Slajd 4

flaga

Slajd 5
NATO - sojusz polityczno - wojskowy państw Europy Zachodniej, Stanów Zjednoczonych i
Kanady powołany w Waszyngtonie 4 kwietnia 1949r. na podstawie uchwalonej przez Senat
Amerykański w czerwcu 1948r. tzw. rezolucji Vandenberga, która wzywała do tworzenia
bloków militarnych w celu zapobiegania sowieckiemu zagrożeniu.

Slajd 6
pierwotnymi członkami paktu północno atlantyckiego były: Dania, Belgia, Francja (która w
roku 1966 wystąpiła ze struktur wojskowych Paktu, pozostając jedynie w strukturach
politycznych), Holandia, Kanada, Islandia, Luksemburg, Portugalia, Norwegia, USA, Wielka
Brytania i Włochy.

Slajd 7
Każde z państw przystępuje do NATO dobrowolnie, po przeprowadzeniu debaty publicznej
oraz stosownej ratyfikacyjnej procedury parlamentarnej. Pakt Północnoatlantycki gwarantuje
swoim członkom suwerenne prawa, ale także nakłada zobowiązania międzynarodowe, które
należy bezwzględnie respektować.

Slajd 8
18 lutego 1952 do Paktu przystąpiły Grecja i Turcja, Grecja wycofała się ze struktur
wojskowych po kryzysie cypryjskim w 1974, powróciła jednak do nich w 1980r.. 5 maja
1955- RFN, a 30 maja 1982 Hiszpania, która jednak nie uczestniczy w strukturach
wojskowych. 3 października 1990r. NATO powiększyło się o terytorium NRD, po
przyłączeniu jej landów do RFN. 12 marca 1999 do NATO przystąpiły pierwsze państwa
należące dawniej do Układu Warszawskiego: Czechy, Węgry i Polska, 29 marca 2004 w
największej rundzie rozszerzenia w historii sojuszu przystąpiły Bułgaria, Estonia, Łotwa,
Litwa, Rumunia, Słowacja i Słowenia, a 1 kwietnia 2009 Albania i Chorwacja.

Slajd 9
NATO liczy 28 członków. Najnowszymi członkami NATO są Albania i Chorwacja,
Potencjalnymi kandytami do członkostwa w NATO są: Gruzja, Finlandia, Serbia, Szwecja.
Oficjalnymi kandydatami do członkostwa w sojuszu są Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra i
Macedonia .

Slajd 10
28 państw członkowskich NATO:
Albania (od 2009) Belgia (od 1949) Bułgaria (od 2004) Chorwacja (od 2009)
Czechy (od 1999) Dania (od 1949) Estonia (od 2004) Francja (od 1949)
Grecja (od 1952) Hiszpania (od 1982) Holandia (od 1949) Islandia (od 1949)
Kanada (od 1949) Litwa (od 2004) Luksemburg (od 1949) Łotwa (od 2004)
Niemcy (od 1955) Norwegia (od 1949) Polska (od 1999) Portugalia (od 1949)
Rumunia (od 2004) Słowacja (od 2004) Słowenia (od 2004) Stany Zjednoczone (od
1949)
Turcja (od 1952) Węgry (od 1999) Wielka Brytania (od 1949) Włochy (od 1949)

Slajd 11
Państwa członkowskie NATO na mapie

Slajd 12
Początkowym celem istnienia organizacji była obrona militarna przed atakiem ZSRR. Potem
stał się on elementem utrzymania równowagi strategicznej między Wschodem i Zachodem.
Po rozpadzie Układu Warszawskiego spełniał rolę stabilizacyjną podejmując działania
zapobiegające rozprzestrzenianiu konfliktów lokalnych

Slajd 13
Podstawowym aktem prawnym, będącym podstawą działania NATO jest Traktat
Północnoatlantycki, podpisany w Waszyngtonie 4 kwietnia 1949. traktat zawiera 14
artykułów określających najważniejsze zobowiązania sojuszników wobec siebie z osobna, jak
i Sojuszu jako całości.

Slajd 14 i 15
Artykuł 5 traktatu oryginał

Slajd 16
Artykułu 5., który mówi o tym, że atak zbrojny z zewnątrz zwrócony przeciwko jednemu lub
kilku państwom członkowskim traktowany będzie jako atak przeciwko całej organizacji.
Zawarta w tym artykule formuła do wspólnej akcji jest szczególnym rodzajem solidarności
wojskowej między członkami Sojuszu. NATO jest organizacją stawiającą sobie za cel
zbiorową ochronę swoich członków, jako podstawę zachowania pokoju i umocnienia
bezpieczeństwa międzynarodowego. Z prawnomiędzynarodowego punktu widzenia NATO
jest międzynarodową organizacją opartą na sojuszniczym systemie bezpieczeństwa.

Slajd 17
Zgodnie z Traktatem Waszyngtońskim każde państwo członkowskie zobowiązuje się
przyczyniać do rozwoju pokojowych i przyjaznych stosunków międzynarodowych.

Głównym celem Sojuszu jest zagwarantowanie – środkami politycznymi i militarnymi –

wolności i bezpieczeństwa wszystkim państwom członkowskim.

Slajd 18
NATO wykonuje podstawowe zadania w zakresie bezpieczeństwa:
- zapewnia fundament trwałego bezpieczeństwa w Europie, opartego na rozwoju instytucji
demokratycznych i pokojowym rozwiązywaniu konfliktów;
- zapewnia środki odstraszania i obrony przed jakąkolwiek formą ataku na terytorium
każdego państwa członkowskiego;
- rozwija bezpieczeństwo międzynarodowe poprzez stałą i aktywną współpracę ze wszystkimi
państwami partnerskimi należącymi do programu Partnerstwo dla Pokoju (PdP) oraz
Euroatlantyckiej Rady Partnerstwa;
- wysyła swoje misje wojskowe do państw, na terytorium, których toczy się konflikt zbrojny,
celem zażegnania tego konfliktu.

Slajd 19
Kwatera główna NATO mieści się w Brukseli.
Najwyższym i jedynym organem statutowym jest Rada Atlantycka, która ustanawia inne
organy i ustala ich kompetencje. Zbiera się kilka razy w roku na szczeblu ministerialnym, ale
praktycznie obraduje stale w osobach stałych przedstawicieli w randze ambasadorów.
Pracami Rady kieruje sekretarz generalny. Do najważniejszych zadań Rady zalicza się:
konsultacje polityczne pomiędzy członkami, wyznaczanie dyrektyw dla władz wojskowych,
obronę cywilną, ustalanie wysiłku zbrojeniowego państw członkowskich.

Slajd 20
Najwyższym organem wojskowym jest Komitet Wojskowy, w skład którego wchodzą
szefowie sztabów wszystkich państw członkowskich oprócz Islandii. najwyższym dowódcą
sił sojuszniczych (Supreme Allied Commander Europe - SACEUR) zgodnie z niepisaną
zasadą jest zawsze amerykański generał, który pełni równolegle funkcję szefa Dowództwa
Europejskiego sił zbrojnych USA.

Obszar strategiczny dzieli się na trzy dowództwa: Europy – SACEUR, z siedzibą w

Brukseli, Oceanu Atlantyckiego – SACLANT, z siedzibą w Norfolk (Stany Zjednoczone)
i kanału La Manche – CHANCOM, z siedzibą w Portsmouth (Wielka Brytania), oraz
jedną strategiczną Grupę Regionalną Kanada–Stany Zjednoczone. Początkowo NATO
funkcjonowało zgodnie z doktryną masowego odwetu, a od 1961 elastycznego
reagowania. Po rozpadzie bloku sowieckiego, Pakt szuka nowej doktryny

Slajd 21
Spotkanie na szczycie NATO 2002 praga