str.
TREŚĆ
Aneksu do Sprawozdania Stenograficznego z 3. posiedzenia Sejmu
w dniu 6 grudnia 2007 r.
str.
Załącznik nr 1 – Informacja marszałka Sejmu
o wpływie interpelacji i zapytań poselskich oraz
odpowiedzi na interpelacje i zapytania
Załącznik nr 2 – Teksty interpelacji i zapytań
poselskich oraz odpowiedzi na interpelacje
i zapytania
Interpelacje
Poseł Karol Karski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Posłowie Stanisław Stec i Romuald Ajchler . . 7
Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . .16
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . .18
Posłowie Ewa Kierzkowska,
Domicela Kopaczewska, Tomasz Lenz
i Marek Wojtkowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .19
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska . . . . . . . . . 20
Poseł Bartosz Arłukowicz . . . . . . . . . . . . . . . 20
Poseł Andrzej Gut-Mostowy. . . . . . . . . . . . . . 22
Poseł Stanisław Stec. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 25
Poseł Stanisław Stec. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 26
Poseł Stanisław Stec. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
Poseł Izabella Sierakowska . . . . . . . . . . . . . . 27
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 29
Poseł Zbigniew Konwiński. . . . . . . . . . . . . . . 29
Poseł Wiesław Woda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Poseł Tomasz Głogowski . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Poseł Dariusz Lipiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Poseł Halina Rozpondek . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . . 34
Poseł Leszek Aleksandrzak . . . . . . . . . . . . . . 35
Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Poseł Grzegorz Janik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .37
Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . . 43
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
Poseł Stanisław Stec. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Poseł Marek Biernacki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Poseł Zbigniew Kozak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Poseł Arkadiusz Litwiński . . . . . . . . . . . . . . . 46
Poseł Jacek Tomczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .47
Poseł Dariusz Lipiński . . . . . . . . . . . . . . . . . . .47
Poseł Joanna Fabisiak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Poseł Marek Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 49
Poseł Piotr Krzywicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
str.
str.
Poseł Danuta Jazłowiecka . . . . . . . . . . . . . . . .51
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . .52
Poseł Tomasz Głogowski . . . . . . . . . . . . . . . . .52
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Poseł Joanna Skrzydlewska. . . . . . . . . . . . . . 53
Poseł Tomasz Głogowski . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . 56
Poseł Jarosław Wałęsa . . . . . . . . . . . . . . . . . . .57
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . .57
Poseł Piotr Krzywicki . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Poseł Artur Górski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . . .61
Poseł Stanisław Żelichowski . . . . . . . . . . . . . .61
Poseł Halina Rozpondek . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Posłowie Tadeusz Tomaszewski
i Bogusław Wontor . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Posłowie Tadeusz Tomaszewski,
Elżbieta Streker-Dembińska
i Bogusław Wontor . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Poseł Jarosław Matwiejuk . . . . . . . . . . . . . . . .67
Posłowie Grażyna Gęsicka
i Stanisław Ożóg . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . . .70
Odpowiedzi na interpelacje
Minister Mirosław Drzewiecki . . . . . . . . . . . .71
Zapytania
Poseł Karol Karski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .72
Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .72
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . . .74
Poseł Tomasz Lenz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .75
Poseł Jarosław Rusiecki . . . . . . . . . . . . . . . . . .75
Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . . .76
Poseł Mirosława Nykiel . . . . . . . . . . . . . . . . . .76
Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .77
Poseł Grzegorz Janik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .77
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . . .77
Posłowie Krzysztof Brejza
i Grzegorz Roszak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .78
Poseł Krzysztof Lipiec . . . . . . . . . . . . . . . . . . .78
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . . .78
Poseł Andrzej Gut-Mostowy. . . . . . . . . . . . . . .79
Poseł Marek Matuszewski . . . . . . . . . . . . . . . .79
Poseł Artur Górski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
Poseł Damian Raczkowski . . . . . . . . . . . . . . . 80
 str. str.

Poseł Paweł Kowal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .81 Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . . 86

Posłowie Elżbieta Jakubiak i Jan Ołdakowski. . .81 Posłowie Stanisław Rydzoń
Poseł Anna Sobecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .81 i Tadeusz Motowidło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak . . . . . . . . . 83 Odpowiedzi na zapytania
Poseł Monika Wielichowska. . . . . . . . . . . . . . 83 Minister Elżbieta Bieńkowska . . . . . . . . . . . . 88

Informacja Marszałka Sejmu o wpływie interpelacji i zapytań poselskich
oraz odpowiedzi na interpelacje i zapytania
INTERPELACJE
Informuję, że wpłynęły następujące interpelacje:
1) posła Karola Karskiego w sprawie środków fi-
nansowych na budowę warszawskiego metra –
do prezesa Rady Ministrów (1),
2) posła Karola Karskiego w sprawie zagrożenia
możliwości odbycia się zawodów piłkarskich Euro
2012 w Warszawie wskutek działań przedstawicieli
PO we władzach samorządowych Warszawy oraz
w parlamencie – do ministra sportu i turystyki (2),
3) posłów Stanisława Steca i Romualda Ajchlera
w sprawie bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej pol-
skich producentów trzody chlewnej – do ministra
rolnictwa i rozwoju wsi (3),
4) poseł Anny Sobeckiej w sprawie bezpieczeń-
stwa energetycznego państwa – do prezesa Rady Mi-
nistrów (4),
5) poseł Anny Sobeckiej w sprawie drobnych
przedsiębiorców, od których ZUS domaga się zapła-
cenia zaległości z lat 90. – do prezesa Rady Mini-
strów (5),
6) poseł Anny Sobeckiej w sprawie możliwości
niedoboru lekarzy w szpitalach – do prezesa Rady
Ministrów (6),
7) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wykorzystania
funduszy unijnych – do prezesa Rady Ministrów (7),
8) poseł Anny Sobeckiej w sprawie polityki ener-
getycznej państwa – do prezesa Rady Ministrów (8),
9) poseł Anny Sobeckiej w sprawie Lekarskiego
Egzaminu Państwowego – do prezesa Rady Mini-
strów (9),
10) poseł Anny Sobeckiej w sprawie obniżki
składki rentowej – do prezesa Rady Ministrów (10),
11) poseł Anny Sobeckiej w sprawie planów pry-
watyzacji polskiej Giełdy Papierów Wartościowych
– do prezesa Rady Ministrów (11),
12) poseł Anny Sobeckiej w sprawie preferencyj-
nej 7-procentowej stawki podatku VAT na usługi ga-
stronomiczne – do prezesa Rady Ministrów (12),
13) poseł Anny Sobeckiej w sprawie polityki pro-
rodzinnej – do prezesa Rady Ministrów (13),
14) poseł Anny Sobeckiej w sprawie budowy au-
tostrad w Polsce – do prezesa Rady Ministrów (14),
Załącznik nr 1
Druk nr 43
15) poseł Anny Sobeckiej w sprawie obniżenia
stawki podatku VAT na artykuły dziecięce – do pre-
zesa Rady Ministrów (15),
16) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wypłaty eme-
rytur z OFE – do prezesa Rady Ministrów (16),
17) poseł Anny Sobeckiej w sprawie swobody
działalności gospodarczej – do prezesa Rady Mini-
strów (17),
18) poseł Anny Sobeckiej w sprawie nowej kon-
cepcji suwerenności państwa – do prezesa Rady Mi-
nistrów (18),
19) poseł Anny Sobeckiej w sprawie reformy służ-
by cywilnej – do prezesa Rady Ministrów (19),
20) poseł Anny Sobeckiej w sprawie zmian w pra-
wie wyborczym – do prezesa Rady Ministrów (20),
21) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wzmocnienia
majątkowych podstaw działania samorządu woje-
wództwa i samorządu lokalnego – do prezesa Rady
Ministrów (21),
22) poseł Anny Sobeckiej w sprawie planów prywa-
tyzacyjnych rządu – do prezesa Rady Ministrów (22),
23) poseł Anny Sobeckiej w sprawie programu
uzdrowienia finansów publicznych – do prezesa
Rady Ministrów (23),
24) poseł Anny Sobeckiej w sprawie założeń poli-
tyki prorodzinnej i sytuacji demograficznej – do pre-
zesa Rady Ministrów (24),
25) poseł Anny Sobeckiej w sprawie emerytów,
którzy płacą składki rentowe, nie otrzymując w za-
mian świadczeń – do prezesa Rady Ministrów (25),
26) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
konsekwencji wprowadzenia Lekarskiego Egzami-
nu Państwowego – do ministra zdrowia (26),
27) posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie planowa-
nej budowy portu lotniczego na obszarze metropolii
białostockiej – do ministra infrastruktury (27),
28) posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie budowy
drogi szybkiego ruchu S8 Via Baltica i jej przebiegu w
woj. podlaskim – do ministra infrastruktury (28),
29) posłów Ewy Kierzkowskiej, Domiceli Kopa-
czewskiej, Tomasza Lenza i Marka Wojtkowskiego
w sprawie planów i standardów restrukturyzacji
sektora cukrowniczego przez Krajową Spółkę Cu-
krowniczą w Toruniu, w tym prawdopodobnej likwi-
dacji cukrowni w Brześciu Kujawskim – do ministra
skarbu państwa (29),
2
30) poseł Joanny Kluzik-Rostkowskiej w sprawie
przebiegu i budowy odcinka drogi ekspresowej S8 –
do prezesa Rady Ministrów (30),
31) poseł Joanny Kluzik-Rostkowskiej w sprawie
działań zmierzających do ograniczenia polskiego
szkolnictwa w Holandii – do ministra spraw zagra-
nicznych (31),
32) posła Bartosza Arłukowicza w sprawie oko-
liczności podwyższenia przez Radę Nadzorczą
NFOŚiGW z 12 do 27 mln zł kwoty dotacji dla Fun-
dacji Lux Veritatis na przeprowadzenie w Toruniu
odwiertów w poszukiwaniu wód geotermalnych, jak
też zapowiedzi wsparcia utworzenia w Wyższej Szko-
le Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu stu-
diów podyplomowych z zakresu polityki ochrony
środowiska – do ministra środowiska (32),
33) posła Andrzeja Guta-Mostowego w sprawie
wydawania wiz dla obywateli Ukrainy – do ministra
spraw zagranicznych (33),
34) posła Stanisława Steca w sprawie sytuacji
mężczyzn zainteresowanych przejściem na wcze-
śniejszą emeryturę w kontekście wyroku Trybunału
Konstytucyjnego – do ministra pracy i polityki spo-
łecznej (34),
35) posła Stanisława Steca w sprawie czynszów
dzierżawnych dla gospodarstw rybackich – do mini-
stra rolnictwa i rozwoju wsi (35),
36) posła Stanisława Steca w sprawie opłat za
składowanie odpadów komunalnych – do ministra
środowiska (36),
37) posła Stanisława Steca w sprawie realizacji
Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–
–2013 – do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (37),
38) posła Stanisława Steca w sprawie funkcjono-
wania pomocy społecznej – do ministra pracy i poli-
tyki społecznej (38),
39) posła Stanisława Steca w sprawie kryteriów
oceny kandydatów do pracy w Policji – do ministra
spraw wewnętrznych i administracji (39),
40) posła Stanisława Steca w sprawie braku sku-
teczności karania kierowców prowadzących samo-
chody w stanie nietrzeźwym – do ministra sprawie-
dliwości (40),
41) posła Stanisława Steca w sprawie zmiany
warunków udzielania stypendium socjalnego dla
studentów – do ministra nauki i szkolnictwa wyż-
szego (41),
42) posła Stanisława Steca w sprawie trudności
w dostępie chorych do badań laboratoryjnych oraz
do lekarzy specjalistów – do ministra zdrowia (42),
43) posła Stanisława Steca w sprawie przepisów
chroniących prawa lokatorów – do ministra infra-
struktury (43),
44) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
świadczenia pieniężnego dla małoletnich ofiar wojny
– do ministra pracy i polityki społecznej (44),
45) posła Stanisława Steca w sprawie nieujęcia
modernizacji drogi S11 w programie budowy i mo-
dernizacji autostrad i dróg szybkiego ruchu na lata
2008–2012 – do ministra infrastruktury (45),
46) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
działań interwencyjnych agencji rządowych w sku-
pie trzody chlewnej – do ministra rolnictwa i rozwo-
ju wsi (46),
47) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
uregulowań prawnych dotyczących nieodpłatnego
nabycia garaży wybudowanych ze środków wła-
snych najemcy – do ministra infrastruktury (47),
48) posła Stanisława Steca w sprawie zakwalifi-
kowania III ramy komunikacyjnej w Poznaniu jako
drogi krajowej – do ministra infrastruktury (48),
49) poseł Izabelli Sierakowskiej w sprawie funk-
cjonowania Kliniki Rozrodczości i Andrologii Aka-
demii Medycznej w Lublinie – do ministra zdrowia
(49),
50) poseł Izabelli Sierakowskiej w sprawie funk-
cjonowania Cukrowni Lublin – do ministra skarbu
państwa (50),
51) posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie
zmiany właściwości terytorialnej sądów rejonowych
i prokuratur rejonowych w Gnieźnie i w Słupcy –
do ministra sprawiedliwości (51),
52) posła Zbigniewa Konwińskiego w sprawie
umieszczenia na liście indykatywnej Programu Ope-
racyjnego „Infrastruktura i środowisko” przedsię-
wzięcia: Modernizacja budynku Polskiej Filharmo-
nii „Sinfonia Baltica” i Teatru Nowego w Słupsku –
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego (52),
53) posła Zbigniewa Konwińskiego w sprawie
możliwości zmiany ustawy z dnia 7 września 2007 r.
o ujawnieniu w księgach wieczystych prawa własno-
ści nieruchomości Skarbu Państwa oraz jednostek
samorządu terytorialnego – do ministra sprawiedli-
wości (53),
54) posła Zbigniewa Konwińskiego w sprawie
konsekwencji lokalizacji amerykańskiej bazy woj-
skowej z systemem tzw. tarczy antyrakietowej
w miejscowości Redzikowo koło Słupska – do mini-
stra obrony narodowej (54),
55) posła Zbigniewa Konwińskiego w sprawie
uwzględnienia środków w budżecie państwa dla
Programu Operacyjnego „Fundusz Inicjatyw Oby-
watelskich” 2008–2013 – do ministra finansów (55),
56) posła Zbigniewa Konwińskiego w sprawie
zmiany kategorii drogi nr 210 z wojewódzkiej na
krajową – do ministra infrastruktury (56),
57) posła Wiesława Wody w sprawie majątku Sta-
da Ogierów Klikowa w kontekście działalności spół-
ki z o.o. Stado Ogierów Białka w woj. lubelskim –
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi (57),
58) posła Tomasza Głogowskiego w sprawie na-
ruszających prawo działań dyrektora Samodzielne-
go Publicznego Szpitala Klinicznego nr 1 Śląskiej
Akademii Medycznej w Katowicach zmierzających
do likwidacji Oddziału Chirurgii Małoinwazyjnej
w Zabrzu – do ministra zdrowia (58),
59) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie prze-
kazywania 1% podatku dochodowego od osób fizycz-
nych na rzecz organizacji pożytku publicznego –
do ministra finansów (59),

60) poseł Haliny Rozpondek w sprawie umiesz-
czenia budowy drogi ekspresowej S46 „Szlak Staro-
polski” w planach inwestycyjnych rządu – do mini-
stra infrastruktury (60),
61) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie
uproszczenia procedur i znoszenia barier biurokra-
tycznych – do ministra rozwoju regionalnego (61),
62) posła Leszka Aleksandrzaka w sprawie zróż-
nicowania wysokości stypendiów z tytułu odbywa-
nia stażu i przygotowania zawodowego bezrobot-
nych – do ministra pracy i polityki społecznej (62),
63) posła Artura Ostrowskiego w sprawie tworze-
nia kaplic w Komendzie Głównej Policji, komendach
wojewódzkich, powiatowych i miejskich – do ministra
spraw wewnętrznych i administracji (63),
64) posła Grzegorza Janika w sprawie zwolnień z
podatku akcyzowego – do ministra finansów (64),
65) poseł Anny Sobeckiej w sprawie opieki palia-
tywnej nad dziećmi – do ministra zdrowia (65),
66) poseł Anny Sobeckiej w sprawie bezpieczne-
go podpisu elektronicznego – do ministra pracy i po-
lityki społecznej (66),
67) poseł Anny Sobeckiej w sprawie zapłodnienia in
vitro oraz antykoncepcji – do ministra zdrowia (67),
68) poseł Anny Sobeckiej w sprawie Karty Praw
Podstawowych Unii Europejskiej – do prezesa Rady
Ministrów (68),
69) poseł Anny Sobeckiej w sprawie reformy Sił
Zbrojnych RP – do ministra obrony narodowej (69),
70) poseł Anny Sobeckiej w sprawie polskiej poli-
tyki zagranicznej – do ministra spraw zagranicz-
nych (70),
71) poseł Anny Sobeckiej w sprawie polityki rzą-
du wobec Polaków mieszkających poza granicami
kraju – do ministra spraw zagranicznych (71),
72) poseł Anny Sobeckiej w sprawie polityki kul-
turalnej rządu – do ministra kultury i dziedzictwa
narodowego (72),
73) poseł Anny Sobeckiej w sprawie opieki pedia-
trycznej w Polsce – do ministra zdrowia (73),
74) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wiążących
interpretacji – do ministra finansów (74),
75) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wykorzysty-
wania roślin energetycznych – do ministra środowi-
ska (75),
76) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie za-
pewnienia w budżecie państwa środków finanso-
wych na budowę obwodnicy Chełma w ramach cią-
gu planowanej drogi S12 – do ministra infrastruk-
tury (76),
77) poseł Mirosławy Nykiel w sprawie umożli-
wienia uzyskania średniego wykształcenia absol-
wentom dotychczasowych szkół ponadpodstawo-
wych, którzy rozpoczęli zdawanie egzaminów eks-
ternistycznych z zakresu liceum ogólnokształcącego
– do ministra edukacji narodowej (77),
78) poseł Mirosławy Nykiel w sprawie zawężone-
go kręgu podmiotów uprawnionych do występowa-
nia jako strona w postępowaniu dotyczącym pozwo-
lenia na budowę – do ministra infrastruktury (78),
3
79) posła Stanisława Steca w sprawie obowiązku
instalowania kas rejestrujących przy sprzedaży pra-
sy z dodatkami płyt CD i DVD – do ministra finan-
sów (79),
80) posła Marka Biernackiego w sprawie umie-
jętnego wykorzystania zajmowanych stanowisk
w administracji państwowej do działań niezgodnych
z obowiązującymi przepisami prawa oraz przekrocze-
nia uprawnień i niedopełnienia obowiązków przez
funkcjonariuszy publicznych na szkodę interesu spo-
łecznego – do ministra sprawiedliwości (80),
81) posła Zbigniewa Kozaka w sprawie udostęp-
nienia danych osobowych jednostkom organizacyj-
nym do celów badawczych i statystycznych – do mi-
nistra spraw wewnętrznych i administracji (81),
82) posła Zbigniewa Kozaka w sprawie niewpisa-
nia inwestycji drogowej: Obwodnica Północnej Aglo-
meracji Trójmiejskiej (OPAT) na listę inwestycji
współfinansowanych z budżetu centralnego – do mi-
nistra infrastruktury (82),
83) posła Arkadiusza Litwińskiego w sprawie no-
wych zasad przekazywania 1% podatku na organi-
zacje pożytku publicznego – do ministra finansów
(83),
84) posła Jacka Tomczaka w sprawie wprowa-
dzenia nowej ulgi na przejazdy publicznym trans-
portem kolejowym dla studentów do 26. roku życia
– do ministra infrastruktury (84),
85) posła Jacka Tomczaka w sprawie zmian
w programie PFRON „Sprawny dojazd” – do mini-
stra pracy i polityki społecznej (85),
86) posła Dariusza Lipińskiego w sprawie Lekar-
skiego Egzaminu Państwowego – do ministra zdro-
wia (86),
87) poseł Joanny Fabisiak w sprawie skutków no-
welizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fi-
zycznych – do ministra finansów (87),
88) poseł Joanny Fabisiak w sprawie przyszłości
polskiego przemysłu cukrowniczego w kontekście
planów Krajowej Spółki Cukrowej wobec Cukrowni
Łapy – do ministra skarbu państwa (88),
89) posła Marka Polaka w sprawie planowanego
zniesienia abonamentu radiowo-telewizyjnego –
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego (89),
90) posła Marka Polaka w sprawie koniecznych
zmian w systemie kształcenia zawodowego lekarzy
– do ministra zdrowia (90),
91) posła Marka Polaka w sprawie realizacji in-
westycji pn. Beskidzka Droga Integracyjna – do mi-
nistra infrastruktury (91),
92) posła Piotra Krzywickiego w sprawie zniesie-
nia Lekarskiego Egzaminu Państwowego – do mini-
stra zdrowia (92),
93) poseł Danuty Jazłowieckiej w sprawie umo-
rzenia postępowania lub wydania decyzji stwierdza-
jącej brak podstaw do stwierdzenia nieważności de-
cyzji wojewody opolskiego dotyczącej uznania statu-
su spółki Odnowa jako zakładu pracy chronionej –
do ministra pracy i polityki społecznej (93),
4
94) posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie budowy
drogi ekspresowej S19 Rzeszów–Lublin–Białystok–
–Kuźnica Białostocka, ze szczególnym uwzględnie-
niem woj. podlaskiego – do ministra infrastruktury
(94),
95) posła Tomasza Głogowskiego w sprawie zwol-
nienia osób fizycznych uczestniczących w dotacjach
gminnych z podatku dochodowego od osób fizycz-
nych – do ministra finansów (95),
96) posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie zapowie-
dzi kontroli Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyż-
szego w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Me-
dialnej w Toruniu – do ministra nauki i szkolnictwa
wyższego (96),
97) poseł Joanny Skrzydlewskiej w sprawie prze-
biegu drogi ekspresowej S8 – do ministra infra-
struktury (97),
98) poseł Joanny Skrzydlewskiej w sprawie okre-
ślenia przez Ministerstwo Infrastruktury stanowi-
ska dotyczącego budowy szybkiej linii kolejowej
Wrocław–Poznań–Łódź–Warszawa – do ministra in-
frastruktury (98),
99) posła Tomasza Głogowskiego w sprawie pra-
wa do odliczenia stawki podatku VAT z faktur doku-
mentujących otrzymane premie pieniężne zarówno
w obecnym stanie prawnym, jak i po 1 stycznia
2008 r. – do ministra finansów (99),
100) posła Krzysztofa Jurgiela w sprawie zagro-
żenia funkcjonowania Cukrowni Łapy – do prezesa
Rady Ministrów (100),
101) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w spra-
wie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 2007 r. o ekwi-
walencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego
węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw ro-
bót górniczych – do ministra gospodarki (101),
102) posła Jarosława Wałęsy w sprawie budowy
Gazoportu – do ministra infrastruktury (102),
103) posła Jarosława Wałęsy w sprawie planów
przekopu Mierzei Wiślanej – do ministra infrastruk-
tury (103),
104) poseł Izabeli Katarzyny Mrzygłockiej w spra-
wie przepisów rozporządzenia dotyczącego szczegó-
łowych warunków prowadzenia przez publiczne
służby zatrudnienia usług rynku pracy – do mini-
stra pracy i polityki społecznej (104),
105) posła Piotra Krzywickiego w sprawie budo-
wy węzła umożliwiającego zjazd na autostradę A1
z targowisk w Rzgowie, Tuszynie i Głuchowie w kie-
runku Gdańska – do ministra infrastruktury (105),
106) posła Artura Górskiego w sprawie zapowie-
dzianych działań Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa
Wyższego mających znamiona zamachu na autono-
mię uczelni wyższej – do ministra nauki i szkolnic-
twa wyższego (106),
107) posła Artura Górskiego w sprawie luki
prawnej w przepisach ustawy o spółdzielniach miesz-
kaniowych – do ministra infrastruktury (107),
108) poseł Anny Sobeckiej w sprawie Regional-
nego Programu Operacyjnego – do prezesa Rady Mi-
nistrów (108),
109) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wieczystego
użytkowania – do prezesa Rady Ministrów (109),
110) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wykupu
mieszkań komunalnych – do prezesa Rady Mini-
strów (110),
111) poseł Anny Sobeckiej w sprawie reprywaty-
zacji – do prezesa Rady Ministrów (111),
112) poseł Anny Sobeckiej w sprawie dokończe-
nia reformy emerytalnej – do prezesa Rady Mini-
strów (112),
113) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w spra-
wie ewentualnej zmiany rozporządzenia ministra
zdrowia z dnia 10 listopada 2006 r. w sprawie wy-
magań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać
pod względem fachowym i sanitarnym pomieszcze-
nia i urządzenia zakładów opieki zdrowotnej – do mi-
nistra zdrowia (113),
114) posła Stanisława Żelichowskiego w sprawie
Lekarskiego Egzaminu Państwowego – do ministra
zdrowia (114),
115) posła Stanisława Żelichowskiego w sprawie
nieprawidłowości w wypełnianiu przez ministra
skarbu państwa prawa właścicielskiego w odniesie-
niu do Fabryki Sklejka-Pisz SA – do ministra skar-
bu państwa (115),
116) posła Stanisława Żelichowskiego w sprawie
problemu ważności niektórych związków małżeń-
skich zawartych przed kierownikami urzędów sta-
nu cywilnego – do ministra spraw wewnętrznych
i administracji (116),
117) poseł Haliny Rozpondek w sprawie zmian
zawartych w nowym statucie Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych wprowadzonych rozporządzeniem pre-
zesa Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2007 r. – do mi-
nistra pracy i polityki społecznej (117),
118) posłów Tadeusza Tomaszewskiego i Bogu-
sława Wontora w sprawie realizacji programu „Upo-
wszechnienie kultury fizycznej w środowisku wiej-
skim w 2007 r.” – do ministra sportu i turystyki
(118),
119) posłów Tadeusza Tomaszewskiego, Elżbiety
Streker-Dembińskiej i Bogusława Wontora w spra-
wie kontynuacji programu rządowego Fundusz Ini-
cjatyw Obywatelskich – do ministra pracy i polityki
społecznej (119),
120) posła Jarosława Matwiejuka w sprawie kie-
runków prac podejmowanych przez ministra spra-
wiedliwości mających na celu uchronienie sądownic-
twa powszechnego przez paraliżem orzeczniczym
wynikającym z wejścia w życie wyroku Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 24 października 2007 r. wy-
danego w sprawie prowadzonej pod sygnaturą akt
SK 7/06 – do ministra sprawiedliwości (120),
121) posłów Grażyny Gęsickiej i Stanisława Ożo-
ga w sprawie siedziby sekretariatu Programu Ope-
racyjnego „Współpraca Transgraniczna Polska–Re-
publika Słowacka 2007–2013” – do ministra rozwoju
regionalnego (121),

122) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie ma-
nipulowania i ukrywania informacji – do ministra
spraw wewnętrznych i administracji (122).
Interpelacje te – zgodnie z art. 192 ust. 6 regula-
minu Sejmu – zostały przekazane adresatom.
Jednocześnie informuję, że wpłynęła odpowiedź:
1) ministra sportu i turystyki Mirosława Drze-
wieckiego na interpelację posła Karola Karskiego
w sprawie zagrożenia możliwości odbycia się zawo-
dów piłkarskich Euro 2012 w Warszawie wskutek
działań przedstawicieli PO we władzach samorządo-
wych Warszawy oraz w parlamencie (2).
Odpowiedź ta – zgodnie z art. 193 ust. 2 regula-
minu Sejmu – została przekazana posłowi.
ZAPYTANIA
Informuję, że wpłynęły następujące zapytania:
1) posła Karola Karskiego w sprawie środków
Unii Europejskiej na inwestycje infrastrukturalne
w m.st. Warszawie – do ministra rozwoju regional-
nego (1),
2) poseł Anny Sobeckiej w sprawie nowej umowy
społecznej rządu z samorządem – do prezesa Rady
Ministrów (2),
3) poseł Anny Sobeckiej w sprawie realizacji pro-
gramu „Powrót do domu” – do prezesa Rady Mini-
strów (3),
4) poseł Anny Sobeckiej w sprawie reformy służ-
by zdrowia – do prezesa Rady Ministrów (4),
5) poseł Anny Sobeckiej w sprawie reformy KRUS
– do prezesa Rady Ministrów (5),
6) poseł Anny Sobeckiej w sprawie powrotu polskich
żołnierzy z Iraku – do prezesa Rady Ministrów (6),
7) poseł Anny Sobeckiej w sprawie podwyżek dla
nauczycieli – do prezesa Rady Ministrów (7),
8) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wprowadze-
nia obowiązku szkolnego dla sześciolatków – do pre-
zesa Rady Ministrów (8),
9) poseł Anny Sobeckiej w sprawie usprawnienia
organizacji władzy ustawodawczej i procesu legisla-
cyjnego – do prezesa Rady Ministrów (9),
10) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w spra-
wie warunków nabycia uprawnień do świadczeń
emerytalnych z ZUS i KRUS – do ministra pracy
i polityki społecznej (10),
11) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w spra-
wie wieloletniego konfliktu dotyczącego uznania
nieruchomości za mienie gminne wsi Mokrsko –
do ministra sprawiedliwości (11),
12) posła Tomasza Lenza w sprawie wątpliwości
dotyczących prawidłowości postępowań prokurator-
skich (sygn. akt 3 Ds. 861/04 oraz 3 Ds. 936/06) –
do ministra sprawiedliwości (12),
13) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie ko-
nieczności uiszczenia opłaty adiacenckiej w związku
z dokonanym podziałem nieruchomości rolnej – do mi-
nistra spraw wewnętrznych i administracji (13),
5
14) posła Jarosława Rusieckiego w sprawie moż-
liwości zatrudnienia osoby będącej na emeryturze
i posiadającej orzeczenie o stopniu niepełnospraw-
ności wydane na stałe – do ministra pracy i polityki
społecznej (14),
15) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie opłat
za składowanie odpadów – do ministra środowiska
(15),
16) poseł Mirosławy Nykiel w sprawie terminu
wydania rozporządzenia do ustawy z dnia 19 wrze-
śnia 2007 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane –
do ministra infrastruktury (16),
17) poseł Anny Sobeckiej w sprawie zrównania
wieku emerytalnego mężczyzn i kobiet – do mini-
stra pracy i polityki społecznej (17),
18) posła Grzegorza Janika w sprawie możliwo-
ści wykorzystania metanu ujmowanego w kopal-
niach węgla kamiennego jako odnawialnego źródła
energii elektrycznej – do ministra gospodarki (18),
19) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w spra-
wie ilości i wartości świadczeń przewidzianych
do realizacji w 2008 r. dla samodzielnych publicz-
nych zespołów opieki zdrowotnej w Zduńskiej Woli i
Wieluniu – do ministra zdrowia (19),
20) posłów Krzysztofa Brejzy i Grzegorza Rosza-
ka w sprawie wstrzymania procesu budowy obwodni-
cy Inowrocławia – do prezesa Rady Ministrów (20),
21) posła Krzysztofa Lipca w sprawie pobierania
od gmin opłat przez PGL Lasy Państwowe za grun-
ty leśne zajęte pod budowę dróg publicznych – do mi-
nistra środowiska (21),
22) posła Krzysztofa Gadowskiego w sprawie wy-
jaśnienia wątpliwości związanych z promocją śród-
roczną – do ministra edukacji narodowej (22),
23) posła Andrzeja Guta-Mostowego w sprawie
możliwości uzyskania samodzielnego kontraktu fi-
nansowego ze środków NFZ przez Szpital Miejski
w Rabce-Zdroju – do ministra zdrowia (23),
24) posła Marka Matuszewskiego w sprawie skła-
dowania odpadów niebezpiecznych w Zgierzu –
do ministra środowiska (24),
25) posła Artura Górskiego w sprawie polityki
Ministerstwa Sprawiedliwości wobec chuliganów
stadionowych – do ministra sprawiedliwości (25),
26) posła Damiana Raczkowskiego w sprawie za-
bezpieczenia brzegu rzeki Pisy, na odcinku grani-
czącym z nieruchomością Ośrodka Charytatyw-
no-Opiekuńczego Caritas Diecezji Łomżyńskiej,
przed postępującą erozją oraz ustalenia linii brzegu
– do ministra środowiska (26),
27) posła Pawła Kowala w sprawie budowy sta-
dionu narodowego – do ministra sportu i turystyki
(27),
28) posłów Elżbiety Jakubiak i Jana Ołdakow-
skiego w sprawie lokalizacji stadionu narodowego –
do ministra sportu i turystyki (28),
29) poseł Anny Sobeckiej w sprawie zapowiedzi
kontroli w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Me-
dialnej w Toruniu – do ministra nauki i szkolnictwa
wyższego (29),
6
30) poseł Anny Sobeckiej w sprawie szczepionek
ochronnych – do ministra zdrowia (30),
31) poseł Anny Sobeckiej w sprawie zmiany sto-
sunków własnościowych – do prezesa Rady Mini-
strów (31),
32) poseł Anny Sobeckiej w sprawie wzrostu płac
pracowników sektora publicznego – do prezesa Rady
Ministrów (32),
33) poseł Anny Sobeckiej w sprawie powszechne-
go dostępu do Internetu – do prezesa Rady Mini-
strów (33),
34) posła Mieczysława Marcina Łuczaka w spra-
wie możliwości wystąpienia paraliżu komunikacyj-
nego w przewozach regularnych osób w komunikacji
lokalnej i międzymiastowej w związku z art. 66 ust. 1
ustawy Prawo o ruchu drogowym – do ministra in-
frastruktury (34),
35) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie stano-
wiska ministra zdrowia w przedmiocie dalszego pro-
wadzenia SPZOZ SCM w Polanicy Zdroju, dla które-
go minister jest organem założycielskim, oraz wyja-
śnienia przyczyn i podania możliwych terminów za-
kończenia postępowań wyjaśniających dotyczących
nieprawidłowości, jakie miały miejsce w tej placówce
w minionym okresie – do ministra zdrowia (35),
36) poseł Moniki Wielichowskiej w sprawie pro-
jektu i budowy obwodnicy Kłodzka w ciągu dróg
krajowych nr 8, 33 i 46 – do ministra infrastruktury
(36),
37) posła Grzegorza Raniewicza w sprawie po-
parcia starań miasta i gminy Rejowiec dotyczących
inicjatywy produkcji energii elektrycznej z biomasy
– do ministra środowiska (37),
38) posłów Stanisława Rydzonia i Tadeusza Mo-
towidły w sprawie wypłaty deputatu węglowego dla
emerytów z przedsiębiorstw górniczych – do mini-
stra pracy i polityki społecznej (38).
Zapytania te – zgodnie z art. 195 regulaminu
Sejmu – zostały przekazane adresatom.
Jednocześnie informuję, że wpłynęła odpowiedź:
1) ministra rozwoju regionalnego Elżbiety Bień-
kowskiej na zapytanie posła Karola Karskiego
w sprawie środków Unii Europejskiej na inwestycje
infrastrukturalne w m.st. Warszawie (1).
Odpowiedź ta – zgodnie z art. 195 regulaminu
Sejmu – została przekazana posłowi.

Teksty interpelacji i zapytań poselskich
oraz odpowiedzi na interpelacje i zapytania
INTERPELACJE
Interpelacja
(nr 1)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie środków finansowych
na budowę warszawskiego metra
Szanowny Panie Premierze! Na podstawie sto-
sownych przepisów Konstytucji RP i Regulaminu
Sejmu RP przesyłam do Pana Premiera interpelację
w sprawie środków finansowych na budowę war-
szawskiego metra.
Warszawskie metro potrzebuje dalszej rozbudo-
wy. Władze m.st. Warszawy nie potrafią wykorzy-
stywać przyznawanych jej na ten cel środków finan-
sowych. W związku z powyższym uprzejmie proszę
Pana Premiera o odpowiedź na pytanie: Jakie dzia-
łania będą podejmowały władze państwowe, by in-
westycja ta była sprawnie kontynuowana?
Z wyrazami szacunku
Poseł Karol Karski
Warszawa, dnia 5 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 2)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie zagrożenia możliwości odbycia się
zawodów piłkarskich Euro 2012 w Warszawie
wskutek działań przedstawicieli PO
we władzach samorządowych Warszawy
oraz w parlamencie
Szanowna Pani Minister! Na podstawie stosow-
nych przepisów Konstytucji RP i Regulaminu Sejmu
RP przesyłam do Pani Minister interpelację w spra-
Załącznik nr 2
wie zagrożenia możliwości odbycia się zawodów pił-
karskich Euro 2012 w Warszawie wskutek działań
przedstawicieli PO we władzach samorządowych
Warszawy oraz w parlamencie.
W związku z ostatnimi oświadczeniami prezy-
denta m.st. Warszawy pani Hanny Gronkiewicz-
-Waltz oraz posła na Sejm RP pana Mirosława
Drzewieckiego proponującymi przeniesienie lokali-
zacji stadionu narodowego w inne – niż dotąd pla-
nowano – miejsce, uprzejmie proszę o odpowiedź na
pytanie, czy nie spowoduje to zakłóceń, które mogą
doprowadzić do niepowstania stadionu narodowego
w Warszawie.
Jednocześnie uprzejmie proszę o podjęcie przez
Panią Minister wszelkich działań, by Euro 2012 od-
były się także w Warszawie.
Z wyrazami szacunku
Poseł Karol Karski
Warszawa, dnia 5 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 3)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie bardzo trudnej
sytuacji ekonomicznej polskich producentów
trzody chlewnej
Szanowny Panie Ministrze! W miesiącu lipcu
nastąpił bardzo duży import półtusz z Danii i Ho-
landii po cenach znacznie niższych od cen krajo-
wych, tj. 4,70 zł za kg.
Powyższe działanie spowodowało spadek cen
żywca wieprzowego w naszym kraju do średnio
3,20–3,30 zł za 1 kg.
Jednocześnie przez wzrost cen zbóż pasze dla
trzody chlewnej są wyższe od cen z pierwszego pół-
rocza br. o 60–80%. Powoduje to bardzo duże straty
8
na hodowli żywca wieprzowego. Część rolników
zmniejsza radykalnie pogłowie macior.
W związku z tym zwracamy się o informację, ja-
kie działania podejmie resort, aby poprawić opłacal-
ność produkcji żywca wieprzowego w naszym kraju.
Z poważaniem
Posłowie Stanisław Stec
i Romuald Ajchler
Warszawa, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 4)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie bezpieczeństwa energetycznego
państwa
Szanowny Panie Premierze! Platforma Obywa-
telska w swoim programie wyborczym proponowała
zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego pań-
stwa poprzez odwołanie się do własnych zasobów
oraz zwiększenie konkurencji. W programie wybor-
czym czytamy, że: „Jest to możliwe poprzez zwięk-
szenie dywersyfikacji źródeł energii z wykorzysta-
niem potencjału krajowego. Postulujemy między in-
nymi odwrócenie procesu realizowanego przez rząd,
polegającego na korporatyzowaniu kompleksu pali-
wowo-energetycznego, zwłaszcza poprzez konsolida-
cję elektroenergetyki i brak liberalizacji gazownic-
twa. Proponujemy odejście od strategii kontynuacji
technologicznej realizowanej przez rząd, zwłaszcza
w elektroenergetyce i gazownictwie. Proponujemy
wejście w tym dziesięcioleciu w proces przeoriento-
wania energetyki na coraz bardziej innowacyjne
technologie energetyczne (obejmujące rozproszoną
energetykę odnawialną i w szczególności aeroener-
getykę, kogenerację gazową, infrastrukturę dla sa-
mochodów hybrydowych, infrastrukturę transportu
lądowego LNG i CNG). Technologie te charaktery-
zują się dużą zdolności do szybkiej odpowiedzi na sy-
gnały rynkowe, black out oraz potrzeby ochrony
środowiska”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. W jaki sposób rząd zamierza zdywersyfiko-
wać źródła energii, aby zapewnić Polsce bezpieczeń-
stwo energetyczne?
2. Czy rząd zamierza inwestować w źródła geo-
termalne jako potencjalne alternatywne źródła
energii zgodnie z zaleceniami Unii Europejskiej?
3. Jakie środki finansowe zamierza przeznaczyć
rząd na inwestycje w źródła geotermalne?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 5)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie drobnych przedsiębiorców,
od których ZUS domaga się
zapłacenia zaległości z lat 90.
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa,
Platforma Obywatelska obiecuje, że zajmie się pro-
blemem drobnych przedsiębiorców, od których ZUS
domaga się zapłacenia zaległości z lat 90. ZUS ściga
płatników, którzy mają zaległości w płaceniu skła-
dek z lat 90. ZUS dopiero po tylu latach informuje
ludzi o błędach, ponieważ przepis o tym, że przedaw-
nienie następuje po dziesięciu latach, wszedł w życie
w 2003 r. Wcześniej obowiązywało pięcioletnie
przedawnienie. Tymczasem wydawałoby się, że ZUS
powinien działać zgodnie z zasadą, że prawo nie
działa wstecz. Okazuje się, że ZUS ściga także przed-
siębiorców za ich przewiny z lat 1993–1998. W tym
roku toczyło się z tego tytułu 350 tys. spraw war-
tych 1,2 mld zł.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby spełnić
obietnicę, że zajmie się problemem drobnych przed-
siębiorców, od których ZUS domaga się zapłacenia
zaległości z lat 90.?
2. Czy rząd zmieni przepis mówiący o tym, że
przedawnienie następuje po dziesięciu latach?
3. Kiedy rząd zamierza zająć się tą sprawą?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 6)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie możliwości niedoboru lekarzy
w szpitalach
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa, od
stycznia 2008 r. wejdą w życie unijne przepisy ogra-
niczające w Polsce czas pracy lekarzy do 48 godzin
tygodniowo. Oznacza to, że w polskich szpitalach nie
będzie miał kto leczyć. Teraz lekarze pracują łącznie
z dyżurami ponad 70 godzin. Skrócenie czasu pracy
oznacza więc, że szpitalom będzie jeszcze trudniej
niż obecnie zapewnić odpowiednio liczny zespół le-
karzy, by chronić życie i zdrowie pacjentów. Proble-
mu raczej nie da się rozwiązać, zatrudniając dodat-
kowych medyków, bo już teraz brakuje w Polsce oko-
ło 15 tys. lekarzy. Nowe prawo daje co prawda dyrek-

torom furtkę, którą mogą się ratować, tzw. klauzulę
opt-out. Lekarze, którzy ją podpiszą, będą mogli
pracować do 72 godzin tygodniowo przez trzy mie-
siące, z możliwością przedłużenia tego okresu. Tyle
że domagają się oni w zamian większych zarobków.
A dyrektorom szpitali brakuje pieniędzy.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby po wej-
ściu w życie unijnych przepisów ograniczających
w Polsce czas pracy lekarzy do 48 godzin tygodniowo
nie doszło do sytuacji braku opieki nad pacjentami?
2. Czy rząd posiada plan działania na tę okolicz-
ność?
3. Czy rząd skieruje do szpitali więcej środków,
tak aby dyrektorzy placówek mogli skorzystać z opcji
opt-out, podwyższając wynagrodzenia lekarzom?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 7)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wykorzystania funduszy unijnych
Szanowny Panie Premierze! Przed wyborami
Platforma Obywatelska w swoim programie wybor-
czym zapowiadała, że „aby jak najlepiej wykorzystać
fundusze europejskie, rząd musi być dobrze przygo-
towany pod względem programowym oraz organiza-
cyjnym i stale się doskonalić. W przeciwnym wypad-
ku konieczne stanie się stosowanie kosztownych
i nierentownych rozwiązań tymczasowych, na które
Polski po prostu nie stać. Usunięcie ustawowych
i organizacyjnych przeszkód utrudniających wyko-
rzystanie funduszy europejskich i realizowanie poli-
tyki spójności w Polsce. Należy przede wszystkim
uprościć procedury i zmniejszyć koszty pozyskania
funduszy”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby jak
najbardziej efektywnie wykorzystać fundusze eu-
ropejskie?
2. W jaki sposób rząd zamierza uprościć proce-
dury i zmniejszyć koszty pozyskania funduszy?
3. Na czym miałyby polegać zmiany programo-
we i organizacyjne rządu, które pozwoliłyby na lep-
szą absorpcję funduszy unijnych?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
9
Interpelacja
(nr 8)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie polityki energetycznej państwa
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa,
nowy rząd zamierza zmienić politykę energetyczną
poprzedników. Zrezygnuje z budowy gazoportu w Świ-
noujściu, uruchomi drugą nitkę gazociągu jamal-
skiego i wykorzysta bogate złoża gazu w Polsce. Za-
blokowanie wartej 600 mln euro budowy gazoportu
w Świnoujściu to największa zmiana, którą planuje
rząd. Przez port do przeładunku skroplonego LNG
miało przechodzić 3–5 mld m3 gazu, m.in. z Dale-
kiego Wschodu, Afryki Północnej i Ameryki Połu-
dniowej. Poprzedni rząd uważał, że uruchomienie
portu uniezależni nas od dostaw z Rosji i zwiększy
bezpieczeństwo energetyczne Polski. Deklarował, że
państwo w części sfinansuje budowę.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy prawdą jest, że nowy rząd zamierza zmie-
nić politykę energetyczną poprzedników?
2. Czy prawdą jest, że nowy rząd zrezygnuje
z budowy gazoportu w Świnoujściu, uruchomi drugą
nitkę gazociągu jamalskiego i wykorzysta bogate
złoża gazu w Polsce?
3. Czy rezygnacja z uruchomienia portu zniwe-
czy plany uniezależnienia się od dostaw z Rosji?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 9)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie Lekarskiego
Egzaminu Państwowego
Szanowny Panie Premierze! Do mojego biura po-
selskiego dotarło pismo od lekarki z prośbą o inter-
wencję w sprawie egzaminu lekarskiego LEP, do
którego młodzi lekarze przystąpili pierwszy raz
w roku 2004 i właśnie od tego czasu jest on przed-
miotem wielu kontrowersji w środowisku przyszłych
lekarzy. Jednak większość z nich uważa ten egza-
min za zbędny, ponieważ jest niezgodny z Konstytu-
cją RP. Wprowadzenie Lekarskiego Egzaminu Pań-
stwowego stanowi ograniczenie wolności wykony-
wania zawodu. Wolność wyboru i wykonywania za-
wodu jest prawem zapisanym w art. 65 ust. 1 Kon-
stytucji RP. Wolność ta nie ma charakteru absolut-
nego. We wspomnianym wyżej artykule konstytucji
jest mowa o możliwych wyjątkach, które winny być
unormowane w ustawie. LEP został wprowadzony
10
drogą ustawy, więc spełnia w tym sensie ten waru-
nek. To jednak zbyt mało, aby uzasadnić konstytu-
cyjność przepisu wprowadzającego LEP. Wymóg art. 65
ust. 1 pozostaje bowiem w pełnej spójności z treścią
art. 31 ust. 3 konstytucji. Przepis ten wyraźnie prze-
widuje, że wszelkie ograniczenia w zakresie korzy-
stania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być
ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są
konieczne w demokratycznym państwie dla jego
bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla
ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicz-
nej albo też wolności i praw innych osób. Aby ocenić,
czy przepis o LEP jest zgodny z konstytucją, należy
zadać sobie pytanie, czy jego wprowadzenie można
uzasadnić ww. wymogami. Stanowisko wielu leka-
rzy jest takie, że wprowadzenia LEP nie jest uzasad-
nione koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa
demokratycznego państwa, zapewnienia porządku
publicznego, ochrony środowiska, moralności pu-
blicznej, ochrony zdrowia czy też ochrony wolności
i praw innych osób. Można by stwierdzić, że LEP
jest konieczny w celu zwiększenia poziomu wyszko-
lenia lekarza, jednak trudno zgodzić się z tą tezą,
ponieważ LEP zdają osoby, które pozytywnie zali-
czyły 6 lat studiów oraz roczny staż. Zdawały w tym
czasie egzaminy, które sprawdzały ich wiedzę i umoż-
liwiały im przejście na kolejny etap (rok) studiów
medycznych. Trudno zatem stwierdzić, że jeden eg-
zamin (kolejny sprawdzający wiedzę) ma przesądzać
o poziomie wyszkolenia lekarza, ma decydować
o odebraniu mu prawa wykonywania zawodu. Dla-
czego egzamin ten ma unieważnić 7 letni wysiłek
lekarzy pozytywnie weryfikowany przez zdawane
w tym czasie egzaminy? A do tego właśnie dochodzi,
kiedy lekarz nie zdaje LEP. Takiej sytuacji nie mają
absolwenci innych studiów, np. prawniczych, ekono-
micznych itd.
Należy też pamiętać, że lekarz nie kończy nauki
po studiach i po stażu. Zasadniczym szkoleniem,
które przesądza o poziomie jego kwalifikacji, jest
specjalizacja. To raczej egzamin kończący specjali-
zację spełnia taką rolę. Wspomnieć również należy
o tym, że począwszy od zakończenia stażu lekarz
jest zobowiązany do zbierania tzw. punktów eduka-
cyjnych. Otrzymuje je za prenumeratę czasopism
medycznych, za udział w kursach i szkoleniach, za
udział w konferencjach naukowych, publikację arty-
kułów itd. Czyli przez cały czas wykonywania swoje-
go zawodu lekarz jest niejako pod „kontrolą”.
Jeśli LEP ma podwyższać poziom wyszkolenia le-
karza, to co w takim razie z lekarzami, którzy zosta-
li nimi przed wprowadzeniem tego egzaminu? Czy
to znaczy, że ich poziom jest niższy? Myślę, że nie,
ponieważ wielu z nich znajduje zatrudnienie w swo-
im zawodzie w Europie Zachodniej lub też Ameryce
Północnej. Należy również wspomnieć o tym, że po-
dobnej weryfikacji w postaci LEP nie ma dla lekarzy
z innych krajów Unii Europejskiej, którzy chcą pra-
cować w Polsce. Nie zdają oni też podobnego egzami-
nu w swoim kraju. W większości krajów UE nie ma
egzaminu, który był analogiczny do LEP. Można
więc stwierdzić, że Polska z otwartymi rękoma
przyjmuje lekarzy z zagranicy, a swoim utrudnia
drogę do zawodu.
Skoro nie można znaleźć uzasadnienia dla wpro-
wadzenia tego egzaminu, które byłoby zgodne z wy-
mogami art. 31 ust.1 Konstytucji RP, można stwier-
dzić, że wprowadzenie LEP-u jest z nią niezgodne.
Pamiętać należy, że konieczność zdania tego egza-
minu to istotny czynnik ograniczający konstytucyj-
ną wolność obywatelską do wykonywania wybrane-
go zawodu. To właśnie art. 65 ust. 1 konstytucji
mówi o tym, że „każdemu zapewnia wolność wyboru
i wykonywania zawodu”. Jakie więc odniesienie ma
ten artykuł do LEP-u, który zmusza lekarza do po-
bierania zasiłku dla bezrobotnych, jeśli go nie zda?
Myślę, że należy również zwrócić uwagę na spo-
sób i tryb składania tego egzaminu państwowego,
a mianowicie chodzi o terminy jego przeprowadza-
nia, miejsce, sposób poprawiania niezdanego egza-
minu, kryteria jego oceny oraz zakres merytoryczny
egzaminu. Warunków tych nie określono w żadnej
ustawie. Zapisano jedynie, że jest to egzamin „koń-
czący staż podyplomowy”. Ale nawet to określenie
nie ustala precyzyjnie terminu, w jakim ma się on
odbyć. Czy ma to być zaraz po zakończeniu stażu,
a może miesiąc lub dwa miesiące później? Należy
więc wspomnieć w tym miejscu o art. 5 ust. 3 pkt 2
oraz art. 6 ust. 1 ustawy o zawodzie lekarza i leka-
rza dentysty, które mówią o tym, że aby uzyskać
prawo wykonywania zawodu i zawód ten wykony-
wać, należy złożyć z pozytywnym wynikiem LEP.
Dlatego określenie dokładnego terminu składania
tego egzaminu jest bardzo ważnym czynnikiem, za-
leży, bowiem od niego możliwość skorzystania z kon-
stytucyjnej wolności wykonywania zawodu przez le-
karzy stażystów. Termin składania LEP-u ograni-
cza więc dostęp do otrzymania prawa wykonywania
zawodu. Co np. ze stażystą, który zachorował lub
też z innych nieprzewidzianych okoliczności nie
mógł przystąpić do tego egzaminu? Musi czekać na
kolejny termin, który jest za pół roku, a przez ten
okres jest bezrobotny.
Czy Minister Zdrowia nie mógłby ustalić, że ter-
min ten nie będzie tak sztywno określony (zgodnie
z rozporządzeniem ministra zdrowia w sprawie sta-
żu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty z dnia
24 marca 2004 r. ze zmianami), ale będzie bardziej
elastyczny? Uważam, że na podstawie upoważnie-
nia, jakie posiada, może to zrobić.
Mógłby również podzielić zdawanie tego egzami-
nu na poszczególne części medycyny (chirurgia, gi-
nekologia, psychiatria itd.), co ułatwiłoby stażyście
ewentualną poprawę egzaminu. Poprawiałby wów-
czas tą część medycyny, z której na egzaminie nie
osiągnąłby wymaganej liczby punktów. Mógłby też
ustalić zakres merytoryczny LEP-u w formie bazy
pytań lub też książek, ale w znacznie mniejszym za-
kresie niż jest obecnie. Te wszystkie czynniki spra-
wiłyby, że LEP stanowiłby raczej dodatkowe repety-

torium dla kandydata na lekarza praktyka niż prze-
szkodę do uzyskania prawa wykonywania zawodu
przez osoby, które z pozytywnymi wynikami koń-
czyły kolejne etapy studiów oraz staż.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza utrzymać LEP?
2. Czy rząd mógłby ustalić bardziej elastyczny
termin egzaminu dla osób, które nie mogły do niego
w terminie przystąpić, w ten sposób, żeby nie było
konieczności czekania pół roku na kolejny?
3. Czy istnieje możliwość podzielenia zdawania
tego egzaminu na poszczególne części medycyny?
4. Czy w ocenie rządu wprowadzenie Lekarskie-
go Egzaminu Państwowego stanowiło ograniczenie
wolności wykonywania zawodu?
5. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby zmie-
nić ten stan rzeczy?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 10)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie obniżki składki rentowej
Szanowny Panie Premierze! Jak twierdzi prezes
ZUS, jeżeli obniżka składki rentowej nie będzie obej-
mowała wszystkich, lecz tylko osoby z najniższymi
zarobkami oraz wchodzących na rynek pracy – co
proponuje PO – wówczas ZUS będzie potrzebował
pół roku na przygotowanie nowej wersji programu
Płatnik. Składka rentowa została obniżona o 3
punkty procentowe po stronie pracowników z po-
czątkiem lipca tego roku. Według przyjętej przez
Sejm w czerwcu ustawy od 1 stycznia 2008 r. skład-
ka ma być obniżona o kolejne 4 punkty procentowe
– po 2 punkty procentowe po stronie pracowników i
pracodawców. Po redukcji pracownicy mieli płacić
1,5% składki, a pracodawcy – 4,5%. Obniżka składki
tylko dla wybranych osób wymaga bardziej skompli-
kowanych zmian w programie. Prezes ZUS stwier-
dził, że na przygotowanie takiej wersji programu
ZUS potrzebowałby około pół roku, więc mogłaby
ona zostać udostępniona najwcześniej pod koniec
pierwszego kwartału 2008 r.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy prawdą jest, że jeżeli obniżka składki ren-
towej nie będzie obejmowała wszystkich, lecz tylko
osoby z najniższymi zarobkami oraz wchodzących
na rynek pracy – co proponuje PO – wówczas ZUS
będzie potrzebował pół roku na przygotowanie no-
wej wersji programu Płatnik?
2. Czy prawdą jest, że mogłaby ona zostać udo-
stępniona najwcześniej pod koniec pierwszego kwar-
tału 2008 r.?
11
3. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby tak się
nie stało?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 11)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie planów prywatyzacji
polskiej Giełdy Papierów Wartościowych
Szanowny Panie Premierze! Wielu fachowców
wyraża opinię, że polska giełda musi bezwzględnie
pozostać w polskich rękach. Jej prywatyzacja stano-
wiłaby otwarcie niebezpiecznej drogi prowadzącej
do przejęcia jej przez zagranicznego inwestora stra-
tegicznego. Nie może być na to zgody. Przede wszyst-
kim zagraniczny inwestor strategiczny nie musi
wcale być zainteresowany realizacją celów, którym
powinna służyć warszawska giełda. Jeżeli giełda
znalazłaby się w rękach prywatnych, najprawdopo-
dobniej w ręku zagranicznego inwestora, to zmieni-
łaby cel swojej działalności nawet w stosunku do
stanu obecnego. O ile bowiem dziś jest ona instytu-
cją non profit, o tyle w przypadku prywatyzacji mu-
siałaby działać tylko dla własnego zysku. Giełda
warszawska winna wspierać rozwój polskiej gospo-
darki. Trzeba, aby stanowiła ona istotne centrum
pozyskiwania kapitału przez małe i średnie przed-
siębiorstwa. W razie sprzedaży giełdy warszawskiej
inwestorowi strategicznemu w jego interesie mogły-
by leżeć takie działania, które byłyby sprzeczne
z zasadniczym celem wsparcia rozwoju małych i śred-
nich firm. Po co narażać się na możliwość realizowa-
nia przez owego ewentualnego inwestora strategicz-
nego celów, które nie leżałyby w naszym interesie?
Jest oczywiste, że z punktu widzenia maksymalizo-
wania zysków giełdy prywatnej optymalne byłoby
ściąganie na nią akcji płynnych spółek zagranicz-
nych. Tymczasem z punktu widzenia potrzeb pol-
skiej gospodarki i polskich przedsiębiorców cel ten
byłby niepożądany. Skoro nawet czołowi przedstawi-
ciele instytucji rynku finansowego opowiadają się za
zintensyfikowaniem działań zmierzających do wcho-
dzenia zagranicznych spółek na polską giełdę, to
tym bardziej działania te popierałby inwestor zagra-
niczny. Tymczasem musimy mieć świadomość, że
wchodzenie na giełdę warszawską spółek zagranicz-
nych odciąga z natury rzeczy kapitał od małych
i średnich polskich spółek, co jest szczególnie ważne
w przypadku rynku pierwotnego. Wprawdzie więk-
szość giełd na świecie jest w rękach prywatnych, ale
najszybszy rozwój tych instytucji przypada na okres
od 1982 r., gdy zaczęła się hossa na giełdzie amery-
kańskiej. Najszybszy więc rozwój giełd przypada na
12
okres, w którym te instytucje nie znajdowały się
w prywatnych rękach, lecz pod kontrolą instytucji
publicznych, działały na zasadzie non profit.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd przewiduje prywatyzację GPW?
2. Jakie mogłyby być skutki prywatyzacji GPW?
3. Czy rząd stoi na stanowisku pozostawienia
GPW pod kontrolą instytucji publicznych?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 12)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie preferencyjnej 7-procentowej
stawki podatku VAT
na usługi gastronomiczne
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa,
właściciele sieci gastronomicznych grożą, że od 1
stycznia będą zmuszeni podnieść ceny o 15%. Dlatego
zwracają się do przyszłego rządu, by wynegocjował
w UE utrzymanie preferencyjnej 7-procentowej staw-
ki podatku VAT na usługi gastronomiczne. Polska
ma prawo na jej stosowanie tylko do 31 grudnia, po-
tem podatek ma wzrosnąć do 22%. Jeżeli nie zostanie
utrzymana obniżona stawka, ceny w restauracjach,
barach i stołówkach wzrosną o 15%. Reprezentanci
branży gastronomicznej mówią, że mogliby wziąć
przynajmniej część podwyżek na siebie, gdyby nie to,
że drożeje żywność i rosną płace. Poradzą sobie naj-
droższe restauracje, ale nie bary szybkiej obsługi
i stołówki pracownicze, w których jada najwięcej Po-
laków. Marże są w nich stosunkowo niewielkie.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza wynegocjować z UE utrzy-
manie preferencyjnej 7-procentowej stawki podatku
VAT na usługi gastronomiczne?
2. Jakie kroki zamierza podjąć rząd w tym celu?
3. Jakie inne kroki zamierza podjąć rząd, aby
nie doszło do wzrostu cen?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 13)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie polityki prorodzinnej
Szanowny Panie Premierze! W swoich zapowie-
dziach przedwyborczych Platforma Obywatelska de-
klarowała prowadzenie polityki prorodzinnej. Jed-
nym z najważniejszych jej elementów są m.in. urlopy
macierzyńskie oraz ulgi podatkowe.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza kontynuować proces co-
rocznego wydłużania urlopów macierzyńskich?
2. Czy rząd zamierza zachować przyjęte przez
Sejm V kadencji ulgi podatkowe na dzieci w wysoko-
ści 1200 zł na dziecko?
3. Czy rząd zamierza zachować tzw. becikowe?
4. Jakie inne elementy polityki prorodzinnej za-
mierza podejmować rząd, aby odwrócić niekorzystne
tendencje demograficzne grożące załamaniem całej
gospodarki?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 14)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie budowy autostrad w Polsce
Szanowny Panie Premierze! Platforma Obywa-
telska obiecała znaczące przyspieszenie budowy au-
tostrad w Polsce. Platforma postulowała brak spe-
cjalnych spółek powołanych do budowy dróg, a pań-
stwo znowu zaprosi do współpracy przy najważniej-
szych inwestycjach prywatnych koncesjonariuszy.
Ponadto drogowcy mają dostać więcej gotówki. Ko-
alicyjni eksperci przewidują, że odpis pieniędzy na
drogi z akcyzy na paliwa zostanie zwiększony z 18
do 32%. Eksperci ostrzegają, że na pełną realizację
100% planów budowy dróg zabraknie czasu. W cią-
gu najbliższych trzech miesięcy rząd chce przeforso-
wać zmiany w blisko 30 ustawach, które blokują in-
westycje lub spowalniają tempo prac.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. W jaki sposób rząd zamierza przyspieszyć
tempo budowy dróg i autostrad?
2. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby wypeł-
nić w 100% plan budowy autostrad do rozpoczęcia
Euro 2012?
3. Czy rząd zamierza budować drogi za publicz-
ne pieniądze, czy w ramach partnerstwa publiczno-
-prywatnego?
4. Jakie priorytety będą obowiązywać przy re-
alizacji budowy dróg w Polsce?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 15)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie obniżenia stawki podatku VAT
na artykuły dziecięce
Szanowny Panie Premierze! W czasie rządów ko-
alicji SLD–PSL ówczesny rząd Leszka Millera pod-
niósł podatek VAT od artykułów dziecięcych. Decy-
zja ta wpłynęła destrukcyjnie na budżety wielu ro-
dzin, szczególnie wielodzietnych. Było to ewidentne
uderzenie w rodzinę, w same podstawy jej ekono-
micznej egzystencji. W przypadku rodzin wychowu-
jących dzieci podstawą wydatków są te związane
z zakupem artykułów dziecięcych. Wielokrotnie
w kampanii wyborczej deklarował Pan, że pański
rząd będzie prowadził również politykę prorodzinną.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy pański rząd zamierza obniżyć podatek
VAT na artykuły dziecięce, co znacznie poprawiłoby
sytuację materialną tysięcy polskich rodzin?
2. Kiedy ewentualnie byłoby to możliwe?
3. Do jakiego poziomu możliwe byłoby obniżenie
tego podatku?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 16)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wypłaty emerytur z OFE
Szanowny Panie Premierze! Rozwiązania jak
najszybciej wymaga kwestia wypłaty emerytur
z otwartych funduszy emerytalnych. Do rozstrzy-
gnięcia pozostają pytania, czy oprócz prywatnych
zakładów emerytalnych ma istnieć także publiczny,
jak wyliczać świadczenia oraz jakie typy świadczeń
miałyby być wypłacane. Jeżeli wypłata emerytur
z OFE miałaby zacząć się od 2009 r., to nowy parla-
ment w trybie pilnym powinien zająć się projektem
ustawy dotyczącym OFE, ponieważ ZUS, który
miałby wypłacać świadczenia, potrzebuje czasu na
przygotowanie się do nowego systemu.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy nowy rząd zamierza zająć się kwestią wy-
płaty emerytur z otwartych funduszy emerytalnych?
2. Czy rząd, zgodnie z zapowiedziami przedwy-
borczymi i zgodnie z elementarną zasadą sprawie-
dliwości oraz poszanowania własności, przeforsuje
prawo pozwalające na jednorazowe wypłacenie
środków zgromadzonych w OFE przez płatników
składek?
13
3. Czy oprócz prywatnych zakładów emerytal-
nych będzie istniał także publiczny?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 17)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie swobody działalności gospodarczej
Szanowny Panie Premierze! Poprzedni rząd miał
zamiar wprowadzić tzw. pakiet Kluski, czyli zestaw
ustaw mających ułatwić życie przedsiębiorcom. Potrzeba
likwidacji wielu barier w prowadzeniu działalności
gospodarczej. Platforma Obywatelska obiecała m.in.
możliwość zawieszenia działalności dla wszystkich
firm, czyli że jak firma nie działa, to nie płaci podat-
ków. Ma być też jedno okienko przy rejestracji firmy.
W przypadku osób rozpoczynających działalność
proponowano, by ich składki do ZUS były powiąza-
ne z przychodami i płacone ryczałtem. Gdy firma
w pierwszych miesiącach ma przychody rzędu 1 tys.
zł, nie płaci, jak dziś, do ZUS 700 zł, tylko np. 20%
przychodu, czyli 200 zł. Pełne ubezpieczenie przed-
siębiorca płaciłby, gdyby jego przychody osiągnęły
ustalony limit przychodu, np. kilkanaście czy kilka-
dziesiąt tysięcy złotych.
Pakiet PO przewiduje zmiany w ponad 100 usta-
wach dotyczących prowadzenia działalności gospo-
darczej. Między innymi dotyczy to ustawy o swobo-
dzie działalności gospodarczej, Ordynacji podatko-
wej, Prawa budowlanego, zagospodarowania prze-
strzennego, ale to także głęboka reforma podatkowa.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy nowy rząd wprowadzi zestaw ustaw ma-
jących ułatwić życie przedsiębiorcom?
2. Czy rząd podtrzymuje zamiar wprowadzenia
przepisu dla osób rozpoczynających działalność tak,
by ich składki do ZUS były powiązane z przychoda-
mi i płacone ryczałtem?
3. Czy rząd podtrzymuje wolę zmiany w ponad
100 ustawach dotyczących prowadzenia działalności
gospodarczej?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
14
Interpelacja
(nr 18)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie nowej koncepcji
suwerenności państwa
Szanowny Panie Premierze! W swoim programie
wyborczym Platforma Obywatelska zapisała, że:
„potrzebna jest nowa koncepcja suwerenności pań-
stwowej w warunkach przynależności do Unii Euro-
pejskiej. Niezbędny jest wiarygodny program i spo-
sób komunikacji społecznej, zdolność do wzięcia od-
powiedzialności za państwo. Wymaga to myślenia
i działania w duchu idei społeczeństwa obywatel-
skiego, z odwołaniem się do kategorii interesu naro-
dowego, a także wzmocnienia poczucia tożsamości
lokalnej i regionalnej. Po to, by uruchomić energię
społeczną oraz indywidualne szanse każdego z nas.
Część z proponowanych poniżej zmian wymaga no-
welizacji Konstytucji RP”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Na czym miałaby polegać nowa koncepcja su-
werenności państwowej w warunkach przynależno-
ści do Unii Europejskiej?
2. W jaki sposób rząd zamierza realizować nową
koncepcję suwerenności państwowej?
3. Jakie zmiany w konstytucji związane z nową
koncepcją suwerenności państwa postuluje rząd?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 19)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie reformy służby cywilnej
Szanowny Panie Premierze! W swoich zapowie-
dziach przedwyborczych Platforma Obywatelska
wskazywała, że: „jednym z najbardziej rażących
błędów ustrojowych ostatniego okresu jest złamanie
zasady, że najwyższe stanowiska administracyjne
należą do służby cywilnej. Prowadzi to do niebez-
piecznego procesu opanowywania państwa przez
niekompetentnych partyjnych aparatczyków, któ-
rych celem nie jest dobro obywateli, lecz zabezpie-
czenie interesów ich politycznych mocodawców. Od-
budujemy i rozszerzymy zakres działania apolitycz-
nej służby cywilnej, z objęciem tymi zasadami także
administracji samorządu terytorialnego. Wyraźnie
rozdzielimy sfery polityczną i administracyjną oraz
partnerstwo tych dwóch segmentów służby publicz-
nej w zarządzaniu publicznym. Oznacza to m.in. od-
danie kierownictwa urzędami administracyjnymi
w ręce służby cywilnej i odpowiedzialność tych
kierowników przed rządzącymi politykami za pro-
fesjonalizm urzędników i ich wysoki poziom etycz-
ny oraz gotowość urzędów do wykonywania zadań
publicznych”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy może Pan Premier złożyć zapewnienie, że
na najwyższe stanowiska administracyjne nie będą
powoływani działacze partyjni, ale osoby ze służby
cywilnej?
2. Jakie zmiany zamierza wprowadzić rząd
w ramach działalności służby cywilnej?
3. Czy rząd zamierza przywrócić zasadę obsa-
dzania stanowisk administracyjnych przedstawicie-
lami służby cywilnej wyłanianymi w drodze kon-
kursu?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 20)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie zmian w prawie wyborczym
Szanowny Panie Premierze! W zapowiedziach
przedwyborczych Platforma Obywatelska obiecała
wyborcom zmiany w prawie wyborczym, których ce-
lem ma być zwiększenie dostępności wyborów: dwu-
dniowe głosowanie, możliwość głosowania pocztowe-
go, prawo do głosowania w miejscu pobytu (a nie za-
meldowania), w tym głosowanie za granicą lub przez
pełnomocnika. Rozwiązania większościowej ordynacji
wyborczej i jednomandatowych okręgów wyborczych
mają być wprowadzone niezwłocznie w samorządzie,
jeszcze przed najbliższymi wyborami w 2010 r.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza dotrzymać obietnicy przed-
wyborczej i dokonać zmian w prawie wyborczym
przedstawionych w programie?
2. Jaki koszt dla budżetu oznaczają zmiany w pra-
wie wyborczym zapowiadane przez rząd?
3. Kiedy całość proponowanych zmian miałaby
wejść w życie?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 21)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wzmocnienia
majątkowych podstaw działania
samorządu województwa i samorządu lokalnego
Szanowny Panie Premierze! W obietnicach
przedwyborczych Platforma Obywatelska zapew-
niała, że będzie dążyć do wzmocnienia majątkowych
podstaw działania samorządu województw i samo-
rządu lokalnego poprzez przekazanie na ich rzecz
dalszych źródeł dochodów publicznych oraz mienia
państwowego i licznych instytucji (w tym także fun-
duszy, agencji i przedsiębiorstw państwowych ogól-
nego znaczenia gospodarczego), mających znaczenie
dla rozwoju regionalnego i lokalnego.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza dotrzymać obietnicy złożo-
nej w czasie wyborów i dążyć do wzmocnienia mająt-
kowych podstaw działania samorządu województw
i samorządu lokalnego poprzez przekazanie na ich
rzecz dalszych źródeł dochodów publicznych oraz
mienia państwowego?
2. Na czym miałoby polegać wzmocnienie mająt-
kowych podstaw działania samorządów?
3. Jaki będzie koszt wzmocnienia majątkowych
podstaw działania samorządów?
4. Kiedy rząd zamierza wprowadzić postulowa-
ne zmiany?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 22)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie planów prywatyzacyjnych rządu
Szanowny Panie Premierze! Przed wyborami
Platforma Obywatelska zapowiedziała, że zostanie
wprowadzony wieloletni plan prywatyzacyjny, od-
dzielający prywatyzację od planowania budżetowe-
go. W programie wyborczym twierdzono: „Określi-
my przeznaczenie przychodów z prywatyzacji na
istotne dla obywateli cele, w tym np. zwiększenie
wpływów na fundusz rezerwy demograficznej, by
zabezpieczyć emerytury. Celem prywatyzacji winno
być oddzielenie gospodarki od polityki (w tym likwi-
dacja własności mieszanej, tj. prywatno-państwo-
wej) oraz poprawa konkurencyjności sektorów go-
spodarki. Obecnie ponad 20 proc. PKB pochodzi od
15
podmiotów z udziałem Skarbu Państwa. Udział ten
musi się zmniejszyć do 10 proc.”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Na jakie istotne dla obywateli cele mają być
przeznaczone przychody z prywatyzacji?
2. Jakie spółki Skarbu Państwa zamierza spry-
watyzować rząd?
3. W jakiej perspektywie czasowej rząd zamie-
rza przeprowadzić prywatyzację?
4. Jakie sektory gospodarki zamierza wyłączyć
rząd z prywatyzacji?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 23)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie programu uzdrowienia
finansów publicznych
Szanowny Panie Premierze! Przed wyborami
Platforma Obywatelska zapowiedziała, że zamierza
uzdrowić polskie finanse publiczne, które potrzebu-
ją gruntownej reformy. W swoim programie Platfor-
ma zapisała, że: „Zmiany powinny objąć struktury
i stany dochodów publicznych, wydatków publicz-
nych, długu publicznego (wewnętrznego i zewnętrz-
nego), organizację sektora finansów publicznych
oraz zarządzanie finansami publicznymi. Ta grun-
towna reforma jest ważną częścią polityki prowzro-
stowej. Umożliwi ona nie tylko zmniejszenie obcią-
żeń podatkowych, ale również spadek rynkowych
stóp procentowych i zwiększenie aktywizacji zawo-
dowej. Z tego punktu widzenia jest najważniejszym
elementem proinwestycyjnej i prozatrudnieniowej
polityki makroekonomicznej.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. W jaki sposób rząd zamierza przełożyć refor-
mę finansów publicznych na zmniejszenie obciążeń
podatkowych czy spadek rynkowych stóp procento-
wych?
2. Jakiego zmniejszenia obciążeń podatkowych
należy spodziewać się po przeprowadzeniu reformy
finansów publicznych?
3. Na czym miałaby polegać reforma finansów
publicznych?
4. Kiedy rząd zamierza przeprowadzić reformę
finansów publicznych?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
16
Interpelacja
(nr 24)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie założeń polityki prorodzinnej
i sytuacji demograficznej
Szanowny Panie Premierze! Przed wyborami
Platforma Obywatelska w swoim programie wybor-
czym zapowiadała, że zamierza „tworzyć warunki,
by rodzina mogła być samodzielna ekonomicznie –
przez dostęp do edukacji i pracy, a nie tylko świad-
czenia finansowe. Polityka na rzecz rodziny musi
być również nastawiona na poprawę sytuacji demo-
graficznej i doprowadzić przez pięć lat do poprawy
wskaźnika dzietności z 1,2 do 1,8 (...) zwiększeniu
wsparcia dla rodzin w sprawowaniu opieki nad
dziećmi i dbałości o rozwój dzieci i młodzieży. W tym
celu należy: wprowadzić ulgi podatkowe o charakte-
rze prorodzinnym, dostępne dla każdej rodziny i rów-
ne na każde dziecko”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby popra-
wić sytuację demograficzną i doprowadzić przez pięć
lat do poprawy wskaźnika dzietności z 1,2 do 1,8?
2. Jakie ulgi podatkowe o charakterze proro-
dzinnym zamierza wprowadzić rząd?
3. W jaki sposób rząd zamierza tworzyć warun-
ki, by rodzina mogła być samodzielna ekonomicznie
– przez dostęp do edukacji i pracy?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 25)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie emerytów, którzy płacą składki
rentowe, nie otrzymując w zamian świadczeń
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa,
prawie pół miliona Polaków płaci składki rentowe,
nie dostając w zamian prawa do świadczeń. Okazuje
się, że jest to niezgodne z konstytucją. Sprawą zain-
teresował się już rzecznik praw obywatelskich. Każ-
dy z ponad 370-tysięcznej rzeszy emerytów, którzy
dodatkowo pracują, musi płacić wszystkie składki
na ubezpieczenia społeczne. Jednak o ile opłacając
składki emerytalne, chorobowe i wypadkowe, może
liczyć na świadczenia (np. wystąpić do ZUS o po-
nowne przeliczenie i podwyższenie emerytury), to
w żaden sposób nie skorzysta ze składki rentowej.
Emerytura przyznawana jest dożywotnio i emeryt
nigdy nie stanie się rencistą. A chodzi o niemałe pie-
niądze, bo składka rentowa to aż 10% wynagrodze-
nia brutto. Jeszcze więcej, bo 29,52% pensji, ZUS
zabiera dorabiającym fukcjonariuszom Policji i żoł-
nierzom. Muszą opłacać wszystkie cztery składki,
a nie mają prawa do podwyższenia świadczeń. To
wyraźne zaburzenie logiki systemu ubezpieczenio-
wego. Wiadomo, że osoby, które teraz są na emery-
turze, z puli składek rentowych nigdy nie skorzysta-
ją. Jeżeli już muszą je płacić, bo mamy system soli-
darnościowy, to można by rozważyć takie rozwiąza-
nie, żeby przynajmniej część składki rentowej była
zaliczana na poczet emerytury i wpływała na pod-
wyższenie wysokości świadczenia. Składka rentowa
ma charakter ubezpieczeniowy. Oznacza to, że w za-
mian za nią ubezpieczony uzyskuje prawo do świad-
czenia. W związku z tym osoba, która jest już na
emeryturze i z renty nigdy nie skorzysta, nie powin-
na jej płacić. Ponadto przepisy nakazujące opłacanie
składek, a niegwarantujące świadczeń naruszają
art. 2 konstytucji (Rzeczpospolita Polska jest demo-
kratycznym państwem prawnym urzeczywistniają-
cym zasady sprawiedliwości społecznej). Zgodnie
z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1
ustawy osoba zatrudniona na podstawie umowy
o pracę podlega obowiązkowo ubezpieczeniom eme-
rytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowe-
mu. Zgodnie z art. 9 ust. 4 ustawy obowiązkowym
ubezpieczeniom podlegają także pracownicy mający
ustalone prawo do świadczeń emerytalnego lub ren-
towych. Zasady opłacania składek na ubezpieczenia
społeczne reguluje ustawa z 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137,
poz. 887, z późn. zm.). Od 1 lipca do 31 grudnia br.
składka na ubezpieczenie rentowe wynosi 10%,
z tego 6,5% finansuje płatnik (pracodawca), a 3,5%
ubezpieczony (czyli pracujący emeryt).
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza zmienić prawo tak, aby pra-
cujący emeryci nie byli zmuszani do opłacania skła-
dek rentowych, z których nigdy nie skorzystają?
2. Czy rząd zamierza rozważyć takie rozwiąza-
nie, żeby przynajmniej część składki rentowej była
zaliczana na poczet emerytury i wpływała na pod-
wyższenie wysokości świadczenia?
3. Kiedy rząd zamierza zająć się tym problemem?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 26)
do ministra zdrowia
w sprawie konsekwencji wprowadzenia
Lekarskiego Egzaminu Państwowego
Szanowny Panie Ministrze! Egzamin, do którego
młodzi lekarze przystąpili po raz pierwszy w roku

2004, i czynią to do dziś, właściwie od samego po-
czątku stanowi przedmiot wielu kontrowersji w śro-
dowisku medycznym. Wprowadzenie Lekarskiego
Egzaminu Państwowego zdaniem zainteresowanych
stanowi ograniczenie wolności wykonywania zawo-
du. Jak wskazują, wolność wyboru i wykonywania
zawodu jest prawem zapisanym w art. 65 ust. 1 Kon-
stytucji RP. Wymóg art. 65 ust. 1 pozostaje jednak
w pełnej spójności z treścią art. 31 ust. 3 konstytucji.
Przepis ten wyraźnie przewiduje, że wszelkie ogra-
niczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych
wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w usta-
wie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycz-
nym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku
publicznego bądź dla ochrony środowiska, zdrowia
i moralności publicznej albo też wolności i praw in-
nych osób. Wyżej wymienionym trudno zgodzić się
z tezą wprowadzenia LEP w celu zwiększenia pozio-
mu wykształcenia lekarza. Do Lekarskiego Egzami-
nu Państwowego przystępują osoby, które pozytyw-
nie zaliczyły 6-letnie studia oraz roczny staż. W tym
czasie przechodziły wiele egzaminów sprawdzają-
cych ich wiedzę, a tym samym umożliwiały im przej-
ście na kolejny etap (rok) studiów medycznych. Nale-
ży zaznaczyć, iż zasadniczym elementem, który
przesądza o poziomie kwalifikacji lekarzy, jest spe-
cjalizacja i egzamin nią kończący. Ponadto, począw-
szy od zakończenia stażu, lekarz jest zobowiązany
do zbierania tzw. punktów edukacyjnych. Otrzymu-
je je za prenumeratę czasopism medycznych, za
udział w kursach i szkoleniach, konferencjach na-
ukowych, publikację artykułów itp., czyli przez cały
czas wykonywania swojego zawodu lekarz jest nieja-
ko pod kontrolą. W praktyce okazuje się, że niezda-
ny egzamin LEP powoduje odebranie uprawnień le-
karzowi do wykonywania zawodu, podczas gdy ab-
solwenci innych kierunków studiów, np. prawni-
czych czy ekonomicznych, nie zostają postawieni
w takiej sytuacji.
Panie Ministrze! W związku z powyższym po-
zwalam sobie zadać Panu następujące pytania
z prośbą o ustosunkowanie się do ich treści:
1. Jeśli LEP ma podwyższyć poziom wykształce-
nia lekarzy, to jakie zastosowanie mają funkcjonują-
ce dziś przepisy w stosunku do lekarzy, którzy zo-
stali nimi przed wprowadzeniem tego egzaminu?
Czy to oznacza, że ich referencje są niższe?
Proszę o ustosunkowanie się do ww. kwestii
w kontekście zatrudniania tej grupy kadry medycz-
nej w Europie Zachodniej lub Ameryce Północnej.
Należy również zaznaczyć, że podobnej weryfikacji
w postaci LEP nie ma dla lekarzy z innych krajów
Unii Europejskiej, którzy chcą pracować w Polsce.
Nie zdają oni też podobnego egzaminu w swoim kra-
ju. Można więc stwierdzić, że Polska z otwartymi rę-
koma przyjmuje lekarzy z zagranicy, a swoim utrud-
nia drogę do zawodu.
2. Art. 5 ust. 3 pkt 2 oraz art. 6 ust. 1 ustawy
o zawodzie lekarza i dentysty stanowią, że aby uzy-
skać prawo do wykonywania zawodu i zawód ten wy-
konywać, należy złożyć z pozytywnym wynikiem
17
LEP. W chwili obecnej funkcjonuje wyłącznie zapis,
który mówi, że jest to jedynie egzamin „kończący
staż podyplomowy”, nie ma dookreślonego sposobu,
trybu, terminów jego zdawania, poprawy; czy może
się on odbyć zaraz po zakończeniu stażu lekarskie-
go, czy też wcześniej. Określenie dokładnego termi-
nu składania LEP-u jest bardzo ważnym czynni-
kiem. Zależy bowiem od niego możliwość skorzysta-
nia z konstytucyjnej wolności wykonywania zawodu
przez lekarzy stażystów. Proszę więc o ustosunko-
wanie się do powyższej kwestii.
A ponadto:
3. Czy jest możliwe, zgodnie z aktualnym stanem
prawnym, podzielenie zdawanego egzaminu na po-
szczególne części medycyny (chirurgia, ginekologia,
psychiatria itd.)? To ułatwiłoby stażyście ewentual-
ną poprawę egzaminu. Poprawiałby wówczas tę
część medycyny, z której na egzaminie nie osiągnął-
by wymaganej liczby punktów. Mógłby też ustalić
zakres merytoryczny LEP-u w formie bazy pytań
lub publikacji, ale w znacznie mniejszym zakresie
niż obecnie. Te wszystkie czynniki sprawiłyby, że
LEP stanowiłby raczej dodatkowe repetytorium dla
kandydata na lekarza praktyka niż przeszkodę do
uzyskania prawa wykonywania zawodu osób, które
z pozytywnymi wynikami kończyły kolejne etapy
studiów oraz staż.
Poniżej przedstawiam Panu również opinię pre-
zesa WIL o LEP-ie. Artykuł ten został zamieszczony
na stronie medycyny praktycznej, w „Głosie Wielko-
polskim” w dniu 8.10.2007 r.
„Młodzi lekarze, zamiast leczyć pacjentów, idą
na zasiłek lub wyjeżdżają z kraju. Dzieje się tak
z powodu Lekarskiego Egzaminu Państwowego. Bez
niego absolwent medycyny z dyplomem i po stażu
nie ma prawa do wykonywania zawodu. Wiosną
w całym kraju nie zdała go rekordowa liczba staży-
stów – 138 na 335, czyli 42%.
– To jest karygodne, aby w Polsce, gdzie jest naj-
mniej lekarzy w Europie, gdzie tworzy się luka poko-
leniowa i za kilka lat nie będzie specjalistów z róż-
nych dziedzin, organizuje się tak trudny egzamin –
mówi prof. Stefan Sobczyński, prezes Wielkopolskiej
Izby Lekarskiej, i dodaje, że w ciągu ostatnich trzech
lat z Polski wyjechało około 6% lekarzy. Najgorzej
jest z anestezjologami. Z niektórych regionów wyje-
chało ich aż 17%. – Niedługo nie będzie można prze-
prowadzić operacji, bo nie będzie w niektórych szpi-
talach lekarzy – dodaje prezes WIL. – Ludzie nic
o tym nie wiedzą, ale przyszłość może być naprawdę
tragiczna. Dlatego nie rozumiem, jak można utrzy-
mywać tak źle skonstruowany egzamin, który za-
wiera wręcz podstępne pytania. – Lekarzy nie
kształcimy źle – zastrzega prof. Jacek Wysocki, pro-
rektor Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. –
Liczba oblanych to dowód, że egzamin jest źle skon-
struowany, że trwa zbyt długo, a pytań jest za dużo.
Najgorsze jest to, że ten egzamin rzeczywiście prze-
sądza o losach lekarzy. Tych, którzy nie zdadzą, ska-
zuje na niebyt. Tym, którzy osiągną marny wynik,
blokuje dostęp do specjalizacji – mówi prorektor UM
18
i dodaje, że na najbardziej oblegane specjalizacje wy-
maganych jest około 170 punktów. Jeszcze w ubie-
głym roku rząd zapowiadał, że formuła egzaminu
ulegnie zmianie. Mówiło się, że eksperci pracują nad
jego nową koncepcją. – Egzamin, który odbędzie się
w listopadzie, będzie miał taką formułę jak dotych-
czas – ucina wszelkie spekulacje dr Magdalena Ada-
mowska z Wydziału Kształcenia Lekarzy Minister-
stwa Zdrowia. – Nie trwają żadne prace, które mia-
łyby go zmienić”.
4. Jakie jest stanowisko Pana Ministra w spra-
wie obowiązujących przepisów dotyczących Lekar-
skiego Egzaminu Państwowego?
5. Czy rząd przewiduje zmiany wychodzące na-
przeciw problemom poruszanym powyższej interpe-
lacji? Jeżeli tak, to w jakim terminie?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Gniezno, dnia 7 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 27)
do ministra infrastruktury
w sprawie planowanej budowy
portu lotniczego na obszarze
metropolii białostockiej
Zwrócili się do mnie z apelem i prośbą o inter-
wencję mieszkańcy osiedla „Dojlidy” w Białymsto-
ku, zorganizowani w Stowarzyszeniu „Bezpieczne
życie” Mieszkańców Osiedla „Dojlidy”, którzy sta-
nowczo sprzeciwiają się planowanej rozbudowie lot-
niska sportowo-sanitarnego na Krywlanach. W jego
miejsce ma tutaj powstać lotnisko regionalne
z wszelkimi z tym związanymi uciążliwościami.
Uważam, że Podlasie zasługuje na port lotniczy
z prawdziwego zdarzenia. Lokalizacja jego na Kryw-
lanach to wyklucza, gdyż nie ma tam warunków do
zbudowania go zgodnie z wymogami i obowiązujący-
mi standardami. Nie budzi wątpliwości, że region
podlaski i Białystok potrzebują lotniska zarówno do
obsługi połączeń pasażerskich, jak i transportu to-
warowego. Jego budowa wpłynie na wzbogacenie in-
frastruktury regionu i stworzy szansę na szybszy
jego rozwój.
Prowadzone od wielu lat zabiegi o powstanie lot-
niska w tym regionie Polski doprowadziły do po-
wstania znacznie ciekawszej koncepcji jego budowy
w Topolanach-Potoce. Jego pełna dokumentacja cze-
ka do dnia dzisiejszego na realizację. Lokalizacja lot-
niska w Topolanach została wpisana do obowiązują-
cej od 2000 r. „Strategii rozwoju województwa pod-
laskiego do 2010 r.”, planu zagospodarowania prze-
strzennego woj. podlaskiego oraz miejscowych pla-
nów zagospodarowania przestrzennego gminy Mi-
chałowo i gminy Zabudów.
Tymczasem władze woj. podlaskiego uznały te
wyżej przedstawione ustalenia planistyczne za nie-
ważne i rozpoczęły ponowną dyskusję nad lokaliza-
cją lotniska, wskazując na rozbudowę istniejącego
lotniska sportowo-sanitarnego na Krywlanach. Te-
ren tam znajdujący się jest zbyt mały, by zorganizo-
wać na nim odpowiedniej długości pas startowy,
w związku z tym należałoby wyciąć kilkadziesiąt
hektarów lasu. Położony jest on zbyt blisko śródmie-
ścia Białegostoku, a na dodatek w najbliższym cza-
sie w jego pobliżu planowana jest budowa campusu
uniwersyteckiego. Dodatkowym ujemnym czynni-
kiem jest istnienie w jego pobliżu wysypiska śmieci
dla Białegostoku, gdzie gromadzą się duże ilości
ptaków, które mogą być zagrożeniem dla ruchu lot-
niczego.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z prośbą o udzielenie odpowiedzi na nastę-
pujące pytania:
1. W związku z tym, że rząd Jarosława Kaczyń-
skiego przyjął szereg dokumentów dotyczących bu-
dowy lotnisk i ich finansowania z programów opera-
cyjnych, które z nich obecnie obowiązują w zakresie
dotyczącym lokalizacji regionalnych portów lotni-
czych, ze wskazaniem, czy dotyczą także lotniska
regionalnego w Białymstoku?
2. Jaką funkcję w dokumentach rządowych i in-
nych pełni lotnisko na Krywlanach i czy przewidzia-
ne są zmiany w jego funkcjonowaniu?
3. Jakie działania podjęto, aby w woj. podlaskim
powstał lotniczy port regionalny i czy zostanie on
wpisany do europejskiej sieci lotnisk regionalnych?
4. Jakie są możliwości finansowania budowy lot-
niska regionalnego w woj. podlaskim ze środków
rządowych?
Poseł Krzysztof Jurgiel
Białystok, dnia 13 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 28)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy drogi szybkiego ruchu S8
Via Baltica i jej przebiegu w woj. podlaskim
Jednym z priorytetów rozwoju systemu drogowe-
go w woj. podlaskim jest budowa drogi szybkiego ru-
chu Via Baltica przebiegającej przez Suwałki–Augu-
stów–Białystok–Zambrów do Warszawy. Odgrywać
ma ona kluczową rolę w podniesieniu atrakcyjności
inwestycyjnej i turystycznej woj. podlaskiego.
Droga ta leży w ciągu międzynarodowego kory-
tarza transportowego nr I (Tallin–Ryga–Kowno–
–Warszawa) wchodzącego w skład transeuropejskiej
sieci transportowej. Jest jednym z czterech prioryte-

towych korytarzy przebiegających przez teren Pol-
ski (odcinek drogi ekspresowej nr S8 Warszawa–Bia-
łystok–Suwałki–Budzisko–granica z Litwą).
Jak najszybsza budowa trasy Via Baltica na ob-
szarze woj. podlaskiego przyczyni się do wzmocnie-
nia potencjału ekonomicznego stolicy województwa,
a zatem będzie miała kluczowe znaczenie dla po-
wstawania nowych miejsc pracy, umocnienia funkcji
metropolitalnych Białegostoku i rozwoju miasta.
Zapewni mieszkańcom północnej i zachodniej części
województwa możliwie najlepszą dostępność trans-
portową do regionalnej infrastruktury społecznej,
w szczególności z zakresu nauki, szkolnictwa wyż-
szego, specjalistycznej opieki zdrowotnej, admini-
stracji i kultury, które są skoncentrowane w Bia-
łymstoku. Wpłynie również na rozwiązanie proble-
mów komunikacyjnych w kierunku wschodniej gra-
nicy państwa. Jej budowa zapewni bezpieczeństwo
ludziom – użytkownikom drogi, a przede wszystkim
okolicznym mieszkańcom.
Odstąpienie od budowy Via Baltica w propono-
wanym dotychczas przebiegu stworzy realne za-
grożenie marginalizacją społeczno-gospodarczą
mieszkańców regionu i utrwali istniejące opóźnie-
nia cywilizacyjne. Zmniejszone zostaną szanse na
to, aby Białystok stał się jednym z ośrodków miej-
skich o znaczeniu europejskim. Zmiana przebiegu
drogi ekspresowej będzie oznaczała także narusze-
nie zobowiązań międzynarodowych podjętych
przez Polskę w stosunku do Litwy, Łotwy, Estonii
i Finlandii. Przyjęcie zaś innego wariantu przebie-
gu tej trasy niż planowano, nieposiadającego żad-
nego przygotowania projektowego i planistycznego
w parametrach drogi ekspresowej, opóźni proces
inwestycyjny o kilka lat.
Z dotychczasowych informacji, a przede wszyst-
kim wypowiedzi polityków przyszłej koalicji rządzą-
cej wynika, że planuje się wycofać z tej inwestycji,
a przede wszystkim zmienić przebieg Via Baltica.
Opublikowany przez ugrupowanie rządzące – Plat-
formę Obywatelską – Narodowy Program Wielkiej
Budowy zakłada powstanie setek kilometrów auto-
strad i dróg ekspresowych. Trasy te jednak mają
omijać Białystok, zaś woj. podlaskie traktowane jest
nadal jako obszar przejściowy.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra o udzielenie odpowiedzi na następujące py-
tania:
1. Jakie akty prawne i dokumenty programowe
obowiązują obecnie w zakresie określenia przebiegu
i budowy trasy Via Baltica?
2. Jaki jest harmonogram budowy i zasady finan-
sowania drogi ekspresowej Via Baltica?
3. Czy rząd przewiduje zmiany dotyczące aktów
prawnych i innych dokumentów dotyczących prze-
biegu i budowy trasy Via Baltica?
Poseł Krzysztof Jurgiel
Białystok, dnia 13 listopada 2007 r.
19
Interpelacja
(nr 29)
do ministra skarbu państwa
w sprawie planów i standardów
restrukturyzacji sektora cukrowniczego
przez Krajową Spółkę Cukrowniczą
w Toruniu, w tym prawdopodobnej likwidacji
cukrowni w Brześciu Kujawskim
Zarząd Krajowej Spółki Cukrowniczej zobowią-
zany jest do podejmowania działań zmierzających
do optymalizacji rynku cukru w Polsce zgodnie ze
standardami unijnymi. Oznacza to przyjęcie wielo-
letniego planu restrukturyzacji uwzględniającego
gospodarcze i ekonomiczne przesłanki mające
wpływ na kondycję finansową spółki, w tym na sy-
tuację ekonomiczną cukrowni w regionach specja-
lizujących się w produkcji buraka cukrowego.
Z uwagi na społeczno-ekonomiczne uwarunkowa-
nia regionu kujawsko-pomorskiego wyrażamy
szczere zaniepokojenie planami władz spółki zmie-
rzającymi do zmiany sieci fabryk, w tym prawdopo-
dobnej likwidacji cukrowni w Brześciu Kujawskim.
Opierając się na opiniach środowisk związanych
z produkcją buraka cukrowego, władz samorządo-
wych oraz producentów zrzeszonych w Związku
Plantatorów Buraka Cukrowego, pragniemy zwró-
cić uwagę na możliwość podtrzymania sprawności
zakładu w Brześciu Kujawskim. O atutach cukrow-
ni decydują: położenie zakładu w centrum gleb bu-
raczanych w ukształtowanym środowisku planta-
torów, pozwalającym na dowóz surowca na pozio-
mie ponad 400 tys. ton z promienia ok. 35 km, peł-
ne zagospodarowanie wysłodków na potrzeby pro-
dukcji zwierzęcej, jeden z najniższych w branży
kosztów technicznych wytworzenia jednej tony cu-
kru, posiadanie znacznych rezerw terenu pod
ewentualną rozbudowę, respektowanie standardów
UE w zakresie ochrony środowiska wraz z oddaną
do użytku nowoczesną oczyszczalnią ścieków,
wreszcie dogodne położenie zakładu w centrum
geograficznym Polski. W związku z tym prosimy
o przedstawienie – jakie standardy i kryteria przy-
jęły władze spółki, podejmując decyzje restruktu-
ryzacyjne?
Posłowie Ewa Kierzkowska,
Domicela Kopaczewska,
Tomasz Lenz
i Marek Wojtkowski
Warszawa, dnia 15 listopada 2007 r.
20
Interpelacja
(nr 30)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie przebiegu i budowy odcinka
drogi ekspresowej S8
Szanowny Panie Premierze! Zatwierdzony przez
Radę Ministrów przebieg drogi ekspresowej S8 na
kierunku Łódź–Łask–Sieradz–Wieruszów–Wrocław
jest wyjątkowo ważny z punktu widzenia mieszkań-
ców aglomeracji łódzkiej.
Dał temu wyraz premier Jarosław Kaczyński,
który publicznie zapewnił łodzian, że w przypadku
zwycięstwa w wyborach jego rząd gwarantuje wyko-
nanie tej inwestycji.
Dotychczas nie wiadomo jednak, w jaki sposób tę
inwestycję będzie traktowała obecna Rada Mini-
strów pod przewodnictwem Pana Premiera. W związ-
ku z powyższym proszę o udzielenie jednoznacznej
odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy rząd kierowany przez Pana Premiera
podtrzyma gwarancję premiera Jarosława Kaczyń-
skiego i podejmie decyzję o budowie nowego odcinka
drogi ekspresowej S8 w optymalnym z punktu wi-
dzenia aglomeracji łódzkiej, wytyczonym wcześniej,
przebiegu, czy też opowie się za wariantem na kie-
runku Piotrków Trybunalski–Bełchatów–Wrocław,
który omija Łódź?
2. W jaki sposób Pański rząd zamierza zapewnić
wystarczające środki finansowe na budowę drogi,
skoro w Traktacie Akcesyjnym negocjowanym przez
rząd Leszka Millera zapisano inny przebieg trasy –
przez Piotrków Trybunalski z ominięciem Łodzi, co
wyklucza finansowanie budowy odcinka zatwierdzo-
nego przez Radę Ministrów z Funduszu Spójności?
3. Czy, kiedy i w jakim przebiegu droga S8 zo-
stanie ostatecznie zbudowana?
Z poważaniem
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska
Łódź, dnia 16 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 31)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie działań zmierzających
do ograniczenia polskiego szkolnictwa
w Holandii
Szanowny Panie Ministrze! Jednym z istotnych
zadań Ministerstwa Spraw Zagranicznych, stano-
wiących polską rację stanu, jest wspieranie kultury
i tradycji narodowej oraz kultywowanie języka pol-
skiego poza granicami kraju. Ta misja w szczególno-
ści dotyczy polskiego szkolnictwa za granicą.
Tymczasem w wyniku działań personelu polskiej
placówki dyplomatycznej całkowicie realna stała się
groźba likwidacji Szkolnego Punktu Konsultacyjne-
go przy ambasadzie w Hadze. Władze tej placówki
orzekły, że nie będzie ona nadal użyczać swoich po-
mieszczeń polskiej szkole. Szkoły tej nie stać obecnie
na wynajmowanie pomieszczeń na wolnym rynku,
ze względu na wysoki koszt w granicach 6000–8000
euro miesięcznie. Jest to bardzo duża kwota w po-
równaniu z czynszem płaconym ambasadzie w wy-
sokości 150 euro miesięcznie.
Rodzice dzieci uczęszczających do szkoły wielo-
krotnie zwracali się również o dofinansowanie wy-
najmu nowych pomieszczeń do nadzorującego SPK
Zespołu Szkół dla Dzieci Obywateli Polskich Czaso-
wo Przebywających za Granicą. Bez rezultatu. Obec-
nie do szkoły uczęszcza 108 uczniów, również z in-
nych miast w Holandii.
Biorąc pod uwagę narastającą lawinowo liczbę
polskich emigrantów w Holandii, brak wsparcia dla
szkoły uniemożliwia prawidłową realizację progra-
mu „Bliżej pracy, bliżej Polski”. Wydaje się więc, że
polskie władze nie dbają należycie o interesy roda-
ków przebywających w Holandii.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Czy i w jaki sposób MSZ zamierza wspierać
polską szkołę w Hadze?
2. W jaki sposób resort zapewni właściwy dostęp
do kultury, tradycji narodowej i szkolnictwa polskie-
go przebywającym w Holandii emigrantom?
Z poważaniem
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska
Łódź, dnia 16 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 32)
do ministra środowiska
w sprawie okoliczności podwyższenia
przez Radę Nadzorczą NFOŚiGW
z 12 do 27 mln zł kwoty dotacji dla Fundacji
Lux Veritatis na przeprowadzenie w Toruniu
odwiertów w poszukiwaniu wód geotermalnych,
jak też zapowiedzi wsparcia utworzenia
w Wyższej Szkole Kultury Społecznej
i Medialnej w Toruniu studiów
podyplomowych z zakresu polityki
ochrony środowiska
Szanowny Panie Ministrze! W dniu 6 listopada
2008 r. Rada Nadzorcza Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej podjęła

decyzję o zwiększeniu z 12 do 27 milionów złotych
dotacji dla zarejestrowanej we Wrocławiu Fundacji
Lux Veritatis na przeprowadzenie na terenach to-
ruńskiej Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Me-
dialnej odwiertów w poszukiwaniu wód geotermal-
nych.
Przypomnę, że dotację w wysokości 12 mln zł
rada nadzorcza funduszu przyznała fundacji Lux
Veritatis w lutym 2007 r. Aplikację o podwyższenie
tej kwoty do 27 mln zł wnioskodawca – jak wynika
z informacji medialnych – umotywował m.in. zmia-
nami technologicznymi, a zwłaszcza zastosowaniem
rur z włókna szklanego.
Decyzja Rady Nadzorczej NFOŚiGW jest kon-
trowersyjna z dwóch względów. Po pierwsze dlate-
go, iż może ona skutkować wsparciem ze środków
publicznych działalności stricte komercyjnej. Fun-
dacja Lux Veritatis planuje bowiem wykorzystać
wody geotermalne przede wszystkim do ogrzewa-
nia budynków i kampusu Wyższej Szkoły Kultury
Społecznej i Medialnej oraz siedziby TV Trwam,
a więc w ostatecznym rachunku – do zdecydowane-
go zmniejszenia kosztów funkcjonowania: uczelni
niepublicznej prowadzącej wyłącznie studia płatne
i komercyjnej stacji telewizyjnej. Komercyjnego
charakteru przedsięwzięcia dowodzą także zapo-
wiedzi wykorzystania wód geotermalnych do wy-
twarzania energii elektrycznej oraz utworzenia za-
kładu balneologicznego.
Jeszcze większe kontrowersje budzą okolicz-
ności podwyższenia kwoty dotacji. Rada nadzor-
cza funduszu omawiała tę kwestię na dwóch ko-
lejnych posiedzeniach – w dniach 30 październi-
ka i 6 listopada 2007 r. W trakcie posiedzenia
październikowego wniosek Fundacji Lux Verita-
tis został odrzucony z powodu braku wszystkich
wymaganych dokumentów i opinii, w tym nowej
koncesji geologicznej i szczegółowego kosztorysu.
Z informacji mediów wynika przy tym jedno-
znacznie, że rada rozpatrywała aplikację funda-
cji na wniosek zarządu NFOŚiGW w trybie nad-
zwyczajnym, tj. poszerzając ustalony wcześniej
porządek posiedzenia na podstawie przepisu par.
10 pkt 3 statutu funduszu.
W tym samym trybie nad aplikacją Fundacji Lux
Veritatis procedowano na posiedzeniu w dniu 6 li-
stopada 2007 r. Jak informowały media, przed tym
posiedzeniem członkowie rady krytycznie oceniają-
cy plany fundacji poddawani byli różnego rodzaju
naciskom. Fakt, iż na godzinę przed rozpoczęciem
obrad ówczesny minister środowiska prof. Jan
Szyszko odwołał ze składu rady p. Adama Wasiaka,
który nie krył zamiaru głosowania przeciwko za-
twierdzeniu wniosku (jego postawa skutkowałaby
odrzuceniem aplikacji), czyni te doniesienia w pełni
wiarygodnymi.
W moim odczuciu wszystko to potwierdza tezę, iż
kwotę dotacji dla Fundacji Lux Veritatis podwyższo-
no nie ze względów merytorycznych, lecz politycz-
nych; że ze środków publicznych politycy PiS posta-
21
nowili spłacić „dług wdzięczności” za popieranie ich
ugrupowania przez media związane z o. Tadeuszem
Rydzykiem, założycielem i pierwszym rektorem
Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej oraz
prezesem i głównym fundatorem fundacji Lux Veri-
tatis.
Tezę tę potwierdzają także obietnice złożone
przez ministra Jana Szyszko w trakcie uroczystej
inauguracji roku akademickiego 2007/2008 na
WSKSiM 9 października 2007 r. Zadeklarował on
bowiem, że NFGOŚiGW wesprze plany uruchomie-
nia na tej uczelni podyplomowych studiów z zakresu
polityki ochrony środowiska.
Proszę Pana Ministra o udzielenie odpowiedzi na
następujące pytania:
1. Jakie podmioty otrzymały w latach 2006
i 2007 pomoc publiczną ze środków NFOŚiGW na
wykonanie odwiertów w celu późniejszej eksploata-
cji wód geotermalnych i w jakiej wysokości?
2. Czy w ocenie Pana Ministra zgodne z misją
NFGOŚiGW jest przekazywanie bezzwrotnych do-
tacji na finansowanie przedsięwzięć realizowanych
przez podmioty prowadzące de facto działalność ko-
mercyjną i mających na celu zmniejszenie kosztów
tejże działalności?
3. Czy wedle procedur obowiązujących w NFGO-
ŚiGW dopuszczalne jest ponowne rozpatrywanie
przez radę nadzorczą uprzednio negatywnie przez
nią zaopiniowanych aplikacji o pomoc publiczną?
4. Czy prawdziwe są informacje mediów, że Fun-
dacja Lux Veritatis jest pierwszym w Polsce pod-
miotem, który dzięki dotacji NFGOŚiGW planuje
– nie bacząc na koszty tej technologii – zastosowa-
nie przy eksploatacji wód geotermalnych rur z włók-
na szklanego?
5. Czy w związku z planowanym przez Fundację
Lux Veritatis wykorzystaniem wód geotermalnych
w celach grzewczych, do produkcji energii elektrycz-
nej oraz do celów leczniczych, zgodne z prawdą są
publiczne deklaracje przedstawicieli Zarządu NFO-
ŚiGW, iż odwierty planowane w Toruniu mają – co
ma rzutować na ich koszty – jedynie badawczy cha-
rakter?
6. Czy Pan Minister podtrzymuje deklarację swe-
go poprzednika o wsparciu przez NFOŚiGW uru-
chomienia w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i
medialnej podyplomowych studiów z zakresu polity-
ki ochrony środowiska? Czy w ostatnich tygodniach
funkcjonowania poprzedniej Rady Ministrów kie-
rownictwo NFOŚiGW podjęło jakieś kroki zmierza-
jące do zrealizowania wspomnianej deklaracji?
Z poważaniem
Poseł Bartosz Arłukowicz
Szczecin, dnia 16 listopada 2007 r.
22
Interpelacja
(nr 33)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie wydawania wiz
dla obywateli Ukrainy
Co roku w okresie zimowym z Ukrainy przyjeż-
dża do Polski 40–50 tysięcy turystów, którzy zosta-
wiają w regionach turystycznych około 50 milionów
euro. W związku z wejściem Polski do strefy Schen-
gen w systemie wydawania polskich wiz na Ukra-
inie pojawiły się następujące problemy:
— obecnie wydawane wizy obejmują tylko po-
zwolenie na pobyt do 31 grudnia 2007 r. – ci, którzy
chcą zostać do stycznia 2008 r. (co jest zupełnie zro-
zumiałe, biorąc pod uwagę termin świąt prawosław-
nych) nie otrzymują wiz, ponieważ te są wydawane
tylko na pobyt do końca roku,
— tylko niektóre (wybrane) ukraińskie biura po-
dróży mogą składać wnioski wizowe w imieniu swo-
ich klientów – duża ilość indywidualnych turystów
składających wnioski powoduje powstawanie gigan-
tycznych kolejek przed naszymi konsulatami,
— dopiero od 10 grudnia będzie można składać
wnioski obejmujące prawo pobytu z terminem koń-
cowym w styczniu 2008 r., a to oznacza, że po 10
grudnia do konsulatów wpłynie kilkadziesiąt tysię-
cy wniosków, których z pewnością nie uda się szyb-
ko (w czyli w ciągu 2 tygodni) rozpatrzyć,
— wprowadzono regionalizację wydawania wiz
– wg miejsca zamieszkania – co oznacza, że biuro
podróży musi na jeden wyjazd załatwiać swoim
klientom wizy w różnych konsulatach,
W efekcie ukraińskie biura podróży rezygnują ze
sprzedaży oferty obejmującej wyjazdy świąteczno-
-noworoczne do Polski. To spowoduje ogromne stra-
ty polskiego sektora usług turystycznych.
Obecna sytuacja pozostaje w rażącej sprzeczno-
ści z rozwiązaniami zastosowanymi przez np. Sło-
wację, która na pobyty do 15.01.2008 r. wydaje bez-
płatne wizy tzw. narodowe (czyli takie jak obowiązy-
wały dotychczas i na takich samych zasadach),
a konsulaty słowackie na bieżąco przyjmują i rozpa-
trują wnioski wizowe.
Czy Pan Minister może podjąć natychmiastowe
kroki zmierzające do rozwiązania ww. problemu?
Z poważaniem
Poseł Andrzej Gut-Mostowy
Warszawa, dnia 16 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 34)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie sytuacji mężczyzn
zainteresowanych przejściem
na wcześniejszą emeryturę w kontekście
wyroku Trybunału Konstytucyjnego
Panie Ministrze! W październiku br. Trybunał
Konstytucyjny orzekł, iż ograniczenie prawa męż-
czyzn do przejścia na wcześniejszą emeryturę jest
niezgodne z Konstytucją RP. Tym wyrokiem Try-
bunału jest zainteresowana duża ilość mężczyzn
w wieku 60–65 lat, którzy z różnych względów sko-
rzystaliby z możliwości przejścia na wcześniejszą
emeryturę.
W związku z tym proszę o informację, jakie decy-
zje podejmie resort, aby zrealizować wyrok Trybu-
nału Konstytucyjnego w powyższej sprawie.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 35)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie czynszów dzierżawnych
dla gospodarstw rybackich
Panie Ministrze! Związek Producentów Ryb pod-
nosi problem wzrostu czynszów dzierżawnych reali-
zowanych przez Agencję Nieruchomości Rolnych
w związku ze wzrostem ceny pszenicy.
Wzrost cen zbóż spowodował już wyższe koszty
hodowli karpi w 2007 r., a podwyżka czynszu będzie
miała duży wpływ na pogorszenie sytuacji ekono-
micznej gospodarstw rybackich. Związek Producen-
tów Ryb podnosi problem braku powiązania meryto-
rycznego ustalania wysokości czynszu za dzierżawę
jezior z cenami pszenicy.
W związku z tym proszę o informację, czy Pan
Minister podejmie działania zmierzające do zmiany
sposobu naliczenia czynszu do dzierżawy wód przez
ANR.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 19 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 36)
do ministra środowiska
w sprawie opłat za składowanie
odpadów komunalnych
Panie Ministrze! Rozporządzeniem Rady Mini-
strów z dnia 6 czerwca 2007 r. (Dz. U. nr 106
poz. 713) zwiększono jednostkom stawkę opłat za
umieszczenie odpadów komunalnych na składowisku
z 15 do 75 zł, czyli o 500%. Powyższe rozporządzenie
wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2008 r. i spowodu-
je podwyższenie opłat za wywóz śmieci o około 80%
w stosunku do aktualnych stawek. Obecnie są już
przypadki pozostawienia odpadów (śmieci) w lasach.
Po podwyższeniu stawki sytuacja ta może ulec rady-
kalnemu zwiększeniu, gdyż część mieszkańców nie
będzie podpisywać nowych umów na wywóz śmieci.
W związku z tym proszę o informację, czy pan
Minister dokona analizy przyczyny tak drastyczne-
go wzrostu ceny składowania odpadów komunal-
nych i podejmie wniosek o jej korektę.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 19 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 37)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie realizacji Programu Rozwoju
Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013
Panie Ministrze! W miesiącu listopadzie br. uru-
chomiono składanie wniosków na wsparcie „Moder-
nizacji gospodarstw rolnych”. Do 10 listopada godz.
15 złożono 14 tys. wniosków w oddziałach regional-
nych ARiMR.
Sobota 10 XI 2007 r. była ostatnim dniem skła-
dania wniosków w ośmiu województwach ze wzglę-
du na przekroczenie limitów koperty finansowej.
W związku z tym proszę o informacje, czy Pan
Minister podejmie decyzję, aby zwiększyć limit
wsparcia dla gospodarstw w województwie wielko-
polskim, oraz czy w przyszłości wnioski będą przyj-
mowane przez oddziały powiatowe ARiMR, aby
uniknąć kolejek i nerwów wnioskodawców.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 19 listopada 2007 r.
23
Interpelacja
(nr 38)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie funkcjonowania
pomocy społecznej
Panie Ministrze! W czasie dyżurów i spotkań po-
selskich podnoszony jest problem zwiększania po-
mocy ze strony gminnych ośrodków pomocy społecz-
nej dla ludzi starszych, chorych, mających dochody
minimalne przekraczające poziom uprawniający do
zasiłków.
Osoby te oprócz kosztów bieżących związanych
z utrzymaniem mieszkania, zakupu żywności czę-
sto ze względu na stan zdrowia zmuszone są do za-
kupu lekarstw utrzymujących zdrowie.
Tych lekarstw często się nie wykupuje, gdyż za-
interesowani nie mają środków pieniężnych. Pra-
cownicy gminnych ośrodków pomocy społecznej
twierdzą, że w takim przypadku nie mogą pomóc.
W związku z tym proszę o informacje: Kto ma
pomóc biednym osobom, chorym, którzy nie mają
środków na zakup lekarstw?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 39)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie kryteriów oceny kandydatów
do pracy w Policji
Panie Ministrze! W ostatnim okresie odbywają
się nabory do pracy w Policji.
Zainteresowani pracą w Policji zdają egzaminy
z wiedzy ogólnej oraz sprawnościowej. Natomiast
część kandydatów ma problem z testem komputero-
wym nazywanym Multiselect. Ten test ma ocenić
inteligencję kandydatów, cechy osobowości oraz
zdolność do podejmowania szybkich decyzji.
W związku z tym uprzejmie proszę o informację:
Czy Pan Minister przeanalizuje powyższy test utrud-
niający dostęp młodych ludzi do pracy w Policji?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 19 listopada 2007 r.
24
Interpelacja
(nr 40)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie braku skuteczności
karania kierowców prowadzących
samochody w stanie nietrzeźwym
Panie Ministrze! Pierwsze dni listopada wykaza-
ły, że na polskich drogach zginęło ponad 70 osób,
a policja stwierdziła, że ponad tysiąc kierowców pro-
wadziło samochody w stanie nietrzeźwym.
Sytuacja pod tym względem się nie poprawia
mimo wprowadzenia tzw. sądów 24-godzinnych.
Potrzebne są bardziej radykalne działania, aby wy-
eliminować z dróg osoby prowadzące pojazdy będące
pod wpływem alkoholu, np. konfiskata samochodu.
W związku z tym proszę o informacje: Jakie dzia-
łania podejmie ministerstwo, aby ograniczyć kiero-
wanie pojazdami w stanie nietrzeźwym?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 41)
do ministra nauki i szkolnictwa wyższego
w sprawie zmiany warunków udzielania
stypendium socjalnego dla studentów
Pani Minister! Na spotkaniach i dyżurach po-
selskich rodzice dzieci studiujących, szczególnie ze
środowisk wiejskich i małych miast, podnoszą pro-
blem wyrównywania szans w dostępie do szkolnic-
twa wyższego.
Warunek uzyskania stypendium socjalnego to
dochód na jednego członka rodziny nie większy niż
504 zł.
Jednak młodzież z terenów oddalonych od uczel-
ni wyższych musi korzystać z wynajmu lokalu do za-
mieszkania oraz często opłacić studia, gdy nie jest
studentem stacjonarnym na uczelni publicznej.
Młodzież z miast, w których są wyższe uczelnie,
nie ponosi kosztów związanych z wynajęciem lokalu
mieszkalnego i jest w łatwiejszej sytuacji.
W związku z tym proszę o informacje: Jakie dzia-
łania podejmie Pani Minister, aby wyrównać szanse
do studiowania dla młodzieży ze wsi i małych miast?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 42)
do ministra zdrowia
w sprawie trudności w dostępie chorych
do badań laboratoryjnych
oraz do lekarzy specjalistów
Pani Minister! Na spotkaniach i dyżurach posel-
skich podnoszony jest nadal problem trudności
z uzyskaniem skierowań od lekarzy rodzinnych na
badania laboratoryjne oraz do lekarzy specjalistów.
Problemy ze skierowaniem na badania, np. mam-
mografię, zgłaszają również kobiety, które ukończy-
ły 70 lat.
Otrzymuję informacje, że program nie przewidu-
je badań okresowych dla kobiet w tym wieku.
W związku z tym proszę o informację: Jakie dzia-
łania podejmie Pani Minister, aby poprawić sytuację
w zakresie dostępności chorych do badań laborato-
ryjnych i do lekarzy specjalistów?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 19 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 43)
do ministra infrastruktury
w sprawie przepisów chroniących
prawa lokatorów
Panie Ministrze! Ponad 700 tys. osób mieszka
w lokalach wykupionych przez właścicieli od przed-
siębiorstw państwowych.
Część właścicieli dąży do pozbywania się lokato-
rów przez nieprzedłużanie umów, wyłączenie me-
diów, jak wody, ogrzewania.
Jednocześnie nie proponują lokatorom mieszkań
zastępczych lub socjalnych.
Lokatorzy mają trudności w dochodzeniu swoich
praw przed sądem, gdyż prawo w mojej ocenie chro-
ni właściciela.
W związku z tym proszę o informację: Jakie dzia-
łanie podejmie ministerstwo, aby stworzyć korzyst-
niejsze przepisy chroniące prawa lokatorów przed
właścicielami, którzy nie przestrzegają podstawo-
wych praw człowieka?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 12 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 44)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie świadczenia pieniężnego
dla małoletnich ofiar wojny
Szanowna Pani Minister! „Polskie dzieci wojny”
– ofiary II wojny światowej – dzieci przymusowych
robotników w kraju i w III Rzeszy, rodzin wypędzo-
nych i wysiedlonych, wojenne sieroty, urodzone
w niewoli niemieckiej, dzieci obozu pracy i inne gru-
py pokrzywdzone od lat upominają się o należne im
prawa kombatanckie. Tworzą w tym celu na terenie
całego kraju struktury terenowe warmińsko-ma-
zurskiego stowarzyszenia ubiegającego się o zadość-
uczynienie za doznane krzywdy i cierpienia.
Jak wskazują, polskie dzieci w czasie działań wo-
jennych 1939–1945 bez względu na to, gdzie za-
mieszkiwały, spotkał podobny los, przejawiający się
w niedożywianiu, pozbawieniu jakiejkolwiek opieki
lekarskiej, dużej śmiertelności, nabyciu chorób, któ-
re procentują do dnia dzisiejszego. Grupę tę stano-
wią pokrzywdzeni, którzy w czasie działań wojen-
nych zostali wywiezieni z rodzicami lub sami na
przymusowe roboty w głąb Rzeszy, gdzie pracowali
w rolnictwie, gospodarstwach, a ponadto wywiezie-
ni ze swych gospodarstw i domów poza granice Pol-
ski. Niektóre osoby przeżyły nie tylko gehennę woj-
ny i utratę dorobku pokoleń, ale także przeszły upo-
korzenia ze strony nacjonalistycznie nastawionej do
nich ludności. Ponadto dzieci, które utraciły rodzi-
ców podczas wojny, były wychowywane w rodzinach
zastępczych i domach dziecka, pozbawione zostały
ciepła rodzinnego. Środowisko to doskonale rozu-
mie, jakie zasługi wnieśli walczący o niepodległość
w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu.
Twardo jednak pozostaje na stanowisku, że Polacy
zamieszkujący rdzenne polskie ziemie też doznali
licznych krzywd i cierpień, których w szczególności
doświadczyły polskie dzieci. To na polskich ziemiach
rdzennych były najstraszliwsze obozy śmierci prze-
znaczone dla naszych rodaków, tutaj trwała global-
na zagłada naszego narodu w formie licznych egze-
kucji, łapanek, pacyfikacji, wysiedleń, wypędzeń,
germanizacji, a także przymusowej pracy za głodo-
we racje – bez prawa do zapłaty, prawa do nauki
i własnego rozwoju. Zima, głód, strach, gehenna nie-
doli sierocej towarzyszyły im przez wszystkie lata
wojny. Po jej zakończeniu bardzo młodzi, często jesz-
cze nieletni, doświadczeni przebytymi straszliwo-
ściami stosowanymi przez okupanta wobec Polaków,
poświęcili swe siły na odbudowę ojczyzny, nie żąda-
jąc wysokiej zapłaty za swoją pracę – licząc jednak
na to, że przyszłość przyniesie im szczęśliwy los.
Większość z nich dziś żyje w ciężkich warunkach
materialnych przejawiających się w braku środków
na podstawowe opłaty, wykup leków, wyżywienie.
Często sami muszą pomagać innym bliskim – wspie-
25
rać członków rodziny pozostających bez pracy. Od
wielu lat rozsiani po całym kraju, w tym w powiecie
gnieźnieńskim jako Warmińsko-Mazurskie Stowa-
rzyszenie „Polskie dzieci wojny” – oddział terenowy
w Gnieźnie, prowadzą działalność na rzecz uzyska-
nia uprawnień kombatanckich. Niestety, do tej pory
bezskutecznie. Podobne świadczenia otrzymują sy-
biracy i żołnierze AK. W dniu 14 listopada 2007 r.
złożyli na moje ręce „Orędzie do przyjaciół w pol-
skim parlamencie”.
Pani Minister! Wobec powyższego uprzejmie pro-
szę Panią Minister o ustosunkowanie się do powyż-
szej kwestii i odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy rząd przewiduje w najbliższym czasie re-
alizację zadośćuczynienia za doznane krzywdy
w postaci projektu ustawy o świadczeniach pienięż-
nych dla „małoletnich ofiar wojny”?
2. Jakie mogą być koszty wdrożenia projektu
ustawy według propozycji KP SLD z poprzedniej ka-
dencji?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Gniezno, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 45)
do ministra infrastruktury
w sprawie nieujęcia modernizacji drogi S11
w programie budowy i modernizacji
autostrad i dróg szybkiego ruchu
na lata 2008–2012
Panie Ministrze! W dniu 13 listopada br. otrzy-
małem od ustępującego ministra infrastruktury
z rządu PiS program budowy i modernizacji auto-
strad i dróg szybkiego ruchu na lata 2008–2012.
Niestety w programie tym nie ujęto drogi szyb-
kiego ruchu z Katowic do Koszalina S11.
Jest to droga o bardzo dużym znaczeniu gospo-
darczym dla Polski środkowej, a szczególnie dla
Wielkopolski.
W związku z tym uprzejmie proszę o informację:
Czy nowe kierownictwo Ministerstwa Infrastruktury
dokona korekt programu budowy autostrad i moderni-
zacji dróg szybkiego ruchu przez włączenie S11?
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 19 listopada 2007 r.
26
Interpelacja
(nr 46)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie działań interwencyjnych
agencji rządowych w skupie trzody chlewnej
Szanowny Panie Ministrze! Producenci trzody
chlewnej w Wielkopolsce od kilkunastu dni prote-
stują przeciw zbyt niskiej cenie skupu żywca. Rolni-
cy za taką sytuację obwiniają przede wszystkim
duże zakłady mięsne, które sprowadzają tanie mięso
z zagranicy. Zakup taniego mięsa w krajach Unii
Europejskiej nie jest już traktowany jako import, ale
jak handel wewnętrzny. Zakłady mięsne kupują ta-
nie mięso i przerabiają je na wędliny. Zdaniem rolni-
ków ceny 2,70 zł–2,90 zł za 1 kilogram żywca wie-
przowego są skandalem i powodują zubożenie rodzin
producentów trzody chlewnej. Aby cena żywca wie-
przowego była opłacalna, powinna wynosić 4,50 zł.
Rolnicy oczekują od rządu, by wymógł na Unii
Europejskiej dopłaty do mięsa eksportowanego poza
Unię Europejską, przyspieszenia prac związanych
z kontraktacją ceny minimalnej.
Drastyczny spadek cen skupu żywca powoduje
zagrożenie w spłacie kredytów, brak możliwości
opłat składek na KRUS czy terminowego opłacenia
podatku rolnego na rzecz gmin.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. Jakie działania podejmie rząd, aby zahamo-
wać spadek cen skupu żywca w kraju?
2. Czy rząd wystąpi do Komisji Europejskiej
z propozycją uruchomienia dopłaty do eksportu mię-
sa poza Unię Europejską?
3. Na jakim etapie znajdują się negocjacje mię-
dzy Unią Europejską a Rosją w sprawie otwarcia
rynku rosyjskiego dla eksportu polskiego mięsa?
4. Jakie działania podejmuje rząd, aby znieść
embargo na eksport polskiego mięsa do Rosji i spo-
wodować obniżenie wysokości cła przy eksporcie na
Ukrainę?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Gniezno, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 47)
do ministra infrastruktury
w sprawie uregulowań prawnych
dotyczących nieodpłatnego nabycia garaży
wybudowanych ze środków własnych najemcy
Szanowny Panie Ministrze! Ustawa z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603,
z późn. zm.) umożliwiała – na podstawie art. 211 –
osobie, która uzyskała pozwolenie na budowę, wybu-
dowała przed dniem 5 grudnia 1990 r. ze środków
własnych garaż na gruncie stanowiącym własność
Skarbu Państwa lub własność gminy, a także jego
następcy prawnemu żądanie nabycia tego garażu na
własność oraz oddanie w użytkowanie wieczyste
gruntu niezbędnego do korzystania z tego garażu,
jeżeli jest jego najemcą. Uprawnienie to wygasło, je-
żeli najemca nie złożył wniosku właściwemu orga-
nowi do dnia 31 grudnia 2000 r. Wiele osób z róż-
nych przyczyn nie przekształciło we właściwym ter-
minie własności tych garaży. Zdaniem zaintereso-
wanych ograniczenie czasowe prawa przekształce-
nia garażu wybudowanego ze środków własnych jest
dyskryminujące i wysoce niesprawiedliwe. Noweli-
zacja ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stwo-
rzyła możliwość nieodpłatnego nabycia garaży, któ-
re wcześniej spółdzielcy wybudowali za środki wła-
sne i są na gruntach spółdzielni. Wobec powyższego
proszę Pana Ministra o odpowiedź na następujące
pytania:
1. Czy uważa Pan za zasadne różnicowanie
prawne obywateli, którzy wybudowali garaże ze
środków własnych w zakresie możliwości ich nieod-
płatnego nabycia?
2. Czy rząd przewiduje nowelizację art. 211 usta-
wy o gospodarce nieruchomościami idącą w kierun-
ku określenia nowego terminu uprawnienia, o któ-
rym mowa w ust.1 art. 211?
3. Ile według rozpoznania ministerstwa pozo-
staje w rejestrach statystycznych osób, które z róż-
nych powodów nie złożyły wniosków o nieodpłatne
nabycie garażu do dnia 31 grudnia 2000 r.?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Gniezno, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 48)
do ministra infrastruktury
w sprawie zakwalifikowania
III ramy komunikacyjnej w Poznaniu
jako drogi krajowej
Panie Ministrze! Miasto Poznań od dwóch lat
czyni starania, aby budowę III ramy komunikacyj-
nej w Poznaniu zakwalifikować jako drogę krajową.
Argumentami za takim zakwalifikowaniem są:
— ponad 80% podróży o charakterze ogólnokra-
jowym ma źródło lub cel w Poznaniu przy wykorzy-
staniu III ramy komunikacyjnej,

— zapewnienie odpowiedniej przepustowości
układu drogowego na czas wielkich imprez między-
narodowych jak targi czy Euro 2012,
— skomunikowanie terenu aglomeracji poznań-
skiej z lotniskiem Ławica.
W związku z tym proszę o informację o decyzji
Pana Ministra w sprawie zakwalifikowania III ramy
komunikacyjnej w Poznaniu jako drogi krajowej.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Oborniki, dnia 19 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 49)
do ministra zdrowia
w sprawie funkcjonowania
Kliniki Rozrodczości i Andrologii
Akademii Medycznej w Lublinie
Szanowana Pani Minister! Klinika Rozrodczości
i Andrologii AM w Lublinie powstała w 1987 r. jako
ośrodek zintegrowanego i nowoczesnego leczenia
niepłodności małżeńskiej. Pierwotna koncepcja za-
kładała, że ze względów biologicznych, psychologicz-
nych i społecznych leczeniem powinni być objęci
oboje małżonkowie. Przekonanie to było w owym
czasie w Polsce zupełnie nowatorskie. Późniejsze ba-
dania potwierdziły tę koncepcję. Okazało się bo-
wiem, że niezwykle rzadko przyczyna niemożności
posiadania dzieci leży wyłącznie po jednej stronie.
Zwykle mamy do czynienia z obustronną subpłodno-
ścią. Jedna z obecnie uznanych definicji niepłodno-
ści mówi, że jest to choroba dotycząca dwojga osób,
z których każda może być płodna w innym związku.
Konsekwencją tych badań naukowych było zbu-
dowanie specjalnej jednostki służby zdrowia kom-
pleksowo zajmującej się parą małżeńską zarówno
w zakresie diagnostyki, jak i leczenia niepłodności
oraz prowadzenia wczesnych ciąż będących efektem
skutecznego leczenia. W następnym okresie dyna-
micznie rozwijać zaczęła się endoskopia ginekolo-
giczna, co doprowadziło tę dziedzinę działalności
medycznej do jednej z wiodących w kraju.
Lubelska placówka zasięgiem swej działalności
obejmowała obszar Lubelszczyzny, Podkarpacia i Kie-
lecczyzny, gdzie była jedynym ośrodkiem oferują-
cym pomoc małżeństwom niemogącym mieć dzieci.
Około 10% leczonych pacjentów pochodziło z innych,
niekiedy bardzo odległych regionów kraju.
Klinika Rozrodczości i Andrologii, zajmująca po-
mieszczenia adaptowane po Klinice Chirurgii Na-
czyń w Szpitalu nr 1 przy ul. Staszica w Lublinie,
prowadziła badania ambulatoryjne z zaawansowa-
ną diagnostyką nasienia oraz zajmowała się lecze-
27
niem szpitalnym, mając do dyspozycji 27-łóżkowy
oddział kliniczny z własną salą operacyjną.
Średnia roczna działalność kliniczna to około:
1400 hospitalizowanych chorych, 430 zabiegów ope-
racyjnych, 6000 porad ambulatoryjnych, 300 ciąż
uzyskanych.
Działalność naukowa obejmuje: około 200 publi-
kacji, 10 obronionych prac doktorskich, w tym 7 po
2000 r., 4 przewody doktorskie otwarte, 1 praca ha-
bilitacyjna obroniona, 1 praca habilitacyjna zaawan-
sowana, 2 tytuły profesorskie.
Wynik finansowy za ostatni rok działalności –
zysk około 50 tys. zł.
Klinika w rankingu „Newsweeka” uznana zo-
stała za 5. ośrodek leczenia niepłodności w kraju.
Z kliniki pochodzą przewodniczący i sekretarz Za-
rządu Głównego Polskiego Towarzystwa Androlo-
gicznego poprzedniej i obecnej kadencji. Kierownik
kliniki jest członkiem Executive Board of European
Society of Aging Male.
Pomieszczenia, w których mieści się lubelska kli-
nika, mimo licznych monitów nie były remontowane
od wielu lat, co spowodowało, że w 1997 r. wydana
została decyzja inspektora sanitarnego o konieczno-
ści przeprowadzenia remontu i dostosowania po-
mieszczeń do stanu zgodnego z przepisami. Decyzja
ta nie została wykonana, a termin jej wejścia w życie
był na wniosek szpitala wielokrotnie odraczany.
W 2004 r. władze sanitarne zażądały od Akademii
Medycznej w Lublinie, jako organu założycielskiego,
pisemnego sprecyzowania terminarza remontu.
Władze uczelni nie odpowiedziały na to wystąpie-
nie, co spowodowało żądanie doprowadzenia kliniki
do stanu zgodnego z przepisami sanitarnymi
w okresie kilku dni. Odpowiedzią dyrekcji szpitala
było zamknięcie części łóżkowej kliniki i pozosta-
wienie jednie poradni.
Akcja medialna, która z inicjatywy pacjentów
osiągnęła znaczne rozmiary, spowodowała przeka-
zanie klinice ośmiu łóżek na terenie szpitala i zgodę
na użytkowanie sali operacyjnej. Ten stan trwał do
marca 2007 r., kiedy to zawieszono funkcjonowanie
części łóżkowej. Pozostawiono jedynie poradnię i pra-
cownię seminologiczną. W okresie pomiędzy 2004
a 2007 r. dyrekcja szpitala nie podjęła jakichkolwiek
działań na rzecz remontu pomieszczeń kliniki.
W okresie tym Fundacja „Prokreacja i Macierzyń-
stwo”, założona przez pracowników kliniki, przeka-
zała na remont lub przekonała sponsorów do udzie-
lenia darowizn o łącznej wartości kilkudziesięciu
tysięcy złotych. Mimo podpisanej umowy szpital nie
wyremontował pomieszczeń.
W listopadzie bieżącego roku podjęto decyzję
o definitywnej likwidacji oddziału, a także poradni
leczenia niepłodności i andrologii. Wymówienia do-
stała większość pracowników, w tym kierownik kli-
niki. Pozostałe osoby zostały przeniesione do innych
jednostek szpitala. Zanim to nastąpiło, nakazano
oddanie unikalnego i zbieranego latami instrumen-
28
tarium operacyjnego, pochodzącego w części z daro-
wizn na rzecz kliniki.
Podjęta decyzja oznacza, że:
— na terenie regionu lubelskiego przestała ist-
nieć jedyna publiczna placówka leczenia niepłodno-
ści i jedyna pracownia seminologiczna,
— Akademia Medyczna w Lublinie jest jedyną
uczelnią medyczną w Polsce, która oficjalnie zrezy-
gnowała z posiadania placówki wyspecjalizowanej
w leczeniu niepłodności,
— studenci Akademii Medycznej w Lublinie nie
będą uczeni andrologii w praktyce,
— rozproszony został jeden z lepszych w Polsce
zespołów lekarsko-pielęgniarskich pracujących na
rzecz leczenia bezpłodności.
Biorąc pod uwagę okoliczności likwidacji oddzia-
łu oraz poradni leczenia bezpłodności i andrologii
lubelskiej kliniki, a zwłaszcza społeczny aspekt tej
decyzji, zwracam się do Pani Minister z prośbą o od-
powiedź na pytanie: jakie jest stanowisko resortu
zdrowia w tej sprawie? Czy możliwe jest, by dzięki
autorytetowi ministra zdrowia przekonać władze
Akademii Medycznej w Lublinie o konieczności
utrzymania tej kliniki?
Pragnę Panią Minister poinformować, że w po-
wyższej sprawie, która rodzi niekorzystne implika-
cje dla wielu par małżeńskich, zdumienie wyrażają
autorytety Lubelszczyzny, m.in. abp Józef Życiński,
z którym miałam okazję wymienić poglądy na ten
temat.
Z rozmów, jakie przeprowadziłam z kierownic-
twem oraz personelem kliniki wynika, że nieko-
rzystne decyzje możliwe są do cofnięcia, potrzeba
jednakże zrozumienia zaistniałego problemu oraz
odrobina dobrej woli ze strony osób odpowiedzial-
nych za opiekę zdrowotną w tym specyficznym za-
kresie działalności medycznej.
Z szacunkiem
Poseł Izabella Sierakowska
Lublin, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 50)
do ministra skarbu państwa
w sprawie funkcjonowania Cukrowni Lublin
Szanowny Panie Ministrze! Ostatnio nasiliły się
pogłoski o mającej nastąpić wkrótce likwidacji Cu-
krowni Lublin. Niepokój załogi oraz władz samorzą-
dowych województwa i samego miasta Lublina ma
swe uzasadnienie w dotychczasowym przebiegu pro-
cesu reorganizacji przemysłu cukrowniczego po
utworzeniu w 2003 r. Krajowej Spółki Cukrowej
„Polski Cukier” SA.
Pamiętam, jak zwolennicy tego pomysłu, mające-
go na celu konsolidację w sferze produkcji cukru,
przekonywali swego czasu, że to właśnie Lubelsz-
czyzna odniesie największe korzyści z powołania
Krajowej Spółki Cukrowej, jako że to tutaj znajduje
się największe zaplecze surowcowe w postaci licz-
nych plantacji buraka cukrowego, którego uprawa
ma ponadstuletnią tradycję. Dzisiaj widać, że na-
dzieje na pomyślną przyszłość dla lubelskich cu-
krowni okazały się płonne. Z siedmiu cukrowni włą-
czonych z terenu województwa lubelskiego w 2003 r.
do Krajowej Spółki Cukrowej obecnie pozostały już
tylko trzy – Krasnystaw, Werbkowice i Lublin.
W nieustającym od lat zamiarze likwidacyjnym
na celowniku znalazła się teraz Cukrownia Lublin.
Uważam, że najwyższa pora stanowczo sprzeciwić
się dalszej gospodarczej i ekonomicznej degradacji
Lubelszczyzny należącej i tak do najbiedniejszych
regionów kraju. I pomyśleć, że powstała jeszcze
w XIX wieku w Lublinie cukrownia była prekurso-
rem rozwoju cywilizacyjnego i gospodarczego, a tak-
że świadectwem polskości na naszych ziemiach znaj-
dujących się pod zaborami.
Tak jak w przeszłości, tak i dzisiaj lubelska cu-
krownia należy do jednych z najnowocześniejszych
i najefektywniejszych w kraju. Świadczą o tym
wskaźniki dotyczące średniego dobowego przerobu
w ciągu ostatnich trzech lat zawartości cukru w bu-
rakach, procentowej wartości uzyskiwanego w pro-
cesie technologicznym cukru w stosunku do przero-
bionych buraków. W całej spółce cukrowej to właśnie
Cukrownia Lublin produkuje cukier najwyższej ja-
kości, odpowiadającej rygorystycznym normom Unii
Europejskiej. W ostatniej kampanii aż 92% cukru
wyprodukowanego w Cukrowni Lublin zakwalifiko-
wano do najwyższej I kategorii norm unijnych.
Warto jeszcze zaznaczyć, że to Cukrownia Lu-
blin, jako pierwsza z wszystkich cukrowni należą-
cych obecnie do Krajowej Spółki Cukrowej, wdroży-
ła jeszcze w 1997 r. system zapewnienia jakości we-
dług norm ISO 9001. Natomiast w bieżącym roku
lubelska cukrownia uzyskała pozwolenie zintegro-
wane w zakresie ochrony środowiska na prowadze-
nie produkcji cukru. Cukrownia Lublin spełnia
w tym zakresie wszystkie wymogi wynikające z pra-
wa Unii Europejskiej oraz prawa polskiego.
Panie Ministrze, w świetle przytoczonych wskaź-
ników ekonomicznych zamiar wyłączenia z produk-
cji Cukrowni Lublin należy uznać za gospodarczo
błędny i społecznie szkodliwy. Likwidacja lubelskiej
cukrowni, będącej nie tylko podmiotem w rozumie-
niu czysto produkcyjnym, ale także zakładem pracy,
oznacza utratę zatrudnienia w samym zakładzie,
jak również upadek setek gospodarstw rolnych żyją-
cych z uprawy buraka cukrowego. W rezultacie do
pogłębienia degradacji ekonomicznej gospodarki re-
gionu doszedłby wzrost wskaźnika bezrobocia. I to
jest ten stan, do którego moim zdaniem nie wolno
dopuścić.

Biorąc powyższe pod uwagę, kieruję do Pana Mi-
nistra interpelację poselską z prośbą o wyrażenie
stanowiska resortu w kwestii przyszłości Cukrowni
Lublin. Proszę Pana Ministra o jednoznaczną odpo-
wiedź na pytanie: czy uporczywie ponawiane sygna-
ły o nieuchronnym wyłączeniu z produkcji Cukrow-
ni Lublin są prawdziwe?
Proszę także o poinformowanie mnie: jakie re-
sort skarbu ma plany związane z funkcjonowaniem
ostatnich trzech cukrowni z województwa lubelskie-
go należących do KSC SA?
Z szacunkiem
Poseł Izabella Sierakowska
Lublin, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 51)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie zmiany właściwości terytorialnej
sądów rejonowych i prokuratur rejonowych
w Gnieźnie i w Słupcy
Szanowny Panie Ministrze! W dniu 28 sierpnia
2007r. minister sprawiedliwości pan Zbigniew Zio-
bro, na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2001r. Pra-
wo o Ustroju sądów powszechnych, wydał rozporzą-
dzenie w sprawie zniesienia Sądu Rejonowego w Po-
znaniu, utworzenia sądów rejonowych: Poznań–
–Grunwald i Jeżyce w Poznaniu, Poznań–Nowe
Miasto i Wilda w Poznaniu i Poznań–Stare Miasto
w Poznaniu oraz zmiany rozporządzenia w sprawie
sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów re-
jonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów wła-
ściwości. W zmianie drugiej ww. rozporządzenia
czytamy: „26 w obszarze właściwości Sądu Okręgo-
wego w Poznaniu: b) Sąd Rejonowy w Gnieźnie – dla
miasta Gniezna – i dalej wymienia 9 gmin, w tym
8 z powiatu gnieźnieńskiego oraz Pobiedziska z po-
wiatu poznańskiego niezwiązane żadnymi więzami
z Gnieznem i powiatem gnieźnieńskim. Od 1999 r.
w powiecie gnieźnieńskim funkcjonuje natomiast
gmina Witkowo. Jako jedyna w powiecie nie została
włączona w obszar działania Sądu Rejonowego
i Prokuratury w Gnieźnie. Mieszkańcy gminy Wit-
kowo na spotkaniach poselskich wielokrotnie pod-
noszą potrzebę dokonania zmiany właściwości tery-
torialnej Sądu Rejonowego i Prokuratury w Słupcy
na Sąd Rejonowy i Prokuraturę w Gnieźnie. Wszyst-
kie ważne dla życia i prowadzenia działalności go-
spodarczej instytucje publiczne znajdują się w Gnieź-
nie. Dobre połączenia komunikacyjne, więzi społecz-
ne i gospodarcze przemawiają za tym, aby przenieść
gminę Witkowo do właściwości Sądu Rejonowego
i Prokuratury w Gnieźnie.
29
Proszę Pana Ministra w imieniu wyborców-
-mieszkańców gminy Witkowo o ponowne przeanali-
zowanie podnoszonego problemu i odpowiedź na na-
stępujące pytania:
1. Jakie argumenty merytoryczne i prawne
przemawiają za tym, aby sprawy mieszkańców gmi-
ny Witkowo w powiecie gnieźnieńskim były rozpa-
trywane przez Sąd Rejonowy i Prokuraturę w Słup-
cy, powiat słupecki?
2. Czy dostrzega Pan Minister w najbliższym
czasie możliwość zmiany właściwości terytorialnej
sądów rejonowych i prokuratur w Gnieźnie i w Słup-
cy, przekazując gminę Witkowo do obszaru właści-
wości Sądu Rejonowego i Prokuratury w Gnieźnie?
Z poważaniem
Poseł Tadeusz Tomaszewski
Gniezno, dnia 20 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 52)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie umieszczenia na liście
indykatywnej Programu Operacyjnego
„Infrastruktura i środowisko”
przedsięwzięcia: Modernizacja budynku
Polskiej Filharmonii „Sinfonia Baltica”
i Teatru Nowego w Słupsku
Samorząd miasta Słupska w okresie programo-
wania 2007–2013 zamierza ubiegać się o środki fi-
nansowe na realizację przedsięwzięcia Modernizacja
budynku Polskiej Filharmonii „Sinfonia Baltica”
i Teatru Nowego w Słupsku. Szansą dla planowane-
go projektu jest Program Operacyjny „Infrastruk-
tura i środowisko”, oś XI: Rozwój oraz poprawa sta-
nu infrastruktury kultury o znaczeniu ponadregio-
nalnym. Oczywiste zatem były starania o umiesz-
czenie projektu w Wykazie Indykatywnych Projek-
tów Kluczowych. Niestety korespondencja w tej
sprawie prowadzona przez Macieja Kobylińskiego,
prezydenta miasta Słupska, z Ministerstwem Kul-
tury i Dziedzictwa Narodowego nie przyniosła pożą-
danego efektu. Minister swoją decyzję o odrzuceniu
prośby dot. umieszczenia projektu w wykazie indy-
katywnym argumentował zagospodarowaniem w ca-
łości alokacji EFRR przeznaczonej na działanie 11.1
PO „Iiś” przez projekty z zakresu infrastruktury
kultury umieszczone na liście. Takie stanowisko
jest dla mnie niezrozumiałe, bowiem pominięcie tak
ważnego przedsięwzięcia stanowi zagrożenie dla
prawidłowego funkcjonowania i rozwoju infrastruk-
tury kultury o znaczeniu ponadregionalnym.
Realizacja przedmiotowego projektu jest dla sfe-
ry kulturalnej Słupska niewątpliwie najistotniej-
30
szym elementem, prowadzącym do osiągnięcia wie-
lu celów określonych w dokumentach strategicznych
miasta. Głównym celem projektu jest zapewnienie
i polepszenie dostępności do usług publicznych w za-
kresie kultury na poziomie zapobiegającym margi-
nalizacji kulturalnej.
Nadmieniam, że Polska Filharmonia „Sinfonia
Baltica” oraz Nowy Teatr posiadają odpowiedni po-
tencjał, tj. doświadczoną i wykwalifikowaną kadrę
ze znajomością potrzeb kulturalnych oraz pełną
zdolność techniczną i instytucjonalną do wdroże-
nia planowanego projektu. Ponadto przedsięwzię-
cie jest przygotowane do realizacji od strony doku-
mentacyjnej (projekt techniczny, studium wykonal-
ności, raport oceny oddziaływania inwestycji na
środowisko) oraz formalnoprawnej (decyzje pozwo-
lenia na budowę).
Uważam, że projekt pn. Modernizacja budynku
Polskiej Filharmonii „Sinfonia Baltica” i Teatru No-
wego w Słupsku powinien być uznany za strategicz-
ny i rozpatrywany w kontekście realizacji polityki
kulturalnej państwa, a zatem winien być ujęty na
liście projektów indywidualnych*).
Wobec powyższego zwracam się z pytaniem, czy
istnieje możliwość umieszczenia ww. projektu na li-
ście indykatywnej Programu Operacyjnego „Infra-
struktura i środowisko” na lata 2007–2013?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Konwiński
Słupsk, dnia 20 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 53)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie możliwości zmiany ustawy
z dnia 7 września 2007 r. o ujawnieniu
w księgach wieczystych prawa własności
nieruchomości Skarbu Państwa
oraz jednostek samorządu terytorialnego
Szanowny Panie Ministrze! W Dzienniku Ustaw
Nr 191 z dn. 18.10.2007 r. została ogłoszona ustawa,
której tytuł podałem powyżej. Zobowiązuje ona sta-
rostów, aby w terminie 6 miesięcy od dnia jej wejścia
w życie, sporządzili wykaz wszystkich nieruchomo-
ści, które na mocy odrębnych przepisów przeszły na
własność Skarbu Państwa lub własność jednostek
samorządu terytorialnego.
W przypadku powiatu słupskiego kwestia ta do-
tyczy około 80 000 działek. Cały powiat położony
jest na terenie Ziem Odzyskanych i praktycznie
wszystkie nieruchomości przeszły na własność Skar-
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
bu Państwa w trybie dekretu z dnia 8.03.1946 r.
o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz.
U.R.P. Nr 13, poz. 87, z późniejszymi zmianami).
Z uwagi na to, w przypadku powiatu słupskiego za-
danie to jest praktycznie niewykonalne w terminie
ustawowym do 18.04.2008 r.
Ponadto oprócz danych dla około 80 000 działek
z ewidencji gruntów i budynków, którą prowadzą
starostowie, ustawodawca wymaga uzyskania da-
nych z sądów rejonowych (wydziałów ksiąg wieczy-
stych) oraz danych z gmin. Jak wynika z uzasadnie-
nia, celem ustawy z dn. 7.09.2007 r. jest ochrona
prawa własności nieruchomości, w tym stanowiącą
dawną własność niemiecką, oraz usprawnienie sys-
temu ksiąg wieczystych.
Tymczasem aktualnie prowadzona informatyza-
cja ksiąg wieczystych jest wystarczająca. Obecnie
starosta jest informowany o założeniu nowej księgi
wieczystej i fakt ten odzwierciedla w rejestrze ewi-
dencji gruntów i budynków.
W świetle powyższych argumentów zbędne wy-
daje się sporządzanie przez starostę wykazów
wszystkich nieruchomości, jakie wymieniono w art. 1
ustawy.
Nadmieniam, iż tą sprawę przedstawiał wcześniej
starosta słupski w piśmie nr G.III.0715-49/2007 do
podsekretarza stanu w MSWiA Piotra Piętaka
z dn. 31.10.2007 r oraz w piśmie nr G.III0715-49/2007
do ministra sprawiedliwości z dn. 3.08.2007 r.
W związku z tym pytam: Czy istnieje możliwość
zmiany ustawy z dnia 7.09.2007 r.? Powinna ona do-
tyczyć jedynie nieruchomości, które nie mają założo-
nej księgi wieczystej, oraz nieruchomości niepozo-
stających w posiadaniu ich właścicieli.
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Konwiński
Warszawa, dnia 22 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 54)
do ministra obrony narodowej
w sprawie konsekwencji lokalizacji
amerykańskiej bazy wojskowej
z systemem tzw. tarczy antyrakietowej
w miejscowości Redzikowo koło Słupska
Szanowny Panie Ministrze! Władze samorządo-
we miasta Słupska, gminy Słupsk oraz powiatu
słupskiego połączyły swoje siły w staraniach o rewi-
talizację lotniska cywilnego w miejscowości Redzi-
kowo k. Słupska. Jest ono niezbędne dla rozwoju na-
szego regionu pod względem przemysłowym i tury-
stycznym. Z dotychczasowych ustaleń wynika, iż
rozmieszczenie amerykańskiej bazy wojskowej

z systemem obrony przeciwrakietowej uniemożliwi
realizację wyżej opisanego projektu. W związku z tym
pytam Pana Ministra:
1. W jaki sposób rząd zrekompensuje straty w re-
gionie słupskim związane z uniemożliwieniem uru-
chomienia lotniska cywilnego w Redzikowie?
2. Czy w trakcie negocjacji ze stroną amerykań-
ską istnieje możliwość zaproponowania współfi-
nansowania budowy lotniska cywilnego, którego
lokalizację wskazałyby władze samorządowe ziemi
słupskiej?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Konwiński
Warszawa, dnia 22 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 55)
do ministra finansów
w sprawie uwzględnienia środków
w budżecie państwa dla Programu
Operacyjnego „Fundusz Inicjatyw
Obywatelskich” 2008–2013
Szanowny Panie Premierze! W projekcie budżetu
państwa na rok 2008 przyjętym przez Radę Mini-
strów nie zarezerwowano 60 mln zł na Program
Operacyjny „Fundusz Inicjatyw Obywatelskich” na
lata 2008–2013. Program ten ma być kontynuacją
prowadzonego od 2005 r. przez Ministerstwo Pracy
i Polityki Społecznej trzyletniego Programu „Fun-
dusz Inicjatyw Obywatelskich”. Jego celem było po-
budzanie i wspieranie rozwoju inicjatyw obywatel-
skich prowadzonych przez organizacje pozarządowe,
kościoły i związki wyznaniowe. Dzięki funduszowi
instytucje obywatelskie w całej Polsce, w tym dużo
małych lokalnych organizacji, mogły przeprowadzić
ponad 1600 inicjatyw w najróżniejszych sferach po-
żytku publicznego, począwszy od pomocy społecznej
i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, poprzez na-
ukę, kulturę, sztukę i sport, kończąc na ekologii czy
gospodarce społecznej. Dla wielu organizacji Fun-
dusz Inicjatyw Obywatelskich stał się bardzo waż-
nym źródłem wsparcia prowadzonych przez nie
działań.
W roku bieżącym Departament Pożytku Publicz-
nego w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej
opracował w oparciu o ustawę o zasadach prowadze-
nia polityki rozwoju Program Operacyjny „Fundusz
Inicjatyw Obywatelskich”, zgodnie z którym co roku,
w formie dotacji z budżetu państwa, finansowane
mają być działania w łącznej wysokości 60 mln zł
w zakresie m.in. aktywizacji mieszkańców, integra-
cji osób wyrzuconych na margines społeczeństwa,
przedsiębiorczości społecznej i wspierania działalno-
31
ści organizacji pozarządowych. Rada Ministrów
miała go przyjąć jeszcze w tym roku, tak aby pierw-
sze dotacje mogły zostać wypłacone wiosną 2008 r.
Wiele organizacji, zwłaszcza tych mniejszych, bar-
dzo liczy na ten program i już planuje działania, któ-
re mogłyby być z niego dofinansowane, szczególnie
że procedury dostępu do tych środków były dotych-
czas o wiele prostsze i bardziej przyjazne niż np.
w przypadku funduszy strukturalnych. Nieuwzględ-
nienie w budżecie środków na Program Operacyjny
„Fundusz Inicjatyw Obywatelskich” w roku 2008
udaremni przeprowadzenie wielu cennych przedsię-
wzięć, głównie na poziomie lokalnym, i stanowić bę-
dzie prawdziwy cios dla aktywności obywatelskiej.
W związku z tym pytam: Czy podczas prac nad
budżetem państwa istnieje możliwość uwzględnie-
nia środków potrzebnych do Programu Operacyjne-
go „Fundusz Inicjatyw Obywatelskich” 2008–2013?
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Konwiński
Warszawa, dnia 22 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 56)
do ministra infrastruktury
w sprawie zmiany kategorii drogi nr 210
z wojewódzkiej na krajową
Szanowny Panie Ministrze! Droga nr 210 łącząca
Słupsk i Ustkę jest obecnie drogą wojewódzką, ad-
ministrowaną przez Zarząd Dróg Wojewódzkich
w Gdańsku. Ma ona strategiczny charakter, ponie-
waż łączy jeden z największych portów na środko-
wym wybrzeżu (port w Ustce) oraz poligon NATO
w Wicku Morskim z drogami krajowymi nr 6 i 21.
Pragnę w tym miejscu nadmienić, że droga nr 210
charakteryzuje się bardzo wysokim średniodobo-
wym natężeniem ruchu pojazdów, analogicznym jak
dla wspomnianej drogi krajowej nr 6.
W związku z tym pytam: Czy istnieje możliwość
zmiany kategorii dla drogi nr 210 (wraz z odcinkiem
ok. 0,5 km drogi 203 i bezpośrednim dojazdem do
portu – ul. Westerplatte) z wojewódzkiej na krajo-
wą? W świetle powyższego droga ta jest nawet bar-
dziej predestynowana do zmiany kategorii aniżeli
droga wojewódzka nr 214 (Lębork–Łeba), w stosun-
ku do której Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych
i Autostrad już planuje zmianę kategorii.
Z poważaniem
Poseł Zbigniew Konwiński
Warszawa, dnia 22 listopada 2007 r.
32
Interpelacja
(nr 57)
do ministra rolnictwa i rozwoju wsi
w sprawie majątku Stada Ogierów Klikowa
w kontekście działalności spółki z o.o.
Stado Ogierów Białka w woj. lubelskim
Szanowny Panie Ministrze! W drugiej połowie
2003 r. środowiska małopolskich rolników hodow-
ców koni oraz samorządu miasta Tarnowa zostały
mocno zbulwersowane arbitralną decyzją ówczesnej
Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa o przeka-
zaniu Stada Ogierów Klikowa podobnej jednostce
w Białce, pow. Krasnystaw, woj. lubelskie. Samorząd
m. Tarnowa, wojewoda małopolski oraz ja osobiście
wystąpiliśmy do właściwych rzeczowo władz i w swo-
ich pismach interwencyjnych wykazywaliśmy, iż
owa decyzja nie posiadała merytorycznego uzasad-
nienia, zaś jej skutki będą fatalne dla dotkniętego
nią podmiotu gospodarczego. Ogólny ton otrzyma-
nych odpowiedzi był natomiast taki, że dopiero po
tym połączeniu klikowskie Stado Ogierów wejdzie
w etap szybkiego rozwoju.
Najbliższe lata wykazały, że pełną rację mieli
przeciwnicy tej bezsensownej decyzji, bo nowy wła-
ściciel w ciągu tych czterech lat nie zrobił nic, by
rozwijać działalność przejętej jednostki, zaś decy-
dent – AWRSP, nie naciskał na Białkę, by ta wywią-
zała się z poczynionych obietnic. Zgoła identycznie
zachowuje się spadkobierca AWRSP – Agencja Nie-
ruchomości Rolnych, której władze nie poświęcają
należytej uwagi losom byłego Stada Ogierów Kliko-
wa w strukturze Stada Ogierów Białka. Ta ostatnia
jednostka, jak się orientuję, przechodzi proces dość
głębokich zmian, gdyż przekształca się w spółkę
z o.o. lub już się nią stała. W praktyce będzie to
oznaczało przejście znaczącego majątku państwowe-
go w ręce spółki.
Postępujący proces upadku byłego Stada Ogie-
rów Klikowa zrodził spory ruch na rzecz jego re-
strukturyzacji i wkomponowania w gospodarcze re-
alia regionu. Dlatego samorząd woj. małopolskiego
wystąpił do ANR z propozycją przejęcia klikowskiej
jednostki oraz uruchomienia na jej bazie Centrum
Rekreacyjno-Sportowego. Przeprofilowanie tej jed-
nostki na CRS jest o tyle trafionym pomysłem, że
klikowski ośrodek posiada odpowiednie wyposaże-
nie. A niezależnie od roli sportowo-rekreacyjnej
i szkoleniowej w myśl propozycji samorządu woj.
małopolskiego miał on również utrzymać charakter
hodowlany.
Adresaci zrekapitulowanej wyżej propozycji –
ANR i SO Białka – początkowo nawet chętnie wyra-
zili zgodę na rozwiązanie, jakie proponował marsza-
łek woj. małopolskiego. Niebawem jednak obaj wyco-
fali się ze swoich obietnic, natomiast zaproponowali
przekazanie samorządowi woj. małopolskiego 10 ha
z tej nieruchomości (całość obejmuje obszar 63 ha),
z położonymi na tym obszarze zabudowaniami, ale
bez koni. Propozycja takiego podziału klikowskiego
majątku nie ma żadnego sensu, zaś formalny właści-
ciel i aktualny dzierżawca (ANR i SO Białka) nie
mają żadnego pomysłu na gospodarowanie tym ma-
jątkiem, natomiast skupiają się na torpedowaniu po-
mysłu samorządu woj. małopolskiego, który wystą-
pił z realną propozycją zagospodarowania całej nie-
ruchomości. Jest to tym dziwniejsze, że ANR winna
statutowo dbać o interes Skarbu Państwa. Na dzi-
siaj natomiast stan rzeczy jest taki, że pokaźny ma-
jątek państwowy nie przynosi Skarbowi Państwa
dochodów, a instytucja dysponująca owym mająt-
kiem blokuje możliwości jego sensownego zagospo-
darowania. Utrzymywanie tego stanu na dłuższą
metę wręcz kwalifikuje się do zainteresowania
sprawą organów ścigania. W związku z powyższym
pytam:
1. Dlaczego SO Białka nie wywiązała się z obiet-
nic składanych w momencie przejmowania SO Kli-
kowa?
2. Dlaczego zarządy ANR i SO Białka prowadzą
tak dziwną grę z samorządem woj. małopolskiego,
skoro wystąpił on z konkretną propozycją skutecz-
nego rozwiązania problemu SO Klikowa, podczas
gdy same nie mają w tej sprawie żadnego realnego
pomysłu?
3. Co zamierza zrobić Pan Minister, by majątek
Skarbu Państwa był właściwie zagospodarowany
i przynosił dochody?
Z poważaniem
Poseł Wiesław Woda
Tarnów, dnia 19 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 58)
do ministra zdrowia
w sprawie naruszających prawo działań
dyrektora Samodzielnego Publicznego
Szpitala Klinicznego nr 1 Śląskiej Akademii
Medycznej w Katowicach zmierzających
do likwidacji Oddziału Chirurgii
Małoinwazyjnej w Zabrzu
Szanowna Pani Minister! Akademickie Centrum
Chirurgii Małoinwazyjnej dla Dorosłych i Dzieci
w Zabrzu było jeszcze do niedawna oddziałem, który
ratował życie dziesiątkom pacjentów, w tym osobom
o bardzo skomplikowanych schorzeniach. Kilkana-
ście lat budowy oddziału zaowocowało powstaniem
jednostki najlepszej w swojej specjalizacji na Śląsku,
przyjmujących pacjentów z terenu całego kraju. Po-
nadto był to najbardziej „ekonomiczny” oddział

w Szpitalu Klinicznym nr 1 Śląskiej Akademii Me-
dycznej.
7 maja 2007 r. w szpitalu został zatrudniony
nowy dyrektor – Andrzej Drybański, który od po-
czątku podjął działania, które trudno zinterpreto-
wać inaczej niż zaplanowaną akcją zniszczenia
i zlikwidowania Oddziału Chirurgii Małoinwazyj-
nej. Już 17 maja br. dyrektor Drybański polecił pi-
semnie kierownikowi Kliniki Chirurgii Wad Roz-
wojowych Dzieci i Traumatologii wstrzymanie
planowych przyjęć pacjentów na Oddział Chirur-
gii Małoinwazyjnej. Odbyło się to przy złamaniu
prawa, które nakazuje uzyskanie zgody wojewody
na zaprzestanie działalności komórek organiza-
cyjnych szpitala.
Dużym echem odbiła się sprawa odmówienia
przez dyrektora Drybańskiego zgody na operację
38-letniej kobiety z podejrzeniem nowotworu złośli-
wego – pomimo jej pobytu na oddziale i przygotowa-
nia do zabiegu oraz wyrażanej przez lekarzy goto-
wości do operacji.
Po kolejnych kilku dniach dyrektor zwolnił ordy-
natora oddziału (i jego twórcę) prof. dr. hab. n. med.
Józefa Dzielickiego oraz kilku asystentów (wobec
których przedstawiono jeden zarzut – pisemnego po-
twierdzenia, że dyrektor zabronił przeprowadzić
operację osoby z nowotworem złośliwym).
W wyniku działań dyrektora Andrzeja Drybań-
skiego – realizowanych niewątpliwie za aprobatą
władz Śląskiej Akademii Medycznej – realizowany
jest scenariusz likwidacji Centrum Chirurgii Mało-
inwazyjnej. Odbywa się to kosztem kilkuset pacjen-
tów, którzy mieli zaplanowane przyjęcia na oddział.
W działaniach tych miało miejsce wielokrotne zła-
manie prawa (np. przy zwolnieniu prof. Józefa
Dzielickiego ze stanowiska ordynatora). Kwestie te
podnosił m.in. konsultant krajowy ds. chirurgii
dziecięcej.
Prof. Józef Dzielicki wielokrotnie przedstawiał
sytuację występującą w klinice Śląskiej Akademii
Medycznej właściwym organom – m.in. Minister-
stwu Zdrowia. Do tej pory nie otrzymał żadnej odpo-
wiedzi.
W związku z powyższym zapytuję Panią Mini-
ster: Jakie kroki zamierza podjąć Pani jako organ
nadzorujący działalność wyższych uczelni medycz-
nych w celu zaprzestania bezprawnych działań
w Szpitalu Klinicznym Śląskiej Akademii Medycz-
nej oraz zatrzymania procesu likwidacji Centrum
Chirurgii Małoinwazyjnej?
Z wyrazami szacunku
Poseł Tomasz Głogowski
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
33
Interpelacja
(nr 59)
do ministra finansów
w sprawie przekazywania 1%
podatku dochodowego od osób fizycznych
na rzecz organizacji pożytku publicznego
Szanowny Panie Ministrze! Od swoich wyborców
otrzymuję pewne niepokojące sygnały na temat
przekazywania 1% podatku dochodowego od osób fi-
zycznych na rzecz organizacji pożytku publicznego
(OPP). W rozliczeniu PIT za 2007 r. zgodnie z nowe-
lizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fi-
zycznych z dnia 16 listopada 2006 r. przekazywać go
będzie naczelnik urzędu skarbowego właściwego
miejsca zamieszkania podatnika. To uproszczenie
procedury przekazywania 1% podatku oprócz uła-
twienia dla podatników ma negatywne konsekwen-
cje: nie można już przekazywać 1% podatku na rzecz
OPP ze wskazaniem na konkretną osobę – pod-
opiecznego OPP. Dotychczas było to możliwe, co
m.in. potwierdzał na swych stronach internetowych
Departament Pożytku Publicznego Ministerstwa
Pracy i Polityki Społecznej. Obecne rozwiązanie po-
legające na podaniu nazwy OPP i numeru Krajowe-
go Rejestru Sądowego OPP na formularzu rozlicze-
nia rocznego PIT skutecznie uniemożliwia wskaza-
nie OPP, na jaki cel zgodny z wolą podatnika ma
przekazać daną kwotę.
Obecne przepisy zniechęcą do walki z niepełno-
sprawnością same osoby niepełnosprawne, jak i ro-
dziców dzieci dotkniętych niepełnosprawnością. Do-
tychczas poprzez swe apele rodzice i osoby niepełno-
sprawne także w ten sposób zbierali środki finanso-
we na leczenie. Dzięki filantropii podatników możli-
we było finansowanie rehabilitacji i zakupu sprzętu
specjalistycznego dla osób niepełnosprawnych. No-
welizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fi-
zycznych częściowo odebrała podatnikom prawo do
decydowania o sposobie wydatkowania swojego po-
datku. Wprawdzie nadal wskazuje się, której OPP
zostaną przekazane pieniądze, ale w poprzednim
stanie prawnym można było wskazać także bardziej
konkretny cel ich wydatkowania.
Wobec powyższych wątpliwości za celowe i uza-
sadnione uznać należy wprowadzenie możliwości al-
ternatywnych sposobów przekazania przez podatni-
ków 1% podatku dochodowego od osób fizycznych na
rzecz OPP:
— w sposób pośredni, przez naczelnika właści-
wego urzędu skarbowego, poprzez wskazanie na for-
mularzu rozliczenia rocznego PIT OPP, na rzecz
której powinno nastąpić przekazanie 1% podatku,
czyli zgodnie z aktualnym stanem prawnym,
— w sposób bezpośredni, poprzez wpłatę na rzecz
OPP przelewem bankowym kwoty 1% podatku do-
chodowego dokonaną przed złożeniem rozliczenia
34
rocznego PIT, czyli zgodnie z poprzednim stanem
prawnym.
Powyższe rozwiązanie stanowiłoby nadal wyj-
ście naprzeciw postulatom części podatników i OPP
oczekujących uproszczenia przekazywania 1% po-
datku dochodowego i spełniałoby równocześnie
oczekiwania tych podatników, którzy pragnęliby
przekazywać 1% podatku konkretnie wskazywanym
podopiecznym OPP. Stąd też moje pytania:
1. Czy Ministerstwo Finansów ma wiedzę o opi-
sanym przeze mnie problemie i czy opracowane zo-
stały już jakieś inicjatywy w celu jego rozwiązania?
2. Czy Pan Minister przewiduje w najbliższym
czasie skierowanie przez Radę Ministrów do Sejmu
RP inicjatywy ustawodawczej umożliwiającej podat-
nikom przekazywanie 1% podatku dochodowego na
rzecz OPP, ze wskazaniem na konkretnego pod-
opiecznego?
Ponieważ proces nowelizacji ustawy może być
czasochłonny, a tym samym poprawione przepisy
dotyczyłyby dopiero rozliczenia rocznego PIT za rok
2008, poważnie rozważyć należy wprowadzenie roz-
wiązania przejściowego umożliwiającego przekaza-
nie 1% podatku dochodowego od osób fizycznych na
gruncie aktualnie obowiązującego prawa.
Obecna ustawa w art. 45 ust. 5c i 5d przewiduje
dwie instytucje: wniosku o przekazanie na rzecz
OPP 1% podatku oraz wskazania OPP w zeznaniu
podatkowym. Kierując się przychylną dla podatni-
ków interpretacją tych zapisów, można założyć, iż
podatnik, zamiast wpisywać do swego zeznania na-
zwę OPP, mógłby załączyć odrębny wniosek o prze-
kazanie 1% podatku dochodowego OPP z dodatko-
wym wskazaniem nazwanego z imienia i nazwiska
podopiecznego OPP. Tak określone rozwiązanie
umożliwiłoby przejściowe rozwiązanie sygnalizowa-
nego problemu do czasu zmiany ustawy. Stąd też
moje ostatnie pytanie:
3. Czy zaprezentowana powyżej interpretacja
ustawy jest poprawna i czy w ten sposób będzie moż-
na przejściowo przy rozliczeniu PIT za rok 2007 roz-
wiązać zarysowany powyżej problem?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 60)
do ministra infrastruktury
w sprawie umieszczenia budowy
drogi ekspresowej S46 „Szlak Staropolski”
w planach inwestycyjnych rządu
Szanowny Panie Ministrze! W przygotowanym
dotychczas projekcie uchwały Rady Ministrów, pod
nadzorem Ministra Transportu Jerzego Polaczka,
w sprawie ustanowienia wieloletniego programu pod
nazwą „Program Budowy Dróg Krajowych na lata
2007–2015” nie została wprowadzona budowa drogi
ekspresowej S46 Szlak Staropolski, pomimo że we
wcześniejszych deklaracjach i dokumentach przed-
stawianych w tym zakresie przez ministerstwo, jak
i ówczesnego prezesa Rady Ministrów Kazimierza
Marcinkiewicza zawarty był projekt tej inwestycji.
Znaczenie i waga tego połączenia komunikacyj-
nego były wielokrotnie podnoszone przez Stowarzy-
szenie „Szlak Staropolski”, jak też przez samorządy
powiatów, miast i gmin leżących wzdłuż obecnej
drogi krajowej nr 46, a podawane przez nich argu-
menty znajdowały uznanie i akceptację.
Powstać mógłby wygodny i drożny szlak komuni-
kacyjny, istotny dla obsługi transportu międzynaro-
dowego pomiędzy Europą Zachodnią a Ukrainą, Ro-
sją i Azją Centralną. Planowana droga w Kudowie-
-Zdroju łączy się z układem autostrad przebiegają-
cych przez Czechy, prowadzących na zachodnie tere-
ny Europy. Z drugiej strony, na wschodzie pozwala
wykorzystać najkrótszy szlak drogowy do Kijowa.
Ponadto temat jest także pilny i ważny dla budo-
wy sieci dróg w związku z przyznaniem Polsce orga-
nizacji piłkarskich mistrzostw Europy Euro 2012.
Droga ta może być połączeniem wschodu i zachodu
Europy i spełniać podstawową rolę dla komunikacji
na odbywające się w Polsce i na Ukrainie w 2012 r.
mistrzostwa Europy.
Wnoszę o umieszczenie budowy drogi ekspreso-
wej S46 „Szlak Staropolski” w planach inwestycyj-
nych rządu.
Bardzo proszę o odpowiedź: Czy samorządy za-
angażowane w to przedsięwzięcie mogą liczyć, że in-
westycja ta zostanie umieszczona w planach budowy
sieci dróg krajowych i autostrad?
Z poważaniem
Poseł Halina Rozpondek
Warszawa, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 61)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie uproszczenia procedur
i znoszenia barier biurokratycznych
W ciągu najbliższych lat Polska w ramach środ-
ków pozyskanych z UE uczestnicy w programach
wspierania i rozwoju gospodarki.
Zwracam się z pytaniem: Jakie działania podej-
mie ministerstwo, aby uprościć procedury i bariery
biurokratyczne będące obecnie czynnikiem hamują-
cym absorpcję środków z UE?
Poseł Grzegorz Raniewicz
Chełm, dnia 23 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 62)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zróżnicowania wysokości
stypendiów z tytułu odbywania stażu
i przygotowania zawodowego bezrobotnych
Szanowna Pani Minister! Młodzi ludzie odbywa-
jący staż na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy zwrócili się do mojego biura poselskiego z wąt-
pliwościami dotyczącymi wysokości ich stypendium.
Ustawą z dnia 25 września 2007 r. o zmianie
ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach ryn-
ku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw
zmieniono wysokość stypendium w okresie odbywa-
nia przez bezrobotnego stażu.
Zgodnie z pierwotnym brzmieniem przepisu art.
53 cyt. ustawy „bezrobotnemu w okresie odbywania
stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu
pracy do wykonywania zawodu przysługuje stypen-
dium w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 72
ust. 1, wypłacane przez starostę; przepisy art. 41
ust. 6 oraz art. 80 stosuje się odpowiednio. Za okres,
za który przysługuje stypendium, zasiłek nie przy-
sługuje.”
Po zmianach wprowadzonych ustawą z 25 wrze-
śnia 2007 r. wysokość stypendium, o którym mowa
wyżej, została podwyższona do 140% zasiłku. Wpro-
wadzono jednak, i to budzi największe kontrowersje,
zasadę, w myśl której podwyższone stypendium
przysługiwać będzie jedynie tym bezrobotnym, któ-
rzy rozpoczną staż po dniu 26 października 2007 r.,
tj. po wejściu w życie nowych przepisów.
W ten sposób wprowadzono znaczne zróżnicowa-
nie w wynagrodzeniu osób, które rozpoczęły staż
przed wejściem w życie nowych przepisów, i tych,
które zostały skierowane na staż już po 26 paździer-
nika 2007 r.
Powyższe w sposób oczywisty rodzi wątpliwości co
do konstytucyjności takiego zróżnicowania, a w szcze-
gólności wątpliwości co do zgodności nowych zapi-
sów z zasadą równości wobec prawa i zasadą spra-
wiedliwości społecznej wyrażonymi w art. 2 i 32
Konstytucji RP.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybuna-
łu Konstytucyjnego zasada równości polega na tym,
iż wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się
daną cechą istotną mają być traktowane równo,
tj. bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak
i faworyzujących. Oznacza to jednocześnie dopusz-
czalność zróżnicowania sytuacji prawnej różnych
podmiotów (wyrok z dnia 28 listopada 1995 r., sygn.
akt K 17/95, OTK 1995, nr 3, poz. 18, a także z dnia
5 listopada 1997 r., sygn. akt K 22/97, OTK 1997,
nr 3–4, poz. 41). Z tak rozumianej konstytucyjnej
zasady równości wynika dla ustawodawcy obowią-
zek równego traktowania obywateli i innych pod-
35
miotów – nie tylko gdy ogranicza on prawa lub wol-
ności, ale także gdy przyznaje prawa lub nakłada
obowiązki. Jeśli natomiast określona norma prawna
traktuje odmiennie adresatów, którzy odznaczają
się określoną cechą wspólną, wówczas mamy do czy-
nienia z odstępstwem od zasady równości. Odstęp-
stwo takie nie jest tożsame z naruszeniem art. 32
konstytucji. Niezbędna staje się wówczas ocena
przyjętego kryterium zróżnicowania. Równość wo-
bec prawa to także zasadność wybrania takiego,
a nie innego kryterium różnicowania podmiotów
prawa (wyrok z dnia 12 maja 1998 r., sygn. akt U
17/97, OTK 1998, nr 3, poz. 34).
W doktrynie prawa konstytucyjnego powszechny
jest pogląd, że zasada równości wobec prawa nie
oznacza, że wszyscy mają takie same prawa i obo-
wiązki. Oznacza natomiast, że jednakowe prawa
i obowiązki będą dotyczyć wszystkich osób należą-
cych do tych samych kategorii, przy czym wyróżnie-
nie owych kategorii nie będzie arbitralne, lecz opar-
te na usprawiedliwionych kryteriach możliwych do
zaakceptowania w demokratycznym państwie praw-
nym (vide: P. Winczorek, „Komentarz do Konstytu-
cji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.”,
LIBER, Warszawa 2000).
W przedmiotowej sprawie trudno przyjąć, aby
kryterium daty rozpoczęcia stażu było sprawiedli-
wym i uzasadniało zróżnicowanie wysokości sty-
pendium stażystów.
Mając na względzie powyższe, proszę o udziele-
nie odpowiedzi na pytanie: Jakie było ratio legis
wprowadzenia zróżnicowania wysokości stypen-
dium osób, które rozpoczęły staż przed wejściem
w życie nowych przepisów i tych, które podjęły staż
po 26 października 2007 r.?
Proszę także o odpowiedź na pytanie: Czy mini-
ster pracy i polityki społecznej zamierza podjąć kro-
ki legislacyjne skierowane na zniesienie opisanego
wyżej zróżnicowania wysokości stypendiów?
Z poważaniem
Poseł Leszek Aleksandrzak
Poznań, dnia 22 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 63)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie tworzenia kaplic
w Komendzie Głównej Policji, komendach
wojewódzkich, powiatowych i miejskich
Szanowny Panie Ministrze! 19 października
2007 r. komendant główny policji insp. Tadeusz Bu-
dzik, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Dusz-
pasterstwa Policji bp. Tadeusz Płoski oraz minister
36
spraw wewnętrznych i administracji Władysław
Stasiak podpisali „Porozumienie między komendan-
tem głównym Policji i delegatem Konferencji Epi-
skopatu Polski ds. Duszpasterstwa w Policji w spra-
wie organizacji i funkcjonowania katolickiego dusz-
pasterstwa w Policji”.
Według porozumienia kapelani Policji mają prawo
do zabezpieczenia logistycznego prowadzonej działal-
ności duszpasterskiej. Oznacza to, że wszelkie koszty
działań kapelana dowolnego szczebla przerzucane są
na barki Policji w świeckim państwie.
Zgodnie z tym dokumentem w Komendzie Głów-
nej Policji, w komendach wojewódzkich, powiato-
wych (miejskich i rejonowych), ośrodkach szkolenia
i szkołach Policji zapewnia się kapelanom pomiesz-
czenia kancelaryjne wraz z wyposażeniem oraz ka-
plice lub izby modlitw. W wyniku tego porozumienia
umożliwia się kapelanom Policji, w razie potrzeby,
korzystanie ze środków transportu na zasadach
obowiązujących w Policji.
Komitet Obrony Policjantów oraz związki zawo-
dowe Policji nie chcą kaplic w komendach.
Dolnośląski Zarząd Niezależnego Samorządne-
go Związku Zawodowego Policjantów informuje, że
Policja ma problemy lokalowe, brakuje wyposaże-
nia i duszpasterstwa będą za drogie dla komend po-
wiatowych.
Wobec powyższego proszę Pana Ministra o odpo-
wiedź na następujące pytania:
1. Czy Policja posiada środki finansowe na two-
rzenie kancelarii dla kapelanów oraz kaplic przy ko-
mendach?
2. Czy powyższe porozumienie nie narusza zapi-
sów Konstytucji RP?
3. Czy Policja powinna być neutralna światopo-
glądowo i politycznie tak jak w Anglii lub we Francji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Artur Ostrowski
Piotrków Trybunalski, dnia 22 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 64)
do ministra finansów
w sprawie zwolnień z podatku akcyzowego
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra, art. 14 ust. 1 pkt 7, z dnia 9 maja 1996 r. (Dz. U.
Nr 73, poz. 350, z późn. zm.) oraz art. 191–193 regu-
laminu Sejmu (M.P. z 2002 r. Nr 23, poz. 398), zwra-
cam się do Pana Ministra z wnioskiem o zmianę tre-
ści § 6a rozporządzenia ministra finansów z dnia 26
kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 966, z późn. zm.)
w sprawie zwolnień z podatku akcyzowego.
Od dłuższego czasu jako poseł regionu rybnickie-
go, w którym znajdują się kopalnie węgla kamienne-
go wchodzące w skład Jastrzębskiej Spółki Węglo-
wej, aktywnie wspieram proces wykorzystania me-
tanu ujmowanego z kopalń węgla kamiennego do
produkcji energii. W tej kwestii, posiłkując się dany-
mi uzyskanymi z Jastrzębskiej Spółki Węglowej, za-
uważam liczne korzyści wynikające z procesu wyko-
rzystania metanu w jednostkach kogeneracyjnych,
produkujących energię elektryczną i ciepło. Mam
możliwość bezpośredniej obserwacji tego procesu
w praktyce, ponieważ funkcjonująca w ramach JSW
Spółka Energetyczna Jastrzębie (SEJ) od kilku lat
efektywnie wykorzystuje metan ujmowany z 5 ko-
palń Jastrzębskiej Spółki Węglowej, przetwarzając
go na energię elektryczną i ciepło.
Proces kogeneracji, oprócz wymiernych efektów
ekonomicznych, ma również liczne zalety ekologicz-
ne, ponieważ wykorzystywana energetyczna mie-
szanina powietrzno-metanowa, ujmowana podczas
dołowych robót górniczych, wpływa na zmniejszenie
zagrożeń środowiska wynikających z emisji metanu
w atmosferę, gazu cieplarnianego zwiększającego
efekt szklarniowy. Ważnym argumentem jest rów-
nież zwiększenie bezpieczeństwa pracy górników,
ponieważ metan niezależnie od rozwiązań kogene-
racyjnych musi być bezwzględnie uwalniany i ujmo-
wany z kopalń.
Powyższe powody zadecydowały o moim wspar-
ciu dla przedsiębiorstw działających w naszym re-
gionie, które wykorzystują metan w procesie koge-
neracji, czego efektem było moje zapytanie pod adre-
sem ministra gospodarki p. Piotra Woźniaka (SPS-
-024-1960/06 z dnia 5 grudnia 2006 r.). W odpowie-
dzi minister Woźniak poinformował o wsparciu pro-
cesu wykorzystania metanu ujmowanego z kopalń
węgla kamiennego na potrzeby energii poprzez
wprowadzenie preferencji dla jednostek kogenera-
cyjnych w odpowiednich regulacjach w przygotowy-
wanym przez MG projekcie ustawy o zmianie usta-
wy Prawo energetyczne, ustawy Prawo ochrony śro-
dowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności
(DE-0700-8-KM/06 z dnia 19 grudnia 2006 r.).
Znaczącym czynnikiem poprawiającym konku-
rencyjność energii elektrycznej wytworzonej z wy-
korzystaniem metanu ujmowanego w kopalniach
węgla kamiennego na rynku energii elektrycznej
jest również zwolnienie z podatku akcyzowego pro-
dukcji tej energii, wynikające z § 6a ust. 1 rozporzą-
dzenia ministra finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.
Jednak powyższe rozporządzenie nie wyjaśnia
wszystkich wątpliwości dotyczących produkcji ener-
gii elektrycznej z wykorzystaniem metanu, co szcze-
gólnie mocno dotyka producentów tejże energii dzia-
łających w ramach Jastrzębskiej Spółki Węglowej.
Dlatego też, po konsultacjach z ekspertami z branży
górniczej i energetycznej, wnoszę projekt zmiany
treści rozporządzenia MF w § 6a ust. 1 z dnia 26

kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku ak-
cyzowego. Poniżej zamieszczam propozycję zmian:
Na mocy wymienionego wyżej rozporządzenia
minister finansów zwolnił od podatku akcyzowego
energię elektryczną produkowaną z metanu uwal-
nianego i ujmowanego przy dołowych robotach gór-
niczych w kopalniach węgla kamiennego. Z treści
ust. 1 i 2 tego paragrafu nie wynika, czy chodzi
o energię elektryczną wyprodukowaną przez urzą-
dzenia energetyczne zużywające wyłącznie metan,
czy o energię elektryczną wyprodukowaną przez
urządzenia energetyczne spalające metan i inne pa-
liwo (współspalanie gazu).
W przypadku współspalania metanu istnieje
możliwość precyzyjnego, niebudzącego wątpliwości
obliczenia ilości energii elektrycznej wyprodukowa-
nej z metanu (proporcjonalnie do całości energii che-
micznej zużytej na produkcję energii elektrycznej).
Za zwolnieniem od podatku akcyzowego energii
elektrycznej wyprodukowanej z metanu także w wy-
niku współspalania z innym paliwem przemawiają
następujące argumenty:
1. Zwolnienie od podatku akcyzowego energii
elektrycznej wyprodukowanej z metanu (także
w wyniku współspalania) mobilizuje podmioty zain-
teresowane tym zwolnieniem (kopalnie węgla ka-
miennego i producenci energii elektrycznej zużywa-
jący metan) do maksymalizacji ujmowania metanu
i jego spalania. Ma to ogromny wpływ na obniżenie
emisji metanu do atmosfery.
2. Spalanie metanu w urządzeniach zużywają-
cych, a dotyczy to w równym stopniu przypadków
instalacji silników gazowych lub turbin (spalających
wyłącznie metan), jak i przystosowania kotłów wę-
glowych do spalania metanu (współspalanie).
Proszę zatem o zmianę § 6a wymienionego rozpo-
rządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowe-
go poprzez nadanie mu następującego brzmienia:
„6a.1. Zwalnia się od akcyzy energię elektryczną
produkowaną z metanu uwalnianego i ujmowanego
przy dołowych robotach górniczych w kopalniach
węgla kamiennego, w tym także energię elektryczną
wyprodukowaną z metanu przy jego współspalaniu
z węglem kamiennym.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje
się pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwol-
nienia:
a) prowadzi ewidencję wskazującą na ilość ener-
gii elektrycznej wyprodukowanej przy wykorzysta-
niu metanu,
b) przy produkowaniu energii elektrycznej w sko-
jarzeniu z produkcją ciepła oraz współspalania gazu
węgla kamiennego w rozliczeniu zużycia paliwa sto-
suje obowiązującą polską normę dotyczącą oblicza-
nia zużycia paliwa do wytwarzania energii elek-
trycznej i cieplnej”.
Mając zatem powyższe na uwadze, proszę Pana
Ministra o zapoznanie się z moją propozycją oraz
ustosunkowanie się do przedstawionej kwestii i sto-
37
sowną odpowiedź w trybie regulowanym ustawą
o wykonywaniu mandatu posła i senatora.
Z poważaniem
Poseł Grzegorz Janik
Rybnik, dnia 20 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 65)
do ministra zdrowia
w sprawie opieki paliatywnej nad dziećmi
Szanowna Pani Minister! Jak donosi prasa, od
siedmiu lat w Ministerstwie Zdrowia leży projekt
rozporządzenia dotyczącego opieki paliatywnej nad
dziećmi. Niestety, do tej pory nie ujrzało ono światła
dziennego. W sprawę zaangażował się rzecznik praw
obywatelskich, który wystosował do Ministerstwa
Zdrowia pismo z propozycją stworzenia odgórnych
przepisów, które regulowałyby postępowanie w pla-
cówkach hospicyjnych dla dzieci, nie pozwalając na
samowolę NFZ. Rzecznik domaga się m.in. odejścia
od limitowania liczby dzieci dotkniętych nieuleczal-
nymi chorobami innymi niż nowotworowe oraz od
zobowiązania do każdorazowego uzyskiwania zgody
oddziału wojewódzkiego NFZ na udzielenie ponad
określony limit świadczenia dziecku choremu na
chorobę nienowotworową. Gdyby takie rozporządze-
nie zostało wydane, przerwałoby ono coroczny spór
o zasady negocjowania i podpisywania umów dys-
kryminujących część nieuleczalnie chorych dzieci
w dostępie do niezbędnej opieki medycznej. Najnow-
sze zarządzenie wymaga na przykład, żeby propor-
cja małych pacjentów wynosiła po 50% chorych „no-
wotworowo” i „nienowotworowo”. Jest to zupełnie
niesłuszne, jak potwierdzają wszyscy prowadzący
hospicja. W przypadku dzieci statystyka umieralno-
ści kształtuje się bowiem zupełnie inaczej niż u do-
rosłych: przeważają wady genetyczne, choroby me-
taboliczne i przewlekłe. Nieprawidłowe jest to, że
urzędnicy NFZ przyznali sami sobie prawo (zarzą-
dzenie prezesa NFZ) do podejmowania decyzji
o kwalifikowaniu pacjentów do opieki paliatywnej,
które należy do lekarzy specjalistów. Urzędnicy są
w tej dziedzinie niekompetentni, a więc jest to nad-
użycie władzy. Oczywistym przykładem niekompe-
tencji jest też wprowadzony przez NFZ limit 60%
(w roku 2007) lub 50% (w roku 2008) dla dzieci
z nowotworami. Nie ma to pokrycia w danych epide-
miologicznych. Większość dzieci leczonych przez ho-
spicja domowe ma choroby neurologiczne, a nie on-
kologiczne. To fakt ignorowany przez NFZ. Hospicja
są przeznaczone dla pacjentów w fazie terminalnej
– ale w przypadku dzieci trwać może ona latami, bo
chorując np. na zanik mięśni czy mukowiscydozę,
38
pozostają one w stanie ciągłego zagrożenia życia.
Nowotwory u dzieci są w większości uleczalne, dla-
tego jest ich tak mało w hospicjach przeznaczonych
z nazwy dla osób w okresie terminalnym: by pomóc
im godnie i bez bólu odejść, nawet jeśli to odchodze-
nie trwa bardzo długo. Dzieci chore na nowotwory
są pod opieką hospicjum bardzo krótko – statystycz-
nie czas opieki wynosi 43 dni. Rocznie jest ich mak-
simum sześcioro. Dyrektor oddziału wojewódzkiego
NFZ musiałby wydawać zgodę na leczenie każdego
dziecka z chorobą inną niż nowotwór, bo przecież
utrzymanie proporcji 50:50 będzie niemożliwe z po-
wodu braku pacjentów onkologicznych. Jeżeli zatem
hospicjum miałoby dwóch pacjentów: jednego chore-
go na raka i drugiego z inną chorobą, wówczas wy-
tworzyłby się ów idealny stan, pożądany przez pre-
zesa NFZ. Co jednak zrobią, gdy dziecko z nowotwo-
rem umrze po 43 dniach? Trzeba bowiem wiedzieć,
że średni czas przeżycia dziecka z inną niż nowo-
twór chorobą pod opieką hospicjum wynosi średnio
aż 421 dni, a więc dziesięciokrotnie dłużej. Zgodnie
z zarządzeniem prezesa NFZ należy wystąpić o zgo-
dę na leczenie pacjenta (bez nowotworu), ponieważ
zarówno on, jak również każdy następny, będzie
skutkował matematycznie wskaźnikiem 100% pa-
cjentów nienowotworowych. Prawo, które jest dla
lekarzy obowiązujące, mówi, że 40% dzieci w domo-
wych hospicjach może być leczonych z powodu cho-
rób nienowotworowych, a 60% nowotworowych. Nie
wiadomo, jak dyrektor wytłumaczy się w razie kon-
troli z NIK, że wydaje pieniądze ubezpieczonych nie-
zgodnie z obowiązującym prawem. Do urzędników
nie dociera absurdalność stworzonych przepisów.
Nie rozumieją, że lekarze wolą skonfliktować się
z prawem, żeby ratować ludzkie życie, niż pozwolić,
by któreś z dzieci odeszło w niegodnych warunkach.
I nie chodzi tutaj o ustawę pielęgnacyjną, a o zwykłe
rozporządzenie ministra w sprawie standardów
opieki paliatywnej nad dziećmi. Zaczęto pracę nad
takim dokumentem dla dorosłych, rozsyłano projekt
do szerokiej konsultacji, natomiast dla dzieci tego
nie zrobiono. Jeśli jest dla dorosłych, powinien być
i dla dzieci, bo są takie hospicja, które mają swoich
pacjentów, i taki dokument powinien być. A ponie-
waż go nie ma, to urzędnicy sami stanowią te prze-
pisy, które są nieprawidłowe. Jak mają sobie radzić
hospicja, jeżeli oni płacą od 30 do 60 zł dziennie,
a koszty opieki są od 120 zł w górę. Chodzi o to, żeby
minister zdrowia wprowadził te standardy, a NFZ
zawierał umowy na poziomie kosztów realnych. Spe-
cjaliści zaznaczaja, że nie da się prowadzić taniej do-
mowej opieki paliatywnej nad dzieckiem za mniej
niż 120 zł dziennie.
Wobec powyższego pytam Panią Minister:
1. Czy rząd zamierza naprawić nieprawidłowość
wyrażającą się w tym, że to urzędnicy NFZ przyzna-
li sami sobie prawo, zarządzeniem prezesa NFZ, do
podejmowania decyzji o kwalifikowaniu pacjentów
do opieki paliatywnej, które należy do lekarzy spe-
cjalistów?
2. Czy rząd wyda rozporządzenie w sprawie
standardów opieki paliatywnej nad dziećmi?
3. Kiedy takie rozporządzenie zostanie wydane?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 66)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie bezpiecznego podpisu elektronicznego
Szanowna Pani Minister! Jak donosi prasa, od
przyszłego roku ponad 800 tys. płatników składek
będzie musiało korzystać z tzw. bezpiecznego podpi-
su elektronicznego. ZUS uważa, że nałożenie takie-
go obowiązku na wszystkich płatników jest nieuza-
sadnione i może powodować problemy. Zdaniem pra-
codawców nowe wymogi staną się kolejną barierą
przy zakładaniu i prowadzeniu firm. Wszyscy przed-
siębiorcy, którzy przekazują drogą elektroniczną do-
kumenty ubezpieczeniowe do ZUS, będą musieli po-
siadać bezpieczny podpis elektroniczny. Będą więc
musieli wykupić specjalne urządzenia i certyfikaty
uprawniające do korzystania z niego. Spowoduje to
wzrost kosztów prowadzenia firmy nawet o 800 zł
rocznie. Przymus korzystania z tego podpisu kryty-
kują eksperci i przedsiębiorcy. Zdaniem tych ostat-
nich, może on wręcz doprowadzić do likwidacji ma-
łych firm, których nie będzie stać na zakup urzą-
dzeń i certyfikatów. Zgadza się z nimi ZUS, który
proponuje przesunięcie terminu obowiązkowego po-
siadania podpisu. Obowiązek korzystania w kontak-
tach z ZUS z tzw. kwalifikowanego podpisu elektro-
nicznego wprowadziła ustawa z 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizują-
cych zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565,
z późn. zm.). Zgodnie z nią, od 21 lipca 2008 r. płat-
nicy zatrudniający ponad pięć osób w kontaktach
z ZUS będą musieli korzystać właśnie z bezpieczne-
go podpisu elektronicznego. Będą musieli nim pod-
pisywać m.in. zgłoszenia do ubezpieczeń społecz-
nych, imienne raporty miesięczne, deklaracje rozli-
czeniowe oraz korekty tych dokumentów. Podpis jest
wydawany wyłącznie osobie fizycznej. Jeśli więc
w imieniu firmy z podpisywania dokumentów ko-
rzysta kilka osób, to musi ona zakupić większą licz-
bę certyfikatów. Także w przypadku odejścia z pra-
cy upoważnionego pracownika trzeba będzie zapła-
cić za nowy certyfikat. Koszty wprowadzenia takie-
go rozwiązania będą więc rosnąć. Ustawodawca po-
stawił zbyt wysokie wymagania firmom pragnącym
korzystać z elektronicznego podpisu. W efekcie nowa
ustawa będzie odstraszać, a nie zachęcać do likwida-
cji papierowego obrotu dokumentami. Wprowadze-

nie obowiązku korzystania z podpisu przez wszyst-
kich płatników może spowodować poważne proble-
my. Płatnicy, którzy nie otrzymają certyfikatu, nie
będą mogli przekazać do ZUS dokumentów w formie
papierowej. A niezłożenie ich w terminie może po-
zbawić ich prawa do świadczeń. W przypadku choro-
by wiele osób może nie otrzymać na przykład zasił-
ku. Nie wiadomo też, jak długo w przyszłym roku
trzeba będzie czekać na wydanie certyfikatu. Obec-
nie klient otrzymuje zestaw w ciągu siedmiu dni.
Jednak jeśli będzie się o niego ubiegać prawie milion
podmiotów, termin wydawania certyfikatu może się
znacznie przedłużyć. Według szacunków Minister-
stwa Gospodarki z takiego podpisu korzysta około
30 tys. podmiotów. Wprowadzenie nowego obowiąz-
ku spowoduje też wzrost kosztów prowadzenia fir-
my. Według danych Unizeto Technologies komplet-
ny zestaw do składania podpisu elektronicznego
kosztuje 401,38 zł, a odnowienie certyfikatu – 115,90 zł
w ciągu roku. Małe firmy rzemieślnicze zatrudnia-
jące najczęściej do dziewięciu osób mogą mieć po-
ważne problemy finansowe z powodu obowiązku za-
kupu certyfikatu. Nie wszystkie stać na wydatek
20–30 zł miesięcznie na certyfikaty niemające żad-
nego wpływu na konkurencyjność firmy. Nałożenie
już w przyszłym roku obowiązku elektronicznego
podpisu na wszystkich płatników jest nieuzasadnio-
ne. Utrudni i podniesie koszty działania, zwłaszcza
małych firm. Taki wymóg jest też nieuzasadniony
z punktu widzenia bezpieczeństwa rozliczeń. Obec-
ny sposób jest bezpieczny, a dane, które przekazują
płatnicy, są dla ZUS wystarczające. Ponadto wymóg
ten może w przyszłym roku spowodować ogromne
problemy z rozliczeniem lipcowych składek. Jeśli
ubezpieczeni nie złożą do ZUS rozliczenia w formie
elektronicznej, ZUS nie będzie mógł przyjąć go
w wersji papierowej. A niezłożenie go do ZUS spowo-
duje, że część ubezpieczonych może stracić prawo do
świadczeń, na przykład do zasiłku chorobowego.
Wobec powyższego pytam Panią Minister:
1. Czy w imię ułatwień, jakie rząd zamierza
wprowadzić w ramach prowadzenia działalności go-
spodarczej, obowiązek posiadania bezpiecznego pod-
pisu elektronicznego zostanie odłożony w czasie?
2. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby wymóg
posiadania podpisu elektronicznego nie spowodował
w przyszłym roku ogromnych problemów z rozlicze-
niem lipcowych składek?
3. Czy rząd bierze pod uwagę umożliwienie skła-
dania dokumentów do ZUS zarówno w formie elek-
tronicznej, jak również papierowej, decyzję pozosta-
wiając przedsiębiorcom?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
39
Interpelacja
(nr 67)
do ministra zdrowia
w sprawie zapłodnienia in vitro
oraz antykoncepcji
Szanowna Pani Minister! W prasie pojawiły się
wypowiedzi Pani Minister stwierdzające, że nie
jest Pani Minister przeciwnikiem środków anty-
koncepcyjnych oraz popiera wspieranie programu
zapłodnień in vitro w imię „uszczęśliwiania rodzi-
ców”. Pani Minister zadeklarowała przy tym, iż
jest osobą głęboko wierzącą, która żyje zgodnie
z Dekalogiem. Tymczasem zapłodnienie in vitro,
a także antykoncepcja są niezgodne z piątym przy-
kazaniem. W metodzie in vitro mamy przecież do
czynienia z aborcją, gdyż metoda ta jest bezpo-
średnio zaangażowana w poczęcie człowieka i bez
względu na nowoczesne techniki nie jest pozba-
wiona selektywnej likwidacji istot ludzkich na
wczesnym etapie rozwojowym. Wydawałoby się, że
minister zdrowia powinien bronić prawa do życia
każdego człowieka. Tymczasem zarówno in vitro,
jak i antykoncepcja nie służą człowiekowi. Mamy
tutaj do czynienia z wybiórczym stosowaniem pra-
wa do życia dla niektórych, natomiast eliminowa-
niem pozostałych. Jest to więc czynienie dobra
wybiórczego i tylko dla niektórych ludzi. Na pew-
no nie dla tych młodych istot ludzkich, które są
włączone w ten eksperyment. Lekarz zawsze po-
winien stać po stronie najsłabszego, tego, który
nie umie się sam obronić. Jest on zobowiązany do
niesienia pomocy w przypadkach najtrudniej-
szych, osobom najbardziej poszkodowanym – me-
toda in vitro temu przeczy. Jeśli chodzi o antykon-
cepcję, to sytuacja jest jeszcze bardziej zdumiewa-
jąca, dlatego że antykoncepcja ma skutki uboczne
dla zdrowia, a lekarza obowiązuje zasada: po
pierwsze – nie szkodzić. Środki antykoncepcyjne
są wpisane na listę czynników rakotwórczych. Od
1993 roku nikt ich z tej listy nie zdjął i nie zdej-
mie, ponieważ badania wskazują na ich ewidentny
związek z niektórymi nowotworami.
Wobec powyższego pytam Panią Minister:
1. Czy rząd zamierza wspierać program zapłod-
nienia in vitro?
2. Czy wspieranie programu zapłodnienia in vi-
tro będzie priorytetem rządu?
3. Czy rząd zamierza finansować z budżetu pań-
stwa antykoncepcję?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
40
Interpelacja
(nr 68)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie Karty Praw Podstawowych
Unii Europejskiej
Szanowny Panie Premierze! Do mojego biura po-
selskiego dostarczono opracowanie Stowarzyszenia
Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
w sprawie traktatu konstytucyjnego UE, a w szcze-
gólności Karty Praw Podstawowych Unii Europej-
skiej. Według autorów tego opracowania karta ta
jest kolejnym krokiem ku dyskryminacji katolików
w Europie. Przejawiać ma się to poprzez:
a) odrzucenie „religijnego dziedzictwa” Europy
w preambule karty,
b) sprzyjanie aborcji i eutanazji, co jest szczegól-
nie widoczne szczególnie w art. 2 karty,
c) dopuszczenie „klonowania w celach nie roz-
rodczych”,
d) otworzenie furtki dla praktyk eugenicznych,
e) promowanie pseudomałżeństwa homoseksu-
alistów,
f) ochronę orientacji homoseksualnej,
g) wyeliminowanie małżeństwa jako jedynego
fundamentu rodziny,
h) zapewnienie prawa do edukacji (...) o ile bę-
dzie ona „neutralna religijnie”,
i) zachęcanie dzieci do buntu przeciwko rodzicom,
j) równość pomiędzy kobietą i mężczyzną nawet
na płaszczyźnie religijnej.
Autorzy powyższej pracy udowadniają, że przyję-
cie przez Polskę reformującego UE traktatu konsty-
tucyjnego, a szczególnie Karty Praw Podstawowych
UE, wzmocni trendy zmierzające do dyskryminacji
katolików z powodu ich religijnych i moralnych prze-
konań. Podają, że na skutek jego przyjęcia wartości
chrześcijańskie w UE nie tylko nie będą respekto-
wane, ale również ludzie wierni tym wartościom
staną się Europejczykami drugiej kategorii. Ponad-
to podkreślają, że Polska w swej historii już niejed-
nokrotnie cierpiała na skutek odrzucenia chrześci-
jańskich zasad w życiu społecznym.
Uważam, że należy podzielić opinię władz Sto-
warzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Pio-
tra Skargi, iż dziś, tak jak w pierwszych wiekach
chrześcijaństwa, katolicy nie mogą przyjmować
kompromisowej postawy wobec cywilizacji śmierci
i dyktatury relatywizmu, które opanowują struktu-
ry Unii Europejskiej.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy znane są Panu Premierowi zagrożenia
zawarte w Karcie Praw Podstawowych UE, które
przyczynią się do dyskryminacji katolików i ograni-
czania ich działań w przestrzeni publicznej?
2. Czy wobec tych zagrożeń pana rząd będzie
podejmował działania mające na celu odrzucenie
Karty Praw Podstawowych UE?
3. Czy rząd planuje odwołać się do woli i sumie-
nia całego narodu w formie referendum, które zde-
cydowałoby o przyjęciu lub odrzuceniu przez Polskę
traktatu konstytucyjnego UE?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 69)
do ministra obrony narodowej
w sprawie reformy Sił Zbrojnych RP
Szanowny Panie Ministrze! Platforma Obywa-
telska w swoim programie wyborczym napisała, że
„podstawowym elementem systemu bezpieczeństwa
narodowego są Siły Zbrojne RP. Konieczna jest ich
racjonalna transformacja, dostosowująca je do no-
wych zagrożeń i wyzwań. Strategia transformacyj-
na winna uwzględniać przede wszystkim: Pełną
profesjonalizację Sił Zbrojnych, z zawieszeniem obo-
wiązku służby wojskowej (poboru) i z zapewnieniem
obywatelom możliwości ochotniczego spełniania po-
wszechnego obowiązku obrony w innych formach.
Dokonanie »skoku modernizacyjnego« w zakresie
techniki wojskowej”.
Wobec powyższego pytam Pana Ministra:
1. Na czym miałaby polegać „racjonalna trans-
formacja” polskich Sił Zbrojnych?
2. Czy rząd zgodnie z zapowiedziami zrezygnuje
z powszechnego poboru na rzecz zawodowej armii?
3. Kiedy nastąpi rezygnacja z powszechnego po-
boru do armii?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 70)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie polskiej polityki zagranicznej
Szanowny Panie Ministrze! Platforma Obywatel-
ska w swoim programie wyborczym zapowiadała
„aktywną i skuteczną dyplomację. Szanse realizacji
celów i założeń polityki zależą od sposobu i stylu jej
uprawiania. (…) Skuteczna polityka zagraniczna jest
polityką aktywną, przedstawiającą inicjatywy, uczest-
niczącą w dialogu międzynarodowym, zabiegającą
o zrozumienie polskich intencji i interesów, zdobywa-
jącą dla nich wsparcie i sojuszników. Taką politykę
będzie prowadziła Platforma Obywatelska”.

Wobec powyższego pytam Pana Ministra:
1. Jakie zmiany zamierza wprowadzić rząd
w polityce zagranicznej?
2. Jaką politykę będzie prowadził rząd w kwestii
roszczeń niemieckich?
3. W jaki sposób rząd zamierza zabezpieczyć
obywateli polskich przed roszczeniami majątkowy-
mi niemieckich organizacji tzw. wypędzonych?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 71)
do ministra spraw zagranicznych
w sprawie polityki rządu wobec Polaków
mieszkających poza granicami kraju
Szanowny Panie Ministrze! Platforma Obywa-
telska w swoim programie wyborczym obiecała, że
państwo polskie będzie dbać o utrzymywanie bli-
skich więzi między Polakami żyjącymi w Rzeczypo-
spolitej a Polakami poza granicami kraju. Celem po-
lityki rządu w tej sferze ma być „pomoc w zachowy-
waniu tożsamości kulturowej i narodowej osób pol-
skiego pochodzenia zamieszkujących za granicą.
Rzeczpospolita musi szczególną opieką otaczać pol-
ską emigrację zarobkową ostatnich lat. Polakom
zmuszonym do wyjazdu ze względu na brak pracy
lub trudne warunki życiowe i nikłe perspektywy ich
poprawy zapewnimy stały kontakt z krajem, jego ję-
zykiem i kulturą. To jedno z największych wyzwań,
przed którymi stanęła polska polityka”.
Wobec powyższego pytam Pana Ministra:
1. W jaki sposób rząd zamierza wspierać tożsa-
mość narodową i kulturową Polaków przebywają-
cych za granicą?
2. W jaki sposób rząd zamierza dbać o utrzymy-
wanie bliskich więzi między Polakami żyjącymi
w Rzeczypospolitej a Polakami żyjącymi poza grani-
cami kraju?
3. W jaki sposób rząd zamierza otoczyć opieką
polską emigrację zarobkową ostatnich lat?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
41
Interpelacja
(nr 72)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie polityki kulturalnej rządu
Szanowny Panie Ministrze! W programie Plat-
formy Obywatelskiej „Kultura i jej przemysły” zapi-
sano koncepcję zmian organizacji i finansowania
kultury w Polsce, czerpiącą z doświadczeń krajów
europejskich o dojrzałej gospodarce rynkowej i znacz-
nie bogatszych. „Nowy ustrój kultury przyniesie po-
zytywne efekty na dwóch płaszczyznach: Po pierw-
sze, na poziomie krajowym. Możliwość długofalowe-
go planowania działalności kulturalnej, stabilizacja
finansowa, poprawa warunków działalności arty-
stycznej, przejrzystość zasad publicznego finanso-
wania, większa niezależność i odciążanie instytucji
kultury będzie prowadzić do ich większej wydajności
i do większej dostępności kultury, a co za tym idzie,
do poszerzenia jej wpływu na budowanie naszej toż-
samości, a także społeczeństwa obywatelskiego. Po
drugie, zmiany te sprawią, że sektor kultury stanie
się naszą wizytówką na świecie i podobnie jak w in-
nych rozwiniętych krajach europejskich będzie ge-
nerował dochody i nowe miejsca pracy, zwiększy
atrakcyjność naszych regionów i stanie się jedną ze
ścieżek prowadzących do wzrostu PKB”.
Wobec powyższego pytam Pana Ministra:
1. W jaki sposób rząd zamierza zmienić organi-
zację i finansowanie kultury w Polsce?
2. Co należy rozumieć pod pojęciem większej
niezależności i odciążania instytucji kultury?
3. Jaką politykę kulturalną zamierza prowadzić
rząd?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 73)
do ministra zdrowia
w sprawie opieki pediatrycznej w Polsce
Szanowna Pani Minister! Jak donosi prasa, na
stu lekarzy zajmujących się dziećmi tylko 30 to wy-
kwalifikowani pediatrzy. Jeszcze w latach 80. został
zlikwidowany funkcjonujący w Ministerstwie Zdro-
wia departament do spraw matki i dziecka. Wypeł-
nienia tej luki i przywrócenia opieki pediatrycznej
w szkołach domagają się pediatrzy. Zdaniem lekarzy
taki departament trzeba koniecznie powołać, aby
w sposób profesjonalny zajął się stanem pediatrii
42
w Polsce, stanem zdrowia dzieci w szkołach, przed-
szkolach i żłobkach. Absolutnie konieczny jest ktoś
w randze sekretarza stanu, żeby zajmował się spra-
wami dzieci, żeby po prostu było z kim o tych proble-
mach w opiece pediatrycznej rozmawiać. Na chwilę
obecną zatrważające jest to, iż nie istnieje już pra-
wie wcale opieka pediatryczna w szkołach. Opieka
nad dziećmi bardzo się pogorszyła i do specjalisty
dotrzeć z dzieckiem jest bardzo trudno, bo większość
to lekarze podstawowej opieki zdrowotnej. W tej
chwili nie ma już prawie wcale medycyny szkolnej.
Jeśli do szkół, żłobków i przedszkoli wróciliby leka-
rze pediatrzy i zajęli się zdrowiem polskich dzieci,
rezultaty widoczne byłyby natychmiast, ponieważ
wcześniej wykrywane byłyby u najmłodszych groź-
ne choroby, jak np. nowotwory czy choroby kręgo-
słupa. Jeżeli nie wpuścimy pediatrów z powrotem do
opieki nad dzieckiem, złe skutki będą się pogłębiać.
Pediatra zawsze podejmie się dalszego leczenia am-
bulatoryjnego, czego nie podejmie się lekarz rodzin-
ny. Jest bardzo zła sytuacja, jeśli chodzi o specjaliza-
cje pediatryczne, ponieważ jeśli pediatrzy zostali
przesunięci tylko do szpitalnych oddziałów, to na te
specjalizacje jest bardzo małe zapotrzebowanie.
Wiąże się z tym fakt, że średnia wieku w pediatrii
w Polsce to jest obecnie 59 lat. Jeżeli natychmiast
nie zostanie wykonany jakiś ruch, aby poszerzyć za-
kres miejsc pracy pediatrów, to napływu młodej ka-
dry nie będzie. Wtedy w niedalekiej przyszłości może
stać się tak, że nawet oddziały nie będą zasilone pe-
diatrami.
Wobec powyższego pytam Panią Minister:
1. Czy rząd zamierza powołać w Ministerstwie
Zdrowia departament zajmujący się stanem pedia-
trii w Polsce?
2. Czy rząd zamierza przywrócić opiekę pedia-
tryczną w żłobkach, przedszkolach i szkołach?
3. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby posze-
rzyć zakres miejsc pracy pediatrów?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 74)
do ministra finansów
w sprawie wiążących interpretacji
Szanowny Panie Ministrze! Jak donosi prasa, po-
datnicy rezygnują z wiążących interpretacji, a fiskus
też praktycznie przestał je wydawać. Okazuje się, że
zmiany przepisów, które weszły w życie 1 lipca 2007 r.,
skutecznie zniechęcają podatników do występowa-
nia o „wiążącą”, a organom fiskalnym umożliwiły
zwlekanie z ich wydawaniem. Potwierdzają to naj-
nowsze dane z Ministerstwa Finansów (MF). Od lip-
ca do września złożono tylko 3,9 tys. wniosków o in-
terpretacje, a wydano ich zaledwie 543. W porówna-
niu z drugim kwartałem oznacza to spadek liczby
wniosków prawie o 80%, a wydanych interpretacji
aż o 96%. W ciągu 2,5 roku do urzędów skarbowych
napłynęła fala 160 tys. wniosków. W tym czasie wy-
dano aż 145 tys. interpretacji. Dzięki nim podatnicy
mieli pewność rozumienia niejasnego przepisu i jego
zastosowania. Dostali gwarancję, że nawet jeśli in-
terpretacja okaże się błędna i zostanie zmieniona, to
i tak nie będą musieli płacić zaległego podatku (nie
spadną na nich także konsekwencje karnoskarbo-
we). Interpretacje pełniły więc rolę swoistego glejtu
bezpieczeństwa w sytuacji tak bardzo zagmatwane-
go prawa podatkowego. Tymczasem obecnie inter-
pretacje w dużej mierze przestały być wiążące.
Zmiana błędnej interpretacji (z winy urzędnika) już
nie chroni przed wpadnięciem w zaległość podatko-
wą. Podatek trzeba zapłacić. Fiskus nie ma też w za-
sadzie ograniczeń czasowych. Po zmianie błędnej in-
terpretacji wpada się w zaległość podatkową, co może
być przeszkodą np. w staraniu się o zamówienie pu-
bliczne. Więc odpowiedzialność za złe prawo znowu
została przerzucona na barki przedsiębiorców.
Wobec powyższego pytam Pana Ministra:
1. Czy rząd przywróci stare i sprawdzone zasa-
dy, które chroniły podatników przed skomplikowa-
nym, a często złym i niezrozumiałym prawem?
2. Kiedy wiążące interpretacje zostaną przy-
wrócone?
3. W jakim zakresie zostaną one przywrócone?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 75)
do ministra środowiska
w sprawie wykorzystywania
roślin energetycznych
Szanowny Panie Ministrze! W programie wybor-
czym Platformy Obywatelskiej czytamy, że: „w Pol-
sce są ogromne możliwości rozwoju energetyki od-
nawialnej, ale nie mamy odpowiednich podstaw
prawnych i rozwiązań zachęcających do ich rozwoju.
Będziemy wspierać aeroenergetykę i popularyzować
korzystanie z odnawialnych źródeł energii, które
mogą mieć istotny udział w bilansie energetycznym
poszczególnych województw, powiatów czy gmin.
Rozszerzymy listę wspieranych upraw na cele ener-
getyczne. Będziemy wspierać rolników, którzy sami
przetwarzają uprawiane w gospodarstwie rośliny
energetyczne”.
W prasie pojawiają się tymczasem informacje, że
pan Roman Kluska wyprodukował w domowych wa-

runkach olej rydzowy, który – jego zdaniem – może
w najbliższym czasie zrewolucjonizować polskie rol-
nictwo na terenach górskich. Wszystkie koncerny
produkujące traktory przygotowały już modele z sil-
nikami na oleje roślinne. Czyli zapowiada się powrót
do korzeni, wszak pierwsze silniki diesla pracowały
na oleju roślinnym, zanim zaczęto stosować ropę.
Koszty prowadzenia gospodarstwa rolnego w górach
są tak wysokie, że nie mają ekonomicznego sensu,
a główny składnik tych kosztów to właśnie paliwo.
Tymczasem olej rydzowy (zwany również lnianką)
jest najtańszym tego typu produktem, bowiem sam
rydz – roślina pokrewna do np. dużo droższego w upra-
wie rzepaku – nie ma praktycznie żadnych wyma-
gań, rośnie na najgorszych górskich glebach, nie po-
trzebuje nawożenia, a pozostające po wytłoczeniu
makuchy są wysokobiałkową paszą dla zwierząt.
Wobec powyższego pytam Pana Ministra:
1. Jakie zmiany podstaw prawnych zamierza
wprowadzić rząd, aby doprowadzić do rozwoju ener-
getyki odnawialnej?
2. Czy rząd zamierza zalegalizować produkcję
oleju rydzowego jako paliwa rolniczego na własne
potrzeby, co znacznie obniżyłoby koszty prowadze-
nia gospodarstwa rolnego i zwiększyło konkurencyj-
ność polskiego rolnictwa?
3. Kiedy rząd zamierza podjąć działania, aby ta-
kie praktyki były w Polsce legalne?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 76)
do ministra infrastruktury
w sprawie zapewnienia w budżecie państwa
środków finansowych na budowę
obwodnicy Chełma w ramach ciągu
planowanej drogi S12
Na rok 2008 nie zapewniono w budżecie państwa
środków finansowych na przedsięwzięcie nazywane
obwodnicą Chełma w ramach ciągu planowanej dro-
gi S12. Niestety z różnych powodów inwestycja ta
nie jest wykonywana.
Interpelując w tej sprawie, pytam o stan prac nad
tym zadaniem oraz przewidywany termin rozpoczę-
cia i zakończenia. Pytam także, wskazując na ko-
nieczność przyspieszenia całej inwestycji, o aktual-
ny stopień przygotowań tego projektu do realizacji
oraz o zabezpieczenie finansowania w projekcie bu-
dżetu państwa na lata kolejne.
Poseł Grzegorz Raniewicz
Chełm, dnia 22 listopada 2007 r.
43
Interpelacja
(nr 77)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie umożliwienia uzyskania
średniego wykształcenia absolwentom
dotychczasowych szkół ponadpodstawowych,
którzy rozpoczęli zdawanie egzaminów
eksternistycznych z zakresu
liceum ogólnokształcącego
W związku z interwencją skierowaną do mojego
biura w Bielsku-Białej przez Ośrodek Kształcenia
Ustawicznego i Promocji Ekstern, pełniąc mandat
senatora RP poprzedniej kadencji, zwróciłam się
z prośbą do Pana Ministra Ryszarda Legutko
w sprawie egzaminów eksternistycznych. W związ-
ku z uzyskaniem wyjaśnień niedotyczących bezpo-
średnio poruszanych kwestii pragnę doprecyzować
istotę problemu.
Z mocy rozporządzenia MEN z dnia 24 września
2001 r. w dniach 13 stycznia 2006 r. oraz 31 stycznia
2007 r. zostają zakończone egzaminy eksternistycz-
ne w dotychczasowym „starym” systemie. W tym
momencie rodzi się nierówność szans dla absolwen-
tów szkół ponadpodstawowych w odniesieniu do ab-
solwentów szkół ponadgimnazjalnych.
Absolwenci szkół ponadgimnazjalnych mogą za-
kończyć zdawanie egzaminów eksternistycznych
w „starym” systemie w sesji wiosennej 2008 r. bądź
dalej kontynuować naukę w ponadgimnazjalnych
szkołach zaocznych. Tej możliwości nie mają absol-
wenci szkół ponadpodstawowych.
W związku z naturalnym wygaśnięciem liceów
ogólnokształcących na bazie szkół ponadpodstawo-
wych ludzie ci nie mają możliwości dokończenia
średniego wykształcenia w żadnej formie. Dla nich
ustawodawca definitywnie zakończył możliwość
zdawania egzaminów w sesji jesiennej 2007 r.
W związku z powyższym wnoszę o udzielenie od-
powiedzi na pytanie: Co mają począć absolwenci
szkół ponadpodstawowych, którzy nie dokończyli
zdawania egzaminów eksternistycznych z różnych
przyczyn (np. zdrowotnych, losowych itp.)?
Jednym z proponowanych rozwiązań może być
umożliwienie absolwentom szkół ponadpodstawo-
wych dokończenia zdawania egzaminów na tych sa-
mych zasadach, jakie obowiązują wobec absolwen-
tów gimnazjów, zaliczając jedynie tzw. egzaminy
klasyfikacyjne. Przeszkody nie powinny stanowić
różnice programowe, są one bowiem niewielkie.
Poseł Mirosława Nykiel
Bielsko-Biała, dnia 23 listopada 2007 r.
44
Interpelacja
(nr 78)
do ministra infrastruktury
w sprawie zawężonego kręgu podmiotów
uprawnionych do występowania
jako strona w postępowaniu
dotyczącym pozwolenia na budowę
Po nowelizacji ustawą z dnia 27 marca 2003 r.
przepis art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane
w sposób inny aniżeli dotychczas określa, jaki pod-
miot staje się stroną w postępowaniu administracyj-
nym dotyczącym pozwolenia na budowę. Oprócz in-
westora są to tylko właściciele bądź użytkownicy
wieczyści i zarządcy nieruchomości, którzy znajdują
się w obszarze oddziaływania obiektu. O tym, kto
ma być powiadomiony o wszczęciu postępowania,
decyduje urzędnik na podstawie dostarczonych
przez inwestora dokumentów.
Przepis ten jest niezgodny z konstytucją, naru-
sza zasadę zaufania obywatela do państwa i stano-
wionego przez nie prawa. Regulacja ta zmieniła na
niekorzyść status prawny osób, które potencjalnie
jako właściciele (użytkownicy wieczyści lub zarząd-
cy nieruchomości sąsiednich w stosunku do tych,
na których ma być prowadzona inwestycja budow-
lana) mogliby być stroną postępowania w sprawie
pozwolenia na budowę. Stanowisko takie wobec
ww. przepisu zajęte zostało przez rzecznika praw
obywatelskich.
W związku z powyższym wnoszę o udzielenie od-
powiedzi na pytanie: Czy Ministerstwo Infrastruk-
tury planuje nowelizację ustawy – i w jakim zakresie
– w przedstawionej sprawie?
Poseł Mirosława Nykiel
Bielsko-Biała, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 79)
do ministra finansów
w sprawie obowiązku instalowania
kas rejestrujących przy sprzedaży prasy
z dodatkami płyt CD i DVD
Szanowny Panie Ministrze! W czasie dyżurów
poselskich podnoszony jest problem obowiązku pro-
wadzenia kasy fiskalnej przy sprzedaży prasy z do-
datkami w postaci płyt CD i DVD, mimo że sprzeda-
jący nie jest podatnikiem podatku od towarów
i usług. Sprzedaż prasy prowadzona jest często w róż-
nego rodzajach pomieszczeniach zastępczych, np. ga-
rażach, by kobiety mogły uzupełnić budżet domowy.
W ocenie organów podatkowych, gdy załącza się do
czasopisma płyty CD lub DVD, to zwiększa się cena
czasopisma i mamy do czynienia ze sprzedażą róż-
nych towarów. Natomiast ze specyfikacji dostawy
prasy wynika, że do sprzedaży otrzymywany jest to-
war o symbolu PKWIU 2212 i 2213 o stawce 7%
o określonej cenie detalicznej. Sprzedawca tej ceny
nie może zmienić. Uprzejmie proszę o informację, ja-
kie decyzje podejmie Pan Minister, aby zwolnić z in-
stalowania kas podatników niebędących podatnika-
mi podatku od towarów i usług.
Z poważaniem
Poseł Stanisław Stec
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 80)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie umiejętnego wykorzystania
zajmowanych stanowisk w administracji
państwowej do działań niezgodnych
z obowiązującymi przepisami prawa
oraz przekroczenia uprawnień i niedopełnienia
obowiązków przez funkcjonariuszy
publicznych na szkodę interesu społecznego
Szanowny Panie Ministrze! W związku z prośbą
mieszkańców gminy Szaflary o interwencję w spra-
wie umiejętnego wykorzystania zajmowanych sta-
nowisk w administracji państwowej (powoływanie
się na znajomości i wpływy) do działań niezgodnych
z obowiązującymi przepisami prawa oraz określone-
go w art. 231 przekroczenia uprawnień i niedopeł-
nienia obowiązków przez funkcjonariuszy publicz-
nych na szkodę interesu społecznego zwracam się do
Szanownego Pana Ministra, aby w ramach swoich
kompetencji przerwał ciągnącą się do lat patologię
urzędniczą.
1. Właściciel działek budowlanych nr ew.: 660/2,
660/3, 661/3, 661/4, 661/5, 670/1, położonych w Sza-
flarach, bez stosownych zezwoleń rozpoczął budowę
w lipcu, a zezwolenie uzyskał w sierpniu (zezwolenie
na budowę NB-7351/63/94 – z gminy Szaflary).
2. Po interwencjach mieszkańców przedstawiciel
nadzoru budowlanego z Nowego Targu stwierdził:
„brak szkicu wytyczenia obiektu w terenie” zobo-
wiązuje inwestora do uzupełnienia dokumentacji,
a decyzję o zgodności inwestycji z projektem miał
podjąć Urząd Rejonowy w Nowym Targu. Miesz-
kańcy nie otrzymali żadnej informacji co do zgodno-
ści wykonywanych prac.
3. Od 1999 r. w obiekcie jest prowadzona działal-
ność gospodarcza (zakład masarski, sklep i hurtow-
nia mięsa) bez koniecznych zezwoleń. Mieszkańcy
Szaflar, interweniując do Urzędu Gminy Szaflary,

stwierdzili brak dokumentacji działalności gospo-
darczej, brak odbioru obiektu jego użytkowania.
4. W lipcu 2006 r. rozpoczęła się dalsza rozbudo-
wa obiektu, brak informacji o wykonawcy spowodo-
wał kolejną interwencję mieszkańców do Starostwa
Powiatowego w Nowym Targu i powiatowego in-
spektora nadzoru budowlanego w Nowym Targu.
Działania urzędników okazały się nikłe, a inwe-
stor zrealizował cztero-kondygnacyjny budynek
w terenie pozbawionym kanalizacji oraz zaplecza in-
frastruktury technicznej.
Mieszkańcy interweniowali w Wojewódzkim In-
spektoracie Nadzoru Budowlanego w Krakowie, ale
otrzymali nikłe wyjaśnienia Nadzoru Budowlanego
w Nowym Targu, a powiatowy inspektor nadzoru
budowlanego zawiadamia mieszkańców, iż obecnie
jest prowadzone tylko postępowanie wyjaśniające
w sprawie funkcjonowania nielegalnego parkingu
na jednej z ww. działek (PINB-73550/S-5/2007).
W związku z tyloma wątpliwościami zwracam
się do Szanownego Pana Ministra o udzielenie odpo-
wiedzi na pytania:
1. Jak to jest możliwe, aby wszystkie interwencje
zgłaszane od 12 lat przez mieszkańców zostały za-
trzymane na etapie braku dokumentacji?
2. Jak to jest możliwe, że w innych medialnych
sprawach (zamknięcia Domu Opieki Społecznej
w Zaskalu, gimnazjum w Krościenku) z powodu nie-
dopełnienia formalnych braków odbiorów obiektów
zamyka się je zgodnie z prawem, a właściciel ww.
działek nie musi obawiać się prokuratury rejonowej,
do której mieszkańcy również pisali interwencję?
3. Jak możliwa jest działalność gospodarcza,
w ramach której prowadzi się zakład masarski, a Pań-
stwowa Inspekcja Weterynaryjna w Nowym Targu
na interwencję mieszkańców odpowiada, że zakład
nie figuruje w rejestrze?
Z poważaniem
Poseł Marek Biernacki
Gdynia, dnia 24 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 81)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie udostępnienia danych osobowych
jednostkom organizacyjnym do celów
badawczych i statystycznych
Szanowny Panie Ministrze! Zgodnie z art. 44h
ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewi-
dencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. Nr 14,
poz. 85, z późn. zm.) dane ze zbiorów meldunkowych,
zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i utraconych
dowodów osobistych mogą być udostępnione jednost-
kom organizacyjnym – jeśli po ich wykorzystaniu
w celach badawczych, statystycznych, badania opi-
45
nii publicznej lub rynku dane te zostaną poddane
takiej modyfikacji, która nie pozwoli na ustalenie
tożsamości osób, których dane dotyczą. Obowiązują-
ca obecnie ustawa o ewidencji ludności i dowodach
osobistych nie przewiduje zastrzeżeń danych osobo-
wych, w szczególności danych adresowych.
W świetle definicji zawartej w art. 6 pkt 3 ustawy
o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101,
poz. 926, z późn. zm.) za dane osobowe uważa się
wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub
możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Nato-
miast za dane osobowe nie uważa się wszelkich in-
formacji umożliwiających określenie tożsamości
osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów,
czasu lub działań.
A zatem obydwie ww. ustawy dają przyzwolenie
na bezpośrednie bądź pośrednie uzyskanie (przy du-
żym nakładzie kosztów, czasu i działań) danych oso-
bowych i legalne wykorzystywanie ich. Osoby niego-
dzące się na „powszechny” obrót swoimi danymi
niejednokrotnie zmuszone są akceptować nagaby-
wania czy to w postaci korespondencji, czy też an-
kieterów działających pod pretekstem prowadzenia
badań opinii publicznej lub rynku. W swojej prakty-
ce poselskiej spotykam się z osobami, które podno-
szą, iż namawiane są telefonicznie bądź listownie
niejednokrotnie przez te same firmy do wzięcia
udziału w ankietach. Ankiety charakteryzują się
szczegółowością problematyki i są czasochłonne.
Osoby te pomimo pism skierowanych do firm czy
instytucji prowadzących badania, iż nie chcą brać
udziału w jakichkolwiek ankietach, nadal otrzymy-
wały korespondencję listowną bądź były nagabywa-
ne telefonicznie.
W związku z powyższym proszę o udzielenie od-
powiedzi na następujące pytania:
1. Czy w państwie prawa i swobód obywatelskich
nie powinno się zmienić przepisów prawnych w taki
sposób, żeby wynikał z nich przede wszystkim obo-
wiązek pytania obywatela, czy wyraża zgodę na
udostępnienie swoich danych, a ewentualnie potem
następstwem udzielenia zgody było udostępnienie
tych danych?
2. Czy przewidywana jest zmiana przepisów
prawnych obejmująca możliwość zastrzeżenia udo-
stępnienia danych osobowych?
3. Czy istnieją opracowane procedury właściwe
dla dokonywania zastrzeżeń danych?
4. Jaki organ byłby uprawniony do wydawania
takich decyzji?
5. Wydaje się zasadne pisemne informowanie po-
tencjalnych ankieterów, iż mają prawo zastrzeżenia
udostępnienia danych osobowych bezterminowo lub
na czas określony. Czy przewidywany jest inny spo-
sób rozwiązania niniejszej kwestii?
Z wyrazami szacunku
Poseł Zbigniew Kozak
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
46
Interpelacja
(nr 82)
do ministra infrastruktury
w sprawie niewpisania inwestycji drogowej:
Obwodnica Północna Aglomeracji
Trójmiejskiej (OPAT) na listę inwestycji
współfinansowanych z budżetu centralnego
Szanowny Panie Ministrze! W dniu 24 maja 2007 r.
podpisano porozumienie w sprawie przygotowania
dokumentacji projektowej dotyczącej budowy Ob-
wodnicy Północnej Aglomeracji Trójmiejskiej pomię-
dzy marszałkiem województwa pomorskiego Janem
Kozłowskim, wicemarszałkiem województwa pomor-
skiego Mieczysławem Strukiem oraz przedstawiciela-
mi samorządów: Wejherowa, Pucka, Gdyni, Redy,
Rumi, Helu, Jastarni, Władysławowa i Kosakowa.
Planowana budowa Obwodnicy Północnej Aglo-
meracji Trójmiejskiej usprawni dojazd do terenów
rekreacyjnych Półwyspu Helskiego i Pobrzeża Gdań-
skiego oraz połączenie północno-zachodnich obsza-
rów woj. pomorskiego, gmin położonych wzdłuż dro-
gi krajowej nr 6 z aglomeracją trójmiejską. Dzięki tej
inwestycji rozwinięty zostanie układ dróg krajo-
wych i wojewódzkich w obszarze aglomeracji Trój-
miasta, usprawnione zostanie połączenie Gdyni
oraz miast i gmin powiatów puckiego i wejherow-
skiego z układem dróg krajowych, w tym z autostra-
dą A1, dając możliwość lepszego rozwoju gospodar-
czego obszarów północnych woj. pomorskiego. Nie-
stety planowana inwestycja została uznana przez
Ministerstwo Transportu za inwestycję lokalną.
Niewpisanie inwestycji na listę inwestycji współfi-
nansowanych z budżetu centralnego wręcz unie-
możliwia jej wykonanie. Planowane koszty budowy
inwestycji są zbyt wysokie, aby mogły im podołać sa-
modzielne jednostki samorządu terytorialnego.
Biorąc pod uwagę, iż planowana inwestycja bę-
dzie służyć mieszkańcom całej Polski poprzez prze-
jęcie znacznej części ruchu tranzytowego, zwracam
się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące
pytania:
1. Czy możliwa jest zmiana decyzji ministra
transportu poprzez wpisanie budowy Obwodnicy
Północnej Aglomeracji Trójmiejskiej na listę dróg
krajowych?
2. Czy możliwe jest zaplanowanie środków w bu-
dżecie centralnym na lata 2008–2010 przeznaczo-
nych na współfinansowanie tej inwestycji?
3. Czy przewidziana jest inna forma poprawy in-
frastruktury w rejonie północnej aglomeracji trój-
miejskiej?
Z wyrazami szacunku
Poseł Zbigniew Kozak
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 83)
do ministra finansów
w sprawie nowych zasad przekazywania 1%
podatku na organizacje pożytku publicznego
Szanowny Panie Ministrze! W ostatnim czasie
miałem okazję zapoznać się z uwagami rodziców nie-
pełnosprawnych dzieci dotyczącymi niekorzystnych
konsekwencji wprowadzenia nowych zasad rozlicza-
nia 1% podatku na organizacje pożytku publicznego.
Zgodnie z nowymi uregulowaniami, według któ-
rych w formularzu PIT można wpisać tylko nazwę
i konto OPP (fundacji), podatnik nie ma możliwości
wskazania celu szczegółowego. Dotychczas rodzice
niepełnosprawnego dziecka, zgodnie z umową zawartą
z OPP, samodzielnie starali się o środki poprzez wysy-
łanie apeli o pomoc. Darczyńca mógł wpłacić pieniądze
na konto fundacji, podając imię i nazwisko dziecka lub
jego numer ewidencyjny nadany przez OPP (każde
dziecko już taki posiada). Wówczas pieniądze były
księgowane przez fundację na indywidualnym pod-
koncie dziecka i całkowicie przeznaczane na jego lecze-
nie i rehabilitację. Obecne regulacje sprawiają, że traci
sens dotychczasowy wysiłek, jaki rodzice niepełno-
sprawnych dzieci wkładali w wysyłanie apeli o wpłaty
na konkretne dziecko.
W powyższej kwestii wystosowałem w dniu 31
października 2007 r. pismo do ówczesnego ministra
finansów z pytaniem o możliwość wydania przez mi-
nisterstwo interpretacji obowiązujących przepisów
dla urzędów skarbowych pozwalającej na dopisywa-
nie na formularzach PIT obok nazwy OPP także
imienia i nazwiska dziecka.
Uzyskałem odpowiedź negatywną, wskazującą,
iż taka interpretacja byłaby niezgodna z obowiązu-
jącymi przepisami prawnymi. W uzasadnieniu zna-
lazł się także argument, iż wpłat na konkretne dzie-
ci można dokonywać w formie darowizn na tzw.
szlachetne cele odliczanych od dochodu. Jednakże,
jak wynika z informacji przekazanych mi przez ro-
dziców niepełnosprawnych dzieci, kwoty z darowizn
są nieporównywalnie mniejsze od sum uzyskiwa-
nych dotychczas z wpłat dokonywanych w ramach
rozliczania 1% podatku.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z prośbą o udzielenie odpowiedzi na nastę-
pujące pytanie:
Czy przewiduje Pan podjęcie przez Ministerstwo
Finansów odpowiednich inicjatyw legislacyjnych
zmierzających do takiego ukształtowania zapisów
lub praktyk, które zagwarantowałoby podatnikowi
możliwość dokładniejszego wskazania celu (leczenie
konkretnej osoby), na rzecz którego ma być przezna-
czona część jego podatku?
Z poważaniem
Poseł Arkadiusz Litwiński
Szczecin, dnia 20 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 84)
do ministra infrastruktury
w sprawie wprowadzenia nowej ulgi
na przejazdy publicznym transportem
kolejowym dla studentów do 26. roku życia
Zimą tego roku w poznańskim środowisku aka-
demickim miała miejsce szeroka dyskusja nt. przy-
wrócenia 50-procentowych ulg na przejazdy trans-
portem kolejowym dla studentów do 26. roku życia.
Warto przypomnieć, iż taka ulga funkcjonowała do
roku 2002.
Decyzja ta szczególnie uderzyła w mniej zamoż-
nych studentów uczących się poza miejscem zamiesz-
kania. Dla znacznej ich części po wydatkach związa-
nych z opłatami za studia i mieszkanie to właśnie
koszty dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca
studiów stanowią znaczne obciążenie finansowe.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z następującymi pytaniami:
1. Czy ministerstwo nie rozważyłoby wprowa-
dzenia oddzielnej 50-procentowej ulgi na przejazdy
publicznym transportem kolejowym dla studentów
do 26. roku życia, wyłącznie na trasie z miejsca za-
mieszkania do miejsca nauki? Warto dodać, iż po-
dobne rozwiązanie obowiązuje wobec studentów
niepełnosprawnych do 26. roku życia, którzy korzy-
stają ze zniżki 78% na trasie z miejsca zamieszkania
do miejsca nauki. Właściwym dokumentem do po-
wyższej zniżki byłaby legitymacja studencka, na
której widnieją potrzebne informacje, tj. dane doty-
czące miejsca zamieszkania i miejsca studiów.
2. Jakie byłyby ewentualne koszty wprowadze-
nia powyższego rozwiązania?
Poseł Jacek Tomczak
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 85)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zmian w programie
PFRON „Sprawny dojazd”
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepeł-
nosprawnych uruchomił pilotażowy program
„Sprawny dojazd”, którego celem jest dofinansowa-
nie zakupu samochodu na potrzeby dziecka niepeł-
nosprawnego wymagającego rehabilitacji leczniczej.
Program ten, jak pokazała praktyka, nie jest
w całości przystosowany do sytuacji, w jakiej znaj-
dują się osoby niepełnosprawne. Moje sugestie odno-
szą się do dwóch sytuacji.
47
Pierwsze sytuacja odnosi się do problemu, który
opisała poznańska „Gazeta Wyborcza”. Mianowicie
rodzice dziecka niepełnosprawnego otrzymali mak-
symalne dofinansowanie do zakupu samochodu,
tj. 16 tys. zł. Program stawia wymagania, aby zaku-
piony samochód był nowy. Jednakże środki finanso-
we, jakie posiada ta rodzina, pozwalają im zakupić
jedynie auto używane.
Druga sytuacja, z którą się zetknąłem, dotyczy
założenia, iż program skierowany jest jedynie do ro-
dziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych nie-
pełnoletnich. Stawia to w pokrzywdzonej pozycji ro-
dziców i opiekunów osób niepełnosprawnych, które
uzyskały już pełnoletność. Problem w tym, iż egzy-
stencja osób niepełnosprawnych nadal całkowicie
uzależniona jest od opiekuna.
W związku z powyższym czy możliwe są nastę-
pujące zmiany w programie:
1) aby wnioskodawca miał możliwość zakupu
auta używanego?
2) aby z programu mogli korzystać rodzice i opie-
kunowie osób niepełnosprawnych pełnoletnich, któ-
rzy sprawują opiekę nad nimi?
Poseł Jacek Tomczak
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 86)
do ministra zdrowia
w sprawie Lekarskiego Egzaminu Państwowego
Szanowna Pani Minister! Zarówno ze strony
młodych lekarzy, jak i również ich bardziej doświad-
czonych kolegów dochodzą do mnie liczne głosy kwe-
stionujące tryb, formę, zakres i samą zasadność ist-
nienia Lekarskiego Egzaminu Państwowego (LEP).
Egzamin, do którego młodzi lekarze przystąpili
pierwszy raz w roku 2004, już od samego początku
jest przedmiotem wielu kontrowersji w środowisku
lekarzy. Bez niego absolwent medycyny z dyplomem
i po stażu nie ma prawa do wykonywania zawodu.
Wiosną 2007 r. w całym kraju nie zdała go rekordo-
wa liczba stażystów – 138 na 335, czyli 42%. W Pol-
sce, gdzie lekarzy jest stosunkowo mało jak na wa-
runki europejskie, tworzy się luka pokoleniowa i za
kilka lat może zabraknąć specjalistów z różnych
dziedzin. Przedstawiciele uczelni medycznych twier-
dzą, iż młodzi lekarze są kształceni dobrze, a liczba
osób niezdających egzaminu świadczy raczej o tym,
iż jest on źle skonstruowany, a niektóre pytania są
formułowane w sposób wręcz podstępny.
Do Lekarskiego Egzaminu Państwowego przy-
stępują osoby, które pozytywnie zaliczyły 6 lat stu-
diów oraz roczny staż. Zdawały w tym czasie egza-
miny, które sprawdzały ich wiedzę i umożliwiały im
48
przejście na kolejny rok studiów medycznych. Trud-
no więc zatem stwierdzić, że jeden egzamin (kolejny
sprawdzający wiedzę) ma przesądzać o poziomie wy-
szkolenia lekarza i decydować o możliwości wykony-
wania przez niego zawodu. Należy też pamiętać, że
lekarz nie kończy nauki po studiach i po stażu. Za-
sadniczym szkoleniem, które przesądza o poziomie
jego kwalifikacji, jest specjalizacja. Poza tym, po-
cząwszy od zakończenia stażu, lekarz jest zobowią-
zany do zbierania tzw. punktów edukacyjnych.
Otrzymuje je za udział w kursach, szkoleniach i kon-
ferencjach naukowych, publikację artykułów, pre-
numeratę czasopism medycznych itd. Przez cały
czas wykonywania swojego zawodu lekarz jest nieja-
ko pod „kontrolą”. Warto również wspomnieć o tym,
że w większości krajów Unii Europejskiej nie ma eg-
zaminu, który byłby analogiczny do LEP, a lekarze
stamtąd nie przechodzą podobnej weryfikacji, jeżeli
chcą pracować w Polsce.
Duże wątpliwości budzą również takie elementy
Lekarskiego Egzaminu Państwowego jak terminy
jego przeprowadzania, sposób poprawiania, kryte-
ria oceny oraz zakres merytoryczny. Sztywno wy-
znaczone terminy składania LEP-u ograniczają do-
stęp do prawa wykonywania zawodu. Stażysta, któ-
ry zachorował lub też z innych nieprzewidzianych
okoliczności nie mógł przystąpić do egzaminu, musi
czekać na kolejny termin, wyznaczony za pół roku,
a przez ten okres jest bezrobotny. Można również
podzielić zdawanie tego egzaminu na poszczególne
części medycyny, co ułatwiłoby stażyście ewentual-
ną poprawę egzaminu. Poprawiałby wówczas tę
część medycyny, z której na egzaminie nie osiągnął
wymaganej liczby punktów. Należy także ustalić za-
kres merytoryczny LEP-u w formie bazy pytań lub
książek, ale w mniejszym zakresie niż jest obecnie.
Te wszystkie czynniki sprawiłyby, że LEP stanowił-
by raczej dodatkowe repetytorium dla kandydata na
lekarza praktyka niż przeszkodę do uzyskania pra-
wa wykonywania zawodu przez osoby, które z pozy-
tywnymi wynikami kończyły kolejne etapy studiów
oraz staż.
Ponieważ problemy związane z Lekarskim Egza-
minem Państwowym wydają się niezwykle doniosłe
dla przyszłego funkcjonowania służby zdrowia w Pol-
sce, chciałbym skierować do Pani Minister następu-
jące pytania:
1. Jak ocenia Pani dotychczasowe funkcjonowa-
nie Lekarskiego Egzaminu Państwowego w obecnej
formie?
2. Czy w Ministerstwie Zdrowia będą w najbliż-
szym czasie prowadzone prace nad zmianą formuły
egzaminu lub jego ewentualnym zniesieniem?
3. Czy możliwe jest uelastycznienie terminów
składania Lekarskiego Egzaminu Państwowego na
podstawie upoważnień ustawowych, którymi dyspo-
nuje Pani Minister?
4. Czy, zdaniem Pani Minister, LEP powinien być
podzielony na poszczególne części medycyny, co uła-
twiłoby stażystom ewentualną poprawę egzaminu?
5. Czy możliwe jest precyzyjne ustalenie zakre-
su merytorycznego LEP w formie bazy pytań lub
wskazania konkretnych publikacji?
Z wyrazami szacunku
Poseł Dariusz Lipiński
Warszawa, dnia 24 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 87)
do ministra finansów
w sprawie skutków nowelizacji ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych
Szanowny Panie Ministrze! W wyniku noweli-
zacji ustawy o podatku dochodowym od osób fi-
zycznych z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. Nr 217,
poz. 1588) uproszczeniu uległa procedura przeka-
zywania 1% podatku dochodowego na rzecz orga-
nizacji pożytku publicznego. Zgodnie z postulata-
mi organizacji III sektora i wielu podatników
przekazywanie 1% odbywać się będzie poprzez na-
czelnika urzędu skarbowego właściwego miejscu
zamieszkania podatnika. Rozwiązanie takie bę-
dzie z pewnością oznaczało zwiększenie wpływów
z odpisu i tym samym wzmocnienie organizacji
pożytku publicznego.
Uproszczenie procedury przekazywanie 1%, któ-
re należy ocenić bardzo pozytywnie, budzi jednak
pewne bardzo konkretne wątpliwości. W związku
z tym mam do Pana następujące pytania:
1. Czy przy obecnym stanie prawnym wciąż moż-
liwe będzie przekazywanie 1% podatku na rzecz or-
ganizacji pożytku publicznego ze wskazaniem na
konkretną osobę, będącą podopieczną OPP? Przed
wejściem w życie wspomnianej wyżej nowelizacji
taka możliwość istniała, poprzez wpisanie nazwiska
podopiecznego na formularzu przelewu 1% podatku.
Brak takiej możliwości oznaczałby w moim odczuciu
poważny błąd i lukę prawną, krzywdzące dziesiątki
tysięcy podopiecznych OPP.
2. Jeśli przekazywanie 1% podatku na rzecz kon-
kretnej osoby nie jest na gruncie ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych możliwe, jaką widzi
Pan możliwość zmiany istniejącego stanu rzeczy?
Będąc głęboko przekonaną o wadze i pilności
problemu, uprzejmie proszę o rychłą odpowiedź.
Z poważaniem
Poseł Joanna Fabisiak
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 88)
do ministra skarbu państwa
w sprawie przyszłości polskiego
przemysłu cukrowniczego w kontekście
planów Krajowej Spółki Cukrowej
wobec Cukrowni Łapy
Szanowny Panie Ministrze! W związku z niepo-
kojącymi doniesieniami medialnymi dotyczącymi
przyszłości polskiego przemysłu cukrowniczego
mam do Pana następujące pytania:
1. Jakie są plany Krajowej Spółki Cukrowej wo-
bec cukrowni Łapy? Czy prawdziwe są doniesienia
na temat zamiaru jej likwidacji?
2. Czy ewentualna decyzja o likwidacji cukrowni
Łapy poparta będzie rachunkiem ekonomicznym
i oceną społecznych skutków takiej decyzji? Pragnę
nadmienić, iż zamknięcie cukrowni w Łapach, mie-
ście liczącym niecałe 18 tys. mieszkańców, pocią-
gnęłoby za sobą konieczność zwolnienia kilkuset-
osobowej załogi zakładu oraz oznaczałoby utratę
środków utrzymania dla kilku tysięcy plantatorów.
3. Czy ograniczenia w produkcji cukru przez pol-
skie zakłady, wynikające z decyzji Komisji Europej-
skiej, nie powinny zostać rozłożone na wszystkie 21
oddziałów Krajowej Spółki Cukrowej?
Z poważaniem
Poseł Joanna Fabisiak
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 89)
do ministra kultury i dziedzictwa narodowego
w sprawie planowanego zniesienia
abonamentu radiowo-telewizyjnego
W ostatnim czasie w mediach pojawiła się infor-
macja, że rząd zmierza do likwidacji abonamentu
radiowo-telewizyjnego. Pomysłem ministerstwa kul-
tury ma być finansowanie mediów publicznych w ra-
mach budżetu, co może oznaczać zamach na kultu-
rę, jakość życia publicznego i demokrację. Finanso-
wanie mediów publicznych zostało ustanowione
w sposób zapewniający im maksymalną autonomię,
przez ustanowienie odrębnej daniny – abonamentu.
Jego całkowite zniesienie przyczyni się prawdopo-
dobnie do skomercjalizowania telewizji publicznej
oraz „uśmiercenia” publicznej radiofonii.
Wpływy z opłat abonamentowych za używanie
odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (po po-
trąceniu wynagrodzenia umownego dla Poczty Pol-
49
skiej) są przeznaczone w całości na działalność jed-
nostek publicznej radiofonii i telewizji, a misją tych
mediów jest wspieranie przedsięwzięć kulturalnych
i artystycznych, działalność oświatowa, tworzenie
i rozpowszechnianie audycji edukacyjnych w kraju
i poza jego granicami oraz audycje dla mniejszości
narodowych i etnicznych. Dbają też o wysoki poziom
i różnorodność programów przygotowywanych tak-
że dla naszych dzieci, upowszechniają wiedzę z za-
kresu sztuki i kultury, pomagają realizować progra-
my dla różnych grup wiekowych oraz wielu imprez
kulturowych i społecznych.
Korzyści płynące z abonamentu RTV są często
niezauważane, szczególnie gdy coraz mniej Polaków
czyta literaturę, chodzi do teatru czy muzeów. To
właśnie telewizja publiczna, Polskie Radio i regio-
nalne rozgłośnie publiczne dbają na co dzień o to,
abyśmy mogli korzystać z programów, które zreali-
zują potrzeby edukacyjne i kulturalne.
Media publiczne są dobrem społecznym i dlatego
istnieje pilna potrzeba wypracowania takich metod,
które zobligują wszystkich obywateli posiadających
odbiorniki RTV do partycypowania w kosztach po-
zakomercyjnej działalności mediów. Daje to szansę
na zahamowanie podwyżek w opłatach abonamen-
towych i znacząco zwiększy środki.
Pytanie: Czy Rząd, znosząc obowiązek społecz-
nego utrzymania mediów publicznych, nie obawia
się ich całkowitej likwidacji i tym samym zaniecha-
nia realizacji programów, których nie stworzą i nie
wyemitują stacje komercyjne?
Z wyrazami szacunku
Poseł Marek Polak
Andrychów, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 90)
do ministra zdrowia
w sprawie koniecznych zmian w systemie
kształcenia zawodowego lekarzy
Ustawą o zawodach lekarza i lekarza dentysty
z dnia 5 grudnia 1996 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 152
z 1997 r., z późn. zm.) został wprowadzony Lekarski
Egzamin Państwowy (LEP). Art. 63a nałożył obo-
wiązek udowadniania swojej wiedzy przez młodych
lekarzy poprzez zaliczenie egzaminu, którego forma
budziła od samego początku wiele kontrowersji.
Argumentem przemawiającym za wprowadze-
niem tego rozwiązania miało być podniesienie po-
ziomu wyszkolenia lekarzy. Jednakże ten sposób po-
strzegania nasuwa wniosek, że lekarze, którzy nie
byli zmuszeni do składania egzaminu, są kadrą go-
rzej wyszkoloną. Nie znajduje to pokrycia w rzeczy-
50
wistości, gdyż lekarze z Polski są niezwykle pożąda-
ną grupą zawodową w krajach UE i z powodzeniem
znajdują zatrudnienie w każdym z państw człon-
kowskich.
Dodatkowym argumentem przemawiającym za
zlikwidowaniem obowiązku zdawania LEP lub
zmianą jego formy jest fakt, że ponad połowa krajów
Unii nie przewiduje nawet stażu po studiach. W ten
sposób polscy lekarze znaleźli się w o wiele gorszej
sytuacji od unijnych kolegów, którzy dzięki zasadzie
wzajemnego uznawania kwalifikacji mogą przyjeż-
dżać do Polski i wykonywać swój zawód bez stażu
i LEP. To może sprawić, że dla ominięcia niemal nig-
dzie niewymaganego egzaminu (LEP) młodzi leka-
rze podejmą kształcenie specjalistyczne za granicą,
mając ku temu zdecydowanie bardziej dogodne wa-
runki. Polska nie dość, że jest jednym z trzech kra-
jów UE, które wprowadziły egzamin państwowy jako
końcowy, to wpisała go na własne życzenie do trakta-
tu akcesyjnego. Ponadto dostanie się przez lekarza
na wybraną specjalizację jest niemal nieosiągalne,
wszystko przez sztywno określone limity miejsc.
Staże w poszczególnych specjalnościach w wielu
przypadkach trwają o kilka lat dłużej niż analogicz-
ne szkolenie w krajach UE. W związku z tym młodzi
lekarze przez wiele lat nie mogą osiągnąć samodziel-
ności finansowej.
Pytanie: Czy rząd w celu zmniejszenia zjawiska
emigracji lekarzy i poważnych braków kadrowych
zamierza wprowadzić zmiany w systemie kształce-
nia i sprawdzania wiedzy młodych lekarzy, zbliżając
je do norm i wymogów obowiązujących w większości
państw UE?
Z wyrazami szacunku
Poseł Marek Polak
Andrychów, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 91)
do ministra infrastruktury
w sprawie realizacji inwestycji
pn. Beskidzka Droga Integracyjna
Koncepcja Beskidzkiej Drogi Integracyjnej naro-
dziła się z inicjatywy samorządów lokalnych jeszcze
pod koniec ubiegłego wieku. Ogromne trudności ko-
munikacyjne na odcinku drogi krajowej Cieszyn–
–Głogoczów (K52), szczególnie na terenie miast An-
drychowa i Kalwarii w powiecie wadowickim, były
motywem inicjatywy samorządów lokalnych do roz-
poczęcia starań o budowę trasy alternatywnej.
Jednak przez wiele lat zapewniano, że budowa
nowej drogi będzie nieefektywna ekonomicznie,
a skupienie się na projektach obwodnicowych po-
zwoli rozwiązać problem olbrzymiego natężenia ru-
chu występującego na tej drodze. Administracja
drogowa uznała za najpilniejsze wybudowanie ob-
wodnic Andrychowa, Kęt, Wadowic i Kalwarii Ze-
brzydowskiej.
We wrześniu ubiegłego roku zakończono budowę
obwodnicy Wadowic. Kęty również posiadają śród-
miejską obwodnicę, która przynajmniej częściowo
rozładowuje ruch. Przystąpiono także do wstępnych
prac mających na celu budowę obwodnic pozostałych
dwóch miast (Andrychowa i Kalwarii Zebrzydow-
skiej), które de facto były w najgorszym położeniu.
Jednakże w lipcu bieżącego roku, na kilka dni
przed przystąpieniem do przetargu na studium tech-
niczno-ekonomiczno-środowiskowe dla obwodnicy
Andrychowa, GDDKiA Oddział w Krakowie jako in-
westor zmieniła stanowisko w przedmiotowej spra-
wie, uznając, że konieczna jest budowa całkowicie
nowej trasy. Jej koszt szacowany jest na ponad 2 mld
zł, gdzie w częściach tych kosztów partycypować
miałyby samorządy.
W związku z powyższym Generalna Dyrekcja
Dróg i Autostrad wysłała do władz samorządowych,
na których terenie planowana jest budowa obwodnic
i przebudowa DK52, projekt porozumienia, które do-
tyczy prac przygotowawczych do etapu uzyskania de-
cyzji lokalizacyjnej włącznie dla zadania „Budowa
i przebudowa drogi krajowej nr 52 na odcinku Bielsko-
-Biała–Głogoczów”. Porozumienia tego nie parafowały
władze gmin Kalwaria Zebrzydowska i Andrychów,
czyli tych gmin, gdzie natężenie ruchu jest największe
i właściwie przekroczona jest już granica przepusto-
wości. Obawy włodarzy wspomnianych miast budzi
fakt, że data i koszty na dzień dzisiejszy są płynne
i nikt nie jest w stanie powiedzieć, czy powyższe termi-
ny jak i koszty będą ostatecznie dotrzymane.
Mając na uwadze priorytetowe znaczenie nowej
trasy drogi K52 zarówno dla regionu Małopolski,
jak i Śląska przez połączenie jej z drogą ekspresową
S1, a także uznając słuszne racje samorządów An-
drychowa i Kalwarii, zwracam się z pytaniami: czy
Rząd podtrzymuje w planach realizację tej inwesty-
cji oraz czy nie istnieje potrzeba rozpoczęcia budowy
tej drogi etapami, rozpoczynając w okolicach naj-
większych węzłów, odciążając w pierwszej kolejności
odcinki najbardziej zatłoczone?
Z wyrazami szacunku
Poseł Marek Polak
Andrychów, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 92)
do ministra zdrowia
w sprawie zniesienia Lekarskiego
Egzaminu Państwowego
Szanowna Pani Minister! Z petycją o zniesienie
Lekarskiego Egzaminu Państwowego zwrócili się
do mnie młodzi lekarze. Wielu z nich nie zdaje

LEP-u, twierdząc, że winny temu jest sam sposób
sprawdzania ich wiedzy.
Od 2004 r., po 6 latach studiów i licznych egzami-
nach, po stażu podyplomowym (praca w szpitalu
trwająca 12–18 miesięcy) – obowiązuje egzamin ze
wszystkiego: interny, chirurgii, ortopedii, pediatrii,
ginekologii, intensywnej terapii, psychiatrii, med.
rodzinnej i wielu innych – egzamin decydujący
o prawie wykonywania zawodu.
Sam LEP nie podnosi kwalifikacji, za to w wy-
padku słabego wyniku – blokuje dostęp do specjali-
zacji. Ponieważ egzamin odbywa się 2 razy w roku,
w wypadku braku zaliczenia młody lekarz skazany
jest na 6 miesięcy zasiłku dla bezrobotnych lub pra-
cy poza zawodem, wielu spośród tych, którzy spróbo-
wali innej pracy, nie wraca do zawodu lekarza.
Trwają próby zmiany lokalizacji czasowej tego
egzaminu, tak aby zdawano go zaraz po studiach,
w trakcie stażu, co miałoby w znacznym stopniu
ograniczyć jego uciążliwość.
W ciągu ostatnich dwóch lat udało się lekarzom
wymóc powstanie trybu odwoławczego i zakresu
materiału oraz spisu podręczników obowiązujących
na egzaminie, wciąż jednak nie spełniają one w peł-
ni oczekiwań egzaminowanych.
Lekarze oczekują całkowitej likwidacji LEP, tym
bardziej że podobnej weryfikacji w postaci egzaminu
nie ma dla lekarzy z innych krajów Unii Europej-
skiej, którzy chcą pracować w Polsce.
Zwracam się do Pani Minister z prośbą o usto-
sunkowanie się do przedstawionych problemów.
Jakie jest stanowisko Pani Minister w powyższej
sprawie?
Z poważaniem
Poseł Piotr Krzywicki
Łódź, dnia 20 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 93)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie umorzenia postępowania
lub wydania decyzji stwierdzającej
brak podstaw do stwierdzenia nieważności
decyzji wojewody opolskiego dotyczącej
uznania statusu spółki Odnowa
jako zakładu pracy chronionej
Szanowna Pani Minister! W związku z prośbą
spółki Odnowa w Opolu, występującej wcześniej pod
nazwą Spółdzielnia Inwalidów Odnowa, o wsparcie
działań zmierzających do uznania jej statusu jako
zakładu pracy chronionej, proszę o rozpatrzenie sy-
tuacji prawnej i rozstrzygnięcie, czy w świetle wska-
zanych przez spółkę Odnowa faktów, które zostały
51
przez nią sprecyzowane w piśmie skierowanym do
ministerstwa w dniu 17 października 2007 r. pod
nr sprawy: BON-III-5221-10-JM/2007, możliwe jest
przyspieszenie decyzji w sprawie (z powodów jak ni-
żej) oraz:
— umorzenie postępowania w sprawie
— lub wydanie decyzji stwierdzającej brak pod-
staw do stwierdzenia nieważności decyzji wojewody
opolskiego z dn. 26 listopada 2004 r. nr Z/001/2004.
Nie ulega wątpliwości, że:
— sytuacja przedsiębiorstw spółdzielczych w świe-
tle powszechnie znanych faktów ulega systematycz-
nemu pogorszeniu od początku lat 90 ub. stulecia.
Wg statystyk Krajowej Rady Spółdzielczej blisko
50% spółdzielni uległo likwidacji lub upadłości.
W woj. opolskim spośród 14 tzw. spółdzielni inwali-
dów pozostało na rynku jedynie kilka, a na terenie
Opola tylko Odnowa. Likwidacja spółdzielni spowo-
duje nie tylko zmniejszenie zatrudnienia, ale także
utratę zgromadzonego przez nie majątku, bezrobo-
cie i frustrację;
— aby nie dopuścić do ww. sytuacji i istotnych
zagrożeń w odniesieniu do spółdzielni Odnowa oraz
zagwarantowaniu zatrudnionym dalszej pracy, or-
gany spółdzielni, w tym Zgromadzenie Przedstawi-
cieli Członków, we wrześniu 2004 r. podjęły uchwałę
(przy jednym głosie przeciwnym), mocą której zbyło
przeważającą część majątku na rzecz członków spół-
dzielni w celu utworzenia spółki z o.o. W wyniku za-
skarżenia ww. uchwały przez osobę przeciwną pod-
jęciu takiej decyzji po trzyletnim procesie Sąd Naj-
wyższy oddalił skargę kasacyjną;
— dodatkowo sprawę skomplikował fakt złożenia
przez wojewodę opolskiego wniosku do Ministerstwa
Pracy i Polityki Społecznej o cofnięcie decyzji o sta-
tusie zakładu pracy chronionej dla spółki, czego
konsekwencją będzie utrata dofinansowania dla
osób niepełnosprawnych, utrata płynności finanso-
wej i w końcowym efekcie zwolnienie 1250 pracow-
ników, w tym 850 niepełnosprawnych, co w równym
stopniu dotknie ich rodziny;
— spółka jest przygotowana na skuteczne wdro-
żenie opracowanego (przez doświadczoną kancela-
rię prawną) planu naprawczego w czasie 9 miesię-
cy, przy zachowaniu wszelkich wymogów prawa
spółdzielczego i spółek handlowych, a polegającego
na przekształceniu spółdzielni w spółkę na bazie
majątku spółdzielni w drodze jej likwidacji zgodnie
z uzasadnieniem Sądu Najwyższego. Plan napraw-
czy przewiduje rozpoczęcie procesu jeszcze w listo-
padzie br.
Jakie jest stanowisko Pani Minister w powyższej
sprawie?
Z poważaniem
Poseł Danuta Jazłowiecka
Warszawa, dnia 16 listopada 2007 r.
52
Interpelacja
(nr 94)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy drogi ekspresowej S19
Rzeszów–Lublin–Białystok–
Kuźnica Białostocka, ze szczególnym
uwzględnieniem woj. podlaskiego
Jednym z podstawowych warunków rozwoju wo-
jewództwa podlaskiego, a zwłaszcza nadrabiania
opóźnień cywilizacyjnych, jest zbudowanie dobrej
infrastruktury drogowej w tym regionie Polski.
Ważne miejsce w tym systemie przypada drodze S19
łączącej przejście graniczne z Kuźnicy Białostockiej
z Białymstokiem, Lublinem i Rzeszowem. Wymaga
ona natychmiastowej modernizacji poprzez budowę
obwodnic niektórych miejscowości, a przede wszyst-
kim budowę drugiego pasma jezdni. Inwestycja
w postaci budowy drogi ekspresowej S19 została
przez poprzedni rząd wpisana do planów realizacyj-
nych na lata 2007–2015. Mieszkańców Podlasia za-
niepokoił opublikowany ostatnio przez rządzącą
Platformę Obywatelską dokument o nazwie „Naro-
dowy Program Wielkiej Budowy”. Proponuje się
w nim radykalne zmiany w planach dotyczących bu-
dowy infrastruktury drogowej w Polsce. Pokrzyw-
dzone zostałoby w nich Podlasie.
Budowa drogi S19 jest bardzo ważnym przedsię-
wzięciem rozwojowym dla regionów przygranicz-
nych, gdyż w dużym stopniu przyczyni się do rozwo-
ju gospodarczego i społecznego województw położo-
nych wzdłuż polskiej granicy wschodniej. Istotne
znaczenie ma też fakt, iż to będzie podstawowa i je-
dyna droga łącząca województwa wzdłuż granicy
wschodniej, będącej granicą Unii Europejskiej,
a jednocześnie najkrótsza droga ekspresowa łącząca
północną część Unii Europejskiej z południem Euro-
py. Przyczyni się ona do wzmocnienia potencjału
ekonomicznego powiatów i gmin położonych wzdłuż
trasy jej przebiegu, zachęci inwestorów i da nowe
miejsca pracy. Podniesione zostanie także bezpie-
czeństwo w ruchu drogowym, zmniejszy się ryzyko
wypadków oraz podwyższy jakość podróżowania.
Jak najszybsza budowa drogi S19 w planowanym
przebiegu wpłynie także na rozwiązanie problemów
komunikacyjnych miasta Białegostoku, gdyż plano-
wana jest budowa południowej obwodnicy miasta.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra o udzielenie odpowiedzi na następujące py-
tania:
1. Jakie akty prawne i dokumenty programowe
obowiązują obecnie w zakresie budowy drogi eks-
presowej S19?
2. Jaki jest harmonogram budowy drogi ekspre-
sowej S19, ze szczególnym uwzględnieniem woje-
wództwa podlaskiego?
3. Jakie zasady finansowania będą obowiązywać
w realizacji tej inwestycji?
4. Czy Rząd RP przewiduje zmiany dotychczaso-
wych aktów prawnych i dokumentów dotyczących
budowy drogi S19?
Poseł Krzysztof Jurgiel
Białystok, dnia 20 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 95)
do ministra finansów
w sprawie zwolnienia osób fizycznych
uczestniczących w dotacjach gminnych
z podatku dochodowego od osób fizycznych
Szanowny Panie Ministrze! W ostatnich latach
wiele gmin podjęło wraz z wojewódzkimi fundusza-
mi ochrony środowiska inicjatywy zmierzające do
ograniczenia na swoim terenie niskiej emisji. Pro-
gramy te polegają w dużej mierze na dofinansowa-
niu modernizacji kotłowni oraz termomodernizacji
budynków indywidualnych należących do osób fi-
zycznych.
Osoby fizyczne, uczestniczące w programach
ograniczenia niskiej emisji, otrzymują gminne dota-
cje na pokrycie kosztów zakupu oraz wykonania nie-
zbędnych prac. W związku z tym rodzi się pytanie,
czy udzielenie przez gminę dotacji, którą przyjmuje
osoba fizyczna, powoduje po jej stronie powstanie
obowiązku podatkowego mającego swą prawną pod-
stawę w ustawie od podatku dochodowego od osób
fizycznych.
Stan prawny w niniejszej sprawie przedstawia
się w sposób następujący: Ustawa o podatku docho-
dowym od osób fizycznych z dnia 26.07.1991 w art. 21
ust. 1 pkt 47b stanowi: Wolne od podatku dochodo-
wego od osób fizycznych są dotacje w rozumieniu
przepisów o finansach publicznych, otrzymane z bu-
dżetu państwa, lub budżetów jednostek samorządu
terytorialnego. Powołany przepis został uchylony
ustawą z dnia 12.11.2003 r. o zmianie ustawy o po-
datku dochodowym od osób fizycznych oraz niektó-
rych innych ustaw, a jednocześnie powołana noweli-
zacja w art. 14 utrzymała stosowanie powyższego
zwolnienia na rok 2004 następującym zapisem:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 47b
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycz-
nia 2004, stosuje się w zakresie i zasadach dotych-
czasowych do dnia 31.12.2004 r.
Przepisem art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18.11.2004
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz innych ustaw ustawodawca w art. 14
przedłużył moc obowiązywania zwolnienia, o któ-
rym mowa art. 21 ust. 1 pkt 47b ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych do dnia 31.12.2006 r.
Obecnie obowiązujący stan prawny ustalony ustawą

o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw
z dnia 27.07.2007 uzyskał nowy kształt legislacyjny.
Przedmiotowa ustawa, także w art. 21 ust. w pkt 129,
który dotyczy zwolnień od podatku dochodowego ma
następujące brzmienie: Dotacje, w rozumieniu prze-
pisów o finansach publicznych, otrzymane z budże-
tu państwa lub budżetów jednostek samorządu tery-
torialnego.
Przeprowadzona analiza zapisów ustawowych
w ich historycznym aspekcie daje podstawy do tego,
aby sformułować pogląd, który wyklucza możliwość
obciążenia osób uczestniczących w podobnych pro-
gramach podatkiem dochodowym od osób fizycz-
nych. Zapisy w poszczególnych ustawach nie powo-
dują zmiany jakościowej dotyczącej sytuacji uczest-
ników programów, a zapisy ustawowe są tożsame
i kontynuują uprawnienia osób fizycznych w zakre-
sie zwolnień podatkowych.
Mając na uwadze powyższy stan prawny dotyczą-
cy zwolnień od podatku dochodowego od osób fizycz-
nych pragnę zadać Panu Ministrowi pytanie: Czy
osoby fizyczne, uczestniczące w programach ograni-
czenia niskiej emisji mogą korzystać z zapisu ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szcze-
gólności z ustawowego zapisu zawartego przez usta-
wodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 129, w konsekwencji
czego gmina nie ma obowiązku wystawiania tym
osobom deklaracji PIT?
Z poważaniem
Poseł Tomasz Głogowski
Tarnowskie Góry, dnia 20 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 96)
do ministra nauki i szkolnictwa wyższego
w sprawie zapowiedzi kontroli
Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego
w Wyższej Szkole Kultury Społecznej
i Medialnej w Toruniu
Nauka i szkolnictwo wyższe są specyficznym
i niezwykle wrażliwym obszarem działania pań-
stwa. W tym obszarze potrzebne jest umiejętne po-
szukiwanie różnorakich dróg dochodzenia do celu,
jakim jest rozwój wielu dziedzin wiedzy i kształce-
nie na akademickim poziomie młodego pokolenia
Polaków. Dla rozwoju polskiego systemu edukacyj-
nego na poziomie wyższym nie powinno być istotne,
do kogo ośrodek naukowy należy i kto nim kieruje.
W wywiadzie udzielonemu dziennikowi „Rzecz-
pospolita” Pani Minister zapowiedziała, że wyko-
rzysta uprawnienia i kompetencje Ministerstwa Na-
uki i Szkolnictwa Wyższego w celu sprawdzenia, czy
53
Wyższa Szkoła Kultury Społecznej i Medialnej w To-
runiu nie narusza prawa. Wypowiedź ta nie poparta
żadnymi dowodami jest bulwersująca. Nie negując
uprawnień pani minister, rodzą się zasadnicze wąt-
pliwościami i poważne obawy, czy działania Pani
Profesor nie mają charakteru pozamerytorycznego
i nie są próbą naruszenia przysługującej uczelniom
wyższym autonomii, co więcej, czy nie są zapowie-
dzią nierównego traktowania uczelni prywatnych
przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
W związku z tym zwracam się z prośbą o udziele-
nie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Jakie informacje i fakty skłoniły Panią Mini-
ster do publicznego postawienia, cieszącej się dużym
uznaniem Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Me-
dialnej w Toruniu, zarzutu naruszania prawa?
2. Czy zapowiedziane na łamach „Rzeczpospoli-
tej” przez Panią Minister kontrole będą przeprowa-
dzane tylko w w/w placówce, czy we wszystkich pry-
watnych szkołach wyższych?
3. Jakie przesłanki merytoryczne zdecydowały,
że kontroli ma zostać poddana Wyższa Szkoła Kul-
tury Społecznej i Medialnej w Toruniu?
4. Czy nie uważa Pani Minister, że tego typu
wypowiedzi w stosunku do Wyższej Szkoły Kultury
Społecznej i Medialnej w Toruniu mogą naruszać
dobre imię uczelni i mieć negatywny wpływ na jej
pozycję na rynku edukacyjnym przez podważenie jej
wiarygodności w oczach potencjalnych studentów
i fundatorów?
Z poważaniem
Poseł Krzysztof Jurgiel
Białystok, dnia 27 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 97)
do ministra infrastruktury
w sprawie przebiegu drogi ekspresowej S8
W zawiązku z bardzo różnymi i sprzecznymi in-
formacjami przedkładanymi dotychczas przez mini-
sterstwa oraz Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych
i Autostrad, dotyczącymi przebiegu drogi ekspreso-
wej S8, uprzejmie proszę Pana Ministra o przedsta-
wienie jednoznacznego stanowiska w tej sprawie.
Moje głębokie zaniepokojenie budzi bowiem roz-
bieżność pomiędzy obowiązującymi przecież przepi-
sami prawa w tym zakresie a podanym do publicznej
wiadomości stanowiskiem Generalnej Dyrekcji Dróg
Krajowych i Autostrad o zmianie lokalizacji przebie-
gu drogi. Obowiązujące rozporządzenie Rady Mini-
strów z dnia 13 lutego 2007 r. zmieniające rozporzą-
dzenie w sprawie sieci autostrad i dróg ekspreso-
wych w Polsce (Dz.U. z 2007 r. Nr 35, poz. 220) usta-
54
la przebieg drogi uwzględniający tzw. wariant łódz-
ki. Tymczasem Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych
i Autostrad swoją decyzją z czerwca tego roku,
sprzeczną z rozporządzeniem, wyznaczyła przebieg
drogi S8 z pominięciem Łodzi.
Jako posłanka ziemi łódzkiej chcę zaprotestować
przeciw dotychczasowej niekonsekwencji działań
Rady Ministrów i podległego jej urzędu – Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, które pozba-
wiają cały region łódzki szans rozwojowych.
Uprzejmie zatem proszę Pana Ministra o wyja-
śnienie tej sytuacji i przedstawienie stanowiska
w sprawie przebiegu drogi ekspresowej S8.
Z wyrazami szacunku
Poseł Joanna Skrzydlewska
Łódź, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 98)
do ministra infrastruktury
w sprawie określenia
przez Ministerstwo Infrastruktury
stanowiska dotyczącego budowy
szybkiej linii kolejowej
Wrocław–Poznań–Łódź–Warszawa
Zwracam się do Pana Ministra z prośbą o przed-
stawienie projektów ministerstwa w zakresie budo-
wy szybkiej linii kolejowej łączącej Warszawę, Łódź,
Wrocław i Poznań.
Inwestycja ta spowodowałaby włączenie polskie-
go systemu kolejowego w europejski system kolei
wysokich prędkości. W istotny sposób wpłynęłaby
na rozwój aglomeracji miejskich znajdujących się w
jej bezpośrednim zasięgu. Jej realizacja zgodna jest
z wielokrotnie wyrażanymi oczekiwaniami władz
samorządowych odnośnie do inwestycji infrastruk-
turalnych, strategicznych dla regionów.
Uprzejmie zatem proszę Pana Ministra o poin-
formowanie mnie, jakie są możliwości realizacji tej
inwestycji i szanse uwzględnienia Łodzi w projekcie
budowy szybkiej linii kolejowej.
Z poważaniem
Poseł Joanna Skrzydlewska
Łódź, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 99)
do ministra finansów
w sprawie prawa do odliczenia
stawki podatku VAT z faktur
dokumentujących otrzymane premie
pieniężne zarówno w obecnym stanie
prawnym, jak i po 1 stycznia 2008 r.
Szanowny Panie Ministrze! Mając na uwadze
liczne wątpliwości przedsiębiorców związane z pra-
wem do odliczenia podatku VAT wykazywanego
w fakturach dokumentujących udzielane premie pie-
niężne, zwracam się z zapytaniem, czy w sytuacji,
gdy podatnik otrzymuje fakturę dokumentującą
udzieloną premię pieniężną, przysługuje mu prawo
do odliczenia podatku VAT wykazanego w tej faktu-
rze, a w szczególności, czy utrzyma takie prawo po
dniu 1 stycznia 2008 r. w związku ze zmianą art. 88
ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podat-
ku od towarów i usług*).
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świad-
czenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,
rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycz-
nej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie-
mającej osobowości prawnej, które nie stanowi do-
stawy towarów. W świetle powyższego pojawiają się
wątpliwości związane z określeniem charakteru
prawnego udzielanych premii pieniężnych jako zda-
rzenia opodatkowanego na gruncie ustawy o VAT.
Wątpliwości przedsiębiorców wiążą się przede
wszystkim z tym, że ustawodawca nie precyzuje, jak
należy rozumieć pojęcie premii pieniężnej. W związ-
ku z powyższym konieczne staje się odniesienie do
słownikowego znaczenia tego pojęcia, jak również
do dotychczasowego orzecznictwa organów podatko-
wych oraz sądów administracyjnych. Uwzględniając
znaczenie słownikowe oraz poglądy prezentowane
w orzecznictwie, trzeba stwierdzić, iż premią pienięż-
ną jest „nagroda za coś, dodatkowe wynagrodzenie
za wykonanie czegoś”. Z takiej definicji wynika więc,
że premia stanowi świadczenie o charakterze moty-
wacyjnym za spełnienie pewnego warunku. Nie jest
ona więc odpłatnością z tytułu świadczenia usług.
Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w orzecz-
nictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości
(ETS). Szczególnie istotny jest wyrok w sprawie Eli-
da Gibbs (C-317/94), gdyż ETS wskazał, że choć nie
ma możliwości przypisania rabatu do konkretnej do-
stawy (w analizowanym przypadku nie było nawet
bezpośrednich dostaw pomiędzy Elida Gibbs a jej
klientami pośrednimi), jest to jednak rabat pomniej-
szający podstawę opodatkowania u wypłacającego,
nie zaś usługa. Również w sprawie C-16/93 Tolsma
ETS zwrócił uwagę, iż ze świadczeniem usług za
wynagrodzeniem możemy mieć do czynienia jedynie
*) Dz. U. Nr 54, poz. 535, dalej: ustawa o VAT.

wtedy, gdy istnieje związek prawny zobowiązujący
jedną ze stron do świadczenia usług, a drugą do wy-
płaty wynagrodzenia za te usługi. W innym wyroku
ETS wprost odrzucił możliwość uznania, że każda
otrzymana płatność powoduje powstanie obowiązku
podatkowego w VAT. W orzeczeniu w sprawie Mir-
ror Group plc (C-409/98) ETS wypowiedział się na
temat zasad opodatkowania premii, bonusu czy „za-
chęty pieniężnej” otrzymanej z tytułu przystąpienia
do umowy najmu długoterminowego. Płatność ta
miała więc charakter wynagrodzenia za przystąpie-
nie do umowy, wyrażenie zgody na jej warunki
i podjęcie decyzji o zostaniu klientem podmiotu do-
konującego wypłaty. ETS uznał, że nawet jeśli czyn-
ność taka jest wynagradzana, to nie może być tu
mowy o świadczeniu usług ze strony podmiotu otrzy-
mującego takie wynagrodzenie. ETS potwierdził
więc, że fakt otrzymania płatności przez najemcę
wyłącznie za to, że przystępuje on do umowy z tym,
a nie innym wynajmującym, a więc decyduje się na-
bywać określone usługi od tego, a nie innego do-
stawcy, nie stanowi świadczenia usług w rozumie-
niu przepisów VI dyrektywy. Jak widać, ETS przyjął
w zakresie uznania premii pieniężnych za świadcze-
nie jednolite stanowisko. Jego zdaniem premia pie-
niężna nie wiąże się z odpowiadającym jej świadcze-
niem drugiej strony, a w związku z tym nie stanowi
wynagrodzenia za świadczenie usług.
Do powyższego poglądu przychylił się również
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6
lutego 2007 r. (sygn. I FSK 94/06). Sąd uznał, iż
osiągnięcie przez nabywcę towarów określonej
umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym
sprzedawcą nie stanowi usługi w rozumieniu usta-
wy o VAT. Tym samym wypłacana nabywcy towa-
rów przez sprzedawcę premia (bonus) za uzyskanie
tego pułapu obrotów nie stanowi odpłatności (wyna-
grodzenia za świadczenie usług). Za tezą tą przema-
wia nie tylko wykładnia przepisów polskich, ale tak-
że unijnych. Transakcja gospodarcza nie może bo-
wiem stanowić jednocześnie dostawy towarów i świad-
czenia usług, a także nie powinna podlegać podwój-
nemu opodatkowaniu.
Pomimo ukształtowanego w orzecznictwie sta-
nowiska potwierdzającego, że premie pieniężne nie
stanowią odpłatności za świadczenie usług, organy
podatkowe dość często uznają przedmiotowe świad-
czenie za usługę, która powinna zostać opodatkowa-
na. Argumentują one bowiem, że powstaje między
stronami umowy relacja zobowiązaniowa, którą na-
leży traktować jako świadczenie usług. Uznanie
z kolei udzielenia premii za świadczenie usługi im-
plikuje konieczność jej udokumentowania fakturą
VAT (tak również naczelnik Urzędu Skarbowego
Warszawa-Targówek, sygn. 1437/ZI/443/135a/KO/
06). Podobnie, zgodnie z wyjaśnieniem podsekreta-
rza stanu z dnia 30 grudnia 2004 r. nr PP3-812-
-1222/2004/AP/4026 w sprawie premii pieniężnych
wypłacanych nabywcom, dla celów podatkowych
wypłacone premie pieniężne mają być traktowane
55
jak zapłata za usługę. Stanowisko to potwierdził
również dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku (sygn.
PI/005-1560/04/CIP/01).
Jak wynika z powyższego, organy podatkowe
często uznają premie pieniężne za odpłatność z tytu-
łu świadczenia usług i nakazują podatnikom doku-
mentować ich otrzymanie fakturami VAT. Udziela-
jący premii, otrzymując taką fakturę, powinien mieć
zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego,
zgodnie z zasadą neutralności podatku. Pomimo
braku jednolitej linii orzeczniczej w przedmiocie
opodatkowania premii pieniężnych uprawnienie do
odliczenia podatku VAT zapewniało podatnikom ak-
tualne brzmienie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o po-
datku od towarów i usług. Powołany przepis dopusz-
cza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego
oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku
nawet pomimo okoliczności, iż transakcja udoku-
mentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu.
Warunkiem jest, aby kwota wykazana w fakturze
została uregulowana.
Jednakże z dniem 1 stycznia 2008 r. w życie wej-
dzie nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług,
która podatników prawa tego pozbawi. W myśl zmo-
dyfikowanego art. 88 ust. 3a pkt 2 wyłączona zosta-
nie zupełnie możliwość obniżenia podatku należne-
go oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku
naliczonego na podstawie otrzymanej faktury w przy-
padku, gdy transakcja udokumentowana fakturą
nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od
podatku, niezależnie od faktu uregulowania kwoty
wykazanej w takiej fakturze.
W konsekwencji przedsiębiorcy obawiają się, iż
po dniu 1 stycznia 2008 r. nie będzie im przysługi-
wać prawo do odliczenia podatku wykazanego w fak-
turach dokumentujących udzielenie premii pienięż-
nej. Sytuacja taka jest niedopuszczalna, albowiem
stoi w sprzeczności z zasadą neutralności podatku
wyrażoną w przepisach wspólnotowych oraz wielo-
krotnie podkreślaną w orzeczeniach ETS. W obec-
nym stanie prawnym strony transakcji gospodar-
czej, mając wątpliwości odnośnie do niepodlegania
premii VAT (np. w związku z praktyką orzeczniczą
właściwych organów podatkowych), mogły czynność
taką opodatkować, co umożliwiało uiszczającemu
premię odliczenie VAT. W istocie więc transakcja ta
pozostawała dla tego podmiotu neutralna. Od 1 stycz-
nia dochodzić będzie natomiast do sytuacji, w któ-
rych z jednej strony uiszczony zostanie podatek od
towarów i usług należny z tytułu udzielenia premii,
a z drugiej strony podmiot otrzymujący fakturę nie
będzie miał prawa do odliczenia tego podatku. Ta-
kie naruszenie zasady neutralności podatku stoi
w sprzeczności z przepisami dyrektywy 2006/112/
WE oraz zmniejsza zaufanie podatników do systemu
podatkowego oraz organów skarbowych.
W celu wyeliminowania omawianych wątpliwo-
ści celowe byłoby zajęcie oficjalnego stanowiska
przez ministra finansów w przedmiotowej sprawie.
56
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
pytanie: Czy w sytuacji gdy kontrahent otrzymuje
fakturę dokumentującą udzieloną premię pieniężną,
przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT
wykazanego w tej fakturze, w szczególności czy
utrzyma takie prawo po dniu 1 stycznia 2008 r.
w związku ze zmianą art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o VAT?
Z poważaniem
Poseł Tomasz Głogowski
Tarnowskie Góry, dnia 24 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 100)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie zagrożenia funkcjonowania
Cukrowni Łapy
W lutym 2006 r. Unia Europejska zmieniła regu-
lacje dotyczące europejskiego rynku cukru. Okazało
się, że przyjęte rozwiązania nie przyniosły pożąda-
nego efektu. Przypomnę, że wówczas, jako minister
rolnictwa i rozwoju wsi, głosowałem przeciw przyję-
ciu reformy.
W październiku 2006 r. zostało przyjęte i opubli-
kowane rozporządzenie zmieniające rozporządzenie
Rady (WE) nr 318/216 w sprawie wspólnej organiza-
cji rynków w sektorze cukru, które nie przyniesie
wystarczającej poprawy sytuacji. Przede wszystkim
zabrakło rozwiązań, które w opinii sektora pozwoli-
łyby na odpowiednie działania funduszu restruktu-
ryzacyjnego oraz zapewniły stabilizację rynku.
16 i 19 listopada pojawiły się w lokalnej prasie
informacje, że Krajowa Spółka Cukrowa zamierza
zamknąć Cukrownię Łapy i wywieźć urządzenia
służące do produkcji cukru. Z informacji prasowych
wynika, że decyzja jeszcze nie zapadła, że to tylko
jedna z wielu możliwości. Nie ma żadnych podstaw
do likwidacji Cukrowni Łapy. Za jej utrzymaniem
przemawiają następujące argumenty, powszechnie
podnoszone przez mieszkańców Podlasia:
— jest to bardzo nowoczesny obiekt, nieporówna-
nie lepszy i nowocześniejszy od wielu mniejszych,
starych cukrowni KSC; wiele cukrowni jest w złym
stanie technicznym, pomimo ogromnych nakładów,
jakie przez lata na nie przeznaczono;
— cukrownia w tym roku osiąga znakomite wy-
niki, niewątpliwie jest to sprawa kilku czynników –
warunków atmosferycznych (co pokazuje, że warun-
ki klimatyczne w kraju są mało zróżnicowane), ale
także poprawy warunków produkcji – finansowego
zainwestowania i stanu technicznego, jakie w ostat-
nich dwóch latach miało miejsce po latach niedofi-
nansowania;
— jest to jedyna cukrownia KSC na znacznym
obszarze wschodniej Polski (prawie 1/4 obszaru kra-
ju) – znakomicie to ilustruje mapa rozmieszczenia
cukrowni – tymczasem niektóre z pozostałych znaj-
dują się bardzo blisko siebie;
— likwidacja cukrowni w tym regionie oznacza
likwidację uprawy buraka cukrowego w dużej części
wschodniej Polski; nie powinno się likwidować tak
ogromnego rejonu plantacyjnego, tym bardziej, że
jest to region rolniczy; tylko laikom wydawać się
może, iż można dowolnie prowadzić politykę rolną,
choćby monokulturowo, zamieniając buraki na ku-
kurydzę czy ziemniaki;
— Cukrownia Łapy ma możliwości znacznego
skomasowania obszaru plantacyjnego poprzez wy-
mianę kwot z obszarów z innymi, poza KSC, pod-
miotami by zmniejszyć teren dowozu buraków.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Premiera z prośbą o odpowiedź na następujące py-
tania:
1. Jakie negatywne skutki dla rynku cukru
w Polsce przyniesie zmiana przepisów prawnych re-
gulujących wspólnotowy rynek cukru?
2. Jakie działania wynikające ze zmiany przepi-
sów dotyczących rynku cukru podjął rząd RP?
3. Jakie są zamiary rządu RP w stosunku do cu-
krowni funkcjonujących w ramach Krajowej Spółki
Cukrowej w związku z wprowadzeniem dalszej re-
formy rynku cukru?
4. Czy rząd będzie chronił miejsca pracy na ob-
szarze wschodniej Polski, a tym samym nie dopro-
wadzi do wygaszenia Cukrowni Łapy?
Jednocześnie zwracam się z prośbą do Pana Pre-
miera o podjęcie wszelkich możliwych działań, które
pozwolą Cukrowni Łapy produkować cukier i uchro-
nią pracowników i plantatorów od bezrobocia i ogra-
niczenia dochodów.
Poseł Krzysztof Jurgiel
Białystok, dnia 19 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 101)
do ministra gospodarki
w sprawie przepisów ustawy
z dnia 6 lipca 2007 r. o ekwiwalencie
pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego
węgla dla osób uprawnionych
z przedsiębiorstw robót górniczych
Panie Ministrze! W związku z wątpliwościami
dotyczącymi zapisów ustawy z dnia 6 lipca 2007 r.
o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bez-
płatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsię-
biorstw robót górniczych uprzejmie proszę o odpo-
wiedź na następujące pytania:

1. Czy ustawa dotyczy wyłącznie emerytów i renci-
stów z przedsiębiorstw robót górniczych, którzy praco-
wali dla jednostek sektora górnictwa węgla kamienne-
go? Jeśli tak, to który zapis ustawy o tym mówi?
2. Czy w rozumieniu ustawy osoba, której war-
tość deputatu węglowego została doliczona do pod-
stawy świadczenia emerytalnego, jest osobą, której
roszczenia zostały zaspokojone zgodnie z art. 3?
Z poważaniem
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
Wałbrzych, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 102)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy Gazoportu
Szanowny Panie Ministrze! O budowę terminalu
gazowego ubiegały się dwa porty: Gdańsk i Szcze-
cin. Dla obu była to bardzo cenna inwestycja. Osta-
tecznie poprzednia ekipa rządząca wybrała port
w Świnoujściu. Pod jego budowę zarezerwowano po-
nad 35 ha gruntu na wschód od szczecińskiego falo-
chronu. Koszt wybudowania terminalu wstępnie
oszacowano na około 400–600 mln euro.
Za lokalizacją terminalu w Szczecinie przema-
wiały, zdaniem ekspertów, m.in. obsługa dużych ga-
zowców, bezpieczeństwo (na świecie oddziela się od
siebie przeładunki ropy i gazu, bezpieczeństwo że-
glugi po Zatoce Gdańskiej), bliskość odbiorców gazu
(ZCH Police, w przyszłości także Elektrociepłownia
Dolna Odra).
Odpowiedzi otrzymywane od byłego już ministra
były bardzo lakoniczne, nie wyjaśniały wszystkich oko-
liczności przemawiających za portem w Świnoujściu.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z uprzejmą prośbą o odpowiedź na nastę-
pujące pytania:
— Czy decyzja o budowie terminalu gazowego
w Szczecinie jest decyzją ostateczną?
— Kiedy przewidywany jest termin rozpoczęcia
i zakończenia budowy gazoportu?
— Jakie są koszty budowy terminalu gazowego?
— Jakie czynniki przeważyły i zadecydowały
o wyborze portu w Szczecinie (a nie w Gdańsku)
jako miejsca budowy terminalu gazowego?
— Czy ministerstwo planuje przeprowadzenie
konsultacji społecznych w sprawie budowy Gazo-
portu?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Wałęsa
Warszawa, dnia 27 listopada 2007 r.
57
Interpelacja
(nr 103)
do ministra infrastruktury
w sprawie planów przekopu Mierzei Wiślanej
Szanowny Panie Ministrze! 10 listopada 2006 r.
były premier Jarosław Kaczyński podjął decyzję
o realizacji projektu przekopu Mierzei Wiślanej.
Koszt budowy kanału o długości 1100 m i szerokości
40 m w dnie i 80 m na powierzchni wyniesie około
80 mln euro. Pogłębienie toru wodnego i dostosowa-
nie go do statków o wymaganym przez port elbląski
tonażu, a także budowa specjalnych śluz i mostów
podwyższy koszt inwestycji do około 230 mln euro.
Pomysłowi przeciwni są samorządowcy i miesz-
kańcy Krynicy Morskiej, obawiając się, że przekop
może spowodować spadek zainteresowania turystów
przyjazdem do tego morskiego kurortu. Ekolodzy
uważają, że przekopanie Mierzei wpłynie na stopień
zasolenia wód, wskutek czego zmieni się zasób ga-
tunkowy ryb i flory. Należy jednak zauważyć, że
transport morski jest najbardziej przyjazną formą
transportu. Dzięki wykonaniu kanału port Elbląg
stanie się portem odciążającym zatłoczone drogi i li-
nie kolejowe prowadzące do portu gdańskiego.
W związku z powyższym zwracam się do Pana Mi-
nistra z prośbą o odpowiedź na następujące pytania:
— Jakie są obecnie plany Rady Ministrów doty-
czące przekopu Mierzei Wiślanej?
— Czy ministerstwo planuje przeprowadzenie
konsultacji społecznych w sprawie planowanej inwe-
stycji na Mierzei Wiślanej?
— Czy koszty przekopu Mierzei Wiślanej wzro-
sną? Jakie będzie to obciążenie dla państwowego
budżetu? Czy UE współfinansuje projekt przekopu
Mierzei Wiślanej i budowę specjalnych śluz i mostów
umożliwiających transport wodny po kanale?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Wałęsa
Warszawa, dnia 27 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 104)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie przepisów rozporządzenia
dotyczącego szczegółowych warunków
prowadzenia przez publiczne służby
zatrudnienia usług rynku pracy
Panie Ministrze! W związku z zapytaniami
przedstawicieli urzędów pracy dotyczącymi rozpo-
rządzenia ministra pracy i polityki społecznej w spra-
58
wie szczegółowych warunków prowadzenia przez
publiczne służby zatrudnienia usług rynku pracy
(Dz. U. z 2007 r. Nr 47, poz. 315) uprzejmie proszę
o podanie wiążących interpretacji zapisów § 31 pkt 1,
a w szczególności:
1. Jak rozumieć wyrażenie: „powiatowy urząd
pracy uwzględnia w szczególności (...)”? Czy słowo
„uwzględnia” oznacza konieczność dokonania oceny
jako kryterium oceny, o którym mowa w ustawie
Prawo zamówień publicznych, czy też ma to być
np. dokument lub oświadczenie złożone jako załącz-
nik do oferty?
2. Czy zwrot „w szczególności” użyty w tym zapi-
sie oznacza, że wymienione punkty są nieodzownym
elementem składowym, czy też że nie wszystkie
punkty muszą być spełnione?
3. Jakie dokumenty mogą stanowić certyfikat ja-
kości usług, o którym mowa w § 31 pkt 1 ppkt 5?
Z poważaniem
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
Wałbrzych, dnia 19 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 105)
do ministra infrastruktury
w sprawie budowy węzła umożliwiającego
zjazd na autostradę A1 z targowisk w Rzgowie,
Tuszynie i Głuchowie w kierunku Gdańska
Szanowny Panie Ministrze! Budowa autostrady
A1, pod którą wykup ziemi właśnie się rozpoczął, bu-
dzi już teraz duży niepokój 20 tys. kupców z podłódz-
kich targowisk w Rzgowie, Tuszynie i Głuchowie.
Projekt zakłada, że ze znanych w całej Europie
targowisk będzie można wyjechać wyłącznie w kie-
runku Śląska. Nitka autostrady łącząca Głuchów ze
Strykowem ma powstać do roku 2010, tymczasem
w projekcie GDDKiA nie uwzględniono potrzeb naj-
większych w Polsce centralnej targowisk. By doje-
chać autostradą do Gdańska, kierowcy ze Rzgowa
będą musieli przejechać bocznymi drogami 20 km,
by dotrzeć do węzłów w Andrespolu i Andrzejowie.
Problem rozwiązałaby budowa dodatkowego wę-
zła, który umożliwiłby kupcom i ich kontrahentom
zjazd na A1 w kierunku Gdańska. Gmina Tuszyn,
choć jest jedną z najbogatszych w woj. łódzkim, nie
udźwignie inwestycji, na którą trzeba wydać kilka-
naście milionów złotych.
W związku z powyższym zwracam się do Pana
Ministra z pytaniem: Jakie rozwiązanie tego proble-
mu przygotuje Ministerstwo Infrastruktury?
Z poważaniem
Poseł Piotr Krzywicki
Łódź, dnia 28 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 106)
do ministra nauki i szkolnictwa wyższego
w sprawie zapowiedzianych działań
Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego
mających znamiona zamachu na autonomię
uczelni wyższej
W rozmowie opublikowanej z Panią Minister
w „Rzeczpospolitej” z dnia 26 listopada 2007 r. pt. „Bez
dobrych uczelni cudu nie będzie” na pytanie dzien-
nikarza, jakie będą Pani relacje z Wyższą Szkołą Kul-
tury Społecznej i Medialnej w Toruniu, założoną przez o.
Tadeusza Rydzyka, zapowiedziała Pani przeprowa-
dzenie tam rządowej kontroli. „Funkcją organów
państwa takich jak resort szkolnictwa wyższego jest
przede wszystkim działalność kontrolna i wykorzy-
stam ją, by sprawdzić, czy szkoła ta nie narusza pra-
wa” – powiedziała Pani w wywiadzie dla dziennika.
Jednocześnie w Polskim Radiu przyznaje Pani, że
nie otrzymała żadnych skarg na działalność toruń-
skiej uczelni.
Znany jest krytyczny stosunek polityków Plat-
formy Obywatelskiej do Radia Maryja i „Naszego
Dziennika” (choćby wypowiedzi Donalda Tuska i Ju-
lii Pitery), założonych przez o. Tadeusza Rydzyka.
Ten krytyczny stosunek wynika z różnicy światopo-
glądowej i ma podłoże ideologiczne. Zadaniem Pani
Minister jest realizowanie programu i polityki Plat-
formy Obywatelskiej, a Pani wypowiedź wskazuje,
iż jest Pani gotowa użyć swojej funkcji i władzy ad-
ministracyjnej do szykanowania prywatnej uczelni
katolickiej. Należy pamiętać, że działania podejmo-
wane z pobudek światopoglądowych, mające cha-
rakter walki politycznej, nawet jeśli odpowiadają
procedurom przewidzianym w prawie, będą miały
znamiona zamachu na autonomię uczelni wyższej.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Panią
Minister o wyjaśnienie następujących kwestii:
— Skoro Pani Minister powiedziała w Polskim
Radiu, że nie miała żadnych skarg na działalność
Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toru-
niu, dlaczego zamierza Pani tę uczelnię skontrolo-
wać? Czy są realne, a nie tylko medialne przesłanki
do takiej kontroli?
— Kiedy planowana jest kontrola toruńskiej
uczelni i jaki będzie zakres tej kontroli?
— Czy zamierza Pani skontrolować wszystkie
prywatne uczelnie katolickie, czy planowana jest
tylko kontrola uczelni toruńskiej?
W przypadku gdyby planowane przez Minister-
stwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego działania o cha-
rakterze kontrolnym miały mieć szerszy niż jedynie
incydentalny charakter, proszę o przekazanie mi
harmonogramu planowanych posunięć wraz z za-
kresem projektowanych kontroli.
Jako Poseł na Sejm RP i członek Komisji Eduka-
cji, Nauki i Młodzieży pragnę skorzystać z mojej

ustawowej funkcji kontrolnej wobec władzy wyko-
nawczej, dlatego uprzejmie proszę informować mnie
o terminach rozpoczęcia kontroli w niepublicznych
uczelniach katolickich, abym mógł uczestniczyć
w takich kontrolach jako obserwator.
Z wyrazami szacunku
Poseł Artur Górski
Warszawa, dnia 28 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 107)
do ministra infrastruktury
w sprawie luki prawnej w przepisach ustawy
o spółdzielniach mieszkaniowych
Działając na podstawie art. 192 Regulaminu Sej-
mu RP składam na ręce Pana Ministra interpelację
w sprawie luki prawnej w przepisach ustawy z dnia
15.12.2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych,
w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 14.06.2007 r.
(Dz. U. Nr 125, poz. 863). Interpelację tę uważam za
konieczną ze względu na następujący stan faktyczny:
Do mojego biura poselskiego zgłosili się miesz-
kańcy nieruchomości przy ul. Zamoyskiego 45, któ-
rzy zwrócili się do mnie z prośbą o pomoc w spra-
wie wykupu lokali w zamieszkałym przez nich bu-
dynku, będącym własnością Spółdzielni Mieszka-
niowej „PAX”.
Budynek ten stał się własnością Spółdzielni na
podstawie umowy sprzedaży z dnia 10.10.1996 r.
Spółdzielnia nabyła kamienicę od gminy Warszawa
Centrum. Prawidłowość tej transakcji była przed-
miotem postępowania karnego oraz kilku postępo-
wań kontrolnych.
Lokatorzy kamienicy mieszkali w niej do roku
1996 jako najemcy mieszkań komunalnych, opłaca-
jąc czynsz regulowany. Obecnie jednak, mimo bar-
dzo niskiego standardu i złego stanu technicznego
budynku, Spółdzielnia podniosła im czynsze o po-
nad 700%. Stanowi to bardzo istotny problem dla
najemców, wśród których przeważają osoby w pode-
szłym wieku.
Należy też podkreślić, że władze Spółdzielni od-
mówiły mieszkańcom nieruchomości przy ul. Za-
moyskiego 45 przyjęcia w poczet członków Spół-
dzielni. Po wejściu w życie ostatniej nowelizacji usta-
wy o spółdzielniach mieszkaniowych lokatorzy mieli
nadzieję, że ustawa da im możliwość złożenia wnio-
sków o wykup lokali w trybie art. 48 ust. 1, który
stanowi: „Na pisemne żądanie najemcy spółdzielcze-
go lokalu mieszkalnego, który przed przejęciem
przez spółdzielnię mieszkaniową był mieszkaniem
przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby
prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej,
59
spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z nim umowę
przeniesienia własności lokalu, po dokonaniu przez
niego: (…)” Najemcy przywołanego budynku wska-
zują, że ponieważ nie jest w tym artykule wymienio-
ne mienie komunalne (lokal komunalny), są oni po-
zbawieni możliwości ubiegania się o wykup lokalu.
Prawdopodobnie takich sytuacji w kraju jest znacz-
nie więcej.
W związku z powyższym uprzejmie proszę Pana
Ministra o udzielenie odpowiedzi na następujące py-
tanie:
Czy podziela Pan Minister wyrażony wyżej po-
gląd, że znowelizowana ustawa o spółdzielniach
mieszkaniowych zawiera lukę prawną, gdyż unie-
możliwia wykup lokali mieszkalnych z zasobów
spółdzielczych, zajmowanych na podstawie umowy
najmu, jeśli budynek został kupiony przez Spółdziel-
nię od gminy?
W przypadku odpowiedzi pozytywnej uprzejmie
proszę o informację, czy rozważy Pan Minister
możliwość wniesienia stosownej inicjatywy usta-
wodawczej.
Z wyrazami szacunku
Poseł Artur Górski
Warszawa, dnia 28 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 108)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie Regionalnego
Programu Operacyjnego
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa,
w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego
(RPO) unijnego programu, którego celem jest roz-
wój województwa, w przypadku woj. kujawsko-po-
morskiego do 2013 r. mają powstać obwodnice dla 13
miast, połączenia z autostradą A1 i drogami krajo-
wymi. Kujawsko-Pomorskie w najbliższych sześciu
latach dostanie na ten cel 951 mln euro, z czego aż
261,5 mln euro pójdzie na tzw. infrastrukturę tech-
niczną, czyli wspieranie transportu drogowego, ko-
lejowego i lotniczego. Część tych środków została
podzielona już teraz – w ramach stworzonej przez
zarząd województwa listy inwestycji kluczowych dla
rozwoju regionu. Projekty, które znalazły się w wy-
kazie, dostaną dofinansowanie poza konkursem.
Niestety pieniędzy z RPO jest zbyt mało, by zreali-
zować za nie dwie potężne inwestycje: budowę mo-
stu drogowego przez Wisłę w Toruniu i przebudowę
drogi krajowej nr 1 na terenie Włocławka.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy na listę projektów kluczowych do unijne-
go programu „Infrastruktura i środowisko” zosta-
60
nie wpisana budowa drugiego mostu w Toruniu,
która obecnie jest na liście rezerwowej?
2. Czy na listę projektów kluczowych zostanie
wpisana przebudowa drogi krajowej nr 1 na terenie
Włocławka?
3. Kiedy mogłoby to nastąpić?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 109)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wieczystego użytkowania
Szanowny Panie Premierze! W programie wy-
borczym Platformy Obywatelskiej zapisano, że:
„Wieczyste użytkowanie wprowadzono w Polsce
w okresie, gdy ze względów doktrynalnych nie była
możliwa sprzedaż gruntów państwowych. Wykorzy-
stywano je, o czym przypomniał Trybunał Konsty-
tucyjny, jako przywilej dla zasłużonych dla ówcze-
snego reżimu. Prawo to nie daje tej pewności co wła-
sność i wiąże się z rosnącymi opłatami. Władze sa-
morządowe powinny upowszechniać prawo własno-
ści, pozwalając na sprawniejsze prowadzenie obrotu
nieruchomościami gruntowymi. Konieczne jest też
zabezpieczenie prawa własności i dziedziczenia
przez właścicieli gruntów leżących na ziemiach od-
zyskanych po II wojnie światowej”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza zamienić wieczyste użyt-
kowanie we własność?
2. Kiedy to ma nastąpić?
3. W jaki sposób rząd ma zamiar to przeprowa-
dzić?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 110)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wykupu mieszkań komunalnych
Szanowny Panie Premierze! W swoim programie
wyborczym Platforma Obywatelska obiecała, że:
„Mieszkania komunalne powinny być zbywane na-
jemcom na ich wniosek za określoną bonifikatą,
uzależnioną od okresu najmu. Podobnie mieszkania
zakładowe, tyle że oprócz okresu najmu przy ustala-
niu zniżki powinien być brany pod uwagę staż pracy
w zakładzie pracy, który mieszkanie wybudował.
Przychód podatnika będący różnicą między warto-
ścią rynkową a odpłatnością poniesioną przy naby-
ciu mieszkań będzie zwolniony od podatku, a zbycie
mieszkań komunalnych i zakładowych powinno
mieć charakter powszechny”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd podtrzymuje gotowość zrealizowa-
nia obietnicy przedwyborczej dotyczącej możliwości
wykupu mieszkań komunalnych?
2. Na jaką bonifikatę mogą liczyć osoby wyku-
pujące mieszkania komunalne?
3. Kiedy rząd planuje umożliwić wykup miesz-
kań komunalnych?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 21 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 111)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie reprywatyzacji
Szanowny Panie Premierze! W swoim programie
wyborczym Platforma Obywatelska zapisała, że:
„(…) problem reprywatyzacji to nie tylko moralny
obowiązek, ale również niezbędny krok do zapew-
nienia poczucia stabilności obecnych właścicieli,
usprawnienie procesów gospodarczych i oddalenie
niebezpieczeństwa dla budżetu, jakie stanowią nie-
ustające procesy przed polskim i międzynarodowym
wymiarem sprawiedliwości. Reprywatyzacja przy-
spieszy oderwanie się w sferze gospodarczej od po-
wiązań peerelowskich. Obejmie wszystkie przypad-
ki naruszeń prawa, tj. dotknięcia wadą niespójności
aktów wywłaszczeniowych z ówcześnie obowiązują-
cym porządkiem prawnym, niewykonania zobowią-
zań ustawowych państwa wobec obywateli w zakre-
sie ich rekompensowania oraz niewłaściwego stoso-
wania przepisów, w tym stosowania prawa wstecz.
Tam, gdzie jest to jeszcze możliwe, należy zwrócić
mienie w naturze, a gdzie tego uczynić już nie moż-
na, należy przyznać inną formę rekompensowania”.
Wobec powyższego pytam Pana Premiera:
1. Czy rząd zamierza przeprowadzić reprywaty-
zację?
2. W jakiej formie miałaby ona być przeprowa-
dzona?
3. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby zabez-
pieczyć interesy obywateli polskich narażonych na
roszczenia majątkowe ze strony tzw. „niemieckich
wypędzonych”?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 21 listopada 2007 r.

Interpelacja
(nr 112)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie dokończenia reformy emerytalnej
Szanowny Panie Premierze! W wygłoszonym
w Sejmie exposé zapowiedział Pan Premier, że do-
kończenie reformy emerytalnej nastąpi w ciągu
pierwszych 100 dni funkcjonowania rządu. „Jest na-
szym obowiązkiem, aby 1 stycznia 2009 roku sieć
zakładów emerytalnych sprawnie wypłaciła pierw-
sze emerytury nowego systemu”. Padło też zapew-
nienie, że inne elementy zamykające reformę emery-
talną powinny być przyjęte w formie rozwiązań do
połowy 2008 r. Rząd, zgodnie z zapowiedzią, ma ja-
sno określić warunki przechodzenia na wcześniejszą
emeryturę i grupy zawodowe, których to prawo bę-
dzie dotyczyć. Zapowiedziano przy tym podjęcie
działań na rzecz promowania aktywności zawodo-
wej ludzi powyżej 50 roku życia. Wobec powyższego
pytam Pana Premiera:
1. Jakie kroki zamierza podjąć rząd, aby 1 stycz-
nia 2009 r. sieć zakładów emerytalnych sprawnie
wypłaciła pierwsze emerytury nowego systemu?
2. Jakie elementy zamykające reformę emery-
talną zostaną przyjęte w formie rozwiązań do poło-
wy 2008 r.?
3. Co należy rozumieć pod pojęciem działań na
rzecz promowania aktywności zawodowej ludzi po-
wyżej 50 roku życia? Jakie rozwiązania proponuje
rząd w tej sprawie?
4. W jakim stopniu mają zmienić się warunki
przechodzenia na wcześniejszą emeryturę?
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 113)
do ministra zdrowia
w sprawie ewentualnej zmiany
rozporządzenia ministra zdrowia
z dnia 10 listopada 2006 r. w sprawie
wymagań sanitarnych, jakim powinny
odpowiadać pod względem fachowym
i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia
zakładów opieki zdrowotnej
Szanowna Pani Minister! Zwróciła się do mnie
grupa lekarzy z prośbą o podjęcie działań zmierzają-
cych do zmiany zapisów w § 53 ust. 3 rozporządze-
nia ministra zdrowia z dnia 10 listopada 2006 r.
w sprawie wymagań sanitarnych, jakim powinny
odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym
61
pomieszczenia i urządzenia zakładów opieki zdro-
wotnej (Dz.U. Nr 213, poz. 1568), oraz pkt 4 załącz-
nika nr 2 do wspomnianego rozporządzenia.
Zapisy cytowanego załącznika dotyczą zaistnie-
nia konieczności bezpośredniego połączenia gabine-
tu badań lekarskich z gabinetem przygotowawczo-
-zabiegowym w poradni, w której przyjmowane są
dzieci. W obowiązującym wcześniej rozporządzeniu
zapis pkt 8 załącznika nr 2 dotyczący przedmioto-
wych pomieszczeń był znoszony w pkt 9 w odniesie-
niu do przychodni liczących nie więcej niż 6 gabine-
tów. Było to rozwiązanie optymalne i wystarczające
dla realizacji zakładanego zadania.
Lekarze, którzy zwrócili się do mnie, proponują,
żeby w załączniku nr 2 do wspomnianego we wstę-
pie rozporządzenia dołączyć pkt 10 w brzmieniu:
10. Do przychodni liczących nie więcej niż 6 gabi-
netów lekarskich nie stosuje się wymogów bezpo-
średniego połączenia gabinetu badań z gabinetem
przygotowawczo-zabiegowym, opisanych w pkt 3.
Byłby to przepis o podobnym brzmieniu jak w obo-
wiązującym wcześniej rozporządzeniu ministra
zdrowia.
Ponadto lekarze postulują zrównanie wszystkich
zakładów opieki zdrowotnej (zamkniętych i otwar-
tych) w obowiązku wynikającym z zapisów § 53 wspo-
mnianego na wstępie rozporządzenia, określającego
termin okresu dostosowania zakładów opieki zdro-
wotnej do określonych w rozporządzeniu wymogów.
W związku z powyższym proszę Panią Minister
o odpowiedź na następujące pytania:
1. Dlaczego zmieniono przepis zawarty w pkt 9
obowiązującego wcześniej rozporządzenia?
2. Czy istnieje możliwość wprowadzenia przepi-
su o proponowanym powyżej brzmieniu?
3. Dlaczego istnieje podział zakładów opieki
zdrowotnej przy określaniu okresu dostosowania do
określonych w rozporządzeniu wymogów?
4. Czy istnieje możliwość zrównania wszystkich
zakładów opieki zdrowotnej w obowiązku wynikają-
cym z zapisów § 53 ww. rozporządzenia ministra
zdrowia?
Z poważaniem
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
Wieluń, dnia 26 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 114)
do ministra zdrowia
w sprawie Lekarskiego Egzaminu Państwowego
Pani Minister! Grupa młodych lekarzy, powołu-
jąc się między innymi na dotychczasowe doświad-
czenia oraz opinie prof. Jacka Wysockiego, prorekto-
62
ra Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, i prof.
Stefana Sobczyńskiego, prezesa Wielkopolskiej Izby
Lekarskiej, wskazuje na problemy związane z prze-
prowadzaniem i wynikami Lekarskiego Egzaminu
Państwowego.
W swoim wystąpieniu cytuje fragmenty artykułu
prof. Stefana Sobczyńskiego, opublikowanego
w dniu 8 października 2007 r. na łamach „Głosu
Wielkopolskiego”: „…młodzi lekarze, zamiast leczyć
pacjentów, idą na zasiłek lub wyjeżdżają z kraju.
Dzieje się tak z powodu Lekarskiego Egzaminu Pań-
stwowego. Bez niego absolwent medycyny z dyplo-
mem i po stażu nie ma prawa wykonywania zawodu.
Wiosną w całym kraju nie zdała go rekordowa liczba
stażystów – 138 na 335, czyli 42%. To jest karygod-
ne, że w Polsce, gdzie jest najmniej lekarzy w Euro-
pie, gdzie tworzy się luka pokoleniowa i za kilka lat
nie będzie specjalistów z różnych dziedzin, organi-
zuje się tak trudny egzamin…” oraz wskazuje, „że
podobnej weryfikacji w postaci LEP nie ma dla leka-
rzy z innych krajów Unii Europejskiej, którzy chcą
pracować w Polsce. Nie zdają oni też podobnego eg-
zaminu w swoim kraju”.
Twierdzi, że „w większości krajów UE nie ma eg-
zaminów analogicznych do LEP, wbrew temu, co su-
geruje Ministerstwo Zdrowia. Można więc stwier-
dzić, że Polska z otwartymi rękoma przyjmuje leka-
rzy z zagranicy, a swoim utrudnia drogę do zawodu”.
Zwraca uwagę na „tryb składania tego egzaminu
państwowego. Chodzi m.in. o terminy jego przepro-
wadzania, miejsce, sposób poprawiania nie zdanego
egzaminu, kryteria jego oceny oraz zakres meryto-
ryczny egzaminu”.
Podkreśla, że „warunków tych nie określono
w żadnej ustawie. Zapisano jedynie, że jest to egza-
min »kończący staż podyplomowy«. Ale nawet to
określenie nie ustala precyzyjnie terminu, w jakim
ma się on odbyć, czy ma to być zaraz po zakończeniu
stażu, a może miesiąc, dwa miesiące później”, oraz
że „określenie dokładnego terminu składania tego
egzaminu jest bardzo ważnym czynnikiem, bowiem
od niego zależy możliwość wykonywania zawodu
przez lekarzy stażystów. Pytają m.in., co ze staży-
stą, który zachorował lub też z powodu innych nie-
przewidzianych okoliczności nie mógł przystąpić do
egzaminu. Musi czekać na kolejny termin, który jest
za pół roku, a przez ten czas jest bezrobotny”.
Młodzi lekarze – autorzy przywoływanego listu
skierowanego do parlamentarzystów drogą elektro-
niczną, zadają pytania:
1. Czy Minister Zdrowia nie mógłby ustalić, że
termin ten nie będzie tak sztywno określony jak
obecnie został określony w rozporządzeniu Ministra
Zdrowia w sprawie stażu podyplomowego lekarza
i lekarza dentysty z dnia 24 marca 2004 r., ale bę-
dzie bardziej elastyczny?
2. Czy Minister Zdrowia mógłby również podzie-
lić zdawanie tego egzaminu na poszczególne części
medycyny (chirurgia, ginekologia, psychiatria itd.),
co ułatwiałoby stażyście ewentualną poprawę egza-
minu? Poprawiałby wówczas tą część medycyny,
z której na egzaminie nie osiągnął wymaganej licz-
by punktów.
3. Czy Minister Zdrowia mógłby ustalić zakres te-
matyczny LEP w formie bazy pytań lub też książek?
Sugerują, że zakres ten winien być mniejszy niż
obecnie. Te wszystkie czynniki, zdaniem autorów li-
stu, sprawiłyby, że LEP stanowiłby raczej dodatko-
we repetytorium dla kandydata na lekarza praktyka
niż przeszkodę do uzyskania prawa wykonywania
zawodu dla osób, które z pozytywnymi wynikami
kończyłyby kolejne etapy studiów oraz staż.
Pani Minister! Mijają 4 lata od wprowadzenia
Lekarskiego Egzaminu Państwowego. Sygnalizo-
wane problemy oraz ostatnie wyniki LEP są niepo-
kojące. Zatem w niniejszej interpelacji zwracam się
z następującymi pytaniami:
1. Jak Pani Minister ocenia stronę organizacyj-
ną i merytoryczną oraz wyniki dotychczas przepro-
wadzanego Lekarskiego Egzaminu Państwowego?
2. Jakie są losy absolwentów szkół medycznych,
którzy nie zdali w pierwszym podejściu Lekarskiego
Egzaminu Państwowego? Ilu z nich i w jakim termi-
nie przystępuje do egzaminu powtórnego? Czy i w ja-
kiej formie oraz na jakich stanowiskach są zatrud-
niani w służbie zdrowia w okresie między pierw-
szym i drugim podejściem do LEP?
3. Jak ocenia Pani Minister uwagi, postulaty
i wnioski w sprawie LEP, zgłoszone przez grupę mło-
dych lekarzy? Które z nich zostaną przez Panią Mini-
ster wykorzystane do usprawnienia i poprawienia
skuteczności Lekarskiego Egzaminu Państwowego?
4. Czy wprowadzi Pani Minister zmiany, i jakie,
w organizacji Lekarskiego Egzaminu Państwowego?
5. Czy i w jaki sposób rozwiąże Pani Minister
problem dysproporcji w sprawach absolwentów pol-
skich uczelni medycznych i zagranicznych lekarzy
zatrudnianych w Polsce, którzy w swoich krajach
nie byli poddawani lekarskim egzaminom państwo-
wych – odpowiednikom naszego LEP?
Z wyrazami szacunku
Poseł Stanisław Żelichowski
Warszawa, dnia 16 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 115)
do ministra skarbu państwa
w sprawie nieprawidłowości w wypełnianiu
przez ministra skarbu państwa
prawa właścicielskiego w odniesieniu
do Fabryki Sklejka-Pisz SA
Panie Ministrze! Przed kilku laty ziemia piska
przeżyła kataklizm ekologiczny, ale to natura wspar-

ta wysiłkami ludzi powoli odbudowuje straty tego
kataklizmu. Natomiast niepokojącym, cyklicznym
dziełem człowieka są zawirowania w największym
piskim zakładzie pracy „Sklejka-Pisz” SA.
W interpelacji z dnia 31 maja 2007 r. (w doku-
mentacji sejmowej oznaczonej numerem 8401), skie-
rowanej do Pańskiego poprzednika p. Wojciecha Ja-
sińskiego – ministra skarbu państwa sygnalizowa-
łem o niezrozumiałych roszadach w składzie Rady
Nadzorczej i zmianach w zarządzie tej firmy, oprote-
stowanych przez załogę, związki zawodowe, władze
samorządowe miasta i powiatu Pisz.
Informowałem wówczas ministra skarbu o chro-
nologicznym przebiegu wydarzeń w dniach 25–30
maja 2007 r., także o tym, że przeciwko protestują-
cym pracownikom Fabryki „Sklejka-Pisz” SA zaan-
gażowano kilkudziesięciu policjantów, w celu wpro-
wadzeniu „nowego prezesa”, oraz o tym, że w na-
stępstwie tej interwencji kilka osób z załogi na sku-
tek urazów i obrażeń znalazło się w szpitalu.
Pytałem wówczas ministra Jasińskiego między
innymi o to:
— Jaki był faktyczny cel zmian w składzie Rady
Nadzorczej Spółki Akcyjnej „Sklejka-Pisz” i powoła-
nia do jej składu panów Marcina Poczobutta i Wal-
demara Zwierko, jeśli po pierwszym posiedzeniu
Rady z ich udziałem oraz podjętych przez nich dzia-
łaniach i decyzjach minister skarbu zdecydował się
na ich odwołanie ze składu Rady Nadzorczej?
— Jaki był faktyczny powód do wszczęcia proce-
dury odwołania członków Zarządu Spółki na mie-
siąc przed upływem jego kadencji?
— Kto ponosi moralną i prawną odpowiedzial-
ność za wydarzenia w Spółce Akcyjnej „Sklejka
Pisz” w dniach 25–29 maja 2007 r.?
Prosiłem również ministra Jasińskiego o sko-
mentowanie słów skierowanych w dniu 30 maja
2007 r. przez wicewojewodę warmińsko-mazurskie-
go pana Jana Mrozka do załogi: „Członkowie rady
nadzorczej, którzy swoimi decyzjami podjęli próbę
objęcia zarządu w fabryce, już tymi członkami nie
są. (…) wszystko będzie odbywało się za waszą wie-
dzą, (…) nikt już nie będzie was rozganiać”.
Odpowiadający, z upoważnienia ministra skarbu
na moją interpelację podsekretarz stanu Paweł Pio-
trowski stwierdził między innymi:
— Powziąwszy informację o zdarzeniach, które
miały miejsce w dniu 29 maja 2007 r. w fabryce
„Sklejka-Pisz” SA, podjęto niezwłocznie działania
na rzecz uspokojenia sytuacji w tej spółce, a miano-
wicie już 30 maja 2007 r. zostali odwołani ze składu
Rady Nadzorczej pan Marcin Poczobutt i Waldemar
Zwierko, a w ich miejsce powołani zostali pracowni-
cy Ministerstwa Skarbu Państwa.
— Na posiedzeniu w dniu 11 czerwca 2007 r.
Rada Nadzorcza uchyliła uchwały z dnia 28 maja
2007 r. o odwołaniu ze składu zarządu pana Tade-
usza Banacha i pana Waldemara Paszkiewicza.
Oznacza to, że Fabryka „Sklejka-Pisz” SA posiada
63
w chwili obecnej zarząd w pełnym składzie, pozwa-
lającym na sprawne zarządzanie tą spółką.
— W mojej ocenie podjęte przez Radę Nadzorczą
w dniu 11 czerwca 2007 r. działania powinny dopro-
wadzić do uspokojenia sytuacji społecznej w Fabryce
„Sklejka-Pisz” SA i odbudowania wizerunku tej
spółki.
Panie Ministrze! Deklaracje zawarte w odpowie-
dzi na moją interpelację oraz w cytowanym wyżej
oświadczeniu pana Jana Mrozka, wicewojewody
warmińsko-mazurskiego, z dnia 30 maja 2007 r.
skierowanym do załogi fabryki dawały nadzieję na
to, że kierownictwo i załoga Fabryki „Sklejka-Pisz”
SA będą mogły spokojnie pracować na rzecz rozwoju
firmy.
Tymczasem po 6 miesiącach od tamtych wyda-
rzeń, mimo protestów ze strony załogi i związków
zawodowych w sprawie Fabryki „Sklejka-Pisz” SA,
następuje recydywa na szczeblu ministerialnym.
Jak sygnalizują przedstawiciele firmy i donosi
prasa, minister skarbu państwa, wykonując prawo
właściciela, na początku obecnego tygodnia doko-
nał zmian w składzie Rady Nadzorczej Fabryki
„Sklejka-Pisz” SA, wprowadzając do niej m.in. by-
łego wicewojewodę Jana Mrozka, tego samego, któ-
ry 6 miesięcy temu gwarantował załodze spokój
i stabilność. Na dzień 16 listopada zostało zwołane
posiedzenie Rady Nadzorczej w nowym składzie
w celu dokonania zmian w zarządzie i ustalenia za-
robków prezesa.
Wczoraj „Gazeta Wyborcza” pisała o tym w ob-
szernym artykule pod tytułem „PIS bierze sobie
Sklejkę”, informując o tym, że „Wicewojewoda z PIS
został odwołany ze stanowiska i zaraz potem powo-
łany do Rady Nadzorczej spółki skarbu państwa
w Piszu. oraz o tym, że nowa rada jeszcze w piątek
może odwołać obecnego bezpartyjnego prezesa.”
Równolegle „Gazeta Olsztyńska”, w artykule pod
tytułem „Wicewojewoda miękko ląduje w Piskiej
Sklejce” informuje: „PIS wprowadza Jacka Mrozka
do władz państwowej spółki. Odwołany w poniedzia-
łek wicewojewoda Jacek Mrozek rzutem na taśmę
wszedł do Rady Nadzorczej tej państwowej spółki.
Czy zostanie prezesem, okaże się w piątek. Odcho-
dzący minister skarbu zwołał na ten dzień posiedze-
nie Rady Nadzorczej fabryki.(…)”.
Chcę zwrócić uwagę Pana Ministra na istotny
szczegół. W ciągu bodajże dwudziestu czterech go-
dzin wicewojewoda składa dymisję ze stanowiska,
dymisja zostaje przyjęta, a zdymisjonowany wicewo-
jewoda otrzymuje nominację na członka Rady Nad-
zorczej Fabryki „Sklejka-Pisz” SA. Iście zegarmi-
strzowskie zsynchronizowanie działań.
Mieszkańcy Pisza pytają, czy ich przekleństwem
jest historyczna nazwa miasta, zbliżona do nazwy
pewnej formacji politycznej, i ma stanowić wiano (łup)
dla odchodzącej ekipy po przegranych wyborach.
Niewątpliwie będą bronić swego największego
zakładu pracy, zakładu, który daje zatrudnienie
64
około 1000 pracownikom, który jest w pełnym biegu
produkcyjnym, wielokrotnie nagradzanym.
Tylko w ostatnich miesiącach bieżącego roku
otrzymał tytuł: „Lider Eksportu 2006” w III Edycji
Warmińsko-Mazurskiej Ogólnopolskiego Rankingu
Liderzy Eksportu oraz godło Europejski Standard
2007.
Panie Ministrze! Z frontu rozpoczętej przez pań-
skiego poprzednika wojny w sprawie „Sklejki-Pisz” SA
dochodzą sprzeczne i nadal niepokojące informacje.
„Gazeta Olsztyńska” w dniu dzisiejszym poinfor-
mowała, że „Tadeusz Banach, prezes piskiej Sklejki,
nie straci posady w ostatnim dniu rządów Prawa
i Sprawiedliwości. Dziś w trybie nadzwyczajnym
miała zebrać się w Warszawie Rada Nadzorcza Sklej-
ki Pisz SA, ale posiedzenie zostało odwołane. (…)
Posiedzenie rady zostało odłożone na inny termin –
nie krył radości Sławomir Brzostowski, sekretarz
RN piskiej „Sklejki”. – odetchnęliśmy. Zyskaliśmy
na czasie. Teraz czekamy na nowego ministra”.
Fakt ten potwierdza wysłane w dniu wczoraj-
szym (15 listopada 2007 r. o godz. 1433 z minister-
stwa skarbu – nr faksu 022 6958935) pismo pana
Leszka Biedka, przewodniczącego Rady Nadzorczej
Fabryki „Sklejka-Pisz” SA, do członków Rady Nad-
zorczej. Natomiast do Pisza dotarła nieoficjalna in-
formacja, że w godzinach nocnych z 15 na 16 listopa-
da 2007 r. w Warszawie odbyło się jednoosobowe
Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Spółki w skła-
dzie minister skarbu, na którym podjęta została de-
cyzja o odwołaniu członków Zarządu Spółki.
Te sprzeczne informacje wprowadzają niepokój
w szeregi załogi i jej kierownictwa. Pracownicy swo-
je niepokoje wyrazili w piśmie protestacyjnym, skie-
rowanym w godzinach rannych dnia dzisiejszego do
urzędującego jeszcze na urzędzie ministra skarbu
Wojciecha Jasińskiego, następującej treści:
„ Szanowny Panie Ministrze
Pracownicy Fabryki „Sklejka-Pisz” SA w Piszu
żądają natychmiastowego zaniechania działań na
szkodę Fabryki „Sklejka-Pisz” SA w Piszu.
Inicjatorem tych działań są partyjni przedstawi-
ciele Pana Ministra Skarbu Państwa w Radzie Nad-
zorczej w osobach:
1. Pan Leszek Biedka
2. Pan Jacek Mrozek
3. Pani Ewa Kędzior
Żądamy usunięcia z Rady Nadzorczej Fabryki
„Sklejka-Pisz” SA w Piszu aktywnych działaczy
partyjnych PiS prowadzących działania na szkodę
Spółki i powołania ludzi obiektywnych, kompetent-
nych i z branży.
Po wydarzeniach majowo-czerwcowych w fabry-
ce zapanował spokój. Spółka produkuje, sprzedaje
i generuje zyski, co jest jej zasadniczym celem.
Fabryka „Sklejka-Pisz” SA w Piszu, będąc jed-
nym z najlepszych zakładów pracy w regionie, daje
zatrudnienie około 1000 osób, gdzie występuje pra-
wie 40% bezrobocie.
W chwili obecnej po raz drugi w tym roku, Pan
Minister Jasiński wspólnie i w porozumieniu z wy-
branymi przedstawicielami Rady Nadzorczej działa
destrukcyjnie, chcąc pozbawić nas miejsc pracy i chle-
ba. Po co Pan to robi?
Nasze żądania wynikają także z tego, że w chwi-
li strategicznej dla Spółki (zakończenie zakupów
drewna na cały przyszły rok) podejmuje się bezpod-
stawne, destrukcyjne i paraliżujące działania w celu
odwołania kluczowych osób zarządzających, żeby
obsadzić swoich ustępujących kolesiów, bez względu
na konsekwencje dla bytu tego zakładu. Łamane są
prawa i interesy pracowników poprzez nieuzupeł-
nienie zgodnego z prawem przedstawicielstwa pra-
cowników Fabryki „Sklejka-Pisz” SA w Piszu. Do
dziś jest brak reakcji i odpowiedzi na kierowane do
Pana pisma.
Wywołało to ogromny niepokój wśród pracowni-
ków fabryki i protest, który będzie trwał do czasu
rozwiązania tego problemu.
Wierząc, że Pan Minister Skarbu Państwa podej-
mie natychmiastowe działania, zapewniamy Pana
Ministra, że protest będzie odbywał się poza godzi-
nami pracy. Praca jest kontynuowana!
W załączeniu listy z podpisami 303 pracowników
(szt. 12). Lista jest otwarta”.
Panie Ministrze! Pozwoliłem sobie przywołać pe-
łen tekst pisma załogi Fabryki „Sklejka-Pisz” SA,
bowiem obrazuje problem, prezentuje zakład jako
perłę gospodarczą na Warmii i Mazurach, a najcen-
niejszą wartością jest kadra kierownicza i załoga.
Stanowisko to prezentowało oczekiwania kierowane
do Pańskiego poprzednika na urzędzie ministra
skarbu – ministra Jasińskiego.
Zachowania kierownictwa i załogi Fabryki
„Sklejka-Pisz” SA dowodzą, że ich oczekiwania są
możliwe do zrealizowania, oni pragną jednego – nor-
malności w życiu gospodarczym i społecznym, stwo-
rzenia warunków do normalnej działalności.
W niniejszej interpelacji zwracam się do Pana
Ministra z następującymi zapytaniami:
1. Czy Pan Minister dokona oceny ostatnich de-
cyzji Pańskiego poprzednika w odniesieniu do Fa-
bryki „Sklejka-Pisz” SA, jej Rady Nadzorczej i Za-
rządu?
2. Czy zgodnie z oczekiwaniami załogi dokona
Pan Minister zmian w składzie Rady Nadzorczej po-
przez uwolnienie jej od osób „prowadzących działa-
nia na szkodę spółki i powołania ludzi obiektyw-
nych, kompetentnych i z branży”?
3. Czy pracownicy mogą oczekiwać, że zostanie
uzupełnione przedstawicielstwo pracowników Fa-
bryki „Sklejka-Pisz” SA? Pisma w tej sprawie były
zbywane milczeniem przez Pańskiego poprzednika.
4. Czy manewry kadrowe w ostatnich miesią-
cach sprawowania władzy przez Pańskiego poprzed-
nika dokonywane w Fabryce „Sklejka-Pisz” SA mia-
ły charakter incydentalny, czy występowały w in-
nych spółkach z udziałem Skarbu Państwa?

5. Jaka była skala ingerencji ministra skarbu
państwa w składy rad nadzorczych i zarządów spół-
ek z udziałem Skarbu Państwa w okresie bezpośred-
nio przedwyborczym, w czasie kampanii wyborczej
do parlamentu i w okresie powyborczym, do dnia ob-
jęcia przez Pana Ministra swego urzędu?
6. Jak ocenia Pan Minister pod względem praw-
nym i merytorycznym dokonane zmiany kadrowe
w radach i zarządach spółek z udziałem Skarbu
Państwa przez Pańskiego poprzednika, szczególnie
w okresie po podjęciu decyzji o skróceniu V kadencji
Sejmu RP?
Z wyrazami szacunku
Poseł Stanisław Żelichowski
Warszawa, dnia 16 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 116)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie problemu ważności niektórych
związków małżeńskich zawartych przed
kierownikami urzędów stanu cywilnego
Panie Ministrze! Ostatnio pojawił się istotny pro-
blem – ważności niektórych związków małżeńskich
zawartych przed kierownikami urzędów stanu cy-
wilnego. Jako wadę prawną podaje się zatrudnienie
kierownika urzędu stanu cywilnego poza konkur-
sem, którego wymóg został określony w art. 3a usta-
wy o pracownikach samorządowych. Pewne zaszło-
ści zostały już zakwestionowane przed sądami oraz
w opiniach na ten temat wyrażanych m.in. przez sę-
dziów (sędziego Sądu Rejonowego w Olsztynie
p. Wojciecha Kottika).
Prasa podejmuje ten temat głównie w dość płyt-
kim kontekście, ewentualnych odszkodowań dla
„nowożeńców” za poniesione koszty związane z przy-
gotowaniem wesela. Niewątpliwie jest to problem
dużo głębszy, a następstwa uznania z przyczyn for-
malnych małżeństwa za niezawarte dla konkret-
nych osób są bardzo uciążliwe.
W niniejszej interpelacji zwracam się do Pana
Ministra z zapytaniami, jakie skutki prawne i fak-
tyczne wywołuje uznanie małżeństwa za nieważne
z powodu zawarcia go przed kierownikiem USC,
który nie został wyłoniony w drodze konkursu,
a w szczególności:
1. Czy powoduje utratę prawa do wspólnego roz-
liczania się małżonków z podatków dochodowych,
z uznaniem małżeństwa za związek nieformalny,
z działaniem wstecz za cały okres trwania tego
związku, i skutkuje obowiązkiem złożenia indywi-
dualnych zeznań podatkowych oraz dokonania do-
płaty podatku z odsetkami?
65
2. Czy i jakie rodzą się problemy i implikacje
związane z ważnością umów cywilnoprawnych
(umów kupna-sprzedaży, przyjęcia lub przekazania
darowizn, sprawy spadkobrania itp.)?
3. Jaka jest sytuacja prawna dziecka zrodzonego
z rodziców, których małżeństwa uznano za nieważ-
ne z powodu zawarcia go przed kierownikiem USC,
który nie został wyłoniony w drodze konkursu? Czy
ma prawo do nazwiska ojca?
4. Co się dzieje w ekstremalnych przypadkach,
na przykład w przypadku śmierci jednego z „mał-
żonków”? Czy w grę mogą wchodzić jeszcze inne
bardziej bolesne następstwa, jak m.in. bezpowrotna
utrata nazwiska ojca przez dziecko?
Wszakże Kodeks rodzinny i opiekuńczy gwaran-
tuje dziecku nazwisko męża matki, jeśli nie było są-
dowego zaprzeczenia ojcostwa. W przypadku uzna-
nia małżeństwa za niezawarte dziecko po śmierci
ojca pozostaje w wymiarze prawnym (nie biologicz-
nym) bez ojca i nazwiska. Moim zdaniem stan ten
jest niezmienny, bowiem zmarłego pozwać nie moż-
na o uznanie ojcostwa.
5. Czy w wyżej opisanym przypadku następuje
również utrata prawa do renty rodzinnej zarówno
przez dziecko, jak i „wdowę”, a na rzecz firmy ubez-
pieczeniowej (ZUS, KRUS) powstaje prawo do regre-
su wcześniej wypłaconych świadczeń?
6. Czy zasadne jest kwestionowanie ważności
związków małżeńskich zawartych przed kierowni-
kiem urzędu stanu cywilnego piastującym ten urząd
przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 6 maja
2005 r. o zmianie ustawy o pracownikach samorzą-
dowych, ustawy o samorządowych kolegiach odwo-
ławczych i ustawy o systemie oświaty, wszakże za-
chował swą moc prawną art. 4 ww. ustawy?
Panie Ministrze! W niniejszej interpelacji zwra-
cam się również z pytaniami:
7. W jakiej formie można zalegalizować małżeń-
stwa obarczone wadą z powodu zawarcia ich przed
kierownikiem USC, który nie został wyłoniony w dro-
dze konkursu?
8. Czy forma przyjęta do nadania ważności umo-
wom o przekazanie gospodarstwa następcy za rentę
lub emeryturę zastosowana w ustawie z dnia 3 grud-
nia 1984 r. (Dz.U. z 1984 r. Nr 55, poz. 282) mogłaby
być przez ustawodawcę zastosowana w celu zalegali-
zowania tych małżeństw?
9. Czy kierowany przez Pana Ministra resort
przygotuje i wniesie do laski marszałkowskiej sto-
sowną inicjatywę ustawodawczą?
Z wyrazami szacunku
Poseł Stanisław Żelichowski
Warszawa, dnia 24 listopada 2007 r.
66
Interpelacja
(nr 117)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zmian zawartych w nowym
statucie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
wprowadzonych rozporządzeniem
prezesa Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2007 r.
Częstochowskie środowisko przedsiębiorców oraz
pracowników i związków zawodowych Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w Częstochowie
niepokoi fakt zmian zawartych w nowym statucie
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wprowadzonych
rozporządzeniem prezesa Rady Ministrów z dnia 30
lipca 2007 r., które proponuje włączenie częstochow-
skiego oddziału ZUS do wojewódzkiego oddziału
w Chorzowie. W wyniku zmniejszenia zadań i kom-
petencji częstochowski ZUS praktycznie stanie się
dużym inspektoratem. Oddział wojewódzki w Cho-
rzowie ma przyjąć obsługę spraw pracowniczych, za-
mówień publicznych, inwestycyjnych, obsługi praw-
nej i spraw organizacyjnych dla podległych oddzia-
łów (około 7000 pracowników), nie mając dziś dla
tych zadań możliwości wykonawczych.
Częstochowa posiada bardzo wyraźną specyfikę
„portfela” płatników ZUS – wśród ponad 32 tys. ak-
tywnych płatników składek 95% stanowią przedsię-
biorstwa zatrudniające do 20 osób, w tej liczbie 90%
do 5 osób, stąd lokalne firmy traktują częstochowski
ZUS niemalże jako dział kadr, bhp czy archiwum.
Miesięcznie sale informacyjne częstochowskiego
ZUS odwiedza 60 tys. klientów. Do kont płatników
stałych dochodzi jeszcze około 30 tys. płatników se-
zonowych. Ponadto częstochowski ZUS obsługuje
128 tys. emerytów i rencistów i 10 tys. osób pobiera-
jących zasiłki i świadczenia przedemerytalne.
Organizacyjne propozycje nowej struktury Za-
kładu Ubezpieczeń Społecznych nie rozwiązują ist-
niejących problemów, lecz stwarzają kolejne. Reali-
zacja zadań przez zatrudniający 7 tys. pracowników
moloch – megaoddział – jaki tworzy się w woj. ślą-
skim, może być trudniejsza niż dotychczas. Bardzo
proszę o powtórne przeanalizowanie i reorganizację
ZUS i wprowadzenie zmian polegających na utwo-
rzeniu co najmniej 3 oddziałów w woj. śląskim o rów-
nych uprawnieniach.
Równie istotną sprawą są tworzone regulaminy,
w których ważne będą kompetencje tworzonych jed-
nostek. Proszę więc, w przypadku gdyby zmiany
strukturalne okazały się niemożliwe do zmiany,
o pozostawienie w regulaminie kompetencji dla od-
działu częstochowskiego ZUS.
Czy oddział częstochowski ZUS zachowa dotych-
czasowe kompetencje?
Z poważaniem
Poseł Halina Rozpondek
Częstochowa, dnia 23 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 118)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie realizacji programu
„Upowszechnianie kultury fizycznej
w środowisku wiejskim w 2007 r.”
Szanowny Panie Ministrze! Budżet państwa na
rok 2007 w części 25: Kultura fizyczna i sportowa
przewiduje dotacje celowe w kwocie 6301 tys. zł na
dofinansowanie zadań zleconych stowarzyszeniom
działającym w sferze kultury fizycznej i sportu na
zadania upowszechniania kultury fizycznej w środo-
wisku wiejskim.
Do podstawowych celów programu należy:
— wyrównywanie szans, zapobieganie margina-
lizacji i patologiom społecznym,
— aktywizacja młodzieży wiejskiej w różnych
formach aktywności sportowo-rekreacyjnej,
— zorganizowany sposób spędzania czasu wol-
nego.
Wobec powyższego prosimy Pana Ministra o od-
powiedź na następujące pytania:
1. Jakie cele szczegółowe realizowane są w 2007 r.
w programie za pośrednictwem podmiotów, które
w wyniku konkursu zostały wyłonione?
2. Jaka jest ocena realizacji ww. programu na
przestrzeni kilku lat?
3. Jakie nakłady budżetowe były przeznaczone
na ww. program w latach 1995–2007?
4. Proszę o podanie podmiotów, które realizują
w wyniku konkursów zadania w 2007 r. w obszarze
programu, i jakie kwoty otrzymały na zadania?
5. Jak kształtuje się udział uczestników w im-
prezach i przedsięwzięciach objętych programem
w latach 1995–2007?
Z poważaniem
Posłowie Tadeusz Tomaszewski
i Bogusław Wontor
Gniezno, dnia 28 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 119)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie kontynuacji programu rządowego
Fundusz Inicjatyw Obywatelskich
Szanowna Pani Minister! Program rządowy
Fundusz Inicjatyw Obywatelskich uchwalony został
przez Radę Ministrów w dniu 11 sierpnia 2004 r.
jako program wieloletni na lata 2005–2007 na ogól-

ną kwotę 90 mln zł, po 30 mln zł w każdym roku. To
szczególna forma wsparcia finansowego inicjatyw
obywatelskich, podejmowanych w sferze pożytku
publicznego, przeznaczona dla organizacji pozarzą-
dowych, kościelnych osób prawnych i jednostek or-
ganizacyjnych działających w sferze zadań publicz-
nych, zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r.
o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.
Premier pan Donald Tusk w swoim exposé po-
wiedział m.in.: „Przewidujemy (…) nadanie w dro-
dze ustawy statusu stałego programu Funduszowi
Inicjatyw Obywatelskich i zapewnienie w budżecie
na przyszły rok na ten cel 60 mln zł”.
Wobec powyższego prosimy Panią Minister o od-
powiedź na następujące pytania:
1. W jaki sposób rząd zabezpieczy w budżecie na
rok 2008 kwotę 60 mln zł, skoro projekt budżetu nie
przewiduje żadnej kwoty na ww. cel?
2. Jakie będą w latach 2008–2013 priorytety
programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich?
3. Ile podmiotów otrzymało dofinansowanie z
programu FIO w latach 2005–2007 w podziale na
organizacje pozarządowe, fundacje i kościelne osoby
prawne?
4. Jaki był udział procentowy udzielony w dota-
cji na poszczególne obszary w latach 2005–2007?
5. Kiedy rząd przewiduje zgłoszenie do Sejmu
projektu ustawy o programie FIO?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Tadeusz Tomaszewski,
Elżbieta Streker-Dembińska
i Bogusław Wontor
Gniezno, dnia 28 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 120)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie kierunków prac podejmowanych
przez ministra sprawiedliwości mających
na celu uchronienie sądownictwa
powszechnego przed paraliżem orzeczniczym
wynikającym z wejścia w życie wyroku
Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 24 października 2007 r.
wydanego w sprawie prowadzonej
pod sygnaturą akt SK 7/06
Szanowny Panie Ministrze! Wyrokiem z dnia 24
października br. w sprawie prowadzonej pod sygna-
turą akt SK 7/06 Trybunał Konstytucyjny uznał
treść przepisu art. 135 § 1 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
67
z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) za niezgodny z art. 45
ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Z uwagi na następstwa, jakie przedmiotowe orze-
czenie wywoła w zakresie zdolności rozpoznawania
spraw w sądownictwie powszechnym, w środowi-
skach prawniczych rozgorzała dyskusja, przedmio-
tem której stała się głównie kwestia ukształtowania
nowego modelu dochodzenia do godności urzędu sę-
dziowskiego. Na tym tle rysują się dwa stanowiska.
Z jednej strony opinii publicznej zaprezentowano
prezydencki postulat sprowadzający się do zmiany
ustawy zasadniczej oraz prawa o ustroju sądów po-
wszechnych tak, by w miejsce asesury pojawiła się
możliwość powołania na czteroletni okres próbny
sędziów sądów rejonowych, garnizonowych i woje-
wódzkich administracyjnych. Z drugiej strony poja-
wia się postulat zgłaszany przez Krajową Radę Są-
downictwa, w świetle którego należy wprowadzić
zamiast asesury dodatkowy, pierwszy szczebel
w hierarchii stanowisk sędziowskich, tzw. sędziego
grodzkiego lub sędziego pokoju. Zgodnie z tym po-
glądem mieliby oni być powoływani przez Prezyden-
ta RP na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa na
czas nieokreślony.
Abstrahując na tym etapie od oceny celowości
merytorycznej przedkładanych propozycji rozwią-
zań systemowych w zakresie kształcenia kadry
orzeczniczej sądownictwa powszechnego, pozwalam
sobie zwrócić uwagę Pana Ministra na okoliczność,
iż istnieje sposób rozwiązania grożącego nam para-
liżu orzeczniczego w sądach rejonowych nawet przy
braku nowelizacji przepisów regulujących dochodze-
nie do urzędu sędziowskiego.
Jak wynika z informacji statystycznych Mini-
sterstwa Sprawiedliwości, obecnie w sądach po-
wszechnych funkcjonuje około 1700 asesorów posia-
dających tzw. votum. Owa grupa rozpoznaje i orzeka
w istotnej części spraw rozpoznawanych w sądach
rejonowych. Wydawane przez nich orzeczenia – na
co zwrócił uwagę Trybunał Konstytucyjny w uza-
sadnieniu powołanego wyroku – traktowane są na
równi z orzeczeniami wydawanymi przez sędziów
sądów rejonowych. Na tę grupę prawników prakty-
ków po wydaniu przez Trybunał Konstytucyjny po-
wołanego powyżej wyroku padł cień strachu o swoją
zawodową przyszłość. Około 1700 osób doskonale
prawniczo wykształconych, z praktyką orzeczniczą
i znajomością realiów sądownictwa powszechnego,
odczuwa niepokój spowodowany obawą o to, czy wy-
brana przez nich droga kariery zawodowej, okupio-
na szeregiem wyrzeczeń i ogromem pracy, nie zała-
mie się z dnia na dzień z powodu braku nominacji
sędziowskiej.
Z uwagi na fakt, iż w środowisku asesorów są-
dów powszechnych po wydaniu przez Trybunał
Konstytucyjny przedmiotowego orzeczenia nasila
się frustracja i zniechęcenie znajdujące usprawiedli-
wienie w braku pewności co do możliwości kontynu-
owania obranej drogi zawodowej, w imieniu tych
1700 osób pozwalam sobie zwrócić się do Pana Mini-
68
stra z pytaniem, czy poczyni Pan starania mające
na celu mianowanie na urzędy sędziów sądów rejo-
nowych przed dniem wejścia w życie wyroku Trybu-
nału Konstytucyjnego osób, które obecnie pełnią
urząd asesorów w sądach rejonowych?
Dokonanie powyższego wymaga politycznego
konsensusu dla dobra wspólnego oraz nasilenia dia-
logu z Krajową Radą Sądownictwa w celu wypraco-
wania metod przyspieszenia orzekania o przydatno-
ści do wykonywania zawodu sędziego. Kluczowe jest
jednak w tej sprawie polityczne porozumienie z Pre-
zydentem Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach pre-
rogatyw którego znajduje się możliwość powoływa-
nia sędziów sądów rejonowych oraz wręczania im
nominacji. Zwracam Panu Ministrowi uwagę na nie-
zbędność szybkiego poczynienia kroków mających
na celu wypracowanie takiego kompromisu politycz-
nego oraz metod pracy KRS, gdyż nasilająca się fru-
stracja obecnych asesorów może przyspieszyć para-
liż orzeczniczy w sądach powszechnych – istotna
część asesorów zastanawia się nad porzuceniem ka-
riery w sądownictwie na rzecz wykonywania bar-
dziej popłatnej pracy dającej pewność zatrudnienia
i awansu zawodowego, niekoniecznie w branżach
związanych z szeroko rozumianym wymiarem spra-
wiedliwości, co może skutkować wypowiedzeniem
przez część z nich umów o pracę w nieodległej przy-
szłości.
Kolejna grupa wątpliwości dotyczy aplikantów
sądowych. Stanowią oni korpus prawników, którzy
poznają działanie wymiaru sprawiedliwości w wy-
miarze praktycznym, pogłębiając równocześnie stan
swojej wiedzy merytorycznej. Poziom ich przygoto-
wania zawodowego sprawdzany jest dwukrotnie:
w formie kolokwium oraz egzaminu sędziowskiego.
Zdecydowana większość aplikantów sądowych od-
bywa naukę w formie pozaetatowej, odbywając zaję-
cia przez dwa dni w tygodniu. Aplikantów etatowych
jest zdecydowanie mniej. Praktyka w sądach jest
jednak taka, iż nawet aplikanci niepozostający
w stosunku pracy wypełniają swoje zadania w szer-
szym zakresie niż wynika to z ustawy o ustroju są-
dów powszechnych oraz rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości wydanego na jej podstawie, a pre-
cyzującego tematykę i zakres szkolenia aplikantów
sądowych.
Również w tej grupie, najczęściej młodych praw-
ników, dostrzegalne są symptomy zniechęcenia
i braku dostrzegalnej perspektywy rozwoju zawodo-
wego w sądownictwie. Obecne brzmienie przepisów
prawa o ustroju sądów powszechnych, prawa o ad-
wokaturze i o radcach prawnych nie przewiduje
możliwości żądania przez aplikanta sądowego, po
zdaniu egzaminu sędziowskiego, wpisu na listę ad-
wokatów lub radców prawnych. Oceniam ten stan
rzeczy jako głęboko niesprawiedliwy.
Jest rzeczą oczywistą, że znaczna część aplikan-
tów po zakończeniu aplikacji i zdaniu egzaminu sę-
dziowskiego nie założy togi z powodu braku wolnych
etatów – do czasu wejścia w życie wyroku Trybuna-
łu Konstytucyjnego, asesorskich, po jego wejściu
w życie – sędziów grodzkich lub sędziów na próbę.
Poza zawodami prawniczymi, z poczuciem niespeł-
nienia zawodowego, znajdzie się zdecydowana więk-
szość aplikantów sądowych. Jako poseł na Sejm RP,
ale przede wszystkim jako wykładowca akademicki,
prodziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu w Bia-
łymstoku uważam taki stan rzeczy za niemożliwy
do dalszego tolerowania.
Zwracam się więc do Pana Ministra z następują-
cym pytaniem: czy przewiduje Pan zgłoszenie w toku
prac nad nowelizacjami przepisów prawa o adwoka-
turze i radcach prawnych propozycji umożliwiają-
cych wpisanie na listę adwokatów lub radców praw-
nych osób, które ukończyły aplikację sądową w obec-
nym kształcie oraz zdały egzamin sędziowski?
Uważam, że wszechstronność, jaką daje aplikan-
towi ukończenie aplikacji sądowej, potwierdzenie
faktu opanowania praktycznej strony wykonywania
tego zawodu przez sędziów-patronów w toku trwa-
nia aplikacji oraz weryfikacja stanu wiedzy aplikan-
ta w oparciu o bez wątpienia najtrudniejszy egzamin
zawodowy w Polsce, jakim jest egzamin sędziowski,
dają gwarancję należytego wykonywania zawodu
adwokata lub radcy prawnego przez taką osobę.
W przypadku aplikanta sądowego ze zdanym egza-
minem sędziowskim nie do obronienia jest pogląd
o braku rękojmi do należytego wykonywania zawo-
du adwokata lub radcy prawnego.
Stosunkowo liczna grupa aplikantów pozaetato-
wych oraz osób, które ukończyły aplikację i zdały
egzamin sędziowski, jest zatrudniona w sądach
w charakterze asystenta sędziego. W ramach różne-
go rodzaju dyskusji nad przyspieszeniem terminów,
w jakich rozpoznawane są sprawy i odciążeniem sę-
dziów, pojawiał się postulat zwiększenia etatów asy-
stentów sędziego. Obecna liczba etatów asystenc-
kich jest jednak – jak wynika z konsultacji ze środo-
wiskiem sędziowskim – niewystarczająca. Z kolei
osoby zatrudnione w charakterze asystenta sędzie-
go podkreślają nieadekwatność wynagrodzenia
otrzymywanego z tytułu świadczonej pracy z jej ro-
dzajem, ilością oraz wiedzą niezbędną do jej wyko-
nywania.
Mając powyższe na uwadze, zwracam się do
Pana Ministra z następującymi pytaniami: czy pla-
nuje Pan dokonać zwiększenia liczby etatów asy-
stentów sędziego w sądach powszechnych, a jeżeli
tak, to kiedy miałoby to nastąpić? Czy planuje Pan
zwiększenie wynagrodzeń otrzymywanych przez
asystentów sędziego, a jeżeli tak, to do jakiej wyso-
kości i w jakim terminie?
Zwracam się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na
poniższe pytania:
1. Czy minister sprawiedliwości poczyni stara-
nia mające na celu mianowanie na urzędy sędziów
sądów rejonowych – przed dniem wejścia w życie wy-
roku Trybunału Konstytucyjnego – osób, które
obecnie pełnią urząd asesorów w sądach rejono-
wych?

2. Czy minister sprawiedliwości przewiduje
zgłoszenie w toku prac nad nowelizacjami przepisów
prawa o adwokaturze i radcach prawnych propozycji
umożliwiających wpisanie na listę adwokatów lub
radców prawnych osób, które ukończyły aplikację
sądową w obecnym kształcie oraz zdały egzamin sę-
dziowski?
3. Czy minister sprawiedliwości planuje doko-
nać zwiększenia liczby etatów asystentów sędziego
w sądach powszechnych, a jeżeli tak, to kiedy miało-
by to nastąpić?
4. Czy minister sprawiedliwości planuje zwięk-
szenie wynagrodzeń otrzymywanych przez asy-
stentów sędziego, a jeżeli tak, to do jakiej wysoko-
ści i w jakim terminie?
Z wyrazami szacunku
Poseł Jarosław Matwiejuk
Białystok, dnia 28 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 121)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie siedziby sekretariatu Programu
Operacyjnego „Współpraca transgraniczna
Polska–Republika Słowacka 2007–2013”
Program Operacyjny „Współpraca Transgra-
nicznej Polska–Republika Słowacka 2007–2013”, re-
alizowany w ramach Europejskiej Współpracy Tery-
torialnej (cel 3 polityki spójności), jest jednym
z trzech tego typu programów, w których Polska
pełni funkcję instytucji zarządzającej. Za wdrażanie
całego programu odpowiedzialny jest bezpośrednio
minister rozwoju regionalnego RP, a funkcję insty-
tucji zarządzającej pełni Departament Współpracy
Terytorialnej Ministerstwa Rozwoju Regionalnego.
Aby wdrażanie programu przebiegało sprawnie,
w sposób jak najbardziej korzystny dla przyszłych
beneficjentów, podjęto decyzję, aby w ramach wszyst-
kich zarządzanych przez Polskę programów Euro-
pejskiej Współpracy Terytorialnej tzw. wspólne se-
kretariaty techniczne, odpowiedzialne za bieżącą
obsługę programu, zlokalizowane były na obszarze
wsparcia programu, czyli na terenie objętym jego
zasięgiem.
Po analizie wielu czynników oraz uwarunkowań
zewnętrznych, a także prognozie konsekwencji in-
nych alternatywnych decyzji, instytucja zarządzają-
ca postanowiła rekomendować Rzeszów jako miejsce
lokalizacji siedziby Wspólnego Sekretariatu Tech-
nicznego Programu Operacyjnego „EWT Polska–
–Republika Słowacka 2007–2013”. Za powyższą pro-
pozycją przemawiają następujące względy:
69
1. Rzeszów jest jedynym miastem wojewódzkim
usytuowanym na obszarze wsparcia programu (Kra-
ków i Katowice są poza obszarem wsparcia).
2. Rzeszów jako jedyne miasto wojewódzkie na ob-
szarze wsparcia ma rozwiniętą instytucjonalną in-
frastrukturę publiczną, pozarządową i biznesową.
3. Rzeszów jest siedzibą największego i najpręż-
niej działającego w tej części Polski euroregionu –
Euroregionu Karpackiego.
4. Beneficjenci poprzednio funkcjonujących pro-
gramów współpracy przygranicznej: Phare CBC
Polska–Słowacja 2000–2003 oraz IW INTERREG
IIIA Polska–Słowacja, znają Rzeszów jako miejsce
składania wniosków projektowych do funduszy za-
rządzanych przez Stowarzyszenie Euroregion Kar-
packi Polska.
5. Rzeszów jest jedynym spośród potencjalnych
miast gospodarzy WST na obszarze wsparcia posia-
dającym Konsulat Honorowy Republiki Słowackiej.
6. Rzeszów posiada bardzo dobrą dostępność ko-
munikacyjną ze stolicą Polski poprzez codzienne po-
łączenia lotnicze.
7. Rzeszów ma bardzo dobre połączenie drogowe
ze Słowacją (czas podróży samochodem osobowym
z Rzeszowa do Preszowa – stolicy Kraju Preszow-
skiego na Słowacji – wynosi ok. 2,5 godz., podczas
gdy np. z Krakowa do Żyliny ok. 4 godz.).
8. Wiele instytucji naukowych mających siedziby
w Rzeszowie (uniwersytet, politechnika) oraz pod-
miotów pozarządowych posiada stałe partnerstwa
z podobnymi organizacjami.
Dodać należy, że decyzja ta podjęta została wspól-
nie przez ministra rozwoju regionalnego RP oraz
ministra budownictwa i rozwoju regionalnego RS
i poprzedzona była zarówno konsultacjami społecz-
nymi, jak i postulatami przedstawicieli samorządów
woj. podkarpackiego oraz Kraju Preszowskiego (Sło-
wacja). W końcu ogłoszona została formalnie przez
sekretarza stanu w MRR pana Władysława Ortyla
podczas jednego z posiedzeń międzynarodowej gru-
py roboczej ds. przygotowania programu.
Jedną z pierwszych decyzji pani minister Elżbie-
ty Bieńkowskiej była zmiana lokalizacji Wspólnego
Sekretariatu Technicznego dla Programu Operacyj-
nego „EWT Polska–Republika Słowacka 2007–2013”
z Rzeszowa na Kraków. Rozwiązanie to budzi zanie-
pokojenie, ponieważ:
— wstrzymuje realizację programu i stwarza ko-
nieczność jego renegocjacji z partnerami społeczny-
mi i Słowacją,
— odwleka czas uruchomienia projektów, na co
czekają beneficjenci,
— wskazuje na siedzibę Wspólnego Sekretariatu
Technicznego miasto leżące poza obszarem wspar-
cia programu, co spowoduje liczne utrudnienia dla
beneficjentów i administracji programu.
Uprzejmie prosimy Panią Minister o ponowne
rozważenie tej decyzji i powrót do wcześniej uzgod-
nionej lokalizacji.
70
Czy i kiedy Pani Minister podejmie decyzję o lo-
kalizacji Wspólnego Sekretariatu Technicznego
Programu Operacyjnego „EWT Polska–Republika
Słowacka 2007–2013” w Rzeszowie?
Z poważaniem
Posłowie Grażyna Gęsicka
i Stanisław Ożóg
Rzeszów, dnia 29 listopada 2007 r.
Interpelacja
(nr 122)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie manipulowania
i ukrywania informacji
Szanowny Panie Ministrze! Na łamach „Kuriera
Lubelskiego” ukazały się informacje prasowe na te-
mat fatalnych warunków sanitarnych Policyjnej
Izby Zatrzymań KMP w Lublinie; stosowne linki do
artykułów prasowych:
1) http://www.kurierlubelski.pl/module-dzial-
-viewpub-tid-9-pid-46410.html
2) http://www.kurierlubelski.pl/module-dzial-
-viewpub-tid-9-pid-46778.html
3) http://www.kurierlubelski.pl/module-dzial-
-viewpub-tid-9-pid-46838.html.
W wyniku tych artykułów w Policyjnej Izbie Za-
trzymań przeprowadził kontrolę lubelski oddział
Państwowej Inspekcji Sanitarnej MSWiA. Prowa-
dzący sprawę dziennikarz informuje, iż zwrócił się
do rzecznika prasowego inspekcji o przekazanie tre-
ści wyników kontroli. W dniu 14 listopada otrzymał
treść protokołu owej kontroli (w załączniku nr 1)*).
Jako że nie było tam ani daty przeprowadzenia in-
spekcji, ani osób, które się tym zajmowały, ponownie
zwrócono się o przekazanie pełnej treści w oryginale
protokołu, który został przefaksowany do redakcji.
Po zestawieniu tych dwóch przekazanych informacji
okazało się, iż z treści pierwszego przekazanego pro-
tokołu powycinano większość niewygodnych dla
kontrolowanego sformułowań.
W związku z powyższym zwracam się o wyja-
śnienie okoliczności przekazania zmanipulowanej
informacji i ukrywania części protokołu. Mam na-
dzieję, że uda się ustalić, ile osób miało dostęp do
tego dokumentu i w konsekwencji kto odpowiada za
kształt materiału, który w pierwszej wersji wprowa-
dzał w błąd dziennikarzy i opinię publiczną.
Poseł Grzegorz Raniewicz
Chełm, dnia 28 listopada 2007 r.
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
 ODPOWIEDZI NA INTERPELACJE
Odpowiedź
ministra sportu i turystyki
na interpelację posła Karola Karskiego
w sprawie zagrożenia możliwości odbycia się
zawodów piłkarskich Euro 2012 w Warszawie
wskutek działań przedstawicieli PO
we władzach samorządowych Warszawy
oraz w parlamencie (2)
Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na
interpelację Posła na Sejm RP Karola Karskiego
(przekazaną pismem sygn. SPS-023-2/07) w sprawie
zagrożenia możliwości odbycia się zawodów piłkar-
skich Euro 2012 w Warszawie wskutek działań
przedstawicieli PO we władzach samorządowych
Warszawy oraz w parlamencie, uprzejmie informuję,
co następuje.
Brak jest jakichkolwiek przesłanek świadczących
o zagrożeniu możliwości odbycia rozgrywek w ra-
mach organizacji Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
UEFA EURO 2012 w Warszawie.
W dniu 17 kwietnia 2007 r. Europejska Federacja
Piłkarska (UEFA), wybierając Polskę i Ukrainę na
współgospodarzy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
w 2012 r., jednocześnie zaakceptowała polsko-ukra-
ińską ofertę organizacji turnieju. Integralną częścią
przedłożonej przez Polskę dokumentacji ofertowej
jest m.in. umowa z miastem gospodarzem finałowych
rozgrywek Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej, za-
warta pomiędzy Europejską Federacją Piłkarską
a Miastem Stołecznym Warszawą. Z samej istoty
wskazanej umowy wynika fakt, iż Miasto Stołeczne
Warszawa, na skutek podjętych zobowiązań, będzie
gościło uczestników turnieju mistrzowskiego. Ponad-
to na skutek ustaleń poczynionych z Europejską Fe-
deracją Piłkarską uzgodniono, iż na stadionie w War-
szawie rozegrany zostanie mecz otwarcia turnieju fi-
nałowego. Zatem jakiekolwiek zmiany dotyczące lo-
kalizacji rozgrywek wymagają renegocjacji umowy
z Europejską Federacją Piłkarską lub jej zgody co do
ewentualnych alternatywnych rozwiązań.
W nawiązaniu do Pańskich wątpliwości w kwe-
stii zmiany lokalizacji Stadionu Narodowego w War-
szawie pragnę poinformować, iż w najbliższym cza-
sie podejmę ostateczną decyzję co do jego usytuowa-
nia. Aktualnie rozważane są dwie możliwości,
tzn. realizacja inwestycji Stadionu Narodowego na
błoniach Stadionu X-lecia bądź też budowa nowego
obiektu w niecce Stadionu X-lecia. Wybór każdej
z nich gwarantuje terminową organizację turnieju
finałowego Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA
EURO 2012 w Warszawie.
Z poważaniem
Minister
Mirosław Drzewiecki
Warszawa, dnia 26 listopada 2007 r.
 ZAPYTANIA
Zapytanie
(nr 1)
do ministra rozwoju regionalnego
w sprawie środków Unii Europejskiej
na inwestycje infrastrukturalne
w m.st. Warszawie
Szanowna Pani Minister! Na podstawie stosow-
nych przepisów Konstytucji RP oraz Regulaminu
Sejmu RP przesyłam do Pani Minister zapytanie
w sprawie środków Unii Europejskiej na inwestycje
infrastrukturalne w m.st. Warszawie.
Uprzejmie proszę o odpowiedź na pytania:
1. Jakie środki Unii Europejskiej zostały do tej
pory przeznaczone na inwestycje infrastrukturalne
w m.st. Warszawie?
2. Jakie m.st. Warszawa ma zapewnione do tej
pory ww. środki?
3. Jakie ww. środki może otrzymać w przy-
szłości?
Jednocześnie bardzo proszę Panią Minister o dal-
szą pomoc m.st. Warszawie w tym zakresie.
Z wyrazami szacunku
Poseł Karol Karski
Warszawa, dnia 5 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 2)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie nowej umowy społecznej
rządu z samorządem
Szanowny Panie Premierze! Przed wyborami
obiecywano, że przyszły rząd zadeklaruje nową umo-
wę społeczną rządu z samorządem dla przeprowa-
dzenia rozległego program decentralizacji. W pro-
gramie czytamy, że: „samorząd nie może być jak
dziś jedynie przedmiotem manipulacji ze strony cen-
trum. Taka umowa, zaakceptowana przez społecz-
ności i władze lokalne oraz regionalne, powinna dać
impuls do skokowego wzrostu aktywności obywatel-
skiej i wykorzystania ogromnego potencjału rozwo-
jowego, jaki tkwi w samorządzie lokalnym i regio-
nalnym. Decentralizacja nie jest jedynie aktem do-
brej woli władzy centralnej, lecz staje się koniecz-
nym, cywilizacyjnym warunkiem właściwego zarzą-
dzania sprawami publicznymi i skutecznej dbałości
o polski interes narodowy. Idea państwa pomocni-
czego oznacza w tym wypadku umocnienie zdolno-
ści wspólnot lokalnych i regionalnych do admini-
strowania swoimi sprawami”.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Na czym miałaby polegać nowa umowa społeczna
rządu z samorządem? Co należy rozumieć pod poję-
ciem nowy program decentralizacji?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 3)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie realizacji programu
„Powrót do domu”
Szanowny Panie Premierze! Przed wyborami
obiecywano wdrożenie programu mającego zachęcić
młodych ludzi do powrotu do Polski. Służyć temu
miał m.in.: Narodowy Program „Powrót do domu”.
To pakiet rozwiązań, które mają umożliwić pracują-
cym za granicą Polakom kontakt z krajem i ułatwić
powrót. W ramach pakietu miały być też działania
zapobiegające emigracji – stworzenie dogodnych wa-
runków do zatrudniania osób młodych i prowadze-
nia działalności gospodarczej na własny rachunek,
zwolnienia z podatku PIT na okres 3 lat, zwolnienia
ze składek rentowo-emerytalnych na okres 3 lat,
zwolnienia z podatku od nieruchomości i podatku od
środków transportowych, preferencyjny kredyt star-
towy na okres 5 lat. Ponadto obiecywano wracają-
cym abolicję podatkową.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Czy rząd zamierza pozostać przy pomyśle o abolicji
podatkowej dla wracających z emigracji? W jaki spo-
sób zamierza rząd zachęcić Polaków do powrotu do
Ojczyzny?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 4)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie reformy służby zdrowia
Szanowny Panie Premierze! Jedną ze sztandaro-
wych zapowiedzi Platformy Obywatelskiej przed

wyborami była reforma służby zdrowia. Padały przy
tej okazji pomysły na prywatyzację szpitali.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Czy rząd zamierza sprywatyzować szpitale? W jaki
sposób rząd zamierza zreformować służbę zdrowia?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 5)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie reformy KRUS
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa
nowy rząd zamierza zreformować KRUS. W związ-
ku z tymi zapowiedziami nie padają żadne konkrety
co do skali reformy, kogo ona miałaby dotyczyć, na
czym miałaby polegać ta reforma.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Czy rząd zamierza zreformować KRUS? Na czym
miałaby polegać ta reforma?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 6)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie powrotu polskich żołnierzy
z Iraku
Szanowny Panie Premierze! W swoich obietni-
cach przedwyborczych Platforma Obywatelska za-
pewniała, że gdy dojdzie do władzy, to powrót pol-
skich żołnierzy z Iraku nastąpi do końca 2007 r.
Tymczasem po wyborach wypowiedzi przedstawi-
cieli Platformy Obywatelskiej mówią o powrocie
w 2008 r.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Czy zgodnie z zapowiedziami przedwyborczymi pol-
scy żołnierze wrócą z Iraku przed końcem 2007 r.?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
73
Zapytanie
(nr 7)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie podwyżek dla nauczycieli
Szanowny Panie Premierze! W swoich obietni-
cach przedwyborczych Platforma Obywatelska obie-
cywała podwyżki dla nauczycieli. Powszechnie wia-
domo, że nauczyciele zarabiają mało w stosunku do
odpowiedzialności, jaka na nich spoczywa.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Kiedy rząd zamierza podnieść wynagrodzenia na-
uczycielom? Na jak duże podwyżki mogą liczyć na-
uczyciele?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 8)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wprowadzenia obowiązku
szkolnego dla sześciolatków
Szanowny Panie Premierze! Jak donosi prasa,
Platforma Obywatelska w wypowiedziach swoich re-
prezentantów popiera projekt wprowadzenia obo-
wiązkowego przedszkola dla dzieci pięcioletnich i roz-
poczęcia nauki w szkole już od szóstego roku życia.
Tymczasem wielu psychologów dziecięcych wskazuje
na wiele negatywnych skutków, które niesie za sobą
to rozwiązanie.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Czy rząd zamierza wprowadzić obowiązkowe przed-
szkola dla dzieci pięcioletnich i rozpoczęcie nauki
w szkole już od szóstego roku życia, pomimo nega-
tywnych opinii na ten temat ze strony psychologów?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
74
Zapytanie
(nr 9)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie usprawnienia organizacji
władzy ustawodawczej
i procesu legislacyjnego
Szanowny Panie Premierze! Przed wyborami obie-
cywano, że zostanie podjęte działanie na rzecz uspraw-
nienia organizacji władzy ustawodawczej i procesu le-
gislacyjnego. „Konieczne jest wzmocnienie i podnie-
sienie jakości działania aparatu legislacyjnego rządu
i parlamentu. Działania te powinny prowadzić do
uproszczenia systemu prawnego oraz poprawy jego
wewnętrznej spójności i przejrzystości”.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Na czym miałyby polegać działania rządu zmierza-
jące do usprawnienia organizacji władzy ustawo-
dawczej i procesu legislacyjnego?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 6 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 10)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie warunków nabycia uprawnień
do świadczeń emerytalnych z ZUS i KRUS
Na mój dyżur poselski zgłosił się Pan Adam Ple-
siński, któremu odmówiono prawa do emerytury
rolniczej. Nadmieniam, iż zainteresowany w cza-
sach PRL-u był jedną z wielu osób zmuszanych do
bezwzględnego płacenia drugich składek emerytal-
nych. Posiada 29 lat, 7 miesięcy i 20 dni składko-
wych w KRUS oraz 19 lat i miesiąc składkowy
w ZUS. Pomimo to Pan Plesiński został pozbawio-
ny możliwości wyboru instytucji, z której chce po-
bierać emeryturę.
Pan Plesiński złożył wniosek o ustalenie upraw-
nień do emerytury rolniczej, jednak organ rentowy
odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury rolni-
czej. Następnie zaskarżył decyzję do Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych, ale Sąd Okręgowy
w Sieradzu oddalił odwołanie wnioskodawcy.
Na wniosek Pana Plesińskiego ZUS wstrzymał
wypłatę jego emerytury. Następnie zainteresowany
po raz kolejny wystąpił do KRUS o ustalenie prawa
do emerytury rolniczej, jednakże KRUS odmówił
Panu Plesińskiemu prawa do emerytury rolniczej.
W związku z powyższym proszę Panią Minister
o odpowiedź na następujące pytania:
1. Dlaczego zainteresowany, pomimo iż płacił
składki ZUS i KRUS, nie ma możliwości wyboru po-
między emeryturą z ZUS i KRUS?
2. Czy decyzja Pana Plesińskiego o wstrzymaniu
emerytury nie jest czynnością wystarczającą do uzy-
skania prawa do emerytury rolniczej?
Z poważaniem
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
Wieluń, dnia 7 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 11)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie wieloletniego konfliktu
dotyczącego uznania nieruchomości
za mienie gminne wsi Mokrsko
Nieruchomości, o których zwrot domaga się pani
Janina Pilarska, zostały uznane za mienie gminne
wsi Mokrsko decyzją kierownika Urzędu Rejonowe-
go w Wieluniu na podstawie ustawy o zagospodaro-
waniu wspólnot gruntowych.
Pomimo iż orzeczenie podlegało ocenie w nad-
zwyczajnych trybach postępowania administracyj-
nego, nie zostało wyeliminowane z obrotu prawne-
go. Bowiem zgodnie z wynikiem przeprowadzonego
postępowania wznowieniowego Samorządowe Kole-
gium Odwoławcze w Sieradzu utrzymało w mocy de-
cyzję starosty powiatu w Wieluniu o odmowie uchy-
lenia ww. decyzji kierownika Urzędu Rejonowego
w Wieluniu.
Ponadto SKO w Wieluniu posiadające przymiot
ostateczności odmówiło stwierdzenia ww. decyzji.
Następnie przedmiotowe nieruchomości z mocy
prawa przeszły na własność Skarbu Państwa, co zo-
stało potwierdzone decyzją wojewody sieradzkiego.
Żądanie pani Pilarskiej o uznanie jej za właści-
ciela nieruchomości objętych decyzją komunaliza-
cyjną wykracza również poza kompetencje ministra
spraw wewnętrznych i administracji.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o odpowiedź na następujące pytania:
1. Jaka instytucja może podjąć działania w tym
zakresie, jeżeli sąd i Ministerstwo Sprawiedliwości
nie mogą podważyć ww. decyzji?
2. W jaki sposób można rozstrzygnąć wieloletni
konflikt pomiędzy zainteresowaną i miejscowym
urzędem gminy?
Z poważaniem
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
Wieluń, dnia 7 listopada 2007 r.

Zapytanie
(nr 12)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie wątpliwości dotyczących
prawidłowości postępowań prokuratorskich
(sygn. akt 3 Ds. 861/04 oraz 3 Ds. 936/06)
Szanowny Panie Ministrze! W czasie dyżuru po-
selskiego zgłosili się do mnie państwo Stanisława
i Kazimierz Fundela, którzy według ich informacji,
podobnie jak ponad dwadzieścia innych osób, padli
ofiarą oszustwa dokonanego przez Jadwigę Lewan-
dowską. W sprawach niekorzystnych rozporządzeń
mieniem poprzez wyzyskanie przez Jadwigę Lewan-
dowską prowadzonych było szereg postępowań przy-
gotowawczych. W dniu 19 kwietnia 2004 r. w miej-
scowości Perkowo miał miejsce wypadek drogowy,
w którym prowadząca samochód Jadwiga Lewan-
dowska odniosła szereg obrażeń, w wyniku których
w Szpitalu Powiatwym w Inowrocławiu w dniu
26 kwietnia zmarła. Pokrzywdzeni – jak twierdzą
– mają powody, aby nie dać wiary śmierci Jadwigi
Lewandowskiej.
Według państwa Stanisławy i Kazimierza Fun-
dela śledztwo w przedmiotowej sprawie prowadzo-
ne było nierzetelnie, czego potwierdzeniem dla
państwa Fundela jest postanowienie prokuratora
Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum – Zachód
o oddaleniu wniosku dowodowego pokrzywdzonych
o ekshumację zwłok Jadwigi Lewandowskiej (3 Ds.
861/04) oraz postanowienie prokuratora Prokura-
tury Rejonowej w Inowrocławiu o umorzeniu śledz-
twa w sprawie wyłudzenia w kwietniu 2004 r.
w Urzędzie Stanu Cywilnego w Inowrocławiu po-
świadczenia nieprawdy w dokumentach potwier-
dzających zgon Jadwigi Lewandowskiej, tj. o czyn
z art. 272 K.k.(3 Ds. 936/06).
Reasumując, państwo Stanisława i Kazimierz
Fundela mają liczne wątpliwości co do całego prze-
biegu przedmiotowych postępowań i rzetelności
prowadzonego śledztwa.
Panie Ministrze! Czy istnieje możliwość spraw-
dzenia poprawności prowadzonego śledztwa, tak by
wykluczyć ewentualne zaniedbania, i tym samym
udzielić jednoznacznej informacji państwu Stanisła-
wie i Kazimierzowi Fundela?
Z poważaniem
Poseł Tomasz Lenz
Toruń, dnia 19 listopada 2007 r.
75
Zapytanie
(nr 13)
do ministra spraw wewnętrznych i administracji
w sprawie konieczności uiszczenia opłaty
adiacenckiej w związku z dokonanym
podziałem nieruchomości rolnej
Szanowny Panie Ministrze! Pan Tadeusz Madet-
ko został poinformowany, iż w związku z dokonanym
podziałem nieruchomości rolnej położonej w Ostrow-
cu Świętokrzyskim powinien uiścić opłatę adia-
cencką. Ziemię tę zainteresowany otrzymał w 1983 r.
w spadku po swoim ojcu. Jest to ziemia rolna klasy
VI o powierzchni 5031 m2. Od momentu uzyskania
własności Pan Madeusz Madetko opłacał podatki.
W późniejszym okresie, po wejściu w życie zarzą-
dzenia zwalniającego posiadaczy ziemi klasy VI od
uiszczenia podatku, zainteresowany nie opłaca
tego podatku.
W 2004 r. Pan Tadeusz Madetko uzyskał wa-
runki zabudowy na połowę działki, zaś w 2006 r.
na drugą połowę działki. Wydanie warunków za-
budowy stanowiło podstawę do dokonania podzia-
łu nieruchomości. Po wykonaniu podziału przez
geodetę ziemia ta w dalszym ciągu ma charakter
ziemi rolnej, co wynika z planu podziału. Ponadto
należy podkreślić fakt, że Pan Tadeusz Madetko
podzieloną nieruchomość rolną chce przekazać
swoim córkom.
Biorąc pod uwagę powyższe, Pan Tadeusz Ma-
detko czuje się bardzo pokrzywdzony, dlaczego
jest zmuszony uiścić opłatę adiacencką wynikają-
cą z różnicy wartości działki przed podziałem i po
podziale*).
W związku z tym zwracam się z pytaniami do
Pana Ministra:
1. Czy Pan Tadeusz Madetko powinien uiszczać
opłatę adiacencką w związku z dokonanym podzia-
łem nieruchomości rolnej?
2. Jak Pan Minister ocenia tę sytuację prawną
i czym ją uzasadnia?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Rusiecki
Ostrowiec Świętokrzyski, dnia 19 listopada 2007 r.
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
76
Zapytanie
(nr 14)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie możliwości zatrudnienia osoby
będącej na emeryturze i posiadającej
orzeczenie o stopniu niepełnosprawności
wydane na stałe
Szanowny Panie Ministrze! W 1993 r. pan Jerzy
Zajączkowski doznał wylewu krwi do mózgu.
Po przebytym leczeniu orzeczono wobec zaintereso-
wanego II grupę inwalidzką. Po dalszym okresie le-
czenia Pan Jerzy Zajączkowski uzyskał zgodę od le-
karza na podjęcie lekkiej pracy, którą podjął w za-
kładzie pracy chronionej. W późniejszym czasie sta-
nął przed komisją lekarską, która orzekła III grupę
inwalidzką na stałe.
W zakładzie pracy chronionej pan Jerzy Zającz-
kowski pracował do chwili nabycia przez niego praw
emerytalnych, tj. do czerwca 2003 r. (ukończył
65 lat). Do czasu zakończenia pracy zainteresowany
legitymował się nadaną mu na stałe III grupą inwa-
lidzką. Po 2 latach przebywania na emeryturze
otrzymał z ostatniego miejsca pracy propozycję po-
nownego zatrudnienia. Podczas rozmowy w dziale
kadr pan Jerzy Zajączkowski został poinformowany,
iż nie może zostać zatrudniony na podstawie umowy
o pracę, gdyż jako emeryt nie może zostać uznany za
osobę niepełnosprawną. Ponieważ zakład pracy nie
miał wolnego etatu dla osoby zdrowej, pan Jerzy Za-
jączkowski został zatrudniony na podstawie umowy
zlecenia.
W podobnej sytuacji są także inne osoby, np. Pan
Andrzej Krzystek, zamieszkały w Ostrowcu Święto-
krzyskim.
Mając na uwadze powyższe, proszę Pana Mini-
stra o zainteresowanie się niniejszą sprawą i, w mia-
rę możliwości, o udzielenie pomocy w tej sytuacji
panu Jerzemu Zajączkowskiemu*).
W związku z powyższym zwracam się z pyta-
niem do Pani Minister: Jaki jest status Pana Jerze-
go Zajączkowskiego jako pracownika? Czy będąc na
emeryturze i posiadając orzeczenie o stopniu niepeł-
nosprawności wydane na stałe, może być uznany za
osobę niepełnosprawną?
Z poważaniem
Poseł Jarosław Rusiecki
Ostrowiec Świętokrzyski, dnia 19 listopada 2007 r.
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
Zapytanie
(nr 15)
do ministra środowiska
w sprawie opłat za składowanie odpadów
Zgodnie z niepokojącymi informacjami od Związ-
ku Komunalnego Gmin Ziemi Chełmskiej od 1 stycz-
nia 2008 r. ustalono pięciokrotny wzrost opłat za
składowanie odpadów.
Zapytując w tej sprawie, pytam, czy powyższe in-
formacje mają potwierdzenie w faktach, a jeżeli tak,
to czym podyktowany jest tak drastyczny wzrost
opłat, który w sposób istotny wpłynie na wzrost cen
za usługi wywozu nieczystości. Czy ten wzrost opłat
nie wpłynie negatywnie w ocenie ministerstwa na
zanieczyszczenie środowiska nielegalnymi wywoza-
mi śmieci? Jakie środki zaradcze planuje podjąć mi-
nisterstwo w celu udzielenia wsparcia samorządom,
szczególnie wiejskim, w realizacji polityki ekologicz-
nej państwa?
Poseł Grzegorz Raniewicz
Chełm, dnia 22 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 16)
do ministra infrastruktury
w sprawie terminu wydania rozporządzenia
do ustawy z dnia 19 września 2007 r.
o zmianie ustawy Prawo budowlane
W związku z interwencją skierowaną do mojego
biura poselskiego w Bielsku-Białej w sprawie braku
rozporządzenia do ustawy z dnia 19 września 2007 r.
o zmianie ustawy Prawo budowlane zwracam się
z uprzejmą prośbą do Pana Ministra o wskazanie
przyczyn braku ww. rozporządzenia.
Zgodnie z pkt 9 wymienionej ustawy: „Minister
właściwy do spraw budownictwa, gospodarki prze-
strzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozpo-
rządzenia, sposób przeprowadzania i zakres pro-
gramowy szkolenia oraz egzaminu, o których mowa
w ust. 8 pkt 4, warunki i wysokość odpłatności za
szkolenie i postępowanie egzaminacyjne (...)”. Brak
właściwego rozporządzenia skutkuje na 11 i 12
punkt ustawy.
Osoba interweniująca, która opłaciła i rozpoczę-
ła studia podyplomowe w zakresie świadectw ener-
getycznych budynku, obawia się, iż nie uda jej się
uzyskać certyfikatu.
W związku z powyższym pragnę zapytać Pana
Ministra:

1. Jakie są przyczyny braku rozporządzenia?
2. Kiedy ww. rozporządzenie zostanie wydane?
Poseł Mirosława Nykiel
Bielsko-Biała, dnia 23 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 17)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie zrównania wieku emerytalnego
mężczyzn i kobiet
Szanowna Pani Minister! W programie wybor-
czym Platforma Obywatelska zapisała, że „Polacy
opuszczają rynek pracy przeciętnie w wieku 58 lat,
najwcześniej w Europie, a bezrobocie młodych, wy-
noszące ciągle przeszło 25 proc., jest najwyższe
w krajach UE. Jednym z najważniejszych celów jest
więc zrównoważenie obecności na rynku pracy osób
najmłodszych i najstarszych, co wymaga wsparcia
startu zawodowego młodej generacji oraz utrzyma-
nia w zatrudnieniu osób powyżej 45. roku życia.
Niezbędne jest ograniczenie wczesnej dezaktywiza-
cji zawodowej, szybkie dokończenie reformy emery-
talnej, dbałość o jakość życia seniorów oraz powroty
młodych emigrantów do kraju”.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
Czy rząd zamierza zrównać wiek emerytalny męż-
czyzn i kobiet?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 12 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 18)
do ministra gospodarki
w sprawie możliwości wykorzystania metanu
ujmowanego w kopalniach węgla kamiennego
jako odnawialnego źródła
energii elektrycznej
Szanowny Panie Ministrze! Działając na podsta-
wie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senato-
ra art. 14 ust. 1 pkt 7 z dnia 9 maja 1996 r. (Dz. U.
Nr 73, poz. 350, z późn. zm.) oraz art. 191–193 regu-
laminu Sejmu (MP 2002 Nr 23, poz. 398), zwracam
się do Pana Ministra z zapytaniem w sprawie możli-
wości wykorzystania metanu ujmowanego w kopal-
niach węgla kamiennego jako odnawialnego źródła
energii elektrycznej, z którym to problemem się za-
77
poznałem po analizie dokumentów przedstawionych
przez Jastrzębską Spółkę Węglową.
W sytuacji gdy w świetle obowiązującego prawa
jest możliwe włączenie metanu ujmowanego w ko-
palniach węgla kamiennego do definicji odnawial-
nych źródeł energii, proszę o informację, czy Mini-
sterstwo Gospodarki prowadzi prace nad zalicze-
niem metanu do odnawialnych zasobów energii.
Proszę również o informację, czy ministerstwo
planuje wprowadzenie preferencji dla produkcji
energii elektrycznej z metanu z kopalń węgla ka-
miennego, co się wiąże z podniesieniem bezpieczeń-
stwa pracy na kopalniach węgla kamiennego i ko-
rzyściami ekologicznymi w postaci zmniejszenia
emisji gazów cieplarnianych w atmosferę.
Mając zatem powyższe na uwadze, proszę Pana
Ministra o zapoznanie się z przedstawionym proble-
mem i stosowną odpowiedź w trybie regulowanym
ustawą o wykonywaniu mandatu posła i senatora.
Z poważaniem
Poseł Grzegorz Janik
Rybnik, dnia 20 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 19)
do ministra zdrowia
w sprawie ilości i wartości świadczeń
przewidzianych do realizacji w 2008 r.
dla samodzielnych publicznych zespołów
opieki zdrowotnej
w Zduńskiej Woli i Wieluniu
Dnia 5 listopada 2007 r. otrzymałem sprzeciw
rady powiatu zduńskowolskiego i wieluńskiego wo-
bec propozycji Narodowego Funduszu Zdrowia doty-
czącej ilości i wartości świadczeń przewidzianych do
realizacji w 2008 r. dla samodzielnych publicznych
zespołów opieki zdrowotnej w Zduńskiej Woli i Wielu-
niu. Zakłada ona bowiem spadek z tytułu realizacji
zakontraktowanych świadczeń medycznych w 2008 r.
o ponad 600 tys. zł – w stosunku do roku 2007.
Rady powiatu zduńskowolskiego i wieluńskiego
nie mogą absolutnie zaakceptować tego drastyczne-
go obniżenia ilości i wartości zakontraktowanych
świadczeń, zwłaszcza w lecznictwie szpitalnym, po-
nieważ może ono skutkować pogorszeniem płynno-
ści finansowej placówek.
W związku z powyższym proszę Panią Minister
o odpowiedź na następujące pytania:
1. Dlaczego obniżono proponowany kontrakt
świadczeń dla szpitali powiatowych, skoro z zapo-
wiedzi rządu RP wynikało, że zostaną zwiększone
środki finansowe na służbę zdrowia w roku 2008
i latach następnych?
78
2. Dlaczego obniża się ilość i wartość zakontrak-
towanych świadczeń w lecznictwie szpitalnym?
3. Kiedy nastąpi kompleksowe rozwiązanie pro-
blemów finansowania szpitali powiatowych i równe-
go ich traktowania wobec pozostałych jednostek
lecznictwa zamkniętego?
Z poważaniem
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
Wieluń, dnia 22 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 20)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wstrzymania procesu budowy
obwodnicy Inowrocławia
Panie Premierze! Od kilku miesięcy mieszkańcy
Inowrocławia z coraz większą niecierpliwością ocze-
kują na wznowienie prac projektowych związanych
z budową obwodnicy tego miasta, o co usilnie zabie-
gał jego prezydent.
Wyłoniona przez Generalną Dyrekcję Dróg Kra-
jowych i Autostrad firma projektowa przerwała rok
temu prace w związku z brakiem tzw. decyzji o wpły-
wie na środowisko, której wydanie znajduje się
w kompetencji wojewody.
Od wielu miesięcy wojewoda kujawsko-pomorski
nie jest w stanie złożyć podpisu pod tą decyzją, argu-
mentując, że nie dysponuje odpowiednią opinią ze
strony ministra środowiska (tj. akceptacją dla tzw.
wariantu społecznego jej przebiegu).
Jeżeli w najbliższych dniach minister środowi-
ska nie wyjaśni tej sprawy z wojewodą kujawsko-po-
morskim i wojewoda nie podpisze wspomnianej de-
cyzji, to realizacja obwodnicy Inowrocławia przesu-
nie się na kolejne lata.
W związku z powyższym zapytujemy:
— Co jest przyczyną tak wielkiej zwłoki w dzia-
łaniach administracji rządowej wstrzymującej reali-
zację przygotowywanej od dawna jednej z najważ-
niejszych inwestycji drogowych w woj. kujawsko-po-
morskim?
— Jakie działania podejmie Pan Premier, aby do-
prowadzić do usunięcia tej, jak się wydaje, typowo
biurokratycznej niemocy urzędniczej i niewstrzy-
mywania procesu inwestycyjnego?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Krzysztof Brejza
i Grzegorz Roszak
Warszawa, dnia 22 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 21)
do ministra środowiska
w sprawie pobierania od gmin opłat
przez PGL Lasy Państwowe za grunty leśne
zajęte pod budowę dróg publicznych
Szanowny Panie Ministrze! Od pewnego czasu
Nadleśnictwo Starachowice przedkłada gminie Bro-
dy (woj. świętokrzyskie) umowy najmu gruntów le-
śnych zajętych pod drogi gminne. Ostatnia umowa
dotyczy drogi gminnej Ruda–Adamów przebiegają-
cej przez teren lasów Nadleśnictwa Starachowice.
Droga ta budowana była przez gminę Brody w la-
tach 80. W latach 1994–1995 gmina Brody poniosła
znaczne koszty przy jej modernizacji. Wykonana zo-
stała przebudowa tłuczniowa oraz nawierzchnia bi-
tumiczna. W trakcie wykonywania prac Lasy Pań-
stwowe nie zgłaszały żadnych sprzeciwów, roszczeń
dotyczących własności gruntów ani nie partycypo-
wały w kosztach modernizacji tej drogi. Przed-
miotowa droga rozporządzeniem z dnia 7 paź-
dziernika 1996 r. nr 14/96 wojewody kieleckiego
została zaliczona do kategorii dróg gminnych i otrzy-
mała nr ewidencyjny 152028. Powyższy fakt został
ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa
Kieleckiego. Należy dodać, że gmina Brody wykonu-
je przy tej drodze wszelkie prace związane z jej let-
nim i zimowym utrzymaniem.
Mając na uwadze fakt, iż na terenie gminy Brody
jest kilka odcinków dróg mających status dróg gmin-
nych, a przebiegających przez tereny Lasów Pań-
stwowych, istnieje realne zagrożenie dla gminnych
finansów.
Wobec powyższego zapytuję Pana Ministra: Czy
Lasy Państwowe są upoważnione do pobierania
opłat z tytułu przekazania gruntów leśnych pod
drogi gminne, pomimo iż drogi te zostały wybudo-
wane i są utrzymywane przez gminę?
Z wyrazami szacunku
Poseł Krzysztof Lipiec
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 22)
do ministra edukacji narodowej
w sprawie wyjaśnienia wątpliwości
związanych z promocją śródroczną
Pani Minister! W związku z wejściem w życie
§ 20 ust. 2 rozporządzenia MEN z dnia 30 kwietnia
2007 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania,

klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy
oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów
w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562
i Nr 130, poz. 906). W związku z wątpliwościami,
jakie wniósł do mojego biura poselskiego dyrektor
Zespołu Szkół w Mszanie, proszę o udzielenie precy-
zyjnej odpowiedzi na następujące pytanie: Czy uczeń
klasy II szkoły podstawowej (szkoła ogólnodostępna
bez oddziałów integracyjnych) posiadający orzecze-
nie o potrzebie kształcenia specjalnego realizowane
od 4 października 2007 r. może uzyskać śródroczną
promocję do klasy programowo wyższej?
Nadmieniam, że uczeń powtarza klasę II.
Z poważaniem
Poseł Krzysztof Gadowski
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 23)
do ministra zdrowia
w sprawie możliwości uzyskania
samodzielnego kontraktu finansowego
ze środków NFZ przez Szpital Miejski
w Rabce-Zdroju
Szpital miejski w Rabce-Zdroju istnieje nieprze-
rwanie od 62 lat. Swoją opieką obejmuje obszar za-
mieszkały przez ponad 60 tys. osób, świadcząc usłu-
gi medyczne w zakresie opieki szpitalnej i specjali-
stycznej opieki ambulatoryjnej. Wielu z pacjentów
szpitala stanowią turyści i kuracjusze przebywający
w Rabce i w okolicach w ciągu całego roku.
W wyniku działań restrukturyzacyjnych w służ-
bie zdrowia połączony został ze szpitalem powiato-
wym w Nowym Targu. Po niespełna dwóch latach
decyzją Rady Powiatu Nowotarskiego został ponow-
nie wydzielony w celu prywatyzacji, przekazania
bądź likwidacji. Miasto Rabka-Zdrój zdecydowało
wówczas o przejęciu całej placówki wraz ze wszyst-
kimi pracownikami, utrzymano w ten sposób jeden
z większych zakładów pracy na terenie miasta, za-
pewniając jednocześnie opiekę medyczną mieszkań-
com i kuracjuszom Rabki i okolicznych obszarów.
1 sierpnia 2007 r. rozpoczął swoją działalność
Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej „Szpital
Miejski w Rabce-Zdroju”.
Zwracam się do Pani Minister z pytaniem: jakie
są możliwości pozyskania samodzielnego kontraktu
finansowego ze środków Narodowego Funduszu
Zdrowia dla oddziałów: wewnętrznego, chirurgicz-
nego, opieki długoterminowej, intensywnej opieki
79
medycznej oraz poradni specjalistycznych przez
NZOZ „Szpital Miejski w Rabce-Zdroju” sp. z o.o.?
Poseł Andrzej Gut-Mostowy
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 24)
do ministra środowiska
w sprawie składowania
odpadów niebezpiecznych w Zgierzu
Od kilku lat Gmina Miasto Zgierz zajmuje się
problemem istnienia na terenie Zgierza składowisk
odpadów niebezpiecznych stanowiących pozostałość
po zlikwidowanych Zakładach Przemysłu Barwni-
ków Boruta SA, które obecnie są zarządzane przez
Eko-Borutę Zgierz spółkę z o.o. Są to:
— składowisko popiołów i gipsów, eksploatowane
w latach 1966–1994;
— składowisko odpadów przemysłowych „Za
Bzurą” położone w bezpośrednim korycie rzeki, eks-
ploatowane w latach 1894–1994, od stu lat niein-
wentaryzowane;
— składowisko odpadów niebezpiecznych przy
ul. Miroszewskiej, eksploatowane od 1995 r. do chwi-
li obecnej.
Na dzień dzisiejszy funkcjonuje składowisko przy
ul. Miroszewskiej, które jest całkowicie wypełnione,
a zarządca podjął czynności administracyjne zmie-
rzające do budowy jego drugiej kwatery. Mnóstwo
osób jest zaniepokojonych tym faktem, mając na
uwadze w szczególności zagrożenie pogorszenia się
stanu środowiska w znacznych rozmiarach. Obawy
społeczeństwa zgierskiego są w pełni uzasadnione,
gdyż ta sama spółka jest posiadaczem terenu, na
którym znajdują się pozostałe kilkudziesięcioletnie
składowiska odpadów niebezpiecznych. Składowi-
ska nie posiadają żadnych zabezpieczeń, a właściciel
nie podjął i nie zamierza podjąć żadnych działań za-
mierzających do ich oficjalnego zamknięcia jak i re-
kultywacji.
Zgodnie z pierwotnymi zamierzeniami zarządcy
składowisk dochody uzyskiwane z eksploatacji skła-
dowiska odpadów niebezpiecznych miały być prze-
znaczone na rekultywacje starych obiektów. Jed-
nakże zarządca informował władze Zgierza, że nie
posiada żadnych środków niezbędnych dla rekulty-
wacji starych składowisk. Należy jednak zaznaczyć,
iż obowiązujący do końca 2003 r. plan zagospodaro-
wania przestrzennego nie przewidywał tego typu
działalności na przedmiotowym obszarze.
Nasuwa się pewien wniosek: tego typu firmy
działają nastawione na osiągnięcie jak największych
zysków z bardzo dochodowego interesu, jakim jest
niewątpliwie prowadzenie składowisk odpadów nie-
80
bezpiecznych, nie interesując się, że wkrótce z róż-
nych przyczyn przestaną istnieć, zaczną przynosić
zaplanowane straty, a problem realnego zagrożenia
i pozostawionego składowiska spadnie na barki sa-
morządu i obejmie lokalną społeczność.
Od paru kadencji kolejne władze Zgierza starają
się zrobić wszystko, aby rozwiązać ten niebezpiecz-
ny problem, jednak bezskutecznie.
W tym miejscu nasuwają się zasadnicze pytania:
— Jakie działania zamierza Pan podjąć w tej
sprawie?
— Czy Gmina Miasto Zgierz i jej mieszkańcy
nadal będą skazani na zanieczyszczanie środowiska?
Z poważaniem
Poseł Marek Matuszewski
Zgierz, dnia 21 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 25)
do ministra sprawiedliwości
w sprawie polityki
Ministerstwa Sprawiedliwości
wobec chuliganów stadionowych
W ostatnich dniach grupa ok. 200 polskich pseu-
dokibiców piłki nożnej zdewastowała boisko w Bel-
gradzie, a następnie na ulicach tego miasta starła
się z serbską policją. Jak donosi prasa, część polskich
fanów była agresywna, a niektórzy nieśli flagi
z nazistowskimi symbolami. Z powodu zamieszek
w Belgradzie serbskie służby zatrzymały na granicy
z Węgrami kilka kolejnych autokarów z polskimi ki-
bicami, którzy dopiero po interwencji PZPN zostali
wpuszczeni do Serbii.
Te wydarzenia to kompromitacja naszych kibi-
ców, ale też wstyd dla naszego kraju. Jest to też
przedsmak tego, co może zdarzyć się w Polsce i na
Ukrainie podczas Euro 2012. Widać bowiem wyraź-
nie, że ledwie odszedł ze stanowiska minister spra-
wiedliwości Zbigniew Ziobro, a przysłowiowi kibole
wracają na boiska, bez obawy o konsekwencje praw-
ne za swoje rozrabiackie czyny.
Nasuwa się zatem kilka pytań:
— Jak wymiar sprawiedliwości pod rządami
Pana Ministra postąpi wobec tych kibiców, którzy
wywołali rozruchy w Belgradzie?
— Jakie rząd podejmie działania, aby podobne
sytuacje nie miały więcej miejsca zarówno w najbliż-
szym czasie, jak i podczas Euro 2012?
— Jaką politykę wobec pseudokibiców będzie
prowadził ten rząd w przyszłości?
— Czy znikną sądy 24-godzinne i surowe kary
przewidziane w prawie dla stadionowych chuliga-
nów, wprowadzone pod rządami Prawa i Sprawiedli-
wości?
Poseł Artur Górski
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 26)
do ministra środowiska
w sprawie zabezpieczenia brzegu rzeki Pisy,
na odcinku graniczącym z nieruchomością
Ośrodka Charytatywno-Opiekuńczego
Caritas Diecezji Łomżyńskiej,
przed postępującą erozją
oraz ustalenia linii brzegu
Dnia 9 listopada 2007 r. otrzymałem pismo od
starosty łomżyńskiego Pana Krzysztofa Kozickiego
o poparcie działań w sprawie zabezpieczenia brzegu
rzeki Pisy na odcinku graniczącym z nieruchomo-
ścią ośrodka.
Ośrodek Charytatywno-Opiekuńczy w Ptakach
k. Nowogrodu zarządzany przez Caritas Diecezji
Łomżyńskiej położony jest w malowniczym zakątku
obszaru chronionego krajobrazu Równiny Kurpiow-
skiej i Doliny Dolnej Narwi wchodzącego w skład
projektowanego obszaru Natura 2000 „Dolina Pisy”.
Teren ten łączy się w okolicach Nowogrodu z już wy-
znaczonym obszarem Natura 2000 „Dolina Dolnej
Narwi” PLB 140014 (rozporządzenie ministra śro-
dowiska z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie obsza-
rów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. U.
Nr 229, poz. 2313, zm. Dz. U. z 2007 r. Nr 179,
poz. 1275).
Ośrodek w Ptakach składa się z 9 budynków
campingowych i budynku głównego, zlokalizowa-
nych nad brzegiem rzeki Pisy. Jego atrakcyjne poło-
żenie oraz wyposażenie umożliwia coroczne organi-
zowanie przez Caritas Diecezji Łomżyńskiej letnie-
go wypoczynku dla ok. 1000 dzieci pochodzących
z najuboższych rodzin. W znajdującej się po sąsiedz-
ku bazie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej
w Łomży organizowane są turnusy rehabilitacyjne
dla osób niepełnosprawnych.
Od wielu lat wody rzeki Pisy systematycznie pod-
mywają nadbrzeżną skarpę od strony ośrodka, któ-
ra niebezpiecznie i stale obsuwa się wraz z rosnący-
mi na niej pojedynczymi drzewami. Systemy korze-
niowe rosnących drzew umacniają skarpę, lecz pod-
dają się niszczycielskiemu działaniu wody. W chwili
obecnej brzeg na zakolu rzeki, na odcinku długości
ok. 300 m w km 3,00 stanowi bardzo strome, piasz-
czyste urwisko wznoszące się ok. 4 m nad poziom
wody. Stan taki powoduje lokalne niszczenie środo-

wiska (powierzchni ziemi, gleby, roślin), a ponadto
stanowi śmiertelne zagrożenie dla przebywających,
wypoczywających tam dzieci, jak i dorosłych. Wyso-
ka, niezabezpieczona skarpa w każdej chwili może
się osunąć do wartkiego nurtu rzeki. W tym miejscu
każdego roku woda zabiera kilkumetrowej szeroko-
ści pas gruntu z działki należącej do Caritas – tym
samym koryto rzeki niebezpiecznie zbliża się też do
budynku głównego ośrodka. Dobrym przykładem
stabilizacji urwistego brzegu Pisy jest wykonana
w latach 80. w rejonie głównego budynku ośrodka
opaska materacowo-kamienna oraz palisada z pali
drewnianych – nawiasem mówiąc, wymagająca re-
montu.
Dlatego też zwracam się z prośbą o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Który organ jest odpowiedzialny za stan brze-
gu rzeki Pisy?
2. Czy w ostatnim czasie zostały podjęte jakiekol-
wiek działania na rzecz zahamowania w ww. miej-
scu postępującej erozji brzegu rzeki Pisy?
3. Czy są przeznaczane jakiekolwiek środki na
tego typu działania i w jaki sposób są rozdyspono-
wywane?
Z poważaniem
Poseł Damian Raczkowski
Białystok, dnia 20 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 27)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie budowy stadionu narodowego
Szanowny Panie Ministrze! Pozwalam sobie
skierować do Pana Ministra prośbę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Czy rząd przewiduje zasadnicze trudności
w sprawie budowy stadionu narodowego?
2. Czy w razie trudności z budową stadionu naro-
dowego rząd ma jakiś plan awaryjny?
Z poważaniem
Poseł Paweł Kowal
Warszawa, dnia 26 listopada 2007 r.
81
Zapytanie
(nr 28)
do ministra sportu i turystyki
w sprawie lokalizacji stadionu narodowego
Szanowny Panie Ministrze! Pozwalamy sobie
skierować do Pana Ministra prośbę o podanie szcze-
gółowych decyzji rządu w sprawie budowy stadionu
narodowego. Z przykrością stwierdzamy, że – mimo
bardzo szczegółowego omówienia kwestii Euro 2012
– w exposé premiera ani słowem nie było wspomnia-
ne, gdzie będzie się znajdował stadion narodowy.
Czy rząd zamierza budować Stadion Narodowy
w Warszawie?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Elżbieta Jakubiak
i Jan Ołdakowski
Warszawa, dnia 26 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 29)
do ministra nauki i szkolnictwa wyższego
w sprawie zapowiedzi kontroli
w Wyższej Szkole Kultury Społecznej
i Medialnej w Toruniu
Szanowna Pani Minister! W wywiadzie udzielo-
nym dziennikowi „Rzeczpospolita” w dniu 26 listopa-
da stwierdza Pani Minister, że: „Funkcją organów
państwa takich jak resort szkolnictwa wyższego jest
przede wszystkim działalność kontrolna i wykorzy-
stam ją, by sprawdzić, czy szkoła ta nie narusza pra-
wa”. Z kolei w wypowiedziach radiowych z dnia
27 listopada stwierdza Pani Minister, że nie zamie-
rza przeprowadzać kontroli w WSKSiM, a jedynie
sprawować nadzór nad uczelniami wyższymi w ra-
mach określonych przez prawo.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
1. Jakie są rzeczywiste intencje Pani Minister
wobec Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Me-
dialnej?
2. Czy wypowiedzi Pani Minister należy trakto-
wać jako przejaw nierespektowania autonomii WSK-
SiM i czy kierowanie tych słów tylko do jednej insty-
tucji nie świadczy o dyskryminacji WSKSiM wobec
innych uczelni?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 26 listopada 2007 r.
82
Zapytanie
(nr 30)
do ministra zdrowia
w sprawie szczepionek ochronnych
Szanowna Pani Minister! Jak donosi prasa, Mi-
nisterstwo Zdrowia poinformowało, że w budżecie
resortu zdrowia nie uwzględniono 28 mln zł na
szczepionki ochronne dla dzieci.
W związku z powyższym pytam Panią Minister:
Czy rząd zabezpieczy w budżecie państwa 28 mln zł
na szczepionki ochronne dla dzieci?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 20 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 31)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie zmiany stosunków
własnościowych
Szanowny Panie Premierze! W programie Plat-
formy Obywatelskiej czytamy, że: „Konieczne jest
umocnienie w Polsce nowoczesnego modelu gospo-
darki wolnorynkowej opartego na własności pry-
watnej. Dokonać tego można poprzez zmianę sto-
sunków własnościowych, aby możliwie jak najwięk-
sza liczba obywateli stała się właścicielami (miesz-
kań, domów, akcji, udziałów, zwracanego mienia
etc.). Własność uczyni Polaków wolnymi i niezależ-
nymi, a jednocześnie pozwoli im na efektywne włą-
czenie się do procesów gospodarczych. To da szansę
na stworzenie w naszym kraju licznej i silnej klasy
średniej, która w rozwiniętych krajach wolnorynko-
wych stanowi fundament stabilnej gospodarki na-
stawionej na zwiększanie dobrobytu wszystkich
obywateli”.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
W jaki sposób rząd zamierza dokonać zmiany sto-
sunków własnościowych, aby możliwie jak najwięk-
sza liczba obywateli stała się właścicielami?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 20 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 32)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie wzrostu płac pracowników
sektora publicznego
Szanowny Panie Premierze! W swoim exposé za-
powiedział Pan Premier, że rząd zapewni wzrost
płac pracownikom sektora publicznego. „O nikim
nie wolno nam zapomnieć ani nikogo nie będziemy
faworyzować”.
W związku z powyższym pytam Pana Premiera:
Jakie sektory publiczne mogą liczyć na podwyższe-
nie wynagrodzeń i w jakiej wysokości? Skąd rząd
zamierza uzyskać na to środki, skoro deficyt budże-
towy ma być zmniejszony?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 23 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 33)
do prezesa Rady Ministrów
w sprawie powszechnego dostępu
do Internetu
Szanowny Panie Premierze! W swoim exposé po-
wiedział Pan Premier, że internet to nie zagrożenie,
a jego mądre wykorzystanie daje dostęp do informa-
cji, wiedzy, edukacji i kultury. Pojawiła się także za-
powiedź, że rząd będzie szczególną wagę przywiązy-
wał do „zapewnienia powszechnego dostępu do szero-
kopasmowego internetu” dla wszystkich Polaków, co
miałoby być wyrazem nowoczesnego patriotyzmu.
W związku z powyższym pytam Pana Premie-
ra: W jaki sposób rząd zamierza zapewnić wszyst-
kim Polakom dostęp do szerokopasmowego inter-
netu? Skąd rząd znajdzie środki na realizację tego
zadania?
Z poważaniem
Poseł Anna Sobecka
Toruń, dnia 23 listopada 2007 r.

Zapytanie
(nr 34)
do ministra infrastruktury
w sprawie możliwości wystąpienia
paraliżu komunikacyjnego
w przewozach regularnych osób
w komunikacji lokalnej i międzymiastowej
w związku z art. 66 ust. 1 ustawy
Prawo o ruchu drogowym
Istnieje obawa, iż wystąpi paraliż komunikacyj-
ny w przewozach regularnych osób w komunikacji
lokalnej i międzymiastowej w związku z wprowa-
dzonym art. 66 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym. Otóż z opisu zawartego w przywołanym prze-
pisie wynika, iż autobusy o dopuszczalnej masie cał-
kowitej przekraczającej 3,5 t winny być wyposażone
w ogranicznik prędkości ograniczający maksymal-
ną prędkość autobusu do 100 km/h.
Przedsiębiorstwa, aby spełnić warunki ww. ar-
tykułu, zmuszone są do wyposażenia w ograniczni-
ki prędkości około 90% posiadanego taboru auto-
busowego.
Koszt jednego urządzenia z montażem szacuje
się na około 3 tys. zł, a więc średni całkowity koszt,
jaki poniosą przedsiębiorstwa, to kwota od 100 do
300 tys. zł.
Niejednokrotnie koszt urządzenia przewyższy
wartość księgową autobusu. W bardzo wielu przy-
padkach ograniczniki prędkości funkcjonowały
będą bardzo krótko na pojeździe, ponieważ ze wzglę-
du na stan techniczny autobusy są systematycznie
wycofywane z eksploatacji. Jak również możliwości
eksploatacji niektórych pojazdów uniemożliwiają
osiąganie wskazanych prędkości eksploatacyjnych.
Ponadto ciągłe mnożenie rozmaitych obciążeń,
opłat i wydatków, takich jak np. wymienione ogra-
niczniki, powoduje, iż firmy transportowe nie mają
środków na inwestycje w nowe autobusy, a eksplo-
atują coraz starszy tabor – co przekłada się na bez-
pieczeństwo i komfort przy przewozie osób.
W przypadku niektórych przedsiębiorstw całko-
wity koszt inwestycji sprawi, iż nie osiągną one za-
dowalającego wyniku finansowego lub zrezygnują
z innych znacznie ważniejszych przedsięwzięć.
W związku z powyższym proszę Pana Ministra
o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy istnieje możliwość odstąpienia od obo-
wiązku montażu ograniczników prędkości w auto-
busach wyprodukowanych do końca 2002 r. (autobu-
sy wyprodukowane po 2002 r. są fabrycznie wyposa-
żone w ogranicznik prędkości)?
2. Czy istnieje możliwość dofinansowania urzą-
dzeń z budżetu państwa?
83
3. Czy resort rozważa zmianę tak nieżycio-
wych przepisów dotyczących problemu ogranicz-
ników prędkości?
Z poważaniem
Poseł Mieczysław Marcin Łuczak
Wieluń, dnia 26 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 35)
do ministra zdrowia
w sprawie stanowiska ministra zdrowia
w przedmiocie dalszego prowadzenia
SPZOZ SCM w Polanicy Zdroju, dla którego
minister jest organem założycielskim,
oraz wyjaśnienia przyczyn i podania
możliwych terminów zakończenia
postępowań wyjaśniających dotyczących
nieprawidłowości, jakie miały miejsce
w tej placówce w minionym okresie
Inwestycja budowy nowoczesnego szpitala w Po-
lanicy Zdroju, obecnie SP ZOZ SCM w Polanicy
Zdroju, dla którego od 2005 r. organem założyciel-
skim jest minister zdrowia, to historia ponad 20-let-
niej (od 1984 r.) budowy nowoczesnego, pięknego
obiektu szpitalnego, zlokalizowanego w powiecie
kłodzkim, uruchomionego w październiku 2005 r.
Powiat kłodzki, realizując zadania nałożone za-
pisami ustawy o samorządzie powiatowym, żywo
zainteresowany był prowadzoną inwestycją od mo-
mentu rozpoczęcia swojej samorządowej działalno-
ści i na bieżąco monitorował kwestie dotyczące prze-
dłużającego się terminu oddania tego obiektu do
użytku publicznego, braku spójnego z powiatowymi
jednostkami planu działalności medycznej szpitala,
braku środków finansowych na dokończenie inwe-
stycji, braku sprzętu medycznego, drogi dojazdowej
do szpitala oraz kwestie nadzoru nad prowadzoną
inwestycją.
Jedną z ważniejszych kwestii dotyczących SCM
było ustalenie dla tego szpitala organu założyciel-
skiego, do którego to zaszczytu od lat powiat preten-
dował. Czując się gospodarzem regionu i kierując się
świadomością współodpowiedzialności za zabezpie-
czenie medyczne dla mieszkańców powiatu kłodz-
kiego, konieczność racjonalnego wykorzystania po-
tencjału nowoczesnego szpitala, jak również mając
świadomość konieczności podejmowania działań re-
strukturyzacyjnych własnych jednostek, Rada Po-
wiatu Kłodzkiego na przestrzeni ostatnich lat podej-
mowała kilka różnych uchwał, wyrażając w ten spo-
sób swoją determinację i stanowisko w przedmiocie
organu prowadzącego, jak również bieżącej działal-
ności SCM w Polanicy Zdroju.
84
Od początku plany medyczne działalności tego
szpitala, tak istotne dla regionu kłodzkiego, były
ukierunkowane na wysokospecjalistyczną działal-
ność medyczną szpitala w Polanicy i były również
tematem wielokrotnych spotkań, także na prze-
strzeni ostatnich lat, z poszczególnymi ministrami
zdrowia i prowadzonej w tym zakresie obszernej ko-
respondencji.
Kilkakrotnie zmieniany przez ministra zdrowia
program medyczny był obiektem podejmowanych
przez stronę samorządową uzgodnień i wstępnych
ustaleń. Ustalenia te dotyczyły na przykład zmiany
planu medycznego z początkiem 2003 r., następnie
2005 r., aby w końcu, w roku 2005, rozporządzeniem
ministra zdrowia w sprawie utworzenia Specjali-
stycznego Centrum Medycznego w Polanicy Zdroju,
uruchomić szpital w formie zakładu budżetowego,
a następnie przekształcić tę jednostkę w samodziel-
ny publiczny zakład opieki zdrowotnej (od 1 kwiet-
nia 2007 r.), nie uwzględniając ustaleń wcześniej-
szych, prowadzonych z samorządem powiatowym.
Ustalenia dotyczące programu medycznego dla
tej nowej jednostki odgrywały ogromną rolę w pro-
wadzeniu restrukturyzacji zakładów opieki zdro-
wotnej, dla których organem założycielskim jest
Rada Powiatu Kłodzkiego, który to fakt, ze względu
na niepodejmowanie przez ministra zdrowia decyzji
o przekazaniu tej jednostki do prowadzenia samo-
rządowi powiatowemu, powodował utrudnienia w ra-
cjonalnie prowadzonej restrukturyzacji. Szczęściem
jednak samorząd powiatowy poradził sobie z tym
problemem sam, nie doprowadzając do drastycznej
likwidacji jednostek, lecz prowadząc do wsparcia fi-
nansowego zakładów (pokrycie strat z lat ubiegłych),
zadłużając powiat na prawie 30 mln zł, rygorystycz-
nie porządkując struktury jednostek, aby wreszcie
doprowadzić do skonsolidowania 3 jednostek w je-
den zakład opieki zdrowotnej.
Działania te prowadzone były sukcesywnie, nie
wywołując niezadowolenia społecznego. Opisane dzia-
łania nie były, niestety, wspierane poprzez współpra-
cę z ministerstwem zdrowia, ponieważ, jak wskaza-
no na wstępie, brak było konkretów ze strony mini-
stra zdrowia. Z pewnością zdecydowanie i determi-
nacja w tamtym czasie pozwoliłyby uniknąć samo-
rządowi w części poniesionych kosztów restruktury-
zacji. Praktycznie przez okres prowadzonych w la-
tach ubiegłych zabiegów powiatu kłodzkiego o prze-
jęcie SCM przez powiat wsparcie działań było
także ze strony samorządu woj. dolnośląskiego
wraz z przygotowaniem wspólnych założeń do pro-
ponowanego przez ministra zdrowia trójstronnego
porozumienia w sprawie uzgodnienia terminu i wa-
runków przekazania SCM samorządowi powiatowe-
mu do prowadzenia, do podpisania którego również
nie doszło z powodu braku konkretnego stanowiska
ministra zdrowia.
Uruchomienie działalności SCM w Polanicy
Zdroju to także wiele ważnych kwestii dotyczących
rozliczenia prowadzonej inwestycji, perypetie doty-
czące kierowania szpitalem (zmieniający się dyrek-
torzy, brak skutecznego rozstrzygnięcia konkursu
na stanowisko dyrektora, brak przeprowadzonych,
pomimo prowadzonej już ponad 2 lata działalności,
konkursów na stanowiska ordynatorów, pielęgniar-
ki naczelnej i oddziałowych). Wyniki kontroli NIK
(w tym pismo z kontroli NIK wskazujące zasadność
przekazania do prowadzenia szpitala powiatowi), pi-
sma z prokuratury skutkowały reakcją samorządu
powiatowego w postaci powiadomienia o podejrze-
niu zaistnienia licznych nieprawidłowości i skiero-
wania do organów kontroli i ścigania.
Szczególnie w ostatnim roku, w momencie doko-
nania wspomnianej już konsolidacji powiatowych
jednostek, działania podejmowane przez samorząd
powiatowy w celu doprowadzenia do przekazania
przez ministra zdrowia SP ZOZ SCM w Polanicy
Zdroju powiatowi kłodzkiemu prowadzone były
przez samorząd bardzo aktywnie. Prowadzone za-
biegi dotyczące ostatecznej decyzji ministra w tej
sprawie i doprowadzenia do oczekiwanego przekaza-
nia tej jednostki znalazły zrozumienie zarówno pod-
czas rozmów prowadzonych z ministrem zdrowia
(9.05.2007 r., 16.07.2007 r.), jak i w niezależnych opi-
niach prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia pana
Andrzeja Sośnierza i dyrektora Dolnośląskiego Od-
działu Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdro-
wia pani Violetty Plebanek-Sitko, wicemarszałka
województwa dolnośląskiego Pana Marka Mosz-
czyńskiego, a także parlamentarzystów poprzedniej
kadencji Sejmu.
Pani Minister, ostatnie miesiące bieżącego roku
to dalszy ciąg problemowych spraw dotyczących
działalności SCM. Otóż w dniu 22 października
2007 r. podczas posiedzenia Komisji Zdrowia i Spraw
Społecznych i później 30 października 2007 r. pod-
czas Sesji Rady Powiatu Kłodzkiego obecny dyrek-
tor SP ZOZ SCM w Polanicy Zdroju zaapelował do
rady o nieprzejmowanie tej jednostki przez powiat
z uwagi na szereg niewyjaśnionych u niego spraw
o charakterze kryminalnej niegospodarności, a w ślad
za tym grupa radnych, co było podyktowane ww.
niepokojącymi informacjami przekazanymi przez
dyrektora SCM, zgłosiła projekt uchwały, by w ta-
kiej sytuacji w obecnym czasie odstąpić od zamiaru
przejęcia szpitala przez powiat.
Rada Powiatu Kłodzkiego minimalną liczbą gło-
sów przyjęła takie stanowisko. Został o nim poinfor-
mowany przez starostę kłodzkiego, w dniu 7 listopa-
da 2007 r., minister zdrowia. Stan ten jest jednak
zdecydowanie tymczasowy i zależy od wyjaśnienia
spraw niegospodarności w jednostce i jej długów. Na
chwilę obecną straty szpitala wynoszą ok. 30 mln zł,
w tym jednostka ma zobowiązania wobec Skarbu
Państwa z tytułu opłat za trwały zarząd z cza-
sów, gdy była zakładem budżetowym (1.10.2005 r.
– 31.03.2007 r.).
Około 25% tych należności Skarbu Państwa sta-
nowi wierzytelność powiatu kłodzkiego w stosunku
do SP ZOZ SCM w Polanicy Zdroju. Jednostka ta

stale się zadłuża, a ponadto nie spełnia wymogów do
pełnego funkcjonowania, np. nie posiada prawidło-
wej drogi dojazdowej od strony drogi krajowej E8,
nie ma lądowiska dla helikopterów (jest to absolut-
na konieczność, ponieważ w szpitalu jest jedyny
w powiecie SOR, a dojazd karetek do szpitala odby-
wa się przez centrum strefy uzdrowiska Polanica
Zdrój – deptak, wąskie uliczki, ograniczony ruch sa-
mochodowy, „białe drogi” zimą itp.), brak jest rów-
nież właściwego parkingu przy obiekcie szpitala.
Pani Minister, ze względu na opisaną powyżej
troskę samorządu o dalsze funkcjonowanie tej no-
woczesnej jednostki ochrony zdrowia oraz gospodar-
ne wykorzystanie istniejącego potencjału majątku
publicznego, gromadzonego przez ponad 20 lat,
w sytuacji niedoinwestowania w tamtym okresie in-
nych podmiotów użyteczności publicznej powiat
kłodzki wyraża głębokie zaniepokojenie stanem
spraw związanych z przedłużającymi się wyjaśnie-
niami dotyczącymi nieprawidłowości w tej placówce,
niegospodarności, pogłębiającego się zadłużenia
szpitala, niedoinwestowania, jeśli chodzi o sprzęt
i infrastrukturę zewnętrzną, dalekim od możliwości
wykorzystaniem istniejącego tam potencjału, ale też
trudnościami kadrowymi tego szpitala (brak kadry
specjalistycznej).
Mając na uwadze powyższe, kieruję do Pani Mi-
nister następujące zapytania:
1. Jakie jest stanowisko Pani Minister w przed-
miocie organu prowadzącego oraz dalszej działalno-
ści SP ZOZ SCM w Polanicy Zdroju, jednostki ochro-
ny zdrowia o charakterze szpitala powiatowego?
2. Czy minister zdrowia przekaże w najbliższym
czasie prowadzenie tego szpitala powiatowi kłodz-
kiemu, a jeśli tak, to kiedy wyrażona będzie oficjal-
nie taka wola Pani Minister i na jakich warunkach
mogłoby nastąpić takie przekazanie tej jednostki sa-
morządowi powiatowemu?
3. Proszę o przedstawienie stanowiska ministra
zdrowia wobec nieprawidłowości, które miały miej-
sce w SP ZOZ SCM w Polanicy Zdroju w minionym
okresie.
Bardzo proszę o udzielenie w powyższych kwe-
stiach możliwie wyczerpującej odpowiedzi na po-
stawione pytania w przedłożonym zapytaniu po-
selskim.
Z wyrazami szacunku
Poseł Monika Wielichowska
Kłodzko, dnia 26 listopada 2007 r.
85
Zapytanie
(nr 36)
do ministra infrastruktury
w sprawie projektu i budowy obwodnicy
Kłodzka w ciągu dróg krajowych nr 8, 33 i 46
Skrzyżowanie drogi krajowej nr 46 z drogą
krajową nr 33 w Kłodzku jest najniebezpieczniej-
szym miejscem w mieście i powiecie kłodzkim.
Długi i stromy zjazd drogi krajowej nr 46 do ronda
powoduje, że samochody ciężarowe mają problem
z wyhamowaniem przed skrzyżowaniem. Skutki ta-
kich zdarzeń są tragiczne. W załączeniu przedsta-
wiam panu ich wykaz oraz zdjęcia z ostatniego wy-
padku, w którym uczestniczył autokar z dziećmi*).
Wiem, że w kilku przypadkach udało się uniknąć
tragedii, dlatego że akurat na drodze rozpędzonej
ciężarówki nie było żadnego innego pojazdu ani pie-
szych. Oddział Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych
i Autostrad we Wrocławiu po każdym wypadku po-
dejmuje działania, które mają poprawić bezpieczeń-
stwo ruchu na ww. zjeździe i skrzyżowaniu. Ciągle
jednak okazują się one niewystarczające. Postępują-
cy wzrost natężenia ruchu tranzytowego, szczegól-
nie tzw. tirów, na drodze krajowej nr 46 rodzi obawy,
że nastąpią kolejne wypadki w tym najbardziej ru-
chliwym rejonie miasta. Ponadto układ drogowy
Kłodzka nie jest przystosowany do przenoszenia ta-
kiego jak obecnie potoku ruchu tranzytowego. Para-
liż komunikacyjny miasta trwa nieprzerwanie od
rana do późnych godzin popołudniowych. Przepu-
stowość ciągu tranzytowego przez miasto została
wyczerpana.
Skutecznym rozwiązaniem, o które od lat zabie-
gają władze lokalne, jest budowa obwodnicy miasta
Kłodzka. Początek starań o jej powstanie sięga lat
siedemdziesiątych. W latach osiemdziesiątych zre-
alizowano odcinek północno-zachodni, który przejął
ruch tranzytowy z centrum Kłodzka na trasie Wro-
cław–Kudowa Zdrój–granica państwa. Kolejne od-
cinki nie zostały zrealizowane. W 2001 r. z inicjaty-
wy samorządów miejskiego i powiatowego General-
na Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad we Wro-
cławiu powróciła do tematu budowy obwodnicy.
30 kwietnia 2003 r. zatwierdzone zostało „Studium
techniczno-ekonomiczne rozwiązań komunikacyj-
nych przebiegu dróg krajowych w rejonie miasta
Kłodzka” i zlecono opracowanie koncepcji progra-
mowej przebiegu obwodnicy. Na tym etapie realiza-
cję budowy przewidywano jeszcze w latach 2006–
–2008. Niestety, mimo oczywistych korzyści, jakie
daje obwodnica, prace przeciągają się. Ostatnie wy-
darzenia, jak chociażby ośmiomiesięczne zwlekanie
z wyznaczeniem terminu posiedzenia KOPI czy też
decyzja o wstrzymaniu zatwierdzenia „Koncepcji
programowej obwodnicy Kłodzka w ciągu drogi kra-
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
86
jowej nr 33 wraz z łącznikiem do drogi krajowej
nr 46”, świadczą o braku przykładania należytej
wagi przez zarządcę dróg krajowych do problemu
ruchu tranzytowego przez Kłodzko. Zamiast dążenia
do szybkiego rozwiązania problemu mamy do czynie-
nia z decyzjami opóźniającymi kolejne etapy realiza-
cji inwestycji. Na podstawie pism mieszkańców mia-
sta oraz rozmów z nimi wiem, że ich oburzenie i cier-
pliwość sięgnęły zenitu. Organizowane są akcje pro-
testacyjne, m.in. polegające na czasowym blokowaniu
wymienionego na wstępie skrzyżowania.
Jest jeszcze jeden aspekt sprawy. Powiat kłodzki,
wspólnie z kilkoma innymi samorządami i partne-
rami ze strony czeskiej, czyni starania o przedłuże-
nie drogi ekspresowej S5 z Wrocławia do przejścia
granicznego w Boboszowie. Celem jest powstanie
szlaku międzynarodowego relacji Bydgoszcz–Po-
znań–Wrocław–Kłodzko–Międzylesie–Czeska Trebo-
va–Brno–Wiedeń–południe Europy. Wspólnie z mię-
dzynarodową trasą kolejową AGTC, C 59/2 Wro-
cław–Kamieniec Ząbkowicki–Kłodzko–Międzylesie–
–Lichkov–Usti nad Orlicą– Praga, droga S5 utworzy-
łaby wtedy korytarz transportowy łączący dwa pa-
neuropejskie korytarze transportowe nr III i nr IV.
Obwodnica kłodzka doskonale wpisuje się w przebieg
planowanej drogi, likwidując wąskie gardło, jakim
jest obecnie węzeł dróg krajowych w rejonie Kłodz-
ka. Dałoby to ogromną szansę szybkiego rozwoju go-
spodarczego regionu Kotliny Kłodzkiej i całego woj.
dolnośląskiego.
Jak powyżej wykazałam, wybudowanie obwod-
nicy Kłodzka jest niezmiernie ważne dla bezpie-
czeństwa mieszkańców miasta, bezpieczeństwa ru-
chu drogowego w mieście, sprawnego ruchu tran-
zytowego.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Jakie są przyczyny tak długo trwających prac
i procedur?
2. Kiedy zostanie zatwierdzona „Koncepcja
programowa obwodnicy Kłodzka w ciągu drogi
krajowej nr 33 wraz z łącznikiem do drogi krajo-
wej nr 46”?
3. Kiedy nastąpi wykup gruntów i rozpocznie się
inwestycja?
Z poważaniem
Poseł Monika Wielichowska
Kłodzko, dnia 28 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 37)
do ministra środowiska
w sprawie poparcia starań miasta i gminy
Rejowiec dotyczących inicjatywy
produkcji energii elektrycznej z biomasy
Zwracam się z zapytaniem o udzielenie informa-
cji dotyczącej możliwości wsparcia starań miasta
i gminy Rejowiec w inicjatywie produkcji energii
elektrycznej z biomasy. Proszę o udzielenie informa-
cji, czy i w jaki sposób minister środowiska może
wesprzeć powyższą cenną dla środowiska inicjatywę
gospodarczą.
Poseł Grzegorz Raniewicz
Chełm, dnia 28 listopada 2007 r.
Zapytanie
(nr 38)
do ministra pracy i polityki społecznej
w sprawie wypłaty deputatu węglowego
dla emerytów z przedsiębiorstw górniczych
Szanowna Pani Minister! W dniu 21 grudnia
2005 r. Trybunał Konstytucyjny w sprawie SK 20/
04 wydał wyrok, w którym orzekł, że przepis od-
mawiający prawa do deputatu węglowego emerytom
z przedsiębiorstw górniczych jest niezgodny z Kon-
stytucją RP.
W związku z takim wyrokiem wymienieni eme-
ryci wystąpili do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
o wypłatę deputatu węglowego. Również tak uczynił
w dniu 30.05.2006 r. pan Stanisław Bartula, zam.
w Oświęcimiu-Brzezince, który poprosił ZUS O/
Chrzanów o stosowny deputat. Pomimo 1,5 rocznej
korespondencji (którą załączam)*), do chwili obecnej
emeryt przedmiotowego deputatu nie otrzymał. Z ostat-
niego pisma ZUS O/Chrzanów z dnia 24.10.2007 r.
nr KGE-217522/05 wynika, że wypłata nie może być
realizowana, gdyż „brak wytycznych w zakresie za-
sad wypłaty ekwiwalentu pieniężnego z tytułu pra-
wa do bezpłatnego węgla”.
W przedstawionej sytuacji proszę o odpowiedź na
następujące pytania:
1. Dlaczego pomimo upływu dwóch lat od wyro-
ku TK do chwili obecnej odpowiedzialne władze nie
opracowały zasad przyznawania przedmiotowego
deputatu?
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
 87

2. Kiedy takie zasady zostaną opracowane i de-
putaty będą wypłacane?
3. Czy wyciągnięte zostaną konsekwencje wobec
osób odpowiedzialnych za wskazany stan?
4. Czy emeryci otrzymają deputaty wraz z karny-
mi odsetkami?
5. Kiedy pan Stanisław Bartula otrzyma deputat
węglowy wraz z odsetkami i przeprosinami?
Z wyrazami szacunku
Posłowie Stanisław Rydzoń
i Tadeusz Motowidło
Oświęcim, dnia 20 listopada 2007 r.
 ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA
Odpowiedź
ministra rozwoju regionalnego
na zapytanie posła Karola Karskiego
w sprawie środków Unii Europejskiej
na inwestycje infrastrukturalne
w m.st. Warszawie (1)
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na
zapytanie Posła na Sejm RP Pana Karola Karskie-
go, nadesłane przy piśmie z dnia 12 listopada br.
(znak: SPS-024-1/07), dotyczące informacji nt. środ-
ków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej na
inwestycje infrastrukturalne w m.st. Warszawie,
przesyłam następujące wyjaśnienia.
Odpowiadając na pytanie pierwsze, uprzejmie in-
formuję, iż zgodnie z danymi Ministerstwa Rozwoju
Regionalnego gmina Warszawa do końca września
br. podpisała 15 umów o dofinansowanie projektów
infrastrukturalnych (załącznik: Lista projektów re-
alizowanych przez m. st. Warszawę w perspektywie
finansowej 2004–2006 oraz projektów kluczowych
przeznaczonych do realizacji w perspektywie finan-
sowej 2007–2013)*), dla których wartość dofinanso-
wania ze środków Unii Europejskiej wynosi ponad
1,6 mld zł. Należy podkreślić, że dotychczasowa
kwota wsparcia oznacza, iż Warszawa jest najwięk-
*) Załącznik – w aktach Sekretariatu Posiedzeń Sejmu.
Wykres 1.
Udział procentowy (dot. wkładu UE) realizowanych przez m.st. Warszawę projektów infrastrukturalnych
w podziale na programy operacyjne i Fundusz Spójności, wg stanu na koniec września 2007 r.
ZPORR
16%
SPO Transport
2%
Źródło: Opracowanie MRR na podstawie bazy danych projektów zebranych przez Instytucję Zarządzającą Podstawami Wsparcia Wspólnoty.
szym w Polsce beneficjentem środków pochodzących
z budżetu Unii Europejskiej.
W perspektywie finansowej 2004–2006 zasadni-
czym instrumentem wspierającym inwestycje infra-
strukturalne jest Fundusz Spójności. Pozostałe pro-
jekty dofinansowane są ze środków Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Sekto-
rowego Programu Operacyjnego „Transport” oraz
Zintegrowanego Programu Operacyjne Rozwoju Re-
gionalnego.
Najwięcej środków gmina Warszawa przeznaczy-
ła na inwestycje z zakresu ochrony środowiska w ra-
mach Strategii wykorzystania Funduszu Spójności.
Wartość całkowita dwóch projektów realizowanych
przez Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Ka-
nalizacji w m. st. Warszawie Spółka Akcyjna wynosi
2,2 mld zł, natomiast kwota dofinansowania UE
przekracza 1,3 mld zł.
Rozwój infrastruktury transportowej na terenie
miasta wspierają inwestycje realizowane w ramach
SPO „Transport” oraz ZPORR, których całkowita
wartość przekroczyła, odpowiednio wg programu
631 mln zł oraz 300 mln zł dofinansowania z EFRR.
Wybrane projekty dotyczą budowy, modernizacji lub
rozbudowy drogowych i tramwajowych ciągów ko-
munikacyjnych miasta oraz powstania zintegrowa-
nego systemu zarządzania ruchem. Warszawa, obok
Łodzi i Krakowa, jest również największym benefi-
cjentem działania 1.6 Rozwój transportu publiczne-
go w aglomeracjach w ramach ZPORR. Obecnie na
podpisanie umowy o dofinansowanie oczekuje pro-
Fundusz
Spójno�ci
82%

jekt zgłoszony do SPO „Transport” związany z bu-
dową pierwszej linii metra o wartości całkowitej
641,1 mln zł i 372,3 mln zł wsparcia ze środków UE.
Projekt zaliczany do grupy tzw. dużych projektów w
rozumieniu przepisów wspólnotowych1) wymagał
decyzji Komisji Europejskiej, która została przeka-
zana stronie polskiej pod koniec września br.
Wsparcie w ramach ZPORR otrzymało również
sześć placówek ochrony zdrowia, które realizują
projekty z zakresu lokalnej infrastruktury ochrony
zdrowia oraz infrastruktury społeczeństwa infor-
macyjnego. Inwestycje Szpitala Wolskiego im dr
Anny Gostyńskiej oraz zakładów lecznictwa otwar-
tego dla dzielnic: Warszawa-Bemowo, Warszawa-
-Mokotów, Warszawa-Targówek i Warszawa-Ursy-
nów dotyczą zakupu specjalistycznej aparatury me-
dycznej, sprzętu rehabilitacyjnego oraz komputery-
zacji placówek i uruchomienia systemów informacji
telemedycznej, zarządzania usługami medycznymi,
a także gromadzenia danych.
Pozostałe przedsięwzięcia związane są z rewita-
lizacją praskich kamienic oraz otoczenia fragmen-
tów murów getta warszawskiego, których wartość
całkowita to 2,1 mln zł, natomiast wartość dofinan-
sowania UE – ponad 1 mln zł.
Odnosząc się do pytania drugiego, uprzejmie in-
formuję, że instytucje zarządzające krajowymi i re-
gionalnymi programami operacyjnymi przewidzia-
nymi do realizacji w latach 2007–2013 (z wyłącze-
1)
Art. 25 i art. 26 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999
z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne
w sprawie funduszy strukturalnych (Dz. Urz. WE L 161
z 26.06.1999).
Wykres 2.
Udział procentowy (dot. wkładu UE) podpisanych umów przez m.st. Warszawę na realizację projektów infrastrukturalnych
w podziale na rodzaje inwestycji, wg stanu na koniec września 2007 r.
spo�ecze�stwo
rewitalizacja
0,06%
�rodowisko
81,44%
Źródło: Opracowanie MRR na podstawie bazy danych projektów zebranych przez Instytucję Zarządzającą Podstawami Wsparcia Wspólnoty.
89
niem PO „Kapitał ludzki”, PO „Pomoc techniczna”
oraz PO Europejskiej Współpracy Terytorialnej) zo-
stały zobowiązane przez ministra rozwoju regional-
nego do sporządzenia wykazów indywidualnych pro-
jektów kluczowych będących dodatkowymi, krajo-
wymi dokumentami informującymi o najważniej-
szych inwestycjach planowanych do realizacji w ra-
mach tych programów.
Indywidualne projekty kluczowe stanowią przed-
sięwzięcia inwestycyjne o strategicznym znaczeniu
dla realizacji programu operacyjnego, których wdro-
żenie jest niezwykle istotne z punktu widzenia osią-
gnięcia zakładanych wskaźników rozwoju społecz-
no-gospodarczego kraju.
Umieszczenie inwestycji w wykazie indywidual-
nych projektów kluczowych stanowi alternatywny
dla konkursu sposób wyboru projektów do wsparcia
w ramach programu operacyjnego, przewidziany
w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasa-
dach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U z 2006 r.
Nr 227, poz. 1658 oraz z 2007 r. Nr. 140, poz. 984). Wpi-
sanie inwestycji do wykazu indywidualnych projektów
kluczowych, w tym dużych, jest warunkową deklara-
cją jego realizacji i związane jest z zarezerwowaniem
środków w ramach budżetu programu na realizację
projektu. Projekty te nie będą zatem podlegały póź-
niejszej procedurze konkursowej i nie będą konkuro-
wały o środki z pozostałymi projektami.
Propozycję inwestycji do umieszczenia w indyka-
tywnym wykazie indywidualnych projektów kluczo-
wych przedkłada instytucja zarządzająca lub insty-
tucja pośrednicząca uczestnicząca we wdrażaniu
programu operacyjnego w danym obszarze, która
informacyjne
transport
0,13%
18,14%
ochrona zdrowia
0,23%
90
zgłasza projekt do instytucji zarządzającej. Następ-
nie w przypadku programów krajowych zgodnie art. 28
ust. 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach
prowadzenia polityki rozwoju minister właściwy do
spraw rozwoju regionalnego ogłasza listę projektów
indywidualnych w formie ogłoszenia w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski.
Zgodnie z Wytycznymi w zakresie jednolitego
systemu zarządzania i monitoringu projektów indy-
widualnych po opublikowaniu listy projektów indy-
widualnych dla danego programu operacyjnego in-
stytucja pośrednicząca (I lub II stopnia) w imieniu
instytucji zarządzającej lub instytucja zarządzająca
podpisuje z beneficjentem w terminie 3 miesięcy
preumowę, stanowiącą zobowiązanie do prawidło-
wego i terminowego przygotowania projektu indy-
widualnego do realizacji.
Listy projektów indywidualnych dla programów
operacyjnych: „Innowacyjna gospodarka” oraz „In-
frastruktura i środowisko” (z wyjątkiem sektora
środowiska) zostały opublikowane 5 października
br. w Monitorze Polskim i 14 listopada dla PO „In-
frastruktura i środowisko” dla sektora środowiska.
Jednocześnie rozpoczął się proces podpisywania
preumów z beneficjentami projektów indywidual-
nych. Należy jednak zaznaczyć, iż ww. listy projek-
tów indywidualnych wymagają ponownej analizy
pod kątem zasadności i praktycznej możliwości re-
alizacji uwzględnionych na nich projektów. W związ-
ku z powyższym obecny kształt ww. list może zostać
zmodyfikowany.
Zgodnie z dotychczasowym kształtem list indy-
katywnych na powyższych wykazach ujęto jedena-
ście inwestycji infrastrukturalnych m.st. Warszawy.
Wykres 3.
Udział procentowy (dot. wartości całkowitej w mln EURO) projektów kluczowych m. st. Warszawy przeznaczonych
na realizację inwestycji infrastrukturalnych w perspektywie finansowej 2007–2013 w podziale na rodzaje planowanych przedsięwzięć.
innowacyjno��
�rodowisko
11%
kultura
3%
Źródło: Opracowanie MRR na podstawie list projektów kluczowych PO IG, PO IŚ, RPO WM.
Najwięcej projektów znalazło się na liście Programu
Operacyjnego „Infrastruktura i środowisko” – ich
szacunkowa łączna wartość całkowita wynosi
2,1 mld euro, a wsparcie ze środków UE przewidy-
wane jest na poziomie 1,1 mld euro. Do ww. progra-
mu został również zgłoszony projekt Muzeum Sztu-
ki Nowoczesnej na budowę głównej siedziby Muzeum
Historii Polski w Warszawie. Drugim programem,
w ramach którego zostały zgłoszone projekty inwe-
stycyjne miasta, jest Regionalny Program Operacyj-
ny Województwa Mazowieckiego na lata 2007–2013.
Koszt całkowity zgłoszonych trzech inwestycji dro-
gowych to około 127,3 mln euro.
Poza przedsięwzięciami wspierającymi zadania
miasta w zakresie infrastruktury drogowej, środo-
wiskowej, budowy drugiej linii metra i Muzeum Hi-
storii Polski warto także wspomnieć o projektach
zgłoszonych przez Warszawski Park Technologiczny
SA w ramach Programu Operacyjnego „Innowacyj-
na gospodarka”. Wymienione projekty wpisują się
w cele osi priorytetowej V: Dyfuzja innowacji, która
wspiera między innymi zadania infrastrukturalne
instytucji współpracujących z przedsiębiorcami na
rzecz wprowadzania rozwiązań innowacyjnych
w sferę gospodarki. Wartość całkowita zgłoszonych
projektów, w tym jednego znajdującego się na liście
rezerwowej, wynosi 53 mln euro.
Zatem planowana w chwili obecnej wysokość
środków na realizację jedenastu inwestycji infra-
strukturalnych zgłoszonych przez m. st. Warsza-
wa w perspektywie finansowej 2007–2013 wynosi
2,3 mld euro (w tym udział środków UE wynosi
ok. 1,3 mld euro).
2% drogi
6%
metro
78%
 91

Odnosząc się do pytania trzeciego, uprzejmie in-
formuję, że m. st. Warszawa, poza realizacją projek-
tów uznanych za kluczowe, będzie mogło aplikować
o środki na projekty inwestycyjne w ramach osi prio-
rytetowych przewidujących nabór na zasadzie kon-
kursów w następujących programach operacyjnych:
„Innowacyjna gospodarka” i „Infrastruktura i śro-
dowisko” oraz RPO Województwa Mazowieckiego.
Należy mieć na uwadze fakt, że wpisanie zgłoszo-
nych projektów na listę indykatywną, wybieranych
w drodze indywidualnej, nie zamyka możliwości
zgłaszania projektów w trybie konkursowym.
Pozostaję w przekonaniu, że powyższe informa-
cje w sposób wyczerpujący odpowiadają na pytania
Pana Posła.
Z poważaniem
Minister
Elżbieta Bieńkowska
Warszawa, dnia 23 listopada 2007 r.