych
rozstrzygnięciem tej sprawy, choć trzeba powiedzieć,
że te osoby, które zwracały się do nas, stanowią część
kobiet, które zderzyły się z tym przypadkiem, mia-
nowicie były pracownicami, korzystały z urlopu ma-
cierzyńskiego lub wychowawczego i równocześnie
prowadziły działalność gospodarczą. Wiele z tych pań
opłacało składki, tak jak wynikałoby to z przepisów.
Część osób podobno była dezinformowana. My przy-
znaliśmy rację tym argumentom, dlatego bez podzia-
łów na jakiekolwiek opcje polityczne wszyscy popie-
ramy tę ustawę. Trzeba jednak pamiętać, że jest to
ustawa incydentalna i, w naszym przekonaniu, pre-
cedensowa. Będzie to powodowało dalsze skutki. Do
tego, żeby rozwiązać ten problem w sposób, który
został określony w sprawozdaniu, skłoniło nas, klub
Lewicy, między innymi to, że ZUS jak gdyby dawał
spokój tym osobom przez długi okres, a z inicjatywa-
mi ściągania należności wychodził niejednokrotnie
po prawie 10 latach od momentu zdarzenia, w mię-
dzyczasie wystawiając tym osobom zaświadczenia
o niezaleganiu względem ZUS w opłacaniu składek,
co mogło rodzić podejrzenie, że po prostu nie ma obo-
wiązku opłacania tych składek. Sąd Najwyższy roz-
strzygnął sprawę i postawił ją na ostrzu noża. Dlate-
go, pani poseł Kochan, ten problem pojawił się dopie-
ro teraz.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
246 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Poseł Anna Bańkowska
Chcę także powiedzieć, że jeżeli chodzi o to, co się
działo w ZUS po 1999 r., to ta instytucja jest w tym
przypadku w części usprawiedliwiona z racji tego, że
po wejściu w życie reformy zapanował tam wybitny
chaos i ZUS w niektórych sprawach w ogóle nie wie-
dział, na czym stoi.
Jako klub Lewicy bardzo się cieszymy, że udało
się wcielić w życie nasz pomysł. Chodzi mianowicie o
to, że w tej chwili według tego projektu stosuje się
abolicję zarówno odnośnie do należności głównej, jak
i odsetek należnych za czas jednoczesnego przebywa-
nia na urlopie macierzyńskim i prowadzenia działal-
ności zarobkowej, przebywania na urlopie wycho-
wawczym i prowadzenia działalności gospodarczej.
Wyrażamy również zadowolenie z tego powodu,
że według zapisu ustawowego niweluje się dyspropor-
cje między tymi kobietami, które płaciły składki,
a tymi, które nie płaciły składek. Polega to na stwo-
rzeniu zapisu dotyczącego zwrotu wpłaconych skła-
dek – to jest bardzo ważna sprawa – oraz tego, że
zapłacone składki będzie się zaliczać na poczet bie-
żących lub przyszłych składek.
Naszym zdaniem w prawidłowy sposób została
zapisana też propozycja sięgająca w przód. Chodzi
mianowicie o to, że budżet państwa będzie płacił za
czas urlopu macierzyńskiego, a za czas urlopu wycho-
wawczego będą płaciły same osoby zainteresowane.
Można też zawiesić działalność gospodarczą, co jest
dobrym rozwiązaniem. Cieszymy się również z tego,
że udało się poza duchownymi – to była propozycja
rządu, żeby zaoszczędzić im mitręgi związanej
z urzędami – uwzględnić inne, dobrowolnie ubezpie-
czone osoby. To tyle, jeżeli chodzi o chwalenie tej
ustawy.
Natomiast jeśli chodzi o ten precedens, to w moim
przekonaniu trzeba się liczyć z następnymi tego typu
incydentalnymi ustawami, mianowicie powstał podob-
ny problem związany ze spłatą zobowiązań alimenta-
cyjnych dotyczących okresu sprzed daty ogłoszenia
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, czyli sprzed
czerwca 2008 r. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjne-
go określa, iż według K.p.a. na wznowienie postępowań
alimentacyjnych przewidziany jest miesiąc. Uniemoż-
liwia to występowanie o zaległe alimenty osobom, któ-
re według wcześniej obowiązującej ustawy o zaliczkach
alimentacyjnych z takimi wnioskami z różnych powo-
dów nie występowały. (Dzwonek)
Panie marszałku, kończąc, chciałabym poruszyć
jeszcze 2 kwestie. Mam nadzieję, że w związku z tym,
że w tej Izbie, a szczególnie w komisji polityki spo-
łecznej zapanował dobry klimat dotyczący łagodzenia
skutków niesprawiedliwości, czego przykładem jest
ta ustawa, zechce również komisja, a potem Wysoka
Izba poprzeć nasz projekt ustawy – chodzi o ustawę
o świadczeniach rodzinnych – dotyczący podwyższe-
nia kryterium dochodowego i wszystkich związanych
z tym dodatków, jak również że wreszcie ruszy
z miejsca praca nad ustawą, która da emerytom szan-
sę na przeżycie za najniższe wynagrodzenie, czyli to
świadczenie zgodnie z wolą Lewicy zostanie podwyż-
szone, aby ludzie, którzy żyją ze świadczeń, rzeczy-
wiście mogli wieść chociażby skromną egzystencję.
Popieramy ten projekt ustawy. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Stanowisko Polskiego Stronnictwa Ludowego
przedstawi pani poseł Ewa Kierzkowska, proszę
bardzo.
Poseł Ewa Kierzkowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego przedstawię stanowisko dotyczące spra-
wozdania Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o pil-
nym rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy
o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Pra-
wo bankowe.
Chciałabym powiedzieć, że z wielką przyjemno-
ścią zwracam uwagę na to, że zarówno w ramach
podkomisji, jak i w ramach komisji pracowaliśmy
i mówiliśmy o tym przedłożeniu rządowym w zasa-
dzie dosyć jednomyślnie. Nie będę powtarzała argu-
mentów moich koleżanek, które prezentowały stano-
wiska swoich klubów, bo te argumenty byłyby takie
same. Chciałabym natomiast zwrócić uwagę, że to
przedłożenie rządowe przede wszystkim reguluje
problemy, które pojawiły się w przeszłości, i proponu-
je dobre rozwiązania, po to żeby nie powtórzyły się
one również w najbliższej przyszłości, żeby nie dopu-
ścić do tej różnorodności interpretacji, uregulować
niejasne przepisy, zracjonalizować sytuację osób, któ-
rych te problemy dotyczą.
Natomiast ważne jest, i pewnie wiele osób
uczestniczących w debacie dotyczącej tego przed-
łożenia na posiedzeniu komisji też zwróciło na to
uwagę, że szczególnej dyskusji, w naszej ocenie,
powinien być poddany sposób funkcjonowania Za-
kładu Ubezpieczeń Społecznych. Panie i inne osoby
zainteresowane często zwracały uwagę, że były
bardzo przedmiotowo traktowane. To wymaga
przedyskutowania również w ramach Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny.
Szanowni państwo, Klub Polskiego Stronnictwa
Ludowego będzie popierał to przedłożenie. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
To były wystąpienia w imieniu klubów. Koła dzi-
siaj się nie wypowiedzą.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński
Do zadania pytań zgłosiło się 7 osób. Czy ktoś
jeszcze chciałby się zgłosić?
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Jako pierwszy pytanie zada Mirosław Pawlak,
poseł Polskiego Stronnictwa Ludowego.
Prosimy o zajęcie miejsca na mównicy. Normalnie
poseł stoi tu, przy mównicy, a w tym wypadku – wol-
no do niej zmierza.
Proszę bardzo.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Po pierwsze, w których przypadkach osoby,
o których mowa w dodanym ust. 1c art. 9 ustawy
o systemie ubezpieczeń społecznych, mogłyby dobro-
wolnie, na swój wniosek zostać objęte ubezpieczenia-
mi emerytalnym i rentowym także z innych tytułów
i jakie rodziłoby to dla nich skutki?
Po drugie, czy prawdą jest, że pomimo skierowa-
nia projektu ustawy do konsultacji z Narodowym
Bankiem Polskim podmiot ten nie okazał zaintere-
sowania pracami nad tym projektem?
Po trzecie, czy po dokonaniu nowelizacji ustawy
Prawo bankowe banki nie będą mogły odmówić
udzielania informacji współwłaścicielowi rachunku
wspólnego po śmierci współwłaściciela będącego
świadczeniobiorcą organu rentowego? Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Gotowy jest już pan poseł Mieczysław Kasprzak,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Teraz przyszedł czas na panów, do tej pory tylko pa-
nie przemawiały, teraz – panowie.
Rzeczywiście problem jest bardzo istotny i nie
wyobrażam sobie, żeby mógł być inaczej rozwiązany,
bo, prawdę mówiąc, tu nikt nikomu nie robi łaski.
Przecież w tym nie było ani krzty, ani kropelki winy
ze strony kobiet, które zostały wprowadzone w błąd.
Akurat tak się składa, że ten problem dotyczył tylko
kobiet. Przez 2 lata były one gnębione. To było wi-
doczne. Wysokość odsetek z tytułu zadłużenia prak-
tycznie wyrównała się już z wysokością zadłużenia.
W pierwszym przypadku chodziło o 89 mln zł zale-
głości, a 77 mln zł odsetek. W drugim przypadku –
267 mln zł zaległości, a 233 mln zł odsetek.
247
Tak więc mam pytanie, panie ministrze. Czy te
zaległości zostaną w całości umorzone? Co z koszta-
mi sądowymi? Czy one też zostaną anulowane?
(Dzwonek) Czy zostaną podjęte jakieś kroki w kwestii
krzywdy moralnej? Przecież przez 2 lata działa się
też jakaś krzywda moralna. Na pewno w niektórych
przypadkach zachwiało to rentownością przedsię-
biorstwa, prowadzonej działalności gospodarczej. Czy
nie bierzecie państwo pod uwagę tego, że należałoby
się tu też jakieś zadośćuczynienie, dlatego że – tak
jak powiedziałem na wstępie – nie było w tym żadnej
winy tych kobiet? Gdybyśmy mogli się dopatrywać
jakiejkolwiek winy, zaniedbania, to można by, że tak
powiem, to usprawiedliwić. Kolejne rządy nie rozwią-
zały tego problemu. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma Obywa-
telska.
Śmiało.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W świetle nowe-
lizacji ustawy – art. 7 pkt 3 – Zakład Ubezpieczeń
Społecznych może, na wniosek płatnika, ze względów
gospodarczych lub z innych przyczyn zasługujących
na uwzględnienie, rozłożyć należne składki na raty,
uwzględniając możliwości płatnicze płatnika. Z jed-
nej strony cieszę się, że przewidziano taką możliwość
i uwzględniono, iż w życiu mogą zdarzyć się różne
sytuacje, niezależne od płatnika, które mają nega-
tywny wpływ na możliwości finansowe. Niemniej
jednak, jak mi się subiektywnie wydaje – powtarzam:
to jest moja subiektywna uwaga – znów możemy mieć
do czynienia ze swobodnym uznaniem urzędników,
którzy, mogąc wydawać takie decyzje, uzyskują dużą
władzę nad płatnikiem. W związku z tym chciałbym
zapytać, czy nie należałoby rozważyć – powtarzam:
rozważyć – możliwości stworzenia bardziej precyzyj-
nego katalogu sytuacji, w jakich płatnik automatycz-
nie uzyskiwałby rozłożenie składek na raty. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Moje pytanie dotyczy art. 1 pkt 2 lit. a i b projektu,
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
248 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Poseł Andrzej Szlachta
który mówi o objęciu obowiązkowym ubezpieczeniem
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
zleceniobiorców wykonujących pracę poza siedzibą
zleceniodawcy. Tę zmianę negatywnie oceniła Kon-
federacja Pracodawców Polskich i Polska Konfedera-
cja Pracodawców Prywatnych „Lewiatan” z powodu
dodatkowych obciążeń składkowych dla pracodaw-
ców, czyli parapodatków, zwłaszcza w okresie obec-
nego kryzysu. Stąd moje pytanie: Jaka jest szacun-
kowa liczba osób, które zostałyby objęte tą regulacją?
Pani minister powiedziała: ponad 60 tys., ale proszę
o potwierdzenie tej liczby. O ile wzrosną wpływy do
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu objęcia
ubezpieczeniem wypadkowym omawianej grupy zle-
ceniobiorców. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Tadeusz Tomaszewski z klubu Lewica.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Sprawozdanie
przewiduje umorzenie zaległych składek, także od-
setek, ale art. 6 sprawozdania stanowi, że te okresy
zostaną zaliczone do okresu ubezpieczenia. Chciał-
bym zapytać pana ministra, od jakiej wysokości pod-
stawy będą zaliczane te okresy ubezpieczenia. Od
jakiej wysokości?
Drugie pytanie dotyczy tego, co proponuje rząd,
mianowicie ubezpieczenia zleceniobiorców wykonu-
jących swoje prace poza siedzibą firmy. Jaka byłaby
wysokość stawki tego ubezpieczenia? Jest ona zróż-
nicowana w zależności od wypadkowości w danym
zakładzie, natomiast praca może być wykonywana
w formie nakładczej, na przykład w domu. Czy ZUS
nie miałby kłopotów z ustaleniem wysokości składki
na to ubezpieczenie?
Gdyby pan minister mógł, prosiłbym o 3 zdania
uzasadnienia, dlaczego to, za czym rząd się opowia-
dał, jest tak ważne i potrzebne? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Stanisław Stec z klubu Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Gratulując tej sprawy rządowi i Komisji Poli-
tyki Społecznej i Rodziny, chciałbym zapytać, czy
znany jest rządowi kolejny problem, a mianowicie pro-
blem osób, które pobierały kiedyś rentę socjalną i pro-
wadziły działalność. Interpretacja ZUS była taka, że
te osoby nie płacą składki na ubezpieczenia społeczne,
a teraz są wezwania wsteczne do zapłaty.
Druga sprawa. Czy macie zamiar zmienić ustawę
o ubezpieczeniach społecznych, żeby można było roz-
kładać na raty również tę część składki, którą płaci
pracownik z listy płac? Część płatników ma bowiem
poważne problemy z realizacją zobowiązań, chce ukła-
du ratalnego, ale ZUS stwierdza: dobrze, jeżeli zapła-
cicie od razu gotówką tę część, którą płaci pracownik.
A nie zawsze jest to do zrealizowania, szczególnie
w okresie obecnego kryzysu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Sławomir Kopyciński, również z klubu
Lewica.
Poseł Sławomir Kopyciński:
Dziękuję bardzo.
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Omawiany projekt ustawy przewiduje
zwrot odsetek od należności dla osób, które od
1 stycznia 1999 r. wykonywały w okresie pobierania
zasiłku macierzyńskiego pozarolniczą działalność
gospodarczą lub inną działalność zarobkową. Warto
jednak zauważyć, że znaczna część tych należności
została ściągnięta od tych osób w wyniku przepro-
wadzenia postępowania egzekucyjnego. Jak wiem,
takich postępowań było stosunkowo dużo. W związ-
ku z tym te osoby poniosły również ciężar kosztów
egzekucji tych należności. Dlatego chciałbym zapy-
tać, czy oprócz zwrotu należności i odsetek od tych
należności zostaną również zwrócone koszty egzeku-
cji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
O zabranie głosu proszę podsekretarza stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej pana
Marka Buciora.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Marek Bucior:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Przede wszystkim pragnę serdecznie podziękować za
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy Prawo bankowe
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marek Bucior
pilne prace nad przedłożoną nowelizacją. Właściwie
istotę tej nowelizacji, jak również zmiany, które na-
stąpiły w trakcie pracy w podkomisji oraz w komisji,
szczegółowo omówiła pani poseł sprawozdawca Mag-
dalena Kochan, w związku z tym czuję się zwolniony
z omawiania tych elementów.
Rozumiem, że podstawowe kwestie dotyczą tego,
ile te rozwiązania będą kosztować. W związku z tym,
że nastąpiło rozszerzenie tej ustawy w takim kształ-
cie, w jakim została ona przyjęta przez Komisję Po-
lityki Społecznej i Rodziny, zgodnie z naszymi sza-
cunkami powinno dojść do zwrotów składek w przy-
padku kobiet przebywających na urlopach wycho-
wawczych na kwotę prawie 400 mln zł.
Przed chwilą otrzymałem propozycję zmiany
przepisu. Zgodnie z przedłożeniem zgłoszonym przez
Platformę Obywatelską miałoby nastąpić uchylenie
pkt 2 w art. 6 ust. 1. Oczywiście to oznaczałoby, że
ta zmiana będzie mniej kosztowna. O ile mniej, nie
jesteśmy tego w stanie przewidzieć, bo to będzie za-
leżało od osobistych preferencji osób ubezpieczonych,
które przebywały na urlopach wychowawczych. To
one podejmą decyzję, co jest dla nich bardziej istotne:
czy dokonanie zwrotu tej składki, czy niedokonywa-
nie zwrotu składki i posiadanie składki zewidencjo-
nowanej. W szczególności chodzi mi o składkę na
ubezpieczenie emerytalne, bo w przyszłości emery-
tury tych osób będą ustalane w oparciu o kapitał
emerytalny. W związku z tym jest to silne uzależnie-
nie i niewątpliwie to spowoduje, że koszty będą inne
niż wskazana kwota 400 mln zł.
Pytania, jakie zostały postawione, wyczerpują
element dotyczący tego, czego ustawa dotyczy, czego
dotyczy umorzenie, zwrot i jakie koszty będą pokry-
wane w przypadku zwrotu przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych, a właściwie przez budżet państwa. Do-
tyczy to składek na ubezpieczenia emerytalne, ren-
towe, ale i na Fundusz Pracy. To są koszty, żadnych
innych, dodatkowych, ustawa nie przewiduje.
W związku z tym nie rozmawiamy w tym przypadku
chociażby o kwestii kosztów postępowania sądowego.
Poruszona została sprawa art. 7, czyli rozłożenia
na raty opłacania składek w przypadku korzystania
z urlopu wychowawczego. Jednak pragnę przypo-
mnieć, że ta kwestia była zawarta w przedłożeniu
rządowym, a po zmianach, które wyszły z podkomi-
sji, później z komisji, dzisiaj już nie mamy z nią do
czynienia, w związku z tym pozwolę sobie już się do
niej nie odnosić. Po prostu art. 7 został wykreślony
i jest inna koncepcja.
Teraz jest jeszcze kwestia wniosku mniejszości.
Padło pytanie, ilu osób to dotyczy, prośba, żeby podać
bardziej precyzyjnie. Zgodnie z naszymi danymi
i danymi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczy
to 66,4 tys. osób. Jakie byłyby powyższe wpływy do
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych? Na fundusz
wypadkowy, zgodnie z naszymi szacunkami, jest to
249
6,8 mln zł rocznie. Czy to dużo, to już dyskusyjne.
W przypadku Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
kwota w wysokości niecałych 7 mln zł nie stanowi
dużych kosztów.
Padło pytanie pana posła, dlaczego to tak ważne.
W ocenie rządu jest to rozwiązanie ważne z tych
względów, że traktuje jednakowo zarówno pracowni-
ka wykonującego tę samą pracę, jak i zleceniobiorcę
wykonującego tę samą pracę. Podczas posiedzenia
Komisji Polityki Społecznej i Rodziny przypomina-
łem wyrok Sądu Najwyższego, kwestię odniesienia
się właśnie do tych nierówności na stanowiskach pra-
cy. W związku z tym z tych powodów, jak rozumiem,
oświadczenia klubowe były w kilku przypadkach, co
najmniej w jednym, przeciwne. Właściwie to są te
najważniejsze pytania. Dziękuję za pracę. Do widze-
nia. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Zamykam dyskusję.
Ponieważ została zgłoszona poprawka, proponuję,
aby Sejm ponownie skierował ten projekt do Komisji
Polityki Społecznej i Rodziny w celu przedstawienia
sprawozdania.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Proszę państwa, chcielibyśmy przystąpić do rozpa-
trzenia punktu 32. naszego posiedzenia, ale brakuje
nam osoby, która ma uzasadnić projekt ustawy. Po-
czątek tego punktu miał być o godz. 15.45. Pana posła
Palikota o 15.45 też nie było. (Poruszenie na sali)
Panowie posłowie mówią: następny punkt. Proszę
bardzo.
Co jest następne?
Pana posła Miodowicza też nie ma. Może Platfor-
my w ogóle już nie ma. Czy jest pan poseł Biernat,
też z Platformy Obywatelskiej? Może radzą?
Proszę państwa, muszę ogłosić 3-minutową prze-
rwę. Wezwiemy przewodniczącego klubu Platforma
Obywatelska, aby zdyscyplinował przynajmniej
trzech posłów. (Oklaski)
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 16 min 23
do godz. 16 min 29)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Wznawiam obrady.
Proszę państwa, nie rozpatrzymy w tej chwili
punktu 32., tylko rozpatrzymy punkt 33.
(Poseł Marek Ast: A kiedy, panie marszałku, 32.
będziemy rozpatrywali?)
Po głosowaniach jako pierwszy. Jeśli pan poseł
Palikot będzie łaskaw podejść do Wysokiej Izby, oczy-
wiście.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
250 o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński
Po rozpatrzeniu tego punktu – mam nadzieję, że
do godz. 17 zdążymy, jeśli zaś będzie wcześniej, to
ogłoszę przerwę – o godz. 17 są przewidziane głoso-
wania.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 33.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ad-
ministracji i Spraw Wewnętrznych o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu
informacji kryminalnych oraz niektórych in-
nych ustaw (druki nr 1815 i 1822).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Konstantego Miodowicza.
Poseł Sprawozdawca
Konstanty Miodowicz:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Uchwałę Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywa-
niu informacji kryminalnych oraz niektórych innych
ustaw Komisja Administracji i Spraw Wewnętrznych
rozpatrzyła na posiedzeniu w dniu 31 marca 2009 r.
Senat do tekstu wspomnianej ustawy wniósł dwie
poprawki. Jedną terminologiczną, a drugą o charak-
terze stylistycznym. Obie udoskonalają zapis odno-
śnych przepisów obchodzącej nas regulacji. Komisja
rekomenduje Wysokiej Izbie ich przyjęcie.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dziękuję za uwa-
gę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo za syntetyczne przedstawienie
problemu.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Piotr van der Coghen przedstawi sta-
nowisko klubu Platforma Obywatelska.
Proszę bardzo.
Poseł Piotr van der Coghen:
Panie Marszalku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić Wysokiej Izbie stanowisko Klubu Parla-
mentarnego Platformy Obywatelskiej w sprawie pro-
pozycji Senatu do projektu ustawy o zmianie ustawy
o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu in-
formacji kryminalnych oraz niektórych innych
ustaw. Projekt omawianej ustawy wiąże się z doko-
naniem niewielkich, ale niezwykle istotnych noweli-
zacji 6 obowiązujących obecnie ustaw określających
tę tematykę. Ponieważ powyższa nowela usprawnia
działania szefa Krajowego Centrum Informacji Kry-
minalnej i innych służb, umożliwiając szybkie spraw-
dzanie aktualnych danych, oraz dostosowuje prawo
pisane do wymogów praktyki kryminalistycznej, klub
Platformy Obywatelskiej opowiada się za jej przyję-
ciem po pozytywnym uwzględnieniu zgłoszonych po-
prawek Senatu. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Piotr Polak przedstawi stanowisko klu-
bu Prawo i Sprawiedliwość.
Proszę bardzo.
Poseł Piotr Polak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie ma ministra.
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość mam zaszczyt przedstawić nasze stanowisko
wobec uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 19 marca br. w sprawie ustawy o zmianie usta-
wy o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu
informacji kryminalnych oraz niektórych innych
ustaw.
Senat do tekstu nowelizowanej ustawy uchwalo-
nej przez Wysoką Izbę proponuje wprowadzeniu
dwóch poprawek. Pierwsza ma charakter uściślający,
ujednolicający terminologię i odnosi się do art. 30
ustawy pierwotnej. Właśnie ten artykuł został pomi-
nięty w nowelizacji i teraz poprawka senacka ten
artykuł już ujednolicony z art. 24 i art. 27 uwzględ-
nia. Poprawka nr 2 ma charakter redakcyjny.
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość bę-
dzie głosował zgodnie z rekomendacją Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Stanisława Prządka.
Pan poseł Mirosław Pawlak przedstawi stanowi-
sko klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego.
Mam nadzieję, że w tym czasie dotrze przedsta-
wicielka klubu Lewicy.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Senat Rzeczy-
pospolitej Polskiej na posiedzeniu w dniu 19 marca
2009 r. podjął uchwalę, wprowadzając do tekstu usta-
wy, nad którą dzisiaj procedujemy, dwie poprawki.
Na posiedzeniu Komisji Administracji i Spraw We-
wnętrznych postanowiono z uwagi na racjonalność
przedmiotową ich treści zgodzić się na ich przyjęcie.
Przyjęcie terminologii „identyfikacja osoby udziela-
jącej pomocy przy wykonywaniu czynności operacyj-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych. Punkt 17. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Mirosław Pawlak
no-rozpoznawczych” wydaje się rozwiązaniem bar-
dziej racjonalnym z uwagi na czytelność w znaczeniu
bezpośrednim. Jest oczywiste, że osobowym źródłem
informacji jest osoba jako podmiot. Tak więc, mając
do czynienia z osobą, należało zwrócić uwagę na moż-
liwość wyeksponowania osoby w przypadku ewentu-
alnej jej identyfikacji. Również należy się zgodzić
z treścią poprawki nr 2, która koryguje redakcję
art. 27 ust. 1 pkt 4, nadając jednakowe brzmienie
całemu przepisowi.
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego,
uznając te racje, opowie się za przyjęciem obu senac-
kich poprawek. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Do zadania pytania w tym punkcie zgłosił się, jak
zawsze, pan poseł Jerzy Gosiewski z klubu Prawo
i Sprawiedliwość.
(Poseł Grzegorz Dolniak: Nie, nie zgłosił się.)
(Głos z sali: On nie chce teraz…)
(Poseł Mieczysław Kasprzak: Zrezygnował.)
Panie przewodniczący Dolniak, mam zgłoszenie
na piśmie.
Czy ktoś jeszcze chciałby zadać pytanie?
(Poseł Jerzy Gosiewski: Przepraszam... Do kolej-
nego, później.)
Ale tu mam…
(Poseł Jerzy Gosiewski: Jakaś pomyłka.)
Nie, myślałem, że… OK, rozumiem, że nie do tego.
Dobrze.
W takim razie zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Proszę państwa, ponieważ powstało jednak za-
mieszanie, ogłaszam przerwę do godz. 17.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 16 min 37
do godz. 17 min 05)
Marszałek:
Wznawiam obrady.
Proszę państwa, Prezydium Sejmu, po zasięgnię-
ciu opinii Konwentu Seniorów, przedłożyło projekt
uchwały w sprawie powołania i wyboru składu oso-
bowego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia po-
selskiego projektu ustawy Kodeks wyborczy, posel-
skiego projektu ustawy o zmianie ustawy o partiach
politycznych, ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczy-
pospolitej Polskiej, ustawy Ordynacja wyborcza do
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypo-
spolitej Polskiej oraz ustawy Ordynacja wyborcza do
rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz
komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o wy-
251
borze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie-
których innych ustaw.
Projekt ten został paniom i panom posłom dorę-
czony w druku nr 1843.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tego projektu.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 1 regulaminu
Sejmu.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 17. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji
Infrastruktury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym oraz o zmianie niektórych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jana Tomakę oraz prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów.
Jeżeli Sejm nie odrzuci poprawki Senatu bezwzględ-
ną większością głosów, uważa się ją za przyjętą.
Głosować będziemy nad wnioskami o odrzucenie
poprawek Senatu.
Poprawki od 1. do 16. Senat zgłosił do art. 1 zawiera-
jącego zmiany do ustawy Prawo o ruchu drogowym.
W 1. poprawce do art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. c Senat
proponuje, aby prędkość dopuszczalna poza obsza-
rem zabudowanym w przypadku samochodu osobo-
wego, motocykla lub samochodu ciężarowego o do-
puszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t
na drodze ekspresowej jednojezdniowej oraz na dro-
dze dwujezdniowej o co najmniej dwóch pasach prze-
znaczonych dla każdego kierunku ruchu wynosiła
110 km/h, a nie, jak proponuje Sejm, 100 km/h.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 404 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 203. Nikt nie był za, 404 posłów
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bezwzględ-
nej większości głosów poprawkę Senatu przyjął.
W poprawkach 2.–4., 7., 14. i 15. Senat proponuje
zmiany o charakterze redakcyjnym.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o przyjęcie tych poprawek.
Przystępujemy do głosowania.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
252 Punkt 17. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 2.–4., 7., 14. i 15., zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 406 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 204. Nikt nie był za, przeciw
było 406 posłów, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W 5. poprawce do art. 134a i art. 139 ust. 4 ustawy
nowelizowanej Senat proponuje m.in., aby w przypad-
ku kontroli, o której mowa w art. 129a ust. 1 pkt 2–4,
inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego oraz
organy tej inspekcji posiadali niektóre prawa i obo-
wiązki funkcjonariuszy Policji i jej organów.
Z poprawką tą łączą się poprawki Senatu 6., 8., 9.,
13., 23. i 24.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o odrzucenie tych poprawek.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 5., 6., 8., 9., 13., 23. i 24., zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Za oddano 404 głosy, prze-
ciw – 6, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec uzyskania bezwzględ-
nej większości głosów odrzucił poprawki Senatu.
Poprawki od 7. do 9. już rozpatrzyliśmy.
W 10. poprawce do art. 140al ust. 2 Senat propo-
nuje nowy katalog kar pieniężnych za przekroczenie
dopuszczalnej prędkości na wszystkich rodzajach
dróg i autostradach.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
10. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Za oddano 405 głosów,
przeciw – 5, 2 osoby się wstrzymały.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 11. poprawce do art. 140al ust. 8 Senat propo-
nuje, aby przepis ten stanowił także o odpowiedzial-
ności za inne niż wymienione w ust. 8 wykroczenia
przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komuni-
kacji, jeżeli czyn będący naruszeniem przepisów ru-
chu drogowego w zakresie dopuszczalnej prędkości
wyczerpuje jednocześnie jego znamiona.
Komisje wnoszą o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
11. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Za oddano 410 głosów, prze-
ciw – 2, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W 12. poprawce do art. 140am Senat proponuje
dodanie ust. 7 stanowiącego, że przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego dotyczące doręczeń
pism organów administracji publicznej za pokwito-
waniem przez pocztę, świadczonych przez operatora
publicznego, stosuje się odpowiednio do doręczeń
pism Centrum Automatycznego Nadzoru nad Ru-
chem Drogowym za pokwitowaniem, świadczonych
przez innych operatorów.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 12.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 414 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. 4 głosy oddano za, 410 –
przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki od 13. do 15. już rozpatrzyliśmy.
W 16. poprawce do art. 140au ust. 5 Senat pro-
ponuje dodanie pkt 6 stanowiącego, że dane zawar-
te w Centralnej Ewidencji Pojazdów Zarejestrowa-
nych udostępnia się także Inspekcji Transportu
Drogowego.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
16. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 414 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. Nikt nie był za, 414 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 17. poprawce do art. 71c ustawy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji Senat proponuje m.in.,
aby organ egzekucyjny nie występował z wnioskiem,
o którym mowa w § 1, jeżeli dochody uzyskiwane
przez dłużnika z tytułu prowadzenia pojazdów silni-
kowych stanowią jedyne źródło dochodów dłużnika
i ich utracenie przez gospodarstwo domowe dłużnika
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 17. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
uniemożliwi pokrywanie podstawowych kosztów
utrzymania dłużnika i jego rodziny.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
17. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 413 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. 5 głosów oddano za, 244 –
przeciw, wstrzymało się 164 posłów.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 18. poprawce do art. 92 § 1 i art. 97 ustawy Ko-
deks wykroczeń Senat proponuje, aby z zakresu przed-
miotowego tych przepisów wyłączyć naruszenia prze-
pisów ruchu drogowego w zakresie przekraczania przez
kierujących pojazdami dopuszczalnej prędkości.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
18. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Za oddano 144 głosy, prze-
ciw – 234, 34 osoby wstrzymały się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 19. poprawce do dodawanego art. 20b ustawy
o drogach publicznych Senat proponuje m.in. nowe
zasady finansowania zadań, o których mowa w tym
przepisie.
Z poprawką tą łączy się 22. poprawka Senatu.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o przyjęcie tych poprawek.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 19. i 22., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 411 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Za oddano 182 głosy, prze-
ciw – 229, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W 20. poprawce do art. 79 ustawy o transporcie
drogowym Senat proponuje dodanie ust. 3 stanowią-
cego, że przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do
pracowników Głównego Inspektoratu Transportu
Drogowego.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
253
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
20. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 413 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Za oddano 2 głosy, przeciw
– 410, 1 osoba się wstrzymała.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 21. poprawce do art. 7 ustawy nowelizującej
Senat proponuje dodanie ust. 2 stanowiącego, że do-
tychczasowe przepisy wykonawcze wydane na pod-
stawie art. 50a ustawy o transporcie drogowym za-
chowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wy-
konawczych wydanych na podstawie art. 50a w związ-
ku z art. 50 pkt 8 tej ustawy w brzmieniu nadanym
ustawą nowelizującą, nie dłużej jednak niż do dnia
31 grudnia 2009 r.
Z poprawką tą łączy się 25. poprawka Senatu.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisje wnoszą o przyjęcie tych poprawek.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu 21. i 25., zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Nikt nie był za, 412 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
Poprawki od 22. do 25. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu
drogowym oraz o zmianie niektórych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 18. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o poręcze-
niach i gwarancjach udzielanych przez Skarb
Państwa oraz niektóre osoby prawne, ustawy
o Banku Gospodarstwa Krajowego oraz niektó-
rych innych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Andrzeja Orzechowskiego
oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Poprawki od 1. do 5. Senat zgłosił do art. 1 ustawy
nowelizującej, zawierającego zmiany do ustawy o po-
ręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb
Państwa oraz niektóre osoby prawne.
W poprawce 1. do art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje zmianę redakcyjną.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
254 Punkt 18. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Za oddano 235 głosów,
przeciw – 175, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W poprawce 2. do art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. „c” Senat
proponuje, aby Bank Gospodarstwa Krajowego mógł
poręczać lub udzielać gwarancji, w szczególności na-
leżytego wykonania umowy.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206 posłów. Nikt nie był za,
przeciw było 410 posłów, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 3. lit. a do art. 3 Senat proponuje
skreślić ust. 4a.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki lit. a Senatu, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 407 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 204. 3 osoby były za, 404 – prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 3. lit. b do art. 5 Senat proponuje
skreślić ust. 2.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki lit. b Senatu, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 408 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 205. Za oddano 385 głosów,
przeciw – 21, 2 osoby wstrzymały się.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
W poprawce 3. lit. c do art. 7 ust. 2 Senat propo-
nuje m.in. skreślić pkt 6.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki lit. c Senatu, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 409 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 205. 1 głos oddano za, 408 prze-
ciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 3. lit. d Senat proponuje dodać
art. 42f stanowiący, że w latach 2009–2010 Rada
Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
finansów publicznych, może udzielić w imieniu Skar-
bu Państwa poręczeń lub gwarancji spłaty zobowią-
zań wynikających z kredytów zaciągniętych lub ob-
ligacji wyemitowanych przez Agencję Rozwoju Prze-
mysłu SA pod warunkiem przeznaczania pochodzą-
cych z nich środków na realizację rządowych progra-
mów społeczno-gospodarczych oraz programów sa-
morządności lokalnej i rozwoju regionalnego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki lit. d Senatu, zechce podnieść rękę i na-
cisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 411 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Za oddano 2 głosy, przeciw
– 409, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 4. do art. 16 Senat proponuje, aby do
poręczeń i gwarancji stosować odpowiednio również
art. 5.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 412 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Nikt nie był za, 412 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 5. do art. 34d Senat proponuje zmia-
nę redakcyjną.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 18. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 409 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 205. Nikt nie był za, 409 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki od 6. do 8. Senat zgłosił do art. 2 ustawy
nowelizującej, zawierającego zmiany do ustawy o Ban-
ku Gospodarstwa Krajowego.
W poprawce 6. do art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy nowe-
lizowanej Senat proponuje zmianę redakcyjną.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Nikt nie był za, 410 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 7. do art. 5 ust. 3 Senat proponuje,
aby Bank Gospodarstwa Krajowego w celu określe-
nia aktualnej wysokości ujawnionej wierzytelności
uwzględniał m.in. przepisy dotyczące denominacji
złotego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
7. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 413 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Nikt nie był za, 413 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 8. do art. 8 ust. 3 i art. 11 ust. 3 Senat
proponuje, aby przepisy te stosować w przypadku
wygaśnięcia mandatów członków odpowiednio rady
nadzorczej oraz zarządu w trakcie trwania kadencji
oraz zmianę legislacyjną.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
8. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
255
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Za oddano 1 głos, przeciw
– 409, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Poprawki od 9. do 16. Senat zgłosił do ustawy no-
welizującej.
W poprawce 9. do art. 5 Senat proponuje zmianę
redakcyjną do art. 15e ust. 1 ustawy o niektórych
formach popierania budownictwa mieszkaniowego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
9. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 410 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 206. Nikt nie był za, 410 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 10. do art. 7. Senat proponuje, aby
w art. 128b ustawy Prawo bankowe dodać ust. 2 sta-
nowiący, że Komisja Nadzoru Finansowego może na
wniosek banku państwowego wydać zezwolenie na
powierzenie innemu bankowi dokonywania oceny
zdolności do spłaty zobowiązania i analizy ryzyka
wypłaty zobowiązania w przypadkach, o których
mowa w tym przepisie.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 10.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 413 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 207. Nikt nie był za, 413 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawkach: 11., 12., 15. i 16. Senat proponuje,
aby przepisy o likwidacji Krajowego Funduszu Porę-
czeń Kredytowych, Funduszu Poręczeń Unijnych
oraz Krajowego Funduszu Mieszkaniowego wchodzi-
ły w życie z ostatnim dniem miesiąca, w którym usta-
wa nowelizująca weszła w życie.
Nad tymi poprawkami głosować będziemy łącznie.
Komisja wnosi o ich przyjęcie.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawek Senatu: 11., 12., 15., 16, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
256 Punkty 18. i 33. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W głosowaniu udział wzięło 414 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. Nikt nie był za, 414 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawki Senatu
przyjął.
W poprawce 13. Senat przez dodanie art. 17a pro-
ponuje, aby nie naliczać obowiązkowej opłaty rocznej,
o której mowa w ustawie o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym, od aktywów Krajowego Funduszu
Poręczeń Kredytowych, Funduszu Poręczeń Unij-
nych oraz Krajowego Funduszu Mieszkaniowego,
przekazanych w wyniku ich likwidacji na fundusz
statutowy Banku Gospodarstwa Krajowego.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem 13.
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 415 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. Nikt nie był za, 415 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W poprawce 14. do art. 24 Senat proponuje inne
brzmienie przepisu przejściowego.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
14. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 209. Za oddano 260 głosów,
przeciw – 156, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów.
Poprawki 15. i 16. już rozpatrzyliśmy.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy o poręczeniach
i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz
niektóre osoby prawne, ustawy o Banku Gospodar-
stwa Krajowego oraz niektórych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 33. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu
informacji kryminalnych oraz niektórych in-
nych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Konstantego Miodowicza
oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Wszystkie poprawki Senat zgłosił do art. 1 zawie-
rającego zmiany do ustawy o gromadzeniu, przetwa-
rzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych
oraz niektórych innych ustaw.
W 1. poprawce polegającej na dodaniu art. 30 Se-
nat proponuje, aby szef Krajowego Centrum Infor-
macji Kryminalnych nie przekazywał informacji
kryminalnych, jeżeli ich przekazanie mogłoby spo-
wodować identyfikację osób, o których mowa w tym
przepisie.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 415 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. Za oddano 5 głosów, prze-
ciw – 409, 1 osoba wstrzymała się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 2. poprawce do art. 27 ust. 1 pkt 4 Senat pro-
ponuje zmiany o charakterze redakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 414 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. Nikt nie był za, 414 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy o gromadzeniu,
przetwarzaniu i przekazywaniu informacji krymi-
nalnych oraz niektórych innych ustaw.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 42.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie przed-
stawionego przez Prezydium Sejmu projektu
uchwały w sprawie powołania i wyboru składu
osobowego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrze-
nia poselskiego projektu ustawy Kodeks wybor-
czy, poselskiego projektu ustawy o zmianie usta-
wy o partiach politycznych, ustawy o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy
Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz
ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad
powiatów i sejmików województw oraz komisyj-
nego projektu ustawy o zmianie ustawy o wybo-
rze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz
niektórych innych ustaw (druk nr 1843).
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Punkt 42. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Wysoka Izbo! Sejm podjął decyzję o skierowaniu
ww. projektów ustaw do Komisji Nadzwyczajnej.
Prezydium Sejmu przedstawiło projekt uchwały
w sprawie powołania i wyboru składu osobowego
właściwej Komisji Nadzwyczajnej.
Czy w tej sprawie ktoś chciałby zabrać głos?
Widzę, że pan poseł... Nie?
Dobrze, nikt się nie zgłasza.
W związku z tym proponuję, aby Sejm nie-
zwłocznie przystąpił do drugiego czytania projektu
uchwały.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy zatem do drugiego czytania pro-
jektu uchwały.
Widzę zgłoszenie, pan poseł Jarosław Sellin.
Czy ktoś jeszcze się zgłasza?
Nie widzę dalszych zgłoszeń.
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę, pan poseł Jarosław Sellin.
Poseł Jarosław Sellin:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisja Nadzwy-
czajna ma rozpatrywać projekty kilku ustaw dotyczą-
ce partii politycznych, czyli tego gorącego tematu, nad
którym dyskutowaliśmy dzisiaj rano, ale też Kodeksu
wyborczego i ustawy o wyborze prezydenta Rzeczypo-
spolitej. Jest więc dla nas niezrozumiałe, dlaczego
nawet treści uchwały, którą przygotowało Prezydium
Sejmu, koła poselskie w ogóle nie otrzymały i nie zo-
stały zaproszone do pracy nad treścią tej uchwały.
W związku z tym chciałbym złożyć na ręce pana mar-
szałka poprawkę do uchwały, która już została przy-
gotowana, poprawkę podpisaną i popartą przez 16
posłów, zarówno z kół poselskich, jak i posłów niezrze-
szonych, która zmierza do tego, żeby Komisja Nadzwy-
czajna, a za chwilę będzie ona powołana, liczyła więcej
niż 17 członków, żeby liczyła do 25 członków. Jakie
parytety sobie kluby ustalą, jest nam to obojętne, ale
chcielibyśmy, żeby w tej komisji znaleźli się przedsta-
wiciele trzech kół poselskich, które są obecne w Sejmie
tej kadencji. Nie widzę powodu, dla którego przedsta-
wiciele kół poselskich mieliby z tej pracy być wyłącze-
ni, tym bardziej że i w Kole Poselskim Polska XXI,
i w Kole Poselskim Socjaldemokracji Rzeczypospolitej,
i w Demokratycznym Kole Poselskim widzę wytraw-
nych parlamentarzystów zasiadających w Sejmie już
parę kadencji. Na pewno w pracach nad tak ważnymi
dokumentami, jak Kodeks wyborczy czy ustawa o wy-
borze prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ich wkład
mógłby się po prostu merytorycznie przydać. Sejm to
nie jest tylko federacja klubów parlamentarnych, to
jest przedstawicielstwo narodowe, w którym mandat
każdego posła, również posła niezrzeszonego w klu-
bach, równo waży. W związku z tym proszę o uwzględ-
257
nienie tych poprawek i procedowanie nad nimi. Skła-
dam panu marszałkowi odpowiednią ilość podpisów.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Rozumiem, że dalszych zgłoszeń nie ma do zabra-
nia głosu w ramach drugiego czytania projektu
uchwały.
Zamykam dyskusję.
Proszę państwa, zgłoszono poprawki, w związku
z tym przechodzimy do głosowania.
Odczytam obydwie poprawki.
„Poprawka do uchwały w sprawie projektu uchwa-
ły w sprawie powołania i wyboru składu osobowego
Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia poselskiego
projektu ustawy Kodeks wyborczy oraz komisyjnego
projektu ustawy o zmianie ustawy o wyborze Prezy-
denta Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych in-
nych ustaw.
Wprowadza się następujące zmiany:
1) Dodaje się nowy paragraf w brzmieniu: W skład
komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzi nie więcej
niż 25 posłów, z zastrzeżeniem ust. 3.
2) Dodaje się nowy paragraf, który otrzymuje
brzmienie: W skład komisji, o której mowa w § 1,
wchodzą przedstawiciele klubów parlamentarnych
i kół poselskich”.
Poddam te poprawki pod głosowanie.
Proszę państwa, przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem po-
prawek zgłoszonych przez pana posła Jarosława
Sellina, proszę o podniesienie ręki i naciśnięcie
przycisku.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 415 posłów. Za odda-
no 39 głosów, przeciw – 364 głosy, 12 osób wstrzyma-
ło się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawki odrzucił.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu uchwały.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu uchwały w sprawie powołania
i wyboru składu osobowego Komisji Nadzwyczajnej
do rozpatrzenia poselskiego projektu ustawy Kodeks
wyborczy, poselskiego projektu ustawy o zmianie
ustawy o partiach politycznych, ustawy o wybo-
rze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy
Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz usta-
wy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów
i sejmików województw oraz komisyjnego projektu
ustawy o zmianie ustawy o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych
ustaw, zawartego w druku nr 1843, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
258 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Marszałek
W głosowaniu wzięło udział 416 posłów. Za odda-
no 399 głosów, przeciw – 15, 2 osoby wstrzymały się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w sprawie
powołania i wyboru składu osobowego Komisji Nad-
zwyczajnej do rozpatrzenia poselskiego projektu
ustawy Kodeks wyborczy, poselskiego projektu usta-
wy o zmianie ustawy o partiach politycznych, ustawy
o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospo-
litej Polskiej i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz
ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powia-
tów i sejmików województw oraz komisyjnego projek-
tu ustawy o zmianie ustawy o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych
ustaw.
Wysoka Izbo! W związku z tym zwołuję pierwsze
posiedzenie tej komisji w 15 minut po zakończeniu
głosowań w sali nr 102.
Jednocześnie zalecam, aby sprawozdanie Komisji
Nadzwyczajnej dotyczące projektu ustawy o zmianie
ustawy o partiach politycznych zostało przygotowane
w terminie umożliwiającym jego rozpatrzenie w dniu
dzisiejszym w ostatnim punkcie porządku dziennego.
To jest koniec głosowań na dzisiaj, proszę pań-
stwa.
Zanim przystąpimy do rozpatrzenia kolejnego
punktu porządku obrad, 2-minutowa przerwa.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 17 min 47
do godz. 17 min 49)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie i panowie posłowie, proszę o zajmowanie
miejsc. Proszę o szybką decyzję albo o pozostaniu na
sali, albo o udaniu się do innych obowiązków.
Wznawiam obrady.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 32.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie komi-
syjnego projektu ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks spółek handlowych (druk nr 1600).
Proszę o zabranie głosu pana posła Janusza Pali-
kota w celu przedstawienia uzasadnienia projektu
ustawy. (Gwar na sali)
Panie i panowie posłowie, bardzo proszę...
Jeszcze chwileczkę, panie pośle. (Gwar na sali)
Panie i panowie posłowie, proszę o szybkie podję-
cie decyzji albo o pozostaniu na sali obrad, albo
o udaniu się do innych obowiązków.
A pana posła Palikota proszę o zabranie głosu.
Poseł Janusz Palikot:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedstawiany
projekt jest drobną nowelizacją Kodeksu spółek han-
dlowych, zawierającą dwie tak naprawdę nowe regu-
lacje. Pierwsza to regulacja zmieniająca próg liczby
głosów wymaganych do tego, aby można było ogra-
niczyć prawo głosu akcjonariuszy dysponujących po-
wyżej 1/10 ogółu głosów w spółce. Druga regulacja
dotyczy pewnego uściślenia różnych problemów, jakie
były związane z interpretacją przepisów dotyczących
prawa głosu w odniesieniu do głosów nabytych w in-
nym trybie niż bezpośredni udział w kapitale, a więc
w przypadku gdy mamy do czynienia z jakimś zasta-
wem czy innym tytułem prawnym, który spowodo-
wał, że ktoś nabył w ten sposób prawa. W tej sprawie
były od lat wątpliwości i rozbieżne interpretacje naj-
wybitniejszych specjalistów. W celu uniknięcia tej
sytuacji proponujemy regulację, która to jednoznacz-
nie ułatwia i w ten sposób kończy problem niejedno-
znacznego rozumienia tego zapisu w Kodeksie han-
dlowym.
To wszystko w tej sprawie. Klub Platformy oczy-
wiście będzie popierał tę propozycję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwszy głos zabierze poseł Mirosław Koź-
lakiewicz, Platforma Obywatelska.
Czy jest pan poseł Koźlakiewicz? Jest.
Bardzo proszę.
Poseł Mirosław Koźlakiewicz:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam
zaszczyt w imieniu klubu Platformy Obywatelskiej
przedstawić opracowany przez Komisję Nadzwyczaj-
ną „Przyjazne Państwo” projekt ustawy o zmianie
ustawy Kodeks spółek handlowych z dnia 15 wrze-
śnia 2000 r. Na marginesie chciałbym przypomnieć,
że przedtem mieliśmy Kodeks handlowy, który był
uchwalony w 1936 r. i tak na dobrą sprawę obowią-
zywał do 2000 r., chociaż przez kilkadziesiąt lat
w komunizmie był niejako uśpiony. Proponowana
zmiana ma na celu ułatwienie funkcjonowania spół-
ek akcyjnych, a przede wszystkim określenie w spo-
sób jednoznaczny, kiedy akcjonariusze mogą mieć
ograniczone prawa głosu. W obowiązującym stanie
prawnym statut spółki może ograniczyć prawa głosu
akcjonariuszy, którzy dysponują powyżej 1/5 ogółu
głosów w spółce. Poza tym art. 411 § 3 ustawy z 2000
r. nie rozstrzyga jednoznacznie, czy ograniczenie pra-
wa głosu dotyczy tylko akcjonariuszy, czy także in-
nych osób, które dysponują prawem głosu na podsta-
wie innego tytułu prawnego. Chodzi tu przede
wszystkim, jak powiedział pan poseł Palikot, o za-
stawników i użytkowników. Proponowana zmiana
obniża próg procentowy posiadanych głosów w spół-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Poseł Mirosław Koźlakiewicz
ce, od którego statut spółki może przewidywać ogra-
niczenie prawa głosu. Może, ale nie musi, to zależy
od spółki, od zgromadzenia wspólników, czy też od
zgromadzenia akcjonariuszy. Progiem tym ma być
nie 1/5, jak było dotychczas, tylko 1/10 ogółu głosów
w spółce. W wypadku posiadania powyżej 1/10 ogółu
głosów statut spółki, jak mówiłem, może przewidy-
wać ograniczenie prawa głosu. Projekt zmiany usta-
wy Kodeks spółek handlowych rozstrzyga wreszcie,
że głosy akcjonariuszy, którym przysługuje prawo
głosu również na podstawie innych tytułów praw-
nych, są sumowane i ustalona łączna liczba głosów,
jaką faktycznie akcjonariusz dysponuje, jest odnoszo-
na do przyjętego w spółce progu procentowego, od
którego może być ograniczone prawo głosu. Ponadto
zmiana jednoznacznie ustala, że prawo głosu może
przysługiwać osobie, która w ogóle nie jest akcjona-
riuszem, tylko zastawnikiem lub użytkownikiem.
W tym przypadku statut spółki może przewidywać,
że ograniczenie wykonywania prawa głosu będzie
dotyczyło także tych osób.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Propozycja nowe-
lizacji, jak już wspomniałem na wstępie, ułatwia
funkcjonowanie spółek akcyjnych, ale przede wszyst-
kim zapewnia szerszą ochronę prawa akcjonariuszy
mniejszościowych i może przyczynić się do ogranicze-
nia zjawiska koncentracji kontroli w spółkach. Prak-
tyka gospodarcza pokazała już niejednokrotnie, że
przy bardzo rozdrobnionym akcjonariacie posiadanie
nawet 10% akcji często pozwala realnie wpływać na
decyzje podejmowane przez zgromadzenie akcjona-
riuszy. Jeśli zamiary takiego akcjonariusza są dobre,
to nic się nie dzieje, wręcz przeciwnie, gorzej jest wte-
dy, kiedy akcjonariusz ma wrogie zamiary wobec
spółki.
Z tych to właśnie powodów i wcześniej przedsta-
wionych klub Platformy Obywatelskiej będzie głoso-
wał za przyjęciem tejże nowelizacji. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Marek Ast, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Marek Ast:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam za-
szczyt przedstawić stanowisko w sprawie projektu
ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych.
Przedmiotem projektowanej zmiany jest przepis § 3
w art. 401 kodeksu przewidujący możliwość ograni-
czenia w statucie spółki prawa głosu akcjonariuszy
dysponujących określoną liczbą głosów z posiadanych
akcji. W dotychczasowym stanie prawnym statut
259
spółki mógł ograniczyć prawo głosu akcjonariuszy
dysponujących powyżej 1/5 ogółu głosów w spółce.
Projektowany przepis obniża próg liczby głosów, po
przekroczeniu którego statut będzie mógł przewidy-
wać ograniczenie prawo głosu, do 1/10. Ponadto za-
proponowana zmiana doprecyzowuje sytuację praw-
ną osób dysponujących prawem głosu na walnym
zgromadzeniu akcjonariuszy z innych tytułów niż
posiadanie akcji, takich chociażby jak zastaw czy
użytkowanie. Zgodnie z przedłożoną nowelą ograni-
czenie prawa głosu wprowadzone przez statut doty-
czyłoby również tych osób, oczywiście wyłącznie po
przekroczeniu limitu głosów określonych w statucie.
Obecnie obowiązująca regulacja pozostawia wątpli-
wości interpretacyjne co do tego, czy statutowe ogra-
niczenie prawa głosu odnosić się ma wyłącznie akcjo-
nariuszy czy również do osób dysponujących głosem
na podstawie innych tytułów. I przyznać trzeba, że
nowe brzmienie § 3 zaproponowane w projekcie te
wątpliwości rozwiewa.
Podkreślić jednak należy, że każda zmiana w ko-
deksie, a szczególnie ta, która wkracza w sferę upraw-
nień właścicielskich i w konsekwencji może doprowa-
dzić do ograniczenia wykonywania prawa własności,
a w przedmiotowym wypadku takie konsekwencje
dla właścicieli akcji wystąpią, bo na podstawie zapi-
su statutowego będzie można ograniczać prawo głosu
w przypadku niższego niż obecnie obowiązujący –
w wysokości 1/5 ogółu głosów – limitu w spółce aż
o połowę, bo do 1/10, powinna być poddana dogłębnej
analizie pod względem skutków, które może wywo-
łać. Warto byłoby zadać sobie pytanie, czy ten limit
20% głosów jest dzisiaj zbyt duży i czy ten skok do
zaledwie 10% nie jest zbyt drastyczny. To jest jakby
jeden aspekt sprawy.
Drugi aspekt sprawy jest taki. Należałoby sobie
dzisiaj pewnie też zadać pytanie, ile jeszcze spółek
z udziałem Skarbu Państwa pozostało, spółek, w któ-
rych Skarb Państwa nie ma większości, ale te 20%
jest pakietem kontrolnym, i czy ta zmiana w jakiś
sposób nie będzie naruszała interesów Skarbu Pań-
stwa. Niemniej jednak nie lekceważymy argumentów
wnioskodawców przemawiających za wprowadze-
niem projektowanej regulacji i dlatego wnioskujemy,
aby skierować ją do dalszych prac legislacyjnych, ale
w specjalistycznej Komisji Nadzwyczajnej do spraw
zmian w kodyfikacjach. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Głos zabierze poseł Stanisław Rydzoń, klub Lewica.
Bardzo proszę.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu Klubu Poselskiego Lewica przedsta-
wiam stanowisko wobec komisyjnego projektu ustawy
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
260 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Poseł Stanisław Rydzoń
o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych (druk
nr 1600). Przedstawiony przez Komisję Nadzwyczaj-
ną „Przyjazne Państwo” projekt dotyczący zmiany
Kodeksu spółek handlowych ma na celu, zdaniem
autorów, poprawienie zasad funkcjonowania spółek
akcyjnych. Propozycja zmiany brzmienia § 3 w art. 411
składa się z dwóch elementów. Po pierwsze, obniża
się próg liczby głosów, po którego przekroczeniu sta-
tut spółki może przewidywać ograniczenie prawa
głosu, oraz, po drugie, wprowadza się ograniczenie
prawa głosu zastawnikom oraz użytkownikom. Zda-
niem autorów projektu w spółkach o rozdrobnionym
akcjonariacie już posiadanie 10% akcji może dawać
pojedynczemu akcjonariuszowi realny i istotny wpływ
na decyzje podejmowane przez walne zgromadzenie.
Dlatego wprowadzenie zmiany polegającej na obni-
żeniu progu procentowego posiadanych głosów, od
którego statut spółki może przewidywać ogranicze-
nie prawa głosu, z 1/5 do 1/10 ogółu głosów w spółce
pozwoli wpływ rozwodnionego akcjonariatu ograni-
czyć i tym samym wyeliminować zjawisko koncentra-
cji kontroli w spółkach. Tyle w uzasadnieniu projek-
tu. Należy przypomnieć, że zgodnie z obowiązującym
brzmieniem art. 411 § 3 Kodeksu spółek handlowych
możliwość ograniczenia prawa głosu przewidziana
w statucie może dotyczyć akcjonariusza mającego
ponad 20% ogółu głosów w spółce. Ograniczenie
może polegać na przyznaniu jednego głosu z określo-
nej liczby akcji, przy czym dotyczy jedynie wykony-
wania prawa głosu z akcji przekraczających limit
głosów określonych w statucie jako próg, powyżej
którego zaczynają obowiązywać ograniczenia. Wyni-
ka z tego, że dla skutecznego ograniczenia prawa
głosu akcjonariuszy konieczne jest określenie w sta-
tucie limitu głosów, jakie mogą przysługiwać akcjo-
nariuszowi.
Zdaniem naszego klubu poprawka wymaga analizy
w komisji. Poprawka ta dotyczy głównie spółek giełdo-
wych, w których nadmierne rozdrobnienie akcjonaria-
tu spetryfikowało na lata układ sił. Zmiana może więc
stworzyć nowe warunki działania spółek – nie wiado-
mo, czy korzystniejsze, czy mniej korzystne, to się oka-
że po wprowadzeniu ustawy w praktyce.
Drugim elementem zmiany w § 3 art. 411 jest
wprowadzenie zapisu usuwającego wątpliwości inter-
pretacyjne dotyczące prawa głosu akcjonariuszy dys-
ponujących głosami na podstawie innych tytułów niż
akcja, jak na przykład użytkowanie lub zastaw. Wy-
nika z niego, że prawo głosu może przysługiwać oso-
bie, która nie jest akcjonariuszem, zaś głosy, którymi
ona dysponuje, są sumowane z głosami wynikającymi
z posiadanych akcji i tak ustalona łączna liczba gło-
sów jest odnoszona do przyjętego w spółce progu pro-
centowego ograniczającego wykonywanie prawa gło-
su. Także ta poprawka winna być przedmiotem ana-
lizy komisji.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Klu-
bu Poselskiego Lewica wnoszę o skierowanie projek-
tu do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w ko-
dyfikacjach celem kontynuowania prac legislacyj-
nych. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Józef Zych, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Bardzo proszę, panie marszałku.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie! Słuchając uzasadnienia i wystąpień, zastana-
wiam się, czy my nie brniemy – na razie ogólna uwa-
ga – w sytuację, w której zaprzeczamy całej teorii
powstawania spółek i celowości działania spółek. Po
co się nabywa akcje czy udziały – 5, 10, 15, 20, 50%?
A no po to przede wszystkim, żeby mieć wpływ na
działalność tych spółek. To jest podstawowa zasada
i od początku, wtedy kiedy tworzono przed wojną
Kodeks handlowy, to było podstawowe założenie. Je-
żeli my dyskutujemy dziś i mówimy o tym, że to może
spowodować czy nie może spowodować, to rodzi się
pytanie, czy nam chodzi o jakieś teoretyczne rozwa-
żania typu naukowego. Poczytałem to wszystko, bo
akurat tak się składa, że jako radca prawny byłem
tym zainteresowany od początku, kiedy po roku 1980
zaczęliśmy stosować przepisy o spółkach, a więc prze-
pisy prawa handlowego. W związku z tym oczywiście
uzasadnione jest niewątpliwie – tak jak przed chwilą
kolega powiedział – rozważenie art. 411 § 3, ale
w zakresie przede wszystkim dania prawa tym, któ-
rzy są zastawnikami i użytkownikami. Natomiast
wszelkie inne ograniczenia czy przeliczenia, bo musi
mieć 20 albo mniej, 10 lub więcej, prowadzą do teo-
retycznych rozważań właśnie typu zupełnie nauko-
wego. Można sobie snuć różne teorie, jeżeli się nigdy
nie brało udziału w działalności gospodarczej i nie
dotknęło tego w praktyce, jeżeli się nie wie, co się
dzieje na walnych zgromadzeniach, jak się podejmu-
je decyzje itd.
Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego oczywiście
popiera skierowanie projektu do komisji, jego rozwa-
żenie, tylko przestrzegam przed jedną rzeczą: żeby
w tym przypadku nie doprowadzić do sytuacji teore-
tycznej, która zaprzeczy celowi powstawania i dzia-
łalności spółek. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
(Poseł Janusz Palikot: Ja tylko króciutko.)
W trybie sprostowania... No innej formuły nie ma,
panie pośle.
(Poseł Janusz Palikot: Panie marszałku, w trybie
sprostowania…)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Chwila, chwileczkę, panie pośle.
Nie, na koniec ma pan głos – i to już dosłownie za
chwilę.
Jest kilka pytań, tak że...
Panie i Panowie Posłowie! Przechodzimy do
pytań.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Jako pierwszy poseł Henryk Siedlaczek, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Projekt noweli-
zacji przewiduje, że statut może ograniczyć prawo
głosu akcjonariuszy dysponujących powyżej 1/10 ogó-
łu głosów w spółce. Wedle aktualnego stanu prawne-
go statut spółki może przewidywać ograniczenie
prawa głosu akcjonariuszy, którzy dysponują powyżej
1/5 ogółu głosów w spółce. Rozumiem, że celem no-
welizacji jest uelastycznienie funkcjonowania spółek,
niemniej zastanawiam się, czy tak radykalne obniże-
nie progu z 1/5 do 1/10 jest naprawdę konieczne.
Chciałbym zapytać, czy zostały przeprowadzone
jakieś empiryczne badania, które uzasadniałyby taką
zmianę.
I ostatnie pytanie: Czy tak radykalne obniżenie
progu nie naruszy siły wpływu akcjonariusza na
działalność spółki? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Propozycja komisji „Przyjazne Państwo” polega na
zmianie po raz kolejny tylko jednego ustępu w art. 411.
Przeredagowanie tego pojedynczego ustępu zdaniem
komisji usuwa wątpliwości interpretacyjne dotyczące
ograniczenia głosów akcjonariuszy dysponujących
głosami na podstawie innych tytułów prawnych, jak
na przykład użytkowanie czy zastaw. Jednocześnie
w propozycji dodaje się stwierdzenie „lub na podsta-
wie innego tytułu prawnego”, które to stwierdzenie
może być różnie interpretowane. W związku z tym
chciałbym zapytać, jakie to są te inne tytuły prawne.
Czy w ustawie nie należałoby wyraźnie określić tych
tytułów prawnych? Każda bowiem dowolność w pra-
wie prowadzi do różnych interpretacji, a to z kolei do
błędnie podejmowanych decyzji. Bardzo dziękuję.
(Oklaski)
261
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Proponowane zmiany ustawy Kodeks spółek handlo-
wych mają dwa cele: po pierwsze, uelastycznienie
zasad funkcjonowania spółek akcyjnych i doprecyzo-
wanie przesłanek ograniczenia prawa głosu na wal-
nym zgromadzeniu akcjonariuszy, a po drugie, mają
usunąć wątpliwości interpretacyjne dotyczące ogra-
niczenia głosów akcjonariuszy dysponujących głosa-
mi na podstawie innych tytułów prawnych. Moje
pytanie dotyczy możliwych sytuacji konfliktowych,
gdy w konkretnym przypadku uchwała ustanawiają-
ca ograniczenie ustawowego progu maksymalnej
liczby głosów zostanie zaskarżona i będzie podlegać
kontroli sądu, gdyby naruszyła zasadę równego trak-
towania akcjonariuszy. Czy nowe zapisy nie wywoła-
ją licznych przedmiotowych zaskarżeń uchwał? Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
I poseł Jerzy Kozdroń, Platforma Obywatelska.
Poseł Jerzy Kozdroń:
Panie Marszałku! Ja mam pytanie do posła wnio-
skodawcy: Jakie było ratio legis wprowadzenia tego
przepisu ograniczającego uprawnienia akcjonariusza
przekraczającego 10% kapitału akcyjnego? Ja rozu-
miem, że mogłoby to dotyczyć spółek publicznych, bo
5 grudnia 2008 r. mieliśmy nowelizowaną ustawę
o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych, gdzie
właśnie pod kątem tego akcjonariatu mniejszościo-
wego zwiększono jego uprawnienia w tym kierunku
i chodziło o to, żeby w spółkach publicznych ograni-
czyć uprawnienia tych inwestorów strategicznych.
Natomiast w przypadku klasycznych spółek, prywat-
nych spółek, które nie są spółkami publicznymi,
gdzie w istocie rzeczy głosujemy wielkością kapitału,
wydaje mi się, panie pośle, że te ograniczenia i spro-
wadzanie nas do roli spółdzielni to jest jakieś niepo-
rozumienie. I dlatego może to w tym kierunku by
należało pójść, żeby dotyczyło to spółek publicznych.
(Dzwonek)
Druga sprawa. Tu już było pytanie, co rozumiemy
pod pojęciem „inny tytuł prawny”, co się sumuje z tą
wielkością akcji w kapitale akcyjnym. Czy pod tym
pojęciem będziemy rozumieli również pełnomocnic-
two? Bo pełnomocnictwo też już w tej ustawie z 5 grud-
nia było regulowane, i powiedziane było: mali akcjo-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
262 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Poseł Jerzy Kozdroń
nariusze możecie się sumować poprzez udzielanie
sobie nawzajem pełnomocnictwa. W tym momencie
poprzez wprowadzenie takiego przepisu ograniczają-
cego raptem może się okazać, że pełnomocnik, który
dysponuje kapitałem akcyjnym przekraczającym
10%, też nie będzie mógł głosować, a w tym celu oni
się grupują. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję.
Panie poseł Elżbieta Streker-Dembińska, Lewica.
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Pośle! Pytania powtarzają się, bo wszyscy mamy tę
samą wątpliwość. Co znaczy ten inny tytuł prawny?
Dlaczego jest to tak niedookreślone? Budzić to bę-
dzie zapewne wątpliwości i stwarzać możliwości
różnych interpretacji. W tak ważnym kodeksie chy-
ba powinniśmy unikać tak mało doprecyzowanych
sformułowań.
Mam jeszcze jedno pytanie, właściwie jest to
stwierdzenie. Przed chwilą mój kolega, zabierając
głos w imieniu klubu, powiedział tak: Czy ustawa
będzie dobra czy nie, zobaczymy, jak ją wdrożymy,
zobaczymy, jak będzie funkcjonować. Chyba nie
o takie prawo chodzi i komisja, którą pan kieruje,
powinna o to dbać, żebyśmy nie stanowili prawa,
które będziemy sprawdzać już w trakcie użytkowa-
nia. Stąd serdeczna prośba, aby jednak pochylać się
częściej nad tym, czy rzeczywiście konieczne są aż
tak częste nowelizacje. Czy czasami nie warto po-
czekać, przemyśleć, zebrać kilku przepisów, ponie-
waż nie zawsze ilość przechodzi w jakość. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
Poseł Marek Kwitek, Prawo i Sprawiedliwość,
jako ostatni.
Poseł Marek Kwitek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W proponowanej
nowelizacji przepisu art. 411 § 3 Kodeksu spółek han-
dlowych postanowiono obniżyć pułap ilości posiada-
nych akcji umożliwiających ograniczenie prawa głosu
akcjonariuszy z 20 do 10% kapitału zakładowego.
Argumentuje się to względami społecznymi i koniecz-
nością zapewnienia większego wpływu na spółkę
akcyjną przez mniejszościowych akcjonariuszy. Jed-
nak już sama instytucja umożliwienia ograniczenia
prawa głosu jakiejkolwiek grupie akcjonariuszy bu-
dzi wątpliwości, albowiem w państwach kapitali-
stycznych zasada rządu większości nad mniejszością,
zwłaszcza w sprawach gospodarczych i handlowych,
obowiązuje w czystej postaci bez żadnych socjalnych
inklinacji. Rodzi się więc fundamentalne pytanie:
Dlaczego projektodawca tak dba o prawa mniejszości,
jednocześnie dyskryminując prawa większościowych
akcjonariuszy, którzy z oczywistych względów od za-
wsze dominowali w spółkach kapitałowych? Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości pan Zbigniew Wrona.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Zbigniew Wrona:
Dziękuję, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Pozwolicie państwo, że przedstawię
stanowisko rządu, które zostało przyjęte w trybie
regulaminu pracy Rady Ministrów, wobec tego pro-
jektu. Jest ono pozytywne z kilku względów, właści-
wie była tu już o nich mowa.
Przede wszystkim za zasadne rząd uważa wzmoc-
nienie ochrony praw mniejszościowych akcjonariuszy
w sytuacji rozdrobnienia kapitału pomiędzy drob-
nych akcjonariuszy, zwłaszcza będzie to dotyczyć
spółek giełdowych. Pamiętajmy jednak, że ogranicze-
nie prawa głosu grupy tych akcjonariuszy, którzy
mają co najmniej 0,1 akcji, to będzie wynik zmiany
w statucie. Ta zmiana w statucie musi zostać prze-
prowadzona z poszanowaniem prawa większości i to
jest odpowiedź na zgłaszane wątpliwości, czy nie dys-
kryminujemy, czy nie wprowadzamy jakiegoś dykta-
tu. Trzeba również powiedzieć , zgadzam się oczywi-
ście z panem marszałkiem Zychem, że po to się na-
bywa akcje, żeby wykonywać to prawo, ale wykonuje
się to prawo, zarówno ograniczając uprawnienia
większościowych udziałowców, akcjonariuszy, jak
i głosując nad każdą inną uchwałą, która będzie po-
dejmowana. Nie tylko ci duzi, większościowi akcjo-
nariusze mają prawo to wykonywać, ta ustawa
wzmacnia prawa, możliwość realizowania swoich
uprawnień spółkowych przez drobnych akcjonariu-
szy, którzy nabyli akcje np. na giełdzie. Z tych powo-
dów rząd popiera wzmocnienie ochrony drobnych
akcjonariuszy i, jak powiedziano, uelastycznienie
działania spółek. Przypominam, wszystko to musi
zostać zmienione w statucie, określone w statucie.
Istnieje określona procedura tych zmian i każda
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona
uchwała, która naruszałaby jakiekolwiek przepisy
czy prawa akcjonariuszy, może być zaskarżona do
sądu. Wszystko to podlega kontroli, nie może być ro-
bione poza kontrolą. Zresztą w swojej opinii pan prof.
Sołtysiński zwraca na ten fakt uwagę, pozytywnie
oceniając projekt. Opinia ta została przedstawiona
Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego przy Mini-
strze Sprawiedliwości.
Kolejna zmiana doprecyzowuje, jakie tytuły
prawne mogą wchodzić w grę. Chodzi nie tylko o ogra-
niczenie praw większościowych akcjonariuszy, któ-
rzy są właścicielami akcji, ale również o użytkow-
ników, zastawników i posiadających jeszcze inny
tytuł prawny. Dyskutowano, jakiż to może być inny
tytuł prawny. Padały pytania, czy sformułowanie
„inny tytuł prawny” jest prawidłowe. Pan poseł
Kwitek stawia tę kwestię, a pan poseł Gosiewski
podnosił to przede wszystkim. Otóż jest to zapis po-
jemny, ponieważ mogą tu wchodzić w grę zarówno
tytuły prawnorzeczowe, jak i tytuły wynikające
z umów obligacyjnych.
W polskim prawie, jak zresztą w każdym nowo-
czesnym prawie cywilnym współczesnych państw,
panuje zasada swobody umów, a zatem nie wszystkie
umowy są nazwane i wyczerpująco zdefiniowane
w Kodeksie cywilnym czy w innych ustawach z za-
kresu prawa cywilnego. Życie społeczne, życie gospo-
darcze jest bogatsze niż te konstrukcje prawne, któ-
re dzisiaj zostały wymyślone w obrocie gospodarczym
i wcielone do kodeksów czy do ustaw przez ciała usta-
wodawcze. Nie można wykluczyć, że życie gospodar-
cze, jego potrzeby spowodują powstawanie innego
rodzaju umów, które będą kreowały pewne tytuły
prawne. Jeżeli chodzi o tytuły prawnorzeczowe, to
jako przykład innego tytułu prawnego nasuwa się
zastaw rejestrowy. Mówimy o zastawie, ale jest jesz-
cze przecież zastaw rejestrowy. To jest inna instytu-
cja. Funkcjonuje to na bazie zastawu, ale jest specjal-
na ustawa, jest procedura rejestracji, ujawniania tego
zastawu w rejestrze zastawów.
Natomiast jeżeli chodzi o tytuły obligacyjne, to,
jak powiedziałem, mogą być najróżniejsze umowy,
np. zabezpieczające nie poprzez zastaw, ale w inny
sposób zabezpieczające jakieś wierzytelności, i celowo
nie zostały wskazane rodzaje tych umów. Mówiono
o pełnomocnictwie. Wydaje się, że jednak nie o peł-
nomocnictwo tutaj chodzi, ponieważ pełnomocnictwo
to nie jest samodzielny tytuł prawny do realizowania
jakichś uprawnień, np. z akcji, ale jest to reprezento-
wanie, jak sama nazwa wskazuje, kogoś, kto ten ty-
tuł prawny posiada, czyli musi być osoba, której ten
tytuł przysługuje. Pełnomocnik nie wykonuje wła-
snych praw, tylko prawa tej innej osoby.
Wysoka Izbo! Rząd popiera przedłożony projekt,
albowiem proponowane zmiany doprecyzowują tę
dyskusyjną kwestię głosów z akcji innych podmiotów,
co przyczyni się do zwiększenia pewności obrotu go-
263
spodarczego i wzmocni stabilność działania spółek
oraz poprawi standardy ochrony akcjonariuszy mniej-
szościowych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Bardzo proszę, poseł Janusz Palikot, przedstawi-
ciel wnioskodawców.
Poseł Janusz Palikot:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Miałem wraże-
nie, przysłuchując się dyskusji, że rzeczywiście część
osób nie do końca zrozumiała sens tej zmiany. Ma
ona znaczenie dla wzmocnienia mniejszościowych
akcjonariuszy, to jest główny sens tej zmiany. Jak
ktoś pyta, co jest z udziałami Skarbu Państwa, jeże-
li Skarb Państwa ma 20% albo mniej, to my w tej
nowelizacji właśnie wzmacniamy Skarb Państwa,
jeśli jest on mniejszościowym akcjonariuszem. To jest
także korzystne dla mniejszych akcjonariuszy, kosz-
tem większych akcjonariuszy. Ktoś może zadać py-
tanie praktyczne: Czy nie jest tak, że mniejsi akcjo-
nariusze, kiedy nabiorą dodatkowych praw, to nie
będą paraliżowali działalności spółek? Jest takie ry-
zyko, oczywiście, i to jest kluczowe tak naprawdę
pytanie – przy jakiej skali tego pakietu zaczyna się
gra mniejszościowych akcjonariuszy z dużymi akcjo-
nariuszami. Na to pytanie odpowiadamy w oparciu
o rekomendacje najlepszych specjalistów, wspomnia-
nego tutaj prof. Sołtysińskiego i innych, którzy byli
konsultantami w tej sprawie. Tak że nie jest to
rzecz, którą badano empirycznie. Oczywiście nie ma
takiej statystyki, na którą można by się było powo-
łać. Nie jest ona po prostu prowadzona, w ilu spółkach
i w jakich przypadkach miały miejsce takie konflikty
i w związku z tą statystyką to rekomendujemy. Ta-
kiego wyliczenia nie mamy. Opieramy się na wła-
snych doświadczeniach w tym zakresie, moich 20-
-letnich, ale też i pozostałych członków komisji, i opi-
niami biegłych prawników w tej sprawie.
Pytanie pana marszałka Zycha, co z tą kwestią.
Ludzie po to właśnie angażują się w spółki kapitało-
we, żeby mieć też prawa głosu. Podstawową motywa-
cją do inwestycji w spółkach kapitałowych jest jednak
zysk. Prawa głosu itd. służą w głównej mierze albo
wyłącznie egzekwowaniu prawa do zysku. W związ-
ku z tym wzmocnienie mniejszościowych akcjonariu-
szy przez tę regulację jest rozwiązaniem w tym zna-
czeniu wspierającym takie myślenie.
Nie ma też żadnego powodu, żeby wszyscy funk-
cjonowali w spółkach akcyjnych. Kodeksy proponu-
ją całą masę różnych innych form zwłaszcza dla
małych firm i trzeba sobie wyraźnie powiedzieć, że
nie ma żadnego powodu, żeby firma prywatna, któ-
ra ma jednego czy dwóch akcjonariuszy, funkcjono-
wała w formie spółki akcyjnej. Bardziej atrakcyjne
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
264 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych
Poseł Janusz Palikot
podatkowo są obecnie spółki łączące formę spółki
komandytowej...
(Głos z sali: Spółka jawna.)
Czy spółka jawna. Tak. Są różne rozwiązania,
które w tym zakresie mogą spełnić takie oczekiwa-
nia. Kiedy się chce zagwarantować większe prawa
dużego akcjonariusza, to można wybrać trochę inną
formę, nie jest się skazanym na formę spółek kapita-
łowych. Nie robiłbym różnicy w tym zakresie między
spółką publiczną a spółką niepubliczną, dlatego że
kiedy w ogóle mówimy o spółkach kapitałowych
– i po to są te regulacje, które są kosztowne, bo ob-
sługa akcjonariuszy, zgromadzeń, sposobu księgowa-
nia, całego procederowania w tych spółkach jest dro-
gą formą, dlatego drogą, że nakłada całą masę róż-
nego rodzaju uprawnień – to należy wybierać przy-
padki, w których wielkość, skala biznesu wymaga
i dźwiga taki poziom kosztów, jaki niosą ze sobą spół-
ki kapitałowe.
Jeżeli chodzi o inne tytuły prawne, to pan mini-
ster mnie wyręczył i nic innego nie mogę już dodać.
Nie możemy tego wymienić, bo wtedy być może wy-
eliminowalibyśmy jakieś przypadki, które się pojawią
z mocy innych ustaw. I dlatego zostawiliśmy taką
formułę, zresztą rekomendowaną przez Biuro Legi-
slacyjne, które było poproszone o opinię, zanim jesz-
cze skierowaliśmy to do dalszych prac, że ten zapis
w jakimś sensie powtarza w innych ustawach tę for-
mułę. I w tym sensie właśnie gwarantuje największą
możliwość dopasowania tego przepisu do innych
przepisów. To chyba wszystko. Najważniejsze kwe-
stie, wydaje mi się, że zostały poruszone w tej dysku-
sji. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Józef Zych.
(Poseł Józef Zych: Sprostowanie.)
Tak jest.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Panie Pośle! Ja nie mogłem
pytać, po co są, bo wiem, po co są, mówiłem tylko, że
po to są, a to jest różnica. To jest pierwsza rzecz.
Druga rzecz. Niestety mamy sytuację taką, że
ustawa ma to dopuścić, bo dopiero w statucie trzeba
określić, czy można to przyjąć, czy nie przyjąć, o tym
zadecyduje walne zgromadzenie. A prócz tego obec-
nie jest taka sytuacja z tym rozdrobnieniem, że
w wielu spółkach Skarbu Państwa, które przekształ-
cają się, weszły na giełdę, pracownicy, byli pracowni-
cy otrzymują akcje i siłą rzeczy trudno byłoby im
narzucić, że mają się łączyć itd.
Przy czym, panie ministrze, myślę, że pan poseł,
zadając pytanie dotyczące pełnomocnictwa i odwołu-
jąc się do ustawy z 2008 r., wywołał co najmniej pro-
blem, bo to jest problem, ponieważ nie można jedno-
znacznie stwierdzić, że jeżeli pełnomocnictwo ma
dwóch, trzech akcjonariuszy, to wykonuje tylko ogra-
niczone prawo. To już jest pewnego rodzaju kwestia
i sądzę, że trafnie poruszył mój kolega ten problem.
Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Marszałek Sejmu na podstawie art. 87 ust. 2
w związku z art. 90 ust. 1 regulaminu Sejmu kieru-
je komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks spółek handlowych, zawarty w druku nr 1600,
do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfi-
kacjach w celu rozpatrzenia.
Tam będzie możliwość przedyskutowania wszyst-
kich wątpliwości, które zostały zasygnalizowane
w trakcie pierwszego czytania.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 34.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie usta-
wy o przygotowaniu finałowego turnieju Mi-
strzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO
2012 (druki nr 1813 i 1833.)
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Andrzeja Biernata.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Andrzej Biernat:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam przyjem-
ność przedstawić sprawozdanie Komisji Kultury Fi-
zycznej, Sportu i Turystyki o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu fina-
łowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
UEFA EURO 2012. To sprawozdanie było przedmio-
tem dyskusji na posiedzeniu komisji 31 marca. Ko-
misja przyjęła je do wiadomości, a także ustaliła
poparcie dla poprawek zgłoszonych przez Senat.
Senat zgłosił osiem poprawek. Mają one charakter
generalnie precyzujący bądź redakcyjny, a także usu-
wają możliwości interpretacji pewnych przepisów.
Komisja wnosi o uchwalenie siedmiu poprawek: 1.–6.
i 8. oraz o odrzucenie poprawki 7.
Jeżeli będą jakieś pytania do poszczególnych po-
prawek, wtedy będzie można się do nich ustosunko-
wać. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju
Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Jako pierwszy pan poseł Roman Kosecki, Platfor-
ma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Roman Kosecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawę o przygo-
towaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy
w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 przyjęto dnia
7 września 2007 r. Następnie w wyniku konsultacji
i prac w podkomisji dnia 8 września przedstawiono
projekt nowelizacji wyżej wymienionej ustawy.
Oto główne propozycje zmian, które zawarto w oma-
wianej nowelizacji, i kilka senackich poprawek do
ustawy przyjętych przez komisję.
Finansowanie przygotowań przy udziale kapitału
prywatnego. Dzięki współpracy z władzami lokalny-
mi, samorządami rozdzielono niejako środki publicz-
ne i prywatne. Publiczne przeznaczone są na budowę
obiektów sportowych, takich jak stadiony i inne pra-
ce budowlane. Przygotowanie zaplecza np. szkolenio-
wego i gastronomicznego będzie realizowane przez
inwestorów prywatnych.
Powierzenie uprawnień do utworzenia spółek ce-
lowych zarządowi województwa śląskiego. Komisja
przyjęła poprawkę umożliwiającą zgłaszanie przez
zarząd województwa, a nie przez marszałka woje-
wództwa osoby wchodzącej w skład rady nadzorczej
spółki celowej utworzonej przez miasto organizatora.
Zmiana w art. 9 pkt 4.
Nowelizacja ustawy wprowadza wyraźny podział
kompetencji między spółkami przygotowującymi lub
wykonującymi przedsięwzięcia EURO 2012 a spółką
koordynującą i kontrolującą przedmiotowe przedsię-
wzięcie. Nowelizacja wprowadza również nowe brzmie-
nie tytułu rozdziału trzeciego – szczegóły umowy
powierzania, koordynowania i kontrolowania przed-
sięwzięć Euro 2012 i innych przygotowań do Euro
2012, sprecyzowanych w dodanym art. 18a. To daje
podmiotom prywatnym możliwość realizowania przed-
sięwzięć na podstawie specustawy.
Komisja przyjęła poprawkę modyfikującą katalog
zadań spółki celowej w celu koordynacji i kontroli
przedsięwzięć Euro 2012.
Umożliwia też spółkom celowym utworzonym
przez jednostki samorządu terytorialnego realizowa-
nie przedsięwzięć Euro 2012 jako zadań własnych
oraz prowadzenie działalności w dłuższej perspekty-
wie jako właścicielom lub dzierżawcom obiektów po-
wstałych w wyniku realizacji przedsięwzięć Euro
2012. Obniży to koszty miasta ponoszone na inwe-
stycje oraz usprawni i przyspieszy realizację przed-
sięwzięć.
Nowelizacja doprecyzuje również przepis art. 20
ustawy poprzez wskazanie, że uprzednia zgoda rady
nadzorczej spółki celowej na powierzenie czynności
właściwym przedsiębiorcom prywatnym jest wyma-
265
gana, jeśli wartość zobowiązania, o którym mowa
w tym przepisie, przekracza 500 tys. zł.
Pozytywną rekomendację komisji uzyskała rów-
nież poprawka dotycząca obowiązku przedstawiania
przez spółki celowe dokumentów i informacji zwią-
zanych z ich działalnością.
Komisja odrzuciła poprawkę Senatu dotyczącą
rzekomego błędnego odesłania zawartego w jednym
z artykułów nowelizacji.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Platforma
Obywatelska rekomenduje poparcie poprawek senac-
kich od 1. do 6. i poprawkę 8., a poprawkę 7. propo-
nuje odrzucić. W imieniu Klubu Parlamentarnego
Platforma Obywatelska zwracam się z wnioskiem
o natychmiastowe przyjęcie w całości proponowanych
zmian ustawy. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pani poseł Elżbieta Jakubiak, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Elżbieta Jakubiak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni
Państwo! To jest debata nad ustawą o zmianie usta-
wy o przeprowadzeniu finałowego turnieju Euro 2012
i rzeczywiście to jest tak, że ta debata trwa już kilka
miesięcy, od momentu wniesienia projektu, który
przygotowali posłowie, nowelizującego ustawę z dnia
7 września 2007 r. Minęło wiele miesięcy i rzeczywi-
ście zmiany, które były proponowane na początku,
dzisiaj nijak nie mają się do tego, cośmy uchwalili
w poprawkach najpierw Sejmu, potem komisji sejmo-
wych, a dzisiaj senackiej.
Odniosę się w kilku zdaniach do poprawek, które
były przyjęte przez Wysoką Izbę, i do poprawek, któ-
re przedstawił Senat. Poprawki senackie troszkę na-
prawiają projekt, który został przesłany z Sejmu,
dlatego że w poprawkach, które zgłaszali posłowie
tak ad hoc, doszło do sytuacji, w której np. spółki
prawa handlowego, takie jak spółka PL czy NCS, czy
spółki powołane przez gospodarzy miast organizato-
rów, mogłyby nabywać grunty na własność w imieniu
i na rzecz spółki. To byłoby niedopuszczalne, nie-
zgodne z ustawą o pomocy publicznej, bo właściwie
w jaki sposób za pieniądze publiczne spółka mogłaby
kupować grunt na własne cele? To jest oczywiście
niedopuszczalne, dlatego cieszę się, że ta poprawka
została usunięta, i będziemy głosować za przyjęciem
poprawki senackiej.
Druga sprawa. W proponowanej nowelizacji usta-
wy posłowie zgłosili projekt kontrolowania spółek
utworzonych przez prezydentów miasta przez spółkę
utworzoną przez pana ministra. To oczywiście rów-
nież jest poprawka niedopuszczalna. Łamałaby ona
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju
266 Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012
Poseł Elżbieta Jakubiak
prawa konstytucyjne, ponieważ kontrolującym i nad-
zorującym prezydenta miasta jest wyłącznie rada
miasta, a w odniesieniu do premiera czy ministra
– parlament. W związku z tym te poprawki miały
charakter naprawdę zbyt daleko idący.
Jest jeszcze jedna zasadnicza różnica między
nami, ponieważ ja uważam, że poszerzenie zakresu,
takie rozpisanie zakresu działalności i zakresu moż-
liwości działania spółki w ustawie jest niekonieczne.
To wszystko można było zawrzeć w umowie i kilka
przepisów, które znajdują się dzisiaj w art. 13, po pro-
stu można zawrzeć w umowie spółki, nie trzeba ich
rozpisywać na poszczególne artykuły w ustawie.
Mam tu na myśli art. 13, który został bardzo rozsze-
rzony, m.in. o takie zapisy, które mówią o inicjowaniu
i realizacji działań zmierzających do poprawy efek-
tywności przygotowań do finałowego turnieju. Wła-
ściwie co znaczy taki przepis w ustawie albo przepis,
który mówi o tym, że spółka może prowadzić doradz-
two i szkolenia podmiotów realizujących przygotowa-
nia? Oczywiście spółki te z mocy prawa zostały po-
wołane do tego, żeby koordynować, organizować i nad-
zorować czy kontrolować proces przygotowania.
Tak więc zasadnicze różnice dotyczyły właśnie
jakości i szczegółowości zapisów. Wszystkie inne kry-
tykowane przeze mnie na początku przepisy zostały
poprawione bądź to na początku tutaj, bądź to przez
Senat. Mam nadzieję, że będziemy mogli poprzeć
wszystkie poprawki, które zostały zgłoszone w komi-
sji, poza jedną, poprawką 7., którą proponujemy od-
rzucić. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze poseł Garbowski, klub Lewica.
Bardzo proszę.
Poseł Tomasz Garbowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Jesteśmy na ostatnim etapie pracy legislacyjnej nad
tak ważną ustawy dla Euro 2012. Przypomnę, że
rozpoczęliśmy we wrześniu, kiedy wpłynął projekt
poselski, i po burzliwych dyskusjach na posiedze-
niach podkomisji – tych posiedzeń było kilka, pan
przewodniczący Biernat przedstawił szczegółowe in-
formacje, bo on od początku zajmuje się tą ustawą
i jest sprawozdawcą tej ustawy – mieliśmy wiele cie-
kawych propozycji, różniliśmy się w zakresie wpisy-
wania tych wszystkich spraw, o których mówiła pani
przewodnicząca Jakubiak.
Na szczęście Senat wniósł pewne poprawki i dla-
tego w imieniu Klubu Poselskiego Lewica będziemy
w większości głosować za przyjęciem poprawek Se-
natu, z wyjątkiem jednej poprawki, która została
zarekomendowana negatywnie przez Komisję Kultu-
ry Fizycznej, Sportu i Turystyki.
Na samym końcu chciałbym powiedzieć, że Euro
2012 to nasz wspólny projekt i od nas wszystkich
zależy, czy to przedsięwzięcie się uda. Ja jestem prze-
konany, że się nam uda.
Wpisujemy w tę ustawę wiele zadań związanych
z koordynacją i kontrolą działalności, stanu przygo-
towań Euro 2012. W tym miejscu gorący apel do pana
ministra, który jest organem założycielskim dla spół-
ki PL 2012, a z drugiej strony do nas, do komisji spor-
tu. Będziemy kontrolować te wnikliwe zapisy i mam
nadzieję, że spółka PL 2012, która dzisiaj już nie tyl-
ko dysponuje orężem w postaci umowy powierzenia,
ale jest też umocowana w ustawie, będzie należycie
sprawowała kontrolę, koordynację. Myślę, że wspól-
nie i w podkomisji, i w komisji będziemy to wszystko
kontrolować, bo nam wszystkim niewątpliwie zależy
na tym, żeby w 2012 r. udało nam się pod względem
nie tylko sportowym, ale też infrastrukturalnym
w zakresie tego wydarzenia sportowego.
Dlatego na samym końcu, nie przedłużając, po-
wiem, że Klub Poselski Lewica będzie głosował za,
podobnie jak przyjęła w swoim stanowisku Komisja
Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze Aleksander Sopliński, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Aleksander Sopliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego bę-
dzie głosował zgodnie z rekomendacją komisji, tzn.
poprze wszystkie poprawki z wyjątkiem poprawki 7.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Jedno pytanie.
(Głos z sali: Nie ma pana posła.)
W takim razie nie ma pytania.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze sekretarz stanu w Ministerstwie
Sportu i Turystyki pan Adam Giersz.
Bardzo proszę.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo energetyczne
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Sportu i Turystyki
Adam Giersz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym tylko
serdecznie podziękować posłom, zwłaszcza sejmowej
komisji kultury fizycznej, za to, że przeprowadzamy
nowelizację tej ustawy, dzięki czemu usprawniamy
proces przygotowań do Euro 2012. Jesteśmy przeko-
nania, iż dzięki tym zmianom ten proces będzie efek-
tywnie prowadzony, co w swoich raportach potwier-
dza UEFA, systematycznie podwyższając oceny każ-
dego etapu naszych przygotowań. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Bardzo proszę, poseł Andrzej Biernat, sprawoz-
dawca komisji.
Poseł Andrzej Biernat:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym po-
dziękować wszystkim posłom pracującym przy tej
ustawie za to, że mimo początkowej wielkiej różnicy
zdań i rozbieżności w podejściu do niektórych prze-
pisów rzeczonej ustawy w finale w ustawie zostały
zawarte takie zapisy, które satysfakcjonują wszystkie
strony, a przede wszystkim miasta organizatorów,
które od ponad pół roku czekają na szczególne prze-
pisy, ułatwiające proces budowania infrastruktury
w związku z Euro 2012. Dziękuję za pracę, dziękuję
za zgodne głosowanie podczas ostatniego etapu przy-
gotowywania tej ustawy. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 35.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Go-
spodarki oraz Komisji Infrastruktury o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie usta-
wy Prawo energetyczne (druki nr 1816 i 1826).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Andrzeja Czerwińskiego.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Andrzej Czerwiński:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na
wspólnych posiedzeniach Komisji Infrastruktury
oraz Komisji Gospodarki posłowie rozpatrzyli jedyną
poprawkę Senatu i rekomendują Wysokiej Izbie jej
267
przyjęcie. Dodam tylko, iż dyskusja była dosyć żywa
i ta poprawka została przyjęta przewagą jednego gło-
su. Bardzo dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Poseł Tomasz Lenz, Platforma Obywatelska, bar-
dzo proszę.
Poseł Tomasz Lenz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska przedsta-
wiam stanowisko wobec poprawki Senatu Rzeczypo-
spolitej Polskiej dotyczące projektu ustawy o zmianie
ustawy Prawo energetyczne (druk nr 1816).
Senat Rzeczypospolitej, zmieniając w art. 1 pkt 2
ust. 5 ustawy sumę 1 mln euro na sumę 100 tys. euro,
jednocześnie mając na uwadze równość podmiotów
gospodarczych, stoi na stanowisku, że obowiązek
uzyskania koncesji powinien być wyłączony w odnie-
sieniu do wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie obrotu benzyną lotniczą, jeżeli roczna
wartość obrotu nie przekracza równowartości
100 tys. euro. Otóż poprawka senacka nie bierze pod
uwagę faktu, że obrót wielu aeroklubów użytkują-
cych lotniska sportowe i turystyczne znacznie prze-
kracza w ciągu roku wymienioną sumę 100 tys.
euro. W związku z tym klub Platforma Obywatelska
nie popiera poprawki, którą zgłosił Senat Rzeczypo-
spolitej Polskiej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Adam Abramowicz, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Adam Abramowicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość zabrać głos
w dyskusji nad poprawkami Senatu do projektu usta-
wy o zmianie ustawy Prawo energetyczne.
Na wniosek przedstawicieli środowisk związa-
nych z lotnictwem, głównie przedstawicieli aeroklu-
bów, Sejm uchwalił ustawę, która umożliwiała pod-
miotom gospodarczym, które nie przekroczą 1 mln
euro obrotu rocznie na sprzedaż paliw bez koncesji,
co umożliwiałoby rozwój lotnictwa w Polsce, głównie
małych lotnisk i aeroklubów. Senat postanowił zmie-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
268 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo energetyczne
Poseł Adam Abramowicz
nić tę sumę, zmniejszyć ją do 100 tys. euro. Uzasad-
nienie liczyło kilka zdań, a w zasadzie jedno zdanie
dotyczące równości podmiotów. Zupełnie niezrozu-
miałe jest to, o jaką równość podmiotów chodzi. Ża-
den podmiot gospodarczy nie będzie inwestował
w sprzedaż paliw na lotnisku o tak niewielkim rocz-
nym wolumenie obrotów. Skąd wzięło się 100 tys.
euro, też nie wiadomo. Dlaczego nie 200, 300 tys.
euro? Przecież aerokluby potrzebują prowadzenia
dużo większej sprzedaży paliwa. Aeroklub Warszaw-
ski sprzedaje ok. 250 tys. l paliwa rocznie, co daje
roczny obrót w wysokości 1 mln zł, czyli ok. 200 tys.
euro. Jest jeszcze 5 aeroklubów, które sprzedają pa-
liwa w podobnej ilości.
Jeśli przyjęlibyśmy poprawkę Senatu, co stałoby
się w kwestii bezpieczeństwa lotów? Przecież samolot
lądujący na lotnisku aeroklubu, który spowoduje, iż
ten limit zostanie przekroczony, także będzie chciał
zatankować. Czy pilot ma wracać pociągiem czy sa-
mochodem? Przecież nie o to chodzi. Sytuacja wyglą-
da podobnie w przypadku nowych lotnisk, które
mogą powstawać na podstawie przyjętej przez nas
ustawy o możliwości przejmowania przez samorządy
nieużytkowanych lotnisk wojskowych. W jaki sposób
zapewnimy samolotom lądującym na tych, można
powiedzieć, początkujących lotniskach możliwość za-
tankowania paliwa, jeśli będziemy wymagali od pod-
miotów sprzedających to paliwo spełnienia warun-
ków koncesji? Jeżeli przyjmiemy poprawkę Senatu,
zdecydowanie utrudni to powstawanie tych lotnisk,
a nie taki był cel przyjęcia tej ustawy.
Bardzo dziwne jest też to, że Komisja Gospodarki
głosami Platformy Obywatelskiej poparła poprawki
Senatu, bo przecież Platforma mówi o tym, że trzeba
w Polsce ograniczać liczbę koncesji. Zresztą w wielu
krajach, zwłaszcza starej Europy Zachodniej,
w ogóle nie wydaje się koncesji na sprzedaż paliwa.
Koncesje są wydawane w Polsce, na Słowacji, bodajże
na Litwie. Tutaj, w sytuacji kiedy podążamy w kierun-
ku ograniczania wolumenu obrotów, a nawet wyłącza-
nia tej kwestii, jeżeli chodzi o koncesję, mamy do czy-
nienia z takim działaniem. Bardzo się cieszę ze zmia-
ny stanowiska Platformy, bo jeszcze dzisiaj na koryta-
rzu dostałem informację, że Platforma poprze popraw-
kę Senatu. To jest jednak bardzo dobra zmiana decy-
zji. Myślę, że 1 mln euro to jest suma, która pozwoli
na rozwój małych polskich lotnisk, o które nam prze-
cież chodzi. A ten rozwój powinien przebiegać w taki
sposób, aby liczba naszych lotnisk dorównała liczbie
lotnisk w innych krajach Europy. Dlatego też Prawo
i Sprawiedliwość będzie głosowało za odrzuceniem
poprawki Senatu. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Zbigniew Matuszczak, Lewica.
Poseł Zbigniew Matuszczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister!
W imieniu Klubu Poselskiego Lewica przedsta-
wiam stanowisko wobec uchwały Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo energetyczne
(druk nr 1816).
W październiku ubiegłego roku sejmowa komisja
„Przyjazne Państwo” wniosła o wyłączenie z obo-
wiązku zdobywania koncesji na obrót paliwami lot-
niczymi w przypadku, gdy roczna wartość obrotu nie
przekracza 1 mln euro. W praktyce oznacza to umoż-
liwienie obrotu paliwami lotniczymi bez koncesji
wszystkim firmom lotniczym, aeroklubom i zarzą-
dzającym lotniskami na terenie kraju w obszarze
lotnictwa ogólnego oraz eliminuje konieczność przy-
stąpienia do uciążliwej, bardzo zbiurokratyzowanej
procedury dotyczącej ubiegania się o koncesje.
Klub Lewica, tak jak większość sejmowa, popierał
ten projekt, wierząc, że wychodzi on naprzeciw ocze-
kiwaniom wielu środowisk, w tym rozwojowi lotnic-
twa rolniczego i sportowego. Tymczasem poprawka
Senatu zmierza do obniżenia rocznego limitu obrotu
benzyną lotniczą do kwoty 100 tys. euro, czyli 10-
-krotnie. Zarówno według nas, jak i zdaniem Urzędu
Lotnictwa Cywilnego spowoduje to duże utrudnienia
w bieżącej działalności małego lotnictwa w Polsce
oraz wyhamuje jego rozwój w perspektywie najbliż-
szych lat. Z tych też powodów Klub Poselski Lewica
nie poprze poprawki Senatu, uznając ją za nieracjo-
nalną. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Poseł Janusz Piechociński.
(Poseł Mieczysław Kasprzak: Ja mogę.)
W takim razie w imieniu Polskiego Stronnictwa
Ludowego zamiast posła Piechocińskiego wystąpi
poseł Mieczysław Kasprzak.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Dziękuję bardzo.
Chcę oświadczyć, że Klub Poselski Polskiego
Stronnictwa Ludowego poprze poprawkę zgłoszoną
przez Senat. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle. To wystąpienie zo-
stanie odnotowane w statystykach.
Czy są pytania? Nie ma pytań.
Czy przedstawiciel rządu chce zabrać głos? Nie.
Sprawozdawca? Też nie.
W takim razie zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 36.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emerytu-
rach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecz-
nych (druki nr 1817 i 1837).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Mieczysława Kasprzaka.
Poseł Sprawozdawca
Mieczysław Kasprzak:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Może w kilku zdaniach przypomnę treść tej ustawy,
której dotyczy sprawozdanie komisji o uchwale Sena-
tu. Otóż jest to krótka ustawa, dotyczy terminu,
okresu, w jakim można wypłacać zasiłek pogrzebowy
po osobie, której zwłoki znaleziono po 12 miesiącach.
Ustawa daje możliwość wypłacania takiego zasiłku
w okresie 12 miesięcy od daty wystawienia aktu zgo-
nu. Były takie przypadki, że zwłoki odnajdowano po
okresie dłuższym niż 12 miesięcy, co uniemożliwiało
rodzinie skorzystanie ze świadczenia. Poprawka Se-
natu jest prosta i dość precyzyjna. W ustawie było
zapisane, że zdarzenie, o którym mówiłem wcześniej,
tę okoliczność, potwierdza się odpowiednim zaświad-
czeniem wystawionym przez Policję bądź prokuratu-
rę. Senat stwierdził, że trzeba złagodzić ten zapis,
ponieważ czyjś zgon i znalezienie zwłok, a później
konsekwencje tego, nie są okolicznością, są faktem.
Wprowadzono zbyt lakoniczne określenie.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle, to jest prosta sprawa, a wydaje mi się,
że pan to komplikuje.
Poseł Sprawozdawca
Mieczysław Kasprzak:
A zatem myślę, że należy przyznać rację Senato-
wi. I tak uznała Komisja Polityki Społecznej i Rodzi-
ny. (Poruszenie na sali)
(Poseł Izabela Jaruga-Nowacka: Proszę nie prze-
szkadzać panu posłowi. Każdy ma prawo się wypo-
wiedzieć.)
Dlatego też komisja jednoznacznie stwierdziła,
że poprawkę tę należy przyjąć. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
269
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
O, teraz dziękuję, panie pośle.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pierwszy pan poseł Marek Plura, Platforma Oby-
watelska.
Nie widzę pana posła.
(Poseł Marek Plura: Jestem tutaj.)
(Głosy z sali: Jest, jest.)
A, przepraszam najmocniej.
Bardzo proszę.
Poseł Marek Plura:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska mam za-
szczyt i przyjemność oświadczyć, iż stanowisko klubu
wobec zmiany zaproponowanej przez Senat jest
w pełni pozytywne. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo dziękuję, panie pośle.
Poseł Krzysztof Sońta, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Krzysztof Sońta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przypomnę, że ta
zmiana dotyczy początku biegu terminu przewidzia-
nego na zgłoszenie wniosku o przyznanie zasiłku
pogrzebowego. Art. 81 ustawy stanowi, że prawo do
zasiłku pogrzebowego wygasa w razie niezgłoszenia
wniosku o jego przyznanie w okresie 12 miesięcy od
dnia śmierci osoby, po której zasiłek przysługuje. No-
wela zakłada natomiast, że wniosek o przyznanie
zasiłku pogrzebowego będzie można zgłaszać w okre-
sie 12 miesięcy od dnia wydania aktu zgonu osoby,
po której zasiłek ten przysługuje. Chodzi o art. 81.
Senat w swojej jedynej poprawce dokonał doprecyzo-
wania w art. 1 ust. 3, nadając następujące brzmienie
temu ustępowi: „Dokumentem potwierdzającym oko-
liczności, o których mowa w ust. 2, jest zaświadczenie
Policji lub prokuratury albo odpis zupełny aktu zgo-
nu”. Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość,
w imieniu którego mam zaszczyt przemawiać, będzie
popierał tę poprawkę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Tadeusz Motowidło, Lewica.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działach administracji rządowej
270 oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych
Poseł Tadeusz Motowidło:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Klub Poselski Lewica popiera poprawkę Senatu
i będzie głosował za jej przyjęciem. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo dziękuję.
To jest wzorzec wystąpienia w takiej sprawie.
Bardzo dziękuję, panie pośle.
Poseł Mieczysław Kasprzak.
Czekamy.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Jako że pan marszałek również uznał, że jest to
poprawka jasna, przejrzysta, czytelna, Klub Poselski
Polskiego Stronnictwa Ludowego będzie głosował za
jej przyjęciem. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 37.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działach
administracji rządowej oraz ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych (druki nr 1818 i 1838).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Izabelę Katarzynę Mrzygłocką.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Senat zaproponował, aby w art. 7 wyrazy „z dniem
1 kwietnia 2009 r.” zastąpić wyrazami „po upływie
14 dni od dnia ogłoszenia”. Komisja zebrała się na
posiedzeniu 31 marca 2009 r. i rekomenduje Wysokiej
Izbie przyjęcie tej poprawki. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pani poseł Ewa Drozd, bardzo proszę.
Poseł Ewa Drozd:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska uważa
tę poprawkę za zasadną i poprze ją w bloku głosowań.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo dziękuję.
Pani poseł Teresa Wargocka, Prawo i Sprawiedli-
wość, ponownie.
Poseł Teresa Wargocka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pragnę poinfor-
mować Wysoką Izbę, iż Klub Parlamentarny Prawo
i Sprawiedliwość poprze poprawkę Senatu. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Tadeusz Tomaszewski.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chcę powie-
dzieć, że rozpatrzeniem uchwały Senatu kończymy
proces legislacyjny, który pozwoli powrócić do nor-
malności – takiej normalności, że minister właściwy
do spraw zabezpieczenia społecznego odpowiedzialny
za politykę państwa w dziedzinie ubezpieczeń spo-
łecznych będzie miał wpływ na funkcjonowanie usta-
wowego ubezpieczyciela, a także na realizację tych
zadań. Po drugie, to rozwiązanie usprawni również
procesy decyzyjne, które zapadają w rządzie. Po trze-
cie, wyeliminuje ewentualne wątpliwości i spory kom-
petencyjne. Ta normalność wiąże się z tym, że obec-
nie nadzór wynika z kompetencji ministrów, a nie
z podziałów politycznych, jak to miało miejsce w przy-
padku poprzedniego rządu. Aby nadzór nad ZUS nie
mógł być sprawowany przez Samoobronę, przekaza-
no sprawy nadzoru nad ZUS prezesowi Rady Mini-
strów. Te chore rozwiązania muszą być teraz likwi-
dowane i musi być przywracana normalność.
W związku z tym, że ta ustawa dotyczy również
kwestii powoływania prezesa ZUS, czyli z samego
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, chciałbym zadać
jedno pytanie ministrowi, związane po części z ZUS.
W ostatnim czasie do biur poselskich trafiają pracow-
nicy zakładów, w których są kłopoty. Przyznane są
środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pra-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny
Poseł Tadeusz Tomaszewski
cowniczych na wypłatę zaległych wynagrodzeń. Zda-
rza się jednak tak, że komornik chce zająć te środki
z funduszu przewidziane na pomoc dla pracowników
firm, z którymi są kłopoty. Ustawowo, zgodnie z za-
pisem, środki te powinny być wolne od zajęć, jednak
praktyka pokazuje co innego. Dlatego też chciałbym
uprzejmie prosić pana ministra, żeby zainteresował
się tą sprawą, aby w ZUS była jedna linia postępo-
wania, bo co oddział, to inna interpretacja w tej spra-
wie. Uprzejmie proszę pana ministra o stosowną
odpowiedź na piśmie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Mieczysław Kasprzak.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Mogę teraz przyspieszyć, panie marszałku.
Polskie Stronnictwo Ludowe, jako że 1 kwietnia
już jest za nami, popiera poprawkę, bo data wprowa-
dzenia ustawy w życie stała się nieaktualna. Dlatego
propozycja zawarta w poprawce Senatu znajduje peł-
ne poparcie Klubu Poselskiego Polskiego Stronnic-
twa Ludowego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Pan minister odpowie na piśmie.
Pani poseł sprawozdawca nie widzi potrzeby za-
brania głosu.
W takim razie zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 38.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie komi-
syjnego projektu ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks cywilny (druk nr 1667).
Proszę o zabranie głosu panią poseł Hannę Zda-
nowską w celu przedstawienia uzasadnienia projektu
ustawy.
Bardzo proszę.
Poseł Hanna Zdanowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji Nadzwyczajnej „Przyjazne Państwo” do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji mam za-
szczyt przedstawić państwu projekt ustawy o zmia-
271
nie ustawy Kodeks cywilny, zawarty w druku nr
1667. Nowelizacja ma na celu dostosowanie do prak-
tyki dnia codziennego przepisów prawa cywilnego
związanych z instytucją najmu, a dokładnie art. 691
regulującego wstąpienie w stosunek najmu osób bli-
skich najemcy w razie jego śmierci. W swoim obec-
nym brzmieniu wspomniany przepis zalicza do krę-
gu osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek
najmu po zmarłym najemcy między innymi jego
dzieci. Aby do takiej sytuacji doszło, musi być rów-
nież spełniona przesłanka stałego zamieszkiwania
w lokalu z dotychczasowym najemcą. Takie przy-
padki są najczęściej spotykane w praktyce, kiedy po
zmarłym rodzicu w stosunek najmu wstępują jego
dzieci. Prawo cywilne zabezpiecza w ten sposób ro-
dzinę przed negatywnymi skutkami śmierci dotych-
czasowego najemcy.
Zupełnie inaczej jest, gdy wcześniej umrze dziecko
osoby, która jest głównym najemcą. Po śmierci owego
najemcy bez ochrony pozostają osoby związane
z dzieckiem, a niespokrewnione z nim w pierwszym
stopniu – małżonek i dzieci zmarłego dziecka. Takie
sytuacje należą raczej do rzadkości, lecz nie wolno
przejść nad tym faktem do porządku dziennego. Dla-
tego komisja „Przyjazne Państwo” proponuje posze-
rzenie kręgu osób, które na podstawie ściśle określo-
nych kryteriów mogłyby wstąpić w tytuł najmu po
zmarłym najemcy. Zmiana dotyczy tylko i wyłącznie
osób pozostałych po wcześniej zmarłych dzieciach
najemcy i jego współmałżonka, na które to, gdyby
żyły, prawa te przeszłyby automatycznie. Dodatkowo
bezwzględnie musiałby być spełniony warunek sta-
łego zamieszkania ze zmarłym najemcą, a mieszka-
nie będące przedmiotem sporu było i jest jedynym
miejscem ich zamieszkania. Wzmocniłoby to w natu-
ralny sposób pozycję rodziny, zapewniłoby jej swojego
rodzaju stabilność prawną, szczególnie jeśli wziąć
pod uwagę najem lokali komunalnych.
Wprowadzenie ustawy nie będzie się wiązało
z żadnymi obciążeniami dla budżetu państwa, będzie
za to miało znamienne skutki społeczne. Przedłożona
nowelizacja Kodeksu cywilnego jest zgodna z duchem
art. 71 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który
stanowi, że państwo w swojej polityce społecznej
i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Propono-
wana zmiana jest indyferentna względem prawa Unii
Europejskiej.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W związku z za-
prezentowaną argumentacją w imieniu komisji
„Przyjazne Państwo” rekomenduję Wysokiej Izbie
skierowanie projektu do prac w komisji. Dziękuję
bardzo za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
272 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Otwieram dyskusję.
Bardzo proszę, głos zabierze poseł Irena Toma-
szak-Zesiuk, Platforma Obywatelska.
(Głos z sali: Nie ma.)
W takim razie poseł Barbara Bartuś.
Poseł Barbara Bartuś:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego
Prawo i Sprawiedliwość dotyczące komisyjnego pro-
jektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny, za-
wartego w druku nr 1667.
Przedłożony projekt zawiera propozycję zmiany
art. 691 § 1 Kodeksu cywilnego, polegającą na roz-
szerzeniu zakresu podmiotowego uprawnionych do
wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego
o dzieci i małżonków pozostałych po śmierci dzieci
najemcy i jego współmałżonka. Analizując art. 691,
należy pamiętać, że przepis ten odnosi się zarówno
do lokali z zasobów publicznych, jak i prywatnych.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
W odniesieniu do tego przepisu, mającego być przed-
miotem nowelizacji, należy zwrócić uwagę na dotych-
czasowe problemy wynikające z jego stosowania,
a w szczególności na próby nadużyć wynikających
z niego uprawnień przez osoby nieposiadające legity-
macji do wstąpienia w stosunek najmu po zmarłym
najemcy. Kluczowy dla sprawy jest fakt, że zarówno
wcześniejsze przepisy, jak i obecna treść art. 691 Ko-
deksu cywilnego, wskazują, że dla wstąpienia w sto-
sunek najmu po zmarłym najemcy konieczne jest
wspólne zamieszkiwanie z nim w dacie jego śmier-
ci. Należy jednak zwrócić uwagę, że weryfikacja
spełnienia przedmiotowej przesłanki jest w znacz-
nym stopniu utrudniona, w związku z czym sytu-
acje, gdy osoby nieutrzymujące jakiegokolwiek kon-
taktu ze zmarłym najemcą podejmują działania
w celu wstąpienia po nim w stosunek najmu, nie
należą do rzadkości. Ewentualne rozszerzenie krę-
gu podmiotów uprawnionych do domagania się
uznania wstąpienia przez nie w stosunek najmu po
zmarłym może prowadzić do dalszego nasilania
opisanych wyżej działań.
Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że
przy zaistnieniu szczególnych okoliczności, np. nie-
dostatku, obecnie istnieje już podstawa do wstąpienia
w stosunek najmu przez wnuki na podstawie Kodek-
su rodzinnego i opiekuńczego.
Jednocześnie podnieść należy, że proponowane
rozszerzenie kręgu osób uprawnionych do wstąpienia
w stosunek najmu po zmarłym najemcy budzi wąt-
pliwości w odniesieniu do zgodności z konstytucją.
Należy zwrócić uwagę, że powołana kwestia była
analizowana przez Trybunał Konstytucyjny w związ-
ku ze zmianą treści przedmiotowej regulacji, mającą
miejsce w 2001 r. Był to wyrok z 1 lipca 2003 r. Jak
wskazano w uzasadnieniu wyroku trybunału, wła-
ściciel, czyli wynajmujący, jest praktycznie pozbawio-
ny wpływu na czas trwania zobowiązania i odzyska-
nie możliwości dysponowania lokalem, m.in. z uwagi
na zasadę wstępowania w stosunek najmu sukceso-
rów pierwotnego najemcy i ich kolejnych sukcesorów.
Instytucja wstąpienia w stosunek najmu jest instru-
mentem ochrony lokatorów niebędących najemcami,
wzmacnia prawną sytuację lokatora poprzez prze-
kształcenie go w najemcę, ograniczając zarazem w cza-
sie możliwość dysponowania lokalem przez właścicie-
la. Każdorazowe rozszerzenie kręgu podmiotów upraw-
nionych do wstąpienia w stosunek najmu w zakresie,
w jakim dotyczyło najmu lokalu z zasobów prywat-
nych, wiąże się z dodatkową agrawacją ciężaru nało-
żonego przez sam fakt pozbawienia właściciela dys-
ponowania lokalem.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że
treść proponowanej nowelizacji pozostaje w sprzecz-
ności z zajętym w przedmiotowej kwestii stanowi-
skiem Trybunału Konstytucyjnego. Stąd też przed-
miotowa nowelizacja nie zasługuje na poparcie i za-
sadne jest jej odrzucenie. Kolejny raz okazuje się, że
projekty wychodzące z komisji „Przyjazne Państwo”,
która ma ograniczać biurokrację, wbrew nazwie ko-
misji nie są przyjazne, ale psują polskie prawo.
Kończąc, pozwolę sobie przytoczyć opinię Biura
Analiz Sejmowych, oczywiście niecałą, gdzie mówi
się o właścicielach, którzy mają najemców jeszcze
z przydziałów kwaterunkowych i do dnia dzisiejszego
nie mogą skorzystać ze swojego mieszkania, ponie-
waż kolejni najemcy dziedziczą.
Zacytuję podsumowanie: Przedstawiona do zaopi-
niowania zmiana art. 691 § 1 Kodeksu cywilnego
wobec wyroku Trybunału Konstytucyjnego wydaje
się nieuzasadniona. Zaproponowane rozwiązanie
może godzić w interes właścicieli domów prywatnych,
zmniejszając ich szanse na odzyskanie lokali, i sta-
nowić nadmierną ochronę najemców. (Dzwonek) Po-
nieważ wątpliwość budzi uniwersalne podmiotowo
unormowanie kręgu sukcesorów, należy zatem roz-
ważyć możliwość odmiennego potraktowania miesz-
kaniowego zasobu publicznego ze względu na fakt, iż
to na gminie ciąży powinność zaspokajania potrzeb
mieszkaniowych jej mieszkańców.
Moim zdaniem nie można mówić o wypełnianiu
konstytucyjnych obowiązków państwa, nakładając te
obowiązki na prywatnych właścicieli. Podkreślę jesz-
cze raz, że moim zdaniem można te obowiązki nało-
żyć, jeżeli rozdzielilibyśmy wynajmujących na pry-
watnych i publicznych, którzy wypełnialiby swoje
obowiązki.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość wnoszę
o odrzucenie omawianego projektu w pierwszym czy-
taniu. Dziękuję. (Oklaski)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Irena Tomaszak-Zesiuk, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Irena Tomaszak-Zesiuk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisja propo-
nuje zmianę w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r.
Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.)
w art. 691 § 1. Wymienione są w tym paragrafie oso-
by mające tytuł do wstępowania w najem lokalu
w sytuacji śmierci głównego najemcy. Art. 691 Ko-
deksu cywilnego oraz regulacje obowiązujące po-
przednio w zakresie wstąpienia w stosunek najmu po
śmierci najemcy ulegały przez ostatnich 50 lat wie-
lokrotnym zmianom. Częste zmiany miały miejsce
także w ostatnich latach. Sytuacja taka była wyni-
kiem m.in. różnego statusu własnościowego miesz-
kań, który wpływał na zasady korzystania z nich.
Przez te lata państwo realizowało też różne metody
polityki mieszkaniowej.
Ostatnio obowiązujący zapis miał następujące
brzmienie: „W razie śmierci najemcy lokalu miesz-
kalnego w stosunek najmu lokalu wstępują: małżo-
nek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy
i jego współmałżonka, inne osoby, wobec których na-
jemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych,
oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspól-
nym pożyciu z najemcą”. Komisja proponuje rozsze-
rzenie kręgu osób uprawnionych do najmu poprzez
dodanie w art. 691 § 1 Kodeksu cywilnego zapisu:
„dzieci i małżonkowie pozostali po śmierci dzieci na-
jemcy i jego współmałżonka”. Powyższa regulacja ma
umożliwić przyznanie tytułu do lokalu osobom, któ-
re: nie są wprost spokrewnione, prowadzą jedno go-
spodarstwo, od wielu lat na stałe w nim mieszkają,
jest ono ich jedynym miejscem zamieszkania i oczy-
wiście nie mają tytułu prawnego do innego lokalu.
Proponowana zmiana bierze pod uwagę takie sytu-
acje, które nie są uwzględnione w dotychczas obowią-
zującej ustawie. Umowa najmu lokalu mieszkalnego
jest jedną z najbardziej sformalizowanych umów,
a swoboda w kształtowaniu jej treści jest bardzo moc-
no ograniczona. Zawarcie bowiem w treści umowy
unormowań sprzecznych z ustawą będzie powodowa-
ło ich nieważność. Dlatego należy położyć nacisk na
to, by obowiązujący stan prawny był jasny i przejrzy-
sty. Należy też pamiętać, by zmiana z równą pieczo-
łowitością traktowała obie strony, a więc prawa osób
bliskich zmarłemu najemcy, ale też – co warto pod-
kreślić – prawo własności przysługujące właścicielo-
wi lokalu.
Przyjęta nowelizacja dałaby ochronę prawną nie-
wielkiej co prawda grupie osób, ale jednak często
bezradnej wobec obecnie obowiązujących przepisów.
A przecież w konstytucji w art. 71 czytamy: „Pań-
273
stwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej
uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się
w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza
wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej
pomocy ze strony władz publicznych”. Dlatego celowa
wydaje się taka nowelizacja przedmiotowej ustawy.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Poseł Stanisław Rydzoń, klub Lewica, bardzo
proszę.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Poselskiego Lewica przedstawiam
stanowisko wobec komisyjnego projektu ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks cywilny (druk nr 1667).
Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem art. 691
§ 1 Kodeksu cywilnego w razie śmierci najemcy loka-
lu osoby z nim zamieszkujące, będące najbliższą ro-
dziną, wstępują w stosunek najmu lokalu. Kodeks
enumeratywnie wymienia te osoby. Przed chwilą
pani poseł o tym mówiła, ale wspomnę, że chodzi
o małżonka niebędącego współnajemcą lokalu, dzie-
ci najemcy i jego współmałżonka, inne osoby. Otóż
doktryna stwierdza, że te inne osoby to dalsi zstępni
najemcy, wnuki i prawnuki, wstępni najemcy i ro-
dzeństwo najemcy. Osoby te nie zostały wymienione
expressis verbis w kodeksie. Mogą one wstępować
obecnie w stosunek najmu, o ile wobec nich najemca
był zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych.
Projekt ustawy przewiduje wprost wpisanie tej
grupy osób do ustawy, dzięki czemu osoby te unikną
wielu problemów życiowych związanych z zamiesz-
kaniem. Nowela ustawy jest interesującą propozycją,
zasługuje na podjęcie nad nią dalszych prac. W związ-
ku z tym Klub Poselski Lewica wnosi o skierowanie
tego projektu ustawy do Komisji Nadzwyczajnej do
spraw zmian w kodyfikacjach. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Józef Zych, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Nie ulega żad-
nej wątpliwości, że w przypadku nowelizacji art. 691
§ 1 chodzi o rozszerzenie osób uprawnionych. Na to
zagadnienie można patrzeć z różnego punktu wi-
dzenia, ale należy uwzględnić też inną nowelizację
w zakresie prawa spadkowego, o czym kilka tygodni
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
274 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny
Poseł Józef Zych
temu mówiliśmy, w której rozszerza się grupę spad-
kobierców w podobnym kierunku, a zatem uważam
w związku z tym, że powinna się tym zająć Komisja
Nadzwyczajna do spraw zmian w kodyfikacjach. Tak
więc w imieniu PSL popieram ten wniosek. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów… Nie, jeszcze nie.
Mamy pytania.
Czas na zadanie pytania – jedna minuta.
Pierwszy zada pytanie poseł Grzegorz Sztolcman,
Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Grzegorz Sztolcman:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedmiotem
omawianej nowelizacji ustawy jest poszerzenie kręgu
osób wymienionych w art. 691 § 1 Kodeksu cywilne-
go. W obecnym stanie prawnym po śmierci najemcy,
rodzica, prawo do wejścia w stosunek najmu i dalsze-
go zamieszkiwania w lokalu przechodzi na żyjące
dzieci zmarłego. W aktualnej sytuacji prawnej ta
ustawa gwarantuje ochronę tylko niektórym osobom
bliskim zmarłemu. W praktyce dotyczy to sytuacji,
w której prawo najmu przechodzi na dzieci i wnuki
najemcy. Warunkiem koniecznym jest stałe zamiesz-
kiwanie w tym mieszkaniu z dotychczasowym najem-
cą. Zmiana dotyczy sytuacji, w której pierwsze umie-
ra dziecko najemcy, a pozostałe po nim wnuki stale
zamieszkują z najemcą. W uzasadnieniu komisja
opiera się na dość niedokładnych, niedookreślonych
pojęciach rzadkiej w praktyce sytuacji lub rzadko
spotykanej, ale jednak możliwej. W związku z tym
moje pytanie: Jak często w praktyce mamy do czy-
nienia z taką sytuacją? Do jak dużej grupy osób od-
nosi się ta nowelizacja? (Dzwonek) Czy komisja po-
siada szczegółowe informacje na temat tego, ile ro-
dzin znajduje się w takiej sytuacji? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W projektowanej pojedynczej zmianie Kodeksu cy-
wilnego wnioskodawcy pomimo dobrych intencji, co
wynika z uzasadnienia, wprowadzają wątpliwe sfor-
mułowanie o treści: „oraz osoba, która pozostawała
faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą”.
(Poseł Stanisław Rydzoń: Tak jest w tej chwili.)
(Poseł Hanna Zdanowska: Tak jest w tej chwili.)
(Głos z sali: To jest ważne.)
(Poseł Mirosław Sekuła: To nie jest możliwe.)
Ale ja uważam, że to określenie jest przynajmniej
wątpliwe. Panie pośle, jak należy interpretować we-
dług pana zwrot: pożycie z najemcą? Czy nie należa-
łoby z tak wątpliwych i różnie rozumianych sformu-
łowań zrezygnować? Czy nie należałoby, przyjmując
dobre intencje wnioskodawców, dokonać jednoznacz-
nego zapisu pozwalającego i wskazującego na to
(Dzwonek), by po śmierci najemcy oprócz dotychczas
wymienionych osób mógł być przyznany tytuł najmu
również synowej, zięciowi, dziadkom i teściom? Wy-
starczyłoby to tylko wpisać do tego projektu. Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Marek Kwitek, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Marek Kwitek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W zapropono-
wanym projekcie przewidziano dość skomplikowany
zapis kazuistycznie ustalający powiązania rodzinne
umożliwiające wstąpienie w stosunek najmu osób
bliskich wobec głównego najemcy po jego śmierci.
Przepis ten powinien być jednak znacznie dalej idą-
cy i bardziej ogólny, to jest obejmować wszelkie po-
wiązania rodzinne z głównym najemcą lokalu, a nie
tylko w relacji teść – synowa, a co najważniejsze,
norma ta powinna być znacznie prostsza w swym
brzmieniu.
Mam dwa pytania. Skoro celem wnioskodawcy
było rozszerzenie kręgu osób uprawnionych do wej-
ścia w stosunek najmu, to dlaczego nie zapisano
w tym przepisie, że uprawnionymi są po prostu osoby
bliskie głównemu najemcy zamieszkujące z nim
w wynajmowanym lokalu? Drugie pytanie: Czy wnio-
skodawca nie dostrzega także innych powiązań ro-
dzinnych, które uzasadniają wejście w stosunek naj-
mu, na przykład relacji ciotka – bratanek, ojczym
– pasierb, kuzynostwo, i wielu innych relacji nieda-
jących się kazuistycznie wymienić w ustawie? Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pani poseł Barbara Bartuś.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny
Poseł Barbara Bartuś:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Do projektu są załączone także uwagi Biura Stu-
diów i Analiz Sądu Najwyższego, które kończą się
taką oto konkluzją: „Ze względów wyżej powoła-
nych projektowaną zmianę przepisu uznać należy
za pozbawioną uzasadnienia”. Mam pytanie. Nie ma
tutaj stanowiska rządu. Jak rząd odnosi się do tej
propozycji?
Jeszcze jedno pytanie, do wnioskodawców: Czy
są inne umowy cywilnoprawne, które się niejako
dziedziczy, czy też najem jest jedynym stosunkiem
prawnym, który zobowiązuje do przedłużania w nie-
skończoność tej umowy? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Mieczysław Golba.
Poseł Mieczysław Golba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam pytanie do
pana ministra. Chodzi o umowę najmu lokalu, biorąc
pod uwagę wynajmującego. Czy rząd, a może w szcze-
gólności komisja kodyfikacyjna nie przewidują, aby
zmienić zapis o własności wynajmującego? Bo nasu-
wa się wniosek, tak przynajmniej ja to rozumiem, że
nawet synowa i wnuk nie mogą wstąpić w stosunek
najmu np. rodzinnego, wychodzi na to, że synowa
chyba nie jest rodziną, wnuk też. Tego nie rozumiem
i stąd moje pytanie. Czy rząd planuje tu podział na
najemców publicznych i niepublicznych? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości pan Zbigniew Wrona.
Proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Zbigniew Wrona:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rząd opracował
stanowisko, które zostało przedstawione stałemu
komitetowi Rady Ministrów, ale nie jest jeszcze
przyjęte przez Radę Ministrów. Stanowisko to, Wy-
soka Izbo, jest co do zasady pozytywne, należy więc
275
oczekiwać, że takie stanowisko będzie przyjęte przez
rząd.
Chciałbym przypomnieć w kontekście niejako hi-
storycznym, że ten przepis rzeczywiście się bardzo
zmieniał. W latach 70. i 80. art. 691 był bardzo krót-
ki. Stanowił, że osoba bliska zamieszkała wspólnie
z najemcą wstępuje w chwili jego śmierci w najem.
W ogóle nie było definicji osoby bliskiej. Podobnie
również Prawo spółdzielcze w przypadku roszczenia
o przyjęcie do spółdzielni i przyznanie lokatorskiego
prawa spółdzielczego do lokalu mieszkalnego też po-
sługiwało się kategorią osoby bliskiej. W pewnym
stopniu w prawie był bałagan, bo z kolei Prawo loka-
lowe z 1974 r. definiowało w sposób wyczerpujący
pojęcie osoby bliskiej i były wymienione kategorie
pokrewieństwa należące do zakresu tego pojęcia.
Niemniej jednak orzecznictwo sądowe było dość
liberalne i bardzo różne; ustalając wstąpienie w sto-
sunek najmu, brano pod uwagę najróżniejsze katego-
rie bliskości. Wtedy była oczywiście inna sytuacja,
ponieważ istotnie najem najczęściej był najmem pu-
blicznoprawnym, w takim sensie, że wynajmowały
podmioty publiczne, a nawet jeśli chodziło o podmio-
ty prywatne, w zasadzie byli to nominalni właścicie-
le, bo w rzeczywistości mieli tylko kłopoty z tą wła-
snością, byli ciągani po sądach, np. o to, że piece
kaflowe są zdewastowane i trzeba je naprawić. Jako
aplikant byłem świadkiem kilku takich procesów.
Naturalną koleją rzeczy nastąpiło sprecyzowanie
i ograniczenie listy tych podmiotów, po to, żeby
wzmocnić pozycję właściciela, który stał się już wła-
ścicielem realnym, i nie byłoby właściwe z punktu
widzenia gwarancyjnej funkcji prawa, żebyśmy nadal
bazowali na ogólnym pojęciu: osoba bliska. Dlatego
też słuszne jest to, że jest wyczerpująca, enumera-
tywna lista podmiotów. Ale też wydaje się, że jest ona
za wąska. Chociaż nie prowadziliśmy badań społecz-
nych czy statystycznych – nie jest to projekt rządowy
– i nie mamy, a przynajmniej ja nie dysponuję takimi
danymi, ilu rodzin dotyczy sytuacja, że np. wnuki
zamieszkują z dziadkami, wydaje się, że nie jest to
niczym dziwnym ani nienaturalnym, ani rzadkim.
Może nie jest to częste, niemniej jednak nie da się
tego wykluczyć.
Parę dni temu prezentowałem Wysokiej Izbie pro-
jekt zmian w Kodeksie cywilnym dotyczących kręgu
spadkobierców ustawowych. Zapisy tego projektu
zmierzały w tym samym kierunku: wzmocnienie
ochrony szerzej rozumianej rodziny, nie tylko ogra-
niczonej do rodziców, dzieci i rodzeństwa, ale wzięli-
śmy również pod uwagę wnuki, chronione były tam
relacje między wnukami a dziadkami.
Dlatego też rząd uważa, że to krok w podobnym
kierunku, chodzi o ochronę szerzej rozumianej rodzi-
ny. Przypomnę tragiczny kazus, który przedstawia-
łem przy okazji omawiania prawa spadkowego: rodzi-
ce (dzieci) zginęli w tej samej katastrofie, wnuczka
przeżyła, ale zmarła jakiś czas potem w wyniku tego
samego zdarzenia, i dziadkowie nie mieli żadnych
praw do tego majątku. W tej sytuacji, gdyby rodzice
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
276 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona
np. zginęli wspólnie, przecież to nie jest nic rzadkie-
go, że dziadkowie mieszkają ze swoimi dziećmi i wnu-
kami w jednym mieszkaniu. Może nie jest to zbyt
częste, ale musimy chronić dzieci w takich sytu-
acjach. Dlatego zapisy projektu zmierzają w tym kie-
runku, żeby takie dramatyczne sytuacje rozwiązy-
wać z korzyścią dla wnuków, którzy zostali tu wy-
mienieni, również dla synowych i zięciów. Nie ma
naprawdę powodu, dla którego w sytuacji śmierci
dziecka i pozostania przy życiu zięcia czy synowej
osoby te miałyby być pozbawione praw do wstąpienia
w stosunek najmu. Merytorycznie jest to więc zmia-
na w pełni uzasadniona.
Teraz parę słów na temat wątpliwości, które zo-
stały podniesione przez panią poseł Bartuś w związ-
ku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 2003 r.
Chciałbym przypomnieć, że Trybunał Konstytucyjny
uznał, że nie jest niezgodny z konstytucją przepis
w obecnie obowiązującym brzmieniu, który jest tro-
chę węższy i pomija wnuki. Trybunał wskazał, że jest
pewne zróżnicowanie i nie jest to niezgodne, nato-
miast nie powiedział, że niezgodne byłoby włączenie
wnuków. Jest to suwerenna decyzja ustawodawcy
zwykłego, Wysokiej Izby, i naprawdę nie widać tu
sprzeczności z konstytucją, ponieważ pomiędzy tymi
osobami niewątpliwie istnieją mocne związki rodzin-
ne. Nie można odwracać tej tezy; jeżeli węższa kate-
goria nie była niezgodna, to nie można mówić, że
szersza kategoria będzie niezgodna z konstytucją.
Pan poseł Gosiewski – postaram się odpowiedzieć
– wyraża wątpliwości co do sformułowania: osoba,
która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu.
Nie mamy, panie pośle, dotychczas w Polsce ustawo-
wej definicji konkubinatu czy też związku, który nie
jest związkiem formalnym, małżeńskim, ale mamy
tu do czynienia jednak z faktycznym pożyciem. Mu-
szę powiedzieć, że to sformułowanie ma bardzo bo-
gatą, wieloletnią tradycję nie tylko w prawie cywil-
nym, ale w innych dziedzinach prawa…
(Poseł Józef Zych: W ubezpieczeniach.)
…w prawie ubezpieczeniowym…
(Poseł Stanisław Rydzoń: Dyrektywa generalna.)
Tak, jest prawo karne, w art. 120 mamy definicję,
która też zawiera precyzyjne wyliczenie: dzieci,
zstępni itd., konkretnie, ale zamyka się ono sformu-
łowaniem: osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.
Na tej podstawie, jeżeli się wykaże, że jest się konku-
bentem czy konkubiną, można np. odmówić zeznań
w sprawie karnej. Nawiasem mówiąc, w orzecznic-
twie i doktrynie pojęcie to było wielokrotnie wyja-
śniane, tak że nie budzi ono żadnych wątpliwości.
Jest to pojęcie już utrwalone w orzecznictwie i nauce
prawa. Nie ma jednak ustawowej definicji konkubi-
natu, dlatego też posługujemy się ogólną klauzulą:
osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.
Pan poseł Kwitek pyta, czy nie byłoby właściwe,
żeby przepis był bardziej ogólny. Pragnę zwrócić
uwagę na pewną sprzeczność między stanowiskiem
wyrażonym przez pana posła a stanowiskiem klubu,
który uważa, że trzeba to odrzucić w pierwszym czy-
taniu; natomiast tu jest wniosek, żeby ująć to jeszcze
szerzej. Przypomniałem już, że było to ujęte bardzo
szeroko w latach 70., 80. i jeszcze na początku lat 90.,
bo był zapis o osobie bliskiej, ale to nadmiernie inge-
rowało w uprawnienia właściciela. Nadmiernie, po-
nieważ praktyka była taka, że były to najróżniejsze
związki. Pamiętam taki kazus: osoba, która była
pracownikiem opieki społecznej, tak się złożyło, wy-
najmowała, mieszkała ze starszą panią, którą się
opiekowała, a po śmierci tej starszej pani wstąpiła
w stosunek najmu. Były to więc najróżniejsze, czasa-
mi jednak bardzo luźne związki. Punkt ciężkości
orzecznictwa bazował – może to było słuszne – na
tym, czy to mieszkanie dla osoby wspólnie zamiesz-
kałej było głównym centrum życiowym. Tak zostało
do dzisiaj. Nie wystarczy wspólne zamieszkanie; gdy-
by miało się np. kilka miejsc zamieszkania, decyduje
to, które jest głównym centrum spraw życiowych.
Padło również pytanie pana posła Golby, czy rząd
nie planuje rozróżnienia pomiędzy najmem podmio-
tów publicznych a najmem podmiotów prywatnych.
Nie prowadzi się takich prac. Uważamy, że jeśli cho-
dzi o zasadę równości podmiotów, to są to czynności
prawa cywilnego. Jeżeli z jakiś względów związki
komunalne angażują się w wynajmowanie mieszkań,
to muszą to robić na ogólnych zasadach, które obo-
wiązują wszystkich wynajmujących mieszkania. Nie
widzimy powodów, żeby to różnicować, już przerabia-
liśmy tematy różnicowania, kiedy podmioty publicz-
ne były oferującym mieszkania i ani substancja
mieszkaniowa, ani warunki mieszkania w takich
domach nie były najwyższe. To jest czynność cywil-
noprawna i reguły prawne powinny być jednakowe
dla publicznych i prywatnych podmiotów wynajmu-
jących.
Myślę, że ustosunkowałem się do kwestii, które
zostały podniesione w debacie i pytaniach jako wąt-
pliwe czy wymagające rozważenia. Oczywiście będzie
jeszcze na to czas podczas prac komisji. Dziękuję,
Wysoka Izbo, za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Bardzo proszę, pani poseł Hanna Zdanowska,
przedstawiciel wnioskodawców.
Poseł Hanna Zdanowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Chciałam bardzo serdecznie podziękować panu mi-
nistrowi za przychylność dla naszego projektu usta-
wy. Liczę na to, że również klub Prawa i Sprawiedli-
wości namyśli się i będzie głosował za tym, żebyśmy
mogli pracować nad tym projektem, ponieważ z punk-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
Poseł Hanna Zdanowska
tu widzenia społecznego jest to naprawdę bardzo
istotny projekt. Jest olbrzymią tragedią, jeżeli rodzic
musi, że tak powiem, pogrzebać swoje dziecko, żyje
dłużej. To już jest wystarczająca niesprawiedliwość,
tak naprawdę najgorsza, jaka może spotkać człowie-
ka. W związku z tym bardzo liczę na to, że jednak
poprzecie państwo ten projekt. Dziękuję bardzo, pa-
nie marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Zamykam dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Do głosowania nad tym wnioskiem przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 39.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie senac-
kiego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania cywilnego (druk nr 1763).
Proszę o zabranie głosu pana senatora Bohdana
Paszkowskiego w celu przedstawienia uzasadnienia
projektu ustawy.
Bardzo proszę, panie senatorze.
Senator Bohdan Paszkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Se-
natu chciałbym zaprezentować projekt senackiej
ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cy-
wilnego.
Na wstępnie chciałbym podkreślić, że jest to se-
nacka próba wykonania wyroku Trybunału Konsty-
tucyjnego z dnia 16 czerwca 2008 r., który został
opublikowany 29 czerwca 2008 r. i wówczas, można
powiedzieć, wszedł on w życie.
Trybunał Konstytucyjny w swoim orzeczeniu za-
kwestionował art. 117 ustawy Kodeks postępowania
cywilnego w części obejmującej zwrot „zwolniona
przez sąd od kosztów sądowych w całości lub w czę-
ści”. Rzecz dotyczy stanu prawnego obowiązującego
do czerwca ubiegłego roku, do daty wejścia w życie
tego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, który
uzależniał zwrócenie się przez stronę o wyznaczenie
z urzędu adwokata lub radcy prawnego od tego, by
wcześniej strona została zwolniona przez sąd od kosz-
tów postępowania sądowego.
Trybunał, oceniając ten stan prawny, regulowany
takim brzmieniem art. 117 § 1, stwierdził, że jest on
bardzo istotnym ograniczeniem prawa do sądu.
W swoim orzeczeniu, w sentencji, określił, że jest to
sprzeczne z następującymi artykułami konstytucji,
a mianowicie z art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 32
ust. 1. Wszystkie w zasadzie ogniskują swą treść wo-
kół faktycznej i prawnej możliwości dochodzenia swo-
277
ich praw przed sądem. Trybunał Konstytucyjny
uznał, odwołując się do już wykształconego orzecz-
nictwa, m.in. Europejskiego Trybunału Praw Czło-
wieka, że takie uzależnienie jest zarówno formal-
ną, jak i materialną przesłanką ograniczenia pra-
wa do sądu.
Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zwrócił
uwagę, że występują takie sytuacje, kiedy strona
może ponieść koszty sądowe, ponieważ w danym po-
stępowaniu sądowym są one niewielkie, natomiast
koszty wynajęcia adwokata lub radcy prawnego będą
przekraczać jej możliwości finansowe.
Ponadto Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę
na zróżnicowanie sytuacji, na gruncie art. 117, stro-
ny w zależności od jej pozycji procesowej, albowiem
tak to jest w procesie, że pierwsze koszty sądowe
ponosi przeważnie powód, jest to kwestia opłat są-
dowych, natomiast strona pozwana, jeżeli ponosi
koszty postępowania sądowego, to albo na jakimś
etapie tego postępowania, w związku chociażby
z przedkładaniem wniosków dowodowych, albo jest
to kwestia rozstrzygnięcia końcowego sądu. Taka
regulacja tego przepisu nie pozwala pozwanemu już
na wstępie procesu skorzystać z możliwości zwra-
cania się skutecznie z wnioskiem o wyznaczenie mu
z rzędu adwokata lub radcy prawnego. Ponadto Try-
bunał Konstytucyjny zwrócił uwagę na to, iż inna
jest sytuacja powoda czy też strony postępowania
sądowego w zależności od tego, czy ta strona może
być zwolniona ustawowo z ponoszenia kosztów są-
dowych, bo trzeba pamiętać, że w ustawie o kosz-
tach sądowych są określone przesłanki, kiedy w za-
leżności od przedmiotu procesu czy też strony pod-
miotowej strona jest zwolniona od kosztów postępo-
wania, a inne jest sytuacja, kiedy strona zwraca się
o to zwolnienie do sądu. Trybunał Konstytucyjny
przeprowadził dość szczegółowe rozważania, uzna-
jąc, że i na tym etapie w art. 117 jest niekonstytu-
cyjne rozróżnienie stron postępowania.
W związku z powyższym, wykonując to orzeczenie
Trybunału Konstytucyjnego, zaproponowano nowe
rozwiązania w art. 117. Pierwsze rozwiązanie doty-
czy tego, aby niezależnie od tego, czy strona jest zwol-
niona, czy nie jest zwolniona przez sąd od kosztów
postępowania, mogła składać wniosek o ustanowie-
nie dla niej adwokata lub radcy prawnego. W tym
celu powinna złożyć oświadczenie o stanie rodziny,
majątkowym, dochodach, źródłach utrzymania, przez
co ma wykazać, że nie może bez uszczerbku dla siebie
i rodziny ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata
lub radcy prawnego. Jest również propozycja, skorzy-
staliśmy z opinii przedstawionej przez stronę rządo-
wą, a mianowicie jest przewidziane takie rozwiąza-
nie, aby ta strona nie była ograniczana tylko do osób
fizycznych. Stroną występującą z takim wnioskiem
może być również osoba prawna lub inna jednostka
organizacyjna. Trybunał Konstytucyjny, jak mówi-
łem, również krytycznie ocenił to w swoim uzasad-
nieniu – chodzi mianowicie o różnicowanie stron na
podstawie tego, czy zostały zwolnione od kosztów
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
278 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
Senator Bohdan Paszkowski
ustawowo, czy też od ponoszenia kosztów postępowa-
nia są zwolnione przez sąd – z tego względu zapropo-
nowano zmiany odpowiednio w § 2, jak i § 4 tego
artykułu, dotyczące jakby zniwelowania tego rozróż-
nienia, które istnieje na gruncie art. 117. W związku
z tym jest również propozycja – aby nadać tę nie-
sprzeczność wspomnianemu przepisowi – by uchylić
§ 6 i 7 art. 117.
Tak w skrócie, reasumując, wygląda propozycja
senacka. Biorąc pod uwagę te okoliczności, które
przytoczyłem na wstępie, wnoszę o to, by Wysoka
Izba pozytywnie potraktowała to przedłożenie senac-
kie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję panu senatorowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwszy głos zabierze poseł Sławomir Ry-
bicki, Platforma Obywatelska.
Poseł Sławomir Rybicki:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Przedmiotem
proponowanej zmiany jest nowelizacja art. 117 Ko-
deksu postępowania cywilnego w celu przywrócenia
stanu konstytucyjności tego przepisu w kontekście
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 czerw-
ca 2008 r. W uzasadnieniu wyroku Trybunał Kon-
stytucyjny stwierdził, że konstrukcja art. 117 § 1
K.p.c. wiążąca decyzję o ustanowieniu adwokata lub
radcy prawnego z uprzednią decyzją o zwolnieniu od
kosztów sądowych prowadzi do ograniczenia prawa
do sądu.
Przedkładane zmiany w ustawie należy ocenić
pozytywnie. W kontekście argumentacji zawartej
w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego
dokonaną nowelizację uznać należy za spełniającą
wymogi konstytucyjności.
Przede wszystkim po dokonaniu proponowanej
nowelizacji formalną przesłanką wniosku o ustano-
wienie adwokata lub radcy prawnego nie będzie
uznana za niezgodną z konstytucją przesłanka
uprzedniego zwolnienia przez sąd od kosztów sądo-
wych w całości lub w części. Wobec powyższego nie
będzie nieuzasadnionego różnicowania podmiotów
prawnych.
Efektem wprowadzenia proponowanych zmian
będzie obowiązywanie dwóch przesłanek ustanowie-
nia adwokata lub radcy prawnego z urzędu: po
pierwsze, uznanie przez sąd, że oświadczenie strony
o jej stanie majątkowym jest dostateczne do ustano-
wienia adwokata lub radcy prawnego oraz, po dru-
gie, potrzebny w sprawie udział profesjonalnego
pełnomocnika.
Taki kształt proponowanej regulacji spełnia wy-
mogi konstytucyjności w kontekście argumentacji
zaprezentowanej przez Trybunał Konstytucyjny
w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 czerwca 2008 r.
Nie różnicuje bowiem sytuacji podmiotów z uwagi
na żadne nieistotne prawnie kryteria. W sprawie,
w której profesjonalny pełnomocnik jest potrzebny,
każda strona będzie mogła uzyskać ustanowienie
adwokata lub radcy prawnego z urzędu, jeżeli w spo-
sób dostateczny wykaże, że nie jest w stanie ponieść
kosztów jego wynagrodzenia. Dotyczyć to będzie
zarówno stron zwolnionych ex lege od ponoszenia
kosztów sądowych, stron zwolnionych od kosztów
sądowych przez sąd, jak też stron, które wprawdzie
są w stanie ponieść koszty sądowe, lecz nie mogą
opłacić wynagrodzenia wykwalifikowanego pełno-
mocnika. Ponadto proponowana zmiana realizuje
konstytucyjne prawo do sądu w zakresie dostępno-
ści do pomocy prawnej z urzędu świadczonej na
rzecz osób ubogich.
Jednocześnie należy wskazać, że art. 120 K.p.c.
w aktualnym brzmieniu zabezpiecza w sposób do-
stateczny przed nadużywaniem instytucji prawa
ubogich.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Należy jednak
zwrócić uwagę na fakt, że według proponowanej
zmiany strona może złożyć wniosek o ustanowienie
dla niej jako profesjonalnego pełnomocnika jedynie
adwokata lub radcy prawnego, również w sprawach
własności intelektualnej. Podobnie w aktualnym sta-
nie prawnym wyznaczenie kwalifikowanego pełno-
mocnika dotyczy tylko adwokatów i radców praw-
nych. Natomiast zgodnie z art. 87 § 1 K.p.c. pełno-
mocnikiem może być adwokat lub radca prawny,
a w sprawach własności przemysłowej – także rzecz-
nik patentowy. Zgodnie zaś z art. 9 ustawy o rzecz-
nikach patentowych, rzecznik patentowy występuje
w charakterze pełnomocnika w postępowaniu przed
Urzędem Patentowym, sądami i organami orzekają-
cymi w sprawach własności przemysłowej. Ustawa ta
zawiera także odpowiednią regulację dotyczącą kosz-
tów pomocy prawnej udzielanej przez rzecznika pa-
tentowego z urzędu. Czy w tej sytuacji nie należałoby
uznać, że profesjonalnym pełnomocnikiem w postę-
powaniu cywilnym może być adwokat, radca prawny,
a w zakresie własności przemysłowej – także rzecz-
nik patentowy?
Panie Marszałku! W imieniu Klubu Parlamentar-
nego Platforma Obywatelska opowiadam się za skie-
rowaniem projektu do dalszych prac w Komisji Nad-
zwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Adam Rogacki, Prawo i Sprawiedliwość.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
Poseł Adam Rogacki:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Spra-
wiedliwość chciałbym odnieść się do nowelizacji
Kodeksu postępowania cywilnego, zawartej w dru-
ku nr 1763.
Projektowana ustawa stanowi wykonanie obo-
wiązku dostosowania systemu prawa do orzeczenia
Trybunału Konstytucyjnego z 16 czerwca 2008 r.
stwierdzającego niezgodność przepisu art. 117 § 1
Kodeksu postępowania cywilnego z konstytucją.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Prawo do sądu to
m.in. prawo do rzetelnej procedury sądowej. Funda-
mentalną gwarancją rzeczywistego prawa do sądu
jest natomiast prawo do uzyskania nieodpłatnej lub
ewentualnie częściowo odpłatnej pomocy prawnej.
Zapewnienie osobom ubogim profesjonalnej pomocy
prawnej przesądzać może nie tylko o realnej dostęp-
ności dla takich osób drogi sądowej, lecz przede
wszystkim wyraźnie rzutuje w ich wypadku na re-
alizację prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia spra-
wy przez sąd. Znaczenie roli państwa w tym zakresie
dla efektywnego dostępu do wymiaru sprawiedliwo-
ści w licznych wypowiedziach podkreślał często cho-
ciażby Europejski Trybunał Praw Człowieka.
Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności
z konstytucją art. 117 § 1 Kodeksu postępowania cy-
wilnego w części obejmującej zwrot: zwolniona przez
sąd od kosztów sądowych w całości lub w części.
Przepis art. 117 § 1 K.p.c. został poddany kognicji
trybunału z uwagi na przyjęte w niej rozwiązanie,
zgodnie z którym prawo do zgłoszenia wniosku o usta-
nowienie adwokata lub radcy prawnego ma ta strona,
która nie będąc zwolnioną z mocy prawa od kosztów
sądowych, została zwolniona ze wspomnianych kosz-
tów – czy to w całości, czy też jedynie częściowo
– mocą orzeczenia sądu. To ścisłe powiązanie możli-
wości ubiegania się o przyznanie pomocy prawnej
z urzędu z uprzednim uzyskaniem zwolnienia od
obowiązku ponoszenia opłat lub wydatków określo-
nych w ustawie o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych powoduje, iż pierwszą przesłanką, jaką
musi zbadać sąd rozpoznający wniosek o ustanowie-
nie fachowego pełnomocnika procesowego, jest oko-
liczność wcześniejszego wydania postanowienia w try-
bie art. 100 albo art. 101 tejże ustawy. Dopiero pozy-
tywne ustalenie w tym zakresie pozwala przejść do
oceny przesłanki, o której mowa w art. 117 § 4, czyli
celowości ustanowienia adwokata lub radcy prawne-
go w kontekście danej sprawy.
Jak podkreślone zostało w uzasadnieniu do wy-
roku Trybunału Konstytucyjnego z czerwca 2008 r.,
możliwości uzyskania pomocy prawnej z urzędu nie
należy traktować jako przywileju, ponieważ jest to
w istocie prawo podmiotowe. W tej sytuacji trudno
zaakceptować występujące w art. 117 § 1 K.p.c. po-
wiązanie instytucji ustanowienia adwokata lub radcy
prawnego z decyzją o zwolnieniu od kosztów sądo-
wych. W praktyce taka sytuacja ogranicza prawo do
279
sądu w sposób nieznajdujący żadnego usprawiedli-
wienia w pozostałych przepisach konstytucyjnych.
Mając na uwadze konieczność wykonania wyroku
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 września 2007 r.,
projektodawca proponuje zmianę polegającą na nada-
niu nowego brzmienia art. 117 § 1 oraz dodaniu w tym-
że artykule § 11. Przepisy te dotyczyć mają odpowied-
nio: stron będących osobami fizycznymi oraz stron
będących osobami prawnymi albo innymi jednostka-
mi organizacyjnymi, już bez dalszego różnicowania
obu tych kategorii.
Równocześnie w art. 117 § 1 K.p.c. pozostawiono
określenie trybu zgłaszania wniosków o ustanowie-
nie adwokata bądź też radcy prawnego oraz dodano
postanowienie nakładające na wnioskodawcę obo-
wiązek złożenia oświadczenia obejmującego dane
o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach
utrzymania. Jest to bowiem środek dowodowy umoż-
liwiający ocenę statusu majątkowego strony ubiega-
jącej się o przyznanie pomocy prawnej z urzędu. Ana-
logiczna regulacja winna znaleźć się również w pro-
jektowanym art. 117 § 11 K.p.c.
Konsekwencją rozróżnienia wnioskodawców, do-
konanego w art. 117 § 1 i § 11, jest nowelizacja art.
117 § 2. Przepis ten precyzuje właściwość sądu, po-
sługując się jedynie kryterium miejsca zamieszkania
strony wnioskującej o ustanowienie pełnomocnika
procesowego, tymczasem w przypadku osób praw-
nych oraz innych jednostek organizacyjnych właści-
wym kryterium będzie miejsce siedziby podmiotu
ubiegającego się o ustanowienie profesjonalnego peł-
nomocnika.
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Spra-
wiedliwość deklaruję gotowość do dalszej pracy nad
tym projektem, której efektem, mam nadzieję, będzie
stworzenie regulacji niebudzącej zastrzeżeń Trybu-
nału Konstytucyjnego. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Rydzoń, Lewica.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu Klubu Poselskiego Lewica przedsta-
wiam stanowisko wobec senackiego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
(druk nr 1763).
Zaproponowana zmiana kodeksu stanowi realiza-
cję obowiązku dostosowania systemu prawa do wy-
roku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 czerwca
2008 r., w którym trybunał stwierdził o niezgodności
części przepisu art. 117 § 1 z konstytucją. Zgodnie
z obowiązującym do 26 czerwca 2008 r. brzmieniem
art. 117 § 1 K.p.c. prawo do zgłoszenia wniosku
o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego miała
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
280 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
Poseł Stanisław Rydzoń
ta strona, która została zwolniona od kosztów sądo-
wych w całości lub części mocą orzeczenia sądowego,
czyli nie była zwolniona z mocy ustawy. Powodowało
to, że w przypadku ubiegania się strony o przyznanie
adwokata lub radcy prawnego sąd musiał najpierw
zbadać, czy strona może być zwolniona od kosztów
sądowych, a dopiero w razie pozytywnego stwierdze-
nia tego faktu mógł zająć się zagadnieniem ustano-
wienia adwokata lub radcy prawnego z urzędu.
Regulacja ta była niekonsekwentna, gdyż w przy-
padku starania się przez osobę korzystającą z usta-
wowego zwolnienia od kosztów sądowych o przyzna-
nie adwokata lub radcy prawnego z urzędu sąd
w ogóle nie brał pod uwagę kwestii zwolnienia od
kosztów sądowych. Zdaniem Trybunału Konstytu-
cyjnego takie uregulowanie art. 117 § 1 K.p.c. naru-
szało prawo do sądu poprzez brak możliwości stara-
nia się przez stronę o uzyskanie nieodpłatnej pomocy
prawnej. Trybunał stwierdził, że jest to prawo pod-
miotowe związane z instytucją prawa ubogich.
W takiej sytuacji Senat przedstawił przedmioto-
wy projekt ustawy, który zapełnia lukę prawną ist-
niejącą od 16 czerwca ub.r. Uczynił to poprzez nada-
nie nowego brzmienia art. 117 § 1 oraz dodanie § 11.
W nowym przepisie art. 117 § 1 w stosunku do osoby
fizycznej starającej się o ustanowienie dla niej adwo-
kata lub radcy prawnego zrezygnowano z konieczno-
ści jej uprzedniego zwolnienia przez sąd od kosztów
sądowych w całości lub części, przyjmując oświadcze-
nie strony o braku możliwości poniesienia kosztów
wynagrodzenia prawnika, bez uszczerbku dla utrzy-
mania siebie i rodziny.
W nowo dodanym § 11 Senat wyodrębnił z pojęcia
strony osobę prawną lub inną jednostkę organizacyj-
ną, nadając jej prawo do wnioskowania ustanowienia
adwokata lub radcy prawnego z podobnych przyczyn
jak osoba fizyczna. W ten sposób wprowadzono w tej
normie rozróżnienie strony na osobę fizyczną oraz
osobę prawną lub inną jednostkę organizacyjną.
Nowelizacja art. 117 § 2 oraz art. 117 § 4 K.p.c. ma
charakter wtórny i porządkujący wobec nowego ure-
gulowania zawartego w § 1 i § 11 art. 117 K.p.c.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Nowelizacja
K.p.c. niewątpliwie przyczyni się do zwiększenia do-
stępności do sądów, zwłaszcza jeśli chodzi o ludzi
ubogich, a także firmy mające kłopoty finansowe.
Nasz klub popiera ją i wnosi o skierowanie projektu
ustawy do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian
w kodyfikacjach celem przygotowania stosownego
sprawozdania. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Józef Zych, Polskie Stronnictwo Ludowe,
bardzo proszę.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Propozycja Senatu jest zasadna. Pozwolę sobie
powołać się na praktyczne przykłady, o których Try-
bunał Konstytucyjny nie mówi. Są sytuacje, kiedy
w momencie wytaczania powództwa powoda stać na
to, żeby opłatę wnieść, natomiast po wniesieniu po-
wstają okoliczności wyłączające taką możliwość. Na
przykład kwestia dochodzenia roszczeń w ubezpie-
czeniu odpowiedzialności cywilnej: pozostawanie we
wspólnym gospodarstwie. Przed chwilą mówiliśmy
o wspólnym pożyciu, i osoba, której konkubent, przy-
jaciel, czy jakkolwiek byśmy go nazwali, właśnie zgi-
nął, dochodzi swoich roszczeń. Wtedy, w takim pro-
cesie, zakład ubezpieczeń mówi: musi pani udowod-
nić, że pozostawała pani w pożyciu. Aby udowodnić
pożycie, panie ministrze, mamy bogate orzecznictwo
na tle art. 446 § 3 Kodeksu cywilnego ubezpieczeń
społecznych, muszą być wykazane trzy elementy:
więź fizyczna, psychiczna i gospodarcza. No i pojawia
się skomplikowany problem. Stać ją było na to i liczy-
ła, że jest to sprawa prosta, że jeszcze zakład ubez-
pieczeń jej pomoże, a tu zaczyna się historia z udo-
wadnianiem. W tym momencie okazuje się, że jej nie
stać, bo nie dość, że był wypadek, że zginęła osoba jej
bliska, to jeszcze teraz ma ponieść koszty. Występuje
więc o ustanowienie adwokata czy radcy prawnego.
Tak więc to taka właśnie okoliczność, która bez-
względnie wskazuje na to, że inaczej jest na począt-
ku, a zupełnie inaczej później. Dlatego też ta regula-
cja jest ważna.
Tak w ogóle to dziwne, że w ciągu 50 lat, przecież
mieliśmy znakomite przykłady naszych kodeksów
karnych, cywilnych, rodzinnych i opiekuńczych... że
tyle lat trzeba było czekać i dopiero Trybunał Kon-
stytucyjny dostrzegł nielogiczność takiego rozwiąza-
nia i niesprawiedliwość. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do pytań.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Jako pierwszy poseł Mirosław Pawlak.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Czy rozwiązania przedstawione w nowelizo-
wanym przepisie art. 117 § 1 Kodeksu postępowania
cywilnego o poddaniu go kognicji Trybunału Kon-
stytucyjnego w pełni transponują uwagi do nowego
zapisu?
Pytanie drugie: Czy zaproponowane nowe rozwią-
zanie o możliwości uzyskania pomocy prawnej z urzę-
du traktowane będzie jako przywilej, albowiem jest
to w istocie prawo podmiotowe?
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
Poseł Mirosław Pawlak
Trzecia kwestia. Proszę o wskazanie przypadków,
w których zachodzi niedopuszczalność lub oczywisty
brak widoków na pozytywne rozstrzygnięcie sprawy,
bądź przyznanie pomocy prawnej nie jest niezbędne
ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję.
Poseł Jerzy Gosiewski.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Senat, wprowadzając zmianę w art. 117 § 1, pozosta-
wił określenie trybu zgłaszania wniosków o ustano-
wienie adwokata bądź też radcy prawnego oraz dodał
postanowienie nakładające na wnioskodawcę obo-
wiązek złożenia oświadczenia obejmującego dane o
stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach
utrzymania. Zgodnie z konstytucyjną zasadą równo-
ści w ramach prawa do sądu jest ustanowione m.in.
prawo do rzetelnej procedury sądowej. Fachowa po-
moc prawna udzielana przez państwo osobom gorzej
sytuowanym może ważyć na ich efektywnym dostę-
pie do wymiaru sprawiedliwości i w efekcie sprzyjać
temu, by prawo do sądu nie było jedynie iluzoryczną
gwarancją, czymś czysto teoretycznym. (Dzwonek)
Przygotowanie wniosku czy oświadczenia przez
osobę fizyczną gorzej sytuowaną może sprawiać jej
problem. Zawarte we wniosku oświadczenie powinno
być właściwe, przekonujące dla sądu, bo będzie to
decydować o ustanowieniu lub nie adwokata lub rad-
cy prawnego dla tej osoby. W związku z tym chciał-
bym zapytać: Kto i na czyj koszt będzie udzielać
pomocy prawnej osobie fizycznej w przygotowaniu i
składaniu niezbędnego w tej sprawie wniosku i za-
wartego w nim oświadczenia? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Marek Kwitek.
Poseł Marek Kwitek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W przepisach
K.p.c., podobnie zresztą jak w przepisach K.p.k.,
szczegółowo przedstawiono przypadki, w których sąd
ustanawia pełnomocników lub obrońców z urzędu
dla wnioskujących o to stron. Wielokrotnie jednak
281
młodzi adwokaci i radcowie podnosili w dyskusjach
na temat systemu ustanawiania pełnomocników i
obrońców, że system ten jest wadliwy, oparty na
układach koleżeńskich i dyskryminujący młodych
adwokatów lub radców spoza zamkniętego kręgu,
którzy najczęściej nie mają szans na dostanie tzw.
urzędówki. Moje pytania skierowane są do Minister-
stwa Sprawiedliwości: Czy ministerstwo kontroluje
sądy oraz organy samorządu adwokackiego i radcow-
skiego pod kątem prawidłowości ustanawiania peł-
nomocników i obrońców z urzędu? I drugie pytanie:
Czy planowane są jakieś działania mające na celu
zapewnienie równego rozkładu pracy dla wszystkich
adwokatów i radców działających w obrębie danego
sądu, czy też nadal utrzymywane będą praktyki wy-
znaczania kolegów i znajomych do najprostszych i
zarazem dobrze płatnych urzędówek? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pan minister Zbigniew Wrona, Ministerstwo
Sprawiedliwości.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Zbigniew Wrona:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rząd opracował
stanowisko dotyczące tego projektu, jest ono pozy-
tywne. Nie zostało jeszcze przyjęte przez rząd, jest w
toku uzgodnień międzyresortowych, ale z całą pew-
nością będzie to pozytywne stanowisko, ponieważ
jest to zmiana konieczna, jako że stanowi realizację
wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Dzisiaj miałem
przyjemność uczestniczyć w dorocznym zgromadze-
niu sędziów Trybunału Konstytucyjnego – bardzo
wiele uwagi w wielu przemówieniach poświęcano
właśnie kwestii realizacji wyroków trybunału. I to
bardzo ważne, że Senat tutaj bardzo mocno się an-
gażuje właśnie w realizację tych wyroków, i napraw-
dę należą się wysokiej izbie senackiej słowa uznania
i podziękowania za to zaangażowanie.
Projekt oczywiście, bo było takie pytanie, reali-
zuje w pełni wyrok Trybunału Konstytucyjnego, o
którym tutaj była mowa. Niemniej rząd opracował
swój projekt, który co do zasady idzie w tym samym
kierunku, ale jest bardziej szczegółowy i bardziej
kompleksowy. Pozwolę sobie wypunktować tylko róż-
nice pomiędzy senackim projektem a projektem rzą-
dowym. Są to cztery w zasadzie główne różnice.
Przede wszystkim bardziej szczegółowo projekt rzą-
dowy reguluje sposób składania wniosków – zresztą
była o tym mowa, właśnie o tym, w jaki sposób się
ten wniosek wypełnia. Rząd proponuje wzór oświad-
czenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
282 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona
źródłach utrzymania. Aby ułatwić – właśnie to jest
odpowiedź na wątpliwości – żeby nie trzeba było ko-
rzystać z pomocy prawnej, tylko żeby każdy mógł
sam wypełnić sobie taki wniosek. A więc przewidzia-
ny jest wzór oświadczenia o stanie rodzinnym, ma-
jątku, dochodach i źródłach utrzymania.
Kolejna różnica to przewidziana w projekcie rzą-
dowym możliwość wskazania przez stronę konkret-
nego adwokata lub radcy prawnego. I to jest również
odpowiedź na pytanie pana posła Kwitka, czy rząd
planuje jakąś kontrolę nad ustanawianiem tego peł-
nomocnika z urzędu. Otóż jest to jakiś element tego
zagadnienia. Oczywiście ja rozumiem, że to nie wy-
czerpuje tematu, niemniej jest wyraźna gwarancja
co do tego, aby strona, która stara się o tę pomoc z
urzędu, mogła wskazać konkretną osobę. Nie ma
tego ani w obowiązujących przepisach, ani w tej pro-
pozycji senackiej.
I wreszcie różnica polega na tym, iż przewiduje-
my, że jeżeli wniosek o ustanowienie adwokata lub
radcy prawnego po raz pierwszy będzie zgłoszony w
postępowaniu apelacyjnym, kasacyjnym lub w postę-
powaniu ze skargi o stwierdzenie niezgodności z pra-
wem orzeczenia, czyli, mówiąc tak potocznie, w wyż-
szej instancji po raz pierwszy taki wniosek wpłynie,
to wtedy uwzględnia się ten wniosek, a jeżeli się go
nie uwzględnia, to sąd przekazuje go do rozpoznania
sądowi pierwszej instancji. O co chodzi? Chodzi o to,
aby zapewnić kontrolę instancyjną, żeby odmowa
ustanowienia tego adwokata lub radcy prawnego mo-
gła być kontrolowana.
Czwarta różnica dotyczy pewnych wymogów
wprowadzonych w projekcie rządowym w stosunku
do adwokata lub radcy prawnego ustanowionego w
tym trybie, jeżeli odmawia sporządzenia skargi ka-
sacyjnej. Wtedy ta odmowa musi odpowiadać okre-
ślonym standardom, tak aby nie pozostawiała strony
w stanie niepewności co do jej sytuacji prawnej. Czy-
li nie może tak, że ustanowiony z urzędu adwokat czy
radca powie, że nie, bo nie, lakonicznie odmówi, tyl-
ko trzeba będzie już dokonać pewnych aktów staran-
ności w postaci szczegółowego uzasadnienia i powia-
domienia samorządu o tym, że się odmawia z tych
przyczyn sporządzenia skargi kasacyjnej. Czyli cho-
dzi o pewną kontrolowalność odmowy sporządzenia
skargi kasacyjnej.
I to są te główne różnice; co do pozostałych kwe-
stii, projekt jest tożsamy z senackim. Jutro w godzi-
nach przedpołudniowych zostanie skierowany ten
projekt z wnioskiem o umieszczenie w porządku ob-
rad najbliższego posiedzenia Rady Ministrów. Tam
jest również cały szereg innych kwestii, m.in. żywo
interesująca opinię publiczną kwestia ochrony zakła-
dów opieki zdrowotnej, szpitali – w pewnym zakresie,
bo oczywiście nie może być pełnej ochrony –pewnych
jednak szczególnych przepisów związanych z egzeku-
cją. Inne wątki po prostu tam są również poruszone,
jest to bardziej kompleksowa nowelizacja.
Jeszcze wracając do pytania pana posła Kwitka.
Już powiedziałem to częściowo, ale jeszcze chcę do-
powiedzieć, że istotnie jest tak, iż sąd zwraca się do
dziekana okręgowej izby radców prawnych czy adwo-
kackiej o wyznaczenie konkretnej osoby. I tutaj nie
ma jakiejś szczegółowej kontroli w każdym przypad-
ku, niemniej w trybie ustaw korporacyjnych może
zażądać minister informacji na temat tego, w jaki
sposób odbywało się wyznaczanie konkretnych osób
do, potocznie tak nazywanych, „urzędówek”.
Pan poseł Pawlak – czy prawo do pomocy z urzę-
du będzie traktowane jako pewien przywilej. Jest to
pewne uprawnienie procesowe wynikające z Kodeksu
postępowania cywilnego. Na pewno w pewnym sen-
sie jest to przywilej, niemniej przesłanki są w miarę
precyzyjnie określone w Kodeksie postępowania cy-
wilnego. Jest to po prostu uprawnienie, tak bym to
nazwał – uprawnienie procesowe. Przypadki niedo-
puszczalności ustanowienia tego adwokata z urzędu,
a także to, czy słabe widoki na powodzenie tej sprawy
mogą być uzasadnieniem odmowy. Nie jest to wprost
powiedziane w przepisach, niemniej przepis Kodeksu
postępowania cywilnego przewiduje, że sąd ustana-
wia pełnomocnika, jeżeli uznaje jego udział za po-
trzebny. Czyli oprócz tego, że muszą być przesłanki
majątkowe spełnione, zła sytuacja, niemożność po-
niesienia kosztów bez uszczerbku dla koniecznego
utrzymania, to jednak jest możliwa jakaś kontrola
tego, czy nie jest oczywiście bezzasadny na przykład
wniosek czy pozew. A więc taka możliwość istnieje.
Już mówiłem i dopowiadam – bo też takie pytanie
pan poseł zadał, czy ta inicjatywa senacka w pełni
realizuje wyrok trybunału – że tak, realizuje w pełni,
aczkolwiek można to zrobić jeszcze bardziej szczegó-
łowo, jak to zrobił rząd w swoim projekcie.
Wysoka Izbo! Myślę, że poruszyłem wszystkie te
kwestie, które były podniesione w debacie i w pyta-
niach. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Jak będziemy rozpatrywać już rządowy projekt, to
pan minister swoją prezentację projektu rządowego
skróci o połowę, bo już dzisiaj został przedstawiony.
(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sporawiedli-
wości Zbigniew Wrona: Zobaczymy.)
Dziękuję bardzo.
Bardzo proszę, głos zabierze pan senator Bohdan
Paszkowski w imieniu Senatu.
Senator Bohdan Paszkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Odniosę się rów-
nież do kilku podniesionych tutaj kwestii. Wprawdzie
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego
Senator Bohdan Paszkowski
nie znałem treści odpowiedzi pana ministra, zanim
się zgłosiłem, ale też chciałbym się wypowiedzieć.
Pierwsze pytanie było takie – tak je zrozumiałem
– czy na gruncie tego, że nastąpiła publikacja wyro-
ku Trybunału Konstytucyjnego i ta część redakcji §
1 w art. 117, która została zakwestionowana przez
Trybunał Konstytucyjny, a mianowicie fraza „zwol-
niona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub
w części”, nie obowiązuje, jest to już wystarczające
do prawidłowego stosowania tego przepisu w myśl
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. I tak, i nie,
bo faktycznie już ta przesłanka uprzedniego zwolnie-
nia przez sąd z kosztów sądowych jakby odpadła przy
zgłaszaniu takiego wniosku o ustanowienie adwoka-
ta lub radcy prawnego, natomiast ta jednostka re-
dakcyjna w postaci całego art. 117, jak już podkre-
ślałem, różnicuje pozycję strony w zależności od tego,
czy zwolnienie przysługiwało jej z uwagi na orzecze-
nie sądu, czy też była zwolniona na mocy ustawy.
Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, że tutaj jest
rozróżnienie i są rozróżnione przesłanki w obu tych
przypadkach. W zasadzie można powiedzieć, że kwe-
stia dotycząca tego, co trzeba złożyć, jakiej treści
oświadczenie musi złożyć strona, aby uzyskać zwol-
nienie od kosztów sądowych, jest zawarta w § 6 tego
artykułu. Ale on się odnosi li tylko do strony korzysta-
jącej ze zwolnienia ustawowego. Innymi słowy, po wy-
jęciu jednostki redakcyjnej zakwestionowanej przez
Trybunał Konstytucyjny nie ma w tym przepisie za-
sad dotyczących tego, co strona powinna przedłożyć
– strona zwolniona czy też strona, która miała być
zwolniona przez sąd, może tak – jakie dokumenty po-
winna złożyć, żeby uzyskać to ustanowienie adwokata
lub radcy prawnego. Stąd też nawet w samym orze-
czeniu Trybunału Konstytucyjnego jest wskazówka,
żeby te przepisy interpretować i zgodnie z duchem
orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, i zgodnie z
celem tej instytucji, określonym również przez Trybu-
nał Konstytucyjny, czyli korzystać z tego, interpretu-
jąc zapisy całego art. 117. Stąd też dla czystości całe-
go tego artykułu interwencja ustawodawcza jest
niezbędna. To nawet podkreślił w swoim orzeczeniu
Trybunał Konstytucyjny. Trudno mi w tej chwili po-
wiedzieć, jak sądy stosują ten artykuł w tym kontek-
ście, ale nie ulega wątpliwości, że sam Trybunał
Konstytucyjny dał wskazówkę, żeby to interpretować
po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego jako pew-
ną całość logiczną.
Jeżeli chodzi o art. 117, odniosę się jeszcze do kwestii
tego, czy ustanowienie adwokata lub radcy prawnego
jest przywilejem. Myślę, że – jeśli chodzi o sam projekt
senacki, jak również orzeczenie trybunału – trybunał
jasno powiedział, że traktuje to jako prawo podmioto-
we, a nie przywilej. To jest uprawnienie wynikające ze
standardów państwa prawa, z tego, że powinien być
zapewniony równy dostęp stron do sądu, niezależnie od
stanu majątkowego. To była przesłanka, na którą była
zwrócona uwaga w uzasadnieniu Trybunału Konsty-
283
tucyjnego i która jednocześnie stanowiła podstawę do
tego, że takie orzeczenie zapadło.
Było także pytanie, kto może przygotowywać
wniosek, kto może pomagać. Otóż z praktyki wiado-
mo, że strony na etapie wstępnym uzyskują informacje
przede wszystkim od pracowników sądu. To jest
pierwsza rzecz. Ja sam jako senator miałem osoby,
które przychodziły i konsultowały się ze mną w tej
sprawie, i jakieś porady w tym zakresie otrzymywały.
Tak że z różnych stron może korzystać strona zainte-
resowana, aby taki wniosek dobrze wypełnić. Nie są
to zresztą rzeczy na tyle skomplikowane, żeby nie
można było z tym sobie poradzić. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Marszałek Sejmu, na podstawie art. 87 ust. 2 w
związku z art. 90 ust. 1 regulaminu Sejmu, kieruje
senacki projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania cywilnego, zawarty w druku nr 1763,
do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfi-
kacjach w celu rozpatrzenia.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 40.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie senac-
kiego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania karnego (druk nr 1764).
Proszę o zabranie głosu pana senatora Bohdana
Paszkowskiego w celu przedstawienia uzasadnienia
projektu ustawy.
Bardzo proszę, panie senatorze.
Senator Bohdan Paszkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym
przedstawić drugi projekt Senatu – projekt zmiany
ustawy Kodeks postępowania karnego. Jest to pro-
pozycja regulacji, która również stanowi senacką
próbę wykonania wyroku Trybunału Konstytucyj-
nego. Tym razem rzecz dotyczy, w największym
skrócie mówiąc, orzeczenia Trybunału Konstytucyj-
nego z 3 czerwca 2008 r., które było opublikowane
11 czerwca 2008 r. W tymże orzeczeniu Trybunał
Konstytucyjny orzekł o niezgodności z konstytucją
art. 156 § 5 ustawy Kodeks postępowania karnego
w zakresie, w jakim umożliwia arbitralne wyłącze-
nie jawności tych materiałów postępowania przygo-
towawczego, które uzasadniają wniosek prokuratora
w przedmiocie tymczasowego aresztowania. Trybu-
nał Konstytucyjny stwierdził, że ten przepis jest
niezgodny zarówno z art. 2 konstytucji, jak i z art.
42 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 1 konstytucji. Art.
2 konstytucji stanowi, że Rzeczpospolita Polska jest
państwem prawa, i z tego Trybunał Konstytucyjny
wyciąga wnioski co do starannej i prawidłowej legi-
slacji i pewnych standardów, które powinny obowią-
zywać w polskim ustawodawstwie, natomiast art. 42
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
284 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego
Senator Bohdan Paszkowski
ust. 2 zapewnia prawo do obrony, a art. 31 ust. 3
określa, kiedy pewne konstytucyjne wartości mogą
być ograniczane i jakimi przesłankami powinien się
kierować ustawodawca w tym zakresie.
Trzeba przypomnieć, że orzeczenie Trybunału
Konstytucyjnego było zainicjowane przez rzecznika
praw obywatelskich, który w tej sprawie składał
wniosek. Trybunał Konstytucyjny, oceniając dotych-
czasowe regulacje, stwierdził, że uzależnianie od de-
cyzji prokuratora możliwości dostępu do akt w przy-
padku stosowania tymczasowego aresztowania, z
jednej strony, na podstawie dokonanej analizy prak-
tyki, która występuje w sądownictwie polskim, jest
bardzo różne. Trzeba pamiętać, że na gruncie art. 156
mamy jakby dwie zasady, a mianowicie o ile w zasa-
dzie dostęp do akt sądowych jest pełny, oczywiście dla
stron i innych podmiotów ściśle określonych w tym
artykule, o tyle ta zasada doznaje wyłomu, jeżeli cho-
dzi o postępowanie przygotowawcze. Trybunał Kon-
stytucyjny, oceniając przepis dotyczący postępowania
przygotowawczego, uznał, że rzeczywiście to jest
szczególna faza postępowania i tutaj za zgodą proku-
ratora akta w toku postępowania mogą być wydawa-
ne; strony, obrońcy, pełnomocnicy, przedstawiciele
ustawowi mogą mieć do nich dostęp, ale za zgodą pro-
kuratora prowadzącego postępowanie przygotowaw-
cze. Natomiast biorąc pod uwagę jednak tę okolicz-
ność, że stosowanie tymczasowego aresztu jest bardzo
istotnym ograniczeniem praw obywatelskich, Trybu-
nał Konstytucyjny poddawał to oczywiście ocenie z
uwzględnieniem wzorców konstytucyjnych i – mówiąc
w skrócie, żeby nie wchodzić w szczegóły tego wywo-
du – uznał zarówno biorąc pod uwagę tę zróżnicowa-
ną praktykę, jak i niedookreśloność na gruncie tego
przepisu tego, co uznajemy za akta sądowe… Tutaj
mamy taką sytuację, że tymczasowe aresztowanie
stosuje sąd, wniosek prokuratora wraz z aktami wę-
drują do sądu, a ocena praktyki sądów wskazuje, że
jest ona bardzo zróżnicowana. Mianowicie są takie
wypadki, że sąd traktuje całość akt przesłanych mu
przez prokuratora z wnioskiem jako akta sądowe i
stosuje ogólną zasadę dostępności akt sądowych dla
stron, ich pełnomocników, przedstawicieli ustawo-
wych, ale i taka jest praktyka, że tylko wniosek pro-
kuratora i ewentualnie załączone dokumenty do tego
wniosku traktuje jako akta sądowe, natomiast pozo-
stałą część, całość materiału dowodowego, która nie
jest wymieniona we wniosku prokuratora, traktuje
jako zastrzeżone przez prokuratora akta, do których
ani strona, ani adwokat, jeżeli ma oczywiście strona
adwokata, nie ma dostępu. Biorąc tę okoliczność pod
uwagę, tę zróżnicowaną praktykę, nieprecyzyjność
samego pojęcia „akta sądowe”, Trybunał Konstytu-
cyjny, jak powiedziałem na wstępie, zakwestionował
przepis art. 156 § 5 tylko w zakresie dostępności akt
uzasadniających wniosek prokuratora dotyczący tym-
czasowego aresztowania.
W związku z powyższym jest propozycja Senatu,
aby nadać nowe brzmienie art.156 § 5 poprzez doda-
nie w nim frazy: z zastrzeżeniem art. 250 § 3, czyli
on by brzmiał: Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w
toku postępowania przygotowawczego stronom,
obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom usta-
wowym udostępnia się akta, umożliwia sporządzanie
odpisów, kserokopii oraz wydaje odpłatnie uwierzy-
telnione odpisy lub kserokopie tylko za zgodą prowa-
dzącego postępowanie przygotowawcze – takie jest
dotychczasowe brzmienie – z zastrzeżeniem art. 250
§ 3a. Natomiast art. 250 § 3a miałby uzyskać brzmie-
nie, bo to jest fragment Kodeksu postępowania kar-
nego dotyczący tymczasowego aresztowania: Podej-
rzanemu lub obrońcy udostępnia się akta sprawy w
części zawierającej dowody wskazane we wniosku o
zastosowanie tymczasowego aresztowania. Ponieważ
jeszcze mamy taką sytuację, że areszty są przedłu-
żane, to również proponujemy nowe uregulowania w
art. 263 § 6, który mówi o przedkładaniu wniosków
o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania.
Tutaj też wprowadzamy odesłanie do zastrzeżenia z
artykułu, który chcemy dodać, art. 250 § 3a, że ten
artykuł stosuje się w takim wypadku odpowiednio.
Rozwiązania, które proponuje Senat, w naszej
ocenie wypełniają orzeczenie Trybunału Konstytu-
cyjnego i zagwarantują to, co wskazał Trybunał Kon-
stytucyjny, by prawo do obrony realizowane bezpo-
średnio czy to przez strony, czy też przez ich przedsta-
wicieli ustawowych było respektowane. W związku z
powyższym wnoszę do Wysokiej Izby, aby przyjąć ten-
że projekt do dalszego procedowania. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie senatorze.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwszy – poseł Wojciech Wilk, Platforma
Obywatelska.
Poseł Wojciech Wilk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platformy Oby-
watelskiej chciałbym przedstawić stanowisko doty-
czące senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy
Kodeks postępowania karnego.
Tak jak powiedział pan senator, projektowana
ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania
systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyj-
nego. Jest to wyrok z dnia 3 czerwca 2008 r. W orze-
czeniu tym Trybunał Konstytucyjny orzekł o nie-
zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej
art. 156 § 5 Kodeksu postępowania karnego w zakre-
sie – i o tym mówił pan senator – w jakim umożliwia
arbitralne wyłączenie jawności tych materiałów po-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego
Poseł Wojciech Wilk
stępowania przygotowawczego, które uzasadniają
wniosek prokuratora w przedmiocie tymczasowego
aresztowania.
Tak więc po wejściu w życie przepisów, nad któ-
rymi dzisiaj debatujemy, zostaną stworzone pewnego
rodzaju instytucjonalne gwarancje dostępu dla po-
dejrzanego i jego obrońcy do części akt postępowania
przygotowawczego, których treść uzasadnia zastoso-
wanie wobec podejrzanego tymczasowego aresztowa-
nia albo jego przedłużenie. Przypomnę, że w aktual-
nym stanie prawnym udostępnienie akt sprawy na
tym etapie jest uwarunkowane zgodą prokuratora.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu mojego klubu chciałbym powiedzieć, że
jesteśmy za skierowaniem projektu, nad którym de-
batujemy, do dalszych prac parlamentarnych. Roz-
wiązania zaproponowane przez Senat eliminują roz-
bieżności interpretacyjne dotyczące zaskarżonego do
Trybunału Konstytucyjnego art. 156 § 5 Kodeksu
postępowania karnego. Przypomnę, że Trybunał
Konstytucyjny wskazał trzy koncepcje interpretacyj-
ne dotyczące tego artykułu. Trybunał Konstytucyjny
wskazał nie tylko na brak określenia przesłanek,
którymi powinien kierować się organ prowadzący
postępowanie, ale również na to, że ustawodawca w
żadnym z przepisów Kodeksu postępowania karnego
nie sprecyzował, co należy rozumieć przez zawarte
w wymienionym artykule sformułowanie „akta spra-
wy sądowej”. Wydaje się, że pozostaje to w sprzecz-
ności z konstytucyjną zasadą przyzwoitej legislacji,
która mówi, że przepisy muszą być formułowane w
sposób poprawny, precyzyjny i jasny.
Inicjatywa senacka odnosi się do bardzo ważnego
zagadnienia, a mianowicie konstytucyjnego prawa do
obrony, prawa, które jest jedną z fundamentalnych
zasad procesu karnego, ale także jest standardem
demokratycznego państwa prawnego. To art. 42 ust.
2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mówi: „Każ-
dy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie kar-
ne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach po-
stępowania. Może on w szczególności wybrać obroń-
cę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać
z obrońcy z urzędu”. Wydaje się, że zmiana zapropo-
nowana przez Senat tę zasadę pozwoli w praktyce
pełniej stosować. Dlatego też, tak jak powiedziałem
na wstępie, mój klub jest za skierowaniem tego pro-
jektu do dalszych prac parlamentarnych.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Stanisław Pięta, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Stanisław Pięta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość
285
stanowisko wobec projektu ustawy o zmianie ustawy
Kodeks postępowania karnego (druk nr 1764).
Jak państwo wiecie, ustawa ta stanowi wykonanie
obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca 2008 r.
(sygnatura sprawy K 42/07). W imieniu mojego klubu
chciałbym zadeklarować poparcie dla tej zmiany. Ro-
zumiemy troskę rzecznika praw obywatelskich i Try-
bunału Konstytucyjnego o gwarancje procesowe, o
zachowanie prawa do obrony, które stanowi funda-
mentalną zasadę procesu karnego. Być może jednak
będziemy zgłaszać poprawki do przedstawionego pro-
jektu, gdyż uważamy, że nie można pomijać ani ogra-
niczać możliwości osiągnięcia celów postępowania
przygotowawczego. A osiągnięcie tych celów uzależ-
nione jest od zachowania poufności pewnych infor-
macji, dowodów.
Prokurator, jak wiemy, musi zadbać o wszech-
stronne wyjaśnienie okoliczności sprawy, musi zebrać
i zabezpieczyć dowody. Ważne są okoliczności fak-
tyczne i konkretna sytuacja prawna. Powinniśmy
pamiętać o takich wartościach, jak interes społeczny,
dobro wymiaru sprawiedliwości oraz dobro ofiary
przestępstwa, dobro człowieka pokrzywdzonego
przez sprawcę przestępstwa.
Dziękując za uwagę, wnoszę o skierowanie projek-
tu zawartego w druku nr 1764 do dalszych prac legi-
slacyjnych. Dziękuję. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Stanisław Rydzoń przedstawi stanowi-
sko klubu Lewica, proszę bardzo.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu Klubu Poselskiego Lewica przedsta-
wiam stanowisko wobec senackiego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego
(druk nr 1764).
Przedstawiona przez Senat propozycja zmiany
Kodeksu postępowania karnego zmierza do usunię-
cia luki prawnej w systemie prawa karnego wywoła-
nej wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3
czerwca 2008 r. W wyroku tym trybunał stwierdził,
że art. 156 § 5 K.p.k. w zakresie, w jakim umożliwia
arbitralne wyłączenie jawności tych materiałów po-
stępowania przygotowawczego, które uzasadniają
wniosek prokuratora w przedmiocie tymczasowego
aresztowania, jest niezgodny z konstytucją. W uza-
sadnieniu wyroku trybunał podkreślił, że zakres akt,
które mają być udostępnione aresztowanemu i jego
obrońcy, powinien być wyznaczony przez efektyw-
ność prawa do obrony. Jawne muszą więc być wszyst-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
286 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego
Poseł Stanisław Rydzoń
kie te materiały postępowania przygotowawczego,
które uzasadniają wniosek prokuratora o zastosowa-
nie lub przedłużenie tymczasowego aresztowania.
Wyrok trybunału jako zakresowy nie eliminował
art. 156 § 5 K.p.k., jednakże wywołał potrzebę jego
zmiany polegającej na wyeliminowaniu takiej możli-
wości jego interpretacji, która jest niezgodna z kon-
stytucją. Zdaniem trybunału, nowelizując wymienio-
ny przepis, ustawodawca powinien wprowadzić do
niego przesłanki ograniczające arbitralne stosowanie
zaskarżonej regulacji. Powinny one polegać na dopre-
cyzowaniu przepisów dotyczących dostępu do akt w
związku z zastosowaniem lub przedłużeniem tym-
czasowego aresztowania w taki sposób, aby oskarżo-
ny i jego obrońca mieli możliwość efektywnej obrony
i podważania zasadności zastosowania środka zapo-
biegawczego. Należy dodać, że pogląd trybunału wy-
rażony w wyroku polemizuje z opiniami doktryny i
orzecznictwa, zgodnie z którymi to tylko prokurator
ma prawo do samodzielnego decydowania, czy, kiedy
i w jakim zakresie udostępni akta, zaś prawo do rze-
telnego procesu nie oznacza uprawnienia obrońcy do
dostępu do materiałów śledztwa na każdym jego eta-
pie, lecz polega na prawie do uczestnictwa w niektó-
rych z nich i prawie do zaznajomienia się z całością
materiałów, gdy postępowanie podlega ukończeniu.
Wobec takich wytycznych Senat zaproponował
trzy zmiany w K.p.k. stwarzające instytucjonalne
gwarancje dostępu do części akt postępowania przy-
gotowawczego dla oskarżonego i jego obrońcy.
Zdaniem naszego klubu projekt zasługuje na po-
parcie, gdyż gwarantuje w pełni prawo do obrony
zadekretowane w art. 42 ust. 2 konstytucji. Prawo to
jest standardem demokratycznego państwa prawne-
go, o czym mówi art. 2 naszej ustawy zasadniczej. W
takiej sytuacji Klub Poselski Lewica wnosi o skiero-
wanie projektu do Komisji Nadzwyczajnej do spraw
zmian w kodyfikacjach celem szybkiego przygotowa-
nia sprawozdania. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Józef Zych i przedstawi
stanowisko klubu PSL, proszę bardzo.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Historia ostatnich pięćdziesięciu lat dowodzi, że
najwięcej skarg w postępowaniu pochodziło od adwo-
katów – nie było dostępu do akt, nie było informacji,
jak zatem miało być realizowane prawo do obrony?
Dobrze więc się stało, że przepisy Kodeksu postępo-
wania karnego w tej części są nowelizowane.
Jeżeli chodzi o problem wyłączenia akt wtedy,
kiedy następuje przedłużenie tymczasowego areszto-
wania, otóż przesłanki zastosowania tymczasowego
aresztowania mają zupełnie odmienny bieg i drogę
od samych zarzutów. I to jest zrozumiałe. Co się jed-
nak dzieje? Ja tu pozwolę sobie nawiązać do wypo-
wiedzi pana posła Wilka z Platformy Obywatelskiej,
który bardzo trafnie zwrócił uwagę na dwie rzeczy,
a mianowicie na orzeczenie Trybunału Konstytucyj-
nego i kwestię przyzwoitej legislacji i konstytucyjne-
go prawa do obrony. Jak popatrzymy na te przepisy
w Kodeksie postępowania karnego i Kodeksie kar-
nym, które zmieniamy prawie co dwa tygodnie, i
słusznie, w zakresie prawa do obrony, to dostrzegamy
jedną rzecz: że posłowie sami wprowadzili taką sy-
tuację, która stawia ich poza prawem i poza prawem
do obrony. Wprowadzenie zasady, że przy uchylaniu
immunitetu poseł, którego sprawa dotyczy, nie bierze
udział w głosowaniu, kłóci się z konstytucyjnym pra-
wem do obrony. To jest jedna rzecz.
Druga rzecz, mówimy o tajności postępowania
według Kodeksu postępowania karnego, tymczasem
wprowadzenie w regulaminie, pomimo ostrzeżeń,
zapisu, że sprawozdanie z postępowania przed Komi-
sją Odpowiedzialności Konstytucyjnej ma być jawne,
kłóci się z wszelkimi zasadami. Otóż trzeba pamiętać
o tym, że w trakcie postępowania przygotowawczego
stykamy się bardzo często z materiałami, które sta-
nowią tajemnicę państwową lub tajemnicę państwo-
wą szczególnego znaczenia, i te materiały oczywiście
muszą być wyłączone. My obecnie kończymy prace w
Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej nad cał-
kowitą zmianą ustawy o Trybunale Stanu, żeby nie
tylko wyeliminować te różnego rodzaju niejasności,
ale wprowadzić zasady zgodne z orzecznictwem Try-
bunału Konstytucyjnego, co wymusi zmianę regula-
minu Sejmu idącą w prawidłowym kierunku pojmo-
wania właśnie tego trybu przygotowawczego, a z nim
mamy do czynienia na podstawie odesłania do Ko-
deksu postępowania karnego.
Uznając zatem, że ta nowelizacja oczywiście jest
potrzebna, zasadna, klub Polskiego Stronnictwa Lu-
dowego będzie brać udział w pracach w Komisji Nad-
zwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Do zadania pytań zgłosiło się dwóch posłów – pan
poseł Mirosław Pawlak i pan poseł Jerzy Gosiew-
ski.
Ktoś jeszcze? Innych chętnych nie widzę.
Po minucie.
Pan Mirosław Pawlak, PSL, proszę.
Poseł Mirosław Pawlak:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Co konkretnie legło u podstaw zakwestiono-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego
Poseł Mirosław Pawlak
wania przez wnioskodawcę, rzecznika praw obywa-
telskich, ostatniego elementu normy prawnej zawar-
tej w przepisie art. 156 § 5 Kodeksu postępowania
karnego (zgoda prokuratora na udostępnienie akt
postępowania przygotowawczego) oraz jakie były
tego motywy?
Pytanie drugie: Czy Trybunał Konstytucyjny roz-
strzygał w powyższej kwestii w oparciu o wady i
sprzeczność ze standardami prawidłowej legislacji i
określoności prawa, czy w oparciu o przestrzeganie
konstytucyjnych praw i wolności, czy też w oparciu
o obie te normy?
Pytanie trzecie: Których z dotychczasowych norm
nie można uznać za ekwiwalentne w stosunku do
prawa dostępu do materiałów postępowania przygo-
towawczego, a tym samym do realizacji prawa do
obrony? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Jerzy Gosiewski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Zaproponowanie przez Senat zmiany w Kodeksie po-
stępowania karnego jest próbą wykonania wyroku
Trybunału Konstytucyjnego, który uznał, że dotych-
czasowe brzmienie art. 156 § 5 K.p.k. umożliwia w
praktyce dowolną interpretację przez organ prowa-
dzący postępowanie przygotowawcze okoliczności
decydujących o wyrażeniu zgody na udostępnienie
podejrzanemu i jego obrońcy akt bądź określonych
materiałów tego postępowania i pozostaje w sprzecz-
ności ze standardami prawidłowej legislacji i określo-
ności prawa.
W związku z tym chciałbym zapytać pana mini-
stra, czy zaproponowane brzmienie art. 156 § 5 K.p.k.
wystarczająco precyzyjnie określa zakres, w jakim
akta postępowania przygotowawczego mają być udo-
stępniane podejrzanemu lub jego obrońcy. Czy po
wprowadzeniu zaproponowanych zmian w projekcie
ustawy mogą wystąpić spory co do tego, kto udostęp-
nia akta postępowania przygotowawczego po przeka-
zaniu ich do sądów, tzn. czy ostatecznie leży to w
gestii sądu, czy też prokuratora? Podobną wątpliwość
sygnalizowała również Krajowa Rada Sądownictwa.
Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
287
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
O zabranie głosu proszę podsekretarza stanu w
Ministerstwie Sprawiedliwości pana Zbigniewa Wronę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Zbigniew Wrona:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Znów mamy do
czynienia z ważnym projektem senackim, który wy-
konuje orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, i
znów należy się odnieść do tego jak najbardziej pozy-
tywnie. Jednak poglądy rządu są bardziej zróżnico-
wane, w poprzedniej sprawie właściwie byliśmy w
pełni zgodni, chodziło tylko o ustalenie stopnia szcze-
gółowości tej regulacji.
Jest jednak pewien problem. Kierunkowo oczywi-
ście należy zaakceptować projekt, jednak, co zresztą
przejawiało się w wypowiedziach państwa posłów i w
pytaniach, zwłaszcza w pytaniu pana posła Gosiew-
skiego, czy zakres udostępnianych akt jest wystar-
czająco precyzyjnie określony w propozycji senackiej.
Otóż przypomnę, że propozycja senacka, chodzi o art.
250 § 3, przewiduje nowy § 3a w brzmieniu: Podej-
rzanemu lub jego obrońcy udostępnia się akta sprawy
w części zawierającej dowody wskazane we wniosku
o zastosowanie tymczasowego aresztowania. Samo
brzmienie jest precyzyjne, kłopot jednak polega na
tym, że właściwy sąd, rozpoznając wniosek o zasto-
sowanie tymczasowego aresztowania, nie jest zwią-
zany wykazem tych dowodów, na które powołuje się
prokurator, organ wnioskujący o tymczasowe aresz-
towanie, i może również jako podstawę dowodową
przyjąć inne dowody, które nie będą wskazane we
wniosku. Wtedy rzeczywiście mamy do czynienia z
sytuacją, gdy zagwarantowanie prawa do obrony nie
jest zachowane i te cele, które Trybunał Konstytu-
cyjny wskazał, nie są realizowane.
Dlatego też niewątpliwie należałoby wprowadzić
zasadę, że sąd może stosować tymczasowe areszto-
wanie jedynie na podstawie tych dowodów, które zo-
stały wskazane we wniosku, ale oczywiście z dalszym
przepisem, który przewiduje możliwość modyfikowa-
nia i uzupełniania wniosku. Sytuacja jest dynamicz-
na, procesowa, może się więc okazać w toku posiedze-
nia sądowego, na którym występuje prokurator, zgła-
szając wniosek, że należy ten wniosek zmodyfikować,
wzmocnić, uzupełnić. Wtedy należałoby albo do pro-
tokołu, albo na piśmie go uzupełnić, wzbogacając tę
listę dowodów. Oczywiście te dowody musiałyby zo-
stać udostępnione oskarżonemu i jego obrońcy.
Te dwie istotne modyfikacje, zdaniem rządu, są
konieczne, żeby propozycja senacka w pełni realizo-
wała wyrok Trybunału Konstytucyjnego, bo inaczej
może się okazać, że sąd w uzasadnieniu jako podsta-
wę faktyczną zastosowania tymczasowego areszto-
wania poda jeszcze inne dowody. Projekt rządowy
jest jednak dopiero przed fazą uzgodnień międzyre-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
288 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona
sortowych, dlatego też opowiadam się za skierowa-
niem projektu do dalszych prac. Niemniej w dalszych
pracach komisji należałoby mieć baczenie na te kwe-
stie, tak żeby znalazła się norma, że tylko to, co pro-
kurator powoła we wniosku, może być podstawą
tymczasowego aresztowania, a prokurator ma moż-
liwość, również na posiedzeniu, modyfikowania i
uzupełniania tego wniosku, ale to uzupełnienie, ten
wniosek prokuratorski musi zostać doręczony oskar-
żonemu po to, aby mógł on się zorientować, jakie
jeszcze dodatkowe dowody mogą być wzięte pod uwa-
gę jako podstawa aresztowania tymczasowego, i żeby
miał możliwość ich przejrzenia. Trzeba by sprecyzo-
wać, że te dowody należałoby wskazać poprzez ozna-
czenie numerów kart, bo akta są numerowane i naj-
bardziej precyzyjne jest sformułowanie poprzez
wskazanie numerów kart, na których te dowody są
zawarte w aktach.
I jeszcze jedna podnoszona w pytaniach, debacie
kwestia, czyli kwestia organu uprawnionego do udo-
stępniania, określania właśnie warunków tego udo-
stępniania. Projekt senacki nie zawiera takich regu-
lacji. Należałoby wyraźnie wskazać, że organem,
który udostępnia, jest prokurator jako gospodarz po-
stępowania przygotowawczego, który albo prowadzi
je sam, albo jeśli nie prowadzi, to je nadzoruje.
Były również pytania pana posła Pawlaka, co
konkretnie legło u podstaw skargi rzecznika praw
obywatelskich. Oczywiście w sensie prawnym były to
kwestie konstytucyjne. I drugie pytanie: Czy niekon-
stytucyjność, czy raczej niejasność przepisów była
powodem tej skargi? Odpowiadam: niekonstytucyj-
ność. Przepis w obecnym brzmieniu jest jasny: pro-
kurator decyduje o udostępnieniu akt, tylko że wła-
śnie wadą tego rozwiązania jest arbitralność, brak
kryteriów. Może zdarzyć się, że w sprawie z wniosku
prokuratora o tymczasowe aresztowanie z jakichś
względów prokurator, nawet nie tłumacząc się, od-
mówi udostępnienia akt. Taka sytuacja jest niekon-
stytucyjna, sprzeczna z podstawowym, konstytucyj-
nym prawem do obrony. To było podstawą.
Mam tutaj fragment uzasadnienia wniosku, w
którym można przeczytać: przesłanką wystąpienia
z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego były
napływające do rzecznika praw obywatelskich skar-
gi osób podejrzanych oraz ich obrońców składane w
związku z odmowami udostępnienia akt sprawy
przez organy prowadzące postępowanie przygoto-
wawcze. Problem ten nabiera szczególnego znaczenia
w tych sprawach karnych, w których chodzi o stoso-
wanie i przedłużanie tymczasowego aresztowania,
ponieważ brak dostępu do akt sprawy lub części zgro-
madzonego materiału dowodowego uniemożliwia
skuteczną obronę osób podejrzanych. I to były moty-
wy, które kierowały rzecznikiem.
Oczywiście są również inne normy, których mo-
dyfikację można byłoby rozważać. Trybunał zgodnie
z wnioskiem rzecznika skupił się na sytuacji tymcza-
sowego aresztowania. Oczywiście potrzeba zapozna-
wania się z aktami zachodzi również w przypadku
innych środków zapobiegawczych. Niemniej jednak
dobra wchodzące wówczas w grę są tej natury, są tej
rangi, że jednak dobro postępowania przygotowaw-
czego może być postanowione na pierwszym miejscu,
ale tam, gdzie wchodzi w grę takie dobro jak wolność
człowieka, nie może być tak, że argumenty przema-
wiające za odjęciem tej wolności na pewien czas są
ważniejsze niż możliwość prawa do obrony, i interes
postępowania musi ustąpić przed tym właśnie pod-
stawowym uprawnieniem podejrzanego.
Wysoka Izbo! Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Czy pan senator...
(Senator Bohdan Paszkowski: Nie, dziękuję.)
Dziękuję bardzo.
Dziękuję bardzo, zamykam dyskusję.
Marszałek Sejmu na podstawie art. 87 ust. 2 w
związku z art. 90 ust. 1 regulaminu Sejmu kieruje
senacki projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania karnego, zawarty w druku nr 1764, do
Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfika-
cjach w celu rozpatrzenia.
Dziękuję panu senatorowi, dziękuję panu mini-
strowi, chociaż panu ministrowi chyba niekoniecznie.
To jest ta praca na trzecią zmianę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 41.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie komi-
syjnego projektu ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks wykroczeń (druk nr 1669).
Proszę o zabranie głosu panią poseł Hannę Zda-
nowską w celu przedstawienia uzasadnienia projektu
ustawy.
Poseł Hanna Zdanowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Komisji Nadzwyczajnej „Przyjazne Pań-
stwo” mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie pro-
jekt ustawy zmieniającej ustawę Kodeks wykroczeń,
mający na celu wprowadzenie zmian zmierzających
do uczynienia z Polski państwa bardziej życzliwego
obywatelom.
W obecnym stanie prawnym przepisy Kodeksu
wykroczeń w art. 144 § 1 o brzmieniu następującym:
Kto na terenach przeznaczonych do użytku publicz-
nego niszczy lub uszkadza roślinność albo depcze
trawnik lub zieleniec lub też dopuszcza do niszczenia
ich przez zwierzęta znajdujące się pod jego nadzorem,
podlega karze grzywny do 1000 zł albo karze nagany,
penalizują wszelkie sytuacje korzystania z trawni-
ków i zieleńców będących przedmiotem własności
publicznej, zakazując zarówno umyślnego niszczenia
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń
Poseł Hanna Zdanowska
trawników lub zieleńców, jak i wykorzystywania te-
renów zielonych do celów rekreacyjnych.
Komisja „Przyjazne Państwo”, czerpiąc wzorce z
praktyk krajów Europy Zachodniej oraz państw an-
glosaskich, składa projekt mający na celu umożliwie-
nie nieskrępowanego wykorzystania miejskich traw-
ników i zieleńców do celów rekreacyjnych. Przygoto-
wane zmiany mają umożliwić kontakt człowieka z
naturą, znalezienie wytchnienia i rekreację na świe-
żym powietrzu mieszkańcom miast, dla których zie-
leń miejska jest niekiedy jedynym łącznikiem ze
światem przyrody. Dlatego komisja „Przyjazne Pań-
stwo” proponuje zmianę treści art. 144 § 1 ustawy
Kodeks wykroczeń i zmniejszenie jego dolegliwości
w przypadku wykorzystania terenów publicznych,
takich jak parki, tereny zielone, trawniki, do celów
rekreacyjnych poprzez zniesienie karalności wcze-
śniej wspomnianych zachowań.
Należy jednakże zaznaczyć, że proponowane
zmiany prawne nie znoszą penalizacji niszczenia ro-
ślinności. Zachowania zmierzające do dewastacji te-
renów zielonych pozostaną nadal zabronione pod
groźbą kary, natomiast władze gminy uzyskają moż-
liwość określenia w uchwałach podawanych do wia-
domości publicznej miejsc udostępnianych w celach
rekreacyjnych terenów zielonych, które będą służyły
również nieskrępowanemu wypoczynkowi.
Wypada także zaznaczyć, że proponowane zmia-
ny mają również na celu nie tylko zwiększenie ochro-
ny różnorakiej zieleni w mieście i wykorzystanie jej
do zaspokajania potrzeb estetycznych, co uchroni ją
przed presją inwestycyjną, ale także umożliwią pro-
wadzenie różnorakiej działalności edukacyjnej, za-
równo przyrodniczej, jak i ekologicznej, prowadzonej
w ramach zajęć szkolnych czy przez organizacje spo-
łeczne.
Projektowane zmiany nie wywołują skutków fi-
nansowych dla budżetu państwa oraz są indyferent-
ne prawnie z punktu widzenia przepisów Unii Euro-
pejskiej, co wyklucza możliwość jakichkolwiek kolizji
norm między krajowym i wspólnotowym porządkami
prawnymi.
W związku z przedstawioną wcześniej argumen-
tacją jako poseł sprawozdawca w imieniu komisji
„Przyjazne Państwo” proszę o poparcie niniejszego
projektu i skierowanie go do dalszych prac legislacyj-
nych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha nie dłuższych niż 5-mi-
nutowe oświadczeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
W imieniu Platformy Obywatelskiej głos zabierze
pan poseł Tadeusz Naguszewski.
289
Poseł Tadeusz Naguszewski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Przypadł mi w udziale zaszczyt przedstawienia sta-
nowiska Platformy Obywatelskiej wobec projektu
zmiany ustawy Kodeks wykroczeń (druk 1669).
Projekt przewiduje zmianę art. 144 § 1 ustawy z
dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń. Zmiana
polega na doprecyzowaniu hipotezy normy prawnej
zawartej w przepisie dotyczącym wykroczenia pole-
gającego na niszczeniu zieleni. Proponowana nowe-
lizacja ma na celu swobodną i niczym nieograniczo-
ną możliwość korzystania z trawników miejskich w
celach rekreacyjnych i wypoczynkowych w miej-
scach wyznaczonych dla celów rekreacji przez wła-
ściwe organy gminy. Obecnie przepis art. 144 § 1
Kodeksu wykroczeń penalizuje jako wykroczenie
zachowanie polegające na niszczeniu lub uszkadza-
niu roślinności na terenach przeznaczonych do
użytku publicznego albo na deptaniu trawnika bądź
zieleńca, lub na dopuszczaniu do niszczenia trawni-
ka bądź zieleńca przez zwierzę znajdujące się pod
nadzorem sprawcy.
W istocie projektowana zmiana wprowadzi moż-
liwość swobodnego korzystania z trawników i zieleń-
ców w celach rekreacyjnych w miejscach wyznaczo-
nych do tego przez właściwe organy gminy. Zmiana
ta pozwoli na to, aby na przykład w parkach, na
skwerach można było odpoczywać i uprawiać różne
formy rekreacji. Przewidywana zmiana ma swoje
źródło w praktyce krajów Europy Zachodniej, gdzie
nagminnym zachowaniem jest korzystanie w czasie
przerw w pracy lub weekendów z miejskich trawni-
ków lub zieleńców w celu wypoczynku.
Ustawa ma na celu poprawę warunków otoczenia,
w którym zwraca się większą uwagę na wpływ urba-
nizacji na środowisko. Ma również na celu ochronę
przed oddziaływaniem związanym z rozwojem mia-
sta, które to oddziaływanie wpływa niekorzystnie na
zieleń w mieście poprzez zmniejszenie ilości terenów
zielonych ze względu na działalność inwestycyjną,
zmniejszenie różnorodności biologicznej oraz ilości
terenów leśnych.
Ustawa daje gwarancję, że zieleń miejska będzie
całkowicie spełniać swoją funkcję potrzebną do stwo-
rzenia lokalnej polityki ochrony przyrody w mie-
ście.
Klub Platforma Obywatelska popiera przedłożony
projekt. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Stanowisko Prawa i Sprawiedliwości przedstawi
pan poseł Adam Rogacki.
Proszę bardzo.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
290 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń
Poseł Adam Rogacki:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! W imieniu Klubu Parlamentarnego
Prawo i Sprawiedliwość chciałbym się odnieść do oma-
wianego projektu. Za niespełna 2 miesiące minie 20
lat od momentu pierwszych wolnych wyborów po woj-
nie. W poprzednim systemie każdy, kto przekroczył
zachodnią granicę, na pewno był zaskoczony tym, w
jaki sposób tam korzysta się z terenów zielonych. W
dużej mierze korzysta się w sposób nieskrępowany.
Poprzedni system pożegnaliśmy 20 lat temu, ale ta-
bliczki „nie deptać trawników” pozostały w wielu par-
kach, na plantach czy na osiedlowych trawnikach do
dziś, na mocy, warto przypomnieć, przepisów z lat 70.,
czyli z okresu, w którym państwo lubowało się w two-
rzeniu różnego rodzaju nakazów i zakazów.
Dzisiaj rozpatrujemy projekt ustawy, który ma
skończyć z tymi przepisami archaicznymi z lat 70.
Na marginesie powiem, że niektóre samorządy pora-
dziły sobie z tym problemem, na przykład samorząd
Poznania, gdzie część terenów zielonych zakwalifi-
kowano jako tereny rekreacyjne, co daje możliwość
nieskrępowanego korzystania z nich, oczywiście w
granicach prawa. Omawiany dziś projekt nie powi-
nien budzić większych kontrowersji. Chciałbym tylko
zwrócić uwagę na pewne zapisy uzasadnienia.
Trudno zgodzić się z opinią wnioskodawców, iż
proponowane przepisy nie rodzą konieczności ponie-
sienia dodatkowych kosztów po stronie samorządów.
Samorządy będą musiały ponieść koszty wyznacza-
nia czy oznakowania terenów zielonych przeznaczo-
nych do użytku spacerowiczów. W takim na przykład
pięknym, ponad 200-letnim, kaliskim parku – zachę-
cam do jego odwiedzenia – znajduje się cmentarz
żołnierzy radzieckich, są miejsca lęgowe dzikiego
ptactwa. Te miejsca trzeba będzie oznaczyć i wyłą-
czyć z możliwości korzystania z nich przez osoby
chętne do piknikowania. A czy to nie kosztuje? Na
pewno kosztuje.
Dodatkowym kosztem będzie utrzymanie takich
miejsc zielonych w należytym stanie. Gdy osoba roz-
kładająca koc rozetnie na przykład rękę na zielonej
trawie, to odpowiedzialność będzie ponosiła gmina,
tak samo jak dzisiaj ponosi się odpowiedzialność za
to, że ktoś przewróci się na nieodśnieżonym chodni-
ku. A więc gmina na pewno będzie musiała ponosić
wyższe koszty utrzymania terenów zielonych. Stąd
zapisy uzasadnienia mówiące o tym, że ustawa nie
rodzi dodatkowych kosztów, moim zdaniem nie do
końca są zgodne z prawdą. Wydaje mi się jednak, że
samorządy będą chciały te koszty ponosić.
Czytając to uzasadnienie, dostrzegam pewien dy-
sonans. Wydaje mi się, że w Polsce są dwie Platformy
Obywatelskie. Trudno powiedzieć, która z nich jest
prawdziwa. Mnie tak naprawdę Platforma Obywatel-
ska w Kaliszu już przyzwyczaiła na przykład do tego,
że jest przeciwna fotoradarom, podczas gdy my tutaj,
w Sejmie, ustalamy tysiąc nowych fotoradarów. Ka-
liska Platforma Obywatelska jest przeciwna wyso-
kim wynagrodzeniom dla prezesów spółek komunal-
nych, podczas gdy my tutaj próbujemy uchwalić
zwyżkę dla tych prezesów.
Podobnie jest z terenami zielonymi. W uzasadnie-
niu możemy przeczytać: Projekt zapewni możliwość
kontaktu człowieka z przyrodą, znalezienia wy-
tchnienia i rekreacji na świeżym powietrzu. W ten
sposób projekt może poprawić warunki zdrowotne
mieszkańców miast przez pozytywne oddziaływanie
zieleni. Zieleń miejska jest często jedynym łącznikiem
człowieka ze światem przyrody. Jak to się ma do dzia-
łań pani prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz, która,
wycinając drzewa pod inwestycje w Parku Święto-
krzyskim, tak to uzasadnia: Rejon skrzyżowania ulic
Emilii Plater i Świętokrzyskiej jest zbyt cenny, by
były tam tylko drzewa. Wydaje mi się, że jedno prze-
czy drugiemu. Platforma Obywatelska sama powin-
na sobie odpowiedzieć na pytanie, czy będą tam te-
reny zielone, czy budynki, biurowce.
Z mojej strony chciałbym w imieniu klubu parla-
mentarnego zadeklarować chęć dalszej pracy nad tym
projektem takiej, która spowoduje, że będziemy mieli
przepisy nieodbiegające od standardów, które są dzi-
siaj przyjęte na Zachodzie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Stanisław Rydzoń przedstawi stanowi-
sko klubu Lewica.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu Klubu Poselskiego Lewica przed-
stawiam stanowisko wobec komisyjnego projektu
ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń (druk
nr 1669).
Projekt ustawy zawarty w druku nr 1669 jest ko-
lejną inicjatywą komisji „Przyjazne Państwo” oma-
wianą dzisiaj, zmierzającą do poprawy obowiązują-
cego w Polsce prawa. Zdaniem autorów noweli ma
ona na celu zwiększenie możliwości korzystania z
trawników i zieleńców miejskich w celach rekreacyj-
nych i wypoczynkowych. Ustawa nie spowoduje ogra-
niczenia odpowiedzialności za niszczenie roślinności
przez człowieka lub zwierzęta znajdujące się pod jego
nadzorem. Miejsca dostępne dla społeczeństwa będą
określać każdorazowo organy gminy w uchwałach
ogłaszanych do wiadomości publicznej.
Zaproponowana zmiana Kodeksu wykroczeń elimi-
nuje odpowiedzialność użytkowników trawników, zie-
leńców miejskich, na wyznaczonym obszarze. Wydaje
się jednak, że nie eliminuje odpowiedzialności na pod-
stawie innych ustaw. Mam tu na myśli kilka przepisów
ustawy o ochronie przyrody, które mogą być podstawą
ukarania użytkownika zieleni, pomimo zwolnienia z
Kodeksu wykroczeń. Nadto należy się zastanowić w
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń
Poseł Stanisław Rydzoń
Komisji Nadzwyczajnej, czy wymieniony użytkownik
nie będzie w pewnych sytuacjach podlegał niektórym
przepisom np. ustawy o ochronie środowiska.
Zmiana Kodeksu wykroczeń jest interesująca z
punktu widzenia praw mieszkańców gmin i zmierza
w kierunku ich dalszego upodmiotowienia. Trudno
jednakże obecnie ustalić, czy amerykańskie prawa i
zwyczaje przyjmą się w Polsce. Ciekawe winny być
więc wnioski wyciągnięte przez władze gmin oraz
mieszkańców, użytkowników zieleni, po pewnym
czasie obowiązywania wskazanej zmiany.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Poselski
Lewica stwierdza potrzebę prowadzenia dalszych
prac legislacyjnych nad projektem i wnosi o skiero-
wanie projektu do Komisji Nadzwyczajnej do spraw
zmian w kodyfikacjach. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O przedstawienie stanowiska Polskiego Stronnic-
twa Ludowego proszę pana marszałka Józefa Zy-
cha.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Rzecz jasna projekt ustawy zasługuje na
uwzględnienie i klub Polskiego Stronnictwa Ludowe-
go popiera skierowanie go do odpowiedniej komisji.
Przy okazji, skoro w ogóle mówimy o problemie
dostępu do terenów zielonych, trawników itd., pozo-
staje nam w Polsce pewien brzydki zwyczaj. Miano-
wicie mówimy o tym, że zwierzęta niszczą. Jednak
co się dzieje w miastach, kiedy się pójdzie na po-
wszechnie dostępne trawniki? Chodzi o zanieczysz-
czanie. Tu jest problem pewnej kolizji tego założenia
właśnie z tą praktyką i tym powinny się zająć rów-
nież samorządy.
Pan poseł Rogacki, a także pan poseł Rydzoń pod-
nieśli tu kwestię bardzo istotną, że już na podstawie
innych przepisów może zachodzić odpowiedzialność.
Pan poseł Rydzoń mówił o pewnych kosztach, które
mogą powstawać np. z tytułu ochrony miejsc lęgo-
wych na terenie miasta. Wszędzie, gdzie są obszary
lęgowe ptactwa, podlegają one ochronie na podstawie
przepisów o ochronie przyrody, a także na podstawie
programu Natura 2000. Mamy więc do czynienia z
przepisami i zasadami różnej rangi. Niemniej jednak
tutaj to wszystko się uzupełnia. Projekt jest słuszny,
popieramy go. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
To były wystąpienia w imieniu klubów i kół.
291
Są osoby, które chcą się dowiedzieć czegoś więcej.
Zgłosiło się 5 osób.
Czy ktoś jeszcze pragnie się dowiedzieć więcej?
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Pan poseł Kazimierz Gwiazdowski, Prawo i Spra-
wiedliwość, jako pierwszy.
Poseł Kazimierz Gwiazdowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W związku z omawianym komisyjnym projektem
ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń chciał-
bym zadać pytanie związane z trybem ustalania te-
renów przeznaczonych do użytku publicznego, wy-
znaczonych do celów rekreacji, o których mowa w art.
144 § 1 Kodeksu wykroczeń. Prosiłbym o wyjaśnie-
nie, jaki organ gminy i w jakim trybie będzie wyzna-
czał te tereny oraz czy będą one w jakikolwiek sposób
oznaczone, np. w postaci tablic, i kto będzie miał obo-
wiązek to robić. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Grzegorz Sztolcman, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Grzegorz Sztolcman:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Projekt przedstawionej nowelizacji ustawy ma na
celu umożliwienie swobodnego korzystania miesz-
kańcom z trawników miejskich i gminnych w celach
rekreacyjnych. W aktualnym stanie prawnym takie
zachowanie obłożone jest ścisłym rygorem prawnym
i poddane karze, korzystanie z takich miejsc trak-
towane jest bowiem jako wykroczenie. Nowelizacja
daje gwarancję, że zieleń miejska czy gminna będzie
spełniała swoją rolę w zgodzie z prawem i ochroną
środowiska. Komisja proponuje, aby takie miejsca,
w których można korzystać z zieleni, były każdora-
zowo wskazywane w uchwale organu gminy. Nasu-
wa się pytanie: Czy taka uchwała ma być w trybie
obligatoryjnym, czy fakultatywnym? Jeśli obligato-
ryjnym, to czy jest planowany jakikolwiek podział
co do konieczności podjęcia takiej uchwały w zależ-
ności od wielkości gminy wyrażonej liczbą miesz-
kańców? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję.
Pan poseł Jerzy Gosiewski, Prawo i Sprawiedli-
wość.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
292 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń
Poseł Jerzy Gosiewski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Kilkadziesiąt i więcej lat temu zaludnienie w mia-
stach było zdecydowanie mniejsze, a poziom urbani-
zacji zdecydowanie niższy. Ilość terenów z roślinno-
ścią, szczególnie w miastach, stale się zmniejsza.
Dlatego też proponowane złagodzenie przepisów nie
zahamuje tych negatywnych dla środowiska tenden-
cji. Intencja wnioskodawców jest właściwa. Jednak
jej efektywność zależy od sposobu wprowadzania po-
mysłu w życie. Nadmierna bowiem liczba ludzi i zwie-
rząt korzystających z tych samych miejsc, bez wła-
ściwej ich ochrony, wpłynie na ich deprecjację przy-
rodniczą, a to w konsekwencji spowoduje utratę
atrakcyjności w wyznaczonych miejscach. Propono-
wana pojedyncza zmiana art. 144 Kodeksu wykro-
czeń (Dzwonek) wprowadza możliwość nieskrępowa-
nego korzystania z trawników i zieleńców w celach
rekreacyjnych w miejscach wyznaczonych przez wła-
ściwe organy gminy. Nieograniczony i bezkarny do-
stęp do wyznaczonych miejsc w celach rekreacyjnych
może spowodować, że jakieś nieodpowiedzialne osoby
lub agresywne zwierzęta doprowadzą do tego, że po-
zostali mieszkańcy miasta w zdecydowanej większo-
ści nie będą mogli korzystać z wyznaczonych dla nich
miejsc do rekreacji.
W związku z tym chciałbym zapytać panią poseł
sprawozdawcę: Czy projekt ten był konsultowany
z gminami? Czy wyznaczone tereny powinny być gro-
dzone? Kto i z jakich pieniędzy będzie opłacał dbałość
o porządek na tych terenach? Czy wnioskodawcy
otrzymali od rządu zapewnienie o subwencjach dla
gminy na utrzymanie wyznaczonych miejsc do rekre-
acji? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Marek Kwitek, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Marek Kwitek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nowelizacja ma
umożliwić korzystanie z miejsc wyznaczonych do ce-
lów rekreacji. Takie rozwiązanie pozwoli mieszkań-
com osiedli na korzystanie z trawników miejskich,
zieleńców w celach rekreacyjnych i wypoczynkowych.
Wyznaczanie takich miejsc będzie należało do władz
gminy, które określałyby te miejsca w uchwałach
publikowanych, podawanych do wiadomości całej
społeczności lokalnej. Popierając oczywiście noweli-
zację, chciałbym zapytać wnioskodawców o następu-
jące sprawy: Jakie działania należałoby podjąć, aby
zachęcić gminy, które z różnych powodów nie zechcą
takich miejsc wyznaczyć? Drugie pytanie: Czy będą
określone warunki korzystania przez społeczeństwo
z miejsc wyznaczonych do wypoczynku? Trzecie py-
tanie: W jaki sposób zmiana ta może wpłynąć na
zahamowanie zmniejszania się terenów zielonych ze
względu na działalność inwestycyjną w mieście?
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
I pan poseł Andrzej Szlachta.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Proponowana zmiana wprowadza swobodę
i nieograniczoną możliwość korzystania z trawników
gminnych w celach rekreacyjnych i wypoczynko-
wych. Trudno kwestionować szlachetność tego celu.
Z drugiej jednak strony zmiana ta spowoduje zwięk-
szenie finansowych nakładów samorządowych na
utrzymanie tych terenów zielonych, na których
mieszkańcy będą chcieli wypoczywać. Siłą rzeczy
trzeba będzie bowiem wyłożyć więcej środków fi-
nansowych na utrzymanie na przykład trawników,
na których będzie można uprawiać sport czy oddać
się zajęciom rekreacyjnym. Skutek finansowy tej
ustawy jest trudny do oszacowania, jeżeli chodzi
o budżet gminy, ale niewątpliwie będzie niemały.
W związku z tym kieruję pytanie do pani poseł: Jaki
sposób rekompensaty dodatkowych nakładów z bu-
dżetu gminy na sukcesywną odnowę terenów zielo-
nych przeznaczonych na rekreację i wypoczynek
przewidują dla samorządów wnioskodawcy? Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Na tym lista posłów zapisanych do głosu została
wyczerpana.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości pana Zbigniewa
Wronę.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości
Zbigniew Wrona:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisyjny pro-
jekt ustawy zawiera propozycję zmiany Kodeksu wy-
kroczeń poprzez wprowadzenie nowego brzmienia
art. 144. Nowelizacja ta ma na celu stworzenie moż-
liwości swobodnego i niczym nieograniczonego ko-
rzystania z trawników miejskich w celach rekreacyj-
nych i wypoczynkowych w miejscach wyznaczonych
do celów rekreacji przez właściwe organy gminy. Ta-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Zbigniew Wrona
kie rozwiązanie zasługuje zdaniem rządu na aproba-
tę. Stanowisko rządu tej treści zostało przyjęte 25
marca przez Radę Ministrów. Obecnie przepis
art. 144 Kodeksu wykroczeń penalizuje jako wykro-
czenie zachowanie polegające na niszczeniu lub
uszkadzaniu roślinności na terenach przeznaczonych
do użytku publicznego albo na deptaniu trawnika lub
zieleńca bądź na dopuszczeniu do niszczenia trawni-
ka lub zieleńca przez zwierzę znajdujące się pod nad-
zorem sprawcy.
Projektowana zmiana wprowadzi natomiast moż-
liwość swobodnego korzystania z trawników i zieleń-
ców w celach rekreacyjnych w miejscach wyznaczo-
nych przez właściwe organy gminy. Zmiana ta pozwo-
li na to, aby np. w parkach czy na skwerach można
było odpoczywać i uprawiać różne formy rekreacji.
Takie korzystanie z trawników, zieleńców, co było
zresztą podkreślane w wystąpieniach państwa po-
słów, jest bardzo rozpowszechnione w wielu krajach
europejskich.
Jednocześnie trzeba zwrócić uwagę na to, że
zmiana ta nie spowoduje depenalizacji zachowań po-
legających na niszczeniu lub uszkadzaniu roślinności
albo deptaniu trawników lub zieleńców na terenach
przeznaczonych do użytku publicznego innych niż
wyznaczone dla celów rekreacji.
Mówiąc krótko, pewne obawy budzi jedynie to, że
przepis w tym brzmieniu tworzy taką sytuację, że
właściwie można robić wszystko na terenach, które
są wyznaczone. I w tym zakresie, jeśli chodzi o rzą-
dową propozycję projektu nowelizacji Kodeksu wy-
kroczeń, szerszą niż tylko zmiana dotycząca art. 144,
jest to w końcowej fazie uzgodnień międzyresorto-
wych, prawdopodobnie w przyszłym tygodniu albo za
dwa tygodnie będzie przedmiotem obrad komitetu
Rady Ministrów. Rząd przewiduje wzbogacenie tego
przepisu w ten sposób, żeby nadać mu następujące
brzmienie: Kto na terenach przeznaczonych do użyt-
ku publicznego w miejscach innych niż wyznaczone
do celów rekreacji przez właściwe organy gminy nisz-
czy lub uszkadza roślinność albo depcze trawnik lub
zieleniec lub też dopuszcza do niszczenia ich przez
zwierzęta znajdujące się pod jego nadzorem albo
w miejscach przeznaczonych do celów rekreacji
umyślnie niszczy lub uszkadza roślinność… Czyli
zapis ten stanowi, że na terenach przeznaczonych do
rekreacji jednak nie wszystko wolno, bo nie wolno
umyślnie uszkadzać i niszczyć roślinności. Będziemy
zatem postulować w toku prac – oczywiście rząd opo-
wiada się za skierowaniem tego słusznego projektu
do prac legislacyjnych – aby wzbogacić tę normę, tak
by wynikało z niej wyraźnie, że nie jest tak, że jeśli
już pewien teren zostanie przeznaczony do celów re-
kreacji, to będzie tam wolno robić wszystko, np. zro-
bić z tego terenu klepisko, zniszczyć znajdująca się
tam roślinność.
293
Chciałbym ustosunkować się do pewnych kwestii
prawnych podniesionych w pytaniach. Jeśli chodzi
o kwestię, w jakiej formie, w jakim trybie i kto będzie
wyznaczał te tereny, ustawa o samorządzie gminnym
w zapisie, który definiuje przepisy gminne, tzw. pra-
wo miejscowe, prawo gminne, przewiduje, że przepi-
sami gminnymi reguluje się zasady korzystania ze
wspólnych urządzeń infrastrukturalnych; chodzi tu
m.in. o majątek gminny przeznaczony do celów wy-
poczynku i rekreacji. A zatem miejsce tych regulacji
przewidziane jest w szeroko rozumianych przepisach
gminnych. Tam będą wyznaczane, a przynajmniej
zgodnie z prawem o samorządzie gminnym powinny
być wyznaczane te tereny. Zresztą przepisy dotyczą-
ce prawa miejscowego, tworzonego przez samorządy,
przewidują jeszcze inne możliwości regulacji, przewi-
dują możliwość nakładania obowiązku określonego
zachowania się, nawet pod groźbą sankcji w postaci
kar pieniężnych, a zatem wszystko to należy uloko-
wać w tzw. przepisach prawa miejscowego, w tym
wypadku prawa gminnego, stanowionego przez or-
gany gminy, czyli organem stanowiącym jest rada
gminy.
Jeżeli chodzi o kwestie finansowe, to oczywiście
nie przewidujemy żadnego dofinansowania przez
administrację rządową, bo nie ma żadnych powo-
dów, które to uzasadniałyby. Wręcz przeciwnie, wy-
daje się, że to gminy powinny być zadowolone, że
będą miały możliwość tworzenia takich terenów,
a zatem będą atrakcyjniejsze dla swoich mieszkań-
ców, nie tylko zresztą mieszkańców, gdyż gminy,
które są odwiedzane przez turystów, będą bardziej
atrakcyjne turystycznie, jeżeli takie tereny zostaną
wyznaczone, i będzie możliwość spędzania wolnego
czasu bez ryzyka poniesienia odpowiedzialności za
wykroczenie.
Czy ta zmiana może wpływać na zmniejszenie
terenów zielonych i w jaki sposób? Nie wydaje się,
aby tak było, wręcz przeciwnie, gminy będą raczej
zachęcane przez ten przepis do tworzenia terenów
zielonych. Nie chodzi przecież o to, aby stworzyć te-
reny, na których nic nie będzie, bo wtedy nie byłyby
one atrakcyjne dla wypoczywających. Te tereny mu-
szą pozostać zielone, i będą zielone, tylko że będą
mogły być wykorzystywane, np. w celu leżenia, opa-
lania się na kocu, grania w piłkę, tego typu działa-
nia. W irlandzkich parkach powszechną zasadą,
zwyczajem jest, że studenci uczą się do sesji, leżąc
na trawniku w samym centrum miasta, widziałem
to np. w Dublinie, zresztą tam jest ciepło do listopa-
da, więc można wykorzystywać te trawniki znacznie
dłużej niż to jest możliwe w Polsce ze względów kli-
matycznych.
Czy będą określone warunki korzystania z tych
wspólnych urządzeń? Już mówiłem, to jest wyraźnie
przewidziane w ustawie o samorządzie gminnym,
jest taki przepis, że wyraźnie się to punktuje jako
element prawa miejscowego w gminie. Dziękuję bar-
dzo za uwagę Wysokiej Izbie.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
294 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł sprawozdawca?
Pani poseł Hanna Zdanowska, proszę bardzo.
Poseł Hanna Zdanowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Praktycznie pan minister odpowiedział już na wszyst-
kie pytania. Chciałam tylko dodać, że w pracach ko-
misji uczestniczyli również przedstawiciele samorzą-
dów, nie zajęli negatywnego stanowiska co do tej
kwestii, to jest odpowiedź na jedno pytanie.
Kolejne pytanie. Jak mówił pan minister, rada
gminy określa w regulaminie zasady korzystania
z danych urządzeń, z przestrzeni publicznej, którą
dysponuje. To wszystko jest w gestii zarządu gminy,
jest to w przepisach związanych z funkcjonowaniem
gmin. Tutaj nie mam najmniejszych zastrzeżeń,
wprost przeciwnie, praktycznie w listach i na stronie
internetowej „Przyjaznego Państwa” kilkadziesiąt
razy powtarzała się prośba o zmianę tego przepisu,
umożliwienie swobodnego korzystania z trawników
w celach rekreacyjnych, tak że jest to jeden z przepi-
sów, który obywatele najczęściej zgłaszali na stronę
„Przyjaznego Państwa”. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Marszałek Sejmu na podstawie art. 87 ust. 2
w związku z art. 90 ust. 1 regulaminu Sejmu kieru-
je komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks wykroczeń, zawarty w druku nr 1669, do Komi-
sji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach
w celu rozpatrzenia.
Dziękuję panu ministrowi. To dzisiaj chyba koniec
pańskiej pracy, oczywiście w Sejmie.
Ogłaszam przerwę do godz. 22.15.
Po przerwie rozpatrzymy sprawozdanie Komisji
Nadzwyczajnej zajmującej się finansowaniem partii
politycznych.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 21 min 19
do godz. 22 min 16)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Wznawiam obrady.
Komisja Nadzwyczajna przedłożyła sprawozdanie
o projekcie ustawy o zmianie ustawy o partiach poli-
tycznych, ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypo-
spolitej Polskiej, ustawy Ordynacja wyborcza do Sej-
mu Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypospo-
litej Polskiej oraz ustawy Ordynacja wyborcza do rad
gmin, rad powiatów i sejmików województw.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 1850.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkt obejmu-
jący rozpatrzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 3 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusji nad dodanym punktem wy-
słuchał 5-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 43.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Nadzwyczajnej o poselskim projekcie ustawy
o zmianie ustawy o partiach politycznych, usta-
wy o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Pol-
skiej, ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej i Senatu Rzeczypospo-
litej Polskiej oraz ustawy Ordynacja wyborcza
do rad gmin, rad powiatów i sejmików woje-
wództw (druki nr 1739 i 1850).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Zbigniewa Chlebowskiego.
Poseł Sprawozdawca
Zbigniew Chlebowski:
Panie Marszałku! Wysoka, aczkolwiek pomniej-
szona, Izbo! Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej do
rozpatrzenia poselskiego projektu ustawy Kodeks
wyborczy, poselskiego projektu ustawy o zmianie
ustawy o partiach politycznych, ustawy o wyborze
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy Ordy-
nacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy Or-
dynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmi-
ków województw oraz komisyjnego projektu ustawy
o zmianie ustawy o wyborze Prezydenta Rzeczypo-
spolitej Polskiej.
Sejm na 39. posiedzeniu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
skierował powyższy projekt ustawy do Komisji Nad-
zwyczajnej do rozpatrzenia poselskiego projektu
ustawy w celu rozpatrzenia. Komisja Nadzwyczajna
po rozpatrzeniu projektu ustawy na posiedzeniu
w dniu 2 kwietnia 2009 r. oraz po wysłuchaniu
oświadczenia przedstawiciela Komitetu Integracji
Europejskiej, że przedmiot projektowanej regulacji
zawarty w sprawozdaniu nie jest objęty zakresem
prawa Unii Europejskiej, wnosi, aby Wysoki Sejm
raczył uchwalić załączony projekt ustawy.
Komisja, zgodnie z art. 43 ust. 3 regulaminu Sej-
mu, przedstawia na żądanie wnioskodawców pięć
wniosków mniejszości. Rekomendacja Komisji Fi-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych, ustawy o wyborze Prezydenta RP, ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu RP i Senatu RP oraz ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw
Poseł Sprawozdawca Zbigniew Chlebowski
nansów Publicznych jest jednoznaczna, aby wszyst-
kie pięć wniosków mniejszości odrzucić.
Chciałbym, panie marszałku, zaznaczyć, że w toku
prac Komisji Nadzwyczajnej uległ również zmianie ty-
tuł ustawy. W związku z tym, że jest to przepis przej-
ściowy, komisja – po zapoznaniu się z opiniami Biura
Legislacyjnego i Biura Analiz Sejmowych – uznała, że
ustawa będzie nosiła nazwę: ustawa o zmniejszeniu
subwencji z budżetu państwa na działalność statutową
partii politycznych w latach 2009–2010.
Komisja uznała również, że część wniosków za-
wartych w proponowanej przez klub Lewicy ustawie
zostanie rozpatrzona w dalszych pracach komisji,
przede wszystkim nad dużym projektem Kodeksu
wyborczego zgłoszonego przez klub Lewicy. W związ-
ku z tym komisja uznała, że część naszych zapisów
zostanie uwzględniona w dalszych pracach w najbliż-
szych tygodniach i miesiącach.
Komisja wnosi o uchwalenie przedstawionego pro-
jektu ustawy. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Czyli o ograniczeniu pieniędzy, a nie na co te pie-
niądze mają iść.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Stanowisko klubu Platforma Obywatelska przed-
stawi pan poseł Paweł Olszewski, proszę bardzo.
Jestem przekonany, że oglądalność w hotelu jest
w tej chwili wysoka.
Poseł Paweł Olszewski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Mam
zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego Platfor-
my Obywatelskiej przedstawić stanowisko wobec
ustawy o zmniejszeniu subwencji z budżetu państwa
na działalność statutową partii. Postaram się mówić
krótko, bo temat ten był już poruszany przez Wysoką
Izbę i dość jednoznacznie wypowiadałem się przy
omawianiu projektu Platformy Obywatelskiej, który,
ku mojemu zaskoczeniu i ku zaskoczeniu całego klu-
bu, nie został dzisiaj zaakceptowany.
Już po raz drugi w tej kadencji Wysoka Izba pod-
jęła decyzję, żeby pozostawać na garnuszku obywa-
teli. Niestety to, że wszyscy oszczędzają, sfera rządo-
wa oszczędza, nie pobudziło do refleksji większości
parlamentarnej, że po prostu nie przystoi, aby partie
polityczne tak pełnymi garściami czerpały z pienię-
dzy podatników. Decyzja jednak zapadła, trzeba było
szukać rozwiązania. Na szczęście, choć jest to kosme-
tyczna zmiana, klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej
295
przedłożył równolegle projekt ustawy, który ma
zmniejszyć finansowanie partii politycznych.
Prawda jest taka, że gdyby porównać oszczędno-
ści wynikające z naszego projektu, który państwo
niestety zanegowaliście, i oszczędności wynikające
z ustawy, którą teraz omawiamy, różnice są ewident-
ne. Nasz projekt dawał budżetowi państwa, a de fac-
to obywatelom, możliwość zaoszczędzenia ponad 200
mln zł. Projekt, który omawiamy, pozwala na oszczęd-
ności rzędu ok. 20 mln zł. Niemniej uważamy, że
warto choćby trochę zaoszczędzić, stąd nasze stano-
wisko, że w tym zakresie będziemy wspierać ten pro-
jekt, będziemy głosowali za tą ustawą, żeby dać sy-
gnał, może nie tak wyraźny, jaki dalibyśmy, gdyby-
śmy uchwalili czasowe zawieszenie, całkowite zawie-
szenie finansowania partii z pieniędzy podatników,
że jest to jednak krok w dobrą stronę.
Widać, że nie ma na tej sali większości, która
chciałaby dbać o finanse publiczne. Nie ma większo-
ści, która chciałaby dbać o portfele obywateli. Jednak
ten projekt idzie w dobrą stronę, choć zakres i głębo-
kość proponowanych zmian nie jest dla nas zadowa-
lająca. Dziękuję serdecznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Może to i dobrze, że wielu nas nie słyszy.
Pan poseł Andrzej Mikołaj Dera, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Andrzej Mikołaj Dera:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Z trudem przy-
chodzi mi zabrać głos w sprawie ustawy, która zosta-
ła przedstawiona w druku nr 1850, ale spróbuję.
Żyjemy w państwie demokratycznym. Czym ce-
chuje się demokracja? Jeden element wymieniono już
w definicji klasycznej demokracji: to rządy prawa
i jawność stosowania prawa. To element każdej de-
mokracji.
(Poseł Witold Gintowt-Dziewałtowski: Nie spra-
wiedliwości, tylko prawa.)
Prawa, wyraźnie mówię: rządy prawa.
W definicji współczesnej tym gwarantem prze-
strzegania prawa, demokracji, jest przestrzeganie
konstytucji. Co zostało zgłoszone w tej propozycji?
Otóż idea jest słuszna: w związku z kryzysem należy
oszczędzać. Oszczędności powinny dotykać wszyst-
kich sfer. Jest jednak ten element przestrzegania
prawa i oszczędzając, powinniśmy przestrzegać pra-
wa, bo inaczej dojdzie do anarchii.
Oszczędzać można, zabierając ludziom to, co im
się należy, jak również zabierając partiom politycz-
nym to, co im się należy. Przed chwileczką słyszeli-
śmy niesamowity potok słów, naprawdę bardzo wsty-
dliwy. Otóż Platforma Obywatelska uważa, że finan-
sowanie partii politycznej jest czymś wstydliwym
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych, ustawy o wyborze Prezydenta RP, ustawy Ordynacja wyborcza
296 do Sejmu RP i Senatu RP oraz ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw
Poseł Andrzej Mikołaj Dera
i obowiązujący w Polsce system jest systemem, jakie-
go nie ma nigdzie na świecie. W związku z powyższym
trzeba go zmienić, trzeba wycofać. I to jest sztandaro-
we hasło Platformy Obywatelskiej. Należy zlikwido-
wać finansowanie partii z budżetu, bo to jest rzecz
niemoralna. Takie słowa padały na tej sali. Otóż za-
daję retoryczne pytanie, proszę wskazać...
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Na temat, panie pośle.)
...jedno państwo w systemie demokratycznym,
w Unii Europejskiej, w którym nie są finansowane
z budżetu państwa.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Może na temat pan
coś powie?)
Może są państwa europejskie, w których partie
nie są finansowane z budżetu państwa, ale o tym
może jutro.
I przechodzimy teraz do tematu, bo bardzo mocno
domaga się tego pan przewodniczący Chmielewski.
Otóż...
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
O tym, czy coś jest na temat czy nie, decyduje na
razie marszałek, chyba że nastąpi zmiana regulami-
nu. (Wesołość na sali)
Poseł Andrzej Mikołaj Dera:
Propozycja, którą przedstawiono w sprawozdaniu,
stoi w ewidentnej sprzeczności z dotychczasowym
zapisem art. 29 ust. 2 ustawy o finansowaniu partii
politycznych. Otóż ten zapis brzmi tak: Roczna sub-
wencja w kwocie ustalonej na podstawie ust. 1 jest
każdego roku w okresie kadencji wypłacana danej
partii w czterech równych kwartalnych ratach, z za-
strzeżeniem art. 32.
I ust. 3: Podstawę wypłacenia stanowi złożenie
przez organ partii politycznej statutowo uprawniony
do jej reprezentowania na zewnątrz w terminie do 31
marca wniosku o wypłacenie subwencji na dany rok,
sporządzonego na urzędowym formularzu, potwier-
dzonego przez Państwową Komisję Wyborczą w przed-
miocie uprawnienia do subwencji oraz jej wysokości.
Panie przewodniczący Platformy Obywatelskiej,
dzień 31 marca tego roku minął, partie, również
pana partia, spełniły ten ustawowy obowiązek.
I pokazuję wydruk z Państwowej Komisji Wybor-
czej. Platforma otrzymała w tym roku 40 430 tys.
zł. I żeby panu pokazać jeszcze coś, z upoważnienia
pana ministra finansów wiceminister w pana rzą-
dzie w rozporządzeniu z dnia 7 listopada ub.r. –
a więc stosunkowo niedawno, bo niecałe pół roku
temu – pani Suchocka-Roguska podniosła stawki
subwencji dla partii politycznych. To są działania
rządu.
(Poseł Waldemar Andzel: To skandal.)
To, co państwo teraz proponujecie w tym rozwią-
zaniu, to jest elementarne naruszenie praw nabytych
wszystkich partii. Otóż oszczędzać trzeba, ale zgod-
nie z prawem. Nasz klub nie zgodzi się na elementar-
ne łamanie prawa, a państwo to proponujecie w spra-
wozdaniu komisji.
Złożyliśmy dwie kluczowe poprawki. Otóż w pierw-
szej próbujemy przyjąć zasadę, też wyrażoną w konsty-
tucji, że jeżeli oszczędzamy, to wszyscy po równo. I nie
są to decyzje partii politycznych czy większości parla-
mentarnej, komu i ile zabrać, tylko jeżeli oszczędzamy,
to proporcjonalne, równo, do wyniku wyborczego, bo to
wyborcy określili, ile dać poparcia danej partii. Elemen-
tarna zasada równości tu nie jest zniesiona.
Druga złożona przez nas propozycja jest bardzo
kompromisowa. Odnosi się do tego, co powiedział na
tej sali pan poseł Kłopotek, mówiąc o tym, że był
kompromis między Platformą i PSL-em (Dzwonek),
że zgadzają się na ok. 30%. Co do drugiej poprawki
zawartej we wniosku mniejszości dotyczącej zmiany
stawek, to sobie to teraz dokładnie na przerwie wy-
liczyłem. Panie przewodniczący, te oszczędności wy-
niosą 33%, czyli to jest to, co powiedział pan poseł
Kłopotek, że jest pełna zgoda koalicji na to, żeby
ograniczyć wysokość dotacji do trzydziestu paru pro-
cent. W stosunku do największych partii utrzymano
to, co zostało zaproponowane.
(Poseł Eugeniusz Kłopotek: Ci więksi nieco więcej,
ci mniejsi nieco mniej.)
Nie odwracamy się od mniejszych partii, ale fi-
nansowanie dużych partii jest na poziomie 33%, co
w przypadku partii Prawo i Sprawiedliwość oznacza
oszczędności 12 mln zł w roku, czyli jest to kwota
pokaźna. Platforma dorzuca do tego ponad 15 mln,
plus to, czyli mamy ok. 30 mln. Czyli jeśli chodzi
o wartości, jest to projekt bardzo zbliżony do tego, co
zostało zaproponowane.
W związku z powyższym, panie marszałku, pro-
blem jest natury konstytucyjnej i dotyczy naruszenia
elementarnych zasad prawa. Ja w tej chwili nie mogę
powiedzieć, jaką decyzję w tej sprawie podejmie klub
parlamentarny, ponieważ będziemy jutro decydowali
przed głosowaniem w tej kwestii. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Stanowisko klubu Lewica przedstawi pan poseł
Witold Gintowt-Dziewałtowski.
Poseł Witold Gintowt-Dziewałtowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Poselskiego Lewicy mam zaszczyt przedstawić sta-
nowisko dotyczące projektu ustawy o zmniejszeniu
subwencji z budżetu państwa na działalność statuto-
wą partii politycznych w latach 2009–2010.
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych, ustawy o wyborze Prezydenta RP, ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu RP i Senatu RP oraz ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw
Poseł Witold Gintowt-Dziewałtowski
Ten tekst jest pochodną tekstu z druku nr 1739,
tekstu, który Klub Poselski Lewicy przygotował,
uznając, iż nas również obowiązuje pewna solidar-
ność z tymi wszystkimi, którzy dzisiaj muszą zacząć
oszczędzać, muszą liczyć każdy grosz i muszą ten
grosz jak najracjonalniej wydawać. Uznaliśmy, iż
trzeba wprowadzić rozwiązania, które z jednej strony
będą gwarantowały możliwość publicznego nadzoru
nad stanem finansów partii politycznych, ale i w ogó-
le polityki w Polsce, a z drugiej strony dadzą nam
możliwość pewnych realnych oszczędności dla budże-
tu państwa, a tym samym oszczędności w wydatkach
obywateli na utrzymanie partii politycznych.
Stąd też chciałbym od razu, na samym początku,
sprostować po raz kolejny wypowiedź pana posła
Pawła Olszewskiego. Nie jest prawdą, że projekt Le-
wicy daje oszczędność zaledwie 20 mln zł. To jest
w sumie kwota ponad 70 mln, jeżeli liczyć tą samą
metodą, którą posłużył się pan poseł Olszewski dla
wyliczenia oszczędności, które miałaby przynieść
ustawa przygotowana przez Platformę Obywatelską.
Tylko że Platforma Obywatelska proponowała roz-
wiązania zupełnie archaiczne, proponowała rozwią-
zania, od których w Europie się już odeszło – nie
odchodzi, a odeszło – proponowała rozwiązania, któ-
re są sprzeczne z obyczajami europejskimi – mało
tego, są sprzeczne z zaleceniami ustrojowymi, które
przygotowała Komisja Wenecka, uchwalając Kodeks
dobrych praktyk wyborczych. Otóż Komisja Wenecka
zaleciła wszystkim państwom członkowskim Unii
Europejskiej, w sposób wyraźny i jednoznaczny, aby
finansowanie partii politycznych i polityki odbywało
się poprzez budżety państw członkowskich, żeby one
mogły w ten sposób nadzorować sposób pozyskiwania
pieniędzy, sposób ich wydatkowania w celu oczywi-
stym – żeby ograniczyć możliwości związane z korup-
cją, korupcją polityczną, korupcją najniebezpieczniej-
szą, z jaką możemy mieć do czynienia. Platforma
w sposób niestety cyniczny zabiegała o zupełnie inne
rozwiązania, zakładając, że oczywiście ten, który
sprawuje władzę, jakoś się wyżywi, i zakładając, że
metodą znaną nam chociażby z kampanii wybor-
czych niektórych posłów będzie w stanie gromadzić
środki być może wcale nie mniejsze niż te, którymi
dzisiaj dysponuje dzięki subwencji z budżetu pań-
stwa. W naszym przekonaniu to rozwiązanie nie
może być zaaprobowane i cieszymy się, że dzisiejsze
posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej i wcześniejsza
decyzja Wysokiej Izby doprowadziły do tego, iż przy-
jęliśmy oto projekt, który jest dobrą podstawą do
tego, aby uchwalić go i wprowadzić w życie na te naj-
bliższe dwa lata.
Projekt różni się rzeczywiście od pierwowzoru.
Klub Lewicy zamierzał wprowadzić parę rozwiązań,
co do których byliśmy przekonani, że usprawnią rów-
nież wydatkowanie środków, które otrzymywane są
z budżetu państwa, zwiększą szanse rozwoju różnego
rodzaju działalności eksperckiej, analityczno-badaw-
czej, dadzą szanse rozwoju think tankom, które za-
297
częły się wreszcie na polskiej scenie politycznej poja-
wiać i są taką nadzieją na to, iż partie polityczne,
zanim będą podejmować będą decyzje programowe,
zanim będą oferować rozwiązania także legislacyjne,
będą starały się do tych swoich pomysłów znaleźć
odpowiednią argumentację, a także uzasadnienie.
Panie i Panowie Posłowie! Projekt, który dzisiaj
jeszcze parę godzin temu, dwie godziny temu Komisja
Nadzwyczajna przygotowała dla Wysokiej Izby, jest
projektem, który tak naprawdę skupia się generalnie
na sposobie podziału subwencji na poszczególne par-
tie polityczne dzisiaj działające w Wysokiej Izbie. Ten
projekt jest dobrym rozwiązaniem i stąd też w imie-
niu Klubu Poselskiego Lewicy wnoszę o jego uchwa-
lenie, w miarę możliwości, w jak najszybszym termi-
nie. Dziękuję bardzo za uwagę. (Oklaski)
(Poseł Waldemar Andzel: Oklaski od Platformy.)
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Od parlamentu.)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Odnotowujemy oklaski.
Stanowisko klubu Polskiego Stronnictwa Ludo-
wego przedstawi pan poseł Eugeniusz Kłopotek.
Poseł Eugeniusz Kłopotek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Patrzę na to
sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej i przyznam się
szczerze, że muszę spojrzeć w oczy naszemu koali-
cjantowi...
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Głęboko.)
Nie można było tego załatwić dwa tygodnie temu?
Czy musiało dojść do takiej awantury jak dzisiaj, zu-
pełnie niepotrzebnej? Można było spokojnie to zała-
twić dwa tygodnie temu. Ale może nie ma tego złego,
co na dobre w końcu nie wyjdzie. Jest ograniczenie
subwencjonowania i jest większość parlamentarna,
która optuje za takim rozwiązaniem. Bardzo dobrze
się stało, że wnioskodawcy na tym etapie wycofali
inne propozycje, które by tylko nam rozciągnęły
w czasie procedowanie nad tym projektem. Sądzę, że
te propozycje zostaną ujęte w naszych dalszych pra-
cach nad innymi drukami, projektami związanymi
z kodeksem wyborczym, jak potocznie się to nazywa.
Dzisiaj najważniejszą sprawę, praktycznie rzecz bio-
rąc, mamy prawie załatwioną, bo oczywiście jest jesz-
cze trzecie czytanie, jest Senat i – patrzę na pana
posła – jest pan prezydent. Zobaczymy.
(Poseł Andrzej Mikołaj Dera: I Trybunał Konsty-
tucyjny.)
Być może Trybunał Konstytucyjny. Ale to na ra-
zie na zasadzie: być może.
Jedno jest ważne. To, że poszedł czytelny sygnał,
również do opinii publicznej, że to nie jest tak, jak
tutaj – może trochę z powodu młodości i zapalczywo-
ści – przedstawił pan poseł Paweł Olszewski, że inni
nie chcieli, tylko myśmy chcieli. Wszyscy chcieli oczy-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o partiach politycznych, ustawy o wyborze Prezydenta RP, ustawy Ordynacja wyborcza
298 do Sejmu RP i Senatu RP oraz ustawy Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw
Poseł Eugeniusz Kłopotek
wiście ograniczyć subwencjonowanie, żebyśmy się nie
poruszali od ściany do ściany, bo brakuje tych pie-
niążków. Ale jeżeli nadal mamy gdzieś jeszcze szukać
oszczędności, to ja cały czas powtarzam – wiem, że
pan premier się o to na mnie gniewa – że wystarczy-
łyby dwie krótkie decyzje pana premiera: ogranicza
gabinety polityczne i ogranicza tzw. erkę, stanowiska
kierownicze w państwie. Bo przecież nie jest powie-
dziane, naprawdę nie musi być po 8, 9 podsekretarzy
stanu, czyli wiceministrów...
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Gieniu, a mogły być
oklaski.) (Oklaski)
...w niektórych resortach czy w samej kancelarii
pana premiera.
Nie wiem, być może w dzisiejszym dniu nawet nie
warto o tym mówić, szkoda, że rano było niestety
bardzo zapalczywie, bo to specyficzny dzień, to jed-
nak czwarta rocznica śmierci Jana Pawła II. Później
bowiem na pasku pojawia się informacja – chociaż ja
już nie wiem, co jest prawdą, a co nieprawdą, co my
mówimy, a co również potem pojawia się w mediach
– że pan premier Tusk nie wyobraża sobie, aby PSL
wolał kasę od koalicji. Nie mam upoważnienia, żeby
mówić w imieniu mojego klubu akurat w tym kon-
tekście, mam upoważnienie do przedstawienia nasze-
go stanowiska w sprawie tego projektu, ale myślę, że
nie będę daleki od prawdy, jeśli wyraźnie powiem –
i to powie Eugeniusz Kłopotek, który być może u nie-
których naszych kolegów w Platformie wywołuje
alergię z różnych powodów czy sprawia niekiedy małe
kłopotki – że ta koalicja jest pewną wartością i dzi-
siaj, w tak trudnej sytuacji naszego kraju, byłoby
nieodpowiedzialnością ze strony jednego czy drugie-
go partnera, by dodatkowo wprowadzać zamieszanie
związane z tym, czy ta koalicja będzie, czy jej nie
będzie, czy ona przetrwa, czy nie przetrwa, czy będą
zgrzyty, czy nie będzie zgrzytów. Natomiast my cały
czas pryncypialnie przypominamy o jednym z pod-
stawowych filarów tej koalicji. Otóż kiedy ta koalicja
powstawała…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie pośle, przepraszam bardzo, sekundkę, ale
usłyszałem wcześniej uwagę przewodniczącego Chle-
bowskiego, żeby mówić na temat…
Poseł Eugeniusz Kłopotek:
Ale ja nie wyczerpałem czasu…
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
…i odnoszę wrażenie, że troszkę pan odszedł od
zasadniczego tematu.
Poseł Eugeniusz Kłopotek:
Ale, panie marszałku, ponieważ nie wyczerpałem
czasu, w związku z tym pozwalam sobie jeszcze tylko
dokończyć. Gdybym wyczerpał czas, przyjąłbym
oczywiście z uwagą pańską sugestię.
Otóż jednym z fundamentów czy filarów, na któ-
rych oparta jest ta koalicja, jest wzajemne zaufanie,
jak również to, co powiedzieli zarówno pan premier
Tusk, jak i pan wicepremier Waldemar Pawlak – że
jeden partner przeciwko drugiemu nie będzie niczego
forsował na siłę w Wysokiej Izbie. Mało tego – że je-
żeli będą między nami rozbieżności, to będziemy
rozmawiać ze sobą aż do bólu, a jak nie znajdziemy
porozumienia, to po prostu odkładamy daną sprawę
ad acta. W tym akurat konkretnym przypadku, mimo
że to nie dotyczyło ustaleń koalicyjnych, doszło do
zupełnie niepotrzebnych rozdźwięków. Już nie będę
wracał do tego, że praktycznie rzecz biorąc, pewna
zgoda na kompromis była. Ale mówię: koty za płoty.
Myślę, że następnym razem będzie lepiej.
Oczywiście mój klub w pełni popiera to, co przygo-
towała komisja nadzwyczajna. Natomiast muszę po-
wiedzieć, i też jednoznacznie, że nie poprzemy wnio-
sków mniejszości. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Koła postanowiły nie wypowiadać się w tej sprawie.
Posłów chętnych do zadania pytania też nie ma,
ale poseł sprawozdawca chce skorzystać z prawa do
zabrania głosu.
Bardzo proszę.
Poseł Zbigniew Chlebowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Moje sprawozda-
nie nie byłoby pełne bez jednej informacji, którą po-
minąłem, a do której przedstawienia w jakimś sensie
zobligował mnie pan poseł Dera. Istotnie, na posie-
dzeniu Komisji Finansów Publicznych przedstawi-
ciele Prawa i Sprawiedliwości robili wszystko, żeby
projekt ustawy nie trafił…
(Poseł Andrzej Mikołaj Dera: Jakiej komisji?)
Komisji nadzwyczajnej. Przepraszam.
…pod obrady Sejmu, żeby na tym posiedzeniu
Sejmu nie zakończyć pracy. Posłowie PiS-u zgłosili
w sumie cztery wnioski o ekspertyzy konstytucyjne
w sprawie zgodności z prawem. Próbowali przerywać
prace komisji. Ta informacja jest o tyle ważna, że ona
w pełni odzwierciedla atmosferę panującą w komisji
nadzwyczajnej, która pracowała nad projektem tej
ustawy. Cieszę się, że w dniu jutrzejszym, panie mar-
szałku, będziemy mogli zakończyć nasze prace i w ja-
kimś sensie przerwać ten momentami trochę żenują-
cy spektakl. Dziękuję.
(Poseł Eugeniusz Kłopotek: Oklaski!) (Oklaski)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Muszę nieskromnie powiedzieć, że przyczyniłem
się do tego, bo pierwotnie marszałek Sejmu planował
rozstrzygnięcie samego wniosku o odrzucenie słyn-
nego projektu Platformy Obywatelskiej dopiero jutro,
a to nie dałoby żadnej szansy na ten szczęśliwy finał,
który jutro, miejmy nadzieję, nastąpi.
Dyskusję zamykam.
Do trzeciego…
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Jesteśmy wdzięczni
panu marszałkowi.)
(Poseł Eugeniusz Kłopotek: Będziemy długo pa-
miętać.)
Jak się człowiek sam nie pochwali, to go nie po-
chwalą. W związku z tym to tyle.
Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpi-
my w bloku głosowań.
Dziękuję za udział w tej debacie.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie punktów
porządku dziennego zaplanowanych na dzień 2
kwietnia bieżącego roku.
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich.
Czy ktoś jeszcze chciałby zapisać się do głosu? Czy
ktoś wie coś o kimś, kto chciałby jeszcze wygłosić
oświadczenie?
Nikt niczego już nie wie. Nikt się nie zgłasza.
W związku z tym 6-osobową listę posłów zgłoszonych
do oświadczeń uważam za zamkniętą.
Jako pierwszy – pan poseł Andrzej Szlachta, któ-
rego nie widzę.
Pani poseł Magdalena Gąsior-Marek, Platforma
Obywatelska.
Proszę bardzo.
Poseł Magdalena Gąsior-Marek:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W związ-
ku ze zbliżającą się 440. rocznicą Unii Lubelskiej
chciałabym pokrótce przybliżyć przebieg tych nie-
zwykle ważnych wydarzeń.
W latach 1563–1564 Zygmunt August przekazał
Koronie swoje prawa do dziedziczenia Litwy. Przy-
czyną podpisania Unii Lubelskiej była również chęć
zapewnienia jedności Polski i Litwy w obliczu faktu,
że Zygmunt August nie miał potomka. Rozstrzygnię-
cia zapadły na wspólnym sejmie polsko-litewskim
w Lublinie w 1569 r. Unia Lubelska to umowa mię-
dzynarodowa Królestwa Polskiego z Wielkim Księ-
stwem Litewskim, która została zawarta 1 lipca 1569 r.
na sejmie w Lublinie. Zastąpiła ona unię personalną
obowiązującą od 1385 r. (unię w Krewie). W jej wy-
niku powstało państwo zwane Rzecząpospolitą Ko-
rony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Li-
tewskiego ze wspólnym monarchą, herbem, sejmem,
walutą, polityką zagraniczną i obronną. Zachowano
odrębny skarb, urzędy, wojsko i sądownictwo. W de-
299
klaracji poprzedzającej podpisanie aktu i złożonej ze
strony Litwinów przez Jana Chodkiewicza stwierdzo-
no, że godząc się na unię, czynią tak: „folgując temu
naprzód dobremu Rzeczpospolitej, miłości wspólnej
braterskiej, któremu abyśmy i łaskę odnieśli, i mi-
łość od panów koronnych braci naszej”. Z obu stron
podkreślano, że nowy akt pieczętuje związek „wol-
nych z wolnymi, równych z równymi”. Rzeczpospo-
lita Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księ-
stwa Litewskiego miała mieć jednego władcę, który
byłby wybierany wspólnie przez oba narody w wolnej
elekcji i koronowany na króla Polski i wielkiego księ-
cia Litwy w Krakowie.
Powołano także wspólny Sejm walny, obradujący
w Warszawie. Izba poselska składała się ze 120 po-
słów koronnych i 48 litewskich, a w skład Senatu
weszło 113 senatorów koronnych i 27 litewskich.
Oba człony Rzeczypospolitej zobowiązały się prowa-
dzić wspólną politykę obronną i zagraniczną. Wpro-
wadzono wspólną monetę. Zachowane zostały od-
rębne urzędy centralne, a także tytuły i dostojeń-
stwa w obu krajach. Odrębność zachowało wojsko
polskie i litewskie. Zachowano również odrębne ję-
zyki urzędowe. Uchwalono unifikację systemów
prawnych. Zniesiony został zakaz nabywania przez
Polaków dóbr na Litwie.
Wśród pozytywnych skutków dla Polski wynika-
jących z podpisania Unii Lubelskiej wymienić należy:
nabytki terytorialne – do Polski przyłączone zostały
Podole, Wołyń i Ukraina, wzrosło znaczenie kraju na
arenie międzynarodowej oraz polskiego języka i kul-
tury na terenie Litwy, zmniejszyło się zagrożenie
wschodnich granic Litwy, nastąpił wzrost tolerancji
związany z wielością kultur zamieszkujących obszar
obu państw oraz zintensyfikowano rozwój gospodar-
czy obu państw.
W rzeczywistości nie powstało jedno, nierozdziel-
ne państwo, lecz federacja dwóch odrębnych państw.
Przy jednym, wspólnie obieranym monarsze, królu
polskim i zarazem wielkim księciu litewskim oraz
wspólnym Sejmie zachowano odrębność instytucji
wykonawczych, kanclerzy, marszałków, podskarbich
czy hetmanów. Odrębny miał też być skarb i wojsko.
Jak pokazały dalsze wydarzenia, nie była to unia
doskonała, ale przetrwała ona 200 lat.
Miasto Lublin od wielu miesięcy przygotowuje
się do uczczenia 440 rocznicy Unii Lubelskiej. Ob-
chody będą przebiegać pod hasłem: „Od Unii Lubel-
skiej do Unii Europejskiej” i będą łączyć kilka wy-
darzeń i rocznic.
Pierwsza z nich to wcześniej wspomniana 440.
rocznica podpisania Unii Lubelskiej, druga z nich to
10. rocznica podpisania umowy partnerskiej z Ponie-
wieżem, a także 5. rocznica akcesji Polski do Unii
Europejskiej.
Zaplanowano cykl wydarzeń, które mają rozpo-
cząć się na początku maja i potrwać do końca wrze-
śnia. Będą to oficjalne spotkania, a także wydarzenia
o charakterze masowym. Planowane jest również
spotkanie sędziów Trybunału Konstytucyjnego i Sądu
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
300 Oświadczenia poselskie
Poseł Magdalena Gąsior-Marek
Konstytucyjnego Republiki Litewskiej oraz parla-
mentarzystów polskich, litewskich oraz ukraińskich.
Kluczowym wydarzeniem ma być spotkanie trzech
prezydentów: polskiego, litewskiego i ukraińskiego.
Serdecznie dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O, pan poseł Siedlaczek sygnalizował, że nie wy-
głosi oświadczenia...
Proszę bardzo, Platforma Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Od 1 stycznia
2009 r. każdy z pracodawców zatrudniających rodzi-
ców nawet przez 6 lat może nie opłacać za nich skła-
dek na Fundusz Pracy i Funduszy Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych – wystarczy, że po 3 latach
od powrotu z urlopu macierzyńskiego pracownicy
wykorzystają choćby kilka dni urlopu wychowawcze-
go. Zgodnie z ustawą z 6 grudnia 2008 r. o zmianie
ustawy Kodeks pracy i niektórych innych ustaw fir-
my są bowiem zwolnione z opłacania składek na Fun-
dusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych przez 3 lata po powrocie rodzica
z urlopu macierzyńskiego lub wychowawczego.
Ministerstwo pracy podobno nie wyklucza zmiany
tych przepisów, jeżeli np. okaże się, że pracownicy
wykorzystują choćby kilka dni urlopu wychowawcze-
go tylko po to, by pracodawcy uzyskali zwolnienie
z opłacania składek. Zgodnie z przepisami Kodeksu
pracy pracownicy mogą korzystać z urlopu wycho-
wawczego do ukończenia przez dziecko 4 roku życia.
Jeśli więc po 3 latach od powrotu rodzica z urlopu
macierzyńskiego, w czasie którego pracodawcy nie
płacą za niego składek na Fundusz Pracy i Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, wyko-
rzysta on choćby kilka dni urlopu wychowawczego,
pracodawca przez kolejne 3 lata może nie płacić za
niego wspomnianych składek. Łącznie zwolnienie
takie może więc trwać nawet 6 lat.
Prawdopodobną możliwością jest, że pracodawcy
będą porozumiewać się z pracownikami, aby ci ostat-
ni skorzystali z krótkich urlopów tylko po, by firma
nie musiała opłacać składek – mówi mi pan Arka-
diusz Sobczyk, radca prawny i właściciel Kancelarii
Arkadiusz Sobczyk i Współpracownicy. Podkreśla, że
w praktyce trudno będzie udowodnić nadużycie pra-
wa. Organ reprezentujący Fundusz Pracy i Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych musiał-
by w każdym konkretnym przypadku wykazać, że
pracodawca i pracownik świadomie dokonali czynno-
ści, których celem było ominięcie ratio legis w celu
odniesienia korzyści. Chodzi więc o ustalenie, czy
pracownik skorzystał z urlopu wychowawczego
z powodu rzeczywistej potrzeby opieki nad dzieckiem,
czy też w celu osiągnięcia korzyści przez przełożo-
nego. Kwota zwolnienia w przypadku jednego pra-
cownika będzie dla funduszów stosunkowo niewiel-
ka, może ona nie przekroczyć nawet tysiąca złotych
rocznie, a ryzyko, że nie uda się udowodnić nieuczci-
wości firm i podwładnych – bardzo duże. Nikt nie
zakłada z góry, że pracodawcy są nieuczciwi i wyko-
rzystują nowe przepisy wyłącznie dla swojego dobra.
Z pewnością warto monitorować, jak są one wdraża-
ne w praktyce, a jeżeli zajdzie taka potrzeba, przygo-
tować projekt zmian – mówi pani Agnieszka Chłoń-
-Domińczak, wiceminister pracy i polityki społecznej.
Nie wyklucza na przykład wprowadzenia rozwiąza-
nia, zgodnie z którym pracownicy byliby nadal zwol-
nieni z obowiązku opłacania składek po powrocie
z urlopu wychowawczego, ale pod warunkiem, że trwał-
by on dłużej, na przykład pół roku. To dobre rozwiąza-
nie gwarantowałoby, że pracownicy rzeczywiście sko-
rzystają z urlopu wychowawczego w celu opieki nad
dzieckiem – uważa pan Arkadiusz Sobczyk. Innym
ograniczeniem mogłoby być wprowadzenie zasady, że
z konkretnego zwolnienia może skorzystać tylko jedno
z rodziców – dodaje pani Katarzyna Grzybowska-Dwo-
rzycka z Kancelarii Michałowski, Stefański, Adwokaci.
Procedura zwolnienia z opłacania składek jest prosta,
pracodawcy nie muszą zgłaszać ZUS, że na przykład od
stycznia są zwolnieni z opłacania składek za konkret-
nego pracownika – mówi pani Iwona Sarna z II Oddzia-
łu ZUS w Warszawie. Wystarczy, że w miesięcznej de-
klaracji rozliczeniowej ZUS nie będę uwzględniać skła-
dek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, jakie musieliby za nich opła-
cać, jeżeli nie byliby zwolnieni z tego obowiązku.
W deklaracji tej należy wpisywać jedynie kwotę należ-
nych składek na oba fundusze. Zgodnie z Kodeksem
pracy pracodawcy nie muszą przekazywać składek po-
cząwszy od pierwszego miesiąca po powrocie z urlopu
macierzyńskiego lub wychowawczego. Zwolnienie obo-
wiązuje zatem od miesiąca, w którym pracownik wrócił
do pracy. Nie ma znaczenia, czy pierwszym dniem pra-
cy po powrocie był na przykład 1 czy 15 stycznia – mówi
pani Iwona Sarna. Składka na Fundusz Pracy i Fun-
dusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych jest
niepodzielna, więc pracodawcy nie mogą być zwolnieni
tylko z połowy jej wysokości, jeżeli pracownik wróciłby
do pracy w połowie miesiąca. Pracodawcy powinni przy
tym pamiętać, że ZUS ma obowiązek kontrolowania
prawidłowości obliczania składek na Fundusz Pracy
i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowni-
czych. Kontrolerzy ZUS mogą na miejscu sprawdzić,
czy pracodawca zgodnie z prawem odprowadza składki
za danych pracowników. W związku z pojawiającymi
się uzasadnionymi podejrzeniami o ewentualne nad-
użycia związane z wykorzystaniem możliwości wydłu-
żania okresu niepłacenia przez pracodawcę składek
oświadczam, iż byłoby wskazane wprowadzenie zmiany
w obowiązujących przepisach, która wykluczyłaby
prawdopodobieństwo nadużycia prawa. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Krystyna Skowrońska, Platforma
Obywatelska, proszę bardzo.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Dnia 31 marca 2009 r. o godz. 17 w trakcie
podejścia do lądowania na lotnisku wojskowym
w Babich Dołach koło Gdyni rozbił się samolot AN-
-28. Według relacji przekazanych przez media na
pokładzie maszyny znajdowała się czteroosobowa
załoga, która zginęła w katastrofie, natomiast nie
było żadnych ofiar na ziemi. Samolot, który uległ
rozbiciu, to oryginalna konstrukcja biura Antonowa
z Ukrainy, wyprodukowany i przekazany do użytko-
wania w 1996 r. przez WSK Mielec, firmę produku-
jącą samoloty, która zakończyła działalność w 1999 r.
Samolot AN-28, który uległ rozbiciu, posiadał napęd
w postaci dwóch silników turbinowych typu TWD-
-10B współpracujących z trzyłopatowymi śmigłami
AW-24 i był eksploatowany przez brygadę lotnictwa
Marynarki Wojennej. Według informacji przekaza-
nych przez media wypadek wydarzył się podczas
szkolenia, gdy załoga ćwiczyła manewr lądowania
z jednym silnikiem wyłączonym.
Wypowiedzi pana posła Ludwika Dorna z dnia
1 kwietnia 2009 r., mówiące o błędach konstrukcyj-
nych silników, trzeba traktować jako spekulacje ma-
jące raczej charakter sensacji i niemające nic wspól-
nego z oficjalnymi komunikatami przekazywanymi
przez Siły Powietrzne. Mówienie przez posła Dorna
o rzekomym zawieszeniu na okres ponad 3 miesięcy
lotów z powodu wad silników samolotów typu M28
Bryza, wyprodukowanych przez PZL Mielec dla Sił
Powietrznych, nie jest potwierdzone żadną oficjalną
informacją.
Należy przypomnieć, że samolot, który uległ wy-
padkowi, to samolot typu AN-28 z zabudowanymi
silnikami TWD 10B. Natomiast produkowane w PZL
Mielec samoloty typu M28 Bryza wyposażone są
w najnowocześniejsze silniki typu PT6-65B. A zatem
dzisiaj, kiedy pracuje specjalna komisja do spraw wy-
padków lotniczych, jakiekolwiek komentarze w po-
wyższej sprawie są nieuprawnione, również komen-
tarze pana posła Dorna. Tak sądzą pracownicy Pol-
skich Zakładów Lotniczych w Mielcu, bo przecież pan
poseł Dorn jest bajkopisarzem, a nie specjalistą lot-
niczym.
Myślę, że teraz w tej sprawie potrzebny jest spo-
kój. Rodzinom lotników, którzy zginęli w katastrofie
w Babich Dołach, składam kondolencje, gdyż zawsze,
gdy odchodzą bliscy, czujemy wielki smutek. Dzięku-
ję. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Stefan Niesiołowski)
301
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Andrzej Kania, Platforma Obywatelska.
Poseł Andrzej Kania:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W swoim oświad-
czeniu pragnę poinformować, że w tych dniach mija
tysiąc lat od męczeńskiej śmierci św. Brunona z Kwer-
furtu, saskiego misjonarza i patrona diecezji łomży-
skiej, mojej diecezji. Główne obchody związane z tą
rocznicą odbędą się w czerwcu i lipcu w Łomży z udzia-
łem Episkopatu Polski.
Osoba św. Brunona jest raczej mało znana w na-
szym kraju, dlatego warto przypomnieć jego zasługi
dla Polski i Europy. Podejmując pracę misyjną w wie-
lu krajach na naszym kontynencie, już wtedy marzył
o zjednoczeniu Europy na fundamencie chrześcijań-
skich wartości.
Św. Brunon urodził się w 974 r. na zamku w Kwer-
furcie w Saksonii na terenie dzisiejszych Niemiec.
Pochodził ze znanego szlacheckiego i zamożnego
rodu. Początkowo uczył się w szkole katedralnej
w Magdeburgu. W tym samym czasie uczył się tam
Wojciech Sławnikowic, późniejszy święty, a obecnie
patron Polski. Po zakończeniu nauki przyjął święce-
nia kapłańskie. W 997 r. został członkiem kapelanii
dworu cesarskiego Ottona III. W ten sposób wszedł
do elitarnej grupy, z której wywodzili się późniejsi
wysocy rangą przedstawiciele duchowieństwa Ko-
ścioła niemieckiego. Jego protektorem był cesarz
Otton III, wielki zwolennik uniwersalizmu chrześci-
jańskiego, pragnący zjednoczyć Europę według ide-
ałów ewangelicznych.
Brunon, przebywając na dworze cesarskim, po-
znał wielu wybitnych przedstawicieli Kościoła i ów-
czesnej nauki. Bardzo przeżył męczeńską śmierć
swojego kolegi św. Wojciecha. W 1001 r. podjął decyzję
o udaniu się do kraju Polan, a następnie na misję do
okolicznych ludów pogańskich. W 1003 r. w Meser-
burgu otrzymał sakrę biskupią i zgodę papieża Syl-
westra II na akcję misyjną.
Ponieważ w latach 1004–1005 trwała wojna pol-
sko-niemiecka, nie mógł podjąć akcji misyjnej wśród
Polan. Jako biskup misyjny udał się wówczas stat-
kiem wzdłuż Dunaju na Węgry, gdzie panował król
Stefan I, a następnie wyruszył na wschód na tereny
należące do dzisiejszej Ukrainy. Praca misyjna była
tam bardzo trudna, grożono mu śmiercią, ale osta-
tecznie pomyślnie wykonał swoje zadanie.
W 1008 r. Brunon rozpoczął działalność w pań-
stwie Polan. Najpierw pragnął pojednać ze sobą skłó-
conych wojną cesarza niemieckiego Henryka II i Bo-
lesława Chrobrego. Niestety kroki podjęte przez
Brunona nie przyniosły oczekiwanego rezultatu.
Władca Niemiec w wojnie przeciw chrześcijańskiej
Polsce wolał zawrzeć sojusz z pogańskimi Wieletami
niż pojednać się z polskim władcą. Sprawa ta wywo-
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
302 Oświadczenia poselskie
Poseł Andrzej Kania
łała zgorszenie w całej Europie. Taką postawą cesa-
rza zgorszył się nie tylko Brunon, ale nawet niechęt-
ny Polakom Thietmar, znany kronikarz niemiecki.
W liście do cesarza Brunon pisał: Czy godzi się prze-
śladować lud chrześcijański, a żyć w przyjaźni z po-
gańskim? Trzeba przyznać, że misjonarz wyrzucał
cesarzowi tę niegodziwość z wielką odwagą. W tej
skomplikowanej sytuacji biskup Brunon nie chciał
wracać do swojej ojczyzny, więc udał się z misją do
Swijów, czyli Szwedów.
W lutym 1009 r. Brunon rozpoczął na pograniczu
Prus i Rusi, na terenach zamieszkałych przez Jadź-
wingów, misję, o której od dawna marzył. Udając się
tam z Gniezna, prawdopodobnie po drodze zatrzymy-
wał się w leżących na trasie grodach. Niewykluczone,
że był także obecny w Łomży. Jego misja miała cha-
rakter pokojowy, pragnął jedynie głosić poganom
Ewangelię. Niestety jego szlachetne idee zostały od-
rzucone przez pogan. Dnia 9 marca 1009 r. na pogra-
niczu Prus i Rusi, w okolicach dzisiejszego Giżycka,
na Jadźwieży poniósł męczeńską śmierć. Podzielił
w ten sposób los swego zamordowanego wcześniej
przyjaciela św. Wojciecha. Bolesław Chrobry jako
władca chrześcijański wykupił ciało zamęczonego
misjonarza. Wielki heroizm Brunona opisało wielu
kościelnych kronikarzy ówczesnej Europy. Obraz św.
Brunona znajduje się w Wyższym Seminarium Du-
chownym w Łomży oraz w postaci fresku w kościele
na Świętym Krzyżu.
Dla nas, współczesnych, św. Brunon z Kwerfurtu
był nie tylko misjonarzem pracującym na naszym
kontynencie, ale jako Saksończyk należał do grona
prekursorów myśli o zjednoczonej Europie. Jego po-
stać jest również symbolem polsko-niemieckiego
pojednania, którego był wielkim zwolennikiem. Dla-
tego z okazji 1000-lecia śmierci Brunona, patrona
ziemi łomżyńskiej, mojej ziemi, warto przypomnieć
jego zasługi dla Polski i Europy. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Waldemar Andzel, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Waldemar Andzel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W dniu 1 kwiet-
nia obchodziliśmy 108. rocznicę strajku dzieci we
Wrześni przeciwko nauczaniu religii w szkołach
w języku niemieckim. Września to małe miasto w Wiel-
kopolsce liczące w 1900 r. 5535 mieszkańców. Więk-
szość z nich stanowili Polacy, wobec których, po krót-
kotrwałym okresie ugody, którą zawarto za rządów
kanclerza Capriviego, rozpoczął się okres usilnej ger-
manizacji. Zlikwidowano język polski w sądownic-
twie i administracji. Pod koniec lat ’90 XIX w. władze
pruskie zaczęły zamykać szkoły prywatne. W szko-
łach rozszerzono naukę języka niemieckiego, zmniej-
szając jednocześnie obowiązującą liczbę godzin nauki
języka polskiego. Zalecano wykładanie w języku nie-
mieckim wszystkich przedmiotów, stosowano przy-
wileje wobec nauczycieli niemieckich i polskich mó-
wiących po niemiecku.
W dniu 4 marca 1901 r. dotarło do szkół zarządze-
nie pruskich władz oświatowych o wprowadzeniu od
nowego roku szkolnego języka niemieckiego do nauki
religii. Rok szkolny rozpoczynał się wówczas 1 kwiet-
nia. Gdy nadeszły katechizmy w języku niemieckim,
część dzieci we Wrześni od razu odmówiła ich przy-
jęcia, a część, w porozumieniu z rodzicami, zwróciła
je następnego dnia. W kolejnych dniach dzieci za na-
mową rodziców zastosowały bierny opór, odmawiając
udzielania odpowiedzi w języku niemieckim na lek-
cjach religii. W związku z tym zaczęto stosować naj-
rozmaitsze kary cielesne i przemoc fizyczną, co mia-
ło również podnieść autorytet szkoły pruskiej. Opor-
nych uczniów karano aresztem trwającym nawet
kilka godzin, zastosowano również karę chłosty pu-
blicznej w dniach 2, 13 i 20 maja 1910 r. Ta ostatnia
odbyła się w obecności inspektora szkolnego Wintera.
W obronie dzieci stanęli rodzice, którzy utwierdzali
je w walce o język polski w szkole.
Największe nasilenie strajku we Wrześni przypa-
dło na miesiące zimowe roku szkolnego 1901/1902,
kiedy na ogólną liczbę 158 uczniów w najwyższych
klasach przypadało 118 dzieci strajkujących. Na ro-
dziców zaczęto nakładać wyższy podatek szkolny,
wymuszano coraz wyższe kary administracyjne za
tzw. żmudy szkolne, czyli nieobecności na lekcji.
Szczególnie dotkliwą karą było przedłużenie nauki
powyżej 14. roku życia i cofanie dzieci z klas wyż-
szych do niższych. Dopiero po Wielkanocy roku szkol-
nego 1904/1905 władze szkolne we Wrześni mogły
donieść Pruskiemu Kolegium Szkolnemu w Poznaniu
o całkowitym wygaśnięciu strajku. Jednak nie był to
koniec represji zastosowanych wobec strajkują-
cych. Wypadki z Wrześni znalazły swój epilog
w sądzie gnieźnieńskim, gdzie 20 osób zostało skaza-
nych na karę od 2 miesięcy do 2,5 roku więzienia.
Wydarzenia wrzesińskie stały się zatem symbo-
lem walki o mowę polską w zaborze pruskim. W obro-
nie wrzesińskich dzieci stanęli solidarnie Polacy ze
wszystkich zaborów, a także społeczność międzyna-
rodowa. Szczególny wkład w nagłośnienie strajku
dzieci mieli Henryk Sienkiewicz oraz Maria Konop-
nicka. Sienkiewicz opublikował dwa listy: „O gwał-
tach pruskich” w 1901 r. oraz „List otwarty do J.C.M.
Wilhelma II, króla pruskiego”, który został przedru-
kowany we wszystkich gazetach polskich w zaborach
austriackim i rosyjskim oraz w czasopismach zagra-
nicznych. Z kolei Maria Konopnicka, będąc we Wło-
szech, prowadziła szeroką akcję propagandową.
Szczególnie żywy był oddźwięk protestu wobec dzia-
łań władz zaboru pruskiego w stosunku do dzieci
 39. posiedzenie Sejmu w dniu 2 kwietnia 2009 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Waldemar Andzel
z Wrześni we Francji, gdzie pod słowami protestu
zebrano ponad 3 tys. podpisów. W zbiorowym prote-
ście uczestniczyły także 2 stowarzyszenia francuskie,
których odezwę poparli miłujący zasady demokracji
przedstawiciele różnych środowisk z Anglii, Włoch,
Holandii, Szwajcarii, Norwegii, Szwecji. Również
nasi południowi sąsiedzi, Czesi, w listopadzie 1901 r.
złożyli na ręce prezesa koła polskiego fundusz na
ofiary wrzesińskie, wraz z wyrazami oburzenia na
okrucieństwo Niemców.
Dzieci ze szkoły we Wrześni wykazały się niezwy-
kłą odwagą, stawiając opór władzom zaboru pruskie-
go, mówiąc: Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród. Nie
damy pogrześć mowy. I o tym powinien pamiętać
każdy z nas. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Dzisiejsze
oświadczenie chcę poświęcić sylwetce gen. Stanisła-
wa Maczka, jednego z najwybitniejszych polskich
dowódców z okresu II wojny światowej, którego bry-
gada broniła mojego rodzinnego miasta Rzeszowa we
wrześniu 1939 r. Stanisław Maczek urodził się 117
lat temu, 31 marca 1892 r. w miasteczku Szczerzec
pod Lwowem. Do gimnazjum chodził w Drohobyczu,
następnie studiował polonistykę na Wydziale Filolo-
gicznym Uniwersytetu Lwowskiego.
W tym okresie odbył przeszkolenie wojskowe
i pierwsze ćwiczenia w Związku Strzeleckim. Służbę
w legionach Piłsudskiego uniemożliwiło mu powoła-
nie do armii austriackiej. W I wojnie światowej wal-
czył na froncie włoskim, w pułku strzelców tyrol-
skich. Po zawieszeniu broni 11 listopada 1918 r. zde-
zerterował i udał się do Krakowa, a następnie do
Krosna, gdzie został dowódcą krośnieńskiej odsieczy
dla Lwowa.
Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej został
dowódcą batalionu w 26. Pułku Piechoty we Lwowie.
W 1923 r. został podpułkownikiem Sztabu General-
nego i skierowany do Wyższej Szkoły Wojennej. Po jej
(Przerwa w posiedzeniu o godz. 23 min 10)
303
ukończeniu w 1924 r. został szefem ekspozytury Od-
działu II Sztabu Generalnego. W latach 1929–1934
był dowódcą 81. Pułku Piechoty w Częstochowie,
a w 1935 r. otrzymał dowództwo pierwszej w Polsce
wielkiej jednostki motorowej – 10. Brygady Kawalerii
Zmotoryzowanej.
Po wybuchu II wojny światowej brygada walczyła
w dyspozycji Armii Kraków gen. Szyllinga. 8 września
broniła dzielnie Rzeszowa. Od 12 do 17 września 1939
r. brygada przechodziła do obrony Lwowa. 15 września
1939 r. Stanisław Maczek został mianowany genera-
łem brygady. W obliczu agresji sowieckiej brygada gen.
Maczka przedostała się na Węgry, a następnie do
Francji i Wielkiej Brytanii. W lutym 1942 r. gen. Ma-
czek otrzymał misję utworzenia pierwszej polskiej
dywizji pancernej. W 1944 r., po inwazji w Normandii,
dywizja odegrała decydującą rolę w odcięciu drogi
uciekającej niemieckiej 7. Armii.
Jednym z największych sukcesów generała Macz-
ka było oswobodzenie Bredy, za co otrzymał honoro-
we obywatelstwo tego miasta. Od maja 1945 r. gene-
rał Maczek, już jako generał dywizji, dowodził I kor-
pusem, a od września do demobilizacji dowodził
jednostkami Wojska Polskiego w Wielkiej Brytanii.
Po wojnie zamieszkał w Edynburgu, nie biorąc czyn-
nego udziału w życiu politycznym emigracji. Agen-
tura stalinowska w Warszawie pozbawiła w tym cza-
sie generała Maczka polskiego obywatelstwa.
Generał Stanisław Maczek zmarł w grudniu 1994 r.
w wieku 103 lat. Na cokole pomnika generała Macz-
ka na Placu Inwalidów w Warszawie, który powstał
z inicjatywy żołnierzy generała i ofiarnej ludności 44
miast na zwycięskim szlaku bojowym, widnieje na-
pis: „Polski żołnierz walczy o wolność innych naro-
dów, lecz umiera zawsze z myślą o Polsce”.
W 1992 r. Rada Miasta Rzeszowa przyznała gene-
rałowi Stanisławowi Maczkowi tytuł Honorowego
Obywatela Rzeszowa. W Rzeszowie jest most i ulica
imienia generała. Jako prezydent miasta Rzeszowa
miałem honor i zaszczyt składać kwiaty na grobie
generała w Bredzie, gdzie spoczywa ze swoimi żoł-
nierzami na Cmentarzu Polskich Żołnierzy. Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.
Zarządzam przerwę w posiedzeniu do jutra, to jest
do 3 kwietnia 2009 r., do godz. 9.