Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 30 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 5 grudnia 2008 r.

(czwarty dzień obrad)

Wa r s z a w a
2008
 str. str.

TREŚĆ

30. posiedzenia Sejmu

(Obrady w dniu 5 grudnia 2008 r.)
str. str.

Wznowienie posiedzenia Punkt 28. porządku dziennego: Sprawoz-

Komunikaty danie Komisji Edukacji, Nauki
Sekretarz Poseł Radosław Witkowski. . . . . . 403 i Młodzieży, Komisji Polityki Społecz-
Zmiana porządku dziennego nej i Rodziny oraz Komisji Samorządu
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 403 Terytorialnego i Polityki Regionalnej
Poseł Aleksandra Natalli-Świat . . . . . . . . . . 404 o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
Punkt 33. porządku dziennego: Przedsta- o zmianie ustawy o ustanowieniu pro-
wiony przez Prezydium Sejmu projekt gramu wieloletniego „Pomoc państwa
uchwały w sprawie uczczenia w zakresie dożywiania” (cd.)
90. rocznicy przyznania kobietom Głosowanie
w Rzeczypospolitej Polskiej praw wy- Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 408
borczych Punkt 36. porządku dziennego: Głosowa-
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 405 nie nad wnioskiem w sprawie skiero-
Punkt 13. porządku dziennego: Projekt wania do komisji rządowego projektu
uchwały w sprawie odwołania pana ustawy Prawo prywatne międzynaro-
posła Bronisława Komorowskiego dowe
z urzędu Marszałka Sejmu Rzeczypo- Głosowanie
spolitej Polskiej (cd.) Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 408
Głosowanie Punkt 37. porządku dziennego: Sprawoz-
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski . . . . . . 405 danie Komisji Polityki Społecznej
Punkt 1. porządku dziennego: Sprawozda- i Rodziny o rządowym projekcie ustawy
nie Komisji Nadzwyczajnej o senackim o zmianie ustawy o systemie ubezpie-
projekcie ustawy o zmianie ustawy czeń społecznych oraz ustawy
Kodeks postępowania karnego (cd.) o emeryturach i rentach z Funduszu
Głosowanie Ubezpieczeń Społecznych – trzecie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 406 czytanie
Punkt 2. porządku dziennego: Sprawozda- Poseł Sprawozdawca Anna Bańkowska . . . . 408
nie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym Głosowanie
projekcie ustawy o zmianie ustawy Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 409
Kodeks postępowania karnego oraz Punkt 11. porządku dziennego: Sprawoz-
niektórych innych ustaw (cd.) danie Komisji Administracji i Spraw
Głosowanie Wewnętrznych o rządowym projekcie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 406 ustawy o zmianie ustawy o ochronie
Punkt 21. porządku dziennego: Sprawoz- przeciwpożarowej oraz niektórych
danie Komisji Zdrowia o stanowisku innych ustaw (cd.)
Senatu w sprawie ustawy o zapobiega- Głosowanie
niu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 410
zakaźnych u ludzi (cd.) Zmiana porządku dziennego
Głosowanie Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 410
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 406
(Przerwa w posiedzeniu)
Punkt 24. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości Wznowienie posiedzenia
i Praw Człowieka o stanowisku Senatu Punkt 30. porządku dziennego: Sprawoz-
w sprawie ustawy o zmianie ustawy danie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Kodeks postępowania cywilnego oraz oraz Komisji Samorządu Terytorialne-
niektórych innych ustaw (cd.) go i Polityki Regionalnej o stanowisku
Głosowanie Senatu w sprawie ustawy o zmianie
Marszałek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 407 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów
 str.
wiejskich z udziałem środków Euro-
pejskiego Funduszu Rolnego na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz
niektórych innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Łukasz Tusk . . . . . . . . 410
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 411
Poseł Jan Kaźmierczak . . . . . . . . . . . . . . . . . 411
Poseł Wojciech Pomajda. . . . . . . . . . . . . . . . . 411
Poseł Stanisław Kalemba . . . . . . . . . . . . . . . 412
Punkt 31. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz
niektórych innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Stanisław Szwed. . . . . 412
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . 413
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska . . . . . . . . . 414
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 414
Poseł Józef Zych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 414
Poseł Joanna Fabisiak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 415
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 415
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marek Bucior. . . . . . . . 415
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 416
Punkt 34. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Skarbu Państwa o rządo-
wym projekcie ustawy o postępowaniu
kompensacyjnym w podmiotach
o szczególnym znaczeniu dla polskiego
przemysłu stoczniowego
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras . . . . . 416
Poseł Tadeusz Aziewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 419
Poseł Joachim Brudziński . . . . . . . . . . . . . . . 420
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 422
Poseł Eugeniusz Kłopotek. . . . . . . . . . . . . . . 423
Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . . 424
Poseł Dawid Jackiewicz . . . . . . . . . . . . . . . . . 424
Poseł Jacek Kurski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 425
Poseł Marek Suski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 425
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 426
str.
Poseł Zbigniew Kozak . . . . . . . . . . . . . . . . . . 426
Poseł Józef Rojek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 427
Poseł Jan Kochanowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 427
Poseł Stanisław Wziątek . . . . . . . . . . . . . . . . 427
Poseł Antoni Błądek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 428
Poseł Tomasz Latos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 428
Poseł Jan Kulas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 428
Poseł Zdzisława Janowska . . . . . . . . . . . . . . 429
Poseł Mirosława Masłowska . . . . . . . . . . . . . 429
Poseł Jacek Tomczak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 429
Poseł Włodzimierz Karpiński . . . . . . . . . . . . 430
Poseł Jolanta Szczypińska. . . . . . . . . . . . . . . 430
Poseł Ewa Malik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 430
Poseł Anna Sobecka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 431
Poseł Joachim Brudziński . . . . . . . . . . . . . . . 431
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 431
Poseł Antoni Macierewicz . . . . . . . . . . . . . . . 432
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik . . . . . . . . 432
Poseł Antoni Macierewicz . . . . . . . . . . . . . . . 432
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik . . . . . . . . 432
Poseł Krystyna Łybacka . . . . . . . . . . . . . . . . 437
Minister Skarbu Państwa Aleksander Grad . . . 437
Poseł Joachim Brudziński . . . . . . . . . . . . . . . 440
Poseł Antoni Macierewicz . . . . . . . . . . . . . . . 440
Minister Skarbu Państwa Aleksander Grad . . . 441
Poseł Sławomir Nitras. . . . . . . . . . . . . . . . . . 441
Oświadczenia
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 442
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 443
Poseł Waldemar Andzel . . . . . . . . . . . . . . . . . 443
Poseł Józef Rojek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 444
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 445
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 445
Poseł Marek Matuszewski. . . . . . . . . . . . . . . 446
Poseł Dariusz Seliga . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 447
Zamknięcie posiedzenia
Porządek dzienny
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 02)
(Na posiedzeniu przewodniczą marszałek Sejmu
Bronisław Komorowski oraz wicemarszałkowie Jaro-
sław Kalinowski i Jerzy Szmajdziński)
Marszałek:
Wznawiam posiedzenie.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panów
posłów Radosława Witkowskiego i Mariusza Kamiń-
skiego.
Protokół i listę mówców prowadzić będzie pan
poseł Radosław Witkowski.
Witam panów posłów sekretarzy.
Proszę o odczytanie komunikatów.
Sekretarz Poseł Radosław Witkowski:
Informuję, że w dniu dzisiejszym odbędą się po-
siedzenia Komisji:
— Finansów Publicznych – o godz. 10.30;
— Polityki Społecznej i Rodziny – o godz. 10.30;
— do Spraw Unii Europejskiej – o godz. 11.
Dziękuję, panie marszałku.
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Chciałbym państwu przypomnieć, że głosowania
w dniu jutrzejszym rozpoczną się o godz. 8, inaczej
niż do tej pory.
Prezydium Sejmu, w uzgodnieniu z Konwentem
Seniorów, przedłożyło projekt uchwały w sprawie
uczczenia 90. rocznicy przyznania kobietom w Rze-
czypospolitej Polskiej praw wyborczych.
Projekt ten został paniom i panom posłom dorę-
czony w druku nr 1447.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tego projektu.
Komisje Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Samorządu
Terytorialnego i Polityki Regionalnej przedłożyły
sprawozdanie o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów
wiejskich z udziałem środków Europejskiego Fundu-
szu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
oraz niektórych innych ustaw.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 1445.
Na podstawie art. 95f regulaminu Sejmu podją-
łem decyzję o uzupełnieniu porządku dziennego
o punkt obejmujący rozpatrzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby Sejm wysłuchał 3-minutowych
oświadczeń w imieniu klubów i kół w dyskusji nad
tym punktem.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Komisja Nadzwyczajna przedłożyła sprawozdanie
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy Kodeks pracy oraz niektórych innych
ustaw.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 1444.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusji nad tym punktem wysłuchał
3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Informuję, że prezes Rady Ministrów zawiadomił
Sejm o zamiarze przedłożenia prezydentowi Rzeczy-
pospolitej Polskiej do ratyfikacji, bez zgody wyrażo-
nej w ustawie, poprawek do art. 17 ust. 7 oraz art. 18
ust. 5 Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur
oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżające-
go traktowania albo karania, przyjętej przez Zgro-
madzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 10
grudnia 1984 r.
Posłowie w określonym terminie nie zgłosili za-
strzeżeń do zasadności wybranego przez Radę Mini-
strów trybu ratyfikacji tego dokumentu.
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
404 Porządek dzienny
Marszałek
Komisja Spraw Zagranicznych przedłożyła spra-
wozdanie, w którym wnosi o przyjęcie zawiadomienia
premiera bez zastrzeżeń.
Sprawozdanie komisji zostało paniom i panom
posłom doręczone w druku nr 1426.
W związku z tym, na podstawie art. 120 ust. 4
regulaminu Sejmu, informuję o braku zastrzeżeń co
do zasadności wybranego przez Radę Ministrów try-
bu ratyfikacji tych dokumentów.
Proszę państwa, za chwilę przejdziemy do rozpa-
trzenia punktu 33. porządku dziennego.
Pani poseł Natalli-Świat z wnioskiem formal-
nym.
Bardzo proszę.
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Prawo i Sprawiedliwość chciałabym prosić pana mar-
szałka o 10 minut przerwy i zwołanie Konwentu Se-
niorów, aby ponownie rozpatrzyć kwestię wprowadze-
nia pod obrady Sejmu uchwały w sprawie stoczni.
Rozumiem, że zadaniem pana marszałka jest za-
pewnienie sprawnego przebiegu obrad, że pan mar-
szałek jest niechętny dodatkowym przerwom, wraca-
niu do spotkań Konwentu Seniorów w celu ponowne-
go rozpatrzenia niektórych spraw. Jednak ta sprawa,
sprawa polskich stoczni, jest naprawdę tak ważna, że
warto poświęcić jeszcze trochę czasu i zmienić złą,
naszym zdaniem, decyzję.
Wysoka Izbo! Sprawa polskich stoczni to kwestia,
czy naprawdę dojdzie w Polsce do likwidacji przemy-
słu stoczniowego, czy miejsca pracy straci blisko 90
tys. pracowników. To także kwestia tego, czy zgadza-
my się na decyzję Komisji Europejskiej odnośnie do
polskich stoczni w sytuacji, kiedy w innych krajach
europejskich udzielana jest wielomiliardowa pomoc
publiczna, a prezydent Francji mówi o nacjonalizacji
stoczni francuskiej.
Już raz, Wysoka Izbo, wznieśliśmy się ponad po-
działy polityczne, przyjmując, popierając uchwałę
w sprawie polskich stoczni. Mamy teraz szansę po-
kazać, że nie był to jedynie wypadek przy pracy.
Jeszcze dwa zdania. Będziemy dzisiaj rozmawiać
o ustawie budżetowej. Jeżeli ta ustawa, ten budżet,
tak optymistycznie określony przez rząd, ma mieć
jakąkolwiek szansę, to polskie przedsiębiorstwa
trzeba ratować, trzeba wspierać, a nie likwidować.
(Oklaski)
(Poseł Joachim Brudziński: Brawo!)
Marszałek:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Proszę państwa, sprawa ta była omawiana na po-
siedzeniu Konwentu Seniorów. Informuję państwa, że
chyba dzisiaj wpłynęło sprawozdanie z posiedzenia
komisji, sprawozdanie dotyczące ustawy o kompensa-
cji umożliwiającej podjęcie odpowiednich decyzji roz-
strzygających kwestię przyszłości polskich stoczni.
Sejm pracuje nad ustawą i przewidujemy możli-
wość nawet trzeciego czytania, głosowania w czasie
tego posiedzenia Sejmu lub następnego. Za godzinę
będzie drugie czytanie projektu w sprawach stoczni.
Jest więc ustawa, czyli akt prawny, który o czymś de-
cyduje. Można się zgadzać albo nie, jednak można
dyskutować i próbować znaleźć wspólny punkt wi-
dzenia. Odpowiedni na to moment jest za godzinę.
Dlatego też Konwent Seniorów w wyniku swo-
ich rozmów uznał, że nie ma potrzeby wprowadza-
nia pod obrady uchwały, która jest aktem, a ra-
czej, powiedziałbym, wyrażeniem opinii, tym
bardziej że to jest druga uchwała dotycząca tej sa-
mej sprawy. W moim przekonaniu nadszedł czas na
podjęcie decyzji, a więc na ustawę, a nie na uchwa-
łę. W związku z tym informuję panią i państwa
posłów o tym, że skierowałem projekt uchwały, aby
mogła ona odegrać jakąś swoją rolę, do Komisji
Skarbu Państwa. Tam będzie mogła być rozpatry-
wana także jako pewna opinia wyrażona, rozu-
miem, w ważnej sprawie.
Oczywiście, wniosek jest formalny, w związku
z tym poddam go pod głosowanie. Opinię w tej spra-
wie wyrazi Wysoka Izba.
Chce pani jeszcze raz zabrać głos?
Poseł Aleksandra Natalli-Świat:
Bardzo przepraszam, panie marszałku, ale chyba
zostałam źle zrozumiana.
Oczywiście wiemy, jaka ustawa jest procedowa-
na, ale ona – zwłaszcza wobec nieprzyjęcia popra-
wek Prawa i Sprawiedliwości oraz poprawek Lewicy
– tak naprawdę prowadzi faktycznie do likwidacji
stoczni. Chcieliśmy tą uchwałą dać szansę, może tyl-
ko pretekst, ale zawsze, polskiemu rządowi, aby mógł
wrócić na form Unii Europejskiej do sprawy polskich
stoczni. To właśnie jest to zasadnicze niezrozumie-
nie, panie marszałku. (Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Jestem przekonany, że pani poseł może dokładnie
to samo powiedzieć za godzinę w czasie debaty nad
ustawą.
Proszę państwa, wniosek był formalny. Przepro-
wadzimy nad nim głosowanie.
Kto z państwa jest za przyjęciem zgłoszonego
przez panią poseł Natalli-Świat wniosku o przerwę,
proszę podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 418 posłów. Za odda-
no 183 głosy, przeciw – 226, 9 osób wstrzymało się od
głosu.
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt uchwały w sprawie uczczenia 90. rocznicy przyznania kobietom w RP praw wyborczych.
Punkt 13. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Informuję, że Sejm wniosek odrzucił.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 33. po-
rządku dziennego: Przedstawiony przez Prezy-
dium Sejmu projekt uchwały w sprawie uczczenia
90. rocznicy przyznania kobietom w Rzeczypospo-
litej Polskiej praw wyborczych (druk nr 1447).
Jest to projekt przedstawiony na wniosek klubu
Lewicy.
Bardzo proszę o powstanie z miejsc.
(Zebrani wstają)
Odczytam tekst projektu uchwały.
„Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
5 grudnia 2008 r. w sprawie uczczenia 90. rocznicy
przyznania kobietom w Rzeczypospolitej Polskiej
praw wyborczych
Sejm RP przypomina, że już u swego początku
niepodległa Polska w listopadzie 1918 r. przyznała
kobietom polskim pełnię praw obywatelskich, w tym
pełnię praw wyborczych.
Przyznanie kobietom praw wyborczych było uzna-
niem przez rząd niepodległej Polski ich pełnego rów-
nouprawnienia. Prawo do równości i pełni swobód
obywatelskich kobiety polskie wywalczyły swoją ak-
tywnością i zaangażowaniem w walkę o odrodzoną
Rzeczpospolitą.
Sejm RP przypomina, że zasada ta, stanowiąca
fundament II RP, jest także podstawą ustroju współ-
czesnej Polski.
Sejm RP z dumą przypomina, że przyznając pełnię
praw obywatelskich kobietom, Polska wyprzedziła zde-
cydowanie większość państw ówczesnej Europy.
Sejm RP w 90. rocznicę tych wydarzeń wyraża
uznanie kobietom, które uczestniczyły w walce o swe
prawa, i wyraża przekonanie, że nie może być demo-
kracji bez należytego udziału w niej kobiet”. (Burz-
liwe oklaski)
Dziękuję bardzo.
Gratuluję wszystkim kobietom, także w Sejmie.
Stwierdzam, że Sejm podjął uchwałę w sprawie
uczczenia 90. rocznicy przyznania kobietom w Rze-
czypospolitej Polskiej praw wyborczych.
W związku z tym, że przechodzimy do rozpatrze-
nia punktu 13. porządku dziennego, a więc projektu
uchwały w sprawie odwołania pana posła Bronisława
Komorowskiego z urzędu Marszałka Sejmu Rzeczy-
pospolitej Polskiej, proszę pana marszałka Kalinow-
skiego o przejęcie na ten czas przewodnictwa w ob-
radach.
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jarosław Kalinowski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Powracamy do rozpatrzenia punktu 13. po-
rządku dziennego: Projekt uchwały w sprawie
odwołania pana posła Bronisława Komorow-
skiego z urzędu Marszałka Sejmu Rzeczypospo-
litej Polskiej.
405
Sejm wysłuchał uzasadnienia projektu uchwały
przedstawionego przez pana posła Jarosława Ka-
czyńskiego i przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy zatem do głosowania.
Przypominam, że zastosujemy w tym przypadku
analogiczną procedurę postępowania, jak przy wy-
borze marszałka Sejmu, a zatem projekt uchwały
poddam pod głosowanie bezwzględną większością
głosów.
Proponuję, aby Sejm przeprowadził głosowanie
w sprawie odwołania marszałka Sejmu przy pomocy
urządzenia do liczenia głosów.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do głosowania nad projektem
uchwały.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu uchwały w sprawie odwołania
pana posła Bronisława Komorowskiego z urzędu
Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, w brzmie-
niu przedłożenia zawartego w druku nr 1402, zechce
podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu udział wzięło 424 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za oddano 147 głosów, prze-
ciw – 274, 3 posłów wstrzymało się od głosu.
(Posłowie Platformy Obywatelskiej i Polskiego
Stronnictwa Ludowego wstają, poseł Elżbieta Łuka-
cijewska wręcza marszałkowi kwiaty, długotrwałe
oklaski)
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów nie podjął uchwały
w sprawie odwołania pana posła Bronisława Komo-
rowskiego z urzędu Marszałka Sejmu Rzeczypospo-
litej Polskiej. (Oklaski)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje marszałek
Sejmu Bronisław Komorowski)
Marszałek:
Proszę państwa, chciałbym podziękować wszyst-
kim osobom i wszystkim klubom, które zechciały
ponownie obdarzyć mnie zaufaniem. Pragnę wyrazić
moje przekonanie, że uda mi się także uzyskać zaufa-
nie reszty państwa, którzy mieli odrębne zdanie
w tej kwestii.
Jednocześnie chciałbym powiedzieć, że taką szan-
są może być nowy regulamin Sejmu, może być ele-
mentem ułatwiającym wszystkim pracę.
Na koniec, proszę państwa, chciałbym stwierdzić,
że dla mnie to też jest doświadczenie, z którego wy-
ciągam jeden wniosek, że trzeba rzeczywiście bardzo
miarkować to, co się chce wyrazić, także językiem
ironii.
Dziękuję wszystkim. (Oklaski)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
406 Punkty 1., 2. i 21. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Powracamy do rozpatrzenia punktu 1. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o senackim projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks postępowania karnego.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Grzegorza Karpińskiego
oraz przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1300.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania karnego, w brzmieniu proponowanym
przez Komisję Nadzwyczajną, zechce podnieść rękę
i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Za odda-
no 423 głosy, przeciw – 1 głos, 1 osoba wstrzymała
się od głosu.
Stwierdzam, ze Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks postępowania karnego.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 2. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Nad-
zwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz
niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jerzego Kozdronia oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy zatem do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1332.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych
ustaw, w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Nadzwyczajną, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 422 posłów. Za odda-
no 420 głosów, przeciw – 2, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, ze Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektó-
rych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 21. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdro-
wia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i cho-
rób zakaźnych u ludzi.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Aleksandra Soplińskiego
oraz przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Przypominam, że Sejm odrzuca poprawkę Senatu
bezwzględną większością głosów w obecności co naj-
mniej połowy ustawowej liczby posłów.
Jeżeli Sejm nie odrzuci poprawki Senatu bezwzględ-
ną większością głosów, uważa się ją za przyjętą.
Głosować będziemy nad wnioskami o odrzucenie
poprawki.
W 1. poprawce do art. 3 ust. 4 pkt 1 Senat propo-
nuje, aby minister właściwy do spraw zdrowia mógł
określić w drodze rozporządzenia kryteria rozpozna-
wania, na potrzeby nadzoru epidemiologicznego, za-
każenia lub choroby zakaźnej, w tym choroby szcze-
gólnie niebezpiecznej i wysoce zakaźnej.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 425 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 213. Za oddano 11 głosów, prze-
ciw – 414, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 2. poprawce do art. 5 ust 1 pkt 7 Senat propo-
nuje, aby osoby przebywające na terytorium Rzeczy-
pospolitej Polskiej były obowiązane, na zasadach
określonych w ustawie, do udzielania informacji oraz
niezbędnych danych podmiotom sprawującym nad-
zór epidemiologiczny.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. 1 głos oddano za, 429 –
przeciw, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 3. poprawce do art. 15 ust. 1 Senat proponuje
skreślić przepis stanowiący, że w skład zespołu kon-
troli zakażeń szpitalnych wchodzą jedynie pracowni-
cy szpitala.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
3. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 414 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 208. Za oddano 1 głos, przeciw
– 413, nikt się nie wstrzymał od głosu.
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Punkty 21. i 24. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 4. poprawce do art. 21 ust. 1 Senat proponuje,
aby lekarz lub felczer, który podejrzewa lub rozpo-
znaje wystąpienie niepożądanego odczynu poszcze-
piennego, był obowiązany zgłosić taki przypadek
właściwemu terytorialnie państwowemu powiatowe-
mu inspektorowi sanitarnemu w ciągu 24 godzin,
a nie, jak uchwalił Sejm, 15 dni.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
4. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Nikt nie był za, 430 głosów
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu przy-
jął.
W 5. poprawce do art. 26 ust. 1 Senat proponuje,
aby także osoba wykonująca inny zawód medyczny,
która podejrzewa lub rozpoznaje zakażenie lub cho-
robę zakaźną, była obowiązana pouczyć określone
w tym przepisie osoby o środkach służących zapobie-
ganiu przeniesienia zakażenia na inne osoby oraz
o ewentualnym obowiązku wynikającym z art. 6 ust. 1
pkt 1, 2, 4 i 5.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
5. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 428 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, 428 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 6. poprawce do art. 30 ust. 3 Senat proponuje
zmianę o charakterze redakcyjnym.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
6. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Za oddano 399 głosów,
przeciw – 28, nikt się nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm odrzucił poprawkę Senatu
bezwzględna większością głosów.
407
W 7. poprawce do art. 30 ust. 5 Senat proponuje
zmianę o charakterze legislacyjno-redakcyjnym.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
7. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Za oddano 4 głosy, przeciw
– 426, nikt się nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 8. poprawce do art. 41 ust. 4 i 5 Senat proponu-
je, aby przepisy te stosować w przypadku styczności
z ludzkim wirusem niedoboru odporności.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
8. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 429 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 215. Nikt nie był za, 429 osób
było przeciwnych, nikt się nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 24. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka o stanowisku Se-
natu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks
postępowania cywilnego oraz niektórych innych
ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Jerzego Kozdronia i prze-
prowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Jedyną poprawkę Senat zgłosił do art. 1 zawiera-
jącego zmiany do ustawy Kodeks postępowania cy-
wilnego.
W poprawce tej, do art. 1302 Kodeksu postępowa-
nia cywilnego, Senat proponuje m.in. uchylić § 3.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
408 Punkty 28. i 36. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
W głosowaniu wzięło udział 427 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Za oddano 183 głosy, prze-
ciw – 244, nikt się nie wstrzymał.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu przy-
jął. (Oklaski)
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie stanowiska
Senatu do ustawy o zmianie ustawy Kodeks postę-
powania cywilnego oraz niektórych innych ustaw.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 28. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Edu-
kacji, Nauki i Młodzieży, Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny oraz Komisji Samorządu Tery-
torialnego i Polityki Regionalnej o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o ustanowieniu programu wieloletniego „Pomoc
państwa w zakresie dożywiania”.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Janusza Dzięcioła oraz
przeprowadził dyskusję.
Przechodzimy do głosowania.
Głosować będziemy zgodnie z zasadami stosowa-
nymi w poprzednim punkcie porządku dziennego.
Obie poprawki Senat zgłosił do art. 1 ustawy no-
welizującej, zawierającego zmiany do art. 6a ustawy
o ustanowieniu programu wieloletniego „Pomoc pań-
stwa w zakresie dożywiania”.
W 1. poprawce Senat proponuje, aby przepisy te
stosować również wtedy, gdy dziecko korzysta z zajęć
w ramach rocznego przygotowania przedszkolnego
w przedszkolu.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
1. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 216. Nikt nie był za, 430 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
W 2. poprawce do art. 6a ust. 1 ustawy nowelizowa-
nej Senat proponuje skreślić wyrazy „jest głodne i”.
Komisje wnoszą o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za odrzuceniem
2. poprawki Senatu, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 426 posłów. Większość
bezwzględna wynosi 214. Nikt nie był za, 426 osób
było przeciw, nikt się nie wstrzymał od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wobec nieuzyskania bez-
względnej większości głosów poprawkę Senatu
przyjął.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu
programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie
dożywiania”.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 36.
porządku dziennego: Głosowanie nad wnio-
skiem w sprawie skierowania do komisji rządo-
wego projektu ustawy Prawo prywatne między-
narodowe (druk nr 1277).
Na poprzednim posiedzeniu Sejm wysłuchał uza-
sadnienia projektu ustawy przedstawionego przez
podsekretarza stanu w ministerstwie sprawiedliwo-
ści pana Łukasza Rędziniaka oraz przeprowadził
dyskusję.
Marszałek Sejmu, po zasięgnięciu opinii Prezy-
dium Sejmu, proponuje, aby Sejm skierował ten pro-
jekt do Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka
w celu rozpatrzenia.
W dyskusji zgłoszono wniosek o skierowanie pro-
jektu ustawy dodatkowo do Komisji do Spraw Unii
Europejskiej.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję zaopiniowaną przez Prezydium Sejmu
przyjął, a wniosek o dodatkowe skierowanie projektu
do komisji poddam pod głosowanie.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy zatem do głosowania nad wnio-
skiem o dodatkowe skierowanie projektu do komisji.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem wnio-
sku o skierowanie rządowego projektu ustawy
Prawo prywatne międzynarodowe, zawartego w dru-
ku nr 1277, dodatkowo do Komisji do Spraw Unii
Europejskiej, zechce podnieść rękę i nacisnąć
przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. Za odda-
no 201 głosów, przeciw – 230, 1 osoba wstrzymała się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm wniosek odrzucił.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 37.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny o rządowym projek-
cie ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpie-
czeń społecznych oraz ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(druki nr 1109, 1221 i 1221–A) – trzecie czytanie.
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Annę Bańkowską.
Poseł Sprawozdawca Anna Bańkowska:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu Komisji Polityki Społecznej i Rodziny zło-
żyć przed państwem sprawozdanie dotyczące popra-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Punkt 37. porządku dziennego – głosowanie
Poseł Sprawozdawca Anna Bańkowska
wek do zmiany ustawy zarówno o systemie ubezpie-
czeń społecznych, jak i o emeryturach i rentach.
(Gwar na sali) Uwaga, proszę państwa, uwaga.
Dwie poprawki, panie marszałku, wolę zwracać
się do pana.
Marszałek:
Proszę państwa, bardzo proszę o umożliwienie
pani poseł przedstawienia sprawozdania.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca Anna Bańkowska:
Ustawę tę...(Gwar na sali)
Marszałek:
Proszę państwa, proszę o spokój.
Poseł Sprawozdawca Anna Bańkowska:
...omówiłam 20 października. Wskazałam wtedy,
że najistotniejsze zmiany polegają m.in. na: przesu-
nięciu na czerwiec roku poprzedzającego termin wa-
loryzacji negocjacji w sprawie części wskaźnika wa-
loryzacyjnego, możliwości skorzystania z emerytur
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez osoby,
które wcześniej miały prawo do tzw. emerytur mun-
durowych i które wypracowały staż wynikający z ustaw
dotyczących FUS-u oraz zrezygnowały ze świadczeń
mundurowych.
W ustawie wprowadza się też ważne kwestie do-
tyczące podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia
społeczne. (Gwar na sali) Otóż ustawa przewiduje, że
osoba prowadząca działalność gospodarczą, a równo-
cześnie...
Panie pośle Żelichowski!
...świadcząca pracę w trybie pracy nakładczej, bę-
dzie miała minimalną podstawę do opłacania skład-
ki, nie niższą niż 60% przeciętnego wynagrodzenia,
czyli taką samą, jak musi płacić osoba prowadząca li
tylko działalność gospodarczą. Ta propozycja jest
zawarta w zasadniczym projekcie.
20 października posłowie wnieśli dwie poprawki.
Posłowie PiS zaproponowali poprawkę, aby osoba,
która prowadzi działalność gospodarczą i równocze-
śnie wykonuje pracę nakładczą, płaciła składkę na
ubezpieczenie społeczne od podstawy minimalnego
wynagrodzenia, kiedy dochód z tytułu działalności
pracy nakładczej daje zarobek nie niższy niż najniż-
sze wynagrodzenie. (Oklaski) W konsekwencji ozna-
czałoby to, że jest nierówność w wysokości opłaca-
nych składek. Wyższe składki płaciłyby osoby, które
409
prowadzą działalność, a niższe te, które prowadzą
działalność gospodarczą i wykonują pracę nakładczą.
Komisja jest przeciw tej poprawcę; rozpatrywała ją
20 października.
I druga poprawka, zgłoszona przez PSL, dotyczy
możliwości wycofania przez osoby, które urodziły
się po 1948 r. i należą do otwartych funduszy eme-
rytalnych, wkładów z OFE i przesunięcia swoich
pieniędzy do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Wtedy osoby te będą miały prawo do skorzystania
z przepisów emerytalnych, zgodnie z którymi two-
rzy się na 5 lat tzw. mieszany system obliczania
emerytury: znaczna część według starej formuły,
mniejsza według nowej. Osoby te miałyby możliwość
skorzystania z takiego systemu. Oznacza to, że wy-
cofując środki z OFE, tracą prawo do emerytury
kapitałowej i do emerytury obliczanej po nowemu.
Przepisy te będą obowiązywały w odniesieniu do
osób, które nabędą prawa do emerytury od 2009 r.
do 2013 r. włącznie.
Komisja proponuje przyjąć tę poprawkę. A zatem
przypominam, pierwsza poprawka zdaniem komisji
powinna być odrzucona, druga – przyjęta. I projekt
zawarty w sprawozdaniu powinien być przyjęty, o co
kolejny raz, Wysoko Izbo, wnoszę. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Marszałek:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, komisja wnosi o uchwalenie pro-
jektu ustawy w brzmieniu przedłożenia zawartego
w druku nr 1109.
Komisja w dodatkowym sprawozdaniu przedsta-
wia również poprawki, nad którymi głosować będzie-
my w pierwszej kolejności.
W 1. poprawce do art. 1 ustawy nowelizującej za-
wierającego zmiany do ustawy o systemie ubezpie-
czeń społecznych wnioskodawcy proponują w art. 9
ust. 2b inne określenie wysokości podstawy wymiaru
składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ty-
tułu wykonywania pracy nakładczej powodującej
obowiązek tego ubezpieczenia z tytułu prowadzonej
jednocześnie przez osobę, o której mowa w art. 6 ust.
1 pkt 2, określonej działalności pozarolniczej.
Komisja wnosi o odrzucenie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
1. poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 432 posłów. Za odda-
no 152 głosy, przeciw – 280, nikt nie wstrzymał się
od głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę odrzucił.
W 2. poprawce do art. 2 ustawy nowelizującej za-
wierającego zmiany do ustawy o emeryturach i ren-
tach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wniosko-
dawcy proponują w art. 183 ust. 1, aby przepis ten
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
410 Punkty 37. i 11. porządku dziennego – głosowanie
Marszałek
dotyczył także osoby, która złożyła wniosek o prze-
kazanie środków zgromadzonych na rachunku
w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednic-
twem zakładu na dochody budżetu państwa.
Komisja wnosi o przyjęcie tej poprawki.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem 2.
poprawki, zechce podnieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 434 posłów. Za odda-
no 422 głosy, przeciw – 2, 10 osób wstrzymało się od
głosu.
Stwierdzam, że Sejm poprawkę przyjął.
Przystępujemy do głosowania nad całością pro-
jektu ustawy.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o syste-
mie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emery-
turach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecz-
nych, w brzmieniu przedłożenia zawartego w druku
nr 1109, wraz z przyjętą poprawką, zechce podnieść
rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 430 posłów. Za odda-
no 430 głosów, nikt nie był przeciw, nikt nie wstrzy-
mał się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz
ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubez-
pieczeń Społecznych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu 11. po-
rządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Admi-
nistracji i Spraw Wewnętrznych o rządowym pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie prze-
ciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw.
Sejm wysłuchał sprawozdania komisji przedsta-
wionego przez pana posła Grzegorza Dolniaka oraz
przeprowadził dyskusję.
W dyskusji nie zgłoszono poprawek.
Przystępujemy do trzeciego czytania.
Komisja wnosi o uchwalenie projektu ustawy za-
wartego w sprawozdaniu w druku nr 1364.
Przystępujemy do głosowania.
Kto z pań i panów posłów jest za przyjęciem
w całości projektu ustawy o zmianie ustawy o ochro-
nie przeciwpożarowej oraz niektórych innych
ustaw, w brzmieniu proponowanym przez Komisję
Administracji i Spraw Wewnętrznych, zechce pod-
nieść rękę i nacisnąć przycisk.
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
W głosowaniu wzięło udział 433 posłów. Za odda-
no 432 głosy, nikt nie był przeciw, 1 osoba wstrzyma-
ła się od głosu.
Stwierdzam, że Sejm uchwalił ustawę o zmianie
ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych
innych ustaw.
Komisja Skarbu Państwa przedłożyła sprawozda-
nie o projekcie ustawy o postępowaniu kompensacyj-
nym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla
polskiego przemysłu stoczniowego.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 1446.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, podjąłem decyzję o uzupełnie-
niu porządku dziennego o punkt obejmujący rozpa-
trzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 3 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusji nad dodanym punktem wy-
słuchał 5-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Informuję również, że stanowisko Senatu doty-
czące ustawy o podatku akcyzowym rozpatrzymy po
zakończeniu głosowań nad projektem ustawy budże-
towej na rok 2009, czyli dzisiaj w bardzo późnych
godzinach nocnych.
Dziękuję bardzo.
Dwie minuty przerwy technicznej.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 9 min 45
do godz. 9 min 47)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie i panowie posłowie, bardzo proszę o podję-
cie decyzji, kto zajmuje miejsce, a kto opuszcza salę
w tym momencie.
Wznawiam obrady.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 30.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Samorzą-
du Terytorialnego i Polityki Regionalnej o sta-
nowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiej-
skich z udziałem środków Europejskiego Fun-
duszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich oraz niektórych innych ustaw (druki
nr 1435 i 1445).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Łukasza Tuska.
Poseł Sprawozdawca Łukasz Tusk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji:
Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Samorządu Terytorial-
nego i Polityki Regionalnej o stanowisku Senatu
w sprawie zmiany ustawy o wspieraniu rozwoju ob-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich
z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
Poseł Sprawozdawca Łukasz Tusk
szarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego
Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiej-
skich oraz niektórych innych ustaw, druk nr 1435.
Komisje w dniu 4 grudnia 2008 r. pochyliły się
nad jedyną poprawką zgłoszoną przez Senat. (Gwar
na sali, dzwonek)
Poprawka wprowadza zmianę zapisu – w art. 1
w pkt 9 w lit. c, w ust. 2b wyrazy „art. 22 ust. 2–4”
zastępuje się wyrazami „art. 22 ust. 2, 3 i 4”. Zmiana
ta ma charakter redakcyjno-legislacyjny, gdyż do
wyboru lokalnej grupy działania należy stosować
odpowiednio przepisy art. 22 ust. 2, 3 i 4 wskazujące,
które z uregulowań Kodeksu postępowania admini-
stracyjnego będą miały zastosowanie, bez przepisów
ust. 2a i 2b wskazujących szczególną właściwość
miejscową organu.
Komisje wnoszą o przyjęcie poprawki. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwszy głos zabierze poseł Jan Kaźmier-
czak, Platforma Obywatelska.
Nie ma.
W takim razie poseł Krzysztof Jurgiel, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Krzysztof Jurgiel:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość przedstawiam stanowisko wobec uchwały
Senatu i stanowiska komisji w sprawie ustawy
o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem
środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz
Rozwoju Obszarów Wiejskich. Klub Parlamentarny
Prawo i Sprawiedliwość popiera tę jedyną poprawkę
zgłoszoną przez Senat. Ona w zasadzie ma charakter
porządkujący, niemniej szczegółowo określa stosowa-
nie prawa administracyjnego w tym zakresie. Jedno-
cześnie chcemy przypomnieć, że ta zmiana, ważna,
na pewno porządkująca niektóre sprawy i przyspie-
szająca wprowadzenie niektórych działań, a także
uszczegółowiająca kompetencje organów, jest jednak
w pewnych punktach przeciwna deklarowanej poli-
tyce rządu w zakresie decentralizacji uprawnień, bo
przenosi sprawy dotyczące działań związanych z re-
alizacją zadań lokalnych grup działania na ministra
właściwego do spraw rolnictwa, a do tej pory należa-
ło to do samorządu województwa. Tak że widzimy, że
co innego jest deklarowane przez premiera, a inne są
szczegółowe rozwiązania zawarte w ustawach.
411
Korzystając z okazji, jako że mamy przedostatnie
posiedzenie Sejmu, prosiłbym pana ministra o infor-
mację, jaki jest stan wykorzystania środków – taką
ogólną, skrótową – z perspektywy 2004–2006, a tak-
że odpowiedź na pytanie, dlaczego na nową perspek-
tywę 2007–2013 rząd uruchomił tylko 10 działań
w Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich, a wiemy,
że tych działań jest 23. Pytam o to, tym bardziej że
pan premier w ramach pakietu antykryzysowego za-
powiedział, że potrzebne jest przyspieszenie realiza-
cji programów pomocowych, co wiąże się z wykorzy-
staniem środków pomocowych Unii Europejskiej.
Tak że jeśli pan minister zechciałby, to bardzo proszę
o udzielenie w tych dwóch obszarach informacji.
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze poseł Jan Kaźmierczak, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Jan Kaźmierczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zakres meryto-
ryczny poprawki Senatu do projektu ustawy dotyczą-
cej zmiany ustawy o Europejskim Funduszu Wspie-
rania Obszarów Wiejskich na pierwszy rzut oka
mógłby budzić wątpliwości. Można by się zastana-
wiać nad poprawką, która sprowadza się do tego, że
zamieniamy zapis „2–4” na „2,3 i 4”. Natomiast ja
chciałbym w duchu ogólnej poprawności i pozytyw-
nego myślenia podziękować Senatowi za to, że dał
nam okazję, abyśmy jeszcze raz mogli się zająć me-
rytoryczną stroną ustawy, co zrobił już mój szanow-
ny przedmówca. Proszę państwa, nie do przecenienia
jest sens działania, który jest przedmiotem tej usta-
wy, także w zakresie, o czym też już mówiono, akty-
wizacji społeczeństwa na poziomie lokalnym, tworze-
nia lokalnych grup działania, udziału tych grup
w przygotowywaniu lokalnych strategii. Myślę więc,
że warto o tym mówić raz jeszcze. W imieniu klubu
Platformy pragnę oświadczyć, że klub stanowczo po-
piera tę ustawę. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Wojciech Pomajda, klub Lewica.
Poseł Wojciech Pomajda:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
W imieniu klubu Lewicy mam przyjemność przedsta-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich
412 z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
Poseł Wojciech Pomajda
wić stanowisko wobec sprawozdania Komisji Rolnic-
twa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Samorządu Teryto-
rialnego i Polityki Regionalnej o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wspieraniu
rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Eu-
ropejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju
Obszarów Wiejskich. Jak wspomnieli już moi przed-
mówcy, poprawka zgłoszona przez wysoki Senat ma
charakter czysto redakcyjny. Oczywiście klub Lewi-
cy popiera tę poprawkę, jak i całe przedłożenie rzą-
dowe, całą ustawę. Ustawa to bardzo ważna, porząd-
kująca kwestie systemu instytucjonalnego związane-
go z wdrażaniem programu Leader, bardzo istotna
dla sprawniejszego wykorzystywania funduszy Unii
Europejskiej. Miejmy nadzieję, że się okaże, że te za-
łożenia i te szczegółowe przepisy ułatwiające funk-
cjonowanie lokalnych grup działania będą mogły się
przyczynić w znacznym stopniu do tego, aby środki,
które mają trafić na rozwój szeroko rozumianych ob-
szarów wiejskich, nie tylko do produkcji rolnej, ale
także na inne przedsięwzięcia, które mają być kre-
owane, tworzone na obszarach wiejskich, były lepiej
wykorzystane.
Panie Marszałku! Chciałbym wykorzystać jeszcze
to miejsca i czas, to, że mogę zabrać głos, i przedsta-
wić Wysokiej Izbie, ale także panu marszałkowi uwa-
gę, adresując ją także do Prezydium Sejmu, bo
w dniu dzisiejszym zaczęliśmy rozpatrywać w komi-
sji rolnictwa ustawę o płatnościach w ramach syste-
mu wsparcia bezpośredniego. Ona jest związana
z wdrożeniem systemu wzajemnej zgodności (cross
compliance), a więc nowych wymogów dla rolników,
które będą musiały być spełniane od 1 stycznia roku
2009, wymogów, które będą uprawniały gospodar-
stwa rolne do ubiegania się przede wszystkim o płat-
ności bezpośrednie w kolejnych latach. Sytuacja
w naszej ocenie jest kuriozalna, dlatego że ten system
cross compliance, wdrażany w etapach, ma wejść
w życie w pewnej części od 1 stycznia – na szczęście
nie w całym wymiarze, tak jak to obowiązuje w in-
nych państwach Unii Europejskiej, ale w pewnych
sprawach ma wejść od 1 stycznia – już w Polsce
i obowiązywać polskich rolników, a my w dniu dzi-
siejszym zaczynamy prace nad ustawą. To bardzo
ważna i bardzo istotna ustawa, dlatego że ona prze-
widuje dodatkowe obciążenia dla gospodarstwa, a my
mamy bardzo mało czasu na to, żeby poważnie ją
przeanalizować, zastanowić się nad szczegółowymi,
precyzyjnymi zapisami. (Dzwonek) Mieliśmy od kilku
miesięcy informację o tym, w jakich obszarach kon-
trola wzajemnej zgodności będzie obowiązywała
w Polsce od 1 stycznia, a dopiero dzisiaj otrzymujemy
ustawę na posiedzeniu komisji. Adresuję to zastrze-
żenie do pana marszałka, dlatego że data druku tego
projektu to 12 listopada, więc tak naprawdę mogli-
śmy już miesiąc nad tą ustawą pracować i spokojnie
przygotować się do wdrożenia tych przepisów od
1 stycznia. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Stanisław Kalemba, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Poseł Stanisław Kalemba:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam przyjem-
ność w imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stron-
nictwa Ludowego zająć stanowisko wobec jedynej
poprawki Senatu złożonej do zmiany ustawy o wspie-
raniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środ-
ków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Ob-
szarów Wiejskich. Jest to ustawa bardzo oczekiwana
przez lokalne grupy działania, przez samorządy wo-
jewódzkie. To działanie nadzorowane jest przez mi-
nisterstwo rolnictwa, prowadzone przez samorząd
wojewódzki, a agencją płatniczą jest Agencja Re-
strukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Otóż Senat
wniósł tą jedyną poprawkę, która polega na tym, że
do wyboru lokalnej grupy działania należy odnosić
odpowiednio przepisy art. 22 ust. 2, 3 i 4 wskazujące,
które z uregulowań Kodeksu postępowania admini-
stracyjnego będą miały zastosowanie. Jest to zapis
lepszy aniżeli zaproponowany przez Sejm. Wobec po-
wyższego klub Polskiego Stronnictwa Ludowego po-
piera tę poprawkę Senatu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Czy poseł sprawozdawca...? Próbuję namierzyć
wzrokiem posła sprawozdawcę. Nie widzę.
Wysoka Izbo! Nie ma przedstawiciela rządu –
trudno mi powiedzieć, dlaczego nie dotarł – tak że
nie ma komu odpowiedzieć na pytania pana posła
Jurgiela. Myślę, że albo będzie odpowiedź na piśmie,
albo kiedy będziemy głosować, wtedy będzie okazja
zadać jeszcze to pytanie i w trybie szczególnym na
pewno będzie to możliwe.
W takim razie zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
na następnym posiedzeniu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 31.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Nadzwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz nie-
których innych ustaw (druki nr 1433 i 1444).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Stanisława Szweda.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Sprawozdawca Stanisław Szwed
przedstawiam sprawozdanie o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
oraz niektórych innych ustaw, zawarte w druku
nr 1444.
Senat zaproponował łącznie 7 poprawek, króciut-
ko je omówię.
Pierwsza poprawka dotyczy art. 180 lit. d. Senat
proponuje dodać § 6 z literką c, umożliwiający dopre-
cyzowanie zapisów, które wcześnie przyjęliśmy, że
łączny wymiar urlopu macierzyńskiego, wykorzysta-
nego przez pracownicę oraz pracownika – ojca dziec-
ka w sytuacji, gdy pracownica uprawniona do urlopu
wymaga opieki szpitalnej, nie może przekroczyć wy-
miaru urlopu określonego w art. 180 Kodeksu pracy,
czyli od przyszłego roku będzie to 20 tygodni urlopu.
Tu chodziło o taką sytuację, żeby nie było wątpliwo-
ści, że te urlopy się łączy, a nie dodaje. Ta poprawka
doprecyzowuje więc nasz przepis.
Poprawki 2., 6. i 7. są merytoryczne. Senat podob-
ne rozwiązanie jak to, które przyjęliśmy w sprawie
urlopu macierzyńskiego dla kobiet, które urodzą
w czasie jednego porodu bliźniaki, trojaczki, czwo-
raczki, pięcioraczki, zastosował też do osób, które
będą adoptować dzieci, jak również do osób, które
będą przyjmować dzieci do rodzin zastępczych. I tak
podobnie w przypadku, jednoczesnego przyjęcia
dwójki dzieci będzie to 31 tygodni urlopu, w przypad-
ku przyjęcia trojga dzieci będą to 33 tygodnie, w przy-
padku czworga dzieci będzie to 35 tygodni i w przy-
padku pięciorga i więcej dzieci – 37 tygodni. To jest
analogiczne rozwiązanie do wcześniej przyjętych
przez Sejm propozycji dotyczących urodzenia bliźnia-
ków, jak już wcześniej powiedziałem, czyli jest to
analogiczna sytuacja. Senat uznał, i słusznie, że mo-
głoby to spowodować nierówność prawa w stosunku
do dwóch grup. Dlatego również ta druga poprawka,
tak jak pierwsza, jest akceptowana przez Komisję
Nadzwyczajną.
Poprawka 3. odnosi się do art. 3 i dotyczy zakła-
dowego funduszu świadczeń socjalnych. Tutaj Senat
zaproponował, żeby można było wykorzystywać środ-
ki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do
tworzenia, oprócz żłobków i przedszkoli, również in-
nych form wychowania przedszkolnego, o których
mówi się w ustawie, czyli jest to poprawka rozszerza-
jąca możliwość wykorzystywania środków zakłado-
wego funduszu świadczeń socjalnych. Komisja rów-
nież akceptuje tę poprawkę.
Poprawki 4. i 5. dotyczą art. 7, zmian ustawy
o świadczeniach rodzinnych. Tutaj Senat zapropono-
wał zmiany, które stworzyły pewien problem, jako że
równocześnie ze zmianami w tej ustawie wcześniej
Sejm również pracował nad zmianami ustawy o świad-
czeniach rodzinnych. Senat odwołał się do ustawy
z 17 października 2008 r., którą zmienialiśmy. Jed-
nakże ta ustawa jeszcze nie została podpisana przez
prezydenta i nie została opublikowana w Dzienniku
Ustaw. Dlatego uznaliśmy w komisji, że to rozwiąza-
413
nie mogłoby być niekonstytucyjne, i zaproponowali-
śmy Wysokiej Izbie, aby tę poprawkę odrzucić. Jed-
nocześnie zobowiązaliśmy się, że po podpisaniu przez
prezydenta obydwu tych ustaw podejmiemy inicjaty-
wę poselską, aby ewentualny błąd naprawić, tak żeby
nie było kolizji w tej samej ustawie w przypadku tego
samego przepisu. To dotyczy poprawki 5. i dlatego
Komisja Nadzwyczajna proponuje odrzucić tę po-
prawkę, a przyjąć poprawkę 4., która jakby doprecy-
zowuje te zapisy dotyczące ustawy o świadczeniach
rodzinnych.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach
proszę o przyjęcie 6 poprawek i odrzucenie 1 popraw-
ki. Jednocześnie proponujemy, aby poprawki 2., 6.
i 7. poddać pod głosowanie łącznie. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Jako pierwsza głos zabierze poseł Izabela Kata-
rzyna Mrzygłocka, Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt przedstawić opinię Klubu Parlamen-
tarnego Platformy Obywatelskiej dotyczącą sprawoz-
dania Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w ko-
dyfikacjach o stanowisku Senatu w sprawie zmian
w Kodeksie pracy. Sprawozdanie jest opisane w dru-
ku sejmowym nr 1444, natomiast uchwała Senatu
w druku nr 1433.
Wysoka Izbo! Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej popiera wszystkie rozwiązania mery-
toryczne zaproponowane przez Senat i zaakceptowa-
ne przez Komisję Nadzwyczajną. Uważamy, że rze-
czywiście osoby, które przyjmują dziecko na wycho-
wanie, powinny korzystać z takich samych praw jak
rodzice biologiczni. Musimy bowiem pamiętać, że
urlop macierzyński jest okresem, w którym wszyscy
członkowie rodziny powinni nauczyć się wypełniać
nowe życiowe role, i nieważne jest, czy są związani
genetycznie – ważne, aby zawiązała się między nimi
silna więź psychiczna. Ponadto ważnym argumen-
tem jest fakt, że dużo częściej dochodzi do adopcji
kilkorga dzieci niż mnogiej ciąży. Dlatego nie można
tej sytuacji pomijać.
Jeśli chodzi o poprawkę precyzującą, jaki maksy-
malny wymiar urlopu macierzyńskiego przysługuje
rodzicom w przypadku, kiedy matka korzysta z dłu-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
414 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
giej hospitalizacji i pobiera świadczenie chorobowe,
również nie mamy zastrzeżeń co do jej przyjęcia.
Podobnie jest w przypadku poprawki wskazującej,
iż z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych
można finansować inne formy wychowania przed-
szkolnego niż żłobki i przedszkola. To rozwiązanie
również akceptujemy.
Dwie pozostałe poprawki techniczne wynikają
z faktu, że aktualnie procedowane są zmiany w usta-
wie o świadczeniach rodzinnych. Zgodnie z przed-
stawioną podczas posiedzenia komisji opinią legisla-
torów Klub Parlamentarny Platformy Obywatelskiej
rekomenduje przyjęcie tylko jednej z nich, tak jak
zostało to zaproponowane w omawianym sprawoz-
daniu.
Podsumowując, Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej jest za przyjęciem poprawek Senatu
nr 1, 2, 3, 4, 6 i 7, natomiast poprawkę nr 5 proponu-
jemy odrzucić. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze poseł Joanna Kluzik-Rostkowska,
Prawo i Sprawiedliwość.
Proszę bardzo.
Poseł Joanna Kluzik-Rostkowska:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Bardzo się cieszymy, że projekt, który zaczęliśmy
tworzyć jeszcze w rządzie Jarosława Kaczyńskiego
w 2007 r., w końcu wspólnymi siłami został dopro-
wadzony do szczęśliwego końca. Bardzo się cieszymy,
że Senat zaproponował poprawkę, która w sposób
szczególny honoruje rodziców zastępczych. Myślę, że
to jest właściwy gest i myślę, że za tym gestem pójdą
następne i że już nikt nie ma w tej Izbie, w parlamen-
cie, wątpliwości, że rodzicielstwo zastępcze jest
czymś, na co warto stawiać.
Mamy jedyny kłopot z poprawką, którą zapropo-
nował Senat do ustawy, która jeszcze nie została pod-
pisana przez pana prezydenta, tak że będziemy gło-
sować za przyjęciem wszystkich poprawek senackich
prócz tej, która jeszcze nie może zostać przyjęta
z powodu tego, że po prostu jeszcze nie ma ustawy.
Jeżeli wolno mi, na koniec chciałabym powiedzieć,
że szkoda bardzo, iż nie udało się przekonać Senatu,
żeby stworzyć specjalne warunki dla mam, które
urodziły wcześniaki albo dzieci, które wymagają spe-
cjalnej opieki zaraz po urodzeniu, że nie udało się
przekonać Senatu, żeby wydłużyć urlop tym rodzi-
com, ponieważ inaczej stawia ich to w bardzo kłopo-
tliwej sytuacji – dzieci są w inkubatorach, a mamy
powinny wrócić na ten czas do pracy. Mam nadzieję,
że do tej sprawy wrócimy, tym bardziej że Unia Eu-
ropejska też zauważyła ten problem i przygotowała
dyrektywę, która nakaże nam załatwienie tej spra-
wy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Rydzoń, Lewica.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! W imieniu Klubu Poselskiego Lewica przedsta-
wiam stanowisko wobec uchwały Senatu zaopinio-
wanej przez Komisję Nadzwyczajną do spraw zmian
w kodyfikacjach w sprawie ustawy o zmianie ustawy
Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw, druki
nr 1433 i 1444.
Do przedmiotowej ustawy Senat wniósł 7 popra-
wek. W dniu 4 grudnia 2008 r. Komisja Nadzwyczaj-
na do spraw zmian w kodyfikacjach zarekomendowa-
ła Sejmowi przyjęcie 6 poprawek oraz odrzucenie 1,
tzn. 5. poprawki.
W trakcie dyskusji w komisji posłowie stwierdzili,
że poprawki Senatu dotyczącej art. 10a w ustawie
z dnia 17 października 2008 r. o zmianie ustawy
o świadczeniach rodzinnych, tzn. tej 5., z powodów
prawnych i legislacyjnych nie można przyjąć. Po-
prawka ta bowiem dotyczy ustawy, która wprawdzie
przeszła parlamentarną drogę legislacyjną, lecz nie
została jeszcze podpisana przez prezydenta Rzeczy-
pospolitej Polskiej i oczywiście ogłoszona w Dzienni-
ku Ustaw. W takiej sytuacji pomimo jej merytorycz-
nej poprawności należy ją odrzucić.
Oczywiście w przypadku podpisania przez prezy-
denta Rzeczypospolitej Polskiej ustawy i jej promul-
gacji konieczne będzie powrócenie do sprawy w for-
mie inicjatywy rządowej lub – chyba najlepiej – posel-
skiej celem uniknięcia kolizji przepisów. Do tego
czasu organy i osoby stosujące Kodeks pracy wraz
z przedmiotową nowelizacją będą musiały kierować
się zasadami wykładni prawa.
Reasumując, oświadczam, że Klub Poselski Lewi-
ca będzie głosował zgodnie z rekomendacją Komisji
Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.
Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Józef Zych, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Józef Zych:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Poselski
Polskiego Stronnictwa Ludowego zawsze wnikliwie
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Józef Zych
podchodził do zmian, jakich Sejm dokonywał w Ko-
deksie pracy. Mamy już 48. zmianę, pewnie niedługo
doczekamy się 50. Czas najwyższy, żeby poważnie za-
stanowić się nad tym, bo warunki są stabilne, aby do-
konać pełnej zmiany Kodeksu pracy. To po pierwsze.
Po drugie, Klub Poselski Polskiego Stronnictwa
Ludowego będzie głosować zgodnie z zaleceniem Ko-
misji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfika-
cjach, przy czym uznajemy, że najistotniejsze z po-
prawek zgłoszonych przez Senat to poprawka 2.
i poprawka 3.
W tym momencie trudno powstrzymać się od uwa-
gi. Jak to się dzieje, że dzisiaj wszystkie kluby akcep-
tują jako zupełnie zasadną poprawkę polegającą na
tym, iż Senat rozszerza wymiar urlopu na warun-
kach urlopu macierzyńskiego przysługującego pra-
cownikowi, który przyjął dziecko na wychowanie
i wystąpił do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wsz-
częcie postępowania w sprawie przysposobienia lub
przyjął dziecko na wychowanie jako rodzina zastęp-
cza? Jak to się dzieje?
W Sejmie w ostatnim czasie tyle było wypowiada-
nych słów, apeli o dobro rodziny, o uregulowanie
spraw i nagle okazuje się, że nad tak istotną sprawą
przeszliśmy w Sejmie tak delikatnie. Dobrze jednak,
że Senat naprawia tę sytuację.
I kolejna sprawa: poprawka 3., w której proponu-
je się, aby środki z zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych mogły być przeznaczane na tworzenie za-
kładowych żłobków i przedszkoli. Ja pozwolę sobie
przypomnieć, że już prezydent Rzeczypospolitej
w rozporządzeniu z 1932 r. nałożył na zakłady pracy
zatrudniające co najmniej 50 kobiet obowiązek two-
rzenia żłobków i przedszkoli. Potem mieliśmy różne
okresy likwidacji, utrudniania i dziś widzimy, co się
dzieje, jeżeli chodzi o potrzeby tworzenia nowych
żłobków i przedszkoli. A zatem jest to poprawka nie-
zwykle ważna i istotna.
Wysoki Sejmie! Pamiętam dyskusję od V kadencji
Sejmu, kiedy ciągle były spory o to, jakie wymiary,
jak ustawić sprawę specjalnej opieki albo świadczeń
na rzecz rodziny. Okazuje się, że przyszedł taki czas,
żeby zastanowić się, jak również poza Kodeksem pra-
cy rzeczywiście od początku i we wszystkich sytu-
acjach pomagać każdej rodzinie, szczególnie gdy
chodzi o wychowanie dzieci. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Przechodzimy do pytań.
Poseł Joanna Fabisiak, Platforma – 1 minuta.
Poseł Joanna Fabisiak:
Panie Marszałku! Prosiłabym o wyjaśnienie spra-
wy podniesionej przez panią poseł Kluzik-Rostkow-
415
ską, a mianowicie sprawy rozbieżności prawa polskie-
go z prawem europejskim.
Otóż jeśli dyrektywa zobowiązuje do wydłużenia
urlopów, tak jak pani poseł powiedziała, to jakie były
przyczyny, dla których nie została przyjęta poprawka
dotycząca wydłużenia urlopu dla matki, która uro-
dziła wcześniaki? Czy może jest to taka sytuacja, że
dyrektywa jest dopiero w przygotowaniu i chcieliby-
śmy zachować się progresywnie, wyprzedzić tę sytu-
ację? Prosiłaby o odpowiedź. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Krzysztof Jurgiel, bardzo proszę.
Poseł Krzysztof Jurgiel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Kryzys amery-
kański staje się kryzysem światowym i – jak się po-
wszechnie twierdzi – dotknie Polskę w następnym
roku. Wiadomo też, że od początku tej kadencji pod
taką przykrywką, składając wnioski poprzez komisję
„Przyjazne Państwo”, rząd próbował i próbuje zlibe-
ralizować Kodeks pracy.
Chciałbym właśnie zadać pytanie, czy w związku
z kryzysem, który może prowadzić do zwolnień
w naszej gospodarce, rząd zamierza zliberalizować
Kodeks pracy. Ja uważam, że w tym zakresie powin-
na być jednak wzmożona ochrona prawa pracowni-
ków do pracy. Chodzi o takie postulaty jak zlikwido-
wanie długich umów na czas określony, a więc o wzmoc-
nienie uprawnień pracowniczych, o ochronę przed
utratą pracy, a także przed pogorszeniem warunków
życia pracowników.
Dlatego chciałbym właśnie zapytać: Jakie rząd
ma plany związane z Kodeksem pracy i czy to jest
prawda, tak jak podają niektóre organizacje związ-
kowe, że rząd zamierza zliberalizować i uczynić pra-
cownika mniej chronionym w zakładach pracy? Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej pan Marek Bucior.
Bardzo proszę.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Marek Bucior:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie!
Pierwsza rzecz, którą chcę podkreślić, jest taka, że
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
416 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Marek Bucior
strona rządowa popiera sprawozdanie komisji, która
zajmowała się poprawkami senackimi. To jest pierw-
sza sprawa.
Druga kwestia dotyczy pytania w sprawie urlopu
macierzyńskiego i rozwiązań dotyczących wcześnia-
ków. To jest pytanie pani minister Kluzik-Rostkow-
skiej. Chcę podkreślić, że rzeczywiście jest projekt,
wniosek dotyczący zmiany dyrektywy Rady 92/85/
EWG. Ona dotyczy właśnie kwestii związanych z ko-
bietami w ciąży, pracownicami, które niedawno ro-
dziły, i pracownicami karmiącymi piersią. Ten wnio-
sek jest jednak dopiero z 3 października 2008 r. Stro-
na rządowa uczestniczy w pracach, prace muszą od-
być się na szczeblu unijnym, w Komisji Europejskiej.
Faktycznie w art. 1 proponuje się zmianę art. 8 do-
tyczącego urlopu macierzyńskiego. Zgodnie z tą
zmianą państwa członkowskie podejmą niezbędne
środki zapewniające przyznanie dodatkowego urlopu
w przypadku przedwczesnego porodu itd. A więc jak
te kwestie będą już uzgodnione, to wszystko to bę-
dziemy przenosić na nasz polski grunt.
Chcę też podkreślić, że w tej chwili spełniamy
standardy unijne nawet – określiłbym to – z pewną
górką, bo tu w kwestiach urlopów macierzyńskich
obowiązuje wymóg 18 tygodni. Rozumiem jednak, że
kiedy dyrektywa wejdzie w życie, strona rządowa
wykona wszystko, co do niej należy.
Proszę państwa, kolejne pytanie dotyczyło zmian
w Kodeksie pracy związanych z otaczającą nas sytu-
acją, z tymi przekształceniami, które następują
w gospodarce. Proszę państwa, zgodnie z deklaracją,
praktycznie już chyba sprzed roku, pani minister
Jolanty Fedak wszystkie zmiany dotyczące Kodeksu
pracy muszą uzyskać akceptację Komisji Trójstron-
nej, w związku z tym najpierw musiałyby być podda-
ne negocjacjom w ramach odpowiednich zespołów
Komisji Trójstronnej do Spraw Społeczno-Gospodar-
czych. Na razie takich zmian nie ma, obecnie nie
rozmawia się o nich. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję, panie ministrze.
Głos zabierze poseł Stanisław Szwed, sprawoz-
dawca komisji.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jeżeli chodzi o to,
o co pytała pani poseł Fabisiak, na posiedzeniach
podkomisji i komisji dyskutowaliśmy nad problemem
dotyczącym wcześniaków. Pani poseł Joanna Kluzik-
-Rostkowska zgłosiła poprawkę, która nie uzyskała
akceptacji. Jednym z argumentów przeciw było to,
że ta poprawka miała zbyt szeroki zakres. Myśleli-
śmy, że będzie okazja, aby poprawić to na posiedzeniu
Senatu. Tak się nie stało. Myślę, że – jak tutaj pan
minister powiedział – będzie okazja, żeby do tej spra-
wy jeszcze raz wrócić, bez czekania na rozstrzygnię-
cia w Unii Europejskiej. Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
na następnym posiedzeniu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 34.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Skar-
bu Państwa o rządowym projekcie ustawy o po-
stępowaniu kompensacyjnym w podmiotach
o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemy-
słu stoczniowego (druki nr 1410 i 1446).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Sławomira Nitrasa. (Poruszenie na sali)
Do pracy, panie pośle.
(Poseł Stanisław Wziątek: Zbił z pantałyku.)
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras:
Nie, tylko zabrał mi trochę czasu.
Przepraszam, panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Poseł Brudziński jeszcze będzie mówił i dawał
o sobie znać.
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras:
W to nie wątpię.
(Poseł Joachim Brudziński: Dziękuję za dobre
słowo, panie marszałku.)
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie
Pośle Brudziński! Chciałbym przedstawić sprawoz-
danie Komisji Skarbu Państwa. Komisja w dniu
wczorajszym rozpatrzyła projekt ustawy o rządowym
projekcie ustawy o postępowaniu kompensacyjnym
w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego
przemysłu stoczniowego.
Chciałbym państwu przypomnieć, że projekt usta-
wy powstał w związku z decyzjami Komisji Europej-
skiej, które zapadły we wrześniu bieżącego roku. Na
mocy tych dwóch decyzji Stocznia Szczecińska Nowa
oraz Stocznia Gdynia zostały zobowiązane do zwro-
tu całości pomocy publicznej, jaka została udzielona
tym firmom od dnia wejścia Polski do Unii Europej-
skiej. Trzeba sobie uczcicie powiedzieć, że wszystkie
polskie rządy, szczególnie ten, który negocjował kwe-
stię wejścia Polski do Unii Europejskiej, jak również
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras
te, które później udzielały pomocy publicznej, są
w jakimś stopniu odpowiedzialne za fakt, że nie wy-
negocjowano okresu przejściowego...
(Poseł Stanisław Wziątek: To nie dotyczy pracy
komisji, panie pośle.)
...który pozwalałby w jakikolwiek sposób pomagać
finansowo tym zakładom. Takie możliwości były,
znane są przykłady państw, które o to zadbały.
(Głos z sali: To jest inna sprawa.)
Przypominam tylko, panie pośle, dlaczego ten
projekt ustawy został stworzony.
(Poseł Stanisław Wziątek: Pan składa sprawozda-
nie z pracy komisji.)
(Poseł Jan Kulas: Proszę nie przeszkadzać.)
(Poseł Stanisław Wziątek: Proszę mówić o pro-
jekcie.)
Wiem, panie pośle, że jest panu bardzo nieprzy-
jemnie słuchać o tym, że rząd, w którym m.in. pan
był wysokim urzędnikiem, pewnych spraw nie przy-
pilnował, ale takie są jednak fakty, które legły u pod-
staw tego, że komisja zajęła się tym projektem usta-
wy. Przypomnę tylko, że decyzja komisji umożliwia
z jednej strony rządowi polskiemu przygotowanie
specjalnego trybu likwidacji tych zakładów, nie ta-
kiego normalnego trybu upadłościowego, ale z dru-
giej strony, panie pośle…
(Poseł Stanisław Wziątek: Likwidacja zakładów
– to jest dobre określenie.)
Niestety to jest decyzja, która jest konsekwencją
polityki pańskiego rządu, panie pośle.
(Poseł Jacek Kurski: My uratowaliśmy. Prawo
i Sprawiedliwość.)
(Poseł Tadeusz Aziewicz: Wstydu nie masz.)
(Poseł Jacek Kurski: Nos się wydłużył o 5 cm. Do
mikrofonu sięga.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo proszę pana posła Wziątka o zachowanie
umiaru w komentarzach...
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras:
W ogóle dziwię się, że…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
…a pana posła Nitrasa bardzo proszę, żeby wy-
głaszał swoje sprawozdanie i nie odnosił się do za-
czepek.
417
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras:
W ogóle dziwię się, że zamiast kultury osobistej
poseł Wziątek prezentuje dzisiaj takie rozemocjono-
wanie.
Jednocześnie chciałbym poinformować, że warun-
kiem, który jest dla nas bolesny i bardzo trudny do
spełnienia, ale który niestety nas obowiązuje, jest to,
że – posłużę się tutaj cytatem – ta decyzja Komisji
zobowiązuje Polskę, czy rząd polski do wdrożenia
decyzji poprzez sprzedaż aktywów stoczni po cenie
rynkowej w drodze otwartej, przejrzystej, bezwarun-
kowej i niedyskryminującej procedury przetargowej,
prowadzącej w konsekwencji do likwidacji stoczni.
Niestety, trzeba mieć świadomość, że konsekwencją
błędnej polityki poprzednich rządów jest taka a nie
inna decyzja Komisji Europejskiej.
Teraz przejdę już do omawiania przebiegu posie-
dzenia komisji. Muszę przyznać, że pan poseł Wzią-
tek, nie będąc członkiem komisji, był jednym z naj-
bardziej aktywnych uczestników tego posiedzenia.
Zgłoszono szereg poprawek, które nie zostały uwzględ-
nione przez komisję. Jedna poprawka została
uwzględniona, uznana właściwie przez wszystkich
bez większych kontrowersji ze względu na przepis,
który powinien znaleźć się w ustawie. To była pro-
pozycja pana posła Eugeniusza Kłopotka sprowa-
dzająca się do tego, żeby wynagrodzenie organu
zarządzającego procesem kompensacji było jawne.
Tego nie było w pierwotnym projekcie ustawy. Ko-
misja przychyliła się do wniosku o to, żeby wyna-
grodzenie jednak rzeczywiście było jawne. Pojawiła
się wątpliwość co do tego, czy ten przepis nie będzie
ewentualnie kolidował z innymi przepisami, np.
o ochronie danych osobowych, ale komisja stanęła
na stanowisku, że sprawa likwidacji stoczni jest na
tyle poważna i budzi na tyle silne emocje, że osoba
odpowiedzialna za zarządzanie tym procesem po-
winna być wynagradzana w sposób jawny. Ta po-
prawka została przyjęta.
Nie byłem wnioskodawcą tych propozycji, które
– jak wiemy – w większości stały się dzisiaj wnioska-
mi mniejszości. Gdybym chciał pokusić się o charak-
terystykę tych propozycji poprawek, to podzieliłbym
je na dwie grupy. Pierwsza z nich dotyczy zagwaran-
towania większych świadczeń socjalnych czy pracow-
niczych zwalnianym czy odchodzącym z pracy pra-
cownikom lub związkom zawodowym uczestniczą-
cym w procesie. Tego dotyczyła pierwsza część tych
propozycji. Druga sprowadzała się do tego, żeby
w większym czy wręcz w pełnym stopniu zagwaran-
tować w przyszłości prowadzenie działalności stocz-
niowej na podstawie majątku tych zakładów. To były
te dwie grupy poprawek. Ta druga grupa poprawek
dotycząca działalności stoczniowej wydaje się istot-
niejsza. Jako przykład – postaram się skupić na naj-
ważniejszych – mogę podać to, iż pan poseł Dawid
Jackiewicz zgłosił poprawkę do art. 3. ustawy, który
zakłada – pozwolę sobie może przeczytać, bo to jest
moim zdaniem chyba najistotniejsza poprawka zgło-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
418 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras
szona w trakcie tego posiedzenia – że postępowanie
uregulowane ustawą, zwane dalej postępowaniem
kompensacyjnym, należy prowadzić tak, aby ochrona
praw pracowniczych była zapewniona, roszczenia
wierzycieli mogły zostać zaspokojone co najmniej
w takim stopniu, w jakim byłoby to możliwe w przy-
padku ogłoszenia upadłości stoczni, a sprzedane
składniki majątkowe służyły nadal prowadzeniu
działalności gospodarczej. Propozycja pana posła
Jackiewicza sprowadzała się do dodania słów „pole-
gającej na produkcji statków”.
Ta poprawka zawiera dwa istotne elementy. Poru-
sza kwestie, po pierwsze, praw wierzycieli w przypad-
ku procesu kompensacyjnego i, po drugie, zagwaran-
towania właśnie działalności stoczniowej. Pierwsza
kwestia została w tej ustawie uregulowana, czyli mo-
żemy z pełną odpowiedzialnością powiedzieć, że gdy-
by ten proces odbywał się według praw dotyczących
normalnej upadłości – a nieprzyjęcie tego projektu
ustawy będzie tym skutkowało – to prawa wierzycie-
li byłyby bardzo trudne do zrealizowania. Ta ustawa,
która wyciąga z tej masy – przepraszam za ten kolo-
kwializm – z jednej strony choćby wynagrodzenia
pracownicze, odszkodowania dla pracowników, nie
wymaga spłaty tych zobowiązań wobec pracowników
z majątku stoczni, gwarantuje prawa wierzycieli
w dużo większym stopniu. Ta poprawka nie została
przyjęta ze względu na drugi zapis mówiący o zagwa-
rantowaniu produkcji stoczniowej.
Niestety, w świetle decyzji Komisji Europejskiej
takiego zapisu nie możemy uwzględnić, bo istnieje
obawa, bardzo poważna, właściwie granicząca z pew-
nością, że gdyby taki zapis znalazł się w ustawie i był
realizowany – bo gdyby się znalazł, to oczywiście mu-
siałby być realizowany przez Agencję Rozwoju Prze-
mysłu, ministra skarbu państwa i zarządcę procesu
kompensacyjnego – to narazilibyśmy się, niestety, na
konieczność zwrotu pomocy publicznej, dlatego że
decyzja Komisji Europejskiej wskazuje bardzo wy-
raźnie, że majątek ma być zbywany bez żadnych
ograniczeń, w drodze czystego przetargu, a wprowa-
dzenie zapisu mówiącego o tym, jaka działalność ma
być prowadzona w przyszłości, jest działaniem ogra-
niczającym. W związku z tym ta poprawka nie mogła
być, niestety, w świetle decyzji Komisji Europejskiej,
która nas ogranicza, przyjęta, choć jest ona bardzo
istotna, mam tego świadomość.
Pan poseł Jackiewicz w imieniu posłów Prawa
i Sprawiedliwości również zgłosił szereg poprawek,
które generalnie sprowadzały się do wyeliminowania
z projektu ustawy osoby czy funkcji obserwatora.
Przypomnę, że obserwator jest osobą, która, obser-
wując przebiegający proces kompensacji, ma dać nam
gwarancję – nam, powtarzam to bardzo wyraźnie
– że nie narazimy się na konieczność zwrotu pomocy
publicznej ze strony Komisji Europejskiej. Obser-
wator służy Komisji Europejskiej po to, aby Komi-
sja Europejska mogła ten proces nadzorować, ale
tak naprawdę w konsekwencji służy nam, abyśmy
nie narazili się na konieczność zwrotu pomocy pu-
blicznej.
Wydaje się, że byłoby bardzo niebezpieczne, gdy-
byśmy przyjęli projekt ustawy, która tak naprawdę
daje Komisji Europejskiej prawo tylko posiadania
obserwatora nadzorującego proces. To nie daje temu
obserwatorowi prawa wpływania na decyzje zapada-
jące w trakcie procesu. Nie ma, naszym zdaniem,
wystarczających powodów, żeby zrezygnować z tej
funkcji, tym bardziej że decyzja Komisji Europejskiej
bardzo wyraźnie stwierdza, że proces odbywa się pod
kontrolą Komisji Europejskiej. I trzeba przyjąć – nie
można przyjąć inaczej – że brak kontroli ze strony
Komisji Europejskiej naraża nas na poważne niebez-
pieczeństwo zwrotu pomocy publicznej. W związku
z tym te poprawki, które zostały zgłoszone i będą
przedstawiane jako wnioski mniejszości, również nie
uzyskały akceptacji.
Pojawiła się również poprawka ze strony posłów
PiS, dotycząca wynagrodzenia zarządcy. Nie została
ona przyjęta ze względu na to, że wcześniej została
przyjęta poprawka pana posła Kłopotka, która de
facto skonsumowała wniosek posłów PiS. Wydaje mi
się, że nie powinien on zostać podtrzymany jako
wniosek mniejszości. Chyba zostało to zrobione
w sposób trochę mechaniczny ze względu na to, że
pan poseł Jackiewicz zgłosił wszystkie poprawki jako
wnioski mniejszości. Ale ja to jeszcze konsultowałem
z panem posłem. Ta poprawka, która została przyję-
ta, konsumuje de facto zapis tej poprawki, w związku
z tym ta sprawa wydaje się bezprzedmiotowa.
Pojawiły się również dwie poprawki, które nie
uzyskały akceptacji komisji, dwie propozycje regula-
cji zwrotu kosztów, a dokładnie zwrotu wydatków
zarządcy procesu kompensacyjnego. Z jednej strony
pojawiła się poprawka pana posła Kłopotka, który
próbował zaproponować ujawnienie tych kosztów,
z drugiej strony pojawiła się poprawka pana posła
Jackiewicza, który zaproponował ograniczenie tych
wydatków do kwoty 3 tys. zł miesięcznie. O ile pro-
pozycja pana posła Jackiewicza została odrzucona
bez większej dyskusji, o tyle poprawka pana posła
Kłopotka też została odrzucona, ale muszę szczerze
powiedzieć, że wzbudziła poważne wątpliwości,
a przynajmniej znaczna część członków komisji uwa-
żała, że jednak należałoby się nad tym zastanowić.
Kiedy wynagrodzenie jest jawne, to również wydatki
ponoszone przez zarządcę, które są pokrywane ze
zbywanego majątku zakładu, powinny być jawne,
szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że nie ma żadnego
ograniczenia dotyczącego tych wydatków. To ograni-
czenie kwoty do 3 tys. zł, wydaje się, w żaden sposób
nie jest adekwatne, ale muszę przyznać, że choć ko-
misja nie podzieliła zdania pana posła Kłopotka, to
było to szeroko dyskutowane.
Konsekwencją poprawki, o której mówiłem wcze-
śniej, dotyczącej zagwarantowania prowadzenia
działalności stoczniowej, były również inne popraw-
ki, na przykład do art. 76, art. 80 i art. 81, zgłoszone
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Sprawozdawca Sławomir Nitras
przez pana posła Kochanowskiego w imieniu między
innymi pana posła Wziątka, rozumiem, że w imieniu
klubu Lewicy, i zgłoszone również przez pana posła
Kłopotka. Poprawki te, z tych samych powodów,
z powodu decyzji Komisji Europejskiej, która naka-
zuje nam organizację przetargów nieograniczonych
w żaden sposób, nie mogą zostać przyjęte.
Pojawiła się też propozycja, o której należy wspo-
mnieć, pana posła Jackiewicza, sugerująca objęcie
odszkodowaniami. Ustawa zakłada bowiem, że pra-
cownikom, którzy rozwiążą umowę o pracę za poro-
zumieniem stron, w przewidzianym okresie pierwszej
połowy przyszłego roku będą przysługiwały odszko-
dowania w wysokości od 20 tys. zł do 60 tys. zł
w zależności od stażu pracy. Pan poseł Jackiewicz
zaproponował, by takimi samymi odszkodowaniami
objąć pracowników Stoczni Gdańskiej, którzy w tym
czasie zdecydują się na rozwiązanie umowy o pracę.
Ta propozycja nie została przyjęta i chyba nie mogła
zostać przyjęta, choćby ze względu na dwie sprawy.
Po pierwsze, odejście pracowników Stoczni Szcze-
cińskiej nie ma charakteru dobrowolnego. Co prawda
założono wypłacenie odszkodowania tylko wtedy,
kiedy do zwolnienia dojdzie na zasadzie rozwiązania
umowy o pracę za porozumieniem stron, ale jednak
nie ma to charakteru dobrowolnego, jest to czynione
na wezwanie i wiadomo, że realizowane jest to
w związku z likwidacją zakładu. Stocznia Gdańska
nie jest likwidowana, w związku z tym to rozwiąza-
nie z tych powodów nie ma uzasadnienia. Dzięki
działaniu rządu Platformy Obywatelskiej i Polskie-
go Stronnictwa Ludowego stocznię tę udało się ura-
tować, w związku z tym nie możemy objąć tymi
prawami…
(Poseł Jacek Kurski: Jak to nie możecie?) (Weso-
łość na sali)
Panie pośle Kurski, daleko mi do pana pod tym
względem, nigdy pana nie dogonię.
(Poseł Jacek Kurski: Nas nie dogoniat.)
Ostatnia istotna poprawka, która została zapro-
ponowana przez pana posła Kochanowskiego, spro-
wadzała się do rozszerzenia praw pracowniczych.
Była to propozycja udzielenia delegacji w ustawie dla
Rady Ministrów, pozwalającej objąć odszkodowania-
mi dla pracowników zapisanymi w ustawie, o których
mówiłem, również inne zakłady kooperujące ze stocz-
niami, pozwolą państwo, że zacytuję, bo chciałbym
być precyzyjny: którym w związku z postępowaniem
kompensacyjnym dotyczącym tych stoczni zagraża
upadłość lub w których w związku z postępowaniem
kompensacyjnym dotyczącym tych stoczni nastąpi
zmniejszenie produkcji skutkujące zwolnieniami gru-
powymi w rozumieniu przepisów o szczególnych za-
sadach rozwiązywania z pracownikami stosunków
pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
Ta poprawka nie uzyskała akceptacji komisji.
U podstaw tego leżał fakt, że to są zbyt daleko idące
propozycje. Po pierwsze, legislatorzy zwracali nam
419
uwagę na fakt, że to jest nie do końca poprawny le-
gislacyjnie zapis, dlatego że takie kwestie powinny
być uregulowane w ustawie, a nie w rozporządze-
niach i nie powinny być delegowane na Radę Mini-
strów. Po drugie, ze względów merytorycznych komi-
sja uznała, że nie ma do tego najmniejszych podstaw,
bo gdybyśmy chcieli takie uprawnienia i takie od-
szkodowania wypłacać firmom kooperującym, to
w konsekwencji na przykład ja jako poseł niezmiernie
wrażliwy społecznie i nie mniej wrażliwy niż poseł
Wziątek musiałbym zaproponować, abyśmy w kolej-
nym artykule napisali, że takie same gwarancje da-
jemy pracownikom zakładów kooperujących z koope-
rantami, którzy z tego tytułu mają takie problemy,
a w kolejnym musiałbym zaproponować, że dajemy je
kooperantom kooperantów kooperantów. Oczywiście
to świadczy o ogromnej wrażliwości, ale niewielkiej
odpowiedzialności. (Oklaski) W związku z tym komi-
sja nie podzieliła tego stanowiska, bo po prostu pła-
cilibyśmy te odszkodowania w wysokości 20–60 tys.
zł wszystkim Polakom, włącznie z nami, jestem głę-
boko o tym przekonany – pozwólcie państwo na taką
dygresję – a przynajmniej włącznie z posłami opozy-
cji, którzy, rządząc, są odpowiedzialni za to, że te
zakłady upadły, a w związku z tym skoro upadły, to
z tego powodu państwo w przyszłości możecie stracić
pracę. Bardzo dziękuję państwu. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pierwszy poseł Tadeusz Aziewicz, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Tadeusz Aziewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej mam za-
szczyt przedstawić stanowisko wobec sprawozdania
Komisji Skarbu Państwa o rządowym projekcie usta-
wy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach
o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu
stoczniowego.
Dyskutowany projekt ustawy ma służyć wykona-
niu decyzji Komisji Europejskiej z 6 listopada 2008 r.,
która zakończyła trwające od 2005 r. postępowanie
dotyczące pomocy publicznej udzielonej stoczniom
w Gdyni i Szczecinie. Komisja uznała, że ta pomoc
nie jest zgodna ze wspólnym rynkiem i zobowiązała
polski rząd do jej odzyskania. Decyzja Komisji szcze-
gółowo opisuje sposób i określa czas wykonania. Pro-
ces ten musi zakończyć się w ciągu 7 miesięcy od daty
jej notyfikacji, do dnia 6 czerwca 2009 r. Komisja
oczekuje, że majątek stoczni zostanie sprzedany
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
420 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Tadeusz Aziewicz
w formie otwartych, przejrzystych i bezwarunko-
wych przetargów, po czym stocznie zostaną zlikwi-
dowane.
Szansą na dalsze funkcjonowanie przemysłu
stoczniowego w Gdyni i Szczecinie jest ewentualne
nabycie sprzedawanego w ramach wykonywania de-
cyzji Komisji mienia przez inwestorów branżowych.
Mienie to, przez lata służące działalności stocznio-
wej, będzie pozbawione obciążeń z przeszłości, tym
samym powinno być atrakcyjne dla podmiotów zain-
teresowanych kontynuowaniem produkcji statków.
Jak powiedziałem, jest to wariant szansy. Warian-
ty zagrożeń to ogłoszenie upadłości przez zarządy
spółek przed wejściem w życie omawianej ustawy lub
zażądanie przez Komisję natychmiastowego odzy-
skania pomocy publicznej. Komisja może uczynić to
w dowolnym momencie, jeżeli uzna, że jej decyzja nie
jest właściwie realizowana, panie pośle Brudziński.
W takiej sytuacji się znajdujemy, rozpatrując oma-
wiany projekt ustawy. Celem jest sprzedaż majątku
stoczni inwestorom branżowym, a do tego momentu
utrzymanie ciągłości ich funkcjonowania. Sytuacja
jest niesłychanie trudna, bo dążąc do określonego
celu, nie możemy go w omawianym projekcie nazwać,
gdyż oznaczałoby to odstąpienie od realizacji decyzji
Komisji. Mam pełną świadomość, że wiąże się to ze
swoistą ekwilibrystyką, ale w takich warunkach mu-
simy się poruszać. Dopisywanie do rozpatrywanego
projektu pozornie słusznych sformułowań i postula-
tów, np. aby majątek stoczni dalej służył produkcji
statków, może wywołać skutki dokładnie odwrotne.
(Poseł Jacek Kurski: Do czego ma służyć majątek
stoczni?)
W tych realiach trudno jest przecenić powagę,
odpowiedzialność oraz zaangażowanie związków za-
wodowych obu stoczni. Realizacja omawianego pro-
cesu, niesłychanie ryzykownego i skomplikowanego,
może udać się tylko w ramach porozumienia społecz-
nego. Cieszę się, że takie porozumienie udało się osią-
gnąć. Efektem jest omawiany projekt.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jak wspomnia-
łem, przedstawiona Wysokiej Izbie propozycja to
efekt kompromisu osiągniętego w trójkącie: rząd
– związki zawodowe – Komisja Europejska. W imie-
niu klubu Platforma Obywatelska zwracam się
z gorącym apelem o jego uszanowanie. Dajmy szan-
sę naszym stoczniom, prawdopodobnie jest to szan-
sa ostatnia. Pomóżmy też ludziom, którzy tam pra-
cują. W imieniu klubu Platformy wnoszę o uchwa-
lenie przedłożonego projektu. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Głos zabierze poseł Joachim Brudziński, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Joachim Brudziński:
Dziękuję uprzejmie.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! To dzisiejsze dru-
gie czytanie tzw. specustawy stoczniowej to owoc
historycznego wyroku na polskie stocznie, jaki wy-
dała na początku listopada Komisja Europejska.
Ustawa, nad którą w tej chwili debatujemy, jest na-
turalnym skutkiem tej niedobrej, szczególnie w dobie
światowego kryzysu gospodarczego, decyzji Komisji
Europejskiej. Według założeń Komisji, a co za tym
idzie specustawy, w najbliższym czasie majątek stocz-
ni w Szczecinie i Gdyni ma zostać podzielony na czę-
ści i sprzedany inwestorom, bez gwarancji prowadze-
nia działalności stoczniowej. Właśnie to jest powo-
dem, że klub Prawo i Sprawiedliwość wniósł podczas
wczorajszego posiedzenia Komisji Skarbu Państwa
szereg poprawek. Wszystkie, niestety, zostały przez
większość rządową odrzucone.
Przytoczę Wysokiej Izbie dwie z tych poprawek,
których przyjęcie, naszym zdaniem, pozwoliłoby za-
bezpieczyć dalszą produkcję stoczniową w Szczecinie
i Gdyni. Pierwsza poprawka dotyczy art. 3, a właści-
wie sprowadza się do jednego zapisu: a sprzedane
składniki majątkowe służyły nadal prowadzeniu
działalności gospodarczej, polegającej na produkcji
statków. Tak naprawdę o to jest w tej chwili walka.
Na całym świecie stocznie są źródłem nowych
technologii. Dziś w Polsce wiele wskazuje na to, że
po podziale stoczni na małe przedsiębiorstwa poten-
cjał, który jest w polskich zakładach, może zostać
raz na zawsze zniszczony. Naszym zdaniem tym po-
tencjałem są przede wszystkim ludzie. Wartością
nie do przecenienia jest zespół, który był budowany
przez pokolenia, zarówno w Stoczni Szczecińskiej,
jak i w Stoczni Gdynia. Myśl technologiczna na-
szych konstruktorów, inżynierów, to pierwsza liga
światowa. Statki budowane przez te osoby są oce-
niane niezwykle wysoko przez armatorów i między-
narodowych klasyfikatorów.
Biorąc pod uwagę sytuację dotyczącą tych ludzi,
klub Prawo i Sprawiedliwość w pełni popiera te roz-
wiązania w proponowanej ustawie, które zapewniają
odpowiednie do stażu pracy odprawy dla tych stocz-
niowców, którzy zdecydują się na odejście z przemy-
słu stoczniowego. Nasz klub dodatkowo, poprzez
odpowiednią poprawkę zgłoszoną przez pana posła
Dawida Jackiewicza, zaproponował rozszerzenie tej
grupy również o stoczniowców ze Stoczni Gdańskiej,
gdyby oni również zdecydowali się na odejście z pra-
cy stoczniowej.
Proszę Państwa! Jakie tu są niebezpieczeństwa?
Chciałbym zwrócić uwagę na to, co stało się chociaż-
by z górnikami z Wałbrzycha, którzy uzyskując od-
powiednie odprawy, po 2–3 latach przymuszeni zo-
stali do tego, aby drążyć tzw. biedaszyby. Proszę
państwa, z pieniędzy unijnych wyzłomowaliśmy ku-
try, które poławiały śledzie i dorsze. Proszę państwa,
dzisiaj my, Polacy – mówię „my” jako społeczeństwo
– nie mamy czym odłowić przysługujących nam limi-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Joachim Brudziński
tów. Te limity są wykorzystywane przez rybaków
duńskich i szwedzkich, którzy nie poszli na lep ła-
twych pieniędzy, nie oddali za przysłowiową czapkę
gruszek swojego zakładu pracy i dzisiaj, po 2–3 sezo-
nach, zarabiają, odławiając nasze limity śledzi, tyle
ile nasi rybacy uzyskali w ramach rekompensaty za
te kutry, dlatego zwracamy na to uwagę.
Chcielibyśmy zwrócić uwagę Wysokiej Izby, sa-
mych zainteresowanych, żeby za czapkę gruszek nie
pozbywali się swoich zakładów pracy. Proszę pań-
stwa, w tym samym czasie, gdy Bruksela stwierdziła,
że pomoc polskiego rządu wobec swoich stoczni łamie
unijne zasady równej konkurencji, we Francji prezy-
dent wraz z gabinetem zdecydowali się na bezpośred-
nią finansową interwencję w obronie przemysłu
stoczniowego, a niemiecki rząd zapowiedział, że jest
gotów udzielić Oplowi kredytu w wysokości 1 mld
euro. Państwo francuskie będzie właścicielem 1/3
kapitału stoczni Chantiers de l’Atlantique oraz
w Saint-Nazaire. Prezydent Sarkozy podczas obrad
Parlamentu Europejskiego powiedział, że Europa
musi mieć jednolitą politykę gospodarczą, proponując
ewentualne stworzenie funduszy narodowych, które
w sytuacjach kryzysu mogłyby być wykorzystane na
poziomie europejskim. W tym samym wystąpieniu
prezydent Sarkozy mówił: Europa musi być przygo-
towana na odpowiedź, jeśli obywatele spytają, co
Unia zrobiła, aby temu zapobiec. W naszym interesie
jest silny przemysł europejski, produkujący samocho-
dy, samoloty, okręty czy pociągi. Logiczne pytanie:
Co rząd Donalda Tuska zrobił, aby zapobiec likwida-
cji polskich stoczni? Czy w naszym interesie jest, żeby
w polskich stoczniach były budowane statki, czy
może tzw. konstrukcje stalowe? Pytanie, czy to będą
wiadra, gwoździe, a może skomplikowane technolo-
gicznie cepy.
Proszę Państwa! Prezydent Francji, stojąc przed
francuskim parlamentem, powiedział: Co pozostanie
z francuskiej gospodarki, gdy przestaniemy budować
pociągi, samoloty, samochody i statki? Tylko wspo-
mnienia. Nie pozwolę, by Francja stała się rezerwa-
tem dla turystów. Co więc pozostanie z polskiej go-
spodarki, gdy przestaniemy budować statki?
Proszę państwa, teraz przechodzę do istoty rze-
czy. Mówił o tym zarówno pan poseł Nitras, jak i pan
poseł Aziewicz, że Komisja Europejska nałożyła na
nas obowiązek. Podrzędny, ośmielę się powiedzieć,
urzędniczyna brukselski powiedział: Komisja Euro-
pejska nie zaakceptuje chętnych do zakupu stoczni
w Szczecinie i Gdyni, którzy chcieliby koncentrować
się tylko na budowaniu statków. (Dzwonek) Panie
marszałku, już kończę. Wydaje się więc konieczne
rozpoczęcie nowych rodzajów działalności w polskich
stoczniach.
Szanowni Państwo! Co zrobił rząd Donalda
Tuska?
(Poseł Tadeusz Aziewicz: A co zrobił rząd PiS-u?
Wstydu nie macie.)
421
Co zrobił pan minister Grad w związku ze skan-
daliczną wypowiedzią właśnie podrzędnego urzędni-
czyny brukselskiego, który powiedział inwestorom
w ramach renegocjacji, aby poczekali, aż polskie
stocznie upadną, bo wtedy za bezdurno nabędą ma-
jątek stoczniowy?
(Poseł Jacek Kurski: Nic.)
Co zrobił rząd?
(Poseł Jacek Kurski: Nic.)
Co zrobił pan poseł Aziewicz?
(Poseł Tadeusz Aziewicz: Co zrobił poseł Bru-
dziński?)
Co zrobił pan poseł Nitras?
(Poseł Jacek Kurski: Nic.)
Dzisiaj panowie zwracacie się do nas: Komisja
Europejska tak powiedziała.
(Poseł Sławomir Nitras: Wydała decyzję.)
Pytam się, panie pośle, czy następnym razem, jak
pan będzie mówił, że to jest decyzja, staniemy w pol-
skim parlamencie na baczność, bo pani komisarz tak
powiedziała. Jak zareagował prezydent Francji na
decyzję pani komisarz?
(Poseł Sławomir Nitras: Traktaty wypowiemy.)
Panie pośle, szanowny panie pośle...
(Poseł Sławomir Nitras: Odreagujecie na stocz-
niowcach.)
Szanowny panie pośle...
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Brudziński, chwileczkę... Chwileczkę,
panowie posłowie. Pan poseł Brudziński zmierza do
konkluzji, a poseł Nitras i poseł Aziewicz nie komen-
tują jego wypowiedzi.
(Poseł Sławomir Nitras: Pan poseł zwraca się
do nas.)
Poseł Joachim Brudziński:
Dziękuję, panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Bardzo proszę.
Poseł Joachim Brudziński:
Konkludując... Panie pośle, szanowny panie pośle,
obydwaj jesteśmy ze Szczecina. Chodzi naprawdę
o poważne sprawy. Konkludując, rząd Donalda Tu-
ska postanowił postawić przed Trybunałem Stanu
pana ministra Wojciecha Jasińskiego za to, że kon-
sekwentnie bronił polskich stoczni. Zarzutem było
jakoby to, że nie podjął rozmów z Fortis Bankiem.
(Poseł Tadeusz Aziewicz: W trybunale się okaże.)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
422 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Joachim Brudziński
Proszę państwa, to jest ten sam Fortis, któremu
pani komisarz Neelie Kroes zezwoliła udzielić pomo-
cy w postaci wielu miliardów euro, aby ratować ban-
kruta. Ta sama pani komisarz, przed którą mamy
czapkować zdaniem pana Aziewicza, ponieważ pod-
jęła decyzję o likwidacji polskich stoczni.
Proszę państwa, mając na uwadze bardzo ważną
sprawę, jaką jest los przyszłych stoczniowców, my,
szczecinianie, pamiętamy to, co się działo, kiedy wo-
jewodą był pan poseł Wziątek, kiedy rządziło SLD,
kiedy upadła stocznia Porta Holding...
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Ale...
Poseł Joachim Brudziński:
...i stoczniowcy z dnia na dzień zostali pozba-
wieni...
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Ale odbiega pan, panie pośle, od konkluzji, do któ-
rej pan zmierzał.
Poseł Joachim Brudziński:
Już kończę, panie marszałku. Kiedy stoczniow-
cy z dnia na dzień zostali pozbawieni wypłat, kiedy
musieli opuszczać swoje mieszkania. Dlatego Pra-
wo i Sprawiedliwość poprze specustawę gwarantu-
jącą odprawy polskim stoczniowcom, jeżeli rząd
Platformy Obywatelskiej, jeżeli większość parla-
mentarna uwzględni w tej specustawie ten jeden
zapis, aby w polskich stoczniach były produkowane
statki, a nie wiadra, gwoździe czy cepy. Dziękuję
uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Wziątek, Lewica.
Poseł Stanisław Wziątek:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Po-
słowie! Panie Ministrze! Dobrze, abyśmy o problemie
tak ważnym jak polskie stocznie i cały przemysł
stoczniowy mówili bez tych wielkich emocji i bez wza-
jemnych oskarżeń. Bardzo istotne jest to, żebyśmy
spróbowali odnieść się do tego problemu właśnie jako
do racji stanu. Chciałbym w związku z tym powie-
dzieć, jakie jest stanowisko klubu Lewica w stosunku
do sprawozdania komisji, panie pośle, o projekcie
ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmio-
tach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemy-
słu stoczniowego. Podkreślam: dla polskiego przemy-
słu stoczniowego. Ustawa odnosi się do pracowników
stoczni, ustawa odnosi się do sposobu podzielenia
i sprzedaży majątku stoczni, ale tak naprawdę do
przemysłu stoczniowego i jego przyszłości nie odnosi
się wcale. To jest największa słabość tego projektu
ustawy. Ustawa nie przewiduje tego, co chcemy na-
zywać naszym narodowym interesem, i tak napraw-
dę w tej chwili dzieje się szczególna europejska nie-
sprawiedliwość. Kiedy ratowane są inne branże
w Europie i na całym świecie, kiedy wzmacniane są
banki oraz inne instytucje finansowe i gospodarcze,
my swój przemysł, swoją perełkę niestety likwiduje-
my. To jest europejska niesprawiedliwość i musimy
to powiedzieć, nawet jeżeli będziemy musieli uznać
te argumenty, które Europa nam przedstawia, to jest
to niesprawiedliwe.
(Poseł Jacek Kurski: To nie Europa, to cwaniacz-
kowie.)
Są także w tym projekcie ustawy dobre rozwiąza-
nia. Te dobre rozwiązania dotyczą pracowników
i dobrze, że one są, bo pracownicy, którzy przepraco-
wali tam wiele lat – wielu z nich związało całe swoje
życie – muszą uzyskać godziwą odprawę. W sytu-
acjach, w których znajdują się także stocznie euro-
pejskie i światowe, ważne jest to, że przykłady, które
są także tutaj krytykowane, nacjonalizacji polskiego
przemysłu stoczniowego czy stoczni szczecińskiej, są
rozwiązaniami, które w tej chwili próbują wdrożyć
inne państwa europejskie, np. Francja, a więc może
takie rozwiązania w szczególnie trudnym czasie są
potrzebne, żeby przetrwać najcięższy okres.
Chciałbym jednak wrócić do spraw związanych
z samym sprawozdaniem komisji. Mieliśmy nadzieję,
że nasze poparcie dla projektu ustawy, którego
w pierwszym czytaniu udzieliliśmy, będzie także
szansą na to, że rząd zechce się otworzyć i przyjąć
nasze propozycje związane z poprawkami, które zgła-
szamy. Nie komplikujemy żadnych procedur, nie
przedstawiamy żadnych zawiłych propozycji, które
mogą utrudnić funkcjonowanie, bo wiemy, że rząd
nie jest nieomylny, panie ministrze, rząd po raz
pierwszy w Polsce przeprowadza taki sposób kom-
pensacji, taki sposób działania, a więc mogą być
w tej ustawie również słabości. Może być przecież
także słabość związana z tym, że nie wszystkie ele-
menty uwzględnione w porozumieniu zostały uzgod-
nione ze związkami zawodowymi, bo nie o wszystkim
w tak krótkim czasie – działania pod presją czasu
– można było pomyśleć. Dlaczego w związku z tym
odrzuciliście i te strategiczne nasze poprawki, i te
poprawki, które odnosiły się do poprawy sytuacji
określonej grupy osób zatrudnionych w przemyśle
stoczniowym? Odrzuciliście poprawkę, która moim
zdaniem ma kapitalne znaczenie, poprawkę związa-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Stanisław Wziątek
ną z takim sposobem dzielenia majątku stoczniowe-
go, który zagwarantowałby cykl technologiczny,
który dałby szansę na to, że moglibyśmy w tym cy-
klu nadal produkować statki. Nie zechcieliście na-
wet poprzeć drugiej części tej poprawki mówiącej
o tym, żeby ten majątek, który ma być sprzedawany,
był sprzedawany tym, którzy będą dawali gwaran-
cję dalszej produkcji statków. To jest poprawka da-
leko idąca, ale ona mogła nam zagwarantować ist-
nienie przemysłu stoczniowego. Teraz sprawa jest
otwarta i wszystko stoi pod znakiem zapytania. Nie
wiemy, co się wydarzy, poprawka mogła dać nam te
gwarancje.
Odrzucacie także, panie ministrze, poprawki
drobne, ale ważne dla ludzi. Jak można nie uwzględ-
nić poprawki dotyczącej interesu rencistów, którzy
ulegli w pracy wypadkowi i teraz dorabiają do głodo-
wych rent? Ulegli oni wypadkowi, pracując w stoczni,
i w tej chwili mogą nie otrzymać niczego. Odrzucacie
także poprawkę dotyczącą tych pracowników, którzy
są na urlopach bezpłatnych, a którzy na mocy poro-
zumienia między pracodawcami odeszli do innej pra-
cy, ale są pracownikami tej stoczni. Dlaczego ich nie
uwzględniacie? To są drobne sprawy, ale niezwykle
ważne dla tych ludzi.
Panie Ministrze! (Dzwonek) My się otwieramy na
porozumienie. My chcemy tego porozumienia i takich
rozwiązań, które mogą dać nadzieję i szansę na prze-
trwanie przemysłu stoczniowego, dlatego w drugim
czytaniu nie zgłaszamy żadnych poprawek. Nato-
miast zgłosiliśmy wnioski mniejszości. Proszę się nad
nimi, panie ministrze, zastanowić i rozważyć je bar-
dzo szczegółowo, bo one odnoszą się i do interesu
ludzi, i do interesu stoczniowców oraz dotyczą przy-
szłości przemysłu stoczniowego. Tak więc, chcąc po-
przeć tę ustawę, zawracam się do pana ministra
z prośbą o przemyślenie tych propozycji. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Eugeniusz Kłopotek, Pol-
skie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Eugeniusz Kłopotek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Występując
w imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego, nie będę ukrywał, że występuję w poczu-
ciu przegranej. Jeżeli jednak każdy z nas na tej sali
uczyni solidny rachunek sumienia, od lewej strony
do prawej strony, to najprawdopodobniej, jeśli jest
uczciwy, też nie będzie mu obce poczucie przegranej.
I dzisiaj naprawdę mniej ważne jest to, w obliczu
tego, co za chwilę ma się stać, kto bardziej zawinił,
423
kto bardziej zaniedbał, kto był mniej zdeterminowa-
ny, i mniej ważne jest również to, ile tych wniosków
do Trybunału Stanu przez jedną czy drugą stronę
będzie zgłoszonych. Dzisiaj, mówiąc szczerze, ta usta-
wa to właściwie taki rzut na taśmę i ostatni ratunek
dla tych, o których tak naprawdę wspólnie, razem
najbardziej zabiegamy, to jest ratunek dla pracowni-
ków, by dać im te odszkodowania pieniężne. Majątek
– wiem – dzisiaj będziemy podnosić larum, że ginie
polski przemysł stoczniowy i jeszcze próbujemy coś
w tym zakresie zrobić, tylko, proszę państwa, nie da
się zagłuszyć przeszłości, nie da się również zakrzy-
czeć teraźniejszości, a teraźniejszość jest taka, że po
grudach, ale udało się osiągnąć kompromis trzech
podmiotów: polskiego rządu, Unii Europejskiej, Ko-
misji Europejskiej i – co najważniejsze – kompromis
zaakceptowany przez pracowników upadających
stoczni. Czy warto w tym momencie próbować robić
wyrwy, próbować burzyć tego typu kompromis? Je-
żeli bowiem pójdziemy na ostro, obojętnie w jakim
kierunku, to może się zdarzyć, że jeden z sygnatariu-
szy takiego kompromisu, porozumienia powie: stop,
nie zgadzam się. Wówczas może się okazać, że sytu-
acja w przyszłości będzie jeszcze gorsza. Może się
okazać, że przyjdzie nam ogłaszać zwykłą upadłość
tych stoczni, przecież one nadal się zadłużają. Czy
wtedy znajdą się chociażby pieniężne odszkodowania
tego typu dla pracowników?
W trakcie posiedzenia komisji, a zwłaszcza po po-
siedzeniu, wymieniłem w kilkunastominutowej roz-
mowie pewne argumenty i kontrargumenty dotyczą-
ce dwóch kwestii. Po pierwsze, uważałem, że skoro
wynagrodzenie zarządcy kompensacji ma być jawne,
i słusznie, to również ponoszone przez niego wydatki
powinny być jawne. Skala tych wydatków jest dzisiaj
trudna do ocenienia. Natomiast po wymianie zdań,
również po kolejnym wczytaniu się w art. 69 ust. 1
tej ustawy uznałem, że mogę ten wniosek mniejszości
wycofać. Przypomnę, art. 69 ust. 1 stanowi, że za-
rządca kompensacji składa prezesowi agencji w ter-
minach przez niego wyznaczonych, nie rzadziej niż
raz na miesiąc – a więc jest systematyczna kontrola,
to bardzo ważne – sprawozdanie ze swoich czynności
oraz sprawozdanie rachunkowe z uzasadnieniem. To
ważna rola prezesa agencji. Ten argument mnie prze-
konuje, żeby już nie utrudniać szybkiego procesu
legislacyjnego, żeby z tego wniosku mniejszości się
wycofać, co niniejszym czynię.
Przeprowadzona w dużo większym napięciu, już
po posiedzeniu komisji, dyskusja dotyczyła art. 81.
Bo na pierwszy rzut oka, kiedy czyta się go wprost,
trzeba szczerze powiedzieć, że w zapisie tego artyku-
łu są pewne zalążki możliwości korupcyjnych. Długo
rozmawiałem na ten temat również z panem mini-
strem Gawlikiem…
(Głos z sali: Albo z Julią Piterą…)
(Głos z sali: Właśnie.)
Generalną zasadą jest otwarty, jawny przetarg,
sprzedaż. (Dzwonek) Trzeba również brać pod uwagę
art. 79 tej ustawy, który mówi: Prezes agencji wyda-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
424 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Eugeniusz Kłopotek
je postanowienie o zatwierdzeniu planu sprzedaży po
uzyskaniu opinii rady wierzycieli i opinii przedstawi-
cieli pracowników. Skoro więc nawet art. 81 stwarza
pewne preferencje, ale jest kontrola prezesa agencji,
rady wierzycieli i pracowników, to być może nie ma
sensu tego usztywniać, jeśli chodzi o majątek, tylko
i wyłącznie do produkcji stoczniowej, może rzeczywi-
ście trzeba zostawić nieco szerszą formułę. Opozycja,
klub PiS, zgłasza propozycje do art. 3, żeby zawęzić
to tylko do produkcji stoczniowej. Nasuwa się pyta-
nie, co zrobiłaby wówczas Komisja Europejska. Oba-
wiam się, że powie: Nie. Może się również i tak zda-
rzyć, że takie usztywnienie, a znamy wiele przykła-
dów z życia, spowoduje stopniową, powolną dewasta-
cję majątku, który pozostanie po tych stoczniach.
W tej sytuacji, wycofując oba moje wnioski mniej-
szości, Klub Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowe-
go będzie głosował za przyjęciem tej ustawy, zgodnie
z projektem rządowym. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Joachim Brudziński: Biała flaga.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Przechodzimy do pytań.
Czy ktoś z pań i panów posłów chciałby dopisać
się do listy pytających?
Poseł Joachim Brudziński i poseł Stec.
Panie i panowie posłowie, czas na zadanie pyta-
nia, bo przypominam, że to już nie jest debata
– 1 minuta. (Poruszenie na sali)
(Poseł Jacek Kurski: Panie marszałku, 3 minuty.)
(Poseł Włodzimierz Karpiński: Na wszystkie…)
(Głos z sali: Jest niewielu, więc…)
(Poseł Mirosława Masłowska: Chociaż 2 minuty,
panie marszałku.)
Bardzo proszę, pani poseł Krystyna Łybacka.
Poseł Krystyna Łybacka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nikogo nie muszę
przekonywać, że dramat stoczni w Szczecinie i Gdy-
ni spowoduje bardzo trudną sytuację dla zakładów,
które są kooperantami tychże stoczni. 80% produkcji
zakładów Hipolita Cegielskiego w Poznaniu to pro-
dukcja na rzecz przemysłu stoczniowego.
Z uporem po raz kolejny pytam pana, panie mini-
strze, dlaczego w tej ustawie kompensacyjnej, obej-
mującej podmioty o szczególnym znaczeniu dla prze-
mysłu stoczniowego, nie ma osłon dla pracowników
zakładów Hipolita Cegielskiego? Dlaczego państwo
z takim uporem lekceważycie problem kilkuset ludzi
zagrożonych zwolnieniami, problem zakładów, które
podobnie jak stocznie, mają poza ogromnym znacze-
niem gospodarczym, poza fantastyczną polską myślą
techniczną, wielkie znaczenie symboliczne? Dlaczego
państwo upieracie się, żeby nie przyjąć wniosku
mniejszości? (Dzwonek)
Panie ministrze, proszę mi nie mówić, że jest on
niekonstytucyjny. To pańskim zadaniem jest spra-
wić, żeby był on zgodny z zapisami ustawy. Ustawa
trafi do Senatu. Jeżeli państwo uważacie, że ten zapis
nie może być wprowadzony w tej formie, oczekuję od
pana oświadczenia, przyrzeczenia, że w Senacie wpi-
szecie państwo ochronę dla pracowników Cegielskie-
go. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Zdzisława Janowska, Socjaldemokra-
cja Polska – Nowa Lewica.
(Poseł Włodzimierz Karpiński: Nie ma pani poseł.)
W takim razie poseł Dawid Jackiewicz, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Dawid Jackiewicz:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Pano-
wie Posłowie! Panie marszałku, po pierwsze, minuta
na zadanie pytania w tak ważnej sprawie pokazuje,
jak niepoważnie traktowana jest kwestia polskich
stoczni.
(Poseł Mirosława Masłowska: To prawda.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Szanowny panie pośle, chwileczkę, z całym sza-
cunkiem. Powtarzam, że to Sejm, nawet nie marsza-
łek, zdecydował o 5-minutowych oświadczeniach
w imieniu klubów.
(Poseł Marek Suski: Większość się czegoś wstydzi.)
Natomiast w tej chwili przeszliśmy do etapu py-
tań – 1 minuta, z pewną tolerancją, ale proszę tego
nie nadużywać.
(Poseł Jacek Kurski: Proszę policzyć tę minutę
jeszcze raz.)
(Poseł Krystyna Łybacka: Mógł pan o tym wcze-
śniej wspomnieć. Mówiłam za krótko.)
Nie przerywałem pani poseł.
(Poseł Krystyna Łybacka: Przyjdę drugi raz.)
Nie. (Wesołość na sali)
Proszę bardzo, panie pośle. Zostało to odliczone.
Poseł Dawid Jackiewicz:
Mam taką nadzieję.
Szanowni Państwo! Panie Ministrze! Chciałbym
zadać pytanie panu premierowi Donaldowi Tuskowi,
niestety dzisiaj nieobecnemu, co zresztą obrazuje
pewną niepokojącą tendencję, z którą mamy do czy-
nienia, pokazującą, że nie zajmuje się tym trudnym
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Dawid Jackiewicz
problemem polskich stoczni ani pan prezes Rady
Ministrów, ani wicepremier odpowiedzialny za go-
spodarkę. Nie ma ministra Skarbu Państwa, które-
go nie było wczoraj na posiedzeniu komisji, nie zaj-
muje się tym nawet sekretarz stanu. Zajmuje się
tym, z całym szacunkiem dla przesympatycznego
podsekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Pań-
stwa, pan Gawlik.
(Poseł Krystyna Łybacka: Odosobniony pogląd co
do sympatycznego…)
Proszę się nie obrazić, panie ministrze, ale nasu-
wa się pytanie, w którym momencie sprawą polskich
stoczni, zaczną się zajmować stażyści i praktykanci
w Ministerstwie Skarbu Państwa. (Oklaski)
(Poseł Joachim Brudziński: Brawo.)
Pytanie moje jest takie. Co pan premier Donald
Tusk, do którego apelowaliśmy o to wiele tygodni
temu, uczynił od momentu uzyskania negatywnej
decyzji czy opinii Komisji Europejskiej w celu zmiany
tej opinii? Wiemy, że rządy wielu państw w Europie
interweniowały w obronie swoich przedsiębiorstw,
banków, przemysłu samochodowego, stoczni, różnego
rodzaju fabryk i uzyskały pozytywne opinie lub przy-
zwolenie Komisji Europejskiej, żeby bronić swojego
przemysłu. Co uczynił pan premier lub ktokolwiek
z rządu koalicyjnego Polskiego Stronnictwa Ludowe-
go i Platformy Obywatelskiej, żeby zmienić tę nega-
tywną decyzję Komisji Europejskiej? (Dzwonek) Czy
była jakakolwiek rozmowa, czy postawiono tę sprawę
na ostrzu noża, czy ktokolwiek uczestniczył w roz-
mowach, np. z panem Barroso, tak jak to uczynił dwa
lata temu premier Jarosław Kaczyński, uzyskując
prolongatę terminu na restrukturyzację polskich
stoczni? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Joachim Brudziński: Brawo.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jacek Kurski zabierze głos.
Proszę bardzo.
(Głos z sali: Powaga…)
Poseł Jacek Kurski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zgadzam się
z posłem Wziątkiem, że trzeba tutaj powagi, takiej,
jaka powinna obowiązywać na pogrzebie. Bo to, co
dzisiaj się w tej sali odbywa, jest pogrzebem polskie-
go przemysłu okrętowego. Ta ustawa nie powinna się
nazywać: o postępowaniu kompensacyjnym – to jest
ustawa o likwidacji polskich stoczni oraz o kupieniu
sobie spokoju społecznego za pół miliarda złotych
przez Platformę Obywatelską i Donalda Tuska, żeby
stoczniowcy nie przychodzili pod sopockie mieszka-
nie Donalda Tuska i nie domagali się swoich praw.
425
To jest historyczna kompromitacja Platformy Oby-
watelskiej w starciu z Unią Europejską, przed którą
nie umiano obronić interesu polskich stoczni.
Kiedy przypomnę sobie pana ministra Grada, któ-
ry się tu nadymał, że teraz wysyła programy przygo-
towane przez menedżerów, przez inwestorów, a nie
przez urzędników, które na pewno będą przyjęte, to
płakać się chce, nawet nie śmiać, tylko płakać się
chce. Miał rację i profetyczną wizję jakiś urzędniczy-
na z Unii Europejskiej, który mówił: po co składacie
te projekty (Dzwonek), przecież kupicie sobie za bez-
cen stocznie, bo one wszystkie wkrótce upadną.
W związku tym chciałbym oświadczyć, że Prawo
i Sprawiedliwość nie przyłoży ręki do likwidacji pol-
skich stoczni. Poprzemy tę ustawę pod dwoma wa-
runkami, po pierwsze, że zostanie zagwarantowane
przez inwestorów kontynuowanie działalności stocz-
niowej na zakupionym majątku, po drugie, że pra-
cownikom stoczni gdańskiej, którzy będą podlegali
koniecznej restrukturyzacji w warunkach nabycia
stoczni przez nowego inwestora, zostaną zagwaran-
towane takie same odszkodowania, jakie mają pra-
cownicy Stoczni Gdynia i Stoczni Szczecińskiej, czy-
li te najniższe 20-tysięczne odszkodowania. Nie przy-
łożymy ręki do likwidacji stoczni i polskiego przemy-
słu okrętowego, natomiast będziemy bronić ludzi,
którzy tam pracują. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Marek Suski, również Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Marek Suski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Widać, jak bardzo
większość sejmowa, koalicyjna boi się prawdy, bo na-
wet ogranicza się do minuty możliwość zadania py-
tania, żeby za dużo nie powiedzieć, żeby obywatele
Polski nie dowiedzieli się, jaką kapitulację, można
nawet powiedzieć: likwidację polskiego przemysłu
stoczniowego szykuje nam Platforma Obywatelska.
Otóż chciałem zapytać, pan Kłopotek trochę mnie
wyręczył, mówiąc o tym, że jest kompromis z Komi-
sją Europejską, polegający na tym, że Komisja Euro-
pejska zgadza się na likwidację polskiego przemysłu
stoczniowego. W tych postanowieniach jest mowa
o tym, że jednym z warunków zgody na to, żeby kon-
tynuować ten proceder, jest rozkawałkowanie, czyli
podzielenie na części majątku po stoczniach, a kom-
promis ma polegać na tym, że Polska jeszcze zapłaci
za likwidację polskiego przemysłu stoczniowego.
(Dzwonek)
Chciałbym zapytać pana ministra, szkoda że nie
ma pana ministra Grada, na czym to polega, te 20%,
które nie są sukcesem? Czy to nie chodzi o likwidację
polskiego przemysłu stoczniowego, te 20%, bo rząd
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
426 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Poseł Marek Suski
szczycił się, że osiągnął sukces, ale tak naprawdę to
jest dramat, to jest katastrofa. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Panie pośle Suski, wobec pańskiego oświadczenia
dotyczącego czasu na zadanie pytania muszę przypo-
mnieć, jeszcze raz przypomnieć, że to Sejm zdecydo-
wał o 5-minutowych oświadczeniach. Nie przypomi-
nam sobie, żeby klub Prawa i Sprawiedliwości prote-
stował w tej sprawie. Dziękuję bardzo.
(Poseł Jan Kulas: Nie, nie było protestu.)
(Poseł Jacek Kurski: Czy jest jakieś przelicze-
nie?)
Mówię o debacie, a pytania są uzupełnieniem de-
baty. W debacie były 5-minutowe wystąpienia klu-
bów, natomiast teraz są pytania. I proporcje, szanow-
ni panowie posłowie, i regulamin takie są.
(Poseł Krystyna Łybacka: Panie marszałku: panie
posłanki i panowie posłowie.)
Natomiast jeżeli ktoś, i słusznie, miał uwagi, że
za krótka debata, można było protestować w tej spra-
wie, ale nie było protestów.
(Poseł Marek Suski: Panie marszałku, jak mar-
szałek czyta beznamiętnym głosem, to nawet nie
wiadomo, co czyta.)
Kontynuujemy pytania.
Poseł Romuald Ajchler, Lewica.
Poseł Romuald Ajchler:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Otóż
nie mam żadnych wątpliwości, że za pomocą tej usta-
wy nastąpi cicha likwidacja Stoczni Szczecińskiej
i Stoczni Gdynia. Po raz pierwszy zgadzam się z pa-
nem posłem Kurskim, że ta ustawa pomaga rządowi
kupić spokój społeczny, żeby stoczniowcy nie przyjeż-
dżali kolejny raz pod Sejm. (Oklaski)
Jednak nie o tym chciałem, Wysoka Izbo, mówić,
bo pewne kwestie jeszcze są do naprawienia, inne
zupełnie nie. Bardzo ważny problem podniosła pani
poseł Krystyna Łybacka z Lewicy podczas pierwsze-
go czytania, a także dzisiaj. Dotyczy to przemysłu
stoczniowego, myślę o H. Cegielskim w Poznaniu.
Jednak dotyczy to nie tylko Wielkopolski, zakładów
pracujących na rzecz stoczni polskich jest w Polsce
wiele. (Dzwonek) W wyniku tej ustawy i likwidacji
Stoczni Szczecińskiej i Stoczni Gdynia dojdzie rów-
nież do likwidacji tych zakładów, które pracują wy-
łącznie…
Panie marszałku, już kończę.
…na potrzeby Stoczni Szczecińskiej i Stoczni
Gdynia.
Moje pytanie, panie ministrze, nawiązuje do py-
tania pani poseł Krystyny Łybackiej. Otóż należało-
by, już nie dzisiaj, bo nie chcemy wstrzymywać biegu
legislacyjnego, pomyśleć w Senacie o tym, aby pra-
cownicy, którzy niemalże w 100% są uzależnieni od
decyzji, jaką państwo podejmujecie w sprawach tych
dwóch stoczni, byli również objęci tą pomocą, tym
świadczeniem pieniężnym z tytułu zwolnień, także
żeby dotyczyło to zakładów H. Cegielski w Poznaniu.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, panie pośle.
Poseł Zbigniew Kozak, Prawo i Sprawiedliwość,
bardzo proszę.
Poseł Zbigniew Kozak:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Prokuratura
Okręgowa w Gdańsku wszczęła postępowanie w spra-
wie realizacji kontraktów i postępowanie przekazała
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Podstawowe
zarzuty formułowane w zawiadomieniu dotyczyły
grupy ludzi reprezentujących wewnętrzne stocznio-
we lobby firmy Ray Car Carriers, w której skład
wchodzili byli członkowie Arkadiusz Aszyk, Maciej
Poprawski, kadra zarządzająca oraz jeden z liderów
związków zawodowych. Jednym z głównych archi-
tektów całej strategii zabezpieczającej operacje od
strony prawnej był ówczesny kierownik Biura Obsłu-
gi Prawnej mecenas Mateusz Filipp. Stąd pytania:
Jakie były powody ostatnich rekonstrukcji składu
rady nadzorczej i powołania do niej mecenasa Mate-
usza Filippa? Jak można było oddelegować do zarzą-
du na stanowisko prezesa w tak newralgicznym dla
stoczni momencie pana mecenasa Mateusza Filippa,
wiedząc o jego dotychczasowej działalności, kojarzo-
nej jednoznacznie z określonym lobby i interesami
(Dzwonek) tylko jednego potencjalnego inwestora,
a przede wszystkim wciąż klienta przedsiębiorstwa,
odpowiedzialnego za kolosalne straty i w rezultacie
upadek firmy? Czy dla przejrzystości i sprawności
trwającego procesu restrukturyzacji stoczni nie jest
poważnym zagrożeniem fakt prowadzenia przez
ABW postępowania w sprawie podejrzenia popełnie-
nia przestępstwa polegającego na działaniu na szko-
dę stoczni i wyrządzeniu jej szkody wielkich rozmia-
rów przez wyżej wymienione osoby? Ostatnie pyta-
nie. Czy zdaniem pana ministra Grada nie zaczyna
być realizowana teza urzędnika Komisji Europejskiej
pana Soukupa o tanim zakupie majątku stoczni? Czy
w ten sposób rozpoczęło się teraz tak zwane kręcenie
lodów, tym razem w Stoczni Gdynia? (Oklaski)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Józef Rojek, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Józef Rojek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Z szacunkiem dla pana, ale, drodzy państwo,
gdyby ta ustawa była sukcesem rządu i ministra
Aleksandra Grada, to on dzisiaj stałby tutaj, smukły,
wyprostowany z podniesionym czołem, z uśmiechem
mówiłby o sukcesach, a nie ma go. Widzieliście pań-
stwo przecież, że był dzisiaj rano.
(Poseł Joachim Brudziński: Ale był delfin.)
Panie ministrze, ta ustawa ma 139 artykułów.
Moim zdaniem, naszym zdaniem, brakuje art. 140,
ważnego artykułu, że po tej całej procedurze rząd
zagwarantuje, że stocznie polskie będą budować
okręty. (Oklaski)
(Poseł Joachim Brudziński: Brawo!)
Nie ma tego artykułu. Panie ministrze, dlaczego
wczoraj na posiedzeniu Komisji Skarbu Państwa pan
tak bardzo wzbraniał się przed jednoznaczną odpo-
wiedzią na pytanie, czy rząd gwarantuje po tej całej
procedurze produkcję i budowę statków. Niestety,
pan się wzbraniał, proszę mi odpowiedzieć, dlaczego.
Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Marek Suski: Powiedział, że nie gwaran-
tuje.)
(Poseł Joachim Brudziński: Brawo!)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jan Kochanowski, klub Lewica.
Poseł Jan Kochanowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
To prawda, że ustawa ta ma wiele sformułowań bar-
dzo ogólnych, mało precyzyjnych. Co się z tym wiąże?
Po prostu nie wiemy, co dalej będzie się działo ze
stoczniami. Nie wiemy, od kogo to będzie zależało
i nikt siedzący na tej sali, ani pan minister, ani nikt
inny, nie jest w stanie odpowiedzieć, co będzie się
działo ze stoczniami, czy je ktoś kupi, czy nie itd.
Panie ministrze, klub Lewicy zgłosił 6 poprawek.
Mówicie, że trzeba pracować nad ustawami w Sejmie,
porozumiewać się, zawiązywać szerokie koalicje.
Złożyliśmy 6 poprawek – wszystkie odrzuciliście. Tak
wygląda rozmowa z wami.
Proponujemy, żeby wygrupować ze stoczni te naj-
bardziej wartościowe składniki, które umożliwią
produkcję statków, i sprzedać je tym, którzy te statki
będą produkować, ale wy mówicie: Nie, bo to prze-
427
szkadza, bo ktoś nie pozwala itd. Z góry zakładacie,
że nie da się tego zrobić. (Dzwonek)
Uzupełniając, powiem o rencistach. Ta ustawa
traktuję tę kwestię bardzo ogólnie. Jeżeli mówimy,
że odnosi się ona do osób, które pracują w stoczni całe
życie, przeszły na rentę z takich czy innych powodów,
otrzymują dzisiaj 500–600 zł renty, dorabiają w tej
stoczni, to dlaczego ta ustawa ich nie dotyczy? Jest
to nieduża grupa, ale sprawiedliwość społeczna wy-
maga, by o nich myśleć, dać im rekompensaty. W tym
przypadku także mówicie: nie. Reasumując: przyję-
liście na siebie obowiązek i wiecie najlepiej, co i jak
zrobić, żeby stocznie produkowały statki. Taką mamy
nadzieję.
Uważam, że pan minister powinien zapewnić, że
ta ustawa i zamierzenia rządu zmierzają do tego,
żeby utrzymać produkcję w stoczni, produkcję stat-
ków na terenie Polski. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Wziątek, Lewica.
Poseł Stanisław Wziątek:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Swo-
je pytanie kieruję do pana ministra.
Panie ministrze, czy rząd przewidział, jakie są
skutki społeczne wejścia w życie tej ustawy? Wiemy
doskonale, że w przemyśle stoczniowym w Polsce
zatrudnionych jest ok. 80 tys. osób. Ok. 10 tys., tro-
chę mniej niż 10 tys., to pracownicy stoczni, stocz-
niowcy. Pozostała grupa to 70 tys. osób rozproszo-
nych w różnego rodzaju firmach. Czy rząd wie, ile
spośród tych 70 tys. osób straci pracę? Jeżeli wie, to
proszę to powiedzieć i proszę także powiedzieć, jakie
działania rząd podejmie, aby zapewnić tej grupie
godziwe życie.
Nie wiem, czy to musi być uzgodnione w tej usta-
wie. Chcielibyśmy, żeby tak było, ale jeżeli nie jest,
to gdzie będzie zapis o tych działaniach? Jak chcecie
je podjąć skoro kiedy my proponujemy zapis wprost
w ustawie: rekompensaty dla pracowników zwalnia-
nych z firm kooperujących, to wy mówicie: nie?
(Dzwonek) Kiedy mówimy łagodniejszym tonem:
spróbujcie dać delegację Radzie Ministrów, żeby to
Rada Ministrów decydowała w szczególnych przy-
padkach, kiedy jest taka potrzeba, jak np. w ostatniej
chwili w Cegielskim, gdzie zwalnia się ok. 300 osób,
co państwo robicie? Mówicie: Nie, pracownicy będą
się źle czuli, jeżeli będą zwalniani z mocy ustawy,
a inni będą otrzymywali rekompensatę z tytułu roz-
porządzenia Rady Ministrów.
My mówimy o losach ludzi. Proszę wszystkich tych
ludzi poważnie potraktować. Dziękuję. (Oklaski)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
428 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze poseł Antoni Błądek, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Antoni Błądek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Trudno ze spokojem słuchać tego, co mówi rząd i po-
słowie koalicji PO–PSL. Z ich wypowiedzi wynika,
że sprawa likwidacji stoczni została już przesądzona
decyzją jakiegoś urzędnika unijnego. Polskie stocznie
znikną na zawsze z mapy strategicznych przedsię-
biorstw Polski.
Szanowni posłowie, kiedyś takie decyzje zapadały
w Moskwie, a naszych urzędników wykonujących te
polecenia nazywaliśmy pachołkami moskiewskimi.
Poniekąd rozumieliśmy wtedy tę sytuację, bo za nie-
posłuszeństwo wysyłano ich na białe niedźwiedzie.
Dzisiaj rząd i rządząca koalicja PO–PSL bezkry-
tycznie przyjmuje decyzję urzędnika unijnego godzą-
cą w podstawowe interesy naszego państwa.
Pytam pana ministra: Jakich konsekwencji się
boicie? Jak będą nazywać was stoczniowcy i Polacy?
Historia z pewnością wystawi wam za to rachunek.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Tomasz Latos, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Tomasz Latos:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Wielokrotnie w tej Izbie słyszeliśmy o pryncypial-
ności Unii Europejskiej w sprawach gospodarczych.
Co, panie ministrze, okazało się w ostatnich tygo-
dniach? Okazało się, że punkt widzenia zależy od
punktu siedzenia, że są równi i równiejsi. W sytu-
acji, kiedy strach spowodowany kryzysem zaczął
zaglądać w oczy obywatelom starej Unii, dofinanso-
wanie z budżetu państwa, nawet wielomiliardowe,
stało się legalne. Można też wspomagać finansowo
upadające banki.
Chciałbym zapytać, panie ministrze: Co w tej no-
wej sytuacji zrobił rząd Dolanda Tuska, co pan zro-
bił, co zrobił minister Grad, aby podjąć dyskusję
o pomocy dla polskich stoczni teraz, kiedy okazuje
się, że pomoc finansowa nagle stała się legalna i do-
puszczalna? Dziękuję.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Jan Kulas, Platforma.
Poseł Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Prawdopodobnie dlatego mamy ten problem, bo
poprzedni rząd prawie nic w tej sprawie nie zrobił.
Panie Pośle Sprawozdawco! Pierwsze pytanie,
jeżeli chodzi o przystępowanie Polski do Unii Euro-
pejskiej, bo to była pierwsza poważna szansa, by wy-
negocjować okres przejściowy dla przemysłu stocz-
niowego. Dlaczego tego nie uczyniono? Kto ponosi za
to odpowiedzialność?
Pytanie do pana ministra. Najlepszy czas dla go-
spodarki i dla koniunktury przemysłu stoczniowego
to najprawdopodobniej lata 2005–2007. Dlaczego ów-
czesne rządy PIS-u nie dokonały prywatyzacji prze-
mysłu stoczniowego? Były projekty, były przygotowa-
nia. Dlaczego popełniono ten wielki grzech zaniedba-
nia? Kto ponosi za to odpowiedzialność?
(Głos z sali: Wy!)
Panie Pośle Sprawozdawco! Panie Ministrze! Ja-
kie naprawdę zarzuty postawiono ministrowi skarbu
Wojciechowi Jasińskiemu? Przecież nie to, że ratował
przemysł stoczniowy.
(Głos z sali: A co?)
Proszę na to pytanie wyraźnie odpowiedzieć, bo
pewne osoby ponoszą za to bardzo dużą odpowie-
dzialność.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! Pomorze Gdańskie stoczniami, gospodarką
morską stoi. (Dzwonek)
(Poseł Jacek Kurski: Teraz leży.)
W moim przekonaniu należy uczynić wszystko,
żeby ten przemysł ratować. Chcę powiedzieć, że
w tym projekcie budżetu koalicja rządząca PO–PSL
zapisała już, a wczoraj Komisja Finansów Publicz-
nych pozytywnie zaopiniowała, kwotę 540 mln zł
z funduszu restrukturyzacji przedsiębiorców na
koszty postępowania kompensacyjnego w stoczniach,
czyli na pomoc dla polskich stoczni. PIS mówił: My
robimy, działamy.
Panie ministrze, mam ostatnie, najważniejsze
pytanie. Ta historia dziś się nie kończy. Wierzę, że
stocznie będą odbudowywane i będą dalej funkcjono-
wały. Jakie działania będzie podejmowało minister-
stwo skarbu, nasz rząd, dla odbudowy polskiego
przemysłu stoczniowego? Co zrobi w kwestii oczeki-
wań pracowniczych? Człowiek jest ważny, będziemy
więc z najwyższą starannością zabiegali o zadość-
uczynienie dla polskich stoczniowców. Dziękuję za
uwagę.
(Poseł Jacek Kurski: Panie pośle, chyba nie przyj-
mę cię do PIS-u, a deklaracja ciągle leży.)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Zdzisława Janowska, Socjaldemokra-
cja Polska – Nowa Lewica.
Poseł Zdzisława Janowska:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
Po raz kolejny chcę walczyć o pracę dla polskich stocz-
niowców. To, co państwo przygotowujecie, jest tylko
i wyłącznie zamknięciem buzi i daniem odprawy
stoczniowcom. Nie dajecie im żadnej gwarancji, że
będą pracować i pomysły dotyczące zwolnień monito-
rowanych są złudne. Dla stoczni pracuje szereg zakła-
dów, zakłady Cegielskiego i wiele innych, które z nimi
współpracują. To nie są tylko stoczniowcy, to jest kil-
kadziesiąt tysięcy innych pracowników.
Mam w ręku dzisiejszą gazetę. Producenci aut
w USA i w Europie walczą o przetrwanie i dostaną
pomoc państwową, zarówno w USA, jak i w Europie.
Przemysł motoryzacyjny nie może paść w Europie.
Dlaczego w Polsce ma paść przemysł stoczniowy?
(Dzwonek)
W związku z tym są poprawki w ustawie, które...
Panie marszałku, jest to problem tak gorący, że
bardzo proszę jeszcze o minutę.
Otóż zapis, który mówi o sprzedaży majątku, do-
wodzi…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pół minuty, pani poseł.
Poseł Zdzisława Janowska:
…że będziemy ten tort dzielić na kawałeczki.
Stąd też uważam, że pytania pana posła, zadane
wczoraj i dzisiaj, są niezwykle naiwne. Nie ma żadnej
gwarancji, że ten przemysł będzie odbudowywany.
Jeśli już sprzedajemy, to powinniśmy robić to tak,
ażeby były zapewnione cykl technologiczny i dalsza
produkcja stoczniowa, a także żeby ci, którzy będą
kupowali, myśleli o tym, że faktycznie będą dalej bu-
dować okręty.
W związku z tym mam pytanie. W jaki sposób
państwo chcecie zapewnić to rzekome funkcjonowa-
nie stoczni w związku z takim zapisem, jaki jest,
dotyczącym ćwiartowania bez pomysłu majątku
stoczniowego? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pani poseł Mirosława Masłowska, Prawo i Spra-
wiedliwość. (Oklaski)
429
Poseł Mirosława Masłowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie da się zagłu-
szyć historii. Stopniowy upadek przemysłu okręto-
wego nastąpił w 2002 r. w Szczecinie, kiedy w sposób
niezgodny z prawem postanowiono po prostu zlikwi-
dować Stocznię Szczecińską Porta Holding SA i po-
wołano wtedy Stocznię Szczecińską Nową. Dzisiaj
zastanawiam się, czy to nie było celowe, czy właśnie
nie chodziło o to, żeby doprowadzić do tego upadku
stoczni w ogóle. Tak długo, jak nie wyjaśnimy tej
sprawy – być może na obradach komisji sejmowej – co
było przyczyną i dlaczego wtedy właśnie doszło do
upadku przemysłu okrętowego w Szczecinie, bo wte-
dy zaczęły się dofinansowania ze Skarbu Państwa,
to myślę, że nie będziemy mogli wyjaśnić wielu kwe-
stii. (Dzwonek) Jeżeli dzisiaj trwają ciągle w sądach
okręgowych procesy w tej sprawie i te kwestie nie są
wyjaśnione, to nie możemy się posunąć. Nie znale-
ziono bowiem inwestora w Szczecinie m.in. dlatego,
że nie była uregulowana sprawa prawna upadłości
Stoczni Szczecińskiej Porta Holding. Tak długo, jak
się tego nie załatwi, nie załatwimy niczego.
Przejdę teraz do pytania. Co z 8 tys. akcjonariu-
szy Stoczni Szczecińskiej Porta Holding, których
w sposób bezprawny pozbawiono tych akcji i w sposób
niezgodny z prawem zlikwidowano wtedy ten prze-
mysł? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Poseł Jacek Tomczak, proszę bardzo.
Poseł Jacek Tomczak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Prawa
i Sprawiedliwości zgłosił stosowne poprawki do tej
ustawy, mające zabezpieczyć kontynuowanie przez
stocznię działalności stoczniowej również po zmianie
właściciela majątku. Faktyczna likwidacja tych stocz-
ni w Gdyni i Szczecinie doprowadzi do tragicznych
konsekwencji, bardzo niekorzystnych zjawisk gospo-
darczych i społecznych nie tylko w tych miastach.
Wiemy już dzisiaj, że problemy będą miały liczne
przedsiębiorstwa powiązane z przemysłem stocznio-
wym, a znajdujące się także w innych miastach. Jed-
nym z nich są niewątpliwie zakłady Cegielskiego
w Poznaniu.
Jakie działania osłonowe przewiduje rząd dla ta-
kich przedsiębiorstw, jak zakłady Cegielskiego, i ich
pracowników? Drugie pytanie. Czy rząd w ogóle ma
jakiś pomysł, jak ratować sytuację w zakładach Ce-
gielskiego i innych, działających w związku z branżą
stoczniową? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Jacek Kurski: Stocznia rzeczna w Puła-
wach.)
(Poseł Jan Kulas: Trochę powagi.)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
430 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Włodzimierz Karpiński, Platforma.
Poseł Włodzimierz Karpiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Słuchając niektó-
rych wystąpień, myślę, że przekraczamy granice hi-
pokryzji. Szanowni państwo, mam wrażenie, że je-
steśmy obserwatorami spektaklu, jak różnej barwy
politycznej diabeł w ornat się przebrał i ogonem na
mszę dzwoni. O czym rozmawiamy? Za mało pamię-
ci? Jeśli nie wiecie państwo, kto do tego doprowadził,
to trzeba zapytać ministrów Kaczmarka, Piechotę,
Jasińskiego, Poncyljusza, Woźniaka. Trzeba zapytać
tych ministrów…
(Poseł Dawid Jackiewicz: Grada.)
…i wtedy będziecie wiedzieli, a jak nie, to trzeba
więcej lecytyny. (Oklaski)
Jeśli dzisiaj państwo mówicie o tym, że kupuje się
spokój społeczny, porozumienie, które jest wynego-
cjowane ze stroną społeczną po to, żeby można pro-
wadzić działalność gospodarczą, to o czym rozma-
wiamy? Nazywacie to tak, deprecjonując ciężką ro-
botę przedstawicieli stoczniowców, przedstawiciela
premiera Donalda Tuska, pana ministra Boniego
i siedzącego tu pana Gawlika. (Dzwonek) Wstydzili-
byście się.
Panie ministrze, chciałbym zapytać o jedną kwe-
stię. Gdyby nie było tej ustawy, ile podatnik musiał-
by wyłożyć z budżetu na realizację postępowania,
w myśl przepisów, które obowiązują do tej pory?
(Poseł Romuald Ajchler: Nic by nie zapłacił.)
Jaki to byłby koszt? Czy rząd, jego przedstawicie-
le rozważają także możliwość sięgnięcia do Europej-
skiego Funduszu Globalizacyjnego, który m.in. po to
stworzyła Komisja Europejska, aby zaradzać tego
typu przypadkom? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł Jolanta Szczypińska, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Jolanta Szczypińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
(Głos z sali: Nie ma marszałka, pani poseł.)
Szczyt obłudy i hipokryzji ze strony Platformy
Obywatelskiej już właściwie przekracza wszelkie
granice.
(Poseł Sławomir Nitras: To jest pytanie czy stwier-
dzenie?)
To jest stwierdzenie. Przejdę teraz do pytania. Po
nas choćby i potop, za nic mamy polski interes naro-
dowy – tak w skrócie można nazwać filozofię działa-
nia rządu Donalda Tuska, koalicji Platformy Obywa-
telskiej i PSL. Dziś już chyba nie ma żadnej wątpli-
wości, że ta specustawa doprowadzi do likwidacji,
a tak naprawdę do pogrzebu polskiego przemysłu
stoczniowego. Nie zmieni tego żadna zasłona dymna
w postaci odszkodowań dla pracowników. Zgadza się,
odszkodowania są być może potrzebne, ale one
w pewnym momencie się skończą i tysiące, dziesiątki
tysięcy pracowników pójdą na bruk, pójdą do zakła-
dów opieki czy do opieki socjalnej po zasiłki.
(Poseł Włodzimierz Karpiński: Pani to wie?)
Tak, ja to wiem. Dlatego mam pytania. Dlaczego
w ustawie rząd nie zdecydował się jednak na zapis,
który mówiłby o gwarancji budowy statków? To jest
pierwsze pytanie. (Dzwonek)
Już kończę, panie marszałku.
Dlaczego taki upór? Jak długo jeszcze rząd Donal-
da Tuska będzie negocjował z Komisją Europejską
na kolanach? To jest drugie pytanie.
Czy rząd ma szacunkowe dane, ile osób straci pra-
cę? Jakie są zaplanowane działania osłonowe również
w stosunku do pracowników zakładów kooperacyj-
nych? Czy takie działania osłonowe przewidziane są
w stosunku do wszystkich tych zakładów? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Ewa Malik, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Ewa Malik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Panie ministrze, bardzo proszę o przedstawienie uza-
sadnienia przepisu art. 81. Cytuję: Sprzedaż skład-
ników majątkowych stoczni może być poprzedzona
umową dzierżawy, zawartą przez zarządcę kompen-
sacji na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli
przemawiają za tym względy ekonomiczne. Panie
ministrze, czemu ma służyć możliwość wydzierża-
wiania składników majątkowych stoczni na zasadach
preferencyjnych bliżej nieokreślonym w ustawie pod-
miotom? Artykuł ten, otwierający pole do nadużyć,
do działania pod stołem – tak to przynajmniej odczy-
tałam i bardzo proszę o wyjaśnienie tego – został
podczas czytania na posiedzeniu Komisji Skarbu
Państwa wyraźnie zakwestionowany przez posłów,
a mimo to posłowie Platformy Obywatelskiej przeszli
nad tym do porządku dziennego i wsparli tak mocno
kontrowersyjny przepis.
W związku z tym mam pytanie. Czy należy uznać
wobec tego, że rządząca koalicja walczy z korupcją
w sposób czysto werbalny, na pokaz? Czy też nie jest
tak, że w rzeczywistości wspieracie państwo prakty-
ki czysto korupcyjne? Dziękuję. (Oklaski)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Anna Sobecka, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Anna Sobecka:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Bardzo wyso-
kie oceny armatorów na temat budowy polskich stat-
ków nie mogą nie być brane pod uwagę przy podej-
mowaniu decyzji: mieć stocznie czy się ich pozbawić,
na co, jak podają media, czekają wysocy urzędnicy
europejscy. Co zatem w tej sprawie robi premier? Pu-
blicznie obiecał, że stocznie będą budować okręty.
Tymczasem obcy cieszą się, że niebawem polskie
stocznie upadną. Czy premierowi obojętny jest los
ludzi zwalnianych z pracy? Czy majątek wypracowa-
ny przez pokolenia jest bez znaczenia? Majątek i pra-
ca tych ludzi wchodzą prawie w kulturę polską. Kie-
dy negocjatorzy polscy będą reprezentować wolę
Polaków, a nie pokrętny i nieczytelny interes? Kiedy
nareszcie w przedłożeniach rządowych będzie repre-
zentowana polska racja stanu? Dziękuję. (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Joachim Brudziński, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Joachim Brudziński:
Panie marszałku, dziękuję szczególnie za tę wy-
rozumiałość, o której pan wspominał.
Mam pytanie do pana ministra Grada, więc świet-
nie, że się pojawił. Panie ministrze, czy prawdą jest,
że w stoczniach francuskich, niemieckich, holender-
skich czy hiszpańskich pomoc publiczna, udzielana
tam cały czas pomimo obowiązywania tych samych
restrykcyjnych przepisów, które nas tak boleśnie do-
tykają, polega m.in. na tym, że są wykorzystywane
takie europejskie fundusze strukturalne jak fundusz
na badania i rozwój czy innowacyjną gospodarkę?
Czy przez wykorzystywanie tych funduszy w czasach
bessy na rynkach żeglugowych utrzymuje się w stocz-
niach największy kapitał, jakim jest kapitał ludzki,
czyli ludzi, inżynierów, konstruktorów? Czy jest
prawdą również, że w zaproponowanej specustawie
środki unijne czy programy operacyjne, z jakich
mamy skorzystać, czyli polski rząd czy polscy stocz-
niowcy, to Program Operacyjny „Kapitał ludzki”
oraz Europejski Fundusz Dostosowania do Globali-
zacji? Co z tego wynika? To jest rzecz niezwykle istot-
431
na. Czy naszych stoczniowców będziemy teraz szko-
lić z zakresu sprawnego posługiwania się szydełkiem
czy haftowania? Czy może z doświadczonych stocz-
niowców zrobimy przewodników turystycznych, któ-
rzy będą oprowadzać wycieczki między żurawiami,
dźwigami stoczni gdańskiej czy stoczni szczecińskiej
i mówić, że tu kiedyś były produkowane znakomite
statki?
Ostatnie pytanie do posła sprawozdawcy, ponie-
waż jest on ze Szczecina. Panie pośle, nasi samorzą-
dowcy z Platformy Obywatelskiej opowiadają dyrdy-
mały o tym, że w Szczecinie będą pływające ogrody.
Czy wydział oceanotechniki na znakomitej Politech-
nice Szczecińskiej, który też w sposób naturalny ko-
operował ze stocznią, kształcąc znakomitych inży-
nierów konstruktorów, po upadku stoczni szczeciń-
skiej będzie kształcił botaników w związku z tymi
pływającymi ogrodami? (Wesołość na sali, oklaski)
Co z naukowcami z Politechniki Szczecińskiej? To
jest bardzo ważne pytanie, wbrew może żartobliwej
formie. Panie pośle, ponieważ jest pan ze Szczecina,
jeszcze raz proszę, żebyście rozważyli poprawki
mniejszości zgłoszone zarówno przez klub Prawa
i Sprawiedliwości, jak i klub Sojuszu Lewicy Demo-
kratycznej. Dziękuję uprzejmie, panie marszałku, za
wyrozumiałość. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Stanisław Stec, Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Chciałbym na-
wiązać do wystąpień pani poseł Krystyny Łybackiej,
pana posła Ajchlera, pana posła Kochanowskiego,
którzy mówili o problemach podmiotów współpracu-
jących ze stoczniami. Chodzi o zakłady Cegielskiego
w Poznaniu, Lubmor w Trzciance i zakłady w Czarn-
kowie współpracujące ze stoczniami. W naszym
wniosku mniejszości, pozycja 16. upoważnia się Radę
Ministrów, aby rozszerzyła zakres ochrony pracow-
ników również o pracowników podmiotów kooperu-
jących. Jakie jest zdanie pana ministra na temat tego
wniosku mniejszości? On daje Radzie Ministrów
szansę na to, aby pomóc również tym zakładom, któ-
re współpracują ze stoczniami.
Drugie pytanie, panie ministrze: Jak pan ocenia,
w jaki sposób kurs walutowy, czyli mocna złotówka,
przyczynił się do tej sytuacji w polskich stoczniach?
Negocjowano budowę statków, gdy dolar kosztował
3,50 zł, a realizowano ją, gdy kosztował 2,50–2,20 zł.
Jaki to miało wpływ na stocznię, na wynik finansowy
stoczni i w ogóle na wyniki finansowe innych ekspor-
terów Polski? Dziękuję. (Oklaski)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
432 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Poseł Antoni Macierewicz, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Antoni Macierewicz:
Panie Marszałku! Przede wszystkim chciałbym
serdecznie podziękować za dopuszczenie mnie do gło-
su, choć zgłosiłem się, gdy zamknął pan już listę. Raz
jeszcze bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W moim odbio-
rze, w moim przekonaniu, a jestem posłem, z krótką
przerwą, od 1991 r., od pierwszych wolnych wyborów,
to jest najbardziej dramatyczna, a także najbardziej
cynicznie sformułowana ustawa, przed jaką Sejm
polski w ogóle stanął. To jest ustawa, która stawia
nas w takiej oto sytuacji, że musimy zgodzić się na
danie ochłapów, minimalnych, ale jednak jakichś
pieniędzy wyrzucanym na bruk ludziom, ale równo-
cześnie musimy się zgodzić na zniszczenie dorobku
polskich pokoleń i szans rywalizacji narodu polskie-
go z innymi narodami przez następne pokolenia.
(Oklaski)
Stawianie Polaków i polskiego Sejmu przed ta-
kim wyborem jest – mówię to do państwa posłów,
nie z Platformy czy z rządu – po prostu czymś zu-
pełnie, nawet jeśli chodzi o dramatyczne, że tak
powiem, losy i historię Polski, zupełnie niebywałym.
Zgoda, było wielu winnych, to jest bezsporne. Jak
już mówiłem, mało jest na tej sali klubów, środowisk
politycznych itd., które mogą powiedzieć, że są bez
winy. Jedni są winni tego, że kłamali, a inni tego,
że za mało protestowali. To jest prawda. Teraz nie
o tym mówimy, choć te rozliczenia musza być i win-
nych trzeba ukarać, ale o tym, czy ten rząd weźmie
na siebie taką odpowiedzialność przed przeszłymi i
przyszłymi pokoleniami.
Co więcej, i to jest pytanie, panie ministrze, pro-
szę nam przedstawić bilans finansowy i powiedzieć:
Jak wyglądałaby ta sprawa, gdyby jednak rząd, gdy-
by państwo polskie wzięło na siebie odpowiedzialność
za kontynuowanie pracy stoczni? Czy to będzie więcej
kosztowało, czy większe konsekwencje finansowe po-
niesie państwo polskie, jeżeli je teraz zniszczymy?
Proszę przedstawić nam ten bilans. Nie mówię o
sprawach moralnych, politycznych, nie mówię o agen-
turze, o tych, którzy oszukiwali. Nie o tym mówię.
Mówię o przyszłości. Proszę nie stawiać nas i pań-
stwa polskiego przed taką oto sytuacją, że sami mu-
simy zlikwidować polską suwerenność gospodarczą,
bo przed takim wyborem nas stawiacie. My takiego
wyboru nie przyjmiemy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Joachim Brudziński: Brawo!)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Odniosę się tylko i wyłącznie do technicznej stro-
ny debaty. Okazało się, że nikomu nie zabrakło czasu.
(Oklaski)
(Poseł Włodzimierz Karpiński: Brawo!)
(Poseł Krystyna Łybacka: Ale niektórzy prze-
oczyli.)
Pani poseł, pani też nikt nie przerywał.
(Poseł Krystyna Łybacka: Ale ja nie wykorzysta-
łam tolerancji.)
Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa pan Zdzisław Gawlik.
Bardzo proszę, panie ministrze. (Oklaski)
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Zanim roz-
pocznę próbę odpowiedzi na państwa wątpliwości,
które się pojawiły, zapytam, czy ktokolwiek z pań-
stwa zwrócił uwagę na pewne znaki znajdujące się
na tym druku, w którym premier rządu przesyła do
marszałka Sejmu ustawę o postępowaniu kompensa-
cyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla
polskiego przemysłu stoczniowego. Toczy się postę-
powanie, toczy się swoista gra o uratowanie polskich
stoczni w nie sensie podmiotowym, bo nikt o tym nie
mówił, ale zmierzająca do uratowania ich w sensie
przedmiotowym.
Mam już swoje doświadczenie związane z kolejny-
mi spotkaniami, od kiedy pracujemy nad stoczniami,
mam dowody na to, że przez nasze postępowanie –
mam nadzieję, że było to tylko z troski o polskie
stocznie, że tak to załatwiliśmy – pewne rzeczy zo-
stały stracone.
Wiele osób dyskutowało o słynnym art. 81, tym,
czy sprzedaż może być poprzedzona dzierżawą czy
też nie. Nikomu z państwa nie przeszkadzało to, że
tego typu przepisy znajdują się w prawie upadłościo-
wym i naprawczym. Nikt wtedy nie mówił, że będzie
to korupcja, nie wiadomo co i kogo trzeba powoływać.
Zaproponowaliśmy tego typu przepis w tej ustawie,
bo chcieliśmy realizować pewne cele.
Dyskusja z Komisją Europejską w sprawie osta-
tecznego kształtu tej ustawy ciągle się toczy i już
wiem, że po tych sygnałach, uzasadnieniach ten prze-
pis jest kwestionowany. Pewnie utrzymać go w usta-
wie będzie bardzo trudno, o ile w ogóle będzie to
możliwe. I to jest efekt tej dyskusji, czyli uzasadnia-
nia przez każdego swoich racji. Każdy wypowiada się
w interesie stoczni, a skutek będzie taki, że konse-
kwencje dotkną przemysł stoczniowy i stoczniowców
jako takich, bo w efekcie rachunek za to postępowa-
nie zostanie wystawiony tylko im.
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
Oczywiście można zastanawiać się, dlaczego
mamy realizować ten proces w takim kształcie. Zna-
leźliśmy się w pewnej sytuacji. Nie mam upoważnie-
nia ani powodów, żeby wracać do przeszłości, oce-
niać kogokolwiek, bo nie o to w tym momencie cho-
dzi. Natomiast chodzi o przygotowanie takiego aktu
prawnego, żeby udało nam się zrealizować czy osią-
gnąć pewne cele. Jeśli tego za przyzwoleniem Komi-
sji Europejskiej mimo wszystko nie zrealizujemy,
czy tego w tej sytuacji chcemy, czy nie chcemy, to
generalnie uniemożliwimy prowadzenie działalno-
ści tym stoczniom, które są. Dlaczego? Bo, po pierw-
sze, od stoczni odsunęli się dostawcy. Po drugie,
wierzyciele zachowują się w taki sposób, że każdy
dzień działalności stoczni grozi złożeniem wniosku
o upadłość. W liście do komisji skarbu zarząd stocz-
ni w sposób jednoznaczny przedstawił swoje stano-
wisko, zgodnie z którym sytuacja stoczni wyczerpu-
je znamiona podmiotu, w stosunku do którego po-
winien być zgłoszony wniosek o upadłość. Po trzecie,
mamy inną sytuację.
Dlaczego przez rok nie udało się znaleźć inwestora?
Bo inwestor przychodził i pytał: Będzie zwrot pomocy,
czy nie będzie zwrotu pomocy? Jest jednoznaczne sta-
nowisko, stoczniom został wystawiony rachunek, obo-
wiązek zwrotu niedozwolonej pomocy udzielonej w
przeszłości. Nie będę się zastanawiał, dlaczego tak się
stało. Prawo jest takie, jakie jest. Pewnych szans, któ-
re były w przeszłości, nie udało się wykorzystać i
mamy taką sytuację, jaką mamy. Inwestor też nie
przyjdzie, jeśli na stoczni ciąży obowiązek zwrotu du-
żych kwot pomocy sięgającej setek milionów złotych,
skoro wartość tego majątku jest taka, jaka jest. Czyli
wchodząc do stoczni, kupowałby...
(Poseł Joachim Brudziński: Nie musi.)
...zobowiązania większe, przewyższające jej war-
tość.
Tyle tytułem wstępu do konkretnych odpowiedzi.
Przechodząc teraz do wątpliwości podnoszonych
przez pana posła Brudzińskiego, czyli oczekiwań do-
tyczących wprowadzenia postanowień innych niż
zaproponowane. Jak już powiedziałem, znajdujemy
się w określonej sytuacji, pod pręgierzem decyzji,
która rodzi określone skutki, i jeżeli chcemy zreali-
zować pewne cele, a celem jest również to, żeby ode-
rwać zaszłą pomoc od tego majątku, to musimy za-
akceptować pewne rozwiązania. Oczywiście mogą
być inne znakomite pomysły, które również mogą być
realizowane przez Izbę. Państwo wiecie, w jaki spo-
sób można to zrobić.
Jeżeli chodzi o porównanie innych zdarzeń, w sto-
sunku do innych podmiotów w państwach Unii Eu-
ropejskiej, i o zachowania Komisji Europejskiej. Mu-
simy pamiętać o jednym, ta decyzja nie jest tajemni-
cą, znamy jej treść i wiemy, że zarzuty w stosunku
do stoczni były kierowane już od 2002 r. Pomoc pu-
bliczna była udzielana stoczniom już w 2002 r.
433
Jeżeli chodzi o podnoszone przez pana posła kwe-
stie dotyczące Fortisu. Tutaj nie ma analogii, dlatego
że – jak pan dobrze wie – był on jedynie pośrednikiem
i działał w imieniu określonych inwestorów.
(Poseł Joachim Brudziński: Czyli postawić go
przed trybunałem.)
Panie pośle, przepraszam, jeżeli mogę, jeżeli pan
pozwoli, to skończę.
(Poseł Joachim Brudziński: Bardzo proszę, prze-
praszam.)
Fortis był w tym wypadku jedynie pośrednikiem.
Wiemy, bo dzięki inicjatywie Kancelarii Prezydenta
i jego urzędników zostały pozyskane pewne oferty,
zostały złożone na stole przez inwestorów. Ci inwe-
storzy jesienią tego roku potwierdzili to i wskazali,
jakie były powody i przyczyny, że tego procesu nie
udało się sfinalizować. Fortis był pośrednikiem, ofer-
ty były złożone, urzędnicy pana prezydenta – być
może nie wszyscy obecni, ale także byli – mogą to
potwierdzić, bo brali udział w negocjacjach z inwe-
storami. Była okazja, można było podjąć pewne dzia-
łania, ale Fortis nie był inwestorem, tylko pośredni-
kiem.
(Poseł Joachim Brudziński: Żeby robić interesy z
bankrutem.)
Panie pośle, nie mówię o interesie z bankrutem;
był pełnomocnikiem.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie ministrze Gawlik, przepraszam.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Przepraszam, panie marszałku.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Naprawdę, bardzo proszę odpowiadać na wcze-
śniej zadane pytania...
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Dobrze.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
...i odnosić się do kwestii, które wcześniej były
poruszane w debacie. Proszę mi wierzyć, że podczas
transmisji telewidzowie nie słyszą tego, co pan Bru-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
434 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
dziński do pana mówi, tak że proszę odpowiadać na
pytania.
(Głos z sali: Ale w stenogramie jest.)
(Głos z sali: Nie ma transmisji, panie marszałku.)
Nie ma?
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Panie marszałku, nie liczę na to, że jest transmi-
sja, bo to po prostu....
(Poseł Krystyna Łybacka: Nie ma transmisji.)
Nie liczę na to, absolutnie, nie przyszedłem tu po to.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Jest jeszcze radio, ale niezależnie od tego, czy
jest, czy nie ma, bardzo proszę zająć się swoim za-
daniem.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Jeżeli chodzi o pytania pana posła Wziątka, to wca-
le nie twierdzę, że jest to dzieło oryginalne. Wcale nie
twierdzę, że jest to dzieło mistrzów chirurgii jurydycz-
nej, itd. Wcale nie twierdzę, że gdyby ta ustawa stała
się materią prawa, to ludzie nie będą nad nią dysku-
tować, bo sami zakładamy, że ta ustawa staje w po-
przek systemu, wiemy to, bo ona łączy – jeżeli ktoś się
jej przyjrzał – dwa modele postępowania.
Jeżeli chodzi o kwestie poprawek, o których pan
mówił. Są one trudne do przeprowadzenia z powo-
dów, o których mówiłem, i nie będę ich już po raz
kolejny uzasadniał.
Jeżeli chodzi o pytania zadawane przez pana po-
sła Kłopotka, to zgadzam się z panem, panie pośle,
że jest to koło ratunkowe, ale myślę, że jest to koło
ratunkowe rzucane nie tylko stoczni, ale także prze-
mysłowi stoczniowemu, jeżeli uda się zrealizować i
obronić tę ustawę w takim kształcie, w jakim zamie-
rzamy. Jeżeli się nie uda, to pytanie, co będzie dalej,
jest w tym momencie otwarte.
Podnoszona przez pana kwestia słynnego art. 81
zostanie prawdopodobnie załatwiona w taki sposób,
że nie uda nam się obronić propozycji, którą tam sfor-
mułowaliśmy. Chciałbym, żeby się udało, dlatego że
nie jest to wymysł oryginalny, jak powtarzam, jest to
postępowanie, jest to przepis, który został przeniesio-
ny z prawa upadłościowego. Tam nikomu nie prze-
szkadzał, tutaj było niedobrze, ale mniejsza o to.
Jeżeli chodzi o wątpliwości pani poseł Łybackiej.
Nie twierdzę, że w trudnej sytuacji są tylko zakłady
Cegielskiego. Trudna sytuacja jest w wielu przed-
siębiorstwach, u wielu przedsiębiorców. I być może
są potrzebne, byłyby zasadne jakieś inicjatywy legi-
slacyjne, żeby tego typu działania można było po-
dejmować. Spróbujmy załatwić kwestię tych dwóch
przedsiębiorstw, których sytuacja jest bezpośrednim
wynikiem decyzji komisji, która była adresowana
wprost do nich.
Kwestie dotyczące innych spraw. Można się nad
nimi pochylić. Sprawy innych podmiotów nie są jesz-
cze tak zaawansowane i trudne, jak stoczni i stocz-
niowców. Te kwestie są otwarte. Nie jestem przeciw-
ny temu, żeby tego typu działania podejmować.
Ta ustawa ma charakter incydentalny i odnosi się
tylko dla tych dwóch podmiotów.
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Jackiewicza.
Panie pośle, próbujemy zrobić w tej sytuacji tyle, ile
jest możliwe w obecnym stanie prawnym i w tym
reżimie prawnym, w którym się znaleźliśmy.
Pytanie o udział innych osób i aktywność pana
premiera. Pewnie gdyby było inaczej i tej aktywności
by nie było, to decyzja, którą pan konsekwentnie na-
zywa negatywną, a ja hybrydalną, dała nam luksus
tych 7 miesięcy, żeby coś w tym momencie jeszcze
próbować zrobić, tego czasu by nie było. Czy się uda,
nie wiemy.
(Poseł Marek Suski: Chodzi o skutki. Wszystko
można pięknie nazwać.)
Jeżeli chodzi o pytania pana posła Kurskiego. Nie
można stawiać w tym postępowaniu mającym na celu
zbywanie składników majątku jakichkolwiek warun-
ków i kierować tych składników majątku do określo-
nego inwestora, bo z założenia ten przetarg, mający
na celu wyłonienie podmiotów, na rzecz których zo-
stanie dokonane rozporządzenie określonymi w taki,
czy w inny sposób składnikami stoczni, to postępo-
wanie, które ma na celu wyłonienie inwestora, ma
być bezwarunkowe. Czyli nie można tutaj stawiać
jakichkolwiek warunków z uwagi na niebezpieczeń-
stwa związane z niewykonaniem decyzji w takim
kształcie, jak to zostało określone.
Jeżeli chodzi o adresowanie tej ustawy do pracow-
ników stoczni w Gdańsku. Założyliśmy, powtarzałem
to wczoraj w komisji skarbu, udało się wynegocjować
z inwestorem, jakie określone pieniądze będą kiero-
wane do stoczni. Prasa już pisała na ten temat, o
wysokości tych kwot. Rozmawiamy o kolejnych spra-
wach, czyli to nie jest tak, że Gdańsk pieniędzy nie
dostaje. Gdańsk pieniądze również dostaje. Określo-
ne pieniądze Skarb Państwa na Gdańsk łoży. Sukce-
sem jest to, nazwałbym to tak, że zrobiono coś, czego
nie udało się zrobić na jesieni 2007, że udało się uzy-
skać dla pracowników gwarancje zatrudnienia na
czas trwania procesu restrukturyzacji. I udało się
zagwarantować produkcję stoczniową na pewnym
poziomie, czego nie było do tej pory. Były jakieś wąt-
pliwości, niejasności podnoszone przez stronę związ-
kową. Oczekiwali podjęcia działań, które by im jakąś
gwarancję zapewniły, i kontroli wykonania tej decy-
zji w tym zakresie ze strony ministra skarbu pań-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
stwa. To porozumienie wtorkowe takie akurat szan-
se zapewnia.
Jeżeli chodzi o pytania zadane przez pana posła
Suskiego, to powtórzę, że jest to likwidacja stoczni w
sensie podmiotowym, a nie likwidacja przemysłu
stoczniowego w sensie przedmiotowym. Powinno to
być w jakiś sposób zrozumiane. Oczywiście, można
to również z przymrużeniem oka oceniać.
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Ajchlera, które
dotyczy problematyki tzw. przedsiębiorstw około-
stoczniowych, na pewno, proszę państwa, nie ma
żadnej wątpliwości – ja tu odeślę do inicjatyw, które
mogą być podejmowane przez państwo – jest przed-
stawiciel stoczni w kuluarach i w trakcie naszych
negocjacji pani reprezentująca ministerstwo pracy,
wtedy gdy dyskutowaliśmy o tej sprawie, podniosła
kwestię reportażu telewizyjnego, w którym prezen-
towano sytuację upadku zakładu produkującego
bombki choinkowe, który zatrudniał ok. 300 ludzi.
Był to jedyny zakład w tej miejscowości. Oczywiście,
należy się pochylać nad tego typu sytuacjami. Wiem,
że w przypadku HCP zainteresowanie jest większe,
bo jest to większy zakład. Jednak HCP, umówmy się,
szczerze, nie produkował tylko na rzecz stoczni, któ-
re są objęte programem – produkcja silnikowa, inne
rzeczy, segmenty tej produkcji są rozłożone...
(Poseł Krystyna Łybacka: 20%...)
To nie jest ta proporcja nawet, pani poseł. To nie
jest ta proporcja.
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Kozaka, w
ostatnim roku nie zawarto żadnego kontraktu z uwa-
gi na to, że toczyło się postępowanie wszczęte na
przełomie września i października roku ubiegłego,
które zakładało, że w okresie prowadzenia prywaty-
zacji nie mogą być kontraktowane żadne statki z
uwagi na to, że memorandum informacyjne, które na
ten czas zostało złożone, zawierało tego typu posta-
nowienia. Czyli jeżeli pan mówi o kontraktach ren-
townych czy nierentownych, to ten adres jest akurat
do ludzi, którzy odrobinę wcześniej, a nie przed ro-
kiem, to prowadzili, czyli zawierali te kontrakty w
imieniu stoczni.
Kwestia zarządu. Kwestia zarządu to jest kwestia
rady nadzorczej. Nie będę oceniał, czy osoba, która
dzisiaj pełni funkcję członka zarządu, z punktu wi-
dzenia... Ani nie jest członkiem rady nadzorczej ze
strony ministra skarbu państwa, panie pośle, ta oso-
ba, a same decyzje co do wskazania tej osoby, odde-
legowania na członka zarządu spółki podejmuje rada.
Ale mogę panu prywatnie również powiedzieć, że o
ile nie udało się załatwić pewnych spraw związanych
ze zdobyciem finansowania na budowę trzech stat-
ków w Gdyni, to temu zarządowi w ciągu tygodnia
udało się tego typu konstrukcję zbudować. Jeżeli ja
go oceniam przez pryzmat dokonanych działań, to
nie mam powodu, żeby go oceniać źle. Jeżeli ma ja-
435
kieś grzechy, to są określone reguły i należy podej-
mować określone działania.
(Poseł Zbigniew Kozak: To są stawki dla lobbysty.
Czy pan minister tego nie rozumie?)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie ministrze, proszę dalej.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Zdzisław Gawlik:
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Rojka – propo-
zycja zapisania art. 140 w tej ustawie. Panie pośle,
jeżeli pan jest w stanie przeprowadzić ten proces co
do art. 140, to nie ma sprawy. Jeżeli pan znajdzie
inwestorów do przeprowadzenia tego procesu w ta-
kiej sytuacji, jak pan proponuje, no to można tak
zrobić. Nie ma żadnej przeszkody, żeby tak zrobić.
Tylko trzeba mieć świadomość skutków wprowadze-
nia tego typu przepisów z uwagi na to, że potrzebna
jest zgoda i konieczny jest inwestor. A inwestor, sko-
ro na nim będzie ciążył obowiązek zwrotu pomocy,
nie przyjdzie, tak jak przez ten rok nie przyszedł. Bo
on mówi wprost: ja nie idę do tej stoczni m.in. dlate-
go, że na stoczni ciąży obowiązek zwrotu pomocy.
Mówiłem już o tym.
Jeżeli chodzi o pytania pana posła Kochanowskie-
go, który odnosił się do treści tej ustawy, to mamy
świadomość tego, że posługujemy się w tej ustawie
zwrotami niedookreślonymi, klauzulami generalny-
mi, ale uważamy, że taka jest potrzeba. Ale pośród
klauzul generalnych w tej ustawie, zwrotów niedo-
określonych, które w jakimś celu są do ustawy wpro-
wadzane, wiemy dlaczego, państwo również, kon-
struując pewne ustawy, wiecie dlaczego to robicie,
jest przynajmniej porządek. Tu jest przynajmniej po-
rządek. Bo są ustawy, które ta Izba uchwaliła, gdzie
w jednej sprawie, w jednej instytucji, są dwie klauzu-
le generalne, w postaci zasad współżycia społecznego
i zasad słuszności. Jak się zastanawiam prywatnie
nad tym, co jeden i drugi przepis ma oznaczać, to
naprawdę nie wiem tego. Tu jest porządek. Mamy
świadomość, że są klauzule generalne, dlatego że
chcemy realizować akurat pewne cele. Nie mam rów-
nież nic przeciwko przyznawaniu komukolwiek jakich-
kolwiek przywilejów. Prawo można stanowić, można
szukać środków, żeby sfinansować jakiekolwiek przy-
wileje dla jakiegokolwiek jeszcze podmiotu.
(Poseł Jan Kochanowski: To nie są przywileje,
tylko rekompensaty.)
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Błądka, to zga-
dzam się, że historia będzie wystawiała rachunek.
Zapewne wystawi rachunek niejednemu, który brał
udział w tym procesie. Zasłużonych, jak państwo sły-
szeli na tej sali, jest pewnie wielu.
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
436 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Zdzisław Gawlik
Jeżeli pan pyta, kto miał wpływ na tę sytuację, to
lektura decyzji dowodzi, wskazane są daty, osoby – te
wszystkie osoby, od 2002 r., które coś tam robiły, któ-
re w tym czasie na coś się zgadzały. Możemy dzisiaj
powiedzieć, że stoczni nie udało się sprywatyzować
m.in. dlatego, że w 2006 r. ktoś zgodził się na to, żeby
wyłączyć pochylnie, żeby wyłączyć doki, czyli redu-
kował możliwość produkcji w tych zakładach. Czyli
postęp czasu to sprawiał i kolejne zgody. Ja nie twier-
dzę wcale, że one były przyjmowane na kolanach i
spowodowały pewne skutki.
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Latosa...
(Poseł Tomasz Latos: Nie ma posła Latosa, nie
jest zainteresowany.)
...to dotyczyło ono kwestii udzielanej pomocy. W
przypadku stoczni ta pomoc ma charakter już histo-
ryczny i nie można tego odnosić i przekładać w pro-
stej linii do innych podmiotów, którym obecnie po-
moc jest udzielana.
Jeżeli chodzi o pytania pana posła Kulasa, jedy-
nym sposobem na to, żeby osiągnąć cele, które ta
ustawa zakłada, jest aktywne poszukiwanie inwesto-
rów i przekonanie ich do nabycia takiego zespołu
składników, żeby mogłaby być realizowana produk-
cja stoczniowa. Bo to jest źródłem sukcesu. Myślę, że
nikt nie jest w stanie tu zadeklarować, że na pewno
statki będą produkowane. Czy statki będą produko-
wane, to zależy tylko od tego, czy znajdzie się chętny,
który będzie chciał je produkować. Sposobów na to
jest bardzo wiele.
Jeżeli chodzi o pytanie pani poseł Janowskiej do-
tyczące systemu osłon, to nie mam nic przeciwko,
żeby tworzyć system osłon – powtórzę to po raz ko-
lejny. Trzeba podejmować pewne inicjatywy, ale nie
burzyć tej ustawy, nie działać przeciwko tej ustawie,
żeby umożliwić realizowanie tego procesu. Wiemy, że
każdy dzień dyskusji, procedowania nad ustawą jest
dniem straconym. Optymalne z mojego punktu wi-
dzenia by było to, żeby ta ustawa weszła w życie już
nawet 30 grudnia tego roku.
Jeżeli chodzi o pytania pani poseł Masłowskiej –
pani podnosi po raz kolejny kwestię Porty Holding.
Wie pani, ja nie będę grzebał się w historii, nie zaj-
muję się tym, kto tam...
(Poseł Mirosława Masłowska: Ale ja będę.)
Oczywiście, pani prawo.
Dla mnie stan, który istnieje, jest istotny, a pod-
stawą oceny są określone przepisy prawa. Skoro z
przepisów prawa wynika, że 5-letni okres, upływ cza-
su, sanuje jakiekolwiek braki, które były popełnione,
jeżeli nawet były, przy powoływaniu tej spółki, to ja
nie mam o czym mówić. Bo wiem, jestem przekonany,
towarzyszy mi domniemanie i wiara w prawo, że
mogę te czynności w stosunku do Stoczni Szczeciń-
skiej Nowa podejmować, gdyż stan prawny jest ure-
gulowany. Trudno byłoby mi również w tym momen-
cie odpowiadać na pytanie, jaka jest sytuacja akcjo-
nariuszy Porty Holding, bo szczerze powiem, że nie
wiem, kto tym akcjonariuszem tak naprawdę do koń-
ca był.
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Tomczaka, to
oczywiście Zakłady Hipolita Cegielskiego, tak jak
inne zakłady, również będą traktowane z należytą
starannością.
Jeżeli chodzi o pytania pana posła Karpińskiego,
to koszt upadłości wedle naszych wyliczeń jest wyż-
szy aniżeli koszty tego postępowania w takiej posta-
ci, w jakiej to jest prowadzone. Zresztą trudno powie-
dzieć, kiedy to postępowanie upadłościowe w tej sy-
tuacji mogłoby się skończyć. Przykłady Szczecina czy
Gdańska świadczą dobitnie o tym, że tam te postę-
powania upadłościowe do końca jeszcze nie zostały
zrealizowane i te świadczenia, które były wtedy przy-
rzeczone w stosunku do niektórych podmiotów, nie
zostały zrealizowane.
Jeżeli chodzi o pytanie pani poseł Szczypiń-
skiej...
(Poseł Włodzimierz Karpiński: Też jej nie ma.)
Jeżeli chodzi o wątpliwości podnoszone przez
panią poseł, to sytuacja tego towaru, jakim była
stocznia, wciąż się pogarszała. Mogę tu jedynie wró-
cić do tych zdarzeń, które spowodowały, że na to
przedsiębiorstwo, na inwestora były nakładane ko-
lejne ograniczenia i rachunek ekonomiczny wskazy-
wał, że to przedsięwzięcie racjonalnie jest nieuza-
sadnione. Jeżeli chodzi o gwarancję budowy statków,
to tego typu propozycja oczywiście może być wolą
Sejmu do ustawy wprowadzona. Pytanie tylko, jakie
będą tego skutki.
Jeżeli chodzi o pytanie pani poseł Malik, o art. 81,
który pani kwestionuje, to mówiłem, że jest art. 316
prawa upadłościowego i że tego przepisu pewnie nie
będzie. Mówię to z żalem, ale jest to m.in. efekt tego
działania, które zostało podjęte, tej aktywności.
Jeżeli chodzi o pytanie pani poseł Sobeckiej, to w
moim przekonaniu ta ustawa daje szansę na realiza-
cję i kontynuowanie produkcji stoczniowej. Daje
szansę. Pewności nie daje absolutnie żadnej.
Jeżeli chodzi o pytanie i wątpliwości pana posła
Steca, to kwestia ochrony odnosi się do tych osób,
które są objęte ustawą. Oczywiście wpływ na sytu-
ację stoczni miało wiele zdarzeń, m.in. – zgadzam się
– i kursy walut. Ale kursy walut były powiązane z
tym systemem umów hedgingowych. Czy one były
zawierane, w jaki sposób, to jest kwestia, myślę, oce-
ny dokonanej przez tych, którzy są zobowiązani do
oceny pewnych przedsięwzięć gospodarczych, które
przez zarządy spółek stoczni były podejmowane.
Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Macierewicza,
to nie chcę dyskutować kwestii tego, jaki jest kształt
prawa. Art. 87 traktatu jest taki, jaki jest, i general-
nie wiemy, jakie są skutki niewykonania decyzji Ko-
misji Europejskiej.
(Głosy z sali: A sytuacja finansowa?)
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Pani poseł Krystyna Łybacka w trybie sprostowa-
nia.
Poseł Krystyna Łybacka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie ministrze,
pan źle zrozumiał moje pytanie, albowiem po wysłu-
chaniu pana wypowiedzi chcę pana uspokoić. Wnio-
sek mniejszości, który wnosimy, jest całkowicie zgod-
ny z tym, co pan powiedział. Otóż ten wniosek mniej-
szości stanowi, że Rada Ministrów może (podkre-
ślam: może) w drodze rozporządzenia rozszerzyć
ochronę praw pracowniczych na pracowników pod-
miotów kooperujących. To jest tylko delegacja dla
Rady Ministrów dotycząca sytuacji, w której pracow-
nicy zakładów kooperujących, w tym pracownicy
Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, powinni takie
osłony otrzymać.
Cieszę się, że jest w tej chwili pan minister Grad.
Panie ministrze, proszę pana…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Ale to już nie jest sprostowanie.
Poseł Krystyna Łybacka:
…o odpowiedź na pytanie: Dlaczego państwo nie
chcecie tej ochrony pracowników? Apeluję do was,
panowie…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł…
Poseł Krystyna Łybacka:
…czcijmy poległych, czcijmy stoczniowców i pra-
cowników Cegielskiego...
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Pani poseł, moja tolerancja jest duża, ale ma też
swoje granice.
Poseł Krystyna Łybacka:
...ale dbajmy o żywych.
(Poseł Dawid Jackiewicz: Sprostowanie.)
437
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle, proszę wybaczyć. Wiem, że temat jest
ważki i że mnożą się kolejne pytania i wątpliwości,
ale pani poseł Łybacka zwróciła się o udzielenie jej
głosu w trybie sprostowania w momencie, gdy pan
minister Gawlik odnosił się do jej wypowiedzi, czy
tuż po tym. Natomiast…
(Poseł Dawid Jackiewicz: Ja czekałem, aż pan
minister skończy.)
Nie, nie, nie. Gdyby pan miał wątpliwości, to zgło-
siłby się pan wtedy, gdy minister odnosił się do pań-
skiej wypowiedzi.
(Poseł Dawid Jackiewicz: To jest nowy zwyczaj.)
Nie, to nie jest nowy zwyczaj.
(Poseł Sławomir Nitras: Prawda.)
To samo odnosi się do pana, panie pośle Suski.
Wszyscy byli świadkami, że moja tolerancja w tej
debacie była naprawdę bardzo duża, ale to też musi
mieć swoje granice.
Bardzo proszę, głos zabierze pan minister Alek-
sander Grad.
(Poseł Marek Suski: Panie marszałku, nie było
takiego zwyczaju, że trzeba było krzyczeć, kiedy mi-
nister występował, tylko po zakończeniu zgłasza się,
że minister…)
Nie, panie pośle Suski. To nie jest nowa tradycja.
Jesteśmy posłami kilka kadencji…
(Poseł Włodzimierz Karpiński: Zaświadczamy.)
(Poseł Marek Suski: No właśnie, nigdy...)
…i pewne rozstrzygnięcia… (Gwar na sali)
Chwileczkę. Jest regulamin, są zwyczaje…
(Poseł Marek Suski: Regulamin tego nie regulu-
je.)
Proszę zająć miejsce, panie pośle.
(Poseł Marek Suski: Dziękuję bardzo, ale muszę
zabrać głos.)
Proszę zająć miejsce, panie pośle.
(Poseł Sławomir Nitras: Marek, bo Straż Mar-
szałkowską zawołamy.)
Proszę zająć miejsce w ławach poselskich, panie
pośle.
Jest zwyczaj, jest tolerancja, która była widoczna
w trakcie tej debaty, tak że ani pan, ani żaden inny
poseł nie może mieć pretensji do prowadzącego.
Bardzo proszę, głos zabierze minister skarbu pan
Aleksander Grad.
Minister Skarbu Państwa
Aleksander Grad:
Panie i Panowie Posłowie!...
(Głos z sali: Jak odrzucaliśmy weto, wy byliście w
opozycji.)
Jest kilka spraw, do których chcę się odnieść.
Chcę powiedzieć w ten sposób: Naprawdę to nie jest
czas, abyśmy wracali do historii…
(Poseł Marek Suski: Jest czas, ostatni czas.)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
438 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Minister Skarbu Państwa Aleksander Grad
…i abyśmy teraz – kiedy trzeba działać pozytyw-
nie na rzecz stoczniowców, stoczni, poszczególnych
regionów – roztrząsali, kto jest winien, a kto nie jest
winien. Zostawmy to z tyłu. Jest biała księga, nikt
jej nie zakwestionował…
(Poseł Dawid Jackiewicz: Zakwestionowana w
całości.)
Z tyłu, tak. Zostawmy to z tyłu. Wszystko na ten
temat zostało powiedziane.
(Poseł Marek Suski: Stek bzdur.)
Państwo może kiedyś dopiszecie jeszcze swoje roz-
działy. Bardzo proszę.
(Głos z sali: Błękitną piszemy.)
Jedno jest pewne. To, co zrobił nasz rząd w ciągu
ostatniego roku, warto odnotować. Mówiliśmy o tym,
że stocznie będą funkcjonowały i będą produkowały,
że będą pieniądze na wypłaty. Stocznie produkują,
regularnie są płacone wynagrodzenia i regulowane
zobowiązania przez te stocznie. Wszystkie stare rze-
czy to jest wszystko to, co od kilku lat wisi na tych
stoczniach, głównie nierentowne kontrakty.
(Poseł Marek Suski: Katastrofa.)
Wszyscy o tym wiemy. Kto je zawierał, też wszy-
scy wiemy. Przez cały rok, tak jak się zobowiązali-
śmy, stocznie produkowały, ludzie przychodzili do
pracy, dostawali wynagrodzenie i stocznie regulowa-
ły swoje zobowiązania.
(Poseł Joachim Brudziński: Tylko na rok się zo-
bowiązaliście?)
Następnie mówiliśmy, że znajdziemy inwestora
dla tych stoczni. Warto przypomnieć, że inwestorzy
zostali znalezieni, zostały opracowane programy re-
strukturyzacyjne, Rada Ministrów za aprobatą Wy-
sokiej Izby przyjęła plan dodatkowej pomocy publicz-
nej dla tych stoczni i dla tych inwestorów – i to zło-
żyliśmy w Komisji Europejskiej. Komisja Europejska
nie wyraziła zgody na dodatkową pomoc publiczną.
(Poseł Antoni Macierewicz: Bo Unia nie wyraziła
zgody.)
Jesteśmy w Unii Europejskiej, jesteśmy pod pra-
wem europejskim i można sobie pokrzykiwać, ale
taki jest stan rzeczy. I to szanujemy. W związku z
tym skoro był inwestor…
(Poseł Antoni Macierewicz: Ale nie skorzystał pan
z tego.)
Nie chcę przypominać, kto nie skorzystał z ofert
inwestorskich w minionym okresie i dlaczego.
Był inwestor, był program restrukturyzacyjny,
była deklaracja rządu o dodatkowej pomocy publicz-
nej. Zabrakło zgody Komisji Europejskiej na udziele-
nie tej dodatkowej pomocy, zresztą bardzo wysokiej,
bo sięgała ona grubo ponad miliard złotych, jak pań-
stwo wiecie. W związku z tym podjęliśmy polityczne
i merytoryczne starania – Wysoka Izba też w tym
pomagała swoimi uchwałami – aby uzyskać kompro-
mis z Komisją Europejską. I uzyskaliśmy ten kom-
promis, bo mamy decyzję, która zawiera część pozy-
tywną i część negatywną.
(Poseł Marek Suski: Katastrofalną.)
Część pozytywna jest taka: uwolnimy aktywa od
starych długów, od niedozwolonej pomocy publicznej,
sprzedamy je, patrz: sprywatyzujemy w ten sposób
te przedsiębiorstwa. Jeżeli to zrobimy w zgodzie i w
spokoju do 6 czerwca przyszłego roku, to jest wszyst-
ko w porządku.
Druga część jest negatywna. Ta negatywna to
zwrot pomocy publicznej i upadłość.
(Poseł Antoni Macierewicz: A kto będzie produ-
kował statki?)
I tutaj przechodzimy do kosztów. Koszty upadłości to
jest 4600 mln, minimum, lekką ręką. Do pana posła
Macierewicza się zwracam. Koszty upadłości to jest
około 4600 mln. To jest największy koszt, jaki przy-
szłoby nam zapłacić, gdyby to była upadłość stoczni,
a nie proces, jaki zaproponowaliśmy w drodze specu-
stawy. Gigantyczny.
(Poseł Antoni Macierewicz: Ale wtedy będą dzia-
łały stocznie, a teraz nie będą.)
To jest szansa, żeby stocznie nie stały, tylko żeby
tam odbywała się produkcja. To jest szansa, z której
powinniśmy skorzystać. Ja już pominę inne koszty,
które byłyby związane z upadłością, jeśli chodzi o
cały rachunek ciągniony – Cegielskiego i wiele, wiele
jeszcze innych podmiotów. W związku z tym co wię-
cej będzie kosztowało: pomysł – bo to jest, jak rozu-
miem pytanie pana posła Macierewicza – by ponow-
nie znacjonalizować i zwrócić te wszystkie niedozwo-
lone pomoce publiczne, czy nie? Otóż ponowna nacjo-
nalizacja to jest droga donikąd.
(Poseł Antoni Macierewicz: Dlaczego?)
Myśmy już to przerobili. Myśmy przerobili ponow-
ną nacjonalizację Stoczni Gdynia, Stoczni Gdańskiej,
przerobiliśmy nacjonalizację Stoczni Szczecińskiej. I
gdzie doszliśmy po tych pięciu latach? A do tego, że
mamy znowu furę długów. I mamy iść dalej taką
samą ścieżką? To przecież jest kolejna ścieżka do ko-
lejnej upadłości, więc to jest droga donikąd.
Dzisiaj to, co zostało zaproponowane, przede
wszystkim ma pozwolić utrzymać produkcję stocz-
niową do czasu zakończenia tego procesu. I to macie
państwo zapisane w ustawie. To ma pozwolić spry-
watyzować stocznie. To ma pozwolić zaspokoić wie-
rzycieli, bo wszyscy o nich zapominają, a firmy, lu-
dzie, żywi ludzie, mają tam swoje pieniądze. W związ-
ku z tym, jeżeli tą ustawą pozwalamy im też się za-
spokoić w stopniu nie mniejszym niż przy upadłości,
przy tym przy większej kontroli tego procesu, to jest
to pewna wartość, pewne dobro, które należy docenić
w tej ustawie.
Pracownicy. To jest największa wartość, że po
długich dyskusjach, prowadzeniu dialogu społeczne-
go – a mówi się, że my go nie prowadzimy, ale prowa-
dziliśmy go intensywnie przez kilka tygodni, są
przedstawiciele załogi w parlamencie; widziałem, z
jakim trudem przyszło stronie społecznej zaakcepto-
wać to porozumienie – miejmy tego świadomość, dzię-
ki tej ustawie i dzięki porozumieniu z Komisją Euro-
pejską zabezpieczamy interesy ludzi. Czy to nie jest
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Minister Skarbu Państwa Aleksander Grad
ważne, że każdy z pracowników wie, jaka jest jego
przyszłość, że może pracować i będzie miał wynagro-
dzenie, że może skorzystać z programu dobrowolnych
odejść i będzie miał odszkodowanie. Czy to jest…
(Poseł Krystyna Łybacka: A Cegielski…)
Przepraszam, w ten sposób byśmy mieli nieskoń-
czoną listę, pani poseł. Dzisiaj….
(Poseł Krystyna Łybacka: To tylko jedna delega-
cja, dla Cegielskiego.)
Pani poseł, jeśli chodzi o Cegielskiego, to proszę
przyjąć informację, że my naprawdę troszczymy się
o Cegielskiego, że plan funkcjonowania tej firmy, któ-
ry uzgadniamy z tą spółką, gwarantuje przyszłość tej
firmie bez względu na to, jak potoczyłyby się losy
stoczni. Proszę mi wierzyć. O Cegielskiego dbamy w
innym trybie. Już nie mieszajmy tutaj innych, firm,
bo jeżeli weźmiemy Cegielskiego, to ktoś zapyta, dla-
czego ten, kto produkuje inne podzespoły, nie jest w
tym uwzględniony.
(Poseł Joachim Brudziński: A to macie pasztet.
80 tys. ludzi.)
Panie pośle Brudziński, naprawdę, nie mówmy o
historii. Przez dwa lata należało załatwić wszystkie
sprawy.
(Poseł Joachim Brudziński: Ja mówię o przyszło-
ści. 80 tys. ludzi to przyszłość.)
Przez dwa lata należało załatwić wszystkie pro-
blemy, był na to czas, była koniunktura, byli chętni,
tylko ze względów ideologicznych sprzeciwialiście się
temu, żeby komuś to oddać. Doprowadziliście do tego,
że stocznie są niesprywatyzowane. Niech pan mnie
nie prowokuje do tego, żeby mówić o historii. Znaleź-
liśmy rozwiązania, które są dobre dla załogi, dla pra-
cowników, które im dają bezpieczeństwo, również
socjalne, co jest bardzo ważne. To jest w tej stoczni i
tego nie psujmy.
Jeszcze jedno zdanie, bo mówimy o Szczecinie,
mówimy o Gdyni, a przecież to nasz rząd doprowadził
do takiej sytuacji w tej chwili z tym inwestorem, a to
powinno być załatwione – pan, panie pośle Kurski,
wie, nie chce mi pan patrzeć prosto w oczy, ale niech
pan popatrzy…
(Poseł Jacek Kurski: Ja patrzę. Ja patrzę.)
…przed sprzedażą w październiku tamtego roku.
Myśmy to zrobili. Zgodziliśmy się na dodatkową po-
moc publiczną w wysokości 150 mln zł. Zagwaranto-
waliśmy w porozumieniu zatrudnienie ludzi, bo o to
nie zadbaliście, prywatyzując tę stocznię, ile tam lu-
dzi będzie pracowało, a myśmy to zapisali. Dzisiaj,
podpisując porozumienie, zapewniliśmy, że tam śred-
nio rocznie musi pracować około 2 tys. ludzi.
(Poseł Jacek Kurski: A 700 zwolnią. Dajmy im
odszkodowanie.)
Tam jest 2400 osób, z tego naprawdę w stoczni
pracuje około 2100, jak pan wie. W związku z tym tak
naprawdę nie ma w ogóle zwolnień w ramach tego.
Prawie w ogóle nie ma zwolnień.
439
Zagwarantowaliśmy wreszcie w umowie w sprawie
Stoczni Gdańskiej, że musi być utrzymana produkcja
stoczniowa, i określiliśmy, jaka ma być minimalna,
czego nie było w umowie prywatyzacyjnej, i parę jesz-
cze innych rzeczy. Załatwiliśmy problem Stoczni
Gdańskiej i program restrukturyzacji będzie za chwi-
lę w Komisji Europejskiej, bo jest porozumienie pod-
pisane, jest to wszystko przygotowane. Naprawiliśmy
błąd, naprawiliśmy to, co było dużym niebezpieczeń-
stwem dla tej stoczni. Jeżeli chodzi o Szczecin i Gdy-
nię, to mamy tę ustawę i poprzez tę ustawę spróbuje-
my pomóc tym regionom, tym stoczniom i firmom,
które wokół tego przemysłu funkcjonują.
Chciałbym, pomimo różnych rozbieżności, trud-
nych pytań i pretensji, podziękować załogom wszyst-
kich stoczni, i te podziękowania składam na ręce
przedstawicieli związków zawodowych, że udało nam
się dojść do porozumienia – chodzi o wszystkie cen-
trale związkowe i wszystkie związki, które funkcjo-
nują w poszczególnych stoczniach – że udało nam się
podpisać to porozumienie. Za to dziękuję, bo uwa-
żam, że to jest wyraz odpowiedzialności ze strony
związków zawodowych i załogi. (Oklaski)
Chciałbym podziękować Wysokiej Izbie, wszyst-
kim klubom parlamentarnym, za to, że mogliśmy w
szybkim trybie nad tym pracować. Są zastrzeżenia
do tej ustawy. Ja też to czuję, bo ta ustawa nie jest
konwencjonalnym rozwiązaniem. To jest niekonwen-
cjonalne rozwiązanie, incydentalne, ekstra dla tej
sytuacji, która się wytworzyła. Ale dzięki temu, że i
marszałek, i Prezydium, i wszystkie kluby parlamen-
tarne spięły się, to możemy dzisiaj mieć drugie czy-
tanie. Jestem przekonany, że uchwalimy tę ustawę.
Jeżeli będą jeszcze potrzeby jakichś korekt, a zapew-
ne będą, bo takie głosy się pojawiają, jeszcze w Sena-
cie będziemy mogli nad tym się pochylić i ewentual-
nie jakieś rozwiązania wprowadzić. Rozmawiamy też
z Komisją Europejską o tej ustawie cały czas. Tam
jest cały czas zespół, który o tym rozmawia. Chcę
tylko jedno jeszcze powiedzieć, że to, co wynika z
porozumienia społecznego, to zawsze w ustawie się
znajdzie. Na pewno nie będzie naszej zgody na to,
żeby odejść od zapisów, tak by to miało naruszać na-
sze porozumienie społeczne. Ja to gwarantuję. Je-
stem przekonany, że tak będzie. Tak że jeszcze raz
dziękuję wszystkim i liczę, że Wysoka Izba uchwali
tę ustawę. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Panie pośle Brudziński, w jakim trybie?
(Poseł Joachim Brudziński: W trybie sprostowa-
nia. …pana ministra… mało tego…)
Chwileczkę, chwileczkę. Zaraz, jeszcze niech pan
poczeka. Panie pośle, naprawdę proszę chwilę zacze-
kać.
(Poseł Sławomir Nitras: To nie jest zabawa, Jo-
achim.)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
440 dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski
Panie pośle, Wysoka Izbo, proszę o chwilę spokoju.
Temat jest niezwykle ważki, wszyscy to wiemy i
powagę sytuacji też rozumiemy. Natomiast jest regu-
lamin.
(Poseł Sławomir Nitras: Ja mam obowiązki inne.
Czy ja mogę już, panie marszałku?)
(Głos z sali: Musisz mieć czas dla stoczniow-
ców.)
Pan poseł Brudziński zgłasza się w trybie spro-
stowania. Problem tylko polega na tym, że nie przy-
pominam sobie, żeby minister Grad wymienił choćby
pańskie nazwisko.
(Poseł Joachim Brudziński: Wymieniał.)
Nie. Wymieniał nazwisko posła Kurskiego, prosząc,
żeby patrzył prosto w oczy ministrowi Gradowi.
(Poseł Joachim Brudziński: Ale wcześniej wymie-
nił moje nazwisko. Naprawdę, panie marszałku. I nie
chcę…)
No, dobrze, nie będę w tej chwili zaglądał do ste-
nogramu, ale proszę….
(Poseł Joachim Brudziński: Proszę sprawdzić, że
wymienił nazwisko.)
Dobrze, dobrze. Naprawdę ufam, że będzie to w
trybie sprostowania. Jeżeli zechce pan polemizować
poza sprostowaniem, przerwę panu wystąpienie.
(Poseł Joachim Brudziński: Oczywiście.)
Uprzedzam.
Poseł Joachim Brudziński:
Dziękuję, panie marszałku.
Ja naprawdę, Wysoka Izbo, zdaję sobie sprawę z
powagi sytuacji i nie mam w najmniejszym stopniu
ani chęci, ani zamiaru tej sytuacji wykorzystywać do
jakiejś małej hucpy politycznej. I dlatego w trybie
sprostowania chciałbym przypomnieć, że zadałem
konkretne pytanie i zapytać ponownie pana mini-
stra. Chodziło o unijne programy operacyjne. Pan
minister chyba źle mnie zrozumiał, skoro zaczął na-
wiązywać do historii.
Moje pytanie, panie ministrze, brzmiało: Czy
prawdą jest, że w stoczniach francuskich, w stocz-
niach niemieckich, w stoczniach holenderskich udzie-
lana jest pomoc publiczna poprzez wykorzystywanie
programów operacyjnych typu badania i rozwój czy
innowacyjna gospodarka po to, aby zachować przez
czas bessy na rynkach żeglugowych wartość dla każ-
dej stoczni największą, jaką jest zespół inżynierów,
konstruktorów, doświadczonych spawaczy? I czy
prawdą jest, panie ministrze, że w ustawie, którą pan
zaproponował, jest odniesienie się do programów ope-
racyjnych dla stoczniowców, ale do programów typu
Programu Operacyjnego „Kapitał ludzki” oraz Eu-
ropejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji?
Z tych programów operacyjnych nasi stoczniowcy
mogą skorzystać, aby się przebranżowić – tylko py-
tanie: W jakim kierunku? Czy mają przejść kurs szy-
dełkowania, czy haftowania…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle...
Poseł Joachim Brudziński:
….I dlaczego pan w tej ustawie…
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Brudziński, ja naprawdę bardzo sze-
roko traktuję w tej chwili formułę sprostowania, ale
nie mogę za szeroko.
Poseł Joachim Brudziński:
….z tej mównicy nie powiedział o tych szansach,
jakimi są programy operacyjne, aby zachować naj-
większą wartość naszych stoczni, jaką jest zespół
pracowników?
Dziękuję panu marszałkowi, dziękuję Wysokiej
Izbie. (Oklaski)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Dziękuję bardzo.
Chwileczkę, chwileczkę, panie ministrze, bo na-
zwisko pana posła Macierewicza było wymienione.
Tak że jeszcze sprostowanie pana posła Macierewicza
i potem już hurtem.
Bardzo proszę.
Poseł Antoni Macierewicz:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Rzeczywiście, pan minister nie zrozumiał mojego
pytania i dlatego bardzo proszę, żeby sprawa została
wyjaśniona.
Pan minister wyliczył na 4 mld zł koszty przejęcia
odpowiedzialności za stocznie i sprawienia, że one
będą mogły działać. Po pierwsze, to jest zawyżony
rachunek i pan to dobrze wie. Ale nie podał pan dru-
giej strony tego rachunku – ile będzie kosztowało
zniszczenie stoczni polskich, zapomniał pan także o
tym powiedzieć – i to jest przykre, niech pan się uczy
od swojego koalicjanta, pan poseł Kłopotek w debacie
przedwczorajszej powiedział jasno: to jest ustawa o
zniszczeniu polskiego przemysłu stoczniowego...
(Poseł Sławomir Nitras: Zaraz poseł Kłopotek
będzie prostował.)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Projekt ustawy o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu
dla polskiego przemysłu stoczniowego
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Macierewicz...
Poseł Antoni Macierewicz:
...pan o tym zapomniał powiedzieć, więc proszę
nam powiedzieć, jak będzie wyglądała druga strona
rachunku. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Panie pośle Macierewicz, wymienione było pań-
skie nazwisko i w trybie sprostowania umożliwiłem
panu zabranie głosu, ale to, co pan mówił, już w try-
bie sprostowania się nie mieści.
Poseł Antoni Macierewicz:
Proszę o drugą stronę rachunku…
(Poseł Sławomir Nitras: Panie marszałku, niech
go pan nie prowokuje, bo nie zejdzie.)
Wicemarszałek Jarosław Kalinowski:
Ale już dziękuję bardzo.
Pan minister Grad, życzy sobie...?
(Minister Skarbu Państwa Aleksander Grad: Jed-
no zdanie.)
Dobrze.
Bardzo proszę, minister skarbu Aleksander
Grad.
Minister Skarbu Państwa
Aleksander Grad:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dosłownie dwa
zdania odpowiedzi, żeby nie było wyobrażenia, że
zapomniałem o tym pytaniu. Warto pamiętać, że o
pieniądze na badania i rozwój występują przedsię-
biorcy, firmy. Rząd nie występuje sam do siebie.
Ja ubolewam, że przez tyle lat nasze stocznie nie
były w stanie o takie pieniądze występować. One nie
mogły występować, bo nie miały udziału własnego
na badania i rozwój, to był problem. One przez 4 lata,
od czasu wejścia do Unii Europejskiej, były w takiej
sytuacji finansowej, że nigdy nie było ich stać na to,
żeby napisać program i mieć udział własny. I to jest
problem. Zapewniam pana, że każdy przedsiębiorca,
który będzie funkcjonował, który będzie tam produ-
kował statki czy będzie produkował wieże wiatrowe,
jeżeli napisze projekt dotyczący badań i rozwoju,
szczególnie stoczniowych, będzie miał pełne poparcie
ze strony rządu. Ale to muszą być wnioski napisane
przez przedsiębiorców, a nie przez takiego czy innego
441
urzędnika. Urzędnicy, panie pośle, pisali programy
restrukturyzacyjne do Komisji Europejskiej przez 4
lata i nic z tego nie wyszło.
Panie pośle – jeszcze do pana posła Macierewicza
– ja naprawdę, gdybym chciał odpowiedzieć na pana
pytanie, to musiałbym zrobić rachunek strat i zanie-
dbań...
(Głos z sali: To trzeba zrobić.)
...z tych 5–7 lat, ale wtedy to pan by musiał tu wyjść
na mównicę i wytłumaczyć się za dwa lata dobrej ko-
niunktury, kiedy można było te problemy rozwiązać, a
pan wtedy tutaj nie upominał się o stocznie, ani razu
pan się z tej mównicy nie upominał. (Oklaski)
(Poseł Antoni Macierewicz: Chętnie to zrobię. Za-
pewniam pana, że chętnie to zrobię, ale to są jedyne
dwa lata, kiedy mnie tu nie było.)
To proszę to przeanalizować i wtedy z mównicy
zadać inne pytanie. Dziękuję. (Oklaski)
(Poseł Antoni Macierewicz: Pan zapomniał nam
odpowiedzieć na pytanie i to jest nieładnie.)
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Jerzy Szmajdziński)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Proszę pana posła sprawozdawcę Sławomira Ni-
trasa.
Poseł Sławomir Nitras:
Ja chciałbym odpowiedzieć na pytania skierowa-
ne bezpośrednio do mnie. Po pierwsze panu posłowi
Kulasowi chciałbym odpowiedzieć...
(Głos z sali: Pan nie jest ministrem.)
Ale może kiedyś będę, panie pośle, w odróżnieniu
od pana.
Chciałbym odpowiedzieć panu posłowi Kulasowi,
który zadał mi pytanie o okres przejściowy. Rzeczy-
wiście, faktem jest, że żaden rząd, a właściwie rząd
SLD, rząd pana premiera Millera, nie wynegocjował
okresu przejściowego, a mógłby taki okres przejścio-
wy wynegocjować i on rzeczywiście wtedy pozwalał-
by na udzielanie pomocy publicznej zakładom, która
dzisiaj nie podlegałaby zwrotowi. To jest zaniedbanie
negocjacyjne.
Odpowiadając panu posłowi Brudzińskiemu, po
pierwsze, skieruję do niego prośbę – ja przepraszam
państwa jednocześnie za to pytanie i za moją odpo-
wiedź – ja pana posła Brudzińskiego bardzo nama-
wiałbym do tego, żeby wzorem swoich kolegów par-
lamentarzystów z innych regionów nie mówił nigdy
o swoim mieście i o swoim regionie źle. Również pro-
gramów, które realizuje szczeciński samorząd czy
samorząd zachodniopomorski, żeby nie krytykował,
bo Sejm nie jest tym miejscem, w którym poseł za-
chodniopomorski powinien mówić o swoim prezyden-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
442 Oświadczenia poselskie
Poseł Sławomir Nitras
cie, o swoim miejscu urodzenia, czy też miejscu za-
mieszkania źle. To taki apel. Inni tego nie robią i
myślę, że my pod tym względem jako Szczecin powin-
niśmy w tym kierunku dążyć.
Natomiast odpowiadając na pana pytanie, chciał-
bym powiedzieć, że mamy głęboką nadzieję, że Poli-
technika Szczecińska dalej będzie kształcić fachow-
ców, inżynierów niezbędnych Stoczni Szczecińskiej i
również innym przedsiębiorstwom branży morskiej
i stoczniowej w Szczecinie. Mam taką głęboką na-
dzieję, że ta debata i te wnioski panów posłów z Pra-
wa i Sprawiedliwości, m.in. zmierzające do tego, żeby
z tej ustawy wyrzucić zapisy pozwalające na dzierża-
wę, których podstawą było zwiększenie prawdopodo-
bieństwa zachowania przemysłu stoczniowego, który
mógłby funkcjonować na majątku dotychczasowym
stoczni, że te nieprzemyślane działania państwa nie
uniemożliwią czy nie utrudnią tego, by Politechnika
Szczecińska mogła kształcić inżynierów niezbędnych
dla przemysłu stoczniowego nie tylko w Szczecinie,
ale i w całej Europie. Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
Wobec braku poprawek do trzeciego czytania
przystąpimy na 31. posiedzeniu Sejmu, bezpośrednio
po trzecim czytaniu ustawy budżetowej na 2009 r.
Dziękuję panu ministrowi, dziękuję uczestnikom
debaty.
Na tym wyczerpaliśmy porządek dzienny 30. po-
siedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich: pan poseł Jurgiel,
Gwiazdowski, Szlachta, Andzel, Rojek, Stec, Siedla-
czek, Matuszewski.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie jeszcze
zgłosić się celem wygłoszenia oświadczenia – to punkt
w ostatnich tygodniach ryzykowny.
Nikt się nie zgłasza.
Listę zamykam.
Jako pierwszy głos ma pan poseł Krzysztof Jur-
giel, Prawo i Sprawiedliwość.
Proszę uprzejmie.
Poseł Krzysztof Jurgiel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Moje oświadcze-
nie będzie dotyczyło porozumienia w sprawie rewizji
wspólnej polityki rolnej. Porozumienie to zostało za-
warte 20 listopada br. w Brukseli.
Porozumienie to jest kapitulacją polskiego rzą-
du, a szczególnie ministra rolnictwa i rozwoju wsi.
Z ustaleń wynika, że polskie rolnictwo w najbliż-
szych latach do końca obecnej perspektywy finan-
sowej poniesie duże straty, a obecna sytuacja ekono-
miczna polskiego rolnictwa, bardzo trudna ze
względu na brak opłacalności produkcji rolnej, ule-
gnie pogorszeniu.
Pytanie do pana ministra Sawickiego: Dlaczego
podpisał tak niekorzystne porozumienie dla Polski w
sprawie przeglądu wspólnej polityki rolnej?
Przypomnę, że w 2003 r. w Luksemburgu Polska
przed przystąpieniem do Unii Europejskiej jako ob-
serwator kwestionowała uzgodnienia dotyczące re-
formy wspólnej polityki rolnej. W roku 2008 zgodnie
z postanowieniami z Luksemburga dokonano prze-
glądu tej wspólnej polityki rolnej, właśnie od roku ten
przegląd trwa. W pracach komisji rolnictwa przed-
stawialiśmy nasze postulaty. Komisja Europejska w
maju bieżącego roku przedstawiła propozycję nowych
uregulowań prawnych dotyczących wspólnej polityki
rolnej. Tutaj rząd przedstawił stanowisko, które mo-
gło poprawić funkcjonowanie polskiej polityki rolnej.
Negocjacje trwały, tak jak powiedziałem, od 20 listo-
pada 2007 r. Okazało się, że te wszystkie postulaty,
które były stawiane przez różne środowiska funkcjo-
nujące w rolnictwie, a więc federację zbożową, pro-
ducentów tytoniu, organizacje mleczarskie, nie zo-
stały w porozumieniu uwzględnione. Trudno zrozu-
mieć, dlaczego pan minister Sawicki zrezygnował z
kwotowania na rynku mleka, co zdaniem środowisk
produkujących mleko wskazuje na to, że w Polsce
zaprzestana zostanie w przyszłości produkcja mleka,
gospodarstwa rodzinne będą upadały. Likwiduje się
rynek tytoniu poprzez włączenie płatności do pro-
dukcji do jednej koperty ogólnej. Następna sprawa –
nie dokonano przeglądu z zakresu tzw. cross-com-
pliance, czyli wzajemnej zgodności, co naraża naszych
rolników na duże wydatki związane z dostosowaniem
do wymagań cross-compliance.
Powstaje pytanie: Dlaczego zawarto kompromis
pomimo tego, że wielkie korzyści z tego kompromisu
uzyskały takie państwa, jak Niemcy, Włochy, Fran-
cja? To Niemcy właśnie, Włochy, Francja wywierały
presję na mniejsze państwa członkowskie, łącznie z
interwencją pani kanclerz Angeli Merkel oraz szefów
rządów innych państw w najbardziej przełomowych
elementach negocjacji. W rezultacie Niemcy wywal-
czyły fundusz mleczny, Włochy uzyskały wielkie
ustępstwa w dziedzinie długo odkładanego wdroże-
nia systemu kontyngentów mlecznych, Francja uzy-
skała ustępstwa w sprawie interwencji na rynku
pszenicy oraz w sprawie subsydiów do użytków zie-
lonych. Niemcom udało się wywalczyć 350 mln euro
na restrukturyzację gospodarstw mlecznych, a Pol-
ska co? Polska wyraziła zgodę, ale nic nie uzyskała.
„Uzyskała” gorsze warunki na rynku mleka, likwi-
dację rynku tytoniu, likwidację dopłat do upraw ro-
ślin energetycznych, gorsze warunki cross-complian-
ce. Powstaje pytanie: Dlaczego w kolejnym obszarze
rząd koalicyjny prowadzi do pogorszenia warunków
konkurencji polskich producentów i przedsiębiorców
na rynku europejskim? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Oświadczenia poselskie
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę pana posła Kazimierza
Gwiazdowskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Nie ma posła?
To pan poseł Andrzej Szlachta, który zmierza już
do mównicy.
Proszę uprzejmie.
Poseł Andrzej Szlachta:
Bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Dzisiejsze
oświadczenie pragnę poświęcić jednej z najstarszych
szkół muzycznych w Polsce, Państwowej Szkole Mu-
zycznej im. Fryderyka Chopina w Rzeszowie.
Początki szkolnictwa muzycznego w Rzeszowie
związane są z powołaniem w sierpniu 1944 r. Towa-
rzystwa Muzycznego, dzięki któremu powstała szko-
ła muzyczna, która przyjęła nazwę Instytut Muzycz-
ny im. Fryderyka Chopina. Była to pierwsza tego
typu placówka w powojennej Polsce. W ten sposób
rodziło się po wojnie życie muzyczne Rzeszowa.
Pierwsi uczniowie zaczęli odnosić sukcesy w konkur-
sie młodych talentów zorganizowanym w 1947 r.
Dwie pierwsze nagrody otrzymali Adam Harasiewicz
(pierwsza nagroda) i Wojciech Kilar (druga nagroda).
W 1948 r. powstała prywatna szkoła umuzykalniają-
ca; jej połączenie z instytutem muzycznym pozwoliło
utworzyć nową placówkę, Miejską Szkołę Muzyczną.
W 1952 r. szkoła wystawiła pierwszą w Polsce operę
dziecięcą „Czarodziejski kwiat”. W 1953 r. Prezydium
Wojewódzkiej Rady Narodowej powołało Średnią
Szkołę Muzyczną. W 1955 r. rozpoczęto rozbudowę
szkoły. Powstała sala koncertowa i zainstalowano
organy. W 1956 r. nastąpił podział szkół na szkoły
pierwszego i drugiego stopnia. Ministerstwo Kultury
i Sztuki nadało szkole imię Fryderyka Chopina. Pre-
stiżowym sukcesem szkoły było zdobycie w 1977 r.
przez Małgorzatę Michalik drugiego miejsca w mię-
dzynarodowym konkursie młodych skrzypków w
Lublinie. W drugiej połowie lat 80. szkoła rozwijała
się pod kierownictwem dyrektora Antoniego Wala-
wendra, a następnie, od 1988 r., dyrektorki Bogumi-
ły Płanety. Uczniowie z klas akordeonu umocnili
wysoką pozycję szkoły, sięgając po laury na między-
narodowych konkursach w Międzyrzeczu i Amster-
damie. W 1994 r. szkoła otrzymała dyplom ministra
kultury i sztuki za upowszechnianie kultury muzycz-
nej z okazji jubileuszu 50-lecia.
Na mocy uchwały Rady Miasta Rzeszowa z 1995 r.
powstała nowa placówka: Zespół Szkół Muzycznych
nr 2 w Rzeszowie. Miarą wielkości szkoły nie są tyl-
ko laury zdobywane podczas muzycznego współza-
wodnictwa. Nie do przecenienia jest również działal-
ność koncertowa szkoły w swoim środowisku, ale
również w kraju i za granicą. Pod koniec lat 90. szko-
ła muzyczna nr 2 była dumna, że jej wychowankowie:
443
Wojciech Kilar w 1998 r. i Adam Harasiewicz w 2000 r.
otrzymali tytuł honorowego obywatela Rzeszowa.
Miałem zaszczyt jako prezydent miasta Rzeszowa
odznaczyć Adama Harasiewicza w 2000 r. tym pre-
stiżowym tytułem. Podczas tej uroczystości Adam
Harasiewicz, laureat konkursu chopinowskiego w
Warszawie, wystąpił w ratuszu w Rzeszowie z pięk-
nym koncertem. W 2002 r. decyzją Rady Miasta Rze-
szowa Zespół Szkół Muzycznych nr 2 otrzymał imię
swojego wybitnego wychowanka Wojciecha Kilara.
Historia szkoły zatoczyła koło, kiedy szkoła wybrała
na swojego patrona dawnego wychowanka, dziś świa-
towej sławy kompozytora. Pan prof. Wojciech Kilar
podczas uroczystości nadania szkole jego imienia, w
której brałem udział jako prezydent miasta, powie-
dział: „Dzięki pedagogom tej szkoły, kolegom i atmos-
ferze panującej w tych murach wybrałem swoją drogę.
To jest moje magiczne miejsce”. Na te słowa szkoła
muzyczna zasłużyła swoją wspaniałą, kilkudziesięcio-
letnią działalnością edukacyjną i wychowawczą.
Tym oświadczeniem pragnę złożyć wszystkim
dyrektorom, nauczycielom i wychowawcom oraz ab-
solwentom i obecnym uczniom podziękowania za
promocję kultury muzycznej w kraju i za granicą.
Bardzo dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos zabierze pan poseł Waldemar Andzel, Prawo
i Sprawiedliwość.
Poseł Waldemar Andzel:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W dniu dzisiej-
szym, to jest 5 grudnia, obchodzimy Międzynarodo-
wy Dzień Wolontariusza. Podkreślając znaczenie
wolontariatu i doceniając pracę wolontariuszy na ca-
łym świecie, Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjedno-
czonych w 1997 r. ustaliło, że co roku 5 grudnia ob-
chodzony będzie Międzynarodowy Dzień Wolontariu-
sza, a rok 2001 został ogłoszony Międzynarodowym
Rokiem Wolontariatu, co przyczyniło się do aktywi-
zacji działań w tej dziedzinie.
Wolontariusze poświęcają swój czas i energię, niosąc
pomoc mieszkańcom najuboższych krajów świata.
Działalność wolontariatu przynosi ogromne korzyści
społeczeństwu, jak również każdemu człowiekowi z
osobna. Praca wolontariuszy cieszy się rosnącym uzna-
niem. Coraz więcej krajów zgłasza potrzebę zatrudnie-
nia wolontariuszy, co odzwierciedla się w coraz więk-
szym zainteresowaniu osób z całego świata wykonywa-
niem pracy w ramach wolontariatu. Ich praca nie jest
łatwa i wiąże się z ogromną odpowiedzialnością. Często
wykonują ją na terenach objętych konfliktami zbrojny-
mi oraz w trudnych warunkach klimatycznych.
Wolontariusze zaczęli odgrywać jakościowo i ilo-
ściowo znaczącą rolę w dobrobycie i w postępie uprze-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
444 Oświadczenia poselskie
Poseł Waldemar Andzel
mysłowionych i rozwijających się państw, a także w
ramach programów pomocy humanitarnej i innych
programów narodowych, we współpracy technicznej,
w promowaniu praw człowieka, demokratyzacji i po-
koju. Wolontariat jest także podstawą działalności
wielu organizacji pozarządowych, zawodowych, sto-
warzyszeń, związków zawodowych i organizacji oby-
watelskich.
W Polsce powojennej wolontariat łączył się z dzia-
łalnością Związku Harcerstwa Polskiego, jednak
dopiero od 1990 r. zaczął rozwijać się w licznie po-
wstających organizacjach pozarządowych. Szacuje
się, że obecnie ok. 2 mln Polaków jest lub bywa wo-
lontariuszami. Według badań z 2007 r. społecznie
działało 13,6% dorosłych Polaków, podczas gdy na
przykład Norwegów – europejskich liderów – pięć
razy więcej. W Polsce działalność ta wiąże się przede
wszystkim z opieką nad ludźmi starszymi, schorowa-
nymi, niemogącymi sobie w pełni samodzielnie pora-
dzić. To na zaangażowaniu wolontariuszy opierają
się w głównej mierze zbiórki żywności, ubrań czy pie-
niędzy, prowadzone przez organizacje pozarządowe.
Działalność wolontariuszy w Polsce reguluje usta-
wa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, która między innymi
definiuje pojęcie wolontariusza, podmioty mogące
korzystać z pomocy wolontariuszy, wskazuje obo-
wiązki korzystającego względem ochotników, naka-
zuje zawrzeć z wolontariuszem porozumienie o
współpracy oraz zapewnić ubezpieczenie od na-
stępstw nieszczęśliwych wypadków.
Umocowania prawne pozwalają na przejrzystość
działalności organizacji zrzeszających wolontariuszy,
jak również zabezpieczają ich przed różnego typu
niebezpieczeństwami wynikającymi z pełnienia tej
funkcji. Pamiętajmy o tym, że wolontariusze poma-
gają bezinteresownie, bo głęboko wierzą, że miłość
się mnoży, kiedy się nią dzielimy, i że człowiek ma
tyle z życia, ile potrafi dać innym. Tym najsłabszym,
głodującym, chorym, niepełnosprawnym ludziom czy
nawet potrzebującym zwierzętom. W tym miejscu
wypada tylko powiedzieć wszystkim, którzy dziś ob-
chodzą swoje święto, jedno słowo: dziękuję. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Głos ma pan poseł Józef Rojek, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Józef Rojek:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Od początku
bieżącej kadencji staram się zabierać głos w sprawach
ważnych dla polskiego bibliotekarstwa. Jestem auto-
rem szeregu interpelacji i zapytań skierowanych do
ministra kultury, dotyczących problemów naszych
bibliotek oraz sposobów ich rozwiązania. Zabierałem
także głos w kwestii bardzo istotnej, a mianowicie
potrzeby wprowadzenia zasadniczych zmian w usta-
wie o bibliotekach. Ponieważ nie jestem ekspertem
w tej dziedzinie, w swoich pracach dotyczących tej
części mojej parlamentarnej aktywności korzystam
z opinii bibliotekoznawców, jak również miałem oka-
zję zapoznać się z pozytywnymi uwagami na temat
mojej pracy wybitnego bibliotekoznawcy prof. Jacka
Wojciechowskiego. Dlatego jestem przekonany, że
wszystkie moje działania podejmowane na tym polu
dotyczą spraw dobrze przeanalizowanych i dla biblio-
tekarstwa bardzo ważnych.
Niestety, z przykrością muszę stwierdzić, że do
problemów naszych bibliotek niektórzy parlamen-
tarzyści podchodzą, wydaje się, w sposób nietrafny.
Ponieważ nie czytam wszystkich interpelacji i za-
pytań, dlatego dopiero teraz zwróciłem uwagę na
treść interpelacji złożonej na ręce ministra kultury
w lutym bieżącego roku przez 3 posłów. Panowie
posłowie oczekiwali w niej wprowadzenia w ustawie
o bibliotekach zmiany zezwalającej na łączenie
gminnych bibliotek publicznych z domami czy
ośrodkami kultury lub innymi jednostkami pomoc-
niczymi gminy. Zaskoczenie moje było tym większe,
gdy uświadomiłem sobie, że posłowie ci to doświad-
czone osoby zaangażowane w życie publiczne i spo-
łeczne. Co skłoniło panów posłów do tego typu dzia-
łań? Doprawdy nie wiem.
Gwoli wyjaśnienia przypomnę, że ustawa o biblio-
tekach z 1997 r. w swojej pierwotnej wersji zezwalała
na tego typu działania, co niektórzy samorządowcy
skrzętnie wykorzystali. W konsekwencji powstały
dziwolągi o najprzeróżniejszych nazwach, które na
przykład nie posiadały stosownych środków na in-
formatyzację biblioteki, a obecnie jest to jedno z naj-
poważniejszych zadań polskich bibliotek, natomiast
bibliotekarze, na czele z dyrektorem, byli zobowiąza-
ni do organizowania dożynek, pikników rodzinnych,
występów zespołów artystycznych, wydawania gaze-
ty gminnej i wykonywania wielu innych czynności,
które nie miały nic wspólnego z bibliotekarstwem.
Środowiska bibliotekarskie, a także, co chciałbym
podkreślić, samorządowcy dostrzegli irracjonalność
tego typu sytuacji i w związku z tym w 2001 r. do
wspomnianej ustawy została wprowadzona popraw-
ka, która jednoznacznie zabrania dokonywania tego
typu połączeń.
Wracam do wspomnianej interpelacji. Na szczę-
ście ministerstwo zareagowało na nią poprawnie,
czyli dało odpór temu fantastycznemu pomysłowi,
uzasadniając swoją odpowiedź w sposób następujący:
Powodem wprowadzenia przepisu, który uniemożli-
wia włączanie bibliotek publicznych w strukturę in-
nej jednostki, była ochrona instytucji bibliotecznych.
Fakt połączenia biblioteki z inną instytucją w wielu
wypadkach skutkował silnym ograniczeniem, a na-
wet praktyczną likwidacją działalności bibliotecznej
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Józef Rojek
w gminie. A o tym, drodzy państwo, wie każdy dba-
jący o kulturę doświadczony samorządowiec, jak i
każda osoba autentycznie zainteresowana problema-
tyką bibliotekarstwa.
Na zakończenie wspomnę tylko, że wymieniona
nowelizacja nie rozwiązała problemu, ponieważ tam,
gdzie wcześniej połączono biblioteki z innymi insty-
tucjami, tak zostało do dziś, czyli bibliotekarstwo już
tam upadło albo niedługo tak się stanie. Miałem za-
miar wkrótce przedstawić ministrowi kultury ten
problem i oczekiwać jakichś pilnych jego rozwiązań,
ale muszę przyznać, że panowie posłowie zobligowa-
li mnie do szybszych działań w tej kwestii. Jeżeli
bowiem na samych szczytach władzy, czyli wśród
parlamentarzystów partii rządzącej, drzemie pomysł
powrotu do rozwiązań już dawno uznanych za złe, to
nadszedł czas, żeby jak najszybciej polikwidować w
niektórych gminach te pseudobiblioteczne twory i
zakończyć raz na zawsze wszelką niemerytoryczną
dyskusję na ten temat. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
O zabranie głosu proszę pana posła Stanisława
Steca z klubu Lewica.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Moje oświad-
czenie będzie się składało z dwóch części. W pierwszej
części chciałbym nawiązać do planu stabilności roz-
woju, który został przedstawiony w środę przez mi-
nistra finansów, mówiącego o gwarancjach banko-
wych, gwarancjach i poręczeniach kredytu dla przed-
siębiorstw. Problem jest taki tylko, czy przedsiębior-
stwa oraz ludność będą brać u nas kredyty złotowe.
Dlaczego?
W strefie euro ostatnio obniżono oprocentowanie
z 3,25 punktu do 2,50 punktu, w Wielkiej Brytanii
– z 3 punktów do 2 punktów, w Szwecji – z 3,75 punk-
tu do 2 punktów, a w naszym kraju – z 6 punktów do
5,75 punktu. Jest to stawianie przedsiębiorstw, jak
również ludności, która chce budować mieszkania, w
bardzo trudnej sytuacji. Jest to niekonkurencyjne w
stosunku do banków działających w krajach Unii
Europejskiej.
W związku z tym wzywam Radę Polityki Pienięż-
nej do obniżenia oprocentowania podstawowych stóp
procentowych nie o 0,25 punktu, lecz – w tej sytuacji
jeszcze w tym roku – przynajmniej o 1 punkt. Ma to
dać impuls przedsiębiorstwom do tego, aby były za-
interesowane braniem kredytu, aby były przeświad-
czone, że polski kredyt nie jest najdroższy w krajach
Unii Europejskiej.
Natomiast drugie oświadczenie jest związane z
wczorajszym wydarzeniem o godz. 20.45. Myślę, że
445
większość polskich kibiców oglądała bardzo ciekawy
mecz Lecha Poznań z Deportivo La Coruna, drużyną
hiszpańską. Mimo że Lech tego meczu nie wygrał,
ale pokazał, że w Polsce można pięknie grać, że mamy
zdolnych zawodników i że są szanse na poprawę sy-
tuacji w polskich drużynach. Chciałbym pogratulo-
wać Zarządowi Lecha Poznań, trenerowi Smudzie
oraz wszystkim zawodnikom tego dobrego wyniku,
a szczególnie dobrej gry. Wierzę, że 17 grudnia wy-
grają w Rotterdamie i przejdą do dalszej rundy, gdyż
grają w stylu godnym lidera Ekstraklasy i głównego
kandydata na mistrza Polski w sezonie 2008/2009,
czego serdecznie zawodnikom, trenerowi i Zarządowi
Lecha Poznań życzę. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Druga część była kontrowersyjna, bo na sali są
również kibice innych zespołów.
Głos ma pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma
Obywatelska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dzisiejsze oświad-
czenie dedykuję wszystkim państwu parlamentarzy-
stom z okazji niedawnego otwarcia w Senacie RP
wystawy poświęconej 900-leciu Raciborza.
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Par-
lamentarzyści! To dla nas, raciborzan, ogromny za-
szczyt móc opowiedzieć o starym śląskim mieście w
tak szacownych murach polskiego parlamentu.
Drodzy Państwo! Racibórz to historyczna stolica
Górnego Śląska. To najstarszy ośrodek miejski woj.
śląskiego z bogatym dziedzictwem kulturowo-histo-
rycznym. W tym roku Racibórz świętuje 900 lat od
momentu publikacji pierwszej pisemnej wzmianki o
mieście, która w związku z walkami polsko-moraw-
skimi w 1108 r. pojawiła się na kartach najstarszej
polskiej kroniki Galla Anonima.
Przez dziewięć wieków historia zapisała się tu w
zabytkach architektury i sztuki z prawie wszystkich
epok, które do dziś stanowią o szczególnym kolory-
cie naszego miasta. Do najważniejszych należą go-
tyckie kościoły Wniebowzięcia Najświętszej Marii
Panny oraz św. Jakuba, usytuowane na raciborskim
rynku, które do dziś świadczą o dużym znaczeniu
miasta, w którym prężnie rozwijały się sztuka i ar-
chitektura. Do najcenniejszych dzieł architektury
gotyku należy jednak nazywana „śląską Saint Cha-
pelle” zamkowa kaplica pod wezwaniem św. Toma-
sza z Canterbury. W XIV w. do wschodniej partii
murów i północnej ściany kaplicy dostawiono muro-
wany pałac książęcy.
W Raciborzu zachowały się resztki murów obron-
nych oraz zabytkowa baszta wybudowana w XVI w.
Baszta stała się inspiracją projektantów, grafików i
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
446 Oświadczenia poselskie
Poseł Henryk Siedlaczek
znalazła swoje miejsce w logo promocyjnym miasta,
na monecie oraz na znaczku pocztowym. Charakte-
rystycznym zabytkiem miejskim jest również kolum-
na Matki Boskiej na rynku, wykonana przez Jana
Melchiora Oesterreicha. To późnogotycki kamienny
monument ozdobiony licznymi rzeźbami, w tym po-
dobizną patrona Raciborza – św. Marcelego. Uważa-
ną za największą w Polsce nekropolię czeskich ksią-
żąt Przemyślidów stanowi zaś dawny kościół Domi-
nikanek z 1327 r., gdzie obecnie swoją siedzibę ma
muzeum.
Przez 900 lat wizerunek miasta kształtowały
również wybitne postaci związane z ziemią racibor-
ską. Przytoczę takie nazwiska, jak Mieszko Plątono-
gi – pierwszy książę raciborski, Mikołaj II – książę
raciborsko-opawski, księżniczka raciborska, domini-
kanka Eufemia – Ofka, tytularny książę raciborsko-
-opawski Jan II Żelazny, poeta, romantyk niemiecki,
urodzony w Łubowicach k. Raciborza – Józef von
Eichendorff, Augustyn Weltzel – wybitny dziejopisarz
Górnego Śląska, Arkadiusz (Arka) Bożek – działacz
polityczny wywodzący się z Raciborza, Arnold Lu-
dwig Mendelssohn – sławny kompozytor, który uro-
dził się w Raciborzu, czy urodzony w Rudniku pod
Raciborzem arcybiskup Józef Gawlina, biskup polo-
wy wojsk polskich.
Dziś Racibórz to 58-tysięczne miasto rozwinięte
gospodarczo, przemysłowo i turystycznie. Tu zain-
westowały i ulokowały swe zakłady pracy cztery
spółki notowane na Giełdzie Papierów Wartościo-
wych, zatrudniające znaczną część raciborzan. To
Fabryka Kotłów RAFAKO SA, SGL Carbon Group
SA, Henkel Polska SA i Zakłady Przemysłu Cukier-
niczego Mieszko SA. Trudno pominąć także Spół-
dzielnię Meblarską RAMETA oraz wiele innych
przedsiębiorstw i instytucji, których marka znana
jest w kraju i za granicą.
Racibórz określany jest jako ekologiczna oaza re-
gionu śląskiego, a dowodem na to są wspaniałe atrak-
cje przyrodnicze, m.in. utworzone przez Polską Aka-
demię Nauk jedyne na Śląsku Arboretum Bramy
Morawskiej czy przepiękny leśno-stawowy rezerwat
przyrody Łężczok, stanowiący fragment Cysterskich
Kompozycji Krajobrazowych Rud Wielkich.
Racibórz to miasto otwarte na świat, ducha zmian
i pomysłowość, które ściśle współpracuje z innymi
miastami w kraju i za granicą: Opawą w Czechach,
Roth i Leverkusen w Niemczech, Kaliningradem w
Rosji, Tyśmienicą na Ukrainie, Villeneuve we Fran-
cji, XIV Dzielnicą Budapesztu – Zuglo oraz Kędzie-
rzynem-Koźlem.
Szanowni Państwo! Mam nadzieję, że choć w
wielkim skrócie, ale udało mi się przybliżyć państwu
wizerunek naszego miasta, które zawsze serdecznie
was zaprasza, przywita i ugości. Pragnę złożyć gorą-
ce podziękowania na ręce pana marszałka Senatu
Bogdana Borusewicza za umożliwienie zorganizowa-
nia wystawy. Serdecznie zapraszam do Raciborza i
dziękuję za uwagę.
W związku z moim wystąpieniem chciałbym prze-
kazać panu marszałkowi Szmajdzińskiemu pamiątkę
od Dzieci Czterech Wiatrów z następującą dedykacją
słowami Józefa von Eichendorffa: Pieśń we wszyst-
kich rzeczach drzemie, co śpią wokół nas i śnią. I
świat śpiewa na życzenie, gdy zaklęcie znajdziesz
doń. Panu marszałkowi Sejmu RP Jerzemu Szmaj-
dzińskiemu ku pamięci o Raciborzu i raciborzanach
ofiaruje Henryk Siedlaczek, poseł ziemi raciborskiej
na Sejm RP. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
O zabranie głosu proszę pana posła Marka Matu-
szewskiego, Prawo i Sprawiedliwość.
Proszę uprzejmie.
Poseł Marek Matuszewski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zarówno w tzw.
planie ratunkowym, jak i podczas Międzynarodowej
Konferencji Klimatycznej w Poznaniu pan premier
Donald Tusk sporo uwagi poświęcił wsparciu działań
na rzecz pozyskiwania energii ze źródeł odnawial-
nych. Podobne deklaracje padają w rządowym pro-
jekcie „Polityka energetyczna państwa do roku 2030”,
przygotowanym przez Ministerstwo Gospodarki.
Tymczasem w gminie Zgierz w woj. łódzkim po-
jawia się widmo inwestycji zmierzającej w zgoła od-
wrotnym kierunku. Kopalnia Adamów w Turku
planuje tam uruchomić odkrywkową kopalnię węgla
brunatnego. Inwestor ten stara się o koncesję na roz-
poznanie i potwierdzenie złoża. Działalność i ekspan-
sja Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów oraz całe-
go holdingu BOT pokazuje, że wydobycie i przetwa-
rzanie węgla brunatnego na energię elektryczną to
bardzo dochodowe przedsięwzięcie. Jednak jak nowa
odkrywka miałaby się do światowej tendencji ogra-
niczania emisji dwutlenku węgla do atmosfery?
Ponadto tego typu inwestycja prowadzi do degra-
dacji środowiska naturalnego. Powoduje wysiedlenia
mieszkańców, zarówno tych, którzy dopiero co się
osiedlili i wybudowali, jak i tych, którzy żyją tam i
uprawiają ojcowiznę od wielu pokoleń. Sam jestem
posłem tej ziemi, stamtąd pochodzą też moi rodzice.
Gmina Zgierz, która obecnie jest oazą spokoju i od-
poczynku dla całej aglomeracji łódzkiej, w tej chwili
nie ma gospodarza, gdyż jej wójta odwołano w refe-
rendum. Wierzę zatem, że jej mieszkańcy 14 grudnia
wybiorą na to miejsce nowego, mądrego człowieka,
który potrafi racjonalnie ocenić potrzebę takiej inwe-
stycji na terenie tej pięknej gminy. Zanim jednak
nowy wójt zostanie wybrany warto, aby pan premier
Tusk czy pan wicepremier Waldemar Pawlak, mini-
ster gospodarki, zainteresowali się planowaną od-
 30. posiedzenie Sejmu w dniu 5 grudnia 2008 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Marek Matuszewski
krywką, tak aby jeśli rachunek ekonomiczny i interes
państwa przemówią za jej powstaniem, nie wyrządzi-
ła ona szkody gminie ani jej mieszkańcom.
Mieszkańcy gminy Zgierz to wspaniali Polacy,
ludzie pracowici, kochający swoją ziemię. Z tego miej-
sca chciałbym podziękować wam wszystkim za ogrom
wysiłku i pracy na rzecz gminy Zgierz. Wszystkiego
dobrego! Szczęść wam Boże! (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Jak ostatni głos zabierze pan poseł Dariusz Seliga,
Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Dariusz Seliga:
Dziękuję, pani marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jako poseł ziemi
piotrkowskiej i honorowy dyrektor górniczy z okazji
wczorajszego święta Barbórki chciałbym całej spo-
łeczności górniczej w całej Polsce, ale szczególnie tej
w Bełchatowie, złożyć wyrazy uznania i najserdecz-
niejsze życzenia.
Na sukces największej dzisiaj w Europie, a w przy-
szłości, już niedługo, być może nawet na świecie, ko-
palni węgla brunatnego i elektrowni w Bełchatowie
składa się praca wielu ludzi. Począwszy od górnika,
sztygara, kierownika zakładu, dyrektora zarządu, a
skończywszy na kierowcach i sprzątaczkach. To jest
zespół, który pracuje na ten sukces. To są ludzie, któ-
rych praca na rzecz największego zakładu w tym
regionie, wymaga największego uznania.
Wczorajsza akademia w Bełchatowie, liczba osób,
które zdobyły uznanie społeczne poprzez nadanie im
odznaczeń państwowych i odznaczeń resortowych,
obecność związków zawodowych jakże mocnych, a
(Koniec posiedzenia o godz. 13 min 12)
447
także emerytów, o których to środowisko pamięta,
świadczą o tym, że wszyscy w tym wypadku ponad
podziałami politycznymi zdają sobie sprawę z tego,
jak ważna jest to firma dla tego regionu.
Chciałbym podkreślić, iż rozwój elektrowni i ko-
palni przyczynia się do rozwoju samorządów, które
skupione są wokół Bełchatowa, przyczynia się także
do zwiększenia dbałości o ekologię, zwiększenia licz-
by inwestycji ekologicznych w tym regionie.
Na koniec, składając te serdeczne życzenia, chciał-
bym się zwrócić do rządu Platformy Obywatelskiej, by
podobnie – jak to było za rządów Jarosława Kaczyń-
skiego i Prawa i Sprawiedliwości – wykazywał ogrom-
ną dbałość o Bełchatów, o kopalnię, o elektrownię, bo
jest to niezmiernie ważna firma w całym łańcuchu
bezpieczeństwa energetycznego Polski. Wszystkim
górnikom i ich rodzinom składam najserdeczniejsze
życzenia, kończąc górniczym zawołaniem: Niech żyje
nam górniczy stan! Szczęść Boże! (Oklaski)
Wicemarszałek Jerzy Szmajdziński:
Dziękuję bardzo.
Z pół minuty zrobiło się 3,5, ale takie jest życie.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie.
Informacja o wpływie interpelacji, zapytań oraz
odpowiedzi na nie została paniom i panom posłom
doręczona w druku nr 1395*).
Na tym kończymy 30. posiedzenie Sejmu Rzeczy-
pospolitej Polskiej.
Protokół posiedzenia będzie wyłożony do przej-
rzenia w Sekretariacie Posiedzeń Sejmu.
Zamykam posiedzenie.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszał-
kowską)
*) Teksty interpelacji i zapytań poselskich oraz odpowiedzi
na interpelacje i zapytania – w załącznikach nr 1 i 2 w Aneksie
do Sprawozdania Stenograficznego z 30. posiedzenia Sejmu.
 Porządek dzienny* )

30. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniach 2, 3, 4 i 5 grudnia 2008 r.

1. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o senackim projekcie ustawy o zmianie

ustawy Kodeks postępowania karnego (druki nr 901 i 1300).
2. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie usta-
wy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (druki nr 1183 i 1332).
3. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie usta-
wy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (druki nr 859 i 1299).
4. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych oraz ustawy o obrocie instrumenta-
mi finansowymi (druki nr 1130 i 1335).
5. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury oraz Komisji Samorządu Terytorialnego
i Polityki Regionalnej o komisyjnym projekcie ustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane
oraz niektórych innych ustaw (druki nr 1048 i 1330).
6. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o rządowym projekcie ustawy o koncesji na
roboty budowlane lub usługi (druki nr 834 i 1361).
7. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
o rządowym projekcie ustawy o organizacji rynku rybnego (druki nr 1210 i 1390).
8. Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym i senackim pro-
jektach ustaw o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych (druki nr 1275, 1274 i 1389).
9. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy bu-
dżetowej na rok 2009 (druki nr 1001 i 1298).
10. Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej o poselskim projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (druki nr 1175 i 1357).
11. Sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych o rządowym projek-
cie ustawy o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw
(druki 1167 i 1364).
12. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o poselskim projekcie ustawy o zmianie
ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu
premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych (druki
nr 1375 i 1396).
13. Poselski projekt uchwały w sprawie odwołania pana posła Bronisława Komorow-
skiego z urzędu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (druk nr 1402).
14. Pytania w sprawach bieżących.
15. Informacja bieżąca.
16. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o senackim projekcie usta-
wy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych
za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (druki nr 1227 i 1366).
17. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy
o Państwowym Ratownictwie Medycznym (druki nr 1388 i 1418).
18. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o systemie oświa-
ty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 1343).

*) Zmieniony – patrz s. 410.

 19. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o wyborze Prezy-
denta Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskie-
go oraz ustawy o referendum ogólnokrajowym (druk nr 1391).
20. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy
o substancjach i preparatach chemicznych oraz niektórych innych ustaw (druki nr 1270 i 1363).
21. Sprawozdanie Komisji Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zapobiega-
niu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (druki nr 1381 i 1417).
22. Sprawozdanie Komisji Gospodarki oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze
oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (druki nr 1382 i 1420).
23. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (druki nr 1384 i 1425).
24. Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych in-
nych ustaw (druki nr 1383 i 1398).
25. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o transporcie kolejowym oraz ustawy o ochronie gruntów rolnych i le-
śnych (druki nr 1385 i 1399).
26. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym (druki nr 1386 i 1400).
27. Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym (druki nr 1387 i 1401).
28. Sprawozdanie Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej o stanowisku Se-
natu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego „Pomoc
państwa w zakresie dożywiania” (druki nr 1380 i 1427).
30. Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Samorządu Terytorial-
nego i Polityki Regionalnej o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wspie-
raniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na
rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz niektórych innych ustaw (druki nr 1435 i 1445).
31. Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (druki nr 1433 i 1444).
32. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw doty-
czących przekształceń własnościowych nieruchomości (druk nr 1224).
33. Przedstawiony przez Prezydium Sejmu projekt uchwały w sprawie uczczenia 90. roczni-
cy przyznania kobietom w Rzeczypospolitej Polskiej praw wyborczych (druk nr 1447).
34. Sprawozdanie Komisji Skarbu Państwa o rządowym projekcie ustawy o postępo-
waniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu
stoczniowego (druki nr 1410 i 1446).
35. Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie usta-
wy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (druki nr 1196 i 1424).
36. Głosowanie nad wnioskiem w sprawie skierowania do komisji rządowego projektu
ustawy Prawo prywatne międzynarodowe (druk nr 1277).
37. Sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (druki nr 1109, 1221 i 1221–A) – trzecie czytanie.
38. Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o postępowaniu kompensacyjnym
w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (druk
nr 1410).

Obecni posłowie według załączonej do protokołu listy obecności