Imię i Nazwisko Gliwice, dnia ..10.03.2008..

...Projekt przykładowy..................

PROJEKT Z GEOTECHNIKI NR 1

Zaprojektować fundament pod słup stropu technologicznego w hali przemysłowej dla

poniższych warunków gruntowo – wodnych:

Nr
D
1,8

L
B
Gπ (b)
[I L = 0,39 ]

2,8 m
Ps
4,8

[I D = 0,52 ]

Lokalizacja: .......Gliwice.................

Temat wydał: .........Marian Łupieżowiec..............

1. Zestawienie obciążeń

Na podstawie projektu zintegrowanego przyjęto wartość obciążenia na stopę:

charakterystyczną: Nk = 435 kN, obliczeniową: Nr = 513 kN.

Przyjęto mimośród działania siły pionowej: e0 = 10 mm, co daje moment obliczeniowy:

MBr = 513 × 0,01 = 5,13 kNm, MLr = 513 × 0,01 = 5,13 kNm.

Zestawienie ciężaru własnego stopy oraz zasypki – przyjęto stopę kwadratową 2,0 × 2,0 m
o wysokości 60 cm posadowioną na głębokości 1,2 m:

Obciążenie: charakterystyczne współczynnik obciążenia obliczeniowe

[kN] γf [kN]

Obciążenie z konstrukcji 435 - 513

Stopa fundamentowa 2,0×2,0×0,6×25,0 = 60 1,1 66

Zasypanie wykopu 2,0×2,0×0,6×20,0 = 48 1,2 58

RAZEM 543 - 637

Mr 5,13
Mimośród obciążenia: e = r
= = 0,008 m
N 637

2. Podłoże gruntowe

Parametry charakterystyczne (na podst. PN-81/B-03020):

Moduł Moduł
stan ciężar kąt tarcia ściśliwości ściśliwości
objętościowy
spójność wewn. edometrycznej edometrycznej
Rodzaj gruntu gruntu
[kN/m3] [kPa] [°] pierwotnej, M0 wtórnej, M
IL / ID
[MPa] [MPa]

Glina pylasta Gπ 2,0 × 9,8 = 24

(nie morenowy grunt spoisty IL = 0,39 24 16 24 = 32
skonsolidowany – krzywa b) 19,6 0,75

Piasek średni 1,85 × 9,8 = 95

ID = 0,52 - 33 95 = 106
Ps 18,1 0,9
Piasek średni 2,0 × 9,8 – 10 95
Ps ID = 0,52 - 33 95 = 106
= 9,6 0,9
(pod poziomem wody)
Parametry obliczeniowe:

przyjęto: γm = 0,9
ciężar kąt tarcia Współczynniki nośności
objętościowy
spójność wewn.
Rodzaj gruntu
[kN/m3] [kPa] [°] ND NC NB

Glina pylasta Gπ 19,6 × 0,9 = 24 × 0,9 = 16 × 0,9 =

(nie morenowy grunt spoisty 3,7 10,6 0,5
skonsolidowany – krzywa b)
17,6 21,6 14,4

Piasek średni 18,1 × 0,9 = 33 × 0,9 =

- 17,8 29,5 7,2
Ps 16,3 29,7
Piasek średni 9,6 × 0,9 = 33 × 0,9 =
Ps - 17,8 29,5 7,2
8,6 29,7
(pod poziomem wody)

3. Dobór rodzaju posadowienia

Ze względu na wartości sił działających na fundament oraz warunki gruntowe:

- brak gruntów organicznych
- dla piasku średniego ID > 0,2
- dla gliny pylastej IL < 0,5
- dla wszystkich gruntów edometryczne moduły ściśliwości nie mniejsze niż 1 MPa,

słup hali można posadowić bezpośrednio, jako stopę fundamentową pod słup stropu.

4. Szacunkowe nośności warstw tworzących podłoże

Przyjmujemy: B = L = 1,0 m,
D = 1,0 m,
obliczamy nośność podłoża wg wzoru:
 B  B  B
q f = 1 + 0,3 ⋅  ⋅ N c ⋅ cur + 1 + 1,5 ⋅  ⋅ N D ⋅ D ⋅ γ Dr + 1 − 0,25 ⋅  ⋅ N B ⋅ B ⋅ γ Br ,
 L  L  L
dla gliny pylastej:
q f = 1,3 ⋅ 10,6 ⋅ 21,6 + 2,5 ⋅ 3,7 ⋅ 1,0 ⋅ 17,6 + 0,75 ⋅ 0,5 ⋅ 1,0 ⋅ 17,6 = 467 kPa,

dla piasku średniego (nad poziomem wody gruntowej):

q f = 0 + 2,5 ⋅ 17,8 ⋅ 1,0 ⋅ 17,6 + 0,75 ⋅ 7,2 ⋅ 1,0 ⋅ 16,3 = 871 kPa.

dla piasku średniego (pod poziomem wody gruntowej):

q f = 0 + 2,5 ⋅ 17,8 ⋅ 1,0 ⋅ 17,6 + 0,75 ⋅ 7,2 ⋅ 1,0 ⋅ 8,6 = 829 kPa.
Ponieważ decydujemy się na posadowienie w Gπ (nośność qf = 467 kPa), a poniżej
występujące warstwy mają większą nośność, więc wynika z tego, że podłoże pod
fundamentem jest jednorodne (do głębokości 2⋅B nie występuje warstwa słabsza niż ta, na
której posadawiamy).

5. Dobór głębokości posadowienia

Warunki ograniczające poziom posadowienia od góry:

− Dmin. = 0,5 m,
− głębokość przemarzania – dla Gliwic: hz = 1,0 m,
− do głębokości przemarzania występuje grunt wysadzinowy (glina pylasta) ⇒ D ≥ 1,0 m,
− występowanie słabej warstwy gruntowej blisko powierzchni terenu – brak,
− względy technologiczne i funkcjonalne – fundament powinien być w całości zasypany
gruntem,

Warunki ograniczające poziom posadowienia od dołu:

− występowanie słabej warstwy pod fundamentem – brak,
− względy technologiczne, funkcjonalne – brak,
− względy ekonomiczne – posadowić możliwie najpłycej.

Na podstawie powyższych warunków przyjęto głębokość posadowienia D = 1,0 m.

6. Dobór wymiarów fundamentu

Korzystając z oszacowania nośności podłoża pod stopą oraz wartości obciążeń na nią
przekazywanych, przyjęto stopę kwadratową o wymiarach:

Nr 637
B=L= = = 1,17 m ⇒ przyjęto: B = L = 1,2 m,
qf 467

Ponieważ przyjęte wymiary stopy różnią się o ponad 10% od założonych w zestawieniu,
dlatego zachodzi konieczność korekty.

Korekta zestawienia obciążeń na stopę:

Obciążenie: charakterystyczne współczynnik obciążenia obliczeniowe

[kN] γf [kN]

Obciążenie z konstrukcji 435 - 513

Stopa fundamentowa 1,2×1,2×0,5×25,0 = 18 1,1 20

Zasypanie wykopu 1,2×1,2×0,5×20,0 = 14 1,2 17

RAZEM 467 - 550

Mr 5,13
Mimośród obciążenia: e = = = 0,009 m.
Nr 550

7. Sprawdzenie I stanu granicznego

Ponieważ w przypadku projektowania przedmiotowej stopy zachodzi:
− siła pozioma nie przekracza 10% siły pionowej,
− budowla nie jest usytuowana na zboczu lub w jego pobliżu,
− obok budowli nie przewiduje się głębokich wykopów lub dodatkowego obciążenia,
− mimośród obciążenia e = 0,008 m < 0,035⋅B = 0,042 m,
można skorzystać ze wzoru uproszczonego na sprawdzenie nośności.

Obliczenie nośności podłoża pod stopą w poziomie posadowienia:

 B  B  B
q f = 1 + 0,3 ⋅  ⋅ N c ⋅ cur + 1 + 1,5 ⋅  ⋅ N D ⋅ D ⋅ γ Dr + 1 − 0,25 ⋅  ⋅ N B ⋅ B ⋅ γ Br ,
 L  L  L
q f = 1,3 ⋅ 10,6 ⋅ 21,6 + 2,5 ⋅ 3,7 ⋅ 1,0 ⋅ 17,6 + 0,75 ⋅ 0,5 ⋅ 1,2 ⋅ 17,6 = 468 kPa,

Ze względu na zastosowanie metody stanów granicznych w szacowaniu nośności fundamentu

oraz oznaczenie parametrów geotechnicznych metodą B, współczynnik korekcyjny przyjmuje
wartość:
m = 0,9 ⋅ 0,9 = 0,81

Naprężenie średnie pod stopą fundamentową:

Nr 550
q rs = = = 381 kPa > m ⋅ q f = 0,81 ⋅ 468 = 379 kPa ⇒ warunek
B ⋅ L 1,2 ⋅ 1,2
niespełniony, należy zwiększyć wymiary stopy.
Przyjmujemy wymiary stopy: B = L = 1,3 m, D = 1,0 m, wysokość stopy: H = 0,5 m.

Korekta zestawienia obciążeń na stopę:

Obciążenie: charakterystyczne współczynnik obciążenia obliczeniowe

[kN] γf [kN]

Obciążenie z konstrukcji 435 - 513

Stopa fundamentowa 1,3×1,3×0,5×25,0 = 21 1,1 23

Zasypanie wykopu 1,3×1,3×0,5×20,0 = 17 1,2 20

RAZEM 473 - 556

Mr 5,13
Mimośród obciążenia: e = = = 0,009 m.
Nr 556
Nośność stopy w poziomie posadowienia:

q f = 1,3 ⋅ 10,6 ⋅ 21,6 + 2,5 ⋅ 3,7 ⋅ 1,0 ⋅ 17,6 + 0,75 ⋅ 0,5 ⋅ 1,3 ⋅ 17,6 = 469 kPa,

Naprężenie średnie pod stopą fundamentową:

Nr 556
q rs = = = 329 kPa < m ⋅ q f = 0,81 ⋅ 469 = 379 kPa,
B ⋅ L 1,3 ⋅ 1,3
Wykorzystanie nośności podłoża:
q rs 329
= = 0,87 < 0,90
m⋅qf 379

Naprężenia maksymalne:
Nr 6 ⋅ M r 6 ⋅ M Lr 556 6 ⋅ 5,13 6 ⋅ 5,13
q r max = + 2 B + = + + = 357 kPa <
B⋅L B ⋅L B ⋅ L2 1,3 ⋅ 1,3 1,3 2 ⋅ 1,3 1,3 2 ⋅ 1,3
1,2 ⋅ m ⋅ q f = 1,2 ⋅ 0,81 ⋅ 469 = 456 kPa,
q r max 357
= = 0,78 < 0,90
1,2 ⋅ m ⋅ q f 456
Sprawdzenie warunku na odrywanie (naprężenia minimalne):
Nr 6 ⋅ M r 6 ⋅ M Lr 556 6 ⋅ 25,7 6 ⋅ 25,7
q r min = − 2 B − 2
= − 2 − = 301 kPa > 0,
B⋅L B ⋅L B⋅L 1,3 ⋅ 1,3 1,3 ⋅ 1,3 1,3 ⋅ 1,3 2
Z powyższego wynika, że wymiary stopy są zbyt duże (zbyt duży zapas bezpieczeństwa),
ustalamy: B = L = 1,25 m, D = 1,0 m, wysokość stopy: H = 0,5 m.

Kolejna korekta zestawienia obciążeń na stopę:

Obciążenie: charakterystyczne współczynnik obciążenia obliczeniowe

[kN] γf [kN]

Obciążenie z konstrukcji 435 - 513

Stopa fundamentowa 1,25×1,25×0,5×25,0 = 19,5 1,1 21,5

Zasypanie wykopu 1,25×1,25×0,5×20,0 = 15,6 1,2 18,7

RAZEM 470 - 553

 Mr 5,13
Mimośród obciążenia: e = r
= = 0,009 m.
N 553
Nośność stopy w poziomie posadowienia:

q f = 1,3 ⋅ 10,6 ⋅ 21,6 + 2,5 ⋅ 3,7 ⋅ 1,0 ⋅ 17,6 + 0,75 ⋅ 0,5 ⋅ 1,25 ⋅ 17,6 = 469 kPa,

Naprężenie średnie pod stopą fundamentową:

Nr 553
q rs = = = 354 kPa < m ⋅ q f = 0,81 ⋅ 469 = 379 kPa,
B ⋅ L 1,25 ⋅ 1,25
Wykorzystanie nośności podłoża:
q rs 354
= = 0,93 > 0,90
m⋅qf 379

Naprężenia maksymalne:
Nr 6 ⋅ M Br 6 ⋅ M Lr 553 6 ⋅ 5,13 6 ⋅ 5,13
q r max = + 2 + 2
= + + = 385 kPa <
B⋅L B ⋅L B⋅L 1,25 ⋅ 1,25 1,25 ⋅ 1,25 1,25 2 ⋅ 1,25
2

1,2 ⋅ m ⋅ q f = 1,2 ⋅ 0,81 ⋅ 469 = 456 kPa,

Sprawdzenie warunku na odrywanie (naprężenia minimalne):
Nr 6 ⋅ M Br 6 ⋅ M Lr 556 6 ⋅ 25,7 6 ⋅ 25,7
q r min = − 2 − 2
= − − = 323 kPa > 0,
B⋅L B ⋅L B⋅L 1,25 ⋅ 1,25 1,25 ⋅ 1,25 1,25 ⋅ 1,25 2
2

Podsumowywując powyższe obliczenia można stwierdzić, że warunki I stanu granicznego

zostały spełnione dla: B = L = 1,25 m, D = 1,0 m, wysokość stopy: H = 0,5 m.

8. Sprawdzenie II stanu granicznego

Wyznaczenie osiadania pod środkiem fundamentu. Obciążenie charakterystyczne działające

poprzez stopę fundamentową na podłoże: N k = 470 kN.
B
Podłoże dzielimy na warstwy o miąższości nie większej niż = 0,63 m .
2
 Nk

D = 1,0
1,8
Gπ B 0

0,5 0,5 0,5 0,5 0,5 0,5 0,5 0,5 0.4 0,4
1
2
1,0

3
4

Ps 5
6
7
3,8

8
9
10
0,8

11

Wyznaczenie naprężeń początkowych:

σ zρ ,poz. terenu = 0,0 kPa,

σ zρ 0 = γ Gπ ⋅ D = 19,6 ⋅ 1,0 = 19,6 kPa,
σ zρ1 = σ zρ 0 + γ Gπ ⋅ h0−1 = 19,6 + 19,6 ⋅ 0,4 = 27,4 kPa,
σ zρ 2 = σ zρ1 + γ Gπ ⋅ h1−2 = 27,4 + 19,6 ⋅ 0,4 = 35,2 kPa,
σ zρ 3 = σ zρ 2 + γ Ps ⋅ h2−3 = 35,2 + 18,1 ⋅ 0,5 = 44,3 kPa,
σ zρ 4 = σ zρ 3 + γ Ps ⋅ h3−4 = 44,3 + 18,1 ⋅ 0,5 = 53,4 kPa,
σ zρ 5 = σ zρ 4 + γ ' Ps ⋅h4−5 = 53,4 + 9,6 ⋅ 0,5 = 58,2 kPa,
σ zρ 6 = σ zρ 5 + γ ' Ps ⋅h5−6 = 58,2 + 9,6 ⋅ 0,5 = 63,0 kPa,
σ zρ 7 = σ zρ 6 + γ ' Ps ⋅h6−7 = 63,0 + 9,6 ⋅ 0,5 = 67,8 kPa,
σ zρ 8 = σ zρ 7 + γ ' Ps ⋅h7−8 = 67,8 + 9,6 ⋅ 0,5 = 72,6 kPa,
σ zρ 9 = σ zρ 8 + γ 'Ps ⋅h8−9 = 72,6 + 9,6 ⋅ 0,5 = 77,4 kPa,
σ zρ10 = σ zρ 9 + γ ' Ps ⋅h9−10 = 77,4 + 9,6 ⋅ 0,5 = 82,2 kPa,
σ zρ11 = σ zρ10 + γ 'Ps ⋅h10−11 = 82,2 + 9,6 ⋅ 0,8 = 89,9 kPa.
Średni nacisk pod stopą fundamentową:
Nk 470
q sr = = = 300,8 kPa.
B ⋅ L 1,25 ⋅ 1,25
Naprężenia wtórne:

σ zs = σ zρ 0 ⋅η m , ηm – na podstawie nomogramu Z2-12.

z
z = 0,0 m, = 0,0, η m = 1,00 ⇒ σ zs 0 = 19,6 ⋅1,00 = 19,6 kPa,
B
z
z = 0,4 m, = 0,286, η m = 0,90 ⇒ σ zs1 = 19,6 ⋅ 0,90 = 17,6 kPa,
B
z
z = 0,8 m, = 0,571, η m = 0,63 ⇒ σ zs 2 = 19,6 ⋅ 0,63 = 12,3 kPa,
B
z
z = 1,3 m, = 0,929, η m = 0,37 ⇒ σ zs3 = 19,6 ⋅ 0,37 = 7,3 kPa,
B
z
z = 1,8 m, = 1,286, η m = 0,24 ⇒ σ zs 4 = 19,6 ⋅ 0,24 = 4,7 kPa,
B
z
z = 2,3 m, = 1,643, η m = 0,16 ⇒ σ zs5 = 19,6 ⋅ 0,16 = 3,1 kPa,
B
z
z = 2,8 m, = 2,000, η m = 0,11 ⇒ σ zs 6 = 19,6 ⋅ 0,11 = 2,2 kPa,
B
z
z = 3,3 m, = 2,357, η m = 0,08 ⇒ σ zs 7 = 19,6 ⋅ 0,08 = 1,6 kPa,
B
z
z = 3,8 m, = 2,714, η m = 0,06 ⇒ σ zs8 = 19,6 ⋅ 0,06 = 1,2 kPa,
B
z
z = 4,3 m, = 3,071, η m = 0,04 ⇒ σ zs9 = 19,6 ⋅ 0,04 = 0,8 kPa,
B
z
z = 4,8 m, = 3,429, η m = 0,03 ⇒ σ zs10 = 19,6 ⋅ 0,03 = 0,6 kPa,
B
z
z = 5,6 m, = 4,000, η m = 0,025 ⇒ σ zs11 = 19,6 ⋅ 0,025 = 0,5 kPa.
B

Naprężenia dodatkowe:

σ zd = (q − σ zρ 0 )⋅η s , ηs – na podstawie nomogramu Z2-13.

z
z = 0,0 m, = 0,0, η s = 1,00 ⇒ σ zd 0 = (300,8 − 19,6 ) ⋅ 1,00 = 281,2 kPa,
B
z
z = 0,4 m, = 0,286, η s = 0,68 ⇒ σ zd 1 = 281,2 ⋅ 0,68 = 191,2 kPa,
B
z
z = 0,8 m, = 0,571, η s = 0,47 ⇒ σ zd 2 = 281,2 ⋅ 0,47 = 132,2 kPa,
B
z
z = 1,3 m, = 0,929, η s = 0,30 ⇒ σ zd 3 = 281,2 ⋅ 0,30 = 84,4 kPa,
B
 z
z = 1,8 m, = 1,286, η s = 0,19 ⇒ σ zd 4 = 281,2 ⋅ 0,19 = 53,4 kPa,
B
z
z = 2,3 m, = 1,643, η s = 0,13 ⇒ σ zd 5 = 281,2 ⋅ 0,13 = 36,6 kPa,
B
z
z = 2,8 m, = 2,000, η s = 0,10 ⇒ σ zd 6 = 281,2 ⋅ 0,10 = 28,1 kPa,
B
z
z = 3,3 m, = 2,357, η s = 0,07 ⇒ σ zd 7 = 281,2 ⋅ 0,07 = 19,7 kPa,
B
z
z = 3,8 m, = 2,714, η s = 0,06 ⇒ σ zd 8 = 281,2 ⋅ 0,06 = 16,9 kPa,
B
z
z = 4,3 m, = 3,071, η s = 0,05 ⇒ σ zd 9 = 281,2 ⋅ 0,05 = 14,1 kPa,
B
z
z = 4,8 m, = 3,429, η s = 0,04 ⇒ σ zd 10 = 281,2 ⋅ 0,04 = 11,2 kPa,
B
z
z = 5,6 m, = 4,000, η s = 0,03 ⇒ σ zd 11 = 281,2 ⋅ 0,03 = 8,4 kPa.
B
Wykresy naprężeń pierwotnych, wtórnych i dodatkowych:

Gπ
1,8

19,6
17,6 281,2 [kPa]
27,4
35,2 12,3 191,2
132,2
44,3 7,3
1,0

84,4
53,4 4,7

58,2 3,1
53,4 σ zd
Ps 36,6
63,0 2,2
28,1
67,8 1,6 z max
19,7
3,8

72,6 1,2
16,9
77,4 0,8

σ zρ 82,2 0,6
14,1

11,2

89,9 0,5 8,4

z [m]

Wyznaczenie głębokości aktywnej:

warunek: σ zd ≤ 0,3 ⋅ σ zρ jest spełniony na głębokości: zmax = 3,3 m

σ zd = 19,7 kPa ≤ 0,3 ⋅ σ zρ = 0,3 ⋅ 67,8 = 20,3 kPa .

Obliczenie osiadań:

Osiadanie warstwy gruntu: s =

(
λ ⋅ σ zs1 + σ zs 2 ⋅ h) +
(σ zd
1
)
+ σ zd 2 ⋅ h
,
2⋅M 2⋅M0
przyjmujemy: λ = 1,0 (czas budowy ponad 1 rok).

1,0 ⋅ (19,4 + 17,6 ) ⋅ 0,4 (281,2 + 191,2 ) ⋅ 0,4

s 0−1 = + = 0,2 + 3,9 = 4,1 mm,
2 ⋅ 32 2 ⋅ 24
 1,0 ⋅ (17,6 + 12,3) ⋅ 0,4 (191,2 + 132,2 ) ⋅ 0,4
s1− 2 = + = 0,2 + 2,7 = 2,9 mm,
2 ⋅ 32 2 ⋅ 24

1,0 ⋅ (12,3 + 7,3) ⋅ 0,5 (132,2 + 84,4 ) ⋅ 0,5

s 2 −3 = + = 0,0 + 0,6 = 0,6 mm,
2 ⋅ 106 2 ⋅ 95

1,0 ⋅ (7,3 + 4,7 ) ⋅ 0,5 (84,4 + 53,4 ) ⋅ 0,5

s 3− 4 = + = 0,0 + 0,4 = 0,4 mm,
2 ⋅ 106 2 ⋅ 95

1,0 ⋅ (4,7 + 3,1) ⋅ 0,5 (54,4 + 36,6 ) ⋅ 0,5

s 4 −5 = + = 0,0 + 0,2 = 0,2 mm,
2 ⋅ 106 2 ⋅ 95

1,0 ⋅ (3,1 + 2,2 ) ⋅ 0,5 (36,6 + 28,1) ⋅ 0,5

s5− 6 = + = 0,0 + 0,2 = 0,2 mm,
2 ⋅ 106 2 ⋅ 95

1,0 ⋅ (2,2 + 1,6 ) ⋅ 0,5 (28,1 + 19,7 ) ⋅ 0,5

s 6 −7 = + = 0,0 + 0,1 = 0,1 mm.
2 ⋅ 106 2 ⋅ 95

Osiadanie całkowite: s = ∑ s i = 8,5 mm < sdop. = 50 mm

(tab. 4 Normy – Hale przemysłowe).
Warunek II stanu granicznego został spełniony.
9. Wymiarowanie zbrojenia stopy

Ostatecznie przyjmujemy stopę prostopadłościenną o wysokości H = 0,50 m. Obliczenia

przeprowadzamy metodą wydzielonych wsporników prostokątnych.

h0
I
σmax

Maksymalny odpór gruntu działający na stopę: σmax = 385 kPa.

1
Moment siły działający na stopę w przekroju I – I: M I − I = σ max ⋅ (B − bs ) ⋅ L ,
2
8
obliczenia przeprowadzamy dla danych: B = L = 1,25 m, bs = 0,40 m:
1
⋅ 385 ⋅ (1,25 − 0,40 ) ⋅ 1,25 = 43,5 kNm.
2
M I −I =
8
Zakładamy h0 = 50 – 4 – 3 = 43 cm, ramię sił wewnętrznych: z = 0,9⋅h0, stal zbrojeniowa
St3S-b (A-I): fyd = 210 MPa, obliczamy potrzebny przekrój zbrojenia:
M I −I 43,5
As = = = 5,35 cm 2 ,
0,9 ⋅ h0 ⋅ f yd 0,9 ⋅ 0,43 ⋅ 210 ⋅ 10 3
przyjmujemy 5 prętów φ 12 ⇒ Asrz. = 5,65 cm2 .

1250 − 2 ⋅ 70 1,2 ⋅ h = 1,2 ⋅ 500 = 600 mm

Rozstaw prętów l = = 278 mm > min . ,
4  250 mm
Ze względu na zbyt duży rozstaw prętów, przyjmujemy konstrukcyjnie:
1250 − 2 ⋅ 70
6 prętów φ 12 ⇒ Asrz. = 6,79 cm2 , w rozstawie: l = = 222 mm < 250 mm
5

Ponieważ stopa fundamentowa jest mała, to przyjmujemy ten sam rozstaw wkładek – bez
zagęszczania i bez skracania ich długości.
Przyjęto beton C20/25.
Ponieważ wysokość stopy: H = 500 mm > 0,3 ⋅ (B – bs) = 0,3 ⋅ (1400 – 400) = 300 mm, nie
ma potrzeby sprawdzenia przebicia stopy.

Obliczenia statyczne zakończono.