1

ks I. a. Atak na religię
b. Pochwała Epikura — jako męża zwalczającego ją swymi racjonalnymi poglą-
dami
c. Religia unieszczęśliwia i wiedzie do zła (coś tam o zabiciu kogoś w ofierze)
d. Wiedza daje szczęście i rozprasza lęki
e. Wykład o naturze świata
• Nic nie powstaje z niczego (woda przesiąkająca przez skałę)
• Wszystko powstaje z atomów
• Atomy są niepodzielne, niezniszczalne (rzeczy są zniszczalne) i nieprze-
nikliwe
• Istnieje próżnia bo np. (jakże inaczej woda mogłaby przeciskać się przez
skałę)
• Jak nic nie powstaje z niczego, nic nie znika
• Świat nie ma granic
f. Odpór innym Filozofom.

ks II. a. Pochwała filozofii

Miło w czas burzy morskiej, gdy sam życia nie narażasz
Patrzeć z brzegu na trudy wichrem gnanego żeglarza
(. . .)
Miło też walkę mężów oglądać w wielkich bojach,
Gdy z daleka bezpieczna całość i wolność twoja,
Ale najmilej zająć wyniosłe miejsce na szczytach
Myśli, rządzi wiedza, wysiłkiem zdobyta,
Skąd byś pogodnie patrzył na wszystkich wokoło bliźnich,
Jak; drogi życia szukając, po ziemskiej błądzą ojczyźnie
b. Atomy się zderzają; taki Newtonowski prawie mechanicyzm;
c. Atomy poruszają się cały czas; Jest zależność pomiędzy gęstością objętościową
atomów a wagą/twardością/nieprzenikalnością ciał;
d. Zaobserwował coś na kształt ruchów Browna w ruchu pyłków poruszających
się w promieniu słońca.
e. Świat nie jest stworzony przez Bogów; nie ma opaczności.
f. Siły, prawo Archimedesa. Atomy w próżni zawsze spadają, to powietrze/woda
wypycha w górę ogień/drewno.
g. Odchylenia w biegu Atomów;
h. Wolna wola bierze się z ciał a nie tych odchyleń całych.
i. Ilość atomów się nie zmienia w czasie
j. Jest skończenie wiele typów atomów.

ks III.

Pyt 1. Autor, adresat, okoliczności powstania poematu

Pyt 2. Relacja autora do Epikura Epikur jest the men super gość. Lukrecjusz jako
mierny uczeń kroczy po jego tropie.
 2

Pyt 3. 3. Fizyka

a. główne tezy atomizmu

• Nic nie powstaje z niczego (woda przesiąkająca przez skałę)
• Wszystko powstaje z atomów
• Atomy są niepodzielne, niezniszczalne (rzeczy są zniszczalne) i nieprze-
nikliwe
• Istnieje próżnia bo np. (jakże inaczej woda mogłaby przeciskać się przez
skałę)
• Jak nic nie powstaje z niczego, nic nie znika
• Świat nie ma granic
• Atomy są różne; mają różne kształty (acz są niejako małe)
b. kosmogonia i kosmologia: przyczyny powstawania i ginięcia świata, cyklicz-
ność
Wszystko powstaje i się rozpada, ale materia jest wieczna. Zmieniają się tylko
jej układy.
Wszystko powstaje w gatunkach — nic nie jest jednostkowe; światy też. Gdy
świat był młody żyło się łatwiej i lepiej. Teraz robotnicy pracują w znoju na
kawałek chleba.
Świat nie jest wieczny bo: potrzebuje wciąż nowego światął słońca (energia),
wszystko się rozpada (entropia).
Powstanie świata: masa różnych atomów Te lżejsze poszły w górę i stworzyły
słońce i niebiosa. Te cięższe spadły w dół i stworzyły ziemię.
c. natura bogów i ich relacja do świata Bogowie są niezależni od świata. Sa ukon-
tentowani swoją boską naturą. Są poza/ponad światem. Żyją w niebieskich
przestworzach i ni jak ich nie obchodzą zarówno ludzie i ich modły.
Bogowie i ludzie są w niezależnych od siebie sferach — my ich umysłem nie
dotkniemy; oni naszych spraw też (bowiem relacja pojmowania jest zwrotna).
d. antropologia - powstanie, struktura bytowa (dusza-ciało), ginięcie człowieka
Dusza jest materialna. Dusza jest z malutkich ciałek co są istotą gorąca.
Dusza nie mieszka w członkach, dusza nie mieszka w ciele w ogóle (nie jest
harmonią), jęcz jest tym gorącym tchnieniem życia co przez żyły wypływa.
Atomy tworzące dusze są niezmiernie drobne i delikatne. Jest ich wiele i od
ich proporcji zależy charakter.
Dusza jest ściśle związania z ciałem — ciało nie ma czucia
Duch a dusza To duch trzyma duszę w ciele. (Duch to chyba Wola a dusza
to materia woli)
Dusza jest śmiertelna. Dusza rozwija się razem z ciałem (uczenie się) i razem
z nim powoli upada (Demencja) więc i umiera.
Dusza i ciało są nierozłączne. Bo ciało żywi duszę (pewnie podsyca ogień), a
dusza jest motorem — układem kontrolnym ciała (kontroluje homeostazę)

Pyt 4. Etyka

a. rozumienie celu człowieka Na początku nie było społeczeństwa — każdy se

sam polował. Ale potem człowiek zrozumiał że jak dostanie w łeb, a nikt nie
 3

zabierze go do szałasu i nie otuli, to zemrze. Więc zrobili rodzinę i odkryli

ogień.
b. rozwiązanie problemu lęku przed bogami i przed śmiercią
Co jest wieczne jest albo niewzruszone — jak kamień (ale przecież odczuwa
tylko to co miękkie; albo bo nie zna uderzeń — jest próżnią). Czyli śmiertel-
ność jest immanentną cechą człowieka.
Cóż ma śmierć do człowieka. Nie boimy się tego że mamy dwie ręce, dlaczego
więc boimy się śmierci.
Nawet gdyby dusza bytowała po śmierci cóż dla nas — człowiek jest zespole-
niem duszy z ciałem.
Śmierć uwalnia od trosk. Po śmierci nie ma kar.