Professional Documents
Culture Documents
Do tej
ostatniej ostatniej możemy zaliczyć promieniowanie radiowe, mikrofalowe, podczerwone
oraz światłą widzialne. Natomiast promieniowanie jonizujące powstaje w bardzo wielu
procesach, np.: w substancjach promieniotwórczych, gdzie jest wynikiem przemian
jądrowych, a więc zmiany w układzie nukleonów w jądrze, której to zmianie towarzyszy
zmiana energii układu.
• Promieniowanie naturalne
Promieniowanie naturalne jest to promieniowanie, które normalnie i stale istnieje na Ziemi i
jest niezależne od działalności człowieka. Pochodzi głównie z dwóch źródeł: z przestrzenie
kosmicznej (większą jego część stanowi promieniowanie emitowane na Słońcu w drodze
przemian jądrowych) oraz ze źródeł ziemskich, którymi są naturalne pierwiastki
promieniotwórcze, głównie uran, tor i potas, które dają przeciętne napromieniowanie dawką
0,4 mSv rocznie i jest ona bardzo zróżnicowana w zależność od rodzaju gleby. Wielkość
naturalnego napromieniowania w większości okolic Ziemi wynosi od kilkudziesięciu do stu
kilku milimetrów na rok, co odpowiada wartości około 3 remów na jedno pokolenie ludzkie i
około 7 remów w ciągu średniego życia ludzkiego. Poziom naturalnego promieniowania
zależy od szerokości geograficznej, składu podłoża, wysokości nad poziomem morza i szeregu
innych czynników. Zdrowotne aspekty opalania są przez medycynę potwierdzone i
niepodważalne. Pozytywny wpływ promieni ultrafioletowych na produkcję niezbędnej do
życia, można powiedzieć: słonecznej prowitaminy D3 czy też leczenie wielu schorzeń skóry
to codzienność, o której wiemy, ale często - w dobie medialnej nagonki na słońce -
zapominamy. Poniżej przedstawiamy najważniejsze pozytywne i negatywne strony opalania,
czyli wpływ promieni ultrafioletowych na organizm człowieka.
2010-05-06
Promieniowanie UV
UVC (100-280nm),
UVB (280-320nm),
UVA (320-400nm).
UVC jest promieniowaniem o najkrótszej długości fali, tj. do 290 nm. Ma najwyższą energię,
jest silnie rumieniotwórcze, ale prawie całkowicie pochłaniane przez warstwę ozonową
atmosfery i w normalnych warunkach nie dociera na powierzchnię Ziemi. Promieniowanie
UVB, o długości fali od 290 do 320 nm, ma bardzo silne właściwości rumieniotwórcze,
wzmaga syntezę barwnika skóry i jest odpowiedzialne za oparzenia skóry. UVA jest
promieniowaniem o długości 320-400 nm, jest mniej rumieniogenne, ale za to bardziej
barwnikotwórcze od UVB. Ilość UVA docierająca do powierzchni Ziemi jest znacznie
większa niż UVB. Wysokie dawki UVA mogą wzmacniać odczyny rumieniowe i zwiększać
niekorzystne efekty biologiczne promieniowania UVB.
MED* na skórze po nałożeniu ochrony SPF = MED* na skórze po nałożeniu ochrony / MED
na skórze bez ochrony
MED - minimal erythema dose - minimalna dawka rumieniowa. Jest to najmniejsza dawka
promieniowania ultrafioletowego potrzebna do wywołania reakcji zapalnej, objawiającej się
zaczerwienieniem skóry.
Tej miary nie należy jednak brać zbyt dosłownie: w praktyce ludzie nakładają mniejszą ilość
preparatu ochronnego niż w warunkach laboratoryjnych. Poza tym jego działanie ochronne
zmniejszają dodatkowo takie czynniki jak kąpiel, ścieranie ręcznikiem i pocenie się skóry.
Aby utrzymać właściwą ochronę przed promieniowaniem UV, konieczne jest kilkukrotne
aplikowanie preparatu na skórę w czasie przebywania na słońcu.Dużo trudniejsza jest ocena
wskaźnika ochrony przed promieniowaniem UVA. Brakuje ujednoliconych metod badania
SPF dla tego zakresu promieniowania, dlatego na opakowaniach preparatów ochronnych
widnieją różne parametry określające współczynnik ochrony przed UVA: IPD, PPD lub po
prostu UVA.
IPD (Immediate Pigment Darkening) oraz PPD (Persistent Pigment Darkening) to metody,
w których bada się efekty działania promieniowania UVA po 1 minucie od zakończenia
ekspozycji na to promieniowanie (IPD) lub po 2-24 godzinach (PPD). Wartości faktorów
określają stosunek ilości promieniowania UVA potrzebnej do wywołania widocznej reakcji
na skórze chronionej i niechronionej filtrem UVA.
Stosowanie preparatów ochronnych przed światłem może zapobiec nie tylko występowaniu
odczynów ostrych: oparzenia słonecznego, reakcji fototoksycznych i fotoalergicznych, ale
również zmniejsza ryzyko występowania nowotworów skóry. Unikanie ostrych oparzeń ma
szczególne znaczenie w zapobieganiu rozwojowi czerniaka złośliwego. Udowodnione jest
również działanie prewencyjne środków ochronnych w powstawaniu zmian typu rogowacenia
słonecznego i starzenia się słonecznego skóry. W przypadku niektórych fotodermatoz
stosowanie ochrony przeciwsłonecznej może być bardzo ważnym elementem leczenia.
Pacjenci z chorobami z nadwrażliwością na światło powinni stosować preparaty
o maksymalnym wskaźniku ochrony przed UVB, a także w miarę możliwości UVA. Choć
stosowanie ochrony przeciwsłonecznej jest najbardziej oczywiste latem, należy pamiętać, że
warto stosować ją przez cały rok - po to, by zapewnić skórze zdrowie i piękny wygląd.
Najwyższy faktor
- SPF 50+ - jest zarezerwowany dla preparatów, które według dotychczas stosowanych miar
osiągały SPF 60 lub więcej.
Ochrona SPF
Niska 2 - 4 - 6
Średnia 8 - 10 - 12
Wysoka 15 - 20 - 25
Bardzo wysoka 30 - 40 - 50
Ultrawysoka 50+