str. str.

TREŚĆ

2. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 24 listopada 2007 r.)
str. str.

Wznowienie posiedzenia Wznowienie posiedzenia

Zmiana porządku dziennego Punkt 8. porządku dziennego: Pierwsze
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 123 czytanie rządowego projektu ustawy
Punkt 1. porządku dziennego: Przedsta- budżetowej na rok 2008
wienie przez prezesa Rady Ministrów Minister Finansów
programu działania Rady Ministrów Jan Vincent-Rostowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
z wnioskiem o udzielenie jej wotum Poseł Zbigniew Chlebowski . . . . . . . . . . . . . . 143
zaufania Poseł Aleksandra Natalli-Świat . . . . . . . . . . 146
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk. . . . . . 123 Poseł Anita Błochowiak. . . . . . . . . . . . . . . . . 151
Poseł Marek Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137 Poseł Stanisław Żelichowski . . . . . . . . . . . . . 153
Komunikaty Poseł Krystyna Skowrońska . . . . . . . . . . . . . 154
Sekretarz Poseł Ewa Kierzkowska . . . . . . . . 138 Poseł Krzysztof Tchórzewski . . . . . . . . . . . . 155
(Przerwa w posiedzeniu) Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Wznowienie posiedzenia
Elżbieta Suchocka-Roguska . . . . . . . . . . . . . 158
Punkt 1. porządku dziennego (cd.)
Poseł Jan Łopata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158
Głosowanie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138 Poseł Jakub Szulc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Punkt 4. porządku dziennego: Pierwsze Poseł Elżbieta Rafalska . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
czytanie przedstawionego przez Poseł Paweł Arndt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 165
Prezydium Sejmu projektu uchwały Poseł Grażyna Gęsicka . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
w sprawie utworzenia Polskiej Grupy Poseł Andrzej Celiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 168
Unii Międzyparlamentarnej Minister Finansów
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński . . . . . . . 139 Jan Vincent-Rostowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
Punkt 3. porządku dziennego: Sprawozda- Poseł Andrzej Celiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
nie Komisji Finansów Publicznych Poseł Jarosław Urbaniak. . . . . . . . . . . . . . . . 169
o rządowym projekcie ustawy o zmianie Poseł Jacek Bogucki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 170
ustawy o doradztwie podatkowym (cd.) Poseł Janusz Chwierut . . . . . . . . . . . . . . . . . 171
Głosowanie Poseł Jarosław Zieliński . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139 Poseł Aleksander Skorupa. . . . . . . . . . . . . . . 174
Punkt 5. porządku dziennego: Wybór skła- Poseł Elżbieta Witek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175
du osobowego Komisji Etyki Poselskiej Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . 175
Głosowanie Poseł Janusz Cichoń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 176
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139 Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Punkt 6. porządku dziennego: Wybór Poseł Włodzimierz Witold Karpiński . . . . . . 178
nowego składu osobowego Komisji do Poseł Joanna Skrzydlewska . . . . . . . . . . . . . 179
Spraw Unii Europejskiej Poseł Jarosław Jagiełło . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Głosowanie Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 180
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140 Poseł Wiesław Woda. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Punkt 7. porządku dziennego: Zmiany Poseł Aldona Młyńczak . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
w składach osobowych komisji sejmo- Poseł Artur Górski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
wych Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Głosowanie Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 181
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Poseł Grzegorz Raniewicz . . . . . . . . . . . . . . . 181
(Przerwa w posiedzeniu) Poseł Gabriela Masłowska. . . . . . . . . . . . . . . 182
 str. str.

Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 182 Sekretarz Stanu w Ministerstwie

Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 182
Poseł Joanna Fabisiak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Elżbieta Witek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Jan Bury s. Józefa . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Jarosław Urbaniak. . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . .184
Minister Infrastruktury Cezary Grabarczyk. . . 185
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas . . . .185
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Finansów Elżbieta Suchocka-Roguska. . . . . 186
Oświadczenia
Poseł Antoni Macierewicz . . . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Janusz Piechociński. . . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Joanna Fabisiak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Zamknięcie posiedzenia
Porządek dzienny
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 02)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie
Jarosław Kalinowski i Stefan Niesiołowski)
Marszałek:
Wznawiam posiedzenie.
Witam pana premiera.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panie
i panów posłów Ewę Kierzkowską, Joannę Muchę,
Cezarego Tomczyka i Krzysztofa Matyjaszczyka.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą panie
posłanki Ewa Kierzkowska i Joanna Mucha.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsc przy stole prezydialnym.
Proszę państwa, Prezydium Sejmu, po zasięgnię-
ciu opinii Konwentu Seniorów, przedłożyło wnioski:
— w sprawie wyboru nowego składu osobowego
Komisji do Spraw Unii Europejskiej oraz
— w sprawie zmian w składach osobowych komi-
sji sejmowych.
Wnioski te zostały paniom i panom posłom dorę-
czone odpowiednio w drukach nr 27 i 28.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkty obejmujące rozpa-
trzenie tych wniosków.
Punkty te rozpatrzymy w bloku głosowań.
Wysoka Izbo! Informuję, że, po zasięgnięciu opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o skreśleniu
z porządku dziennego dotychczasowego punktu 2.
w brzmieniu: Pierwsze czytanie przedstawionego
przez Prezydium Sejmu projektu uchwały w sprawie
ustalenia liczby członków Komisji do Spraw Służb
Specjalnych (druk nr 21).
Oznacza to, że obowiązuje wcześniejsza decyzja
Sejmu, która została przegłosowana uprzednio.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 1. po-
rządku dziennego: Przedstawienie przez preze-
sa Rady Ministrów programu działania Rady
Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum
zaufania.
Sejm wysłuchał prezesa Rady Ministrów pana
Donalda Tuska oraz przeprowadził dyskusję i wysłu-
chał licznych pytań zadanych przez posłów.
Proszę bardzo prezesa Rady Ministrów pana Do-
nalda Tuska o zabranie głosu w celu udzielenia od-
powiedzi na zadane pytania.
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Na-
sza Izba staje dzisiaj przed poważnym problemem.
Zadano mi wczoraj, po wygłoszeniu exposé, około pół
tysiąca pytań. Pracując całą noc, wspólnie z moimi
współpracownikami, ministrami i ekspertami bar-
dzo pieczołowicie przygotowaliśmy odpowiedzi na te
pytania. Muszę państwu powiedzieć, że chciałbym
zareagować na wasze wezwanie bardzo rzetelnie.
(Wesołość, poruszenie na sali)
(Głos z sali: Wiarygodnie.)
Tak, jestem przygotowany do odpowiedzi na każ-
de pytanie.
Panie marszałku, w związku z tym zwracam się
do pana z pytaniem, czy pan marszałek przewiduje
poważną korektę, jeśli chodzi o czas przeznaczony na
ten punkt...
(Głos z sali: Tak.)
...ponieważ w bardzo wielu pytaniach posłanek i po-
słów, szczególnie opozycji, pojawiało się zrozumiałe
oczekiwanie, że exposé zostanie uzupełnione o kolej-
ne konkrety i szczegóły. W takim wypadku muszę
uprzedzić Wysoką Izbę i zapytać pana marszałka, czy
jesteśmy gotowi na około dziesięciogodzinne wystą-
pienie. (Oklaski, poruszenie na sali)
(Poseł Krystyna Łybacka: Tak, tak.)
(Głosy z sali: Tak.)
(Poseł Wojciech Olejniczak: Brawo!)
Panie marszałku, ta reakcja upewnia mnie, że
Izba jest gotowa. W związku z tym przystąpię do od-
czytania odpowiedzi.
Marszałek:
Panie premierze, Izba oczywiście z największym
zainteresowaniem wysłucha każdego wystąpienia
pana premiera, ale informuję pana premiera i Wyso-
ką Izbę, że zawsze istnieje także możliwość uzyska-
nia przez wszystkich zainteresowanych odpowiedzi
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
124 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Marszałek
szczegółowych na piśmie, które mogą zostać przygo-
towane przez ministrów. (Oklaski)
(Głos z sali: Tak.)
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Panie marszałku, to pan rządzi w tej Izbie. Ja
oczywiście tego nie kwestionuję, chociaż jestem
w pewnej konfuzji, bo obie reakcje sali, sprzeczne ze
sobą przynajmniej w tym momencie, stawiają przede
mną poważny dylemat, ponieważ rzeczywiście chciał-
bym odpowiedzieć na państwa pytania, i postaram
się to zrobić możliwie szybko, ale trochę czasu nam
to zajmie.
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Można na piśmie.)
Były także oczekiwania – ale nie wszystkich pań-
stwa posłów – aby na pytania odpowiadać pisemnie,
w późniejszym terminie.
(Poseł Wojciech Olejniczak: Też można.)
Jeśli w trakcie moich odpowiedzi państwo uznacie
i dacie mi znać, że wolelibyście przejść do wersji pisem-
nej, to będę, oczywiście razem z moimi ministrami,
także do państwa dyspozycji. (Poruszenie na sali)
(Głos z sali: Na piśmie.)
(Głos z sali: Od razu.)
Po pierwsze, chciałbym podziękować za wyrozu-
miałość i przeprosić tych, którzy nie poczuli się
w pełni usatysfakcjonowani moim wczorajszym wy-
stąpieniem. Część z państwa posłów uznała, że było
ono zbyt szczegółowe i zbyt obszerne, a część – od-
wrotnie. I tak jest zawsze, kiedy nowo wybrany pre-
mier przedstawia swoje exposé. Trudno rzeczywiście
usatysfakcjonować wszystkich, którzy zainteresowa-
ni są programem prac rządu, ale jestem przekonany,
że państwo posłowie będziecie w dalszym ciągu
naszych prac równie krytyczni i równie życzliwi,
co umożliwi nam korygowanie i wzajemne udzielanie
odpowiedzi, a także zadawanie pytań w czasie całej
kadencji. Dlatego przyjmuję państwa uwagi z najwyż-
szą pieczołowitością. Postaramy się z większości pań-
stwa pytań zrobić bardzo konkretny, precyzyjny
użytek, jeśli chodzi o programowanie prac rządu, bo
zakładam, że przygniatająca większość pytań ze
strony państwa miała także tę intencję, żeby pomóc
rządowi lepiej pracować. Z taką najlepszą wiarą te
pytania przyjmuję. Chciałbym jednak z góry uprze-
dzić tych wszystkich państwa posłów – dotyczy to
szczególnie posłanek i posłów z opozycji – że mój
rząd i ta koalicja rządowa chcą zerwać ze złą, w na-
szej ocenie, tradycją centralnego rozwiązywania,
a właściwie nie rozwiązywania tylko centralnego zaj-
mowania się wszystkimi problemami.
Być może nie do końca precyzyjnie, niewystarcza-
jąco dobitnie objaśniałem zmianę filozofii rządzenia,
jaką proponuje mój gabinet, a ta zmiana – przypomnę
w jednym zdaniu – polega na tym, że wszystkie spra-
wy, które lepiej może rozwiązać człowiek, rodzina,
wspólnota gminna czy wspólnota samorządowa wyż-
szego szczebla, przedsiębiorca, firma, pozostawimy
ludzkiej samodzielności, energii i pomysłowości. Nie
chcę tego szacować procentowo, ale naprawdę bardzo
istotny procent spraw, które państwo poruszali
w pytaniach, nie powinien być przedmiotem zainte-
resowania i działań władzy centralnej. Wręcz prze-
ciwnie, wyraźna większość problemów, o których
państwo mówili, jest spowodowana dotychczasowym
modelem zarządzania i modelem rozwiązywania tych
problemów poprzez nadmierne zaufanie do władzy
centralnej, do rządu centralnego. Gdybyśmy wiele lat
temu – szczególnie dedykuję to rządzącym przez
ostatnie dwa lata – podjęli te odważne decyzje uwal-
niające obywateli, instytucje życia publicznego,
przedsiębiorstwa od nadmiernej obecności biurokra-
cji centralnej, to większość z tych pytań byłaby bez-
zasadna, bo nie byłoby tych problemów, które pań-
stwo tak celnie i szczegółowo objaśnialiście czy sta-
wialiście w swoich pytaniach. Dlatego chciałbym być
dobrze zrozumiany. Nie chcę nikogo rozczarować, ale
proponujemy taką zmianę rządzenia, taką de facto
zmianę ustrojową, w której istotna część tych proble-
mów będzie rozwiązywana poniżej władzy centralnej.
Pojawiały się bowiem pytania na wysokim poziomie
szczegółowości – wybaczcie państwo, ale je odłoży-
łem, z góry zakładając, że postaramy się odpowie-
dzieć na piśmie – np. o poziom wynagrodzenia jedne-
go z urzędników samorządowych, bodajże w Kutnie.
To nie jest pytanie, na które potrafiłbym i chciałbym
odpowiadać przy okazji exposé.
Zacznę od pytań, które mają charakter może
mniej merytoryczny, a bardziej polityczny i personal-
ny. Pan poseł Ludwik Dorn pytał raczej retorycznie,
jak sądzę, czy mój gabinet, moja Rada Ministrów nie
jest przepełniona ludźmi pułkownika Brochwicza.
Nie jest – tyle mogę odpowiedzieć.
Poseł Tadeusz Cymański zapytał – wywołało to
pewne emocje na sali, miałem wrażenie, że poseł Cy-
mański, zadając to pytanie, był przekonany, że sta-
wia mnie, mój gabinet i koalicję w trudnej sytuacji
– czy Platforma Obywatelska i Polskie Stronnictwo
Ludowe wystąpią o przedłużenie misji wojskowej
w Iraku na rok 2008. Słusznie bowiem pan poseł
Tadeusz Cymański wnosi z naszej zapowiedzi – tutaj
pozwólcie państwo na dłuższą odpowiedź niż po-
przednia, bo to sprawa bardzo poważna – że kontyn-
gent wojskowy zostanie wycofany w ciągu roku 2008,
że to oznacza konieczność przedłożenia przez Radę
Ministrów panu prezydentowi wniosku o przedłuże-
nie mandatu na rok 2008 z oczywistego względu. Bez
takiego mandatu, a więc także bez decyzji pana pre-
zydenta, polscy żołnierze nie mogą przebywać poza
granicami naszego kraju. Ta sprawa ma delikatny
charakter i w jakimś sensie jest sprawą, pytaniem
czy problemem, z którym mógłbym się zwrócić do
ustępującej ekipy i koalicji, ale celowo zostawiłem tę
sprawę właśnie dlatego, że ma charakter delikatny
i że nie chciałem stawiać poprzedników w kłopotli-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
wej, powiem, bardzo kłopotliwej sytuacji. Jeśli
z dniem 1 stycznia, zgodnie z mandatem, jaki został
uzyskany decyzją pana prezydenta, nasze wojska po-
winny być wycofane z Iraku, to muszę powiedzieć
z przykrością, że nasi poprzednicy nie podjęli żad-
nych, podkreślam, żadnych przygotowań, aby stało
się to możliwe. Od wielu miesięcy wiedzieliśmy, z ini-
cjatywy m.in. partii do niedawna rządzącej, że będą
wcześniejsze wybory. Od wielu miesięcy państwo wie-
dzieli, że wynik wyborów nie musi, ale może rozstrzy-
gnąć o zmianie ekipy, a ta nowa ekipa zapowiadała,
że jest zainteresowana szybkim wycofaniem wojsk
i nieprzedłużaniem mandatu. W związku z tym w tej
sprawie – a w sprawach polskich żołnierzy i polskich
misji nie mam najmniejszej ochoty na dykteryjki ani
drobne złośliwości – jest tylko jedno pytanie: kto, nie
składając wniosku o przedłużenie mandatu, zanie-
chał przygotowań, aby sprawnie przeprowadzić tę
trudną politycznie i logistycznie akcję. (Oklaski) Nie
zadawałem tego pytania celowo, bo uważam się za
człowieka odpowiedzialnego.
Pan poseł Wassermann pytał, czemu ma służyć
podporządkowanie służb specjalnych czterem mini-
strom i który z nich będzie wiodący. Dlaczego zlikwi-
dowano stanowisko koordynatora do spraw służb
specjalnych i czemu ma służyć ograniczenie składu
Komisji do Spraw Służb Specjalnych? W sprawie ko-
misji nie wypowiadam się, to sprawa sejmowa, nie
rządowa. Z tego, co wiem, większość parlamentarna,
koalicja rządowa przeprowadziła różne próby, aby
doprowadzić do konsensusu. Dotarła do mnie wczoraj
informacja, że będzie on rzeczywiście bardzo trudny
ze względu na dość nieprzejednane stanowisko jed-
nego z opozycyjnych klubów, ale nie mnie rozstrzy-
gać, jak będzie wyglądał skład Komisji do Spraw
Służb Specjalnych.
(Poseł Antoni Macierewicz: To nie jest odpowiedź.)
Dlaczego zlikwidowano stanowisko koordynatora
do spraw służb specjalnych? Odpowiem uczciwie
i proszę tego nie potraktować jako złośliwości, bardzo
proszę, bo odpowiadam z przekonaniem. Dwa lata
praktyki koordynatora Wassermanna to wystarcza-
jący powód i wystarczający materiał doświadczalny,
aby zrezygnować z tego stanowiska. (Oklaski) Muszę
pana Wassermanna uspokoić. Zgodnie z konstytucją,
z ustawami, jako premier będę odpowiedzialny za
służby specjalne. W związku z tym to ja jestem osobą
odpowiedzialną w tym przedmiocie, co ułatwi pań-
stwu także rozliczenie.
(Poseł Maria Nowak: I rozliczymy.)
(Głos z sali: Więcej konkretów.)
Marszałek:
Proszę państwa, bardzo przepraszam. Bardzo
proszę salę o nieprzeszkadzanie.
125
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
Jeśli chodzi o pytanie dotyczące pani minister
Julii Pitery – poseł Sikora pytał, czy jakiekolwiek
sprawy korupcyjne pani Julia Pitera doprowadziła
do końca – to mam wrażenie, że wszyscy jesteśmy
świadomi, że problemu korupcji, choroby korupcji
nikomu nie udało się, póki co, wyleczyć do końca.
Nawet tak zdeterminowanej ekipie, jak poprzednia.
W związku z tym pani Julia Pitera będzie na stano-
wisku, które umożliwi skuteczne rozwiązywanie tego
problemu. Chciałbym przypomnieć posłom, którzy
– bo nie tylko poseł Sikora zadawał to pytanie, także
niektóre posłanki opozycji…
(Głos z sali: Posłanka Sikora.)
Tak, przepraszam bardzo. Pani poseł Sikora za-
dała pytanie o to, dlaczego zdecydowaliśmy się na
utworzenie stanowiska pełnomocnika, sugerując, że
ono zostało jakby w jakimś sensie stworzone dla
pani Julii Pitery. Chciałem poinformować panią po-
seł i Wysoką Izbę, że w kancelarii premiera to sta-
nowisko zostało stworzone dla pana Mariusza Ka-
mińskiego, zanim został szefem CBA, i jest w struk-
turach, które odziedziczyłem po poprzednikach.
W związku z tym nie zostało stworzone przez nasz
rząd. Natomiast uważam, że sprawa jest tak ważna,
że chętnie wypełnimy to miejsce opróżnione przez
poprzedników.
Jeśli chodzi o pytanie pana posła Dery związane
z oświadczeniami majątkowymi, to według mojej wie-
dzy ministrowie Ćwiąkalski, Rostowski i Bieńkow-
ska są zdecydowani złożyć takie oświadczenia mająt-
kowe. 48 godzin temu poinformowałem członków
Rady Ministrów, że oczekuję od wszystkich członków
Rady Ministrów, a także sekretarzy stanu i podse-
kretarzy stanu takiej dobrej praktyki. Wszyscy przy-
jęli to bez dyskusji. Tak więc proszę o odrobinę cier-
pliwości. Ci członkowie Rady Ministrów, którzy
z racji pełnionych funkcji albo sprawowania manda-
tu parlamentarnego już wypełniali oświadczenia
majątkowe, mieli łatwiejsze zadanie. Wymienione
nazwiska, to są nazwiska osób, które w jakimś sensie
debiutują w tej sytuacji, i dlatego rzetelne wypełnie-
nie oświadczenia majątkowego wymaga odrobiny
pracy, o czym państwo parlamentarzyści wiedzą,
i stąd ta zwłoka. Ale też przypominam, że ci mini-
strowie, którzy nie są parlamentarzystami, takiego
obowiązku nie mają. To jest dobra wola. Bardzo się
cieszę, że moi współ…
(Poseł Ryszard Kalisz: Mają obowiązek.)
Nie mają obowiązku złożenia…
(Poseł Ryszard Kalisz: Inne niż posłowie, ale mają.)
Jeśli państwo pozwolą mi dokończyć: nie mają
obowiązku złożenia oświadczenia majątkowego w for-
mie jawnej.
(Poseł Ryszard Kalisz: A to prawda.)
I przecież państwo dobrze wiecie... (Poruszenie na
sali, oklaski) Jeśli dobrze rozumiem, państwo posło-
wie byli zaniepokojeni tym, że nie mogli tego zoba-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
126 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
czyć, a zobaczyć można to, co jest jawne, więc pyta-
liście państwo o tych ministrów, którzy nie mają
obowiązku ujawniania, ale wyrazili zgodę i ujawnią.
Panie pośle Kalisz...
(Poseł Wojciech Olejniczak: Czasu potrzebują.)
...pan... (Oklaski)
(Poseł Ryszard Kalisz: Opinia publiczna jest do-
brze poinformowana. Trzeba było...)
Marszałek:
Panie pośle, opinia jest na tyle dobrze poinformowa-
na, że nie trzeba krzyczeć z ław sejmowych. (Oklaski)
(Poseł Ryszard Kalisz: Ale trzeba mówić precy-
zyjnie.)
Prezes Rady Ministrów
Donald Tusk:
W tej chwili – ponieważ chyba dobrze wyczuwam
intencję sali, żeby zastosować dzisiaj możliwie krótką
wersję odpowiedzi – przejdę do omówienia całego pa-
kietu pytań, ale jeśli ktoś z państwa będzie chciał,
żebym konkretniej odpowiedział na pytanie konkret-
nego posła lub posłanki, proszę dać mi znać, będę do
tego gotowy.
Jeśli chodzi o bezpieczeństwo energetyczne, to
pytania dotyczyły naszej strategii szczególnie w od-
niesieniu do tzw. rury, która ma biec po dnie Bałtyku,
chodzi o tzw. gazociąg północny. Nasz rząd nie zmie-
nia w tej kwestii stanowiska poprzedników. Będzie-
my natomiast starali się dużo skuteczniej działać,
aby zapewnić bezpieczeństwo energetyczne, także
w kontekście rury północnej, aby to bezpieczeństwo
energetyczne w porozumieniu z partnerami w Unii
Europejskiej zapewnić skuteczniej niż do tej pory.
Chcemy skończyć z polityką wyłącznie wyrażania
niezadowolenia i chcielibyśmy uzyskać konkretne
efekty w tej kwestii. Natomiast nie zmieniamy na-
szego stanowiska. Byliśmy zresztą w tej sprawie so-
lidarni także wcześniej z innymi ugrupowaniami.
W tym przypadku mogę państwa uspokoić, że tak
będzie.
(Poseł Joachim Brudziński: A gazoport?)
Jeśli chodzi o gazoport, to nie ma w tej chwili
decyzji i nie przygotowujemy decyzji o zmianie loka-
lizacji lub zaniechaniu tej inwestycji. (Oklaski)
Jeśli chodzi o inwestycję Odessa–Brody–Płock–
–Gdańsk, to chciałbym – wiem, że to nie jest proste
zadanie – żebyśmy możliwie szybko zakończyli tę już
trochę zawstydzającą, biorąc pod uwagę długotrwa-
łość, debatę, czy ma być, czy ma nie być, i podjęli
w ciągu kilku najbliższych miesięcy decyzję o tym,
czy to naprawdę jest projekt możliwy, bo to jest jeden
z tych projektów, o których latami się mówi, a wła-
ściwie niewiele robi. Na decyzję ostateczną musicie
jednak państwo, jeśli chodzi o naszą intencję, trochę
poczekać.
Czy będziemy kontynuowali nasze polskie działa-
nia dotyczące dywersyfikacji? Oczywiście, przecież
wiecie państwo, że Platforma i PSL były tutaj także
– może w różnej tonacji czasami – jednoznaczne. Dy-
wersyfikacja jest traktowana przez nas jako jeden ze
sposobów na utrzymanie wysokiego poziomu bezpie-
czeństwa energetycznego. Z tym, że chciałbym, żeby
nasz rząd poważniej niż do tej pory potraktował wę-
giel jako jeden z istotnych sposobów dywersyfikacji
źródeł energii. (Oklaski) Ze względu na... To także
proszę potraktować jako odpowiedź na liczne pytania
dotyczące naszego stanowiska wobec górnictwa,
szczególnie górnictwa węgla kamiennego. Naprawdę
jesteśmy przekonani o tym, że węgiel, a co za tym
idzie, kopalnie i górnicy to też atut polskiej gospodar-
ki, szczególnie w kontekście choćby światowych cen
gospodarki i naszego ciągłego problemu z bezpieczeń-
stwem energetycznym. Będziemy w związku z tym
chcieli trochę przesunąć akcenty w naszym działaniu
i spowodować, żeby polski węgiel stał się w dużo
większym stopniu realnym elementem dywersyfika-
cji źródeł energii, bo to – jak się państwo domyślacie
– opłaci się z każdego powodu. Było też pytanie do-
tyczące tego, czy w relacjach z górnikami rząd będzie
potrafił zbudować zaufanie, o którym mówiłem tyle
razy. Wydaje się, że jest taka poważna deklaracja, iż
nie będziemy wobec żadnych grup zawodowych sto-
sować techniki mającej na celu przypodobanie się
albo uleganie grupowym interesom. Natomiast bar-
dzo poważną rozmowę należy przeprowadzić na te-
mat tego, jak dana grupa zawodowa, jak dana gałąź
przemysłu, a w tym przypadku kopalnie węgla, gór-
nictwo węgla kamiennego, może stać się szansą
i atutem, a nie, jak było czasami w poprzednich la-
tach, kłopotem kolejnego rządu. My naprawdę trak-
tujemy to jako wielką szansę.
Było też wiele pytań dotyczących sytuacji w rol-
nictwie i np. sposobów, jakie rząd chce zastosować
w celu podniesienia dochodowości. W tym kontek-
ście pojawiały się pytania m.in. o dość dramatyczną
sytuację na rynku wieprzowiny i ceny. Chcę pań-
stwu powiedzieć, że bardzo poważnie podchodzimy
do możliwości – wiemy, że taka możliwość się poja-
wia – np. zniesienia embarga. Nie muszę nikomu
na tej sali tłumaczyć, że jest to jeden z dostępnych
rządowi centralnemu sposobów na zwiększenie do-
chodowości w tym sektorze. Również moje deklara-
cje i całego rządu w odniesieniu do zasad wspólnej
polityki rolnej i deklaracja naszej konsekwencji, aby
utrzymać dotychczasowe zasady wspólnej polityki
rolnej, powinny być dla państwa i dla samych rolni-
ków uspokajające.
Pytano o nasze działania w zakresie terenów po-
przemysłowych, także w kontekście Polski Wschod-
niej. Będziemy w tym przypadku chcieli działać
przede wszystkim w oparciu o środki dostępne w ra-
mach regionalnych programów operacyjnych. Zada-
no pytania o parki przemysłowe. Wiadomo, że są to
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
decyzje podejmowane przez marszałków województw
i one są elementem czy efektem takiej, a nie innej
strategii regionalnej. W ramach Programu Operacyj-
nego „Rozwój Polski Wschodniej” przewidziano m.in.
sześć projektów dotyczących parków przemysłowych.
W ramach Programu Operacyjnego „Innowacyjna
gospodarka” nie przewiduje się wspierania tego typu
projektów.
Były pytania dotyczące polityki polsko-niemiec-
kiej, a zwłaszcza sygnalizowano niepokój, który
wszyscy na tej sali podzielamy, co do roszczeń nie-
mieckich. To jest sprawa, którą ja także zajmuję się
od wielu lat, i to, co dzisiaj najważniejsze, to, po
pierwsze, dokończenie prac nad naszym wewnętrz-
nym systemem prawnym, tak aby roszczenia nie były
skuteczne w związku z zaniechaniami u nas, na na-
szym podwórku. Wiem, że poprzednicy w finale swo-
ich rządów podjęli bardziej energiczne działania na
rzecz udoskonalenia naszego prawa krajowego. Bę-
dziemy bardzo mocno kontynuowali te wysiłki, ale
też nie ukrywam, że ze względu na bardzo twarde
moje osobiste i mojego gabinetu stanowisko w tej
kwestii, także w relacjach polsko-niemieckich, liczę
na większą skuteczność mojego gabinetu w rozmo-
wach ze stroną niemiecką, tak aby ten cień w na-
szych relacjach działalności Powiernictwa Pruskiego,
Eriki Steinbach, roszczeń zniknął. Podobnie jak
większość tej Izby jestem przekonany, że dużą część
zadania musi wykonać strona niemiecka, tak aby
problem został zamknięty. (Oklaski)
Pytano o tarczę antyrakietową. W tym zakresie
też staramy się być powściągliwi i możliwie precy-
zyjni. Nie ma, jak państwo wiecie, ostatecznej decy-
zji co do kształtu i decyzji w ogóle co do samego
faktu instalacji tarczy rakietowej, ale mój gabinet
jest przekonany o wadze tego przedsięwzięcia.
Mamy tylko pewien kłopot z ustaleniem dotychcza-
sowych efektów negocjacji polskiego rządu ze stroną
amerykańską. Jak państwo wiecie, był kłopot
z otrzymaniem takiej informacji. Doszło nawet do
tej słynnej anegdotycznej sprawy, kiedy wójt zainte-
resowanej gminy w moim województwie pomorskim
otrzymał więcej informacji niż Sejm od polskiego
rządu, więcej informacji korespondencyjnie od am-
basady amerykańskiej.
W związku z tym nałożyłem na szefa MSZ i szefa
MON zobowiązanie, aby możliwie szybko uporządko-
wać, precyzyjnie zdefiniować, na jakim etapie są ne-
gocjacje, jak wyglądają wzajemne zobowiązania w tej
sprawie, jakie są prawdziwe skutki ewentualnej in-
stalacji. Będziemy podejmowali te decyzje, ale z jak
najlepszą wolą.
Pytanie dotyczyło także naszej intencji, aby kon-
sultować to z innymi, nie tylko ze stroną amerykań-
ską, ale także z innymi partnerami. Proszę państwa,
nie może być tak i nie będzie tak, że o instalacji,
która ma być w Polsce, będą rozstrzygać na przykład
państwa trzecie w rozmowach między sobą, a my
127
zrezygnujemy z takich konsultacji z partnerami NA-
TO-wskimi, europejskimi czy z naszymi sąsiadami.
Mówiąc wprost, jeśli strona amerykańska konsul-
tuje i rozmawia o problemach tarczy antyrakietowej
także na przykład z Rosją, a byliśmy przecież tego
świadkami, to znaczy może nie świadkami, ale mie-
liśmy tego świadomość, to wydaje się dzisiaj rzeczą
pilną i jak najbardziej zasadną, aby o tarczy antyra-
kietowej, a więc instalacji, która ma być w Polsce,
Polska rozmawiała także nie tylko w relacji z Ame-
rykanami, bo chcemy podjąć w tej kwestii wreszcie
w pełni świadomą skutków i w pełni suwerenną de-
cyzję, naprawdę zapewniającą Polsce maksymalne
bezpieczeństwo. Skończymy z tajemnicami, które nie
mogą być tajemnicami wobec polskiej opinii publicz-
nej, bo to będą decyzje, które zdecydują o bezpieczeń-
stwie Polaków, a nie rządu. (Oklaski)
Jeszcze raz pojawiały się pytania, wątpliwości,
a nawet, powiedziałbym, ataki w związku z moją in-
formacją, co zrobimy z Kartą Praw Podstawowych.
Chciałbym sprostować. Pojawiające się takie sformu-
łowania są dość drastycznym i niepotrzebnym uprosz-
czeniem. My pojedziemy do Lizbony i do Brukseli
podpisać traktat reformujący i Kartę Praw Podsta-
wowych, ale w pewnej formule, którą polska strona
wynegocjowała.
Chciałbym uspokoić szczególnie posłanki i posłów
lewicy, że w odniesieniu do praw obywatelskich prak-
tycznego skutku podpisania lub niepodpisania w ta-
kiej lub innej formie Karty Praw Podstawowych
z punktu widzenia obywateli nie ma.
(Poseł Jerzy Szmajdziński: Jak nie, to po co je-
chać?)
Ponieważ Karta Praw Podstawowych dotyczy nie
tylko podstawowych praw i wolności obywatelskich.
(Poseł Ryszard Kalisz: Przecież jest protokół bry-
tyjski.)
Były pytania o relacje polsko-rosyjskie, w tym tak
konkretne i precyzyjne pytania jak to, ile czasu będę
potrzebował na poprawę stosunków z Rosją. Gdybym
powiedział, że 24 godziny wystarczyły, żeby stosunki
uległy poprawie, nie skłamałbym. Mogę państwa za-
pewnić, że ten proces będzie postępował. Nie ulega
dla mnie wątpliwości, że pierwsze reakcje i sygnały
pokazują, iż w ciągu 24 godzin udało się poprawić te
relacje skuteczniej niż w ciągu ostatnich dwóch lat.
(Oklaski)
Jeśli chodzi o relacje urząd wojewódzki i wojewo-
da – samorząd wojewódzki, bo pojawiały się pytania
nacechowane pewnym niepokojem, to, proszę pań-
stwa, naszą intencją jest, aby wreszcie nie dublowały
się w Polsce instytucje, urzędy, a co za tym idzie –
często także wydatki publiczne. Nie wyobrażam so-
bie, żeby na tej sali była choć jedna osoba, która nie
miałaby świadomości, jak bardzo rozdęta jest admi-
nistracja na szczeblu wojewódzkim.
Jeśli jednego dnia pójdziemy i zobaczymy, jak wy-
gląda urząd marszałkowski, i pójdziemy do gmachu
obok, czasami to jest siedziba w sąsiedztwie, do gma-
chu urzędu wojewódzkiego, to sami się zdziwimy, jak
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
128 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
to możliwe, że daliśmy już tyle kompetencji i możli-
wości samorządowi wojewódzkiemu, a administracja
wojewódzka jest większa, niż była.
Ja po prostu chcę tylko przekonać, ale myślę, że
na tej sali w ogóle nie będzie sporu, żeby w związku
z tym, iż przekazaliśmy dużo kompetencji samorzą-
dowi wojewódzkiemu, a chcemy przekazać jeszcze
więcej kompetencji, zadań i pieniędzy, to urzędy wo-
jewódzkie i wojewoda, zgodzicie się państwo, powin-
ni zredukować swoją rolę i powinniśmy zredukować
wydatki na tę biurokrację, a także zachować wojewo-
dę w roli przedstawiciela rządu w regionie, w woje-
wództwie, a nie takiej administracji zastępczej.
Ponieważ był to cały pakiet pytań i one dotyczyły
także innych wątpliwości ustrojowych – szczególnie
chodzi o pytania ze strony posłanek i posłów opozycji,
zarówno ze strony niektórych posłów lewicy, jak
i Prawa i Sprawiedliwości – na te pytanie odpowiem
też takim syntetycznym zdaniem. Tak jest, proszę
państwa, słusznie się domyślacie, że my chcemy ogra-
niczyć wpływ biurokracji centralnej na życie obywa-
teli i samorządów. (Oklaski) To jest spór uprawniony,
to jest istniejący od wielu, wielu lat pewien dylemat
ustrojowy. Lewica czy część lewicy, bo wiem, że nie
jest to jednolite stanowisko, a także Prawo i Sprawie-
dliwość, w przypadku której stanowisko jest dość
jednolite, są gotowi w niektórych wymiarach bardziej
zaufać władzy centralnej, zaś Platforma i Polskie
Stronnictwo Ludowe są tymi formacjami, które wolą
deklarować więcej zaufania wobec samorządu tery-
torialnego.
Chyba nikogo nie obrażam, bo z tej mównicy szef
Prawa i Sprawiedliwości bardzo wyraźnie podkre-
ślał, jak wielkie znaczenie dla PiS ma wzmocnienie
władzy centralnej i jak ograniczone zaufanie ma do
władzy samorządowej, a my chcemy to zmienić. Bę-
dziemy się o to spierać, ale tak jest – chcemy dać
więcej władzy i więcej pieniędzy wszystkim szcze-
blom samorządu kosztem biurokracji centralnej.
(Oklaski)
Były pytania dotyczące samorządu terytorialne-
go, ale innego wymiaru, na przykład dotyczące kolej-
nych reform, takich jak reformy powiatowa czy wo-
jewódzka. Nie jesteśmy zwolennikami żadnych rewo-
lucji w tej mierze. Chcę uprzedzić wszystkich – mia-
łem odwagę mówić o tym także wtedy, kiedy zapra-
szali mnie na spotkanie mieszkańcy Koszalina – że
ten rząd nie przewiduje inicjatywy utworzenia kolej-
nego województwa, województwa środkowopomor-
skiego. Proszę o wybaczenie tych wszystkich, którzy
są tym zainteresowani, ale rozum i uczciwość każą
nam powiedzieć, że z punktu widzenia i tamtej części
Polski, i państwa jako całości zmiany granic woje-
wództw nie byłyby czymś pożądanym. W ogóle na-
szedł czas, aby Polska przestała być rekordzistą, jeśli
chodzi o liczbę i tempo nieustannych zmian, szcze-
gólnie tam, gdzie nie są one niezbędne, gdzie nie
zmieniają tak naprawdę jakości życia obywateli.
Było pytanie, w którym brzmiał niepokój m.in.
poseł Mazurek, ale także jedna z pań posłanek Le-
wicy i Demokratów pytała z niepokojem, czy nasza
reforma samorządowa nie doprowadzi do redukcji
etatów w urzędach wojewódzkich, a więc do…
(Poseł Beata Mazurek: Może zlikwidować…)
Tak, proszę państwa, nie ukrywam, że chęć prze-
kazania kompetencji do samorządu wojewódzkiego
spowoduje mniejsze zatrudnienie w urzędach woje-
wódzkich. Dlaczego mielibyśmy udawać, że naszym
zadaniem jest zwiększenie w związku z tą reformą
liczby etatów w urzędach wojewódzkich? Ale wykwa-
lifikowani urzędnicy, którzy są naprawdę niezbędni,
w związku ze zwiększonym zakresem zadań znajdą
zajęcie w samorządzie wojewódzkim.
Pan poseł Wassermann pytał także o liczbę wice-
ministrów spraw wewnętrznych i administracji. Były
także inne pytania dotyczące ogólnie lub szczegółowo
taniego państwa i naszych zamiarów w tej mierze.
Liczba wiceministrów w porównaniu z ich liczbą
w poprzednim rządzie została, jak państwo wiecie,
zmniejszona, podobnie również liczba ministrów kon-
stytucyjnych w związku ze zmniejszeniem liczby
resortów. Naszym ambitnym zamiarem jest doko-
nanie w całej administracji rządowej bardzo szyb-
kiego przeglądu urzędów i kadr, tak by systematycz-
nie i w trybie ciągłym redukować administrację
centralną tylko do rozmiarów, które uznamy za nie-
zbędne. Tutaj nasz gabinet będzie naprawdę bardzo
konsekwentny. Dotyczy to także innych elementów,
takich jak np. wymiar ochrony i bezpieczeństwa rzą-
du. W tej sprawie również chcemy podjąć odważne
decyzje, które sprowadzą do ludzkich i europejskich
wymiarów to, co do niedawna było swoistym polskim
Bizancjum, jeśli chodzi o ilość pieniędzy, liczbę ludzi
i instytucji, które służyły komfortowi i bezpieczeń-
stwu władzy centralnej.
(Głos z sali: Trzeba natychmiast zlikwidować
Parkową.)
Posłowie PiS trochę nieostrożnie postulują w tej
chwili, żebym natychmiast zlikwidował Parkową.
Jak rozumiem, chodzi m.in. o wille premierowskie,
które są na Parkowej. Nie zrobię tego dzisiaj z jedne-
go oczywistego powodu. Tam ciągle mieszkają ludzie
bardzo ważni dla państwa i byłbym bardzo niekul-
turalny, gdybym podjął taki zamiar. (Wesołość na
sali, oklaski)
Jeśli chodzi o posła Olejniczaka, padło bardzo
ważne pytanie dotyczące budownictwa mieszkanio-
wego. Mówił pan z takim zaangażowaniem, tak emo-
cjonalnie, m.in. o kosztach kredytu. Mogę pana za-
pewnić, że… Lata temu, kiedy zaczynałem dorosłe
życie z moją małżonką, też byłem osobą, dla której
własne mieszkanie było w sferze nawet nie marzeń.
Pan tych czasów nie pamięta, ma pan szczęście, że
jest pan ode mnie dużo młodszy, ale niektórzy pańscy
koledzy pamiętają je aż za dobrze. Tak, rzeczywiście
jestem z tego pokolenia, które marzenie o własnym
mieszkaniu musiało odłożyć mniej więcej na 40 lat.
Jak widać, trochę w tej sprawie się zmieniło, przy-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
najmniej w odniesieniu do pana i do mnie, bo mamy
gdzie mieszkać.
Jeśli chodzi o zmianę warunków, tak aby zwięk-
szyć szansę młodych ludzi na własne mieszkanie,
podchodzimy bardzo realistycznie do tego, co tak na-
prawdę władza może zrobić, aby ludzie mieli szansę,
żeby uzyskać je szybciej. Musimy szukać sposobów,
żeby to, co składa się na nadzieję na własne miesz-
kanie, było tańsze. Przecież ani pan, ani ja nie udzie-
limy kredytu wszystkim zainteresowanym kupnem
mieszkania. Powiem więcej. Mówi pan o 7%. Nawet
jeśli kredyt będzie miał oprocentowanie 2%, a miesz-
kanie będzie kosztowało 2 mln zł, bo dzisiaj trzeba
by pewnie tyle wydać na 100-metrowe mieszkanie
w Warszawie czy w moim Sopocie, czy 1,5 mln zł,
i tak nikt kredytu nie weźmie, nawet gdyby nie był
oprocentowany, bo nikt go nie spłaci. W związku
z tym kluczowe jest to, abyśmy podjęli decyzje, także
ustawowe, które będą dusiły ten absurdalny boom,
niestety, właśnie na ceny. Dlatego uważamy i mówi-
my o tym odpowiedzialnie, że decyzje administracyj-
ne, ustawowe, prawne, które uproszczą w maksymal-
ny sposób procedury, to jest realistyczna droga do
tego, żeby ceny powoli malały. Oczywiście sprawy
takie, jak budownictwo społeczne należą do dziedzi-
ny aktywności samorządu. Wiemy dobrze, że nie za-
wsze przyniosło to efekty, jakich się spodziewaliśmy.
Państwo dobrze wiecie z doświadczeń ze swoich miast
i regionów, że tanie budownictwo społeczne bardzo
często i bardzo szybko zamieniało się w drogie bu-
downictwo społeczne i nie rozwiązywało to proble-
mów, które miało rozwiązać. Z reguły tak jest, kiedy
za bardzo wierzymy w to, że można przy pomocy
urzędu zbudować tanie mieszkania. Musimy więc
zrobić wszystko, żeby był tańszy grunt, tańszy suro-
wiec i w finale tańsze mieszkania.
Było bardzo wiele pytań – i odpowiem na nie jed-
nym zdaniem – ze strony Prawa i Sprawiedliwości.
Pytania te dotyczyły praktycznie każdej dziedziny,
wskazywały na to, że w swoim exposé często mówi-
łem o sprawach, które poprzednia ekipa już zaczęła
albo prace są zaawansowane w dużym stopniu. Nie
będę wymieniał wszystkich takich spraw, ale bardzo
chętnie i bez żadnej zaciekłości przyznam państwu
rację. Tak jest, w wielu przypadkach chcemy konty-
nuować to, co państwo albo nawet jeszcze wasi po-
przednicy zaczęli. (Oklaski) Ale dlaczego mam nie
mówić o tym, co mamy zamiar robić z już rozpoczę-
tym dziełem? Tak jest, moja ekipa, mój gabinet nie
będzie zamykać, blokować spraw, które zaczęliście
i które mają sens, tylko dlatego, że wygraliśmy wy-
bory w konfrontacji z poprzednikami. Wszystko, co
ocenimy pozytywnie i co wy zaczęliście lub zaawan-
sowaliście, będziemy kontynuować, a ja osobiście
będę pamiętał, żeby wtedy, kiedy trzeba, wyrazić
wam słowa uznania i powiedzieć: dziękuję. To wam
gwarantuję. (Oklaski)
129
Jednym zdaniem chcę uspokoić wszystkich, któ-
rzy wypowiadali tutaj słowa bulwersujące, które
mnie zaskakują. Jest taka technika stosowana na tej
sali, moim zdaniem zbyt często i niepotrzebnie, że
w pytaniu nazywa się pewien problem niezgodnie
z faktami albo… Wczoraj takich pytań wynotowałem
blisko setkę, głównie ze strony Prawa i Sprawiedli-
wości. W pytaniu stawia się tezę, która nie jest praw-
dziwa albo nie dotyczy mojego exposé, naszego pro-
gramu, a następnie taką tezę gorliwie się atakuje.
Znam tę technikę, ma ona bardzo wiele lat… (Weso-
łość na sali, oklaski) Znam tę technikę, dlatego że
została opisana w jednym z klasycznych dzieł doty-
czących sztuki polemiki. Ale uważam, że nie należy
tej techniki nadużywać, bo łatwo można wpaść
w pułapkę. Można postawić tezę, następnie gorliwie
ją atakować, a po pewnym czasie się okazuje, że ata-
kuje się własny program czy własny projekt.
Chciałbym w tym miejscu podkreślić jeszcze raz,
jeśli państwu jest to potrzebne, że nie jest zamiarem
mojego rządu jakakolwiek prywatyzacja Lasów Pań-
stwowych. Póki będziemy rządzić, Lasy Państwowe
nie będą prywatyzowane. (Oklaski)
Po drugie, było pytanie jednej z pań posłanek Pra-
wa i Sprawiedliwości o formy i zakres prywatyzacji
kopalni górnictwa węgla kamiennego. Bardzo proszę
zapytać pana premiera Kaczyńskiego i ministrów
jego rządu o to, na ile zaawansowane były prace przy-
gotowujące prywatyzację kopalni górnictwa węgla
kamiennego. Nie znam jeszcze w szczegółach tego
materiału. Oczywiście przedstawię państwu stosow-
ną informację, natomiast mój rząd nie planuje na
razie kontynuowania tych prac.
(Poseł Tomasz Mirosław Dudziński: A spółki stra-
tegiczne?)
Jeśli chodzi o spółki strategiczne, było pytanie
o to, w jakim zakresie Platforma i Polskie Stronnic-
two Ludowe będą podejmowały wysiłek prywatyza-
cyjny. Będziemy chcieli tę prywatyzację zdecydowa-
nie przyspieszyć, co po ostatnich dwóch latach nie
jest jakąś szczególną sztuką. Nie muszę być cudo-
twórcą, żeby prywatyzacja w Polsce wyglądała lepiej
niż za ministra Jasińskiego i żeby dochody z prywa-
tyzacji, które mają wspomóc m.in. polskich emerytów,
stały się wreszcie faktem. Tak że powiem szczerze: na
waszym miejscu nie stawiałbym tego typu pytań. Je-
śli chodzi o pytania kluczowe, co z tzw. spółkami stra-
tegicznymi, to mogę państwa uspokoić – było jedno
konkretne pytanie, chyba pana posła Zbrzyznego, co
zrozumiałe, czy zamierzamy prywatyzować KGHM
– że nie mamy takich planów.
(Głos z sali: A inne?)
Jak państwo wiecie, za jednoznacznie strategicz-
nych uznano 17 spółek. Setki spółek Skarbu Państwa
lub z udziałem Skarbu Państwa czeka na prywaty-
zację i nawet nikomu na tej sali nie przyszłoby do
głowy, żeby je zaliczać do kategorii spółek strategicz-
nych. Dlatego nasz rząd zajmie się nimi bardzo szyb-
ko. Przedstawiłem państwu bardzo konkretne ter-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
130 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
miny, powiedziałem, że przedłożymy listę spółek do
szybkiej prywatyzacji, ustalimy to szybko z naszym
partnerem, Polskim Stronnictwem Ludowym. Nie
ukrywamy, że Platforma jest gotowa, by zrobić to
szybciej i na większą skalę, Polskie Stronnictwo Lu-
dowe jest bardziej wstrzemięźliwe, Z tego wyjdzie
moim zdaniem dobra i satysfakcjonująca dla wszyst-
kich synteza. Lista spółek do szybkiej prywatyzacji…
Za szybką prywatyzację uważamy taką, która z całą
pewnością swój finał będzie miała w tej kadencji. Li-
sta firm, których prywatyzacja znajdzie finał już
w pierwszym roku, będzie w porównaniu z poprzed-
nimi czasami imponująca. Przedstawimy też szybko
listę spółek z udziałem Skarbu Państwa, które można
przekazać do dyspozycji samorządu. Na pewno będzie-
my także z państwem konsultować decyzje, budzące
czy mogące budzić jakieś szczególne emocje.
Co do mediów publicznych, chciałbym państwa
zapewnić, że naszą intencją jest wzmocnienie misji
publicznej w mediach publicznych, która do tej pory,
a szczególnie w ostatnim czasie, została prawie zu-
pełnie zepchnięta już nawet nie na boczny tor, ale na
tak daleki plan, że właściwie jej nie widać na ekranie
i nie słychać w większości rozgłośni radiowych, po-
nieważ wyparła ją polityka i propaganda. Nie było
większej hipokryzji (Oklaski) w debacie na temat me-
diów publicznych niż hipokryzja zawarta w pytaniach
ustępującej ekipy. Jak widziałem wczoraj posłanki
i posłów Prawa i Sprawiedliwości, którzy z wielką
troską mówili, że media publiczne są zbyt polityczne,
to właściwie poczułem się bezradny.
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: To jest taki żart.)
O czym i o kim mamy dzisiaj rozmawiać? Mam
wygłosić godzinny, w bardzo skróconej wersji, referat
o tym, co zrobiliście państwo z mediami publiczny-
mi? Jak bardzo wstydzimy się za to, co zrobiliście
z mediami publicznymi? (Oklaski)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Oni żartowali.)
Mówię to z takim rozgoryczeniem, bo byłem ostat-
nim człowiekiem, który podejrzewał, że pobijecie
niechlubne rekordy waszych poprzedników w tej
dziedzinie. Chciałbym państwu powiedzieć…
(Poseł Jerzy Szmajdziński: Razem to robiliśmy,
razem.)
…że jeśli mówimy o ograniczeniu lub likwidacji abo-
namentu, jeśli mówimy o likwidacji Krajowej Rady
Radiofonii i Telewizji, jeśli mówimy o tym, że chcemy
przywrócić misję publiczną do mediów publicznych
i ograniczyć przesadne wydatki na media publiczne,
to właśnie dlatego, że chcemy uczynić telewizję pu-
bliczną instytucją, która służy Polakom nie poprzez
propagandę i komercję, tylko poprzez prezentowanie
misji, która bez pomocy środków publicznych nie bę-
dzie możliwa, a nie ściganie się z mediami komercyj-
nymi. Wszystkie dotychczasowe starania, takie jak
wynalezienie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
umocowanie jej w konstytucji czy właśnie instytucja
abonamentu, mające prowadzić do ochrony mediów
publicznych przed nadmiernym upolitycznieniem,
okazały się wyłącznie instrumentami – mówię to
z pełną odpowiedzialnością – wyłudzania pieniędzy
od Polaków na rzecz budowania propagandowej ma-
chiny rządowej. (Oklaski) Nie chcemy wprowadzać
tak burzliwych decyzji, które mogłyby zakłócić funk-
cjonowanie spółek czy mediów publicznych, dlatego
rozważymy w trybie bardzo pilnym na razie ograni-
czenie abonamentu w taki sposób, aby nie musieli go
płacić emeryci i renciści. Ale będziemy chcieli szybko
dojść do takiego modelu mediów publicznych, o jakim
mówiłem, i gwarantuję państwu, że szybko doprowa-
dzimy ten proces do dobrego finału.
Było wiele pytań o lotniska, w tym m.in. o lotni-
ska wojskowe. Jedno z nich dotyczyło tego, czy bę-
dziemy te lotniska przekazywali lotnictwu cywilne-
mu. Nasza koalicja jest przekonana – świadczy o tym
rozwój lotnictwa cywilnego w Europie, także tego
małego – że małe, lokalne lotniska to także przy-
szłość ułatwiająca Polakom komunikację krajową
i zagraniczną.
(Poseł Karol Karski: Lotniska w każdej gminie.)
Pan poseł Karski wznosi hasło „Lotnisko w każ-
dej gminie”. Tak daleko bym jednak nie szedł, cho-
ciaż gdyby pan przedstawił projekt takiego przedsię-
wzięcia na piśmie, chętnie bym się z nim zapoznał.
Nie, nie zamierzamy budować lotnisk w każdej gmi-
nie. Chcemy w porozumieniu z Siłami Zbrojnymi
przyspieszyć proces przekazywania przynajmniej
niektórych lotnisk do dyspozycji lotnictwa cywilnego.
Chciałbym także zapewnić państwa, że osobiście tro-
chę poznałem tę dziedzinę, i będę osobiście bronił
miejsc, służących dzisiaj lotnictwu cywilnemu, temu
na małą skalę, które są zagrożone, bo bardzo często
są atrakcyjne z punktu widzenia deweloperów. Do-
brze rozumiem, że nieduże lotniska blisko średnich,
dużych miast to jest przyszłość. Nawet jeśli dzisiaj
niektórzy mają ochotę się na nie załapać, to będę oso-
biście pilnował, żeby nie rujnować tej sieci.
Nie zastanawialiśmy się w tej chwili jako rząd, nie
tylko dlatego, że krótko działamy, nad rekompensatą
dla ziemi słupskiej w związku z instalacją tarczy an-
tyrakietowej z jednego prostego względu: negocjacje
nie są zakończone, a decyzja o tym, kto i ile płaci za
to przedsięwzięcie także jeszcze nie zapadła. Posta-
ramy się jednak państwa pilnie i bardzo przejrzyście
informować, także mieszkańców ziemi słupskiej –
oczywiście gdy będzie to możliwe – o wszystkich
aspektach tego przedsięwzięcia. Pani poseł Szczypiń-
ska na pewno…
(Poseł Jolanta Szczypińska: Nareszcie.)
Pani poseł Szczypińska mówi: Nareszcie. Tak,
zgadzam się, nareszcie doczeka się pani poseł jako
mieszkanka tej ziemi (Oklaski) szybkiej, uczciwej
informacji, z czym wiąże się ta instalacja. (Oklaski,
wesołość na sali)
(Poseł Jolanta Szczypińska: Dziękuję bardzo.)
Zadano wiele pytań o edukację, na te szczegółowe
odpowiemy państwu na na piśmie. Dzisiaj jest deba-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
ta budżetowa, ona także przyniesie państwu dużo
odpowiedzi czy przybliży naszą precyzyjną odpowiedź
co do wymiaru podwyżek dla nauczycieli. Zarówno
PiS, jak i lewica wyraziły w pytaniach oczekiwanie,
żebyśmy podali bardzo szczegółowo procent. Realnie
w tym roku zakładamy – będziecie dzisiaj państwo
o to pytali także ministra Rostowskiego – 10-procen-
tową podwyżkę płac. Na pewno to państwo rozumie-
cie – zwracam się do dotychczasowej większości rzą-
dowej – i dobrze wiecie, że w tej chwili dysponujemy
takim budżetem, jaki wspólnie przygotowaliśmy.
W jego ramach, to zadanie zleciłem ministrowi Roz-
trowskiemu, będziemy szukali zwiększenia tych moż-
liwości. Odpowiedzialnie można dzisiaj powiedzieć,
że na ten rok 10% wydaje się gwarantowane. Na pew-
no, przy waszej pomocy, skutecznie poszukamy środ-
ków, być może jeszcze w tym roku, na więcej. Mam
nadzieję, że do końca tego roku, a więc po trzech ty-
godniach, będziemy znali odpowiedź.
(Poseł Jolanta Szczypińska: A pielęgniarki i le-
karze?)
Co do pieniędzy na ochronę zdrowia, szczególnie
jeśli chodzi o podwyżkę płac, będziecie państwo mie-
li szczegółową informację na piśmie po dokończeniu
tego monitoringu, ile pieniędzy jest naprawdę w dys-
pozycji Narodowego Funduszu Zdrowia. Jak państwo
się bowiem domyślacie, to do tego zasobu będziemy
sięgać, aby urealnić podwyżki w ochronie zdrowia.
To jest zadanie dla pani minister Ewy Kopacz. To
także bardzo szybkie przedstawienie szczegółowej
informacji, ile pieniędzy z Narodowego Funduszu
Zdrowia będzie można przeznaczyć, i to już, na pod-
wyżki w ochronie zdrowia.
Jeśli chodzi o pytania, powiedziałbym, ze sfery
równości płci, spraw obyczajowych, to powiem szcze-
rze, że nie zdawałem sobie sprawy ze zjawiska, o któ-
rym mówiła pani Izabela Jaruga-Nowacka, tzn. że
jest założona cenzura w polskich szkołach w odnie-
sieniu do wiedzy o życiu seksualnym człowieka. Ro-
zumiem, że to jest pewna taka figura retoryczna,
która ma podkreślić istotność tego zjawiska, bo, jeśli
dobrze wiem, w Polsce nie ma cenzury. Nie ma też
mowy o zakazie. Możemy mówić o pewnych defektach
programu szkolnego, w którym jest tak mało miejsca
na edukację seksualną. Jak państwo dobrze wiecie,
akurat program w polskich szkołach to także prak-
tyka, często zła praktyka. Bardzo dużo zależy tutaj
od wspólnoty, szczególnie od nauczycieli, a wcale nie
aż tak dużo od nakazów odgórnych. Zgadzam się
w pełni, że poziom kultury seksualnej jest w Polsce
ciągle tematem wstydliwym – wstydliwym także dla-
tego, że to jest ciągle niski poziom – i że tutaj także
potrzebujemy pewnych europejskich standardów. Li-
czę na nieideologiczną i prowadzoną bez zapiekłości
wspólną debatę na ten temat, co zrobić, żeby bez
przesadnego zaufania do nakazów centralnych po-
prawić ten stan rzeczy.
(Poseł Krzysztof Putra: Chodzi o małżeństwa ho-
moseksualistów.)
131
Muszę uspokoić, bo tutaj dopowiadają posłowie
PiS-u, że być może chodzi o małżeństwa homoseksu-
alistów. Nie, panie pośle. Nie wiem, dlaczego niektó-
rym edukacja seksualna kojarzy się od razu z mał-
żeństwem homoseksualistów. (Oklaski, wesołość na
sali) Mnie kojarzy się z czymś zupełnie innym. (We-
sołość na sali)
(Głos z sali: Panie premierze, to jest ten niski po-
ziom wiedzy.)
Nie wykluczam.
Chciałbym także… (Gwar na sali) Muszę też pań-
stwa uspokoić, że w tym wymiarze obyczajowym
Platforma Obywatelska i Polskie Stronnictwo Ludo-
we nie przewidują żadnych rewolucji. Wręcz przeciw-
nie, jesteśmy w tej mierze przywiązani także do na-
szych zapisów w obu deklaracjach ideowych. Sięgamy
także do tradycji chrześcijańskiej w sposób nowocze-
sny, ale nie oznacza to w żadnym wypadku rewolucji
obyczajowej. Akurat w tej sprawie prawa strona nie
może mieć przecież żadnych wątpliwości. Nigdy par-
tie rządzącej dzisiaj koalicji nie dawały najmniejsze-
go powodu, aby budzić w tej kwestii jakieś emocje czy
atmosferę dwuznaczności.
(Głos z sali: Zaufanie.)
W kwestii edukacji były także pytania o bon edu-
kacyjny. Podzielam większość uwag czy wątpliwości,
jakie pojawiły się w pytaniach posłów koalicji rządzą-
cej i opozycji z obu stron. My też zdajemy sobie do-
kładnie sprawę, że bon edukacyjny to nie jest magicz-
ny klucz, który się zastosuje i wszystkim jest lepiej.
Zdajemy sobie z tego sprawę i dlatego bardzo wyraź-
nie powiedziałem to i zapisałem w moim exposé, że
o bonie edukacyjnym chcemy rozmawiać i w ramach
Rady Ministrów, i na tej sali. Zdajemy sobie bowiem
sprawę, że to jest projekt ambitny, kontrowersyjny
i, jeśli będzie źle pomyślany, może przynieść skutki
odwrotne do zamierzonych. Zgadzam się z państwem.
Nie będzie tutaj żadnych pochopnych działań. Z do-
świadczenia samorządowców, na tej sali jest ich wie-
lu, wiecie państwo, że w niektórych gminach, oczy-
wiście w bardzo skromnym wymiarze, bon edukacyj-
ny stał się faktem. My bardzo pilnie zmonitorujemy
skutki działania bonu edukacyjnego także w tych
nielicznych krajach, gdzie on funkcjonuje. Nie ma
tutaj żadnej doktryny, nie jesteśmy w tej sprawie
owładnięci misją. Wydaje się jednak – i tutaj chciał-
bym zaprotestować przeciwko tezom zawartym
w kilkunastu, jeśli nie kilkudziesięciu pytaniach do-
tyczących edukacji i bonu – że jeśli mówimy o bonie
jako o pewnym też sposobie myślenia o edukacji to
dlatego, że uważamy, że samorząd to jest jednak tak-
że szczebel władzy publicznej, czyli to także w na-
szym rozumieniu nie jest miejsce, gdzie można
wszystko idealnie rozwiązać. Jeśli szukamy rozwią-
zań, takich jak bon edukacyjny, to dlatego że i PSL,
i Platforma uważają, że wszędzie tam, gdzie proble-
my rozwiązywać może człowiek, rodzina, wspólnota,
nauczyciel z rodzicem, to może lepiej zaufać im,
a niekoniecznie oddawać za dużo decyzji, pieniędzy
do dyspozycji władzy i centralnej, i samorządowej.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
132 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
Nie jestem człowiekiem, który uważa, że władza sa-
morządowa jest zawsze cacy, a władza centralna – za-
wsze zła. Uważam tylko, że wszędzie tam, gdzie to
możliwe, gdzie to nie zagraża interesowi państwa,
warto decyzje oddać ludziom. Głęboko w to wierzę.
Niech ludzie w największym z możliwych stopniu
decydują o swoim życiu i o swoich pieniądzach. To
może być także metoda postępowania w sferze edu-
kacji, ale w ramach zdrowego rozsądku. Dlatego też
wspólnie z opozycją będziemy szukali modelu i być
może, podkreślam, być może uznamy, że bon eduka-
cyjny jest rozwiązaniem najlepszym. Nie ma tutaj
jednak żadnej sztywnej doktryny.
(Poseł Tomasz Mirosław Dudziński: A podatki?)
W dwóch zdaniach postaram się też odpowiedzieć
na te wszystkie wątpliwości dotyczące sposobów dzia-
łania rządu, jeśli chodzi o zwiększenie skuteczności
wykorzystywania środków europejskich. Zdaję sobie
sprawę… I jeśli ktokolwiek, kto to do tej pory zajmo-
wał się tymi sprawami, poczuł się urażony krytycz-
nymi sądami – tu patrzę szczególnie na panią mini-
ster Gęsicką – co do skuteczności wykorzystywania
środków europejskich, to jesteśmy krytyczni nie dla-
tego, że nie doceniamy wysiłków naszych poprzedni-
ków, tylko wszyscy bardzo chcielibyśmy, żeby pienią-
dze europejskie nie przepadały, nie marnowały się,
bo dobrze państwo wiecie, że tego polska opinia pu-
bliczna nikomu nie wybaczy. Dlatego też będziemy
starali się szukać rezerw tam, gdzie one naprawdę
są. Według naszej oceny największa rezerwa tkwi
w procedurach, tzn. największą szansę widzimy
w uelastycznieniu i decentralizacji pewnych procedur
i decyzji. Dlatego postaramy się tutaj, możliwie bez-
błędnie i błyskawicznie, doprowadzić do uelastycz-
nienia tych procedur i przynajmniej częściowej de-
centralizacji. Podkreślam, tam gdzie to będzie moż-
liwe. Chcę powiedzieć – to nie jest w tej chwili ironia
– że chciałbym w tej sprawie skorzystać także z wie-
dzy i z pewnych projektów pani minister Gęsickiej,
chociaż raczej z czasu, zanim pani minister została
panią minister w rządzie Prawa i Sprawiedliwości,
bo akurat do tych fragmentów pani propozycji sprzed
2–3 lat jesteśmy w Platformie bardzo przywiązani,
mniej do praktyki z ostatnich 2 lat, ale do pewnych
koncepcji, na serio, jesteśmy przywiązani.
Muszę odrzucić zawarte w wielu pytaniach suge-
stie, że w moim exposé i w zamiarach naszego rządu
za mało czasu poświęcamy rolnictwu. (Gwar na sali)
Nie będę wnikał w szczegóły, bo szmer wskazuje, że
na moim miejscu zmierzalibyście państwo już do koń-
ca. Chcę tylko powiedzieć, i zgodzicie się ze mną na
pewno, że tylko ktoś albo trochę złośliwy, albo nie
końca poważny może uznać, że rząd Platformy Oby-
watelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego z wice-
premierem i ministrem gospodarki Waldemarem
Pawlakiem, z ministrem rolnictwa Markiem Sawic-
kim za mało czasu poświęci polskim rolnikom, pol-
skiej wsi, za mało pieniędzy przeznaczy na rozwój
i bezpieczeństwo polskiego rolnictwa. Otóż powiem
coś, co państwa może rozbroi. Ja się czasami oba-
wiam, że za dużo. Ta obawa jest oczywiście w cudzy-
słowie, będziemy także o tym dyskutować z naszym
partnerem. Ale dobrze wiecie, że akurat ten problem,
że będzie za mało czasu i za mało koncentracji na
tych sprawach, jest zupełnie fikcyjny. Głęboko wierzę
w to, że Polskie Stronnictwo Ludowe w mojej Radzie
Ministrów zadba o to w sposób nieporównywalnie
bardziej kompetentny niż pewna partia w poprzed-
niej koalicji rządowej, która także sięgała do tradycji
chłopskiej, także uznawała się za zakorzenioną
w polskiej wsi. Wiemy, jaki był finał i jakie są skut-
ki działania tej partii. (Oklaski) Polskie Stronnictwo
Ludowe jest gwarancją, że tutaj postęp będzie wi-
doczny natychmiast gołym okiem.
(Głos z sali: Stadion narodowy.)
Pytano – część z państwa bez większej wiary,
z przekąsem; nie podzielam tego braku wiary i prze-
kąsu, ale rozumiem – w ilu gminach w ciągu najbliż-
szych trzech lat – niektórzy pytali o całą kadencję, inni
o termin ostateczny, czyli o 2012 r. – rzeczywiście po-
wstanie boisk, centrów sportu dla naszych dzieci.
Mamy ambitny zamiar, aby w czasie tej kadencji zre-
alizować w całości ten program. Inaczej trzeba będzie
potraktować wielkie miasta, gdzie napotkamy być
może na większe problemy, chociaż liczymy tu bardzo
na skuteczną współpracę ze szkołami i samorządami.
Ale jeśli chodzi o małe miasta i przede wszystkim gmi-
ny wiejskie, to wydaje się dzisiaj pewne – i chyba mogę
to zagwarantować – że w każdej polskiej gminie
w ciągu trzech lat takie centrum sportowe powstanie.
I proszę trzymać mnie za słowo.
Pytacie państwo o stadiony na Euro 2012,
w tym padło wiele pytań o stadion narodowy i jego
lokalizację, co wzbudziło tyle emocji. Jak państwo
wiecie, na piłce nożnej, a ostatnio na budowaniu
stadionów w Polsce zna się każdy. Doświadczyli-
śmy tego – ja także – w dość osobliwy sposób
w pierwszych dniach po wygranej Platformy i PSL.
Także w naszym obozie pojawiło się nadspodziewa-
nie dużo specjalistów od stadionów i ich lokalizacji.
To zawsze budzi emocje, ale chciałbym państwa
uspokoić. Mamy ambitny i – sprawdziliśmy to w kra-
ju i za granicą – odpowiedzialny zamiar, by prowa-
dzić nasze prace tak, aby te 4 areny wskazane we
wstępnym projekcie były arenami mistrzostw Eu-
ropy. A więc Warszawa ze stadionem narodowym,
Gdańsk, Poznań i Wrocław.
(Głos z sali: Kraków?)
Bardzo serio podejmujemy starania, i one mogą
przynieść efekt, by także Kraków…
(Głos z sali: Chorzów.)
…i Chorzów mogły gościć przynajmniej niektóre im-
prezy, niektóre mecze Euro 2012. (Oklaski)
I, proszę państwa, nie wystawiajcie mnie na nie-
poważną licytację i nie dorzucajcie kolejnych miast,
bo ten zamiar, niezwykle ambitny – z różnych powo-
dów: subiektywnych i obiektywnych – bardzo trudny,
bo z pewnymi opóźnieniami, zaniechaniami, jest na
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
granicy wykonalności. Mamy pewne pomysły, i nie
ukrywam, że także moje rozmowy i osobiste relacje
z ludźmi, od których w Europie będzie sporo zależa-
ło w tej kwestii, dają nam nadzieję na to, że będzie to
możliwe. Mogę gwarantować, mogę dzisiaj dać słowo,
że te areny wskazane we wstępnym projekcie dokoń-
czymy, i one będą w 2012 r. gościły mistrzostwa Eu-
ropy. Co do Krakowa i Chorzowa – zrobimy wszystko.
Gwarancji dać nie mogę, ale to naprawdę jest możli-
we. I postaramy się. (Oklaski) Inne miasta – bądźmy
realistami – będą musiały poczekać na mistrzostwa
świat, ale kto wie.
Oczywiście nie jestem w stanie w tej chwili pre-
cyzyjnie powiedzieć, nie byłbym odpowiedzialny,
gdybym wymienił konkretne kwoty, jakie rząd cen-
tralny przeznaczy na te inwestycje stadionowe. Ale
tak się składa, że dobrze współpracowałem do tej
pory z samorządami miast, które będą gościły Euro
2012, i będę chciał, byśmy doszli bardzo szybko do
porozumienia. Będziemy się starali, jak zawsze, li-
czyć każdą złotówkę, ale na pewno nie będziemy
przesadnie oszczędni. Przesadnie w tym sensie, żeby
mogło to zablokować skuteczny finał.
Jeśli chodzi o pytanie, które mnie zabolało szcze-
gólnie mocno, a raczej teza w nim zawarta… Nie będę
wymieniał nazwiska tego posła, ale to się pojawiło
w kilku pytaniach, z tym że w jednym szczególnie
ostro. Nie wiem, komu mógł przyjść do głowy tak
dziwaczny i nieuczciwy pomysł, aby pisać – bo podob-
no ktoś to napisał – albo mówić o tym, że wojewódz-
twa, w których nie wygrała Platforma Obywatelska,
zostaną ukarane. Kto może w ogóle myśleć w takich
kategoriach? (Poruszenie na sali)
(Głosy z sali: PiS, PiS!)
(Głos z sali: Platforma Obywatelska.)
Ktoś, komu lęgną się takie pomysły w głowie, to
jest samo zło w polityce. Naprawdę, to jest samo zło,
że władzę bierze się po to, by karać ludzi za to, jak
głosują. (Oklaski)
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Proszę po nazwi-
sku.)
Chciałbym powiedzieć, że zrobię wszystko, co
w mojej mocy, aby w tych województwach, nielicz-
nych (Wesołość na sali), gdzie ludzie jeszcze nie zde-
cydowali się w większości postawić na Platformę, za
4 lata ten fakt nie był naszym problemem. (Oklaski)
W związku z tym – zwracam się do wszystkich miesz-
kańców tych województw – potraktujcie to państwo
jako zapowiedź dokładnie odwrotnego działania.
Rzeczywiście jest tak, że ludzie, którzy czują się po-
szkodowani, oczekują od nas więcej, i mają do tego
prawo. I my wreszcie te oczekiwania postaramy się
serio spełnić, tak żeby ich wybór już nigdy więcej nie
musiał być wyborem rozpaczy, tylko by stał się wy-
borem nadziei i optymizmu. (Oklaski)
Pytania dotyczące emerytur i rent, szczególnie te
konkretne na temat regulacji sprawy zakładów eme-
rytalnych, które mają wypłacać świadczenia z dru-
133
giego filara. Przygotowany projekt ustawy o świad-
czeniach ze środków zgromadzonych w otwartych
funduszach emerytalnych de facto nie został jeszcze
poddany wymaganym konsultacjom. Będziemy chcie-
li przeprowadzić je możliwie szybko. Dotyczy to tak-
że projektu, którego efektem ma być stworzenie pań-
stwowego zakładu emerytalnego. Dlatego proszę
o odrobinę cierpliwości. Będziemy wspólnie z wami
przeprowadzać w trybie szybkim wymagane konsul-
tacje, i to będzie termin, kiedy będzie mogła paść
precyzyjna i satysfakcjonująca państwa odpowiedź.
Jeden z młodszych posłów Prawa i Sprawiedliwo-
ści pan Mariusz Kamiński odczytał SMS od swojego
rówieśnika, wyborcy Platformy, któremu zrobiło się
podobno przykro po tym, jak wysłuchał mojego expo-
sé, w związku ze zbyt krótkim potraktowaniem spra-
wy emigracji, szczególnie emigracji młodych Pola-
ków. Mam wrażenie, proszę państwa, że szczególnie
w tej sprawie mógłbym pobić już nie tylko rekord
krajowy, ale rekord Fidela Castro, gdybym w szcze-
gółach opowiedział o naszych zamiarach i dotychcza-
sowych staraniach dotyczących powrotu. Państwo
znacie cały pakiet – także ten młody wyborca, który
wysłał SMS, miał okazję poznać go wielokrotnie –
który Platforma przygotowała tzw. pakiet startowy.
To nie są zapowiedzi, to nie jest kampania, to był
pakiet projektów ustaw. Nie został on przyjęty,
o zgrozo – tu zwracam się do nadawcy SMS-a – dla-
tego, że Prawo i Sprawiedliwość nie wyraziło zainte-
resowania.
Proszę państwa, zaproponujemy w tej Izbie roz-
wiązania, które spowodują, że młodym Polakom bę-
dzie łatwiej zakładać firmy i rozpoczynać aktywność
zawodową tu w kraju.
(Poseł Jolanta Szczypińska: Czekamy.)
Dobrze wiemy, że nie mamy w ręku – tak jak nikt
nie ma – klucza, który spowoduje, że wszyscy wrócą.
Te dowcipy i złośliwości o tym, że nie trzeba zwięk-
szyć ilości punktów do głosowania w Wielkiej Bryta-
nii, bo przecież wszyscy mają z Wielkiej Brytanii
wrócić, są nie na miejscu w wykonaniu ugrupowania,
które spowodowało, że głosować mogło fizycznie 10%
uprawnionych do głosowania obywateli w Wielkiej
Brytanii. Naprawdę macie się czym chwalić, macie
z czego robić dowcipy? (Oklaski) W przeciwieństwie
do większości z państwa byłem w tamtych dniach
wśród Polaków w Wielkiej Brytanii i ze względu na
obyczaje panujące w tej Izbie chciałbym – jeśli chodzi
o sposób wypowiadania, przynajmniej mogę mówić
za siebie – żeby wersal tu wrócił. Niektóre partie
chciały wyrzucić wersal, czyli pewien sposób, styl
wypowiedzi. Ze względu na to, że chciałbym, aby tu-
taj wersal jednak wrócił, nie powiem, nie zacytuję
tych prawdziwych SMS-ów i prawdziwych wypowie-
dzi młodych Polaków pracujących w Londynie, w Du-
blinie czy w Glasgow na temat ekipy rządzącej i tego,
jak przygotowała wybory. (Oklaski)
Było pytanie bardzo szczegółowe, które mnie ude-
rzyło, bo nie zdawałem sobie sprawy z tego, że to jest
problem na większą skalę społeczną, muszę to spraw-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
134 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
dzić. To było pytanie jednej z pań posłanek z Prawa
i Sprawiedliwości, nie jestem pewien, ono dotyczyło
osób poszkodowanych w czasie II wojny światowej,
więźniów byłych obozów koncentracyjnych, komba-
tantów. Pani poseł Masłowska – dobrze pamiętam?
– która stwierdziła, że istnieje spora grupa ludzi, któ-
ra nie uzyskała należnych świadczeń czy ze strony
niemieckiej, czy od polskiego rządu. Powiem szczerze,
nie słyszałem o tym, żeby była to grupa istotna
w sensie ilościowym nie jakościowym. Bardzo bym
prosił – i proszę potraktować tę prośbę bardzo serio
– o przekazanie mnie osobiście albo przedstawicielo-
wi rządu od tych spraw szczegółowej informacji, gdzie
i czy istnieją jakieś dane, czy istnieje jakaś lista osób
lub środowisk poszkodowanych w taki sposób, mimo
należnej pomocy finansowej z tytułu szkód poniesio-
nych w czasie II wojny światowej czy ze względu na
uwięzienie w obozach koncentracyjnych. Jestem go-
tów do natychmiastowej naprawy tego stanu rzeczy,
ale brakuje mi w tej chwili informacji, tak że bardzo
bym prosił o szybką i rzetelną informację. Zrobię
wszystko, żeby ten stan rzeczy naprawić.
Ze względu na dobro tej debaty omijam pytania,
na które przygotowałem bardzo długie odpowiedzi
i których to odpowiedzi nie można skrócić. Te pyta-
nia, zgodnie z państwa sugestią, prześlemy natych-
miast na piśmie zainteresowanym posłom.
Pytano mnie o euro, ale nie Euro – mistrzostwa
Europy, tylko euro – walutę. Chciałbym jeszcze raz
podkreślić jedną rzecz. Chcielibyśmy możliwie szyb-
ko przygotować Polskę i Polaków do bezpiecznego
wejścia do strefy euro. Uważamy, że dobre przygoto-
wanie Polski, po pierwsze, jest warunkiem, żeby
w ogóle o tym rozmawiać, ale że dobre przygotowanie
jest warunkiem niezbędnym, żeby ta decyzja była
bezpieczna z punktu widzenia zwykłego obywatela.
W związku z tym typowanie daty, moim zdaniem, nie
ma sensu. Jak mówię: jak najszybciej, to nie po to,
żeby ścigać się na daty, bo to znaczy tyle i tylko tyle,
ale też aż tyle. Wtedy, kiedy tu w tej Izbie i w ławach
rządowych będziemy mieli stuprocentową pewność,
że po przygotowaniu Polski wejście jest bezpieczne
z punktu widzenia gospodarki i kosztów życia zwy-
kłego obywatela. Czy to będzie…
(Głos z sali: Konkretnie.)
Nie, nie będzie tu konkretnej daty.
(Głos z sali: Ale konkretnie, jakie przygotowania.)
Przede wszystkim mówimy o wymaganym przez
Unię Europejską dwuletnim okresie uczestnictwa
w ERM II. Ludzie zajmujący się tą sprawą wiedzą,
o co chodzi. Musimy przez dwa lata spełnić kryteria.
Czas, w którym będziemy starali się te kryteria speł-
niać, jest czasem wymagającym największego sku-
pienia, koncentracji, w jakimś sensie też umiejętno-
ści. Dopiero wtedy będziemy mogli realnie mówić
o tym, że jesteśmy przygotowani i wtedy podejmiemy
decyzję o dacie i formie wstąpienia do strefy euro.
Odradzam państwu – przecież nie będę tej decyzji
podejmował osobiście – myślenie w kategoriach refe-
rendalnych, jeśli chodzi o ten typ decyzji. Propono-
wałbym, abyśmy raczej tu w Izbie, tej lub przyszłej,
intuicja mi mówi: raczej przyszłej, i w tym lub przy-
szłym rządzie bardzo odpowiedzialnie przygotowali
i podjęli tę decyzję. Wydaje mi się, że akurat ta kwe-
stia nie powinna być rozstrzygana w referendum, ale
zdecyduje i tak większość na tej sali.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Referendum było
w 2004 r.)
Według naszej oceny, jeśli będziemy dobrze przy-
gotowani, to wejście do strefy euro przyniesie Polsce,
polskiej gospodarce i Polakom korzyści, nie straty,
jeśli dobrze to przygotujemy. Pewnie wszyscy jeste-
śmy o tym przekonani.
Pozwolicie państwo – czeka nas długa i szczegó-
łowa debata budżetowa – że ominę pytania dotyczące
rozwiązań, które będą w gestii ministra finansów, bo
za chwilę państwo otrzymacie odpowiedzi na te
szczegółowe pytania. Oszczędność czasu każe mi
w związku z tym teraz z tych odpowiedzi zrezygno-
wać. Oczywiście na piśmie, tak czy inaczej, państwo
je otrzymacie.
(Poseł Marek Matuszewski: Droga A1 do Gdańska?)
Padały pod moim adresem pytania: Co będzie
z A1? Znaczy, ja bym…
(Poseł Tadeusz Cymański: Gotowa.)
(Poseł Marek Matuszewski: A1 do Gdańska. Wszy-
scy czekają.)
Tak, tak. A1, mam nadzieję, że tutaj nic się nie
zmieniło i że A1 będzie do Gdańska. (Poruszenie na
sali) Znaczy, proszę państwa, wbrew temu, co słyszę
z ław Prawa i Sprawiedliwości, jako mieszkaniec
Gdańska mogę państwu powiedzieć, że A1 nie jest
gotowa.
(Poseł Marek Matuszewski: Ale mówił pan, panie
premierze, że będzie wcześniej, a my mówiliśmy:
w 2010, tzn. że będzie w 2009?)
Możecie państwo jeszcze parę razy wznieść okrzy-
ki, że przecież A1 jest gotowa, a mogę was zapewnić,
że nie jest. Powiedziałbym nawet, że właśnie ta au-
tostrada nie tylko dlatego, że tak bardzo...
(Poseł Marek Matuszewski: Ale kiedy będzie?)
...leży mi na sercu, ale właśnie jest, być może, najlep-
szym czy najgorszym przykładem tego, jak można
zmarnować czas. (Oklaski)
(Poseł Zbigniew Chlebowski: I pieniądze.)
Muszę powiedzieć, panie pośle, że w ogóle pyta-
nia, część pytań – bo wiele pytań było bardzo kon-
kretnych, rzetelnych i zadanych z dobrą wolą – była
też, muszę powiedzieć z przykrością, miała za zada-
nie wyłącznie, o tak, dołożyć premierowi i przyszłe-
mu rządowi. Muszę państwu powiedzieć, że te złośli-
we pytania o tempo budowy autostrad w wykonaniu
posłów PiS-u wydawały mi się taką szarżą ułańską.
Na pewno było to dla mnie zaskakujące. (Oklaski)
(Poseł Tomasz Mirosław Dudziński: A S19?)
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Polaczka zapytaj.)
Zresztą muszę też powiedzieć, że padło też pyta-
nie, czy właściwie ocena, ze strony jednego z posłów
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
PiS-u, że moje exposé to było tuskolenie. Gra i za-
bawa nazwiskami – a to powiedział poseł Moskal –
może być ryzykowna, panie pośle. (Wesołość na sali,
oklaski)
Były pytania dotyczące moich rekomendacji do
składu Rady Ministrów. Część pytań dotyczyła mię-
dzy innymi ministra Ćwiąkalskiego. Jak zauważy-
łem, w ostatnich dniach zastąpił on już trochę zmę-
czonego tą rolą ministra Sikorskiego. Teraz przez
kilka dni minister Ćwiąkalski będzie tym celem nu-
mer 1 Prawa i Sprawiedliwości. Odrzucam jako nie
tylko bezzasadne, ale, powiem szczerze, zupełnie nie-
logiczne zastrzeżenia wobec pana ministra Ćwiąkal-
skiego, że jako adwokat bronił ludzi o różne rzeczy
oskarżonych lub obwinionych. A kogo ma bronić ad-
wokat? (Wesołość na sali) Kogo ma bronić adwokat?
(Oklaski)
(Poseł Małgorzata Sadurska: Ale kogo pan do rzą-
du bierze?)
Jeśli chodzi o korporacje, a szczególnie o większy
dostęp do zawodu prawniczego – bo wiem, że to jest
temat, który i w tej Izbie, i szczególnie opozycję tak
bardzo dotyka i tak bardzo emocjonuje – nie sądzę,
żeby to był przedmiot sporu. Jak państwo wiecie,
próby podjęte z inicjatywy PiS-u, aby otworzyć kor-
porację prawniczą i aby w większym stopniu państwo
miało decydować o tym dostępie, przyniosły, mówiąc
oględnie, dość umiarkowany skutek. To nie jest tak,
że wystarczy chcieć otworzyć korporację i zwiększyć
dostęp do zawodu prawniczego. To jeszcze trzeba
umieć zrobić. Ja jestem akurat chyba jednym z naj-
bardziej antykorporacyjnych polityków w Polsce
w ostatnich kilkunastu latach, ale czasami jest tak,
że próba odebrania korporacjom pewnych uprawnień,
szczególnie tych, które decydują o dostępie do zawo-
du, i wyniesienie ich na szczebel państwowy, szcze-
gólnie centralny, przynosi efekt odwrotny, to znaczy
utrudnia dostęp, a nie ułatwia. Deklaruję państwu,
opozycji i z lewa, i z prawa, że w kwestii otwierania
dostępu do wszystkich zawodów i w kwestii skutecz-
nego przeciwdziałania korporacjom wtedy, kiedy one
utrudniają życie obywatelom, będę solidarny z każdą
mądrą próbą. I mam nadzieję, że to nigdy nie będzie
przedmiotem sporów ideologicznych i że wszyscy,
mając na uwadze dobro obywateli, będziemy w tę
stronę zmierzać. Ale rozumiem też – taka jest moja
intencja i mojego rządu – że prawdziwym celem nie
jest ułatwienie życia prawnikom czy potencjalnym
prawnikom, tylko obywatelom. Bo przecież tak na-
prawdę chyba efektem finalnym ma być to, żeby był
zwiększony dostęp do usług prawniczych, że to ma
być, że jeśli chcemy przeciwdziałać złym praktykom
korporacyjnym, to głównie po to, żeby obywatel miał
większy dostęp do usługi, żeby ona była tańsza i lep-
szej jakości. I tu deklaruję pełną współpracę ze
wszystkimi, którzy mądre pomysły w tej kwestii
przedstawią. (Oklaski)
135
Był cały zakres pytań, nazwę je umownie, peni-
tencjarnych. Pani poseł Kempa zadała wiele pytań
na ten temat, ale także inne posłanki i inni posłowie.
One dotyczą między innymi aresztów wydobywczych,
sądów 24-godzinnych, stanu, sytuacji w więzieniach.
Powstała tutaj w związku z tym pewna dyskusja,
debata i przedstawiano sprzeczne tezy. Dlatego po-
zwolę sobie pani poseł i innym państwu posłom
szczegółową informację w tej kwestii, nasze stanowi-
sko, nasze zamiary przedstawić na piśmie. Ale zgo-
dzicie się państwo z jednym – że stan polskiego wię-
ziennictwa jest zły, że nie wystarczy mieć intencję
wsadzania jak największej ilości ludzi, że nawet to
trzeba umieć robić. (Oklaski)
Jeśli chodzi na przykład o sądy 24-godzinne, mu-
simy szybko nad tym usiąść i też to nie może być
spór partyjny. Jeśli dane są tak przygniatające – nie
chcę popełnić błędu, tu spojrzę jeszcze na ministra
Ćwiąkalskiego – że chyba mniej niż 1% spraw roz-
strzyganych...
(Minister Sprawiedliwości Zbigniew Ćwiąkalski:
0,84 to są chuligańskie.)
Tak? 0,84. 0,84% spraw to są sprawy chuligań-
skie, a więc te, dla których tak naprawdę sądy 24-
-godzinne powstały. Pomyślcie państwo, jak niedo-
skonałe są zapisy i praktyka, skoro chcieliśmy jak
najszybciej sądzić, skazywać i przez to eliminować te
najbardziej dokuczliwe z punktu widzenia obywateli
przestępstwa, jakimi są przestępstwa chuligańskie,
a to nie działa.
(Poseł Tomasz Mirosław Dudziński: A pijani kie-
rowcy?)
Uważam, że w związku z tym musimy wspólnie
usiąść i znaleźć taką modyfikację tego systemu, żeby
on wreszcie zaczął działać sensownie. Muszę wam
powiedzieć, że ilość pieniędzy, jakie przy okazji wy-
daliśmy w związku z funkcjonowaniem sądów 24-
-godzinnych, na tle efektów, jakie ta reforma przy-
niosła, to już wskaźnik bardzo przygnębiający. Ale ja
nikogo nie obwiniam, bo to był precedens, pierwsza
próba. Nie przekrzykujmy się nawzajem w tej kwestii,
tylko siądźmy i razem jak najszybciej to poprawmy,
bo mamy tutaj wspólny interes.
Było pytanie o siedzibę PGE, pytanie o Lublin.
Zmiana siedziby PGE z Warszawy na Lublin została
zarejestrowana w KRS 25 października 2007 r., za-
tem siedzibą tej spółki jest dzisiaj Lublin.
(Poseł Tomasz Mirosław Dudziński: Trzeba wy-
budować siedzibę.)
Zadano mi pytanie o to, czy siedziba PGE będzie
w Lublinie, a nie o to, czy ja wybuduję dla PGE nowy
budynek.
(Poseł Małgorzata Sadurska: Ale chyba to jest
logiczne.)
Nie, nie widzę... To znaczy widzę związek, ale nie-
koniecznie bezpośredni.
Były pytania o przemysł stoczniowy. Też odpowie-
my na piśmie. To są pytania dramatyczne także dla
mnie, ze względu na moje miejsce zamieszkania.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
136 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk
Sytuacja Stoczni Gdynia była przedmiotem bar-
dzo długiej i burzliwej narady, pierwszej narady me-
rytorycznej części mojego gabinetu. Efekty rządów
politycznych namiestników w takich spółkach jak
Stocznia Gdynia przyniosły rezultaty z punktu wi-
dzenia tej firmy i jej załogi katastrofalne. Zwracam
się także do zadających pytania w tej kwestii – mogę
państwa zapewnić, że przypadek Stoczni Gdynia bę-
dzie przypadkiem niezwykle bulwersującym opinię
publiczną i że w tym przypadku ludzie odpowiedzial-
ni za ten stan rzeczy, działający w tej firmie z abso-
lutnie czysto partyjnego nadania, poniosą odpowie-
dzialność naprawdę bardzo poważną. (Oklaski)
Jeśli chodzi o sytuację w Stoczni Gdańskiej, jak
państwo wiecie, doszło do absolutnie bezprecedenso-
wej akcji, która pokazała, jak wiele zmieniło się
w Polsce, i to być może w dobrą stronę. Otóż Platfor-
ma Obywatelska i PSL wygrały wybory, ale nie ob-
jęły jeszcze rządu, a związek zawodowy „Solidarność”
Stoczni Gdańskiej uznał za stosowne wyjść na ulice
i zaprotestować przeciwko domniemanej blokadzie
dla prywatyzacji ze strony Tuska czy Platformy. Wy-
obraźcie sobie państwo taką sytuację: w Stoczni
Gdańskiej NSZZ „Solidarność” organizuje manife-
stację przeciw Platformie Obywatelskiej, bo chce jak
najszybszej prywatyzacji, przeprowadzonej przez ka-
pitał ukraiński, Stoczni Gdańskiej. Dlaczego mówię
o tej szczególnej sytuacji? Otóż chcę państwu powie-
dzieć, że – chociaż wiem, że sytuacja Stoczni Gdań-
skiej była badana, jeśli mam dobrą wiedzę, także
przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jesz-
cze za naszych poprzedników – nie wykluczamy, nie
mamy intencji zatrzymania tej prywatyzacji. Jeśli
jest tak, że prezes nadany przez Prawo i Sprawiedli-
wość Stoczni Gdańskiej i miejscowa komisja zakła-
dowa „Solidarności” są gotowi organizować de-
monstracje po to, aby Dombas przejął Stocznię
Gdańską, to być może jest to rzeczywiście najbar-
dziej przemyślana, najbardziej opłacalna prywaty-
zacja Stoczni Gdańskiej. Rozumiem niepokój nie-
których, w tym Lecha Wałęsy, związany z metodą,
tempem i pewnymi okolicznościami tej prywatyza-
cji, ale być może przy takim zaangażowaniu związ-
ków zawodowych Stoczni Gdańskiej dojdziemy do
porozumienia. Moją intencją nie jest na pewno blo-
kowanie tej prywatyzacji.
Natomiast jeśli chodzi o sytuację w Stoczni Gdy-
nia, to nasz rząd musi zapewnić wypłaty. I to niech
będzie ilustracją tego, do czego doprowadziliście,
państwo – i bezpośrednio każdego zainteresowanego
odsyłam do Gdyni – jako partia polityczna. Doprowa-
dziliście do takiej sytuacji w Stoczni Gdynia, że dzi-
siaj my jako Rada Ministrów szukamy pieniędzy na
zaległą wypłatę wynagrodzeń dla stoczniowców
w Gdyni przed świętami Bożego Narodzenia. Każdy,
kto mieszka w Trójmieście, wie, co to znaczy brak
wypłaty dla stoczniowca przed świętami Bożego Na-
rodzenia. I tutaj z autentycznym oburzeniem dedy-
kuję tę sytuację Prawu i Sprawiedliwości. (Oklaski)
Była duża liczba pytań poświęconych ochronie
środowiska. Miałem wrażenie, że w moim exposé tej
sprawie poświęciłem sporo czasu. Tam było bardzo
dużo konkretnych zapowiedzi. Ale posłów nieusatys-
fakcjonowanych poinformujemy o wszystkim w przy-
gotowanych już odpowiedziach na piśmie.
Muszę też odrzucić pewne zastrzeżenia czy wąt-
pliwości posłów opozycji dotyczące fragmentu exposé,
który odnosił się do ochrony zdrowia i naszych pro-
jektów na przyszłość. Był to ten fragment exposé,
który jeszcze ostatniej nocy przed wczorajszym po-
siedzeniem skracałem. Gdybym miał zreferować pań-
stwu nasze zamierzenia zgodnie z pierwotnym ma-
teriałem przygotowanym przez panią minister Ko-
pacz, moje exposé trwałoby ok. 7 godzin. Mam na-
dzieję, że jeszcze dzisiaj będzie okazja, by przekazać
zainteresowanym – w tej sprawie głównie pani poseł
Szczypińska zadawała bardzo szczegółowe pytania
– przynajmniej część odpowiedzi na piśmie.
W jednej sprawie muszę zabrać głos, ponieważ
wzbudziła ona duże emocje jednej z pań posłanek,
zdaje się pani posłanki Zalewskiej z Prawa i Sprawie-
dliwości. Chodzi o pytania o przekształcanie szpitali
w spółki prawa handlowego. To będą i tak decyzje
właścicieli, a więc samorządów. Nie mówimy przecież
o zmianie prawa, które dałoby możliwość obligato-
ryjnego przekształcania ich przez rząd centralny.
Dlatego ten niepokój wydaje mi się na wyrost.
Chciałbym także już tylko jedno zdanie powie-
dzieć o systemie stypendialnym. Mamy tu bardzo
ciekawe i zaawansowane przemyślenia dotyczące
uzupełnienia systemu stypendiów rządowych, socjal-
nych i naukowych, bo takie przewidujemy. Chodzi
o wykorzystanie europejskiego i międzynarodowego
systemu stypendialnego. Rozmawiałem o tym jeszcze
przed nominacją z panią minister Kudrycką i muszę
państwu powiedzieć, że te zamierzenia, aby wyko-
rzystać w większym stopniu doświadczenia i możli-
wości europejskie, to bardzo wyraźny znak do opty-
mizmu dla tych, którzy na stypendia naukowe, szcze-
gólnie naukowe, ale także inne stypendia, na uczel-
niach wyższych czekają.
Jeszcze raz chciałbym państwu bardzo podzięko-
wać za długą debatę, w bardzo wielu fragmentach
debatę merytoryczną. Chciałbym także podziękować
wszystkim paniom posłankom i panom posłom za
styl debaty. Nawet jeśli czasami jeszcze emocje brały
górę, to mam nieodparte wrażenie, że ta debata to
raczej dobry znak, jeśli chodzi o poziom naszej pracy
tu, w tej Izbie, na najbliższe miesiące i lata. Dziękuję
za dobre przygotowanie. Każde z państwa pytań,
każde bez wyjątku, będzie pomocne dla dobrego spra-
wowania władzy przez mój rząd. Będziemy was za-
wsze bardzo poważnie traktować, nawet jeśli będzie
to czasami zajęcie wyczerpujące. Naprawdę to mogę
obiecać – będziemy bardzo serio traktować naszych
partnerów w parlamencie. Dziękuję bardzo za cier-
pliwość. (Burzliwe oklaski)
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania
Marszałek:
Dziękuję panu premierowi.
Zamykam dyskusję.
(Poseł Marek Suski: W sprawie wniosku formal-
nego.)
Bardzo proszę, pan poseł Suski.
(Głos z sali: W jakim trybie?)
Poseł Marek Suski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W trybie regula-
minowym, Wysoka Izbo. Chciałbym zgłosić wniosek
formalny i przedstawić krótkie uzasadnienie. Zgod-
nie z regulaminem można uzasadnić wniosek formal-
ny. Po pierwsze, prosiłbym pana premiera o udziele-
nie odpowiedzi na piśmie, bo nie na wszystkie pyta-
nia takie odpowiedzi były udzielone. (Oklaski) Po
drugie, chciałbym przypomnieć jedną rzecz…
(Poseł Elżbieta Łukacijewska: Przecież pan pre-
mier powiedział, że odpowie na piśmie.)
(Głos z sali: Wniosek!)
No, to jest uzasadnienie.
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Najpierw wniosek
formalny, a potem uzasadnienie.)
No, ale…
Marszałek:
Proszę państwa…
Poseł Marek Suski:
…jeszcze nie zacząłem zdania, a pan…
(Poseł Grzegorz Dolniak: Ale uzasadnienie jest po
wniosku, nie przed.)
Marszałek:
Proszę państwa, proszę o spokój.
Pana posła proszę o wniosek.
Poseł Marek Suski:
Cieszymy się, że nie będzie kary dla tych okręgów,
w których Prawo i Sprawiedliwość wygrało wybory.
(Poruszenie na sali)
(Poseł Grzegorz Dolniak: W szoku jest.)
Marszałek:
Panie pośle, ja przepraszam pana bardzo. Panie
pośle…
137
Poseł Marek Suski:
Dziękujemy. Słyszymy, że będzie nagroda.
Marszałek:
Nie, panie pośle. Panie pośle Suski…
Poseł Marek Suski:
Warto więc było głosować na Prawo i Sprawiedli-
wość.
(Poseł Wojciech Olejniczak: O Nowogrodzkiej niech
pan opowie.)
Marszałek:
Panie pośle, odnoszę wrażenie, że pan niestety
wchodzi w polemikę, rozpoczyna dyskusję. Zamkną-
łem przed chwilą dyskusję, o czym poinformowałem
Wysoką Izbę, a nie ma takiego obyczaju, aby po od-
powiedzi premiera na pytania przedstawiciele klu-
bów toczyli debatę. Pan zgłosił się w celu złożenia
wniosku formalnego.
Poseł Marek Suski:
Tak.
Marszałek:
Proszę więc wniosek złożyć. Może pan go krótko
uzasadnić, ale proszę nie prowadzić debaty.
Poseł Marek Suski:
Panie Marszałku! Zgłaszam wniosek formalny o pół
godziny przerwy, ponieważ klub Prawa i Sprawiedliwo-
ści musi przed podjęciem decyzji rozważyć…
(Głos z sali: Zastanowić się, jak głosować.) (Weso-
łość na sali)
Tak. Ale proszę się nie śmiać. To jest jedna z naj-
ważniejszych decyzji po exposè.
(Poseł Jerzy Feliks Fedorowicz: Ale nie śmiejemy
się z wniosku, tylko z wnioskodawcy.)
Musimy się zastanowić, czy pan premier po tym,
co tutaj powiedział, może kierować naszym pań-
stwem, jako że człowiek, który ma kierować naszym
państwem, potrafi pomylić płeć posłów, bo o pani po-
seł Beacie Mazurek mówił poseł Mazurek…
Marszałek:
Nie, panie pośle, ja pana najmocniej przepraszam…
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
138 Program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania – głosowanie
Poseł Marek Suski:
…o pani poseł Annie Sikorze mówił pan poseł Sikora.
Marszałek:
Panie pośle, zgłosił pan wniosek, ja ten wniosek
przyjmuję.
Proszę państwa, za chwilę ogłoszę półgodzinną
przerwę.
Poseł Marek Suski:
Jak rozumiem, w tej Izbie nawet uzasadnić wnio-
sku nie można. Dziękuję bardzo.
Marszałek:
A jeżeli pan poseł zrezygnuje z debaty, to jeszcze
oprócz tego Wysoką Izbę poinformuję o tym, że nie-
którzy posłowie nie odebrali jeszcze legitymacji po-
selskich, a będą one potrzebne do głosowania.
W związku z tym proszę o odbiór tych legitymacji
przed głosowaniem przy stanowisku komputerowym
na sali posiedzeń, tylko aktywna legitymacja posel-
ska, nie te tymczasowe karteczki, umożliwi bowiem
wzięcie udziału w głosowaniu.
Zarządzam 30-minutową przerwę.
Jeszcze komunikat, proszę uprzejmie.
Sekretarz Poseł Ewa Kierzkowska:
Zaraz po ogłoszeniu przerwy w sali nr 118 odbę-
dzie się posiedzenie klubu Prawa i Sprawiedliwości.
Dziękuję.
Marszałek:
I był jeszcze jeden komunikat.
Proszę bardzo, niech pani łaskawie odczyta go.
Sekretarz Poseł Ewa Kierzkowska:
Jeszcze komunikat: Uprzejmie informuję, że spo-
tkanie posłów z Podkarpacia, Podlasia i Lubelszczy-
zny odbędzie się zaraz po głosowaniach w restauracji
Hawełka.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
(Przerwa w posiedzeniu od godz.10 min 47
do godz. 11 min 25)
Marszałek:
Proszę państwa, wznawiam obrady.
Informuję, że kontynuujemy rozpatrywanie
punktu 1. porządku dziennego: Przedstawienie
przez prezesa Rady Ministrów programu działania
Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum
zaufania.
Bardzo proszę wszystkich o zajęcie miejsc.
Przechodzimy do głosowania.
Proszę państwa, przypominam, że zgodnie
z art. 154 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Pol-
skiej Sejm uchwala wotum zaufania bezwzględną
większością głosów w obecności co najmniej poło-
wy ustawowej liczby posłów.
Przystępujemy do głosowania.
Coś nie działa?
(Głos z sali: W ogóle nie działa.)
Panie pośle, jakaś sygnalizacja, nie rozumiem jej.
(Głos z sali: Działa.)
Działa? Dobrze, dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku prezesa Rady Ministrów pana Donalda Tuska
o udzielenie wotum zaufania Radzie Ministrów, ze-
chce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
(Głos z sali: Nie działa.)
Przepraszam bardzo, mam prośbę do osób, które
zgłaszają, że coś jest nie w porządku z czytnikiem.
Proszę o podjęcie próby zagłosowania za pomocą tej
samej karty z innego czytnika.
Nie powtarzamy głosowania.
Głosowaliśmy, kto jest za. Dziękuję bardzo.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Informuję… (Długotrwałe oklaski)
(Część posłów wstaje. Do ław rządowych podcho-
dzą delegacje posłów klubów PO i PSL i wręczają
kwiaty prezesowi Rady Ministrów Donaldowi Tusko-
wi i wiceprezesowi Rady Ministrów Waldemarowi
Pawlakowi)
(Głosy z sali: Brawo! Brawo!)
Wysoka Izbo! Pozostał mi jeszcze miły obowiązek
ogłoszenia wyników głosowania.
W głosowaniu wzięło udział 444 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 223. Za oddano 238 głosów,
przeciw – 204 głosy, 2 osoby się wstrzymały.
Panie premierze, osobiste gratulacje, a mam na-
dzieję, że mogę od całej Izby życzyć panu owocnej
pracy z myślą o Polsce. (Oklaski)
Stwierdzam, że Sejm bezwzględną większością
głosów udzielił wotum zaufania Radzie Ministrów.
(Oklaski)
(Prezes Rady Ministrów Donald Tusk i wiceprezes
Rady Ministrów Waldemar Pawlak wychodzą z ław
rządowych i wymieniają uściski dłoni z posłami
z pierwszych ław poselskich)
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 4. po-
rządku dziennego: Pierwsze czytanie przedsta-
wionego przez Prezydium Sejmu projektu
uchwały w sprawie utworzenia Polskiej Grupy
Unii Międzyparlamentarnej (druk nr 17).
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt uchwały w sprawie utworzenia Polskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej.
Punkt 3. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Proszę o zabranie głosu wicemarszałka Sejmu
pana Jerzego Szmajdzińskiego w celu przedstawienia
uzasadnienia projektu uchwały.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić projekt uchwały Sejmu w sprawie utwo-
rzenia Polskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej.
Unia Międzyparlamentarna założona w 1889 r. jest
najstarszą i największą organizacją parlamentów na-
rodowych. Stanowi ona forum regularnych spotkań
parlamentarzystów z całego świata, reprezentujących
rozliczne systemy polityczne oraz szerokie spektrum
partii rządzących i opozycyjnych. Obecnie w skład
Unii Międzyparlamentarnej wchodzi 146 parlamen-
tów narodowych oraz 7 parlamentów regionalnych.
Polska jest członkiem organizacji od 1921 r.
W trakcie spotkań Unii Międzyparlamentarnej
delegacje ze wszystkich państw członkowskich wy-
mieniają się doświadczeniami, promują i koordynują
rozwój współpracy bilateralnej, regionalnej i global-
nej. Poprzez rezolucje i raporty organizacja wyraża
poglądy światowej społeczności parlamentarnej na
sprawy wagi międzynarodowej oraz rekomenduje
odpowiednie działania parlamentom narodowym.
Unia Międzyparlamentarna wspiera zasady de-
mokracji, dysponując unikalnym źródłem informacji
dotyczących funkcjonowania i struktur parlamen-
tów. Na podstawie gromadzonych danych źródłowych
i literatury prowadzi badania porównawcze i anali-
tyczne nad wyborami parlamentarnymi oraz meto-
dami działania instytucji parlamentarnych.
Ponadto Unia Międzyparlamentarna zapewnia
i koordynuje pomoc techniczną dla nowo powstałych
i odbudowywanych parlamentów.
Unia Międzyparlamentarna stymuluje działania
parlamentów na rzecz obrony i popularyzacji praw
człowieka, propaguje partnerstwo i równość między
kobietami i mężczyznami w polityce. Blisko współ-
pracuje z Organizacją Narodów Zjednoczonych i jej
agendami.
Wysoka Izbo! Reaktywacja Polskiej Grupy Unii
Międzyparlamentarnej umożliwi wznowienie prac
grup współpracy międzyparlamentarnej. Pragnę
przypomnieć, iż w trakcie poprzedniej kadencji Sej-
mu działało 75 takich grup i zespołów. Stanowią one
ważne dopełnienie polskiej polityki zagranicznej na
płaszczyźnie parlamentarnej.
Przedstawiając Wysokiej Izbie uchwałę, proszę
o jej przyjęcie. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Czy ktoś z państwa chce zabrać głos w tej spra-
wie?
139
Nie widzę zgłoszeń.
W takim razie proponuję, aby Sejm przystąpił nie-
zwłocznie do drugiego czytania projektu uchwały.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy zatem do drugiego czytania pro-
jektu uchwały w sprawie utworzenia Polskiej Grupy
Unii Międzyparlamentarnej.
Też pytam, czy ktoś chce zabrać głos w tej fazie?
Nie widzę. Nikt się nie zgłasza.
W związku z tym, że nie zgłoszono żadnych po-
prawek, przystępujemy do głosowania.
Przechodzimy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu uchwały w sprawie utworzenia
Polskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej, zawar-
tego w druku nr 17, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk. (441)
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w sprawie
utworzenia Polskiej Grupy Unii Międzyparlamen-
tarnej.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 3. porząd-
ku dziennego: Sprawozdanie Komisji Finansów
Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy o doradztwie podatkowym.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Stanisława Steca oraz
przeprowadził dyskusję, w trakcie której nie zgłoszo-
no poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Przechodzimy do głosowania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 20.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o doradz-
twie podatkowym, w brzmieniu proponowanym przez
Komisję Finansów Publicznych, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk. (445)
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o doradztwie podatkowym.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 5. po-
rządku dziennego: Wybór składu osobowego Ko-
misji Etyki Poselskiej (druk nr 18).
Wysoka Izbo! Prezydium Sejmu na podstawie art.
143 ust. 11 regulaminu Sejmu przedstawia wniosek
w sprawie wyboru składu osobowego Komisji Etyki
Poselskiej.
Sejm wybiera skład osobowy komisji w głosowa-
niu łącznym.
Czy ktoś z pań i panów posłów chce zabrać głos
w sprawie wniosku dotyczącego wyboru składu oso-
bowego Komisji Etyki Poselskiej?
Nie widzę. Nikt się nie zgłasza.
W związku z tym przystępujemy do głosowania.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
140 Punkty 5., 6. i 7. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku Prezydium Sejmu w sprawie wyboru składu oso-
bowego Komisji Etyki Poselskiej, w brzmieniu pro-
ponowanym w druku nr 18, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk. (443)
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał? (1)
Stwierdzam, że Sejm dokonał wyboru składu oso-
bowego Komisji Etyki Poselskiej.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 6.
porządku dziennego: Wybór nowego składu oso-
bowego Komisji do Spraw Unii Europejskiej
(druk nr 27).
Prezydium Sejmu, po zasięgnięciu opinii Konwen-
tu Seniorów, na podstawie art. 148a ust. 8 w związku
z art. 148a ust. 10 regulaminu Sejmu przedłożyło
wniosek w sprawie wyboru nowego składu osobowe-
go Komisji do Spraw Unii Europejskiej.
Czy ktoś z pań i panów posłów chce zabrać głos
w tej sprawie?
Nie widzę. Nikt się nie zgłasza.
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku Prezydium Sejmu w sprawie wyboru nowego
składu osobowego Komisji do Spraw Unii Europejskiej,
w brzmieniu proponowanym w druku nr 27, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Stwierdzam, że Sejm dokonał wyboru nowego
składu osobowego Komisji do Spraw Unii Euro-
pejskiej.
A tutaj muszę podać wyniki, tak? Proszę bardzo.
W głosowaniu wzięło udział 445 posłów. Wszyscy
byli za.
Dziękuję bardzo.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 7. po-
rządku dziennego: Zmiany w składach osobo-
wych komisji sejmowych (druk nr 28).
Prezydium Sejmu na podstawie art. 20 ust. 1 regu-
laminu Sejmu, po zasięgnięciu opinii Konwentu Senio-
rów, przedłożyło wniosek w sprawie zmian w składach
osobowych komisji sejmowych.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie zabrać głos
w sprawie przedstawionych propozycji?
Nie widzę. Nikt się nie zgłasza.
Przystępujemy zatem do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem zmian
w składach osobowych komisji sejmowych, w brzmie-
niu proponowanym w druku nr 28, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 445 posłów. Za było
442 posłów, wstrzymało się 3 posłów.
Stwierdzam, że Sejm dokonał zmian w składach
osobowych komisji sejmowych.
Proszę państwa, po tych ważnych wydarzeniach
w Sejmie zarządzam 30-minutową przerwę w ob-
radach.
A potem wysłuchamy wystąpienia ministra finan-
sów i przystąpimy do debaty nad budżetem.
Dziękuję bardzo.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 11 min 37
do godz. 12 min 12)
Marszałek:
Wznawiam obrady.
Bardzo proszę o zajęcie miejsc.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 8.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie rządo-
wego projektu ustawy budżetowej na rok 2008
(druk nr 16).
Pragnę poinformować, że projekt budżetu, złożo-
ny przez poprzedniego jeszcze premiera, wpłynął
28 września. Został on podtrzymany na tym etapie prac
w parlamencie przez nowy rząd, nowego premiera.
Proszę o zabranie głosu ministra finansów pana
Jana Rostowskiego w celu przedstawienia uzasadnie-
nia projektu ustawy budżetowej na rok 2008.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Panie Marszałku! Panie Posłanki, Panowie Po-
słowie! W imieniu rządu przedstawiam Wysokiej
Izbie projekt budżetu państwa na rok 2008.
Budżet państwa jest jednym z kluczowych instru-
mentów realizacji polityki gospodarczej rządu. Fun-
damentalne zasady tej polityki zostały państwu
przedstawione w exposé premiera. Zasady te wyzna-
czają strategiczne cele, których realizacja zagwaran-
tuje szybki, trwały i stabilny rozwój gospodarczy.
Polityka finansowa państwa musi zapewnić nie-
zakłócone funkcjonowanie instytucji publicznych
oraz nakłady niezbędne na obronę narodową, bezpie-
czeństwo publiczne i realizację polityki społecznej
rządu. Z drugiej strony musi ona gwarantować szyb-
ki, trwały i stabilny rozwój gospodarczy, będący źró-
dłem finansowania potrzeb państwa w następnych
latach. To wymaga możliwie silnego wsparcia finan-
sowego wszystkich dziedzin kluczowych dla rozwoju,
w tym edukacji, nauki i budowy nowoczesnej infra-
struktury gospodarczej.
Wiemy jednak, że głównym źródłem rozwoju go-
spodarczego i jedynym w ostatecznym rachunku źró-
dłem dochodów państwa jest praca i przedsiębior-
czość jego obywateli. Każda złotówka przekazana
przez obywateli do budżetu ogranicza możliwości fi-
nansowania przez nich samych ich potrzeb, w tym
także wydatków powiększających ich kapitał ludzki,
a każda złotówka przekazana do budżetu przez pod-
miot gospodarczy ogranicza możliwości finansowa-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski
nia rozwoju tego podmiotu. To oznacza, że im więcej
danin publicznych ponad prawdziwe potrzeby sfinan-
sowania funkcji państwa obywatele i przedsiębior-
stwa zapłacą dzisiaj, tym mniej będą mogli zapłacić
w następnych latach. Planując wysokość i sposób wy-
korzystania wydatków publicznych, trzeba zawsze
mieć na uwadze tę zależność i fakt, że jeśli wydatki
przekraczają dochody, wtedy rośnie dług publiczny,
a wysoki w relacji do dochodu narodowego dług pu-
bliczny jest w równym stopniu nie do pogodzenia
z szybkim rozwojem gospodarczym, jak nadmierne
obciążenia fiskalne.
Wysoki Sejmie! Najważniejszą zmianą, jaka na-
stąpi pod rządami koalicji Platformy Obywatelskiej
i Polskiego Stronnictwa Ludowego w sferze gospo-
darki, będzie przesunięcie uwagi z celów do osiągnię-
cia dziś na cele średniookresowe. Naszym zadaniem
jest takie ukształtowanie polityki gospodarczej, żeby
po czterech latach spokojnej pracy polska gospodarka
była silniejsza niż obecnie. Silniejsza, to znaczy zdol-
na do szybkiego wzrostu i bardziej odporna na zagro-
żenia zewnętrzne i wewnętrzne, które zawsze towa-
rzyszą rozwojowi gospodarczemu. Polityka gospodar-
cza rządu gwarantująca realizację tego celu musi
opierać się na sześciu strategicznych priorytetach.
Pierwszym priorytetem jest ograniczenie długu
publicznego w relacji do dochodu narodowego poprzez
stopniowe ograniczenie deficytu budżetowego, aż do
osiągnięcia stanu bliskiego pełnej równowadze bu-
dżetowej, mierzonej wysokością deficytu struktural-
nego, czyli deficytu skorygowanego o wpływ cyklu
koniunkturalnego i czynników jednorazowych. Dzię-
ki temu stopniowo będzie malało obciążenie budżetu
kosztami obsługi długu publicznego, a uzyskane
w ten sposób środki publiczne będą mogły być uży-
wane do realizacji innych celów priorytetowych.
Równie ważne jest to, że niski dług publiczny jest
warunkiem skutecznej polityki stabilizowania wzro-
stu gospodarczego i niezakłóconego finansowania
sektora publicznego, umożliwia on bowiem zharmo-
nizowanie planowanego salda budżetu z fazą cyklu
koniunkturalnego oraz elastyczne reagowanie bu-
dżetu na wstrząsy zewnętrzne, czyli działanie tzw.
automatycznych stabilizatorów. Dzięki temu w okre-
sie wolniejszego wzrostu gospodarczego nie trzeba
gwałtownie ograniczać wydatków, gdyż gorsze saldo
budżetu nie prowadzi do utarty wiarygodności,
a więc nie naraża gospodarki na silny wzrost kosz-
tów zaciągania nowych pożyczek. Dodatkowo poja-
wienie się deficytu w okresie dekoniunktury w pew-
nym stopniu stabilizuje popyt krajowy, ułatwiając
wychodzenie z fazy spowolnienia gospodarczego. Im
niższa relacja dług publiczny/dochód narodowy, tym
efektywniej działają automatyczne stabilizatory. Wresz-
cie niski dług publiczny to wyższe inwestycje i wzrost
dzięki większej ufności inwestorów, zarówno kra-
jowych, jak i zagranicznych, w to, że sytuacja go-
spodarcza kraju jest stabilna. Z tych wszystkich
141
powodów zamierzamy do roku 2011 ograniczyć
dług publiczny w relacji do PKB o 4 do 7 punktów
procentowych.
Drugi priorytet to obniżenie obciążeń fiskalnych.
Mając na uwadze potrzeby jednoczesnego ogranicze-
nia długu publicznego, będziemy ten cel realizować
z należytą równowagą, lecz konsekwentnie. Dlatego
zdecydowani jesteśmy utrzymać uchwaloną przez
poprzedni rząd obniżkę składki rentowej i wchodzą-
ce w życie w 2009 r. obniżki stawek PIT. W następ-
nych latach będziemy kontynuować obniżki stawek
tego podatku. To będzie kolejny krok do budowy sil-
niejszej gospodarki, bowiem niższy fiskalizm zachęca
do rozwoju, do pracy, do wyjścia z szarej strefy, a to
wszystko umożliwia szybszy wzrost dochodu narodo-
wego w następnych latach, a z nim wyższe dochody
państwa. Te większe przychody będzie można prze-
znaczyć na cele rozwojowe oraz socjalne, a także na
umocnienie równowagi budżetowej. Zamierzamy
konsekwentnie unikać istniejącej w polskiej polityce
pewnej skłonności do podatkowej gospodarki rabun-
kowej, czyli do wykorzystywania do maksimum obec-
nych zasobów finansowych obywateli na bieżące po-
trzeby państwa, bez zostawienia im szansy na przy-
szły rozwój.
Trzecim priorytetem jest wzrost wydatków roz-
wojowych i uzasadnionych wydatków socjalnych.
W przypadku wydatków rozwojowych będziemy
szczególnie dbać o zwiększenie środków na edukację
i naukę, tym samym wspierając ewolucję naszej go-
spodarki w kierunku gospodarki opartej na wiedzy.
Zanim jednak osiągniemy ten cel, musimy nadrobić
ewidentne zaniedbania w sferze rozwoju tradycyjnej
infrastruktury gospodarczej, w tym przede wszyst-
kim budowę dróg, co jest celem szczególnie pilnym
wobec perspektywy organizacji Euro 2012. W sferze
wydatków socjalnych naszym priorytetem jest wspar-
cie zmian w systemie opieki zdrowotnej i radykalne
ograniczenie sfery ubóstwa przez skuteczniejszą po-
moc dla niezatrudnionych we wchodzeniu na rynek
pracy oraz większe i lepiej niż dotychczas adresowa-
ne wsparcie dla osób w szczególnie trudnej sytuacji,
w tym także niepełnosprawnych.
Wszystkie wyżej wymienione priorytety są równie
ważne i żaden nie może być realizowany kosztem
innych. Ich jednoczesna realizacja jest jednak możli-
wa pod warunkiem, że będziemy działali rozważnie,
dzieląc między te zadania pozytywne skutki wzrostu
gospodarczego. Z kolei postęp w ich realizacji będzie
wzmacniał rozwój gospodarczy, stwarzając coraz
większe pole manewru w następnych latach. W śred-
nim okresie te cele nie kolidują ze sobą, ale wprost
przeciwnie, nawzajem się uzupełniają i wzmacniają.
Dodatkowym wzmocnieniem priorytetów polityki
finansowej rządu będą radykalne działania w innych
sferach polityki gospodarczej.
Czwartym priorytetem polityki gospodarczej rzą-
du jest prywatyzacja. Przyśpieszenie prywatyzacji
pozwoli szybciej złagodzić ciężar długu publicznego,
ale przede wszystkim zapewni szybszy i bardziej
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
142 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski
efektywny rozwój prywatyzowanych przedsiębiorstw,
co także przełoży się na wzrost dochodów budżeto-
wych. Polska potrzebuje prywatyzacji konsekwent-
nej, znaczącej i mądrze rozpisanej na najbliższe czte-
ry lata oraz znacznie lepszego zarządzania aktywa-
mi, które nadal pozostaną w rękach Skarbu Państwa,
tak by z tego majątku można było obniżyć dług pu-
bliczny, średnio o pół do jednego punktu procentowe-
go rocznie.
Następnym szczególnie ważnym priorytetem jest
liberalizacja gospodarki. Po radykalnych reformach
pierwszego roku transformacji, w następnych latach
w tej dziedzinie mieliśmy często do czynienia raczej
z regresem niż postępem. Musimy nie tylko zmniej-
szyć stawki podatków, ale uprościć cały system po-
datkowy, radykalnie zmienić funkcjonowanie admi-
nistracji gospodarczej, tak by była ona wsparciem,
a nie przeszkodą dla przedsiębiorczości. W tym ob-
szarze będziemy korzystali z doświadczeń unijnego
programu „Lepsza regulacja”. Szczególnie ważne jest
istotne usprawnienie procedur związanych z wyko-
rzystywaniem funduszy unijnych. Ważna jest także
poprawa funkcjonowania sądownictwa gospodarcze-
go, bo wolny rynek może dobrze funkcjonować tylko
tam, gdzie jego uczestnicy mogą skutecznie egzekwo-
wać swoje prawa.
Postęp osiągnięty w realizacji powyższych prio-
rytetów będzie gwarancją bezpiecznej i korzystnej
dla wszystkich obywateli realizacji ostatniego z na-
szych priorytetów: przygotowania polskiej gospodar-
ki do wprowadzenia wspólnej waluty europejskiej
– euro. Sfinalizowanie tego zadania, czyli zastąpienie
złotego przez wspólną walutę europejską, przekracza
horyzont jednej kadencji parlamentu. Przyjęcie euro
będzie nie tylko ukoronowaniem procesu integracji
gospodarczej z Unią Europejską, ale też jednym
z najważniejszych warunków utrzymania stabilnego
i wysokiego wzrostu gospodarczego w długim okre-
sie. Dlatego cel ten powinien być realizowany jak
najszybciej, ale w sposób, który zagwarantuje mak-
simum korzyści dla naszej gospodarki i obywateli.
Tak się stanie, gdy przewidziany traktatami europej-
skimi proces przechodzenia na wspólną walutę roz-
poczniemy, mając już gospodarkę stabilną, elastycz-
ną, z silnymi finansami publicznymi, podążającą
ścieżką szybkiego wzrostu gospodarczego. Dlatego
realizację naszego programu gospodarczego musimy
rozpocząć niezwłocznie, ale działać będziemy roz-
ważnie i konsekwentnie.
Panie Marszałku! Panie Posłanki! Panowie Po-
słowie! Przedstawiany państwu projekt budżetu jest
wynikiem prac poprzedniej Rady Ministrów. Jako
narzędzie realizacji strategii gospodarczej naszego
rządu, ma wiele wad. Jednak decydujące znaczenie
dla decyzji rządu o przyjęciu tego projektu, jako
punktu wyjścia do dalszych prac w Sejmie, miał
czynnik czasu. Prace nad przygotowaniem budżetu
trwają wiele miesięcy i tyle musiałyby zająć obecne-
mu rządowi, aby zagwarantować, że nowy projekt
będzie zdecydowanie lepszy od poprzedniego. Nie
mamy tyle czasu, a nie chcemy opierać funkcjonowa-
nia tak ważnej sfery życia Polaków na instrumencie
o charakterze nadzwyczajnym, jakim jest prowizo-
rium budżetowe. Dlatego przedstawiamy Wysokiej
Izbie budżet opracowany przez poprzedni rząd
w przekonaniu, że w trakcie prac Sejmu, wspólnie ze
wspierającymi rząd klubami poselskimi, opracujemy
poprawki dostosowujące budżet do potrzeb polityki
gospodarczej nowego rządu.
Wysoka Izbo! Chciałbym zaprezentować Wysokiej
Izbie główne założenia, na których opiera się projekt
ustawy budżetowej na 2008 r. Rozpocznę od omówie-
nia sytuacji gospodarki Polski i zakładanych per-
spektyw jej rozwoju w najbliższym okresie. Następnie
przejdę do najważniejszych kwestii związanych z kształ-
tem samego budżetu.
Gospodarka Polski znajduje się obecnie na ścieżce
wysokiego wzrostu. Bieżące wyniki wskazują jednak
na pewne spowolnienie dynamiki wzrostu gospodar-
czego. Oznacza to, że górny punkt zwrotny w cyklu
koniunkturalnym prawdopodobnie mamy za sobą
i wchodzimy w fazę nieco wolniejszego wzrostu. Pro-
gnoza, która jest podstawą przedkładanego projektu
budżetowego, zakłada, że spowolnienie tempa wzro-
stu gospodarczego będzie stosunkowo łagodne.
W horyzoncie 3-letnim realny wzrost PKB obniży się
z 6,5% przewidywanych na 2007 r. do 5,5% w 2008 r.,
5,2% w roku 2009 i 5% w 2010 r. Dla porównania:
prognozowane przez Komisję Europejską średnie
tempo wzrostu dla krajów Unii Europejskiej w roku
2007 wynosi 2,9%, a w 2008 r. – 2,4%. Tym samym,
jeśli nie nastąpią silne zjawiska kryzysowe, Polska
ma szansę stopniowo zmniejszać dystans dzielący
nas od krajów Europy Zachodniej.
W projekcie budżetu założono, że w 2008 r. tempo
wzrostu gospodarczego zwolni do 5,5%, przy czym
głównymi czynnikami wzrostu pozostaną konsump-
cja i inwestycje. Realny wzrostu spożycia indywidu-
alnego gospodarstw domowych założono na 6,2%,
wobec 6% przewidywanego na rok bieżący. Będzie on
efektem lepszej sytuacji na rynku pracy, która prze-
kłada się na poprawę sytuacji polskich rodzin. Spo-
życie indywidualne wzrośnie również dzięki obniżce
klina podatkowego oraz waloryzacji rent i emerytur.
Na 2008 r. założono również dalszy dynamiczny
wzrost inwestycji, który powinien utrzymać obecne
dwucyfrowe realne tempo. Udział inwestycji w PKB
powinien wzrosnąć do około 25%. Pozytywną rolę
w tym zakresie odegra m.in. rosnące wykorzystanie
środków unijnych.
Utrzymujący się dynamiczny wzrost popytu kra-
jowego spowoduje jednak dalsze pogłębienie nierów-
nowagi zewnętrznej. W roku 2008 deficyt obrotów
bieżących przekroczy 5% PKB, wobec 4,2% PKB
przewidywanych na rok 2007. W projekcie ustawy
założono dalszą poprawę sytuacji na rynku pracy.
Przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw
w roku 2008 powinno wzrosnąć o 3,2%, a w całej
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski
gospodarce narodowej o 2%. Budżet przewiduje rów-
nież w 2008 r. spadek liczby bezrobotnych do około
1,5 mln osób, a stopa bezrobocia rejestrowanego po-
winna obniżyć się z 11,3% przewidywanych na 2007 r.
do około 9,9%.
Wzrostowi popytu na pracę towarzyszyć będzie
wzrost wynagrodzeń. Przewidywane przeciętne wy-
nagrodzenie w gospodarce narodowej w 2008 r. wzro-
śnie realnie o 3,6% – co oznacza nominalny wzrost
o 6% – a przeciętne wynagrodzenie brutto w sektorze
przedsiębiorstw wzrośnie realnie o 4,1%, wobec 6,6%
założonego w roku bieżącym. Presja na wzrost płac
powinna być łagodzona wzrostem wynagrodzeń net-
to, związanym z obniżeniem składki rentowej płaco-
nej przez pracownika. Pomimo rosnącej presji infla-
cyjnej spowodowanej wysoką dynamiką popytu kra-
jowego i wzrostem wynagrodzeń średnioroczny wzrost
cen w gospodarce nie powinien, według projektu
ustawy budżetowej, przekroczyć 2,3% w 2008 r., wobec
2,2% prognozowanych w tym dokumencie na ten rok.
W przedkładanym projekcie budżetu państwa za-
łożono wzrost kasowego deficytu do 28,6 mld zł, wo-
bec przewidywanego na 2007 r. wykonania na pozio-
mie 23 mld zł. W praktyce przewidywany niedobór
budżetu państwa ulegnie więc pogłębieniu o prawie
6 mld zł, a w sytuacji jeszcze lepszej realizacji budże-
tu w 2007 r. różnica ta może być nawet większa. Na-
leży jednak pamiętać, że dobra realizacja budżetu
w roku 2007 wynika przede wszystkim z bardzo wy-
sokiego tempa wzrostu gospodarczego. Zatem w roku
2008 wpływ tego czynnika, z uwagi na spowolnienie
tempa wzrostu, będzie już słabszy. Ponadto wystąpią
dodatkowe koszty powodujące z jednej strony ogra-
niczenie dochodów, a z drugiej strony wzrost wydat-
ków. Przykładowo: po stronie dochodowej konse-
kwencje wprowadzenia przez poprzedni parlament
ulgi podatkowej na każde dziecko przyniosą ubytek
dochodów budżetu państwa w kwocie około 3,7 mld zł.
Natomiast planowany wzrost wydatków będzie zwią-
zany m.in. z nowymi projektami, np. z 5-letnim pro-
gramem budowy dróg.
Wysoka Izbo! Chciałbym jeszcze raz podkreślić,
jak wielkie znaczenie dla kondycji finansów państwa
polskiego ma kwestia długu publicznego. W ustawie
budżetowej na 2008 r. łączne wydatki na obsługę tego
długu zaplanowano na poziomie niemal 28 mld zł.
Gdyby nie wysokość długu publicznego, te pieniądze
mogłyby i powinny pójść na inne cele. Proszę o tym
pamiętać podczas prac nad budżetem, a także o tym,
że kluczowe znaczenie dla poziomu tych wydatków
ma wielkość deficytu budżetowego. Dlatego tak waż-
ne jest konsekwentne dążenie do obniżenia zarówno
poziomu długu publicznego, jak i deficytu budżetu
państwa w kolejnych latach obecnej kadencji.
Wierzę, że w toku prac parlamentarnych uda nam
się dopracować część z zapisanych w budżecie roz-
wiązań. Wierzę też, że jest naszym wspólnym celem,
aby budżet państwa realizowany w roku 2008 sprzy-
143
jał budowaniu stabilnych fundamentów wzrostu go-
spodarczego i zapewniał poprawę poziomu życia
wszystkich Polaków. Dlatego też zwracam się do pań
posłanek i do panów posłów z prośbą o konstruktyw-
ną pracę nad tym dokumentem, abyśmy mogli wspól-
nie zrealizować ten cel.
Wysoki Sejmie! Wnoszę o rozpoczęcie prac nad
przedstawioną przez rząd ustawą budżetową na rok
2008. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję panu ministrowi.
Proszę państwa, Sejm ustalił w dyskusji nad tym
punktem porządku dziennego podział czasu między
kluby, w zależności od ich wielkości, w granicach od
106 do 19 minut, tj. debatę średnią.
Otwieram dyskusję.
O przedstawienie stanowiska klubu Platforma
Obywatelska proszę pana posła Zbigniewa Chlebow-
skiego.
Poseł Zbigniew Chlebowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Debatujemy nad projektem budżetu państwa na 2008 r.
Tak naprawdę to jest najważniejszy dokument, nie
tylko określający kwestie dotyczące wysokości podat-
ków, składek, opłat, ale przede wszystkim pokazują-
cy, w jaki sposób funkcjonuje państwo i jego instytu-
cje, w jaki sposób państwo wspomaga samorząd,
wspiera różnego rodzaju przedsięwzięcia, realizuje
inwestycje. To jest najważniejszy dokument, któremu
dodatkowo towarzyszy w tym roku debata i spór, któ-
re dotyczą terminów i sposobu uchwalania budżetu
państwa.
Jak panie i panowie posłowie wiedzą, jeśli chodzi
o budżet państwa, obowiązuje zasada dyskontynu-
acji, czyli: nowy parlament – nowy projekt budżetu
na 2008 r., ale interpretacja przedstawiona przez
Kancelarię Prezydenta pokazuje, że termin uchwa-
lenia budżetu nie jest liczony od dnia złożenia pro-
jektu przez nowy rząd w nowym parlamencie, ale od
momentu skierowania po raz pierwszy ustawy bu-
dżetowej do parlamentu, a ten termin, wynikający
również z konstytucji, upływa 30 września. W związ-
ku z tym urzędnicy Kancelarii Prezydenta twierdzą,
że parlament ma czas do 27 stycznia na uchwalenie
budżetu na 2008 r.
To trudny czas, krótki okres. Nie pamiętam, żeby
parlament w historii ostatnich kilku, a nawet kilku-
nastu lat miał zaledwie półtora miesiąca na przyjęcie
ustawy budżetowej. Moim zdaniem interpretacja
Kancelarii Prezydenta mogłaby być zupełnie inna.
Przypomnę, że kiedy w 2001 r. ówczesny premier
składał w listopadzie projekt budżetu, ówczesny pre-
zydent dopiero od listopada liczył okres 4 miesięcy,
w którym parlament musiał przyjąć budżet. Wobec
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
144 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Zbigniew Chlebowski
tego w tym roku będziemy pracować w ogromnym
pośpiechu i w związku z tym ani rząd, ani posłowie
w komisjach nie będą mieli zbyt wiele czasu na przy-
gotowanie solidnych poprawek i solidnych zmian,
które mogłyby poprawić ten projekt.
Muszę państwu powiedzieć, że projekt budżetu
państwa na rok 2008 wygląda dramatycznie – drama-
tycznie źle. Co jest najważniejsze w tym budżecie?
Otóż, szanowni państwo, przez 2 lata waszych rządów,
rządów PiS, dług publiczny w Polsce wzrósł o 58 mld
zł. W takim tempie przyrastał dług publiczny w okre-
sie waszych rządów. Pan minister powiedział, że co
roku z budżetu potrzeba wydać prawie 28 mld zł na
obsługę tego długu. Miejcie jednak w pamięci, że ta
kwota prawie 60 mld zł to jest zadłużenie każdego
statystycznego Polaka – i każdego dzieciaka, i renci-
sty, i emeryta – na prawie 1700 zł. Doprowadziliście
do tego, że na obsługę długu publicznego trzeba wy-
dawać prawie 30 mld zł. Niestety, ten projekt budżetu
pogarsza jeszcze sytuację dotyczącą długu publiczne-
go. Dlaczego? Dlatego, że przez lata chwaliliście się
słynną kotwicą budżetową w postaci deficytu budże-
towego, ale wysoki deficyt, który wciąż jest przez was
proponowany, decyduje o tzw. potrzebach pożyczko-
wych, a więc żeby rząd mógł normalnie realizować
swoje zadania i żeby się to wszystko bilansowało na co
dzień, musi pożyczać w banku pieniądze.
Tak naprawdę potrzeby pożyczkowe odzwiercie-
dlają faktyczny deficyt budżetowy. Potrzeby pożycz-
kowe zostały zaplanowane przez wasz rząd na pozio-
mie 46 mld zł, a więc widać wyraźnie, że deficyt
w kwocie 18 mld zł zamiatacie pod dywan. I to się
zgadza, bo mniej więcej tyle wynoszą transfery do
otwartych funduszy emerytalnych. Ukrywacie więc
deficyt budżetowy w kwocie 18 mld zł, wiedząc do-
skonale, że Eurostat jest w tej sprawie nieubłagalny,
bo obowiązują nowe zasady dotyczące klasyfikacji
i nie można zaliczać do sektora finansów publicznych
transferów do otwartych funduszy emerytalnych.
Celowo więc udajecie, że nie dotyczą nas zasady, któ-
re narzuca Komisja Europejska.
Poza wysokim długiem publicznym i poza wyso-
kim deficytem budżetowym, a także poza ogromnymi
potrzebami pożyczkowymi trzeba również pamiętać
o pozostałych parametrach charakteryzujących ten
budżet. Państwo często powtarzaliście, że przez
2 lata rządów zmniejszaliście obciążenia fiskalne
obywateli. Otóż to nie jest prawda, bo nawet w tym
zakładanym budżecie widać wyraźnie, że wzrasta
fiskalizm państwa. Fiskalizm mierzy się bowiem
przede wszystkim stosunkiem dochodów z podatków
do PKB, a ten stosunek wynosił w 2007 r. 17,8%, zaś
w przyszłym roku został zaplanowany na poziomie
18,2%. Widać więc wyraźnie, że przez te 2 lata po-
datki nie tylko nie malały, ale wręcz wzrastały, i to
w znaczący sposób.
Ogromnym mankamentem tego budżetu jest to,
o czym mówił często poprzedni minister finansów
i od czego zaczynał praktycznie każdą debatę budże-
tową, każdą dyskusję na temat finansów publicznych.
Otóż budżet, finanse publiczne powinna cechować
przede wszystkim jawność i przejrzystość. Ta jawność
i przejrzystość postrzegana jest przez was w ten spo-
sób, że proponujecie w budżecie państwa ponad
60 rezerw celowych, w których umieściliście ponad
32 mld zł. W rezerwach celowych znalazły się 32 mld zł.
O czym to świadczy? Świadczy to przede wszystkim
o złym planowaniu, o tym, że nie mieliście pomysłu,
bo dobre planowanie budżetowe polega na tym, że te
pieniądze powinny być przypisane do każdej części
budżetu państwa; tych części jest ponad 80.
Dobry rząd, dobry minister finansów nigdy nie
będzie w przyszłości pozwalał, mam nadzieję, żeby
tak ogromne pieniądze gromadzone były w rezer-
wach celowych. Mówię o tym celowo, chociaż dzisiaj,
kiedy występuję tutaj jako poseł koalicji rządzącej,
mógłbym tę sprawę przemilczeć, ale ze względu na
jawność, czystość i przejrzystość finansów publicz-
nych nie wyobrażam sobie, żeby w przyszłości tak
ogromne pieniądze pozostawały poza kontrolą parla-
mentu. Rezerwy celowe są bowiem poza kontrolą par-
lamentu, ponieważ tak naprawdę są w dyspozycji mi-
nistra finansów i rządu. (Oklaski) Mógłbym to prze-
milczeć, ale nie milczę, bo to jest zła praktyka, z którą
w przyszłości trzeba skończyć. (Oklaski)
To, co jest szalenie ważne i co w tym budżecie daje
się zauważyć, a co, mam nadzieję, zostanie zmienione
nie tylko na etapie prac komisji parlamentarnych, ale
również w zamierzeniach rządu, ministra skarbu, to
śmieszne wpływy z prywatyzacji. Celowo mówię:
śmieszne, ponieważ wpływy te zaplanowano na po-
ziomie 2,3 mld zł. Dlaczego te wpływy są tak ważne?
Dlatego, że trzeba przede wszystkim brać pod uwagę
to, co jest z tych wpływów finansowane. Otóż wpływy
z prywatyzacji zasilają w dużej mierze system eme-
rytalny. Jeżeli wpływy z prywatyzacji są tak niskie,
a do otwartych funduszy trzeba przekazać prawie
18 mld zł, o czym powiedziałem, to bezpośrednio
przekłada się to na dług publiczny. A więc im mniej-
sze wpływy z prywatyzacji, tym mniejsze są pienią-
dze na system emerytalny i tym większy jest dług
publiczny. Mam nadzieję, że w tej kwestii nastąpią
bardzo poważne zmiany.
Budzi również zastrzeżenia, na co trzeba zwrócić
uwagę, kiedy studiuje się budżet państwa, kwestia
należności Skarbu Państwa. Proszę sobie wyobrazić,
że należności te w ciągu ostatnich lat wzrastały,
a państwo zaplanowaliście na rok przyszły kwotę
należności Skarbu Państwa – a więc to, ile są winne
państwu różne instytucje, podmioty, podatnicy – na-
prawdę gigantyczną: ponad 44 mld zł. My nieraz na
tej sali kłócimy się o podwyżkę dla nauczycieli, kłó-
cimy się o 100 mln zł, o 200 mln zł na taką czy inną
inwestycję, zaś należności Skarbu Państwa wynoszą
ponad 44 mld zł. Widać tu ogromny potencjał, który
wymaga nowego, bardziej przyjaznego, spokojnego
podejścia do funkcjonowania administracji skarbo-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Zbigniew Chlebowski
wej, administracji celnej, a więc instytucji, które na
co dzień zajmują się poborem podatków i składek.
Największy mój niepokój budzi styl, w jakim był
przygotowany ten dokument, jak również niepokoją
mnie propozycje, które były premier i minister finan-
sów zawarł w ustawie budżetowej, a które dotyczą
szeroko rozumianej polityki wzrostu płac w instytu-
cjach państwowych. Muszę państwu powiedzieć, że
kiedy po raz pierwszy zobaczyłem ten dokument, po-
myślałem, że to jest jakaś pomyłka. Dokument ten
pokazuje, w jaki sposób podchodziliście do tych spraw
przez te 2 lata i w jaki sposób traktowaliście takie
wasze hasła, jak: „tanie państwo” i „solidarna poli-
tyka”. Dla was tanie państwo i solidarna polityka
w przełożeniu na ten budżet prowadzą między inny-
mi do tego, że pracownicy centrali, Ministerstwa
Edukacji Narodowej, otrzymają w przyszłym roku
podwyżkę o 13%, a więc średnio o ok. 600 zł na osobę,
a nauczyciele, zgodnie z ustawą budżetową – o 3%.
Jeśli chodzi o pracowników Ministerstwa Rozwoju
Regionalnego, na rok przyszły zaplanowano wzrost
wynagrodzeń o 46%, a więc o 1400 zł na jednego
pracownika. Są też inni rekordziści. W gospodarce
wodnej zaplanowaliście podwyżki na poziomie 24%,
a więc o 1450 zł, na dodatek chodzi o ministerstwo,
które na szczęście, panie premierze, za co dziękuję,
zostało zlikwidowane.
Można jednak iść dalej. Pracownicy Instytutu
Pamięci Narodowej – wzrost wynagrodzeń w przy-
szłym roku o 33%, średnio około 1000 zł. Pracownicy
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, ale
podkreślam: centrala ministerstwa, czyli pracownicy
zatrudnieni bezpośrednio w ministerstwie – średnia
podwyżka o około 500 zł, o 24%, ale w tymże mini-
sterstwie kultury na przykład dla szkół i placówek
oświatowych podległych ministrowi kultury podwyż-
ka jest na poziomie 0%.
Szanowni państwo, to jest dokument, który po-
chodzi z Ministerstwa Finansów. To nie jest doku-
ment przygotowany przez posłów Platformy Obywa-
telskiej na jakieś specjalne zamówienie. Ja naprawdę
mógłbym mnożyć przykłady, ale powiem jeszcze tyl-
ko na zakończenie, bo zobaczyłem pana ministra
Polaczka...
(Poseł Jerzy Polaczek: Czuję się pominięty.)
...byłego ministra transportu, że na przykład w trans-
porcie podwyżka ma wynieść w przyszłym roku 37%,
to jest, szanowni państwo, 1700 zł, zaś w Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad podwyżka ma
wynieść 72%.
Kiedy patrzy się, jakie zaproponowaliście podwyż-
ki dla nauczycieli, lekarzy i pielęgniarek, naprawdę
powinniście się ze wstydu spalić, wierzcie mi, patrząc
na te 30–40-procentowe podwyżki. (Oklaski) To jest
właśnie przykład solidarnej polityki kolesiów. Na od-
chodnym załatwiliście urzędnikom naprawdę ogrom-
ne podwyżki, ogromne.
(Głos z sali: Propaganda.)
145
(Głos z sali: Partia zwykłych ludzi.)
Mam nadzieję – zwracam się do pana premiera
– że pan premier, pańscy ministrowie mają w tym
względzie naprawdę wiele do zrobienia, tym bardziej,
szanowni państwo, że rzeczywiście w tym budżecie,
w tym projekcie brakuje pieniędzy między innymi dla
nauczycieli.
I to, o czym chciałbym powiedzieć w końcówce
mojego wystąpienia: rzeczywiście tego budżetu nie
można zmienić w sposób radykalny. Nie mamy czasu,
nie mamy takich możliwości, również dlatego – wie-
my o tym doskonale, że waszą intencją, intencją Kan-
celarii Prezydenta, a te intencje były wielokrotnie
formułowane i są one jasne – że wy zrobilibyście
wszystko, żeby w terminie nie uchwalić budżetu i dać
prezydentowi możliwość rozwiązania parlamentu.
Zapewniam, również jako przewodniczący Komisji
Finansów Publicznych, że uchwalimy budżet w ter-
minie, aczkolwiek z pewnością nie będą to wielkie
zmiany.
(Poseł Krzysztof Sońta: Gdzie cuda, panie pośle?
Gdzie cuda?)
Jeśli chodzi o zmiany, których trzeba dokonać, to
przede wszystkim trzeba poszukać oszczędności i zna-
leźć potrzebne pieniądze na podwyżki dla nauczycieli.
(Poseł Krzysztof Sońta: Wkrótce mieli dobrze za-
rabiać.)
Pan premier zapowiedział w dniu wczorajszym,
że te podwyżki będą na poziomie około 10%, więc
bez wątpienia trzeba znaleźć około 2–3 mld zł. To
jest kwota, która będzie potrzebna, żeby rzeczywi-
ście przynajmniej o 10% podnieść wynagrodzenia
nauczycieli.
I to, co wydaje się ważne, o czym mówiłem w pierw-
szej części wystąpienia: warto w tym budżecie poszu-
kać również oszczędności, które pozwolą zmniejszać
deficyt budżetu państwa. Mniejszy deficyt, mniejsze
potrzeby pożyczkowe, mniejszy dług publiczny, a więc
na końcu również mniejsze koszty związane z obsłu-
gą tego długu.
Chciałbym jeszcze, kończąc, powiedzieć o tym,
o czym wczoraj powiedział pan premier, a co budziło
takie ogromne kontrowersje. Słyszałem w telewizji,
w radio, dzisiaj prasa o tym pisze, że pomysł dotyczą-
cy z jednej strony obniżania podatków, z drugiej stro-
ny podnoszenia płac, a z trzeciej strony równoważe-
nia budżetu jest w ogóle niemożliwy do realizacji.
A więc chciałbym państwu podać na konkretnych
liczbach, że to jest możliwe, że to jest realne, i mam
nadzieję, iż to, o czym mówił pan premier, będzie
w najbliższych latach realizowane.
Jeżeli popatrzymy, że dochody budżetowe na 2008 r.
wzrastają realnie o około 10%, to trzeba mieć świa-
domość, że w przyszłym roku w kasie państwa mamy
24 mld zł więcej i te 24 mld zł w budżecie rzeczywi-
ście można podzielić, po pierwsze, na przykład na
obniżanie podatków, po drugie, na podwyżki płac,
tak jak chcemy uczynić to w przypadku nauczycieli,
i po trzecie, na obniżanie deficytu, a więc na równo-
ważenie budżetu. To jest naprawdę realne, możliwe
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
146 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Zbigniew Chlebowski
i łatwe do policzenia. Wystarczy zrobić 2–3 równania
i wyraźnie widać, że jest to możliwa operacja. Te za-
łożenia makroekonomiczne na najbliższe lata są bar-
dzo realne, bardzo możliwe i wierzę, że zostaną zre-
alizowane.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rzeczywiście
ktoś, kto przysłuchuje się temu wystąpieniu, może
być zdziwiony, kiedy za chwilę powiem, że trzeba ten
budżet przesłać do Komisji Finansów Publicznych
i nawet od jutra rozpocząć prace. Ktoś się może zdzi-
wić, że ja nie zaproponuję, żeby ten budżet wyrzucić
do kosza. Nie, nie możemy tego uczynić, chociaż po-
winien on tam trafić. Tak zły budżet powinien tam
trafić. Wierzę, że uda się w Komisji Finansów Pu-
blicznych przynajmniej w znacznym stopniu ten bu-
dżet naprawić.
Wierzę też w zapowiedzi ministra finansów, który
powiedział wyraźnie, co chciałbym również podkre-
ślić: w przypadku dobrej koniunktury, większych do-
chodów budżetu państwa nie ma potrzeby radykal-
nych cięć w wydatkach publicznych, nie ma potrzeby
cięć wydatków socjalnych, nie ma potrzeby radykal-
nych cięć na przykład wydatków związanych z pod-
wyżkami dla nauczycieli, pielęgniarek czy lekarzy.
Chodzi tylko i wyłącznie o to, żeby ograniczyć skalę
wydatków, i kotwica, jeżeli jest potrzebna w budżecie,
to nie na deficycie, tylko na wydatkach publicznych,
bo wtedy, kiedy są tak dobre warunki makroekono-
miczne, kiedy tak dobrze rozwija się gospodarka, trze-
ba robić wszystko, żeby deficyt był jak najmniejszy, bo
to jest prosta droga do równoważenia budżetu.
Wnoszę, proponuję, panie marszałku, przekaza-
nie projektu budżetu państwa na 2008 r. do pracy
w Komisji Finansów Publicznych. Wierzę, ufam, że
będziemy robić wszystko, pomimo tych naprawdę
napiętych terminów, żeby w dużej mierze udało nam
się poprawić ten budżet i zrealizować to wszystko,
o czym mówił pan premier w dniu wczorajszym pod-
czas swojego exposé, o czym mówił dzisiaj i jakie za-
pewnienia składał minister finansów publicznych.
Dziękuję. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jarosław Kalinowski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Zanim poproszę panią poseł Natalii-Świat, zwra-
cam się do pana posła Sońty, żeby nauczył się po-
wściągać emocje i w przyszłości nie prowadził pole-
miki z posłem przemawiającym z trybuny sejmowej.
Dziękuję bardzo.
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Spra-
wiedliwość pani poseł Aleksandra Natalii-Świat,
bardzo proszę.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zawsze, gdy koń-
czy się kadencja, mamy do czynienia z sytuacją,
w której budżet przedstawiany przez nowy rząd jest
faktycznie budżetem przygotowanym w całości lub
w znacznej części przez poprzedników. Także aktu-
alna sytuacja gospodarcza związana jest bardziej
z polityką poprzedniego rządu niż z polityką aktual-
nego. Jaki jest więc budżet na rok 2008 i jaka jest
sytuacja gospodarcza Polski w końcu roku 2007?
(Gwar na sali)
Panie marszałku, czy mam odpowiadać na pyta-
nia w czasie wystapienia?
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł, pilnuję, żeby miała pani dobre warun-
ki do wygłoszenia swojego wystąpienia.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Czyli rozumiem, że nie mam obowiązku odpowia-
dać na pytania.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Wie pani, zdarza się, że na sali może się pojawić
lekki szmer, ale jeżeli będzie większy, to będę re-
agował.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
W czasie debaty budżetowej w trakcie pierwszego
czytania projektu ustawy budżetowej na rok 2007
mówiłam o tym, że kształt budżetu jest z jednej stro-
ny odpowiedzią na politykę gospodarczą rządu, poli-
tykę solidarnego państwa, z drugiej zaś determinuje
go aktualna sytuacja gospodarcza kraju.
W październiku 2006 r. wskazywałam, że polska
gospodarka znajduje się w fazie dynamicznego i sta-
bilnego rozwoju. Wówczas prognozowany poziom
wzrostu produktu krajowego brutto na rok 2006 miał
wynosić ponad 5%. Projekt ustawy budżetowej na
rok 2007 zakładał wzrost PKB na poziomie 4,6%.
Dziś wiemy już, że dynamika wzrostu PKB w roku
2006 wyniosła w rzeczywistości 6,1%, a w roku 2007
najprawdopodobniej wyniesie 6,5%. Takie są zgodne
opinie zarówno Ministerstwa Finansów, jak i innych
ekspertów. Przewidywania te potwierdzają także
ogłoszone przez GUS wyniki dotyczące produkcji
przemysłowej w październiku. Prognozuje się, że
tempo wzrostu w roku 2008 wynosić będzie 5,5%.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Aleksandra Natalli-Świat
Co więc możemy dziś powiedzieć o sytuacji gospo-
darczej naszego kraju? Odpowiednie wydaje się stwier-
dzenie zawarte w październikowym raporcie Naro-
dowego Banku Polskiego i Rady Polityki Pieniężnej
z października tego roku: Gospodarka polska znaj-
duje się w okresie silnego wzrostu obejmującego
wszystkie główne sektory, tj. usługi, przemysł i bu-
downictwo. Dominującą rolę we wzroście PKB nadal
odgrywa dynamiczny wzrost inwestycji oraz kon-
sumpcji.
I jeszcze jeden cytat: Napływające dane potwier-
dzają wcześniejsze oceny, że wysoki poziom aktyw-
ności gospodarczej powinien utrzymywać się przy-
najmniej przez kilka najbliższych kwartałów.
To rzetelny obraz aktualnej sytuacji gospodarczej
naszego kraju. Tempo wzrostu gospodarczego w Pol-
sce jest ponad 2-krotnie wyższe od średniej unijnej,
gdzie dodatkowo według najnowszych ocen dynami-
ka wzrostu gospodarczego wyraźnie spada. To rze-
telny opis stanu polskiej gospodarki, stanu, który
pozostawia w spadku rząd premiera Kaczyńskiego
swoim następcom. I naprawdę szczerze życzę nowe-
mu premierowi – bo wszyscy chcemy dobra dla na-
szego kraju – aby przekazując władzę następcom,
także ten rząd mógł tak opisywać stan gospodarki.
Głównymi czynnikami kształtującymi tempo wzro-
stu PKB jest popyt krajowy i eksport. W ostatnich la-
tach wielkości te dynamicznie rosły. Szczególnie istotny
był wzrost nakładów brutto na środki trwałe. Przewi-
duje się, że w roku 2007 realny wzrost nakładów brut-
to na środki trwałe przyspieszy do 21,5%. Prognozowa-
ne na 2008 r. realne tempo wzrostu inwestycji wynosić
ma 14,5%. Wynika ono z bardzo dobrej sytuacji finan-
sowej przedsiębiorstw. Produkcja sprzedana przemysłu
w okresie od stycznia do września br. była większa niż
przed rokiem o 9,8%.
Jak już wspomniałam, dane październikowe po-
twierdzają dobrą koniunkturę. Wśród najnowszych
danych dotyczących wzrostu produkcji warto wska-
zać choćby to, że produkcja przedsiębiorstw przygo-
towujących tereny pod budowę wzrosła aż o 45,2%,
a wykonujących instalacje budowlane – o ponad 13%.
Dobra kondycja finansowa przedsiębiorstw powoduje,
że choć znacznie rosną płace, poprawiają się także
ich wyniki finansowe. W pierwszych 9 miesiącach
tego roku przedsiębiorstwa zatrudniające powyżej
50 osób uzyskały zyski aż o 27% większe niż przed
rokiem. Większa jest też liczba przedsiębiorstw wy-
kazujących zysk netto.
Niezwykle dynamicznie rosła w ostatnich latach
wielkość inwestycji zagranicznych. W roku 2006
wielkość inwestycji zagranicznych osiągnęła rekor-
dowy poziom ponad 15 mld euro. Szacuje się, że
w roku 2007 wartość bezpośrednich inwestycji za-
granicznych osiągnie podobny lub nawet wyższy po-
ziom. Rekordowe wzrosty inwestycji to także wyraz
zaufania inwestorów krajowych i zagranicznych do
147
stabilności polskiej gospodarki. Skoro nowy rząd tak
wielkie znaczenie przykłada do zaufania, to na po-
czątek proponuję, aby dbać o to, które już jest.
Polska jest także liderem pod względem liczby
nowych miejsc pracy powstających w wyniku inwe-
stycji zagranicznych. Generalnie sytuacja na rynku
pracy w ciągu ostatnich lat uległa bardzo istotnym
zmianom. W ciągu 2 lat stopa bezrobocia spadła
z 17,6% do 11,6%. (Oklaski) Co jeszcze ważniejsze,
wzrosła liczba zatrudnionych o 1200 tys. osób. (Okla-
ski) Pierwsze miesiące 2007 r. przyniosły kolejne
rekordowe spadki liczby bezrobotnych. Szacuje się,
że na koniec 2007 r. stopa bezrobocia ukształtuje się
na poziomie 11,3%, co w porównaniu do ubiegłego
roku oznacza zmniejszenie liczby bezrobotnych o bli-
sko 25%. Według prognoz na rok 2008 liczba bezro-
botnych ma się zmniejszyć do ok. 1,5 mln osób,
a stopa bezrobocia wynosić będzie 9,9%. Szacowany
jest wzrost zatrudnienia w stosunku do 2007 r.
w sektorze przedsiębiorstw o ponad 3%, a w całej
gospodarce o 2%.
Konsekwencją większego popytu na pracę jest
znaczny wzrost wynagrodzeń. Przewiduje się, że
w roku 2007 wzrost przeciętnego wynagrodzenia
wyniesie 8,9%, a realnie 6,6%, natomiast w całej go-
spodarce wynosić będzie odpowiednio 8,3% i 6%.
W projekcie ustawy budżetowej szacuje się, że w roku
2008 przeciętne wynagrodzenie wzrośnie nominalnie
o 6% w stosunku do roku 2007.
Obniżka składki rentowej, wprowadzenie ulgi
prorodzinnej oraz zmiany w podatku dochodowym
od osób fizycznych umożliwiają wzrost wynagrodzeń
netto bez nasilania presji kosztowej oraz niekorzyst-
nego wpływu na popyt na pracę. Trwające ożywienie
na rynku pracy, wzrost aktywności zawodowej, dy-
namika wzrostu płac oraz spadek obciążeń składko-
wych i podatkowych przełożą się na dalszy wzrost
dochodów gospodarstw domowych osiąganych z pra-
cy najemnej. Przewiduje się także utrzymanie wyso-
kiej dynamiki wzrostu dochodów z tytułu działalno-
ści gospodarczej prowadzonej na własny rachunek.
To realny udział wszystkich Polaków we wzroście
gospodarczym. To wynik prowadzonej przez 2 lata
polityki gospodarczej. To także rzeczywista, a nie
medialna oferta dla tych, którzy wyjechali bądź za-
stanawiają się nad wyjazdem do pracy za granicę.
(Oklaski)
Mimo wzrostu gospodarczego, wzrostu wynagro-
dzeń i poprawy na rynku pracy oraz istotnego, szcze-
gólnie w ostatnim okresie niekorzystnego wpływu
związanego ze wzrostem na rynkach światowych
i europejskich cen żywności i paliw, inflacja pozosta-
je pod kontrolą, ale niestety wykazuje tendencję
wzrostową. W uzasadnieniu do projektu ustawy bu-
dżetowej zakłada się, że w roku 2007 średnioroczny
wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych wynie-
sie 2,2%, a w roku 2008 – 2,3%.
Obok uwarunkowań makroekonomicznych bar-
dzo istotny wpływ na kształt projektu budżetu na rok
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
148 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008

Poseł Aleksandra Natalli-Świat Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:

2008 mają rozwiązania przyjęte przez poprzedni rząd
i parlament poprzedniej kadencji. Zasadnicze znacze-
nie mają decyzje dotyczące obniżenia obciążeń podat-
kowych i składkowych. Do najistotniejszych zmian
obowiązujących od 1 stycznia 2007 r. należy zaliczyć:
likwidację podatku od spadków i darowizn w obrębie
najbliższej rodziny; w podatku dochodowym od osób
prawnych – możliwość jednorazowej amortyzacji
dla małych podatników, wliczanie w koszty wydat-
ków na świadczenia zdrowotne dla pracowników
i całości kosztów reklamy; w podatku dochodowym
od osób fizycznych – waloryzację progów podatko-
wych, kosztów uzyskania przychodów oraz kwoty
wolnej, a szczególnie wprowadzenie możliwości odli-
czania od podatku kwoty 1145 zł przypadającej na
każde dziecko w rodzinie. Ulga ta obejmie prawdopo-
dobnie ponad 6 mln dzieci.
Dla budżetu na rok 2008 bardzo istotne znaczenie
ma także obniżenie składki rentowej łącznie o 7%.
Obniżenie składki rentowej to obniżenie tzw. klina
podatkowego oraz wzrost wynagrodzeń netto dla ok.
14 mln pracowników. Szacuje się, że zmiany te spra-
wią, że w 2008 r. podatnicy zyskają, wpłacając mniej
fiskusowi, ok. 30 mld zł. Cieszę się, że nowy rząd
w osobie pana ministra finansów zapowiedział utrzy-
manie tych rozwiązań.
Chciałabym też zwrócić uwagę na jedną rzecz,
o której mówił pan przewodniczący Chlebowski.
Wzrost wpływów podatkowych nie musi oznaczać
wzrostu obciążeń fiskalnych.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Musi.)
Może też oznaczać po prostu to, że większa jest
liczba podatników płacących podatki i że wyższe są
płacone przez nich podatki, nawet często mimo obni-
żenia stawki podatkowej, dlatego że w przypadku
podatku dochodowego od osób fizycznych więcej za-
rabiają. Z tym zjawiskiem mieliśmy w tym roku do
czynienia nie tylko w przypadku wpływów z podat-
ków, ale także w przypadku składek Narodowego
Funduszu Zdrowia i sytuacji finansowej Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
(Poseł Jakub Szulc: Udział podatków w PKB
wzrasta.)
Proszę, panie pośle?
(Poseł Jakub Szulc: Udział podatków w PKB
wzrasta.)
Oczywiście, ale udział podatków w PKB wzrasta
dlatego, że wzrastają wpływy z tych podatków. Zga-
dza się? A wpływy z podatków nie muszą rosnąć dla-
tego, że rośnie skala…
(Poseł Jakub Szulc: Ale tak się liczy fiskalizm.)
Czyli można dokonywać obniżeń podatkowych
i faktycznie obciążenia podatkowe mogą być dla
podatnika niższe, mimo że suma wpływów podat-
kowych do budżetu państwa może być wyższa.
(Oklaski)
Pani poseł, jeśli można na chwilę. Z jednej strony
pani się gniewała, że ktoś coś mówił, a z drugiej stro-
ny zachęca pani posłów, żeby podejmowali z panią
rozmowę.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Panie marszałku, pan wybaczy…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Proponuję, żeby tego nie czynić.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Nie proponowałam nikomu z posłów, żeby się wy-
powiadał.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Nie, nie. Proszę o kontynuowanie wystąpienia,
a posłów z ław sejmowych proszę, żeby nie podejmo-
wali polemiki z miejsca z osobą przemawiającą z try-
buny sejmowej.
Bardzo proszę, pani poseł.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Niech pan marszałek
nie zabiera jej czasu.)
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Przepraszam, panie marszałku, ale ja naprawdę
nie zachęcałam nikogo z posłów do wypowiadania
się, więc bardzo proszę jednak o…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł, ale proszę pozostawić już to ocenie
tych, którzy będą czytać stenogram. Tak to po prostu
było.
Bardzo proszę przystąpić do wystąpienia.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Dziękuję bardzo.
Niezwykle ważna, także dla zapewnienia rzeczy-
wistego udziału wszystkich mieszkańców naszego
kraju we wzroście gospodarczym, była decyzja o wpro-
wadzeniu corocznej waloryzacji rent i emerytur.
Wskaźnik waloryzacji ma być ustalany na poziomie
średniorocznego wskaźnika cen i usług konsumpcyj-
nych w poprzednim roku i zwiększany o co najmniej
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Aleksandra Natalli-Świat
20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia.
Do obliczenia wydatków na rok 2008 przyjęto, że
wskaźnik waloryzacji wynosić będzie 105,6%. W 2008 r.
zakończy się także likwidacja tzw. starego portfela,
tj. podwyższenie kwoty bazowej tych świadczeń eme-
rytalno-rentowych, które zostały obliczone od kwoty
bazowej niższej niż 100%. (Oklaski)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W projekcie usta-
wy budżetowej na rok 2008 dochody zaplanowano
ogółem na kwotę 281,8 mld zł. Oznacza to wzrost
w stosunku do przewidywanej wielkości dochodów
z roku 2007 o 19,5%. Podkreślić trzeba, że w roku
2007 dochody budżetu państwa będą wyższe niż pla-
nowane w ustawie budżetowej o ok. 6,8 mld zł. W wy-
niku dobrej sytuacji gospodarczej przewiduje się lep-
sze, niż planowano, wykonanie wszystkich kategorii
dochodów podatkowych. W tej sytuacji, osiągając
większe dochody, korzystają także samorządy tery-
torialne, Narodowy Fundusz Zdrowia i Fundusz
Ubezpieczeń Społecznych. Jak już dziś widać, reali-
zacja budżetu na 2007 r. będzie jeszcze lepsza niż
w roku poprzednim.
Wzrost dochodów budżetu w 2008 r. w stosunku
do 2007 r. wynika ze wzrostu dochodów ze środków
pochodzących z Unii Europejskiej, tj. bardzo wysoka
pozycja – 279%, oraz wzrostu dochodów podatkowych
i niepodatkowych. Wśród dochodów podatkowych
największe znaczenie będzie miał wzrost dochodów
z podatku od towarów i usług i podatku dochodowe-
go od osób prawnych. Wydatki na rok 2008 zaplano-
wano w kwocie nie większej niż 310,4 mld zł. W po-
równaniu z wydatkami zaplanowanymi na rok 2007
jest to więcej o 19,9%. Należy jednak zauważyć znacz-
ny wzrost wydatków na finansowanie projektów
z udziałem środków z Unii Europejskiej, które wro-
sną z 24 do ponad 45 mld zł – czyli o ponad 88%.
Kwota ponad 35 mld zł będzie zrefundowana ze środ-
ków Unii Europejskiej.
Bardzo ciekawe są zmiany w strukturze wydat-
ków. Obok finansowania projektów z udziałem środ-
ków z Unii Europejskiej najbardziej, bo o ponad 40%,
rosną wydatki majątkowe. I tylko w przypadku tych
2 pozycji rośnie ich udział w strukturze wydatków
w porównaniu ze strukturą z 2007 r. Pokazuje to
ogromny wysiłek związany z realizacją projektów
infrastrukturalnych i prorozwojowych.
Podkreślić też trzeba spadek wydatków związa-
nych z obsługą zadłużenia zagranicznego.
Skutkiem określonych dochodów i wydatków jest
poziom deficytu budżetowego. Deficyt ten w ostat-
nich latach sukcesywnie się zmniejszał. W 2007 r.
wyniesie on prawdopodobnie ok. 23 mld zł. W relacji
do PKB wynosić będzie 2%. Doskonałe wyniki bu-
dżetu państwa pozwoliły na wcześniejsze dokonanie
spłaty części kosztów obsługi zadłużenia, a także
przekazanie dodatkowych środków do Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych. Łącznie stanowi to ok.
3 mld zł. O tę kwotę jednocześnie zmniejszą się ko-
149
nieczne wydatki w roku następnym. Mirosław Gro-
nicki, opisując to działanie w dzienniku „Rzeczpo-
spolita”, stwierdził: „Zyta Gilowska robi prezent
przyszłej władzy. Zachowuje się rozsądnie i w sytu-
acji, gdy są nadwyżki, przesuwa wydatki”. To także
spadek, który pozostawia poprzedni rząd, działając
w interesie państwa. I powtórzę raz jeszcze: życzę
nowemu rządowi, aby odchodząc, mógł czynić z nad-
wyżek wypracowanych w czasie swojej pracy prezent
dla nowej władzy.
Deficyt planowany na rok 2008 wynosić ma
28,6 mld zł. Podkreślić trzeba, że osiągnięty on zo-
stanie przy niespotykanej dotąd skali wydatków na
współfinansowanie projektów realizowanych z udzia-
łem środków unijnych oraz budowę infrastruktury
drogowej i kolejowej. Zachowana zostanie relacja do
PKB wynosząca 2%. Według terminologii ESA 95,
obowiązującej w Unii Europejskiej, deficyt sektora
instytucji rządowych i samorządowych wynosić bę-
dzie w roku 2007 i w 2008 3%, czyli osiągnie wielkość
dopuszczalną w traktacie z Maastricht. Stabilizacja
deficytu ułatwi prowadzenie negocjacji w sprawie
zdjęcia z Polski procedury nadmiernego deficytu. Te
wielkości dotyczące wielkości deficytu w ujęciu za-
równo stosowanym dotychczas w Polsce, jak i w uję-
ciu stosowanym w Unii Europejskiej, jak też wielkość
potrzeb pożyczkowych państwa itd., zaczerpnąć moż-
na z uzasadnienia do ustawy budżetowej. Dlatego nie
wiem, skąd zarzut o chowaniu czegoś pod dywan, bo
jeżeli coś jest zapisane w powszechnie dostępnym,
przyjmowanym przez rząd dokumencie, to trudno
mówić o ukrywaniu. Przynajmniej moim zdaniem
trudno w tej sytuacji mówić o ukrywaniu czegokol-
wiek. (Oklaski)
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Deficytu, tak.)
Konsekwencją istnienia deficytu jest dług pu-
bliczny.
Jeżeli będę reagowała, to znowu pan marszałek
będzie mi zwracał uwagę.
Stabilizacja realizacji deficytu do PKB powoduje,
że także stosunek długu publicznego do PKB jest
stabilny. Wynosić on będzie w odniesieniu do sektora
instytucji rządowych i samorządowych w latach 2007
i 2008 odpowiednio 47% oraz 47,7% PKB. Jest to wy-
raźnie poniżej zawartego w ustawie o finansach pu-
blicznych progu oszczędnościowego 60%, a także
poniżej kryterium konwergencji.
Jak opisuje to gospodarkę polską w odniesieniu
do innych krajów Unii Europejskiej? Polska ma niż-
szy deficyt sektora liczonego oczywiście według ter-
minologii unijnej. Ma niższy deficyt sektora w relacji
do PKB niż takie kraje jak Włochy czy Dania, a re-
lacja długu publicznego do PKB jest zdecydowanie
korzystniejsza niż w przypadku takich krajów jak
Włochy, bo tam wynosi ona 106,8%, Belgia – 89%,
Niemcy – 67,9%, Francja – 63,9% czy Austria – 62,2%.
To tak dla zilustrowania sytuacji polskiej. W Polsce,
przypominam, ta relacja wynosić będzie w 2008 r.
47,7%. Nie oznacza to oczywiście, że nie powinniśmy
podejmować i kontynuować podejmowanych wcze-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
150 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Aleksandra Natalli-Świat
śniej działań i wysiłków mających na celu redukcję
deficytu. Moim zdaniem jednak nie może, czy nie po-
winno, odbywać się to kosztem wydatków prorozwo-
jowych budujących przyszły wzrost gospodarczy,
który warunkuje dalszy wzrost poziomu życia.
Istotny jest więc nie tylko poziom wydatków, ale
także ich celowość. Należy zatem wskazać przynajm-
niej niektóre istotne wydatki zawarte w projekcie
budżetu na rok 2008. Jedną z niewątpliwie istotnych
pozycji są nakłady na finansowanie dróg krajowych
i autostrad. Zgodnie z przyjętym przez poprzedni
rząd „Programem budowy dróg krajowych na lata
2008–2012” na finansowanie dróg krajowych i auto-
strad przeznaczono ze środków krajowych 9,1 mld zł,
w tym 2,3 mld na współfinansowanie projektów re-
alizowanych w ramach funduszy strukturalnych.
Dodatkowym źródłem finansowania inwestycji dro-
gowych są też oczywiście środki Krajowego Fundu-
szu Drogowego. Na zadania związane tylko z infra-
strukturą kolejową przeznaczona zostanie kwota
1800 mln zł. Mam nadzieję, że wobec składanych
przez nowych rząd deklaracji dotyczących znaczenia,
jakie przykłada do budowy dróg i autostrad, nie będą
podejmowane próby ograniczenia programu rozbu-
dowy infrastruktury transportowej w celu likwidacji
deficytu budżetowego, czy zmniejszenia deficytu bu-
dżetowego państwa. (Oklaski)
Jednym z dotychczasowych priorytetów była po-
prawa stanu bezpieczeństwa. W roku 2008 wydatki
na bezpieczeństwo publiczne i ochronę przeciwpoża-
rową osiągną 13,3 mld i będą o 2,2 mld większe niż
w 2007 r. Wśród tych wydatków jest kwota 2,5 mld
przeznaczona na realizację przyjętego przez rząd Ja-
rosława Kaczyńskiego programu modernizacji Poli-
cji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.
Przewidziane są także środki na podwyżki wynagro-
dzeń, np. w Policji wynagrodzenia powinny wzrosnąć
średnio o 521 zł.
Kolejną ważną pozycją są nakłady związane
z wymiarem sprawiedliwości. Według projektu budże-
tu wyniosą one 9,6 mld. Oznacza to wzrost wydatków
o 1,1 mld. Będzie to zresztą kolejny rok wzrostu na-
kładów na wymiar sprawiedliwości, w tym bardzo
istotnego wzrostu wydatków majątkowych. Jest to
także konsekwencja realizowanej przez rząd premiera
Kaczyńskiego reformy wymiaru sprawiedliwości, któ-
ra jest odpowiedzią na społeczne oczekiwania związa-
ne z poprawą bezpieczeństwa, walką z przestępczością
i korupcją oraz koniecznością poprawy sprawności
postępowań sądowych, zarówno cywilnych, jak i kar-
nych, a tego nie osiągnie się np. bez informatyzacji czy
zapewnienia odpowiednich kadr.
Bardzo istotny dla przyszłego rozwoju kraju jest
przewidziany wzrost nakładów na naukę. W roku
2008 wydatki na naukę osiągną 4,2 mld, co oznacza
wzrost w stosunku do roku 2007 o 11%. Będzie to
także kolejny rok wzrostu nakładów na naukę, po-
nieważ w 2007 r. nakłady na naukę wzrosły o 10%.
Budżet państwa jest tylko jednym ze źródeł finanso-
wania systemu ochrony zdrowia. Wydatki uwzględnione
na ochronę zdrowia w budżecie wzrosną o 1,1 mld. Sza-
cuje się, że łączne nakłady na ochronę zdrowia osiągną
ponad 53 mld zł. Oznacza to wzrost o 6,7 mld, czyli
o 14,5%.
Waloryzacja rent i emerytur, likwidacja starego
portfela, przedłużenie o rok okresu obowiązywania
zasad nabywania prawa do wcześniejszego przejścia
na emeryturę oraz finansowanie składek emerytal-
nych i rentowych za osoby niepełnosprawne z PFRON,
a także obniżenie składki rentowej to zmiany syste-
mowe, które wpływają na wydatki związane z ubez-
pieczeniami społecznymi. Wzrosną one w stosunku
do 2007 r. o 14,3 mld.
Na koniec jeszcze jedna wielkość. Projekt budżetu
zakłada, że wynagrodzenia w sferze budżetowej
wzrosną co najmniej o 9,3%. To jest ogólny wzrost
wynagrodzeń w sferze budżetowej. Niezależnie od
tego, rzeczywiście, w poszczególnych częściach bu-
dżetowych dysponenci przewidzieli często większe
podwyżki, niż te wynikające tylko z ogólnych wskaź-
ników. Mówił na ten temat pan przewodniczący Chle-
bowski, ale wybrał tylko niektóre działania, te, które
pasowały do udowodnienia tezy, którą chciał posta-
wić. Ja przytoczę inne instytucje, np. Inspekcję Han-
dlową, gdzie wzrost wynagrodzeń zaplanowano
w wysokości 43%, albo regionalne dyrekcje gospodar-
ki wodnej, gdzie wzrost wynagrodzeń zaplanowano
w wysokości 45%. Są to te miejsca, gdzie wynagro-
dzenia rzeczywiście były bardzo niskie. Analizowa-
liśmy to w ubiegłym roku w Komisji Finansów Pu-
blicznych i wówczas, kiedy nie był zaplanowany
wzrost wynagrodzeń poprzez poprawkę wprowadzo-
ną w trakcie prac komisji, też wówczas zaproponowa-
liśmy m.in. dla inspekcji, właśnie dla tych działów
podwyżkę wynagrodzeń.
Ponieważ w wystąpieniu pana premiera była
mowa o budowie dróg i autostrad, wzroście wynagro-
dzeń, obronie najuboższych, solidarności, trosce
o ochronę zdrowia, obniżaniu obciążeń podatkowych,
mam nadzieję, że te wszystkie dobre rozwiązania
zaproponowane w tych dziedzinach w projekcie bu-
dżetu na rok 2008 nie będą przez obecną koalicję
kwestionowane.
Jednocześnie pragnę zwrócić uwagę na dwa ele-
menty, które są istotne dla przyszłego kształtu i kon-
dycji finansów publicznych. Pierwszy, to budżet zada-
niowy. Zgodnie z deklaracjami rząd premiera Kaczyń-
skiego pracował nad wprowadzeniem budżetu zada-
niowego. Projekt ustawy budżetowej w uzasadnieniu
zawiera zestawienie wydatków w układzie zadanio-
wym wraz z systemem celów i mierników. Efekty prac
nad budżetem zadaniowym zostały ostatnio wysoko
ocenione przez Bank Światowy. Drugi element, na
który chciałabym zwrócić uwagę, to reforma finansów
publicznych. Przygotowane przez poprzedni rząd usta-
wy nie zostały – w wyniku działań ówczesnej opozycji
– rozpatrzone przez parlament.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Aleksandra Natalli-Świat
Wspominam o budżecie zadaniowym i o reformie
finansów publicznych dlatego, że pan premier nie
odniósł się w swoim exposé do tych kwestii, a są one,
moim zdaniem, niezwykle ważne dla poprawy efek-
tywności wydatkowania środków publicznych.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Trzeba mówić
prawdę.)
Bez poprawy efektywności wydatkowania tych
środków trudno będzie godzić dalsze obniżanie defi-
cytu i zapewnienie finansowania najważniejszych
zadań państwa. Może nawet, żeby już nie kwestiono-
wać tutaj wypowiedzi moich poprzedników, że jest to
możliwe, to w każdym razie na pewno byłoby łatwiej-
sze. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Głos zabierze pani poseł Anita Błochowiak
w imieniu klubu Lewica i Demokraci.
Bardzo proszę.
Poseł Anita Błochowiak:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
Powiem szczerze, że jestem lekko zdumiona po tych
wystąpieniach na temat budżetu, które przed chwilą
miały tu miejsce, bowiem partia opozycyjna Prawo
i Sprawiedliwość przedstawiła budżet szczęśliwości
dla tego kraju – szczęśliwości i solidarności, jakiej
mieliśmy okazję doświadczać przez ostatnie dwa lata
– zaś przedstawiciel Platformy Obywatelskiej, która
ten budżet będzie realizować, nie zostawił na nim
suchej nitki i powiedział, że po prostu nadaje się on
do kosza.
(Głos z sali: To prawda.)
Zatem, niestety, muszę zadać panu premierowi
Tuskowi niezwykle istotne pytanie: Dlaczego? Dla-
czego założył pan sobie na własną szyję pętlę może
nawet śmierci politycznej, a także narzuca ją pan na
Sejm? Dlaczego nad tym niezwykle ważnym narzę-
dziem dla rządu mamy pracować pod taką straszną
presją czasu? Złożył pan 16 listopada projekt budże-
tu do Sejmu i, zgodnie z konstytucją, mamy czas
– cztery miesiące. Pan ma czas na to, żeby wprowa-
dzić niezwykle ważną dla pana autopoprawkę, aby te
istotne zapowiedzi z wczorajszego exposé choćby
w części już w pierwszym roku mógł pan zrealizować,
a my jako parlamentarzyści mielibyśmy czas na to,
żeby w tym budżecie dokonać ważnych, istotnych
zmian.
Dwa lata temu kancelaria pana prezydenta Ka-
czyńskiego wydała opinię sugerującą, iż termin liczy
się od czasu wpłynięcia budżetu poprzednika, w przy-
padku kiedy odbywają się wybory i budżet przygoto-
151
wywany jest przez władzę poprzednią, zatem liczy
pan ten czas od września. Jednak większość eksper-
tów, panie pośle, a przeglądałam także sprawozdania
z posiedzeń komisji konstytucyjnej z lat ubiegłych,
wskazuje, iż jest to stanowisko mylne i błędne.
(Poseł Zbigniew Chlebowski: Ale nie oni podejmu-
ją decyzje tylko prezydent Kaczyński.)
Czy zatem tak bardzo boi się pan pana prezyden-
ta Kaczyńskiego? Czy strach i lęk jest w Platformie
Obywatelskiej tak wielki, iż marnujecie państwo rok
z czterech lat, które dali wam obywatele, kredytu
zaufania na realizowanie tych ważnych celów? To
naprawdę trudne do zrozumienia, iż marnuje pan
cenny rok na wprowadzenie tych ważnych zmian,
o których pan wczoraj mówił. I trudno się z nimi
w znacznym stopniu nie zgodzić. Czy istotnie… Może
boi się pan wyborów? Ale przecież Platforma wygra-
ła wybory z taką dużą przewagą nad PiS.
(Poseł Anna Paluch: Nie taką dużą.)
Przecież mamy demokratyczny kraj, mamy demo-
kratyczne zasady, i nie powinno być lęku i obawy. To
musi budzić zdziwienie, nie tylko nasze, Lewicy i De-
mokratów, ale i większości ekspertów. Dlaczego nie
chce pan pracować cztery miesiące nad budżetem
i dokonać zmian, o których mówił poseł Chlebowski,
o których mówił pan minister finansów i o których
wczoraj tak interesująco przez trzy godziny pan mó-
wił w swoim exposé?
Wczorajsze exposé – jak i pańskich poprzedników
– było zbiorem życzeń, nawet pana marzeń, planów.
Ale były tam też ważne kwestie, pod którymi my,
Lewica i Demokraci, możemy się podpisać. Budżet na
rok 2008 w ogóle tych planów nie spełnia, w ogóle nie
są one tu ujęte. Poseł Chlebowski już poruszył wiele
istotnych kwestii, nie będę tego powtarzać, takich
jak wciąż wysoki deficyt, co ma na względzie Unia
Europejska, i słusznie, rosnący dług publiczny, ro-
snące wydatki na administrację, na IPN, na ABW,
brak środków dla nauczycieli. I tutaj konkret, panie
premierze.
Po pierwsze, jeśli pan nie chce złożyć autopopraw-
ki i nie chce wykorzystać czterech danych miesięcy
zgodnie z konstytucją na to, żeby spokojnie nad tym
budżetem pracować, to my jako Lewica i Demokraci
zapewniamy pana, iż złożymy do tego budżetu, nawet
jeśli będzie to czas pospieszny, niezwykle ważne po-
prawki merytoryczne, które wiążą się z projektami
ustaw już złożonymi do laski marszałkowskiej. To są
ustawy dotyczące podwyżek dla nauczycieli. I tu py-
tanie do pana marszałka i do rządu: Czy zechcecie
państwo nad tymi ustawami – przede wszystkim nad
tą ustawą – szybko pracować, aby można było jesz-
cze w tym budżecie dokonać istotnych zmian, które
państwo tutaj, i pan osobiście, także wczoraj z mów-
nicy, zapowiadali. Czy zdecydujecie się państwo na
szybkie przyjęcie projektu ustawy, który już czeka
w lasce marszałkowskiej, który pozwala na stoso-
wanie ulg i rekompensat dla dzieci z terenów wiej-
skich? Chodzi o środki finansowe, które pod koniec
kadencji zostały wolą Izby przyznane rodzinom wie-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
152 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Anita Błochowiak
lodzietnym, ale niestety, nie z terenów wiejskich.
PSL często o tym wspominał w kampanii wyborczej,
i bardzo słusznie.
Zatem, panowie, ustawa jest gotowa. Zakładam,
panie marszałku, że na najbliższym posiedzeniu Sej-
mu będziemy mogli nad nią procedować i odpowied-
nie środki finansowe znajdą się w tym budżecie,
w ramach oszczędności, o których mówił poseł Chle-
bowski, w ramach cięć i korekt, których niezbędnie
trzeba w budżecie na rok 2008 dokonać.
Ponadto zapowiadał pan godziwe płace dla pra-
cowników służby zdrowia. Także zakładamy, iż choć
lekka korekta w tym budżecie musi być zrobiona, aby
można było spełnić oczekiwania, aby można było
spełnić pana obietnice złożone w kampanii wyborczej
i w exposé, tak by na koniec kadencji ta płaca była
godziwa.
Kolejna kwestia to budowanie boisk. Zapowiedział
pan – jeszcze dziś w odpowiedziach – 2000 boisk
o odpowiednich parametrach, sztucznej nawierzchni
i oświetleniu. Panie premierze, aby zrealizować pana
postulat, także jestem sympatykiem sportu…
(Poseł Jan Bury s. Józefa: To widać.)
…i aby wybudować te boiska w ciągu tej kadencji,
potrzeba ponad 3 mld zł. Już w tym budżecie musiał-
by pan umieścić pierwsze środki finansowe na ten
cel, a tu nie ma ani grosza i ani centa. Więc niestety,
to także wiąże się z poprawkami i korektami.
Kolejna kwestia to ogólne dodatkowe środki, któ-
re są niezbędne – chyba wszyscy się z tym zgodzą – na
edukację i na system służby zdrowia, bo dalej w kra-
ju tak być nie może. Proszę zatem, aby rozważył pan
jednak możliwość procedowania nad budżetem
w trybie konstytucyjnym, liczonym od dnia złożenia
przez pana tej ustawy, tak byśmy mieli wystarczają-
co dużo czasu, aby wprowadzić te niezwykle ważne,
istotne zmiany. Byśmy tego nie zmarnowali, przede
wszystkim pan, bo pan wziął za to odpowiedzialność,
pan będzie odpowiadał za to przed Wysoką Izbą
i przed obywatelami, i aby mógł pan już w tym pierw-
szym roku zrealizować choćby część swoich zapowie-
dzi, postulatów, z którymi lewica się w jakiejś części
oczywiście zgadza i pod nimi podpisuje.
Jest to o tyle istotne, iż musimy także rozpocząć
ważne prace nad obniżaniem deficytu. Naprawdę, nie
można wprost połączyć wydatków, obniżania podatków
z obniżką deficytu. Konieczna obniżka deficytu wyma-
gana przez Unię, jeśli chcemy wejść do strefy euro,
a pan zapowiedział w odpowiedziach i w exposé, że to
nastąpi… Pytamy jako Lewica i Demokraci: Kiedy
i jak? Pytamy konkretnie, aby przedstawił pan krok po
kroku, jakie niezbędne kryteria – znamy je z traktatu
– musi pan spełnić, jak pan chce je spełnić, w jakim
czasie i w jaki sposób, aby ograniczyć deficyt.
Kolejna kwestia to te istotne nadwyżki, tak to
chyba trzeba nazwać. Bo jeśli kancelaria premiera,
którą teraz pan objął, ma wzrost swoich wydatków
w stosunku do roku ubiegłego o ponad 20 procent,
a przypomnijmy, że w roku ubiegłym to była kwota
horrendalna... To Prawo i Sprawiedliwość uchwaliło
ją na obie kancelarie, prezydenta i premiera. Nigdy
dotychczas nie było tak wysokich kosztów utrzyma-
nia tych dwóch kancelarii.
(Poseł Jan Bury s. Józefa: Odchodzimy od tego.)
Zdziwienie budzą tak wysokie koszty utrzymania
IPN. I nie chodzi tylko o wynagrodzenia, ale i o kwe-
stie majątkowe, drobiazgi, o których można byłoby
długo mówić. Nie mamy tyle czasu jako klub. Pań-
stwa postulat likwidacji Krajowej Rady Radiofonii
i Telewizji – od lat pierwszy raz macie szansę go speł-
nić. W budżecie są wydatki na samochody, na remon-
ty biur. W poprzednim budżecie także były. Czy ma-
cie państwo odwagę i determinację, by likwidować te
zbędne wydatki i oszczędzone pieniądze przeznaczać
na to, na co pragnie je przeznaczyć LiD w ramach
swoich programów, postulatów i już złożonych pro-
jektów? Pan się już z tym zgodził: nauczyciele, dzieci
z terenów wiejskich, edukacja, służba zdrowia.
Tak skonstruowany, tak opracowany budżet, zda-
niem ekspertów – mamy liczne ekspertyzy – jest nie
do przyjęcia. Powiedział o tym także przedstawiciel
Platformy Obywatelskiej. Lewica i Demokraci jako
klub parlamentarny nigdy nie wnosiła o odrzucenie
budżetu w pierwszym czytaniu. Zawsze dawaliśmy
szansę rządowi na przedstawienie projektu, na wpro-
wadzenie zmian, na wprowadzenie przez kluby po-
selskie poprawek. Wówczas decydowaliśmy o tym,
czy w drugim lub w trzecim czytaniu poprzeć budżet
czy nie. Platforma Obywatelska nie miała tego sche-
matu, zazwyczaj w latach ubiegłych, jak choćby
w ubiegłym roku, był budżet przygotowany przez PiS
i Platforma złożyła wniosek o odrzucenie go w pierw-
szym czytaniu. I tak też Klub Platformy głosował.
Więc zapewniam, panie premierze, o co pan ape-
lował, że będziemy opozycją konstruktywną, chętną
do współpracy przy tematach ważnych dla gospodar-
ki, istotnych dla obywateli naszego kraju i poszcze-
gólnych grup społecznych. Dlatego dajemy panu
szansę do drugiego czytania, po pierwsze, aby prze-
stał pan się bać Biura Prawnego Kancelarii Prezy-
denta… (Wesołość na sali)
(Głos z sali: A ktoś się boi?)
Niech pan nie tchórzy z tego powodu, niech pan
wykorzysta szansę, jaką pan ma, i przygotuje auto-
poprawkę, pod którą także będziemy mogli się pod-
pisać.
Po drugie, jeżeli pan tego nie zrobi, niech pan
znajdzie choć odwagę na to, aby poprzeć nasze po-
prawki – te, o których pan wczoraj przez trzy godziny
mówił w exposé. One nie będą zwiększały deficytu,
broń Boże, do tego się nie posuwamy, ale będą w nich
znajdowane oszczędności i te środki będą przekazy-
wane na niezwykle ważne cele w polityce społecznej
i w gospodarce. Jeśli braknie panu tej odwagi i deter-
minacji, niestety, panie premierze, będziemy tym
klubem parlamentarnym, który w trzecim czytaniu
będzie głosował przeciw temu budżetowi. I niestety,
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Anita Błochowiak
ta pętla polityczna na pana gardle będzie się zacie-
śniać (Wesołość na sali), a nie życzę panu tego.
Proszę o chwilę refleksji, o pochylenie się nad tym,
co ważne i w ramach współpracy, do której pan nas
namawiał i którą wczoraj ogłosił, niech pan w trybie
pilnym zgodzi się na debatowanie nad ważnymi pro-
jektami ustaw, które złożyliśmy jako Lewica i Demo-
kraci do laski marszałkowskiej. Poprawmy ten zły
budżet po Prawie i Sprawiedliwości na tyle, na ile jest
to jeszcze na rok 2008 możliwe. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Stanisław Żelichowski,
Polskie Stronnictwo Ludowe.
Była taka piosenka, adresowana do premiera,
w sprawie tego bania się i niebania, ale akurat tam-
ten premier jest dzisiaj wicepremierem.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Stanisław Żelichowski:
Bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Moja poprzed-
niczka zaczęła rozliczać pana premiera z budowy
boisk, którą wczoraj zapowiedział, że jeszcze do dziś
nie są zbudowane. My w PSL-u jesteśmy bardziej
cierpliwi i wiemy, że wszystko wymaga pewnego
czasu. Natomiast, zabierając głos w imieniu Klubu
Parlamentarnego PSL, pragnę nadmienić, że nasz
czas jest znacznie krótszy niż innych klubów, stąd
odniosę się do kilku wskaźników w skali makro,
natomiast mój kolega z klubu, Jan Łopata, powie
o ogólnym stanowisku klubu w wielu sprawach
szczegółowych.
Tak jak wszyscy już mówili, ten budżet jest bu-
dżetem sporządzonym w okresie wyborczym. Zwykle
taki budżet jest budżetem optymistycznym, jeżeli
chodzi o skalę wydatków, ale żeby skala wydatków
była optymistyczna, to optymizm musi również do-
tyczyć przychodów. W PSL-u chcielibyśmy, żeby bu-
dżet nie był ani optymistyczny, ani pesymistyczny,
ale realistyczny. W wielu sprawach, tak jak mówił
pan poseł Chlebowski, co do tego realizmu mamy
pewne wątpliwości. Nie ma w tej chwili innego wyj-
ścia, więc też będziemy wnioskowali o skierowanie
budżetu do komisji. Chcemy zadeklarować intensyw-
ną pracę w komisji, natomiast w wielu wypadkach
wydaje się, że wskaźniki, które są podane, są trochę,
jak już mówiłem, za bardzo optymistyczne. Na razie
w skali globalnej mamy taką sytuację, że na rynkach
finansowych, a zwłaszcza w USA nastąpiła korekta
wielu wskaźników w dół, np. wskaźnika wzrostu go-
spodarczego, przyśpieszenie inflacji, to dotyczy wielu
153
gospodarek światowych. Natomiast jeśli zakładamy
5,5 % w skali PKB i 2,3% inflację przy tym, o czym
wspominał pan minister, no, nieznacznie, ale słabną-
cym tempie wzrostu gospodarczego, umacniającym
się kursie złotego, pogarszającym wyniku obrotów
bieżących, to tu pewnie o pewnym optymizmie mo-
żemy mówić, ale trzeba by mu się przyjrzeć podczas
prac w komisji.
Podobna sprawa. Podzielam zdanie pana posła
Chlebowskiego odnośnie do tej sprawy, czyli realne-
go – już nie liczę środków unijnych – wzrostu docho-
dów o 6,4, wydatków realnych – 10,1, zmniejszenia
deficytu. W wielu przypadkach mamy podejrzenia,
że niektóre koszty zostały gdzieś tam trochę zamie-
cione. Trzeba się temu przyjrzeć, bo budżet musi być
realistyczny. Przypominam również to, o czym
wspominano, że 32 mld przeznaczono na rezerwy
celowe. Jeżeli Sejm ma kontrolować budżet państwa,
to w wielu działach, rozdziałach budżetu zupełnie
inaczej to wygląda, jeżeli weźmie się pod uwagę tak
wielkie rezerwy. Ale chciałbym zwrócić uwagę na
jeszcze jedną bardzo niebezpieczną sprawę przy tego
typu rezerwach. Jeżeli w budżecie zapiszemy okre-
ślone środki dla określonych resortów, to łatwiej
przeprowadzić wszystkie procedury przetargowe
i łatwiej te środki wykorzystać. Jeżeli one są w re-
zerwie, to zanim, tak to bywa, te środki się urucho-
mi, w końcu roku narasta potworna, nikomu do
niczego niepotrzebna nerwowość. Stąd mam rów-
nież nadzieję, mówię to także w imieniu mojego
klubu, że w przyszłości tego typu historii nie będzie,
że wszystko będzie czytelne.
Zwracam też uwagę na taki fakt, że w roku 1997
wpływy z zysków Narodowego Banku Polskiego to
było 2,4 mld, no, z jakimś tam zaokrągleniem, teraz
te wpływy mają być przekazane na utworzenie, ko-
nieczny cel, rezerwy na zmianę kursu złotego
w stosunku do walut obcych, natomiast sugerujemy
Komisji Finansów Publicznych, aby sprawozdanie
finansowe, plan finansowy Narodowego Banku Pol-
skiego poddać szczególnej analizie, być może są tu
jeszcze pewne możliwości.
Chciałbym również zwrócić uwagę na to, o czy
wspominałem już ja i pan poseł Chlebowski, czyli na
podwyżki dla wybranych grup w ministerstwach.
Chcę tylko zwrócić uwagę, no, jestem w takim wieku,
że często nie pamiętam, co powinienem zapomnieć,
i pamiętam, że kiedy tu ogłoszono wyniki głosowania
z poprzedniej kadencji, że nastąpiło samorozwiąza-
nie Sejmu, to w poprzednim rządzie panowała wielka
radość, że tak się stało, czyli rozumiem, że PiS sądził,
że wygra te wybory i że przedtem będzie mógł nie-
których swoich pracowników potraktować w inny
sposób. Tylko to jest groźne i z tego powodu, o któ-
rym wspominał pan poseł Chlebowski, ale w moim
przekonaniu z jeszcze jednego powodu. Daję pod roz-
wagę panu premierowi, że jeżeli, ja wiem, dyrektorzy
wydziału finansowego w jednym resorcie i takiego
samego departamentu w innym resorcie mają niepo-
równywalne pobory, jeden ma, no, trzy razy większe
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
154 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Stanisław Żelichowski
niż drugi, to następuje odpływ kadr. Nie dość, że
resort ma bardzo mały budżet, to jeszcze traci naj-
lepsze kadry. To jest na dłuższą metę nie do zaak-
ceptowania. Dlatego proponujemy, żeby pan premier
przyjrzał się, jak to wszystko wygląda. Wiem, że
np. naczelnik wydziału finansowego w Ministerstwie
Ochrony Środowiska – widzę pana profesora – ma,
no, może w innym, w Ministerstwie Finansów wyż-
sze wynagrodzenie niż dyrektor departamentu w Mi-
nisterstwie Ochrony Środowiska. Jeżeli zajmuje po-
dobne stanowisko, musi to być ujednolicone, bo wów-
czas następuje przepływ kadr i to stawia wiele resor-
tów w dosyć trudnej sytuacji.
Ostatnia sprawa, na którą krótko chciałbym
zwrócić uwagę, jest następująca. Narodowy Bank
Polski jest samodzielny, nie negujemy tej samodziel-
ności. Były różne okresy i – żeby nastąpił wzrost go-
spodarczy – potrzebna jest współpraca parlamentu,
rządu i Narodowego Banku Polskiego. W ostatnim
okresie różnie to bywało. Liczymy na to, że ta współ-
praca, nie wchodząc w kompetencje organów konsty-
tucyjnych, przyczyni się do wzrostu gospodarczego,
na którym nam wszystkim bardzo zależy. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie pośle.
Pani poseł Krystyna Skowrońska, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Krystyna Skowrońska:
Szanowny Panie Premierze! Szanowny Panie
Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Jest to w dniu
dzisiejszym drugi głos klubu Platformy Obywatel-
skiej w sprawie budżetu na rok 2008. W pierwszych
wypowiedziach poszczególnych klubów słyszeliśmy, że
Platforma Obywatelska przyjęła i przedłożyła przygo-
towany przez rząd PiS-u projekt budżetu i śpieszy się
z procedowaniem, bo każdorazowo taki moment gro-
zi oświadczeniem Kancelarii Prezydenta RP o prze-
kroczeniu konstytucyjnego terminu procedowania.
W tym przypadku zależy nam na tym, aby takich
niepokojów na scenie politycznej nie było. Przedmów-
cy mówili tutaj o prezencie pani premier Gilowskiej
w wysokości 3 mld zł. Przypomnę, że rząd PiS-u do-
stał prezent przygotowany przez poprzednią ekipę
i, jeśli pamiętam, była to kwota 6 mld zł, czyli każ-
dorazowo na dwa lata kadencji po 3 mld zł. Był to
prezent znacznie wyższy, a temu, o którym mówią
media, trzeba się naprawdę spokojnie przyjrzeć. Mó-
wimy jeszcze o jednej rzeczy, czy będzie to szybko,
czy wolno. Rzadko zdarzało się, że parlament doko-
nywał nowelizacji ustawy budżetowej, ale taki in-
strument Wysoka Izba posiada. Instrumentem wnio-
skowania o nowelizację ustawy budżetowej dysponu-
je również rząd. Możemy się z tym spotkać, jeżeli
w trakcie prac nad budżetem, w trakcie wnoszenia
poprawek nie będzie zrealizowany cały projekt doty-
czący reformy finansów publicznych.
Trzeba jeszcze odczarować jedną rzecz. Państwo
z Prawa i Sprawiedliwości mówicie o zablokowaniu
reformy finansów publicznych, a jakież to było zablo-
kowanie przedłożenia projektu, czy procedowania
ustawy o finansach publicznych? Ostatnie posiedze-
nie przed rozwiązaniem. Czyli co? Przedstawienie
z tej trybuny intencji, zbioru zasad dotyczących przy-
gotowania określonego przedłożenia. I co? I nic. Brak
terminu przeprowadzenia najważniejszej reformy,
o jakiej mówiliście i jaka jest rzeczywiście potrzebna.
Trzeba zatem odczarować to, o czym państwo mówi-
cie. Reforma finansów publicznych – tak, na papierze,
a w rzeczywistości – z uwagi na własne, zawinione
postępowanie, skrócenie w tym czasie kadencji Sej-
mu, nie było to możliwe. Sami państwo ponosicie za
to odpowiedzialność i prosimy, żeby nie przypisywać
klubowi Platformy Obywatelskiej złych intencji do-
tyczących blokowania.
Chciałabym się skupić w swoim wystąpieniu na
trzech sprawach dotyczących determinowanych wy-
datków z budżetu państwa.
Jednym z determinantów jest ubezpieczenie spo-
łeczne. W tym przypadku mówiono, iż zgodnie z no-
welizacjami będziemy likwidować stary portfel 2 lata
wcześniej, niż poprzednio planowano, będzie przepro-
wadzona waloryzacja świadczeń emerytalnych, będą
wpłaty do funduszu dla policjantów, a także wypłaty
świadczeń dla sędziów, prokuratorów odchodzących
w stan spoczynku. Jakie to będą kwoty? Na obowiąz-
kowe ubezpieczenia społeczne zaplanowano wydatki,
wpłaty z budżetu w wysokości prawie 66 mld zł. Jest
to wzrost o prawie 28% w ujęciu nominalnym i 25%
w ujęciu realnym. Na co najważniejsze i największe
wpłaty, dotacje z budżetu zostaną przeznaczone? Ano
na dotacje do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
– w wysokości prawie 35 mld zł, tj. na wypłaty eme-
rytur. Dzisiaj siedzący przed telewizorami emeryci
mogą wiedzieć i powinni wiedzieć o tym, że składki,
które zbierane są przez Zakład Ubezpieczeń Społecz-
nych, to tylko 2/3 tego, co jest potrzebne na wypłatę
emerytur, czyli 35 mld zł z budżetu należy w formie
dotacji wnieść do Funduszu Ubezpieczeń Społecz-
nych, aby w terminie realizować zaplanowane wydat-
ki. Jak dużo budżet dopłaca do funduszu emerytal-
nego oraz funduszu prewencji i rehabilitacji KRUS-u?
To 15 mld zł, czyli budżet dopłaca do tego funduszu
92%. Ponadto dopłacamy jeszcze do innych funduszy
celowych, między innymi do PFRON – 930 mln zł, do
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospo-
darki Wodnej – 412 mln, a także do funduszu prewen-
cji i rehabilitacji – 5 mln zł. A zatem z pobranych do-
chodów musimy kwoty w tej wysokości dopłacić do
tego, aby zabezpieczyć ubezpieczenie społeczne.
Chciałabym się również skupić na rozliczeniach
z Unią Europejską. Wszyscy mówią o tym, że mamy
środki z Unii Europejskiej, ale my, żeby te środki
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Krystyna Skowrońska
pozyskać, zgodnie z umową akcesyjną, musimy za-
płacić składkę. Chcemy powiedzieć, że tę składkę na
rok 2008 zaplanowano w wysokości 12 080 mln zł.
Jest specjalny wskaźnik, według którego się wylicza
te środki. Tak naprawdę suma środków, jaką dosta-
jemy z Unii Europejskiej, to kwota 44 300 mln zł.
A więc z tego tytułu różnica wynosi 32 200 mln zł.
Tyle per saldo, dzięki temu, że jesteśmy w Unii Eu-
ropejskiej, możemy wydawać na różne programy
unijne. To rzecz istotna. Ale musimy również wnieść
składkę do Unii Europejskiej. Mówiąc o 65 mld zł,
trzeba uwzględnić, że aby móc inwestować, musimy
ponieść wydatki w wysokości 12 mld zł.
To są, powiedziałabym, dwa największe wydatki
budżetu państwa – w formie dotacji i w formie skład-
ki. O pozostałych częściach budżetowych, o wydat-
kach czy o przychodach będą mówić również moi
koledzy.
Ale, tak jak mój poprzednik, chciałabym zadać
pytanie i chciałabym zaproponować panu ministrowi
finansów, aby zwrócił się do prezesa Narodowego
Banku Polskiego o wyjaśnienie, jeśli chodzi o wcze-
śniejsze założenia do ustawy budżetowej, mówiące,
że z tytułu tworzenia rezerw wynik finansowy Na-
rodowego Banku Polskiego będzie na poziomie zero.
Chcę w związku z tym zapytać, czy nie ma jakiejkol-
wiek innej możliwości, czy to stanowisko prezes Na-
rodowego Banku podtrzymuje, bo jest to rzecz nie-
zwykle istotna.
I sprawa rezerw. Wszyscy mówimy, że rezerwy
w budżecie to nie dość dobre przygotowanie się do
wydatkowania środków z budżetu. Chciałabym zwró-
cić uwagę na budżety wojewodów, bo w budżetach
wojewodów każdorazowo rzecz ważna od strony bez-
pieczeństwa to sprawa przeznaczenia środków na
zabezpieczenie przeciwpowodziowe i urządzenia me-
lioracyjne. To jest niezwykle istotne. Jeżeli chcemy
z tej rezerwy nie wydawać na odszkodowania oraz na
likwidację i usuwanie skutków klęsk żywiołowych,
między innymi powodzi, to powinniśmy przeznaczyć
środki, które to zabezpieczą i spowodują, że będziemy
bezpieczniej żyć. Do pana ministra finansów jest
wniosek na przyszłość, aby przy konstruowaniu bu-
dżetu tak planować inwestycje z zakresu zabezpie-
czenia przeciwpowodziowego, żeby nie płacić potem
za skutki, bo to są zmarnowane pieniądze.
W tym zakresie temat mój wyczerpałam. Inni ko-
ledzy z klubu będą omawiali kolejne tematy. Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Krzysztof Tchórzewski,
Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
155
Poseł Krzysztof Tchórzewski:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoka Izbo!
W swoim wystąpieniu odniosę się do projektu budże-
tu w części: gospodarka. Przewiduje on dochody
w wysokości ponad 91 mln zł, a wydatki w wysokości
ponad 2 mld zł.
Zbyt mało mam czasu, aby poruszyć wszystkie
najważniejsze problemy, które dzięki dobrej kon-
strukcji tego budżetu będą rozwiązane.
Rozpoczynamy rok 2008 realizacją uchwalonej
przed dwoma miesiącami ustawy o finansowaniu
górnictwa węgla kamiennego do 2015 r. Przypomnę,
że ustawa ta została uchwalona po długim i dobrym
dialogu ze stroną społeczną w zespole trójstronnym.
Przewidywane w roku 2008 wydatki na górnictwo
węgla kamiennego wyniosą ponad 370 mln zł.
W kwocie tej uwzględnione są środki na zabezpiecze-
nie kopalni przed zagrożeniem wodnym, gazowym
i pożarowym. 2,5 mln zł przeznaczone jest na zakup
sprzętu ratowniczego dla Centralnej Stacji Ratow-
nictwa Górniczego. Jest to realizacja po stronie bu-
dżetu oczekiwań dotyczących poprawy bezpieczeń-
stwa i sprawności akcji ratowniczych, która to ko-
nieczność wynikła po wypadku w Halembie. Oczy-
wiście dla poprawy bezpieczeństwa przygotowywane
są inne działania, z legislacyjnymi włącznie. Chciał-
bym także zwrócić uwagę na to, że w tej części bu-
dżetu jest zabezpieczone 1,6 mln zł na opracowanie
studium wykonalności projektu, który ma przygoto-
wać możliwość przetwórstwa węgla kamiennego ce-
lem otrzymania paliw. A więc te oczekiwania, o któ-
rych wspominał pan premier, są jakby przygotowane
tutaj do realizacji.
Drugim bardzo ważnym działem jest przetwór-
stwo przemysłowe z kwotą ponad 925 mln zł. Z tego,
chciałbym zaznaczyć, ponad 530 mln zł jest przezna-
czone na współfinansowanie środków Unii Europej-
skiej. To, że możemy poprzez tego typu współfinan-
sowanie wspomóc przedsiębiorczość, powoduje, że
właśnie realizujemy to, co premier w swoim exposé
uznał za bardzo ważne. Tak więc jest to dobra droga
do kontynuacji tego, co my przygotowaliśmy, żeby
służyło rozwojowi przedsiębiorczości i tworzeniu ko-
rzystnych warunków dla rozwoju firm, wzmocnieniu
instytucji otoczenia biznesu, poprawie dostępu do
zewnętrznego finansowania przedsiębiorstw oraz
wzrostowi małych i średnich firm. Poza budżetem
w ramach Programu Operacyjnego „Innowacyjna
gospodarka” są także środki krajowe – ponad 55 mln
zł, oraz środki Unii Europejskiej – ponad 316 mln zł,
które przeznaczone są dla przedsiębiorców i przyczy-
nią się do finansowego wsparcia innowacyjnego
w zakresie przedsięwzięć małych i średnich przedsię-
biorstw przy udziale kapitału podwyższonego ryzyka.
Tak więc podejmowane też będą przedsięwzięcia in-
nowacyjne bardziej ryzykowne, których realizacja
dotychczas nie miała miejsca.
Przetwórstwo przemysłowe w całości budżetu
w części: Gospodarka to 45,87%. W roku 2006 było
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
156 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Krzysztof Tchórzewski
to poniżej 37%, w 2007 r. wzrosło do 41%. Świadczy
to o tym, że przygotowując corocznie budżet, rząd
Jarosława Kaczyńskiego przyszłościowo widział po-
trzebę wspierania rozwoju przedsiębiorczości. Tego
typu działania rządu Jarosława Kaczyńskiego dały
następujące efekty. Jakby uzupełniając wystąpienie
pani poseł Natalli-Świat, chcę zauważyć, że wzrost
PKB w roku 2004 to 5,3%, w 2005 r., kiedy były rzą-
dy specjalistów, Marka Belki – a więc nad specjali-
stami czasami trzeba się zastanawiać – to 3,6%. Na-
tomiast rządy Prawa i Sprawiedliwości to jest 2006 r.
– 6,2% wzrostu PKB i 9 miesięcy 2007 r. to już 6,5%.
Tendencja jest tak dobra, że jeżeli nowy rząd mimo
sygnalizowanych w trakcie debat chęci majstrowania
przy gospodarce nic nie popsuje, to po prostu będzie
dobrze.
Przypomnę, że stworzyliśmy podwaliny pod roz-
wój przedsiębiorczości, na czym według exposé pre-
mierowi bardzo zależy, bo zamiast likwidacji wyne-
gocjowaliśmy z Komisją Europejską zwiększenie aż
o 40 tys. ha specjalnych stref ekonomicznych, które
będą funkcjonować do 2016 r. Zainteresowanie inwe-
storów działalnością w tych strefach jest tak duże, że
trwa wyścig przedsiębiorców polskich i zagranicz-
nych o to, aby zostać zakwalifikowanym do inwesto-
wania w nich. Liczba nowych miejsc pracy dzięki
aktywności inwestycyjnej w tych strefach oraz no-
wym stanowiskom pracy, które będą wynikały z no-
wych przedsięwzięć, to w ciągu najbliższych dwóch
lat ponad 40 tys.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Wzrost PKB
o 5% wywołuje wzrost zapotrzebowania na energię
elektryczną o 4%. Brak rozwoju i modernizacji ener-
getyki może być hamulcem rozwoju gospodarczego.
Dlatego też przygotowaliśmy i zrealizowaliśmy pro-
gram dla energetyki, przeprowadzając konsolidację
sektora elektroenergetycznego. Dzięki temu przed-
siębiorstwa energetyczne są obecnie przygotowane
do powiększania kapitału poprzez giełdę i do budowy
nowych elektrowni i linii przesyłowych. Była to naj-
większa w Polsce operacja gospodarcza od 1989 r.,
i to przeprowadzana w stałym kontakcie ze stroną
społeczną z zespołu trójstronnego. Z przedstawicie-
lami pracowników należy rozmawiać i trzeba wsłu-
chiwać się w ich racje. W wielu sprawach są oni od
nas mądrzejsi.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Inwestycje zagra-
niczne w Polsce to w 2006 r. 15,2 mld euro. Przewi-
dywana suma na rok 2007 jest w granicach 17 mld
euro. Tak więc warunki do tych inwestycji są w Pol-
sce bardzo dobre. To, co należy kontynuować, to re-
forma służb dyplomatycznych wprowadzona przez
panią minister Fotygę. Przyszły bowiem te oczeki-
wane czasy, gdy ważniejsza od inwestycji zagranicz-
nych staje się promocja eksportu. Zmiany dokonywa-
ne przez panią minister Fotygę i pana ministra Woź-
niaka w tym kierunku były tylko początkiem, ale
bardzo ważnym. To co się stało, wskutek także tego,
co jest popierane przez obecnie rządzących, a w prze-
szłości opozycję, wzrost oczekiwań płacowych w Pol-
sce, to jest wzrost bardzo rozbudzonej konsumpcji,
a więc impuls do rozwoju importu. Musimy prowa-
dzić dobrą promocję eksportu, a tym mają się teraz
nasze polskie służby dyplomatyczne zająć. Mimo że
w tym roku wartość eksportu wyniesie ok. 100 mld
euro, to jednak jego dobra promocja może dopiero
w 2009 r. dać możliwość zrównoważenia go z importem.
Dlatego też te działania są niezwykle ważne i wyraża-
my nadzieję, że dla dobra polskiej gospodarki i dla
utrzymania wzrostu zamożności polskiego społeczeń-
stwa będą kontynuowane. Dziękuję. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Stefan Niesiołowski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Artur Ostrowski, Lewica
i Demokraci.
Poseł Artur Ostrowski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Premie-
rze! W swoim exposé premier Tusk stwierdził: „że
dobrze wykształcone młode pokolenie jest największą
wartością Rzeczypospolitej”. Powiedział również, że
najlepsze projekty edukacyjne nie mogą się jednak
udać bez nauczycieli. Oczywiście potrzebują oni mo-
bilizacji do podnoszenia kwalifikacji, ale w ich przy-
padku jest jedna podstawowa sprawa do pilnego za-
łatwienia – powiedział pan premier – ta sprawa to
podniesienie zarobków. W exposé premier Tusk nie
przedstawił jednak gwarancji finansowych, które
mogą zapewnić podniesienie płac nauczycieli w ciągu
najbliższych lat. Klub Lewica i Demokraci złożył już
w Sejmie projekt ustawy, który wychodzi naprzeciw
postulatom nauczycieli. Mamy nadzieję, że koalicja
Platformy Obywatelskiej i PSL poprze nasz projekt.
Jest ważne pytanie: Jak wzrost płac nauczycieli bę-
dzie się miał do dynamiki wzrostu płac w sektorze
przedsiębiorstw. Prezes ZNP Sławomir Broniarz
podkreśla, że nauczyciele to dobrze wykształcona
grupa pracowników. Ma prawo być także godnie wy-
nagradzana. Skoro gospodarka rozwija się dobrze, to
jest to również zasługa nauczycieli w Polsce.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Poprzedni rząd
obiecał 9-procentową podwyżkę płac dla nauczycieli.
Premier Tusk w swoim exposé obiecuje 10%. W pro-
jekcie ustawy budżetowej jednak tej podwyżki nie
uwzględniono. Nauczyciele obawiają się, że ich pensje
w 2008 r. będą takie same jak w tym. Byliby wtedy
jedyną grupą zawodową opłacaną z budżetu, która
nie otrzyma podwyżek w przyszłym roku. Głośno
należy powiedzieć, że nauczyciele otrzymują zarobki
niskie, zarabiają za mało. Nauczyciel stażysta, młody
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Artur Ostrowski
człowiek, nie zarabia nawet tysiąca złotych. Tymcza-
sem projekt przyszłorocznego budżetu grozi obniże-
niem nauczycielskich pensji. Mniejsza o 48 zł w sto-
sunku do tegorocznej kwota bazowa zapisana w pro-
jekcie budżetu sprawi, że pensje nauczycieli będą
jeszcze niższe. Przypominamy, że subwencja oświa-
towa jest źródłem finansowania zadań oświatowych,
w tym płac nauczycieli, ale bez zwiększenia kwoty
bazowej nie jest możliwy wzrost wynagrodzenia za-
sadniczego nauczycieli w Polsce. W przyszłym roku
nie ma szans na 9-procentową podwyżkę dla nauczy-
cieli, którą zapowiadał jeszcze niedawno premier
Jarosław Kaczyński, 10-procentową podwyżkę płac,
którą zapowiadał wczoraj premier Donald Tusk. Na
podstawie projektu budżetu nauczyciele mogą liczyć
jedynie na 3-procentowy wzrost płac będący następ-
stwem zmniejsza składek z tytułu ubezpieczeń spo-
łecznych w tym i przyszłym roku.
W projekcie budżetu zapisano dwie kwoty bazowe
będące podstawą płac nauczycieli – w wysokości 1766 zł
i 1837 zł. W praktyce uniemożliwia to ustalenie wy-
sokości gwarancji ustawowych dla średnich płac na-
uczycieli w poszczególnych kategoriach. Obydwie te
kwoty są niższe niż kwota bazowa nauczycieli w roku
2007, która wynosiła 1885 zł. Jedyną odczuwalną
zmianą dla nauczycieli od 1 stycznia 2008 r. może być
zmniejszenie wysokości odpisu na składkę rentową.
Jeżeli jednak samorządy w ślad za zmniejszeniem się
gwarancji państwa zdecydują się na obniżenie dodat-
ków, to również ten wzrost może nie nastąpić.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Premie-
rze! Jeśli rząd chce spełnić złożone obietnice, to kwo-
ta bazowa dla nauczycieli powinna być zwiększona.
Za tym powinien pójść też wzrost stawek wynagro-
dzenia minimalnego, natomiast subwencja oświato-
wa powinna być zwiększona co najmniej o 2 mld zł,
a nie, jak wyliczył poprzedni minister edukacji, o 1,5 mld.
Subwencja w budżecie wzrosła tylko o 850 mln. Jed-
nak to, na co te pieniądze zostaną wydane, zależy od
decyzji samorządów.
Związek Nauczycielstwa Polskiego od połowy
września alarmuje, że samo zwiększenie subwencji
oświatowej o 850 mln nie gwarantuje wzrostu płac
nauczycielskich, gdyż środki subwencji nie są znaczo-
ne i samorządy mogą je przeznaczać na inne cele niż
podwyżka dla nauczycieli. Przyszłoroczny wzrost
subwencji uwzględnia jedynie waloryzację, a pomija
tak ważne rzeczy, jak koszty związane z odprawami
emerytalnymi i awansami zawodowymi, a to są środ-
ki wielkości około 500–600 mln rocznie.
Jak co roku słychać głosy samorządowców, że skut-
ki podwyżek dla nauczycieli będą dużym obciążeniem,
bo subwencja oświatowa urosła w skali za małej
w stosunku do tych skutków. Podkreślają, że subwen-
cja oświatowa z budżetu państwa nie jest powiązana
ze wzrostem wynagrodzeń nauczycielskich, ponieważ
jest przeliczana na ucznia, a nie na nauczyciela. Pra-
157
wie 80% nauczycieli w Polsce to nauczyciele dyplomo-
wani i w obecnym systemie nie mają oni praktycznie
żadnych innych szans na podwyżkę wynagrodzeń jak
jedynie poprzez wzrost kwoty bazowej.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Lewica
i Demokraci oczekuje realizacji zobowiązania wybor-
czego Platformy Obywatelskiej do radykalnej popra-
wy sytuacji finansowej pracowników oświaty. Przed
wyborami z ust czołowych polityków Platformy Oby-
watelskiej i pana premiera Tuska padały obietnice
radykalnej poprawy płac nauczycielskich. Pierwszym
testem na realizację obietnic wyborczych Platformy
Obywatelskiej będą właśnie podwyżki płac w oświa-
cie w 2008 r.
Niepokoją zapowiedzi Platformy, że w zamian za
podwyżki nauczyciele muszą zapomnieć o wcześniej-
szych emeryturach. Byłaby to katastrofa. Poseł Chle-
bowski w mediach mówi: „Muszą się znaleźć pienią-
dze na radykalne podwyżki dla nauczycieli. Rząd PiS
przewidywał dla nich podwyżki 3-procentowe, my
sprawimy, że te podwyżki będą znacznie większe.
Pieniędzy na to będziemy szukać – mówi poseł Chle-
bowski – w administracji, zaczniemy od kancelarii
premiera i Kancelarii Prezydenta”.
Czy wszyscy ministrowie koalicji Platformy Oby-
watelskiej i PSL-u będą ograniczać przyszłoroczne
wydatki i w ten sposób rząd premiera Tuska chce
zaoszczędzić od 3 do 4 mld zł, które mają być prze-
znaczone dla nauczycieli i na obniżenie deficytu bu-
dżetowego? Co się stanie z tymi zaoszczędzonymi
pieniędzmi? Według Platformy Obywatelskiej 2,5 mld
ma być przeznaczone na obiecane podwyżki dla na-
uczycieli. Zobaczymy, jak w praktyce Platforma Oby-
watelska wywiąże się ze swoich obietnic składanych
przed wyborami.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Poselski
Lewica i Demokraci złożył w Sejmie projekt, który
spowoduje odczuwalny wzrost płac nauczycieli po-
przez podniesienie kwoty bazowej dla stażystów
z 82% do co najmniej 100%. Ustawa LiD-u wychodzi
naprzeciw postulatom pana premiera Donalda Tu-
ska. W ciągu siedmiu lat wzrost średniego wynagro-
dzenia nauczyciela stażysty, wynikający ze zmiany
wysokości kwoty bazowej, wynosił jedynie 324 zł, co
dawało średnio na rok wzrost o kwotę 46 zł. Bez ko-
mentarza. Od średniego wynagrodzenia nauczyciela
stażysty wyliczane są wysokości średnich wynagro-
dzeń pozostałych nauczycieli, stosownie do posiada-
nego szczebla awansu zawodowego, czyli kontrakto-
wych, mianowanych i dyplomowanych.
Zaproponowana przez Lewicę i Demokratów nowe-
lizacja Karty Nauczyciela idzie w kierunku uniezależ-
nienia wartości średniego wynagrodzenia nauczyciela
stażysty od kwoty bazowej określonej dla pracowni-
ków sfery budżetowej. Nasza propozycja zawiera dys-
pozycję, że kwota bazowa waloryzowana będzie co-
rocznie planowanym średniorocznym wskaźnikiem
wzrostu cen. Wprowadzenie zapisów ustawowych
gwarantujących, że średnie wynagrodzenie nauczy-
ciela stażysty stanowić będzie co najmniej 100% kwoty
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
158 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Artur Ostrowski
bazowej, stworzy również szansę nauczycielom kon-
traktowym, mianowanym i dyplomowanym na godny
wzrost wynagrodzeń. W związku z tym, że projekt
ustawy budżetowej na rok 2008 w przeciwieństwie
do ustawy budżetowej państwa na rok 2007 nie okre-
ślił odrębnej kwoty bazowej dla nauczycieli, koniecz-
ne jest wprowadzenie przepisu, który ustali kwotę
bazową dla nauczycieli w roku 2008.
Klub Lewica i Demokraci proponuje, aby w roku 2008
kwota bazowa dla nauczycieli wynosiła 1947 zł, a nie – jak
w projekcie budżetu, który został przedłożony – 1837.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Premie-
rze... Nie ma pana premiera.
(Głos z sali: Jest, jest.)
Jest? Pan premier Pawlak.
Panie Premierze! Platforma Obywatelska obiecy-
wała wycofanie się z likwidacji składki rentowej i
emerytalnej. W poprzedniej kadencji Platforma Oby-
watelska poparła tę likwidację. Przypominam, że
lewica była temu przeciwna. Wiem, że ta decyzja
kosztuje około dwustu miliardów złotych i trzeba…
(Głos z sali: Osiemnastu.)
Osiemnastu? Wiemy, że ta decyzja jest ważna. Pan
premier Tusk zapowiadał podwyżkę płac dla nauczy-
cieli i w służbie zdrowia i może być ona zrealizowana
właśnie z tych pieniędzy. Ma pan czas, panie premie-
rze, aby wycofać się z tych rozwiązań, ponieważ pie-
niądze z tego w budżecie mogą być zmarnotrawione,
a jeśli się pan wycofa, to realne jest osiągnięcie tych
celów, o których mówimy, to znaczy podwyżki płac dla
nauczycieli i podwyżki płac w służbie zdrowia.
Ten budżet również nie uwzględnia ubytków sa-
morządów w PIT. Mam pytanie do pana premiera:
Jak pan chce to zrekompensować?
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Nastroje na-
uczycieli są coraz bardziej radykalne. Jeśli ich płace
nie wzrosną, być może podejmą oni ostrzejsze formy
protestu, być może nie będą klasyfikować lub promo-
wać uczniów albo będą protestować podczas matur.
Klub Lewica i Demokraci uważa edukację i status
nauczyciela za niezwykle ważne i będziemy walczyć
o godne zarobki dla pracowników oświaty i o dobrą
szkołę w Polsce. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
O głos prosiła sekretarz stanu w Ministerstwie
Finansów pani Elżbieta Suchocka-Roguska.
Proszę bardzo, pani minister.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Elżbieta Suchocka-Roguska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałabym
poinformować, że rząd przyjął projekt stosownej
ustawy ustanawiającej kwotę bazową dla nauczycie-
li w wysokości 1947 zł 81 gr. (Oklaski) Jest to projekt
ustawy nowelizującej ustawę Karta Nauczyciela, jako
że w obowiązujących przepisach nie ma podstaw
prawnych do umieszczania takiej kwoty w ustawie
budżetowej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Artur Ostrowski: Nie ma tego w budżecie.)
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: Trzeba umieć czytać.)
(Poseł Artur Ostrowski: Nie ma.)
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: I nie będzie.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Jan Łopata, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Jan Łopata:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Wysoki Sej-
mie! Mam zaszczyt w imieniu Klubu Poselskiego
Polskiego Stronnictwa Ludowego zabrać głos w spra-
wach budżetu państwa.
Rzeczywiście toczymy dzisiaj w parlamencie naj-
ważniejszą, wydaje się, dyskusję, dyskusję, daj Boże,
merytoryczną, nad budżetem, nad ustawą, która z
punktu widzenia bieżącego funkcjonowania pań-
stwa, ale również z gospodarczego, finansowego i
organizacyjnego punktu widzenia jest jednym z naj-
ważniejszych, jeśli wręcz nie najważniejszym aktem
prawnym. I stosowne jest chyba w tym miejscu do-
danie drugiej uwagi, a mianowicie takiej, że w pol-
skim demokratycznym parlamencie to jest chyba
pierwszy przypadek, aby na tym samym posiedzeniu
Sejmu były przedstawiane jednocześnie punkty ob-
rad: exposé premiera nowego rządu i pierwsze czy-
tanie ustawy budżetowej – ustawy, którą ma reali-
zować ten rząd.
(Poseł Jerzy Polaczek: To cud.)
Oczywiście to nie cud.
(Poseł Jadwiga Wiśniewska: To cud.)
To wyborczy zbieg okoliczności. (Oklaski)
Nowy rząd w związku z zasadą dyskontynuacji
musiał wnieść powtórnie projekt budżetu, tego bar-
dzo skomplikowanego dokumentu, nie mając szans
na jego autorskie przeredagowanie. Jednak ten fakt,
że dzień po dniu uczestniczymy w debacie nad expo-
sé premiera i w dyskusji nad budżetem, ma również
wedle mnie dobre strony. Możemy projekty w różnych
sferach życia gospodarczego i społecznego odnieść
wprost do zapisów ustawy budżetowej. Do kilku ta-
kich porównań w dziedzinach mi najbliższych, naj-
bliższych mojemu klubowi odniosę się w dalszej czę-
ści wystąpienia.
Wysoki Sejmie! Klub Poselski Polskiego Stronnic-
twa Ludowego ma świadomość, że budżet opracowany
przez poprzedni rząd, przez rząd Prawa i Sprawiedli-
wości, w okresie przedwyborczym może być czy jest,
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jan Łopata
jak się wydaje, i dotychczasowa dyskusja na to wska-
zuje, nader optymistyczny. My ludowcy, tak jak kole-
ga Stanisław zresztą stwierdził, chcielibyśmy, żeby
budżet był realistyczny. Zadawaliśmy sobie to pytanie
w dyskusji prowadzonej w klubie, stąd nasze wątpli-
wości – wątpliwości w skali makro. Liczymy, że za-
równo komisja pracująca nad budżetem, jak i rząd
przyjrzą się tym niejasnościom, wątpliwościom.
Wysoki Sejmie! Konstrukcja budżetu na 2008 r.
była oparta na dobrej realizacji budżetu państwa w
2006 r. i w 2007 r., wynikającej ze stosunkowo wyso-
kiego wzrostu produktu krajowego brutto. Przypo-
mnijmy, że wzrost gospodarczy w 2006 r. w ujęciu
realnym wyniósł po weryfikacji 6,6%, podczas gdy
był zakładany na niższym poziomie – 4,3%. W 2007 r.
planowano 6,1% wzrostu, a przewidywane wykona-
nie wyniesie ok. 6,5%. Tak zapisano w każdym razie
w projekcie ustawy budżetowej na 2008 r. I tutaj jest
pierwsza nasza wątpliwość. Wysokie tempo PKB z
pierwszego półrocza 2007 r. – przypomnijmy, że wy-
nosiło ono 7,2% z kwartału na kwartał – niestety,
zwalnia. Przypomnę: 6,4% – drugi kwartał, 5,9% –
trzeci i prognoza na czwarty to tylko 5,4%.
Niezależni ekonomiści i ośrodki badawcze zgadza-
ją się co do tego, że prognoza, jeśli chodzi o wskaźnik
realnego tempa wzrostu PKB w 2007 r., powinna być
skorygowana i może oscylować po weryfikacji między
5,4% a 5,8%. Jest to ważna uwaga, ponieważ progno-
zowane tempo wzrostu PKB na 2008 r. zawarte w
projekcie budżetu, przypomnę, wynosi 5,5%. Progno-
za ta naszym zdaniem jest zbyt optymistyczna.
Tak na marginesie warto zauważyć, że publikacja
pogarszających się danych gospodarki polskiej za
pierwszy kwartał nastąpiła 22 października, dzień po
wyborach. Należy wnosić, że winny jest już znany.
Gospodarka rynkowa w istocie ma charakter cy-
kliczny i wydaje się, że zbliżamy się do schyłkowej
fazy koniunktury. Świadczy o tym pogarszająca się
konkurencyjność polskich firm, zaniechanie plano-
wanych inwestycji oraz nie najlepsze, mimo zapew-
nień, wykorzystanie środków z Unii Europejskiej.
Na tych optymistycznych założeniach oparta jest
prognoza dochodów, które po wyłączeniu bezzwrotnych
środków z Unii Europejskiej wynoszą 246,5 mld zł. Jest
to wielkość o 8,9% wyższa od dochodów 2007 r. Warto
przypomnieć, że planowane dochody 2007 r. wzrosły w
stosunku do roku poprzedniego, czyli 2006 r., o
15,4%.
Nasze wątpliwości wcześniej przedstawiane doty-
czące przeszacowania PKB na 2008 r., ze względu na
malejący produkt krajowy w 2007 r. oraz wyraźny
trend spadkowy w dochodach podatkowych pod koniec
2007 r., prowadzą do konkluzji, że proponowany
wzrost dochodów może być trudny do zrealizowania.
Myślę, że w tym miejscu należy zasygnalizować
również fakt braku przewidywania wpłaty do budże-
tu z zysku Narodowego Banku Polskiego. O tym mó-
159
wili również moi przedmówcy. Aż trudno zgodzić się
z opinią, że przy podejmowaniu tej decyzji brano pod
uwagę tylko racje ekonomiczne.
Jeśli chodzi o dochody podatkowe, to planowany
jest ich wzrost nominalnie o 11% w odniesieniu do
roku 2007. Tutaj największe wątpliwości budzi dyna-
mika wpływów z podatku od towarów i usług oraz
podatku od osób fizycznych. Otóż dochody z VAT mają
wzrosnąć w ujęciu nominalnym prawie o 14%–13,9%.
Wcześniej w swym wystąpieniu sygnalizowałem o
pewnych zjawiskach, które mają miejsce w gospodar-
ce pod koniec 2007 r. – malejąca dynamika popytu
krajowego, ale również spożycia i inwestycji naszym
zdaniem nie upoważnia do takiego optymizmu.
Musimy również uwzględnić obniżenie stawki dla
przyjętej ustawowo kategorii budownictwa społecz-
nego, jak również zwrotów wydatków związanych z
budownictwem mieszkaniowym. Wzrost wpływów z
VAT, związanych z zakupem samolotu F-16, bo jest
też taka pozycja budżetowa, przy świadomości, że
pochodzą one z budżetu państwa, trudno uznać za
element optymistyczny.
Jeszcze większe wątpliwości budzi prognoza wpły-
wów z podatku dochodowego od osób fizycznych, a to
z kilku powodów. Waloryzacja pierwszego progu pro-
gresji, kwoty wolnej oraz ryczałtowych kosztów uzy-
skania przychodów, jak również zmiana zasad prze-
kazywania 1% podatku na rzecz organizacji pożytku
publicznego – to pierwszy powód. Jednak ważniejsza
sprawa, która nasuwa większe wątpliwości, to trudne
do oszacowania skutki wprowadzenia już za rok po-
datkowy 2007 r. wysokiej ulgi na każde dziecko po-
zostające na utrzymaniu. Przypomnę – 1145 zł, przy
dotychczasowej uldze 120 zł. A ponieważ brak jest
wiarygodnych danych dotyczących liczby dzieci w
rodzinach podatników tego podatku, uniemożliwia
to precyzyjne określenie skutków finansowych wpro-
wadzenia ulgi. Mimo tych uwarunkowań założono w
projekcie ustawy wzrost wpływów z PIT o 3,3%.
Trzeba przyznać obiektywnie, że jest obserwowa-
ny wysoki wzrost dochodów gospodarstw domowych,
zwłaszcza wynagrodzeń za pracę, oraz dochodów z
pozarolniczej działalności gospodarczej, w mniejszym
stopniu z emerytur i rent, ale wynikający z tego
wzrost wpływów podatkowych zostanie utracony w
wyniku wcześniej przedstawionych ulg.
W tym miejscu chciałbym się odnieść wprost do
exposé pana premiera Tuska, o czym mówiłem na
początku, który słusznie zauważył, że, cytuję: „Po-
wszechnym problemem jest niewystarczająca decen-
tralizacja władzy. Najłatwiej ośrodkom niższego
szczebla przekazać zadania. Trudniej przychodzi
przekazywanie kompetencji i przede wszystkim środ-
ków niezbędnych do realizacji zadań”. No i właśnie
musimy mieć świadomość, że ustawą o ulgach rodzin-
nych, która nie została uzgodniona z przedstawicie-
lami samorządów, zmniejszyliśmy dochody gmin
szacowane na 3,5–4 mld zł. Wcześniej czy później
trzeba będzie to zrekompensować. Proponujemy
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
160 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jan Łopata
wcześniej... (Oklaski) w ramach następującego zwięk-
szenia udziału gmin we wpływach z podatku od osób
fizycznych.
Jest również powszechne oczekiwanie, że mecha-
nizmy ulg przewidziane dla płatników podatku PIT
zostaną zastosowane także w stosunku rolników. O
tym mówiliśmy przed wyborami, o tym mówiliśmy
w kampanii. Tak będziemy chcieli również uczynić
w tym budżecie.
Jak mówimy o stronie dochodowej budżetu pań-
stwa, to godny podkreślenia jest wzrost o ponad
379% dochodów z budżetu Unii Europejskiej i innych
bezzwrotnych środków – z kwoty 9,3 mld do 35,3 mld
w planie na 2008 r. Trzeba się z tego cieszyć, ale
jednocześnie weryfikować stan możliwości wykorzy-
stania tak znacznej kwoty.
Wysoki Sejmie! Jeśli chodzi o stronę wydatkową
budżetu, to założono, że wydatki wzrosną o 12,6% – z
244,3 mld zł w roku bieżącym do 275,2 mld zł w przy-
szłym roku.
Jeśli przyjrzymy się temu, z czego wynika tak
znaczny wzrost wydatków budżetowych, to widzimy
ogromny wzrost dotacji dla Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, bo aż o 63,5% – z 20,5 mld do 34,5 mld
zł. To jest związane przede wszystkim z obniżeniem
składki rentowej od 1 lipca 2007 r. o 3% i od 1 stycz-
nia 2008 r. o dalsze 4%. Spowoduje to zmniejszenie
dochodów Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – i tu
są różne szacunki – od 19,5 mld do 24 mld zł.
Warto sobie w tym miejscu, szanowne posłanki,
szanowni posłowie, przypomnieć niedawno wnoszoną
do Trybunału Konstytucyjnego przez rzecznika praw
obywatelskich skargę dotyczącą ustawy o Kasie Rol-
niczego Ubezpieczenia Społecznego, o składce zdro-
wotnej KRUS. Tutaj ta wielkość oscyluje wokół kwo-
ty ok. 2,8 mld. Warto porównać te kwoty. Przypomi-
nam to, adresując tę uwagę do rzecznika praw oby-
watelskich.
Wysoki Sejmie! W ocenie ekonomistów to zmniej-
szenie składki na ubezpieczenie rentowe, które pro-
mowane było jako obniżenie klina podatkowego, nie
przyniesie pożądanego efektu ekonomicznego. Kosz-
ty pracy dla pracodawcy obniżą się nieco ponad 1
punkt procentowy, co pewnie będzie niezauważalne,
a na pewno nie spowoduje wzrostu zatrudnienia, zaś
dla pracowników, których płace z tego powodu wzro-
sną od kilku do kilkudziesięciu złotych miesięcznie,
będzie to też mało zauważalne. Natomiast utrata 24
mld zł to dla budżetu potężny problem. Za te pienią-
dze – o tym mówiliśmy w dyskusji nad tą ustawą –
można by rozwiązać więcej palących społecznie pro-
blemów, że wspomnę katastrofalną sytuację w ochro-
nie zdrowia, edukacji (o tym też wiele już mówiono
na tej sali dzisiaj; w edukacji, jak wiemy, założono
tylko 3-procentowy wzrost płac) czy też wstydliwy
dla społeczeństwa demokratycznego poziom najniż-
szych rent i emerytur. Trzeba weteranom pracy dać
możliwości godnego życia.
Jeżeli chodzi o inne pozycje wydatkowe, to trzeba
odnotować pozytywnie wzrost nakładów na Policję
– o 20% i Państwową Straż Pożarną (Dzwonek)...
Panie marszałku, można jeszcze?
...o 15,7%. Ochotników potraktowano już zdecydo-
wanie gorzej. W projekcie budżetu państwa na 2008 r.
zapisano niewielką kwotę, nieco ponad 28 mln zł, w
budżetach wojewodów. Dlaczego, zada ktoś pytanie.
Niech odpowiedzią będzie potraktowanie przez ustę-
pujący rząd Zjazdu Krajowego Ochotniczych Straży
Pożarnych – nie było nikogo, zlekceważono to, a prze-
kazanie tych pieniędzy wojewodom to dalszy element
obniżenia rangi i znaczenia zarówno zarządu główne-
go, jak i całej, blisko 700-tys., armii druhów straża-
ków. (Oklaski) Będziemy to chcieli w trakcie prac nad
budżetem zmienić, poszukując również dodatkowych
środków na zakup sprzętu dla pracujących w trudnych
warunkach druhów ochotników.
Myślę, że dogłębnego przyjrzenia się wymagają
pozycje wydatkowe takich jednostek i agencji, jak
Agencja Wywiadu właśnie – wzrost o 44%, CBA –
wzrost o 33%. Instytucje, które na mocy konstytucji
korzystają przy ustalaniu budżetu z niezależności,
również nie były skłonne do oszczędnego gospoda-
rowania. Wspomniany Instytut Pamięci Narodowej
założył wzrost wydatków o 36,8%, a w tym roku
jeszcze, pamiętam, otrzymywał dodatkowe środki
finansowe.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, proszę powoli zmierzać do końca.
Poseł Jan Łopata:
Już kończę, już kończę.
Wymaga to niewątpliwie szczegółowego przejrze-
nia.
I jeszcze jedna uwaga na koniec, szczegółowa,
może nawet bardzo szczegółowa, ale to bardzo ważne
dla polskiej wsi, dla hodowców trzody chlewnej. Cho-
dzi o wydzielenie kwoty ok. 200 mln zł na zwalczanie
choroby Aujeszkyego. Co to oznacza dla cyklicznych
górek świńskich, w odniesieniu do kłopotów ekspor-
towych, nie muszę tłumaczyć – jesteśmy w takim
właśnie okresie.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego jest za przekazaniem projek-
tu ustawy budżetowej do dalszych prac w komisjach
sejmowych. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Jakub Szulc, Platforma
Obywatelska.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jakub Szulc:
Panie Marszałku! Panie Premierze! Pani Mini-
ster! Wysoka Izbo! Na wstępie kilka słów odnośnie
do naszych obaw związanych z szybkim tempem
uchwalania budżetu na rok 2008 i tym, o czym mó-
wiła pani posłanka Błochowiak, niestety nieobecna.
Otóż – to do klubu Lewicy i Demokratów – my nie
tyle obawiamy się tego, że ten budżet musi zostać
uchwalony szybko – on po prostu musi zostać uchwa-
lony szybko. Faktycznie jest tak, że ekspertyzy mó-
wią o tym, iż termin konstytucyjny biegnie nie od
pierwszego momentu – większość ekspertyz mówi o
tym, że termin konstytucyjny na uchwalenie budże-
tu biegnie nie od momentu pierwszego złożenia, czy-
li nie od 27 września 2007 r., tylko od momentu dru-
giego złożenia, czyli od 16 listopada. Tyle tylko, że,
przypominam państwu, to nie eksperci – i nie eks-
pertyzy – będą podejmowali ewentualną decyzję o
rozwiązaniu parlamentu i o skróceniu kadencji, tylko
pan prezydent Kaczyński, a, jak wiemy, 2 lata temu,
kiedy rządził PiS, wtedy jeszcze nie z koalicją, ale już
współpracując z Ligą Polskich Rodzin i Samoobroną,
istniało uzasadnione ryzyko, iż pan prezydent jednak
zdecyduje się na skrócenie kadencji, mimo że u wła-
dzy była zupełnie inna ekipa niż jest teraz. W związ-
ku z tym w tym momencie nie chcemy się po prostu
narażać na ryzyko; dla obywateli oznaczałoby to ko-
nieczność ponownego stawienia się do urn i nieuza-
sadnione tak naprawdę koszty.
Bardzo się cieszę, że jest pani przewodnicząca
Natalli-Świat na sali, bo chciałbym kontynuować po-
lemikę, którą rozpoczęliśmy może niekoniecznie w
takiej formie, w jakiej ona powinna się odbywać. Na-
tomiast ma pani rację co do tego, że wzrost wpływów
podatkowych niekoniecznie musi oznaczać wzrost
fiskalizmu, że wskutek wysokiego tempa rozwoju
gospodarczego, wskutek zwiększania bazy podatko-
wej wpływy do budżetu z tytułów podatkowych mogą
być wyższe, natomiast niekoniecznie musi to ozna-
czać, że przeciętny obywatel zapłaci więcej. Tyle tyl-
ko, pani przewodnicząca, że wpływy podatkowe ro-
sną szybciej niż dynamika wzrostu produktu krajo-
wego brutto, co oznacza, ni mniej, ni więcej, tylko
tyle, że summa summarum obywatele będą musieli
zapłacić więcej – nie z tytułu podatku dochodowego
od osób fizycznych, bo rozumiem, że o tym pani prze-
wodnicząca mówiła, ale bardziej z tytułu na przykład
podatków pośrednich i innych wzrostów obciążeń.
Dynamika…
(Poseł Aleksandra Natalli-Świat: To jest bardzo
trudna polemika.)
Dobrze, w takim razie może podyskutujemy na
ten temat jeszcze później.
(Poseł Aleksandra Natalli-Świat: Ja nie będę sto-
sowała państwa metody.)
Natomiast fakty są takie, że udział podatków w
PKB z roku na rok przez ostatnich kilka lat się
zwiększa, i tego nie zabierze nikt. Niestety jest tak,
że przychody podatkowe rosną w tempie szybszym
161
niż rozwija się gospodarka państwa. I to jest niestety
spory kłopot.
Co do założeń budżetu na rok 2008, tutaj trzeba
powiedzieć kilka rzeczy. Faktycznie jest tak, że w
roku 2008 polska gospodarka będzie w dalszym cią-
gu rozwijać się dość szybko i będzie to kolejny rok, w
którym wskaźniki makroekonomiczne i uwarunko-
wania makroekonomiczne będą nam sprzyjały. Jed-
nak trzeba powiedzieć jedną zasadniczą rzecz, o któ-
rej pan poseł Łopata już przed momentem mówił,
mianowicie zastrzeżenia budzi co najmniej kilka za-
łożeń makroekonomicznych do tegoż budżetu, przede
wszystkim jeśli chodzi o dynamikę produktu krajo-
wego brutto, która, jak pan poseł zauważył, systema-
tycznie z kwartału na kwartał spada i nie wiadomo
tak naprawdę, czy uda się utrzymać dynamikę wzro-
stu PKB w przyszłym roku na poziomie 5,5%. To jest
proces, który trwa od ponad roku. Ponieważ wszyst-
kie procesy makroekonomiczne powinny być rozli-
czane nie w ujęciu miesięcznym, kwartalnym, tylko
w ujęciu rocznym lub okresu kilku nawet lat, nieste-
ty należy się spodziewać, że ta tendencja, która zo-
stała zapoczątkowana w 2007 r., będzie kontynuowa-
na. To niekoniecznie musi oznaczać od razu ubytek
dochodów do budżetu państwa, z jednego prostego
względu. Otóż ja nie zgodę się z panem posłem, że
popyt krajowy będzie malał w sposób taki, jak pan
to powiedział – to, co jest z kolei zapisane odnośnie
do popytu krajowego w projekcie ustawy budżetowej.
Wydaje mi się, ze względu na narastającą nierówno-
wagę, to znaczy na to, że rząd Jarosława Kaczyńskie-
go przez 2 lata wysyłał do gospodarki przede wszyst-
kim sygnały prokonsumpcyjne, a nie proinwestycyj-
ne, że płace rosły szybciej niż rosła efektywność
pracy, to w końcu, że cały czas nasi obywatele otrzy-
mują prezenty w postaci na przykład obniżki składki
rentowej, która nijak ma się do wzrostu efektywności
pracy, że de facto musi to spowodować zwiększone
zakupy i zwiększony przyrost wydatków w gospodar-
stwach domowych i doprowadzi do tego, że tak na-
prawdę wpływy, przede wszystkim z tytułu podatku
VAT, nie będą w przyszłym roku zagrożone.
Oczywiście w gospodarce narasta nierównowaga
i jest to spory problem. Mieliśmy, co prawda, przez 1
rok wzrost, który bazował na popycie krajowym i na
inwestycjach. Jednak widać, że w tym momencie rola
i udział inwestycji – widać to także w projekcie bu-
dżetu na rok 2008 – już spadają. Rząd Donalda Tu-
ska i minister Rostowski będą musieli zrobić wszyst-
ko, żeby w gospodarce utrwalać to, co będzie miało
charakter proinwestycyjny.
W kampanii wyborczej mówiliśmy dużo o cudzie
irlandzkim i o tym, że chcielibyśmy zrealizować taki
cud w Polsce. Przypomnę, że szybkie tempo wzrostu
w Irlandii w ciągu dwudziestu lat było spowodowane
przede wszystkim napływem inwestycji zagranicz-
nych. Inwestycje, które napływały do Irlandii, były
na poziomie pomiędzy 8 a 20% produktu krajowego
brutto. W tym momencie FDI, czyli bezpośrednie in-
westycje zagraniczne w Polsce, w 2007 r. osiągną
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
162 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jakub Szulc
przypuszczalnie kwotę w okolicach 13 mld euro, czy-
li niecałe 5% PKB. Daleko nam jeszcze do tego, żeby
mówić tutaj o cudzie irlandzkim, natomiast trzeba
absolutnie do niego zmierzać.
Przejdę do spraw zasadniczych, związanych z de-
ficytem budżetowym i tym, co mamy zapisane. Otóż
deficyt budżetowy jest na poziomie 28,6 mld. Pani
Natalli-Świat mówiła o tym, że deficyt budżetowy
sukcesywnie maleje. W projekcie budżetowym na rok
2008 już tego nie widać. Jest to budżet, który po raz
kolejny został opracowany zgodnie z ideą tzw. kotwi-
cy budżetowej, opartej właśnie na deficycie budżeto-
wym. Niestety, jest tak – mówiłem o tym wielokrot-
nie również z tego miejsca – że kotwica budżetowa
tak naprawdę nie ma żadnego znaczenia, dlatego że
możemy sobie ustalić przychody i wydatki na dowol-
nym poziomie, np. 200–230 mld, 400–430 mld, 100–
–130 mld. Deficyt budżetowy cały czas będzie taki
sam, a będzie się to miało nijak do tego, ile faktycznie
wydaje się pieniędzy i jakie są nasze faktyczne po-
trzeby pożyczkowe. Powtarzam to samo, co mówiłem
rok temu, 2 lata temu. Deficyt budżetowy to 28,6
mld, ale potrzeby pożyczkowe to 45,5 mld i jest to 6
mld, a więc 13% więcej niż planowane wykonanie w
roku 2007. O tym, niestety, pani przewodnicząca Na-
talli-Świat nie powiedziała.
Jeśli chodzi o dynamikę dochodów, to mamy tutaj
do czynienia znowu z taką sytuacją, która tak na-
prawdę uwiarygodnia tezę, którą postawiłem. Dyna-
mika przychodów jest dużo wyższa niż dynamika
produktu krajowego brutto i to już nawet po przefil-
trowaniu wydatków związanych z pieniędzmi, które
dostajemy z Unii Europejskiej, bo jest to dynamika
kilkunastoprocentowa. Jeszcze jedna rzecz. Mówi
pani, że bardzo dobrze, bo o 279% wzrastają środki
z Unii Europejskiej, które będziemy wydatkować.
Faktycznie wzrastają z 13 mld do 35 mld zł, tylko że
zapomniała pani powiedzieć o tym, że prawdopodob-
nie ok. 30% tych środków, które są zapisane w usta-
wie budżetowej na 2007 r., nie zostanie zrealizowane.
Planowane wykonanie jest tutaj na poziomie 9 mld
zł. W takim razie pytanie. Czy możemy zakładać, że
35 mld zł faktycznie będziemy w stanie wykorzystać,
skoro nie byliśmy w stanie wykorzystać tych pienię-
dzy w roku 2007, a była to kwota wiele niższa niż ta,
która jest zaplanowana na rok 2008?
Obsługa zadłużenia. Ma pani rację, obsługa za-
dłużenia faktycznie będzie niższa, koszt obsługi dłu-
gu będzie faktycznie niższy niż planowane wykona-
nie w roku 2007 o całe 0,7%, czyli zamiast 28 mld zł,
które planujemy wydać na ten cel w roku 2007, wy-
damy bodajże 27,3 mld, o ile dobrze pamiętam. Mu-
simy tu pamiętać jeszcze o jednej rzeczy, ponieważ
znakomita większość naszego zadłużenia to zadłu-
żenie denominowane w polskich złotych. Budżet za-
kłada, że średnia stopa referencyjna banku central-
nego w przyszłym roku wyniesie 5,2%. Jest to o tyle
nierealne, że inflacja prawdopodobnie będzie wyższa,
w związku z czym Narodowy Bank Polski prawdopo-
dobnie będzie musiał reagować i pewnie już w listo-
padzie będziemy mieli stopę referencyjną, stopę Na-
rodowego Banku Polskiego na poziomie 5%, co stawia
pod mocnym znakiem zapytania to, czy faktycznie
stopa referencyjna będzie średniorocznie w roku
2008 na poziomie 5,2. Czy koszt obsługi długu w
związku z tym nie będzie wyższy?
Rzecz absolutnie fatalna, o której mówiłem już
wielokrotnie, czyli rozdysponowanie salda przycho-
dów z prywatyzacji, czyli to, co faktycznie nie jest
uwzględnione jako wydatek Skarbu Państwa, jako
nasz koszt. Faktycznie jest to kosztem, ponieważ za-
łożone wpływy z prywatyzacji przez rząd Jarosława
Kaczyńskiego to 1 980 mln zł, a rozdysponowanie
tych środków – ponad 17 mld zł. Jest to 16 mld dziury,
która musi być sfinansowana, tzn. jest to 16 mld zł,
które muszą być dodatkowo wydane. Tak niestety
jest, panie pośle, bo jeżeli zsumujemy deficyt budże-
towy i porównamy to z potrzebami pożyczkowymi,
to okaże się, że jest to dokładnie taka kwota. Nie
mniej, nie więcej, tylko właśnie tyle.
Dodatkowo zostawiacie państwo kukułcze jaja w
postaci np. takich rzeczy, jak emerytury pomostowe.
Z tego, co wiem, wynika, że w Ministerstwie Pracy i
Polityki Społecznej jest przygotowany projekt ustawy
dotyczący emerytur pomostowych. Nie mieliście od-
wagi go zaprezentować, opublikować listy ewentual-
nych beneficjentów tego systemu. W związku z tym
tak naprawdę nie wiemy, ile nas to będzie kosztowa-
ło, a będzie nas to kosztowało na pewno. To jest
uśpiony deficyt, który za chwilę się uaktywni.
Jeśli chodzi o reformę finansów publicznych, któ-
ra rzekomo została zarzucona przez Platformę Oby-
watelską, to trzeba powiedzieć dwie rzeczy. Po pierw-
sze, nie reforma finansów publicznych tylko konsoli-
dacja systemu finansów publicznych – to jest pierwsza
rzecz, o której trzeba powiedzieć. To nie była cało-
ściowa reforma finansów publicznych. Po drugie – o
ile sobie dobrze przypominam, a wydaje mi się, że tak
– 10 lipca 2007 r. zostało zwołane specjalne posiedze-
nie Sejmu, na którym mieliśmy się zająć właśnie
projektem ustawy o finansach publicznych, tylko że
do rozpatrzenia tego projektu nie doszło. W tym cza-
sie byliście państwo zajęci wyrzucaniem Andrzeja
Leppera z rządu. Potem wprowadzenie tego projektu
ustawy pod obrady na przedostatnim lub nawet
ostatnim posiedzeniu Sejmu przed wyborami nie
miało absolutnie żadnego sensu, bo i tak Sejm nie
zająłby się tym i ta ustawa nie zostałaby przez Sejm
zatwierdzona. W związku z tym bardzo proszę nie
mówić o tym, że to nasza wina, że reforma finansów
publicznych, ustawa o finansach publicznych nie
przeszła przez Sejm.
Na zakończenie jeszcze o irlandzkim cudzie, o
którym już wspomniałem, czyli o dużym wzroście
inwestycji, przede wszystkim inwestycji zagranicz-
nych, bo na takie inwestycje powinniśmy liczyć, aby
działały odpowiednio stymulująco i prorozwojowo na
polską gospodarkę. Wiązał się on z jedną zasadniczą
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jakub Szulc
zmianą: dramatycznym uproszczeniem systemu po-
datkowego w Irlandii, to znaczy z niskimi i prostymi
podatkami. Nie mówię tutaj o podatku dochodowym
od osób fizycznych, tylko o gruntownej reformie prze-
pisów CIT i VAT, które są absolutnie konieczne do
tego, żeby przedsiębiorcy widzieli sens inwestowania
w Polsce. Wynika to z jednego prostego względu. Im
bardziej zagmatwany, skomplikowany i nieprzejrzy-
sty system podatkowy, tym zdecydowanie maleje
chęć do inwestowania, mimo że stawki niekoniecznie
muszą być najwyższe. W związku z czym ogromna
prośba do rządu, żeby reformą podatkową zajął się w
pierwszej kolejności. Dziękuję bardzo. Dziękuję, pa-
nie marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pani posłanka Elżbieta Rafalska,
Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Elżbieta Rafalska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mówić o budżecie
zajmująco nie jest łatwo, a mówić o budżecie zajmują-
co i długo to już w ogóle trudno. Chociaż moi przed-
mówcy udowodnili, że jest to możliwe. Chcąc mówić o
rozwiązywaniu problemów społecznych, postaram się,
żeby między deficytem, działami, rozdziałami i czę-
ściami budżetu nie umknęły nam zadania, które słu-
żą rozwiązywaniu ważnych kwestii społecznych.
Oczywiście dopóki nie będziemy mieli budżetu zada-
niowego, który jest klarowny i czytelny, dopóty ten
budżet pozostanie księgowym wizerunkiem dochodów
i wydatków budżetu państwa.
Będę chciała tu dzisiaj przekonać Wysoką Izbę o
tym, że budżet przygotowany przez rząd premiera
Jarosława Kaczyńskiego jest budżetem solidarnej i
przemyślanej polityki społecznej, że jest to budżet
przyjazny Polakom, polskim rodzinom, szczególnie
tym, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej,
socjalnej czy zawodowej, że jest to budżet skutecz-
nych rozwiązań prospołecznych, zabezpieczający po-
trzeby, wynikający z diagnozy tych potrzeb, ale też
aktualnie obowiązującego stanu prawnego.
Premier Donald Tusk w swoim exposé wymienił
trzy kluczowe dla działań jego rządu obszary polity-
ki społecznej, którą nazwał polityką solidarną, a
więc: po pierwsze, solidarność między pokoleniami,
po drugie, solidarność między regionami, po trzecie,
solidarność między grupami społecznymi. To bardzo
dobrze, bo w tych obszarach działania budżet przy-
gotowany przez Prawo i Sprawiedliwość odpowiada
na państwa oczekiwania. To zawsze jest kwestia gru-
powania celów, układania tej hierarchii celów, hie-
rarchii ważności.
163
W pierwszym obszarze solidarności między poko-
leniami mamy ujęte finansowe skutki przywrócenia
corocznej waloryzacji rent i emerytur, i to corocznej
waloryzacji nie tylko o wskaźnik inflacji, ale również
o udział co najmniej w 20-procentowym wzroście
przeciętnego wynagrodzenia. To może być 20% prze-
ciętnego wynagrodzenia, ale może być też więcej. W
ramach tej pokoleniowej solidarności jak najbardziej
odnajdują się wydatki na zakończenie procesu wy-
równywania tzw. starego portfela. To było pilne, bo
starsi ludzie nie mogli czekać z harmonogramem do
tej pory przyjętym i obowiązującym, który mówił, że
wyrównamy stary portfel w 2011 r.
W tegorocznym budżecie na obowiązkowe ubez-
pieczenia społeczne zaplanowano 14,3 mld zł więcej,
w tym uwzględniono również obniżenie składek na
ubezpieczenie, składki rentowej z 13% do 6%, a więc
dotacja dla FUZ została zaplanowana na poziomie
34,7 mld zł i jest zwiększona o ponad 69%. A państwa
i państwa rząd, rząd premiera Tuska w kolejnym bu-
dżecie czeka niełatwy wysiłek zakończenia reformy
emerytalnej, tak by interesy młodych Polaków dały
się pogodzić z troską o starszych, którzy aktywność
zawodową mają poza sobą.
Odpowiem tu panu posłowi, który stawiał zarzut
rządowi Prawa i Sprawiedliwości o brak przygotowa-
nia ustawy o emeryturach pomostowych, że żadna z
sił politycznych dotychczas zasiadających w parla-
mencie tamtej kadencji – a zobaczymy, czy i tej kaden-
cji – nie była i nie jest gotowa na podjęcie takiego
wysiłku. Jeżeli państwo podejmiecie się tego trudu,
to będziecie musieli prowadzić długie i trudne nego-
cjacje. Nam się to nie udało, ponieważ ta kadencja nie
dobiegła końca, a szuflady w ministerstwie pracy są
pełne rozwiązań ustawowych i można z nich skorzy-
stać. Nie jest to łatwe ani wdzięczne zadanie – to pole
minowe, ale po tym polu minowym będziecie państwo
musieli chodzić i szukać sojuszników oraz poparcia,
bo rzeczywiście ten problem wymaga rozwiązania.
Pan minister...
(Poseł Włodzimierz Witold Karpiński: Razem
przejdziemy.)
Prawo i Sprawiedliwość nigdy nie unikało trud-
nych decyzji.
(Poseł Włodzimierz Witold Karpiński: Na to liczy-
my.)
Zawsze mówiłam, że nie może być tak, by w od-
niesieniu do rozwiązań emerytalnych, w dążeniu do
zakończenia reformy emerytalnej służyła temu tylko
część sił politycznych, bo to są emerytury wszystkich
Polaków...
(Poseł Włodzimierz Witold Karpiński: Święte słowa.)
...i dotyczą nas wszystkich. (Oklaski)
Pan minister Rostowski, przedstawiając budżet
w zakresie kierunkowych działań polityki społecznej,
wskazał dwa kierunki. Pierwszy z nich to skuteczne
wsparcie osób wykluczonych z rynku pracy i przy-
wrócenie ich na rynek pracy. Tu również, proszę
państwa, dostajecie od nas dobre rozwiązania. Dzia-
łania dotychczasowego rządu będą służyć realizacji
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
164 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Elżbieta Rafalska
tego celu, bo on był również naszym pierwszoplano-
wym, głównym zadaniem. Zadanie przywrócenia na
rynek pracy bezrobotnych jest dzisiaj, proszę pań-
stwa, szczególnie trudne, ponieważ bezrobocie male-
je, a bezrobotni, którzy są wciąż bezrobotni, są tymi,
którzy na rynku są długotrwale wykluczeni. To są ci,
którzy bardzo często mają słabe kwalifikacje. Nie jest
to problem tylko polskiego bezrobocia, bo z aktywi-
zowaniem tych długotrwale bezrobotnych borykają
się kraje bardziej doświadczone z bezrobociem niż
Polska. Zostawiamy więc państwu Fundusz Pracy w
znakomitej kondycji finansowej, fundusz z ponad 8
mld zł przychodów.
Rok 2008 będzie kolejnym rokiem, w którym na-
kłady na aktywne formy przeciwdziałania bezrobo-
ciu wzrastają. To są największe nakłady w tych
dwóch ostatnich latach. Fundusz Pracy wreszcie
spłacił kredyt, a ze względu na mniejsze środki prze-
znaczane na wypłaty zasiłków dla osób bezrobotnych,
bo przecież mamy mniej osób bezrobotnych, można
aktywizować bezrobotnych w różnych grupach wie-
kowych, w różnych grupach zawodowych. Proszę
jednak pamiętać przy składaniu deklaracji, że często
nie jest to wyłącznie kwestia pieniędzy czy atrakcyj-
ności ofert szkoleniowych, że każdy rząd na pewnym
poziomie napotyka pewne ograniczenia i że one nie
są zależne wyłącznie od nas.
Rynek pracy jest chłonny, bezrobocie maleje, ro-
sną wynagrodzenia. To dobra sytuacja dla Polaków
i Prawo i Sprawiedliwość ma w tym udział. A więc
na rynku pracy sytuacja jest dosyć unormowana,
komfortowa, wręcz znakomita sytuacja, jeżeli chodzi
o przychody Funduszu Pracy. Jeżeli mamy utrzyma-
ną stałą składkę 2,45, rosną wynagrodzenia, to te
przychody też są niezłe, spada wypłata zasiłków,
struktura tych wydatków poprawia się wreszcie na
korzyść takiej struktury, w której nie przeważają
wydatki na zasiłki, tylko przeważają wydatki na ak-
tywne formy przeciwdziałania bezrobociu.
Drugi obszar wskazany przez ministra finansów
to ograniczanie ubóstwa. Ograniczanie poprzez wła-
ściwe adresowanie, rozpoznawanie przyczyn, rozpo-
znawanie potrzeb. Oczywiście nie będę tu mówiła o
przyczynach ubóstwa, bo zajęłoby to dużo czasu.
Właściwie powinniśmy ograniczać przyczyny ubó-
stwa, a nie marginalizować ubóstwo. Nie mamy jed-
nak takiej komfortowej sytuacji, że ubóstwa nie ma.
Ubóstwo jest i nikt go dzisiaj nie akceptuje, toteż
staramy się oczywiście zminimalizować jego zakres,
zmniejszyć je. W jaki sposób to robimy? Jaki zosta-
wiamy państwu budżet, który pozwoli na to, by po-
móc tym, którzy mimo wszystko nie potrafią się w
tych trudnych czasach odnaleźć z różnych powodów?
Są więc zabezpieczone środki na dotacje celowe dla
gmin – mówię tu o takim podstawowym instrumen-
cie, narzędziu działania – a więc na wypłaty świad-
czeń z pomocy społecznej. Jest tu nam niezwykle
pomocna sytuacja na ryku pracy, bo – jak wiemy –
główną przyczyną powstawania ubóstwa i przyzna-
wania świadczeń z pomocy społecznej jest bezrobocie
i oczywiście chcemy, żeby w polskich rodzinach ludzie
pracowali, a nie korzystali wyłącznie i żyli ze świad-
czeń pomocy społecznej.
W tym przypadku rząd Prawa i Sprawiedliwości,
podnosząc minimalne wynagrodzenie do kwoty 1126
zł, sprawił, że ludzie, którzy pracują i zarabiają, nie
muszą od razu stanąć w kolejce po świadczenia z po-
mocy społecznej, bo mielibyśmy sytuację zupełnie
nienormalną, sytuację, w której w rodzinie dwie oso-
by pracują, a mimo że pracują, wpisują się w kryteria
dochodowe pomocy społecznej. To nie jest system,
który motywowałby Polaków do szukania pracy i po-
dejmowania tej pracy, do budowania etosu pracy.
Mamy też środki przeznaczone na pomoc mate-
rialną dla rodzin i osób, bo tak się to w ustawie o
pomocy społecznej nazywa. Mamy środki na usługi
opiekuńcze w przypadku osób, które wymagają po-
mocy osób trzecich, i dotacje dla domów pomocy spo-
łecznej. Cały zatem ten obszar wsparcia zadań, które
są głównie wykonywane przez samorządy czy to
gminne, czy to powiatowe, jest zagwarantowany, za-
bezpieczony w tym budżecie. Są też środki na rządo-
we i resortowe programy. Jakie to programy? A więc
programy wspierania opieki nad dzieckiem i rodziną,
w tym zapobiegania niedostosowaniu społecznemu,
budowania lokalnych systemów opieki nad dziec-
kiem. Są programy promowania aktywnych form
przeciwdziałania wykluczeniu, powrotu osób bez-
domnych do społeczności, wspierania rozwoju spół-
dzielczości socjalnej. Na żadnym poziomie nie są to
środki mniejsze niż te, które były do tej pory. Nie
będę podawała precyzyjnie wskaźników wzrostu
kwot przeznaczonych na te zadania, niezwykle waż-
ne zadania.
Mamy tu też program, który jest realizowany
drugi rok z rzędu, czyli wieloletni program „Pomoc
państwa w zakresie dożywiania”. To program, który
był przyjęty jako jeden z pierwszych programów rzą-
dów Prawa i Sprawiedliwości jeszcze w grudniu 2005 r.,
a w którym zwielokrotniliśmy nakłady na tę pomoc.
Mamy tam nakłady 500 mln zł, z czego 250 mln zł
jest w budżetach wojewodów, a 250 mln zł jest w re-
zerwie. Pozwala to na natychmiastowe uruchomienie
z początkiem roku budżetowego środków, a nie, jak
bywało wcześniej, umieszczenie środków wyłącznie
w rezerwach celowych, co powodowało, że dopiero w
II kwartale przeznaczaliśmy środki albo te środki nie
były systematycznie przekazywane i samorząd był
zobowiązany do uruchamiania z początkiem roku
budżetowego swoich własnych środków.
A więc rozwiązanie, mechanizm, cele, zadania są
bardzo dobre. Myślę, że nie tylko znacząco rozwiąza-
ło to problem niedożywienia dzieci i młodzieży, ale
jest tu też możliwość pomagania osobom starszym,
rodzinom, które znalazły się w trudnej sytuacji ma-
terialnej. Przeznaczone są te środki na świadczenia
rodzinne. Ciągle jeszcze w tym budżecie mamy środ-
ki na zaliczkę alimentacyjną, ale od 1 października
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Elżbieta Rafalska
2008 r. mówimy już o świadczeniach z funduszu ali-
mentacyjnego.
Wyrazem troski o sytuację osób niepełnospraw-
nych jest też zawsze sytuacja Państwowego Fundu-
szu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, którego
środki wynoszą 4,7 mld zł i do którego dotacja z bu-
dżetu państwa wynosi 930 mln zł. Z kolei szukanie
szczegółowych rozwiązań, atrakcyjnych ofert progra-
mowych, projektów zależy po części od działań
PFRON, po części od działań samorządu.
Proszę państwa, na koniec swojej rekomendacji
tych części budżetowych, które odnoszą się do kwe-
stii społecznych, głównie też kwestii socjalnych,
chciałabym powiedzieć, że dla rozwiązania proble-
mów społecznych potrzebne są oczywiście dobre roz-
wiązania systemowe i potrzebne są środki na zreali-
zowanie tych dobrych rozwiązań. My to państwu
dzisiaj w budżecie na 2008 r. pozostawiamy, a pań-
stwo musicie być przygotowani, że mimo to nie
wszystko uda się wam w kwestiach społecznych roz-
wiązać. Dziękuję bardzo.
(Głos z sali: Brawo.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo pani posłance.
Głos zabierze pan poseł Paweł Arndt, Platforma
Obywatelska.
Poseł Paweł Arndt:
Panie Marszałku! Panie Posłanki! Panowie Po-
słowie! Prace nad budżetem, nad projektem budżetu
na 2008 r. rozpoczynamy w końcówce listopada.
Trudność w jego rozpatrywaniu polega więc nie tylko
na tym, że został on przygotowany przez poprzedni
rząd, a przedkładany przez nowy rząd, ale także na
tym, że mamy niezwykle mało czasu na jego uchwa-
lenie. Zwykle prace nad budżetem w Sejmie rozpo-
czynane są w pierwszej połowie października. To
wszystko stanowi, że możemy mieć pewne problemy
z głębszymi zmianami projektu budżetu na 2008 r.
W uzasadnieniu do projektu ustawy budżetowej
czytamy, że analiza sytuacji gospodarczej i społecznej
wskazuje, iż niezbędnym warunkiem przyśpieszenia
wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia są
m.in. naprawa finansów publicznych, pobudzenie
przedsiębiorczości, promocja zatrudnienia i wspiera-
nie działań ograniczających bezrobocie. Tymczasem
z przedłożonego dokumentu nie bardzo wynika, że
nastąpi poprawa zarządzania finansami publiczny-
mi, a środki stymulujące wzrost są wystarczające.
Zaplanowany deficyt jest wysoki, wydatki rosną no-
minalnie o 19,9%, a udział wydatków w PKB rośnie,
nawet jeśli pominiemy wydatki na finansowanie pro-
jektów z udziałem środków Unii Europejskiej.
165
Rosną oczywiście również dochody. Przy plano-
wanym wzroście realnym o 5,5% prognozuje się, że
dochody podatkowe i niepodatkowe wzrosną nomi-
nalnie o 8,9% w stosunku do 2007 r. Czy zatem real-
na jest realizacja tak programowanych dochodów?
Sądzę, że wątpliwości mogą budzić wpływy z podatku
dochodowego od osób fizycznych. Mówił już o tym
pan poseł Łopata. Otóż mają one być wyższe o 3,3%
od prognozowanego wykonania w roku 2007. Tym-
czasem jednak w 2008 r. zajdzie szereg zmian syste-
mowych takich jak zwiększenie ulgi podatkowej na
każde dziecko, waloryzacja pierwszego progu podat-
kowego, obniżenie składki rentowej, zwiększenie
udziałów gmin we wpływach z podatku PIT czy też
zmiany zasad przekazywania 1% podatku należnego
na rzecz organizacji pożytku publicznego. Te rozwią-
zania z pewnością nie ułatwią uzyskania wyższych
dochodów z tego tytułu.
Przy rozpatrywaniu budżetu nie możemy zapo-
minać również o zewnętrznych uwarunkowaniach
makroekonomicznych. Do głównych zagrożeń dla
prognoz wzrostu gospodarczego, a więc i dochodów
budżetowych, zaliczyć należy sytuację gospodarczą
u naszych głównych partnerów handlowych. Sytu-
acja na giełdach światowych wskazuje na wzrost ry-
zyka, a to może w konsekwencji spowodować obniżenie
wydatków konsumpcyjnych. Przedstawiane problemy
mogą odbić się na możliwości uzyskania stosunkowo
wysokich dochodów zaplanowanych w projekcie bu-
dżetu na rok 2008, a przecież rząd za jedno z priory-
tetowych zadań przyjął obniżenie deficytu budżetowe-
go. Trzeba więc szukać oszczędności w wydatkach. Z
pewnością nie znajdziemy ich w grupie tzw. wydatków
prorozwojowych. Trudno będzie obniżać wydatki na
rozwój przedsiębiorczości, na naukę czy na infrastruk-
turę. Np. na naukę planuje się wzrost wydatków no-
minalnie o 11,2%. To nie jest mało, ale przecież mniej
niż wzrost wydatków ogółem.
Kilka zdań więcej chciałbym powiedzieć o wydat-
kach na inwestycje, głównie te zapisane w budżeto-
wym wykazie inwestycji wieloletnich. Stanowić one
mogą, przynajmniej w jakiejś mierze, o możliwo-
ściach rozwojowych naszego kraju. Są wśród nich
inwestycje infrastrukturalne oraz inwestycje w na-
ukę, wiedzę. Inwestycje infrastrukturalne, drogowe
i kolejowe, dotyczą szlaków komunikacyjnych zwią-
zanych z obsługą Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej
Euro 2012.
Najwięcej spośród inwestycji wieloletnich, bo aż sie-
dem, dotyczy zdrowia. Dwie z nich są inwestycjami
nowo rozpoczynanymi. Mam nadzieję, że są rzeczywi-
ście potrzebne, a co istotne – dobrze przygotowane do
realizacji, że nie będziemy tych szpitali budowali tak
jak np. szpitala klinicznego w Łodzi, który jest w reali-
zacji od 1975 r. i data zakończenia: 2009 r., wcale nie
jest taka pewna. Przykładem dobrze przygotowanej
inwestycji nie jest również Szpital Uniwersytecki w
Krakowie, którego realizację rozpoczęto w 2006 r., w
tym to roku wydano zaledwie 11 tys. zł. Ile zostanie
wydatkowanych środków w 2007 r., tego jeszcze nie
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
166 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Paweł Arndt
wiemy, ale za to wiemy, że planowane nakłady do po-
niesienia po 2007 r. są wyższe niż jeszcze rok temu.
Podobnie źle przygotowano do realizacji dwie inwesty-
cje kolejowe i jedną drogową. Najwyższa Izba Kontroli,
która badała realizację tych inwestycji, negatywnie
oceniła wykonanie budżetu w 2006 r. w tym zakresie.
Trudno ocenić na podstawie projektu budżetu, jak
te zadania były czy są realizowane w 2007 r. Niestety
wartości kosztorysowe obu inwestycji kolejowych
wzrosły o kilkadziesiąt procent. O blisko 100% wzro-
sła wartość inwestycji drogowej, jedynej wśród inwe-
stycji wieloletnich – obwodnicy Wrocławia A8. Jeśli
tak będziemy planować i realizować inwestycje w
przyszłości, to na czas nie zbudujemy żadnego szpita-
la, żadnej drogi, żadnego stadionu. To bardzo ważna
nauczka. Myślę, że powinniśmy wziąć to sobie głęboko
do serca i inaczej wydawać pieniądze budżetowe.
Podsumowując tę część wystąpienia, chciałbym
stwierdzić, że jest grupa wydatków, w której trudno
szukać oszczędności. Są to wydatki prorozwojowe.
Jest też grupa innych wydatków, których ogranicze-
nie może być trudne. To cała sfera tzw. wydatków
sztywnych, więc determinowanych różnymi ustawa-
mi. Niestety ta grupa wydatków w naszym budżecie
z roku na rok rośnie. Należą do nich wszelkiego ro-
dzaju dotacje i subwencje, choćby do samorządów
terytorialnych. Do grupy tej należą również wydatki
na obronę narodową. Zgodnie z ustawą o przebudo-
wie i modernizacji technicznej oraz funkcjonowaniu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wydatki na
tę część budżetową powinny być nie mniejsze niż
1,95% PKB z roku poprzedzającego rok budżetowy.
Nakłady w 2008 r. na obronę narodową mają być
wyższe niż w 2007 r. o 11,7%, a więc zdaje się, że
więcej niż wzrost PKB. Przy założeniu, że m.in. ogra-
niczać będziemy udział polskich kontyngentów woj-
skowych poza granicami państwa, być może tu moż-
na próbować zmniejszyć wydatki budżetu. Ale z
pewnością głównych źródeł oszczędności należy szu-
kać gdzie indziej.
Przed nami intensywna praca nad budżetem w
Komisji Finansów Publicznych. Jestem przekonany,
że znajdziemy takie oszczędności. Dziękuję bardzo za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pani posłanka Grażyna Gęsicka,
Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Grażyna Gęsicka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałabym się
odnieść do kwestii budżetu, jeśli chodzi o wykorzy-
stanie środków unijnych i projekty prorozwojowe.
Zacznę od tego, że jeżeli weźmiemy pod uwagę
saldo rozliczeń Polski z Unią Europejską, korzyści,
jakie przynosi Polsce przynależność do Unii, zauwa-
żymy, że od 2004 r. to saldo jest nieustająco dodatnie.
W 2006 r. nasze rozliczenia dawały Polsce 6,7 mld zł
na plus, w 2005 r. było podobnie, w 2006 r. uzyskali-
śmy saldo prawie 11 mld , a w 2007 r. do końca wrze-
śnia już mamy na plusie 9 mld i pewnie będziemy
mieć więcej.
W 2008 r. środki przekazane Polsce przez Unię
Europejską wyniosą ponad 44 mld zł, a nasza składka
nieco ponad 12 mld zł. Oznacza to, że saldo w 2008 r.
powinno wynieść ok. 32 mld zł. To takie saldo jak
skumulowane w latach 2004–2007, olbrzymi przy-
pływ pieniędzy do Polski.
Jeśli chodzi o ten przypływ, na który wcześniej
zwracała uwagę pani poseł Skowrońska, nie będzie
on automatyczny; żeby nastąpił, trzeba będzie bar-
dzo mocno się napracować. Zadaniem rządu, jeżeli
chcemy uzyskać saldo tego typu, będzie, po pierwsze,
pełne i sprawne zagospodarowanie wypłat dla rolni-
ków i innych wypłat w ramach wspólnej polityki rol-
nej, po drugie, pełne wykorzystanie środków, które
pozostały jeszcze do wykorzystania w Narodowym
Planie Rozwoju 2004–2006 – rok 2008 jest ostatnim
rokiem wykorzystania tej perspektywy – i wreszcie
jak najszybsze uruchomienie i wdrożenie programów
operacyjnych z perspektywy na lata 2007–2013, w
tym udzielenie województwom dotacji rozwojowej.
Chcę zauważyć, że rząd Prawa i Sprawiedliwości
zostawia rządowi Platformy Obywatelskiej i Polskie-
go Stronnictwa Ludowego pełne zabezpieczenie
środków na realizację programów rozwojowych. W
budżecie państwa na 2008 r. przeznaczono prawie
45 300 mln zł na finansowanie projektów z udziałem
środków unijnych. Z tego ponad 15 mld przeznaczo-
no na wspólną politykę rolną, a reszta, czyli ok. 30
mld zł, jest na finansowanie projektów z funduszy
strukturalnych, Funduszu Spójności, norweskiego
mechanizmu finansowego i Europejskiego Obszaru
Gospodarczego.
Jak wspomniałam, na te projekty jest ok. 30 mld zł.
Gdzie w budżecie są te pieniądze? Po pierwsze, w
częściach budżetowych, w częściach, którymi dyspo-
nują poszczególni dysponenci odpowiedzialni za re-
alizację projektów z udziałem środków Unii Europej-
skiej. Warto zauważyć, że w 2008 r. konstrukcja bu-
dżetu pozwala zainteresowanym zobaczyć, gdzie są
te środki, ponieważ w tych częściach, działach i roz-
działach dodane są kolumny, w których wyodrębnio-
no, podano, ile jest pieniędzy na projekty z udziałem
środków z Unii Europejskiej. To rzeczywiście niezwy-
kle czytelna konstrukcja i każdy może się zoriento-
wać, jakie to pieniądze.
Zabieg wyodrębnienia tych środków stał się nie-
zbędny z tego względu, że na mocy znowelizowanej
ustawy o finansach publicznych środki unijne z nowej
perspektywy na lata 2007–2013 zostały włączone do
budżetu. Do tej pory środki unijne były poza budże-
tem, a polskie współfinansowanie było zawarte w
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Grażyna Gęsicka
budżecie, w związku z tym można było to zauważyć.
Gdyby tego nie wyodrębniono, nie wiedzielibyśmy,
gdzie są te środki.
W poszczególnych częściach budżetowych znajdu-
je się kwota ponad 8600 mln zł na finansowanie pro-
jektów Narodowego Planu Rozwoju 2004–2006, Na-
rodowych Strategicznych Ram Odniesienia, instru-
mentu norweskiego i EOG. Ponieważ pieniądze te są
w częściach budżetowych, poszczególni dysponenci
będą mogli korzystać z nich natychmiast po nowym
roku. Oczywiście stwarza to możliwość bardzo szyb-
kiego uruchomienia finansowania projektów zarów-
no z tzw. starej perspektywy, jak i z nowej. Jeśli cho-
dzi o te 8600 mln zł, znaczna część, ponad 6,5 mld,
to środki zwracane, zrefundowane z Unii Europej-
skiej, a tylko ok. 2 mld to polski wkład.
Chciałabym też zwrócić uwagę na fakt, że w bu-
dżecie państwa zapewniono środki na tzw. dotację
rozwojową dla województw, która jest niezbędna,
żeby województwa zrealizowały regionalne programy
operacyjne. Województwa otrzymają tę dotację, znaj-
duje się ona w części 34: Rozwój regionalny, i wynosi
prawie 1400 mln zł. Ponadto województwa mają jesz-
cze w swoim budżecie, w odrębnej kolumnie 13, ok.
100 mln zł na sfinansowanie projektów współfinan-
sowanych z Unii Europejskiej.
Jeśli chodzi o dotację rozwojową, warunkiem jej
przyznania jest podpisanie kontraktu wojewódzkie-
go. Jako minister podpisałam te kontrakty w ostat-
nich dniach mojego urzędowania. Nie przesłano ich
województwom, lecz zostały niejako zawrócone i
obecnie są przepracowywane. Chcę zauważyć, że wo-
jewództwa nie otrzymają pieniędzy, jeśli kontrakty
nie zostaną podpisane. Myślę, że byłoby dużo lepiej,
gdyby można było je podpisać, a następnie przepra-
cowywać i opatrywać aneksami. Przynajmniej pie-
niądze zaczęłyby krążyć znacznie szybciej.
Te słowa i przypomnienie o tym fakcie dedykuję
nieobecnemu panu premierowi, który powiedział
rano, odpowiadając na pytania, że nie będzie bloko-
wał niczego, co można zrealizować, i przyspieszy re-
alizowanie różnych programów i projektów. Chciała-
bym zwrócić uwagę, że czekają beneficjenci: woje-
wództwa, przedsiębiorcy, samorządy gmin i powia-
tów. Pieniądze w postaci ponad 700 mln euro Unia
Europejska już nam przysłała, leżą one na koncie w
NBP, ale nie są przesłane kontrakty, a co za tym
idzie, dotacja rozwojowa nie może być udzielona.
Chciałabym również zwrócić uwagę na fakt, że
poza tymi 8,6 mld zł, które znajdują się w częściach
budżetowych, ponad 21 mld zł jest w rezerwie w po-
zycji 8, rezerwie, która służy finansowaniu wspólnej
polityki rolnej, programów operacyjnych, norweskie-
go mechanizmu finansowego i Europejskiego Obsza-
ru Gospodarczego. Oznacza to, że ta jedna rezerwa
obejmuje większość środków, które są ulokowane w
rezerwach.
167
Proszę państwa, chciałabym nawiązać do tego, co
mówił pan poseł Chlebowski, którego – jak widzę –
też nie ma. On rokrocznie powtarza swój wątek o
tych rezerwach, których jest za dużo, i że wszystko
powinno trafić do części budżetowej. Szkoda, że go
nie ma, bo pewno za rok znowu… No nie, przepra-
szam, Platforma Obywatelska rządzi, więc za rok
tego nie usłyszymy. Chciałabym krótko przedstawić,
jaki jest powód, dla którego została skonstruowana
tak duża rezerwa. Otóż gdyby pójść tropem propono-
wanym przez pana posła Chlebowskiego, należałoby
w częściach budżetowych dać chyba 60% czy 100%
jeszcze więcej pieniędzy, niż jest teraz, dlatego że
każdy dysponent budżetu chciałby mieć od razu
wszystkie pieniądze, które są potrzebne na projekty
unijne, na swoim koncie i z nich korzystać lub nie.
Gdybyśmy chcieli te wszystkie pieniądze umieścić u
dysponentów, musielibyśmy bardzo dobrze wiedzieć,
kto ile wyda, i bardzo dobrze to zaplanować. Mamy
nową perspektywę, 2008 r. jest dopiero pierwszym
rokiem wydatkowania i naprawdę nie jesteśmy w
stanie precyzyjnie zaplanować, kto ile wyda. Dlatego
też ministerstwa, agencje rządowe, województwa do-
stają na początek niemałe pieniądze i jest bardzo
duża rezerwa, z której można stosunkowo łatwo za
pośrednictwem instytucji zarządzających, Minister-
stwa Rozwoju Regionalnego czerpać potrzebne środ-
ki. Dzięki temu nie zamrażamy w budżecie olbrzy-
mich kwot, które leżałyby na koncie i czekały, aż taki
czy inny dysponent zechce czy będzie mógł ich użyć
itd. Czyli robienie rezerw nie jest podyktowane chę-
cią, żeby Wysoka Izba nie przyglądała się temu, co
jest w tym budżecie, tylko całkowicie racjonalnym
wykorzystaniem pieniędzy publicznych, zapewniają-
cym stosowną elastyczność budżetu. Oczywiście w
momencie kiedy monitorowanie wydatków, wiedza o
tym, jak poszczególni dysponenci gospodarują wydat-
kami, będzie zaawansowana, można będzie tę część
oddaną dysponentom odpowiednio zwiększać. Życzy-
łabym wszystkim posłom, żeby ta wiedza była całko-
wicie pewna. Jak znam życie, za rok okaże się, że ten
system jest całkiem niezły i zapewnia minimalną, ale
konieczną ilość środków, których potrzebujemy na
finansowanie tego typu projektów, przy pewnej ela-
styczności przerzucania tych środków z części do
części, z rozdziału do rozdziału itd.
Chciałabym zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt
tej inżynierii finansowej. Otóż w 2007 r. Wysoka Izba
znowelizowała ustawę o finansach publicznych. Do-
dano w tej ustawie art. 148a, który pozwala ministro-
wi rozwoju regionalnego wnioskować o przenoszenie
środków na realizację programów i projektów współ-
finansowanych środkami UE pomiędzy częściami
budżetowymi. Co to znaczy? Otóż to, że jeżeli mieli-
byśmy taką sytuację, że dysponenci nie wykorzystają
swoich części, w rezerwie już brakuje pieniędzy, mi-
nister rozwoju regionalnego może wnioskować o to,
żeby przenieść niewykorzystane pieniądze z jednej
części do drugiej. To jest zawsze trudne psychologicz-
nie – jeden minister nie chce oddać pieniędzy drugie-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
168 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Grażyna Gęsicka
mu, bo jak je ma, to zawsze jest nadzieja, że wyda.
Taki instrument istnieje i zalecałabym nowemu rzą-
dowi, żeby z niego korzystał, bo tylko wtedy wydamy
pieniądze. Jeżeli będziemy czekać na zasilanie projek-
tów i programów, tak jak ma to miejsce teraz w przy-
padku kontraktów wojewódzkich czy dotacji rozwojo-
wej, to nie zrealizujemy projektów w czasie.
Chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na jeden ele-
ment związany z tym, żeby lepiej realizować projekty,
na sprawy administracji i wydatków techniczno-or-
ganizacyjnych. Chcę powiedzieć, że pieniądze ma
administrację, która obsługuje programy rozwojowe,
znajdują się w poszczególnych częściach budżeto-
wych. Z tych części są finansowane instytucje zarzą-
dzające, pośredniczące, certyfikujące, audytowe,
wszystkie służby potrzebne do realizacji programów.
Środki, które będą uruchamiane w miarę potrzeb, są
również dostępne w rezerwie celowej, poz. 9, to jest
ponad 450 mln zł na wynagrodzenia wraz pochodny-
mi dla tych urzędników.
Po wysłuchaniu wypowiedzi pana posła Chlebow-
skiego, pana posła Żelichowskiego i innych osób, któ-
re mówią, że urzędnicy będą zarabiać za dużo, po-
wiedziałabym tak: Proszę zważyć na to, ile jest do
wydania. Jest 45 mld zł, które musimy wydać na pro-
jekty rozwojowe, żeby otrzymać należące nam się z
Unii pieniądze. Jeżeli będziemy oszczędzać, to zaosz-
czędzimy może parę milionów, bo chodzi o takie kwo-
ty. Niech państwo obliczą, jakie są oszczędności w
stosunku do możliwych strat. Oszczędności mogą być
milionowe, a straty – miliardowe.
Chciałabym również zwrócić uwagę na to, że rząd
Prawa i Sprawiedliwości podjął działania na rzecz
zwiększenia płac i zapewnienia lepszych warunków
pracy urzędnikom, którzy obsługują programy finan-
sowane z Unii. Z tego powodu zmniejszyła się trochę
rotacja, fluktuacja i można było zatrudnić osoby o
wyższych kwalifikacjach. Kiedy przychodziłam do
Ministerstwa Rozwoju Regionalnego w 2005 r., śred-
ni czas pracy urzędnika w Ministerstwie Gospodarki
i Pracy – było takie – wynosił 8 miesięcy. Ludzie przy-
chodzili tam tylko po to, żeby zdobyć wpis w CV, że
pracowali w tym ministerstwie i że coś umieją. Zaraz
potem szli do banku albo firm prywatnych. Jeżeli
państwo chcą mieć taką samą sytuację, to proponuję
obciąć wydatki na płace, zaproponować urzędnikom
zasuwanie za tysiąc złotych miesięcznie brutto – nie,
teraz płaca minimalna jest troszeczkę wyższa – za
płacę minimalną i zobaczymy, co się będzie działo.
Nie wiem, jak to się ma do propozycji pana premiera
Tuska, żeby podwyższać płace w administracji pu-
blicznej, i do tego, żeby ludzie nie wyjeżdżali do Ir-
landii, i tego, że pan premier Tusk zadeklarował chęć
wykorzystania funduszy unijnych. Myślę, że należa-
łoby zakończyć tę demagogię i powiedzieć sobie, że
tanie państwo to nie jest państwo z biednym urzęd-
nikiem (Oklaski), który nie ma porządnego kompu-
tera albo w ogóle go nie ma, tylko to, które ma mniej
zadań. Zdaje mi się, że to było elementem przesłania
pana Donalda Tuska, a nie to, żeby urzędnik praco-
wał za marne grosze.
Podsumowując, chciałabym powiedzieć, że rząd
Prawa i Sprawiedliwości przygotował państwu bu-
dżet, ale też i inne warunki, które zapewniają dosta-
teczną ilość środków, po pierwsze, żeby współfinan-
sować wszystkie projekty w Narodowym Planie Roz-
woju 2004–2006. Nie będzie żadnego wytłumaczenia,
jeżeli te projekty nie zostaną zrealizowane. Zapewnił
też dość pieniędzy na współfinansowanie programów
operacyjnych, na dotację rozwojową dla województw
oraz pieniądze na administrację i inne wydatki tech-
niczno-organizacyjne.
Chciałabym powiedzieć, że w tej sytuacji po pro-
stu nie ma żadnych wymówek, nie ma żadnych excu-
sów, że tak powiem, trzeba po prostu zrealizować to,
co jest do zrealizowania, a zwłaszcza doprowadzić do
realizacji wszystkich projektów i nie stracić ani jed-
nego euro z perspektywy 2004–2006. Tego od nowe-
go rządu oczekuje Prawo i Sprawiedliwość, tego ocze-
kują też wszyscy obywatele naszego kraju. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Celiński, Lewica
i Demokraci.
Poseł Andrzej Celiński:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Gdyby pre-
mier albo minister finansów skorzystał z okazji i po
przedłożeniu projektu budżetu na rok 2008 powie-
dział, które to punkty, jakie zmiany zaproponuje w
toku prac parlamentarnych, być może nie byłoby mo-
jego głosu. Zabieram bowiem głos w sprawie oczywi-
stej, mam nadzieję, że oczywistej dla rządu, który
chce przywrócić godność zachwianą nieco w ciągu
ostatnich dwóch lat pracy parlamentarnej, ale także
pracy rządowej.
Instytut Pamięci Narodowej w projekcie budżetu
na rok 2008 ma być wyposażony w kwotę 236 mln zł,
to jest o 70 mln zł więcej, proszę pani, aniżeli w ubie-
głym roku, 37% więcej. 20,5 mln zł jest z tej kwoty
przeznaczone na skorupy, na budynki, znakomita
większość reszty na informatykę oraz auta, pod na-
zwą: środki transportu. Tymczasem, jeśli chodzi o
Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowa-
nych, czyli ludzi dzisiaj głównie powyżej osiemdzie-
siątki, żyjących na ogół w bardzo kiepskich warun-
kach materialnych, zapewnia się w budżecie na po-
moc tym kombatantom i osobom represjonowanym
kwotę 28 mln zł, czyli prawie dziewięciokrotnie mniej
aniżeli na IPN, który żyje dzięki tym, na pomoc któ-
rym budżet przeznacza 28 mln zł.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Andrzej Celiński
Dla porównania, mówimy o rozwoju jako impera-
tywie poradzenia sobie Polski z nowymi warunkami
konkurencyjności w zliberalizowanym świecie, jeśli
chodzi o obrót gospodarczy. Na fundusz kredytów i
pożyczek studentów, to narzędzie, które pozwala
przynajmniej w jakiejś mierze dzieciakom z biedniej-
szych edukacyjnie regionów kraju i z biedniejszych
rodzin skorzystać ze studiów wyższych, budżet prze-
znacza 150 mln zł. Wiem, pani wiceminister, że te
kwoty bywały nie do końca wykorzystywane. Wiem
też jednak, że działo się tak dlatego, że warunki uzy-
skania tego kredytu nie są przyjazne studentom rze-
czywiście potrzebującym wsparcia, za które później
zapłacą ze swoich pensji po studiach.
Na teatry przeznaczono 155 mln zł, na biblioteki
– 112 mln zł. Naród, który stoi przed takim zadania-
mi, jak Polska, potrzebuje ludzi potrafiących czytać
znaki czasu. Do jednych trafia szkoła, do innych tra-
fia przedstawienie teatralne. Chodzi jednak o to, aby
serwisy edukacyjne i kulturalne, produkty kultury i
edukacji były z najwyższej półki dla każdego, kto tyl-
ko ma kwalifikacje i chce po nie sięgnąć. Musimy to
zapewnić, inaczej przegramy. Tymczasem na budyn-
ki, samochody i, przyznam, informatykę IPN – 70
mln zł więcej aniżeli w zeszłym roku, 37-procentowy
wzrost z budżetu. Nie sięgałem głębiej. Nie pamiętam
już dokładnie, ale coś mi tak chodzi po głowie, że
kiedy po raz drugi uchwalaliśmy budżet IPN-u, to
wtedy chodziło nam o kwotę chyba 70 mln zł.
Zadam pytanie, nie będę już go zadawał w serii
pytań. Czy w toku prac parlamentarnych nad tym
budżetem nie chcielibyście państwo zredukować na-
tężenia poziomu wstydu, poziomu rumieńca na twa-
rzach i obciąć przynajmniej te 70 mln zł – niech już
nie rośnie ten budżet IPN – i po połowie tę kwotę
przeznaczyć na cele rozwojowe, na przykład na ten
fundusz pomocy kredytowej, pożyczkowej dla studen-
tów, a jakąś kwotę także dla represjonowanych i
kombatantów, których chcecie zasilić kwotą 28 mln
zł bez żadnego wzrostu w porównaniu z rokiem po-
przednim? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Jarosław Urbaniak, Plat-
forma Obywatelska.
Przepraszam bardzo, oczywiście pan minister fi-
nansów, pan Jan Vincent-Rostowski, proszę bardzo.
Przepraszam.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Panie pośle, gwoli małego sprostowania czy wy-
tłumaczenia. Budżet IPN-u, tak jak budżet wielu
169
innych instytucji, Sądu Najwyższego, Trybunału
Konstytucyjnego, Kancelarii Prezydenta, jest przed-
stawiony, czy przesłany do rządu przez te instytucje
i rząd nie ma prawa proponować zmian w tych bu-
dżetach. Mają jednak takie prawo Sejm i Komisja
Finansów Publicznych. Jeżeli pan czuje, że trzeba by
pójść w tym kierunku, to raczej pańskie rumieńce
byłyby oszczędzone, gdyby pan podjął jakąś inicjaty-
wę. Dziękuję bardzo.
(Poseł Andrzej Celiński: Panie marszałku, moż-
na?)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Proszę bardzo, w trybie sprostowania pan poseł
Celiński. Jedna minuta.
Poseł Andrzej Celiński:
Panie Marszałku! Rozumiem, że pan minister ma
krótki staż pracy w polskim parlamencie i w polskim
stylu politycznym. Chciałbym powiedzieć, że to praw-
da, że rząd w tej sprawie nie ma nic do powiedzenia.
Prawdą jest jednak również to, że może to zrobić wła-
śnie parlament, ale jest też prawdą, że jeżeli rząd się
nie godzi na jakiś drastyczny przypadek nadużycia
moralnego w budżecie, to ma instrumenty publicz-
nych wystąpień, aby powiedzieć, że przedkłada par-
lamentowi ten zapis, ale uważa, zwłaszcza partia
rządząca powinna to zrobić, że w toku prac parla-
mentarnych w tym punkcie powinna nastąpić zmia-
na. W pierwszym zdaniu swojego wystąpienia powie-
działem, że gdyby premier rządu albo minister finan-
sów powiedział, jakich zmian ewentualnie oczekuje
wobec przedłożenia budżetowego poprzedniego rzą-
du, to wówczas mojego wystąpienia by nie było. Nie
skorzystaliście państwo z tej sytuacji, a, prawdę mó-
wiąc, mówić mi w tej sytuacji, że ja w tej sprawie
mogę się rumienić, panie ministrze, jest wysokim
nietaktem. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Przepraszam, pan poseł Jarosław Urbaniak, Plat-
forma Obywatelska.
Proszę bardzo.
Poseł Jarosław Urbaniak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Prowadzimy debatę nad szczególnym budżetem, w
którym najważniejsze są cyfry. I to byłoby normalne,
gdyby te cyfry dotyczyły złotówek, ale tym razem naj-
ważniejsze są te, które określają daty. To, co najistot-
niejsze w tym budżecie, to szantaż konstytucyjny,
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
170 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jarosław Urbaniak
który został zastosowany wobec rządu pana premiera
Donalda Tuska. Stoimy przed budżetem, który rząd
pana premiera Tuska musiał przyjąć. I mamy taką
szczególną sytuację, że najwięcej komplementów wy-
powiadają członkowie Prawa i Sprawiedliwości, a
przecież, jak dzisiaj podkreślał pan minister w czasie
swoje wystąpienia, najważniejsze, co jest w budżecie,
to jego dostosowanie do programu działań rządu. To
jest program rządu zapisany w liczbach. I póki co, ten
budżet jest zapisem programu rządu Jarosława Ka-
czyńskiego, a ja go określam krótko: to nie jest pro-
gram budowania dróg i autostrad, tylko budowania
więzień. O tym programie naród polski wypowiedział
się 21 października.
To, o czym chciałem mówić w czasie pierwszego
czytania, to m.in. przejrzystość budżetu, czyli powrót
do tego, o czym mówiła pani posłanka Grażyna Gę-
sicka. Część 83: Rezerwy celowe. Trochę nabrałem
wiatru w żagle. Szanowni państwo, 32 mld złotych,
ponad 10% wydatków, 66 pozycji w części 83, tak
ulubionej przez posłów w trakcie prac sejmowych, bo
tam można składać poprawki. Już teraz mamy 66
pozycji. Pani poseł mówi z tego miejsca, że rząd nie
wiedział, kto będzie dysponentem tych pieniędzy.
Mam wykaz rezerw celowych. Proszę bardzo, pozycja
4: Kredyty i środki krajowe na przeciwdziałanie i
usuwanie skutków klęsk żywiołowych; pozycja 7: Do-
płaty do paliwa rolniczego; pozycja 9: Środki na wy-
nagrodzenia z pochodnymi finansowane z progra-
mów środków Unii Europejskiej; pozycja 11: Ratow-
nictwo medyczne. Rozumiem, że rząd Jarosława
Kaczyńskiego nie wiedział, kto będzie dysponentem
środków na ratownictwo medyczne: czy Ministerstwo
Obrony Narodowej, czy Ministerstwo Edukacji Na-
rodowej. My wiemy – Ministerstwo Zdrowia.
Druga sprawa, która jest dość niejasna. Bardzo
się zaniepokoiłem, jak dotarła do moich rąk – z pew-
nością do państwa też – korespondencja między prze-
wodniczącym Komisji Finansów Publicznych panem
posłem Zbigniewem Chlebowskim a panią Haliną
Olendzką, rzecznikiem ubezpieczonych. W korespon-
dencji tej znalazłem bardzo niepokojące zapisy doty-
czące wglądu Sejmu do tego, co się dzieje w budżecie
rzecznika ubezpieczonych. Mianowicie pani rzecznik
ubezpieczonych z faktu, iż dochody tego urzędu po-
chodzą ze środków pozabudżetowych, ale z danin
publicznych, które płacą towarzystwa ubezpieczeń,
czyni powód tego, że mamy się tym budżetem za
bardzo nie zajmować. I uprzejmie przesyła plan fi-
nansowy. To jest zdumiewające. Muszę państwu
powiedzieć, że tym bardziej ja osobiście przyjrzę się
temu budżetowi.
Sprawa kolejna, dość ciekawa, to budżet Komisji
Nadzoru Finansowego. Jest on w żaden sposób niepo-
równywalny z budżetem, jaki Komisja Nadzoru Fi-
nansowego miała na rok 2007, a to z tego powodu, że
jak państwo z pewnością wiecie, od 1 stycznia 2008 r.
komisja bardzo rozszerza swoje kompetencje, zakres
działalności, a także zasób kadrowy, przejmuje wiele
obowiązków. Dlatego na tym etapie trudno mówić, na
ile ten budżet jest realny, ale muszę powiedzieć, że
moje osobiste zaniepokojenie wzbudziło to, iż Komisja
Nadzoru Finansowego planuje aż 141 mln wpływów z
opłat ponoszonych przez banki z tytułu nadzoru. Wy-
daje mi się, że jest to liczba bardzo wysoka.
Szanowni Państwo! Na koniec, może nie w imie-
niu klubu, lecz w swoim własnym, bo tego typu pro-
gnozy ocenia się na własną odpowiedzialność. Już
kilka osób mówiło o wskaźnikach makroekonomicz-
nych. Jeden z moich profesorów zawsze podkreślał:
mówię teraz, żeby za pół roku było wiadomo, że ja
jako ja to wtedy mówiłem. Inflacja CPI na poziomie
2,3% jest z pewnością zbyt nisko planowana. A że
niebezpieczeństwo wysokiej inflacji istnieje, widzę
chociażby po tym, że pierwszy raz w swojej karierze
parlamentarnej – a także jako zwykły obywatel – nie
widzę nikogo z Narodowego Banku Polskiego w ła-
wach Sejmu.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Szanowni
Państwo! Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Jacek Bogucki, Prawo i
Sprawiedliwość.
Poseł Jacek Bogucki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Prawa
i Sprawiedliwości mam zaszczyt przedstawić stano-
wisko w sprawie budżetu w zakresie rolnictwa. Ale
zanim do tego przejdę, nie sposób nie odnieść się do
wcześniejszych wystąpień przedstawicieli Platformy
Obywatelskiej.
Przez dwa lata byliście państwo w Sejmie. Przez
dwa lata mieliście gabinet cieni. Pan poseł Chlebow-
ski był w tym gabinecie przyszłym ministrem finan-
sów. No i jak to jest, że tak duży klub parlamentarny
nie przygotował się do tego, aby przejąć władzę?
Przecież można było wystąpić przed tą Izbą ze swoim
budżetem, można było złożyć swój projekt.
(Poseł Włodzimierz Witold Karpiński: Na każdy
rok mamy nowy budżet.)
(Głos z sali: Pan chyba nie jest realistą, żeby w
jeden dzień zrobić budżet.)
Ten budżet można było robić przez cały rok
2007.
(Poseł Krystyna Skowrońska: Nie mieliśmy dostę-
pu do danych, a termin przygotowania budżetu to
około 3 miesiące.)
Dostęp do wszystkich danych umożliwia ustawa
o dostępie do informacji publicznej.
Pan minister zachował się tutaj godnie. Pan mi-
nister nie krytykował tego budżetu i rząd w osobie
pana ministra tego nie czynił, mimo że pan minister
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jacek Bogucki
niedawno występował o polski PESEL, chyba polski
NIP, to rozumie sytuację ciągłości władzy. Ale jedno-
cześnie, szanowni państwo, mogliście także – jest już
miesiąc po wyborach – zgłosić poprawki w tych czę-
ściach budżetu, które są tak złe i nie do przyjęcia,
skoro ten budżet w całości powinien trafić do kosza.
(Poseł Włodzimierz Witold Karpiński: W jakim
trybie?)
Ale jestem przekonany, że po kilku mało znaczą-
cych poprawkach, które my byśmy też wprowadzili,
bo przecież od czasu przygotowywania tego budżetu
i złożenia go we wrześniu przez rząd minęło już tro-
chę, a życie niesie poprawki, ten budżet będzie pew-
nie najlepszy od czasów Sejmu Czteroletniego. Bo to
będzie już wtedy wasz, poprawiony przez was budżet,
mimo że nie poprawicie nic istotnego.
Wśród wykraczających poza rolnictwo spraw, któ-
re były poruszane w dyskusji, jest ta dotycząca środ-
ków z prywatyzacji. Chcecie przyśpieszyć prywaty-
zację, ale jednocześnie wskazujecie, że środki z niej
powinny trafić na uzupełnienie wydatków bieżących,
m.in. w ZUS. Na to nikt w Polsce nie powinien się
zgodzić. Środki z majątku państwowego powinny być
przeznaczone na rozwój kraju, na stałe uzupełnianie
budżetu państwa. Nie powinny to być jednorazowe
dochody. We wczorajszym exposé była mowa o chłop-
skim rozumie. Na chłopski rozum każdy zdaje sobie
sprawę z tego, że sprzedaje się tylko raz i pieniądze
na wydatki bieżące wydaje się też tylko raz. Na czym
Platforma Obywatelska chce oszczędzać?
Przechodząc już do spraw rolniczych i rezerw,
które także w zakresie rolnictwa stanowią ponad 8
mln zł. Przez ostatnie 2 lata budżet w zakresie rol-
nictwa zmienił się diametralnie, od 8 mln w 2006 r.,
poprzez 18 mln w roku bieżącym, doszliśmy do 26
mld w roku 2008. To są środki na rolnictwo, do tego
dochodzą jeszcze środki na KRUS w wysokości pra-
wie 16 mld zł. I na co te środki są wydawane? Dla-
czego nastąpił tak istotny wzrost? Uchwalaliśmy w
tym parlamencie wiele ustaw, które wprowadzały
nowe formy wsparcia dla rolnictwa, nowe formy po-
mocy, uregulowania, które pozwalają na to, aby tak-
że rolnicy korzystali w większym stopniu z dochodów
budżetu państwa. I tak, jest to zwrot części akcyzy
zawartej w cenie paliwa, oleju napędowego. W 2006 r.
było to 115 mld, w 2007 – 286, na rok 2008 planowa-
ne jest 650 mln zł. Pozwala to na to, aby stawka na
rok przyszły wzrosła do 85 gr, z 55 w roku bieżącym.
Ustawa o dopłatach do ubezpieczeń rolnych – tu tak-
że z 210 do 545 mln zł. Ustawa o organizacji rynku
mleka – tu także środki na rekompensaty produkcji
mlecznej w tym roku już 117 mln zamiast 20, które
były planowane. Ustawa o zmianie ustawy o społecz-
no-zawodowych organizacjach rolników, która po-
zwala na finansowanie udziału polskich rolników w
instytucjach europejskich – prawie 3 mln zł. Środki
na zwalczanie chorób zakaźnych u zwierząt – 138
mln w roku 2006, 284 mln w roku bieżącym i podob-
171
na kwota w roku następnym. Zmiany w ustawie o
systemie oświaty, które pozwoliły na przejmowanie
szkół rolniczych i inwestowanie z budżetu państwa
w rozwój szkół rolniczych, to są wydatki w wysokości
28 mln zł w roku bieżącym i 87 planowanych na rok
następny, czy dopłaty do kwalifikowanego materiału
siewnego, czy środki na współfinansowanie wspólnej
polityki rolnej, te największe, które znajdują się w
rezerwie budżetu państwa w wysokości 6,7 mld zł.
To są środki zarówno w wydatkach poszczególnych
jednostek, jak i w rezerwie budżetu państwa, które
trafią do rolnictwa, na polską wieś, trafią do polskich
rolników.
Wysoka Izbo! Szanowni Państwo! Jeśli mówi się o
oszczędnościach w wydatkach w tym roku, to mógł-
bym już wskazać, na co te oszczędności, które państwo
planujecie, można byłoby przeznaczyć w dziedzinie
rolnictwa. Na pewno jest zbyt mało środków na zwal-
czanie chorób zakaźnych wśród zwierząt, co determi-
nuje możliwości eksportowe polskiej żywności. Tutaj
przydałoby się jeszcze ponad 400 mln zł. Na pewno
zbyt mało jest środków na oświatę rolniczą, co naj-
mniej kilkadziesiąt kolejnych milionów można byłoby
przeznaczyć na to, aby zarówno szkoły przejęte przez
ministerstwa, ale też szkoły prowadzone przez samo-
rządy mogły być dofinansowane z budżetu państwa.
Potrzebne będą środki na wsparcie dla rodzin rolni-
ków, na inne wydatki związane z rozwojem wsi.
Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! Ten budżet po-
zwala na to, aby tak znaczna część z niego trafiła na
rozwój rolnictwa, na polską wieś. Dlatego jestem
przekonany, że jest ta dziedzina, na którą nie powin-
niśmy żałować pieniędzy. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Janusz Chwierut, Plat-
forma Obywatelska.
Poseł Janusz Chwierut:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Na początku chcę się odnieść do wypowiedzi mojego
poprzednika, bo powiem szczerze, że wyczuwam
ogromny żal mojego przedmówcy, że tego budżetu nie
będzie realizowało Prawo i Sprawiedliwość. Widać,
że państwo dalej nie możecie pogodzić się z decyzją
wyborców z 21 października. Zapewniam pana posła,
że będziemy się starać i pamiętać o rolnictwie, o pol-
skiej wsi i polskich rolnikach, i na pewno zrobimy to
lepiej od państwa.
(Poseł Marek Krząkała: Pamiętamy.)
Proszę państwa, chciałbym w swoim wystąpieniu
zwrócić uwagę na tę część budżetu państwa, która
może nie jest dominująca pod względem wielkości
środków w budżecie, ale o której była tutaj mowa za-
równo w wczorajszym exposé pana premiera, jak i
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
172 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Janusz Chwierut
dzisiaj w debacie budżetowej, mianowicie chodzi o kul-
turę fizyczną i sport. Nie sposób nie zauważyć, że sport
jest tą dziedziną życia, która daje nam wiele powodów
do radości, emocji, a czasami dumy narodowej. Kultu-
ra fizyczna realizowana w sposób masowy daje pod-
stawy do budowy społeczeństwa zdrowego i aktywne-
go. Sport i kultura fizyczna są często antidotum na
różnego rodzaju patologie społeczne.
Na wstępie chciałem przedstawić kilka danych
liczbowych dotyczących projektowanego budżetu w
zakresie kultury fizycznej i sportu. Ogółem nakłady
na kulturę fizyczną w 2008 r. są planowane w wyso-
kości 941 mln zł i jest to wzrost w stosunku do roku
poprzedniego o prawie 20%. Nakłady na kulturę fi-
zyczną składają się z 3 podstawowych części.
Po pierwsze, są to nakłady zapisane w budżecie,
w części 25, bezpośrednio na kulturę fizyczną i sport.
W tej części nastąpił wzrost prawie o 43% – do kwo-
ty 377 mln zł.
(Poseł Tadeusz Tomaszewski: Ale ze środków na
Euro.)
Do Euro dojedziemy, panie pośle. Tak, są też mię-
dzy innymi zapisane tutaj środki na realizację Euro,
więc to wiąże się z tą kwotą, ale chciałbym też zwró-
cić uwagę na jedną istotną pozycję, która jest w tej
części, to jest kwota 75 186 tys. zł, która jest przezna-
czona na program przygotowań olimpijskich. Mówię
o tym dlatego, ponieważ jest to wielkie wyzwanie dla
ministerstwa sportu tak przygotować naszych kadro-
wiczów, byśmy byli z nich dumni w przyszłym roku
i żeby zmazać lekki niesmak, który został po ostat-
niej olimpiadzie w Atenach w 2004 r.
Drugą ważną częścią budżetu w zakresie kultury
fizycznej jest Fundusz Rozwoju Kultury Fizycznej.
Tu są środki głównie z totalizatora i przeznaczamy
tu w roku przyszłym – mówię w imieniu rządu – 550
mln zł. Jest to wzrost o 6,3% w stosunku do roku
2007. Chciałbym tutaj wspomnieć o rzeczy, o której
była już mowa. W wystąpieniu premiera Donalda
Tuska była mowa o programie „Boisko w każdej gmi-
nie”. Były też zarzuty, między innymi pani Błocho-
wiak, która mówiła, że nie realizuje się tego zapisu
w roku 2008. Nie, są zapisy, które pozwalają na re-
alizację programu boisk w gminie, może nie w każdej,
bo jest to program wieloletni, jest to kwota 10 mln zł
na program „Blisko boiska”. Są to środki finansowa-
ne zarówno z budżetu państwa, jak i ze środków
PZU. (Gwar na sali) Jest to program budowy boisk
wielofunkcyjnych, chodzi o kwotę 20 mln zł. Ale dla-
czego o tym mówię? Dlatego że te środki, które są, są
istotne, ale one są dopiero początkiem realizacji tego
projektu. Myślę, że docelowo nie powinniśmy myśleć
wyłącznie o boisku w każdej gminie, ale powinniśmy
myśleć o boisku, o sztucznej nawierzchni w każdej
szkole. To jest chyba to, co jest dla nas wyzwaniem
na wiele lat.
Trzecią podstawową częścią finansowania sportu
w ramach budżetu państwa jest Fundusz Zajęć Spor-
towo-Rekreacyjnych dla Uczniów. Może kwota nie
jest duża, bo wynosi zaledwie 14 288 tys., ale to są
środki przeznaczone dla szkół i stowarzyszeń i są to
środki istotne. Niepokojące jest jedno, że w budżecie
na rok 2008 tych środków jest o 37% mniej. I tutaj,
nie ukrywam, chciałbym uzyskać z ministerstwa
sportu informację, czym to jest spowodowane.
Generalnie nakłady na kulturę fizyczną i sport z
punktu widzenia całości budżetu są niewielkie. To
jest zaledwie 0,3%. Najlepszym rokiem był rok 1990,
kiedy nakłady na kulturę fizyczną wynosiły 0,5%.
Pokazuje to skalę i miejsce sportu. Mam nadzieję, że
– to, co było sygnalizowane w exposé pana premiera
– nakłady na kulturę fizyczną, szczególnie w zakresie
infrastruktury sportowej, będą wzrastać.
Tutaj chciałbym wspomnieć to, co zasygnalizował
pan poseł, mianowicie kwestię dla nas chyba najważ-
niejszą – kwestię dobrego przygotowania się do orga-
nizacji Euro 2012. Realizację budowy 4 stadionów
obiecał już w swoim exposé premier Marcinkiewicz
w 2005 r. Pamiętam, jak z tej mównicy premier za-
pewniał, że ten program będzie realizowany. Mamy
rok 2007 i tak naprawdę jesteśmy w punkcie wyjścia
– oprócz tego, że uzyskaliśmy prawo do organizacji
mistrzostw Europy w piłce nożnej.
W budżecie na 2008 r. zapisana jest kwota 60 mln zł
na budowę Stadionu Narodowego w Warszawie. Środ-
ki te są przeznaczone na dokumentację. Oczywiście
one są, wszyscy mamy tego świadomość, bardzo mar-
ginalne. Mam nadzieję, że w kolejnych budżetach, z
racji tego, że jest to zadanie wieloletnie, zostanie to
zrealizowane, o czym zapewniał nas tu zresztą pan
premier. Pozostałą kwotę 36 mln zapewniono na ko-
ordynację przygotowań do organizacji Euro 2012 dla
dwóch spółek, które powstały w związku z tymi mi-
strzostwami.
Wszyscy mamy świadomość, że przygotowania do
Euro mają wielkie znaczenie zarówno gospodarcze,
jak i promocyjne dla naszego kraju. Dlatego nie tylko
budowa czy modernizacja 6 stadionów, na których
mają się odbywać mistrzostwa, jest ważna, ale jest
ważne także tworzenie infrastruktury sportowej w
każdej gminie, by każdy mieszkaniec Polski, czy to z
dużego miasta, czy z małej gminy, odczuł dumę i sa-
tysfakcję, że w Polsce odbywa się tak ważna impreza
sportowa. By osiągnąć te cele, mamy wszyscy świa-
domość, że nakłady na kulturę fizyczną i sport muszą
znacząco wzrosnąć, i to nie tylko w wymiarze wydat-
ków majątkowych. A znając premiera i jego zamiło-
wanie do sportu, wierzę głęboko w to, że ten rząd to
zrealizuje. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Jarosław Zieliński, Prawo
i Sprawiedliwość.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jarosław Zieliński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zacznę od tego, że
mam nieco lepsze zdanie o Platformie Obywatelskiej
niż mój kolega klubowy pan Jacek Bogucki. Oczywi-
ście zgadzam się, że Platforma nie była przygotowana
do przejęcia władzy tak, by przyjść ze swoim budże-
tem, ale mogła przynajmniej zgłosić poprzez swój rząd
autopoprawkę, bo to można by było zrobić. Jeśli jed-
nak tego nie uczyniła i dzisiaj lamentuje nad złym
budżetem, to ja sądzę, że dlatego tak się stało, iż tak
naprawdę Platforma Obywatelska i nowy rząd wiedzą,
że ten budżet, który przygotował rząd pana premiera
Kaczyńskiego, jest po prostu dobrym budżetem. Są-
dzę, że to jest zupełnie oczywiste, co wyjdzie w dal-
szych pracach, tylko dzisiaj jest taka propaganda,
którą uprawiacie państwo, bo uważacie, że tak trzeba.
No, czy tak trzeba, to czas pokaże, co wam to da.
Ja natomiast chciałbym zwrócić uwagę państwa
na jedną z ważniejszych kwestii, jaką jest zapewnie-
nie bezpieczeństwa wewnętrznego, porządku publicz-
nego i bezpieczeństwa obywateli, i na odzwierciedle-
nie tych zadań w projekcie budżetu na 2008 r.
Wszystkie formacje odpowiedzialne za ochronę
obywateli i utrzymanie porządku publicznego, walkę
z przestępczością, ochronę przeciwpożarową, obronę
cywilną, zarządzanie kryzysowe, zwalczanie korup-
cji, zapewnienie bezpieczeństwa obiektom użytecz-
ności publicznej oraz kontrolę granicy państwowej i
ruchu granicznego, a także służby wywiadu i kontr-
wywiadu oraz instytucje wymiaru sprawiedliwości
w projekcie budżetu na 2008 r. przygotowanym przez
rząd pana premiera Jarosława Kaczyńskiego, który
jest dzisiaj przedmiotem sejmowej debaty, mają za-
pewnione środki budżetowe pozwalające na sprawne
i skuteczne wykonywanie powierzonych zadań, więk-
sze nominalnie i realnie niż w latach poprzednich.
To jest dla wszystkich służb państwowych odpowie-
dzialnych za bezpieczeństwo wewnętrzne bardzo
dobry budżet. Ze zdumieniem wysłuchałem głosów
przedstawicieli trójporozumienia PO–PSL–LiD kry-
tykujących wzrost nakładów budżetowych na bezpie-
czeństwo. Pragnę przypomnieć, że celem tych decyzji
jest nie tylko polepszenie warunków pracy funkcjo-
nariuszy – bo tu można by dyskutować, chociaż to
też jest potrzebne – lecz wzrost bezpieczeństwa
wszystkich Polaków. A to jest cel, na który warto
postawić.
W latach 2007–2009, a więc również w roku 2008,
oprócz nakładów przeznaczanych każdego roku na
finansowanie formacji bezpieczeństwa i porządku pu-
blicznego przeznaczone są dodatkowe kwoty wynika-
jące z ustawy z 12 stycznia 2007 r. ustanawiającej
program modernizacji Policji, Straży Granicznej, Biu-
ra Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej w
łącznej wysokości 6 301 058 tys. zł. Na rok 2008 przy-
pada z tego kwota ponad 2,5 mld zł. Łączne nakłady
na bezpieczeństwo publiczne i ochronę przeciwpoża-
rową przewidziane w projekcie ustawy budżetowej – o
czym wspomniała już w swoim wystąpieniu pani poseł
173
Aleksandra Natalli-Świat – wynoszą 13 332 061 tys.
zł, co stanowi wzrost o prawie 20% w stosunku do
roku 2007, w którym, co warto podkreślić, dzięki de-
cyzjom rządu Prawa i Sprawiedliwości nastąpił rów-
nież wyraźny wzrost nakładów w stosunku do roku
2006. Warto zauważyć, że 2007 r. był pierwszym okre-
sem realizacji programu modernizacji.
Zaplanowane na 2008 r. środki budżetowe wraz
ze środkami na modernizację służb mundurowych,
środkami przeznaczonymi na ten program, pozwolą
nie tylko, jak powiedziałem, na skuteczne wykony-
wanie ustawowych zadań z zakresu bezpieczeństwa,
lecz umożliwią również unowocześnienie i uspraw-
nienie formacji mundurowych poprzez: zakup sprzę-
tu transportowego, teleinformatycznego i uzbrojenia;
poprawę stanu technicznego obiektów dzięki remon-
tom i nowym inwestycjom; zmianę struktury forma-
cji dzięki zastąpieniu pracownikami cywilnymi czę-
ści funkcjonariuszy pełniących służbę na stanowi-
skach niezwiązanych bezpośrednio z podstawowymi
zadaniami formacji. Środki te gwarantują także pod-
wyższenie przeciętnego miesięcznego uposażenia: w
Policji i Straży Granicznej o 522 zł na 1 etat, w Pań-
stwowej Straży Pożarnej o 590 zł na 1 etat oraz w
Biurze Ochrony Rządu o 525 zł na 1 etat.
Działania podjęte przez rząd Prawa i Sprawiedli-
wości po raz pierwszy od wielu lat pozwalają na zde-
cydowaną poprawę kondycji formacji odpowiedzial-
nych za bezpieczeństwo obywateli, porządek publicz-
ny i zwalczanie przestępczości. Bezpieczeństwo pu-
bliczne i ochrona obywateli w ostatnich dwóch latach
stanowiły jeden z rzeczywistych, a nie deklarowa-
nych tylko priorytetów rządu, co zaczęło przynosić
realne efekty wyrażające się spadkiem przestępczości
w większości kategorii przestępstw – dzisiaj, przypo-
mnę, każdego dnia popełnianych jest w Polsce śred-
nio o 100 przestępstw dziennie mniej – oraz, co naj-
ważniejsze, wzrostem społecznego poczucia bezpie-
czeństwa.
Wysoki Sejmie! Charakterystyczne w tym kontek-
ście jest to, iż w exposé pana premiera Donalda Tu-
ska sprawa bezpieczeństwa została całkowicie zmar-
ginalizowana. Nie znalazło się w nim ani jedno zda-
nie, które informowałoby o konkretnych zamiarach
rządu w tej dziedzinie, a realizowany już program
modernizacyjny został całkowicie pominięty, tak jak-
by go nie było. Świadczy to o lekceważeniu, to trzeba
jasno powiedzieć, jednej z najbardziej elementarnych
potrzeb Polaków – potrzeby bezpieczeństwa.
(Poseł Włodzimierz Witold Karpiński: Insynu-
acje.)
Panie Premierze! Nie ma pana premiera.
(Poseł Włodzimierz Witold Karpiński: Nie ma
przewodniczącego też.)
Jest już zmęczony, choć to dopiero początek pracy
rządu.
Słuchało tego, co pan powiedział, ponad 160 tys.
funkcjonariuszy, słuchali obywatele. Nie miał pan im
nic do powiedzenia. Pańska zapowiedź „uwzględnie-
nia słusznych żądań płacowych funkcjonariuszy i
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
174 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jarosław Zieliński
pracowników cywilnych tych instytucji” jest niedo-
puszczalnym w wystąpieniu premiera rządu Rzeczy-
pospolitej zabiegiem propagandowym. Podwyżki płac
są bowiem już postanowione przed zmianą rządu. I
są na to zagwarantowane środki finansowe.
Łączne nakłady na Policję w 2008 r. wzrastają o
19,9%, na Państwową Straż Pożarną – o 15,6%, na
Straż Graniczną – o 25%, na Biuro Ochrony Rządu
– o 17,6%. Nie będę podawał kwot, zaoszczędzimy w
ten sposób czas, a podczas prac komisyjnych będzie
właściwy moment i warunki, żeby do tego wrócić.
Przygotowana przez rząd pana premiera Jarosła-
wa Kaczyńskiego ustawa budżetowa na 2008 r. prze-
widuje również, chciałbym to odnotować, dotacje dla
ochotniczych straży pożarnych włączonych do kra-
jowego systemu ratowniczo-gaśniczego w wysokości
29 667 tys. zł.
(Głos z sali: To za mało.)
Proszę wskazać źródło, żeby było więcej. Jesteśmy
za tym.
Związek Ochotniczych Straży Pożarnych otrzyma
również dotację w wysokości 43 333 tys. zł na finan-
sowanie zadań zleconych związanych z ochroną prze-
ciwpożarową oraz jednostki realizujące zadania z
zakresu ratownictwa górskiego i wodnego.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Bezpieczeństwo
obywateli i skuteczność walki z przestępczością w
bardzo istotnym stopniu, jak wszyscy wiemy, zależą
od sprawności działań instytucji wymiaru sprawie-
dliwości. Wydatki związane z wymiarem sprawiedli-
wości w roku 2008 w stosunku do roku 2007 wzrosną
o 12,4%. Nakłady na zadania wykonywane przez jed-
nostki powszechne prokuratury wzrosną o 144 604
tys. zł, na sądownictwo powszechne – o 481 854 tys. zł,
na więziennictwo – o 357 519.
W 2008 r. przewidziano również – o tym nie było
mowy, a warto to odnotować – wzrost uposażeń funk-
cjonariuszy Służby Więziennej poprzez podniesienie
wskaźnika wielokrotności kwoty bazowej z 2,15 do
poziomu 2,48. Na ten cel w roku 2008 została prze-
znaczona kwota 152 811 tys. zł.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przekazaliśmy
nowemu rządowi jak inne dziedziny, tak i formację
bezpieczeństwa i porządku publicznego w dobrej kon-
dycji, z fachową kadrą kierowniczą i dowódczą, precy-
zyjnie zaplanowanymi i zaawansowanymi już w reali-
zacji działaniami modernizacyjnymi oraz zagwaran-
towanymi środkami finansowymi. Będziemy uważnie
przyglądać się, jak stworzone przez rząd Prawa i Spra-
wiedliwości warunki i szanse zostaną wykorzystane
przez nową koalicję rządową PO–PSL. Ze względu na
znaczenie zadań z zakresu bezpieczeństwa państwa i
obywateli polityka rządu w tej części sfery publicznej
wymaga szczególnej wrażliwości, ale i zdecydowanych
oraz konsekwentnych działań. Rząd premiera Jaro-
sława Kaczyńskiego tak postępował. Jak będzie po-
stępował rząd premiera Donalda Tuska – ocenimy.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Aleksander Skorupa,
Platforma Obywatelska.
Poseł Aleksander Skorupa:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przystępując do
pierwszego czytania rządowego projektu ustawy bu-
dżetowej na rok 2008, musimy zdawać sobie sprawę
z następujących uwarunkowań.
Przede wszystkim jest to ustawa przygotowana
przez ustępujący rząd, a prace nad nią będą przebie-
gały w ograniczonym przez harmonogram czasie i
nie wszystkie zmiany, które byśmy chcieli jako Wy-
soka Izba wprowadzić, są możliwe.
Następnym ograniczeniem jest otoczenie prawne.
Nasze intencje co do zmian mogą również napotykać
ograniczenia związane z niemożnością uchwalenia w
tak krótkim czasie odpowiednich nowelizacji prawnych
lub też brakiem zgody w Izbie na ich uchwalenie.
I wreszcie ostatnim elementem jest fakt, że jest
to również budżet nowego rządu i powinien się on
odnosić do przedstawionego wczoraj exposé premiera
i wskazanych tam priorytetów i kierunków zmian.
To są jakby te główne elementy po stronie zmian w
kierunku wydatków.
Wracając do ostatniego ograniczenia, czyli ogra-
niczenia co do dochodu, chcę powiedzieć, że wydaje
się, że tu jest pełna zgoda. Nikt właściwie nie zakwe-
stionował wielkości planowanych dochodów. Rozu-
miemy, że minister finansów przyjął tak zaplanowa-
ne dochody, mimo że wielu posłów wskazywało – moż-
liwe, że słusznie – na pewne zagrożenia, ale jednak
nie padały głosy, które by ten postulat zmieniały. Tak
że przyjmuję, że będziemy pracować nad budżetem z
niezmienioną wielkością dochodów, a odpowiedzial-
ność za ich realizację spadnie na ministra finansów,
którego rezerwami być może będą wspomniane tutaj
dochody z prywatyzacji, czy ewentualnie zysk NBP-u.
Było kilka wskazań dotyczących wzrostu dochodów,
ale również były wskazania dotyczące ubytków wy-
nikających z posunięć, które winny nastąpić, jak
chociażby zapewnienie rekompensaty samorządom z
tytuł obniżenia wartości dochodów z PIT-u.
Przystępując do głównego celu naszych prac, czyli
strukturalnej redukcji wydatków publicznych, chciał-
bym zauważyć, że wydaje się, że ich źródłem w tym
budżecie mogą być następujące sytuacje – nie będę
wskazywał ich konkretnie, ale ujmę bardziej systemo-
wo, bo konkrety trzeba zweryfikować w czasie prac w
komisjach: Należy sprawdzić miejsca dużego wzrostu
wydatków. Należy sprawdzić, dlaczego tak istotnie
nam wzrosły w tym budżecie wydatki sztywne – z 65%
do 70%. Należy zracjonalizować wydatki w ogóle – to
tzw. postulat taniego państwa – czy wreszcie wspo-
mniane tutaj budżety naczelnych urzędów, organów
władzy. Wreszcie – też to już wskazywano – być może
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Aleksander Skorupa
konieczne jest zawieszenie obniżki stawki rentowej od
1 stycznia. To są jakby ogólne miejsca poszukiwań
ograniczeń w wydatkach. Ale żeby to było w ogóle
możliwe, potrzebna jest determinacja ministrów i od-
powiednich komisji branżowych, a przede wszystkim
determinacja ministra finansów i premiera, a w szcze-
gólności Komisji Finansów Publicznych.
Sytuacja z uchwalaniem budżetu na rok 2008
przez Wysoką Izbę przypomina mi trochę sytuację z
roku 1990 w samorządach lokalnych, gdzie również
musieliśmy dokonać pełnej analizy wydatków budże-
towych, i to w maksymalnie szerokim zakresie.
Dlatego zalecałbym w tych pracach, biorąc oczy-
wiście pod uwagę ograniczenia czasowe, możliwie
szeroki zasięg analiz, gdyż pewne nasze starania,
intuicje dotyczące ograniczenia wydatków mimo dys-
kusji albo argumentacji przedstawianej przez stronę
rządową mogą nie być skuteczne. Ale im więcej ta-
kich analiz przeprowadzimy, tym większa szansa, że
wygenerujemy środki wolne, które będą pozwalały
przesterować ten budżet w myśl zasady: od ziarnka
do ziarnka i zbierze się miarka.
Nie zaprzestałbym również prób wykorzystania
sytuacji związanej z dobrą realizacją budżetu roku
2007 i jego wpływu na przyszłoroczny budżet, jak
również przesłanek systemowych, które już nie są
możliwe w tym roku do uwzględnienia w budżecie na
2008 r., ale niewątpliwie będą one przedmiotem prac
legislacyjnych w roku 2008 celem wykreowania zu-
pełnie nowego budżetu w roku 2009. Pewne prze-
słanki być może w pracach nad tym budżetem mogą
być uwzględnione.
Kończąc, życzę wszystkim ministrom i komisjom
determinacji w szukaniu oszczędności i wprowadza-
niu zmian w wydatkach. A posłom będzie również,
jak myślę, potrzebny pot w tej pracy, która spowodu-
je racjonalizację budżetu i potanienie naszego pań-
stwa. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabiera pani posłanka Elżbieta Witek, Prawo
i Sprawiedliwość.
Ma pani 22 sekundy, bardzo mi przykro.
Poseł Elżbieta Witek:
Panie Marszałku! Wysoki Izbo! Wiedząc o tym,
odkładam kartki na bok. Chciałabym się odnieść tyl-
ko do jednej kwestii, mianowicie do podwyżek dla
nauczycieli. Pan poseł Ostrowski niepotrzebnie stra-
szy nauczycieli, że w przyszłorocznym budżecie nie
będzie dla nich środków na podwyżki. Otóż kwota
bazowa odrębna dla nauczycieli nie może być ujęta w
budżecie państwa, bo na to nie zezwalają przepisy
175
prawa. Ale dlatego właśnie przygotowana została
przez rząd pana Jarosława Kaczyńskiego nowelizacja
ustawy Karta Nauczyciela, dzięki której będzie moż-
liwe ustalenie nowej, odrębnej dla nauczycieli kwoty
bazowej. Ta nowelizacja ustawy Karty Nauczyciela
jest już w parlamencie. Dlatego proszę nie straszyć
nauczycieli, że nie otrzymają podwyżek w 2008 r.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo pani posłance.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Orzechowski,
Platforma Obywatelska.
Poseł Andrzej Orzechowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam mówić o
zdrowiu, o finansach zdrowia, ale na początku chciał-
bym odnieść się do kilku wypowiedzi poprzedników.
Pani poseł Natalli-Świat powiedziała, że w tym
projekcie budżetu jest prezent dla nowej władzy, na-
tomiast pani poseł Rafalska powiedziała, że nowa
koalicja będzie poruszała się po polu minowym, więc
rozumiem, że tym prezentem jest to pole minowe.
Z kolei inni posłowie mówili, że można czekać z
uchwalaniem budżetu przez 4 miesiące, czyli gdzieś
tak do połowy marca. Wydaje mi się, że Polska nie
może czekać, aby uchwalono budżet dopiero w poło-
wie marca, dlatego że i jego wykonywanie byłoby
dosyć istotnie utrudnione.
Z drugiej strony niektórzy posłowie mówili z tej
trybuny, że Platforma powinna być przygotowana
ewentualnie złożyć własny projekt budżetu albo au-
topoprawkę do projektu budżetu. Z kilku powodów
złożenie takiej autopoprawki czy własnego projektu
nie było oczywiście możliwe. Pierwszy powód to taki,
że z ustawy o finansach publicznych wynika bardzo
jasno, iż jedynym organem uprawnionym do złożenia
projektu budżetu jest rząd i w związku z tym oczy-
wiście żaden inny klub ani inny organ nie był upraw-
niony do tego, by takie przedłożenie przedstawić.
Natomiast inną przyczyną, dla której złożenie auto-
korekty jest utrudnione, jest zasada specjalizacji obo-
wiązująca w finansach publicznych. Zgodnie z tą
zasadą w projekcie budżetu tak naprawdę należy
uwzględniać wszystkie te przepisy, które są aktual-
nie obowiązujące. A jeśli uwzględniać te przepisy
aktualnie obowiązujące, to projekt budżetu nie może
być oczywiście oderwany od tych przepisów aktual-
nie obowiązujących.
I trzecim powodem, jak tu dzisiaj słyszeliśmy nie-
jednokrotnie, jest to, że 70% wydatków budżetowych
to są wydatki sztywne, a słyszałem niedawno od pana
profesora Orłowskiego, iż nawet można powiedzieć,
że jest to poziom 80% wydatków sztywnych. Zatem
to zdecydowanie utrudnia dosyć istotną korektę pro-
jektu budżetu.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
176 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Andrzej Orzechowski
Wysoka Izbo! Jeśli chodzi o nakłady na zdrowie,
to trzeba sobie tutaj bardzo wyraźnie powiedzieć, że
od 1999 r., kiedy został wprowadzony system ubez-
pieczeń zdrowotnych, wydatki na zdrowie z budżetu
nie są znaczące. W projekcie budżetu wydatki budże-
towe zaplanowane są na poziomie 8 mld 900 tys. zł,
z czego 5 mld 300 mln to wydatki budżetu państwa
na ochronę zdrowia, bez składek na ubezpieczenia
zdrowotne, natomiast 3,5 mld to są składki na ubez-
pieczenia zdrowotne finansowane z budżetu państwa.
Dodatkowo zaplanowano, już jakby poza budżetem
państwa, w strukturze Narodowego Funduszu Zdro-
wia, 44 mld zł jako nakłady z Narodowego Funduszu
Zdrowia. Łącznie to daje kwotę 53 mld zł nakładów
na ochronę zdrowia. Można powiedzieć, że jest to
kwota łączna poniżej 5% produktu krajowego brutto,
a wiemy, że środowiska medyczne domagają się od
dłuższego czasu, aby nakłady na publiczną służbę
zdrowia próbowały osiągnąć pułap 6%.
W tych wydatkach budżetowych są przewidziane
wydatki m.in. na świadczenia wysokospecjalistyczne
– ponad 400 mln zł, w tym m.in. wydatki na nową
procedurę, na przeszczep trzustki.
Są również zaplanowane wydatki na ratownictwo
medyczne w wysokości ponad 1,5 mld zł – i tutaj
mamy wzrost o 17%. Myślę, że to jest dość istotny
i potrzebny wzrost, dlatego że jest potrzeba tworze-
nia centrów ratownictwa medycznego.
Znajdują się tu także wydatki na kształcenie kadr
medycznych, ale też na kształcenie podyplomowe
kadr medycznych. Na kształcenie podyplomowe jest
ponad 240 mln zł, przy czym uwzględnia się 30-pro-
centowy wzrost wynagrodzeń stażystów i rezyden-
tów. W naszym przekonaniu jest to potrzebny i ko-
nieczny wzrost, dlatego że już nie za bardzo możemy
sobie pozwolić n eksport kadry medycznej za granicę
i trzeba tych lekarzy i te pielęgniarki utrzymać
w naszym kraju.
Ale są również wydatki na nadzór sanitarno-epide-
miologiczny w granicach 877 mln zł i jest tutaj także
zaplanowany 30-procentowy wzrost wynagrodzeń.
Wysoka Izbo! Jeśli chodzi o planowane czy prze-
widywane wydatki czy nakłady na Narodowy Fun-
dusz Zdrowia, w związku z tym że wpływy podat-
kowe z podatku dochodowego od osób fizycznych,
a w ślad za tym i składki na ubezpieczenie zdrowot-
ne, w tym roku są wyższe od planowanych, ale moż-
na przewidywać, że i w przyszłym roku też będą
wyższe, więc wydaje się, że nakłady poprzez Narodo-
wy Fundusz Zdrowia można szacować, że będą jed-
nak większe i mogą wynosić 49 mld zł. W stosunku
do pierwotnego planu na rok 2007 jest to stopa wzro-
stu w granicach ponad 20% – relacja prognozy 2008
do 2007 i wydaje się, że jest tutaj pole do tego, aby
można było zwiększyć stawkę za punkt w lecznictwie
zamkniętym czy w lecznictwie specjalistycznym, a co
za tym idzie, jest tu pole do potencjalnego wzrostu
wynagrodzeń środowiska medycznego.
Jeszcze jedna kwestia: po wprowadzeniu systemu
ubezpieczeń zdrowotnych po kilku latach dla ujedno-
licenia systemu ubezpieczeń zdrowotnych została
wprowadzona instytucja Narodowego Funduszu
Zdrowia w miejsce kas ubezpieczeniowych i ideą, któ-
ra przyświecała temu ujednoliceniu, było ujednolice-
nie płacenia stawek w całym kraju. Tymczasem
z kontraktów, które są realizowane w tym roku, ale
także z propozycji na przyszły rok wynika, że to zróż-
nicowanie jest dosyć istotne w różnych regionach
kraju, począwszy od 10,5 zł za punkt do 12 zł za
punkt. Wydaje się, że tutaj potrzebny jest ukłon
w stronę pani minister zdrowia, aby spróbować z re-
zerw wyrównać ten poziom finansowania.
Kończąc, podtrzymuję wniosek klubu Platformy
Obywatelskiej o to, aby projekt ustawy budżetowej
skierować do komisji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Janusz Cichoń, Platforma
Obywatelska.
Poseł Janusz Cichoń:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Zacznę od kilku informacji, które chciałbym dedyko-
wać posłom PiS-u, informacji dotyczących naszej
gospodarki. Wiele słyszeliśmy o jej kondycji, ja zaś
chciałbym, żebyśmy spojrzeli na tę gospodarkę z tro-
chę innej strony, żebyśmy popatrzyli na jej konkuren-
cyjność. Mogę państwu powiedzieć, że dla potrzeb
Światowego Forum Ekonomicznego przygotowywane
są coroczne rankingi konkurencyjności gospodarki.
Taki globalny indeks konkurencyjności wskazuje na
to, że w 2005 r. nasza gospodarka była na 43 miejscu,
w 2006 – na 48 miejscu – spadek o 5 miejsc, w roku
2007 – kolejny spadek o 3 miejsca i 51 miejsce. Nasza
gospodarka jest najmniej konkurencyjna w gronie
krajów Unii Europejskiej. PKB per capita mamy
obecnie już niższe – to ostatnie lata, tak na dobrą
sprawę – niż Litwa, Łotwa i Estonia. Skąd się to bie-
rze? Otóż gdyby głębiej przeanalizować konstrukcję
rankingu przygotowanego przez znakomitych eko-
nomistów z całego świata, z Michaelem Porterem na
czele, to można by powiedzieć, że u źródeł leży niska
sprawność i jakość instytucji – instytucji państwa.
Pod tym względem zajmowaliśmy rok temu jeszcze
73., a teraz 87. miejsce. To nie najlepiej rokuje naszej
gospodarce. Chciałbym też powiedzieć, że olbrzy-
mie spustoszenie uczyniliśmy w ostatnich latach,
jeśli chodzi o kapitał społeczny, który moim zdaniem
jest podstawą budowania konkurencyjności – kapitał
społeczny rozumiany jako umiejętność współpracy
pomiędzy instytucjami, ludźmi, organizacjami poza-
rządowymi, ale także firmami, pomiędzy biznesem.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Janusz Cichoń
My skutecznie, walcząc z układem, wszelkie tego
typu powiązania, zamiast budować, niszczyliśmy.
Na to nakłada się to, że mimo wielu deklaracji od
paru lat, ale także przez ostatnie dwa lata, niewiele
zrobiliśmy, jeśli chodzi o reformę finansów publicz-
nych. I chcę powiedzieć z pełną odpowiedzialnością
za słowa, że to, co widzimy w budżecie 2008 r., nicze-
go w tej sprawie nie zmienia, a w zasadzie tylko po-
głębia zły stan finansów. Bo gdybyśmy na to spojrze-
li w takim telegraficznym, ale ujmującym najważniej-
sze kwestie skrócie, to można by powiedzieć, że
w tym budżecie wydatki w relacji do PKB są zbyt
wysokie, mało tego, wzrosły, że rosną szybciej niż
PKB, że realne jest także zagrożenie, iż wzrost płac
będzie wyższy niż założono. W zasadzie jeszcze mógł-
bym powiedzieć, przywołując słowa pana ministra
i wczorajsze słowa pana premiera, w jakiejś mierze
to też przesądziliśmy, że spodziewać się musimy i wyż-
szej inflacji, i wyższych stóp procentowych, i szybsze-
go wzrostu popytu krajowego – wyższego deficytu
obrotów pieniężnych w konsekwencji.
No i mógłbym powiedzieć, że przestaje być tak
ładnie. To nie jest dobry scenariusz. Musimy moim
zdaniem poszukać oszczędności, ograniczyć wydatki.
Nie możemy czekać do następnej okazji, do kolejnego
budżetu. W związku z tym wydaje się konieczny rze-
telny przegląd wszystkich wydatków.
To kieruję także do wszystkich posłów tu obec-
nych i do członków wszystkich komisji. W wielu ty-
tułach warto z pewnością zweryfikować najpierw
zadania i dopiero później określić niezbędne dla nich
środki. Aż się prosi o zastosowanie formuły zero
base budgeting, żebyśmy w wielu dziedzinach mogli
znaleźć te oszczędności. To tyle, jeśli chodzi o uwa-
gi ogólne.
Chciałbym natomiast w jednej kwestii wypowie-
dzieć się szczegółowo, też w nawiązaniu do tego, co
usłyszeliśmy wczoraj. Premier Tusk, mówiąc o pro-
mocji turystycznej Polski, powiedział wczoraj o tym,
że trzeba zmienić skuteczność działań organizacji,
które funkcjonują w tej sferze i które są za tę promo-
cję odpowiedzialne. Podzielam w pełni ten pogląd.
Natomiast zwracam jednak uwagę na to, że budżet
narodowych organizacji turystycznych Węgier,
Czech, Słowacji, każdego z tych krajów, parokrotnie
przekracza budżety Polskiej Organizacji Turystycz-
nej. Tour Espana np. ma kilkunastokrotnie wyższy
budżet. Nie dociera moim zdaniem do nas to, że tak
szeroko rozumiana gospodarka turystyczna wytwa-
rza w Polsce 9,1% PKB, zatrudnia ponad 1100 tys.
osób. To więcej niż górnictwo i hutnictwo razem
wzięte. Nie dostrzegamy tego na co dzień. A chcę po-
wiedzieć, że w takich regionach jak ten, z którego
pochodzę, jest to najważniejsza, jeśli nie jedyna szan-
sa rozwoju. I co widzimy, jeśli chodzi o gospodarkę
turystyczną? Ona się rozwija wolniej niż ten sam
sektor w świecie. Udział w PKB z turystyki to jest
177
przeciętnie 10,4%. Na świecie rośnie ten udział
w PKB, w Polsce niestety spada.
Też się powołam na kolejny ranking, świeży zu-
pełnie. Zajmujemy 63. miejsce w rankingu konkuren-
cyjności turystycznej przygotowanym przez grupę
ekspertów z Oxfordu. Warto przy tym podkreślić, że
mamy olbrzymi potencjał, jeśli chodzi o turystykę.
Mamy zabytki i warunki przyrodnicze, które w tym
rankingu konkurencyjności pozwalają nam lokować
się na 19. miejscu na świecie. Musimy zrobić coś, żeby
ten potencjał uwolnić. Nie zrobimy tego z pewnością
bez wzrostu nakładów na promocję turystyczną Pol-
ski. Nie da się prowadzić aktywnej promocji tury-
stycznej, mając w budżecie 38 mln zł. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Jan Kulas, Platforma
Obywatelska.
(Poseł Romuald Ajchler: Debiut, panie pośle, de-
biut, czy wznowienie?)
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Czci-
godni Członkowie Rządu! W moim przekonaniu do-
brze się stało oczywiście, że projekt budżetu został
skierowany właśnie do Sejmu już 16 listopada. Dla
naszego Sejmu to jest też jakby szczególna sytuacja,
że możemy praktycznie wspólnie – i koalicja rządzą-
ca, i ugrupowanie, które rządziło wcześniej – praco-
wać nad jednym budżetem. Taka sytuacja pewnie już
się w tej kadencji nie powtórzy. To jest pole do pew-
nego współdziałania, do szeroko rozumianej zgody.
Co do innych uwag, to wydaje mi się, że ważne jest
w ogóle tempo i terminarz uchwalania budżetu. Do-
celowo byłoby dobrze, aby w kolejnych latach budżet
jednak uchwalać najpóźniej do końca roku, bo z punk-
tu widzenia cyklów inwestycyjnych, współdziałania
z gminami czy z innymi partnerami gospodarczymi
powinno się wchodzić w nowy rok kalendarzowy już
w pełni z uchwalonym budżetem państwa.
Panie Marszałku! Z żalem patrzę na lewą stronę,
że nie ma nikogo z Narodowego Banku Polskiego. Był
taki sygnał, ale moim zdaniem to trzeba po prostu
wyjaśnić, żeby ta współpraca była bliska, dobra i har-
monijna, tu, sądzę, także w kontekście rozwoju go-
spodarczego, w kontekście stopy referencyjnej NBP.
Bo wzrost tej stopy, szacowany na 5,2% czy może
wyżej, może mieć istotny wpływ na podrożenie kre-
dytu i może to także ograniczyć pewne pozytywne
tendencje wzrostowe w naszej gospodarce. Ogólne
tempo jest dobre, ale jednak wzrost PKB w roku 2008 r.
na poziomie 5,5% może też niektórych niepokoić, że
to nie jest ta tendencja już najwyższa. Zadaniem na-
szego rządu, naszej koalicji jest uruchomienie wszyst-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
178 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jan Kulas
kich instrumentów finansowo-ekonomicznych, żeby
pobudzić możliwie wysoki wzrost gospodarczy.
Eksport jest w jakimś sensie dźwignią rozwoju
gospodarki i dlatego przyglądałem się tym wydatkom
finansowym. Na promocję eksportu w tym budżecie
znajdujemy kwotę 78 mln zł. Niewątpliwie jest to
kwota niewystarczająca i należałoby ją powiększyć.
Podzielam głos mojego przedmówcy, że ważna jest
promocja Polski za granicą, ale promocja turystyczna
– to były całkowicie słuszne argumenty – promocja
kulturalna czy ogólnie promocja Polski w świecie.
W dziale: Zagranica jest przewidziana kwota 61 mld
zł, nie euro, nie dolarów, tylko 61 mln zł na działania
informacyjne i kulturalne prowadzone za granicą.
Sądzę, że przynajmniej kwota 100 mln zł to powinien
być pułap elementarnej promocji Polski za granicą.
I ostatnie dwie uwagi. Mnie się wydaje, panie
marszałku, panie i panowie posłowie, szanowni mi-
nistrowie, że sprawą naszego rządu, naszej koalicji
powinno być uruchomienie pewnych czynników ge-
neralnie prorozwojowych, które są słabo zaznaczone
w tym budżecie. Myślę tutaj o szkolnictwie wyższym
i nauce. Bo budżet szkolnictwa wyższego i nauki to
praktycznie kwota zaledwie 15 mld zł. Jeżeli chodzi
np. o samo szkolnictwo wyższe, mimo że to jest kwo-
ta ponad 11 mld zł, to jest wzrost realny zaledwie
o 1,3%. W tak niewielkim stopniu wzrastają nakłady
na szkolnictwo wyższe. O roli nauki mówi się od wie-
lu lat w tym parlamencie przy różnych okazjach, ale
jednak jest to kwota w budżecie 2008 r., to co przy-
gotował poprzedni rząd, na poziomie 4101 mln zł
i rzeczywiście jest to zaledwie 0,32% PKB. Kiedyś się
mówiło, żeby to było co najmniej 0,5%. Obecnie jest
to jeden z najniższych wskaźników – 0,32%. W roku
2001, a ten rok dobrze pamiętam, wskaźnik udziału
nauki był na poziomie 0,40% PKB. Tak że to jest
nasze chyba wspólne zadanie, aby nauka i szkolnic-
two wyższe to był jeden z priorytetów tego rządu. To
może się przełożyć na politykę gospodarczą i społecz-
ną i na postęp cywilizacyjny, do którego przykładamy
tak dużą wagę.
I ostatnie dwie kwestie. Wydaje mi się, że trzeba
docenić cały system stypendialny naszej młodzieży
studiującej, ponieważ obecnie w Polsce jest blisko
2 mln studentów. Podzielam tu krytyczną uwagę, że
kwota środków wskazanych na fundusz pożyczek
i kredytów studenckich w wysokości 150 mln zł jest
niewystarczająca i zaniżona. Potrzebne będą jednak
konkretne dane resortowe, aby tę kwotę szczegółowo
zanalizować.
I ostatnia uwaga. Dużą wagę w programie tej
koalicji rządowej przywiązuje się do potrzeby wzrostu
gospodarczego, uruchamiania różnych instrumen-
tów finansowych i ekonomicznych. Jednym z takich
ważnych partnerów jest, wydaje się, samorząd gospo-
darczy, który pewnie musiałby być jednak jeszcze
lepiej zorganizowany, bardziej skuteczny i lepiej
prawnie umocowany. A więc w tym sensie pewnie
będzie wracała ustawa o samorządzie gospodarczym
– chodzi o to, aby przedsiębiorcy, pracodawcy mieli
duży udział jako nasi partnerzy w pracach nad tym
budżetem. Samorząd gospodarczy jest ważnym part-
nerem i, jak mi się wydaje, Platforma Obywatelska,
nasza koalicja rządząca jest tutaj partnerem godnym.
Z moich kontaktów, dla przykładu z Pomorską Izbą
Rzemieślniczą Małych i Średnich Przedsiębiorstw,
wynika, że przedsiębiorcy i pracodawcy są bardzo
zainteresowani współpracą z tą koalicją rządzącą, ale
trzeba też stworzyć lepsze ramy prawne dla tej współ-
pracy: samorząd gospodarczy, parlament i rząd. Dzię-
kuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pan poseł Michał Jaros, Platforma
Obywatelska.
Jeżeli nie ma posła, to jako ostatniego chciałbym
poprosić pana posła Włodzimierza Karpińskiego,
Platforma Obywatelska.
Poseł Włodzimierz Witold Karpiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Z wielką atencją
przychodzi mi występować pod auspicjami marszałka
Niesiołowskiego, bo chciałbym… (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
...coś powiedzieć z tej okazji, jako że całe życie po-
święcił, żeby walczyć z socjalizmem. I ja mam nadzie-
ję, panie marszałku, że 21 października Polacy dali
ostatni akord walki z socjalizmem. Dlaczego? Budżet,
który mamy przedłożony, tak bardzo nie różni się od
innych – tu wiele było mowy o sztywnych wydatkach,
o pewnych priorytetach; można się spierać, jeśli cho-
dzi o poszczególne branże bądź obszary wydatków
– bo generalnie jedna tych wszystkich budżetów jest
wspólna miara, mianowicie narastający dług publicz-
ny. W perspektywie najbliższego roku mamy w stra-
tegii, i to polecam wszystkim posłom, w szczególności
tym, którzy współtworzyli budżety przez ostatnie
dwa lata, posłom PiS-u, prawie 600 mld zł długu pu-
blicznego – czyli de facto, proszę państwa, w 2008 r.,
a w 2010 r. prognoza sięga 700 mld zł, jeśli chodzi
o dług publiczny. Przypomnę, że dochody budżetu na
przyszły rok są planowane na 280 mld. W związku
z powyższym powiedzmy sobie uczciwie, że jest to
rządzenie, które ja bym określił jako „Hojny Antek
z cudzej torby”. W tym zakresie żyjemy na koszt na-
szych dzieci i wnuków. I ja mniemam, nawiązując do
wystąpienia pana premiera Donalda Tuska, mówią-
cego o różnej solidarności: społecznej, regionalnej,
zawodowej, także pokoleniowej, że w tym zakresie
solidarność pokoleniowa to jest odpowiedzialność
dzisiaj rządzących za to, żeby odwrócić tendencję dy-
namiki przyrostu długu publicznego, a w konsekwen-
cji równoważyć budżet. I to jest taka naturalna, ogól-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Włodzimierz Witold Karpiński
na refleksja adresowana do nas wszystkich, do klasy
politycznej. Uważam w tym zakresie, że właśnie ten
mechanizm gospodarowania środkami publicznymi,
ten socjalistyczny mechanizm dzielenia nie swojego,
dzielenia dzisiaj kosztem przyszłych pokoleń, decy-
dowania za przyszłe pokolenia z punktu widzenia
zaciągania kolejnych zobowiązań przez kolejne rządy
Polski zaczęliśmy eliminować, będziemy kończyć
z tym złym procederem, tą złą praktyką.
I druga sprawa, bardziej szczegółowa. Rządy Pra-
wa i Sprawiedliwości rozbudziły nadzieje wielu oby-
wateli tzw. Polski wschodniej. I, prawdę mówiąc –
wielokrotnie z tej mównicy podkreślałem, że rzeczy-
wiście hasłowo chylę czoła – sformalizował, w pew-
nym sensie zinstytucjonalizował rząd Prawa i Spra-
wiedliwości, Samoobrony i Ligi Polskich Rodzin
właśnie pewne określone dedykacje programowe dla
tego obszaru. Ale, jak prześledzimy całą ustawę bu-
dżetową, to znowu widzimy tę samą praktykę przy
różnych wydatkach budżetowych, instytucjonalnych,
na różne obszary: zdrowie, sądownictwo, infrastruk-
turę. Tak naprawdę, nie chciałbym tutaj rozpalać
dyskusji regionalnej, z punktu widzenia lektury tego
dokumentu znowu Polska wschodnia jest pominięta,
znowu te województwa – lubelskie, podkarpackie,
warmińsko-mazurskie czy świętokrzyskie – są ewi-
dentnie pominięte w relacji do innych celów, które są
zapisane w tych różnych obszarach.
W związku z powyższym zwracam się do ministra
finansów z taką prośbą i pewną projekcją na progu
tej kadencji, aby te kwestie, które pozwalają wyzwo-
lić energię tych, którzy dzisiaj czują się poszkodowa-
ni i niedowartościowani, mieszkańców po prawej
stronie Wisły, naszych rodaków, wziąć pod uwagę.
Elementarną i podstawową rzeczą jest podniesienie
poziomu infrastrukturalnego, które umożliwi pod-
niesienie poziomu cywilizacyjnego tych obszarów.
W tym zakresie ważne jest uwolnienie potencjału
potężnych ośrodków naukowych, akademickich;
w Lublinie studiuje 130 tys. studentów, to największy
ośrodek akademicki na wschód od Wisły. Apeluję tu
o to, aby w dalszych pracach, także w komisji – to do
członków Komisji Finansów Publicznych – w per-
spektywie jednak iść za tym, o czym wczoraj trzy-
krotnie w exposé wspomniał pan premier, i te nakła-
dy przede wszystkim ze szczególnym pietyzmem
dedykować, kierować na te obszary, na infrastruktu-
rę, ale także na inne – świat naukowy, akademicki
czy zdrowie. W szczególności tutaj chciałbym się upo-
mnieć o Port Lotniczy Lublin, który w jakiś sposób
naturalnie dałby potężny…
(Poseł Janusz Piechociński: A Świdnik?)
To jest właśnie taka robocza nazwa, umiejscowio-
ny w Świdniku.
Port lotniczy w naturalny sposób dałby potężny
impuls rozwojowy temu pięknemu regionowi. Dzię-
kuję bardzo, panie marszałku. (Oklaski)
179
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Lista mówców została wyczerpana.
Przystępujemy do zadawania pytań.
Przypominam, że marszałek Sejmu ustalił czas
pytania, tak jak do tej pory, na jedną minutę.
Jako pierwsza pytanie zadaje pani posłanka Jo-
anna Skrzydlewska, Platforma Obywatelska.
Poseł Joanna Skrzydlewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Już od kilku lat w Polsce mamy do czynienia z dyna-
micznym rozwojem transportu lotniczego. Coraz wię-
cej osób wybiera właśnie samolot jako środek trans-
portu. Pamiętamy, ile zgłaszano poprawek dotyczą-
cych dofinansowania regionalnych portów lotniczych
podczas uchwalania budżetu na 2007 r.
Panie ministrze, jak wysokie nakłady finansowe
pan minister planuje przekazać na rozwój regional-
nych portów lotniczych na 2008 r.? Szczególnie cho-
dzi mi o łódzki Port Lotniczy im. Władysława Rey-
monta. Czy nakłady finansowe będą wyższe, czy na
tym samym poziomie, co w roku bieżącym, jeśli cho-
dzi o transport lotniczy? Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo pani posłance.
Pytanie zadaje pan poseł Jarosław Jagiełło, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Poseł Jarosław Jagiełło:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Byliśmy świadkami tego, z jaką powagą zwy-
cięzcy ostatnich wyborów odnoszą się do problemu
ograniczenia długu publicznego. Mówił o tym dziś
minister finansów, mówił przewodniczący klubu par-
lamentarnego największej partii rządzącej, pisała
o tym w swym programie wyborczym Platforma Oby-
watelska. Sprawa jest paląca, gdyż zadłużenie Skar-
bu Państwa wynosiło na dzień 30 września 2007 r.
już około 490 mld zł, choć, wbrew temu, co twierdził
przewodniczący klubu Platformy Obywatelskiej,
w czasie rządów Prawa i Sprawiedliwości nie przyra-
stało znacząco. Przykładem niech będzie to, iż przez
pierwszych dziewięć miesięcy 2007 r. zadłużenie
Skarbu Państwa wzrosło tylko o około 11,5 mld zł,
czyli wzrosło od początku roku o 2,4%. W kontekście
tego cieszą deklaracje o chęci zastosowania w budże-
cie państwa kotwicy nominalnej nie na deficycie bu-
dżetowym, ale właśnie na wydatkach publicznych.
Niestety, dotychczas nie padły konkretne liczby.
(Dzwonek) Dlatego pytam: Do jakiej wielkości chce
pan, panie ministrze, ograniczyć wydatki w budżecie
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
180 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jarosław Jagiełło
państwa na 2008 r.? Czy planuje pan, panie mini-
strze, w kolejnych trzech budżetach utrzymywać wy-
datki budżetu państwa w kwocie wydatków określo-
nych właśnie teraz, określonych w budżecie państwa
na 2008 r.? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Tadeusz Tomaszewski,
Lewica i Demokraci.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pan premier
Donald Tusk we wczorajszym exposé mówił o no-
wym podejściu rządu, nowej polityce, jeśli chodzi
o pomoc dla środowiska osób niepełnosprawnych.
Mówił wyraźnie – trzeba zastąpić zasiłek aktywiza-
cją zawodową, trzeba zwiększyć szanse na zdobywa-
nie wykształcenia, trzeba stworzyć szanse aktywi-
zacji osób niepełnosprawnych. Jak to uczynić, skoro
projekt budżetu przygotowany przez PiS nie prze-
widuje takich możliwości i środków na zadania ob-
ligatoryjne? Według PFRON brakuje ponad 600 mln
zł na wykonanie zadań ustawowych. W związku
z powyższym chciałem zapytać ministra pracy i po-
lityki społecznej, czy podziela pogląd, iż trzeba zwięk-
szyć dotację budżetu państwa do PFRON, aby można
było wykonać zadania przewidziane w ustawie i aby
nie odbywało się to kosztem innych zadań, np. progra-
mu samochodowego, programu wsparcia młodzieży
wiejskiej z niepełnosprawnością czy innych progra-
mów dotyczących rehabilitacji zawodowej i społecznej.
Proszę uprzejmie o odpowiedź w tej sprawie na piśmie.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Wiesław Woda, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Wiesław Woda:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Stoi pan, panie
ministrze, przed trudnym zadaniem, by budżetem
przygotowanym przez poprzednią koalicję zabezpie-
czyć i realizować zadania przyjęte przez nową koalicję.
Myślę, że pomoże panu w tym znakomicie pani mini-
ster Suchocka, która zawsze broni budżetu.
Chcę więc zapytać o pańskie plany i zamierzenia.
Po pierwsze, czy przewiduje pan dalsze istnienie fun-
duszów celowych i agencji państwowych. Po drugie,
na jakim poziomie przewiduje pan dalsze finansowa-
nie inwestycji i programów wieloletnich, a przypo-
mnę, że jest ich aż 55. W projekcie ustawy budżetowej
zapisano na niektóre z zadań niższe kwoty niż wyni-
kałoby to z wieloletniego cyklu ich realizacji. Po trze-
cie, mam na myśli zadania takie, jak: Świnna Poręba,
wieloletni program inwestycyjny Uniwersytetu Ja-
giellońskiego, program usuwania azbestu. Co pan
zamierza zrobić z rosnącymi wydatkami sztywnymi?
Rosną one bowiem z 66,5 w roku 2007 do poziomu
70,6 w projekcie budżetu na rok 2008. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pani posłanka Aldona Młyńczak,
Platforma Obywatelska.
Poseł Aldona Młyńczak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Rząd PiS obiecał jesienią, że poza sfinansowaniem
w 100% budowy stadionu narodowego w Warszawie
zapisze w budżecie na najbliższe lata środki na budo-
wę pozostałych stadionów, tj. w granicach 20–30%
pokrycia kosztów budowy tych stadionów. Pani mi-
nister obiecała również przed wyborami, że wszyst-
kie miasta, które są gospodarzami Euro 2012, otrzy-
mają gwarancję rządową, tak żeby mogły zaciągnąć
zobowiązania. Tak się nie stało i nie ma również za-
bezpieczonych środków w budżecie na rok 2008 ani
na kolejne lata, jako że są to inwestycje wieloletnie.
Oczywiście to pytanie, dlaczego, mimo obietnic, te
środki nie zostały zabezpieczone, powinno być skie-
rowane do byłej pani minister. Jednak w związku
z tym, że obecny rząd będzie musiał podjąć jakieś
decyzje, chciałabym wiedzieć, jakie jest stanowisko
pana ministra w tej kwestii. Dziękuję bardzo.
Jeszcze pytanie dodatkowe. Zainspirowała mnie
koleżanka. Chodzi o budowę nowego terminalu lotni-
czego Wrocław-Strachowice. Czy w budżecie na rok
2008 zostaną przeznaczone środki na ten cel, przy-
najmniej w jakiejś części? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pytanie zadaje pan poseł Artur Górski, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Artur Górski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Rząd premiera Donalda Tuska przesłał do Sej-
mu projekt budżetu w kształcie przygotowanym
przez poprzednią ekipę rządową. Nie zgłoszono auto-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Artur Górski
poprawki. Jednak z wypowiedzi premiera Tuska
i innych polityków Platformy Obywatelskiej wynika,
że podczas prac nad budżetem posłowie koalicji
w uzgodnieniu z rządem zgłoszą bardzo wiele popra-
wek. Poprawki te mają dotyczyć m.in. zmniejszenia
budżetów Kancelarii Prezydenta RP i Instytutu Pa-
mięci Narodowej. Mam zatem pytania. Jak duże
zmniejszenie budżetów tych instytucji jest przewidy-
wane? Czy przeprowadzono rzetelną analizę, która
daje pewność, że zmniejszenie budżetów Kancelarii
Prezydenta RP i Instytutu Pamięci Narodowej nie
narazi tych instytucji na ryzyko niewykonania zadań
ustawowych? Będzie to zresztą nie pierwszy zamach
na budżety kancelarii prezydenta Kaczyńskiego
i IPN, jednak pierwszy, który może być udany, bo ma-
cie większość. Rodzą się kolejne pytania. Czy i w jakim
zakresie będą zmniejszone budżety Kancelarii Preze-
sa Rady Ministrów, ministerstw i urzędów central-
nych? Czy te ruchy spowodują zwolnienia członków
korpusu służby cywilnej? Czy już wiadomo, ilu urzęd-
ników straci pracę z tego powodu, a ilu w wyniku
szykowanych zmian ustawowych i politycznych czy-
stek? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Romuald Ajchler, Lewi-
ca i Demokraci.
Poseł Romuald Ajchler:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! O ile dobrze pa-
miętam, chyba w 2005 r. składałem na tej sali wnio-
sek, poprawkę do budżetu państwa zwiększającą
środki przeznaczone na zwalczanie choroby Aujesz-
kyego. Nie musze mówić o tym na tej sali, ale gene-
ralnie powiem, że chodzi o to, iż do tej pory nasz kraj
w związku z tym, iż ta choroba nie jest zwalczana,
nie może np. eksportować żywych zwierząt do Unii
Europejskiej. Cel był taki, żeby Polskę od tego uwol-
nić, gdyż za chwilę może to przynieść jeszcze inne
negatywne skutki, a mianowicie zakaz handlu mię-
sem. W związku z powyższym chciałbym się dowie-
dzieć, czy minister rolnictwa przewidział taką moż-
liwość, aby program, który został rozpoczęty w woj.
wielkopolskim, był kontynuowany i kiedy ta spawa
w ogóle zostanie załatwiona?
Jeszcze jedno pytanie. W przeszłości służba zdro-
wia, w tym pielęgniarki, otrzymała niewielkie pod-
wyżki. Przy tej operacji całkowicie pominięto perso-
nel medyczny domów pomocy społecznej. Czy w 2008 r.
przewiduje się wyrównanie tych środków, przezna-
czenie większych środków dla samorządów, aby te
mogły właśnie tę grupę zawodową usatysfakcjono-
wać? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
181
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Stanisław Kalemba, Pol-
skie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym kon-
tynuować temat zwalczania choroby Aujeszkyego.
Jest to sprawa na tyle ważna, że kiedy ten program
był realizowany w Stanach Zjednoczonych, bezpo-
średni nadzór nad nim sprawował wiceprezydent Al
Gore. W Unii Europejskiej większość państw sobie
z tym poradziła. Jeśli mówimy o trudnej sytuacji do-
chodowej, szczególnie na rynku trzody, to trzeba po-
wiedzieć, że brak tego programu nie pozwala handlo-
wać sztukami żywymi, szczególnie z Europą Zachod-
nią. W związku z tym mam pytanie. Skoro taki
program jest opracowany, przyjęty uchwałą Rady
Ministrów, w jakich pozycjach budżetowych i jaka
kwota jest przeznaczona na ten cel w roku 2008. Aby
ten program rozpocząć, potrzebujemy na ten rok ok.
220 mln zł. W tym budżecie powinna być wymienio-
na odrębna pozycja: Zwalczenie choroby Aujeszkyego.
Niepodjęcie tego tematu spowoduje straty kilkakrot-
nie większe. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Grzegorz Raniewicz,
Platforma Obywatelska.
Poseł Grzegorz Raniewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na początku za-
pytam o to, co najbliższe sercu, czyli o drogi na ścia-
nie wschodniej. Jak wygląda finansowanie tych in-
westycji w 2008 r.? Chodzi konkretnie o drogi: S12,
S17 i nr 19.
Następnie chciałbym zapytać pana ministra, czy
nie niepokoi pana bizantyjski rozrost urzędu prezy-
denta i kwota ponad 167 mln zł na finansowanie tego
urzędu? O ile dobrze pamiętam, miasto ok. 70-ty-
sięczne ma budżet na tym poziomie, a z tego finan-
sowane są drogi, administracja, szkolnictwo, pomoc
społeczna, przedszkola, zdrowie, żłobki.
(Poseł Artur Górski: I polityka zagraniczna.)
Czy nas stać na Bizancjum prezydenta? Przecież
królowa angielska jest dziś tańsza w utrzymaniu,
a są z niej przynajmniej jakieś pożytki. (Oklaski) Bry-
tyjska gospodarka zarabia na królowej angielskiej
wiele miliardów funtów brytyjskich.
Kolejna rzecz. Czy nie niepokoi pana eksport
i dane GUS, które pokazują, że poziom eksportu bar-
dzo mocno spada? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
182 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pani posłanka Beata Szydło, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Nie ma.
W takim razie kolejna osoba z Prawa i Sprawie-
dliwości, posłanka Małgorzata Sadurska.
Też nie ma.
W takim razie pani posłanka Gabriela Masłow-
ska, proszę bardzo. (Oklaski)
Poseł Gabriela Masłowska:
Mam dwa pytania do Ministerstwa Finansów. Na
podstawie jakich rozwiązań prawnych dokonano sza-
cunku podatku VAT, wpływów do budżetu w dziale:
Budownictwo? W związku z tym, że przepis ustawy
o podatku VAT mówi o tym, że stawka 0% od prze-
kształceń praw do lokali przestaje obowiązywać
z końcem tego roku, pytam: Czy oparto się na roz-
wiązaniu prawnym mówiącym o tym, że podatkiem
VAT będą obciążone tylko te przekształcenia praw
do lokali w spółdzielniach mieszkaniowych, do któ-
rych prawo do lokali zostało ustanowione po 1 maja
2004 r., i tylko wtedy gdy przekształcenie praw lub
sprzedaż nastąpi przed upływem 5 lat? Jeśli chodzi
o stawkę 7 lub 22%, zależy ona od tego, czy objęte jest
to budownictwem społecznym na przykład ze wzglę-
du na powierzchnię. Odpowiedź na to pytanie jest
bardzo istotna. Oczekują na nią miliony spółdziel-
ców, bo oznaczać to będzie, że ci, którzy mają prawo
do lokali ustanowione przed 1 maja 2004 r., mogą
być spokojni, gdyż nie zostaną obciążeni tym podat-
kiem. Czy rząd planuje ewentualnie w związku
z tym zmiany na niekorzyść, jeśli chodzi o ustawę
o podatku VAT? Czy w tym przypadku takie zmiany
będą zgodne z prawem unijnym?
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Czas, pani posłanko, czas.
Poseł Gabriela Masłowska:
Chciałabym jednocześnie zapytać pana ministra
finansów w związku z tym, że w swoim wystąpieniu
podporządkowuje politykę budżetową wejściu Polski
do strefy euro: Czy zgadza się pan...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pani posłanko, za chwilę wyłączę mikrofon.
(Poseł Jan Kulas: Pani poseł, czy pani nie słyszy,
że czas się skończył?)
Poseł Gabriela Masłowska:
Panie marszałku, dokończę zdanie. Czy zgadza się
pan z tym, że jest to ograniczenie części suwerenności?
Jeśli tak, to jak pan pogodzi sprawowanie swojego
urzędu jako minister finansów, skoro każdy przedsta-
wiciel władzy państwowej powinien dbać o...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Pani znacznie przekroczyła czas.
Poseł Gabriela Masłowska:
Minister Gronicki jako zwolennik euro opowiada
się za referendum. Czy panu…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Przekroczyła pani niestety znacznie czas. Wyka-
zuję pewną tolerancję, ale to już trwało zbyt długo.
Głos zabierze pani posłanka Bożena Kotkowska,
Lewica i Demokraci.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jadąc do Sejmu
spotkałam znajomą emerytkę, która zadała mi py-
tanie, i to pytanie kieruję też do pana ministra:
Czy rencista lub emeryt otrzymujący 600 zł eme-
rytury lub renty może się spodziewać i kiedy kwo-
ty 30 zł waloryzacji? Czy ta waloryzacja zapropo-
nowana przez rząd na poziomie 5,6% usatysfakcjo-
nuje 10 mln emerytów i rencistów, którzy często
żyją na granicy ubóstwa, i czy nie należy coś z tym
zrobić, aby wszystkim żyło się lepiej? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo pani posłance.
Głos zabierze pan poseł Janusz Piechociński, Pol-
skie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Po pierwsze, chciałbym zaape-
lować do państwa, aby w dyskusji budżetowej, nawet
dotyczącej finansów poszczególnych kancelarii, nie
odbierać godności albo nie sugerować czegoś, co może
być źle odebrane, ani panu prezydentowi, ani panu
premierowi, ani ustępującemu rządowi, ani żadnej
innej postaci życia publicznego. (Oklaski) Myślę, że
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Janusz Piechociński
to jesteśmy sobie winni, bo zapowiadaliśmy nową
jakość w tym parlamencie. Tak trzymajmy.
(Poseł Artur Górski: Trochę kultury, ma pan
rację.)
Teraz kieruję pytania do rządu. Po pierwsze, do
ministra finansów z racji nieobecności prezesa NBP
i przedstawicieli Rady Polityki Pieniężnej. Wyrażam
zdumienie i zniesmaczenie tym faktem. Mam pyta-
nie o ocenę rządu, jeśli chodzi o politykę pieniężną,
i ocenę rządu, jeśli chodzi o lokowanie rezerw. Czy
sytuacja na rynku dewiz – w związku z tym, co się
dokonuje – jest najlepsza z punktu widzenia naszych
narodowych interesów?
I drugie pytanie. W roku 2005 obiecaliśmy sobie
publicznie, tu, w tej Izbie padła jeszcze za czasów
Kazimierza Marcinkiewicza obietnica, że będziemy
mieli do czynienia z wieloletnim budżetem zadanio-
wym. Gdzie jest ten wieloletni budżet zadaniowy
i dlaczego w procesach wieloletnich tracimy wiele
energii właśnie ze względu na brak takiego przemy-
ślanego, przyjętego przez parlament dokumentu?
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze pani posłanka Joanna Fabisiak,
Platforma Obywatelska.
Poseł Joanna Fabisiak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Ten budżet to jest drugi budżet, w którym nie
uwzględniono pieniędzy na metro warszawskie. Zwy-
kle były to sumy znaczące, na ogół 100 mln zł.
W ubiegłym roku takich pieniędzy nie było, w tym
nie ma ich również. Metro nie jest inwestycją war-
szawską, jest inwestycją ogólnopolską, trzeba zakoń-
czyć tę inwestycję. Wiem, że są pieniądze rozwojowe,
ale czy ta niedobra tradycja będzie kontynuowana
i pieniądze na metro się nie znajdą, czy też będzie
zmiana i wrócimy jednak do tej dawnej tradycji i pie-
niądze takie będą? To pytanie pierwsze.
Drugie pytanie dotyczy PFRON. Z wystąpienia
przedstawicielki PiS wynika, że są środki dla PFRON,
ale proszę zważyć, że w ubiegłym roku były one zna-
komicie pomniejszone. Zatem pytam: Czy suma prze-
znaczona dla PFRON jest sumą… (Dzwonek) Proszę
pozwolić mi dokończyć zdanie, panie marszałku. Czy
ta suma jest sumą na poziomie 2006 r., czy też tą
sumą pomniejszoną na poziomie 2007 r.? Jeśli bo-
wiem tak, to będzie to wielka krzywda i wielkie ogra-
niczenie w działalności na rzecz osób niepełnospraw-
nych. Bardzo dziękuję. (Oklaski)
183
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Czy jest w tej chwili pan poseł Krzysztof Sońta
z Prawa i Sprawiedliwości? Jeżeli nie ma, to w kolej-
ności… A to pani…
(Poseł Tomasz Latos: Może pani poseł Witek.)
Przepraszam, aha, bo pani już była.
Pani posłanka Elżbieta Witek. Tak? Proszę bardzo.
Poseł Elżbieta Witek:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W projekcie budżetu na 2008 r. w ramach Narodowe-
go Programu Stypendialnego zagwarantowano pra-
wie 680 mln zł. W poprzedniej kadencji PSL mocno
optował za tym, żeby dokonać nowelizacji ustawy
o systemie oświaty dotyczącej właśnie Narodowego
Programu Stypendialnego w ten sposób, by kryte-
rium dochodowe uprawniające do uzyskania stypen-
dium szkolnego było takie samo jak kryterium okre-
ślone w ustawie o szkolnictwie wyższym uprawnia-
jące do otrzymania stypendium socjalnego, które
wyprowadzone jest wprost z ustawy o świadczeniach
rodzinnych i wynosi 504 zł. W związku z tym mam
pytanie: Czy zamierzacie państwo zwiększyć
w związku z tym budżet i środki przeznaczone na
Narodowy Program Stypendialny? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo pani posłance.
Pytanie zadaje pan poseł Jan Bury, Polskie Stron-
nictwo Ludowe.
Poseł Jan Bury s. Józefa:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam 3 pytania
do trzech ministrów. Do pana ministra środowiska:
Czy pan minister środowiska przewiduje w przy-
szłym roku i w kolejnych latach pieniądze z budżetu
państwa lub czy jest jeszcze możliwe – wiem, że na
razie jest to niemożliwe – finansowanie z programów
europejskich zbiornika wodnego Kąty-Myscowa, bar-
dzo potrzebnego dla Podkarpacia? To jest inwestycja
wymagająca około miliarda złotych, ale rozłożona na
10 lat; jest to dość sensowna inwestycja bardzo po-
trzebna woj. podkarpackiemu.
Drugie pytanie do ministra infrastruktury. Pod-
karpacie od kilku miesięcy boryka się z problemem
lotniska, bo nie można stworzyć spółki lotniskowej.
Z jednej strony jest tutaj duża wina samorządu woje-
wódzkiego, ale także nie bez winy są Porty Lotnicze.
Panie ministrze, prośba i pytanie: Czy uda się to
szybko załatwić jeszcze w tym roku, są bowiem prze-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
184 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Poseł Jan Bury s. Józefa
widziane pieniądze budżetowe i samorządowe do
wydania jeszcze w tym roku? Czy planuje pan mini-
ster w przyszłym roku wydanie środków na dalszy
rozwój tego lotniska?
I jeszcze pytanie dodatkowe. Prasa lokalna ostat-
nio bardzo mocno nagłośniła problem, iż nie będzie
budowana droga S19 w najbliższych latach. Czy to
jest prawda, czy nie? Proszę zdementować tę infor-
mację, będzie to bardzo potrzebne.
Kieruję też krótkie pytanie do pani minister oświa-
ty. Pan premier Tusk dużo mówił dzisiaj, a także wczo-
raj na temat edukacji przedszkolnej. Czy pani ma
w planach – w najbliższym roku może nie, ale w per-
spektywie najbliższych 4 lat – finansowanie wychowa-
nia przedszkolnego? Jeśli tak, to czy z budżetu samo-
rządu, czy z budżetu państwa? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Jarosław Urbaniak,
Platforma Obywatelska.
Poseł Jarosław Urbaniak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie i Panowie
Ministrowie! Panie ministrze, chciałbym poznać
pana opinię na temat wskaźników makroekonomicz-
nych ujętych w budżecie państwa na rok 2008,
w szczególności poziomu planowanej inflacji, o czym
mówiłem w swoim wystąpieniu klubowym, ale także
na przykład wysokości stopy referencyjnej. Chciał-
bym także poznać pana opinię na temat wielkości
wpływów, dochodów budżetu państwa po stronie po-
datków dochodowych w aspekcie planowanego obni-
żenia wpływów chociażby ze względu na ulgę proro-
dzinną. I sprawa już całkiem przyziemna prawdopo-
dobnie, ale ważna dla wielu. Pan premier Tusk mówił
o tym, że Polska odwróciła się od Bałtyku. Chciałbym
zapytać: W jakiej mierze zapewnione są pieniądze na
drogi łączące polskie porty z krajem – na drogę kra-
jową nr 3, drogę krajową nr 1 i drogę krajową nr 11?
W szczególności tę ostatnią, która, zdaje się, w do-
tychczasowych planach w ogóle nie była ujmowana.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Pytanie zadaje pan poseł Adam Rogacki z PiS.
Nie ma.
Jest tylko pan poseł Tomasz Latos, tak?
To w takim razie pytanie zadaje pan poseł To-
masz Latos, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję, panie marszałku.
Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W budżecie na rok
2008 mamy znaczny wzrost nakładów na ochronę
zdrowia, o 6721 mln zł, licząc to razem z budżetem
NFZ, co oznacza wzrost nominalny o 14,5%, a realny
o 11,9%. Gdyby nie wliczać w to budżetu NFZ, to
procentowy wzrost nakładów budżetowych w przy-
szłym roku na ochronę zdrowia byłby jeszcze wyższy.
Oczywiście w ramach tego będzie realizowanych sze-
reg różnych zadań. Będą to pieniądze na procedury
wysokospecjalistyczne – 400 mln zł, będą to inwesty-
cje, same inwestycje w przyszłym roku to będzie oko-
ło 300 mln zł, będą to również różne programy pro-
filaktyki zdrowotnej na kwotę około 575 mln zł,
wreszcie będzie to bardzo ważna rzecz, mianowicie
zostaną zrealizowane podwyżki dla stażystów i rezy-
dentów, a także tych pracowników służby zdrowia
związanych ze sferą budżetową, którzy do tej pory
tych podwyżek nie mieli. Będzie to realizacja tej 30-
-procentowej podwyżki.
Nie ma natomiast pieniędzy w budżecie na ewen-
tualne koszty związane z zapowiadaną w exposé
pana premiera Tuska prywatyzacją czy komercjali-
zacją służby zdrowia. Oczywiście na tym etapie jest
to zrozumiałe, ale czy państwo dokonacie takiej ko-
rekty, przechodząc do drugiego czytania budżetu?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, zakończyliśmy zadawanie pytań.
W takim razie chciałbym prosić pana ministra
finansów Jana Vincenta-Rostowskiego o udzielenie
odpowiedzi.
Minister Finansów
Jan Vincent-Rostowski:
Wysoka Izbo! Panie Posłanki! Panowie Posłowie!
Dziękuję bardzo za te wszystkie uwagi. My je wszyst-
kie oczywiście weźmiemy pod uwagę, na niektóre
pytania będziemy odpowiadać pisemnie, będą także
oczywiście odpowiedzi udzielone teraz, za chwilę
przez panią sekretarz stanu.
Ja chciałbym ustosunkować się tylko do dwóch
spraw. Pierwsza: było pytanie dotyczące ogranicze-
nia wydatków. Pracujemy nad tym. To jest bardzo
ważna sprawa, żmudna praca, ale pracujemy jak naj-
szybciej. Przygotowujemy się, będziemy próbowali
tak zrobić, żeby jednak nie było tak, że wydatki
w 2008 r. będą zamrożone czy zdeterminowane przez
decyzje poprzedniego rządu, mimo że oczywiście wie-
le decyzji zostało podjętych także w ostatnich tygo-
dniach, co było zresztą dla nas pewnym zaskocze-
niem. A więc to jest pierwsza rzecz.
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Minister Finansów Jan Vincent-Rostowski
Druga sprawa dotyczy polityki Narodowego Ban-
ku Polskiego, inflacji, stopy referencyjnej. Ja myślę,
że będzie pewna różnica między oceną, którą przed-
stawiał pan poseł, i moją. Ja mam – każdy minister
finansów musi mieć – pełne i absolutne zaufanie do
Rady Polityki Pieniężnej i Narodowego Banku Pol-
skiego, pełne i absolutne zaufanie. (Oklaski)
Trzecie pytanie, na które chciałbym odpowie-
dzieć, to kwestia rzekomego podporządkowania poli-
tyki budżetowej woli Unii Europejskiej i wobec tego
wyparcia się czy oddania suwerenności w tej dziedzi-
nie przez rząd polski. Oczywiście jest to zupełne nie-
porozumienie. My mamy zobowiązanie traktatowe
dotyczące przystąpienia do wspólnej waluty euro. To
zobowiązanie zostało wpisane do traktatu akcesyj-
nego, a traktat akcesyjny został poparty bodajże
przez 70%, tak, 70% głosujących w referendum.
Wobec tego wypełnienie zobowiązań, które wzię-
liśmy na siebie zupełnie dobrowolnie, nie może być
widziane jako rezygnacja z suwerenności. Ta decyzja
była suwerenną decyzją narodu polskiego i my oczy-
wiście konsekwentnie, rozważnie, spokojnie, bez nad-
miernego pośpiechu, ale jednak z pełną determina-
cją, żeby jak najszybciej wprowadzić wspólną walutę,
jak tylko będzie to w pełni bezpieczne, idziemy w tym
kierunku i tak będziemy robili.
Bardzo dziękuję i na pewno jeszcze raz chciałbym
podkreślić, że wszystkie uwagi i pytania będą wzięte
pod uwagę. Dziękujemy, Wysoki Sejmie, za przedsta-
wienie tych uwag i liczymy na bardzo ścisłą i owocną
współpracę także w komisjach i przy następnych czy-
taniach. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Odpowiedzi udziela pan minister infrastruktury
Cezary Grabarczyk. (Oklaski)
Minister Infrastruktury
Cezary Grabarczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pan marszałek
już nie jest debiutantem, ale to mój debiut w roli mi-
nistra (Oklaski), i to ministra broniącego budżetu.
Szanowni państwo posłowie, padło kilka pytań.
Pani poseł Masłowska w zasadzie sama sobie udzie-
liła odpowiedzi, zadając pytanie. Jeśli zaś chodzi
o pozostałe, dotyczące infrastruktury drogowej...
(Poseł Gabriela Masłowska: Przepraszam, panie
ministrze.)
...to chciałbym powiedzieć, iż gdy chodzi o te drogi,
które budzą wiele emocji na wschodzie Polski, te,
które są szansą zrównoważonego rozwoju, bo dekla-
racja, którą pan premier Donald Tusk zawarł w dniu
wczorajszym w exposé, nie jest rzucona na wiatr, te
185
drogi mają zabezpieczenie na przyszły rok w kwocie
około 100 mln zł na prace przygotowawcze, to znaczy
na opracowanie projektów, wykup gruntów i prace
archeologiczne. Ponadto, gdy chodzi o drogę nr 17,
będzie realizowana obwodnica Hrebennego, a także
będzie realizowana obwodnica Międzyrzeca Podla-
skiego. W Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Au-
tostrad został wdrożony specjalny system zarządza-
nia projektem drogi ekspresowej S19.
Gdy chodzi o dostęp do polskich portów, to będą
realizowane nie tylko drogi, ale także połączenia ko-
lejowe. Polskie Linie Kolejowe mają przygotowany
projekt, który otworzy polskie porty w większym za-
kresie niż dotychczas.
Jeśli chodzi o połączenia drogowe, na drogę S3 są
zapewnione środki na realizację odcinka od Szczeci-
na do Gorzowa, a dla odcinka od Gorzowa do Zielonej
Góry są środki przeznaczone na prace przygotowaw-
cze. Całkowicie mamy zapewnione środki na auto-
stradę A1. Sytuacja wygląda inaczej w przypadku
drogi ekspresowej S11. Tu przewidujemy tylko punk-
towe inwestycje w zakresie obwodnic, ale ten kory-
tarz będzie realizowany po 2012 r., tak wynika
z rządowego programu.
Jeśli chodzi o Jasionkę, pan poseł, pan minister
Jan Bury wie, iż mamy tu do czynienia z problemem
porozumienia pomiędzy samorządem i Przedsiębior-
stwem Państwowym Porty Lotnicze. Minister infra-
struktury deklaruje pomoc w osiągnięciu porozumie-
nia. Tyle mogę w tej chwili powiedzieć.
Można także dodać, jeśli chodzi o kwestie dróg
i poprawę dostępu do polskich portów, że przewidzia-
ne są dwa projekty. Jest projekt poprawy dostępu
kolejowego do portu Gdańsk, w tym zakresie będzie
realizowany most i dwutorowa linia kolejowa. Doty-
czy to informacji, o której mówiłem, iż Polskie Linie
Kolejowe pracują także nad udrożnieniem szlaków
kolejowych.
Na pozostałe pytania odpowiedź zostanie udzie-
lona na piśmie, tak uzgodniłem m.in. z panią posłan-
ką Skrzydlewską, ale rozumiem, że pani posłanka
także otrzyma taką odpowiedź. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie ministrze.
Proszę o odpowiedź panią sekretarz stanu w Mi-
nisterstwie Edukacji Narodowej Krystynę Szumilas.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krystyna Szumilas:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani poseł Witek
pytała o Narodowy Program Stypendialny na rok
2008. W roku 2007 na ten cel zaplanowano 600 mln
zł. Na rok 2008, jeśli chodzi o rezerwę celową zapla-
nowaną w budżecie przygotowanym przez rząd Pra-
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
186 Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas
wa i Sprawiedliwości, kwota ta wzrasta o wskaźnik
inflacji, czyli 2,3%, i będzie wynosiła 613 800 tys. zł.
O ile mi wiadomo, w tej chwili w lasce marszałkow-
skiej nie ma projektu ustawy zmieniającej kryterium
dochodowe uprawniające do korzystania ze środków
Narodowego Programu Stypendialnego.
Pan poseł, pan minister Bury pytał o finansowa-
nie przedszkoli. Zgodnie z ustawą o dochodach jed-
nostek samorządu terytorialnego i budżetem pań-
stwa przedszkola finansowane są z dochodów wła-
snych. Ale w ramach środków unijnych z perspekty-
wy na lata 2004–2006 utworzono 785 ośrodków
przedszkolnych, które będą funkcjonowały w ramach
tej perspektywy do końca czerwca tego roku. Później
będzie to kontynuowane i powstaną nowe ośrodki
w ramach perspektywy na lata 2007–2013. W budże-
tach regionalnych są na to środki. To dość znaczne
pieniądze, pozwalające na rozwiązanie problemu wy-
chowania przedszkolnego na wsi. Mam nadzieję, że
w ramach tego programu powstanie tyle przedszkoli,
aby potrzeby małych mieszkańców wsi zostały zaspo-
kojone. Dziękuję.(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Proszę o zabranie głosu panią sekretarz stanu
w Ministerstwie Finansów Elżbietę Suchocką-
-Roguską.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Finansów
Elżbieta Suchocka-Roguska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Postaram się od-
powiedzieć na pytania, na które jeszcze nie udzielono
odpowiedzi.
Pytanie pierwsze pani poseł Skrzydlewskiej doty-
czące finansowania portów lotniczych. Dofinansowa-
nie portów lotniczych następuje w ramach kontrak-
tów wojewódzkich. Kontrakty takie zostały zawarte
w roku 2007 na lata 2007–2008. W roku 2007 na fi-
nansowanie inwestycji portowych przeznaczono łącz-
nie niecałe 121 mln zł. W ustawie budżetowej na rok
2007 było bezpośrednio zapisanych 100 mln zł, pozo-
stałych prawie 21 mln zł dołożono poprzez zmianę
przeznaczenia rezerwy zgodnie z opinią Komisji Fi-
nansów Publicznych.
Z finansowaniem inwestycji portowych jest taki
problem, że z budżetu państwa bezpośrednio można
finansować te wszystkie inwestycje, które są związa-
ne z przejściem granicznym, natomiast dofinansowa-
nie innych zadań wymaga notyfikacji programu
w Brukseli. W związku z tym został opracowany
i przekazany jeden program dla wszystkich lotnisk re-
gionalnych. Nie mam informacji, czy notyfikacja już
nastąpiła. Jeszcze nie tak dawno notyfikacji nie było.
Również w roku 2008 porty lotnicze będą finan-
sowane w ramach kontraktu. Na kontrakty woje-
wódzkie jest przewidziane w projekcie ustawy budże-
towej 450 mln zł. Przyjęto generalne założenie, że
dofinansowanie z budżetu stanowi mniej więcej 50%
wartości zadania wykonywanego w danym roku.
Jeżeli chodzi o pytanie pani poseł Młyńczak do-
tyczące dofinansowania stadionów związanych
z Euro 2012, to nie ma żadnych ostatecznych roz-
strzygnięć, jaki będzie sposób dofinansowania. Na
pewno wiadomo, że budowa stadionów jest zadaniem
własnym samorządu, w związku z tym zgodnie
z ustawą o dochodach jednostek samorządu teryto-
rialnego również będzie musiała być ona ujęta
w kontraktach wojewódzkich. Z mojej informacji wy-
nika, że w roku 2008 nie będzie dużych wydatków do
poniesienia z tego tytułu. Generalnie można powie-
dzieć, że dofinansowanie budowy stadionów, jak już
jego zasady zostaną ustalone, będzie miało miejsce
przede wszystkim w roku 2009, a raczej w 2010. Tam
będą potrzebne znaczące kwoty. Mówiono – i takie
były propozycje – żeby dofinansowanie z budżetu
państwa sięgało 20–30% wartości.
Jeżeli chodzi o inwestycje na lotnisku wrocław-
skim, to jest to ten sam problem, o którym mówi-
łam, czyli znajdą się one w ramach kontraktu woje-
wódzkiego.
Pan poseł Woda zadał pytanie związane z reformą
finansów publicznych, czyli dotyczące likwidacji fun-
duszy, agencji. Należy powiedzieć, że rząd przewidu-
je reformę finansów publicznych i będą prowadzone
prace związane z likwidacją funduszy czy funkcjono-
waniem agencji. W ramach tego będą również pro-
wadzone prace związane z inwestycjami i programa-
mi wieloletnimi. W tej chwili mamy w ustawie o fi-
nansach publicznych dwa rodzaje zadań. Jedno to
inwestycja centralna bez określonej górnej wartości
nakładów i program wieloletni, który jest już usta-
nawiany w ramach rozporządzenia Rady Ministrów
albo ustawy. Wydaje się, że należałoby ujednolicić
i zlikwidować pojęcie inwestycji wieloletnich, a pozo-
stawić tylko programy wieloletnie.
W ramach reformy finansów publicznych zosta-
nie również przeprowadzona analiza dotycząca wy-
datków.
Pan poseł Górski mówił o zmniejszeniu budżetu
Kancelarii Premiera czy Instytutu Pamięci Narodo-
wej. Jak już wcześniej mówiono, rząd nie ma prawa
ingerowania w projekty budżetów składanych przez
jednostki naczelnych organów władzy państwowej,
kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa. Nato-
miast zgodnie z ustawą rząd jest zobowiązany do
przekazania opinii o tych projektach budżetów.
28 września taka opinia rządu pana premiera Ka-
czyńskiego została przekazana i w zależności od wy-
datków, czy instytucji rząd się wypowiedział, czy
uważa za to za zasadne, czy też nie. Nie wiem, jaka
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Projekt ustawy budżetowej na rok 2008
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Elżbieta Suchocka-Roguska
będzie opinia i czy będzie ponowne opiniowanie w tej
sprawie, jeżeli chodzi o rząd pana premiera Tuska.
Poseł Górski poruszał również problem zmniej-
szenia wydatków w administracji rządowej. Chciała-
bym tylko powiedzieć, że w przypadku podjęcia de-
cyzji o zmniejszeniu liczby zatrudnionych nigdy nie
ma efektów w danym roku, dlatego że obowiązujący
system nakłada konieczność wypłacania odpraw
plus, biorąc pod uwagę kalendarz, nie wydaje się,
żeby w tym przypadku w roku 2008 mogłyby wystą-
pić jakieś oszczędności.
Pan poseł Ajchler pytał o nakłady związane z cho-
robami zakaźnymi zwierząt, w tym nakłady na nie-
które programy. Jest rezerwa celowa w łącznej wyso-
kości 229 mln zł, z której może być finansowana re-
alizacja tych programów. Chciałabym dodać, że
w roku 2007 z przekwalifikowania rezerw celowych
na przygotowanie Inspekcji Weterynaryjnej do uru-
chomienia tego programu przeznaczono dla wszyst-
kich województw 50 mln zł. Również pan poseł Ka-
lemba wypowiedział się też w tej samej sprawie.
Jeżeli chodzi o podwyżki dla pielęgniarek w do-
mach pomocy społecznej, to są one pracownikami
samorządowymi, w związku z tym ze strony rządu
nie było żadnego dofinansowania na podwyżki dla tej
grupy zawodowej.
Następne było pytanie pani poseł Masłowskiej.
Pani poseł, jeżeli chodzi o VAT w budownictwie, to
tutaj, jeżeli w dalszym ciągu będzie można uzyskać
zwrot z urzędów skarbowych za rachunki VAT-
-owskie pomiędzy 7 a 22%, jest szeroka definicja bu-
downictwa społecznego, przyjmująca 120–150 m na
mieszkanie i 300 m na dom. Natomiast nie potrafię
pani poseł w tej chwili odpowiedzieć, jaki będzie VAT
od wykupu mieszkań. To są już bardzo szczegółowe
informacje. Jeżeli pani poseł pozwoli, to odpowiemy
na to na piśmie. Chciałabym natomiast panią zapew-
nić, że szacunek dochodów budżetowych nie będzie
powodem do tego, żeby w jakikolwiek sposób wpły-
wać na rozwiązania prawne. Przyjęto bezpieczną
prognozę dochodów i nie uwzględniano żadnych do-
datkowych wpływów z tytułu różnicy VAT pomiędzy
7 a 22%. Natomiast jeśli chodzi o ten szczególny, to
powiemy. Po prostu jest to zbyt szczegółowe.
Pani poseł Kotkowska pytała o waloryzację. Ro-
zumiem, że pani poseł chciała szerzej postawić pro-
blem wysokości emerytur, dlatego że termin walory-
zacji jest oczywiście znany, to jest 1 marca każdego
roku.
Pan poseł Piechociński pytał o budżet zadaniowy.
Zgodnie z obowiązującym na dziś stanem prawnym
budżet zadaniowy stanowi element uzasadnienia do
projektu ustawy budżetowej. Taki fragment jest za-
równo w uzasadnieniu, jak i, z tego, co mi wiadomo,
do Sejmu został przekazany bardzo szeroki doku-
ment przygotowany w kancelarii premiera i budżet
zadaniowy na rok 2008 jest tam przedstawiony bar-
187
dzo szczegółowo. W toku dalszych prac niezbędne
będzie natomiast wprowadzenie nowych zapisów do-
tyczących przygotowania budżetu, jeżeli będzie to
budżet zadaniowy.
Pani poseł Fabisiak pytała o dotacje na metro. Tu
są jak gdyby dwie odpowiedzi. Pierwsza to taka, że
metro jako zadanie własne samorządu jest dofinan-
sowywane w ramach kontraktu wojewódzkiego
i środki na ten cel są ujęte w kontrakcie. Z drugiej
strony, jest sytuacja taka, że metro otrzymuje rów-
nież dofinansowanie ze środków unijnych. W związ-
ku z tym w budżecie państwa mogą być dwa miejsca,
z których metro zostanie dofinansowane.
(Poseł Joanna Fabisiak: Z budżetu państwa.)
Obydwa to jest rezerwa nr 8, mówiąca o dofinan-
sowaniu projektów unijnych i o kontraktach woje-
wódzkich. W tej rezerwie są dwie pozycje, jedna 450
w kolumnie: Wydatki majątkowe. Są to środki, które
są finansowaniem kontraktów wojewódzkich, ale tyl-
ko tych zadań, o których roboczo mówi się, że są to
kontrakty polsko-polskie, to znaczy nie są to zadania
dofinansowywane z budżetu Unii Europejskiej, tylko
zadania własne samorządów dofinansowane z budże-
tu państwa. I druga, to jest ostatnia kolumna, która
mówi o finansowaniu i dofinansowywaniu zadań,
które są z kolei współfinansowane z budżetu unijne-
go. Tu rezerwa wynosi 21 mld zł. Jeżeli będą podsta-
wy i metro będzie zakwalifikowane, ma pełne prawa
uzyskać z tej rezerwy zarówno środki unijne, jak
i środki, które mają stanowić wkład polskiego budże-
tu jako współfinansowanie. Tak że wydaje się, że
tutaj dla metra zagrożenia nie ma.
To chyba są wszystkie pytania, na które trzeba było
odpowiedzieć. Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani minister.
Zamykam dyskusję.
Zgodnie z art. 106 regulaminu Sejmu projekt
ustawy budżetowej Sejm kieruje do rozpatrzenia do
Komisji Finansów Publicznych, a poszczególne części
projektu rozpatrują także właściwe komisje sejmowe,
które przekazują Komisji Finansów Publicznych sta-
nowiska zawierające wnioski, opinie lub propozycje
poprawek wraz z uzasadnieniem.
Zgodnie z uchwałą Prezydium Sejmu w sprawie
określenia trybu prac nad projektem ustawy budżeto-
wej na rok 2008, komisje sejmowe przekażą swoje sta-
nowiska Komisji Finansów Publicznych do dnia
3 grudnia 2007 r., a Komisja Finansów Publicznych
przyjmie sprawozdanie do dnia 7 grudnia 2007 r.
Na tym wyczerpaliśmy porządek dzienny 2. po-
siedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie jeszcze
zgłosić się do wygłoszenia oświadczenia?
Na razie jest lista czterech osób.
(Poseł Joanna Fabisiak: Jeszcze ja.)
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
188 Oświadczenia poselskie
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Pani posłanka Joanna Fabisiak. Proszę bardzo.
W takim razie listę posłów zgłoszonych do wygło-
szenia oświadczenia uważam za zamkniętą.
Jako pierwszy pan poseł Krzysztof Sońta, Prawo
i Sprawiedliwość.
Nie ma pana posła.
Pani posłanka Bożena Kotkowska, Lewica i De-
mokraci.
Nie ma pani posłanki.
Pan poseł Antoni Macierewicz, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Antoni Macierewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Moje oświadcze-
nie związane jest z dwoma z trzech pytań, które za-
dałem wczoraj panu premierowi i na które nie otrzy-
małem odpowiedzi.
Chodzi przede wszystkim o pytanie dotyczące
tego, czemu mianowicie miały służyć kłamstwa, ja-
kie minister obrony narodowej, pan Bogdan Klich,
formułował pod moim adresem, jakoby żandarmeria
zatrzymała mnie na lotnisku Okęcie i tam wręczyła
mi dymisję podpisaną przez pana premiera Tuska.
To jest po prostu nieprawda. Na lotnisku Okęcie
ostatni raz byłem dwa miesiące temu. Cała ta scena
jest fikcyjna, nieprawdziwa, mimo to podtrzymywa-
na publicznie i wykorzystywana przez przychylne
panu premierowi i Platformie Obywatelskiej media
dla defamacji mojego nazwiska. Po drugie, chciał-
bym wiedzieć, czemu służy kłamstwo mówiące
o tym, jakoby twarde dyski komisji weryfikacyjnej
były kopiowane. To także jest informacja fałszywa,
nieprawdziwa.
Chcę poinformować, że w obu tych sprawach wy-
stąpię do Komisji Etyki Poselskiej i to przeciwko
panu premierowi, gdyż pan Bogdan Klich jako euro-
poseł nie podlega tej instytucji.
Po drugie. Pytałem pana premiera i nie otrzyma-
łem wyjaśnienia, dlaczego złamał on prawo, uzasad-
niając odwołanie szefa Służby Kontrwywiadu Woj-
skowego pułkownika Kowalskiego tym, że realizował
on ustawę nakazującą mu pomoc komisji weryfika-
cyjnej. Art. 64 tej ustawy nakazuje szefowi SKW po-
moc logistyczną i wszelką inną komisji weryfikacyj-
nej. I jeżeli postanowiła ona zmienić siedzibę, miał
on obowiązek taką pomoc świadczyć. Wyrzucanie
kogoś za to, że realizuje ustawę, jest złamaniem pra-
wa i w tej kwestii także będę zwracał się do instytu-
cji, mam nadzieję, jeszcze praworządnego państwa
polskiego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pan poseł Janusz Piechociński, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Janusz Piechociński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Po pierwsze,
chciałbym podziękować rządowi, dlatego że rzadko
zdarza się, aby w debacie budżetowej i jej końcówce
na sali więcej było konstytucyjnych ministrów niż
posłów. To pokazuje bardzo wyraźnie, jaką wagę do
parlamentu, parlamentarzystów i sprawy przywią-
zuje rząd, który niedawno rozpoczął swoje funkcjo-
nowanie.
Po drugie, chciałbym zwrócić uwagę na nieobec-
ność kierownictwa Narodowego Banku Polskiego
i prosić pana marszałka o to, aby zasugerował nieza-
leżnemu organowi, będącemu bardzo ważnym ele-
mentem tworzenia polityki gospodarczej, że brak
uczestnictwa jego przedstawiciela w obradach w par-
lamencie powoduje, że temu parlamentowi odbiera
się odpowiedni prestiż, a także pokazuje się bardzo
wyraźnie, że nie wszystkie organy władzy państwo-
wej i instytucje państwowe równie poważnie jak my,
parlamentarzyści, traktują tę najważniejszą ustawę
obok samej konstytucji.
Po trzecie, chciałbym wyrazić pogląd, że jestem,
tak jak cały ruch ludowy, republikaninem. Stąd nie
wartościuję, czy królowa angielska stoi wyżej od pre-
zydenta Polski. Twierdzę, że każdy prezydent Polski
będzie nie tylko dla mnie, Polaka, stał wyżej, dlatego
że jego pozycja wynika ze wskazania w powszech-
nych głosowaniach naszych obywateli. I jeszcze raz
chciałbym zaapelować do wszystkich parlamentarzy-
stów, aby w każdej wypowiedzi publicznej panu pre-
zydentowi, panu premierowi, przedstawicielom rzą-
du, wszystkim oddawali odpowiednią cześć i honor,
bo to jest bardzo istotne.
Ale chciałbym wykorzystać tę formę do przekaza-
nia swoich uwag związanych z budżetem. Otóż, pro-
szę państwa, myślę, że ta dzisiejsza debata pokazała,
że może być inna kultura języka w polskim parla-
mencie i kiedy nie dyskutujemy o kwestiach regula-
minowych albo też o sprawach ogólnopolitycznych –
na których, tak jak na piłce nożnej, zdrowiu i jeszcze
kilku rzeczach, wszyscy się znają – to okazuje się, że
na tej sali mamy do czynienia z bardzo merytorycz-
nymi wystąpieniami, bardzo wiele wnoszącymi.
Serdecznie chciałbym podziękować klubowi Pra-
wo i Sprawiedliwość, dlatego że w debacie w więk-
szości głos zabierali byli wiceministrowie i ze zro-
zumiałych względów oni wskazywali na kształt tego
budżetu.
Zadawałem sobie podczas tych naszych wielogo-
dzinnych debat następujące pytania. Po pierwsze, czy
jest to budżet wyborczy? Tak, jest to budżet wybor-
czy. Czy jest to budżet, o którym debatujemy w trochę
innym czasie niż czas, w którym on był tworzony? Bo
rozpoczęliśmy prace nad tym budżetem – struktury
rządowe – późną wiosną odchodzącego już roku. Czy
dzisiaj sytuacja gospodarki światowej, europejskiej
i polskiej jest trochę inna niż wtedy, gdy budowaliśmy
ten budżet, gdy Ministerstwo Finansów zaczynało
dawać wskaźniki do budżetu? Zdecydowanie tak. Czy
 2. posiedzenie Sejmu w dniu 24 listopada 2007 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Janusz Piechociński
sytuacja, z którą zmierzymy się w najbliższych mie-
siącach i roku, będzie trudniejsza, niż mogliśmy
w połowie tego roku przewidywać? Stwierdzam jed-
noznacznie, że jest trudniejsza.
Odnosząc się do wielu pytań dotyczących spraw
infrastrukturalnych, które tu były – zwracam uwagę
na czas, który nieubłaganie minie – chciałbym tą
drogą przekazać kilka swoich uwag w tym zakresie,
bo tutaj moja wiedza i doświadczenie są największe.
Otóż sprawą fundamentalną jest to, aby upłynnić
ten budżet z punktu widzenia zasilania procesów
inwestycyjnych. Największą słabością jest to, że
w tym podziale na działy, rozdziały, rezerwy itd. bar-
dzo często bywa tak, że środki nie dochodzą na czas
i bardzo często mamy do czynienia z taką sytuacją
jak w roku 2006, kiedy to nieznowelizowany Krajowy
Fundusz Drogowy spowodował przesunięcie znacz-
nych płatności realizowanych w roku 2006 na rok
2007 i przejadł, mówiąc nieładnie, znaczną część te-
gorocznego budżetu wydawanego na drogi.
Poza tym bardzo istotne, myślę, jest to, że jakby
nie dostrzegamy jednego – że te wskaźniki ekono-
miczne, na których zbudowany jest budżet, w proce-
sach inwestycyjnych nie uwzględniają dużo większej
inflacji. A więc, po pierwsze, dramatycznie rosną
nam ceny materiałów i surowców w związku z popy-
tem na rynku. Po drugie, dramatycznie rośnie nam
koszt robocizny z racji tego, co się dzieje. Nie tylko
każdy hydraulik i spawacz wyjechał z Polski na Za-
chód i tam pracuje trochę więcej, ale i widać wyraź-
nie, że procesy inwestycyjne natrafiły na tego typu
bariery. Jedną z barier jest płaca. Proszę zwrócić
uwagę na ceny przetargów sprzed roku na projekty
drogowe czy kolejowe czy inne i na ceny z końca roku
2007. Jeszcze niedawno mówiliśmy, że koszt budowy
kilometra autostrady w terenie nizinnym w wysokości
5,7– 6,5 mln euro to jest za dużo, dzisiaj godzimy się
i podpisujemy umowy na ceny na poziomie 9 mln
euro. Dlaczego o tym mówię? Ano dlatego że ustępu-
jący minister transportu pan Jerzy Polaczek przygo-
tował program wieloletni. Ten program określający
koszt na 124 mld zł na etapie cen jeszcze z wiosny
tego roku, jak wyliczyliśmy, jest niedoszacowany,
a to niedoszacowanie jest na poziomie 50 mld zł, czy-
li mówiąc wprost jest to 30–40% środków. Dlatego
też apeluję, aby pamiętać w pracach budżetowych
o tych nowych realiach i szukać bardzo racjonalnych
rozwiązań w przepływie środków budżetowych i do-
stępie instytucji życia publicznego do nich. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
(Koniec posiedzenia o godz. 17 min 47)
189
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
I ostatnie oświadczenie – pani posłanka Joanna
Fabisiak, Platforma Obywatelska.
Poseł Joanna Fabisiak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
(Poseł Janusz Piechociński: Poczekamy na panią.)
(Poseł Jan Bury s. Józefa: Mały klub, ale czeka.)
Po raz kolejny media doniosły o samobójstwie 12-
-latki. Niestety do tego wydarzenia były komentarze,
komentarze dramatyczne. Dramatyczne dlatego, że
informujące o tym, iż samobójstwa wśród dzieci
i młodzieży, gdyby wyrazić to na wykresie, to jest to
linia szybko się wznosząca. Taki fakt zdarza się co-
dziennie. Wydaje się, że te alarmujące informacje są
przez nas lekceważone. Zaczyna prace nowy rząd
i stąd to oświadczenie i ten apel. Konieczne jest po-
chylenie się z wielką uwagą nad młodzieżą i przeana-
lizowanie przyczyn, a wreszcie ich usunięcie w miarę
możliwości. Konieczne jest zablokowanie tej tenden-
cji dramatycznej, tendencji, której akceptować nie
wolno.
Wreszcie konieczne jest także, aby nauczyciele
i wychowawcy z większą troską obserwowali swych
wychowanków, wiele takich faktów ma bowiem na-
prawdę podłoże banalne i tylko osamotnienie tych
młodych osób powoduje tak dramatyczne gesty, tak
dramatyczne zakończenie młodego życia.
A zatem zwracam się z ogromną prośbą na tej
drodze przede wszystkim do rządu, aby podjąć sto-
sowne działania, ale także do wszystkich ludzi dobrej
woli, by bacznie przyglądać się młodym i pomagać im
w tych najtrudniejszych chwilach, by żadne życie
ludzkie nie zgasło, bo jest nam potrzebne. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.
Na tym kończymy 2. posiedzenie Sejmu Rzeczy-
pospolitej Polskiej.
Protokół posiedzenia będzie wyłożony do przej-
rzenia w Sekretariacie Posiedzeń Sejmu.
O porządku dziennym 3. posiedzenia Sejmu wy-
znaczonego na dni 6 i 7 grudnia 2007 r. zostaną
panie i panowie posłowie powiadomieni w terminie
późniejszym.
Zamykam posiedzenie.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszał-
kowską)
 Porządek dzienny* )

2. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniach 23 i 24 listopada 2007 r.

1. Przedstawienie przez prezesa Rady Ministrów programu działania Rady Ministrów

z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania.
3. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie
ustawy o doradztwie podatkowym (druki nr 12 i 20).
4. Pierwsze czytanie przedstawionego przez Prezydium Sejmu projektu uchwały w spra-
wie utworzenia Polskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej (druk nr 17).
5. Wybór składu osobowego Komisji Etyki Poselskiej (druk nr 18).
6. Wybór nowego składu osobowego Komisji do Spraw Unii Europejskiej (druk nr 27).
7. Zmiany w składach osobowych komisji sejmowych (druk nr 28).
8. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy budżetowej na rok 2008 (druk nr 16).

Obecni posłowie według załączonej do protokołu listy obecności

*) Zmieniony – patrz s. 123.