You are on page 1of 857

Chapter 1:

1PESŢD[OJLVƒZULPXOJLB

Prawa autorskie
© 2005 Adobe Systems Incorporated. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Podręcznik użytkownika Adobe® Photoshop® CS2 dla systemów Windows® i Macintosh
Ten podręcznik, jak również opisane w nim oprogramowanie jest dostarczany na mocy licencji i może być używany lub kopiowany
w oparciu o postanowienia tej licencji. Poza sytuacjami dozwolonymi przez postanowienia licencji, zabronione jest powielane,
przechowywanie w systemie dostępu lub transmisja jakiejkolwiek części niniejszej publikacji, w dowolnej formie i dowolną
metodą, elektroniczną, mechaniczną, w drodze nagrania lub w inny sposób, bez uprzedniego pisemnego zezwolenia Adobe
Systems Incorporated. Zawartość tego podręcznika chroniona jest prawami autorskimi, nawet jeśli nie jest rozprowadzana z
oprogramowaniem zawierającym licencję użytkownika.
Zawartość tego podręcznika udostępniana jest tylko w celach informacyjnych, może ulec zmianie bez powiadomienia i nie może
być interpretowana jako zobowiązanie ze strony firmy Adobe Systems Incorporated. Adobe Systems Incorporated nie przyjmuje
żadnej odpowiedzialności ani zobowiązań z tytułu błędów lub niedokładnych informacji, jakie mogą pojawić się w tym
podręczniku.
Proszę pamiętać, że grafika lub zdjęcia, które użytkownik zechce umieścić w swoim projekcie mogą być chronione prawami
autorskimi ich twórców. Nieupoważnione użycie takiego materiału we własnej pracy może stanowić naruszenie praw autorskich
jego właściciela. Proszę pamiętać o uzyskaniu wszystkich niezbędnych zezwoleń od posiadacza praw autorskich.
Wszelkie odniesienia do nazw firm w załączonych szablonach mają cel wyłącznie demonstracyjny i nie odnoszą się do
jakichkolwiek istniejących organizacji.
Adobe, logo Adobe, Acrobat, Acrobat Capture, Adobe Dimensions, Adobe Gamma, Adobe Premiere, After Effects, FrameMaker,
GoLive, Illustrator, ImageReady, InDesign, logo OpenType, PageMaker, Photomerge, Photoshop, PostScript, Streamline oraz
Version Cue są zarejestrowanymi znakami handlowymi lub znakami handlowymi firmy Adobe Systems Incorporated w USA i/lub
innych krajach.
Microsoft, OpenType oraz Windows są znakami handlowymi lub zarejestrowanymi znakami handlowymi firmy Microsoft
Corporation wUSA i innych krajach. Apple, AppleTalk, ColorSync, LaserWriter, Mac i Macintosh są znakami handlowymi firmy
Apple Computer, Inc., zarejestrowanymi w USA i innych krajach. Kodak jest zarejestrowanym znakiem handlowym firmy Eastman
Kodak.
Elementy sprawdzania pisowni dla tego produktu zostały utworzone w oparciu o technologię Proximity Linguistic Technology.
Proximity Hyphenation System ©1989 Wszelkie prawa zstrzeżone Proximity Technology, Inc. Proximity oraz Linguibase są
zarejestrowanymi znakami handlowymi firmy Proximity Technology Inc. Ten produkt zawiera oprogramowanie firmy Apache
Software Foundation (www.apache.org). Ten produkt zawiera oprogramowanie BISAFE i/lub TIPEM utworzone przez firmę RSA
Data Security, Inc. Ten produkt zawiera oprogramowanie kryptograficzne napisane przez Eric Young (eay@cryptosoft.com).
Oprogramowanie to jest w części efektem pracy Independent JPEG Group. © 1994 Hewlett Packard Company. Części kodowe są
na licencji firmy Apple Computer, Inc. zgodnie z postanowieniami Apple Public Source License Version 2. Wersja kodu
źródłowego, kod objęty licencją oraz licencja są dostępne na stronie www.opensource.apple.com/apsl.
Kolory wyświetlane w oprogramowaniu lub w dokumentacji użytkownika mogą nie być zgodne ze standardem PANTONE®. Aby
uzyskać dokładny kolor, należy odnieść się do aktualnych publikacji PANTONE (PANTONE Color Publications). PANTONE® i
inne znaki handlowe Pantone, Inc. są własnością frmy Pantone, Inc. © Pantone, Inc., 2003. Panton, Inc. jest właścicielem praw
autorskich danych koloru oraz oprogramowania na które licencję otrzymuje Adobe Systems Incorporated, zezwala ona na
dystrybucję tylko do użytku wraz z programem Adobe Photoshop. Dane koloru i oprogramowanie PANTONE nie mogą być
kopiowane na inny dysk lub do pamięci w sytuacji innej niż jako część pracy w programie Adobe Photoshop.
Uwaga do użytkowników z organizacji rządowych USA: Niniejsze oprogramowanie i dokumentacja stanowią "przedmioty
komercyjne" zgodnie z definicją tego terminu w 48 C.F.R. §2.101, składające się z "komercyjnego oprogramowania
komputerowego" oraz "komercyjnej dokumentacji komputerowej" zgodnie ze, stosownie, 48 C.F.R. §12.212 lub 48 C.F.R.
§227.7202. Zgodnie ze, stosownie 48 C.F.R. §12.212 lub 48 C.F.R. §§227.7202-1 do 227.7202-4, komercyjne oprogramowanie
komputerowe i komercyjna dokumentacja komputerowa są licencjonowane dla użytkowników z organizacji rządowych USA (a)
tylko jako przedmioty komercyjne oraz (b) tylko z tymi prawami, które są przyznawane wszystkim innym użytkownikom na mocy
warunków i postanowień wyszczególnionych w standardowej umowie komercyjnej Adobe do tego oprogramowania.
Nieopublikowane prawa zarezerwowane na mocy prawa Stanów Zjednoczonych. Adobe zgadza się zastosować do wszelkiego
prawodawstwa równego prawa, włączając w to, kiedy to ma zastosowanie, ustalenia Executive Order 11246, z poprawkami, Section
402 of the Vietnam Era Veterans Readjustment Assistance Act of 1974 (38 USC 4212) oraz Section 503 of the Rehabilitation Act of
1973 z poprawkami, oraz regulacje 41 CFR Parts 60-1 do 60-60, 60-250 i 60-741. Klauzula i ustalenia akcji afirmatywnej znajdujące
się w powyższych regulacjach powinny być dołączone do niniejszej umowy.
Adobe Systems Incorporated, 345 Park Avenue, San Jose, California 95110, USA.
i

Spis treści
Rozdział 1: Wprowadzenie
Instalacja i rejestracja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Adobe Help Center ................................................. 2
Korzystanie z Pomocy ............................................... 4
Wskazówki i ćwiczenia .............................................. 6
Nowości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

Rozdział 2: Samouczki
Samouczki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

Rozdział 3: Obszar roboczy


Podstawowe informacje o obszarze roboczym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Palety i menu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Narzędzia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Praca z plikami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
Oglądanie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Miarka, siatka i linie pomocnicze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60
Dostosowywanie obszaru roboczego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Preferencje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Przywracanie danych i cofanie operacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
Pamięć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79

Rozdział 4: Adobe Bridge


Podstawy programu Bridge . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81
Pliki i foldery w programie Bridge . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88
Centrum Bridge . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Wykonywanie automatycznych zadań w programie Bridge . . . . . . . . . . 97
Metadane w Bridge . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99
Używanie Version Cue z programem Bridge . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .105

Rozdział 5: Adobe Stock Photos


Adobe Stock Photos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .107
Zdjęcia przeglądowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .110
Kupowanie fotografii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .111
Konta Stock Photos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .114

Rozdział 6: Adobe Version Cue


Posługiwanie się Adobe Version Cue . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .117
Praca z projektami Version Cue . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .123
Praca z plikami w środowisku Version Cue . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .132
Odłączanie się od projektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .143
Usuwanie plików, folderów i projektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .145
Wersje w środowisku Version Cue . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .149
ii

Warianty Version Cue . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .154


Edytowanie i synchronizowanie plików offline . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .159
Narzędzie Version Cue Administration . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .162
Tworzenie i edytowanie projektów w Version Cue Administration . .167
Tworzenie i odtwarzanie kopii zapasowych za pomocą
narzędzia Version Cue Administration . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .173
Użytkownicy i uprawnienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .175
Wyświetlanie dzienników, raportów i informacji
o przestrzeni roboczej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .179
Recenzje PDF w środowisku Version Cue . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .180

Rozdział 7: Podstawowe operacje na obrazkach


Obrazki bitmapowe i grafika wektorowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .186
Wielkość i rozdzielczość obrazka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .187
Zmiana wielkości obrazka i rozdzielczości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .191
Informacje o pozyskiwaniu zdjęć z cyfrowych
aparatów fotograficznych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .196
Skanowanie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .197
Tworzenie, otwieranie i importowanie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . .201
Umieszczanie plików . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .206
Obrazki o wysokiej dynamice jasności . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .211

Rozdział 8: Pliki w formacie Camera Raw


Pliki w formacie Camera Raw w programach Photoshop i Bridge . . .217
Przetwarzanie i otwieranie plików Camera Raw
w programie Photoshop . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .220
Korekty tonalne w oknie Camera Raw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .225
Przekształcanie obrazków w oknie Camera Raw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .228
Kalibrowanie kolorów na obrazkach Camera Raw . . . . . . . . . . . . . . . . . .232
Zapisywanie obrazków Camera Raw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .233
Ustawienia plug-inu Camera Raw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .234
Automatyzacja czynności wykonywanych
z wykorzystaniem plug-inu Camera Raw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .238

Rozdział 9: Kolor
Tryby kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .239
Regulowanie monitora . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .242
Kanały i głębia bitowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .244
Konwertowanie obrazków z jednego trybu kolorów na inny . . . . . . . .247
Przekształcanie na kolor indeksowany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .251
Wybieranie kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .255

Rozdział 10: Zarządzanie kolorem


Omówienie zarządzania kolorem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .263
Utrzymywanie spójności kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .265
Zarządzanie kolorem w obrazkach importowanych . . . . . . . . . . . . . . . .270
Zarządzanie kolorem w dokumentach
przeznaczonych do publikacji w Internecie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .272
iii

Testowanie kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .273


Zarządzanie kolorem podczas drukowania dokumentów . . . . . . . . . .276
Praca z profilami kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .278
Ustawienia kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .283

Rozdział 11: Korekty tonalne i barwne


Korekty tonalne i barwne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .288
Wyświetlanie histogramów i wartości pikseli . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .291
Omówienie korekty kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .296
Korygowanie obrazków za pomocą poleceń Poziomy,
Krzywe i Ekspozycja. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .299
Przygotowanie obrazków do druku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .308
Korygowanie barwy/nasycenia i balansu kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . .311
Szczegółowe poprawki cieni i świateł . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .315
Dopasowywanie, zastępowanie i mieszanie kolorów. . . . . . . . . . . . . . .317
Wprowadzanie na obrazkach szybkich zmian ogólnych . . . . . . . . . . . .323
Stosowanie do obrazków specjalnych
efektów dopasowania kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .328

Rozdział 12: Zaznaczanie


Tworzenie zaznaczeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .331
Zmiany obszaru zaznaczenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .339
Zmiękczanie i poprawianie krawędzi zaznaczeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . .342
Przesuwanie, kopiowanie i wklejanie zaznaczeń i warstw . . . . . . . . . . .344
Zapisywanie, wczytywanie i usuwanie zaznaczeń . . . . . . . . . . . . . . . . . .350
Wydzielanie zaznaczeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .352
Korzystanie z masek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .355

Rozdział 13: Transformacje i korekta


Zmiana wielkości obszaru roboczego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .363
Obracanie i odwracanie całych obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .364
Przycinanie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .365
Korygowanie zniekształceń obrazka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .369
Redukcja szumu na obrazkach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .371
Wyostrzanie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .372
Przekształcanie obiektów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .377
Retuszowanie i naprawianie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .384
Punkt zbiegu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .393
Korzystanie z filtra Deformacja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .403
Tworzenie obrazków panoramicznychza pomocą
funkcji Łączenie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .410

Rozdział 14: Warstwy


Podstawy pracy z warstwami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .416
Zaznaczanie, grupowanie i łączenie warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .420
Przenoszenie, kopiowanie i blokowanie warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .422
Zarządzanie warstwami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .427
iv

Złączanie i stemplowanie warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .429


Ustawianie opcji krycia i mieszania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .431
Efekty i style warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .436
Warstwy dopasowania i wypełnienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .446
Obiekty inteligentne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .449
Kompozycje warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .452
Maskowanie warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .455

Rozdział 15: Korzystanie z kanałów i kolorów dodatkowych


Kanały . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .461
Dodawanie kolorów dodatkowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .466
obliczenia dotyczące kanałów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .469

Rozdział 16: Rysowanie


Informacje o grafice wektorowej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .472
Rysowanie kształtów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .473
Narzędzia z grupy piór . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .477
Ścieżki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .481
Edycja ścieżek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .483
Konwertowanie pomiędzy ścieżkami i krawędziami zaznaczenia . . .490
Dodawanie koloru do ścieżek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .492

Rozdział 17: Malowanie


Narzędzia do malowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .495
Wybieranie gotowych pędzli . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .497
Tworzenie pędzli i ustawianie opcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .498
Tworzenie stylów ustawień pędzli i zarządzanie nimi . . . . . . . . . . . . . . .510
Tryby mieszania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .511
Wymazywanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .515
Gradienty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .518
Wypełnianie oraz obrysowywanie zaznaczeń i warstw . . . . . . . . . . . . .522
Tworzenie i edycja wzorków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .525
Wybór koloru narzędzia i tła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .529

Rozdział 18: Uzyskiwanie efektów specjalnych za pomocą filtrów


Filtry . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .534
Stosowanie filtrów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .535
Galeria filtrów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .535
Mieszanie efektów filtrów i ustawianie opcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .538
Wskazówki dotyczące efektów specjalnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .539
Efekty filtrów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .540
Filtr Efekty świetlne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .553
Wczytywanie obrazków i tekstur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .556
Zwiększanie wydajności filtrów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .556
v

Rozdział 19: Tekst


Tworzenie tekstu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .558
Warstwy tekstowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .561
Edycja tekstu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .564
Określanie języka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .566
Zniekształcanie tekstu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .567
Tworzenie tekstu na ścieżce . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .568
Tworzenie ścieżek, kształtów i zaznaczeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .570
Formatowanie znaków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .571
Znaki specjalne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .581
Funkcje znaków OpenType . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .583
Formatowanie akapitów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .585
Dzielenie wyrazów i łamanie wierszy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .590
Tekst azjatycki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .591

Rozdział 20: Tworzenie stron internetowych


Projektowanie dla potrzeb Internetu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .599
Tworzenie odcięć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .601
Przeglądanie odcięć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .603
Zaznaczanie i porządkowanie odcięć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .606
Modyfikowanie odcięć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .607
Konwertowanie odcięć na zagnieżdżone tabele HTML . . . . . . . . . . . . .613
Opcje wyjściowe odcięć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .616
Mapy obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .619
Przeglądanie grafiki internetowej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .625
Tworzenie galerii zdjęć WWW (Photoshop) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .626

Rozdział 21: Efekty rollover i animacje


Efekty rollover . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .634
Animacje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .644
Otwieranie i importowanie plików jako animacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . .653

Rozdział 22: Przygotowywanie obrazków do prezentacji w Internecie


Optymalizacja obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .655
Opcje i formaty grafiki internetowej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .663
Korzystanie z tabeli kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .669
Korzystanie z optymalizacji ważonej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .675
Ustawienia wyjściowe obrazków internetowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . .678
Posługiwanie się wartościami kolorów w kodzie szesnastkowym . . .683

Rozdział 23: Zapisywanie i eksportowanie obrazków


Zapisywanie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .685
Zapisywanie plików PDF . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .688
Zapisywanie plików GIF, JPEG i PNG . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .697
Zapisywanie plików w innych formatach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .701
Eksport warstw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .707
Eksportowanie ramek animacji jako plików . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .709
vi

Eksportowanie obrazków w formacie ZoomView . . . . . . . . . . . . . . . . . .710


Formaty plików . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .711
Wyświetlanie i dodawanie informacji o pliku i obrazku . . . . . . . . . . . . .720
Dodawanie i przeglądanie cyfrowych informacji o prawach autorskich
724
Preferencje zapisywania plików . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .727
Tworzenie układów wieloobrazkowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .728
Tworzenie prezentacji PDF . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .733
Umieszczanie obrazków Photoshopa w innych aplikacjach . . . . . . . . .735
Zapisywanie obrazków do użytku w filmach i animacjach . . . . . . . . . .739

Rozdział 24: Drukowanie


Drukowanie w programie Photoshop . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .746
Drukowanie przy użyciu funkcji zarządzania kolorem . . . . . . . . . . . . . .750
Profesjonalne drukowanie obrazków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .754
Drukowanie bichromii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .762

Rozdział 25: Automatyzacja pracy


Zadania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .766
Nagrywanie zadań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .768
Zarządzanie zadaniami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .774
Przetwarzanie wsadowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .776
Droplety . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .780
Korzystanie ze skryptów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .784
Tworzenie grafiki o zmiennych danych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .785

Rozdział 26: Skróty klawiaturowe


Dostosowywanie skrótów klawiaturowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .792
Domyślne skróty klawiaturowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .793

Skorowidz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .821
1

Rozdział 1: Wprowadzenie

Instalacja i rejestracja
Aby zainstalować program
1 Zamknąć wszelkie otwarte aplikacje firmy Adobe®.
2 Włożyć dysk CD z programem do stacji.
3 Dwukrotnie kliknąć na ikonie dysku CD i wykonać instrukcje wyświetlane na ekranie.
Po zakończeniu instalacji może ukazać się monit o aktywację zainstalowanej kopii programu. (Zobacz “Aby
przeprowadzić aktywację” na stronie 1.)
Szczegółowe informacje o instalacji programu znajdują się w pliku "How To Install" zapisanym na dysku CD
programu. Szczegółowe informacje o odinstalowywaniu programu znajdują się w pliku "How To Uninstall"
zapisanym na dysku CD programu.

Aby przeprowadzić aktywację


Aktywacja jest to prosta anonimowa procedura, którą należy przeprowadzić w ciągu 30 dni od zainstalowania
programu. Aktywacja pozwala kontynuować użytkowanie programu; uniemożliwia też kopiowanie programu na
większą liczbę komputerów niż zezwala na to umowa licencyjna. Więcej informacji na temat aktywacji można
uzyskać na witrynie internetowej firmy Adobe, pod adresem www.adobe.com/activation/main.html.
1 Uruchomić program w celu uzyskania dostępu do okna dialogowego Aktywacja. (Bezpośrednio po
zainstalowaniu pakietu Adobe Creative Suite lub programu Adobe Photoshop® okno dialogowe Aktywacja pojawia
się automatycznie).
2 Wykonywać instrukcje pojawiające się na ekranie.
Ważne: Jeśli użytkownik zamierza zainstalować program na innym komputerze, musi przenieść aktywację na ten
komputer. Aby przenieść aktywację, należy wybrać polecenie Pomoc > Transfer aktywacji.
Szczegółowe informacje o aktywacji programu i przenoszeniu aktywacji znajdują się w pliku "How To Install"
zapisanym na dysku CD programu.

Aby zarejestrować program


Zarejestrowanie programu firmy Adobe zapewnia dodatkową obsługę techniczną, a także cykliczne powiadomienia
o dostępnych uaktualnieniach. Dzięki rejestracji programu użytkownik zyskuje dostęp do bogatego zbioru
wskazówek, podpowiedzi i samouczków w ramach pakietu Adobe Studio®, a także do oprogramowania Adobe
Studio Exchange, które umożliwia pobieranie i współużytkowanie tysięcy darmowych zadań, plug-inów i innych
obiektów współpracujących z programami firmy Adobe. Pakiet Adobe Studio jest dostępny w języku angielskim,
francuskim, niemieckim i japońskim. Można go uzyskać na stronie głównej witryny internetowej firmy Adobe.
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Zainstalować i aktywować oprogramowanie w celu uzyskania dostępu do okna dialogowego Rejestracja, a


następnie wykonywać instrukcje wyświetlane na ekranie. Aby móc z niego korzystać, trzeba mieć aktywne
połączenie internetowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 2
Podręcznik użytkownika

• Przeprowadzić rejestrację w innym czasie, wybierając polecenie Pomoc > Rejestracja.

Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Dodatki” na stronie 9

Adobe Help Center


Informacje o programie Adobe Help Center
Adobe Help Center jest to bezpłatna, ogólnie dostępna aplikacja, która zapewnia trzy podstawowe funkcje.
Product Help Funkcja pozwala wyświetlać tematy Pomocy dla zainstalowanych na komputerze programów z
pakietu Adobe CS2 i programu Adobe Photoshop Elements. (Jeśli na komputerze nie zainstalowano żadnego z
wymienionych programów, dotyczące ich tematy Pomocy nie są dostępne). Tematy Pomocy są okresowo
uaktualniane; ich pobieraniem sterują odpowiednie preferencje programu Adobe Help Center.
Expert Support Funkcja zapewnia informacje o eksperckich planach obsługi (Adobe Expert Support plans) i
pozwala przechowywać informacje o zakupionych planach. Jeśli na komputerze jest aktywny plan obsługi, można
skorzystać z sekcji Expert Support i przesłać zapytania internetowe—zapytanie dostarczane internetem do
specjalistów firmy Adobe. Dostęp do łączy w sekcji Expert Support wymaga aktywnego połączenia internetowego.
More Resources Funkcja zapewnia dostęp do obszernych zasobów z witryny Adobe.com, między innymi do stron
pomocy technicznej, forum użytkowników, wskazówek, samouczków i materiałów szkoleniowych. Oprócz tego
można wykorzystać ją do przechowywania informacji kontaktowych, dotyczących przyjaciół, kolegów,
przedstawicieli pomocy technicznej, czy też różnych witryn internetowych (np. pomocnych przy usuwaniu
problemów).

Funkcje Product Help, Expert Support i More Resources oprogramowania Adobe Help Center

Zobacz także
“Korzystanie z Pomocy” na stronie 4
“Aby przeszukiwać tematy Pomocy” na stronie 5
“Aby przeglądać Pomoc” na stronie 4
ADOBE PHOTOSHOP CS2 3
Podręcznik użytkownika

Aby sprawdzić uaktualnienia


Firma Adobe zapewnia regularne uaktualnienia oprogramowania i tematów Pomocy za pośrednictwem Adobe Help
Center. Oprogramowanie Adobe Help Center przede wszystkim ułatwia dostęp do uaktualnień. Aby móc z niego
korzystać, trzeba mieć aktywne połączenie internetowe.
1 Kliknąć na przycisku Preferences .
2 W oknie dialogowym Preferencje kliknąć na przycisku Sprawdź uaktualnienia. Jeśli uaktualnienia są dostępne,
należy pobrać je i zapisać na podstawie instrukcji wyświetlanych na ekranie.

Aby ustawić preferencje programu Adobe Help Center


1 Kliknąć na przycisku Preferences . Ustawić dowolne spośród poniższych opcji:
Region Pozwala określić położenie geograficzne komputera. Zmiana tej opcji może wpłynąć na dostępność
niektórych usług.
Język Pozwala określić język, w którym będą prezentowane informacje Expert Support.

Display Renewal Reminders For Expert Support Contracts Gdy zbliża się koniec okresu obowiązywania
eksperckiego plan obsługi, są wyświetlane przypomnienia. Wyłączenie opcji powoduje pomijanie przypomnień.
Enable Auto Login For Web Case Submission Preferencja pozwala wysyłać zapytania techniczne za pośrednictwem
internetu. Opcja ta jest dostępna, jeśli jest aktywny ekspercki plan obsługi.
User Interface Language Opcja pozwala określić język interfejsu programu Adobe Help Center.

Check For Updates Powoduje, że są wyszukiwane nowe uaktualnienia programów i tematów Pomocy firmy Adobe.

Network Administrators Pozwala wyświetlić opcje dotyczące administracji sieciowej.

2 Nacisnąć przycisk OK.

Aby wyświetlić więcej zasobów


Sekcja More Resources oprogramowania Adobe Help Center zapewnia łatwy dostęp do niektórych treści i usług
dostępnych na witrynie internetowej firmy Adobe, w tym do obsługi technicznej, materiałów szkoleniowych i
samouczków.
❖ Aby wyświetlić tę sekcję, należy kliknąć na przycisku More Resources.

Aby w sekcji More Resources dodać informacje kontaktowe


1 Kliknąć na przycisku More Resources, a następnie na przycisku Personal Contacts.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby dodać kontakt, należy kliknąć na przycisku Nowy, wpisać informacji i kliknąć na OK.
• Aby przeprowadzić edycję kontaktu, należy kliknąć na jednym z kontaktów, kliknąć na przycisku Edit,
wprowadzić zmiany i kliknąć na OK.
• Aby usunąć kontakt, należy kliknąć na wybranym kontakcie, a następnie na przycisku Delete. Gdy program zapyta
o potwierdzenie chęci usunięcia, można kliknąć na Yes lub No.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 4
Podręcznik użytkownika

Korzystanie z Pomocy
Korzystanie z Pomocy
System Pomocy zawiera pełną dokumentację, dotyczącą korzystania z poszczególnych programów Adobe. System
ten jest zintegrowany z przeglądarką, a dostęp do niego zapewnia Adobe Help Center. Tematy Pomocy są regularnie
uaktualniane, dzięki czemu użytkownicy zawsze mają dostęp do najnowszych informacji. Więcej informacji na ten
temat można znaleźć w rozdziale “Aby sprawdzić uaktualnienia” na stronie 3..
Ważne: System Pomocy (Adobe Help) zawiera wszystkie tematy występujące w materiałach drukowanych, a ponadto
pewne informacje dodatkowe, nie uwzględnione w druku. Na dysku CD z zasobami i dodatkami znajduje się też pełna
wersja PDF systemu Pomocy — wersja przystosowana do wydruku.
A B C D E

Sekcja Product Help oprogramowania Adobe Help Center


A. Powrót do strony głównej Pomocy B. Dodanie zakładki dla bieżącego tematu C. Wydruk zawartości prawego okienka D. Otwarcie okna
dialogowego Preferencje E. Otwarcie okna z informacjami o Centrum pomocy Adobe

Zobacz także
“Aby przeglądać Pomoc” na stronie 4
“Aby przeszukiwać tematy Pomocy” na stronie 5

Aby przeglądać Pomoc


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 5
Podręcznik użytkownika

• Aby wyświetlić system Pomocy danego programu, należy przejść do menu Help For i wybrać nazwę programu.
(Aby były wyświetlane tylko tematy dotyczące pakietu Creative Suite, należy wybrać opcję Adobe Creative Suite).
• Aby zwinąć lub rozwinąć pewną sekcję Pomocy, należy kliknąć na niebieskim trójkącie po lewej stronie nazwy
sekcji.
• Aby wyświetlić wybrany temat, należy kliknąć na jego tytule.

Zobacz także
“Aby korzystać z zakładek” na stronie 6

Aby przeszukiwać tematy Pomocy


Tematy Pomocy mogą być wyszukiwane na podstawie słów kluczowych i fraz. Można przeszukiwać Pomoc danego
programu lub systemy Pomocy wszystkich zainstalowanych programów Adobe. Jeśli pewien temat wydaje się
szczególnie ważny, można utworzyć dlań zakładkę (która będzie zapewniać szybki dostęp do tematu).
1 W programie Adobe Help Center kliknąć na przycisku Product Help.
2 Wpisać co najmniej jeden wyraz w polu Search (Wyszukaj). Aby były przeszukiwane systemy Pomocy wszystkich
zainstalowanych programów Adobe, należy kliknąć na czarnym trójkącie obok pola Search i wybrać opcję Search
All Help.

Można przeszukiwać Pomoc danego programu lub systemy Pomocy wszystkich zainstalowanych programów.

3 Nacisnąć przycisk Szukaj. W panelu nawigacyjnym pojawią się tematy zawierające podane słowo lub słowa.
4 Aby wyświetlić wybrany temat, należy kliknąć na jego tytule.
5 Aby powrócić do panelu nawigacyjnego, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Home.
• Kliknąć na przycisku Back.
• Kliknąć na przycisku Next Topic lub Previous Topic.

Zobacz także
“Aby wydrukować temat Pomocy” na stronie 6
“Aby korzystać z zakładek” na stronie 6

Porady dotyczące wyszukiwania


Przeszukiwanie systemów Pomocy ma na celu odszukanie tych tematów Pomocy, które zawierają wszystkie słowa
wpisane w polu Search. Poniższe wskazówki pozwolą usprawnić procedurę przeszukiwania Pomocy:
• Jeśli jest wyszukiwana fraza, np. "narzędzie kształtu", należy ująć ją w cudzysłów. Dzięki temu będą wyszukiwane
tylko tematy zawierające całą frazę.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 6
Podręcznik użytkownika

• Należy upewnić się, co do poprawnej pisowni wyszukiwanych terminów.


• Jeśli wyszukiwanie na podstawie pewnego słowa nie daje rezultatów, można wpisać jego synonim, np. "web"
zamiast "internet".

Aby wydrukować temat Pomocy


1 Zaznaczyć wybrany temat i kliknąć na Print.
2 Wybrać drukarkę i kliknąć na Print.

Aby zmienić widok


Standardowo program Adobe Help Center jest otwierany w widoku pełnym. Widok ten zapewnia dostęp do sekcji
Product Help, Expert Support i More Resources. Aby był widoczny tylko zaznaczony temat Pomocy, a okno Pomocy
było wyświetlane jako stały element przestrzeni roboczej bieżącego programu, można przejść do widoku
kompaktowego.
❖ Kliknąć na ikonie widoku zapewniającej przechodzenie między widokiem pełnym i kompaktowym.

Aby korzystać z zakładek


Szczególnie ważne tematy Pomocy można opatrzyć zakładkami, które będą w przyszłości ułatwiać dostęp do
wybranych informacji (są one podobne do zakładek stosowanych w przeglądarkach internetowych).
1 Wyświetlić zakładki, klikając na zakładce Bookmarks w panelu nawigacyjnym.
2 Wykonać dowolną spośród następujących czynności:
• Aby utworzyć zakładkę, należy zaznaczyć wybrany temat Pomocy i kliknąć na przycisku Bookmark . Gdy
zostanie otwarte okno dialogowe Bookmark, można wpisać nazwę nowej zakładki i kliknąć na OK.
• Aby usunąć zakładkę, należy zaznaczyć ją i kliknąć na Delete. Należy kliknąć na Yes, aby potwierdzić usunięcie.
• Aby zmienić nazwę zakładki, należy zaznaczyć ją i kliknąć na przycisku Rename . W oknie dialogowym należy
wpisać nazwę zakładki i kliknąć na OK.
• Aby przenieść zakładkę w inne miejsce, należy zaznaczyć ją i kliknąć na przycisku Move Up lub Move Down
.

Wskazówki i ćwiczenia
Zasoby szkoleniowe
Firma Adobe zapewnia bogaty wybór zasobów z różnymi materiałami dotyczącymi jej programów.
• “Samouczki w systemie Pomocy” na stronie 7: Krótkie lekcje, obrazujące "krok po kroku" różne możliwości
programów.
• “Dysk CD z filmami szkoleniowymi” na stronie 7: Profesjonalne filmy szkoleniowe, opracowane przez
specjalistów.
• “Adobe Studio” na stronie 8: Zbiór filmów, wskazówek, podpowiedzi i innych materiałów dotyczących programów
firmy Adobe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 7
Podręcznik użytkownika

• Podręcznik Adobe Creative Suite Design Guide (dotyczy tylko pakietu Adobe Creative Suite): tradycyjna, bogata
ilustrowana książka poświęcona różnym zastosowaniom pakietu Adobe Creative Suite 2. Zawiera między innymi
opis pięciu projektów dostosowanych do druku, publikacji w Internecie i prezentacji na urządzeniach
przenośnych.
• “Informacje techniczne” na stronie 8: Materiały dodatkowe, podręczniki dotyczące skryptów i inne szczegółowe
informacje.
• “Inne zasoby” na stronie 9: Szkolenia, książki, forum użytkowników, certyfikaty różnych produktów i wiele, wiele
więcej.
• Obsługa techniczna: Darmowe i płatne usługi pomocy technicznej firmy Adobe.
• “Dodatki” na stronie 9: Oprogramowanie i informacje do pobrania z Internetu..

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Help Center” na stronie 2

Samouczki w systemie Pomocy


Systemy Pomocy poszczególnych programów z pakietu Adobe CS2 zawierają samouczki, czyli krótkie, interaktywne
prezentacje podstawowych funkcji odpowiednich programów. Samouczki te są dostępne również jako fragment
pełnej wersji PDF systemu Pomocy, zapisanej na dysku CD z zasobami i dodatkami.
Aby przeglądać dany samouczek podczas korzystania z programu, należy zaznaczyć go w panelu Contents okna
dialogowego Adobe Help Center, po czym kliknąć na ikonie umożliwiającej przejście do widoku
kompaktowego. W widoku kompaktowym okno Pomocy jest widoczne "na wierzchu" innych okien — niezależnie
od tego jaka aplikacja jest w danej chwili aktywna. Wielkość okna Pomocy można zmienić, przeciągając jego
narożnik lub bok.

Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Dysk CD z filmami szkoleniowymi” na stronie 7
“Inne zasoby” na stronie 9

Dysk CD z filmami szkoleniowymi


Dysk zawiera szereg filmów, na których eksperci w danych dziedzinach omawiają i demonstrują różne (zwłaszcza
nowe) funkcje programów firmy Adobe. Filmy te są przeznaczone zarówno dla użytkowników początkujących, jak
i zaawansowanych. Proszę zapoznać się z informacjami dotyczącymi comiesięcznych uaktualnień filmów za
pośrednictwem Adobe Studio.
W ramach Adobe Studio jest dostępnych szereg filmów internetowych poświęconych produktom firmy Adobe.
Ponadto, w sklepie internetowym Adobe Store można nabyć pełny zestaw kursów dotyczących programów Adobe.

Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Inne zasoby” na stronie 9
ADOBE PHOTOSHOP CS2 8
Podręcznik użytkownika

Adobe Studio
Pakiet Adobe Studio zapewnia bogaty wybór wskazówek, podpowiedzi, samouczków i innego rodzaju informacji.
Materiały te zostały opracowane przez specjalistów współpracujących z firmą Adobe lub jej partnerami, a są
dostępne w postaci filmów, w formacie Adobe PDF i formacie HTML. Zawartość pakietu można uporządkować lub
przeszukiwać według nazw produktów, tematów, dat i rodzaju zawartości; bieżące materiały są uaktualniane co
miesiąc. Pakiet Adobe Studio jest dostępny w języku angielskim, francuskim, niemieckim i japońskim. Można go
uzyskać na stronie głównej witryny internetowej firmy Adobe.

Porady i samouczki dostępne w ramach pakietu Adobe Studio

Zobacz także
“Dysk CD z filmami szkoleniowymi” na stronie 7
“Inne zasoby” na stronie 9

Informacje techniczne
Na dysku CD z zasobami i dodatkami znajduje się folder informacji technicznych (Technical information), który
zawiera szereg użytecznych dokumentów w formacie PDF (przygotowanych do efektywnego przeszukiwania i
drukowania). Dokumenty te zawierają różne informacje specjalistyczne, dotyczące na przykład skryptów, obiektów
przezroczystych i wysokiej jakości wydruków. Pełna dokumentacja techniczna usług oferowanych przez różnych
deweloperów jest dostępna w części Developers na witrynie internetowej firmy Adobe:
http://partners.adobe.com/public/developer/main.html. Różne materiały dodatkowe można uzyskać na witrynie
pakietu Adobe Studio.
Na dysku CD z zasobami i dodatkami znajduje się również wersja Pomocy przystosowana do wydruku. Należy mieć
na uwadze, że Pomoc obejmuje wszystkie te informacje, które są zawarte w podręcznikach drukowanych, ale oprócz
nich także wiele informacji dodatkowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 9
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Inne zasoby” na stronie 9

Inne zasoby
Firma Adobe udostępnia szereg dodatkowych informacji o swoich produktach.
• W części Training witryny internetowej firmy Adobe można uzyskać dostęp do książek wydawnictwa Adobe
Press, do filmowych i elektronicznych materiałów szkoleniowych, do certyfikatów różnych programów i wielu,
wielu innych programów.
• Za pośrednictwem forum użytkowników można uzyskać różne porady i wskazówki, zadawać pytania i
dowiadywać się, jak inni korzystają z różnych funkcji programów Adobe. Forum użytkowników są dostępne na
głównej stronie pomocy technicznej lokalnej witryny Adobe; zawierają informacje w języku angielskim,
francuskim, niemieckim i japońskim.
• W tej części witryny firmy Adobe, która jest poświęcona obsłudze użytkownika, można znaleźć wiele informacji
o darmowych i płatnych usługach pomocy technicznej. Na witrynie amerykańskiej i japońskiej jest dostępna lista
najważniejszych problemów dotyczących poszczególnych programów.
• W tej części witryny firmy Adobe, która jest poświęcona usługom deweloperskim, znajduje się wiele informacji
istotnych dla deweloperów oprogramowania i modułów plug-in; między innymi informacje o pakietach SDK,
skryptach i zagadnieniach technicznych.
• Kliknięcie na przycisku More Resources w Adobe Help Center zapewnia dostęp do wielu zasobów
zgromadzonych na witrynie internetowej firmy Adobe; po jego kliknięciu użytkownik może też utworzyć listę
najczęściej odwiedzanych witryn, grup użytkowników i użytkowników.
• W centrum obsługi programu Bridge (Bridge Center) są zamieszczane najnowsze zapowiedzi, samouczki oraz
informacje o ważnych wydarzeniach. Aby uzyskać dostęp do Bridge Center, należy zaznaczyć odpowiadającą mu
pozycję w panelu Ulubione programu Adobe Bridge. (Centrum Bridge Center jest dostępne tylko w ramach
pakietu Adobe Creative Suite).

Zobacz także
“Aby wyświetlić więcej zasobów” na stronie 3
“Zasoby szkoleniowe” na stronie 6

Dodatki
Dołączony do pakietu CS2 dysk CD z zasobami i dodatkami zawiera folder Goodies z wieloma użytecznymi
informacjami i programami. Jeszcze większe możliwości daje witryna Adobe Studio Exchange, które umożliwia
pobieranie i współużytkowanie tysięcy darmowych zadań, plug-inów i innych obiektów współpracujących z
programami firmy Adobe. Aby odwiedzić witrynę Adobe Studio Exchange, należy otworzyć główną stronę firmy
Adobe i przejść z niej na strony pakietu Adobe Studio.
Pakiet CS2 zawiera też program Adobe Stock Photos — usługę dostępną w ramach oprogramowania Adobe Bridge,
która pozwala wyszukiwać, przeglądać, testować i kupować tysiące zdjęć zgromadzonych w różnego rodzaju
bibliotekach. Ze względu na ścisłą integrację programu Stock Photos z aplikacjami z pakietu CS2 wybrane fotografie
mogą być importowane bezpośrednio do programów Adobe Illustrator®, Adobe InDesign® i Adobe GoLive®. W
programie Photoshop można otworzyć dowolne pobrane zdjęcie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 10
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Informacje o usłudze Adobe Stock Photos” na stronie 107
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81

Inne zasoby do pobrania


W sekcji Downloads witryny internetowej firmy Adobe można pobrać wiele darmowych uaktualnień, aplikacji
próbnych i innych użytecznych programów. Ponadto, w sekcji Plug-ins witryny Adobe Store można uzyskać dostęp
do tysięcy plug-inów opracowanych przez firmy niezależne, a pozwalających między innymi automatyzować różne
zadania, dostosowywać różne procedury do swoich potrzeb i tworzyć efekty specjalne.

Zobacz także
“Informacje o usłudze Adobe Stock Photos” na stronie 107
“Inne zasoby” na stronie 9

Nowości
Nowe funkcje

Nowe, usprawnione procedury


Adobe Bridge Program Adobe Bridge — przeglądarka plików nowej generacji — ułatwia obsługę plików w
programie Photoshop i innych aplikacjach z pakietu Creative Suite. Program usprawnia przeglądanie, znakowanie,
przeszukiwanie i przetwarzanie obrazków. (Zobacz “Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81.)
Usprawniony system zarządzania kolorem System zapewnia wspólne ustawienia kolorów we wszystkich aplikacjach
z pakietu Adobe Creative Suite. Oferuje też uproszczony interfejs drukowania. (Zobacz “Aby zsynchronizować
ustawienia kolorów w aplikacjach firmy Adobe” na stronie 267.)
Version Cue® 2.0 Program umożliwia zarządzanie plikami i wersjami plików zarówno na jednym komputerze, jak i
w obrębie grupy roboczej. Dzięki ścisłej integracji z Adobe Bridge zapewnia obsługę projektów angażujących różne
aplikacje z pakietu Creative Suite. (Zobacz “Projekty zarządzane przez Version Cue” na stronie 117.)

Usprawnione funkcje obs³ugi zdjêæ


Moduł Camera Raw Obróbka fotografii cyfrowych została znacznie usprawniona. Program obsługuje pokaźną
liczbę aparatów cyfrowych, umożliwia automatyczne dopasowywanie ustawień, zapewnia konwersję na uniwersalny
format DNG (Digital Negative), a także pozwala stosować odwracalne i bezpieczne zmiany do całych grup obrazków.
(Zobacz “Plug-in Camera Raw” na stronie 217.)
Format HDR (High Dynamic Range) Format ten umożliwia obsługę złożonych obrazków o 32 bitach na kanał. Dzięki
niemu fotograficy mogą pracować na danych maksymalnie oddających złożoność rzeczywistego obiektu, w tym
ADOBE PHOTOSHOP CS2 11
Podręcznik użytkownika

wielość jego ekspozycji. Mogą też łączyć różne pliki w jeden obrazek. (Zobacz “Obrazki o wysokiej dynamice
jasności” na stronie 211.)
Optyczna korekta soczewek Specjalny filtr pozwala poprawić typowe zniekształcenia soczewkowate, takie jak
zniekształcenie poduszkowate, beczkowate i chromatyczne Siatka filtra ułatwia korektę perspektywy. (Zobacz “Filtr
Korekta soczewek” na stronie 369.)
Redukcja szumu Program umożliwia eliminację szumu, artefaktów JPEG i efektów związanych z ziarnistością
skanów. (Zobacz “Redukcja szumu na obrazkach” na stronie 371.)
Inteligentne wyostrzanie, filtr Obrazki są wyostrzane na podstawie nowych algorytmów zapewniających lepsze
wykrywanie krawędzi i redukcję zbędnych otoczek. Użytkownik może kontrolować stopień wyostrzania w
obszarach oświetlonych i zacienionych. (Zobacz “Aby użyć filtra Wyostrzanie inteligentne” na stronie 373.)
Punktowy pędzel korygujący Narzędzie to umożliwia szybką korektę plamek bez konieczności zaznaczania
fragmentów obrazka. (Zobacz “Aby użyć narzędzia Punktowy pędzel korygujący” na stronie 387.)
Korekta efektu czerwonych oczu Likwidację efektu "czerwonych oczu" umożliwia jedno kliknięcie. Użytkownik
może ustawić opcje ściemnienia i źrenicy. (Zobacz “Aby usunąć efekt czerwonych oczu” na stronie 390.)
Filtry rozmywające Nowe efekty rozmycia zapewniają dodatkowe filtry z grupy Rozmycie: Rozmycie pola, Rozmycie
kształtu i Rozmycie powierzchniowe. (Zobacz “Filtry rozmywające” na stronie 541.)

Wiêksza efektywnoœæ pracy


Elastyczne menu Użytkownicy mogą konfigurować i zapisywać własne menu i przestrzenie robocze. Mogą
podświetlać nowe lub często używane elementy menu. Mogą też uporządkować obszar roboczy i zapewnić w ten
sposób szybszy dostęp do potrzebnych narzędzi. (Zobacz “Aby zdefiniować zestaw menu” na stronie 68.)
Procesor obrazków Umożliwia konwersję całych serii plików na różne formaty. (Zobacz “Informacje o Procesorze
obrazków” na stronie 776.)
Nowa obsługa formatu PDF Precyzyjne edytowalne ustawienia i zgodność z formatem PDF 1.6/Acrobat 7.0.
(Zobacz “Zapisywanie plików w formacie Photoshop PDF” na stronie 688.)
Menedżer skryptów i zadań Za pomocą skryptów Javascript i specjalnych zadań programu Photoshop można
zautomatyzować "reakcje" programu na wystąpienie określonych zdarzeń. (Zobacz “Aby skrypty i zadania były
uruchamiane automatycznie” na stronie 785.)
Zmienna wielkość czcionki w interfejsie użytkownika Użytkownik programu Photoshop może dostosować do
swoich potrzeb wielkość tekstu wyświetlanego na pasku opcji, na paletach i w oknie dialogowym Styl warstwy.
(Zobacz “Aby zmienić rozmiar czcionki w obszarze roboczym” na stronie 67.)
Menedżer uaktualnień Zapewnia automatyczne wyszukiwanie dostępnych uaktualnień programu Photoshop.

Zmienne Program Photoshop pozwala tworzyć grafikę o zmiennych danych (co wcześniej umożliwiał tylko
program ImageReady). (Zobacz “Grafika o zmiennych danych” na stronie 785.)
Podgląd wideo Dokumenty mogą być wyświetlane na monitorach wideo połączonych z komputerem za pomocą
łącza Firewire (IEEE1394) (Zobacz “Aby sprawdzić wygląd dokumentu na monitorze wideo” na stronie 744.)
Menu Czcionka WSIWYG Różne rodziny i style czcionek można przeglądać bezpośrednio w menu czcionek. (Zobacz
“Aby wybrać rodzinę czcionek i styl” na stronie 573.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 12
Podręcznik użytkownika

Usprawnienia projektowania
Punkt zbiegu Narzędzie pozwala wklejać, powielać i malować elementy, które są automatycznie dostosowywane do
płaszczyzn perspektywy. (Zobacz “Informacje o narzędziu Punkt zbiegu” na stronie 393.)
obiekty inteligentne Osadzone dane wektorowe i rastrowe mogą być przekształcane w sposób niedestrukcyjny.
Można utworzyć wiele wystąpień (instancji) danych osadzonych i uaktualniać je wszystkie jednocześnie. (Zobacz
“Obiekty inteligentne” na stronie 449.)
Kontrola nad wieloma warstwami Praca z warstwami przebiega tak jak praca z obiektami. Warstwy mogą być
zaznaczane, a także przenoszone, grupowane, wyrównywane i przekształcane. (Zobacz “Zaznaczanie warstw” na
stronie 420 i “Aby zgrupować lub rozgrupować warstwy” na stronie 421.)
Zniekształcanie obrazków Funkcja zniekształcania obrazków pozwala oblewać obrazki wokół kształtów, a także
rozciągać je, zawijać i skręcać. (Zobacz “Polecenie Wypaczenie” na stronie 383.)
Animacje Program Photoshop pozwala tworzyć animowane pliki GIF w taki sam sposób jak ImageReady. (Zobacz
“Tworzenie animacji” na stronie 644.)
Funkcje edycji tekstu japońskiego Program zapewnia nową metodę wyrównywania znaków (Mojisoroe) oraz
więcej znaków Kinsoku Shori. (Zobacz “Informacje o tekście azjatyckim” na stronie 591.)
Inteligentne linie pomocnicze Dzięki inteligentnym liniom pomocniczym — wyświetlanym tyko w razie potrzeby
— zawartość warstw może być wyrównywana dynamicznie, w trakcie ich przesuwania. (Zobacz “Informacje o
liniach pomocniczych i siatkach” na stronie 62.)
Zintegrowane usługi Adobe Online Użytkownik może pobrać profesjonalny program Adobe Stock Photos, a także
drukować online, za pośrednictwem usług Adobe Photoshop Services. (Zobacz “Informacje o usłudze Adobe Stock
Photos” na stronie 107.)

Zmiany dotychczasowych funkcji


Użytkownik, który korzystał z poprzedniej wersji programu Photoshop, może spostrzec, że w programie
Photoshop CS2 niektóre funkcje działają trochę inaczej.
Grupowanie warstw Warstwy mogą być grupowane za pomocą skrótu klawiaturowego Control+G (Windows) lub
Command+G (Mac OS). Nowy skrót do tworzenia maski odcinania jest następujący: Control+Alt+G (Windows)
lub Command+Option+G (Mac OS).
Łączenie warstw i zaznaczanie wielu warstw Praca z wieloma warstwami została znacznie ułatwiona, ponieważ
wprowadzono możliwość zaznaczania wielu warstw na palecie Warstwy lub w oknie dokumentu (za pomocą
narzędzia Przesunięcie). Zrezygnowano z kolumny połączeń warstw. Aby połączyć warstwy, należy zaznaczyć wiele
warstw i kliknąć na ikonie połączenia u dołu palety Warstwy. Niektóre polecenia, które wcześniej dotyczyły warstw
połączonych, zmieniono tak, aby pozwalały pracować z wieloma warstwami.
Aby dodać warstwy do zestawu zaznaczonego na palecie Warstwy albo usunąć warstwy z tego zestawu, można
zaznaczyć opcję Automatyczny wybór warstwy i kliknąć (lub przeciągnąć) w dokumencie z wciśniętym klawiszem
Shift. W poprzedniej wersji programu klikanie z wciśniętym klawiszem Shift powodowało łączenie i rozłączanie
warstw. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale “Aby zaznaczyć warstwy na palecie Warstwy” na
stronie 420.
Łączenie warstw Aby połączyć wszystkie widoczne warstwy, można wcisnąć przycisk Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i wybrać polecenie Warstwa > Złącz widoczne. Wcześniej trzeba było utworzyć nową warstwę i zaznaczyć
ją przed operacją łączenia. Aby połączyć dwie warstwy, można zaznaczyć je na palecie Warstwy i wybrać polecenie
ADOBE PHOTOSHOP CS2 13
Podręcznik użytkownika

Warstwa > Złącz warstwy. Nadal istnieje możliwość łączenia dwóch warstw sąsiadujących ze sobą poprzez
zaznaczenie warstwy górnej i wybór polecenia Złącz w dół.
Wczytywanie zaznaczenia Aby wczytać warstwę jako zaznaczenie, należy kliknąć na jej miniaturce na palecie
Warstwy, przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS). Wcześniej można było kliknąć w
dowolnym miejscu warstwy.
Zmniejszanie widoczności masek Aby ukryć wszystkie warstwy poza warstwą maski odcinania i warstwą odcinaną,
można kliknąć na ikonie widoczności warstwy z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Wcześniej kliknięcie z wciśniętym klawiszem Alt/Option powodowało ukrycie wszystkich warstw.
Przeglądarka plików Program Adobe Bridge pozwala wykonywać wszelkie zadania, które wcześniej obsługiwała
Przeglądarka plików. Pliki oflagowane są znakowane gwiazdkami. Pliki oflagowane wcześniej są oznaczone jedną
gwiazdką. Dostępny w programie Bridge skrót Control+D (Windows) lub Command+D (Mac OS) służy teraz do
powielania obrazków, a nie do odznaczania ich w widoku miniaturek.
Umieszczanie pliku Pliki umieszczone w programie Photoshop za pomocą polecenia Umieść są teraz obiektami
inteligentnymi.
14

Rozdział 2: Samouczki

Samouczki
Samouczki
Niniejsza część Pomocy zawiera zestaw samouczków pomocnych w opanowaniu podstawowych funkcji programu
Adobe Photoshop. Przed zapoznaniem się z nimi warto przeczytać tematy poświęcone tworzeniu i zapisywaniu
dokumentów. Zobacz “Aby utworzyć nowy obrazek” na stronie 201 i “Aby zapisać zmiany w bieżącym pliku” na
stronie 686.
Bardziej zaawansowane samouczki znajdują się w zestawie Adobe Studio, pod adresem http://studio.adobe.com.
(Jest wymagana jednorazowa rejestracja).

Zobacz także
“Korekta kolorów i tonów” na stronie 14
“Usuwanie defektów wizualnych” na stronie 18
“Zaznaczanie fragmentów obrazka.” na stronie 19
“Tworzenie obrazka przy użyciu warstw” na stronie 21
“Dodawanie kształtów.” na stronie 25
“Drukowanie przy użyciu funkcji zarządzania kolorem” na stronie 29

Korekta kolorów i tonów


Jeżeli fotografie są matowe, pozbawione kontrastu lub przebarwione, można poprawić ich jakość, korygując cienie,
półcienie i światła. Ten samouczek pokazuje, w jaki sposób można dostosować tony i kolory obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 15
Podręcznik użytkownika

1. Wstępna ocena obrazka.


Należy oszacować jasność, kontrast i kolory obrazka. Pokazany obrazek jest ciemny i niekontrastowy, a jego kolory
są przesunięte w kierunku niebieskiego. Obrazek można poprawić za pomocą okna dialogowego Poziomy.

2. Utworzenie nowej warstwy dopasowania Poziomy.


Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Poziomy, a następnie nacisnąć przycisk OK w oknie
dialogowym Nowa warstwa. Dzięki temu wszelkie poprawki tonów zostaną wprowadzone na warstwie
dopasowania, a nie bezpośrednio na obrazku. Warstwa dopasowania pozwala pozostawić oryginalny obrazek ze
zmian. W dowolnym momencie wszelkie zmiany będzie można cofnąć i przywrócić pierwotny wygląd obrazka.

3. Sprawdzenie histogramu obrazka.


Pośrodku okna dialogowego Poziomy jest wyświetlany histogram, na którym są pokazane — w postaci bardzo
gęstych pionowych słupków — całkowite liczby pikseli o kolejnych intensywnościach koloru. Przy użyciu
histogramu można sprawdzić, ile pikseli przypada na cienie (lewa część histogramu), ile na półtony (środkowa
część), a ile na światła (prawa cześć). Przykładowy histogram pokazuje, że na obrazku brakuje pewnych tonów.
Innymi słowy, słupki nie są rozmieszczone na całej długości histogramu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 16
Podręcznik użytkownika

4. Ustawianie świateł i cieni.


Należy przesunąć suwaki Wejściowy punkt czerni i Wejściowy punkt bieli (czarny i biały trójkąt pod histogramem)
do wewnątrz, odsuwając je od krawędzi histogramu. Suwak Wejściowy punkt czerni pozwala ustawić próg (lub
poziom) czerni. Wszystkie piksele o wartościach mniejszych lub równych od progu stają się czarne. Suwak
Wejściowy punkt bieli decyduje z kolei o wartości progowej bieli; wszystkie piksele o wartościach większych lub
równych od progu stają się białe. Po dopasowaniu suwaków powinna wzrosnąć kontrastowość obrazka.

5. Dostosowanie półcieni.
Środkowy suwak wejściowy (szary trójkąt pod histogramem) pozwala dostosować wartość gamma (lub kontrast)
półtonów (lub półcieni). Suwakiem tym przesuwa się punkt półcieni (poziom 128), co umożliwia zmianę
intensywności środkowej części zakresu szarości bez gwałtownych zmian w obszarach cieni i świateł.
Należy przesunąć środkowy suwak w lewo, aby rozjaśnić obrazek, albo w prawo, aby przyciemnić obrazek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 17
Podręcznik użytkownika

6. Usuwanie przebarwień kolorów.


W oknie dialogowym Poziomy należy zaznaczyć kroplomierz Punkt szarości (kroplomierz środkowy). Należy
kliknąć w obszarze, który powinien być szary. Obszar staje się neutralnie szary, a przebarwienia zostają usunięte.
Kroplomierz Punkt szarości najlepiej sprawdza się w przypadku obrazków, w których łatwo jest wyróżnić obszary o
neutralnej kolorystyce Zaawansowani użytkownicy często wykorzystują polecenie Poziomy do skorygowania
poszczególnych kanałów i usunięcia dominanty barwnej.

7. Zakończenie poprawek
Po wprowadzeniu wszystkich poprawek należy zatwierdzić zmiany i zamknąć okno dialogowe, klikając na przycisku
OK. Ponieważ wszystkie czynności były wykonywane na warstwie dopasowania, okno dialogowe można otworzyć
ponownie i ponownie obejrzeć wprowadzone poprawki. Wszelkie ustawienia można określić jeszcze raz.
Aby ponownie otworzyć okno dialogowe Poziomy, należy przejść na paletę Warstwy i kliknąć dwukrotnie na
miniaturce po lewej stronie warstwy dopasowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 18
Podręcznik użytkownika

Omówiona procedura stanowi tylko jedną z metod dopasowywania kolorów i tonów. Program Photoshop zapewnia
wiele innych poleceń i narzędzi korygujących. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w części “Korekta
obrazków w programie Photoshop” na stronie 288 i “Polecenia do korekty kolorów” na stronie 290.

Usuwanie defektów wizualnych


Typowe defekty wizualne zdjęć to małe plamki (kropki, cętki itp) oraz efekt czerwonych oczu (ten ostatni powstaje,
gdy światło lampy błyskowej odbija się od siatkówki oka). Korektę efektu czerwonych oczu umożliwia narzędzie
Czerwone oczy — do jego uaktywnienia wystarcza jedno kliknięcie. Narzędzie Punktowy pędzel korygujący ułatwia
z kolei usuwanie plamek, kropek, cętek i innych defektów punktowych. Ten samouczek pokazuje, w jaki sposób
koryguje się efekt czerwonych oczu i usuwa punktowe defekty obrazka.

1. Korekta efektu czerwonych oczu.


Obrazek należy powiększyć w stopniu wystarczającym do zidentyfikowania efektu. Należy zaznaczyć narzędzie
Czerwone oczy (na palecie narzędziowej) i kliknąć na przebarwionym fragmencie oka. Jeśli wynik korekty nie jest
zadawalający, można wybrać polecenie Edycja > Cofnij, po czym zmienić ustawienia Wielkość źrenicy i Stopień
ściemnienia. Ustawienia te można zmienić na pasku opcji w górnej części okna aplikacji.

2. Korekta defektów punktowych.


Należy zaznaczyć narzędzie Punktowy pędzel korygujący (na palecie narzędziowej) i ustawić jego opcje. Należy
przejść na pasek opcji w górnej części okna aplikacji i kliknąć na trójkącie obok opcji Pędzel, aby otworzyć paletę
pędzli. Za pomocą suwaka Średnica należy zmienić rozmiar pędzla. Pędzel powinien mieć średnicę porównywalną
z wielością usuwanego defektu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 19
Podręcznik użytkownika

Aby usunąć niepożądany defekt punktowy (np. plamkę), należy kliknąć na nim lub przeciągnąć nad nim kursor
narzędzia.

Zaznaczanie fragmentów obrazka.


Program Adobe Photoshop zapewnia wiele różnych narzędzi do zaznaczania. W tym samouczku opisano
zastosowania poszczególnych narzędzi.

1. Zaznaczanie tła obrazka za pomocą narzędzia Różdżka.


Jeśli obiekt ma wyraźnie zdefiniowany kształt, a jego kolory odróżniają się wyraźnie od tła, można użyć narzędzia
Różdżka.
Po wybraniu narzędzia Różdżka należy kliknąć w dowolnym miejscu tła. Wokół obszaru tła pojawia się markietka
zaznaczenia, co oznacza, że można je edytować. Aby sprawdzić, czy zmiany objęły tylko tło (a nie obiekt), można
przeciągnąć pędzel nad całym obrazkiem.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 20
Podręcznik użytkownika

2. Odwrócenie zaznaczenia.
Zaznaczenie tła (które, jak widzieliśmy, było bardzo łatwe do uzyskania), można odwrócić, tak by zaznaczyć sam
obiekt. W tym celu należy wybrać polecenie Zaznacz > Odwrotność. Granica zaznaczenia zmieni się i będzie teraz
otaczała obiekt.
Technika ta sprawdza się najlepiej przy zaznaczaniu obiektów odróżniających się wyraźnie od tła. Po zaznaczeniu
obiektu można przystąpić do jego edycji (tło obiektu pozostanie bez zmian). Na koniec można wybrać polecenie
Zaznacz > Usuń zaznaczenie i wypróbować inne narzędzie do zaznaczania.

3. Zaznaczanie szczegółów za pomocą narzędzia Zaznaczanie eliptyczne.


Należy wybrać narzędzie Zaznaczanie eliptyczne i przeciągnąć markietkę wokół wybranego detalu obiektu. Aby
podczas rysowania zaznaczenia przemieścić jego markietkę, należy przytrzymać spację i przeciągnąć markietkę w
nowe miejsce. Aby przenieść markietkę po zakończeniu zaznaczania, należy kliknąć w dowolnym miejscu wewnątrz
zaznaczenia i przeciągnąć.

4. Zaznaczanie fragmentu obiektu za pomocą narzędzia Lasso magnetyczne.


Należy wybrać narzędzie Lasso magnetyczne (znajduje się ono na palecie narzędziowej pod narzędziem Lasso), a
następnie kliknąć i przeciągnąć wokół wybranego fragmentu obiektu. W trakcie przeciągania brzegi zaznaczenia są
"przyciągane" do krawędzi obiektu.
Narzędzie Lasso magnetyczne pozwala zaznaczać obiekty o dowolnych kształtach, ponieważ potrafi "wykrywać" i
obrysowywać kształty. Sprawdza się najlepiej w przypadku obiektów o wyraźnie zarysowanych brzegach.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 21
Podręcznik użytkownika

Podczas przeciągania kursorem narzędzia są wstawiane punkty kontrolne (aby usunąć pewien punkt kontrolny,
należy nacisnąć klawisz Delete). Aby zamknąć kontur zaznaczenia, należy kliknąć na początkowym punkcie
kontrolnym (lub kliknąć dwukrotnie). Zaznaczenie można przemieścić za pomocą narzędzia Przesunięcie.
Przesunięcie można cofnąć za pomocą polecenia Edycja > Cofnij. Następnie można wybrać polecenie Zaznacz >
Usuń zaznaczenie i zlikwidować zaznaczenie obiektu.

5. Poszerzanie zaznaczenia.
Należy wybrać narzędzie Zaznaczanie i zaznaczyć w przybliżeniu wybrany obiekt. Po utworzeniu zaznaczenia
można dodawać do niego nowe elementy bez konieczności wstępnego zaznaczania. W tym celu należy wybrać
narzędzie Lasso magnetyczne, po czym zaznaczyć opcję Dodaj do zaznaczenia na pasku opcji. W tym momencie
można poprawić zaznaczenie, przeciągając kursor na zewnątrz obiektu (pod kursorem narzędzia pojawi się mały
znak plus). Po przeciągnięciu należy zwolnić przycisk myszy. Markietka zaznaczenia będzie teraz otaczać obszary
zaznaczone za pomocą narzędzia Lasso magnetyczne.

Tworzenie obrazka przy użyciu warstw


Program Adobe Photoshop zapewnia pełną kontrolę nad procesem budowy obrazka z różnych elementów, np. z tła,
tekstu, kształtów i fragmentów fotografii. W tym samouczku zostaną opisane następujące czynności: utworzenie
obrazka o wielu warstwach, zastosowanie maski warstwy oraz dodanie warstwy tekstowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 22
Podręcznik użytkownika

1. Otwarcie obrazka w programie Photoshop.


Należy wybrać polecenie Plik > Otwórz lub dwukrotnie kliknąć na miniaturce obrazka w programie Adobe Bridge.
Zgodnie z domyślnym ustawieniem programu paleta Warstwy powinna być widoczna. Jeżeli tak nie jest, należy
wybrać polecenie Okno > Warstwy. Na palecie Warstwy są pokazane wszystkie warstwy obrazka, a także miniaturki
obrazujące ich zawartość.

2. Konwersja warstwy tła.


Dzięki konwersji tła na zwykłą warstwę można będzie stosować różne funkcje przezroczystości.
Należy przejść na paletę Warstwy i dwukrotnie kliknąć na warstwie tła. W oknie dialogowym Nowa warstwa należy
kliknąć na OK.
Nową warstwę można wyświetlić lub ukryć. W tym celu należy kliknąć na ikonie oka obok warstwy. Ikona zniknie,
a warstwa zostanie ukryta. Należy kliknąć na pustym polu ikony. Zarówno ikona, jak i warstwa pojawią się
ponownie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 23
Podręcznik użytkownika

3. Zastosowanie maski warstwy.


Maska warstwy umożliwia zaznaczanie i wyświetlanie tylko tego fragmentu obrazka, który jest potrzebny (obrazek
przy tym nie ulega żadnym zmianom). Poniżej wyjaśnimy, jak utworzyć maskę, która będzie zasłaniała wszystkie
elementy obrazka poza okrągłym obszarem kwiatu.
Należy kliknąć i przytrzymać kursor nad narzędziem Zaznaczanie prostokątne. Gdy pojawi się menu wysuwane,
należy wybrać narzędzie Zaznaczanie eliptyczne. Należy przytrzymać klawisz Shift, aby wymusić zaznaczenie w
kształcie koła, a następnie przeciągnąć nad obrazkiem. Należy przejść na paletę Warstwy i kliknąć na ikonie Dodaj
maskę warstwy.
Widoczny pozostanie tylko zaznaczony obszar. Widoczny obszar można zmienić, przesuwając maskę po obrazku.
Najpierw należy kliknąć na ikonie łańcucha, aby odłączyć maskę od warstwy. Następnie należy wybrać narzędzie
Przesunięcie, po czym kliknąć wewnątrz maski i przeciągnąć, aby zmienić jej położenie. Po umiejscowieniu maski
we właściwym miejscu, należy ponownie kliknąć na ikonie łańcucha. Maska warstwa zostaną połączone ponownie.
Każde przesunięcie warstwy będzie powodowało przesunięcie maski.

4. Dodanie obrysu.
Należy przejść na paletę Warstwy, kliknąć na przycisku Dodaj styl warstwy (u dołu palety) i wybrać z menu polecenie
Obrys. W lewej części okna dialogowego Styl warstwy, można zmienić kolor, wielkość, położenie, krycie i tryb
mieszania obrysu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 24
Podręcznik użytkownika

5. Utworzenie wypełnienia i dodanie nowej warstwy.


Należy kliknąć na przycisku Utwórz nową warstwę. Nowa warstwa jest dodawana nad zaznaczoną warstwą i jest
automatycznie zaznaczana. Należy kliknąć na próbce koloru narzędzia i wybrać kolor z próbnika. Należy wybrać
narzędzie Wiadro z farbą (jeśli jest ono ukryte pod narzędziem Gradient, należy kliknąć na trójkącie i wybrać je z
menu). Na koniec można kliknąć w dowolnym miejscu obrazka, aby utworzyć wypełnienie.

6. Zmiana kolejności warstw.


Należy przeciągnąć nową warstwę pod pozostałe warstwy. Kolejność (układ) warstw, decyduje się o tym, które
obiekty obrazka są wyświetlane na pierwszym planie, a które na dalszych planach (pod innymi obiektami).

7. Dodanie warstwy tekstowej.


Należy przejść na paletę Warstwy i kliknąć na wierzchniej warstwie (pierwszej). Należy wybrać narzędzie Tekst i
kliknąć na obrazku. Pojawi się kursor tekstowy. Można przejść na pasek opcji i zmienić, stosownie do upodobań,
wielkość tekstu, czcionkę, styl lub kolor. Gdy tekst zostanie dodany, program Photoshop umieszcza go
automatycznie na nowej warstwie, dzięki czemu będzie można edytować go niezależnie od innych elementów
obrazka.
Aby przeprowadzić edycję tekstu, należy zaznaczyć go narzędziem Tekst, a następnie zmienić wybrane ustawienia
na pasku opcji. Aby przenieść tekst w inne miejsce, należy wybrać narzędzie Przesunięcie i przeciągnąć tekst.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 25
Podręcznik użytkownika

8. Dodanie efektu tekstowego.


Należy kliknąć na przycisku Dodaj styl warstwy i wybrać z menu opcję Cień. Okno dialogowe Styl warstwy
umożliwia zmianę koloru lub kąta padania cienia, a także dostosowanie innych opcji.
Aby sprawdzić, jakie efekty zostały zastosowane do poszczególnych warstw, należy kliknąć na czarnym trójkącie
obok przycisku Styl warstwy. Obok ikon stylów są wyświetlane ikony oka, które pełnią funkcję przełączników.
Kliknięcie na ikonie pozwala zastosować dany styl lub usunąć go.

Dodawanie kształtów.
Program Adobe Photoshop ułatwia umieszczanie na obrazkach różnych kształtów. Można je rysować za pomocą
wielu narzędzi do tworzenia kształtów albo wybierać spośród licznych kształtów gotowych. Kształty wektorowe
można umieszczać na osobnych warstwach, co ułatwia ich modyfikację i tworzenie efektów nakładania. W tym
samouczku pokażemy, w jaki sposób można umieścić kształty na pierwszym i drugim planie obrazka. Wyjaśnimy
też, jak tworzy się wypełnienie gradientowe i inne efekty warstwowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 26
Podręcznik użytkownika

1. Otwarcie obrazka w programie Photoshop.


Należy wybrać polecenie Plik > Otwórz lub dwukrotnie kliknąć na miniaturce obrazka w programie Adobe Bridge.
Dla dalszych celów najwygodniej będzie użyć obrazka, który ma co najmniej dwie warstwy.
Najpierw pokażemy, jak można dodać kształty upiększające tło.

2. Wybór narzędzia Prostokąt.


Należy przejść na paletę narzędziową i zaznaczyć narzędzie Prostokąt, a następnie przejść na pasek opcji i kliknąć
na ikonie Warstwy kształtów. W ten sposób zostanie utworzona nowa warstwa z kształtem wektorowym. (Opcje
sąsiednie umożliwiają utworzenie ścieżki lub kształtu rastrowego (na bieżącej warstwie).

3. Rysowanie kształtu prostokątnego.


Należy przejść na paletę Warstwy i zaznaczyć na niej spodnią warstwę obrazka. Należy kliknąć i przeciągnąć w celu
utworzenia prostokąta wypełniającego prawą połowę obrazka. Domyślnym kolorem prostokąta jest kolor tła. Aby
zmienić ten kolor, należy dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy. Pojawi się próbnik, z którego można będzie
wybrać nowy kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 27
Podręcznik użytkownika

4. Dodawanie gradientów.
Poniżej pokażemy, jak dodać dwa kolejne prostokąty, tym razem z efektami gradientu. Należy wybrać narzędzie
Prostokąt i narysować nowy prostokąt zajmujący górną lewą ćwiartkę obrazka. Należy kliknąć na próbce koloru
narzędzia i wybrać nowy kolor prostokąta. Należy wybrać polecenie Warstwa > Zmień typ wypełnienia
dynamicznego > Gradient. Należy pozostawić domyślne ustawienie gradientu, opcję Styl ustawić na Liniowy, Kąt na
-50, a skalę na 100%. Te same czynności należy powtórzyć dla drugiego prostokąta, tym razem z kątem 20 stopni.

5. Wczytanie pełnego zestawu kształtów własnych.


Należy przejść na pasek opcji i wybrać narzędzie Kształt własny. Należy kliknąć na strzałce obok pola Kształt i
otworzyć w ten sposób wysuwaną paletę kształtów własnych.
Przed zaznaczeniem konkretnego kształtu własnego można dodać do palety wysuwanej więcej kształtów. Należy
kliknąć na czarnym trójkącie i wybrać z menu palety opcję Zarządzanie ustawieniami. W oknie dialogowym
Zarządzanie ustawieniami należy sprawdzić, czy w menu wysuwanym Typ ustawień znajduje się opcja Kształty
własne, a następnie kliknąć na Wczytaj. Należy przejść do foldera Kształty własne (ścieżka domyślna: Adobe
Photoshop CS2/Ustawienia/Kształty własne) i zaznaczyć opcję Wszystkie. Należy kliknąć na przycisku Wczytaj, aby
zaznaczyć pełny zestaw kształtów własnych. Gotowe kształty programu Photoshop zostaną wczytane na paletę
kształtów własnych.
Należy kliknąć na przycisku Gotowe, co spowoduje zamknięcie okna Zarządzanie ustawieniami.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 28
Podręcznik użytkownika

6. Rysowanie kształtu własnego.


Poniżej pokażemy, jak umieścić kształt własny na pierwszym planie (i uzyskać tym samym efekt nakładki). Należy
zaznaczyć wierzchnią warstwę obrazka i użyć próbki koloru narzędzia, aby wybrać kolor dla nowego kształtu. Należy
wybrać kształt z wysuwanej palety Kształt własny na pasku opcji. (W opisywanym przykładzie jest to kształt
słoneczka.) Przytrzymując klawisz Shift, aby zachować proporcje, należy kliknąć i przeciągnąć narzędziem na
obrazku. Spowoduje to narysowanie kształtu.
Ponieważ kształt wektorowy znajduje się na swojej własnej warstwie, można go przesuwać i przeskalowywać bez
naruszania pozostałych elementów obrazka. Aby przesunąć kształt, należy zaznaczyć jego warstwę i posłużyć się
narzędziem Przesunięcie. Można także wybrać polecenie Edycja > Przekształć swobodnie, a następnie zmienić
wielkość kształtu, obrócić go, odbić lub pochylić.

7. Wypełnienie własnego kształtu wzorkiem.


Poniżej pokażemy, jak można uatrakcyjnić uzyskany kształt za pomocą jednego ze wzorków programu Photoshop.
Należy zaznaczyć nowy kształt na palecie Warstwy, a następnie wybrać polecenie Warstwa > Zmień typ wypełnienia
dynamicznego > Wzorek. W oknie dialogowym Wypełnienie wzorkiem należy kliknąć na cienkim odwróconym
trójkącie obok próbki wzorka i otworzyć w ten sposób wysuwaną paletę Wzorki.
Przed wyborem konkretnego wzorka można wczytać na paletę więcej wzorków. W tym celu należy kliknąć na
czarnym trójkącie w prawym górnym rogu palety wysuwanej Wzorki, przejść do menu palety i wybrać opcję
Zarządzanie ustawieniami. W oknie dialogowym Zarządzanie ustawieniami należy sprawdzić, czy w menu
wysuwanym Typ ustawień znajduje się opcja Wzorki, a następnie kliknąć na Wczytaj. Należy przejść do foldera
Wzorki (ścieżka domyślna: Adobe Photoshop CS2/Ustawienia/Wzorki) i zaznaczyć wybrane wzorki. Należy kliknąć
na przycisku Wczytaj, aby dodać zaznaczone wzorki do listy widocznej w oknie Zarządzanie ustawieniami, a
następnie kliknąć na przycisku Gotowe, aby zamknąć to okno.
W oknie dialogowym Wypełnienie wzorkiem należy zaznaczyć wzorek i kliknąć na OK, aby zastosować go do
kształtu własnego. Aby przywrócić jednolite lub gradientowe wypełnienie kształtu, należy wybrać polecenie
Warstwa > Zmień zawartość warstwy, po czym wybrać opcję Kolor kryjący lub opcję Gradient.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 29
Podręcznik użytkownika

8. Dodawanie efektu warstwy.


Kształt można uatrakcyjnić, dodając do niego efekty warstwy lub stosując tryb mieszania. Należy zaznaczyć warstwę
kształtu, przejść na paletę Warstwy, kliknąć na przycisku Dodaj styl warstwy (u dołu palety) i wybrać z menu
polecenie Obrys. W oknie dialogowym Styl warstwy należy ustawić opcje mieszania. Można też ustawić inne opcje
z menu Styl po lewej stronie. Należy kliknąć na OK, aby zastosować efekt warstwy.
Aby zmieszać kształt i efekt warstwy z zawartością innych warstw obrazka, należy przejść do menu Tryb mieszania
w lewym górnym rogu palety Warstwy i wybrać z niego odpowiedni tryb mieszania. Aby usunąć efekt warstwy,
należy zaznaczyć należy zaznaczyć jego ikonę (kółko z literką "f ") na palecie Warstwy i przeciągnąć ją do ikony Usuń
(przypominającej kosz) w dolnej części palety.

Drukowanie przy użyciu funkcji zarządzania kolorem


Przed rozpoczęciem drukowania zdjęć warto skorzystać z funkcji Drukuj z podglądem. W tym samouczku
wyjaśnimy, jak dopasować ustawienia zarządzania kolorem, aby zapewnić optymalną jakość wydruku. Opisana
procedura wymaga posiadania profilu ICC dla używanej drukarki i używanego typu papieru. Więcej informacji na
ten temat można znaleźć w rozdziale “Aby podczas drukowania kolorem zarządzał program Photoshop” na
stronie 751.
Uwaga: Jeśli jakość podglądu ma być wysoka, monitor powinien zostać odpowiednio wykalibrowany i wyprofilowany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 30
Podręcznik użytkownika

1. Otwarcie okna dialogowego Drukuj z podglądem.


Należy otworzyć obrazek w programie Photoshop i wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem. Pojawi się okno
dialogowe Drukuj (Drukuj z podglądem). Okno dialogowe rozwija się poprzez kliknięcie na przycisku Więcej opcji
(po prawej stronie). Jeśli okno jest już rozwinięte, jest widoczny przycisk Mniej opcji.

2. Ustawianie opcji zarządzania kolorem.


W menu wysuwanym pod miniaturką podglądu należy wybrać polecenie Zarządzanie kolorem.
W obszarze drukuj należy zaznaczyć opcję Dokument. W obszarze tym jest widoczny bieżący profil obrazka.
Aby konwersją kolorów na przestrzeń kolorów drukarki zarządzał program Photoshop, należy przejść do sekcji
Opcje, wysunąć menu Obsługa kolorów i zaznaczyć opcję Kolory zależne od programu Photoshop
ADOBE PHOTOSHOP CS2 31
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Później, po ukazaniu się okna dialogowego sterownika drukarki, należy upewnić się, że wyłączono zarządzanie
kolorem na poziomie drukarki (chodzi o to, aby ustawienia drukarki nie pozostawały w konflikcie z ustawieniami
programu Photoshop).

3. Wybór profilu drukarki.


Z menu wysuwanego Profil drukarki należy wybrać profil urządzenia wyjściowego. Profil musi być zainstalowany
we właściwym miejscu. Zobacz “Aby zainstalować profil kolorów” na stronie 281.

4. Wybór celu renderingu.


Cel renderingu odpowiada za sposób konwersji kolorów na przestrzeń kolorów drukarki. W przypadku większości
fotografii sprawdzają się cele Wizualny i Względny kolorymetryczny.

5. Określenie ustawień drukarki i wydruk obrazka.


Należy kliknąć na Drukuj. Zostanie wyświetlone okno dialogowe Drukuj. Dostępne w nim opcje są różne dla
różnych sterowników drukarki.
Należy wyłączyć zarządzanie kolorem na poziomie sterownika drukarki (ponieważ konwersję kolorów powierzono
programowi Photoshop). W przypadku niektórych sterowników drukarek należy zaznaczyć opcję Bez zarządzania
kolorem. Jeśli zarządzanie kolorem na poziomie sterownika drukarki nie zostanie wyłączone, wyniki mogą być
niezgodne z oczekiwaniami.
Niniejszy samouczek dotyczył drukowania obrazka przy użyciu profilu drukarki. Należy mieć na uwadze, że
uzyskanie dobrego wydruku może wymagać wcześniejszego przeprowadzenia próby ekranowej wydruku. Więcej
informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale “Ekranowa próba kolorów” na stronie 273.
32

Rozdział 3: Obszar roboczy

Podstawowe informacje o obszarze roboczym


Okno powitalne
Po uruchomieniu programu Photoshop lub ImageReady automatycznie pojawia się okno powitalne. Okno
powitalne pozwala wstępnie zapoznać się z programem Photoshop lub ImageReady. Można w nim uaktywnić
specjalne samouczki lub wywołać film o nowych funkcjach. W programie Photoshop można też dowiedzieć się, jak
skonfigurować system zarządzania kolorem.
Jeżeli okno powitalne nie jest otwarte, należy wybrać polecenie Pomoc > Ekran powitalny.

Informacje o obszarze roboczym


Obszar roboczy programów Photoshop i ImageReady służy przede wszystkim do tworzenia i edycji obrazków.

" %
# &

$
'

( )
Obszar roboczy programu Photoshop
A. Pasek menu B. Pasek opcji C. Paleta narzędziowa D. Przejście do programu Bridge E. Studnia palet F. Palety G. Pasek stanu
H. Aktywny obszar obrazka
ADOBE PHOTOSHOP CS2 33
Podręcznik użytkownika

Obszar roboczy składa się z następujących elementów:


Pasek menu Zawiera szereg menu dotyczących różnych zadań. Na przykład menu Warstwy zawiera polecenia
dotyczące pracy z warstwami. W programie Photoshop pasek menu można dostosować do swoich potrzeb, na
przykład pewne elementy menu można ukryć, inne wyświetlić, a jeszcze inne wyróżnić wybranym kolorem.
Pasek opcji Zawiera opcje dotyczące używania narzędzi.

Paleta narzędziowa Zawiera narzędzia do tworzenia i edycji obrazków.

Aktywny obszar obrazka W obszarze tym jest wyświetlana zawartość otwartego (i aktywnego) pliku. Okno
ograniczające ten obszar nazywa się oknem dokumentu.
Studnia palet Pomaga ustawić inne palety w obszarze roboczym.

Palety Pomagają w modyfikacji i kontrolowaniu obrazków. Rozmieszczenie palet w obszarze roboczym można
dostosować do swoich potrzeb. W programie Photoshop istnieje możliwość dostosowania poszczególnych menu:
pewne elementy menu można ukryć, inne wyświetlić, a jeszcze inne wyróżnić wybranym kolorem.
Można też zmienić rozmiar czcionki używanej do wyświetlania informacji na pasku opcji, na paletach i w
podpowiedziach.

Informacje o pasku stanu


Pasek stanu, umieszczony w dolnej części okna dokumentu, zawiera różne ważne informacje o pliku, na przykład
stopień aktualnego powiększenia, rozmiar pliku lub aktywnego obrazka oraz krótkie instrukcje odnośnie bieżącego
narzędzia. Jeśli na komputerze jest aktywny program Version Cue, na pasku stanu są wyświetlane również
informacje tego programu.
Uwaga: W programie ImageReady jeśli okno dokumentu jest wystarczająco szerokie, są wyświetlane dwa okienka
informacyjne. Dzięki temu użytkownik może oglądać jednocześnie dwa różne zestawy informacji o obrazku. Można też
wyświetlić informacje o prawach autorskich do pliku. Informacje te obejmują standardowe dane na temat pliku oraz
znaki wodne Digimarc®. W programie Photoshop otwierane obrazki są skanowane automatycznie za pomocą dodatku
(plug-in) firmy Digimarc Wykryj znak wodny. Jeśli program ten wykryje znak wodny, program Photoshop wyświetla w
pasku tytułowym okna dokumentu symbol praw autorskich, a także aktualizuje sekcję Prawa autorskie i URL w oknie
dialogowym Info o pliku.

Aby wyświetlić informacje o pliku w oknie dokumentu


1 Kliknąć na trójkącie u dołu dokumentu.

Opcje wyświetlania informacji o pliku w programie Photoshop

2 Wybrać opcję widoku z menu wysuwanego:


ADOBE PHOTOSHOP CS2 34
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Jeśli jest aktywny program Version Cue, można wybrać podmenu Pokaż.
Version Cue Opcja pozwala wyświetlić dane o stanie dokumentu w grupie roboczej obsługiwanej przez Version Cue,
np. "plik otwarty", "plik nieobsługiwany", "plik niezapisany", itp. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy uaktywniono
program Version Cue.
Wielkość dokumentów Informacje o ilości danych w obrazku. Liczba po lewej stronie jest wielkością obrazka
przygotowanego do druku (przybliżona wielkość zapisanego, spłaszczonego pliku w formacie Adobe Photoshop).
Liczba po prawej stronie jest wielkością pliku wraz z warstwami i kanałami.
Profil dokumentu Nazwa profilu koloru obrazka.

Wymiary obrazka Wymiary obrazka.

Wielkość magazynów Informacje o ilości pamięci RAM i objętości dysku magazynującego użytych do opracowania
obrazka. Liczba po lewej stronie jest ilością pamięci używanej przez program do wyświetlania wszystkich otwartych
obrazków. Liczba po prawej stronie jest ilością pamięci RAM, która będzie dostępna podczas opracowywania
obrazków.
Wydajność Procent czasu, jaki przypada na rzeczywistą operację, a nie na odczyt lub zapis dysku magazynującego.
Jeśli wartość jest mniejsza niż 100%, znaczy to, że program Photoshop korzysta z dysku magazynującego i działa
wolniej.
Czas Czas wykonania ostatniej operacji.

Bieżące narzędzie Nazwa aktywnego narzędzia.

Ekspozycja 32-bitowa Opcja pozwala dostosować podgląd obrazków do wymagań przeglądania obrazków HDR o
32 bitach na kanał. Suwak opcji jest dostępny tylko wtedy, gdy w oknie dokumentu jest wyświetlany obrazek HDR.
Kliknięcie w dowolnym miejscu obszaru informacji o pliku powoduje otwarcie miniaturowego podglądu, który
pokazuje, jak bieżący dokument będzie wyglądał na wydruku (przy bieżących ustawieniach strony).

Kliknięcie w obszarze informacji o pliku na pasku stanu powoduje wyświetlenie miniaturowego podglądu przyszłego wydruku obrazka.

Zobacz także
“Projekty zarządzane przez Version Cue” na stronie 117
“Aby dopasować sposób wyświetlania obrazków HDR” na stronie 214

Aby wyświetlić informacje o obrazku w programie ImageReady


1 Kliknąć na polu informacji o obrazku, umieszczonym w dolnej części okna dokumentu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 35
Podręcznik użytkownika

2 Zaznaczyć opcję widoku:


Oryginalne/zoptymalizowane wielkości plików Wielkości pliku oryginalnego i zoptymalizowanego. Pierwsza
wartość ukazuje wielkość oryginalnego pliku obrazka. Druga wartość (wyświetlana, gdy obrazek został
zoptymalizowany) ukazuje wielkość zoptymalizowanego pliku obrazka oraz jego format. Dane te zależą od
bieżących ustawień palety Optymalizacja.
Info optymalizacji Format pliku, rozmiar pliku, liczbę kolorów i procent ditheringu zoptymalizowanego obrazka.

Wymiary obrazka Wymiary obrazka w pikselach.

Trwałość znaku wodnego Dane o trwałości znaku wodnego Digimarc w zoptymalizowanym obrazku (jeśli taki znak
istnieje).
Cofnij/Ponów stan Liczba dostępnych cofnięć i ponowień operacji na obrazku.

Oryginalny w bajtach Wielkość oryginalnego spłaszczonego obrazka w bajtach.

Zoptymalizowany w bajtach Wielkość obrazka zoptymalizowanego w bajtach.

Ustawienia zoptymalizowane Procent zmniejszenia wielkości pliku obrazka po zoptymalizowaniu go, a także
różnica pomiędzy wielkością oryginału i wielkością wersji zoptymalizowanej (wyrażoną w bajtach).
Ustawienia wyjściowe Ustawienia wyjściowe, które decydują o tym, jak są formatowane pliki HTML, jak są
nazywane pliki i odcięcia, a także jak podczas zapisywania zoptymalizowanej wersji obrazka są traktowane obrazki
tła.
Wielkość/Czas pobierania Wielkość pliku zoptymalizowanego obrazka i szacunkowy czas jego pobierania przy
podanej prędkości modemu.
Uwaga: Rzeczywisty czas pobierania zależy od natężenia ruchu w Internecie oraz od funkcji kompresji modemu.
Wyświetlana wartość stanowi jego przybliżenie.

Zobacz także
“Dodawanie cyfrowych informacji o prawach autorskich” na stronie 724
“Aby ustawić opcje wyjściowe” na stronie 678

Aby przejść z programu Photoshop do ImageReady i odwrotnie


Dzięki możliwości przełączania się między programem Photoshop i ImageReady przestało być potrzebne ciągłe
otwieranie i zamykanie dokumentu w celu skorzystania z funkcji odpowiedniej aplikacji. Funkcje obydwu aplikacji
mogą być teraz wykorzystane w pełni, z jednoczesnym zachowaniem ciągłości pracy. Pliki i dokumenty uaktualniane
w jednej aplikacji mogą być automatycznie uaktualniane w drugiej. Zamknięcie plików w jednej aplikacji i otwarcie
ich w drugiej nie jest już potrzebne.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na przycisku Edytuj w programie Photoshop, wyświetlanym u dołu palety narzędziowej.


• Wybrać polecenie Plik > Edytuj w programie Photoshop lub Plik > Edytuj w programie ImageReady.
W czasie przechodzenia pomiędzy programami Photoshopem i ImageReady aplikacje te używają pliku
tymczasowego (temp) dla przenoszonych zmian.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 36
Podręcznik użytkownika

Przechodzenie do innych aplikacji


Oprócz funkcji przechodzenia do bieżących wersji programu Photoshop istnieje możliwość przechodzenia
(zarówno z programu Photoshop, jak i ImageReady) do innych aplikacji graficznych lub edytorów HTML.
Po zainstalowaniu programu Photoshop lub ImageReady aplikacje graficzne firmy Adobe zainstalowane w danym
systemie i edytory HTML są dodawane do podmenu Przejdź do. Do podmenu mogą być dodane inne aplikacje
(także aplikacje innych firm niż Adobe).
Po przejściu do aplikacji graficznej plik oryginalny jest otwierany w aplikacji docelowej. Po przejściu do edytora
HTML w aplikacji docelowej jest otwierany i zapisywany plik zoptymalizowany i plik HTML. Jeśli dokument zawiera
odcięcia, to załączane są wszystkie pliki tworzące dany dokument. Istnieje możliwość ustawienia preferencji
odpowiedzialnej za to, że po zakończeniu edycji plików w aplikacji zewnętrznej i powrocie do programu Photoshop
lub ImageReady, pliki są automatycznie aktualizowane.

Aby przejść z programu ImageReady do innej aplikacji


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Plik > Przejdź do i wybrać z podmenu odpowiednią aplikację.
• Jeśli dana aplikacja nie jest wyświetlana w podmenu Przejdź do, należy wybrać opcję Inny edytor graficzny lub
Inny edytor HTML.
2 Jeśli wybrany plik był zmieniany po ostatnim zapisaniu, należy wybrać opcję zapisania pliku:
• Kliknąć na Zapisz, aby zapisać plik bez zmiany jego nazwy i położenia.
• Kliknąć na Zapisz jako, aby zmienić jego nazwę, położenie lub oba te elementy.

Aby dodać aplikację do podmenu Przejdź do


1 Utworzyć skrót (Windows) lub alias (Mac OS) do aplikacji, która ma być dodana.
2 Przeciągnąć ikonę skrótu lub aliasu do folderu Przejdź do edytora graficznego lub Przejdź do edytora HTML,
umieszczonego w folderze Pomocnicze, w folderze programu Photoshop.
3 Ponownie włączyć program ImageReady, tak by przejrzeć aplikacje w podmenu Przejdź do.

Aby włączyć automatyczne aktualizacje plików w programie ImageReady


Ustawiając odpowiednią preferencję, można spowodować, że po powrocie z innej aplikacji do programu
ImageReady plik będzie automatycznie aktualizowany.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Mac OS) Wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Ogólne.
2 Zaznaczyć opcję Automatyczne uaktualnianie otwartych dokumentów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 37
Podręcznik użytkownika

Palety i menu
Aby skorzystać z palet
❖ Palety pomagają w modyfikacji i kontrolowaniu obrazków. Domyślne rozmieszczenie palet można dostosować do
swoich potrzeb:
• Aby wyświetlić lub ukryć wszystkie palety, razem z paskiem opcji i paletą narzędziową, należy wcisnąć klawisz
Tab. Aby wyświetlić lub ukryć wszystkie palety oprócz palety narzędziowej, należy nacisnąć klawisze Shift+Tab.
• Aby wyświetlić menu palety, należy umieścić kursor nad trójkątem w prawym górnym rogu palety i wcisnąć
przycisk myszy.
• Aby zmienić wielkość palety, należy przeciągnąć jej dowolny narożnik (Windows) lub pole do zmiany wielkości,
umieszczone w prawym dolnym rogu palety (Mac OS). Niektóre palety, np. paleta Kolor, nie mogą być
modyfikowane metodą przeciągania.
• Aby zwinąć grupę palet do samego tytułu, należy kliknąć na zakładce palet, na przycisku Minimalizuj (Windows)
lub na polu zmniejszania/powiększania (Mac OS). Nawet jeśli paleta jest zwinięta, nadal można otworzyć jej
menu.
" #

Korzystanie z palet
A. Kliknięcie powoduje zwinięcie lub rozwinięcie palety systemu Mac OS B. Kliknięcie powoduje zwinięcie lub rozwinięcie palety systemu
Windows C. Kliknięcie powoduje wyświetlenie menu palety

• Aby paleta została wyświetlona na wierzchu swojej grupy, należy kliknąć na jej zakładce.
• Aby przenieść całą grupę palet, należy przeciągnąć jej pasek tytułu.
• Aby zmienić ułożenie grupy palet lub ją rozdzielić, należy przeciągnąć etykietki poszczególnych palet.
Przeciągnięcie palety poza grupę powoduje utworzenie nowej grupy.
• Aby przenieść paletę do innej grupy, należy przeciągnąć jej zakładkę do tej grupy.
• Aby zadokować paletę przy innej palecie, należy przeciągnąć zakładkę pierwszej palety do dolnej części drugiej.
• Aby przenieść całą grupę zadokowanych palet, należy przeciągnąć jej pasek tytułu.

Dokowanie palety w studni palet

• Aby przywrócić domyślne wielkości i położenia palet, należy wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza >
Wyzeruj położenie palet (Photoshop) lub Okno > Przestrzeń robocza > Domyślne położenia palet (ImageReady).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 38
Podręcznik użytkownika

• (ImageReady) Aby wyświetlić lub ukryć opcje palet, które zawierają opcje ukryte (palety Optymalizacja, Opcje
warstwy oraz Odcięcia), należy kliknąć na ikonie podwójnego trójkąta na karcie palety; umożliwi to obejrzenie
różnych postaci palety. Można także wybrać polecenie Pokaż opcje lub Ukryj opcje z menu palety.

"

Paleta programu ImageReady


A. Kliknięcie powoduje wyświetlenie opcji palety B. Kliknięcie powoduje wyświetlenie zestawu opcji

Informacje o studni palet


Pasek opcji programów Photoshop i ImageReady zawiera studnię palet, która pomaga w porządkowaniu palet i
zarządzaniu nimi. W studni palet są przechowywane (dokowane) często używane palety, tak że nie muszą one
pozostawać otwarte w obszarze roboczym.
Studnia palet jest dostępna tylko przy rozdzielczości ekranu większej niż 800 pikseli na 600 pikseli (zaleca się
ustawienie co najmniej 1024 na 768).
Aby użyć wybranej palety ze studni palet, należy kliknąć na jej zakładce. Paleta pozostanie otwarta do momentu
kliknięcia na zewnątrz niej lub na jej zakładce.

Paleta zadokowana w studni palet

Aby wprowadzać wartości na paletach, w oknach dialogowych i na paskach opcji


narzędzi
❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• Wpisać wartość w polu tekstowym, po czym nacisnąć klawisz Enter lub Return (tylko Mac OS).
• Przeciągnąć suwak.
• (Photoshop) Przesunąć wskaźnik nad nazwą suwaka lub suwaka wysuwanego. Gdy kursor przybierze kształt
wskazującego palca, znaczy to, że suwak został uaktywniony — od tego momentu przeciąganie kursora w prawo
lub w lewo powoduje zmianę wartości. Funkcja ta jest dostępna tylko dla niektórych suwaków.
• Przeciągnąć skalę.
• Skorzystać z przycisków strzałek. Klikanie na nich powoduje zmniejszanie lub zwiększanie aktualnej wartości.
• (Windows) Kliknąć w polu tekstowym, a następnie skorzystać z klawiszy Strzałka w górę i Strzałka w dół (na
klawiaturze).
• Wybrać wartość z menu skojarzonego z polem tekstowym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 39
Podręcznik użytkownika

" # $

% &

Metody wprowadzania wartości


A. Strzałka menu B. Miniaturowy suwak C. Pole tekstowe D. Tarcza E. Suwak

Zobacz także
“Informacje o miniaturowych suwakach” na stronie 39

Informacje o wysuwanych suwakach


Wiele palet i okien dialogowych zawiera ustawienia określane za pomocą suwaków (np. opcja Krycie na palecie
Warstwy). Jeśli obok pola tekstowego jest wyświetlany trójkąt, kliknięcie na nim powoduje uaktywnienie
wysuwanego suwaka. Należy ustawić kursor nad trójkątem, wcisnąć przycisk myszy i ustawić suwak (lub wskaźnik
na tarczy). Aby zamknąć pole suwaka, należy kliknąć poza polem albo wcisnąć klawisz Enter lub Return. Aby
anulować zmiany, należy wcisnąć Esc.
Aby wartości ustawiane za pomocą pola suwaka były zmniejszane lub zwiększane o 10%, należy wcisnąć klawisz
Shift i używać klawiszy Strzałka w górę i Strzałka w dół.

"

Posługiwanie się różnymi typami suwaków


A. Kliknięcie w celu otwarcia pola suwaka wysuwanego. B. Przeciągnięcie suwaka lub promienia kąta.

W programie Photoshop są dostępne również miniaturowe suwaki, powiązane ściśle z kursorem. Na przykład, jeżeli
przytrzyma się wskaźnik nad słowem “Wypełnienie” lub “Krycie” na palecie Warstwy, to wskaźnik zmieni się w
ikonę rączki. Można wtedy przesuwać wskaźnik w lewo lub w prawo i zmieniać w ten sposób wartości procentowe
wypełnienia lub krycia.

Informacje o miniaturowych suwakach


W niektórych oknach dialogowych, a także na niektórych paletach i paskach opcji są dostępne miniaturowe suwaki.
Miniaturowe suwaki pozostają ukryte, dopóki użytkownik nie zatrzyma kursora nad ich tytułami. Gdy kursor
przybierze kształt wskazującego palca, znaczy to, że suwak został uaktywniony — od tego momentu przeciąganie
kursora w prawo lub w lewo powoduje zmianę wartości. Wciśnięcie klawisza Shift skutkuje dziesięciokrotnie
szybszym przewijaniem wartości.

Zatrzymanie wskaźnika nad nazwą suwaka lub suwaka wysuwanego powoduje wyświetlenie całego suwaka miniaturowego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 40
Podręcznik użytkownika

Informacje o paletach wysuwanych


Wysuwane palety ułatwiają dostęp do bibliotek pędzli, próbek, gradientów, stylów, wzorków, konturów i kształtów.
Użytkownik może zmieniać nazwy wysuwanych palet, usuwać ich elementy oraz wczytywać, zapisywać i zastępować
biblioteki. Może też zmieniać sposób wyświetlania zawartości palet, to znaczy wyświetlać je w postaci nazw, ikon
miniaturek lub nazw i ikon.
Paletę wysuwaną można otworzyć, klikając na miniaturce wybranego narzędzia na pasku opcji. Kliknięcie na
elemencie palety powoduje jego zaznaczenie.
" #

Wyświetlanie na pasku opcji wysuwanej palety Pędzle


A. Kliknięcie powoduje wyświetlenie opcji palety-up palette. B. Kliknięcie powoduje wyświetlenie zestawu opcji.

Aby zmienić nazwę elementu na palecie wysuwanej lub usunąć go


❖ Zaznaczyć element, kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu palety i wybrać jedno z następujących poleceń:
Zmień nazwę Pozwala określić nową nazwę elementu.

Usuń Pozwala usunąć element palety.

Uwaga: W celu usunięcia elementu palety, można też wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
przytrzymując go kliknąć na elemencie.

Aby zmienić listę elementów wysuwanej palety


1 Kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu palety i wyświetlić menu palety.
2 Aby powrócić do domyślnej biblioteki, należy wybrać polecenie Wyzeruj. Można albo zastąpić bieżącą listę, albo
dołączyć bibliotekę domyślną do bieżącej listy.
3 Aby wczytać inną bibliotekę, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Wczytaj, aby dodać bibliotekę to aktualnej listy. Następnie należy zaznaczyć wybrany plik
biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Wybrać polecenie Zastąp, aby zastąpić aktualną listę inną biblioteką. Następnie należy zaznaczyć wybrany plik
biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Wybrać plik biblioteki (wyświetlany u dołu menu palety) . Aby zastąpić bieżącą listę, należy kliknąć na OK; aby
uzupełnić ją, należy kliknąć na Dołącz.
4 Aby zapisać aktualną listę jako bibliotekę, należy wybrać polecenie Zapisz. Następnie należy wpisać nawę
biblioteki i kliknąć na Zapisz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 41
Podręcznik użytkownika

(Mac OS) Nazwy bibliotek, które będą używane w różnych systemach operacyjnych, powinny mieć rozszerzenia.
Aby nazwy plików zawsze były uzupełniane o rozszerzenia, należy wywołać preferencje obsługi plików i zaznaczyć
opcję Dołącz rozszerzenie pliku.

Aby zmienić sposób wyświetlania elementów na wysuwanej palecie


1 Kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu palety i wyświetlić menu palety.
2 Zaznaczyć opcję widoku: Tylko tekst, Małe miniaturki, Duże miniaturki, Mała lista i Duża lista.

Aby wyświetlić menu kontekstowe


Menu takie zawierają polecenia istotne ze względu na aktywne narzędzie, aktywne zaznaczenie lub aktywną paletę.
Należy je odróżnić od menu widocznych u góry obszaru roboczego.

Wyświetlanie menu kontekstowego dla narzędzia Kroplomierz

1 Umieścić kursor nad obrazkiem lub elementem palety.


2 Kliknąć z wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Control (Mac OS).

Narzędzia
Informacje o narzędziach i paletach narzędziowych
Przy pierwszym uruchomieniu aplikacji jej paleta narzędziowa jest wyświetlana po lewej stronie ekranu. Paletę tę
można przeciągnąć (za pasek tytułu) w dowolne inne miejsce. Zależnie od potrzeb paleta narzędziowa może być
wyświetlana lub ukrywana. Odpowiednią zmianę umożliwia polecenie Okno > Narzędzia.
Niektóre narzędzia palety posiadają opcje, które są wyświetlane w kontekstowym pasku opcji narzędzia. Wśród tych
narzędzi znajdują się narzędzia umożliwiające pracę z tekstem, zaznaczanie, malowanie, rysowanie, próbkowanie,
edycję, przenoszenie, umieszczanie adnotacji i podgląd obrazków. Inne narzędzia palety umożliwiają zmianę
kolorów tła i obrazka, uruchamianie opcji Adobe Online, pracę w różnych trybach oraz przechodzenie pomiędzy
programami Photoshop i ImageReady.
Niektóre narzędzia można rozwinąć, czyli wyświetlić dodatkowe narzędzia ukryte. Mały trójkąt w prawym dolnym
rogu narzędzia informuje, że w jego grupie znajdują się narzędzia ukryte.
Aby uzyskać pewne informacje o narzędziu, wystarczy ustawić nad nim kursor. Pod kursorem pojawia się wówczas
etykietka z nazwą narzędzia, czyli podpowiedź. Niektóre podpowiedzi zawierają łącza, które prowadzą do
dodatkowych informacji o narzędziu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 42
Podręcznik użytkownika

1S[FHMLJEOBS[ǒE[J

" ;B[OBD[BOJF % .BMPXBOJF ' "EOPUBDKF QPNJBS


;B[OBD[BOJFQSPTUPLLJUOF .
1ǒE[FM #
JOBXJHBDKB
" ;B[OBD[BOJFFMJQUZD[OF .
0ÓXFL #
/PUBULJ /

;B[OBD[BOJFQPKFEZOD[ZDI ;BTUǒQPXBOJF "EOPUBDKFEȂXJǒLPXF /

# LPMVNO .
LPMPSV #

,SPQMPNJFS[ *

;B[OBD[BOJFQPKFEZOD[ZDI 1ǒE[FMIJTUPSJJ :

$ % S[ǒEÓX .
1SÓCLPXBOJFLPMPSÓX *

1ǒE[FMTUZMPXZ :
.JBSLB *

1S[FTVOJǒDJF 7

(SBEJFOU (
3LJD[LB )

-BTTP -
8JBESP[GBSCLJ (

-BTTPXJFMPLLJUOF -
-VQLB ;

& -BTTPNBHOFUZD[OF -

& 3ZTPXBOJFJUFLTU
3ÓȃEȃLB 8
( /BS[ǒE[JBEMB
;B[OBD[BOJFǯDJFȃLJ "
*NBHF3FBEZ
'
;B[OBD[BOJF
# ,BESPXBOJFJPEDJǒDJB CF[QPǯSFEOJF "
1SPTUPLLJUOBNBQB
PCSB[LB 1

,BESPXBOJF $
1JÓSP 1
0LSLJHBNBQBPCSB[LB 1

0EDJǒDJF ,
1JÓSPEPXPMOF 1

8JFMPLLJUOBNBQB
;B[OBD[BOJFPEDJǒDJB %PEBXBOJBQVOLUÓX
LPOUSPMOZDI 1
PCSB[LB 1

6TVXBOJFQVOLUÓX ;B[OBD[BOJFNBQZ
$ 3FUVT[ LPOUSPMOZDI 1
PCSB[LB +

1VOLUPXZQǒE[FMLPSZHVKLJDZ +
,POXFSTKBQVOLUÓX
LPOUSPMOZDI 1
3ZTPXBOJF[BLBELJ 3

1ǒE[FMLPSZHVKLJDZ +
3ZTPXBOJFQS[ZDJTLV 3

ŠBULB +
5FLTU 5

5FLTUQJPOPXZ 5
1S[FLJD[XJE[JBMOPǯlj
$[FSXPOFPD[Z +
NBQPCSB[LB "

.BTLBUFLTUV
4UFNQFM 4
QP[JPNFHP 5
1S[FLJD[XJE[JBMOPǯlj
(
4UFNQFMX[PSLJFN 4
.BTLBUFLTUV PEDJǒDJB 2

QJPOPXFHP 5

'UMKA% 1PEHMLJEEPLVNFOUV :

(VNLBUB &
1SPTUPLLJU 6

1PEHMLJEXQS[FHMLJEBSDF
.BHJD[OBHVNLB &
1SPTUPLLJU DNE PQUJPO 1

[BPLSLJHMPOZ 6

3P[NZDJF 3
&MJQTB 6

8ZPTUS[BOJF 3
8JFMPCPL 6

4NVȃFOJF 3
-JOJB 6

3P[KBǯOJBOJF 0
,T[UBUXBTOZ 6

ƯDJFNOJBOJF 0

(LJCLB 0

8TLB[VKFOBS[ǒE[JBEPNZǯMOF 8OBXJBTBDIVNJFT[D[POF[PTUBZTLSÓUZLMBXJBUVSPXF

Zobacz także
“Galeria narzędzi do zaznaczania” na stronie 43
“Galeria narzędzi do kadrowania i tworzenia odcięć” na stronie 43
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43
“Galeria narzędzi do malowania” na stronie 44
“Galeria narzędzi tekstowych i rysunkowych” na stronie 45
“Galeria narzędzi dotyczących adnotacji, pomiarów i nawigacji” na stronie 46
ADOBE PHOTOSHOP CS2 43
Podręcznik użytkownika

“Galeria narzędzi dostępnych tylko w ImageReady” na stronie 46

Galeria narzędzi do zaznaczania


Narzędzia oznaczone gwiazdką są dostępne tylko w programie Photoshop.

Narzędzia do zaznaczania Narzędzia do przesuwania Narzędzia typu Lasso Narzędzie Różdżka pozwala
pozwalają zaznaczać pozwalają przesuwać pozwalają zaznaczać zaznaczyć obszary o
obszary prostokątne, obszary zaznaczenia, warstwy i linie obszary dowolne, podobnych kolorach.
w kształcie elips oraz pomocnicze. ograniczone wielokątami
pojedyncze wiersze i oraz przyciągnięte do jakichś
kolumny. elementów.

Galeria narzędzi do kadrowania i tworzenia odcięć

Narzędzie Kadrowanie Narzędzie Odcięcie pozwala Narzędzie Zaznaczanie


służy do przycinania tworzyć odcięcia. odcięcia pozwala zaznaczać
obrazków. odcięcia.

Galeria narzędzi do retuszowania


Narzędzia oznaczone gwiazdką są dostępne tylko w programie Photoshop.

Narzędzie Punktowy pędzel Narzędzie Pędzel Narzędzie Łatka* pozwala Narzędzie Czerwone oczy*
korygujący* służy do korygujący* pozwala poprawić wygląd wybranego pozwala usunąć czerwone
usuwania obiektów malować za pomocą próbki obszaru obrazka poprzez odbłyski, będące skutkiem
punktowych, np. plamek. lub wzoru, tak aby poprawić malowanie specjalnym odbicia światła flesza od
pewne niedociągnięcia. wzorkiem lub próbką. źrenicy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 44
Podręcznik użytkownika

Narzędzie Stempel służy do Narzędzie Stempel Narzędzie Gumka pozwala Narzędzie Gumka tła*
malowania fragmentem wzorkiem* służy do usuwać piksele i przywracać pozwala uzyskiwać efekt
obrazka. malowania fragmentem uprzednio zapisane stany przezroczystości poprzez
obrazka (traktowanym jak obrazka. przeciąganie.
wzorek).

Narzędzie Magiczna gumka Narzędzie Rozmycie* Narzędzie Wyostrzanie* Narzędzie Smużenie*


pozwala zmienić pozwala rozmyć krawędzie pozwala wyostrzyć pozwala uzyskać efekt smugi.
pojedynczym kliknięciem obrazka. krawędzie obrazka.
obszary jednokolorowe w
przezroczyste.

Narzędzie Rozjaśnianie* Narzędzie Ściemnianie* Narzędzie Gąbka* pozwala


pozwala rozjaśnić obszary pozwala ściemnić obszary zmienić nasycenie koloru na
obrazka. obrazka. pewnym obszarze.

Galeria narzędzi do malowania


Narzędzia oznaczone gwiazdką są dostępne tylko w programie Photoshop.

Narzędzie Pędzel służy do Narzędzie Ołówek służy do Narzędzie Zastępowanie Narzędzie Pędzel historii*
malowania wzorzystych malowania zwykłych koloru* pozwala zastąpić pozwala umieścić w
obrysów. obrysów. wybrany kolor nowym aktywnym oknie dokumentu
kolorem. kopię wybranego stanu lub
zdjęcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 45
Podręcznik użytkownika

Narzędzie Artystyczny Narzędzia do tworzenia Narzędzie Wiadro z farbą


pędzel historii* pozwala gradientów* pozwalają służy do wypełniania
malować stylizowane obrysy tworzyć różne przejścia obszarów o podobnych
(w różnych stylach między kolorami: liniowe, barwach kolorem obrazka.
malarskich) przy użyciu radialne, kątowe, lustrzane i
wybranego stanu lub zdjęcia. romboidalne.

Galeria narzędzi tekstowych i rysunkowych


Narzędzia oznaczone gwiazdką są dostępne tylko w programie Photoshop.

Narzędzia do zaznaczania Narzędzia tekstowe Narzędzia typu Maska Narzędzia typu Pióro*
ścieżek* pozwalają pozwalają umieszczać w tekstowa* pozwalają pozwalają rysować gładkie
wyświetlać w zaznaczeniach obrazkach teksty. tworzyć zaznaczenia w ścieżki.
punkty kontrolne, linie kształcie tekstu.
kierunkowe i punkty
kierunkowe.

Narzędzia do tworzenia Narzędzie Kształt własny*


kształtów i narzędzie Linia pozwala tworzyć i wybierać z
pozwalają rysować kształty listy niestandardowe
na warstwach (zwykłych lub kształty.
warstwach kształtów).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 46
Podręcznik użytkownika

Galeria narzędzi dotyczących adnotacji, pomiarów i nawigacji


Narzędzia oznaczone gwiazdką są dostępne tylko w programie Photoshop.

Narzędzia dotyczące Narzędzie Kroplomierz Narzędzie Miarka* pozwala Narzędzie Rączka służy do
adnotacji* pozwalają służy do pobierania próbek wyznaczać odległości, przesuwania obrazka w
dołączać do obrazków kolorów. położenia i kąty. oknie.
notatki i adnotacje
dźwiękowe.

Narzędzie Lupka służy do


powiększania i zmniejszania
obrazka.

Galeria narzędzi dostępnych tylko w ImageReady

Narzędzia typu Mapa Narzędzie Zaznaczanie Narzędzie Rysowanie Narzędzie Przełącz


obrazka pozwalają mapy obrazka pozwala zakładki pozwala rysować widzialność map obrazka
zdefiniować na obrazku zaznaczać mapy obrazka. długie prostokąty z pozwala przełączać się
obszary mapy. zaokrąglonymi górnymi między trybem wyświetlania
rogami. i ukrywania map obrazka.
Narzędzie Rysowanie
przycisku pozwala rysować
prostokąty z zaokrąglonymi
rogami.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 47
Podręcznik użytkownika

Narzędzie Przełącz Narzędzie Podgląd Narzędzie Podgląd w


widzialność odcięć pozwala dokumentu pozwala przeglądarce domyślnej
przełączać się między trybem przeglądać efekty rollover pozwala przeglądać
wyświetlania i ukrywania bezpośrednio w programie animacje za pomocą
odcięć obrazka. ImageReady. przeglądarki internetowej.

Aby skorzystać z narzędzia


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na narzędziu w palecie narzędziowej. Jeśli w prawym dolnym roku ikony narzędzia jest widoczny mały
trójkąt, należy wcisnąć przycisk myszy, aby wyświetlić narzędzia ukryte. Następnie należy kliknąć na wybranym
narzędziu.
• Wcisnąć skrót klawiaturowy narzędzia. Skrót ten jest pokazywany w podpowiedzi narzędzia. Na przykład, aby
wybrać narzędzie Przesunięcie wystarczy nacisnąć klawisz V.

"
% &

'

Korzystanie z narzędzi do zaznaczania


A. Paleta narzędziowa B. Narzędzie aktywne C. Narzędzia ukryte D. Nazwa narzędzia E. Skrót narzędzia F. Trójkąt narzędzia ukrytego

Uwaga: W programie ImageReady kliknięcie na trójkącie wyświetlanym u dołu listy ukrytych narzędzi powoduje
uaktywnienie ruchomej palety narzędziowej. Aby zamknąć taką paletę, należy kliknąć na przycisku w jej prawym
górnym narożniku (Windows) lub lewym górnym narożniku (Mac OS).

Kliknięcie na trójkącie powoduje "wyciągnięcie" ruchomej palety narzędziowej

Aby przechodzić między narzędziami ukrytymi


Użytkownik może zaznaczyć preferencję, która umożliwia przechodzenie między ukrytymi narzędziami pewnego
zestawu za pomocą klawisza Shift. Gdy preferencja ta nie jest zaznaczona, do przechodzenia między takimi
narzędziami służy skrót klawiaturowy (a nie klawisz Shift).
1 Należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Ogólne (Mac
OS).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 48
Podręcznik użytkownika

2 Zaznaczyć Używaj klawisza Shift do przełączania narzędzi.

Aby wyświetlić lub ukryć podpowiedzi


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne lub ImageReady > Preferencje > Ogólne.
2 Zaznaczyć lub usunąć zaznaczenie opcji Pokaż podpowiedzi.
Uwaga: W niektórych oknach dialogowych podpowiedzi nie są dostępne.

Informacje o kursorach narzędzi


W większości przypadków kursor narzędzia wygląda tak samo jak jego ikona; kursor staje się widoczny po
zaznaczeniu narzędzia. Domyślnym kursorem narzędzi do zaznaczania jest krzyżyk ; domyślnym kursorem
narzędzi tekstowych jest stylizowana pionowa kreska ; a domyślnym kursorem narzędzi do malowania jest ikona
pędzla.
Każdy domyślny kursor ma inny tzw. hotspot : punkt aktywny, którym rozpoczyna się zaznaczenie lub działanie. W
przypadku większości narzędzi można korzystać z kursorów precyzyjnych, które mają postać celownika z punktem
aktywnym w środku.

Aby zmienić kursor narzędzia


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wyświetlanie i kursory (Windows) lub Photoshop >
Preferencje > Wyświetlanie i kursory (Mac OS).
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Kursory (Windows) lub ImageReady > Preferencje >
Kursory (Mac OS).
2 Wybrać ustawienie kursora narzędzia w obszarze Malujące kursory i/lub Inne kursory:
Standardowe Kursory mają kształt ikon narzędzi.

Precyzyjne Kursory mają kształt krzyżyków.

Rozmiar pędzla (tylko kursory narzędzi do malowania) Kursory narzędzi do malowania mają kształt i wielkość
odpowiednich pędzli. W przypadku pędzli dużej wielkości kursory takie mogą nie być wyświetlane.
3 (Photoshop) Jeśli ustawieniem kursora narzędzia jest Rozmiar pędzla, należy zaznaczyć opcje z grupy Kursor
pędzla:
Zwykły Kontur kursora obejmuje około 50% powierzchni modyfikowanej przez narzędzie. Są pokazywane piksele,
które uległyby największej zmianie.
Pełny rozmiar Kontur kursora obejmuje około 100% powierzchni modyfikowanej przez narzędzie (czyli prawie
wszystkie piksele pod kursorem).
Zawsze pokazuj krzyżyk W środku kursora jest wyświetlany krzyżyk.

4 Kliknąć na OK.
Opcje z grupy Malujące kursory kontrolują kursory następujących narzędzi:
• (Photoshop) Gumka, Ołówek, Aerograf, Pędzel, Stempel, Stempel wzorkiem, Smużenie, Rozmycie, Wyostrzanie,
Rozjaśnianie, Ściemnianie i Gąbka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 49
Podręcznik użytkownika

• (ImageReady) Pędzel, Ołówek i Gumka.


Opcje z grupy Inne kursory kontrolują kursory następujących narzędzi:
• (Photoshop) Zaznaczanie, Lasso, Lasso wielokątne, Różdżka, Kadrowanie, Odcięcie, Łatka, Kroplomierz, Pióro,
Gradient, Wiadro z farbą, Lasso magnetyczne, Pióro magnetyczne, Miarka i Próbnik kolorów.
• (ImageReady) Zaznaczanie, Lasso, Różdżka, Kroplomierz, Wiadro z farbą i Odcięcie.
Aby przełączać się między kursorami standardowymi i precyzyjnymi (tylko w przypadku niektórych narzędzi),
należy nacisnąć klawisz Caps Lock.

Korzystanie z paska opcji


Pasek opcji jest wyświetlany pod paskiem menu, u góry obszaru roboczego. Pasek opcji ma charakter kontekstowy—
jego zawartość zmienia się wraz ze zmianą narzędzia. Niektóre ustawienia na pasku opcji są wspólne dla kilku
narzędzi (np. tryby malowania i krycie), a inne dotyczą tylko jednego narzędzia (np. ustawienie Auto-gumka dla
Ołówka).
Pasek opcji może być przenoszony w dowolne miejsce obszaru roboczego i dokowany w górnej lub dolnej części
ekranu. Po zatrzymaniu kursora nad narzędziem pojawia się podpowiedź. Aby wyświetlić lub ukryć pasek opcji,
należy wybrać polecenie Okno > Opcje.

" #

Pasek opcji narzędzia Lasso


A. Pasek uchwytów B. Podpowiedź

(Photoshop) Aby przywrócić domyślne ustawienia narzędzi, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows)
lub kliknąć z wciśniętym klawiszem Control (Mac OS) na ikonie narzędzia na pasku opcji, a następnie wybrać w
menu kontekstowym opcję Wyzeruj narzędzie lub Wyzeruj wszystkie narzędzia.
(ImageReady) Aby przywrócić domyślne ustawienia narzędzi, należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje >
Ogólne (Windows) lub ImageReady > Preferencje > Ogólne (Mac OS), a następnie kliknąć na przycisku Wyzeruj
wszystkie narzędzia.
Aby uzyskać więcej informacji o ustawianiu opcji konkretnego narzędzia, należy odszukać opis tego narzędzia w
Pomocy programu Photoshop.

Korzystanie ze stylów ustawień narzędzi


Dzięki bibliotekom ustawień narzędzi różne ustawienia mogą być wykorzystywane wielokrotnie. Użytkownik może
wczytywać, edytować i tworzyć biblioteki ustawień narzędzi. Służy do tego próbnik Ustawienia narzędzi na pasku
opcji, paleta Ustawienia narzędzi oraz funkcja Zarządzanie ustawieniami.
Aby wybrać pewien zestaw ustawień narzędzia, należy kliknąć na przycisku Ustawienia narzędzia na pasku opcji, a
następnie wybrać zestaw na palecie wysuwanej. Można też wybrać polecenie Okno > Ustawienia narzędzi i
zaznaczyć zestaw na palecie Ustawienia narzędzi.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 50
Podręcznik użytkownika

"

Wyświetlanie próbnika Ustawienia narzędzi


A. Kliknięcie na próbniku Ustawienia narzędzia na pasku opcji powoduje wyświetlenie palety wysuwanej Ustawienia narzędzia. B. Wybór
zestawu ustawień w celu zmiany opcji narzędzia na ustawienia z zestawu. Ustawienia te będą stosowane przy każdym użyciu narzędzia
(dopóki nie wybierze się polecenia Wyzeruj narzędzie z menu palety). C. Wyłączenie tej opcji powoduje, że są wyświetlane zestawy ustawień
wszystkich narzędzi; włączenie opcji powoduje, że są wyświetlane tylko style ustawień dla bieżącego narzędzia.

Aby utworzyć zestaw ustawień narzędzia


1 Wybrać narzędzie i ustawić pożądane opcje na pasku opcji.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Ustawienia narzędzia po lewej stronie paska opcji.
• Wybrać polecenie Okno > Ustawienia narzędzia, aby wyświetlić paletę Ustawienia narzędzia.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Utwórz nowe ustawienia narzędzia .
• W menu palety wybrać polecenie Nowe ustawienia narzędzia.
4 Wprowadzić nazwę ustawień i kliknąć na OK.

Aby zmodyfikować listę ustawień narzędzi


❖ Kliknąć na trójkącie, aby otworzyć wysuwaną paletę Ustawienia narzędzia, a następnie wybrać jedną z
następujących opcji:
Pokaż ustawienia wszystkich narzędzi Są pokazywane wszystkie wczytane ustawienia.

Ułóż wg narzędzia Ustawienia są sortowane według nazw narzędzi.

Pokaż ustawienia bieżącego narzędzia Są pokazywane tylko wczytane ustawienia bieżącego narzędzia. Ten sam
efekt daje zaznaczenie opcji Tylko bieżące narzędzie na wysuwanej palecie Ustawienia narzędzia.
Tylko tekst, Mały tekst lub Duży tekst Opcja odpowiada za sposób wyświetlania ustawień na wysuwanej palecie.

Uwaga: Informacje o tworzeniu bibliotek ustawień, wczytywaniu ich i zarządzaniu nimi znajdują się w częściach
“Informacje o paletach wysuwanych” na stronie 40 and “Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69.

Praca z plikami
Aby zamknąć okna
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać polecenie Plik > Zamknij, aby zamknąć aktywne okno.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 51
Podręcznik użytkownika

• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zamknij wszystkie, aby zamknąć wszystkie okna.
• (ImageReady i system Windows) Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Zamknij wszystkie, aby zamknąć wszystkie
okna.

Aby powielić obrazek w programie Photoshop


Obrazek (ze wszystkimi warstwami, maskami warstw i kanałami) można powielać w ramach dostępnej pamięci, bez
zapisywania na dysku.
1 Otworzyć obrazek przeznaczony do powielenia.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Powiel.
3 Wpisać nazwę duplikatu obrazka.
4 Aby powielić obrazek bez złączania warstw, wybrać opcję Tylko warstwy złączone. Jeśli warstwy mają być
zachowane, opcja ta nie może być zaznaczona.
5 Kliknąć na OK.
Aby powielić obrazek i automatycznie dołączyć do jego nazwy człon “Kopia”, należy wcisnąć i przytrzymać klawisz
Alt (Windows) lub Option (Mac OS), po czym wybrać polecenie Obrazek > Powiel.

Aby powielić obrazek w programie ImageReady


Dzięki funkcji powielania obrazków użytkownik programu ImageReady może eksperymentować z różnymi
wersjami obrazka, w tym porównywać różne zoptymalizowane wersje obrazka z oryginałem.
1 Otworzyć obrazek przeznaczony do powielenia.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć zakładkę Oryginalny w górnej części okna obrazka.
• Zaznaczyć zakładkę Zoptymalizowany w górnej części okna obrazka.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), po czym przeciągnąć zakładkę Oryginalny lub
Zoptymalizowany z okna obrazka.
• Wybrać polecenie Obrazek > Powiel.
4 Wpisać nazwę duplikatu obrazka, określić, czy warstwy mają być spłaszczone i kliknąć na OK.
Uwaga: W czasie powielania obrazka w widoku Zoptymalizowany, 2 na ekranie lub 4 na ekranie duplikat obrazka jest
wyświetlany w widoku Oryginalny w oknie obrazka powielonego. Jeśli duplikat zoptymalizowanego obrazka ma się
pojawić w widoku Zoptymalizowany, 2 na ekranie lub 4 na ekranie, należy powielić oryginalny obrazek i zaznaczyć
zakładkę Zoptymalizowany, 2 na ekranie lub 4 na ekranie w oknie duplikatu obrazka.

Aby zamknąć plik


1 Wybrać polecenie Plik > Zamknij lub Plik > Zamknij wszystko (Photoshop).
2 Określić, czy plik ma być zapisany:
• Aby zapisać plik, należy kliknąć na Tak (Windows) lub Zapisz (Mac OS).
• Aby zamknąć plik bez zapisywania, należy kliknąć na Nie (Windows) lub Nie zapisuj (Mac OS).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 52
Podręcznik użytkownika

Aby wyłączyć program Photoshop lub ImageReady


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Plik > Zamknij.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Skończ lub ImageReady > Skończ.
2 Określić, czy otwarte pliki mają być zapisane:
• Aby zapisać plik, należy kliknąć na Tak (Windows) lub Zapisz (Mac OS).
• Aby zamknąć plik bez zapisywania, należy kliknąć na Nie (Windows) lub Nie zapisuj (Mac OS).

Oglądanie obrazków
Aby zmienić tryb wyświetlania
Opcje trybu wyświetlania umożliwiają wyświetlanie obrazków na pełnym ekranie. Można pokazywać lub ukrywać
takie elementy, jak pasek menu, pasek tytułu i paski przewijania. Do wyboru są następujące tryby:
• Standardowy tryb ekranu to widok domyślny. W trybie tym widoczne są paski menu, paski przewijania oraz inne
elementy ekranu.
• Tryb pełnego ekranu z widocznym paskiem menu zapewnia powiększony widok obrazka, bez ukrywania paska
menu.
• (Photoshop) Tryb pełnego ekranu umożliwia przesuwanie obrazka po ekranie, a tym samym oglądanie innych
obszarów.

(Photoshop) Przeciąganie obrazka w trybie pełnego ekranu

❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby wyświetlić okno domyślne z widocznym paskiem menu zlokalizowanym na górze i paskami przewijania z
boku, należy wybrać polecenie Widok > Tryb ekranu > Standardowy tryb ekranu, albo nacisnąć przycisk
Standardowy na palecie narzędziowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 53
Podręcznik użytkownika

• Aby wyświetlić okno pełnoekranowe z widocznym paskiem menu i tłem w odcieniu 50% szarości, ale bez paska
tytułu i pasków przewijania, należy wybrać polecenie Widok > Tryb ekranu > Tryb pełnego ekranu z paskiem
menu albo kliknąć na przycisku Tryb pełnego ekranu z paskiem menu na palecie narzędziowej.
• Aby wyświetlić okno pełnoekranowe z czarnym tłem (bez paska tytułu, paska menu, ani pasków przewijania),
należy wybrać polecenie Widok > Tryb ekranu > Tryb pełnego ekranu, albo nacisnąć przycisk Tryb pełnego
ekranu na palecie narzędziowej.

Aby obejrzeć inny obszar obrazka


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Użyć pasków przewijania okna.


• Wybrać narzędzie Rączka i przeciągnąć kursor nad wybrany obszar.

Przeciąganie narzędziem Rączka pozwala wyświetlić inny obszar obrazka

• Przeciągnąć kolorowe pole na palecie Nawigator.


Aby włączyć narzędzie Rączka, gdy aktywne jest inne narzędzie, w czasie przeciągania obrazka należy wcisnąć
klawisz spacji.

Aby użyć palety Nawigator


Paleta Nawigator umożliwia szybką zmianę widoku kompozycji. Na palecie tej jest wyświetlana kolorowa ramka
(nazywana obszarem lub polem widoku), której zawartość odpowiada oglądanemu w danej chwili fragmentowi
obrazka.
❖ Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:

• Aby wyświetlić paletę Nawigator, należy wybrać polecenie Okno > Nawigator.
• Aby zmienić powiększenie podglądu, należy wpisać odpowiednią wartość w polu tekstowym, kliknąć na
przycisku Zmniejsz lub Powiększ, albo przeciągnąć suwak powiększenia.
• Aby przesunąć widoczny w danej chwili fragment obrazka, należy przeciągnąć obszar widoku na palecie. Można
też kliknąć na miniaturce obrazka i wskazać nowy obszar widoku.
• Aby zmienić kolor obszaru widoku, należy wybrać z menu palety polecenie Opcje palety. Następnie należy wybrać
typowy kolor z menu wysuwanego Kolor lub kliknąć dwukrotnie na polu koloru i wybrać kolor nietypowy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 54
Podręcznik użytkownika

"
#
$

% & ' (
Paleta Nawigator
A. Przycisk menu palety B. Miniaturowy podgląd obrazka C. Obszar widoku D. Pole tekstowe powiększania/zmniejszania E. Przycisk
Zmniejsz F. Suwak powiększania/zmniejszania G. Przycisk Powiększ

Aby powiększyć lub zmniejszyć wybrany obszar


❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• (Photoshop) Zaznaczyć narzędzie Lupka , przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Powiększ lub
Zmniejsz . Należy kliknąć na obszarze, który ma być powiększony lub zmniejszony.
• Wybrać narzędzie Lupka. Kursor zmieni się w lupkę ze znakiem plus w środku. Kliknąć na środku obszaru, który
ma być powiększony; albo przytrzymując klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), kliknąć na środku
obszaru, który ma być zmniejszony. Każde kliknięcie powoduje proporcjonalne powiększenie lub zmniejszenie
wskazanego obszaru.
Uwaga: Każde kliknięcie na przycisku Zmniejsz lub Powiększ powoduje również proporcjonalną zmianę powiększenia,
a ponadto wyśrodkowanie obrazka wokół punktu kliknięcia. Po maksymalnym powiększeniu obrazka (1600%) lub
maksymalnym zmniejszeniu go (do wielkości 1 piksela) środek lupki staje się pusty.
• Zaznaczyć narzędzie Lupka i przeciągnąć kropkowany prostokąt — nazywany markerem zaznaczenia — wokół
obszaru, który ma zostać powiększony. Aby przesunąć markietkę w inne miejsce obrazka, należy wcisnąć klawisz
spacji i przytrzymując go, przeciągnąć markietkę w nowe miejsce.
• Wybrać polecenie Widok > Powiększ lub Widok > Zmniejsz. Po maksymalnym pomniejszeniu lub zmniejszeniu
polecenie jest wyszarzane (staje się niedostępne).
• Ustawić stopień powiększenia w lewym dolnym narożniku okna dokumentu lub na palecie Nawigator
(Photoshop).
• Aby wyświetlić plik w skali 100%, należy wybrać polecenie Widok > Rzeczywista wielkość (Photoshop) lub
Widok > Rzeczywista wielkość (ImageReady).
• Aby dopasować wielkość obrazka do okna dokumentu, należy wybrać polecenie Widok > Zmieść w oknie.
(Photoshop) Jeśli mysz jest wyposażona w pokrętło do przewijania, można je wykorzystać do
powiększania/zmniejszania obrazka (po uprzednim zaznaczeniu narzędzia Lupka). Należy wybrać polecenie
Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Ogólne (Mac OS) i zaznaczyć opcję
Powiększ/Zmniejsz przy użyciu pokrętła.

Aby powiększyć obrazek metodą przeciągania


1 Wybrać narzędzie Lupka.
2 Przeciągnąć jego kursor nad fragment obrazka, który ma być powiększony.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 55
Podręcznik użytkownika

Przeciąganie kursorem narzędzia Lupka powoduje powiększenie obrazka

Obszar wewnątrz markietki jest wyświetlany przy użyciu największego możliwego powiększenia. Aby przesunąć
markietkę zaznaczenia w inne miejsce okna programu Photoshop, należy wcisnąć klawisz spacji i przytrzymując go,
przeciągnąć markietkę w wybrane miejsce.

Aby wyświetlić obrazek w powiększeniu 100%


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Przejść na paletę narzędziową i dwukrotnie kliknąć na narzędziu Lupka.


• Wybrać polecenie Widok > Rzeczywista wielkość (Photoshop) lub Widok > Rzeczywista wielkość (ImageReady).
• Wprowadzić wartość 100% na pasku stanu i nacisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
Uwaga: Należy pamiętać, że przy 100% powiększeniu jest wyświetlany z uwzględnieniem rozdzielczości monitora i
obrazka, a nie rzeczywistych wymiarów dokumentu.

Aby dopasować obrazek do wymiarów ekranu


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Przejść na paletę narzędziową i dwukrotnie kliknąć na narzędziu Rączka.


• Wybrać polecenie Widok > Zmieść na ekranie.
• Wybrać narzędzie Lupka lub Rączka, przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Zmieść na ekranie.
Opisane opcje powodują, że zmienia się zarówno stopień powiększenia obrazka, jak i wielkość okna.

Aby w trakcie powiększania/zmniejszania obrazka była dopasowywana wielkość okna


❖ Należy uaktywnić narzędzie Lupka, przejść na pasek opcji i zaznaczyć opcję Dopasuj okna. Przy powiększaniu lub
zmniejszaniu obrazka okno będzie zmieniało wielkość.
Jeśli opcja Dopasuj okna nie jest zaznaczona (ustawienie domyślne), to okno zachowuje swoją wielkość bez względu
na stopień powiększenia obrazka. Opcja ta może być pomocna w czasie pracy na mniejszych monitorach lub w
widokach podzielonych na płytki.
Uwaga: Aby wielkość okna była dopasowywana także podczas korzystania ze skrótów klawiaturowych, należy wybrać
polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Ogólne (Mac OS), zaznaczyć
preferencję Lupka zmienia wielkość okien i kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 56
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlać obrazki w wielu oknach


Okno, w którym jest wyświetlany obrazek, nazywa się oknem dokumentu. Użytkownik może otworzyć wiele okien
z różnymi obrazkami lub różnymi widokami jednego obrazka. Lista otwartych okien jest wyświetlana w menu Okno.
Kliknięcie na jednym z elementów tej listy powoduje wyświetlenie odpowiadającego mu obrazka na wierzchu.
Liczbę możliwych do wyświetlenia okien obrazków mogą ograniczać dostępne zasoby pamięci.
(ImageReady) Okno dokumentu pozwala na przełączanie pomiędzy zoptymalizowaną i oryginalną wersją obrazka
przy pomocy zakładek, a ponadto wyświetlanie oryginału i kilku postaci obrazka zoptymalizowanego.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W tym celu należy wybrać polecenie Okno > Ułóż > Nowe okno dla [nazwa pliku obrazka].
• (ImageReady) Przeciągnąć dowolną zakładkę poza okno dokumentu.
2 Gdy jest otwartych wiele okien, a zachodzi potrzeba ich rozmieszczenia, należy wybrać polecenie Okno > Ułóż i
wybrać jedną z następujących opcji:
Kaskada Okna są układane jedno nad drugim, od górnego lewego do dolnego prawego rogu ekranu.

Rozmieść poziomo lub Rozmieść pionowo Okno są wyświetlane obok siebie. Zamknięcie któregoś z okien powoduje
automatyczne zmiany wielkości pozostałych okien (tak by wypełniły cały dostępny obszar).
(Windows) Ułóż ikony Zminimalizowane okna obrazków są wyrównywane do dolnej krawędzi ekranu.

(Photoshop) Można zaznaczyć opcję Przewijaj wszystkie okna (opcja narzędzia Rączka), która umożliwia
przewijanie wszystkich otwartych obrazków. Po ustawieniu tej opcji na pasku opcji można będzie przewijać
wszystkie widoczne obrazki, przeciągając w jednym z nich.

Aby zmienić skalę wyświetlania wielu obrazków


1 Otworzyć jeden lub więcej obrazków albo kilka kopii pojedynczego obrazka.
2 Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Rozmieść poziomo/Rozmieść pionowo, aby wyświetlić obrazki jeden obok
drugiego.
3 Wybrać narzędzie Lupka i wykonać jedną z następujących czynności:
• Przejść na pasek opcji, zaznaczyć opcję Powiększ wszystkie okna, a następnie kliknąć na jednym z obrazków.
Pozostałe obrazki zostaną powiększone lub pomniejszone w tym samym stopniu.
• Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Dopasuj powiększenie. Przytrzymać klawisz Shift i kliknąć na jednym z
obrazków. Pozostałe obrazki zostaną powiększone lub pomniejszone w tym samym stopniu.

Aby uzgodnić położenia w obrazkach


1 Otworzyć jeden lub więcej obrazków albo kilka kopii pojedynczego obrazka.
2 Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Rozmieść poziomo/Rozmieść pionowo, aby wyświetlić obrazki jeden obok
drugiego.
3 Wybrać narzędzie Rączka i wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć opcję Przewijaj wszystkie okna na pasku opcji, przeciągnąć i kliknąć w wybranym miejscu na jednym
z obrazków.
• Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Dopasuj położenie, wcisnąć klawisz Shift i przytrzymując go, kliknąć lub
przeciągnąć obszar na jednym z obrazków. Pozostałe obrazki zostaną przesunięte do odpowiedniego miejsca.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 57
Podręcznik użytkownika

Aby uzgodnić powiększenia i położenia w obrazkach, należy


1 Otworzyć jeden lub więcej obrazków albo kilka kopii pojedynczego obrazka.
2 Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Sąsiadująco.
3 Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Dopasuj powiększenie i położenie.

Bez zaznaczonej opcji Dopasuj powiększenie i położenie (u góry) oraz z zaznaczoną opcją Dopasuj powiększenie i położenie (u dołu)

4 Wybrać narzędzie Lupka lub narzędzie Rączka.


5 Zaznaczyć jeden z obrazków, wcisnąć klawisz Shift i przytrzymując go, kliknąć lub przeciągnąć obszar obrazka.
Pozostałe obrazki zostaną powiększone w takim samym stopniu i przesuną się do tego samego miejsca.

Paleta Info
Paleta Info zawiera dane o kolorach obrazka pod kursorem oraz, w zależności od wybranego narzędzia, inne
interesujące informacje. W programie Photoshop paleta Info zawiera ponadto podpowiedź dotyczącą bieżącego
narzędzia i dane o stanie dokumentu; pozwala wyświetlać wartości 8-bitowe, 16-bitowe i 32-bitowe.
(Photoshop) Na palecie Info są wyświetlane następujące informacje:
• W zależności od zaznaczonej opcji na palecie są wyświetlane wartości 8-bitowe, 16-bitowe lub 32-bitowe.
• Gdy są wyświetlane wartości kolorów CMYK, a kolor pod kursorem jest spoza przestrzeni kolorów CMYK, na
palecie obok wartości CMYK pojawia się niewielki wykrzyknik.
• W trakcie przesuwania kursora narzędzia do zaznaczania na palecie Info są wyświetlane współrzędne x i y pozycji
początkowej oraz wysokość (W) i szerokość (Sz) zaznaczenia.
• Gdy jest używane narzędzie Kadrowanie lub Lupka, na palecie jest wyświetlana wysokość (W) i szerokość (Sz)
oraz kąt nachylenia kadrowanego obszaru. Ponadto jest pokazywany kąt obrotu markietki kadrowania.
• włączeniu narzędzi Linia, Pióro i Gradient oraz przy przesuwaniu zaznaczenia na palecie Info są wyświetlane
współrzędne x i y pozycji początkowej, zmiana na osi X (DX) i Y (DY), kąt (A) oraz odległość (D).
• Gdy są używane polecenia przekształceń dwuwymiarowych, na palecie są wyświetlane wysokość (W), szerokość
(Sz), kąt obrotu (A) oraz kąt nachylenia w poziomie (H) lub pionie (V) .
• Gdy jest używane dowolne okna do pasowania kolorów (np. Krzywe), na palecie są wyświetlane wartości kolorów
pikseli umieszczonych pod kursorem oraz próbkami kolorów przed i po zmianie.
• Jeśli jest włączona opcja Pokaż podpowiedzi narzędzi, zaznaczenie narzędzia powoduje wyświetlenie pewnych
dotyczących go wskazówek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 58
Podręcznik użytkownika

• W zależności od zaznaczonych opcji na palecie Info mogą być wyświetlane następujące informacje: wielkość
dokumentu, profil dokumentu, wymiary dokumentu, wielkości magazynów, wydajność, czas i nazwa bieżącego
narzędzia.
(Tylko ImageReady) Na palecie Info są wyświetlane następujące informacje:
• Liczbowe wartości RGB dla koloru umieszczonego pod kursorem.
• Stopień krycia dla pikseli umieszczonych pod kursorem.
• Wartość szesnastkowa dla koloru umieszczonego pod kursorem.
• Położenie w tabeli kolorów indeksowanych dla koloru pod kursorem.
• Współrzędne x i y położenia kursora.
• Współrzędne x i y punktu początkowego (przed kliknięciem na obrazku) i punktu końcowego (w trakcie
przeciągania) — gdy jest używane narzędzie Zaznaczanie, narzędzie z grup Kształt, Kadrowanie lub Odcięcie.
• Szerokość (Sz) i wysokość (W) zaznaczenia w czasie przesuwania kursorem narzędzia Kadrowanie, Kształt,
Odcięcie i Lupka.
• Procentowa zmiana szerokości (Sz) i wysokości (W) , kąt obrotu (A) i kąt pochylenia poziomego (H) lub
pionowego (V) w czasie używania polecenia Przekształcanie lub Przekształcanie dowolne.

Zobacz także
“Wyświetlanie wartości kolorów pikseli” na stronie 294

Aby użyć palety Info


Na palecie Info są wyświetlane informacje o pliku obrazka, a także bieżące dane o wartościach kolorów pod
kursorem. Należy pamiętać, że paleta Info musi być widoczna w obszarze roboczym.
1 (Opcjonalnie) Jeśli zachodzi potrzeba wyświetlenia palety Info, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeśli paleta jest zadokowana, należy kliknąć na jej zakładce.
• Wybrać polecenie Okno > Info. Informacje o pliku są wyświetlane u dołu palety Info. Aby zmienić rodzaj
wyświetlanych informacji, należy zaznaczyć kanał, kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu palety i wybrać
polecenie Opcje palety z menu palety.
2 (Opcjonalnie, tylko w programie Photoshop) Ustawić opcje dotyczące wyświetlania informacji na palecie Info,
wykonując dowolną spośród następujących czynności:
• Wybór polecenia Opcje palety (z menu palety Info) i określenie opcji w oknie Opcje palety.
• Kliknięcie na ikonie kroplomierza i wybór opcji z menu wysuwanego. W menu wysuwanym można zdecydować
też, czy na palecie Info mają być wyświetlane wartości 8-bitowe, 16-bitowe, czy 32-bitowe.
• Kliknięcie na ikonie współrzędnych kursora i wybór jednostki miary.
3 Zaznaczyć narzędzie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 59
Podręcznik użytkownika

4 Przesunąć lub przeciągnąć kursor na obrazku. W zależności od wybranego narzędzia, mogą być wyświetlane
następujące informacje:
Liczbowe wartości koloru umieszczonego pod kursorem.
Współrzędne x i y położenia kursora.
Szerokość (Sz) i wysokość (W) zaznaczenia lub kształtu (podczas przeciągania); ewentualnie, szerokość i
wysokość aktywnego zaznaczenia.

Aby zmienić opcje palety Info


1 Kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu i wybrać z menu palety Info polecenie Opcje palety.
2 W oknie dialogowym Opcje palety wybrać jedną z następujących opcji wyświetlania Pierwszego odczytu koloru:
Kolor rzeczywisty Wyświetlane wartości odzwierciedlają aktualny tryb koloru.

Kolor podstawowy Wyświetlane wartości odzwierciedlają wyjściową przestrzeń kolorów obrazka.

Tryb koloru Wartości kolorów odzwierciedlają ten tryb koloru.

Wszystkie farby Jest wyświetlany sumaryczny udział wszystkich farb CMYK piksela pod aktualną pozycją kursora,
w oparciu o wartości ustawione w oknie dialogowym Ustawienia rozbarwień.
Krycie Jest pokazywane zaczernienie bieżącej warstwy. Opcja nie dotyczy tła.

Opcje odczytu można ustawić również, klikając na ikonie kroplomierza na palecie Info. Oprócz opcji wymienionych
wyżej, można ustawić opcję dotyczącą tego, czy mają być wyświetlane wartości 8-bitowe, 16-bitowe czy 32-bitowe.
3 W obszarze Drugi odczyt koloru wybrać opcję z listy opisanej w kroku 2. W tym wypadku też istnieje możliwość
kliknięcia na ikonie kroplomierza na palecie Info i wyboru opcji odczytu z menu wysuwanego.

Kliknięcie na ikonie kroplomierza i wybór trybu odczytu z menu wysuwanego.

4 Wybrać jednostkę miary w obszarze Jednostki miary.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 60
Podręcznik użytkownika

5 W obszarze opcji dotyczących informacji o stanie pliku wybrać jedną z następujących opcji:
Wielkość dokumentów Opcja pozwala wyświetlić informacje o ilości danych w obrazku. Liczba po lewej stronie jest
wielkością obrazka przygotowanego do druku (przybliżona wielkość zapisanego, spłaszczonego pliku w formacie
Adobe Photoshop). Liczba po prawej stronie jest wielkością pliku wraz z warstwami i kanałami.
Profil dokumentu Opcja pozwala wyświetlić nazwę profilu koloru obrazka.

Wymiary obrazka Opcja pozwala wyświetlić wymiary obrazka.

Wielkość magazynów Opcja pozwala wyświetlić informacje o ilości pamięci RAM i objętości dysku
magazynującego użytych do opracowania obrazka. Liczba po lewej stronie jest ilością pamięci używanej przez
program do wyświetlania wszystkich otwartych obrazków. Liczba po prawej stronie jest ilością pamięci RAM, która
będzie dostępna podczas opracowywania obrazków.
Wydajność Opcja pozwala wyświetlić procent czasu, jaki przypada na rzeczywistą operację, a nie na odczyt lub zapis
dysku magazynującego. Jeśli wartość jest mniejsza niż 100%, znaczy to, że program Photoshop korzysta z dysku
magazynującego i działa wolniej.
Czas Opcja pozwala wyświetlić czas wykonania ostatniej operacji.

Bieżące narzędzie Opcja pozwala wyświetlić nazwę aktywnego narzędzia.

6 (Opcjonalnie) Zaznaczyć opcję Pokaż podpowiedzi narzędzi, aby u dołu palety Info były wyświetlane
podpowiedzi dotyczące narzędzia.
7 Kliknąć na OK.
Aby zmienić jednostkę miary, należy kliknąć na ikonie krzyżyka w menu palety Info. Zostanie wyświetlone menu z
różnymi opcjami.

Miarka, siatka i linie pomocnicze


Informacje o miarkach
Miarki ułatwiają precyzyjne rozmieszczanie obrazków i ich elementów. Miarki są wyświetlane wzdłuż górnej i lewej
krawędzi aktywnego okna. Markery miarek ukazują pozycje kursorów podczas ich przesuwania. Zmiana punktu
początkowego miarki (oznaczenie (0, 0) na górnej i lewej miarce) umożliwia pomiary od wybranego punktu
obrazka. Punkt początkowy miarki określa także punkt początkowy siatki.
Aby wyświetlić lub ukryć miarki, należy wybrać polecenie Widok > Miarki.

Aby zmienić punkt początkowy miarki


1 (Opcjonalnie) Wybrać polecenie Widok > Przyciągnij do i zaznaczyć opcje podmenu. Opcje te pozwalają
przyciągnąć punkt początkowy do linii pomocniczych, odcięć lub krawędzi dokumentu. W programie Photoshop
istnieje możliwość przyciągania do siatki.
2 Ustawić kursor (wskaźnik) nad miejscem przecięcia miarek w lewym górnym rogu okna i przeciągnąć ukośnie w
dół, w kierunku obrazka. Na ekranie pojawią się skrzyżowane linie, wyznaczające nowe położenie punktu
początkowego miarek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 61
Podręcznik użytkownika

(Photoshop) Aby punkt początkowy miarek "przeskakiwał" na kreski skali, w czasie przeciągania punktu należy
wcisnąć klawisz Shift.

Aby przenieść punkt początkowy w jego domyślne położenie, należy dwukrotnie kliknąć na lewym górnym rogu
miarki.

Przeciąganie w celu utworzenia nowego punktu początkowego miarki

Zobacz także
“Aby skorzystać z funkcji przyciągania” na stronie 65

Aby zmienić jednostkę miary


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na miarce.
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Jednostki i miarki lub kliknąć na miarce prawym
przyciskiem myszy i wybrać nową jednostkę z menu kontekstowego.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Jednostki i miarki lub kliknąć na miarce z wciśniętym
klawiszem Control i wybrać nową jednostkę z menu kontekstowego.
2 W polu Jednostki wybrać jednostkę miary.
Uwaga: Zmiana jednostek na palecie Info powoduje automatyczne uaktualnienie miarek.
3 W polu Punkty/Pica wybrać jedno z następujących ustawień:
PostScript (72 punkty na cal) Ustawienie określa jednostkę zgodną z urządzeniami PostScript.

Tradycyjnie Ustawienie określa jednostkę równą 72,27 punktów na cal (czyli tradycyjną jednostkę dla drukarek).

4 Kliknąć na OK.

Aby określić kolumny obrazka


Kolumny ułatwiają precyzyjne rozmieszczanie obrazków i ich elementów. Polecenia Nowy, Wielkość obrazka i
Wielkość obszaru roboczego pozwalają określić szerokość obrazka w terminach kolumn. Odwoływanie się do
kolumn jest wygodne, gdy obrazek będzie importowany do programu wykorzystującego układ strony, np. Adobe
InDesign®, i zachodzi konieczność umieszczenia go w ściśle określonej liczbie kolumn.
1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wyświetlanie i kursory (Windows) lub Photoshop > Preferencje >
Wyświetlanie i kursory (Mac OS).
2 Wprowadzić wartości w polach Szerokość i Odstęp.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 62
Podręcznik użytkownika

Informacje o narzędziu Miarka


Narzędzie Miarka ułatwia precyzyjne rozmieszczanie obrazków i ich elementów. Narzędzie Miarka oblicza
odległość między dowolnymi dwoma punktami w obszarze roboczym. Podczas mierzenia odległości między
punktami jest rysowana niedrukowalna linia, a na palecie Info i na pasku opcji są wyświetlane następujące
informacje:
• Położenie początkowe (X i Y).
• Poziome (W) i pionowe (H) odległości od osi x i y.
• Kąt mierzony względem osi (A).
• Całkowita odległość (D1).
• Dwie przebyte odległości (D1 i D2) — przy użyciu kątomierza.
Wszystkie pomiary poza kątami są obliczane w jednostkach miary ustawionych w oknie dialogowym preferencji
Jednostki i miarki.
Jeśli dokument zawiera linię pomiarową, zaznaczenie narzędzia Miarka powoduje jej wyświetlenie.

Aby zmierzyć odległość między dwoma punktami


1 Wybrać narzędzie Miarka .
2 Przeciągnąć kursor od punktu początkowego do punktu końcowego. Aby ograniczyć pracę narzędzia do
wielokrotności 45°, należy wcisnąć klawisz Shift.
3 Aby utworzyć kątomierz na podstawie istniejącej miarki, należy przeciągnąć kursor pod kątem z jednego końca
miarki z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Aby ograniczyć pracę narzędzia do
wielokrotności 45°, należy wcisnąć klawisz Shift.

Aby przeprowadzić edycję miarki lub kątomierza


1 Wybrać narzędzie Miarka .
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zmienić rozmiar linii, należy przeciągnąć jeden z końców istniejącej miarki.
• Aby przesunąć linię, należy umieścić kursor na linii z dala od punktów końcowych i przeciągnąć ją.
• Aby usunąć linię, należy umieścić kursor na linii z dala od jej końców i przeciągnąć ją poza obrazek.
Uwaga: Można przeciągnąć linię pomiarową i umieścić ją na takim elemencie obrazka, który powinien być poziomy
lub pionowy, a następnie wybrać polecenie Obrazek > Obróć obszar roboczy > Swobodnie. Program automatycznie
wstawi kąt obrotu niezbędny do wyprostowania obrazka w pole w oknie dialogowym Obróć obszar roboczy.

Informacje o liniach pomocniczych i siatkach


Linie pomocnicze i siatka ułatwiają precyzyjne rozmieszczanie obrazków i ich elementów. Linie pomocnicze są to
niedrukowalne linie widoczne nad obrazkiem. Linie te można przesuwać i usuwać. Można też zablokować je, czyli
zabezpieczyć przed przypadkowym przesunięciem.
Siatka ułatwia symetryczne układanie elementów. Domyślnie siatka ma postać niedrukowalnych linii, ale może też
być wyświetlana w postaci kropek.
Linie pomocnicze i siatka mają podobne własności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 63
Podręcznik użytkownika

• Zaznaczenia, krawędzie zaznaczeń i narzędzia są przyciągane do linii pomocniczych lub do linii siatki, gdy
odległość między nimi a odpowiednimi liniami jest mniejsza niż 8 pikseli ekranowych (nie obrazka). Linie
pomocnicze także są przyciągane do siatki. Funkcję można włączać i wyłączać.
• Odstępy między liniami pomocniczymi, a także ich widoczność i właściwe im własności przyciągania, są
określane dla konkretnego obrazka.
• Odstępy między liniami siatki, a także styl i kolor linii siatki, są takie same dla wszystkich obrazków.
Specjalna funkcja inteligentnych linii pomocniczych ułatwia wyrównywanie kształtów, odcięć i zaznaczeń. Pojawiają
się one automatycznie po narysowaniu kształtu, utworzeniu zaznaczenia i utworzeniu slajdu. W razie potrzeby
inteligentne linie pomocnicze można ukryć.

Inteligentne linie pomocnicze — ułatwiające wyrównywanie kształtów, odcięć i zaznaczeń — są wyświetlane automatycznie.

Uwaga: W programie ImageReady linie pomocnicze mogą stanowić podstawę tworzenia odcięć.

Zobacz także
“Aby utworzyć odcięcia z linii pomocniczych” na stronie 602

Aby wyświetlić lub ukryć siatkę, linie pomocnicze lub inteligentne linie pomocnicze
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• (Photoshop) Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Siatka.


• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Linie pomocnicze.
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Inteligentne linie pomocnicze.
• Wybrać polecenie Widok > Dodatkowe. W programie Photoshop polecenie to pozwala ukryć lub wyświetlić
krawędzie zaznaczenia, brzegi warstwy, ścieżkę docelową, odcięcia i adnotacje, a w programie ImageReady —
krawędzie zaznaczenia, odcięcia, auto-odcięcia, mapy obrazka, obwiednie tekstu oraz zaznaczenia tekstu.

Aby umieścić linię pomocniczą


1 Jeśli miarki nie są widoczne, należy wybrać polecenie Widok > Miarki.
Uwaga: Aby zapewnić dokładny odczyt, należy nastawić Podgląd na 100% lub użyć palety Info.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Widok > Nowa linia pomocnicza. W wyświetlonym oknie dialogowym zaznaczyć
orientację poziomą lub pionową, wprowadzić położenie i kliknąć na OK.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Widok > Utwórz linie pomocnicze. W oknie dialogowym należy określić opcje
linii pomocniczych i kliknąć na OK.
• Aby utworzyć linię poziomą, należy ją przeciągnąć z miarki poziomej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 64
Podręcznik użytkownika

Przeciąganie w celu utworzenia poziomej linii pomocniczej

• Aby utworzyć linię poziomą, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac) i przeciągnąć pionową
miarkę.
• Aby utworzyć linię pionową, należy ją przeciągnąć z miarki pionowej.
• Aby utworzyć linię pionową, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac) i przeciągnąć poziomą
miarkę.
• (Photoshop) Wcisnąć klawisz Shift i przeciągnąć kursor z miarki poziomej lub pionowej, aby utworzyć linię
pomocniczą, która będzie przechodziła do markerów miarki. Przy przeciąganiu linii pomocniczej kursor zmienia
kształt na strzałkę z podwójnym grotem.
3 (Opcjonalnie) W celu zablokowania wszystkich linii pomocniczych można wybrać polecenie Widok > Zablokuj
linie pomocnicze.

Aby przesunąć linię pomocniczą


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie albo przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), aby
uaktywnić narzędzie Przesunięcie. (Opcja nie działa, gdy jest używane narzędzie Rączka lub Odcięcie .)
2 Umieścić kursor nad linią (kursor zmieni kształt na strzałkę z podwójnym grotem).
3 Przesunąć linię pomocniczą na jeden z następujących sposobów:
• Przesunąć linię pomocniczą metodą przeciągania.
• Aby zmienić linię pomocniczą z poziomej na pionową lub na odwrót, należy podczas klikania lub przeciągania
trzymać wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
• (Photoshop) Aby wyrównać linię pomocniczą z markerem miarki, należy podczas przeciągania wcisnąć klawisz
Shift. Jeśli siatka jest widoczna, a opcja Widok > Przyciągaj do > Siatka – zaznaczona, linia przeskoczy do siatki.

Aby usunąć linie pomocnicze z obrazka


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby usunąć pojedynczą linię pomocniczą, należy przeciągnąć ją poza okno obrazka.
• Aby usunąć wszystkie linie pomocnicze, należy wybrać polecenie Widok > Usuń linie pomocnicze.

Aby ustawić preferencje dotyczące linii pomocniczych i siatki


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Linie pomocnicze, siatki i odcięcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 65
Podręcznik użytkownika

• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Linie pomocnicze, siatki i odcięcia.
2 Wybrać kolor linii pomocniczych i siatki. W przypadku wybrania opcji Specjalny, należy kliknąć na polu koloru,
wybrać go i kliknąć na OK.
3 Wybrać opcję wyświetlania linii pomocniczych lub siatki (pole Styl).
4 Określić odstęp między liniami siatki za pomocą opcji Linia siatki co. Aby wprowadzić kolejny stopień podziału,
należy podać jego wartość w polu Podziałka.
W razie potrzeby można też zmienić jednostki dla tej opcji. Opcja Procent zapewnia siatkę dzielącą obrazek na
równe części. Na przykład, wartość 25 dla opcji Procent zapewnia siatkę 4 na 4.
5 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Informacje o palecie Kolor” na stronie 530

Aby skorzystać z funkcji przyciągania


Funkcja przyciągania ułatwia precyzyjne umieszczanie krawędzi zaznaczenia, markietek odcinania, odcięć,
kształtów i ścieżek. Jednak czasem przyciąganie uniemożliwia dokładne umieszczenie elementów. Funkcję tę włącza
się i wyłącza za pomocą polecenia Przyciąganie. Po włączeniu funkcji można również określić różne elementy
docelowe przyciągania.
❖ Wybrać polecenie Widok > Przyciągnij do. Gdy funkcja jest włączona, jest wyświetlany znacznik.

Aby wybrać opcje z podmenu Przyciągnij do


❖ Wybrać polecenie Widok > Przyciągaj do i zaznaczyć opcje podmenu:
Linie pomocnicze Przyciąganie do linii pomocniczych.

Siatka Przeciąganie do linii siatki. Opcji tej nie można wybrać, jeśli siatka jest ukryta.

Odcięcia Przyciąganie do krawędzi odcięć. Opcji tej nie można wybrać, jeśli odcięcia są ukryte.

Obwiednia dokumentu Przyciąganie do obwiedni dokumentu.

Wszystkie Obowiązują wszystkie opcje przyciągania.

Brak Nie obowiązują żadne opcje przyciągania.

Jeśli funkcja przyciągania jest aktywna, to obok zaznaczonych opcji są wyświetlane znaczniki.
Jeśli zachodzi potrzeba włączenia przyciągania dla jednej tylko opcji, należy wyłączyć polecenie Przyciągaj, a
następnie wybrać polecenie Widok > Przyciągaj do i zaznaczyć jedną z opcji. Spowoduje to automatyczne włączenie
przyciągania dla zaznaczonej opcji oraz wyłączenie przyciągania dla wszystkich pozostałych opcji.

Aby wyświetlić lub ukryć dodatki


Linie pomocnicze, siatka, ścieżki docelowe, odcięcia, mapy obrazków, krawędzie tekstu, linie bazowe tekstu,
zaznaczenia tekstu i adnotacje są niedrukowalnymi dodatkami, które ułatwiają zaznaczanie, przenoszenie i edycję
obrazków i obiektów. Dowolną kombinację dodatków można włączyć lub wyłączyć bez wywierania wpływu na
obrazek. Dodatki można wyświetlić lub ukryć, a służy do tego polecenie Dodatki z menu Widok.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 66
Podręcznik użytkownika

Ukrycie dodatków dotyczy wyłącznie ich wyświetlania. Czynność ta nie wyłącza samych opcji.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby wyświetlić lub ukryć dodatki, wybrać polecenie Widok > Dodatkowe. W podmenu Pokaż obok nazw
wszystkich wyświetlanych dodatków pojawi się znak wyboru.
• Aby włączyć i wyświetlić pewien dodatek z grupy ukrytych dodatków, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż, a
następnie wybrać dodatek z podmenu.
• Aby włączyć i wyświetlić wszystkie dostępne dodatki, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż > Wszystko.
• Aby wyłączyć i ukryć wszystkie dodatki, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż > Brak.
Uwaga: Wybór opcji wyświetlania dodatków powoduje też wyświetlenie próbników kolorów (nawet jeśli nie zostały one
wyróżnione jako opcja w podmenu Pokaż).

Dostosowywanie obszaru roboczego


Aby zarządzać przestrzeniami roboczymi
Rozmieszczenie palet w przestrzeni roboczej można dostosować do swoich potrzeb. W ten sposób można utworzyć
wiele różnych przestrzeni roboczych — przestrzeni, między którymi można się przełączać. W programie Photoshop
można dostosowywać także elementy menu i skróty klawiaturowe. W programie ImageReady są dostępne
zdefiniowane przestrzenie robocze dostosowane do różnych typów zadań.
❖ Wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza, a następnie wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby przejść do innej przestrzeni roboczej, należy wybrać ją w podmenu.


(Photoshop) Z każdą przestrzenią roboczą można skojarzyć skrót klawiaturowy, który przyspiesza dostęp do niej.

• (ImageReady) Aby przejść do zdefiniowanej przestrzeni roboczej, która ułatwia tworzenie obrazków
interaktywnych, należy wybrać opcję Położenie palety Interakcyjność; aby przejść do przestrzeni ułatwiającej
optymalizację obrazków internetowych, należy wybrać Położenie palety Optymalizuj.
• Aby usunąć niestandardową przestrzeń roboczą, należy zaznaczyć ją i kliknąć na Usuń.
• (Photoshop) Aby przywrócić domyślne położenia lub stany palet, skrótów i menu, należy wybrać opcję Domyślna
przestrzeń robocza.
• Aby przywrócić domyślne położenia palet, należy wybrać polecenie Wyzeruj położenia palet (Photoshop) lub
Domyślne położenia palet (ImageReady).
• (Photoshop) Aby przywrócić domyślne ustawienia menu, należy wybrać opcję Wyzeruj menu.
• (Photoshop) Aby przywrócić domyślne ustawienia skrótów klawiaturowych, należy wybrać opcję Wyzeruj skróty
klawiaturowe.

Zobacz także
“Informacje o dostosowywaniu skrótów klawiaturowych” na stronie 792
“Aby rozmieścić palety we własnej przestrzeni roboczej” na stronie 67
“Aby zdefiniować zestaw menu” na stronie 68
ADOBE PHOTOSHOP CS2 67
Podręcznik użytkownika

“Aby skorzystać z palet” na stronie 37

Aby zmienić rozmiar czcionki w obszarze roboczym


Użytkownik może zmienić rozmiar czcionki używanej do wyświetlania informacji na pasku opcji, na paletach i w
podpowiedziach.
1 Należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Ogólne (Mac
OS).
2 Wybrać rozmiar z menu Rozmiar czcionki i kliknąć na OK. Zmiana zostanie uwzględniona przy ponownym
uruchomieniu aplikacji.

Aby rozmieścić palety we własnej przestrzeni roboczej


Istnieje możliwość zapisania bieżących położeń palet, bieżących skrótów klawiaturowych i bieżącego zestawu menu
w postaci przestrzeni roboczej. Przestrzeń taką (czyli zapisane ustawienia) można będzie w dowolnej chwili
uaktywnić. W programie ImageReady istnieje możliwość zapisania położeń palet.
1 Aby zapisać bieżącą konfigurację przestrzeni roboczej, należy wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza >
Zapisz przestrzeń roboczą.
2 Wpisać nazwę przestrzeni roboczej.
3 (Photoshop) W obszarze Przechwyć zaznaczyć jedną lub więcej opcji:
Położenia palet Są zapisywane bieżące położenia palet.

Skróty klawiaturowe Jest zapisywany bieżący zestaw skrótów klawiaturowych.

Menu Jest zapisywany bieżący zestaw menu.

4 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Informacje o dostosowywaniu skrótów klawiaturowych” na stronie 792
“Aby zdefiniować zestaw menu” na stronie 68
“Aby skorzystać z palet” na stronie 37

Aby rozpocząć pracę z paletami w położeniu domyślnym lub ostatnio używanym


Gdy jest zaznaczona preferencja Zapisz położenia palet, program Photoshop lub ImageReady jest otwierany z
paletami rozmieszczonymi, tak samo jak przy ostatnim zamknięciu programu. Jeśli preferencja ta nie jest
zaznaczona, palety są wyświetlane w ich położeniach domyślnych.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne, po czym zaznaczyć (lub nie) opcję Zapisz położenia
palet.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne lub ImageReady > Preferencje > Ogólne, po czym
zaznaczyć (lub nie) opcję Zapisz położenia palet.
Zmiana zostanie uwzględniona przy ponownym uruchomieniu aplikacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 68
Podręcznik użytkownika

Aby zdefiniować zestaw menu


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Edycja > Menu.
• Wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza > Skróty klawiaturowe i menu, po czym kliknąć na zakładce Menu.
2 W oknie dialogowym Skróty klawiaturowe i menu, wybrać odpowiedni zestaw z menu Zestaw (dopóki nie
zostanie utworzony nowy zestaw, jedyną dostępną opcją jest Domyślne ustawienia Photoshopa). Informacje o
dostosowywaniu skrótów klawiaturowych znajdują się w części “Informacje o dostosowywaniu skrótów
klawiaturowych” na stronie 792.
3 Wybrać opcję z menu Menu dla:
Menu aplikacji Pozwala wyświetlić, ukryć lub wyróżnić wybranym kolorem elementy w menu aplikacji.

Menu palety Pozwala wyświetlić, ukryć lub wyróżnić wybranym kolorem elementy w menu palety.

4 Kliknąć na trójkącie obok menu lub nazwy palety.


5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby ukryć element menu, należy kliknąć na przycisku Widoczność .
• Aby wyświetlić element menu, należy kliknąć na pustym przycisku Widoczność.
• Aby wyróżnić element menu kolorem, należy kliknąć na próbce koloru i wybrać kolor.
6 Po zakończeniu modyfikacji menu należy wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby zapisać wszystkie zmiany w postaci nowego zestawu menu, należy kliknąć na przycisku Zapisz zestaw .
Zmiany zostaną zapisane. Jeśli są zapisywane zmiany wprowadzone w domyślnym zestawie programu Photoshop,
zostanie otwarte okno Zapisz. Należy wpisać nazwę nowego zestawu i kliknąć na Zapisz.
• Aby bieżący zestaw menu zapisać w postaci nowego zestawu, należy kliknąć na przycisku Zapisz zestaw jako .
Uwaga: Jeśli wprowadzone zmiany nie zostały zapisane, można kliknąć na przycisku Anuluj, a tym samym odrzucić te
zmiany i zamknąć okno dialogowe.
7 W oknie dialogowym Zapisz, wprowadzić nazwę zestawu i kliknąć na Zapisz.

Wybór koloru elementu menu za pomocą okna dialogowego Skróty klawiaturowe i menu.

Aby usunąć zestaw menu


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Edycja > Menu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 69
Podręcznik użytkownika

• Wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza > Skróty klawiaturowe i menu, po czym kliknąć na zakładce Menu.
2 W oknie dialogowym Skróty klawiaturowe i menu wybrać odpowiedni zestaw z menu Zestaw.
3 Kliknąć na ikonie Usuń zestaw .

Aby tymczasowo wyświetlić ukryte elementy menu


Istnieje możliwość tymczasowego wyświetlenia ukrytych elementów menu. Po zamknięciu menu elementy są
ukrywane ponownie.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Z menu zawierającego elementy ukryte wybrać polecenie Pokaż wszystkie elementy menu.
• Wcisnąć klawisz Shift i kliknąć na menu z ukrytymi elementami.

Aby włączyć lub wyłączyć kolory menu


1 Należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub ImageReady > Preferencje > Ogólne
(Mac OS).
2 Zaznaczyć/Odznaczyć opcję Pokaż kolory menu.

Zarządzanie ustawieniami
(Photoshop) Funkcja Zarządzanie ustawieniami służy do zarządzania bibliotekami gotowych pędzli, próbek,
gradientów, stylów, wzorków, konturów, kształtów własnych, a także do zarządzania gotowymi narzędziami
programu Photoshop. Funkcja umożliwia zmianę dotychczasowego zestawu gotowych elementów lub utworzenie
nowego (nowej biblioteki). Po wczytaniu biblioteki użytkownik może uzyskiwać dostęp do jej elementów. Może je
wywoływać z paska opcji, z palet, z okien dialogowych i innych miejsc tego typu.
Gdy użytkownik zmieni gotowy zestaw ustawień, program Photoshop będzie monitował o zapisanie zmian. Dzięki
ich zapisaniu będą dostępne dwa zestawy: oryginalny i zmieniony.
Różne biblioteki ustawień mają różne rozszerzenia i różne foldery domyślne. Pliki zdefiniowanych ustawień
(gotowych) są instalowane w folderze Ustawienia wewnątrz folderu programu Adobe Photoshop CS2.
Aby otworzyć Zarządzanie ustawieniami, należy wybrać polecenie Edycja > Zarządzanie ustawieniami. Aby
skoncentrować się na konkretnym typie ustawień, należy wybrać go z menu Typ ustawień.
Konfigurację ustawień można dostosować do swoich potrzeb, klikając na przycisku menu palety, a następnie
wybierając tryb wyświetlania (w górnej części menu):
Tylko tekst Są wyświetlane nazwy poszczególnych ustawień.

Małe miniaturki lub Duże miniaturki Są wyświetlane miniaturki poszczególnych ustawień.

Mała lista lub Duża lista Są wyświetlane nazwy i miniaturki poszczególnych ustawień.

Miniaturka i ślad pędzla Są wyświetlane miniaturki obrysów pędzli i pędzli przykładowych. (Opcja ta jest dostępna
tylko dla ustawień pędzli.)
Przeciągając elementy na liście, można inaczej uporządkować.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 70
Podręcznik użytkownika

Zmiana rozmieszczenia ustawień narzędzi w oknie Zarządzanie ustawieniami

Uwaga: Wybrane ustawienia można usunąć, zaznaczając je i klikając na przycisku Usuń. Zawsze można skorzystać z
polecenia Wyzeruj i przywrócić domyślne ustawienia biblioteki.

Aby wczytać bibliotekę gotowych ustawień


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na trójkącie po prawej stronie menu wysuwanego Typ ustawień, przejść do menu palety i wybrać plik
biblioteki. Kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na Dołącz, aby dołączyć bibliotekę do bieżącej
listy.
• Aby dodać bibliotekę do bieżącej listy, należy kliknąć na Wczytaj, wybrać bibliotekę do dodania i ponownie
kliknąć na Wczytaj.
• Aby zastąpić bieżącą listę inną biblioteką, należy wybrać w menu palety polecenie Zastąp Typ ustawień. Należy
zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
Uwaga: Pliki bibliotek różnych typów mają różne rozszerzenia i znajdują się w różnych folderach domyślnych (w
podfolderze Ustawienia folderu programu Photoshop).

Aby zmienić nazwy ustawień


1 Zaznaczyć element ustawień. Aby zaznaczyć wiele elementów, należy klikać na nich z wciśniętym klawiszem Shift.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Zmień nazwę, a następnie wpisać nową nazwę elementu (pędzla, próbki, itp).
• Jeśli Zarządzanie ustawieniami jest skonfigurowane do wyświetlania miniaturek, należy kliknąć dwukrotnie na
miniaturce, wpisać nową nazwę i kliknąć na OK.
• Jeśli Zarządzanie ustawieniami jest skonfigurowane do wyświetlania listy elementów lub ich samych nazw, należy
kliknąć dwukrotnie na elemencie, wpisać nową nazwę, a następnie wcisnąć Enter (Windows) lub Return (Mac
OS).

Aby usunąć elementy ustawień


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć element i kliknąć na Usuń.


• Kliknąć na wybranych elementach z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Options (Mac OS).

Aby utworzyć nową bibliotekę ustawień


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 71
Podręcznik użytkownika

• Aby zapisać wszystkie elementy listy jako bibliotekę, nie należy zaznaczać żadnego z elementów.
• Aby zapisać jako bibliotekę tylko pewne elementy listy, należy wcisnąć klawisz Shift i przytrzymując go, kliknąć
na wybranych elementach.
2 Kliknąć na Zapisz zestaw, wybrać lokalizację biblioteki, wprowadzić jej nazwę i kliknąć na Zapisz.
Bibliotekę można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik biblioteki zostanie umieszczony w podfolderze
ustawień (Presets) folderu programu Photoshop, to po ponownym uruchomieniu programu nazwa biblioteki będzie
wyświetlana u dołu menu palety.

Aby powrócić do domyślnej biblioteki ustawień


❖ Z menu palety należy wybrać opcję Wyzeruj. Można albo zastąpić bieżącą listę, albo dołączyć bibliotekę domyślną
do bieżącej listy.

Preferencje
Informacje o preferencjach
W pliku Adobe Photoshop CS Prefs są zapisane różne opcje programu, między innymi ogólne opcje wyświetlania,
opcje zapisywania plików, opcje kursorów, opcje przezroczystości oraz opcje dla plug–inów i dysków
magazynujących. Większość tych opcji ustawia się w oknie dialogowym Preferencje. Ustawienia preferencji są
zapisywane przy każdym wyłączaniu aplikacji.
Nieoczekiwane zachowanie programu może wskazywać na uszkodzenie preferencji. Jeśli istnieje podejrzenie co do
uszkodzenia preferencji, można przywrócić ich ustawienia domyślne.

Aby otworzyć okno preferencji


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje, a następnie wybrać z podmenu żądany zestaw preferencji.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje lub ImageReady > Preferencje, a następnie wybrać w
podmenu żądany zestaw preferencji.
2 Aby przejść do innego zestawu preferencji, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać zestaw preferencji z menu u góry okna dialogowego.
• Kliknąć na Następny, aby wyświetlić następny zestaw preferencji z listy; kliknąć na Poprzedni, aby wyświetlić
poprzedni zestaw preferencji z listy.
Aby odnaleźć informacje na temat opcji preferencji, należy skorzystać ze Skorowidza.

Aby przywrócić domyślne ustawienia preferencji


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Natychmiast po uruchomieniu programu Photoshop lub ImageReady wcisnąć klawisze Alt+Control+Shift


(Windows) lub Option+Command+Shift (Mac OS). Program będzie monitował o usunięcie bieżących ustawień.
• (Tylko Mac OS) Otworzyć folder Preferences w folderze Library i przeciągnąć folder Adobe Photoshop CS
Settings do Kosza.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 72
Podręcznik użytkownika

Przy następnym uruchomieniu programu Photoshop lub ImageReady zostaną utworzone nowe pliki preferencji.

Aby wyłączyć lub włączyć komunikaty ostrzegawcze


Czasami program wyświetla komunikaty z ostrzeżeniami lub monitami. Użytkownik może wyłączyć wyświetlanie
takich komunikatów, wybierając opcję Nie pokazuj więcej dla danego komunikatu. Może też globalnie przywrócić
wyświetlanie wszystkich komunikatów zablokowanych (wyłączonych)..
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne lub ImageReady > Preferencje > Ogólne.
2 Kliknąć na przycisku Wyzeruj wszystkie okna z ostrzeżeniami, a następnie na OK.

Informacje o modułach plug-in


Moduły plug-in są to niewielkie programy, opracowywane przez firmę Adobe Systems i firmy z nią współpracujące,
które rozszerzają możliwości programów Photoshop i ImageReady. Do programów tych dołączono pewną liczbę
plug-inów do importowania i eksportowania danych oraz do tworzenia efektów specjalnych. Są one instalowane
automatycznie w podfolderach folderu Plug-iny.
Użytkownik może wybrać inny folder plug-inów, który zawiera plug-iny współpracujące również z innymi
aplikacjami. Można także utworzyć skrót (Windows) lub alias (Mac OS) do modułu plug-in przechowywanego w
innym folderze w systemie. Po dodaniu tego skrótu lub aliasu do folderu Plug-iny będzie można używać tego
modułu w programach Photoshop i ImageReady.
Po zainstalowaniu modułów plug-in zmienia się zawartość niektórych elementów interfejsu. Nazwy modułów są
wyświetlane w menu Import i Eksport, ich typy plików (formaty) pojawiają się w oknach dialogowych Otwórz,
Zapisz jako i Eksport oryginalnego (ImageReady), w podmenu Filtry pojawiają się odpowiednie filtry. Programy
Photoshop i ImageReady mogą współpracować z wieloma modułami plug-in. Jednak przy zbyt dużej liczbie
zainstalowanych modułów plug-in, nie wszystkie z nich są uwzględniane w odpowiednich menu. W takim wypadku
nowoinstalowane plug-iny są wyświetlane w podmenu Filtr > Inne.

Aby zainstalować moduł plug-in


W systemie Mac OS program Photoshop nie może zostać uruchomiony w środowisku klasycznym. Moduły plug-in
przeznaczone dla systemu Mac OS 9 nie będą dostępne.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby zainstalować moduł plug-in firmy Adobe System, należy skorzystać z jego programu instalacyjnego (jeśli
został dostarczony). W systemie Windows można skopiować moduł do odpowiedniego folderu Plug-iny
programu Photoshop, a w systemie Mac OS można przeciągnąć kopię modułu do odpowiedniego folderu Plug-
iny programu Photoshop. Kopiowane pliki nie mogą być skompresowane.
• Aby zainstalować moduł plug-in innej firmy, należy wykonać czynności opisane w jego dokumentacji. Jeśli
modułu nie można uruchomić, być może wymaga on podania starszego numeru seryjnego programu Photoshop.
Uwaga: Jeśli plug-in ma współpracować tylko z programem Photoshop lub tylko z programem ImageReady (lub jest
zgodny tylko z jednym z tych programów), należy zainstalować go albo wewnątrz folderu Tylko Adobe Photoshop, albo
wewnątrz folderu Tylko Adobe ImageReady.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 73
Podręcznik użytkownika

Aby podać starszy numer seryjny


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Plug-iny i dyski magazynujące.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Plug-iny i dyski magazynujące.
2 W polu tekstowym Dziedziczony numer seryjny Photoshopa wpisać numer seryjny programu Photoshop CS lub
wcześniejszej wersji.

Aby wybrać dodatkowy folder modułów plug-in


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Plug-iny i dyski magazynujące (Windows) lub
Photoshop > Preferencje > Plug-iny i dyski magazynujące (Mac OS).
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Plug-iny (Windows) lub ImageReady > Preferencje >
Plug-iny (Mac OS).
2 Zaznaczyć dodatkowy folder plug-inów.
3 Kliknąć na Wybierz i zaznaczyć folder lub katalog na liście. Nie należy zaznaczać lokalizacji wewnątrz folderu
Plug-iny. Aby wyświetlić zawartość folderu, należy kliknąć go dwukrotnie (Windows) lub kliknąć na Otwórz (Mac
OS).
4 Po zaznaczeniu dodatkowego folderu plug-inów kliknąć na OK (Windows) lub Wybierz (Mac OS).
5 Uruchomić ponownie program Photoshop lub ImageReady.

Aby zablokować wczytywanie plug-inów


❖ Na początku nazwy modułu plug-in lub folderu plug-inów należy dodać znak tyldy, “~”. Oznaczony w ten sposób
plik (lub pliki w folderze) będzie ignorowany.

Aby wyświetlić informacje o zainstalowanych plug-inach


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• (Windows) Wybrać polecenie Pomoc > Informacje o plug-inach i wybrać w podmenu odpowiedni plug-in.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Informacje o plug-inach lub ImageReady > Informacje o plug-inach, a
następnie wybrać w podmenu odpowiedni plug-in.

Przywracanie danych i cofanie operacji


Aby użyć poleceń Cofnij i Ponów
Polecenia Cofnij i Ponów służą do cofania i ponawiania operacji. W tym samym celu można wykorzystać paletę
Historia.
❖ Należy wybrać polecenie Edycja > Cofnij lub Edycja > Ponów.

Jeśli operacja nie może zostać cofnięta, polecenie jest wyszarzone i ma postać Nie można cofnąć.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 74
Podręcznik użytkownika

Preferencje ponawiania ustawia się w obu programach, Photoshop i ImageReady, identycznie. Należy przejść do
sekcji Ogólne okna dialogowego Preferencje i zaznaczyć preferencję dla klawisza Ponów. Klawisz może być
ustawiony do przełączania między pomiędzy cofnięciem i ponowieniem.

Zobacz także
“Informacje o palecie Historia” na stronie 75

Aby przywrócić ostatnio zapisaną wersję pliku


❖ Wybrać polecenie Plik > Przywróć.

Uwaga: Ostatnio zapisana wersja pliku jest dodawana jako stan historii na palecie Historia i może być cofnięta.

Aby przywrócić część obrazka do poprzednio zapisanej wersji


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Użyć narzędzia Pędzel historii , aby malować zaznaczonym stanem historii lub zdjęciem w palecie Historia.
• Użyć narzędzia Gumka z zaznaczoną opcją Wymaż do historii.
• Zaznaczyć obszar przeznaczony do odtworzenia i wybrać polecenie Edycja > Wypełnij. W polu Użyj należy
wybrać opcję Historia i kliknąć na OK.
Uwaga: Aby odtworzyć obrazek ze zdjęciem początkowego stanu dokumentu, należy wybrać polecenie Opcje historii w
menu palety i upewnić się, czy jest włączona opcja Automatyczne tworzenie pierwszego zdjęcia.

Zobacz także
“Aby użyć Gumki” na stronie 515
“Narzędzie Pędzel stylowy” na stronie 496

Aby anulować operację


❖ Należy przytrzymać wciśnięty klawisz Esc, aż do zatrzymania operacji. W systemie Mac OS można także wcisnąć
klawisze Command+kropka.

Aby program powiadamiał o zakończeniu operacji


Pasek wykonywanej operacji wskazuje stopień jej zaawansowania. Użytkownik może przerwać wykonywanie
operacji. Może też ustawić preferencję powiadamiania o zakończeniu operacji.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne lub ImageReady > Preferencje Ogólne.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Zaznaczyć opcję Sygnał po zakończeniu.
• (ImageReady) Zaznaczyć opcję Powiadom po zakończeniu. W systemie Mac OS można zaznaczyć opcję
Ostrzeżenie systemowe, która powoduje wyświetlanie ostrzeżeń przez system, albo opcję Tekst na mowę, która
powoduje generowanie powiadomień głosowych.
3 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 75
Podręcznik użytkownika

Informacje o palecie Historia


Paleta Historia umożliwia przejście do wybranego stanu obrazka, utworzonego w czasie bieżącej sesji. Po każdej
zmianie obrazka do palety jest dodawany nowy stan, zachowujący tę zmianę.
Na przykład, jeśli część obrazka zostanie zaznaczona, pomalowana i obrócona, to każdy z tych stanów zostanie
umieszczony w palecie oddzielnie. Można będzie wówczas zaznaczyć dowolny z tych stanów, a obrazek powróci do
takiego wyglądu, jaki miał przy pierwszym zastosowaniu danej zmiany. Potem można pracować dalej.
Paleta Historia może być używana do przywracania wcześniejszych stanów obrazka, usuwania stanów obrazka i (w
programie Photoshop) do tworzenia dokumentu ze stanu lub zdjęcia.
Wybrać polecenie Okno > Historia lub kliknąć na zakładce palety Historia.

"

$
%

Paleta Historia programu Photoshop


A. Wybór źródła pędzla historii B. Thumbnail Miniaturka zdjęcia C. Stan historii D. Suwak stanu historii

Korzystając z palety Historia, warto mieć na uwadze następujące wskazówki:


• Zmiany obejmujące cały program (zmiany palet, ustawień kolorów i preferencji) nie są zmianami stosowanymi
do wybranego obrazka, dlatego też nie są dodawane do palety Historia.
• Domyślnie paleta Historia obejmuje 20 stanów (Photoshop) lub 32 (ImageReady) wcześniejsze stany obrazka.
Maksymalną liczbę zapamiętywanych stanów określa się za pomocą odpowiedniej preferencji. Wcześniejsze stany
są automatycznie usuwane, aby zwolnić pamięć programu Photoshop. Aby utrzymać wybrany stan w czasie całej
sesji, należy zrobić jego zdjęcie.
• Po zamknięciu i ponownym otwarciu dokumentu wszystkie stany i zdjęcia z ostatniej sesji są usuwane z palety.
• U góry palety jest wyświetlane zdjęcie początkowego stanu dokumentu (ustawienie domyślne).
• Stany są dodawane na końcu listy. Znaczy to, że najwcześniejszy stan znajduje się na początku listy, a ostatnio
wprowadzony, na końcu.
• Do każdego stanu jest dołączana nazwa użytego narzędzia lub polecenia.
• Zaznaczenie danego stanu powoduje wyszarzenie stanów widocznych poniżej. W ten sposób z łatwością można
zauważyć, które zmiany zostaną usunięte, jeśli praca będzie kontynuowana od zaznaczonego stanu.
• Zaznaczenie pewnego stanu i wprowadzenie zmian do obrazka powoduje usunięcie z palety wszystkich stanów,
które następowały po nim (ustawienie domyślne).
• Po zaznaczeniu stanu i wprowadzeniu zmian do obrazka można użyć polecenia Cofnij, które spowoduje cofnięcie
ostatnio wprowadzonej zmiany i przywrócenia stanów usuniętych z palety.
• Usunięcie zaznaczonego stanu powoduje usunięcie stanów, które następują po nim (ustawienie domyślne). Jeśli
jednak jest zaznaczona opcja Historia nieliniowa, usunięcie zaznaczonego stanu dotyczy tylko tego stanu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 76
Podręcznik użytkownika

Aby przywrócić poprzedni stan obrazka


❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• Kliknąć na nazwie stanu.


• Przeciągnąć suwak znajdujący się po lewej stronie stanu w górę lub w dół, a następnie zaznaczyć inny stan.
• (Photoshop) W menu palety lub w menu Edycja wybrać opcję Następny lub Poprzedni, aby przejść do następnego
lub poprzedniego stanu.

Aby usunąć jeden lub więcej stanów historii w programie Photoshop


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby usunąć wybrany stan i wszystkie stany wprowadzone po nim, należy kliknąć na nazwie stanu i wybrać
polecenie Usuń z menu palety Historia.
• Aby usunąć wybrany stan i wszystkie stany następujące po nim, należy przeciągnąć zaznaczony stan do ikony
Usuń .
• Aby usunąć listę stanów z palety Historia bez zmiany obrazka, należy zaznaczyć polecenie Wyczyść historię z
menu palety Historia. Opcja nie zmniejsza ilości pamięci używanej przez program Photoshop.
• Aby wyczyścić listę stanów bez zmiany obrazka, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
wybrać polecenie Wyczyść historię z menu palety. Jeśli na ekranie pojawi się komunikat o braku pamięci,
polecenie to może okazać się użyteczne, ponieważ powoduje usunięcie stanów z bufora Cofnij i zwolnienie
pamięci. Polecenia Wyczyść historię nie można cofnąć.
• Aby wyczyścić listę stanów dla wszystkich otwartych dokumentów, należy wybrać polecenie Edycja > Wyczyść >
Historia. Czynności tej nie można cofnąć.

Aby usunąć wszystkie stany historii obrazka w programie ImageReady


❖ W menu palety Historia należy wybrać polecenie Wyczyść historię cofań i ponowień.

Uwaga: Operacja ta nie może zostać cofnięta.

Aby utworzyć dokument na podstawie pewnego stanu obrazka


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Przeciągnąć stan lub zdjęcie na przycisk Nowy dokument . Lista historii nowoutworzonego dokumentu
będzie pusta.
• Zaznaczyć stan lub zdjęcie i kliknąć na przycisku Nowy dokument. Lista historii nowoutworzonego dokumentu
będzie pusta.
• Zaznaczyć stan lub zdjęcie i wybrać w menu palety Historia polecenie Nowy dokument. Lista historii
nowoutworzonego dokumentu będzie pusta.
• Przeciągnąć stan na istniejący dokument.
Aby zapisać jedno lub więcej zdjęć lub stanów obrazka potrzebnych do późniejszej edycji, należy utworzyć i zapisać
nowy plik dla każdego zachowanego stanu. Po ponownym otwarciu oryginalnego pliku należy otworzyć także inne
zapisane pliki. Zdjęcie każdego pliku może być przeciągnięte na oryginalny obrazek, co umożliwi ponowny dostęp do
zdjęć z palety Historia oryginału.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 77
Podręcznik użytkownika

Aby ustawić opcje historii


Użytkownik może określić maksymalną liczbę elementów uwzględnianych na palecie Historia i określić inne opcje
palety.
1 Z menu palety Historia wybrać polecenie Opcje historii.
2 Zaznaczyć opcję:
Automatyczne tworzenie pierwszego zdjęcia Przy otwieraniu dokumentu jest tworzone zdjęcie pierwszego stanu.

Automatyczne tworzenie nowego zdjęcia podczas zapisywania Przy każdym zapisywaniu pliku jest tworzone
zdjęcie.
Historia nieliniowa Wprowadzanie zmian w zaznaczonym stanie nie powoduje usunięcia stanów, które pierwotnie
nastąpiły po nim. Standardowo po zaznaczeniu stanu i wprowadzeniu zmian wszystkie stany następujące po nim są
usuwane. Dzięki tej opcji paleta Historia zawiera listę etapów edycji w takiej kolejności, w jakiej były wprowadzane.
Funkcja rejestrowania stanów w sposób nieliniowy umożliwia zaznaczenie pewnego stanu, wprowadzenie zmian i
usunięcie tylko tego stanu. Zmiana jest dopisywana na końcu listy.
Domyślnie pokaż okno dialogowe Nowe zdjęcie Nawet jeśli użytkownik korzysta z przycisków palety, program
Photoshop musi monitować o nazwy zdjęć.

Tworzenie zdjęcia obrazka


Polecenie Zdjęcie służy do tworzenia tymczasowej kopii (lub zdjęcia) wybranego stanu obrazka. Nowe zdjęcie jest
dodawane do listy zdjęć w górnej części palety Historia. Zaznaczenie zdjęcia pozwala na kontynuację pracy od
odpowiadającej mu wersji obrazka.
Zdjęcia przypominają stany (dostępne na liście palety Historia), ale w porównaniu z nimi mają następujące zalety:
• Zdjęciu można nadać nazwę, a to ułatwia jego identyfikację.
• Zdjęcia mogą być przechowywane w trakcie całej sesji.
• Zdjęcia ułatwiają porównywanie efektów. Na przykład, użytkownik może zrobić jedno zdjęcie obrazka przed
zastosowaniem filtra, a drugie — po jego zastosowaniu. Następnie może zaznaczyć pierwsze zdjęcie i wypróbować
ten sam filtr z innymi ustawieniami. Być może takie porównania pozwolą dokonać najlepszego wyboru.
• Zdjęcia umożliwiają powrót do wybranego etapu pracy. Przed rozpoczęciem sekwencji bardziej
skomplikowanych i nie do końca znanych operacji, warto zrobić zdjęcie. Jeśli wynik tych operacji nie będzie
zadawalający, zawsze można będzie wrócić do zdjęcia (czyli cofnąć wykonane operacje).
Uwaga: Zdjęcia nie są zachowywane wraz z obrazkiem. Zamknięcie obrazka powoduje usunięcie zdjęć. Ponadto, jeśli
nie jest zaznaczona opcja Historia nieliniowa, wybór zdjęcia i zmiana obrazka powodują usunięcie wszystkich stanów
wyświetlanych na liście palety Historia.

Aby utworzyć zdjęcie


1 Zaznaczyć stan i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby automatycznie utworzyć nowe zdjęcie, należy kliknąć na przycisku Nowe zdjęcie na palecie Historia.
Jeśli jest zaznaczona opcja Automatyczne tworzenie nowego zdjęcia podczas zapisywania, należy wybrać w menu
palety Historia polecenie Nowe zdjęcie.
• Aby ustawić opcje przy tworzeniu zdjęcia, należy wybrać opcję Nowe zdjęcie z menu palety Historia lub kliknąć
na przycisku Nowe zdjęcie z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
2 Wpisać nazwę zdjęcia w polu Nazwa.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 78
Podręcznik użytkownika

3 Określić zawartość zdjęcia za pomocą menu Z:


Pełny dokument Zdjęcie obejmuje wszystkie warstwy obrazka (w danym stanie).

Warstwy połączone Zdjęcie obejmuje wszystkie warstwy obrazka, ale zostają one złączone (w danym stanie).

Warstwa bieżąca Zdjęcie obejmuje tylko zaznaczoną warstwę obrazka (w danym stanie).

Aby pracować ze zdjęciami


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby zaznaczyć zdjęcie, należy kliknąć na jego nazwie lub przeciągnąć suwak zdjęcia (po jego lewej stronie) w
kierunku innego zdjęcia.
• Aby zmienić nazwę zdjęcia, należy dwukrotnie kliknąć na zdjęciu i wpisać jego nazwę.
• Aby usunąć zdjęcie, należy zaznaczyć je, a następnie albo wybrać polecenie Usuń z menu palety, albo kliknąć na
ikonie Usuń , albo przeciągnąć zdjęcie do ikony Usuń.

Malowanie na podstawie stanu lub zdjęcia obrazka


Narzędzie Pędzel historii służy do kopiowania wybranego stanu lub zdjęcia obrazka do okna bieżącego obrazka.
Program tworzy kopię lub próbkę obrazka, a następnie użytkownik maluje przy jej pomocy.
Na przykład, można zrobić zdjęcie zmiany wprowadzonej narzędziem malarskim lub filtrem (przy wykonywaniu
zdjęcia zaznaczona musi być opcja Pełny dokument). Po jej cofnięciu może zastosować zmianę miejscowo, przy
użyciu Pędzla historii. Dopóki nie jest zaznaczone zdjęcie połączone, narzędzie Pędzel historii maluje z warstwy w
zaznaczonym stanie na tę samą warstwę o innym stanie.
Narzędzie Pędzel historii kopiuje z jednego stanu lub zdjęcia do drugiego, ale tylko w tym samym miejscu. W
programie Photoshop jest dostępny także stylowy pędzel historii, który pozwala tworzyć efekty specjalne.

Zobacz także
“Aby użyć Pędzla stylowego” na stronie 497

Aby malować na podstawie wybranego stanu lub zdjęcia obrazka


1 Wybrać narzędzie Pędzel historii .
2 Na pasku opcji wykonać jedną z następujących czynności:
• Określić krycie i tryb mieszania.
• Wybrać pędzel i jego opcje.
3 Na palecie Historia kliknąć na lewej kolumnie stanu lub zdjęcia, które ma stanowić źródło danych dla narzędzia
Pędzel historii.
4 Rozpocząć malowanie, przeciągając kursor narzędzia Pędzel historii.

Zobacz także
“Informacje o trybach mieszania” na stronie 511
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
ADOBE PHOTOSHOP CS2 79
Podręcznik użytkownika

Informacje o dzienniku historii zmian


Program Photoshop umożliwia monitorowanie zmian wprowadzanych w pliku — czy to na własne potrzeby, czy do
przedstawienia klientowi, czy też ze względu na wymagania prawne. Służy do tego Dziennik historii zmian, który
zawiera w postaci tekstowej historię wszystkich czynności edycyjnych. Metadane dziennika historii zmian można
wyświetlać za pomocą programu Adobe Bridge albo w oknie dialogowym Informacje o pliku.
Tekst ten można wyeksportować do zewnętrznego pliku dziennika albo zapisać w metadanych edytowanych plików.
Przechowywanie historii zmian edycyjnych w postaci metadanych zwiększa rozmiar pliku, a w konsekwencji
wydłuża czas jego otwierania i zapisywania.
Jeżeli konieczne jest zagwarantowanie, że plik dziennika nie został w żaden sposób naruszony, to należy
zachowywać go w metadanych pliku. Następnie należy użyć programu Adobe Acrobat i umieścić w pliku dziennika
podpis elektroniczny.

Zobacz także
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102

Aby ustawić opcje Dziennika historii zmian


1 Należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Ogólne (Mac
OS).
2 Kliknąć na preferencji dziennika historii, aby go włączyć lub wyłączyć.
3 Wybrać jedną z następujących opcji z panelu Opcje historii zmian:
Metadane Są przechowywane metadane poszczególnych obrazków.

Plik tekstowy Plik jest eksportowany do pliku zewnętrznego. Program monituje o podanie nazwy i miejsca
zapisania pliku dziennika.
Oba Są zapisywane metadane i jest tworzony plik tekstowy.

Uwaga: Aby zapisać plik tekstowy w innym miejscu lub zapisać inny plik tekstowy, należy kliknąć na przycisku Wybierz,
wybrać miejsce zapisania pliku, określić jego nazwę (w razie potrzeby) i kliknąć na Zapisz.
4 Z wysuwanego menu Dziennik zmian wybrać jedną z następujących opcji:
Sesje Aby były rejestrowane pozycje dla każdego uruchomienia i zamknięcia Photoshopa, oraz każdego otwarcia i
zamknięcia plików (zapisywana jest nazwa każdego pliku obrazka).
Skrócony Aby do informacji o sesjach dołączać tekst pojawiający się na palecie Historia.

Szczegółowy Aby do informacji skróconych dołączać tekst pojawiający się na palecie Zadania. Aby była
rejestrowana pełna historia zmian plików, należy wybrać opcję Szczegółowy.

Pamięć
Przydzielanie dysków magazynujących
Gdy w systemie operacyjnym brakuje pamięci RAM do wykonania pewnej operacji, programy Photoshop i
ImageReady stosują technikę pamięci wirtualnej, nazywaną dyskami magazynującymi. Dysk magazynujący jest to
dowolny dysk lub dowolna partycja z wolnymi zasobami pamięci. Domyślnie, funkcję podstawowego dysku
magazynującego pełni twardy dysk, na którym zainstalowano system operacyjny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 80
Podręcznik użytkownika

Przy użyciu preferencji Plug-iny i dyski magazynujące użytkownik programu Photoshop może zmienić podstawowy
dysk magazynujący, a w programie Photoshop (jeśli zachodzi taka potrzeba) określić drugi, trzeci i czwarty dysk
magazynujący (które będą używane w razie przepełnienia dysku podstawowego). Dyskiem podstawowym powinien
być dysk najszybszy i najmniej pofragmentowany.
Przydzielanie dysków magazynujących mogą ułatwić następujące wskazówki:
• Aby program pracował wydajnie, dyski magazynujące powinny znajdować się na innym dysku niż największe z
edytowanych plików.
• Dyski magazynujące powinny znajdować się na innym dysku niż dysk pamięci wirtualnej.
• Dyski magazynujące powinny znajdować się na dysku lokalnym. Nie powinny być udostępniane za
pośrednictwem sieci.
• Dyski magazynujące powinny być nośnikami standardowymi (niewymiennymi).
• Dla dedykowanych woluminów dysków magazynujących powinno się stosować tablice dysków Raid.
• Dyski z dyskami magazynującymi powinny być regularnie defragmentowane.

Aby zmienić przydział dysku magazynującego


1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Plug-iny i dyski magazynujące (Windows) lub Photoshop >
Preferencje > Plug-iny i dyski magazynujące (Mac OS).
2 Wybrać dyski z menu. Można określić maksymalnie cztery dyski, o wielkościach akceptowanych przez system
plików.
3 Kliknąć na OK.
4 Uruchomić ponownie program Photoshop.

Aby zwolnić pamięć


Zwolnienie pamięci zajętej przez bufor polecenia Cofnij oraz bufory palety Historia i Schowka umożliwia polecenie
Wyczyść.
❖ Wybrać polecenie Edycja > Wyczyść i wybrać bufor, który ma zostać zwolniony. Jeśli bufor jest pusty, polecenie
jest wyszarzone.
Uwaga: Polecenie Wyczyść usuwa na stałe z pamięci operacje przechowywane przez polecenie lub bufor i nie może być
cofnięte. Na przykład, polecenie Edycja > Wyczyść > Historia usuwa wszystkie stany historii z palety Historia. Polecenia
Wyczyść należy używać, gdy w pamięci jest przechowywanych za dużo informacji, a program Photoshop działa wolniej
niż zwykle.
81

Rozdział 4: Adobe Bridge

Podstawy programu Bridge


Informacje o programie Adobe Bridge
Adobe Bridge umożliwia efektywniejszą współpracę i kontrolę programów pakietu Adobe Creative Suite. Umożliwia
wydajne organizowanie, przeglądanie i odszukiwanie zasobów potrzebnych przy tworzeniu zawartości do druku, do
publikacji w Internecie i na urządzenia mobilne. Adobe Bridge umożliwia dostęp do natywnych plików PSD, AI,
INDD, Adobe PDF oraz plików aplikacji spoza firmy Adobe. Wybrane zasoby mogą być przeciągane na wybrane
miejsce dokumentu, a następnie przeglądane i wzbogacane o matadane. Program Bridge jest dostępny niezależnie
oraz jako część pakietu programów Adobe Photoshop, Adobe Illustrator, Adobe InDesign i Adobe GoLive.
Przeglądarka plików Bridge może być używany do wyświetlania, wyszukiwania, sortowania, zarządzania i
opracowywania plików obrazków. Aplikacja może być też używana od tworzenia nowych folderów, zmiany nazw,
przenoszenia i usuwania plików, edycji metadanych, obracania obrazków oraz wykonywania poleceń wsadowych.
Program umożliwia też przeglądanie informacji o plikach i danych importowanych z aparatów cyfrowych.
Version Cue Jeśli na komputerze jest zainstalowany pakiet Adobe Creative Suite, to Bridge może być używany jako
centrum przepływu informacji do Adobe Version Cue. Aplikacja Bridge umożliwia przeglądanie wszystkich plików
projektu w jednym miejscu bez potrzeby uruchamiania aplikacji źródłowych dla każdego z nich. W programie
Bridge można także tworzyć nowe projekty Version Cue, usuwać projekty, tworzyć wersje, zapisywać warianty i
określać przywileje dostępu. Zobacz “Posługiwanie się Version Cue w programie Bridge” na stronie 105.
Centrum Bridge Jeśli w komputerze zainstalowany jest Adobe Creative Suite, to Adobe Bridge uruchomi usługę
Centrum Bridge umożliwiającą wyświetlanie wiadomości w przeglądarce internetowej, wyświetlanie ostatnio
wykonywanych czynności, zapoznawanie się z uwagami i wskazówkami dotyczącymi używania produktów firmy
Adobe, zapisywanie grup plików i wiele więcej. Użytkownicy pakietu Adobe Creative Suite mogą używać programu
Bridge także do określania ustawień zarządzania kolorem oraz przyjmowania dostępu do skryptów
automatyzujących wykonywanie poleceń. Zobacz “Informacje o Centrum Bridge” na stronie 95.
Format Camera Raw Jeśli na komputerze jest zainstalowany program Adobe Photoshop, to pliki formatu camera raw
mogą być otwierane, edytowane z programu Bridge i zapisywane w formacie zgodnym z Photoshopem. Ustawienia
obrazka mogą być edytowane bezpośrednio w oknie Camera Raw, bez uruchamiania programu Photoshop. Jeśli na
komputerze nie jest zainstalowany program Photoshop, pliki w formacie camera raw mogą być wyświetlane w
Bridge. Zobacz “Otwieranie plików w Bridge” na stronie 90.
Kolekcja zdjęć Aby przejrzeć biblioteki niedrogich obrazków, należy kliknąć na opcji Kolekcja zdjęć Adobe, w
panelu Ulubione, w programie Bridge. Przed zakupem obrazka, można wczytać jego wersję w niskiej rozdzielczości
i sprawdzić jego zastosowanie do danego projektu. Zobacz “Informacje o usłudze Adobe Stock Photos” na
stronie 107.
Zarządzanie kolorem Program Bridge może być użyty do synchronizacji ustawień kolorów w aplikacjach.
Synchronizacja tego typu zachowuje wygląd kolorów bez względu na to, w której aplikacji pakietu Creative Suite są
wyświetlane. Zobacz “Aby zsynchronizować ustawienia kolorów w aplikacjach firmy Adobe” na stronie 267.

Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
ADOBE PHOTOSHOP CS2 82
Podręcznik użytkownika

Obszar roboczy programu Bridge


Okno Adobe Bridge posiada dwa główne elementy:
Pasek menu Zawiera polecenia występujące tylko w programie Bridge W Windows®, pasek menu znajduje się w
górnej części okna Bridge. W systemie Mac OS® OS®, pasek menu znajduje się w górnej części ekranu.
Menu Przeszukaj Zawiera hierarchię folderów oraz foldery ulubione i ostatnio używane. Menu umożliwia szybkie
wyszukiwanie folderów z elementami wybranymi do wyświetlenia. Pasek menu znajduje się w górnej części okna
Bridge.
Przyciski skrótów Ułatwiają efektywną pracę z plikami. Przyciski umieszczone są po prawej stronie menu
Przeszukaj, w górnej części okna Bridge.
Panel Ulubione Umożliwia szybki dostęp do folderów oraz Version Cue, Adobe Stock Photos, Collections oraz
Centrum Bridge (tylko z Adobe Creative Suite). Tak jak i inne panele, panel Ulubione znajduje się po lewej stronie
okna Bridge.
Panel Foldery Wyświetla hierarchię folderów. Można go używać do wyszukiwania wybranego folderu.

Panel Podgląd Wyświetla podgląd obrazka zaznaczonego pliku, oddzielny i zdecydowanie większy od obrazka
miniaturki wyświetlonego w obszarze zawartości. Podgląd może być zmniejszany lub powiększany.
Panel Metadane Zawiera informacje o metadanych zaznaczonego pliku. Jeśli zaznaczonych jest kilka plików, to na
liście znajdują się ich dane wspólne (np. słowa kluczowe, data utworzenia, ustawienie ekspozycji).
Panel Słowa kluczowe Ułatwia organizację obrazków poprzez przypisanie im słów kluczowych.

Obszar zawartości Wyświetla miniaturki podglądów elementów folderu bieżącego wraz z informacjami o tych
elementach.
W dolnej części okna Bridge znajdują się informacje dotyczące statusu oraz przyciski do przełączania wyświetlania
paneli, pasek rozmiarów miniaturek i przyciski do określania rodzaju wyświetlania w obszarze zawartości.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 83
Podręcznik użytkownika

" $

Okno Bridge w widoku taśmy filmowej


A. Menu Przeszukaj B. Panel Metadane C. Przyciski skrótów klawiaturowych D. Obszar zawartości

Zobacz także
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Używanie Bridge w trybie kompaktowym” na stronie 84

Włączanie i wyłączanie Bridge oraz powrót do określonej aplikacji


Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby otworzyć Bridge z innej aplikacji, należy wybrać polecenie Plik > Przeglądaj w tej aplikacji.
• (Windows) Aby otworzyć program Bridge bezpośrednio, należy wybrać polecenie Adobe Bridge z menu Start.
• (Mac OS) Aby otworzyć program Bridge bezpośrednio, należy dwukrotnie kliknąć na ikonie Adobe Bridge .
Domyślnie, plik umieszczony jest w folderze Programy/Adobe Bridge.
• Aby wyłączyć program Bridge, należy wybrać polecenie Plik > Zakończ (Windows) lub Bridge > Zakończ Bridge
(Mac OS).
• Aby powrócić do ostatnio otwartej aplikacji i aktywować program Bridge, należy wybrać polecenie Plik > Wróć
do [Nazwa aplikacji].

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
ADOBE PHOTOSHOP CS2 84
Podręcznik użytkownika

Tworzenie i zamykanie okien Bridge


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Aby utworzyć nowe okno Bridge standardowej wielkości, należy wybrać polecenie Plik > Nowe okno.
• Wybrać polecenie Plik > Zamknij okno. W Windows, polecenie to wyłącza także program Bridge.

Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
“Używanie Bridge w trybie kompaktowym” na stronie 84

Używanie Bridge w trybie kompaktowym


Przełączenie na tryb kompaktowy umożliwia zmniejszenie okna Bridge, poprzez ukrycie paneli i uproszczenie
widoku obszaru pracy. Podzestaw typowych poleceń programu Bridge pozostaje dostępny z wysuwanego menu,
umieszczonego w prawym górnym rogu okna.
Domyślnie, okno Bridge w trybie kompaktowym pojawia się na wierzchu wszystkich okien. (W trybie Pełnym, okno
Bridge może przechodzić pod okna aplikacji.) Takie przechodnie okno jest wygodne, ponieważ jest zawsze widoczne
i dostępne w trakcie używania innych aplikacji. Na przykład, tryb kompaktowy może być użyty po zaznaczeniu
wybranych plików, które w innym przypadku, musiałyby być przeciągane i upuszczane na aplikację.
1 Kliknąć na przycisku Przełącz na tryb kompaktowy .
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenia z menu, umieszczonego w prawym górnym rogu okna Bridge.
• Aby ukryć obszar pracy zamiast minimalizować okno Bridge, należy kliknąć na przycisku Przełącz na tryb
kompaktowy ultra . Powtórne kliknięcie na przycisku przywróci tryb kompaktowy.
• Aby powrócić do pełnego trybu wyświetlającego obszar pracy, panele i umożliwiającego poruszanie się pod
innymi aplikacjami, należy kliknąć na przycisku Przełącz na tryb pełny .

Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82

Dopasowanie widoku okna Bridge


Dopasowanie widoku okna Bridge polega na odpowiednim przeniesieniu lub zmianie wielkości jego paneli. Na
przykład, powiększenie panelu Podgląd pozwoli na wyświetlanie większych miniaturek. Należy jednak pamiętać, że
panele nie mogą być przenoszone poza okno Bridge.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Przeciągnąć panel za jego zakładkę, w górę lub dół na obszar innego panelu.
• Przeciągnąć poziomy pasek podziału pomiędzy panelami tak, by je powiększyć lub zmniejszyć.
• Przeciągnąć pionowy pasek podziału pomiędzy panelami i obszarem pracy na lewo lub na prawo tak, by zmienić
wielkość paneli lub obszaru pracy.
• Aby wyświetlić lub ukryć panele, należy kliknąć na przycisku Pokaż/Ukryj panele , umieszczonym w lewym
dolnym rogu okna Bridge.
• Wybrać polecenie Widok i nazwę widoku, który ma być wyświetlony lub ukryty.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 85
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82

Wybieranie przestrzeni roboczej


Obszar roboczy Bridge stanowi określony układ obszaru pracy. Użytkownik może skorzystać z gotowego układu lub
wybrać własny, wcześniej zapisany. Dostępne konfiguracje ustawień mogą być wybierane stosownie do potrzeb
wykonywanego projektu (np. sortowania zdjęć).
Uwaga: Przestrzeń robocza Bridge różni się od przestrzeni roboczej Version Cue. Projekt wykonywany w obszarze pracy
Bridge nie ma wpływu na obszary robocze Version Cue.
❖ Wybrać opcje Okno i nazwę wybranej przestrzeni roboczej lub polecenie Okno > Przestrzeń robocza i jedno z
następujących poleceń:
Podświetlany pulpit Wyświetla obszar zawartości okna Bridge, umożliwiając przeglądanie plików.

Nawigator plików Wyświetla obszar zawartości w widoku Miniaturki wraz z panelem Ulubione i Folder.

Fokus metadanych Wyświetla obszar zawartości w widoku Miniaturki wraz z wyświetlonym panelem Metadane.

Fokus taśmy filmowej Wyświetla obszar zawartości w widoku taśmy filmowej.

Zobacz także
“Zapisywanie i usuwanie przestrzeni roboczych Bridge” na stronie 85

Zapisywanie i usuwanie przestrzeni roboczych Bridge


Użytkownik może zapisać bieżący układ Bridge (tzn. konfigurację obszaru roboczego) w formie przestrzeni roboczej
i korzystać z niego w późniejszym czasie. Zapisanie okna Bridge w różnych konfiguracjach umożliwia pracę (i
szybkie przełączanie) pomiędzy różnymi układami obszaru pracy. Na przykład, jedna przestrzeń robocza może być
przeznaczona do sortowania zdjęć, a inna do pracy z plikami Adobe InDesign.
Uwaga: Przestrzeń robocza Bridge różni się od przestrzeni roboczej Version Cue. Projekt wykonywany w obszarze pracy
Bridge nie ma wpływu na obszary robocze Version Cue.
❖ Wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza, a potem jedno z następujących poleceń:
Zapisz przestrzeń roboczą Umożliwia zapisanie bieżącego układu Bridge jako przestrzeni roboczej, a potem powrót
do tego układu, nawet po przeniesieniu paneli lub zmianie widoku w obszarze zawartości. Po wybraniu tego
polecenia, należy wpisać nazwę dla przestrzeni roboczej i kliknąć na Zapisz. Użytkownik może też przypisać skrót
klawiaturowy dla danej przestrzeni roboczej i określić, czy położenie okna Bridge ma być zapisane jako część
przestrzeni roboczej.
Usuń przestrzeń roboczą Usuwa zapisaną przestrzeń roboczą. Po wybraniu tego polecenia, należy zaznaczyć w
menu wybraną przestrzeń roboczą i kliknąć na Usuń.
Resetuj do domyślnej przestrzeni roboczej Przywraca przestrzeni roboczej konfigurację domyślną.

Zobacz także
“Wybieranie przestrzeni roboczej” na stronie 85
ADOBE PHOTOSHOP CS2 86
Podręcznik użytkownika

Określanie preferencji Bridge


1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje (Windows) lub Bridge > Preferencje (Mac OS).
2 Zaznaczyć wybrane kategorie preferencji, umieszczone po lewej stronie:
Ogólne Określają ogólne ustawienia wyglądu. Kategoria ta może być użyta do określenia takich preferencji jak
stopień zaciemnienia obszaru zawartości dla miniaturek, zakres informacji wyświetlanych z miniaturkami oraz
zawartość panelu Ulubione. Zobacz “Preferencje ogólne Bridge” na stronie 86.
Metadane Kontroluje wyświetlanie sekcji i pól w panelu Metadane.

Etykiety Przypisuje nazwy do każdej etykiety koloru i określa zasady wciskania klawisza Control w kombinacji
skrótów klawiaturowych do stosowanie etykiet i ratingu plików.
Skojarzenia typu pliku Określa aplikację, która zostanie użyta z programu Bridge do otwarcia plików określonego
typu. Dla dowolnego typu pliku, można kliknąć na nazwie aplikacji (lub opcji Żadna) i kliknąć na Przeglądaj, dla
odnalezienia tej aplikacji. Użytkownik może też wyzerować przypisanie typu pliku do jego domyślnych ustawień
oraz ukryć te typy plików, które nie posiadają przypisanych aplikacji. Operacja obejmie tylko te pliki, które są
otwierane przy pomocy programu Bridge, i które nadpisują ustawienia programów Explorer (Windows) i Finder
(Mac OS).
Adobe Stock Photos Określa ustawienia Kolekcji zdjęć Adobe. Zobacz “Aby ustawić preferencje Adobe Stock
Photos” na stronie 116.
Zaawansowane Określa zaawansowane ustawienia takie jak opcje bufora i języka. Zobacz “Preferencje
zaawansowane Bridge” na stronie 87.
3 Nacisnąć przycisk OK.

Preferencje ogólne Bridge


Ustawić następujące opcje preferencji ogólnych i kliknąć na OK:
Tło Określa stopień zaciemnienia obszaru zawartości, na którym wyświetlane są miniaturki.

Pokaż podpowiedzi Określa zasady wyświetlania informacji w programie Bridge, w trakcie umieszczania kursora
nad wybranym elementem. (Ustawienie nie wpływa na ustawienia wskazówek przyjęte w Version Cue, wyświetlające
metadane dla elementów.)
Dodatkowe wiersze metadanych miniaturki Określa zasady wyświetlania dodatkowych informacji metadanych z
miniaturkami, umieszczanymi w obszarze zawartości. Po wybraniu tej opcji, użytkownik może określić w menu
rodzaj wyświetlanych metadanych. Na ekranie nie może się pojawić więcej niż trzy dodatkowe wiersze informacji.
Ulubione pozycje Określa elementy wyświetlane w panelu Ulubione. Jeśli elementy nie istnieją, niektóre opcje
pozostają nieaktywne.
Pokaż skrypty w Finderze Otwiera folder zawierający skrypty (polecenia dostępne w menu Narzędzia).

Wyzeruj wszystkie okna z ostrzeżeniami Zeruje ostrzeżenia w programie Bridge do ich ustawień domyślnych.

Zobacz także
“Określanie preferencji Bridge” na stronie 86
ADOBE PHOTOSHOP CS2 87
Podręcznik użytkownika

Preferencje zaawansowane Bridge


Ustawić następujące opcje preferencji zaawansowanych i kliknąć na OK:
Nie przetwarzaj plików większych niż Określa maksymalny rozmiar pliku, dla którego Bridge automatycznie tworzy
miniaturkę. Wyświetlanie większych plików może zwolnić pracę programu Bridge.
Liczba ostatnio odwiedzonych folderów, wyświetlanych w oknie Przeszukaj Określa liczbę ostatnio odwiedzanych
folderów, wyświetlanych w menu Przeszukaj.
Język Określa język używany przez interfejs programu Bridge. Opcja Automatyczny umożliwia przyjęcie przez
Bridge interfejsu programu, który go zainstalował.
Przy otwarciu pokaż interfejs Camera Raw Otwiera surowe pliki z aparatu w oknie Adobe Camera Raw, programu
Adobe Photoshop.
Użyj centralnego pliku bufora Umieszcza dwa pliki bufora utworzone dla każdego folderu wyświetlanego w folderze
centralnym. Bufor centralny jest łatwiejszy w użyciu, niż rozproszony. Na przykład, bufor centralny nie wymaga
szukania bufora w wielu różnych miejscach przed jego usunięciem. Aby określić nową nazwę lub położenie folderu
bufora centralnego, należy kliknąć na opcji Wybierz.
Użyj rozproszonych plików bufora, gdy to możliwe Umieszcza dwa pliki bufora utworzone dla każdego folderu
wyświetlanego w oglądanym folderze, jeśli tylko jest to możliwe. Na przykład, pliki bufora nie mogą być umieszczane
w folderze, który znajduje się na CD bez możliwości dogrania. W takim przypadku, Bridge umieści pliki bufora w
folderze centralnym. Należy jednak pamiętać, że w przypadku nagrywania CD, używanie przenośnego bufora
oznacza, że bufor nie musi być eksportowany na CD, ponieważ znajduje się już w folderze nagrywanym na CD.
Przenośny bufor zachowuje także bufor w folderze, jeśli zmieniona zostanie nazwa folderu. Zobacz “Używanie
bufora w Bridge” na stronie 87.
Uwaga: Pliki bufora są plikami ukrytymi. Aby wyświetlić je w programie Bridge, należy wybrać polecenie Widok >
Pokaż ukryte pliki.

Zobacz także
“Określanie preferencji Bridge” na stronie 86

Używanie bufora w Bridge


W pamięci cache są przechowywane informacje o plikach, miniaturkach i metadanych, które zmniejszają czas
wczytywania plików po powrocie do wcześniej przeglądanego folderu. Jednak pamięć cache zajmuje miejsce na
dysku twardym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 88
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Oczyszczanie bufora usuwa bufory metadanych i miniaturek. Jeśli metadane nie mogą być wpisane do pliku,
to usunięte zostaną także informacje związane z etykietą i zakresem.
❖ Z podmenu Narzędzia > Bufor wybrać jedno z następujących poleceń:
Utwórz bufor dla podfolderów Buduje (w tle) bufor dla zaznaczonego folderu i wszystkich folderów w nim
umieszczonych (z wyjątkiem aliasów/skrótów do innych folderów), skracając czas potrzebny do wyświetlenia bufora
w trakcie przeszukiwania podfolderów.
Wyczyść bufor tego folderu Wyczyszcza bufor dla zaznaczonego folderu. Opcja jest użyteczna, gdy bufor dla danego
folderu jest stary i prawdopodobnie będzie wymagał regeneracji.
Wyczyść bufor centralny Wyczyszcza cały bufor centralny i bufor w aktualnie przeglądanym folderze, zwiększając
dostępną przestrzeń na dysku twardym. W innym przypadku, lokalne bufory nie zostaną wyczyszczone.
Eksportuj bufor Eksportuje pamięć bufora, umożliwiając utworzenie CD z całym wygenerowanym buforem.
Ponieważ plik bufora jest zapisany w folderze, bufory miniaturki i metadanych są dostępne po nagraniu CD. Opcja
jest aktywna tylko po wybraniu opcji Użyj centralnego pliku bufora, w oknie Preferencji.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81

Pliki i foldery w programie Bridge


Wyświetlanie miniaturek plików i folderów w programie Bridge
Obszar zawartości w oknie programu Bridge wyświetla miniaturki plików i folderów zaznaczonego folderu wraz z
odpowiednimi informacjami (w zależności od wybranego widoku).
Użytkownik określa zasady wyświetlania plików i folderów w obszarze zawartości, dotyczące wielkości miniaturek,
ich postaci i dołączonych informacji.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby dopasować wielkość miniaturek, należy odpowiednio przesunąć suwak Miniaturki , umieszczony w dolnej
części okna Bridge. Aby zmniejszyć lub zwiększyć wyświetlane miniaturki, można kliknąć na odpowiednich
przyciskach po obu stronach suwaka Miniaturka.
• Aby wyświetlić elementy na siatce, należy kliknąć na przycisku Widoku miniaturki , w dolnej części okna
Bridge lub wybrać polecenie Widok > Miniaturki.
• Aby wyświetlić miniaturki na przewijalnej liście, z powiększoną miniaturką elementu wyświetlanego, należy
kliknąć na przycisku Widok taśmy filmowej lub wybrać polecenie Widok > Taśma filmowa. Aby przejść do
poprzedniej lub następnej miniaturki, należy kliknąć na przycisku Wstecz lub Następny, umieszczonym
bezpośrednio pod dużą miniaturką. Aby zmienić orientację pokazu slajdów z poziomej na pionową, należy
kliknąć na przycisku Przełącz orientację taśmy filmowej . Dokument PDF może być przeglądany w widoku
Taśmy filmowej.
• Aby wyświetlić przewijalną listę miniaturek wraz z informacjami na temat zaznaczonego pliku (np. data
utworzenia, rodzaj pliku, wielkość w pilselach i rozmiar pliku), należy kliknąć na przycisku Widok szczegółów
lub wybrać polecenie Widok > Szczegóły. W przypadku plików Version Cue, dostępne są dodatkowo
informacje na temat liczby wersji lub wariantów oraz rozbudowane informacje dotyczące statusu i komentarze do
wersji bieżącej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 89
Podręcznik użytkownika

• Aby wyświetlić przewijalną listę miniaturek wraz z miniaturkami wszelkich wariantów i wersji Version Cue dla
każdego elementu, należy kliknąć na przycisku Widok wersji i wariantów lub wybrać polecenie Widok >
Wersje i warianty. (Wyświetlany jest tylko plik bieżący, chyba że utworzono grupę Wariantów zawierającą dany
plik lub utworzono wcześniejsze wersje pliku.) Aby wyświetlić miniaturki wariantów lub wersji, należy kliknąć na
przycisku Widok wariantów lub Widok wersji, w prawym górnym rogu obszaru zawartości. W Widoku wariantów
możliwe jest utworzenie grup wariantów pochodzących od elementów spoza bieżącego foldera.
• Aby wyświetlić miniaturki bez dodatkowych informacji, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż tylko
miniaturkę. Należy jednak pamiętać, że nawet wtedy informacje Version Cue są wyświetlane po umieszczeniu
kursora nad daną miniaturką.
• Aby wyświetlić miniaturki w postaci pokazu slajdów na całym ekranie, należy wybrać polecenie Widok > Pokaz
slajdów. Operacja jest użyteczna do szybkiego i łatwego wyświetlania i pracy z dużymi wersjami wszystkich plików
graficznych w danym folderze. Instrukcje dotyczące używania pokazu slajdów są wyświetlane na ekranie przy
wybieraniu poleceń.
W zależności od wybranego widoku, istnieje możliwość wyświetlenia dodatkowych informacji dotyczących pliku po
umieszczeniu kursora nad miniaturką w obszarze zawartości. W przypadku plików projektów Version Cue można
też wybrać polecenie Plik > Wersje lub warianty. Polecenie otwiera okno dialogowe, umożliwiające pracę z wersjami
lub wariantami pliku bez wybierania tego widoku w obszarze zawartości Bridge.

Określanie zasad wyświetlania plików i folderów w programie Bridge


Użytkownik może określić rodzaj plików i folderów wyświetlanych jako miniaturki w obszarze zawartości oraz
kolejność ich wyświetlania.
❖ Z menu Widok wybrać jedno z następujących poleceń:

• Sortuj i podać zasady sortowania plików. Opcja Kolejność rosnąca rozmieszcza elementy w kolejności rosnącej,
zamiast malejącej. Opcja Manualnie, rozmieszcza elementy zgodnie z kolejnością ostatniego przeciągania plików.
• Opcja Pokaż ukryte pliki, wyświetla ukryte pliki takie jak pliki bufora czy Version Cue przeniesione do Kosza
(usunięte) z projektów Version Cue.
• Opcja Pokaż foldery, wyświetla foldery i poszczególne pliki.
• Opcja Pokaż wszystkie pliki, wyświetla wszystkie pliki bez względu na ich rodzaj, nawet pliki inne niż Adobe,
które normalnie nie są wyświetlane przez Bridge.
• Opcja Pokaż tylko pliki graficzne, wyświetla tylko pliki z formatem graficznym (np. EPS, JPEG, BMP, PS, TIFF
oraz GIF).
• Opcja Pokaż tylko pliki Camera Raw, wyświetla tylko pliki Camera Raw.
• Opcja Pokaż tylko pliki wektorowe, wyświetla tylko pliki utworzone w programach graficznych (np. Adobe
Illustrator) oraz pliki EPS i PS.
• Aby uaktualnić obszar zawartości, należy wybrać opcję Odśwież lub Odśwież z menu panelu Foldery. Opcja jest
przeznaczona do wykonywania niektórych zadań Version Cue, które nie uaktualniają automatycznie widoku w
obszarze zawartości. Widok jest także odświeżany poprzez zamknięcie i powtórne otwarcie Bridge.
Aby wybrać pliki do wyświetlenia, zgodnie z kryterium jakości lub etykiety, można kliknąć na opcji Niefiltrowany,
w prawym górnym rogu okna Bridge. Menu Niefiltrowany działa niezależnie od poleceń Widok > Sortuj.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 90
Podręcznik użytkownika

Nawigacja folderów i plików przy pomocy programu Bridge


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać panel Foldery i kliknąć na wybranym folderze. Aby otworzyć podfoldery wybranego folderu, należy
kliknąć na znaku plusa (Windows) lub trójkąta (Mac OS) obok wybranego foldera lub dwukrotnie na nim kliknąć.
• Wybrać panel Ulubione i kliknąć na wybranym folderze.
• Wybrać folder z menu Przeszukaj. Przyciski Wstecz, Naprzód i W górę, umieszczone obok menu służą do
nawigacji po folderze bieżącym umieszczonym w menu.

Zobacz także
“Określanie zasad wyświetlania plików i folderów w programie Bridge” na stronie 89

Zaznaczanie plików w Bridge


Przed przystąpieniem do pracy z danym plikiem, należy go zaznaczyć. Zaznaczenie może objąć kilka plików na raz.
❖ W folderze bieżącym, należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na miniaturce pliku.


• Aby zaznaczyć kilka plików umieszczonych po sobie, należy kliknąć na nich z wciśniętym klawiszem Shift.
• Aby zaznaczyć pliki nie leżące obok siebie, należy klikać na nich z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub
Command (Mac OS).
• Aby zaznaczyć wszystkie pliki, należy wybrać polecenie Edycja > Zaznacz wszystko.
• Aby zaznaczyć wszystkie pliki z etykietami, należy wybrać polecenie Edycja > Zaznacz poz. z etykietami.
• Aby zaznaczyć wszystkie pliki bez etykiet, należy wybrać polecenie Edycja > Zaznacz poz. bez etykiet.
• Aby odwrócić zaznaczenie, należy wybrać polecenie Edycja > Odwróć zaznaczenie.
• Aby usunąć zaznaczenie z wszystkich plików, należy wybrać polecenie Edycja > Odznacz wszystko.

Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Zarządzanie folderami w programie Bridge” na stronie 92

Otwieranie plików w Bridge


W programie Bridge można otwierać nawet takie pliki, które zostały utworzone poza aplikacjami pakietu Adobe
Creative Suite.
1 Zaznaczyć plik w folderze bieżącym.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Plik > Otwórz.
• Nacisnąć Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Dwukrotnie kliknąć na pliku w obszarze zawartości lub panelu Podgląd.
• Wybrać polecenie Plik > Otwórz za pomocą i wybrać nazwę aplikacji, w której zostanie otwarty plik.
• Przeciągnąć i upuścić plik na obszar roboczy aplikacji, np. otwarty dokument Illustratora.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 91
Podręcznik użytkownika

• Przeciągnąć i upuścić plik na ikonę wybranej aplikacji.


• Aby przeprowadzić edycję ustawień Adobe Camera Raw dla danego pliku, należy wybrać polecenie Plik > Otwórz
z Camera Raw.

Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Zarządzanie folderami w programie Bridge” na stronie 92

Zarządzanie plikami w programie Bridge


Adobe Bridge umożliwia przeciąganie i upuszczanie plików, przenoszenie ich pomiędzy folderami, kopiowanie i
powielanie oraz inne operacje wykonywane na plikach.
Uwaga: Pliki autoryzowane w aplikacjach Adobe Creative Suite mogą być także zarządzane przez Adobe Version Cue
z programu Bridge. Użytkownik może tworzyć i zarządzać przeglądami plików przechowywanych w projektach Version
Cue. Program Version Cue stanowi także korzystne środowisko dla pracy zespołowej. Zarządzanie może objąć nie tylko
pliki pakietu Adobe Creative Suite, ale także pliki programów innych firm.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:
Usuwanie plików Zaznaczyć wybrane pliki i kliknąć na przycisku Usuń , wcisnąć klawisz Delete na klawiaturze,
wybrać polecenie Plik > Wyślij do kosza (Windows) lub polecenie Plik > Przenieś do kosza, przeciągnąć plik na
ikonę Kosza lub wybrać polecenie Edycja > Wytnij.
Kopiowanie plików i folderów Zaznaczyć wybrane pliki lub foldery i wybrać polecenie Edycja > Kopiuj lub
przeciągnąć plik lub foldery na inny folder z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Option (Mac OS).
Powielanie plików Zaznaczyć wybrane pliki i wybrać polecenie Edycja > Powiel.

Wklejanie plików Wybrać polecenie Edycja > Wklej.

Przenoszenie plików do innego folderu Zaznaczyć wybrane pliki i przeciągnąć je do innego folderu. (W trakcie
przeszukiwania Kolekcji zdjęć Adobe, nie można przeciągać obrazków w inne obszary, ponieważ niektóre z nich
mogą być miniaturkami obrazków.) Aby przeciągnąć obrazek z kolekcji, należy wczytać go i przeciągnąć z
wczytanego folderu obrazka.)
Aby szybko dołączyć obrazek do wiadomości poczty elektronicznej, należy przeciągnąć go z Bridge i upuścić w
wiadomości pocztowej.

Zmiana nazwy plików Kliknąć na nazwie pliku, wpisać nową nazwę i wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return
(Mac OS).
Odręczna zmiana kolejności plików w obszarze zawartości Przeciągnąć plik w nowe miejsce w obszarze zawartości.

Wyświetlanie położenie pliku w systemie operacyjnym Zaznaczyć plik i wybrać polecenie Plik > Pokaż w
Eksploratorze (Windows) lub Plik > Pokaż w Finderze (Mac OS).
Wyszukiwanie miejsca położenia pliku w kolekcji Zaznaczyć plik i wybrać polecenie Plik > Pokaż w Bridge.
Domyślnie, zaznaczenie pliku z kolekcji oznacza umieszcza go na liście odnalezionych, w folderze “File Results”.
Zaznaczenie opcji Pokaż w Bridge przenosi do foldera, w którym znajduje się plik.
Umieszczanie plików w aplikacji Zaznaczyć wybrane pliki i wybrać polecenie Plik > Umieść, a następnie określić
nazwę wybranej aplikacji. Na przykład, polecenie może być użyte do umieszczenie obrazka JPEG w Illustratorze.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 92
Podręcznik użytkownika

Pliki mogą być także przeciągane z Bridge na inne aplikacje. W zależności od wybranego pliku, niektóre dokumenty
muszą być najpierw otwarte.
Otwieranie takich mediów jak CD lub DVD Zaznaczyć wybrany nośnik i wybrać polecenie Plik > Wypchnij.

Przeciąganie plików poza Bridge Zaznaczyć wybrane pliki i przeciągnąć je na biurko lub do innego folderu.
Operacja powoduje skopiowanie pliku (Windows) lub przeniesienie pliku (Mac OS) na biurko lub do folderu.
Przeciągania plików do Bridge Zaznaczyć jeden lub więcej plików na biurku, w folderze lub innej aplikacji
obsługującej przeciąganie i upuszczanie i przeciągnąć je na obszar zawartości w Bridge. Pliki zostaną przeniesione z
bieżącego folderu do folderu wyświetlanego w Bridge. (Jeśli przeciągany plik znajduje się na innym woluminie, niż
Bridge, to zostanie do niego skopiowany.)
Przeciąganie pliku lub folderu na panel Podgląd powoduje wyświetlenie zawartości folderu w Bridge.

Zobacz także
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94
“Wsadowa zmiana nazwy plików w Bridge” na stronie 98
“Uruchamianie automatycznych czynności w Bridge” na stronie 97
“Posługiwanie się Version Cue w programie Bridge” na stronie 105

Zarządzanie folderami w programie Bridge


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:
Tworzenie nowych folderów Kliknąć na przycisku Utwórz nowy folder lub wybrać polecenie Plik > Nowy
folder. Wpisać nazwę foldera po wyświetleniu go w obszarze zawartości.
Usuwanie folderów Zaznaczyć wybrany folder i kliknąć na przycisku Usuń , wcisnąć klawisz Delete na
klawiaturze lub wybrać polecenie Plik > Przenieś do kosza..
Dodawanie folderów do Ulubionych Zaznaczyć wybrany folder w menu Przeszukaj lub panelu Foldery lub
zaznaczyć go w obszarze zawartości. Wybrać polecenie Plik > Dodaj do ulubionych. Wybrany plik można też
przeciągnąć z obszaru zawartości na panel Ulubione.
Usuwanie folderów z Ulubionych W panelu Ulubione, zaznaczyć folder wybrany do usunięcia. Wybrać polecenie
Plik > Usuń z ulubionych.
Reorganizacja folderów w panelu Ulubione Przeciągnąć folder na wybrane miejsce w panelu.

Zmiana nazw folderów Kliknąć na nazwie folderu, wpisać nową nazwę i wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub
Return (Mac OS).

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
ADOBE PHOTOSHOP CS2 93
Podręcznik użytkownika

Obracanie obrazków w Bridge


Program Bridge umożliwia obracanie widoku obrazków w formatach JPEG, PSD, TIFF i Camera Raw. Obrót
obrazka w Bridge może spowodować obrót obrazka w jego aplikacji macierzystej. Obrót nie wpływa na dane w pliku
obrazka.
1 Zaznaczyć jeden lub więcej obrazków w obszarze zawartości.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby obrócić obrazki o 90° zgodnie z ruchem wskazówek zegara, należy kliknąć na przycisku Obróć o 90° w
prawo lub wybrać polecenie Edycja > Obróć o 90° w prawo.
• Aby obrócić obrazki o 90° przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, należy kliknąć na przycisku Obróć o 90° w
lewo lub wybrać polecenie Edycja > Obróć o 90° w lewo.
• Aby obrócić obrazek o 180°, należy wybrać polecenie Edycja > Obrót 180°.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91

Umieszczanie etykiet na plikach, przy pomocy programu Bridge


Oznaczanie plików etykietami kolorów stanowi szybki sposób na oznaczanie dużej liczby plików. Po wykonaniu
takiej operacji, pliki mogą być wyświetlane zgodnie ze swoimi etykietami przy pomocy polecenia Widok > Sortuj
lub przycisku Niefiltrowany.
Na przykład, jeśli duża liczba zaimportowanych obrazków jest wyświetlana w Bridge. Każdy nowy obrazek wybrany
do zachowania może otrzymać etykietę. A po wstępnej selekcji można użyć przycisku Niefiltrowany do wyświetlenia
i dalszej pracy na plikach z etykietami oznaczonymi określonym kolorem.
W oknie Preferencje można przypisać nazwy do etykiet. Utworzona nazwa zostaje dodana do metadanych pliku po
zastosowaniu odpowiedniej etykiety.
Uwaga: Podczas wyświetlania różnych folderów, Bridge pokazuje zawsze pliki z etykietami i bez etykiet, aż do wybrania
innej opcji widoku. Należy także pamiętać, że czyszczenie bufora usuwa etykiety z plików, które nie obsługują zapisu
XMP (np. pliki BMP, DCS, Pict, PS6 PDF i PSB). plików zablokowanych lub tylko do odczytu (np. pliki na płytach CD).
1 Zaznaczyć przynajmniej jeden plik.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby dodać etykiety do plików, należy zaznaczyć wybrany kolor w menu Etykieta.
• Aby usunąć etykiety z plików, należy wybrać polecenie Etykieta > Brak etykiety.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Określanie zasad wyświetlania plików i folderów w programie Bridge” na stronie 89

Nadawanie statusu plikom z etykietami w programie Bridge


Użytkownik może nadać plikom od zero do pięciu gwiazdek. Po wykonaniu takiej operacji, pliki mogą być
wyświetlane zgodnie z nadanym statusem przy pomocy polecenia Widok > Sortuj lub przycisku Niefiltrowany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 94
Podręcznik użytkownika

Na przykład, jeśli duża liczba zaimportowanych obrazków jest wyświetlana w Bridge. W trakcie przeglądania
obrazków, każdemu nowemu plikowi można przypisać ocenę od najwyższej do najniższej. Po takim opisie,
użytkownik może na przykład wyświetlić tylko te pliki, którym przypisano cztery lub pięć gwiazdek.
1 Zaznaczyć przynajmniej jeden plik.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W widoku Miniaturki, kliknąć na kropce reprezentującej liczbę gwiazdek, jaka ma być przypisana do pliku.
(Należy pamiętać, że kropki nie są wyświetlane w małych widokach z miniaturkami.) Jeśli jest taka potrzeba,
zmienić stopień powiększenia widoku miniaturek aż do pojawienia się kropek.
• Wybrać odpowiedni status z menu Etykieta.
• Aby dodać jedną gwiazdkę więcej, należy wybrać polecenie Etykieta > Zwiększ rating.
• Aby usunąć jedną gwiazdkę, należy wybrać polecenie Etykieta > Zmniejsz rating.
• Aby usunąć wszystkie gwiazdki, należy wybrać polecenie Etykieta > Bez ratingu lub kliknąć na ikonie Bez
ratingu , na miniaturce pliku.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Określanie zasad wyświetlania plików i folderów w programie Bridge” na stronie 89

Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge


Program Bridge umożliwia wyszukiwanie określonych elementów. Zasięg wyszukiwania może być ograniczony
określonymi kryteriami wyszukiwania. Kryteria wyszukiwania mogą być zapisane jako kolekcja tak, by sam proces
wyszukiwania mógł być powtórzony.
Uwaga: Informacje na temat przeszukiwania Kolekcji zdjęć Adobe przy pomocy programu Bridge znajdują się w
systemie pomocy.
1 Wybrać polecenie Edycja > Znajdź.
2 W oknie dialogowym Szukaj, wybrać folder źródłowy z menu Przeszukuj. Domyślnie, podane menu wyświetla
folder bieżący. Kliknąć na przycisku Przeglądaj, aby otworzyć inny folder.
3 (Opcja dodatkowa) Polecenie Dołącz wszystkie podkatalogi umożliwia rozszerzenie szukania na podfoldery w
folderze źródłowym.
4 (Opcja dodatkowa) Polecenie Wyszukaj wcześniejsze wersje plików Version Cue umożliwia przeszukanie
wcześniejszych i bieżących wersji plików Adobe Version Cue.
5 (Opcja dodatkowa) Polecenie Pokaż wyszukane w nowym oknie przeglądarki umożliwia wyświetlanie wyników
szukania w nowym oknie Bridge. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, wyniki wyszukiwania zostaną wyświetlone w
obszarze zawartości okna bieżącego.
6 Określić kryteria wyszukiwania, wybierając jedną z opcji z menu Kryteria, po lewej stronie.
7 Z menu Kryteria na środku wybrać ogranicznik.
8 Jeżeli to konieczne, wpisać tekst w polu tekstowym po prawej stronie. Wpisywane mogą być podstawowe terminy
wyszukiwania (AND, OR lub * dla oznaczenia znaków specjalnych).
9 Aby dodać kolejne kryterium wyszukiwania, należy kliknąć na przycisku ze znakiem plus. Aby usunąć kryterium
wyszukiwania, należy kliknąć na przycisku ze znakiem minus.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 95
Podręcznik użytkownika

10 Kliknąć na Znajdź. Bridge wyświetli wszystkie pliki odpowiadające kryteriom wyszukiwania i umożliwi
poruszania się po tych plikach.
11 (Opcja dodatkowa) Aby zapisać kryteria wyszukiwania i umożliwić ich powtórzenie, należy kliknąć na opcji
Zapisz jako kolekcję. Wpisać nazwę kolekcji. Zaznaczyć opcję Zacznij szukać od bieżącego folderu, aby rozpocząć
następne wyszukiwanie od tego samego folderu. Kliknąć na Zapisz. Zapisane kryteria wyszukiwania są
przechowywane w folderze Kryteria, w panelu Ulubione.

Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Wyszukiwanie zgodnie z kryteriami zapisanymi jako kolekcja” na stronie 95

Wyszukiwanie zgodnie z kryteriami zapisanymi jako kolekcja


Jeśli kryteria wyszukiwania zostały zapisane przy pomocy opcji Zapisz jako kolekcję, w oknie Znajdź, to
wyszukiwanie może być powtórzone przy pomocy tej kolekcji.
1 Zaznaczyć opcję Kolekcje, w panelu Ulubione lub menu Przeszukaj.
2 Dwukrotnie kliknąć na wybranej kolekcji.
Na ekranie pojawi się nowe okno Bridge z wynikami wyszukiwania.

Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94

Centrum Bridge
Informacje o Centrum Bridge
Ułatwia używanie specjalnych funkcji programu Bridge, wraz z udostępnianiem ostatnio używanych plików i
folderów, wiadomości RSS dla najnowszych informacji, uwag i pomocy w korzystaniu z produktów firmy Adobe,
zarządzania kolorem oraz dokumentacji systemu pomocy. Umożliwia także rozpoczęcie nowych projektów Version
Cue.
Aby wyświetlić Centrum Bridge, należy zaznaczyć go w panelu Ulubione.
Uwaga: Jeśli Centrum Bridge nie jest widoczne w panelu Ulubione, należy upewnić się, że zostało zaznaczone w
preferencjach Ogólnych. Zobacz “Określanie preferencji Bridge” na stronie 86.
Adobe Stock Photos Otwiera stronę Kolekcji zdjęć Adobe w programie Bridge.

Zapisane grupy plików Zawiera listy plików zapisanych jako grupa nawet, jeśli były używane w różnych aplikacjach.
Po utworzeniu zapisanej grupy plików, należy nazwać otrzymany zestaw, który zostanie później zamknięty przez
program Bridge. Po wybraniu polecenia otwarcia zapisanej grupy plików, Bridge otwiera bieżącą wersję tych plików,
uruchamiając w razie potrzeby odpowiednie aplikacje pakietu Adobe Creative Suite. Zobacz “Praca z zapisanymi
grupami plików w Centrum Bridge” na stronie 96.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 96
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Zapisane grupy plików nie zachowują wersji plików; grupy zawsze zawierają najnowsze wersje plików.
Przyjmijmy, że w zapisanej grupie plików znajduje się plik o nazwie “logo.jpg”. Jeśli w późniejszym czasie zostanie
otwarta zapisana grupa plików, zmieniony plik logo.jpg i zapisany do innej grupy, to otwarcie dowolnej z zapisanych
grup plików spowoduje otwarcie tego samego pliku logo.jpg.
Ostatnie foldery Zawiera listę ostatnio używanych folderów. Zobacz “Używanie ostatnich folderów lub plików z
Centrum Bridge.” na stronie 96.
Ostatnie pliki Wyświetla ostatnio otwierane pliki.

RSS Reader RSS wyświetla wspólne treści pochodzące z Internetu, takie jak nagłówki z różnych witryn oraz
najnowsze informacje dotyczące produktów firmy Adobe. RSS (ang. Really Simple Syndication) stanowi nazwę
formatu XML, używanego do zbierania i rozpowszechniania danych internetowych przy jednoczesnym
zmniejszaniu natężenia ruchu w sieci. Zobacz “Używanie zawartości RSS w Centrum Bridge” na stronie 97.
Wskazówki i porady Zawiera listę porad ułatwiających pełne wykorzystanie możliwości aplikacji pakietu Adobe
Creative Suite i innych aplikacji firmy Adobe. Aby wyświetlić następną lub wcześniejszą poradę, należy kliknąć na
przycisku Następny lub Poprzedni.
Uwaga: Aby ukryć lub pokazać obszar RSS Reader lub pola Porad i wskazówek, należy kliknąć na opcji Zamknij lub
Otwórz, umieszczonej nad dolnym zakładkami.
Nowy projekt Version Cue Otwiera nowy projekt Version Cue i wyświetla okno dialogowe do tworzenia nowego
projektu.
Zarządzanie kolorem/Otwórz ustawienia kolorów Otwiera okno dialogowe Ustawienia kolorów, umożliwiając
zarządzanie kolorem w aplikacjach pakietu Adobe Creative Suite. Opcja umożliwia także wyświetlenie stanu
Ustawień kolorów Adobe Creative Suit (Zsynchronizowane lub Niezsynchronizowane).
Otwórz pomoc Uruchamia Centrum Pomocy Adobe

Praca z zapisanymi grupami plików w Centrum Bridge


1 Kliknąć na opcji Centrum Bridge, umieszczonej w panelu Ulubione.
Uwaga: Centrum Bridge jest dostępne tylko z programami pakietu Adobe Creative Suite.
2 Wykonać jedną z następujących czynności w zapisanych grupach plików:
• Aby zapisać aktualnie otwarte pliki jako grupę, należy kliknąć na tekście Zapisz otwarte pliki do grupy plików.
• Aby otworzyć zapisaną grupę plików, należy zaznaczyć tę grupę i kliknąć na tekście Otwórz tę grupę plików.
• Aby wyświetlić grupę w obszarze zawartości, należy kliknąć na nazwie danej grupy plików.
• Aby usunąć zapisaną grupę plików, należy zaznaczyć tę grupę i kliknąć na Usuń, w dolnej części okna.

Używanie ostatnich folderów lub plików z Centrum Bridge.


1 Kliknąć na opcji Centrum Bridge, umieszczonej w panelu Ulubione.
Uwaga: Centrum Bridge jest dostępne tylko z programami pakietu Adobe Creative Suite.
2 W grupie ostatnich folderów lub ostatnich plików, wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyświetlić folder w obszarze zawartości, należy kliknąć na wybranym folderze.
• Aby ułożyć foldery według nazwy lub daty, należy kliknąć na opcji Nazwa lub Data.
• Aby otworzyć plik w aplikacji domyślnej, należy kliknąć na jego miniaturce lub nazwie pliku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 97
Podręcznik użytkownika

• Aby wyświetlić folder z danym plikiem, należy kliknąć na ikonie Muszli , umieszczonej obok nazwy pliku.
Folder jest wyświetlany w obszarze zawartości.
• Aby ułożyć foldery według nazwy, daty lub typu, należy kliknąć na opcji Nazwa, Data lub Typ.

Używanie zawartości RSS w Centrum Bridge


RSS (Really Simple Syndication) jest formatem XML, przeznaczonym do gromadzenia i rozpowszechniania danych
z Internetu. Format wyświetla dane z Internetu (np. najnowsze informacje o produktach firmy Adobe).
1 Kliknąć na opcji Centrum Bridge, umieszczonej w panelu Ulubione.
Uwaga: Centrum Bridge jest dostępne tylko z programami pakietu Adobe Creative Suite.
2 W sekcji RSS Reader wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać odpowiednią witrynę RSS kliknięciem na liście po lewej stronie, a potem wybrać odpowiedni temat,
kliknięciem na liście po prawej stronie. Jeśli jest taka potrzeba, kliknąć na opcji Więcej, aby otworzyć domyślną
przeglądarkę internetową i wyświetlić dalsze informacje na wybrany temat, z witryny RSS.
• Aby dodać dany URL do strony RSS, należy kliknąć na znaku plusa (+), w górnej części zakładki.
• Aby usunąć witrynę RSS z listy, należy zaznaczyć ją i kliknąć na symbolu minus (-).
• Aby określić częstotliwość sprawdzania uaktualnień na RSS, należy kliknąć na opcji Ustawienia otwierania i
wpisać liczbę, określającą co ile godzin ma być sprawdzana witryna.
• Kliknąć na opcji Uaktualnij teraz, aby samemu sprawdzić czy na witrynach RSS pojawiły się uaktualnienia.

Wykonywanie automatycznych zadań w programie


Bridge
Uruchamianie automatycznych czynności w Bridge
Menu Narzędzia zawiera podmenu dla różnych poleceń dostępnych w innych aplikacjach pakietu Creative Suite. Na
przykład, jeśli w systemie zainstalowany jest program Adobe Photoshop, to można używać poleceń podmenu
Narzędzia > Photoshop do tworzenia pakietów zdjęć i panoram ze zdjęć wybranych w programie Bridge.
Wykonywanie takich operacji z programu Bridge skraca czas pracy, ponieważ każdy z plików nie musi być
oddzielnie otwierany.
Uwaga: Inne firmy mogą także dodawać swoje produkty do menu Narzędzia i rozszerzać w ten sposób zakres
możliwości pracy programu Bridge. Informacje na temat tworzenia własnych skryptów znajdują się w podręczniku
Bridge JavaScript Scripting Reference.
1 Zaznaczyć pliki, które mają zostać użyte w zadaniu. Jeśli zaznaczono folder, to polecenie zostanie zastosowane w
ramach możliwości do wszystkich plików w tym folderze.
2 Wybrać polecenie Narzędzia > [nazwa aplikacji], i wybrane polecenie. (Jeśli aplikacja nie posiada dostępu do
zautomatyzowanych zadań, to w menu nie pojawi się jej nazwa.)
Informacje dotyczące poszczególnych poleceń znajdują się w dokumentacji aplikacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 98
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Wsadowa zmiana nazwy plików w Bridge” na stronie 98

Wsadowa zmiana nazwy plików w Bridge


Użytkownik może zmienić nazwy plików i folderów w grupie lub wsadzie. Podczas wsadowej zmiany nazw można
wybrać te same ustawienia dla wszystkich zaznaczonych plików.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Zaznaczyć pliki, których nazwy mają być zmienione.
• Zaznaczyć folder w panelu Foldery. Nowe ustawienie zostanie zastosowane do wszystkich plików w folderze.
2 Wybrać polecenie Narzędzia > Wsadowa zmiana nazwy.
3 Ustawić następujące opcje i kliknąć na Zmień nazwę:
• W części Folder docelowy, zaznaczyć czy pliki ze zmienionymi nazwami mają być umieszczone w tym samym
folderze lub innym, przeniesione do innego folderu lub ich kopie mają być umieszczone w innym folderze. Po
wybraniu opcji Przenieś do innego folderu lub Kopiuj do innego folderu, należy kliknąć na Przeglądaj i zaznaczyć
wybrany folder.
• W sekcji Nowe nazwy plików wybrać określone elementy z menu albo wpisać tekst w wyświetlonych polach
tekstowych. Wybrane elementy i wpisane teksty utworzą nową nazwę pliku. Kliknięcie na przycisku + lub -
umożliwia dodanie lub usunięcie elementów. Podgląd nowej nazwy pliku jest wyświetlany w dolnej części okna
dialogowego.
Uwaga: Jeśli wybrana została opcja Numer sekwencji, wpisać określony numer. Numer jest automatycznie
dostosowywany do każdego nazwanego pliku.
• Opcja Zachowaj bieżącą nazwę pliku w metadanych XMP zachowuje oryginalną nazwę pliku w jego metadanych.
• W części Zgodność wybrać systemy operacyjne, z którym mają być zgodne pliki o zmienionych nazwach.
Aktualny system operacyjny jest zaznaczony domyślnie i nie można go odznaczyć.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
ADOBE PHOTOSHOP CS2 99
Podręcznik użytkownika

Metadane w Bridge
Informacje o metadanych
Metadane to informacje o pliku, np. o jego autorze, rozdzielczości, przestrzeni kolorów, prawach autorskich i
wprowadzonych dla niego słowach kluczowych. Za pomocą metadanych można zoptymalizować przepływ pracy i
zorganizować pliki. Informacje te są zapisywane w standardowym formacie XMP (Extensible Metadata Platform),
czyli w standardzie platformy, na której zbudowany jest program Adobe Bridge i aplikacje z pakietu Adobe Creative
Suite. Platforma XMP wykorzystuje język XML; informacje są najczęściej zapisywane razem z plikiem, co zapobiega
ich utracie. Jeżeli nie można zapisać informacji bezpośrednio w pliku, to metadane XMP zostaną zapisane w
osobnym pliku, tak zwanympliku dodatkowym.
Program Bridge udostępnia wiele rozbudowanych funkcji służących do organizowania, przeszukiwania oraz
monitorowania plików i ich wersji. Działanie tych funkcji często opiera się na wykorzystaniu metadanych XMP z
plików. Bridge umożliwia posługiwanie się metadanymi na dwa sposoby: za pomocą panelu Metadane Bridge oraz
za pomocą okna dialogowego Informacje o pliku. Metody te w różny sposób wyświetlają metadane XMP zapisane
w pliku. W niektórych przypadkach, może istnieć wiele widoków tej samej właściwości. Na przykład, pewna
właściwość może w jednym widoku nosić nazwę Autor, a w innym nazwę Twórca. Obie te nazwy dotyczą jednak tej
samej właściwości. Nawet jeżeli dostosuje się te widoki do konkretnych przepływów pracy, to platforma XMP
umożliwi zachowanie standardu obsługi metadanych. Widok zaawansowany w oknie dialogowym Informacje o
pliku wyświetla podstawowe wartości zapisane w metadanych.
Metadane zapisane w innych formatach, np. EXIF, IPTC (IIM), GPS i TIFF, są synchronizowane i opisywane zgodnie
ze standardem XMP, co ułatwia ich przeglądanie i zarządzanie nimi. Również inne aplikacje i narzędzia (np. Adobe
Version Cue) korzystają z metadanych XMP, aby przekazywać i zapisywać informacje o pliku, takie jak komentarze
do wersji. Na przykład, po zapisaniu pliku Version Cue można dodać komentarz z informacją, że plik został
obrócony. Potem można przejrzeć dany projekt Version Cue za pomocą programu Bridge i wyszukać termin "obrót",
aby odnaleźć ten plik.
W większości przypadków, metadane pozostają związane z plikiem nawet po zmianie formatu, np. z PSD na JPG.
Metadane są zachowywane również po umieszczeniu tych plików w układzie programu Adobe InDesign.
Firmy mogą korzystać z zestawu XMP Software Development Kit, który jest pomocny w tworzeniu, przetwarzaniu
i wymianie metadanych. Na przykład, zestaw ten pozwala dodawać nowe pola do okna dialogowego Info pliku.
Więcej informacji o platformie XMP i pakiecie programistycznym XMP SDK można uzyskać w serwisie Adobe
Solutions Network (www.adobe.com/xmp).

Informacje o panelu Metadane w programie Bridge


Panel Metadane umożliwia wyświetlanie i edycję metadanych zaznaczonych plików, użycie metadanych do
wyszukiwania plików i używania szablonów do dołączania i zastępowania metadanych. Metadane zachowują
informacje o zawartości, prawach autorskich, pochodzeniu i historii dokumentów. Version Cue używa metadanych
do zarządzania plikami.
Użytkownik może określić rodzaj metadanych, które będą wyświetlane w panelu Metadane.
Uwaga: W przypadku plików Adobe Acrobat® PDF z dołączonymi metadanymi, niektóre słowa kluczowe mogą nie być
widoczne. Mimo to nadal znajdują się one w tym pliku PDF.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 100
Podręcznik użytkownika

W zależności od wybranego pliku, w panelu Metadane programu Bridge wyświetlane są następujące rodzaje
metadanych:
Właściwości pliku Opisują cechy pliku, takie jak rozmiar, data utworzenia i data modyfikacji.

IPTC Core Wyświetla matadane podlegające edycji. Umożliwia dodawanie podpisów do plików oraz informacje o
prawach autorskich. IPTC Core jest nową specyfikacją zatwierdzoną przez IPTC (International Press
Telecommunications Council) w październiku 2004 roku. Różnica między tą specyfikacją a specyfikacją
wcześniejszą IPTC (IIM, legacy) polega na dodaniu kliku nowych atrybutów, zmianie nazw niektórych atrybutów i
usunięciu kilku atrybutów. Aby wyświetlić wcześniejsze metadane (IIM, legacy), należy zaznaczyć je w opcjach
Metadane, w oknie dialogowym Preferencje.
IPTC (IIM, legacy) Wyświetla matadane podlegające edycji. Tak jak w przypadku IPTC Core, do plików można
dodawać podpisy oraz informacje o prawach autorskich. Taki zestaw metadanych jest domyślnie ukryty, ponieważ
został wyparty przez IPTC Core. Należy jednak pamiętać, że można go wybrać zaznaczając w opcjach Metadane, w
oknie dialogowym Preferencje.
Czcionki Zawiera listę czcionek użytych w plikach Adobe InDesign.

Próbki Zawiera listę próbek użytych w plikach Adobe InDesign.

Dane aparatu fotograficznego (EXIF) Wyświetla informacje przypisane przez aparaty cyfrowe. Informacje EXIF
zawierają ustawienia aparatu użyte podczas robienia zdjęcia.
GPS Wyświetla informacje dotyczące położenia, pochodzące z systemu nawigacji GPS, dostępnych w niektórych
aparatach cyfrowych. Fotografie cyfrowe bez informacji GPS nie będą zawierały takich metadanych.
Format Camera Raw Wyświetla metadane ustawień zastosowanych przez plug-in Camera Raw.

Historia zmian Dziennik zmian wprowadzonych w obrazkach przy pomocy Photoshopa.

Adobe Stock Photos Zawiera informacje na temat obrazków pochodzących z kolekcji zdjęć Adobe.

Version Cue Zawiera informacje dotyczące wersji Version Cue dla danego pliku.

Uwaga: W zależności od używanej aplikacji, w tym miejscu mogą pojawić się także specjalne panele dla różnych
atrybutów.

Zobacz także
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
“Wyświetlanie metadanych przy pomocy programu Bridge” na stronie 100
“Określanie rodzaju metadanych wyświetlanych w panelu Metadane” na stronie 101

Wyświetlanie metadanych przy pomocy programu Bridge


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć jeden lub kilka plików i wyświetlić informacje w panelu Metadane. Jeśli zaznaczenie obejmuje kilka
plików, to w panelu pojawią się metadane wspólne dla wszystkich zaznaczonych dokumentów. Aby wyświetlić
ukryte kategorie, należy użyć pasków przewijania. Aby wyświetlić wszystkie elementy kategorii, należy kliknąć na
trójkącie.
Aby zmienić rozmiar czcionki wyświetlanej w panelu, należy wybrać polecenie Powiększ rozmiar czcionki lub
Zmniejsz rozmiar czcionki z menu panelu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 101
Podręcznik użytkownika

• Zaznaczyć jeden lub kilka plików i wybrać polecenie Plik > Info pliku. Zaznaczyć wybrane kategorie preferencji,
umieszczone po lewej stronie:
• Aby wyświetlić metadane obok miniaturek w obszarze zawartości, należy wybrać polecenie Widok > Szczegóły
lub Widok > Wersje i warianty. Operacja jest szczególnie użyteczna do przeglądania plików Version Cue.
• Umieścić kursor nad miniaturką w obszarze zawartości. (Metadane są wyświetlane we wskazówkach do narzędzi
tylko po zaznaczeniu opcji Pokaż podpowiedzi, w preferencjach Ogólnych.)

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99

Edycja metadanych przy pomocy programu Bridge


1 Kliknąć na ikonie ołówka umieszczonej na prawo od pola metadanych wybranych do edycji.
2 Wpisać tekst w polu tak, by zmienić lub dodać metadane.
3 Aby przejść do kolejnych pól metadanych, należy nacisnąć klawisz Tab.
4 Po zakończeniu edycji metadanych, kliknąć na przycisku Zastosuj , umieszczonym w dolnej części panelu
Metadane. Aby odwołać wprowadzone zmiany, kliknąć na przycisku Anuluj , umieszczonym w dolnej części
panelu.

Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Praca z szablonami metadanych w programie Bridge” na stronie 103
“Stosowanie szablonów metadanych do plików” na stronie 103

Określanie rodzaju metadanych wyświetlanych w panelu Metadane


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Preferencje z menu panelu Metadane.
• Wybrać polecenie Edycja > Preferencje (Windows) lub Bridge > Preferencje (Mac OS), a następnie kliknąć na
Metadane w lewej części okna dialogowego.
2 Zaznaczyć pola metadanych, które mają być wyświetlone w panelu Metadanych.
3 Zaznaczyć opcję Ukryj puste pola, aby pola bez informacji nie były wyświetlane.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
ADOBE PHOTOSHOP CS2 102
Podręcznik użytkownika

Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.


Okno dialogowe Info pliku wyświetla dane o aparacie fotograficznym, inne właściwości pliku oraz historię edycji,
prawa autorskie i informacje o autorze (jeżeli zostały dodane), a także niestandardowe panele metadanych (jeżeli je
zainstalowano). Metadane można dodawać bezpośrednio w oknie dialogowym Info pliku. Jeżeli zaznaczy się wiele
plików, to okno dialogowe wskaże różnice w wartościach dla danego pola tekstowego. Informacje wprowadzone w
pola zostaną dodane do wszystkich zaznaczonych plików.
Uwaga: Metadane można także wyświetlać w panelu Metadane, w niektórych widokach obszaru zawartości oraz po
umieszczeniu kursora nad miniaturką w obszarze zawartości.
1 Zaznaczyć jeden lub kilka plików.
2 Wybrać polecenie Plik > Info pliku.
3 Zaznaczyć dowolną opcję z listy po lewej stronie okna dialogowego.
Opis Umożliwia podawanie informacji o dokumencie, np. jego tytułu, autora, opisu i słów kluczowych
ułatwiających wyszukanie tego dokumentu. Użytkownik może także wybrać tekst z menu po prawej stronie pól
tekstowych. Aby dodać informacje o prawach autorskich, należy wybrać opcję Praca objęta prawami autorskimi, z
rozwijanego menu Stan praw autorskich. Wprowadzić odnośne informacje i adres URL osoby lub firmy będącej
właścicielem tych praw.
Kategorie Umożliwia wpisanie informacji na podstawie kategorii Associated Press. Użytkownik może także wybrać
tekst z menu po prawej stronie pól tekstowych. Opcja Kategorie jest widoczna tylko wtedy, gdy zainstalowano
program Adobe Photoshop.
Historia Wyświetla informacje dziennika historii Adobe Photoshop dla obrazków zapisanych przy pomocy
programu Photoshop. Opcja Historia jest widoczna tylko wtedy, gdy zainstalowano program Adobe Photoshop.
Dane aparatu fotograficznego 1 Wyświetla informacje tylko do odczytu i dotyczące aparatu i ustawień użytych przy
robieniu zdjęcia (np. marka, model, czas naświetlania i przesłona). Opcja Dane aparatu 1 pojawia się tylko wtedy,
gdy zainstalowany jest program Adobe Photoshop.
Dane aparatu fotograficznego 2 Zawiera informacje tylko do odczytu dotyczące zdjęcia (np. wymiary w pikselach i
rozdzielczość). Opcja Dane aparatu 2 pojawia się tylko wtedy, gdy zainstalowany jest program Adobe Photoshop.
Adobe Stock Photos Podaje informacje tylko do odczytu o zdjęciach uzyskanych z kolekcji zdjęć Adobe.

Pochodzenie Umożliwia wpisanie informacji o pliku użytecznych dla dystrybutorów wiadomości i dotyczących
czasu i miejsca utworzenia pliku, informacji dotyczących transferu, specjalnych informacji na temat obsługi pliku
oraz tytułu. Użytkownik może także wybrać tekst z menu po prawej stronie pól tekstowych.
Zaawansowane Wyświetla pola i struktury do składowania metadanych za pomocą przestrzeni nazw i właściwości,
np. właściwości formatu pliku, XMP, EXIF i PDF. Operacje możliwe do wykonania:
• Kliknąć na Zapisz, aby wyeksportować metadane do pliku tekstowego (.xmp).
• Kliknąć na Zastąp, aby zamienić metadane w istniejących plikach na metadane zapisane w pliku .xmp. Wartości
w istniejących atrybutach są zastępowane nowymi informacjami.
• Kliknąć na Dodaj, aby dodać metadane zapisane w pliku .xmp do metadanych istniejących plików. Wartości
istniejących właściwości nie są zastępowane, a nowe wartości są dodawane lub wstawiane w odpowiednie miejsca.
• Kliknąć na Usuń, aby usunąć aktualnie zaznaczone atrybuty Zaawansowane. Przytrzymując klawisz Shift można
zaznaczyć wiele właściwości na raz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 103
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Wciśnięcie klawisza Option umożliwia zamianę tych poleceń na Zastąp wszystko, Dołącz wszystko i Usuń
wszystko. Polecenia te będą wówczas wpływać na wszystkie informacje w pliku, czyli informacje EXIF niedostępne do
edycji dla użytkownika, np. liczba przysłony i identyfikator pliku Photoshopa, a także informacje, które użytkownik
może edytować, np. tytuł dokumentu i słowa kluczowe. Przytrzymanie klawisza Option pozwala wyświetlić także
przycisk Wyzeruj, który przywraca poprzednie ustawienia.
4 Kliknąć na przycisku OK, aby zastosować wprowadzone zmiany.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99

Praca z szablonami metadanych w programie Bridge


Użytkownik może zapisywać i zmieniać metadane w oknie Info pliku i przechowywać je jako szablon dla innych
plików.
1 Na początku, należy utworzyć nowy plik przy pomocy aplikacji z pakietu Adobe Creative Suite. Operacja
umożliwia utworzenie pliku bez metadanych z każdego innego źródła.
2 Zaznaczyć plik.
3 Wybrać polecenie Plik > Info pliku.
4 Wpisać odpowiednie informacje w polu Info pliku.
5 Wybrać dowolne opcje z menu w prawym górnym rogu okna dialogowego Info pliku:
• Aby zapisać metadane w oknie Info pliku jako szablon dla innych plików, należy wybrać polecenie Zapisz szablon
metadanych. Wpisać nazwę szablonu i kliknąć na Zapisz.
• Aby usunąć istniejący szablon metadanych,należy wybrać polecenie Usuń szablon metadanych. Po wybraniu tego
polecenia, należy zaznaczyć w menu okna dialogowego wybrany szablon i kliknąć na Usuń.
• Aby otworzyć folder z szablonami metadanych, należy wybrać polecenie Pokaż szablony.
6 Nacisnąć przycisk OK. Na tym etapie wybrane szablony metadanych mogą być stosowane do plików przy pomocy
poleceń Dołącz metadane i Zastąp metadane, umieszczonych w menu Narzędzia, w menu panelu Metadane.

Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Stosowanie szablonów metadanych do plików” na stronie 103

Stosowanie szablonów metadanych do plików


Metadane zapisane dla jednego pliku mogą być zastosowane do innych dokumentów.
1 Zaznaczyć przynajmniej jeden plik.
2 Wybrać polecenia z menu panelu Metadane lub menu Narzędzia:
• Dołącz metadane i nazwa wybranego szablonu. Polecenie stosuje metadane szablonu tylko tam, gdzie w pliku nie
występują wartości lub atrybuty metadanych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 104
Podręcznik użytkownika

• Zastąp metadane i nazwa wybranego szablonu. Polecenie całkowicie zastępuje metadane pliku metadanymi
szablonu.

Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102

Stosowanie słów kluczowych do plików przy pomocy programu Bridge


Panel Słowa kluczowe umożliwia tworzenie słów kluczowych i nadawanie ich plikom. Słowa kluczowe mogą być
organizowane w kategorie o nazwie zestaw słów kluczowych. Stosowanie słów kluczowych pozwala na identyfikację
plików na podstawie ich zawartości. Później, można wyświetlać pliki posiadające określone słowa kluczowe w
grupach.
Uwaga: Słowa kluczowe Bridge różnią się od słów kluczowych XMP utworzonych w oknie Info pliku. Słowa kluczowe
XMP są wyświetlane w plikach Version Cue, w części "Inne matadane" w oknie Info pliku.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby dodać słowo kluczowe do pliku, należy zaznaczyć jeden lub kilka plików. W panelu Słowa kluczowe, kliknąć
na polu obok nazwy słowa kluczowego, które ma być dodane. Przy słowie dodanym do pliku jest umieszczony
symbol ptaszka.
• Aby dodać zestaw słów kluczowych do pliku, należy zaznaczyć jeden lub kilka plików. W panelu Słowa kluczowe,
kliknąć na polu obok nazwy wybranego zestawu słów. W polu obok grupy słów kluczowych pojawia się znak
wyboru, sygnalizujący, że grupa ta została dodana do pliku.
Utworzyć grupę często używanych słów kluczowych, umożliwiając stosowanie ich jako grupy.

• Aby usunąć słowa kluczowe z pliku, należy zaznaczyć wybrany plik, kliknąć na polu obok słowa kluczowego lub
zestawu słów wybranych do usunięcia.
• Aby utworzyć nowe słowo kluczowe, należy kliknąć na przycisku Nowe słowo kluczowe , w dolnej części
panelu lub wybrać polecenie Nowe słowo kluczowe z menu panelu. W panelu pojawi się nowe domyślne słowo
kluczowe. Aby utworzyć nowe słowo kluczowe, należy je wpisać nad domyślnym i wcisnąć Return.
• Aby utworzyć nowy zestaw słów kluczowych, należy kliknąć na przycisku Nowy zestaw słów kluczowych ,w
dolnej części panelu lub wybrać polecenie Nowy zestaw słów kluczowych z menu panelu. W panelu pojawi się
nazwa nowego domyślnego zestawu słów kluczowych. Aby utworzyć nowy zestaw słów kluczowych, należy je
wpisać nad domyślnym i wcisnąć Return.
• Aby zmienić słowo kluczowe lub nazwę zestawu, należy je zaznaczyć i wybrać z menu panelu polecenie Zmień
nazwę. Wpisać nazwę w panelu i wcisnąć Return.
Uwaga: Zmiana słowa kluczowego nie powoduje zmiany nazwy tego słowa w plikach, które go w danym momencie
zawierają. W plikach pozostaje oryginalna nazwa.
• Aby przenieść słowo kluczowe do innego zestawu słów, należy przeciągnąć je z jednego zestawu do drugiego.
• Aby usunąć słowo kluczowe, należy zaznaczyć je kliknięciem na jego nazwie i kliknąć na przycisku Usuń słowo
kluczowe , w dolnej części panelu lub wybrać z menu panelu polecenie Usuń.
Uwaga: Słowa kluczowe otrzymane od innych użytkowników pojawiają się w kategorii Inne słowa kluczowe, skąd
można je przenieść do innych kategorii. Aby przyjąć takie słowa na stałe do Bridge, należy zaznaczyć je i wybrać z menu
kontekstowego polecenie Trwały.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 105
Podręcznik użytkownika

• Aby odnaleźć plik przy pomocy słowa kluczowego, należy wybrać polecenie Znajdź z menu panelu.
Uwaga: Słowa kluczowe w wynikach przeszukiwania kolekcji zdjęć Adobe mogą być zmieniane.

Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94

Używanie Version Cue z programem Bridge


Posługiwanie się Version Cue w programie Bridge
Adobe Bridge i Version Cue współpracują dla ułatwienia dostępu i zarządzania plikami i projektami Version Cue.
Program Bridge zapewnia wizualizację i zarządzanie wszystkimi aspektami plików i projektów Version Cue. Bridge
może być używany do udostępniania przestrzeni roboczej Version Cue, tworzenia projektów w tych przestrzeniach
i tworzenia hierarchii folderów projektu. Użytkownik może przeciągać pliki na foldery projektu, a także przeciągać
je z folderu projektu na inne foldery umieszczone na dysku twardym. Pliki mogą być kopiowane i przenoszone w i
pomiędzy folderami projektu.
Funkcje wyszukiwania w programie Bridge umożliwiają odnajdywanie plików projektu na podstawie takich
informacji o pliku, jak komentarz do wersji, słowa kluczowe lub czcionki w plikach. Użytkownik może wyświetlać
pliki usunięte (ale nie całkowicie) z projektów i przywracać je, korzystając z funkcji programu Bridge.
Używanie wersji w programie Bridge W trakcie zapisywania wersji plików projektu można użyć opcji Widok wersji
w Bridge do wyświetlenia wszystkich wcześniejszych wersji plików, usunięcia wersji wcześniejszych i wybierania
tych wersji. Użytkownik może otrzymać informacje nie tylko o bieżącej wersji pliku, ale także o wersjach
wcześniejszych, bez otwierania tych plików w ich aplikacjach natywnych. Należy jednak pamiętać, że w razie
potrzeby można wyświetlić wcześniejszą wersję pliku przy pomocy Bridge lub Version Cue. Info o pliku (metadane)
z Version Cue może być wyświetlane w widoku szczegółów, wersji i wariantów, podpowiedziach do narzędzi i panelu
Metadane. Bridge ułatwia tworzenie i odnajdywanie wersji plików spoza firmy Adobe, znajdujących się w projektach
Version Cue. Po otwarciu pliku projektu w programie Bridge, można utworzyć wersję tego pliku w Version Cue
nawet, jeśli aplikacja nie posiada polecenia Zapisz wersję. Wersje takie mogą być zarządzane i używane tak, jak pliki
utworzone w programach pakietu Adobe Creative Suite.
Używanie metadanych w programie Bridge Bridge ułatwia także pracę z wariantami Version Cue. Program ten
może przypisywać pliki jako warianty lub generować warianty z wcześniejszych wersji pliku. W widoku Warianty
można wyświetlić pełną grupę wariantów przypisanych do pliku projektu oraz listę wyróżnionych plików tej grupy.
Dołączenie pliku do grupy wariantów jest oznaczone ikoną w widokach Bridge oraz określeniem tekstowym w
widokach Szczegóły oraz Wersje i warianty. Warianty nie muszą być umieszczone w jednym folderze, a program
Bridge może dodawać pliki do grupy wariantów bez względu na ich miejsce w projekcie. W widoku Wariantów
łatwiej jest poruszać się po folderach z wariantami. Użytkownik może usuwać pliki z grupy wariantów oraz
całkowicie rozdzielić jej elementy.
Wyświetlanie przestrzeni roboczej, projektu i informacji o pliku Ponieważ komputer nie zawsze jest podłączony do
sieci, w której umieszczona jest dana przestrzeń robocza Version Cue, Bridge pokazuje status dostępności wybranych
przestrzeni roboczych i projektów poprzez wyświetlanie różnych ikon przestrzeni roboczych i projektów. Jeśli
Version Cue posiada dostęp do sieci, na ekranie wyświetlony jest status aktualny dla wszystkich plików utworzonych
przy pomocy programów pakietu Adobe Creative Suite. Ułatwia to zrozumienie kiedy plik jest używany lub inny
użytkownik udostępnił nowszą wersję danego pliku. Zwykle, podczas rozpoczęcia edycji pliku projektu w
ADOBE PHOTOSHOP CS2 106
Podręcznik użytkownika

przestrzeni roboczej Version Cue, status pliku zmienia się na W użyciu, ponieważ wprowadzane są do niego zmiany.
Program Bridge umożliwia jednak oznaczenie pliku W użyciu, bez otwierania go. Oznaczenie Znacznik użycia może
być wyłączone w dowolnym momencie. Oznaczenie Znacznik użycia może być zastosowane do przygotowania
plików projektu do edycji bez podłączenia do sieci. Po powtórnym podłączeniu do Sieci, program Bridge może
posłużyć do zsynchronizowania plików z obszarem pracy. Więcej informacji na temat pracy w programie Version
Cue, znajduje się w pomocy Adobe Version Cue.

Przestrzenie robocze w Version Cue i ikony projektów w Bridge


Program Bridge wyświetla ikony statusu przestrzeni roboczych i projektów Version Cue dla przekazania informacji
o tym, czy są dostępne, używane wspólnie przez kilku współpracowników, lokalne lub wyłączone.
• Dostępny i Nieudostępniany wskazuje projekt dostępny, ale nie używany przez innych użytkowników.
• Dostępny i Udostępniany wskazuje projekt dostępny i używany przez innych użytkowników.
• Tylko pliki lokalne wskazuje projekt zawierający tylko pliki lokalne.
• Przestrzeń robocza niedostępna wskazuje przestrzeń roboczą bez aktywnego podłączenia do sieci.
• Przestrzeń robocza na własnym dysku twardym wskazuje przestrzeń roboczą umieszczoną lokalnie na danym
komputerze.
• Zdalna przestrzeń robocza Online wskazuje zdalną przestrzeń roboczą podłączoną do sieci.
107

Rozdział 5: Adobe Stock Photos

Adobe Stock Photos


Informacje o usłudze Adobe Stock Photos
Witamy w Adobe Stock Photos, najnowszej metodzie przeglądania i kupowania fotografii z najlepszych kolekcji na
zasadach royalty-free. Dzięki usłudze Adobe Stock Photos nie trzeba przerywać procesu projektowania, próbując
znaleźć obrazy o wysokiej jakości. Rozbudowane możliwości wyszukiwania Adobe Stock Photos są dostępne z
poziomu ulubionych aplikacji użytkowników i pozwalają odszukać i pobrać zdjęcia.
W programie Bridge szybki dostęp do fotografii z kolekcji zapewnia panel Ulubione. Jeżeli komputer jest połączony
z Internetem, wystarczy kliknąć ikonę Adobe Stock Photos, aby rozpocząć przeglądanie tysięcy dostępnych zdjęć.
Dzięki ścisłej integracji między usługą Stock Photos a aplikacjami Adobe Creative Suite, zdjęcia z kolekcji można
pobierać bezpośrednio do programów Illustrator, InDesign i GoLive. W programie Photoshop można otworzyć
dowolne pobrane zdjęcie.
W procesie projektowania niezbędna jest możliwość wypróbowania różnych zdjęć przed podjęciem decyzji. Adobe
Stock Photos umożliwia pobieranie bezpłatnych wersji wybranych zdjęć w niskiej rozdzielczości. Wersjami
przeglądowymi można posługiwać się do czasu podjęcia ostatecznej decyzji, a wtedy zakupić i pobrać zdjęcie w
wysokiej rozdzielczości.
Największą wygodę zapewnia założenie konta w firmie Adobe. Zaletą otwarcia konta jest to, że dane osobowe
wprowadza się tylko raz, co znacznie upraszcza proces pobierania. Można także przejrzeć wcześniejsze zakupy, a
nawet ponownie pobrać zakupione wcześniej zdjęcia.

Zobacz także
“Informacje o wersjach przeglądowych” na stronie 110
“Zalety kont Stock Photos” na stronie 114
“Kupowanie fotografii” na stronie 111

Wyszukiwanie zdjęć w Adobe Stock Photos


Istnieje kilka metod wyszukiwania zdjęć w kolekcjach Stock Photos. Gdy użytkownik szuka punktu wyjścia dla
projektu, to można przeprowadzić wyszukiwanie o szerokich parametrach, które zwróci liczne opcje i obszary warte
dalszego zainteresowania. Jeżeli użytkownik dokładnie wie, czego potrzebuje, może skorzystać z wyszukiwania
zaawansowanego, aby zawęzić wyniki.
W wyszukiwaniu fotografii pomocne są również słowa kluczowe. Po znalezieniu fotografii można rozpocząć nowe
wyszukiwanie, wybierając jedno z powiązanych z nią słów kluczowych. Do każdego zdjęcia przypisane są słowa
kluczowe, które ułatwiają znalezienie podobnych fotografii. Im więcej słów kluczowych się zaznaczy, tym bardziej
zawęzi się wynik wyszukiwania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 108
Podręcznik użytkownika

Fotografie spełniające kryteria wyszukiwania pojawiają się w postaci miniaturek w oknie głównym. Rozmiar
miniaturki można zmienić, przeciągając suwak Miniaturka na dole ekranu. Po kliknięciu obrazka w wynikach
wyszukiwania, na panelu Podgląd pojawia się wersja przeglądowa zdjęcia (może to potrwać kilka sekund). Aby
powiększyć wersję przeglądową wystarczy po prostu zwiększyć rozmiar panelu Podgląd. Na panelu Metadane, w
sekcji Metadane Adobe Stock Photos, można wyświetlić informacje o zdjęciu.
Wcześniejsze wyszukiwania są automatycznie zapisywane na panelu Ulubione. Aby wyświetlić tę listę, należy kliknąć
opcję Poprzednie wyszukiwania. Aby wyświetlić rezultaty, dwukrotnie kliknąć wyszukiwanie. Aby usunąć
wyszukiwanie, zaznaczyć je i nacisnąć klawisz Delete (Windows), kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać
polecenie Wyślij do kosza (Windows) albo kliknąć przytrzymując klawisz Control i wybrać polecenie Przenieś do
kosza (Mac OS).
Wszystkie miniaturki z ostatnich wyszukiwań są zapisywane w komputerze. Dostępność miniaturek w trybie offline
umożliwia przeglądanie zdjęć, gdy komputer nie jest podłączony do Internetu. Jednak miniaturki zajmują miejsce
na twardym dysku. Miniaturki te można usunąć, usuwając wyszukiwania (zgodnie z opisem powyżej) albo ręcznie
kasując je z domyślnego folderu: My Documents/AdobeStockPhotos/Previous Searches (Windows) lub
Documents/AdobeStockPhotos/Previous Searches (Mac OS).

Zobacz także
“Dopasowanie widoku okna Bridge” na stronie 84
“Wyświetlanie miniaturek plików i folderów w programie Bridge” na stronie 88

Aby wyszukać fotografie z kolekcji


1 Kliknąć Adobe Stock Photos na panelu Ulubione w programie Bridge.
2 W polu tekstowym na górze ekranu wpisać słowo lub frazę opisującą temat poszukiwanych fotografii.
3 Nacisnąć przycisk Szukaj albo klawisz Enter.
Zdjęcia spełniające kryteria wyszukiwania są wyświetlane w grupach. (Liczbę zdjęć w grupie można zmienić w
preferencjach programu.) Aby wyświetlić więcej obrazków, kliknąć opcję Więcej rezultatów. Kliknąć fotografię, aby
wyświetlić dodatkowe informacje, np. jej cenę i związane z nią słowa kluczowe.

Zobacz także
“Porady dotyczące wyszukiwania” na stronie 110
“Aby wyświetlić cenę i słowa kluczowe fotografii” na stronie 109

Aby korzystać z wyszukiwania zaawansowanego


Wyszukiwanie zaawansowane to rozbudowane narzędzie, pozwalające precyzyjnie odszukać potrzebną fotografię.
Łącząc kilka kryteriów wyszukiwania można zawęzić zakres wyników.
1 Kliknąć Adobe Stock Photos na panelu Ulubione w programie Bridge.
2 Nacisnąć przycisk Wyszukiwanie zaawansowane .
3 Przeprowadzić wyszukiwanie, posługując się dowolną kombinacją opisanych poniżej opcji:
• Wpisać opisowe słowa kluczowe w pole tekstowe, aby znaleźć podobne fotografie. Alternatywnie, wpisać
identyfikator pożądanego zdjęcia, jeżeli użytkownik go zna.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 109
Podręcznik użytkownika

• Aby ograniczyć wyszukiwanie do konkretnych typów mediów, zaznaczyć przynajmniej jedną opcję w sekcji
Rodzaje mediów.
• Aby wyszukiwać według orientacji fotografii, zaznaczyć dopuszczalne kształty w sekcji Orientacja.
• Zaznaczyć nazwę przynajmniej jednego dostawcy, aby ograniczyć wyszukiwanie.
4 Nacisnąć przycisk Szukaj, aby wyświetlić zdjęcia spełniające kryteria wyszukiwania.

Zobacz także
“Porady dotyczące wyszukiwania” na stronie 110

Aby wyszukiwać według podobnych słów kluczowych


1 Kliknąć Adobe Stock Photos na panelu Ulubione w programie Bridge.
2 W polu tekstowym na górze ekranu wpisać słowo lub frazę opisującą temat poszukiwanych fotografii.
3 Kliknąć fotografię w wynikach wyszukiwania, aby ją zaznaczyć.
4 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Nacisnąć przycisk Pobierz cenę i słowa kluczowe.
• Kliknąć zdjęcie prawym przyciskiem myszy (Windows) i wybrać polecenie Pobierz cenę i słowa kluczowe.
5 Gdy pojawi się okno dialogowe Cena i słowa kluczowe, zaznaczyć słowa w sekcji Słowa kluczowe dla tego zdjęcia.
Im więcej słów kluczowych się zaznaczy, tym bardziej zawęzi się wynik wyszukiwania.
6 Po zakończeniu zaznaczania słów kluczowych nacisnąć przycisk Szukaj ponownie, aby rozpocząć nowe
wyszukiwanie, oparte na wybranych słowach kluczowych.

Aby wyświetlić cenę i słowa kluczowe fotografii


W oknie dialogowym Szczegóły zdjęcia można sprawdzić jego cenę, wymiary oraz związane z nim słowa kluczowe.
1 Kliknąć zdjęcie w oknie wyników wyszukiwania, aby je zaznaczyć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Nacisnąć przycisk Pobierz cenę i słowa kluczowe.
• Kliknąć zdjęcie prawym przyciskiem myszy (Windows) i wybrać polecenie Pobierz cenę i słowa kluczowe.
3 Aby zamknąć okno dialogowe, nacisnąć przycisk Zamknij.
Uwaga: Waluta wyświetlana w oknie dialogowym Cena i słowa kluczowe może być inna, niż waluta kraju rozliczenia;
jest to obsługiwana waluta zakupów dokonywanych z kraju użytkownika. Gdy dokonuje się zakupów fotografii z
kolekcji Adobe Stock Photos, karta kredytowa użytkownika jest obciążana w walucie obsługiwanej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 110
Podręcznik użytkownika

Porady dotyczące wyszukiwania


Oto kilka przydatnych wskazówek, pozwalających osiągnąć większą precyzję wyszukiwania:
Błędna pisownia Warto sprawdzić, czy kryteria wyszukiwania zostały poprawnie napisane.

Nazwy handlowe Wprowadzenie nazw markowych może nie przynieść pełnych wyników wyszukiwania. Zamiast
tego należy wyszukać daną pozycję według jej nazwy ogólnej.
Wyszukiwanie dokładnych fraz Aby wyświetlić zdjęcia dokładnie pasujące do danej frazy, należy wpisać całą tę frazę
w pole tekstowe Szukaj. Wyszukiwanie można zawęzić, stosując operatory boole'owskie, takie jako AND (i), OR
(lub) albo NOT (nie).
Wyszukiwanie według tematów Aby wyszukiwać konkretne tematy, należy użyć rzeczowników opisujących główny
temat fotografii, np. "rower" albo "budynek", a także przymiotniki określające te rzeczowniki, np. "antyczny" albo
"czerwony". Wyszukiwanie można dalej zawęzić, używając czasowników opisujących, co dzieje się na fotografii.
Wyszukiwanie według koncepcji Aby znaleźć inspirujące zdjęcia, można wyszukiwać je według takich pojęć, jak np.
"romantyczność", "żywotność", "frustracja" czy "radość".
Wyszukiwanie według stylu Aby znaleźć zdjęcia reprezentujące konkretną technikę fotograficzną lub artystyczną,
można wyszukiwać terminy takie jak "profil", "ujęcie studyjne" lub "ścieżka odcinania".

Zdjęcia przeglądowe
Informacje o wersjach przeglądowych
Zdjęcia przeglądowe to bezpłatne wersje zdjęć z kolekcji, w niskiej rozdzielczości i bez znaku wodnego. Można je
pobrać w celu wstępnego zaplanowania układu czy wykonania innych prac. Za pomocą wersji przeglądowych można
uchwycić ideę lub wrażenie przed dokonaniem ostatecznego wyboru zdjęcia do projektu. Wersji przeglądowych nie
można używać w publikacjach, ale można je wykorzystać przy tworzeniu planu układu i przy innych pracach
wstępnych. Jako że wersje przeglądowe to obrazki w niskiej rozdzielczości, nie nadają się do druku ani publikacji. Po
okresie testowania można zakupić wersje zdjęcia w wysokiej rozdzielczości i wykorzystywać je dalej.
Do wersji przeglądowych zdjęć dołączone są metadane. Metadane te można odczytać w programach Photoshop,
InDesign, Illustrator i GoLive. Każda z tych aplikacji rozpoznaje obrazki jako zdjęcia z kolekcji na podstawie tych
metadanych, nawet jeżeli zmieni się nazwę pliku. Metadane umożliwiają późniejszy zakup wersji zdjęć w wysokiej
rozdzielczości, nawet po przeniesieniu wersji przeglądowej do folderu projektu albo utworzeniu innych wersji tego
obrazka. Jeżeli użytkownik spróbuje wysłać taką fotografię do druku, programy InDesign i Illustrator wyświetlą
ostrzeżenie, że używana jest wersja przeglądowa.
Pobrane wersje przeglądowe można wyświetlić, klikając opcję Pobrane przeglądowe na panelu Ulubione, albo
przechodąc do domyślnego folderu, w którym zapisywane są te obrazki: My Documents/AdobeStockPhotos
(Windows) lub Documents/AdobeStockPhotos (Mac OS). Pobrane wersje przeglądowe można przenieść do
dowolnego folderu. Aby usunąć wersję przeglądową z okna Stock Photos, należy kliknąć ją prawym przyciskiem
myszy i wybrać polecenie Wyślij do kosza (Windows) albo kliknąć przytrzymując klawisz Control i wybrać polecenie
Przenieś do kosza (Mac OS).
Więcej informacji o korzystaniu z wersji przeglądowych można znaleźć w regulaminie usługi, który opisuje okres i
okoliczności, w których można używać takich wersji. Łącze do regulaminu można znaleźć w głównym oknie Adobe
Stock Photos.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 111
Podręcznik użytkownika

Aby pobrać wersje przeglądowe z kolekcji Adobe Stock Photos


1 Kliknąć fotografię w wynikach wyszukiwania, aby ją zaznaczyć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Nacisnąć przycisk Pobierz wersję przeglądową.
• Kliknąć fotografię prawym przyciskiem myszy (Windows) i wybrać z menu polecenie Pobierz wersję
przeglądową.
• Nacisnąć przycisk Pobierz ceny i słowa kluczowe i zaznaczyć w oknie dialogowym opcję Bezpłatna wersja
przeglądowa. Kliknąć ikonę, aby pobrać wersję przeglądową.

Aby wyświetlić wersje przeglądowe w aplikacjach Adobe Creative Suite


Z poziomu Adobe Stock Photos można otwierać i edytować wersję przeglądową w aplikacjach Photoshop, Illustrator,
InDesign i GoLive. Wersję przeglądową można również przeciągnąć do aplikacji.
1 Kliknąć prawym przyciskiem myszy zdjęcie w oknie wyników wyszukiwania.
2 Umieścić kursor nad poleceniem "Otwórz z" w menu kontekstowym, a następnie wybrać nazwę aplikacji, w której
ma zostać wyświetlona wersja przeglądowa zdjęcia.

Aby wyświetlić zapisane wersje przeglądowe w programie Stock Photos


Pobrane wersje przeglądowe można przeglądać w programie Bridge, co ułatwia ich organizowanie. Po podjęciu
decyzji o zakupie, należy dodać wersję przeglądową do koszyka.
1 Kliknąć Adobe Stock Photos na panelu Ulubione.
2 Nacisnąć przycisk Pobierz wersję przeglądową, aby wyświetlić te wersje.

Kupowanie fotografii
Kupowanie fotografii
Dokonywanie zakupu fotografii za pomocą Adobe Stock Photos jest bardzo proste. Po znalezieniu fotografii, którą
użytkownik chce kupić, należy dodać ją do koszyka. Fotografie pozostają w koszyku, dopóki użytkownik nie będzie
gotowy do sfinalizowania zakupu. Po zakończeniu przeglądania można pobrać zdjęcia bezpośrednio do własnego
komputera.
Założenie konta Adobe przyspiesza proces pobierania. Jako że w koncie zapisane są dane kontaktowe i informacje
rozliczeniowe, do zrealizowania transakcji zakupu wystarczy kilka kliknięć.
Usługa Adobe Stock Photos zapewnia bezpieczeństwo serwisu internetowego. Użytkownicy mogą być pewni, że ich
dane osobowe pozostaną ściśle poufne. Wszelkie wprowadzone informacje są wykorzystywane tylko do celów
związanych z usługą Adobe Stock Photos.
Aby wyświetlić fotografię, należy nacisnąć przycisk Zakupione zdjęcia na panelu Ulubione, albo przejść do
domyślnego folderu Stock Photos: My Documents/AdobeStockPhotos (Windows) lub
Documents/AdobeStockPhotos (Mac OS).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 112
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby zakupić fotografie” na stronie 112
“Aby zakupić fotografie bezpośrednio z programu InDesign lub Illustrator” na stronie 113

Aby dodać fotografie do koszyka


Po znalezieniu zdjęć, które użytkownik chce zakupić, można dodać je do koszyka, gdzie będą oczekiwać na
przeprowadzenie transakcji.
1 Kliknąć prawym przyciskiem myszy zdjęcie w oknie wyników wyszukiwania, a następnie wybrać polecenie Dodaj
do koszyka z menu kontekstowego. Pojawi się okno dialogowe potwierdzające, że fotografia znalazła się w koszyku.
2 Nacisnąć przycisk OK, aby kontynuować, albo przycisk Pokaż koszyk, aby obejrzeć zawartość swojego koszyka.
Aby wyłączyć wyświetlanie tego okna dialogowego, zaznaczyć opcję Nie pokazuj ponownie.

Aby zakupić fotografie


1 Aby otworzyć koszyk, kliknąć jego ikonę.
2 Wybrać rozdzielczość fotografii, które użytkownik chce zakupić. (Pozycje z koszyka można w dowolnym
momencie usuwać, klikając ikonę Usuń .)
3 Nacisnąć przycisk Zakup.
4 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeżeli użytkownik ma konto Adobe, wprowadzić identyfikator i hasło.
• Jeżeli użytkownik chce otworzyć konto Adobe, nacisnąć przycisk Załóż konto. Aplikacja poprosi o podanie
informacji rozliczeniowych i danych konta.
• Aby zakupić obrazki, nie zakładając konta, nacisnąć przycisk Kontynuuj jako gość. Aplikacja poprosi o
wprowadzenie informacji potrzebnych do rozliczenia. Nacisnąć przycisk Dalej.
5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeżeli użytkownik ma konto Adobe, potwierdzić informacje rozliczeniowe i nacisnąć przycisk Dalej.
• Jeżeli użytkownik nie ma konta Adobe, wprowadzić informacje rozliczeniowe i nacisnąć przycisk Dalej.
6 Potwierdzić dokonany wybór na stronie Zestawienie zamówienia. Aby usunąć fotografię z koszyka, kliknąć ikonę
Usuń.
7 Użytkownicy posiadający kod promocyjny mogą wprowadzić go w pole Kod promocyjny i nacisnąć przycisk
Zastosuj. Widoczne są wszystkie zmiany wprowadzone w zamówieniu wskutek zastosowania kodu promocyjnego.
8 Kliknąć pole wyboru, aby zaakceptować warunki licencji Adobe Stock Photos (aby przeczytać umowę, kliknąć
niebieski tekst).
9 Nacisnąć przycisk Kup teraz, aby zakończyć proces kupowania. Zakup jest przetwarzany, a potem aplikacja prosi
o pobranie zakupionych fotografii.
10 Nacisnąć przycisk Zacznij pobieranie. Po zapisaniu fotografii kliknąć opcję Wyświetl zakupione zdjęcia, jeżeli
użytkownik chce od razu zacząć pracę.
11 Aby wyświetlić pokwitowanie zakupu, kliknąć opcję Wyświetl pokwitowanie na stronie Dziękujemy. Postępy
pobierania można również monitorować, klikając opcję Otwórz status pobierania. Po zakończeniu można kliknąć
opcję Znajdź więcej zdjęć albo opcję Powróć do konta.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 113
Podręcznik użytkownika

Jeżeli wcześniej wykorzystywano w projekcie wersję przeglądową zakupionego zdjęcia, to należy zastąpić ją zdjęciem
w wysokiej rozdzielczości.
Uwaga: Aby usunąć z ekranu Status pobierania listę zdjęć w wysokiej rozdzielczości, oczekujących na pobranie, wybrać
polecenie Edycja > Preferencje (Windows) lub Bridge > Preferencje (Mac OS). Wybrać Adobe Stock Photos, a następnie
nacisnąć przycisk Wyczyść teraz.

Zobacz także
“Aby utworzyć konto Stock Photos” na stronie 114
“Aby ustawić preferencje Adobe Stock Photos” na stronie 116

Aby zakupić fotografie bezpośrednio z programu InDesign lub Illustrator


Korzystając z polecenia Umieść można wprowadzać pobrane wersje przeglądowe do projektu, osiągając płynną
integrację usługi Adobe Stock Photos z pracą nad projektem. Gdy użytkownik będzie gotowy do zakupu fotografii,
może rozpocząć ten proces z programu InDesign lub Illustrator. Następnie można zastąpić wersję przeglądową
zdjęciem w pełnej rozdzielczości, posługując się paletą Łącza.
1 W programie Illustrator lub InDesign: kliknąć wersję przeglądową prawym przyciskiem myszy i wybrać z menu
polecenie Zakup to zdjęcie.
2 Uruchomi się Adobe Stock Photos, a fotografia zostanie automatycznie umieszczona w koszyku.
3 Po zakupieniu zdjęcia powrócić do Illustratora lub InDesign i nacisnąć przycisk Łącz ponownie na palecie Łącza.
4 Przejść do podfolderu Purchased Images w folderze Adobe Stock Photos: My Documents/AdobeStockPhotos
(Windows) lub Documents/AdobeStockPhotos (Mac OS).
5 Zaznaczyć zakupione zdjęcie i nacisnąć przycisk OK. Wersja przeglądowa zostanie zastąpiona pełną wersją
zdjęcia.

Aby wyświetlić szczegóły zamówienia


Korzystanie z konta Adobe ma tę zaletę, że można przeglądać swoje wcześniejsze zamówienia.
1 Nacisnąć przycisk Twoje konto w programie Adobe Stock Photos.
2 Na stronie Twoje konto kliknąć opcję Wyświetl historię zamówienia.
3 Strona Historia przedstawia wszystkie wcześniejsze zamówienia. Aby wyświetlić szczegółowe informacje o
konkretnym zamówieniu, kliknąć numer zamówienia (wyróżniony na niebiesko).
4 Na stronie Szczegóły zamówienia wyświetlane są informacje o rozliczeniu, a także opisy zakupionych zdjęć. Po
zakończeniu przeglądania kliknąć opcję Wróć do konta albo opcję Wróć do historii zamówienia, aby przejrzeć inne
zamówienia.
Zakupione zdjęcia można także ponownie pobrać.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 114
Podręcznik użytkownika

Konta Stock Photos


Zalety kont Stock Photos
Utworzenie konta Adobe ułatwia i przyspiesza kupowanie fotografii. Po zalogowaniu za pomocą adresu e-mail i
hasła, można wykonywać następujące czynności związane z kontem:
Zarządzać swoim profilem Po zakończeniu procesu rejestracji można w dowolnej chwili zmodyfikować dane konta,
klikając odsyłacz Twoje konto na pasku nawigacji.
Przeglądać historię zamówień Zamówienia złożone za pomocą usługi Adobe Creative Suite Stock Photos można
monitorować, sprawdzając zamówione pozycje, łączny koszt zakupu i datę zamówienia.
Ponownie pobierać wcześniej zakupione pozycje Za pomocą historii zamówień można ponownie pobrać
zagubiony lub uszkodzony plik; opcja ta jest dostępna przez rok od daty zakupu.
Łatwe zakupy Kupując fotografie, nie trzeba wprowadzać informacji profilu. Adobe Stock Photos automatycznie
wprowadza nazwisko i adres użytkownika, gdy dokonuje on zakupu. Wszystkie dane osobowe są składowane w
bezpieczny sposób.

Aby utworzyć konto Stock Photos


1 Wykonać jedną z następujących czynności w Adobe Stock Photos:
• Nacisnąć przycisk Twoje konto , a następnie przycisk Dalej w sekcji Załóż konto.
• Jeżeli w koszyku znajdują się fotografie, kliknąć ikonę koszyka, a następnie nacisnąć przycisk Zakup. Nacisnąć
przycisk Załóż konto.
2 Jeżeli nie wybrano kraju rozliczenia, pojawi się okno dialogowe z listą krajów. Wybrać kraj adresu rozliczeniowego
i nacisnąć przycisk Dalej.
3 Wpisać adres e-mail i wybrać hasło (o długości przynajmniej sześciu znaków i zawieraąjce kombinację liter i cyfr).
4 Wprowadzić adres rozliczeniowy i wpisać informacje dotyczące płatności. Adres rozliczeniowy musi być
dokładnie taki sam, jak adres, na który przysyłane są wyciągi z karty kredytowej.
5 Po zakończeniu wprowadzania danych nacisnąć przycisk Dalej.
Po założeniu konta, Adobe Stock Photos wysyła wiadomość e-mail z potwierdzeniem na podany adres.

Aby zalogować się na konto Stock Photos


1 Nacisnąć przycisk Twoje konto w programie Adobe Stock Photos.
2 Wpisać adres e-mail i hasło, a następnie nacisnąć przycisk Dalej. Jeżeli logowanie przebiegło pomyślnie, pojawi
się strona Twoje konto.
W przypadku trudności z zalogowaniem należy sprawdzić, czy prawidłowo wpisano adres e-mail i hasło. Warto też
sprawdzić, czy nie naciśnięto klawisza Caps Lock albo Num Lock.

Aby zmodyfikować profil konta Stock Photos


Profil konta zawiera informacje o nazwisku i haśle użytkownika.
1 Nacisnąć przycisk Twoje konto .
2 Zalogować się na swoje konto.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 115
Podręcznik użytkownika

3 Na stronie Twoje konto nacisnąć przycisk Edytuj profil. Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby zmienić hasło, wpisać nowe słowo w pole tekstowe Hasło. Słowa mogą zawierać tylko litery i cyfry; muszą
mieć długość przynajmniej sześciu znaków.
• Aby zarejestrować się w celu otrzymywania od Adobe Stock Photos wiadomości e-mail o promocjach i innych
informacji specjalnych, zaznaczyć odpowiednie pole wyboru.
4 Aby potwierdzić zmiany, nacisnąć przycisk Zapisz. Aby powrócić do głównej strony Twoje konto, nie zapisując
zmian, nacisnąć przycisk Wróć do Twojego konta.

Aby zmienić informacje adresowe konta Stock Photos


Można zmienić domyślny adres rozliczeniowy albo dodać inne adresy. Należy się upewnić, czy nowe adresy są
dokładnie takie same, jak na wyciągach dla karty kredytowej. Pozwoli to uniknąć potencjalnych problemów.
1 Nacisnąć przycisk Twoje konto .
2 Zalogować się na swoje konto.
3 Na stronie Twoje konto nacisnąć przycisk Edytuj adres.
4 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby zmienić identyfikator związany z domyślnym adresem, wpisać nowy w pole Identyfikator adresu
rozliczeniowego.
• Wpisać zmiany domyślnego adresu w pola tekstowe.
• Aby dodać nowe adresy do konta, nacisnąć przycisk Dodaj nowy adres, a następnie wprowadzić informacje w pola
tekstowe.
• Aby zmodyfikować adres inny niż domyślny, nacisnąć przycisk Edytuj pod tym adresem, a następnie wprowadzić
zmiany.
• Aby wyznaczyć adres jako domyślny, nacisnąć przycisk Ustaw domyślny pod tym adresem.
• Aby usunąć adres, nacisnąć przycisk Usuń pod tym adresem.
5 Aby potwierdzić zmiany, nacisnąć przycisk Zapisz. Aby powrócić do głównej strony Twoje konto, nie zapisując
zmian, nacisnąć przycisk Wróć do Twojego konta.

Aby zmienić informacje płatnicze konta Stock Photos


Można zmienić zapisane informacje o karcie kredytowej lub dodać kolejne karty kredytowe. Numer karty
kredytowej należy wprowadzać bez spacji i kresek. Do każdej karty kredytowej można przypisać identyfikator,
ułatwiający sprawdzenie, której karty się używa.
1 Nacisnąć przycisk Twoje konto .
2 Zalogować się na swoje konto.
3 Na stronie Twoje konto nacisnąć przycisk Edytuj informacje płatnicze.
4 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby zmienić identyfikator związany z domyślną kartą kredytową, wpisać nowy w pole Identyfikator płatniczy.
• Aby zmienić numer domyślnej karty kredytowej, wpisać nowy numer w pole tekstowe Numer karty kredytowej,
a następnie wybrać datę ważności nowej karty z menu Miesiąc i Rok.
• Aby dodać do konta nową kartę kredytową, nacisnąć przycisk Dodaj nową metodę płatności, a następnie wpisać
identyfikator i numer karty. Podać datę ważności.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 116
Podręcznik użytkownika

• Aby usunąć metodę płatności, nacisnąć przycisk Usuń pod jej identyfikatorem.
5 Aby potwierdzić zmiany, nacisnąć przycisk Zapisz. Aby powrócić do głównej strony Twoje konto, nie zapisując
zmian, nacisnąć przycisk Wróć do Twojego konta.

Aby pobrać zdjęcia zakupione wcześniej za pomocą Stock Photos


Do pobierania zdjęć konieczne jest posiadanie konta Stock Photos. Zdjęcia można pobrać na inny komputer niż ten,
z którego je zakupiono (informacje o ograniczeniach z tym związanych można znaleźć w umowie licencyjnej).
1 Nacisnąć przycisk Twoje konto .
2 Na stronie Twoje konto kliknąć opcję Wyświetl historię zamówienia.
3 Na stronie Historia zamówienia kliknąć numer zamówienia (wyróżniony na niebiesko) zawierającego zdjęcie,
które ma zostać ponownie pobrane.
4 Na stronie Szczegóły zamówienia kliknąć strzałkę w sekcji Pobieranie. Fotografia zostanie pobrana. Obrazki
zakupione są domyślnie umieszczane w folderze My Documents/AdobeStockPhotos/PurchasedItems (Windows)
lub Documents/AdobeStockPhotos/PurchasedItems (Mac OS).

Aby ustawić preferencje Adobe Stock Photos


1 W programie Adobe Bridge wybrać polecenie Edycja > Preferencje (Windows) lub Bridge > Preferencje (Mac
OS).
2 Wybrać Adobe Stock Photos z listy po lewej stronie.
3 Ustawić dowolne preferencje, a następnie nacisnąć przycisk Zapisz.
Liczba miniaturek w grupie Aby określić liczbę miniaturek wyświetlanych w każdej grupie, wybrać opcję z menu
Miniaturki na grupę wyszukiwania.
Język wyszukiwania Aby przeprowadzać wyszukiwanie w innym języku, wybrać ten język z menu Język
wyszukiwania. Należy zauważyć, że w przypadku większości dostawców najlepsze rezultaty osiąga się,
przeprowadzając wyszukiwanie w języku angielskim. Ustawienie to nie zmienia języka interfejsu.
Docelowy folder pobierania Aby wybrać nowy folder domyślny, w którym będą umieszczane zdjęcia, pobrane
wersje przeglądowe i zakupione fotografie, nacisnąć przycisk Zmień położenie. Aby przywrócić położenie domyślne,
nacisnąć przycisk Wyzeruj.
Kraj rozliczenia Aby zmienić domyślny kraj rozliczenia, wybrać nazwę tego kraju z menu Kraj rozliczenia. Waluta
wyświetlona obok menu Kraj rozliczenia może być inna, niż waluta tego kraju (nie wszystkie waluty są obsługiwane).
Jest to natomiast waluta, w której Adobe dopuszcza rozliczenia z tym krajem. Karta kredytowa zostanie obciążona
w tej walucie.
Komunikaty ostrzegawcze Aby włączyć lub wyłączyć komunikaty, wyświetlane podczas pobierania wersji
przeglądowej lub dodawania zdjęcia do koszyka, można włączyć lub wyłączyć opcję Wyświetl komunikat po
pobraniu wersji przeglądowej albo Wyświetl komunikat po dodaniu zdjęcia do koszyka.
Automatyczne pobieranie do folderu domyślnego Aby automatycznie zapisywać zdjęcia w folderze domyślnym,
zaznaczyć opcję Automatycznie pobierz zdjęcia po zakupieniu. Opcję tę należy wyłączyć, jeżeli użytkownik chce
wybierać położenie, w którym zdjęcia zostaną zapisane (np. projekt Version Cue albo folder konkretnego projektu
w komputerze lokalnym).
Pobieranie po zerwaniu połączenia Aby pobieranie było automatycznie wznawiane w razie zerwania połączenia,
zaznaczyć opcję Wznów przerwane pobieranie przy uruchamianiu Bridge.
117

Rozdział 6: Adobe Version Cue

Posługiwanie się Adobe Version Cue


Projekty zarządzane przez Version Cue
Adobe Version Cue® to innowacyjny zestaw narzędzi, które zwiększają produktywność użytkownika zarówno przy
pracy samodzielnej, jak i we współpracy z innymi. Adobe Version Cue integruje zarządzanie projektami z
istniejącym przepływem pracy między aplikacjami z pakietu Adobe Creative Suite, takimi jak Adobe Photoshop
CS2, Adobe InDesign CS2, Adobe Illustrator CS2, Adobe GoLive CS2, Adobe Acrobat 7 oraz Adobe Bridge. Ze
środowiska Version Cue można korzystać także w programie Adobe InCopy CS2.
Adobe Version Cue optymalizuje następujące zadania w pakiecie Creative Suite:
• Tworzenie wersji historycznych i wariantów plików.
• Zachowywanie bezpieczeństwa pliku.
• Organizowanie plików w projekty prywatne lub współużytkowane.
• Przeglądanie miniaturek plików, przeszukiwanie informacji o plikach i komentarzy do wersji.
• Redagowanie i przeglądanie informacji o pliku, komentarzy i statusów pliku w projektach prywatnych i
współużytkowanych.
Ponadto funkcje administracyjne narzędzia Version Cue Workspace Administration umożliwiają realizację bardziej
zaawansowanych zadań:
• Inicjowanie i prowadzenie elektronicznych recenzji dokumentów PDF.
• Powielanie, eksportowanie, tworzenie kopii zapasowych i odtwarzanie projektów.
• Wyświetlanie informacji o projektach w danej przestrzeni roboczej Version Cue.
• Importowanie plików do przestrzeni roboczej Version Cue za pomocą protokołu FTP lub WebDAV.
• Wsadowe usuwanie wersji plików oraz zdejmowanie blokad.
• Tworzenie listy użytkowników uczestniczących w projekcie oraz definiowanie ich uprawnień.
• Ograniczanie dostępu do konkretnego projektu.

Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Dostępność funkcji Version Cue


W różnych środowiskach dostępne są różne funkcje programu Version Cue:
• Użytkownicy korzystający z pakietu Adobe Creative Suite mają dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
w tym również do narzędzia Version Cue Administration.
• Użytkownicy korzystający tylko z jednego elementu z pakietu Adobe Creative Suite albo z programu InCopy, a
nie z Creative Suite, mają dostęp tylko do funkcji okna dialogowego Adobe. Do przeglądania plików można,
zamiast okna dialogowego Adobe, użyć programu Bridge.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 118
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Programy Acrobat 7 i GoLive udostępniają funkcje Version Cue w inny sposób, niż pozostałe aplikacje Adobe
Creative Suite, i nie korzystają z okna dialogowego Adobe.
• Użytkownicy nieposiadający pakietu Adobe Creative Suite mogą korzystać z pełnego zakresu funkcji Version Cue,
jeżeli uczestniczą w projekcie współużytkowanym — czyli gdy inny użytkownik w sieci zainstaluje Adobe Creative
Suite i da im dostęp do projektu w przestrzeni roboczej Version Cue.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Jak najlepiej wykorzystać Version Cue” na stronie 118

Jak najlepiej wykorzystać Version Cue


W Version Cue tworzy się projekty, z których można korzystać za pomocą aplikacji Creative Suite. Projekty grupują
w jednym miejscu powiązane ze sobą pliki. Version Cue zarządza plikami w tych projektach. Ponieważ środowisko
Version Cue współpracuje z każdym składnikiem pakietu Creative Suite, proces projektowania i związana z tym
praca nad każdym z plików projektu nie ulega przerwaniu.
Ze środowiska Version Cue można korzystać w pojedynczej aplikacji, np. Photoshop CS2, aby monitorować zmiany
wprowadzane w pliku. Rozwiązania tego można również używać w różnych produktach i wdrażać dla zespołów
roboczych bądź dla indywidualnych pracowników. Projektami zawierającymi pliki pochodzące ze wszystkich
aplikacji Adobe Creative Suite może zarządzać wielu użytkowników. Projekty mogą zawierać pliki z aplikacji innych
niż oprogramowanie Adobe, np. dokumenty tekstowe, formularze bilingu lub arkusze kalkulacyjne. Gdy wszystkie
zarządzane pliki związane z projektem znajdują się w jednym miejscu, nigdy nie trzeba poszukiwać ważnych plików.
Oto przykład wykorzystania Version Cue w różnych aplikacjach Adobe Creative Suite: Możemy zacząć od
utworzenia nowego projektu i dodania do niego pliku Photoshopa z głównym obrazkiem, przeznaczonym do
drukowanej publikacji. Następnie możemy dodać ilustracje z programu Illustrator i tekst z programu InDesign.
Dodając elementy internetowe z GoLive, można wykorzystać zawartość drukowaną na stronach WWW. Gdy zespół
pracuje poszczególnymi elementami projektu, środowisko Version Cue tworzywersje, które monitorują
wprowadzane zmiany. Gdy zaś projekt jest już gotowy do prezentacji, można utworzyć dokument PDF z plików
projektu, a następnie posłużyć się narzędziem Version Cue Administration, otwierając elektroniczną recenzję PDF.
Dzięki temu klienci, przełożeni czy współpracownicy mogą przejrzeć i skomentować projekt, korzystając z
programu Acrobat.

Pos³ugiwanie siê Version Cue w programie GoLive


Version Cue jest ściśle zintegrowany z programem GoLive, umożliwiając zarządzanie zadaniami specyficznymi dla
tworzenia stron WWW. Chociaż dostęp do Version Cue przebiega w GoLive inaczej niż w programach Photoshop,
Illustrator i InDesign, dostępna jest większość jego funkcji.

Pos³ugiwanie siê Version Cue w programie Acrobat


W programie Acrobat 7 dostęp do Version Cue przebiega niemal tak samo, jak w innych aplikacjach Creative Suite,
występują jednak pewne różnice. W programie Acrobat 7 dostępna jest większość funkcji Version Cue. Więcej
informacji na temat korzystania z Version Cue w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do
Acrobata 7.

Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 119
Podręcznik użytkownika

Informacje o oknie dialogowym Adobe


Nawet jeżeli nie korzysta się z Version Cue, w aplikacjach Adobe Creative Suite 2.0 (z wyjątkiem GoLive i Acrobat
7) oraz w programie InCopy CS2 dostępne jest okno dialogowe Adobe, otwierane po wybraniu poleceń Otwórz,
Import, Eksport, Umieść, Zapisz lub Zapisz jako. Okno dialogowe Adobe wyświetla dodatkowe informacje, w tym
również miniaturki, które ułatwiają identyfikację plików. Z okna dialogowego Adobe można korzystać zarówno
podczas pracy nad plikami z aplikacji Adobe, jak i z innych programów.
Uwaga: Jeżeli w programie InDesign wyłączy się opcję Zawsze zapisuj podglądy obrazków z dokumentem w
preferencjach obsługi plików albo w oknie dialogowym Zapisz jako, to miniaturki plików InDesign nie będą pojawiać
się w oknie dialogowym Adobe ani w programie Bridge.
Domyślnie, po wybraniu polecenia Otwórz, Import, Eksport, Umieść, Zapisz lub Zapisz jako, otwiera się okno
dialogowe systemu operacyjnego. Aby zmienić je na okno dialogowe Adobe i wybrać to okno jako domyślne, należy
nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe. Opcje w menu Widok umożliwiają zmianę sposobu wyświetlania. Okno
dialogowe systemu operacyjnego można w dowolnym momencie przywrócić, naciskając przycisk Użyj okna
systemu.

A B C

Okno dialogowe Adobe


A. Panel Ulubione B. Panel Narzędzia projektu C. Menu Widok

Za pomocą okna dialogowego Adobe można wykonać następujące zadania:


• Dodać często używane pliki i foldery do panelu Ulubione, aby mieć do nich szybki dostęp.
• Wyświetlić miniaturki plików.
• Sprawdzić, czy dany plik jest otwarty w innej aplikacji Adobe Creative Suite na komputerze lokalnym.
• Zmieniać nazwy i usuwać pliki (tylko Mac OS).
• Połączyć się z programem Bridge, korzystając z polecenia Pokaż w Bridge.
• Wyświetlać metadane o plikach na panelu Właściwości. Metadane podają informacje o autorze, słowach
kluczowych i prawach autorskich.
• Otwierać pliki i projekty Version Cue oraz inne pliki.
• Wyświetlać szczegółowe informacje o projektach Version Cue, np. status poszczególnych plików.
• Wyświetlać wersje i warianty Version Cue oraz posługiwać się nimi.
• Wyszukiwać pliki w projekcie Version Cue.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 120
Podręcznik użytkownika

• Przenosić pliki Version Cue do kosza projektu.


• Sprawdzać, które pliki Version Cue są używane i kto ich używa.
• Tworzyć nowy projekt Version Cue lub przyłączać się do istniejącego.

Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Nowości w Version Cue CS2


Obok lepszej wydajności i większej niezawodności, Version Cue CS2 oferuje również pewne ważne, nowe funkcje:
Integracja z Adobe Bridge Umożliwia wyświetlanie projektów Version Cue, pracę nad wersjami i tworzenie grup
wariantów w jednej, scentralizowanej lokalizacji. Za pomocą programu Bridge można wyszukiwać i wyświetlać
wszystkie pliki Version Cue, nie otwierając poszczególnych aplikacji Adobe Creative Suite. Plikami można
manipulować bezpośrednio w programie Bridge, aby uniknąć opóźnień związanych z koniecznością otwarcia pliku
lub uruchomienia odpowiedniej aplikacji.
Warianty Warianty umożliwiają wykorzystanie posiadanego zasobu i zmianę kierunku, w którym rozwija się
projekt. Załóżmy na przykład, że chcemy radykalnie zmodyfikować zdjęcie wykorzystywane obecnie w projekcie, ale
nie zamierzamy zmieniać oryginału. W takim przypadku można stworzyć wariant zdjęcia i modyfikować ten
wariant. Warianty to obok wersji kolejna metoda zarządzania zasobami. Zobacz “Informacje o wariantach Version
Cue” na stronie 154.
Recenzja PDF w środowisku Version Cue Elektroniczne recenzje PDF można organizować na własnym komputerze
albo na innym komputerze w przestrzeni roboczej Version Cue. Recenzją można objąć dowolny plik PDF w
projekcie. Automatycznie generowane wiadomości e-mail pozwalają szybko zaprosić użytkowników do
recenzowania. Komentarze recenzentów są gromadzone w przestrzeni roboczej Version Cue, gdzie wszyscy
uczestnicy recenzji mogą je oglądać i odwoływać się do nich w trakcie recenzowania.
Możliwość zarządzania plikami z aplikacji innych niż oprogramowanie Adobe Projekty mogą zawierać również
pliki z aplikacji innych niż oprogramowanie Adobe, np. pliki tekstowe, formularze bilingu lub arkusze kalkulacyjne
z harmonogramem zadań. Można również tworzyć wersje plików z aplikacji innych niż Adobe. Zobacz “Aby zapisać
wersję pliku z aplikacji innej niż Adobe” na stronie 150.

Zobacz także
“Inicjowanie recenzji PDF w środowisku Version Cue” na stronie 181
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
“Posługiwanie się Version Cue w programie Bridge” na stronie 105

Aby ustawić preferencje przestrzeni roboczej Version Cue


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Preferencje Version Cue umożliwiają wyłączanie środowiska Version Cue (jest ono domyślnie włączone), ustawianie
opcji przestrzeni roboczej, wybór położenia folderów Version Cue, w których zapisywane są dane i pliki kopii
zapasowych, eksportowanie projektów z przestrzeni roboczej oraz wyszukiwanie uaktualnień do Version Cue.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 121
Podręcznik użytkownika

1 Aby otworzyć preferencje Version Cue CS2, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• W Windows dwukrotnie kliknąć ikonę Version Cue na pasku systemowym, w prawym dolnym rogu ekranu.
• W systemie Mac OS kliknąć ikonę Version Cue na pasku menu na górze ekranu i wybrać polecenie
Preferencje Version Cue CS2.
2 Wybrać jedną z opcji z menu Version Cue CS2. Można wybrać opcję Włącz, aby włączyć przestrzeń roboczą
Version Cue, albo opcję Wyłącz, aby ją wyłączyć.
3 Aby automatycznie włączać Version Cue podczas uruchamiania komputera (zalecane), wybrać opcję Włącz
Version Cue CS2 przy uruchamianiu komputera.
4 Wybrać jedną z następujących opcji z menu Dostęp do przestrzeni roboczej:
Ta przestrzeń robocza Umożliwia innym użytkownikom korzystanie z zawartych w niej projektów Version Cue.

Ta przestrzeń robocza jest prywatna Umożliwia ukrycie przestrzeni roboczej Version Cue przed innymi
użytkownikami.
Uwaga: Jeżeli Version Cue zainstalowano na komputerze używającym zapory (firewall), a użytkownik chce
udostępniać przestrzenie robocze innym, należy pozostawić otwarte porty TCP o numerach 3703 i 427, a także wyłączyć
opcję Zapora połączenia internetowego (tylko Windows). Więcej informacji można znaleźć w systemie pomocy
Windows.
5 Wykonać jedną z następujących czynności na palecie Ustawienia:
• Z menu Wielkość grupy roboczej wybrać liczbę osób, które na co dzień korzystają z tej przestrzeni roboczej
Version Cue. Ten parametr steruje obciążeniem przestrzeni roboczej.
• Z menu Optymalizuj do wybrać rodzaj najczęściej tworzonych projektów. Domyślnie opcja ta ma wartość Media
mieszane, co optymalizuje Version Cue do obsługi zarówno materiałów do druku (np. plików InDesign), jak i do
Internetu (materiałów utworzonych w GoLive). Jeżeli użytkownik na ogół tworzy tylko materiały do druku lub
tylko zawartość internetową, należy wybrać opcję Nośniki druku lub Media WWW z menu Optymalizuj do.
• W polu tekstowym Wykorzystanie pamięci wpisać ilość pamięci RAM, która ma być dostępna dla programu
Version Cue. Wartość domyślna to 128 MB. Ustawienie to przydziela pamięć RAM, optymalizując współpracę
między Version Cue a aplikacjami Creative Suite. W bardziej wymagających środowiskach, np. przy dużym
zespole roboczym lub dużej liczbie zasobów, należy przydzielić przynajmniej 256 MB RAM.
6 Zaznaczyć opcję Pokaż ikonę Version Cue CS2 na pasku (Windows) lub Pokaż status Version Cue CS2 na pasku
menu (Mac OS). Dzięki temu ikona Version Cue pozostanie widoczna, zapewniając szybki dostęp do preferencji i
narzędzia Version Cue Administration.
7 Kliknąć kartę Położenia i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby przenieść folder Dane, w którym zapisywane są projekty, wersje plików i identyfikatory użytkowników,
nacisnąć przycisk Wybierz obok bieżącego położenia folderu. Wybrać nowe położenie folderu (nie może to być
dysk sieciowy). Wybrane położenie musi znajdować się na komputerze, na którym zainstalowano daną przestrzeń
roboczą Version Cue. Kliknąć na OK.
• Aby przenieść folder Kopie zapasowe, w którym zapisywane są kopie zapasowe projektów, nacisnąć przycisk
Wybierz obok bieżącego położenia folderu. Wybrać nowe położenie dla folderu. Wybrane położenie musi
znajdować się na komputerze, na którym zainstalowano daną przestrzeń roboczą Version Cue. Kliknąć na OK.
Ważne: Przed zmianą położenia folderów należy wyłączyć przestrzeń roboczą. Nie należy próbować przenosić tych
folderów ręcznie ani edytować jakichkolwiek plików zawartych w folderze Dane Version Cue. Folder Dane zawiera pliki
utrzymujące spójność wersji plików, metadanych i projektów Version Cue.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 122
Podręcznik użytkownika

8 Aby wyeksportować dane przestrzeni roboczej, kliknąć kartę Eksport, wybrać wersję eksportowania i położenie
wyeksportowanych danych, a następnie nacisnąć przycisk Eksport.
9 Kliknąć kartę Aktualizacje, a następnie nacisnąć przycisk Szukaj uaktualnień, aby sprawdzić, czy w Internecie
dostępne są uaktualnienia. Jeżeli tak, system zaproponuje zainstalowanie tych uaktualnień.
10 Nacisnąć przycisk OK (Windows) lub Zastosuj teraz (Mac OS).
Jeżeli system zapyta, czy ponownie uruchomić przestrzeń roboczą Version Cue, nacisnąć przycisk Tak (Windows)
lub Restart (Mac OS). (System poprosi o ponowne uruchomienie, jeżeli podczas zmiany tego ustawienia program
Version Cue był uruchomiony.)

Zobacz także
“Aby wyeksportować projekt Version Cue na własny komputer” na stronie 171

Aby włączyć lub wyłączyć Version Cue


Domyślnie, dostęp do Version Cue jest włączony w programie InCopy CS2 oraz we wszystkich aplikacjach Creative
Suite z wyjątkiem Acrobata 7. Jeżeli wyłączy się Version Cue, to dostęp do przestrzeni roboczych Version Cue nie
będzie możliwy. Może to mieć wpływ na pliki w projektach. Wyłączenie lub włączenie Version Cue w dowolnej
aplikacji Adobe Creative Suite powoduje wprowadzenie takiej samej zmiany we wszystkich pozostałych aplikacjach
pakietu z wyjątkiem Acrobata 7 (w programie Acrobat 7 zawsze trzeba ręcznie włączać lub wyłączać Version Cue),
programu Bridge i GoLive (w tych programach środowisko Version Cue jest zawsze włączone) oraz danej przestrzeni
roboczej Version Cue (steruje się tym za pomocą preferencji Version Cue CS2).
Photoshop CS2 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików (Windows) lub Photoshop >
Preferencje > Obsługa plików (Mac OS). Następnie zaznaczyć lub wyłączyć opcję Włącz zarządzanie plikami przez
Version Cue i nacisnąć przycisk OK.
Illustrator CS2 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików i schowek (Windows) lub Illustrator >
Preferencje > Obsługa plików i schowek (Mac OS). Następnie zaznaczyć lub wyłączyć opcję Włącz Version Cue i
nacisnąć przycisk OK.
InDesign CS2 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików (Windows) lub InDesign > Preferencje >
Obsługa plików (Mac OS). Następnie zaznaczyć lub wyłączyć opcję Włącz Version Cue i nacisnąć przycisk OK.
InCopy CS2 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików (Windows) lub InCopy > Preferencje >
Obsługa plików (Mac OS). Następnie zaznaczyć lub wyłączyć opcję Włącz Version Cue i nacisnąć przycisk OK.
Acrobat 7 W programie Acrobat 7 trzeba ręcznie włączyć Version Cue, aby korzystać z tego środowiska. Wybrać
polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) albo Acrobat > Preferencje > Ogólne (Mac OS). Następnie
zaznaczyć lub wyłączyć opcję Włącz zarządzanie plikami grupy roboczej przez Version Cue.
Bridge W programie Bridge środowisko Version Cue jest zawsze włączone.

GoLive W programie GoLive środowisko Version Cue jest zawsze włączone.

Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 123
Podręcznik użytkownika

Praca z projektami Version Cue


Informacje o projektach Version Cue
Version Cue wykorzystuje projekty do składowania powiązanych plików i folderów. Użytkownicy pracujący
indywidualnie tworzą projekty po to, aby zebrać wszystkie potrzebne pliki, móc przeglądać je w programie Bridge i
korzystać z takich funkcji Version Cue, jak obsługa wersji i warianty. W grupie roboczej sposób wykorzystania
projektów Version Cue zależy od przepływu pracy. Można utworzyć projekt Version Cue zawierający pliki, nad
którymi wspólnie pracują wszyscy członkowie grupy roboczej. Można też utworzyć projekt na pliki nie wymagające
współpracy bądź projekt przeznaczony wyłącznie dla niektórych użytkowników.
Po pierwszym otwarciu projektu Version Cue, na komputerze tworzony jest folder o nazwie "Version Cue". Jest on
umieszczany w folderze Moje dokumenty (Windows) lub Dokumenty (Mac OS). W nowym folderze Version Cue
tworzony jest z kolei podfolder dla danego projektu. Po otwarciu pliku z projektu, Version Cue umieszcza jego kopię
roboczą w folderze tego projektu. Edytując i zapisując tymczasowo zmiany w pliku, użytkownik w rzeczywistości
edytuje kopię roboczą. Oryginalny plik w przestrzeni roboczej Version Cue jest chroniony.
Gdy użytkownik otworzy projekt Version Cue, program dodaje skrót do tego projektu do listy innych przestrzeni
roboczych w Bridge oraz w oknach dialogowych Otwórz, Umieść lub Zapisz. Na liście tej pojawiają się również
zdalne przestrzenie robocze Version Cue, z których skorzystał użytkownik.
Version Cue wykorzystuje dla każdego projektu specjalny folder: folder dokumentów. W tym folderze Version Cue
zapisuje pliki każdego projektu (poza plikami GoLive). Gdy użytkownik otwiera dany projekt za pomocą programu
Bridge, InCopy, lub dowolnej aplikacji Adobe Creative Suite poza Acrobatem 7, Version Cue automatycznie otwiera
folder dokumentów i tymczasowo wyświetla tytuł projektu zamiast nazwy tego folderu. (Gdy otwiera się projekt za
pomocą programu Acrobat 7, folder ten nosi nazwę “documents”.) Folder dokumentów jest również widoczny, gdy
użytkownik otworzy folder kopii roboczych.
Gdy utworzy się nowy projekt Version Cue w programie GoLive lub jeżeli doda się do projektu nowy lub istniejący
serwis WWW, to w projekcie tym są tworzone trzy dodatkowe foldery:
Folder Web-content Zawiera stronę główną (index.html) oraz całą zawartość danego serwisu WWW, w tym strony,
obrazki, style i skrypty. Jeżeli to konieczne, można utworzyć osobne foldery na strony, obrazki i style. Wszystkie pliki
lub foldery wysłane na serwer produkcyjny powinny być umieszczane w folderze Web Content. GoLive używa tego
folderu, aby zarządzać serwisem podczas jego tworzenia. Dlatego też nie można zapisywać w tym folderze innych
typów plików. W folderze tym można tworzyć dowolną liczbę różnych podfolderów.
Folder Web-data Jest przeznaczony na różne rodzaje obiektów wielokrotnego użytku, np. Smart Objects,
komponenty i szablony. Zawiera on dane służące do tworzenia ostatecznej wersji serwisu WWW. Nigdy nie należy
zapisywać zawartości ostatecznego serwisu WWW w folderze Web Data, ponieważ może to spowodować takie
problemy, jak błędne łącza, brakujące style, itp.
Folder Web-settings Zawiera tylko ustawienia zapisane w oknach dialogowych Okno serwisu i Ustawienia serwisu
w programie GoLive.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 124
Podręcznik użytkownika

Wyświetlanie projektu Version Cue w programie Bridge

Zobacz także
“Aby połączyć się z projektem zdalnym” na stronie 125
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Aby otworzyć projekt


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Nacisnąć przycisk
Użyj okna Adobe, jeżeli przycisk ten jest dostępny. (Jeżeli natomiast widoczny jest przycisk Użyj okna systemu, to
znaczy, że użytkownik już korzysta z okna Adobe). Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
• W programie Bridge kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione. Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze,
aby wyświetlić wszystkie dostępne przestrzenie robocze.
• W programie Acrobat 7 wybrać polecenie Plik > Otwórz. Kliknąć Version Cue.
2 Dwukrotnie kliknąć przestrzeń roboczą Version Cue, aby ją otworzyć.
Uwaga: Jeżeli pożądana przestrzeń robocza Version Cue nie jest widoczna, należy wybrać polecenie Odśwież z menu
Narzędzia.
3 Dwukrotnie kliknąć projekt, aby go otworzyć.
Jeżeli w oknach dialogowych Otwórz, Zapisz jako, Zapisz kopię lub Umieść nie pojawia się przycisk Użyj okna
Adobe, należy sprawdzić, czy w programie InCopy lub w danej aplikacji Adobe Creative Suite włączono preferencje
Version Cue.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby połączyć się z projektem zdalnym” na stronie 125
“Dodawanie plików i folderów do projektu” na stronie 136
“Aby ustawić preferencje przestrzeni roboczej Version Cue” na stronie 120
ADOBE PHOTOSHOP CS2 125
Podręcznik użytkownika

Aby połączyć się z projektem zdalnym


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Jeżeli użytkownik pracuje nad projektami Version Cue, które znajdują się na komputerze zdalnym, w innej podsieci,
to podając adres IP tego komputera można uzyskać dostęp do potrzebnej przestrzeni roboczej Version Cue.
Przestrzenie robocze na komputerach znajdujących się w tej samej podsieci powinny być automatycznie widoczne.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno systemowe, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe. Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione. Wybrać
polecenie Nowy projekt z menu Narzędzia projektu .
• W programie Bridge wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Połącz z.
• W programie Acrobat wybrać polecenie Plik > Otwórz. Kliknąć Version Cue. Wybrać polecenie Nowy projekt z
menu Narzędzia projektu.
2 W oknie dialogowym Połącz z wpisać URL klienta Version Cue (adres IP lub DNS Version Cue), dwukropek i
numer portu (3703), np. http://153.32.235.230:3703. Jeżeli już wcześniej łączono się z tą przestrzenią roboczą, nie
trzeba wpisywać numeru portu.
Adresy URL klienta Version Cue, potrzebne użytkownikom zdalnym i aplikacjom WebDAV do korzystania z
przestrzeni roboczych, można znaleźć na stronie logowania do narzędzia Version Cue Workspace Administration.
3 Kliknąć na OK. Po połączeniu ze zdalną przestrzenią roboczą Version Cue, okno to wyświetli wszystkie projekty
dostępne w tej przestrzeni.
Na liście dostępnych przestrzeni roboczych Version Cue automatycznie pojawia się skrót do tej zdalnej przestrzeni.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby zalogować się do programu Version Cue Administration z aplikacji Adobe Creative Suite” na stronie 164

Aby połączyć się z projektem za pomocą protokołu WebDAV


Przestrzeń robocza Version Cue może komunikować się z aplikacjami obsługującymi protokół WebDAV. Jeżeli
Version Cue pracuje na serwerze, to można używać tego środowiska jako serwera WebDAV. Jednak własne funkcje
obsługi wersji, w jakie wyposażono Version Cue, są bardziej zaawansowane niż funkcje oferowane przez WebDAV.
Funkcje WebDAV wprowadzono w celu zapewnienia obsługi tradycyjnych przepływów pracy.
❖ Informacje o funkcjach WebDAV należy odszukać w dokumentacji do konkretnej aplikacji. Następnie określić
pożądany projekt, wpisując adres klienta WebDAV Version Cue, numer portu (3703), “webdav”, i nazwę projektu,
np. http://153.32.235.230:3703/webdav/nazwa_projektu

Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 126
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue
Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat wyświetlania informacji w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe, jeżeli przycisk ten jest dostępny. (Jeżeli natomiast widoczny jest przycisk
Użyj okna systemu, to znaczy, że użytkownik już korzysta z okna Adobe).
3 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
Panel Ulubione można powiększyć, aby wyświetlić pozycje o długich nazwach: należy w tym celu umieścić kursor
nad pionową linią po prawej stronie panelu Ulubione i przeciągnąć ją w prawo.
4 Aby zmienić sposób wyświetlania przestrzeni roboczych, projektów lub plików Version Cue w tym oknie
dialogowym, wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyświetlić właściwości pliku, kliknąć przełącznik . Wyświetli się panel Właściwości.
• Aby zmienić sposób wyświetlania projektu, wybrać jedną z opcji z menu Widok .
• Aby posortować pozycje w kolumnie w widoku szczegółów, kliknąć nagłówek kolumny. Ponowne kliknięcie
nagłówka kolumny odwraca porządek sortowania.
• Aby wyświetlić lub ukryć kolumny informacyjne w widoku listy, kliknąć nagłówek kolumny Nazwa prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS) i wybrać opcję Pokaż wszystko,
Ukryj wszystko lub jedną z nazw kolumny. (Kolumny Nazwa nie można ukryć.) Z lewej strony nazw kolumn,
które są widoczne, pojawia się znak wyboru.
• Aby zmienić położenie kolumny, przeciągnąć jej nagłówek w lewo lub w prawo, za nagłówek innej kolumny
(Windows) albo nacisnąć klawisze Command+Option i przeciągnąć nagłówek kolumny w lewo lub w prawo za
nagłówek innej kolumny (Mac OS). Kolumny Nazwa nie można przenieść.
• Aby zmienić rozmiar kolumny informacyjnej, przeciągnąć pionową linię rozdzielającą nagłówki kolumn. Można
także dwukrotnie kliknąć tę linię, aby automatycznie dostosować kolumnę do najszerszej pozycji, jaką zawiera.
5 Aby wyświetlić informacje o pliku, projekcie lub przestrzeni roboczej Version Cue, wykonać jedną z
następujących czynności:
• Umieścić wskaźnik nad pozycją. Pojawi się podpowiedź zawierająca zestawienie informacji o pliku.
• Kliknąć plik prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS) i wybrać opcję
Wersje (aby wyświetlić informacje o wersjach pliku) albo opcję Warianty (aby wyświetlić informacje o wariantach
pliku).
Uwaga: Jeżeli plik jest już otwarty w aplikacji z pakietu Adobe Creative Suite, to na dole okna pojawi się informacja o
statusie tego pliku.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Statusy plików w Version Cue” na stronie 133
ADOBE PHOTOSHOP CS2 127
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue w
programie Bridge
Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
W programie Bridge można wybrać jeden z dwóch widoków: widok wersji i wariantów albo widok szczegółów.
Widok Wersje i warianty przedstawia listę miniaturek plików oraz miniaturki ich wariantów i wersji w środowisku
Version Cue. Widok szczegółowy wyświetla listę miniaturek, ale przedstawia również informacje o liczbie wersji lub
wariantów, podaje rozszerzone informacje o statusie i wyświetla komentarz do bieżącej wersji.
1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Kliknąć przestrzeń roboczą, projekt lub plik Version Cue aby wyświetlić informacje o tej pozycji. Można także
umieścić wskaźnik nad pozycją, aby wyświetlić podpowiedź z zestawieniem informacji.

Zobacz także
“Wyświetlanie miniaturek plików i folderów w programie Bridge” na stronie 88
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
“Statusy plików w Version Cue” na stronie 133
“Informacje o wersjach w środowisku Version Cue” na stronie 149
“Informacje o wariantach Version Cue” na stronie 154

Tworzenie i edytowanie projektów


Aby rozpocząć korzystanie z Version Cue, trzeba utworzyć projekt. Pracując w środowisku Version Cue, użytkownik
podejmuje decyzję o charakterze projektu. Można na przykład utworzyć projekt, aby zorganizować pliki całego
przedsięwzięcia wydawniczego, albo wykorzystać projekt do zarządzania plikami dotyczącymi tylko konkretnych
elementów kampanii reklamowej. Projekty mogą służyć do organizowania zasobów związanych z konkretnym
klientem lub do rozdzielenia plików prywatnych od plików, nad którymi pracuje się zespołowo. Pliki można dodać
do projektów w dowolnej chwili, korzystając z jednej z aplikacji Creative Suite, z programu Bridge lub z programu
InCopy.
Tworząc projekt Version Cue podaje się jego nazwę, określa przestrzeń roboczą Version Cue, do której projekt ten
należy, a także wprowadza się jego opis. Użytkownik może zdecydować, czy projekty mają być udostępniane, czy
prywatne. Z projektów udostępnianych mogą korzystać inni użytkownicy. Można jednak zabezpieczyć takie
projekty hasłem, aby ograniczyć dostęp do nich. W przestrzeni roboczej zainstalowanej na własnym komputerze
można tworzyć projekty prywatne. Jeżeli natomiast tworzy się projekt na komputerze pełniącym rolę serwera, to
projekt ten musi być udostępniany.
Projekty można tworzyć za pomocą programów Bridge i InCopy, dowolnej aplikacji Adobe Creative Suite lub
narzędzia Version Cue Administration. Program Version Cue Administration udostępnia opcje służące do
definiowania zaawansowanych właściwości projektów. Za pomocą tego programu można tworzyć nowe projekty
Version Cue, importując foldery plików. Pliki te posłużą jako punkt wyjścia dla projektu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 128
Podręcznik użytkownika

Menu Narzędzia projektu zawiera często używane polecenia

Zobacz także
“Aby utworzyć projekt” na stronie 128
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170
“Aby utworzyć nowy projekt Version Cue z folderu” na stronie 168
“Aby włączyć lub wyłączyć udostępnianie projektu” na stronie 130
“Aby udostępnić lub wyłączyć udostępnianie projektu za pomocą programu Bridge” na stronie 131
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Aby utworzyć projekt


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat tworzenia projektu w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Wybrać polecenie Nowy projekt z menu Narzędzia projektu .
4 Wybrać położenie projektu z menu Położenie.
5 Wpisać nazwę projektu w pole Nazwa projektu oraz jego opis w pole Info projektu. (Wpisany tu opis będzie się
pojawiał jako podpowiedź, gdy użytkownik umieści wskaźnik myszy nad tym projektem na liście przestrzeni
roboczych.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 129
Podręcznik użytkownika

6 Aby ten projekt i jego pliki były dostępne dla innych, zaznaczyć opcję Udostępniaj ten projekt innym. (Jeżeli
przestrzeń robocza Version Cue znajduje się na innym komputerze, niż lokalny komputer użytkownika, to projekt
jest udostępniany domyślnie.)
7 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119

Aby utworzyć projekt w programie Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Nowy projekt.
3 Wybrać położenie projektu z menu Położenie.
4 Wpisać nazwę projektu w pole Nazwa projektu oraz jego opis w pole Info projektu. Wpisany tu opis będzie się
pojawiał jako podpowiedź, gdy użytkownik umieści wskaźnik myszy nad tym projektem na liście przestrzeni
roboczych.
5 Aby ten projekt i jego pliki były dostępne dla innych, zaznaczyć opcję Udostępniaj ten projekt innym. (Jeżeli
przestrzeń robocza Version Cue znajduje się na komputerze, który pełni rolę serwera, to projekt jest udostępniany
domyślnie.)
6 Kliknąć na OK. Projekt zostanie automatycznie otwarty. Obszar zawartości wyświetli komunikat "Nie ma pozycji
do wyświetlenia", ponieważ do projektu nie dodano jeszcze żadnych plików.

Zobacz także
“Aby dodać plik lub folder do projektu za pomocą programu Bridge” na stronie 137

Aby edytować właściwości projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe. Dwukrotnie kliknąć
nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue. Zaznaczyć projekt i wybrać polecenie Edytuj właściwości z menu
Narzędzia projektu.
• W programie Bridge zaznaczyć projekt i wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Edytuj właściwości.
• W programie Acrobat 7 wybrać polecenie Plik > Otwórz. Kliknąć Version Cue. Zaznaczyć projekt i wybrać
polecenie Edytuj właściwości z menu Narzędzia projektu.
2 Wykonać jedną z następujących czynności w oknie dialogowym Edytuj właściwości, a następnie nacisnąć przycisk
Zapisz:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 130
Podręcznik użytkownika

• Aby zmienić nazwę projektu, wpisać nazwę w pole tekstowe Nazwa projektu. Nowa nazwa nie pojawi się w
folderze kopii roboczych projektu, dopóki użytkownik nie odłączy się od tego projektu i nie połączy z nim
ponownie.
• Aby zmienić opis projektu, wprowadzić go w pole tekstowe Info projektu.
• Aby udostępnić innym ten projekt i jego pliki, zaznaczyć opcję Udostępniaj ten projekt innym. (Jeżeli przestrzeń
robocza Version Cue znajduje się na komputerze, który pełni rolę serwera, to projekt jest udostępniany
domyślnie.) Aby wyłączyć udostępnianie projektu, usunąć zaznaczenie z opcji Udostępniaj ten projekt innym.
Należy jednak zauważyć, że działanie to nie spowoduje usunięcia kopii roboczych znajdujących się w folderach
projektu na komputerach w grupie roboczej.
• Aby wyświetlić położenie kopii roboczych na własnym komputerze, rozwinąć element Lokalne pliki projektu. Aby
otworzyć folder, wybrać opcję Pokaż pliki (Windows) lub Pokaż pliki w Finderze (Mac OS). Aby zmienić
położenie tych plików, wybrać opcję Zmień położenie i wybrać nową lokalizację kopii roboczych.
Uwaga: Kopie robocze należy przemieszczać za pomocą funkcji Zmień położenie, a nie przez ręczne przeniesienie
folderu projektu w systemie plików.
• Kliknąć opcję Administracja zaawansowana, aby włączyć ochronę blokadą, edytować lub przydzielać
użytkowników albo wprowadzić obowiązek logowania do projektu. Gdy program o to poprosi, zalogować się do
programu Version Cue Administration. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy pozwalają na to uprawnienia
użytkownika.
3 Nacisnąć przycisk Anuluj, aby zamknąć okno dialogowe Otwórz (Version Cue zapisze wprowadzone ustawienia,
mimo naciśnięcia przycisku Anuluj).

Zobacz także
“Odłączanie się od projektów” na stronie 143
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
“Aby zalogować się do programu Version Cue Administration z aplikacji Adobe Creative Suite” na stronie 164

Aby włączyć lub wyłączyć udostępnianie projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Status udostępniania projektu można w każdej chwili zmienić. Projekty znajdujące się w przestrzeni roboczej
Version Cue, do której mają dostęp inni użytkownicy, są udostępniane domyślnie i nie można ich skonfigurować
jako prywatnych. Należy pamiętać, że wyłączenie udostępniania projektu nie powoduje usunięcia kopii roboczych
znajdujących się w folderze kopii dla danego zespołu roboczego.
Uwaga: Jeżeli przestrzeń roboczą Version Cue zainstalowano na komputerze używającym zapory (ang. firewall), a
użytkownik chce ją innym, należy pozostawić otwarte porty TCP o numerach 3703 i 427. Ponadto w systemie Windows
trzeba wyłączyć opcję Zapora połączenia internetowego. (Więcej informacji na temat opcji Zapora połączenia
internetowego można znaleźć w systemie pomocy Windows.)
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 131
Podręcznik użytkownika

• W programie Acrobat 7 wybrać polecenie Plik > Otwórz.


2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione, a następnie dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą.
3 Zaznaczyć projekt i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyłączyć udostępnianie projektu, wybrać polecenie Wyłącz udostępnianie projektu z menu Narzędzia
projektu .
• Aby wyłączyć udostępnianie projektu, wybrać polecenie Wyłącz udostępnianie projektu z menu Narzędzia
projektu.
• Wybrać polecenie Edytuj właściwości z menu Narzędzia projektu. Zaznaczyć lub wyłączyć opcję Udostępniaj ten
projekt innym, a następnie nacisnąć przycisk Zapisz. Po zmodyfikowaniu właściwości projektu, nacisnąć przycisk
Anuluj, aby zamknąć okno dialogowe Otwórz. (Wprowadzone ustawienia zostaną zapisane mimo naciśnięcia
przycisku Anuluj).

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126

Aby udostępnić lub wyłączyć udostępnianie projektu za pomocą programu Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Udostępnianie projektu można w dowolnym momencie włączyć lub wyłączyć. Projekt Version Cue może być
nieudostępniany tylko wtedy, gdy znajduje się w komputerze lokalnym użytkownika. Projekty utworzone w
przestrzeni roboczej Version Cue, która znajduje się na komputerze innym niż lokalny, są domyślnie udostępniane.
Nie można skonfigurować ich jako prywatnych. Należy pamiętać, że wyłączenie udostępniania projektu nie
powoduje usunięcia kopii roboczych, utworzonych przez innych użytkowników w folderach kopii na ich własnych
komputerach.
1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze.
3 Kliknąć projekt prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS), a następnie
wybrać z menu polecenie Udostępniaj projekt albo polecenie Wyłącz udostępnianie projektu.
Można także wybrać polecenie Edycja > Właściwości i zaznaczyć lub wyłączyć opcję Udostępniaj ten projekt innym,
a następnie nacisnąć przycisk Zapisz.

Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue w programie Bridge” na
stronie 127
ADOBE PHOTOSHOP CS2 132
Podręcznik użytkownika

Praca z plikami w środowisku Version Cue


Posługiwanie się kopiami roboczymi
Pliki i projekty Version Cue znajdują się w przestrzeni roboczej Version Cue na komputerze-hoście. Na tym
komputerze składowane są kopie wzorcowe plików dodanych do projektu, w tym wersje plików i inne dane, takie jak
komentarze, daty wersji i identyfikatory użytkowników. Pracując nad plikami z projektu Version Cue, edytuje się
kopię roboczą pliku wzorcowego, utworzoną na własnym komputerze. Natomiast sam plik wzorcowy w przestrzeni
roboczej Version Cue pozostaje nienaruszony i jest chroniony.
Podczas pracy użytkownicy co pewien czas używają polecenia Zapisz, aby zachować wprowadzone zmiany.
Polecenie to nie tworzy nowej wersji pliku wzorcowego, ale uaktualnia tylko kopię roboczą. Nowa wersja powstaje
tylko wtedy, gdy użytkownik wybierze polecenie Zapisz wersję. Polecenie to najpierw uaktualnia kopię roboczą, a
potem dodaje nową wersję do plików wzorcowych zapisanych w przestrzeni roboczej Version Cue. Gdy kopia
robocza pliku ma taką samą wersję, jak bieżąca wersja w przestrzeni roboczej, to plik jest zsynchronizowany.
Dzięki kopiom roboczym utworzonym z plików wzorcowych, kilka osób może pracować na najnowszej wersji
takiego pliku. Na przykład, jeżeli dwie osoby muszą mieć dostęp do tej samej ilustracji w tym samym czasie, to
Version Cue pozwoli każdej z tych osób pracować nad kopią roboczą najnowszej wersji pliku. Osoba, która otworzy
tę ilustrację jako druga, zobaczy komunikat, że plik jest już w użyciu. Może się wtedy zdecydować, czy dalej pracować
nad plikiem. Kopie robocze zapewniają każdemu elastyczny dostęp do plików projektu, a w razie potrzeby pozwalają
na równoległe prowadzenie prac.
Uwaga: Dwaj użytkownicy nie mogą jednocześnie edytować danego pliku w InCopy.
Kopie robocze umożliwiają pracę nad plikiem nawet wtedy, gdy zawierająca go przestrzeń robocza jest niedostępna
lub niepodłączona do sieci. Niektóre funkcje, np. wersje i warianty, nie są dostępne w trybie offline, można jednak
edytować pliki i zapisywać swoją pracę. Gdy przestrzeń robocza znowu stanie się dostępna przez sieć, można zapisać
wersję, aby uaktualnić plik wzorcowy.
Niekiedy pojawia się potrzeba usunięcia kopii roboczych plików projektu. Może się to np. wiązać z koniecznością
zwolnienia miejsca na dysku albo z zakończeniem prac nad projektem. Version Cue umożliwia usuwanie kopii
roboczych plików przez odłączanie się od projektu. Odłączenie się od projektu powoduje usunięcie folderu kopii
roboczych na dysku użytkownika. Czynność tę można przeprowadzić w dowolnym momencie, jeżeli żadna z kopii
roboczych nie ma statusu "Używany przeze mnie". Jeżeli odłączenie od projektu było wynikiem przypadku, to przy
kolejnym otwarciu plików projektu zostaną utworzone nowe kopie robocze. Jeżeli projekt zostanie usunięty z
nadrzędnej przestrzeni roboczej albo z komputera lokalnego, można wykorzystać kopie robocze, aby odtworzyć ten
projekt wraz z najnowszymi wersjami plików.
Aby przenieść kopie robocze projektu, należy zmodyfikować właściwości projektu i użyć funkcji Zmień położenie.
Instrukcje można znaleźć w sekcji “Aby edytować właściwości projektu” na stronie 129.
Uwaga: Kopie robocze należy przemieszczać za pomocą funkcji Zmień położenie, a nie przez ręczne przeniesienie
folderu projektu w systemie plików.

Zobacz także
“Tworzenie i edytowanie projektów” na stronie 127
“Aby utworzyć projekt” na stronie 128
“Odłączanie się od projektów” na stronie 143
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
ADOBE PHOTOSHOP CS2 133
Podręcznik użytkownika

“Edytowanie i synchronizowanie plików offline” na stronie 159


“Aby odzyskać plik lub folder usunięty z projektu” na stronie 148
“Statusy plików w Version Cue” na stronie 133
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Ochrona plików w Version Cue


Version Cue automatycznie informuje innych, że dany plik jest edytowany. Gdy otworzy się i edytuje plik, którego
nie edytuje żaden inny użytkownik, program przydziela temu plikowi status "Używany". Po zapisaniu wersji, Version
Cue usuwa status "Używany".
Uwaga: W programie InCopy po zapisaniu wersji należy wybrać polecenie Plik > Odłóż, aby usunąć z pliku status
"Używany".
Niekiedy zdarza się, że dwie osoby muszą jednocześnie pracować nad plikiem. Na przykład, użytkownik A rozpoczął
edytowanie pliku, ale został oderwany od pracy, zanim zapisał wersję. Jeżeli użytkownik B zmodyfikuje ten plik,
podczas gdy użytkownik A nie pracuje nad nim, środowisko Version Cue nie pozwoli, by jeden z tych plików zastąpił
drugi w projekcie. Kopia robocza użytkownika A nie będzie uwzględniała zmian wprowadzonych przez
użytkownika B, i na odwrót. Po zakończeniu pracy nad plikiem obaj użytkownicy mogą zapisać jego nową wersję w
przestrzeni roboczej Version Cue. Version Cue poinformuje wszystkich bieżących użytkowników o pojawieniu się
nowej wersji pliku w przestrzeni roboczej. Pozwoli im również pobrać najnowszą wersję lub dalej pracować nad
bieżącymi modyfikacjami. Użytkownicy mogą również zapisać własne modyfikacje w postaci wariantów. (Version
Cue wysyła informacje do użytkowników edytujących otwarty plik albo otwierających ponownie plik, który został
poprzednio zamknięty przy statusie "Używany").
Uwaga: Dwaj użytkownicy nie mogą jednocześnie edytować danego pliku w InCopy.
Można też użyć narzędzia Version Cue Workspace Administration, aby przypisać blokadę do projektu Version Cue.
Gdy jakiś użytkownik rozpocznie edytowanie dostępnego pliku z projektu chronionego blokadą, to tylko ten
użytkownik będzie mógł zapisać nową wersję tego pliku w projekcie Version Cue. Inni użytkownicy, którzy w tym
samym czasie edytują plik, nie będą mogli zapisać zmian w nowej wersji tego pliku, nawet gdy pierwszy użytkownik
zapisze już wersję. Tacy użytkownicy będą musieli zapisać swoje zmiany w zupełnie nowych plikach z własną historią
wersji. Mogą jednak oznaczyć swoje pliki jako warianty pliku oryginalnego.
Możliwość dostępu do pliku w projekcie chronionym blokadą daje swobodę tworzenia próbnych wersji albo
eksperymentowania nad projektem, a potem zamknięcia pliku bez zapisywania zmian.

Zobacz także
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Statusy plików w Version Cue


Pliki zarządzane przez środowisko Version Cue są zawsze oznaczane ikonami, które sygnalizują status takiego pliku
w przestrzeni roboczej. Status pliku można wyświetlić, przeglądając pliki w projekcie Version Cue oraz posługując
się programem Bridge. Po otwarciu pliku z przestrzeni roboczej Version Cue w dowolnej aplikacji Adobe Creative
Suite, jego status jest ponadto wyświetlany w oknie dokumentu, w obszarze Status. W programie Acrobat status pliku
pojawia się na pasku tytułu. Plik może mieć jednocześnie wiele stanów (w niektórych przypadkach sygnalizowany
jest tylko jeden z nich).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 134
Podręcznik użytkownika

Każdemu statusowi pliku odpowiada ikona:


Otwarty Ten plik jest otwarty w komputerze użytkownika. Status ten pozwala na podjęcie decyzji o tym, jak
postępować z plikiem — np. czy można umieścić go w układzie, podczas gdy ciągle jest edytowany. Status Otwarty
jest sygnalizowany tylko dla plików znajdujących się na lokalnym komputerze użytkownika.
Używany przeze mnie Dany użytkownik sam edytuje ten plik Version Cue przydziela ten status, gdy użytkownik
dokona w pliku zmian modyfikujących jego zawartość. Plik można ręcznie oznaczyć jako używany przed
przystąpieniem do jego edycji, aby poinformować innych użytkowników, że zawartość tego pliku będzie zmieniana.
Zsynchronizowany Do edycji dostępna jest najnowsza znana wersja tego pliku, a na komputerze lokalnym
znajduje się jego kopia robocza. Version Cue przydziela ten status, gdy użytkownik zapisze wersję edytowanego pliku
albo ręcznie zsynchronizuje projekt.
Brak kopii roboczej Nie istnieje lokalna kopia pliku. Status ten oznacza, program przez kilka chwil będzie
tworzył kopię roboczą, zanim umożliwi edycję pliku.
Używany przez <nazwa użytkownika> Inny użytkownik edytuje ten plik i nie zapisał jeszcze nowej wersji.
Konflikt kopii Występuje konflikt wersji lub ten sam plik edytuje jednocześnie dwóch użytkowników.
Jedyna kopia Plik w folderze kopii roboczych jest jedyną kopią znaną Version Cue i nie został zsynchronizowany
z przestrzenią roboczą. Taka sytuacja może wystąpić, gdy plik zapisano po raz pierwszy w istniejącym projekcie,
podczas gdy przestrzeń robocza była niedostępna (offline). Ponieważ przestrzeń robocza jest w trybie offline,
Version Cue wyświetli status "Kopia offline", dopóki przestrzeń ta nie stanie się ponownie dostępna. Wówczas status
pliku zmieni się na "Jedyna kopia". Version Cue wyświetla ten status również wtedy, gdy przeciągnie się plik do
folderu kopii roboczych, korzystając z systemu plików, a nie z programu Bridge (nie zaleca się stosowania tej
metody). Plik taki można edytować, należy jednak pamiętać o zsynchronizowaniu go (wysłaniu do przestrzeni
roboczej) po zapisaniu wprowadzonych zmian.
Kopia offline W folderze kopii roboczych istnieje kopia lokalna pliku, ale przestrzeń robocza Version Cue jest
niedostępna (offfline). Nie można więc sprawdzić, czy kopia lokalna jest zsynchronizowana z najnowszą wersją w
przestrzeni roboczej. Kopię offline można edytować i zapisywać wprowadzone zmiany. Należy jednak zapisać wersję
lub zsynchronizować plik, gdy przestrzeń robocza stanie się znów dostępna.
Kopia nieaktualna Istnieje kopia lokalna, ale w przestrzeni roboczej znajduje się nowsza wersja tego pliku. Status
ten oznacza, program przez kilka chwil będzie tworzył aktualną kopię roboczą, zanim umożliwi edycję pliku.
Niedostępny Przestrzeń robocza Version Cue jest niedostępna (offline) lub użytkownik nie ma praw dostępu do
niej. Nie można więc porównać kopii lokalnej z przestrzenią roboczą. Kopię lokalną można edytować i zapisywać
wprowadzone zmiany. Należy jednak zapisać wersję lub zsynchronizować plik, gdy przestrzeń robocza stanie się
znów dostępna.
Usunięty Plik lub folder został usunięty z projektu, ale nie został jeszcze nieodwracalnie wymazany. (Usunięty
plik lub folder można odzyskać.)

Zobacz także
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Aby zsynchronizować pliki” na stronie 161
“Aby edytować plik używany przez innego użytkownika” na stronie 135
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 135
Podręcznik użytkownika

Aby otworzyć plik z projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Gdy plik zostanie dodany do projektu lub zapisany w projekcie Version Cue, to środowisko Version Cue
automatycznie rozpocznie zarządzanie tym plikiem. Plików zarządzanych nie można zastępować. Jeżeli otworzy się
plik używany przez innego użytkownika lub plik, który został wcześniej zmodyfikowany i zapisany jako nowa wersja,
program poprosi o edytowanie najnowszej wersji.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli otwiera się
systemowe okno dialogowe, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe. Następnie kliknąć opcję Version Cue na panelu
Ulubione.
• W programie Acrobat 7 wybrać polecenie Plik > Otwórz, a następnie nacisnąć przycisk Version Cue.
• W programie Bridge kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
3 Dwukrotnie kliknąć projekt zawierający plik, który ma zostać otwarty.
4 Zaznaczyć ten plik i nacisnąć przycisk Otwórz.

Zobacz także
“Aby edytować plik używany przez innego użytkownika” na stronie 135
“Aby uaktualnić plik do najnowszej wersji” na stronie 136
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby wyszukać pliki w projekcie” na stronie 142

Aby pokazać plik w programie Bridge


❖ W oknie dialogowym Otwórz programu InCopy lub aplikacji Adobe Creative Suite kliknąć plik prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) i wybrać polecenie Pokaż w Bridge.
Plik pojawi się w oknie programu Bridge.

Aby edytować plik używany przez innego użytkownika


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Jeżeli podczas otwierania pliku użytkownik nie zauważy statusu "Używany", Version Cue wyświetli ostrzeżenie
"Używany przez", przypominając, że ktoś inny edytuje kopię roboczą tego pliku.
Uwaga: W InCopy nie można edytować pliku używanego przez innego użytkownika.
1 Otworzyć plik i nacisnąć jeden z następujących przycisków w oknie komunikatu "Używany":
Nie, zamknij dokument Zamyka dokument bez żadnych zmian.

Tak, zachowaj otwarty Plik pozostaje otwarty, można więc nad nim pracować.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 136
Podręcznik użytkownika

2 Jeżeli użytkownik zdecyduje się na pracę nad plikiem i zmieni jego zawartość, Version Cue wyświetli ostrzeżenie
przypominające, że istnieje ryzyko konfliktu kopii. Nacisnąć jeden z poniższych przycisków:
Pomiń zmiany Wyświetla najnowszą wersję pliku z przestrzeni roboczej Version Cue i odrzuca zmiany
wprowadzone przez użytkownika w kopii roboczej.
Kontynuuj edycję Umożliwia dalsze edytowanie kopii roboczej, nie dopuszczając do zastąpienia zmian
wprowadzonych w kopii roboczej tego samego pliku edytowanej przez innego użytkownika. Version Cue poprosi
każdego użytkownika o zapisanie nowej wersji pliku.
3 Jeżeli projekt nie jest chroniony blokadą, to można zapisać swoje zmiany jako nową wersję. Version Cue wyświetli
ostrzeżenie, że kontynuacja doprowadzi do wystąpienia konfliktu kopii. Nacisnąć jeden z poniższych przycisków:
Anuluj Powraca do otwartego dokumentu, nie zapisując wersji.

Zapisz wersję Uaktualnia plik wzorcowy w przestrzeni roboczej Version Cue do nowej wersji. Version Cue ostrzeże
innego użytkownika, że utworzono nowszą wersję pliku.
Dokument można w dowolnym momencie zamknąć, odrzucając wprowadzone zmiany.

Zobacz także
“Aby uaktualnić plik do najnowszej wersji” na stronie 136

Aby uaktualnić plik do najnowszej wersji


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Jeżeli inny użytkownik utworzy nowszą wersję pliku, który mamy otwarty lub który jest nadal oznaczony jako
"Używany przeze mnie", to przy otwarciu, próbie edycji lub przeniesienia na wierzch okna dokumentu, program
poprosi o uaktualnienie tego dokumentu do jego najnowszej wersji.
❖ Gdy pojawi się ten komunikat, należy nacisnąć jeden z następujących przycisków:
Pomiń zmiany Uaktualnia dokument do najnowszej wersji z projektu Version Cue. Po uaktualnieniu pliku można
go dalej edytować. Wszystkie wprowadzone wcześniej zmiany zostaną utracone, nawet jeżeli zapisano je w kopii
roboczej za pomocą polecenia Zapisz.
Kontynuuj edycję Pozostawia dokument bez zmian. Można go dalej edytować, nie zastępując zmian w nowszej
wersji. Natomiast przy zamykaniu pliku program poprosi o zapisanie go w nowej wersji lub odrzucenie zmian.

Zobacz także
“Aby edytować plik używany przez innego użytkownika” na stronie 135

Dodawanie plików i folderów do projektu


Aby zapisać wersje pliku i wykorzystać funkcje zarządzania plikami Version Cue, trzeba dodać lub zapisać plik do
projektu Version Cue. Do projektów można dodawać takie zasoby, jak biblioteki próbek, co pozwoli udostępnić je
całej grupie roboczej. Ponadto w projektach Version Cue mogą znajdować się pliki z aplikacji innych niż
oprogramowanie Adobe. Pliki dodaje się za pomocą jednej z następujących metod:
• Z programu InCopy lub aplikacji Adobe Creative Suite można dodawać do projektu po jednym pliku na raz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 137
Podręcznik użytkownika

• Z programu Bridge można przeciągać do projektu Version Cue jeden lub wiele plików bądź folderów. Ta metoda
może służyć do kopiowania plików z jednego projektu Version Cue do innego.
• Pliki i foldery z okien na pulpicie komputera można przeciągać do projektu Version Cue wyświetlonego w oknie
Bridge.
• Pliki można umieścić bezpośrednio w folderze kopii roboczych danego projektu, a następnie zsynchronizować
projekt. Spowoduje to dodanie do niego tych plików. Więcej informacji można znaleźć w części “Informacje o
projektach Version Cue” na stronie 123.

Zobacz także
“Aby utworzyć nowy projekt Version Cue z folderu” na stronie 168
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Aby dodać plik do projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat dodawania pliku do projektu w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu.
1 Otworzyć plik w programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop.
2 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako. Jeżeli używane jest okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć
przycisk Użyj okna Adobe.
3 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
4 Dwukrotnie kliknąć projekt, aby go otworzyć.
5 W polu Komentarze do wersji wprowadzić komentarz do pierwszej wersji, a następnie nacisnąć przycisk Zapisz.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119

Aby dodać plik lub folder do projektu za pomocą programu Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Uruchomić program Bridge. W sekcji Foldery na panelu Ulubione odszukać folder w projekcie Version Cue, do
którego mają zostać dodane pliki.
2 Przejść do folderu zawierającego pliki lub foldery, które mają zostać dodane do projektu.
3 Zaznaczyć przynajmniej jeden plik lub folder i przeciągnąć je na ikonę folderu Version Cue odszukaną w kroku 1.
Uwaga: Aby skopiować (a nie przenieść) pliki do projektu, przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Option (Mac OS)
podczas przeciągania plików.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 138
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82

Aby dodać do projektu plik lub folder z pulpitu, posługując się programem Bridge
Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze.
3 Dwukrotnie kliknąć projekt Version Cue i przejść do folderu, do którego mają zostać dodane pliki.
4 Zaznaczyć pliki i foldery w otwartym folderze na pulpicie.
5 Przeciągnąć te pozycje z otwartego folderu na obszar zawartości Bridge z folderem Version Cue, do którego pliki
mają zostać dodane.
Uwaga: Aby skopiować (a nie przenieść) pliki do projektu, przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Option (Mac OS)
podczas przeciągania plików.

Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82

Aby dodać pliki do folderu projektu, nie używając programu Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Zaleca się dodawanie plików za pomocą programu Bridge, ale można je także dodawać, przeciągając do folderu
Dokumenty odpowiedniego dla danego projektu Version Cue.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Odszukać folder projektu, który znajduje się w folderze Moje dokumenty/Version Cue (Windows) lub
Dokumenty/Version Cue (Mac OS).
• Jeżeli folder projektu nie znajduje się jeszcze w folderze Moje dokumenty/Version Cue (Windows) lub
Dokumenty/Version Cue (Mac OS) na dysku twardym, należy utworzyć nowy podfolder w folderze Version Cue.
Nadać folderowi tę samą nazwę, jaką ma istniejący projekt Version Cue w przestrzeni roboczej. W nowym
folderze projektu utworzyć nowy podfolder i nazwać go documents.
Uwaga: Te czynności można wykonać tylko wtedy, gdy projekt już istnieje. Za pomocą tej metody nie można utworzyć
nowego projektu.
2 Do folderu Dokumenty przenieść lub skopiować elementy, które mają zostać dodane.
3 W programie Illustrator, InCopy, InDesign, Photoshop lub Acrobat wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli
używane jest okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
4 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione. Otworzyć przestrzeń roboczą Version Cue i zaznaczyć
odpowiedni projekt.
5 Wybrać polecenie Synchronizuj z menu Narzędzia projektu . (Można też zaznaczyć i zsynchronizować projekt
w programie Bridge). Po zakończeniu synchronizacji, pliki zostaną dodane do projektu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 139
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Edytowanie i synchronizowanie plików offline” na stronie 159
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Informacje o projektach Version Cue” na stronie 123

Aby skopiować lub przenieść pliki między projektami albo z projektu do folderu na
pulpicie
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby skopiować pliki między projektami, uruchomić program Bridge i przejść do folderu projektu, który zawiera
pliki do skopiowania. Wybrać polecenie Plik > Nowe okno, aby otworzyć nowe okno Bridge. Następnie przejść
do folderu projektu, do którego pliki mają zostać dodane. Przeciągnąć pliki z pierwszego folderu projektu do
folderu docelowego w drugim oknie Bridge.
• Aby skopiować plik z projektu do folderu na pulpicie, przeciągnąć go z folderu projektu w Bridge do folderu na
pulpicie.
Uwaga: Podczas kopiowania pliku między projektami lub z projektu do folderu na pulpicie, Version Cue kopiuje tylko
najnowszą wersję.
• Aby przenieść plik między projektami, należy skopiować go z jednego folderu projektu do innego, posługując się
programem Bridge, a następnie nieodwracalnie usunąć ten plik z pierwszego projektu. Instrukcje
nieodwracalnego odwracania plików można znaleźć w częściach “Aby usunąć pliki lub foldery z projektu” na
stronie 147 i “Aby nieodwracalnie usunąć plik lub folder” na stronie 148.
• Aby przenieść plik z projektu do folderu na pulpicie, należy przeciągnąć go z folderu projektu na pulpit,
posługując się programem Bridge, a następnie nieodwracalnie usunąć ten plik z projektu. Instrukcje
nieodwracalnego odwracania plików można znaleźć w częściach “Aby usunąć pliki lub foldery z projektu” na
stronie 147 i “Aby nieodwracalnie usunąć plik lub folder” na stronie 148.

Aby zapisać zmiany w pliku


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Edytując plik otwarty z projektu Version Cue, można użyć polecenia Plik > Zapisz, aby zapisać zmiany w kopii
roboczej na własnym komputerze, ale nie tworzyć jeszcze jego nowej wersji. Dopóki nie zapisze się nowej wersji we
współużytkowanej przestrzeni roboczej Version Cue, wprowadzone zmiany nie będą dostępne dla innych
użytkowników. Można także zamknąć plik po zapisaniu zmian, a później otworzyć go i zapisać wersję.
❖ Aby zapisać zmiany w kopii roboczej, wybrać polecenie Plik > Zapisz.

Aby umieścić w dokumencie plik z projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 140
Podręcznik użytkownika

Pracując nad projektem Version Cue w programie Photoshop, Illustrator, InCopy lub InDesign, można dodawać
pliki do dokumentu tak jak zwykle — posługując się poleceniem Umieść. Paleta Łącza (w programach Illustrator,
InCopy i InDesign) wyświetla dodatkowe informacje o umieszczonych plikach, pochodzących z projektów Version
Cue. Paleta ta podaje, czy przyłączony plik jest edytowany, kto go edytuje, czy plik ten wchodzi w skład grupy
wariantów, a jeśli tak, to czy jest wariantem podstawowym (preferowanym). Za pomocą palety Łącza można również
sprawdzić, czy przyłączony plik wymaga uaktualnienia do nowszej wersji z przestrzeni roboczej Version Cue.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Umieść.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
4 Dwukrotnie kliknąć projekt zawierający plik, który ma zostać umieszczony.
5 Zaznaczyć ten plik i nacisnąć przycisk Umieść.
Pełne informacje o umieszczaniu plików w dokumentach Adobe Creative Suite można znaleźć w systemie pomocy
do poszczególnych aplikacji tego pakietu.
Uwaga: Gdy użytkownik umieści plik z projektu Version Cue, kopia tego pliku zapisywana jest we właściwym dla tego
użytkownika folderze Moje dokumenty/Version Cue (Windows) lub Dokumenty/Version Cue (Mac OS). Jest to folder
zawierający kopie robocze dla danego projektu. Dlatego też można edytować ten plik offline, gdy nie jest połączony z
przestrzenią roboczą Version Cue.

Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Informacje o wariantach Version Cue” na stronie 154

Aby umieścić w dokumencie plik niezarządzany przez Version Cue


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Otworzywszy dokument w programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop, przejść do pliku, który ma
zostać umieszczony.
2 Zaznaczyć plik i nacisnąć przycisk Umieść (Illustrator) lub Otwórz.
Pełne informacje o umieszczaniu plików w dokumentach Adobe Creative Suite można znaleźć w systemie pomocy
do poszczególnych aplikacji tego pakietu.
Zasoby należy zawsze dodawać do projektu Version Cue przed umieszczeniem ich w pliku zarządzanym przez to
środowisko. Nie zaleca się umieszczania plików niezarządzanych przez Version Cue w dokumentach, które są
zarządzane przez to środowisko, ponieważ system Version Cue nie będzie mógł monitorować wersji, wariantów ani
statusu takiego umieszczonego zasobu.

Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza


Jeżeli środowisko Version Cue jest włączone w programie Illustrator, InCopy lub InDesign, paleta Łącza podaje, kto
edytuje plik przyłączony z projektu Version Cue. Przedstawia także wersje i warianty przyłączonego pliku, co
umożliwia promowanie wcześniejszej wersji i korzystanie z niej, uaktualnianie dokumentu wariantami
przyłączonego pliku, a nawet tworzenie wersji przyłączonych plików, które pochodzą za aplikacji innych niż Adobe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 141
Podręcznik użytkownika

Paleta Łącza, wraz z kolumną Status pliku, funkcjonuje w taki sam sposób w odniesieniu do plików z projektu
Version Cue, jak i do plików, które nie podlegają zarządzaniu przez Version Cue. Na przykład, jeżeli w przestrzeni
roboczej Version Cue znajduje się nowsza wersja przyłączonego pliku, to paleta wyświetli ikonę grafiki
zmodyfikowanej . Jeżeli danego pliku brakuje, to pojawia się ikona grafiki brakującej . Aby uaktualnić plik
przyłączony z projektu Version Cue, stosuje się takie same procedury, jak w przypadku plików niezarządzanych
przez Version Cue.
Kolumna Status edycji Version Cue na palecie Łącza jest pusta, jeżeli przyłączony plik jest dostępny, lub wyświetla
ikonę stanu.
Więcej informacji o posługiwaniu się paletą Łącza i o plikach umieszczonych można znaleźć w systemach pomocy
do programów Illustrator, InCopy i InDesign.

Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142

Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Gdy w programach Illustrator, InCopy lub InDesign włączone jest środowisko Version Cue, to na palecie Łącza
można wyświetlać wersje i warianty umieszczonych plików.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby wyświetlić wersje umieszczonego pliku, wybrać polecenie Wersje z menu palety Łącza.
• Aby wyświetlić warianty umieszczonego pliku, wybrać polecenie Warianty z menu palety Łącza.

Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142

Aby zastąpić umieszczony plik wariantem


1 Zaznaczyć plik na palecie Łącza w programie Illustrator, InCopy lub InDesign.
2 Wybrać polecenie Warianty z menu palety Łącza.
3 Wybrać wariant i nacisnąć przycisk Połącz ponownie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 142
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142

Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji


1 Zaznaczyć plik na palecie Łącza w programie Illustrator, InCopy lub InDesign.
2 Nacisnąć przycisk Edytuj oryginał i zmodyfikować plik w aplikacji, z której pochodzi.
3 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako i zaznaczyć opcję Zapisz jako wariant (jeżeli plik jest zapisywany w jego
oryginalnym folderze, należy również zmienić nazwę pliku).
4 Zamknąć plik.
5 Zaznaczyć umieszczony plik na palecie Łącza w programie Illustrator, InCopy lub InDesign.
6 Wybrać polecenie Warianty z menu palety Łącza.
7 Zaznaczyć wariant utworzony w kroku 3 i nacisnąć przycisk Połącz ponownie.

Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142

Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją


1 Zaznaczyć plik na palecie Łącza w programie Illustrator, InCopy lub InDesign.
2 Wybrać polecenie Wersje z menu palety Łącza.
3 Zaznaczyć wersję i nacisnąć przycisk Promuj do wersji bieżącej. Można też wprowadzić komentarz do wersji.
Następnie nacisnąć przycisk Zapisz.

Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142

Aby wyszukać pliki w projekcie


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 143
Podręcznik użytkownika

Podczas wprowadzania zmian przez użytkowników, do plików projektu Version Cue automatycznie dodawane są
metadane Ponadto można ręcznie dodać do plików inne uwagi, posługując się oknem dialogowym Informacje pliku
w aplikacjach Adobe Creative Suite. Podając takie informacje, jak tytuły, autorzy, dane o prawach autorskich, słowa
kluczowe, daty i położenie, można szybko odnaleźć pliki w projekcie Version Cue. Funkcja wyszukiwania
przeszukuje istniejące pliki, a także pliki usunięte z projektów. Informacje na temat wyszukiwania w programie
Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego programu. Pliki z projektów Version Cue można również
wyszukiwać w programie Bridge, zarówno według komentarzy do wersji, jak i poprzednich wersji.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe, jeżeli przycisk ten jest dostępny. (Jeżeli natomiast widoczny jest przycisk
Użyj okna systemu, to znaczy, że użytkownik już korzysta z okna Adobe).
3 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
4 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
5 Dwukrotnie kliknąć projekt, który ma zostać przeszukany.
6 Nacisnąć przycisk Przeszukiwanie projektu .
7 Wprowadzić informacje w pole Przeszukiwanie projektu.
Jeżeli otworzy się starą wersję plików znalezionych w wyniku wyszukiwania, przed nazwą pliku pojawi się
przedrostek Wersja <X> -.
Uwaga: Zaleca się traktowanie starszych wersji otwartych w wyniku wyszukiwania jako plików przeznaczonych
wyłącznie do przeglądania. Chociaż starszą wersję można edytować w aplikacji, z której pochodzi, takie postępowanie
jest zalecane tylko wtedy, gdy wersja ta ma stać się odrębnym zasobem albo wariantem. Aby edytować wcześniejszą
wersję, należy najpierw promować ją do bieżącej, a następnie wprowadzić zmiany.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Statusy plików w Version Cue” na stronie 133
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94
“Wyświetlanie i porównywanie wersji” na stronie 151
“Aby wyświetlić wcześniejszą wersję w aplikacji, z której pochodzi” na stronie 153

Odłączanie się od projektów


Odłączanie się od projektów
Odłączenie się od projektu powoduje usunięcie kopii roboczych plików na komputerze lokalnym, natomiast
pozostawia nienaruszone kopie wzorcowe w przestrzeni roboczej Version Cue. Odłączenie usuwa także skróty do
projektu z programu Bridge i okna dialogowego Adobe. Użytkownicy mogą odłączyć się od projektu, aby zwolnić
miejsce na swoim dysku twardym. Odłączyć się trzeba również wtedy, gdy inny uczestnik grupy roboczej usunie
projekt z przestrzeni Version Cue (usunięcie projektu nie spowoduje usunięcia kopii roboczych na komputerze
lokalnym użytkownika).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 144
Podręcznik użytkownika

Jeżeli tylko zapisano wersję tych kopii roboczych, to można odłączyć się od projektu bez obawy o ich utratę. Gdy
użytkownik ponownie otworzy później projekt, utworzone zostaną nowe kopie robocze z bieżących wersji
otwieranych plików. Jeżeli użytkownik ma kopie robocze o statusie "Używany przeze mnie", to nie może się odłączyć
od projektu, dopóki nie zapisze wersji tych plików.
Po odłączeniu się od projektu usuwane są tylko kopie robocze i skróty na komputerze lokalnym. Pozostawienie
nienaruszonych plików projektu umożliwia wszystkim dalsze korzystanie z plików wzorcowych. Gdy usuwa się
projekt, usuwane są wszystkie kopie robocze i skróty na komputerze lokalnym oraz kopie wzorcowe plików i
folderów w przestrzeni roboczej Version Cue. Jednak kopie robocze i skróty na komputerach współpracowników lub
na innych komputerach, na których użytkownik korzystał w przeszłości z projektu, nie są usuwane. Aby całkowicie
usunąć te kopie robocze i skróty na innych komputerach, trzeba zaznaczyć skrót lub folder projektu i odłączyć się
(niezależnie od tego, że projekt został już usunięty).
Od projektu Version Cue można się odłączyć za pomocą programu Bridge, Photoshop CS2, InCopy CS2, Illustrator
CS2 lub InDesign CS2. Program GoLive CS2 wykorzystuje inną metodę usuwania kopii roboczych plików serwisu.
Nie można się odłączać za pomocą programu Acrobat 7.

Zobacz także
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
“Aby odłączyć się od projektu w Bridge” na stronie 144
“Aby odłączyć się od projektu” na stronie 144
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Aby odłączyć się od projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Odłączenie od projektu powoduje usunięcie plików z komputera lokalnego. Nie usuwa jednak projektu z nadrzędnej
przestrzeni roboczej Version Cue. Nie można się odłączać za pomocą programu Acrobat 7.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Otworzyć przestrzeń roboczą Version Cue i zaznaczyć projekt, od którego użytkownik chce się odłączyć.
4 Wybrać polecenie Odłącz z menu Narzędzia projektu.
Uwaga: Aby się odłączyć, można wybrać dowolną ikonę lub skrót do projektu.

Aby odłączyć się od projektu w Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Odłączenie od projektu powoduje usunięcie kopii roboczych plików projektu z komputera lokalnego. Nie usuwa
jednak projektu z nadrzędnej przestrzeni roboczej Version Cue.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 145
Podręcznik użytkownika

1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.


2 Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze i przejść do projektu, od którego użytkownik chce się odłączyć.
3 Kliknąć projekt prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS), a następnie
wybrać z menu polecenie Odłącz.
Uwaga: Aby się odłączyć, można wybrać dowolną ikonę lub skrót do projektu.

Usuwanie plików, folderów i projektów


Usuwanie plików i folderów
Usunięcie pliku lub folderu z Version Cue to proces dwufazowy, co chroni przed przypadkowym usunięciem.
Pierwszy etap polega na usunięciu pliku lub folderu i nadaniu mu statusu "Usunięty". Usunięcie pliku lub folderu
ukrywa go w widoku normalnym, ale nie powoduje skasowania. Drugi etap polega na nieodwracalnym usunięciu i
wymazaniu pliku lub folderu wraz z jego wcześniejszymi wersjami.
Usunięcie folderu powoduje ukrycie i nadanie statusu "Usunięty" nie tylko dla tego folderu, ale też dla wszystkich
znajdujących się w nim plików i podfolderów. Nieodwracalne usunięcie folderu powoduje wymazanie całej jego
zawartości.
Pliki i foldery może usuwać każdy użytkownik o odpowiednich uprawnieniach, pod warunkiem, że nie mają one
statusu "Używany". Jeżeli podczas pracy w grupie roboczej trzeba usunąć plik, który edytuje inny użytkownik, to
można zresetować blokadę tego pliku za pomocą narzędzia Version Cue Administration.
Usunięte pliki i foldery, które otrzymały status "Usunięty", można odzyskać. Odzyskanie powoduje, że Version Cue
ponownie podejmuje zarządzanie plikiem. Version Cue będzie wyświetlać odzyskane i foldery pliki w poprzednim
położeniu w hierarchii folderów projektu. Usunięte pliki i foldery zachowują bowiem powiązania obowiązujące w
ramach projektu, dopóki nie zostaną bezpowrotnie skasowane.
W programach Bridge, InCopy i aplikacjach Adobe Creative Suite można wyświetlać ukryte i usunięte pliki lub
foldery oraz uwzględniać je w wynikach wyszukiwania. Ponadto środowisko Version Cue udostępnia widok Kosz
projektu, w którym można obejrzeć wszystkie usunięte pliki projektu. Kosz projektu umożliwia wyświetlanie i
obsługę wszystkich usuniętych plików bez potrzeby poruszania się po hierarchii folderów projektu.
Pojedyncze pliki lub foldery można usuwać za pomocą programu Bridge, InCopy lub dowolnej aplikacji Adobe
Creative Suite.

Zobacz także
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Aby usunąć projekt w programie Bridge” na stronie 146
“Aby odłączyć się od projektu w Bridge” na stronie 144
“Aby usunąć projekt Version Cue za pomocą narzędzia Version Cue Administration” na stronie 171
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 146
Podręcznik użytkownika

Usuwanie projektów
Usunięcie projektu ze środowiska Version Cue powoduje nieodwracalne skasowanie wszystkich plików wzorcowych
(łącznie z ich wersjami i wariantami) oraz folderów z przestrzeni Version Cue. Jest to proces jednoetapowy
(wymagający potwierdzenia). Usunięcie projektu powoduje automatyczne usunięcie kopii roboczych plików na
komputerze lokalnym. Usuwane są również wszystkie skróty do tego projektu. Jednak kopie robocze plików
utworzone na komputerach innych użytkowników nie są usuwane, dopóki użytkownicy ci nie odłączą się od
usuniętego projektu. Usuniętych projektów nie można odzyskiwać bezpośrednio w Version Cue. Nie można również
usunąć projektu, jeżeli ktoś pracuje nad plikiem o statusie "Używany". Za pomocą programu Bridge, InCopy lub
dowolnej aplikacji Creative Suite można usunąć cały projekt Version Cue. Użytkownicy o odpowiednich
uprawnieniach mogą usuwać projekty także za pomocą narzędzia Version Cue Administration.

Aby usunąć projekt


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat usuwania projektu za pomocą programu Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Dwukrotnie kliknąć przestrzeń roboczą Version Cue zawierającą projekt. Zaznaczyć projekt.
• Kliknąć skrót do projektu.
4 Wybrać polecenie Usuń z menu Narzędzia projektu .
5 W oknie dialogowym potwierdzenia nacisnąć przycisk OK.
Projekty można również usuwać za pomocą narzędzia Version Cue Administration.

Zobacz także
“Aby usunąć projekt Version Cue za pomocą narzędzia Version Cue Administration” na stronie 171
“Aby odłączyć się od projektu” na stronie 144
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119

Aby usunąć projekt w programie Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze.
3 Kliknąć projekt lub skrót do niego prawym przyciskiem myszy, a następnie wybrać z menu polecenie Usuń
projekt.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 147
Podręcznik użytkownika

4 Nacisnąć przycisk OK, aby potwierdzić usunięcie.


Aby usunąć kopie robocze plików usuniętego projektu, należy odłączyć się od tego projektu.

Zobacz także
“Aby odłączyć się od projektu w Bridge” na stronie 144
“Aby usunąć projekt” na stronie 146

Aby usunąć pliki lub foldery z projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Plik lub folder usunięty z projektu można wymazać nieodwracalnie albo odzyskać go wraz z oryginalnymi danymi,
w tym również wersjami plików i powiązanymi informacjami. Informacje na temat usuwania plików lub folderów
za pomocą programu Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
4 Dwukrotnie kliknąć projekt zawierający plik lub folder, który ma zostać usunięty.
5 Zaznaczyć plik lub folder przeznaczony do usunięcia.
6 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Usuń z menu Narzędzia projektu .
• Przeciągnąć plik do Kosza projektu .
Uwaga: Jeżeli w menu Narzędzia projektu nie wybrano opcji Pokaż usunięte pliki, to plik ten zostanie ukryty. Natomiast
jeżeli opcja Pokaż usunięte pliki jest włączona, to plik ten pozostanie widoczny ze statusem "Usunięty".

Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126

Aby usunąć pliki z projektu za pomocą programu Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Plik usunięty z projektu można wymazać nieodwracalnie albo odzyskać go wraz z oryginalnymi danymi, w tym
również wersjami plików i powiązanymi informacjami.
1 W programie Bridge kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione, a następnie dwukrotnie kliknąć Przestrzenie
robocze.
2 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
3 Dwukrotnie kliknąć projekt zawierający plik, który ma zostać usunięty.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 148
Podręcznik użytkownika

4 Zaznaczyć plik i kliknąć ikonę Usuń na pasku narzędzi.


Uwaga: Jeżeli w menu Widok projektu nie wybrano opcji Pokaż usunięte pliki, to plik ten zostanie ukryty. Natomiast
jeżeli opcja Pokaż usunięte pliki jest włączona, to plik ten pozostanie widoczny ze statusem "Usunięty".

Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126

Aby odzyskać plik lub folder usunięty z projektu


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat odzyskiwania plików lub folderów w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy
do tego programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
4 Dwukrotnie kliknąć projekt zawierający plik lub folder, który ma zostać odzyskany. Wykonać jedną z
następujących czynności:
• Kliknąć Kosz projektu na panelu Ulubione, zaznaczyć plik, który ma zostać odzyskany i wybrać polecenie
Odtwórz z menu Narzędzia projektu .
• Wybrać polecenie Pokaż usunięte pozycje z menu Narzędzia projektu (nazwy usuniętych plików lub folderów są
wyświetlane na szaro). Zaznaczyć plik lub folder, który ma zostać odzyskany, a następnie wybrać polecenie
Odtwórz z menu Narzędzia projektu.
5 Wybrać polecenie Odśwież z menu Narzędzia projektu, aby uaktualnić okno dialogowe.
Plik lub folder zostanie odtworzony w tym samym miejscu w projekcie Version Cue, które poprzednio zajmował.
Uwaga: Aby odtworzyć plik z usuniętego uprzednio folderu należy najpierw odtworzyć ten folder. Spowoduje to
przywrócenie folderu z całą jego zawartością.

Aby nieodwracalnie usunąć plik lub folder


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Pliki i foldery o statusie Usunięty można nieodwracalnie usunąć i wymazać. Informacje na temat nieodwracalnego
usuwania pliku lub folderu za pomocą programu Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Otworzyć przestrzeń roboczą Version Cue oraz projekt, który zawiera plik lub folder przeznaczony do trwałego
usunięcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 149
Podręcznik użytkownika

4 Wybrać polecenie Pokaż usunięte pozycje z menu Narzędzia projektu.


5 Zaznaczyć plik lub folder, który ma zostać nieodwracalnie usunięty, a następnie wybrać polecenie Usuń trwale z
menu Narzędzia projektu.
6 Kliknąć na OK.

Aby nieodwracalnie usunąć plik za pomocą programu Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Pliki o statusie Usunięty można nieodwracalnie usunąć i wymazać.
1 Uruchomić program Bridge. Na panelu Ulubione kliknąć Version Cue.
2 Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze, a następnie dwukrotnie kliknąć projekt, który zawiera plik
przeznaczony do trwałego usunięcia.
3 Kliknąć plik prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a następnie
wybrać z menu polecenie Usuń trwale.
4 Nacisnąć przycisk OK, aby potwierdzić usunięcie.

Wersje w środowisku Version Cue


Informacje o wersjach w środowisku Version Cue
Wersje stanowią wygodną metodę zachowywania prac wykonanych na kolejnych etapach. W dowolnym momencie
projektowania można zapisać wersję pliku, którą środowisko Version Cue zachowuje i monitoruje. Każda wersja to
"zdjęcie" pliku. Dzięki wersjom można przedstawiać członkom zespołu lub klientowi nowe pomysły lub modyfikacje
przed wyborem wersji ostatecznej albo cofać niekorzystne zmiany.
Version Cue zapewnia, że użytkownicy nie będą nadpisywać zmian i niszczyć wzajemnie swojej pracy. Przy takiej
ochronie wielu użytkowników może jednocześnie pracować nad tym samym plikiem. Jeżeli nad plikiem pracuje
więcej niż jeden użytkownik, to po zapisaniu przez jednego z nich nowej wersji wszyscy użytkownicy otrzymują
ostrzeżenie. Każdy użytkownik może wtedy uaktualnić plik i pracować z jego najnowszą wersją.
Uwaga: Dwaj użytkownicy nie mogą jednocześnie edytować tego samego pliku w InCopy.
Nie trzeba zapisywać wersji za każdym razem, gdy użytkownik chce zachować wprowadzone zmiany. Polecenie Plik
> Zapisz funkcjonuje w taki sam sposób w odniesieniu do plików z projektu Version Cue, jak i do plików, które nie
podlegają zarządzaniu przez Version Cue. Wersję trzeba zapisać tylko wtedy, gdy chce się utworzyć "zdjęcie" pliku.
Na przykład, jeżeli zmieni się kolor tła lub tekst w układzie, a następnie zapisze wersję, to można wrócić do
wcześniejszej wersji, nie uszkadzając pliku. Zamiast wybierać polecenie Plik > Zapisz jako w celu zapisania nowej
kopii układu, zapisuje się wersję, która umożliwia monitorowanie zmian na bieżąco.
Jeżeli użytkownik postanowi kontynuować pracę z wcześniejszą wersją, a nie z bieżącą, to można promować tę
poprzednią wersję do bieżącej (zamiast otwierać ją bezpośrednio). W tej procedurze poprzednia wersja pozostaje
nienaruszona, można więc powrócić do niej w przyszłości. Jeżeli wcześniejsza wersja ma być dostępna do użytku w
projekcie tak jak bieżąca, to można zapisać ją jako odrębny zasób. Wówczas można umieścić taką wcześniejszą wersję
w grupie wariantów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 150
Podręcznik użytkownika

Wcześniejsze wersje można wyświetlać w aplikacjach, w których powstały. Gdy starsze wersje plików nie są już
potrzebne, można usunąć je pojedynczo lub wsadowo.

Zobacz także
“Wyświetlanie i porównywanie wersji” na stronie 151
“Aby zapisać wersję pliku z aplikacji innej niż Adobe” na stronie 150
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Aby zapisać wersję


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Aby zapisać nową wersję pliku, należy wybrać polecenie Zapisz wersję. Polecenie to zapisuje wprowadzone zmiany
w przestrzeni roboczej Version Cue. Wersje pliku można potem porównywać dzięki miniaturkom, a także
wyświetlać, usuwać lub promować. Służy do tego polecenie Wersje.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Illustrator, InCopy, InDesign, Photoshop lub Acrobat 7 wybrać polecenie Plik > Zapisz wersję.
• W programie Bridge wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Zapisz wersję.
2 W oknie dialogowym Zapisz wersję wpisać komentarze do tej wersji.
3 Kliknąć na Zapisz.

Aby zapisać wersję pliku z aplikacji innej niż Adobe


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Program Bridge otwiera pliki w aplikacji, z której pochodzą, co umożliwia wprowadzanie w nich zmian. Wersje
plików pochodzących z aplikacji innych niż oprogramowanie Adobe można zapisywać tylko wtedy, gdy: (1) pliki te
należą do projektu Version Cue, (2) pliki te zostały otwarte za pomocą programu Bridge. Po utworzeniu wersji
zgodnie z tą procedurą można otwierać je za pomocą okna dialogowego Wersje w aplikacjach Adobe Creative Suite,
w programie InCopy oraz w widoku wersji w programie Bridge.
1 Uruchomić program Bridge.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione, a następnie odszukać projekt zawierający plik, który ma zostać
zapisany jako wersja.
3 Dwukrotnie kliknąć plik, aby go otworzyć.
4 Gdy plik otworzy się w jego rodzimej aplikacji, wprowadzić zmiany, a następnie zapisać i zamknąć plik.
5 W programie Bridge wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Zapisz wersję.
6 W oknie dialogowym Zapisz wersję wpisać komentarze do tej wersji. Następnie nacisnąć przycisk Dalej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 151
Podręcznik użytkownika

Uwaga: W programach InDesign, InCopy i Illustrator można zapisywać wersje nieosadzonych plików graficznych i
tekstowych, posługując się poleceniem Edytuj oryginał, dostępnym z palety Łącza. Po zmodyfikowaniu pliku należy
zapisać go w jego rodzimej aplikacji. Następnie zaznaczyć ten plik na palecie Łącza i wybrać polecenie Zapisz wersję
łącza, aby zapisać wersję w projekcie Version Cue. Więcej informacji można znaleźć w systemach pomocy do
programów Illustrator, InCopy i InDesign.

Wyświetlanie i porównywanie wersji


Wersje są zawsze dostępne, więc można je wyświetlać i porównywać. Każda wersja jest traktowana jako osobny plik,
który można otworzyć za pomocą okna dialogowego Wersje, dostępnego we wszystkich aplikacjach Creative Suite
oraz w programie InCopy. Okno dialogowe Wersje wyświetla miniaturki wszystkich wersji pliku oraz daty i
komentarze do każdej wersji, a także identyfikator użytkownika, który utworzył daną wersję. Każda wersja
otrzymuje kolejny numer. W dowolnym momencie można wyświetlać dowolną wersję. Wersję można również
promować, czyli utworzyć wersję bieżącą ze starszej wersji. Jeżeli wersje są już niepotrzebne albo trzeba zwolnić
miejsce na dysku, to można je usunąć. Usunięcie starszych wersji nie powoduje zmiany numerów pozostałych wersji.
W widoku wersji i wariantów w programie Bridge można wyświetlić wersje wszystkich plików w projekcie. Widok
ten przydaje się przy porównywaniu wersji, ponieważ wszystkie są dostępne w jednym miejscu, w którym można je
oglądać i promować. Nie trzeba przeglądać dysku twardego w poszukiwaniu zapisanych plików. Aby porównać
szczegóły wersji, można wyświetlić każdą z nich w aplikacji, z której pochodzi.
Funkcja komentarzy w Version Cue umożliwia prowadzenie opisowej historii plików. Za każdym razem, gdy
użytkownik zapisuje lub promuje wersję, może opisać wprowadzone przez siebie zmiany. Taka historia ułatwia
monitorowanie zmian wprowadzonych na różnych etapach. Komentarze do wersji można również przeszukiwać.
Wyszukując konkretne słowo można więc szybko odnaleźć potrzebną wersję.

Wyświetlanie wersji w programie Bridge

Zobacz także
“Wyświetlanie miniaturek plików i folderów w programie Bridge” na stronie 88
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 152
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić wersje


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Po otwarciu pliku z przestrzeni roboczej Version Cue można szybko dotrzeć do poprzedniej wersji tego pliku, jego
miniaturek, komentarzy do wersji oraz dat wersji. Służy do tego okno dialogowe Wersje.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue. Dwukrotnie kliknąć projekt, aby go otworzyć.
4 Kliknąć nazwę pliku, którego wersje mają zostać wyświetlone.
5 Wybrać polecenie Wersje z menu Narzędzia projektu .
6 W oknie dialogowym Wersje wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby utworzyć nową wersję pliku ze starej, zaznaczyć tę wersję i nacisnąć przycisk Promuj do wersji bieżącej.
• Aby otworzyć wcześniejszą wersję w jej własnym oknie i wyświetlić tylko szczegóły, albo aby utworzyć z
wcześniejszej wersji odrębny zasób, nacisnąć przycisk Wyświetl wersję. Na pasku tytułu pliku pojawia się numer
wersji, przypominając, że pliku tego nie należy edytować.
• Aby usunąć wersję, zaznaczyć ją i nacisnąć przycisk Usuń.
Jeżeli w programie Acrobat 7 otwarto plik PDF zarządzany przez Version Cue, to można wyświetlić okno dialogowe
Wersje, wybierając polecenie Plik > Wersje.
Wersje pliku można wyświetlić, gdy jest on otwarty w jednej z aplikacji Adobe Creative Suite: Wybrać polecenie
Wersje z menu stanu na dole okna pliku.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Informacje o wersjach w środowisku Version Cue” na stronie 149

Aby wyświetlić wersje w programie Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Program Bridge udostępnia widok Wersje i warianty, który pokazuje wersje wszystkich plików w projekcie.
1 Uruchomić program Bridge i wybrać opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Wybrać polecenie Widok > Wersje i warianty lub kliknąć ikonę widoku wersji i wariantów (w prawym dolnym
rogu).
3 Nacisnąć przycisk Widok wersji w prawym górnym rogu okna.
4 Dwukrotnie kliknąć projekt, aby wyświetlić pliki.
Poprzednie wersje pliku można oglądać także w innych widokach Bridge. Należy w tym celu kliknąć dowolny plik
prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) i wybrać polecenie Wersje.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 153
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić wcześniejszą wersję w aplikacji, z której pochodzi


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• W oknie dialogowym Wersje kliknąć wersję, która ma zostać otwarta. Nacisnąć przycisk Wyświetl.
Uwaga: Na pasku tytułu pliku pojawia się numer wersji, przypominając, że nie jest to wersja bieżąca i że pliku tego nie
należy edytować. Plik ma status "Nigdy nie zapisywany", gdyż poprzednia wersja jest tylko "zdjęciem" pliku na
wcześniejszym etapie.
• W programie Bridge włączyć widok wersji i wariantów, nacisnąć przycisk Widok wersji w prawym górnym rogu
okna, kliknąć wersję prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Wersje.
Version Cue otwiera wcześniejszą wersję w osobnym oknie. Taką wersję można edytować i zapisać ją jako nowy
zasób lub wariant. Modyfikacje wprowadzone we wcześniejszej wersji nie pojawią się w wersji bieżącej, chyba że
użytkownik promuje tę wcześniejszą wersję.

Zobacz także
“Aby wyświetlić wersje w programie Bridge” na stronie 152

Aby promować wersję


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Promowanie poprzedniej wersji automatycznie zapisuje kopię tej wcześniejszej wersji jako wersję bieżącą. W nowej
wersji bieżącej nie pojawią się zmiany, które zostały wprowadzone w okresie między jej utworzeniem a jej
promowaniem.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Otworzyć okno dialogowe Wersje. Zaznaczyć wersję, która ma zostać promowana i nacisnąć przycisk Promuj do
wersji bieżącej.
• W programie Bridge włączyć widok wersji i wariantów, nacisnąć przycisk Widok wersji w prawym górnym rogu
okna, kliknąć wersję prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Promuj do wersji bieżącej. Jeżeli istnieje kopia robocza pliku, to status pliku
zmieni się na "Kopia nieaktualna", dopóki plik ten nie zostanie otwarty lub użytkownik nie przeprowadzi
synchronizacji.
2 Wpisać komentarz do wersji w oknie dialogowym Zapisz wersję. Następnie nacisnąć przycisk Dalej, aby
zakończyć promowanie.

Aby powrócić do ostatniej wersji za pomocą programu Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
❖ W programie Bridge wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Przywróć do ostatniej wersji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 154
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby usunąć wersje plików z projektu” na stronie 173
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170

Aby usunąć wersję


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• W oknie dialogowym Wersje kliknąć wersję, która ma zostać usunięta. Nacisnąć przycisk Usuń. Aby usunąć wiele
wersji, kliknąć je przytrzymując klawisz Shift (Windows) lub Control (Mac OS), a następnie nacisnąć przycisk
Usuń. Na wezwanie programu potwierdzić usunięcie.
• W programie Bridge włączyć widok wersji i wariantów, nacisnąć przycisk Widok wersji w prawym górnym rogu
okna, kliknąć wersję prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Usuń.
Należy zauważyć, że numery pozostałych wersji nie zostaną zmienione.
Użytkownicy o odpowiednich uprawnieniach mogą usuwać naraz wiele poprzednich kopii wszystkich plików
projektu za pomocą narzędzia Version Cue Administration. W tej metodzie można określać wersje, które mają
zostać zachowane, według ich daty lub liczby wersji.

Zobacz także
“Aby usunąć wersje plików z projektu” na stronie 173
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170
“Informacje o narzędziu Version Cue Administration” na stronie 162

Warianty Version Cue


Informacje o wariantach Version Cue
Version Cue ułatwia zarządzanie różnymi koncepcjami projektowymi za pomocą wariantów. Mogą to być np. różne
wariacje projektu oparte na wcześniejszych wersjach albo pliki utworzone z zupełnie innych fotografii i
przeznaczone do innego wydania publikacji.
Warianty mają kilka zastosowań: Jeżeli w pliku wprowadzi się ogromne zmiany, to czasem lepiej jest zapisać go jako
wariant, a nie jako wersję. Dzięki temu oryginalny plik pozostanie nienaruszony, a jednocześnie można swobodnie
kontynuować nowo obrany kierunek projektu. Można także utworzyć warianty grafiki, która będzie używana w
różnych środkach przekazu — na przykład, wariant o dużej rozdzielczości do druku oraz wariant o małej
rozdzielczości na stronę WWW. Warianty można także tworzyć z plików zupełnie różnych od siebie. Załóżmy na
przykład, że projektujemy artykuł o hodowli owoców. W wydaniu dla stanu Kalifornia można wtedy użyć fotografii
pomarańczy. W wydaniu dla Florydy może pojawić się banan, a w wydaniu dla Waszyngtonu — jabłko. Każdą z tych
fotografii można zapisać jako wariant.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 155
Podręcznik użytkownika

Warianty można otwierać z programu Bridge lub bezpośrednio z palety Łącza w programach InCopy, InDesign lub
Adobe Illustrator. Ułatwia to prezentowanie klientom i dyrekcji całego szeregu różnych pomysłów. Version Cue
chroni warianty w taki sam sposób, jak inne wersje. Po zapisaniu wariantu pojawia się on jako odrębny plik w
projekcie. Jednak Version Cue utrzymuje powiązanie między oryginalnym plikiem a tworzonymi przez użytkownika
wariantami.
Version Cue utrzymuje powiązania między wariantami, tworząc grupy wariantów, które można wyświetlać razem w
oknie dialogowym Warianty. Pliki można również łączyć w grupy wariantów ręcznie, wybierając polecenie Utwórz
warianty. Aby utworzyć warianty z plików w różnych folderach, należy przeciągnąć je z okna do okna w programie
Bridge. W ten sposób można także dodać do grupy pliki z dodatkowych folderów. Grupa wariantów może więc
zawierać wiele plików z wielu różnych folderów. Jeden z wariantów można wyznaczyć jako wariant podstawowy,
czyli preferowany w jego grupie. Wariant podstawowy jest wyróżniany przez specjalną ikonę stanu, a jego nazwa w
widoku wariantów jest pisana czcionką pogrubioną. W oknie dialogowym Warianty w aplikacjach Adobe Creative
Suite oraz w InCopy (na palecie Łącza lub w oknie dialogowym Otwórz) wariant podstawowy znajduje się na
początku listy.
Za pomocą programu Bridge lub okna dialogowego Warianty w aplikacjach Adobe Creative Suite oraz w InCopy
można zmieniać wariant podstawowy oraz usuwać warianty z grupy.
Uwaga: Można utworzyć wiele grup wariantów, jednak dany plik może wchodzić w skład tylko jednej z nich. Warianty
muszą się ponadto znajdować w obrębie pojedynczego projektu. W programie Acrobat 7 warianty nie są dostępne.

Oglądanie wariantów w programie Bridge

Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117

Aby zapisać wariant


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Jeżeli użytkownik ma otwarty plik i chce wyznaczyć bieżące zmiany jako wariant w stosunku do wcześniejszych
wersji, należy użyć polecenia Zapisz jako.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 156
Podręcznik użytkownika

2 W oknie dialogowym Zapisz jako zaznaczyć opcję Zapisz wariant. Znajduje się ona na dole okna dialogowego.
3 Nacisnąć przycisk Zapisz i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zachować taką samą nazwę pliku, warianty należy zapisać w innym folderze.
• Aby zapisać wariant w tym samym folderze, należy zmienić nazwę pliku.
Wariant jest zapisywany w pliku projektu.
Uwaga: Jeżeli nie zmieni się folderu ani nazwy pliku, to Version Cue zaproponuje utworzenie nowej wersji pliku (a nie
wariantu).

Aby wyświetlić warianty w programie Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Aby szybko sprawdzić, które pliki mają warianty, można posłużyć się widokiem Wersje i warianty, dostępnym w
programie Bridge. Ten widok zawiera miniaturki każdego wariantu, podaje liczbę wariantów oraz wskazuje wariant
podstawowy w danej grupie. Za pomocą tego widoku można dokonywać zmian w grupach wariantów.
1 Uruchomić program Bridge i wybrać opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Kliknąć ikonę widoku Wersje i warianty. Następnie kliknąć Widok wariantów na górze ekranu.
3 Dwukrotnie kliknąć projekt, aby wyświetlić warianty. Aby sprawdzić położenie wariantu, kliknąć wariant
prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a następnie wybrać z menu
polecenie Pokaż plik w przeglądarce.
Plik wchodzący w skład grupy wariantów otrzymuje ikonę Warianty , a jego status podaje, ile wariantów jest
powiązanych z tym plikiem oraz czy plik ten jest wariantem podstawowym .
Warianty pliku można oglądać także w innych widokach Bridge. Należy w tym celu kliknąć dowolny plik prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) i wybrać polecenie Warianty

Aby wyświetlić warianty


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Pliki z wariantami można rozpoznać w oknach dialogowych Otwórz, Umieść, Zapisz, Import i Eksport dzięki
kolumnie Wariant, która wyświetla liczbę wariantów. W programie Acrobat 7 warianty nie są dostępne.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Dwukrotnie kliknąć przestrzeń roboczą i projekt Version Cue, które zawierają warianty.
4 Kliknąć plik, którego warianty mają zostać wyświetlone.
5 Wybrać polecenie Warianty z menu Narzędzia projektu .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 157
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Warianty można wyświetlać także na palecie Łącza w programach Illustrator i InDesign oraz w menu stanu
na dole okna pliku, dostępnym po otwarciu dokumentu w aplikacjach Adobe Creative Suite. Aby wyświetlić warianty
na palecie Łącza, należy wybrać polecenie Warianty z menu tej palety. Aby wyświetlić warianty, gdy w aplikacji Adobe
Creative Suite otwarty jest plik, należy wybrać polecenie Warianty z menu na dole okna tego pliku.

Aby przekształcić wariant na podstawowy


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• W programie Bridge kliknąć ikonę Widok wersji i wariantów, a następnie kliknąć Widok wariantów na górze
ekranu. Kliknąć wariant prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Utwórz wariant podstawowy.
• W oknie dialogowym Warianty wybrać wariant i nacisnąć przycisk Utwórz wariant podstawowy. Nacisnąć
przycisk Gotowe, aby zamknąć okno dialogowe. (Informacje o uzyskiwaniu dostępu do okna dialogowego
Warianty można znaleźć w części see “Aby wyświetlić warianty” na stronie 156.)
• W oknie dialogowym Otwórz, Zapisz, Umieść, Import lub Eksport kliknąć plik z projektu Version Cue prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) i wybrać polecenie Utwórz wariant
podstawowy.

Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156

Aby usunąć wariant


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• W programie Bridge kliknąć ikonę Widok wersji i wariantów, a następnie kliknąć Widok wariantów na górze
ekranu. Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) na wariancie w
grupie po prawej stronie okna i wybrać polecenie Usuń z grupy wariantów.
• W oknie dialogowym Warianty wybrać wariant i nacisnąć przycisk Usuń. Nacisnąć przycisk Gotowe, aby
zamknąć okno dialogowe. (Informacje o uzyskiwaniu dostępu do okna dialogowego Warianty można znaleźć w
części see “Aby wyświetlić warianty” na stronie 156.)
• W oknie dialogowym Otwórz, Zapisz, Umieść, Import lub Eksport kliknąć plik z projektu Version Cue prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) i wybrać polecenie Usuń wariant.

Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156
ADOBE PHOTOSHOP CS2 158
Podręcznik użytkownika

Posługiwanie się poleceniem Utwórz warianty


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Za pomocą polecenia Utwórz warianty można wyznaczyć poszczególne pliki w grupie jako swoje warianty. Warianty
można tworzyć z plików pochodzących z różnych folderów.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Przejść do projektu zawierającego pliki, które mają stać się wariantami
3 Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS), aby zaznaczyć pliki,
które mają stać się wariantami. Aby wyświetlić pliki w więcej niż jednym folderze należy kliknąć trójkąt po lewej
stronie nazwy folderu.
4 Kliknąć jeden z zaznaczonych plików prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl
(Mac OS), a następnie wybrać z menu polecenie Utwórz warianty.
Uwaga: Chociaż za pomocą opisanych wcześniej trójkątów można wyświetlić pliki z różnych projektów, jako warianty
można wybierać tylko pliki wchodzące w skład tego samego projektu.

Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156

Aby utworzyć warianty w programie Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Tworząc warianty za pomocą programu Bridge, można wyznaczyć poszczególne pliki w grupie jako wzajemne
warianty. W programie Acrobat 7 warianty nie są dostępne.
❖ Aby utworzyć warianty w programie Bridge należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Jeżeli warianty mają zostać utworzone z plików znajdujących się w jednym folderze, przejść do projektu
zawierającego te pliki. Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS),
aby zaznaczyć pliki, które mają stać się wariantami. Wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Utwórz
warianty.
• Jeżeli warianty mają zostać utworzone z plików znajdujących się w różnych folderach, przejść do projektu
zawierającego te pliki i nacisnąć przycisk widoku wariantów w prawym górnym rogu okna programu Bridge.
(Jeżeli nie wyświetli się widok wariantów, należy kliknąć ikonę Wersje i warianty w dolnym prawym rogu okna.)
Wybrać polecenie Plik > Nowe okno i przejść do innego folderu w tym samym projekcie Version Cue. Kliknąć
prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS), aby zaznaczyć pliki, które mają
stać się wariantami. Następnie przeciągnąć je na prawą stronę większej miniaturki, przedstawiającej plik
wyświetlany w widoku wariantów w pierwszym oknie Bridge.
• Jeżeli warianty mają zostać utworzone ze starszej wersji pliku, przejść do projektu zawierającego ten plik. Kliknąć
plik prawym przyciskiem myszy i wybrać polecenie Wyświetl. Gdy plik otworzy się w aplikacji, w której powstał,
wybrać polecenie Plik > Zapisz jako. Zapisać plik w innym folderze albo pod inną nazwą. Zaznaczyć opcję
Warianty i nacisnąć przycisk Zapisz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 159
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156

Aby przenieść wariant do innej grupy wariantów


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Plik może wchodzić w skład tylko jednej grupy wariantów. Aby przenieść wariant do innej grupy, trzeba najpierw
usunąć go z oryginalnej grupy, a potem dodać do nowej.
1 Usunąć wariant z grupy. Instrukcje można znaleźć w sekcji “Aby usunąć wariant” na stronie 157.
2 Dodać plik do nowej grupy wariantów. Instrukcje można znaleźć tutajsee “Aby zapisać wariant” na stronie 155 or
“Aby utworzyć warianty w programie Bridge” na stronie 158.

Edytowanie i synchronizowanie plików offline


Edytowanie i synchronizowanie plików offline
Gdy trzeba posługiwać się plikami z projektu Version Cue, podczas gdy przestrzeń robocza Version Cue w sieci jest
niedostępna, można edytować kopie robocze na lokalnym komputerze. Gdy przestrzeń robocza Version Cue
ponownie stanie się dostępna, trzeba zsynchronizować pliki z tą przestrzenią, aby zapisać w niej najnowszą wersję
wprowadzonych przez siebie zmian. Zsynchronizować można cały projekt, jeden z jego folderów albo tylko wybrany
plik.
Kopie robocze są na ogół kopiowane na komputer lokalny, gdy użytkownik otworzy projekt z przestrzeni roboczej
dostępnej przez sieć. Jeżeli jednak użytkownik nie edytował jeszcze pliku, może przygotować się do pracy w trybie
offline, synchronizując cały projekt Version Cue albo tylko potrzebne pliki. Należy to przeprowadzić wtedy, gdy
przestrzeń robocza jest jeszcze dostępna (online), aby zapewnić sobie kopie robocze.
Pracując w trybie offline nie można tworzyć wielu wersji, ponieważ nie jest dostępne polecenie Zapisz wersję.
Version Cue CS2 umożliwia ręczne oznaczenie pliku statusem "Używany" przed przystąpieniem do pracy, jeżeli
użytkownik zamierza pracować nad tym plikiem offline. Gdy użytkownik oznaczy plik jako "Używany", Version Cue
utworzy dla niego kopię roboczą tego pliku. (Plik można oznaczyć jako "Używany" nawet jeżeli użytkownik nie
zamierza pracować w trybie offline.) Na ogół, gdy ktoś edytuje plik, inni użytkownicy próbujący skorzystać z tego
pliku widzą komunikat "Używany". Version Cue chroni pliki, które mają status "Używany". Po zsynchronizowaniu
pliku, jego status ponownie zmieni się na "Zsynchronizowany". W programie Acrobat 7 funkcja "Oznacz jako
Używany" nie jest dostępna.
Jeżeli niedawno edytowano plik w trybie offline, to można otworzyć go za pomocą menu Plik > Otwórz ostatni.

Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 160
Podręcznik użytkownika

Aby ręcznie oznaczyć plik jako "Używany"


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Bridge kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione. Odszukać plik. Zaznaczyć przynajmniej
jeden plik. Kliknąć plik prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Oznacz jako używany.
• W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Kliknąć opcję
Version Cue na panelu Ulubione, a następnie odszukać plik. Zaznaczyć przynajmniej jeden plik. Kliknąć plik
prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a następnie wybrać z menu
polecenie Oznacz jako używany. (W programie Acrobat 7 funkcja "Oznacz jako Używany" nie jest dostępna.)
2 Po zakończeniu edycji w trybie offline należy zsynchronizować plik za pomocą Bridge lub jednej z aplikacji Adobe
Creative Suite, gdy przestrzeń robocza Version Cue stanie się ponownie dostępna. Version Cue automatycznie
utworzy nową wersję tego pliku. Jeżeli przestrzeń robocza stanie się ponownie dostępna w czasie, gdy użytkownik
ciągle ma otwarty plik, można po prostu zapisać wersję.
Jeśli nie wprowadzono żadnych zmian, to można ręcznie anulować znacznik "Używany przeze mnie", wybierając
polecenie Anuluj Oznacz jako używane z menu kontekstowego.

Zobacz także
“Aby zsynchronizować pliki” na stronie 161
“Aby zsynchronizować pliki w programie Bridge” na stronie 161

Aby edytować kopie robocze plików z projektu offline


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat edytowania plików offline w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
4 Dwukrotnie kliknąć projekt Version Cue, który zawiera ten plik. System Version Cue może potrzebować kilku
sekund na sprawdzenie, że projekt lub przestrzeń robocza nie są dostępne.
5 Dwukrotnie kliknąć plik, aby go otworzyć (status "Kopia offline" umożliwia otworzenie pliku).
6 Po zakończeniu edycji pliku wybrać polecenie Plik > Zapisz, aby zapisać kopię roboczą. Gdy przestrzeń robocza
Version Cue ponownie stanie się dostępna, zsynchronizować pliki.

Zobacz także
“Edytowanie i synchronizowanie plików offline” na stronie 159
ADOBE PHOTOSHOP CS2 161
Podręcznik użytkownika

“Aby zsynchronizować pliki” na stronie 161


“Aby zsynchronizować pliki w programie Bridge” na stronie 161

Aby zsynchronizować pliki w programie Bridge


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Uruchomić program Bridge. Na panelu Ulubione kliknąć Version Cue.
2 Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze.
3 Zaznaczyć projekt zawierający plik wzorcowy i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zsynchronizować cały projekt, kliknąć go prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz
Control (Mac OS), a następnie wybrać polecenie Synchronizuj.
• Aby zsynchronizować jeden z plików w projekcie, otworzyć projekt, kliknąć folder lub plik prawym przyciskiem
myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a następnie wybrać polecenie Synchronizuj z
menu Narzędzia projektu.
4 Jeżeli plik wzorcowy w przestrzeni roboczej Version Cue jest nowszy, niż kopia robocza, a użytkownik
zmodyfikował tę kopię roboczą, to pojawi się okno dialogowe Konflikt pliku. Ustawić jedną lub więcej z
następujących opcji:
Zastosuj poniższe działanie przy wszystkich kolejnych konfliktach Automatycznie stosuje wybraną opcję przy
każdym konflikcie plików.
Zapisz wersję Zapisuje kopię roboczą jako nową wersją pliku w przestrzeni roboczej Version Cue.

Pomiń plik Nie pobiera najnowszej wersji z przestrzeni roboczej Version Cue. (Uniemożliwi to również zapisanie
wersji kopii roboczej, nad którą pracuje użytkownik, w przestrzeni roboczej Version Cue.) Opcję tę należy wybrać
tylko wtedy, gdy użytkownik chce zachować wprowadzone przez siebie zmiany edycyjne, a odrzucić inne zmiany w
pliku wzorcowym.

Aby zsynchronizować pliki


Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat synchronizowania plików w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz. Jeżeli używane jest
okno dialogowe Otwórz systemu operacyjnego, nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Zaznaczyć projekt zawierający plik wzorcowy i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zsynchronizować cały projekt, wybrać polecenie Synchronizuj z menu Narzędzia projektu .
• Aby zsynchronizować tylko jeden z folderów albo wybrane pliki, otworzyć projekt, zaznaczyć folder lub pliki do
zsynchronizowania i wybrać polecenie Synchronizuj z menu Narzędzia projektu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 162
Podręcznik użytkownika

4 Jeżeli plik wzorcowy w przestrzeni roboczej Version Cue jest nowszy, niż kopia robocza, a użytkownik
zmodyfikował tę kopię roboczą, to pojawi się okno dialogowe Konflikt pliku. Ustawić jedną lub więcej z
następujących opcji:
Zastosuj poniższe działanie przy wszystkich kolejnych konfliktach Automatycznie stosuje wybraną opcję przy
każdym konflikcie plików.
Zapisz wersję Zapisuje kopię roboczą jako nową wersją pliku w przestrzeni roboczej Version Cue.

Pomiń plik Nie pobiera najnowszej wersji z przestrzeni roboczej Version Cue. (Uniemożliwi to również zapisanie
wersji kopii roboczej, nad którą pracuje użytkownik, w przestrzeni roboczej Version Cue.) Opcję tę należy wybrać
tylko wtedy, gdy użytkownik chce zachować wprowadzone przez siebie zmiany edycyjne, a odrzucić inne zmiany w
pliku wzorcowym.

Narzędzie Version Cue Administration


Informacje o narzędziu Version Cue Administration
Za pomocą narzędzia Version Cue Administration można wykonywać zaawansowane zadania, które mają wpływ na
konkretny projekt lub na całą przestrzeń roboczą Version Cue.
Poniższa tabela wymienia zadania związane z Version Cue, które można zrealizować za pomocą aplikacji Adobe
Creative Suite oraz takie, które które można zrealizować za pomocą narzędzia Version Cue Administration.

Zadanie Aplikacje Adobe Version Cue


Creative Suite Administration

Tworzenie, edytowanie i usuwanie projektów Version Cue Tak Tak

Udostępnianie projektu każdemu, kto korzysta z pakietu Adobe Tak Tak


Creative Suite, jednej z aplikacji Adobe Creative Suite lub
aplikacji obsługującej protokół WebDAV.

Usuwanie wersji pliku Tak Tak

Jednoczesne usuwanie wielu wersji Tak Tak

Tworzenie projektów Version Cue z plików zdalnych, Nie Tak


dostępnych przez protokół FTP

Tworzenie projektów Version Cue z plików zdalnych, Nie Tak


dostępnych przez protokół WebDAV

Importowanie projektów Version Cue 1.0 Nie Tak

Tworzenie kopii zapasowych projektów Version Cue oraz ich Nie Tak
odtwarzanie

Wyświetlanie ilości miejsca, jaką zajmuje na dysku projekt, Nie Tak


statusu blokady projektu, autora projektu i daty utworzenia

Powielanie lub eksportowanie projektów Version Cue Nie Tak

Edytowanie preferencji przestrzeni roboczej Version Cue Nie Tak

Dodawanie i edytowanie użytkowników oraz definiowanie ich Nie Tak


uprawnień w projekcie
ADOBE PHOTOSHOP CS2 163
Podręcznik użytkownika

Zadanie Aplikacje Adobe Version Cue


Creative Suite Administration

Zmiana właściwości projektu Version Cue w taki sposób, aby Nie Tak
użytkownicy musieli się do niego logować

Wyświetlanie wszystkich użytkowników i ich uprawnień do Nie Tak


wszystkich projektów w przestrzeni roboczej Version Cue

Usuwanie wszystkich blokad "Używany" w danym projekcie lub Nie Tak


tylko blokad utworzonych przez konkretnego użytkownika

Wyświetlanie dzienników i raportów Version Cue Nie Tak

Dodawanie plików do istniejącego projektu Tak Nie

Tworzenie wersji plików Tak Nie

Wyświetlanie komentarzy i innych informacji o pliku Tak Nie

Wyszukiwanie plików według informacji o nich (metadanych) Tak Nie

Rozpoczynanie i obsługa internetowych recenzji dokumentów Nie Tak


PDF w projektach Version Cue

Logowanie i wylogowywanie się z narzędzia Version Cue Administration


Podczas instalacji środowiska Version Cue na komputerze lokalnym, program automatycznie tworzy domyślny
identyfikator użytkownika z uprawnieniami administratora. Hasło dla domyślnego loginu użytkownika należy
zmienić, gdyż jest to informacja powszechnie dostępna, podawana w celu dokonania wstępnej instalacji i
konfiguracji. Dopóki nie zmieni się domyślnego hasła, domyślny identyfikator logowania będzie można
wykorzystywać tylko z bezpośrednio z komputera, na którym znajduje się środowisko Version Cue. Nie będzie go
można używać przez sieć. Jeżeli na komputerze tym zainstalowano narzędzie Version Cue Administration, to można
zacząć używać jego interfejsu internetowego, korzystając z domyślnego loginu (system) i hasła (system).
Użytkownicy pracujący w grupie, do której logują się za pomocą identyfikatora i hasła, mogą się też zalogować do
narzędzia Version Cue Administration. Użytkownicy z grup roboczych mogą wykonywać tylko te zadania, do
których upoważniają ich uprawnienia przypisane do ich loginu Version Cue przez administratora. Jednak
użytkownicy, których poziom dostępu ustawiono na "Brak", nie mogą logować się do narzędzia Version Cue
Administration.
Stronę WWW służącą do logowania do narzędzia Version Cue Administration można wyświetlić następującymi
metodami:
• Otwierając preferencje Version Cue i naciskając przycisk Administracja zaawansowana.
• Naciskając przycisk Administracja zaawansowana w programach GoLive CS2, Illustrator CS2, InCopy CS2,
InDesign CS2, Photoshop CS2 lub Acrobat 7
• Wpisując adres IP przestrzeni roboczej Version Cue bezpośrednio w przeglądarce WWW.
• Wybierając opcję Administracja zaawansowana z ikony Version Cue na pasku stanu (Windows) lub z menu
Version Cue (Mac OS).

Zobacz także
“Wybór przywilejów użytkownika” na stronie 177
ADOBE PHOTOSHOP CS2 164
Podręcznik użytkownika

Aby zalogować się do programu Version Cue Administration z aplikacji Adobe Creative
Suite
Logowanie z programów InCopy CS2, InDesign CS2, Illustrator CS2, Photoshop CS2 i Acrobat 7 przebiega w taki
sam sposób.
1 Wybrać polecenie Plik > Otwórz i nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe w tym oknie dialogowym.
2 Wybrać przestrzeń roboczą Version Cue, którą użytkownik chce administrować.
3 Wybrać polecenie Edytuj właściwości z menu Narzędzia .
4 Nacisnąć przycisk Administracja zaawansowana w oknie dialogowym Edytuj właściwości.
5 Wpisać przypisany użytkownikowi login i hasło Version Cue w pola tekstowe. (Wartości domyślne loginu i hasła
to system.)
6 Nacisnąć przycisk Zaloguj.

Aby zalogować się do narzędzia Version Cue Administration z programu GoLive CS


1 Otworzyć plik serwisu Version Cue.
2 Wybrać polecenie Serwis > System kontroli wersji > Otwórz Version Cue Administration.
3 Wpisać przypisany użytkownikowi login i hasło Version Cue w pola tekstowe. (Wartości domyślne loginu i hasła
to system.)
4 Nacisnąć przycisk Zaloguj.

Aby zalogować się do narzędzia Version Cue Administration za pomocą przeglądarki


WWW
1 W przeglądarce wpisać adres IP lub DNS komputera, na którym zainstalowana jest przestrzeń robocza Version
Cue. Przed adresem należy umieścić frazę http://, a za adresem dwukropek i numer portu. Na przykład:
http://153.32.235.230:3703 (IP) lub http://myserver.mycompany.com:3703 (DNS). Domyślny numer portu to 3703.
Uwaga: Jeżeli na komputerze zainstalowany jest system Version Cue 1.0, to domyślnym numerem portu dla Version Cue
2.0 będzie 50800. Po odinstalowaniu Version Cue 1.0, program Version Cue 2.0 powróci do ustawienia domyślnego
3703.
2 W oknie przeglądarki pojawi się strona logowania do Adobe Version Cue Administration. Wpisać przypisany
użytkownikowi login i hasło Version Cue w pola tekstowe. (Wartości domyślne loginu i hasła to system.)
3 Nacisnąć przycisk Zaloguj.

Aby zalogować się do narzędzia Version Cue Administration z okna dialogowego


Preferencje Version Cue
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Dwukrotnie kliknąć ikonę Version Cue na pasku narzędzi. W oknie dialogowym Edytuj właściwości
projektu nacisnąć przycisk Administracja zaawansowana.
• (Windows) Kliknąć ikonę Version Cue na pasku narzędzi prawym przyciskiem myszy. Wybrać polecenie
Preferencje Version Cue CS2.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 165
Podręcznik użytkownika

W systemie Windows należy dwukrotnie kliknąć ikonę Version Cue, aby otworzyć okno preferencji.

• (Mac OS) Kliknąć ikonę Version Cue na górze ekranu i wybrać z menu polecenie Administracja zaawansowana.
• (Mac OS) Kliknąć ikonę Version Cue przytrzymując klawisz Control i wybrać Preferencje Version Cue CS2.

W systemie Mac OS wybrać polecenie Preferencje Version Cue CS2, aby otworzyć okno dialogowe preferencji.

2 Wpisać przypisany użytkownikowi login i hasło Version Cue w pola tekstowe. (Wartości domyślne loginu i hasła
to system.)
3 Nacisnąć przycisk Zaloguj.

Aby wylogować się z narzędzia Version Cue Administration


❖ Kliknąć opcję Wyloguj na górze strony.

Informacje o kontrolach spójności w programie Version Cue Administration


Po każdym ponownym uruchomieniu przestrzeni roboczej Version Cue środowisko to wykonuje procedurę
sprawdzania poprawności, a w razie potrzeby przeprowadza naprawy. Dla uzyskania jak najlepszej sprawności
systemu należy co pewien czas ponownie uruchamiać przestrzeń roboczą Version Cue, aby środowisko sprawdziło
spójność i dokonało autonapraw.

Aby ustawić preferencje narzędzia Version Cue Workspace Administration


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć kartę Zawansowane i nacisnąć przycisk Preferencje.
• Na stronie głównej (Home) nacisnąć przycisk Wykonaj zadania zaawansowane, a następnie kliknąć Preferencje.
3 Ustawić dowolne z następujących opcji:
Nazwa przestrzeni roboczej Aby zmienić nazwę przestrzeni roboczej, wpisać pożądaną nazwę w to pole tekstowe.
Nazwa ta identyfikuje daną przestrzeń roboczą Version Cue w aplikacjach Adobe Creative Suite, które korzystają ze
środowiska Version Cue.
Ta przestrzeń robocza Version Cue ma być widoczna dla innych. Gdy ta opcja jest zaznaczona, inne komputery mają
dostęp do tej przestrzeni roboczej Version Cue.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 166
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Jeżeli Version Cue zainstalowano na komputerze z systemem Windows i używającym zapory (firewall), a
użytkownik chce udostępniać przestrzenie robocze innym, należy pozostawić otwarte porty TCP o numerach 3703 i 427,
a także wyłączyć opcję Zapora połączenia internetowego (tylko Windows).
Przyznaj dostęp tylko istniejącym użytkownikom Określa, czy projekty Version Cue są dostępne dla użytkownika.
Należy pamiętać o ustawieniu właściwości dostępu do każdego projektu i zmodyfikowaniu listy użytkowników
przypisanych do projektów.
Poziom logowania Określa ilość informacji w raportach generowanych przez system przestrzeni roboczej Version
Cue. Do wyboru są następujące poziomy logowania: "Błąd", aby zgłaszane były tylko błędy przestrzeni roboczej
Version Cue; "Ostrzeżenie", aby zgłaszane były błędy i alarmy przestrzeni roboczej; lub "Info", aby zgłaszane były
błędy, alarmy i informacje o wykonanych zadaniach.
Wielkość dziennika Określa w kilobajtach maksymalny rozmiar raportu systemowego. Aby zmniejszyć rozmiar
pliku dziennika, zapisując go w pliku skompresowanym GZ, można zaznaczyć opcję Kompresuj plik dziennika.
Proxy FTP Określa domyślny serwer proxy FTP, za pomocą którego użytkownicy będą importować lub eksportować
projekty na serwer FTP lub publikować serwisy z programu GoLive na serwer FTP.
Proxy HTTP Określa domyślny serwer proxy HTTP, za pomocą którego użytkownicy będą importować lub
eksportować projekty na serwer WebDAV lub publikować serwisy z programu GoLive na serwer WebDAV.
Schemat kolorów Ustawia kolory tła na kartach.

4 Nacisnąć przycisk Zapisz i ponownie uruchomić program Version Cue Administration.

Migracja z wersji Version Cue 1.0 do wersji Version Cue 2.0


Użytkownicy korzystający z Version Cue 1.0 muszą przenieść projekty i dane do wersji środowiska Version Cue 2.0.
Należy przy tym pamiętać o następujących kwestiach:
• Przestrzenie robocze Version Cue 1.0 i Version Cue 2.0 mogą zostać zainstalowane na tym samym komputerze i
działać obok siebie.
• Jeżeli na tym samym komputerze zainstalowano przestrzenie robocze Version Cue 1.0 i Version Cue 2.0, to
aplikacje Adobe Creative Suite 1.0 będą współpracować tylko z przestrzenią Version Cue 1.0, ponieważ
komunikują się wyłącznie z portem używanym przez tę właśnie wersję przestrzeni roboczej.
Uwaga: Po odinstalowaniu przestrzeni roboczej Version Cue 1.0 i ponownym uruchomieniu przestrzeni Version Cue
2.0, przestrzeń Version Cue 2.0 zacznie korzystać z portu Version Cue 1.0. Dzięki temu zarówno aplikacje Adobe
Creative Suite 1.0, jak i aplikacje Adobe Creative Suite 2.0 będą mogły korzystać z przestrzeni roboczej Version Cue 2.0.
• Jeżeli zainstalowana jest tylko przestrzeń robocza Version Cue 2.0, to aplikacje Adobe Creative Suite 1.0 będą
mogły z nią współpracować.
• Aplikacje Adobe Creative Suite 2.0 współpracują tylko z przestrzeniami roboczymi Version Cue 2.0.
• Aplikacje Adobe Creative Suite 1.0 współpracują jednocześnie z przestrzeniami Version Cue 1.0 i Version Cue 2.0,
o ile tylko obie te przestrzenie nie znajdują się na tym samym komputerze.
• Projekty i użytkowników Version Cue 1.0 można zainstalować za pomocą narzędzia administracyjnego Version
Cue Administration (zobacz “Aby przeprowadzić migrację z wersji Version Cue 1.0 do wersji Version Cue 2.0” na
stronie 167).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 167
Podręcznik użytkownika

Aby przeprowadzić migrację z wersji Version Cue 1.0 do wersji Version Cue 2.0
1 Po zainstalowaniu Version Cue 2.0, ponownie uruchomić przestrzeń roboczą Version Cue 1.0. Spowoduje to
uaktywnienie plug-inu migracyjnego.
2 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
3 Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Importuj dane Version Cue 1.0.
4 Wybrać dane, które mają zostać przeniesione do Version Cue 2.0:
• projekty i użytkowników. Nacisnąć przycisk Dalej. Zaznaczyć pole wyboru obok nazwy każdego z projektów,
który ma zostać zaimportowany, a następnie nacisnąć przycisk Dalej. Potem zaznaczyć pole wyboru obok nazwy
każdego z użytkowników, który ma zostać zaimportowany, a następnie nacisnąć przycisk Dalej.
• Tylko projekty. Nacisnąć przycisk Dalej. Następnie zaznaczyć poszczególne projekty do zaimportowania.
Określić, czy mają zostać zaimportowani wszyscy użytkownicy przypisani do tych projektów (tutaj nie można
wybrać pojedynczych użytkowników: trzeba zaimportować albo wszystkich, albo żadnego). Nacisnąć przycisk
Dalej. Jeżeli wybrano importowanie użytkowników, należy zaznaczyć pożądane identyfikatory i nacisnąć przycisk
Dalej.
• Tylko użytkownicy. Nacisnąć przycisk Dalej, a na kolejnej stronie zaznaczyć pola wyboru obok identyfikatorów
pożądanych użytkowników.
5 Po zakończeniu procesu migracji zweryfikować zaimportowane informacje i zatwierdzić migrację.
6 Odinstalować Version Cue 1.0.
7 Ponownie uruchomić przestrzeń roboczą Version Cue 2.0. Spowoduje to zresetowanie wszystkich portów w taki
sposób, że dostęp do przestrzeni roboczej będzie możliwy zarówno z aplikacji Adobe Creative Suite 1.0, jak i z
aplikacji Adobe Creative Suite 2.0.

Tworzenie i edytowanie projektów w Version Cue


Administration
Aby utworzyć nowy, pusty projekt Version Cue
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Na karcie Główna kliknąć Utwórz projekt.
• Kliknąć kartę Projekt i nacisnąć przycisk Nowy.
2 W ramce Nowy projekt kliknąć opcję Pusty projekt, aby utworzyć czysty projekt Version Cue. Nacisnąć przycisk
Dalej, aby wyświetlić ramkę Utwórz pusty projekt.
3 Wpisać nazwę projektu w pole tekstowe Nazwa projektu.
4 Aby określić sposób obsługi kodowania URL w zaimportowanej zawartości, wybrać jedną z opcji menu
Kodowanie URL.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 168
Podręcznik użytkownika

5 Ustawić dowolne z następujących opcji:


Udostępniaj ten projekt innym Daje innym użytkownikom dostęp do projektu. Użytkownicy mogą znajdować się w
podsieci lub łączyć się z przestrzenią roboczą Version Cue za pomocą jej adresu IP bądź DNS oraz numeru portu.
Ten projekt wymaga logowania Gwarantuje, że dostęp do projektu uzyskają tylko użytkownicy posiadający login i
hasło Version Cue.
Włącz blokadę dla tego projektu Ogranicza obsługę wersji pliku do wersji kolejnych.

Kodowanie URL Określa sposób obsługi kodowania URL dla zawartości. Ustawienie domyślne to UTF-8.

%HH Escaping Znaki nieobsługiwane będą kodowane w formacie: symbol procentu (%) oraz dwie cyfry
heksadecymalne.
6 Kliknąć na Zapisz.
7 Jeżeli zdefiniowano obowiązek logowania się do projektu, należy wykonać jedną z następujących czynności w
ramce Przydzieleni użytkownicy, a następnie nacisnąć przycisk Zapisz:
• Aby zdefiniować dostęp każdego z użytkowników do projektu, wybrać opcję w kolumnie Przywileje obok nazwy
użytkownika. Można też wybrać jedną z opcji z menu Ustaw wszystkie na. Opcje te nie działają, jeżeli nie
zaznaczono opcji Ten projekt wymaga logowania.
• Aby użytkownik mógł publikować projekt z programu GoLive CS2 na określony serwer FTP lub WebDAV,
zaznaczyć pole wyboru w kolumnie Prawo publikacji obok nazwy danego użytkownika.

Aby utworzyć nowy projekt Version Cue z folderu


Na komputerze, na którym zainstalowano przestrzeń roboczą Version Cue, można przekształcić folder z plikami w
projekt Version Cue.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Na karcie Główna kliknąć Utwórz projekt.
• Kliknąć kartę Projekt i nacisnąć przycisk Nowy.
3 W ramce Nowy projekt kliknąć Importuj z folderu.
4 Nacisnąć przycisk Dalej, aby wyświetlić ramkę Importuj projekt z folderu. Jeżeli importowana zawartość stanowi
serwis WWW, zaznaczyć opcję Importuj folder jako stronę WWW, aby zaimportować tę zawartość do folderu Web-
Content danego projektu. Nacisnąć przycisk Przeglądaj, aby wybrać folder, z którego mają zostać zaimportowane
pliki. Zaznaczyć dowolny plik w tym folderze i nacisnąć przycisk Otwórz. Można także wpisać ścieżkę do
pożądanego folderu przestrzeni roboczej Version Cue w pole tekstowe.
5 Wpisać nazwę projektu w pole tekstowe Nazwa projektu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 169
Podręcznik użytkownika

6 Ustawić dowolne z następujących opcji:


Udostępniaj ten projekt innym Daje innym użytkownikom dostęp do projektu. Użytkownicy mogą znajdować się w
podsieci lub łączyć się z przestrzenią roboczą Version Cue za pomocą jej adresu IP bądź DNS oraz numeru portu.
Ten projekt wymaga logowania Gwarantuje, że dostęp do projektu uzyskają tylko użytkownicy posiadający login i
hasło Version Cue. Należy zauważyć, że ustawienie tej opcji w sytuacji, gdy jakiś użytkownik już uzyskał dostęp
spowoduje, że użytkownik ten nadal będzie mógł otwierać projekt, nie logując się. Trzeba więc odpowiednio zmienić
przywileje na liście użytkowników projektu.
Włącz blokadę dla tego projektu Ogranicza obsługę wersji pliku do wersji kolejnych.

Kodowanie URL Określa sposób obsługi kodowania URL dla zawartości. Ustawienie domyślne to UTF-8.

%HH Escaping Znaki nieobsługiwane będą kodowane w formacie: symbol procentu (%) oraz dwie cyfry
heksadecymalne.
Komentarze Zapisuje wszelkie uwagi dotyczące projektu.

7 Wykonać jedną z następujących czynności w ramce zawartości Przypisani użytkownicy, a następnie nacisnąć
przycisk Zapisz:
• Aby zdefiniować dostęp każdego z użytkowników do projektu, wybrać opcję w kolumnie Przywileje obok nazwy
użytkownika. Można też wybrać jedną z opcji z menu Ustaw wszystkie na. Opcje te nie działają, jeżeli nie
zaznaczono opcji Ten projekt wymaga logowania.
• Aby użytkownik mógł publikować projekt z programu GoLive CS na określony serwer FTP lub WebDAV,
zaznaczyć pole wyboru w kolumnie Prawo publikacji obok nazwy danego użytkownika.

Aby utworzyć nowy projekt Version Cue z serwera WebDAV albo FTP
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Na karcie Główna kliknąć Utwórz projekt.
• Kliknąć kartę Projekt i nacisnąć przycisk Nowy.
3 Wykonać jedną z następujących czynności w ramce Nowy projekt:
• Kliknąć Importuj z serwera WebDAV.
• Kliknąć Importuj z serwera FTP.
4 Nacisnąć przycisk Dalej, aby wyświetlić ramkę Importuj projekt z serwera.
5 Jeżeli importowana zawartość stanowi serwis WWW, zaznaczyć opcję Importuj FTP/WebDAV jako stronę
WWW, aby zaimportować tę zawartość do folderu Web-Content danego projektu.
• W polu tekstowym Serwer FTP lub Serwer WebDAV określić serwer, z którego mają zostać zaimportowane pliki.
Wpisać numer portu w pole tekstowe Port.
• Aby określić folder, wpisać jego ścieżkę w pole tekstowe Katalog.
• Jeżeli dostęp do serwera wymaga podania nazwy i hasła użytkownika, należy wpisać te informacje pola tekstowe
Nazwa użytkownika oraz Hasło.
• Aby przy łączeniu się z serwerem korzystać z pośrednictwa serwera proxy, zaznaczyć opcję Proxy.
6 Wpisać nazwę projektu w pole tekstowe Nazwa projektu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 170
Podręcznik użytkownika

7 Aby określić sposób obsługi kodowania URL w zaimportowanej zawartości, wybrać jedną z opcji menu
Kodowanie URL.
8 Aby zachować zgodność ze składnią URL, która wymaga kodowania nieobsługiwanych znaków w postaci
symbolu procentu (%) i dwóch cyfr heksadecymalnych, zaznaczyć opcję %HH Escaping.
9 Wykonać dowolną z następujących czynności, a następnie nacisnąć przycisk OK:
• Aby udostępnić ten projekt innym użytkownikom Version Cue lub WebDAV, zaznaczyć opcję Udostępniaj ten
projekt innym. (Użytkownicy muszą znajdować się w podsieci lub łączyć się z przestrzenią roboczą Version Cue
za pomocą jej adresu IP bądź DNS oraz numeru portu.)
• Aby wymusić logowanie użytkowników za pomocą identyfikatora i hasła Version Cue, zanim będą mogli
otworzyć projekt, zaznaczyć opcję Ten projekt wymaga logowania. Jeżeli opcja ta zostanie zaznaczona, to tylko
określeni użytkownicy Version Cue będą mogli się zalogować i korzystać z projektu.
Uwaga: Ustawienie tej opcji w sytuacji, gdy jakiś użytkownik już uzyskał dostęp bez uwierzytelnienia spowoduje, że
użytkownik ten nadal będzie mógł otwierać projekt, nie logując się. Trzeba więc odpowiednio zmienić uprawnienia na
liście użytkowników przypisanych do projektu.
• Aby ograniczyć wersjonowanie pliku do wersji kolejnych, zaznaczyć opcję Włącz blokadę dla tego projektu.
• Aby dodać uwagi dotyczące projektu, wpisać tekst w pole Komentarze.
10 Wykonać jedną z następujących czynności w ramce zawartości Przypisani użytkownicy, a następnie nacisnąć
przycisk Zapisz:
• Aby zdefiniować dostęp każdego z użytkowników do projektu, wybrać opcję w kolumnie Przywileje obok nazwy
użytkownika. Można też wybrać jedną z opcji z menu Ustaw wszystkie na.
• Aby użytkownik mógł publikować projekt z programu GoLive na określony serwer FTP lub WebDAV, zaznaczyć
pole wyboru w kolumnie Prawo publikacji obok nazwy danego użytkownika.
Uwaga: Nie trzeba przydzielać użytkowników, aby umożliwić innym dostęp do swojego projektu Version Cue.
Wystarczy tylko wyłączyć we właściwościach projektu opcję Ten projekt wymaga logowania.

Aby edytować właściwości projektu Version Cue


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Projekty, a następnie kliknąć nazwę projektu.
3 Ustawić dowolne z następujących opcji:
Udostępniaj ten projekt innym Daje innym użytkownikom dostęp do projektu. Użytkownicy mogą znajdować się w
podsieci lub łączyć się z przestrzenią roboczą Version Cue za pomocą jej adresu IP bądź DNS oraz numeru portu.
Ten projekt wymaga logowania Gwarantuje, że dostęp do projektu uzyskają tylko użytkownicy posiadający login i
hasło Version Cue. Należy zauważyć, że ustawienie tej opcji w sytuacji, gdy jakiś użytkownik już uzyskał dostęp
spowoduje, że użytkownik ten nadal będzie mógł otwierać projekt, nie logując się. Trzeba więc odpowiednio zmienić
przywileje na liście użytkowników projektu.
Włącz blokadę dla tego projektu Ogranicza obsługę wersji pliku do wersji kolejnych.

Komentarze Zapisuje wszelkie uwagi dotyczące projektu.

Konfiguracja kopii zapasowych Umożliwia utworzenie kopii zapasowej projektu lub zmodyfikowanie ustawień
kopii zapasowych.
4 Nacisnąć przycisk Zapisz albo przycisk Resetuj, aby przywrócić oryginalne ustawienia właściwości.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 171
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby stworzyć kopię zapasową projektu Version Cue” na stronie 173

Aby powielić projekt Version Cue


Projekt można powielić, aby utworzyć nowy projekt z tymi samymi użytkownikami i uprawnieniami. Version Cue
powiela hierarchię folderów w strukturze projektu, można więc ją wykorzystać jako podstawę nowego projektu.
Niepotrzebne pliki w powielonym projekcie należy usunąć.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Projekty.
3 Zaznaczyć pole wyboru obok nazwy projektu i nacisnąć przycisk Powiel.
4 W ramce Powiel projekt wpisać niepowtarzalną nazwę projektu.
5 Zmodyfikować właściwości projektu.
6 Nacisnąć przycisk Powiel.

Aby usunąć projekt Version Cue za pomocą narzędzia Version Cue Administration
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Projekty i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby usunąć projekty, zaznaczyć pole wyboru obok nazwy każdego projektu, który ma zostać usunięty.
• Aby usunąć wszystkie wymienione projekty, zaznaczyć pole wyboru obok etykiety kolumny Nazwa projektu.
3 Nacisnąć przycisk Usuń. Pojawi się ramka zawartości Usuń projekt. Ponownie nacisnąć przycisk Usuń albo
przycisk Anuluj, by anulować usuwanie.

Aby wyeksportować projekt Version Cue na własny komputer


Z przestrzeni roboczej Version Cue można wyeksportować najnowsze wersje wszystkich plików projektu. Za
pomocą funkcji eksportowania można przenosić pliki z jednego hosta (serwera) na inny, albo utworzyć pakiet
najnowszych plików przeznaczonych do druku. Można też po prostu zarchiwizować ostateczne wersje. Środowisko
Version Cue nadal zarządza projektami przeniesionymi na inny komputer. Przenosząc projekt należy podjąć decyzję,
czy utworzyć jego kopię zapasową (tak aby przeniesione zostały także wszystkie stare wersje), czy wyeksportować go
(tak aby przeniesione zostały tylko bieżące wersje plików). Więcej informacji o tworzeniu kopii zapasowej projektu
można znaleźć w części “Tworzenie i odtwarzanie kopii zapasowych projektów za pomocą narzędzia Version Cue
Administration” na stronie 173.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć kartę Projekty. Zaznaczyć pole wyboru obok projektu, który ma zostać wyeksportowany, i nacisnąć
przycisk Eksport.
• Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Eksportuj projekt. Pojawi się ramka zawartości Eksportuj
projekt. Z menu Nazwa projektu wybrać projekt, który ma zostać wyeksportowany.
3 Na stronie Eksportuj projekt wybrać nazwę projektu do wyeksportowania, a następnie wybrać polecenie Plik z
menu Protokół.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 172
Podręcznik użytkownika

4 Nacisnąć przycisk Przeglądaj i wybrać folder, do którego projekt ma zostać wyeksportowany. Zaznaczyć dowolny
plik w tym folderze i nacisnąć przycisk Otwórz.
5 Nacisnąć przycisk Eksport.
Projekt można również wyeksportować za pomocą preferencji Version Cue. Więcej informacji można znaleźć w
części “Aby ustawić preferencje przestrzeni roboczej Version Cue” na stronie 120.

Aby wyeksportować projekt Version Cue na serwer FTP lub WebDAV


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć kartę Projekty. Zaznaczyć pole wyboru obok projektu, który ma zostać wyeksportowany, i nacisnąć
przycisk Eksport.
• Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Eksportuj projekt. Pojawi się ramka zawartości Eksportuj
projekt. Z menu Nazwa projektu wybrać projekt, który ma zostać wyeksportowany.
3 Na stronie Eksportuj projekt wybrać nazwę projektu do wyeksportowania, a następnie wybrać polecenie FTP lub
WebDAV z menu Protokół.
4 W polu tekstowym Adres serwera wpisać adres serwera FTP lub WebDAV. Nie trzeba poprzedzać adresu nazwą
wybranego protokołu. Jeżeli to potrzebne, można zmienić domyślny numer portu, wpisując odpowiedni numer w
pole Port.
5 Aby określić folder, wpisać jego ścieżkę w pole tekstowe Katalog.
6 Jeżeli dostęp do serwera wymaga podania nazwy i hasła użytkownika, należy wpisać te informacje pola tekstowe
Nazwa użytkownika oraz Hasło.
7 Aby przy łączeniu się z serwerem korzystać z pośrednictwa serwera proxy, zaznaczyć opcję Proxy.
8 Jeżeli połączenie z serwerem przechodzi przez zaporę lub jeżeli wybrano port o numerze innym niż 21, zaznaczyć
opcję Użyj trybu pasywnego. (Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy z menu Protokół wybrano opcję FTP.)
9 Nacisnąć przycisk Eksport.

Aby usunąć blokady plików z projektu Version Cue


Blokady plików może zdejmować użytkownik o uprawnieniach administratora systemu lub uprawnieniach
administracyjnych do konkretnego projektu. Zdjęcie blokady wymusza usunięcie z plików statusu "Używany",
przydzielonego przez konkretny projekt lub przez użytkownika we wszystkich projektach.
1 Zalogować się do programu Version Cue Workspace Administration.
2 Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Resetuj blokady (w sekcji Serwis).
3 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Wybrać projekt z menu Nazwa projektu.
• Z menu Nazwa użytkownika wybrać użytkownika.
4 Nacisnąć przycisk Resetuj blokady, aby usunąć wybrane blokady plików.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 173
Podręcznik użytkownika

Aby usunąć wersje plików z projektu


Każda zapisana wersja pliku jest zachowywana w bazie danych przestrzeni roboczej Version Cue. Baza ta stanowi
historię wersji pliku, pozwalając szybko powrócić do dowolnego z jego przeszłych stanów. Choć taka historia wersji
jest przydatna, to długa historia zajmuje dużo miejsca na dysku i może pogorszyć wydajność przestrzeni roboczej
Version Cue. Warto zatem czyścić wersje, aby zwiększyć wydajność.
1 Zalogować się na stronie Version Cue Workspace Administration.
2 Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Usuń stare wersje.
3 Wybrać projekt z menu Nazwa projektu.
4 Aby usunąć wersje, zaznaczyć opcję Usuń wszystkie wersje starsze niż, a następnie określić dzień, miesiąc i rok.
5 Aby określić maksymalną liczbę wersji, jakie mogą pozostać w przestrzeni roboczej po naciśnięciu przycisku
Usuń, zaznaczyć opcję Liczba zachowywanych wersji i wpisać liczbę w pole tekstowe.
6 Nacisnąć przycisk Usuń.

Tworzenie i odtwarzanie kopii zapasowych za pomocą


narzędzia Version Cue Administration
Tworzenie i odtwarzanie kopii zapasowych projektów za pomocą narzędzia Version
Cue Administration
Narzędzie Version Cue Administration tworzy kopie zapasowe wszystkich informacji w projekcie Version Cue.
Kopie projektów są zapisywane w systemie plików Version Cue, w folderze Kopie zapasowe. Później można z
łatwością odtworzyć taką kopię zapasową, która zawiera projekt Version Cue w stanie, w jakim znajdował się w
określonym dniu. Odtworzone projekty nie zastępują oryginalnych projektów Version Cue, ale otrzymują inne
nazwy. Tworząc kopię zapasową projektu, można go przenieść z jednej przestrzeni roboczej Version Cue do drugiej,
zachowując wszystkie wersje znajdujące się w projekcie.
Konfigurację kopii zapasowych projektów można dostosować. Kopię zapasową projektu można wykonać,
wprowadzając nową konfigurację lub używając konfiguracji istniejącej. W konfiguracji kopii zapasowej można
zaplanować harmonogram okresowego kopiowania projektu.

Aby stworzyć kopię zapasową projektu Version Cue


Konfigurację kopii zapasowej, służącą do wykonania kopii projektu, definiuje się w preferencjach projektu Version
Cue.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Projekty.
3 Zaznaczyć pole wyboru obok nazwy projektu i nacisnąć przycisk Kopia zapasowa.
4 Zaakceptować nazwę w polu tekstowym Nazwa kopii zapasowej, albo wpisać nową nazwę.
5 Wybrać składniki projektu, które mają zostać uwzględnione w kopii zapasowej: "Pliki" (zawsze zaznaczone);
"Wersje plików projektu", aby wykonać kopię wszystkich wersji plików, "Metadane projektu", aby wykonać kopię
osadzonych informacji, wprowadzonych w aplikacjach Adobe Creative Suite, oraz "Użytkownicy/Przydziały
użytkowników", aby wykonać kopię zapasową informacji o użytkownikach i ich uprawnieniach w projekcie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 174
Podręcznik użytkownika

6 Nacisnąć przycisk Kopia zapasowa. Po zakończeniu wykonywania kopii zapasowej wyświetlana jest strona z
informacjami o stanie.

Zobacz także
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170

Aby odtworzyć kopię zapasową projektu Version Cue


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Projekty.
3 Kliknąć Listę kopii zapasowych.
4 Kliknąć nazwę kopii, która ma zostać odtworzona.
5 W polu tekstowym Nowa nazwa projektu wpisać nazwę, która będzie inna od nazw pozostałych projektów w
przestrzeni roboczej Version Cue.
6 Wykonać dowolną z następujących czynności, a następnie nacisnąć przycisk Odtwórz:
• Aby odzyskać listę użytkowników, których przydzielono do projektu, zaznaczyć opcję Odtwórz użytkowników.
• Aby zachować te same przywileje dla każdego z przydzielonych użytkowników, zaznaczyć opcję Odtwórz
przydziały użytkowników.
• Aby dodać uwagi, wpisać je w pole tekstowe Komentarze.

Aby utworzyć nową konfigurację kopii zapasowej


Nowe konfiguracje kopii zapasowych tworzy się w preferencjach projektu. Po utworzeniu nowej konfiguracji, staje
się ona ustawieniem domyślnym dla danego projektu.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Projekty.
3 Wybrać nazwę projektu, dla którego ma zostać utworzona nowa konfiguracja kopii zapasowej.
4 W sekcji Konfiguracje kopii zapasowej na stronie Edytuj właściwości nacisnąć przycisk Nowa.
5 Wpisać nazwę konfiguracji kopii zapasowej w pole tekstowe Nazwa konfiguracji.
6 Z listy Dołącz wybrać opcje określające, co ma zawierać kopia zapasowa: "Pliki" (zawsze zaznaczone); "Wersje
plików projektu", aby wykonać kopię wszystkich wersji plików, "Metadane projektu", aby wykonać kopię osadzonych
informacji, wprowadzonych w aplikacjach Adobe Creative Suite, oraz "Użytkownicy/Przydziały użytkowników", aby
wykonać kopię zapasową informacji o użytkownikach i ich uprawnieniach w projekcie.
7 (Opcjonalnie) W polu tekstowym Komentarze można wpisać uwagi dołączane do pliku kopii zapasowej.
8 Jeżeli kopia zapasowa ma być wykonywana automatycznie, wybrać jedną z opcji z menu Powtórz (jeżeli procedura
kopii zapasowej ma być uruchamiana ręcznie, wybrać opcję Nie powtarzaj).
9 Nacisnąć przycisk Zapisz, aby zapisać nową konfigurację i wyświetlić listę wszystkich konfiguracji kopii
zapasowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 175
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć kopię zapasową wszystkich danych w przestrzeni roboczej Version Cue
Co pewien czas trzeba wykonywać kopię zapasową projektów w przestrzeni roboczej Version Cue. Zamiast
kopiować jeden projekt po drugim, można utworzyć kopię zapasową całej przestrzeni roboczej Version Cue.
Tworząc taką kopię można również przenieść całą przestrzeń roboczą z jednego komputera na drugi. Odtworzenie
kopii zapasowej przestrzeni roboczej Version Cue spowoduje, że wszystkie dane bieżące w przestrzeni, w tym
projekty, pliki i wersje, zostaną zastąpione przez odtwarzaną kopię. Kopie zapasowe przestrzeni roboczej są
zapisywane w domyślnym folderze Kopie zapasowe, który znajduje się w folderze aplikacji Version Cue.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Kopia zapasowa danych Version Cue.
3 Aby dodać uwagi dotyczące kopii przestrzeni roboczej, wpisać je w pole tekstowe Komentarze.
4 Kliknąć na Zapisz. Po zakończeniu tworzenia kopii zapasowej nacisnąć przycisk OK, aby wyświetlić listę
wszystkich kopii zapasowych przestrzeni roboczych.

Aby zastąpić projekt poprzednią kopią zapasową


Aby zastąpić bieżące projekty w przestrzeni roboczej Version Cue ich wcześniejszą wersją, należy najpierw
odtworzyć kopię zapasową. Podczas wykonywania tej procedury program Version Cue Administration
automatycznie się wyłącza. Należy więc ponownie uruchomić Version Cue w nadrzędnej przestrzeni roboczej. Nie
można tego przeprowadzić zdalnie.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Administruj kopiami zapasowymi.
3 Kliknąć nazwę kopii, która ma zostać odtworzona. Nacisnąć przycisk Odtwórz. Przestrzeń robocza Version Cue
wyłączy się. Zamknąć przeglądarkę. (Ikona Version Cue na pasku zadań wskazuje, że środowisko to zostało
wyłączone .)
4 Włączyć przestrzeń roboczą Version Cue.
5 Zalogować się do programu Version Cue Administration.

Użytkownicy i uprawnienia
Tworzenie i edytowanie kont użytkowników
Wszyscy użytkownicy, którzy mają identyfikator i hasło do Version Cue (z wyjątkiem tych, których poziom dostępu
ustawiono na "Brak") mogą zalogować się do programu Version Cue Workspace Administration. Jednak zadania,
jakie mogą tam wykonać, zależą od uprawnień przypisanych do ich identyfikatorów.
Edytując identyfikatory istniejących użytkowników, można ograniczyć ich dostęp do projektów. Aby jeszcze bardziej
ograniczyć dostęp do projektu, można utworzyć nowe identyfikatory użytkowników i przypisać je to tego projektu.
Utworzenie nowych identyfikatorów zapewnia najwyższy poziom kontroli nad projektem.
Uwaga: Nowe identyfikatory mogą tworzyć tylko użytkownicy o uprawnieniach administratora systemu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 176
Podręcznik użytkownika

Nie trzeba tworzyć i przydzielać identyfikatorów użytkowników, aby umożliwić innym dostęp do swojego projektu
i przestrzeni roboczej Version Cue z aplikacji Creative Suite oraz WebDAV, o ile tylko przestrzeń tę skonfigurowano
w narzędzi Version Cue Administration jako widoczną dla innych. Użytkownicy muszą po prostu znajdować się w
tej samej podsieci lub łączyć się z przestrzenią roboczą Version Cue za pomocą jej adresu IP bądź DNS oraz numeru
portu. Gdy użytkownik otworzy przestrzeń roboczą Version Cue, nie logując się za pomocą identyfikatora Version
Cue, to do listy użytkowników w przestrzeni dodany zostanie automatycznie identyfikator, z jakiego użytkownik ten
korzysta na swoim komputerze. Hasło pozostanie puste.
Jeżeli przestrzeń roboczą Version Cue skonfigurowano tak, że dostęp zyskali tylko istniejący użytkownicy, trzeba
utworzyć identyfikatory użytkowników Version Cue, aby umożliwić innym użytkownikom Creative Suite oraz
WebDAV dostęp do swoich projektów w przestrzeni Version Cue.

Aby utworzyć nowe identyfikatory użytkowników Version Cue


Do utworzenia nowych identyfikatorów użytkownika w przestrzeni roboczej Version Cue konieczne są uprawnienia
administratora systemu.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Na stronie głównej kliknąć Dodaj użytkownika.
• Kliknąć kartę Użytkownicy i nacisnąć przycisk Nowy.
3 W ramce Nowy użytkownik wybrać z rozwijanego menu Poziom dostępu, jaki otrzyma użytkownik:
Brak Użytkownik nie ma dostępu do programu Version Cue Workspace Administration. Może jednak korzystać z
projektów Version Cue, posługując się aplikacjami Adobe Creative Suite.
Użytkownik Nadaje użytkownikowi pewne uprawnienia administracyjne, takie jak wyświetlanie informacji o
innych użytkownika, tworzenie nowych projektów oraz tworzenie i odtwarzanie kopii zapasowych.
Administrator systemu Użytkownik otrzymuje pełne uprawnienia.

4 Wpisać nazwę użytkownika w pole tekstowe Nazwa użytkownika.


5 W pole Login wpisać niepowtarzalny login. Identyfikator logowania jest niezbędny w aplikacjach Creative Suite,
jeżeli projekt wymaga logowania do programu Version Cue Workspace Administration.
6 Wpisać hasło dla tego użytkownika w pole Hasło. Powtórzyć je w polu tekstowym Weryfikuj hasło.
7 (Opcjonalnie) W pozostałe pola tekstowe wpisać numer telefonu, adres e-mail i komentarze. Warto pamiętać o
wpisaniu adresu e-mail, jeżeli użytkownik ma brać udział w recenzjach PDF w środowisku Version Cue, gdyż
umożliwi to wysyłanie do niego zaproszeń do recenzji pocztą elektroniczną.
8 Aby określić dostęp tego użytkownika do projektów, wybrać uprawnienia z kolumny Przywileje obok nazwy
każdego projektu. Aby nadać użytkownikowi takie same uprawnienia do każdego projektu, wybrać opcję z menu
Ustaw wszystkie na.
9 Aby użytkownik mógł publikować projekt z programu GoLive na określony serwer FTP lub WebDAV, zaznaczyć
pole wyboru w kolumnie Prawo publikacji obok nazwy danego projektu.
10 Kliknąć na Zapisz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 177
Podręcznik użytkownika

Aby edytować identyfikator użytkownika Version Cue


Do edytowania uprawnień użytkowników niezbędne jest posiadanie uprawnień administratora systemu.
1 Zalogować się na stronie Version Cue Workspace Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Na stronie głównej kliknąć Edytuj użytkowników.
• Kliknąć kartę Użytkownicy.
3 Kliknąć nazwę użytkownika, którego konto ma być edytowane.
4 Zmodyfikować właściwości i uprawnienia użytkownika.
5 Kliknąć na Zapisz.

Aby powielić lub usunąć identyfikator użytkownika Version Cue


Konto użytkownika Version Cue można powielić, aby skonfigurować konto dla nowego użytkownika o takich
samych uprawnieniach w projekcie, co konto oryginalne. Po wykonaniu tej procedury należy stosownie do potrzeb
zmienić nazwę i login powielonego użytkownika.
1 Zalogować się na stronie Version Cue Workspace Administration.
2 Kliknąć kartę Użytkownicy.
3 Zaznaczyć pole wyboru obok nazwy każdego użytkownika, który ma zostać powielony lub usunięty. Aby
zaznaczyć wszystkie nazwy użytkowników na liście, wypełnić pole wyboru obok etykiety kolumny Nazwa
użytkownika.
4 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Nacisnąć przycisk Powiel. Zmodyfikować właściwości użytkownika w ramce Powiel użytkownika i nacisnąć
przycisk Zapisz.
• Nacisnąć przycisk Usuń. Aby potwierdzić usuwanie, nacisnąć przycisk Usuń w ramce Usuń użytkownika.

Wybór przywilejów użytkownika


Do identyfikatorów służących użytkownikom do logowania do Version Cue można przypisać jeden z trzech
poziomów uprawnień: Brak, Użytkownik lub Administrator systemu. Użytkownicy, których uprawnienia ustawiono
na "Brak", nie mają dostępu do programu Version Cue Workspace Administration. Mogą jednak korzystać z
projektów Version Cue, posługując się aplikacjami Creative Suite lub aplikacjami obsługującymi WebDAV. Poniższa
tabela opisuje uprawnienia związane z poziomami Użytkownik i Administrator systemu.

Zadanie w programie Version Cue Administration Użytkownik Administrator


systemu

Tworzenie i uaktualnianie identyfikatorów użytkownika Version Nie Tak


Cue.

Odczytywanie informacji logowania dotyczących innych Tak Tak


użytkowników Version Cue.

Uaktualnianie własnych informacji logowania, z wyjątkiem zmiany Tak Tak


poziomu uprawnień.

Powielanie i usuwanie identyfikatorów użytkownika. Nie Tak

Importowanie i eksportowanie list użytkowników Nie Tak


ADOBE PHOTOSHOP CS2 178
Podręcznik użytkownika

Zadanie w programie Version Cue Administration Użytkownik Administrator


systemu

Tworzenie nowych projektów (w uprawnieniach użytkownika musi Tak Tak


być włączona opcja Tworzenie projektów dozwolone).

Usuwanie lub odtwarzanie kopii zapasowych projektu Nie Tak

Wykonywanie wszystkich zadań wymienionych w ramce Nie Tak


Zaawansowane

Zmiana schematu kolorów narzędzia Administration w Tak Tak


preferencjach zaawansowanych.

Resetowanie blokad i usuwanie wersji plików z projektów, do Tak Tak


których użytkownik został przydzielony i otrzymał uprawnienia do
administrowania.

Tworzenie kopii zapasowych, usuwanie i odtwarzanie wszystkich Nie Tak


danych przestrzeni roboczej Version Cue.

Wyświetlanie informacji, dzienników i raportów przestrzeni Tak Tak


roboczej Version Cue; zapisywanie raportów.

Usuwanie raportów z projektów, do których użytkownik został Tak Tak


przydzielony i otrzymał uprawnienia do administrowania.

Aby wyeksportować listę użytkowników


Aby dodać zestaw użytkowników do innego komputera z przestrzenią roboczą Version Cue, można wyeksportować
ich listę, a potem skopiować ją do folderu UsersExport (w folderze aplikacji Version Cue) na innym komputerze.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Użytkownicy.
3 Zaznaczyć pole wyboru obok nazwy każdego użytkownika, który ma zostać wyeksportowany. Aby zaznaczyć
wszystkie nazwy użytkowników na liście, wypełnić pole wyboru obok etykiety kolumny Nazwa użytkownika.
4 Kliknąć Eksportuj listę. Ramka Eksportuj użytkowników wyświetli listę użytkowników do eksportu.
5 Nacisnąć przycisk Dalej i wpisać nazwę dla tej listy w pole tekstowe Nazwa. W polu tekstowym Komentarze
można wpisać swoje uwagi.
6 Kliknąć na Zapisz. Ramka Eksportuj użytkowników wyświetli listę wyeksportowanych użytkowników.
7 Położenie listy jest podane pod nagłówkiem Eksportuj użytkowników. Aby zaimportować tę listę do innej
przestrzeni roboczej Version Cue, należy skopiować plik listy do folderu Dane/UsersExport docelowej przestrzeni
roboczej. Jest to podfolder w folderze aplikacji Version Cue. Należy pamiętać, że folder ten mógł zostać przeniesiony
i może znajdować się w innym miejscu w przestrzeni roboczej.

Aby zaimportować użytkowników z listy


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Użytkownicy, a następnie kliknąć Importuj listę.
3 Kliknąć nazwę listy użytkowników, która ma zostać zaimportowana.
4 Zaznaczyć pole wyboru obok nazwy każdego użytkownika, który ma zostać zaimportowany. Można też zaznaczyć
pole wyboru obok kolumny Nazwa użytkownika, aby wybrać wszystkich użytkowników na liście.
5 Nacisnąć przycisk Dalej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 179
Podręcznik użytkownika

Wyświetlanie dzienników, raportów i informacji o


przestrzeni roboczej
Wyświetlanie informacji i raportów Version Cue
Za pomocą programu Version Cue Workspace Administration można wyświetlić wersję przestrzeni roboczej
Version Cue, jej nazwę, nazwisko posiadacza licencji, numer seryjny, wersję środowiska Java, wersję bazy danych,
URL klienta Version Cue (adres IP lub DNS), URL klienta WebDAV, informacje o prawach autorskich i patentach.
Użytkownicy korzystający z aplikacji Creative Suite mogą połączyć się z projektami, gdy są poza podsiecią
przestrzeni roboczej. W tym celu należy użyć adresu URL klienta Version Cue. Użytkownicy pracujący w
aplikacjach, które obsługują protokół WebDAV, mogą łączyć się z projektami Version Cue, podając adres URL klienta
WebDAV.
Można także wyświetlać i obsługiwać trzy rodzaje raportów (z importowania, eksportowania i publikacji) oraz plik
dziennika przestrzeni roboczej Version Cue. Plik dziennika monitoruje wszystkie operacje na serwerze na poziomie
szczegółowości określonym przez użytkownika.
Czas wyświetlania zależy od wielkości pliku dziennika. Domyślna wielkość pliku dziennika to 1024K. Jeżeli plik
dziennika przekroczy zdefiniowany limit wielkości, system utworzy nowy dziennik, zachowując stary. Pliki
dziennika są zachowywane w folderze Dzienniki, który znajduje się w folderze aplikacji Version Cue.

Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej Version Cue


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Kliknąć kartę Główna. Informacje o przestrzeni roboczej znajdują się w sekcji Info o przestrzeni roboczej.
• Kliknąć kartę Zaawansowane i wybrać Info o przestrzeni roboczej.
• Kliknąć opcję Opis na górze strony, aby wyświetlić informacje o prawach autorskich i patentach. Otworzy się okno
dialogowe z informacjami o danej przestrzeni roboczej Version Cue.

Aby wyświetlić plik dziennika przestrzeni roboczej Version Cue


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Zaawansowane i wybrać Dziennik przestrzeni roboczej. Ramka Dziennik przestrzeni roboczej
wyświetla informacje o historii danej przestrzeni.
3 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby zmienić liczbę wyświetlanych wierszy, wybrać jedną z opcji z menu Liczba wierszy.
• Aby przejść na inną stronę dziennika, kliknąć opcje Dalej, Koniec, Początek lub Wstecz (jeżeli opcje te są
dostępne).

Aby wyświetlić raport Version Cue


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Zawansowane i wybrać Raporty.
3 Z menu Raporty wybrać rodzaj raportu, jaki ma zostać wyświetlony.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 180
Podręcznik użytkownika

4 Aby wyświetlić wszystkie dostępne raporty z jednego projektu, wybrać nazwę tego projektu z menu Filtruj
według. Aby wyświetlić wszystkie dostępne raporty ze wszystkich projektów w przestrzeni roboczej Version Cue,
wybrać opcję Wszystkie.
5 Kliknąć nazwę projektu w kolumnie Nazwa projektu. Ramka zawartości wyświetli raport. Wybrać opcje z
dostępnych menu, aby zmienić sposób wyświetlania raportu.
6 Aby zapisać kopię raportu w formacie HTML na własnym komputerze, nacisnąć przycisk Zapisz i określić
położenie.
7 Aby powrócić do listy raportów, kliknąć opcję Lista raportów.

Aby usunąć raporty Version Cue


1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Zawansowane i wybrać Raporty.
3 Z menu Raporty wybrać rodzaj raportu, jaki ma zostać usunięty:
• Aby usunąć wszystkie raporty z jednego projektu, wybrać nazwę tego projektu z menu Filtruj według.
• Aby usunąć wszystkie raporty z dwóch lub więcej projektów w przestrzeni roboczej Version Cue, wybrać opcję
Wszystkie.
4 Zaznaczyć pole wyboru obok każdego projektu, którego raporty mają zostać usunięte. Aby zaznaczyć wszystkie
wymienione projekty, zaznaczyć pole wyboru obok etykiety kolumny Nazwa projektu.
5 Nacisnąć przycisk Usuń.

Recenzje PDF w środowisku Version Cue


Informacje o recenzjach dokumentów PDF w środowisku Version Cue
Za pomocą środowiska Version Cue można zorganizować i przeprowadzić procedurę internetowej recenzji
dokumentów PDF, znajdujących się w przestrzeni roboczej Version Cue. Wybranych recenzentów można zapraszać
za pomocą poczty elektronicznej. Należy utworzyć wiadomość w programie pocztowym i podać w niej bezpośredni
odsyłacz do recenzowanego dokumentu. Zaproszeni recenzenci potrzebują tylko oprogramowania Adobe Acrobat
oraz loginu Version Cue. Dzięki temu będą mogli otworzyć ten dokument PDF w przeglądarce WWW. Podczas
recenzji, recenzenci wysyłają swoje komentarze do przestrzeni roboczej Version Cue. W przypadku recenzji
otwartej, wszyscy recenzenci widzą komentarze innych w dokumencie PDF.
Datę zakończenia recenzji można ustalić wstępnie. Recenzję można też zakończyć w dowolnym momencie. Po
zakończeniu recenzji można wyświetlić wszystkie komentarze w kontekście oryginalnego dokumentu lub w postaci
listy w programie Version Cue Administration. Podczas wyświetlania komentarzy w kontekście dokumentu PDF
można korzystać ze wszystkich narzędzi programu Acrobat związanych z komentowaniem, w tym również z funkcji
drukowania.
Recenzje dokumentów PDF z przestrzeni Version Cue są szczególnie przydatne na końcowych etapach projektu, gdy
nie ma czasu na zorganizowanie tradycyjnej recenzji na papierze. Są również wygodne w sytuacji, gdy recenzenci
rozproszeni są na dużym obszarze. Zebrane razem komentarze ułatwiają podsumowanie uwag i śledzenie postępów
recenzji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 181
Podręcznik użytkownika

Inicjowanie recenzji PDF w środowisku Version Cue


Do inicjowania recenzji PDF w środowisku Version Cue i zarządzania recenzjami służy program Version Cue
Administration. W obszarze recenzji PDF w tym programie można rozpoczynać recenzje, zapraszać recenzentów do
udziału w nich, wyszukiwać recenzje, w których bierze się udział, szukać recenzowanych dokumentów, wyświetlać
komentarze recenzentów (w tym również filtrować je według poszczególnych recenzentów), zatrzymywać recenzje
i usuwać zrealizowane recenzje. Można również ponownie otworzyć zakończone recenzje.
Korzystając z funkcji recenzji PDF w środowisku Version Cue należy pamiętać o następujących kwestiach:
• Aby korzystać z recenzji PDF w środowisku Version Cue, recenzenci muszą mieć login Version Cue oraz
uprawnienia do logowania się do przestrzeni roboczej Version Cue organizującej recenzję.
• Do wyświetlania pliku PDF i dodawania komentarzy niezbędny jest program Acrobat 7.0 Professional. Więcej
informacji na temat komentowania w programie Acrobat można znaleźć w systemie pomocy do tego programu.
• Dostęp do recenzji wymaga połączenia z Internetem.

Aby rozpocząć nową recenzję PDF w środowisku Version Cue


Recenzję PDF w Version Cue można rozpocząć dla dowolnej wersji dowolnego dokumentu PDF, który znajduje się
w przestrzeni roboczej. Warunkiem koniecznym jest posiadanie odpowiednich uprawnień, pozwalających na
korzystanie z programu Version Cue Administration. Recenzji może podlegać tylko jedna wersja dokumentu PDF
na raz.
Aby w dowolnym momencie powrócić do strony głównej Version Cue CS2 Review, można nacisnąć przycisk
Główna . Aby powrócić do programu Version Cue Administration, nacisnąć przycisk Version Cue CS2
Administration.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration. (Instrukcje można znaleźć tutaj: “Aby zalogować się do
narzędzia Version Cue Administration z okna dialogowego Preferencje Version Cue” na stronie 164 i tutaj: “Aby
zalogować się do narzędzia Version Cue Administration za pomocą przeglądarki WWW” na stronie 164.)
2 Kliknąć odsyłacz do strony Version Cue CS2 Review na górze strony.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Na głównej stronie Version Cue CS2 Review kliknąć Rozpocznij recenzję.
• Kliknąć kartę Dokumenty i wybrać polecenie Nierozpoczęta z menu Status recenzji.
4 Na liście dokumentów kliknąć nazwę pożądanego dokumentu PDF.
5 Wybrać wersję do recenzji, a następnie nacisnąć przycisk Rozpocznij recenzję.
6 Na stronie Rozpocznij recenzję wprowadzić informacje o recenzji:
• Aby ustawić datę zakończenia recenzji, zaznaczyć opcję Ostateczny termin, a następnie wybrać datę z menu Rok,
Miesiąc i Dzień.
• Aby recenzenci mogli widzieć komentarze innych, zaznaczyć opcję Otwarty w sekcji Tryb recenzji. Aby
recenzenci widzieli tylko własne komentarze, zaznaczyć opcję Prywatny.
• Aby dodać opis recenzji, wpisać pożądane informacje w pole tekstowe Opis.
• Aby dodać recenzentów, wybrać ich identyfikatory w sekcji Recenzenci (można również zaznaczyć lub odznaczyć
wszystkich recenzentów, klikając pole wyboru obok etykiety kolumny Recenzenci).
Uwaga: Jeżeli jeden z recenzentów pochodzi spoza zespołu i nie ma loginu Version Cue, trzeba skonfigurować mu taki
login z wyprzedzeniem. Recenzentom z zewnątrz należy również zapewnić dostęp sieciowy, na ogół przez zaporę
(firewall).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 182
Podręcznik użytkownika

7 Nacisnąć przycisk Dalej.


8 Aby wysłać do recenzentów zaproszenia pocztą elektroniczną, zaznaczyć opcję Wyślij zaproszenie przez e-mail, a
następnie zmodyfikować temat i treść wiadomości stosownie do własnych potrzeb. W sekcji Odbiorcy wiadomości
e-mail wybrać recenzentów, którzy mają zostać zaproszeni w ten sposób.
9 Nacisnąć przycisk Rozpocznij recenzję, aby ją uaktywnić.
10 Jeżeli wybrano opcję zapraszania recenzentów przez pocztę elektroniczną, Version Cue uruchomi program
pocztowy i wyświetli wiadomość e-mail zaadresowaną do recenzentów. Wiadomość ta zawiera bezpośredni odsyłacz
do recenzowanego dokumentu. Zweryfikować treść wiadomości i wysłać ją.

Aby odszukać recenzje PDF


Po odszukaniu recenzji PDF można ją otworzyć, przejrzeć lub usunąć komentarze, zatrzymać recenzję albo ją
wznowić, a także usunąć recenzję z przestrzeni roboczej Version Cue.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć odsyłacz do strony Version Cue CS2 Review na górze strony.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeżeli nazwa recenzowanego dokumentu PDF jest nieznana, kliknąć opcję Aktywne recenzje na karcie Główna.
Pozwoli to obejrzeć wszystkie aktywne recenzje. Można też kliknąć kartę Dokumenty i wybrać opcję Aktywna z
menu Status recenzji.
• Jeżeli użytkownik nie zna nazwy dokumentu PDF, którego recenzja została zakończona, albo chce przejrzeć
wszystkie zakończone recenzje, należy kliknąć opcję Recenzje zakończone na karcie Główna. Można też kliknąć
kartę Dokumenty i wybrać opcję Zakończona z menu Status recenzji.
• Aby wyszukać dokument PDF, który jest recenzowany albo którego recenzja została zakończona, kliknąć opcję
Wyszukaj dokumenty na karcie Główna. Wybrać kryteria wyszukiwania z menu Nazwa projektu, Status recenzji
i Pozycje listy. Aby odszukać dokument PDF według jego nazwy, wpisać nazwę lub jej część w pole Nazwa
dokumentu. Nacisnąć przycisk Szukaj.

Aby ustawić opcje wyświetlania na liście dokumentów


Listę dokumentów na karcie Dokumenty można filtrować. Należy w tym celu wykonać jedną z następujących
czynności:
• Aby wyświetlić tylko dokumenty PDF w konkretnym projekcie, wybrać go z menu Projekt.
• Aby ograniczyć liczbę wyświetlanych dokumentów, wybrać jedną z opcji z menu Pozycje listy (strzałki po prawej
stronie menu Pozycje listy pozwolą wyświetlić dodatkowe pliki).
• Aby ograniczyć zawartość listy zgodnie z nazwą dokumentu, wpisać część tej nazwy w pole Nazwa dokumentu i
nacisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS). Aby ponownie wyświetlić wszystkie pliki, usunąć tekst
z pola Nazwa dokumentu i nacisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Aby posortować listę według pozycji w danej kolumnie, kliknąć nagłówek tej kolumny. Ponowne kliknięcie tego
nagłówka odwraca porządek sortowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 183
Podręcznik użytkownika

Aby otworzyć aktywną lub zakończoną recenzję PDF


1 Odszukać aktywną lub zakończoną recenzję (zobacz “Aby odszukać recenzje PDF” na stronie 182).
2 Kliknąć nazwę dokumentu PDF na liście dokumentów, a następnie zaznaczyć jedną z wersji na liście Historia
dokumentu.

Aby zakończyć recenzję PDF


1 Odszukać aktywną recenzję (zobacz “Aby odszukać recenzje PDF” na stronie 182).
2 Kliknąć nazwę dokumentu PDF na liście dokumentów.
3 Zaznaczyć aktywną recenzję na liście Historia dokumentu i nacisnąć przycisk Zatrzymaj recenzję.

Aby wznowić zakończoną recenzję PDF


1 Odszukać zakończoną recenzję (zobacz “Aby odszukać recenzje PDF” na stronie 182).
2 Kliknąć nazwę dokumentu PDF na liście dokumentów.
3 Zaznaczyć zakończoną recenzję na liście Historia dokumentu i nacisnąć przycisk Rozpocznij recenzję. Stosownie
do potrzeb zmienić ustawienia recenzji.
Uwaga: Po naciśnięciu przycisku Rozpocznij recenzję pojawi się seria ekranów, które dotyczą zaczynania nowej
recenzji, a nie wznawiania zakończonej. Jednak procedura ta pozwala również wznowić recenzję istniejącego
dokumentu.

Zobacz także
“Aby rozpocząć nową recenzję PDF w środowisku Version Cue” na stronie 181

Aby usunąć recenzję PDF


Po usunięciu recenzji, Version Cue nieodwracalnie usuwa komentarze recenzentów. Jednak komentarze
recenzentów do pliku PDF są usuwane również wtedy, gdy użytkownik nieodwracalnie usunie ten plik z przestrzeni
roboczej PDF. Natomiast jeżeli usunie się tylko jedną z wersji pliku PDF z przestrzeni roboczej, to usunięte zostaną
komentarze do tej wersji.
1 Odszukać aktywną lub zakończoną recenzję (zobacz “Aby odszukać recenzje PDF” na stronie 182).
2 Kliknąć nazwę dokumentu PDF na liście dokumentów.
3 Zaznaczyć wersję na liście Historia dokumentu i nacisnąć przycisk Usuń recenzję.
4 Gdy Version Cue zapyta o potwierdzenie, nacisnąć przycisk Usuń.

Zobacz także
“U suwanie plików ifolderów” na stronie145
ADOBE PHOTOSHOP CS2 184
Podręcznik użytkownika

Aby zmodyfikować ustawienia recenzji


1 Odszukać aktywną lub zakończoną recenzję (zobacz “Aby odszukać recenzje PDF” na stronie 182).
2 Kliknąć nazwę dokumentu PDF na liście dokumentów.
3 Zaznaczyć jedną z wersji na liście Historia dokumentu i nacisnąć przycisk Edytuj ustawienia recenzji.
4 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby ustawić lub zmienić datę zakończenia recenzji, zaznaczyć opcję Ostateczny termin, a następnie wybrać datę
z menu Rok, Miesiąc i Dzień.
• Aby recenzenci mogli widzieć komentarze innych, zaznaczyć opcję Otwarty w sekcji Tryb recenzji. Aby
recenzenci widzieli tylko własne komentarze, zaznaczyć opcję Prywatny.
• Aby dodać lub zmodyfikować opis recenzji, wpisać pożądane informacje w pole tekstowe Opis.
• Aby dodać lub usunąć recenzentów, zaznaczyć lub odznaczyć ich identyfikatory w sekcji Recenzenci (można
również zaznaczyć lub odznaczyć wszystkich recenzentów, klikając pole wyboru obok nagłówka kolumny
Recenzenci).
5 Nacisnąć przycisk Dalej.
6 Aby wysłać do recenzentów zaproszenia pocztą elektroniczną, zaznaczyć opcję Wyślij zaproszenie przez e-mail, a
następnie zmodyfikować temat i treść wiadomości stosownie do własnych potrzeb. W sekcji Odbiorcy wiadomości
e-mail wybrać recenzentów, którzy mają zostać zaproszeni w ten sposób.
7 Nacisnąć przycisk Zapisz recenzję. Jeżeli wybrano opcję zapraszania recenzentów przez pocztę elektroniczną,
Version Cue uruchomi program pocztowy i wyświetli wiadomość e-mail zaadresowaną do recenzentów. Wiadomość
ta zawiera bezpośredni odsyłacz do recenzowanego dokumentu. Zweryfikować treść wiadomości i wysłać ją.

Informacje o komentarzach w recenzji PDF


Komentarze w recenzji zawierają nie tylko samą treść uwagi, ale też informacje o ich autorze i dacie utworzenia,
rodzaju komentarza oraz strony dokumentu, na której występuje. Różne rodzaje komentarzy są oznaczane
odpowiednimi ikonami. Podczas recenzji PDF w środowisku Version Cue można korzystać ze wszystkich narzędzi
programu Acrobat przeznaczonych do komentowania.
Version Cue zapisuje komentarze w przestrzeni roboczej Version Cue. Komentarze można wyświetlać w programie
Version Cue Administration albo bezpośrednio w dokumencie PDF. Aby wyświetlić wszystkie komentarze
bezpośrednio w dokumencie, należy otworzyć ten dokument. Można przy tym skorzystać z odsyłacza podanego w
zaproszeniu do recenzji albo otworzyć recenzowany dokument za pomocą programu Version Cue Administration.
(Jeżeli natomiast otworzy się recenzowany dokument za pomocą okna dialogowego Otwórz w programie Acrobat
albo za pomocą programu Bridge, komentarze recenzentów nie będą widoczne.)
Więcej informacji o narzędziach programu Acrobat do komentowania można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu, wyszukując słowo "komentowanie".
ADOBE PHOTOSHOP CS2 185
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić lub usunąć komentarze z recenzji PDF


1 Odszukać recenzję (zobacz “Aby odszukać recenzje PDF” na stronie 182).
2 Kliknąć nazwę dokumentu PDF na liście dokumentów.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyświetlić wszystkie komentarze recenzentów bezpośrednio w dokumencie PDF, kliknąć nazwę
odpowiedniej wersji.
• Aby wyświetlić komentarze recenzentów w programie Version Cue Administration, zaznaczyć odpowiednią
wersję na liście Historia dokumentu i nacisnąć przycisk Wyświetl komentarze.
Aby obejrzeć komentarz w kontekście dokumentu PDF, należy go zaznaczyć i nacisnąć przycisk Otwórz w
Acrobacie.

• Aby usunąć komentarze recenzentów w programie Version Cue Administration, zaznaczyć odpowiedni
komentarz i nacisnąć przycisk Usuń komentarze. (Klikając pole wyboru obok nagłówka kolumny Strona można
zaznaczyć wszystkie komentarze jednocześnie.)
186

Rozdział 7: Podstawowe operacje na


obrazkach

Obrazki bitmapowe i grafika wektorowa


Obrazki bitmapowe i grafika wektorowa
Grafika komputerowa dzieli się na dwie główne kategorie—grafika bitmapowa i grafika wektorowa. W programach
Photoshop i ImageReady można korzystać z obu typów grafik; pliki tworzone w programie Photoshop mogą nawet
zawierać i dane bitmapowe, i wektorowe. Zrozumienie różnicy między tymi dwoma rodzajami grafiki ułatwia
tworzenie i modyfikowanie obrazków cyfrowych.

Zobacz także
“Obrazki bitmapowe” na stronie 186
“Grafika wektorowa” na stronie 186

Obrazki bitmapowe
Obrazki bitmapowe — zwane technicznie obrazkami rastrowymi — składają się z siatki punktów nazywanych
pikselami. Podczas pracy z obrazkami bitmapowymi edytuje się piksele, a nie obiekty czy kształty. Ponieważ za
pomocą pikseli wyjątkowo dobrze opisuje się subtelne gradacje cieni i kolorów, obrazki bitmapowe stosuje się
najczęściej do zapisu i obróbki tzw. obrazów ciągłotonowych (takich jak fotografie).
W wyniku zmiany wymiarów obrazka bitmapowego na ekranie może dojść do utraty szczegółów. Dzieje się tak
dlatego, że jakość tych obrazków zależy od rozdzielczości — zawierają one stałą liczbę pikseli, a każdemu pikselowi
odpowiada określone położenie i wartość koloru. Gdy wydrukuje się je w zbyt niskiej rozdzielczości, niektóre
obiekty mogą mieć nierówne krawędzie, a to z powodu konieczności powiększenia poszczególnych pikseli.

3:1

24:1
Przykład obrazka bitmapowego w różnych powiększeniach

Grafika wektorowa
Grafika wektorowa składa się z linii i krzywych zdefiniowanych matematycznie, za pomocą wektorów. Linie takie
można przesuwać, a także zmieniać ich wielkość i kolor bez utraty jakości grafiki.
Grafika wektorowa nie zależy od rozdzielczości, tzn. konkretne obrazki wektorowe nie muszą składać się ze stałej
liczby pikseli i mogą być zawsze odtwarzane z maksymalną rozdzielczością urządzenia wyjściowego. Z tego powodu
grafika wektorowa nadaje się najlepiej do opisu tekstu (zwłaszcza z małą czcionką) oraz wyróżnień, takich jak znaki
firmowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 187
Podręcznik użytkownika

3:1

24:1
Przykład grafiki wektorowej w różnych powiększeniach

Uwaga: Ponieważ monitory komputerowe mogą wyświetlać obraz tylko w postaci siatki punktów, zarówno grafika
bitmapowa, jak i wektorowa są wyświetlane na ekranie za pomocą pikseli.

Wielkość i rozdzielczość obrazka


Wymiary w pikselach i rozdzielczość obrazków
Liczba pikseli wzdłuż i wszerz obrazka bitmapowego wyznacza jego wymiary w pikselach. Liczba pikseli
przypadających na jeden cal wydruku (ppi) jest nazywana rozdzielczością obrazka.
Ilość szczegółów obrazka jest uzależniona od jego wymiarów pikselowych, a rozdzielczość obrazka wyznacza obszar,
na jakim są drukowane te piksele. Na przykład, rozdzielczość obrazka można zmienić bez modyfikowania
rzeczywistych pikseli obrazka – zmiana ma wtedy wpływ tylko na wielkość wydruku obrazka. Należy jednak
pamiętać, że jeśli na wydruku mają być zachowane rzeczywiste wymiary obrazka, to zmiana rozdzielczości obrazka
wymaga zmiany liczby pikseli.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 188
Podręcznik użytkownika

"

# $
Wymiary w pikselach równają się wymiarom dokumentu wyjściowego przemnożonym przez rozdzielczość.
A. Oryginalne wymiary i rozdzielczość B. Zmniejszenie rozdzielczości bez zmiany wymiarów w pikselach (bez ponownego próbkowania)
C. Zmniejszenie rozdzielczości przy zachowaniu tych samych wymiarów dokumentu powoduje zmniejszenie liczby pikseli (ponowne
próbkowanie) .

Program Photoshop umożliwia zmianę rozdzielczości obrazka. W programie ImageReady rozdzielczość obrazków
wynosi zawsze 72 ppi, co pozwala optymalizować obrazki do wyświetlania na ekranie.

Przykład obrazka w rozdzielczości 72 ppi oraz 300 ppi

Obrazek drukowany z wysoką rozdzielczością zawiera więcej pikseli, które są proporcjonalnie mniejsze od pikseli
obrazka wydrukowanego z niższą rozdzielczością. Ze względu na gęstość pikseli obrazki o wysokiej rozdzielczości
pozwalają oddać więcej szczegółów i subtelniejsze różnice między kolorami niż obrazki o niskiej rozdzielczości.
Obrazki o dobrej jakości często wyglądają korzystnie niezależnie od wielkości wydruku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 189
Podręcznik użytkownika

Obrazka o niskiej rozdzielczości nie można poprawić, drukując go z dużą rozdzielczością. Zmiana rozdzielczości
drukowania skutkuje powiększeniem pikseli na wydruku, co nazywa się niekiedy pikselacją. Zmiana rozdzielczości
drukowania nie ma wpływu na dane samego obrazka (w szczególności na jego rozdzielczość). Aby uzyskać najlepsze
rezultaty przy drukowaniu obrazka w małej rozdzielczości, należy wybrać wielkość w druku, która najlepiej
odpowiada rzeczywistej liczbie pikseli obrazka.
Ważne: Pliki wideo są wyświetlane tyko przy rozdzielczości 72 ppi. Nawet jeżeli obrazek ma rozdzielczość większą niż
72 ppi, to po wyświetleniu go w aplikacji do edycji sekwencji wideo jakość może okazać się niezadowalająca.

A B C
Drukowanie tego samego obrazka o małej rozdzielczości w różnych wielkościach
A. Mała wielkość wydruku B. Średnia wielkość wydruku C. Duża wielkość wydruku

wielkość pliku
Wielkość pliku obrazka, nazywana też jego rozmiarem, jest to ilość danych zawartych w pliku, wyrażona w
kilobajtach (K), megabajtach (MB) lub gigabajtach (GB). Wielkość pliku zależy od wymiarów obrazka w pikselach.
Obrazki o większej liczbie pikseli (wyższej rozdzielczości) zawierają więcej szczegółów, ale też wymagają większych
plików, co z kolei może spowolnić ich edycję i wydruk. Z tego powodu wybór rozdzielczości obrazka zawsze stanowi
kompromis pomiędzy wymaganą jakością a wielkością pliku.
Innym czynnikiem wpływającym na wielkość pliku jest jego format. Ponieważ dane zapisywane w formatach GIF,
JPEG i PNG są kompresowane za pomocą różnych metod, pliki z obrazkami o tych samych wymiarach
(pikselowych) mogą mieć różną wielkość. Wielkość pliku jest także uzależniona od głębi bitów, liczby warstw i liczby
kanałów obrazka.
Maksymalne wymiary obrazka w pikselach obsługiwane przez program Photoshop wynoszą 300000 na 300000
pikseli. Ograniczenia te wpływają na maksymalną wielkość i rozdzielczość obrazków.

Rozdzielczość monitora
Dane obrazka odpowiadają bezpośrednio pikselom monitora. Znaczy to, że jeśli rozdzielczość obrazka jest większa
niż rozdzielczość monitora, to obrazek na ekranie jest większy niż wynika to z jego rzeczywistych wymiarów.
Rozdzielczość monitora zależy od jego wymiarów oraz pewnych ustawień dotyczących pikseli. Na przykład, duży
obrazek (800 na 600 pikseli) wyświetlany na monitorze 15-calowym wypełnia prawie cały ekran, natomiast na
większym monitorze ten sam obrazek zajmuje mniej miejsca na ekranie, a każdy piksel wydaje się większy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 190
Podręcznik użytkownika

20"

15"

832 x 624 / 640 x 480 1024 x 768 / 640 x 480


Przykłady obrazka wyświetlanego na różnych monitorach i przy różnych rozdzielczościach

Uwaga: Wymiary w pikselach są szczególnie ważne, gdy obrazki są przygotowywane do wyświetlania na ekranie.
Należy wówczas pamiętać o takim dobraniu wymiarów obrazka, który zapewni wolne miejsce na elementy sterujące
przeglądarki internetowej (także na mniejszych monitorach).

Rozdzielczość drukarki
Rozdzielczość drukarki wyraża się liczbą punktów farby na cal (dots per inch — dpi). Taki sposób pomiaru jest
najbardziej dokładny w przypadku drukarek laserowych, w tym także naświetlarek.
Drukarki atramentowe nie drukują rzeczywistych punktów, ale natryskują na papier (lub inny nośnik)
mikroskopijne kropelki atramentu. Mimo to większość drukarek atramentowych ma przybliżoną rozdzielczość 240-
720 dpi. Wiele sterowników drukarek atramentowych oferuje uproszczone opcje wyboru wyższej rozdzielczości
drukowania. Informacje o optymalnej rozdzielczości drukarki można znaleźć w jej dokumentacji.

Zobacz także
“Informacje o wydrukach nieprofesjonalnych” na stronie 746
“Przygotowanie obrazków do druku” na stronie 754

liniatura rastra
Liniatura rastra jest to liczba punktów drukarskich lub komórek rastra na cal, za pomocą których drukowane są
obrazki w skali szarości lub poszczególne rozbarwienia. Wielkość ta, nazywana również rozdzielczością ekranową lub
liniaturą ekranową jest mierzona w liniach na cal (lpi) — czyli liniach komórek na cal rastra. Im wyższa jest
rozdzielczość urządzenia drukującego, tym wyższej (drobniejszej) liniatury rastra można użyć.
Zależność między rozdzielczością obrazka a liniaturą rastra określa jakość wydruku szczegółów obrazka. Zwykle
najwyższą jakość obrazków półtonowych zapewnia wybór rozdzielczości obrazka 1,5 razy większej od liniatury
rastra. W niektórych wypadkach jednak — zależnie od konkretnego obrazka i urządzenia wyjściowego — dobre
wyniki daje przyjęcie niższej rozdzielczości. Aby określić liniaturę rastra danego monitora, należy sięgnąć do jego
dokumentacji lub skonsultować się z dystrybutorem.
Uwaga: W przypadku niektórych naświetlarek i drukarek laserowych o rozdzielczości 600-dpi są stosowane inne
technologie rastrowania niż raster półtonowy. Jeżeli obrazek jest drukowany na drukarce nie tworzącej półtonów, należy
porozumieć się z biurem obsługi klienta lub skorzystać z dokumentacji drukarki i uzyskać informacje dotyczące
zalecanej rozdzielczości obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 191
Podręcznik użytkownika

A B

C D

Przykłady liniatury rastra


A. 65 lpi: Raster niskiej jakości, używany na ogół do drukowania ulotek i katalogów supermarketowych B. 85 lpi: Średni raster, używany na
ogół do drukowania gazet C. 133 lpi: Raster wysokiej jakości, używany do czterobarwnego druku czasopism D. 177 lpi: Bardzo drobny raster,
stosowany do druku albumów i ilustracji książkowych

Zmiana wielkości obrazka i rozdzielczości


Zmiana wymiarów i rozdzielczości obrazków
Po zeskanowaniu lub zaimportowaniu obrazka może się okazać, trzeba dopasować jego wielkość. W programie
Photoshop czynność tę ułatwia okno dialogowe Wielkość obrazka, za pomocą którego można zmienić rzeczywiste
wymiary obrazka (w pikselach), jego wymiary na wydruku oraz rozdzielczość; w programie ImageReady można
dopasować tylko wymiary obrazka w pikselach.
Informacje na temat zmiany wielkości i ponownego próbkowania obrazków w programie Photoshop można
uzyskać, wybierając polecenie Pomoc > Zmień wielkość obrazka. Po wyborze tego polecenia zostanie uaktywniony
interaktywny kreator, który ułatwi przeskalowanie obrazków dla potrzeb druku lub publikacji elektronicznej.
Należy pamiętać, że zmiana wielkości obrazka ma inny wpływ na obrazki wektorowe, a inny na bitmapowe. Dane
obrazków bitmapowych są uzależnione od rozdzielczości, a zatem zmiana wymiarów obrazka bitmapowego może
spowodować obniżenie jego jakości i utratę pewnych szczegółów. Dane wektorowe są niezależne od rozdzielczości,
a zatem zmiana rozmiaru obrazka nie wpływa na ich jakość.

Aby wyświetlić bieżącą wielkość pliku


Informacje o wielkości obrazka bieżącego mogą być wyświetlane w polu informacji, w dolnej części okna aplikacji
(Windows) lub okna dokumentu (Mac OS).
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• (Photoshop) Nacisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić wskaźnik nad polem informacyjnym
pliku i przytrzymać wciśnięty przycisk myszy. W polu zostaną wyświetlone szerokość i wysokość obrazka (w
pikselach i w bieżącej jednostce miary), a także liczba kanałów i rozdzielczość obrazka.
• (ImageReady) Kliknąć na polu informacji obrazka i wybrać z menu wysuwanego polecenie Wymiary obrazka. W
polu zostaną wyświetlone wysokość i szerokość obrazka (wyrażone w pikselach).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 192
Podręcznik użytkownika

Ponowne próbkowanie
Ponowne próbkowanie jest to procedura zwiększania lub zmniejszania liczby pikseli obrazka, a co za tym idzie
zmiany jego wymiarów (wymiarów widocznych na ekranie). W wyniku próbkowania w dół (zmniejszania liczby
pikseli), następuje utrata pewnych danych obrazka. W wyniku próbkowania w górę (zwiększania liczby pikseli lub
przyrostu próbki) do obrazka dodawane są nowe piksele._ Użytkownik musi określić metodę interpolacji , czyli
metodę dodawania lub usuwania pikseli obrazka.

Ponowne próbkowanie pikseli


A. Wynik próbkowania w dół B. Oryginał C. Wynik próbkowania w górę (rysunek przedstawia wybrane piksele dla każdego zestawu
obrazków)

Należy pamiętać, że ponowne próbkowanie może obniżyć jakość obrazka. Na przykład, przy próbkowaniu
ukierunkowanym na zwiększenie wymiarów obrazka, obrazek traci ostrość i niektóre szczegóły. Stosowanie filtra
Maska wyostrzająca do ponownie próbkowanego obrazka może przywrócić jego ostrość.
Aby uniknąć konieczności ponownego próbkowania, obrazki należy skanować lub tworzyć przy wystarczająco dużej
rozdzielczości. Aby sprawdzić efekty zmiany bieżącej wielkości obrazka na ekranie lub sporządzić próbne wydruki
w różnych rozdzielczościach, można przeprowadzić ponowne próbkowanie duplikatu oryginalnego pliku.

Zobacz także
“Wyostrzanie obrazków” na stronie 372

Wybór metody interpolacji


Gdy obrazek jest ponownie próbkowany, jest stosowana pewna metoda interpolacji — metoda określania wartości
kolorów nowych pikseli na podstawie wartości kolorów oryginalnych pikseli obrazka. W programach Photoshop i
ImageReady są stosowane zaawansowane metody interpolacji, które pozwalają zachować jakość i szczegóły
oryginalnych obrazków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 193
Podręcznik użytkownika

W oknie preferencji ogólnych użytkownik może określić domyślną metodę interpolacji — będzie ona używana po
uaktywnieniu polecenia Wielkość obrazka lub poleceń transformacji (z intencją ponownego próbkowania). W
przypadku polecenia Wielkość obrazka istnieje możliwość wyboru innej metody interpolacji niż domyślna.

Aby określić domyślną metodę interpolacji


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Photoshop) W systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne.
• (ImageReady) W systemie Mac OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Ogólne.
2 Wybrać jedną z poniższych opcji interpolacji:
Najbliższy sąsiad Metoda najszybsza, ale najmniej precyzyjna; polegająca na powielaniu pikseli. Jest zalecana w
przypadku ilustracji zawierających niewygładzone krawędzie, ponieważ pozwala zachować ostrość krawędzi i
zapewnia mniejszy plik obrazka. Brak precyzji ujawnia się w zniekształceniu zmodyfikowanych obszarów —
zwłaszcza przy modyfikacji obrazka, zmianie jego rozmiarów lub wielokrotnym manipulowaniu zaznaczonym
obszarem.
Dwuliniowa Metoda polegająca na dodawaniu pikseli i przypisywaniu im średniej wartości kolorów pikseli
otaczających. Zapewnia wyniki o średniej jakości.
Dwusześcienna Metoda wolna, ale precyzyjna; oparta na analizie pikseli otaczających nowe piksele. Dzięki
zastosowaniu złożonych obliczeń zapewnia łagodniejsze przejścia między różnymi odcieniami kolorów niż metody
Najbliższy sąsiad i Dwuliniowa.
Dwusześcienna (wygładzanie) Zaawansowana wersja metody dwusześciennej dostosowana do powiększania
obrazków. Zapewnia jeszcze łagodniejsze przejścia między kolorami.
Dwusześcienna (wyostrzanie) Zaawansowana wersja metody dwusześciennej, dostosowana do zmniejszania
obrazków. Pozwala zachować detale obrazka. Jeśli metoda powoduje nadmierne wyostrzanie pewnych obszarów
obrazka, należy wypróbować metodę dwusześcienną.

Aby zmienić wymiary obrazka w programie Photoshop


Przygotowując obrazek do dystrybucji elektronicznej wygodnie jest określać jego wymiary w pikselach. Zmiana
wymiarów obrazka w pikselach wpływa nie tylko na wielkość obrazka na ekranie, ale także na jego jakość oraz
charakterystykę w druku.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Wielkość obrazka.
2 Aby zachować bieżące proporcje szerokości do wysokości (w pikselach), należy zaznaczyć opcję Zachowaj
proporcje. Przy takim ustawieniu zmiana wysokości powoduje automatyczne dostosowanie szerokości i odwrotnie.
3 W sekcji Wymiary w pikselach należy wpisać wartości w polach Szerokość i Wysokość. Aby wprowadzone
wartości były interpretowane jako procent wymiarów bieżących, w polu jednostek miary należy wybrać ustawienie
"procent". Nowa wielkość pliku obrazka jest wyświetlana u góry okna dialogowego Wielkość obrazka; poprzednia
wielkość pliku jest wyświetlana w nawiasach.
4 Sprawdzić, czy jest zaznaczona opcja ponownego próbkowania i wybrać metodę interpolacji.
5 Jeżeli obrazek zawiera warstwy z nadanymi stylami, należy zaznaczyć opcję Skaluj style, co pozwoli na
dostosowanie wielkości tych efektów do nowej wielkości obrazka. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, jeżeli
zaznaczono opcję Zachowaj proporcje.
6 Po zakończeniu ustawiania opcji kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 194
Podręcznik użytkownika

Aby uzyskać dobrej jakości obrazek o mniejszej rozdzielczości, należy ponownie próbkować w dół, a następnie
zastosować filtr Maska wyostrzająca. Aby utworzyć obrazek o wyższej rozdzielczości, należy ponownie próbkować
obraz w górę.

Aby zmienić wymiary obrazka w programie ImageReady


1 Wybrać polecenie Obrazek > Wielkość obrazka.
2 Aby zachować bieżące proporcje szerokości do wysokości (w pikselach), należy zaznaczyć opcję Zachowaj
proporcje.
3 W sekcji Nowa wielkość wpisać wartości w polach Szerokość, Wysokość i Procent. W polu Nowa wielkość
zostanie pokazana nowa wielkość pliku obrazka.
4 (Opcjonalnie) Z wysuwanego menu Jakość wybrać metodę interpolacji.
Uwaga: Opcje z sekcji Opcje zadania mają zastosowanie podczas nagrywania zadania odwołującego się do wielkości
obrazka.

Zobacz także
“Aby nagrać opcje rozmiaru obrazka (ImageReady)” na stronie 773

Zmiana wymiarów i rozdzielczości obrazka na wydruku


W przypadku przygotowywania obrazków do druku najkorzystniej jest określać wielkość obrazka w kategoriach
wymiarów i rozdzielczości, które będą obowiązywać na wydruku. Te dwa parametry definiujące wielkość dokumentu
wyznaczają całkowitą liczbę pikseli obrazka, a tym samym i wielkość pliku obrazka; wielkość dokumentu
determinuje też jego wymiary bazowe, obowiązujące po umieszczeniu obrazka w innej aplikacji. Dodatkowe zmiany
wielkości drukowanego obrazka mogą być wprowadzane za pomocą polecenia Drukuj z podglądem, ale należy
pamiętać, że dotyczą one tylko wydruku, a nie obrazka wyświetlanego czy jego pliku.
Jeśli jest zaznaczona opcja ponownego próbkowania, wymiary obrazka na wydruku i jego rozdzielczość można
zmieniać niezależnie od siebie (a tym samym zmieniać całkowitą liczbę pikseli obrazka). Jeśli opcja ponownego
próbkowania nie jest zaznaczona, można zmienić albo wymiary, albo rozdzielczość — drugi z parametrów jest
ustawiany automatycznie, tak aby zachować całkowitą liczbę pikseli obrazka. W celu uzyskania najlepszej jakości
wydruku najlepiej jest zmienić wielkość i rozdzielczość przy nie zaznaczonej opcji Metoda ponownego
próbkowania. A ponowne próbkowanie należy przeprowadzić tylko w razie konieczności.

Zobacz także
“Umieszczanie i skalowanie obrazków” na stronie 749
“Aby ustawić opcje drukowania programu Photoshop” na stronie 748

Aby zmienić wymiary i rozdzielczość obrazka na wydruku


1 Wybrać polecenie Obrazek > Wielkość obrazka.
2 Zmienić wymiary na wydruku, rozdzielczość lub obydwa te parametry:
• Aby zmienić tylko wymiary na wydruku lub tylko rozdzielczość i proporcjonalnie — całkowitą liczbę pikseli w
obrazku, należy zaznaczyć opcję Metoda ponownego próbkowania i wybrać metodę interpolacji. Następnie należy
wybrać metodę interpolacji
ADOBE PHOTOSHOP CS2 195
Podręcznik użytkownika

• Aby zmienić wymiary na wydruku i rozdzielczość bez zmiany całkowitej liczby pikseli obrazka, należy usunąć
zaznaczenie opcji Metoda ponownego próbkowania.
3 Aby zachować aktualne proporcje obrazka, należy zaznaczyć opcję Zachowaj proporcje. Przy takim ustawieniu
zmiana wysokości powoduje automatyczne dostosowanie szerokości i odwrotnie.
4 W sekcji Wielkość dokumentu wpisać nowe wartości wysokości i szerokości. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy
wybrać nową jednostkę miary. Należy pamiętać, że gdy opcja Szerokość jest ustawiona jako "kolumny", są stosowane
te wartości szerokości i odstępu, które określono w preferencjach Jednostki i miarki.
5 Wpisać nową wartość w polu Rozdzielczość. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy wybrać nową jednostkę miary.
Aby powrócić do oryginalnych wartości wyświetlanych w oknie dialogowym Wielkość obrazka, należy przytrzymać
klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Wyzeruj.

Zobacz także
“Aby określić kolumny obrazka” na stronie 61

Aby sprawdzić wielkość wydruku na ekranie


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Wybrać polecenie Widok > Wielkość w druku.


• Wybrać narzędzie Rączka lub Lupka, przejść na pasek opcji i kliknąć na opcji Wielkość w druku.
Obrazek jest wyświetlany ponownie; jego wymiary są dostosowywane (w przybliżeniu) do wielkości wybranej w
polu Wielkość dokumentu w oknie dialogowym Wielkość obrazka. Na wymiary faktycznie widoczne na ekranie
(choć powinny one dotyczyć wydruku), ma wpływ wielkość i rozdzielczość monitora.

Aby wyznaczyć sugerowaną rozdzielczość obrazka


Jeśli obrazek ma być drukowany w siatce rastra, gama sugerowanych rozdzielczości obrazka zależy od liniatury rastra
urządzenia wyjściowego. Program Photoshop może określić sugerowaną rozdzielczość obrazka na podstawie
liniatury rastra danego urządzenia wyjściowego.
Uwaga: Jeżeli rozdzielczość obrazka przekracza liniaturę rastra ponad 2,5 raza, to przy próbie wydrukowania tego
obrazka pojawia się komunikat ostrzegawczy. Znaczy to, że rozdzielczość obrazka jest wyższa, niż jest to niezbędne dla
drukarki. Należy zapisać kopię pliku, a następnie zmniejszyć rozdzielczość.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Wielkość obrazka.
2 Kliknąć na Automatyczna.
3 W polu Raster wpisać liniaturę rastra wyjściowego. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy wybrać inną jednostkę
miary. Wprowadzona wartość służy wyłącznie do obliczania rozdzielczości obrazka, a nie do ustalania rastra
wydruku.
Uwaga: Liniaturę siatki rastra dla drukowania określa się w oknie dialogowym Siatka rastra, które można otworzyć za
pomocą polecenia Drukuj z podglądem.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 196
Podręcznik użytkownika

4 Wybrać opcję jakości wydruku:


Próbna Opcja zapewnia rozdzielczość równą liniaturze rastra (nie mniej niż 72 piksele na cal).

Dobra Opcja zapewnia rozdzielczość 1,5 razy większą od liniatury rastra.

Najlepsza Opcja zapewnia rozdzielczość 2 razy większą od liniatury rastra.

Zobacz także
“Wybór atrybutów siatki rastra” na stronie 757

Informacje o pozyskiwaniu zdjęć z cyfrowych aparatów


fotograficznych
Informacje o pozyskiwaniu zdjęć z cyfrowych aparatów fotograficznych
Przed przystąpieniem do edycji obrazków pochodzących z cyfrowego aparatu fotograficznego w programie
Photoshop lub ImageReady, należy zapisać obrazki na twardym dysku. Jeśli jest używany specjalny czytnik zdjęć lub
jeśli aparat fotograficzny (podłączony do komputera) jest widoczny w systemie jako osobny dysk, można skorzystać
z programu Bridge i za jego pomocą przenieść pliki do folderu docelowego. W tym samym celu można użyć
oprogramowania dołączonego do aparatu, np. Windows Image Acquision (WIA) lub Image Capture (Mac OS).
Więcej informacji o programach Windows Image Acquision i Image Capture można znaleźć w dokumentacji
komputera.

Aby pobrać obrazki z aparatu cyfrowego za pomocą programu Bridge


1 Przyłączyć czytnik zdjęć lub aparat cyfrowy do komputera. Aby poniższa procedura była wykonalna, czytnik zdjęć
lub aparat cyfrowy muszą być widoczne w systemie jako osobny dysk.
2 Otworzyć program Bridge.
3 (Opcjonalnie) Jeśli zachodzi taka potrzeba, kliknąć na zakładce Foldery, przejść do folderu przeznaczonego na
obrazki i utworzyć w nim nowy folder docelowy.
Można też kliknąć na zakładce Ulubione i przeciągnąć folder docelowy na paletę Ulubione. Dzięki temu w
przyszłości folder będzie łatwiej dostępny.
4 Kliknąć na zakładce Foldery i przejść do dysku zawierającego obrazki.
5 Zaznaczyć obrazki. Sprawdzić, czy folder jest widoczny na palecie Ulubione lub na palecie Foldery.
6 Przeciągnąć obrazki do folderu docelowego.
Jeśli czytnik zdjęć lub aparat cyfrowy jest widoczny na pulpicie jako osobny wolumin, można przeciągnąć plik
obrazka z woluminu do programu Bridge.

Aby pobrać obrazki z aparatu cyfrowego za pomocą programu WIA


Niektóre aparaty cyfrowe zapewniają obsługę interfejsu WIA (Windows Image Acquisition). Jeśli użytkownik
korzysta z interfejsu WIA, program Photoshop współpracuje z systemem Windows oraz oprogramowaniem aparatu
cyfrowego lub skanera, dzięki czemu obrazki są importowane bezpośrednio do Photoshopa.
Uwaga: Program WIA jest dostępny tylko w systemie Windows XP.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 197
Podręcznik użytkownika

1 Wybrać polecenie Plik > Importuj > Obsługa WIA.


2 Wybrać miejsce, w którym mają być zapisane pliki obrazków.
3 Sprawdzić, czy w programie Photoshop jest włączona opcja Otwórz pobrane obrazki. Jeśli użytkownik importuje
dużą liczbę obrazków lub planuje ich późniejszą edycję, nie powinien zaznaczać opcji Otwórz pobrane obrazki.
4 Aby importowane obrazki były zapisywane bezpośrednio w folderze o nazwie tożsamej z bieżącą datą, należy
zaznaczyć opcję Unikatowy podfolder.
5 Kliknąć na Start.
6 Zaznaczyć aparat cyfrowy, z którego będą importowane obrazki.
Uwaga: Jeśli w menu nie jest wyświetlana nazwa wybranego aparatu, należy sprawdzić poprawną instalację
oprogramowania i sterowników, oraz upewnić się co do podłączenia aparatu.
7 Wybrać obrazek lub obrazki do zaimportowania:
• Aby zaimportować jeden obrazek, należy kliknąć go na liście miniaturek.
• Aby zaimportować wiele obrazków na raz, należy kliknąć je z wciśniętym klawiszem Shift.
• Aby zaimportować wszystkie dostępne obrazki, należy kliknąć na Wybierz wszystko.
8 Kliknąć na przycisku Pobierz obrazek.

Skanowanie obrazków
Informacje o skanowaniu
Przed rozpoczęciem skanowania należy się upewnić, że zostało zainstalowane oprogramowanie wymagane przez
skaner. Aby uzyskać skany wysokiej jakości, należy określić rozdzielczość skanowania oraz zakres dynamiki
odpowiednie dla danego zdjęcia. Opisane operacje pozwalają uniknąć niepożądanych przesunięć kolorów.
Sterowniki skanerów są obsługiwane przez producentów skanerów, a nie przez firmę Adobe Systems Incorporated.
W przypadku problemów ze skanerem lub skanowaniem należy się upewnić, czy sterownik skanera jest najnowszą
wersją oferowaną przez producenta.
Podczas skanowania obrazków najlepiej jest grupować razem obrazki podobne. Na przykład, obrazki ciemne dobrze
jest skanować wraz z innymi ciemnymi obrazkami. Pozwoli to uzyskać lepsze efekty skanowania i ułatwi
ewentualną korektę obrazków.

Zobacz także
“Dopasowywanie kolorów” na stronie 296

Importowanie zeskanowanych obrazków


Program Adobe Photoshop współpracuje z każdym skanerem wyposażonym w kompatybilny moduł plug-in lub
obsługującym interfejs TWAIN. Aby zaimportować skan przy użyciu modułu plug-in, należy przejść do menu Plik >
Importuj i wybrać nazwę skanera. Instalacje dotyczące instalacji plug-inu skanera powinny być zawarte w
dokumentacji skanera.
Jeśli skaner nie posiada sterownika zgodnego z programem Adobe Photoshop, należy zaimportować skan przy
pomocy interfejsu TWAIN.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 198
Podręcznik użytkownika

Jeśli skan nie może być zaimportowany za pomocą interfejsu TWAIN, skanowanie można przeprowadzić przy
użyciu oprogramowania producenta skanera, a wyniki zapisać w pliku TIFF, PICT lub BMP. Zapisane pliki mogą być
potem otwierane w programie Adobe Photoshopie lub ImageReady.

Zobacz także
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72

Importowanie zeskanowanych obrazków przy użyciu interfejsu TWAIN


Interfejs TWAIN jest to wieloplatformowy interfejs do pobierania obrazków tworzonych przez niektóre skanery i
programy do przechwytywania kadrów filmowych. Producent urządzenia TWAIN powinien umieścić w pakiecie
Menedżera źródła oraz źródło danych TWAIN, ponieważ moduł bez nich nie działa.
Zanim interfejs TWAIN będzie mógł pośredniczyć w imporcie obrazków do programów Photoshop i ImageReady,
należy zainstalować urządzenie TWAIN i jego oprogramowanie, a następnie ponownie uruchomić komputer.
Informacje na temat instalacji można znaleźć w dokumentacji dostarczonej przez producenta urządzenia.

Aby zaimportować obrazek przy użyciu interfejsu TWAIN w programie Photoshop


❖ Należy wybrać polecenie Plik > Importuj i zaznaczyć w menu wybrane urządzenie.

Aby zaimportować obrazek przy użyciu interfejsu TWAIN w programie ImageReady


1 Jeżeli urządzenie TWAIN jest używane w ImageReady po raz pierwszy, trzeba wybrać polecenie Plik > Importuj >
Wybierz TWAIN. Następnie należy wybrać odpowiednie urządzenie. Etap ten nie musi być wykonywany przy
ponownym użyciu modułu TWAIN.
Jeśli w systemie jest zainstalowanych więcej urządzeń TWAIN, które będą przełączane, to należy użyć polecenia
Wybierz TWAIN.
2 Aby zaimportować obrazek, należy wybrać polecenie Plik > Importuj > TWAIN.

Aby zaimportować obrazki ze skanera przy pomocy usługi WIA


1 Wybrać polecenie Plik Importuj > Obsługa WIA.
2 Wybrać miejsce, w którym mają być zapisane pliki obrazków.
3 Kliknąć na Start.
4 Sprawdzić, czy w programie Photoshop jest włączona opcja Otwórz pobrane obrazki. Jeśli liczba importowanych
plików jest duża, a niektóre z nich będą potem edytowane, opcję należy wyłączyć.
5 Jeśli importowane obrazki mają być zapisane bezpośrednio w folderze o nazwie tożsamej z aktualną datą, należy
sprawdzić, czy jest włączona opcja Unikatowy podfolder.
6 Zaznaczyć skaner, z którego będą importowane obrazki.
Uwaga: Jeśli w menu nie jest wyświetlana nazwa wybranego skanera, należy sprawdzić poprawną instalację
oprogramowania i sterowników, oraz upewnić się co do podłączenia skanera.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 199
Podręcznik użytkownika

7 Wybrać rodzaj skanowanego obrazka:


Obrazek kolorowy Są używane domyślne ustawienia skanowania obrazków kolorowych.

Obrazek w skali szarości Są używane domyślne ustawienia skanowania obrazków w skali szarości.

Obrazek czarno-biały lub Tekst Są używane ustawienia domyślne.

Dopasuj jakość skanowanego obrazka Są używane ustawienia niestandardowe.

8 Kliknąć na podglądzie, aby obejrzeć skan. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można zmienić kadrowanie, przeciągając
uchwyty obwiedni.
9 Kliknąć na Skanuj.
10 Zeskanowany obrazek jest zapisywany w formacie BMP.

Aby oszacować rozdzielczość skanowania


Rozdzielczość skanowania może zostać wyznaczona na podstawie oryginalnych i ostatecznych wymiarów obrazka
oraz rozdzielczości urządzenia wyjściowego. Po otwarciu zeskanowanego obrazka w programie Photoshop
rozdzielczość skanowania zostaje przekształcona w rozdzielczość obrazka.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• W przypadku drukarek laserowych i naświetlarek liniaturę rastra drukarki należy pomnożyć przez 2. Aby ustalić
liniaturę rastra drukarki, należy sięgnąć do jej dokumentacji lub skonsultować się z producentem.
• W przypadku drukarek atramentowych należy sięgnąć do ich dokumentacji. Wiele drukarek drukujących
bezpośrednio na papierze fotograficznym ma optymalną rozdzielczość 300 na 400 dpi.
2 Wyznaczyć stosunek wymiarów wynikowego obrazka do wymiarów oryginału. Na przykład, dla obrazka
wynikowego o wymiarach 6 na 9 cali i oryginału o wymiarach 2 na 3 cale stosunek ten wynosi 3.
3 Pomnożyć wynik uzyskany w kroku 1 przez wynik uzyskany w kroku 2.
Załóżmy, że obrazek ma być drukowany na naświetlarce o liniaturze rastra 85 lpi, a stosunek obrazka wynikowego
do oryginału wynosi 3. W takim wypadku należy pomnożyć 85 (liniatura rastra) przez 2, co daje 170. Następnie
należy pomnożyć 170 przez 3, co daje rozdzielczość skanowania 510 ppi. Jeśli obrazek ma być drukowany na
drukarce atramentowej o optymalnej rozdzielczości 300 dpi, należy pomnożyć 300 przez 3, co daje rozdzielczość
skanowania 900.
Uwaga: Różne procedury tworzenia rozbarwień mogą wymagać różnych stosunków rozdzielczości obrazka do liniatury
rastra. Przed rozpoczęciem skanowania warto zatem skonsultować się ze specjalistą.

Aby obliczyć wielkość pliku przed skanowaniem obrazka


Aby przewidzieć wielkość pliku zawierającego wyniki skanowania, można utworzyć plik próbny.
1 W programie Photoshop wybrać polecenie Plik > Nowy.
2 Wpisać wysokość, szerokość i rozdzielczość obrazka, który będzie drukowany. Rozdzielczość powinna być półtora
do dwóch razów większa od planowanej liniatury rastra. Należy sprawdzić, czy zaznaczono tryb przyszłego
skanowania. Wielkość pliku zostanie wyświetlona w oknie Nowy.
Załóżmy, że ostateczny obrazek ma mieć 4 cale szerokości i 5 cali długości. Ponieważ będzie drukowany przy
liniaturze rastra 150 i stosunku obrazek/oryginał 2/1, ustawiono rozdzielczość 300. Plik wynikowy będzie miał
wielkość 5,15 MB.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 200
Podręcznik użytkownika

Przed rozpoczęciem skanowania oszacowaną wielkość pliku należy wpisać w ustawieniach skanera. Nie trzeba
przejmować się rozdzielczością ani wymiarami obrazka. Po zeskanowaniu obrazka i zaimportowaniu go do
programu Photoshop należy wywołać polecenie Wielkość obrazka (z odznaczoną opcją ponownego próbkowania),
a następnie wprowadzić prawidłowe wartości szerokości i długości.

Zobacz także
“Tryby kolorów” na stronie 239

Optymalizacja dynamicznego zakresu skanowania


Należy pamiętać, że ludzkie oko postrzega szerszy zakres odcieni niż liczba odcieni możliwych do wydrukowania.
Jeśli ustawienia skanera pozwalają na to, należy ustawić przed skanowaniem takie punkty czerni i bieli, które
zapewniają najlepszy i najszerszy zakres odcieni. Następnie za pomocą narzędzi programu Photoshop do
dopasowywania kolorów należy ustawić optymalne punkty czerni i bieli skanowanego obrazka.

Zobacz także
“Aby dopasować zakres tonów w oknie dialogowym Poziomy” na stronie 300

Aby wyeliminować dominantę barwną skanera


Jeśli zeskanowany obrazek zawiera dominantę barwną (niewłaściwy układ kolorów), można wykonać prosty test
sprawdzający, czy jest to błąd pochodzący ze skanera. Jeśli tak właśnie jest, uzyskany plik testowy można wykorzystać
do poprawienia wszystkich obrazków uzyskanych za pomocą tego skanera.
1 Sprawdzić, czy monitor został wykalibrowany.
2 Otworzyć nowy plik Photoshopa przystosowany do druku o 11 stopniach szarości. W oknie dialogowym Nowy
przejść do menu Zdefiniowane i wybrać wielkość. Wielkość powinna być wystarczająca dla przeprowadzenia
skanowania. Rozdzielczość powinna wynosić co najmniej 240 pikseli na cal. Tryb kolorów można ustawić jako RGB,
a tło jako przezroczyste lub białe.
3 Użyć narzędzia Gradient liniowy do utworzenia ewolucji kolorów (od czystej czerni do czystej bieli).
4 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Posteryzacja i dokonać posteryzacji ewolucji przy użyciu 11 poziomów.
5 Wydrukować obrazek na drukarce czarno-białej, przy użyciu 11 stopni skali szarości, a następnie zeskanować go
do programu Photoshop.
Uwaga: Ten sam test można wykonać przy użyciu papieru o szarości 18%, nabytego w sklepie fotograficznym.
6 Otworzyć paletę Info i odczytać wartości RGB dla poszczególnych odcieni szarości. Nierówne wartości
składowych R, G i B wskazują na występowanie dominanty barwnej.
7 Za pomocą polecenia Użyj poziomów lub krzywych poprawić kolory i zapisać ustawienia okna dialogowego.
8 Otworzyć zeskanowany obrazek, otworzyć ponownie okno dialogowe wykorzystywane w kroku 7 i wczytać
zapisane ustawienia.

Zobacz także
“Aby skalibrować monitor i utworzyć jego profil” na stronie 280
“Aby poprawić dominantę barwną przy użyciu polecenia Poziomy” na stronie 301
ADOBE PHOTOSHOP CS2 201
Podręcznik użytkownika

Tworzenie, otwieranie i importowanie obrazków


Aby utworzyć nowy obrazek
Polecenie Nowy pozwala utworzyć pusty dokument bez tytułu. Jeżeli Schowek zawiera skopiowane zaznaczenie, to
program automatycznie wprowadzi odpowiednie dane w pola wymiarów i rozdzielczości nowego obrazka.
1 Wybrać polecenie Plik > Nowy.
2 Jeśli zachodzi taka potrzeba, wpisać nazwę obrazka oraz określić jego szerokość i wysokość.
(Photoshop) Aby dopasować szerokość i wysokość nowego obrazka do wymiarów dowolnego otwartego obrazka,
należy zaznaczyć nazwę wybranego pliku na liście w dolnej części menu Okna.
3 (Photoshop) Określić rozdzielczość i tryb.
4 Wybrać opcję zawartości warstwy tła (Photoshop) lub pierwszej warstwy obrazka (ImageReady):
Białe Warstwa tła lub pierwsza warstwa będzie miała kolor biały (domyślny kolor tła).

Kolor tła Warstwa tła lub pierwsza warstwa będzie miała bieżący kolor tła.

Przezroczyste Pierwsza warstwa będzie przezroczysta, bez wartości kolorów. Zawartość otrzymanego dokumentu
będzie stanowiła jedna, przezroczysta warstwa.
5 W sekcji Zaawansowane wybrać profil koloru albo opcję Nie zarządzaj kolorem w tym dokumencie. Z menu
Proporcje pikseli wybrać opcję Kwadrat, chyba że jest to obrazek przeznaczony do materiałów filmowych. W takim
wypadku należy wybrać inną opcję, pozwalającą korzystać z pikseli o kształcie innym niż kwadratowy.
6 Po zakończeniu ustawiania opcji można je zapisać w stylu ustawień — służy do tego przycisk Zapisz ustawienia
— albo kliknąć na przycisk OK, aby otworzyć nowy plik.

Zobacz także
“Tryby kolorów” na stronie 239
“Zapisywanie obrazków do użytku w filmach” na stronie 739
“Informacje o kolorach narzędzia i tła” na stronie 529

Otwieranie plików
Do otwierania plików służą polecenia Otwórz i Otwórz ostatnie. W programie Photoshop otwieranie plików
umożliwia ponadto program Adobe Bridge.
W pewnych sytuacjach program Photoshop nie jest w stanie prawidłowo określić formatu pliku. Trudności tego typu
występują często w przypadku plików przenoszonych między systemami operacyjnymi. Na przykład, przenoszenie
pliku pomiędzy systemami Mac OS i Windows może spowodować błędne określenie formatu. W takich wypadkach
należy samodzielnie określić poprawny format otwarcia pliku.
Uwaga: Do otwierania i importowania plików w wielu formatach służą specjalne plug-iny programów Photoshop i
ImageReady. Jeśli format nie jest wyświetlany w oknie Otwórz lub w podmenu Plik > Importuj, należy zainstalować
moduł plug-in danego formatu.

Zobacz także
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72
ADOBE PHOTOSHOP CS2 202
Podręcznik użytkownika

Aby otworzyć plik za pomocą polecenia Otwórz


1 Wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Zaznaczyć nazwę wybranego pliku. Jeśli plik nie jest widoczny, należy zaznaczyć opcję wyświetlania wszystkich
plików w menu Pliki typu (Windows) lub Pokaż (Mac OS).
3 (Mac OS) Kliknąć na opcji Pokaż podgląd, aby obejrzeć podgląd zaznaczonego pliku. Do korzystania z tej opcji
niezbędne jest rozszerzenie Apple QuickTime.
Uwaga: Podglądy są wyświetlane szybciej, jeśli są zapisane wraz z plikiem. Aby program Photoshop zawsze zapisywał
podgląd, należy wybrać opcję Zawsze zapisuj w menu Podglądy w preferencjach obsługi plików. Aby decydować o
zapisywaniu podglądu dla każdego pliku z osobna, należy wybrać opcję Pytaj przy zapisie.
4 Kliknąć na przycisku Otwórz. W przypadku niektórych plików pojawia się okno dialogowe, umożliwiające
ustawienie opcji specyficznych dla danego formatu.
Uwaga: Jeśli na ekranie pojawia się ostrzeżenie dotyczące profilu kolorów, to należy zdecydować, czy program ma
przekonwertować piksele na podstawie profilu kolorów tego pliku.

Aby otworzyć ostatnio używany plik


❖ Należy wybrać polecenie Plik > Otwórz ostatnie i zaznaczyć wybrany plik w podmenu.

Aby określić liczbę plików wyświetlanych w podmenu Otwórz ostatnie


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików (Windows) lub Photoshop > Preferencje >
Obsługa plików (Mac OS).
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub ImageReady > Preferencje >
Ogólne (Mac OS).
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Wpisać liczbę plików w polu Lista ostatnich plików zawiera.
• (ImageReady) Wpisać liczbę plików w polu Ostatnie pliki.

Aby określić format, w jakim zostanie otwarty plik


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• (Windows) Wybrać polecenie Plik > Otwórz jako i wybrać plik, który ma zostać otwarty. Następnie wybrać
pożądany format z wysuwanego menu Otwórz jako i kliknąć na Otwórz.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Plik > Otwórz i wybrać z menu wysuwanego Pokaż opcję Wszystkie dokumenty.
Zaznaczyć wybrany plik, zaznaczyć wybrany format w polu Format i kliknąć na Otwórz.
Uwaga: Jeżeli plik nie otwiera się, może to oznaczać, że wybrany format nie jest zgodny z rzeczywistym formatem pliku
albo plik jest uszkodzony.

Otwieranie plików PDF


PDF (Portable Document Format) jest to uniwersalny format plików, które mogą zawierać zarówno dane wektorowe,
jak i rastrowe. Format zapewnia funkcje elektronicznego przeszukiwania dokumentu oraz nawigacji. PDF stanowi
podstawowy format programów Adobe Illustrator oraz Adobe Acrobat.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 203
Podręcznik użytkownika

Niektóre pliki PDF zawierają pojedyncze obrazki, inne mieszczą w sobie wiele stron i obrazków. Gdy plik PDF jest
otwierany w programie Photoshop, użytkownik może wybrać strony lub obrazki, która mają być otwarte, a także
określić opcje rasteryzacji. Strony i obrazki są importowane do nowych dokumentów jako obiekty inteligentne.
W programie Photoshop dane PDF mogą być importowane za pomocą polecenia Umieść, polecenia Wklej, a także
przy użyciu funkcji przeciągania i upuszczania. Poszczególne strony lub obrazki są umieszczane na oddzielnych
warstwach w postaci obiektów inteligentnych.
Uwaga: Dane zapisane w formacie PDF nie mogą być przeglądane w ImageReady.

Zobacz także
“Format PDF” na stronie 716
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
“Umieszczanie plików” na stronie 206
“Używanie funkcji przeciągnij–i–upuść do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349
“Używanie schowka do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349

Aby otworzyć plik PDF


Po otwarciu dokumentu PDF istnieje możliwość zaimportowania jego stron lub obrazków do nowych dokumentów
programu Photoshop. Tę samą czynność umożliwia polecenie Umieść.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Otwórz.
• (Bridge) Zaznaczyć plik PDF i wybrać polecenie Plik > Otwórz w > Adobe Photoshop CS2.
Należy pominąć krok 3.
2 W oknie dialogowym Otwórz zaznaczyć nazwę pliku i kliknąć na Otwórz. Typy wyświetlanych plików można
zmienić, wybierając jedną z opcji z wysuwanego menu Pliki typu (Windows) lub Format (Mac OS).
3 W oknie dialogowym Importuj PDF przejść do menu Wybierz i wybrać opcję Strona lub Obrazek — w zależności
od tego, jakie elementy pliku PDF mają być importowane.
4 Zaznaczyć strony lub obrazki do otwarcia, klikając na ich miniaturkach. Aby zaznaczyć więcej niż jeden element,
należy klikać z wciśniętym klawiszem Shift. Liczba zaznaczonych elementów jest widoczna pod oknem podglądu.
Uwaga: W menu Wielkość miniaturki można zmienić wielkość miniaturek wyświetlanych w oknie podglądu. Opcja
Zmieść stronę pozwala dopasować wielkość pojedynczej miniaturki do wymiarów okna podglądu. Jeśli w oknie znajduje
się więcej niż jeden element, jest wyświetlany pasek przewijania.
5 Określić nazwę nowego dokumentu w polu tekstowym Nazwa. Jeśli jest importowany więcej niż jeden element,
dokumenty kolejnych elementów są numerowane (ich nazwy to złożenia nazwy podstawowej i kolejnych numerów).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 204
Podręcznik użytkownika

6 W sekcji Opcje strony przejść do menu Przytnij do i ustawić opcję przycięcia strony PDF:
Obwiednia Ze strony jest wycinany najmniejszy prostokątny obszar, który zawiera wszystkie tekstowe i graficzne
elementy strony. Opcja pozwala wyeliminować nadmiarowy biały obszar wokół faktycznej zawartości strony.
Pole strony Zostaje zachowana oryginalna wielkość strony.

Pole kadrowania Ze strony PDF jest wycinany obszar kadrowania (ograniczony marginesami).

Pole zalewek Ze strony jest wycinany obszar ograniczony znacznikami zalewek (w stosunku do pola strony obszar
ten jest powiększony o brzegi umożliwiające przyszłe czynności introligatorskie, takie jak przycinanie, czy
zaginanie).
Pole przycięcia Ze strony jest wycinany obszar, który wyznacza jej ostateczną, planowaną wielkość.

Pole grafiki Ze strony jest wycinany obszar niezbędny do umieszczenia danych PDF w innej aplikacji.

7 W sekcji Opcje strony określić następujące opcje:


Rozdzielczość Określa rozdzielczość nowego dokumentu. Zobacz też “Wymiary w pikselach i rozdzielczość
obrazków” na stronie 187.
Tryb Określa tryb kolorów nowego dokumentu. Zobacz też “Tryby kolorów” na stronie 239.

Głębia bitowa Określa głębię bitową nowego dokumentu. Zobacz też “Informacje o głębii bitowej” na stronie 244.

Wygładzone Opcja pozwala zminimalizować efekt postrzępionych krawędzi obiektów. Opcji nie należy zaznaczać,
jeśli zachodzi potrzeba zachowania ostrych (a nie łagodnych) przejść między kolorami sąsiadujących pikseli.
Przezroczyste tło Opcja pozwala odsłonić tekst lub grafikę "pod" właściwymi elementami strony PDF. Opcji nie
należy zaznaczać, jeśli zachodzi potrzeba umieszczenia strony z nieprzezroczystym, białym tłem.
8 Zaznaczyć opcję Pomijaj ostrzeżenia, aby były pomijane ostrzeżenia dotyczące profili kolorów.
9 Nacisnąć przycisk OK.

Zobacz także
“Aby umieścić plik w programie Photoshop” na stronie 207

Otwieranie kompozycji postscriptowych


Format Encapsulated PostScript (EPS) służy do zapisu zarówno grafiki wektorowej, jak i rastrowej. Jest obsługiwany
przez właściwie wszystkie programy do edycji grafiki i DTP. Grafikę postscriptową generują następujące aplikacje
Adobe: Adobe Illustrator, Adobe Dimensions i Adobe Streamline. Gdy jest otwierany plik EPS z grafiką wektorową,
jest ona rasteryzowana — matematyczne opisy krzywych i linii składających się na grafikę wektorową są
konwertowane na charakterystykę pikseli przyszłego obrazka bitmapowego.
Kompozycja postscriptowa może być przenoszona do programów Photoshop i ImageReady za pomocą poleceń
Umieść i Wklej, a także funkcji przeciągania i upuszczania.

Zobacz także
“Umieszczanie plików” na stronie 206
“Używanie funkcji przeciągnij–i–upuść do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349
“Używanie schowka do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349
ADOBE PHOTOSHOP CS2 205
Podręcznik użytkownika

Aby otworzyć plik EPS


1 Wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Zaznaczyć wybrany plik i kliknąć na Otwórz.
3 Określić wymagane wymiary, rozdzielczość i tryb. Aby zachować istniejący stosunek wysokości do szerokości,
zaznaczyć opcję Zachowaj proporcje.
4 Zaznaczyć opcję Wygładzanie, aby zminimalizować efekt postrzępionych krawędzi kompozycji.

Aby wyłączyć opcję Postscript z wygładzaniem (ImageReady)


Opcja Postscript z wygładzaniem pozwala usunąć z wklejonych lub umieszczonych zaznaczeń nierówne krawędzie;
innymi słowy, pozwala złagodzić przejścia między krawędziami zaznaczenia i otaczającymi je pikselami. Wyłączenie
tej opcji zmniejsza czas importu danych, ale powoduje też, że po zrasteryzowaniu kompozycji wektorowej powstają
ostre (widoczne) przejścia między pikselami.
Uwaga: W programie Photoshop podczas otwierania lub umieszczania pliku PDF lub EPS można wyłączyć opcję
Wygładzanie.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Mac OS) Wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Ogólne.
2 Usunąć zaznaczenie opcji PostScript z wygładzaniem.

Aby otworzyć plik Photo CD


Istnieje możliwość otwierania plików Kodak Photo CD (PCD), w tym plików o wysokiej rozdzielczości z dysków CD
Pro Photo.
Uwaga: Ani w programie Photoshopie, ani w ImageReady nie można natomiast zapisywać danych PCD.
1 Wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Zaznaczyć plik PCD i kliknąć na Otwórz. Jeśli plik nie jest widoczny, należy wybrać opcję wyświetlania wszystkich
plików z menu Pliki typu (Windows) lub Pokaż (Mac OS).
3 Wybrać opcje dotyczące obrazka źródłowego:
Wielkość Opcja pozwala określić wymiary obrazka (w pikselach). Należy pamiętać, że wielkość obrazka na ekranie
zależy zarówno od wybranej wielkości w pikselach, jak i od rozdzielczości.
Profil Pozwala określić profil urządzenia do zarządzania kolorem.

4 Wybrać opcje dotyczące obrazka docelowego:


Rozdzielczość Pozwala określić rozdzielczość otwartego obrazka.

Przestrzeń kolorów Pozwala określić profil kolorów otwartego obrazka.

Pozioma lub Pionowa Pozwala określić orientację otwartego obrazka.

Zobacz także
“Wymiary w pikselach i rozdzielczość obrazków” na stronie 187
“Aby skalibrować monitor i utworzyć jego profil” na stronie 280
ADOBE PHOTOSHOP CS2 206
Podręcznik użytkownika

Importowanie wygładzonych plików PICT (Mac OS)


Polecenie Plik > Importuj > Wygładzone PICT umożliwia importowanie wygładzonych plików PICT (utworzonych
na przykład w programie MacDraw i Canvas) w postaci obrazków o gładkich krawędziach. Ponieważ polecenie to
wymaga przechowywanie w pamięci całego pliku PICT, w przypadku dużych plików może być niewykonalne.
W oknie dialogowym Wygładzony PICT są wyświetlane bieżące wymiary obrazka i wielkość pliku. Aby zmienić
wymiary obrazka, należy wpisać nowe wartości w polach Wysokość i Szerokość. Powoduje to uaktualnienie
wielkości pliku. Aby zachować proporcje obrazka, należy zaznaczyć opcję Zachowaj proporcje.
Dla wygładzonego pliku PICT można wybrać tryb koloru RGB lub Skala szarości.

(Mac OS) Importowanie zasobów PICT


Moduł Zasoby PICT umożliwia odczyt zasobów PICT z pliku — np. pochodzącego z innej aplikacji. Aby otworzyć
zasób PICT, należy wybrać polecenie Plik > Importuj > Zasób PICT.
Aby obejrzeć zasób, należy kliknąć na przycisku Podgląd. Przyciski strzałek umożliwiają przewijanie zasobów do
przodu i do tyłu. Numer wyświetlany w polu Zasób odnosi się do pozycji zasobu w łańcuchu zasobów. Nie jest to
numer identyfikacyjny zasobu.
Uwaga: Program Photoshop zapewnia alternatywną metodę otwierania plików w formacie zasobów PICT. Można
wybrać polecenie Plik > Otwórz, z wysuwanego menu Pokaż wybrać opcję Wszystkie dokumenty, zaznaczyć plik, który
ma być otwarty, w menu Format wybrać format Zasób PICT i kliknąć na Otwórz. W ten sposób jednak jest otwierany
tylko pierwszy zasób w pliku, a nie są wyświetlane żadne inne zasoby PICT z tego pliku.

Umieszczanie plików
Umieszczanie plików
Polecenie Umieść pozwala umieścić kompozycję w pliku Photoshopa, w postaci obiektu inteligentnego. Na ogół
kompozycje takie są umieszczane na nowych warstwach. W programie Photoshop można umieszczać pliki zapisane
w dowolnym z obsługiwanych formatów. W programie ImageReady można umieszczać pliki w dowolnym
obsługiwanym formacie, za wyjątkiem plików PSD z obrazkami CMYK, plików PDF i plików pochodzących z
programu Adobe Illustrator (AI).
Gdy jest używane polecenie Umieść, istnieje możliwość przeskalowania, przesunięcia, pochylenia i obrócenia
kompozycji — jeszcze przed kliknięciem na przycisku zatwierdzającym albo wciśnięciem klawisza Enter
(Windows) lub Return (Mac OS). Kompozycje zapisane w formacie PDF, Adobe Illustratora lub EPS są
rasteryzowane. W wyniku rasteryzacji traci się możliwość edycji danych wektorowych (jako ścieżek) i tekstu.
Gdy do programu Photoshop jest przenoszona kompozycja utworzona w programie Illustrator, warto zachować
(wszędzie, gdzie jest to możliwe) wszelkie warstwy, maski, obiekty przezroczyste, kształty złożone odcięcia, mapy
obrazków i tekst edytowalny. W programie Illustrator należy wyeksportować kompozycję do formatu PSD (format
programu Photoshop). Jeśli kompozycja zawiera elementy nie obsługiwane przez program Photoshop, jej wygląd jest
zachowywany, ale warstwy są łączone a sama kompozycja jest rasteryzowana.

Zobacz także
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
ADOBE PHOTOSHOP CS2 207
Podręcznik użytkownika

Aby umieścić plik w programie Photoshop


1 Otworzyć dokument Photoshopa, w którym ma być umieszczona kompozycja.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Umieść, zaznaczyć plik, który ma być umieszczony, i kliknąć na Otwórz.
• (Photoshop) Zaznaczyć i skopiować kompozycję (w formacie Adobe Illustratora, EPS lub PDF) z dokumentu
źródłowego, a następnie wkleić ją w dokumencie docelowym. Można też zaznaczyć plik i przeciągnąć go do
dokumentu Photoshopa. Należy pominąć krok 4.
• (Bridge) Zaznaczyć plik PDF i wybrać polecenie Plik > Umieść > W programie Photoshop.
Należy pominąć krok 4.
3 W oknie dialogowym Otwórz zaznaczyć nazwę pliku i kliknąć na Otwórz. Typy wyświetlanych plików można
zmienić, wybierając jedną z opcji z wysuwanego menu Pliki typu (Windows) lub Format (Mac OS).
4 Jeśli jest umieszczany plik PDF lub pochodzący z programu Illustrator (AI), pojawia się okno Umieść PDF. Należy
zaznaczyć strony lub obrazki do umieszczenia, ustawić opcje przycinania i kliknąć na OK. Zobacz też “Aby ustawić
opcje w oknie dialogowym Umieść PDF” na stronie 209
Umieszczona kompozycja pojawia się w obwiedni na środku obrazka Photoshopa. Grafika zachowuje oryginalny
stosunek boków, ale kompozycje większe od obrazka Photoshopa są odpowiednio dopasowywane.
Uwaga: Kompozycję można również skopiować w programie Adobe Illustrator, a następnie wkleić w programie
Photoshop. Zobacz “Aby wkleić kompozycję z programu Adobe Illustrator w programie Photoshop” na stronie 210.
5 (Opcjonalnie) Zmienić położenie umieszczonej kompozycji, wykonując jedną lub kilka z następujących
czynności:
• Aby przesunąć umieszczoną kompozycję, należy ustawić kursor wewnątrz jej obwiedni i przeciągnać; można też
przejść na pasek opcji i wprowadzić wartość X określającą odległość między środkiem kompozycji a lewą
krawędzią obrazka. W polu Y należy określić odległość pomiędzy punktem środkowym i górną krawędzią
obrazka.
• Aby przeskalować umieszczoną kompozycję, należy przeciągnąć jeden z uchwytów narożnych obwiedni albo
wpisać wysokość i szerokość na pasku opcji.
• Aby obrócić umieszczoną kompozycję, należy ustawić kursor wewnątrz obwiedni (kursor przybierze kształt
zakrzywionej strzałki) i przeciągnąć; można też przejść na pasek opcji i wpisać kąt obrotu w odpowiednim
polu . Kompozycja jest obracana wokół punktu środkowego umieszczonej kompozycji. Aby zmienić położenie
punktu środkowego, należy go przeciągnąć w wybrane miejsce lub kliknąć na uchwycie na ikonie punktu
środkowego na pasku opcji.
• Aby pochylić umieszczoną kompozycję, należy wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), a
następnie przeciągnąć boczny uchwyt obwiedni.
• Aby wypaczyć umieszczoną kompozycję, należy wybrać polecenie Edycja > Zniekształć > Wypaczenie, przejść na
pasek opcji i wybrać wypaczenie z menu wysuwanego Styl wypaczenia.
Jeśli z menu Styl wypaczenia zostanie wybrana opcja Własny, należy przeciągnąć punkty kontrolne, segment
obwiedni lub siatki albo obszar siatki.
6 Jeśli jest umieszczany plik PDF, EPS lub pochodzący z programu Adobe Illustrator, można przejść na pasek opcji
i ustawić opcję Wygładzanie. Aby w wyniku rasteryzacji nastąpiło wymieszanie pikseli krawędziowych, należy
zaznaczyć opcję Wygładzanie. Aby uzyskać efekt wyraźnych przejść między pikselami krawędzi, należy usunąć
zaznaczenie opcji Wygładzanie.
7 Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 208
Podręcznik użytkownika

• Kliknąć na przycisku zatwierdzającym na pasku opcji albo wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac
OS), aby zatwierdzić umieszczenie kompozycji na nowej warstwie.
• Kliknąć na przycisku Anuluj na pasku opcji lub wcisnąć klawisz Esc (Windows), aby anulować operację
umieszczania.

Zobacz także
“Aby przeskalować, obrócić, pochylić, zniekształcić obiekt, zastosować do niego perspektywę lub wypaczyć go” na
stronie 379
“Aby wypaczyć element” na stronie 383

Aby umieścić plik w programie ImageReady


1 Otworzyć obrazek, w którym ma być umieszczony plik, i wybrać polecenie Plik > Umieść.
Uwaga: W programie ImageReady nie można umieszczać plików PSD zawierających obrazki CMYK, plików PDF i
plików pochodzących z programu Illustrator (AI).
2 W oknie dialogowym Umieść kliknąć na przycisku Wybierz, odszukać i zaznaczyć plik do umieszczenia, po czym
kliknąć na Otwórz.
3 Zaznaczyć opcje przesunięcia:
• W menu wysuwanym Poziomo wybrać opcję umieszczania pliku zgodnie z poziomem obrazka W polu
tekstowym Piksele wpisać liczbę pikseli przesunięcia obrazka w poziomie.
• W menu wysuwanym Pionowo, wybrać opcję umieszczania pliku zgodnie z pionem obrazka. W polu tekstowym
Piksele wpisać liczbę pikseli przesunięcia obrazka w pionie.
Uwaga: Aby wpisać liczbę ujemną (i przesunąć umieszczony plik na lewo lub pod obrazek), przed liczbą należy wpisać
dywiz (- ).
4 Nacisnąć przycisk OK.
5 Jeśli jest umieszczany plik EPS, należy ustawić opcje w oknie dialogowym Opcje rasteryzacji, po czym kliknąć na
OK.
Szerokość i Wysokość Pozwala określić szerokość i wysokość obrazka.

Zachowaj proporcje Zostaje zachowany stosunek wysokości do szerokości.

Wygładzone Pozwala zminimalizować efekt "postrzępionych" krawędzi kompozycji, który powstaje w wyniku
rasteryzacji.
6 Jeśli jest umieszczany plik filmu QuickTime, należy ustawić opcje w oknie dialogowym Otwórz film, po czym
kliknąć na OK:
Od początku do końca Jest importowany cały film.

Tylko wybrany fragment Jest importowany tylko wybrany fragment filmu. Przesuwając suwak wzdłuż osi czasu lub
klikając na strzałkach, należy przytrzymywać klawisz Shift. Zaznaczony fragment reprezentuje ciemna część osi
czasu.
Pojedyncze ramki X Pozwala określić pojedyncze ramki do zaimportowania. Wybiera się je w menu wysuwanym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 209
Podręcznik użytkownika

Przesuwanie suwaka z wciśniętym klawiszem Shift powoduje zaznaczanie kolejnych fragmentów filmu QuickTime

Aby ustawić opcje w oknie dialogowym Umieść PDF


Jeśli jest umieszczany plik PDF lub pochodzący z programu Adobe Illustrator, zostaje otwarte okno dialogowe
Umieść PDF, w którym można ustawić opcje umieszczania.
1 Po otwarciu docelowego dokumentu Photoshopa umieścić w nim plik PDF lub pochodzący z programu Adobe
Illustrator.
2 W oknie dialogowym Umieść PDF przejść do menu Wybierz i wybrać opcję Strona lub Obrazek — w zależności
od tego, jakie elementy pliku PDF mają być importowane.
Uwaga: W menu Wielkość miniaturki można zmienić wielkość miniaturek wyświetlanych w oknie podglądu. Opcja
Zmieść stronę pozwala dopasować wielkość pojedynczej miniaturki do wymiarów okna podglądu. Jeśli w oknie znajduje
się więcej niż jeden element, jest wyświetlany pasek przewijania.
3 W sekcji Opcje przejść do menu Przytnij do i ustawić opcję przycięcia dokumentu (PDF lub AI):
Obwiednia Ze strony jest wycinany najmniejszy prostokątny obszar, który zawiera wszystkie tekstowe i graficzne
elementy strony. Opcja pozwala wyeliminować nadmiarowy biały obszar wokół faktycznej zawartości strony.
Pole strony Zostaje zachowana oryginalna wielkość strony.

Pole kadrowania Ze strony PDF jest wycinany obszar kadrowania (ograniczony marginesami).

Pole zalewek Ze strony jest wycinany obszar ograniczony znacznikami zalewek (w stosunku do pola strony obszar
ten jest powiększony o brzegi umożliwiające przyszłe czynności introligatorskie, takie jak przycinanie, czy
zaginanie).
Pole przycięcia Ze strony jest wycinany obszar, który wyznacza jej ostateczną, planowaną wielkość.

Pole grafiki Ze strony jest wycinany obszar niezbędny do umieszczenia danych PDF w innej aplikacji.

4 Zaznaczyć opcję Przezroczyste tło, aby odsłonić tekst lub grafikę "pod" właściwymi elementami strony PDF. Opcji
nie należy zaznaczać, jeśli zachodzi potrzeba umieszczenia strony z nieprzezroczystym, białym tłem.
5 Kliknąć na przycisku OK, aby zamknąć okno dialogowe Umieść PDF.
6 Jeśli zachodzi taka potrzeba, przejść na pasek opcji i ustawić opcje przesunięcia, skalowania, pochylania,
obracania, zniekształcania lub wygładzania.
7 Kliknąć na przycisku zatwierdzającym , aby umieścić kompozycję w postaci obiektów inteligentnych, na
oddzielnych warstwach dokumentu docelowego.

Zobacz także
“Aby umieścić plik w programie Photoshop” na stronie 207
ADOBE PHOTOSHOP CS2 210
Podręcznik użytkownika

Wklejanie kompozycji z programu Adobe Illustrator w programie Photoshop


Istnieje możliwość skopiowania kompozycji w programie Adobe Illustrator i wklejenia jej w programie Photoshop.
Operację kopiowania i wklejania można wstępnie zdefiniować:
• Aby kompozycja wklejana w dokumencie Photoshopa była automatycznie rasteryzowana, w programie Adobe
Illustrator należy przejść do okna preferencji Obsługa plików i Schowek, a w nim wyłączyć opcję PDF i AICB
(Brak obsługi przezroczystości).
• Aby kompozycja była wklejana jako obiekt inteligentny, obrazek zrasteryzowany, ścieżka lub warstwa kształtu, w
programie Adobe Illustrator należy przejść do okna preferencji Obsługa plików i Schowek, a w nim włączyć opcję
PDF i AICB (Brak obsługi przezroczystości).

Zobacz także
“Obiekty inteligentne” na stronie 449

Aby wkleić kompozycję z programu Adobe Illustrator w programie Photoshop


Uwaga: Aby kompozycja utworzona w programie Adobe Illustrator była wklejana jako obiekt inteligentny, ścieżka lub
warstwa kształtu, należy przejść do okna preferencji Obsługa plików i Schowek programu Adobe Illustrator, a w nim
włączyć opcję PDF i AICB (Brak obsługi przezroczystości).
1 Otworzyć plik w programie Adobe Illustrator, zaznaczyć kompozycję i wybrać polecenie Edycja > Kopiuj.
2 Otworzyć docelowy dokument w programie Photoshop i wybrać polecenie Edycja > Wklej.
Uwaga: Jeśli w preferencjach obsługi plików i schowka programu Adobe Illustrator są wyłączone opcje PDF i AICB
(Brak obsługi przezroczystości), wklejana kompozycja jest automatycznie rasteryzowana. Kolejne punkty opisywanej
procedury można pominąć.
3 W oknie dialogowym Wklej określić sposób wklejania kompozycji i kliknąć na przycisku OK:
Obiekt inteligentny Kompozycja jest wklejana jako wektorowy obiekt inteligentny, który przed umieszczeniem w
dokumencie Photoshopa może być skalowany, przekształcany i przesuwany (bez naruszania danych obrazka). Wraz
z umieszczeniem kompozycji plik danych jest osadzany w dokumencie Photoshopa, a sama kompozycja jest
rasteryzowana na osobnej warstwie.
Piksele Kompozycja jest wklejana w postaci pikseli, które przed zrasteryzowaniem i umieszczeniem na osobnej
warstwie dokumentu Photoshopa mogą być skalowane, przekształcane i przesuwane.
Ścieżka Kompozycja jest wklejana jako ścieżka, która może być edytowana za pomocą narzędzi z grupy Pióro,
narzędzia Zaznaczanie ścieżki i narzędzia Zaznaczanie bezpośrednie. Ścieżka jest wklejana na tej warstwie, która jest
aktualnie zaznaczona na palecie Warstwy.
Warstwa kształtu Kompozycja jest wklejana jako nowa warstwa kształtu (warstwa zawierająca ścieżkę wypełnioną
kolorem narzędzia).
4 Jeśli w oknie dialogowym Wklej wybrano opcję Obiekt inteligentny lub Piksele, należy umieścić kompozycję,
wciskając Enter lub Return.

Zobacz także
“Umieszczanie plików” na stronie 206
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
ADOBE PHOTOSHOP CS2 211
Podręcznik użytkownika

“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483


“Aby utworzyć kształt na warstwie kształtu” na stronie 473

Obrazki o wysokiej dynamice jasności


Obrazki o wysokiej dynamice jasności
Zmienny zakres różnic jasności (różnic między ciemnymi i jasnymi obiektami), z jakim mamy do czynienia w
naturze, znacznie przekracza zarówno możliwości percepcyjne człowieka, jak i możliwości techniczne urządzeń
odtwarzających kolory (np. monitorów i drukarek). O ile jednak ludzkie oko potrafi przystosować się do bardzo
różnych poziomów jasności, o tyle większość monitorów komputerowych i aparatów fotograficznych operuje w
ramach pewnego stałego zakresu jasności. Ponieważ osoby korzystające z takich urządzeń — a należą do nich
fotograficy i artyści filmowi — nie mogą "wyjść" poza określony zakres jasności (i jej zmian), są zmuszeni działać
selektywnie, czyli wybierać z otoczenia tylko najważniejsze elementy rzeczywistej ekspozycji.
Obrazki o wysokiej dynamice jasności, nazywane z angielska obrazkami HDR (High Dynamic Range), otwierają
przed grafikami komputerowymi nowe możliwości. Ponieważ w obrazkach HDR jest reprezentowany pełny zakres
jasności, zmiana ekspozycji takiego obrazka odpowiada bardzo dokładnie rzeczywistej zmianie ekspozycji podczas
fotografowania. Dzięki temu fotograficy mogą tworzyć różnego rodzaju rozmycia i inne realistyczne efekty świetlne.
Obecnie obrazki HDR są wykorzystywane w filmach, efektach specjalnych, kompozycjach trójwymiarowych i
pewnego rodzaju fotografiach.

Łączenie obrazków o różnej ekspozycji w jeden obrazek HDR


A. Obrazek o wyraźnych szczegółach w obszarze cieni i niewyraźnym obszarze świateł B. Obrazek o wyraźnych szczegółach w obszarze
świateł i niewyraźnym obszarze cieni C. Obrazek HDR o pełnym dynamicznym zakresie jasności
ADOBE PHOTOSHOP CS2 212
Podręcznik użytkownika

W programie Photoshop wartości luminacji (jasności) obrazków HDR są reprezentowane za pomocą liczb
zmiennoprzecinkowych o binarnej długości 32 bitów (32 bity na kanał). Wartości luminancji na obrazkach HDR
odpowiadają bezpośrednio ilości światła w rzeczywistej ekspozycji. Sprawa wygląda inaczej w przypadku obrazków
o 16 lub 8 bitach na kanał, gdzie można zakodować wyłącznie jasności z przedziału od czerni do bieli (co stanowi
niewielki wycinek naturalnego zakresu jasności).
Obrazek HDR można utworzyć poprzez połączenie danych z wielu fotografii, uzyskanych w różnych ekspozycjach.
W programie Photoshop operację tę umożliwia polecenie Złącz jako HDR. Ponieważ na obrazku HDR są
uwzględniane poziomy jasności, których odtworzenie wykracza poza możliwości typowych monitorów 24-bitowych
i typowych drukarek, program Photoshop pozwala dopasować podgląd obrazka HDR do możliwości monitora. Do
obrazków HDR mogą być stosowane niektóre narzędzia, polecenia korygujące i filtry programu Photoshop. Jeśli
wystąpi konieczność wydrukowania obrazka HDR albo skorzystania z narzędzi lub filtrów nie obsługujących
obrazków tego typu, obrazek można przekonwertować na obrazek o 8 bitach na kanał lub 16 bitach na kanał.

Praca z obrazkami HDR


W programie Photoshop obrazki HDR (o 32 bitach na kanał) mogą być podawane działaniu następujących narzędzi,
poleceń korygujących i filtrów:
Polecenia korygujące Mikser kanałów, Filtr fotograficzny i Ekspozycja.

Uwaga: Chociaż polecenie Ekspozycja może być stosowane do obrazków o 8 i 16 bitach na kanał, jest ono przeznaczone
do poprawiania ekspozycji obrazków HDR (o 32 bitach na kanał).
Tryby mieszania Zwykły, Mnożenie, Odejmowanie, Rozjaśnianie, Ściemnianie, Rozjaśnianie liniowe

Polecenia do edycji Wypełnij, Obrysuj, Swobodnie przekształć, polecenia uaktywniające konkretne przekształcenia,
Wielkość obrazka, Wielkość obszaru roboczego, Obróć obszar roboczy, Kadruj (z obrotem i zmianą wielkości) i
Przycięcie.
Formaty plików Photoshop (PSD, PSB), Radiance (HDR), Portable Bit Map (PFM), OpenEXR i TIFF.

Uwaga: Chociaż program Photoshop nie pozwala zapisać obrazka HDR w formacie LogLuv TIFF, program ten
umożliwia otwieranie i odczyt plików LogLuv TIFF.
Filtry Uśrednij, Rozmycie prostokątne, Rozmycie gaussowskie, Poruszenie, Rozmycie radialne, Rozmycie kształtu,
Rozmycie powierzchni, Dodaj szum, Włókna, Flara obiektywu, Wyostrzanie inteligentne, Maska wyostrzająca, Usuń
przeplot, Kolory NTSC, Górnoprzepustowy i Przesunięcie.
Tryby Kolory RGB, Skala szarości, konwersja na obrazki o 8 lub 16 bitach na kanał.

Narzędzia Zaznaczanie, Przesunięcie, Lasso, Kadrowanie, Odcięcie, Stempel, Pędzel historii, Zaznaczanie ścieżki,
Zaznaczanie bezpośrednie, Pióra, Adnotacje, Kroplomierz, Próbnik kolorów, Miarka, Rączka i Lupka. Niektóre
narzędzia działają tylko w obsługiwanych trybach mieszania.

Zobacz także
“Aby zmienić ekspozycję” na stronie 307

Złącz jako HDR, polecenie


Polecenie Złącz jako HDR pozwala połączyć wiele obrazków (w różnych ekspozycjach) w jeden obrazek o zmiennej
dynamice jasności, czyli obrazek HDR. Podstawowa funkcja polecenia to zapis obrazka wynikowego w trybie 32
bitów na kanał.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 213
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Niemniej, obrazek wynikowy można zapisać także w wersji uboższej, tj. w postaci obrazka o 8 lub 16 bitach na
kanał. Pełne dane HDR mogą być zapisane tylko w formacie 32 bitach na kanał; na obrazkach o 8 lub 16 bitach na
kanał pewne dane są pomijane.
Wykonując fotografie z myślą o przyszłym połączeniu ich za pomocą polecenia Złącz jako HDR, warto przestrzegać
następujących wskazówek:
• Umieścić aparat na stabilnym statywie.
• Należy wykonać tyle zdjęć, ile potrzeba dla uchwycenia pełnej dynamiki obrazu. Zaleca się wykonanie od pięciu
do siedmiu zdjęć, choć w przypadku wielu ekspozycji liczba ta nie jest wystarczająca. Minimalna liczba zdjęć
wynosi 3.
• Wykonując poszczególne zdjęcia, należy zmieniać szybkość migawki. Zmiana przysłony powoduje zmianę głębi
ekspozycji, co może pogorszyć jakość obrazka. Zmiana przysłony lub normy ISO może wprowadzić na obrazku
szum lub innego rodzaju zniekształcenia.
• W większości sytuacji nie należy stosować funkcji automatycznego naświetlania, ponieważ zwykle zmiany
ekspozycji są zbyt małe.
• Różnice między ekspozycjami kolejnych zdjęć powinny wynosić 1 lub 2 EV (Exposure Value).
• Nie należy zmieniać oświetlenia ekspozycji, np. sporadycznie używać lampy błyskowej.
• Obiekty fotografowane nie powinny się poruszać. Funkcja łączenia ekspozycji działa tylko w przypadku
fotografowania tych samych obiektów, choć różnie eksponowanych.

Aby użyć polecenia Złącz jako HDR


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Złącz jako HDR.
• (Bridge) Zaznaczyć obrazki, które będą wykorzystane, i wybrać polecenie Narzędzia > Photoshop > Złącz jako
HDR. Należy pominąć krok 3.
2 W oknie dialogowym Złącz jako HDR kliknąć na przycisku Przeglądaj, odszukać i zaznaczyć obrazki, po czym
kliknąć na Otwórz.
Aby usunąć pewien element, należy zaznaczyć go w oknie dialogowym Złącz jako HDR i kliknąć na przycisku Usuń.
Uwaga: Aby dodać jakieś obrazki lub cały folder z obrazkami, należy przejść do menu Użyj i wybrać polecenie Folder
lub Otwarte pliki.
3 (Opcjonalnie) Zaznaczyć opcję Próba automatycznego wyrównania obrazków źródłowych, jeśli łączone obrazki
były fotografowane z ręki (bez użycia statywu).
4 Nacisnąć przycisk OK.
Zostanie wyświetlone drugie okno dialogowe Złącz jako HDR, w którym będą widoczne miniaturki łączonych
obrazków, podgląd obrazka wynikowego, menu Głębia bitowa oraz suwak do ustawiania podglądu punktu bieli.
5 Jeśli zachodzi taka potrzeba, wykonać następujące czynności dotyczące podglądu obrazka wynikowego:
• Powiększyć lub zmniejszyć podgląd, klikając na przycisku Plus lub Minus.
• Z menu wysuwanego pod podglądem wybrać procent powiększenia/zmniejszenia.
6 (Opcjonalnie) Zaznaczając i odznaczają wybrane miniaturki obrazków, wybrać obrazki do połączenia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 214
Podręcznik użytkownika

Zaznaczanie miniaturek na źródłowym odcinku filmu.

7 W menu Głębia bitowa wybrać głębię bitową obrazka wynikowego.


Uwaga: Aby w obrazku dynamicznym był przechowywany cały dynamiczny zakres jasności obrazka HDR, należy
wybrać opcję 32 bity na kanał.
8 Ustawić suwak wyświetlany pod histogramem, który służy do ustawiania punktu bieli obrazka wynikowego.
Ważne: Jeśli obrazek wynikowy jest zapisywany w formacie 32 bitów na kanał, zmiana położenia suwaka ma wpływ
tylko na podgląd obrazka. W pliku obrazka HDR nie zostają zmienione żadne dane. Nowe ustawienia podglądu są
zapisywane w pliku obrazka HDR; będą one stosowane przy każdym kolejnym otwarciu obrazka w programie
Photoshop. Jeśli obrazek wynikowy jest zapisywany w formacie 8 lub 16 bitów na kanał, zmiana położenia suwaka
powoduje zmianę ekspozycji obrazka. Wszelkich utraconych w ten sposób danych nie będzie można odzyskać.
9 Kliknąć na OK, aby utworzyć obrazek wynikowy.

Aby dopasować sposób wyświetlania obrazków HDR


Oddanie pełnego dynamicznego zakresu jasności obrazków HDR przekracza możliwości techniczne typowych
monitorów komputerowych. Gdy obrazek HDR zostanie otwarty w programie Photoshop, może wydawać się bardzo
ciemny lub nieostry. Program Photoshop pozwala jednak dopasować podgląd obrazka, tak by wyglądał
zadawalająco nawet na zwykłym monitorze. Ustawienia podglądu są zapisywane w pliku obrazka HDR i są
stosowane przy każdym otwarciu obrazka w programie Photoshop. Zmiany ustawień podglądu nie mają żadnego
wpływu na właściwe dane HDR. Rzeczywistą zmianę danych 32-bitowych (zapisanych w pliku obrazka HDR)
umożliwia polecenie Ekspozycja.
Aby na palecie Info były uwzględniane dane 32-bitowe, należy przejść na tę paletę, kliknąć na ikonie Kroplomierza
i wybrać z menu wysuwanego polecenie 32-bitowe.
1 Otworzyć obrazek HDR o 32 bitach na kanał w programie Photoshop i wybrać polecenie Widok > Opcje
podglądu 32-bitowego.
2 W oknie dialogowym Opcje podglądu 32-bitowego wybrać opcję z menu Metoda:
Ekspozycja i gamma Pozwala dopasować jasność i kontrast.

Kompresja podświetleń Pozwala skompresować wartości podświetleń na obrazku HDR, tak by mieściły się one w
zakresie luminancji przewidzianym dla obrazków o 8 lub 16 bitach na kanał.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 215
Podręcznik użytkownika

3 Jeśli wybrano opcję Ekspozycja i gamma, należy dopasować jasność i kontrast podglądu obrazka za pomocą
suwaków Ekspozycja i Przyrost.
4 Nacisnąć przycisk OK.
Podgląd obrazka HDR otwartego w programie Photoshop można dostosować także inaczej, a mianowicie kliknąć
na trójkącie na pasku stanu okna dokumentu i wybrać z wysuwanego menu opcję Ekspozycja 32-bitowa. Następnie
należy ustawić suwak odpowiedzialny za ustawianie punktu bieli obrazka HDR. Ponieważ zmiany dotyczą
poszczególnych widoków obrazka, ten sam obrazek HDR może być otwarty w wielu różnych oknach (odpowiadających
różnym zmianom). Zmiany wprowadzone tą metodą nie są zapisywane w pliku obrazka HDR.

Zobacz także
“Aby zmienić ekspozycję” na stronie 307

Aby przekonwertować obrazek o 32 bitach na kanał na obrazek o 16 lub 8 bitach na


kanał
Pliki obrazków HDR zawierają tak szczegółowe dane o luminancji (jasności), że niemożliwością jest ich
zakodowanie w trybie 8 lub 16 bitów na kanał. Program Photoshop pozwala jednak wprowadzić poprawki do
ekspozycji i kontrastu oryginalnych obrazków. Dzięki nim konwersja obrazków oryginalnych na obrazki o 16 lub 8
bitach na kanał daje wynik wystarczająco dobry.
1 Otworzyć obrazek o 32 bitach na kanał i wybrać polecenie Obrazek > Tryb > 16 bitów/kanał lub 8 bitów/kanał.
2 W oknie dialogowym Konwersja HDR wybrać metodę dostosowania jasności i kontrastu obrazka:
Ekspozycja i gamma Pozwala ręcznie zmienić jasność i kontrast obrazka HDR.

Kompresja podświetleń Pozwala skompresować wartości podświetleń na obrazku HDR, tak by mieściły się one w
zakresie luminancji przewidzianym dla obrazków o 8 lub 16 bitach na kanał. Ponieważ metoda jest automatyczna,
nie są potrzebne żadne dodatkowe poprawki. Kliknąć na przycisku OK, aby przeprowadzić konwersję obrazka.
Wyrównaj histogram Pozwala skompresować dynamiczny zakres jasności obrazka HDR z częściowym
zachowaniem kontrastu. Ponieważ metoda jest automatyczna, nie są potrzebne żadne dodatkowe poprawki. Kliknąć
na przycisku OK, aby przeprowadzić konwersję obrazka.
Adaptacja lokalna Pozwala dopasować tony na obrazku HDR poprzez lokalne zmiany jasności w poszczególnych
obszarach obrazka.
3 (Opcjonalnie) Kliknąć na przycisku strzałki, aby wyświetlić krzywą tonowania i histogram. Histogram obrazuje
wartości luminancji na oryginalnym obrazku HDR. Czerwone znaczniki na osi poziomej są ustawione co 1 EV.
Krzywa tonowania jest aktywna tylko w przypadku stosowania metody Adaptacja lokalna.
4 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeśli wybrano opcję Ekspozycja i gamma, należy dopasować przyrost i kontrast za pomocą suwaków Ekspozycja i
Gamma.
• Jeśli wybrano opcję Adaptacja lokalna, należy określić wielkość lokalnych obszarów jasności za pomocą suwaka
Promień. Za pomocą suwaka Próg należy określić minimalną różnicę wartości przyległych pikseli, powyżej której
nie są one uważane za piksele z obszaru o takiej samej jasności. Odpowiednie poprawki można wprowadzić także
za pomocą krzywej tonowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 216
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Krzywa tonowania pozwala wprowadzać zmiany w poszczególnych punktach; zmiany te mogą zostać
ekstrapolowane na inne punkty. Gdy po przesunięciu punktu zostanie zaznaczona opcja Róg, ograniczenie zostanie
anulowane i przy przesuwaniu następnego punktu krzywa nie będzie wyrównywana. Będzie można spostrzec, że w
punkcie, do którego zastosowano opcję Róg, krzywa jest wygięta pod pewnym kątem.

" #
Zmiana krzywej tonowania z wykorzystaniem opcji Róg.
A. Punkt wstawiania wyświetla opcję Róg. B. Podczas dopasowywania innego punktu krzywa jest łamana w miejscu zastosowania opcji Róg.
.

5 (Opcjonalnie) Aby zapisać opcje tonowania 32-bitowego jako plik, należy kliknąć na przycisku Zapisz. W oknie
dialogowym Zapisz należy wprowadzić nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Zapisany plik opcji można będzie wykorzystać w przyszłości. W tym celu trzeba będzie skorzystać z przycisku
Wczytaj.
6 Kliknąć na przycisku OK, aby przeprowadzić konwersję obrazka.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Krzywe” na stronie 301
217

Rozdział 8: Pliki w formacie Camera Raw

Pliki w formacie Camera Raw w programach Photoshop


i Bridge
Pliki w formacie Camera Raw
Pliki camera raw zawierają nieprzetworzone dane obrazków pochodzących bezpośrednio z cyfrowego aparatu
fotograficznego. Wiele cyfrowych aparatów fotograficznych zapewnia zapis zdjęć w tym formacie (nazywanym też
formatem wewnętrznym aparatu). Dzięki temu fotografowie mogą samodzielnie interpretować tzw. surowe dane,
czyli dane, które nie zostały jeszcze ani przekonwertowane, ani skorygowane przez procesor aparatu.
Surowe dane odpowiadają temu, co jest rejestrowane bezpośrednio przez sensory aparatu. Ich zapis umożliwia
wyłącznie format Camera Raw. Obrazki zapisane w formacie Camera Raw mogą być modyfikowane pod kątem
balansu bieli, zakresu tonów, kontrastu, nasycenia kolorów i wyostrzania. Obrazki takie można traktować podobnie
do tradycyjnych negatywów. Wprowadzane na nich zmiany można cofać, anulować, przywracać — aż do skutku.
Pliki takie są tworzone na poziomie aparatu cyfrowego. Wcześniej jednak trzeba go odpowiednio skonfigurować. W
programach Photoshop i Adobe Bridge mogą być przetwarzane wyłącznie pliki Camera Raw pochodzące z
obsługiwanych aparatów. Listę takich aparatów można obejrzeć na witrynie adobe.com.

Plug-in Camera Raw


Plug-in Camera Raw umożliwia przetwarzanie plików w formacie Camera Raw. Wszelkie operacje są wykonywane
na podstawie wbudowanych profilów aparatów (modele obsługiwane) i danych EXIF. Chociaż każdy aparat
fotograficzny używa własnego formatu zapisu surowych danych obrazka, plug-in Camera Raw może otwierać i
przetwarzać wiele takich formatów. Standardowo, gdy pliki Camera Raw (lub ich miniaturki) są przeglądane w
programie Bridge, są używane domyślne ustawienia obrazków. Plug-in Camera Raw zawiera jednak opcję
automatycznych dopasowań, która pozwala używać ustawień opartych na analizie danych obrazka (zdjęcia), a nie
ustawień opartych na domyślnych ustawieniach plug-inu i danych EXIF. Narzędzia i kontrolki okna dialogowego
Camera Raw umożliwiają ponadto różne zmiany ustawień domyślnych (w tym zaawansowane) i ustawianie opcji
zapisu plików. Określone ustawienia można zapisać na przyszłość lub uczynić je ustawieniami domyślnymi
wybranego modelu aparatu.
Plug-in Camera Raw umożliwia wykonywanie następujących zadań:
• Przeglądanie obrazków Camera Raw w programie Bridge, na podstawie domyślnych ustawień obrazka.
• Stosowanie ustawień plików Camera Raw bezpośrednio w programie Bridge, bez konieczności otwierania okna
dialogowego Camera Raw.
• Wklejanie i kopiowanie ustawień różnych ustawień (dotyczących różnych aparatów) w programie Bridge.
• Używanie domyślnych ustawień obrazków i otwieranie plików Camera Raw bezpośrednio w programie
Photoshop, bez konieczności otwierania okna dialogowego Camera Raw.
• Przetwarzanie plików w oknie dialogowym Camera Raw, a następnie edytowanie ich i zapisywanie w programie
Photoshop.
• Przetwarzanie plików w oknie dialogowym Camera Raw, a następnie zwykłe zamknięcie okna dialogowego lub
zapisanie przetworzonych obrazków w formacie obsługiwanym przez program Photoshop.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 218
Podręcznik użytkownika

• Automatyczne, wsadowe przetwarzanie plików Camera Raw (za pomocą Procesora obrazków, polecenia Wsad i
dropletów) i zapisywanie ich w formacie obsługiwanym przez program Photoshop.
• Znakowanie plików przetwarzanych wsadowo w celu ich usunięcia. Dzięki temu po zakończeniu pracy w oknie
Camera Raw pliki odrzucone są przenoszone do Kosza (w obydwu systemach, Mac OS i Windows).
• Zapisywanie zmienionych ustawień jako ustawień domyślnych danego aparatu fotograficznego. Zobacz “Aby
dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw” na stronie 232.

A B C D E F G H I J

K L M N
Okno dialogowe Camera Raw
A. Podgląd obrazka B. Przełączanie podglądu C. Narzędzia D. Informacje o aparacie fotograficznym, nazwa pliku i niektóre dane EXIF
E. Przyciski do obracania F. Przycisk Oznacz do G. Opcje widoku H. Wartości RGB I. Histogram J. Menu Camera Raw K. Powiększenie
L. Opcje procedur M. Strzałki N. Suwaki do regulacji

Uwaga: Aby pliki Camera Raw mogły być otwierane w programie Bridge, na komputerze musi być zainstalowany
program Photoshop. Jeśli jednak program Photoshop nie jest zainstalowany, pliki Camera Raw można przeglądać na
zakładce Podgląd oraz jako miniaturki. Jeśli z formatem Camera Raw jest skojarzona aplikacja innej firmy, pliki
Camera Raw mogą być otwierane bezpośrednio w tej aplikacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 219
Podręcznik użytkownika

Mimo wprowadzenia pewnych zmian w oknie dialogowym Camera Raw (np. wykadrowania obrazka czy
wyrównania go), jest zachowywany oryginalny plik z surowymi danymi obrazka. Zmienione ustawienia są
przechowywane albo w bazie danych modułu Camera Raw (dla każdego obrazka z osobna), albo w pomocniczym
pliku XMP (który jest zapisywany w tym samym folderze co oryginalny plik Camera Raw). Kwestię tę reguluje
specjalna preferencja. Pliki XMP są przydatne wtedy, gdy pliki obrazków mają być przeniesione na jakiś nośnik
zewnętrzny lub na innych komputer (ale przy tym zachodzi potrzeba zachowania ustawień Camera Raw). W oknie
dialogowym Camera Raw jest dostępne polecenie Eksportuj ustawienia, które pozwala skorzystać z bazy danych
modułu Camera Raw i skopiować zapisane w niej ustawienia do pomocniczych plików XMP lub osadzić je w plikach
DNG (Digital Negative).
W oknie dialogowym Camera Raw przetwarzane pliki mogą być zapisywane w formacie Digital Negative (DNG),
JPEG, TIFF lub w formacie programu Photoshop (PSD). Gdy plik Camera Raw zostanie otwarty w programie
Photoshop, można będzie zapisać go w następujących formatach: PSD, JPEG, PSB (Large Document Format), TIFF,
Cineon, Photoshop Raw, PNG i Portable Bit Map. Więcej informacji o formacie Digital Negative można znaleźć w
części “Format Adobe Digital Negative (DNG)” na stronie 713 lub w witrynie internetowej adobe.com..
Uwaga: Okno dialogowe Camera Raw jest automatycznie pomijane, gdy używa się wsadu plików Camera Raw w
funkcjach Galeria zdjęć WWW, Pakiet obrazków lub Stykówka, a także, gdy używa się polecenia Umieść (do
umieszczania plików Camera Raw).
Ustawienia plug-inu Camera Raw można zapisywać albo dla konkretnego aparatu fotograficznego, albo dla
konkretnych warunków oświetlenia. Później można ponownie wykorzystać te ustawienia przy otwieraniu innego
pliku albo przy przetwarzaniu wsadowym plików Camera Raw.

Zobacz także
“Ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 234
“Aby przetworzyć pliki za pomocą plug-inu Camera Raw” na stronie 221
“Aby otworzyć obrazki w formacie Camera Raw w programie Photoshop” na stronie 220
“Automatyzacja przetwarzania plików Camera Raw” na stronie 238
“Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w plug-inie Camera Raw” na stronie 233

Pliki w formacie Camera Raw i Photoshop Raw


Chociaż program Photoshop pozwala otwierać obrazki zapisane w formacie Camera Raw, nie pozwala zapisywać
obrazków w formacie Camera Raw. W programie Photoshop jest wprawdzie dostępna opcja zapisu w formacie
Photoshop Raw, ale trzeba pamiętać, że format ten różni się od Camera Raw. Właściwy plik Camera Raw (surowe
dane fotograficzne) zawiera nieprzetworzone bity z matrycy CCD lub pamięci CMOS aparatu. Dane te wymagają
przetworzenia, np. przez plug-in Camera Raw. Natomiast format Photoshop Raw (.raw) to inny sposób zapisu
danych, umożliwiający przenoszenie obrazków między różnymi aplikacjami i platformami komputerowymi.

Buforowanie plików Camera Raw w programie Bridge


Gdy pliki Camera Raw są przeglądane w programie Adobe Bridge, są używane albo ustawienia domyślne, albo
dostosowane. Zarówno program Bridge, jak i plug-in Camera Raw, dysponują specjalnymi buforami na miniaturki,
metadane i informacje o plikach. Buforowanie znacznie skraca czas pobierania plików z używanych wcześniej
folderów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 220
Podręcznik użytkownika

Bufor plug-inu Camera Raw przyspiesza wczytywanie okna Camera Raw oraz ponowne konfigurowanie podglądów
w programie Bridge (po uprzedniej zmianie ustawień plug-inu Camera Raw). Bufor ten zawiera przetworzone
wstępnie dane, pochodzące z wczytywanych ostatnio plików Camera Raw.
Bufor programu Bridge zawiera dane miniaturek, podglądów i metadane dla obrazków wszystkich typów.
Ze względu na kumulację danych bufory powinny być okresowo opróżniane lub ograniczane co do wielkości. W
przypadku podejrzenia co do uszkodzenia lub zdezaktualizowania się zawartości bufora, można go opróżnić i
wypełnić nowymi danymi. Opróżnienie bufora powoduje wszystkich tych metadanych i danych miniaturek, które
zostały dodane od czasu otwarcia piku Camera Raw w programie Bridge.
Uwaga: Bufor plug-inu Camera Raw może zawierać dane maksymalnie 200 obrazków (na każdy gigabajt
przydzielonego miejsca na dysku). Domyślne górne ograniczenie bufora to 1 GB. Ograniczenie to można zwiększyć za
pomocą preferencji plug-inu Camera Raw.

Aby skorzystać z bufora plug-inu Camera Raw w programie Bridge


1 W programie Bridge należy wykonać jedną z następujących czynności:
• W oknie dialogowym Camera Raw kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i
wybrać opcję Preferencje.
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje Camera Raw.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Bridge > Preferencje Camera Raw lub przy otwartym oknie dialogowym Camera
Raw wybrać polecenie Photoshop > Preferencje Camera Raw.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zmienić wielkość bufora, należy wpisać wartość w polu Maksymalny rozmiar.
• Aby wyczyścić bufor plug-inu Camera Raw, należy kliknąć na przycisku Wyczyść bufor.
• Aby zmienić położenie bufora Camera Raw, należy kliknąć na przycisku Wybierz miejsce, przejść do pożądanego
folderu i kliknąć na Wybierz.
3 Nacisnąć przycisk OK.

Zobacz także
“Używanie bufora w Bridge” na stronie 87

Przetwarzanie i otwieranie plików Camera Raw w


programie Photoshop
Aby otworzyć obrazki w formacie Camera Raw w programie Photoshop
Pliki Camera Raw mogą być otwierane bezpośrednio w programie Photoshop, bez konieczności otwierania okna
dialogowego Camera Raw. Program Photoshop stosuje albo domyślne ustawienia Camera Raw, albo ustawienia
dostosowane.
❖ W programie Bridge należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć wybrane pliki Camera Raw, wcisnąć klawisz Shift i wybrać polecenie Plik > Otwórz.
• Wcisnąć klawisz Shift i kliknąć dwukrotnie na pliku Camera Raw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 221
Podręcznik użytkownika

Aby przetworzyć pliki za pomocą plug-inu Camera Raw


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Bridge) Zaznaczyć wybrane pliki Camera Raw i wybrać polecenie Plik > Otwórz w >Photoshop CS2. Zostanie
otwarte okno dialogowe Camera Raw z domyślnym przyciskiem Otwórz, który pozwoli otworzyć obrazki w
programie Photoshop.
• (Bridge) Zaznaczyć wybrane pliki Camera Raw i wybrać polecenie Plik > Otwórz w Camera Raw. Pojawi się okno
dialogowe Camera Raw z domyślnym przyciskiem Gotowe, który po zmianie ustawień pozwoli zamknąć okno
dialogowe.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Otwórz, odszukać i zaznaczyć wybrane pliki Camera Raw, po czym kliknąć
na Otwórz. Zostanie otwarte okno dialogowe Camera Raw z domyślnym przyciskiem Otwórz, który pozwoli
otworzyć obrazki w programie Photoshop.
W oknie dialogowym Camera Raw jest wyświetlany podgląd obrazka zapisanego w formacie Camera Raw.
Histogram ukazuje zakres tonów wyznaczony przez bieżące ustawienia. Wszelkie zmiany ustawień powodują
automatyczne dostosowywanie histogramu. Jeśli zaznaczono więcej niż jeden obrazek, w lewej części okna
dialogowego jest widoczny odcinek filmu. (Odcinek filmu można wyświetlić lub ukryć za pomocą specjalnego
przycisku .)
2 Pliki wybrane do przetworzenia należy zaznaczyć na odcinku filmu. Przechodzenie pomiędzy obrazkami
umożliwiają strzałki w prawym dolnym rogu okna, a także okienko podglądu.
Uwaga: Jeśli pewien podgląd został wygenerowany z bufora, jest widoczna ikona ostrzegawcza .
3 (Opcjonalnie) Dopasować wygląd obrazka za pomocą kontrolek i opcji odpowiedzialnych za takie operacje, jak
powiększanie/zmniejszanie, obroty, cieniowanie i podświetlanie. Zobacz “Kontrolki widoku plug-inu Camera Raw”
na stronie 224.
Uwaga: Zaznaczenie pola wyboru Podgląd powoduje uwzględnianie w podglądzie wszelkich zmian wprowadzanych na
bieżącej zakładce (Dopasuj, Szczegół, Obiektyw, Krzywa lub Kalibruj) — zmian stosowanych łącznie z ustawieniami
na zakładkach ukrytych. Nie zaznaczenie pola wyboru Podgląd skutkuje wyświetlaniem obrazka Camera Raw przy
użyciu oryginalnych ustawień na bieżącej zakładce — ustawień stosowanych łącznie z ustawieniami na zakładkach
ukrytych.
4 (Opcjonalnie) Kliknąć na przycisku , aby obrócić obrazek o 90 stopni w lewo lub w prawo.
5 (Opcjonalnie) Wybrać narzędzie Próbnik kolorów , aby umieścić w obrazku do czterech próbników kolorów.
Nad okienkiem podglądu pojawią się odczyty wartości RGB dla poszczególnych próbników. Kliknąć na przycisku
Wyczyść próbniki, aby usunąć wszystkie próbniki kolorów. Zobacz “Korzystanie z histogramu i poziomów RGB w
oknie dialogowym Camera Raw” na stronie 224 i “Aby obejrzeć wartości kolorów na obrazku” na stronie 295.
6 (Opcjonalnie) Wybrać opcje związane z kolejnymi etapami przetwarzania (profil docelowej przestrzeni kolorów,
głębia bitowa, wymiary w pikselach i rozdzielczość). Do wyświetlania/ukrywania menu tych opcji służy przycisk
Pokaż opcje przepływu pracy. Zobacz “Ustawienia przepływu pracy plug-inu Camera Raw” na stronie 225.
7 (Opcjonalnie) Aby zastosować ustawienia obowiązujące przy poprzednim obrazku Camera Raw lub domyślne
ustawienia aparatu, należy wybrać odpowiednią opcję z menu Ustawienia. Dzięki temu istnieje możliwość szybkiego
przetwarzania obrazków o podobnym oświetleniu. Zobacz “Ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 234 i “Aby
zastosować zapisane ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 236.
8 Ustawić opcje odpowiedzialne za balans punktu bieli. Zobacz “Balans bieli w plikach Camera Raw” na stronie 225.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 222
Podręcznik użytkownika

W trakcie wprowadzania zmian w oknie dialogowym Camera Raw można obserwować wartości RGB pikseli. Po
przesunięciu kursora narzędzia Lupka, Rączka, Balans bieli, Próbnik kolorów lub Kadrowanie nad okienko
podglądu są wyświetlane wartości RGB dla próbkowanego obszaru. W okienku podglądu można umieścić do czterech
próbników kolorów. Pod okienkiem podglądu pojawią się odczyty wartości RGB dla poszczególnych próbników.
9 Za pomocą suwaków Ekspozycja, Cień, Jasność, Kontrast i Nasycenie wprowadzić pewne korekty tonalne. Można
też zaznaczyć pola wyboru automatyzacji tych korekt. Suwak Nasycenie nie jest wyposażony w pole Auto. Zobacz
“Kontrolki korekt tonalnych plików Camera Raw” na stronie 227.
Kliknięcie na polu wyboru Auto powoduje cofnięcie zmian wprowadzonych ręcznie i zastosowanie korekt
automatycznych. Aby przywrócić oryginalne ustawienia opcji, należy klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS)
i kliknąć na Wyzeruj.
Uwaga: Domyúlnie, po otwarciu okna dialogowego Camera Raw sŕ zaznaczone wszystkie pola wyboru Auto. Taką
konfigurację domyślną można zmienić na dwa sposoby: wybierając polecenie Użyj automatycznych dopasowań z menu
plug-inu Camera Raw lub zmieniając domyślne ustawienia plug-inu. Zobacz “Aby włączyć lub wyłączyć automatyczne
dopasowania w oknie Camera Raw” na stronie 228.
10 (Opcjonalnie) Klikać na następujących zakładkach i wprowadzać dalsze zmiany:
Szczegóły Pozwala zmienić stopień wyostrzenia, wygładzić luminancję lub przeprowadzić redukcję kolorów.
Zobacz “Aby dopasować wyostrzanie w plikach Camera Raw” na stronie 229 i “Zmniejszanie szumu w plikach
Camera Raw” na stronie 230.
Obiektyw Powala skompensować odchylenie chromatyczne i efekt winietowania (powstające za sprawą aparatu
cyfrowego). Zobacz “Aby skompensować odchylenie chromatyczne w oknie dialogowym Camera Raw” na
stronie 231 i “Aby skompensować efekt winietowania obiektywu” na stronie 231.
Krzywa Pozwala zmienić tony za pomocą krzywej. W menu Krzywa tonów znajdują się różne ustawienia
(dopasowania) gotowe.
Kalibrowanie Umożliwia też korektę dominanty barwnej w obszarach cieni i ostateczną korektę kolorów nie
neutralnych. Czynności te mogą okazać się niezbędne ze względu na różnice między faktyczną charakterystyką
aparatu i ustawieniami określonymi we wbudowanym profilu Adobe Camera Raw. Aby zmienione ustawienia
zostały zapisane jako ustawienia domyślne konkretnego aparatu, należy kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia.
Następnie, należy przejść do menu okna Camera Raw i wybrać polecenie Zapisz nowe ustawienia domyślne Camera
Raw. Zobacz “Aby usunąć dominantę barwną w obszarach cieni na obrazkach Camera Raw” na stronie 232 i “Aby
dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw” na stronie 232.
Ustawienia obrazka (lub pewien ich zestaw) można zapisać w celu przyszłego wykorzystania, w przypadku innych
obrazków Camera Raw. Zmienione ustawienia można zapisać także jako ustawienia domyślne danego aparatu
fotograficznego. Na przykład, jeśli okaże się, że w przypadku obrazków pochodzących z pewnego aparatu najlepiej
sprawdza się ustawienie Liniowa, można przejść do menu Krzywa tonów, wybrać opcję Liniowa, a następnie — już w
oknie dialogowym Adobe Camera Raw — wybrać opcję Zapisz nowe ustawienia domyślne Camera Raw. W przyszłości
do wszystkich obrazków z tego aparatu będzie stosowana liniowa krzywa tonów. Zobacz “Aby zapisać lub wyzerować
ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 235
11 (Opcjonalnie) Jeśli jest przetwarzana większa liczba obrazków, a niektóre z nich mają być usunięte, należy
zaznaczyć obrazki w panelu miniaturek i kliknąć na Oznakuj w celu usunięcia .
Nad obrazkami zaznaczonymi do usunięcia są wyświetlane czerwone krzyżyki. Po zamknięciu okna dialogowego
Camera Raw pliki zaznaczone do usunięcia są wysyłane do Kosza. (Jeśli okaże się, że pewien obrazek oznakowany
nie wymaga jednak usunięcia, należy przejść do panelu miniaturek i kliknąć na jego ikonie Oznakuj w celu
usunięcia.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 223
Podręcznik użytkownika

12 (Opcjonalnie) W celu wyrównania lub przycięcia obrazka należy wybrać narzędzie Kadrowanie lub
Wyrównaj , a następnie przeciągnąć jego kursorem nad obrazkiem. Aby anulować operację, należy nacisnąć ESC
albo kliknąć na narzędziu Kadrowanie i wybrać z menu kontekstowego polecenie Wyczyść obcięcie. Zobacz “Aby
przyciąć lub wyrównać obrazki w oknie dialogowym Camera Raw” na stronie 228.
Jeśli w oknie dialogowym Camera Raw zaznaczono kilka lub więcej obrazków, wszystkie one zostaną przycięte w
tych samych miejscach i w tym samym stopniu.
13 Kliknąć na jednym z następujących przycisków:
Otwórz Pozwala otworzyć kopie plików Camera Raw w programie Photoshop (z ustawieniami plug-inu Camera
Raw). Obrazek ten można edytować, a następnie zapisać w jednym z formatów obsługiwanych przez program
Photoshop. Oryginalne zdjęcie w formacie Camera Raw pozostanie niezmienione. Ustawienia obrazka są
zapisywane albo w pliku bazy danych modułu Camera Raw, albo w dodatkowym pliku XMP.
Gotowe Okno dialogowe Camera Raw jest zamykane, a ustawienia obrazka są zapisywane albo w pliku bazy danych
modułu Camera Raw, albo w dodatkowym pliku XMP.
Zapisz Pozwala zastosować do obrazków ustawienia plug-inu Camera Raw i zapisać je w jednym z formatów
obsługiwanych przez program Photoshop. W oknie dialogowym opcji zapisywania należy określić miejsce zapisania
plików, metodę ich nazywania i format: Digital Negative (DNG), JPEG, TIFF lub format programu Photoshop.
Wciśnięcie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) powoduje pominięcie okna zapisywania opcji — pliki są
zapisywane z wykorzystaniem opcji ostatnio używanych. Zobacz “Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w
plug-inie Camera Raw” na stronie 233.
Gdy jest używane polecenie Zapisz z okna dialogowego Camera Raw, wybrane pliki są umieszczane w kolejce, w
której oczekują na ostateczne przetworzenie i zapisanie. Metoda taka jest przydatna, gdy wiele różnych plików
trzeba zapisać w tym samym formacie. Aby podczas zapisywania plików było pomijane okno dialogowe opcji
zapisywania, należ kliknąć na opcji Zapisz z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Kolejne pliki
oczekują w kolejce; program zapisuje je w tle, podczas wykonywania innych zadań. Dzięki temu okno dialogowe
Camera Raw jest cały czas wykorzystywane — umożliwia zatem maksymalnie efektywne przetwarzanie i zapisywanie
kolejnych plików Camera Raw.
Anuluj Pozwala anulować wszystkie zmiany wprowadzone w oknie Camera Raw.

Gdy plik Camera Raw został już przetworzony przez plug-in Camera Raw, obok jego miniaturki w programie Bridge
jest widoczna ikona .

Zobacz także
“Format Adobe Digital Negative (DNG)” na stronie 713
ADOBE PHOTOSHOP CS2 224
Podręcznik użytkownika

Kontrolki widoku plug-inu Camera Raw


Narzędzie Lupka Kliknięcie w okienku podglądu powoduje uaktywnienia kolejnej zdefiniowanej wartości
powiększenia. Kliknięcie z wciśniętym klawiszem Alt/Option powoduje uaktywnienie poprzedniej (tj. mniejszej)
wartości powiększenia. Aby powiększyć lub zmniejszyć wybrany obszar należy przeciągnąć przezeń kursorem
narzędzia. Aby powrócić do ustawienia 100%, należy kliknąć dwukrotnie na narzędziu Lupka.
Rączka, narzędzie Pozwala przesuwać obrazek w okienku podglądu — jeśli ustawiono powiększenie większe niż
100%. Przytrzymując spację, można uaktywnić narzędzie Rączka podczas korzystania z innego narzędzia.
Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Rączka umożliwia dopasowanie wymiarów obrazka do wymiarów okienka.
Wybierz poziom powiększenia Pozwala określić powiększenie obrazka. Powiększenie można wybrać z menu lub za
pomocą przycisków.
Podgląd Zaznaczenie pola wyboru Podgląd powoduje uwzględnianie w podglądzie wszelkich zmian
wprowadzanych na bieżącej zakładce (Dopasuj, Szczegół, Obiektyw, Krzywa lub Kalibruj) — zmian stosowanych
łącznie z ustawieniami na zakładkach ukrytych. Nie zaznaczenie pola wyboru Podgląd skutkuje wyświetlaniem
obrazka Camera Raw przy użyciu oryginalnych ustawień na bieżącej zakładce — ustawień stosowanych łącznie z
ustawieniami na zakładkach ukrytych.
RGB Powoduje, że są pokazywane wartości R (czerwony), G (zielony) i B (niebieski) w obszarze położonym
bezpośrednio pod kursorem (przesuwanym po obrazku). Są one wyświetlane podczas korzystania z narzędzi Lupka,
Rączka, Balans bieli, Próbnik kolorów, Kadrowanie i Wyrównaj.
Cienie i światła Pozwala obejrzeć szczegółowe poprawki cieni i świateł. Pominięte cienie mają kolor niebieski, a
pominięte światła — czerwony. Światła są wyróżniane wtedy, gdy został przycięty jeden z kanałów RGB (pełne
nasycenie, bez szczegółów). Cienie są wyróżniane wtedy, gdy zostały przycięte wszystkie kanały RGB (czerń, bez
szczegółów).

Korzystanie z histogramu i poziomów RGB w oknie dialogowym Camera Raw


Histogram modułu Camera Raw ukazuje jednocześnie wszystkie trzy kanały obrazka (czerwony, zielony i niebieski).
Zmiana ustawień w oknie dialogowym Camera Raw powoduje automatyczne uaktualnienie histogramu.
Przesuwanie kursora narzędzia (Lupka, Rączka, Balans bieli, Próbnik kolorów, Kadrowanie lub Wyrównaj) nad
obrazkiem podglądu powoduje, że w prawym górnym rogu okna dialogowego są wyświetlane wartości RGB pikseli
pod kursorem.
Jeśli wybrano narzędzie Próbnik kolorów, można umieścić w obrazku do czterech próbek kolorów. Nad okienkiem
podglądu pojawią się odczyty wartości RGB dla poszczególnych próbników. Aby usunąć próbki, należy kliknąć na
przycisku Wyczyść próbniki.

W oknie dialogowym Camera Raw są wyświetlane wartości RGB pikseli położonych pod kursorem.

Zobacz także
“Informacje o histogramach” na stronie 291
ADOBE PHOTOSHOP CS2 225
Podręcznik użytkownika

“Wyświetlanie wartości kolorów pikseli” na stronie 294

Ustawienia przepływu pracy plug-inu Camera Raw


Przestrzeń Określa profil docelowej przestrzeni kolorów. Na ogół używa się takiego samego ustawienia, jak dla
roboczej przestrzeni kolorów RGB w programie Photoshop. Należy pamiętać, że profilem źródłowym plików w
wewnętrznym formacie aparatu fotograficznego jest przestrzeń kolorów właściwa dla danego aparatu. W menu
Przestrzeń wymienione są profile wbudowane w moduł plug-in Camera Raw. Aby korzystać z przestrzeni kolorów,
która nie znajduje się w menu Przestrzeń, należy wybrać opcję ProPhoto RGB. Następnie po otwarciu pliku w
programie Photoshop należy przekonwertować kolory na wybraną przestrzeń roboczą.
Głębia Decyduje o tym, czy plik zostanie otwarty w programie Photoshop jako obrazek o 8 czy 16 bitach na kanał.

Rozmiar Określa, jaką wielkość w pikselach będzie miał otwierany obrazek. Ustawieniem domyślnym jest ta sama
wielkość, której użyto przy wykonywaniu fotografii. W celu ponownego próbkowania obrazka należy użyć menu
Wielkość.
W przypadku aparatów fotograficznych generujących piksele kwadratowe menu Rozmiar służy przede wszystkim
wygodzie użytkownika. Jeżeli jednak docelowy obrazek ma być mały, to wybór rozmiaru mniejszego niż właściwy
dla aparatu może przyspieszyć przetwarzanie. Wybór większego rozmiaru daje efekt podobny do próbkowania w
górę (w programie Photoshop).
W przypadku aparatów generujących piksele nie kwadratowe rozmiar właściwy to taki, który najlepiej zachowuje
łączną liczbę pikseli. Wybór mniejszego rozmiaru skutkuje mniejszym stopniem próbkowania, a w konsekwencji
wyższą jakością obrazka. Rozmiar odpowiadający najwyższej jakości jest oznaczony w menu Wielkość gwiazdką (*).
Uwaga: Wielkość obrazka w pikselach można zawsze zmienić po otwarciu go w programie Photoshop.
Rozdzielczość Określa rozdzielczość, z jaką obrazek zostanie wydrukowany, albo ilość danych w pliku obrazka.
Ustawienie to nie wpływa na rzeczywistą wielkość obrazka (wymiary obrazka w pikselach). Na przykład, obrazek o
wymiarach 2048 x 1536 wydrukowany z rozdzielczością 72 dpi będzie miał wielkość około 72,4 cm x 54 cm. Po
zmianie rozdzielczości na 300 dpi ten sam obrazek zajmie w druku około 17 cm x 13 cm. Polecenie Wielkość obrazka
pozwala też dopasować rozdzielczość w programie Photoshop.

Korekty tonalne w oknie Camera Raw


Balans bieli plików Camera Raw
Cyfrowy aparat fotograficzny zapisuje balans bieli zarejestrowany w momencie naświetlenia jako pozycję
metadanych. Plug-in Camera Raw rejestruje tę wartość jako ustawienie początkowe — wybierane po otwarciu pliku
w oknie dialogowym Camera Raw. Na ogół ustawienie to odpowiada właściwej temperaturze kolorów (lub jest jej
bliskie). Jeżeli balans bieli jest nieprawidłowy, to można go skorygować.
Zakładka Dopasuj w oknie dialogowym Camera Raw zawiera trzy kontrolki, które umożliwiają korektę dominanty
barwnej obrazka. Na zakładce Kalibruj jest dostępna ponadto opcja korygowania dominanty barwnej cieni
(przewagi jednego koloru, która pozostaje w obszarze cieni nawet po dostosowaniu balansu bieli).

Balans bieli w plikach Camera Raw


Balans bieli Opcja ta pozwala ustawić balans kolorów obrazka stosownie do warunków oświetleniowych, w których
wykonano fotografię. Czasami zadowalające efekty daje wybór jednej z opcji menu Balans bieli. Często jednak warto
dostosować balans bieli za pomocą opcji Temperatura i Tinta.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 226
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Moduł Camera Raw odczytuje ustawienia balansu bieli z niektórych aparatów. Aby użyć ustawień balansu bieli
aparatu, należy wybrać opcję Jak na ujęciu. Jeżeli moduł Camera Raw nie rozpoznaje ustawień balansu bieli aparatu,
to użycie opcji Jak na ujęciu jest równoznaczne z wyborem opcji Auto. Moduł Camera Raw wczyta wówczas dane
obrazka i automatycznie dostosuje balans bieli.
Temperatura Umożliwia dostrojenie balansu bieli do wybranej temperatury kolorów. Temperaturę kolorów ustawia
się na skali Kelvina. Przesunięcie suwaka w lewo koryguje fotografie wykonane przy oświetleniu o niskiej
temperaturze kolorów — kolory obrazka staną się bardziej niebieskie, co pozwala skompensować żółtawe światło
otoczenia (o niskiej temperaturze). Natomiast przesunięcie suwaka w prawo koryguje fotografie wykonane przy
oświetleniu o wyższej temperaturze kolorów — kolory obrazka staną się cieplejsze (bardziej żółte), co pozwoli
skompensować niebieskawe światło otoczenia (o wysokiej temperaturze).

"

Korygowanie balansu bieli


A. Przesunięcie suwaka Temperatura w prawo koryguje fotografię wykonaną przy świetle o wyższej temperaturze. B. Przesunięcie suwaka
Temperatura w lewo koryguje fotografię wykonaną przy świetle o niższej temperaturze. C. Fotografia po dopasowaniu temperatury

Tinta Umożliwia dostrajanie balansu bieli fotografii w celu wyeliminowania zielonej lub purpurowej tinty.
Przesunięcie suwaka w lewo (wartości ujemne) powoduje dodanie do fotografii koloru zielonego. Przesunięcie
suwaka w prawo (wartości dodatnie) powoduje dodanie do fotografii koloru purpurowego (magenta).
Aby szybko dostosować balans bieli, można wybrać narzędzie Balans bieli, a następnie kliknąć na takim obszarze
w okienku podglądu, który powinien być biały lub w kolorze neutralnej szarości. Suwaki Temperatura i Tinta
zostaną automatycznie dostosowane w taki sposób, aby wybrany kolor był całkowicie neutralny (jeżeli to możliwe).
Jeżeli wskazuje się biel, to należy wybrać istotny biały szczegół, a nie odbłysk światła.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 227
Podręcznik użytkownika

Efekt kliknięcia narzędziem Balans bieli na obszarze neutralnej bieli

Kontrolki korekt tonalnych plików Camera Raw


Ekspozycja Pozwala zwiększyć lub zmniejszyć naświetlenie obrazka. Przesunięcie suwaka w lewo pozwala
przyciemnić obrazek, a przesunięcie suwaka w prawo pozwala rozjaśnić obrazek. Wartości są zwiększane skokowo,
proporcjonalnie do możliwych ustawień przysłony. Zmiana wartości o 1,50 odpowiada rozszerzeniu przysłony o 1
1/2 skoku. Zmiana wartości o -1,50 odpowiada rozszerzeniu przysłony o 1 1/2 skoku.
Przytrzymanie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) podczas przeciągania suwaka Ekspozycja pokazuje
obszary świateł, które ulegają przycięciu. (Przycinanie oznacza przesuwanie wartości pikseli do najwyższej wartości
światła (255) lub do najniższej wartości cienia (0). Przycięte obszary fotografii są albo zupełnie białe, albo zupełnie
czarne. Nie ma na nich żadnych szczegółów.) Suwak należy przesunąć aż do punktu, przy którym obszary świateł (ale
nie odbłyski) zostaną przycięte całkowicie, a następnie delikatnie zmniejszyć stopień korekty. Obszar nie przycięte są
czarne; obszar, które przycięto na jednym lub dwóch kanałach, są kolorowe.

Przytrzymanie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) podczas przeciągania suwaka Ekspozycja pokazuje obszary świateł, które
ulegają przycięciu.

Cienie Decyduje o tym, które poziomy wejścia na obrazku wynikowym zostaną przypisane do czerni. Przeciągnięcie
tego suwaka w prawo zwiększa zakres obszarów przypisywanych do czerni. Niekiedy uzyskuje się w ten sposób efekt
większej kontrastowości obrazka. Posługiwanie się suwakiem Cienie przypomina posługiwanie się poziomami
wejścia dostępnymi w oknie dialogowym Poziomy programu Photoshop.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 228
Podręcznik użytkownika

Przytrzymanie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) podczas przeciągania suwaka Cienie pokazuje
obszary cieni, które ulegają przycięciu. Suwak należy przesunąć aż do punktu, przy którym obszary cieni zostaną
przycięte całkowicie, a następnie delikatnie zmniejszyć stopień korekty. Kolor oznacza obszary, na których przycinanie
zachodzi tylko na jednym lub dwóch kanałach. Biel oznacza obszary, które nie ulegają przycinaniu.
Jasność Podobnie jak suwak Ekspozycja, opcja ta umożliwia rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazka. Jednak opcja
Jasność nie powoduje przycinania obrazka w obszarach świateł (obszarach całkowicie białych, bez żadnych
szczegółów) lub cieni (obszarach całkowicie czarnych, bez żadnych szczegółów). Przesunięcie suwaka Jasność w
prawo powoduje skompresowanie świateł i rozszerzenie cieni. Suwaka Jasność używa się na ogół już po ustaleniu
punktów przycinania bieli i czerni za pomocą suwaków Ekspozycja i Cienie, w celu zwiększenia lub zmniejszenia
ogólnej jasności obrazka.
Kontrast Pozwala dostosować półcienie obrazka. Wyższe wartości powodują zwiększenie kontrastu półcieni, a
niższe — dają obrazek o mniejszym kontraście. Suwaka Kontrast używa się na ogół po zakończeniu ustawiania opcji
Ekspozycja, Cienie i Jasność, w celu dostosowania kontrastu półcieni.
Nasycenie Pozwala dostosować nasycenie kolorów obrazka od –100 (całkowicie monochromatyczny) do +100
(nasycenie podwójne).

Zobacz także
“Ustawianie świateł, półcieni i cieni za pomocą okna dialogowego Poziomy” na stronie 299

Aby włączyć lub wyłączyć automatyczne dopasowania w oknie Camera Raw


Domyślnie, po otwarciu okna dialogowego Camera Raw są zaznaczone wszystkie pola wyboru Auto. Konfigurację
domyślną można zmienić.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• W oknie dialogowym Camera Raw kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i
wybrać opcję Użyj automatycznych dopasowań.
Gdy opcja Użyj automatycznych dopasowań nie jest zaznaczona, niektóre lub wszystkie pola Auto pozostają nie
zaznaczone. Gdy opcja Użyj automatycznych dopasowań jest zaznaczona, pola Auto pozostają zaznaczone.
• Usunąć zaznaczenia wybranych pól Auto, kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera
Raw i wybrać polecenie Zapisz nowe ustawienia domyślne Camera Raw.

Przekształcanie obrazków w oknie Camera Raw


Aby obrócić obrazki w oknie Camera Raw
❖ Kliknąć na przycisku Obróć obrazek , aby obrócić obrazek o 90 stopni w lewo lub w prawo.

Aby przyciąć lub wyrównać obrazki w oknie dialogowym Camera Raw


1 W oknie dialogowym Camera Raw zaznaczyć narzędzie Kadrowanie lub Wyrównaj .
2 (Opcjonalnie) Aby zachować określone proporcje obszaru kadrowania, należy kliknąć na ikonie narzędzia
Kadrowanie i wybrać ustawienie proporcji z menu wysuwanego. Wybór opcji Własne spowoduje otwarcie okna
dialogowego Przycięcie własne, w którym można będzie określić niestandardowe wymiary obszaru kadrowania.
Nacisnąć przycisk OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 229
Podręcznik użytkownika

3 Wykonać jedną z poniższych czynności:


• Aby przyciąć obrazek, należy przeciągnąć kursor narzędzia Kadrowanie nad obrazkiem.
• Aby wyrównać obrazek, należy przeciągnąć kursor narzędzia Wyrównaj w okienku podglądu i określić w ten
sposób poziom lub pion obrazka.
4 (Opcjonalnie) Wykonać jedną z następujących czynności dostosowujących zaznaczenie:
• Aby przeskalować lub obrócić obszar kadrowania, należy skorzystać z uchwytów obwiedni.
• Aby przesunąć obszar kadrowania, należy kliknąć wewnątrz obwiedni i przeciągnąć.
Jeśli w oknie dialogowym Camera Raw zaznaczono kilka lub więcej obrazków, wszystkie one zostaną przycięte w
tych samych miejscach i w tym samym stopniu.
Uwaga: Aby anulować operację kadrowania, należy nacisnąć ESC albo kliknąć na narzędziu Kadrowanie i wybrać z
menu kontekstowego polecenie Wyczyść obcięcie. Kliknięcie na przycisku Anuluj powoduje cofnięcie operacji
kadrowania, a ponadto zamknięcie okna dialogowego Camera Raw (bez modyfikowania otwartego w nim pliku
Camera Raw).
5 Kliknąć na przycisku Otwórz, Gotowe lub Zapisz, aby przeprowadzić kadrowanie i zmodyfikować plik Camera
Raw.

Zobacz także
“Przycinanie obrazków” na stronie 365

Aby dopasować wyostrzanie w plikach Camera Raw


Suwak Ostrość pozwala określić ostrość obrazka, czyli odpowiednio uwypuklić krawędzie obiektów. Metoda
skojarzona z suwakiem Ostrość stanowi pewną modyfikację metody skojarzonej z filtrem Maska wyostrzająca w
programie Photoshop, która polega na wyszukiwaniu pikseli różniących się od otoczenia na podstawie zadanego
progu i zwiększaniu ich kontrastu o zadaną wartość. Podczas otwierania pliku Camera Raw moduł Camera Raw
oblicza wartość tego progu na podstawie modelu aparatu, czułości i kompensacji naświetlenia. Użytkownik może
określić, czy wyostrzanie ma być stosowane do wszystkich obrazków, czy tylko do podglądów.
1 Ustawić stopień powiększenia/zmniejszenia podglądu na minimum 100%.
2 Przesunięcie suwaka w lewo zmniejsza ostrość, a przesunięcie go w prawo zwiększa ją. Wartość zerowa powoduje
wyłączenie funkcji wyostrzania. Na ogół niższe wartości opcji Ostrość zapewniają czystsze obrazki.
Suwak ostrości modułu Camera Raw powinien być używany, jeśli nie są planowane intensywne zmiany obrazka w
programie Photoshop. Jeśli zmiany takie są planowane, funkcję wyostrzania plug-inu Camera Raw należy wyłączyć.
Po zakończeniu wszystkich czynności edycyjnych w programie Photoshop należy zastosować filtry wyostrzające tego
programu.

Aby określić, czy wyostrzany ma być obrazek, czy podgląd


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• W oknie dialogowym Camera Raw kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i
wybrać opcję Preferencje.
• (Windows) W programie Adobe Bridge wybrać polecenie Edycja > Preferencje Camera Raw.
• (Mac OS) W programie Bridge wybrać polecenie Bridge > Preferencje Camera Raw lub przy otwartym oknie
dialogowym Camera Raw wybrać polecenie Photoshop > Preferencje Camera Raw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 230
Podręcznik użytkownika

2 Wybrać jedną z następujących opcji w oknie dialogowym Preferencje Camera Raw:


Wszystkie obrazki Wyostrzany będzie rzeczywisty obrazek Camera Raw.

Tylko podglądy Wyostrzanie będzie stosowane tylko do podglądu obrazka, a nie do samego obrazka Camera Raw.
Jest to opcja przeznaczona dla użytkowników, którzy nie chcą korzystać z funkcji wyostrzania modułu Camera Raw.

Zmniejszanie szumu w plikach Camera Raw


Zakładka Szczegóły w oknie dialogowym Camera Raw zawiera opcje umożliwiające redukcję szumu, czyli usunięcie
widocznych artefaktów, które pogarszają jakość obrazka. Szum na obrazku obejmuje szum luminancji (w odcieniach
szarości), który nadaje obrazkowi ziarnisty wygląd, oraz szum chromatyczny (w kolorach), który na ogół przyjmuje
postać kolorowych wtrętów na zdjęciu. Zdjęcia wykonane za pomocą gorszych aparatów fotograficznych lub przy
użyciu wyższych czułości zawierają więcej szumu.
Suwak Wygładzanie luminancji pozwala zmniejszyć szum w odcieniach szarości, natomiast opcja Redukcja szumu
kolorowego ułatwia eliminację szumu chromatycznego. Przeciągnięcie jednego z suwaków na zero powoduje
wyłączenie odpowiadającej mu funkcji redukcji szumu.
Przy regulowaniu ustawień opcji Wygładzanie jasności i Redukcja szumu kolorowego warto powiększyć podgląd
obrazka i uwidocznić w ten sposób jego szczegóły.

Przeciągnięcie suwaka Wygładzanie jasności w prawo powoduje zmniejszenie szumu w odcieniach szarości. Przeciągnięcie suwaka Redukcja
szumu kolorowego w prawo powoduje zmniejszenie szumu chromatycznego.

Odchylenie chromatyczne
Odchylenie chromatyczne jest to typowy defekt obrazu, spowodowany niepoprawnym skupianiem promieni
świetlnych przez obiektyw. Jeden z objawów tego defektu to wyostrzenie wszystkich kolorów z jednoczesnym
zaburzeniem wielkości odpowiadających im obszarów. Na obszarach oddalonych od środka zdjęcia pojawiają się
kolorowe obwódki (dotyczy to głównie kolorów podstawowych). Obwódka taka może mieć np. postać czerwonej
krawędzi po stronie obiektu bliższej środkowi zdjęcia, oraz zielononiebieskiej krawędzi po tej stronie obiektu, która
znajduje się dalej od środka zdjęcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 231
Podręcznik użytkownika

Oryginalny obrazek (po lewej) i obrazek po skorygowaniu odchylenia chromatycznego (po prawej)

Aby skompensować odchylenie chromatyczne w oknie dialogowym Camera Raw


1 Powiększyć podgląd w okolicy rogu obrazka. Najlepsze rezultaty można osiągnąć wtedy, gdy wybierze się obszar
zawierający bardzo ciemny lub czarny element na bardzo jasnym lub białym tle. Należy sprawdzić, gdzie występują
kolorowe otoczki.
2 Przeciągnąć odpowiednie suwaki na zakładce Obiektyw:
Usuń czerwoną/cyjanową otoczkę Pozwala dostosować wielkość kanału czerwonego względem kanału zielonego.
Dzięki temu można usunąć obwódki w kolorach czerwonym i zielononiebieskim (cyjan).
Usuń niebieską/żółtą otoczkę Pozwala dostosować wielkość kanału niebieskiego względem kanału zielonego.
Dzięki temu można usunąć obwódki w kolorach niebieskim i żółtym.
Podczas przeciągania suwaka w lewo lub w prawo należy obserwować obrazek na podglądzie. W trakcie
identyfikowania i usuwania obwódek w kolorach czerwień-cyjan można przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub
Option (Mac OS), aby ukryć obwódki żółto-niebieskie. W trakcie identyfikowania i usuwania obwódek w kolorach
żółtym i niebieskim można przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), aby ukryć obwódki
czerwono-cyjanowe. Suwaki należy ustawić tak, aby uzyskać jak najpełniejszą redukcję efektu kolorowych obwódek.

Aby skompensować efekt winietowania obiektywu


Winietowanie jest to typowy defekt obiektywu, polegający na tym, że brzegi zdjęcia, a szczególnie jego rogi, są
ciemniejsze niż środek.
1 Aby rozjaśnić rogi obrazka, należy przeciągnąć suwak Intensywność winietowania na zakładce Obiektyw w prawo
(wartości dodatnie). Aby przyciemnić rogi obrazka, należy przeciągnąć suwak Intensywność winietowania w prawo
(wartości ujemne). Można także wprowadzić wartość w polu tekstowym Intensywność winietowania.
2 Przeciągnąć suwak Punkt środkowy winietowania w lewo (na niższą wartość), aby nadać wybraną intensywność
winietowania na większym obszarze wokół rogów. Przeciągnąć ten suwak w prawo (na wyższą wartość), aby
ograniczyć winietowanie do mniejszego obszaru wokół rogów. Można także wprowadzić pożądaną wartość w polu
tekstowym Punkt środkowy winietowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 232
Podręcznik użytkownika

Kalibrowanie kolorów na obrazkach Camera Raw


Aby usunąć dominantę barwną w obszarach cieni na obrazkach Camera Raw
Niekiedy, nawet po dostosowaniu balansu bieli świateł za pomocą suwaków Temperatura i Tinta, na obszarach cieni
pozostaje dominanta barwna. Zakładka Kalibracja zawiera suwak Tinta cieni, który umożliwia skorygowanie takiej
dominanty barwnej.
❖ Przeciągnąć suwak Tinta cieni na zakładce Kalibracja, aby usunąć dominantę barwną na obszarze cieni. O tym,
które kolory ulegają zmianom, decydują sensory aparatu oraz ustawienie balansu bieli. Na ogół przeciągnięcie tego
suwaka w lewo (w kierunku wartości ujemnych) powoduje dodanie do obszarów cieni koloru zielonego, natomiast
przesunięcie go w prawo (w kierunku wartości dodatnich) — koloru purpurowego (magenty).

Aby dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw
Niekiedy kolory wygenerowane przez plug-in Camera Raw odbiegają od oczekiwań. Może to wynikać z różnic
między faktycznym profilem aparatu a wbudowanym profilem plug-inu Camera Raw odpowiadającym temu
aparatowi. Inną przyczyną może być fotografowanie przy niestandardowym oświetleniu, które wykracza poza
możliwości kompensacji modułu Photoshop Camera Raw. Karta Kalibracja zawiera suwaki Barwa i Nasycenie, które
umożliwiają zmianę wbudowanego profilu aparatu w module Camera Raw w celu odmiennego wygenerowania
kolorów innych niż neutralne. Na zakładce tej można zdecydować ponadto, czy mają być używane wbudowane
profile modułu Camera Raw, czy też profile skojarzone bezpośrednio z przetwarzanymi plikami.
1 Na zakładce Kalibracja wybrać profil z menu Profil aparatu:
ACR 3,0 Będzie używany wbudowany profil aparatu skojarzony z modułem Camera Raw 3.0 dla programu
Photoshop CS2 i pakietu Adobe Creative Suite.
Ważne: Zestaw opcji dostępnych w menu Profil aparatu zależy od tego, czy w danym pliku Camera Raw osadzono profil,
a także od tego, czy został on przetworzony za pomocą poprzedniej wersji plug-inu Camera Raw. Często menu Profil
aparatu zawiera tylko opcję ACR 3.0.
Osadzony Będzie używany profil osadzony w pliku Camera Raw.

ACR 2.4 Będzie używany wbudowany profil aparatu skojarzony z modułem Camera Raw 2.4 dla programu
Photoshop CS. Opcja ta jest dostępna tylko w przypadku niektórych aparatów. Użytkownicy, którzy dostosowali
swoje ustawienia do potrzeb starszego profilu Camera Raw, mogą wybrać tę opcję w celu skorzystania ze starszego
profilu.
2 Przeciągnąć suwaki Barwa i Nasycenie, aby dopasować czerwone, zielone i niebieskie składowe obrazka.
Obserwując obrazek na podglądzie, przeciągać suwaki aż do uzyskania zadowalającego efektu. Na ogół najpierw
należy dopasować barwę, a potem nasycenie. Przeciąganie suwaka Barwa w lewo (w kierunku wartości ujemnych)
odpowiada poruszaniu się w lewo po kole kolorów. Przeciąganie suwaka Barwa w prawo (w kierunku wartości
dodatnich) odpowiada poruszaniu się w prawo po kole kolorów. Przesunięcie suwaka Nasycenie w lewo (w kierunku
wartości ujemnych) zmniejsza intensywność koloru, a przesunięcie go w prawo (w kierunku wartości dodatnich)
zwiększa nasycenie.
Zmiany wprowadzone na zakładce Kalibracja mają wpływ na obrazek zaznaczony w oknie dialogowym Camera
Raw. Aby zapisać zmiany i uczynić zmienione ustawienia domyślnymi ustawieniami wbudowanego profilu
aparatu, należy kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, wywołać menu Camera Raw i wybrać polecenie Zapisz
nowe ustawienia domyślne Camera Raw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 233
Podręcznik użytkownika

Zapisywanie obrazków Camera Raw


Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w plug-inie Camera Raw
Okno dialogowe Camera Raw pozwala zapisywać pliki uzyskane z cyfrowych aparatów fotograficznych (pliki
Camera Raw) w różnych formatach obsługiwanych przez program Photoshop.
1 W oknie dialogowym Camera Raw wprowadzić zmiany w wybranych obrazkach Camera Raw.
2 Kliknąć na przycisku Zapisz.
3 W oknie dialogowym Opcje zapisywania Camera Raw określić następujące opcje:
Docelowy Określa miejsce zapisania dropletu. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można kliknąć na przycisku Wybierz
folder i przejść do miejsca zapisania pliku.
Nazywanie pliku Pozwala określić metodę nazywania plików , która będzie używana w przypadku przetwarzania i
zapisywania wielu plików.
4 Z menu Format pliku wybrać format pliku:
Digital Negative Kopia pliku Camera Raw zostanie zapisana w formacie DNG. Należy określić jedną z
następujących opcji zapisywania: Skompresowany (bezstratnie), Nieskompresowany, Zachowaj obrazki typu Raw,
Konwertuj na obrazek liniowy. Dodatkowo można zdecydować się na podgląd JPEG pliku DNG.
JPEG Kopia pliku Camera Raw zostanie zapisana w formacie JPEG. Stopień kompresji danych można określić
liczbowo (w zakresie od 0 do 12) lub wybrać z menu wysuwanego. Wprowadzenie odpowiednio wysokiej wartości
albo wybór ustawienia Wysoka lub Maksymalna zapewnia wysoką jakość obrazka (czyli mniejszy stopień
kompresji), lecz prowadzi do większych plików.
Format TIFF Kopia pliku Camera Raw zostanie zapisana w formacie TIFF. Należy zdecydować, czy plik ma zostać
zapisany bez kompresji, czy też po zastosowaniu kompresji LZW lub ZIP.
Photoshop Kopia pliku Camera Raw zostanie zapisana w formacie PSD. Należy zdecydować, czy w pliku PSD mają
zostać zapisane przycięte dane obrazka.
5 Nacisnąć przycisk Zapisz.
Uwaga: Format DNG (Digital Negative) jest to standardowy format firmy Adobe do zapisu obrazków Camera Raw.
Pliki DNG są o tyle wygodne, że zawierają zarówno surowe dane fotograficzne (dane pozyskane bezpośrednio przez
sensory aparatu), jak i dane o pożądanym wyglądzie obrazka. W plikach DNG można zapisać również ustawienia
obrazka Camera Raw, co stanowi alternatywę dla stosowania dodatkowych plików XMP i bazy danych plug-inu
Camera Raw.

Zobacz także
“Format programu Photoshop (PSD)” na stronie 712
“Format Adobe Digital Negative (DNG)” na stronie 713
“JPEG, format” na stronie 715
“Format TIFF” na stronie 720
ADOBE PHOTOSHOP CS2 234
Podręcznik użytkownika

Opcje zapisywania plików Digital Negative w oknie dialogowym Camera Raw


Skompresowany (bezstratnie) Do pliku DNG jest stosowana kompresja bezstratna.

Konwertuj na obrazek liniowy Dane obrazka są przechowywane w formacie przybliżonym ("bezmozaikowym").

Osadź oryginalny plik Raw Surowe dane fotograficzne są przechowywane w pliku DNG.

Podgląd JPEG Decyduje o tym, czy w wynikowym pliku DNG ma być osadzony podgląd JPEG. Jeśli użytkownik
zdecyduje się na osadzenie podglądu, może wybrać jego wielkość. Podglądy JPEG umożliwiają przeglądanie
zawartości plików DNG bez konieczności parsowania surowych danych fotograficznych.

Ustawienia plug-inu Camera Raw


Ustawienia plug-inu Camera Raw
W oknie dialogowym Camera Raw można zmienić domyślne ustawienia obrazka, a ponadto zapisać zmienione
ustawienia jako nowe ustawienia domyślne danego aparatu. Oryginalne ustawienia danego aparatu zawsze można
przywrócić (w tym celu należy przejść do menu Camera Raw i wybrać polecenie Wyzeruj domyślne Camera Raw).
Ponieważ moduł Camera Raw rozpoznaje aparaty, za pomocą których wykonano zdjęcia, warto zapisać ustawienia
domyślne dla różnych aparatów.
Ze względu na różne możliwe typy oświetlenia ekspozycji, warto też zapisać różne zestawy ustawień dla różnych
warunków świetlnych. Można także zapisać zbiór ustawień zawierający tylko część parametrów modułu Camera
Raw. Pozwala to tworzyć style ustawień dla własnych parametrów balansu bieli, obiektywu, itd. Aktualizację
ustawień stosowanych do plików Camera Raw (wszystkich ustawień lub tylko wybranych) umożliwia ponadto
program Adobe Bridge.
Ustawienia plików przetwarzanych za pomocą plug-inu Camera Raw są zapisywane w dwóch miejscach: w pliku
bazy danych modułu Camera Raw albo w dodatkowym pliku XMP. Kwestię tę reguluje specjalna preferencja.
Programy Photoshop i Bridge pamiętają ustawienia poszczególnych plików Camera Raw. Dlatego też, po ponownym
otwarciu danego pliku wszystkie suwaki są ustawiane tak, jak ustawiono je przed ostatnim zamknięciem pliku. W
ustawieniach nie są zapisywane atrybuty obrazka (profil docelowej przestrzeni kolorów, głębia bitowa, rozmiar w
pikselach oraz rozdzielczość).

Zobacz także
“Aby dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw” na stronie 232
“Aby określić miejsce przechowywania ustawień plików Camera Raw” na stronie 234
“Aby zapisać lub wyzerować ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 235

Aby określić miejsce przechowywania ustawień plików Camera Raw


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• W oknie dialogowym Camera Raw kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i
wybrać opcję Preferencje.
• (Windows) W programie Adobe Bridge wybrać polecenie Edycja > Preferencje Camera Raw.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Bridge > Preferencje Camera Raw lub przy otwartym oknie dialogowym Camera
Raw wybrać polecenie Photoshop > Preferencje Camera Raw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 235
Podręcznik użytkownika

2 W oknie dialogowym Preferencje Camera Raw wybrać jedną z opcji z menu Zapisz ustawienia obrazka w:
Baza danych Camera Raw Ustawienia będą zapisywane w pliku bazy danych modułu Camera Raw. W systemie
Windows plik ten na ogół znajduje się w folderze Dane aplikacji użytkownika, o postaci: Dokumenty i
ustawienia/nazwa użytkownika/Dane aplikacji/Adobe/CameraRaw. W systemie Mac OS jego lokalizacja to folder
preferencji użytkownika o postaci Users/nazwa użytkownika/Library/Preferences (Mac OS). Baza danych jest
indeksowana według zawartości pliku, zatem ustawienia pozostają przyporządkowane do obrazka, nawet jeżeli
przeniesie się plik albo zmieni się jego nazwę.
Dodatkowe pliki “.xmp” Ustawienia będą zapisywane w pliku XMP w tym samym folderze co plik Camera Raw (pod
tą samą nazwą, ale z rozszerzeniem .xmp). Jest to opcja przydatna do długotrwałej archiwizacji plików Camera Raw
wraz z odpowiadającymi im ustawieniami w środowiskach wielodostępowych. Te same pliki XMP mogą zawierać
dane IPTC (International Press Telecommunications Council) oraz inne metadane powiązane z plikiem w
wewnętrznym formacie aparatu. Jeżeli pliki Camera Raw są umieszczone na nośniku tylko do odczytu, np. dysku CD
lub DVD, przed otwarciem należy skopiować je na twardy dysk. Plug-in Camera Raw nie może zapisać pliku XMP
na nośniku tylko do odczytu. W takiej sytuacji ustawienia zostaną zapisane w pliku bazy danych modułu Camera
Raw. Do wyświetlania plików XMP w programie Bridge służy polecenie Widok > Pokaż pliki ukryte.
Jeśli ustawienia plików Camera Raw są przechowywane w bazie danych modułu Camera Raw, a zachodzi potrzeba
przeniesienia ich w inne miejsce (na dysk CD, na dysk DVD, na inny komputer, itp), można skorzystać z polecenia
Eksportuj ustawienia w oknie dialogowym Camera Raw i za jego pomocą albo wyeksportować ustawienia plików
Camera Raw do dodatkowych plików XMP, albo osadzić je w samych plikach DNG.

Zobacz także
“Aby wyeksportować ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 237

Aby zapisać lub wyzerować ustawienia plug-inu Camera Raw


1 W oknie dialogowym Camera Raw zmienić ustawienia, które mają być zapisane.
2 Kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i wybrać jedną z następujących opcji:
Zapisz ustawienia Bieżące ustawienia są zapisywane i dodawane do menu Ustawienia. W oknie dialogowym Zapisz
ustawienia konwersji formatu RAW należy wpisać nazwę zestawu ustawień i zapisać go. Zestaw należy zapisać w
folderze ustawień plug-inu Camera Raw, tak aby był on widoczny w menu Ustawienia. Jeśli zestaw zostanie zapisany
w innym miejscu, to wybór innego zestawu będzie powodował usunięcie tego pierwszego z menu Ustawienia. Jeśli
tak się stanie, będzie można użyć polecenia Wczytaj ustawienia (z menu Camera Raw) i wybrać usunięty zestaw za
jego pośrednictwem.
Zapisz nowe domyślne ustawienia aparatu Bieżące ustawienia są zapisywane jako nowe ustawienia domyślne
wszystkich obrazków pochodzących z danego aparatu.
Wyzeruj domyślne ustawienia aparatu Są przywracane ustawienia domyślne danego aparatu fotograficznego.

Aby zapisać podzestaw ustawień


1 Kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i wybrać polecenie Zapisz podzestaw
ustawień.
2 Wybrać, które ustawienia mają zostać zapisane, wykonując jedną z następujących czynności:
• Wybrać jedną z opcji z menu Podzestaw.
• Zaznaczyć lub nie odpowiednie ustawienie na liście Ustawienia.
3 Nacisnąć przycisk Zapisz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 236
Podręcznik użytkownika

4 W oknie dialogowym Zapisz ustawienia konwersji formatu RAW wpisać nazwę podzestawu i zapisać go w
folderze ustawień plug-inu Camera Raw. Zapisany podzestaw pojawi się u dołu menu Ustawienia.

Aby zastosować zapisane ustawienia plug-inu Camera Raw


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Otworzyć co najmniej jeden obrazek Camera Raw w oknie dialogowym Camera Raw i kliknąć na trójkącie obok
pola tekstowego Ustawienia, aby wyświetlić menu Ustawienia.
• (Bridge) Zaznaczyć wybrane pliki Camera Raw i wybrać polecenie Edycja > Zastosuj ustawienia Camera Raw.
2 W menu Ustawienia lub w podmenu Zastosuj ustawienia Camera Raw wybrać jedną z następujących opcji:
Ustawienia obrazka Zostaną użyte ustawienia wybranego obrazka Camera Raw. Opcja ta jest dostępna tylko w
menu Ustawienia okna dialogowego Camera Raw.
Ustawienia domyślne Camera Raw Zostaną użyte ustawienia domyślne zapisane dla danego aparatu
fotograficznego.
Poprzednia konwersja Zostaną użyte ustawienia, które obowiązywały w przypadku poprzedniego obrazka z tego
samego aparatu.
Zapisane ustawienia Zostaną użyte ustawienia uprzednio zapisane.

Uwaga: W tym samym celu można wybrać polecenie Wczytaj ustawienia z menu modułu Camera Raw, a następnie
zaznaczyć zapisany zestaw ustawień.

Aby wczytać ustawienia plug-inu Camera Raw


Zapisane ustawienia pojawiają się w menu Ustawienia (w oknie dialogowym Camera Raw) lub w menu Zastosuj
ustawienia Camera Raw (w programie Bridge lub Photoshop) dopiero po umieszczeniu ich w folderze ustawień
plug-inu Camera Raw. Niezależnie od tego można użyć polecenia Wczytaj, które pozwala odszukać i zastosować
ustawienia zapisane w dowolnym miejscu.
1 W oknie dialogowym Camera Raw kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i
wybrać polecenie Wczytaj ustawienia.
2 W oknie dialogowym Wczytaj ustawienia konwersji formatu Raw odszukać wybrany plik ustawień, zaznaczyć go
i kliknąć na Wczytaj.

Aby skopiować i wkleić ustawienia plug-inu Camera Raw


Program Bridge umożliwia skopiowanie ustawień dotyczących danego pliku Camera Raw i wklejanie go w innym
pliku Camera Raw.
1 W programie Bridge zaznaczyć obrazek Camera Raw, po czym wybrać polecenie Edycja > Zastosuj ustawienia
Camera Raw > Kopiuj ustawienia Camera Raw.
2 Zaznaczyć obrazek lub obrazki Camera Raw, po czym wybrać polecenie Edycja > Zastosuj ustawienia Camera
Raw > Wklej ustawienia Camera Raw.
Polecenia kopiowania i wklejania można wybrać również z menu kontekstowych, które są wyświetlane po kliknięciu
na pliku (lub plikach) z wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Control (Mac OS).
3 W oknie dialogowym Wklej ustawienia Camera Raw wykonać jedną z następujących czynności, a następnie
kliknąć na OK:
• Aby zastosować wszystkie ustawienia, w tym obcięcia, z menu Podzestaw należy wybrać polecenie Wszystko.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 237
Podręcznik użytkownika

• Aby zastosować wszystkie ustawienia, ale bez obcięć, z menu Podzestaw należy wybrać polecenie Ustawienia.
• Aby zastosować ustawienia z jednego podzestawu lub kilku podzestawów, należy wybrać odpowiednią opcję z
menu Podzestaw lub zaznaczyć tylko wybrane ustawienia. Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy usunąć zaznaczenia
ustawień, które nie będą stosowane.

Aby zastosować ustawienia do wielu plików Camera Raw w oknie dialogowym Camera
Raw
Bieżące ustawienia lub pewien podzestaw bieżących ustawień w oknie dialogowym Camera Raw może stanowić
podstawę do przetworzenia wielu plików Camera Raw.
1 W oknie dialogowym Camera Raw zaznaczyć obrazek na odcinku filmu i zmienić jego ustawienia (jeśli to
konieczne).
2 Zaznaczyć kilka obrazków na odcinku filmu i kliknąć na przycisku Synchronizuj.
3 W oknie dialogowym Synchronizuj wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać ustawienie z menu Synchronizuj.
• Zaznaczyć ustawienia, które mają zostać zastosowane.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Aby wyczyścić ustawienia zastosowane do plików Camera Raw


Ustawienia zastosowane do plików Camera Raw można wyczyścić, a następnie przywrócić domyślne ustawienia
plug-inu Camera Raw.
1 W programie Bridge zaznaczyć plik lub pliki Camera Raw.
2 Wybrać polecenie Edycja > Zastosuj ustawienia Camera Raw > Wyczyść ustawienia.

Aby usunąć ustawienia plug-inu Camera Raw


1 Wybrać ustawienie z menu Ustawienia.
2 Kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia i wyświetlić menu Camera Raw.
3 Wybrać z menu polecenie Usuń bieżące ustawienia. Ustawienie zostanie usunięte z folderu ustawień plug-inu
Camera Raw.

Aby wyeksportować ustawienia plug-inu Camera Raw


W oknie dialogowym Camera Raw jest dostępne polecenie Eksportuj ustawienia, które pozwala skorzystać z bazy
danych modułu Camera Raw i skopiować zapisane w niej ustawienia do pomocniczych plików XMP lub osadzić je
w plikach DNG (Digital Negative). Dzięki wyeksportowaniu ustawień zyskuje się pewność, że ustawienia plików
Camera Raw będą zachowywane mimo przenoszenia plików w różne miejsca.
1 Otworzyć okno dialogowe Camera Raw z tymi plikami Camera Raw, których ustawienia będą eksportowane.
Należy sprawdzić, czy na odcinku filmu zaznaczono odpowiednie miniaturki obrazków.
2 Kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i wybrać polecenie Eksportuj
ustawienia.
Dodatkowe pliki XMP są tworzone w tym samym folderze, w którym są przechowywane pliki Camera Raw. Jeśli pliki
Camera Raw zostały zapisane w formacie DNG, eksportowane ustawienia są osadzane w plikach DNG.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 238
Podręcznik użytkownika

Automatyzacja czynności wykonywanych z


wykorzystaniem plug-inu Camera Raw
Automatyzacja przetwarzania plików Camera Raw
Istnieje możliwość utworzenia zadania automatyzującego przetwarzanie plików Camera Raw. Automatyzacja może
dotyczyć edycji plików, a także zapisywania plików w formatach TIFF, PSD, JPEG, Large Document Format (PSB)
oraz PDF. W programie Photoshop dostępne są także polecenia Wsad , Procesor obrazków oraz Utwórz droplet,
które umożliwiają przetwarzanie więcej niż jednego pliku Camera Raw. Procesor obrazków jest szczególnie
przydatny wtedy, gdy w jednej sesji pliki są zapisywane w różnych formatach.
Automatyzując przetwarzanie plików Camera Raw, warto mieć na uwadze następujące wskazówki:
• Zadanie powinno być nagrywane za pomocą polecenia Ustawienia obrazka z menu Ustawienia w oknie
dialogowym Camera Raw. Dzięki temu podczas odtwarzania zadania będą używane ustawienia poszczególnych
obrazków (pobierane z bazy danych plug-inu Camera Raw lub z dodatkowych plików XMP).
• Jeżeli zadanie to będzie używane w przetwarzaniu wsadowym, to warto użyć polecenia Zapisz jako i wybrać
format pliku, w którym będą zapisywane obrazki Camera Raw.
• Gdy plik Camera Raw jest otwierany za pomocą zadania, stosowane są takie ustawienia plug-inu Camera Raw,
jakie były ustawione w momencie nagrywania tego zadania. Warto zatem utworzyć różne zadania do otwierania
plików przy różnych ustawieniach.
• Jeśli polecenie Otwórz w zadaniu ma być stosowane raczej do przetworzonych wsadowo plików, niż plików o
nazwach określonych w zadaniu, należy zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania “Otwórz”. Opcja Przesłoń
instrukcje zadania “Otwórz” nie powinna być zaznaczona, jeśli zadanie zostało nagrane dla otwartych plików lub
jeśli zadanie zawiera polecenia Otwórz dla określonych plików wymaganych przez zadanie.
• Aby podczas wsadowego przetwarzania plików dla każdego z plików nie były otwierane osobne okna Camera
Raw, należy zaznaczyć opcję Ukryj okna dialogowe opcji otwierania plików.
• Aby użyć instrukcji Zapisz jako z wsadu zamiast instrukcji Zapisz jako z zadania, należy zaznaczyć opcję Przesłoń
instrukcje zadania “Zapisz jako”. Opcję tę można zaznaczyć tylko wtedy, gdy zadanie zawiera polecenie Zapisz
jako (polecenie Wsad nie powoduje bowiem automatycznego zapisywania plików źródłowych). Nie zaznaczenie
opcji Przesłoń instrukcje zadania “Zapisz” powoduje, że pliki przetwarzane za pomocą polecenia Wsad są
zapisywane w miejscach określonych w oknie dialogowym Wsad.
• Gdy jest tworzony droplet, należy przejść do sekcji odtwarzania okna dialogowego Utwórz droplet i zaznaczyć
opcję Ukryj okna dialogowe opcji otwierania plików. Pozwoli to uniknąć otwierania okna dialogowego Camera
Raw dla każdego z przetwarzanych plików..

Zobacz także
“Aby zautomatyzować pewną czynność za pomocą nagranego zadania” na stronie 769
“Aby przekonwertować pliki za pomocą Procesora obrazków” na stronie 777
“Aby przetworzyć pliki wsadowo” na stronie 778
“Aby utworzyć droplet z zadania w programie Photoshop” na stronie 780
239

Rozdział 9: Kolor

Tryby kolorów
Tryby kolorów
Program Photoshop pozwala wybrać tryb koloru dokumentu. Tryb koloru wyznacza metodę wyświetlania i
drukowania kolorów danego obrazka. Wybierając konkretny tryb koloru, użytkownik decyduje się na korzystanie z
konkretnego modelu kolorów (opisującego kolory za pomocą liczb). Tryby koloru programu Photoshop są oparte na
modelach kolorów używanych przy publikacji obrazków. Do wyboru są następujące tryby: RGB (Red — czerwony,
Green — zielony, Blue — niebieski); CMYK (Cyan — niebieskozielony, Magenta — purpurowy, Yellow — żółty,
Black — czarny); kolor Lab (oparty na modelu CIE L* a* b*) oraz Skala szarości. Program Photoshop zawiera
również wyspecjalizowane tryby generowania kolorów wyjściowych, takie jak tryb Kolor indeksowany i Bichromia.
Tryb koloru określa liczbę kolorów, liczbę kanałów oraz wielkość pliku obrazka. Tryb koloru decyduje również o
tym, jakie narzędzia i formaty plików są w danej chwili dostępne.
Uwaga: W programie ImageReady obrazki są edytowane wyłącznie w trybie RGB, ponieważ dokumenty z tego
programu są przeznaczone głównie do wyświetlania w Internecie.

Tryb koloru RGB


Tryb koloru RGB programu Photoshop jest oparty na modelu RGB, co oznacza, że model ten jest wykorzystywany
do określania intensywności poszczególnych pikseli. W przypadku obrazków typu-"8 bitów na kanał" intensywność
poszczególnych składników przestrzeni RGB (czerwonego, zielonego i niebieskiego) może należeć do zakresu od 0
(czerń) do 255 (biel). Na przykład, kolor jasnoczerwony mógłby mieć wartość R równą 246, wartość G równą 20 i
wartość B równą 50. Jeśli wartości wszystkich składników są równe, otrzymany kolor jest odcieniem szarości. Jeśli
każdy składnik równy jest 255, otrzymuje się czystą biel, a wartości 0 dają czerń.
W przypadku obrazków RGB kolory są generowane na ekranie za pomocą trzech kolorów składowych, nazywanych
też kanałami. W przypadku obrazków typu-"8 bitów na kanał" te trzy kanały dają razem 24 bity informacji (8 bitów
x 3 kanały) dla każdego piksela. W przypadku obrazków 24-bitowych można uzyskać 16,7 miliona kolorów. W
przypadku obrazków 48-bitowych (16 bitów na kanał) i 96-bitowych (32 bity na kanał) istnieje możliwość
reprodukcji jeszcze większej liczby kolorów. Model RGB jest używany przez monitory kolorowe i jest domyślnym
trybem dla nowych obrazków Photoshopa. Oznacza to, że przy pracy w innym trybie koloru, np. CMYK, program
Photoshop interpoluje obrazek CMYK na tryb RGB w celu wyświetlenia go na ekranie.
Chociaż RGB jest standardowym modelem kolorów, to dokładny zakres kolorów zmienia się w zależności do
używanej aplikacji i urządzenia wyświetlającego. Tryb koloru RGB programu Photoshop zmienia się w zależności
od ustawienia przestrzeni roboczej określonego w oknie Ustawienia koloru.
Uwaga: W programie ImageReady jest używany tylko tryb RGB.

Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283
ADOBE PHOTOSHOP CS2 240
Podręcznik użytkownika

Model koloru CMYK


W trybie CMYK każdemu pikselowi obrazka są przypisane procentowe wartości każdej z farb podstawowych.
Kolorom najjaśniejszym (światłom) są przypisane niewielkie udziały procentowe farb podstawowych, natomiast
kolorom ciemniejszym (cieniom) — większe. Na przykład, barwa jaskrawoczerwona składa się z 2% cyjanu, 93%
magenty, 90% żółci i 0% czerni. W obrazkach CMYK czysta biel jest generowana, gdy wszystkie cztery składniki
mają wartości 0%.
Tryb CMYK jest używany do przygotowywania obrazków przeznaczonych do druku metodą kolorów
podstawowych. W wyniku konwersji obrazka RGB na obrazek CMYK są tworzone rozbarwienia Jeżeli rozpoczyna
się pracę nad obrazkiem RGB, to najlepiej dokonywać wszystkich czynności edycyjnych w trybie RGB, a następnie
pod sam koniec przekonwertować go na tryb CMYK. Pracując w trybie RGB, można korzystać z polecenia Podgląd
CMYK, by sprawdzać efekty zmian bez modyfikowania samego obrazka. Tryb CMYK może być używany do
bezpośredniego opracowywania obrazków CMYK, które zostały zeskanowane lub zaimportowane z profesjonalnych
systemów.
Chociaż model CMYK jest standardowym modelem kolorów, to dokładny zakres dostępnych kolorów może być
zróżnicowany, a zależy to od naświetlarni i warunków druku. Tryb koloru CMYK programu Photoshop zmienia się
w zależności od ustawienia przestrzeni roboczej określonego w oknie Ustawienia koloru.

Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273

tryb kolorów LAB


Tryb Kolor Lab w programie Photoshop ma składową jasności (L) z przedziału od 0 do 100. W próbniku kolorów
Adobe składowa a (oś zieleń-czerwień) i b (oś błękit-żółć) mogą mieć wartości z przedziału od +127 do -128. Na
palecie Kolor składowa a i składowa b mogą przyjmować wartości z zakresu od +127 do -128.
Tryb Lab umożliwia pracę z obrazkami Photo CD, niezależne edytowanie jasności i wartości kolorów obrazka,
przenoszenie obrazków między różnymi systemami oraz drukowanie na drukarkach PostScript Level 2 oraz Level 3.
Aby drukować obrazki Lab na innych kolorowych drukarkach postscriptowych należy je najpierw przekonwertować
na tryb CMYK.
Obrazki w trybie Lab można zapisywać w formatach: Photoshopa, Photoshop EPS, formacie dużych dokumentów
(PSB), PDF, Photoshop Raw, TIFF, Photoshop DCS 1.0 lub Photoshop DCS 2.0. Obrazki Lab o głębi 48-bitowej (16
bitów na kanał) można zapisywać w formatach: Photoshopa, formacie dużych dokumentów (PSB), Photoshop PDF,
Photoshop Raw lub TIFF.
Uwaga: Formaty DCS 1.0 i DCS 2.0 powodują konwersję otwieranych plików na tryb CMYK.
Lab jest wewnętrznym modelem koloru używanym przez Photoshopa do przekształcania jednego trybu koloru w
drugi.

Bitmapa, tryb
W trybie Bitmapy piksele obrazka są reprezentowane za pomocą dwóch wartości koloru (czarnej i białej). Obrazki
w trybie Bitmapy nazywa się obrazkami jednobitowymi, ponieważ mają one głębię 1 bitu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 241
Podręcznik użytkownika

Skala szarości, tryb


W trybie Skala szarości obrazki są odtwarzane przy użyciu różnych odcieni szarości. W przypadku obrazków 8-
bitowych można używać 256 odcieni szarości. Każdy piksel obrazka ma jasność określoną od 0 (czarny) do 255
(biały) w skali szarości. Obrazki 16-bitowe i 32-bitowe charakteryzuje większa liczba odcieni szarości niż obrazki 8-
bitowe. Odcienie szarości można również mierzyć w kategorii procentowego pokrycia czarną farbą (0% odpowiada
bieli, 100% — czerni). W trybie skali szarości wyświetlane są na ogół obrazki uzyskane ze skanera czarno-białego lub
pracującego w odcieniach szarości.
Chociaż skala szarości jest standardowym trybem koloru, dokładny zakres uzyskiwanych odcieni szarości zależy od
warunków druku. W programie Photoshop zakres trybu Skala szarości jest zdefiniowany przez ustawienie
przestrzeni roboczej, określone w oknie Ustawienia koloru.
Poniżej przedstawiamy pewne zasady konwertowania obrazków do trybu Skala szarości i z tego trybu:
• Obrazki bitmapowe i kolorowe mogą być konwertowane na obrazki w Skali szarości.
• Aby przekonwertować obrazek kolorowy na dobrej jakości obrazek w skali szarości, Photoshop odrzuca wszystkie
informacje o kolorze z oryginalnego obrazka. Poziomy szarości (odcienie) przekonwertowanych pikseli
odpowiadają jasności pikseli oryginalnych.
Za pomocą polecenia Mieszanie kanałów można zmieszać informacje z kanałów kolorów i utworzyć własny kanał
Skali szarości.
• Przy konwertowaniu obrazka w Skali szarości na obrazek RGB wartość koloru każdego piksela zostaje przypisana
wartości jego poprzedniego odcienia szarości. Obrazek w Skali szarości można przekonwertować na tryb CMYK
(w celu przygotowania kwadrychromii kolorów podstawowych bez przechodzenia w tryb bichromii) oraz Lab.

Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283

Bichromia, tryb
Tryb bichromii umożliwia tworzenie monochromatycznych, bichromatycznych (dwukolorowych),
trichromatycznych (trójkolorowych) i kwadrychromicznych (czterokolorowych) obrazków w skali szarości przy
użyciu więcej niż jednej farby niestandardowej.

Zobacz także
“Informacje o bichromii” na stronie 762

Kolor indeksowany, tryb


Tryb koloru indeksowanego umożliwia uzyskanie 8-bitowych obrazków o maksymalnie 256 kolorach. Przy
przekształcaniu obrazka na obrazek w trybie koloru indeksowanego Photoshop tworzy tabelę koloru (CLUT), w
której zapisuje kolory obrazka wraz z ich indeksami_ Jeżeli w tabeli nie ma jednego z kolorów znajdujących się w
oryginalnym obrazku, program wybierze kolor najbardziej do niego zbliżony, albo przeprowadzi dithering w celu
symulowania tego koloru za pomocą dostępnych kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 242
Podręcznik użytkownika

Ograniczenie palety kolorów powoduje, że tryb koloru indeksowanego pozwala uzyskiwać pliki o mniejszym
rozmiarze, zachowując przy tym jakość wizualną wystarczającą do pewnych zastosowań, np. do prezentacji
multimedialnych lub tworzenia stron internetowych. Tryb ten oferuje ograniczone możliwości edycji. Jeśli operacje
edycji są rozbudowane, należy przełączyć się czasowo na tryb RGB. Pliki w trybie koloru indeksowanego można
zapisywać w formatach: Photoshopa, BMP, GIF, Photoshop EPS, formacie dużych dokumentów (PSB), PCX,
Photoshop PDF, Photoshop Raw, Photoshop 2.0, PICT, PNG, Targa lub TIFF.

tryb wielokanałowy
Tryb wielokanałowy to tryb, w którym stosuje się 256 odcieni szarości na każdy z kanałów. Obrazki wielokanałowe
są używane do celów specjalnych. Obrazki w trybie wielokanałowym można zapisywać w formatach: Photoshop,
Photoshop 2.0, Photoshop Raw i Photoshop DCS 2.0.
Poniżej przedstawiamy pewne zasady konwertowania obrazków do trybu wielokanałowego:
• Kanały kolorów oryginalnego obrazka stają się w przekonwertowanym obrazku kanałami kolorów dodatkowych.
• Podczas przekształcania obrazka kolorowego w wielokanałowy informacje o nowej skali szarości są generowane
na podstawie wartości kolorów pikseli w poszczególnych kanałach.
• Konwersja obrazka CMYK na tryb wielokanałowy powoduje utworzenie kanałów dodatkowych: cyjan, magenta,
żółty oraz czarny.
• Konwersja obrazka RGB na tryb wielokanałowy powoduje utworzenie kanałów dodatkowych: cyjan, magenta
oraz żółty.
• Usunięcie jednego z kanałów obrazka w trybie RGB, CMYK lub Lab spowoduje automatyczne
przekonwertowanie tego obrazka na tryb wielokanałowy.
• Aby wyeksportować obrazek wielokanałowy, należy zapisać go w formacie Photoshop DCS2.0.

Regulowanie monitora
Wyświetlanie kolorów na monitorach
Mimo że model RGB dla monitorów komputerowych pozwala wyświetlać znaczną część widma widzialnego,
systemy wizji przesyłające dane do monitora często ograniczają liczbę wyświetlanych równocześnie kolorów.
Zrozumienie metod pomiaru koloru w plikach cyfrowych i na ekranie ułatwia takie dopasowanie ustawień kolorów,
które minimalizuje ograniczenia systemu wideo. W przypadku projektów, w których bardzo ważną rolę odgrywa
kolorystyka, należy skalibrować monitor i wprowadzić jego opis do systemu zarządzania kolorem. Niezbędne
minimum to skalibrowanie monitora do jak najdokładniejszego wyświetlania kolorów.

Zobacz także
“Informacje o kalibrowaniu monitora i tworzeniu jego charakterystyki” na stronie 280

Aby przyspieszyć wyświetlanie podglądów, dopasowując ustawienia monitora


Opcja Użyj podwajania pikseli przyspiesza wyświetlanie podglądu wyniku zastosowania narzędzia lub wykonania
polecenia. Efekt ten jest osiągany poprzez tymczasowe podwojenie rozmiaru pikseli (zmniejszenie o połowę
rozdzielczości) danego podglądu. Opcja nie zmienia pikseli w pliku, a jedynie przyspiesza wyświetlanie podglądów.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 243
Podręcznik użytkownika

• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wyświetlanie i kursory.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Wyświetlanie i kursory.
2 Zaznaczyć opcję Użyj podwajania pikseli i kliknąć na OK.

Dopasowywanie wyświetlania kolorów na różnych platformach


W wyglądzie kolorów RGB wyświetlanych na monitorach komputerowych mogą występować różnice zależne od
wykorzystywanego systemu operacyjnego. Na przykład, w systemie Windows obrazek jest ciemniejszy niż w
systemie Mac OS (ponieważ standardowa przestrzeń koloru RGB w Windows jest ciemniejsza niż w systemie Mac
OS). Polecenia dotyczące podglądów w ImageReady umożliwiają stosowanie kompensacji dla różnic wynikających
z wyświetlania kolorów RGB na różnych platformach. W programie Photoshop użytkownik może zastosować
symulację różnic platform poprzez użycie poleceń Macintosh RGB, Windows RGB i Monitor RGB w menu Widok >
Ustawienia dodatkowe.
Wyświetlanie kolorów RGB może się również różnić pomiędzy Photoshopem i ImageReady. W programie
Photoshop użytkownik może edytować obrazek w jednej z wielu przestrzeni RGB. W rezultacie obrazki utworzone
w tym programie mogą korzystać z innej przestrzeni kolorów RGB niż monitorowa przestrzeń kolorów RGB w
ImageReady. Sposób wyświetlania kolorów RGB można dostosować za pomocą podglądu obrazka, co pozwoli
skompensować różnice między Photoshopem a ImageReady.

Zobacz także
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273

Aby dopasować wyświetlanie kolorów RGB na różnych platformach (ImageReady)


❖ Wybrać polecenie Widok > Podgląd i zaznaczyć odpowiednią opcję:
Nieskompensowany kolor Obrazek jest wyświetlany bez korekty parametru gamma monitora.

Standardowe kolory Macintosh Obrazek jest wyświetlany z wartością gamma 1,8.

Standardowe kolory Windows Obrazek jest wyświetlany z wartością gamma 2,2.

Użyj osadzonego profilu kolorów Obrazek jest wyświetlany przy użyciu profilu osadzonego.

Opcje te zmieniają tylko sposób wyświetlania obrazka. Piksele obrazka nie są w żaden sposób modyfikowane.
Obrazek można edytować w jednym oknie, a w drugim oknie wyświetlać jego podgląd z inną wartością gamma. W
tym celu należy wybrać polecenie Okno > Ułóż > Nowe okno dla (nazwa pliku). Po uaktywnieniu nowego okna
wybrać polecenie Widok > Podgląd i wprowadzić inną wartość gamma, niż w pierwszym oknie.

Aby dopasować wyświetlanie kolorów RGB, tak by odpowiadały kolorom Photoshopa


(ImageReady)
❖ Wybrać polecenie Widok > Podgląd > Użyj osadzonego profilu koloru.

Uwaga: Aby użyć polecenia Użyj osadzonego profilu koloru w ImageReady, należy zapisać w Photoshopie oryginał
obrazka z osadzonym profilem koloru. Należy pamiętać, że ImageReady nie używa profilów w plikach PNG lub TIFF.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 244
Podręcznik użytkownika

Kanały i głębia bitowa


Informacje o kanałach kolorów
Zrozumienie terminów dotyczących kanałów kolorów i głębi bitowej jest kluczem do zrozumienia zasad
przechowywania i wyświetlania informacji na temat koloru obrazków. Każdy z obrazków utworzonych w programie
Photoshop zawiera przynajmniej jeden kanał alfa. W każdym kanale są przechowywane informacje o kolorach
obrazka. Liczba domyślnych kanałów koloru obrazka jest uzależniona od jego trybu koloru. Na przykład, obrazek
CMYK zawiera co najmniej cztery kanały — po jednym dla informacji dotyczącej cyjanu, magenty, żółtego i
czarnego. W tym sensie kanał jest odpowiednikiem płyty w procesie drukarskim, w którym poszczególne warstwy
koloru są nanoszone za pomocą oddzielnych płyt.
Oprócz wymienionych wyżej kanałów domyślnych do obrazków można dodawać kanały dodatkowe, nazywane
kanałami alfa. Są to bądź kanały przeznaczone do przechowywania i edycji zaznaczeń jako masek, bądź kanały
kolorów dodatkowych - użyteczne podczas drukowania.
Dokument może zawierać nie więcej niż 56 kanały. Standardowo obrazki bitmapowe, w Skali szarości,
bichromatyczne i w kolorach indeksowanych mają po jednym kanale. Obrazki w trybie RGB i Lab — po trzy,
natomiast w CMYK — cztery. Do obrazka każdego typu (poza bitmapowymi) można dodawać dalsze kanały.

Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466

Informacje o głębii bitowej


Głębia bitowa— nazywana również głębią koloru lub pikseli—to miara liczby informacji o kolorze dostępnych do
wyświetlenia lub wydrukowania każdego piksela w obrazku.
Większa głębia pikseli (więcej bitów informacji przypadających na jeden piksel) oznacza więcej dostępnych kolorów
i dokładniejsze odwzorowanie kolorów w obrazku cyfrowym. Na przykład, piksel o głębi pikseli 1 może przyjmować
dwie wartości: czerń lub biel. Piksel o głębi 8 bitów może przyjmować 28, czyli 256 wartości. Natomiast piksel o głębi
24 bitów może przyjmować 224, czyli około 16 milionów wartości. Wartości głębi pikseli mieszczą się zazwyczaj w
zakresie od 1 do 64 bitów na piksel.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 245
Podręcznik użytkownika

A B

C D
Głębia pikseli
A. 1-bitowa (Bitmapa) B. 8-bitowa (Skala szarości) C. 8-bitowy (Kolor indeksowany) D. 24-bitowy (RGB)

W większości przypadków obrazki w trybie Lab, RGB, CMYK i skali szarości zawierają w każdym kanale koloru 8-
bitowe dane. Przekłada się to na 24-bitową głębię koloru Lab (8 bitów x 3 kanały), 24-bitową głębię koloru RGB (8
bitów x 3 kanały), 8-bitową głębię skali szarości (8 bitów x 1 kanał) oraz 32-bitową głębię koloru CMYK (8 bitów x
4 kanały). Photoshop obsługuje również obrazki w trybie Lab, RGB, CMYK, skali szarości i trybie wielokanałowym,
które zawierają 16 bitów danych na każdy kanał koloru. Photoshop obsługuje również obrazki w trybie RGB i skali
szarości, które zawierają 32 bitów danych na każdy kanał koloru.

Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211

Konwertowanie między różnymi głębiami koloru


Obrazki o 16 lub 32 bitach na kanał charakteryzuje lepsza kolorystyka, ale ich pliki mogą być dwukrotnie większe
niż pliki obrazków o 8 bitach na kanał.
Program Photoshop oferuje następujące funkcje obsługi obrazków o 16 bitach na kanał:
• Do edycji obrazków o 16-bitowych kanałach kolorów można używać wszystkich narzędzi na palecie narzędzi za
wyjątkiem pędzla stylowego historii.
• Są dostępne wszystkie polecenia modyfikujące tony, poza poleceniem Wariacje.
• W obrazkach o 16-bitowych kanałach kolorów można używać warstw, w tym także warstw dopasowania.
• Niektóre filtry, w tym filtr Deformacja, mogą być stosowane do obrazków 16-bitowych.
Aby skorzystać z pewnych funkcji Photoshopa, takich jak Wydzielanie, Deformacje, Tworzenie wzorka oraz niektóre
filtry, można przekonwertować obrazek o 16-bitowych kanałach koloru na obrazek o 8-bitowych kanałach koloru.
Najlepiej jest wybrać polecenie Zapisz jako i przekonwertować kopię obrazka, tak aby oryginalny plik zachował
pełne dane 16-bitowych kanałów koloru.
Program Photoshop oferuje następujące funkcje obsługi obrazków o 32 bitach na kanał:
• Przycinanie z obrotem i zmianą rozmiaru
ADOBE PHOTOSHOP CS2 246
Podręcznik użytkownika

• Wypełnianie i obrysowywanie (bez wypełniania wzorkami; są obsługiwane tyko tryby mieszania)


• Polecenia Rozmiar obrazka i Wielkość obszaru roboczego
• Przytnij, polecenie
• Obrót o dowolny kąt, obrót o 90° i odbicie
• Tryb mieszania: Zwykły, Mnożenie, Odejmowanie, Rozjaśnianie, Ściemnianie, Rozjaśnianie liniowe
• Polecenie Przekształcanie dowolne
• Następujące narzędzia z palety narzędzi: Narzędzie Stempel i Pędzel historii (obsługiwane są tryby mieszania)
• Wyświetlanie wartości zmiennoprzecinkowych w palecie Info
• Konwersja dokumentów o 8 lub 16 bitach na kanał, a także konwersja obrazków o 16 bitach na kanał na obrazki
o 32 bitach na kanał
• Konwersja między trybami RGB i Skala szarości
• Obsługa następujących formatów plików: PSD/PSB, TIFF, LogLUV TIFF, Radiance HDR, PFM, OpenEXR
• Obsługa następujących poleceń dopasowywania obrazków: Mikser kanałów, Filtr fotograficzny i Ekspozycja.
• Obsługa następujących filtrów typu plug-in: Uśrednij, Rozmycie radialne, Włókna, Flara obiektywu, Usuń
przeplot i Kolory NTSC
• Obsługa filtrów wbudowanych: Rozmycie powierzchniowe, Rozmycie prostokątne, Rozmycie gaussowskie,
Poruszenie, Rozmycie próbka/kształt, Dodaj szum, Maska wyostrzająca, Górnoprzepustowy i Przesunięcie
• Polecenia Zapisz zaznaczenie i Wczytaj zaznaczenie
Aby skorzystać z pewnych funkcji programu Photoshop, takich jak warstwy, filtry i dopasowania, niekiedy trzeba
przekonwertować obrazek o 32 bitach na kanał na obrazek o 16 bitach na kanał. W tym celu należy wybrać polecenie
Zapisz jako i przekonwertować kopię obrazka, tak aby oryginalny plik zachował dane 32-bitowych kanałów koloru.
Uwaga: Obrazek o 32 bitach na kanał można przekonwertować również na obrazek o 8 bitach na kanał. Zobacz “Aby
przekonwertować obrazek o 32 bitach na kanał na obrazek o 16 lub 8 bitach na kanał” na stronie 215.

Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211

Aby przekształcić obrazek z 8 bitów na kanał na 16 bitów na kanał


❖ Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > 16 bitów/kanał lub 8 bitów/kanał.

Aby przekształcić obrazek z 16 bitów na kanał na 32 bitów na kanał


1 Otworzyć obrazek 16-bitowy. Jeśli to konieczne, spłaszczyć obrazek. Do trybu 32 bitów na kanał mogą być
konwertowane tylko obrazki płaskie.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > 32 bity/kanał.
Uwaga: Obrazek o 32 bitach na kanał można przekonwertować również na obrazek o 8 bitach na kanał. Zobacz “Aby
przekonwertować obrazek o 32 bitach na kanał na obrazek o 16 lub 8 bitach na kanał” na stronie 215.

Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211
ADOBE PHOTOSHOP CS2 247
Podręcznik użytkownika

Konwertowanie obrazków z jednego trybu kolorów na


inny
Konwersja obrazka na inny tryb
Photoshop umożliwia przekształcenie obrazka z jego trybu oryginalnego (trybu źródłowego) na inny tryb (tryb
docelowy). Podczas przekształcania obrazka z jednego trybu na inny wartości kolorów obrazka zostają trwale
zmienione. Jeśli na przykład przekształcamy obrazek RGB na tryb CMYK, wartości kolorów z przestrzeni RGB
leżące poza przestrzenią CMYK (zdefiniowaną przez ustawienie przestrzeni roboczej CMYK w oknie Ustawienia
koloru) są modyfikowane, tak by mieściły się w przestrzeni CMYK. W rezultacie może dojść do utraty części danych
obrazka, których nie da się odzyskać przez przekonwertowanie obrazka CMYK z powrotem na tryb RGB.
Konwertując obrazki, należy pamiętać o następujących zasadach:
• Możliwie najwięcej operacji edytorskich powinno być wykonywanych w oryginalnym trybie obrazka (zwykle jest
to RGB dla obrazków z większości skanerów lub CMYK dla obrazków z tradycyjnych skanerów bębnowych oraz
obrazków importowanych z systemu Scitex).
• Przed konwersją należy zapisać kopię zapasową. Jeżeli obrazek będzie w przyszłości używany do innych celów,
przed przekształceniem należy zapisać jego kopię zapasową ze wszystkimi warstwami.
• Przed konwersją plik powinien zostać spłaszczony. Podczas zmiany trybu koloru tryby mieszania warstw zostają
zmienione.

Aby przekonwertować obrazek do innego trybu


❖ Wybrać polecenie Obrazek > Tryb i zaznaczyć wybrany tryb. Tryby niedostępne dla aktywnego obrazka są w
menu wyszarzone.
Przy konwertowaniu na tryb wielokanałowy, bitmapy i kolorów indeksowanych obrazki są spłaszczane, ponieważ
tryby te nie obsługują warstw.

Warunkowa zmiana trybu


Program Photoshop umożliwia określenie warunków, w których ma zajść zmiana trybu. Pozwala to na
wykorzystywanie konwersji w zadaniach, czyli serii poleceń, które odtwarza się dla pojedynczego pliku albo grupy
plików_ Jeżeli jednym z elementów zadania jest zmiana trybu, to otwarcie obrazka w innym trybie niż tryb źródłowy
określony w zadaniu doprowadzi do błędu. Na przykład, jeden z etapów zadania może polegać na konwertowaniu
obrazka z trybu źródłowego RGB na tryb docelowy CMYK. Zastosowanie tego zadania do obrazka w trybie Skala
szarości lub innym trybie źródłowym poza RGB spowoduje wygenerowanie błędu.
Polecenie Warunkowa zmiana trybu umożliwia określenie co najmniej jednego trybu źródłowego i trybu
docelowego podczas nagrywania zadania.

Aby dodać do zadania warunkową zmianę trybu


1 Rozpocząć nagrywanie zadania.
2 Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Warunkowa zmiana trybu.
3 W oknie dialogowym Warunkowa zmiana trybu wybrać przynajmniej jeden tryb źródłowy. Można także użyć
przycisków Wszystkie albo Żaden, aby wybrać wszystkie możliwe tryby albo żaden z nich.
4 Wybrać tryb docelowy z rozwijanego menu Tryb.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 248
Podręcznik użytkownika

5 Kliknąć na OK. Na palecie Zadania pojawi się nowy etap zawierający warunkową zmianę trybu.

Zobacz także
“Informacje o zadaniach” na stronie 766

Aby przekonwertować kolorową fotografię na czarno-białą


1 Otworzyć fotografię, która będzie konwertowana na czarno-białą.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Skala szarości.
3 Jeśli pojawi się pytanie o pominięcie informacji o kolorach, kliknąć na OK. Program Photoshop przekonwertuje
kolory obrazka na czerń, biel oraz odcienie szarości.

Zobacz także
“Aby utworzyć obrazki monochromatyczne z obrazków RGB lub CMYK” na stronie 321
“Aby pokolorować obrazek w skali szarości lub utworzyć efekt monochromii” na stronie 313

Konwertowanie obrazków na tryb bitmapy


Przekształcenie obrazka na tryb bitmapy powoduje redukcję kolorów do dwóch, co istotnie zmniejsza liczbę
informacji dotyczących kolorów i zmniejsza tym samym rozmiar pliku obrazka.
Aby przekonwertować kolorowy obrazek na tryb bitmapy, należy najpierw przekonwertować go na tryb Skala
szarości. Operacja ta powoduje usunięcie informacji o barwie i nasyceniu kolorów pikseli. Pozostają zatem tylko
informacje o jasności. Ponieważ jednak dla obrazków w trybie Bitmapy są dostępne tylko nieliczne opcje edycji,
najlepiej przeprowadzić edycję w trybie Skala szarości i dopiero wówczas dokonać konwersji na tryb Bitmapy.
Uwaga: Obrazki w trybie bitmapy zawierają 1 bit na kanał. Przed konwersją na tryb bitmapy obrazki o 16 lub 32 bitach
na kanał należy przekształcić na tryb 8-bitowej skali szarości.

Aby przekształcić obrazek na tryb bitmapy


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeżeli obrazek jest kolorowy, wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Skala szarości. Następnie wybrać polecenie
Obrazek > Tryb > Bitmapa.
• W przypadku obrazka szarego wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Bitmapa.
2 W polu Wyjście wpisać wyjściową rozdzielczość obrazka w trybie bitmapy i wybrać jednostkę miary. Domyślnie,
zarówno rozdzielczość wejściowa jak i wyjściowa przyjmuje wartość bieżącej rozdzielczości.
3 Wybrać jedną z następujących metod konwersji na bitmapę z rozwijanego menu Użyj:
Próg 50% Piksele o szarości większej niż średnia (128) stają się białe, a pozostałe piksele—czarne. W rezultacie
powstaje obrazek czarno-biały o bardzo dużym kontraście.
Dithering wzorka Różne odcienie szarości są zastępowane geometrycznymi konfiguracjami białych i czarnych
punktów.
Dithering dyfuzyjny Obrazek jest konwertowany za pomocą procedury rozpraszania błędów, począwszy od
górnego lewego rogu obrazka. Jeśli stopień szarości obrazka przekracza wartość średnią (128), piksel staje się biały.
W przeciwnym przypadku piksel staje się czarny. Ponieważ oryginalny piksel rzadko jest całkowicie czarny lub
całkowicie biały, prawie zawsze konwersji towarzyszy błąd. Błąd ten jest przenoszony na sąsiednie piksele, a
ADOBE PHOTOSHOP CS2 249
Podręcznik użytkownika

następnie propagowany dalej, na cały obrazek. Powstaje w ten sposób ziarnista tekstura. Opcja ta jest użyteczna przy
przeglądaniu obrazków na ekranach czarno-białych.
Raster półtonowy Na obrazku wynikowym są symulowane kropki półtonów.

Własny wzorek Na obrazku wynikowym są symulowane własne półtony.

Oryginalny obrazek w skali szarości oraz efekt zastosowania metody konwersji Próg 50%

Wynik zastosowania metod konwersji Dithering i Dithering dyfuzyjny

Aby przekształcić obrazek bitmapowy na obrazek w trybie Skala szarości


Obrazek w trybie bitmapy można przekonwertować na tryb Skala szarości, co pozwoli go edytować. Należy
pamiętać, że obrazek bitmapowy edytowany w trybie Skala szarości może wyglądać inaczej po dokonaniu ponownej
konwersji do trybu bitmapy. Załóżmy dla przykładu, że piksel czarny w trybie bitmapy został zmieniony na szary w
trybie skali szarości. Gdy obrazek zostanie ponownie przekonwertowany na tryb bitmapy, a wspomniany piksel ma
wartość szarości mniejszą od 128, stanie się on biały.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Skala szarości.
2 Określić stosunek wielkości (wartości od 1 do 16).
Stosunek wielkości jest współczynnikiem skalowania obrazka. Na przykład, aby zmniejszyć obrazek o 50%, należy
wybrać 2. Jeśli użytkownik wybierze wartość większą od 1, program będzie uśredniał wartości sąsiadujących ze sobą
pikseli (na obrazku w trybie bitmapy) i generował pojedyncze piksele zastępcze (na obrazku w skali szarości).
Procedura taka pozwala generować różne odcienie szarości nawet dla obrazków skanowanych przy użyciu skanera
1-bitowego.

Określanie rastrów półtonowych dla obrazków bitmapowych


Dostępna w oknie dialogowym Bitmapa opcja Raster półtonowy pozwala przekształcić obrazek w skali szarości na
obrazek z symulacją kropek półtonu.
Ważne: Raster półtonowy staje się częścią obrazka. Jeśli obrazek będzie drukowany na drukarce półtonowej, na
wydruku zostanie uwzględniony wybrany raster półtonowy oraz raster drukarki. Niektóre drukarki mogą drukować
obrazki z "morką".
ADOBE PHOTOSHOP CS2 250
Podręcznik użytkownika

Określanie rastrów półtonowych dla obrazków bitmapowych


1 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Bitmapa.
2 Wybrać opcję Raster półtonowy z menu Użyj, a następnie kliknąć na OK. Otworzy się okno Raster półtonowy.
3 W polu Liniatura wpisać liniaturę rastra i jednostkę miary. Wpisywane wartości mogą należeć do zakresu od 1 do
999 linii na cal oraz od 0,400 do 400 linii na centymetr. Można podawać również cyfry po przecinku.
Częstotliwość rastra półtonowego jest wyrażana w jednostkach lpi (linie na cal). Liniatura zależy od gatunku papieru
oraz od rodzaju prasy drukarskiej. Gazety na ogół drukuje się z liniaturą 85 lpi. W przypadku czasopism
wykorzystuje się rastry o wyższej rozdzielczości, np. 133 lpi i 150 lpi. Przed ustawieniem liniatury warto zasięgnąć
rady specjalisty (na przykład zapytać w sklepie z drukarkami).
4 Wpisać kąt rastra (w stopniach, od 180 do +180 stopni).
Kąt rastra wyznacza jego orientację. Rastry półtonowe ciągłe i czarno-białe mają zwykle kąt 45.
5 W menu Kształt należy zaznaczyć wybrany kształt punktów rastra.

Oryginalny obrazek w skali szarości i efekt zastosowania konwersji metodą Raster półtonowy: 53 lpi, kąt 45, punkt okrągły

Ustawienia rastra półtonowego można zapisać w celu przyszłego wykorzystania. Służą do tego przyciski Zapisz i
Wczytaj w oknie Raster półtonowy.

Określanie rastrów półtonowych dla obrazków bitmapowych


W oknie dialogowym Bitmapa jest dostępna opcja Własny wzorek, która pozwala symulować wynik drukowania
obrazka w skali szarości przy pomocy własnego rastra półtonowego. Metoda ta pozwala zastosować do obrazka
teksturę rastra, np. teksturę symulującą wygląd drewna. Przed jej zastosowaniem należy zdefiniować wzorek.
Można utworzyć wzorek z pożądaną teksturą i zrasteryzować obrazek w skali szarości, aby nadać tę teksturę. Aby
pokryć teksturą cały obrazek, wzorek misi mieć wielkość obrazka. W przeciwnym wypadku wzorek zostanie
równomiernie powielony na obrazku. Na przykład, jeśli do obrazka o wymiarach 4 na 4 cale zostanie zastosowany
wzorek o wymiarach 1 na 1 cal, wzorek zostanie umieszczony na obrazku 16 razy. Program Adobe Photoshop
zapewnia wiele gotowych wzorków, którymi można pokryć obrazek.
Ponieważ opcja Własny wzorek wymusza symulację kolorów jasnych i ciemnych poprzez grubsze i cieńsze wzorki,
warto stosować wzorki o zróżnicowanych grubościach elementów.
Aby przygotować do konwersji wzorek czarno-biały, należy najpierw przekształcić obrazek do skali szarości, a
następnie zastosować kilkukrotnie filtr Rozmyj bardziej. Technika rozmywania pozwala utworzyć grube linie o
różnych odcieniach szarości (od ciemnoszarego do białego).

Zobacz także
“Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę kolorem narzędzia lub pierwszego planu” na stronie 523
ADOBE PHOTOSHOP CS2 251
Podręcznik użytkownika

Przekształcanie na kolor indeksowany


Przekształcanie na kolor indeksowany
Konwersja na kolor indeksowany redukuje liczbę kolorów w obrazku do maksimum 256 — jest to standardowa
liczba kolorów obsługiwana przez formaty GIF i PNG8 oraz wiele aplikacji multimedialnych. Konwersja zmniejsza
rozmiar pliku poprzez usunięcie z obrazka informacji dotyczących koloru.
Aby przekonwertować obrazek na tryb koloru indeksowanego, trzeba użyć obrazka w trybie RGB lub skali szarości
i o 8 bitach na kanał.

Aby przekształcić obrazek RGB lub w skali szarości na obrazek w trybie koloru
indeksowanego
1 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Kolor indeksowany.
Uwaga: Wszystkie widoczne warstwy powinny zostać spłaszczone; wszelkie warstwy ukryte zostaną pominięte.
W przypadku obrazków w Skali szarości konwersja jest przeprowadzana automatycznie. W przypadku obrazków
RGB na ekranie pojawia się okno Kolor indeksowany.
2 Aby wyświetlić wprowadzone zmiany, należy wybrać opcję Pogląd w oknie Kolor indeksowany.
3 Określić opcje przekształcenia.

Zobacz także
“Opcje konwersji dla obrazków w kolorach indeksowanych” na stronie 251

Opcje konwersji dla obrazków w kolorach indeksowanych


Opcje dotyczące przekształcania obrazka RGB na obrazek w trybie Kolor indeksowany ustawia się w oknie
dialogowym Kolor indeksowany.
Typ palety Podczas przekształcania obrazka na obrazek w kolorach indeksowanych można używać kilku palet.
Opcje Wizualna, Selektywna i Adaptacyjna pozwalają skorzystać z palety lokalnej, opartej na bieżących kolorach
obrazka. Można też skorzystać z palety głównej, utworzonej w programie Imageready. Są dostępne następujące
palety:
• Dokładna Paleta jest tworzona na podstawie tych kolorów, które występują na obrazku RGB—opcja jest dostępna
tylko pod warunkiem, że obrazek zawiera 256 lub mniej kolorów. Ponieważ paleta zawiera wszystkie kolory obrazka,
nie jest stosowany dithering.
• System (Mac OS) Używana jest domyślna, 8-bitowa paleta systemu Mac OS, która powstaje na podstawie
jednolitego próbkowania kolorów RGB.
• System (Windows) Używana jest domyślna, 8-bitowa paleta systemu Windows, która powstaje na podstawie
jednolitego próbkowania kolorów RGB.
• Web Używana jest paleta 216 kolorów, którą przeglądarki internetowe wykorzystują — niezależnie od platformy
systemowej — do wyświetlania obrazków na monitorach 256-kolorowych. Kolory dostępne na tej palecie stanowią
podzbiór kolorów dostępnych na 8-bitowej palecie systemu Mac OS. Wybór tej opcji pozwala uniknąć ditheringu
obrazków wyświetlanych na monitorach 256- kolorowych.
• Jednolita Paleta jest tworzona na podstawie jednolitego próbkowania kolorów z kostki RGB. Na przykład, jeśli
weźmiemy po 6 równomiernie rozmieszczonych odcieni czerwonego, zielonego i niebieskiego, zostanie
ADOBE PHOTOSHOP CS2 252
Podręcznik użytkownika

wygenerowana jednolita paleta 216 kolorów (6 x 6 x 6 = 216). Całkowita liczba kolorów wyświetlanych na obrazku
jest równa największemu spośród sześcianów (8, 27, 64, 125 i 216) mniejszych od wartości w polu Kolory.
• Lokalna (Wizualna) Tworzona jest paleta kolorów użytkownika. Priorytet mają kolory najlepiej postrzegane przez
człowieka.
• Lokalna (Selektywna) Tworzona jest tabela kolorów podobna do tabeli Wizualna. W tym wypadku są jednak
preferowane duże obszary kolorów i kolory Weba. Opcja pozwala uzyskać kolory o największej integralności.
• Lokalna (Adaptacyjna) Wynikowa paleta jest tworzona na podstawie próbkowania kolorów występujących na
obrazku najczęściej. Na przykład, dla obrazka RGB o dwóch kolorach, zielonym i niebieskim, zostanie utworzona
paleta zawierająca głównie odcienie tych kolorów. Wićkszoúă obrazków ma kolory koncentrujŕce sić w okreúlonych
obszarach spektrum. Aby utworzyż paletę zorientowaną na konkretne kolory, należy zaznaczyć fragment obrazka w
tych kolorach. Photoshop przeprowadzi konwersję, biorąc pod uwagę ten wybór.
• Specjalna Tworzona jest własna paleta użytkownika. Służy do tego okno dialogowe Tabela kolorów. Należy albo
dokonać edycji tabeli kolorów i zapisać ją na przyszłość, albo kliknąć na Wczytaj, aby wczytać utworzoną wcześniej
tabelę kolorów. Opcja ta powoduje również wyświetlenie bieżącej palety adaptacyjnej, która pozwala obejrzeć kolory
występujące na obrazku najczęściej.
• Poprzednia Używana jest paleta z poprzedniej konwersji. Dzięki temu wiele różnych obrazków można
przekształcić za pomocą tej samej palety niestandardowej.
Liczba kolorów W polu Kolory można wprowadzić dokładną liczbę kolorów (do 256), które mają być wyświetlane
na paletach typu Jednolita, Wizualna, Selektywna i Adaptacyjna. Zawartość pola Kolory ma wpływ jedynie na
sposób tworzenia tabeli kolorów indeksowanych. Adobe Photoshop nadal interpretuje obrazek jako 8-bitowy i 256-
kolorowy.
Określanie kolorów i przezroczystości Poniżej opisujemy opcje dotyczące określania zawartości tabeli kolorów
indeksowanych oraz przezroczystości obrazka:
• Wymuszony Grupa opcji odpowiedzialnych za dodawanie do tabeli kolorów konkretnych kolorów. Opcja
Czarno-biały powoduje dodanie do tabeli czystej czerni i czystej bieli; opcja Podstawowe wymusza dodanie kolorów
podstawowych: czerwonego, zielonego, niebieskiego, cyjanu, magenty, żółtego, czarnego i białego; opcja Web
wymusza dodanie 216 bezpiecznych kolorów Weba; opcja Własny pozwala zdefiniować i dodać własne kolory.
• Przezroczystość Opcja pozwalająca zdecydować, czy podczas konwersji obrazka mają być zachowane
przezroczyste obszary obrazka. Jej zaznaczenie powoduje dodanie do tabeli kolorów specjalnej pozycji,
reprezentującej kolory przezroczyste. Gdy opcja nie jest zaznaczona, obszary przezroczyste są wypełniane kolorem
otoczki lub białym (jeśli nie wybrano koloru otoczki).
• Otoczka Opcja określa kolor tła, stosowany do wypełniania obszarów w sąsiedztwie obszarów przezroczystych.
Gdy jest zaznaczona opcja Przezroczystość, kolor otoczki nie jest stosowany (dzięki temu ułatwia się przejście od
koloru obszarów brzegowych do koloru tła webowego). Gdy opcja nie jest zaznaczona, obszary przezroczyste są
wypełniane kolorem otoczki. Otoczka ustawiona na Brak powoduje utworzenie przezroczystych brzegów
(Przezroczystość zaznaczona) lub wypełnienie wszystkich obszarów przezroczystych 100-procentową bielą
(Przezroczystość nie zaznaczona). Opcje otoczki są dostępne tylko wtedy, gdy obrazek zawiera elementy
przezroczyste.
Dithering Jeśli nie zaznaczono opcji Dokładna (dotyczącej tabeli kolorów), tabela kolorów może nie zawierać
wszystkich kolorów obrazka. Aby symulować kolory nie uwzględnione w tabeli, można zastosować dithering.
Technika ta polega na mieszaniu pikseli o dostępnych kolorach w celu uzyskania brakujących kolorów Należy
wybrać jedną z opcji ditheringu z menu, a następnie określić intensywność ditheringu. Większy zakres ditheringu
ADOBE PHOTOSHOP CS2 253
Podręcznik użytkownika

pozwala symulować więcej kolorów, może jednak zwiększyć rozmiar pliku obrazka. Użytkownik ma do dyspozycji
następujące opcje:
• Brak Kolory nie są symulowane. Zamiast symulacji jest wybierany kolor najbardziej zbliżony do brakującego.
Opcja skutkuje powstaniem ostrych przejść między poszczególnymi barwami i odcieniami.
• Dyfuzyjny Kolory są symulowane metodą propagacji błędów. Opcja zapewnia symulacje mniej dokładne niż
opcja Wzorek. Aby uniemożliwić symulowanie kolorów występujących w tabeli kolorów, należy zaznaczyć opcję
Zachowaj dokładne kolory. Jest to użyteczne, gdy trzeba zachować linie i tekst w obrazkach internetowych.
• Wzorek Wszelkie kolory spoza tabeli kolorów są symulowane przy użyciu kwadratowych wzorków
przypominających półtony.
• Szum Opcja zmniejsza efekt “szwów" wzdłuż krawędzi odcięć obrazka. Opcję należy wybrać, jeśli planuje się
utworzenie odcięć obrazka i umieszczenie ich w tabeli HTML.

Dostosowywanie tabel kolorów indeksowanych


Polecenie Tabela kolorów pozwala zmienić tabelę kolorów obrazka, który jest zapisany w trybie Kolor indeksowany.
Zmiany takie mogą być szczególnie użyteczne w przypadku obrazków quasikolorowych — tj. obrazków, w których
stopnie szarości są wyrażane za pomocą specjalnie dobranych kolorów (obrazki takie spotyka się często w
publikacjach naukowych, np. medycznych). Polecenie może być przydatne także do generowania efektów
specjalnych na obrazkach o małej liczbie kolorów.
Uwaga: Aby zmienić kolory na obrazku quasikolorowym, należy wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj i skorzystać z
poleceń w podmenu.

Aby dokonać edycji kolorów i przezroczystości przy użyciu tabeli kolorów


Edytując zawartość tabeli kolorów, można uzyskać pewne efekty specjalne i określić niektóre kolory jako
przezroczyste.
1 Otworzyć obrazek w trybie Kolor indeksowany.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Kolor indeksowany.
3 W oknie dialogowym Kolor indeksowany wybrać opcję Własna z menu Paleta.
4 W oknie dialogowym Tabela koloru, kliknąć lub przeciągnąć w tabeli, aby zaznaczyć kolor lub zakres kolorów
przeznaczonych do modyfikacji.
5 Następnie należy wybrać kolor i kliknąć na OK.
Jeśli zmiana dotyczy pewnego zakresu kolorów, Photoshop tworzy w tabeli gradient - gradient między kolorem
początkowym i końcowym. Kolor początkowy określa się w palecie Próbnik kolorów. Po kliknięciu na OK paleta
pojawia się ponownie i można wybrać w niej kolor końcowy.
Kolory wybrane za pomocą próbnika są umieszczane w oknie dialogowym Tabela kolorów.
6 Aby zastosować nowe kolory do obrazka, należy kliknąć na OK (w oknie Tabela kolorów).
7 Kliknąć na OK w oknie dialogowym Kolor indeksowany.

Aby przypisać przezroczystość do pojedynczego koloru


1 Otworzyć obrazek w trybie Kolor indeksowany.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Kolor indeksowany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 254
Podręcznik użytkownika

3 W oknie dialogowym Kolor indeksowany wybrać opcję Własna z menu Paleta. Spowoduje to otwarcie okna
dialogowego Tabela koloru.
4 W oknie dialogowym Tabela koloru wybrać narzędzie Kroplomierz i kliknąć na pożądanym kolorze w tabeli
albo na obrazku. Wybrany kolor staje się przezroczysty.

Predefiniowane tabele kolorów


Tabelę kolorów indeksowanych można oprzeć na następujących, gotowych tabelach kolorów:
Specjalna Tworzona jest paleta kolorów określonych przez użytkownika.

Ciało czarne Jest wyświetlana paleta z kolorami emitowanymi przez rozgrzane ciało czarne — od czarnego, przez
czerwony, pomarańczowy i żółty, do białego.
Skala szarości Wyświetlana jest paleta oparta na 256 stopniach szarości — od czarnego do białego.

Widmo Wyświetlana jest paleta z kolorami, które powstają przy przejściu światła białego przez pryzmat — od
fioletowego, przez niebieski, zielony, żółty i pomarańczowy, do czerwonego.
System (Mac OS) Wyświetlana jest standardowa, 256-kolorowa paleta systemu Mac OS.

System (Windows) Wyświetlana jest standardowa, 256-kolorowa paleta systemu Windows.

Aby wybrać jedną z tabel predefiniowanych


1 Otworzyć obrazek w trybie Kolor indeksowany.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Tabela kolorów.
• Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Kolor indeksowany. W oknie dialogowym Kolor indeksowany wybrać opcję
Własna z menu Paleta. Spowoduje to otwarcie okna dialogowego Tabela koloru.
3 W oknie dialogowym Tabela koloru wybrać jedną z gotowych tabel z menu Tabela.

Zapisywanie i wczytywanie tabel kolorów


Jeśli użytkownik ma zamiar stosować daną tabelę kolorów indeksowanych w innych obrazkach Photoshopa, może
zapisać ją za pomocą przycisków Zapisz i Wczytaj w oknie dialogowym Tabela kolorów. Tabele kolorów i próbek
można również wczytać do programu ImageReady. Po wczytaniu tabeli kolory na obrazku zmieniają się zgodnie z
zawartością nowej tabeli.
Uwaga: Zapisane tabele kolorów można wczytać również w palecie Próbki.

Zobacz także
“Informacje o palecie Próbki” na stronie 532
ADOBE PHOTOSHOP CS2 255
Podręcznik użytkownika

Wybieranie kolorów
Informacje o Próbniku kolorów Adobe
Próbnik kolorów Adobe umożliwia wybieranie kolorów ze spektrum albo definiowanie ich liczbowo. Za pomocą
próbnika kolorów Adobe można ustawiać kolor narzędzia, kolor tła i kolor tekstu. W programie Photoshop próbnik
Adobe służy również do wybierania docelowych kolorów w niektórych poleceniach do korekt barwnych i tonalnych,
kolorów stopu w Edytorze gradientów, koloru filtra w poleceniu Filtr fotograficzny, koloru dla warstwy wypełnienia,
niektórych stylów warstwy oraz warstw kształtów.
Po wybraniu koloru w próbniku kolorów Adobe program wyświetla jednocześnie wartości liczbowe składowych
HSB, RGB, Lab i CMYK oraz wartości heksadecymalne. Jest to wygodna metoda sprawdzania, jak dany kolor
będzie opisywany w innych trybach.
W próbniku kolorów Adobe kolory można wybierać w modelach HSB (barwa, nasycenie, jasność) lub RGB
(czerwony, zielony, niebieski), albo definiować kolor za pomocą wartości heksadecymalnych. W programie
Photoshop kolory można także wybierać w trybie Lab lub CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny). Próbnik kolorów
Adobe można skonfigurować w taki sposób, aby udostępniał tylko bezpieczne kolory WWW albo by umożliwiał
wybór z kilku własnych systemów koloru. Mapa koloru w próbniku kolorów Adobe może wyświetlać składowe w
trybie HSB, RGB oraz (w programie Photoshop) w trybie Lab.
Uwaga: Chociaż programy Photoshop i ImageReady domyślnie używają próbnika kolorów Adobe, można tak
skonfigurować preferencje tych programów, aby używały innego próbnika. Na przykład może to być jeden z próbników
wbudowanych lub próbników typu plug-in. Wszystkie zainstalowane próbniki kolorów typu plug-in pojawiają się w
opcji Próbnik kolorów, w oknie dialogowym Preferencje Ogólne.
" # $ %&

' ( ) *
Próbnik kolorów Adobe
A. Kolor pobrany B. Kolor oryginalny C. Kolor dopasowany D. Ostrzeżenie o kolorze spoza przestrzeni E. Ostrzeżenie o kolorze spoza
zestawu bezpiecznych kolorów Weba F. Opcja bezpieczne kolory G. Pole Kolor H. Suwak Kolor I. Wartości kolorów

Aby wyświetlić próbnik kolorów Adobe


Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na polu koloru tła lub narzędzia na palecie narzędzi.
• Kliknąć na polu wyboru koloru tła lub narzędzia na palecie Kolor.
• Kliknąć na próbce koloru na pasku opcji narzędzia.
• (Photoshop) Kliknąć na próbce koloru obok warstwy wypełnienia lub kształtu na palecie Warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 256
Podręcznik użytkownika

• (Photoshop) Dwukrotnie kliknąć na stopie koloru w Edytorze gradientów.


• (Photoshop) Kliknąć na próbce koloru na pasku opcji narzędzia kształtu lub pióra.
• (Photoshop) Kliknąć na polu ustawiania koloru w oknie dialogowym Styl warstwy dla niektórych stylów (np.
Blask zewnętrzny i Blask wewnętrzny).
• (Photoshop) Dwukrotnie kliknąć na narzędziu Kroplomierz lub próbce koloru w oknach dialogowych niektórych
poleceń do korekt barwnych i tonalnych. Nie każdy kroplomierz umożliwia wybór koloru docelowego. Na
przykład, dwukrotne kliknięcie na kroplomierzach w oknie dialogowym Wymień kolor nie powoduje otwarcia
próbnika kolorów Adobe.

Określanie koloru przy pomocy pola lub suwaka kolorów


W trybach koloru HSB, RGB i Lab kolory można również wybierać za pomocą mapy koloru i suwaka Kolor w oknie
dialogowym Próbnik kolorów.
Uwaga: Tryb koloru Lab jest dostępny tylko w programie Photoshop.
1 Kliknąć na składowej koloru obok wartości modeli HSB, RGB lub Lab.
2 Wybrać kolor, wykonując jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć białe trójkąty suwaka.
• Kliknąć na suwaku kolorów.
• Kliknąć na polu kolorów.
Okrągły znacznik wskazuje pozycję wybranego koloru na mapie kolorów.
Podczas dobierania koloru przy użyciu mapy i suwaka kolorów wyświetlane wartości współrzędnych zmieniają się,
reprezentując nowy kolor. Prostokąt koloru po prawej stronie suwaka wyświetla nowy kolor na górze. Kolor
wyjściowy jest wyświetlany na dole prostokąta. Program wyświetli odpowiednie ostrzeżenia, jeżeli kolor nie mieści
się w zakresie bezpiecznych kolorów Weba lub (tylko Photoshop) znajduje się poza przestrzenią kolorów .
Kolory można również pobierać poza oknem Próbnik kolorów Adobe. Przesunięcie wskaźnika nad okno dokumentu
spowoduje, że zmieni się on w narzędzie Kroplomierz. Można nim pobrać kolor, klikając na obrazku. Wybrany kolor
zostanie wyświetlony w próbniku kolorów Adobe. Kliknięcie w obrazku i przytrzymanie przycisku myszy umożliwia
przeniesienie narzędzia Kroplomierz w dowolne miejsce biurka. Następnie można pobrać kolor, zwalniając przycisk
myszy.

Zobacz także
“Bezpieczne kolory Weba” na stronie 258

Aby określić kolor poprzez podanie wartości liczbowych


W Próbniku kolorów Adobe można wybrać kolor jednego z czterech modeli kolorów poprzez podanie wartości
liczbowych poszczególnych jego składowych.
Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) W modelu kolorów CMYK (tryb używany przez drukarki PostScript) podać wartości wszystkich
składowych jako procent cyjanu, magenty, żółtego i czarnego.
• W trybie koloru RGB (trybie używanym przez monitor), wartości składowych wybiera się z przedziału od 0 do
255 (0 odpowiada czerni, a 255 czystemu kolorowi).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 257
Podręcznik użytkownika

• W modelu HSB określić nasycenie i jasność w procentach, a barwę jako kąt od 0 do 360 stopni, odpowiadający
położeniu danego koloru na kole kolorów.
• Wprowadzić wartość heksadecymalną w polu tekstowym ze znakiem #. Na przykład, 000000 to czerń, ffffff to biel,
a ff0000 to czerwień.
• (Photoshop) W trybie Lab wprowadzić wartość jasności (L) z przedziału od 0 do 100 oraz wartości A (zieleń do
magenty) i B (niebieski do żółtego), w zakresie od 128 do +127.

Posługiwanie się próbnikiem kolorów Adobe w trybie HSB


Próbnik kolorów Adobe umożliwia wybieranie kolorów na podstawie modelu HSB (Hue — barwa, Saturation —
nasycenie, Brightness — jasność). Po wybraniu koloru w trybie HSB, w oknie uaktualnione zostaną odpowiednio
wartości dla trybów RGB, Lab i CMYK oraz wartości heksadecymalne. Model HSB to domyślny model próbnika
kolorów Adobe.
1 Otworzyć próbnik kolorów Adobe.
2 Wykonać jedną z następujących czynności w sekcji HSB bieżącego okna dialogowego:
• Kliknąć na opcji H, aby wyświetlić na suwaku kolorów wszystkie barwy. Wybór barwy na suwaku kolorów
spowoduje wyświetlenie na mapie kolorów zakresu nasycenia i jasności dla wybranej barwy; nasycenie rośnie od
lewej do prawej, a jasność rośnie od dołu do góry.
• Kliknąć na opcji S, aby wyświetlić na mapie kolorów wszystkie barwy; przy czym na górze mapy będzie się
znajdować maksymalna jasność, malejąca do minimum na dole. Suwak kolorów wyświetla kolor wybrany na
mapie kolorów, przy czym maksymalny poziom nasycenia znajduje się na górze suwaka, a minimalny poziom
nasycenia — na dole suwaka.
• Kliknąć na opcji B, aby wyświetlić na mapie kolorów wszystkie barwy; przy czym na górze mapy będzie się
znajdować maksymalne nasycenie, malejące do minimum na dole. Suwak kolorów wyświetla kolor wybrany z
mapy kolorów, przy czym maksymalny poziom jasności znajduje się na dole suwaka, a minimalny poziom jasności
— na dole suwaka.
3 Wybrać kolor o konkretnej barwie, nasyceniu i jasności, wykorzystując suwak i mapę kolorów albo wpisując
wartości liczbowe w pola tekstowe H, S i B.

Aby posługiwać się próbnikiem kolorów Adobe Color Picker w trybie RGB
W trybie RGB (Red — czerwony, Green — zielony, Blue — niebieski), suwak kolorów wyświetla zakres poziomów
kolorów dostępny dla wybranej składowej (R, G lub B). Na mapie kolorów jest wyświetlany zakres pozostałych
dwóch składowych — jeden na osi poziomej, drugi na pionowej. Na przykład, jeżeli kliknie się na składowej
czerwonej (R), to suwak koloru wyświetli zakres barw czerwonych (0 na dole suwaka, 255 na górze suwaka). Mapa
kolorów wyświetla wartości dla niebieskiego na osi poziomej, a wartości dla zielonego — na osi pionowej.
1 Otworzyć próbnik kolorów Adobe.
2 Wykonać jedną z następujących czynności w sekcji RGB bieżącego okna dialogowego:
• Kliknąć na opcji R, aby wyświetlić na suwaku składową czerwoną, przy czym maksymalna jasność składowej
(255) znajduje się na górze suwaka, a minimalna jasność składowej (0) znajduje się na dole suwaka. Po ustawieniu
suwaka na minimalną jasność mapa kolorów będzie zawierać kolory utworzone ze składowych zielonej i
niebieskiej. Przeciągnięcie suwaka w celu zwiększenia jasności składowej czerwonej powoduje domieszanie
większej ilości czerwieni do kolorów wyświetlonych na mapie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 258
Podręcznik użytkownika

• Kliknąć na opcji G, aby wyświetlić na suwaku składową zieloną, przy czym maksymalna jasność składowej (255)
znajduje się na górze suwaka, a minimalna jasność składowej (0) znajduje się na dole suwaka. Po ustawieniu
suwaka na minimalną jasność mapa kolorów będzie zawierać kolory utworzone ze składowych czerwonej i
niebieskiej. Przeciągnięcie suwaka w celu zwiększenia jasności składowej zielonej powoduje domieszanie większej
ilości zieleni do kolorów wyświetlonych na mapie.
• Kliknąć na opcji B, aby wyświetlić na suwaku składową niebieską, przy czym maksymalna jasność składowej (255)
znajduje się na górze suwaka, a minimalna jasność składowej (0) znajduje się na dole suwaka. Po ustawieniu
suwaka na minimalną jasność mapa kolorów będzie zawierać kolory utworzone ze składowych zielonej i
czerwonej. Przeciągnięcie suwaka w celu zwiększenia jasności składowej niebieskiej powoduje domieszanie
większej ilości niebieskiego do kolorów wyświetlonych na mapie.
3 Wybrać kolor RGB za pomocą suwaka i mapy kolorów lub wprowadzić wartości liczbowe w polach tekstowych R,
G i B.

Aby posługiwać się próbnikiem kolorów Adobe w trybie Lab


Próbnik kolorów Adobe umożliwia wybieranie kolorów na podstawie modelu Lab. Wartość L określa jasność
(luminancję) koloru. Wartość A określa, na ile kolor jest czerwony lub zielony. Wartość B określa, na ile kolor jest
niebieski lub żółty.
1 Otworzyć próbnik kolorów Adobe.
2 Wykonać jedną z następujących czynności w sekcji Lab bieżącego okna dialogowego:
• Kliknąć na opcji L, aby wyświetlić na mapie kolorów wszystkie barwy. Barwę wybiera się, klikając na mapie
kolorów albo wpisując wartości w polach tekstowych A i B. Suwak kolorów zawiera wybraną barwę z maksymalną
luminancją na górze i minimalną luminancją na dole.
• Kliknąć na opcji A. Przesunąć suwak, aby zmienić zawartość składowej czerwonej lub zielonej. Przeciągnięcie
suwaka lub kliknięcie na nim zmienia zakres kolorów wyświetlanych na mapie. Mapa kolorów obejmuje również
luminancję kolorów, przy czym maksymalna luminancja znajduje się na górze, a minimalna luminancja na dole.
Składowa B (niebieski lub żółty) odwzorowana jest na mapie kolorów w ten sposób, że barwy niebieskie znajdują
się po lewej stronie, a żółte po prawej.
• Kliknąć na opcji B. Przesunąć suwak, aby zmienić zawartość składowej żółtej lub niebieskiej. Przeciągnięcie
suwaka lub kliknięcie na nim zmienia zakres kolorów wyświetlanych na mapie. Mapa kolorów obejmuje również
luminancję na osi pionowej, przy czym maksymalna luminancja znajduje się na górze, a minimalna luminancja
na dole. Składowa A (zielony lub czerwony) odwzorowana jest na mapie kolorów w ten sposób, że barwy zielone
znajdują się po lewej stronie, a czerwone po prawej.
3 Wybrać kolor za pomocą suwaka i mapy kolorów lub wprowadzić wartości liczbowe w polach tekstowych L, A i B.

Bezpieczne kolory Weba


Nazwa bezpieczne kolory Weba oznacza zbiór 216 kolorów używanych przez przeglądarki bez względu na platformę.
Przy wyświetlaniu koloru na 8-bitowym ekranie przeglądarka zmienia wszystkie kolory obrazka na bezpieczne. 216
kolorów stanowi podzestaw palety Mac OS kolorów 8-bitowych. Używając tylko takich kolorów, zyskuje się
pewność, że kompozycja przeznaczona do prezentacji w Internecie nie będzie podlegała ditheringowi na zestaw
systemowy, zawierający 256 kolorów.

Aby określić bezpieczne kolory Weba w Próbniku kolorów Adobe


❖ Kliknąć na opcji Tylko kolory Weba w lewym dolnym rogu Próbnika kolorów. Dowolnie wybrany kolor przy
włączonej opcji Tylko kolory Weba jest bezpiecznym kolorem Weba.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 259
Podręcznik użytkownika

Aby zmienić kolor nie mieszczący się w zakresie bezpiecznych kolorów Weba na
bezpieczny kolor Weba
Jeśli wybrany kolor nie jest Bezpiecznym kolorem Weba, to obok prostokąta koloru w Próbniku kolorów pojawi się
symbol ostrzeżenia .
❖ Kliknięcie na symbolu ostrzeżenia zaznacza najbliższy kolor z bezpiecznych kolorów Weba. (Jeśli nie pojawiło się
ostrzeżenie, to zaznaczony kolor jest bezpiecznym kolorem Weba.)

Aby zaznaczyć bezpieczny kolor Weba za pomocą palety Kolor


1 Kliknąć na zakładce palety Kolor lub wybrać polecenie Okno > Kolor i wyświetlić paletę Kolor.
2 Wybrać opcję zaznaczania bezpiecznych kolorów Weba:
• W menu palety Kolor wybrać polecenie Utwórz bezpieczną rampę webową. Dowolnie wybrany kolor przy
włączonej opcji Tylko kolory Weba jest bezpiecznym kolorem Weba.
• Wybrać polecenie Suwaki kolorów Weba z menu palety Kolor (Photoshop) lub wybrać dowolną z opcji Suwak z
menu palety Kolor (ImageReady). Domyślnie, Suwaki kolorów Weba przeskakują na Bezpieczne kolory Weba
(wskazane znacznikami ) przy ich przeciąganiu. Aby nadpisać zaznaczanie bezpiecznych kolorów Weba, należy
przeciągać te suwaki wciśniętym klawiszem Alt (Windows ) lub Option (Mac OS).
Jeżeli wybrany zostanie kolor nie mieszczący się w zakresie bezpiecznych kolorów Weba, to nad rampą kolorów po
lewej stronie palety Kolor pojawi się symbol ostrzeżenia . Kliknięcie na symbolu ostrzeżenia zaznacza najbliższy
kolor z bezpiecznych kolorów Weba.
W ImageReady przeciągnięcie kursora wokół symbolu ostrzeżenia zaznacza inne bliskie bezpieczne kolory Weba.
(Jeśli nie pojawiło się ostrzeżenie, to zaznaczony kolor jest bezpiecznym kolorem Weba.)
Uwaga: Aby program Photoshop wyświetlał na palecie Kolor symbol ostrzeżenia bezpiecznych kolorów Weba, należy
wybrać polecenie Suwaki kolorów Web z menu palety. W programie ImageReady symbol ostrzeżenia jest wyświetlany
przy każdej opcji suwaków.

Aby wybrać najbliższy odpowiednik CMYK koloru niemożliwego do wydrukowania


Niektóre kolory w modelach RGB, HSB i Lab, na przykład kolory neonowe, są niemożliwe do wydrukowania,
ponieważ nie mają swych odpowiedników w modelu CMYK. Kiedy wybrany zostanie kolor niemożliwy do
wydrukowania, to w oknie dialogowym Próbnika kolorów i w palecie Kolory wyświetlany jest trójkąt ostrzegawczy
z wykrzyknikiem. Najbardziej zbliżony odpowiednik zaznaczonego koloru jest wyświetlany pod trójkątem.
Uwaga: Jeśli są używane suwaki bezpiecznych kolorów Weba, to trójkąt ostrzegawczy nie jest wyświetlany.
Kliknąć na trójkącie ostrzegawczym w oknie dialogowym Próbnik kolorów lub w palecie Kolor.
Kolory możliwe do wydrukowania są wyznaczone przez bieżącą przestrzeń roboczą kolorów CMYK (określoną w
oknie dialogowym Ustawienia koloru).

Zobacz także
“Informacje o kolorach spoza zakresu” na stronie 298
ADOBE PHOTOSHOP CS2 260
Podręcznik użytkownika

Wybieranie kolorów specjalnych


Próbnik kolorów Adobe umożliwia wybieranie kolorów specjalnych z bibliotek PANTONE MATCHING SYSTEM®,
Trumatch® Swatching System™, Focoltone® Colour System, Toyo Color Finder™ 1050, ANPA-Color™ , HKS®i DIC
Color Guide.
Aby zagwarantować, że kolory na wydruku końcowym będą dokładnie zgodne z oczekiwaniami, należy
skonsultować się z producentem drukarki lub z pomocą techniczną i wybrać kolor specjalny w oparciu o drukowaną
próbkę. Producenci zalecają, aby co roku nabywać nowy zestaw próbek, dzięki czemu unika się skutków blaknięcia
farby drukarskiej i innych uszkodzeń próbek.
Ważne: W programie Adobe Photoshop kolory specjalne są drukowane na odpowiadających im płytkach CMYK i
kolorów podstawowych we wszystkich trybach oprócz Bichromii. Aby wydrukować kolory specjalne na płytkach kolorów
dodatkowych, należy utworzyć kanały koloru dodatkowego.

Zobacz także
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466

Aby wybrać kolor specjalny


1 Otworzyć Próbnik kolorów Adobe i kliknąć na przycisku Biblioteki kolorów.
Otworzy się okno dialogowe Inny kolor, wyświetlające kolor najbardziej zbliżony do tego, jaki był zaznaczony w
próbniku kolorów Adobe.
2 W polu Książka wybrać system kolorów.
3 Odszukać wybrany kolor, wpisując numer farby lub przeciągając trójkąty wzdłuż paska przewijania.
4 Kliknąć na liście wybraną próbkę koloru.

Systemy kolorów specjalnych


Próbnik kolorów Adobe obsługuje różne systemy kolorów:
ANPA-COLOR Powszechnie używany do druku prasy. Książka ANPA-COLOR ROP Newspaper Color Ink zawiera
próbki kolorów ANPA.
DIC Color Guide Używany często w Japonii do drukowania projektów. Więcej informacji można uzyskać od firmy
Dainippon Ink Chemicals, Inc., Tokio, Japonia.
FOCOLTONE Składa się z 763 kolorów CMYK. Kolory FOCOLTONE są zoptymalizowane ze względu na uniknięcie
problemów z zalewkami i dopasowaniem kolorów. FOCOLTONE udostępnia książkę próbek ze specyfikacjami dla
kolorów podstawowych i dodatkowych, wykresy nadruku oraz informacje na temat oznaczeń rozkładu
dokumentów. Więcej informacji można uzyskać od firmy Focoltone International, Ltd., Stafford, Wielka Brytania.
Próbki HKS Używany do drukowania projektów w Europie. Każdy kolor posiada określony odpowiednik CMYK. W
podanej grupie istnieją opcje HKS E, HKS K (dla wysokiej jakości papieru błyszczącego), HKS N (dla papieru
zwykłego) oraz HKS Z (dla druku gazetowego). Dostępne są próbki kolorów dla każdej skali. Książki i próbki
kolorów HKS Process dodano do menu systemów koloru.
PANTONE Są używane do odtwarzania kolorów dodatkowych. System PANTONE MATCHING SYSTEM zapewnia
możliwość symulowania 1114 kolorów. Przewodniki PANTONE® Color Guide oraz próbniki kolorów są obecnie
drukowane na papierach powlekanych, niepowlekanych i matowych, co umożliwia dokładne oddanie rezultatów
druku oraz lepszą kontrolę na poziomie maszyny drukarskiej. Kryjące kolory Pantone można wydrukować w
kolorach CMYK. Aby porównać kryjący kolor Pantone z jego najbliższym odpowiednikiem CMYK, należy posłużyć
ADOBE PHOTOSHOP CS2 261
Podręcznik użytkownika

się przewodnikiem. Pod każdym kolorem podane są wartości procentowe tint rastrów CMYK. Więcej informacji
można uzyskać od firmy Pantone, Inc., Carlstadt, New Jersey (www.pantone.com).
TOYO Color Finder 1050 System wyszukiwania kolorów, składający się z ponad 1000 barw opartych o farby
drukarskie najczęściej używane w Japonii. Książka TOYO Process Color Finder i odpowiednie próbki kolorów zostały
dodane do menu systemów koloru. Książka TOYO Color Finder 1050 zawiera wydrukowane próbki kolorów Toyo i
jest dostępna w drukarniach i sklepach z artykułami graficznymi. Więcej informacji można uzyskać od firmy Toyo
Ink Manufacturing Co., Ltd., Tokio, Japonia.
TRUMATCH Zapewnia przewidywalne odpowiedniki koloru w systemie CMYK; udostępnia 2000 komputerowo
generowanych kolorów. Kolory TRUMATCH są równomiernie rozmieszczone wzdłuż widzialnego zakresu
przestrzeni CMYK. TRUMATCH COLORFINDER wyświetla w każdej barwie do 40 odcieni i tonów, utworzonych
w procesie czterobarwnym, przy czym każdy jest możliwy do odtworzenia w czterech kolorach na elektronicznych
naświetlarkach. Dostępne są również odcienie szarości utworzone ze składowych CMYK. Więcej informacji można
uzyskać od firmy Trumatch Inc., Nowy Jork, U.S.A.

Aby użyć Próbnika kolorów w systemie Windows


(Tylko system Windows)
1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
2 Z menu Próbnika kolorów wybrać opcje Windows i kliknąć na OK.
Dodatkowe informacje można znaleźć w dokumentacji systemu Windows.

Aby użyć Próbnika kolorów na komputerze Apple


(tylko Mac OS)
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne.
• (ImageReady) Wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Ogólne.
2 W oknie Próbnika kolorów wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać Apple i kliknąć na OK.
• (ImageReady) Wybrać System i i kliknąć na OK.
Więcej informacji znajduje się w dokumentacji systemu Mac OS.

Aby powrócić do Próbnika kolorów Adobe z innego próbnika kolorów


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Photoshop) W systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne.
• (ImageReady) W systemie Mac OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Ogólne.
2 W menu Próbnik kolorów wybrać pozycję Adobe i kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 262
Podręcznik użytkownika

Koło kolorów
Jeśli użytkownik nie ma doświadczenia w dopasowywaniu komponentów kolorów, to może skorzystać z koła
kolorów. Koło kolorów jest używane do przewidywania wpływu zmian jednego komponentu koloru na inne kolory
oraz przewidywania wyglądu kolorów tłumaczonych między modelami RGB i CMYK.
0/360
R

M Y

270 90

B G

C
180
Koło kolorów
R. Czerwony Y. Żółty G. Zielony C. Cyjan B. Niebieski M. Magenta

Można na przykład zmniejszyć ilość dowolnego koloru, zwiększając ilość przeciwnego koloru na kole i odwrotnie.
Kolory leżące naprzeciwko siebie na standardowym kole kolorów nazywa się kolorami komplementarnymi. Ponadto,
istnieje możliwość zwiększenia lub zmniejszenia udziału wybranego koloru poprzez zmianę udziału kolorów
sąsiednich lub nawet sąsiednich względem koloru przeciwległego.
Na obrazkach CMYK ilość magenty zmniejsza się, albo poprzez bezpośrednie zmniejszenie jej udziału, albo poprzez
zwiększenie udziału barw komplementarnych (czyli dodając cyjan lub kolor żółty). Można nawet połączyć te dwie
korekty, aby zminimalizować wpływ wprowadzanych zmian na ogólną jasność. Na obrazkach RGB ilość magenty
zmniejsza się, zmniejszając udział czerwonego i niebieskiego lub dodając zielonego. Wszystkie opisane zmiany dają
balans kolorów z mniejszą ilością magenty.
263

Rozdział 10: Zarządzanie kolorem

Omówienie zarządzania kolorem


Dlaczego kolory czasami się nie zgadzają
Żadne urządzenie do publikacji nie jest w stanie odwzorować pełnego zakresu kolorów postrzeganych przez ludzkie
oko. Każde urządzenie działa "wewnątrz" pewnej przestrzeni kolorów, która pozwala uzyskać ograniczony zakres
barw, lub gamę kolorów.
Model kolorów określa zależności między wartościami kolorów, a przestrzeń kolorów definiuje bezwzględne
znaczenie tych wartości liczbowych jako kolorów. Niektóre modele (np. Lab) zapewniają stałą przestrzeń kolorów,
ponieważ odnoszą się bezpośrednio do sposobu postrzegania barw przez oko ludzkie. Modele takie nazywa się
modelami zależnymi od urządzeń. Inne modele kolorów (RGB, HSL, HSB, CMYK, itd.) mogą mieć wiele różnych
przestrzeni kolorów. Ponieważ modele te dają różne rezultaty dla różnych urządzeń i przestrzeni kolorów, nazywa
się je modelami zależnymi od urządzenia.
Ze względu na wskazane różnice co do rzeczywistych przestrzeni kolorów po przeniesieniu dokumentu z jednego
urządzenia na drugie może dojść do zmiany wyglądu kolorów. Zmiany kolorów mogą być spowodowane różnicami
między źródłami obrazków (skanery i oprogramowanie tworzą grafikę w ramach różnych przestrzeni kolorów),
różnicami między markami monitorów komputerowych, różnicami w sposobie definiowania koloru przez aplikacje,
różnicami dotyczącymi nośników drukarskich (papier gazetowy oddaje mniejszą przestrzeń kolorów niż papier
używany do druku czasopism) oraz innymi przyczynami (na przykład wiekiem monitorów).

RGB
CMYK
A B

Zakresy kolorów różnych urządzeń i dokumentów


A. Przestrzeń kolorów Lab B. Dokumenty (przestrzeń robocza) C. Urządzenia

Jak działa system zarządzania kolorem?


Problemy z dopasowaniem kolorów wynikają z tego, że różne urządzenia i programy używają różnych przestrzeni
kolorów. Jednym z rozwiązań niwelujących te różnice jest zastosowanie systemu, który dokładnie interpretuje i
przekłada kolory między różnymi urządzeniami. System zarządzania kolorem (Color Management System — CMS)
porównuje przestrzeń, w której kolory powstały, z przestrzenią, w której te same kolory będą drukowane lub
wyświetlane, po czym wprowadza niezbędne korekty, pozwalające na jak najwierniejsze odtwarzanie kolorów przez
różne urządzenia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 264
Podręcznik użytkownika

System zarządzania kolorem przekłada kolory za pomocą profilów kolorów. Profil stanowi matematyczny opis
przestrzeni kolorów danego urządzenia. Na przykład, profil skanera informuje system zarządzania kolorem o tym,
jak "widzi" kolory skaner. W aplikacjach firmy Adobe są używane profile ICC, czyli profile zgodne z formatem
opracowanym przez International Color Consortium (ICC) i pełniące funkcję standardu na różnych platformach.
(Zobacz “Profile kolorów” na stronie 278.)
Ponieważ żadna z metod przekładu kolorów nie jest na tyle uniwersalna, aby mogła być stosowana równie skutecznie
do wszystkich rodzajów grafiki, system zarządzania kolorem zapewnia szereg tzw. celów renderingu, czyli metod
przekładu dostosowanych do różnych rodzajów grafiki Na przykład, metoda przekładu kolorów, która zachowuje
poprawne relacje między kolorami na fotografiach przyrody, może nie sprawdzać się tak dobrze w przypadku logo
firmowego o jednolitych tintach koloru. (Zobacz “Cele renderingu” na stronie 287.)
Uwaga: Nie należy mylić zarządzania kolorem z korektą koloru. System zarządzania kolorem nie pozwala poprawiać
obrazków zapisanych z nieprawidłowościami w zakresie tonów lub balansu kolorów. Stanowi on środowisko, w którym
można oceniać i przygotowywać obrazki pod kątem możliwości konkretnych urządzeń wyjściowych.

Kiedy potrzebne jest zarządzanie kolorem?


Bez systemu zarządzania kolorem wartości kolorów pozostawałyby zależne od urządzeń. System ten jest najmniej
potrzebny wtedy, gdy są znane przyszłe warunki prezentacji obrazków. Na przykład projektant obrazków może
współpracować z jedną tylko firmą poligraficzną i uzyskać od niej dokładne informacje o przyszłych warunkach
drukowania.
Wartość systemu zarządzania kolorem rośnie, gdy proces projektowania staje się bardziej złożony, na przykład
obejmuje wiele etapów. Zarządzanie kolorem jest zalecane, jeżeli używa się tej samej grafiki do druku i publikacji w
Internecie, korzysta się z różnych rodzajów urządzeń dla jednego nośnika (np. różnych maszyn drukarskich) lub
drukuje się na różnych maszynach krajowych i zagranicznych.
System zarządzania kolorem jest szczególnie przydatny w następujących sytuacjach:
• Trzeba zapewnić jednolity wygląd kolorów uzyskiwanych na różnych urządzeniach wyjściowych, w tym na
naświetlarce, na drukarce biurkowej i na monitorze. Zarządzanie kolorem przydaje się najbardziej przy
dostosowywaniu kolorów do wymagań urządzeń o relatywnie małej przestrzeni kolorów, na przykład do
wymagań cztero-kolorowej prasy drukarskiej.
• Trzeba przeprowadzić ekranową próbę kolorów, czyli zasymulować na monitorze przestrzeń kolorów innego
urządzenia wyjściowego. (Wiarygodność prób ekranowych zależy istotnie od jakości monitora i od jego otoczenia,
np. oświetlenia).
• Trzeba ocenić i dostosować do swoich potrzeb grafikę kolorową, która pochodzi z różnych źródeł (niekoniecznie
wyposażonych w system zarządzania kolorem)
• Trzeba wysłać kolorowe dokumenty na różne urządzenia wyjściowe, a nie ma czasu na ręczne zmiany kolorów. W
szczególności dotyczy to obrazków, które będą i drukowane, i publikowane w Internecie.
• Wiadomo, że obrazki będą drukowane na nieznanych urządzeniach wyjściowych; na przykład są to obrazki
publikowane w Internecie, a tym samym ogólnodostępne.

Tworzenie środowiska przeglądania dla zarządzania kolorem


Środowisko pracy wpływa na postrzeganie koloru na monitorze i wydruku. Dla uzyskania najlepszych rezultatów
należy dostosować kolory i światło w środowisku pracy w następujący sposób:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 265
Podręcznik użytkownika

• Dokumenty należy oglądać w środowisku zapewniającym stały poziom światła i temperaturę koloru. Na przykład,
cechy światła słonecznego zmieniają się w ciągu dnia i wpływają na kolory wyświetlane na monitorze, z czego
wynika, że najlepsze efekty przynosi praca w pomieszczeniach zacienionych lub pomieszczeniach bez okien. Aby
wyeliminować zielononiebieską poświatę powodowaną przez światło jarzeniowe, warto zainstalować oświetlenie
D50 (5000 stopni Kelvina). Do oglądania wydrukowanych dokumentów można użyć również przeglądarki z
oświetleniem D50.
• Należy oglądać dokumenty w pomieszczeniach pomalowanych kolorami neutralnymi. Kolor pomieszczenia
może wpłynąć na postrzeganie kolorów na monitorze i na wydruku. Najlepsze jest pomieszczenie utrzymane w
jednolitej szarej kolorystyce. Dodatkowym czynnikiem wpływającym na postrzeganie barw może być kolor
ubrania osoby pracującej przy monitorze.
• Z pulpitu systemowego należy usunąć kolorowe tło. Jeśli dokument otaczają jakieś jasne lub złożone wzory,
percepcja jego kolorów może być nieprawidłowa. Pulpit należy ustawić na wyświetlanie tylko neutralnych
szarości.
• Próbki dokumentu powinny być oglądane w środowisku, do jakiego są przeznaczone. Na przykład, warto
przekonać się, jak katalog sprzętu AGD wygląda w świetle żarówek używanych w domach, albo obejrzeć katalog
mebli biurowych w świetle jarzeniówek używanych w biurach. Jednak ostateczne decyzje co do koloru należy
podejmować w warunkach świetlnych określonych przez wymogi prawne prób kontraktowych w danym kraju.

Utrzymywanie spójności kolorów


Zarządzanie kolorem w aplikacjach firmy Adobe
System zarządzania kolorem firmy Adobe pomaga zachować oryginalną kolorystykę obrazków, które są pobierane z
zewnątrz, edytowane, przesyłane między różnymi aplikacjami firmy Adobe i wysyłane do druku. System ten jest
zgodny ze specyfikacją konsorcjum ICC (International Color Consortium) — organizacji, która odpowiada za
standaryzację procedur i formatów zapewniania spójności i zgodności kolorów na obrazkach niezależnie od
realizowanych zadań.
We wszystkich aplikacjach firmy Adobe zarządzanie kolorem jest wyłączone domyślnie. W aplikacjach z pakietu
Adobe Creative Suite ustawienia kolorów są zsynchronizowane, dzięki czemu zapewniają one identyczny wygląd
kolorów RGB i CMYK. Znaczy to, że niezależnie od używanej w danym momencie aplikacji kolory są wyświetlane
tak samo.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 266
Podręcznik użytkownika

Ustawienia kolorów w aplikacjach z pakietu Creative Suite są synchronizowane za pośrednictwem programu Adobe Bridge.

Domyślne ustawienia systemu zarządzania kolorem firmy Adobe zawsze można zmienić na inne ustawienia typowe.
Ustawienia te można również dostosować do potrzeb konkretnego zadania (niekoniecznie typowego).
Należy pamiętać o tym, że system zarządzania kolorem powinien być dostosowany do rodzaju projektowanych
obrazków i wymagań urządzenia wyjściowego. Na przykład, innych ustawień wymaga zadanie drukowania zdjęć
RGB, innych — komercyjne drukowanie w trybie CMYK, jeszcze innych — cyfrowe drukowanie w trybie
mieszanym (RGB/CMYK), a jeszcze innych — publikowanie w internecie.

Podstawowe etapy uzyskiwania spójnych kolorów

1. Wszelkie ustawienia zarządzania kolorem powinny zostać uzgodnione z potencjalnymi


współpracownikami (będą oni uczestniczyć w projektowaniu i publikowaniu tych samych obrazków).
Wstępne ustalenia powinny dotyczyć następujących spraw: jakie operacje na kolorach będą przeprowadzali
uczestnicy grup roboczych i usługodawcy, jak system zarządzania kolorem będzie zintegrowany ze sprzętem i
oprogramowaniem, jaki będzie obowiązywał poziom zarządzania kolorem. (Zobacz “Kiedy potrzebne jest
zarządzanie kolorem?” na stronie 264.)
Więcej informacji o typowych funkcjach zarządzania kolorem znajduje się na dysku CD aplikacji, w dokumencie
Color Workflow Guide.

2. Kalibracja monitora i utworzenie jego profilu.


W pierwszej kolejności należy utworzyć profil monitora. Dokładne odtwarzanie kolorów ma szczególną wagę, gdy
kolory wpływają na decyzje projektanta. (Zobacz “Aby skalibrować monitor i utworzyć jego profil” na stronie 280.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 267
Podręcznik użytkownika

3. Dołączenie do systemu profili kolorów dla wszelkich urządzeń wejściowych i wyjściowych, takich jak
skanery i drukarki.
Profil koloru informuje system zarządzania kolorem, jak dane urządzenie generuje kolor i jakie są rzeczywiste kolory
dokumentu. Profile związane z konkretnymi urządzeniami są często dołączane podczas instalowania tych urządzeń
na komputerze. Gdy zachodzi potrzeba utworzenia profili specjalnych, dostosowanych do potrzeb konkretnych
urządzeń i/lub warunków, można skorzystać z oprogramowania innych firm (innych niż Adobe). Jeśli dokument jest
przeznaczony do druku komercyjnego, informacje o wymaganym profilu należy uzyskać od firmy świadczącej
usługi drukowania. (Zobacz “Profile kolorów” na stronie 278 i “Aby zainstalować profil kolorów” na stronie 281.)

4. Skonfigurowanie zarządzania kolorem w aplikacjach firmy Adobe


Większość użytkowników korzysta z domyślnych ustawień kolorów. Niemniej, ustawienia te można zmienić,
wykonując jedną z następujących czynności:
• Jeśli użytkownik korzysta z wielu aplikacji firmy Adobe, to przed przystąpieniem do pracy z dokumentami
powinien uaktywnić program Bridge i wybrać standardową konfigurację zarządzania kolorem — konfiguracja ta
zapewnia jednolite ustawienia kolorów we wszystkich aplikacjach. (Zobacz “Aby zsynchronizować ustawienia
kolorów w aplikacjach firmy Adobe” na stronie 267.)
• Jeśli użytkownik korzysta z jednej tylko aplikacji firmy Adobe, lub jeśli chce skorzystać z zaawansowanych opcji
zarządzania kolorem, może zmienić domyślne ustawienia kolorów. (Zobacz “Aby skonfigurować zarządzanie
kolorem dla programów Illustrator, InDesign i Photoshop” na stronie 268 lub “Aby skonfigurować zarządzanie
kolorem dla programu GoLive” na stronie 268.)

5. (Opcjonalnie) Przeprowadzenie ekranowej próby kolorów.


Po utworzeniu dokumentu można przeprowadzić ekranową próbę kolorów, to znaczy sprawdzić, jak kolory będą
drukowane lub wyświetlane przez dane urządzenie wyjściowe. (Zobacz “Ekranowa próba kolorów” na stronie 273.)
Uwaga: Standardowe ustawienia próby ekranowej nie pozwalają sprawdzić wyglądu profesjonalnych nadruków.
Dlatego też, w przypadku dokumentów z nadrukami (tworzy się je, na przykład, w programie Illustrator i InDesign),
należy włączyć dodatkowo opcję Podgląd nadruków.

6. Zarządzanie kolorem podczas drukowania i zapisywania plików.


Zarządzanie kolorem ma na celu utrzymanie tego samego wyglądu kolorów niezależnie od używanych w danej
chwili urządzeń. Dlatego też, podczas drukowania dokumentów, zapisywania ich i przygotowywania do publikacji
internetowych, opcje zarządzania kolorem powinny być włączone. (Zobacz “Zarządzanie kolorem podczas
drukowania” na stronie 276 i “Zarządzanie kolorem w dokumentach przeznaczonych do publikacji w Internecie” na
stronie 272.)

Aby zsynchronizować ustawienia kolorów w aplikacjach firmy Adobe


Jeśli zarządzanie kolorem zostało skonfigurowane za pomocą programu Adobe Bridge, ustawienia kolorów
poszczególnych aplikacji są synchronizowane automatycznie. Dzięki temu we wszystkich aplikacjach z pakietu
Adobe Creative Suite kolory wyglądają tak samo.
Jeśli ustawienia kolorów nie podlegają synchronizacji, to u góry okna dialogowego Ustawienia kolorów bieżącej
aplikacji (z pakietu Creative Suite) pojawia się ostrzeżenie. Firma Adobe zaleca, by ustawienia kolorów zostały
zsynchronizowane przed rozpoczęciem pracy z dokumentami.
1 Otworzyć program Bridge.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 268
Podręcznik użytkownika

Aby otworzyć program Bridge z innej aplikacji z pakietu Creative Suite, należy wybrać polecenie Plik > Przeglądaj
w tej aplikacji. Aby otworzyć program Bridge bezpośrednio, należy wybrać opcję Adobe Bridge z menu Start
(Windows) albo kliknąć dwukrotnie na ikonie programu Adobe Bridge (Mac OS).
2 Wybrać polecenie Edycja > Ustawienia kolorów pakietu Creative Suite.
3 Wybrać ustawienie z listy i kliknąć na Zastosuj.
Jeśli żadne z ustawień domyślnych nie jest odpowiednie, należy zaznaczyć opcję Pokaż rozwiniętą listę plików
ustawień kolorów i obejrzeć dodatkowe ustawienia. Aby zainstalować niestandardowy plik ustawień (np. otrzymany
z drukarni), należy kliknąć na przycisku Pokaż zapisane pliki ustawień kolorów.

Aby skonfigurować zarządzanie kolorem dla programów Illustrator, InDesign i


Photoshop
1 Wybrać polecenie Edycja > Ustawienia kolorów.
2 Wybrać ustawienie z menu Ustawienia i kliknąć na OK.
Wybrane ustawienie określa: robocze przestrzenie kolorów aplikacji, zachowanie aplikacji przy otwieraniu i
importowaniu plików z osadzonymi profilami kolorów oraz sposób konwersji kolorów przez system zarządzania
kolorem. Aby obejrzeć opis ustawienia, należy zaznaczyć je i ustawić kursor nad jego nazwą. Opis pojawia się u dołu
okna dialogowego.
W pewnych sytuacjach — na przykład wtedy, gdy firma zewnętrzna dostarczyła użytkownikowi własny profil
wyjściowy — może wystąpić konieczność dostosowania opcji w oknie Ustawienia kolorów. Zmiany takie powinni
przeprowadzać tylko użytkownicy zaawansowani.
Uwaga: Jeśli użytkownik korzysta z więcej niż jednej aplikacji firmy Adobe, powinien zsynchronizować ustawienia
kolorów. (Zobacz “Aby zsynchronizować ustawienia kolorów w aplikacjach firmy Adobe” na stronie 267.)

Zobacz także
“Aby dostosować ustawienia kolorów” na stronie 283

Aby skonfigurować zarządzanie kolorem dla programu GoLive


Domyślny system zarządzania kolorem programu GoLive jest dostosowany do standardowego cyklu pracy; zakłada
się zatem, że autor stron internetowych tworzy i importuje obrazki w przestrzeni sRGB. Przestrzeń sRGB odpowiada
możliwościom typowych monitorów, używanych przez większość internautów. Jeśli projektowana witryna
internetowa jest przeznaczona dla osób o szczególnych wymaganiach (na przykład osób pracujących na
komputerach Apple Macintosh), ustawienia standardowe mogą i powinny zostać zmienione.
1 Wybrać polecenie Edycja > Ustawienia kolorów.
2 Jeśli projektowane strony internetowe będą korzystały z innej przestrzeni kolorów niż sRGB, lub jeśli mają być
zachowywane profile osadzone w obrazkach RGB, należy usunąć zaznaczenie opcji Użyj typowych ustawień
internetowych.
Zgodnie z zaleceniami firmy Adobe opcja Użyj typowych ustawień internetowych powinna być zaznaczona.
3 Wybrać ustawienie z menu Ustawienia i kliknąć na OK.
Wybrane ustawienie określa: roboczą przestrzeń kolorów aplikacji, zachowanie aplikacji przy otwieraniu i
importowaniu plików z osadzonymi profilami kolorów oraz sposób konwersji kolorów przez system zarządzania
kolorem. Opcje ustawienia można obejrzeć bezpośrednio w oknie dialogowym Ustawienia kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 269
Podręcznik użytkownika

Większość użytkowników wybiera ustawienie standardowe i nie zmienia żadnych opcji w oknie Ustawienia kolorów.
Wszelkie zmiany przestrzeni roboczych, zasad zarządzania kolorem i opcji konwersji kolorów powinny być
przeprowadzane przez użytkowników zaawansowanych.
Uwaga: Jeśli użytkownik korzysta z więcej niż jednej aplikacji firmy Adobe, powinien zsynchronizować ustawienia
kolorów (czynność zalecana). (Zobacz “Aby zsynchronizować ustawienia kolorów w aplikacjach firmy Adobe” na
stronie 267.)

Aby zmienić wygląd czerni z przestrzeni CMYK


W programach Illustrator i InDesign czysta czerń z przestrzeni CMYK (K=100) jest wyświetlana, drukowana (na
innych drukarkach niż postscriptowe) i eksportowana (do plików z kolorami RGB) jako pełna czerń. Jeśli zachodzi
potrzeba obejrzenia różnicy między czystą czernią i pełną czernią (uzyskiwaną na profesjonalnych wydrukach w
naświetlarni), można zmienić preferencje wyglądu czerni. Preferencje te nie mają wpływu na wartości kolorów w
dokumencie.
1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wygląd czerni (Windows) lub Nazwa aplikacji > Preferencje > Wygląd
czerni (Mac OS).
2 Wybrać opcję z grupy Na ekranie:
Dokładne wyświetlanie czerni Czysta czerń z przestrzeni CMYK jest wyświetlana jako kolor ciemnoszary.
Ustawienie to pozwala dostrzec różnicę między czystą czernią i pełną czernią.
Wyświetlanie tylko pełnej czerni Czysta czerń z przestrzeni CMYK jest wyświetlana jako pełna czerń (RGB=000).
Ustawienie to sprawia, że czysta czerń i pełna czerń wyglądają (na ekranie) identycznie.
3 Wybrać opcję z grupy Drukowanie/Eksportowanie:
Dokładne generowanie czerni Gdy dokument jest drukowany na drukarce nie obsługującej języka Postscript lub
eksportowany do pliku RGB, czysta czerń z przestrzeni CMYK jest generowana na podstawie wartości kolorów w
dokumencie. Ustawienie to pozwala dostrzec różnicę między czystą czernią i pełną czernią.
Generowanie tylko pełnej czerni Gdy dokument jest drukowany na drukarce nie obsługującej języka PostScript lub
eksportowany do pliku RGB, czysta czerń z przestrzeni CMYK jest generowana jako pełna czerń (RGB=000).
Ustawienie to sprawia, że czysta czerń i pełna czerń wyglądają identycznie.

Zarządzanie kolorami podstawowymi i dodatkowymi


Gdy w aplikacji firmy Adobe jest włączony system zarządzania kolorem, każdy z kolorów tworzonych lub
stosowanych w danym dokumencie jest automatycznie uzgadniany z profilem kolorów dokumentu. Gdy użytkownik
zmienia tryb kolorów, system wykorzystuje profil kolorów do przekształcenia bieżących wartości kolorów na
wartości zgodne z innym modelem kolorów.
Podczas pracy z kolorami podstawowymi i dodatkowymi, należy przestrzegać następujących zasad:
• Należy wybrać taką przestrzeń CMYK, która odpowiada warunkom wyjściowym. Dzięki temu kolory
podstawowe będą definiowane i wyświetlane poprawnie.
• Kolory wybiera się z bibliotek kolorów. Aplikacje firmy Adobe zawierają szereg standardowych bibliotek kolorów,
które wczytuje się, na przykład, za pośrednictwem menu palety Próbki.
• (Illustrator i InDesign) Aby uzyskać poprawny podgląd kolorów dodatkowych, należy włączyć opcję Podgląd
nadruków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 270
Podręcznik użytkownika

• (Illustrator i InDesign) Największą dokładność wyświetlania zdefiniowanych kolorów dodatkowych (między


innymi kolorów z bibliotek TOYO, PANTONE, DIC i HKS) oraz ich konwersji na kolory dodatkowe zapewnia
przestrzeń Lab. Wartości Lab gwarantują nie tylko największą dokładność, ale również spójny wygląd kolorów w
różnych aplikacjach z pakietu Creative Suite. Aby wygląd tych kolorów był zgodny z ich wyglądem w starszych
wersjach aplikacji Illustrator i InDesign, zamiast przestrzeni Lab lepiej użyć przestrzeni CMYK. Informacje o
przechodzeniu między wartościami Lab i wartościami CMYK kolorów dodatkowych można uzyskać w Pomocy
programu Illustrator lub InDesign.
Uwaga: Funkcja zarządzania kolorami dodatkowymi pozwala uzyskiwać na monitorach (i innych urządzeniach
testowych) bardzo dokładne przybliżenia kolorów dodatkowych. Niemniej, dokładne odwzorowanie koloru
dodatkowego może być trudne, ponieważ wiele farb daje kolory dodatkowe spoza przestrzeni obsługiwanych przez
wymienione urządzenia.

Aby używać tych samych próbek w różnych aplikacjach


Aby próbki utworzone w jednej z aplikacji Adobe CS2 mogły być używane w innych aplikacjach Adobe CS2, należy
zapisać bibliotekę próbek. Tak długo, jak ustawienia kolorów podlegają synchronizacji, kolory używane w różnych
aplikacjach wyglądają identycznie.
1 Przejść na paletę Próbki, utworzyć próbki kolorów dodatkowych i podstawowych do udostępnienia i usunąć
wszystkie próbki, które nie będą współużytkowane.
Uwaga: Funkcja współużytkowania próbek przez różne aplikacje nie dotyczy następujących próbek: wzorki, gradienty
i próbki paserów z programu Illustrator lub InDesign; próbki kolorów katalogowych, HSB, XYZ, bichromii, kolorów
monitorRGB, krycia, całkowitego pokrycia farbą i kolorów z programu Photoshop. Przy zapisywaniu próbek, które będą
udostępniane, wymienione próbki są automatycznie ignorowane.
2 Z menu palety Próbki wybrać polecenie Zapisz próbki do udostępnienia i zapisać próbki w łatwo dostępnym
miejscu.
3 Wczytać bibliotekę próbek na palety Próbki w wybranych aplikacjach Adobe CS2. Więcej informacji na ten temat
można uzyskać w Pomocy danej aplikacji.

Zarządzanie kolorem w obrazkach importowanych


Zarządzanie kolorem w obrazkach importowanych
Relacje między kolorami obrazków importowanych a przestrzenią kolorów dokumentu zależą od tego, czy w
obrazkach tych osadzono profile kolorów:
• Gdy obrazek importowany nie zawiera profilu, aplikacja firmy Adobe określa jego kolory na podstawie profilu
bieżącego dokumentu.
• Gdy obrazek importowany zawiera profil, aplikacja firmy Adobe wykorzystuje ten profil zgodnie z zasadami
wybranymi w oknie dialogowym Ustawienia kolorów. (Zobacz “Opcje zasad zarządzania kolorem” na
stronie 285.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 271
Podręcznik użytkownika

Bezpieczna obsługa kolorów CMYK


W programach Illustrator i InDesign bezpieczna obsługa kolorów CMYK to tryb, w którym wartości kolorów
CMYK są zachowywane przez cały czas pracy nad dokumentem — od projektu wstępnego do ostatecznej publikacji.
Tryb sprawdza się, gdy kolory są zmieniane stopniowo. Związane z tym trybem profile CMYK mogą być używane,
na przykład, przy drukowaniu próbnych wersji dokumentu. Nie ma wtedy obaw, że nastąpią jakieś niezamierzone
konwersje kolorów CMYK.
W programach Illustrator i InDesign bezpieczna obsługa kolorów CMYK obowiązuje domyślnie. Dlatego też, po
otwarciu lub zaimportowaniu obrazka CMYK z osadzonym profilem program ignoruje profil i zachowuje
oryginalne wartości kolorów. Aby program nie ignorował profilu osadzonego i zmieniał wartości kolorów,
użytkownik może wywołać okno dialogowe Ustawienia kolorów i zmienić zasadę obsługi kolorów CMYK na
Zachowaj profile osadzone. Bezpieczną obsługę kolorów CMYK można przywrócić, zmieniając zasadę obsługi
kolorów CMYK z powrotem na Zachowaj wartości (Ignoruj profile połączone).
Ustawienie to może zmienić przy okazji drukowania dokumentu lub zapisywania go w formacie PDF. Niemniej,
zmiana taka może skutkować rozbarwieniami kolorów. Na przykład, obiekty zdefiniowane w czystej czerni CMYK
mogą uzyskać pełną czerń. Więcej informacji na temat opcji zarządzania kolorem dotyczących drukowania i
zapisywania plików PDF można znaleźć w Pomocy.

Zobacz także
“O pcje zasad zarz¹dzania kolorem ” na stronie285

Przygotowanie grafiki importowanej do zarządzania kolorem


Przygotowując grafikę do zarządzania kolorem w aplikacjach firmy Adobe, należy przestrzegać następujących zasad
ogólnych:
• Zapisując plik, należy osadzić w nim profil zgodny ze standardem ICC. Profile mogą być osadzane w plikach o
następujących formatach: JPEG, PDF, PSD (Photoshop), AI (Illustrator), INDD (InDesign) i TIFF. (Zobacz “Aby
osadzić w dokumencie profil kolorów” na stronie 281.)
• Aby móc wielokrotnie wykorzystywać grafikę kolorową na różnych urządzeniach wyjściowych lub nośnikach (np.
drukować ją, wyświetlać na ekranie i publikować w Internecie), należy przygotować tę grafikę w kolorach RGB lub
LAB, o ile to możliwe. Jeżeli konieczny jest zapis danych w modelu kolorów innym niż RGB lub LAB, należy
zachować kopię oryginalnej grafiki. Modele RGB i Lab zapewniają większą przestrzeń kolorów, niż jest w stanie
odtworzyć większość urządzeń wyjściowych; pozwalają opisać kolory najbardziej szczegółowo, co zawsze daje
możliwość redukcji do mniejszej przestrzeni wyjściowej.

Aby wyświetlić lub zmienić profile importowanych obrazków bitmapowych


Program InDesign pozwala oglądać, zastępować i zmieniać profile importowanych obrazków bitmapowych.
Operacje te mogą być konieczne, gdy jest importowany obrazek bez profilu lub z profilem niepoprawnie osadzonym.
Na przykład, osadzony został domyślny profil producenta skanera, ale do tamtego czasu użytkownik utworzył już
własny profil. W takim wypadku można przypisać ten nowy profil.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Jeżeli grafika znajduje się w układzie, zaznaczyć ją, następnie wybrać polecenie Obiekt > Ustawienia koloru
obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 272
Podręcznik użytkownika

• Jeżeli grafika ma właśnie zostać zaimportowana, wybrać polecenie Plik > Umieść, zaznaczyć opcję Pokaż opcje
importu, odszukać i zaznaczyć plik, a następnie nacisnąć przycisk Umieść. Następnie należy wybrać opcję
Ustawienia kolorów z menu u góry okna dialogowego Opcje importu obrazka.
2 Z menu Profil wybrać profil źródłowy, który ma zostać zastosowany do danego obrazka w dokumencie. Jeśli profil
jest już osadzony, jego nazwa jest widoczna u góry menu Profile.
3 (Opcjonalnie) Z menu Cel renderingu wybrać odpowiedni stan docelowy. W większości wypadków najlepszy
wybór to domyślny cel renderingu.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Zarządzanie kolorem w dokumentach przeznaczonych


do publikacji w Internecie
Zarządzanie kolorem w dokumentach przeznaczonych do publikacji w Internecie
Zarządzanie kolorem w dokumentach, które będą publikowane w Internecie, różni się od zarządzania kolorem w
dokumentach, które będą drukowane. W przypadku drukowania użytkownik ma dużo większą kontrolę nad
wyglądem ostatecznego dokumentu. W przypadku publikacji internetowych, które będą wyświetlane na szerokiej
gamie różnych (prawdopodobnie nieskalibrowanych) monitorów i kart graficznych, kontrola nad jednorodnością
kolorów jest bardzo ograniczona.
Gdy dokumenty podlegające systemowi zarządzania kolorem będą publikowane wyłącznie w Internecie, należy
korzystać z przestrzeni sRGB. Większość ustawień kolorów Adobe definiuje tę przestrzeń jako domyślną przestrzeń
roboczą, niemniej należy upewnić się, czy właśnie ta przestrzeń jest zaznaczona w oknie dialogowym Ustawienia
kolorów. Jeśli funkcję przestrzeni roboczej pełni przestrzeń sRGB, przestrzeń ta jest przypisywana wszystkim
tworzonym obrazkom RGB.
Jeśli pewne obrazki zawierają inny profil osadzony niż sRGB, to przed ich zapisaniem w celu przyszłych publikacji
internetowych należy przekonwertować kolory na kolory sRGB. Aby po otwarciu obrazka aplikacja dokonywała
automatycznej konwersji kolorów na kolory sRGB, należy zaznaczyć zasadę Konwersja na roboczy RGB. W
programach Photoshop i InDesign istnieje możliwość ręcznej konwersji kolorów na kolory sRGB. Służy do tego
polecenie Edycja > Konwertuj na profil.

Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283
“Opcje zasad zarządzania kolorem” na stronie 285

Zarządzanie kolorem w dokumentach PDF przeznaczonych do publikacji w Internecie


Gdy są eksportowane pliki w formacie PDF (Portable Document Format), można zdecydować się na osadzanie
profilów. Pliki PDF z osadzonymi profilami wiernie oddają kolory w programie Acrobat 4.x lub nowszym,
pracującym z prawidłowo skonfigurowanym systemem zarządzania kolorem. Informacje o zarządzaniu kolorem w
programie Acrobat można znaleźć w jego systemie Pomocy.
Należy pamiętać, że osadzanie profilów kolorów prowadzi do większych plików PDF. Profile RGB są na ogół
niewielkie (około 3K); natomiast profile CMYK mogą osiągać wielkość od 0,5 do 2 MB.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 273
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Zarządzanie kolorem w plikach PDF przeznaczonych do drukowania” na stronie 278

Zarządzanie kolorem w dokumentach HTML przeznaczonych do publikacji w


Internecie
Wiele przeglądarek internetowych nie obsługuje zarządzania kolorem. Nawet w przypadku przeglądarek
obsługujących zarządzanie kolorem nie zawsze musi ono działać, a to z powodu nie skalibrowania monitora. Co
więcej, bardzo niewiele stron internetowych zawiera obrazki z osadzonymi profilami. Mimo tego wszystkiego, w
niektórych środowiskach pracy — na przykład w wyspecjalizowanej sieci intranet lub w studiu projektowym —
można pokusić się o zarządzanie kolorem w dokumentach HTML. Warunkiem koniecznym jest wyposażenie
wszystkich pracowników w przeglądarki obsługujące zarządzanie kolorem i skalibrowanie monitorów.
Wygląd kolorów na monitorach nie skalibrowanych można sprawdzić (w przybliżeniu) za pomocą przestrzeni sRGB.
W programie InDesign istnieje ponadto możliwość podglądu kolorów wyświetlanych w różnych przeglądarkach, a
służą do tego opcje palety Widok. (Zobacz “Aby sprawdzić wygląd kolorów w przeglądarce internetowej” na
stronie 275.) Ponieważ jednak, na różnych monitorach nieskalibrowanych kolory są różnie odtwarzane, i tak nie
będzie można z całą pewnością przewidzieć potencjalnych zmian kolorystyki.

Testowanie kolorów
Ekranowa próba kolorów
W tradycyjnym cyklu czynności projektowych drukuje się próbę kolorów na papierze, aby sprawdzić, jak kolory
będą odwzorowywane na danym urządzeniu wyjściowym. Gdy projektantów wspomaga system zarządzania
kolorem, można użyć precyzyjnych profilów kolorów i przeprowadzić próbę bezpośrednio na ekranie monitora. W
trakcie takiej próby kolory są wyświetlane w takiej postaci, jak będą one wyglądały po wydrukowaniu na danym
urządzeniu wyjściowym. W przypadku projektowania witryny internetowej za pomocą programu GoLive istnieje
możliwość przeprowadzenia próby ekranowej pod kątem różnych przeglądarek i różnych profili kolorów.
Należy pamiętać, że wierność prób ekranowych zależy od jakości monitora, profilów monitora i urządzeń
wyjściowych, a także od warunków oświetleniowych w miejscu pracy.
Uwaga: Standardowe ustawienia próby ekranowej nie pozwalają sprawdzić wyglądu profesjonalnych nadruków.
Dlatego też, w przypadku dokumentów z nadrukami (tworzy się je, na przykład, w programie Illustrator i InDesign),
należy włączyć dodatkowo opcję Podgląd nadruków.

A B C

Próba umożliwia podgląd ostatecznego wydruku dokumentu na monitorze


A. Dokument w przestrzeni roboczej B. Kolory dokumentu są konwertowane na przestrzeń koloru wybranego profilu próby (na ogół jest to
profil urządzenia wyjściowego). C. Monitor wyświetla interpretację profilu wartości koloru dokumentu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 274
Podręcznik użytkownika

Testowanie kolorów na ekranie


1 W programie Illustrator, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Widok > Ustawienia próby, a następnie
wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać ustawienie, które odpowiada symulowanym warunkom wyjściowym. (Zobacz “Ustawienia próby
ekranowej” na stronie 274.)
• Wybrać opcję Własne (Photoshop i InDesign) lub Dostosuj (Illustrator), która pozwala określić własne ustawienia
próby, dostosowane do konkretnych warunków wyjściowych. Opcja jest zalecana, gdy niezbędny jest jak
najdokładniejszy podgląd ostatecznego wydruku. (Zobacz “Własne opcje próby ekranowej” na stronie 275.)
2 Wybrać polecenie Widok > Kolory próby, aby włączyć lub wyłączyć wyświetlanie próby ekranowej. Gdy próba
kolorów jest włączona, to obok polecenia Kolory próby pojawia się znacznik, a u góry okna dokumentu jest
wyświetlana nazwa ustawienia lub profilu.
Aby móc porównać kolory na oryginalnym obrazku i kolory wygenerowane w ramach próby, należy najpierw
otworzyć dokument w nowym oknie, a dopiero potem skonfigurować próbę ekranową.

Ustawienia próby ekranowej


Robocza CMYK Próba kolorów jest przeprowadzana przy użyciu bieżącej przestrzeni roboczej CMYK,
zdefiniowanej w oknie dialogowym Ustawienia kolorów.
Kolory CMYK dokumentu (InDesign) Próba jest przeprowadzana na podstawie profilu CMYK dokumentu.

Robocza (cyjan), Robocza (magenta), Robocza (żółty), Robocza (czarny), Robocza (CMY). (Photoshop) Są
generowane konkretne próbne kolory CMYK na podstawie bieżącej przestrzeni roboczej CMYK.
Macintosh RGB lub Windows RGB (Photoshop i Illustrator) Kolory próbne są generowane przy założeniu, że będzie
używany standardowy profil monitora systemu Mac OS lub Windows. W obydwu wypadkach zakłada się ponadto,
że urządzenie wyjściowe nie będzie współpracowało z systemem zarządzania kolorem. Żadna z tych opcji nie jest
dostępna dla dokumentów Lab i CMYK.
Monitor RGB (Photoshop i Illustrator) Próbne kolory w dokumencie RGB są generowane przy użyciu przestrzeni
kolorów bieżącego monitora. Zakłada się ponadto, że urządzenie wyjściowe nie będzie współpracowało z systemem
zarządzania kolorem. Opcja nie jest dostępna dla dokumentów CMYK i Lab.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 275
Podręcznik użytkownika

Własne opcje próby ekranowej


Symulowane urządzenie Pozwala określić profil kolorów urządzenia, dla którego jest tworzona próba. Użyteczność
profilu zależy od tego, na ile dokładnie opisuje on zachowanie urządzenia. Często najdokładniejsze rezultaty próby
wstępnej zapewniają własne profile dla konkretnych kombinacji papieru i drukarki.
Zachowaj wartości CMYK lub Zachowaj wartości RGB Próba pozwala sprawdzić wygląd kolorów w przypadku, gdy
nie będą one konwertowane na przestrzeń kolorów urządzenia wyjściowego. Opcja ta jest najbardziej użyteczna w
trybie bezpiecznej obsługi kolorów CMYK. (Zobacz “Bezpieczna obsługa kolorów CMYK” na stronie 271.)
Cel renderingu (Photoshop i Illustrator) Gdy nie jest zaznaczona opcja zachowywania wartości kolorów, opcja ta
pozwala określić cel renderingu dotyczący konwersji kolorów na przestrzeń symulowanego urządzenia. (Zobacz
“Cele renderingu” na stronie 287.)
Użyj kompensacji punktu czerni (Photoshop) Opcja zapewnia — dzięki symulacji pełnego dynamicznego zakresu
kolorów urządzenia wyjściowego — zachowanie szczegółów cieniowania. Opcję należy zaznaczyć, jeśli podczas
drukowania będzie używana kompensacja punktu czerni (w większości przypadków jest to zalecane).
Symulacja białego papieru Opcja pozwala wyświetlić podgląd konkretnych odcieni bieli widocznych na nośniku
zdefiniowanym w profilu dokumentu. Nie wszystkie profile obsługują tę opcję.
Symulacja czarnego tuszu Opcja pozwala wyświetlić podgląd ciemnoszarego koloru uzyskiwanego w
rzeczywistości na wielu drukarkach zamiast prawdziwej czerni. Nie wszystkie profile obsługują tę opcję.
Jeśli w programie Photoshop własne ustawienia próby mają być domyślnym ustawieniem prób dla dokumentów, to
przed wybraniem polecenia Widok > Ustawienie próby > Własny należy zamknąć wszystkie okna dokumentu.

Aby zapisać lub wczytać własne ustawienia próby w programie Photoshop


1 Wybrać polecenie Widok > Ustawienia próby > Inne.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby zapisać własne ustawienia próby, kliknąć na Zapisz. Aby mieć pewność, że nowe ustawienia będą wyświetlane
w menu Widok > Ustawienia próby, należy zapisać je w lokalizacji domyślnej.
• Aby wczytać własne ustawienia próby, kliknąć na Zapisz.

Aby sprawdzić wygląd kolorów w przeglądarce internetowej


Różne przeglądarki internetowe używają różnych przestrzeni kolorów. Na przykład, większość przeglądarek
pracujących w systemie Windows wyświetla kolory z przestrzeni sRGB, a większość przeglądarek pracujących w
systemie Mac OS wyświetla kolory z przestrzeni Apple RGB. Wygląd kolorów uzyskiwanych w różnych
przeglądarkach można sprawdzić, wybierając różne opcje na palecie View programu GoLive.
1 W programie GoLive zaznaczyć edytor układu w oknie dokumentu.
2 Kliknąć na zakładce Opcje na palecie Widok.
3 W polu Profil podstawowy wybrać emulowaną przeglądarkę.
4 (Opcjonalnie) W obszarze Profile użytkownika w podmenu Kolory zaznaczyć wybraną opcję.
Na przykład, aby sprawdzić wygląd kolorów wyświetlanych przy użyciu profili osadzonych, należy zaznaczyć opcję
Użyj osadzonych profili. Aby sprawdzić wygląd kolorów wyświetlanych w skali szarości, należy zaznaczyć opcję
Skala szarości Mac (Gamma 1.8) lub Skala szarości Windows (Gamma 2.2).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 276
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Jak na razie, jedyna przeglądarka obsługująca profile osadzone to Safari (dostępna w menu Profil
podstawowy > Inne). Z tego względu zaznaczenie opcji Profile użytkownika > Kolor > Użyj osadzonych profili nie
stosuje się do żadnych przeglądarek poza Safari.
Każda z zaznaczonych opcji menu Profile użytkownika > Kolor jest nadrzędna w stosunku do istniejących opcji
Profil podstawowy i Profile użytkownika. Na przykład, jeśli użytkownik ustawi opcję Profil podstawowy jako
Explorer 6 Win, a następnie ustawi opcję Profile użytkownika >Kolor jako Kolory Mac (Apple RGB), program
GoLive będzie wyświetlał kolory z przestrzeni Apple RGB.

Zarządzanie kolorem podczas drukowania


dokumentów
Zarządzanie kolorem podczas drukowania
Opcje zarządzania kolorem dotyczące drukowania decydują o tym, jak aplikacje firmy Adobe przekształcają
wychodzące dane obrazka. Na ich podstawie dane są przetwarzane w taki sposób, aby zapewnić maksymalną
zgodność kolorów na wydruku i monitorze. Dostępność opcji tego typu zależy i od używanej aplikacji Adobe, i od
wybranego urządzenia wyjściowego. W ogólności są do dyspozycji następujące opcje obsługi kolorów podczas
drukowania:
• Kolory zależne od drukarki. (Zobacz “Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie drukarki” na
stronie 276.)
• Kolory zależne od aplikacji. (Zobacz “Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie aplikacji” na
stronie 277.)
• (Photoshop i InDesign) Nie należy używać zarządzania kolorem. W tym trybie pracy nie są przeprowadzane
żadne konwersje kolorów. Może wystąpić konieczność wyłączenia zarządzania kolorem w sterowniku drukarki.
Metoda ta jest użyteczna przede wszystkim, gdy są sporządzane wydruki testowe lub są generowane
niestandardowe profile.

Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie drukarki


W tym trybie pracy aplikacja nie przeprowadza żadnych konwersji kolorów, ale wszelkie informacje niezbędne do
konwersji są wysyłane do urządzenia wyjściowego. Metoda ta jest szczególnie wygodna podczas drukowania zdjęć
na drukarkach atramentowych, ponieważ w ich wypadku każda kombinacja typu papieru, rozdzielczości
drukowania i dodatkowych parametrów drukowania (np. drukowanie z dużą szybkością) wymaga innego profilu.
Większość nowych atramentowych drukarek fotograficznych korzysta z profilów wbudowanych w sterowniki, dzięki
czemu wybór profilu przez drukarkę przebiega szybko i bezbłędnie. Metoda ta jest również godna polecenia osobom
nie znającym się na zarządzaniu kolorem.
Należy mieć na uwadze, że jej wybór pociąga za sobą konieczność ustawienia opcji drukowania i wyłączenia
zarządzania kolorem na poziomie sterownika drukarki. Dodatkowe informacje na ten temat można uzyskać w
Pomocy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 277
Podręcznik użytkownika

W przypadku drukarek PostScript istnieje możliwość skorzystania z zarządzania kolorami PostScript. Funkcja ta
umożliwia generowanie danych dla rozbarwień i wyjść kompozytowych na poziomie procesora obrazków
rastrowych (RIP, z ang. raster image processor) — w procesie nazywanym rozbarwianiem w procesorze RIP. Dzięki
temu program określa tylko parametry rozbarwień, a wynikowe wartości kolorów są obliczane przez urządzenie
Opisany tryb pracy wymaga urządzenia wyjściowego, które obsługuje zarządzanie kolorem przy użyciu języka
PostScript 3 lub PostScript 2 w wersji 2017 lub wyższej.

Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie aplikacji


W tym trybie pracy aplikacja przeprowadza wszystkie konwersje kolorów i generuje dane dostosowane do potrzeb
konkretnego urządzenia wyjściowego. Kolory są konwertowane na przestrzeń urządzenia wyjściowego, na
podstawie odpowiednich profilów kolorów; wyniki konwersji są przekazywane do urządzenia wyjściowego.
Dokładność tej metody zależy od dokładności wybranego profilu drukarki. Opisany tryb pracy sprawdza się w
sytuacjach, gdy są dostępne profile ICC dla wszystkich (wykorzystywanych) kombinacji drukarki, tuszu i papieru.
Tryb wymaga wyłączenia zarządzania kolorem na poziomie sterownika drukarki. Jest to wymagane, ponieważ
jednoczesne zarządzanie kolorem przez aplikację i przez sterownik drukarki prowadzi do nieprzewidywalnych
zmian kolorów. Dodatkowe informacje na ten temat można uzyskać w Pomocy.

Uzyskiwanie niestandardowych profilów dla drukarek biurkowych


Jeśli profile otrzymane razem z drukarką nie zapewniają wydruków wystarczająco dobrej jakości, można sięgnąć po
profile niestandardowe:
• Można zakupić profil dostosowany do konkretnego typu drukarki i konkretnego typu papieru. Zwykle jest to
metoda najłatwiejsza i najtańsza.
• Można zakupić profil dostosowany do konkretnej drukarki i konkretnego papieru. Metoda ta wymaga
sporządzenia specjalnego wydruku na danej drukarce i przy użyciu danego papieru, a następnie dostarczenia go
do firmy odpowiedzialnej za przygotowanie profilu. Chociaż procedura ta jest bardziej kosztowna niż zakup
standardowego profilu, zapewnia lepszą jakość przyszłych wydruków.
• Można użyć skanera i utworzyć własny profil. Metoda ta wymaga zeskanowania dokumentu wzorcowego za
pomocą specjalnie przygotowanego skanera, a także użycia oprogramowania do tworzenia profilów. Metoda
zapewnia doskonałą jakość druku na papierze matowym, ale nie sprawdza się w przypadku papieru błyszczącego.
(Błyszczący papier zawiera substancję fluoroscencyjną, która sprawia, że skaner "widzi" dane inaczej niż wyglądają
one przy zwykłym oświetleniu).
• Można utworzyć własny profil za pomocą specjalnego sprzętu do tworzenia profilów. Metoda ta jest najdroższa,
ale też najbardziej skuteczna. Dobre narzędzie sprzętowe pozwala tworzyć idealne profile nawet dla papieru
błyszczącego.
• Profil utworzony jedną z wymienionych metod można ulepszyć za pomocą specjalnego oprogramowania.
Oprogramowanie to może być dość skomplikowane w obsłudze, ale pozwoli poprawić istniejący profil bądź
dostosować go do swoich potrzeb.

Zobacz także
“Aby zainstalować profil kolorów” na stronie 281
ADOBE PHOTOSHOP CS2 278
Podręcznik użytkownika

Zarządzanie kolorem w plikach PDF przeznaczonych do drukowania


Tworząc pliki Adobe PDF przeznaczone do wydruków komercyjnych, można określić sposób reprezentowania
informacji o kolorach. Najłatwiej jest wykorzystać w tym celu standard PDF/X; niezależnie od tego, opcje obsługi
kolorów można ustawić także w sekcji Wyjście okna dialogowego PDF. Więcej informacji o standardzie PDF/X i
sposobie tworzenia plików PDF można uzyskać w Pomocy.
W ogólności są do dyspozycji następujące opcje obsługi kolorów podczas tworzenia plików PDF:
• (PDF/X-3) Brak konwersji kolorów. Metoda ta jest użyteczna w przypadku dokumentów, które będą drukowane
lub wyświetlane na różnych (a nawet nieznanych) urządzeniach. Wybór standardu PDF/X-3 powoduje
automatyczne osadzenie profilów kolorów w pliku PDF.
• (PDF/X-1a) Konwersja wszystkich kolorów na docelową przestrzeń CMYK. Metoda jest użyteczna w przypadku
plików gotowych do druku, które nie wymagają już dalszych konwersji kolorów. Wybór standardu PDF/X-1a
powoduje, że w pliku PDF nie są osadzane żadne profile.
• (Illustrator i InDesign) Konwersja kolorów, dla których istnieją osadzone profile; brak konwersji kolorów bez
osadzonych profili. Opcję można zaznaczyć ręcznie w sekcji Wyjście okna dialogowego PDF. Metoda jest
użyteczna w przypadku dokumentów z obrazkami CMYK, które nie są objęte zarządzaniem kolorem, a które
wymagają zachowania oryginalnych kolorów. (Zobacz “Bezpieczna obsługa kolorów CMYK” na stronie 271.)
Uwaga: Podczas konwersji są zachowane wszystkie informacje o kolorach dodatkowych; na przestrzeń docelową
konwertowane są tylko ekwiwalenty ze standardowych kolorów drukarskich.

Praca z profilami kolorów


Profile kolorów
Precyzyjne i spójne zarządzanie kolorem wymaga dokładnych profilów zgodnych ze standardem ICC dla wszystkich
urządzeń przetwarzających kolor. Na przykład, bez poprawnego profilu skanera doskonale zeskanowany obrazek
może w innej aplikacji wyglądać nieprawidłowo; po prostu z powodu różnic między przestrzenią kolorów skanera a
przestrzenią programu wyświetlającego ten obrazek. Takie mylące odwzorowanie może prowadzić do straty czasu
na niepotrzebne, a nawet potencjalnie szkodliwe “korekty” obrazka, który już jest prawidłowy. Dzięki dokładnemu
profilowi program importujący obrazek może poprawić wszystkie różnice w przestrzeniach kolorów i wyświetlić
skarn w jego rzeczywistych barwach.
System zarządzania kolorem wykorzystuje profile następujących typów:
Profile monitorów Opisują sposób odtwarzania kolorów przez monitory. Profil monitora jest absolutnie
najważniejszy i należy utworzyć go w pierwszej kolejności. Jeżeli kolory wyświetlane na ekranie nie odpowiadają
rzeczywistym kolorom w dokumencie, nie uda się uzyskać spójności kolorów. (Zobacz “Aby skalibrować monitor i
utworzyć jego profil” na stronie 280.)
Profile urządzeń wejściowych Opisują kolory, które będą przechwytywane lub skanowane za pomocą urządzeń
wejściowych. Jeśli aparat cyfrowy umożliwia wybór różnych profilów, zaleca się wybór profilu Adobe RGB. W
przeciwnym wypadku należy wybrać profil sRGB (profil domyślny większości aparatów). Użytkownicy
zaawansowani mogą pomyśleć o wyborze profilu dostosowanego najlepiej do oświetlenia ekspozycji. Jeśli chodzi o
profile skanerów, to niektórzy fotografowie pracujący nad projektami, w których kolory mają szczególne znaczenie,
tworzą odrębne profile dla każdego typu czy marki skanowanego filmu.
Profile urządzeń wyjściowych Opisują przestrzenie kolorów urządzeń wyjściowych, takich jak drukarki biurkowe i
prasy drukarskie. System zarządzania kolorem wykorzystuje je, dokonując prawidłowego przekładu kolorów w
ADOBE PHOTOSHOP CS2 279
Podręcznik użytkownika

dokumencie na kolory z przestrzeni zapewnianych przez poszczególne urządzenia wyjściowe. Profil wyjściowy
powinien uwzględniać również specyfikę warunków przyszłego drukowania, na przykład rodzaj papieru i tuszu. Na
przykład papier błyszczący nadaje się do drukowania innych kolorów niż papier matowy.
Większość sterowników drukarek zawiera wbudowane profile kolorów. Przed ewentualnym nabyciem profili
niestandardowych warto je wypróbować. Więcej informacji o drukowaniu przy użyciu profilów wbudowanych
można uzyskać w części “Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie drukarki” na stronie 276. Więcej
informacji o uzyskiwaniu profilów niestandardowych znajduje się w części “Uzyskiwanie niestandardowych
profilów dla drukarek biurkowych” na stronie 277.
Profile dokumentów Określają konkretne przestrzenie RGB lub CMYK dokumentów. Przypisując profil do
dokumentu, co nazywa się również jego znakowaniem, aplikacja informuje o rzeczywistym wyglądzie kolorów w
dokumencie. Na przykład, same przypisania typu "R=127, G=12, B=107" mogą być różnie interpretowane przez
różne urządzenia. Jeśli jednak dokument zostanie oznakowany jako dokument z przestrzenią AdobeRGB,
wymienione wartości zostaną zinterpretowane właściwie, w tym wypadku jako konkretny odcień purpury.
Jeśli zarządzanie kolorem jest włączone, to we wszystkich aplikacjach firmy Adobe nowe dokumenty uzyskują profile
zgodne z opcjami przestrzeni roboczej (określanymi w oknie dialogowym Ustawienia kolorów). Dokumenty bez
kolorów są nazywane nieoznakowanymi i zawierają same wartości kolorów. W przypadku dokumentów
nieoznakowanych aplikacje Adobe wyświetlają kolory na podstawie profilu bieżącej przestrzeni roboczej. (Zobacz
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283.)
Aby obejrzeć bieżący profil dokumentu, należy zaznaczyć na pasku stanu opcję Profil kolorów dokumentu.

Zarządzanie kolorem za pomocą profilów


A. Profile opisują przestrzenie koloru urządzenia wejściowego i dokumentu. B. Za pomocą opisów profilów, system zarządzania kolorem
rozpoznaje rzeczywiste kolory dokumentu. C. Profil monitora wskazuje, w jaki sposób wartości liczbowe mają być przekładane na przestrzeń
profilu monitora. D. Za pomocą profilu urządzenia wyjściowego, system zarządzania kolorem przekłada wartości liczbowe dokumentu na
wartości urządzenai wyjściowego, w ten sposób drukowany jest kolor rzeczywisty.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 280
Podręcznik użytkownika

Informacje o kalibrowaniu monitora i tworzeniu jego charakterystyki


Oprogramowanie profilujące, takie jak Adobe Gamma, pozwala zarówno kalibrować monitory, jak i tworzyć ich
charakterystyki. Kalibrowanie monitora polega na dostosowaniu jego sposobu wyświetlania kolorów do określonego
standardu. Przykładem kalibracji jest dostosowanie monitora do standardowego punktu bieli o temperaturze 5000
kelwinów. Tworzenie charakterystyki monitora polega na tworzeniu profilu opisującego, jak monitor odwzorowuje
kolory w danej chwili.
Kalibrowanie monitora obejmuje dostosowywanie następujących ustawień wideo.
Jasność i kontrast Ogólny poziom i zakres intensywności ekranu. Parametry te mają identyczne znaczenie jak w
przypadku odbiorników telewizyjnych. W wyborze ich optymalnych wartości pomaga program Adobe Gamma.
Gamma Jasność półtonów. Jasności kolejnych kolorów, od czarnego do białego, układają się nieliniowo—gdyby
przedstawić je na wykresie, utworzyłyby krzywą, a nie prostą. Wartość Gamma odpowiada jasności koloru
znajdującego się dokładnie pośrodku czernią i bielą.
Luminofory Luminofor jest to substancja luminescencyjna, której monitory używają do emitowania światła. Różne
luminofory mają różną charakterystykę kolorów.
Punkt bieli Barwa oraz intensywność najjaśniejszego spośród odcieni bieli, które jest w stanie wyświetlić monitor.

Aby skalibrować monitor i utworzyć jego profil


Kalibracja monitora polega na wyregulowaniu go w taki sposób, aby był zgodny ze znaną specyfikacją. Po
zakończeniu kalibracji można zapisać profil kolorów monitora. Profil opisuje możliwości monitora — jakie kolory
ten monitor może wyświetlać, a jakich nie może, a także w jaki sposób należy przekonwertować wartości liczbowe,
aby uzyskać wierne wyświetlanie kolorów.
1 Monitor musi być włączony co najmniej od pół godziny, tak aby był odpowiednio nagrzany. Zapewni to
dokładniejszy odczyt kolorów.
2 Monitor musi być ustawiony na wyświetlanie tysięcy kolorów lub więcej. Najlepiej, aby był ustawiony na
wyświetlanie milionów kolorów 24-bitowych lub lepszych.
3 Z biurka komputera (obszaru na ekranie nazywanego również pulpitem) należy usunąć wszelkie kolorowe wzorki
tła i skonfigurować je do wyświetlania neutralnych odcieni szarości. Jeśli dokument otaczają jakieś jasne lub złożone
wzory, percepcja jego kolorów może być nieprawidłowa.
4 Aby przeprowadzić kalibrację i utworzyć profil monitora, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows należy użyć narzędzia Adobe Gama, dostępnego w panelu sterowania.
• W systemie Mac OS należy użyć narzędzia do kalibracji dostępnego na zakładce System
Preferences/Displays/Color.
• Najlepsze efekty zapewniają oprogramowanie i sprzęt pomiarowy innej firmy niż Adobe. Na ogół, ponieważ
instrumenty pomiarowe zapewniają dokładniejszy odczyt kolorów niż ludzkie oko, użycie specjalistycznego
sprzętu (razem z niezbędnym oprogramowaniem) pozwala wygenerować bardzo dokładne profile.
Uwaga: Wraz z upływem czasu wydajność monitora zmniejsza się; mniejwięcej co miesiąc powinno się go kalibrować
i profilować na nowo. Jeśli kalibracja monitora pod kątem dostosowania go do obowiązujących standardów jest trudna
lub niewykonalna, może to oznaczać, że monitor jest stary i wyblakły.
Większość programów do tworzenia profili automatycznie konfiguruje nowy profil jako domyślny profil monitora.
Informacje o samodzielnym konfigurowaniu profilu monitora można znaleźć w Pomocy systemu operacyjnego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 281
Podręcznik użytkownika

Aby zainstalować profil kolorów


Profile kolorów związane z konkretnymi urządzeniami są często dołączane podczas instalowania tych urządzeń na
komputerze. Dokładność tych profilów (nazywanych często profilami typowymi lub profilami wbudowanymi) bywa
różna, w zależności od producenta. Innego rodzaju profile można uzyskać od firm (np. poligraficznych). Można też
używać specjalnego sprzętu i tworzyć własne profile.
• W systemie Windows należy kliknąć na profilu prawym przyciskiem myszy, po czym wybrać polecenie Instaluj
profil. Można też skopiować profile do folderu WINDOWS\system32\spool\drivers\color (Windows XP) lub
WINNT\system32\spool\drivers\color (Windows 2000).
• W systemie Mac OS należy skopiować profile do folderu /Library/Application
Support/Adobe/Color/Profiles/Recommended. Inna możliwe miejsce zapisania profili to folder
/Users/username/Library/ColorSync/Profiles.
Po zainstalowaniu profilów kolorów należy ponownie uruchomić aplikacje firmy Adobe.

Zobacz także
“Uzyskiwanie niestandardowych profilów dla drukarek biurkowych” na stronie 277

Aby osadzić w dokumencie profil kolorów


Aby w dokumencie utworzonym za pomocą programu Photoshop, Illustrator lub InDesign można było osadzić
profil kolorów, dokument należy zapisać w formacie obsługującym profile ICC.
1 Zapisać dokument w jednym z następujących formatów: Adobe PDF, PSD (Photoshop), AI (Illustrator), INDD
(InDesign), JPEG lub TIFF.
2 Zaznaczyć opcję osadzania profilów ICC. Dokładna nazwa i lokalizacja tej opcji są różne w różnych aplikacjach.
Więcej informacji na ten temat można uzyskać w Pomocy danej aplikacji CS2.

Zmiana profilu kolorów dokumentu


Sytuacje, w których zachodzi potrzeba zmiany profilu kolorów dokumentu, należą do rzadkości. Dzieje się tak,
ponieważ aplikacja przypisuje profil kolorów dokumentu automatycznie, na podstawie ustawień określonych w
oknie dialogowym Ustawienia kolorów. Nieliczne sytuacje, które wymagają ręcznej zmiany profilu, mogą wystąpić
przy okazji przygotowywania dokumentu do wyświetlania/drukowania na innym urządzeniu. Zmiany takie powinni
przeprowadzać tylko użytkownicy zaawansowani.
Profil kolorów dokumentu może zostać zmieniony jedną z następujących metod:
• Przypisanie nowego profilu. Wartości kolorów w dokumencie nie zmieniają się. Nowy profil może jednak istotnie
zmienić wygląd kolorów na ekranie.
• Usunięcie profilu, które powoduje wyłączenie zarządzania kolorem w dokumencie.
• (Photoshop i InDesign) Konwersja kolorów dokumentu na przestrzeń opisaną przez inny profil. .

Aby przypisać lub usunąć profil kolorów w programie Photoshop lub Illustrator
1 Wybrać polecenie Edycja > Przydziel profil.
2 Zaznaczyć odpowiednią opcję i kliknąć na OK:
Nie zarządzaj kolorem w tym dokumencie Istniejący profil jest usuwany z dokumentu. Opcja powinna być
zaznaczana tylko w razie całkowitej pewności co do wyłączenia zarządzania kolorem. Po usunięciu profilu z
ADOBE PHOTOSHOP CS2 282
Podręcznik użytkownika

dokumentu wygląd kolorów jest definiowany przez profile przestrzeni roboczej aplikacji, a użytkownik traci
możliwość osadzenia profilu w dokumencie.
Roboczy [model koloru: przestrzeń robocza] Do dokumentu jest przypisywany profil przestrzeni roboczej.

Profil Pozwala określić inny profil. Aplikacja przypisze do dokumentu nowy profil, ale nie przekonwertuje kolorów
na przestrzeń tego profilu. Operacja może znacznie zmienić wygląd kolorów wyświetlanych na monitorze.

Zobacz także
“Zmiana profilu kolorów dokumentu” na stronie 281

Aby przypisać lub usunąć profil kolorów w programie InDesign


1 Wybrać polecenie Edycja > Przydziel profil.
2 Wybrać jedną z następujących opcji w sekcjach Profil RGB i Profil CMYK:
Pomiń (użyj bieżącej przestrzeni roboczej) Istniejący profil jest usuwany z dokumentu. Opcja powinna być
zaznaczana tylko w razie całkowitej pewności co do wyłączenia zarządzania kolorem. Po usunięciu profilu z
dokumentu wygląd kolorów jest definiowany przez profile przestrzeni roboczej aplikacji, a użytkownik traci
możliwość osadzenia profilu w dokumencie.
Przydziel bieżącą przestrzeń roboczą <przestrzeń robocza> Do dokumentu jest przypisywany profil przestrzeni
roboczej.
Przydziel profil Pozwala określić inny profil. Aplikacja przypisze do dokumentu nowy profil, ale nie przekonwertuje
kolorów na przestrzeń tego profilu. Operacja może znacznie zmienić wygląd kolorów wyświetlanych na monitorze.
3 Wybrać cel renderingu dla każdego typu grafiki w dokumencie. Dla każdego typu grafiki można wybrać albo
jeden z czterech celów standardowych, albo cel określony przez opcję Użyj stanu docelowego ustawień koloru (jest
to cel renderingu ustawiony w danym momencie w oknie dialogowym Ustawienia koloru). Więcej informacji o
celach renderingu można znaleźć w Pomocy.
Typy grafiki są następujące:
Jednolity kolor Użytkownik może ustawić cel renderingu dla grafiki wektorowej (jednolitych obszarów koloru) w
macierzystych obiektach programu InDesign.
Obrazek Użytkownik może ustawić domyślny cel renderingu dla obrazków bitmapowych umieszczonych za
pomocą programu InDesign. Ustawienie to można określać osobno dla poszczególnych obrazków. (Zobacz “Aby
wyświetlić lub zmienić profile importowanych obrazków bitmapowych” na stronie 271.)
Po mieszaniu Użytkownik może określić cel renderingu dla próby lub ostatecznej przestrzeni kolorów. Cel dotyczy
kolorów powstałych wskutek uaktywnienia przezroczystości. Opcji należy używać, jeśli dokument zawiera obiekty
przezroczyste.
4 Aby obejrzeć efekty przypisania nowego profilu do dokumentu, zaznaczyć opcję Podgląd, a następnie kliknąć na
OK.

Zobacz także
“Zmiana profilu kolorów dokumentu” na stronie 281

Aby przekonwertować kolory w dokumencie na inny profil


1 W programie Photoshop lub InDesign wybrać polecenie Edycja > Konwertuj do profilu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 283
Podręcznik użytkownika

2 W polu Przestrzeń docelowa wybrać profil koloru, na który mają być konwertowane kolory dokumentu.
Dokument zostanie przekonwertowany na nowy profil i otrzyma jego znacznik.
3 W obszarze Opcje konwersji określić mechanizm zarządzania kolorem, cel renderingu oraz opcje punktu czerni
i ditheringu. (Zobacz “Opcje konwersji kolorów” na stronie 286.)
4 Aby w czasie konwersji spłaszczyć wszystkie warstwy dokumentu do jednej warstwy, należy zaznaczyć opcję
Spłaszcz obrazek.
5 Aby obejrzeć efekty konwersji, należy zaznaczyć opcję Podgląd. Podgląd jest dokładniejszy po wybraniu opcji
Spłaszcz obrazek.

Zobacz także
“Zmiana profilu kolorów dokumentu” na stronie 281

Ustawienia kolorów
Aby dostosować ustawienia kolorów
W większości projektów angażujących zarządzanie kolorem najlepiej jest używać ustawień zdefiniowanych, które
zostały przetestowane przez Adobe Systems. Ewentualne zmiany powinni wprowadzać użytkownicy zaznajomieni
dobrze z systemem zarządzania kolorem i świadomi konsekwencji.
Po dostosowaniu opcji można zapisać je w postaci gotowego zestawu opcji. Zapisane ustawienia kolorów będzie
można wykorzystać w przyszłości, a także udostępnić innym użytkownikom lub aplikacjom.
• Aby zapisać ustawienia kolorów w postaci gotowego zestawu opcji, należy kliknąć na przycisku Zapisz w oknie
ustawień. Aby mieć pewność, że w oknie ustawień będzie wyświetlana nazwa zestawu, należy zapisać go w
lokalizacji domyślnej. Jeśli plik zestawu zostanie zapisany w innym miejscu, przed wyborem ustawień trzeba
będzie wczytać plik.
• Aby wczytać gotowy zestaw ustawień kolorów, który jest przechowywany w lokalizacji niestandardowej, należy
kliknąć na przycisku Wczytaj (w oknie ustawień kolorów), zaznaczyć wybrany plik i kliknąć na Otwórz.

Robocze przestrzenie kolorów


Przestrzeń robocza jest to wewnętrzna przestrzeń aplikacji firmy Adobe, która służy do definiowania i edycji kolorów.
Z każdym modelem kolorów jest skojarzony profil przestrzeni roboczej. Profile przestrzeni roboczej wybiera się w
oknie dialogowym Ustawienia kolorów.
Profil przestrzeni roboczej pełni funkcję profilu źródłowego wszelkich nowych dokumentów, które korzystają z
odpowiadającego mu modelu kolorów. Na przykład, jeśli profilem przestrzeni roboczej RGB jest profil Adobe RGB
(1998), to każdy nowy dokument RGB będzie zawierał kolory z zakresu Adobe RGB (1998). Przestrzenie robocze
określają również wygląd kolorów w dokumentach nieoznakowanych.
Jeśli użytkownik otworzy dokument, w którym osadzono profil niezgodny z profilem przestrzeni roboczej, aplikacja
uaktywni zasadę zarządzania kolorem odpowiedzialną za obsługę kolorów. W większości wypadków zasada
domyślna przewiduje zachowanie profilu osadzonego. Więcej informacji o konfigurowaniu zasad zarządzania
kolorem można znaleźć w części “Informacje o brakujących i błędnych profilach kolorów” na stronie 284 i “Opcje
zasad zarządzania kolorem” na stronie 285.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 284
Podręcznik użytkownika

Opcje przestrzeni roboczej


Aby wyświetlić opcje przestrzeni roboczej, należy wybrać polecenie Edycja > Ustawienia kolorów.
Aby obejrzeć opis wybranego profilu, należy zaznaczyć go i ustawić kursor nad jego nazwą. Opis pojawia się u dołu
okna dialogowego.
RGB Opcja określa przestrzeń kolorów RGB aplikacji. Na ogół lepiej jest wybrać profil Adobe RGB lub sRGB niż
profil konkretnego urządzenia (np. monitora).
Profil sRGB jest zalecany w przypadku obrazków, które będą publikowane w internecie, ponieważ profil ten
odpowiada przestrzeni kolorów typowego monitora używanego do przeglądania stron internetowych. Profil sRGB
sprawdza się również w przypadku obrazków pochodzących z komercyjnych aparatów cyfrowych, ponieważ
przestrzeń sRGB stanowi domyślną przestrzeń kolorów większości takich aparatów.
Profil Adobe RGB jest zalecany w przypadku dokumentów przygotowywanych do druku, ponieważ przestrzeń
Adobe RGB obejmuje pewne kolory drukowalne (w szczególności różne odcienie cyjanu i niebieskiego), których nie
można wyświetlić przy użyciu profilu sRGB. Profil Adobe RGB sprawdza się również w przypadku obrazków
pochodzących z profesjonalnych aparatów cyfrowych, ponieważ przestrzeń Adobe RGB stanowi domyślną
przestrzeń kolorów większości takich aparatów.
CMYK Opcja określa przestrzeń kolorów CMYK aplikacji. Wszystkie przestrzenie robocze CMYK są zależne od
urządzeń, co oznacza w praktyce, że ich zakres jest dostosowywany do aktualnej kombinacji papieru i tuszu.
Przestrzenie robocze CMYK zapewniane przez firmę Adobe są dostosowane do standardowych warunków
drukowania.
Skala szarości (Photoshop) Opcja określa przestrzeń skali szarości aplikacji.

Dodatkowe (Photoshop) Opcja określa przyrost punktu rastra używany podczas wyświetlania kanałów kolorów
dodatkowych i bichromii.
Aplikacje firmy Adobe zawierają standardowy zestaw profilów kolorów, które zostały przetestowane przez Adobe
Systems i są zalecane w większości projektów z zarządzaniem kolorem. Domyślnie w menu przestrzeni roboczych
pojawiają się tylko te profile. Aby wyświetlić dodatkowe profile kolorów, które zostały zainstalowane w systemie,
należy zaznaczyć opcję Tryb zaawansowany u góry okna dialogowego Ustawienia koloru. Aby profil kolorów był
wyświetlany w menu przestrzeni roboczych, powinien być dwukierunkowy, to znaczy zapewniać konwersję z danej
przestrzeni i na daną przestrzeń.
Uwaga: Program Photoshop pozwala tworzyć niestandardowe profile przestrzeni roboczej. Mimo to firma Adobe zaleca
korzystanie ze standardowego profilu przestrzeni roboczej. Więcej informacji na ten temat można uzyskać w tzw. bazie
wiedzy dla programu Photoshop, pod adresem http://www.adobe.com/support/products/photoshop.html.

Informacje o brakujących i błędnych profilach kolorów


W przypadku nowotworzonych dokumentów przetwarzanie kolorów na ogół funkcjonuje bez zakłóceń: o ile nie
określi się innych parametrów, dokument używa profilu przestrzeni roboczej związanego z wybranym trybem
tworzenia i edycji kolorów.
Jednak niektóre istniejące dokumenty mogą nie używać wybranej przestrzeni roboczej, a inne mogą nie podlegać
zarządzaniu kolorem. W projektach angażujących zarządzanie kolorem często występują następujące sytuacje:
• Czasami otwiera się dokument lub importuje kolorowe dane (np. poprzez kopiowanie i wklejanie lub
przeciąganie) z dokumentu, który nie posiada znacznika profilu. Często zdarza się to przy otwieraniu dokumentu
utworzonego w aplikacji, która albo nie obsługuje zarządzania kolorem, albo nie ma włączonego zarządzania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 285
Podręcznik użytkownika

• Czasami otwiera się dokument lub importuje kolorowe dane z dokumentu oznaczonego innym profilem niż profil
bieżącej przestrzeni roboczej. Zdarza się tak po otwarciu dokumentu utworzonego z innymi ustawieniami
zarządzania kolorem lub dokumentu skanowanego, do którego przypisano profil skanera.
W obydwu wypadkach aplikacja wykorzystuje zasadę zarządzania kolorem i na jej podstawie przetwarza dane o
kolorach._ (Zobacz “Opcje zasad zarządzania kolorem” na stronie 285.)
Jeśli profilu brakuje lub jeśli jest on niezgodny z przestrzenią roboczą, aplikacja może wyświetlić — w zależności od
opcji zaznaczonych w oknie Ustawienia kolorów — komunikat ostrzegawczy. Ostrzeżenia dotyczące profilów są
domyślnie wyłączone, ale zawsze można je włączyć. Komunikaty ostrzegawcze są różne w różnych aplikacjach,
zwykle jednak w odpowiedzi na nie podejmuje się następujące działania:
• (Zalecane) Pozostawienie dokumentu lub importowanych danych kolorów bez zmian. Na przykład, można
zdecydować się na zastosowanie profilu osadzonego (jeśli taki istnieje), pozostawienie dokumentu bez profilu
(jeśli profil nie istnieje) lub zachowanie wartości wklejonych kolorów.
• Modyfikacja dokumentu lub importowanych danych kolorów. Na przykład, otwierając dokument bez profilu
kolorów, można przypisać doń profil bieżącej przestrzeni roboczej lub inny. Otwierając dokument z błędnym
(niezgodnym) profilem kolorów, można odrzucić ten profil lub przekonwertować kolory na bieżącą przestrzeń
roboczą. Importując dane kolorów, można wybrać opcję konwersji kolorów na bieżącą przestrzeń roboczą, która
pozwala zachować ich wygląd.

Opcje zasad zarządzania kolorem


Zasady zarządzania kolorem decydują o tym, jak aplikacja obsługuje dane kolorów podczas otwierania dokumentów
i importowania obrazków. Użytkownik może wybrać inne zasady dla obrazków RGB i inne dla obrazków CMYK;
może też zdecydować o wyświetlaniu (lub nie wyświetlaniu) komunikatów ostrzegawczych. Aby wyświetlić opcje
zasad zarządzania kolorem, należy wybrać polecenie Edycja > Ustawienia kolorów
Aby obejrzeć opis zasady, należy zaznaczyć ją i ustawić kursor nad jej nazwą. Opis pojawia się u dołu okna
dialogowego.
RGB, CMYK i Skala szarości Użytkownik może określić zasadę, która ma być przestrzegana przy konwersji kolorów
na bieżącą przestrzeń roboczą (po otwarciu pliku lub zaimportowaniu obrazków do bieżącego dokumentu). (Opcja
Skala szarości jest dostępna tylko w programach Photoshop i GoLive.) Można wybrać jedną z następujących opcji:
• Zachowaj osadzone profile Podczas otwierania plików są zachowywane osadzone w nich profile. Opcja jest
zalecana w większości przypadków (ponieważ zapewnia spójną obsługę kolorów). Wyjątek od tej reguły stanowią
sytuacje wymagające zachowania wartości CMYK, kiedy to należy zaznaczyć opcję Zachowaj wartości (Ignoruj
dołączone profile)
• Konwertuj do przestrzeni roboczej Podczas otwierania plików i importowania obrazków kolory są
konwertowane na kolory z bieżącej przestrzeni roboczej. Opcję należy zaznaczyć, jeśli wszystkie kolory mają być
zależne od jednego profilu (tj. profilu bieżącej przestrzeni roboczej).
• Zachowaj wartości (Ignoruj dołączone profile) Opcja ta jest dostępna tyko w programach InDesign i Illustrator, a
dotyczy kolorów CMYK. Podczas otwierania plików i importowania obrazków wartości kolorów są zachowywane,
ale w aplikacjach firmy Adobe wciąż istnieje możliwość zarządzania kolorem. Opcję należy zaznaczyć, jeśli będzie
używany tryb bezpiecznej obsługi kolorów CMYK. (Zobacz “Bezpieczna obsługa kolorów CMYK” na stronie 271.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 286
Podręcznik użytkownika

W programie InDesign zasadę tę można zmieniać w odniesieniu do pojedynczych obiektów, a służy do tego
polecenie Obiekt > Ustawienia kolorów obrazka.
• Wyłącz Podczas otwierania plików i importowania obrazków są ignorowane osadzone profile kolorów, a do
nowych dokumentów nie jest przypisywany profil przestrzeni roboczej. Opcję tę należy zaznaczyć, jeśli program ma
pomijać wszelkie metadane kolorów określone przez autora dokumentu.
Różnice profilów: Pytaj przy otwieraniu Przy każdym otwarciu dokumentu o innym profilu niż profil bieżącej
przestrzeni roboczej ma być wyświetlany komunikat. Użytkownik będzie mógł zmienić (nadpisać) zasadę domyślną.
Opcję należy zaznaczyć, jeśli zarządzanie kolorem w dokumentach będzie kontrolowane ręcznie, dla każdego
dokumentu z osobna.
Różnice profilów: Pytaj przy wklejaniu Za każdym razem, gdy w wyniku wklejenia kolorów do dokumentu wystąpią
różnice profilów, będzie wyświetlany komunikat. Użytkownik będzie mógł zmienić (nadpisać) zasadę domyślną.
Opcję należy zaznaczyć, jeśli zarządzanie kolorem przy wklejaniu danych będzie kontrolowane ręcznie, dla każdej
operacji z osobna.
Brakujące profile: Pytaj przy otwieraniu Przy każdym otwarciu dokumentu nieoznakowanego będzie wyświetlany
komunikat. Użytkownik będzie mógł zmienić (nadpisać) zasadę domyślną. Opcję należy zaznaczyć, jeśli
zarządzanie kolorem w dokumentach będzie kontrolowane ręcznie, dla każdego dokumentu z osobna.

Opcje konwersji kolorów


Opcje konwersji kolorów decydują o tym, jak aplikacja obsługuje kolory, gdy jest zmieniana przestrzeń kolorów
dokumentu. Ewentualne zmiany tych opcji powinni wprowadzać użytkownicy zaznajomieni dobrze z systemem
zarządzania kolorem i świadomi konsekwencji. Aby wyświetlić opcje konwersji, należy wybrać polecenie Edycja >
Ustawienia kolorów, po czym zaznaczyć opcję Tryb zaawansowany (Illustrator i InDesign) lub więcej Opcji
(Photoshop).
Mechanizm Pozwala określić moduł zarządzania kolorem (CMM), który przyporządkowuje kolory z jednej
przestrzeni kolorom z innej. Domyślny moduł firmy Adobe (ACE) spełnia wszystkie potrzeby większości
użytkowników w zakresie konwersji.
Aby obejrzeć opis modułu lub opcji celu, należy zaznaczyć odpowiedni element i ustawić kursor nad jego nazwą.
Opis pojawia się u dołu okna dialogowego.
Cel Pozwala określić cel renderingu, odpowiedzialny za konwersję kolorów między dwoma przestrzeniami. Różnice
między celami renderingu stają się wyraźne po wydrukowaniu dokumentu lub przekonwertowaniu go na inną
przestrzeń roboczą.
Użyj kompensacji punktu czerni Opcja zapewnia — dzięki symulacji pełnego dynamicznego zakresu kolorów
urządzenia wyjściowego — zachowanie szczegółów cieniowania. Opcję należy zaznaczyć, jeśli podczas drukowania
będzie używana kompensacja punktu czerni (w większości przypadków jest to zalecane).
Użyj ditheringu (Photoshop) Opcja decyduje o tym, czy podczas konwersji obrazków typu-"8 bitów na kanał" ma
być używany dithering kolorów. Gdy opcja Użyj ditheringu jest zaznaczona, program Photoshop symuluje kolory,
których nie ma w przestrzeni docelowej, a są w przestrzeni źródłowej, mieszając dostępne kolory z tej pierwszej
przestrzeni. Chociaż dithering pomaga zniwelować “fragmentację” obrazka, może skutkować istotnym
zwiększeniem rozmiaru pliku obrazka (gdy jest on kompresowany dla potrzeb Internetu).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 287
Podręcznik użytkownika

Cele renderingu
Cel renderingu określa, w jaki sposób system zarządzania kolorem przeprowadza konwersję kolorów z jednej
przestrzeni na inną. Różne cele renderingu są realizowane za pomocą różnych reguł dostosowywania kolorów; na
przykład, kolory przypadające wewnątrz zakresu przestrzeni docelowej mogą być pozostawiane bez zmian, albo
modyfikowane w celu zachowania oryginalnego zakresu relacji wizualnych po konwersji na mniejszą przestrzeń
docelową. Rezultat wyboru celu renderingu zależy od zawartości graficznej dokumentów oraz profilów
określających przestrzeń kolorów. Niektóre profile dają identyczne rezultaty dla różnych celów renderingu.
Na ogół najlepiej jest używać domyślnego celu renderingu, który został przetestowany przez Adobe Systems pod
kątem zgodności ze standardami przemysłowymi. Na przykład domyślny cel renderingu dla ustawienia Ameryka
Północna lub Europa to Relatywny kolorymetryczny. Natomiast domyślny cel dla ustawienia Japonia to Wizualny.
Cel renderingu można określić w następujących sytuacjach: podczas ustawiania opcji konwersji kolorów przez
system zarządzania kolorem, podczas prób ekranowych kolorów, podczas drukowania kompozycji.
Wizualny Program kładzie nacisk na zachowanie wizualnych relacji między kolorami, tak aby oko ludzkie
postrzegało je jako naturalne pomimo zmiany samych wartości liczbowych kolorów. Cel ten nadaje się do zdjęć
zawierających wiele kolorów spoza danej przestrzeni. W Japonii cel ten stanowi standard przemysłowy.
Nasycenie Program kładzie nacisk na uzyskanie żywych kolorów kosztem ich wierności. Jest to cel dostosowany do
tworzenia grafiki firmowej, takiej jak np. wykresy lub grafy, gdzie ważniejsze jest uzyskanie jasnych, nasyconych
kolorów, a nie zachowanie dokładnych relacji między nimi (tak jak to ma miejsce w przypadku zdjęć).
Względny kolorymetryczny Program porównuje maksymalne światła przestrzeni źródłowej z maksymalnymi
światłami przestrzeni docelowej i odpowiednio przesuwa pozostałe kolory. Kolory poza zakresem są przesuwane na
najbliższy kolor, jaki można oddać w przestrzeni docelowej. Metoda względna kolorymetryczna zachowuje więcej
oryginalnych kolorów niż metoda wizualna. W Ameryce Północnej i Europie jest to standard drukarski.
Absolutny kolorymetryczny Program pozostawia bez zmian te kolory, które znajdują się wewnątrz przestrzeni
docelowej. Kolory poza zakresem przestrzeni docelowej są przycinane. Metoda ta nie obejmuje skalowania kolorów
względem docelowego punktu bieli. Taki cel renderingu kładzie nacisk na zachowanie wierności kolorów kosztem
zachowania relacji między nimi; nadaje się do przeprowadzania prób z symulacją druku na konkretnym urządzeniu.
Cel ten jest szczególnie przydatny, gdy trzeba sprawdzić wpływ koloru papieru na wygląd kolorów.

Kontrolki zaawansowane
W programie Photoshop zaawansowane kontrolki do zarządzania kolorem można wyświetlić, wybierając polecenie
Edycja > Ustawienia kolorów, a następnie pozycję Więcej opcji.
Rozcieńcz kolory monitora o Opcja decyduje o tym, czy nasycenie kolorów wyświetlanych na monitorze ma być
zmniejszane. Jej zaznaczenie daje dobre efekty wizualne, gdy przestrzeń kolorów zawiera więcej barw niż obsługuje
monitor. Niemniej, może powodować różnice między wyglądem kolorów na monitorze a ich wyglądem na wydruku.
Gdy opcja nie jest zaznaczona, różne kolory na obrazku mogą być wyświetlane jako jeden kolor.
Mieszaj kolory RGB używając Gamma Opcja pozwala określić sposób mieszania kolorów RGB podczas generowania
skomplikowanych danych (na przykład podczas mieszania lub malowania warstw w normalnym trybie pracy). Gdy
opcja jest zaznaczona, kolory RGB są mieszane w przestrzeni odpowiadającej określonemu współczynnikowi
gamma. Współczynnik 1,00 jest uważany za “kolorymetrycznie poprawny” i powinien skutkować mniejszą liczbą
zniekształceń krawędzi. Gdy opcja nie jest zaznaczona, kolory RGB są mieszane bezpośrednio w przestrzeni kolorów
dokumentu.
Uwaga: Zaznaczenie opcji Mieszaj kolory RGB używając Gamma powoduje, że dokumenty zawierające warstwy są
wyświetlane inaczej w programie Photoshop, a inaczej w pozostałych aplikacjach.
288

Rozdział 11: Korekty tonalne i barwne

Korekty tonalne i barwne


Przed wprowadzeniem korekt barwnych i tonalnych
Rozbudowane narzędzia programów Photoshop i ImageReady umożliwiają udoskonalanie, naprawianie i
korygowanie barw i tonów obrazka (w tym tonów jasnych, ciemnych i kontrastu). Oto kilka kwestii, które należy
rozważyć przed wprowadzeniem korekt tonalnych i barwnych.
• Należy posługiwać się odpowiednio skalibrowanym monitorem, dla którego utworzono profil. Gdy są edytowane
obrazki o kluczowym znaczeniu, jest to wymóg zupełnie podstawowy. Jeżeli się go nie spełni, to obrazek
wyświetlony na monitorze po wydrukowaniu będzie wyglądał inaczej.
• Wprowadzenie korekt barwnych i tonalnych może spowodować usunięcie części informacji z obrazka. Dlatego
też, trzeba starannie rozważyć sprawę optymalnej intensywności korekty.
• (Photoshop) W przypadku projektów, które wymagają zachowania maksimum danych obrazka, najlepiej jest
pracować w trybie 16 bitów na kanał (obrazek 16-bitowy), a nie 8 bitów na kanał (obrazek 8-bitowy). Po
wprowadzeniu korekt tonalnych i barwnych część danych zostaje utracona. W przypadku obrazków 8-bitowych
względna ilość utraconych danych jest większa niż w przypadku obrazków 16-bitowych. Dzieje się tak, ponieważ
obrazki 16-bitowe zawierają na ogół więcej danych niż obrazki 8-bitowe (ich pliki są większe).
Uwaga: Przy przechodzeniu między programami Photoshop i ImageReady należy pamiętać, że ImageReady podczas
edycji konwertuje obrazki 16-bitowe na 8-bitowe. Gdy pliki takie są zapisywane w programie ImageReady, są one trwale
konwertowane na tryb 8-bitowy, a utraconych danych nie da się już odzyskać. Jeśli jednak obrazek 16-bitowy zmieniono
w programie ImageReady, ale nie zapisano go, można zawsze powrócić do programu Photoshop. W programie
Photoshop obrazek 16-bitowy zostanie otwarty bez utraty danych.
• Warto powielić obrazek lub skopiować zawierający go plik. Praca na kopiach obrazków pozwala zachować
oryginał na wypadek, gdyby trzeba było powrócić stanu początkowego.
• Przed wprowadzeniem korekt tonalnych i barwnych należy usunąć wszelkie wady obrazka, takie jak kurz, plamy
i rysy.
• (Photoshop) Zamiast wprowadzać korekty bezpośrednio na obrazku, warto utworzyć warstwy dostosowania,
korygujące zakres tonalny i balans kolorów. Warstwy dopasowania można zawsze poprawić, nie tracąc żadnych
danych z warstw samego obrazka. Należy pamiętać, że korzystanie z warstw dopasowania powiększa plik obrazka
i powoduje większe zużycie pamięci RAM komputera.
• (Photoshop) W widoku rozszerzonym można otworzyć palety Info i Histogram. Obie te palety zawierają cenne
informacje, przydatne podczas oceny obrazka i wprowadzania korekt.
• Za pomocą zaznaczenia lub maski zakres korekt barwnych lub tonalnych można ograniczyć tylko do części
obrazka. Inna metoda selektywnego stosowania korekt tonalnych i barwnych polega na takim skonfigurowaniu
dokumentu, by różne elementy obrazka znalazły się na różnych warstwach. Korekty są stosowane tylko do jednej
warstwy na raz i będą wpływać tylko na elementy obrazka znajdujące się na tej warstwie.

Korekta obrazków w programie Photoshop


Poniżej zestawiono i opisano kolejne etapy korygowania obrazka pod kątem barw i tonów:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 289
Podręcznik użytkownika

1 Sprawdzenie jakości i zakresu tonalnego obrazka za pomocą histogramu.


2 Dopasowanie balansu kolorów w celu pozbycia się niepożądanych dominant barwnych lub skorygowania
niepoprawnych nasyceń kolorów. Zobacz “Polecenia do korekty kolorów” na stronie 290.
3 Dopasowanie zakresu tonów.
Poprawki tonów należy rozpocząć od dopasowania wartości skrajnych pikseli świateł i cieni obrazka, czyli
ustawienia ogólnego zakresu tonów. Jest to proces nazywany ustawianiem świateł i cieni albo ustawianiem punktów
bieli i czerni.
Określenie świateł i cieni zwykle powoduje równomierne rozmieszczenie pikseli półcieni. Niekiedy jednak półcienie
trzeba dopasować ręcznie. Zobacz “Metody dopasowywania tonów” na stronie 290.
4 (Opcjonalnie) Wprowadzenie innych, specjalnych zmian kolorów.
Po wprowadzeniu zmian do balansu koloru obrazka użytkownik może wprowadzić dodatkowe zmiany, dotyczące
efektów specjalnych lub wzbogacania koloru.
5 Wyostrzenie krawędzie obrazka.
Jednym z ostatnich kroków jest zastosowanie filtra Maska wyostrzająca w celu zwiększenia ostrości krawędzi na
obrazku. Niezbędna intensywność wyostrzania zależy od jakości obrazków uzyskiwanych z różnych aparatów
cyfrowych i skanerów. Zobacz “Wyostrzanie obrazków” na stronie 372.
6 (Opcjonalnie) Przygotowanie obrazka pod kątem wymagań naświetlarni.
Należy użyć suwaków wyjścia w oknie dialogowym Poziomy lub okna dialogowego Krzywe. Za ich pomocą należy
przesunąć ważne szczegóły na obszarach świateł i cieni do przestrzeni kolorów urządzenia wyjściowego, np.
drukarki biurkowej. Etap ten należy również wykonać, jeżeli obrazek ma być wysyłany do drukarni i znana jest
charakterystyka maszyny drukującej.
Ponieważ wyostrzanie zwiększa kontrast pikseli sąsiadujących ze sobą, niektóre piksele na ważnych obszarach mogą
stać się niedrukowalne na danej maszynie drukarskiej. Dlatego też, po wyostrzaniu warto dopasować ustawienia
wyjścia. Więcej informacji na temat zmian ustawień wyjściowych można znaleźć w części “Ustawianie wartości
docelowych świateł i cieni” na stronie 308.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 290
Podręcznik użytkownika

Polecenia do korekty kolorów


Użytkownicy programu mają do dyspozycji następujące polecenia do korekty kolorów:
Auto-kolor, polecenie Pozwala szybko skorygować balans kolorów obrazka. Chociaż nazwa tego polecenia sugeruje
korektę automatyczną, to zachowanie funkcji Auto-kolor można regulować. Zobacz“Aby usunąć dominantę barwną
za pomocą polecenia Auto-kolor” na stronie 325.
Poziomy, polecenie Pozwala dopasować balans kolorów przez określanie rozkładu pikseli między poszczególne
kanały kolorów. Zobacz“Aby poprawić dominantę barwną przy użyciu polecenia Poziomy” na stronie 301.
Krzywe, polecenie Polecenie zapewnia 14 punktów kontrolnych do sterowania światłami, półcieniami i cieniami
poszczególnych kanałów. Zobacz“Informacje o oknie dialogowym Krzywe” na stronie 301.
Filtr fotograficzny, polecenie Umożliwia korektę barwną przez symulowanie efektów fotografii wykonywanych z
rzeczywistym filtrem Kodak Wratten (założonym na obiektyw). Zobacz“Aby zmienić balans kolorów za pomocą
polecenia Filtr fotograficzny” na stronie 314.
Balans kolorów, polecenie Pozwala zmienić ogólną kompozycję kolorów obrazka. Zobacz“Aby użyć polecenia
Balans kolorów” na stronie 313.
Barwa/Nasycenie, polecenie Pozwala dopasować barwę, nasycenie i jasność całego obrazka lub poszczególnych
kolorów składowych. Zobacz“Polecenie Barwa/Nasycenie” na stronie 311.
Dopasuj kolor, polecenie Pozwala dopasować kolor na jednym zdjęciu do koloru innego zdjęcia, kolor z jednej
warstwy do koloru innej, a także kolor z jednego zaznaczenia na danym obrazku do innego zaznaczenia na innym
obrazku. Polecenie to umożliwia również korekty luminancji i zakresu kolorów oraz neutralizację dominanty
barwnej obrazka. Zobacz“Aby uzgodnić kolory na różnych obrazkach” na stronie 317.
Zastąp kolor, polecenie Pozwala zastąpić zadane kolory obrazka nowymi wartościami. Zobacz“Aby zastąpić kolory
obiektów na obrazku” na stronie 320.
Kolor selektywny, polecenie Pozwala dopasować udział kolorów podstawowych w poszczególnych składowych
koloru. Zobacz“Aby użyć polecenia Kolor selektywny” na stronie 322.
Mieszanie kanałów, polecenie Umożliwia modyfikację kanału koloru i wprowadzanie korekt barwnych, które
trudno byłoby osiągnąć za pomocą innych narzędzi do dopasowywania kolorów. Zobacz“Mieszanie kanałów
kolorów” na stronie 320.

Metody dopasowywania tonów


Istnieje kilka sposobów określania zakresu tonów obrazka:
• Przesuwanie suwaków w oknie Poziomy, wzdłuż histogramu.
• Dopasowanie kształtu wykresu w oknie dialogowym Krzywe. Metoda ta zapewnia dopasowanie dowolnego
punktu wzdłuż skali 0–255 i zapewnia najlepszą kontrolę jakości tonów obrazka.
• Przypisanie docelowych wartości do pikseli świateł i cieni w oknie Poziomy lub Krzywe. Metoda ta pomaga
zachować ważne szczegóły na obszarach świateł i cieni. Jest to ważne w przypadku obrazków, które będą
drukowane w drukarni albo na drukarce laserowej. Wartości docelowe trzeba niekiedy wyregulować po
wyostrzaniu.
• Dopasowanie tonów na obszarach świateł i cieni za pomocą polecenia Cień/Światło. Metoda ta jest szczególnie
użyteczna w przypadku korekty zdjęć, na których widać pewne niepożądane efekty związane z silnym
oświetleniem lub użyciem lampy błyskowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 291
Podręcznik użytkownika

Wyświetlanie histogramów i wartości pikseli


Informacje o histogramach
Histogramukazuje — w postaci bardzo gęstych pionowych słupków — całkowite liczby pikseli o kolejnych
intensywnościach koloru. Taki wykres dostarcza informacji o tym, czy obrazek zawiera dostatecznie dużo
szczegółów w obszarze cieni (pokazanych po lewej stronie histogramu), półcieni (na środku histogramu) i świateł
(po prawej stronie histogramu), aby można było na nim przeprowadzić skuteczne korekty.
Histogram daje również szybki wgląd w zakres tonów obrazka, nazywany również charakterystyką klucza. Obrazki,
na których szczegóły koncentrują się w światłach, są określane jako obrazki z mocnym kluczem, w cieniach zaś —
ze słabym. Obrazek z pełnym zakresem tonów zawiera dużo pikseli we wszystkich obszarach. Określenie zakresu
tonalnego obrazka pomaga dobrać odpowiednią korektę tonów.

A B C
Jak należy czytać histogram?
A. Zdjęcie prześwietlone B. Zdjęcie dobrze naświetlone z pełnym zakresem tonów C. Zdjęcie niedoświetlone

Paleta Histogram zapewnia wiele opcji do wyświetlania informacji o tonach i barwach obrazka. Domyślnie, na
histogramie jest pokazywany zakres tonów całego obrazka. Aby wyświetlić dane histogramu dotyczące części
obrazka, należy zaznaczyć wybrany fragment obrazka.

Aby otworzyć paletę Histogram


❖ Należy wybrać polecenie Okno > Histogram lub kliknąć na zakładce Histogram. Paleta Histogram domyślnie
otwiera się w widoku uproszczonym, bez elementów sterujących i informacji statystycznych.
" #

&

Histogram, paleta
A. Menu Kanał B. Menu palety C. Przycisk Odświeżaj bez buforowania D. Ikona ostrzeżenia o danych w buforze E. Informacje statystyczne
ADOBE PHOTOSHOP CS2 292
Podręcznik użytkownika

Aby dopasować wygląd palety Histogram


❖ Wybrać polecenie Widok rozszerzony z menu palety Histogram .
Widok rozszerzony Jest wyświetlany histogram z informacjami statystycznymi oraz elementami sterującymi, które
służą do wybierania kanałów, wyświetlania opcji palety Histogram, odświeżania histogramu danymi nie
buforowanymi oraz do wybierania konkretnej warstwy w dokumencie wielowarstwowym.
Widok kompaktowy Jest wyświetlany histogram bez żadnych kontrolek i informacji statystycznych. Histogram
dotyczy całego obrazka.
Widok wszystkich kanałów Są wyświetlane odrębne histogramy dla poszczególnych kanałów oraz wszystkie opcje
dostępne w widoku rozszerzonym. Histogramy nie obejmują kanałów alfa, kanałów kolorów dodatkowych ani
masek.

Paleta Histogram z wyświetlonymi wszystkimi kanałami i ukrytymi statystykami

Aby obejrzeć na histogramie konkretny kanał


W widoku rozszerzonym i widoku wszystkich kanałów można wybrać jedno z ustawień z menu Kanał. Wybrane
ustawienie zostanie zapamiętane i będzie wyświetlane po przejściu z widoku rozszerzonego lub widoku wszystkich
kanałów z powrotem do widoku kompaktowego.
• Wybór jednego z kanałów spowoduje wyświetlenie histogramu poszczególnych kanałów dokumentu, w tym
kanałów kolorów, kanałów alfa i kanałów kolorów dodatkowych.
• W zależności od trybu kolorów obrazka, można wybrać opcję RGB, CMYK lub Kompozyt i wyświetlić w ten
sposób złożony histogram dla wszystkich kanałów. Jest to domyślny histogram dla widoku rozszerzonego i
widoku wszystkich kanałów.
• Jeżeli obrazek jest w trybie RGB lub CMYK, wybór opcji Luminancja spowoduje wyświetlenie histogramu
reprezentującego wartości luminancji lub intensywności kanału kompozytowego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 293
Podręcznik użytkownika

• Jeżeli obrazek jest w trybie RGB lub CMYK, wybór opcji Kolory spowoduje wyświetlenie kolorowego histogramu
kompozytowego poszczególnych kanałów.
W widoku wszystkich kanałów wybór opcji z menu Kanał ma wpływ tylko na wygląd najwyższego histogramu.

Aby histogramy kanałów były wyświetlane w kolorze


❖ Na palecie Histogram należy wykonać jedną z następujących czynności:

• W widoku wszystkich kanałów wybrać z menu palety polecenie Pokaż kanały w kolorze.
• W widoku rozszerzonym lub widoku wszystkich kanałów wybrać jeden z kanałów z menu Kanał, a następnie
wybrać z menu palety polecenie Pokaż kanały w kolorze. Po przejściu do widoku kompaktowego poszczególne
kanały nadal będą wyświetlane w kolorze.
• W widoku rozszerzonym lub widoku wszystkich kanałów wybrać opcję Kolory z menu Kanał, aby wyświetlić
kompozytowy histogram kanałów w kolorze. Po przejściu do widoku kompaktowego poszczególne kanały nadal
będą wyświetlane w kolorze.

Aby wyświetlić informacje statystyczne


Informacje statystyczne są domyślnie widoczne w widoku rozszerzonym i widoku wszystkich kanałów.
1 Z menu palety Histogram wybrać polecenie Pokaż statystyki.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Po umieszczeniu wskaźnika nad histogramem można obejrzeć informacje o wartości konkretnego piksela.
• Aby uzyskać informacje o zakresie wartości, należy zaznaczyć wybrany zakres na histogramie.
Pod histogramem są wyświetlane następujące informacje statystyczne:
Średnia Przeciętna wartość intensywności.

Odchylenie standardowe (Std Dev) Informuje, w jakim stopniu konkretne wartości odbiegają od średniej.

Mediana Środkowa wartość zakresu intensywności.

Piksele Łączna liczba pikseli użyta do sporządzenia histogramu.

Poziom Poziom intensywności w obszarze pod kursorem.

Liczba Całkowita liczba pikseli odpowiadająca intensywności pod kursorem.

Procentowo Skumulowana liczba pikseli o intensywności mniejszej bądź równej od intensywności pod kursorem.
Jest to pewien procent wszystkich pikseli obrazka, od 0% po lewej stronie do 100% po prawej stronie.
Poziom bufora Wartość informująca ilości danych (buforowanych), na podstawie których program utworzył
histogram. Jeśli wartość ta jest większa od 1, histogram jest wyświetlany szybciej, ponieważ jest wyznaczany na
podstawie reprezentatywnej próbki pikseli obrazka (zależnej od powiększenia). Z oryginalnym obrazkiem jest
skojarzony poziom 1. Na każdym wyższym poziomie wartości odpowiadające poszczególnym pikselom są
uzyskiwane jako średnia wartości czterech pikseli sąsiednich. Dlatego też, każdy kolejny poziom odpowiada połowie
wymiarów poziomu poprzedzającego go (ma 1/4 pikseli poziomu poprzedzającego). Gdy program Photoshop ma
szybko obliczyć wartości przybliżone, może skorzystać z jednego z wyższych poziomów. Aby narysować histogram
ponownie, na podstawie rzeczywistych pikseli obrazka, należy kliknąć na przycisku Odśwież bez buforowania.

Aby wyświetlić histogram dokumentu wielowarstwowego


1 Wybrać polecenie Widok rozszerzony z menu palety Histogram.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 294
Podręcznik użytkownika

2 Wybrać ustawienie z menu ródło. (W przypadku dokumentów zawierających tylko jedną warstwę menu ródło nie
jest dostępne.)
Cały obrazek Jest wyświetlany histogram całego obrazka (ze wszystkimi warstwami).

Wybrana warstwa Jest wyświetlany histogram dotyczący tylko warstwy zaznaczonej na palecie Warstwy.

Składnik dopasowania Jest wyświetlany histogram dla warstwy dopasowania zaznaczonej na palecie Warstwy,
uwzględniający wszystkie warstwy znajdujące się poniżej tej warstwy.

Aby obejrzeć zmiany histogramu


Na histogramie można obejrzeć wynik dowolnej korekty barwnej lub tonalnej.
❖ W oknach dialogowych poleceń dopasowujących należy zaznaczyć opcję Podgląd.

Na palecie Histogram można obejrzeć podgląd histogramu poddawanego różnym zmianom.

A
B

C D E
Podgląd korekty histogramu na palecie Histogram
A. Oryginalny histogram B. Histogram po korekcie C. Cienie D. Półcienie E. Światła

Aby odświeżyć histogram


Gdy program odczytuje histogram z bufora, a nie tworzy go na podstawie bieżącego stanu dokumentu, na palecie
Histogram pojawia się ikona ostrzeżenia o danych buforowanych . Bufor obrazka pozwala na szybsze
wyświetlanie histogramu — histogramu będącego wynikiem reprezentatywnego próbkowania pikseli obrazka.
Preferencja Pamięć i bufor obrazków pozwala ustawić poziom bufora (od 2 do 8).
❖ Aby odświeżyć histogram, tak by uwzględniał wszystkie piksele oryginalnego obrazka zgodnie z jego bieżącym
stanem, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Dwukrotnie kliknąć w dowolnym miejscu na histogramie.
• Kliknąć na ikonie ostrzeżenia o danych buforowanych .
• Kliknąć na przycisku Odśwież niezabuforowane .
• Wybrać polecenie Odśwież bez buforowania z menu palety Histogram.
Więcej informacji o poziomach bufora można znaleźć w części “Aby wyświetlić informacje statystyczne” na
stronie 293.

Wyświetlanie wartości kolorów pikseli


W trakcie korygowania kolorów wartości kolorów pikseli są wyświetlane na paletach Info i Kolor. Są to informacje
użyteczne przy wykonywaniu korekt barwnych. Na przykład, znajomość wartości kolorów może pomóc w
wyeliminowaniu dominanty barwnej i ustaleniu, które kolory są nasycone.
Gdy użytkownik korzysta z okna dialogowego związanego z korektą kolorów, na palecie Info są pokazywane dwa
zestawy wartości. Odpowiadają one kolorom pikseli pod kursorem. Wartość w lewej kolumnie to oryginalna wartość
koloru. Wartość w prawej kolumnie to wartość koloru po wprowadzeniu korekty.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 295
Podręcznik użytkownika

Neutralizowanie tonów obrazka za pomocą polecenia Poziomy i palety Info

Narzędzie Kroplomierz pozwala uzyskać informacje o kolorze w wybranym miejscu. Niezależnie od niego, na
obrazku można umieścić maksymalnie cztery próbniki kolorów , które również pozwalają sprawdzać wartości
kolorów w wybranych miejscach. Próbniki te są zachowywane na obrazku, co umożliwia sięgnięcie do nich nawet
po zamknięciu i ponownym otwarciu obrazka.

Próbniki kolorów i paleta Info

Aby obejrzeć wartości kolorów na obrazku


1 Wybrać polecenie Okno > Info, aby otworzyć paletę Info.
2 Wybrać narzędzie Kroplomierz lub Próbnik kolorów , a następnie wybrać na pasku opcji wielkość próbki:
Próbka punktowa Umożliwia odczyt wartości pojedynczych pikseli.

Średnia 3x3 Umożliwia odczyt średniej wartości pikseli w obszarze o wielkości 3x3 (piksele).

Średnia 5x5 Umożliwia odczyt średniej wartości pikseli w obszarze o wielkości 5x5 (piksele).

3 Jeśli wybrano narzędzie Próbnik kolorów , można umieścić w obrazku do czterech próbników kolorów.
Próbnik umieszcza się, klikając na wybranym miejscu.
4 Otworzyć okno dopasowywania (ścieżka: Obrazek > Dopasuj).
5 Wprowadzić w oknie dialogowym odpowiednie dopasowania. Przed ich zastosowaniem należy sprawdzić na
palecie Info, jakie wartości kolorów obowiązują przed korektą i jakie będą obowiązywać po niej:
• Aby wyświetlić wartości kolorów przy użyciu narzędzia Kroplomierz , należy przesunąć kursor nad wybranym
obszarem obrazka. Otwarcie okna dopasowywania powoduje uaktywnienie narzędzia Kroplomierz poza oknem.
Za pośrednictwem skrótów klawiaturowych użytkownik nadal ma dostęp do funkcji przewijania, a także do
narzędzi Rączka i Lupka .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 296
Podręcznik użytkownika

• Aby obejrzeć wartości kolorów pod próbnikami kolorów, należy sprawdzić informacje w dolnej części palety Info.
Aby przy otwartym oknie dialogowym dopasowywania umieścić na obrazku dodatkowe próbki kolorów, należy
kliknąć na obrazku z wciśniętym klawiszem Shift.
Wartości kolorów pod kursorem Kroplomierza są pokazywane również na palecie Kolor.

Aby przenieść lub usunąć próbnik kolorów


1 Wybrać narzędzie Próbnik kolorów .
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby przenieść próbnik kolorów, należy przeciągnąć go w nowe miejsce.
• Aby usunąć próbnik kolorów, należy przeciągnąć go poza okno dokumentu. Można też przytrzymać klawisz Alt
(Windows) lub Option (Mac OS), poczekać aż wskaźnik zmieni się w ikonę nożyczek, a następnie kliknąć na
próbniku.
• Aby usunąć wszystkie próbki kolorów, należy przejść na pasek opcji i kliknąć na opcji Wyczyść.
• Aby usunąć próbnik kolorów przy otwartym oknie dopasowywania koloru, należy wcisnąć klawisze Alt+Shift
(Windows) lub Option+Shift (Mac OS) i kliknąć na próbniku.

Aby pokazać lub ukryć próbniki kolorów na obrazku


❖ Wybrać polecenie Widok > Dodatki. Znak wyboru wskazuje, że próbniki są widoczne.

Aby zmienić sposób wyświetlania informacji o próbkach kolorów na palecie Info


• Aby wyświetlić lub ukryć informacje o próbkach kolorów na palecie Info, należy przejść do menu palety i
zaznaczyć lub nie opcję Próbki koloru. Gdy informacje są wyświetlane, jest widoczny znacznik wyboru.
• Aby zmienić przestrzeń kolorów, w której są wyświetlane wartości próbek kolorów, należy przenieść kursor nad
ikonę próbnika na palecie Info, wcisnąć przycisk myszy i wybrać z menu inną przestrzeń kolorów.

Omówienie korekty kolorów


Dopasowywanie kolorów
Wszystkie narzędzia programów Photoshop i ImageReady do korygowania kolorów działają na podobnych
zasadach: przekształcają skojarzone z pikselami wartości kolorów. Różnice między nimi dotyczą rodzaju
przekształcenia i stopnia kontroli nad nim. Omówienie narzędzi do korygowania kolorów znajduje się w części
“Metody dopasowywania tonów” na stronie 290.
Można wyróżnić dwie metody dopasowywania, czyli korygowania, kolorów obrazka. Pierwsza z nich polega na
wybieraniu odpowiednich poleceń z menu Obrazek > Dopasuj. Zmiany wprowadzane za ich pomocą dotyczą
warstwy aktywnej i są nieodwracalne.
Druga metoda jest bardziej elastyczna, a polega na użyciu warstwy dopasowania. Warstwy dopasowania pozwalają
użytkownikowi eksperymentować z różnymi dopasowaniami kolorów i tonów bez konieczności całkowitej zmiany
pikseli. Wszelkie zmiany są przechowywane na warstwie dopasowania — można ją przyrównać do woalki, zza której
widać rzeczywiste warstwy obrazka. Do tworzenia i edycji warstw dopasowania trzeba używać programu Photoshop.
Niemniej, warstwy takie można oglądać także w programie ImageReady.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 297
Podręcznik użytkownika

Aby otworzyć okno umożliwiające korektę kolorów


1 Jeśli zmiany mają dotyczyć tylko fragmentu obrazka, najpierw należy go zaznaczyć. W przeciwnym razie zostanie
dopasowany cały obrazek.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj i wybrać odpowiednie polecenie.
• (Photoshop) Utworzyć warstwę dopasowania. (Zobacz “Aby utworzyć warstwę dopasowania lub wypełnienia” na
stronie 447.)
• (Photoshop) Kliknąć dwukrotnie na miniaturce warstwy dopasowania na palecie Warstwy.
3 Aby obejrzeć wynik zmian przed ich zatwierdzeniem, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
Aby anulować zmiany kolorów bez zamykania okna dialogowego, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS). Przycisk Anuluj zmieni się na Wyzeruj. Należy kliknąć na Wyzeruj, co przywróci pierwotne ustawienia
parametrów warstwy dopasowania.

Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego


W oknach dialogowych Poziomy, Krzywe (Photoshop), Barwa/Nasycenie, Dopasuj kolor (Photoshop), Wymień
kolor (Photoshop), Kolor selektywny (Photoshop), Mieszanie kanałów (Photoshop), Cienie/światła (Photoshop)
oraz Wariacje są dostępne przyciski Zapisz i Wczytaj, które umożliwiają zapisywanie ustawień i stosowanie ich
później do innych obrazków. W przypadku polecenia Dopasuj kolor procedura zapisywania i wczytywania ustawień
jest nieco inna. Informacje na temat zapisywania i wczytywania ustawień polecenia Dopasuj kolor można znaleźć w
części “Aby zapisać lub zastosować ustawienia okna Dopasuj kolor” na stronie 319.
• Aby zapisać ustawienia, należy kliknąć na przycisku Zapisz w bieżącym oknie korekty. Nazwać i zapisać
ustawienia.
• Aby zastosować zapisane ustawienia, należy kliknąć na Wczytaj. Należy odszukać i otworzyć zapisany plik
dopasowania.
Jeśli użytkownik często korzysta z tych samych ustawień dopasowywania kolorów, to powinien je nagrać i
odtwarzać jako zadanie.

Korygowanie obrazków CMYK i RGB


Chociaż w trybie RGB można przeprowadzać wszystkie korekty tonalne i barwne, a w trybie CMYK — niemal
wszystkie, to trzeba uważnie zastanowić się nad wyborem trybu. Tam, gdzie jest to możliwe należy unikać
wielokrotnych konwersji trybów, ponieważ przy każdej takiej operacji wartości kolorów są zaokrąglane, a zatem stają
się coraz mniej dokładne. Jeśli obrazek RGB będzie wyświetlany na ekranach monitorów, to nie musi być
konwertowany na tryb CMYK. Analogicznie, jeśli skan CMYK ma być rozbarwiany i drukowany, to nie ma potrzeby
konwertować go na tryb RGB.
Jeśli obrazek musi być przekonwertowany z jednego trybu na inny, firma Adobe zaleca, aby większość korekt
przeprowadzić w trybie RGB, a dopiero ostateczne poprawki nanieść w trybie CMYK. Praca w trybie RGB ma
następujące zalety:
• Wymaga mniej pamięci i przebiega szybciej, ponieważ poszczególne operacje są wykonywane na mniejszej liczbie
kanałów.
• Zakres kolorów w przestrzeniach RGB jest znacznie większy niż w przestrzeniach CMYK, co pozwala zachować
więcej kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 298
Podręcznik użytkownika

Polecenia Ustawienie próby i Próba kolorów umożliwiają wyświetlenie podglądu kompozytowych kolorów CMYK i
płyt rozbarwień na podstawie przestrzeni roboczej CMYK zdefiniowanej w oknie dialogowym Ustawienia koloru.
Użytkownik może także sprawdzić wygląd kolorów przy użyciu własnego profilu CMYK.
Gdy obrazek jest edytowany w trybie RGB, można otworzyć drugie okno z podglądem kolorów w trybie CMYK. Aby
otworzyć drugie okno z edytowanym obrazkiem, należy wybrać polecenie Okno > Ułóż > Nowe okno dla (nazwa
pliku). W podmenu Ustawienie próby należy włączyć opcję Robocza CMYK, a następnie wybrać polecenie Próba
kolorów, aby włączyć podgląd CMYK w jednym z okien.

Informacje o kolorach spoza zakresu


A Gama jest to zakres kolorów, które mogą zostać wyświetlone lub wydrukowane w danym systemie. Kolor, który
daje się wyświetlić na urządzeniu RGB, może przypadać poza zakresem przestrzeni CMYK, a zatem nie da się go
wydrukować.
Podczas konwersji obrazka RGB na tryb CMYK program Photoshop automatycznie sprowadza do przestrzeni
CMYK wszystkie kolory spoza niej. Jeśli jednak zachodzi taka potrzeba, można odszukać kolory spoza przestrzeni i
przed przeprowadzeniem konwersji poprawić je ręcznie.
W trybie RGB kolory spoza przestrzeni (zakresu) mogą być identyfikowane na następujące sposoby:
• Za każdym razem, gdy kursor jest przesuwany nad kolorem spoza przestrzeni, na palecie Info (obok wartości
CMYK) pojawia się wykrzyknik.
• Po wybraniu koloru spoza zakresu na paletach Próbnik kolorów i Kolor pojawia się trójkąt ostrzegawczy
,a
także najbliższy odpowiednik CMYK (tego koloru). Aby wybrać odpowiednik koloru CMYK, należy kliknąć na
trójkącie lub próbce koloru.
• Do wyszukiwania kolorów spoza przestrzeni można użyć polecenia alarm przestrzeni kolorów.

Aby włączyć lub wyłączyć podświetlanie kolorów spoza przestrzeni kolorów


1 Wybrać polecenie Widok > Ustawienie próby, a następnie wybrać profil próby, na którym ma się oprzeć alarm
przestrzeni kolorów.
2 Wybrać polecenie Widok > Alarm przestrzeni kolorów. Zostaną podświetlone wszystkie piksele poza przestrzenią
bieżącego profilu próby.

Aby zmienić kolor ostrzegawczy


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Przezroczystość i przestrzeń kolorów.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Przezroczystość i przestrzeń kolorów.
2 W obszarze Alarm przestrzeni kolorów kliknąć na polu kolorów, aby wyświetlić Próbnik kolorów. Następnie
należy wybrać nowy kolor ostrzegawczy i kliknąć na OK. Najlepsze efekty przynosi wybranie koloru, którego nie ma
na obrazku.
3 Wpisać wartość w polu tekstowym Krycie. Może to być dowolna wartość z zakresu od 0 do 100%. Decyduje ona
o tym, jak mocno obrazek będzie przebijał spod koloru ostrzegawczego. Następnie należy kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 299
Podręcznik użytkownika

Oryginalny obrazek i podgląd kolorów spoza przestrzeni; jako kolor ostrzegawczy wybrano zielony.

Korygowanie obrazków za pomocą poleceń Poziomy,


Krzywe i Ekspozycja.
Informacje o oknie dialogowym Poziomy
Okno dialogowe Poziomy umożliwia poprawienie zakresu tonów i balansu kolorów poprzez dopasowanie
poziomów intensywności cieni, półcieni i świateł obrazka. W oknie Poziomy jest wyświetlany histogram, który
pomaga (wizualnie) w dopasowywaniu kluczowych tonów obrazka. Więcej informacji o interpretacji histogramów
znajduje się w części “Informacje o histogramach” na stronie 291.
Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Poziomy można zapisać i ponownie wykorzystać na innych
obrazkach. Zobacz “Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297.

" # $ % &
Okno dialogowe Poziomy
A. Umożliwia automatyczną korektę kolorów B. Umożliwia otwarcie okna dialogowego Opcje Auto korekty koloru C. Cienie D. Półcienie
E. Światła

Ustawianie świateł, półcieni i cieni za pomocą okna dialogowego Poziomy


Suwak Poziomy wejścia jest wyposażony w dwa wskaźniki pozwalające ustawić punkt czerni i punkt bieli. Domyślnie
wskaźniki te znajdują się w pozycji 0, gdzie piksele są zupełnie czarne, oraz w pozycji 255, gdzie piksele są zupełnie
białe. Przy takim ustawieniu domyślnym przesunięcie punktu czerni spowoduje przypisanie danej wartości piksela
do poziomu 0, a przesunięcie punktu czerni spowoduje przypisanie danej wartości piksela do poziomu 255.
Pozostałe poziomy rozkładają się między 0 i 255. Manipulacja wskaźnikami pozwala zwiększyć zakres tonalny
obrazka, a w konsekwencji także jego ogólną kontrastowość.
Uwaga: Przycięcie cieni powoduje, że pewne piksele stają się zupełnie czarne, bez żadnych szczegółów. Przycięcie
świateł powoduje, że pewne piksele na tych obszarach stają się zupełnie białe, bez żadnych szczegółów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 300
Podręcznik użytkownika

Środkowy wskaźnik wejścia pozwala dostosować parametr gamma obrazka. Za jego pomocą przesuwa się punkt
półcieni (poziom 128), co umożliwia zmianę intensywności środkowej części zakresu szarości bez gwałtownych
zmian w obszarach cieni i świateł.

Aby dopasować zakres tonów w oknie dialogowym Poziomy


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Poziomy.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Poziomy. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
2 Aby dopasować tony określonego kanału koloru, należy wybrać odpowiednią opcję w menu Kanał.
Aby przeprowadzić edycję kilku kanałów jednocześnie, przed wybraniem polecenia Poziomy należy zaznaczyć te
kanały na palecie Kanały z wciśniętym klawiszem Shift. W menu Kanał zostaną wyświetlone skróty nazw kanałów,
np. CM zamiast cyjanu i magenty. Menu będzie zawierać też pojedyncze kanały dla wybranej kombinacji. Kanały
dodatkowe i alfa mogą być edytowane tylko indywidualnie. Należy pamiętać, że metoda ta nie jest dostępna w
przypadku warstwy dopasowania Poziomy.
3 Aby ręcznie dopasować cienie i światła obrazka, należy przeciągnąć czarny i biały wskaźnik suwaka Poziomy
wejścia do krawędzi pierwszej grupy pikseli (odpowiednio: z lewej i prawej strony histogramu).
Na przykład, wskutek przesunięcia wskaźnika punktu czerni w prawo na poziom 5, Photoshop będzie przypisywał
wszystkie piksele na poziomie 5 i poniżej do poziomu 0. Podobnie, przesunięcie wskaźnika punktu bieli w lewo na
poziom 243, spowoduje, że Photoshop będzie przypisywał wszystkie piksele na poziomie 243 i powyżej do poziomu
255. Zmiany przypisań modyfikują najciemniejsze i najjaśniejsze piksele każdego kanału. Odpowiednie piksele w
innych kanałach obrazka są modyfikowane proporcjonalnie, tak by nie zaburzyć balansu kolorów.
Uwaga: Wartości można wpisać bezpośrednio w pierwszym i trzecim polu Poziomy wejścia.

Dopasowywanie punktów czerni i bieli za pomocą suwaka Poziomy wejścia

4 Jeżeli obrazek wymaga korekty w zakresie półcieni, należy skorygować wartość gamma za pomocą środkowego
wskaźnika wejścia.
Przesunięcie środkowego wskaźnika wejścia w lewo powoduje ogólne rozjaśnienie obrazka. Wskutek tego do punktu
środkowego między dwoma wskaźnikami wyjścia przypisywany jest niższy (ciemniejszy) poziom. Jeżeli wskaźniki
znajdują się w położeniach domyślnych (0 i 255), to punkt środkowy przypada na poziom 128. W naszym
przykładzie cienie zostaną rozciągnięte, aby wypełnić zakres tonalny między 0 a 128, natomiast światła zostaną
skompresowane. Przesunięcie środkowego wskaźnika wejścia w prawo spowoduje odwrotny efekt, czyli
przyciemnienie obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 301
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Wartość korekty gamma można także wpisać bezpośrednio w środkowym polu tekstowym Poziomy wejścia.

Przesunięcie środkowego wskaźnika suwaka dopasowuje parametr gamma obrazka

5 Kliknąć na OK.
Histogram wyświetlany na palecie Histogram można dostosować do swoich potrzeb.

Aby poprawić dominantę barwną przy użyciu polecenia Poziomy


1 Wykonać jedną z następujących czynności, aby otworzyć okno dialogowe Poziomy.
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Poziomy.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Poziomy. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
2 Aby zneutralizować dominantę barwną, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na szarym narzędziu Kroplomierz w oknie Poziomy. Zostanie wyświetlony Próbnik
kolorów Adobe. Należy wpisać wartości kolorów dla neutralnej szarości i kliknąć na OK. Następnie należy kliknąć
na fragmencie obrazka reprezentującym neutralny odcień szarości.
• Kliknąć na Opcje w oknie dialogowym Poziomy. Należy kliknąć na próbce koloru półcieni, aby wyświetlić
Próbnik kolorów Adobe. Należy wpisać wartości kolorów dla neutralnej szarości i kliknąć na OK. Metoda ma tę
zaletę, że umożliwia podgląd przypisywanych wartości.
Zasadniczo, do neutralnej szarości przypisuje się równe wartości komponentów kolorów. Na przykład, aby utworzyć
neutralną szarość w trybie RGB, należy przypisać równe wartości czerwonego, zielonego i niebieskiego.

Informacje o oknie dialogowym Krzywe


Podobnie jak okno dialogowe Poziomy okno Krzywe pozwala dopasować cały zakres tonów obrazka. Jednak o ile w
oknie dialogowym Poziomy można modyfikować tylko trzy parametry (punkt bieli, punkt czerni i parametr
gamma), w oknie dialogowym Krzywe można kontrolować aż 14 różnych parametrów (punktów) określających tony
obrazka (od świateł do cieni). Okno Krzywe umożliwia też precyzyjne zmiany w obrębie wybranych kanałów
obrazka. Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Krzywe można zapisać i ponownie wykorzystać na innych
obrazkach. Zobacz “Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 302
Podręcznik użytkownika

"

% & ' ( )
Okno dialogowe Krzywe
A. Światła B. Półtony C. Cienie D. Umożliwia zmianę kształtu krzywej poprzez dodawanie punktów E. Pozwala narysować krzywą za
pomocą Ołówka F. Pozwala ustawić punkt czerni G. Pozwala ustawić punkt szarości H. Pozwala ustawić punkt bieli

Po otwarciu okna dialogowego Krzywe krzywa tonów ma kształt prostej, ukośnej linii. Pozioma oś wykresu
reprezentuje początkową wartość intensywności pikseli (poziomy wejściowe), zaś pionowa — nowe wartości
intensywności (poziomy wyjściowe).
W przypadku obrazków RGB domyślnie wartości intensywności należą do przedziału od 0 do 255, przy czym czerń
(0) znajduje się w lewym dolnym rogu. W przypadku obrazków CMYK domyślnie wartości intensywności należą do
przedziału od 0 do 100, przy czym światła (0%) znajdują się lewym dolnym rogu. Aby odwrócić wyświetlanie
wartości intensywności i wartości procentowych, należy kliknąć na strzałce o dwóch grotach, która znajduje się pod
krzywą. Po takim odwróceniu 0 dla obrazków RGB znajduje się w prawym dolnym rogu i 0% dla obrazków CMYK
również w prawym dolnym rogu.

" # $ % & '

Domyślne okno Krzywe dla obrazków CMYK i RGB


A. Domyślna orientacja paska wyjściowych zakresów tonalnych CMYK B. Wartości wejściowe i wyjściowe CMYK w procentach
C. Domyślna orientacja paska wejściowych zakresów tonalnych CMYK D. Domyślna orientacja paska wejściowych zakresów tonalnych RGB
E. Wartości wejściowe i wyjściowe RGB (wartości liczbowe) F. Domyślna orientacja paska wejściowych zakresów tonalnych RGB

• Aby zagęścić siatkę krzywej, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na siatce.
Ponowne kliknięcie z przytrzymaniem klawisza Alt lub Option ponownie powiększy siatkę.
• Do zmniejszania i powiększania okna służy mały przycisk w jego prawym dolnym rogu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 303
Podręcznik użytkownika

Kliknięcie na przycisku Auto powoduje uaktywnienie korekty typu Auto-kolor, Auto-kontrast lub Auto-poziomy, w
zależności od ustawień w oknie dialogowym Opcje Auto korekty koloru. Więcej informacji o określaniu ustawień
Auto-koloru, Auto-kontrastów i Auto-poziomów znajduje się w części “Aby ustawić opcje automatycznej korekty
kolorów” na stronie 325.

Aby dopasować kolory i tony za pomocą okna Krzywe


Zmiana kształtu krzywej w oknie dialogowym Krzywe powoduje zmianę tonów i kolorów obrazka. Pochylanie
krzywej w górę lub w dół powoduje rozjaśnianie lub ściemnianie obrazka — w zależności od tego, czy są używane
liczbowe, czy procentowe wartości poziomów. Fragmenty krzywej o większym nachyleniu odpowiadają
fragmentom obrazka o wyższym kontraście. Natomiast bardziej płaskie fragmenty krzywej odpowiadają
fragmentom obrazka o niższym kontraście.
Jeśli jako miarę tonów wybrano liczby, a nie procenty (poziomy wejściowe i wyjściowe są wyrażane w liczbach, anie
procentach), to światłom odpowiada prawy dolny róg wykresu. Z tego względu przesunięcie punktu w górnej części
krzywej powoduje modyfikację świateł; przesunięcie punktu na środku krzywej koryguje przede wszystkim
półcienie; natomiast przesunięcie punktu w dolnej części krzywej ma wpływ głównie na cienie. Przesunięcie punktu
w dół lub w prawo powoduje, że danej wartości wejścia jest przyporządkowywana niższa wartość wyjścia, wskutek
czego obrazek staje się ciemniejszy. Natomiast przesunięcie punktu w górę lub w lewo powoduje zwiększenie
przyporządkowywanych wartości wyjściowych, co z kolei rozjaśnia obrazek. A zatem: aby rozjaśnić cienie, należy
przesunąć w górę jeden z punktów w dolnej części krzywej. Aby przyciemnić światła, należy przesunąć w dół jeden
z punktów w górnej części krzywej.
Uwaga: W przypadku większości obrazków do dokonania korekt tonalnych i barwnych wystarczą na ogół niewielkie
modyfikacje krzywej.

Aby dopasować kolory i tony za pomocą okna Krzywe


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Krzywe.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Krzywe. W oknie dialogowym Nowa warstwa należy
kliknąć na OK.
2 (Opcjonalnie) Aby dopasować balans kolorów obrazka, należy zaznaczyć wybrany kanał (lub kanały) w menu
Kanał.
Aby przeprowadzić edycję pewnej kombinacji kanałów, przed wybraniem polecenia Krzywe należy zaznaczyć
kanały z wciśniętym klawiszem Shift. W menu Kanał zostaną wyświetlone skróty nazw kanałów, np. CM zamiast
cyjanu i magenty. Menu będzie zawierać też pojedyncze kanały dla wybranej kombinacji. Należy pamiętać, że
metoda ta nie jest dostępna w przypadku warstwy dopasowania Krzywe.
3 Dodać punkt na krzywej, wykonując jedną z następujących czynności:
• Kliknąć bezpośrednio na krzywej.
• (Tylko dla obrazków RGB) Kliknąć przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) na jednym z
pikseli obrazka.
Klikanie na pikselach z przytrzymaniem klawisza Ctrl lub Command to najlepsza metoda dodawania punktów, gdy
chce się zachować lub skorygować konkretny szczegół obrazka.
Na krzywej można zdefiniować maksymalnie 14 punktów. Aby usunąć punkt kontrolny, należy przeciągnąć go poza
wykres, należy go zaznaczyć, a następnie wcisnąć klawisz Delete lub kliknąć na nim z wciśniętym klawiszem Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS). Nie można usuwać punktów końcowych krzywej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 304
Podręcznik użytkownika

Kliknięcie z przytrzymaniem klawisza Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) w trzech obszarach obrazka powoduje dodanie trzech
punktów do krzywej. Krzywa w kształcie litery S powoduje rozjaśnienie cieni i przyciemnienie świateł, a w konsekwencji wzrost kontrastowości
obrazka.

Aby wyznaczyć najjaśniejszy i najciemniejszy obszar obrazka RGB, należy przeciągać kursor po obrazku. W trakcie
przeciągania w oknie dialogowym Krzywe są wyświetlane intensywności kolorów pod kursorem oraz są
pokazywane odpowiadające im punkty krzywej. W trakcie przeciągania kursora na obrazku CMYK na palecie Kolor
są widoczne wartości procentowe poszczególnych farb (o ile paleta ta została ustawiona na wyświetlanie wartości
CMYK).
4 Wykonać jedną z następujących czynności, aby zmodyfikować kształt krzywej:
• Kliknąć na punkcie i przeciągać krzywą aż do uzyskania pożądanego wyglądu obrazka.
• Kliknąć na punkcie krzywej i wprowadzić wartości w polach tekstowych Wejście i Wyjście.
• Zaznaczyć ołówek w dolnej części okna dialogowego i za jego pomocą narysować nową krzywą. Rysowanie z
wciśniętym klawiszem Shift ogranicza kształt krzywej do linii prostej. Po zakończeniu rysowania należy kliknąć,
aby zdefiniować punkty końcowe, a następnie wygładzić krzywą kliknięciem na opcji Wygładź.
Punkty na krzywej pozostaną zakotwiczone, dopóki się ich nie przesunie. Pozwala to dokonywać korekt w jednym
obszarze tonalnym bez modyfikowania pozostałych.

Skróty klawiaturowe funkcji Krzywe


W oknie dialogowym Krzywe można korzystać z następujących skrótów klawiaturowych:
• Kliknięcie na obrazku z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) powoduje umieszczenie
punktu krzywej w bieżącym kanale (określonym w oknie Krzywe).
• Kliknięcie na obrazku z wciśniętymi klawiszami Shift+Ctrl (Windows) lub Shift+Command (Mac OS) powoduje
określenie punktu na krzywej dla poszczególnych kanałów (ale nie dla kanału kompozytowego).
• Klikanie na punktach krzywej z wciśniętym klawiszem Shift pozwala zaznaczyć wiele punktów. Zaznaczone
punkty zostają wypełnione kolorem czarnym.
• Kliknięcie na siatce albo wciśnięcie klawiszy Ctrl-D (Windows) lub Command-D (Mac OS) powoduje usunięcie
zaznaczenia wszystkich punktów krzywej.
• Klawisze strzałek umożliwiają przenoszenie wybranych punktów krzywej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 305
Podręcznik użytkownika

• Wciskając klawisze Ctrl+Tab (Windows) lub Control+Tab (Mac OS), zaznacza się kolejne punkty kontrolne
krzywej (w przód).
• Wciskając klawisze Shift+Ctrl+Tab (Windows) lub Shift+Control+Tab (Mac OS), zaznacza się kolejne punkty
kontrolne krzywej (wstecz).

Aby zwiększyć kontrast zdjęcia


W zależności od sytuacji kontrastowość obrazka można zmienić na dwa sposoby.
Jeśli obrazek nie jest kontrastowy z powodu niepełnego zakresu tonów, należy wybrać polecenie Obrazek >
Dopasuj > Poziomy. Następnie należy przesunąć dwa skrajne wskaźniki suwaka poziomów wejścia do środka, do
początkowego i końcowego słupka histogramu.

A B
Piksele obrazka nie dochodzą do skrajnych punktów histogramu, co oznacza, że na obrazku nie jest wykorzystywany pełen zakres tonów.
A. Suwak po stronie cieni B. Suwak po stronie świateł

Jeśli na obrazku jest uwzględniony pełen zakres tonów, a brakuje kontrastu w obszarze półcieni, należy wybrać
polecenie Obrazek > Dopasuj > Krzywe. Należy nadać krzywej kształt litery S.

Zwiększenie kąta nachylenia środkowego odcinka krzywej zwiększa kontrast w obszarze półcieni.

Zobacz także
“Warstwy dopasowania i warstwy wypełnienia” na stronie 446

Korygowanie kolorów za pomocą kroplomierzy


W oknach dialogowych Poziomy i Krzywe są dostępne kroplomierze, które umożliwiają skorygowanie dominanty
barwnej obrazka. Dobry punkt wyjścia do zrównoważenia kolorów obrazka stanowi wskazanie obszaru, który
powinien być neutralny, i usunięcie z niego dominanty barwnej. Korektę kolorów umożliwiają trzy kroplomierze
(można używać wszystkich trzech). Kroplomierze najlepiej sprawdzają się w przypadku obrazków, na których łatwo
jest wyróżnić obszary o neutralnej kolorystyce.
Uwaga: Kroplomierz do ustawiania punktu szarości służy przede wszystkim do wykonywania korekt barwnych i
jest niedostępny w przypadku obrazków w skali szarości.
Kroplomierze nie dają dobrych wyników w przypadku obrazków wymagających znacznych korekt (np.
przypisywania pikselom maksymalnej lub minimalnej intensywności).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 306
Podręcznik użytkownika

Ważne: Zastosowanie kroplomierza powoduje anulowanie wszystkich wcześniejszych ustawień wprowadzonych w


oknach dialogowych Poziomy i Krzywe (Photoshop). Jeżeli zachodzi potrzeba użycia kroplomierzy, to należy użyć ich
na początku, a dopiero potem wyregulować ustawienia suwaków w oknie dialogowym Poziomy lub pozycje punktów w
oknie dialogowym Krzywe (Photoshop).

Aby skorygować kolory za pomocą kroplomierzy


1 Wskazać obszar świateł, cieni lub półcieni, który powinien być neutralnie szary. Zależnie od obrazka i
oczekiwanego wyniku korekty, można wskazać jeden obszar lub więcej obszarów.
Obszar neutralnej szarości można oznaczyć próbnikiem kolorów, który w przyszłości zapewni łatwy dostęp do
kroplomierza (przez kliknięcie na próbniku).

2 Otworzyć okno Poziomy lub Krzywe. Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj, a następnie polecenie Poziomy lub
Krzywe. Alternatywnie można użyć warstwy dopasowania.
3 Dwukrotnie kliknąć na kroplomierzu Ustaw punkt czerni , Ustaw punkt szarości , lub Ustaw punkt
bieli . Wybrać neutralny kolor docelowy z próbnika kolorów Adobe.
W trybie RGB należy wpisać takie same wartości składowych R, G i B (co zapewnia kolor neutralny). Kolor
neutralny powinien być jak najbardziej zbliżony do wartości pobranych z próbki.
Aby zachować konkretne szczegóły znajdujące się na obszarach cieni lub świateł, należy wybrać takie wartości
kroplomierzy Punkt czerni i Punkt bieli, które mieszczą się w przestrzeni kolorów urządzenia wyjściowego (maszyny
drukarskiej, drukarki laserowej, itd.)
4 Za pomocą odpowiedniego kroplomierza kliknąć we wskazanym wcześniej obszarze neutralnym. Typ
kroplomierza należy dostosować do typu obszaru: cieni lub świateł.
5 Stosownie do potrzeb powtórzyć etapy 3 i 4 dla pozostałych kroplomierzy.
6 Jeżeli zachodzi taka potrzeba, wprowadzić ostateczne korekty w oknach dialogowych Poziomy i Krzywe
(Photoshop).
7 Kliknąć na OK. Jeśli określono nowe kolory docelowe kroplomierza, program Photoshop zapyta, czy ma zapisać
je jako ustawienia domyślne.

Aby za pomocą okna Poziomy zidentyfikować cienie i światła


1 Otworzyć okno dialogowe Poziomy i zaznaczyć opcję Podgląd.
Uwaga: Tryb Próg w oknie Poziomy nie jest dostępny dla obrazków CMYK.
2 Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć biały lub czarny trójkąt suwaka Poziomy
wejścia.
Obrazek zostaje wyświetlony w trybie Próg i pojawia się kontrastowy obrazek podglądu. Gdy jest przeciągany biały
trójkąt, widoczne są najjaśniejsze obszary obrazka. Gdy jest przeciągany czarny trójkąt, widoczne są obszary
najciemniejsze. Jeśli w oknie Poziomy zaznaczono kanał koloru, to obszar czarny wskazuje miejsca, w których nie
występuje żaden z komponentów danego koloru.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 307
Podręcznik użytkownika

Podgląd obrazka w trybie Próg

3 Powoli przeciągnąć suwak na środek histogramu, aby zidentyfikować te obszary obrazka, które ulegną przycięciu
(staną się całkiem czarne lub całkiem białe). Z pikseli na tych obszarach należy pobrać wartości docelowe punktu
czerni i punktu bieli.

Aby zidentyfikować światła i cienie w trybie Próg


1 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Próg.
2 Zaznaczyć opcję Podgląd.
3 Aby określić reprezentatywne światła, należy przeciągnąć suwak na prawo tak daleko, aż obrazek stanie się
całkowicie czarny. Następnie należy przesuwać suwak powoli w kierunku środka, aż na obrazku pojawią się obszary
idealnie białe, po czym umieścić próbnik kolorów w jednym z tych obszarów. Aby tymczasowo uaktywnić narzędzie
Próbnik kolorów, należy wcisnąć klawisz Shift.
4 Aby określić reprezentatywny cień, należy przeciągnąć suwak tak daleko, aż obrazek stanie się idealnie biały.
Następnie należy przesuwać suwak powoli w kierunku środka, aż na obrazku pojawią się obszary idealnie czarne, po
czym umieścić próbnik kolorów w jednym z tych obszarów.
5 Kliknąć na Anuluj i zamknąć okno Próg bez stosowania zmian do obrazka.
W celu określenia wartości danego światła i cienia użytkownik może skorzystać z informacji palety Info dotyczących
dwóch próbek.

Zobacz także
“Aby obejrzeć wartości kolorów na obrazku” na stronie 295

Aby zmienić ekspozycję


Okno dialogowe Ekspozycja jest przeznaczone do pracy z obrazkami HDR, ale można go używać także w przypadku
obrazków 8-bitowych i 16-bitowych. Wszelkie obliczenia są wykonywane w liniowej przestrzeni kolorów (gamma
równe 1), a nie w bieżącej przestrzeni kolorów obrazka.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Ekspozycja.
2 Ustawić dowolne z następujących opcji:
Ekspozycja Pozwala dostosować maksymalne wartości tonów po stronie świateł; ma minimalny wpływ na cienie.

Przesunięcie Pozwala ściemnić cienie i półcienie; ma minimalny wpływ na światła.

Gamma Pozwala dostosować parametr gamma obrazka (przy użyciu prostej funkcji potęgowej). Wartości ujemne
pozostają bliskie zeru (to znaczy, pozostają ujemne, ale są przekształcane tak, jakby były dodatnie).
Kroplomierze pozwalają dostosować wartości luminancji (w przeciwieństwie do kroplomierzy typu Poziomy, które
mają wpływ na wszystkie kanały kolorów).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 308
Podręcznik użytkownika

• Kroplomierz do ustawiania punktu czerni pozwala określić Przesunięcie — wartość klikniętego piksela jest
zerowana.
• Kroplomierz do ustawiania punktu bieli pozwala określić Ekspozycję — wartość klikniętego piksela jest ustawiana
jako biel (1 dla obrazków HDR).
• Kroplomierz do ustawiania półcieni ma wpływ na Ekspozycję — kliknięta wartość staje się środkowym odcieniem
szarości.

Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211

Przygotowanie obrazków do druku


Ustawianie wartości docelowych świateł i cieni
Przypisanie wartości docelowych świateł i cieni obrazka jest czynnością niezbędną, gdyż większość urządzeń
wyjściowych (zwykle są to maszyny drukarskie) nie jest w stanie wydrukować szczegółów na obszarach
najciemniejszych (w pobliżu poziomu 0), ani na obszarach najjaśniejszych (w pobliżu poziomu 255). Określenie
minimalnego poziomu cieni i maksymalnego poziomu świateł ułatwia utrzymanie ważnych szczegółów w
przestrzeni kolorów urządzenia wyjściowego.
Jeżeli obrazek będzie drukowany na drukarce biurkowej, a komputer skonfigurowano do obsługi zarządzania
kolorem, nie trzeba ustawiać wartości docelowych świateł i cieni. System zarządzania kolorem programu Photoshop
automatycznie dokona korekt obrazka widocznego na ekranie w taki sposób, aby został on prawidłowo
wydrukowany na drukarce biurkowej o określonym profilu.

Używanie polecenia Poziomy do zachowania szczegółów świateł i cieni w druku


Suwak Poziom wyjścia umożliwia takie skonfigurowanie poziomów świateł i cieni, aby skompresować obrazek do
zakresu mniejszego niż od 0 do 255. Taka korekta pozwala zachować szczegóły na obszarach świateł i cieni przy
druku obrazka na maszynie drukarskiej o znanej charakterystyce. Załóżmy na przykład, że na obrazku są ważne
jasne szczegóły o wartości 245, a wykorzystywana maszyna drukarska nie obsługuje punktu mniejszego niż 5%. W
takim przypadku można przeciągnąć suwak świateł na poziom 242 (co dla maszyny drukarskiej oznacza punkt 5%),
aby przesunąć dany szczegół z poziomu 245 na 242. Umożliwi to wydrukowanie owego jasnego szczegółu na tej
konkretnej maszynie drukarskiej.
Na ogół suwaka Poziomy wyjścia nie powinno się stosować w przypadku obrazków zawierających światła odbite.
Światła takie stałyby się szare (a nie białe). W przypadku obrazków takich najlepiej zastosować kroplomierz świateł.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 309
Podręcznik użytkownika

Identyfikowanie cieni i świateł za pomocą suwaka Poziomy wyjścia

Aby ustawić wartości docelowe za pomocą kroplomierzy


1 Wybrać z palety narzędzi narzędzie Kroplomierz . Z menu Wielkość próbki (na pasku opcji) można wybrać
opcję Średnia 3x3. Dzięki temu będzie używana reprezentatywna wartość pikseli probki, a nie wartość pojedynczego
piksela.
2 Otworzyć okno Poziomy lub Krzywe. Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj, a następnie polecenie Poziomy lub
Krzywe. Alternatywnie można użyć warstwy dopasowania.
Po otwarciu okna Poziomy lub Krzywe narzędzie Kroplomierz jest wciąż aktywne poza oknem dialogowym.
Używając odpowiednich skrótów klawiaturowych, nadal można uzyskiwać dostęp do kontrolek przewijania oraz
narzędzi Rączka i Lupka .
3 Wykonać jedną z następujących czynności, aby zidentyfikować obszary świateł i cieni obrazka, które mają zostać
zachowane:
• Przesuwać wskaźnik nad obrazkiem i obserwować paletę Info, aby znaleźć najciemniejsze i najjaśniejsze obszary,
które mają zostać zachowane (a nie przycięte do czystej czerni lub bieli). (Zobacz “Wyświetlanie wartości kolorów
pikseli” na stronie 294.)
• Przeciągać wskaźnik po obrazku i obserwować okno dialogowe Krzywe, aby znaleźć najciemniejsze i najjaśniejsze
obszary, które mają zostać zachowane. Metoda nie działa, jeśli okno dialogowe Krzywe jest ustawione na kanał
kompozytowy CMYK.
Podczas szukania najjaśniejszych obszarów świateł, które mają zostać przypisane do niższej (dającej się
wydrukować) wartości, nie należy brać pod uwagę odbłysków światła. Odbłyski światła, takie jak np. błysk biżuterii,
odblask lub flara, z założenia mają być najjaśniejszymi punktami obrazka. Na ogół lepiej jest pozwolić programowi
na przycięcie odbłysków światła (do czystej bieli, bez żadnych szczegółów), tak by na wydruku, w miejscu
wystąpienia odbłysku, w ogóle nie było farby.
Aby zidentyfikować reprezentatywne obszary świateł i cieni przed otwarciem okna Poziomy lub Krzywe, można
użyć polecenia Próg. (Zobacz “Aby przekonwertować obrazki na obrazki czarno-białe” na stronie 329.)
4 Przypisać wartości świateł do pikseli z najjaśniejszego obszaru obrazka, klikając dwukrotnie na kroplomierzu do
ustawiania punktu bieli (w oknie Poziomy lub Krzywe). Zostanie wyświetlony Próbnik kolorów. Wpisać
wartości kolorów, które mają być przypisane do pikseli z najjaśniejszego obszaru obrazka, a następnie kliknąć na OK.
Następnie należy kliknąć na obszarze światła, który zidentyfikowano w kroku 3.
Jeśli przypadkowo został kliknięty niewłaściwy obszar światła, można wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i kliknąć na opcji Wyzeruj.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 310
Podręcznik użytkownika

Choć ostatecznie zależy to od urządzenia wyjściowego, optymalną jakość świateł zapewniają wartości CMYK 5, 3, 3
i 0 (w przypadku wydruków na białym papierze). Ich odpowiedniki w trybie RGB to 244, 244 i 244, a w skali szarości
— wartość 4%. Aby szybko wprowadzić te wartości, należy wpisać 96 w polu Jasność (B), umieszczonym w części
HSB okna Próbnika kolorów.
W przypadku obrazków ze słabym kluczem wartość światła powinna być nieco niższa, co pozwoli uniknąć zbyt
dużego kontrastu. Jasność powinna należeć do przedziału od 96 do 80.
Kolory pikseli obrazka zmienią się zgodnie z nowymi wartościami świateł. Wszystkie piksele jaśniejsze niż kliknięty
obszar zostaną przycięte (ustawione na poziom 255, czyli czystą biel). Na palecie Info zostaną pokazane wartości
przed i po dopasowaniu koloru.

Ustawienie wartości docelowej dla kroplomierza Punkt bieli i kliknięcie w obszarze światła w celu przypisania mu wartości docelowej.

5 Przypisać wartości cieni do pikseli z najciemniejszego obszaru obrazka, klikając dwukrotnie na kroplomierzu do
ustawiania punktu czerni (w oknie Poziomy lub Krzywe). Zostanie wyświetlony Próbnik kolorów. Wprowadzić
wartości, które mają zostać przypisane do najciemniejszego obszaru obrazka, a następnie kliknąć na OK. Następnie
należy kliknąć na obszarze cienia, który zidentyfikowano w kroku 3.
Aby uzyskać dobre cienie na obrazku o przeciętnym kontraście przy druku na białym papierze (w zależności od
urządzenia wyjściowego), można użyć wartości CMYK 65, 53, 51 i 95. Przybliżone odpowiedniki tych wartości w
trybie RGB to 10, 10, 10; a przybliżony odpowiednik w skali szarości to punkt 96%. Aby szybko wprowadzić te
wartości, należy wpisać 4 w polu Jasność (B), umieszczonym w części HSB okna Próbnika kolorów.
W przypadku obrazków z mocnym kluczem, cieniom można przypisać wyższe wartości, co pozwoli zachować
szczegóły w obszarach światła. Jasność powinna należeć do przedziału od 4 do 20.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 311
Podręcznik użytkownika

Korygowanie barwy/nasycenia i balansu kolorów


Polecenie Barwa/Nasycenie
Polecenie Barwa/Nasycenie umożliwia dopasowanie barwy, nasycenia i jasności jednego z kolorów składowych
obrazka albo jednoczesne dopasowanie wszystkich kolorów. W programie Photoshop polecenie to jest szczególnie
przydatne do modyfikowania kolorów na obrazku CMYK, tak aby mieściły się one w przestrzeni kolorów urządzenia
wyjściowego.
Ustawienia określone w oknie dialogowym Barwa/Nasycenie można zapisać na przyszłość. Więcej informacji można
znaleźć w części “Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297.

Aby użyć polecenia Barwa/Nasycenie


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Barwa/Nasycenie.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Barwa/Nasycenie. W oknie
dialogowym Nowa warstwa należy kliknąć na OK. W oknie dialogowym znajdują się dwa paski kolorów, które
reprezentują kolory zgodnie z ich kolejnością na kole kolorów. Na górnym pasku są pokazywane kolory przed
zmianą, a na dolnym kolory w pełnym nasyceniu po wprowadzeniu zmiany.
2 (Photoshop) Z wysuwanego menu Edycja wybrać kolory, które mają być modyfikowane:
• Opcja Podstawowy pozwala dopasować wszystkie kolory jednocześnie.
• Wybierając z listy jeden z pozostałych zakresów kolorów, określa się konkretne kolory do dopasowania.
Informacje o modyfikowaniu zakresu kolorów znajdują się części “Aby określić lub zmodyfikować zakres kolorów
dopasowywanych za pomocą polecenia Barwa/Nasycenie” na stronie 312.
3 Wpisać wartość w polu Barwa lub przeciągać suwak, aż do otrzymania żądanych kolorów.
Wartości w polu tekstowym informują, o ile stopni należy przesunąć się po obwodzie koła kolorów, począwszy od
oryginalnego koloru piksela. Wartość dodatnia wyznacza obrót w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara,
wartość ujemna — obrót w kierunku przeciwnym. Mogą one zmieniać się w zakresie od -180 do +180.
0/360

A
270 90

180
Koło kolorów
A. Nasycenie B. Barwa

4 Wpisać wartość w polu Nasycenie lub przeciągnąć odpowiednio suwak. Przesunięcie suwaka na prawo zwiększa
nasycenie, przesunięcie na lewo — zmniejsza je.
Wartości kolorów są przesuwane do środka lub od środka koła kolorów. Wartości mogą pochodzić z przedziału od
-100 (rozcieńczenie, kolory bardziej przytłumione) do +100 (większy procent nasycenia).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 312
Podręcznik użytkownika

5 Wpisać wartość w polu Jasność albo przeciągnąć suwak w prawo, aby zwiększyć jasność (domieszać do koloru
biel) albo w lewo, aby zmniejszyć jasność (domieszać do koloru czerń). Wartości mogą pochodzić z przedziału od -
100 (procent czerni) do +100 (procent bieli).
Uwaga: Aby cofnąć zmiany wprowadzone w oknie dialogowym Barwa/Nasycenie, można kliknąć na przycisk Wyzeruj.
Aby uaktywnić przycisk Wyzeruj zamiast przycisku Anuluj, należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).

Aby określić lub zmodyfikować zakres kolorów dopasowywanych za pomocą polecenia Barwa/Nasycenie
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Barwa/Nasycenie.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Barwa/Nasycenie. W oknie
dialogowym Nowa warstwa należy kliknąć na OK.
2 Wybrać jeden z kolorów z menu Edycja w oknie dialogowym Barwa/Nasycenie.
W oknie tym są wyświetlane wartości z koła kolorów (w stopniach). Odpowiadają one suwakom dopasowania,
znajdującym się między paskami koloru. Dwa wewnętrzne suwaki pionowe definiują zakres kolorów. Dwa
zewnętrzne suwaki trójkątne pokazują, w którym miejscu zakresu kolorów dopasowanie zaczyna się rozmywać
(wtapianie lub ograniczanie dopasowania zamiast wyraźnie zdefiniowanej granicy między obszarami, na których
dopasowanie jest nadawane lub nie).
3 Zmodyfikować zakres kolorów za pomocą kroplomierzy lub suwaków.
• Kliknąć lub przeciągnąć po obrazku narzędziem Kroplomierz , aby wybrać zakres kolorów. Aby rozszerzyć
zakres kolorów, należy kliknąć lub przeciągnąć po obrazku kroplomierzem Dodaj do próbki . Aby zredukować
zakres kolorów, należy kliknąć lub przeciągnąć po obrazku kroplomierzem Odejmij od próbki . Jeśli narzędzie
Kroplomierz jest aktywne, to wciśnięcie klawisza Shift umożliwia dodanie obszaru do zakresu, a klawisza Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) — odjęcie od zakresu.
• Przeciągnąć jeden z białych trójkątów, aby wyregulować stopień “rozmycia” (wtapiania korekty) bez wpływu na
zakres.
• Przeciągnąć obszar między trójkątem i paskiem pionowym, aby dopasować zakres bez zmiany wielkości
wtapiania.
• Przeciągać obszar środkowy, aby przenieść cały suwak dopasowania (wraz trójkątami i paskami pionowymi) w
celu zaznaczenia innego obszaru kolorów.
• Przeciągnąć jeden z białych pionowych pasków, aby dostosować zakres koloru składowego. Przesunięcie paska
pionowego na zewnątrz od środka suwaka, a bliżej trójkąta, powoduje zwiększenie zakresu kolorów i zmniejszenie
“rozmycia”. Przesunięcie paska pionowego bliżej środka suwaka, a dalej od trójkąta, zmniejsza zakres kolorów i
zwiększa “rozmycie”.
• Przeciągnąć pasek koloru z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), tak by w środku
paska znajdował się inny kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 313
Podręcznik użytkownika

" # $ % & % $ #

Suwak dopasowania barwy/nasycenia


A. Wartości suwaka Barwa B. Pozwala dopasować rozmycie bez zmiany zakresu C. Pozwala dopasować zakres bez zmiany rozmycia
D. Pozwala dopasować zakres koloru i rozmycie E. Pozwala przesunąć cały suwak

Jeżeli ustawienie suwak zmieni się w taki sposób, że "przejdzie" on do innego zakresu kolorów, program
odpowiednio zmieni nazwę opcji wyświetlanej w menu Edycja. Na przykład, jeśli użytkownik wybierze kolor żółty
i zmieni jego zakres tak, że wejdzie na czerwoną część paska koloru, jego nazwa zmieni się na Czerwony 2. Istnieje
możliwość zmiany do 6 indywidualnych zakresów kolorów (np. od koloru Czerwony do Czerwony 6).
Uwaga: Domyślnie, przy wybieraniu komponentu koloru jest zaznaczany zakres koloru o szerokości 30 z odcięciem 30
po obu stronach. Określenie zbyt wąskiego odcięcia spowoduje utworzenie na obrazku pasków kolorów.

Aby pokolorować obrazek w skali szarości lub utworzyć efekt monochromii


1 (Photoshop) W przypadku obrazka w skali szarości wybrać polecenie Obrazek > Tryb > RGB, aby
przekonwertować go na tryb RGB.
2 Wykonać jedną z następujących czynności, aby otworzyć okno dialogowe Barwa/Nasycenie:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Barwa/Nasycenie.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Barwa/Nasycenie. W oknie
dialogowym Nowa warstwa należy kliknąć na OK.
3 Zaznaczyć opcję Koloruj. Jeżeli kolor narzędzia to biały lub czarny, obrazek zostanie przekonwertowany na barwę
czerwoną (0). Jeżeli kolor narzędzia jest inny niż biały lub czarny, to obrazek zostanie przekonwertowany na barwę
bieżącego koloru narzędzia. Jasność pikseli nie zmienia się.
4 (Opcjonalnie) Wybrać nowy kolor za pomocą suwaka Barwa. Za pomocą suwaków Nasycenie i Jasność można
dopasować nasycenie i jasność pikseli.

Aby użyć polecenia Balans kolorów


Polecenie Balans kolorów służy do zmian proporcji kolorów na obrazku. Z tego powodu jest jednym z narzędzi do
korygowania kolorów.
1 Upewnić się, że na palecie Kanały jest zaznaczony kanał kompozytowy. Polecenie jest dostępne tylko pod
warunkiem wyświetlania kanału kompozytowego.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Balans kolorów.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Balans kolorów. W oknie dialogowym Nowa warstwa
należy kliknąć na OK.
3 Kliknąć na opcji Cienie, Półcienie lub Światła, aby wybrać zakres tonów, którego mają dotyczyć zmiany.
4 (Opcjonalnie) Zaznaczyć opcję Utrzymaj luminancję, aby podczas zmieniania kolorów zapobiec zmianom
luminancji. Opcja ta pozwala zachować balans kolorów obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 314
Podręcznik użytkownika

5 Przeciągnąć suwak w kierunku koloru, którego udział na obrazku ma być zwiększony i oddalić od koloru, którego
udział ma być zmniejszony.
Wartości nad paskami kolorów obrazują zmiany kolorów dla kanału czerwonego, zielonego i niebieskiego. (W
przypadku obrazków w trybie Lab są to wartości kanałów a i b.) Mogą one zmieniać się w zakresie od -100 do +100.

Aby zmienić balans kolorów za pomocą polecenia Filtr fotograficzny


Polecenie Filtr fotograficzny umożliwia symulację techniki nakładania na obiektyw kolorowego filtra, co pozwala
sterować balansem kolorów oraz temperaturą barwy światła wpadającego przez obiektyw i naświetlającego kliszę.
Polecenie Filtr fotograficzny umożliwia również wybór jednego ze stylów ustawień służących do korygowania barw
obrazka. Tym użytkownikom, którzy chcą wybrać własną korektę, polecenie Filtr fotograficzny umożliwia wybór
koloru z próbnika kolorów Adobe.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Filtr fotograficzny.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Filtr fotograficzny. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
2 W oknie dialogowym Filtr fotograficzny wybrać kolor filtra, własny lub zdefiniowany. W przypadku własnego
filtra należy zaznaczyć opcję Kolor, kliknąć na kwadracie koloru, a następnie posłużyć się próbnikiem kolorów
Adobe, aby określić kolor filtra. W przypadku zdefiniowanego filtra zaznaczyć opcję Filtr i wybrać jeden z
następujących stylów z menu Filtr:
Filtr ciepły (85) i Filtr zimny (80) Są to filtry konwersyjne, które regulują balans bieli obrazka. Jeżeli zdjęcie wykonano
przy świetle o niższej temperaturze koloru (żółtawym), można użyć filtru zimnego (80). Filtr ten sprawi, że kolory
na zdjęciu będą bardziej niebieskie, co skompensuje niższą temperaturę koloru światła otoczenia. Natomiast w
przypadku fotografii wykonanej w świetle o wyższej temperaturze koloru (niebieskawym), można użyć filtru
ciepłego (85). Filtr ten ociepli kolory zdjęcia, aby skompensować wyższą temperaturę koloru światła otoczenia.
Filtr ciepły (81) i Filtr zimny (82) Są to filtry do regulowania balansu światła przeznaczone do wprowadzania
drobnych korekt jakości kolorów obrazka. Filtr ciepły (81) ociepla kolory obrazka (stają się one bardziej żółte),
natomiast filtr zimny (82) ochładza kolory obrazka (stają się bardziej niebieskie).
Poszczególne kolory Barwy obrazka są korygowane na podstawie wybranego stylu koloru. Wybór koloru zależy od
tego, w jaki sposób używa się polecenia Filtr fotograficzny. Jeżeli na fotografii występuje dominanta barwna, można
wybrać kolor dopełniający, neutralizujący dominantę. Za pomocą kolorów można także tworzyć specjalne efekty
barwne. Na przykład, kolor Podwodny symuluje zielononiebieską dominantę powodowaną fotografowaniem pod
wodą.
Zaznaczenie opcji Podgląd pozwoli obejrzeć rezultaty zastosowania filtra kolorowego. Aby wskutek zastosowania
filtra kolorowego obrazek nie uległ przyciemnieniu, należy zaznaczyć opcję Utrzymaj luminancję.
3 Aby dopasować ilość koloru wprowadzaną do obrazka, należy przeciągnąć suwak Gęstość lub wpisać wartość
procentową w polu tekstowym Gęstość. Wyższa gęstość powoduje nadanie silniejszego koloru.
4 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 315
Podręcznik użytkownika

Szczegółowe poprawki cieni i świateł


Polecenie Cień/Światło
Polecenie Cień/Światło umożliwia korygowanie fotografii, na których obiekty są zbyt ciemne z powodu silnego
oświetlenia z tyłu, albo też zbyt rozjaśnione wskutek użycia lampy błyskowej. Korekta ta jest także przydatna do
rozjaśniania obszarów cienia na dobrze oświetlonym obrazku. Polecenie Cień/Światło nie powoduje po prostu
rozjaśnienia lub przyciemnienia obrazka. Funkcja ta rozjaśnia lub przyciemnia piksele na podstawie wartości
otaczających pikseli (otoczenia lokalnego) na obszarach cieni i świateł. Z tego powodu są udostępnione oddzielne
kontrolki świateł i cieni. Ustawienia domyślne umożliwiają poprawianie obrazków, na których obiekt jest zbyt
mocno oświetlony z tyłu. Polecenie Cień/Światło udostępnia również suwak kontrastu półcieni oraz opcje
Przycinanie czerni i Przycinanie bieli, które służą do dopasowywania ogólnego kontrastu obrazka.

Obrazek oryginalny i rezultat zastosowania korekty Cień/Światło

Aby dopasować cienie i światła obrazka


1 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Cień/Światło.
Zaznaczenie opcji Podgląd w oknie dialogowym spowoduje, że obrazek będzie uaktualniany w miarę wprowadzania
korekt.
2 Dopasować intensywność korekty światła, przeciągając suwak Intensywność lub wprowadzając wartość
procentową w polu tekstowym. Wyższe wartości zapewniają większe rozjaśnienie cieni albo większe przyciemnienie
świateł. Korygować można zarówno światła, jak i cienie obrazka.
3 Aby uzyskać lepszą kontrolę nad dopasowywaniem świateł i cieni, należy zaznaczyć pole Więcej opcji.
4 (Opcjonalnie) Kliknąć na przycisku Zapisz jako domyślne, aby zapisać bieżące ustawienia jako domyślne
ustawienia polecenia Cień/Światło. Aby przywrócić oryginalne ustawienia domyślne, należy przytrzymać klawisz
Shift i kliknąć na przycisku Zapisz jako domyślne.
Uwaga: Aby wielokrotnie używać różnych ustawień funkcji Cień/Światło, można kliknąć na przycisku Zapisz i zapisać
bieżące ustawienia w pliku, a potem kliknąć na przycisku Wczytaj, aby wczytać te ustawienia. Więcej informacji na
temat zapisywania i wczytywania ustawień można znaleźć w części “Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia
okna dialogowego” na stronie 297.
5 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 316
Podręcznik użytkownika

Opcje polecenia Cień/Swiatło


Szerokość tonalna Pozwala kontrolować modyfikowany zakres cieni i świateł. Mniejsze wartości ograniczają
poprawki tylko do obszarów ciemniejszych (przy korekcie cieni) albo jaśniejszych (przy korekcie świateł). Większe
wartości ograniczają powiększają zakres tonów możliwych do modyfikacji o pewne półcienie. Na przykład, przy
100% szerokości tonalnej dla cieni poprawki będą miały największy wpływ na cienie, częściowy — na półcienie, a
nie będą miały żadnego wpływu na najjaśniejsze światła. Szerokości tonalne są różne dla różnych obrazków. Ich duże
wartość mogą powodować powstawanie otoczek (efekt halo) wokół obszarów bardzo ciemnych i bardzo jasnych.
Ustawienia domyślne zwykle pozwalają uniknąć tych efektów.. Otoczki mogą powstawać również przy zbyt dużych
wartościach cieni lub świateł.
Domyślne ustawienie szerokości tonalnej to 50%. Jeżeli przy rozjaśnianiu ciemnego obiektu okaże się, że dochodzi
do zbyt intensywnej zmiany półcieni lub jaśniejszych obszarów, należy zmniejszyć szerokość tonalną dla cieni
(ustawić jako bliską zeru). Natomiast aby rozjaśnić zarówno cienie, jak i półcienie, należy zwiększyć wartość szerokości
tonalnej dla cieni do około 100%.
Promień Decyduje o wielkości otoczenia poszczególnych pikseli. Na podstawie własności pikseli z otoczenia danego
piksela program określa, czy piksel ten znajduje się w obszarze cieni, czy świateł. Przesuwając suwak w lewo,
definiuje się mniejszy obszar; przesuwając go w prawo, definiuje się większy obszar. Optymalna wielkość otoczenia
lokalnego zależy od obrazka. Najlepiej wypróbować różne ustawienia tej opcji. Jeżeli promień jest zbyt duży, to
funkcja Cień/Światło powoduje rozjaśnienie (lub przyciemnienie) całego obrazka, a nie tylko pożądanego obiektu.
Promień powinien mieć wielkość zbliżoną do promienia korygowanych obiektów. Wypróbowanie różnych ustawień
promienia pozwoli znaleźć "punkt równowagi" między kontrastem obiektu a różnicowym rozjaśnianiem (lub
przyciemnianiem) obiektu względem tła.
Korekta koloru Umożliwia dopasowanie kolorów w obszarach obrazka, które uległy zmianie. Opcja ta jest dostępna
tylko dla obrazków kolorowych. Na przykład, jeżeli zwiększy się ustawienie Intensywność cieni (co umożliwia suwak
cieni), to wydobędzie się kolory, które na oryginalnym obrazku były ciemne. Jaskrawością tych kolorów można
sterować. Suwak Korekta koloru należy ustawić w taki sposób, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Na ogół zwiększenie
wartości korekty powoduje większe nasycenie kolorów, a zmniejszenie wartości — mniejsze nasycenie kolorów.
Uwaga: Ponieważ suwak Korekta koloru wpływa tylko na zmodyfikowane części obrazka, stopień zmiany koloru zależy
od wybranej intensywności korekty świateł lub cieni. Im większa intensywność korekty świateł lub cieni, tym większy
będzie zakres korekty kolorów. Suwak Korekta koloru umożliwia wprowadzanie subtelnych zmian w przyciemnionych
lub rozjaśnionych kolorach obrazka. Aby zmienić barwę lub nasycenie całego obrazka, po zastosowaniu funkcji
Cień/Światło należy użyć polecenia Barwa/Nasycenie.
Jasność Pozwala dopasować jasność obrazka w skali szarości. Opcja ta jest dostępna tylko dla obrazków w skali
szarości. Przesunięcie suwaka Jasność w lewo przyciemnia obrazek w skali szarości, natomiast przesunięcie tego
suwaka w prawo rozjaśnia obrazek w skali szarości.
Kontrast półcieni Pozwala dopasować kontrast na obszarach półcieni. Przesunięcie suwaka w lewo zmniejsza
kontrast, a przesunięcie go w prawo zwiększa kontrast. Można także wprowadzić wartość w polu tekstowym
Kontrast półcieni. Wartość ujemna zmniejsza kontrast, a wartość dodatnia zwiększa go. Zwiększenie kontrastu
półcieni powoduje, że obszary półcieni będą miały większy kontrast, natomiast obszary cieni zostaną
przyciemnione, a obszary świateł — rozjaśnione.
Przycięcie czerni i Przycięcie bieli Pozwalają określić stopień przycięcia świateł i cieni do nowych kolorów skrajnego
cienia (poziom 0) i skrajnego światła (255) obrazka. Wyższe wartości pozwalają uzyskać obrazek o większym
kontraście. Wartości przycięć nie powinny być zbyt duże, ponieważ mogłyby spowodować utratę szczegółów w
obrębie cieni lub świateł (niektóre wartości kolorów zostałyby zastąpione czystą bielą lub czystą czernią).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 317
Podręcznik użytkownika

Dopasowywanie, zastępowanie i mieszanie kolorów.


Polecenie Dopasuj kolor
Polecenie Dopasuj kolor pozwala uzgodnić kolory pomiędzy różnymi obrazkami, różnymi warstwami lub różnymi
zaznaczeniami kolorów. Polecenie to umożliwia także korektę kolorów obrazka poprzez zmianę luminancji i zakresu
kolorów oraz wyeliminowanie dominanty barwnej. Polecenie Dopasuj kolor działa tylko w trybie RGB.
Po wybraniu polecenia Dopasuj kolor wskaźnik zmienia się w kursor narzędzia Kroplomierz. Gdy kursor narzędzia
Kroplomierz jest przesuwany nad obrazkiem, na palecie Info są pokazywane wartości kolorów poszczególnych
pikseli (pikseli pod kursorem). Informacje te pozwalają obserwować zmiany wartości kolorów w wyniku stosowania
funkcji Dopasuj kolor. Zobacz “Aby obejrzeć wartości kolorów na obrazku” na stronie 295.
Polecenie Dopasuj kolor pozwala dopasować kolory na jednym obrazku (obrazku docelowym) na podstawie
kolorów innego obrazka (obrazka źródłowego). Jest ono przydatne, gdy trzeba utrzymać spójne kolory na różnych
fotografiach albo dopasować kolor konkretnego elementu (np. odcienia skóry) do jego wyglądu na innym obrazku.
Oprócz uzgadniania kolorów pomiędzy obrazkami polecenie Dopasuj kolor pozwala uzgadniać kolory między
poszczególnymi warstwami tego samego obrazka.

Aby uzgodnić kolory na różnych obrazkach


1 (Opcjonalnie) Utworzyć zaznaczenie na obrazkach, które mają zostać dopasowane. Jest to przydatne wówczas,
gdy wygląd pewnego obszaru (np. odcień skóry na twarzy) na jednym obrazku trzeba uzgodnić z wyglądem
podobnego obszaru na innym obrazku.
Jeżeli nie utworzy się zaznaczenia, dopasowanie będzie miało za podstawę ogólne dane statystyczne obrazków.
2 Uaktywnić obrazek docelowy, a następnie wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Dopasuj kolor.
Jeżeli polecenie Dopasuj kolor jest stosowane do konkretnej warstwy na obrazku docelowym, należy pamiętać o
wcześniejszym uaktywnieniu tej warstwy.
3 Z menu ródło (w sekcji Statystyki obrazka w oknie dialogowym Dopasuj kolor) wybrać obrazek źródłowy, na
podstawie którego będą dopasowywane kolory obrazka docelowego. Jeżeli w trakcie korekty kolorów program ma
nie korzystać z innego obrazka, należy wybrać opcję Brak. Gdy opcja Brak jest zaznaczona, obrazek docelowy jest
zarazem obrazkiem źródłowym.
Jeżeli to konieczne, należy wybrać z menu Warstwa tę warstwę obrazka źródłowego, która ma stanowić podstawę
dopasowania kolorów. Z menu Warstwa można wybrać też opcję Złączone, która pozwala dopasować kolory na
podstawie wszystkich warstw obrazka źródłowego.
4 Jeżeli na obrazku utworzono zaznaczenie, wykonać przynajmniej jedną z następujących czynności:
• Jeżeli korekta ma dotyczyć całego obrazka, to w sekcji Obrazek docelowy należy zaznaczyć opcję Ignoruj
zaznaczenie jeśli stosowane jest dopasowanie. Spowoduje to zignorowanie zaznaczenia na obrazku docelowym:
korekta zostanie zastosowana do całego obrazka docelowego.
• Jeżeli w obrazku źródłowym utworzono zaznaczenie, można zaznaczyć opcję Użyj zaznaczenia w pliku
źródłowym do obliczania kolorów (w sekcji Statystyki obrazka), co spowoduje użycie kolorów z tego zaznaczenia
do wykonania obliczeń korekcyjnych. Nie zaznaczenie tej opcji spowoduje zignorowanie zaznaczenia w obrazku
źródłowym: do obliczeń korekcyjnych użyte zostaną kolory z całego obrazka źródłowego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 318
Podręcznik użytkownika

• Jeżeli w obrazku docelowym utworzono zaznaczenie, można zaznaczyć opcję Użyj zaznaczenia w pliku
docelowym do obliczania kolorów (w sekcji Statystyki obrazka), co spowoduje użycie kolorów z tego zaznaczenia
do wykonania obliczeń korekcyjnych. Nie zaznaczenie tej opcji spowoduje zignorowanie zaznaczenia w obrazku
docelowym: do obliczeń korekcyjnych użyte zostaną kolory z całego obrazka docelowego.
5 Aby automatycznie wyeliminować dominantę barwną z obrazka docelowego, należy zaznaczyć opcję Neutralizuj.
Zaznaczenie opcji Podgląd gwarantuje, że obrazek będzie uaktualniany w miarę wprowadzania kolejnych korekt.
6 Przeciągnąć suwak Luminancja, aby zwiększyć lub zmniejszyć jasność obrazka docelowego. Można także
wprowadzić wartość w polu tekstowym Luminancja. Maksymalna dopuszczalna wartość to 200, wartość minimalna
to 1, a wartość domyślna to 100.
7 Przeciągnąć suwak Intensywność koloru, aby skorygować nasycenie kolorów w obrazku docelowym. Można także
wprowadzić wartość w polu tekstowym Intensywność koloru. Maksymalna dopuszczalna wartość to 200, wartość
minimalna to 1 (powstaje obrazek w skali szarości), a wartość domyślna to 100.
8 Przeciągnąć suwak Zanik, aby zmienić stopień korekty obrazka. Przesunięcie suwaka w prawo zmniejsza stopień
korekty.
9 Kliknąć na OK.

Aby uzgodnić kolory na dwóch warstwach tego samego obrazka


1 (Opcjonalnie) Utworzyć zaznaczenie na warstwie, które ma zostać dopasowana. Jest to przydatne wówczas, gdy
wygląd pewnego obszaru (np. odcień skóry na twarzy) na jednej warstwie trzeba uzgodnić z wyglądem podobnego
obszaru na innej warstwie.
Jeżeli nie utworzy się zaznaczenia, zostaną dopasowane kolory na całej warstwie źródłowej.
2 Uaktywnić warstwę docelową, a następnie wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Dopasuj kolor.
3 W menu ródło (w sekcji Statystyki obrazka w oknie dialogowym Dopasuj kolor) upewnić się, że obrazek źródłowy
jest tożsamy z obrazkiem docelowym.
4 Z menu Warstwa wybrać tę warstwę, która ma stanowić podstawę dopasowania kolorów. W menu Warstwa
można także wybrać opcję Złączone, co spowoduje dopasowanie kolorów ze wszystkich warstw.
5 Jeżeli na obrazku utworzono zaznaczenie, wykonać przynajmniej jedną z następujących czynności:
• Jeżeli korekta ma dotyczyć całej warstwy docelowej, to w sekcji Obrazek docelowy należy zaznaczyć opcję Ignoruj
zaznaczenie jeśli stosowane jest dopasowanie. Spowoduje to zignorowanie zaznaczenia na warstwie docelowej:
korekta zostanie zastosowana do całej warstwy docelowej.
• Jeżeli w obrazku źródłowym utworzono zaznaczenie, można zaznaczyć opcję Użyj zaznaczenia w pliku
źródłowym do obliczania kolorów (w sekcji Statystyki obrazka), co spowoduje użycie kolorów z tego zaznaczenia
do wykonania obliczeń korekcyjnych. Nie zaznaczenie tej opcji spowoduje zignorowanie zaznaczenia na warstwie
źródłowej: do obliczeń korekcyjnych użyte zostaną kolory z całej warstwy źródłowej.
• Jeżeli podstawę obliczeń korekcyjnych mają stanowić tylko kolory z zaznaczonego obszaru warstwy docelowej,
należy zaznaczyć opcję Użyj zaznaczenia w pliku docelowym do obliczania kolorów (w sekcji Statystyki obrazka).
Opcji nie należy zaznaczać, aby zignorować zaznaczenie i obliczyć korektę na podstawie kolorów z całej warstwy
docelowej.
6 Aby automatycznie wyeliminować dominantę barwną z warstwy docelowej, należy zaznaczyć opcję Neutralizuj.
Zaznaczenie opcji Podgląd gwarantuje, że obrazek będzie uaktualniany w miarę wprowadzania kolejnych korekt.
7 Przeciągnąć suwak Luminancja, aby zwiększyć lub zmniejszyć jasność warstwy docelowej. Można także
wprowadzić wartość w polu tekstowym Luminancja. Maksymalna dopuszczalna wartość to 200, wartość minimalna
to 1, a wartość domyślna to 100.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 319
Podręcznik użytkownika

8 Przeciągnąć suwak Intensywność koloru, aby skorygować nasycenie kolorów na warstwie docelowej. Można także
wprowadzić wartość w polu tekstowym Intensywność koloru. Maksymalna dopuszczalna wartość to 200, wartość
minimalna to 1 (powstaje obrazek w skali szarości), a wartość domyślna to 100.
9 Przesunąć suwak Zanik, aby zmienić stopień korekty obrazka. Przesunięcie suwaka w prawo zmniejsza stopień
korekty.
10 Kliknąć na OK.

Aby usunąć dominantę barwną


Polecenie Dopasuj kolor umożliwia korygowanie jasności, nasycenia kolorów i balansu kolorów obrazka. Realizacja
polecenia Dopasuj kolor angażuje pewne zaawansowane algorytmy, zapewniające lepszą kontrolę nad luminancją i
składnikami kolorów. Ponieważ są dopasowywane kolory na jednym obrazku, a nie na kilku, korygowany obrazek
jest zarazem obrazkiem źródłowym i docelowym.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Dopasuj kolor.
2 Z menu ródło w sekcji Statystyki obrazka wybrać opcję Brak. Opcja ta określa, że obrazek źródłowy jest zarazem
obrazkiem docelowym.
3 Aby automatycznie wyeliminować dominantę barwną, należy zaznaczyć opcję Neutralizuj. Zaznaczenie opcji
Podgląd gwarantuje, że obrazek będzie uaktualniany w miarę wprowadzania kolejnych korekt.
4 Przesunąć suwak Luminancja, aby zwiększyć lub zmniejszyć jasność obrazka. Przesunięcie suwaka Luminancja w
lewo przyciemnia obrazek, a przesunięcie tego suwaka w prawo rozjaśnia obrazek. Funkcja sterowania jasnością
działa tak, aby uniknąć przycinania pikseli na obszarach świateł i cieni (zamiany ich na całkiem czarne bez żadnych
szczegółów, albo całkiem białe bez żadnych szczegółów). Jednak przycinanie może wystąpić, gdy wartości pikseli
obrazka mogą być tylko 8-bitowe lub 16-bitowe.
5 Przesunąć suwak Intensywność koloru, aby zwiększyć lub zmniejszyć wartości kolorów na obrazku. Przesunięcie
suwaka Intensywność koloru w lewo zmniejsza zakres kolorów i sprawia, że obrazek staje się monochromatyczny.
Przesunięcie suwaka Intensywność koloru w prawo zwiększa zakres kolorów, co sprawia, że kolory stają się
intensywniejsze.
6 Przesunąć suwak Zanik, aby zmienić stopień korekty obrazka. Przesunięcie suwaka w prawo zmniejsza stopień
korekty.
Uwaga: Kontrolek okna dialogowego Dopasuj kolor można używać osobno. Na przykład, można przesunąć tylko suwak
Luminancja, aby rozjaśnić lub przyciemnić obrazek, nie zmieniając jego kolorów. Kontrolki mogą też być używane
łącznie, co znacznie poszerza zakres korekty.
7 Kliknąć na OK.

Aby zapisać lub zastosować ustawienia okna Dopasuj kolor


• Przejść do sekcji Statystyki obrazka w oknie dialogowym Dopasuj kolor i kliknąć na przycisku Zapisz statystyki.
Nazwać i zapisać ustawienia.
• Przejść do sekcji Statystyki obrazka w oknie dialogowym Dopasuj kolor i kliknąć na przycisku Wczytaj statystyki.
Odszukać i otworzyć zapisany plik ustawień.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 320
Podręcznik użytkownika

Aby zastąpić kolory obiektów na obrazku


Polecenie Zastąp kolor pozwala utworzyć maskę wokół wybranych kolorów i zastąpić je na obrazku. Operacja
zastępowania może dotyczyć barwy, nasycenia i jasności. Można także wybrać nowy kolor z próbnika kolorów.
Maska tworzona za pomocą polecenia Zastąp kolor jest maską tymczasową.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Zastąp kolor.
2 Zaznaczyć opcję wyświetlania:
Zaznaczenie W polu podglądu jest wyświetlana maska. Obszary maskowane mają kolor czarny, a obszary bez maski
— biały. Obszary zamaskowane częściowo (pokryte maską półprzezroczystą) są wyświetlane w różnych odcieniach
szarości, stosownie do stopnia krycia.
Obrazek W polu podglądu jest wyświetlany obrazek. Opcja jest przeznaczona do pracy nad powiększonym
obrazkiem lub pracy w warunkach ograniczonego miejsca na ekranie.
3 Aby zaznaczyć obszary nie zasłonięte maską, wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać narzędzie Kroplomierz i kliknąć na obrazku lub w polu podglądu, aby zaznaczyć obszary
niezasłonięte maską. Aby dodawać obszary, należy klikać z wciśniętym klawiszem Shift albo użyć kroplomierza
Dodaj do próbki . Aby odejmować obszary, należy klikać z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) albo użyć kroplomierza Odejmij od próbki .
• Dwukrotnie kliknąć na próbce zaznaczenia. Za pomocą próbnika kolorów wybrać kolor, który ma zostać
zastąpiony. Wybór koloru powoduje uaktualnienie maski w polu podglądu.
4 Dopasować tolerancję maski, używając suwaka lub wpisując wartość w polu Tolerancja. Opcja określa zasady
dołączania do zaznaczenia kolorów zbliżonych.
5 Aby zmienić kolor zaznaczonych obszarów, wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć suwaki Barwa, Nasycenie lub Jasność (lub wprowadzić wartości w odpowiednich polach tekstowych).
• Dwukrotnie kliknąć na próbce Wynik, a następnie wybrać kolor docelowy z próbnika kolorów.
Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Zastąp kolor można zapisywać, a potem ponownie wykorzystywać
na innych obrazkach.

Zobacz także
“Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297

Mieszanie kanałów kolorów


Polecenie Mieszanie kanałów umożliwia tworzenie doskonałych obrazków w skali szarości poprzez określanie
składu procentowego poszczególnych kanałów koloru. Można go również użyć do tworzenia wysokiej jakości
obrazków w tonie sepia lub innym. Za pomocą polecenia Mieszanie kanałów można także tworzyć efekty specjalne,
które byłyby trudne do osiągnięcia przy użyciu innych narzędzi do korekty kolorów.
Funkcja Mieszanie kanałów modyfikuje docelowy (wyjściowy) kanał koloru na podstawie kombinacji istniejących
(źródłowych) kanałów koloru obrazka. Kanały koloru to obrazki w skali szarości, które reprezentują wartości
tonalne składowych koloru obrazka (RGB lub CMYK). Działanie funkcji Mieszanie kanałów polega na dodawaniu
lub odejmowaniu poziomów szarości w konkretnym kanale. Nie polega to na dodawaniu lub odejmowaniu kolorów
z konkretnej składowej barwnej, tak jak w przypadku polecenia Kolor selektywny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 321
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć obrazki monochromatyczne z obrazków RGB lub CMYK


1 Wybrać kanał kompozytowy na palecie Kanały.
2 Otworzyć okno dialogowe Mieszanie kanałów, wykonując jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Mieszanie kanałów.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Mieszanie kanałów. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
3 Zaznaczyć opcję Monochromatycznie, aby ustawić Szary jako kanał wyjściowy. Spowoduje to utworzenie obrazka
kolorowego, który będzie zawierał tylko odcienie szarości.
4 Za pomocą suwaków z sekcji Kanały źródłowe określić poziom szczegółów i kontrastu obrazków, które mają
zostać przekonwertowane na skalę szarości.
Przed dopasowaniem wartości procentowych kanałów źródłowych należy sprawdzić, w jaki sposób każdy z tych
kanałów wpływa na wygląd obrazka monochromatycznego. Warto na przykład obejrzeć obrazek z kanałem
czerwonym ustawionym na +100%, a kanałem zielonym i niebieskim na 0%. Następnie można obejrzeć obrazek z
kanałem zielonym ustawionym na +100%, a dwoma pozostałymi kanałami ustawionymi na 0%. Na koniec można
obejrzeć obrazek z kanałem niebieskim ustawionym na +100%, a pozostałymi dwoma kanałami ustawionymi na 0%.
Często przy ustawianiu wartości procentowych kanałów źródłowych najlepsze rezultaty osiąga się przez wybór takich
wartości dla poszczególnych kanałów, aby razem dawały 100%
5 (Opcjonalnie) Jeżeli opcja Monochromatycznie zostanie najpierw zaznaczona, a potem zaznaczenie zostanie
usunięte, to można indywidualnie modyfikować każdy kanał, tworząc wrażenie obrazka kolorowanego ręcznie.

Efekt ręcznego kolorowania uzyskany wskutek zaznaczenia opcji Monochromatycznie (po lewej) i wyłączenia opcji Monochromatycznie (po
prawej)

6 Przeciągnąć suwak lub wprowadzić wartość opcji Stały. Opcja ta odpowiada za poziom szarości kanału
wyjściowego. Wartości ujemne powodują dodanie większej ilości czerni, a wartości dodatnie — dodanie większej
ilości bieli. Wartość -200% daje całkowicie czarny kanał wyjściowy, a wartość +200% daje całkowicie biały kanał
wyjściowy.

Aby wymieszać kanały obrazka


1 Wybrać kanał kompozytowy na palecie Kanały.
2 Otworzyć okno dialogowe Mieszanie kanałów, wykonując jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Mieszanie kanałów.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Mieszanie kanałów. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
3 Jako Kanał wyjściowy wybrać kanał, w którym będzie zmieszany jeden lub więcej istniejących (źródłowych)
kanałów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 322
Podręcznik użytkownika

Wybór kanału źródłowego powoduje ustawienie suwaka tego kanału na 100%, a suwaków pozostałych kanałów —
na 0%. Na przykład, wybór kanału źródłowego Czerwony spowoduje ustawienie suwaków w sekcji Kanały źródłowe
odpowiednio na 100% dla czerwieni oraz 0% dla zieleni i niebieskiego (w przypadku obrazka RGB).
4 Przeciągnąć suwak kanału źródłowego w lewo aby zmniejszyć wpływ kanału na kanał wyjściowy i w prawo – aby
go zwiększyć; można też wpisać w polu tekstowym wartość z przedziału od -200% do +200%. Ujemne wartości
powodują inwersję kanału źródłowego przed dodaniem go do kanału wyjściowego.
5 Przeciągnąć suwak lub wprowadzić wartość opcji Stały. Opcja ta odpowiada za poziom szarości kanału
wyjściowego. Wartości ujemne powodują dodanie większej ilości czerni, a wartości dodatnie — dodanie większej
ilości bieli. Wartość -200% daje całkowicie czarny kanał wyjściowy, a wartość +200% daje całkowicie biały kanał
wyjściowy.
Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Mieszanie kanałów można zapisywać, a następnie stosować do
innych obrazków.

Zobacz także
“Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297

Aby użyć polecenia Kolor selektywny


Selektywna korekta koloru jest techniką stosowaną w profesjonalnych skanerach i programach rozbarwiających.
Służy do zmiany ilości kolorów podstawowych we wszystkich addytywnych lub subtraktywnych składowych
kolorów obrazka. Ilość koloru podstawowego w innym kolorze zmienia się selektywnie—to znaczy bez wpływu na
inne kolory podstawowe. Na przykład, opisaną technikę można wykorzystać do zmniejszenia ilości cyjanu w
zielonym składniku kolorów i jednoczesnego utrzymania dotychczasowych proporcji cyjanu w składowej
niebieskiej.
Chociaż podczas korekty selektywnej są wykorzystywane kolory CMYK, technikę tę można stosować także do
obrazków RGB.
1 Upewnić się, że na palecie Kanały jest zaznaczony kanał kompozytowy. Polecenie Kolor selektywny jest dostępne
tylko pod warunkiem przeglądania kanału kompozytowego.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Kolor selektywny.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Kolor selektywny. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
3 Wybrać dopasowywany kolor w menu Kolory, w górnej części okna dialogowego. Zestaw kolorów obejmuje
kolory podstawowe addytywne i subtraktywne oraz biały, neutralny i czarny.
4 W sekcji Metoda zaznaczyć jedną z opcji:
Względnie — są dopasowywane aktualne wartości CMYK (cyjan, magenta, żółty i czarny). Na przykład, piksel
zawierający 50% magenty po korekcie o 10% będzie zawierał 55% magenty (10% z 50% to 5%). (Czysta biel nie może
być dopasowana tą metodą, ponieważ nie ma składowych kolorowych.)
Bezwzględnie — są dopasowywane wartości bezwzględne kolorów. Na przykład, piksel zawierający 50% magenty
po korekcie o 10% będzie miał 60% magenty.
Uwaga: Dopasowanie opiera się na odległości koloru od jednego ze wskazanych punktów korekty. Na przykład, piksel
zawierający 50% magenty jest położony dokładnie pomiędzy bielą i czystą magentą, w związku z czym jego korekta
będzie sumą korekt przewidzianych dla tych dwóch kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 323
Podręcznik użytkownika

5 Przeciągnąć suwaki, zmniejszając lub zwiększając udział składowych w wybranym kolorze.


Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Kolor selektywny można zapisywać, a następnie stosować do innych
obrazków.

Zobacz także
“Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297

Wprowadzanie na obrazkach szybkich zmian ogólnych


Aby użyć polecenia Jasność/Kontrast
Użycie polecenia Jasność/Kontrast stanowi najłatwiejszą metodę dokonywania prostych korekt zakresu tonów
obrazka. W przeciwieństwie do funkcji Krzywe i Poziomy, które stosują do wszystkich pikseli obrazka korektę
proporcjonalną (nieliniową), w tym wypadku jest stosowana taka samą korekta do wszystkich pikseli obrazka
(korekta liniowa). Polecenie Jasność/Kontrast nie jest zalecane w przypadku obrazków wymagających wysokiej
jakości, ponieważ funkcja ta może spowodować utratę części szczegółów z obrazka.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Jasność/Kontrast.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Jasność/Kontrast. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
2 Przesunąć suwaki, dopasowując jasność i kontrast.
Przesunięcie suwaka w lewo powoduje zmniejszenie wartości, a w prawo — jej zwiększenie. Liczby na prawych
końcach suwaków wskazują aktualną wartość jasności lub kontrastu. Mogą one zmieniać się w zakresie od -100 do
+100.

Polecenie Auto-poziomy
Polecenie Auto-poziomy umożliwia automatyczne dopasowanie punktu czerni i punktu bieli obrazka. Powoduje to
przycięcie części cieni i świateł w każdym kanale oraz przypisanie najjaśniejszego i najciemniejszego piksela w
każdym kanale do czystej bieli (poziom 255) lub czystej czerni (poziom 0). Rozkład pośrednich wartości pikseli
zmienia się proporcjonalnie do tych ustawień. W rezultacie obrazek staje się bardziej kontrastowy. Ponieważ
polecenie to służy do dopasowywania pojedynczych kanałów, jego wykonanie może skutkować usunięciem
niektórych kolorów lub wprowadzeniem dominanty barwnej.
Polecenie Auto-poziomy pozwala uzyskać dobre rezultaty w niektórych obrazkach o średniej dystrybucji wartości
pikseli, które wymagają po prostu zwiększenia kontrastu.
Uwaga: Domyślnie, piksele białe i czarne są przycinane o 0,1% — czyli przy wyszukiwaniu najjaśniejszych i
najciemniejszych pikseli obrazka program ignoruje pierwsze 0,1% każdej z barw skrajnych. Ustawienia domyślne
funkcji Auto-poziomy można zmienić w oknie dialogowym Opcje Auto korekty koloru.

Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325
ADOBE PHOTOSHOP CS2 324
Podręcznik użytkownika

Aby użyć polecenia Auto-poziomy


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Auto-poziomy. Po wybraniu tej opcji funkcja Auto-poziomy zostanie
zastosowana automatycznie. Nie można będzie ustawić żadnej z opcji wymienionych w kolejnych etapach.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania i wybrać opcję Poziomy lub Krzywe. W
oknie dialogowym Nowa warstwa należy kliknąć na OK.
2 W oknie dialogowym Poziomy lub Krzywe kliknąć na przycisku Opcje.
3 Zaznaczyć opcję Uwydatnij kontrast na kanał w sekcji Algorytmy okna dialogowego Opcje Auto korekty koloru.
4 Dopasować wartości świateł i cieni, które mają być przycinane. Dopasować kolor docelowy półcieni.
5 Kliknąć na OK w obu otwartych oknach dialogowych. Funkcja Auto-poziomy zostanie uaktywniona.

Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325

Polecenie Auto-kontrast
Polecenie Auto-kontrast umożliwia automatyczną korektę kontrastu. Ponieważ kanały nie są zmieniane oddzielnie,
nie są wprowadzane ani eliminowane dominanty barwne. Funkcja ta przycina wartości świateł i cieni w obrazku, a
następnie przypisuje pozostałe najjaśniejsze i najciemniejsze piksele do czystej bieli (poziom 255) i czystej czerni
(poziom 0). Powoduje to rozjaśnienie świateł i przyciemnienie cieni.
Domyślnie, piksele białe i czarne są przycinane o 0,5% — czyli przy wyszukiwaniu najjaśniejszych i najciemniejszych
pikseli obrazka program ignoruje pierwsze 0,5% każdej z barw skrajnych. Ustawienia domyślne tej funkcji można
zmienić w oknie dialogowym Opcje Auto korekty koloru, które otwiera się w oknach dialogowych Poziomy i
Krzywe.
Polecenie Auto-kontrast pomaga poprawić wygląd wielu fotografii lub obrazków o płynnych przejściach tonalnych.
Nie poprawia jednak wyglądu obrazków o kolorach jednolitych.

Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325

Aby użyć polecenia Auto-kontrast


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Auto-kontrast. Po wybraniu tej opcji funkcja Auto-kontrast zostanie
uaktywniona automatycznie. Nie można będzie ustawić żadnej z opcji wymienionych w kolejnych etapach.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania i wybrać opcję Poziomy lub Krzywe. W
oknie dialogowym Nowa warstwa należy kliknąć na OK.
2 W oknie dialogowym Poziomy lub Krzywe kliknąć na przycisku Opcje.
3 Zaznaczyć opcję Uwydatnij kontrast monochromatyczny, w sekcji Algorytmy okna dialogowego Opcje Auto
korekty koloru.
4 Dopasować wartości świateł i cieni, które mają być przycinane. Dopasować kolor docelowy półcieni.
5 Kliknąć na OK w obu otwartych oknach dialogowych. Funkcja Auto-kontrast zostanie uaktywniona.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 325
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325

Aby zmienić domyślne wartości przycinania funkcji Auto-kontrast i Auto-poziomy w


programie Imageready
❖ Kliknąć na Opcje w oknie dialogowym Poziomy. Należy wprowadzić procent pomijanych skrajnych pikseli świateł
i cieni, po czym kliknąć na OK. Zaleca się wpisanie wartości z przedziału od 0,5% do 1%.

Aby usunąć dominantę barwną za pomocą polecenia Auto-kolor


Polecenie Auto-kolor pozwala dopasować kolor i kontrast obrazka na podstawie pikseli samego obrazka, a nie na
podstawie histogramów kanałów dla cieni, półcieni i świateł. Polecenie Auto-kolor domyślnie neutralizuje półcienie
używając szarego koloru docelowego o poziomach składowych RGB równych 128, a także przycina piksele świateł i
cieni o 0,5%. Wartości domyślne tej funkcji można zmienić w oknie dialogowym Opcje Auto korekty koloru.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Auto-kolor. Po wybraniu tej opcji funkcja Auto-kolor zostanie
uaktywniona automatycznie. Nie można będzie ustawić żadnej z opcji wymienionych w kolejnych etapach.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania, a następnie opcję Poziomy lub Krzywe. W oknie
dialogowym Nowa warstwa należy kliknąć na OK.
2 W oknie dialogowym Poziomy lub Krzywe kliknąć na przycisku Opcje.
3 Zaznaczyć opcję Znajdź ciemne i jasne kolory, w sekcji Algorytmy okna dialogowego Opcje Auto korekty koloru.
4 Zaznaczyć opcję Pomiń neutralne półcienie.
5 Dopasować wartości świateł i cieni, które mają być przycinane. Dopasować kolor docelowy półcieni.
6 Kliknąć na OK w obu otwartych oknach dialogowych. Funkcja Auto-kontrast zostanie uaktywniona.

Zobacz także
“Aby poprawić dominantę barwną przy użyciu polecenia Poziomy” na stronie 301
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325

Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów


Opcje automatycznej korekty kolorów dotyczą korekt tonalnych i barwnych realizowanych za pomocą funkcji Auto-
kolor, Auto-poziomy, Auto-kontrast oraz przy użyciu opcji Auto (w oknach dialogowych Poziomy i Krzywe). Opcje
automatycznej korekty kolorów umożliwiają określanie wartości procentowych przycinania świateł i cieni oraz
przypisywanie wartości kolorów do cieni, półcieni i świateł.
Wybrane ustawienia można zastosować jednorazowo, w trakcie jednej sesji z oknem dialogowym Poziomy lub
Krzywe, albo też zapisać je na przyszłość, w celu wielokrotnego stosowania z poleceniami Poziomy, Auto-poziomy,
Auto-kontrast, Auto-kolor i Krzywe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 326
Podręcznik użytkownika

"
#
$

Okno dialogowe Opcje Auto-korekty koloru.


A. Opcja Auto-kontrast B. Opcja Auto-poziomy C. Opcja Auto-kolor D. Ustawianie kolorów docelowych, punktu czerni i punktu bieli

1 W oknie dialogowym Poziomy lub Krzywe kliknąć na przycisku Opcje.


2 Określić algorytm, przy pomocy którego Photoshop ma dopasować całkowity zakres tonów obrazka:
Uwydatnij kontrast monochromatyczny Wszystkie kanały są przycinane jednakowo. Zostają zachowane relacje
między kolorami. Światła zyskują na jasności, a cienie stają się ciemniejsze. Algorytm ten jest używany w przypadku
polecenia Auto-kontrast.
Uwydatnij kontrast na kanał Algorytm zwiększania kontrastu w kanałach powoduje maksymalizację zakresu tonów
w poszczególnych kanałach. Ponieważ każdy kanał jest dopasowywany osobno, algorytm ten może powodować
usunięcie lub pojawienie się dominant barwnych. Algorytm ten jest używany w przypadku polecenia Auto-poziomy.
Znajdź ciemne i jasne kolory Algorytm wyszukiwania ciemnych i jasnych kolorów polega na wyszukiwaniu pikseli
o średniej jasności lub średnim ściemnieniu i wykorzystaniu ich do maksymalizacji kontrastu przy minimalnym
odcinaniu. Algorytm ten jest używany w przypadku polecenia Auto-kolor.
3 Jeśli zachodzi taka potrzeba, można wybrać opcję Pomiń neutralne półcienie. Program Photoshop wyszukuje
wówczas kolor bliski neutralnemu i tak dopasowuje wartości gamma, aby uczynić go neutralnym. Algorytm ten jest
używany w przypadku polecenia Auto-kolor.
4 Aby określić stopnie odcinania dla czarnych i białych pikseli, należy wprowadzić odpowiednie procenty w polach
tekstowych. Zaleca się wpisanie wartości z przedziału od 0,0% do 1%.
Domyślnie, program Photoshop obcina piksele o 0,1% — to znaczy, identyfikując najjaśniejsze i najciemniejsze
piksele obrazka, stosuje tolerancję 0,5%. Ze względu na coraz lepszą jakość obecnych skanerów i aparatów
cyfrowych, domyślne wartości przycinania mogą się okazać zbyt wysokie.
5 Aby przypisać wartości kolorów do ciemnych, jasnych i neutralnych obszarów obrazka, należy kliknąć na próbce
koloru.
6 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby skorzystać z ustawień w bieżącym oknie dialogowym Poziomy lub Krzywe, należy kliknąć na OK. Kolejne
kliknięcia na przycisku Auto będą powodowały stosowanie do obrazka tych samych ustawień.
• Aby zapisać ustawienia jako domyślne, należy wybrać polecenie Zapisz jako domyślne i kliknąć na OK. Po
kolejnym otwarciu okna Poziomy lub Krzywe zapisane ustawienia można będzie zastosować poprzez kliknięcie
na przycisku Auto. Domyślne procenty odcinania są używane również w przypadku poleceń Auto-poziomy, Auto-
kontrast i Auto-kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 327
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Przy zapisywaniu parametrów okna Opcje Auto-korekty koloru jako wartości domyślnych dla funkcji Auto-
kolor, Auto-poziomy i Auto-kontrast nie ma znaczenia, jaki algorytm wybierze się w etapie 2. Wszystkie trzy polecenia
do automatycznej korekty wykorzystują tylko wartości ustawione dla kolorów docelowych i przycinania. Jedynym
wyjątkiem jest polecenie Auto-kolor, w przypadku którego jest używana również opcja Pomiń neutralne półcienie.

Aby użyć polecenia Wariacje


Polecenie Wariacje pozwala na wizualne dopasowanie balansu kolorów, kontrastu i nasycenia obrazka lub jego
wybranego fragmentu.
Polecenie to jest szczególnie przydatne w przypadku obrazków o średnim kluczu, które nie wymagają precyzyjnego
dopasowania kolorów. Polecenie nie jest dostępne w przypadku obrazków w trybie koloru indeksowanego ani
obrazków o 16 bitach na kanał (Photoshop).
1 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Wariacje.
Dwie miniaturki u góry okna dialogowego pokazują oryginalne zaznaczenie (Oryginał) oraz zaznaczenie po
dokonaniu bieżących korekt (Aktualny wybór). Przy pierwszym otwarciu okna dialogowego obie wersje są
identyczne. W miarę dokonywania korekt okienko Aktualny wybór zmienia zawartość, odwzorowując wyniki
korekt.
2 Zaznaczyć opcję Pokaż odcinanie, aby wyświetlić neonową maskę na obszarach, które w wyniku korekty ulegną
przycięciu — przekształceniu na czystą biel lub czystą czerń. Przycinanie może spowodować niepotrzebne
przesunięcia kolorów, ponieważ określone kolory oryginalnego obrazka są przekształcane na ten sam kolor.
Odcinanie nie występuje przy dopasowywaniu półcieni.
3 Wybrać element obrazka, który ma podlegać korekcie:
Cienie, Półcienie lub Światła Korekta obejmuje obszary ciemne, średnie lub jasne.

Nasycenie Korekta obejmuje barwy pikseli obrazka. Jeśli nasycenie koloru przekracza maksimum, kolor może być
przycięty.
4 Przeciągnąć suwak Drobne/Grube, aby określić stopień zmian. Przesunięcie suwaka o jednostkę w lewo lub w
prawo podwaja stopień korekty.
5 Dopasować kolor i jasność:
• Aby zwiększyć udział koloru na obrazku, należy kliknąć na odpowiedniej miniaturce koloru.
• Aby zmniejszyć udział koloru na obrazku, należy kliknąć na kolorze po przeciwnej stronie koła kolorów. Na
przykład, aby zmniejszyć udział cyjanu, należy kliknąć na miniaturce koloru czerwonego. Zobacz “Koło kolorów”
na stronie 262.
• Aby dopasować jasność, należy kliknąć na miniaturce po prawej stronie okna dialogowego.
Efekty klikania na miniaturkach kumulują się. Na przykład, dwukrotne kliknięcie na miniaturce koloru czerwonego
spowoduje dwukrotne zastosowanie korekty. Przy każdym kliknięciu na jednej z miniaturek zmianie ulegają
wszystkie inne miniaturki. Trzy miniaturki Aktualny wybór zawsze odpowiadają bieżącym wyborom.
Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Wariacje można także zapisać, a potem zastosować do innych
obrazków. Więcej informacji na temat zapisywania i wczytywania ustawień można znaleźć w części “Aby zapisać lub
ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 328
Podręcznik użytkownika

Aby użyć polecenia Wyrównaj


Polecenie Wyrównaj służy do równomiernego rozmieszczenia wartości jasności pikseli obrazka. Dzięki temu na
obrazku jest reprezentowany pełen zakres poziomów jasności. W wyniku zastosowania polecenia jasność pikseli
zmienia się w taki sposób, by wartość najciemniejsza odpowiadała czerni, w wartość najjaśniejsza — bieli. Wartości
pośrednie są rozmieszczane równomiernie w całej skali szarości.
Polecenie może być użyteczne, gdy zeskanowany obrazek wydaje się ciemniejszy od oryginału i zachodzi potrzeba
rozjaśnienia go. Stosując polecenie Wyrównaj razem z poleceniem Histogram, można porównać jasność przed
korektą i po korekcie.
1 (Opcjonalnie) Zaznaczyć obszar na obrazku, który ma podlegać wyrównywaniu.
2 Należy wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Wyrównaj.
3 Jeśli zaznaczono jakiś fragment obrazka, w oknie dialogowym należy wybrać elementy do wyrównania i kliknąć
na OK:
Wyrównaj tylko zaznaczony obszar Operacja wyrównywania jasności dotyczy tylko zaznaczonych pikseli.

Wyrównaj cały obrazek na podstawie zaznaczonego obszaru Piksele obrazka są wyrównywane na podstawie
wartości zaznaczonych pikseli.

Stosowanie do obrazków specjalnych efektów


dopasowania kolorów
Aby zmniejszyć nasycenie kolorów
Polecenie Usuń kolor pozwala przekonwertować obrazek kolorowy na obrazek w skali szarości, przy czym jest
zachowywany oryginalny tryb kolorów. Na przykład, aby utworzyć neutralną szarość w trybie RGB, należy przypisać
równe wartości czerwonego, zielonego i niebieskiego. Jasność pikseli nie zmienia się.
Wynik zastosowania polecenia jest identyczny z ustawieniem nasycenia na –100 (w oknie dialogowym
Barwa/Nasycenie).
Uwaga: Jeśli obrazek jest wielowarstwowy, to polecenie Usuń kolor konwertuje tylko zaznaczoną warstwę.
❖ Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Posteryzacja.

Aby odwrócić kolory


Polecenie Odwrotność służy do utworzenia negatywu obrazka. Taka funkcja może być przydatna w procesie
tworzenia maski krawędzi służącej do wyostrzania, a także innych korekt zaznaczonych obszarów obrazka.
Uwaga: Ze względu na fakt, że film kolorowy zawiera maskę koloru pomarańczowego, polecenie Odwrotność nie
pozwala tworzyć negatywów i pozytywów z filmu kolorowego. Przy skanowaniu filmów, należy używać ustawień
odpowiednich dla barwnych negatywów.
Przy odwracaniu obrazka jasność poszczególnych pikseli jest zmieniana na wartość przeciwną z 256-stopniowej skali
kolorów. Na przykład, piksel o wartości 255 na pozytywie uzyska wartość 0, a piksel o wartości 5 — 250.
Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Odwrotność.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 329
Podręcznik użytkownika

• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Odwrotność. W oknie dialogowym
Nowa warstwa należy kliknąć na OK.

Aby przekonwertować obrazki na obrazki czarno-białe


Polecenie Próg służy do przekształcania obrazków w skali szarości na kontrastowe obrazki czarno-białe. Użytkownik
określa próg jasności. Piksele jaśniejsze od progu są przekształcane na biel, a ciemniejsze — na czerń.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Próg.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Próg. W oknie dialogowym Nowa warstwa należy
kliknąć na OK. W oknie dialogowym Próg jest wyświetlany histogram poziomów jasności pikseli w aktualnie
zaznaczonym fragmencie.
2 Przesuwać suwak poniżej histogramu, dopóki u góry okna nie pojawi się odpowiedni próg, po czym kliknąć na
OK. Podczas przesuwania obrazek zmienia się zgodnie z aktualnym ustawieniem progu.

Aby przeprowadzić posteryzację obrazka


Polecenie Posteryzacja pozwala określić liczbę poziomów tonów (lub wartości jasności) dla poszczególnych kanałów
na obrazku, a następnie przekształcić piksele do najbliższego poziomu. Na przykład, wybór dwóch poziomów
tonalnych w obrazku RGB daje sześć kolorów: dwa dla czerwieni, dwa dla zieleni i dwa dla niebieskiego.
Polecenie to jest używane do tworzenia efektów specjalnych, takich jak duże płaskie obszary na fotografii.
Najbardziej widoczne efekty uzyskuje się przy redukcji liczby stopni szarości na obrazkach w skali szarości (choć
równie interesujące efekty można uzyskać na obrazkach kolorowych).
Jeśli na obrazku ma wystąpić określona liczba kolorów, należy przekonwertować go na Skalę szarości i wybrać
odpowiednią liczbę poziomów. Następnie należy powtórnie przekształcić obrazek do poprzedniego trybu kolorów i
zamienić poszczególne odcienie szarości na wybrane kolory.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Posteryzacja.
2 Podać odpowiednią liczbę poziomów tonów i kliknąć na OK.

Aby zastosować do obrazka mapę gradientu


Polecenie Mapa gradientu służy do przekształcania odpowiedniego zakresu skali szarości na kolory odpowiedniego
wypełnienia gradientowego. Jeśli użytkownik wybierze dwukolorowe wypełnienie gradientowe, to cienie zostaną
przekształcone na jeden z końcowych kolorów wypełnienia gradientowego, światła na drugi kolor końcowy, a
półcienie na gradacje pomiędzy nimi.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Mapa gradientu.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Mapa gradientu. W oknie dialogowym Nowa
warstwa należy kliknąć na OK.
2 Określić wybrane wypełnienie gradientowe:
• Aby wybrać wypełnienie z listy wypełnień gradientowych, należy kliknąć na trójkącie po prawej stronie
wypełnienia gradientowego. Należy zaznaczyć kliknięciem wybrane wypełnienie i kliknąć na pustym obszarze ok-
na w celu ukrycia listy. Informacje o dostosowywaniu listy wypełnień gradientowych znajdują się w części
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 330
Podręcznik użytkownika

• Aby przeprowadzić edycję wypełnienia gradientowego, wyświetlanego aktualnie w oknie Mapa gradientu, należy
kliknąć na wypełnieniu gradientowym. Następnie należy zmienić istniejące wypełnienie gradientowe lub ut-
worzyć nowe. (Zobacz “Aby utworzyć łagodny gradient” na stronie 519.)
Cienie, półcienie i światła obrazka są przekształcane domyślnie na (odpowiednio): kolor początkowy (lewy),
środkowy i końcowy (prawy) wypełnienia gradientowego.
3 Jeśli to konieczne, ustawić jedną lub obydwie z następujących opcji:
Dithering Opcja powoduje dodanie do obrazka przypadkowego "szumu". Ma to na celu wygładzenie wypełnienia
gradientowego i redukcję efektu pasków kolorów.
Odwrotnie Opcja powoduje odwrócenie wypełnienia gradientowego.
331

Rozdział 12: Zaznaczanie

Tworzenie zaznaczeń
Zaznaczanie
Tworzenie zaznaczeń polega na wyróżnianiu wybranych fragmentów obrazka. Zaznaczenie określonych obszarów
pozwala ograniczyć pewne operacje — takie jak edycja, definiowanie efektów i stosowanie filtrów — tylko do nich
(inne obszary pozostają nienaruszone).
Do zaznaczania danych rastrowych i wektorowych przeznaczone są odrębne zestawy narzędzi. Na przykład, aby
zaznaczyć piksele rastrowe, trzeba użyć narzędzia do zaznaczania albo lassa. Polecenia dostępne w menu
Zaznaczanie umożliwiają zaznaczanie wszystkich pikseli, usuwanie zaznaczeń i ponowne zaznaczanie.
Do zaznaczania danych wektorowych używa się narzędzi z grupy piór lub kształtów, które pozwalają tworzyć
precyzyjne kontury nazywane ścieżkami. W przypadku obrazków o 32 bitach na kanał dane wektorowe mogą być
zaznaczane tylko za pomocą narzędzi z grupy piór. Ścieżki mogą być konwertowane na zaznaczenia, a zaznaczenia
mogą być konwertowane na ścieżki.
Zaznaczenia mogą być kopiowane, przenoszone i wklejane, a nawet zapisywane w postaci kanałów alfa. Kanały alfa
służą do przechowywania zaznaczeń jako obrazków w skali szarości. Kanały alfa mogą stanowić podstawę tworzenia
i przechowywania masek. Maska jest to zaznaczenie specjalnego rodzaju, które zabezpiecza fragmenty obrazka przed
wprowadzanymi zmianami.
Uwaga: Aby na pewnym zaznaczonym obszarze lub na całym obrazku zaznaczyć wybrany kolor, należy użyć polecenia
Zakres koloru.

Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
“Aby utworzyć kanał alfa i dodać maskę” na stronie 359
“Konwertowanie ścieżek na krawędzie zaznaczenia” na stronie 490
“Galeria narzędzi do zaznaczania” na stronie 43

Aby zaznaczyć wszystkie piksele warstwy w obrębie kadru


1 Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy.
2 Wybrać polecenie Zaznacz > Wszystko.

Aby usunąć zaznaczenie


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać polecenie Zaznacz > Odznacz.


• Kliknąć w dowolnym miejscu poza zaznaczonym obszarem, używając narzędzia Zaznaczanie prostokątne,
Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym (ImageReady), Zaznaczenie eliptyczne lub narzędzia Lasso.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 332
Podręcznik użytkownika

Aby ponowić ostatnie zaznaczenie


❖ Wybrać polecenie Zaznacz > Ponownie.

Aby użyć narzędzia do zaznaczania


Narzędzia do zaznaczania umożliwiają zaznaczanie prostokątów, elips, prostokątów zaokrąglonych (ImageReady)
oraz rzędów i kolumn o szerokości 1 piksela. Standardowo, zaznaczenie rozciąga się od rogu.
1 Wybrać narzędzie do zaznaczania:
Narzędzie Zaznaczanie prostokątne Pozwala utworzyć zaznaczenie prostokątne.
Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym (ImageReady) Pozwala utworzyć zaznaczenie w kształcie prostokąta o
zaokrąglonych rogach.
Zaznaczanie eliptyczne Pozwala utworzyć zaznaczenie w kształcie elipsy.
Zaznaczanie pojedynczych rzędów lub Zaznaczanie pojedynczych kolumn Pozwala zdefiniować
obramowanie o szerokości lub wysokości 1 piksela.
2 Przejść na pasek opcji i wybrać jedną z opcji zaznaczania.

A B C D
Opcje zaznaczania
A. Nowe B. Dodaj do C. Odejmij od From D. Przetnij z

3 Określić ustawienie wtapiania (na pasku opcji). Włączyć lub wyłączyć opcję wygładzania dla narzędzi
Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym i Zaznaczanie eliptyczne.
4 Z paska opcji wybrać styl dla narzędzia Zaznaczanie prostokątne, narzędzia Zaznaczanie prostokątem
zaokrąglonym lub narzędzia Zaznaczenie eliptyczne:
Zwykły Wymiary zaznaczenia są określane metodą przeciągania.

Stałe proporcje boków Obowiązuje stały stosunek wysokości do szerokości. Należy wprowadzić odpowiednie
wartości (w programie Photoshop dopuszczalne są wartości dziesiętne). Na przykład, aby zaznaczyć obszar dwa razy
szerszy niż jego wysokość, należy ustawić szerokość na 2, a wysokość na 1.
Stała wielkość Użytkownik musi podać stałą wysokość i szerokość zaznaczenia. Należy wpisać wartości całkowite,
wyrażone w pikselach. Należy przy tym pamiętać, że liczba pikseli potrzebna do utworzenia zaznaczenia o wielkości,
na przykład, 1 cala zmienia się w zależności od rozdzielczości obrazka.
5 Aby wyrównać zaznaczenie do linii pomocniczych, siatki, odcięć lub krawędzi dokumentu, należy wykonać jedną
z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Widok > Przyciągaj lub Widok > Przyciągaj do, po czym wybrać odpowiednie
polecenie z podmenu. Zaznaczenie może być przyciągane do krawędzi dokumentu oraz do kilku elementów
dodatkowych. Przyciąganiem steruje się za pomocą podmenu Przyciągaj do.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Widok > Przyciągaj do > Linie pomocnicze.
6 Utworzyć zaznaczenie, wykonując jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 333
Podręcznik użytkownika

• Wybrać narzędzie Zaznaczanie prostokątne, narzędzie Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym lub narzędzie
Zaznaczanie eliptyczne i przeciągnąć po obszarze, który ma zostać zaznaczony. Przytrzymać klawisz Shift podczas
przeciągania, aby zaznaczyć kwadrat lub okrąg (aby kształt pozostał proporcjonalny, należy najpierw zwolnić
przycisk myszy, a dopiero potem klawisz Shift). Aby przeciągnąć zaznaczenie od środka, w trakcie przeciągania
należy przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).

Przeciąganie zaznaczenia od rogu obrazka (po lewej) i od środka obrazka (po prawej)

• Po wybraniu narzędzia Zaznaczanie pojedynczych kolumn lub Zaznaczanie pojedynczych rzędów należy kliknąć
blisko wybranego obszaru i przeciągnąć markietkę w wybrane miejsce. Jeśli markietka nie jest widoczna, należy
zwiększyć stopień powiększenia obrazka.
Aby zmienić położenie markietki narzędzia Zaznaczanie prostokątne, Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym lub
Zaznaczanie eliptyczne, należy najpierw wcisnąć lewy przycisk myszy i przeciągnąć kursor tworząc obwiednię.
Następnie należy wcisnąć klawisz spacji i kontynuować przeciąganie. Na koniec należy zwolnić spację; ale nadal
trzymać wciśnięty przycisk myszy, jeżeli trzeba dalej zmieniać krawędź zaznaczenia.

Aby użyć narzędzia Lasso


Narzędzie Lasso służy do tworzenia zaznaczeń o dowolnym kształcie.
1 Wybrać narzędzie Lasso i ustawić opcje. Zobacz “Aby ustawić opcje narzędzi Lasso, Lasso wielokątne i Lasso
magnetyczne” na stronie 335.
2 Przeciągnąć, aby narysować zaznaczenie o kształcie dowolnym.
3 Aby krawędzie zaznaczenia miały kształt linii prostych, należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i klikać w miejscach, w których mają się zaczynać i kończyć kolejne krawędzie. W trakcie zaznaczania
można przechodzić z trybu zaznaczania swobodnego na linię łamaną.
4 Aby wymazać narysowane wcześniej segmenty, należy wcisnąć klawisz Delete i przytrzymywać go, dopóki
wybrane segmenty nie zostaną wymazane.
5 Aby zamknąć krawędź zaznaczenia, należy zwolnić przycisk myszy, nie przytrzymując klawisza Alt (Windows)
lub Option (Mac OS).

Aby skorzystać z narzędzia Lasso wielokątne


Narzędzie Lasso wielokątne służy do tworzenia zaznaczeń o kształcie wielokątów.
1 Wybrać narzędzie Lasso i ustawić opcje. Zobacz “Aby ustawić opcje narzędzi Lasso, Lasso wielokątne i Lasso
magnetyczne” na stronie 335.
2 Kliknąć na obrazku, by wybrać punkt początkowy zaznaczenia.
3 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Aby narysować prosty segment, należy przesunąć kursor do miejsca jego zakończenia i kliknąć. Klikanie można
kontynuować, określając punkty końcowe kolejnych segmentów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 334
Podręcznik użytkownika

• Aby linie kolejnych segmentów były pochylone pod kątem 45 stopni, należy przytrzymywać klawisz Shift.
• Aby narysować krzywą, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć kursor. Po
zakończeniu segmentu należy zwolnić klawisz Alt/Option i przycisk myszy.
• Aby usunąć narysowane przed chwilą segmenty proste, należy nacisnąć klawisz Delete.
4 Zamknąć krawędź zaznaczenia:
• Umieścić kursor narzędzia Lasso wielokątne w punkcie początkowym (obok kursora pojawi się zamknięty okrąg)
i kliknąć.
• Jeżeli kursor nie znajduje się nad punktem początkowym, należy dwukrotnie kliknąć wskaźnik narzędzia Lasso
wielokątne albo kliknąć przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).

Aby użyć narzędzia Lasso magnetyczne


Narzędzie Lasso magnetyczne działa w ten sposób, że rysowana krzywa jest przyciągana do krawędzi
zaznaczanego obszaru. Narzędzie to nie jest dostępne w przypadku obrazków o 32 bitach na kanał.
Narzędzie Lasso magnetyczne jest szczególnie przydatne do szybkiego zaznaczania obiektów o skomplikowanych
konturach, umieszczonych na kontrastowym tle.
1 Zaznaczyć narzędzie Lasso magnetyczne, a jeśli zachodzi taka potrzeba, ustawić opcje na pasku opcji.
2 Kliknąć na obrazku, tak by ustalić pierwszy punkt zaczepienia. Punkty zaczepienia przytrzymują krawędź
zaznaczenia w miejscu.
3 Narysować segment dowolnego kształtu, przesuwając kursor wzdłuż krawędzi która ma być obrysowana.
Ostatni segment krawędzi zaznaczania pozostaje aktywny. Po przesunięciu kursora aktywny segment jest
przyciągany do najsilniejszej krawędzi obrazka (siła jest określana na podstawie ustawienia szerokości w pasku
opcji). Od czasu do czasu Lasso magnetyczne dodaje do krawędzi zaznaczenia punkty zaczepienia w celu
zakotwiczania wcześniejszych części objętych zaznaczeniem.
4 Jeśli krzywa nie jest przyciągana przez krawędź obszaru zaznaczanego, należy kliknąć w wybranym miejscu i w
ten sposób umieścić punkt zaczepienia. Należy kontynuować obrysowywanie krawędzi, a jeśli zachodzi taka
potrzeba, dodać punkty zaczepienia.

Punkty zaczepienia zakotwiczają krawędź zaznaczenia przy brzegach

5 Aby tymczasowo przełączyć się na inne narzędzia typu lasso, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby uaktywnić narzędzie Lasso, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągać kursor
z wciśniętym przyciskiem myszy.
• Aby uaktywnić narzędzie Lasso wielokątne, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 335
Podręcznik użytkownika

6 Aby usunąć narysowane przed chwilą segmenty i punkty zaczepienia, naciskać klawisz Delete aż do usunięcia
pożądanych punktów zaczepienia i segmentów.
7 Zamknąć krawędź zaznaczenia:
• Aby zamknąć krawędź z krzywą magnetyczną, należy albo dwukrotnie kliknąć, albo nacisnąć klawisz Enter lub
Return.
• Aby zamknąć krawędź z segmentem prostoliniowym, należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i dwukrotnie kliknąć.
• Aby zamknąć krawędź, należy przeciągnąć kursor nad punktem początkowym i kliknąć.

Aby ustawić opcje narzędzi Lasso, Lasso wielokątne i Lasso magnetyczne


Opcje narzędzia Lasso umożliwiają zmianę zasad wykrywania i zaznaczania krawędzi przez poszczególne narzędzia
z grupy Lasso.
1 Jeśli zachodzi taka potrzeba, wybrać narzędzie.
2 Przejść na pasek opcji i wybrać jedną z opcji zaznaczania.

A B C D
Opcje zaznaczania
A. Nowe B. Dodaj do C. Odejmij od From D. Przetnij z

3 Określić opcje wtapiania i wygładzania.


4 (Photoshop) Ustawić następujące opcje narzędzia Lasso magnetyczne:
Szerokość W polu Szerokość należy określić szerokość wykrywania (w pikselach). Narzędzie Lasso magnetyczne
będzie wykrywać krawędzie tylko w określonej odległości od wskaźnika.
Aby zmienić kursor narzędzia Lasso, tak by wskazywał ustawioną szerokość, należy wcisnąć klawisz Caps Lock.
Zmiana kursora powinna być wykonywana, gdy narzędzie jest zaznaczone, ale nie używane.
Kontrast krawędzi W polu Kontrast krawędzi należy określić czułość lassa na krawędzie obrazka, wpisując wartość
z zakresu od 1% do 100%. Duże wartości powodują wykrywanie tylko tych krawędzi, które kontrastują mocno z
otoczeniem, a wartości mniejsze powodują wykrywanie krawędzi mniej kontrastujących.
Częstotliwość W polu Częstotliwość należy określić gęstość punktów zaczepienia, wpisując wartość z zakresu od 0
do 100. Im większa jest podana wartość, tym szybciej jest zakotwiczana krawędź zaznaczenia w wybranym miejscu.
W przypadku obrazków z wyraźnymi krawędziami można używać lassa z większą odległością reagowania, większą
czułością na kontrast i mniejszą liczbą punktów zaczepienia. W przypadku obrazków z mniej wyraźnymi
krawędziami można używać lassa z mniejszą odległością reagowania, mniejszą czułością na kontrast i większą liczbą
punktów zaczepienia.
Nacisk pisaka Gdy jest używana specjalna tabliczka naciskowa, można włączyć lub wyłączyć opcję Nacisk pisaka.
Jeśli opcja jest zaznaczona, zwiększenie nacisku pisaka powoduje zwiększenie odległości reagowania.
Gdy jest tworzone zaznaczenie, wciśnięcie klawisza ] powoduje zwiększenie odległości reagowania lassa
magnetycznego o 1 piksel, a wciśnięcie klawisza [ zmniejszenie tej odległości o 1 piksel.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 336
Podręcznik użytkownika

Aby skorzystać z narzędzia Różdżka


Narzędzie Różdżka umożliwia zaznaczenie jednolicie zabarwionego fragmentu obrazka (np. czerwonego kwiatka)
bez potrzeby zaznaczania jego krawędzi za pomocą Lassa. Przed skorzystaniem z narzędzia Różdżka należy określić
zakres kolorów lub tolerancję.
Narzędzie Różdżka nie może być stosowane w przypadku obrazków w trybie bitmapy i obrazków o 32 bitach na
kanał.

1 Wybrać narzędzie Różdżka .


2 Przejść na pasek opcji i wybrać jedną z opcji zaznaczania. Kursor Różdżki zmieni się stosownie do zaznaczonej
opcji.

A B C D
Opcje zaznaczania
A. Nowe B. Dodaj do C. Odejmij od From D. Przetnij z

3 Przejść na pasek opcji i ustawić dowolną z następujących opcji:


Tolerancja Podana wartość określa stopień podobieństwa między pikselami, które ma objąć zaznaczenie. Należy
wprowadzić wartość od 0 do 255. W przypadku wartości mniejszych będą zaznaczane kolory bardzo podobne do
siebie. W przypadku większych wartości zaznaczenie będzie obejmowało większą liczbę kolorów, znacznie
różniących się od siebie.
Wygładzanie Krawędź zaznaczenia będzie gładka.

Ciągłe Gdy opcja jest włączona, są zaznaczane tylko takie obszary o podobnych kolorach, które przylegają do siebie.
W przeciwnym wypadku są zaznaczane piksele na całym obrazku.
Przeszukaj wszystkie warstwy Kolory są zaznaczane na podstawie danych ze wszystkich widocznych warstw. Jeśli
opcja nie jest zaznaczona, Różdżka zaznacza tylko kolory warstwy aktywnej.
4 Kliknąć na wybranym kolorze obrazka. Jeśli jest zaznaczona opcja Ciągłe, zaznaczenie obejmuje przylegające
piksele w granicach zakresu tolerancji. W przeciwnym wypadku zaznaczenie obejmuje wszystkie piksele w zakresie
tolerancji.

Zaznaczanie konkretnego koloru lub zbioru kolorów


Polecenie Zakres koloru pozwala zaznaczyć wybrany kolor na obszarze już zaznaczonym albo na całym obrazku.
Jeśli zaznaczenie ma być zastąpione, to przed użyciem polecenia należy upewnić się, że wszelkie zaznaczenia zostały
usunięte. Polecenie to nie jest dostępne w przypadku obrazków o 32 bitach na kanał.
Aby poprawić istniejące zaznaczenie, należy wielokrotnie wybierać polecenie Zakres koloru, aż do zaznaczenia
zbioru kolorów. Na przykład, aby wybrać zielone obszary w zaznaczeniu cyjanu, należy wybrać Cyjany w oknie
dialogowym Zakres koloru i kliknąć na OK. Następnie należy ponownie otworzyć okno dialogowe Zakres koloru i
wybrać Zielenie. (Wynik operacji tego typu jest pozornie niewidoczny, ponieważ zaznaczane są części kolorów, tj.
mieszanek kolorów.)

Aby zaznaczyć obszar używając próbek kolorów


1 Wybrać polecenie Zaznacz > Zakres kolorów.
2 W polu Zaznacz wybrać narzędzie Próbkowane kolory .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 337
Podręcznik użytkownika

3 Zaznaczyć jedną z opcji:


Zaznaczenie Podgląd obejmuje tylko zaznaczenie.

Obrazek Podgląd obejmuje cały obrazek. Na przykład, jeśli używane jest powiększenie obrazka, a obszar z którego
ma być pobrana próbka jest niewidoczny, należy ustawić obszar podglądu na obrazek.
Aby szybko przechodzić w oknie dialogowym Zakres koloru z podglądu Obrazka na Zaznaczenie i z powrotem,
należy wciskać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
4 Umieścić kursor nad polem podglądu lub nad obrazkiem i kliknąć w celu pobrania koloru, który ma być
zaznaczony.

Próbkowanie koloru

5 Dopasować zakres kolorów przy pomocy suwaka Rozmycie albo wpisując wartość w polu Rozmycie. Mniejsza
wartość zawęża zakres kolorów. Opcja Rozmycie nie powoduje zaznaczania wszystkich pikseli o wyróżnionych
kolorach, ale tylko pewnej ich części — zależnej od wartości opcji (w przypadku narzędzi Różdżka i Wiadro z farbą
podobną funkcję pełni opcja Tolerancja, z tym że przy jej użyciu są zaznaczane wszystkie piksele spełniające
określone kryteria).

Zwiększenie wartości rozmycia poszerza zaznaczenie

6 Dopasować zaznaczenie:
• Aby dodać kolory, należy wybrać Kroplomierz oznaczony plusem i kliknąć na obszarze podglądu lub na obrazku.
• Aby usunąć kolory, należy wybrać Kroplomierz oznaczony minusem i kliknąć na obszarze podglądu lub na
obrazku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 338
Podręcznik użytkownika

Aby na chwilę włączyć Kroplomierz z plusem, należy wcisnąć klawisz Shift. Aby włączyć Kroplomierz z minusem,
należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
7 Aby obejrzeć zaznaczony obszar w oknie obrazka, należy wybrać jedną z opcji Podglądu zaznaczenia:
Brak Brak podglądu w oknie obrazka.

Skala szarości Zaznaczenie jest wyświetlane tak, jak wyglądałoby w kanale skali szarości.

Czarna otoczka Zaznaczenie jest wyświetlane w kolorze na czarnym tle.

Biała otoczka Zaznaczenie jest wyświetlane w kolorze na białym tle.

Szybka maska Zaznaczenie jest wyświetlane przy użyciu bieżących ustawień trybu Szybka maska.

8 Aby powrócić do oryginalnego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć
na Wyzeruj.

Aby wybrać zakres kolorów, korzystając z kolorów standardowych


1 Wybrać polecenie Zaznacz > Zakres kolorów.
2 W polu Zaznacz wybrać kolor lub zakres tonów. Opcja Poza przestrzenią kolorów ma zastosowanie tylko do
obrazków RGB i Lab. (Kolor spoza przestrzeni kolorów to taki kolor RGB lub Lab, który nie może być wydrukowany
przy użyciu kolorów podstawowych.)
3 Kliknąć na opcji Zaznaczenie, jeśli w obszarze podglądu mają pojawić się zaznaczone fragmenty.
4 Aby obejrzeć zaznaczony obszar w oknie obrazka, należy wybrać jedną z opcji Podglądu zaznaczenia:
Brak Brak podglądu w oknie obrazka.

Skala szarości Zaznaczenie jest wyświetlane tak, jak wyglądałoby w kanale skali szarości.

Czarna otoczka Zaznaczenie jest wyświetlane w kolorze na czarnym tle.

Biała otoczka Zaznaczenie jest wyświetlane w kolorze na białym tle.

Szybka maska Zaznaczenie jest wyświetlane przy użyciu bieżących ustawień trybu Szybka maska.

5 Aby powrócić do oryginalnego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć
na Wyzeruj.
Uwaga: Jeśli na ekranie pojawi się komunikat “Żadne piksele nie są zaznaczone bardziej niż 50%”, to krawędź
zaznaczenia będzie niewidoczna. Komunikat może oznaczać, że zaznaczono kolor (np. czerwony), gdy obrazek nie
zawierał w pełni nasyconego koloru.

Aby zapisać i wczytać ustawienia zakresu kolorów


❖ Należy użyć przycisków Zapisz i Wczytaj w oknie dialogowym Zakres kolorów. Zostaną zapisane bieżące
ustawienia. Ustawienia te będzie można wykorzystać w przyszłości.

Tworzenie zaznaczeń z odcięć (ImageReady)


Odcięcie utworzone w programie ImageReady można przekonwertować na zaznaczenie.
1 Zaznaczyć odcięcie.
2 Należy wybrać polecenie Zaznacz > Utwórz zaznaczenie z odcięcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 339
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby zaznaczyć jedno lub kilka odcięć” na stronie 606

Zmiany obszaru zaznaczenia


Aby przesunąć, ukryć lub odwrócić zaznaczenie
Użytkownik może przesunąć ramkę zaznaczenia, ukryć ramkę zaznaczenia lub odwrócić zaznaczenia, tak by zostały
zaznaczone niezaznaczone części obrazka.
1 Wybrać dowolne narzędzie do zaznaczania, przejść na pasek opcji, zaznaczyć opcję nowego zaznaczenia i
umieścić kursor wewnątrz ramki zaznaczenia. Kursor zmieni kształt, wskazując na możliwość przesunięcia
zaznaczenia .
2 Przeciągnąć ramkę zaznaczenia w wybrane miejsce. Można ją przeciągnąć częściowo poza obszar roboczy. Gdy
przeciągnie się ją z powrotem, oryginalna ramka wróci do poprzedniego stanu. Ramka zaznaczenia może być
przeciągnięta do okna innego obrazka.

Pierwotna ramka zaznaczenia (po lewej) oraz przesunięta ramka zaznaczenia(po prawej)

Ramka zaznaczenia może być zmieniana za pomocą różnych przekształceń geometrycznych.

Zobacz także
“Stosowanie przekształceń” na stronie 379

Aby kontrolować sposób przesuwania zaznaczenia


• Aby ograniczyć kierunek przesuwania zaznaczenia do wielokrotności 45°, należy w czasie przeciągania trzymać
wciśnięty klawisz Shift.
• Aby przesuwać zaznaczenie krokowo, co 1 piksel, należy korzystać z klawiszy kursora.
• Aby przesuwać zaznaczenie krokowo, co 10 pikseli, należy korzystać z klawiszy kursora przy wciśniętym klawiszu
Shift.

Aby ukryć lub wyświetlić krawędzie zaznaczenia


Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 340
Podręcznik użytkownika

• Wybrać polecenie Widok > Dodatki. W programie Photoshop polecenie umożliwia wyświetlanie lub ukrywanie
siatek, linii pomocniczych, krawędzi zaznaczenia, ścieżek docelowych, odcięć i adnotacji. W programie
ImageReady polecenie umożliwia wyświetlanie lub ukrywanie krawędzi zaznaczenia, krawędzi warstw, siatek,
linii pomocniczych, inteligentnych linii pomocniczych, odcięć, auto-odcięć, map obrazków i zaznaczeń
tekstowych.
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Krawędzie zaznaczenia. Polecenie to umożliwia przełączanie widoku
krawędzi zaznaczenia i dotyczy tylko zaznaczenia bieżącego. Krawędzie zaznaczenia pojawiają się ponownie po
umieszczeniu nowego zaznaczenia.

Zobacz także
“Aby wyświetlić lub ukryć dodatki” na stronie 65

Aby zaznaczyć obszary poza zaznaczeniem


❖ W tym celu należy wybrać polecenie Zaznacz >Odwrotność.

Opcję tę można stosować do zaznaczania obiektów położonych na mocno pomalowanym tle. Użytkownik może
zaznaczyć najpierw tło przy pomocy Różdżki, a potem odwrócić zaznaczenie.

Ręczne zmiany obszaru zaznaczenia


Narzędzia do zaznaczania pozwalają dodawać i usuwać fragmenty zaznaczeń.
Przed wykonaniem tych operacji należy określić wartości w polach Wtapianie i Wygładzanie (na pasku opcji), tak
by pokrywały się z ustawieniami pierwotnego zaznaczenia.

Aby dodać obszar do zaznaczenia


1 Utworzyć zaznaczenie.
2 Wybrać narzędzie do zaznaczania i wykonać jedną z następujących czynności:
• Przejść na pasek opcji, zaznaczyć opcję Dodaj do zaznaczenia i przeciągnąć kursor.
• Przytrzymać klawisz Shift i przeciągnąć, aby dodać kolejne zaznaczenie.
Podczas dodawania do zaznaczenia obok kursora jest widoczny znak plus.

Aby odjąć obszar od zaznaczenia


1 Utworzyć zaznaczenie.
2 Wybrać narzędzie do zaznaczania i wykonać jedną z następujących czynności:
• Przejść na pasek opcji, zaznaczyć opcję Odejmij od zaznaczenia i przeciągnąć kursor, przecinając inne
zaznaczenia.
• Przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć, aby odjąć kolejne zaznaczenie.
Podczas odejmowania od zaznaczenia obok kursora jest widoczny znak minusa.

Aby zaznaczyć tylko ten obszar, który przecina się z innymi zaznaczeniami
1 Utworzyć zaznaczenie.
2 Wybrać narzędzie do zaznaczania i wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 341
Podręcznik użytkownika

• Przejść na pasek opcji, zaznaczyć opcję Przetnij z zaznaczeniem i przeciągnąć kursor.


• Przytrzymać klawisze Alt+Shift (Windows) lub Option+Shift (Mac OS) i przeciągnąć nad tą częścią oryginalnego
zaznaczenia, która ma zostać zaznaczona.
Podczas zaznaczania przecięcia obszarów obok kursora jest widoczny znak “x”.

Przecięte zaznaczenia

Aby rozszerzyć lub zawęzić zaznaczenie o podaną liczbę pikseli


1 Utworzyć zaznaczenie za pomocą narzędzia do zaznaczania.
2 Wybrać polecenie Zaznacz > Modyfikuj > Rozszerz lub Zwęź.
3 W polu Rozszerz o lub Zwęź wprowadzić liczbę pikseli (od 1 do 100) i kliknąć na OK.
Obramowanie zostanie rozszerzone lub zwężone o podaną liczbę pikseli. Wszelkie fragmenty obramowania, które
biegną wzdłuż krawędzi obszaru roboczego, pozostaną nie naruszone.

Aby obramować istniejące zaznaczenie nowym zaznaczeniem


1 Utworzyć zaznaczenie za pomocą narzędzia do zaznaczania.
2 Wybrać polecenie Zaznacz > Modyfikuj > Brzeg.
3 Wprowadzić szerokość ramki nowego zaznaczenia (od 1 do 200 pikseli) i kliknąć na OK.
Nowe zaznaczenie obramuje obszar zaznaczony pierwotnie.

Zaznaczenie pierwotne (po lewej) i po zastosowaniu polecenia Brzeg: 5 pikseli (po prawej)

Polecenie Brzeg pozwala utworzyć zaznaczenie wygładzone. Aby namalować wokół zaznaczenia obramowanie
innego rodzaju, należy użyć polecenia Obrys.

Zobacz także
“Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę kolorem narzędzia lub pierwszego planu” na stronie 523
ADOBE PHOTOSHOP CS2 342
Podręcznik użytkownika

Aby rozszerzyć zaznaczenie i objąć nim obszary o podobnych kolorach


Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Zaznacz > Rozszerz, aby dołączyć do zaznaczenia wszystkie sąsiednie piksele,
które mieszczą się w zakresie tolerancji określonym przez opcje narzędzia Różdżka.
• Wybrać polecenie Zaznacz > Podobne, aby dołączyć do zaznaczenia wszelkie piksele, nie tylko sąsiednie, które
mieszczą się w zakresie tolerancji.
Aby zaznaczenie zwiększać stopniowo, należy wybrać jedno z powyższych poleceń więcej niż raz.
Uwaga: Poleceń Rozszerz i Podobne nie można stosować do obrazków w trybie bitmapy, a także do obrazków o 32
bitach na kanał.

Aby wyczyścić niepotrzebne piksele w obrębie kolorowego zaznaczenia


1 Wybrać polecenie Zaznacz > Modyfikuj > Wygładź.
2 W polu Promień próbki wprowadzić liczbę pikseli (od 1 do 100) i kliknąć na OK.
Programy Photoshop i ImageReady sprawdzają obszar wokół każdego z zaznaczonych pikseli i wyszukują
niezaznaczone piksele, które mieszczą się w zakresie tolerancji. Na przykład, jeśli promień próbki określono jako 16,
program przeszukuje obszary wokół pikseli o wielkości 33 na 33 piksele (po 16 pikseli w górę, w dół, w prawo i w
lewo). Jeśli zaznaczono większość pikseli danego obszaru, do zaznaczenia są dodawane wszelkie niezaznaczone
piksele. Jeśli większość pikseli nie jest zaznaczona, wszystkie zaznaczone piksele są usuwane z zaznaczenia.
Uwaga: Związek między odległością fizyczną (faktyczną) i odległością mierzoną w pikselach jest zależny od
rozdzielczości obrazka. Na przykład 5 pikseli przy rozdzielczości 72 dpi określa większą odległość niż 5 pikseli przy
rozdzielczości 300 ppi.

Zobacz także
“Wymiary w pikselach i rozdzielczość obrazków” na stronie 187

Zmiękczanie i poprawianie krawędzi zaznaczeń


Metody zmiękczania krawędzi zaznaczenia
Ostre krawędzie zaznaczenia mogą zostać zmiękczone za pomocą wygładzania lub wtapiania.
Wygładzanie Poszarpane krawędzie zaznaczenia są wygładzane poprzez częściowe wypełnienie brzegowych pikseli
(stają się one półprzezroczyste). Ponieważ zmieniają się tylko piksele na krawędzi, nie dochodzi do utraty
szczegółów. Wygładzanie jest użyteczne podczas tworzenia złożonych obrazków metodą wycinania, kopiowania i
wklejania.
Opcja wygładzania jest dostępna dla następujących narzędzi: Lasso, Lasso wielokątne, Lasso magnetyczne,
Zaznaczenie prostokątem zaokrąglonym (ImageReady), Zaznaczenie eliptyczne i Różdżka. (Aby wyświetlić pasek
opcji danego narzędzia, należy je zaznaczyć.) Opcję tę należy ustawić przed użyciem narzędzia. Wygładzania nie
można zastosować do już utworzonego zaznaczenia.
Wtapianie Krawędzie zaznaczenia są rozmywane poprzez utworzenie strefy granicznej między zaznaczeniem a
otaczającymi go pikselami. Operacja ta może spowodować pewną utratę szczegółów na krawędzi zaznaczenia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 343
Podręcznik użytkownika

Opcja wtapiania jest dostępna dla następujących narzędzi: Zaznaczanie, Lasso, Lasso wielokątne i Lasso
magnetyczne. Można ją zastosować w trakcie wykorzystywania narzędzia; można też dodać wtapianie do
istniejącego zaznaczenia. Efekty wtapiania stają się widoczne podczas przenoszenia, wycinania, kopiowania i
wypełniania zaznaczenia.

Aby użyć funkcji wygładzania


1 Wybrać narzędzie Lasso, Lasso wielokątne, Lasso magnetyczne, Zaznaczenie prostokątem zaokrąglonym
(ImageReady), Zaznaczenie eliptyczne lub Różdżka.
2 Przejść na pasek opcji i zaznaczyć opcję Wygładzanie.

Aby zdefiniować wtopienie dla zaznaczeń wykonywanych przy użyciu narzędzia do


zaznaczania
1 Zaznaczyć jedno z narzędzi grupy Lasso lub Zaznaczanie.
2 Przejść na pasek opcji i wprowadzić wartość w polu Wtapianie. Wartość określa szerokość strefy wtopienia i musi
mieścić się w zakresie od 0 do 250 pikseli.

Aby zdefiniować wtapianie dla istniejącego zaznaczenia


1 Wybrać polecenie Zaznacz > Wtapianie.
2 Podać wartość w polu Promień wtopienia i kliknąć na OK.
Uwaga: Małe zaznaczenie z dużym promieniem wtopienia może mieć tak słabo widoczne krawędzie, że nie będzie
można go zaznaczyć. Po wyświetleniu komunikatu “Żadne piksele nie są zaznaczone bardziej niż 50%” należy albo
zmniejszyć promień wtopienia aktywnego narzędzia do zaznaczania, albo zwiększyć rozmiar zaznaczeń. Ewentualnie,
można kliknąć na OK i zaakceptować bieżące ustawienie maski, po czym utworzyć zaznaczenie w miejscu, gdzie nie
widać krawędzi.

B
Zaznaczenie bez zastosowania i z zastosowaniem funkcji wtapiania.
A. Zaznaczenie bez wtapiania, to samo zaznaczenie wypełnione wzorkiem B. Zaznaczenie z wtapianiem, to samo zaznaczenie wypełnione
wzorkiem
ADOBE PHOTOSHOP CS2 344
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby utworzyć tymczasową maskę i używać jej jako zaznaczenia” na stronie 356

Usuwanie niepotrzebnych pikseli z zaznaczenia


W czasie przesuwania lub wklejania wygładzonego zaznaczenia, niektóre piksele wokół krawędzi zaznaczenia są do
niego dołączane. Operacja ta powoduje powstanie niepotrzebnych pikseli lub efektu aureoli wokół krawędzi
wklejonego zaznaczenia. Edycję niepotrzebnych pikseli krawędziowych umożliwiają polecenia z grupy Usuń
otoczkę:
• Polecenie Bez aureoli pozwala zastąpić kolor pikseli niepotrzebnych kolorami pikseli z otoczenia zawierających
czysty kolor (bez koloru tła). Na przykład, po zaznaczeniu żółtego obiektu na niebieskim tle i przeniesieniu
zaznaczenia, niektóre elementy niebieskiego tła zostają zaznaczone i przeniesione wraz z obiektem. Polecenie Bez
aureoli pozwala zastąpić piksele niebieskie żółtymi.
• Polecenia Usuń czarną otoczkę i Usuń białą otoczkę są używane przy wklejaniu zaznaczenia wygładzonego na
czarnym lub białym tle na inne tło. Na przykład, wygładzony czarny tekst na białym tle ma szare piksele na
krawędziach, które są widoczne na kolorowym tle.
W celu usunięcia niepotrzebnych obszarów brzegowych można posłużyć się suwakami zaawansowanego mieszania
w oknie Style warstwy, umożliwiającymi usunięcie lub przypisanie przezroczystości do obszarów warstwy. W takim
wypadku czarne lub białe obszary stają się obszarami przezroczystymi. Aby oddzielić suwaki, należy kliknąć na nich z
wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Rozdzielenie suwaków umożliwia usunięcie pikseli
brzegowych i zachowanie ich gładkości.

Aby zmniejszyć otoczkę zaznaczenia


1 Należy wybrać polecenie Warstwa > Usuń otoczkę > Bez aureoli.
2 Określić obszar, w którym będą poszukiwane piksele do zastąpienia, wpisując wartość w polu Szerokość. W
większości wypadków wystarcza odległość 1 lub 2 pikseli.
3 Kliknąć na OK.

Aby usunąć otoczkę z zaznaczenia


❖ Wybrać polecenie Warstwa > Otoczka > Usuń czarną otoczkę lub Warstwa > Otoczka > Usuń białą otoczkę.

Przesuwanie, kopiowanie i wklejanie zaznaczeń i


warstw
Przesuwanie zaznaczeń i warstw na obrazku
Narzędzie Przesunięcie umożliwia przesunięcie zaznaczenia lub warstwy w nowe miejsce obrazka. Na otwartej
palecie Info jest wyświetlana dokładna odległość przesunięcia. Narzędzie można wykorzystać również do
wyrównywania zaznaczeń i warstw, a także do układania warstw na obrazku.

Zobacz także
“Zaznaczanie warstw” na stronie 420
ADOBE PHOTOSHOP CS2 345
Podręcznik użytkownika

Aby określić opcje narzędzia Przesunięcie


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie .
2 Przejść na pasek opcji i zaznaczyć dowolną z następujących opcji:
Automatyczny wybór warstwy Jest zaznaczana najbardziej wierzchnia spośród warstw zawierających piksele pod
kursorem.
Automatyczny wybór grup Jest zaznaczana grupa warstw, do której należy zaznaczona grupa.

Pokaż kontrolki przekształceń Wokół zaznaczonego elementu jest wyświetlana obwiednia z uchwytami.

Aby przenieść zaznaczenie lub warstwę


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie .
Aby uaktywnić narzędzie Przesunięcie, gdy jest zaznaczone inne narzędzie, można wcisnąć klawisz Ctrl (Windows)
lub Command (Mac OS). (Ta technika nie daje efektu w przypadku narzędzi Pióro, Pióro dowolne, Zaznaczanie
ścieżki, Zaznaczanie bezpośrednie, Rączka, Zaznaczanie odcięcia i narzędzi do obsługi punktów kontrolnych.)
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Przesunąć kursor wewnątrz krawędzi zaznaczenia i przeciągnąć zaznaczenie w nowe miejsce. Jeśli zaznaczenie
obejmuje kilka obszarów, to narzędzie przesunie wszystkie obszary.

Pierwotne zaznaczenie (po lewej) oraz zaznaczenie po przesunięciu za pomocą narzędzia Przesunięcie (po prawej)

• Zaznaczyć warstwę wybraną do przesunięcia. Następnie przeciągnąć warstwę na nową pozycję.

Aby wyrównać zaznaczenia i warstwy na obrazku


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyrównać zawartość warstwy do zaznaczenia, należy najpierw utworzyć zaznaczenie. Następnie należy
zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy.
• Aby wyrównać zawartość wielu warstw do krawędzi zaznaczenia, należy utworzyć zaznaczenie, a następnie
połączyć wybrane warstwy na palecie Warstwy. Na palecie Warstwy należy zaznaczyć warstwy do wyrównania.
Aby zaznaczyć wiele warstw sąsiadujących ze sobą, należy kliknąć na pierwszej i ostatniej z nich z wciśniętym
klawiszem Shift; aby zaznaczyć warstwy nie leżące obok siebie, należy klikać na nich, przytrzymując klawisz Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS).
• Aby wyrównać zawartość wielu warstw do zawartości warstwy aktywnej, należy zaznaczyć je. Aby zaznaczyć wiele
warstw sąsiadujących ze sobą, należy kliknąć na pierwszej i ostatniej z nich z wciśniętym klawiszem Shift; aby
zaznaczyć warstwy nie leżące obok siebie, należy klikać na nich, przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub
Command (Mac OS).
2 Wybrać narzędzie Przesunięcie .
3 Przejść na pasek opcji i zaznaczyć opcję lub opcje wyrównania:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 346
Podręcznik użytkownika

A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej

Zobacz także
“Aby połączyć lub rozłączyć warstwy” na stronie 422

Aby rozmieścić warstwy na obrazku


1 Na palecie Warstwy połączyć co najmniej trzy warstwy. Aby zaznaczyć wiele warstw sąsiadujących ze sobą, należy
kliknąć na pierwszej i ostatniej z nich z wciśniętym klawiszem Shift; aby zaznaczyć warstwy nie leżące obok siebie,
należy klikać na nich, przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
2 Wybrać narzędzie Przesunięcie .
3 Przejść na pasek opcji i zaznaczyć opcję lub opcje rozmieszczania.

A B C D E F
Opcje rozmieszczania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej

Zobacz także
“Aby połączyć lub rozłączyć warstwy” na stronie 422

Kopiowanie zaznaczeń i warstw


Narzędzie Przesunięcie można wykorzystać do kopiowania zaznaczeń w czasie przeciągania ich w obszarze obrazka
lub pomiędzy obrazkami. Zaznaczenia mogą być kopiowane i przenoszone za pomocą poleceń Kopiuj, Kopiuj
połączone, Wytnij i Wklej. Ponieważ metoda przeciągania narzędziem Przesunięcie nie angażuje schowka (tak jak
ma to miejsce w przypadku poleceń Kopiuj, Kopiuj połączone, Wytnij i Wklej), metoda ta nie obciąża pamięci.
Kopiuj Jest kopiowany zaznaczony obszar warstwy aktywnej.

Kopiuj połączone Jest tworzona połączona kopia wszystkich widocznych warstw zaznaczonego obszaru.

Wklej Wycięte lub skopiowane zaznaczenie jest wklejane do innej części obrazka lub do innego obrazka w postaci
nowej warstwy. Jeżeli na obrazku istnieje zaznaczenie, to skopiowane zaznaczenie jest wklejane nad istniejącym
zaznaczeniem. Gdy nie ma aktywnego zaznaczenia, skopiowane zaznaczenie jest wklejane na środku obszaru
dokumentu.
Wklej do (Photoshop) Wycięte lub skopiowane zaznaczenie jest wklejane do innego zaznaczenia na tym samym lub
innym obrazku. Zaznaczenie źródłowe jest wklejane na nowej warstwie, a krawędź zaznaczenia docelowego jest
konwertowana na maskę warstwy.
Należy pamiętać, że przy wklejaniu zaznaczenia lub warstwy pomiędzy obrazkami o różnych rozdzielczościach,
wklejane dane zachowują swoje wymiary w pikselach. Operacja taka może spowodować, że wklejony element nie
będzie dostosowany do proporcji nowego obrazka. Aby obrazek źródłowy i obrazek docelowy miały tę samą
rozdzielczość, przed skopiowaniem i wklejeniem obrazka należy użyć polecenia Wielkość obrazka. Następnie należy
ustawić powiększenie obu obrazków na tym samym poziomie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 347
Podręcznik użytkownika

W zależności od ustawień zarządzania kolorem i profilu kolorów pliku (lub importowanych danych), na ekranie
może pojawić się komunikat z prośbą o określenie zasad postępowania z kolorami pliku (lub importowanych
danych).

Zobacz także
“Aby wyznaczyć sugerowaną rozdzielczość obrazka” na stronie 195
“Maskowanie warstw” na stronie 455
“Aby skonfigurować zarządzanie kolorem dla programów Illustrator, InDesign i Photoshop” na stronie 268

Aby skopiować zaznaczenie


1 Zaznaczyć obszar wybrany do skopiowania.
2 Wybrać polecenie Edycja > Kopiuj lub Edycja > Kopiuj połączone.

Aby skopiować zaznaczenie w czasie przeciągania


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie albo przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), aby
uaktywnić narzędzie Przesunięcie.
2 Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć zaznaczenie.
Kopiowanie pomiędzy obrazkami polega na przeciąganiu zaznaczenia z okna obrazka aktywnego na okno obrazka
docelowego. Jeśli nie ma zaznaczenia, skopiowana zostaje cała aktywna warstwa. W czasie przeciągania zaznaczenia
nad oknem innego obrazka, okno to może zostać wyróżnione podświetloną ramką, co oznacza, że można w nim
upuścić zaznaczenie.

Przeciąganie zaznaczenia na inny obrazek

Aby utworzyć wiele kopii zaznaczenia w obrębie obrazku


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie albo przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), aby
uaktywnić narzędzie Przesunięcie.
2 Skopiować zaznaczenie:
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć zaznaczenie.
• Aby skopiować zaznaczenie i przesunąć duplikat o 1 piksel, należy wcisnąć klawisz Alt lub Option i wcisnąć
klawisz strzałki wybranego kierunku.
• Aby skopiować zaznaczenie i przesunąć duplikat o 10 pikseli, należy wcisnąć klawisze Alt+Shift (Windows) lub
Option+Shift (Mac OS) i wcisnąć klawisz strzałki wybranego kierunku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 348
Podręcznik użytkownika

Tak długo, jak klawisze Alt lub Option są wciśnięte, każde kliknięcie na klawiszach strzałek powoduje utworzenie
kopii zaznaczenia i przesunięcie jej na określoną odległość od ostatniej kopii. W tym przypadku kopia nie jest
tworzona na nowej warstwie.

Aby wkleić zaznaczenie wewnątrz innego zaznaczenia


1 Wyciąć lub skopiować tę część obrazka, która ma zostać wklejona.
2 Zaznaczyć część obrazka, do której ma być wklejone zaznaczenie. Zaznaczenie źródłowe i zaznaczenie docelowe
mogą znajdować się na tym samym obrazku lub w dwóch różnych obrazkach Photoshopa.
3 Wybrać polecenie Edycja > Wklej do. Zawartość zaznaczenia źródłowego pojawia się jako zamaskowana przez
zaznaczenie docelowe.
Na palecie Warstwy miniaturka warstwy zaznaczenia źródłowego jest wyświetlona obok miniaturki maski warstwy
zaznaczenia docelowego. Warstwa i maska warstwy nie są połączone — oznacza to, że można przesuwać je
niezależnie od siebie.

A B

C E
D
Stosowanie polecenia Wklej do
A. Zaznaczone okienka B. Kopiowany obrazek C. Polecenie Wklej do D. Miniaturki warstwy i maska warstwy na palecie Warstwy
E. Wklejony obrazek po przemieszczeniu

4 Wybrać narzędzie Przesunięcie albo przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), aby
uaktywnić narzędzie Przesunięcie. Przeciągać zawartość źródłową tak długo, aż wybrana jej część będzie widoczna
przez maskę.
5 Aby odkryć więcej lub mniej obrazka umieszczonego pod warstwą, należy kliknąć na miniaturce maski warstwy
na palecie Warstwy, zaznaczyć narzędzie do malowania i przeprowadzić edycję maski:
• Aby ukryć większą część obrazka umieszczonego pod warstwą, należy zamalować maskę na czarno.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 349
Podręcznik użytkownika

• Aby odkryć większą cześć obrazka umieszczonego pod warstwą, należy pomalować maskę na biało.
• Aby częściowo odkryć obrazek umieszczony pod warstwą, należy pomalować maskę na szaro.
6 Po zakończeniu edycji należy wybrać polecenie Warstwa > Złącz w dół, aby połączyć nową warstwę i maskę
warstwy z warstwą umieszczoną pod nią i wprowadzić na stałe dokonane zmiany.

Zobacz także
“Maskowanie warstw” na stronie 455

Używanie funkcji przeciągnij–i–upuść do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami


Funkcja przeciągnij–i–upuść umożliwia kopiowanie i przenoszenie obrazków pomiędzy programem Photoshop lub
ImageReady a innymi aplikacjami.
W systemie Windows aplikacja musi obsługiwać technikę OLE. Aby powielić cały obrazek za pomocą funkcji
przeciągania i upuszczania, należy włączyć narzędzie Przesunięcie. Aby skopiować obiekt OLE z danymi PSD, należy
użyć schowka OLE. (Informacje na ten temat można znaleźć w dokumentacji systemu Windows.)
Przeciąganie kompozycji wektorowej z Adobe Illustratora lub innej aplikacji używającej Schowka Illustratora
powoduje rasteryzację kompozycji, czyli przekonwertowanie matematycznie zdefiniowanych linii i krzywych
kompozycji wektorowej na piksele lub bity obrazka bitmapowego. Aby skopiować kompozycję wektorową jako
ścieżkę programu Photoshop, w czasie przeciągania kompozycji z programu Adobe Illustrator należy wcisnąć
klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS). Aby skopiować tekst, należy wcześniej przekonwertować go na
krzywe.

Używanie schowka do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami


Polecenia Wytnij i Wklej są często używane do kopiowania zaznaczeń pomiędzy programem Photoshopem lub
ImageReady i innymi aplikacjami. Wycięte lub skopiowane zaznaczenie pozostaje w schowku, aż do wycięcia lub
skopiowania innego zaznaczenia.
W niektórych przypadkach zawartość schowka jest konwertowana na obrazek rastrowy. Program Photoshop
informuje o zamiarze rasteryzacji kompozycji wektorowej.
Uwaga: Obrazek jest rasteryzowany przy użyciu rozdzielczości pliku, do którego jest wklejany.

Aby zapisać zawartość schowka przy zamykaniu programu Photoshop


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne.
2 Zaznaczyć opcję Eksportuj schowek odpowiedzialną za to, że przy zamykaniu programu Photoshop zawartość
schowka jest zapisywana. Gdy opcja nie jest zaznaczona, zawartość schowka jest usuwana.

Aby wkleić kompozycję postscriptową z innej aplikacji


1 W innej aplikacji zaznaczyć kompozycję i wybrać polecenie Edycja > Kopiuj.
2 (Photoshop lub ImageReady) Zaznaczyć obrazek, do którego zostanie wklejone zaznaczenie.
3 Wybrać polecenie Edycja > Wklej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 350
Podręcznik użytkownika

4 (Photoshop) W oknie dialogowym Wklej ustawić następujące opcje wklejania:


Obiekt inteligentny Kompozycja jest umieszczana na nowej warstwie jako obiekt inteligentny.

Piksele Kompozycja jest rasteryzowana. Rasteryzacja polega na konwersji obiektów wektorowych na opis
reprezentujących je pikseli.
Ścieżki Dane są wklejane w postaci ścieżki (uwzględnianej potem na palecie Ścieżki). Skopiowanie tekstu z
programu Illustrator wymaga jego wcześniejszej konwersji na krzywe.
Warstwa kształtu Jest tworzona warstwa nowego kształtu; funkcję maski wektorowej pełni ścieżka.

Uwaga: Gdy jest kopiowana kompozycja z programu Adobe Illustrator, domyślne ustawienia schowka mogą
uniemożliwiać wyświetlanie okna dialogowego Wklej programu Photoshop. Aby w trakcie wklejania kompozycji okno
to było widoczne, należy otworzyć okno dialogowe Preferencje Illustratora, przejść do sekcji Pliki i Schowek i zaznaczyć
opcję AICB.
5 Jeśli w poprzednim punkcie zaznaczono opcję Wklej jako piksele, użytkownik może zaznaczyć opcję
Wygładzanie, dostępną na pasku opcji, aby wygładzić przejścia między krawędziami zaznaczenia i pikselami wokół
nich.
Uwaga: Jeśli dane już zostały połączone, można użyć poleceń do usuwania otoczki i ponownie wydzielić
zrasteryzowane dane.

Zobacz także
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
“Informacje o formatach plików” na stronie 711
“Usuwanie niepotrzebnych pikseli z zaznaczenia” na stronie 344

Zapisywanie, wczytywanie i usuwanie zaznaczeń


Aby zapisać zaznaczenie
1 Utworzyć zaznaczenie za pomocą dowolnego narzędzia do zaznaczania.
2 Wybrać polecenie Zaznacz > Zapisz zaznaczenie.
3 W oknie dialogowym Zapisz zaznaczenie ustawić następujące opcje zapisywania.
Dokument ródłem danych jest aktywny plik.

Kanał ródłem danych jest nowy kanał lub kanał zawierający wybrane zaznaczenie.

Nazwa Pozwala określić nazwę zaznaczenia.

4 Zaznaczyć opcję Rezultat odpowiedzialną za połączenie zaznaczenia z istniejącymi zaznaczeniami w obrazku


docelowym:
Nowy kanał Bieżące zaznaczenie jest zapisywane w nowym kanale.

Dodaj do kanału Bieżące zaznaczenie jest dodawane do istniejących zaznaczeń w kanale docelowym.

Odejmij od kanału Bieżące zaznaczenie jest odejmowane od istniejących zaznaczeń w kanale docelowym.

Przetnij z kanałem Jest zapisywane przecięcie bieżącego zaznaczenia i zaznaczeń obecnych w kanale docelowym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 351
Podręcznik użytkownika

Aby usunąć (wyciąć) obiekt ze zdjęcia


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę z obiektem, który ma być usunięty.
2 Za pomocą narzędzia do zaznaczania zaznaczyć obiekt do usunięcia.
3 Jeśli zachodzi potrzeba korekty zaznaczenia, można kliknąć na przycisku Tryb szybkiej maski z palety
narzędziowej. Program Photoshop pokryje (zamaskuje) niezaznaczone obszary obrazka kolorem
półprzezroczystym. Należy wybrać pędzel i jego wielkość (na pasku opcji). Kolor czarny pozwala powiększyć maskę;
kolor biały pozwala odsłonić zakryte części obrazka.
4 Usunąć zaznaczony obiekt, wybierając polecenie Edycja > Wytnij.

Zobacz także
“Filtr Wydziel” na stronie 352

Aby usunąć zaznaczenie


❖ Należy wybrać polecenie Edycja > Wyczyść albo wcisnąć klawisz Backspace (Windows) lub Delete (Mac OS). Aby
wyciąć zaznaczenie do schowka, należy wybrać polecenie Edycja > Wytnij.
Usunięcie zaznaczenia umieszczonego na tle lub na warstwie — gdy na palecie Warstwy jest zaznaczona opcja
Zablokuj przezroczystość — powoduje zastąpienie oryginalnego obszaru kolorem tła. Usunięcie zaznaczenia z
warstwy — gdy nie jest zaznaczona opcja Zablokuj przezroczystość — powoduje zastąpienie oryginalnego obszaru
elementem przezroczystym.

Aby wczytać zapisane zaznaczenie do obrazka


1 Należy wybrać polecenie Zaznacz > Wczytaj zaznaczenie.
2 W oknie dialogowym Wczytaj zaznaczenie ustawić następujące opcje źródła danych:
Dokument ródłem danych jest aktywny plik.

Kanał ródłem danych jest kanał zawierający zaznaczenie.

Odwróć Zostają zaznaczone obszary niezaznaczone.

3 Ustawić opcję Rezultat odpowiedzialną za połączenie zaznaczenia z istniejącymi zaznaczeniami w obrazku:


Nowe zaznaczenie Wczytane zaznaczenie jest dodawane.

Dodaj do zaznaczenia Wczytane zaznaczenie jest dodawane do istniejących zaznaczeń.

Odejmij od zaznaczenia Wczytane zaznaczenie jest odejmowane od istniejących zaznaczeń.

Przetnij z zaznaczeniem Jest zapisywane przecięcie wczytanego zaznaczenia i zaznaczeń obecnych na obrazku.

Zobacz także
“Aby zapisać zaznaczenie jako maskę” na stronie 360

Aby wczytać zapisane zaznaczenie w programie ImageReady


❖ Wybrać polecenie Zaznacz > Wczytaj zaznaczenie, po czym wybrać opcję z podmenu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 352
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby zapisać zaznaczenie jako maskę” na stronie 360

Aby wczytać zaznaczenie z innego obrazka


1 Otworzyć oba obrazki.
2 Uaktywnić obrazek docelowy i wybrać polecenie Zaznacz > Wczytaj zaznaczenie.
3 W oknie dialogowym Wczytaj zaznaczenie ustawić następujące opcje:
Dokument Pozwala wybrać obrazek źródłowy.

Kanał Pozwala wybrać kanał zawierający zaznaczenie, które ma być wczytane jako maska.

Odwróć Zostają zaznaczone obszary niezaznaczone.

Rezultat Jeżeli obrazek docelowy zawiera zaznaczenie, należy określić metodę połączenia zaznaczeń.

Zaznaczenie można przeciągnąć z jednego otwartego obrazka w programie Photoshop do innego.

Wydzielanie zaznaczeń
Filtr Wydziel
Okno dialogowe filtra Wydziel zawiera zaawansowane funkcje do oddzielania obiektu na pierwszym planie i
wymazywania jego tła, dzięki czemu obiekt ten może zostać wydzielony na osobnej warstwie. Filtr umożliwia
wycięcie nawet nierównych obiektów z niezdefiniowanymi krawędziami, przy czym cała operacja wymaga
minimalnej pracy użytkownika. Narzędzia dostępne w oknie Wydziel pozwalają określić wydzielane fragmenty
obrazka. Aby zmienić wielkość okna, należy przesunąć jego prawy dolny narożnik.
W sytuacjach mniej skomplikowanych można użyć narzędzia Gumka tła.

Po wydzieleniu obiektu program Photoshop usuwa jego tło (innymi słowy: czyni je przezroczystym). Piksele na
krawędziach obiektu tracą komponenty swojego koloru pochodzące z tła i mogą być mieszane z innym tłem bez
efektu aureoli.

Zaznaczony obszar po podświetleniu i wypełnieniu oraz obiekt wydzielony

Jeśli po wydzieleniu obiektu zachodzi potrzeba uzyskania innych efektów, np. dodania czarnego krycia do tła,
można użyć polecenia Edycja > Zanik.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 353
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby użyć narzędzia Gumka tła” na stronie 517
“Aby zmieszać efekty” na stronie 538

Aby wydzielić obiekt z jego tła


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę z obiektem, który ma być wydzielony. Jeśli zaznaczona warstwa jest
warstwą tła, to po wydzieleniu staje się normalną warstwą. Jeśli warstwa zawiera zaznaczenie, to w wyniku
wydzielenia zostaje usunięte tylko tło z obszaru zaznaczonego.
Aby uniknąć utraty informacji dotyczących obrazka oryginalnego, należy powielić wybraną warstwę lub utworzyć
zdjęcie oryginalnego stanu obrazka.

2 Wybrać polecenie Filtr > Wydziel i ustawić opcje narzędzia:


Rozmiar pędzla Wprowadzona wartość lub wybrane ustawienie suwaka określają grubość narzędzia
Podświetlacz . Opcja pozwala określić także grubość narzędzi Gumka, Wyczyść i Retusz krawędzi.
Podświetlenie Pozwala wybrać zdefiniowane ustawienie koloru podświetlenia uzyskiwanego przy użyciu
Podświetlacza. Można również wybrać opcję Inne i określić własny kolor dla podświetlenia.
Wypełnienie Pozwala wybrać zdefiniowane ustawienie koloru lub zaznaczyć opcję Inne i wybrać własny kolor
wypełnienia.
Inteligentne podświetlenie Opcja jest użyteczna w przypadku krawędzi dobrze zdefiniowanych. Pomaga utrzymać
podświetlenie na krawędziach i stosuje podświetlenie wystarczająco szerokie dla pokrycia krawędzi (bez względu na
bieżącą szerokość pędzla).
Uwaga: Jeśli opcję Inteligentne podświetlenie wybrano w celu zaznaczenia krawędzi umieszczonej blisko innej
krawędzi, to jeśli dodatkowe krawędzie spychają podświetlenie z krawędzi wybranego obiektu, należy zmniejszyć
rozmiar pędzla. Jeśli krawędź obiektu ma jednolity kolor po jednej stronie i wysoko kontrastowy po drugiej, należy
umieścić krawędź obiektu w obszarze pędzla, ale utrzymać środek pędzla po stronie koloru jednolitego.
Ustawić opcje wydzielania:
Obrazek z teksturą Opcję należy zaznaczyć, jeśli wierzch lub tło obrazka zawiera wyraźną teksturę.

Wygładź Wpisana wartość lub wybrane ustawienie suwaka odpowiada za większy lub mniejszy stopień wygładzenia
konturu. Aby uniknąć niepotrzebnego rozmycia szczegółów, dobrze jest rozpocząć od wartości zero lub innej małej
wartości. Jeśli po wydzieleniu obiektu są widoczne wyraźne drobne elementy, można zwiększyć wartość opcji
Wygładzanie (w celu usunięcia ich przy następnym wydzielaniu).
Kanał Pozwala wybrać kanał alfa zawierający zaznaczenie, na podstawie którego będzie definiowane podświetlenie.
Kanał alfa powinien być oparty na zaznaczeniu obwiedni krawędzi. Jeśli podświetlenie oparte na kanale zostanie
zmienione, to nazwa tego kanału zostanie zmieniona w menu na Własny. Opcja Kanał jest dostępna tylko wtedy, gdy
obrazek zawiera kanał alfa.
Wymuszaj pierwszy plan Opcję należy zaznaczyć, jeśli obiekt jest szczególnie skomplikowany lub nie ma wyraźnie
zaznaczonego wnętrza.
3 Zaznaczyć narzędzie Podświetlacz i obrysować obiekt do wydzielenia. Należy rysować w taki sposób, aby
podświetlenie obejmowało trochę obiekt na pierwszym planie, a trochę jego tło. Aby zaznaczyć niewyraźne
krawędzie, w przypadku których pierwszy plan miesza się z tłem (np. włosy lub drzewa), należy użyć większego
pędzla.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 354
Podręcznik użytkownika

Dopasowanie bieżącego widoku umożliwiają narzędzia Lupka i Rączka.

Aby usunąć podświetlenie, należy zaznaczyć narzędzie Gumka i przeciągnąć je nad podświetleniem. Aby
usunąć całe podświetlenie, należy wcisnąć klawisze Alt+ Backspace (Windows) lub Option+Delete (Mac OS).
Jeśli obiekt ma dobrze zdefiniowane wnętrze, należy upewnić się, że podświetlenie jest zamknięte. Obszary, w
których obiekt dotyka krawędzi obrazka, nie muszą być podświetlane. Jeśli obiekt nie ma dobrze zdefiniowanego
wnętrza, należy zaznaczyć cały obiekt.
Uwaga: Nie można podświetlić całego obiektu, jeśli wybrano opcję Tekstura lub Wymuszaj pierwszy plan.
4 Zdefiniować obszar na pierwszym planie, wykonując jedną z następujących czynności:
• Jeśli obiekt ma dobrze zdefiniowane wnętrze, należy wybrać narzędzie do wypełniania . Należy kliknąć na
obiekcie i wypełnić jego wnętrze. Ponowne kliknięcie kursorem narzędzia w obszarze wypełnionym spowoduje
usunięcie wypełnienia.
• Jeśli jest zaznaczona opcja Wymuszaj pierwszy plan, należy zaznaczyć narzędzie Kroplomierz i kliknąć
wewnątrz obiektu, pobierając próbkę koloru. Można też kliknąć na polu Kolor i użyć próbnika kolorów. Ta
technika sprawdza się najlepiej w przypadku obiektów zawierających tony pojedynczego koloru.
5 (Opcjonalnie) Kliknąć na Podgląd, aby obejrzeć obiekt wydzielony. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można
powiększyć obszar i ustawić opcje podglądu:
Pokaż Opcje menu Pokaż służą do przełączania się pomiędzy widokiem oryginału i obrazków wydzielonych.

Wyświetl Opcje menu Wyświetl służą do podglądu wydzielonych obiektów na kolorowym i matowym tle lub na
szarym tle. Aby wyświetlić tło przezroczyste, należy zaznaczyć opcję Brak.
Pokaż podświetlenie Opcja pozwala wyświetlić podświetlenie obiektu.

Pokaż wypełnienie Opcja pozwala wyświetlić wypełnienie obiektu.

6 (Opcjonalnie) Poprawić efekt wydzielenia, wykonując jedną z następujących czynności:


• Zaznaczyć opcje Podświetlenie i Wypełnienie, po czym użyć jeszcze raz narzędzia Podświetlacz. Zdefiniować
ponownie obszar pierwszego planu i obejrzeć obiekt wydzielony w nowych warunkach.
• Wybrać nowe ustawienia wydzielania (Wygładź, Wymuszaj pierwszy plan lub Kolor) i obejrzeć obiekt wydzielony
w nowych warunkach.
Po uzyskaniu zadawalającego efektu można przystąpić do ostatecznych poprawek.
7 Poprawić wynik wydzielenia, wykonując jedną z następujących czynności:
• Aby usunąć elementy tła z wydzielonego obszaru, należy użyć narzędzia Czyszczenie . Narzędzie pozwala
zmniejszyć krycie, jego efekty kumulują się. Można go użyć również do wypełnienia odstępów w wydzielonym
obiekcie. Aby dodać krycie z powrotem, należy przeciągnąć z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).
• Aby przeprowadzić edycję krawędzi wydzielonego obiektu, należy wybrać narzędzie Retusz krawędzi .
Narzędzie wyostrza krawędzie, a jego efekty kumulują się. Jeśli obiekt nie ma wyraźnych krawędzi, narzędzie
dodaje krycie obiektu lub odejmuje krycie od tła.
Do wyczyszczenia obrazka po wydzieleniu można również użyć narzędzi Gumka tła i Pędzle historii.
8 Kliknąć na OK, aby zastosować ostateczne ustawienia wydzielania. Wszystkie piksele warstwy poza
wydzielonym obiektem staną się przezroczyste.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 355
Podręcznik użytkownika

Korzystanie z masek
Informacje o maskach i kanałach alfa
Gdy część obrazka jest zaznaczona, obszary niezaznaczone pozostają “zamaskowane”, czyli chronione przed
zmianami. Mówiąc ogólnie: wszelkiego rodzaju maski zapewniają ochronę wybranych obszarów obrazka przed
zmianami wprowadzanymi w innych obszarach (takimi zmianami, jak korekta kolorów czy stosowanie filtrów).
Maski mogą być wykorzystywane także przy okazji złożonych czynności edycyjnych, takich jak stopniowe
nadawanie koloru lub stosowanie filtra.

A B C

Przykłady masek
A. Maska kryjąca wykorzystana do ochrony tła i edycji obrazka motyla B. Maska kryjąca wykorzystana do ochrony obrazka motyla i
pokolorowania tła. C. Maska półprzezroczysta wykorzystana do pokolorowania obrazka motyla i części tła

W programie Photoshop maski są przechowywane w kanałach alfa. Maski i kanały są obrazkami w trybie skali
szarości, można je więc edytować jak wszelkie inne obrazki. Maski i kanały chronią obszary pomalowane na czarno,
natomiast umożliwiają edycję obszarów pomalowanych na biało.
Program Photoshop daje do dyspozycji następujące metody tworzenia masek:
Tryb szybkiej maski Pozwala na edycję dowolnego zaznaczenia jako maski. Zaletą edycji zaznaczenia jako maski jest
możliwość korzystania ze wszystkich prawie narzędzi i filtrów programu Photoshop. Na przykład, można utworzyć
prostokątne zaznaczenie, przejść do trybu szybkiej maski i korzystając z pędzla, zwęzić lub poszerzyć zaznaczenie, a
korzystając z filtra, zniekształcić krawędzie zaznaczenia. Ponieważ szybka maska nie jest zaznaczeniem można
korzystać z narzędzi do zaznaczania. Zaznaczenia tworzone w trybie szybkiej maski mogą być zapisywane i
wczytywane.
Kanały alfa Umożliwiają zapisywanie i wczytywanie zaznaczeń. Kanały alfa można edytować za pomocą dowolnego
narzędzia do edycji. Kiedy kanał maski jest zaznaczony na palecie Kanały, kolory narzędzia i tła są interpretowane
jako odcienie szarości. Maski tworzone w kanałach alfa są dużo trwalsze od masek tworzonych w trybie szybkiej
maski. Zapisane zaznaczenia (maski) mogą być ponownie wykorzystywane, a nawet wczytywane do innych
obrazków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 356
Podręcznik użytkownika

Zaznaczenie zapisane jako kanał alfa na palecie Kanały

Uwaga: Inny rodzaj masek — dostępny zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady — to maski warstw. Maski
warstw (a w programie Photoshop również maski wektorowe) umożliwiają tworzenie mieszanki miękkich i twardych
krawędzi maskowania na tej samej warstwie. Zmiany stosowane do maski warstwy lub maski wektorowej mogą być
źródłem dla różnych efektów specjalnych. Ponieważ program ImageReady nie obsługuje kanałów alfa, maski warstw
utworzone w tym programie nie są przechowywane w kanałach alfa.

Zobacz także
“Maskowanie warstw” na stronie 455

Aby utworzyć tymczasową maskę i używać jej jako zaznaczenia


Praca w trybie szybkiej maski zaczyna się od utworzenia zaznaczenia, a następnie polega na dodawaniu do niego lub
odejmowaniu od niego innych zaznaczeń. W ten sposób zostaje utworzona maska. Maskę można utworzyć od
początku do końca w trybie Szybkiej maski. Kolor odróżnia obszary chronione i nie chronione. Po opuszczeniu
trybu szybkiej maski niechronione obszary stają się zaznaczeniem.
Uwaga: W trakcie pracy w trybie szybkiej maski na palecie Kanały pojawia się tymczasowy kanał szybkiej maski.
Niezależnie od tego, wszystkie operacje edycyjne mogą być wykonywane w oknie obrazka.
1 Zaznaczyć wybrany fragment obrazka za pomocą dowolnego narzędzia do zaznaczania.
2 Kliknąć na przycisku trybu Szybkiej maski, umieszczonym w palecie narzędziowej.
Obszary znajdujące się na zewnątrz zaznaczenia są chronione kolorową nakładką (co przypomina ochronę zdjęć za
pomocą taśmy rubinowej, stosowanej w tradycyjnej fotografii). Zaznaczone obszary nie są chronione przez tę
maskę. Domyślnie, w trybie Szybka maska chronione obszary są kolorowane za pomocą czerwonej “folii” z 50%
kryciem.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 357
Podręcznik użytkownika

"

$
%

Zaznaczanie w trybie standardowym i w trybie szybkiej maski


A. Tryb standardowy B. Tryb szybkiej maski C. Zaznaczone piksele w miniaturce kanału są białe D. Rubinowa nakładka chroni obszar poza
zaznaczeniem. W miniaturce kanału niezaznaczone piksele są czarne

3 Przejść na paletę narzędziową i wybrać narzędzie do malowania. Próbki na palecie automatycznie stają się czarno-
białe.
4 Malować na biało, aby zaznaczyć większy obszar obrazka (kolorowa nakładka znika z obszarów pomalowanych
na biało). Aby odznaczyć obszary, należy zamalować je na czarno (kolorowa nakładka pojawia się na obszarach
malowanych na czarno). Malowanie kolorem szarym lub innym daje w efekcie obszar półprzezroczysty, bardzo
użyteczny przy wtapianiu i wygładzaniu. (Po wyłączeniu trybu szybkiej maski obszary półprzezroczyste mogą
wydawać się niezaznaczone, ale mimo to są zaznaczone).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 358
Podręcznik użytkownika

C
Malowanie w trybie szybkiej maski
A. Oryginalne zaznaczenie i zaznaczenie w trybie szybkiej maski z zielonym jako kolorem maskującym B. Malowanie na biało w trybie
szybkiej maski powiększa obszar zaznaczenia C. Malowanie na czarno w trybie szybkiej maski zmniejsza obszar zaznaczenia

5 Kliknąć na przycisku Tryb standardowy na palecie narzędziowej, aby wyłączyć szybką maskę i wrócić do
oryginalnego obrazka. Krawędź zaznaczenia otoczy nie chronione obszary szybkiej maski.
Oznacza to, że jeśli wygładzona maska zostanie przekształcona na zaznaczenie, linia krawędzi będzie biegła
pomiędzy czarnymi i białymi pikselami maski gradientu. Kontur zaznaczenia wskazuje granicę między pikselami
zaznaczonymi w większym stopniu niż 50% a pikselami zaznaczonymi w mniejszym stopniu niż 50%.
6 Zastosować zmiany do obrazka. Zmiany dotyczą wyłącznie zaznaczonego obszaru.
7 Wybrać polecenie Zaznacz > Odznacz, aby odznaczyć zaznaczenie, albo zapisać zaznaczenie za pomocą polecenia
Zaznacz > Zapisz zaznaczenie.
Tymczasową maskę można przekształcić w trwały kanał alfa, przechodząc do trybu standardowego i wybierając
polecenie Zaznacz > Zapisz zaznaczenie.

Aby zmienić opcje trybu Szybka maska


1 Dwukrotnie kliknąć na przycisku Szybka maska na palecie narzędziowej.
2 Wybrać jedną z następujących opcji wyświetlania:
Obszary zamaskowane Obszary zamaskowane są czarne (nieprzezroczyste), a obszary zaznaczone — białe
(przezroczyste). Malowanie kolorem czarnym powiększa obszary zamaskowane; malowanie białym powiększa
obszary zaznaczone. Gdy opcja jest zaznaczona, przycisk Szybka maska w palecie narzędziowej jest wyświetlany w
postaci białego okręgu na szarym tle .
Obszary zaznaczone Obszary zamaskowane są białe (przezroczyste), a obszary zaznaczone — czarne
(nieprzezroczyste). Malowanie kolorem białym powiększa obszary zamaskowane; malowanie czarnym powiększa
ADOBE PHOTOSHOP CS2 359
Podręcznik użytkownika

obszary zaznaczone. Gdy opcja jest zaznaczona, przycisk Szybka maska w palecie narzędziowej jest wyświetlany w
postaci szarego okręgu na białym tle .
Aby przechodzić między opcjami Obszary zamaskowane i Obszary zaznaczone, należy klikać na przycisku Szybka
maska z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
3 Aby wybrać nowy kolor maski, należy kliknąć na polu kolorów i wybrać nowy kolor.
4 Aby zmienić krycie, należy wpisać wartość z przedziału od 0% do 100%.
Ustawienia koloru i krycia dotyczą jedynie wyglądu maski i nie wpływają na stopień ochrony obszarów
umieszczonych po nią. Zmiana tych ustawień może uczynić maskę bardziej widoczną względem kolorów obrazka.

Zobacz także
“Informacje o palecie Próbki” na stronie 532

Aby utworzyć kanał alfa i dodać maskę


Użytkownik może utworzyć nowy kanał alfa, a następnie dodać do niego maskę, za pomocą narzędzi do malowania,
narzędzi do edycji i filtrów do tworzenia masek z kanałów alfa. Może też zapisać istniejące zaznaczenie w obrazku
Photoshopa lub ImageReady jako kanał alfa. Kanał ten będzie widoczny na palecie Kanały programu Photoshop.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby utworzyć nowy kanał alfa przy użyciu bieżących ustawień, należy kliknąć na przycisku Nowy kanał u dołu
palety Kanały. Należy przejść do uwagi w punkcie 6.
• Aby utworzyć kanał alfa i określić ustawienia, należy albo kliknąć na przycisku Nowy kanał u dołu palety z
wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS), albo przejść do menu palety Kanały i wybrać
polecenie Nowy kanał.
2 Jeśli będą zmieniane opcje, należy wpisać nazwę kanału alfa w polu tekstowym Nazwa kanału w oknie
dialogowym Nowy kanał.
3 W oknie dialogowym Nowy kanał zaznaczyć jedną z następujących opcji wyświetlania maski:
Obszary zamaskowane Obszary zamaskowane są czarne (nieprzezroczyste), a obszary zaznaczone — białe
(przezroczyste). Malowanie kolorem czarnym powiększa obszary zamaskowane; malowanie białym powiększa
obszary zaznaczone. Gdy opcja jest zaznaczona, przycisk Szybka maska w palecie narzędziowej jest wyświetlany
w postaci białego okręgu na szarym tle .
Obszary zaznaczone Obszary zamaskowane są białe (przezroczyste), a obszary zaznaczone — czarne
(nieprzezroczyste). Malowanie kolorem białym powiększa obszary zamaskowane; malowanie czarnym powiększa
obszary zaznaczone. Gdy opcja jest zaznaczona, przycisk Szybka maska w palecie narzędziowej jest wyświetlany
w postaci szarego okręgu na białym tle .
4 W oknie dialogowym Nowy kanał zaznaczyć jedną z następujących opcji wyglądu maski:
• Aby wybrać nowy kolor maski, należy kliknąć na polu kolorów i wybrać nowy kolor za pomocą Próbnika kolorów
Adobe. Aby zamknąć Próbnik kolorów Adobe należy kliknąć na OK.
• Aby zmienić krycie, należy wpisać wartość z przedziału od 0% do 100%.
Ustawienia koloru i krycia dotyczą jedynie wyglądu maski i nie wpływają na stopień ochrony obszarów
umieszczonych po nią. Zmiana tych ustawień może uczynić maskę bardziej widoczną względem kolorów obrazka.
5 Kliknąć na OK, aby zamknąć okno dialogowe Nowy kanał.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 360
Podręcznik użytkownika

6 (Opcjonalnie) Kliknąć na ikonie oka , umieszczonej obok kanału koloru lub kanału koloru kompozytowego
(np. RGB), aby wyświetlić obrazek z barwną nakładką.
Uwaga: Gdy u dołu palety Kanały pojawi się nowy kanał, będzie to jedyny kanał widoczny w oknie dokumentu — o ile
nie kliknięto na innym kanale koloru lub kanale kompozytowym.
7 Zaznaczyć narzędzie do malowania lub edycji, po czym dodać lub odjąć maskę utworzoną z kanału alfa,
wykonując jedną z następujących czynności:
• Aby usunąć obszary z nowego kanału, należy zamalować je na biało.
• Aby dodać obszary do nowego kanału, należy zamalować je na czarno.
• Aby dodać lub usunąć obszary o kryciu innym niż stuprocentowe, należy ustawić odpowiednie krycie na pasku
opcji do malowania lub edycji, a następnie zamalować obszary kolorem białym lub czarnym. Można też malować
wybranym kolorem.

Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355

Właściwości kanałów alfa


Kanały alfa mają następujące właściwości:
• Każdy obrazek może zawierać do 56 kanałów, włączając w to wszystkie kanały kolorów i kanały alfa.
• Dla każdego kanału można określić nazwę, kolor, opcje maski i krycie. (Krycie wpływa tylko na podgląd kanału,
a nie na obrazek).
• Wszystkie nowe kanały mają takie same wymiary i taką samą liczbę pikseli, co obrazek oryginalny.
• Maska może być edytowana w kanale alfa za pomocą narzędzi do malowania, narzędzi do edycji i filtrów.

Maska oryginalna (po lewej) oraz po zastosowaniu filtra (po prawej)

• Kanały alfa można konwertować na kanały kolorów dodatkowych.

Aby zapisać zaznaczenie jako maskę


Dowolne zaznaczenie można zapisać jako maskę w istniejącym lub nowym kanale alfa.
1 Zaznaczyć obszary obrazka, które mają być wyodrębnione.
2 Kliknąć na przycisku Zapisz zaznaczenie w dolnej części palety Kanały. Powstanie nowy kanał o nazwie
odpowiadającej jego miejscu pośród innych kanałów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 361
Podręcznik użytkownika

Aby zapisać zaznaczenie w nowym lub istniejącym kanale


1 W programie Photoshop lub ImageReady zaznaczyć obszary obrazka, które mają być wyodrębnione.
2 Wybrać polecenie Zaznacz > Zapisz zaznaczenie.
3 W oknie dialogowym Zapisz zaznaczenie ustawić poniższe opcje i kliknąć na OK:
Dokument Pozwala wybrać obrazek docelowy. Zaznaczenie jest umieszczane domyślnie w kanale na obrazku
aktywnym. Mimo to, użytkownik może zapisać je w nowym obrazku lub w innym otwartym obrazku o takich
samych wymiarach.
Kanał Pozwala wybrać kanał docelowy. Zaznaczenie jest zapisywane domyślnie w nowym kanale. Mimo to,
użytkownik może zapisać je w dowolnym kanale wybranego obrazka lub na masce warstwy (jeśli obrazek zawiera
warstwy).
4 Jeśli zaznaczenie jest zapisywane jako nowy kanał, należy wpisać nazwę kanału w polu Nazwa. W programie
ImageReady istnieje możliwość zmiany domyślnej nazwy kanału.
5 Jeśli zaznaczenie jest zapisywane w istniejącym kanale, należy wybrać sposób łączenia zaznaczeń.
Zastąp kanał Bieżące zaznaczenie w danym kanale jest zastępowane.

Dodaj do kanału Zaznaczenie jest dodawane do bieżącej zawartości kanału.

Odejmij od kanału Zaznaczenie jest odejmowane od bieżącej zawartości kanału.

Przetnij z kanałem Jest zachowywane przecięcie nowego zaznaczenia z zawartością kanału.

W programie Photoshop użytkownik może zaznaczyć kanał na palecie Kanały i obejrzeć zapisane zaznaczenie w
odcieniach szarości. Zaznaczenie zapisane w programie ImageReady staje się widoczne na palecie Kanały programu
Photoshop (w nowym lub istniejącym kanale).

Aby zmienić opcje kanału alfa


1 Na palecie Kanał wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć kanał, kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu menu Kanały i wybrać polecenie Opcje kanału z
menu palety.
• Dwukrotnie kliknąć na miniaturce kanału na palecie Kanały.
2 Jeśli będzie zmieniana nazwa kanału, należy wpisać nazwę kanału w polu tekstowym Nazwa kanału w oknie
dialogowym Opcje kanału.
3 W oknie dialogowym Opcje kanału zaznaczyć jedną z następujących opcji wyświetlania maski:
Obszary zamaskowane Obszary zamaskowane są czarne (nieprzezroczyste), a obszary zaznaczone — białe
(przezroczyste). Malowanie kolorem czarnym powiększa obszary zamaskowane; malowanie białym powiększa
obszary zaznaczone. Gdy opcja jest zaznaczona, przycisk Szybka maska w palecie narzędziowej jest wyświetlany w
postaci białego okręgu na szarym tle .
Obszary zaznaczone Obszary zamaskowane są białe (przezroczyste), a obszary zaznaczone — czarne
(nieprzezroczyste). Malowanie kolorem białym powiększa obszary zamaskowane; malowanie czarnym powiększa
obszary zaznaczone. Gdy opcja jest zaznaczona, przycisk Szybka maska w palecie narzędziowej jest wyświetlany w
postaci szarego okręgu na białym tle .
Kolor dodatkowy Pozwala przekonwertować kanał alfa na kanał koloru dodatkowego.

4 W oknie dialogowym Opcje kanału zaznaczyć jedną z następujących opcji wyglądu maski:
• Aby wybrać nowy kolor maski, należy kliknąć na polu kolorów i wybrać nowy kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 362
Podręcznik użytkownika

• Aby zmienić krycie, należy wpisać wartość z przedziału od 0% do 100%.


Ustawienia koloru i krycia dotyczą jedynie wyglądu maski i nie wpływają na stopień ochrony obszarów
umieszczonych po nią. Zmiana tych ustawień może uczynić maskę bardziej widoczną względem kolorów obrazka.

Zobacz także
“Informacje o kanałach” na stronie 461
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466

Aby wczytać zapisane zaznaczenie z kanału alfa


Zapisane wcześniej zaznaczenie można wykorzystać ponownie, wczytując je do obrazka. W programie Photoshop
zaznaczenie można wczytać również po zakończeniu modyfikowania kanału alfa.
❖ Na palecie Kanały należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać kanał alfa, kliknąć na przycisku Wczytaj zaznaczenie w dolnej części palety, a potem kliknąć na kanale
kompozytowym u góry palety.
• Przeciągnąć kanał zawierający wybrane zaznaczenie na przycisk Wczytaj zaznaczenie.
• Przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), kliknąć na kanale zawierającym wczytywane
zaznaczenie.
• Aby dodać maskę do istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Shift (Windows) lub
Command+Shift (Mac OS) i kliknąć na kanale.
• Aby odjąć maskę od istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt (Windows) lub
Command+Option (Mac OS) i kliknąć na kanale.
• Aby wczytać przecięcie zapisanego i istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt+ Shift (Windows)
lub Command+Option+Shift (Mac OS) i zaznaczyć kanał.
Zaznaczenie można przeciągnąć z jednego otwartego obrazka w programie Photoshop do innego.
363

Rozdział 13: Transformacje i korekta

Zmiana wielkości obszaru roboczego


Zmiana wielkości obszaru roboczego
Polecenie Wielkość obszaru roboczego umożliwia powiększanie lub zmniejszanie obszaru roboczego, czyli okienka,
w którym są wyświetlane obrazki. Polecenie można wykorzystać jako szybką metodę kadrowania bieżącego obrazka.
W programie ImageReady rozszerzenie obszaru roboczego uzyskuje taki sam kolor i takie samo ustawienie
przezroczystości jak tło. W programie Photoshop przewidziano kilka ustawień tła rozszerzenia obszaru roboczego.
Jeżeli obrazek zawiera przezroczyste tło, to dodany obszar też staje się przezroczysty.

Aby zmienić wielkość obszaru roboczego


1 Wybrać polecenie Obrazek > Wielkość obszaru roboczego.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wpisać wymiary obszaru roboczego w polach Szerokość i Wysokość. (Photoshop) Wybrać pożądane jednostki
miary z wysuwanych menu obok pól Szerokość i wysokość.
• Zaznaczyć opcję Względnie i podać stopień powiększenia lub zmniejszenia obszaru roboczego. (Aby obszar
zmniejszyć, należy wprowadzić liczbę ujemną.)
3 W polu Kotwica kliknąć na wybranym kwadracie, aby określić położenie obrazka na nowym obszarze.
4 (Photoshop) Wybrać jedną z opcji menu Kolor rozszerzenia obszaru roboczego:
• Kolor narzędzia, aby wypełnić nowy obszar roboczy bieżącym kolorem narzędzia
• Kolor tła, aby wypełnić nowy obszar roboczy bieżącym kolorem tła
• Biały, Czarny albo Szary, aby wypełnić nowy obszar roboczy wybranym kolorem
• Inny, aby wypełnić nowy obszar roboczy kolorem, który będzie można wybrać z Próbnika kolorów
Uwaga: Menu Kolor rozszerzenia obszaru roboczego jest niedostępne, jeżeli obrazek nie zawiera warstwy Tło.
5 Kliknąć na OK.

Oryginalny obszar roboczy oraz obszar w kolorze narzędzia dodany po prawej stronie obrazka
ADOBE PHOTOSHOP CS2 364
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć ramkę zdjęcia


Ramkę zdjęcia można utworzyć, powiększając obszar roboczy i wypełniając go kolorem.
Zdefiniowane zadania pozwalają tworzyć ramki stylizowane. Wszelkie czynności powinny być stosowane do kopii
zdjęcia.
1 Otworzyć paletę Zadania. Wybrać polecenie Okno > Zadania.
2 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Ramki zdjęć.
3 Wybrać z listy jedno z zadań dotyczących ramek zdjęć.
4 Kliknąć na przycisku Odtwórz zadanie.
W wyniku wykonania zadania wokół zdjęcia pojawi się ramka.

Obracanie i odwracanie całych obrazków


Obracanie i odwracanie całych obrazków
Polecenie Obróć obszar roboczy pozwala obrócić lub odwrócić cały obrazek. Polecenie to nie może być stosowane
do pojedynczych warstw, fragmentów warstw, ścieżek i krawędzi zaznaczenia.

A B C

D E F
Obracanie obrazków
A. Odwracanie w poziomie B. Oryginalny obrazek C. Odwracanie w pionie D. Obrót o 90° w lewo E. Obrót o 180° F. Obrót o 90° w lewo
ADOBE PHOTOSHOP CS2 365
Podręcznik użytkownika

Aby obrócić lub odwrócić cały obrazek


❖ Należy wybrać polecenie Obrazek > Obróć obszar roboczy, a następnie wybrać z podmenu jedną z następujących
opcji:
180° Obrót o 90° w prawo.

90° w prawo Obrót o 90° w prawo.

90° w lewo Obrót o 90° w lewo.

Swobodnie Obrót obrazka o kąt wybrany samodzielnie. W polu tekstowym można wprowadzić dowolny kąt
zakresu od 359,99 do 359,99. (W programie Photoshop można wybrać opcję obrotu w lewo lub w prawo). Następnie
należy kliknąć na OK.
Odwróć obszar roboczy poziomo (Photoshop) lub Odwróć poziomo (ImageReady) Obrazek jest odwracany
poziomo, względem osi pionowej.
Odwróć obszar roboczy pionowo (Photoshop) lub Odwróć pionowo (ImageReady) Obrazek jest odwracany
pionowo, względem osi poziomej.

Przycinanie obrazków
Przycinanie obrazków
Przycinanie jest to proces usuwania fragmentów obrazka w celu skupienia uwagi na jego części lub poprawienia
kompozycji. Do przycinania obrazków służy narzędzie Kadrowanie i polecenie Kadruj. Przycinanie pikseli
umożliwiają też polecenia Kadrowanie i wyrównanie oraz Przytnij.

Korzystanie z narzędzia Kadrowanie

Aby przyciąć obrazek przy użyciu narzędzia Kadrowanie


1 Wybrać narzędzie Kadrowanie .
2 Jeśli zachodzi taka potrzeba, ustawić opcje narzędzia na pasku opcji.
3 Przeciągnąć nad tym obszarem obrazka, który ma być zachowany — przeciąganie spowoduje utworzenie
markietki zaznaczenia. Markietka nie musi być precyzyjna, ponieważ później można ją zmodyfikować.
4 Jeśli to konieczne, dopasować markietkę kadrowania:
• Aby przenieść markietkę w inne miejsce, należy umieścić kursor w obwiedni i przeciągnąć go.
• Aby przeskalować markietkę, należy przeciągnąć jej uchwyt. Aby zachować proporcję markietki, należy
przeciągać narożny uchwyt z wciśniętym klawiszem Shift.
• Aby obrócić markietkę, należy umieścić kursor poza obwiednią (kursor zmienia się w zakrzywioną strzałkę) i
przeciągnąć. Aby przenieść punkt środkowy obrotu, należy przeciągnąć okrąg w środku obwiedni.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 366
Podręcznik użytkownika

Uwaga: W przypadku obrazków bitmapowych program Photoshop nie pozwala obracać markietki.
5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zakończyć operację przycinania, należy wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS), kliknąć na
przycisku Zatwierdź na pasku opcji lub kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować operację przycinania, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku
opcji.

Aby ustawić opcje narzędzia Kadrowanie


❖ Należy ustawić tryb narzędzia Kadrowanie, wykonując na pasku opcji jedną z następujących czynności:

• (Photoshop) Aby wykadrować obrazek bez ponownego próbkowania (ustawienie domyślne), należy usunąć
zawartość pola tekstowego Rozdzielczość. Aby wyczyścić wszystkie pola na raz, można kliknąć na przycisku
Wyczyść.
• (Photoshop) Aby podczas kadrowania ponownie próbkować obrazek, należy wprowadzić wartości w polach
Wysokość, Szerokość i Rozdzielczość. Określenie tych wartości to warunek konieczny ponownego próbkowania.
Jeśli szerokość i wysokość są już określone, to kliknięcie na ikonce dwóch strzałek powoduje zamianę ich
wartości.
Uwaga: (Photoshop) Kliknięcie na trójkącie obok ikony narzędzia Kadrowanie (na pasku opcji) umożliwia otwarcie
wysuwanej palety z różnymi ustawieniami narzędzia i wybór jednego z zestawów. Tak jak w przypadku wszystkich
innych narzędzi programu Photoshop, użytkownik może utworzyć swój własny zestaw ustawień narzędzia Kadrowanie.
Zobacz też “Aby utworzyć zestaw ustawień narzędzia” na stronie 50.
• (ImageReady) Aby przyciąć obrazek bez próbkowania, należy upewnić się, że opcja Stała wielkość w pasku opcji
jest nie zaznaczona.
• (ImageReady) Aby podczas przycinania obrazek był ponownie próbkowany, należy zaznaczyć opcję Stała wielkość
i wprowadzić na pasku opcji wysokość oraz szerokość.
• Aby obrazek był ponownie próbkowany na podstawie wymiarów i rozdzielczości innego obrazka, należy otworzyć
inny obrazek, wybrać narzędzie Kadrowanie, przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Pierwszy plan. (W
programie ImageReady przycisk Pierwszy plan staje się dostępny po zaznaczeniu opcji Stała wielkość.) Na koniec
należy uaktywnić przycinany obrazek.
Ponowne próbkowanie w trakcie przycinania daje ten sam efekt co użycie polecenia Obrazek > Wielkość obrazka.

• Zdecydować, czy przycinany obszar ma być wyświetlony, czy ukryty. Aby obszar ten pozostał w pliku obrazka,
należy zaznaczyć opcję Ukryj. Obszar ukryty można uczynić widocznym, przesuwając obrazek za pomocą
narzędzia Przesunięcie. Aby zrezygnować z obszaru przycinanego, należy zaznaczyć opcję Usuń.
Uwaga: W programie Photoshop opcja Ukryj nie jest dostępna dla obrazków, które zawierają tylko warstwę tła. Jeśli
użytkownik chce przyciąć tło metodą ukrywania, najpierw musi przekształcić je w zwykłą warstwę. W programie
ImageReady przycinanie tła metodą ukrywania powoduje automatyczną konwersję tła na zwykłą warstwę.
• Zdecydować, czy ukrywany lub usuwany obszar obrazka, będzie przesłonięty. Po zaznaczeniu opcji Osłona można
określić kolor i krycie osłony. Gdy opcja Osłona nie jest zaznaczona, obszar na zewnątrz markietki jest odsłonięty.

Zobacz także
“Ponowne próbkowanie” na stronie 192
“Informacje o warstwie tła” na stronie 417
ADOBE PHOTOSHOP CS2 367
Podręcznik użytkownika

Aby przyciąć obrazek przy użyciu polecenia Kadruj


Obrazek można kadrować nie tylko za pomocą narzędzia Kadrowanie, ale także przy użyciu poleceń Kadruj i
Przytnij.
1 Za pomocą narzędzia do zaznaczania zaznaczyć część obrazka, która ma być zachowana.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Kadruj.

Aby przyciąć obrazek przy użyciu polecenia Przycięcie


1 Wybrać polecenie Obrazek > Przycięcie.
2 Zaznaczyć opcję w oknie Przycięcie:
• Opcja Przezroczyste piksele pozwala odciąć przezroczyste brzegi obrazka. W okienku pozostaje najmniejszy
obrazek z pikselami nie przezroczystymi.
• Opcja Kolor pikseli w górnym lewym rogu powoduje usunięcie obszaru w kolorze lewego górnego piksela
obrazka.
• Opcja Kolor pikseli w dolnym prawym rogu powoduje usunięcie obszaru w kolorze dolnego prawego piksela
obrazka.
3 Zaznaczyć jeden lub więcej obszarów obrazka, które mają być przycięte: Od góry, Od dołu, Z lewej lub Z prawej.

Przycinanie z przekształcaniem perspektywy


Narzędzie Kadrowanie w programie Photoshop ma dodatkową opcję przekształcania perspektywy obrazków. Jest
ona bardzo użyteczna podczas pracy nad obrazkami ze zniekształconą perspektywą. Zniekształcenia takie powstają
wtedy, gdy jakiś obiekt jest fotografowany pod kątem, a nie od frontu. Na przykład, gdy wysoki budynek zostanie
sfotografowany od dołu, na jego zdjęciu będzie widoczny efekt zwężania się budynku ku górze.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 368
Podręcznik użytkownika

A B

C D
Kolejne kroki przekształcania perspektywy
A. Rysowanie początkowej markietki przycinania B. Dopasowywanie markietki przycinania do brzegów obiektu C. Rozszerzanie granic
przycięcia D. Obrazek końcowy

Aby przekształcić perspektywę obrazka


1 Wybrać narzędzie Kadrowanie i ustawić tryb kadrowania.
2 Przeciągnąć markietkę przycinania wokół obiektu, który pierwotnie był prostokątny (chociaż na obrazku nie
wydaje się prostokątny). Brzegi obiektu zostaną wykorzystane do zdefiniowania perspektywy obrazka. Markietka nie
musi być precyzyjna — później będzie ją można dopasować.
Ważne: Należy zaznaczyć obiekt, który pierwotnie był prostokątny. W przeciwnym razie program Photoshop nie będzie
w stanie przekształcić perspektywy obrazka.
3 Na pasku opcji zaznaczyć opcję Perspektywa i ustawić inne, wybrane opcje.
4 Przesunąć narożne uchwyty markietki przycinania, tak by markietka pokryła się z brzegami obiektu. Ponieważ w
ten sposób definiuje się perspektywę obrazka, należy zrobić to precyzyjnie.
5 Rozciągnąć granice przycinania, przeciągając uchwyty boczne. Wykonując tę operację, należy zachować
perspektywę.
Uwaga: Nie należy przesuwać punktu środkowego markietki przycinania. Aby można było przeprowadzić korektę
perspektywy, punkt środkowy musi znajdować się w oryginalnym położeniu.
6 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS), kliknąć na przycisku Zatwierdź na pasku opcji lub
kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować operację przycinania, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku
opcji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 369
Podręcznik użytkownika

Jeśli program Photoshop wyświetla komunikat o błędzie, prawdopodobnie jest on spowodowany niewłaściwym
położeniem uchwytów narożnych lub punktu środkowego. Aby powrócić do poprzednich działań i dopasować
markietkę przycinania, należy kliknąć na Anuluj. Aby anulować operację przycinania, należy kliknąć na przycisku Nie
przycinaj. Przyczyną błędu może być też wybór obrazka, który został już przycięty.

Aby użyć polecenia Kadrowanie i wyrównanie obrazka


Polecenie Kadrowanie i wyrównanie obrazka ułatwia tworzenie pojedynczych plików z wielu obrazków
zeskanowanych za jednym razem. Najlepsze rezultaty osiąga się, zachowując między skanowanymi obrazkami
odstęp 3 mm (1/8 cala) i układając je na tle (na ogół jest to szyba skanera) w jednolitym kolorze i bez szumu.
Polecenie Kadrowanie i wyrównanie obrazka sprawdza się najlepiej w przypadku obrazków o wyrazistych
konturach.
Jeśli polecenie Kadrowanie i wyrównanie obrazka nie może zostać zastosowane ze względu na zbyt dużą złożoność
obrazka, należy użyć narzędzia Kadrowanie.

1 Otworzyć zeskanowany plik zawierający obrazki, które mają zostać rozdzielone.


2 Zaznaczyć warstwę, która zawiera obrazki. Można także narysować krawędź zaznaczenia wokół co najmniej
jednego obrazka, aby utworzyć osobne pliki tylko z zaznaczonych obrazków.
3 Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Kadrowanie i wyrównanie obrazka. Zeskanowane obrazki zostaną
przetworzone i każdy z nich otworzy się we własnym oknie.
Jeżeli polecenie Kadrowanie i wyrównanie obrazka powoduje nieprawidłowy podział jednego z obrazków, należy
utworzyć wokół tego obrazka krawędź zaznaczenia obejmującą też fragment tła, a następnie przytrzymać klawisz
Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i wybrać to polecenie. Użycie klawisza modyfikującego zapewnia, że z tła zostanie
wydzielony tylko jeden obrazek.

Korygowanie zniekształceń obrazka


Filtr Korekta soczewek
Filtr Korekta soczewek pozwala poprawić typowe zniekształcenia soczewkowate, takie jak winietowanie,
zniekształcenie poduszkowate, beczkowate i chromatyczne.
Zniekształcenie beczkowate polega na zakrzywianiu linii prostych w kierunku brzegów obrazka. Zniekształcenie
poduszkowate polega na zakrzywianiu linii prostych w kierunku środka obrazka.

Przykład zniekształcenia beczkowatego (po lewej) i poduszkowatego (po prawej)


ADOBE PHOTOSHOP CS2 370
Podręcznik użytkownika

Winietowanie to typowy defekt obiektywu, polegający na tym, że brzegi zdjęcia, a szczególnie jego rogi, są
ciemniejsze niż środek. Odchylenie chromatyczne jest to zniekształcenie polegające na tym, że różne barwy są
ogniskowane na różnych płaszczyznach, co w konsekwencji daje efekt kolorowych obwódek wokół niektórych
obiektów.
Defekt ten ujawnia się nie zawsze — zależy to od długości ogniskowej i ustawienia przysłony. Parametry filtra
Korekta soczewek należy dostosować do aparatu, obiektywu i ogniskowej, przy użyciu których wykonano zdjęcie
(obrazek).
Filtr można wykorzystać do obrotu obrazka i skorygowania jego perspektywy. Dzięki specjalnej siatce korekta jest
łatwiejsza i bardziej precyzyjna niż w przypadku polecenia Przekształć.

Aby skorygować perspektywę obrazka i defekty soczewek


1 Wybrać polecenie Filtr > Zniekształcenie > Korekta soczewek.
2 Ustawić siatkę i powiększenie obrazka. W trakcie dalszych czynności układ linii siatki można dostosowywać do
zakresu przeprowadzanych korekt. Zobacz “Aby dopasować podgląd korekty soczewek i siatkę” na stronie 371.
3 (Opcjonalnie) Z menu Ustawienia wybrać gotową listę ustawień. Zestaw Domyślne soczewki obejmuje zapisane
uprzednio ustawienia dotyczące aparatu, obiektywu, ogniskowej i przysłony. Zestaw Poprzednia konwersja obejmuje
ustawienia używane podczas ostatniej korekty soczewek. Poszczególne grupy zapisanych ustawień są widoczne u
dołu menu. Zobacz “Określanie domyślnych ustawień aparatu i soczewek” na stronie 371.
4 Ustawić następujące opcje korekty obrazka.
Usuń zniekształcenie Pozwala usunąć zniekształcenie beczkowate lub poduszkowate. Ustawiając odpowiednio
suwak, można wyprostować zakrzywione linie (zakrzywione ku brzegom lub ku środkowi obrazka), które powinny
być idealnie pionowe lub idealnie poziome. W tym samym celu można użyć narzędzia Usuń zniekształcenie . Aby
skorygować zniekształcenie beczkowate, należy przeciągnąć w kierunku środka obrazka; aby skorygować
zniekształcenie poduszkowate, należy przeciągnąć w kierunku brzegów obrazka. Za pomocą opcji Krawędź należy
określić czynności podejmowane wobec wszelkich pustych krawędzi obrazka.
Winieta Pozwala poprawić obrazki o ciemnych brzegach (efekt spowodowany defektem soczewek).

Ilość Pozwala określić stopień rozjaśnienia lub ściemnienia krawędzi obrazka.

Punkt środkowy Pozwala określić szerokość obszaru pozostającego pod wpływem suwaka Ilość. Mniejsze wartości
wymuszają zmiany na większym obszarze obrazka. Wartości wyższe ograniczają efekt do brzegów obrazka.
Odchylenie chromatyczne Pozwala usunąć z obrazka kolorowe otoczki. Aby podczas korygowania obrazka uzyskać
lepszy wgląd w faktyczne zniekształcenie, obrazek należy odpowiednio powiększyć. Więcej informacji można
znaleźć w części “Odchylenie chromatyczne” na stronie 230.
Usuń czerwoną/cyjanową otoczkę Dzięki odpowiedniemu dopasowaniu wielkości kanału czerwonego i zielonego
są usuwane z obrazka otoczki czerwone/cyjanowe.
Usuń niebieską/żółtą otoczkę Dzięki odpowiedniemu dopasowaniu wielkości kanału niebieskiego i zielonego są
usuwane z obrazka otoczki niebieskie/żółte.
Perspektywa pionowa Jest korygowana perspektywa obrazka, zniekształcona wskutek pochylenia aparatu w górę
lub w dół. Linie pionowe stają się równoległe.
Perspektywa pozioma Jest korygowana perspektywa obrazka — linie poziome stają się równoległe.

Kąt Obrazek jest obracany, na przykład w celu poprawienia efektów ubocznych korekty perspektywy. W tym samym
celu można użyć narzędzia Obróć i wyrównaj . Należy przeciągnąć wzdłuż linii, która ma być pionowa lub
pionowa.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 371
Podręcznik użytkownika

Krawędź Pozwala określić czynności wykonywane na pustych obszarach, które powstają w wyniku korygowania
perspektywy, obrotu i zniekształceń poduszkowatych. Obszary te można uczynić przezroczystymi lub kolorowymi;
można też rozciągnąć na nie brzegowe piksele obrazka.
Skala Pozwala zmienić skalę obrazka. Wymiary obrazka (w pikselach) nie zmieniają się. Główne zastosowanie tej
opcji to usunięcie pustych obszarów, które powstają w wyniku korygowania perspektywy, obrotu i zniekształceń
poduszkowatych. Skalowanie w górę jest efektywne w przypadku kadrowania obrazków i przywracania ich
oryginalnych wymiarów.

Aby dopasować podgląd korekty soczewek i siatkę


• Aby zmienić powiększenie podglądu obrazka, należy użyć narzędzia Lupka lub specjalnych kontrolek w lewej
dolnej części podglądu.
• Aby przesunąć obrazek w oknie podglądu, należy zaznaczyć narzędzie Rączka i przeciągnąć kursorem w oknie
podglądu.
• Aby użyć siatki, należy zaznaczyć opcję Pokaż siatkę (u dołu okna dialogowego). Odstępy między liniami siatki
ustawia sić za pomocŕ kontrolki Wielkoúă, a kolor siatki — za pomocŕ kontrolki Kolor. Do przesuwania siatki, na
przykład w celu wyrównania jej z określonym fragmentem obrazka, służy narzędzie Przesuń siatkę .

Określanie domyślnych ustawień aparatu i soczewek


Ustawienia określone w oknie dialogowym Korekta soczewek można zapisać, a w przyszłości stosować do obrazków
uzyskanych przy użyciu tego samego aparatu, tego samego obiektywu i tej samej ogniskowej. Program Photoshop
zapisuje ustawienia dotyczące zniekształceń, winietowania i odchyleń chromatycznych. Ustawienia związane z
korektą perspektywy nie są zapisywane. Ustawienia zapisuje się (a następnie wykorzystuje) na dwa sposoby:
• Ręczne zapisywanie i wczytywanie. Należy ustawić opcje w oknie dialogowym, przejść do menu Ustawienia i
wybrać opcję Zapisz ustawienia. Zapisane ustawienia można będzie w przyszłości wybrać z menu Ustawienia. Aby
wczytać ustawienia nie uwzględnione w menu, należy posłużyć się poleceniem Wczytaj ustawienia (z menu
Ustawienia).
• Określanie domyślnych ustawień soczewek. Jeśli obrazek zawiera dane EXIF — dotyczące aparatu, obiektywu,
ogniskowej i przysłony — bieżące ustawienia można zapisać jako domyślne. W tym celu należy kliknąć na
przycisku Ustaw domyślne soczewki. Gdy będzie korygowany obrazek, który uzyskano przy użyciu
odpowiedniego aparatu i obiektywu, a także odpowiedniej ogniskowej i przysłony, w menu Ustawienia stanie się
dostępna opcja Domyślne soczewki.

Redukcja szumu na obrazkach


Redukcja szumu na obrazkach
Szum są to pewne przypadkowe, nadmiarowe piksele obrazka, które mogą zniekształcać jego szczegóły. Typowe
przyczyny powstawania szumu to wysoka czułość (ustawienie ISO) aparatu cyfrowego, niedoświetlenia zdjęcia i
stosowanie długich czasów naświetlania (zdjęcia w ciemnościach). Na ogół obrazki uzyskane za pomocą aparatów
niższej jakości zawierają więcej szumu niż obrazki pochodzące z aparatów wysokiej jakości. Skanowanie obrazków
zwykle wprowadza szum związany z niedoskonałością sensorów. Na obrazkach zeskanowanych mogą też pojawiać
się niepożądane ziarniste wzorki.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 372
Podręcznik użytkownika

Należy rozróżnić dwa rodzaje szumu: szum luminancji (w skali szarości), który nadaje obrazkowi ziarnisty wygląd,
oraz szum chromatyczny (kolorowy), który na ogół przyjmuje postać kolorowych kropek lub pasków.
Szum luminancji może być skoncentrowany w określonym kanale obrazka, np. w kanale niebieskim. Szum właściwy
poszczególnym kanałom koryguje się w trybie zaawansowanym. Przed otwarciem filtra należy sprawdzić szum w
poszczególnych kanałach obrazka. Na ogół lepsze efekty zapewnia korekta szumu w pojedynczych kanałach, niż
zbiorcza korekta wszystkich kanałów.

Aby zmniejszyć ilość szumu i artefaktów JPEG


1 Wybrać polecenie Filtr > Szum > Redukcja szumu.
2 Powiększyć obrazek, aby obejrzeć więcej szczegółów szumu.
3 Ustawić opcje:
Siła Pozwala określić siłę redukcji luminancji szumu we wszystkich kanałach obrazka.

Zachowaj szczegóły Pozwala zachować detale na obrazku i jego brzegach. Wartość 100 pozwala zachować najwięcej
detali, ale też zapewnia najmniej efektywną redukcję szumu luminancji. Ustawienia opcji Siła i Zachowaj szczegóły
powinny równoważyć się.
Redukcja szumu koloru Pozwala usunąć z obrazka przypadkowe kolorowe piksele. Wyższa wartość tej opcji
powoduje przesunięcie większej liczby pikseli.
Wyostrz szczegóły Pozwala wyostrzyć obrazek. Redukcja szumu pociąga za sobą utratę ostrości obrazka.
Odpowiednie wyostrzenie szczegółów zapewniają kontrolki okna dialogowego oraz specjalne filtry wyostrzające.
Usuń artefakty JPEG Pozwala usunąć pewne artefakty, np. obwódki i aureole, które powstają wskutek zapisania
obrazka z ustawieniem jakości JPEG.
4 Jeśli szum luminancji koncentruje się w jednym lub dwóch kanałach, należy kliknąć na przycisku Zaawansowane
i wybrać odpowiedni kanał z menu Kanał. Poziom redukcji szumu w tym kanale należy określić za pomocą opcji Siła
i Zachowaj szczegóły.

Wyostrzanie obrazków
Wyostrzanie obrazków
Wyostrzanie uwydatnia krawędzie obiektów na obrazku. Wyostrzanie może poprawić większość obrazków
uzyskanych za pomocą skanera lub aparatu cyfrowego. Niezbędny poziom wyostrzenia zależy od jakości cyfrowego
aparatu fotograficznego lub skanera. Należy pamiętać, że wyostrzanie nie daje efektów w przypadku obrazków
całkowicie nieostrych.
Uwagi i wskazówki dotyczące wyostrzania:
• Operację wyostrzania należy przeprowadzić na osobnej warstwie, tak by nie utracić dostępu do pierwotnej postaci
obrazka.
• Jeśli obrazek jest wyostrzany na osobnej warstwie, należy ustawić tryb mieszania jako luminancję, co pozwoli
zapobiec przesunięciom kolorów wzdłuż krawędzi obiektów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 373
Podręcznik użytkownika

• Wyostrzanie powoduje wzrost kontrastowości obrazka. Jeśli okaże się, że wskutek wyostrzenia obrazka istotnie
zmienił się wygląd świateł i cieni, można użyć pewnych opcji mieszania (jeśli obrazek jest wyostrzany na osobnej
warstwie), by zablokować wyostrzanie w obszarach cieni i świateł. Zobacz “Aby określić zakres tonów
wykorzystywanych przy mieszaniu warstw” na stronie 435.
• Jeśli obrazek wymaga redukcji szumu, operację tę należy wykonać, ponieważ wyostrzanie wzmaga szum.
• Obrazek powinno się wyostrzać stopniowo (czyli kilkukrotnie, z małymi zmianami za każdym razem). Pierwsza
operacja wyostrzania powinna mieć na celu redukcję nieostrości związanej z pozyskaniem obrazka
(zeskanowaniem go lub uzyskaniem z aparatu fotograficznego). Po skorygowaniu kolorów i wykadrowaniu
obrazka, należy wyostrzyć go ponownie (lub jego kopię) pod kątem konkretnego urządzenia wyjściowego.
• Jeśli to możliwe, należy sprawdzić wynik wyostrzania na docelowym urządzeniu wyjściowym (lub ostatecznym
nośniku). Wymagany stopień wyostrzenia zależy od urządzenia wyjściowego.
Do wyostrzania obrazków należy używać filtra Maska wyostrzająca lub Inteligentne wyostrzenie. Program
Photoshop zapewnia również filtry Wyostrz, Wyostrz bardziej i Wyostrzanie brzegów, jednak są to filtry
automatyczne, którymi nie można sterować.
Wyostrzanie może dotyczyć całego obrazka lub pewnych jego fragmentów (zaznaczonych lub zdefiniowanych za
pomocą maski). Ponieważ filtry Maska wyostrzająca i Inteligentne wyostrzenie można stosować tylko do jednej
warstwy na raz, przed wyostrzeniem wszystkich warstw wielowarstwowego pliku konieczne może być spłaszczenie
pliku.
Uwaga: Oryginalna angielska nazwa filtra Maska wyostrzająca, czyli Unsharp Mask, może brzmieć nieco myląco,
ponieważ sugeruje, że filtr służy do zmniejszania ostrości. Tymczasem filtr umożliwia operację odwrotną. (Nazwa
angielska nawiązuje do pewnej tradycyjnej techniki wywoływania zdjęć w ciemni).

Aby użyć filtra Wyostrzanie inteligentne


Filtr Wyostrzanie inteligentne zapewnia większą kontrolę nad wyostrzaniem niż filtr Maska wyostrzająca.
Użytkownik może wybrać algorytm wyostrzania, a także kontrolować stopień wyostrzania w obszarach cieni i
świateł.
1 Wybrać powiększenie 100%.
2 Wybrać polecenie Filtr > Wyostrzanie > Wyostrzanie inteligentne.
3 Ustawić opcje na zakładkach Wyostrz.
Ilość Pozwala określić intensywność wyostrzania. Wraz ze wzrostem intensywności wzrasta kontrastowość
brzegowych pikseli obiektów.
Promień Pozwala określić liczbę pikseli otaczających piksele brzegowe, uwzględnianych przy ich wyostrzaniu. Wraz
ze wzrostem promienia powinna wzrastać intensywność wyostrzania krawędzi (brzegów) obiektów.
Usuń Pozwala określić algorytm wyostrzania obrazka (czyli usuwania pewnych rozmyć). W przypadku filtra Maska
wyostrzająca jest stosowana metoda Rozmycie gaussowskie. Opcja Rozmycie soczewkowe zapewnia wykrywanie
krawędzi i detali obrazka, a w konsekwencji daje lepszą jakość wyostrzania szczegółów (z minimalnym efektem
otoczek). Opcja Poruszenie pozwala zmniejszyć efekty powstałe wskutek ruchu (np. ruchu fotografowanych
obiektów czy ruchu aparatu). Opcja ta wymaga określenia kąta.
Kąt Pozwala określić kierunek ruchu uwzględniany w przypadku zaznaczenia opcji Poruszenie.

Dokładniej Wyostrzanie jest dokładniejsze, lecz trwa dłużej.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 374
Podręcznik użytkownika

4 Za pomocą zakładek Cień i Światło dopasować sposób wyostrzania obszarów jasnych i ciemnych. (Aby wyświetlić
zakładki, należy kliknąć na przycisku Zaawansowane). Zakładki te pozwalają wyeliminować otoczki (aureole)
powstające wskutek wyostrzania obiektów ciemnych lub jasnych:
Stopień zaniku Pozwala kontrolować stopień wyostrzania w obszarach oświetlonych i zacienionych.

Szerokość tonalna Pozwala kontrolować modyfikowany zakres cieni i świateł. Przeciągnięcie suwaka w lewo lub w
prawo powoduje zmniejszenie lub zwiększenie zakresu tonów. Mniejsze wartości ograniczają korekty tylko do
obszarów ciemniejszych (przy korekcie cieni) albo jaśniejszych (przy korekcie świateł).
Promień Odpowiada za wielkość otoczenia poszczególnych pikseli. Otoczenie służy do określania, czy piksel
znajduje się na obszarze cieni, czy świateł. Przesuwając suwak w lewo, definiuje się mniejszy obszar; przesuwając go
w prawo, definiuje się większy obszar.
5 Kliknąć na OK.

Filtr Maska wyostrzająca


Filtr Maska wyostrzająca służy do zwiększania kontrastu wzdłuż krawędzi obiektów. Filtr Maska wyostrzająca nie
wykrywa krawędzi na obrazku. Wykrywa natomiast takie piksele, których jasność lub kolorystyka różni się od
otoczenia (pikseli otaczających je) bardziej niż określony próg. Po wykryciu takich pikseli jest zwiększany kontrast
otoczenia. A zatem: jaśniejsze piksele z otoczenia stają się jeszcze jaśniejsze, a ciemniejsze — jeszcze ciemniejsze.
Użytkownik może określić promień obszaru, w jakim są porównywane piksele. Im większy promień, tym większy
efekt kontrastowania krawędzi.

Obrazek oryginalny i efekt zastosowania filtra Maska wyostrzająca

Stopień wyostrzania, jaki należy zastosować do obrazka, zależy od osobistych upodobań użytkownika. Nadmierne
wyostrzenie obrazka powoduje powstawanie otoczek wokół krawędzi obiektów.

Nadmierne wyostrzenie obrazka powoduje powstawanie otoczek wokół krawędzi obiektów.

Efekt filtra Maska wyostrzająca jest bardziej widoczny na ekranie niż na wydruku w wysokiej rozdzielczości. Jeśli
kompozycja będzie drukowana, to należy sprawdzić kilka ustawień i wybrać ustawienie najlepsze w danych
warunkach.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 375
Podręcznik użytkownika

Aby wyostrzyć zdjęcie za pomocą filtra Maska wyostrzająca


1 (Opcjonalnie) Jeżeli obrazek zawiera wiele warstw, zaznaczyć warstwę, która ma zostać wyostrzona. Filtr Maska
wyostrzająca można stosować tylko do jednej warstwy na raz, nawet jeżeli warstwy są połączone lub zgrupowane.
Przed zastosowaniem filtra można złączyć warstwy.
2 Wybrać polecenie Filtr > Wyostrzanie > Maska wyostrzająca. Opcja Podgląd musi być zaznaczona.
Aby wyświetlić obrazek bez filtra wyostrzającego, należy kliknąć na obrazku w oknie podglądu. Należy przeciągnąć
go w oknie podglądu w celu obejrzenia jego różnych części i kliknąć na + lub - w celu powiększenia lub zmniejszenia
widoku.
Chociaż w oknie dialogowym Maska wyostrzająca znajduje się pole podglądu, najlepiej jest przenieść całe to okno
dialogowe w taki sposób, aby efekty filtra można było podglądać w oknie dokumentu.
3 Przeciągnąć suwak Promień lub wprowadzić odpowiednią wartość, aby określić wielkość otoczenia, którego
będzie dotyczyć wyostrzenie. Im większy promień, tym szerszy efekt wyostrzania krawędzi. Im szerszy efekt
wykrywania krawędzi, tym wyraźniejsze jest wyostrzanie.
Wybór promienia zależy od tematyki obrazka, planowanej wielkości obrazka na wydruku, a także metody druku. W
przypadku obrazków o wysokiej rozdzielczości zaleca się promień równy 1 lub 2. Wartości mniejsze powodują
wyostrzanie tylko pikseli krawędziowych, wartości większe — wyostrzanie pikseli krawędziowych z pewnym
otoczeniem. Efekt jest dużo mniej zauważalny w wersji wydrukowanej z wysoką rozdzielczością niż na ekranie, bo
w druku dwupikselowe pasmo stanowi mniejszy fragment powierzchni obrazka.
4 Przeciągnąć suwak Ilość lub wprowadzić odpowiednią wartość, aby określić stopień powiększenia kontrastu
pikseli. W przypadku obrazków o wysokiej rozdzielczości zaleca się ustawienie w granicach od 150% do 200%.
5 Przeciągnąć suwak Próg lub wprowadzić wybraną wartość progu. Jest to minimalna różnica między
sprawdzanymi pikselami a obszarem je otaczającym, której stwierdzenie wystarcza do uznania pikseli za piksele
brzegowe i wyostrzenia ich. Na przykład, przy progu równym 4 zmiany dotyczą tylko tych pikseli, których wartości
tonalne różnią się co najmniej o 4 (w zakresie od 0 do 255). Znaczy to, że jeśli wartości pewnych pikseli sąsiadujących
ze sobą wynoszą 128 i 129, piksele te nie są zmieniane. Aby nie wprowadzić do obrazka szumu lub posteryzacji (np.
w przypadku odcieni skóry), należy użyć maski krawędzi lub wypróbować różne wartości opcji Próg pomiędzy 2 a
20. Domyślna wartość opcji Próg (0) powoduje wyostrzenie wszystkich pikseli obrazka.
Jeśli w wyniku zastosowania filtra Maska wyostrzająca kolory wystarczająco jasne staną się przesycone, należy
wybrać polecenie Edycja > Zanik Maska Wyostrzająca, przejść do menu Tryb i wybrać opcję Jasność.

Wyostrzanie selektywne
Za pomocą maski lub zaznaczenia można wyostrzyć pewien fragment obrazka. Jest to przydatne wówczas, gdy
trzeba uchronić niektóre elementy obrazka przed wyostrzeniem. Na przykład, przy wyostrzaniu portretu można
użyć maski krawędzi i filtra Maska wyostrzająca, aby zachować płynność odcieni skóry, ale wyostrzyć resztę obrazka
(np. oczy, usta i nos).

Użycie maski krawędzi w celu zastosowania filtra Maska wyostrzająca tylko do wybranych części obrazka
ADOBE PHOTOSHOP CS2 376
Podręcznik użytkownika

Aby wyostrzyć zaznaczenie


1 Na palecie Warstwy uaktywnić warstwę, na której znajduje się obrazek, i narysować na niej zaznaczenie.
2 Wybrać polecenie Filtr > Wyostrzanie > Maska wyostrzająca. Zmienić opcje i kliknąć na OK.
Zostanie wyostrzone tylko zaznaczenie, reszta obrazka nie zmieni się.

Aby wyostrzyć obrazek za pomocą maski krawędzi


1 Tworzenie maski umożliwiającej selektywne wyostrzanie Maskę krawędzi można utworzyć na wiele sposobów.
Dla przykładu wymieniamy następujące:
• Otworzyć paletę Kanały i zaznaczyć ten kanał, który daje największy kontrast obrazka w skali szarości w oknie
dokumentu. Często jest to kanał zielony lub czerwony.

Wybór kanału o największym kontraście

• Powielić wybrany kanał.


• Zaznaczyć powielony kanał i wybrać polecenie Filtr > Stylizacja > Znajdź krawędzie.
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Odwrotność, aby odwrócić obrazek.

Efekty zastosowania filtra Znajdź krawędzie i odwrócenia obrazka

• Odwrócony obrazek musi być nadal zaznaczony. Wybrać polecenie Filtr > Inny > Maksimum. Ustawić promień
na niską wartość, a następnie kliknąć na OK, aby pogrubić brzegi i wprowadzić losowe rozłożenie pikseli.
• Wybrać polecenie Filtr > Szum > Mediana. Ustawić promień na niską wartość, a następnie kliknąć na OK.
Spowoduje to uśrednienie pobliskich pikseli.
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Poziomy, a następnie ustawić wysoki punkt czerni, aby pozbyć się
przypadkowo rozsianych pikseli. Jeżeli to konieczne, można także wyretuszować maskę krawędzi, malując po niej
kolorem czarnym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 377
Podręcznik użytkownika

Wysokie ustawienie punktu czerni w oknie Poziomy pozwala pozbyć się z maski krawędzi losowo rozsianych pikseli

• Wybrać polecenie Filtr > Rozmycie > Rozmycie gaussowskie, aby rozmyć krawędzie.
Ważne: Filtry Maksimum, Mediana i Rozmycie gaussowskie zmiękczą krawędzie maski, co w rezultacie zapewnia
lepsze wtapianie efektów wyostrzania w pozostałą część obrazka. Chociaż procedura ta angażuje wszystkie trzy filtry,
można spróbować zastosować tylko jeden albo dwa.
2 Na palecie Kanały przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i kliknąć na powielonym kanale,
aby przekształcić maskę krawędzi w zaznaczenie.
3 Zaznaczyć warstwę z obrazkiem na palecie Warstwy. Zaznaczenie musi być widoczne na obrazku.
4 W tym celu należy wybrać polecenie Zaznacz > Odwrotność.
5 Przy aktywnym zaznaczeniu na warstwie obrazka wybrać polecenie Filtr > Wyostrzanie > Maska wyostrzająca.
Ustawić opcje i kliknąć na przycisku OK.
Aby obejrzeć wyniki, należy przejść na paletę Kanały, zaznaczyć kanał RGB i anulować zaznaczenie obrazka.
Wygodną metodą zautomatyzowania opisanej procedury jest utworzenie zadania.

Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355

Przekształcanie obiektów
Określanie elementów do przekształcenia
Przekształcenia mogą być stosowane do zaznaczenia, całej warstwy, wielu warstw oraz do maski warstwy. W
programie Photoshop przekształcenia mogą być dodatkowo zastosowane do ścieżki, kształtu wektorowego, maski
wektorowej, krawędzi zaznaczenia i kanału alfa.
Ważne: W programie Photoshop przekształcenia mogą być stosowane do obrazków 8-bitowych i 16-bitowych. Jednak
aby móc edytować obrazki w programie ImageReady, trzeba najpierw przekonwertować je na 8-bitowy tryb RGB.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 378
Podręcznik użytkownika

A B

C D
Przekształcanie obrazka
A. Oryginalny obrazek B. Odwrócona warstwa C. Obrócona krawędź zaznaczenia D. Przeskalowana część obiektu

Programy Photoshop i ImageReady obliczają kolory pikseli dodawanych lub usuwanych podczas przekształcania
przy użyciu metody interpolacji ustawionej w sekcji Ogólne okna dialogowego Preferencje. Ustawienie to ma
bezpośredni wpływ na szybkość i jakość przekształceń. Interpolacja dwusześcienna (metoda domyślna) przebiega
najwolniej, ale daje najlepsze rezultaty.

Zobacz także
“Wybór metody interpolacji” na stronie 192

Aby wybrać element do przekształcenia


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby przekształcić całą warstwę, należy ją uaktywnić i anulować wszystkie zaznaczenia.


Ważne: Przekształcenie nie może dotyczyć warstwy tła. Chcąc przekształcić warstwę tła, należy przekonwertować ją na
zwykłą warstwę.
• Aby przekształcić część warstwy, należy zaznaczyć tę warstwę, a następnie zaznaczyć część znajdującego się na niej
obrazka.
• Aby przekształcić wiele warstw, należy połączyć je na palecie Warstwy.
• Aby przekształcić maskę warstwy lub maskę wektorową, należy odłączyć maskę i zaznaczyć jej miniaturkę na
palecie Warstwy.
• (Photoshop) Aby przekształcić ścieżkę lub kształt wektorowy, należy zaznaczyć całą ścieżkę narzędziem do
zaznaczania ścieżek lub zaznaczyć fragment ścieżki narzędziem Zaznaczanie bezpośrednie . Jeśli
użytkownik zaznaczy na ścieżce jakieś punkty, zostaną przekształcone tylko te segmenty ścieżki, które łączą się z
zaznaczonymi punktami.
• (Photoshop) Aby przekształcić krawędź zaznaczenia, należy utworzyć lub wczytać zaznaczenie. Następnie należy
wybrać polecenie Zaznacz > Przekształć zaznaczenie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 379
Podręcznik użytkownika

• (Photoshop) Aby przekształcić kanał alfa, należy zaznaczyć go na palecie Kanały.

Zobacz także
“Aby połączyć lub rozłączyć warstwy” na stronie 422
“Aby zaznaczyć ścieżkę” na stronie 484

Stosowanie przekształceń
Polecenia dostępne w podmenu Przekształć pozwalają wykonywać następujące przekształcenia:
• Skalowanie, które polega na powiększaniu lub zmniejszaniu elementu względem określonego punktu odniesienia,
czyli stałego punktu, względem którego są przemieszczane inne punkty_ Elementy mogą być skalowane w
poziomie, w pionie lub w pionie i poziomie jednocześnie.
• Obracanie elementu wokół punktu odniesienia. Domyślnie, punktem odniesienia jest środek obiektu, ale jego
położenie można zmienić.
• Pochylanie elementu w poziomie lub w pionie.
• Zniekształcanie, czyli rozciąganie elementu w wybranych kierunkach.
• Stosowanie perspektywy względem określonego punktu odniesienia.
• (Photoshop) Wypaczanie, które polega na zmianie kształtu obiektu.
W programie Photoshop przed zastosowaniem przekształcenia złożonego można przeprowadzić kilka przekształceń
podstawowych. Na przykład, można wybrać narzędzie do skalowania i przeciągnąć uchwyt skalowania, a następnie
wybrać narzędzie do zniekształcania i przeciągnąć uchwyt zniekształcania. Wciśnięcie klawisza Enter lub Return
spowoduje zatwierdzenie obydwu przekształceń. W programie ImageReady wszystkie przekształcenia mogą być
wykonane jednocześnie. Umożliwia to polecenie Przekształć > Numerycznie.

Aby określić punkt odniesienia przekształcenia


Wszystkie transformacje są wykonywane wokół określonego punktu nazywanego punktem odniesienia. Jego
domyślnym położeniem jest środek przekształcanego elementu. Domyślny punkt odniesienia można jednak
przenieść w inne miejsce za pomocą parametru punktu odniesienia.
1 Wybrać przekształcenie. Wokół obrazka pojawi się obwiednia.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W pasku opcji kliknąć na kwadracie wyznaczającym punkt odniesienia . Każdy kwadrat reprezentuje punkt na
obwiedni. Na przykład, aby punktem odniesienia był lewy górny narożnik obwiedni, należy kliknąć na lewym
górnym kwadracie.
• Na obwiedni przekształcenia, która jest widoczna w oknie obrazka, przeciągnąć punkt odniesienia . Punkt ten
może znajdować się na zewnątrz przekształcanego elementu.

Aby przeskalować, obrócić, pochylić, zniekształcić obiekt, zastosować do niego


perspektywę lub wypaczyć go
1 Wybrać obiekt do przekształcenia.
2 Wybrać polecenie Edycja > Przekształć > Skaluj, Obróć, Pochyl, Zniekształć, Perspektywa lub Wypaczenie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 380
Podręcznik użytkownika

Uwaga: (Photoshop) Jeśli jest przekształcany kształt lub cała ścieżka, menu Przekształcenie zmienia się w menu
Przekształcenie ścieżki. Jeśli przekształceniu podlega wiele segmentów ścieżki (ale nie cała ścieżka), menu
Przekształcenie zmienia się w menu Przekształcenie punktów.
3 (Opcjonalnie) Na pasku opcji kliknąć na kwadracie wyznaczającym punkt odniesienia .
4 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Jeśli wybrano opcję Skaluj, należy przeciągnąć uchwyt obwiedni. Aby obiekt był skalowany proporcjonalnie,
należy przy tym wciskać klawisz Shift. Kursor ustawiony nad uchwytem przyjmuje kształt podwójnej strzałki.
• Jeśli wybrano opcję Obróć, należy przesunąć kursor poza obwiednię (kursor przyjmuje kształt zakrzywionej
strzałki o dwóch grotach) i przeciągnąć go. Przytrzymywanie klawisza Shift powoduje skokowy obrót obiektu, co
15 stopni.
• Jeśli wybrano opcję Pochyl, należy przeciągnąć uchwyt boczny. Obiekt będzie pochylany proporcjonalnie do
przesunięcia uchwytu.
• Jeśli wybrano opcję Zniekształć, należy przeciągnąć uchwyt narożny. Obwiednia zostanie rozciągnięta.
• Jeśli wybrano opcję Perspektywa, należy przeciągnąć uchwyt narożny. Do obwiedni zostanie zastosowana
perspektywa.
• (Photoshop) Jeśli wybrano opcję Wypaczenie, należy przejść na pasek opcji i wybrać styl wypaczenia z menu
wysuwanego; aby zniekształcić obrazek w sposób nietypowy, należy przeciągnąć jego punkty kontrolne, linię lub
obszar wewnątrz siatki kształtu..
• Niezależnie od typu przekształcenia na pasku opcji trzeba wprowadzić odpowiednią wartość. Na przykład, gdy
obiekt jest obracany, należy wprowadzić kąt obrotu .
5 (Opcjonalnie) Jeśli zachodzi taka potrzeba, można wykonać inne przekształcenie, wybierając odpowiednie
polecenie z menu Edycja > Przekształć.
Ważne: Każde przekształcenie obrazka w trybie bitmapy (w przeciwieństwie do kształtu lub ścieżki) sprawia, iż staje
się on mniej ostry. Z tego powodu korzystniej jest zastosować do niego jedno przekształcenie skumulowane, niż wiele
przekształceń pojedynczych.
6 (Opcjonalnie) Jeśli zachodzi potrzeba wypaczenia obrazka, należy kliknąć na przycisku przejścia do trybu
wypaczenia na pasku opcji.
7 Po zakończeniu edycji wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS); kliknąć na przycisku Zatwierdź na pasku opcji;
można też kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować przekształcenie, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku opcji.

Zobacz także
“Aby wypaczyć element” na stronie 383

Aby obrócić lub odwrócić obrazek


1 Wybrać obiekt do przekształcenia.
2 Wybrać polecenie Edycja > Przekształć, a następnie wybrać w podmenu jedno z następujących poleceń:
• Obróć 180°, aby obrócić obrazek o kąt półpełny.
• Obróć 90° w prawo, aby obrócić obrazek o ćwierć kata pełnego w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara.
ADOBEPHOTOSHOP CS2 381
Podręcznik użytkownika

• Obróć 90° w lewo, aby obrócić obrazek o 90 stopni, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
• Odwróć poziomo, aby odbić obrazek poziomo względem osi pionowej.
• Odwróć pionowo, aby odbić obrazek pionowo względem osi poziomej.
Uwaga: (Photoshop) Jeśli jest przekształcany kształt lub cała ścieżka, polecenie Przekształcenie zmienia się w polecenie
Przekształcenie ścieżki. Jeśli przekształceniu podlega wiele segmentów ścieżki (ale nie cała ścieżka), polecenie
Przekształcenie zmienia się w polecenie Przekształcenie punktów.

Aby powtórzyć przekształcenie


❖ Należy wybrać polecenie Edycja > Przekształć > Ponownie, Edycja > Przekształcenie ścieżki > Ponownie lub
Edycja > Przekształcenie punktów > Ponownie.

Aby powielić element podczas przekształcania go


❖ Należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i wybrać jedno z poleceń do przekształcania.

Aby zastosować wiele przekształceń jednocześnie (ImageReady)


1 Wybrać obiekt do przekształcenia.
2 Wybrać polecenie Edycja > Przekształć > Numerycznie.
3 Wykonać co najmniej jedną z następujących czynności i kliknąć na OK:
• Wybrać opcję Położenie i wprowadzić nowe współrzędne w polach tekstowych X (współrzędna pozioma) i Y
(współrzędna pionowa). Aby nowe położenie było określane względem bieżącego, należy zaznaczyć opcję
Względnie.
• Wybrać opcję Skaluj. Należy wprowadzić wymiary w polach tekstowych Szerokość i Wysokość lub wpisać wartość
procentową skalowania w polu tekstowym Skaluj. Aby zachować dotychczasowe proporcje obiektu, należy
zaznaczyć opcję Zachowaj proporcje.
• Wybrać opcję Pochyl i wprowadzić wartości w stopniach w polach tekstowych Poziomo i Pionowo.
• Wybrać opcję Obrót. Następnie należy wprowadzić kąt obrotu w polu Kąt albo przeciągnąć kółko po prawej
stronie pola tekstowego.

Polecenie Swobodnie przekształć


Polecenie Swobodnie przekształć pozwala zastosować różne przekształcenia (obrót, skalowanie, pochylanie,
zniekształcanie i perspektywę) w jednej ciągłej operacji. W programie Photoshop dodatkowo jest dostępne
wypaczanie. Zamiast wybierać różne polecenia można po prostu, za pomocą klawiatury, przełączać się pomiędzy
różnymi rodzajami przekształceń.
Uwaga: (Photoshop) Jeśli jest przekształcany kształt lub cała ścieżka, polecenie Przekształcenie zmienia się w polecenie
Przekształcenie ścieżki. Jeśli przekształceniu podlega wiele segmentów ścieżki (ale nie cała ścieżka), polecenie
Przekształcenie zmienia się w polecenie Przekształcenie punktów.

Aby przekształcić swobodnie


1 Wybrać obiekt do przekształcenia.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Edycja > Swobodnie przekształć.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 382
Podręcznik użytkownika

• Jeśli jest przekształcane zaznaczenie, warstwa oparta na pikselach lub krawędź zaznaczenia, należy wybrać
narzędzie Przesunięcie . Następnie należy zaznaczyć opcje Pokaż kontrolki przekształceń (Photoshop) lub
Pokaż pole transformacji (ImageReady) na pasku opcji.
• (Photoshop) Jeśli jest przekształcany kształt wektorowy lub ścieżka, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie
ścieżki . Następnie na pasku opcji należy zaznaczyć opcję Pokaż kontrolki przekształceń.
3 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Przeskalować obiekt, przeciągając jego uchwyt. Aby obiekt był skalowany proporcjonalnie, należy przy tym
wciskać klawisz Shift.
• Aby przeskalować obiekt liczbowo, wprowadzić wartości procentowe w polach tekstowych Szerokość i Wysokość
na pasku opcji. Kliknąć na ikonie Połącz , aby zachować proporcje obiektu.
• Obrócić obiekt, przesuwając kursor poza obwiednię (kursor przyjmuje kształt zakrzywionej strzałki o dwóch
grotach i przeciągając go odpowiednio. Przytrzymywanie klawisza Shift powoduje skokowy obrót obiektu, co 15
stopni.
• Obrócić obiekt numerycznie, wprowadzając kąt obrotu w odpowiednim polu tekstowym na pasku opcji.
• Zniekształcić obiekt względem środka obwiedni. W tym celu należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przeciągnąć uchwyt.
• Zniekształcić obiekt swobodnie, wciskając klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) , a następnie
przeciągając uchwyt.
• Pochylić obiekt, wciskając klawisze Ctrl+Shift (Windows) lub Command+Shift (Mac OS), a następnie
przeciągając uchwyt boczny. Kursor ustawiony nad uchwytem bocznym przyjmuje kształt białej strzały z małą
podwójną strzałką.
• Pochylić obiekt numerycznie, wprowadzając odpowiednie wartości w polach H (pochylenie w poziomie) i W
(pochylenie w pionie), na pasku opcji.
• Zastosować perspektywę, wciskając klawisze Ctrl+Alt+Shift (Windows) lub Command+Option+Shift (Mac OS)
i przeciągając uchwyt narożny. Kursor ustawiony nad uchwytem narożnym przybierze kształt szarej strzałki.
• Wypaczyć obrazek, klikając na przycisku przejścia do trybu wypaczenia na pasku opcji. Nowy kształt obiektu
należy określić, przeciągając jego punkty kontrolne lub wybierając typ wypaczenia z menu wysuwanego Styl
wypaczenia na pasku opcji. Po wybraniu typu wypaczenia nadal można używać punktów kontrolnych.
• Zmienić punkt odniesienia, klikając na pasku opcji na odpowiednim kwadracie .
• Przesunąć obiekt, wprowadzając nowe współrzędne punktu odniesienia. Należy to zrobić na pasku opcji, w polach
X (współrzędna pozioma) i Y (współrzędna pionowa) . W programie Photoshop aby nowe położenie było
określane względem aktualnego, należy kliknąć na przycisku Położenie względne .
Aby cofnąć ostatnią zmianę położenia uchwytu, należy wybrać polecenie Edycja > Cofnij.

4 Wykonać jedną z następujących czynności:


• Wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS); kliknąć na przycisku Zatwierdź na pasku opcji;
można też kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować przekształcenie, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku opcji.
Ważne: Każde przekształcenie obrazka w trybie bitmapy (w przeciwieństwie do kształtu lub ścieżki) sprawia, iż staje
się on mniej ostry. Z tego powodu korzystniej jest zastosować do niego jedno przekształcenie skumulowane, niż wiele
przekształceń pojedynczych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 383
Podręcznik użytkownika

Polecenie Wypaczenie
Polecenie Wypaczenie pozwala zmieniać kształt różnych obiektów (np. obrazków, kształtów i ścieżek) metodą
przeciągania ich punktów kontrolnych. Typ wypaczenia można wybrać z menu wysuwanego Styl wypaczenia na
pasku opcji. Po wybraniu typu wypaczenia nadal można używać punktów kontrolnych.
Jeśli element jest zniekształcany za pomocą punktów kontrolnych, można korzystać z polecenia Widok >
Dodatkowe, które służy do wyświetlania lub ukrywania punktów kontrolnych i siatki zniekształcenia.

Typ wypaczenia można wybrać z menu wysuwanego Styl wypaczenia na pasku opcji.

Aby wypaczyć element


1 Wybrać obiekt do wypaczenia.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Edycja > Przekształć > Zniekształcenie.
• (Opcjonalnie) Jeśli wybrano inne przekształcenie lub polecenie Swobodnie przekształć, należy kliknąć na
przycisku przejścia do trybu wypaczenia na pasku opcji.
3 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Aby podstawą wypaczenia uczynić konkretny kształt, należy wybrać opcję z menu wysuwanego Styl wypaczenia
na pasku opcji.

Przeciągniecie punktu kontrolnego powoduje zniekształcenie siatki

• Aby zmienić bieżący kształt, należy przeciągnąć jego punkty kontrolne, segment obwiedni lub siatki albo obszar
wewnątrz siatki. Do dopasowania krzywej służą uchwyty punktów kontrolnych. Operacja ta przypomina
dopasowywanie kształtu zakrzywionych segmentów grafiki wektorowej. Zobacz też “Aby zmienić kształt
zakrzywionego segmentu” na stronie 486.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 384
Podręcznik użytkownika

Aby cofnąć ostatnią zmianę położenia uchwytu, należy wybrać polecenie Edycja > Cofnij.

A B
Zmiana kształtu wypaczenia
A. Oryginalna siatka wypaczenia B. Zmiany położenia i kształtu uchwytów, segmentów siatki i obszarów siatki

• Aby zmienić orientację wypaczenia, należy kliknąć na przycisku zmiany orientacji na pasku opcji.
• Zmienić punkt odniesienia, klikając na pasku opcji na odpowiednim kwadracie .
• Aby intensywność wypaczenia określić liczbowo, należy przejść na pasek opcji i wpisać wartości w polach
tekstowych Wygnij (odpowiada za wygięcie), X (odpowiada za zniekształcenie w poziomie) i Y (odpowiada za
zniekształcenie w pionie). Jeśli w menu wysuwanym Styl wypaczenia wybrano opcję Brak lub Własny, nie można
wprowadzić wartości liczbowych.
4 (Opcjonalnie) Aby zastosować dokładniejszy algorytm wypaczania, należy przejść na pasek opcji i wybrać opcję
Wysoka jakość.
5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS); kliknąć na przycisku Zatwierdź na pasku opcji;
można też kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować przekształcenie, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku opcji.
Ważne: Każde przekształcenie obrazka w trybie bitmapy (w przeciwieństwie do przekształcenia kształtu lub ścieżki)
sprawia, iż staje się on mniej ostry. Z tego powodu korzystniej jest zastosować do niego jedno przekształcenie
skumulowane, niż wiele przekształceń pojedynczych.

Retuszowanie i naprawianie obrazków


Narzędzie Stempel
Narzędzie Stempel umożliwia pobranie próbki obrazka, która może być potem zastosowana do innego obrazka
lub innej części tego samego obrazka. Innego rodzaju zastosowanie to powielanie części jednej warstwy na innej
warstwie. Każde pociągnięcie narzędzia powoduje naniesienie na obrazek pobranej próbki. Narzędzie Stempel jest
przydatne przy powielaniu obiektów i ich korekcie.
Przed zastosowaniem narzędzia Stempel należy ustawić punkt próbkowania na obszarze, który ma zostać
skopiowany na inny obszar. Zaznaczenie opcji Wyrównany (na pasku opcji) umożliwia wielokrotne używanie
ostatniego punktu próbkowania — niezależnie od tego, ile razy przerwie się i wznowi malowanie. Gdy opcja
Wyrównany nie jest zaznaczona, to po każdym rozpoczęciu malowania od nowa są kopiowane te same piksele.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 385
Podręcznik użytkownika

Z narzędziem Stempel można skojarzyć dowolną końcówkę pędzla, co pozwala na sterowanie wielkością
powielanego obszaru. Sposób malowania powielanego obszaru można także modyfikować za pomocą ustawień
krycia i przepływu na pasku opcji. Narzędzie Stempel umożliwia również pobieranie pikseli z jednego obrazka, a
powielanie ich na innym — jednak oba obrazki muszą być w tym samym trybie koloru.

Modyfikowanie obrazka za pomocą narzędzia Stempel

Aby użyć narzędzia Stempel


1 Wybrać narzędzie Stempel .
2 Wybrać końcówkę pędzla, po czym ustawić na pasku opcji opcje trybu mieszania, krycia i przepływu.
3 Następnie określić sposób wyrównywania próbkowanych pikseli. Aby uzyskać efekt płynnego próbkowania
pikseli, bez utraty bieżącego punktu próbkowania nawet po zwolnieniu przycisku myszy, należy zaznaczyć opcję
Wyrównany. Aby po przerwaniu i wznowieniu malowania każdorazowo były używane piksele z oryginalnego
punktu próbkowania, należy wyłączyć opcję Wyrównany.
4 Zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy, aby były próbkowane dane ze wszystkich widocznych warstw. Jeśli opcja nie
jest zaznaczona, to Stempel pobiera próbkę tylko z warstwy aktywnej.
5 Ustawić punkt próbkowania, umieszczając kursor na części otwartego obrazka, który ma być próbkowany, a
następnie kliknąć z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
6 Przeciągnąć po obszarze obrazka, który ma zostać poprawiony.

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43

Aby użyć narzędzia Stempel wzorkiem


Narzędzie Stempel wzorkiem umożliwia malowanie wzorkiem. Użytkownik może wybrać wzorek z biblioteki
wzorków lub utworzyć własny.
1 Wybrać narzędzie Stempel wzorkiem .
2 Wybrać końcówkę pędzla, przejść na pasek opcji i ustawić opcje pędzla (tryb mieszania, krycie i przepływ).
3 Aby uzyskać efekt płynnego próbkowania pikseli, bez utraty bieżącego punktu próbkowania nawet po zwolnieniu
przycisku myszy, należy zaznaczyć opcję Wyrównany. Aby po przerwaniu i wznowieniu malowania każdorazowo
były używane piksele z oryginalnego punktu próbkowania, należy wyłączyć opcję Wyrównany.
4 Wybrać wzorek z wysuwanej palety Wzorek na pasku opcji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 386
Podręcznik użytkownika

5 Aby użyć wzorka z efektem impresjonistycznym, zaznaczyć opcję Impresjonistyczny.


6 Przeciągnąć po obrazku, aby malować wzorkiem.

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Informacje o wzorkach” na stronie 525

Narzędzie Pędzel korygujący


Narzędzie Pędzel korygujący służy do poprawiania pewnych niedoskonałości obrazka. Jego działanie przypomina
działanie narzędzi do powielania, ponieważ i tu, i tu na obrazku są umieszczane próbki pikseli z innego obrazka lub
wzorka. Odmienność Pędzla korygującego wyraża się w tym, że w jego wypadku musi wystąpić zgodność pikseli
próbkowanych i źródłowych co do tekstury, oświetlenia i cieniowania. W rezultacie poprawiane piksele mieszają się
niezauważalnie z resztą obrazka.

Próbkowane piksele i obrazek do poprawienia

Aby użyć narzędzia Pędzel korygujący


1 Wybrać narzędzie Pędzel korygujący .
2 Kliknąć na próbce pędzla na pasku opcji oraz ustawić opcje pędzla na palecie wysuwanej:
Uwaga: Jeśli jest używana cyfrowa tabliczka wrażliwa na nacisk, w menu Wielkość należy wybrać opcję zmian wielkości
pędzla w zależności od operacji wykonywanych na tabliczce. Aby zmiany tych wielkości uzależnić od nacisku pisaka,
należy wybrać opcję Nacisk pisaka. Aby uzależnić je od położenia pokrętła pisaka, należy wybrać opcję Pokrętło pisaka.
Aby wielkość pędzla nie zmieniała się, należy wybrać opcję Wyłączone.
3 W menu Tryb na pasku opcji wybrać tryb mieszania. Aby na brzegach obrysu pędzla zachować szum, ziarno
błony filmowej oraz teksturę, należy zaznaczyć opcję Zastąp.
4 Na pasku opcji wybrać źródło pikseli korygujących: Próbka, aby użyć pikseli z bieżącego obrazka; Wzorek, aby
użyć pikseli ze wzorka. W przypadku wybrania tej drugiej opcji należy wybrać wzorek z menu palety Wzorek.
5 Aby uzyskać efekt płynnego próbkowania pikseli, bez utraty bieżącego punktu próbkowania nawet po zwolnieniu
przycisku myszy, należy zaznaczyć opcję Wyrównany. Aby po przerwaniu i wznowieniu malowania każdorazowo
były używane piksele z oryginalnego punktu próbkowania, należy wyłączyć opcję Wyrównany.
6 Aby próbkować dane ze wszystkich widocznych warstw, zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy na pasku opcji. Aby
próbkować tylko warstwę aktywną, należy wyłączyć opcję Wszystkie warstwy.
7 Jeśli narzędzie Pędzel korygujący jest używane w trybie próbkowania, należy ustawić punkt próbkowania. W tym
celu należy umieścić kursor w jakimkolwiek otwartym obrazku i kliknąć z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub
Option (Mac OS).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 387
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Jeśli próbka pochodzi z jednego obrazka, a jest stosowana do drugiego, oba obrazki muszą być zapisane w tym
samym trybie koloru (o ile żaden z nich nie jest w trybie Skala szarości) .
8 Przeciągnąć kursor na obrazku.
Przy każdym zwolnieniu przycisku myszy próbkowane piksele są łączone z pikselami obrazka. Stan procesu łączenia
można obejrzeć na pasku stanu.
Jeśli na brzegach poprawianego obszaru występuje silny kontrast, to przed zastosowaniem narzędzia Pędzel
korygujący należy zaznaczyć jakiś obszar. Zaznaczenie powinno być większe od poprawianego obszaru i powinno
obejmować piksele kontrastujące. Podczas malowania Pędzlem korygującym zaznaczenie uniemożliwi barwienie
pikseli z zewnątrz.

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
“Informacje o wzorkach” na stronie 525
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43

Narzędzie Punktowy pędzel korygujący


Narzędzie Punktowy pędzel korygujący umożliwia szybkie usuwanie ze zdjęć różnego rodzaju plamek, skaz i
zanieczyszczeń. Narzędzie to działa podobnie do narzędzia Pędzel korygujący: korygowane piksele są
zamalowywane próbką lub wzorkiem, przy czym musi wystąpić zgodność pikseli korygujących z korygowanymi co
do tekstury, oświetlenia i cieniowania. W odróżnieniu od narzędzia Pędzel korygujący, w tym wypadku nie jest
wymagane określenie punktu próbki. Następuje bowiem automatyczne próbkowanie pikseli wokół korygowanego
obszaru.

Usuwanie plamek za pomocą narzędzia Punktowy pędzel korygujący

Jeśli zachodzi potrzeba poprawienia większego obszaru lub niezbędna jest lepsza kontrola nad próbkowaniem,
bardziej efektywnym narzędziem może okazać się Pędzel korygujący (a nie Punktowy pędzel korygujący).

Aby użyć narzędzia Punktowy pędzel korygujący


Narzędzie Punktowy pędzel korygujący umożliwia szybkie usuwanie ze zdjęć różnego rodzaju plamek, skaz i
zanieczyszczeń. Stosuje się go albo za pomocą kliknięcia na plamce, albo za pomocą przeciągnięcia przez wybrany
obszar.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 388
Podręcznik użytkownika

1 Wybrać narzędzie Punktowy pędzel korygujący z palety narzędziowej. Jeśli narzędzie to nie jest widoczne,
należy kliknąć na narzędziu Pędzel korygujący, Łatka lub Czerwone oczy, by uzyskać dostęp do narzędzi ukrytych.
2 Wybrać końcówkę pędzla na pasku opcji. Najlepszy wybór to końcówka nieco większa od poprawianego obszaru.
Przy jej użyciu do skorygowania obszaru wystarczy jedno kliknięcie.
3 (Opcjonalnie) W menu Tryb na pasku opcji wybrać tryb mieszania. Aby na brzegach obrysu pędzla zachować
szum, ziarno błony filmowej oraz teksturę, należy zaznaczyć opcję Zastąp.
4 Wybrać opcję z menu Typ (na pasku opcji):
Zgodne w przybliżeniu Na podstawie pikseli wokół krawędzi zaznaczenia jest wyszukiwany obszar obrazka, który
będzie pełnił funkcję łatki. Jeśli opcja nie zapewnia zadawalającego wyniku korekty, korektę można cofnąć i
wypróbować opcję Utwórz teksturę.
Utwórz teksturę Na podstawie wszystkich pikseli zaznaczenia jest tworzona tekstura korygująca. Jeśli tekstura nie
sprawdzi się, można ponownie przeciągnąć przez korygowany obszar.
5 Aby próbkować dane ze wszystkich widocznych warstw, zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy na pasku opcji. Aby
próbkować tylko warstwę aktywną, należy wyłączyć opcję Wszystkie warstwy.
6 Kliknąć w obszarze do skorygowania lub kliknąć i przeciągnąć w obszarze rozleglejszym.

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43

Narzędzie Łatka
Narzędzie Łatka pozwala poprawić wybrany obszar przy użyciu pikseli z innego obszaru lub wzorka. Podobnie jak
przy stosowaniu narzędzia Pędzel korygujący i tu musi wystąpić zgodność pikseli próbkowanych i źródłowych co do
tekstury, oświetlenia i cieniowania. Narzędzie Łatka pozwala też powielać izolowane obszary obrazka.
Jeśli piksele korygujące będą pochodzić z obrazka, najlepiej zaznaczyć mały obszar obrazka.

Zastępowanie pikseli za pomocą narzędzia Łatka


ADOBE PHOTOSHOP CS2 389
Podręcznik użytkownika

Obrazek z łatką

Zobacz także
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43

Aby naprawić obszar przy użyciu próbki pikseli


1 Wybrać narzędzie Łatka .
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć kursor, aby zaznaczyć naprawiany obszar, a następnie wybrać w pasku opcji opcję ródło.
• Przeciągnąć kursor, aby zaznaczyć obszar próbki, a następnie wybrać na pasku opcji opcję Cel.
Uwaga: Obszar można zaznaczyć przed wybraniem narzędzia Łatka.
3 Wykonać jedną z następujących czynności dostosowujących zaznaczenie:
• Aby dodać nowe zaznaczenie do wcześniejszego, należy przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Shift.
• Aby odjąć pewien obszar od wcześniejszego zaznaczenia, należy przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS).
• Aby zaznaczyć cześć wspólną nowego obszaru i wcześniejszego zaznaczenia, należy przeciągnąć kursor z
wciśniętymi klawiszami Alt-Shift (Windows) lub Option-Shift (Mac OS).
4 Ustawić kursor wewnątrz zaznaczenia i wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeśli zaznaczono opcję ródło, należy przeciągnąć krawędź zaznaczenia do obszaru, z którego ma pochodzić
próbka. Po zwolnieniu przycisku myszy oryginalne zaznaczenie zostanie załatane pikselami próbki.
• Jeśli zaznaczono opcję Cel, należy przeciągnąć krawędź zaznaczenia do obszaru, który będzie łatany. Po
zwolnieniu przycisku myszy zaznaczony przed chwilą obszar zostanie załatany pikselami próbki.

Aby naprawić obszar przy użyciu wzorka


1 Wybrać narzędzie Łatka .
2 Przeciągnąć kursor, aby zaznaczyć obszar do naprawienia.
Uwaga: Obszar można zaznaczyć przed wybraniem narzędzia Łatka.
3 Wykonać jedną z następujących czynności dostosowujących zaznaczenie:
• Aby dodać nowe zaznaczenie do wcześniejszego, należy przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Shift.
• Aby odjąć pewien obszar od wcześniejszego zaznaczenia, należy przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 390
Podręcznik użytkownika

• Aby zaznaczyć cześć wspólną nowego obszaru i wcześniejszego zaznaczenia, należy przeciągnąć kursor z
wciśniętymi klawiszami Alt-Shift (Windows) lub Option-Shift (Mac OS).
4 Wybrać wzorek na palecie wysuwanej Wzorek i kliknąć na przycisku Użyj wzorka.

Aby usunąć efekt czerwonych oczu


Narzędzie Czerwone oczy pozwala usunąć z fotografii niepożądany efekt odbicia światła lampy błyskowej od źrenicy
ludzkiej (czerwony poblask) lub zwierzęcej (zielony lub biały poblask).
1 Wybrać narzędzie Przesuwanie .
2 Kliknąć na ikonie czerwonego oka. Jeśli wynik nie okaże się zadawalający, należy cofnąć korektę, wybrać inne
ustawienia poniższych opcji i ponownie kliknąć w miejscu wystąpienia efektu czerwonych oczu.
Wielkość źrenicy Pozwala określić wielkość źrenicy (ciemnej plamki w środku oka).

Zaczernienie źrenicy Pozwala określić zaczernienie źrenicy.

Efekt czerwonych oczu jest powodowany odbiciem światła lampy błyskowej od siatkówki oka. Efekt nasila się, gdy
zdjęcia są wykonywane w ciemnościach (wtedy źrenice rozszerzają się). Większość aparatów fotograficznych jest
wyposażona w specjalną funkcję redukcji czerwonych oczu. Niezależnie od jej zastosowania, można użyć drugiej lampy
błyskowej, zamontowanej w pewnym oddaleniu od obiektywu.

Aby użyć narzędzia Zastępowanie koloru


Narzędzie Zastępowanie koloru upraszcza proces zastępowania konkretnych kolorów obrazka. Narzędzie pozwala
zamalowywać wskazany kolor kolorem korygującym. Narzędzie Zastępowanie koloru nie jest dostępne w przypadku
obrazków w trybie bitmapy, koloru indeksowanego lub wielokanałowym.
1 Wybrać narzędzie Zastępowanie koloru .
2 Wybrać końcówkę pędzla z paska opcji. W większości sytuacji tryb mieszania powinien być ustawiony na Kolor.
3 Wybrać jedno z następujących ustawień opcji Próbka:
Ciągłe Kolory są próbkowane w sposób ciągły, w miarę przeciągania.

Raz Kolor docelowy jest zastępowany tylko na obszarach zawierających pierwszy kliknięty kolor.

Próbka tła Są wymazywane tylko obszary zawierające bieżący kolor tła.

4 Wybrać jedno z następujących ustawień opcji Ogranicz:


Nieciągłe Próbkowany kolor jest zastępowany w każdym miejscu, które znajdzie się pod wskaźnikiem.

Ciągłe Są zastępowane kolory przylegające do koloru znajdującego się bezpośrednio pod kursorem.

Krawędzie Są zastępowane połączone obszary zawierające próbkowany kolor; zostaje zachowana ostrość krawędzi
kształtów.
5 Wprowadzić wartość procentową w polu Tolerancja (od 0 do 255) lub przeciągnąć suwak tej opcji. Aby
zastępować kolory bardzo podobne do koloru klikniętego piksela, należy wybrać niską wartość tolerancji. Aby
zastępować szerszy zakres kolorów, należy wybrać wyższą wartość tolerancji.
6 Aby wygładzić krawędzie korygowanych obszarów, należy zaznaczyć opcję Wygładzony.
7 Wybrać kolor narzędzia, który ma zastąpić niepożądany kolor.
8 Kliknąć na tym kolorze w obrazku, który ma zostać zastąpiony .
9 Przeciągnąć narzędziem po obrazku, aby zastąpić wybrany kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 391
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512

Aby użyć narzędzia Smużenie


Narzędzie Smużenie pozwala uzyskać efekt przypominający rozmazanie mokrej farby palcem. Kolor jest pobierany
z początkowego punktu pociągnięcia i jest nakładany w kierunku przeciągania.
1 Wybrać narzędzie Smużenie .
2 Przejść na pasek opcji, wybrać końcówkę pędzla i ustawić tryb mieszania.
3 Zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy, aby były wykorzystywane dane koloru ze wszystkich widocznych warstw.
Jeśli opcja nie jest zaznaczona, to narzędzie są pobierane tylko dane z warstwy aktywnej.
4 Zaznaczyć opcję Kolor narzędzia (na pasku opcji), aby na początku każdego pociągnięcia smużyć kolorem
narzędzia. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, każde pociągnięcie jest rozpoczynane od koloru pod kursorem.
5 Przeciągnąć kursorem, aby rozmazać kolor.
W programie Photoshop opcję Kolor narzędzia można uaktywnić, wciskając — podczas malowania narzędziem
Smużenie — klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512

Aby użyć narzędzia Rozmycie


Narzędzie Rozmycie pozwala zmiękczyć twarde krawędzie obrazka lub zredukować liczbę szczegółów.
1 Wybrać narzędzie Rozmycie .
2 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Wybrać końcówkę pędzla, ustawić tryb mieszania oraz wytrzymałość.
• Zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy, aby podczas rozmywania były wykorzystywane dane ze wszystkich
widocznych warstw. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, są używane tylko dane z warstwy aktywnej.
3 Przeciągnąć nad fragmentem obrazka, który ma zostać rozmyty.

Zobacz także
“Filtry rozmywające” na stronie 541
“Lista trybów mieszania” na stronie 512

Aby użyć narzędzia Wyostrzanie


Narzędzie Wyostrzanie pozwala uwydatnić rozmyte krawędzie i poprawić w ten sposób ostrość obrazka.
1 Wybrać narzędzie Wyostrzanie .
2 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Wybrać końcówkę pędzla, ustawić tryb mieszania oraz wytrzymałość.
• Zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy, aby podczas wyostrzania były wykorzystywane dane ze wszystkich
widocznych warstw. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, są używane tylko dane z warstwy aktywnej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 392
Podręcznik użytkownika

3 Przeciągnąć nad fragmentem obrazka, który ma zostać wyostrzony.

Zobacz także
“Filtry z grupy Wyostrzanie” na stronie 548
“Lista trybów mieszania” na stronie 512

Aby użyć narzędzia Rozjaśnianie lub Ściemnianie


Narzędzia Rozjaśnianie i Ściemnianie bazują na tradycyjnych technikach obróbki fotografii, polegających na
zwiększeniu naświetlenia określonego obszaru na odbitce. Przy naświetlaniu odbitki, światło jest przyciemniane dla
rozjaśnienia wybranego obszaru lub rozjaśniane dla zaciemnienia obszaru.
1 Wybrać narzędzie Rozjaśnianie lub Ściemnianie .
2 Wybrać końcówkę i ustawienia pędzla na pasku opcji.
3 Wybrać jedno z następujących ustawień na pasku opcji:
• Półcienie, aby modyfikować zakres średnich odcieni szarości
• Cienie, aby modyfikować obszary ciemne
• Światła, aby modyfikować obszary jasne
4 Określić wartość ekspozycji dla narzędzia Rozjaśnianie lub Ściemnianie.
5 (Photoshop) Aby pędzel działał jak aerograf, należy kliknąć na przycisku Aerograf . Alternatywnie, można
zaznaczyć opcję Aerograf na palecie Pędzle.
6 Przeciągnąć kursor po tej części obrazka, która ma zostać rozjaśniona lub przyciemniona.

Zobacz także
“Aby wybrać gotowy pędzel” na stronie 497

Aby użyć narzędzia Gąbka


Narzędzie Gąbka subtelnie zwiększa lub zmniejsza stopień nasycania koloru w danym obszarze. W trybie Skala
szarości narzędzie Gąbka zmniejsza lub zwiększa kontrast, przesuwając poszczególne odcienie szarości w stosunku
do odcienia neutralnego.
1 Wybrać narzędzie Gąbka .
2 Wybrać końcówkę i ustawienia pędzla na pasku opcji.
3 Wybrać metodę zmiany koloru.
• Zwiększ nasycenie, aby zwiększyć nasycenie koloru
• Usuń kolor, aby zmniejszyć nasycenie koloru.
4 Wybrać przepływ narzędzia Gąbka.
5 Przeciągnąć kursor nad wybraną częścią obrazka.

Zobacz także
“Aby wybrać gotowy pędzel” na stronie 497
ADOBE PHOTOSHOP CS2 393
Podręcznik użytkownika

Punkt zbiegu
Informacje o narzędziu Punkt zbiegu
Filtr Punkt zbiegu umożliwia skorygowanie perspektywy na obrazkach zawierających płaszczyzny perspektywy —
na przykład, płaszczyzny ścian budynku lub innego obiektu prostopadłościennego. Procedurę stosowania filtra
Punkt zbiegu można rozbić na dwa etapy: najpierw określa się płaszczyzny obrazka, a potem stosuje się na nich
pewne przekształcenia, takie jak malowanie, powielanie (stemplowanie) i kopiowanie z wklejaniem. Wszelkie
zmiany są dostosowywane do bieżącej perspektywy. Dzięki filtrowi Punkt zbiegu nie obowiązuje już zasada pracy na
pojedynczej płaskiej powierzchni, równoległej do płaszczyzny ekranu (położonej na przeciw użytkownika). Zamiast
tego, czynności użytkownika są interpretowane w trzech wymiarach, zgodnie z układem płaszczyzn perspektywy.
Gdy różne elementy obrazka są dodawane, usuwane lub korygowane przy użyciu filtra Punkt zbiegu, wyniki są
bardziej realistyczne, ponieważ nowa zawartość obrazka jest rozmieszczana i skalowana względem płaszczyzn
perspektywy.

Edycja płaszczyzn perspektywy obrazka

Aby skorzystać z filtra Punkt zbiegu, należy otworzyć okno dialogowe Punkt zbiegu (polecenie Filtr > Punkt zbiegu),
które zawiera narzędzia do definiowania płaszczyzn perspektywy, narzędzia do edycji obrazka oraz okienko
podglądu obrazka. Użytkownik najpierw określa płaszczyzny perspektywy, a potem wykonuje na nich pewne
operacje — maluje, stempluje, kopiuje wkleja i przeprowadza różne przekształcenia. Narzędzia dostępne w oknie
dialogowym Punkt zbiegu (Zaznaczanie, Stempel, Pędzel i inne) działają podobnie do swoich odpowiedników z
palety narzędziowej programu Photoshop. Ich opcje ustawia się nawet przy użyciu tych samych skrótów
klawiaturowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 394
Podręcznik użytkownika

"

Okno dialogowe Punkt zbiegu


A. Opcje B. Paleta narzędziowa C. Podgląd sesji z narzędziem Punkt zbiegu D. Opcje powiększania/zmniejszania

Zobacz także
“Aby utworzyć i dopasować płaszczyzny perspektywy w oknie dialogowym Punkt zbiegu” na stronie 397
“Narzędzia w oknie Punkt zbiegu” na stronie 399
“Skróty dotyczące funkcji Punkt zbiegu” na stronie 800

Aby użyć filtra Punkt zbiegu


1 (Opcjonalnie) Przed wyborem polecenia Punkt zbiegu można poczynić następujące przygotowania:
• Aby wyniki zastosowania filtra Punkt zbiegu mogły być umieszczane na oddzielnej warstwie, należy utworzyć
nową warstwę.
Wyniki każdego zastosowania filtra Punkt zbiegu są umieszczane na osobnej, edytowalnej warstwie. Funkcje takiej
warstwy mogą być stosowane do określania krycia, stylów warstw i trybów mieszania. Warstwa taka pozwala też
zachować (na innych warstwach) oryginalne dane obrazka.
• Jeśli planuje się umieszczanie pewnych obiektów poza granicami bieżącego obrazka, należy odpowiednio
powiększyć obszar roboczy. Zobacz też “Aby zmienić wielkość obszaru roboczego” na stronie 363.
• Jeśli wiadomo, że w oknie Punkt zbiegu będą wklejane pewne elementy ze schowka programu Photoshop, należy
skopiować te elementy przed uaktywnieniem polecenia Punkt zbiegu. Elementy te mogą pochodzić z innego
dokumentu Photoshopa. W przypadku tekstu należy zaznaczyć i skopiować do schowka całą warstwę tekstową.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 395
Podręcznik użytkownika

• Aby działanie filtra Punkt zbiegu ograniczyć do konkretnych obszarów obrazka, należy albo utworzyć
zaznaczenie, albo zdefiniować specjalną maskę (przed uaktywnieniem polecenia Punkt zbiegu). Zobacz też “Aby
użyć narzędzia do zaznaczania” na stronie 332 i “Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355.

Edycja ograniczona do zaznaczonych fragmentów płaszczyzn perspektywy

2 Wybrać polecenie Filtr > Punkt zbiegu.


3 Wybrać narzędzie Tworzenie płaszczyzny i zdefiniować cztery punkty narożne płaszczyzny. Definiując
płaszczyznę, warto wybrać w charakterze wzorca (lub obiektu pomocniczego) jakiś obiekt prostokątny.
Po utworzeniu czterech punktów narożnych płaszczyznę można przesunąć, przeskalować lub przekształcić. Należy
pamiętać, że dalsze wyniki zależą od dokładności wyrównania płaszczyzny z faktyczną perspektywą obrazka. Jeśli
położenie któregoś z punktów narożnych jest niepoprawne, obwiednia i siatka stają się czerwone lub żółte. W takim
wypadku należy przesuwać punkt narożny, dotąd aż obwiednia i siatka staną się niebieskie (co wskazuje, że
płaszczyzna jest poprawna). Zobacz też “Aby utworzyć i dopasować płaszczyzny perspektywy w oknie dialogowym
Punkt zbiegu” na stronie 397 i “Ostrzeżenia dotyczące obwiedni i siatki w oknie Punkt zbiegu” na stronie 402..

Zaznaczanie punktu narożnego

Zaleca się takie przekształcenie płaszczyzny lub takie wykorzystanie opcji Wielkość siatki, aby zarówno płaszczyzna
perspektywy, jak i siatka zostały wyrównane do pewnych elementów obrazka, np. wzorka na podłodze, tapety na
ścianach czy ram okiennych.
4 (Opcjonalnie) Zaznaczyć narzędzie Tworzenie płaszczyzny, wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac
OS) i przytrzymując go, przeciągnąć punkt brzegowy płaszczyzny w celu oderwania płaszczyzny prostopadłej.
Płaszczyzny prostopadłe można definiować dla dowolnych innych płaszczyzn. Wyciąganie płaszczyzn (w
przeciwieństwie do tworzenia płaszczyzn nie powiązanych ze sobą) pozwala zachować spójność wymiarów i
orientacji płaszczyzn na całym obrazku.

Przeciąganie punktu brzegowego z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) w celu wyciągnięcia płaszczyzny
prostopadłej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 396
Podręcznik użytkownika

W trakcie pierwszej sesji w oknie dialogowym Punkt zbiegu można po prostu utworzyć płaszczyzny perspektywy i
kliknąć na przycisku OK. Płaszczyzny te będą pojawiać się w każdej następnej sesji, czyli po każdym kolejnym
wyborze polecenia Filtr > Punkt zbiegu. Jest to szczególnie użyteczne wtedy, gdy w kolejnych sesjach planuje się
kopiowanie i wklejanie pewnych elementów. Operacje te będą mogły być wykonane w środowisku już przygotowanym
(czyli względem już zdefiniowanych płaszczyzn).
5 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Aby utworzyć zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie i przeciągnąć jego kursorem po
płaszczyźnie. Opcje narzędzia Zaznaczanie (dotyczące wtapiania, krycia, korekty i przesuwania) można ustawić
w dowolnym momencie, zarówno przed, jak i po utworzeniu zaznaczenia. Aby zaznaczyć całą płaszczyznę, należy
kliknąć na niej dwukrotnie przy aktywnym narzędziu Zaznaczanie.
Gdy kursor narzędzia Zaznaczanie, Stempel lub Pędzel jest przesuwany po płaszczyźnie, jej obwiednia jest
podświetlana. Oznacza to, że płaszczyzna jest aktywna.
• Aby powielić zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie lub Przekształć, wcisnąć klawisze Ctrl+Alt
(Windows) lub Command+Option (Mac OS) i przeciągnąć zaznaczenie w celu przemieszczenia jego kopii.
Wypełnione zaznaczenie staje się zaznaczeniem ruchomym, które można ponownie skalować, przesuwać, obracać
i powielać za pomocą narzędzia Przekształcenie, a także przesuwać i powielać za pomocą narzędzia Zaznaczanie.
W opisany sposób można utworzyć i zdefiniować dowolną liczbę kopii. Podczas przesuwania zaznaczenia na
płaszczyźnie jest ono dostosowywane do perspektywy płaszczyzny.

Wyciągnięcie zaznaczenia i przesunięcie go z jednej płaszczyzny perspektywy na inną

Wciśnięcie klawiszy Ctrl+Shift+T (Windows) lub Control+Shift+T (Mac OS) powoduje powielenie ostatniej kopii.
Jest to łatwy sposób wielokrotnego powielania tej samej zawartości.
• Aby przesunąć zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie lub Przekształcenie i przeciągnąć zaznaczenie
w nowe miejsce. Aby ograniczyć ruch, należy wcisnąć klawisz Shift.
• Aby obrócić zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Przekształcenie i ustawić kursor w pobliżu punktu węzłowego.
Gdy wskaźnik zmieni kształt na podwójną zakrzywioną strzałkę, należy przeciągnąć zaznaczenie. Można też
zaznaczyć opcję Odwróć w poziomie, aby odwrócić zaznaczenie w poziomie, wzdłuż osi pionowej, albo opcję
Odwróć w pionie, aby odwrócić zaznaczenie w pionie, wzdłuż osi poziomej.
• Aby obrócić zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Przekształcenie i ustawić kursor nad punktem węzłowym. Gdy
wskaźnik zmieni kształt na podwójną prostą strzałki, należy przeciągnąć zaznaczenie.
• Aby wypełnić zaznaczenie zawartością innego obszaru obrazka, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie, należy
wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i przytrzymując go, przeciągnąć zaznaczenie do
obszaru, który ma pełnić funkcję obrazka źródłowego. Można też wybrać opcję ródło i przeciągnąć zaznaczenie
do obrazka źródłowego. Wypełnione zaznaczenie staje się zaznaczeniem ruchomym, które można ponownie
skalować, przesuwać, obracać i powielać za pomocą narzędzia Przekształcenie, a także przesuwać i powielać za
pomocą narzędzia Zaznaczanie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 397
Podręcznik użytkownika

• Aby malować przy użyciu próbki, należy wybrać narzędzie Stempel, wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć w obszarze źródłowym na płaszczyźnie perspektywy. Obszar źródłowy
może zostać powielony w dowolnym miejscu obrazka. Malowanie na płaszczyźnie perspektywy powoduje
umieszczanie próbki w perspektywie. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w części “Aby użyć
narzędzia Stempel z okna dialogowego Punkt zbiegu” na stronie 403 i “Narzędzia w oknie Punkt zbiegu” na
stronie 399
• Aby malować kolorem, należy zaznaczyć narzędzie Pędzel i ustawić opcje dotyczące jego średnicy, twardości,
krycia i własności korygujących. Należy kliknąć na polu Kolor pędzla, aby otworzyć próbnik kolorów Adobe.
Malowanie polega na przeciąganiu kursorem po obrazku. Gdy malowanie odbywa się na płaszczyźnie, wielkość i
kształt pędzla są dostosowywane do jej perspektywy. Wciśniecie klawisza Shift wymusza proste pociągnięcia
pędzlem.
• Aby przekształcić zaznaczenie ruchome, należy zaznaczyć narzędzie Przekształcenie , a następnie
przeskalować, obrócić lub przesunąć zaznaczenie. Za pomocą odpowiednich opcji narzędzia Przekształcenie
zaznaczenie można też odwrócić w poziomie lub w pionie.
• Aby wkleić element ze Schowka, należy wcisnąć klawisze Ctrl+V lub Command+V. Element przeniesiony na
płaszczyznę dostosowuje się do jej perspektywy. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w części
“Aby wkleić element w oknie Punkt zbiegu” na stronie 402.
Uwaga: Jeśli płaszczyzna nie ma odpowiednich wymiarów do tego, aby pomieścić wyniki malowania, powielania lub
przekształcania elementów, należy zaznaczyć narzędzie Edycja płaszczyzny i przeciągnąć brzegowy punkt obwiedni.
Operacje wykonywane w oknie Punkt zbiegu mogą być cofane wielokrotnie. Cofanie operacji (jednokrotne lub
wielokrotne) umożliwiają klawisze Ctrl+Z (Windows) lub Command+Z (Mac OS). Naciśnięcie klawiszy
Shift+Ctrl+Z (Windows) lub Shift+Command+Z (Mac OS) powoduje ponowienie operacji. Naciśnięcie klawisza Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) powoduje, że przycisk Anuluj zmienia się na przycisk Wyzeruj, który pozwala
przywrócić pierwotny stan obrazka (w oknie Punkt zbiegu).
6 Kliknąć na OK.
Aby w pliku obrazka zostały zachowane informacje o płaszczyźnie perspektywy, należy zapisać go w formacie PSD,
TIFF lub JPEG.

Zobacz także
“Skróty dotyczące funkcji Punkt zbiegu” na stronie 800
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499

Aby utworzyć i dopasować płaszczyzny perspektywy w oknie dialogowym Punkt


zbiegu
Filtr Punkt zbiegu pozwala definiować płaszczyzny perspektywy. Od właściwego zdefiniowania tych płaszczyzn
zależy poprawne rozmieszczenie elementów obrazka, w tym ich orientacja i wielkość. Po utworzeniu czterech
punktów narożnych płaszczyznę można przesunąć, przeskalować lub przekształcić. Czasami w poprawnym
umiejscowieniu płaszczyzny może pomóc operacja wyrównania jej obwiedni i siatki do wybranego wzorka lub
wybranej tekstury na obrazku.
1 Otworzyć obrazek w programie Photoshop i wybrać polecenie Filtr > Punkt zbiegu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 398
Podręcznik użytkownika

2 Zaznaczyć narzędzie Tworzenie płaszczyzny i kliknąć w okienku podglądu obrazka w celu dodania punktu
narożnego. Definiując płaszczyznę, warto wybrać w charakterze wzorca (lub obiektu pomocniczego) jakiś obiekt
prostokątny. Umieszczenie punktu ułatwia uprzednie powiększenie podglądu z pomocą klawisza "x".
Uwaga: Ostatni z dodanych punktów narożnych można usunąć, wciskając klawisz Backspace (Windows) lub Delete
(Mac OS).
3 Wybrać narzędzie Edycja płaszczyzny i wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Aby zmienić kształt płaszczyzny perspektywy, należy przeciągnąć jej punkt narożny.
• Aby dopasować siatkę, należy wpisać odpowiednią wartość w polu Wielkość siatki albo kliknąć na przycisku
strzałki i przesunąć suwak. Wielkość siatki można zmienić również wtedy, gdy jest zaznaczone narzędzie
Tworzenie płaszczyzny.
• Aby przesunąć płaszczyznę, należy kliknąć wewnątrz niej i przeciągnąć.
• Aby przeskalować płaszczyznę, należy przeciągnąć punkt brzegowy segmentu obwiedni.

Przeciąganie punktu brzegowego w celu powiększenia płaszczyzny

Uwaga: Obwiednia i siatka płaszczyzny perspektywy są zwykle niebieskie. Jeśli jednak położenie punktów narożnych
płaszczyzny okaże się nieprawidłowe, obwiednia i siatka staną się czerwone (poważny problem z proporcjami
płaszczyzny) albo żółte (problemy dotyczące z wyznaczaniem punktów zbiegu na płaszczyźnie perspektywy). W
przypadku powyższych problemów należy przeciągnąć punkty narożne płaszczyzny w takie miejsca, że i obwiednia, i
siatka staną się niebieskie.
4 (Opcjonalnie) Aby wyciągnąć płaszczyznę prostopadłą, należy zaznaczyć narzędzie Tworzenie płaszczyzny lub
Edycja płaszczyzny, wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i przytrzymując go, przeciągnąć punkt
brzegowy wzdłuż obwiedni.
W opisany sposób można utworzyć i zdefiniować dowolną liczbę płaszczyzn. Wyciąganie płaszczyzn prostopadłych
— w odróżnieniu od tworzenia płaszczyzn zupełnie dowolnych i nie powiązanych ze sobą — gwarantuje zachowanie
jednolitego skalowania i jednolitej orientacji podczas malowania, powielania i przekształcania obiektów. Jeśli nowa
płaszczyzna nie będzie poprawnie wyrównana do zawartości obrazka, można uaktywnić narzędzie Edycja
płaszczyzny i odpowiednio przesunąć punkty narożne płaszczyzny. Jeśli płaszczyzny są ze sobą połączone, to
wszelkie zmiany jednej z płaszczyzn mają wpływ na położenie pozostałych.

2
3
1

Operacja wyciągania płaszczyzn gwarantuje, że kolejne płaszczyzny są ze sobą powiązane, a wprowadzane zmiany są dostosowywane do
właściwej perspektywy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 399
Podręcznik użytkownika

Jeśli płaszczyzny zachodzą na siebie, można przechodzić między nimi, klikając z wciśniętym klawiszem Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS).

Płaszczyzny zachodzące na siebie

Zobacz także
“Ostrzeżenia dotyczące obwiedni i siatki w oknie Punkt zbiegu” na stronie 402

Narzędzia w oknie Punkt zbiegu


Narzędzia dostępne w oknie dialogowym Punkt zbiegu działają podobnie do swoich odpowiedników z głównej
palety narzędziowej programu Photoshop Ich opcje ustawia się przy użyciu tych samych skrótów klawiaturowych.
Zaznaczenie narzędzia powoduje, że w oknie dialogowym Punkt zbiegu zmienia się zestaw dostępnych opcji.
Narzędzie Edycja płaszczyzny Umożliwia zaznaczanie, edycję, przesuwanie i zmianę wielkości płaszczyzn.
Narzędzie Tworzenie płaszczyzny Pozwala zdefiniować cztery punkty narożne płaszczyzny, a także zmienić
wielkość i kształt płaszczyzny. Przeciągnięcie punktu brzegowego płaszczyzny z wciśniętym klawiszem Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS) powoduje wyciągnięcie płaszczyzny prostopadłej.
Narzędzie Zaznaczanie Pozwala tworzyć prostokątne lub kwadratowe zaznaczenia. Zaznaczenie tworzy się,
przeciągając w polu podglądu. Aby utworzyć kopię zaznaczenia, należy przeciągnąć je z wciśniętymi klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS). Aby wypełnić zaznaczenie obrazkiem źródłowym, należy przeciągnąć je z
wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS). Aby rozmyć krawędzie zaznaczenia, należy
określić wartość opcji Wtapianie. Wartość opcji Krycie decyduje o tym, w jakim stopniu zaznaczenie zasłania (lub
odsłania) zawartość znajdującą się pod nim. Menu Korekta pozwala wybrać tryb mieszania: ustawienie Wyłącz
powoduje, zaznaczenie nie jest mieszane z kolorami, cieniami i teksturami otaczających je pikseli; ustawienie
Luminancja powoduje, że zaznaczenie jest mieszane z oświetleniem otaczających je pikseli; ustawienie Włącz
powoduje, że zaznaczenie jest mieszane z kolorami, cieniami i światłami otaczających je pikseli. Menu Tryb
przesuwania zawiera opcje dotyczące działań towarzyszących przesuwaniu zaznaczenia. Opcja Cel powoduje
zaznaczanie obszaru, na który jest przesuwana markietka zaznaczenia. Opcja ródło powoduje wypełnianie obszaru
obrazkiem źródłowym, ograniczonym przez przesuwaną markietkę zaznaczenia (ten sam cel osiąga się, przeciągając
zaznaczenie z wciśniętym klawiszem Ctrl lub Command). Zobacz też “Aby użyć narzędzia do zaznaczania” na
stronie 332.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 400
Podręcznik użytkownika

A B

C
Przeciąganie zaznaczenia z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS)
A. Oryginalne zaznaczenie B. Przesuwanie zaznaczenia na obrazek źródłowy C. Obrazek źródłowy wypełnia oryginalne zaznaczenie

Dwukrotne kliknięcie na płaszczyźnie przy aktywnym narzędziu Zaznaczanie powoduje zaznaczenie całej
płaszczyzny.

Narzędzie Stempel Pozwala malować próbką pobraną z obrazka. Należy kliknąć z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS), aby określić punkt próbkowania, a następnie przeciągnąć po obrazku kursorem
narzędzia. Każde pociągnięcie powoduje naniesienie na obrazek pobranej próbki. Końcówkę narzędzia można
dostosować do swoich potrzeb, określając jej wielkość (w polu Średnica) oraz powierzchnię twardego jądra
(Twardość). Wartość opcji Krycie decyduje o tym, w jakim stopniu zaznaczenie zasłania (lub odsłania) zawartość
znajdującą się pod nim. Ustawienia krycia i trybu mieszania mają takie same znaczenie jak w przypadku narzędzia
Stempel z głównej palety narzędziowej. Menu Korekta pozwala wybrać tryb mieszania: ustawienie Wyłącz
powoduje, że pociągnięcia pędzla nie są mieszane z kolorami, cieniami i teksturami otaczających je pikseli;
ustawienie Luminancja powoduje, że pociągnięcia są mieszane z oświetleniem otaczających je pikseli; ustawienie
Włącz powoduje, że pociągnięcia są mieszane z kolorami, cieniami i światłami otaczających je pikseli Aby uzyskać
efekt płynnego próbkowania pikseli, bez utraty bieżącego punktu próbkowania nawet po zwolnieniu przycisku
myszy, należy zaznaczyć opcję Wyrównany. Aby po przerwaniu i wznowieniu malowania za każdym razem używać
pikseli z oryginalnego punktu próbkowania, należy wyłączyć opcję Wyrównany. Zobacz też “Aby użyć narzędzia
Stempel z okna dialogowego Punkt zbiegu” na stronie 403 i “Aby użyć narzędzia Stempel” na stronie 385..
Narzędzie Pędzel Pozwala malować na obrazku wybranym kolorem. Należy kliknąć dwukrotnie na próbce
Kolor pędzla, aby otworzyć próbnik kolorów Adobe i wybrać kolor. Można też zaznaczyć narzędzie Kroplomierz i
wybrać kolor, klikając w polu poglądu. Malowanie polega na przeciąganiu kursorem po obrazku. Wciśniecie klawisza
Shift wymusza proste pociągnięcia pędzlem. Końcówkę narzędzia można dostosować do swoich potrzeb, określając
jej wielkość (w polu Średnica) oraz powierzchnię twardego jądra (Twardość). Wartość opcji Krycie decyduje o tym,
w jakim stopniu zaznaczenie zasłania (lub odsłania) zawartość znajdującą się pod nim. W menu Korekta można
określić tryb mieszania: ustawienie Wyłącz powoduje, że pociągnięcia pędzla nie są mieszane z kolorami, cieniami i
teksturami otaczających je pikseli; ustawienie Luminancja powoduje, że pociągnięcia są mieszane z oświetleniem
otaczających je pikseli; ustawienie Włącz powoduje, że pociągnięcia są mieszane z kolorami, cieniami i światłami
otaczających je pikseli
ADOBE PHOTOSHOP CS2 401
Podręcznik użytkownika

Narzędzie Pędzel "rozpoznaje" zaznaczenia i można go używać do malowania na brzegach zaznaczeń. Na przykład
, gdy jest zaznaczona płaszczyzna, można narysować linię wzdłuż jej obwodu.
Narzędzie Przekształcenie Pozwala skalować, obracać i przesuwać ruchome zaznaczenie. Służą do tego uchwyty
obwiedni. Działanie narzędzia przypomina stosowanie polecenia Swobodnie przekształć do zaznaczeń
prostokątnych. Zaznaczenie może być również odwracane: względem osi poziomej lub pionowej. Aby utworzyć
kopię zaznaczenia, należy przeciągnąć je z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Aby
wypełnić zaznaczenie obrazkiem źródłowym, należy przeciągnąć je z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub
Command (Mac OS). Zobacz też “Aby przekształcić swobodnie” na stronie 381.

A B C
Opcje narzędzia Przekształcenie
A. Oryginalne zaznaczenie B. Odwrócenie w poziomie C. Odwrócenie w pionie

Narzędzie Kroplomierz Pozwala wybrać kolor malowania w okienku podglądu. Aby otworzyć próbnik kolorów
Adobe, należy kliknąć na polu Kolor pędzla.
Lupka, narzędzie Pozwala powiększyć lub zmniejszyć obrazek w oknie podglądu. Klikanie bądź przeciąganie i
klikanie daje efekt powiększania. Te same czynności z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS)
dają efekt zmniejszania.
Rączka, narzędzie Pozwala przesuwać obrazek w oknie podglądu. W celu przesunięcia obrazka należy przeciągnąć
kursor narzędzia.

Zobacz także
“Skróty dotyczące funkcji Punkt zbiegu” na stronie 800
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255

Aby zmienić opcje wyświetlania w oknie Punkt zbiegu


❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• Aby powiększyć lub zmniejszyć obrazek, należy zaznaczyć narzędzie Lupka (w oknie dialogowym Punkt
zbiegu). Klikanie bądź przeciąganie i klikanie daje efekt powiększania. Te same czynności z wciśniętym klawiszem
Alt (Windows) lub Option (Mac OS) dają efekt zmniejszania. Stopień powiększenia/zmniejszenia obrazka można
określić w polu tekstowym Powiększenie u dołu okna dialogowego, a ponadto za pomocą przycisków
Zmniejsz i Powiększ .
• Aby przesunąć obrazek w oknie podglądu, należy zaznaczyć narzędzie Rączka (w oknie Punkt zbiegu) i
przeciągnąć kursorem w oknie podglądu. Zamiast używać narzędzia można przytrzymywać wciśnięty klawisz
spacji.
• Aby wyświetlić lub ukryć siatkę i krawędzie płaszczyzny perspektywy, należy zaznaczyć (bądź nie) opcję Pokaż
krawędzie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 402
Podręcznik użytkownika

• Aby zmienić wielkość siatki płaszczyzny perspektywy, należy zaznaczyć narzędzie Edycja płaszczyzny lub
Tworzenie płaszczyzny , a następnie albo wpisać odpowiednią wartość w polu Wielkość siatki, albo kliknąć na
strzałce skierowanej w dół i przesunąć suwak.
• Aby tymczasowo powiększyć podgląd, należy wcisnąć klawisz "x". Jest to funkcja szczególnie użyteczna przy
definiowaniu punktów narożnych płaszczyzny i przy pracy z detalami.

Ostrzeżenia dotyczące obwiedni i siatki w oknie Punkt zbiegu


Bieżący stan płaszczyzny jest sygnalizowany za pomocą różnych kolorów jej obwiedni i siatki. Jeśli płaszczyzna jest
określona niepoprawnie, należy przeciągnąć jej punkty narożne w takie miejsca, że i obwiednia, i siatka staną się
niebieskie.
Niebieski Sygnalizuje, że płaszczyzna jest poprawna. Należy pamiętać, że poprawna płaszczyzna nie gwarantuje
prawidłowej perspektywy. Do tego niezbędne jest dokładne wyrównanie obwiedni i siatki płaszczyzny z elementami
geometrycznymi obrazka.
Czerwony Sygnalizuje, że płaszczyzna jest niepoprawna. Filtr Punkt zbiegu nie może obliczyć proporcji płaszczyzny.
W takim wypadku nie jest możliwe wyciąganie płaszczyzn prostopadłych. Chociaż na niepoprawnej (czerwonej)
płaszczyźnie można wprowadzać pewne zmiany, ich wyniki nie są prawidłowo rozmieszczane.
Żółty Sygnalizuje, że płaszczyzna jest niepoprawna. Nie można wyznaczyć żadnego punktu zbiegu płaszczyzny.
Chociaż na niepoprawnej (żółtej) płaszczyźnie można wprowadzać pewne zmiany (można też wyciągać zeń
płaszczyzny prostopadłe), ich wyniki nie są prawidłowo rozmieszczane.

Aby wkleić element w oknie Punkt zbiegu


W oknie Punkt zbiegu mogą być wklejane elementy ze schowka. Element może pochodzić z tego samego lub innego
dokumentu. Wklejony element staje się ruchomym zaznaczeniem, które w dalszej kolejności można skalować,
obracać, przesuwać i powielać. Jeśli zaznaczenie tego typu jest przesuwane na płaszczyźnie, jest ono dostosowywane
do jej perspektywy.

B C
Wklejanie elementu w oknie Punkt zbiegu
A. Wzorek skopiowany z innego dokumentu B. Obrazek z zaznaczeniem modyfikującym wyniki C. Wklejony wzorek po przeniesieniu na
płaszczyznę

W przypadku wklejania elementów warto przestrzegać dobrej praktyki tworzenia płaszczyzn perspektywy we
wcześniejszej sesji z oknem Punkt zbiegu.

1 Skopiować element do schowka. Element może pochodzić z tego samego lub innego dokumentu. Należy
pamiętać, że wklejane mogą być tylko obiekty rastrowe (a nie wektorowe).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 403
Podręcznik użytkownika

Uwaga: W przypadku tekstu należy zaznaczyć i skopiować do schowka całą warstwę tekstową. W oknie Punkt zbiegu
zostanie wklejona zrasteryzowana wersja tekstu.
2 (Opcjonalnie) Utworzyć nową warstwę.
3 Wybrać polecenie Filtr > Punkt zbiegu.
4 Jeśli to konieczne, utworzyć na obrazku inną płaszczyznę lub inne płaszczyzny.
5 Wkleić element. Element stanie się ruchomym zaznaczeniem (w okienku podglądu). Domyślnie, jest aktywne
narzędzie Zaznaczanie.
Ważne: Po wklejeniu obrazka w oknie Punkt zbiegu, nie należy od razu zaznaczać płaszczyzny perspektywy. Spowoduje
to odznaczenie wklejonego obrazka (obrazek utraci status ruchomego zaznaczenia).

Aby użyć narzędzia Stempel z okna dialogowego Punkt zbiegu


W oknie dialogowym Punkt zbiegu jest dostępne narzędzie Stempel, które pozwala malować próbką pikseli.
Powielana próbka jest orientowana zgodnie z perspektywą bieżącej płaszczyzny. Narzędzie Stempel pozwala
realizować następujące zadania: mieszanie i retuszowanie obszarów obrazka, zamalowywanie obiektów, powielanie
obiektów oraz poszerzanie wzorka lub tekstury.
1 W oknie dialogowym Punkt zbiegu otworzyć obrazek z płaszczyznami perspektywy i zaznaczyć narzędzie
Stempel .
2 W obszarze opcji narzędzia ustawić opcje Średnica, Twardość i Krycie.
3 Wybrać tryb mieszania:
• Aby malować bez mieszania próbki z kolorem, światłem i cieniami otaczających pikseli, należy wybrać opcję
Wyłącz.
• Aby malować, mieszając jasność próbki z jasnością otaczających pikseli, ale jednocześnie zachowując jej
oryginalny kolor, należy wybrać opcję Luminancja.
• Aby malować, zachowując teksturę próbki, ale jednocześnie mieszając ją z kolorem, światłem i cieniami
otaczających pikseli, należy wybrać opcję Włącz.
4 Aby uzyskać efekt płynnego próbkowania pikseli, bez utraty bieżącego punktu próbkowania nawet po zwolnieniu
przycisku myszy, należy zaznaczyć opcję Wyrównany. Aby po przerwaniu i wznowieniu malowania za każdym
razem używać pikseli z oryginalnego punktu próbkowania, należy wyłączyć opcję Wyrównany.
5 Przesunąć kursor na płaszczyznę i kliknąć z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS), aby
określić punkt próbkowania.
6 Przeciągnąć kursorem po wybranym obszarze obrazka.

Korzystanie z filtra Deformacja


Filtr Deformacja
Filtr Deformacja umożliwia interaktywne wykrzywianie, wyciąganie, wypychanie, obracanie, odbijanie,
rozszerzanie i zwężanie obszarów obrazka. Wprowadzane zniekształcenia mogą być mniej lub bardziej złożone. Z
tego względu polecenie Deformacja nadaje się zarówno do retuszowania obrazków, jak i do tworzenia efektów
artystycznych. Filtr Deformacja może być stosowany do obrazków o 8 lub 16 bitach na kanał.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 404
Podręcznik użytkownika

Zniekształcanie obrazka za pomocą filtra Deformacja

Narzędzia, opcje i podgląd deformowanego obrazka są dostępne w oknie dialogowym Deformacja. Aby wyświetlić
to okno dialogowe, należy wybrać polecenie Filtr > Deformacja.

" # $

Okno dialogowe Deformacja


A. Paleta narzędziowa B. Obrazek podglądu C. Opcje

Aby zmienić opcje wyświetlania obrazka w oknie dialogowym Deformacja


❖ Wykonać następujące czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 405
Podręcznik użytkownika

• Aby powiększyć lub zmniejszyć obrazek, należy zaznaczyć narzędzie Lupka (w oknie dialogowym Deformacja).
Klikanie bądź przeciąganie i klikanie daje efekt powiększania. Te same czynności z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) dają efekt zmniejszania. Alternatywnie, można przejść do pola tekstowego
Powiększenie u dołu okna dialogowego i wpisać w nim stopień powiększenia.
• Aby przesunąć obrazek w oknie podglądu, należy zaznaczyć narzędzie Rączka (w oknie Deformacja) i przeciągnąć
kursorem w oknie podglądu. Zamiast używać narzędzia można przytrzymywać wciśnięty klawisz spacji.

Narzędzia deformujące
Kilka narzędzi w oknie Deformacja działa w ten sposób, że podczas przytrzymywania przycisku myszy lub
przeciągania kursora jest zniekształcany obszar pędzla. Efekt zniekształcenia nasila się przy dłuższym
przytrzymywaniu przycisku myszy lub kilkukrotnym przeciąganiu kursorem nad wybranym obszarem.
Narzędzie Wykrzywianie do przodu Przeciągnięcie narzędziem powoduje wypychanie pikseli do przodu.
Przytrzymanie klawisza Shift i kliknięcie narzędziem Wykrzywianie, Wypychanie w lewo lub Lustro pozwala
utworzyć efekt ciągnięcia w linii prostej od poprzednio klikniętego punktu.
Narzędzie Wirówka zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara Przytrzymanie przycisku myszy lub
przeciągnięcie narzędziem powoduje obrócenie pikseli w prawo. Aby zawinąć piksele w lewo, należy podczas
przeciągania narzędziem lub wciskania przycisku myszy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Narzędzie Marszczenie Przytrzymanie przycisku myszy lub przeciągnięcie narzędziem powoduje przesunięcie
pikseli w kierunku środka obszaru pod pędzlem.
Narzędzie Wybrzuszenie Przytrzymanie przycisku myszy lub przeciągnięcie narzędziem powoduje odsunięcie
pikseli od środka obszaru pod pędzlem.
Narzędzie Wypychanie w lewo Przeciągnięcie narzędziem prosto w górę powoduje przesunięcie pikseli w lewo.
Przeciągnięcie narzędziem w dół powoduje przesunięcie pikseli w prawo. Można także przeciągnąć narzędziem
wokół obiektu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, aby powiększyć ten obiekt. Przeciągnięcie narzędziem wokół
obiektu w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara powoduje zmniejszenie obiektu. Aby przepchnąć
piksele w prawo przy przeciąganiu w górę (albo aby przepchnąć piksele w lewo przy przeciąganiu w dół), należy
podczas przeciągania przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Narzędzie Odbicie lustrzane Piksele są kopiowane do obszaru pod pędzlem. Przeciąganie powoduje odbicie
prostopadle do kierunku pociągnięcia (na lewo od pociągnięcia) . Przeciąganie z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) powoduje odbicie obszaru w kierunku odwrotnym do kierunku pociągnięcia (np.
obszar nad pociągnięciem do dołu) . Zwykle, przeciąganie z wciśniętym klawiszem Alt lub Option przynosi lepsze
efekty po zamrożeniu obszaru, który miał być odbity. Nakładające się pociągnięcia pędzla dają efekt podobny do
odbicia w wodzie.
Narzędzie Turbulencja Umożliwia płynne rozpraszanie pikseli. Używa się go do tworzenia chmur, fal, ognia i
podobnych efektów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 406
Podręcznik użytkownika

Opcje narzędzia Deformacja


W sekcji Opcje narzędzia w oknie dialogowym Deformacja należy ustawić następujące opcje:
Rozmiar pędzla Pozwala określić wielkość pędzla używanego do zniekształcania obrazka.

Nacisk pędzla Pozwala określić szybkość wprowadzania zniekształceń pod wpływem przeciągania narzędzia po
polu podglądu. Mniejszy nacisk powoduje, że zmiany zachodzą wolniej, a to ułatwia zatrzymanie ich we właściwym
momencie.
Współczynnik pędzla Pozwala określić szybkość wprowadzania zniekształceń pod wpływem utrzymywania
narzędzia (np. narzędzia Wirówka) nieruchomo nad obrazkiem podglądu. Im wyższe to ustawienie, tym szybciej są
stosowane zniekształcenia.
Gęstość pędzla Pozwala kontrolować działanie pędzla na krawędziach. Efekt jest najmocniejszy w środku pędzla, a
subtelniejszy na krawędziach.
Wahanie turbulencji Pozwala kontrolować intensywność mieszania pikseli przez narzędzie Turbulencja.

Tryb rekonstrukcji Opcja narzędzia Rekonstrukcja. Wybrany tryb określa sposób, w jaki narzędzie odtwarza obszar
na polu podglądu.
Nacisk pisaka (Photoshop) Zaznaczenie tej opcji powoduje odczytywanie danych nacisku z tabliczki graficznej.
(Opcja ta jest dostępna pod warunkiem korzystania z tabliczki.) Gdy powyższa opcja jest zaznaczona, nacisk pędzla
(parametr wykorzystywany przez narzędzia) oblicza się, mnożąc rzeczywisty nacisk pisaka przez wartość Nacisk
pędzla.

Zobacz także
“Rekonstrukcja zniekształceń” na stronie 408

Aby zniekształcić obrazek


Uwaga: Jeśli zaznaczono warstwę tekstową lub warstwę kształtu, to należy zrastrować ją przed wykonaniem dalszych
operacji. Dzięki temu będzie można zastosować do niej filtr Deformacja. Aby zniekształcić warstwę tekstową bez
uprzedniej rasteryzacji, należy użyć opcji zniekształceń narzędzia Tekst.
1 Wybrać warstwę, która ma być zniekształcona. Można wybrać też fragment bieżącej warstwy.
2 Wybrać polecenie Filtr > Deformacja.
3 Zdefiniować obszary obrazka, które nie będą zmieniane.
4 Wybrać jedno z narzędzi deformujących, umożliwiających zniekształcenie obrazka w okienku podglądu.
Zniekształcić obrazek, przeciągając kursor narzędzia w okienku podglądu.
5 Po zniekształceniu obrazka podglądu użyć narzędzia Rekonstrukcja lub innych kontrolek w celu częściowego
lub pełnego odwrócenia wprowadzonych zmian. Ewentualnie, za ich pomocą można dokonać jeszcze innych zmian.
6 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na OK, aby zamknąć okno Deformacja i zastosować zmiany do aktywnej warstwy.
• Kliknąć na Anuluj, aby zamknąć okno Deformacja bez stosowania zmian do warstwy.
• Kliknąć na Przywróć wszystko, aby cofnąć wszystkie zniekształcenia obrazka, pozostawiając bieżące ustawienia
wszystkich opcji.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Wyzeruj, aby przywrócić stan obrazka sprzed
zniekształcania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 407
Podręcznik użytkownika

Dodatkowe efekty można utworzyć przy użyciu polecenia Edycja > Zanik.

Zobacz także
“Aby zmieszać efekty” na stronie 538

Zamrażanie obszarów
Zamrażanie obszarów na obrazku podglądu pozwala uchronić je przed zmianami. Obszary zamrożone są zasłaniane
maską, którą maluje się za pomocą narzędzia Maska zamrożenia . Obszary można również zamrozić za pomocą
istniejącej maski, zaznaczenia lub przezroczystości. Dalsze czynności w okienku podglądu może ułatwić
wyświetlenie maski.
W sekcji Opcje maski okna dialogowego Deformacja są widoczne ikony, a przy nich menu wysuwane, które
zapewniają kontrolę nad obszarami zamrożonymi (czyli zamaskowanymi).
Korzystanie z narzędzia Zamrażanie Należy wybrać narzędzie Zamrażanie i przeciągnąć nim nad obszarem,
który ma być chroniony. Kliknięcie z wciśniętym klawiszem Shift umożliwia mrożenie w linii prostej pomiędzy
punktem bieżącym i punktem klikniętym uprzednio.
Zaznaczenia, maski i kanały przezroczystości Z odpowiedniego menu wysuwanego (jedno z pięciu menu
widocznych w sekcji Opcje maski) należy wybrać opcję Zaznaczenie, Maska warstwy, Przezroczystość lub Szybka
maska.
Zamrażanie wszystkich rozmrożonych obszarów W sekcji Opcje maski należy kliknąć na przycisku Maskuj
wszystko.
Odwracanie rozmrożonych i zamrożonych obszarów W sekcji Opcje maski należy kliknąć na przycisku Odwróć
wszystko.
Pokazywanie lub ukrywanie zamrożonych obszarów W sekcji Opcje widoku należy zaznaczyć lub wyłączyć opcję
Pokaż maskę.
Zmiana koloru zamrożonych obszarów W sekcji Opcje widoku należy wybrać nowy kolor z menu wysuwanego
Kolor maski.

Opcje masek dla filtra Deformacja


Jeżeli na obrazku utworzono zaznaczenie lub maskę, to po otwarciu okna dialogowego Deformacja informacje te są
zachowywane. Do wyboru są następujące opcje maski:
Zastąp zaznaczenie Pozwala wyświetlić zaznaczenie, maskę lub przezroczystość z oryginalnego obrazka.
Dodaj do zaznaczenia Pozwala wyświetlić maskę z oryginalnego obrazka, do której można dodać obszary
zaznaczenia za pomocą narzędzia Zamrażanie. Opcja ta powoduje dodanie pikseli zaznaczonych w danym kanale
do bieżącego obszaru zamrożenia.
Odejmij od zaznaczenia Opcja ta powoduje dodanie pikseli zaznaczonych w danym kanale do bieżącego
obszaru zamrożenia.
Przetnij z zaznaczeniem Są wykorzystywane tylko te piksele, które są zaznaczone, a jednocześnie zamrożone w
danym momencie.
Odwróć zaznaczenie Opcja ta powoduje odwrócenie bieżącego obszaru zamrożenia na podstawie
zaznaczonych pikseli.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 408
Podręcznik użytkownika

Aby rozmrozić obszary


❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• Wybrać narzędzie Rozmrażanie i przeciągnąć nim nad obszarem. Kliknięcie z wciśniętym klawiszem Shift
umożliwia rozmrażanie w linii prostej pomiędzy punktem bieżącym i punktem klikniętym uprzednio.
• Aby rozmrozić wszystkie obszary zamrożone, należy kliknąć na przycisku Brak w sekcji Opcje maski.
• Aby odwrócić wszystkie obszary zamrożone, należy kliknąć na przycisku Odwróć wszystko w sekcji Opcje maski.
Jeżeli do zdefiniowania obszarów zamrożonych użyto zaznaczenia, przezroczystości albo kanału alfa, to nazwa
kanału alfa w wysuwanym menu Kanał zmienia postać na “Własny”.

Rekonstrukcja zniekształceń
Po zniekształceniu obrazka podglądu użytkownik może skorzystać z szeregu trybów kontroli i rekonstrukcji dla
odwrócenia zmian lub powtórnego wprowadzania tych zmian w nieco inny sposób. Rekonstrukcję można
przeprowadzać na dwa sposoby. Po pierwsze, można zastosować ją do całego obrazka, co powoduje rekonstrukcję
zniekształceń na wszystkich obszarach nie zamrożonych; po drugie, można ograniczyć ją do konkretnych obszarów.
Za pomocą narzędzia Zamrażanie można uniemożliwić rekonstrukcję wybranych obszarów zniekształconych.

A B

C D
Rekonstrukcja oparta na zniekształceniach w obszarach zamrożonych.
A. Oryginalny obrazek B. Obrazek zniekształcony z obszarami zamrożonymi C. Obrazek zrekonstruowany w trybie Twardy (przycisk)
D. Obrazek rozmrożony — krawędzie zrekonstruowane w trybie Wygładzanie (za pomocą narzędzia)

Aby zrekonstruować cały obrazek


1 W sekcji Opcje rekonstrukcji wybrać tryb rekonstrukcji.
2 Aby efekt został zastosowany raz, należy kliknąć na przycisku Rekonstrukcja w sekcji Opcje rekonstrukcji.
Rekonstrukcję można stosować wielokrotnie i przywracać w ten sposób coraz mniej zniekształcony wygląd obrazka.

Aby usunąć wszystkie zniekształcenia


❖ Należy kliknąć na przycisku Odtwórz wszystko w sekcji Opcje rekonstrukcji. Spowoduje to usunięcie
zniekształceń nawet w obszarach zamrożonych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 409
Podręcznik użytkownika

Aby zrekonstruować część zniekształconego obrazka


1 Zamrozić obszary, które mają pozostać zniekształcone.
2 Wybrać narzędzie Rekonstrukcja . W sekcji Opcje pędzla wybrać jeden z trybów narzędzia Rekonstrukcja.
3 Wcisnąć przycisk myszy lub przeciągnąć nad obszarem. Piksele są przesuwane szybciej na środku pędzla.
Kliknięcie z wciśniętym klawiszem Shift umożliwia rekonstrukcję w linii prostej pomiędzy punktem bieżącym i
punktem klikniętym uprzednio.

Aby powtórzyć zniekształcenia próbkowane z punktu początkowego


1 Po zniekształceniu obrazka wybrać jeden z trybów rekonstrukcji z menu Tryb w sekcji Opcje narzędzia.
2 Wybrać narzędzie Rekonstrukcja , umieścić kursor w okienku podglądu i wcisnąć przycisk myszy lub
przeciągnąć kursor od punktu początkowego.
Spowoduje to utworzenie kopii zniekształcenia próbkowanego z punktu początkowego, podobnie jak w przypadku
malowania kopią obszaru za pomocą narzędzia Stempel. Jeśli w punkcie początkowym nie ma zniekształcenia, to
efekt operacji przypomina uaktywnienie trybu Przywróć. Użytkownik może wybrać nowe punkty początkowe i
stosować narzędzie Rekonstrukcja, tworząc różne efekty.

Tryby rekonstrukcji
Do wyboru są następujące tryby rekonstrukcji:
Mocny Na kratownicy pikseli (widocznej na siatce) na krawędziach między obszarami zamrożonymi i
rozmrożonymi są utrzymywane kąty proste, co czasami prowadzi do powstawania w tych miejscach niespójności.
Opcja przywraca nie zamrożone obszary w postaci zbliżonej do oryginału. (Aby przywrócić postać oryginalną,
należy użyć trybu rekonstrukcji Przywróć.)
Sztywny Działa tak, jak słabe pole magnetyczne. Na krawędziach obszarów zamrożonych i nie zamrożonych, w
obszarach nie zamrożonych, są kontynuowane zniekształcenia określone w obszarach zamrożonych. Ponieważ
odległość od obszarów zamrożonych zwiększa się, zniekształcenie słabnie.
Wygładzanie Opcja Wygładzanie pozwala utworzyć zniekształcenia w obszarach zamrożonych przez obszary nie
zamrożone z łagodnie przebiegającymi zniekształceniami.
Luźne Pozwala utworzyć efekt podobny do zastosowania opcji Wygładzanie, ale zapewnia jeszcze większą płynność
przejść między zniekształceniami na obszarach zamrożonych i nie zamrożonych.
Odwróć Pozwala przywrócić skalę zniekształceń, nie wprowadzając żadnego wygładzania.

Tryby narzędzia Rekonstrukcja


Narzędzie Rekonstrukcja może działać w trzech trybach, które odwołują się do zniekształcenia z punktu, w którym
po raz pierwszy kliknięto (punktu początkowego). Na tej podstawie jest rekonstruowany obszar, nad którym
przeciągnięto narzędzie. Każde kliknięcie myszą ustanawia nowy punkt początkowy, zatem aby rozciągnąć efekt z
jednego punktu początkowego, nie należy zwalniać przycisku myszy aż do zakończenia używania narzędzia
Rekonstrukcja.
Przemieszczenie Obszary nie zamrożone są rekonstruowane w celu dopasowania ich do postaci na początku
rekonstrukcji. Opcji Przemieszczenie można użyć w celu przesunięcia wszystkich części obrazka w inne miejsce.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 410
Podręcznik użytkownika

Kliknięcie, a następnie stopniowe malowanie spirali od punktu początkowego powoduje przemieszczenie fragmentu
obrazka na zamalowany obszar.
Wirówka Nie zamrożone obszary są rekonstruowane w taki sposób, aby zostały dopasowane do przemieszczenia,
obrotu i ogólnego skalowania w punkcie początkowym.
Pokrewny Nie zamrożone obszary są rekonstruowane w taki sposób, aby zostały dopasowane do wszystkich
miejscowych zniekształceń istniejących w punkcie początkowym, a obejmujących przemieszczenie, obrót,
skalowanie w pionie i poziomie oraz pochylanie.

Praca z siatkami
Siatka jest pomocna w przeglądaniu i śledzeniu zniekształceń. Użytkownik może wybrać rozmiar i kolor siatki, a
także zapisać siatkę danego obrazka i stosować ją do innych obrazków.
• Aby dodać siatkę, należy przejść do sekcji Opcje widoku okna dialogowego, zaznaczyć opcję Siatka, a następnie
określić wielkość siatki, kolor siatki i kolor zamrożenia.
• Aby wyświetlić siatkę, należy zaznaczyć opcję Pokaż siatkę. Gdy opcja Pokaż siatkę jest zaznaczona, obrazek
podglądu można wyświetlić lub ukryć. Aby wyświetlić obrazek, należy zaznaczyć opcję Pokaż obrazek w sekcji
Opcje widoku; aby wyświetlać tylko siatkę, należy wyłączyć opcję Pokaż obrazek.
• Aby zapisać siatkę, po zniekształceniu obrazka należy kliknąć na przycisku Zapisz siatkę. Należy określić nazwę i
położenie pliku siatki, po czym kliknąć na Zapisz.
• Aby zastosować siatkę, należy kliknąć na przycisku Wczytaj siatkę, wybrać plik siatki i kliknąć na Otwórz. Jeśli
obrazek i siatka zniekształcenia mają różną wielkość, siatka jest skalowana do wielkości obrazka.

Praca z tłem
Na obrazku podglądu może być wyświetlana albo tylko warstwa aktywna, albo dodatkowe warstwy, służące jako tło.
Za pomocą opcji z menu Tryb można ustawić tło na wierzchu lub pod spodem aktywnej warstwy, co może pomóc
w monitorowaniu wprowadzanych zmian albo dopasowywaniu zniekształceń do innych zniekształceń wykonanych
na innej warstwie.
Ważne: Nawet jeśli są wyświetlane inne warstwy, zniekształcana jest tylko warstwa aktywna.
Wyświetlanie tła Należy zaznaczyć opcję Pokaż tło, a następnie wybrać jedną z opcji z wysuwanego menu Użyj.
Jeżeli użyje się opcji Wszystkie warstwy, to zmiany bieżącej warstwy aktywnej nie będą uwidaczniane na warstwie w
tle. Aby zmienić sposób mieszania warstwy aktywnej z tłem, należy określić poziom krycia nakładki. Tryb ten
określa sposób łączenia tła i warstwy aktywnej w celu wyświetlenia podglądu. Należy wybrać jedną z opcji z
wysuwanego menu Tryb.
Ukrywanie tła W sekcji Opcje widoku należy wyłączyć opcję Pokaż tło.

Tworzenie obrazków panoramicznych za pomocą


funkcji Łączenie obrazków
Informacje o funkcji Łączenie obrazków
Polecenie Łączenie obrazków pozwala połączyć kilka fotografii w jeden ciągły obrazek. Można np. wykonać pięć
nakładających się zdjęć miasta, a następnie złożyć je w panoramę. Polecenie Łączenie obrazków pozwala składać
fotografie ułożone w poziomie, a także w pionie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 411
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Obrazki o 16 lub 32 bitach na kanał są konwertowane na obrazki o 8 bitach na kanał.

Obrazki źródłowe (na górze) oraz gotowa kompozycja połączonych obrazków (na dole)

Aby otworzyć kompozycję połączoną, należy wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Łączenie obrazków, a
następnie kliknąć na przycisku Otwórz kompozycję. Następnie należy wybrać kompozycję, która ma zostać otwarta.

Jak robić zdjęcia przeznaczone do kompozycji połączonych


Jakość kompozycji panoramicznych zależy w dużym stopniu od fotografii użytych do ich utworzenia. Aby uniknąć
problemów, podczas robienia zdjęć przeznaczonych do kompozycji połączonych należy przestrzegać następujących
wytycznych:
Należy zadbać o odpowiednie nałożenie zdjęć Obrazki powinny zachodzić na siebie w zakresie od 25% do 40%.
Jeżeli obszar nałożenia jest mniejszy, to funkcja Łączenie obrazków może nie przeprowadzić automatycznego
składania panoramy. Należy jednak pamiętać, że zdjęcia nie mogą nakładać się w zbyt dużym stopniu. Jeżeli obrazki
nakładają się na ponad 70% obszaru, to trudno jest z nimi pracować, a tworzenie płynnych przejść może być
nieefektywne. Poszczególne fotografie powinny się przynajmniej nieco różnić od siebie.
Należy używać stałej głębi ostrości Podczas wykonywania zdjęć nie należy używać funkcji powiększania (zoomu)
aparatu fotograficznego.
Aparat powinien pozostawać maksymalnie nieruchomy Funkcja Łączenie obrazków może przetwarzać zdjęcia
nieco obrócone, jednak przechylenie o więcej niż kilka stopni powoduje błędy przy generowaniu panoramy.
Utrzymanie właściwego (nieruchomego) położenia aparatu fotograficznego ułatwia statyw z obrotową głowicą.
Gdy fotografuje się scenę panoramiczną z punktu położonego wysoko, naturalnym odruchem jest utrzymywanie
horyzontu na celowniku. Powoduje to jednak zauważalne obracanie obrazków. W takiej sytuacji warto posłużyć się
statywem.
Zdjęcia powinny być wykonywane z tego samego miejsca Podczas wykonywania serii fotografii nie należy się
przemieszczać, tak aby wszystkie zdjęcia były robione z tego samego miejsca. Zachowanie stałego punktu
widokowego ułatwia celownik optyczny aparatu, który należy trzymać blisko oka. Można także posłużyć się
statywem.
Należy unikać obiektywów zniekształcających Obiektywy zniekształcające mogą mieć niekorzystny wpływ na
wyniki funkcji Łączenie obrazków.
Należy zachować takie same parametry ekspozycji Należy unikać okazjonalnego stosowania lampy błyskowej
(tylko w przypadku niektórych zdjęć). Zaawansowane funkcje mieszania ułatwiają wprawdzie wygładzenie efektów
różnej siły naświetlania, ale przy ogromnych różnicach wyrównanie poziomu ekspozycji może być trudne. Niektóre
aparaty cyfrowe automatycznie wybierają ekspozycję podczas robienia zdjęć. Warto zatem sprawdzić ustawienia
aparatu, aby upewnić się, że wszystkie zdjęcia będą miały taką samą ekspozycję.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 412
Podręcznik użytkownika

Korzystanie z okna dialogowego Łączenie obrazków


Okno dialogowe Łączenie obrazków zawiera narzędzia do manipulowania kompozycją, podglądarkę do
przechowywania nieużywanych obrazków źródłowych, obszar roboczy do składania kompozycji oraz opcje
odpowiedzialne za wyświetlanie i edycję kompozycji. Okno umożliwia także powiększanie i pomniejszanie widoku,
co pozwala sprawdzić wyrównanie obrazków.
" #

&

Okno dialogowe Łączenie obrazków


A. Podgląd B. Pole widoku Nawigator C. Paleta narzędziowa D. Obszar roboczy E. Pasek stanu

Nawigacja w oknie dialogowym Łączenie obrazków W oknie dialogowym Łączenie obrazków można wykonywać
następujące czynności:
• Wybrać narzędzie Rączka i przeciągnąć po obszarze roboczym, aby przesunąć widok.
• Przeciągnąć pole widoku albo paski przewijania na miniaturce Nawigator. Pole widoku ogranicza obszar roboczy.
Powiększanie lub zmniejszanie zawartości okna dialogowego Łączenie obrazków Wykonać jedną z następujących
czynności:
• Kliknąć na ikonie powiększania pod polem Nawigator.
• Wybrać narzędzie Lupka , aby powiększyć widok.
• Kliknąć na ikonie zmniejszania pod polem Nawigator.
Korzystanie z podglądu Podgląd umożliwia zmianę ułożenia obrazków w kompozycji połączonych obrazków. Aby
użyć podglądarki, należy wybrać narzędzie Zaznacz obrazek , a następnie wykonać przynajmniej jedną z
następujących czynności:
• Przeciągnąć obrazek z okna podglądu na obszar roboczy, aby dodać go do kompozycji.
• Przeciągnąć obrazek z obszaru roboczego do okna podglądu, aby usunąć go z kompozycji.
• Dwukrotnie kliknąć na obrazku w oknie podglądu, aby dodać go do kompozycji.
Aby nakładające się obrazki automatycznie "wskakiwały" na miejsce po wykryciu obszaru wspólnego, należy
zaznaczyć opcję Przyciągaj do obrazków.
Obracanie obrazków Wybrać narzędzie Zaznacz obrazek i kliknąć na obrazku, który ma zostać obrócony.
Następnie należy wybrać narzędzie Obrót , po czym kliknąć w pobliżu krawędzi obrazka i przeciągnąć ruchem
okrężnym wokół środka obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 413
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć kompozycję złożoną z połączonych fotografii


Tworzenie kompozycji połączonych obrazków polega na wybieraniu plików źródłowych, które następnie są
automatycznie składane w obrazek panoramiczny. W razie potrzeby, po wygenerowaniu panoramy można
modyfikować położenie poszczególnych fotografii.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Łączenie obrazków.
• W programie Adobe Bridge wybrać z paska menu polecenie Narzędzia > Photoshop > Łączenie obrazków. Należy
pominąć krok 5.
Uwaga: Polecenie Łączenie obrazków jest stosowane do wszystkich obrazków wyświetlanych (w danej chwili) w
programie Bridge. Aby polecenie miało wpływ tylko na wybrane obrazki, należy je wcześniej zaznaczyć.
2 W oknie dialogowym Łączenie obrazków wybrać jedną z opcji z wysuwanego menu Użyj:
Pliki Kompozycja jest generowana z pojedynczych plików.

Foldery Kompozycja jest generowana ze wszystkich obrazków zapisanych w danym folderze. Pliki znajdujące się w
tym folderze pojawiają się w oknie dialogowym.
Otwarte pliki Kompozycja jest generowana z plików otwartych w programie Photoshop.

3 Kliknąć na przycisku Przeglądaj, aby odszukać pliki lub foldery źródłowe, z których ma powstać kompozycja
połączonych obrazków. Zaznaczyć opcję Próbuj automatycznie ułożyć obrazki źródłowe, aby program Photoshop
próbował automatycznie ułożyć obrazki we właściwej kolejności. Aby samodzielnie ułożyć obrazki, należy wyłączyć
tę opcję.
Aby dodać więcej plików, należy ponownie kliknąć na przycisku Przeglądaj i odszukać kolejne pliki źródłowe. Aby
usunąć plik z listy Pliki źródłowe, należy zaznaczyć go na liście i kliknąć na przycisku Usuń.
4 Po dodaniu wszystkich plików źródłowych kliknąć na OK, aby utworzyć kompozycję połączonych obrazków.
Pliki źródłowe zostaną otwarte i złożone automatycznie. Obrazki o 32 bitach na kanał są konwertowane na obrazki
o 8 bitach na kanał.
Jeżeli nie uda się automatycznie złożyć kompozycji, na ekranie pojawi się stosowny komunikat. Kompozycję będzie
można złożyć ręcznie w oknie dialogowym Łączenie obrazków.
5 Gdy nowy obrazek panoramiczny pojawi się w oknie dialogowym Łączenie obrazków, można edytować
poszczególne pliki źródłowe i zmieniać widok obszaru roboczego. Aby zmienić kolejność obrazków, należy
przeciągnąć obrazek w obszarze roboczym na inne miejsce albo przemieścić obrazki w oknie podglądu.
6 Stosownie do potrzeb dopasować punkt zbiegu i ustawienia łączenia kompozycji.
7 Aby poszczególne obrazki kompozycji zostały zapisane w postaci osobnych warstw, należy zaznaczyć opcję
Zachowaj jako warstwy. (Opcja ta jest użyteczna, jeśli kolory poszczególnych obrazków będą poprawiane
oddzielnie).
8 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku OK, aby utworzyć panoramę i zapisać ją w nowym pliku. Kompozycja zostanie otwarta w
programie Photoshop.
• Kliknąć na przycisku Zapisz kompozycję jako, aby zapisać kompozycję, co pozwoli w przyszłości ją otwierać.

Zobacz także
“Uruchamianie automatycznych czynności w Bridge” na stronie 97
ADOBE PHOTOSHOP CS2 414
Podręcznik użytkownika

Zmiana ustawień kompozycji uzyskiwanych poprzez łączenie obrazków


Ustawienia funkcji Łączenie obrazków decydują o sposobie wyświetlania obrazków źródłowych w oknie
dialogowym Łączenie obrazków. Program Photoshop pozwala dostosować do swoich potrzeb perspektywę i tryby
mieszania.
Narzędzie Punkt zbiegu pozwala określić punktu zbiegu obrazka, który zmienia perspektywę kompozycji.
Domyślnym punktem zbiegu kompozycji jest jeden z punktów obrazka pośrodku (gdy obrazek jest zaznaczony,
otacza go niebieska ramka). Kompozycja może mieć tylko jeden punkt zbiegu.
Opcje Mapowanie cylindryczne i Mieszanie zaawansowane służą do przetwarzania gotowego obrazka. Rezultaty
zastosowania tych opcji są widoczne tylko w trybie podglądu oraz na ostatecznym, wygenerowanym obrazku.

Aby zmienić punkt zbiegu kompozycji


1 Wybrać opcję Perspektywa w sekcji Ustawienia w oknie dialogowym Łączenie obrazków.
2 Wybrać narzędzie Punkt zbiegu i kliknąć na obrazku w obszarze roboczym, aby ustanowić punkt zbiegu.
3 Jeżeli to konieczne, wybrać narzędzie Zaznaczanie obrazka i dopasować położenie innych obrazków, nie
zawierających punktu zbiegu. Jeśli zaznaczony obrazek nie zawiera punktu zbiegu, jest wyświetlany w czerwonej
ramce.
Po wprowadzeniu do kompozycji korekty perspektywy, obrazki, które nie zawierają punktu zbiegu, zostają
połączone z obrazkiem zawierającym punkt zbiegu. Połączenie to można zerwać, klikając na przycisku Zwykły,
rozdzielając obrazki na obszarze roboczym, albo przeciągając obrazek z punktem zbiegu z powrotem do okna
podglądu. Po zerwaniu połączenia obrazki odzyskują swoje oryginalne kształty.
Korekta perspektywy obsługuje kąt widzenia o wartości maksymalnie 120°. W przypadku szerszego punktu
widzenia należy wyłączyć opcję Perspektywa.
Aby zmienić perspektywę kompozycji, należy wybrać narzędzie Punkt zbiegu i kliknąć na takim obrazku w obszarze
roboczym, który nie zawiera punktu zbiegu. Zmiana punktu zbiegu powoduje zmianę perspektywy kompozycji.

Aby zastosować funkcje zaawansowanego mieszania albo mapowania cylindrycznego


1 Ustawić pożądane opcje kompozycji:
Mapowanie cylindryczne Pozwala zredukować zniekształcenie w kształcie przewężenia, które występuje po
wprowadzeniu korekty perspektywy. Aby zastosować mapowanie cylindryczne, należy najpierw zaznaczyć opcję
Perspektywa.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 415
Podręcznik użytkownika

Dodawanie mapowania cylindrycznego


A. Oryginał B. Efekt zastosowania mapowania cylindrycznego

Mieszanie zaawansowane Pozwala zminimalizować różnice kolorów wynikające z łączenia obrazków o różnych
poziomach ekspozycji. Po włączeniu tej opcji szerokie obszary kolorów i tonów są mieszane na dużych
przestrzeniach, natomiast szczegółowe obszary kolorów i tonów są mieszane na mniejszych przestrzeniach.
2 Kliknąć na opcji Podgląd. Aby powrócić do trybu edycji, kliknąć na Zamknij podgląd.
416

Rozdział 14: Warstwy

Podstawy pracy z warstwami


Informacje o warstwach
Warstwy pozwalają użytkownikom opracowywać wybrane elementy obrazków bez modyfikowania innych
elementów. Kompozycja warstw przypomina stos ułożonych jedna na drugiej, przezroczystych folii. Analogia z folią
jest o tyle trafna, że przez przezroczyste obszary danej warstwy widać elementy znajdujące się pod nią. Operacje
wykonywane na warstwach, na przykład zmiana ich kolejności czy atrybutów, stanowią jedną z metod projektowania
obrazków. Pewne funkcje specjalne, na przykład warstwy dopasowania, warstwy wypełnień i style warstw, pozwalają
wprowadzać do obrazków wyszukane efekty specjalne.

Dzięki przezroczystym obszarom warstw można oglądać elementy warstw położonych niżej.

Każdy nowy obrazek (utworzony w programie Photoshop lub ImageReady) zawiera jedną warstwę. W trakcie pracy
nad obrazkiem użytkownik może dodawać nowe warstwy, zestawy warstw i efekty warstw. Ich liczba jest
ograniczona tylko wielkością pamięci komputera.
Grupy warstw umożliwiają porządkowanie warstw i zarządzanie nimi. Za pomocą zestawów można pogrupować
warstwy według różnych kryteriów, co między innymi pozwala uniknąć nieporządku na palecie Warstwy. Zestawy
można zagnieżdżać wewnątrz innych zestawów. Zestawy warstw umożliwiają też jednoczesne przypisywanie
atrybutów i masek do wielu warstw.

Informacje o palecie Warstwy


Na palecie Warstwy są wyświetlane listy wszystkich warstw, zestawów warstw i efektów specjalnych danego obrazka.
Paleta Warstwy pozwala przede wszystkim tworzyć nowe warstwy, wyświetlać i ukrywać wybrane warstwy oraz
pracować z grupami warstw. W menu palety są dostępne dodatkowe polecenia i opcje.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 417
Podręcznik użytkownika

"

&
'

Paleta Warstwy programu Photoshop


A. Menu palety Warstwy B. Grupa C. Warstwa D. Rozwijanie/Zwijanie efektów warstwy E. Efekt warstwy F. Miniaturka warstwy

• Aby wyświetlić paletę Warstwy, należy wybrać polecenie Okno > Warstwy.
• Aby skorzystać z menu palety Warstwy, należy kliknąć na ikonie trójkąta w prawym górnym narożniku palety.
Menu zawiera polecenia dotyczące warstw.
• Aby zmienić wielkość miniaturek warstw, należy przejść do menu palety Warstwy, wybrać polecenie Opcje palety
i zaznaczyć wielkość miniaturki.
• Aby zmienić zawartość miniaturki, z menu palety Warstwy należy wybrać polecenie Opcje palety, a następnie
wybrać opcję Cały dokument, aby wyświetlać zawartość całego dokumentu. Aby miniaturka pokazywała tylko
obszar warstwy zajmowany przez obiekty, należy wybrać opcję Obwiednia warstwy.
W celu zwiększenia wydajności programu i uzyskania dodatkowego miejsca na ekranie funkcję miniaturek można
wyłączyć.

• Aby zwinąć lub rozwinąć grupę warstw (a w programie ImageReady zestaw warstw), należy kliknąć na trójkącie
po lewej stronie folderu grupy. Zobacz “Aby obejrzeć warstwy i grupy wewnątrz grupy” na stronie 419.

Informacje o warstwie tła


Gdy zostaje utworzony nowy obrazek, o białym lub kolorowym tle, na samym spodzie palety Warstwy jest
umieszczana warstwa tła lub krótko tło. Obrazek może mieć tylko jedno tło. Jego miejsce pośród innych warstw, tryb
mieszania i krycie nie mogą ulegać żadnym zmianom. Niemniej, użytkownik może przekształcić tło w zwykłą
warstwę.
Obrazek o przezroczystej zawartości nie ma warstwy tła. Warstwa umieszczona na samym spodzie palety Warstwy
nie jest traktowana tak jak warstwa tła. Można zmieniać jej położenie pośród innych warstw, tryb mieszania oraz
krycie.

Aby przekształcić tło w warstwę


1 Kliknąć dwukrotnie Tło lub wybrać polecenie Warstwa > Nowa > Warstwa z tła.
2 Ustawić opcje warstwy. (Zobacz “Aby utworzyć nową warstwę lub grupę” na stronie 418.)
3 Nacisnąć przycisk OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 418
Podręcznik użytkownika

Aby przekształcić warstwę w tło


1 Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Nowa > Tło z warstwy.
Wszelkie piksele przezroczyste warstwy uzyskają kolor tła.
Uwaga: Tło nie może zostać utworzone poprzez zmianę nazwy zwykłej warstwy na Tło — trzeba w tym celu użyć
polecenia Tło z warstwy.

Aby utworzyć nową warstwę lub grupę


Gdy zostaje utworzona nowa warstwa, w palecie Warstwy jest ona umieszczana albo pod zaznaczoną warstwą, albo
w zaznaczonej grupie warstw.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby utworzyć nową warstwę lub grupę przy użyciu opcji domyślnych, należy kliknąć na przycisku Nowa
warstwa lub Nowa grupa (na palecie Warstwy).
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa > Warstwa lub Warstwa > Nowa > Grupa.
• Z menu palety Warstwy wybrać polecenie Nowa warstwa lub Nowa grupa.
• Aby wyświetlić okno dialogowe Nowa warstwa i ustawić opcje warstwy, należy kliknąć na przycisku Nowa
warstwa lub Nowa grupa z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
• Aby dodać warstwę pod zaznaczoną warstwą, należy kliknąć na przycisku Nowa warstwa lub Nowa grupa z
wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
2 Ustawić opcje warstwy i kliknąć na OK:
Nazwa Pozwala określić nazwę warstwy lub grupy.

Utwórz maskę odcinania z warstwy pod spodem Opcja ta nie jest dostępna w przypadku grup. (Zobacz “Aby
utworzyć maskę odcinania” na stronie 460.)
Kolor Pozwala przypisać kolor do warstwy lub grupy pokazywanej na palecie Warstwy.

Tryb Pozwala określić tryb mieszania warstwy lub grupy. (Zobacz “Informacje o trybach mieszania” na stronie 431.)

Krycie Pozwala określić stopień krycia warstwy lub grupy.

(Photoshop) Wypełnij kolorem neutralnym Pozwala wypełnić nową warstwę zdefiniowanym kolorem neutralnym.

Aby utworzyć nową warstwę o takich samych efektach, jak istniejąca warstwa
1 Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy.
2 Przeciągnąć warstwę na przycisk Nowa warstwa, umieszczony u dołu palety. Nowa warstwa będzie zawierała
wszystkie efekty istniejącej warstwy.

Aby przekształcić zaznaczenie w nową warstwę


1 Utworzyć zaznaczenie.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa > Warstwa przez kopiowanie, aby skopiować zaznaczenie na nową warstwę.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa > Warstwa przez wycinanie, aby wyciąć zaznaczenie i wkleić je na nowej
warstwie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 419
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić lub ukryć warstwę, grupę lub styl


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Na palecie Warstwy kliknąć na ikonie oka obok warstwy, grupy lub efektu. Zawartość elementu wskazywanego
przez ikonę zostanie ukryta w oknie dokumentu. Aby wyświetlić ją, należy ponownie kliknąć na ikonie oka.
• Kliknąć na ikonie oka wybranej warstwy lub grupy z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Zostanie wyświetlona tylko zawartość wybranej warstwy lub grupy. Przed ukryciem warstw program Photoshop
zapamiętuje ich stan: czy są widoczne, czy ukryte. Kliknięcie na ikonie oka z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) pozwala przywrócić poprzednie ustawienia widoczności warstw.
• Aby zmienić widoczność wielu elementów palety Warstwy, należy przeciągnąć przez kolumnę oka.
Uwaga: Drukowane są tylko warstwy widoczne.

Aby obejrzeć warstwy i grupy wewnątrz grupy


1 Przejść na paletę Warstwy i kliknąć na grupie.
2 Aby otworzyć grupę, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na trójkącie po lewej stronie ikony folderu.
• Kliknąć z wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub Control (Mac OS) na trójkącie po lewej stronie
ikony folderu, a następnie wybrać polecenie Otwórz tę grupę.
• Kliknąć przytrzymując klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) na tym trójkącie, aby otworzyć lub zamknąć
daną grupę i grupy zagnieżdżone wewnątrz niej.

Aby próbkować ze wszystkich widocznych warstw


Domyślnie, przy pracy z narzędziami Różdżka, Smużenie, Rozmycie, Wyostrzanie, Wiadro z farbą, Stempel i
Stempel korygujący, stosowany jest kolor pobrany z pikseli warstwy aktywnej. Znaczy to, że zarówno smużenie, jak
i próbkowanie może dotyczyć jednej warstwy.
❖ Aby zastosować wymienione narzędzia do wszystkich widocznych warstw, należy zaznaczyć na pasku opcji opcję
Użyj wszystkich warstw.

Aby zmienić preferencje przezroczystości


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Przezroczystość i przestrzeń
kolorów; w systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Przezroczystość i przestrzeń kolorów.
• (ImageReady) W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Przezroczystość; w systemie Mac
OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Przezroczystość.
2 Wybrać wielkość i kolor siatki przezroczystości albo ustawić opcję Wielkość oczek jako Brak, aby ukryć siatkę
przezroczystości.
3 (Photoshop) Zaznaczyć opcję Użyj wideo alfa, aby umożliwić programowi Photoshop wysyłanie informacji o
przezroczystości do karty graficznej komputera. Opcja ta wymaga obsługi sprzętowej — należy sprawdzić, czy karta
graficzna komputera ją obsługuje.
4 Nacisnąć przycisk OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 420
Podręcznik użytkownika

Ujednolicanie warstw w animacjach i efektach rollover


Dostępne na palecie Warstwy przyciski unifikacji pozwalają określić sposób, w jaki wprowadzane na warstwie
zmiany ramki animacji lub aktywnego stanu rollover są stosowane do innych ramek lub efektów rollover. Gdy
przycisk unifikacji jest zaznaczony (wciśnięty), zmiany są stosowane do wszystkich stanów i ramek, w przeciwnym
wypadku są stosowane do aktywnego stanu lub aktywnej ramki.
(Photoshop) Aby wyświetlić przyciski unifikacji, należy przejść do menu palety Warstwy, wybrać polecenie Opcje
animacji i zaznaczyć odpowiednią opcję. Opcja Automatycznie (domyślna) powoduje, że w czasie wyświetlania
palety Animacja są widoczne kontrolki animacji.

Zobacz także
“Aby ujednolicić warstwy efektów rollover i animacji (ImageReady)” na stronie 643

Zaznaczanie, grupowanie i łączenie warstw


Zaznaczanie warstw
Użytkownik może zaznaczyć jedną warstwę lub więcej. W przypadku niektórych czynności, takich jak malowanie
czy dostosowywanie kolorów i tonów, nie można pracować z wieloma warstwami, lecz tylko z jedną warstwą.
Pojedyncza zaznaczona warstwa jest nazywana warstwą aktywną. Nazwa warstwy aktywnej jest wyświetlana na
pasku tytułowym okna dokumentu (Photoshop).
W przypadku innych czynności, takich jak przesuwanie, wyrównywanie i przekształcanie obiektów, a także
stosowanie stylów, można pracować z wieloma warstwami jednocześnie.
Warstwy zaznacza się za pomocą palety Warstwy albo narzędzia Przesunięcie.
Warstwy mogą być łączone. W odróżnieniu do zaznaczeń obejmujących wiele warstw, warstwy połączone pozostają
połączone nawet po zmianie zaznaczenia. Zobacz “Aby połączyć lub rozłączyć warstwy” na stronie 422.
Jeśli wynik zastosowania narzędzia lub polecenia nie jest zgodny z oczekiwaniami, być może nie zaznaczono
właściwej warstwy. W takim wypadku należy sprawdzić na palecie Warstwy, czy jest zaznaczona właściwa
warstwa.

Aby zaznaczyć warstwy na palecie Warstwy


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na warstwie na palecie Warstwy.


• Aby zaznaczyć grupę kolejnych warstw, należy kliknąć na pierwszej z nich, wcisnąć klawisz Shift i przytrzymując
go, kliknąć na ostatniej warstwie.
• Aby zaznaczyć wiele warstw nie leżących obok siebie, należy kliknąć na nich na palecie Warstwy, przytrzymując
klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
• Aby zaznaczyć wszystkie warstwy, należy wybrać polecenie Zaznacz > Wszystkie warstwy.
• (Photoshop) Aby zaznaczyć wszystkie warstwy tego samego typu (np. wszystkie warstwy tekstowe), należy wybrać
polecenie Zaznacz > Zaznacz podobne warstwy.
• Aby nie była zaznaczona żadna z warstw, należy kliknąć pod warstwą tła lub pod warstwą na samym spodzie.
Można też wybrać polecenie Zaznacz > Usuń zaznaczenie warstw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 421
Podręcznik użytkownika

Aby zaznaczyć warstwy w oknie dokumentu


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie .
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Zaznaczyć opcję Automatyczny wybór warstwy na pasku opcji, a następnie przejść do okna
dokumentu i kliknąć na zawartości wybranej warstwy. Zaznaczona zostaje najwyższa warstwa zawierająca piksele
pod kursorem.
• (Photoshop) Zaznaczyć opcję Automatyczny wybór grupy na pasku opcji, a następnie przejść do okna dokumentu
i kliknąć na wybranej zawartości. Zaznaczona zostanie najwyższa grupa zawierająca piksele pod kursorem. W
przypadku kliknięcia na warstwie nie należącej do żadnej grupy zostaje zaznaczona ta warstwa.
• Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub kliknąć przytrzymując klawisz Control (Mac OS) na obrazku,
a następnie wybrać odpowiednią warstwę z menu kontekstowego. W menu kontekstowym są wyświetlane
wszystkie warstwy, które zawierają zaznaczone aktualnie piksele.
• (ImageReady) Przejść na pasek opcji i wybrać narzędzie Zaznaczanie warstwy . Kliknąć w dokumencie na
pojedynczej warstwie, aby ją zaznaczyć. Kliknąć na grupie, aby zaznaczyć całą grupę. Kliknąć na warstwie w
zestawie, aby zaznaczyć tylko tę warstwę. Należy pamiętać, że narzędziem tym nie można zaznaczać warstw
zablokowanych.
• (ImageReady) Przejść na pasek opcji i wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie . Kliknąć w dokumencie na
jednej z warstw w zestawie, aby zaznaczyć tę pojedynczą warstwę.

Aby zaznaczyć warstwę w grupie


1 Przejść na paletę Warstwy i kliknąć na grupie.
2 Aby otworzyć grupę, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na trójkącie po lewej stronie ikony folderu .
• Kliknąć z wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Ctrl (Mac OS) na trójkącie po lewej
stronie ikony folderu, a następnie wybrać polecenie Otwórz tę grupę z menu wysuwanego. (Można także wybrać
polecenie Otwórz inne grupy, aby otworzyć inne grupy zestaw niż te, które zaznaczono.)
3 Kliknąć na jednej z warstw w grupie.

Aby zgrupować lub rozgrupować warstwy


1 Zaznaczyć wiele warstw na palecie Warstwy.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Warstwa > Grupuj warstwy.
• Przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć warstwy na ikonę folderu u dołu palety
Warstwy. Warstwy zostaną zgrupowane.
3 Aby rozgrupować warstwy, należy zaznaczyć grupę i wybrać polecenie Warstwa > Rozgrupuj warstwy.

Aby dodać warstwy do grupy


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Zaznaczyć grupę na palecie Warstwy i kliknąć na przycisku Nowa warstwa .


• Przeciągnąć warstwę do folderu grupy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 422
Podręcznik użytkownika

• Przeciągnąć folder grupy do folderu innej grupy. Przeniesiona zostanie grupa i wszystkie zawarte w niej warstwy.
• Przeciągnąć istniejącą grupę do przycisku Nowa grupa .

Aby połączyć lub rozłączyć warstwy


Zarówno warstwy, jak i grupy, mogą być łączone. W odróżnieniu od warstw wchodzących w skład jednego
zaznaczenia, warstwy połączone pozostają związane ze sobą aż do momentu ich rozłączenia. Zawartość takich
połączeń można też przenosić, poddawać przekształceniom i tworzyć z nich maski odcinania.
1 Zaznaczyć warstwy lub grupy na palecie Warstwy.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Kliknąć na ikonie łącza u dołu palety Warstwy (Photoshop) lub na następnej warstwie (ImageReady).
• (ImageReady) Wybrać polecenie Połącz warstwy z menu palety Warstwy.
3 Aby rozłączyć warstwy, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę połączoną i kliknąć na ikonie łącza.
• (Photoshop) Aby tymczasowo wyłączyć warstwę połączoną, wcisnąć klawisz Shift i kliknąć na ikonie połączenia
wybranej warstwy. Pojawi się czerwony znak X. Ponowne kliknięcie na ikonie połączenia z wciśniętym klawiszem
Shift spowoduje ponowne uaktywnienie warstwy.
• Zaznaczyć warstwy połączone i kliknąć na ikonie łącza. Aby zaznaczyć wszystkie warstwy połączone, należy
zaznaczyć jedną z nich i wybrać polecenie Warstwa > Wybierz warstwy połączone.

Praca z grupami i zestawami w programie ImageReady


Warstwy, które w programie Photoshop tworzą grupę, po otwarciu w programie ImageReady stają się zestawem
warstw. Zestawy warstw utworzone w programie ImageReady stają się grupami w programie Photoshop. Różnica
między grupami i zestawami warstw w programie ImageReady polega na innych zasadach ich zaznaczania w oknie
dokumentu. W przypadku zestawu warstw narzędzie Zaznaczanie warstwy pozwala zaznaczyć pojedyncze warstwy
zestawu. W przypadku grupy sytuacja wygląda inaczej: gdy użytkownik uaktywni narzędzie Zaznaczanie warstwy i
kliknie na warstwie należącej do grupy, zostanie zaznaczona cała grupa. Aby przekształcić zestaw warstw w grupę,
należy zaznaczyć zestaw, wybrać polecenie Warstwa > Opcje zestawu warstw i zaznaczyć opcję Traktuj zestaw
warstw jako grupę.

Przenoszenie, kopiowanie i blokowanie warstw


Aby zmienić kolejność warstw i grup
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Na palecie Warstwy przeciągać warstwę lub grupę w górę lub w dół. Gdy wybrany element znajdzie się w
pożądanym miejscu, należy zwolnić przycisk myszy.
• Aby przenieść warstwę do grupy, należy przeciągnąć tę warstwę do folderu grupy . Jeśli grupa jest zamknięta,
warstwa zostanie umieszczona na spodzie grupy.
Uwaga: Jeżeli grupa jest rozwinięta, tak że widać wszystkie znajdujące się w niej warstwy, to dodanie warstwy
bezpośrednio pod rozwiniętą grupą powoduje wprowadzenie tej warstwy do grupy. Aby uniknąć dodawania tej warstwy
do grupy, należy zwinąć grupę przed utworzeniem nowej warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 423
Podręcznik użytkownika

• Zaznaczyć warstwę lub grupę, wybrać polecenie Warstwa > Ułóż, a następnie wybrać odpowiednie polecenie z
podmenu. Jeśli zaznaczony element znajduje się w grupie, polecenie stosuje się do kolejności warstw w tej grupie.
W przeciwnym wypadku polecenie stosuje się do kolejności warstw na palecie Warstwy.
• Aby odwrócić kolejność zaznaczonych warstw, należy wybrać polecenie Warstwa > Ułóż > Odwróć (Photoshop)
albo polecenie Warstwa > Odwróć warstwy (ImageReady). Opcje te są niedostępne, jeżeli nie są zaznaczone
przynajmniej dwie warstwy.
Uwaga: Warstwa tła zawsze (z definicji) jest położona pod spodem wszystkich innych warstw. Z tego powodu polecenie
Przesuń pod spód powoduje umieszczenie zaznaczonego elementu bezpośrednio nad warstwą tła.

Modyfikowanie zawartości warstw


Zaznaczone warstwy mogą być przenoszone, przekształcane, wyrównywane i rozmieszczane. Warstwy można
zaznaczyć albo na palecie Warstwy, albo bezpośrednio w oknie dokumentu.
Przy przesuwaniu i wyrównywaniu zawartości warstwy pomocne może być wyświetlenie brzegów warstwy i
krawędzi jej obiektów. Obracanie i zmianę wymiarów warstw może z kolei ułatwić uprzednie wyświetlenie ich
uchwytów.

Zawartość warstwy z widocznymi krawędziami (po lewej) oraz włączony tryb przekształceń (po prawej)

Zobacz także
“Aby zaznaczyć warstwy na palecie Warstwy” na stronie 420
“Aby zaznaczyć warstwy w oknie dokumentu” na stronie 421

Aby wyświetlić krawędzie obiektów zaznaczonej warstwy


❖ Należy wybrać polecenie Widok > Pokaż > Krawędzie warstwy.

Aby wyświetlić uchwyty przekształceń zaznaczonej warstwy


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Przejść na pasek opcji i zaznaczyć opcję Pokaż kontrolki przekształceń.
• (ImageReady) Przejść na pasek opcji i zaznaczyć opcję Pokaż pole przekształceń.
Uchwyty przekształceń pozwalają powiększać, zmniejszać i obracać zawartość warstw. Zobacz “Aby przekształcić
swobodnie” na stronie 381.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 424
Podręcznik użytkownika

Aby przenieść zawartość warstwy


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę z obiektem, który ma być przeniesiony.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Na palecie narzędziowej wybrać narzędzie Kroplomierz. W oknie dokumentu przeciągnąć obiekt na jedną z
zaznaczonych warstw.
• Za pomocą klawiszy strzałek przesuwać obiekty piksel po pikselu.
• Wcisnąć klawisz Shift i użyć klawiszy strzałek, aby przesuwać obiekty skokowo, co 10 pikseli.

Aby wyrównać obiekty na różnych warstwach


Narzędzie Przesunięcie umożliwia wyrównywanie zawartości warstw i grup. (Zobacz “Przesuwanie zaznaczeń i
warstw na obrazku” na stronie 344.)
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby wyrównać wiele warstw, należy zaznaczyć warstwy za pomocą narzędzia Przesunięcie lub na palecie Warstwy.
Można też zaznaczyć grupę.
• Aby wyrównać zawartość warstwy lub warstw do krawędzi zaznaczenia, należy utworzyć zaznaczenie na obrazku,
a następnie zaznaczyć warstwy na palecie Warstwy. Punkt odniesienia operacji wyrównania może znajdować się
w dowolnym miejscu obrazka.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Wyrównaj lub Warstwa > Wyrównaj warstwy do zaznaczenia (Photoshop) i wybrać
odpowiednią opcję z podmenu. Te same polecenia są dostępne jako przyciski Wyrównanie na pasku opcji narzędzia
Przesunięcie:
Wyrównaj do góry Pozwala wyrównać najwyższy piksel zaznaczonych warstw do najwyższego piksela na
wszystkich zaznaczonych warstwach lub górnej krawędzi zaznaczenia.
Pionowo do środka Pozwala wyrównać najbardziej wyśrodkowane piksele warstw zaznaczonych do najbardziej
wypośrodkowanego piksela spośród pikseli wszystkich warstw lub do środka pionu zaznaczenia.
Wyrównaj do dołu Pozwala wyrównać położone najniżej piksele zaznaczonych warstw do najniżej położonego
piksela na wszystkich zaznaczonych warstwach lub do dolnej krawędzi zaznaczenia.
Wyrównaj do lewej Pozwala wyrównać lewe piksele zaznaczonych warstw do lewego piksela warstwy położonej
najbardziej na lewo lub do lewej krawędzi zaznaczenia.
Poziomo do środka Pozwala wyrównać najbardziej wyśrodkowane w poziomie piksele warstw zaznaczonych
do najbardziej wyśrodkowanego piksela spośród pikseli wszystkich zaznaczonych warstw lub do środka poziomu
zaznaczenia.
Wyrównaj do prawej Pozwala wyrównać prawe piksele zaznaczonych warstw do położonego najbardziej na
prawo piksela na wszystkich zaznaczonych warstwach lub do prawej krawędzi zaznaczenia.

Aby równomiernie rozmieścić warstwy i grupy warstw


1 Zaznaczyć trzy warstwy lub więcej warstw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 425
Podręcznik użytkownika

2 Wybrać polecenie Warstwa > Rozmieść i odpowiednią opcję. W tym samym celu można zaznaczyć narzędzie
Przesunięcie i kliknąć na jednej z opcji rozmieszczenia na pasku opcji:
Wyrównaj do góry Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od lewego piksela każdej z nich.
Pionowo do środka Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od najbardziej
wyśrodkowanego piksela pionowego na każdej warstwie.
Wyrównaj do dołu Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od najniższej położonego
piksela każdej z nich.
Wyrównaj do lewej Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od lewego piksela każdej z nich.
Poziomo do środka Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od najbardziej
wyśrodkowanego piksela poziomego na każdej warstwie.
Wyrównaj do prawej Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od prawego piksela każdej z
nich.

(ImageReady) Aby nierównomiernie rozmieścić warstwy


1 Wybrać narzędzie Przesunięcie.
2 Zaznaczyć warstwy, które mają zostać rozmieszczone.
3 Wprowadzić liczbę w polu widocznym po prawej stronie przycisków rozmieszczania na pasku opcji. Liczba ta
odpowiada liczbie pikseli, które będą rozdzielać warstwy. Aby utworzyć nierównomierne rozmieszczenie, można
wpisywać różne liczby dla różnych kombinacji warstw lub grup warstw.
4 Kliknąć na jednym z przycisków rozmieszczenia w pionie lub rozmieszczenia w poziomie, aby zakończyć
procedurę.

Użytkownik może określić odstępy między rozmieszczanymi warstwami.

Aby obrócić warstwę


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwy, które mają być obrócone.
2 Jeśli na obrazku jest zaznaczony jakiś obiekt, należy wybrać polecenie Zaznacz > Usuń zaznaczenie.
3 Wybrać polecenie Edycja > Przekształć > Obróć. Zostanie wyświetlona ramka ograniczająca warstwę (nazywana
obwiednią).
4 Przesunąć kursor poza obwiednię (kursor przybierze kształt zakrzywionej strzałki o dwóch grotach) i przeciągnąć
go. Przytrzymywanie klawisza Shift powoduje skokowy obrót obiektu, co 15 stopni.
5 Gdy wynik będzie zadawalający, można wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS). Można też
kliknąć na znaczniku w pasku opcji. Aby anulować przekształcenie, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na ikonie
Anuluj przekształcenie w pasku opcji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 426
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Obracanie i odwracanie całych obrazków” na stronie 364
“Aby przeskalować, obrócić, pochylić, zniekształcić obiekt, zastosować do niego perspektywę lub wypaczyć go” na
stronie 379

Aby powielić warstwę lub grupę warstw na jednym obrazku


1 Zaznaczyć warstwę lub grupę na palecie Warstwy.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przeciągnąć warstwę lub grupę na przycisk Nowa warstwa .
• Z menu Warstwy lub z menu palety Warstwy wybrać polecenie Powiel warstwę lub Powiel grupę. W programie
Photoshop wpisać nazwę warstwy lub grupy i kliknąć na OK.

Aby powielić warstwę lub grupę na innym obrazku


1 Otworzyć obrazek źródłowy i docelowy.
2 Na palecie Warstwy obrazka źródłowego zaznaczyć warstwę lub grupę.
3 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przeciągnąć warstwę lub grupę z palety Warstwy do obrazka docelowego.
• Wybrać narzędzie Przesunięcie i przeciągnąć obiekt z obrazka źródłowego do obrazka docelowego. Na palecie
Warstwy obrazka docelowego skopiowana warstwa lub grupa zostanie wyświetlona nad warstwą aktywną. Jeśli
elementy zostaną przeciągnięte z wciśniętym klawiszem Shift, będą wyświetlane w tym samym miejscu co na
obrazku źródłowym (jeśli obrazek źródłowy i docelowy mają takie same wymiary) lub na środku okna
dokumentu (jeśli obrazek źródłowy i docelowy mają inne wymiary).
• (Photoshop) W menu Warstwy lub w menu palety Warstwy wybrać polecenie Powiel warstwę lub Powiel grupę.
W menu wysuwanym Dokument należy wybrać dokument docelowy i kliknąć na OK.
• Wybrać polecenie Zaznacz > Wszystko, aby zaznaczyć wszystkie piksele na warstwie, a następnie wybrać
polecenie Edycja > Kopiuj. Do obrazka docelowego należy zastosować polecenie Edycja > Wklej.

Aby utworzyć nowy dokument z warstwy lub grupy


1 Zaznaczyć warstwę lub grupę na palecie Warstwy.
2 Z menu Warstwy lub z menu palety Warstwy wybrać polecenie Powiel warstwę lub Powiel grupę.
3 W wysuwanym menu dokumentu wybrać polecenie Nowy i kliknąć na OK.

Blokowanie warstw
Całkowita lub częściowa blokada warstwy pozwala chronić jej zawartość. Typowa procedura zapobiegawcza polega
na całkowitym zablokowaniu warstwy po definitywnym zakończeniu pracy nad nią. Jeśli pewna warstwa jest już
określona pod względem przezroczystości i stylów, można ją zablokować częściowo — to znaczy umożliwić dalsze
zmiany położenia. Po zablokowaniu warstwy obok jej nazwy wyświetlana jest ikona blokady. Ikona jest wypełniona,
gdy warstwa jest całkowicie zablokowana (ze względu na wszelkie czynności edycyjne); ikona jest pusta, gdy warstwa
pozostaje zablokowana częściowo.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 427
Podręcznik użytkownika

Aby zablokować wszystkie właściwości warstwy lub grupy


1 Zaznaczyć warstwę lub grupę.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przejść na paletę Warstwy i kliknąć na przycisku Zablokuj wszystkie .
• (ImageReady) Z menu palety Warstwy wybrać polecenie Opcje warstwy, a następnie zaznaczyć opcję Zablokuj
wszystkie.
Uwaga: Jeśli do warstwy należącej do zablokowanej grupy zastosowano indywidualne opcje blokady, ikona blokady jest
wyszarzona .

Aby częściowo zablokować warstwę


1 Zaznaczyć warstwę.
2 Przejść na paletę Warstwy i kliknąć na opcji lub opcjach blokady. (W programie ImageReady można także wybrać
polecenie Opcje warstwy z menu palety Warstwy.) Zaznaczyć wybrane opcje blokady:
Zablokuj przezroczyste Opcja zapobiega edycji przezroczystych fragmentów warstwy. Jest to odpowiednik opcji
Zachowaj przezroczyste we wcześniejszych wersjach programu Photoshop.
Zablokuj obrazek Opcja zapobiega zmianom pikseli warstwy za pomocą narzędzi do malowania.
Zablokuj położenie Opcja zapobiega przesuwaniu pikseli.
Uwaga: W przypadku warstw tekstowych opcje blokowania przezroczystości i obrazka są zaznaczone domyślnie i nie
można ich wyłączyć.

Aby zastosować opcje blokady do zaznaczonych warstw lub grup


1 Zaznaczyć wiele warstw lub grupę.
2 Z menu Warstwy lub z menu palety Warstwy wybrać polecenie Zablokuj warstwy lub Zablokuj wszystkie warstwy
w grupie.
3 Zaznaczyć opcje blokady i kliknąć na OK.

Zarządzanie warstwami
Aby zmienić nazwę warstwy lub grupy
Nazwy warstw dodawanych do obrazków warto wybierać, tak by odpowiadały zawartości warstw. Nazwy takie
ułatwiają identyfikację warstw na palecie.
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć dwukrotnie na nazwie warstwy lub grupy na palecie Warstwy, po czym wprowadzić nową nazwę.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć na warstwie na palecie Warstwy
(ale nie na jej nazwie, ani nie na jej miniaturce). W polu tekstowym Nazwa należy wpisać nową nazwę i kliknąć
na OK.
• (Photoshop) Zaznaczyć warstwę lub grupę, a następnie wybrać z menu Warstwy lub z menu palety Warstwy
polecenie Właściwości warstwy lub Właściwości grupy. W polu tekstowym Nazwa należy wpisać nową nazwę i
kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 428
Podręcznik użytkownika

• (ImageReady) Zaznaczyć warstwę lub zestaw warstw, a następnie wybrać polecenie Opcje warstwy lub Opcje
zestawu warstw z menu Warstwy albo z menu palety Warstwy. W polu tekstowym Nazwa należy wpisać nową
nazwę i kliknąć na OK.

Aby przypisać kolor do warstwy lub grupy


Kolorowanie warstw i ich grup ułatwia wyszukiwanie warstw na palecie Warstwy.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• (Photoshop) Zaznaczyć warstwę lub grupę, a następnie wybrać z menu Warstwy lub z menu palety Warstwy
polecenie Właściwości warstwy lub Właściwości grupy.
• (ImageReady) Zaznaczyć warstwę lub zestaw warstw, a następnie wybrać polecenie Opcje warstwy lub Opcje
zestawu warstw z menu Warstwy albo z menu palety Warstwy.
• W przypadku grup wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć na warstwie
na palecie Warstwy (ale nie na jej nazwie, ani nie na jej miniaturce).
2 W menu wysuwanym Kolor wybrać kolor i kliknąć na OK.

Aby przeprowadzić rasteryzację warstw


Narzędzi do malowania oraz filtrów malarskich nie można stosować do warstw, które zawierają dane wektorowe (np.
warstw tekstowych, warstw kształtów, masek wektorowych i obiektów inteligentnych) i dane wygenerowane (np.
warstw wypełnień). Istnieje jednak możliwość przeprowadzenia rasteryzacji takich warstw, tj. przekształcenia ich
zawartości w płaski obrazek rastrowy.
❖ Zaznaczyć warstwy, wybrać polecenie Warstwa > Rasteryzuj, a następnie wybrać jedną z poniższych opcji:
Tekst Pozwala zrasteryzować tekst na warstwie tekstowej. Rasteryzacja nie obejmuje żadnych danych wektorowych.

Kształt Pozwala zrasteryzować warstwę kształtu.

Zawartość wypełnienia Pozwala zrasteryzować warstwę wypełnienia lub warstwę kształtu (maska wektorowa
pozostaje bez zmian).
Maska wektorowa Pozwala zrasteryzować maskę wektorową na warstwie kształtu (maska zostaje przekształcona w
maskę warstwy).
Obiekt inteligentny Pozwala przekonwertować obiekt inteligentny na warstwę zrasteryzowaną.

Warstwa Pozwala zrasteryzować wszystkie dane wektorowe na zaznaczonych warstwach.

Wszystkie warstwy Pozwala zrasteryzować wszystkie warstwy, które zawierają dane wektorowe i wygenerowane.

Uwaga: Aby zrasteryzować warstwy połączone, należy zaznaczyć warstwę połączoną, wybrać polecenie Warstwa >
Wybierz połączone warstwy i zrasteryzować wszystkie zaznaczone warstwy.

Aby usunąć warstwę lub grupę


Utrzymanie optymalnej wielkości pliku obrazka wymaga usuwania zeń niepotrzebnych warstw.
1 Przejść na paletę Warstwy i zaznaczyć wybrane warstwy lub grupy.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby usunięcie elementów wymagało potwierdzenia, należy kliknąć na ikonie Usuń. Można też wybrać polecenie
Warstwy > Usuń > Warstwa lub przejść do menu palety Warstwy i wybrać polecenie Usuń warstwę lub Usuń
grupę.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 429
Podręcznik użytkownika

• Aby usunąć warstwę lub grupę bez potwierdzenia, należy przeciągnąć ją na ikonę Usuń lub kliknąć na ikonie Usuń
z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
• (Photoshop) Aby usunąć warstwy ukryte, należy wybrać polecenie Warstwy > Usuń > Warstwy ukryte.
(Photoshop) Aby usunąć warstwy połączone, należy zaznaczyć warstwę połączoną, wybrać polecenie Warstwa >
Wybierz połączone warstwy, a następnie usunąć warstwy.

Eksportowanie warstw
W programie Photoshop istnieje możliwość eksportowania wszystkich warstw lub widocznych warstw do osobnych
plików. W tym celu należy wybrać polecenie Plik > Skrypty > Eksportuj warstwy do plików.
W programie ImageReady istnieje możliwość eksportowania niektórych lub wszystkich warstw dokumentu do
osobnych plików. Warstwy można eksportować w formatach Photoshop (PSD), GIF, JPEG, PNG 8, PNG 24, WBMP
lub SWF. Zobacz “Aby wyeksportować warstwy do plików w programie ImageReady” na stronie 708.

Sprawdzanie wielkości pliku


Wielkość pliku jest proporcjonalna do wymiarów obrazka w pikselach i liczby warstw obrazka. Obrazki z większą
liczbą pikseli mogą być dokładniejsze, ale wymagają więcej miejsca na dysku, a ich edycja i drukowanie może
przebiegać wolniej. Użytkownik powinien sprawdzać, czy wielkość pliku odpowiada jego przeznaczeniu (w
szczególności, czy plik nie jest za duży). Jeśli plik staje się zbyt duży, należy zmniejszyć liczbę warstw obrazka lub
zmienić wymiary obrazka.
Informacje o wielkości pliku obrazka są wyświetlane u dołu okna aplikacji. Więcej informacji na ten temat można
znaleźć w rozdziale “Aby wyświetlić informacje o pliku w oknie dokumentu” na stronie 33.

Złączanie i stemplowanie warstw


Złączanie i stemplowanie warstw
Po ukończeniu prac nad poszczególnymi warstwami użytkownik może złączyć je w obrazek końcowy (lub jego
tymczasową wersję). Po przeprowadzeniu operacji złączenia dane znajdujące się na głębszych warstwach są
zastępowane przez dane, które je dotychczas zasłaniały, a de facto znajdują się na warstwach wierzchnich. Przecięcie
wszystkich obszarów, które były przezroczyste w łączonych warstwach, pozostaje przezroczyste.
Uwaga: Warstwą docelową operacji złączania nie może być ani warstwa dopasowania, ani warstwa wypełnienia.
Niezależnie od operacji złączania użytkownik może stemplować warstwy. Operacja ta umożliwia połączenie
zawartości kilku warstw na warstwie docelowej bez modyfikowania innych warstw. Zazwyczaj zaznaczona warstwa
jest stemplowana w dół, na warstwę umieszczoną poniżej.
Uwaga: Po zapisaniu złączonego dokumentu nie można już powrócić do stanu sprzed złączenia — warstwy zostają
złączone nieodwracalnie.

Aby złączyć dwie warstwy lub grupy


1 Upewnić się, że wszystkie warstwy, które mają zostać złączone, są widoczne.
2 Zaznaczyć warstwy i grupy do złączenia.
3 Wybrać polecenie Warstwa > Złącz warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 430
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Aby złączyć dwie warstwy lub grupy sąsiadujące ze sobą, należy zaznaczyć element położony wyżej i wybrać
polecenie Warstwa > Złącz w dół lub Złącz grupę. Aby złączyć warstwy połączone, należy wybrać polecenie Warstwa >
Wybierz połączone warstwy, a następnie złączyć warstwy zaznaczone. (W programie ImageReady można wybrać
polecenie Warstwa > Złącz połączone.)

Aby złączyć warstwy w masce odcinania


1 Ukryć wszystkie warstwy, które nie będą łączone.
2 Wybrać warstwę bazową maski odcinania.
3 Wybrać polecenie Złącz maskę odcinania z menu Warstwy albo z menu palety Warstwy.

Zobacz także
“Maski odcinania” na stronie 459

Aby złączyć wszystkie widoczne warstwy i grupy obrazka


❖ Z menu Warstwy lub z menu palety Warstwy należy wybrać polecenie Złącz widoczne.

Aby ostemplować warstwy lub warstwy połączone


W wyniku ostemplowania warstw zaznaczonych lub warstw połączonych program Photoshop tworzy nową
warstwę, która zawiera złączone zawartości poszczególnych warstw.
1 Zaznaczyć wiele warstw
2 Wcisnąć klawisze Ctrl+Alt+E (Windows) lub Command+Option+E (Mac OS).

Aby ostemplować wszystkie widoczne warstwy


❖ Należy zaznaczyć warstwę lub grupę, która ma zawierać nowe elementy, po czym wcisnąć klawisze
Shift+Ctrl+Alt+E (Windows) lub Shift+Command+Option+E (Mac OS).
W tym samym celu można wcisnąć przycisk Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i wybrać polecenie Warstwa >
Złącz widoczne. Zmodyfikowane polecenie Złącz spowoduje złączenie wszystkich widocznych danych na bieżącej
warstwie aktywnej.

Aby spłaszczyć wszystkie warstwy


Operacja spłaszczania polega na złączeniu wszystkich widocznych warstw na warstwie tła (z pominięciem warstw
ukrytych). Zwykle powoduje to zmniejszenie wielkości pliku obrazka. Wszystkie wynikowe obszary przezroczyste
są wypełniane kolorem białym.
Uwaga: Niekiedy obrazek zostaje spłaszczony w wyniku konwersji trybu kolorów. Jeśli obrazek taki ma być edytowany
po konwersji, należy zapisać jego kopię ze wszystkimi warstwami.
1 Upewnić się, że wszystkie warstwy, które mają pozostać na obrazku, są widoczne.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Spłaszcz obrazek albo polecenie Spłaszcz obrazek z menu palety Warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 431
Podręcznik użytkownika

Ustawianie opcji krycia i mieszania


Aby określić krycie warstwy lub grupy
Krycie warstwy określa, w jakim stopniu warstwa ta zakrywa, a w jakim ukazuje elementy warstw położonych pod
nią. Warstwa o kryciu równym 1% jest prawie przezroczysta; warstwa o kryciu 100% jest zupełnie nieprzezroczysta.
Uwaga: Zmiana krycia warstwy tła lub warstwy zablokowanej nie jest możliwa. Warstwę tła można jednak
przekonwertować na zwykłą warstwę, czyli warstwę dopuszczającą różne wartości krycia. Zobacz “Aby przekształcić tło
w warstwę” na stronie 417.
1 Zaznaczyć warstwę lub grupę na palecie Warstwy.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Na palecie Warstwy wpisać wartość w polu tekstowym Krycie lub odpowiednio ustawić suwak Krycie.
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania. Wpisać wartość w polu tekstowym Krycie lub
ustawić odpowiednio suwak Krycie.
• Wybrać narzędzie Przesunięcie i wpisać liczbę określającą procent krycia.
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy.

Aby określić krycie wypełnienia warstwy


Niezależnie od krycia warstwy, które ma wpływ na wszystkie zastosowane do warstwy style i tryby mieszania,
użytkownik może określić krycie wypełnienia wybranych warstw. Krycie wypełnienia ma wpływ tylko na te piksele
i kształty, które zostały na warstwie narysowane bądź namalowane, nie ma natomiast wpływu na skojarzone z
warstwą efekty.
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• (Photoshop) Przejść na paletę Warstwy i wpisać wartość w polu tekstowym Krycie wypełnienia lub ustawić
odpowiednio suwak Krycie wypełnienia.
• Kliknąć dwukrotnie na miniaturce warstwy i wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania.
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy. Następnie należy wpisać wartość w polu tekstowym Krycie wypełnienia.

Informacje o trybach mieszania


Tryb mieszania warstwy określa sposób mieszania pikseli warstwy z odpowiadającymi im pikselami obrazka. Za
pomocą trybów mieszania można tworzyć wiele efektów specjalnych.
Domyślnie, tryb mieszania grupy jest przekazywany, co znaczy, że sama grupa jako taka nie posiada atrybutów
mieszania. Po skojarzeniu z grupą innego trybu mieszania zostaje zmieniony cały układ składników obrazka.
Wszystkie warstwy w grupie są łączone w kompozyt. Kompozyt taki jest traktowany jak pojedynczy obrazek i
mieszany z resztą obrazka przy użyciu wybranego trybu mieszania. Dlatego też, jeżeli z grupą zostanie skojarzony
inny tryb mieszania niż Przejście bezpośrednie, to warstwy dopasowania i tryby mieszania stosowane wewnątrz
grupy będą wpływały na warstwy poza grupą.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 432
Podręcznik użytkownika

Uwaga: W przypadku warstw nie jest obsługiwany tryb mieszania Usuń. Co więcej, w przypadku obrazków Lab nie są
dostępne tryby Rozcieńczenie koloru, Dosycenie koloru, Ściemnianie, Rozjaśnianie, Różnica i Wyłączenie.

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512

Aby określić tryb mieszania dla warstwy lub grupy


1 Zaznaczyć warstwę lub grupę na palecie Warstwy.
2 Wybrać tryb mieszania:
• Wybrać odpowiednią opcję z menu wysuwanego Tryb mieszania na palecie Warstwy.
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania, a następnie wybrać jedną z opcji z wysuwanego
menu Tryb mieszania.

Wypełnienie nowej warstwy kolorem neutralnym


Niektóre filtry (np. filtr Efekty świetlne) nie mogą być stosowane do warstw bez pikseli. Problem tego typu zostaje
rozwiązany po zaznaczeniu opcji Wypełnij kolorem neutralnym w oknie dialogowym Nowa warstwa, która sprawia,
że warstwy są wypełniane zdefiniowanym kolorem neutralnym. Niewidoczny kolor neutralny jest wybierany na
podstawie trybu mieszania warstwy. Jeżeli nie zastosuje się żadnego efektu, to wypełnienie kolorem neutralnym
pozostaje bez wpływu na pozostałe warstwy. Opcja Wypełnij kolorem neutralnym jest niedostępna dla warstw o
następujących trybach mieszania: Zwykły, Rozpuszczanie, Barwa, Nasycenie, Kolor i Jasność.

Określanie opcji wycinania


Opcje wycinania umożliwiają wybieranie warstw, które “przebijają się” przez widoczne zawartości innych warstw.
Na przykład, warstwa tekstu może przebijać się przez barwną warstwę dopasowania, dzięki czemu nie zostaną
przesłonięte oryginalne kolory obrazka.
Aby utworzyć efekt wycinania, należy zdecydować, która warstwa będzie tworzyć kształt wycięcia, które warstwy
będą przecinane, oraz która warstwa będzie “przebijać” spod innych. Aby odkryć warstwę inną niż Tło, można
umieścić pożądane warstwy w zestawie albo w masce odcinania.

Logo farmy z płytkim wycinaniem na warstwie Pole

Aby utworzyć wycięcie


1 Na palecie Warstwy wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 433
Podręcznik użytkownika

• Umieścić warstwę, która będzie tworzyć wycięcie, nad warstwami przebijanymi. Warstwę, która ma przebijać
przez inne, należy uczynić warstwą tła. (Aby zwykłą warstwę przekształcić w Tło, należy uaktywnić polecenie
Warstwa > Nowa > Tło z warstwy.)
• Umieścić pożądane warstwy w grupie. Górna warstwa w grupie będzie przebijała przez warstwę na samym dole,
czyli przez tło. Aby tło było widoczne, tryb mieszania grupy warstw musi być ustawiony jako Przejście
bezpośrednie (ustawienie domyślne).
• Umieścić pożądane warstwy w masce odcinania. Górna warstwa w grupie będzie przebijała przez warstwę na
samym dole, czyli przez Tło. (Zobacz “Aby utworzyć maskę odcinania” na stronie 460.) Aby była widoczna dolna
warstwa grupy, należy zaznaczyć dla niej opcję Mieszaj warstwy odcinania jako grupę. (Zobacz “Grupowanie
efektów mieszania” na stronie 434.)
2 Zaznaczyć górną warstwę (warstwę, która będzie tworzyła wycięcie).
3 Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy (Photoshop), wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje
mieszania, lub wybrać polecenie Opcje mieszania z menu palety Warstwy.
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy.
4 Wybrać jedną z opcji z wysuwanego menu Odcinanie:
• Płytko, aby wyciąć do pierwszego możliwego punktu zatrzymania (np. dolna warstw grupy lub maska odcinania
z opcją wycinania).
• Głęboko, aby wyciąć do warstwy tła. Jeśli nie ma tła, opcja powoduje wycinanie do przezroczystości.
5 Zmniejszyć krycie wypełnienia lub zmienić tryb mieszania, aby utworzyć efekt wycięcia.
6 Nacisnąć przycisk OK.

Aby wyłączyć kanały z mieszania


Efekty mieszania — stosowane w obrębie warstwy lub grupy — można ograniczyć do określonego kanału.
Standardowo są uwzględniane wszystkie kanały. Na przykład, jeśli mieszanie dotyczy obrazka RGB i wyłączy się zeń
kanał czerwony, to na obrazku kompozytowym będą modyfikowane tylko dane zawarte w kanale zielonym i
niebieskim.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy.
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania.
• Wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl warstwy u dołu
palety Warstwy.
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy.
2 W obszarze Mieszanie zaawansowane okna dialogowego Styl warstwy usunąć zaznaczenie kanałów, które mają
być wyłączone z mieszania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 434
Podręcznik użytkownika

Grupowanie efektów mieszania


Domyślnie, warstwy zawarte w grupie odcinania są mieszane z warstwami umieszczonymi niżej przy pomocy trybu
mieszania najniższej warstwy grupy. Mimo to, tryb mieszania najniższej warstwy można przypisać tylko do tej
warstwy, co pozwala zachować pierwotny wygląd warstw przyciętych. (Zobacz “Aby utworzyć maskę odcinania” na
stronie 460.)
Tryb mieszania warstwy może być zastosowany do efektów warstw, które modyfikują piksele nieprzezroczyste, np.
efektów Blask wewnętrzny i Nałożenie koloru. Operacja ta nie zmienia efektów, które modyfikują tylko piksele
przezroczyste, np. efektów Blask zewnętrzny i Cień.

Aby określić zasięg opcji mieszania


1 Zaznaczyć wybraną warstwę.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć dwukrotnie na miniaturce warstwy, a następnie wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje
mieszania lub wybrać polecenie Opcje mieszania z menu palety Warstwy (Photoshop).
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy.
3 Określić zasięg opcji mieszania:
• Zaznaczyć opcję Mieszaj efekty wewnętrzne jako grupę, aby tryb mieszania warstwy zastosować to tych efektów,
które modyfikują piksele nieprzezroczyste, np. efektów Blask wewnętrzny, Satyna, Nałożenie koloru i Nałożenie
gradientu.
• Zaznaczyć opcję Mieszaj warstwy odcinania jako grupy, aby tryb mieszania warstwy bazowej zastosować do
wszystkich warstw grupy odcinania. Usunięcie zaznaczenia tej opcji (która jest zaznaczona domyślnie) powoduje
zachowanie oryginalnego trybu mieszania i wyglądu wszystkich warstw w grupie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 435
Podręcznik użytkownika

"

# $

Zaawansowane opcje mieszania


A. Logo farmy i warstwy z efektem Kontury tuszu (każda we własnym trybie mieszania) B. Efekt zaznaczenia opcji Mieszaj efekty
wewnętrzne jako grupę C. Efekt zaznaczenia opcji Mieszaj warstwy odcinania jako grupę

• Zaznaczyć opcję Warstwy kształtów przezroczystych, aby ograniczyć efekty i wycięcia do nieprzezroczystych
obszarów warstwy. Usunięcie zaznaczenia tej opcji (jest ona zaznaczona domyślnie) powoduje zastosowanie
efektów do całej warstwy.
• Zaznaczyć opcję Maska warstwy ukrywa efekty, aby ograniczyć stosowanie efektów do obszaru określonego przez
maskę warstwy.
• Zaznaczyć opcję Maska wektorowa ukrywa efekty, aby ograniczyć stosowanie efektów do obszaru określonego
przez maskę wektorową.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Aby określić zakres tonów wykorzystywanych przy mieszaniu warstw


Suwaki w oknie dialogowym Opcje mieszania zapewniają kontrolę nad tym, które piksele warstwy aktywnej i piksele
widocznych warstw umieszczonych niżej, zostaną wymieszane i pojawią się na obrazku końcowym. Umożliwia to
na przykład, usunięcie ciemnych pikseli z warstwy aktywnej lub wyświetlenie pikseli jaśniejszych z warstw
położonych niżej. Użytkownik może także zdefiniować zakres pikseli wymieszanych częściowo, tak by osiągnąć efekt
łagodnego przechodzenia pomiędzy obszarami wymieszanymi i nie wymieszanymi.
1 Kliknąć dwukrotnie na miniaturce warstwy, a następnie wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje
mieszania lub wybrać polecenie Dodaj styl warstwy > Opcje mieszania z menu palety Warstwy.
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy.
2 W obszarze Mieszanie zaawansowane okna dialogowego Styl warstwy w menu wysuwanym Mieszaj gdy należy
wybrać odpowiednią opcję.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 436
Podręcznik użytkownika

• Szary, aby określić zakres mieszania dla wszystkich kanałów.


• Kanał określonego koloru (np. czerwony, zielony lub niebieski w trybie RGB), aby określić wartości mieszania w
tym kanale.
3 Użyć suwaków Warstwa bieżąca i Warstwa pod spodem do określenia zakresu jasności mieszanych pikseli — w
granicach od 0 (czarny) do 255 (biały). Biały wskaźnik suwaka służy do ustawienia górnej wartości zakresu. Czarny
wskaźnik suwaka służy do ustawienia dolnej wartości zakresu.
Aby zdefiniować zakres pikseli wymieszanych częściowo, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac
OS) i przeciągnąć jedną połówkę trójkątnego wskaźnika suwaka. Wartości nad podzielonym suwakiem wskazują
zakres mieszania częściowego.
Podczas definiowania zakresów mieszania należy pamiętać o następujących wytycznych:
• Suwak Warstwa bieżąca służy do określania zakresu pikseli warstwy aktywnej, które zostaną wymieszane, a
następnie pojawią się na obrazku końcowym. Jeśli wskaźnik biały zostanie przesunięty na 235, to piksele, których
jasność jest określona na 235, pozostaną nie wymieszane i będą pominięte w obrazku końcowym.
• Suwak Warstwa pod spodem służy do określania zakresu pikseli widocznych warstw umieszczonych niżej, które
zostaną wymieszane w obrazku końcowym. Wymieszane piksele są połączone z pikselami warstwy aktywnej i
tworzą piksele kompozytowe, podczas gdy piksele nie nie wymieszane są wyświetlane spod nachodzących
obszarów warstwy aktywnej. Na przykład, przeciągnięcie czarnego wskaźnika na 19 spowoduje, że piksele o
jasności poniżej poziomu 19 nie będą mieszane i będą prześwitywać przez aktywną warstwę obrazka wynikowego.

Efekty i style warstw


Efekty i style warstw
Użytkownicy programów Photoshop i ImageReady mają do dyspozycji wiele gotowych efektów, które umożliwiają
szybką zmianę wyglądu warstwy. Są to między innymi cienie, blaski, fazy, nałożenia i obrysy. Efekty warstwy są
łączone z jej zawartością. Znaczy to, że gdy użytkownik przenosi lub edytuje elementy warstwy, odpowiednim
zmianom ulegają również skojarzone z nimi efekty. Na przykład, jeśli do warstwy tekstowej zastosowano efekt cienia,
cień będzie zmieniany automatycznie podczas każdej edycji tekstu.
Efekty stosowane do warstwy stają się częścią specjalnego stylu. Warstwy o określonym stylu są wyróżniane ikoną
litery “f ” , która jest wyświetlana po prawej stronie nazwy warstwy na palecie Warstwy. Za pomocą palety
Warstwy użytkownik może rozwinąć styl i obejrzeć w ten sposób wszystkie, wchodzące w jego skład efekty.
Gdy użytkownik zapisze zdefiniowany samodzielnie styl specjalny, staje się on stylem gotowym. Gotowe style są
wyświetlane na palecie style i mogą być stosowane za pomocą pojedynczego kliknięcia. W programach Photoshop i
ImageReady jest dostępnych wiele gotowych stylów, przeznaczonych do różnych celów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 437
Podręcznik użytkownika

Ilustracja warstwy ze skojarzonym stylem

Uwaga: Efektów i stylów warstw nie można stosować do tła, warstw zablokowanych oraz grup.

Nadawanie gotowych stylów


Gotowe style mogą być przeglądane i zaznaczane na palecie Style, w oknie dialogowym Style warstwy, na palecie
wysuwanej Style warstwy (dostępnej na pasku opcji dla narzędzi Pióro i Kształt). Standardowo, zastosowanie
gotowego stylu powoduje zastąpienie nim bieżącego stylu warstwy. Niemniej, przy pomocy klawiatury użytkownik
może dodawać pewne atrybuty gotowego stylu do bieżącego stylu warstwy.
Gotowe style warstw programów Photoshop i ImageReady są pogrupowane w osobne biblioteki. Podstawę
grupowania stanowią funkcje stylów. Na przykład, jedna biblioteka zawiera style przeznaczone do tworzenia
przycisków webowych, a inna — style pozwalające dodawać efekty do tekstu.
Aby wyświetlić paletę Style, należy wybrać polecenie Okno > Style.

Aby zastosować do warstwy gotowy styl


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na stylu na palecie Warstwy. Wybrany styl zostanie zastosowany do zaznaczonych warstw.
• Przeciągnąć styl z palety Style na warstwę na palecie Warstwy.
• Przeciągnąć styl z palety Style do okna dokumentu. Przycisk myszy należy zwolnić wtedy, gdy kursor znajdzie się
nad warstwą, do której będzie stosowany styl.
Uwaga: Aby styl został dodany do efektów na warstwie docelowej (a nie zastąpił je), podczas przeciągania lub klikania
należy przytrzymywać wciśnięty klawisz Shift.
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania i kliknąć na słowie Style w oknie dialogowym Style
warstwy (jest to pierwsza pozycja na liście po lewej stronie okna dialogowego). Należy kliknąć na wybranym stylu,
a następnie na przycisku OK.
• Gdy jest używane narzędzie Kształt lub Pióro w trybie warstwy kształtu, przed narysowaniem kształtu należy
wybrać styl z wysuwanej palety na pasku opcji.

Zobacz także
“Aby wczytać bibliotekę gotowych stylów” na stronie 444
ADOBE PHOTOSHOP CS2 438
Podręcznik użytkownika

Aby zastosować styl z innej warstwy


❖ Przejść na paletę Warstwy, wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć styl z listy efektów
jednej warstwy na drugą warstwę.

Aby zmienić sposób wyświetlania gotowych stylów


1 Kliknąć na trójkącie na palecie Style, w oknie dialogowym Styl warstwy lub na palecie wysuwanej Styl warstwy
(na pasku opcji programu Photoshop).
2 Z menu palety wybrać opcję wyświetlania:
• (Photoshop) Tylko nazwy, aby wyświetlać style warstwy w postaci listy.
• Małe miniaturki lub Duże miniaturki, aby style warstw były wyświetlane w postaci miniaturek.
• Mała lista lub Duża lista (Photoshop), aby style warstw były wyświetlane w postaci listy nazw z dołączonymi
miniaturkami.

Style własne
Własne style tworzy się, wybierając jeden lub więcej spośród następujących efektów:
Cień Umożliwia dodanie cienia wychodzącego poza zawartość warstwy.

Cień wewnętrzny Umożliwia dodanie cienia wewnątrz zawartości warstwy. Efekt pozwala uzyskać wrażenie
zmniejszenia warstwy.
Blask zewnętrzny i Blask wewnętrzny Pozwalają utworzyć poświatę wychodzącą z zewnętrznych lub wewnętrznych
krawędzi zawartości warstwy.
Faza i Płaskorzeźba Umożliwiają dodanie do warstwy dodatkowych światłocieni.

Satyna Pozwala zastosować wewnętrzne cieniowanie o wyglądzie satyny.

Kolor, Gradient i Nałożenie wzorka Pozwalają nałożyć na warstwę kolor, gradient lub wzorek.

Obrys Pozwala obrysować obiekt na warstwie bieżącej przy pomocy koloru, gradientu lub wzorka. Efekt jest
przeznaczony głównie dla kształtów o wyraźnych krawędziach (np. tekst).

Aby zastosować własny styl do warstwy


1 Zaznaczyć pojedynczą warstwę na palecie Warstwy.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Kliknąć na przycisku Style warstwy u dołu palety Warstwy i wybrać efekt z listy.
• Wybrać efekt z podmenu Warstwa > Styl warstwy.
3 Ustawić opcje efektu w oknie dialogowym Styl warstwy. Zobacz “Opcje stylów warstw” na stronie 440.
4 Dodać do stylu inne efekty (jeśli zachodzi taka potrzeba). Aby dodać efekt bez zaznaczania go, należy kliknąć na
polu wyboru po lewej stronie nazwy efektu (w oknie dialogowym Styl warstwy).

Aby ukryć lub wyświetlić wszystkie style warstwy obrazka


Warstwy o określonym stylu są wyróżniane ikoną litery “f ” , która jest wyświetlana po prawej stronie nazwy
warstwy na palecie Warstwy.
❖ Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Ukryj wszystkie efekty lub Pokaż wszystkie efekty.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 439
Podręcznik użytkownika

Aby rozwinąć lub zwinąć style warstw na palecie Warstwy


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na trójkącie obok ikony stylów warstwy , aby rozwinąć listę efektów zastosowanych do warstwy.
• Kliknąć na odwróconym trójkącie, aby zwinąć listę efektów.
• Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie style, które zastosowano w ramach wybranej grupy, należy kliknąć na trójkącie
lub odwróconym trójkącie z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Style warstw
zastosowane do wszystkich warstw w grupie rozwijają się i zwijają razem.

Aby przeprowadzić edycję stylu warstwy


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przejść na paletę Warstwy i dwukrotnie kliknąć na efekcie widocznym pod nazwą warstwy. (Następnie należy
kliknąć na odwróconym trójkącie umieszczonym obok ikony z literą “f ” . Zostaną wyświetlone efekty stylu.)
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy, a następnie wybrać efekt, który ma być edytowany.
2 Ustawić opcje efektu w oknie dialogowym Styl warstwy. Zobacz “Opcje stylów warstw” na stronie 440.

Okno dialogowe Styl warstwy. Kliknięcie na polu wyboru powoduje zastosowanie ustawień domyślnych bez wyświetlania opcji efektu.

Kliknięcie na nazwie efektu powoduje wyświetlenie opcji efektu.

W programie Photoshop istnieje możliwość edytowania wielu efektów bez konieczności zamykania okna
dialogowego Styl warstwy. Aby wyświetlić opcje efektu, należy zaznaczyć efekt w lewej części okna dialogowego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 440
Podręcznik użytkownika

Opcje stylów warstw


Kąt Określa kąt padania światła właściwy danemu efektowi. W programie Photoshop dopasowanie kąta takich
efektów jak Cień, Cień wewnętrzny i Satyna można osiągnąć poprzez przeciąganie w oknie dokumentu.
Wygładzanie Odpowiada za mieszanie pikseli konturu lub konturu blasku. Opcja jest najbardziej użyteczna w
przypadku małych cieni ze złożonym konturem.
Tryb mieszania Określa sposób mieszania stylu warstwy z warstwami położonymi niżej, które mogą (lub nie)
zawierać warstwę aktywną. Cień wewnętrzny może się łączyć z warstwą aktywną, ponieważ efekt ten jest rysowany
na wierzchu tej warstwy, a cień jest mieszany tylko z warstwami pod warstwą aktywną. W większości przypadków
najlepsze rezultaty zapewnia domyślny tryb efektu. Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.
Ssanie Pozwala zmniejszyć krawędzie otoczki w Cieniu wewnętrznym i Blasku wewnętrznym.

Kolor Określa kolor cienia, blasku lub światła. Można kliknąć na polu kolorów i wybrać kolor.

Kontur W przypadku blasków w jednym kolorze pozwala na tworzenie okręgów przezroczystości. W przypadku
blasków wypełnionych gradientem pozwala na tworzenie powtórek koloru gradientu i krycia. W przypadku fazy i
płaskorzeźby pozwala na rzeźbienie rys i wybrzuszeń zacienionych w procesie rzeźbienia. W przypadku cieni
pozwala na określenie stopnia zaniku. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale “Modyfikowanie
efektów warstw przy pomocy konturów” na stronie 442.
Odległość Określa wielkość przesunięcia dla efektów cienia i satyny. W programie Photoshop wielkość przesunięcia
można określić metodą przeciągania.
Głębia Określa głębokość fazy. Opcja określa także głębię wzorka.

Kąt globalny Opcja pozwala włączyć jednolite oświetlenie efektu. Jeśli opcja ta jest zaznaczona, to niezależnie od
efektu obowiązuje ten sam kąt oświetlenia. Dzięki temu obrazek wydaje się oświetlony za pomocą jednego źródła
światła. Opcji nie należy zaznaczać, jeśli dla efektów Cień, Blask wewnętrzny i Faza mają obowiązywać indywidualne
kąty oświetlenia.
Błyszczący kontur Pozwala uzyskać błyszczący, metaliczny wygląd obiektów. Opcja Błyszczący kontur jest
stosowana po wycieniowaniu fazy lub płaskorzeźby.
Gradient Określa gradient efektu warstwy. W programie Photoshop należy kliknąć na gradiencie, aby wyświetlić
okno Edytor gradientów lub kliknąć na odwróconej strzałkę i wybrać gradient z wysuwanej palety. W programie
Photoshop okno Edytor gradientów umożliwia edycję gradientu lub utworzenie nowego gradientu. W programie
ImageReady należy kliknąć na odwróconej strzałce obok próbki gradientu i zaznaczyć gradient na liście lub wybrać
typ gradientu z wysuwanej listy. Użytkownik może edytować kolor lub krycie w panelu Nałożenie gradientowe (w
taki sam sposób jak w oknie Edytor gradientów). W przypadku niektórych efektów można określić dodatkowe opcje
gradientów. Opcja Odwrotność pozwala zmienić orientację gradientu, opcja Wyrównaj do warstwy pozwala
wyznaczyć wypełnienie gradientowe na podstawie obwiedni warstwy, a opcja Skaluj pozwala przeskalować gradient.
Środek gradientu można przesuwać: należy kliknąć i przeciągnąć go w oknie obrazka. Opcja Styl określa kształt
gradientu.
Tryb Światło lub Cień Określa tryb mieszania światła lub cienia fazy lub płaskorzeźby.

Trzęsienie Pozwala zmienić stopień zastosowania koloru gradientu i krycia.

Warstwa odcina cień Pozwala kontrolować widoczność cienia na warstwie półprzezroczystej.

Szum Określa liczność losowych pikseli kryjących w cieniu lub blasku. Należy wpisać wartość lub przesunąć suwak.

Krycie Pozwala określić krycie efektu warstwy. Należy wpisać wartość lub przesunąć suwak.

Wzorek Określa wzorek efektu warstwy. W programie ImageReady należy kliknąć na odwróconej strzałce obok
próbki wzorka i wybrać wzorek z listy. W programie Photoshop należy kliknąć na wysuwanej palecie i wybrać
ADOBE PHOTOSHOP CS2 441
Podręcznik użytkownika

wzorek. Następnie należy kliknąć na przycisku Nowy , aby utworzyć nowy wzorek na podstawie bieżących
ustawień. Kliknięcie na opcji Przyciągnij do punktu początkowego powoduje umieszczenie punktu początkowego
wzorka w punkcie zerowym dokumentu (jeśli opcja Połącz z warstwą jest zaznaczona) lub w lewym górnym rogu
warstwy (jeśli opcja nie jest zaznaczona). Opcję Połącz z warstwą należy zaznaczyć, jeśli w razie przesuwania
warstwy wzorek ma być przesuwany wraz z nią. Wielkość wzorka określa się, przeciągając suwak Skala lub wpisując
odpowiednią wartość. Należy przeciągnąć wzorek w wybrane miejsce warstwy; do wyzerowania położenia służy
przycisk Przyciągnij do punktu początkowego. Opcja wzorek nie jest dostępna, jeśli nie wczytano żadnych wzorków.
Położenie Określa położenie efektu obrysu jako Na zewnątrz, Wewnątrz lub Środek.

Zakres Pozwala określić, jaka część blasku ma być stosowana do konturu.

Rozmiar Określa stopień rozmycia lub rozmiar cienia.

Zmiękczanie Pozwala rozmyć efekt cieniowania mający na celu usunięcie niepotrzebnych elementów.

ródło Określa źródło blasku wewnętrznego. Opcja Do środka pozwala zastosować blask wychodzący ze środka
zawartości warstwy, a opcja Do krawędzi pozwala zastosować blask wychodzący z wewnętrznych krawędzi
zawartości warstwy.
Rozszerzanie Powoduje rozszerzenie granic otoczki przed jej rozmyciem.

Styl Określa styl fazy. Opcja Faza wewnętrzna określa fazę na wewnętrznych krawędziach zawartości warstwy.
Opcja Faza zewnętrzna powoduje utworzenie fazy na zewnętrznych krawędziach zawartości warstwy. Opcja
Płaskorzeźba zapewnia efekt wgłębienia zawartości warstwy w warstwach leżących poniżej. Opcja Żłobienie
zapewnia efekt wyżłobienia konturów zawartości warstwy w warstwach leżących poniżej. Opcja Płaskorzeźba
obrysu pozwala ograniczyć efekt płaskorzeźby tylko do efektu obrysu wprowadzonego do warstwy. (Efekt
Płaskorzeźba obrysu nie jest widoczny, jeśli do warstwy nie został zastosowany obrys.)
Technika Jest stosowana określona technika. W przypadku fazy i płaskorzeźby jest dostępna opcja Wygładzanie,
która zapewnia technikę opartą na rozmyciu; technika ta jest stosowana do wszystkich typów matowienia z
krawędziami wyraźnymi i miękkimi. Opcja nie pozwala zachować szczegółowych elementów (na dużych
obrazkach). Opcja Dłuto twarde zapewnia technikę mierzenia odległości i jest używana do matowienia o wyraźnych
krawędziach z wygładzonej geometrii (np. tekst). Opcja umożliwia zachowanie większej liczby szczegółów niż
technika Wygładzanie. Opcja Dłuto miękkie zapewnia zmodyfikowaną technikę mierzenia odległości i (chociaż jest
mniej dokładna od opcji Dłuto twarde) jest używana do szerszego zakresu matowienia. Opcja umożliwia
zachowanie większej liczby szczegółów niż technika Wygładzanie. W przypadku blasków opcja Łagodnie pozwala
tworzyć blaski za pomocą techniki opartej na rozmyciu i jest używana do wszystkich typów matowienia o wyraźnych
i miękkich krawędziach. Opcja nie pozwala zachować szczegółowych elementów na dużych obrazkach. Opcja
Precyzyjnie zapewnia technikę mierzenia odległości i jest stosowana głównie do obiektów matowych o wyraźnych
krawędziach (utworzonych z wygładzonych kształtów, takich jak tekst). Opcja umożliwia zachowanie większej
liczby szczegółów niż technika Łagodnie.
Tekstura Pozwala zastosować teksturę. Opcja Skala umożliwia skalowanie rozmiaru tekstury. Opcję Połącz z
warstwą należy zaznaczyć, jeśli w razie przesuwania warstwy tekstura ma być przesuwany wraz z nią. Opcja
Odwrotność pozwala odwrócić teksturę. Opcja Głębia pozwala zmienić stopień i kierunek (góra/dół) , w jakim jest
stosowana tekstura. Kliknięcie na opcji Przyciągnij do punktu początkowego powoduje umieszczenie punktu
początkowego wzorka w punkcie zerowym dokumentu (jeśli opcja Połącz z warstwą nie jest zaznaczona) lub w
lewym górnym rogu warstwy (jeśli opcja jest zaznaczona). Należy przeciągnąć teksturę w wybrane miejsce warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 442
Podręcznik użytkownika

Modyfikowanie efektów warstw przy pomocy konturów


Tworząc własne style warstw, można zmieniać wygląd efektów za pomocą konturów. Dotyczy to efektów Cień, Cień
wewnętrzny, Blask wewnętrzny, Blask zewnętrzny, Faza, Płaskorzeźba i Satyna. Na przykład, zastosowanie do efektu
Cień konturu liniowego powoduje liniowe zmniejszanie krycia. Kontury własne zapewniają niestandardowe
przejścia między cieniami. Własne kontury utworzone w programie Photoshop mogą być używane w ImageReady.
Użytkownik może zaznaczać, zerować, usuwać i zmieniać podgląd konturów na wysuwanej palecie konturów, a
także w oknie Zarządzanie ustawieniami.
" #

Okno dialogowe Styl warstwy dla efektu Cień


A. Kliknięcie powoduje wyświetlenie okna dialogowego Edytor konturów. B. Kliknięcie powoduje wyświetlenie palety wysuwanej.

Aby utworzyć własny kontur


1 W oknie dialogowym Styl warstwy zaznaczyć efekt Cień, Cień wewnętrzny, Blask wewnętrzny, Blask zewnętrzny,
Faza, Płaskorzeźba, Kontur lub Satyna.
2 Kliknąć na miniaturce konturu w oknie dialogowym Styl warstwy.
3 Kliknąć na konturze, aby dodać punkty, a następnie przeciągnąć, aby zmodyfikować kontur. Można także
wprowadzić wartości w polach Wejście i Wyjście.
4 Aby utworzyć ostry kąt zamiast łagodnej krzywej, należy zaznaczyć wybrany punkt i kliknąć na Róg.
5 Aby zapisać kontur w pliku, należy kliknąć na Zapisz i nazwać kontur.
6 Aby zapisać kontur jako gotowy element, należy wybrać opcję Nowy.
7 Nacisnąć przycisk OK. Nowe kontury są dodawane na dole wysuwanej palety.

Aby wczytać kontur


❖ Należy kliknąć na konturze w oknie Styl warstwy, po czym wybrać opcję Wczytaj z okna Edytor konturów. Przejść
do folderu, z którego ma być wczytana biblioteka konturów, i kliknąć na Otwórz.

Aby usunąć kontur


❖ Należy kliknąć na odwróconej strzałce obok aktualnie zaznaczonego konturu, aby wyświetlić wysuwaną paletę.
Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na konturze, który ma być usunięty.

Aby ustalić jeden kąt padania światła


Zastosowanie jednolitego oświetlenia sprawia, że elementy obrazka wydają się równomiernie oświetlone.
❖ Aby określić jeden kąt padania światła dla wszystkich warstw, należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Jednolite światło. W oknie Jednolite światło należy wpisać wartość
lub przeciągnąć promień kąta, tak by określić kąt i wysokość, po czym kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 443
Podręcznik użytkownika

• W oknie Styl warstwy dla efektu Cień, Cień wewnętrzny lub Faza zaznaczyć opcję Użyj jednolitego światła. W
polu Kąt wpisać wartość lub przesunąć suwak i kliknąć na OK.
Nowy kąt padania światła pojawi się jako kąt domyślny dla każdego efektu warstwy, z którym skojarzono opcję
jednolitego światła.

Aby utworzyć nowy gotowy styl


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę zawierającą styl, który ma być zapisany jako gotowy styl.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przeciągnąć zaznaczoną warstwę na paletę Style albo na przycisk Nowy element na palecie Style.
• Kliknąć w pustym obszarze palety Style.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć na przycisku Nowy element u
dołu palety Style.
• Z menu palety Style wybrać polecenie Nowy styl.
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania i kliknąć na przycisku Nowy styl w oknie
dialogowym Styl warstwy.
3 Wpisać nazwę stylu, ustawić jego opcje i kliknąć na OK.
Aby utworzyć gotowy styl z pojedynczego efektu, należy przeciągnąć ten efekt z palety Warstwy na paletę Style.

Aby zmienić nazwę gotowego stylu


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć dwukrotnie na stylu na palecie Style. Jeśli style są wyświetlane na tej palecie jako miniaturki, należy wpisać
nową nazwę w oknie dialogowym i kliknąć na OK. W przeciwnym wypadku należy wpisać nazwę bezpośrednio
na palecie Style i wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Zaznaczyć styl w obszarze Style okna dialogowego Style warstwy. Następnie należy wybrać w menu wysuwanym
polecenie Zmień nazwę stylu, wpisać nową nazwę i kliknąć na OK.
• (Photoshop) Jeśli jest używane narzędzie Pióro lub Kształt, należy wybrać styl na palecie wysuwanej Styl warstwy
(dostępnej na pasku opcji). Następnie należy wybrać z menu palety wysuwanej polecenie Zmień nazwę stylu.

Aby usunąć gotowy styl


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Przeciągnąć styl na ikonę Usuń , wyświetlaną u dołu palety Style.


• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć na stylu warstwy na palecie
Style.
• (Photoshop) Zaznaczyć styl w obszarze Style okna dialogowego Style warstwy. (Zobacz “Nadawanie gotowych
stylów” na stronie 437.) Następnie należy wybrać z menu wsuwanego polecenie Usuń styl.
• (Photoshop) Jeśli jest używane narzędzie Pióro lub Kształt, należy wybrać styl na palecie wysuwanej Styl warstwy
(dostępnej na pasku opcji). Następnie należy wybrać z menu palety wysuwanej polecenie Usuń styl.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 444
Podręcznik użytkownika

Aby zapisać zestaw gotowych stylów jako bibliotekę


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Z menu palety Style wybrać polecenie Zapisz style.
• W lewej części okna dialogowego Style warstwy wybrać opcję Style. Następnie z menu wsuwanego należy wybrać
polecenie Zapisz style.
• (Photoshop) Jeśli jest używane narzędzie Pióro lub Kształt, należy kliknąć na miniaturze stylu warstwy na pasku
opcji. Następnie z menu wsuwanego należy wybrać polecenie Zapisz style.
2 Wybrać położenie biblioteki stylów, wpisać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Bibliotekę można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik biblioteki zostanie umieszczony w folderze
Ustawienia/Style wewnątrz folderu programu Photoshop, to przy ponownym uruchomieniu aplikacji nazwa
biblioteki będzie wyświetlana u dołu menu palety Style.
Uwaga: Do zmiany nazw, usuwania i zapisywania bibliotek ustawień pędzli można używać okna Zarządzanie
ustawieniami.

Aby wczytać bibliotekę gotowych stylów


1 Kliknąć na trójkącie na palecie Style, w oknie dialogowym Styl warstwy (Photoshop) lub na palecie wysuwanej
Styl warstwy.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby dodać bibliotekę do bieżącej listy, należy wybrać polecenie Wczytaj style (Photoshop) lub Dołącz style
(ImageReady). Następnie należy zaznaczyć wybrany plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Aby zastąpić bieżącą listę zawartością innej biblioteki, wybrać polecenie Zastąp style. Następnie należy zaznaczyć
wybrany plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Wybrać plik biblioteki (wyświetlany u dołu menu palety) . Aby zastąpić bieżącą listę, należy kliknąć na OK; aby
uzupełnić ją, należy kliknąć na Dołącz.
3 Aby powrócić do domyślnej biblioteki gotowych stylów, należy wybrać polecenie Wyzeruj style. Można albo
zastąpić bieżącą listę, albo dołączyć bibliotekę domyślną do bieżącej listy.
Uwaga: Wczytywanie i zerowanie bibliotek stylów umożliwia także okno Zarządzanie ustawieniami. Zobacz
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69.

Aby skopiować style warstwy pomiędzy warstwami


Metoda kopiowania i wklejania stylów pozwala w łatwy sposób stosować te same efekty do wielu warstw.
1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę, która zawiera styl przeznaczony do skopiowania.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Kopiuj styl warstwy.
3 Zaznaczyć na palecie warstwę docelową i wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Wklej styl warstwy.
Wklejony styl warstwy zastępuje dotychczasowy styl na warstwie docelowej.

Aby skopiować style warstwy pomiędzy warstwami metodą przeciągania


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 445
Podręcznik użytkownika

• Aby skopiować efekt warstwy, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go,
przeciągnąć efekt z jednej warstwy na inną. Aby skopiować styl warstwy, należy przeciągnąć pasek Efekty z jednej
warstwy na inną. Czynności te są wykonywane na palecie Warstwy.
• Przeciągnąć jeden lub więcej efektów z palety Warstwy na obrazek. Wynikowy styl warstwy zostanie zastosowany
do najwyższej spośród tych warstw w palecie Warstwy, które zawierają piksele z punktu upuszczenia
przeciąganych elementów.

Aby przeskalować efekt warstwy


Styl warstwy może być dostosowany do docelowej rozdzielczości przy zachowaniu określonych parametrów.
Polecenie Skaluj efekty umożliwia skalowanie efektów bez skalowania obiektu, do którego zastosowano styl warstwy.
1 Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Skaluj efekty.
3 Wpisać wartość procentową lub przesunąć suwak.
4 Zaznaczyć opcję Podgląd, aby obejrzeć zmiany obrazka.
5 Nacisnąć przycisk OK.

Aby usunąć efekt ze stylu


1 Rozwinąć styl na palecie Warstwy, tak by zostały wyświetlone jego efekty.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przeciągnąć efekt na ikonę Usuń.
• (ImageReady) Zaznaczyć efekt i wybrać z menu palety Warstwy polecenie Usuń efekt.

Aby usunąć styl z warstwy


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę ze stylem, który ma być usunięty.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Na palecie Warstwy przeciągnąć pasek Efekty na ikonę Usuń.
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Wyczyść styl warstwy.
• Zaznaczyć styl, a następnie kliknąć na przycisku Wyczyść styl , wyświetlanym u dołu palety Style.
• (ImageReady) Zaznaczyć efekt na palecie Warstwy i wybrać z menu palety polecenie Usuń wszystkie efekty.

Aby przekonwertować styl warstwy na warstwy obrazka


Aby ujednolicić wygląd stylów warstw, można je przekonwertować na zwykłe warstwy obrazka. Po
przekonwertowaniu stylu na warstwę można go zmienić, malując lub stosując do niego odpowiednie polecenia lub
filtry. Należy jednak pamiętać, że style takie nie mogą być już edytowane na warstwie oryginalnej i nie są
uaktualniane po zmianie oryginalnej warstwy obrazka.
Uwaga: Warstwy tworzone w ten sposób mogą odbiegać wyglądem od kompozycji utworzonych za pomocą stylów
warstw. Podczas tworzenia nowych warstw w programie Photoshop na ekranie może pojawić się ostrzeżenie.
1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę ze stylem, który ma być przekonwertowany.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Utwórz warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 446
Podręcznik użytkownika

Nowe warstwy mogą być teraz modyfikowane, a ich kolejność zmieniana, tak jak w przypadku innych warstw.
Niektóre efekty — np. Blask wewnętrzny — są konwertowane na warstwy w obrębie maski odcinania.
W celu utworzenia nowej warstwy z istniejącego stylu można też przeciągnąć styl warstwy na przycisk Nowa
warstwa u dołu palety Warstwy.

Warstwy dopasowania i wypełnienia


Warstwy dopasowania i warstwy wypełnienia
Warstwy dopasowania pozwalają zmieniać kolory i tony obrazka bez trwałej ingerencji w kolory przypisane do
pikseli. Na przykład, można utworzyć warstwę dopasowania poziomów lub krzywych i używać jej w zastępstwie
bezpośredniego modyfikowania obrazka. Wszelkie zmiany kolorów i tonów są przechowywane na warstwie
dopasowania i za jej pośrednictwem są stosowane do wszystkich warstw położonych niżej.
Warstwy wypełnienia umożliwiają wypełnienie warstwy jednolitym kolorem, wzorkiem lub gradientem. W
odróżnieniu od warstw dopasowania warstwy wypełnienia nie mają wpływu na warstwy pod nimi.
Warstwy dopasowania mają następujące zalety:
• Bezpieczna edycja. Warstwę dopasowania można edytować wielokrotnie, dzięki czemu można porównywać ze
sobą wyniki różnych ustawień. Jedna z czynności edycyjnych to zmniejszenie stopnia przezroczystości (krycia)
warstwy, co pozwala osłabić skojarzony z warstwą efekt.
• Mniejszy stopień utraty danych wskutek możliwości łączenia wielu zmian (dopasowań). Każda bezpośrednia
zmiana kolorów lub innych własności pikseli powoduje utratę pewnych danych obrazka. Aby temu zapobiec
można utworzyć kilka (lub więcej) warstw dopasowania, odpowiedzialnych za cząstkowe zmiany. Przed
zastosowaniem wszystkich, tak określonych zmian, program scala je.
• Selektywna edycja. Na warstwie dopasowania można zdefiniować maskę, która w dalszej kolejności powoduje
stosowanie zmian tylko do pewnych fragmentów obrazka. Maskę tę można edytować, co zapewnia kontrolę nad
modyfikowanymi fragmentami obrazka. Intensywność zmian (dopasowań) można różnicować, malując na masce
w różnych odcieniach szarości.
• Możliwość stosowania dopasowań do wielu obrazków. Warstwy dopasowań mogą być kopiowane, a następnie
wklejane w innych obrazkach, co pozwala stosować do różnych obrazków te same zmiany.
Warstwy dopasowania powiększają plik obrazka w takim samym stopniu, jak inne warstwy. Jeśli używa się wielu
warstw dopasowania, można złączyć je w postaci zwykłych warstw obrazka, co zmniejsza plik obrazka. Większość
własności warstw dopasowania pokrywa się z własnościami warstw innego typu. Między innymi można zmieniać
ich krycie i tryb mieszania; można też łączyć je w większe grupy (dostosowane do konkretnych zadań). Warstwy
takie można wyświetlać i ukrywać, co ułatwia podgląd modyfikowanego obrazka.

Oryginał (po lewej). Efekt zastosowania warstwy dopasowania do samego budynku — uwydatniający szczegóły stodoły (w środku). Efekt
zastosowania warstwy dopasowania do całego obrazka — rozjaśniający wszystkie obiekty, ale powodujący zjawisko pikselacji chmur (po
prawej).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 447
Podręcznik użytkownika

Należy pamiętać, że warstwy dopasowania mają wpływ na wszystkie warstwy umieszczone niżej. Znaczy to, że
prawidłowe ich stosowanie powinno polegać na modyfikowaniu wielu zwykłych warstw za pomocą jednej warstwy
dopasowania, a nie na modyfikowaniu pojedynczych warstw.
Uwaga: Warstwy dopasowania mogą być stosowane i edytowane tylko w programie Photoshop; ale mogą być
wyświetlane także w ImageReady.

Tworzenie warstw dopasowania i wypełnienia


Warstwy dopasowania i warstwy wypełnienia są kontrolowane za pomocą takich samych opcji krycia i mieszania jak
warstwy obrazka. Ponadto, warstwy takie rozmieszcza się, usuwa, ukrywa i powiela w taki sam sposób jak warstwy
obrazka. Domyślnie, warstwy dopasowania i wypełnienia zawierają maski, o czym informuje ikona maski po lewej
stronie miniaturki warstwy. Jeśli w czasie tworzenia warstwy dopasowania lub wypełnienia jest aktywna ścieżka, to
zamiast maski warstwy jest tworzona maska wektorowa.
Aby ograniczyć działanie warstwy dopasowania do pewnej grupy warstw, należy utworzyć z nich maskę odcinania.
Warstwy odcinania mogą być umieszczane wewnątrz maski odcinania (która jest grupą) lub na bazie maski
odcinania. Wynikowe dopasowanie zostanie ograniczone do warstw należących do grupy. (Użytkownik może także
utworzyć zestaw warstw i wybrać dla niego inny tryb mieszania niż Przejście bezpośrednie.)

"
#

$
%

Warstwy dopasowania i wypełnienia


A. Warstwa dopasowania ograniczona tylko do warstwy domku B. Miniaturka warstwy
C. Warstwa wypełnienia D. Maska warstwy

Aby utworzyć warstwę dopasowania lub wypełnienia


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na przycisku Nowa warstwa dopasowania , w dolnej części palety warstwy, a następnie wybrać typ
tworzonej warstwy.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa wypełnienia, a następnie odpowiednią opcję podmenu. Podać nazwę
warstwy, określić opcje warstwy i kliknąć na OK.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania, a następnie odpowiednią opcję podmenu. Podać
nazwę warstwy, określić opcje warstwy i kliknąć na OK.
Uwaga: Aby ograniczyć efekty warstwy dopasowania lub wypełnienia do zaznaczonego obszaru, należy utworzyć
zaznaczenie, utworzyć ścieżkę zamkniętą i zaznaczyć ją (można też zaznaczyć istniejącą ścieżkę zamkniętą). Gdy użyje
się zaznaczenia, powstanie warstwa dopasowania lub warstwa wypełnienia ograniczona maską warstwy. Jeżeli użyje
się ścieżki, powstanie warstwa dopasowania lub warstwa wypełnienia ograniczona maską wektorową.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 448
Podręcznik użytkownika

Typy warstw dopasowania i wypełnienia


Szczegółowe informacje o opcjach dotyczących poszczególnych warstw znajdują się w tematach Pomocy
poświęconych konkretnym typom dopasowań.
Kolor kryjący Należy określić kolor.

Gradient Należy kliknąć na gradiencie i wyświetlić w ten sposób okno Edytor gradientów, albo kliknąć na
odwróconej strzałce, aby wybrać gradient z palety wysuwanej. Jeśli to konieczne, należy ustawić dodatkowe opcje.
Opcja Styl określa kształt gradientu. Opcja Kąt określa kąt gradientu. Opcja Skala służy do zmiany wielkości
gradientu. Opcja Odwrotność pozwala zmienić orientację gradientu. Opcja Dithering pozwala zastosować do
gradientu dithering. Opcja Wyrównaj do warstwy pozwala obliczyć wypełnienie gradientowe na podstawie
obwiedni warstwy. Środek gradientu można przesunąć, przeciągając go w oknie obrazka.
Wzorek Można kliknąć na wzorku lub wybrać wzorek z palety wysuwanej. Można kliknąć na opcji Skala i wpisać
wartość lub przesunąć odpowiednio suwak (zmieniając wielkość wzorka). Kliknięcie na przycisku Przyciągnij do
punktu początkowego powoduje umieszczenie początku wzorka z miejscu punktu zerowego dokumentu. Opcję
Połącz z warstwą należy zaznaczyć, jeśli w razie przesuwania warstwy wzorek ma być przesuwany wraz z nią. Gdy
opcja ta jest zaznaczona i jest otwarte okno dialogowe Wypełnienie wzorkiem, wzorek można przeciągać na obrazku.
Poziomy Należy określić wartości świateł, cieni i półcieni.

Krzywe Opcja pozwala sterować wartościami pikseli w zakresie od 0 do 255, utrzymując maksymalnie 15 innych
wartości w stanie niezmienionym.
Balans kolorów Suwak należy przeciągnąć w kierunku koloru, którego udział na obrazku ma być zwiększony i
oddalić od koloru, którego udział ma być zmniejszony.
Jasność/Kontrast Należy określić wartości jasności i kontrastu.

Barwa/Nasycenie Należy wybrać kolory do edycji i określić wartości barwy, nasycenia oraz jasności.

Kolor selektywny Należy wybrać kolor do dopasowania i przeciągnąć suwak, aby w kolorze tym zmniejszyć lub
zwiększyć udział poszczególnych składników.
Mikser kanałów Pozwala zmienić wartości kolorów w kanale poprzez zmieszanie ich z wartościami w innych
kanałach.
Mapa gradientu Należy wybrać gradient i ustawić jego opcje.

Filtr fotograficzny Umożliwia wprowadzanie korekty kolorów przez symulację efektu tradycyjnego filtra
(zakładanego na obiektyw aparatu fotograficznego).
Odwrotność Odwracanie warstw dopasowania nie ma żadnych opcji.

Próg Należy określić próg.

Posteryzacja Należy określić liczby tonów dla poszczególnych kanałów.

Aby przeprowadzić edycję warstwy dopasowania lub wypełnienia


Utworzone warstwy dopasowania lub wypełnienia można w łatwy sposób edytować, a także zastępować ich
zawartość innymi rodzajami dopasowań lub wypełnień.
Można również edytować maskę warstwy, która przesądza o wpływie warstwy na wygląd obrazka. Domyślnie, żaden
z obszarów warstwy dopasowania lub wypełnienia nie jest maskowany, a zatem wszystkie obszary są wyświetlane.
(Zobacz “Maskowanie warstw” na stronie 455.)
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 449
Podręcznik użytkownika

• Kliknąć dwukrotnie na warstwie dopasowania lub wypełnienia na palecie Warstwy.


• Wybrać polecenie Warstwa > Opcje zawartości warstwy.
2 Wprowadzić wybrane dopasowania i kliknąć na OK.
Uwaga: Nie można edytować ustawień odwróconych warstw dopasowania.

Aby zmienić typ warstwy dopasowania lub wypełnienia


1 Zaznaczyć warstwę dopasowania lub wypełnienia, której zawartość ma być zmieniona.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Zmień zawartość warstwy i zaznaczyć na liście inną warstwę dopasowania lub
wypełnienia.

Łączenie warstw dopasowania lub wypełnienia


Warstwy dopasowania lub wypełnienia można łączyć na kilka różnych sposobów: z warstwą leżącą pod nimi, z
warstwami w ramach grupy, z warstwami połączonymi, a także ze wszystkimi warstwami widocznymi. Warstwa
dopasowania lub wypełnienia nie może być warstwą docelową połączenia. Po połączeniu warstwy dopasowania lub
wypełnienia z warstwą poniżej, dopasowania zostają zrastrowane i zostają zastosowane na stałe do dołączonej
warstwy. Warstwa dopasowania lub wypełnienia może być rastrowana bez łączenia. (Zobacz “Aby przeprowadzić
rasteryzację warstw” na stronie 428.)
Warstwy dopasowania, których maski zawierają tylko wartości bieli, nie powiększają znacznie wielkości pliku;
dlatego też, nie trzeba ich łączyć w celu zmniejszania plików.

Obiekty inteligentne
Obiekty inteligentne
Obiekt inteligentny jest to specjalny kontener, w którym można osadzić dane wektorowe lub rastrowe (np. z innego
pliku Photoshopa lub z pliku Illustratora). Osadzone dane zachowują swoje pierwotne własności i pozostają w pełni
edytowalne. W programie Photoshop obiekty inteligentne tworzy się poprzez konwersję warstw (może to być jedna
warstwa). Ponadto, w obiektach inteligentnych można wklejać i umieszczać dane pochodzące z programu Illustrator.
Obiekty inteligentne umożliwiają bezpieczne skalowanie, obracanie i zniekształcanie warstw.
W obiekcie inteligentnym, będącym częścią dokumentu Photoshopa, jest przechowywana kopia danych
źródłowych. Gdy użytkownik zmieni cały dokument (np. powiększy go), dane przechowywane w postaci obiektu
inteligentnego, są modyfikowane na podstawie danych źródłowych.
Obiekt inteligentny jest to po prostu plik osadzony w innym pliku. Jeśli obiekt inteligentny zostanie utworzony z
zaznaczonych warstw obrazka, zostanie utworzony nowy plik (plik podrzędny), który będzie traktowany jak plik
osadzony w oryginalnym dokumencie (dokumencie nadrzędnym).
Obiekty inteligentne są użyteczne, ponieważ umożliwiają następujące czynności:
• Bezpieczne przekształcanie obiektów. Na przykład, w wyniku przeskalowania warstwy (np. powiększenia jej) nie
są tracone żadne dane.
• Zachowywanie danych, które standardowo nie są obsługiwane przez program Photoshop (np. złożonych
kompozycji wektorowych z programu Illustrator). Program Photoshop automatycznie przekształca osadzony
pliki w obiekt rozpoznawany i obsługiwany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 450
Podręcznik użytkownika

• Edycja pojedynczej warstwy w celu uaktualnienia wielu wystąpień obiektu inteligentnego.


Stosowanie przekształceń (tu trzeba pamiętać jednak, że pewne opcje nie są dostępne; np. Perspektywa i
Zniekształć), stylów warstw, stylów krycia, trybów mieszania i zniekształceń. Warstwa zawierająca obiekt jest
uaktualniania zgodnie z wprowadzonymi zmianami.

Zwykła warstwa i obiekt inteligentny na palecie Warstwy. W prawym dolnym rogu miniaturki obiektu inteligentnego jest widoczna specjalna
ikona.

Zobacz także
“Obrazki bitmapowe i grafika wektorowa” na stronie 186

Aby utworzyć i opracowywać obiekty inteligentne


Obiekty inteligentne można tworzyć różnymi metodami.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaimportować kompozycję do dokumentu programu Photoshop za pomocą polecenia Umieść.


• Przekonwertować warstwę lub warstwy na warstwę obiektu inteligentnego. Należy zaznaczyć warstwę lub warstwy
i wybrać polecenie Warstwa > Obiekty inteligentne > Grupuj jako nowy obiekt inteligentny. Wybrane warstwy
zostaną połączone w nową warstwę o nazwie Obiekt inteligentny.
• Powielić istniejący obiekt inteligentny — w ten sposób powstaną dwa obiekty odwołujące się do tych samych
danych. Obiekty można ze sobą połączyć, dzięki czemu edycja jednego z nich będzie skutkowała uaktualnieniem
drugiego. Obiekty nie połączone (lub rozłączone po uprzednim połączeniu) nie mają tej własności. (Zobacz “Aby
utworzyć nowy obiekt inteligentny z istniejącego obiektu inteligentnego” na stronie 452.)
• Przeciągnąć kompozycję w formacie PDF lub warstwy/obiekty z programu Adobe Illustrator do dokumentu
programu Photoshop.
• Skopiować kompozycję w programie Adobe Illustrator i wkleić ją w dokumencie programu Photoshop. W celu
zapewnienia większej swobody wklejania danych z programu należy zaznaczyć opcje PDF i AICB (Brak obsługi
przezroczystości). Zaznacza się je w programie Adobe Illustrator, w preferencjach z grupy Obsługa plików i
Schowek.
Uwaga: Aby sprawdzić, czy dana miniaturka na palecie Warstwy jest miniaturką obiektu inteligentnego, a nie
miniaturką zwykłej warstwy, należy umieścić kursor nad miniaturką i przeczytać podpowiedź. Można też sprawdzić,
czy w prawym dolnym rogu miniaturki jest widoczna ikona obiektu inteligentnego .

Zobacz także
“Aby umieścić plik w programie Photoshop” na stronie 207
“Aby wkleić kompozycję z programu Adobe Illustrator w programie Photoshop” na stronie 210
ADOBE PHOTOSHOP CS2 451
Podręcznik użytkownika

Aby przeprowadzić edycję zawartości źródłowej obiektu inteligentnego


Dane źródłowe obiektów inteligentnych mogą być edytowane. Podczas edycji zawartość źródłowa jest otwierana
albo w programie Photoshop (jeśli są to dane rastrowe lub zapisane w formacie Camera Raw), albo w programie
Adobe Illustrator (jeśli są to wektorowe dane PDF lub EPS).
Edycja obiektów inteligentnych w programie Photoshop przebiega podobnie jak edycja obiektów inteligentnych w
programie GoLive oraz edycja symboli i kontenerów w programie Illustrator. Uaktualnienie i zapisanie pliku z
danymi źródłowymi powoduje uaktualnienie zawartości wszystkich związanych z nim obiektów inteligentnych (lub
ich wystąpień).
1 Należy zaznaczyć obiekt inteligentny na palecie Warstwy i wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Warstwa > Obiekty inteligentne > Edytuj zawartość.
• Kliknąć dwukrotnie na miniaturce obiektu inteligentnego na palecie Warstwy.
Zostanie otwarte okno dialogowe z przypomnieniem o zapisaniu wszelkich zmian danych źródłowych.
2 Kliknąć na OK, aby zamknąć okno dialogowe.
Obiekt inteligentny zostanie otwarty razem ze wszystkimi, skojarzonymi z nim warstwami.
3 Wprowadzić zmiany w pliku źródłowym (podrzędnym).
4 Zatwierdzić zmiany za pomocą polecenia Plik > Zapisz. Plik źródłowy można zamknąć.
5 Wrócić do głównego (nadrzędnego) dokumentu programu Photoshop zawierającego obiekt inteligentny.
Wprowadzone zmiany zostaną uwzględnione we wszystkich wystąpieniach danego obiektu inteligentnego.

Aby wyeksportować zawartość obiektu inteligentnego


Zawartość obiektu inteligentnego może zostać wyeksportowana na dowolny dostępny dysk lub katalog.
1 Zaznaczyć obiekt inteligentny na palecie Warstwy i wybrać polecenie Warstwa > Obiekty inteligentne > Eksportuj
zawartość. Zostanie wyświetlone okno dialogowe Zapisz.
2 Odszukać i zaznaczyć docelowy plik operacji eksportowania i kliknąć na Zapisz. Obiekt inteligentny zostanie
zapisany w formacie PSB (dane rastrowe) lub PDF (dane wektorowe).

Aby zastąpić zawartość obiektu inteligentnego


Polecenie Zastąp zawartość umożliwia jednoczesną aktualizację wielu wystąpień danego obiektu inteligentnego.
1 Zaznaczyć obiekt inteligentny i wybrać polecenie Warstwa > Obiekty inteligentne > Zastąp zawartość.
2 Należy odszukać i zaznaczyć odpowiedni plik, po czym kliknąć na Umieść.
3 Nacisnąć przycisk OK. Nowa zawartość zostanie umieszczona w obiekcie inteligentnym. Zostaną uaktualnione
również połączone obiekty inteligentne.

Zobacz także
“Umieszczanie plików” na stronie 206
ADOBE PHOTOSHOP CS2 452
Podręcznik użytkownika

Aby przekonwertować obiekt inteligentny na warstwę


Konwersja obiektu inteligentnego na zwykłą warstwę powoduje rasteryzację jego zawartości (z zachowaniem
bieżących wymiarów).
❖ Zaznaczyć obiekt inteligentny i wybrać polecenie Warstwa > Obiekty inteligentne > Konwersja na warstwę lub
Warstwa > Rasteryzuj > Obiekt inteligentny.
Obiekt inteligentny zostanie ponownie przekonwertowany na warstwę, a jego miniaturka zniknie. Jeśli zajdzie
potrzeba ponownego utworzenia obiektu inteligentnego, można będzie ponownie zaznaczyć warstwy i powtórzyć
operację. Nowy obiekt inteligentny nie będzie jednak podany tym samym przekształceniom co obiekt pierwotny.

Aby utworzyć nowy obiekt inteligentny z istniejącego obiektu inteligentnego


Dany obiekt inteligentny można powielić (skopiować) razem z całą zawartością. W zależności od metody powielania
nowe wystąpienie obiektu inteligentnego będzie połączone z oryginałem lub nie.
❖ Na palecie Warstwy należy zaznaczyć warstwę obiektu inteligentnego i wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby utworzyć kopię obiektu inteligentnego, która będzie połączona z oryginałem, należy wybrać polecenie
Warstwa > Nowa > Warstwa z kopii. W tym samym celu można przeciągnąć warstwę obiektu inteligentnego na
ikonę Utwórz nową warstwę, wyświetlaną u dołu palety Warstwy. Wszelkie zmiany wprowadzane w kopii będą
uwzględniane w oryginale i na odwrót.
• Aby utworzyć kopię obiektu inteligentnego, która nie będzie połączona z oryginałem, należy wybrać polecenie
Warstwa > Obiekty inteligentne > Nowy obiekt inteligentny z kopii. Wszelkie zmiany wprowadzane w kopii nie
będą uwzględniane w oryginale i na odwrót.
Na palecie Warstwy nowy obiekt inteligentny będzie miał nazwę oryginału z sufiksem "copy". Nazwę tę można
zmienić.

Kompozycje warstw
Informacje o kompozycjach warstw i palecie Kompozycje warstw
Graficy często tworzą wiele wariantów lub kompozycji układu strony, aby zaprezentować je klientom. W programach
Photoshop i ImageReady jest dostępna funkcja kompozycji warstw, która pozwala tworzyć różne wersje tego samego
pliku, a także zarządzać nimi i wyświetlać je. W przypadku obrazków RGB kompozycje warstw można oglądać i
edytować zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady.
Kompozycja warstw jest to zdjęcie stanu palety Warstwy. Kompozycje warstw obsługują trzy rodzaje opcji warstw:
• Widoczność warstw — warstwa może być widoczna lub ukryta.
• Położenie warstwy w dokumencie
• Wygląd warstwy — do warstwy można zastosować styl lub tryb mieszania.
Kompozycję tworzy się, wprowadzając zmiany warstw w dokumencie i uaktualniając kompozycję na palecie
Kompozycje warstw. Kompozycje wyświetla się przez zastosowanie ich do dokumentu. Kompozycje warstw mogą
być eksportowane do oddzielnych plików, do jednego pliku PDF lub do galerii zdjęć webowych.
Aby wyświetlić paletę Kompozycje warstw, należy wybrać polecenie Okno > Kompozycje warstw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 453
Podręcznik użytkownika

"

paleta Kompozycje warstw


A. Ikona stosowania kompozycji warstw B. Ostatni stan dokumentu C. Zaznaczone kompozycje D. Ikona Nie można w pełni odtworzyć
kompozycji

Aby utworzyć kompozycję warstw


1 Wybrać polecenie Okno > Kompozycje warstw, aby wyświetlić paletę Kompozycje warstw. Kliknąć na przycisku
Utwórz nową kompozycję warstw u dołu palety Kompozycje warstw. Nowa kompozycja będzie odpowiadała
bieżącemu stanowi warstw na palecie Warstwy.
2 W oknie dialogowym Nowa kompozycja warstw wpisać nazwę kompozycji, dodać komentarze opisowe oraz
ustawić opcje, które mają być stosowane do warstw: Widoczność, Położenie i Wygląd.
3 Nacisnąć przycisk OK. Ponieważ nowa kompozycja zachowuje opcje wybrane dla poprzedniej, nie trzeba po raz
kolejny ustawiać tych samych parametrów (jeżeli ich wartości mają być identyczne).
Aby powielić kompozycję, należy zaznaczyć ją na palecie Warstwy i przeciągnąć na przycisk Nowe kompozycje.

Aby zastosować i obejrzeć kompozycje warstw


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyświetlić kompozycję warstw, należy najpierw zastosować ją w dokumencie. W tym celu należy kliknąć na
ikonie Zastosuj kompozycję warstw , obok zaznaczonej kompozycji na palecie Kompozycje warstw.
• Aby przeglądać kolejno wszystkie kompozycje warstw należy, klikać na przyciskach Poprzednia i
Następna , które znajdują się na dole palety.
• Aby przeglądać kolejno widoki konkretnych, zaznaczonych kompozycji, należy zaznaczyć te kompozycje na
palecie Kompozycje warstw, a następnie klikać na przyciskach Poprzednia i Następna, które znajdują się na dole
palety. Spowoduje to przewijanie tylko zaznaczonych kompozycji.
• Aby przywrócić stan dokumentu sprzed wyboru kompozycji, należy kliknąć na ikonie Zastosuj kompozycję
warstw (widocznej obok ostatniego stanu dokumentu u góry palety Kompozycje warstw).

Aby zmienić i uaktualnić kompozycję warstw


Zmiana układu kompozycji warstw pociąga za sobą konieczność uaktualnienia kompozycji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 454
Podręcznik użytkownika

1 Należy zaznaczyć kompozycję na palecie Kompozycje warstw.


2 Zmienić opcje widoczności, położenia i stylu warstw. Zapisanie tych zmian może wymagać uprzedniej zmiany
opcji kompozycji warstw.
3 Aby zmienić te opcje, należy przejść do menu palety, wybrać polecenie Opcje kompozycji warstw i zaznaczyć
odpowiednie opcje (umożliwiające zapisanie położenia i stylu warstw).
4 Kliknąć na przycisku Uaktualnij kompozycję warstw u dołu palety Kompozycje warstw.

Aby wyczyścić ostrzeżenia dotyczące kompozycji warstw


Realizacja niektórych zadań prowadzi do takich stanów, które nie pozwalają na pełne przywrócenie kompozycji
warstw. Może się to zdarzyć w wyniku usunięcia warstwy, złączenia warstw, przekonwertowania warstwy na tło albo
przekonwertowania kolorów. W takich sytuacjach obok nazwy kompozycji pojawia się ikona ostrzegawcza .
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Zignorować ostrzeżenie, co może doprowadzić do utraty warstw. Inne zapisane parametry mogą zostać
zachowane.
• Uaktualnić kompozycję, co spowoduje utratę zapisanych poprzednio parametrów, ale kompozycja stanie się
aktualna.
• Kliknąć nas ikonie ostrzeżenia, aby obejrzeć komunikat wyjaśniający, dlaczego nie można prawidłowo odtworzyć
danej kompozycji warstw. Aby usunąć ikonę ostrzegawczą i pozostawić resztę warstw bez zmian, należy kliknąć
na Wyczyść.
• Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub kliknąć przytrzymując klawisz Control (Mac OS) na ikonie
alarmu, aby wyświetlić wysuwane menu z opcjami Wyczyść ostrzeżenie kompozycji warstw lub Wyczyść
wszystkie ostrzeżenia kompozycji warstw.

Aby usunąć kompozycję warstw


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Zaznaczyć kompozycję na palecie Kompozycje warstw, po czym kliknąć na ikonie Usuń lub wybrać z menu palety
polecenie Usuń kompozycję warstw.
• Przeciągnąć kompozycję na ikonę Usuń.

Aby wyeksportować kompozycje warstw


Kompozycje warstw mogą być eksportowane do oddzielnych plików, do pliku PDF obejmującego wiele kompozycji
oraz do galerii zdjęć webowych z kompozycjami warstw.
❖ Wybrać polecenie Plik > Skrypty, a następnie jedno z następujących poleceń:
Kompozycje warstw do plików Wszystkie kompozycje warstw zostaną wyeksportowane do osobnych plików.

Kompozycje warstw do PDF Wszystkie kompozycje warstw zostaną wyeksportowane do pliku PDF.

Kompozycje warstw do WPG Wszystkie kompozycje warstw zostaną wyeksportowane do galerii zdjęć webowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 455
Podręcznik użytkownika

Maskowanie warstw
Maskowanie warstw
Maski warstw stosuje się, po pierwsze, do wyświetlania lub ukrywania pewnych fragmentów warstw, po drugie, do
ochrony pewnych fragmentów warstw przed zmianami. Należy rozróżnić dwa rodzaje masek:
• Maski warstw będące obrazkami bitmapowymi, są zależne od rozdzielczości obrazka i mogą być tworzone przy
pomocy narzędzi do malowania i zaznaczania.
• (Photoshop) Maski wektorowe są niezależne od rozdzielczości. Tworzy się je za pomocą narzędzi z grupy Pióro
lub Kształt.
Na palecie Warstwy zarówno maski warstw, jak i maski wektorowe są wyświetlane jako dodatkowe miniaturki po
prawej stronie miniaturek warstw. W przypadku maski warstwy miniaturka reprezentuje szary kanał (alfa),
utworzony przy dodaniu maski warstwy. Maska wektorowa reprezentuje ścieżkę przycinającą zawartość warstwy.

"

%
Maskowanie warstw
A. Miniaturka maski warstwy B. Miniaturka maski wektorowej C. Ikona łącza maski wektorowej D. Nowa maska warstwy

Użytkownik może przeprowadzić edycję maski, czyli zawęzić lub rozszerzyć obszar maskowany. Maska warstwy jest
obrazkiem w skali szarości. Dlatego też elementy czarne są ukrywane, elementy białe wyświetlane, a elementy o
różnych odcieniach szarości są w różnym stopniu przezroczyste.

Tło zamalowane kolorem czarnym, kartka z opisem zamalowana kolorem szarym, koszyk zamalowany kolorem białym

Maski warstw są stosowane często do ukrywania wybranych fragmentów obrazka.


Maski wektorowe umożliwiają dodawanie do warstw elementów o ostro zarysowanych krawędziach. Do warstw z
maskami wektorowymi można stosować różne style warstw, a jeśli zachodzi taka potrzeba, edytować je. Maski
wektorowe nadają się znakomicie do tworzenia przycisków, paneli i różnych elementów interfejsu dla sieci Web.

Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
ADOBE PHOTOSHOP CS2 456
Podręcznik użytkownika

Aby dodać maskę, która pokazuje lub ukrywa całą warstwę


1 Wybrać polecenie Zaznacz > Usuń zaznaczenie, tak by usunąć krawędzie zaznaczenia z danego obrazka.
2 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę lub grupę warstw.
3 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby utworzyć maskę odsłaniającą całą warstwę, kliknąć na przycisku Nowa maska warstwy na palecie
Warstwy lub wybrać polecenie Warstwa > Dodaj maskę warstwy > Odkryj wszystko.
• Aby utworzyć maskę zasłaniającą całą warstwę, należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS)
i kliknąć na przycisku Nowa maska warstwy albo wybrać polecenie Warstwa > Maska warstwy > Ukryj wszystko.

Aby dodać maskę, która pokazuje lub ukrywa fragment warstwy


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę lub grupę warstw.
2 Zaznaczyć obszar na obrazku i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby utworzyć maskę odsłaniającą zaznaczenie, należy kliknąć na przycisku Utwórz maskę warstwy na palecie
Warstwy.
• Wybrać polecenie Warstwa > Maska warstwy > Odkryj zaznaczenie lub Ukryj zaznaczenie.

Aby zastosować maskę skojarzoną z inną warstwą


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Aby przenieść maskę na inną warstwę, należy przeciągnąć ją na tę warstwę.


• Aby powielić maskę, należy przeciągnąć maskę na warstwę docelową z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub
Option (Mac OS).

Aby przeprowadzić edycję maski warstwy


1 Kliknąć na miniaturze maski warstwy na palecie Warstwy. Warstwa stanie się aktywna. Wokół miniaturki maski
pojawi się obramowanie.
2 Zaznaczyć dowolne narzędzie do edycji lub malowania.
Uwaga: Gdy maska jest aktywna, kolory tła i narzędzia są wyświetlane domyślnie w skali szarości.
3 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby odsłonić warstwę i odjąć ją od maski, należy pomalować maskę na biało.
• Aby warstwa była częściowo widoczna, należy pomalować maskę na szaro.
• Aby ukryć warstwę lub grupę warstw i dodać do maski, należy pomalować maskę na czarno.
Aby przeprowadzić edycję warstwy zamiast maski warstwy, należy uaktywnić warstwę kliknięciem na jej miniaturce
na palecie Warstwy. Wokół miniaturki maski pojawi się obramowanie.
Aby wkleić skopiowane zaznaczenie na maskę warstwy, należy kliknąć przytrzymując klawisz Alt (Windows) lub
Option (Mac OS) na miniaturce maski warstwy na palecie Warstwy, aby zaznaczyć i wyświetlić kanał maski.
Następnie należy wybrać polecenie Edycja > Wklej, przeciągnąć zaznaczenie na obrazek, tak by osiągnąć zamierzony
efekt maskowania i wybrać polecenie Zaznacz > Usuń zaznaczenie. Kliknąć na miniaturce warstwy na palecie Warstwy
i usunąć zaznaczenie kanału maski.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 457
Podręcznik użytkownika

Aby zaznaczyć i wyświetlić kanał maski warstwy


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na miniaturce maski warstwy z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS) tak, by
wyświetlić tylko maskę w skali szarości. Aby powtórnie wyświetlić warstwy, należy jeszcze raz kliknąć na
miniaturce maski warstwy z wciśniętym klawiszem Alt/Option lub kliknąć na ikonie oka.
• Przytrzymać klawisze Alt+Shift (Windows) lub Option+Shift (Mac OS) i kliknąć na miniaturce maski warstwy,
aby wyświetlić maskę nałożoną na warstwę w czerwonawym kolorze. Aby wyłączyć wyświetlanie w kolorze,
należy powtórnie kliknąć na miniaturce z wciśniętymi klawiszami Alt+Shift/Option+Shift.

Aby wyłączyć lub włączyć maskę warstwy


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na miniaturce maski warstwy w palecie Warstwy z wciśniętym klawiszem Shift.


• Zaznaczyć warstwę z maską, która ma być włączona lub wyłączona, a następnie wybrać polecenie Warstwa >
Maska warstwy > Wyłącz lub Warstwa > Maska warstwy > Włącz.
Gdy maska jest wyłączona, nad jej miniaturką na palecie Warstwy jest wyświetlany czerwony symbol X, a zawartość
warstwy nie jest maskowana.

Aby zmienić rubinowy kolor maski warstwy


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Kliknąć przytrzymując klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) na miniaturce maski warstwy, aby zaznaczyć
kanał maski warstwy; następnie dwukrotnie kliknąć na miniaturce maski warstwy.
• Dwukrotnie kliknąć na kanale maski warstwy na palecie Kanały.
2 Aby wybrać inny kolor maski, należy kliknąć na próbce koloru w oknie Opcje wyświetlania maski warstwy i
wybrać nowy kolor.
3 Aby zmienić krycie, należy wpisać wartość z przedziału od 0% do 100%.
Ustawienia koloru i krycia dotyczą jedynie wyglądu maski i nie wpływają na stopień ochrony obszarów
umieszczonych po nią. Zmiany tych ustawień mogą poprawić widoczność maski na tle innych kolorów obrazka.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Aby dodać maskę, która pokazuje lub ukrywa całą warstwę


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę, do której ma być dodana maska wektorowa.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby utworzyć maskę wektorową, która odsłania całą warstwę, należy wybrać polecenie Warstwa > Dodaj maskę
wektorową > Odkryj wszystko.
• Aby utworzyć maskę wektorową, która ukrywa całą warstwę, należy wybrać polecenie Warstwa > Dodaj maskę
wektorową > Ukryj wszystko.

Aby dodać maskę wektorową, która pokazuje zawartość kształtu


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę, do której ma być dodana maska wektorowa.
2 Zaznaczyć ścieżkę lub narysować ją za pomocą narzędzi Kształt lub Pióro.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 458
Podręcznik użytkownika

3 Wybrać polecenie Warstwa > Dodaj maskę wektorową > Bieżąca ścieżka.

Aby przeprowadzić edycję maski wektorowej


❖ Należy kliknąć na miniaturce maski wektorowej na palecie Warstwy lub na miniaturce na palecie Ścieżki.
Następnie należy zmienić kształt za pomocą narzędzi z grup piór i kształtów.

Aby usunąć maskę wektorową


❖ Na palecie Warstwy wykonać jedną z następujących czynności:

• Przeciągnąć miniaturkę maski wektorowej na ikonę Usuń .


• (Photoshop) Zaznaczyć warstwę z maską wektorową, która ma być usunięta, a następnie wybrać polecenie
Warstwa > Maska wektorowa > Usuń.

Aby wyłączyć lub włączyć maskę wektorową


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Na palecie Warstwy kliknąć na miniaturce warstwy z wciśniętym klawiszem Shift.


• (Photoshop) Zaznaczyć warstwę z maską wektorową, która ma być włączona lub wyłączona, a następnie wybrać
polecenie Warstwa > Maska wektorowa > Wyłącz lub Warstwa > Maska wektorowa > Włącz.
Gdy maska jest wyłączona, nad jej miniaturką na palecie Warstwy jest wyświetlany czerwony symbol X, a zawartość
warstwy nie jest maskowana.

Aby przekonwertować maskę wektorową na maskę warstwy


❖ Należy zaznaczyć warstwę z maską wektorową, która ma być przekonwertowana, a następnie wybrać polecenie
Warstwa > Rasteryzuj > Maska wektorowa.
Ważne: Gdy maska wektorowa zostanie poddana rasteryzacji, nie można zmienić jej z powrotem w obiekt wektorowy.

Rozłączanie warstw i masek


Domyślnie, warstwa lub grupa warstw jest połączona ze swoją maską, co na palecie Warstwy sygnalizuje ikona
połączenia pomiędzy miniaturkami. Warstwa i połączona z nią maska są zawsze przesuwane razem — gdy jedna z
nich jest przesuwana za pomocą narzędzia Przesunięcie, zmienia się położenie drugiej. Ich rozłączenie umożliwia
niezależne przenoszenie elementów i przesuwanie krawędzi maski niezależnie od warstwy.
• Aby odłączyć warstwę od maski, należy kliknąć na ikonie połączenia na palecie Warstwy.
• Aby przywrócić połączenie między warstwą i maską należy kliknąć pomiędzy ich miniaturkami na palecie
Warstwy.

Aby zastosować lub usunąć maskę warstwy


Po zakończeniu tworzenia maski warstwy można albo zastosować maskę i wprowadzić zmiany na stałe, albo usunąć
maskę bez wprowadzania tych zmian. Maski warstw są przechowywane jako kanały alfa i dlatego ich usunięcie może
zmniejszyć wielkość pliku.
1 Kliknąć na miniaturce maski warstwy na palecie Warstwy.
2 Aby usunąć maskę warstwy i wprowadzić zmiany na stałe, należy kliknąć na ikonie Usuń w dolnej części palety
Warstwy, a następnie kliknąć na Zastosuj (Photoshop) lub Tak (ImageReady).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 459
Podręcznik użytkownika

3 Aby usunąć maskę warstwy bez stosowania zmian, należy kliknąć na ikonie Usuń w dolnej części palety, a
następnie kliknąć na Usuń (Photoshop) lub Nie (ImageReady).
Maski warstw mogą być stosowane i usuwane także przy pomocy menu Warstwa.

Zobacz także
“Aby zapisać zaznaczenie” na stronie 350

Aby wczytać warstwę lub krawędzie maski jako zaznaczenie


Wczytanie maski warstwy umożliwia szybkie zaznaczanie wszystkich nieprzezroczystych obszarów warstwy, tj.
obszarów w granicach warstwy. Opcja ta jest niezwykle przydatna przy wyłączeniu z zaznaczenia obszarów
przezroczystych. Krawędzie maski warstwy mogą być także wczytywane jako zaznaczenie
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), kliknąć na warstwie lub miniaturce maski
warstwy na palecie Warstwy.
• Aby dodać piksele do istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Shift (Windows) lub
Command+Shift (Mac OS) i kliknąć na miniaturce warstwy lub maski warstwy na palecie Warstwy.
• Aby odjąć piksele od istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt (Windows) lub
Command+Option (Mac OS) i kliknąć na miniaturce warstwy lub maski warstwy na palecie Warstwy.
• Aby wczytać przecięcie pikseli i istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt+Shift (Windows) lub
Command+Option+ Shift (Mac OS) i kliknąć na miniaturce warstwy lub maski warstwy na palecie Warstwy.
Aby przesunąć całą zawartość warstwy, należy wybrać narzędzie Przesunięcie bez wczytywania maski
przezroczystości.

Maski odcinania
Zawartość warstwy można wykorzystać jako maskę dla warstw leżących ponad nią. Przezroczyste piksele na
warstwie dolnej, czyli podstawowej, maskują zawartość warstw leżących powyżej, które wchodzą w skład maski
odcinania. Zawartość maski podstawowej ukrywa lub ukazuje zawartość warstw leżących powyżej.

Maska odcinana z warstwami Ziemniaki i Logo

Maska odcinania może obejmować wiele warstw, ale muszą to być warstwy kolejne. Nazwa warstwy podstawowej w
masce jest podkreślona, a miniaturki warstw leżących powyżej są poprzedzone wcięciem. Ponadto na warstwach
leżących powyżej wyświetlana jest ikona maski odcinania .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 460
Podręcznik użytkownika

O tym, czy tryb mieszania warstwy podstawowej stosuje się do całej grupy, czy tylko do warstwy bazowej, decyduje
ustawienie opcji Mieszaj warstwy odcinania jako grupę, dostępnej w oknie dialogowym Styl warstwy.
(Zobacz “Grupowanie efektów mieszania” na stronie 434.)

Aby utworzyć maskę odcinania


1 Uporządkować warstwy na palecie Warstwy w taki sposób, aby warstwa podstawowa (która będzie pełnić funkcję
maski) znalazła się poniżej warstw maskowanych.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić wskaźnik nad linią oddzielającą dwie warstwy
na palecie Warstwy (wskaźnik zmieni się w dwa nakładające się kółka ), a następnie kliknąć.
• Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy i wybrać polecenie Warstwa > Utwórz maskę odcinania.
Maska odcinania przyjmuje atrybuty krycia i trybu najniższej warstwy w grupie.

Aby powielić maskę odcinania na innej warstwie


1 Zaznaczyć maskę odcinania.
2 Kliknąć na masce przytrzymując klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć ją na warstwę
docelową. Przed zwolnieniem przycisku myszy warstwa docelowa musi zostać wyróżniona; w przeciwnym razie
maska nie zostanie prawidłowo nadana.

Aby usunąć warstwę z maski odcinania


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić wskaźnik nad linią oddzielającą dwie warstwy
na palecie Warstwy (wskaźnik zmieni się w dwa nakładające się kółka ), a następnie kliknąć.
• Zaznaczyć warstwę w masce odcinania na palecie Warstwy i wybrać polecenie Warstwa > Zwolnij maskę
odcinania. Polecenie to usunie z maski odcinania zaznaczoną warstwę i wszystkie warstwy leżące nad nią.

Aby zwolnić wszystkie warstwy w masce odcinania


1 Zaznaczyć warstwę podstawową maski odcinania na palecie Warstwy.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Zwolnij maskę odcinania.
461

Rozdział 15: Korzystanie z kanałów i


kolorów dodatkowych

Kanały
Informacje o kanałach
Kanały są to obrazki w skali szarości, które służą do przechowywania różnego rodzaju informacji:
• Kanały z informacjami o kolorach są tworzone automatycznie po otwarciu nowego obrazka. Liczba utworzonych
kanałów kolorów zależy od trybu koloru obrazka (a nie od liczby jego warstw). Na przykład obrazek RGB ma
cztery domyślne kanały: po jednym na każdy kolor główny (czerwony, zielony i niebieski) oraz kanał
kompozytowy do edycji obrazka.
• Kanały alfa służą do przechowywania zaznaczeń jako obrazków w skali szarości. Kanały alfa są używane do
tworzenia i przechowywania masek — obiektów, które umożliwiają przekształcanie lub ochronę wybranych części
obrazka.
• Kanały kolorów dodatkowych (nazywane też kanałami dodatkowymi) odpowiadają dodatkowym wyciągom,
wykorzystywanym przy drukowaniu kolorów dodatkowych.
Dokument może zawierać do 56 kanałów. Wielkość pliku wymagana dla kanału zależy od zawartej w kanale ilości
informacji o pikselach. Niektóre formaty plików (np. TIFF i Photoshop) umożliwiają kompresję informacji o
kanałach i z tego powodu zapewniają mniejsze pliki. Wielkość pliku nieskompresowanego, wraz z kanałami alfa i
warstwami, jest pokazywana po prawej stronie paska stanu okna dokumentu (gdy z menu wysuwanego wybierze się
opcję Wielkości dokumentów).
Uwaga: Jeśli tylko plik może być zapisany w formacie obsługującym tryb kolorów obrazka, to jego kanały kolorów
zostają zachowane. Kanały alfa są zachowywane tylko wtedy, gdy plik jest zapisywany w formacie Photoshop, PDF,
PICT, Pixar, TIFF lub bez formatu. Format DCS 2.0 zachowuje tylko kanały kolorów dodatkowych. Zapis danych w
innym formacie może spowodować pominięcie informacji o kanałach.

Zobacz także
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355

Kanały w programie ImageReady


Program ImageReady pozwala wykonywać pewne operacje na kanałach alfa utworzonych w programie Photoshop.
Przed ich wykonaniem należy wczytać zaznaczenia z kanałów alfa zapisanych w obrazku. Program ImageReady
umożliwia następujące operacje: zapisywanie zaznaczeń jako kanałów alfa, wczytywanie kanałów alfa jako
zaznaczeń i usuwanie kanałów alfa. Polecenia dotyczące kanałów alfa znajdują się w menu Zaznacz. W programie
ImageReady nie można wyświetlać pojedynczych kanałów alfa i kanałów kolorów, nie można też tworzyć kanałów
alfa kolorów dodatkowych. Jeśli zachodzi potrzeba wykonania bardziej skomplikowanych operacji, należy dokonać
edycji obrazka w programie Photoshop.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 462
Podręcznik użytkownika

Informacje o palecie Kanały


Paleta Kanały pozwala tworzyć kanały i zarządzać nimi. Na palecie są widoczne wszystkie kanały obrazka—jako
pierwszy jest pokazywany kanał kompozytowy (dla obrazków RGB, CMYK i Lab). Po lewej stronie nazwy kanału
jest wyświetlana miniaturka zawartości kanału, automatycznie uaktualniana w czasie jego edycji.

"

Rodzaje kanałów.
A. Kanały koloru B. Kanały dodatkowe C. Kanały Alfa

Paletę można wykorzystać do oglądania dowolnej kombinacji pojedynczych kanałów. Na przykład, można oglądać
jednocześnie kanał alfa i kanał kompozytowy; dzięki temu można sprawdzić, jak zmiany w kanale alfa wpływają na
cały obrazek.
Domyślnie, pojedyncze kanały są wyświetlane w skali szarości. W przypadku obrazków RGB, CMYK i Lab
poszczególne kanały można oglądać w kolorze. (W przypadku obrazków Lab tylko kanały a i b są wyświetlane w
kolorze.) Jeśli aktywny jest więcej niż jeden kanał, to kanały są zawsze wyświetlane w kolorze.
Ustawienie domyślne można zmienić, tak by kanały poszczególnych kolorów były wyświetlane w kolorze. Jeśli kanał
jest widoczny na obrazku, to po lewej stronie jego nazwy na palecie jest widoczna ikona oka .
W kanałach alfa zaznaczone piksele domyślnie są wyświetlane jako białe (częściowo zaznaczone piksele jako szare).
Są to domyślne opcje kanałów.
Kanały alfa wyświetlane w tym samym czasie co kanały kolorów pojawiają się jako przezroczyste nakładki, podobne
do folii stosowanych przy montażu naświetlonych klisz. Aby zmienić kolor nakładki lub ustawić inne opcje kanałów
alfa, należy przejść do menu palety Kanały i wybrać polecenie Opcje kanałów.
Najwygodniejszym sposobem śledzenia zawartości kanału jest wyświetlanie miniaturek. Jednak wyłączenie
miniaturek może zwiększyć wydajność.
Aby wyświetlić paletę Kanały, należy wybrać polecenie Okna > Kanały.
Aby zmienić wielkość miniaturek kanałów lub ukryć je, należy przejść do menu palety Kanały i wybrać polecenie
Opcje kanałów. Należy kliknąć na wybranym rozmiarze miniaturek lub kliknąć na opcji Brak, aby wyłączyć
wyświetlanie miniaturek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 463
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić lub ukryć kanał


❖ Należy kliknąć na kolumnie z okiem, umieszczonej po prawej stronie nazwy kanału, aby go wyświetlić lub ukryć.
(Kliknięcie na kanale kompozytowym powoduje wyświetlenie wszystkich kanałów kolorów. Kanał kompozytowy
jest wyświetlany za każdym razem, gdy widoczne są wszystkie kanały kolorów.)
Aby wyświetlić lub ukryć wiele kanałów, należy przeciągnąć przez kolumnę z okiem.

Aby wyświetlić kanały kolorów w kolorze


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wyświetlanie i kursory.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Wyświetlanie i kursory.
2 Zaznaczyć opcję Kanały kolorów w kolorze i kliknąć na OK.

Aby zaznaczyć i edytować kanały


Użytkownik może zaznaczyć na palecie Kanały jeden lub kilka kanałów. Nazwy wszystkich kanałów zaznaczonych
(aktywnych) są podświetlane. Wszelkie zmiany edycyjne są stosowane do kanałów aktywnych.

"

Zaznaczanie wielu kanałów


A. Kanał niewidoczny i nie wybrany do edycji B. Kanał widoczny, ale nie wybrany do edycji C. Kanał widoczny i wybrany do edycji
D. Kanał wybrany do edycji, ale niewidoczny

• Zaznaczyć kanał, klikając na jego nazwie. Klikanie z wciśniętym klawiszem Shift zaznacza (lub usuwa
zaznaczenie) kilku kanałów.
• Pomalować obrazek za pomocą narzędzia do malowania lub narzędzia edycyjnego. Malowanie kolorem białym
powoduje dodanie do kanału koloru o 100-procentowej intensywności. Malowanie kolorem pośrednim powoduje
dodanie koloru o mniejszej intensywności. Malowanie kolorem czarnym powoduje całkowicie usunięcie koloru
kanału.

Aby zmienić układ lub nazwy kanałów alfa i kanałów kolorów dodatkowych
Kanały kolorów dodatkowych i kanały alfa mogą być przeniesione nad domyślne kanały kolorów tylko wtedy, gdy
obrazek jest w trybie wielokanałowym.
• Aby zmienić kolejność kanałów alfa lub kanałów dodatkowych, należy przeciągnąć wybrany kanał w górę lub w
dół (na palecie Kanały). Po ukazaniu się grubej, czarnej linii w wybranym miejscu, należy zwolnić przycisk myszy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 464
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Kolory dodatkowe są nadrukowywane w kolejności określonej przez kolejność ich kanałów na palecie Kanały
(od góry do dołu).
• Aby zmienić nazwę kanału alfa lub kanału koloru dodatkowego, należy kliknąć dwukrotnie na nazwie kanału na
palecie Kanały i wpisać nową nazwę.

Aby powielić kanał


Aby kanały alfa mogły być powielane pomiędzy obrazkami, kanały muszą mieć takie same wymiary. Kanał obrazka
w trybie bitmapy, nie może być powielony.
1 Na palecie Kanały wybrać kanał do powielenia.
2 Z menu palety Kanały wybrać polecenie Powiel kanał.
3 Wpisać nazwę powielanego kanału.
4 W obszarze Dokument wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać obrazek docelowy. Dostępne są wyłącznie obrazki o takich samych wymiarach, co obrazek bieżący. Aby
powielić kanał do tego samego pliku, należy zaznaczyć nazwę bieżącego dokumentu.
• Wybrać polecenie Nowy, aby skopiować kanał do nowego obrazka, tworząc wielokanałowy obrazek zawierający
jeden kanał. Wpisać nazwę nowego obrazka.
5 Aby odwrócić obszary zaznaczone i zamaskowane, należy wybrać opcję Odwrotność.

Aby powielić kanał na obrazku


1 Na palecie Kanały wybrać kanał do powielenia.
2 Przeciągnąć kanał na przycisk Nowy kanał , umieszczony w dolnej części palety.

Aby powielić kanał na innym obrazku


1 Na palecie Kanały wybrać kanał do powielenia.
2 Upewnić się, że obrazek docelowy jest otwarty.
Uwaga: Obrazek docelowy nie musi mieć takich samych wymiarów jak powielany kanał.
3 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przeciągnąć kanał z palety Kanały do okna obrazka docelowego. Powielony kanał zostanie wyświetlony u dołu
palety Kanały.
• Wybrać polecenie Zaznacz > Wszystko, a następnie polecenie Edycja > Kopiuj. Zaznaczyć kanał w obrazku
docelowym i wybrać polecenie Edycja > Wklej. Kanał wklejony zastąpi kanał dotychczasowy.

Aby rozdzielić kanały na osobne obrazki


Dzielenie kanałów jest wykonalne tylko w przypadku obrazków spłaszczonych. Dzielenie kanałów jest użyteczne
wtedy, gdy trzeba zapisać informacje o kanałach w takim formacie, który nie obsługuje kanałów.
❖ Aby rozdzielić kanały na osobne obrazki, należy przejść do menu palety Kanały i wybrać polecenie Rozdziel
kanały.
Oryginalny plik zostaje zamknięty, a pojedyncze kanały pojawiają się jako osobne okna obrazków w skali szarości.
Na paskach tytułu nowych okien są wyświetlane nazwy złożonej z pierwotnej nazwy pliku i nazwy odpowiedniego
kanału. Nowe obrazki zapisuje się i edytuje osobno.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 465
Podręcznik użytkownika

Aby połączyć kanały


Różne obrazki w skali szarości mogą być łączone w jeden obrazek. Łączone obrazki muszą być w trybie Skala
szarości, mieć takie same wymiary i być otwarte. Liczba aktualnie otwartych obrazków w Skali szarości decyduje o
dostępnych trybach kolorów. Na przykład, jeśli są otwarte trzy obrazki można połączyć je w jeden obrazek RGB; jeśli
są otwarte cztery obrazki można połączyć je w obrazek CMYK.
Jeśli używane są pliki DCS, które przypadkowo utraciły swoje łącza (i nie mogą być otwarte, umieszczone ani
wydrukowane), należy otworzyć pliki kanałów i połączyć je w obrazek CMYK. Następnie należy zapisać go jako plik
DCS EPS.
1 Otworzyć obrazki w skali szarości zawierające kanały do połączenia i uaktywnić jeden z obrazków.
Aby opcja Połącz kanały była dostępna, należy otworzyć więcej niż jeden obrazek.
2 Z menu palety Kanały wybrać polecenie Połącz kanały.
3 Zaznaczyć tryb, który ma być utworzony. Liczba kanałów odpowiednia dla danego trybu jest wyświetlana w polu
tekstowym Kanał.
4 Jeśli zachodzi taka potrzeba, wpisać wartość liczbową w polu Kanały.
Jeśli wpisana liczba nie jest zgodna z wybranym trybem, automatycznie zostanie wybrany tryb Wielokanałowy.
Spowoduje to utworzenie wielokanałowego obrazka z dwoma lub więcej kanałami.
5 Nacisnąć przycisk OK.
6 Dla każdego kanału należy się upewnić, że odpowiedni obrazek jest otwarty. Aby zmienić typ obrazka, należy
kliknąć na Tryb. Spowoduje to powrót do okna dialogowego Połącz kanały.
7 Jeśli kanały są łączone w obrazek wielokanałowy, kliknąć na dalej i zaznaczyć pozostałe kanały.
Uwaga: Wszystkie kanały obrazka wielokanałowego są kanałami alfa lub dodatkowymi.
8 Po zakończeniu wybierania kanałów kliknąć na OK.
Wybrane kanały są łączone w nowy obrazek określonego typu, a oryginalne obrazki są zamykane bez wprowadzenia
jakichkolwiek zmian. Nowy obrazek pojawia się w oknie bez nazwy.
Uwaga: Nie można rozdzielić i ponownie połączyć obrazka z kanałami kolorów dodatkowych. Kanał koloru
dodatkowego jest dodawany jako kanał alfa.

Aby usunąć kanał


Przed zapisaniem obrazka użytkownik może usunąć z niego niepotrzebne kanały alfa i kanały kolorów
dodatkowych. Złożone kanały alfa sprawiają, że obrazek zajmuje znacznie więcej miejsca na dysku.
1 W programie Photoshop zaznaczyć kanał na palecie Kanały i wykonać jedną z następujących czynności:
• Przytrzymując klawisz Alt (Windows) lub Options (Mac OS), kliknąć na ikonie Usuń .
• Przeciągnąć nazwę kanału na ikonę Usuń.
• Wybrać polecenie Usuń kanał z menu palety Kanały.
• Kliknąć na ikonie Usuń u dołu palety i kliknąć na Tak.
2 W programie ImageReady wybrać polecenie Zaznacz > Usuń kanał, a następnie zaznaczyć kanał w podmenu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 466
Podręcznik użytkownika

Uwaga: W przypadku usuwania kanału z pliku z warstwami widoczne warstwy są spłaszczane, a ukryte – pomijane.
Jest to niezbędne, ponieważ usunięcie kanału powoduje przekształcenie obrazka na tryb Wielokanałowy, w którym nie
są obsługiwane warstwy. Gdy usuwa się kanał alfa, kanał koloru dodatkowego lub szybką maskę, obrazek nie ulega
spłaszczeniu.

Dodawanie kolorów dodatkowych


Informacje o kolorach dodatkowych
Kolory dodatkowe są to kolory, którym odpowiadają specjalne, osobne farby używane zamiast lub oprócz farb
tworzących gamę kolorów podstawowych (CMYK). Każdy kolor dodatkowy wymaga przy drukowaniu osobnego
wyciągu (i osobnej blachy drukarskiej). (Ponieważ lakier także wymaga oddzielnego wyciągu, jest traktowany jak
kolor dodatkowy.)
Jeśli obrazek będzie drukowany z wykorzystaniem kolorów dodatkowych, to należy utworzyć kanały dodatkowe dla
tych kolorów. Aby móc eksportować kanały dodatkowe, należy zapisać plik w formacie DCS 2.0 lub PDF.
Uwaga: W programie ImageReady kanały kolorów dodatkowych Photoshopa są obsługiwane jako kanały alfa.
Proszę zapoznać się z poniższymi wskazówkami dotyczącymi korzystania z kanałów kolorów dodatkowych:
• Jeżeli potrzebna jest grafika w kolorze dodatkowym, która będzie miała ostre krawędzie i będzie przebijać spod
obrazka pod spodem, należy wykonać taką kompozycję w programie graficznym lub programie do składu.
• Aby zastosować kolor dodatkowy jako tintę w całym obrazku, należy przekonwertować obrazek na tryb bichromii
i zastosować kolor dodatkowy do jednego z wyciągów bichromii. Jeden wyciąg może zawierać nie więcej niż cztery
kolory dodatkowe.
• Nazwy kolorów dodatkowych są drukowane na wyciągach.
• Kolory dodatkowe są nadrukowywane na wierzchu ukończonego obrazka kompozytowego. Poszczególne kolory
dodatkowe są drukowane w kolejności określonej na palecie Kanały (kolor odpowiadający pierwszemu kanałowi
jest drukowany na wierzchu).
• Kolory dodatkowe można przenieść nad kanał domyślny na palecie Kanały tylko w trybie Wielokanałowym.
• Kolory dodatkowe nie mogą być stosowane do poszczególnych warstw.
• Kolory dodatkowe obrazka z kanałami kolorów dodatkowych są drukowane na drukarce kompozytowej w postaci
dodatkowych kartek.
• Użytkownik może łączyć kanały dodatkowe z kanałami kolorów i rozdzielać kolor dodatkowy na jego kanały
składowe.

Zobacz także
“Informacje o kanałach” na stronie 461
“Drukowanie rozbarwień” na stronie 759

Aby utworzyć nowy kanał koloru dodatkowego


Użytkownik może utworzyć nowy kanał dodatkowy lub przekonwertować istniejący kanał alfa na kanał dodatkowy.
1 Wybrać polecenie Okno > Kanały, aby wyświetlić paletę Kanały.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 467
Podręcznik użytkownika

2 Aby wypełnić zaznaczony obszar kolorem dodatkowym, należy utworzyć lub wczytać zaznaczenie.
3 Utworzyć kanał, wykonując jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Nowy kanał , umieszczonym na palecie Kanały, z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows)
lub Command (Mac OS).
• Wybrać polecenie Nowy kanał koloru dodatkowego z menu palety Kanały.
Utworzone zaznaczenie jest wypełniane aktualnie zdefiniowanym kolorem dodatkowym.
4 Kliknąć na polu kolorów i wybrać kolor. Kliknąć na przycisku Własny, aby wybrać własny system kolorów, np.
PANTONE lub TOYO.
Jeśli wybrano kolor niestandardowy, warto zapytać obsługę drukarki lub pracowników serwisu o właściwą farbę
drukarską.

5 Wpisać nazwę kanału koloru dodatkowego. Jeśli wybrano własny kolor, kanał automatycznie uzyskuje jego nazwę.
Należy pamiętać, że kolory dodatkowe muszą być nazwane, jeśli mają być rozpoznawane przez inne programy
czytające pliki z obrazkami. W innym przypadku plik może być błędnie drukowany.
6 W polu Krycie wpisać wartość z przedziału od 0% do100%.
Opcja pozwala na przeprowadzenie na ekranie symulacji gęstości koloru dodatkowego. Wartość 100% zapewnia
symulację farby, która całkowicie kryje podłoże (np. farba metaliczna); 0% zapewnia symulację farby, która
całkowicie przepuszcza podłoże (np. lakier UV). Opcja może być użyta do czasowego wyświetlenia i sprawdzenia
położenia koloru normalnie niewidocznego (np. lakieru).

100% krycia i 50% krycia

Uwaga: Opcja Krycie oraz opcje wyboru koloru wpływają jedynie na podgląd ekranowy i wydruku kompozytowy. Nie
mają wpływu na drukowanie rozbarwień.

Zobacz także
“Wybieranie kolorów specjalnych” na stronie 260

Aby przekształcić kanał alfa w kanał koloru dodatkowego


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na miniaturce kanału alfa na palecie Kanały.
• Zaznaczyć kanał alfa na palecie Kanały, przejść do menu palety i wybrać polecenie Opcje kanału.
2 Wybrać polecenie Kolor dodatkowy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 468
Podręcznik użytkownika

3 Kliknąć na polu kolorów i wybrać kolor w oknie dialogowym Próbnik kolorów albo kliknąć na przycisku
Biblioteki kolorów i wybrać własny kolor. Nacisnąć przycisk OK.
4 Jeśli zachodzi taka potrzeba, zmienić nazwę kanału.
5 Nacisnąć przycisk OK.
Obszary kanału zawierające szarości są konwertowane na kolor dodatkowy.
6 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Odwrotność, aby zastosować kolor do zaznaczonego obszaru kanału.

Zobacz także
“Aby utworzyć nowy kanał koloru dodatkowego” na stronie 466

Aby przeprowadzić edycję kanału koloru dodatkowego w celu dodania lub usunięcia
koloru
1 Wybrać kanał koloru dodatkowego z palety Kanały.
2 Pomalować obrazek za pomocą narzędzia do malowania lub narzędzia edycyjnego. Malowanie kolorem czarnym
dodaje więcej koloru dodatkowego z kryciem 100%; malowanie za pomocą koloru szarego dodaje koloru
dodatkowego z kryciem odpowiednim do zawartości czarnego w szarości.
Uwaga: W odróżnieniu od opcji Krycie, umieszczonej w oknie dialogowym Opcje kanału koloru dodatkowego, opcja
Krycie, umieszczona w opcjach narzędzia, określa dokładną gęstość farby używanej w druku.

Aby zmienić kanał lub krycie kanału koloru dodatkowego


1 Kliknąć dwukrotnie na miniaturce kanału na palecie Kanały.
2 Kliknąć na polu kolorów i wybrać kolor. Kliknąć na przycisku Własny, aby wybrać własny system kolorów, np.
PANTONE lub TOYO.

Zobacz także
“Aby utworzyć nowy kanał koloru dodatkowego” na stronie 466
“Wybieranie kolorów specjalnych” na stronie 260

Aby połączyć kanały kolorów dodatkowych


1 Wybrać kanał koloru dodatkowego z palety Kanały.
2 Z menu palety wybrać polecenie Połącz kanał koloru dodatkowego.
Kolor dodatkowy jest przekształcany i łączony z kanałami kolorowymi. Kanał koloru dodatkowego jest usuwany z
palety.
Łączenie kanałów kolorów dodatkowych spłaszcza obrazki z warstwami. Kolory dodatkowe są to specjalne, osobne
farby używane zamiast lub obok farb tworzących gamę kolorów podstawowych (CMYK). Na przykład, kanał koloru
dodatkowego z kryciem 50% daje inny efekt połączenia niż ten sam kanał z kryciem 100%.
Ponadto, wynikowe połączone kanały kolorów dodatkowych nie wyglądają tak samo jak oryginalne kanały kolorów
dodatkowych, ponieważ farby CMYK nie odzwierciedlają dokładnie zakresu kolorów dostępnych za pośrednictwem
farb dodatkowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 469
Podręcznik użytkownika

Aby dopasować nakładające się kolory dodatkowe


Aby zapobiec nakładaniu się kolorów dodatkowych poprzez nadrukowanie, czyli uzyskać efekt wycinania się
kolorów z podłoża, należy usunąć jeden z kolorów dodatkowych w miejscu ich nałożenia.
Aby sprawdzić na ekranie, jak kolory będą wyglądały w druku, należy skorzystać z drukowanych wzorników i
dopasować do nich sposób wyświetlania kolorów na ekranie.
Uwaga: W niektórych przypadkach, np. przy nakładaniu lakieru, efekt kolorów nadrukowanych jest zamierzony.
1 Na palecie Kanały wybrać kanał koloru dodatkowego, który ma być wydrukowany.
2 Wybrać polecenie Zaznacz > Wczytaj zaznaczenie.
Aby szybko zaznaczyć obrazek w kanale, należy wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i kliknąć
na kanale na palecie Kanały.
3 Jako Kanał wybrać kanał koloru dodatkowego z punktu 1 i kliknąć na OK.
4 Aby wycięciu koloru pod spodem towarzyszyło utworzenie zalewki, należy wybrać polecenie Zaznacz >
Modyfikuj > Rozszerz lub Zawęź (w zależności od tego, czy nakładający się kolor jest ciemniejszy czy jaśniejszy od
koloru znajdującego się pod spodem). Na palecie Kanały wybrać spodni kanał koloru dodatkowego pokrywający
obszary, które mają być wycięte. Wcisnąć klawisz Backspace (Windows) lub Delete (Mac OS).
Metoda może być użyta do wycinania obszarów z dowolnych kanałów znajdujących się pod kanałem koloru
dodatkowego (np. CMYK).

5 Jeżeli kanał koloru dodatkowego jest nałożony na więcej niż jeden inny kanał koloru dodatkowego, należy
powtórzyć opisaną procedurę dla każdego kanału zawierającego obszary, które mają być usunięte.

Zobacz także
“Tworzenie zalewek” na stronie 761

obliczenia dotyczące kanałów


Mieszanie warstw i kanałów
Kanały danego obrazka i kanały różnych obrazków można połączyć w nowy obrazek za pomocą warstwowych
efektów mieszania. W tym celu można użyć albo polecenia Zastosuj obrazek (do kanałów pojedynczych lub
kompozytowych), albo polecenia Obliczenia (do pojedynczych kanałów). Polecenia te powalają uzyskać dostęp do
dwóch dodatkowych trybów mieszania, Dodawanie i Odejmowanie, które nie są dostępne na palecie. Użytkownik
może łączyć kanały w nowe kombinacje poprzez kopiowanie kanałów do warstw na palecie Warstwy, ale szybsza
metoda polega na zastosowaniu poleceń obliczania, które powodują "wymieszanie" informacji o kanałach.
Polecenia obliczania umożliwiają wykonywanie pewnych operacji matematycznych na odpowiadających sobie
pikselach dwóch kanałów (pikselach o takim samym położeniu na obrazku); wyniki tychże operacji są łączone i
powstaje kanał wynikowy. Dla zrozumienia zasad działania poleceń obliczania, zasadnicze są dwie kwestie.
• Z każdym pikselem w kanale jest skojarzona pewna wartość reprezentująca jego jasność. Za pomocą poleceń
Obliczenia i Zastosuj obrazek wartości te są poddawane pewnym operacjom, dającym w efekcie wartości jasności
pikseli kompozytowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 470
Podręcznik użytkownika

• Istota poleceń polega na "nakładaniu na siebie" pikseli z różnych kanałów, czyli łączeniu danych o ich jasnościach.
Obrazki będące przedmiotem obliczeń muszą mieć takie same wymiary.

Aby zastosować polecenie Zastosuj obrazek


Polecenie Zastosuj obrazek pozwala połączyć (zmieszać) warstwę i kanał danego obrazka (obrazka źródłowego) z
warstwą i kanałem obrazka aktywnego (obrazka docelowego).
1 Otworzyć obrazki źródłowy i docelowy, po czym zaznaczyć wybraną warstwę i kanał w obrazku docelowym.
Rzeczywiste wymiary obrazków muszą odpowiadać nazwom obrazków, wyświetlonym w oknie Zastosuj obrazek.
Uwaga: Jeśli tryby kolorów obrazków różnią się (jeden z nich jest na przykład obrazkiem RGB, a drugi CMYK), to
można skopiować jeden z kanałów do innego kanału pomiędzy obrazkami. Należy jednak pamiętać, że kanału
złożonego nie można przekopiować do kanału złożonego innego obrazka.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Zastosuj obrazek.
3 Zaznaczyć obrazek źródłowy, warstwę i kanał, które mają być połączone z obrazkiem docelowym. Aby użyć
wszystkich warstw z obrazka źródłowego, należy zaznaczyć opcję Połączone.
4 Aby przejrzeć wyniki obliczeń w oknie obrazka, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
5 Zaznaczyć opcję Odwrotność, jeśli użyta ma być zawartość odwrócona (lub negatywowa) danego kanału.
6 W polu Mieszanie wybrać opcję mieszania.
Informacje na temat opcji Dodaj i Odejmij znajdują się w części “Informacje o trybach mieszania Dodawanie i
Odejmowanie” na stronie 471. Informacje na temat innych trybów mieszania można znaleźć w części “Lista trybów
mieszania” na stronie 512.
7 Wpisać wartość krycia, decydującą o sile efektu.
8 Zaznaczyć opcję Utrzymaj przezroczystość, jeśli rezultaty mają być zastosowane tylko do nieprzezroczystych
obszarów warstwy wynikowej.
9 Zaznaczyć opcję Maska, jeśli podstawę mieszania ma stanowić maska. Następnie należy wybrać obrazek i warstwę
zawierającą maskę. W polu Kanał należy wybrać dowolny kolor lub kanał alfa, który będzie używany jako maska.
Można skorzystać z maski opartej na aktywnym zaznaczeniu lub na krawędziach wybranej warstwy
(Przezroczystość). Aby obszary zamaskowane uczynić niezamaskowanymi (i odwrotnie), należy zaznaczyć opcję
Odwrotność.

Aby użyć polecenia Obliczenia


Polecenie Obliczenia umożliwia mieszanie dwóch oddzielnych kanałów z jednego lub więcej obrazków źródłowych.
Uzyskane wyniki mogą być zastosowane do nowego obrazka, do nowego kanału lub do zaznaczenia w obrazku
aktywnym. Polecenie Obliczenia nie może być stosowane do kanałów złożonych.
1 Otworzyć obrazek lub obrazki źródłowe.
Uwaga: W przypadku wielu obrazków źródłowych ich wymiary muszą być identyczne.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Obliczenia.
3 Aby przejrzeć wyniki obliczeń w oknie obrazka, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
4 Zaznaczyć pierwszy obrazek źródłowy, warstwę i kanał. Jeśli używane mają być wszystkie warstwy obrazka
źródłowego, należy zaznaczyć opcję Połączone.
5 Zaznaczyć opcję Odwrotność, jeśli użyta ma być zawartość odwrócona (lub negatywowa) danego kanału. Aby
powielić efekt konwersji obrazka na skalę szarości, w polu Kanał należy zaznaczyć opcję Szary.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 471
Podręcznik użytkownika

6 Zaznaczyć drugi obrazek źródłowy, drugą warstwę i drugi kanał. Ustawić opcje.
7 W polu Mieszanie wybrać tryb mieszania.
Informacje na temat opcji Dodaj i Odejmij znajdują się w części “Informacje o trybach mieszania Dodawanie i
Odejmowanie” na stronie 471. Informacje na temat innych trybów mieszania można znaleźć w części “Lista trybów
mieszania” na stronie 512.
8 Wpisać wartość krycia, decydującą o sile efektu.
9 Zaznaczyć opcję Maska, jeśli podstawę mieszania ma stanowić maska. Następnie należy wybrać obrazek i warstwę
zawierającą maskę. W polu Kanał należy wybrać dowolny kolor lub kanał alfa, który będzie używany jako maska.
Można skorzystać z maski opartej na aktywnym zaznaczeniu lub na krawędziach wybranej warstwy
(Przezroczystość). Aby obszary zamaskowane uczynić niezamaskowanymi (i odwrotnie), należy zaznaczyć opcję
Odwrotność.
10 W polu Rezultat określić, czy efekty mieszania mają być umieszczone w nowym obrazku, nowym kanale, czy
zaznaczeniu w obrazku aktywnym.

Informacje o trybach mieszania Dodawanie i Odejmowanie


Tryby mieszania Dodawanie i Odejmowanie są dostępne tylko w przypadku korzystania z poleceń Zastosuj obrazek
i Obliczenia.

Dodaj
Wartości pikseli z obu kanałów są dodawane. Jest to dobra metoda łączenie nienakładających się na siebie obrazków
w dwóch kanałach.
Ponieważ wyższe wartości pikseli reprezentują jaśniejsze kolory, to dodawanie kanałów z nakładającymi się
pikselami rozjaśnia obrazek. Czarne obszary w obu kanałach pozostają nadal czarne (0 + 0 = 0). Obszary białe w obu
kanałach nadal pozostają białe (255 + dowolna wartość = nie mniej niż 255).
W trybie Dodawanie suma wartości pikseli jest dzielona przez liczbę Skala i uzupełniana o ustalone Przesunięcie.
Chcąc na przykład, znaleźć średnią z wartości pikseli w obu kanałach, należy je dodać, podzielić przez 2 i nie
dodawać przesunięcia.
Współczynnik Skala może być dowolną liczbą z przedziału od 1 do 2. Wyższe wartości skali powodują ściemnienie
obrazka.
Przesunięcie pozwala ściemnić lub rozjaśnić piksele w kanale wynikowym o dowolną wartość z zakresu od -255 do
255. Wartości ujemne ściemniają, a dodatnie – rozjaśniają obrazek.

Odejmowanie
Wartości pikseli z kanału źródłowego są odejmowane od wartości odpowiadających im pikseli z kanału docelowego.
Podobnie jak w przypadku trybu Dodawanie rezultat zostaje podzielony przez liczbę Skala, a następnie uzupełniony
o ustaloną liczbę Przesunięcie.
Współczynnik Skala może być dowolną liczbą z przedziału od 1 do 2. Wartość Przesunięcie umożliwia rozjaśnienie
lub przyciemnienie pikseli w kanale docelowym o dowolną wartość jasności z przedziału od +255 do –255.
472

Rozdział 16: Rysowanie

Informacje o grafice wektorowej


Informacje o kształtach i ścieżkach
Kształty wektorowe są to linie i krzywe rysowane za pomocą narzędzi z grupy kształtów lub piór. Kształty wektorowe
są niezależne od rozdzielczości i zachowują niezmienne krawędzie nawet po zmianie wielkości, wydrukowaniu na
drukarce PostScript, zapisaniu w pliku PDF lub zaimportowaniu do aplikacji grafiki wektorowej.
Ścieżki są to specjalne kontury, które można zaznaczać, a także wypełniać kolorami i obrysowywać. Każdy kontur
kształtu jest ścieżką. Edytując punkty kontrolne można łatwo zmienić kształt ścieżki. W programie ImageReady
można rysować kształty, ale mimo to nie można pracować bezpośrednio ze ścieżkami.
Dostępne w programie Photoshop narzędzia kształtów pozwalają rysować w trzech różnych trybach. Tryb wybiera
się, zaznaczając jedną z ikon na pasku opcji (gdy jest aktywne narzędzie Pióro lub narzędzie do rysowania kształtów).
Warstwy kształtów Kształt jest tworzony na oddzielnej warstwie. Warstwy kształtów mogą być tworzone za pomocą
narzędzi do rysowania piórem lub narzędzi do rysowania kształtów. Ponieważ warstwy kształtów mogą być łatwo
przenoszone, zmniejszane, powiększane, wyrównywane i układane, nadają się doskonale do projektowania grafiki
internetowej. W programie Photoshop istnieje możliwość umieszczania na pojedynczych warstwach wielu
kształtów. Warstwa kształtu składa się z warstwy wypełnienia, która określa kolor kształtu, oraz z dołączonej maski
wektorowej, która określa kontur kształtu. Kontur kształtu jest ścieżką, uwzględnianą na palecie Ścieżki.
Ścieżki Na bieżącej warstwie jest rysowana ścieżka robocza, którą będzie można zaznaczyć, przekształcić w maskę
wektorową, a także wypełnić lub obrysować kolorem (podobnie jak za pomocą narzędzia do malowania). Do
momentu zapisania ścieżka robocza jest traktowana jako tymczasowa. Ścieżki są pokazywane na palecie Ścieżki.
Wypełnij piksele Malowanie odbywa się bezpośrednio na warstwie—tak jak za pomocą narzędzia do malowania. W
tym trybie pracy nie istnieje możliwość tworzenia grafiki wektorowej. Wszelkie kształty są traktowane i
opracowywane tak jak obrazki rastrowe. W trybie tym nie działają narzędzia z grupy Pióro.
" # $

Opcje rysowania
A. Warstwy kształtów B. Ścieżki C. Piksele wypełnienia

Zobacz także
“Informacje o ścieżkach roboczych” na stronie 473
ADOBE PHOTOSHOP CS2 473
Podręcznik użytkownika

Informacje o ścieżkach roboczych


Ścieżka robocza jest tymczasową ścieżką, wyświetlaną w palecie Ścieżki i definiującą kontur kształtu. Ścieżki mogą
być używane na wiele sposobów:
• Maskowanie. Ścieżka może być używana jako maska wektorowa, co pozwala ukrywać wybrane obszary warstwy.
(Zobacz “Maskowanie warstw” na stronie 455.)
• Konwersja ścieżki na zaznaczenie. (Zobacz “Konwertowanie ścieżek na krawędzie zaznaczenia” na stronie 490.)
• Wypełnianie lub obrysowywanie ścieżki kolorem. (Zobacz “Wypełnianie i obrysowywanie ścieżek kolorem” na
stronie 492.)
Ścieżka może być wybrana jako ścieżka odcinania dla całego obrazka, co jest używane do eksportowania obrazków
do aplikacji układu stron lub edycji wektorowych. (Zobacz “Tworzenie obiektów przezroczystych za pomocą ścieżek
odcinania” na stronie 736.)

Rysowanie kształtów
Aby utworzyć kształt na warstwie kształtu
1 Wybrać narzędzie z grupy kształtów lub narzędzie Pióro. Na pasku opcji zaznaczyć pole Warstwy kształtu .
2 Aby wybrać kolor kształtu, kliknąć na próbce koloru na pasku opcji, a następnie wybrać pożądany kolor z
próbnika.
3 (Opcjonalnie) Na pasku opcji ustawić opcje narzędzi. W programie Photoshop kliknięcie na odwróconej strzałce
obok przycisków kształtów powoduje wyświetlenie dodatkowych opcji. (Zobacz “opcje narzędzia Kształt” na
stronie 475.)
4 (Opcjonalnie) Aby nadać kształtowi styl, przejść na pasek opcji i wybrać jeden z gotowych stylów ustawień z
menu wysuwanego Styl. (Zobacz “Aby zastosować do warstwy gotowy styl” na stronie 437.)
5 Przeciągnąć narzędziem na obrazku, aby narysować kształt.
Wciśnięcie klawisza Shift pozwala ograniczyć prostokąt lub prostokąt zaokrąglony do kwadratu, elipsę do koła, a
kąt linii do wielokrotności 45.

Zobacz także
“Aby dokonać edycji kształtu” na stronie 476
“Galeria narzędzi tekstowych i rysunkowych” na stronie 45

Aby narysować własny kształt


1 Wybrać narzędzie Kształt własny.
2 Wybrać kształt z wysuwanej palety Kształt własny na pasku opcji.
Jeśli paleta nie zawiera odpowiedniego kształtu, można kliknąć na strzałce w prawym górnym narożniku palety i
wybrać inną kategorię kształtów. Gdy pojawi się pytanie o to, czy zastąpić bieżące kształty, można kliknąć albo na
przycisku Zastąp (zostaną wyświetlone tylko kształty z nowej kategorii), albo na przycisku Dołącz (nowe kształty
uzupełnią kształty bieżące).
3 Przeciągnąć narzędziem na obrazku, aby narysować kształt.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 474
Podręcznik użytkownika

Aby narysować kształt kolisty


Kształt jest nakładany na kształt istniejący, co powoduje, że warstwy znajdujące się pod spodem są widoczne. Choć
ukazana procedura dotyczy kształtu toroidalnego, w podobny sposób można posługiwać się dowolnymi
narzędziami do tworzenia kształtów, w szczególności tworzyć kształty własne.
1 Wybrać z palety narzędzi narzędzie Elipsa . Narzędzie to może być zasłonięte przez inne narzędzie do
tworzenia kształtów lub przez narzędzie Linia .
2 Na pasku opcji u góry obszaru roboczego zaznaczyć opcję Warstwa kształtu .
3 Przeciągnąć w oknie dokumentu, aby narysować wybrany kształt. Aby zachować kształt koła (szczególny
przypadek elipsy), podczas przeciągania należy przytrzymywać klawisz Shift.
4 Na pasku opcji zaznaczyć opcję Odejmij od obszaru kształtu .
5 Przeciągnąć w obrębie nowego kształtu, aby utworzyć wycięcie. Po zwolnieniu przycisku myszy obrazek
znajdujący się pod nowym kształtem będzie widoczny.
6 W celu przesunięcia kształtu należy kliknąć na narzędziu Zaznaczanie ścieżki na pasku narzędzi (może ono
być zasłonięte przez narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie ), po czym zaznaczyć ścieżkę. Należy przeciągnąć
ścieżkę w nowe miejsce lub przemieścić ją piksel po pikselu za pomocą klawiszy strzałek.
Klikając na ścieżkach z wciśniętym klawiszem Shift, można zaznaczyć wiele ścieżek.

Zobacz także
“Aby utworzyć kształt na warstwie kształtu” na stronie 473

Aby narysować wiele kształtów na jednej warstwie


Na danej warstwie można albo rysować nowe kształty, albo modyfikować dotychczasowe — służą do tego opcje
Dodaj, Odejmij, Przetnij i Odwróć.
1 Zaznaczyć warstwę, na której będą umieszczane kształty.
2 Wybrać narzędzie rysunkowe i ustawić opcje narzędzia (zobacz “opcje narzędzia Kształt” na stronie 475).
3 Na pasku opcji wybrać jedną z następujących opcji:
Dodaj do obszaru ścieżki Nowy obszar zostanie dodany do kształtów lub ścieżki.
Odejmij od obszaru ścieżki Wybrany obszar zostanie usunięty z kształtów lub ścieżki.
Ogranicz obszar ścieżki Zostanie utworzone przecięcie nowego obszaru z istniejącymi kształtami lub ścieżką.
Odwróć obszar ścieżki Obszar nakładający się zostanie wykluczony z połączenia nowego obszaru z istniejącymi.
4 Narysować kształt na obrazku. Aby uaktywnić inne narzędzie do rysowania, wystarczy kliknąć na odpowiednim
przycisku na pasku opcji.

Zobacz także
“Aby dokonać edycji kształtu” na stronie 476

Aby wybrać własny kształt


1 Wybrać narzędzie Kształt własny .
2 Wybrać kształt z rozwijanej palety Kształt własny na pasku opcji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 475
Podręcznik użytkownika

Aby zapisać kształt lub ścieżkę jako kształt własny


1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki — może to być maska wektorowa warstwy kształtu, ścieżka robocza lub
ścieżka zapisana.
2 Wybrać polecenie Edycja > Definiuj kształt własny, po czym wprowadzić nazwę nowego kształtu własnego w
oknie dialogowym Nazwa kształtu. Nowy kształt pojawi się na palecie Kształt.
3 Aby zapisać nowy kształt własny w nowej bibliotece, należy wybrać w menu palety polecenie Zapisz kształty.

Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69

Aby utworzyć kształt zrasteryzowany


Kształty zrasteryzowane tworzy się przez wykonanie zaznaczenia i wypełnienie go kolorem narzędzia. Kształt
zrasteryzowany nie może być edytowany jako obiekt wektorowy. Kształty takie tworzone są w bieżącym kolorze
narzędzia.
1 Zaznaczyć warstwę. Nie można utworzyć kształtu zrasteryzowanego na warstwie wektorowej (np. na warstwie
tekstowej).
2 Wybrać narzędzie Kształt i kliknąć na przycisku Wypełnij piksele na pasku opcji.
3 Na pasku opcji ustawić następujące opcje:
Tryb Opcja określa wpływ kształtu na piksele obrazka. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)

Krycie Opcja określa stopień zasłonięcia lub odsłonięcia pikseli pod kształtem. Kształt o kryciu równym 1% jest
prawie przezroczysty; kształt o kryciu 100% jest zupełnie nieprzezroczysty.
Wygładzanie Piksele brzegowe są mieszane z pikselami otaczającymi je.

4 Ustawić dodatkowe opcje danego narzędzia. Zobacz “opcje narzędzia Kształt” na stronie 475.
5 Narysować kształt.

Aby utworzyć kształt zrasteryzowany (ImageReady)


1 Zaznaczyć warstwę zawierającą kształt, który ma zostać zrasteryzowany.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Rasteryzacja > Kształt.

opcje narzędzia Kształt


Początek i koniec strzałki Opcja ta powoduje dodawanie do linii grotów strzałek. Aby dodać strzałkę na początku
linii, należy wybrać narzędzie Linia i zaznaczyć opcję Początek; aby dodać strzałkę na końcu linii, należy zaznaczyć
opcję Koniec. Aby dodać strzałki na obu końcach linii, należy zaznaczyć obie te opcje. W ImageReady należy kliknąć
na opcji Kształt i zdefiniować kształt grotu. W programie Photoshop opcje kształtu są wyświetlane w oknie
dialogowym. Należy wpisać wartości w polach Szerokość i Długość, aby określić proporcje grotów w postaci
procentu szerokości linii (od 10% do 1000% dla Szerokości i od 10% do 5000% dla Długości). Należy opisać
wklęsłość grotów (od –50% do +50%). Wartość wklęsłości definiuje stopień zakrzywienia najszerszej części grotu
(tam, gdzie grot dotyka linii).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 476
Podręcznik użytkownika

Uwaga: W programie Photoshop użytkownik może edytować groty bezpośrednio przy pomocy zaznaczenia
wektorowego i narzędzi do rysowania.
Okrąg (Photoshop) Elipsy są rysowane jako okręgi.

Promień narożnika (ImageReady) Opcja ta określa promień narożnika do rysowania zaokrąglonych narożników (w
kształcie przycisków).
Zdefiniowane proporcje (Photoshop) Pozwala utworzyć własny kształt na podstawie określonych proporcji.

Zdefiniowana wielkość (Photoshop) Pozwala utworzyć własny kształt na podstawie określonej wielkości.

Stała wielkość Pozwala utworzyć prostokąt, prostokąt zaokrąglony, elipsę lub kształt własny jako określony kształt
na podstawie wartości w polach Szerokość i Wysokość.
Od środka (Photoshop) Prostokąt, prostokąt zaokrąglony, elipsa lub kształt własny są tworzone od środka.

Wcięcie boków (Photoshop) Pozwala utworzyć wielobok w postaci gwiazdy. Ułamek wpisany w polu tekstowym
określa część promienia gwiazdy przypadającą na promienie. Ustawienie 50% określa promienie wielkości połowy
ogólnego promienia gwiazdy; większa wartość określa ostrzejsze, cieńsze promienie; mniejsza wartość określa
grubsze promienie.
Proporcjonalne (Photoshop) Pozwala utworzyć prostokąt, prostokąt zaokrąglony lub elipsę jako proporcjonalny
kształt na podstawie wartości wpisanych w polach Szerokość i Wysokość.
Promień (Photoshop) W przypadku prostokątów zaokrąglonych określa promień zaokrąglenia. W przypadku
wieloboków określa odległość od środka do wierzchołków zewnętrznych.
Boki (Photoshop) Określa liczbę boków wieloboku.

Gładkie narożniki lub Gładkie wcięcia (Photoshop) Pozwala utworzyć wielobok z gładkimi narożnikami lub
wcięciami.
Przyciągaj do pikseli (Photoshop) Pozwala przyciągnąć krawędzie prostokąta lub prostokąta zaokrąglonego do
pikseli krawędzi.
Kwadrat (Photoshop) Prostokąty lub prostokąty zaokrąglone są rysowane w postaci kwadratów.

Nieograniczony (Photoshop) Umożliwia określenie szerokości i wysokości prostokąta, prostokąta zaokrąglonego,


elipsy lub kształtu własnego przy pomocy przeciągania kursora.
Grubość Określa grubość linii w pikselach.

Aby dokonać edycji kształtu


Kształt jest to warstwa wypełnienia połączona z maską wektorową. Celem edycji warstwy może być zmiana koloru
wypełnienia lub zamiana koloru na gradient lub wzorek. Edytując maskę wektorową warstwy, można z kolei
zmodyfikować kontur kształtu lub zastosować do warstwy nowy styl.
Dodatkowe informacje o przekształcaniu kształtów w programie ImageReady można uzyskać w części “Aby
przekształcić swobodnie” na stronie 381.
• Aby zmienić kolor kształtu, należy przejść na paletę Warstwy kliknąć dwukrotnie na miniaturce warstwy kształtu
i wybrać nowy kolor z próbnika kolorów.
• Aby wypełnić kształt wzorkiem lub gradientem, należy przejść na paletę Warstwy, wybrać polecenie Warstwa >
Zmień zawartość warstwy > Gradient i ustawić opcje gradientu.
• Aby wypełnić kształt wzorkiem lub gradientem, należy przejść na paletę Warstwy, wybrać polecenie Warstwa >
Zmień zawartość warstwy > Wzorek i ustawić opcje wzorka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 477
Podręcznik użytkownika

• Aby zmienić kontur kształtu, należy przejść na paletę Warstwy lub Ścieżki i kliknąć na miniaturce maski
wektorowej warstwy kształtu. Następnie należy zmienić kształt za pomocą narzędzi z grup piór i kształtów.
• Aby przesunąć kształt bez zmiany jego wielkości lub proporcji, należy przeciągnąć go z wciśniętym klawiszem
spacji.

Zobacz także
“Zmiany komponentów ścieżki” na stronie 487
“Warstwy dopasowania i warstwy wypełnienia” na stronie 446
“Polecenie Swobodnie przekształć” na stronie 381

Narzędzia z grupy piór


Aby rysować narzędziem Pióro
Narzędzie Pióro umożliwia tworzenie linii prostych i krzywych gładkich. W połączeniu z narzędziami do tworzenia
kształtów pozwala ono rysować kształty złożone.
1 Wybrać narzędzie Pióro .
2 Ustawić następujące opcje narzędzia:
• Aby kliknięcie na segmencie liniowym powodowało dodanie punktu kontrolnego, a kliknięcie na punkcie
kontrolnym usunięcie tego punktu, należy zaznaczyć na pasku opcji opcję Auto Dodawanie/Usuwanie.
• Aby podczas rysowania można było przeglądać segmenty ścieżki, należy kliknąć na odwróconej strzałce obok
przycisków kształtów w pasku opcji, po czym zaznaczyć opcję Stempel.
3 Umieścić kursor Pióra w miejscu początku rysowania i kliknąć, definiując pierwszy punkt kontrolny.
4 Kliknąć lub przeciągnąć kursor, aby określić położenie punktów kontrolnych dla dodatkowych segmentów.
5 Zakończyć ścieżkę, wykonując co następuje:
• Aby zakończyć ścieżkę otwartą, kliknąć poza ścieżką z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command
(Mac OS) .
• Aby zamknąć ścieżkę, umieścić kursor Pióra nad pierwszym punktem kontrolnym. Po odpowiednim ustawieniu
kursora Pióra pojawi się mała pętelka. Należy kliknąć, aby zamknąć ścieżkę.
Aby automatycznie zapisać ścieżkę roboczą z nazwą, należy utworzyć nową ścieżkę w palecie Ścieżki przed
rozpoczęciem rysowania.

Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483
“Aby utworzyć nową ścieżkę roboczą” na stronie 482

Aby narysować łamaną


1 Umieścić kursor w punkcie początku linii i kliknąć, aby ustawić pierwszy punkt kontrolny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 478
Podręcznik użytkownika

2 Kliknąć na punkcie końcowym pierwszego segmentu ścieżki. Aby ograniczyć kąt segmentu do wielokrotności 45
stopni, należy wcisnąć klawisz Shift.
3 Klikając, wskazać punkty kontrolne kolejnych segmentów ścieżki. Ostatni punkt kontrolny jest zawsze
wypełniony, co wskazuje, że jest zaznaczony. Dodanie nowych punktów kontrolnych powoduje zmianę
dotychczasowych punktów w puste kwadraciki.
Jeśli opcja Automatyczne Dodawanie/Usuwanie jest zaznaczona, to kliknięcie na istniejącym punkcie kontrolnym
powoduje usunięcie go.

Rysowanie krzywych Piórem


Krzywe są tworzone poprzez przeciąganie kursora Pióra w wybranym kierunku. W czasie rysowania krzywej należy
pamiętać o następujących zasadach:
• Aby utworzyć jedną krzywą, należy przeciągać pierwszy punkt kierunkowy w kierunku wybrzuszenia krzywej, a
drugi punkt kierunkowy w kierunku odwrotnym. Przeciąganie obu punktów kierunkowych w tym samym
kierunku tworzy krzywą w kształcie litery “S”.

Przeciąganie w przeciwnym kierunku tworzy łagodną krzywą. Przeciąganie w tym samym kierunku tworzy krzywą w kształcie litery “S”.

• Łagodne krzywe serii powinny być rysowane pojedynczo, a punkty kontrolne powinny być umieszczane na
początku i na końcu każdej krzywej, a nie na wierzchołku zakrzywienia.
• Aby zmniejszyć rozmiar pliku i zredukować ryzyko wystąpienia błędów w druku należy używać możliwie jak
najmniejszej liczby punktów kontrolnych i rozmieszczać je tak daleko od siebie, jak to tylko możliwe.

Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483

Aby narysować krzywą


1 Umieścić kursor w miejscu początku krzywej i wcisnąć przycisk myszy. Pojawi się pierwszy punkt kontrolny.
2 Przeciągnąć kursor w kierunku rysowania krzywej. Zobacz “Rysowanie krzywych Piórem” na stronie 478.
Aby ograniczyć kąt linii kierunkowej do wielokrotności 45°, należy wcisnąć klawisz Shift i zwolnić przycisk myszy
po umieszczeniu pierwszego punktu kierunkowego.
Długość i kąt linii kierunkowej określa kształt i kierunek segmentu krzywej. Dopasowanie jednej lub dwóch stron
linii kierunkowej może być przeprowadzone później.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 479
Podręcznik użytkownika

Przeciąganie w kierunku krzywej w celu umieszczenia pierwszego punktu kontrolnego. Przeciąganie w odwrotnym kierunku w celu
zakończenia rysowania segmentu krzywej.

3 Umieścić kursor na końcu segmentu krzywej i przeciągnąć go przeciwnym kierunku, aby zakończyć segment.
4 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby narysować następny segment krzywej gładkiej, należy umieścić kursor w punkcie końca następnego
segmentu i przeciągnąć od krzywej.

Przeciąganie kursora od krzywej w celu utworzenia następnego segmentu.

• Aby ostro zmienić kierunek krzywej, należy zwolnić przycisk myszy, wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przeciągnąć punkt kierunkowy w kierunku krzywej. Następnie należy zwolnić klawisz Alt (Windows)
lub Option (Mac OS) i przycisk myszki, przesunąć kursor w miejsce zakończenia segmentu i przeciągnąć go w
przeciwnym kierunku, aby zakończyć segment krzywej.
• Aby oddzielić linie kierunkowe od punktu kontrolnego, należy przeciągać je z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS).

Przeciąganie punku kierunkowego w kierunku krzywej z wciśniętym klawiszem Alt lub Option. Zwolnienie klawisza i przeciąganie w
kierunku przeciwnym.

Rysowanie za pomocą narzędzia Pióro dowolne


Narzędzie Pióro dowolne umożliwia rysowanie ścieżki w sposób przypominający rysowanie ołówkiem na papierze.
Podczas rysowania punkty kontrolne pojawiają się automatycznie. Użytkownik nie może określić położenia
punktów, ale może dopasować je po zakończeniu tworzenia ścieżki. W celu uzyskania większej precyzji należy użyć
narzędzia Pióro.
1 Wybrać narzędzie Pióro .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 480
Podręcznik użytkownika

2 Aby określić wrażliwość wynikowej ścieżki na ruch myszy lub pisaka, należy kliknąć na odwróconej strzałce obok
przycisków kształtów (w pasku opcji), albo przejść do pola Dopasowanie krzywej i wprowadzić w nim wartość
między 0,5 i 10,0 pikseli. Wyższe wartości powodują tworzenie prostszych ścieżek z mniejszą liczbą punktów
kontrolnych.
3 Przeciągnąć kursor na obrazku. W czasie przeciągania ścieżka pozostawia ślad za kursorem. Po zwolnieniu
przycisku myszy zostanie utworzona ścieżka robocza.
4 Aby kontynuować istniejącą ścieżkę dowolną, umieścić wskaźnik pióra na punkcie końcowym ścieżki i
przeciągnąć.
5 Zakończyć ścieżkę, zwalniając przycisk myszki. Aby utworzyć ścieżkę zamkniętą, należy umieścić kursor nad
pierwszym punktem kontrolnym (poprawne położenie jest oznaczone małą pętelką) i zwolnić przycisk myszy.

Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483

Aby użyć opcji Pióra magnetycznego


Pióro magnetyczne jest pewną odmianą Pióra dowolnego i pozwala rysować ścieżki, które są przyciągane do
krawędzi zdefiniowanych obszarów obrazka. Użytkownik może zdefiniować zakres i czułość przyciągania oraz
złożoność rysowanej ścieżki. Narzędzia Pióro magnetyczne i Lasso magnetyczne mają podobne opcje.
1 Aby przełączyć narzędzie Pióro dowolne na narzędzie Pióro magnetyczne , należy zaznaczyć opcję
Magnetyczne na pasku opcji lub kliknąć na odwróconej strzałce obok przycisków kształtu na pasku opcji, wybrać
opcję Magnetyczne oraz określić następujące ustawienia:
• W polu Szerokość wpisać wartość z przedziału od 1 do 256, wyrażoną w pikselach. Pióro magnetyczne odnajduje
krawędzie tylko w określonej odległości od kursora.
• W polu Kontrast wpisać wartość procentową (od 0 do 100), określającą kontrast pomiędzy pikselami wymagany
do nadania obszarowi miana krawędzi. Wyższe wartości są przeznaczone dla obrazków mniej kontrastowych.
• W polu Częstotliwość wpisać wartość z przedziału od 0 do 100, określającą częstość rozmieszczania punktów
kontrolnych. Wyższa wartość skutkuje szybszym rozmieszczaniem punktów.
• Jeśli używana jest tabliczka naciskowa, należy zaznaczyć lub usunąć zaznaczenie opcji Nacisk pisaka. Po
zaznaczeniu opcji zwiększenie nacisku pisaka powoduje zwiększenie szerokości.
2 Kliknąć na obrazku, tak by ustalić pierwszy punkt zaczepienia.
3 Narysować segment swobodny, przesuwając kursor wzdłuż krawędzi która ma być obrysowana.
Ostatni segment krawędzi pozostaje aktywny. Podczas przesuwania kursora aktywny segment jest przyciągany do
najsilniejszej krawędzi obrazka, co powoduje połączenie kursora z ostatnim punktem zaczepienia. Od czasu do czasu
Lasso magnetyczne dodaje do krawędzi zaznaczenia punkty zaczepienia w celu zakotwiczania wcześniejszych sekcji.

Kliknięcie pozwala dodać punkty zaczepienia; po ich dodaniu można kontynuować śledzenie kształtu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 481
Podręcznik użytkownika

4 Jeżeli ścieżka nie zostanie przyciągnięta do pożądanej krawędzi, należy kliknąć jednokrotnie, aby ręcznie dodać
punkt zaczepienia i zapobiec przesuwaniu się ścieżki. Należy kontynuować obrysowanie krawędzi, a jeśli zachodzi
taka potrzeba, dodać punkty zaczepienia. Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy wcisnąć klawisz Delete, aby usunąć
ostatni punkt zaczepienia.
5 Aby w trakcie pracy zmienić atrybuty Pióra magnetycznego, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby narysować ścieżkę dowolną, należy przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).
• Aby narysować proste segmenty, należy przeciągać kursor z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).
• Aby zmniejszyć szerokość Pióra magnetycznego o 1 piksel, należy wcisnąć klawisz [ (otwierający nawias
kwadratowy). Aby zwiększyć szerokość Pióra magnetycznego o 1 piksel, należy wcisnąć klawisz ] (zamykający
nawias kwadratowy).
6 Zakończyć ścieżkę, wykonując co następuje:
• Aby zakończyć otwartą ścieżkę, należy wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Dwukrotnie kliknąć na ścieżce z magnetycznym segmentem.
• Aby zamknąć ścieżkę z prostym segmentem, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
dwukrotnie kliknąć.

Ścieżki
Informacje o palecie Ścieżki
Paleta Ścieżki zawiera listę utworzonych ścieżek z ich nazwami i miniaturkami, bieżącą ścieżkę roboczą i bieżącą
maskę wektorową (ścieżkę odcinania warstwy). Wyłączenie miniaturek zwiększa wydajność palety. Aby wyświetlić
ścieżkę, należy ją najpierw zaznaczyć na palecie Ścieżki.
• Aby wyświetlić paletę Ścieżki, należy wybrać polecenie Okno > Ścieżki.
• Aby zaznaczyć ścieżkę należy, kliknąć na jej nazwie w palecie Ścieżki. Zaznaczona może być tylko jedna ścieżka.
• Aby usunąć zaznaczenie ścieżki, należy kliknąć w pustym miejscu palety Ścieżki lub wcisnąć klawisz Esc.
• Aby zmienić wielkość miniaturek ścieżek, należy wybrać z menu palety Ścieżki polecenie Opcje palety i wybrać
nową wielkość; można też wyłączyć wyświetlanie miniaturek.
• Aby zmienić kolejność ścieżek, należy zaznaczyć jedną ze ścieżek na palecie Ścieżki i przeciągnąć ją w górę lub w
dół. Gdy w wybranym miejscu pojawi się gruba czarna linia, należy zwolnić przycisk myszy.
Uwaga: Na palecie Ścieżki nie można zmienić kolejności masek wektorowych ani ścieżek roboczych.

Zarządzanie ścieżkami
Jeśli za pomocą narzędzia Pióro lub narzędzia kształtu utworzono ścieżkę roboczą, to nowa ścieżka jest wyświetlana
na palecie Ścieżki jako ścieżka robocza. Ścieżka robocza jest tymczasowa; aby nie utracić jej zawartości, trzeba ją
zapisać. Jeśli zaznaczenie ścieżki roboczej zostanie usunięte bez zapisania ścieżki, to nowa ścieżka zastąpi
dotychczasową.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 482
Podręcznik użytkownika

Jeśli za pomocą narzędzia Pióro lub narzędzia kształtu utworzono nową warstwę kształtu, to nowa ścieżka jest
wyświetlana na palecie Ścieżki jako maska wektorowa (ścieżka odcinania warstwy). Maski wektorowe są połączone
ze swoimi warstwami. Aby umieścić maskę na palecie Ścieżki, należy zaznaczyć macierzystą warstwę na palecie
Warstwy. Ścieżka odcinania może być usunięta z warstwy i przekonwertowana na maskę zrasteryzowaną. Więcej
informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale “Aby przeprowadzić edycję maski wektorowej” na stronie 458.
Ścieżki zapisane z obrazkiem są wyświetlane przy powtórnym otwarciu. W systemie Windows ścieżki mogą być
zapisywane w formatach: Photoshop, JPEG, JPEG2000, DCS, EPS, PDF i TIFF. W systemie Mac OS są obsługiwane
wszystkie dostępne formaty.
Uwaga: Ścieżki w formatach innych niż podane powyżej nie są zachowywane przy przejściu z Mac OS do Windows i z
powrotem do Mac OS.

"

Ścieżki, paleta
A. Ścieżka zapisana B. Tymczasowa ścieżka robocza
C. Ścieżka maski wektorowej (widoczna tylko wtedy, gdy jest zaznaczona warstwa kształtu)

Aby utworzyć nową ścieżkę na palecie Ścieżki


• Aby utworzyć ścieżkę, nie nadając jej nazwy, kliknąć na przycisku Nowa ścieżka u dołu palety Ścieżki.
• Aby utworzyć ścieżkę i nadać jej nazwę, należy upewnić się, że żadna ścieżka nie jest zaznaczona. Wybrać
polecenie Nowa ścieżka z menu palety Ścieżki lub kliknąć na przycisku Nowa ścieżka u dołu palety Ścieżki z
wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). W oknie dialogowym Nowa ścieżka wpisać nazwę
ścieżki i kliknąć na OK.

Aby utworzyć nową ścieżkę roboczą


1 Wybrać narzędzie Kształt lub Pióro, a następnie kliknąć na przycisku Ścieżki na pasku opcji.
2 Ustawić opcje narzędzia i narysować ścieżkę. Więcej informacji można znaleźć w części “opcje narzędzia Kształt”
na stronie 475 and “Aby rysować narzędziem Pióro” na stronie 477.
3 Jeśli to konieczne, narysować dodatkowe komponenty ścieżki. Aby uaktywnić inne narzędzie do rysowania,
wystarczy kliknąć na odpowiednim przycisku na pasku opcji. Aby określić sposób przecinania się zachodzących na
siebie komponentów ścieżek, należy wybrać jedną z poniższych opcji:
Dodaj do obszaru ścieżki Do przecinających się obszarów ścieżki jest dodawany nowy obszar.
Odejmij od obszaru ścieżki Nowy obszar jest usuwany z przecinających się obszarów ścieżki.
Ogranicz obszar ścieżki Jest tworzone przecięcie nowego obszaru z istniejącym obszarem.
Odwróć obszar ścieżki Obszar nałożenia jest wyłączany ze ścieżki.
Wciśnięcie klawisza Shift podczas korzystania z narzędzia kształtu powoduje tymczasowe zaznaczenie opcji Dodaj
do obszaru ścieżki, a wciśnięcie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) tymczasowe zaznaczenie opcji
Odejmij od obszaru ścieżki.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 483
Podręcznik użytkownika

Aby zapisać ścieżkę roboczą


• Aby zapisać ścieżkę, nie nadając jej nazwy, należy przeciągnąć nazwę ścieżki roboczej na przycisk Nowa ścieżka
u dołu palety Ścieżki.
• Aby zapisać ścieżkę i zmienić jej nazwę, należy wybrać polecenie Zapisz ścieżkę z menu palety Ścieżki, wpisać
nową nazwę w polu Nowa ścieżka i kliknąć na OK.

Aby zmienić nazwę zapisanej ścieżki


❖ Należy dwukrotnie kliknąć na nazwie ścieżki na palecie Ścieżki, wpisać nową nazwę i wcisnąć klawisz Enter
(Windows) lub Return (Mac OS).

Aby usunąć ścieżkę


1 Kliknąć na nazwie ścieżki na palecie Ścieżki.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przeciągnąć ścieżkę na ikonę Usuń u dołu palety Ścieżki.
• Wybrać polecenie Usuń ścieżkę z menu palety Ścieżki.
• Kliknąć na ikonie Usuń u dołu palety Ścieżki i kliknąć na Tak.
Aby usunąć ścieżkę automatycznie, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na ikonie
Usuń u dołu palety Ścieżki.

Edycja ścieżek
Punkty, składniki i segmenty ścieżek
Ścieżka składa się z jednego lub większej liczby prostych lub zakrzywionych segmentów. Punkty końcowe
poszczególnych segmentów są określone przez punkty kontrolne. Na segmentach zakrzywionych każdy zaznaczony
punkt kontrolny jest wyposażony w jedną lub dwie linie kierunkowe, zakończone punktami kierunkowymi. Położenia
linii i punktów kierunkowych określają kształt i wielkość zakrzywionego segmentu. Przesuwanie tych elementów
powoduje zmianę kształtu segmentu ścieżki.

A B

D E

Ścieżka
A. Segment zakrzywiony B. Punkt kierunkowy C. Linia kierunkowa D. Zaznaczony punkt kontrolny E. Nie zaznaczony punkt kontrolny

Ścieżka może być zamknięta, bez początku i końca (np. okrąg), lub otwarta, z wyszczególnionymi punktami
końcowymi (np. linia falista).
Krzywe gładkie są połączone punktami kontrolnymi zwanymi punktami gładkimi. Krzywe łamane są połączone
punktami narożnymi.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 484
Podręcznik użytkownika

Punkt gładki i narożny

Przy przesuwaniu linii kierunkowej na punkt gładki segmenty zakrzywione z dwóch stron punktu są dopasowywane
jednocześnie. Dla porównania: przy przesuwaniu linii kierunkowej na punkt narożny dopasowywana jest tylko
krzywa po tej samej stronie punktu, co linia kierunkowa.

Zmiana punktu gładkiego i narożnego

Ścieżka nie musi być jedną serią połączonych segmentów. Może zawierać wiele wyraźnych i oddzielonych od siebie
komponentów. Każdy kształt na warstwie kształtu jest komponentem ścieżki, jak to zostało opisane przez ścieżkę
odcinania warstwy.

Zaznaczanie oddzielnych komponentów ścieżki

Aby zaznaczyć ścieżkę


Zaznaczenie komponentu lub segmentu ścieżki powoduje wyświetlenie wszystkich punktów kontrolnych
zaznaczonej części, a jeśli zaznaczony segment jest zakrzywiony, są wyświetlane również linie i punkty kierunkowe.
Punkty kierunkowe są wyświetlane w postaci wypełnionych kółek, zaznaczone punkty kontrolne w postaci
wypełnionych kwadratów, a nie zaznaczone punkty kontrolne w postaci pustych kwadratów.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby zaznaczyć komponent ścieżki (dotyczy także kształtu na warstwie kształtu), należy wybrać narzędzie
Zaznaczanie ścieżki i kliknąć w dowolnym miejscu komponentu ścieżki. Jeśli ścieżka składa się z kilku
komponentów, to zaznaczenie obejmuje tylko komponent umieszczony pod kursorem.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 485
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić obwiednię wraz z zaznaczonym komponentem ścieżki, należy zaznaczyć opcję Pokaż obwiednię,
umieszczoną na pasku opcji.

• Aby zaznaczyć segment ścieżki, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie i kliknąć na jednym z
punktów kontrolnych segmentu lub przeciągnąć markietkę nad częścią segmentu.

Przeciąganie markietki w celu zaznaczenia segmentów.

2 Aby zaznaczyć dodatkowe komponenty lub segmenty, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie ścieżki lub
Zaznaczanie bezpośrednie i wcisnąć klawisz Shift w czasie zaznaczania dodatkowych ścieżek lub segmentów.
Po wybraniu narzędzia Zaznaczanie bezpośrednie użytkownik może zaznaczyć całą ścieżkę lub komponent ścieżki
kliknięciem na ścieżce z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Aby przełączyć narzędzie na
Zaznaczanie bezpośrednie, należy umieścić kursor nad dowolnym punktem kontrolnym i wcisnąć klawisz Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS).

Aby zmienić tryb nakładania dla zaznaczonych komponentów ścieżki


1 Za pomocą narzędzia Zaznaczanie ścieżki przeciągnąć markietkę w celu zaznaczenia obszarów ścieżki.
2 Wybrać jedną z opcji dostępnych na pasku opcji:
Dodaj do obszaru ścieżki Obszar ścieżki jest dodawany do nakładających się obszarów ścieżki.
Odejmij od obszaru ścieżki Obszar ścieżki jest usuwany z nakładających się obszarów ścieżki.
Ogranicz obszar ścieżki Jest tworzone przecięcie zaznaczonego obszaru ścieżki z obszarami nakładającymi się.
Odwróć obszar ścieżki Obszar nakładki jest wyłączany.

Aby wyświetlić lub ukryć zaznaczony komponent ścieżki


Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Ścieżka docelowa.
• Wybrać polecenie Widok > Dodatkowe. Polecenie wyświetla lub ukrywa także siatkę, linie pomocnicze,
krawędzie zaznaczenia, adnotacje i odcięcia.

Modyfikowanie segmentów ścieżek


Do segmentów i punktów kontrolnych można stosować również przekształcenia, np. skalowanie, obracanie,
odbijanie i zniekształcanie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 486
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Stosowanie przekształceń” na stronie 379

Aby przenieść prosty segment ścieżki


1 Wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie i zaznaczyć wybrany segment. Aby zmienić kąt lub długość
segmentu, należy zaznaczyć punkt kontrolny.
2 Przeciągnąć zaznaczony segment w nowe miejsce.

Aby przesunąć zakrzywiony segment


1 Wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie i zaznaczyć punkty lub segmenty przeznaczone do przesunięcia.
Zaznaczenie musi obejmować oba punkty kontrolujące segment.
2 Przeciągnąć zaznaczone punkty kontrolne lub segmenty w nowe miejsce. Aby ograniczyć kierunek linii
kierunkowych do wielokrotności 45°, należy wcisnąć klawisz Shift.

Należy zaznaczyć punkty zakotwiczające krzywą. Następnie przeciągnąć, aby przesunąć krzywą.

Aby zmienić kształt zakrzywionego segmentu


1 Wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie i zaznaczyć segment zakrzywiony. Po zaznaczeniu segmentu na
ekranie pojawiają się jego linie kierunkowe.
2 Zmienić kształt krzywej:
• Aby zmienić położenie segmentu, należy go przeciągnąć.

Zaznaczenie segmentu krzywej kliknięciem. Zmiana kształtu segmentu poprzez przeciąganie.

• Aby zmienić kształt segmentu po obu stronach zaznaczonego punktu kontrolnego, należy przeciągnąć punkt
kontrolny lub punkt kierunkowy. Aby ograniczyć kierunek linii kierunkowych do wielokrotności 45°, należy
wcisnąć klawisz Shift.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 487
Podręcznik użytkownika

Przeciąganie punktu kontrolnego lub punktu kierunkowego.

Uwaga: Do segmentów i punktów kontrolnych można stosować również przekształcenia, np. skalowanie, obracanie,
odbijanie i zniekształcanie. Zobacz “Stosowanie przekształceń” na stronie 379.

Aby usunąć segment


1 Wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie i zaznaczyć segment wybrany do usunięcia.
2 Wcisnąć klawisz Backspace (Windows) lub Delete (Mac OS), aby usunąć zaznaczony segment. Ponowne
wciśnięcie Backspace/Delete usuwa pozostałą część komponentu ścieżki.

Zmiany komponentów ścieżki


Użytkownik może zmieniać położenie komponentu ścieżki (lub kształtu warstwy kształtu) w dowolnym miejscu
obrazka. Może także kopiować komponenty na obrazku lub pomiędzy dwoma obrazkami Photoshopa. Narzędzie
Zaznaczanie ścieżki umożliwia łączenie nakładających się komponentów w jeden komponent. Wszystkie obiekty
wektorowe (opisane przez zapisaną ścieżkę, ścieżkę roboczą lub maskę wektorową) mogą być przenoszone,
zmieniane, kopiowane lub usuwane.
Oprócz powyższych możliwości są dostępne polecenia Kopiuj i Wklej, które pozwalają kopiować obiekty wektorowe
między obrazkami Photoshopa a obrazkami pochodzącymi z innych aplikacji (np. Adobe Illustrator).

Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483

Aby przenieść ścieżkę lub komponent ścieżki


1 Zaznaczyć nazwę wybranej ścieżki na palecie Ścieżki i wybrać narzędzie Zaznaczanie ścieżki , aby zaznaczyć
ścieżkę na obrazku. Aby zaznaczyć kilka komponentów ścieżki, należy kliknąć na każdym następnym komponencie
z wciśniętym klawiszem Shift.
2 Przeciągnąć ścieżkę w nowe miejsce. Część ścieżki przesunięta poza kadr jest wciąż dostępna.

Przeciąganie ścieżki na nowe miejsce


ADOBE PHOTOSHOP CS2 488
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Jeśli ścieżka zostanie przeciągnięta, tak że kursor znajdzie się nad innym otwartym obrazkiem, to zostanie ona
skopiowana do obrazka.

Aby zmienić kształt komponentu ścieżki


1 Zaznaczyć nazwę wybranej ścieżki na palecie Ścieżki i wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie , aby
zaznaczyć punkt kontrolny ścieżki.
2 Przeciągnąć punkt lub jego uchwyty w nowe miejsce.

Aby połączyć nakładające się komponenty ścieżki


1 Zaznaczyć nazwę wybranej ścieżki na palecie Ścieżki i wybrać narzędzie Zaznaczanie ścieżki .
2 Kliknąć na opcji Połącz na pasku opcji, aby utworzyć jeden komponent z nakładających się komponentów
warstwy.

Aby skopiować komponent ścieżki lub ścieżkę


Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby skopiować komponent ścieżki podczas przesuwania go, należy wybrać nazwę ścieżki na palecie Ścieżki, a
następnie kliknąć na komponencie ścieżki za pomocą narzędzia Zaznaczanie ścieżki . W czasie przeciągania
ścieżki, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
• Aby skopiować ścieżkę bez zmiany nazwy, należy przeciągnąć ścieżkę na palecie Ścieżki na przycisk Nowa
ścieżka w dolnej części palety.
• Aby skopiować ścieżkę lub zmienić jej nazwę, należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
przeciągnąć tę ścieżkę na przycisk Nowa ścieżka, znajdujący się u dołu palety Ścieżki. Można także zaznaczyć
ścieżkę, która ma zostać skopiowana, a następnie wybrać polecenie Powiel ścieżkę z menu palety Ścieżki. Wpisać
nową nazwę ścieżki w oknie Powiel ścieżkę i kliknąć na OK.
• Aby skopiować ścieżkę lub komponent ścieżki jako inną ścieżkę, należy zaznaczyć ścieżkę lub komponent do
skopiowania i wybrać polecenie Edycja > Kopiuj. Następnie należy zaznaczyć ścieżkę docelową i wybrać polecenie
Edycja > Wklej.

Aby skopiować komponenty ścieżki między dwoma plikami Photoshopa


1 Otworzyć oba obrazki.
2 Dla obrazka źródłowego wybrać narzędzie Zaznaczanie ścieżki i zaznaczyć całą ścieżkę lub komponenty
ścieżki obrazka źródłowego, które mają być skopiowane.
3 Aby skopiować komponent ścieżki, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć komponent ścieżki z obrazka źródłowego na obrazek docelowy. Komponent jest kopiowany na
aktywną ścieżkę na palecie Ścieżki.
• W obrazku źródłowym zaznaczyć nazwę ścieżki w palecie Ścieżki, po czym wybrać polecenie Edycja > Kopiuj, aby
skopiować ścieżkę. W obrazku docelowym należy wybrać polecenie Edycja > Wklej. Technika może być używana
do łączenia ścieżek na tym samym obrazku.
• Aby wkleić komponent ścieżki do obrazka docelowego, należy zaznaczyć ten komponent ścieżki na obrazku
źródłowym i wybrać polecenie Edycja > Kopiuj. W obrazku docelowym należy wybrać polecenie Edycja > Wklej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 489
Podręcznik użytkownika

Aby usunąć komponent ścieżki


1 Wybrać nazwę ścieżki w palecie Ścieżki, a następnie kliknąć na komponencie ścieżki za pomocą narzędzia
Zaznaczanie ścieżki .
2 Wcisnąć klawisz Backspace (Windows) lub Delete (Mac OS), aby usunąć zaznaczony komponent ścieżki.

Aby wyrównać i rozmieścić komponenty ścieżki


Użytkownik może wyrównać i rozmieścić komponenty ścieżki opisane w jednej ścieżce. Na przykład, można
wyrównać lewe krawędzie kilku kształtów jednej warstwy lub rozmieścić kilka komponentów ścieżki roboczej
wzdłuż środków ich poziomów.
Uwaga: Do wyrównywania kształtów umieszczonych na różnych warstwach służy narzędzie do przesuwania.
• Aby wyrównać komponenty, należy zaznaczyć komponenty przeznaczone do wyrównania przy pomocy
narzędzia Zaznaczanie ścieżki i wybrać na pasku opcji jedną z opcji wyrównania.

A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej

• Aby rozmieścić komponenty, należy zaznaczyć co najmniej trzy komponenty do rozmieszczenia, a następnie
zaznaczyć w pasku opcji jedną z opcji rozmieszczenia:

A B C D E F
Opcje rozmieszczania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej

Aby dodać punkt kontrolny


1 Wybrać narzędzie Dodawanie punktów kontrolnych i umieścić kursor na ścieżce w miejscu wybranym dla
nowego punktu (obok kursora pojawi się plus).
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Kliknąć na ścieżce, aby dodać punkt kontrolny bez zmiany kształtu segmentu.
• Przeciągnąć kursor, definiując linie kierunkowe dla punktu kontrolnego, aby dodać punkt kontrolny i zmienić
kształt segmentu.
Uwaga: Jeśli zaznaczona jest opcja Auto Dodawanie/Usuwanie, paska opcji dla narzędzia Pióro lub Pióro dowolne, to
po kliknięciu na linii segmentu zostaje dodany punkt kontrolny, a kliknięcie na istniejącym punkcie kontrolnym usuwa
go.

Aby usunąć punkt kontrolny


1 Wybrać narzędzie Usuwanie punktów kontrolnych i umieścić kursor nad punktem kontrolnym, który jest
przeznaczony do usunięcia (obok kursora pojawi się znak minus).
2 Usunąć punkt kontrolny:
• Kliknąć na punkcie kontrolnym, aby go usunąć i dopasować kształt ścieżki do pozostałych punktów kontrolnych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 490
Podręcznik użytkownika

• Przeciągnąć punkt kontrolny, usuwając go i zmieniając kształt segmentu.


Uwaga: Jeśli zaznaczona jest opcja Auto Dodawanie/Usuwanie, paska opcji dla narzędzia Pióro lub Pióro dowolne, to
po kliknięciu na linii segmentu zostaje dodany punkt kontrolny, a kliknięcie na istniejącym punkcie kontrolnym usuwa
go.

Aby przekonwertować punkt gładki na narożny


1 Wybrać narzędzie Konwersja punktów i umieścić kursor nad wybranym punktem kontrolnym.
Aby przełączyć narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie na Konwersja punktów, należy umieścić kursor nad punktem
kontrolnym i wcisnąć klawisze Ctrl+Alt (Windows) lub Command + Option (Mac OS).
2 Przekonwertować punkt:
• Aby przekonwertować punkt gładki na punkt narożny bez linii kierunkowych, należy kliknąć na gładkim punkcie
kontrolnym.
• Aby przekonwertować punkt gładki na punkt narożny z liniami kierunkowymi, należy sprawdzić, czy linie
kierunkowe są widoczne. Następnie przeciągnąć punkt kierunkowy, aby rozerwać parę linii kierunkowych.

Przeciąganie punktu kierunkowego powoduje podział linii kierunkowych.

• Aby przekonwertować punkt narożny na punkt gładki, należy przeciągnąć kursor od punktu narożnego. Na
ekranie pojawią się linie kierunkowe.

Kliknięcie powoduje utworzenie punktu narożnego. Przeciąganie powoduje utworzenie punktu gładkiego.

Konwertowanie pomiędzy ścieżkami i krawędziami


zaznaczenia
Konwertowanie ścieżek na krawędzie zaznaczenia
Ścieżki definiują pewne zgrubne kontury, które można przekonwertować na precyzyjne krawędzie zaznaczenia.
Krawędzie zaznaczenia można również przekonwertować na ścieżki; odpowiednie operacje wykańczające zapewnia
narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 491
Podręcznik użytkownika

Na krawędź zaznaczenia może być przekształcona dowolna ścieżka zamknięta. Ścieżkę zamkniętą można dodawać
do, odejmować od lub łączyć z bieżącym zaznaczeniem.

Aby przekonwertować ścieżkę na krawędź zaznaczenia przy użyciu bieżących


ustawień
1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki.
2 Przekonwertować ścieżkę, wykonując jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Wczytaj ścieżkę jako zaznaczenie , wyświetlanym u dołu palety Ścieżki.
• Kliknąć na miniaturce ścieżki w palecie Ścieżki z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).

Aby przekonwertować ścieżkę na krawędź zaznaczenia i określić ustawienia


1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Kliknąć na przycisku Wczytaj ścieżkę jako zaznaczenie z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).
• Przytrzymując wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) , przeciągnąć ścieżkę do przycisku Wczytaj
ścieżkę jako zaznaczenie.
• W menu palety Ścieżki wybrać opcję Utwórz zaznaczenie.
3 W oknie dialogowym Utwórz zaznaczenie wybrać jedną z opcji renderingu:
Promień wtapiania Opcja określa, jak daleko na zewnątrz i wewnątrz krawędzi zaznaczenia ma się rozciągać strefa
wtopienia. Należy wpisać wartość w pikselach.
Wygładzone Opcja pozwala utworzyć łagodniejsze przejście między pikselami w zaznaczeniu i granicznymi.
Promień wtapiania należy ustawić na 0.
Więcej informacji na temat tych opcji można znaleźć w części “Metody zmiękczania krawędzi zaznaczenia” na
stronie 342.
4 Wybrać jedną z następujących opcji operacyjnych:
Nowe zaznaczenie Zaznaczenie obejmuje tylko obszar zdefiniowany przez ścieżkę.

Dodaj do zaznaczenia Obszar zdefiniowany przez ścieżkę jest dodawany do bieżącego zaznaczenia.

Odejmij od zaznaczenia Obszar zdefiniowany przez ścieżkę jest usuwany z bieżącego zaznaczenia.

Przetnij z zaznaczeniem Zaznaczenie obejmuje tylko część wspólną obszaru już zaznaczonego i ograniczonego
przez ścieżkę. Jeśli zaznaczenie nie pokrywa się ze ścieżką, nic nie zostaje zaznaczone.
5 Nacisnąć przycisk OK.

Konwersja ścieżki na zaznaczenie


Każde zaznaczenie utworzone za pomocą narzędzia do zaznaczania można przekonwertować na ścieżkę. Polecenie
Utwórz ścieżkę roboczą eliminuje wtapianie zastosowane do zaznaczenia. Może też zmienić kształt zaznaczenia —
zależy to od stopnia złożoności ścieżki oraz tolerancji ustawionej w oknie dialogowym Utwórz ścieżkę roboczą.
1 Utworzyć zaznaczenie i wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 492
Podręcznik użytkownika

• Kliknąć na przycisku Utwórz ścieżkę roboczą w dolnej części palety Ścieżki, aby użyć bieżącego ustawienia
tolerancji bez otwierania okna Utwórz ścieżkę roboczą.
• Przytrzymując wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), kliknąć na przycisku Utwórz ścieżkę w
dolnej części palety Ścieżki.
• Wybrać polecenie Utwórz ścieżkę roboczą z menu palety Ścieżki.
2 Podać wartość w polu Tolerancja lub użyć domyślnej wartości z okna Utwórz ścieżkę roboczą.
Tolerancja może przyjmować wartości z zakresu od 0,5 do 10 pikseli i określa "wrażliwość" polecenia Utwórz ścieżkę
roboczą na drobne zmiany kształtu zaznaczenia. Im wyższa jest wartość tolerancji, tym mniej punktów kontrolnych
ma powstająca ścieżka i jest gładsza. Jeśli ścieżka jest używana jako ścieżka odcinania i nie można poprawnie
wydrukować obrazka, należy zwiększyć wartość tolerancji. (Zobacz “Drukowanie ścieżek odcinania obrazków” na
stronie 738.)
3 Nacisnąć przycisk OK. Ścieżka pojawi się w dolnej części palety Ścieżki.

Dodawanie koloru do ścieżek


Wypełnianie i obrysowywanie ścieżek kolorem
Ścieżka utworzona za pomocą narzędzia Pióro staje się elementem obrazka dopiero po obrysowaniu lub
wypełnieniu. Polecenie Wypełnij ścieżkę umożliwia wypełnienie ścieżki określonym kolorem, stanem obrazka,
wzorkiem lub warstwą wzorka.

Ścieżka zaznaczona (po lewej) i wypełniona (po prawej)

Polecenie Obrysuj ścieżkę pozwala namalować kontur ścieżki. Polecenie to daje możliwość utworzenia konturu
malarskiego (na podstawie bieżących ustawień narzędzi do malowania), który będzie stosowany do wszystkich
ścieżek. Nie przypomina to w żaden sposób efektu warstwy o nazwie Obrys, który nie odwołuje się do ustawień
narzędzi malarskich.

Ścieżka zaznaczona (po lewej) i obrysowana (po prawej)


ADOBE PHOTOSHOP CS2 493
Podręcznik użytkownika

Ważne: Podczas wypełniania warstwy wartości kolorów są wyświetlane na warstwie aktywnej. Przed rozpoczęciem
pracy należy zatem upewnić się, czy jest aktywna odpowiednia warstwa. Ścieżki nie można wypełnić ani obrysować,
jeśli aktywna jest maska odcinania warstwy lub warstwa tekstowa.

Aby wypełnić ścieżkę na podstawie aktualnych ustawień opcji Wypełnij ścieżkę


1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki.
2 Kliknąć na przycisku Wypełnij ścieżkę u dołu palety Ścieżki.

Aby obrysować ścieżkę i określić opcje


1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki.
2 Wypełnić ścieżkę:
• Przytrzymując wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), kliknąć na przycisku Wypełnij ścieżkę w
dolnej części palety Ścieżki.
• Przytrzymując wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), przeciągnąć ścieżkę do przycisku Wypełnij
ścieżkę.
• W menu palety Ścieżki wybrać polecenie Wypełnij ścieżkę. Jeśli zaznaczono komponent ścieżki, polecenie to
zmienia się w Wypełnij podścieżkę.
3 W polu Użyj wybrać zawartość wypełnienia. (Zobacz “Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę kolorem narzędzia
lub pierwszego planu” na stronie 523.)
4 Określić krycie wypełnienia. Aby wypełnienie było bardziej przezroczyste, należy wprowadzić niską wartość.
Wartość 100% daje wypełnienie zupełnie nieprzezroczyste.
5 Wybrać tryb mieszania wypełnienia. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
Na liście trybów znajduje się tryb Wyczyść, który pozwala usunąć przezroczystość. Opcji tej można użyć tylko
podczas pracy na warstwie innej niż Tło.
6 Wybrać polecenie Zachowaj przezroczystość, aby ograniczyć wypełnianie do obszarów zawierających piksele.
(Zobacz “Blokowanie warstw” na stronie 426.)
7 Ustawić opcję renderingu:
Promień wtapiania Opcja określa, jak daleko na zewnątrz i wewnątrz krawędzi zaznaczenia ma się rozciągać strefa
wtopienia. Należy wpisać wartość w pikselach.
Wygładzone Opcja pozwala utworzyć łagodniejsze przejście między pikselami w zaznaczeniu i granicznymi.

Więcej informacji na temat tych opcji można znaleźć w części “Metody zmiękczania krawędzi zaznaczenia” na
stronie 342.
8 Nacisnąć przycisk OK.

Aby obrysować ścieżkę na podstawie aktualnych ustawień opcji Obrysuj ścieżkę


1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki.
2 Kliknąć na przycisku Obrysuj ścieżkę w dolnej części palety. Każde kliknięcie na tym przycisku powoduje
zwiększenie krycia konturu. W pewnych wypadkach kontur może wydawać się grubszy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 494
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby obrysować ścieżkę i określić opcje” na stronie 494

Aby obrysować ścieżkę i określić opcje


1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki.
2 Wybrać narzędzie malarskie lub edycyjne, które ma posłużyć do obrysowania ścieżki. Ustawić opcje narzędzia i
wybrać końcówkę pędzla z paska opcji. Ustawienia narzędzia należy wybrać przed otwarciem okna dialogowego
Obrysuj ścieżkę.Informacje o ustawieniach konkretnych narzędzi można znaleźć w części “Aby użyć narzędzia
Smużenie” na stronie 391 i “Malowanie” na stronie 495.
3 Obrysować ścieżkę, wykonując jedną z następujących czynności:
• Przytrzymując wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), kliknąć na przycisku Utwórz nową
ścieżkę w dolnej części palety Ścieżki.
• Przytrzymując wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), przeciągnąć ścieżkę do przycisku Wypełnij
ścieżkę.
• W menu palety Ścieżki wybrać polecenie Obrysuj ścieżkę. Jeśli zaznaczono komponent ścieżki, polecenie to
zmienia się w Obrysuj podścieżkę.
4 Jeśli w kroku 2 nie zaznaczono żadnego narzędzia, należy wybrać je w oknie dialogowym Obrysuj ścieżkę.
5 Nacisnąć przycisk OK.
495

Rozdział 17: Malowanie

Narzędzia do malowania
Malowanie
Narzędzia do malowania umożliwiają zmianę kolorów pikseli. Narzędzia Pędzel i Ołówek działają podobnie do
swoich tradycyjnych odpowiedników — kolory są nanoszone na obrazek za pomocą dłuższych lub krótszych
pociągnięć. Narzędzie Gradient, polecenie Wypełnij i narzędzie Wiadro z farbą pozwalają kolorować większe
obszary. Narzędzia takie jak Gumka, Rozmycie czy Smużenie służą do zmiany dotychczasowych kolorów obrazka.
Cała siła programu tkwi w opcjach. Za ich pomocą użytkownicy mogą kontrolować sposób nakładania i
modyfikowania kolorów. Dzięki opcjom można uzyskać następujące efekty: stopniowe nakładanie kolorów, gładkie
brzegi kolorowanych obszarów, długie pociągnięcia, różne szybkości ruchu pędzla, różne metody mieszania
kolorów, różne kształty pędzli i wiele innych. Ciekawym narzędziem jest aerograf, który służy do rozpylania kolorów.
Opcje narzędzi ustawia się na pasku opcji. Pasek opcji dla narzędzi z grupy pędzli zawiera dodatkowe palety i menu:
Menu zdefiniowanych ustawień pędzli W menu tym są dostępne różne zapisane ustawienia końcówek pędzli, w tym
rozmiar pędzla, twardość, funkcja aerografu oraz inne opcje dostępne na palecie Pędzle.
Menu zdefiniowanych ustawień narzędzia W tym menu są dostępne różne zapisane ustawienia końcówek pędzli,
ale także inne opcje z paska opcji, np. krycie, tryb mieszania i kolor malowania.
Pędzle, paleta Paleta zawiera wiele opcji malowania pędzlem; dotyczą one między innymi kolorów, kształtów
pędzli, tekstury i rozrzutu pędzli. Paleta Pędzle zawiera również panel, z którego można wybrać zdefiniowaną
końcówkę pędzla.

Aby użyć Pędzla lub Ołówka


Narzędzie Pędzel i narzędzie Ołówek umożliwiają malowanie bieżącym kolorem narzędzia. Pędzel pozwala
malować miękkimi pociągnięciami koloru. Ołówek pozwala tworzyć ostre (ostro zarysowane) krawędzie o
dowolnym kształcie.
1 Wybrać kolor narzędzia. (Zobacz “Aby wybrać kolory na palecie narzędziowej” na stronie 529.)
2 Wybrać narzędzie Pędzel lub Ołówek .
3 Przejść na pasek opcji i ustawić opcje narzędzia.
• Wybrać pędzel z menu zdefiniowanych pędzli i ustawić jego opcje. (Zobacz “Aby wybrać gotowy pędzel” na
stronie 497.)
• Wybrać tryb mieszania z menu Tryb. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
• Określić krycie, przeciągając suwak Krycie. Krycie decyduje o ilości farby (koloru) nanoszonej na obrazek jednym
pociągnięciem pędzla.
• Określić stopień przepływu dla narzędzia Pędzel, przeciągając suwak Przepływ. Przepływ decyduje o szybkości
nakładania farby (koloru).
Aby wartość krycia ustawić na odpowiednią wielokrotność 10%, należy wcisnąć klawisz z odpowiednią cyfrą
(wciśnięcie 1 określa 10%, wciśnięcie 0 określa 100%). Aby w ten sam sposób ustawić przepływ, należy dodatkowo
wcisnąć klawisz Shift.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 496
Podręcznik użytkownika

• (Photoshop) Aby pędzel działał jak aerograf, należy kliknąć na przycisku Aerograf .
• W przypadku Ołówka można zaznaczyć opcję automatycznego wymazywania, co pozwala zamalować obszary w
kolorze narzędzia kolorem tła. (Zobacz “Aby podczas rysowania Ołówkiem użyć opcji automatycznego
wymazywania” na stronie 517.)
4 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Przeciągnąć kursor, malując.
• Aby rozpocząć rysowanie linii prostej, należy wybrać jej punkt początkowy i kliknąć na nim. Następnie
przytrzymując klawisz Shift, należy kliknąć na punkcie końcowym.
• Gdy Pędzel działa w trybie aerografu, wcisnąć przycisk myszy (bez przeciągania) i nanieść kolor.

Zobacz także
“Galeria narzędzi do malowania” na stronie 44

Aby zmienić typ kursora pędzla


Narzędzia do malowania mogą być reprezentowane przez trzy kursory: kursor standardowy (ikona widoczna na
palecie narzędziowej), kursor w kształcie krzyżyka i kursor odpowiadający aktualnej końcówce pędzla. W
przypadku narzędzi Pióro i Ołówek klawisz Caps Lock pełni funkcję klawisza przełączającego między kursorem
standardowym i krzyżykiem.
Aby zmienić domyślne kształty kursorów narzędzi, należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wyświetlanie i
kursory. Należy zaznaczyć wybrane kursory w dwóch obszarach: Malujące kursory oraz Inne kursory.
Wprowadzone zmiany będą wyświetlane w postaci przykładowych kursorów. Należy kliknąć na OK.

Narzędzie Pędzel stylowy


Narzędzie Pędzel stylowy umożliwia malowanie pociągnięciami opracowanymi na podstawie danych z określonych
obiektów lub zdjęć. Eksperymentując z różnymi stylami malowania, rozmiarami i opcjami tolerancji, można uzyskać
różne ciekawe efekty artystyczne.
Podobnie jak Pędzel historii, narzędzie Pędzel stylowy jako dane źródłowe wykorzystuje określony stan lub zdjęcie
historii. W przypadku Pędzla historii malowanie polega na odtwarzaniu określonych danych źródłowych, natomiast
w przypadku Pędzla stylowego polega ono raczej na wykorzystywaniu tych danych, a także dotyczących ich opcji,
do uzyskania ciekawych kolorów i stylów (np. artystycznych).
Przed przystąpieniem do malowania narzędziem Pędzel stylowy można poeksperymentować z różnymi stylami, np.
może stosować różne filtry i kolory. Ponadto, aby uzyskać lepszy wygląd szczegółów, można zwiększyć rozmiar
obrazka, np. czterokrotnie.

A B C
Przykład zastosowania narzędzia Pędzel stylowy
A. Oryginał B. Zastosowanie małego pędzla C. Zastosowanie dużego pędzla
ADOBE PHOTOSHOP CS2 497
Podręcznik użytkownika

Aby użyć Pędzla stylowego


1 Na palecie Historia kliknąć na lewej kolumnie stanu lub zdjęcia, które zostanie użyte jako źródło dla narzędzia
Pędzel stylowy. Obok źródłowego stanu historii pojawi się ikona pędzla.
2 Wybrać narzędzie Pędzel stylowy .
3 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Wybrać pędzel z menu zdefiniowanych pędzli i ustawić jego opcje. (Zobacz “Aby wybrać gotowy pędzel” na
stronie 497.)
• Wybrać tryb mieszania z menu Tryb. (Zobacz “Informacje o trybach mieszania” na stronie 431.)
• Wybrać opcję z menu Styl w celu określenia kształtu pociągnięć pędzla.
• W polu Obszar wpisać wartość określającą obszar pokrywany pojedynczym pociągnięciem pędzla. Im większy
rozmiar pędzla, tym większy obszar jest kryty jego pociągnięciami.
• W polu Tolerancja wpisać wartość lub przeciągnąć suwak, aby ograniczyć regiony, na których można zastosować
pociągnięcia pędzla. Niska tolerancja umożliwia nieograniczone stosowanie pociągnięć pędzla na całym obszarze
obrazka. Wyższa tolerancja ogranicza pole możliwych pociągnięć pędzla do obszaru, których kolory istotnie
różnią się od koloru źródłowego stanu lub zdjęcia.
4 Przeciągnąć kursor, malując.

Wybieranie gotowych pędzli


Aby wybrać gotowy pędzel
Pędzel gotowy (lub zdefiniowany) jest to pędzel o zadanej z góry charakterystyce, np. o danej wielkości, danym
kształcie i danej twardości. Gotowe pędzle mogą być zapisywane z najczęściej wykorzystywanymi ustawieniami.
Użytkownik może też zapisać całkiem nowy gotowy pędzel — będzie on dostępny w menu Ustawienia narzędzia na
pasku opcji.
Po zmianie rozmiaru, kształtu lub twardości pędzla zdefiniowanego jest tworzony pędzel tymczasowy (tzn.
wprowadzane zmiany są tymczasowe). Gdy ten sam pędzel zostanie uaktywniony po raz drugi, zostaną użyte jego
oryginalne ustawienia. Aby wprowadzone zmiany były trwałe, należy utworzyć nowy pędzel zdefiniowany. Zobacz
“Aby utworzyć nowy styl ustawień pędzli” na stronie 510.
1 Zaznaczyć narzędzie do malowania lub edycji, przejść na pasek opcji i kliknąć na menu wysuwanym Ustawienia
pędzla.
2 Wybrać pędzel.
Uwaga: W programie Photoshop pędzel można wybrać również na palecie Pędzle. Aby były widoczne wszystkie
wczytane ustawienia, po lewej stronie palety musi być zaznaczona opcja Ustawienia pędzla.
3 Zmiana opcji pędzla zdefiniowanego (Photoshop).
Średnica Pozwala tymczasowo zmienić rozmiar pędzla. Należy przeciągnąć suwak lub wpisać odpowiednią wartość.
Jeśli pędzel ma podwójną końcówkę, obydwie końcówki są skalowane.
Użyj wielkości przykładowej Jeśli kształt końcówki pędzla jest oparty na próbce, jest używana oryginalna średnica.

Twardość Pozwala określić stopień wygładzania śladów pędzla. Przy ustawieniu 100% jest używana najtwardsza
końcówka, ale nadal jest stosowane wygładzanie. W przypadku Ołówka końcówka narzędzia jest zawsze twarda i
nigdy nie jest stosowane wygładzanie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 498
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć zestaw ustawień narzędzia” na stronie 50

Aby zmienić sposób wyświetlania zdefiniowanych pędzli


Należy wybrać opcję wyświetlania z menu wysuwanego Ustawienia pędzla lub z menu palety Pędzle:
• Tylko nazwy, aby była wyświetlana lista pędzli.
• Małe miniaturki lub Duże miniaturki, aby były wyświetlane miniaturki pędzli.
• Mała lista lub Duża lista, aby była wyświetlana lista pędzli i ich miniaturki.
• Miniaturka i ślad pędzla, aby były wyświetlane próbki pociągnięć pędzli i ich miniatury.
Aby na bieżąco podglądać style pociągnięć pędzla na palecie Pędzle, należy zaznaczyć opcję Style ustawień pędzli,
a następnie ustawić kursor nad pędzlem i poczekać, aż pojawi się końcówka narzędzia. Należy przesuwać kursor
nad różnymi pędzlami. Próbki pociągnięć będą wyświetlane w obszarze podglądu, w dolnej części palety.

Aby zmienić listę zdefiniowanych pędzli na palecie


1 Aby wczytać bibliotekę pędzli, należy przejść do menu wysuwanego Ustawienia pędzla lub do menu palety Pędzle
i wybrać jedną z następujących opcji:
• Wczytaj pędzle, aby dodać bibliotekę do bieżącej listy. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Zastąp pędzle, aby zastąpić bieżącą listę zawartością innej biblioteki. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na
Wczytaj.
• Plik biblioteki (wyświetlany u dołu menu palety). Należy kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na
Dołącz, aby dołączyć bibliotekę do bieżącej listy.
2 Aby powrócić do domyślnej biblioteki pędzli, należy przejść do menu wysuwanego Ustawienia pędzla lub do
menu palety Pędzle i wybrać polecenie Wyzeruj pędzle. Można albo zastąpić bieżącą listę, albo dołączyć bibliotekę
domyślną do bieżącej listy.
Uwaga: Do wczytywania i zerowania bibliotek pędzli można wykorzystać narzędzie Menedżer ustawień.

Zobacz także
“Aby zapisać zestaw ustawień pędzli jako bibliotekę” na stronie 511
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69

Tworzenie pędzli i ustawianie opcji


Informacje o palecie Pędzle
Paleta Pędzle umożliwia wybór gotowych pędzli, a także projektowanie własnych pędzli. Wybrany pędzel określa
wiele własności malowanego konturu. W programach Photoshop i ImageReady jest dostępnych wiele gotowych
pędzli, przeznaczonych do różnych celów. Użytkownicy programu Photoshop mogą korzystać z palety Pędzle i
tworzyć przy jej pomocy własne pędzle.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 499
Podręcznik użytkownika

" # $

'

&

Paleta Pędzle z opcjami dotyczącymi kształtu pędzli


A. Pędzel zablokowany B. Pędzel odblokowany C. Wybrana końcówka pędzla D. Ustawienia pędzla E. Podgląd śladu pędzla F. Menu
wysuwane G. Kształty końcówek pędzla (dostępne, gdy jest zaznaczona opcja Kształt pędzla) H. Opcje pędzla

Aby wyświetlić paletę Pędzle i opcje pędzli


1 Wybrać polecenie Okno > Pędzle lub kliknąć na przycisku palety po prawej stronie paska opcji — jeśli zostało
wybrane narzędzie do malowania, narzędzie do wymazywania, narzędzie do retuszu lub narzędzie do ustawiania
ostrości.
2 Należy zaznaczyć nazwę elementu po lewej stronie palety. Opcje dostępne dla zaznaczonego elementu są
wyświetlane po prawej stronie palety.
Aby włączyć lub wyłączyć element bez pokazywania jego opcji, należy kliknąć na polu wyboru po lewej stronie
nazwy elementu.

Aby utworzyć własny pędzel z obrazka


1 Przy użyciu dowolnego narzędzia do zaznaczania zaznaczyć część obrazka, która ma zostać użyta jako pędzel
własny. Jeśli tworzony pędzel ma mieć ostry brzeg, wtapianie należy ustawić na 0 pikseli. Maksymalna wielkość
końcówki pędzla wynosi 2500 na 2500 pikseli.
Aby zdefiniować pędzel o miękkich krawędziach, należy zaznaczyć szare piksele. (Kształty kolorowe są wyświetlane
jako szare.)
2 Wybrać polecenie Edycja > Zdefiniuj pędzel.
3 Określić nazwę pędzla i kliknąć na OK.

Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania


1 Otworzyć paletę Pędzle, klikając na odpowiednim przycisku na pasku opcji. Przycisk ten jest widoczny pod
warunkiem uprzedniego zaznaczenia narzędzia Pędzel.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 500
Podręcznik użytkownika

2 Na palecie Pędzle wybrać jeden z gotowych pędzli (do modyfikacji) lub przejść do panelu Kształt pędzla i wybrać
kształt pędzla. Nowy pędzel można utworzyć także na podstawie obrazka.
3 Zaznaczyć kształt pędzla w lewej części palety Pędzle i ustawić opcje. Zobacz “Ustawianie opcji kształtu pędzla”
na stronie 500.
4 W razie potrzeby ustawić inne opcje pędzla. Więcej informacji na temat posługiwania się paletą można znaleźć w
części “Aby wyświetlić paletę Pędzle i opcje pędzli” na stronie 499.
Informacje na temat opcji znajdują się w następujących częściach.
• “Dynamika kształtu pędzli” na stronie 503
• “Rozproszenie pędzla” na stronie 504
• “Opcje pędzli z teksturami” na stronie 505
• “Pędzle podwójne” na stronie 506
• “Opcje dynamiki koloru pędzla (Photoshop)” na stronie 507
• “Inne opcje dynamiki pędzla” na stronie 508
• “Inne opcje pędzli” na stronie 509
5 Aby zablokować atrybuty końcówki pędzla, kliknąć na ikonie Odblokuj . Aby odblokować końcówkę, należy
kliknąć na ikonie Zablokuj .
6 Aby zapisać pędzel w celu przyszłego wykorzystania, wybrać polecenie Nowe ustawienie pędzla z menu palety
Pędzle.

Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć własny pędzel z obrazka” na stronie 499

Ustawianie opcji kształtu pędzla


Na palecie Pędzle można ustawić następujące opcje kształtu pędzla:
Średnica Określa rozmiar pędzla. Należy wprowadzić wartość w pikselach lub przeciągnąć suwak.

Pociągnięcia pędzlem przy różnych wartościach opcji Średnica

Użyj wielkości przykładowej Pozwala przywrócić oryginalną średnicę pędzla. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy,
gdy końcówka pędzla została utworzona poprzez próbkowanie pikseli obrazka.
Odwróć X Pozwala zmienić kierunek końcówki pędzla na osi x.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 501
Podręcznik użytkownika

A B C
Odwracanie końcówki pędzla w poziomie
A. Końcówka pędzla w położeniu domyślnym B. Zaznaczona opcja Odwróć X C. Zaznaczone opcje Odwróć X i Odwróć Y

Odwróć Y Pozwala zmienić kierunek końcówki pędzla na osi y.

A B C
Odwracanie końcówki pędzla w pionie.
A. Końcówka pędzla w położeniu domyślnym B. Zaznaczona opcja Odwróć Y C. Zaznaczone opcje Odwróć Y i Odwróć X

Kąt Określa kąt odchylenia od poziomu dłuższej osi pędzla (o kształcie eliptycznym). Aby ustawić ten kąt, należy
wpisać wartość wyrażoną w stopniach lub przeciągnąć oś poziomą w polu podglądu.

Malowanie pod kątem daje pochyłe pociągnięcia

Zaokrąglenie Określa stosunek między krótszą i dłuższą osią pędzla. Należy wpisać wartość procentową lub
przeciągnąć punkty w lewym polu podglądu. Wartość 100% oznacza pędzel okrągły, a 0% — płaski; wartości
pośrednie oznaczają pędzle eliptyczne.

Dopasowywanie zaokrąglenia końcówki pędzla

Twardość Określa wielkość twardego środka pędzla. Wartość opcji należy wpisać lub wybrać przy pomocy suwaka.
Wartość ta stanowi procent średnicy pędzla. Nie można zmienić twardości pędzli przykładowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 502
Podręcznik użytkownika

Pociągnięcia pędzlem przy różnych wartościach twardości

Odstępy Określa odległości między śladami pędzla w pociągnięciu. Wartość opcji należy wpisać lub wybrać za
pomocą suwaka. Wartość ta stanowi procent średnicy pędzla. Gdy opcja nie jest zaznaczona, odstępy są wyznaczane
przez szybkość kursora.

Zwiększenie odstępów powoduje, że pędzel pozostawia puste miejsca

Podczas pracy z bibliotekami pędzli można używać skrótów klawiaturowych. Wciśnięcie klawisza [ powoduje
zmniejszenie szerokości pędzla, a klawisza ] — jej zwiększenie. W przypadku pędzli zaokrąglonych i kaligraficznych
wciśnięcie klawiszy Shift+[ powoduje zmniejszenie twardości, a klawiszy Shift+] — jej zwiększenie.

Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499

Dynamika pędzli
Paleta Pędzle umożliwia definiowanie pewnych zmiennych (dynamicznych) elementów końcówek pędzli. Na
przykład można tu ustawić opcje zmieniające wielkość, kolor i przezroczystość końcówki w zależności od ruchu
pędzla.
Określając dynamikę pędzli, należy wziąć pod uwagę dwa elementy:
• Wahanie, czyli procentową miarę losowości zmian elementów dynamicznych. Przy ustawieniu 0% dany element
nie zmienia się w miarę pociągnięć pędzlem, przy ustawieniu 100% element zmienia się całkowicie losowo.
• Opcje dostępne w sterujących menu wysuwanych, które określają sposób zmiany dynamicznych elementów
pędzla. Istnieją następujące możliwości: brak kontroli nad zmianami elementu, zanik elementu po określonej
liczbie operacji, zmiana elementu na podstawie nacisku pisaka lub położenia pokrętła pisaka.
Uwaga: Kontrolki pisaka są dostępne jedynie podczas używania wrażliwej na nacisk tabliczki cyfrowej, takiej jak
tabliczka Wacom. Jeśli tabliczki takiej nie zainstalowano, a mimo to została wybrana kontrolka pisaka, jest wyświetlany
komunikat ostrzegawczy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 503
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499

Dynamika kształtu pędzli


Użytkownik może określić zakres i stopień zmienności śladów w pociągnięciach pędzlem.

Pociągnięcia pędzlem bez dynamicznej zmiany kształtu i z dynamiczną zmianą kształtu

Wahanie rozmiaru i Sterowanie Opcja określa sposób zmiany wielkości pędzla w trakcie pociągnięć. Więcej
informacji można znaleźć w części “Dynamika pędzli” na stronie 502.
Aby określić maksymalny stopień losowości zmian, należy wpisać odpowiednią wartość lub odpowiednio ustawić
suwak. Do określenia sposobu zmian śladów pędzla służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością śladu.
• Zanik Wielkość kolejnych śladów zmniejsza się stopniowo, w określonej liczbie kroków. Pierwszy ślad ma podaną
przez użytkownika średnicę maksymalną, a ostatni minimalną. Jeden krok jest równoważny jednemu śladowi
pędzla. Liczba kroków może zawierać się w przedziale od 1 do 9999. Na przykład ustawienie 10 kroków powoduje
zanik pędzla po 10 śladach.
Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Wielkość śladów pędzla (ograniczona minimalną i
maksymalną średnicą śladu) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła
pisaka lub obrotu pisaka.
Minimalna średnica Określa minimalny procent zmiany wielkości pędzla, gdy jest zaznaczona opcja Wahanie
wielkości lub Kontrola wielkości. Należy wpisać wybraną wartość lub ustawić odpowiednio suwak. Określana
wartość stanowi procent średnicy końcówki pędzla.
Skala pochylenia Określa współczynnik skalowania wysokości pędzla, które ma miejsce, gdy opcja Kontrola
wielkości jest ustawiona jako Pochylenie pisaka. Wartość opcji należy wpisać lub wybrać przy pomocy suwaka.
Wartość ta stanowi procent średnicy pędzla.
Wahanie Kąta i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian śladów pędzla w jednym pociągnięciu. Aby określić
maksymalny procent wahania, należy wpisać odpowiednią wartość (interpretowaną jako pewien procent 360
ADOBE PHOTOSHOP CS2 504
Podręcznik użytkownika

stopni). Do określenia, w jaki sposób będzie zmieniać się kąt końcówki pędzla, służą opcje wysuwanego menu
Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością kąta.
• Zanik Kąt zmienia się stopniowo, od 0 do 360 stopni, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Wielkość śladów pędzla (ograniczona minimalną i
maksymalną średnicą śladu) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła
pisaka lub obrotu pisaka.
• Kierunek wewnętrzny Kąt śladów pędzla zmienia się w zależności od początkowego kierunku pociągnięcia
pędzlem.
• Kierunek Kąt śladów pędzla zmienia się w zależności od kierunku pociągnięć.
Wahanie zaokrąglenia i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian zaokrąglenia końcówki pędzla w jednym
pociągnięciu. Należy wpisać wybraną wartość lub określić ją przy pomocy suwaka. Określana wartość procentowa
wyraża stosunek między długością krótszej i dłuższej osi pędzla. Aby określić sposób kontroli zmian zaokrąglenia
końcówki pędzla w jednym pociągnięciu, należy wybrać opcję z wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością zaokrąglenia.
• Zanik Zaokrąglenie zmienia się stopniowo, od 100% do wartości Zaokrąglenie minimalne, w określonej liczbie
kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Zaokrąglenie śladów pędzla (od zaokrąglenia
minimalnego do 100%) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub
obrotu pisaka.
Zaokrąglenie minimalne Określa minimalne zaokrąglenie śladów pędzla, które jest brane pod uwagę, gdy jest
włączona opcja Wahanie zaokrąglenia lub Kontrola zaokrąglenia. Należy wprowadzić wartość procentową, która
określa stosunek między krótszą i dłuższą osią pędzla.

Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499

Rozproszenie pędzla
Opcje rozproszenia pędzla pozwalają określić liczbę i rozmieszczenie śladów w pociągnięciu pędzlem.

Pociągnięcia pędzlem bez rozproszenia (po lewej) i z rozproszeniem (po prawej)

Rozproszenie i Sterowanie Określa rozkład śladów w pociągnięciach pędzlem. Gdy jest zaznaczona opcja Obie osie,
ślady są rozmieszczane promieniście. W przeciwnym wypadku ślady są rozmieszczane prostopadle do ścieżki
pociągnięcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 505
Podręcznik użytkownika

Można wpisać wartość określającą maksymalny procent rozproszenia. Do określenia, w jaki sposób będzie zmieniać
się rozproszenie śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością rozproszenia.
• Zanik Rozproszenie zmienia się stopniowo, od maksymalnego rozproszenia do rozproszenia zerowego, w
określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Skala rozproszenia (zależna przede wszystkim od nacisku
pisaka) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.
Liczba Określa liczbę śladów pędzla w kolejnych interwałach.

Uwaga: Gdy użytkownik zwiększy liczbę śladów bez zwiększenia odstępów między śladami i ich rozproszenia, może
zmniejszyć się wydajność malowania.
Wahanie liczby i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian liczby śladów pędzla w poszczególnych interwałach.
Można wpisać wartość, która określa maksymalny procent liczby śladów przypadających na dany interwał. Do
określenia, w jaki sposób będzie zmieniać się liczba śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością liczby śladów.
• Zanik Liczba śladów zmienia się stopniowo, od wartości opcji Liczba do 0, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Liczba śladów pędzla (zależna przede wszystkim od
nacisku pisaka) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu
pisaka.

Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499

Opcje pędzli z teksturami


Pędzel z teksturą jest to taki pędzel, którego pociągnięcia wypełnia pewien wzorek.

Pociągnięcia pędzlem z teksturą (po lewej) i bez tekstury (po prawej)

Kliknąć na próbce wzorka i zaznaczyć wzorek na palecie wysuwanej. Ustawić wybrane spośród następujących opcji:
Odwróć Punkty tekstury są odwracane na podstawie odcieni wzorka. Gdy opcja ta jest zaznaczona, najjaśniejsze
obszary wzorka są zamalowywane w najmniejszym stopniu, a najciemniejsze obszary wzorka — w największym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 506
Podręcznik użytkownika

Gdy opcja nie jest zaznaczona, sytuacja wygląda odwrotnie, tj. obszary najjaśniejsze są zamalowywane w
największym stopniu, a najciemniejsze — w najmniejszym.
Skala Określa skalę wzorka. Skalę, która stanowi procent wielkości wzorka, należy wpisać ręcznie lub określić przy
pomocy suwaka.
Tekstura na końcach Określa, czy każda z końcówek pędzla ma być renderowana indywidualnie. Gdy opcja ta nie
jest zaznaczona, nie są dostępne opcje dotyczące zmienności głębi.
Tryb Określa tryb mieszania śladów pędzla ze wzorkiem. (Zobacz “Informacje o trybach mieszania” na
stronie 431.)
Głębia Określa głębokość farby (koloru) w teksturze. Odpowiednią wartość należy wpisać ręcznie lub określić przy
pomocy suwaka. Przy głębi 100-procentowej niskie punkty tekstury nie są w ogóle malowane. Przy głębi zerowej
wszystkie punkty tekstury są malowane w takim samym stopniu, a zatem wzorek jest ukrywany.
Minimalna głębia Określa minimalną głębokość farby (koloru) — gdy opcja Kontrola głębi jest ustawiona jako
Zanik, Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka lub Pokrętło pisaka oraz jest zaznaczona opcja Tekstura końcówek.
Wahanie głębi i Sterowanie Określa zakres i stopień zmienności głębi w przypadku zaznaczenia opcji Tekstura
końcówek. Można wpisać wartość określającą maksymalny procent wahania. Do określenia, w jaki sposób będzie
zmieniać się głębia śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością głębi.
• Zanik Głębia zmienia się stopniowo, od wartości Wahanie głębi do wartości Głębia minimalna, w określonej
liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka Głębia zmienia się w zależności od nacisku pisaka, pochylenia
pisaka lub położenia pokrętła pisaka.

Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499

Pędzle podwójne
Podwójne pędzle są to pędzle o dwóch końcówkach. Opcje końcówki podstawowej ustawia się w obszarze Kształt
pędzla na palecie Pędzle. W sekcji Podwójny pędzel palety Pędzle można wybrać kształt drugiej końcówki pędzla i
ustawić następujące opcje:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 507
Podręcznik użytkownika

Pociągnięcia pędzlem o jednej końcówce (z lewej) i dwóch końcówkach (z prawej)

Tryb Pozwala określić tryb mieszania śladów obydwu końcówek pędzla. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na
stronie 512.)
Średnica Pozwala kontrolować wielkość podwójnej końcówki. Należy wpisać wybraną liczbę pikseli, ustawić suwak
lub kliknąć na opcji Użyj wielkości przykładowej, aby użyć oryginalnej wielkości końcówki. (Opcja ta jest dostępna
tylko wtedy, gdy końcówkę pędzla utworzono poprzez próbkowanie pikseli obrazka.)
Odstępy Pozwala kontrolować odległość między śladami podwójnego pędzla. Należy wpisać liczbę lub przesunąć
suwak, aby zmienić odstępy poprzez zmianę średnicy końcówki.
Rozproszenie Określa rozmieszczenie śladów podwójnego pędzla w pociągnięciach. Gdy jest zaznaczona opcja
Obie osie, ślady są rozmieszczane promieniście. W przeciwnym wypadku ślady są rozmieszczane prostopadle do
ścieżki pociągnięcia. Maksymalny procent rozproszenia należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka.
Liczba Określa liczbę śladów podwójnego pędzla w kolejnych interwałach. Odpowiednią wartość należy wpisać
ręcznie lub określić przy pomocy suwaka.

Opcje dynamiki koloru pędzla (Photoshop)


Opcje dynamiki kolorów pozwalają określić, w jaki sposób będą zmieniały się kolory kolejnych pociągnięć pędzlem.

Pociągnięcia pędzlem z włączoną dynamiką kolorów (po lewej) i z wyłączoną dynamiką kolorów (po prawej)

Wahania narzędzia/tła i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian między kolorem pierwszego planu (narzędzia) i
kolorem tła.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 508
Podręcznik użytkownika

Procent zmienności koloru należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Do określenia, w jaki sposób
będzie zmieniać się kolor śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością koloru.
• Zanik Kolor farby zmienia się stopniowo, od koloru narzędzia do koloru tła, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Kolor śladów pędzla (od koloru narzędzia do koloru tła)
zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.
Wahanie barwy Określa stopień zmian barwy śladów pędzla w pociągnięciu. Odpowiednią wartość należy wpisać
ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Mniejsze wartości pozwalają utrzymać barwę podobną do koloru
narzędzia. Większe wartości dopuszczają większe różnice między barwami.
Wahanie nasycenia Określa stopień zmian nasycenia koloru w pociągnięciu pędzlem. Odpowiednią wartość należy
wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Mniejsze wartości pozwalają utrzymać nasycenie bliskie nasyceniu
koloru narzędzia. Większe wartości dopuszczają większe różnice między nasyceniami.
Wahanie jasności Określa stopień zmian jasności koloru w pociągnięciu pędzlem. Odpowiednią wartość należy
wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Mniejsze wartości pozwalają utrzymać jasność bliską jasności
koloru pierwszego planu. Większe wartości dopuszczają większe różnice między jasnościami.
Czystość Pozwala zwiększyć lub zmniejszyć nasycenie koloru. Wartości wpisuje się ręcznie lub określa przy pomocy
suwaka (w zakresie od –100 do 100). Przy ustawieniu –100% kolor jest całkowicie nienasycony; przy ustawieniu
100% kolor jest całkowicie nasycony.

Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502

Inne opcje dynamiki pędzla


Inne opcje dynamiki pozwalają określić zmiany farby w pociągnięciach pędzlem.

Pociągnięcia pędzlem z włączoną dynamiką kolorów (po lewej) i z wyłączoną dynamiką kolorów (po prawej)

Wahanie krycia i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian krycia farby. Nieprzekraczalną wartością graniczną jest
wartość krycia określona w pasku opcji. Procent zmienności krycia należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy
suwaka. Do określenia, w jaki sposób będzie zmieniać się krycie farby, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością krycia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 509
Podręcznik użytkownika

• Zanik Krycie farby zmienia się stopniowo, od wartości ustawionej w pasku opcji do 0, w określonej liczbie
kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Krycie zmienia się w zależności od nacisku pisaka,
nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.
Wahanie przepływu i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian ilości farby. Nieprzekraczalną wartością graniczną
jest ilość określona w pasku opcji.
Procent zmienności ilości farby należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Do określenia, w jaki
sposób będzie zmieniać się ilość farby, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością ilości farby.
• Zanik Ilość farby zmienia się stopniowo, od ilości ustawionej w pasku opcji do 0, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Ilość farby zmienia się w zależności od nacisku pisaka,
nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.

Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499

Inne opcje pędzli


Szum Do poszczególnych pociągnięć pędzla są dodawane pewne składniki losowe. Opcja jest najbardziej efektywna,
gdy dotyczy miękkich końcówek (końcówek zawierających odcienie szarości) .
Mokre krawędzie Zaznaczenie tej opcji powoduje nanoszenie farby wzdłuż brzegów pociągnięć, co przypomina
malowanie akwarelami.
Aerograf Na obrazek są nanoszone ciągłe odcienie danego koloru, co przypomina tradycyjną technikę malowania
aerografem. Opcja Aerograf w palecie Pędzle odpowiada opcji Aerograf w pasku opcji.
Wygładzanie Pociągnięcia pędzla wydają się gładsze. Najlepsze efekty uzyskuje się, malując pisakiem. Przy
renderowaniu pociągnięć może jednak wystąpić małe opóźnienie.
Zachowaj teksturę Opcja pozwala zastosować ten sam wzorek i tę samą skalę do wszystkich gotowych pędzli z
teksturą. Opcję należy zaznaczyć, aby podczas malowania wieloma pędzlami z teksturą była symulowana jednolita
tekstura obszaru roboczego.

Aby kopiować tekstury między różnymi narzędziami


Po określeniu tekstury dla bieżącego narzędzia wzorek i skalę tekstury można skopiować do wszystkich narzędzi
obsługujących teksturę. Na przykład, wzorek i skalę tekstury obowiązujące aktualnie dla narzędzia Pędzel można
przypisać w ten sposób narzędziu Ołówek, Pędzel, Pędzel wzorkiem, Pędzel historii, Pędzel stylowy, Gumka,
Rozjaśnianie, Ściemnianie i Gąbka.
❖ W menu palety Pędzle należy wybrać polecenie Kopiuj teksturę do innych narzędzi.

Aby wyczyścić opcje pędzla


Za pomocą polecenia Wyczyść kontrolki pędzla można wyczyścić wszystkie opcje pędzla.
❖ Z menu palety Pędzle należy wybrać polecenie Wyczyść kontrolki pędzla.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 510
Podręcznik użytkownika

Aby ustawić czułość tabliczki cyfrowej


Jeśli podczas malowania jest używana tabliczka cyfrowa, np. tabliczka Wacom®.
1 Wybrać narzędzie Pędzel , Ołówek lub inne narzędzie do malowania.
2 Kliknąć na zakładce palety Pędzle, aby przenieść ją na pierwszy plan, a jeśli paleta nie jest jeszcze otwarta, wybrać
polecenie Okno > Pędzle.
3 Aby wielkość końcówki narzędzia zmieniała się w zależności od nacisku pisaka, należy zaznaczyć opcję Dynamika
kształtu (należy kliknąć na nazwie opcji, a nie w jej polu wyboru). Następnie w menu Sterowanie (w obszarze
Wahanie wielkości) należy wybrać opcję Nacisk pisaka.
4 Aby wraz ze zmianą nacisku zmieniało się krycie, należy zaznaczyć opcję Inne dynamiki. Następnie w menu
Sterowanie (w obszarze Wahanie krycia) należy wybrać opcję Nacisk pisaka.
Uwaga: Opcję nacisku pisaka można ustawić również dla innych parametrów pędzla. Paleta Pędzle zawiera kontrolki
odpowiedzialne za zmianę kąta, ilości farby, rozproszenia, głębi tekstury i zaokrąglenia.

Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Dynamika kształtu pędzli” na stronie 503

Tworzenie stylów ustawień pędzli i zarządzanie nimi


Aby utworzyć nowy styl ustawień pędzli
Użytkownik może zmienić ustawienia pędzla i zapisać je w postaci nowego stylu ustawień. Styl ten będzie
wyświetlany na palecie Pędzle, w menu wysuwanym Styl ustawienia pędzla oraz w oknie Zarządzanie ustawieniami.
Uwaga: Nowe ustawienia pędzli są zapisywane w pliku preferencji. Jeśli plik ten zostanie usunięty lub uszkodzony, albo
jeśli zostanie uaktywniona domyślna biblioteka pędzli, nowe ustawienia pędzli zostaną utracone. Aby zapisać nowe
ustawienia pędzli na stałe, należy zapisać je w bibliotece.
1 Dostosować pędzel.
2 Na palecie Pędzle lub na palecie wysuwanej Pędzel wykonać jedną z następujących czynności:
• Z menu palety wybrać polecenie Nowe ustawienie pędzla, wpisać nazwę pędzla i kliknąć na OK.
• Kliknąć na przycisku Utwórz nowy pędzel .

Aby zmienić nazwę stylu ustawień pędzli


Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć pędzel na palecie wysuwanej Pędzel lub na palecie Pędzle i wybrać z menu palety polecenie Zmień
nazwę pędzla. Wpisać nową nazwę pędzla i kliknąć na OK.
• Jeśli na palecie Pędzle są wyświetlane miniaturki pędzli, należy kliknąć dwukrotnie na wybranej miniaturce,
wpisać nową nazwę i kliknąć na OK.
• Jeśli na palecie Pędzle jest wyświetlana lista pędzli lub sam tekst, należy kliknąć dwukrotnie na nazwie pędzla,
wpisać nową nazwę i wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS) .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 511
Podręcznik użytkownika

Aby usunąć styl ustawień pędzli


• Zaznaczyć pędzel na palecie wysuwanej Pędzel lub na palecie Pędzle i wybrać z menu palety polecenie Usuń
pędzel.
• Na palecie wysuwanej Pędzel lub w palecie Pędzle kliknąć na usuwanym pędzlu z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) .
• Zaznaczyć pędzel na palecie Pędzle, po czym kliknąć na ikonie Usuń lub przeciągnąć pędzel na ikonę Usuń.

Aby zapisać zestaw ustawień pędzli jako bibliotekę


1 Z menu palety wysuwanej Pędzel lub palety Pędzle wybrać polecenie Zapisz pędzle.
2 Wybrać położenie biblioteki pędzli, wpisać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Bibliotekę można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik biblioteki zostanie umieszczony w folderze
Ustawienia/Pędzle wewnątrz folderu Photoshopa, to po ponownym uruchomieniu Photoshopa nazwa biblioteki
będzie wyświetlana u dołu menu palety wysuwanej Pędzel i menu palety Pędzle.
Do zmiany nazw, usuwania i zapisywania bibliotek ustawień pędzli można używać okna Zarządzanie ustawieniami.
Więcej informacji można znaleźć w części “Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69.

Tryby mieszania
Informacje o trybach mieszania
Zmiany pikseli będące skutkiem stosowania narzędzi do malowania i edycji są w dużej mierze określone przez
aktywny tryb mieszania (ustawiany na pasku opcji). Efekty właściwe różnym trybom mieszania opisuje się przy
użyciu następujących terminów:
• Kolor bazowy jest pierwotnym kolorem obrazka.
• Kolor domieszkijest kolorem dodawanym do koloru bazowego.
• Kolor wynikowy jest kolorem, jaki powstaje wyniku mieszania kolorów.

Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
ADOBE PHOTOSHOP CS2 512
Podręcznik użytkownika

Lista trybów mieszania


Tryb wybiera się w menu Tryb na pasku opcji.
Zwykły W wyniku edycji lub malowania kolor poszczególnych pikseli zmienia się na kolor wynikowy. Jest to tryb
domyślny. (Tryb zwykły nazywany jest Progiem przy pracy z obrazkami bitmapowymi lub w kolorze indeksowanym.
Rozpuszczanie W wyniku edycji lub malowania kolor poszczególnych pikseli zmienia się na kolor wynikowy. W
efekcie kolor wynikowy stanowi kolor podstawowy lub kolor domieszki, w zależności od stopnia krycia w danym
miejscu.
Pod spodem Edycja i malowanie mają wpływ tylko na przezroczystą część warstwy. Tryb działa tylko na warstwach
z wyłączoną opcją Utrzymaj przezroczystość i wywołuje efekt nakładania farby z tyłu przezroczystej folii.
Usuń W wyniku edycji lub malowania poszczególne piksele stają się przezroczyste. Tryb jest dostępny dla narzędzia
Linia (jeśli wybrana jest opcja wypełnienia ), Wiadro z farbą , Pędzel , Ołówek poleceń Wypełnij i
Obrysuj. Aby użyć tego trybu, należy odznaczyć opcję Zablokuj przezroczystość w warstwie.
Ciemniej Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach i jako kolor wynikowy wybiera kolor
podstawowy lub domieszki, w zależności od tego, który z nich jest ciemniejszy. Piksele jaśniejsze niż kolor
domieszkowy są zastępowane, a piksele ciemniejsze od koloru domieszkowego pozostają nie zmienione.
Mnożenie Program sprawdza informacje o kolorze we wszystkich kanałach i mnoży kolor podstawowy przez kolor
domieszki. Kolor wynikowy jest zawsze kolorem ciemniejszym. Mnożenie jakiegokolwiek koloru przez czarny daje
czerń. Mnożenie dowolnego koloru przez biały pozostawia ten kolor bez zmian. Podczas malowania kolorem innym
niż biały lub czarny kolejne pociągnięcia narzędziem do malowania dają kolory coraz ciemniejsze. Uzyskany efekt
przypomina rysowanie wieloma markerami.
Dosycenie koloru Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach i rozjaśnia kolor podstawowy
tak, by uwzględnić kolor domieszkowy. Mieszanie z bielą powoduje, że kolor nie zmienia się.
Ściemnianie liniowe Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach i wybiera jako kolor
wynikowy ciemniejszy spośród kolorów podstawowego i domieszkowego. Mieszanie z bielą powoduje, że kolor nie
zmienia się.
Jaśniej Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach i wybiera jako kolor wynikowy jaśniejszy
spośród kolorów podstawowego i domieszkowego. Piksele ciemniejsze od koloru domieszkowego zostają
zastąpione, a piksele jaśniejsze od niego pozostają nie zmienione.
Raster Program sprawdza informacje o kolorze we wszystkich kanałach i mnoży odwrotności koloru
domieszkowego i podstawowego. Kolor wynikowy jest zawsze jaśniejszy. Mieszanie z czernią pozostawia kolor bez
zmian. Mieszanie z bielą daje biel. Efekt jest podobny do wybielenia obszaru.
Rozcieńczenie koloru Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach i rozjaśnia kolor
podstawowy poprzez zmniejszenie kontrastu, tak by uwzględnić kolor domieszkowy. Mieszanie z czernią powoduje,
że kolor nie zmienia się.
Rozjaśnianie liniowe Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach i rozjaśnia kolor
podstawowy poprzez zwiększenie jasności, tak by uwzględnić kolor domieszkowy. Mieszanie z czernią powoduje, że
kolor nie zmienia się.
Nakładka Program mnoży wartości kolorów lub ich odwrotności, w zależności od koloru podstawowego. Wzorki
lub kolory są nakładane na istniejące piksele przy zapisywaniu rozjaśnień i cieni koloru podstawowego. Kolor
ADOBE PHOTOSHOP CS2 513
Podręcznik użytkownika

podstawowy nie jest zastępowany, lecz mieszany z kolorem domieszki, przez co oddaje rozjaśnienia i cienie koloru
pierwotnego.
Łagodne światło Program przyciemnia lub rozjaśnia kolor, w zależności od koloru mieszania. Efekt jest podobny do
efektu oświetlenia obrazu światłem rozproszonym.
Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy niż szarość 50-procentowa, obrazek zostanie rozjaśniony (tak
jak gdyby został opracowany narzędziem do rozjaśniania). Jeżeli kolor mieszania jest ciemniejszy niż 50% szarości,
to grafika jest przyciemniana. Malowanie czystą czernią lub bielą daje wyraźnie ciemniejsze lub jaśniejsze obszary,
ale nie tworzy czystej bieli czy czerni.
Ostre światło Program mnoży wartości kolorów lub ich odwrotności, w zależności od koloru mieszania. Efekt jest
podobny do efektu oświetlenia obrazka ostrym światłem reflektora.
Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy od 50% szarości, obrazek zostaje rozjaśniony, jak gdyby został
poddany rozjaśnianiu kolorów. Operacja jest używana do wzbogacania obrazka o tony ciemne. Jeśli kolor
domieszkowy jest ciemniejszy od 50-procentowej szarości, obrazek zostaje przyciemniony poprzez zwiększenie
kontrastu. Operacja jest używana do wzbogacania obrazka o tony ciemne. Malowanie czystą czernią lub bielą daje
czystą czerń lub biel.
Światło jaskrawe Program rozjaśnia lub przyciemnia kolory poprzez zwiększenie lub zmniejszenie kontrastu, w
zależności od koloru domieszkowego. Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy od 50-procentowej
szarości, obrazek zostaje rozjaśniony poprzez zmniejszenie kontrastu. Jeśli kolor domieszkowy jest ciemniejszy od
50% szarości, obrazek zostaje przyciemniony poprzez zwiększenie kontrastu.
Światło liniowe Program rozjaśnia lub przyciemnia kolory poprzez zwiększenie lub zmniejszenie jasności, w
zależności od koloru domieszkowego. Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy od 50% szarości,
obrazek zostaje rozjaśniony poprzez zwiększenie jasności. Jeśli kolor domieszkowy jest ciemniejszy od 50% szarości,
obrazek zostaje przyciemniony poprzez zmniejszenie jasności.
Światło punktowe Kolory są zastępowane w zależności od koloru domieszkowego. Jeśli kolor domieszkowy (źródło
światła) jest jaśniejszy od 50-procentowej szarości, piksele ciemniejsze od koloru domieszkowego są zastępowane, a
pozostałe nie ulegają żadnym zmianom. Jeśli kolor domieszkowy jest ciemniejszy od 50% szarości, piksele jaśniejsze
od koloru domieszkowego są zastępowane, a pozostałe nie ulegają żadnym zmianom. Opcja pozwala dodawać do
obrazków efekty specjalne.
Różnica Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach, po czym albo odejmuje od koloru
podstawowego kolor domieszkowy, albo od koloru domieszkowego kolor podstawowy — w zależności od tego, który
jest jaśniejszy. Mieszanie z bielą odwraca wartości koloru podstawowego; mieszanie z czernią nie powoduje żadnej
zmiany.
Wyłączenie Powstaje efekt podobny do trybu Różnica, ale mniej kontrastowy. Mieszanie z białym powoduje
inwersję koloru białego. Mieszanie z czernią powoduje, że kolor nie zmienia się.
Barwa Powstaje kolor wynikowy o jasności i nasyceniu koloru podstawowego i barwie koloru domieszkowego.

Nasycenie Powstaje kolor wynikowy o jasności i barwie koloru podstawowego oraz nasyceniu koloru
domieszkowego. Malowanie w tym trybie na obszarze o zerowym nasyceniu (szarym) nie powoduje żadnych zmian.
Kolor Powstaje kolor wynikowy o jasności koloru podstawowego oraz barwie i nasyceniu koloru domieszkowego.
Daje to efekt zachowania odcieni szarości obrazka i jest używane do barwienia obrazków monochromatycznych oraz
nadawania odcienia obrazkom kolorowym.
Jasność Powstaje kolor wynikowy o barwie i nasyceniu koloru podstawowego oraz jasności koloru domieszkowego.
Efekt końcowy stanowi odwrotność wyniku zastosowania trybu Kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 514
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Informacje o trybach mieszania” na stronie 431
“Przykłady trybów mieszania” na stronie 514

Przykłady trybów mieszania


Poniższe przykłady pokazują wynik zastosowania do obrazka wybranych trybów mieszania.

Oryginalny obrazek. Zwykły, 100% krycia Zwykły, 50% krycia Rozpuszczanie, 50% krycia

Pod spodem Usuń Ciemniej Mnożenie

Dosycenie koloru Ściemnianie liniowe Jaśniej Raster

Rozcieńczenie koloru Rozjaśnianie liniowe Nakładka Łagodne światło

Ostre światło Światło jaskrawe Światło liniowe Światło punktowe


ADOBE PHOTOSHOP CS2 515
Podręcznik użytkownika

Mieszanie twarde Różnica Wyłączenie Barwa

Nasycenie Kolor Jasność, 80% krycia

Wymazywanie
Aby użyć Gumki
Narzędzie Gumka zmienia kolor pikseli w miarę przeciągania kursora narzędzia po obrazku. Jeśli operacje są
wykonywane na tle lub na innej warstwie z zablokowaną przezroczystością, to kolor pikseli zmienia się na kolor tła.
W innych wypadkach piksele kolorowe są zastępowane przezroczystymi. Gumka pozwala też na przywracanie
danego obszaru do stanu zaznaczonego na palecie Historia.
1 Wybrać narzędzie Gumka .
2 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Wybrać pędzel i ustawić jego opcje (Photoshop) lub wybrać styl ustawień pędzla (ImageReady). Opcja ta nie jest
dostępna trybie Blok.
• Wybrać tryb narzędzia, które będzie używane jako gumka—Pędzel (Photoshop, ImageReady), Aerograf
(ImageReady), Ołówek lub Blok.
• Określić stopień krycia, definiujący zakres usuwanych pikseli. Krycie o wartości 100% powoduje wymazywanie
pikseli do przezroczystości. Niższe wartości krycia powodują wymazywanie pikseli do częściowej
przezroczystości. (Opcja ta nie jest dostępna w trybie Blok programu Photoshop.)
• (Photoshop) W trybie pędzla należy określić przepływ. Przepływ określa szybkość malowania pędzlem.
• (Photoshop) W trybie pędzla można kliknąć na przycisku Aerograf i użyć pędzla jako aerografu.
• (Photoshop) Aby wymazać obrazek do postaci zapisanego stanu lub zdjęcia obrazka, należy przejść na paletę
Historia i kliknąć na lewej kolumnie stanu lub zdjęcia, a następnie zaznaczyć na pasku opcji opcję Wymaż do
historii.
(Photoshop) Aby korzystać z gumki w trybie Wymaż do historii, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przeciągnąć kursor po obrazku.
3 Przeciągnąć kursor po obszarze, który ma być wymazany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 516
Podręcznik użytkownika

Aby użyć narzędzia Magiczna gumka


Kliknięcie na warstwie kursorem narzędzia Magiczna gumka powoduje automatyczną zmianę wszystkich
podobnych pikseli. Jeśli operacje są wykonywane na tle lub na innej warstwie z zablokowaną przezroczystością, to
kolor pikseli zmienia się na kolor tła. W innych wypadkach piksele kolorowe są zastępowane przezroczystymi.
Usuwanie pikseli na warstwie bieżącej może dotyczyć pikseli przylegających lub wszystkich pikseli podobnych.

Wymazywanie pikseli podobnych

1 Wybrać narzędzie Gumka .


2 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Wprowadzić wartość tolerancji narzędzia. Tolerancja dotyczy zakresu kolorów, które będą usuwane. Niska
tolerancja powoduje usuwanie pikseli o wartościach kolorów zbliżonych do pikseli, na których kliknięto. Wartość
wysoka powoduje usuwanie większej liczby pikseli.
• Wybrać opcję Wygładzanie, aby wygładzić krawędzie wokół usuniętego obszaru.
• Wybrać opcję Ciągłe, aby usunąć tylko piksele otaczające piksel, na który kliknięto. Odznaczyć opcję, aby usunąć
wszystkie podobne piksele na obrazku.
• Zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy, aby pobrać wymazany kolor z połączonych danych wszystkich widocznych
warstw.
• Określić stopień krycia, definiujący zakres usuwanych pikseli. Krycie o wartości 100% powoduje wymazywanie
pikseli do przezroczystości. Niższe wartości krycia powodują wymazywanie pikseli do częściowej
przezroczystości.
3 Kliknąć na tej części warstwy, która ma być usunięta.

Narzędzie Gumka tła


Narzędzie Gumka tła umożliwia wymazywanie pikseli warstwy do przezroczystości poprzez przeciąganie kursora
narzędzia. Operacja umożliwia wymazanie do tła przy zachowaniu krawędzi obiektu w kolorze narzędzia. Różne
opcje próbek i tolerancji umożliwiają kontrolowanie zakresu przezroczystości i ostrości krawędzi.
Gumka tła próbkuje kolor na środku pędzla (miejsce zwane "hot spotem") i usuwa ten kolor, gdy tylko pojawi się pod
obszarem pędzla. Narzędzie przeprowadza także wydzielanie koloru w krawędziach dowolnych obiektów obrazka
tak, by aureole nie były widoczne po późniejszym wklejeniu obrazka do innego obrazka.
Uwaga: Gumka tła usuwa nadpisanie ustawienia blokady przezroczystości warstwy.
Jeśli tło ma być usunięte z obiektu o nierównych krawędziach, należy użyć polecenia Wydziel.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 517
Podręcznik użytkownika

Aby użyć narzędzia Gumka tła


1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę z obszarami, które mają być usunięte.
2 Wybrać narzędzie Gumka tła .
3 Kliknąć na próbce pędzla na pasku opcji oraz ustawić opcje pędzla na palecie wysuwanej:
• Ustawić opcje Średnica, Twardość, Odstępy, Kąt i Zaokrąglenie (zobacz “Ustawianie opcji kształtu pędzla” na
stronie 500).
• Jeśli jest używana cyfrowa tabliczka do rysowania, w menu Wielkość i Tolerancja należy ustawić opcje
kontrolujące wielkość i tolerancję gumki tła w zależności od przebiegu czynności rysowania. Aby zmiany tych
wielkości uzależnić od nacisku pisaka, należy wybrać opcję Nacisk pisaka. Aby uzależnić je od położenia pokrętła
pisaka, należy wybrać opcję Pokrętło pisaka. Aby ani wielkość, ani tolerancja nie podlegały zmianom, należy
wybrać opcję Wyłączone.
4 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Wybrać następujące opcje wymazywania: Nieciągłe, jeśli narzędzie ma usunąć pobrany kolor z całej warstwy;
Ciągłe, jeśli narzędzie ma usunąć te obszary, które zawierają pobrany kolor i są ze sobą połączone; Krawędzie, jeśli
narzędzie ma usunąć obszary połączone zawierające pobrany kolor, zachowując ostrość krawędzi obiektu.
• W polu Tolerancja wpisać wybraną wartość lub określić ją przy pomocy suwaka. Niska tolerancja powoduje
usuwanie pikseli zbliżonych lub prawie identycznych z pikselami, na których kliknięto. Duża tolerancja powoduje
usunięcie większej liczby kolorów.
• Zaznaczyć opcję Zachowaj kolor narzędzia dla uniknięcia wymazywania obszarów, które odpowiadają kolorowi
narzędzia na pasku narzędziowym.
• Wybrać opcję próbkowania: Ciągłe, jeśli próbkowanie ma się odbywać w czasie przesuwania kursora; Raz, jeśli
usunięte mają być tylko te obszary, które zawierają kolor, na którym kliknięto; Próbka tła, aby usunąć tylko te
obszary, które zawierają bieżący kolor tła.
5 Przeciągnąć kursor po obszarze, który ma być wymazany. Kursor narzędzia Gumka tła przybiera kształt pędzla z
celownikiem wskazującym punkt aktywny .

Aby podczas rysowania Ołówkiem użyć opcji automatycznego wymazywania


Opcja Auto-gumka narzędzia Ołówek pozwala na zamalowanie kolorem tła obszaru pomalowanego kolorem
narzędzia.
1 Określić kolory tła i narzędzia.
2 Wybrać narzędzie Ołówek .
3 Zaznaczyć na pasku opcji opcję Auto-gumka.
4 Przeciągnąć kursor po obrazku.
Jeśli przy rozpoczęciu przeciągania środek kursora znajduje się w obszarze o kolorze narzędzia, to obszar ten jest
wymazany do koloru tła. Jeśli przeciąganie rozpoczęto na obszarze, na którym nie ma koloru narzędzia, to obszar
ten zostanie zamalowany kolorem narzędzia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 518
Podręcznik użytkownika

Gradienty
Aby zastosować wypełnienie gradientowe
Narzędzie Gradient umożliwia tworzenie stopniowych przejść między dwoma lub większą liczbą kolorów.
Użytkownik może korzystać ze zdefiniowanych wypełnień gradientowych lub tworzyć swoje własne.
Uwaga: Narzędzie Gradient nie może być stosowane do obrazków bitmapowych, do obrazków w kolorach
indeksowanych i obrazków w trybie 16-bitów/kanał.
Wypełnianie obszaru gradientem obywa się poprzez przeciąganie kursora po obrazku. Punkt początkowy (w którym
wciśnięto przycisk myszy) i punkt końcowy (w którym zwolniono przycisk myszy) określają wygląd gradientu (w
zależności od używanego narzędzia gradientowego).
1 Zaznaczyć wybrany fragment obrazka. Jeśli nie zostanie zaznaczony żaden obszar, wypełnienie gradientowe
będzie stosowane do całej warstwy aktywnej.
2 Wybrać narzędzie Gradient .
3 Na pasku opcji wybrać wypełnienie gradientowe:
• Kliknąć na trójkącie obok próbki gradientu, aby użyć gotowego wypełnienia gradientowego.
• Kliknąć wewnątrz próbki gradientu, aby wyświetlić Edytor gradientów. Można wybrać gotowe wypełnienie
gradientowe lub utworzyć nowe wypełnienie gradientowe. Następnie należy kliknąć na OK. (Zobacz “Aby
utworzyć łagodny gradient” na stronie 519.)
4 Na pasku opcji wybrać opcję dotyczącą stosowania gradientu:
Gradient liniowy Kolejne odcienie koloru są umieszczane wzdłuż linii prostej, od punktu początkowego do
końcowego.
Gradient radialny Kolejne odcienie koloru są umieszczane w kole, między punktem końcowym i początkowym.
Gradient Kolejne odcienie koloru są umieszczane wokół punktu początkowego, przeciwnie do ruchu
wskazówek zegara.
Gradient lustrzany Wynikowy układ odcieni jest efektem zastosowania dwóch symetrycznych gradientów
liniowych po każdej stronie punktu początkowego.
Gradient romboidalny Kolejne odcienie koloru są umieszczane wewnątrz rombu, wokół punktu początkowego.
Punkt końcowy określa położenie jednego z wierzchołków rombu.
5 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Określić krycie i tryb mieszania. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
• Aby odwrócić kolejność kolorów w wypełnieniu gradientowym, należy zaznaczyć opcję Odwrotność.
• Aby uzyskać gładsze zlewanie się gradientu z mniejszą ilością pasm, należy zaznaczyć opcję Dithering.
• Aby użyć maski przezroczystości dla wypełnienia gradientowego, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość.
(Zobacz “Aby określić przezroczystość gradientu” na stronie 520.)
6 Umieścić kursor w punkcie początkowym gradientu i przeciągnąć go, definiując punkt końcowy. Wciśnięcie
klawisza Shift w czasie przeciągania, ogranicza kąt nachylenia linii do wielokrotności 45 stopni.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 519
Podręcznik użytkownika

Informacje o Edytorze gradientów


Okno dialogowe Edytor gradientów umożliwia zdefiniowanie nowego gradientu przez modyfikację kopii
istniejącego gradientu. Do gradientu można również dodać kolory pośrednie, tworząc mieszaninę więcej niż dwóch
kolorów.

"

% &
Okno dialogowe Edytor gradientów
A. Menu palety B. Wskaźnik krycia C. Wskaźniki kolorów D. Umożliwia dopasowanie wartości lub usunięcie zaznaczonych wskaźników
krycia lub koloru E. Punkt środkowy

Aby utworzyć łagodny gradient


1 Wybrać narzędzie Gradient .
2 Kliknąć na próbce gradientu w pasku opcji i wyświetlić okno Edytor gradientów.
3 Aby nowy gradient został utworzony na podstawie istniejącego gradientu należy zaznaczyć jeden z gotowych
gradientów.
4 Z wysuwanego menu Rodzaj gradientu wybrać opcję Kryjący.
5 Aby określić kolor początkowy, należy kliknąć na lewym punkcie koloru pod paskiem gradientu. Trójkąt nad
tym punktem zostaje zaczerniony , co oznacza, że zmieniany jest kolor początkowy.
6 Aby wybrać kolor, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na punkcie koloru lub kliknąć na próbce koloru w obszarze Punkty okna dialogowego.
Następnie należy wybrać kolor i kliknąć na OK.
• Wybrać opcję z menu wysuwanego Kolor (w sekcji Punkty okna dialogowego) .
• Umieścić kursor nad paskiem gradientu (kursor zmienia się w kroplomierz) i kliknąć, pobierając kolor lub kliknąć
w dowolnym miejscu obrazka, pobierając kolor z obrazka.
7 Aby zdefiniować kolor końcowy, kliknąć na prawym punkcie koloru pod paskiem gradientu. Następnie należy
wybrać kolor.
8 Aby zmienić położenie punktu początkowego lub końcowego, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć odpowiedni punkt koloru w wybrane miejsce.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 520
Podręcznik użytkownika

• Kliknąć na odpowiednim punkcie koloru i w obszarze Punkty okna dialogowego wpisać wartość określającą
położenie. Wpisanie wartości 0% powoduje umieszczenie punktu na lewym końcu paska gradientu, a 100% — na
prawym.
9 Aby dopasować położenie punktu środkowego (w którym kolor początkowy i końcowy mieszają się w równym
stosunku), należy przeciągnąć romb umieszczony pod paskiem gradientu w lewo lub prawo albo kliknąć na
rombie i wprowadzić nową wartość opcji Położenie.
10 Aby dodać do gradientu kolory pośrednie, należy kliknąć pod paskiem gradientu i zdefiniować nowy punkt
koloru. Następnie można podać kolor, ustawić położenie i zmienić punkt środkowy (analogicznie jak w przypadku
punktu początkowego i końcowego).
11 Aby usunąć edytowany punkt koloru, należy kliknąć na Usuń.
12 Aby określić stopień łagodności całego gradientu, należy wpisać odpowiednią wartość w polu Wygładź lub
przeciągnąć wysuwany suwak.
13 Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy określić przezroczystość gradientu.
14 Wpisać nazwę nowego gradientu.
15 Aby zapisać gradient jako gotowy element, po zakończeniu jego tworzenia należy kliknąć na przycisku Nowy.
Uwaga: Nowe ustawienia gradientów są zapisywane w pliku preferencji. Jeśli odpowiedni plik jest uszkodzony lub został
usunięty, lub jeśli wczytano bibliotekę domyślną, nowe gotowe gradienty zostaną utracone. Aby nowe gotowe gradienty
zapisać na stałe, należy zapisać je w bibliotece.

Aby określić przezroczystość gradientu


Każde wypełnienie gradientowe zawiera ustawienie kontrolujące przezroczystość wypełnienia w różnych punktach
gradientu. Przykładowo, kolor początkowy gradientu można ustawić na krycie 100%; wypełnienie może płynnie
przechodzić do koloru końcowego o przezroczystości 50%. Wzorek kratki w podglądzie gradientu pokazuje stopień
przezroczystości.
1 Utworzyć gradient.
2 Aby zmienić krycie w punkcie początkowym, należy kliknąć na lewym punkcie krycia nad paskiem gradientu.
Trójkąt pod punktem zmienia się na czarny, wskazując, że jest edytowana przezroczystość początkowa.
3 W obszarze Punkty okna dialogowego należy wprowadzić odpowiednią wartość w polu Krycie lub przeciągnąć
suwak Krycie.
4 Aby zmienić krycie punktu końcowego, należy kliknąć na prawym punkcie przezroczystości nad paskiem
gradientu. Następnie należy ustawić krycie w obszarze Punkty.
5 Aby zmienić położenie krycia początkowego lub końcowego, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć wybrany punkt krycia na lewo lub prawo.
• Zaznaczyć odpowiedni punkt krycia i wpisać wybraną wartość w polu Położenie.
6 Aby zmienić położenie środkowego punktu krycia (punktu pomiędzy punktami krycia początkowego i
końcowego) , należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć romb umieszczony nad paskiem gradientu w lewo lub prawo.
• Wybrać romb i wprowadzić wartość określającą Położenie
7 Aby usunąć edytowany punkt krycia, należy kliknąć na Usuń.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 521
Podręcznik użytkownika

8 Aby dodać pośrednie krycie do maski, należy kliknąć nad paskiem gradientu, definiując w ten sposób nowy punkt
krycia. Punkt ten można dopasowywać i przesunąć tak samo, jak punkty reprezentujące krycie początkowe i
końcowe. Aby usunąć pośrednie krycie, należy przeciągnąć jego punkt przezroczystości w górę i poza pasek
gradientu.
9 Aby utworzyć gotowy gradient, należy wprowadzić jego nazwę w polu Nazwa i kliknąć na przycisku Nowy. W ten
sposób zostanie utworzony nowy gradient z określonym ustawieniem przezroczystości.

Aby utworzyć gradient z zakłóceniami


Gradient z zakłóceniami zawiera przypadkowo rozmieszczone kolory z określonego zakresu kolorów.

C
Gradient przy różnych wartościach Szumu.
A. 10% szumu B. 50% szumu C. 90% szumu

1 Wybrać narzędzie Gradient .


2 Kliknąć na próbce gradientu na pasku opcji, tak by wyświetlić okno Edytor gradientów.
3 Aby nowy gradient został utworzony na podstawie istniejącego gradientu należy zaznaczyć jeden z gotowych
gradientów.
4 Z wysuwanego menu Rodzaj gradientu wybrać opcję Szum.
5 Aby określić stopień zakłóceń dla całego gradientu, należy wpisać wybraną wartość w polu Nierówności lub
przeciągnąć wysuwany suwak.
6 Aby zdefiniować model koloru, należy zaznaczyć wybrany model na liście Model koloru.
7 Aby zmienić zakres kolorów, należy przeciągnąć suwaki. Za pomocą odpowiednich suwaków można określić
poszczególne komponenty kolorów (w ramach wybranego modelu). Na przykład, po wybraniu modelu HSB można
ograniczyć gradient do barw niebieskozielonych, a ponadto do dużego nasycenia i średniej jasności.
8 Określić opcje potrzebne do ograniczenia kolorów lub dodania funkcji przezroczystości.
9 Aby utworzyć gradient odpowiadający przyjętym ustawieniom, należy kliknąć na przycisku Rozmieść losowo i
trzymać go wciśniętym tak długo, aż wybrane ustawienie zostanie odnalezione.
10 Aby utworzyć gotowy gradient, należy wprowadzić jego nazwę w polu Nazwa i kliknąć na przycisku Nowy.
Operacja powoduje utworzenie nowego gotowego gradientu z przyjętymi ustawieniami.

Aby zestaw gotowych gradientów zapisać jako bibliotekę


1 Kliknąć na przycisku Zapisz w oknie dialogowym Edytor gradientów lub przejść na pasek opcji i wybrać opcję
Zapisz gradienty z menu Próbnik gradientów.
2 Wybrać położenie biblioteki gradientów, wpisać jej nazwę i kliknąć na Zapisz.
Bibliotekę można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik biblioteki zostanie umieszczony w folderze
Ustawienia/Gradienty wewnątrz folderu Photoshopa, to po ponownym uruchomieniu Photoshopa nazwa biblioteki
będzie wyświetlana u dołu menu palety.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 522
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69

Aby wczytać bibliotekę gotowych gradientów


❖ W oknie dialogowym Edytor gradientów należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na Wczytaj, aby dodać bibliotekę do bieżącej listy. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Z menu palety wybrać polecenie Zastąp gradienty, aby bieżącą listę zastąpić inną biblioteką. Należy zaznaczyć plik
biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Wybrać plik biblioteki u dołu menu palety. Należy kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na Dołącz,
aby dołączyć bibliotekę do bieżącej listy.
Uwaga: Można też użyć polecenia Wczytaj gradienty lub Zastąp gradienty, albo wybrać bibliotekę gradientów na
palecie wysuwanej z paska opcji.

Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69

Aby powrócić do domyślnej biblioteki gotowych gradientów


❖ Z menu palety należy wybrać polecenie Wyzeruj gradienty. Można albo zastąpić bieżącą listę, albo dołączyć
bibliotekę domyślną do bieżącej listy.

Aby zmienić sposób wyświetlania gotowych gradientów


❖ Z menu palety należy wybrać opcję wyświetlania:
Tylko nazwy Są wyświetlane same nazwy gradientów.

Małe miniaturki lub Duże miniaturki Są wyświetlane same miniaturki gradientów.

Mała lista lub Duża lista Są wyświetlane i nazwy gradientów, i miniaturki.

Aby zmienić nazwę gotowego gradientu


• Jeśli gradienty są wyświetlane na palecie jako miniaturki, należy kliknąć dwukrotnie na miniaturce gradientu,
wpisać jego nazwę i kliknąć na OK.
• Jeśli gradienty są wyświetlane na palecie w postaci listy, należy kliknąć dwukrotnie na gradiencie, wpisać jego
nową nazwę, po czym wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).

Wypełnianie oraz obrysowywanie zaznaczeń i warstw


Aby użyć narzędzia Wiadro z farbą
Narzędzie Wiadro z farbą umożliwia wypełnianie pikseli przyległych do klikniętego piksela i mających podobny do
niego kolor.
Uwaga: Narzędzie Wiadro z farbą nie może być stosowane na obrazkach bitmapowych.
1 Wybrać kolor narzędzia. (Zobacz “Aby wybrać kolory na palecie narzędziowej” na stronie 529.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 523
Podręcznik użytkownika

2 Wybrać narzędzie Wiadro z farbą .


3 (Photoshop) Określić, czy zaznaczenie ma być wypełnione kolorem narzędzia, czy wzorkiem.
4 Określić krycie i tryb mieszania. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
5 Wpisać wartość tolerancji wypełnienia.
Opcja Tolerancja określa jak bardzo podobne kolory muszą mieć wypełniane piksele. Dopuszczalne są wartości od
0 do 255. Niska wartość tolerancji powoduje, że zostaną wypełnione piksele w kolorze bardzo zbliżonym do koloru
klikniętego piksela. Wysoka wartość tolerancji powoduje, że zostaną wypełnione piksele bardziej różniące się
kolorem.
6 Aby wygładzić krawędzie wypełnionego zaznaczenia, należy zaznaczyć opcję Wygładzanie.
7 Aby wypełnić tylko piksele przylegające do piksela, na którym kliknięto, należy zaznaczyć opcję Ciągłe; aby
wypełnić wszystkie podobne piksele występujące na obrazku, należy pozostawić tę opcję bez zaznaczenia
8 Aby piksele były wypełniane na podstawie danych (o kolorach) pochodzących ze wszystkich widocznych warstw,
należy zaznaczyć opcję Pełne.
9 Kliknąć na części obrazka przeznaczonej do wypełnienia. Wszystkie określone piksele z zakresu o określonej
tolerancji zostaną wypełnione kolorem narzędzia lub wzorkiem.
Jeśli działania są wykonywane na warstwie i obszary przezroczyste mają pozostać nie wypełnione, należy upewnić
się, że na palecie Warstwy zablokowano przezroczystość warstwy. (Zobacz “Blokowanie warstw” na stronie 426.)

Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę kolorem narzędzia lub pierwszego planu
1 Wybrać kolor narzędzia lub tła. (Zobacz “Aby wybrać kolory na palecie narzędziowej” na stronie 529.)
2 Zaznaczyć obszar wybrany do wypełnienia. Aby wypełnić całą warstwę, należy zaznaczyć ją na palecie Warstwy.
3 Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę, należy wybrać polecenie Edycja > Wypełnij. Aby wypełnić ścieżkę, należy
zaznaczyć ją i wybrać polecenie Wypełnij ścieżkę z menu palety Ścieżki.
4 W oknie Wypełnij wybrać jedną z następujących opcji lub zaznaczyć własny wzorek:
Kolor narzędzia, Kolor tła, Czarny, 50% szarości lub Biały Zaznaczenie jest wypełniane określonym kolorem.

Kolor Zaznaczenie jest wypełniane kolorem wybranym z Próbnika kolorów.

Wzorek Zaznaczenie jest wypełniane wzorkiem. Należy kliknąć na odwróconej strzałce obok próbki wzorka i
zaznaczyć wzorek na wysuwanej palecie. Za pomocą menu wysuwanej palety można wczytać dodatkowe wzorki.
Należy zaznaczyć nazwę biblioteki wzorków lub wybrać polecenie Wczytaj i odnaleźć folder z wybranymi wzorkami.
Historia W zaznaczonym obszarze jest przywracany stan lub zdjęcie ustawione na palecie Historia jako źródło.

Uwaga: Jeśli obrazek CMYK jest wypełniany przy użyciu opcji Czarny, to Photoshop wypełnia wszystkie kanały
czarnym 100%. Operacja może spowodować zużycie większej ilości farby, niż jest to przyjęte dla danej drukarki.
Najlepsze efekty przynosi wypełnianie obrazka CMYK z opcją Kolor narzędzia ustawioną na odpowiedni kolor czarny.
5 Określić tryb mieszania i krycie dla farby. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
6 Jeśli operacje są wykonywane na warstwie i wypełniane mają być tylko obszary z pikselami, to należy zaznaczyć
opcję Utrzymaj przezroczystość.
7 Kliknąć na przycisku OK, aby zastosować wypełnienie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 524
Podręcznik użytkownika

Aby zastosować wypełnienie kolorem narzędzia tylko do obszarów z pikselami, należy wcisnąć klawisze
Alt+Shift+Backspace (Windows) lub Option+Shift+Delete (Mac OS). Operacja zachowuje przezroczystość warstwy.
Aby zastosować wypełnienie kolorem tła tylko do obszarów z pikselami, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Shift+Backspace
(Windows) lub Command+Shift+Delete (Mac OS).

Aby wypełnić obszar roboczy


1 Ustawić kolor narzędzia, którym będzie wypełniony obszar roboczy.
2 Wybrać narzędzie Wiadro z farbą .
3 W pasku opcji ustawić opcję Wypełnij kolorem narzędzia.
4 Wcisnąć klawisz Shift i kliknąć na obszarze roboczym.
Uwaga: Aby wypełnić obszar roboczy, należy użyć trybu pełnego ekranu i wyświetlić menu.

Aby wypełnić zaznaczenie wzorkiem


1 Zaznaczyć fragment obrazka, który ma być wypełniony.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Edycja > Wypełnij. W oknie Wypełnij w obszarze Użyj należy wybrać opcję Wzorek, zaznaczyć
wybrany wzorek na palecie wysuwanej i kliknąć na OK.
Jeśli opcja Wzorek nie jest aktywna, przed jej wybraniem należy wczytać bibliotekę wzorków.
• Wybrać narzędzie Wiadro z farbą . Na pasku opcji wybrać opcję Wzorek z wysuwanego menu Wypełnij oraz
zaznaczyć wzorek na wysuwanej palecie Wzorek. Następnie należy kliknąć, aby wypełnić zaznaczony obszar
wzorkiem.
Uwaga: Przed utworzeniem zaznaczenia użytkownik może wczytać do palety wysuwanej dodatkowe biblioteki
wzorków. (Zobacz “Aby wczytać bibliotekę wzorków” na stronie 526.)

Obrysowywanie zaznaczenia lub warstwy kolorem


Wokół zaznaczenia, warstwy lub ścieżki można namalować kolorowe obramowanie. Służy do tego polecenie Obrys.
Dzięki niemu można tworzyć krawędzie łagodniejsze od tych, które tworzy się przy pomocy stylu warstwy Obrys.
Ta druga metoda jest niezależna od używanej rozdzielczości. Efekt warstwy Obrys może być używany do
obrysowywania całej warstwy.
Aby szybko utworzyć obrys na warstwie bieżącej bez obrysowywania krawędzi warstwy, należy użyć polecenia
Obrysuj.

Aby obrysować zaznaczenie lub warstwę


1 Wybrać kolor narzędzia.
2 Zaznaczyć obszar lub warstwę przeznaczoną do obrysowania.
3 Wybrać polecenie Edycja > Obrysuj.
4 W oknie dialogowym Obrys określić szerokość konturu.
5 W polu Położenie określić miejsce umieszczenia krawędzi obrysu: wewnątrz, na środku albo na zewnątrz
krawędzi zaznaczenia lub warstwy.
6 Określić krycie i tryb mieszania. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 525
Podręcznik użytkownika

7 Jeśli działania są wykonywane na warstwie i wymagane jest obrysowanie tylko obszarów zawierających piksele,
należy zaznaczyć opcję Utrzymaj przezroczystość. (Zobacz “Blokowanie warstw” na stronie 426.)

Aby obrysować ścieżkę


1 Zaznaczyć ścieżkę na palecie Ścieżki.
2 Wybrać polecenie Obrysuj ścieżkę z menu palety.
3 W oknie Obrysuj ścieżkę zaznaczyć narzędzie do obrysowania ścieżki.

Aby narysować okrąg lub kwadrat


Chcąc narysować kwadrat lub okrąg można skorzystać, można skorzystać z narzędzi Zaznaczanie eliptyczne lub
Zaznaczanie prostokątne, a następnie umieść na obrazku kontur ramki zaznaczenia, nazywany obrysem.
Obrysowywanie zaznaczeń stanowi najszybszą metodę definiowania ramek i obramowań obiektów. Metodę tę
można stosować do dowolnych zaznaczeń (i utworzonych za pomocą dowolnego narzędzia do zaznaczania).
1 Przejść na paletę Warstwy i kliknąć na przycisku Nowa warstwa , aby utworzyć nową warstwę dla planowanego
kwadratu lub okręgu. Umieszczenie kwadratu lub okręgu na osobnej warstwie ułatwi przyszłe działania.
2 Wybrać narzędzie Zaznaczanie eliptyczne lub Zaznaczanie prostokątne na palecie narzędziowej.
3 Przeciągnąć w oknie dokumentu, aby narysować wybrany kształt. Aby zachować kształt okręgu (szczególny
przypadek elipsy), podczas przeciągania należy przytrzymywać klawisz Shift.
4 Wybrać polecenie Edycja > Obrysuj.
5 W oknie dialogowym Obrys wpisać wartość szerokości, a następnie kliknąć na próbce koloru, aby wyświetlić
Próbnik kolorów Adobe.
6 W Próbniku kolorów Adobe określić pożądany zakres kolorów za pomocą trójkątnych suwaków na spektrum
kolorów, a następnie kliknąć na wybranym kolorze w polu koloru. Wybrany kolor pojawi się w górnej połówce
próbki koloru. W dolnej połówce pozostanie oryginalny kolor. Należy kliknąć na OK.
7 Wybrać położenie obrysu w stosunku do markietki zaznaczenia, to znaczy wybrać jedną z opcji: Wewnątrz, W
środku lub Na zewnątrz. Odpowiednio dostosować inne ustawienia i kliknąć na OK. Program Photoshop obrysuje
zaznaczenie przy użyciu wybranych ustawień koloru i obrysu.

Zobacz także
“Obrysowywanie zaznaczenia lub warstwy kolorem” na stronie 524

Tworzenie i edycja wzorków


Informacje o wzorkach
Wzorek jest to pewien obrazek (nazywany też segmentem, którego powtarzające się wystąpienia wypełniają warstwę
lub zaznaczenie_ Programy Photoshop i ImageReady zawierają wiele gotowych wzorków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 526
Podręcznik użytkownika

W programie Photoshop użytkownik może tworzyć swoje własne, nowe wzorki, zapisywać je w specjalnych
bibliotekach, a następnie wykorzystywać je przy okazji korzystania z różnych narzędzi i poleceń. Gotowe wzorki są
wyświetlane, po pierwsze, na paletach wysuwanych takich narzędzi, jak Wiadro z farbą, Stempel wzorkiem, Pędzel
korygujący i Łatka, a po drugie, w oknie dialogowym Styl warstwy. Sposób wyświetlania wzorków można zmieniać
za pomocą palet wysuwanych — wybierając z menu palety odpowiednią opcję wyświetlania. Różne opcje wzorków
można ustawiać także w oknie Zarządzanie ustawieniami.
W programie ImageReady użytkownik może zdefiniować jeden wzorek, określany jako Wzorek zdefiniowany przez
użytkownika, którym mogą być wypełniane różne zaznaczenia i warstwy.
W programie Photoshop jest dostępny filtr Tworzenie wzorków, za pomocą którego można tworzyć gotowe wzorki,
a także wypełniać warstwy i zaznaczenia wzorkami własnymi.

Zobacz także
“Filtr Tworzenie wzorka” na stronie 527
“Korzystanie ze stylów ustawień narzędzi” na stronie 49

Aby zdefiniować obrazek jako gotowy wzorek


1 Za pomocą narzędzia Zaznaczanie prostokątne zaznaczyć na jakimkolwiek obrazku obszar, który będzie
używany jako wzorek. Opcja Wtapianie musi być ustawiona na 0 pikseli. Należy pamiętać, że duże obrazki może być
trudno obsługiwać.
2 Wybrać polecenie Edycja > Zdefiniuj wzorek.
3 (Photoshop) W oknie dialogowym Nazwa wzorka wprowadzić nazwę wzorka.
Uwaga: Jeśli wzorek pochodzący z jednego obrazka jest stosowany do innego obrazka, to program Photoshop konwertuje
jego tryb koloru.
Program Photoshop zawiera wbudowany zestaw plików w formacie Illustrator, za pomocą których można tworzyć
gotowe wzorki. Odpowiednie pliki znajdują się w folderze Wzorki PostScriptowe; każdy z nich zawiera pojedynczy
wzorek, który może być renderowany i skalowany w dowolnej rozdzielczości. Należy otworzyć wybrany plik, wybrać
opcję renderingu i zdefiniować wzorek.

Aby wczytać bibliotekę wzorków


W menu palety wysuwanej Wzorek należy wybrać jedną z następujących opcji:
• Wczytaj wzorki, aby dodać bibliotekę do bieżącej listy. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Zastąp wzorki, aby zastąpić bieżącą listę inną biblioteką. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Plik biblioteki (wyświetlany u dołu menu palety). Należy kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na
Dołącz, aby dołączyć bibliotekę do bieżącej listy.

Aby zestaw gotowych wzorków zapisać jako bibliotekę


1 Z wysuwanego menu palety Wzorek wybrać polecenie Zapisz wzorki.
2 Wybrać położenie biblioteki wzorków, wpisać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Bibliotekę można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik biblioteki zostanie umieszczony w folderze
Ustawienia/Wzorki wewnątrz folderu Photoshopa, to po ponownym uruchomieniu programu Photoshop nazwa
biblioteki będzie wyświetlana u dołu wysuwanych menu palety dla wzorków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 527
Podręcznik użytkownika

Aby powrócić do domyślnej biblioteki wzorków


❖ Z menu wysuwanej palety Wzorek należy wybrać polecenie Wyzeruj wzorki. Można albo zastąpić bieżącą listę,
albo dołączyć bibliotekę domyślną do bieżącej listy.
Jeśli uzyskano gotowe narzędzie Stempel wzorkiem, które wykorzystuje wzorek niezdefiniowany, albo używany
dotychczas wzorek wymazano poprzez wyzerowanie lub zamianę biblioteki wzorków, należy wybrać z menu palety
wysuwanej Wzorek polecenie Nowy wzorek i zdefiniować wzorek ponownie.

Aby zmienić nazwę gotowego wzorka


1 Zaznaczyć wzorek, którego nazwa ma być zmieniona i wybrać z menu palety polecenie Zmień nazwę wzorka.
2 Wpisać nową nazwę wzorka i kliknąć na OK.

Aby usunąć gotowy wzorek


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć wzorek przeznaczony do usunięcia i wybrać z menu palety polecenie Usuń wzorek.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić kursor nad wzorkiem (kursor zmienia się w
nożyczki) i kliknąć.

Filtr Tworzenie wzorka


Filtr Tworzenie wzorków pozwala wyciąć pewien fragment obrazka i na jego podstawie wygenerować wzorek. Filtr
Tworzenie wzorka działa w dwóch trybach:
• Wypełnianie warstwy lub zaznaczenia wzorkiem. Wzorek może składać się z jednego dużego segmentu lub z
wielu mniejszych powtarzających się segmentów.
• Tworzenie segmentów, które można zapisać jako gotowe wzorki i stosować do innych obrazków.
Na postawie tej samej próbki można wygenerować wiele różnych wzorków i wybrać spośród nich najbardziej
odpowiedni.

Aby wygenerować wzorek za pomocą filtra Tworzenie wzorka


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę z obszarem, na podstawie którego będzie generowany wzorek. Ponieważ zaznaczona warstwa
zostanie zastąpiona wzorkiem, warto zapisać jej kopię.
• Aby wygenerować wzorek na nowej warstwie lub w postaci nowego pliku, należy utworzyć prostokątne
zaznaczenie i wybrać polecenie Edycja > Kopiuj. Następnie należy dodać warstwę do obrazka lub utworzyć nowy
plik obrazka o pożądanych wymiarach.
2 Wybrać polecenie Filtr > Tworzenie wzorka.
3 Określić źródło wzorka.
• Jeśli obrazek został skopiowany przed otwarciem okna Tworzenie wzorków, należy wybrać opcję Użyj obrazka ze
Schowka.
• Utworzyć zaznaczenie w obszarze podglądu za pomocą narzędzia do zaznaczania z okna Tworzenie wzorków .
Markietkę zaznaczenia przesuwa się, przeciągając ją w inne miejsce.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 528
Podręcznik użytkownika

Uwaga: W obszarze podglądu można korzystać z narzędzi Lupka i Rączka. Aby narzędzie Lupka działało w trybie
zmniejszania, należy przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Aktualny stopień
powiększenia/zmniejszenia jest wyświetlany u dołu okna dialogowego.
4 Określić wielkość segmentu.
• Określić wymiary w polach Szerokość i Wysokość.
• Kliknąć na przycisku Użyj rozmiaru obrazka, aby wygenerować wzorek wypełniający całą warstwę
5 Kliknąć na przycisku Generuj. Aby anulować ten proces, należy wcisnąć klawisz Esc.
Obszar podglądu zostanie wypełniony generowanym wzorkiem.
• Aby przejść od widoku wygenerowanego wzorka do obrazka źródłowego (i odwrotnie), należy wybrać
odpowiednią opcję z menu Pokaż.
• Aby wyświetlić obwiednie poszczególnych segmentów (płytek), należy kliknąć na polu Obwiednia płytki.
• Jeśli płytki generowanego wzorka mają być przesunięte, w menu wysuwanym Przesunięcie należy określić
kierunek przesunięcia, a w polu Wartość lub za pomocą suwaka wysuwanego Wartość należy określić wielkość
przesunięcia. Wielkość przesunięcia stanowi procent wymiarów segmentu (płytki). Wartość przesunięcia nie ma
wpływu na zapisane gotowe płytki.
6 Aby wygenerować dodatkowe wzorki przy tych samych opcjach, należy kliknąć na przycisku Generuj ponownie.
Wcześniej opcje te można zmienić.
Gładkość Opcja pozwala wygładzić ostre krawędzie wzorka. Większa gładkość skutkuje łagodniejszymi
krawędziami.
Przykł. szczegół Opcja określa stopień szczegółowości wzorka. Wyższe wartości powodują zachowanie większej
liczby pierwotnych szczegółów wzorka. Wartości niższe dają odwrotny skutek. W przypadku wyższych wartości
wzorki są generowane wolniej.
7 Panel Historia płytki umożliwia przegląd wszystkich wygenerowanych wzorków, a w konsekwencji wybór wzorka
do zapisania lub do wypełnienia warstwy.
• Przechodzenie między wygenerowanymi wzorkami umożliwiają przyciski Pierwsza płytka, Poprzednia płytka,
Następna płytka i Ostatnia płytka. Zamiast korzystać z tych przycisków można wpisać numer wybranej płytki i
wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Aby w obszarze podglądu były pokazywane całościowe wzorki odpowiadające poszczególnym płytkom, należy
zaznaczyć opcję Uaktualnij podgląd wzorka. Jeśli podglądy są wyświetlane powoli, opcję można odznaczyć,
odszukać odpowiednią płytkę i dopiero wtedy ją zaznaczyć.
• Aby usunąć płytkę i podgląd wzorka, należy przejść do wybranej płytki i kliknąć na ikonie Usuń.
• Aby zapisać płytkę jako gotowy wzorek, należy przejść do wybranej płytki i kliknąć na przycisku Gotowy wzorek.
Należy wpisać nazwę wzorka i kliknąć na OK. Gdy płytka jest zapisywana jako gotowy wzorek, zostaje zapisana
tylko pojedyncza płytka, a nie cały, wygenerowany wzorek.

" # $ % & '


Przyciski historii płytek
A. Gotowy wzorek B. Pierwsza płytka C. Poprzednia płytka D. Następna płytka E. Ostatnia płytka F. Ikona Usuń
ADOBE PHOTOSHOP CS2 529
Podręcznik użytkownika

8 Jeśli wygenerowane płytki są zadowalające, a te płytki, które będą używane w przyszłości, zostały zapisane, można
kliknąć na OK.
Jeśli okno zostało uaktywnione w celu utworzenia gotowych wzorków (a nie w celu wypełnienia warstwy), należy
kliknąć na Anuluj i zamknąć okno dialogowe bez wypełniania warstwy.

Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69

Wybór koloru narzędzia i tła


Informacje o kolorach narzędzia i tła
Photoshop używa koloru narzędzia do malowania, wypełniania i obrysowywania zaznaczeń, a koloru tła do
tworzenia wypełnień gradientowych i wypełniania wyczyszczonych obszarów obrazka. Kolory narzędzia i tła są
także używane w przypadku niektórych efektów specjalnych.
Nowy kolor narzędzia lub tła można wybrać za pomocą narzędzia Kroplomierz, palety Kolor, palety Próbki lub
Próbnika kolorów Adobe.
Domyślnym kolorem narzędzia jest czarny, a tła — biały. (W kanale alfa domyślnym kolorem narzędzia jest biały, a
tła — czarny.)

Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255

Aby wybrać kolory na palecie narzędziowej


Bieżący kolor narzędzia jest wyświetlany w górnym polu zaznaczenia na pasku narzędziowym, a bieżący kolor tła
jest wyświetlany w dolnym polu.

C
A D
B

Pola koloru narzędzia i koloru tła na palecie narzędziowej


A. Pole koloru narzędzia B. Ikona domyślnych kolorów C. Ikona przełączania kolorów D. Pole koloru tła

• Aby zmienić kolor narzędzia, należy kliknąć na górnym polu koloru na palecie narzędziowej, po czym wybrać
kolor z Próbnika kolorów Adobe.
• Aby zmienić kolor tła, należy kliknąć na dolnym polu koloru na palecie narzędziowej, po czym wybrać kolor z
Próbnika kolorów Adobe.
• Aby kolor narzędzia i kolor tła zamienić ze sobą, należy kliknąć na ikonie przełączania kolorów na palecie
narzędziowej.
• Aby przywrócić domyślny kolor narzędzia i tła, należy kliknąć na ikonie domyślnych kolorów na palecie
narzędziowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 530
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255

Aby wybrać kolory za pomocą narzędzia Kroplomierz


Kroplomierz umożliwia próbkowanie koloru z danego obszaru na obrazku w celu zmiany koloru tła lub narzędzia.
Próbkę można pobrać z obszaru aktywnego lub z innego obszaru obrazka.
1 Wybrać narzędzie Kroplomierz .
2 Aby zmienić wielkość próbki Kroplomierza, należy wybrać opcję z menu Wielkość próbki:
Próbka punktowa Jest odczytywana wartość koloru jednego piksela (tego, na którym kliknięto).

Średnia 3x3 lub Średnia 5x5 Jest wyznaczana średnia wartości kolorów wszystkich pikseli próbki (o wymiarach 3x3
lub 5x5).
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wybrać nowy kolor narzędzia, należy kliknąć na obrazku. Metoda alternatywna polega na ustawieniu kursora
nad obrazkiem, wciśnięciu przycisku myszy i przeciągnięciu kursorem. W trakcie przeciągania będzie zmieniała
się zawartość pola wyboru koloru. Gdy ukaże się w nim pożądany kolor, można zwolnić przycisk myszy.
• Aby wybrać nowy kolor tła, należy kliknąć na obrazku z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac
OS). Metoda alternatywna polega na ustawieniu kursora nad obrazkiem, wciśnięciu klawisza Alt (Windows) lub
Options (Mac OS) , wciśnięciu przycisku myszy i przeciągnięciu kursorem. W trakcie przeciągania będzie
zmieniała się zawartość pola wyboru koloru tła. Gdy ukaże się w nim pożądany kolor, można zwolnić przycisk
myszy.
Aby chwilowo użyć Kroplomierza równocześnie z dowolnym innym narzędziem do malowania, należy wcisnąć
klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).

Wielkość próbki wykorzystywanej przez narzędzie Kroplomierz


Wielkość obszaru próbkowanego przez narzędzie Kroplomierz można dostosować do swoich potrzeb. Na przykład,
można ustawić Kroplomierz, tak aby próbkował wartości koloru z obszaru 3 x 3 piksele pod kursorem. Zmiana
obszaru próbkowanego przez Kroplomierz zmienia odczyt koloru wyświetlany na palecie Info.

Wybieranie koloru narzędzia za pomocą narzędzia Kroplomierz


A. Próbka punktowa B. Średnia 5x5

Informacje o palecie Kolor


Na palecie Kolor są wyświetlane wartości bieżących kolorów narzędzia i tła. Suwaki tej palety służą do zmiany
kolorów narzędzia i tła w ramach kilku różnych modeli kolorów. Kolor narzędzia i tła może być także wybierany na
pasku kolorów, w dolnej części palety.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 531
Podręcznik użytkownika

• Aby wyświetlić paletę Kolor, należy wybrać polecenie Okno > Kolor lub kliknąć na zakładce palety Kolor.
• Aby zmienić bieżący model kolorów, należy przejść do menu palety Kolor i wybrać opcję suwaków (suwaków
zgodnych z konkretnym modelem kolorów).

"
#

$
%

Paleta Kolor
A. Kolor narzędzia B. Kolor tła C. Suwak D. Pasek kolorów

Na palecie Kolor mogą być wyświetlane następujące symbole ostrzegawcze:


• W programie Photoshop gdy użytkownik wybrał kolor, którego nie można wydrukować przy pomocy farb
CMYK, nad lewą częścią paska kolorów pojawia się wykrzyknik w trójkącie .
• Gdy użytkownik wybrał kolor, który nie należy do zbioru bezpiecznych kolorów Weba, nad lewą częścią paska
kolorów pojawia się sześcian .

Zobacz także
“Bezpieczne kolory Weba” na stronie 258
“Informacje o kolorach spoza zakresu” na stronie 298
“Tryby kolorów” na stronie 239

Aby zmienić spektrum wyświetlane w rampie kolorów


1 Wybrać odpowiednią opcję z menu palety Kolor:
• Widmo RGB, Widmo CMYK (Photoshop) lub Rampa szarości, aby było wyświetlane spektrum określonego
modelu kolorów.
• Bieżące kolory, aby było wyświetlane spektrum kolorów między bieżącym kolorem narzędzia i tła.
2 Aby wyświetlać tylko bezpieczne kolory Weba, należy wybrać opcję Utwórz bezpieczną rampę webową.
Szybką zmianę spektrum wyświetlanego w rampie kolorów umożliwia klikanie z wciśniętym klawiszem Shift.

Zobacz także
“Bezpieczne kolory Weba” na stronie 258

Aby wybrać kolor na palecie Kolor


1 Aby przeprowadzić edycję koloru narzędzia lub tła, należy upewnić się, że jego pole koloru jest aktywne
(obrysowane na czarno). Aby uaktywnić pole koloru narzędzia lub tła, należy na nim kliknąć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć suwaki kolorów. Kolory pokazywane na suwakach zmieniają się w miarę przeciągania. W programie
Photoshop funkcję też można wyłączyć, co często przyspiesza działanie programu. W tym celu należy
zrezygnować z zaznaczenia opcji Dynamiczne suwaki kolorów w sekcji Ogólne okna dialogowego Preferencje.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 532
Podręcznik użytkownika

• Wpisać wartości obok suwaków kolorów.


• Kliknąć na polu wyboru koloru, wybrać kolor za pomocą próbnika kolorów i kliknąć na OK.
• Ustawić kursor nad rampą kolorów (kursor zmienia się w kroplomierz) i kliknąć na próbce koloru. Aby
zastosować próbkę na nieaktywnym polu wyboru koloru, należy kliknąć, przytrzymując klawisz Alt.

Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255

Informacje o palecie Próbki


Na palecie Próbki są przechowywane kolory używane najczęściej. Użytkownik może dodać kolory do palety, usunąć
je z niej, a także wczytać kolory z wyspecjalizowanej biblioteki.
Aby wyświetlić paletę Próbki, należy wybrać polecenie Okno > Próbki lub kliknąć na zakładce palety Próbki.

Aby zmienić sposób wyświetlania próbek


❖ Z menu palety Próbki należy wybrać odpowiednią opcję wyświetlania:
Małe miniaturki Są wyświetlane miniaturki poszczególnych próbek. Jest to widok domyślny.

Mała lista Są wyświetlane nazwy i miniaturki poszczególnych próbek.

Aby zaznaczyć kolor na palecie Próbki


• Aby wybrać kolor narzędzia, należy kliknąć na wybranym kolorze na palecie Próbki.
• Aby wybrać kolor tła, należy kliknąć na wybranym kolorze na palecie Próbki, trzymając wciśnięty klawisz Alt
(Windows) lub Option (Mac OS).

Aby wczytać bibliotekę próbek


❖ Należy wybrać jedną z następujących opcji menu palety Próbki:

• Wczytaj próbki, aby dodać bibliotekę do bieżącej listy. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Zastąp próbki, aby zastąpić bieżącą listę inną biblioteką. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Plik biblioteki (wyświetlany u dołu menu palety). Należy kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na
Dołącz, aby dołączyć bibliotekę do bieżącej listy.

Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69
“Aby używać tych samych próbek w różnych aplikacjach” na stronie 270

Aby dodać kolor do palety Próbki


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Dodawany kolor należy uczynić kolorem narzędzia, a następnie kliknąć na przycisku Nowa próbka na palecie
Próbki. Można też przejść do menu palety i wybrać polecenie Nowa próbka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 533
Podręcznik użytkownika

• (Photoshop) Dodawany kolor należy uczynić kolorem narzędzia. Kursor należy ustawić nad pustym miejscem w
dolnym wierszu palety Próbki (kursor zamienia się w kursor narzędzia Wiadro z farbą) i kliknąć, aby dodać kolor.
Należy wpisać nazwę nowego koloru i kliknąć na OK.

Kolor wybrany z obrazka (po lewej) i dodany do palety Próbki (po prawej)

• (ImageReady) Przeciągnąć pole koloru narzędzia lub koloru tła z paska narzędziowego na paletę Próbki.
• (ImageReady) Przeciągnąć próbkę z palety Tabela kolorów na paletę Próbki.
Uwaga: Nowe kolory są zapisywane w pliku preferencji, dzięki czemu stają się dostępne w wielu sesjach edycyjnych. Aby
zapisać kolor na stałe, należy zapisać go w bibliotece.

Aby powielić kolor na palecie Próbki (ImageReady)


❖ Należy zaznaczyć kolor, który ma być powielony, a następnie wybrać z menu palety Próbki polecenie Nowa
próbka.

Aby usunąć kolor z palety Próbki


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć próbkę na ikonę Usuń .
• (Photoshop) Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić kursor nad wybraną próbką (kursor
zmieni się w nożyczki) i kliknąć.
• (ImageReady) Zaznaczyć próbkę, a następnie wybrać z menu palety Próbki polecenie Usuń próbkę.

Aby zapisać zestaw próbek jako bibliotekę


1 Z menu palety Próbki wybrać polecenie Zapisz próbki.
2 Wybrać położenie biblioteki próbek, wpisać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Bibliotekę można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik biblioteki zostanie umieszczony w folderze
Ustawienia/Próbki wewnątrz folderu Photoshopa, to po ponownym uruchomieniu programu Photoshop nazwa
biblioteki będzie wyświetlana u dołu menu palety Próbki.

Aby powrócić do domyślnej biblioteki próbek


❖ Z menu palety Próbki wybrać polecenie Wyzeruj próbki. Można albo zastąpić bieżącą listę, albo dołączyć
bibliotekę domyślną do bieżącej listy.
534

Rozdział 18: Uzyskiwanie efektów


specjalnych za pomocą filtrów

Filtry
Używanie filtrów
Filtry pozwalają zmieniać wygląd obrazków, na przykład upodabniać je do obrazów impresjonistycznych,
przekształcać w mozaiki lub na różne sposoby zniekształcać. Niektóre filtry umożliwiają też czyszczenie i
retuszowanie zdjęć. Filtry zapewniane przez firmę Adobe są dostępne w menu Filtry. Niektóre filtry zapewniane
przez inne firmy są dostępne w postaci modułów plug-in. Po zainstalowaniu filtry te są wyświetlane u dołu menu
Filtry.
Aby zastosować filtr, należy wybrać polecenie z odpowiedniego podmenu menu Filtr. Podane wskazówki pomagają
w wyborze filtrów:
• Filtry są stosowane do aktywnej, widocznej warstwy albo do zaznaczenia.
• W przypadku obrazków o 8 bitach na kanał większość filtrów można stosować kumulacyjnie, za pomocą Galerii
filtrów. Wszystkie filtry można stosować indywidualnie.
• Filtry nie mogą być stosowane do obrazków w trybie Bitmapa lub Kolory indeksowane.
• Niektóre filtry działają jedynie na obrazkach RGB.
• Do obrazków 8-bitowych można stosować wszystkie filtry.
• (Tylko Photoshop) Do obrazków 16-bitowych można stosować tylko następujące filtry: Deformacja, Uśrednij,
Rozmycie dwustronne, Rozmyj, Rozmyj bardziej, Rozmycie prostokątne, Rozmycie gaussowskie, Rozmycie
obiektywu, Poruszenie, Rozmycie radialne, Rozmycie z próbkowaniem, Korekta obiektywu, Dodaj szum, Usuń
kurz i rysy, Kurz i rysy, Mediana, Zmniejsz szum, Włókna, Flara obiektywu, Wyostrzanie, Wyostrzanie brzegów,
Wyostrz bardziej, Wyostrzanie inteligentne, Maska wyostrzająca, Płaskorzeźba, Znajdź krawędzie, Solaryzacja,
Usuń przeplot, Kolory NTSC, Własny, Górnoprzepustowy, Maksimum, Minimum i Przesunięcie.
• (Tylko Photoshop) Do obrazków 32-bitowych można stosować tylko następujące filtry: Uśrednij, Rozmycie
dwustronne, Rozmycie prostokątne, Rozmycie gaussowskie, Poruszenie, Rozmycie radialne, Rozmycie z
próbkowaniem, Dodaj szum, Włókna, Flara obiektywu, Wyostrzanie inteligentne, Maska wyostrzająca, Usuń
przeplot, Kolory NTSC, Górnoprzepustowy i Przesunięcie
• Niektóre filtry są stosowane wyłącznie w pamięci RAM. Jeżeli do przetwarzania efektu filtra zostanie zużyta cała
dostępna pamięć RAM, to system może wyświetlić komunikat o błędzie.

Filtry plug-in
Użytkownik może zainstalować na komputerze filtry plug-in opracowane przez producentów spoza grupy firmy
Adobe. Po zainstalowaniu plug-inów odpowiednie filtry są wyświetlane w dolnej części menu Filtr i działają tak
samo, jak filtry wbudowane.
Osoby zainteresowane tworzeniem modułów plug-in powinny skontaktować się z Adobe Systems Developer
Support.
Uwaga: Informacje dotyczące filtrów opracowanych przez inne firmy są dostępne u ich producentów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 535
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72

Stosowanie filtrów
Przeglądanie efektów filtrów
Stosowanie filtrów może zajmować dużo czasu, zwłaszcza w przypadku dużych obrazków. Niektóre filtry
umożliwiają wyświetlenie podglądu efektu przed zastosowaniem filtra. Po obejrzeniu podglądu można zastosować
filtr lub anulować operację, nie tracąc czasu.
Jeżeli okno dialogowe zawiera okienko podglądu, należy użyć jednej z następujących metod:
• Aby wyświetlić określony fragment obrazka na środku okna podglądu, należy przeciągnąć go w oknie podglądu.
• Powiększanie oraz pomniejszanie podglądu umożliwiają przyciski + i - umieszczone pod oknem podglądu.
• Aby wyświetlić określony fragment obrazka na środku okna podglądu, należy kliknąć na odpowiednim miejscu
okna obrazka.
Niektóre z filtrów wykorzystują okna dialogowe, które ułatwiają dopasowywanie efektów filtra. Nazwy takich filtrów
kończą się wielokropkami (...).

Aby zastosować filtr


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby zastosować filtr do całej warstwy, należy uaktywnić lub zaznaczyć tę warstwę.
• Jeśli filtr ma być zastosowany do określonego fragmentu obrazka, należy zaznaczyć ten fragment.
2 Wybrać jeden z filtrów z podmenu w menu Filtr.
Jeżeli z działaniem filtra nie wiąże się otwieranie okna dialogowego, to filtr ten zostanie zastosowany.
3 Jeżeli pojawi się okno dialogowe, należy wprowadzić odpowiednie wartości lub ustawić opcje, a następnie kliknąć
na przycisku OK.

Galeria filtrów
Galeria filtrów
Galeria filtrów umożliwia kumulacyjne stosowanie filtrów oraz wielokrotne stosowanie pojedynczych filtrów.
Użytkownik może obejrzeć miniaturowe przykłady zastosowań poszczególnych filtrów. Może też zmienić
uporządkowanie filtrów oraz ich ustawienia (dostosować je do potrzeb danego zadania). Ze względu na te
możliwości Galeria filtrów stanowi najlepszy punkt wyjścia do pracy z filtrami. Należy pamiętać jednak, że Galeria
nie zawiera wszystkich filtrów dostępnych w menu Filtry.
Aby wyświetlić okno Galeria filtrów, należy wybrać polecenie Filtr > Galeria filtrów. Kliknięcie na nazwie kategorii
filtra powoduje wyświetlenie podglądów dostępnych efektów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 536
Podręcznik użytkownika

" # $ % &

'

(
)

Okno dialogowe Galeria filtrów


A. Podgląd B. Kategoria C. Miniaturka zaznaczonego D. Wyświetlanie/Ukrywanie miniaturek E. Menu wysuwane F. Opcje
zaznaczonego G. Lista efektów filtra do zastosowania lub H. Zaznaczony, ale nie zastosowany efekt I. Efekty zastosowane kumulatywnie,
ale nie J. Efekt ukryty

Aby zmienić sposób wyświetlania podglądów w oknie dialogowym Galeria filtrów


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Użyć przycisku + lub – pod obszarem podglądu, aby powiększyć lub zmniejszyć skalę wyświetlania obrazka.
• Kliknąć na pasku powiększenia (w miejscu, w którym pojawia się wartość procentowa skali powiększenia), aby
wprowadzić wartość procentową powiększenia.
• Kliknąć na przycisku Pokaż/Ukryj u góry okna dialogowego, aby ukryć miniaturki filtrów. Ukrycie miniaturek
powoduje powiększenie obszaru podglądu.
• Przeciągnąć obszar podglądu narzędziem Rączka, aby wyświetlić inny fragment obrazka.

Stosowanie i rozmieszczanie efektów filtrów


Filtry są stosowane w takiej kolejności, w jakiej się je wybierze. Po zastosowaniu filtrów można zmienić ich kolejność
na liście — w tym celu należy przeciągnąć nazwy wybranych filtrów w nowe miejsca. Zmiana uporządkowania
efektów można istotnie zmienić wygląd obrazka. Aby ukryć efekt filtra na obrazku podglądu, należy kliknąć na
ikonie oka obok tego filtra. Zastosowane filtry można także usuwać, zaznaczając dany filtr i klikając na ikonie
Usuń .
Eksperymentując z efektami różnych filtrów na wybranym fragmencie obrazka, można zaoszczędzić sporo czasu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 537
Podręcznik użytkownika

Stosowanie filtrów za pomocą Galerii filtrów.


A. Oryginalny B. Obrazki, do których zastosowano pojedynczy C. Wynik kumulacyjnego zastosowania trzech filtrów

Aby zastosować filtry za pomocą Galerii filtrów


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby zastosować filtr do całej warstwy, należy uaktywnić lub zaznaczyć tę warstwę.
• Jeśli filtr ma być zastosowany do określonego fragmentu obrazka, należy zaznaczyć ten fragment.
2 Wybrać polecenie Filtr > Galeria filtrów.
3 Dodać pierwszy filtr, klikając na jego nazwie. Listę wszystkich filtrów z danej kategorii wyświetla się kliknięciem
na odwrócony trójkąt obok nazwy kategorii. Dodany filtr jest umieszczany na liście zastosowanych filtrów — liście
dostępnej w prawym dolnym narożniku okna Galeria filtrów.
4 Wprowadzić wartości lub ustawić opcje wybranego filtra.
5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zastosować filtry kumulatywnie, należy kliknąć na ikonie Nowa warstwa efektów i wybrać kolejny filtr.
Czynność tę należy powtórzyć dla wszystkich dodatkowych filtrów .
• Aby zmienić kolejność filtrów na liście zastosowanych filtrów, dostępnej w prawym dolnym narożniku okna
Galeria filtrów, należy przeciągnąć nazwy wybranych filtrów w inne miejsca listy.
• Aby usunąć zastosowany filtr, należy zaznaczyć go na liście zastosowanych filtrów, po czym kliknąć na ikonie
Usuń .
6 Po zakończeniu pracy kliknąć na przycisku OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 538
Podręcznik użytkownika

Mieszanie efektów filtrów i ustawianie opcji


Aby zmieszać efekty
Polecenie Zanik służy do zmiany sposobu krycia i mieszania efektów filtrów, narzędzi do malowania, Gumki lub
korekty koloru. Tryby mieszania z okna dialogowego Zanik są podzbiorem zestawu trybów narzędzi do malowania
i edycji (w oknie dialogowym Zanik nie ma trybów mieszania Z tyłu i Wymaż). Zastosowanie polecenia Zanik daje
efekt podobny do zastosowania filtra na osobnej warstwie, a następnie użycia obiektów sterujących kryciem warstwy
i trybem mieszania.
Uwaga: Polecenie Zanik może przyczynić się do zmiany wyników polecenia Wydziel, polecenia Deformacja i filtrów
pociągnięć pędzla.
1 Zastosować filtr, narzędzie do malowania lub korektę koloru do obrazka lub zaznaczenia.
2 Wybrać polecenie Edycja > Zanik. Zaznaczenie opcji Podgląd umożliwia obejrzenie podglądu efektu.
3 Dopasować krycie, przeciągając suwak na wartość z zakresu od 0% (przezroczyste) do 100%.
4 Wybrać tryb mieszania z menu Tryb.
Uwaga: W przypadku obrazków o kolorach z przestrzeni Lab nie można używać trybów Rozjaśnianie, Ściemnianie,
Jaśniejszy, Ciemniejszy, Różnica oraz Wyłączenie.
5 Nacisnąć przycisk OK.

Zobacz także
“Ustawianie opcji kształtu pędzla” na stronie 500
“Informacje o trybach mieszania” na stronie 511
“Tworzenie warstw dopasowania i wypełnienia” na stronie 447

Definiowanie obszarów nie zniekształcanych


Filtry Przemieszczenie, Ścinanie i Fala z podmenu Zniekształcenie oraz filtr Przesunięcie z podmenu Inne
zapewniają kilka metod przetwarzania obszarów niezdefiniowanych (lub niechronionych):
Zawijaj Opcja powoduje wypełnienie niezdefiniowanych obszarów zawartością z przeciwnej strony obrazka.

Powtórz piksele krawędziowe Opcja pozwala rozszerzyć zasięg kolorów pikseli z krawędzi obrazka w podanym
kierunku. Jeśli piksele te mają różne kolory, mogą pojawić się widoczne paski pikseli jednakowego koloru.
Ustaw jako tło (tylko filtr Przesunięcie) Opcja pozwala wypełnić zaznaczony obszar bieżącym kolorem tła.

Aby użyć opcji tekstury i powierzchni szkła


Pięć spośród filtrów programu Photoshop posiada opcje tekstur — Ołówek Conte, Szkło, Pastele, Podkład oraz
Dodanie tekstury. Opcje te pozwalają imitować obrazki malowane na różnych podłożach — na przykład na płótnie
czy cegłach — lub oglądane przez szkło.
1 Wybrać polecenie Artystyczne > Pastele, Artystyczne > Podkład, Zniekształcenie > Szkło, Szkic > Ołówek Conte
lub Tekstura > Dodanie tekstury.
2 W przypadku tekstury wybrać jeden z typów tekstury lub polecenie Wczytaj teksturę, aby użyć pliku Photoshopa.
3 Przeciągnąć suwak Skalowanie w celu zwiększenia lub zmniejszenia detali tekstury.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 539
Podręcznik użytkownika

4 Przeciągnąć suwak Gładkość (jeżeli jest dostępny), aby dopasować głębokość rzeźby na powierzchni tekstury.
5 Zaznaczyć opcję Odwrotność, aby odwrócić tony jasne i ciemne.
6 W polu Kierunek światła określić kierunek światła padającego na obrazek.

Wskazówki dotyczące efektów specjalnych


Tworzenie efektów brzegowych
Użytkownik ma do dyspozycji różne techniki mieszania efektów filtra z obrazkiem pierwotnym (w szczególności z
jego brzegami). Aby uzyskać wyraźną krawędź kontrastującą z resztą obrazka, należy zastosować filtr bez dodatków.
Aby uzyskać krawędzie miękkie, należy wtopić brzegi, a dopiero potem zastosować filtr. Aby uzyskać efekt
przezroczystości, należy zastosować filtr, a potem użyć polecenia Zanik, i w ten sposób dopasować tryb mieszania i
krycie zaznaczenia.

Stosowanie filtrów do warstw


Innym sposobem różnicowania efektów działania filtrów jest stosowanie ich do pojedynczej warstwy lub po kolei do
kilku warstw. Aby zastosować filtr do wybranej warstwy, należy ją wyświetlić i umieścić w niej piksele (wystarczy
wypełnienie kolorem neutralnym).

Stosowanie filtrów do pojedynczych kanałów


Użytkownik może zastosować filtr do wybranego kanału obrazka, zastosować różne efekty do różnych kanałów, a
także zastosować ten sam filtr z różnymi parametrami.

Tworzenie tła
Stosując efekty do kształtów w jednolitym kolorze albo w odcieniach szarości, można utworzyć wiele różnych teł i
tekstur. Tekstury te można potem rozmywać. Niektóre filtry mają niewielki wpływ na jednolite kolory (np. filtr Szło),
inne jednak pozwalają uzyskać interesujące efekty.

Łączenie efektów przy użyciu masek lub powielonych obrazków


Definiowanie wybranych obszarów zaznaczeń za pomocą masek zwiększa kontrolę nad przejściami od jednego
efektu do innego. Maski mogą na przykład służyć do definiowania zaznaczenia.
Przy użyciu Pędzla historii użytkownik może zastosować wybrany filtr tylko do fragmentu obrazka. Najpierw należy
zastosować filtr do całego obrazka. Następnie należy przejść o krok wstecz na palecie Historia, do stanu obrazka
przed zastosowaniem filtra, i ustawić źródło Pędzla historii na stan po zastosowaniu filtra. Następnie należy
pomalować obrazek.

Zwiększanie jakości i spójności obrazków


Stosując do różnych obrazków ten sam filtr, można ukryć ich wady, zmienić lub uwydatnić ich wygląd, a także
upodobnić je do siebie. Paleta Zadania umożliwia zapis procesu modyfikacji danego obrazka i stosowanie
zapisanych działań do innych obrazków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 540
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Aby skorzystać z palety Zadania” na stronie 766

Efekty filtrów
Artystyczne, filtry
Filtry dostępne w podmenu Artystyczne umożliwiają tworzenie efektów specjalnych przeznaczonych dla
kompozycji lub innych projektów. Na przykład, filtr Wycinanka umożliwia tworzenie kolaży i efektów
typograficznych. Filtry te powalają uzyskać motywy naturalistyczne lub ludowe. Wszystkie filtry artystyczne można
stosować za pomocą Galerii filtrów.
Kolorowanie kredkami Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby narysowano go kolorowymi kredkami na jednolitym
tle. Ważne krawędzie zostają zachowane, lecz sprawiają wrażenie niedokładnie zakreskowanych; tło jest widoczne
przez obszary mniej pokolorowane.
Aby uzyskać efekt pergaminu, zastosowanie filtra Kolorowanie kredkami do zaznaczonego obszaru należy
poprzedzić zmianą koloru tła.

Wycinanka Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był zrobiony z kawałków kolorowego papieru. Obrazki z dużymi
kontrastami przypominają szkice; obrazki wielobarwne wyglądają tak, jakby składały się z kilku warstw kolorowego
papieru.
Suchy pędzel Krawędzie obrazka są rysowane techniką suchego pędzla (technika pośrednia między malarstwem
olejnym i akwarelą). Filtr upraszcza obrazek poprzez zmniejszenie zakresu kolorów i wypełnienie niektórych
obszarów kolorem wspólnym.
Ziarno błony filmowej Do cieni oraz półcieni obrazka jest stosowany jednolity wzorek. Łagodniejszy wzorek jest
stosowany do jaśniejszych obszarów obrazka. Filtr jest używany do eliminacji efektów pasków kolorów w ewolucjach
i zmniejszenia wizualnych różnić elementów pochodzących z różnych źródeł.
Fresk Obrazek jest malowany zgrubnie, za pomocą krótkich, okrągłych i nierównomiernych maźnięć.

Blask neonu Filtr pozwala dodawać do obrazka różne rodzaje blasków. Jest użyteczny, gdy trzeba zmiękczyć
kolorystykę obrazka. Aby wybrać kolor poświaty, należy kliknąć na polu poświaty i zaznaczyć wybrany kolor
próbnikiem kolorów.
Maźnięcia farbą Pozwala na wybranie jednej z wielu wielkości pędzla (od 1 do 50) oraz typów efektu malowania.
Wśród typów pędzli znajdują się: prosty, delikatnie nierówny, delikatnie ciemny, szeroki ostry, szeroki nierówny i
postrzępiony.
Szpachla malarska Wynikowy obrazek zawiera mniej detali; sprawia wrażenie cienko pomalowanego płótna z
wyraźną teksturą.
Foliowanie Wynikowy obrazek wygląda, tak jakby był owinięty w cienki plastik; zostają uwydatnione szczegóły
powierzchni.
Posteryzacja brzegów Filtr pozwala zmniejszyć liczbę kolorów na obrazku (zgodnie z ustawioną opcją), a także
obrysować krawędzie. Duże obszary obrazka są cieniowane w zwykły sposób, a ciemne szczegóły są widoczne na
całym obrazku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 541
Podręcznik użytkownika

Pastele Pozwala uzyskać efekt rysowania pastelową kredą na tle z teksturą. Obszary jasnego koloru zawierają grube
kreski kredy z niewielkim akcentem tekstury, a obszary ciemniejsze zawierają zdrapane kreski kredy odkrywające
teksturę.
Rozmazanie patykiem Obrazek jest zmiękczany za pomocą krótkich ukośnych kresek lub rozmazywania ciemnych
obszarów. Obszary jaśniejsze stają się jeszcze jaśniejsze i tracą szczegóły.
Gąbka Filtr pozwala tworzyć obrazki z bardzo mocno pokrytymi teksturą obszarami kontrastowego koloru,
przypominającymi pomalowane gąbką.
Podkład Wynikowy obrazek jest malowany na innym obrazku, który znajduje się na tle pokrytym teksturą.

Akwarele Obrazek jest malowany w stylu przypominającym akwarele, przy użyciu średniego pędzla nanoszącego na
obrazki kolory rozwodnione. W miejscach wyraźnych zmian tonów na krawędziach filtr zmienia nasycenie koloru.

Filtry rozmywające
Filtry rozmywające zmiękczają zaznaczenie lub obrazek i są używane do retuszu obrazków. Filtry rozmywające
wygładzają przejścia przez uśrednianie pikseli przylegających do ostrych brzegów linii i obszarów cieniowanych (a
więc, tam gdzie na obrazku występują ostre przejścia kolorów).

Przed (po lewej) i po zastosowaniu filtra Rozmycie soczewkowe (po prawej); tło zostało rozmyte, ale pierwszy plan pozostał ostry

Uwaga: Aby zastosować filtr Rozmyj do krawędzi warstwy, należy wyłączyć opcję Zachowaj przezroczystość.
Uśrednij Jest określany średni (uśredniony) kolor obrazka lub zaznaczenia; następnie obiekt jest wypełniany tym
kolorem. Jeżeli na przykład zaznaczy się obszar trawy, to filtr zamieni ten obszar w jednolitą plamę zieleni.
Rozmyj i Rozmyj bardziej Filtr pozwala usunąć szum tam, gdzie pojawiają się znaczące zmiany kolorów. Filtry z
grupy Rozmycie wygładzają przejścia tonalne poprzez uśrednienie pikseli w pobliżu ostrych linii i obszarów
cieniowanych. Filtr Rozmyj bardziej pozwala uzyskać efekt trzykrotnie lub czterokrotnie silniejszy niż filtr Rozmyj.
Rozmycie prostokątne (tylko Photoshop) Podstawą rozmycia czyni się średnią wartość kolorów pikseli
sąsiadujących ze sobą. Filtr pozwala tworzyć efekty specjalne. Użytkownik może zmienić wielkość obszaru, na
podstawie którego jest obliczana średnia wartość koloru danego piksela; większemu promieniowi obszaru
odpowiada większe rozmycie.
Rozmycie gaussowskie Zaznaczenie jest rozmywane szybko, na podstawie podanego współczynnika. Określenie
gaussowskie odnosi się do metody obliczania wartości kolorów poszczególnych pikseli — podstawą obliczeń jest
krzywa Gaussa (w kształcie dzwonu). Filtr dodaje rzadko rozmieszczone szczegóły i może wywoływać efekt
zamglenia.
Rozmycie soczewkowe (tylko Photoshop) Rozmywa obrazek w taki sposób, aby powstała symulacja mniejszej głębi
ostrości: niektóre obiekty na obrazku pozostaną ostre, a inne ulegną rozmyciu. Obszary do rozmycia można wybrać
ADOBE PHOTOSHOP CS2 542
Podręcznik użytkownika

za pomocą zwykłego zaznaczenia albo utworzyć osobny kanał alfa z mapą głębi, precyzyjnie opisującą metodę
generowania rozmycia.
Filtr Rozmycie soczewkowe określa położenie pikseli na obrazku za pomocą mapy głębi. Gdy jest zaznaczona mapa
głębi, użytkownik może określić punkt początkowy rozmycia ręcznie, za pomocą kursora w kształcie krzyżyka.
Mapę głębi można utworzyć za pomocą kanałów alfa i masek warstw: czarne obszary na kanale alfa oznaczają
miejsca, które znajdują się z przodu fotografii, natomiast białe obszary oznaczają miejsca znajdujące się daleko w
tyle.
Aby utworzyć stopniowe rozmycie (brak rozmycia na dole i maksymalne rozmycie na górze), należy utworzyć nowy
kanał alfa i wypełnić go gradientem w taki sposób, żeby kanał był biały na górze obrazka, a czarny na dole.
Następnie należy zaznaczyć filtr Rozmycie soczewkowe i wybrać ten kanał alfa z menu ródło. Aby zmienić kierunek
gradientu, należy zaznaczyć pole wyboru Odwróć.
Wygląd rozmycia zależy od wybranego kształtu przysłony irysowej. Kształty przysłony irysowej definiowane są
przez to, ile zawierają listków. Kształt listków przysłony można zmienić, zakrzywiając (zaokrąglając) albo obracając
je. Widok na podglądzie można powiększać lub pomniejszać, klikając na przycisku ze znakiem minus lub na
przycisku ze znakiem plus. Zobacz też “Aby użyć filtra Rozmycie soczewkowe” na stronie 542.
Poruszenie Rozmycie jest stosowane w określonym kierunku (od –360 do +360 ) i z określoną intensywnością (od
1 do 999). Efekt filtra jest podobny do zdjęcia poruszającego się obiektu przy długim czasie naświetlania.
Rozmycie promieniste Uzyskuje się łagodne rozmycie, uzyskiwane przy przybliżaniu, oddalaniu lub obracaniu
aparatu. Metoda Obrót polega na rozmywaniu obrazu wzdłuż okręgów o wspólnym środku, z określoną siłą. Metoda
Powiększenie polega na rozmywaniu obrazu wzdłuż linii rozchodzących się promieniście od środka, co przypomina
powiększanie lub zmniejszanie obrazka (można określić stopień rozmycia od 1 do 100). Jakość rozmycia jest
określana poprzez opcje Próbna (najszybszy, ale najbardziej ziarnisty efekt), Dobra i Najlepsza (efekty najlepsze i
dostrzegalne dopiero przy dużym powiększeniu). Punkt odniesienia rozmycia jest określany poprzez przeciągnięcie
wzorka w polu Środek rozmycia.
Rozmycie kształtu (tylko Photoshop) Rozmycie jest generowane na podstawie konkretnego kształtu. Kształt ten
można wybrać z listy zdefiniowanych kształtów, jego wielkość można zmienić za pomocą suwaka. Program oferuje
wiele różnych bibliotek kształtów. Aby wczytać wybraną bibliotekę, należy kliknąć na trójkącie i wybrać jej nazwę.
Promień decyduje o wielkości jądra; im większe jądro, tym większy zakres rozmycia.
Inteligentne rozmycie Obrazek jest rozmywany z najwyższą precyzją. Użytkownik może określić promień, próg i
jakość rozmycia. Promień decyduje o wielkości obszaru przeszukiwanego pod kątem różnic między pikselami. Próg
określa różnicę pomiędzy pikselami uwzględnianymi przez filtr. Użytkownik może także ustawić tryb dla całego
zaznaczenia (Zwykły) oraz dla krawędzi przejść kolorów (Tylko krawędź oraz Nakładka). Tam, gdzie pojawia się
znaczący kontrast, w trybie Tylko krawędź są generowane krawędzie czarno-białe, a w trybie Nakładka – białe.
Powierzchnia (tylko Photoshop) Obrazek jest rozmywany z zachowaniem krawędzi. Filtr można stosować do
tworzenia efektów specjalnych, a także do usuwaniu szumu i ziarna. Parametr Promień określa wielkość
rozmywanego obszaru. Parametr Próg określa maksymalną różnicę między odcieniem piksela centralnego a
odcieniami pikseli sąsiadujących. Piksele różniące się od piksela centralnego bardziej niż wynosi wartość progowa
są wyłączane z rozmycia.

Aby użyć filtra Rozmycie soczewkowe


1 Wybrać polecenie Filtr > Rozmycie > Rozmycie soczewkowe.
2 W polu Podgląd wybrać opcję Szybciej, która powoduje szybsze generowanie podglądów. Można też wybrać opcję
Dokładniej, która pozwala obejrzeć obrazek wynikowy ze wszystkimi szczegółami. Generowanie podglądów przy
zaznaczonej opcji Dokładniej zajmuje więcej czasu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 543
Podręcznik użytkownika

3 W sekcji Mapa głębi wybrać źródło (jeżeli istnieje) z rozwijanego menu ródło. Przeciągnąć suwak Ogniskowa
rozmycia, aby ustawić głębokość, na jakiej piksele będą ostre. Jeżeli na przykład ustawi się ogniskową rozmycia na
100, to piksele na poziomach 1 i 255 będą całkowicie rozmyte, a piksele bliższe poziomu 100 ulegną mniejszemu
rozmyciu. Jeżeli kliknie się na obrazku podglądu, to suwak Ogniskowa rozmycia ustawi się na wartość
odpowiadającą klikniętemu punktowi — kliknięta głębokość zostanie przyjęta za punkt ostrości.
4 Zaznaczyć opcję Odwróć, aby odwrócić zaznaczenie lub kanał alfa używany jako mapa głębi.
5 Wybrać przysłonę irysową z rozwijanego menu Kształt. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można wygładzić krawędzie
przysłony, przeciągając suwak Krzywizna listków, lub obrócić krawędzie przysłony, przeciągając suwak Obrót. Aby
zwiększyć intensywność rozmycia, przeciągnąć suwak Promień.
6 W sekcji Odbłyski światła przeciągnąć suwak Próg, aby ustawić poziom odcinania jasności; wszystkie piksele
jaśniejsze niż określona tu wartość będą traktowane jak odbłyski światła. Aby zwiększyć jasność świateł, przeciągnąć
suwak Jasność.
7 Zaznaczyć opcję Jednolity lub Gaussowski, aby dodać do obrazka szum. Aby szum nie miał wpływu na kolor,
należy zaznaczyć opcję Monochromatyczny. Aby zwiększyć lub zmniejszyć poziom szumu, należy przesunąć suwak
Ilość.
Operacja rozmycia powoduje, że z oryginalnego obrazka jest usuwany szum i efekt ziarnistości. Aby obrazek
wydawał się bardziej realistyczny, można przywrócić pewną ilość usuniętego szumu.
8 Kliknąć na przycisku OK, aby wprowadzić zmiany w obrazku.

Filtry z grupy Pociągnięcia pędzla


Filtry z grupy Pociągnięcia pędzla pozwalają nadać obrazkowi wygląd bardziej malarski, a służą do tego efekty
różnych pędzli i pociągnięć farby. Niektóre filtry dodają do obrazka ziarno, farbę, szum, szczegóły krawędzi lub
teksturę. Wszystkie filtry z grupy Pociągnięcia pędzla można stosować za pomocą Galerii filtrów.
Zaakcentowane krawędzie Krawędzie obrazka zostają uwydatnione. Po określeniu wysokiej jasności krawędzi efekt
przypomina rysowanie białą kredą. Ustawienie niskiej jasności krawędzi daje efekt malowania czarnym tuszem.
Linie pod kątem Jaśniejsze obszary obrazka są malowane za pomocą kresek biegnących w jednym kierunku, a
ciemniejsze za pomocą kresek biegnących w kierunku przeciwnym.
Kreskowanie Szczegóły oraz wygląd oryginalnego obrazka zostają zachowane, są jednak dodawane tekstury, a
krawędzie pokolorowanych obszarów są uwydatniane w sposób przypominający kreskowanie ołówkiem. Opcja Siła
określa zagęszczenie kresek (od 1 do 3).
Ciemne linie Ciemne obszary są zamalowywane krótkimi czarnymi kreskami, a jasne długimi, białymi kreskami.

Kontury tuszu Na szczegółach obrazka są umieszczane cienkie linie. Uzyskany efekt przypomina rysunek wykonany
tuszem.
Aerograf Jest generowany efekt aerografu. Zwiększenie opcji upraszcza efekt.

Napylone linie Obrazek jest malowany ponownie, za pomocą pomocą ukośnych, napylonych kresek w kolorach
dominujących.
Sumi-e Obrazek jest malowany w stylu japońskiej grafiki (całkowicie nasączony pędzel na papierze ryżowym).
Obiekty uzyskują miękkie, rozmyte oraz intensywnie czarne krawędzie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 544
Podręcznik użytkownika

Filtry zniekształcające
Filtry te zniekształcają geometrię obrazka i są używane do tworzenia efektów trójwymiarowych lub innych efektów
plastycznych. Ich wykorzystywanie może istotnie obciążać pamięć komputera. Filtry Dyfuzja, Szło i Fale oceanu
można stosować za pomocą Galerii filtrów.
Poświata Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby oglądano go przez miękki filtr dyfuzyjny. Filtr dodaje białe
prześwity z wygasającą poświatę od środka zaznaczenia.
Przemieszczenie Jest wykorzystywany drugi obrazek, nazywany mapą przemieszczenia, który określa sposób
zniekształcenia zaznaczenia. Na przykład, przy parabolicznej mapie przemieszczenia można wygenerować obrazek
w postaci wydruku na kawałku materiału trzymanym za rogi.
Filtr ten generuje mapę przemieszczenia ze spłaszczonych obrazków zapisanych w formacie Adobe Photoshop (z
wyjątkiem obrazków w trybie Bitmapy). Oprócz tego można użyć plików z folderu Plug-iny/ Mapy przemieszczania
w folderze programu Photoshop.
Szkło Filtr Szkło sprawia, że obrazek wygląda jakby był oglądany przez różnego rodzaju szklane przesłony.
Użytkownik może wybrać efekt szkła lub utworzyć własną powierzchnię szklaną w postaci pliku Photoshopa i
zastosować go. Ustawienia skalowania, zniekształcenia i wygładzania mogą być zmieniane. Przed użyciem kontrolek
powierzchni do pliku, należy zapoznać się z instrukcjami zawartymi w części opisującej filtr Przemieszczenie.
Korekta soczewek Filtr Korekta soczewek pozwala poprawić typowe zniekształcenia soczewkowate, takie jak
winietowanie, zniekształcenie poduszkowate, beczkowate i chromatyczne.
Fale morskie Do obrazka są dodawane przypadkowe zafalowania, co daje efekt oglądania obrazka pod wodą.

Ściśnięcie Zaznaczenie jest ściskane. Wartość dodatnia do 100% przesuwa zaznaczenie w kierunku środka, ujemna
wartość do –100% przesuwa od środka.
Współrzędne biegunowe Filtr Współrzędne biegunowe zniekształca obrazek tak, jakby wyglądał po odbiciu w
wypukłym lustrze. Filtr może być użyty do tworzenia obrazów cylindrycznie anamorficznych—popularnych w 18
wieku—w których zniekształcony obraz wygląda normalnie, gdy jest oglądany przez lunetkę wyłożoną od wewnątrz
lustrem.
Marszczenie Na zaznaczeniu jest tworzony efekt sinusoidy, podobnie jak fale marszczą powierzchnię stawu.
Większe możliwości sterowania efektem zapewnia filtr Fala. Dostępne opcje to liczba i wielkość falek.
Ścinanie Obrazek jest zniekształcany wzdłuż krzywej. Krzywą definiuje się metodą przeciągania linii w polu. Można
zmienić dowolny punkt krzywej. Kliknięcie na Domyślne przywraca krzywej kształt linii prostej. Użytkownik może
także określić zasady traktowania obszarów, które nie zostały przekształcone.
Sferyzacja Obiekty trójwymiarowe wyglądają tak, jakby znajdowały się na powierzchni kulistej: są odkształcane i
rozciągane stosownie do zaznaczonej krzywej.
Wirówka Zaznaczenie jest obracane bardziej w środku, mniej na brzegach. Wzorek wirówki jest określony przez kąt.

Fala Działa podobnie do filtra Marszczenie, lecz daje większe możliwości sterowania. Użytkownik może określić
liczbę generatorów fal, długość fali (odległość pomiędzy grzbietami) oraz jej typ: Sinusoida, Trójkątna lub
Prostokątna. Kliknięcie na Losowo powoduje wybór losowych wartości. Wybrane obszary mogą być wyłączone ze
zniekształcania.
Aby powielić wyniki zastosowania fali dla innego zaznaczenia, należy kliknąć na opcji Losowo, ustawić liczbę
generatorów na 1 i nadać takie same wartości minimalnej oraz maksymalnej Długości fali i Amplitudy.
Zygzak Zaznaczenie jest zniekształcane promieniście, w zależności od promienia pikseli w zaznaczeniu. Opcja
Grzbiety określa liczbę zmiany kierunków zygzaka od środka zaznaczenia w kierunku jego krawędzi. Można także
określić sposób przemieszczenia pikseli: opcja Fale na stawie zniekształca piksele od lewego górnego rogu do
ADOBE PHOTOSHOP CS2 545
Podręcznik użytkownika

prawego dolnego rogu, opcja Od środka zniekształca piksele do środka lub od środka zaznaczenia, natomiast opcja
Wokół środka obraca piksele wokół środka.

Aby zastosować filtr Przemieszczenie


Zaznaczenie jest przesuwane na podstawie wartości koloru z mapy przemieszczenia: 0 określa maksymalne
przemieszczenie ujemne, 255 maksymalne przemieszczenie dodatnie, a wartość szarości określona jako 128 nie
definiuje żadnego przemieszczenia. Jeśli mapa zawiera jeden kanał, to obrazek jest przenoszony wzdłuż przekątnej,
zdefiniowanej poprzez stosunek skali poziomej do pionowej. Jeśli mapa zawiera więcej niż jeden kanał, to pierwszy
kanał kontroluje przemieszczenie w poziomie, a drugi – przemieszczenie w pionie.
1 Wybrać polecenie Filtr > Zniekształcenie > Przemieszczenie.
2 Wprowadzić skalę określającą zasięg przemieszczenia.
Po ustawieniu skali poziomej i pionowej na 100%, największe możliwe przemieszczenie wynosi 128 pikseli (wartość
środkowa nie daje żadnego przemieszczenia).
3 Jeżeli mapa przemieszczenia ma inny rozmiar niż zaznaczenie, to należy określić sposób, w jaki ma zostać
dopasowana do obrazka — opcja Rozciągnij, aby zmieścić powoduje przeskalowanie mapy, natomiast opcja
Sąsiadująco pozwala wypełnić zaznaczenie powtarzającymi się segmentami mapy.
4 Wybrać opcję Zawijaj lub Powtórz z krawędzi w celu określenia sposobu traktowania obszarów obrazka
niezdefiniowanego w procesie zniekształcania.
5 Nacisnąć przycisk OK.
6 Wybrać i otworzyć mapę przemieszczenia. Obrazek zostanie zniekształcony.

Filtry z grupy Szum


Filtry z grup Szum służą do dodawania i usuwania szumu, a także pomagają wtopić zaznaczenie w otaczające piksele.
Szumem w obrazku są piksele o losowo wybranym poziomie koloru. Filtry z grupy Szum mogą być używane do
usuwania z obrazka kłopotliwych obszarów, takich jak kurz i rysy oraz tworzenia niezwykłych tekstur.
Dodaj szum Na obrazku są zmieniane przypadkowe piksele, co daje efekt robienia zdjęć na filmie z dużą czułością.
Filtr Dodaj szum pozwala też zredukować efekty pasków w zaznaczeniach wtopionych lub wypełnieniach
gradientowych i nadać bardziej naturalny wygląd obrazkom, które były w znacznym stopniu retuszowane. Są
dostępne dwie opcje rozmieszczenia szumu: Jednolite i Gaussowskie. Opcja Jednolite zapewnia rozmieszczenie
wartości kolorów szumu na podstawie przypadkowych liczb od 0 do plus lub minus określonej wartości, co daje efekt
delikatnego szumu. Opcja Gaussowskie zapewnia rozmieszczenie wartości kolorów szumu na podstawie krzywej
Gaussa w kształcie dzwonu, w ten sposób powstaje efekt nierównomiernych cętek. Opcja Monochromatyczny
powoduje, że filtr jest stosowany tylko do elementów tonalnych obrazka (kolory nie są zmieniane).
Usuń kurz i rysy Program lokalizuje na obrazku krawędzie (obszary ze znaczącymi zmianami kolorów) i rozmywa
całe zaznaczenie z wyjątkiem tych krawędzi. Takie rozmycie usuwa szum, zachowując jednocześnie szczegóły.
Kurz i rysy Program redukuje szumy na obrazku, modyfikując piksele, które się od nich różnią. Ustalenie
wymaganego kompromisu między ostrością a ukryciem defektów obrazka może wymagać przeprowadzenia prób z
różnymi kombinacjami wartości promienia i progu. Jeśli obrazek po przefiltrowaniu w całości traci ostrość, należy
zastosować filtr do jego fragmentów. Zobacz też “Aby użyć filtra Kurz i rysy” na stronie 546.
Mediana Zmiany dotyczą pikseli, które różnią się wartościami jaskrawości. Filtr szuka promienia zaznaczenia
pikseli dla pikseli o zbliżonej jasności, usuwając piksele, które za bardzo różnią się od pikseli przylegających i
zastępuje środkowy piksel środkową wartością jasności pikseli wyszukiwanych. Filtr jest używany do eliminowania
lub zmniejszania efektu poruszenia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 546
Podręcznik użytkownika

Zmniejsz szum (tylko Photoshop) Filtr pozwala zmniejszyć szum, a jednocześnie zachować krawędzie; w zależności
od ustawień użytkownika filtr ma wpływ na cały obrazek lub tylko na pojedyncze kanały obrazka.

Zobacz także
“Redukcja szumu na obrazkach” na stronie 371

Aby użyć filtra Kurz i rysy


1 Wybrać polecenie Filtr > Szum > Kurz i rysy.
2 Jeśli to konieczne, dostosować powiększenie, tak aby widoczny był obszar z szumami.
3 Przeciągnąć suwak Próg w lewo do zera, tak aby można było sprawdzić wszystkie piksele w zaznaczeniu lub w
całym obrazku.
Opcja Próg określa różnicę pomiędzy pikselami uwzględnianymi przez filtr.
Uwaga: Suwak Próg zapewnia lepszą kontrolę nad wartościami z zakresu od 0 do 127 (najczęściej używane), niż z
zakresu od 128 do 255.
4 Przeciągnąć suwak Promień w lewo lub w prawo albo wpisać w pole tekstowe wartość od 1 do 16 pikseli. Promień
decyduje o wielkości obszaru przeszukiwanego pod kątem różnic między pikselami.
Zwiększenie promienia powoduje rozmycie obrazka. Należy wybrać najmniejszą wartość, przy której nie występują
defekty.
5 Zwiększać stopniowo próg, wprowadzając odpowiednie wartości lub przeciągając suwak Próg aż do osiągnięcia
maksymalnej wartości, przy której defekty jeszcze się nie pojawiają.

Pikslowanie, filtry
Filtry z grupy Pikslowanie wyostrzają zaznaczenie poprzez skupianie pikseli podobnego koloru w komórce.
Rastrowanie kolorów Powstaje efekt użycia powiększonej siatki rastra w każdym kanale obrazka. Dla każdego z
kanałów filtr dzieli obrazek na prostokąty i zastępuje każdy z tych prostokątów kołem. Wielkość koła jest
proporcjonalna do jasności prostokąta. Zobacz też “Aby użyć filtra Rastrowanie kolorów” na stronie 546.
Krystalizacja Piksele obrazka są grupowane w obszary wieloboczne o jednolitym kolorze.

Fasetka Piksele tego samego lub podobnego koloru są łączone w bloki jednolicie pokolorowanych pikseli. Filtr może
być używany do nadania wyglądu odręcznego obrazu obrazkowi zeskanowanemu lub do zmiany obrazka
realistycznego na abstrakcyjny.
Fragmentacja Są tworzone cztery kopie pikseli w zaznaczeniu, są one uśredniane i przesuwane względem siebie.

Mezzotinta Obrazek jest konwertowany na losowy wzorek białych i czarnych lub pełnokolorowych obszarów. Aby
użyć filtra, należy wybrać wygląd punktu wzorka z menu Typ.
Mozaika Piksele są łączone w kwadratowe bloki. Piksele w bloku uzyskują ten sam kolor, odpowiadający kolorom
pikseli.
Puentylizacja Program dzieli kolor w obrazku na losowo rozmieszczone punkty, podobne do obrazka puentylistów,
oraz wykorzystuje kolor tła jako obszar płótna pomiędzy punktami.

Aby użyć filtra Rastrowanie kolorów


1 Wybrać polecenie Filtr > Pikslowanie > Rastrowanie kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 547
Podręcznik użytkownika

2 Wpisać wartość w pikselach dla maksymalnego promienia punktu rastra z przedziału od 4 do 127.
3 Wpisać wartość kąta siatki rastra (kąt między linią punktu a poziomą bezwzględną) dla jednego lub kilku
kanałów:
• Dla obrazków w Skali szarości należy użyć tylko kanału 1.
• Dla obrazków RGB należy użyć kanałów 1, 2 i 3, które odnoszą się do kanałów czerwonego, zielonego i
niebieskiego.
• Dla obrazków CMYK należy użyć wszystkich czterech kanałów, które odnoszą się do cyjanu, magenty, żółtego i
czarnego kanału.
• Kliknąć na Domyślne, aby przywrócić wszystkim kątom siatki rastra ich wartości domyślne.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Rendering, filtry
Filtry grupy Rendering pozwalają tworzyć kształty trójwymiarowe, wzorki chmur, wzorki załamania światła i
symulacje odbicia światła w obrazku. Użytkownik może również opracowywać obiekty w przestrzeni
trójwymiarowej, tworząc bryły (sześciany, kule i cylindry) oraz tworząc wypełnienia teksturowe z plików w Skali
szarości dla wywołania efektów światła, przypominający efekty trójwymiarowe.
Chmury Jest generowany wzorek chmurek na podstawie losowych wartości kolorów (które oscylują pomiędzy
kolorem narzędzia i tła). Aby wygenerować mocniejszy wzorek, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i wybrać polecenie Filtr > Rendering > Chmury. Zastosowanie filtra Chmury powoduje zastąpienie
danych obrazka na warstwie aktywnej.
Chmury różnicowe Jest generowany wzorek chmurek na podstawie losowych wartości (które oscylują pomiędzy
kolorem narzędzia i tła). Obrazek chmur jest mieszany z danymi obrazka w trybie Różnica. Przy pierwszym użyciu
tego filtra fragmenty obrazka we wzorku chmur są odwracane. Wielokrotne stosowanie tego filtra daje teksturę
podobną do marmurku. Zastosowanie filtra Chmury różnicowe powoduje zastąpienie danych obrazka na warstwie
aktywnej.
Włókna Powstaje efekt plecionych włókien; są wykorzystywane kolory narzędzia i tła. Zmienność kolorów można
regulować suwakiem Wariancja (niska wartość powoduje powstawanie dłuższych pasm koloru, natomiast wyższa
wartość powoduje powstawanie bardzo krótkich włókien o zróżnicowanym rozkładzie kolorów). Suwak
Intensywność steruje wyglądem każdego włókna. Niskie ustawienia pozwalają uzyskać włókna rozciągnięte,
natomiast wysokie ustawienia dają krótkie, nitkowate włókna. Aby zmienić wygląd wzorka, można kliknąć na
przycisku Rozmieść losowo, powtarzając naciskanie tego przycisku aż do uzyskania zadowalającego wyglądu
wzorka. Zastosowanie filtra Włókna powoduje zastąpienie danych obrazka na warstwie aktywnej.
Włókna można pokolorować, dodając warstwę dopasowania z mapą gradientu.

Flara obiektywu Powstaje efekt refrakcji spowodowany załamaniem się światła na soczewce obiektywu. Użytkownik
może określić położenie środka flary poprzez kliknięcie na miniaturce obrazka lub przeciąganie krzyżyka.
Efekty świetlne Filtr umożliwia wygenerowanie tysięcy obrazków RGB mieszając 17 stylów światła, 3 typy oraz 4
zestawy własności światła. Użytkownik może korzystać z tekstur w skali szarości (nazywanych mapami
przyrostowymi), które pozwalają tworzyć efekty trójwymiarowe, a także zapisywać własne style w celu późniejszego
wykorzystania. Zobacz też “Aby użyć filtra Efekty świetlne” na stronie 553.

Zobacz także
“Aby zastosować do obrazka mapę gradientu” na stronie 329
ADOBE PHOTOSHOP CS2 548
Podręcznik użytkownika

Filtry z grupy Wyostrzanie


Filtry wyostrzające poprawiają nieostre obrazki przez zwiększenie kontrastu przylegających do siebie pikseli.
Wyostrz i Wyostrz bardziej Wyostrza zaznaczenie i polepsza klarowność. Filtr Wyostrz bardziej daje mocniejszy
efekt.
Wyostrzanie brzegów i Maska wyostrzająca Filtry wyszukują obszary obrazka, w których występują znaczące
zmiany kolorów i wyostrzają je. Filtr Wyostrzanie brzegów wyostrza tylko brzegi, zachowując ogólną gładkość
obrazka. Filtr może być używany bez podawania wartości wyostrzenia. Do wykonania profesjonalnych korekt koloru
należy używać filtra Maska wyostrzająca, który umożliwia regulowanie kontrastu szczegółów na krawędziach i
tworzenie jaśniejszej lub ciemniejszej linii po każdej stronie krawędzi. Proces ten wzmacnia krawędzie i tworzy
wrażenie ostrzejszego obrazka.
Wyostrzanie inteligentne (Tylko Photoshop) Użytkownik może wybrać algorytm wyostrzania, a także kontrolować
stopień wyostrzania w obszarach zacieniowanych i podświetlanych.

Zobacz także
“Aby użyć filtra Wyostrzanie inteligentne” na stronie 373

Szkic, filtry
Filtry z podmenu Szkic pozwalają dodawać do obrazków tekstury, często w celu uzyskania efektów
trójwymiarowych. Filtry takie są używane także do tworzenia grafiki oraz pozorów ręcznego malowania. Wiele z
filtrów tej grupy używa kolorów narzędzia i tła do rysowania obrazka. Wszystkie filtry z grupy Szkic można stosować
za pośrednictwem Galerii filtrów.
Relief Obrazek wynikowy wygląda jak relief wyrzeźbiony na płaszczyźnie. Ciemne obszary obrazka przyjmują kolor
narzędzia, jasne –kolor tła.
Kreda i węgiel Tony jasne i średnie obrazka są obrysowywane za pomocą jednolitego odcienia szarości o średniej
jasności. Obszary zacienione są zastępowane czarnymi przekątnymi liniami kredy. Węgiel jest używany do
kolorowania kolorem obrazka, a kreda jest przeznaczona dla koloru tła.
Węgiel Obrazek jest malowany techniką węgla. Ważniejsze krawędzie są pogrubiane, a półcienie są rysowane za
pomocą ukośnych pasków. Węgiel ma kolor narzędzia, a papier — kolor tła.
Chrom Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był narysowany na powierzchni chromowanej. Światła stanowią
wysokie punkty, a cienie stanowią niskie punkty odbijającej powierzchni. Po zastosowaniu filtra należy użyć okna
Poziomy dla dodania kontrastu.
Ołówek Conte Jest powielana tekstura ołówków Conte. Do ciemnych obszarów jest stosowany kolor narzędzia, a do
obszarów jasnych — kolor tła. Dla urealnienia efektu przed zastosowaniem filtra należy zmienić kolor obrazka na
jeden z najczęściej używanych kolorów kredek (czarny, sepia itp.). Dla otrzymania zwartego efektu przez
zastosowaniem filtra należy zmienić kolor tła na biały z niewielkimi elementami koloru obrazka.
Grafika Detale oryginalnego obrazka są podkreślane za pomocą delikatnych, liniowych kresek tuszu. Szczególnie
wyrazisty efekt powstaje na obrazkach zeskanowanych. Program zmienia kolor oryginalnego obrazka, korzystając z
koloru narzędzia dla tuszu oraz koloru tła dla papieru.
Wzór rastra Powstaje efekt rastra z jednoczesnym zachowaniem ciągłego zakresu tonów.

Papier listowy Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był zrobiony z papieru czerpanego. Filtr ten upraszcza
obrazek, łącząc efekty filtrów Stylizacja > Płaskorzeźba oraz Tekstura > Ziarno. Ciemne obszary obrazka pojawiają
się jako dziury najwyższej warstwy papieru, odsłaniając kolor tła.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 549
Podręcznik użytkownika

Kserokopia Powstaje efekt kserokopii obrazka. Jasne obszary cieni są kopiowane tylko wokół krawędzi, a półcienie
są zamieniane albo na kolor biały, albo na czarny.
Sztukateria Wynikowy obrazek przypomina odlew gipsowy pokolorowany za pomocą koloru narzędzia i tła.
Ciemne obszary są wynoszone do góry, a obszary jaśniejsze są umieszczane głębiej.
Siatka pęknięć na filmie Powstaje efekt ściskania i zniekształcania emulsji filmu, aby utworzyć obrazek, który
wygląda na krzaczkowaty w cieniach i lekko ziarnisty w światłach.
Stempel Filtr pozwala uprościć obrazek do postaci przypominającej stempel. Filtr sprawdza się najlepiej w
przypadku obrazków czarno-białych.
Poszarpane krawędzie Filtr odbudowuje obrazek w postaci nierównych, podartych kawałków papieru, a następnie
koloruje go kolorami tła i planu pierwszego. Filtr sprawdza się najlepiej w przypadku obiektów tekstowych i
kontrastowych.
Akwarele Powstaje efekt mokrego papieru za pomocą maźnięć farby, która rozmazuje się na włóknistym papierze.

Stylizacja, filtry
Filtry z grupy Stylizacja pozwalają tworzyć wyraziste, wyolbrzymione efekty przez przemieszczenie pikseli oraz
przez zwiększenie kontrastowości obrazka. Po zastosowaniu filtra Znajdź krawędzie lub Obrysuj kontur —
podkreślającego krawędzie — zastosowanie polecenia Odwrotność powoduje podkreślenie krawędzi kolorowego
obrazka przy pomocy kolorowych linii, a obrazka w Skali szarości – przy pomocy białych linii.
Dyfuzja Piksele w zaznaczeniu są przesuwane w celu wywołania efektu niewielkiej utraty ostrości, zgodnie z
zaznaczoną opcją. Opcja Zwykły przesuwa piksele losowo (ignorując ich wartości); opcja Ciemniej zastępuje jasne
piksele ciemnymi; natomiast opcja Jaśniej zastępuje ciemne piksele jasnymi. Opcja Niesymetryczny przesuwa
piksele w kierunku najmniejszej zmiany koloru.
Płaskorzeźba Powoduje, że zaznaczenie wyrasta poza pozostałą część obrazka lub wygląda jak nastemplowane. Filtr
konwertuje kolor wypełnienia zaznaczenia na szary i obrysowuje krawędzie oryginalnym kolorem wypełnienia.
Opcje obejmują kąt płaskorzeźby (od –360 stopni dla zagłębienia powierzchni do +360 stopni dla wyniesienia
powierzchni w górę), wysokość i procent (od 1% do 500%) dla ilości koloru w zaznaczeniu. Aby przy korzystaniu z
filtra Płaskorzeźba zachować kolor i szczegóły, po jego zastosowaniu należy użyć polecenia Zanik.
Bryły 3D Zaznaczenie lub warstwa uzyskuje trójwymiarową teksturę. Zobacz też “Aby użyć filtra Bryły 3D” na
stronie 550.
Krawędzie Pozwala zidentyfikować obszary ze znaczącymi przejściami i wyostrzyć ich krawędzie. Podobnie, jak filtr
Obrysuj kontur, filtr Znajdź krawędzie pozwala obrysowywać krawędzie obrazka ciemnymi liniami na białym tle i
jest używany do tworzenia ramki wokół obrazka.
Żarzące się krawędzie Pozwala zidentyfikować krawędzie koloru i dodać do nich blask przypominający neon. Filtr
może być stosowany łącznie z innymi filtrami, za pośrednictwem Galerii filtrów. (zobacz “Galeria filtrów” na
stronie 535.)
Solaryzacja Negatyw i pozytyw obrazka zostają zmieszane. Efekt filtra przypomina naświetlanie filmu podczas
wywoływania.
Płytki Obrazek jest dzielony na szereg płytek, czemu towarzyszy przesunięcie zaznaczenia z jego pierwotnej pozycji.
Użytkownik może wybrać sposób wypełnienia obszarów pomiędzy płytkami: kolor tła, kolor narzędzia, odwrócony
obrazek lub niezmieniony obrazek (wersja obrazka z płytkami jest umieszczana na wierzchu obrazka oryginalnego;
części oryginalnego obrazka, które leżą pod brzegami płytek zostają odsłonięte).
Obrysuj kontur Program wyszukuje w każdym z kanałów informacje o kolorach obszarów jasnych i obrysowuje je
cienkimi obwódkami - podobnie jak ma to miejsce w przypadku filtra Znajdź krawędzie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 550
Podręcznik użytkownika

Wiatr Są generowane małe poziome linie, które symulują efekt wiatru. Z filtrem są skojarzone dwa efekty: Podmuch,
wywołujący efekt bardziej porywistego wiatru i Zawirowanie, który przesuwa linie wiatru.

Zobacz także
“Aby odwrócić kolory” na stronie 328

Aby użyć filtra Bryły 3D


1 Wybrać polecenie Filtr > Stylizacja > Bryły 3D.
2 Wybrać typ obiektu trójwymiarowego:
• Typ Prostopadłościany — są tworzone obiekty z kwadratową ścianką czołową i czterema ściankami bocznymi.
Aby wypełnić przód każdego bloku uśrednionym kolorem z tego bloku, należy zaznaczyć opcję Jednolita fasada.
Aby wypełnić przód bloku obrazkiem, należy wyłączyć opcję Jednolita fasada.
• Typ Piramidy — są tworzone obiekty z czterema zbiegającymi się ściankami trójkątnymi.
3 W polu Wielkość wpisać wartość określającą długość boków u podstawy (od 2 do 255).
4 W polu Głębia wpisać wartość określającą, jak wysoko najwyższe obiekty mają “wystawać” z ekranu (od 1 do 255).
5 Zaznaczyć opcję głębi:
• Losowo — prostopadłościanom lub piramidom są przypisywane wysokości losowe.
• W oparciu o poziom — każdemu obiektowi jest przypisywana głębokość zależna od jego jasności (obiekty jasne
są bardziej wysunięte niż ciemne).
6 Zaznaczyć opcję Maskuj niekompletne bryły, aby ukryć obiekty rozciągające się poza zaznaczenie.

Aby użyć filtra Obrysuj kontur


1 Wybrać polecenie Filtr > Stylizacja > Obrysuj kontur.
2 Wybrać opcję w obszarze Krawędź: Dolna — obrys pojawia się tam, gdzie jasność pikseli jest niższa od ustalonego
poziomu; Górna — obrys pojawia się tam, gdzie jasność przekroczy ustalony poziom.
3 Podać wartość Progu — poziomu jasności granicznej z zakresu od 0 do 255. Najlepsza wartość dla zachowania
szczegółów jest określana eksperymentalnie.
Aby wybrać kolor do obrysowania, można posłużyć się paletą Info w trybie skali szarości. Następnie należy wpisać
wybraną wartość w polu tekstowym Poziom.

Zobacz także
“Aby użyć palety Info” na stronie 58

Tekstura, filtry
Filtry z grupy Tekstura pozwalają dodać do obrazka głębię oraz materię, co w efekcie daje wygląd bardziej naturalny.
Spękalina Obrazek jest malowany przy użyciu wypukłej sztukaterii, co daje w efekcie cienką siatkę pęknięć wokół
konturów obrazka. Filtr jest przeznaczony dla wywołania efektu płaskorzeźby na obrazkach z szeroką gamą kolorów
lub odcieni szarości.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 551
Podręcznik użytkownika

Ziarno Do obrazka jest dodawana tekstura o różnych rodzajach ziarna (regularne, miękkie, rozrzucone, połączone,
kontrastowe, powiększone, wypunktowane, poziome, pionowe lub cętkowane), dostępnych za pośrednictwem menu
Rodzaj ziarna.
Płytki mozaiki Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był podzielony na małe kawałki lub płytki; pomiędzy płytkami
są widoczne fugi. (W odróżnieniu od niego filtr Pikslowanie > Płytki mozaiki powoduje podział obrazka na bloki
różnie pokolorowanych pikseli).
Patchwork Obrazek jest dzielony na kwadraty wypełnione dominującym w danym fragmencie kolorem. Program
przypadkowo zmniejsza lub zwiększa głębię płytki, oddając cienie i światła obrazka.
Witraż Obrazek zostaje namalowany w taki sposób, że przylegające do siebie piksele o takim samym kolorze zostają
obrysowane kolorem narzędzia.
Tekstura Do obrazka jest stosowana wybrana tekstura.

Wideo, filtry
Podmenu Wideo zawiera filtry Kolory NTSC (National Television Standards Committee) i Usuń przeplot.
Usuń przeplot Obrazki uzyskane z przechwyconych danych wideo są wygładzane poprzez usunięcie parzystych lub
nieparzystych linii przeplotu. Usunięte linie mogą być zastąpione przez powielenie lub interpolację.
Kolory NTSC Przestrzeń kolorów jest ograniczana do zakresu kolorów przyjętych w telewizji — w ten sposób unika
się zacieków nadmiernie nasyconych kolorów na liniach odtwarzających obraz.

Inne filtry
Filtry z grupy Inne pozwalają na tworzenie własnych filtrów, używanie ich do modyfikacji masek, przesuwanie
zaznaczenia po obrazku oraz wprowadzanie szybkich korekt kolorów.
Specjalna Umożliwia projektowanie własnego efektu filtra. Jasności poszczególnych pikseli obrazka są zmieniane
poprzez wykonanie operacji matematycznej, zwanej konwolucją. Każdemu pikselowi jest przypisywana wartość
zależna od wartości otaczających go pikseli. Operacja jest zbliżona do obliczeń Dodaj i Odejmij, przeprowadzanych
dla kanałów.
Utworzone filtry Specjalne mogą być zapisywane i stosowane do innych obrazków Photoshopa. Zobacz też “Aby
utworzyć filtr Specjalny” na stronie 552.
Górnoprzepustowy Filtr działa w kole o zadanym promieniu, w miejscach, w których występują przejścia kolorów;
reszta obrazka jest pomijana. (Przy promieniu 0,1 piksela są zachowywane tylko szczegóły na krawędziach.) Filtr
usuwa szczegóły obrazka o niskiej częstotliwości i daje efekt odwrotny do działania filtra Rozmycie gaussowskie.
Filtr górnoprzepustowy jest często stosowany do obrazków o ciągłych przejściach tonalnych przed użyciem
polecenia Próg lub zmianą trybu na Bitmapę. Filtr jest używany do wydobywania grafiki wektorowej z obrazów
zeskanowanych i dużych, czarno-białych obszarów.
Minimum i Maksimum Są to filtry przydatne do modyfikowania masek. Filtr Maksimum daje efekt zawężenia —
białe obszary są rozszerzane, a czarne kurczone. Filtr Minimum daje efekt rozciągnięcia — czarne obszary są
rozszerzane, a białe kurczone. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku filtra Mediana, są przeszukiwane pojedyncze
piksele w zaznaczonym obszarze. W obrębie koła o podanym promieniu filtr Maksimum zastępuje aktualną
jaskrawość piksela wartością największą spośród otaczających pikseli, a filtr Minimum — najmniejszą.
Przesunięcie Zaznaczony fragment jest przesuwany w poziomie lub w pionie o podaną wartość pikseli, w
pierwotnym miejscu pozostaje pusty obszar. Użytkownik może wypełniać puste obszary bieżącym kolorem tła, inną
częścią obrazka lub wybranym wypełnieniem, jeśli zaznaczenie jest blisko krawędzi obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 552
Podręcznik użytkownika

Tworzenie płytek (ImageReady) Umożliwia przygotowanie obrazka, który będzie używany jako tło podzielone na
płytki. Brzegi obrazka można rozmyć, aby utworzyć tło bez widocznych złączeń. Można także utworzyć tło
kalejdoskopowe, w którym obrazek jest odbijany w pionie i w poziomie w celu uzyskania abstrakcyjnego wzoru.

Aby utworzyć filtr Specjalny


1 Wybrać polecenie Filtr > Inne > Specjalny. W oknie dialogowym Specjalny jest wyświetlana siatka pól tekstowych,
w których można wprowadzić wartości liczbowe.
2 Zaznaczyć środkowe pole tekstowe, które odpowiada wartości piksela wyjściowego. Wprowadzić wartość, o jaką
pomnożona ma zostać jasność tego piksela: od –999 do +999.
3 Zaznaczyć pole tekstowe odpowiadające sąsiedniemu pikselowi. Wprowadzić wartość, o jaką ma zostać
pomnożona pozycja tego piksela.
Aby na przykład pomnożyć jasność piksela z prawej strony bieżącego piksela przez 2, należy wpisać 2 w pole
bezpośrednio po prawej stronie środkowego pola tekstowego.
4 Powtórzyć kroki 2 i 3 dla wszystkich pikseli z sąsiedztwa, które mają być uwzględnione. Nie wszystkie pola
tekstowe muszą być wypełnione.
5 W polu Skala należy wpisać liczbę, przez którą ma być podzielona suma jasności pikseli biorących udział w
operacji.
6 W polu Przesunięcie należy wprowadzić liczbę, która ma być dodana do wyniku.
7 Nacisnąć przycisk OK. Filtr specjalny zostanie zastosowany do całego obrazka, piksel po pikselu.
Przyciski Zapisz i Wczytaj służą do zachowywania i powtórnego zastosowania filtrów specjalnych.

filtry Digimarc
Filtry Digimarc służą do osadzania w obrazkach cyfrowych znaków wodnych. Znaki takie stanowią trwałą
informację o o prawach autorskich.

Zobacz także
“Dodawanie cyfrowych informacji o prawach autorskich” na stronie 724

Punkt zbiegu
Filtr Punkt zbiegu umożliwia skorygowanie perspektywy na obrazkach zawierających płaszczyzny perspektywy —
na przykład, płaszczyzny ścian projektowanego budynku.

Zobacz także
“Aby użyć filtra Punkt zbiegu” na stronie 394
ADOBE PHOTOSHOP CS2 553
Podręcznik użytkownika

Filtr Efekty świetlne


Aby użyć filtra Efekty świetlne
Filtr Efekty świetlne pozwala dodawać do obrazków RGB różne rodzaje oświetlenia. Użytkownik może korzystać z
tekstur w skali szarości (nazywanych mapami przyrostowymi), które pozwalają tworzyć efekty trójwymiarowe, a
także zapisywać własne style w celu późniejszego wykorzystania.
Uwaga: Filtr Efekty świetlne ma zastosowanie tylko do obrazków RGB.
1 Wybrać polecenie Filtr > Rendering > Efekty świetlne.
2 Wybrać styl.
3 Wybrać typ światła. W przypadku wielu świateł dla każdego z nich należy włączyć lub wyłączyć opcję Włączone.
4 Aby dobrać kolor światła, należy kliknąć na próbce koloru w części Typ światła.
Na ekranie zostanie wyświetlony próbnik kolorów, wybrany w oknie dialogowym Preferencje ogólne.
5 Aby określić właściwości świateł, należy odpowiednio ustawić następujące suwaki:
Odblask Stopień odbicia światła od danej powierzchni (np. powierzchni papieru fotograficznego), od niewielkiego
stopnia odbicia (ustawienie Matowy) do wysokiego stopnia odbicia (ustawienie Błyszczący).
Materiał Pozwala określić rodzaj dominującego światła odbitego: światło ze źródła lub światło odbite od obiektu.
Opcja Plastyk powoduje odbijanie koloru światła; opcja Metal powoduje odbijanie koloru obiektu.
Ekspozycja Pozwala wzmocnić oświetlenie (wartości dodatnie) lub przyciemnić je (wartości ujemne). Wartość 0 nie
daje żadnego efektu.
Otoczenie Pozwala określić stopień rozproszenia światła lub - mówiąc inaczej - połączenia go ze światłem z
otoczenia (np. ze światłem słonecznym). Aby użyć tylko źródła światła, należy wprowadzić wartość 100; aby nie
uwzględniać źródła światła, należy wprowadzić wartość -100. Aby zmienić kolor światła otoczenia, należy kliknąć
na próbce koloru i skorzystać z wyświetlonego Próbnika kolorów.
Aby powielić źródło światła, należy przeciągnąć je w oknie podglądu z wciśniętym klawiszem Option (Macintosh)
lub Alt (Windows).

6 Aby użyć wypełnienia teksturowego, należy wybrać kanał z listy Kanał teksturowy.

Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255
“Aby użyć Próbnika kolorów w systemie Windows” na stronie 261

Efekty świetlne, typy


Użytkownik ma do wyboru kilka typów światła:
Rozproszone Światło rozchodzi się we wszystkich kierunkach, a jego źródło znajduje się blisko obrazka — podobnie
jak żarówka umieszczona nad kartką papieru.
Ukierunkowane ródło światła przypomina słońce. Duża odległość powoduje, że kąt jego padania nie ma znaczenia.

Punktowe ródło emituje eliptyczny strumień światła. Linia w oknie podglądu określa kierunek i kąt padania światła,
zaś cztery gałki — krawędzie elipsy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 554
Podręcznik użytkownika

Aby dopasować światło rozproszone


1 Wybrać polecenie Filtr > Rendering > Efekty świetlne.
2 Zaznaczyć typ Rozproszone.
3 Dopasować światło:
• Aby go przesunąć, należy przeciągnąć środkowe kółko.
• Aby zwiększyć lub zmniejszyć wielkość źródła światła (odsuwając lub przysuwając), należy przeciągnąć jedną z
czterech gałek krawędzi efektu.

Aby dopasować światło za pomocą okna podglądu


1 Wybrać polecenie Filtr > Rendering > Efekty świetlne.
2 W polu Typ światła wybrać opcję Kierunkowe.
3 Dopasować światło:
• Aby go przesunąć, należy przeciągnąć środkowe kółko.
• Aby zmienić kierunek światła, należy przeciągnąć gałkę znajdującą się na końcu linii i zmienić kąt padania światła.
Aby utrzymać stałą wysokość światła, należy przeciągać gałkę z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub
Command (Mac OS).
• Aby zmienić wysokość światła, należy przeciągnąć kwadrat znajdujący się na końcu linii. Skrócenie linii rozjaśnia
światła, a wydłużenie linii zmniejsza jego intensywność. Bardzo krótka linia daje czyste białe światło; bardzo długa
nie daje światła w ogóle. Aby zachować stały kąt podczas przesuwania, należy wcisnąć klawisz Shift.

Aby dopasować światło punktowe za pomocą okna podglądu


1 Wybrać polecenie Filtr > Rendering > Efekty świetlne.
2 W polu Typ światła wybrać opcję Punktowe.
3 Dopasować światło:
• Aby go przesunąć, należy przeciągnąć środkowe kółko.
• Aby zwiększyć kąt padania światła, należy przeciągnąć czarny prostokąt i skrócić linię. Aby zmniejszyć kąt
padania, należy wydłużyć linię.
• Aby ścisnąć elipsę lub obrócić światło, należy przeciągnąć jedną z czterech gałek. Przeciąganie z wciśniętym
klawiszem Shift umożliwia zachowanie stałego kąta i zmienia tylko wielkość elipsy. Przeciąganie z wciśniętym
klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) zachowuje stałą wielkość elipsy i zmienia tylko kąt lub
kierunek.
• Aby określić ostrość światła i określić stopień wypełnienia elipsy przez światło, należy przeciągnąć suwak
Intensywność. Wartość 100 zapewnia maksymalną jasność, 50 — normalną, wartości ujemne powodują
zaciemnienie, wartość -100 skutkuje maksymalnym zaciemnieniem. Suwak Ostrość służy do określania stopnia
wypełnienia elipsy przez światło.

Style efektów świetlnych


Menu Styl w oknie dialogowym Efekty świetlne umożliwia wybór jednego z 17 stylów oświetlenia. Modyfikując
ustawienia domyślne, użytkownik może tworzyć własne style oświetlenia. Filtr Efekty świetlne wymaga
zdefiniowania co najmniej jednego źródła światła. W jednej operacji można modyfikować tylko jedno źródło
światła, ale przy tworzeniu efektu są stosowane wszystkie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 555
Podręcznik użytkownika

Reflektor na godz. 2-giej Jedno żółte światło punktowe o średniej intensywności (17) i niewielkiej ostrości (91).

Niebieskie rozproszone Jedno niebieskie, nie skupione światło o pełnej intensywności (85).

Krąg światła Cztery światła punktowe. Światło białe ma pełne natężenie (100) i dużą ostrość (8). Światło żółte ma
duże natężenie (88) i dużą ostrość (3). Światło czerwone ma średnie natężenie (50) i dużą ostrość (0). Światło
niebieskie ma pełne natężenie (100) i średnią ostrość (25).
Krzyżujące się Białe światło punktowe o średniej intensywności (35) i niewielkiej ostrości (69).

Krzyżujące się w dół Dwa białe światła punktowe o średniej intensywności (35) i niewielkiej ostrości (100).

Domyślne Jedno białe światło punktowe o średniej intensywności i niewielkiej ostrości.

Pięć świateł z góry/Pięć świateł z dołu Pięć białych świateł punktowych, skierowanych odpowiednio w górę/w dół, o
pełnej intensywności (100) i niewielkiej ostrości (60).
Latarka Żółte światło rozproszone o średniej intensywności (46).

Reflektor szeroko-strumieniowy Białe światło punktowe o średniej intensywności (35) i niewielkiej ostrości (69).

Równoległe kierunkowe Niezogniskowane kierunkowe światło niebieskie o pełnej intensywności (98).

Światła RGB Punktowe światło zielone, czerwone i niebieskie, rzucające w efekcie białą plamę światła o średniej
intensywności (60) i niewielkiej ostrości (96).
Miękkie światło kierunkowe Dwa niezogniskowane światła kierunkowe o niewielkiej intensywności. Światło białe o
intensywności (20). Niebieskie o średniej intensywności (67).
Miękkie światło rozproszone Miękkie światło rozproszone o średniej intensywności (50).

Miękkie światło punktowe Białe, niezogniskowane (100) światło punktowe o pełnej intensywności (98).

Trzy światła z góry Trzy białe światła punktowe, niezogniskowane (96), o umiarkowanej intensywności (35).

Potrójny reflektor Trzy niezogniskowane (100) światła punktowe o umiarkowanej intensywności (35).

Aby dodać lub usunąć światło


❖ W oknie dialogowym Efekty świetlne należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Przeciągnąć ikonę światłą, umieszczoną u dołu okna, do obszaru podglądu. Operację tę można powtórzyć dla
maksymalnie 16 źródeł światła.
• Aby usunąć światło, należy przeciągnąć je (za środkowe kółko) do ikony Usuń w prawym dolnym narożniku okna
podglądu.

Aby utworzyć, zapisać lub usunąć styl efektów świetlnych


❖ W oknie dialogowym Efekty świetlne należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby utworzyć styl, należy wybrać styl domyślny, a następnie przeciągnąć ikonę żarówki z dolnej części okna do
obszaru podglądu. Operację tę można powtórzyć dla maksymalnie 16 źródeł światła.
• Aby zapisać styl, należy kliknąć na Zapisz, a następnie na OK. Zapisane style zawierają wszystkie ustawienia
świateł i pojawiają się w menu Styl przy każdym otwarciu obrazka.
• Aby usunąć styl, należy wybrać go i kliknąć na Usuń.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 556
Podręcznik użytkownika

Korzystanie z tekstur w oknie Efekty świetlne


Kanał teksturowy w oknie dialogowym Efekty świetlne pozwala zastosować monochromatyczne tekstury imitujące
wygląd powierzchni papieru lub wody do kontroli refleksów świetlnych odbijających się od obiektów obrazka. Jako
kanału teksturowego używa się dowolnego kanału obrazka. Użytkownik może tworzyć własne tekstury. Aby
utworzyć efekt wytłoczenia napisu, należy użyć kanału z białym tekstem na czarnym tle lub na odwrót.

Aby użyć kanału teksturowego w oknie Efekty świetlne


1 Jeśli to konieczne, utworzyć kanał alfa obrazka i uzupełnić go teksturą. Aby użyć tekstury z innego obrazka, należy
skopiować i wkleić ten obrazek do nowego kanału.
2 W oknie dialogowym Efekty świetlne wybrać kanał z menu Kanał tekstury: dostępne są kanały Czerwony, Zielony
i Niebieski obrazka oraz wszystkie kanały dodane do obrazka.
3 Zaznaczyć opcję Biel podniesiona, aby uwypuklić te piksele obrazka, którym odpowiadają jasne fragmenty
kanału. Wyłączenie tej opcji spowoduje odwrotny efekt: uwypuklenie fragmentów o ciemniejszej teksturze.
4 Przeciągnąć suwak Wysokość, określający wysokość tekstury: od Płaskiej (0) do Wypukłej (100).

Zobacz także
“Aby utworzyć kanał alfa i dodać maskę” na stronie 359

Wczytywanie obrazków i tekstur


Aby wczytać obrazki i tekstury
Niektóre filtry pozwalają wczytywać dodatkowe obrazki, wzbogacające ich działanie (tekstury, mapy przesunięć). Są
to takie filtry, jak Ołówek Conté, Przemieszczenie, Szkło, Efekty świetlne, Pastele, Wypełnienie teksturą, Dodanie
tekstury, Podkład oraz filtry Własne. Nie wszystkie z wymienionych wyżej filtrów w ten sam sposób wczytują
obrazki i tekstury.
1 Wybrać odpowiedni filtr z właściwego podmenu menu Filtry.
2 W oknie dialogowym filtra w menu wysuwanym Tekstura wybrać polecenie Wczytaj teksturę, a następnie
odszukać i otworzyć obrazek tekstury.
Wszystkie tekstury muszą być zapisane w formacie programu Photoshop. Większość filtrów odczytuje z plików
kolorowych tylko informacje o poziomach szarości.

Zwiększanie wydajności filtrów


Aby zwiększyć wydajność filtrów
Niektóre filtry wymagają znacznych ilości pamięci, zwłaszcza gdy stosuje się je do obrazków o wysokiej
rozdzielczości.
❖ Następujące techniki mogą usprawnić działanie filtrów:

• Filtry i ich ustawienia powinny być testowane na małych fragmentach obrazka.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 557
Podręcznik użytkownika

• Filtry powinny być stosowane do pojedynczych kanałów. Jeśli zastosowanie filtra do całego obrazka przysparza
trudności, można przefiltrować oddzielnie poszczególne kanały RGB. (W przypadku niektórych filtrów —
szczególnie tych, które losowo modyfikują piksele — wynik będzie inny, niż w przypadku zastosowania filtra do
kanału złożonego.)
• Przed uruchomieniem filtra należy zwolnić pamięć za pomocą polecenia Wyczyść.
• Można przydzielić więcej pamięci dla programu Photoshop. Jeżeli jest to konieczne, należy zakończyć działanie
innych programów, aby zwolnić pamięć dla programu Photoshop.
• Działanie filtrów intensywnie korzystających z pamięci, takich jak Efekty świetlne, Wycinanka, Witraż, Chrom,
Marszczenie, Aerograf, Napylone linie i szkło, można przyspieszyć, zmieniając ich ustawienia. (W przypadku
filtra Witraż można na przykład zwiększyć wielkość komórki. W przypadku filtra Wycinanka można zwiększyć
wartość opcji Uproszczenie ścieżki lub Dokładność krawędzi, albo obu tych opcji.)
• Jeśli jest planowany jest wydruk czarno-biały, to przed zastosowaniem filtrów, warto przekształcić kopię obrazka
na obrazek w skali szarości. Należy jednak pamiętać o tym, że w pewnych przypadkach zastosowanie filtra do
obrazka kolorowego, a następnie przekształcenie go na obrazek w skali szarości może dać inny wynik niż
zastosowanie tego samego filtra do obrazka w skali szarości.

Zobacz także
“Aby użyć poleceń Cofnij i Ponów” na stronie 73
558

Rozdział 19: Tekst

Tworzenie tekstu
Informacje o tekście
Tekst w programie Photoshop składa się z matematycznie zdefiniowanych kształtów, które opisują litery, cyfry i
symbole w ramach pewnego kroju czcionki. Kroje czcionek są dostępne w kilku formatach, z których najbardziej
typowymi są Type 1 (zwany także czcionkami PostScript), TrueType, OpenType i CID (tylko w języku Japońskim).
Tekstowe elementy obrazków (czyli znaki) składają się z pikseli i mają tę samą rozdzielczość, co plik obrazka —
powiększenie skali wyświetlania na obszarze zawierającym znaki uwidacznia ich nierówne krawędzie. Jednak
zarówno Photoshop, jak ImageReady zachowują wektorowe kontury tekstu, te zaś wykorzystuje się przy skalowaniu
i powiększaniu znaków, zapisywaniu pliku PDF lub EPS, a także drukowaniu obrazka na drukarce postscriptowej.
Dzięki temu można uzyskać tekst o wyraźnych, niezależnych od rozdzielczości krawędziach.
Użytkownik ma do dyspozycji trzy metody wprowadzania tekstu: począwszy od pewnego punktu, wewnątrz akapitu
oraz (w programie Photoshop) wzdłuż ścieżki.
• Tekst od punktu, czyli tekst odpowiadający pierwszej metodzie, wpisuje się w wierszu lub kolumnie, począwszy od
wybranego miejsca obrazka. Metoda ta sprawdza się najlepiej w przypadku tekstów krótkich, kilkuwyrazowych.
• Tekst akapitowy wpisuje się — poziomo lub pionowo — w pewnym polu wyznaczającym układ znaków. Metoda
ta sprawdza się najlepiej w przypadku tekstów dłuższych, umieszczanych w kilku akapitach (tak jak ma to miejsce
w różnego rodzaju broszurach).

Tekst wpisany punktowo (na górze) oraz w obwiedni (na dole)

• (Photoshop) Tekst na ścieżce jest to tekst wprowadzany wzdłuż ścieżek, otwartych lub zamkniętych. Gdy tekst tego
rodzaju wpisuje się w poziomie, jest on układany równolegle do linii bazowej. Gdy wpisuje się go w pionie, jest on
układany prostopadle do linii bazowej. W obydwu wypadkach tekst biegnie w kierunku ścieżki, czyli kierunku
wyznaczonym przez kolejno dodawane punkty ścieżki.
Jeśli użytkownik wprowadzi więcej tekstu niż można pomieścić w ramce akapitu lub wzdłuż ścieżki (Photoshop),
pojawia się mały prostokąt lub kółko ze znakiem plus (+). Symbol ten jest widoczny w narożniku ramki lub na końcu
ścieżki.
Gdy użytkownik utworzy pewien element tekstowy, na palecie Warstwy pojawia się nowa warstwa tekstowa. W
programie Photoshop można tworzyć krawędzie zaznaczenia w kształcie tekstu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 559
Podręcznik użytkownika

Ważne: W programie Photoshop nie tworzy się warstw tekstowych dla obrazków w trybie wielokanałowym, bitmapy
lub kolorów indeksowanych, ponieważ tryby te nie obsługują warstw. Tekst pojawia się tam w tle i ma postać
zrasteryzowaną (nie może być edytowany jako zwykły tekst).
Program Photoshop zawiera też szereg opcji do obsługi tekstów azjatyckich. Opcje te są dostępne pod warunkiem
zaznaczenia w preferencjach tekstu opcji Pokaż opcje tekstu azjatyckiego.

Zobacz także
“Wprowadzanie tekstu na ścieżce” na stronie 568
“Aby wyświetlić i ustawić opcje tekstu azjatyckiego” na stronie 592

Narzędzia tekstowe programu Photoshop


Kliknięcie na obrazku przy aktywnym narzędziu Tekst uruchamia edycyjny tryb narzędzia. Gdy narzędzie to jest w
trybie edycyjnym, użytkownik może wprowadzać i edytować znaki, a także wykonywać niektóre inne polecenia z
różnych menu; jednak pewne operacje wymagają wcześniejszego zatwierdzenia zmian na warstwie tekstu.
Informacje o narzędziu Tekst znajdują się na pasku opcji; jeśli widoczne są przyciski Zatwierdź i Anuluj .
Znaczy to, że narzędzie działa w trybie edycyjnym.

Zobacz także
“Informacje o narzędziach i paletach narzędziowych” na stronie 41

Aby wprowadzić zmiany na warstwie tekstowej


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na przycisku zatwierdzającym na pasku opcji.


• Wcisnąć klawisz Enter z klawiatury numerycznej.
• Wcisnąć klawisze Ctrl+Enter (Windows) lub Command+Return (Mac OS).
• Wybrać dowolne narzędzie z paska narzędziowego lub kliknąć na palecie Warstwy, Kanały, Ścieżki, Zadania,
Historia lub Style; ewentualnie wybrać polecenie z menu.

Aby wpisać tekst od punktu


Przy wpisywaniu tekstu od punktu wiersze tekstu są niezależne od siebie, długość wiersza rośnie lub maleje w trakcie
edycji, ale znaki nie przechodzą do następnego wiersza. Wpisany tekst pojawia się w nowej warstwie tekstowej.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Tekst poziomy lub narzędzie Tekst pionowy .
• (ImageReady) Wybrać narzędzie Tekst .
Uwaga: Aby przełączać się między tekstem pionowym a poziomym w ImageReady, należy kliknąć na przycisku Zmień
orientację tekstu na pasku opcji narzędzia albo wybrać polecenie Zmień orientację tekstu z menu palety Typografia.
2 Kliknąć na obrazku, określając punkt początkowy wpisywanego tekstu. Mała kreska na kursorze określa
położenie linii bazowej tekstu (niewidoczna linia, wzdłuż której jest umieszczany tekst). W przypadku tekstu
pionowego linia bazowa oznacza środkową oś znaków.
3 Zaznaczyć dodatkowe opcje na pasku opcji, na paletach Typografia i Akapit.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 560
Podręcznik użytkownika

4 Wprowadzić znaki. Aby rozpocząć nowy wiersz, należy wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
Uwaga: (Tylko Photoshop) Tekst punktowy można przekształcać w trybie edycyjnym. W tym celu należy przytrzymać
klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS). Wokół tekstu pojawi się obwiednia. Przeciągając jej uchwyty, można
przeskalować lub pochylić tekst. Obwiednię można także obrócić.
5 (Photoshop) Po zakończeniu wprowadzania lub edytowania tekstu wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku zatwierdzającym na pasku opcji.
• Wcisnąć klawisz Enter z klawiatury numerycznej.
• Wcisnąć klawisze Ctrl+Enter (Windows) lub Command+Return (Mac OS).
• Wybrać dowolne narzędzie z paska narzędziowego lub kliknąć na palecie Warstwy, Kanały, Ścieżki, Zadania,
Historia lub Style; ewentualnie wybrać polecenie z menu.

Aby wpisać tekst akapitowy


Przy wpisywaniu tekstu akapitowego układ poszczególnych wierszy jest dopasowywany do wymiarów obwiedni.
Użytkownik może wpisywać wiele akapitów i zaznaczyć opcję justowania akapitu.
Zmiana wielkości obwiedni powoduje dopasowanie układu wierszy do zmienionego kształtu. Obwiednia może być
zmieniana w czasie wpisywania tekstu lub po utworzeniu warstwy tekstowej. Za pomocą obwiedni tekst może być
obracany, skalowany i pochylany.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Tekst poziomy lub narzędzie Tekst pionowy .
• (ImageReady) Wybrać narzędzie Tekst .
Uwaga: Aby przełączać się między tekstem pionowym a poziomym w ImageReady, należy kliknąć na przycisku Zmień
orientację tekstu na pasku opcji narzędzia albo wybrać polecenie Zmień orientację tekstu z menu palety Typografia.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć kursor po przekątnej, definiując obwiednię tekstu.
• Przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć lub przeciągnąć, aby wyświetlić okno
dialogowe Wielkość ramki tekstowej. Wprowadzić wartości w polach Szerokość i Wysokość, a następnie kliknąć
na przycisku OK.
3 Wybrać dodatkowe opcje tekstu z paska opcji palety Typografia, palety Akapit lub podmenu Warstwa > Tekst.
4 Wprowadzić znaki. Aby rozpocząć nowy akapit, należy wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
Jeśli wpisany tekst nie mieści się w obwiedni, to pojawia się ikona nadmiaru .
5 (Photoshop) Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy zmienić rozmiar, obrócić lub pochylić obwiednię.
6 (Photoshop) Zatwierdzić warstwę tekstową, wykonując jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku zatwierdzającym na pasku opcji.
• Wcisnąć klawisz Enter z klawiatury numerycznej.
• Wcisnąć klawisze Ctrl+Enter (Windows) lub Command+Return (Mac OS).
• Wybrać dowolne narzędzie z paska narzędziowego lub kliknąć na palecie Warstwy, Kanały, Ścieżki, Zadania,
Historia lub Style; ewentualnie wybrać polecenie z menu.
Wpisany tekst pojawia się w nowej warstwie tekstowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 561
Podręcznik użytkownika

Aby zmienić rozmiar lub przeprowadzić transformację obwiedni tekstu


1 Wyświetlić uchwyty obwiedni akapitu:
• (Tylko Photoshop) Włączyć narzędzie Tekst , zaznaczyć wybraną warstwę tekstową na palecie Warstwy i
kliknąć na tekście.
• (ImageReady) Włączyć narzędzie Tekst i zaznaczyć warstwę tekstową.
Uwaga: Tekst punktowy można przekształcać w trybie edycyjnym. W tym celu należy przytrzymać klawisz Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS). Wokół tekstu pojawi się obwiednia.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zmienić wielkość obwiedni, należy umieścić kursor nad uchwytem (kursor zmienia się na podwójną
strzałkę i przeciągnąć ją. Przeciąganie z wciśniętym klawiszem Shift zachowuje proporcje obwiedni.
• (Photoshop) Aby obrócić obwiednię, należy umieścić kursor poza obwiednią (kursor zmienia się w strzałkę
dwustronną i przeciągnąć go. Przeciąganie z wciśniętym klawiszem Shift ogranicza obrót do wielokrotności
15°. Aby zmienić środek obrotu, należy przeciągnąć odpowiadający mu punkt z wciśniętym klawiszem Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS). Punkt środkowy może znajdować się poza obwiednią.
• (Photoshop) Aby pochylić obwiednię, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Shift (Windows) lub Command+Shift (Mac
OS) i przeciągać boczny uchwyt obwiedni. Kursor zmienia się w grot z małą podwójną strzałką .

Pochylanie tekstu za pomocą obwiedni

• (Photoshop) Aby przeskalować tekst w czasie zmiany rozmiaru obwiedni, należy przeciągać narożny uchwyt
obwiedni z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
• (Photoshop) Aby zmienić rozmiar obwiedni (względem punktu środkowego), należy przeciągać narożny uchwyt
obwiedni z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).

Warstwy tekstowe
Informacje o warstwach tekstowych
Po utworzeniu warstwy tekstowej tekst można edytować i stosować do niego funkcje modyfikacji warstwy. Można
zmienić orientację tekstu, zastosować wygładzanie, przekonwertować tekst punktowy na akapitowy (i odwrotnie),
utworzyć ścieżkę roboczą z tekstu lub przekonwertować tekst na kształty. Opcje warstwy tekstowej umożliwiają jej
przenoszenie, kopiowanie i zmianę opcji, tak jak w przypadku innych warstw. Do warstwy tekstowej i samego tekstu
mogą być stosowane następujące funkcje programu:
• Polecenia transformacyjne z menu Edycja, z wyjątkiem funkcji Perspektywa i Zniekształcenie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 562
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Aby zastosować polecenia Perspektywa lub Zniekształcenie lub aby przekształcić część warstwy tekstowej,
trzeba najpierw zrasteryzować tę warstwę tekstową, czyli przekonwertować kształty tekstowe na obrazek złożony z
pikseli. Należy pamiętać, że tekst zrasteryzowany nie zawiera już konturów wektorowych i nie można go edytować za
pomocą narzędzi tekstowych.
• Zastosować style warstw.
• Skorzystać ze skrótów wypełnienia. Aby wypełnić tekst kolorem obrazka, należy wcisnąć klawisze Alt+Backspace
(Windows) lub Option+Delete (Mac OS); aby wypełnić tekst kolorem tła, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Backspace
(Windows) lub Command+Delete (Mac OS).
• Zakrzywianie tekstu stosownie do wybranego kształtu.

Zobacz także
“Aby edytować tekst na warstwie tekstowej” na stronie 564

Rasteryzacja warstw tekstowych


Niektóre polecenia i narzędzia (np. efekty filtrów i narzędzia do malowania) nie są dostępne dla warstw tekstowych.
Aby zastosować takie narzędzie lub polecenie do tekstu, należy przeprowadzić rasteryzację tekstu. Rasteryzacja jest
to operacja konwersji warstwy tekstowej na zwykłą warstwę. Operacja ta uniemożliwia edycję zawartości warstwy
jako tekstu. Po wybraniu narzędzia lub polecenia wymagającego warstwy zrasteryzowanej na ekranie pojawia się
odpowiedni komunikat. Niektóre komunikaty są zaopatrzone w przycisk OK, którego kliknięcie rasteryzuje
warstwę.
Aby przekonwertować warstwę tekstową na zwykłą warstwę, należy zaznaczyć warstwę i wybrać polecenie
Warstwa > Rasteryzuj > Tekst.

Aby zmienić orientację warstwy tekstowej


Orientacja warstwy tekstowej określa kierunek wierszy tekstu w oknie dokumentu (tekst od punktu) lub wewnątrz
obwiedni (tekst akapitowy). Jeśli warstwa tekstowa jest pionowa, to wiersze tekstu biegną z góry na dół, a jeśli
warstwa jest pozioma, to wiersze biegną od lewej do prawej. Orientacja warstwy tekstowej nie powinna być mylona
z kierunkiem znaków w wierszu tekstu.
1 Zaznaczyć wybraną warstwę na palecie Warstwy.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać narzędzie Tekst i kliknąć na przycisku Orientacja tekstu na pasku opcji.
• Wybrać polecenie Warstwa > Tekst >Poziomy lub Warstwa > Tekst > Pionowy.
• Wybrać narzędzie Zmiana Orientacji Tekstu z menu palety Typografia.

Określanie opcji wygładzania


Wygładzanie umożliwia tworzenie znaków o równych krawędziach poprzez częściowe wypełnianie ich pikselami.
Krawędzie takich znaków stają się wtopione w tło.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 563
Podręcznik użytkownika

Brak wygładzania (z lewej) i silne wygładzenie (z prawej)

Tworząc tekst przeznaczony na strony internetowe, należy pamiętać, że wygładzanie znacznie zwiększa liczbę
kolorów oryginalnego obrazka. Z tego powodu nie można będzie zredukować liczby kolorów obrazka, a tym samym
nie będzie można zmniejszyć rozmiaru pliku. Może to również doprowadzić do pojawienia się nieprawidłowych
kolorów na krawędziach tekstu. Jeśli rozmiar pliku i ograniczenie liczby kolorów jest najważniejsze, należy
pozostawić tekst bez wygładzania, nawet jeśli będzie miał nierówne krawędzie. Warto także użyć tekstu większego
niż w przypadku materiałów przeznaczonych do druku. Większy tekst jest bardziej czytelny w przeglądarce
internetowej, a ponadto większy rozmiar zapewnia większą swobodę przy podejmowaniu decyzji o wygładzaniu.
Uwaga: Podczas wygładzania tekst może być niekonsekwentnie renderowany — zwłaszcza tam, gdzie występuje w
małych rozmiarach lub przy niskiej rozdzielczości (np. w grafikach webowych). Aby zmniejszyć stopień tej
niekonsekwencji, należy usunąć zaznaczenie opcji Szerokość ułamkowa w menu palety Typografia.
Opcje wygładzania obejmują:
• Brak — wygładzanie nie będzie stosowane.
• Ostre — tekst ma być bardzo wyraźny.
• Twarde — tekst ma być wyraźniejszy.
• Mocne — tekst ma być pogrubiony.
• Miękkie — tekst ma być gładszy.

Aby zastosować wygładzanie do warstwy tekstowej


1 Zaznaczyć wybraną warstwę na palecie Warstwy.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać opcję z menu wygładzania na pasku opcji lub na palecie Typografia.
• Wybrać polecenie Warstwa > Tekst, po czym wybrać opcję z podmenu.

Aby przekonwertować tekst akapitowy na tekst od punktu i odwrotnie


Tekst od punktu może być konwertowany na tekst akapitowy przed dopasowaniem kierunku znaków w obwiedni.
Konwersja tekstu akapitowego na tekst od punktu umożliwia niezależne rozmieszczenie wierszy. Przy
konwertowaniu tekstu akapitowego na tekst od punktu na końcu każdego wiersza tekstu jest dodawany symbol
zakończenia (oprócz wiersza ostatniego).
1 Zaznaczyć wybraną warstwę na palecie Warstwy.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Tekst > Konwersja na tekst od punktu lub polecenie Warstwa > Tekst > Konwersja
na tekst akapitowy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 564
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Przy konwertowaniu tekstu akapitowego na tekst od punktu wszystkie znaki wychodzące poza obwiednię
zostają usunięte. Aby uniknąć usuwania znaków, należy zmienić obwiednię, tak by cały tekst był widoczny przed
konwersją.

Edycja tekstu
Aby wstawić w tekście kursor tekstowy
❖ Należy zaznaczyć dowolne narzędzie tekstowe, uaktywnić warstwę tekstową i kliknąć w tekście.

Aby edytować tekst na warstwie tekstowej


Użytkownik może wpisywać nowy tekst, zmieniać istniejący tekst i usuwać tekst.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Tekst poziomy lub narzędzie Tekst pionowy .
• (ImageReady) Wybrać narzędzie Tekst.
2 Zaznaczyć warstwę tekstową na palecie Warstwy lub kliknąć na wybranym tekście (co automatycznie uaktywni
warstwę tekstową).
3 Ustawić kursor w tekście i wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć, aby ustawić nowy punkt wstawiania.
• Zaznaczyć jeden lub więcej znaków przeznaczonych do edycji.
4 Wpisać tekst.
5 Zatwierdzić zmiany wprowadzone na warstwie tekstowej.

Aby określić typ cudzysłowów


Cudzysłowy typograficzne, nazywane często ozdobnymi, są lekko wyokrąglone. Cudzysłowy typograficzne stosuje się
najczęściej jako znaki apostrofów i znaki otaczające cytaty. Cudzysłowy proste są używane tradycyjnie jako skróty
jednostek miary, stóp i cali.
1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Tekst (Windows) albo Photoshop > Preferencje > Tekst (Mac OS).
2 W sekcji opcji tekstowych zaznaczyć lub nie opcję Inteligentne cudzysłowy.

Aby sprawdzić pisownię i poprawić błędy


Podczas sprawdzania pisowni w dokumencie program Photoshop informuje o każdym słowie, którego nie ma w
słowniku. Jeśli słowo jest napisane poprawnie, należy zatwierdzić je, co spowoduje dodanie go do słownika. Jeśli
słowo jest napisane błędnie, należy je wpisać poprawnie.
1 Na palecie Typografia wybrać język z menu u dołu palety. Jest to równoznaczne z wyborem słownika będącego
podstawą sprawdzania pisowni.
2 (Opcjonalnie) Wyświetlić lub odblokować warstwy tekstowe. Polecenie Sprawdzanie pisowni nie ma
zastosowania do warstw ukrytych ani zablokowanych.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 565
Podręcznik użytkownika

• Wybrać warstwę tekstową.


• Zaznaczyć tekst do sprawdzenia.
• Aby sprawdzić dane słowo, umieścić w nim punkt wstawienia tekstu. Jeśli sprawdzanie pisowni dotyczy warstwy
tekstowej, która jest zaznaczona, należy usunąć zaznaczenie opcji Sprawdzanie wszystkich warstw.
4 Wybrać polecenie Edycja > Sprawdź pisownię.
5 Kiedy Photoshop wykryje nieznane słowo lub innego rodzaju błąd, należy kliknąć na jednym z następujących
przycisków:
Ignoruj Sprawdzanie pisowni będzie kontynuowane bez wprowadzania żadnych zmian w tekście.

Ignoruj wszystko Dane słowo nie będzie sprawdzane w dalszej części dokumentu.

Zmień Dane słowo zostanie poprawione. Należy odszukać jego poprawną formę w polu tekstowym Zamień na, a
następnie kliknąć na Zamień. Jeśli zasugerowane słowo nie jest właściwe, należy zaznaczyć inne, znajdujące się w
polu tekstowym z propozycjami lub wpisać słowo w polu tekstowym Zamień na.
Zmień wszystko Zostaną poprawione wszystkie wystąpienia danego słowa w dokumencie. Należy upewnić się, że w
polu Zamień na znajduje się poprawna forma słowa.
Dodaj Nierozpoznane słowo zostanie zapisane w słowniku programu Photoshop. Podczas następnego sprawdzania
pisowni będzie ono prawidłowo rozpoznawane.

Aby znaleźć i zastąpić tekst


1 (Opcjonalnie) Wyświetlić lub odblokować warstwy tekstowe. Polecenie Znajdź i zastąp nie pozwala przeszukać
warstw ukrytych ani zablokowanych.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę zawierającą tekst do wyszukania i zastąpienia.
• Jeżeli w dokumencie jest kilka warstw tekstowych, a program ma przeszukać je wszystkie, to należy uaktywnić
warstwę inną niż tekstowa.
3 (Opcjonalnie) Jeżeli zaznaczono warstwę zawierającą tekst, to należy umieścić punkt wstawiania na początku
fragmentu tekstu, który ma zostać przeszukany.
4 Wybrać polecenie Edycja > Znajdź i zastąp.
5 W polu Znajdź należy zapisać lub wkleić tekst do wyszukania. Aby zmienić tekst, należy wpisać nowy tekst w polu
tekstowym Zmień na.
6 Zaznaczyć przynajmniej jedną z opcji zawężających wyszukiwanie.
7 Kliknąć na przycisku Znajdź następny, aby rozpocząć wyszukiwanie.
8 Kliknąć na jednym z następujących przycisków.
Zmień Znaleziony tekst zostanie zastąpiony poprawnym. Aby powtórzyć wyszukiwanie, należy kliknąć na Znajdź
następny.
Zmień wszystko Znaleziony tekst zostanie zastąpiony poprawnym w całym dokumencie.

Zmień/Znajdź Znaleziony tekst zostanie zastąpiony poprawnym, po czym zostanie odszukane jego następne
wystąpienie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 566
Podręcznik użytkownika

Opcje wyszukiwania i zastępowania tekstu


Przeszukaj wszystkie warstwy Są przeszukiwane wszystkie warstwy dokumentu. Ta opcja jest dostępna wtedy, gdy
na palecie Warstwy zaznaczono warstwę inną niż tekstowa.
Do przodu Tekst jest przeszukiwany od punktu wstawiania do przodu. Wyłączenie tej opcji spowoduje przeszukanie
całego tekstu na warstwie, niezależnie od położenia punktu wstawiania.
Uwzględniaj wielkość liter Podczas wyszukiwania tekstu jest uwzględniana wielkość liter, zgodnie z pisownią tekstu
w polu Znajdź. Na przykład, gdy będzie wyszukiwany tekst "PrePress" nie zostaną znalezione jego następujące
warianty: "Prepress," "prepress," i "PREPRESS".
Tylko całe wyrazy Wyszukiwany tekst jest ignorowany, jeżeli stanowi część dłuższego wyrazu. Na przykład, przy
wyszukiwaniu słowa “any” jako całego słowa, słowo “many” zostanie pominięte.

Określanie języka
Przypisywanie języków do tekstu
W programach Photoshop i ImageReady są używane słowniki zapewniające poprawne dzielenie wyrazów. W samym
programie Photoshop słowniki stanowią podstawę sprawdzania pisowni. Każdy słownik zawiera tysiące słów ze
standardowym podziałem na sylaby. Dany słownik (język) można przypisać do całego dokumentu lub zastosować
go tylko do zaznaczonego tekstu.
Aby podczas wprowadzania tekstu był używany konkretny słownik, należy wybrać go z menu wysuwanego w lewym
dolnym narożniku palety Typografia, uaktywnić wybrane narzędzie tekstowe i zacząć wprowadzać tekst.

A
Association of Cacto-
philes

B
Association of Cac-
tophiles
Association des Cactophi-
C
les

Przykłady dzielenia wyrazów w różnych językach


A. “Cactophiles” w języku anglo-amerykańskim (English USA) B. “Cactophiles” w języku angielskim (English) C. “Cactophiles” w języku
francuskim (French)

Aby przypisać język do zaznaczonego tekstu


1 Zaznaczyć tekst.
2 Przejść na paletę Typografia i wybrać odpowiedni słownik z menu wysuwanego w lewym dolnym narożniku
palety.
Uwaga: Jeśli zaznaczony tekst jest skojarzony z wieloma językami lub jeśli warstwa językowa zawiera elementy w
różnych językach, menu wysuwane palety Typografia jest wygaszone (ma szary kolor) i oznaczone etykietą Wiele.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 567
Podręcznik użytkownika

Zniekształcanie tekstu
Zniekształcanie tekstu
Zniekształcanie umożliwia nadawanie tekstowi wybranego kształtu (np. łuku lub fali). Zaznaczony styl
zniekształcania jest atrybutem warstwy tekstowej i może być zmieniany w dowolnym czasie. Opcje zniekształcania
zapewniają kontrolę nad orientacją i perspektywą efektu zniekształcania.
Uwaga: Zniekształcania nie można stosować do warstwy z formatowaniem pogrubionym lub czcionkami bez danych
dotyczących krzywych (np. czcionki bitmapowe).

Przykład zniekształcenia tekstu przy użyciu stylu Ryba

Aby zniekształcić tekst


1 Wybrać warstwę tekstową.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć narzędzie Tekst, i kliknąć na przycisku Zniekształcenie tekstu na pasku opcji.
• Wybrać polecenie Warstwa > Tekst > Zniekształcenie tekstu.
Uwaga: (Photoshop) Istnieje możliwość zniekształcania tekstu na warstwie tekstowej za pomocą polecenia
Zniekształcenie. Wybrać polecenie Edycja > Przekształć > Zniekształcenie.
3 Z wysuwanego menu Styl wybrać styl zniekształcenia.
4 Wybrać orientację efektu zniekształcenia — poziomą lub pionową.
5 Jeśli zachodzi taka potrzeba, określić wartości dodatkowych opcji zniekształcania:
• Zgięcie, aby określić intensywność stosowanego zniekształcenia (w tym wypadku wygięcia).
• Zniekształcenie poziome i Zniekształcenie pionowe, aby zastosować perspektywę.

Zobacz także
“Aby wypaczyć element” na stronie 383

Aby usunąć efekt zniekształcenia tekstu


1 Zaznaczyć wybraną warstwę tekstową.
2 Wybrać narzędzie Tekst i kliknąć na przycisku Zniekształcenie na pasku opcji lub wybrać polecenie
Warstwa > Tekst > Zniekształcenie tekstu.
3 Wybrać opcję Brak z menu wysuwanego Styl i kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 568
Podręcznik użytkownika

Tworzenie tekstu na ścieżce


Wprowadzanie tekstu na ścieżce
Program umożliwia wprowadzanie tekstu biegnącego po krawędzi ścieżki roboczej, utworzonej narzędziem z grupy
piór lub kształtów.
Tekst umieszczony na ścieżce biegnie w tym kierunku, w którym do ścieżki były dodawane punkty kontrolne.
Wprowadzenie na ścieżce tekstu poziomego powoduje, że znaki są prostopadłe do linii bazowej. Wprowadzenie na
ścieżce tekstu pionowego powoduje, że tekstu jest zorientowany równolegle do linii bazowej.
Przesunięciu lub zmianie kształtu ścieżki towarzyszy odpowiednia zmiana położenia tekstu.

e
c
cactus | h cactus | e c h i
no

i cactus
n
o

c
a
c
t

u
s

Przykład tekstu poziomego i pionowego na ścieżce otwartej

s. Echniocac
B
a
r

rib
r

tu
e

0 l
5

s
to

E
pl

s
aty

u c
s and up

h
h
canthus

t
n n
i
a o
ine

c c
sp
sp

y a
e

p ci
t

ar es
c
a

h wit
h long s
l

u
p
s

Przykład tekstu poziomego i pionowego na ścieżce zamkniętej, utworzonej przy użyciu narzędzia z grupy kształtów

Zobacz także
“Informacje o ścieżkach roboczych” na stronie 473

Aby wprowadzić tekst wzdłuż ścieżki


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Tekst poziomy lub narzędzie Tekst pionowy .
• Zaznaczyć narzędzie Pozioma maska tekstu lub narzędzie Pionowa maska tekstu .
2 Ustawić kursor w taki sposób, aby symbol linii bazowej tekstu znajdował się na ścieżce, a następnie kliknąć. Po
kliknięciu na ścieżce pojawi się punkt wstawiania tekstu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 569
Podręcznik użytkownika

C
Wskaźnik linii bazowej narzędzia Tekst (po lewej) oraz narzędzie Tekst ze wskaźnikiem linii bazowej na ścieżce (po prawej)

3 Wprowadzić tekst. Tekst poziomy pojawia się wzdłuż ścieżki prostopadle do linii bazowej. Tekst pionowy pojawia
się wzdłuż ścieżki równolegle do linii bazowej.
W celu bardziej precyzyjnego wyrównania w pionie można posłużyć się opcją Przesunięcie linii bazowej z palety
Typografia. Na przykład, wpisanie wartości ujemnej w pole Przesunięcie linii bazowej spowoduje opuszczenie
tekstu.

Zobacz także
“Aby przesunąć linię bazową” na stronie 578

Aby przesunąć lub odbić tekst wzdłuż ścieżki


1 Wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie lub narzędzie Zaznaczanie ścieżki i ustawić jego kursor nad
tekstem. Kursor zmieni kształt na I ze strzałką .
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby przesunąć tekst, należy kliknąć i przeciągnąć tekst wzdłuż ścieżki. Należy uważać, aby podczas przeciągania
nie przeciąć ścieżki.
• Aby odbić tekst na drugą stronę ścieżki, należy kliknąć i przeciągnąć tekst przez ścieżkę.

Ca Ca
Odbijanie tekstu na drugą stronę ścieżki za pomocą narzędzia Zaznaczanie bezpośrednie lub Zaznaczanie ścieżki.

Aby tekst został przeniesiony na drugą stronę ścieżki bez zmiany kierunku, należy skorzystać z opcji Przesunięcie
linii bazowej z palety Typografia. Na przykład, jeśli pewien tekst biegnie od lewej strony do prawej po górnej
krawędzi koła, to aby przenieść go bez zmiany orientacji w kierunku wnętrza koła, w polu Przesunięcie linii bazowej
należy wpisać wartość ujemną.

Zobacz także
“Aby przesunąć linię bazową” na stronie 578
ADOBE PHOTOSHOP CS2 570
Podręcznik użytkownika

Aby przesunąć ścieżkę z tekstem


❖ Wybrać narzędzie Zaznaczanie ścieżki lub narzędzie Przesuwanie , a następnie kliknąć i przeciągnąć
ścieżkę na nowe miejsce. Jeżeli używa się narzędzia Zaznaczanie ścieżki należy uważać, aby kursor nie zmienił
kształtu na I ze strzałką , bo wtedy tekst zostanie przesunięty wzdłuż ścieżki.

Aby zmienić kształt ścieżki z tekstem


1 Wybrać narzędzie do zaznaczania bezpośredniego .
2 Kliknąć na punkcie kontrolnym na ścieżce i zmienić kształt ścieżki za pomocą uchwytów.

Tworzenie ścieżek, kształtów i zaznaczeń


Aby utworzyć ścieżkę roboczą z tekstu
Dzięki utworzeniu z tekstu ścieżki roboczej, zyskuje się możliwość opracowywania znaków jako kształtów
wektorowych. Ścieżka robocza jest to tymczasowa ścieżką definiująca kontur kształtu. Jest ona wyświetlana na palecie
Ścieżki. Po utworzeniu ścieżki roboczej z warstwy tekstowej użytkownik może ją zapisać, a potem korzystać z niej
tak jak ze zwykłej ścieżki. Znaki na ścieżce nie mogą być edytowane jako tekst, ale oryginalna warstwa tekstowa
pozostaje niezmieniona i edytowalna.
❖ Zaznaczyć warstwę tekstową i wybrać polecenie Warstwa > Tekst > Utwórz ścieżkę roboczą.

Uwaga: Ścieżek roboczych nie można tworzyć z czcionek, które nie zawierają danych kroju (np. czcionki bitmapowe).

Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483

Aby przekonwertować tekst na kształty


Przy konwertowaniu tekstu na kształty warstwa tekstowa jest zastępowana warstwą z maską wektorową (nazywanej
inaczej ścieżką odcinania warstwy). Ścieżka odcinania warstwy może być edytowana, a do warstwy mogą być
stosowane style. Należy jednak pamiętać, że znaki warstwy nie mogą być edytowane jako tekst.
❖ Zaznaczyć warstwę tekstową i wybrać polecenie Warstwa > Tekst > Konwersja na kształt.

Uwaga: Kształtu nie można utworzyć z czcionek, które nie zawierają danych o kroju (np. czcionki bitmapowe).

Zobacz także
“Informacje o kształtach i ścieżkach” na stronie 472

Aby utworzyć zaznaczenie tekstowe


Narzędzie Maska tekstu poziomego i narzędzie Maska tekstu pionowego pozwala utworzyć zaznaczenie w kształcie
tekstu. Zaznaczenie tekstowe pojawia się na warstwie aktywnej i może być przenoszone, kopiowane, wypełniane i
obrysowywane, tak jak inne zaznaczenia.
1 Zaznaczyć warstwę, na której ma się pojawić zaznaczenie. Najlepsze efekty przynosi tworzenie krawędzi
zaznaczenia tekstu na warstwie normalnej, a nie tekstowej.
2 Zaznaczyć narzędzie Pozioma maska tekstu lub narzędzie Pionowa maska tekstu .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 571
Podręcznik użytkownika

3 Zaznaczyć dodatkowe opcje tekstu i wpisać tekst od punktu lub w obwiedni.


Podczas wprowadzania tekstu nad warstwą aktywną jest widoczna czerwona maska. Po kliknięciu na przycisku
zatwierdzającym na warstwie aktywnej obrazka pojawi się ramka zaznaczenia tekstowego.

Formatowanie znaków
Formatowanie znaków
Programy Photoshop i ImageReady zapewniają kontrolę nad takimi własnościami znaków z warstwy tekstowej, jak
czcionka, rozmiar, kolor, interlinia, kerning, światło, przesunięcie linii bazowej i wyrównanie. Atrybuty tekstu mogą
być określone przed wpisaniem znaków lub zmienione po wpisaniu tekstu.
Znaki wybrane do zmiany muszą być wcześniej zaznaczone. Zaznaczenie może obejmować jeden znak, kilka
znaków lub wszystkie znaki warstwy.

Aby zaznaczyć znaki


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Tekst poziomy lub narzędzie Tekst pionowy .
• (ImageReady) Wybrać narzędzie Tekst .
2 Zaznaczyć warstwę tekstową na palecie Warstwy lub kliknąć na wybranym tekście (co automatycznie uaktywni
warstwę tekstową).
3 Ustawić kursor w tekście i wykonać jedną z następujących czynności:
• Przeciągnąć kursor, zaznaczając jeden lub kilka znaków.
• Kliknąć w tekście, a potem kliknąć w innym miejscu tekstu z wciśniętym klawiszem Shift, tak by zaznaczyć
określony zakres znaków.
• Wybrać polecenie Zaznacz > Wszystko, aby zaznaczyć wszystkie znaki warstwy.
• Dwukrotnie kliknąć na słowie, aby je zaznaczyć. Trzykrotnie kliknąć na wierszu, aby go zaznaczyć. Czterokrotnie
kliknąć na akapicie, aby go zaznaczyć. Pięciokrotnie kliknąć gdziekolwiek w bloku tekstu, aby zaznaczyć wszystkie
znaki wewnątrz obwiedni.
• Aby zaznaczyć znaki za pomocą klawiszy strzałek, należy kliknąć w tekście, a następnie przytrzymać klawisz Shift
i nacisnąć klawisz strzałki w lewo lub strzałki w prawo. Aby użyć klawiszy strzałek do zaznaczania wyrazów, należy
wcisnąć klawisze Shift+Ctrl (Windows) lub Shift+ Command (Mac OS), a następnie wcisnąć klawisz Strzałka w
prawo lub Strzałka w lewo.
4 Aby zaznaczyć wszystkie znaki warstwy bez umieszczania kursora w tekście, należy zaznaczyć warstwę tekstową
na palecie Warstwy i dwukrotnie kliknąć na ikonie tekstu warstwy.
Ważne: W programie Photoshop zaznaczanie i formatowanie znaków na warstwie tekstowej powoduje uaktywnienie
narzędzia Tekst w trybie edycji.

Aby wyświetlić lub ukryć podświetlenie zaznaczenia (ImageReady)


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Zaznaczenie tekstu.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 572
Podręcznik użytkownika

• Wybrać polecenie Widok > Dodatkowe. Polecenie to powoduje też wyświetlenie lub ukrycie wszystkich
elementów zaznaczonych w podmenu Widok > Pokaż.

Informacje o palecie Typografia


Na palecie Typografia znajdują się opcje formatowania znaków. Niektóre opcje formatowania znajdują się również
na pasku opcji.
Paletę Typografia można wyświetlić, wykonując jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Okno > Typografia lub kliknąć na zakładce palety Typografia, jeśli paleta jest widoczna, ale nie
aktywna.
• Wybrać narzędzie Tekst i kliknąć na przycisku palety na pasku opcji.
Ustawianie opcji na palecie Typografia polega na wyborze odpowiedniej wartości z menu wysuwanego po prawej
stronie opcji. W przypadku opcji o wartościach liczbowych można korzystać z przycisków strzałek i wpisywać
wartości bezpośrednio w polach tekstowych. Gdy wartość jest wprowadzana bezpośrednio, klawisz Enter lub
Return służy do jej zatwierdzenia, kombinacja klawiszy Shift+Enter lub Shift+Return — do jej zatwierdzenia i
podświetlenia pola edycji, a klawisz Tab — do jej zatwierdzenia i przejścia do kolejnego pola tekstowego palety.

" )

# *
$ +

%
& ,

'

Typografia, paleta
A. Rodzina czcionek B. Rozmiar czcionki C. Skalowanie w pionie D. Opcja Ustaw Tsume (Photoshop) E. Ustawianie światła
F. Przesunięcie linii bazowej G. Język H. Styl czcionki I. Interlinia J. Skalowanie w poziomie K. Kerning

Uwaga: Aby na palecie Typografia była dostępna opcja Ustaw Tsume, w preferencjach tekstu należy zaznaczyć opcję
Ustaw opcje tekstu azjatyckiego.
W menu palety Typografia są dostępne dodatkowe polecenia i opcje. Aby skorzystać z tego menu, należy kliknąć na
ikonie trójkąta w prawym górnym rogu palety.

Zobacz także
“Aby skorzystać z palet” na stronie 37

Informacje o czcionkach
Czcionka jest to pełny zestaw znaków — liter, cyfr i symboli — które mają tę samą grubość, szerokość i styl. Po
wybraniu czcionki, użytkownik może niezależnie wybrać rodzinę czcionki i styl tekstu. Rodzina czcionek jest to
zestaw czcionek, które mają ten sam ogólny krój: np. czcionki z rodziny Times. Styl z kolei określa ogólny wygląd
znaków czcionki z danej rodziny: np. Zwykły, Pogrubiony, Kursywa. Zakres dostępnych stylów różni się w zależności
od czcionki. Jeśli czcionka nie posiada wybranego stylu, to można zastosować symulację wersji pogrubionej,
pochylonej, indeksu górnego, indeksu dolnego, wszystkich wielkości liter i małych liter.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 573
Podręcznik użytkownika

Oprócz czcionek zainstalowanych w systemie program Photoshop używa plików czcionek w folderach lokalnych:
Windows Program Files/Common Files/Adobe/Fonts

Mac OS Library/Application Support/Adobe/Fonts

Czcionki Type 1, TrueType, OpenType i CID zainstalowane w lokalnym folderze Czcionki pojawiają się tylko w
aplikacjach Adobe.

Zestawy znaków i glify


Kroje czcionek obejmują dużo więcej znaków niż te, które są widoczne na klawiaturze. Choć znaki te są różne dla
różnych czcionek, obejmują między innymi: ligatury, ułamki, znaki kaligraficzne, znaki ozdobne, liczebniki
porządkowe, znaki tytułowe, warianty stylistyczne, indeksy górne i dolne, cyfry archaiczne. Glif jest to specyficzna
forma znaku. Na przykład, w niektórych czcionkach wielka litera A jest dostępna w kilku formach, np. znaku
kaligraficznego albo kapitaliku.

Aby wybrać rodzinę czcionek i styl


1 Wybrać rodzinę czcionek z menu Rodzina czcionek, dostępnym na palecie Typografia lub na pasku opcji. Jeżeli
w komputerze zainstalowano więcej niż jedną kopię czcionki, to za jej nazwą pojawi się skrót: (T1) w przypadku
czcionek Type 1, (TT) w przypadku czcionek TrueType lub (OT) w przypadku czcionek OpenType.
W programie Photoshop menu rodzin czcionek i menu stylów czcionek zawierają okienko podglądu. Wielkość
okienka podglądu określa się w preferencjach tekstu.

(Photoshop) W menu Rodzina czcionek — dostępnym zarówno na palecie Typografia, jak i na pasku opcji — można obejrzeć podgląd
dostępnych czcionek.

W programie Photoshop można wybrać rodzinę czcionek i styl poprzez wpisanie wybranej nazwy w polu tekstowym.
Po wpisaniu pierwszej litery nazwy czcionki lub jej odmiany, pojawia się podpowiedź programu. Należy
kontynuować wpisywanie dotąd, aż pojawi się oczekiwana nazwa czcionki lub jej odmiany.
2 Aby wybrać styl czcionki, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać styl czcionki z wysuwanego menu Styl czcionki na palecie Typografia albo na pasku opcji.
• Jeśli wybrana rodzina czcionek nie zawiera stylu pogrubionego lub pochylonego, należy kliknąć na przycisku
imitacji pogrubienia lub imitacji pochylenia na palecie Typografia i zastosować w ten sposób imitację
stylu. Metoda alternatywna polega na wybraniu polecenia Imitacja pogrubienia lub Imitacja pochylenia z menu
palety Typografia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 574
Podręcznik użytkownika

• Użyć skrótu dynamicznego. Skróty dynamiczne to skróty klawiaturowe dostępne wyłącznie w trybie edycyjnym,
które umożliwiają wprowadzanie symulacji pogrubienia, symulacji kursywy, wersalików, kapitalików, indeksu
górnego, indeksu dolnego, podkreślenia i przekreślenia.
Uwaga: Do tekstu zniekształconego nie można stosować imitacji stylu pogrubionego.

Aby określić rozmiar podglądu rodzin czcionek i stylów czcionek


1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Tekst (Windows) albo Photoshop > Preferencje > Tekst (Mac OS).
2 Wybrać rozmiar z menu Rozmiar podglądu czcionki (Mała, Średnia lub Duża).

Aby zmienić czcionkę na wielu warstwach


1 Na palecie Warstwy należy zaznaczyć odpowiednie warstwy.
2 Na palecie Typografia należy wybrać z menu wysuwanych różne własności tekstu.

Informacje o wielkości tekstu


Rozmiar czcionki określa wielkość tekstu w obrazku:
(Photoshop) Domyślną jednostką miary są punkty. Na obrazku o rozdzielczości 72 ppi, jeden punkt postscriptowy
odpowiada 1/72 cala; można jednak przełączać się między punktami postscriptowymi a tradycyjną definicją
rozmiaru punktu. Domyślna jednostka miary tekstu może być zmieniona w obszarze Jednostki i miarki okna
Preferencje.
(ImageReady) Piksele stanowią jedyną jednostkę miary wielkości tekstu, ponieważ program ImageReady jest
aplikacją przeznaczoną do tworzenia obrazków wyświetlanych na ekranie.

Aby określić rozmiar czcionki


❖ Na palecie Typografia lub na pasku opcji należy wpisać lub zaznaczyć nową wartość w polu Rozmiar .
(Photoshop) Aby użyć innej jednostki miary, należy wpisać po wartości odpowiednią jednostkę miary (cal, cm, pkt,
piks lub pica).
(Photoshop) Aby zmienić jednostkę miary dla tekstu, należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Jednostki i
miarki (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Jednostki i miarki (Mac OS), a następnie wybrać nową jednostkę
z menu Tekst.

Aby określić jednostkę miary dla punktów


1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wyświetlanie i kursory (Windows) lub Photoshop > Preferencje >
Wyświetlanie i kursory (Mac OS).
2 W polu Punkty/Pica wybrać jedno z następujących ustawień:
PostScript (72 punkty na cal) Ustawienie określa jednostkę zgodną z urządzeniami PostScript.

Tradycyjnie Ustawienie określa jednostkę równą 72,27 punktów na cal (czyli tradycyjną jednostkę dla drukarek).

3 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 575
Podręcznik użytkownika

Aby zmienić kolor tekstu


Wprowadzany tekst uzyskuje kolor ustawiony jako bieżący kolor narzędzia. Kolor tekstu można jednak zmienić,
przed lub po wprowadzeniu tekstu. Edytując istniejące warstwy tekstowe, można również zmieniać kolory
poszczególnych, zaznaczonych znaków albo całego tekstu na warstwie.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na polu koloru na pasku opcji lub na palecie Typografia i wybrać nowy kolor przy użyciu Próbnika
kolorów Adobe. W programie ImageReady można też skorzystać z opcji wysuwanego menu kolorów: Kolor
narzędzia, Kolor tła, Inny (wybierany za pomocą Próbnika kolorów Adobe) lub kolor z palety wysuwanej.
• Skorzystać ze skrótów wypełnienia. Aby wypełnić tekst kolorem obrazka, należy wcisnąć klawisze Alt+Backspace
(Windows) lub Option+Delete (Mac OS); aby wypełnić tekst kolorem tła, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Backspace
(Windows) lub Command+Delete (Mac OS).
• Zastosować do warstwy tekstowej styl nakładkowy — styl taki umożliwia nałożenie na istniejący kolor
określonego koloru, gradientu lub wzorka. Stylu nakładkowego nie można stosować wybiórczo; dotyczy on
wszystkich znaków na warstwie tekstowej.
• Kliknąć na polu wyboru koloru narzędzia na palecie narzędziowej i wybrać kolor za pomocą Próbnika kolorów
Adobe. Można także kliknąć na kolorze na palecie Kolor, na palecie Próbki, albo (ImageReady) na palecie Tabela
kolorów. Aby zmienić w ten sposób kolor na całej warstwie tekstowej, należy zaznaczyć wszystkie znaki na danej
warstwie.
• (ImageReady) Przeciągnąć kolor z pola zaznaczenia na pasku narzędzi, palecie Kolor, palecie Tabela kolorów lub
palecie Próbki na warstwę tekstową. Spowoduje to automatyczne zastosowanie stylu nakładkowego.

Zobacz także
“Efekty i style warstw” na stronie 436

Aby zmienić kolor pojedynczych liter


1 Wybrać narzędzie Tekst poziomy (Photoshop) lub narzędzie Tekst pionowy (ImageReady).
2 Zaznaczyć warstwę z obrazkiem na palecie Warstwy.
3 W oknie dokumentu zaznaczyć odpowiednie znaki.
4 Kliknąć na próbce koloru na pasku opcji w górnej części obszaru roboczego.
5 W Próbniku kolorów Adobe określić pożądany zakres kolorów za pomocą trójkątnych suwaków na spektrum
kolorów, a następnie kliknąć na wybranym kolorze w polu koloru. Wybrany kolor pojawi się w górnej połówce
próbki koloru w Próbniku kolorów Adobe. W dolnej połówce pozostanie oryginalny kolor.
6 Kliknąć na OK. Nowy kolor zastąpi kolor oryginalny na pasku opcji. Zaznaczone znaki zmienią kolor.
Uwaga: Kolor znaków zmieni się dopiero po usunięciu ich zaznaczenia lub po zaznaczeniu innego obiektu.

Zobacz także
“Narzędzia tekstowe programu Photoshop” na stronie 559
“Formatowanie znaków” na stronie 571
ADOBE PHOTOSHOP CS2 576
Podręcznik użytkownika

Informacje o interlinii
Pionowy odstęp między wierszami tekstu nazywany jest interlinią (lub odstępem międzywierszowym). W przypadku
tradycyjnego tekstu interlinię mierzy się od linii bazowej jednego wiersza tekstu do linii bazowej wiersza ponad nim.
Linia bazowa jest to niewidoczna linia wyznaczająca położenie większości liter. W jednym akapicie można stosować
więcej niż jedną wartość interlinii; należy pamiętać jednak, że największa interlinia wiersza określa interlinię dla
całego wiersza.
Uwaga: W przypadku poziomego tekstu azjatyckiego użytkownik może określić sposób pomiaru interlinii: od linii
bazowej do linii bazowej albo od górnej krawędzi jednego wiersza do górnej krawędzi drugiego.

5-punktowy tekst z interlinią 6-punktową (po lewej) oraz z interlinią 12-punktową (po prawej)

Zobacz także
“Informacje o tekście azjatyckim” na stronie 591

Aby ustawić interlinię


1 Zaznaczyć znaki, których będzie dotyczyć zmiana. Jeśli nie zostanie zaznaczony żaden tekst, interlinia będzie
stosowana do każdego nowego tekstu.
2 Na palecie Typografia wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć wybraną interlinię z menu Interlinia .
• Zaznaczyć jedną z podanych wartości i wpisać nową wartość.

Aby zmienić domyślne procentowe ustawienie auto–interlinii


1 Wyświetlić paletę Akapit.
2 Z menu palety wybrać opcję Justowanie.
3 W polu Auto–interlinia określić nowy domyślny procent.

Informacje o kerningu i świetle


Kerning jest to procedura zwiększania lub zmniejszania odstępu między konkretnymi parami znaków. Ustawianie
światła jest to procedura zmniejszania lub zwiększania odstępów między wszystkimi znakami w zaznaczonym
tekście lub bloku tekstowym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 577
Podręcznik użytkownika

Procedurę kerningu można zautomatyzować na bazie kerningu metrycznego lub kerningu optycznego. Kerning
metryczny opiera się na wykorzystaniu par kerningowych, określonych dla większości czcionek. Pary kerningowe
zawierają informacje o odstępach między poszczególnymi parami znaków. Niektóre z tych par to: LA, P., To, Tr, Ta,
Tu, Te, Ty, Wa, WA, We, Wo, Ya i Yo. Program Photoshop domyślnie wykorzystuje kerning metryczny, a zatem
podczas importowania lub wpisywania tekstu odstępy między powyższymi parami liter są określane automatycznie.
Niektóre czcionki zawierają wyczerpujące specyfikacje par kerningu. Jeżeli jednak czcionka zawiera tylko
minimalne wbudowane funkcje kerningu, albo nie zawiera ich w ogóle, albo też jeżeli stosuje się dwa różne kroje lub
rozmiary czcionki w jednym wierszu, przydatne może być zastosowanie kerningu optycznego. Kerning optyczny
polega na dostosowywaniu odstępów między sąsiednimi znakami na podstawie ich kształtów.
Można także używać kerningu ręcznego, który doskonale nadaje się do regulowania odstępów między dwiema
literami. Efekty światła i kerningu ręcznego kumulują się, można więc najpierw wyregulować odstępy między
poszczególnymi parami liter, a następnie zagęścić lub rozszerzyć blok tekstu, nie naruszając względnych odstępów
(efektów kerningu) między tymi literami.

Kerning domyślny (u góry) i kerning określony ręcznie między literami A i C oraz U i S (u dołu)

Dodatnie wartości kerningu i światła powodują zwiększenie odstępów między znakami (w stosunku do odstępów
domyślnych), a wartości ujemne – zmniejszenie odstępów. Wartości kerningu i światła są podawane w jednostkach
określonych jako 1/1000 spacji firetowej. Szerokość spacji firetowej (nazywanej też krótko firetem) zależy od
aktualnego rozmiaru tekstu. Przy czcionce 1-punktowej 1 firet równy jest 1 punktowi; przy czcionce 10-punktowej
1 firet odpowiada 10 punktom. Jednostką kerningu i światła jest 1/1000 fireta. A zatem, 100 jednostek w czcionce
10-punktowej odpowiada 1 punktowi.

Światło domyślne (po lewej) i światło ustawione na 350 (po prawej)

Aby ręcznie dostosować kerning


1 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby kerning zaznaczonych znaków został dostosowany na podstawie informacji skojarzonych z czcionką, należy
przejść do menu Kerning na palecie Typografia i wybrać polecenie Metryczne (Photoshop) lub Automatyczne
(ImageReady).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 578
Podręcznik użytkownika

• Aby odstępy między zaznaczonymi znakami zostały dostosowane automatycznie, na podstawie ich kształtów,
należy przejść do menu Kerning na palecie Typografia i wybrać polecenie Optyczny.
• Aby dopasować odstępy (kerning) ręcznie, należy umieścić punkt wstawiania między dwoma znakami, przejść na
paletę Typografia, a następnie wprowadzić odpowiednią wartość w polu Kerning, wybrać wartość z menu
wysuwanego Kerning lub ustawić wskaźnik nad ikoną kerningu i przeciągnąć miniaturowy suwak w prawo.
Uwaga: Jeżeli zaznaczony jest zakres tekstu, ręczny kerning tekstu jest niewykonalny. Zamiast kerningu można użyć
światła.
2 Po ręcznym dostosowaniu kerningu należy zatwierdzić zmiany na warstwie tekstowej.

Aby dostosować światło


1 Zaznaczyć tekst do dostosowania.
2 Na palecie Typografia wykonać jedną z następujących czynności:
• Wprowadzić wartość liczbową w polu Światło .
• Wybrać wartość z menu wysuwanego Światło.
• Ustawić kursor nad ikoną światła i przeciągnąć miniaturowy suwak w prawo.

Aby dostosować skalę pionową lub poziomą


Skalowanie w poziomie i skalowanie w pionie określają proporcje pomiędzy wysokością i szerokością tekstu. W
przypadku znaków nie przeskalowanych parametry te mają wartość 100%. Skala może być dostosowana w celu
powiększenia lub zmniejszania szerokości i wysokości zaznaczonych znaków. Skalowanie zniekształca czcionkę,
dlatego też, o ile to tylko możliwe, lepiej jest użyć czcionki zaprojektowanej w postaci zagęszczonej lub rozstrzelonej.
1 Zaznaczyć tekst.
2 Przejść na paletę Typografia i wpisać nową wartość procentową w polu Skalowanie poziome lub Skalowanie
pionowe .

Aby przesunąć linię bazową


Przesunięcie linii bazowej określa odległość tekstu od linii bazowej — tekst jest przesuwany w górę lub w dół, na
przykład po to, by stać się indeksem dolnym lub górnym. Opcja ta jest szczególnie użyteczna w przypadku ręcznego
definiowania ułamków lub zmiany położenia znaków graficznych.
1 Zaznaczyć tekst, który ma zostać opuszczony lub podniesiony.
2 Wpisać wartość w polu Przesunięcie linii bazowej na palecie Typografia. Wartości dodatnie powodują
przesuniecie tekstu poziomego w górę, a tekstu pionowego w prawo (w stosunku do linii bazowej); wartości ujemne
— przesunięcie w dół lub w lewo.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 579
Podręcznik użytkownika

Domyślne przesunięcie linii bazowej (po lewej) oraz 10-punktowe przesunięcie linii bazowej (po prawej)

Aby podkreślić lub przekreślić tekst


Pod tekstem poziomym lub po lewej lub prawej stronie tekstu pionowego można umieścić linię. Linia może też biec
przez tekst, czyli przekreślać go. Linia ma zawsze ten sam kolor co tekst.
1 Zaznaczyć tekst, który ma zostać podkreślony lub przekreślony.
2 Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby podkreślić tekst poziomy, należy kliknąć na przycisku podkreślenia na palecie Typografia.
• Wybrać polecenie Podkreśl w lewo lub Podkreśl w prawo z menu palety Typografia, aby zastosować podkreślenie
na lewo lub prawo od znaków tekstu pionowego. Podkreślenie może być stosowane albo po prawej stronie albo po
lewej, ale nie po obu stronach. Obok zaznaczonej opcji jest widoczny znacznik.
Uwaga: Opcje Podkreśl w lewo lub Podkreśl w prawo pojawiają się w menu palety Typografia tylko wtedy, kiedy na
danej warstwie tekstowej jest zaznaczony tekst pionowy. Podczas pracy z tekstem pionowym (azjatyckim) podkreślenie
można dodać po dowolnej stronie.
• Kliknąć na przycisku Przekreślony na palecie Typografia, aby wstawić linię poziomą w tekście poziomym lub
linię pionową w tekście pionowym. Alternatywnie, można wybrać polecenie Przekreślony z menu palety
Typografia.

Aby obrócić tekst


❖ Wykonać następujące czynności:

• Aby obrócić tekst, zaznaczyć warstwę tekstową i wybrać dowolne polecenie Swobodnie przekształć. W przypadku
tekstu akapitowego można też zaznaczyć jego obwiednię i obrócić ją ręcznie za pomocą uchwytów.
• Aby obrócić znaki w pionowym tekście azjatyckim, należy użyć opcji tate-chu-yoko.

Zobacz także
“Aby użyć tate-chuu-yoko” na stronie 592
“Stosowanie przekształceń” na stronie 379

Aby obrócić znaki tekstu pionowego


Znaki tekstu pionowego mogą być obracane o 90°. Obrócone znaki pojawiają się w pionie, a nie obrócone są
ustawione bokiem, czyli prostopadle do linii tekstu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 580
Podręcznik użytkownika

Tekst oryginalny (po lewej) oraz tekst bez obrotu w pionie (po prawej)

1 Zaznaczyć tekst pionowy, który ma zostać obrócony lub wyprostowany.


2 Wybrać polecenie Wyrównanie standardowego pisma łacińskiego w pionie z menu palety Typografia. Obok
zaznaczonej opcji jest wyświetlany znacznik.
Uwaga: Nie można obrócić znaków dwu-bajtowych (znaki o pełnej szerokości, dostępne tylko w czcionkach chińskich,
japońskich i koreańskich) . W zaznaczonym tekście nie są obracane żadne znaki dwu-bajtowe.

Aby dodać cień do tekstu


Cienie pozwalają uzyskać efekt głębi tekstu.
1 Na palecie Warstwy zaznaczyć warstwę tekstową, do której ma być dodany cień.
2 Kliknąć na przycisku Style warstwy u dołu palety Warstwy i wybrać z listy polecenie Cień.
3 Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy zmienić położenie okna dialogowego Styl warstwy, tak aby była widoczna i
warstwa, i cień.
4 Dostosować ustawienia do swoich potrzeb. Program pozwala określić różne własności cienia, między innymi
stopień zmieszania z warstwami położonymi pod nim, stopień krycia tych warstw, kąt padania światła i odległość od
tekstu lub obiektu.
5 Gdy rezultat będzie zadawalający kliknąć na OK.
Chcąc zastosować te same ustawienia cienia do innej warstwy, należy przeciągnąć warstwę cienia na tę warstwę (na
palecie Warstwy). Po zwolnieniu przycisku myszy program Photoshop zastosuje atrybuty cienia do wybranej
warstwy.

Zobacz także
“Efekty i style warstw” na stronie 436

Aby wypełnić tekst obrazkiem


Wstawianie obrazka w tekście polega na stosowaniu maski odcinania do warstwy obrazka położonej nad wybraną
warstwą tekstową — operację tę wykonuje się na palecie Warstwy.
1 Otworzyć plik obrazka, który ma być wstawiony w tekście.
2 Wybrać narzędzie Tekst poziomy (Photoshop) lub narzędzie Tekst pionowy (ImageReady).
3 Kliknąć na zakładce palety Typografia, aby przenieść ją na pierwszy plan, a jeśli paleta nie jest jeszcze otwarta,
wybrać polecenie Okno > Typografia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 581
Podręcznik użytkownika

4 Na palecie Typografia wybrać czcionkę i inne atrybuty tekstu. Najlepiej wyglądają litery duże i pogrubione.
5 Kliknąć w wybranym miejscu okna dokumentu i wpisać tekst. Gdy tekst będzie miał odpowiedni wygląd, należy
wcisnąć klawisze Ctrl+Enter (Windows) lub Command+Return (Mac OS).
6 Kliknąć na zakładce palety Warstwy, aby przenieść ją na pierwszy plan, a jeśli paleta nie jest jeszcze otwarta,
wybrać polecenie Okno > Warstwy.
7 (Opcjonalnie) Jeśli warstwa obrazka jest warstwą tła, należy kliknąć dwukrotnie na odpowiadającej jej pozycji na
palecie Warstwy, co spowoduje konwersję warstwy tła na zwykłą warstwę.
Uwaga: Warstwy tła są zablokowane, co uniemożliwia ich przenoszenie na palecie Warstwy. Jeśli zachodzi taka
potrzeba, warstwy takie można odblokować, konwertując je na zwykłe warstwy.
8 (Opcjonalnie) W oknie dialogowym Nowa warstwa można zmienić nazwę warstwy. Kliknięcie na przycisku OK
spowoduje zamknięcie okna dialogowego i konwersję warstwy obrazka.
9 Na palecie Warstwy przeciągnąć warstwę obrazka, tak by znalazła się bezpośrednio nad warstwą tekstową.
10 Zaznaczyć warstwę obrazka i wybrać polecenie Warstwa > Utwórz maskę odcinania. W tekście pojawi się
obrazek.
11 Wybrać narzędzie Przesunięcie i przeciągnąć obrazek w odpowiednie miejsce.
Aby zamiast obrazka przesunąć tekst, należy zaznaczyć na palecie Warstwy warstwę tekstową i zastosować
narzędzie Przesunięcie do tekstu.

Zobacz także
“Maski odcinania” na stronie 459
“Narzędzia tekstowe programu Photoshop” na stronie 559
“Formatowanie znaków” na stronie 571

Znaki specjalne
Aby zastosować wersaliki lub kapitaliki
Tekst może być wpisywany i formatowany w postaci wielkich liter, kapitalików lub wersalików. Jeżeli tekst jest
sformatowany w postaci kapitalików, programy Photoshop i ImageReady automatycznie używają znaków
kapitalikowych danej czcionki (o ile są one dostępne). Jeżeli czcionka nie zawiera kapitalików, to programy
Photoshop i ImageReady generują imitacje kapitalików.

Zwykłe wielkie litery (u góry) i kapitaliki (u dołu)

1 Zaznaczyć tekst, który będzie zmieniany.


2 Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 582
Podręcznik użytkownika

• Kliknąć na przycisku Wersaliki lub Kapitaliki na palecie Typografia.


• Wybrać opcję Wersaliki lub Kapitaliki z menu palety Typografia. Obok zaznaczonej opcji jest wyświetlany
znacznik.

Aby określić znaki indeksu górnego lub dolnego


Indeks górny i indeks dolny (nazywane również tekstem nad i pod) jest to tekst mniejszej wielkości niż zwykły tekst,
podniesiony lub opuszczony względem linii bazowej czcionki. Jeśli czcionka nie zawiera znaków indeksu górnego
lub dolnego, to program Photoshop generuje ich imitacje.
1 Zaznaczyć tekst, który będzie zmieniany.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Indeks górny lub Indeks dolny na palecie Typografia.
• Wybrać polecenie Indeks górny lub Indeks dolny z menu palety Typografia. Obok zaznaczonej opcji jest
wyświetlany znacznik.

Włączanie i wyłączanie szerokości ułamkowych


Domyślnie tekst jest wyświetlany z wykorzystaniem szerokości ułamkowych znaków. Oznacza to, że odstępy między
znakami są różne; między niektórymi znakami mają one wartość ułamka całego piksela. W większości przypadków
ułamkowe szerokości znaków poprawiają wygląd tekstu (jego czytelność). Należy jednak pamiętać, że dla tekstów o
wielkości poniżej 20 punktów, wyświetlanych na monitorach, ułamkowe szerokości znaków mogą powodować
zlewanie się tekstu lub nadmierne odstępy utrudniające czytanie.
Wyłączenie ułamkowych szerokości znaków powoduje korektę odstępów (stają się one wielokrotnościami całych
pikseli), a ponadto zapobiega zlewaniu się małych znaków. Ustawienie ułamkowej szerokości znaków dotyczy
wszystkich znaków na warstwie tekstowej — nie można wybrać tej opcji tylko dla zaznaczonych znaków.
Aby funkcję tę włączyć lub wyłączyć, należy przejść na paletę Typografia i wybrać opcję Szerokości ułamkowe. Jeśli
opcja ta jest zaznaczona, jest wyświetlany obok niej znacznik.

Informacje o skrótach dynamicznych


Skróty dynamiczne są to specjalne skróty klawiaturowe, dostępne w trzech sytuacjach: gdy wprowadza się tekst
punktowy lub akapitowy, gdy jest zaznaczony tekst, gdy jest aktywny kursor tekstowy w kształcie I. Gdy skróty
dynamiczne są dostępne, można je obejrzeć na palecie Typografia. Za pomocą skrótów dynamicznych można
stosować to tekstu takie formatowania, jak imitacja pogrubienia i kursywy, wersaliki, kapitaliki, indeks górny, indeks
dolny, podkreślenie i przekreślenie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 583
Podręcznik użytkownika

Skróty dynamiczne są wyświetlane w menu palety Typografia tylko wtedy, gdy wprowadza się tekst punktowy lub akapitowy, gdy zaznaczy
się tekst, lub gdy uaktywni się kursor tekstowy w kształcie I.

Aby obejrzeć tekst przy użyciu układu systemu operacyjnego


Polecenie Układu systemowy umożliwia podgląd tekstu przy użyciu domyślnych opcji tekstowych systemu
operacyjnego. Jest to użyteczne przy tworzeniu elementów interfejsu użytkownika, takich jak okna dialogowe i
menu.
❖ Aby włączyć lub wyłączyć układ systemowy, należy wybrać opcję Układ systemowy z menu palety Typografia.
Jeśli opcja ta jest zaznaczona, jest wyświetlany obok niej znacznik.

Informacje o brakujących czcionkach


Jeśli w dokumencie są używane czcionki, których nie zainstalowano w systemie, przy otwieraniu tego dokumentu
pojawia się komunikat ostrzegawczy. Program Photoshop zgłasza wszystkie czcionki brakujące, a w ich miejsce
podstawia czcionki podobne. W takiej sytuacji można zaznaczyć tekst i zastosować dowolną inną dostępną
czcionkę.

Funkcje znaków OpenType


Informacje o czcionkach OpenType
Standard OpenType został opracowany wspólnie przez firmy Adobe i Microsoft. Format ten łączy w sobie zalety
tradycyjnych formatów PostScript Type 1 i TrueType, a ponadto obsługuje kodowanie Unicode. Każda z czcionek
OpenType jest zdefiniowana w pliku zgodnym zarówno z systemem Windows, jak i Macintosh, dzięki czemu pliki
takich czcionek mogą być przenoszone między różnymi platformami systemowymi bez obaw o niepożądane
podstawienia czcionek.
W trakcie pracy z czcionkami OpenType użytkownik może zautomatyzować wstawianie w tekście różnych glifów,
takich jak ligatury, kapitaliki, ułamki i antykwy. W przypadku japońskich czcionek OpenType są dostępne takie
opcje, jak ligatury, ułamki japońskie 78, japoński Ekspert, japoński tradycyjny, proporcjonalne metryczne, Kana
oraz kursywa. W programie Photoshop opcje te znajdują się w menu palety Typografia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 584
Podręcznik użytkownika

Podstawianie glifów w programie Adobe Garamond Pro

Czcionki OpenType mogą obejmować znaki z zestawu rozszerzonego, mogą też obsługiwać pewne funkcje układu
— funkcje zapewniające większą kontrolę lingwistyczną i typograficzną nad tekstem. Czcionki OpenType, które
zapewniają obsługę języków środkowoeuropejskich, można rozpoznać po etykiecie "Pro" — będącej częścią nazwy
czcionki i wyświetlaną w menu czcionek danej aplikacji. Czcionki OpenType, które nie zapewniają obsługi języków
środkowoeuropejskich, są etykietowane słowem "Standard"; ich nazwy są ponadto dopełniane sufiksem "Std".
Wszystkie czcionki OpenType mogą być instalowane i używane razem z czcionkami PostScript Type 1 i TrueType.

Aby użyć opcji OpenType


1 Upewnić się, że wraz z uaktywnieniem narzędzia Tekst wybrano czcionkę OpenType. Jeśli nie jest zaznaczony
żaden tekst, bieżące ustawienie będzie stosowana do nowych tekstów.
2 W menu palety Typografia wywołać podmenu OpenType i wybrać jedną z następujących opcji:
Ligatury standardowe Są to znaki typograficzne zastępujące pewne grupy liter, jak np. fi, fl, ff, ffi oraz ffl.

Tekst przy zaznaczonych i nie zaznaczonych opcjach Ligatury standardowe i Ligatury ozdobne

Warianty kontekstowe Są to znaki alternatywne, używane w niektórych tylko krojach czcionek, a zapewniające
lepszy wygląd niektórych połączeń znakowych. Na przykład, gdy jest używana czcionka Caflisch Script Pro opcja
ligatur kontekstowych zapewnia, że para liter "bl" w słowie "bloom" jest łączona, a dzięki temu przypomina bardziej
pismo odręczne.
Ligatury specjalne Są to znaki typograficzne zastępujące pewne pary liter, jak np. ct, st oraz ft.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 585
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Chociaż znaki ligatur wyglądają na połączone, są one w pełni edytowalne i nie powodują błędów podczas
sprawdzania pisowni.
Znak kaligraficzny Opcja ta podstawia glify kaligraficzne (stylizowane litery z wydłużonymi kreskami).

Cyfry nautyczne Są to cyfry krótsze niż zwykłe. Niektóre cyfry nautyczne są opuszczone poniżej linii bazowej tekstu.

Warianty stylistyczne Stylizowane znaki spełniające wyłącznie funkcje estetyczne.

Znaki tytułowe Znaki (na ogół wersaliki) przeznaczone do dużych napisów, np. tytułów.

Ornamenty Są to elementy stanowiące osobisty podpis rodziny czcionki. Można ich używać do dekorowania strony
tytułowej, rozdzielania akapitów i bloków tekstu, albo powtarzać w postaci pasków i ramek.
Liczebniki porządkowe Liczebniki porządkowe (np. st oraz 2nd) są formatowane automatycznie jako indeksy górne.
Prawidłowo składane są również znaki w indeksie górnym występujące w hiszpańskich słowach segunda i segundo
(2a oraz 2o).
Ułamki Liczby oddzielone ukośnikiem (np. 1/2) są konwertowane na znak ułamka (np. ).

Zobacz także
“Aby zastosować atrybuty azjatyckiej czcionki OpenType” na stronie 594

Formatowanie akapitów
Aby sformatować akapity
Akapit jest fragmentem tekstu zakończonym symbolem zakończenia. Opcji stosowane do całych akapitów
(wyrównanie, wcięcia i odstępy pomiędzy wierszami tekstu) ustawia się za pomocą palety Akapit. W przypadku
tekstu punktowego każdy wiersz jest odrębnym akapitem. W przypadku tekstu akapitowego każdy akapit może
obejmować wiele wierszy, w zależności od rozmiarów obwiedni.
Paleta Akapit służy do określania opcji formatowania pojedynczych akapitów, wybranych akapitów lub wszystkich
akapitów warstwy tekstowej.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Tekst poziomy lub narzędzie Tekst pionowy .
• (ImageReady) Wybrać narzędzie Tekst .
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć w akapicie, aby zastosować formatowanie do jednego akapitu.
• Dokonać wyboru w obrębie akapitów, aby zastosować formatowanie do wielu akapitów.
• Zaznaczyć warstwę tekstową na palecie Warstwa, aby zastosować formatowanie do wszystkich akapitów na
warstwie.

Informacje o palecie Akapit


Paleta Akapit służy do formatowania kolumn i akapitów. Aby wyświetlić paletę, należy wybrać polecenie Okno >
Akapit lub kliknąć na zakładce palety Akapit (jeśli paleta jest widoczna, ale nie aktywna). Można też zaznaczyć
narzędzie tekstowe i kliknąć na przycisku palety na pasku opcji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 586
Podręcznik użytkownika

Ustawiając na palecie opcje o wartościach liczbowych, można korzystać z przycisków strzałek lub wpisywać wartości
bezpośrednio w polach tekstowych. Gdy wartość jest wprowadzana bezpośrednio, klawisz Enter lub Return służy do
jej zatwierdzenia, kombinacja klawiszy Shift+Enter lub Shift+Return — do jej zatwierdzenia i podświetlenia pola
edycji, a klawisz Tab — do jej zatwierdzenia i przejścia do kolejnego pola tekstowego palety.

"

# '
$

% (
&

Paleta Akapit
A. Wyrównywanie i justowanie B. Lewe wcięcie C. Wcięcie pierwszego wiersza D. Odstęp przed akapitem E. Dzielenie wyrazów F. Prawe
wcięcie G. Odstęp po akapicie

W menu palety Akapit są dostępne dodatkowe polecenia i opcje. Aby skorzystać z tego menu, należy kliknąć na
ikonie trójkąta w prawym górnym rogu palety. Jeśli paleta jest zadokowana, należy kliknąć na trójkącie na zakładce
palety.

Aby określić wyrównanie


Tekst można wyrównywać do jednej z krawędzi akapitu (tekst poziomy można wyrównywać do lewej lub do prawej
albo środkować; tekst pionowy można wyrównywać do góry lub do dołu albo środkować). Opcje wyrównania są
dostępne tylko dla tekstu akapitowego.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę tekstową, jeżeli zmiana ma objąć wszystkie akapity znajdujące się na tej warstwie.
• Zaznaczyć akapity, które mają zostać zmodyfikowane.
2 Kliknąć na opcji wyrównania na palecie Akapit lub na pasku opcji.
Opcje dla tekstu poziomego:
Wyrównanie tekstu do lewej Tekst jest wyrównywany do lewej krawędzi akapitu, prawa krawędź pozostaje
nierówna.
Wyśrodkowanie tekstu Tekst jest środkowany, obie krawędzie akapitu pozostają nierówne.

Wyrównanie tekstu do prawej Tekst jest wyrównywany do prawej krawędzi akapitu, lewa krawędź pozostaje
nierówna.
Opcje dla tekstu pionowego:
Wyrównanie tekstu do góry Tekst jest wyrównywany do górnej krawędzi akapitu, dolna krawędź pozostaje
nierówna.
Wyśrodkowanie tekstu Tekst jest środkowany, krawędź górna i dolna pozostają nierówne.

Wyrównanie tekstu do dołu Tekst jest wyrównywany do dolnej krawędzi akapitu, górna krawędź pozostaje
nierówna.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 587
Podręcznik użytkownika

Aby określić justowanie tekstu akapitowego


Tekst wyrównany do obu krawędzi nazywa się wyjustowanym. Wyjustować można albo cały tekst akapitu za
wyjątkiem ostatniego wiersza, albo cały tekst w akapicie łącznie z ostatnim wierszem. Ustawienia justowania
określają poziome odstępy pomiędzy wierszami i wygląd tekstu na stronie. Opcje justowania są dostępne tylko dla
tekstu akapitowego; opcje te mają wpływ na odstępy między wyrazami, literami i glifami. Ustawienia justowania
mają zastosowanie tylko do znaków łacińskich; znaki dwu-bajtowe, dostępne w czcionkach chińskich, japońskich i
koreańskich, nie podlegają tym ustawieniom.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę tekstową, jeżeli zmiana ma objąć wszystkie akapity znajdujące się na tej warstwie.
• Zaznaczyć akapity, które mają zostać zmodyfikowane.
2 Kliknąć na opcji justowania na palecie Akapit.
Opcje dla tekstu poziomego:
Ostatni wiersz do lewej Są justowane wszystkie wiersze z wyjątkiem ostatniego, który pozostaje wyrównany do
lewej.
Wyśrodkowanie ostatniego wiersza Są justowane wszystkie wiersze z wyjątkiem ostatniego, który pozostaje
wyśrodkowany.
Ostatni wiersz do prawej Są justowane wszystkie wiersze z wyjątkiem ostatniego, który pozostaje wyrównany do
prawej.
Justowanie Są justowane wszystkie wiersze, łącznie z ostatnim.

Opcje dla tekstu pionowego:


Ostatni wiersz do góry Są justowane wszystkie wiersze z wyjątkiem ostatniego, który pozostaje wyrównany do
góry.
Wyśrodkowanie ostatniego wiersza Są justowane wszystkie wiersze z wyjątkiem ostatniego, który pozostaje
wyśrodkowany.
Ostatni wiersz do dołu Są justowane wszystkie wiersze z wyjątkiem ostatniego, który pozostaje wyrównany do
dołu.
Justowanie Są justowane wszystkie wiersze, łącznie z ostatnim.

Uwaga: Justowanie (wyrównanie do prawej i lewej, wyśrodkowanie i wyjustowanie) tekstu na ścieżce rozpoczyna się od
punktu wstawiania, a kończy na końcu ścieżki.

Aby dopasować odstępy między wyrazami i literami


Użytkownik może precyzyjnie kontrolować odstęp między literami i słowami oraz wielkość znaków, zarówno w
programie Photoshop jak i ImageReady. Opcje dopasowywania odstępów są szczególnie użyteczne podczas pracy z
tekstem wyjustowanym, ale można ich używać także w przypadku tekstu niewyjustowanego.
Uwaga: Opcje odstępów są zawsze stosowane do całego akapitu. Aby zmienić odstępy między pojedynczymi znakami
(lecz nie w całym akapicie), należy zastosować raczej opcję Światło.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę tekstową, jeżeli zmiana ma objąć wszystkie akapity znajdujące się na tej warstwie.
• Zaznaczyć akapity, które mają zostać zmodyfikowane.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 588
Podręcznik użytkownika

2 Wybrać polecenie Justowanie z menu palety Akapit.


3 Wprowadzić wartości dowolnych spośród następujących opcji:
Odstępy między wyrazami Odstęp międzywyrazowy wyznacza odstęp pomiędzy słowami, jest on generowany
poprzez naciśnięcie klawisza spacja. Wartości odstępu międzywyrazowego mają zakres od 0% do1000%; przy 100%
nie ma dodatkowego odstępu między wyrazami.
Odstępy liter Są to odległości między poszczególnymi literami, obejmujące także wartości kerningu i światła.
Wartości odstępu międzyliterowego mają zakres od–100% do500%; przy 0%, nie ma odstępu między literami.
Skalowanie glifów Ewentualna zmiana dotyczy szerokości znaków (glif jest to dowolny ze znaków czcionki).
Wartości Odstępu między glifami maja zakres od 50% do 200%; przy 100%, nie jest skalowana szerokość znaków.
Interlinia automatyczna Interlinia jest ustawiana automatycznie, na podstawie wielkości tekstu.

Dla tekstu wyjustowanego należy wprowadzić wartości minimum i maksimum, aby zdefiniować rozpiętość
zaakceptowanego odstępu. Należy też określić wartość wymaganego odstępu (zarówno w akapitach wyjustowanych,
jak i niewyjustowanych).

Aby ustawić wcięcia akapitów


Wcięcie określa odstęp między tekstem i obwiednią lub tekstem i początkiem wiersza. Wcięcia obejmują tylko
zaznaczony akapit lub zaznaczone akapity; dlatego też, dla różnych akapitów można określać różne wcięcia.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę tekstową, jeżeli zmiana ma objąć wszystkie akapity znajdujące się na tej warstwie.
• Zaznaczyć akapity, które mają zostać zmodyfikowane.
2 Na palecie Akapit podać wartość opcji wcięcia:
Wcięcie lewego marginesu Decyduje o wcięciu lewej krawędzi akapitu. W przypadku tekstu pionowego jest to
wcięcie górnej krawędzi.
Wcięcie prawego marginesu Decyduje o wcięciu prawej krawędzi akapitu. W przypadku tekstu pionowego jest to
wcięcie dolnej krawędzi.
Wcięcie pierwszego wiersza Decyduje o wcięciu pierwszego wiersza akapitu. W przypadku tekstu poziomego
wcięcie to ustawia się w odniesieniu do lewego wcięcia, w przypadku tekstu pionowego – w odniesieniu do wcięcia
górnego. Aby utworzyć wysunięte wcięcie pierwszego wiersza, należy wpisać wartość ujemną.
W przypadku tekstu japońskiego wcięcie pierwszego wiersza określa się za pomocą ustawienia mojikumi, a nie na
palecie Akapit. Jeśli wcięcie to zdefiniuje się i na palecie Akapit, i za pomocą ustawienia mojikumi, wielkości obydwu
wcięć kumulują się.

Aby dopasować odstępy akapitowe


Odstępy nad i pod akapitami są określane za pomocą opcji odstępów akapitowych.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć warstwę tekstową, jeżeli zmiana ma objąć wszystkie akapity znajdujące się na tej warstwie.
• Zaznaczyć akapity, które mają zostać zmodyfikowane.
2 Przejść na paletę Akapit i wpisać wartości w polach Dodaj odstęp przed akapitem i Dodaj odstęp po
akapicie .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 589
Podręcznik użytkownika

Aby określić wysuniętą interpunkcję dla czcionek łacińskich


Zasady wysuniętej interpunkcji decydują o wyrównywaniu znaków interpunkcyjnych wewnątrz akapitu. Jeśli jest
włączona opcja Wysunięta interpunkcja (znaki łacińskie), następujące znaki są wyświetlane na zewnątrz
marginesów: cudzysłowy pojedyncze, cudzysłowy podwójne, apostrofy, przecinki, kropki, dywizy, kreski "em",
kreski "en", średniki i dwukropki. Jeśli po pewnym znaku następuje cudzysłów, obydwa znaki zostają wysunięte.
Należy pamiętać, że marginesy, poza które mają być wysuwane znaki interpunkcyjne, są wyznaczone przez opcje
wyrównania akapitów. W przypadku akapitów wyrównanych do lewej i do prawej znaki interpunkcyjne są
wysuwane odpowiednio poza marginesy lewe i prawe. W przypadku akapitów wyrównanych do góry i do dołu znaki
interpunkcyjne są wysuwane odpowiednio poza marginesy górne i dolne. W przypadku akapitów justowanych i
wyrównanych do środka, znaki interpunkcyjne są wysuwane poza obydwa marginesy.

Akapit bez wysuniętej interpunkcji (po lewej) i akapit z wysuniętą interpunkcją (po prawej)

1 Wykonać jedną z następujących czynności:


• Zaznaczyć warstwę tekstową, jeżeli zmiana ma objąć wszystkie akapity znajdujące się na tej warstwie.
• Zaznaczyć akapity, które mają zostać zmodyfikowane.
2 W menu palety Akapit zaznaczyć opcję Wysunięta interpunkcja (znaki łacińskie). Obok zaznaczonej opcji jest
wyświetlany znacznik.
Uwaga: Wszelkie dwubajtowe znaki interpunkcyjne w czcionkach chińskich, japońskich i koreańskich nie są
wysuwane. Aby wymusić ich wysuwanie można użyć opcji Burasagari zwykłe lub Burasagari silne. Opcje te są dostępne
pod warunkiem zaznaczenia w preferencjach tekstu opcji Pokaż opcje tekstu azjatyckiego.

Zobacz także
“Aby wybrać opcję burasagari” na stronie 598
“Aby wyświetlić i ustawić opcje tekstu azjatyckiego” na stronie 592
ADOBE PHOTOSHOP CS2 590
Podręcznik użytkownika

Dzielenie wyrazów i łamanie wierszy


Aby dopasować sposób dzielenia wyrazów
Ustawienia dzielenia wyrazów mają wpływ na poziome odstępy między wierszami i ogólny wygląd tekstu na stronie.
Opcje dzielenia określają, czy słowa mogą być dzielone, a jeśli tak, to w jakich miejscach.
❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• Aby włączyć lub wyłączyć dzielenie wyrazów, przejść na paletę Akapit i zaznaczyć lub nie opcję Dzielenie
wyrazów.
• Dzielenie wyrazów można stosować w wybranych akapitach. W tym celu należy zaznaczyć tylko te akapity na
warstwie tekstowej, które mają zostać objęte dzieleniem.
• Aby wybrać słownik dotyczący dzielenia wyrazów, przejść na paletę Typografia, wysunąć menu Języki i wybrać
język.
Uwaga: Ustawienia dzielenia stosują się tylko do znaków łacińskich; znaki dwubajtowe, dostępne w czcionkach
chińskich, japońskich i koreańskich, nie podlegają im.

Aby ustawić opcje automatycznego dzielenia wyrazów


1 W menu palety Akapit zaznaczyć opcję Dzielenie wyrazów.
2 Wprowadzić wartości następujących opcji:
Wyrazy dłuższe niż Minimalna długość wyrazów objętych dzieleniem. Domyślna wartość to 5 liter.

Po pierwszej literze i Przed pierwszą literą Minimalna liczbę znaków na początku lub na końcu słowa, które może
zostać podzielone Na przykład, podanie w tych polach wartości 3 spowoduje, że słowo aromatyczny zostanie
podzielone jako aro- matyczny, a nie ar- omatyczny lub aromatycz- ny.
Limit dzielenia Maksymalna liczba dywizów, które mogą się pojawić w kolejnych wierszach. Zero oznacza
nieograniczoną liczbę dywizów.
Strefa dzielenia Maksymalna długość wiersza, po przekroczeniu której wpisywany niewyjustowany tekst będzie
podzielony. Opcję tą można stosować tylko wtedy, kiedy jest używany układacz jednowierszowy.
3 Aby nie dopuścić do dzielenia słów pisanych wielkimi literami, należy usunąć zaznaczenie z opcji Dziel słowa
pisane wersalikami. Następnie należy kliknąć na OK.

Aby zapobiec niepożądanym podziałom słów


Użytkownik ma możliwość zabezpieczenia słów przed dzieleniem na końcu wiersza. Dotyczy to na przykład nazw
własnych lub słów, których podział spowoduje utratę ich sensu. Użytkownik może także nie chcieć dzielić słów,
takich jak inicjały czy nazwiska.
1 Zaznaczyć te znaki, które nie mogą być podzielone.
2 Z menu palety Typografia wybrać polecenie Nie dziel.
Uwaga: Jeżeli po włączeniu opcji Nie dziel wprowadzi się wiele znaków jednym ciągiem, to nie będą one zawijane. Może
to jednak spowodować, że część znaków będzie niewidoczna, gdyż znajdą się one poza obwiednią tekstu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 591
Podręcznik użytkownika

Układanie tekstu i metody układania


Wygląd tekstu na stronie zależy od złożonych zależności między różnymi procesami, nazywanych układaniem
tekstu. Na podstawie wybranych przez użytkownika odstępów między wyrazami, literami i glifami, a także z uwagi
na zaznaczone opcje dzielenia wyrazów, programy Photoshop i ImageReady szacują możliwe rozmieszczenia
dywizów w tekście i wybierają spośród nich układ najbardziej optymalny.
Programy Photoshop i ImageReady zawierają dwa narzędzia do układania tekstu: Układacz wielowierszowy i
Układacz jednowierszowy. Oba narzędzia pozwalają ocenić możliwe układy dywizów (znaków podziału) i wybrać
spośród nich tak układ, który jest dostosowany najlepiej do bieżących opcji dzielenia wyrazów i justowania danego
akapitu.
Układacz wielowierszowy Adobe Bierze pod uwagę wszystkie możliwe miejsca łamania wierszy w danym zakresie
wierszy; dzięki temu umożliwia późniejszą optymalizację wyglądu wierszy, np. po wpisaniu dalszej części tekstu. W
rezultacie, gdy tekst obejmuje wiele wierszy, uzyskuje się bardziej równomierne odstępy i mniej niepotrzebnych
dywizów.
Układacz wielowierszowy działa w następujący sposób: identyfikuje możliwe miejsca łamania wierszy, ocenia je, a
następnie, uwzględniając poniższe zasady, wybiera optymalny układ tekstu.
• Najwyższy priorytet ma uzyskanie równomiernych odstępów między literami i wyrazami. Możliwe miejsca
łamania wierszy są oceniane ze względu na optymalny wygląd odstępów.
• Liczba podziałów wyrazów powinna być jak najmniejsza. Podziały wyrazów są mniej pożądane niż
nierównomierne odstępy.
• Właściwe miejsca łamania wierszy mają pierwszeństwo przed miejscami bezwartościowymi. Z każdym
możliwym punktem łamania wiersza może być skojarzona pewna wartość karna; wartości karne są podnoszone
do kwadratu, co jeszcze bardzie zwiększa negatywną ocenę niewłaściwych miejsc łamania. Ostatecznie układacz
bierze pod uwagę tylko miejsca łamania o wystarczająco dużej ocenie.
Układacz jednowierszowy Adobe Narzędzie to układa tekst w sposób tradycyjny, wiersz po wierszu. Opcja ta jest
użyteczna, jeśli trzeba ręcznie kontrolować miejsca łamania wierszy. Układacz jednowierszowy uwzględnia
następujące zasady:
• Zmniejszenie lub zwiększenie odstępów między wyrazami jest lepsze od dzielenia wyrazów.
• Dzielenie wyrazów jest bardziej pożądane niż zwiększanie lub zmniejszanie odstępów między literami.
• Jeśli odstęp musi być dostosowany, jego zmniejszenie jest lepsze niż zwiększenie.

Aby wybrać metodę układania


1 Zaznaczyć akapit do dostosowania.
2 Z menu palety Akapit wybrać opcję Układacz wielowierszowy lub Układacz jednowierszowy. Obok zaznaczonej
opcji jest wyświetlany znacznik.

Tekst azjatycki
Informacje o tekście azjatyckim
Program Photoshop zawiera wiele opcji użytecznych podczas pracy z tekstem chińskim, japońskim i koreańskim.
Znaki w czcionkach azjatyckich są często określane jako znaki dwubajtowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 592
Podręcznik użytkownika

Uwaga: System operacyjny musi obsługiwać języki, które mają być używane. Dodatkowymi informacjami dysponują
producenci oprogramowania systemowego.

Aby wyświetlić i ustawić opcje tekstu azjatyckiego


Przy domyślnej konfiguracji programu Photoshop na paletach Typografia i Akapit wszystkie opcje tekstu
azjatyckiego są ukryte. W celu wyświetlenia lub ustawienia opcji tekstu chińskiego, japońskiego lub koreańskiego,
należy zaznaczyć preferencję Pokaż opcje tekstu azjatyckiego. Użytkownik może również kontrolować, która nazwa
czcionki ma być wyświetlana — angielska lub oryginalna (azjatycka).
1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Tekst (Windows) albo Photoshop > Preferencje > Tekst (Mac OS).
2 Zaznaczyć dowolne spośród następujących opcji:
Pokaż opcje tekstu azjatyckiego. Na paletach Typografia i Akapit będą wyświetlane opcje tekstu azjatyckiego.

Pokaż nazwy czcionek w języku angielskim Nazwy czcionek będą wyświetlane w języku angielskim.

Aby zmniejszyć ilość pustego miejsca wokół znaków azjatyckich


Opcja Tsume powoduje zmniejszenie ilości pustego miejsca wokół znaku o określony procent. Sam znak nie jest
powiększany. Natomiast, jest "kompresowana" przestrzeń między obwiednią i własnym obszarem znaku. Kiedy do
znaku jest stosowana opcja tsume, puste miejsce po obu stronach znaku jest zmniejszane w takim samym stopniu.
1 Zaznaczyć znaki do dostosowania.
2 Na palecie Typografia zatwierdzić lub zaznaczyć wartość procentową opcji Tsume . Im większy procent, tym
większy stopień redukcji. Przy 100% (maksymalna wartość) przestrzeń między obwiednią i własnym obszarem
znaku jest redukowana do zera.

Aby określić sposób pomiaru interlinii w tekście azjatyckim


1 Zaznaczyć akapity do dostosowania.
2 Z menu palety Akapit wybrać jedną z następujących opcji:
Interlinia od górnych wydłużeń liter Interlinia jest mierzona od górnej krawędzi jednego wiersza do górnej
krawędzi następnego wiersza. Pierwszy wiersz tekstu w akapicie jest wyrównywany do górnej krawędzi obwiedni.
Interlinia od linii bazowych Interlinia jest mierzona od linii bazowych wierszy. Między pierwszym wierszem tekstu
i obwiednią jest wstawiane puste miejsce.
Obok zaznaczonej opcji jest wyświetlany znacznik. Opcje interlinii nie mają wpływu na wielkość interlinii między
wierszami, tylko na sposób ich pomiaru.
Uwaga: Opcje Interlinia od górnych wydłużeń liter i Interlinia od linii bazowych nie są dostępne w przypadku tekstu
pionowego.

Aby użyć tate-chuu-yoko


Tate-chu-yoko (nazywana również kumimoji i renmoji) jest schematem tekstu poziomego nałożonego na wiersz
tekstu pionowego. Bloki tate-chu-yoko ułatwiają czytanie znaków o połówkowej szerokości, takich jak liczby, daty i
krótkie słowa obce.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 593
Podręcznik użytkownika

Liczebniki bez zastosowania tate-chu-yoko (po lewej) i liczebniki po zastosowaniu tate-chu-yoko (po prawej)

1 Zaznaczyć znaki przeznaczone do obrócenia.


2 Wybrać opcję Tate-Chuu-Yoko z menu palety Typografia. O zaznaczeniu opcji informuje znacznik.
Uwaga: Użycie tate-chu-yoko nie uniemożliwia edycji i formatowania tekstu; znaki w tekście można w dowolny sposób
edytować oraz stosować do nich opcje formatowania i obracania.

Wyrównywanie znaków w tekście azjatyckim


Mojisoroe jest to metoda wyrównywania znaków azjatyckich. Gdy linia (wiersz lub kolumna) tekstu zawiera znaki o
różnych rozmiarach, użytkownik może określić sposób wyrównania tekstu do znaków największych: do górnej,
dolnej lub środkowej krawędzi ramki, do linii bazowej znaków łacińskich, do górnej lub dolnej krawędzi pola ICF
(prawej lub dolnej w przypadku ramek pionowych). Pole ICF jest to miejsce na znaki.

Opcje wyrównania znaków


A. Małe znaki wyrównane do dołu B. Małe znaki wyrównane do środka C. Małe znaki wyrównane do góry

Zobacz także
“Opcje azjatyckich znaków OpenType” na stronie 595

Aby wyrównać znaki w tekście azjatyckim


❖ Należy przejść do menu palety Typografia i wybrać jedną z opcji podmenu Wyrównanie znaków.
Linia bazowa znaków łacińskich Małe znaki są wyrównywane do znaków dużych.

Górna/Prawa krawędź pola Em, Środek pola Em, Dolna/Lewa krawędź pola Em Małe znaki są wyrównywane
względem określonego położenia pola Em znaku dużego. W przypadku pionowych ramek tekstowych opcja
Górna/Prawa krawędź pola Em powoduje wyrównanie tekstu do prawej krawędzi pola Em, a opcja Dół/Lewa
krawędź pola Em powoduje wyrównanie tekstu do lewej krawędzi pola Em.
Górna/Prawa krawędź pola ICF i Dolna/Lewa krawędź pola ICF Małe znaki są wyrównywane do pola ICF dużych
znaków. W przypadku pionowych ramek tekstowych opcja Górna/Prawa krawędź pola ICF powoduje wyrównanie
ADOBE PHOTOSHOP CS2 594
Podręcznik użytkownika

tekstu do prawej krawędzi pola ICF, a opcja Dolna/Lewa krawędź pola ICF powoduje wyrównanie tekstu do lewej
krawędzi pola ICF.

Aby określić lewe i prawe podkreślenia tekstu azjatyckiego


1 Zaznaczyć tekst.
2 Z menu palety Typografia wybrać opcję Podkreśl z lewej lub Podkreśl z prawej.

Aby zastosować atrybuty azjatyckiej czcionki OpenType


Niektóre azjatyckie czcionki OpenType zawierają opcje niedostępne w obecnych czcionkach PostScript i TrueType.
Zaleca się korzystanie z czcionek OpenType KozMinPro oraz KozGoPro dowolnej grubości. Czcionki te mają
największy zbiór glifów spośród czcionek azjatyckich opracowanych przez Adobe.
1 Zaznaczyć znaki lub obiekty, do których ma być stosowane ustawienie. Jeśli nie jest zaznaczony żaden tekst,
bieżące ustawienie będzie stosowana do nowych tekstów.
2 Przejść na paletę Typografia i sprawdzić, czy jest zaznaczona czcionka azjatycka typu OpenType Pro.
3 Z menu palety Typografia wybrać opcję OpenType.
4 Włączyć metodę wprowadzania MSIME (Windows) lub Kotoeri (Mac OS).
5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać systemowe menu Start > Akcesoria > Narzędzia systemowe > Tabela znaków.
• (Mac OS) Włączyć metodę wprowadzania Kotoeri, wybierając polecenie Pokaż paletę znaków z menu Kotoeri.
6 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) W Tabeli znaków włączyć opcję Pokaż szczegóły, a następnie wybrać opcję Wszystkie z menu Grupa
oraz opcję Unicode z menu Zestaw znaków.

Tabela znaków
A. Menu Czcionka B. Pole wyboru Pokaż szczegóły

• (Mac OS) Na palecie Znaki Kotoeri ustawić wyświetlanie na Wszystkie, a następnie kliknąć na karcie Katalog
glifów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 595
Podręcznik użytkownika

Paleta Znaki Kotoeri


A. Opcja Widok B. Pokaż więcej opcji C. Informacje o czcionce

7 (Mac OS) Na palecie Znaki Kotoeri wybrać używaną czcionkę OpenType.


8 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Zaznaczyć pożądany znak, kliknąć na przycisku Wybierz, a następnie skopiować i wkleić znak.
• (Mac OS) Kliknąć na przycisku Pokaż więcej opcji, zaznaczyć pożądany znak, a następnie dwukrotnie kliknąć na
tym znaku lub kliknąć na przycisku Wprowadź.

Opcje azjatyckich znaków OpenType


W zależności od czcionki mogą być dostępne dodatkowe opcje OpenType.
Japońskie 78 Glif standardowy jest zastępowany wariantem jp78.

Japońskie Ekspert Glif standardowy jest zastępowany wariantem eksperckim.

Japońskie tradycyjne Glif standardowy jest zastępowany wariantem tradycyjnym.

Metryki proporcjonalne Glify o szerokości połówkowej i pełnej są zastępowane glifami proporcjonalnymi.

Kana Standardowy glif kana jest zastępowany glifem kana zoptymalizowanym poziomo, przeznaczonym do układu
poziomego. Różnica w wyglądzie jest jednak często bardzo subtelna.
Łacińskie (kursywa) Standardowy glif proporcjonalny jest zastępowany glifem w kursywie.

Zobacz także
“Aby użyć opcji OpenType” na stronie 584
ADOBE PHOTOSHOP CS2 596
Podręcznik użytkownika

Aby wybrać zestaw mojikumi


Mojikumi jest to zbiór reguł odpowiedzialnych za odstępy między znakami przestankowymi, symbolami, numerami
i innymi kategoriami znaków w piśmie japońskim. Program Photoshop zapewnia kilka gotowych zestawów
mojikumi opartych na normie Japanese Industrial Standard (JIS) X 4051-1995.
❖ Na palecie Akapit wybrać opcję z menu wysuwanego Mojikumi:
Brak Funkcja mojikumi jest wyłączana

Mojikumi zestaw 1 Są używane odstępy połówkowe

Mojikumi zestaw 2 Są używane pełne odstępy (nie dotyczy to ostatniego znaku w wierszu)

Mojikumi zestaw 1 i Mojikumi zestaw 2.

Mojikumi zestaw 3 Są używane pełne odstępy (również w przypadku ostatniego znaku w wierszu)

Mojikumi zestaw 4 Są używane odstępy połówkowe (dla wszystkich znaków)

Mojikumi zestaw 3 i Mojikumi zestaw 4.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 597
Podręcznik użytkownika

Aby wybrać ustawienia kinsoku shori dla akapitu


Kinsoku shori jest to zestaw reguł odpowiedzialnych za łamanie wierszy w tekście japońskim. Znaki, które nie mogą
znaleźć się na początku ani na końcu wiersza, nazywane są znakami kinsoku. Program Photoshop obsługuje słabe i
maksymalne zestawy kinsoku na oparte na normie Japanese Industrial Standard (JIS) X 4051-1995. Słabe zestawy
kinsoku nie obejmują długich symboli samogłosek i znaków hiragana. Użytkownik może skorzystać z istniejących
zestawów lub utworzyć nowe.
❖ Na palecie Akapit należy wybrać opcję z menu wysuwanego Kinsoku Shori:
Brak Funkcja kinsoku shori jest wyłączana.

Min JIS i Maks JIS Opcja zapobiega umieszczaniu następujących znaków na początku lub na końcu wiersza:

Minimalny zestaw JIS

Znaki, które nie mogą być umieszczane na początku wiersza

Znaki, które nie mogą być umieszczane na końcu wiersza

Maksymalny zestaw JIS

Znaki, które nie mogą być umieszczane na początku wiersza

Znaki, które nie mogą być umieszczane na końcu wiersza

Aby zaznaczyć opcję łamania wiersza kinsoku


Korzystanie z poniższych opcji łamania wymaga zaznaczenia opcji kinsoku shori lub mojikumi.
❖ Z menu palety Akapit należy wybrać polecenie Tekst Kinsoku Shori, a następnie wybrać jedną z następujących
metod:
Najpierw w dół Znaki są przenoszone w górę, do poprzedniego wiersza, co ma zapobiec wystąpieniu
niedozwolonych znaków na początku lub na końcu wiersza.
Najpierw w górę Znaki są przenoszone w dół, do następnego wiersza, co ma zapobiec wystąpieniu niedozwolonych
znaków na początku lub na końcu wiersza.
Tylko w dół Znaki są przenoszone w dół, do następnego wiersza, co ma zapobiec wystąpieniu niedozwolonych
znaków na początku lub na końcu wiersza. Znaki nie są przenoszone w górę.
Obok zaznaczonej metody jest wyświetlany znacznik.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 598
Podręcznik użytkownika

Aby wybrać opcję burasagari


OpcjaBurasagari zezwala na postawienie jednobajtowych i dwubajtowych kropek, a także jednobajtowych i
dwubajtowych przecinków na zewnątrz obwiedni akapitu.
❖ Z menu palety Akapit należy wybrać polecenie Burasagari, a następnie jedną z opcji:
Brak Opcja powoduje wyłączenie wysuniętej interpunkcji japońskiej w sytuacji, gdy obowiązuje zestaw Kinsoku.
Kinsoku Shori może nadal powodować “wciąganie” lub “wypychanie” znaków, ale nie powoduje wysuwania znaków
Burasagari bezpośrednio za ramką tekstową.
Standardowy Opcja powoduje włączenie wysuniętej interpunkcji japońskiej, a ponadto minimalizację wysunięć
znaków Burasagari. Jest to domyślna opcja Burasagari. Po włączeniu opcji standardowej wygląd tekstu zależy od
tego, czy wiersz jest wyjustowany czy niewyjustowany.
Silny Opcja powoduje włączenie wysuniętej interpunkcji japońskiej; znaki interpunkcyjne są wypychane poza
ramkę tekstową, gdy konieczne jest ich wysunięcie — niezależnie od ustawień justowania czy wyrównania.
Wysunięta interpunkcja nigdy nie zostanie umieszczona w ramce tekstowej, tak jak przy opcji Standardowy. Ponadto
położenie wysuniętej interpunkcji może powodować niewielkie rozciągnięcie, nawet w przypadku tekstu
niewyjustowanego.
599

Rozdział 20: Tworzenie stron


internetowych

Projektowanie dla potrzeb Internetu


Tworzenie stron internetowych
Narzędzia i funkcje graficzne programów Photoshop i ImageReady upraszczają większość zadań związanych z
projektowaniem stron internetowych.

Projektowanie układu strony


W programie ImageReady projektowanie układu strony upraszczają style ustawień dokumentu, obejmujące opcje
stron i banerów, siatek, linii pomocniczych i inteligentnych linii pomocniczych. Zarówno Photoshop, jak i
ImageReady pozwalają dodawać elementy stron za pomocą narzędzi tekstowych, narzędzi do rysowania i narzędzi
do malowania. W programie ImageReady zawartość strony można ułożyć i wyrównać, używając warstw, zestawów
warstw i grup warstw. Warto też użyć palety Kompozycje warstw, aby eksperymentować z różnymi kompozycjami
strony lub eksportować rożne układy.

Odcięcia
Kiedy kompozycja strony jest gotowa do publikacji w Internecie, można skorzystać z narzędzia Odcięcia (jest ono
dostępne zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady). Umożliwia ono podział układów strony lub
skomplikowanej grafiki na obszary i określenie dla nich niezależnych ustawień kompresji (co zapewnia mniejsze
pliki).

Efekty rollover
Paleta Zawartość WWW programu ImageReady umożliwia śledzenie stanu odcięć i skojarzonych z nimi efektów
rollover. Na przykład, jednym z elementów strony internetowej można uczynić przycisk świecący za każdym razem,
gdy przesunie się nad nim kursor. Użytkownik może zarządzać stanami przycisku oraz czynnościami realizowanymi
w tych stanach.

Animacje
Paleta Animacje (dostępna zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady) pozwala tworzyć proste animacje.
Paleta umożliwia projektowanie animacji krok po kroku, czyli ramka po ramce. W programie Photoshop gotową
animację można wyeksportować do formatu GIF, a w programie ImageReady — do formatu GIF i SWF. W
ImageReady istnieje możliwość połączenia animacji z zestawami odcięć, zagnieżdżonymi tabelami, tabelami o
skalowanej szerokości i zdalnymi efektami rollover (ustawienie wskaźnika nad obrazkiem powoduje jego zmianę)._

Eksportowanie i optymalizacja obrazków


Gdy strona lub grafika jest gotowa do wyeksportowania, można posłużyć się oknem Zapisz dla internetu
(Photoshop) lub paletą Optymalizuj (ImageReady), aby określić szczegóły procedury eksportowania.
Uwaga: Zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady użytkownik można przeglądać większość efektów
internetowych. Jednak wygląd obrazka w Internecie zależy od systemu operacyjnego, systemu wyświetlania kolorów
oraz używanej w danym wypadku przeglądarki internetowej. Dlatego też, warto sprawdzić wygląd obrazków w różnych
przeglądarkach, w różnych systemach operacyjnych i przy użyciu różnych głębi kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 600
Podręcznik użytkownika

Praca w programie Adobe GoLive


Pliki utworzone w programie Photoshop lub ImageReady można otwierać bezpośrednio w programie Adobe
GoLive. W programie tym są dostępne te same odcięcia, adresy URL i inne funkcje internetowe, które umieszczono
w pliku za pomocą programu Photoshop.

Automatyzacja pracy
Programy Photoshop i ImageReady oferują wydajne funkcje automatyzacji powtarzających się zadań. Na przykład,
droplety programu ImageReady umożliwiają szybkie wsadowe konwertowanie obrazków na format dostosowany do
wymagań Internetu.

Podział stron internetowych na odcięcia


Odcięcie jest to prostokątny fragment obrazka na stronie internetowej, który może być użyty do tworzenia połączeń,
efektów rollover i animacji. Podział obrazka na odcięcia zapewnia lepszą kontrolę nad jego funkcjami, a ponadto
zmniejsza rozmiar pliku obrazka.
Odcięcia służą do podziału obrazka źródłowego na części o różnych funkcjach. Po zapisaniu obrazka i pliku HTML
każde odcięcie zostaje zapisane jako niezależny plik w własnymi ustawieniami i paletą kolorów, odpowiednimi
łączami, efektami rollover i efektami animacji.
Odcięcia przydają się również podczas pracy z obrazkami zawierającymi różne rodzaje danych. Na przykład, jeśli
pewien obszar obrazka ma pełnić funkcję animacji (co wymaga formatu GIF), a reszta obrazka ma zostać
zoptymalizowana (co zapewnia format JPEG), warto utworzyć odcięcie dla części animowanej.

Strona internetowa podzielona na odcięcia z wyróżnionym odcięciem efektu rollover

Projektując odcięcia, należy mieć na uwadze następujące sprawy:


• Odcięcia są tworzone albo na podstawie warstw, albo za pomocą narzędzia Odcięcie.
• Utworzone odcięcie można zaznaczyć za pomocą narzędzia Zaznaczanie odcięcia , a następnie przesunąć je,
zmienić jego rozmiar lub wyrównać do innych odcięć.
• Opcje odcięć — takie, jak rodzaj zawartości, nazwa i adres URL — ustawia się w oknie dialogowym Opcje odcięcia
(Photoshop) bądź na palecie Odcięcia (ImageReady).

Typy odcięć
Odcięcia są klasyfikowane według rodzaju zawartości (automatyczne, obrazek, bez obrazka, tabela) i według
sposobu tworzenia (przez użytkownika, na podstawie warstw).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 601
Podręcznik użytkownika

Odcięcia tworzone za pomocą narzędzia Odcięcie nazywane są odcięciami użytkownika; odcięcia tworzone na
podstawie zawartości warstwy nazywane są odcięciami bazującymi na warstwie. Przy tworzeniu nowego odcięcia
użytkownika lub odcięcia na bazie warstwy, generowane są dodatkowe dwa auto-odcięcia, pokrywające pozostałe
obszary obrazka. Innymi słowy, auto-odcięcia pokrywają powierzchnię obrazka, która nie została zdefiniowana
przez odcięcia użytkownika i odcięcia bazujące na warstwie. Auto-odcięcia są generowane przy każdej operacji
dodawania lub edycji odcięć użytkownika lub odcięć bazujących na warstwie. Auto-odcięcia można
przekonwertować na odcięcia użytkownika. Odcięcia tabeli zawierają zagnieżdżone tabele.
Odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstwy są oznaczane linią ciągłą, a auto-odcięcia są oznaczane linią
przerywaną. Co więcej, każdemu rodzajowi odcięć odpowiada inna ikona. Auto-odcięcia można ukrywać, co
ułatwia przeglądanie dwóch pozostałych rodzajów odcięć.
Innym rodzajem odcięcia jest pododcięcie, czyli takie auto-odcięcie, które jest generowane przy tworzeniu
nakładających się odcięć. Pododcięcia określają podział obrazka po zapisaniu go w postaci pliku
zoptymalizowanego. Chociaż pododcięcia są numerowane i posiadają symbol odcięcia, to nie można ich ani
zaznaczać, ani edytować niezależnie od odcięcia podkładowego. Pododcięcia są generowane przy każdej zmianie
kolejności odcięć.
Odcięcia tworzy się różnymi metodami:
• Auto-odcięcia są generowane automatycznie.
• Odcięcia użytkownika są tworzone za pomocą narzędzia Odcięcie.
• Odcięcia bazujące na warstwie są tworzone za pomocą palety Warstwy.
• Odcięcia tabeli są tworzone w programie ImageReady za pomocą palety Zawartość WWW.

Zobacz także
“Typy zawartości odcięć” na stronie 616

Tworzenie odcięć
Aby utworzyć odcięcie za pomocą narzędzia Odcięcie
1 Wybrać narzędzie Odcięcie . Istniejące odcięcia są automatycznie wyświetlane w oknie dokumentu.
2 W pasku opcji wybrać styl:
Zwykły Proporcje odcięcia są określane metodą przeciągania.

Stałe proporcje boków Obowiązuje stały stosunek wysokości do szerokości. W polu proporcji powinny być
wpisywane wartości całkowite lub ułamki dziesiętne. Na przykład, aby utworzyć odcięcie z szerokością dwa razy
większą od wysokości należy wpisać 2 w polu szerokości i 1 w polu wysokości.
Stała wielkość Obowiązuje stała wysokość i szerokość odcięcia. Należy wpisać wartości całkowite, wyrażone w
pikselach.
3 Przeciągnąć kursor w miejsce utworzenia odcięcia. Aby odcięcie miało kształt kwadratu, należy przytrzymywać
klawisz Shift. Aby rysować od wyróżnionego środka, należy przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac
OS). Aby wyrównać nowe odcięcie do linii pomocniczej lub innego odcięcia w obrazku, należy użyć polecenia
Widok > Przyciągnij do. Zobacz “Aby przenieść lub zmienić rozmiar odcięcia użytkownika” na stronie 607.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 602
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć odcięcia z linii pomocniczych


1 Dodać linie pomocnicze do obrazka.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Odcięcie i kliknąć na Odcięcia z linii pomocniczych na pasku opcji.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Utwórz odcięcia z linii pomocniczych.
Po utworzeniu odcięć z linii pomocniczych wszystkie istniejące odcięcia zostaną usunięte.

Zobacz także
“Aby umieścić linię pomocniczą” na stronie 63

Aby utworzyć odcięcie z zaznaczenia (ImageReady)


1 Zaznaczyć część obrazka.
2 Wybrać polecenie Odcięcia > Utwórz odcięcie z zaznaczenia.
ImageReady tworzy odcięcie użytkownika na podstawie prostokąta zaznaczenia. Jeśli zaznaczenie jest wtopione, to
odcięcie pokrywa całe zaznaczenie wraz z wtopionymi krawędziami. Jeśli zaznaczenie nie jest prostokątem, to
odcięcie jest obszarem prostokątnym, obejmującym całe zaznaczenie.

Odcięcia bazujące na warstwie


Obszar odcięcia utworzonego z warstwy obejmuje wszystkie piksele danej warstwy. Gdy warstwa jest przenoszona
lub edytowana, to obszar odcięcia jest automatycznie uaktualniany, stosownie do wprowadzonych zmian.

Odcięcie bazujące na warstwie jest uaktualniane podczas modyfikowania warstwy źródłowej

Odcięcia na bazie warstw są szczególnie użyteczne podczas pracy z efektami rollover. Jeśli w celu utworzenia stanu
rollover do warstwy zostanie zastosowany efekt, taki jak cień czy blask, odcięcie automatycznie dostosuje się tak, aby
objąć nowe piksele. Nie należy jednak używać odcięcia bazującego na warstwie, jeśli w czasie animacji warstwa ma
zostać przesunięta nad dużym obszarem obrazka, ponieważ wymiary odcięcia mogą się stać zbyt duże.
Odcięcia na bazie warstw i auto-odcięcia mają mniej opcji, ale mogą być dowolnie zmieniane na odcięcia
użytkownika.

Aby utworzyć odcięcie z warstwy


1 Zaznaczyć warstwę w palecie Warstwy.
2 Wybrać polecenie Warstwa > Nowe odcięcie na bazie warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 603
Podręcznik użytkownika

Konwertowanie auto-odcięć na odcięcia użytkownika


Odcięcia użytkownika mogą być przenoszone, powielane, łączone, dzielone, powiększane i pomniejszane, usuwane,
układane, wyrównywane i rozmieszczane. Użytkownik może stosować do nich różne ustawienia optymalizacji. W
przeciwieństwie do nich wszystkie auto-odcięcia obrazka są ze sobą połączone i mają takie same ustawienia
optymalizacji. Dzieje się tak, ponieważ auto-odcięcia są generowane przy każdym tworzeniu lub edycji odcięć
użytkownika lub odcięć na bazie warstw.
Jeżeli po wybraniu auto-odcięcia połączy się je z odcięciem użytkownika, przejmie ono ustawienia optymalizacji
auto-odcięcia. Jednak jeśli najpierw wybierze się odcięcie użytkownika, auto-odcięcie jest przekształcane w odcięcie
użytkownika. Również odłączenie powoduje przekształcenie auto-odcięcia w odcięcie użytkownika. Zobacz “Aby
połączyć odcięcia (ImageReady)” na stronie 612.

Aby przekształcić auto-odcięcie w odcięcie użytkownika


1 Zaznaczyć jedno lub kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i kliknąć na opcji Pierwszeństwo znajdującej się na pasku
opcji.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Pierwszeństwo dla odcięcia użytkownika.

Aby przekonwertować odcięcie na bazie warstwy na odcięcie użytkownika


Ponieważ odcięcie na bazie warstwy jest związane z pikselami warstwy, to jedynym sposobem na przesunięcie,
złączenie, podzielenie, zmianę rozmiaru i wyrównanie takiego odcięcia jest edycja warstwy. Konwersja odcięcia na
bazie warstwy na odcięcie użytkownika powoduje odłączenie go od warstwy.
1 Zaznaczyć odcięcie na bazie warstwy. W ImageReady można zaznaczyć kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Kliknąć na opcji Pierwszeństwo dla odcięcia użytkownika w pasku opcji.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Pierwszeństwo dla odcięcia użytkownika.

Przeglądanie odcięć
Przeglądanie odcięć
Odcięcia mogą być wyświetlane w programie Photoshop w oknie Zapisz dla internetu, a także w ImageReady.
Podane niżej informacje pomogą określić typ odcięcia:
Linie odcięć Definiują kontur odcięcia. Linie ciągłe otaczają odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstw; linie
przerywane są używane dla oznaczenia auto-odcięć.
Kolory odcięć Odróżniają odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstw od auto-odcięć. Domyślnie, odcięcia
użytkownika i odcięcia na bazie warstw mają niebieskie symbole, a auto-odcięcia mają symbole szare.
Ponadto ImageReady i okno dialogowe Zapisz dla Weba programu Photoshop dostosowują kolory, aby “przydymić”
niezaznaczone odcięcia. Opisane zasady obowiązują tylko przy wyświetlaniu odcięć i nie wpływają na ostateczny
wygląd obrazka. Domyślnie, zmiany kolorów auto-odcięć są dwukrotnie mocniejsze od zmian wprowadzanych w
odcięciach użytkownika.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 604
Podręcznik użytkownika

Numery odcięć Odcięcia są numerowane od lewej do prawej i z góry na dół, począwszy od lewego górnego rogu
obrazka. Jeśli użytkownik zmieni ułożenie lub całkowitą liczbę odcięć, program uaktualni numerację.
Symbole odcięć Paleta Zawartość WWW korzysta z licznych symboli czy ikon, aby sygnalizować określone stany.
Ikony te pojawiają się też w samym dokumencie:
• Odcięcie użytkownika zawiera obrazek.
• Odcięcie użytkownika nie zawiera obrazka.
• Odcięcie jest odcięciem bazującym na warstwie.
• Odcięcie jest połączone.
• Odcięcie zawiera efekt rollover.
• Odcięcie zawiera aktywny stan rollover.
• Odcięcie jest zagnieżdżoną tabelą.
• Odcięcie jest zdalnym wyzwalaczem.
• Odcięcie jest zdalnym celem.

Aby pokazać lub ukryć symbole odcięć (ImageReady)


1 Otworzyć menu na palecie Zawartość WWW i wybrać polecenie Opcje palety.
2 Zaznaczyć opcję Pokaż symbole odcięć.

Aby wyświetlić lub ukryć krawędzie odcięć


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Odcięcia. Aby ukryć lub wyświetlić odcięcia razem z innymi elementami,
należy użyć polecenia Rzeczy dodatkowe. Zobacz “Aby wyświetlić lub ukryć dodatki” na stronie 65.
• (ImageReady) Kliknąć na ikonie Widoczność , położonej po lewej stronie odcięcia na palecie Zawartość
WWW.
Uwaga: Jeśli odcięcie zostanie ukryte za pomocą ikony widoczności, to polecenie Zapisz zoptymalizowany
(ImageReady) nie pozwoli go wyeksportować. Jest to działanie podobne do funkcji widoczności warstw.

Aby wyświetlić lub ukryć auto-odcięcia


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć narzędzie Zaznaczanie odcięć i kliknąć na opcji Pokaż auto-odcięcia lub Ukryj auto-odcięcia w pasku
opcji.
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Odcięcia. Auto-odcięcia pojawią się razem z pozostałymi odcięciami.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Auto-odcięcia.

Aby wyświetlić lub ukryć numery odcięć


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Linie pomocnicze, siatki i odcięcia.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Linie pomocnicze, siatki i odcięcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 605
Podręcznik użytkownika

2 W obszarze Odcięcia kliknąć na opcji Pokaż numery odcięć.

Aby zmienić zasady wyświetlania numerów odcięć i ich symboli (ImageReady)


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Odcięcia.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Odcięcia.
2 W obszarze Numery i symbole zaznaczyć wielkość wyświetlanych symboli:
• Brak, aby numery i symbole nie były wyświetlane.
• Mała ikona, aby były wyświetlane małe numery i symbole.
• Duża ikona, aby były wyświetlane duże numery i symbole.
3 Wprowadzić wartość w polu Krycie lub przesunąć suwak, aby zmienić krycie (poziom przezroczystości)
numerów i symboli.

Aby wyświetlić tylko linie odcięć (ImageReady)


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Odcięcia.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Odcięcia.
2 W polu Linie odcięcia zaznaczyć opcję Pokaż tylko linie.

Aby zmienić kolor linii odcięć


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Linie pomocnicze, siatka i odcięcia;
w systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Linie pomocnicze, siatka i odcięcia.
• (ImageReady) W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Odcięcia; w systemie Mac OS
wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Odcięcia.
2 W obszarze Linie odcięcia wybrać z menu wysuwanego polecenie Kolor linii.
Po zmianie koloru linie zaznaczonego odcięcia będą automatycznie wyświetlane w kolorze kontrastowym.

Aby zmienić dopasowania kolorów odcięć (ImageReady)


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Odcięcia.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Odcięcia.
2 Wprowadzić wartość lub odpowiednio ustawić suwak Korekta koloru dla odcięć użytkownika, auto-odcięć lub
obu rodzajów odcięć. (Opcja Odcięcia użytkownika odpowiada za zmianę kolorów odcięć użytkownika i odcięć na
bazie warstw.)
Wartość ta określa jasność i kontrast niezaznaczonych odcięć.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 606
Podręcznik użytkownika

Zaznaczanie i porządkowanie odcięć


Aby zaznaczyć jedno lub kilka odcięć
Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i kliknąć na odcięciu (na obrazku). Jeśli odcięcia zachodzą na siebie,
należy kliknąć na widocznej części wybranego odcięcia.
• Zaznaczyć narzędzie Zaznaczanie odcięcia i klikając na kolejnych odcięciach z wciśniętym klawiszem Shift, dodać
je do zaznaczenia.
• Zaznaczyć narzędzie Zaznaczanie odcięcia, kliknąć na odcięciu użytkownika lub poza obszarem obrazka i
przeciągnąć kursor w poprzek odcięć, zaznaczając je. (Kliknięcie na odcięciu użytkownika i przeciągniecie go
powoduje przeniesienie odcięcia.)
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu. Użyć narzędzia Odcięcie znajdującego się w tym oknie
dialogowym, aby zaznaczyć odcięcie.
• (ImageReady) Zaznaczyć odcięcie na palecie Zawartość WWW. Kliknięcie z przytrzymaniem klawisza Shift
umożliwia zaznaczenie dodatkowych odcięć.
• (ImageReady) Aby zaznaczyć wszystkie odcięcia użytkownika w dokumencie, należy wybrać polecenie
Odcięcia > Zaznacz wszystkie odcięcia użytkownika. Polecenie to pozwala zaznaczyć wszystkie odcięcia w
zaznaczeniu poza auto-odcięciami, w tym odcięcia bazujące na warstwie
Jeśli używane jest narzędzie Odcięcie lub narzędzie Zaznaczanie odcięcia, można przełączać się między nimi,
przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).

Aby zapisać i wczytać zaznaczenie odcięcia (ImageReady)


Zapisywanie zaznaczeń odcięć umożliwia szybki i dokładny wybór odcięć.
1 Zaznaczyć jedno lub kilka odcięć.
2 Wybrać polecenie Odcięcia > Zapisz zaznaczenie odcięcia.
3 Wpisać nazwę w polu Nazwa zaznaczenia i kliknąć na przycisku OK.
4 Aby wczytać zaznaczenie odcięć, należy wybrać polecenie Odcięcia > Wczytaj zaznaczenie odcięć i zaznaczyć w
podmenu nazwę wybranego zaznaczenia odcięć.
Uwaga: Aby usunąć zaznaczenie odcięć, należy wybrać polecenie Odcięcia > Usuń zaznaczenie odcięć i zaznaczyć w
podmenu nazwę wybranego zaznaczenia odcięć. Usunięcie zaznaczenia odcięć nie powoduje usunięcia samych odcięć.

Aby użyć zestawów odcięć (ImageReady)


Program ImageReady pozwala na łączenie odcięć w zestawy oraz zmianę sposobu ich wyświetlania na palecie
Zawartość WWW. Umożliwia to tworzenie różnych konfiguracji strony internetowej. Funkcja ta daje jeszcze większe
możliwości w połączeniu z kompozycjami warstw. Z różnymi kompozycjami warstw można kojarzyć specyficzne
zestawy odcięć.
Uwaga: Dane odcięcie można umieścić tylko w jednym zestawie.
• Aby utworzyć zestaw odcięć, należy zaznaczyć przynajmniej jedno odcięcie, po czym wybrać polecenie Odcięcia >
Nowy zestaw odcięć lub przejść na paletę Zawartość WWW i kliknąć na przycisku Nowy zestaw odcięć.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 607
Podręcznik użytkownika

• Aby zmienić sposób wyświetlania zestawu odcięć, należy kliknąć na ikonie Widoczność , znajdującej się po
lewej stronie odcięcia na palecie Zawartość WWW.

Zobacz także
“Informacje o kompozycjach warstw i palecie Kompozycje warstw” na stronie 452

Aby usunąć zestaw odcięć


1 Na palecie Zawartość WWW zaznaczyć zestaw odcięć, który ma zostać usunięty.
Uwaga: Jeśli zestaw nie jest widoczny na palecie, należy rozwinąć sekcję Odcięcia, klikając na strzałce obok nagłówka
sekcji Odcięcia.
2 Kliknąć na przycisku Usuń Odcięcie , aby usunąć zestaw odcięć.
3 Wybrać jedno z następujących poleceń:
Tylko zestaw Zostanie usunięty sam zestaw.

Zestaw i zawartość Zostanie usunięty i zestaw, i wszystkie jego odcięcia.

Modyfikowanie odcięć
Aby przenieść lub zmienić rozmiar odcięcia użytkownika
Operacje przenoszenia i zmiany rozmiarów odcięć użytkownika mogą być wykonywane w programie Photoshop i
ImageReady, ale nie w oknie Zapisz dla internetu programu Photoshop.
1 Zaznaczyć jedno lub kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby przenieść odcięcie, należy umieścić kursor na krawędzi zaznaczenia odcięcia i przeciągnąć go w wybrane
miejsce. Wciśnięcie klawisza Shift ogranicza ruchy do pionowych, poziomych lub pod kątem 45°.
• Aby zmienić rozmiar odcięcia, należy chwycić i przeciągnąć uchwyt boczny lub narożny odcięcia. Po zaznaczeniu
i zmianie wielkości przylegających odcięć ich wspólne krawędzie są zmieniane razem.

Aby przyciągnąć odcięcia do linii pomocniczej, odcięcia użytkownika lub innego


obiektu
1 Zaznaczyć wybrane opcje w podmenu Widok > Przyciągnij do.
2 Wybrać polecenie Widok > Przyciągnij do. O zaznaczeniu opcji informuje znacznik.
3 Przenieść zaznaczone odcięcia w wybrane miejsce. Odcięcia są przyciągane do każdego z wybranych obiektów w
odległości 4 pikseli.

Zobacz także
“Aby wyświetlić lub ukryć siatkę, linie pomocnicze lub inteligentne linie pomocnicze” na stronie 63
ADOBE PHOTOSHOP CS2 608
Podręcznik użytkownika

Aby zmienić rozmiar odcięcia użytkownika albo przesunąć je, wykorzystując


współrzędne
1 Zaznaczyć jedno lub kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Kliknąć na przycisku Opcje w pasku opcji. W celu wyświetlenia opcji można też dwukrotnie kliknąć
na odcięciu.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Okno > Odcięcie, aby otworzyć paletę Odcięcie, a następnie — jeśli nie są
widoczne opcje wymiarów — wybrać polecenie Pokaż opcje z menu palety .
3 W polu Wymiary w oknie Opcje odcięcia (Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady) zmienić jedną lub
więcej spośród następujących opcji:
X Opcja określa odległość w pikselach od lewej krawędzi odcięcia do punktu początkowego miarki w oknie
dokumentu.
Y Opcja określa odległość w pikselach od górnej krawędzi odcięcia do punktu początkowego miarki w oknie
dokumentu.
Uwaga: Domyślnym punktem początkowym miarki jest lewy górny róg obrazka.
Sz Opcja określa szerokość odcięcia.

W Opcja określa wysokość odcięcia.

Zachowaj proporcje (ImageReady) Opcja pozwala zachować bieżące proporcje odcięcia.

Aby zmienić rozmiar i przesunąć odcięcie bazujące na warstwie przy pomocy


współrzędnych (ImageReady)
1 Zaznaczyć odcięcie na bazie warstwy.
2 Zmienić jedną lub więcej z następujących opcji w sekcji Wymiary bazujące na warstwie na palecie Odcięcia:
L Opcja określa odległość w pikselach między lewą krawędzią odcięcia, a lewą krawędzią zawartości warstwy.

T Opcja określa odległość w pikselach między górną krawędzią odcięcia, a górną krawędzią zawartości warstwy.

R Opcja określa odległość w pikselach między prawą krawędzią odcięcia, a prawą krawędzią zawartości warstwy.

B Opcja określa odległość w pikselach między dolną krawędzią odcięcia, a dolną krawędzią zawartości warstwy.

Aby podzielić odcięcia użytkownika i auto-odcięcia


Okno Podziel odcięcie umożliwia podzielenie jednego lub kilku odcięć z poziomie, pionie lub w obu kierunkach.
Podzielone odcięcia są zawsze odcięciami użytkownika, bez względu na to, czy pierwotnie były to odcięcia
użytkownika, czy auto-odcięcia.
Uwaga: Nie można dzielić odcięć na bazie warstw ani odcięć będących zagnieżdżonymi tabelami.
1 Zaznaczyć jedno lub kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i kliknąć na opcji Podziel odcięcie znajdującej się na pasku
opcji.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Podziel odcięcie.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Podziel odcięcia z menu palety Odcięcie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 609
Podręcznik użytkownika

3 Zaznaczyć opcję Podgląd w oknie Podziel odcięcie, aby wyświetlić podgląd wprowadzanych zmian.
4 W oknie Podziel odcięcie zaznaczyć jedną lub obie z podanych opcji:
Podziel poziomo Odcięcie zostanie podzielone wzdłuż.

Podziel pionowo Odcięcie zostanie podzielone wszerz.

5 Zdefiniować sposób dzielenia każdego z zaznaczonych odcięć:


• Zaznaczyć i wpisać wartość dla odcięć w pionie i poziomie, aby podzielić równo każde odcięcie na określoną
liczbę odcięć.
• Zaznaczyć lub wpisać ilość pikseli przypadających na odcięcie, aby podzielić odcięcie na podstawie określonej
liczby pikseli. Jeśli odcięcie nie może zostać podzielone równo, z pozostałości podziału jest tworzone nowe
odcięcie. Na przykład, jeśli odcięcie szerokości 100 pikseli zostanie podzielone na trzy odcięcia szerokości 30
pikseli, to pozostały obszar szerokości 10 pikseli stanie się oddzielnym odcięciem.
6 Kliknąć na OK.

Aby powielić odcięcia


Użytkownik może utworzyć duplikat odcięcia o wymiarach i ustawieniach optymalizacji oryginału. Jeśli odcięcie
oryginalne jest połączonym odcięciem użytkownika, to jego duplikat jest połączony z tym samym zestawem odcięć.
Powielone odcięcia są zawsze odcięciami użytkownika, bez względu na to, czy ich oryginały były odcięciami
użytkownika, odcięciami na bazie warstw, czy auto-odcięciami.
W programie ImageReady można kopiować i wklejać odcięcia w dokumencie lub pomiędzy dokumentami.
1 Zaznaczyć odcięcie lub kilka odcięć.
2 Przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS) ze środka zaznaczenia.

Zobacz także
“Aby połączyć odcięcia (ImageReady)” na stronie 612

Aby powielić odcięcie za pomocą palety Zawartość WWW (ImageReady)


1 Zaznaczyć odcięcie na palecie Zawartość WWW.
2 Wybrać polecenie Odcięcia > Powiel Odcięcie lub polecenie Powiel odcięcie z menu palety.
3 W oknie dialogowym Powiel odcięcie wybrać jedną z następujących opcji:
Powiel stany rollover Są zachowywane stany rollover powiązane z oryginalnym odcięciem.

Powiel warstwy dla odcięć bazujących na warstwach Jest powielana warstwa powiązana z odcięciem bazującym na
warstwie.
4 Z menu położenia wybrać opcję położenia duplikatu odcięcia. Powielone odcięcie dołączy do oryginalnego
odcięcia we wskazanym miejscu. Jeśli duplikat odcięcia przekroczy krawędzie dokumentu, zostanie przycięty.
5 Kliknąć na OK.

Aby skopiować i wkleić odcięcie (ImageReady)


1 Zaznaczyć jedno lub więcej odcięć za pomocą narzędzia Zaznaczanie odcięcia.
2 Wybrać polecenie Kopiuj odcięcie z menu Edycja.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 610
Podręcznik użytkownika

3 Jeśli odcięcie ma być skopiowane do innego obrazka, należy otworzyć i wyświetlić ten obrazek.
4 Wybrać polecenie Kopiuj odcięcie z menu Edycja. Jeśli odcięcie jest wklejane do obrazka, z którego pochodzi, to
zostanie wyświetlone na swoim oryginale.
Polecenia Kopiuj odcięcie i Wklej odcięcie mają te same skróty klawiaturowe, co zwykłe polecenia Kopiuj i Wklej.

Aby połączyć odcięcia (ImageReady)


W programie ImageReady można połączyć dwa lub więcej odcięć w pojedyncze odcięcie. Odcięcie wynikowe
uzyskuje wymiary i położenie prostokąta powstałego poprzez połączenie zewnętrznych krawędzi odcięć
składowych. Jeśli połączone odcięcia nie przylegają do siebie lub mają różne proporcje i wyrównania, nowo
utworzone odcięcie może zachodzić na pozostałe odcięcia.
Nowe odcięcie przyjmuje ustawienia optymalizacji pierwszego odcięcia zaznaczonego przed wykonaniem polecenia
Złącz odcięcia. Połączone odcięcie jest zawsze odcięciem użytkownika, bez względu na to, czy wśród oryginalnych
odcięć były auto-odcięcia.
Uwaga: Nie można połączyć odcięć bazujących na warstwie.
1 Zaznaczyć dwa lub więcej odcięć.
2 Wybrać polecenie Odcięcia > Złącz odcięcia.

Aby zmienić kolejność odcięć


Jeśli odcięcia się nakładają, to ostatnie z utworzonych odcięć jest umieszczone na wierzchu. Aby umożliwić dostęp
do odcięć umieszczonych niżej, należy zmienić ich kolejność. Użytkownik może wybrać odcięcie, które zostanie
umieszczone na górze i na dole grupy, a także przenosić odcięcia w górę i dół.
Uwaga: Nie można zmienić kolejności auto-odcięć.
1 Zaznaczyć odcięcie lub kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i kliknąć na opcji zmiany kolejności na pasku opcji.

A B C D
Opcje kolejności
A. Przesuń na wierzch B. Przesuń do przodu C. Przesuń do tyłu D. Przesuń na spód

• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Ułóż odcięcia, a następnie wybrać polecenie kolejności układania z
podmenu.
• (ImageReady) Przeciągnąć odcięcie w górę lub w dół na palecie Zawartość WWW.

Aby wyrównać odcięcia użytkownika


Odcięcia użytkownika mogą być wyrównywane względem boków (górnego, dolnego, lewego lub prawego) i
względem środka (wyznaczanego w pionie lub w poziomie). Wyrównywanie odcięć użytkownika eliminuje
niepotrzebne auto-odcięcia i zapewnia mniejszy, bardziej efektywny plik HTML.
Uwaga: Aby wyrównać odcięcia bazujące na warstwach, należy wyrównać zawartość warstw.
1 Zaznaczyć wybrane odcięcia użytkownika.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 611
Podręcznik użytkownika

2 Wykonać jedną z następujących czynności:


• Wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i zaznaczyć opcję wyrównania na pasku opcji,

A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej

• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Wyrównaj odcięcia, a następnie wybrać polecenie z podmenu.

Zobacz także
“Aby wyrównać obiekty na różnych warstwach” na stronie 424

Aby rozmieścić odcięcia użytkownika


Program umożliwia równomierne rozmieszczenie odcięć użytkownika wzdłuż osi pionowych i poziomych.
Rozmieszczanie odcięć użytkownika może wyeliminować niepotrzebne auto-odcięcia i zapewnić mniejszy, bardziej
efektywny plik HTML.
Uwaga: Aby rozmieścić odcięcia bazujące na warstwach, należy rozmieścić zawartość warstw.
1 Zaznaczyć trzy lub więcej odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i zaznaczyć opcję rozmieszczenia na pasku opcji.

A B C D E F
Opcje rozmieszczenia
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej

• Wybrać polecenie Edycja > Rozmieść odcięcia i wybrać polecenie z podmenu.

Zobacz także
“Aby wyrównać obiekty na różnych warstwach” na stronie 424

Aby usunąć odcięcie


Jeśli usunięte zostanie odcięcie użytkownika lub odcięcie bazujące na warstwie, program odtworzy auto-odcięcia,
tak by wypełnić cały obszar dokumentu.
Usunięcie odcięcia na bazie warstwy nie usuwa danej warstwy, ale usunięcie warstwy powoduje usunięcie
powiązanego z nią odcięcia.
Uwaga: Nie można usuwać auto-odcięć. Po usunięciu wszystkich odcięć użytkownika i odcięć na bazie warstw na
obrazku pozostaje jedna warstwa auto-odcięcia.
1 Zaznaczyć jedno lub kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 612
Podręcznik użytkownika

• Wybrać narzędzie Odcięcie lub Zaznaczanie odcięcia, po czym wcisnąć klawisz Backspace lub Delete.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Usuń odcięcia lub polecenie Usuń odcięcia z menu palety Odcięcia.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Usuń odcięcia z menu palety Zawartość WWW lub kliknąć na przycisku
Usuń znajdującym się na palecie Zawartość WWW.
3 Aby usunąć wszystkie odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstw, należy wykonać jedną z następujących
czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Widok > Wyczyść odcięcia.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Usuń wszystkie.

Aby zablokować wszystkie odcięcia


Zablokowanie odcięć zapobiega pewnym przypadkowym zmianom, takim jak zmiana rozmiarów czy przesunięcie.
❖ Należy wybrać polecenie Widok > Zablokuj odcięcie.

Aby zoptymalizować odcięcie


Odcięcia obrazkowe optymalizuje się za pomocą okna Zapisz dla internetu (Photoshop) i palety Optymalizuj
(ImageReady).
Wszystkie odcięcia obrazkowe mają ustawienia optymalizacji całego obrazka, a tracą je dopiero po zastosowaniu
nowych ustawień. Po zaznaczeniu kilku odcięć z różnymi ustawieniami optymalizacji widoczne są tylko te kontrolki,
które odnoszą się do zaznaczonych odcięć. Jeśli różne odcięcia mają różne ustawienia, to kontrolka jest pusta.
Wszelkie wybrane ustawienia są stosowane do wszystkich zaznaczonych odcięć.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć jedno lub więcej odcięć, po czym ustawić niezbędne opcje w oknie dialogowym Zapisz dla internetu
lub na palecie Optymalizuj.
• W menu wysuwanym palety Optymalizuj zaznaczyć jedno lub więcej odcięć, po czym wybrać polecenie
Optymalizacja na rozmiar pliku. Wprowadzić pożądany rozmiar pliku i ustawić opcję Odcięcie początkowe
(Bieżące ustawienia lub Auto-wybór GIF/JPEG) oraz Użyj odcięcia (bieżącego, każdego lub wszystkich).

Zobacz także
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658

Aby skopiować ustawienia optymalizacji odcięcia (ImageReady)


1 Zaznaczyć odcięcie z ustawieniami, które mają być skopiowane.
2 Przeciągnąć ikonę dropletu z palety Optymalizuj na odcięcie, do którego mają być zastosowane nowe
ustawienia optymalizacji.

Aby połączyć odcięcia (ImageReady)


Odcięcia połączone korzystają z tych samych ustawień optymalizacji. Gdy ustawienia optymalizacji są stosowane do
jednego z odcięć połączonych, są uaktualniane wszystkie odcięcia z danego zestawu.
Odcięcia (połączone) zapisane w formacie GIF i PNG-8 korzystają z tej samej palety kolorów i z tego samego
ditheringu wzorka. Dithering wzorka jest stosowany w poprzek przylegających do siebie krawędzi odcięcia, co
zapobiega efektowi "szwów" między odcięciami.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 613
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Operację łączenia odcięć można przeprowadzić również w oknie Zapisz dla internetu w programie Photoshop.
Zobacz “Praca z odcięciami w oknie dialogowym Zapisz dla internetu” na stronie 660.
1 Wybrać dwa lub więcej odcięć lub zestawów odcięć, które mają zostać połączone.
Uwaga: Jeśli pierwsze z zaznaczonych odcięć jest odcięciem użytkownika, to wszelkie dołączane auto-odcięcia zostaną
zamienione na odcięcia użytkownika. Jeśli pierwsze z zaznaczonych odcięć jest auto-odcięciem, wszystkie wybrane
odcięcia użytkownika są łączone z grupą auto-odcięć.
2 Wybrać polecenie Odcięcia > Połącz odcięcia dla optymalizacji.
Każdy połączony zestaw odcięć użytkownika ma przypisany inny kolor wyświetlania grafiki odcięcia, która pojawia
się w lewym górnym rogu odcięcia. Pomaga to ustalić, które odcięcia są połączone.

Aby rozłączyć odcięcia użytkownika (ImageReady)


• Aby odłączyć odcięcie użytkownika, należy zaznaczyć to odcięcie i wybrać polecenie Odcięcia > Odłącz odcięcia.
• Aby odłączyć wszystkie odcięcia połączone z konkretnym odcięciem, należy zaznaczyć jedno z odcięć na palecie
Zawartość WWW, a następnie wybrać polecenie Odcięcia > Odłącz wszystkie połączone.
• Aby rozłączyć wszystkie odcięcia użytkownika obrazka, należy wybrać polecenie Odcięcia > Rozłącz wszystkie.

Konwertowanie odcięć na zagnieżdżone tabele HTML


Konwersja odcięć na tabele (ImageReady)
Kiedy dokument zawierający odcięcia jest konwertowany na format HTML, zostaje on wyeksportowany jako
pojedyncza tabela. Każde indywidualne odcięcie jest umieszczane w oddzielnej komórce tabeli. Odcięcia są więc w
rzeczywistości komórkami tabeli.
Opcjonalnie, można grupować odcięcia w samych tabelach, które potem są zagnieżdżane w głównej tabeli.
Zagnieżdżenie może mieć "głębokość" jednego tylko poziomu. Odcięcia zgrupowane w tabelach nie mogą być
ponownie zagnieżdżane w innych tabelach grup odcięć.
Odcięcie tabeli to odcięcie zawierające utworzoną tabelę lub tabelę zagnieżdżoną.

Aby utworzyć tabelę (ImageReady)


Konwertując dokument na HTML, odcięcia można zaznaczać i grupować do wyeksportowania jako oddzielne
zagnieżdżone tabele.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć wiele odcięć, a następnie kliknąć na przycisku Grupuj odcięcia do tabeli , znajdującym się na palecie
Zawartość WWW.
• Zaznaczyć wiele odcięć, a następnie wybrać polecenie Odcięcia > Grupuj odcięcia do tabeli.
• Zaznaczyć odcięcie, przejść na paletę Odcięcie i zmienić jego typ z “Obrazek” na “Tabela”. Przejść na paletę Tabela,
aby ustawić atrybuty odcięcia. Program ImageReady automatycznie tworzy odcięcie użytkownika i wypełnia nim
tabelę.
Uwaga: Pewne układy odcięć zmuszają program ImageReady do wygenerowania odstępów w tabeli (obrazki spacer.gif
), tak aby w niektórych przeglądarkach obrazek był właściwie renderowany. W takiej sytuacji w nagłówku tabeli na
palecie Zawartość WWW pojawia się żółta ikona ostrzegawcza .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 614
Podręcznik użytkownika

Oglądanie tabel (ImageReady)


Na palecie Zawartość WWW odcięcia zgrupowane jako zagnieżdżone tabele są wyróżniane ikonami tabeli . Ta
sama ikona pojawia się w oknie dokumentu. Krawędzie tabeli odcięcia są zaznaczone kolorem.

Tabele można oglądać w na palecie Zawartość WWW w programie ImageReady lub na obrazku w oknie dokumentu.

Tabele można również oglądać na palecie Tabela. Zawiera ona sekcje z opcjami dotyczącymi wymiarów tabeli,
metody tworzenia auto-odcięć i komórek.
Uwaga: Aby dokonać edycji tabeli, należy zaznaczyć ją lub jedno z jej odcięć.

Aby zaznaczyć tabelę (ImageReady)


Tabelę można zaznaczyć w oknie dokumentu lub za pomocą palety Zawartość WWW.
• W oknie dokumentu należy wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i zaznaczyć ikonę tabeli (w odcięciu).
• Na palecie Zawartość WWW należy zaznaczyć tabelę bezpośrednio, klikając na jej nazwie.
• W oknie dokumentu należy zaznaczyć odcięcie za pomocą narzędzia Zaznaczanie odcięcia.
Uwaga: Aby zaznaczyć najdalej wysuniętą tabelę w dokumencie, trzeba użyć narzędzia Zaznaczanie odcięcia.

Aby zmienić rozmiar tabeli (ImageReady)


Rozmiar tabeli można zmienić, przeciągając jej uchwyty boczne lub narożne bądź zmieniając jej wymiary.
1 Zaznaczyć tabelę.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W oknie dokumentu chwycić i przeciągnąć uchwyt boczny lub narożny.
• W sekcji Wymiary na palecie Tabela, zaznaczyć opcję Piksele i wprowadzić wymiary w pikselach (metoda
domyślna). Nacisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS). Po wprowadzeniu wartości dla szerokości
wysokość zmienia się automatycznie (i odwrotnie).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 615
Podręcznik użytkownika

• W sekcji Wymiary na palecie Tabela, zaznaczyć opcję Procent i podać wartość procentową. Nacisnąć klawisz
Enter (Windows) lub Return (Mac OS). Jeśli szerokość lub wysokość zostanie określona w procentach, wymiary
wyeksportowanej tabeli będą zmieniane dynamicznie, w zależności od wielkości okna stosowanej w danym
momencie przeglądarki.
• Wybrać polecenie Odcięcia > Dostosuj wymiary tabeli do odcięć. Jeśli tabela jest większa niż odcięcia, polecenie
to spowoduje zmniejszenie tabeli tak, by dopasowała się do odcięć. Jeśli obszar odcięć jest większy niż tabela,
tabela zostanie odpowiednio powiększona.

Aby ustawić opcje eksportu dla tabeli odcięć (ImageReady)


Eksportując odcięcia przeznaczone dla stron internetowych, programy Photoshop i ImageReady mogą opcjonalnie
wyeksportować plik HTML dostarczający przeglądarce wskazówek odnośnie poprawnego wyświetlania odcięć.
Domyślnie, wyeksportowany plik HTML obejmuje tabele, które zapewniają zgodność wyglądu z oryginalną
kompozycją złożoną z odcięć. W programie ImageReady paleta Tabela umożliwia szerszą kontrolę nas sposobem
eksportowania tabeli formatującej.
Uwaga: Zmiany struktury wyeksportowanego pliku HTML nie wypływają na wygląd obrazka w obszarze roboczym,
mają wpływ wyłącznie na jego wygląd w przeglądarce.
1 Wybrać polecenie Okno > Tabela.
2 Wybrać tabelę, której opcje mają być ustawiane. Domyślnie, wybierana jest tabela z najwyższego poziomu,
obejmująca cały obszar kompozycji.
3 Wprowadzić nazwę tabeli w polu ID na palecie Tabela. Określenie nazwy eksportowanej tabeli zwiększa zgodność
z internetowymi standardami dostępności.
4 Z menu Automatyczne odcinanie wybrać preferencję formatowania:
Uwaga: Zmiana tej preferencji może wpłynąć na sposób generowania auto-odcięć.
Domyślne Jest zachowywane domyślne formatowanie tabeli.

Jako kolumny (Rowspan) W pierwszej kolejności są tworzone kolumny eksportowanej tabeli HTML.

Jako wiersze (Colspan) W pierwszej kolejności są tworzone wiersze eksportowanej tabeli HTML.

Uwaga: Zmiana tej preferencji może wpłynąć na sposób generowania auto-odcięć.


5 Ustawić opcje komórek tabeli:
Ramka Określa w pikselach szerokość obramowania wokół eksportowanej tabeli.

Margines Określa w pikselach wielkość marginesu wewnętrznego komórek tabeli. Margines wewnętrzny jest to
wielkość odstępu między brzegiem komórki tabeli a jej zawartością.
Odstęp Określa w pikselach wielkość odstępu między komórkami tabeli. Odstęp jest to odległość między brzegami
każdych dwóch komórek.
Uwaga: Atrybuty HTML tabeli najlepiej ustawić tylko dla tabel zawierających odcięcia bezobrazkowe. Zmiana tych
atrybutów dla tabel zawierających odcięcia obrazkowe może mieć niepożądane następstwa.

Aby usunąć zagnieżdżoną tabelę (ImageReady)


Tabele zagnieżdżone wewnątrz odcięć można usunąć na dwa sposoby: usuwając zawierające je odcięcia lub nie
usuwając ich. Oznacza to, że można rozgrupować odcięcia, czyli zlikwidować złożoną z nich tabelę.
1 Wybrać odcięcie z zagnieżdżoną tabelą na palecie Zawartość WWW.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 616
Podręcznik użytkownika

2 Wykonać jedną z następujących czynności:


• Wybrać polecenie Usuń odcięcie z menu palety Zawartość WWW.
• Wybrać polecenie Odcięcia > Usuń odcięcie.
3 Wybrać jedno z następujących poleceń:
Tylko tabela Jest usuwana sama tabela, bez odcięć.

Tabela i zawartość Jest usuwana i tabela, i wszystkie jej odcięcia.

Opcje wyjściowe odcięć


Aby wyświetlić okno Opcje odcięć
Wykonać jedną z następujących czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na odcięciu kursorem narzędzia Zaznaczanie odcięcia.
• Wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i kliknąć na przycisku Opcje odcięć na pasku opcji. Metoda ta jest
dostępna tylko w głównej aplikacji Photoshop, a nie w oknie dialogowym Zapisz dla internetu programu
Photoshop.

Aby wyświetlić paletę Odcięcie (ImageReady)


❖ Należy wybrać polecenie Okno > Odcięcie lub wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięcia i kliknąć na przycisku
palety na pasku opcji.

Typy zawartości odcięć


Gdy odcięcie jest eksportowane do pliku HTML, można określić sposób wyświetlania jego zawartości w
przeglądarkach internetowych. Dostępne opcje różnią się w zależności od używanej aplikacji i rodzaju zaznaczonego
odcięcia.
• Odcięcia obrazkowe zawierają dane obrazka wraz ze stanami efektu rollover. Jest to domyślny rodzaj zawartości.
• Odcięcia bezobrazkowe umożliwiają tworzenie pustych komórek tabeli, które mogą zostać wypełnione tekstem
lub jednolitym kolorem. W odcięciach takich można jednak umieszczać tekst HTML. Ustawienie flagi “Tekst jest
w HTML” sprawi, że przeglądarka będzie interpretować tekst jako kod HTML. Odcięcia bezobrazkowe nie są
eksportowane jako obrazki i mogą być wyświetlane w przeglądarce.
• (ImageReady) Odcięcia tabeli są kontenerami na podzestawy odcięć, które po wyeksportowaniu są uwzględniane
w kodzie HTML jako zagnieżdżone tabele.
Uwaga: Ustawienie opcji dla auto-odcięcia sprawia, że staje się ono odcięciem użytkownika.

Aby określić rodzaj zawartości


1 Zaznaczyć odcięcie. Jeśli operacje są wykonywane w programie Photoshop, należy dwukrotnie kliknąć na
odcięciu kursorem narzędzia Zaznaczanie odcięć i wyświetlić okno Opcje odcięć.
2 Z wysuwanego menu Typ w oknie dialogowym Opcje odcięć (Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady)
wybrać rodzaj odcięcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 617
Podręcznik użytkownika

Aby zmienić nazwę odcięcia


Nazwy odcięć dodawanych do obrazka wygodnie jest zmienić na nazwy opisowe, nawiązujące do zawartości odcięć.
Domyślnie, odcięcia użytkownika są nazywane zgodnie z ustawieniami w oknie dialogowym Opcje wyjścia.
Odcięcia na bazie warstw nazywają się tak samo jak warstwy, z których pochodzą.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć odcięcie. Jeśli operacje są wykonywane w programie Photoshop, należy dwukrotnie kliknąć na
odcięciu kursorem narzędzia Zaznaczanie odcięć i wyświetlić okno Opcje odcięć. W oknie Opcje odcięć
(Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady) należy wpisać nową nazwę w polu Nazwa.
Uwaga: Pole Nazwa nie jest widoczne w przypadku odcięcia bezobrazkowego.
• (ImageReady) Dwukrotnie kliknąć na nazwie odcięcia na palecie Zawartość WWW i wprowadzić nową nazwę.

Aby wybrać kolor tła odcięcia


Opcja koloru tła umożliwia zaznaczenie koloru wypełniającego obszary przezroczyste (odcięcie obrazkowe) lub cały
obszar odcięcia (odcięcie bezobrazkowe).
Programy Photoshop i ImageReady nie wyświetlają zaznaczonego koloru tła, dlatego też dla sprawdzenia efektu
takiego koloru należy użyć przeglądarki internetowej.
1 Zaznaczyć odcięcie. Jeśli operacje są wykonywane w oknie dialogowym Zapisz dla internetu programu
Photoshop, wybrać narzędzie Zaznaczane odcięcia i dwukrotnie kliknąć na odcięciu, aby wyświetlić okno dialogowe
Opcje odcięć.
2 W oknie dialogowym Opcje odcięć (Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady) zaznaczyć kolor tła z
menu Tło:
• (Photoshop) Zaznaczyć opcję Brak, Otoczka, Kroplomierz (aby użyć koloru z pola Kroplomierza), Biały, Czarny
lub Inny (wybrany próbnikiem kolorów).
• (ImageReady) Zaznaczyć opcję Brak, Otoczka, Kolor narzędzia, Kolor tła lub Inny (wybrany próbnikiem
kolorów) lub wybrać kolor z palety.

Aby przypisać adres URL łącza do odcięcia obrazkowego


Przypisanie do odcięcia adresu URL sprawia, że cały obszar odcięcia staje się punktem krytycznym strony
internetowej. Po kliknięciu na łączu przeglądarka internetowa kieruje użytkownika pod określony adres URL i do
docelowej ramki. Opcja jest dostępna tylko dla odcięć obrazkowych.
1 Zaznaczyć odcięcie. Jeśli operacje są wykonywane w programie Photoshop, należy dwukrotnie kliknąć na
odcięciu kursorem narzędzia Zaznaczanie odcięć i wyświetlić okno Opcje odcięć.
2 W oknie Opcje odcięć (Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady) wpisać adres URL w polu URL lub
wybrać jeden z istniejących adresów URL z menu. Można wprowadzić adres URL względny lub bezwzględny. Przy
wprowadzaniu bezwzględnego adresu URL należy uwzględnić odpowiedni protokół (na przykład, dla łącza HTML
wpisać http://www.adobe.com, a nie www.adobe.com). Więcej informacji o względnych i bezwzględnych adresach
URL można znaleźć w dowolnym podręczniku kodu HTML.
3 Jeśli zachodzi taka potrzeba, wpisać nazwę ramki docelowej w polu Cel lub wybrać opcję z menu Cel.
_blank Dołączony plik jest wyświetlany w nowym oknie, pozostawiając otwarte oryginalne okno przeglądarki.

_self Dołączony plik jest wyświetlany w tej samej ramce, co plik oryginalny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 618
Podręcznik użytkownika

_parent Dołączony plik jest wyświetlany w oryginalnym zestawie ramek. Opcja powinna być używana, gdy
dokument HTML zawiera ramki, a ramka bieżąca jest ramką podrzędną. Plik dołączony jest wyświetlany w bieżącej
ramce nadrzędnej.
_top Plik dołączony wypełnia całe okno przeglądarki, wszystkie bieżące ramki znikają. Nazwa pliku musi
odpowiadać nazwie ramki zdefiniowanej uprzednio w pliku HTML dokumentu. Po kliknięciu na odcięciu
dołączony plik jest wyświetlany w nowej ramce:
Uwaga: Więcej informacji na temat ramek można znaleźć w podręczniku kodu HTML.

Aby określić komunikaty przeglądarki i tekst alternatywny


Użytkownik może określić komunikaty wyświetlane w oknie przeglądarki. Te opcje są dostępne tylko dla odcięć
obrazkowych i pojawiają się jedynie w wyeksportowanych plikach HTML.
1 Zaznaczyć odcięcie. Jeśli operacje są wykonywane w programie Photoshop, należy dwukrotnie kliknąć na
odcięciu kursorem narzędzia Zaznaczanie odcięć i wyświetlić okno Opcje odcięć.
2 W oknie Opcje odcięć (Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady) należy wpisać pożądany tekst.
Komunikat/Komunikat na pasku stanu Umożliwia zmianę komunikatu domyślnego, który ma być wyświetlany w
obszarze stanu dla zaznaczonego odcięcia lub odcięć. Domyślnie, wyświetlone jest łącze URL odcięcia (jeżeli takie
istnieje).
Znacznik Alt/Alt Umożliwia określenie znacznika Alt dla zaznaczonego odcięcia lub odcięć. W przeglądarkach,
które nie wyświetlają grafiki, tekst Alt (alternatywny) pojawia się zamiast obrazka odcięcia. Pojawia się też zamiast
obrazka, który jest w trakcie ładowania oraz w niektórych przeglądarkach jako podpowiedź.

Dodawanie tekstu HTML do odcięcia


W przypadku odcięć bezobrazkowych istnieje możliwość wpisania tekstu, który będzie wyświetlany przez
przeglądarkę w odpowiadających im obszarach. Jest to tekst HTML — można go formatować, używając
standardowych znaczników HTML. Można również wybrać opcje wyrównania pionowego i poziomego. Więcej
informacji o znacznikach HTML można znaleźć w podręczniku kodu HTML.
Programy Photoshop i ImageReady nie wyświetlają tekstu HTML w oknie dokumentu; aby obejrzeć taki tekst,
należy użyć przeglądarki internetowej. Poprawność wyświetlania tekstu HTML powinna być sprawdzana na różnych
przeglądarkach i w różnych systemach operacyjnych.
Uwaga: Ilość tekstu w odcięciu bezobrazkowym może wpływać na układ wyeksportowanej strony.

Zobacz także
“Aby obejrzeć w przeglądarce zoptymalizowaną wersję obrazka” na stronie 626

Aby dodać tekst HTML do odcięcia


1 Zaznaczyć odcięcie. Jeśli operacje są wykonywane w programie Photoshop, należy dwukrotnie kliknąć na
odcięciu kursorem narzędzia Zaznaczanie odcięć i wyświetlić okno Opcje odcięć.
2 W oknie Opcje odcięć (Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady) zaznaczyć opcję Bez obrazka, z menu
Typ odcięcia.
3 Wpisać wybrany tekst w polu tekstowym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 619
Podręcznik użytkownika

4 (Okno Zapisz dla internetu w programie Photoshop oraz program ImageReady) Jeśli tekst jest sformatowany przy
użyciu znaczników HTML, należy zaznaczyć opcję Tekst jest w HTML. Jeśli opcja nie zostanie zaznaczona, wszystkie
znaczniki HTML będą wyświetlane jako zwykły tekst.
5 (Okno Zapisz dla internetu w programie Photoshop oraz program ImageReady) Jeśli zachodzi taka potrzeba,
należy zaznaczyć opcję Wyrównanie komórek w odpowiedniej sekcji okna dialogowego.
Domyślne Będzie używana domyślna opcja wyrównania poziomego przeglądarki.

Do lewej Tekst będzie wyrównywany do lewej strony obszaru odcięcia.

Do środka Tekst będzie wyrównywany do środka obszaru odcięcia.

Do prawej Tekst będzie wyrównywany do prawej strony obszaru odcięcia.

Domyślne Będzie używana domyślna opcja wyrównania pionowego przeglądarki.

Do góry Tekst będzie wyrównywany do górnej krawędzi obszaru odcięcia

Linia bazowa Opcja pozwala określić wspólną linię bazową dla pierwszego wiersza tekstu w komórkach z tego
samego rzędu (wynikowej tabeli HTML). Każda komórka w danym rzędzie musi podlegać opcji Linia bazowa.
Do środka Tekst w obszarze odcięcia będzie wyśrodkowany w pionie.

Do dołu Tekst będzie wyrównywany do dolnej krawędzi obszaru odcięcia

Mapy obrazków
Informacje o mapach obrazków (ImageReady)
Mapy obrazka łączą obszar obrazka z adresem URL. Na obrazku można skonfigurować obszary—zwane mapami
obrazka—zawierające łącza do innych stron internetowych lub plików multimedialnych.
Dokonując wyboru pomiędzy tworzeniem hiperłączy na podstawie odcięć i na podstawie map obrazków, należy
rozważyć następujące kwestie:
• Wykorzystanie map obrazka pozwala zachować wyeksportowany obrazek w nienaruszonym stanie i w jednym
pliku. Natomiast użycie odcięć powoduje wyeksportowanie obrazka w postaci oddzielnych plików (po jednym na
odcięcie).
• Mapy obrazka umożliwiają tworzenie łączy na okrągłych, wielokątnych lub prostokątnych obszarach obrazka.
Natomiast odcięcia pozwalają tworzyć łącza tylko w obszarach prostokątnych.
• Odcięcia dają większe możliwości optymalizacji niż mapy obrazka.
Uwaga: Aby uniknąć pewnych nieoczekiwanych zachowań programu, nie należy tworzyć map obrazków w odcięciach
zawierających łącza URL — w niektórych przeglądarkach będzie ignorowane jedno z dwojga: łącze z mapy lub łącze z
odcięcia.
Mapy obrazka można utworzyć, używając warstwy lub narzędzia Mapa obrazka. Następnie należy ustawić opcje dla
poszczególnych sekcji mapy obrazka, korzystając z palety Mapa obrazka.
• Obszary narzędziowych map obrazka. Tworzy się je za pomocą narzędzia Mapa obrazka. Należy przeciągnąć
kursor narzędzia na obrazku, aby określić obszar mapy obrazka.
• Obszary warstwowych map obrazka. Tworzy się je z warstw. Zawartość warstwy określa kształt obszaru mapy
obrazka. Jeśli zawartość warstwy jest edytowana, to obszar mapy obrazka jest odpowiednio uaktualniany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 620
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Dodanie efektu rollover do obszaru mapy obrazka sprawi, że obszar stanie się nowym odcięciem.

Prostokątna mapa obrazka oparta na warstwie porównana z mapą obrazka w kształcie wieloboku

Ważne: Jeśli obszary map obrazka zachodzą na siebie, to aktywny jest obszar znajdujący się na wierzchu.

Aby utworzyć obszar mapy obrazka za pomocą narzędzia Mapa obrazka (ImageReady)
1 Wybrać narzędzie Prostokątna mapa obrazka , Okrągła mapa obrazka lub Wielokątna mapa obrazka z
palety narzędzi.
2 (Opcjonalnie) Korzystając z narzędzia Prostokątna mapa obrazka lub Okrągła mapa obrazka, można zaznaczyć
opcję Określona wielkość, co pozwoli ustalić stałe wartości dla wymiarów mapy obrazka. Należy wpisać wartości
całkowite, wyrażone w pikselach. W przypadku narzędzia Wielokątna mapa obrazka, należy wprowadzić wartość lub
odpowiednio ustawić wysuwany suwak Jakość. Pozwoli to ustalić liczbę boków w wielokącie.
3 Zdefiniować obszar mapy obrazka, wykonując jedną z następujących czynności: W przypadku narzędzi
Prostokątna mapa obrazka lub Okrągła mapa obrazka przeciągnąć kursor nad wybranym obszarem. Przeciąganie z
wciśniętym klawiszem Shift zapewnia kształty kwadratowe lub okrągłe. Przeciąganie z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) daje efekt rysowania obszaru mapy obrazka od środka.
• W przypadku narzędzia Wielokątna mapa obrazka, kliknąć na obrazku, określając punkt początkowy. Umieścić
kursor w miejscu zakończenia pierwszego prostego segmentu i kliknąć na nim. Kontynuować klikanie dla
określenia punktów końcowych kolejnych segmentów. Wciśnięcie klawisza Shift ogranicza kąt nachylenia
segmentów do 45°. Wciśnięcie kombinacji klawiszy Shift+Option (Mac OS) pozwala ograniczyć ruchy narzędzia
i rysować od środka. Aby zamknąć figurę, należy kliknąć na nią dwukrotnie lub umieścić kursor nad punktem
początkowym (obok kursora pojawia się okrąg) i kliknąć na nim.
Aby dodać punkty do obszaru mapy obrazka w kształcie wieloboku, należy wybrać narzędzie do zaznaczania mapy
obrazka i klikać z wciśniętym klawiszem Shift w wybranych miejscach. Aby usunąć punkt z mapy obrazka w
kształcie wieloboku, należy wybrać narzędzie do zaznaczania mapy obrazka i klikać z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) na kolejnych punktach do usunięcia.

Aby utworzyć obszar mapy obrazka z warstwy (ImageReady)


1 Na palecie Warstwy wybrać warstwę, z której będzie utworzony obszar mapy obrazka. (Aby jeden obszar mapy
obrazka utworzyć na podstawie kilku warstw, należy złączyć te warstwy.)
2 Wybrać polecenie Warstwa > Nowa mapa obrazka oparta na warstwie lub z menu palety Mapa obrazka wybrać
polecenie Pierwszeństwo dla mapy obrazka opartej na warstwie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 621
Podręcznik użytkownika

Aby zmienić kształt obszaru mapy obrazka opartej na warstwie (ImageReady)


1 Zaznaczyć obszar mapy obrazka opartej na warstwie, klikając na palecie Zawartość WWW lub używając
narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka .
2 Z sekcji ustawień warstwowych na palecie Mapa obrazka wybrać jedną z opcji menu kształtów: Prostokąt, Okrąg
lub Wielokąt. Po wybraniu opcji Wielokąt wpisać lub wybrać pożądaną wartość za pomocą suwaka Jakość, który
określa liczbę boków figury.

Zobacz także
“Aby zaznaczyć obszar mapy obrazka (ImageReady)” na stronie 622

Aby przekonwertować obszar warstwowej mapy obrazka na obszar narzędziowej


mapy obrazka (ImageReady)
1 Zaznaczyć obszar mapy obrazka opartej na warstwie, klikając na palecie Zawartość WWW lub używając
narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka .
2 Wybrać polecenie Pierwszeństwo dla mapy obrazka opartej na warstwie z menu palety Mapa obrazka. Jeśli
warstwa zawiera kilka nie nakładających się obszarów z pikselami, to tworzonych jest kilka obszarów narzędziowych
map obrazka.

Zobacz także
“Aby zaznaczyć obszar mapy obrazka (ImageReady)” na stronie 622

Aby wyświetlić lub ukryć obszary mapy obrazka (ImageReady)


• Kliknąć na przycisku Widzialność mapy obrazka w pasku narzędziowym. Przycisk ten przypomina
przełącznik — raz wyświetla, raz ukrywa obszary mapy obrazka.
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Mapy obrazka.
• Wybrać polecenie Widok > Dodatkowe. Polecenie powoduje też wyświetlenie lub ukrycie krawędzi zaznaczenia,
odcięć, obwiedni tekstu, linii bazowych tekstu i zaznaczeń tekstu.
Uwaga: Po wybraniu narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka obszary map obrazka są automatycznie wyświetlane.

Aby określić preferencje wyświetlania map obrazka (ImageReady)


Preferencje map obrazka określają zasady wyświetlania map obrazka w oknie dokumentu. Użytkownik może
określić preferencje dla linii map obrazka, koloru linii i zmian kolorów.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Mapy obrazka.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Mapy obrazka.
2 Aby wyświetlić tylko linie mapy obrazka i usunąć zaznaczenie wyświetlania dopasowań koloru, należy zaznaczyć
opcję Pokaż tylko linie.
3 Aby wyświetlić obwiednię okrągłego obszaru mapy obrazka, należy zaznaczyć opcję Pokaż obwiednię.
4 Aby zmienić kolor linii mapy obrazka, należy wybrać kolor z menu wysuwanego Kolor linii. Zmiana koloru linii
mapy obrazka pociąga za sobą zmianę koloru linii zaznaczonych obszarów map obrazka na kolor kontrastowy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 622
Podręcznik użytkownika

5 Aby zmienić intensywność zmian koloru mapy obrazka, należy wpisać odpowiednią wartość lub określić ją za
pomocą suwaka Nakładka mapy obrazka. Wartość ta określa jasność i kontrast niezaznaczonych obszarów mapy
obrazka..

Aby wyświetlić paletę Mapa obrazka (ImageReady)


❖ Wybrać polecenie Okno > Mapa obrazka lub kliknąć na przycisku w palecie po prawej stronie paska opcji dla
narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka .

Aby zmienić nazwę obszaru mapy obrazka (ImageReady)


1 Zaznaczyć obszar mapy obrazka.
2 Wpisać nową nazwę w polu Nazwa na palecie Mapa obrazka.

Aby określić opcje łącza dla obszaru mapy obrazka (ImageReady)


1 Zaznaczyć obszar mapy obrazka.
2 Na palecie Mapa obrazka wpisać nowy adres URL lub zaznaczyć jeden z gotowych adresów URL z menu URL.
Można wprowadzić adres URL względny lub bezwzględny. Przy wprowadzaniu bezwzględnego adresu URL należy
uwzględnić odpowiedni protokół (na przykład, dla łącza HTML wpisać http://www.adobe.com, a nie
www.adobe.com). Więcej informacji o względnych i bezwzględnych adresach URL można znaleźć w dowolnym
podręczniku kodu HTML.
3 Na palecie Mapa obrazka wpisać nazwę ramki docelowej w polu Ramka lub wybrać opcję z menu Cel.
_blank Dołączony plik jest wyświetlany w nowym oknie, pozostawiając otwarte oryginalne okno przeglądarki.

_self Dołączony plik jest wyświetlany w tej samej ramce, co plik oryginalny.

_parent Dołączony plik jest wyświetlany w oryginalnym zestawie ramek. Opcja powinna być używana, gdy
dokument HTML zawiera ramki, a ramka bieżąca jest ramką podrzędną. Plik dołączony jest wyświetlany w bieżącej
ramce nadrzędnej.
_top Plik dołączony wypełnia całe okno przeglądarki, wszystkie bieżące ramki znikają. Nazwa ramki musi
odpowiadać ramce zdefiniowanej wcześniej w pliku HTML dla dokumentu. Po kliknięciu na odcięciu dołączony plik
jest wyświetlany w nowej ramce:
Uwaga: Więcej informacji na temat ramek można znaleźć w podręczniku kodu HTML.
4 W palecie Mapa obrazka wpisać tekst dla znacznika Alt w polu Alt. Tekst Alt (alternatywny) jest wyświetlany w
miejscu obszaru mapy obrazka w przeglądarkach nie graficznych. W większości przeglądarek tekst pojawia się także
po umieszczeniu kursora myszy nad obszarem mapy obrazka.

Aby zaznaczyć obszar mapy obrazka (ImageReady)


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Kliknąć na nazwie mapy obrazka na palecie Zawartość WWW. Aby zaznaczyć wiele obrazków, należy wcisnąć
klawisz Shift:
• Wybrać narzędzie Zaznaczanie mapy obrazka i kliknąć na obszarze mapy na obrazku. Klikać z wciśniętym
klawiszem Shift, aby dodać do zaznaczenia kolejne obszary. Aby zaznaczyć kilka obszarów, należy kliknąć w
dowolnym miejscu poza obszarem mapy obrazka i przeciągnąć kursor przez wybrane obszary.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 623
Podręcznik użytkownika

Aby przesunąć obszar narzędziowej mapy obrazka (ImageReady)


1 Zaznaczyć jeden lub więcej obszarów mapy obrazka.
2 Umieścić kursor w obszarze mapy obrazka i przeciągnąć go w wybrane miejsce. Wciśnięcie klawisza Shift
ogranicza ruchy do pionowych, poziomych lub pod kątem 45°.
Uwaga: Aby przesunąć obszar mapy obrazka opartego na warstwie, należy przesunąć lub wyedytować odpowiednią
warstwę.

Aby zmienić rozmiar obszaru narzędziowej mapy obrazka (ImageReady)


1 Zaznaczyć mapę obrazka za pomocą narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka lub na palecie Zawartość WWW.
Uwaga: Jeśli wybrana została wielokątna mapa obrazka, kursor zmienia się w białą strzałkę, która zasygnalizuje, gdzie
znajduje się uchwyt. W przypadku innych narzędzi jest wyświetlany standardowy kursor zmiany rozmiaru.
2 Chwycić uchwyt obwiedni, to znaczy wcisnąć przycisk myszki, gdy kursor znajdzie się nad obwiednią.
3 Przeciągnąć uchwyt, tak by zmienić rozmiar obszaru mapy obrazka.
Uwaga: Aby zmienić rozmiar obszaru mapy obrazka opartego na warstwie, należy przesunąć lub wyedytować
odpowiednią warstwę.

Aby zmienić rozmiar i przesunąć obszar narzędziowej mapy obrazka za pomocą


współrzędnych (ImageReady)
1 Zaznaczyć prostokątny lub okrągły obszar mapy obrazka.
2 W obszarze Wymiary na palecie Mapa obrazka zmienić jedną lub kilka spośród następujących opcji:
X Określa odległość w pikselach od lewej krawędzi prostokątnego obszaru mapy obrazka lub od środka okrągłego
obszaru mapy obrazka do punktu początkowego miarki w oknie dokumentu.
Y Określa odległość w pikselach od górnej krawędzi prostokątnego obszaru mapy obrazka lub od środka okrągłego
obszaru mapy obrazka do punktu początkowego miarki w oknie dokumentu.
Uwaga: Domyślnym punktem początkowym miarki jest lewy górny róg obrazka.
Sz Określa szerokość prostokątnego obszaru mapy obrazka.

W Określa wysokość prostokątnego obszaru mapy obrazka.

R Określa promień okrągłego obszaru mapy obrazka.

Aby powielić obszar mapy obrazka (ImageReady)


Użytkownik może utworzyć duplikat obszaru mapy obrazka, zachowując wymiary i ustawienia oryginalnego
obszaru mapy obrazka.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć jeden lub więcej obszarów mapy obrazka i wybrać polecenie Powiel obszar mapy obrazka z menu
palety Mapa obrazka.
• Zaznaczyć jeden lub kilka obszarów mapy obrazka i przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Alt (Windows)
lub Option (Mac OS) z wnętrza obszaru mapy obrazka.
• Zaznaczyć mapę obrazka na palecie Zawartość WWW i wybrać polecenie Powiel mapę obrazka z menu palety.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 624
Podręcznik użytkownika

• Zaznaczyć kilka map obrazka za pomocą narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka. Kliknąć prawym przyciskiem
myszy (Windows) lub kliknąć z przytrzymaniem klawisza Control (Mac OS) na jednej z map obrazka. Spowoduje
to wyświetlenie kontekstowego menu dla map obrazka. Wybrać polecenie Usuń obszary mapy obrazka.
Duplikat obszaru mapy obrazka pojawia się na wierzchu oryginału (10 pikseli przesunięcia w dół i na prawo) i staje
się bieżącym zaznaczeniem. Można go przesunąć, zmienić jego rozmiar lub zmodyfikować go w inny sposób.

Aby rozmieścić lub wyrównać mapy obrazka (ImageReady)


Paleta Zawartość WWW zawiera informacje o kolejności (układzie) map obrazka. Mapa obrazka na wierzchu ma
pierwszeństwo, dlatego możliwość zmiany kolejności map może być pomocna.
1 Zmienić kolejność map, wykonując jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć jeden lub kilka wybranych obszarów map obrazka. Zaznaczenie może obejmować obszary
narzędziowych i warstwowych map obrazka. Uaktywnić narzędzie Zaznaczanie map obrazka i kliknąć na opcji
zmiany kolejności w pasku opcji. Można też wybrać polecenie zmiany kolejności z menu palety Mapa obrazka.

A B C D
Opcje kolejności
A. Przesuń na wierzch B. Przesuń do przodu C. Przesuń do tyłu D. Przesuń na spód

• Przeciągnąć mapę obrazka w dół lub w górę na palecie Zawartość WWW.


2 Aby wyrównać mapy obrazka, należy zaznaczyć kilka map obrazka za pomocą narzędzia Zaznaczanie mapy
obrazka. Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub kliknąć z przytrzymaniem klawisza Control (Mac OS)
na jednej z map obrazka. Spowoduje to wyświetlenie kontekstowego menu dla map obrazka. Wybrać jedną z
następujących opcji wyrównania: Do góry, Do środka w pionie, Do dołu, Do lewej, Do środka w poziomie, Do
prawej.

Zobacz także
“Aby wyrównać obszary narzędziowych map obrazka (ImageReady)” na stronie 624
“Aby skorzystać z palety Zawartość WWW (ImageReady)” na stronie 636

Aby wyrównać obszary narzędziowych map obrazka (ImageReady)


Obszary narzędziowych map obrazka mogą być wyrównywane do góry, do dołu, do lewej, do prawej i do środka.
Uwaga: Aby wyrównać obszary warstwowych map obrazka, należy zaznaczyć warstwy i wybrać opcję wyrównywania
z podmenu Edycja > Wyrównaj połączone.
1 Zaznaczyć obszary narzędziowej mapy obrazka, które mają zostać rozmieszczone lub wyrównane.
2 Wybrać narzędzie Zaznaczanie mapy obrazka i zaznaczyć opcję wyrównania na pasku opcji.

A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej

3 Wybrać narzędzie Zaznaczanie mapy obrazka i zaznaczyć opcję rozmieszczenia na pasku opcji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 625
Podręcznik użytkownika

A B C D E F
Opcje rozmieszczenia
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do E. Do środka w poziomie F. Do prawej

Aby usunąć mapy obrazka (ImageReady)


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Zaznaczyć obszar mapy obrazka, po czym wcisnąć klawisz Backspace lub Delete.
• Zaznaczyć obszar mapy obrazka i wybrać polecenie Usuń obszary mapy obrazka z menu palety Mapa obrazka.
• Zaznaczyć mapę obrazka na palecie Zawartość WWW i przeciągnąć ją na ikonę Usuń.
• Zaznaczyć kilka map obrazka za pomocą narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka. Kliknąć prawym przyciskiem
myszy (Windows) lub kliknąć z przytrzymaniem klawisza Control (Mac OS) na jednej z map obrazka. Spowoduje
to wyświetlenie kontekstowego menu dla map obrazka. Wybrać polecenie Usuń obszary mapy obrazka.

Mapy obrazków po stronie klienta i po stronie serwera (ImageReady)


Program ImageReady może tworzyć mapy obrazków typu “po stronie klienta” i “po stronie serwera”. Łącza w mapach
obrazków po stronie klienta interpretuje przeglądarka. Łącza w mapach obrazków po stronie serwera interpretuje
serwer. Mapy obrazków po stronie klienta nie potrzebują serwera i dlatego są często szybsze w przekazie. Domyślnie,
program ImageReady zapisuje mapy obrazka jako mapy po stronie klienta.
Ważne: Mapy obrazka po stronie serwera nie współpracują z obrazkami zawierającymi kilka odcięć.
Użytkownik może wybrać typ mapy obrazka w oknie Ustawienia wyjściowe. Po wybraniu mapy obrazka po stronie
serwera ImageReady generuje oddzielny plik mapy na podstawie wybranej opcji serwera. Ścieżka do pliku mapy w
pliku HTML musi jednak zostać uaktualniona.

Zobacz także
“Opcje wyjściowe HTML” na stronie 679

Przeglądanie grafiki internetowej


Wyświetlanie obrazków w przeglądarce
Aby sprawdzić, jak zoptymalizowany obrazek będzie wyglądał na stronie internetowej, można wyświetlić jego
podgląd w dowolnej przeglądarce zainstalowanej w systemie. W pierwszym akapicie tytułu są pokazywane takie
informacje, jak typ pliku, wielkość pikseli, wielkość pliku i specyfikacja kompresji, w drugim – nazwa pliku i inne
informacje o kodzie HTML. Użytkownik może dodać do tego menu inne przeglądarki, a także skojarzyć z nimi
odpowiednie skróty klawiaturowe.

Aby dodać przeglądarkę


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu, a następnie wybrać polecenie Edytuj listę z menu
Wybierz przeglądarkę (u dołu okna dialogowego). Kliknąć na przycisku Dodaj w oknie dialogowym Przeglądarki.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 626
Podręcznik użytkownika

• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Podgląd w > Edytuj listę przeglądarek. Kliknąć na przycisku Dodaj w
oknie dialogowym Edytuj listę przeglądarek.
2 Za pomocą okna dialogowego Podgląd w innej przeglądarce, odszukać aplikację przeglądarki. Następnie kliknąć
na przycisku Otwórz. W oknie dialogowym Przeglądarki pojawi się nazwa wybranej przeglądarki.

Aby dodać wszystkie zainstalowane przeglądarki


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu, a następnie wybrać polecenie Edytuj listę z menu
Wybierz przeglądarkę (u dołu okna dialogowego). Kliknąć na przycisku Znajdź wszystkie. Pojawi się lista
wszystkich przeglądarek zainstalowanych na komputerze. Kliknąć na OK.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Podgląd w > Edytuj listę przeglądarek. Kliknąć na przycisku Znajdź
wszystkie. Pojawi się lista wszystkich przeglądarek zainstalowanych na komputerze. Kliknąć na OK.

Aby obejrzeć w przeglądarce zoptymalizowaną wersję obrazka


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu, a następnie wybrać pożądaną przeglądarkę z menu
Wybierz przeglądarkę. (Aby wybrać przeglądarkę nie występującą na liście, należy zaznaczyć opcję Inna.) Można
także kliknąć na przycisku Podgląd w , aby wyświetlić obrazek w domyślnej przeglądarce.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Podgląd w, a następnie wybrać jedną z opcji z podmenu (aby wybrać
przeglądarkę nie występującą w podmenu należy posłużyć się opcją Inna). Można także wybrać przeglądarkę za
pomocą narzędzia Podgląd w przeglądarce, które znajduje się na palecie narzędzi.

Tworzenie galerii zdjęć WWW (Photoshop)


Galerie zdjęć WWW
Galeria zdjęć WWW jest to witryna internetowa, która zawiera, po pierwsze, stronę główną z miniaturkami zdjęć, i
po drugie, strony podrzędne z obrazkami naturalnej wielkości. Każda ze stron zawiera łącza umożliwiające
poruszanie się po witrynie. Na przykład, kliknięcie na łączu w postaci miniaturki obrazka powoduje wczytanie
strony z obrazkiem naturalnej wielkości. Polecenie Galeria zdjęć WWW służy do automatycznego generowania
galerii zdjęć WWW na podstawie zestawu obrazków.

Strona główna galerii zdjęć WWW


ADOBE PHOTOSHOP CS2 627
Podręcznik użytkownika

Photoshop zapewnia szereg stylów galerii. Style te można wybrać w oknie Galeria zdjęć WWW. Zaawansowany
użytkownik (znający kod HTML) może także utworzyć nowy styl lub dostosować styl istniejący poprzez edycję
zestawu szablonów HTML.
Każdy szablon ze stylami galerii posiada inne opcje. W przypadku stylu zdefiniowanego niektóre opcje mogą być
nieaktywne bądź niedostępne.

Zobacz także
“Dostosowywanie stylów galerii zdjęć WWW” na stronie 630

Aby utworzyć galerię zdjęć WWW


1 (Opcjonalnie) Zaznaczyć pliki lub folder z plikami, do których będzie stosowany program Adobe Bridge.
Obrazki będą wyświetlane w kolejności określonej w programie Bridge. Kolejność tę można zmienić tylko w
programie Bridge.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Adobe Bridge wybrać polecenie Narzędzia > Photoshop > Galeria zdjęć WWW.
• W programie Photoshop wybrać polecenie Plik > Automatyzacja > Galeria zdjęć WWW.
3 Wybrać styl galerii z menu wysuwanego Styl. W oknie dialogowym jest widoczny podgląd strony głównej dla
wybranego stylu.
4 (Opcjonalnie) Wprowadzić adres e-mail, który będzie pełnił funkcję adresu kontaktowego.
5 Z menu Użyj wybrać pliki źródłowe galerii.
Zaznaczone obrazki z Adobe Bridge Przed otwarciem okna Galeria zdjęć WWW zostaną użyte zaznaczone obrazki.

Folder Zostaną użyte obrazki, które wybrano za pomocą przycisku Przeglądaj (Windows) lub Wybierz (Mac OS).
Zaznaczyć opcję Uwzględniaj podfoldery, aby dołączyć wszystkie obrazki umieszczone w podfolderach
zaznaczonego folderu.
6 Kliknąć na Cel, a następnie zaznaczyć folder, w którym będą przechowywane obrazki i strony HTML galerii.
Następnie należy kliknąć na przycisku OK (Windows) lub Wybierz (Mac OS).
7 Zaznaczyć opcję formatu galerii zdjęć WWW. Wybór poszczególnych zestawów opcji umożliwia menu Opcje.
Zobacz “Opcje internetowych galerii zdjęć” na stronie 628.
8 Kliknąć na OK. Photoshop umieszcza w folderze docelowym następujące pliki HTML i JPEG:
• Stronę domową galerii, nazwaną index.htm lub index.html w zależności od wybranej opcji rozszerzenia. Aby
obejrzeć galerię, należy otworzyć ten plik w dowolnej przeglądarce internetowej.
• Obrazki JPEG w podfolderze obrazków.
• Strony HTML w podfolderze stron.
• Obrazki miniaturek JPEG w podfolderze miniaturek.

Zobacz także
“Sprawdzanie zgodności kolorów” na stronie 628
ADOBE PHOTOSHOP CS2 628
Podręcznik użytkownika

Sprawdzanie zgodności kolorów


Jeśli pewne zdjęcia charakteryzują się bogatą przestrzenią kolorów (np. ProPhoto RGB lub Adobe RGB), to przed ich
optymalizacją lub umieszczeniem w galerii zdjęć WWW może być niezbędna konwersja profilów na profile sRGB.
Większość przeglądarek internetowych nie potrafi czytać profilów osadzonych i z tego powodu posługuje się
uniwersalnym profilem sRGB. Jeśli obrazki umieszczone w galerii zdjęć WWW wyglądają niezadawalająco, warto
przekonwertować je na przestrzeń sRGB. Operację konwersji najlepiej zastosować do kopii obrazków.
• Aby przekonwertować pojedynczy obrazek, należy wybrać polecenie Edycja > Konwertuj na profil i wybrać profil
sRGB. Zobacz “Aby przekonwertować kolory w dokumencie na inny profil” na stronie 282.
• Aby przekonwertować cały folder obrazków, należy użyć Procesora obrazków. Należy wybrać polecenie Plik >
Skrypty > Procesor obrazków. Zobacz “Aby przekonwertować pliki za pomocą Procesora obrazków” na
stronie 777.
Jeśli jest używany Procesor obrazków, pliki mogą zostać zapisane w formacie JPEG i w wybranym rozmiarze. Należy
upewnić się przy tym, czy wśród opcji dużych obrazków wyłączono opcję Zmień wielkość obrazków.

Opcje internetowych galerii zdjęć


Ogólne Opcje dotyczące rozszerzeń plików, kodowania i metadanych.

• Rozszerzenie Można użyć jednego z dwóch rozszerzeń: .htm lub .html.


• Dla URLi zastosuj kodowanie UTF 8 Jest używane kodowanie UTF-8.
• Dodaj atrybuty wysokości i szerokości obrazków Pozwala określić wymiary obrazków, co skraca czas ich
pobierania.
• Zachowaj wszystkie metadane Są zachowywane metadane.
Baner Opcje tekstowe banera wyświetlanego na każdej ze stron galerii. Należy wprowadzić tekst w każdym z
następujących pól:
• Nazwa witryny Nazwa galerii.
• Fotografik Dane osoby lub organizacji będącej twórcą (właścicielem) zdjęć.
• Kontakt Pole na informacje kontaktowe dla osób odwiedzających galerię, takie jak numer telefonu lub adres.
• Data Data wyświetlana na każdej ze stron galerii. Domyślnie Photoshop używa bieżącej daty.
• Czcionka i Rozmiar czcionki (Nie zawsze dostępne) Opcje dotyczące tekstu baneru.
Duże obrazki Opcje dotyczące głównych obrazków, które są wyświetlane na każdej ze stron galerii.

• Zmień rozmiar obrazków Opcja odpowiada za zmianę rozmiaru obrazków umieszczanych na stronach galerii.
Rozmiar można wybrać z menu wysuwanego lub wpisać (w pikselach). W polu Zachowaj należy wybrać wymiary,
które mają zostać zachowane podczas skalowania.. W polu Jakość JPEG należy wybrać wartość z menu, wpisać
wartość z przedziału od 0 do 12 lub odpowiednio ustawić suwak. Im wyższa wartość, tym lepsza jakość obrazka i
tym większy plik obrazka.
Uwaga: W programie Photoshop jest używana domyślna metoda interpolacji (ustawiona w preferencjach). Aby
zapewnić minimalny rozmiar pliku wynikowego należy wybrać metodę Dwusześcienna (wyostrzanie). Zobacz “Aby
określić domyślną metodę interpolacji” na stronie 193.
• Rozmiar ramki Określa w pikselach szerokość obramowania wokół obrazka.
• Podpisy Opcje dotyczące podpisów pod obrazkami. Zaznaczyć Nazwa pliku, aby wyświetlić nazwę pliku lub
zaznaczyć Opis, Podziękowanie, Tytuł, Prawa autorskie, aby wyświetlić tekst opisu z okna dialogowego Info o pliku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 629
Podręcznik użytkownika

• Czcionka i Rozmiar czcionki Opcja określa czcionkę i rozmiar podpisu obrazka.


Miniaturki Opcje dotyczące głównej strony galerii, między innymi wielkości miniaturek obrazków.

• Rozmiar Szerokość miniaturki. Odpowiednią wartość (w pikselach) można wybrać z menu wysuwanego lub
wpisać.
• Kolumny i rzędy Liczba kolumn i rzędów na stronie głównej, w których są wyświetlane miniaturki obrazków.
Opcja nie stosuje się do galerii poziomym lub pionowym stylu ramek.
• Rozmiar ramki Określa w pikselach szerokość obramowania wokół każdej z miniaturek.
• Podpisy Opcje dotyczące podpisów pod miniaturkami. Zaznaczyć Nazwa pliku, aby wyświetlić nazwę pliku lub
zaznaczyć Opis, Podziękowanie, Tytuł, Prawa autorskie, aby wyświetlić tekst opisu z okna dialogowego Info o pliku.
• Czcionka i Rozmiar czcionki Opcja określa czcionkę i rozmiar podpisu obrazka.
Kolory specjalne Opcje dotyczące kolorów różnych elementów galerii. Aby zmienić kolor elementu należy kliknąć
na próbce jego koloru i zaznaczyć inny kolor za pomocą Próbnika kolorów. Istnieje możliwość zmiany koloru tła
każdej ze stron (opcja Tło) i koloru baneru (opcja Baner).
Ochrona Pozwala określić tekst, jaki będzie wyświetlany na każdym obrazku w celu zniechęcenia potencjalnych
złodziei.
• Zawartość Wyświetlany tekst. Można zaznaczyć opcję Tekst własny i wprowadzić własny tekst. Aby był
wyświetlany tekst pobierany z okna dialogowego Informacje o pliku, należy zaznaczyć pozycję Nazwa pliku, Opis,
Informacje o twórcy, Tytuł bądź Prawa autorskie.
• Czcionka, kolor i położenie Opcja określa czcionkę, kolor i wyrównanie podpisu obrazka.
• Opcje obrotu Pozwala określić kąt obrotu tekstu na obrazku.

Style internetowych galerii zdjęć


Użytkownicy programu Photoshop mają do dyspozycji wiele stylów galerii zdjęć WWW. Zaawansowany
użytkownik (znający kod HTML) może także utworzyć nowy styl lub dostosować styl istniejący poprzez edycję
zestawu szablonów HTML.
Style galerii zdjęć WWW znajdujące się w zasobach Photoshopa są umieszczone w odrębnych folderach w
następujących lokalizacjach:
Windows Program Files/Adobe/Photoshop CS/Ustawienia/Internetowa galeria zdjęć.

Mac OS Adobe Photoshop CS/Ustawienia/Internetowa galeria zdjęć.

Nazwa każdego folderu w powyższych lokalizacjach figuruje jako opcja w menu Styl w oknie dialogowym Galeria
zdjęć WWW. Każdy folder zawiera (używane przez Photoshopa do tworzenia galerii) następujące pliki szablonów:
Caption.htm Decyduje o położeniu podpisów pod miniaturkami na stronie internetowej.

FrameSet.htm Decyduje o układzie zestawu ramek do wyświetlania stron.

IndexPage.htm Decyduje o układzie strony głównej.

SubPage.htm Decyduje o układzie stron galerii z pełnowymiarowymi obrazkami.

Thumbnail.htm Decyduje o układzie miniaturek na stronie głównej.

Każdy plik szablonu zawiera kod HTML i token. Token jest to ciąg tekstu zastępowany przez program Photoshop,
gdy ustawi się odpowiadającą mu opcję w oknie dialogowym Galeria zdjęć WWW. Na przykład, pewien plik
szablonu może zawierać token TITLE:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 630
Podręcznik użytkownika

<TITLE>%TITLE%</TITLE>
Podczas generowania galerii program Photoshop wykorzystuje plik szablonu i zamienia token %TITLE% na tekst
wpisany w polu Nazwa witryny w oknie dialogowym Galeria zdjęć WWW.
Aby lepiej zrozumieć dany styl, warto otworzyć i obejrzeć odpowiadające mu szablony HTML za pomocą edytora
HTML. Ponieważ dokumenty HTML zawierają tylko znaki ASCII, do ich otwierania, oglądania i tworzenia można
używać zwykłego edytora tekstowego, takiego jak Notepad (Windows) lub TextEdit (Mac OS).

Dostosowywanie stylów galerii zdjęć WWW


Użytkownik może dostosować styl galerii zdjęć WWW poprzez edycję plików szablonów HTML. Aby program
Photoshop mógł poprawnie utworzyć galerię, w trakcie wprowadzania zmian w plikach szablonów HTML należy
stosować się do następujących instrukcji:
• Folder stylu musi zawierać następujące pliki: Caption.htm, IndexPage.htm, SubPage.htm, Thumbnail.htm oraz
FrameSet.htm.
• Nazwa folderu stylu może być zmieniana, ale nie można zmienić nazw plików szablonów HTML w folderze.
• Można wyczyścić plik Caption.htm, a w pliku Thumbnail.htm umieścić kod HTML oraz tokeny określające układ
podpisów.
• Użytkownik może zamienić tokeny w pliku szablonów na odpowiedni tekst lub kod HTML. Jest to alternatywa
dla okna dialogowego Galeria zdjęć WWW, umożliwiająca zmianę różnych opcji bezpośrednio w pliku
szablonów. Na przykład, plik szablonów może zawierać element BODY z następującym atrybutem bgcolor
użytym jako wartość tokena:
bgcolor=%BGCOLOR%
Aby zmienić kolor tła strony na czerwony, należy zmienić tokeny %BGCOLOR% na “FF0000.”
• Do plików szablonów można dodawać kod HTML i tokeny. Wszystkie tokeny muszą być wpisane dużymi literami
i poprzedzone oraz zakończone symbolem procentu (%). Informacje na temat tokenów, których można używać
w plikach szablonów, można znaleźć w części “Tokeny stylów galerii zdjęć WWW” na stronie 631.

Aby dostosować lub utworzyć styl galerii zdjęć WWW


1 Odszukać folder stylów galerii zdjęć WWW.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby dostosować styl, należy utworzyć kopię folderu stylów i zapisać ją w tym samym miejscu co już istniejące
foldery stylów.
• Aby utworzyć nowy styl, należy utworzyć folder nowego stylu i zapisać go w tym samym miejscu co już istniejące
foldery stylów.
Nowy lub dostosowany styl (o nazwie tożsamej z jego folderem) zostanie wyświetlony w oknie Galeria zdjęć WWW
w menu Style.
3 Korzystając z edytora HTML, wykonać jedną z następujących czynności:
• Dostosować plik szablonu HTML.
• Utworzyć potrzebne pliki szablonu HTML i umieścić je w folderze stylu.
Tworząc pliki szablonów, należy przestrzegać wytycznych dotyczących dostosowywania, zawartych w części
“Dostosowywanie stylów galerii zdjęć WWW” na stronie 630.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 631
Podręcznik użytkownika

Ważne: Podczas dostosowywania i tworzenia szablonu stylu galerii każdy z poniższych tokenów należy umieścić w
oddzielnym wierszu pliku HTML: %CURRENTINDEX%, %NEXTIMAGE%, %NEXTINDEX%, %PAGE%,
%PREVIMAGE% oraz %PREVINDEX%. Podczas generowania stron galerii program Photoshop pomija te wiersze
szablonu, które zawierają tokeny zbędne dla funkcjonowania danej strony. Na przykład, generując pierwszą stronę
galerii, program Photoshop pomija wiersze szablonu zawierające token %PREVIMAGE%, decydujący o łączu z
poprzednią stroną galerii. Zachowanie tokena %PREVIMAGE% w oddzielnym wierszu daje gwarancje, że Photoshop
nie pominie innych tokenów w szablonie.

Tokeny stylów galerii zdjęć WWW


Tokeny plików szablonów HTML (wykorzystywane w programie Photoshop) służą do definiowania domyślnego
stylu galerii zdjęć WWW. Na podstawie tokenów Photoshop może wygenerować galerię opartą na danych
znajdujących się w oknie dialogowym Galeria zdjęć WWW.
Dostosowując lub tworząc styl galerii, można dodać dowolny token do dowolnego pliku szablonu HTML. Wyjątek
stanowią tu tokeny %THUMBNAILS% i %THUMBNAILSROWS%, które mogą się pojawiać wyłącznie w pliku
IndexPage.htm. Dodając token należy pamiętać, że konieczne może być również dodanie kodu HTML, który
zagwarantuje poprawne użycie tokena.
W plikach szablonów HTML można używać następujących tokenów:
%VLINK% Decyduje o ostatecznym kolorze aktywnego łącza.

%ALT% Decyduje o nazwie pliku obrazka.

%ANCHOR% Umożliwia powrót do miniaturki oglądanego obrazka zamiast do początku indeksu. Dzieje się tak,
gdy użytkownik kliknie na przycisku Home.
%BANNERCOLOR% Decyduje o kolorze banera.

%BANNERFONT% Decyduje o czcionce w tekście banera.

%BANNERFONTSIZE% Decyduje o czcionce w tekście banera.

%BGCOLOR% Decyduje o kolorze tła.

%CAPTIONFONT% Decyduje o czcionce używanej w opisach miniaturek witryny.

%CAPTIONFONTSIZE% Decyduje o czcionce używanej w opisach.

%CHARSET% Decyduje o zestawie znaków na każdej ze stron.

%CONTENT_GENRATOR% Rozwija się do postaci “Adobe Photoshop CS Web Photo Gallery.”

%CURRENTINDEX% Decyduje o łączu do bieżącej strony głównej.

%CURRENTINDEXANCHOR% Mieści się w pliku SubPage.htm i wskazuje pierwszą stronę indeksu.

%DATE% Decyduje o formacie danych zawartych w banerze.

%FILEINFO% Decyduje o informacjach o pliku obrazka.

%FILENAME% Decyduje o nazwie pliku obrazka. Należy używać go wyłącznie dla metadanych pojawiających się
jako tekst HTML.
%FILENAME_URL% Decyduje o nazwie pliku w adresie URL obrazka. Należy używać go wyłącznie dla nazw plików
w adresie URL.
%FIRSTPAGE% Decyduje o łączu do pierwszej strony galerii, odnoszącym się do prawej ramki w zestawie ramek.

%FRAMEINDEX% Decyduje o łączu do strony głównej, które jest wyświetlane w lewej ramce zestawu ramek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 632
Podręcznik użytkownika

%HEADER% Decyduje o tytule galerii.

%IMAGEBORDER% Decyduje o wielkości pełnowymiarowego obrazka na stronie galerii.

%IMAGE_HEIGHT% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to przeglądarce
użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%IMAGE_HEIGHT_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość odzwierciedlającą
szerokość obrazka.
%IMAGEPAGE% Decyduje o łączu do strony galerii.

%IMAGE_SIZE% Jeśli pole Zmiana wielkości obrazków jest zaznaczone, na panelu Duże obrazki token ten ma
wartość rozmiaru obrazka w pikselach. Jeśli pole nie jest zaznaczone, token zawiera pusty ciąg znaków. Jest to
przydatne w przypadku skryptów JavaScript w szablonach, ponieważ może sygnalizować maksymalne i minimalne
wartości dla wysokości i szerokości wszystkich obrazków na generowanej witrynie.
%IMAGESRC% Decyduje o adresach URL pełnowymiarowych obrazków na stronie galerii.

%IMAGE_WIDTH% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to przeglądarce
użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%IMAGE_WIDTH_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość odzwierciedlającą
szerokość obrazka.
%LINK% Decyduje o kolorze łączy.

%NEXTIMAGE% Decyduje o łączu do następnej strony galerii.

%NEXTIMAGE_CIRCULAR% Ustawia łącze z dużego podglądu obrazka na następny duży podgląd obrazka.

%NEXTINDEX% Decyduje o łączu do następnej strony witryny.

%NUMERICLINKS% Umieszcza na podstronach ponumerowane łącza do wszystkich obrazków w dużym podglądzie.

%PAGE% Decyduje o bieżącej lokalizacji strony (np. strona 1 z 3).

%PHOTOGRAPHER% Decyduje o danych osoby lub organizacji będących twórcą (właścicielem) zdjęć.

%PREVIMAGE% Decyduje o łączu do poprzedniej strony galerii.

%PREVINDEX% Decyduje o łączu do poprzedniej witryny.

%SUBPAGEHEADER% Decyduje o tytule galerii.

%SUBPAGETITLE% Decyduje o tytule galerii.

%TEXT% Decyduje o kolorze tekstu.

%THUMBBORDER% Decyduje o wielkości obramowań miniaturek.

%THUMBNAIL_HEIGHT% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to
przeglądarce użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%THUMBNAIL_HEIGHT_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość
odzwierciedlającą wysokość obrazka.
%THUMBNAILS% Token ten jest zmieniany w pliku Thumbnail.htm podczas pracy z miniaturkami w stylu
ramkowym. W pliku HTML token ten należy umieścić w oddzielnym wierszu, bez znaków podziału.
%THUMBNAIL_SIZE% Zawiera wartość miniaturki w pikselach na panelu Miniaturki. Jest to przydatne w przypadku
skryptów JavaScript w szablonach, ponieważ może sygnalizować maksymalne i minimalne wartości dla wysokości i
szerokości wszystkich obrazków na generowaną stronę.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 633
Podręcznik użytkownika

%THUMBNAILSRC% Decyduje o łączu do miniaturki.

%THUMBNAILSROWS% Token ten jest zastępowany rzędami miniaturek z pliku Thumbnail.htm dla stylów
bezramkowych. W pliku HTML token ten należy umieścić w oddzielnym wierszu, bez znaków podziału.
%THUMBNAIL_WIDTH% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to
przeglądarce użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%THUMBNAIL_WIDTH_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość
odzwierciedlającą szerokość obrazka.
%TITLE% Decyduje o tytule galerii.

%VLINK% Decyduje o kolorze łączy do stron już odwiedzonych.


634

Rozdział 21: Efekty rollover i animacje

Efekty rollover
Informacje o efektach rollover (ImageReady)
Efekt rollover jest to efekt skojarzony z pewnym obiektem strony internetowej (tzw. obiektem rollover), np.
przyciskiem lub obrazkiem. Efekt polega na tym, że obiekt zmienia się, gdy użytkownik wykonuje określoną
czynność, np. klika na nim lub ustawia nad nim kursor. Czasami efekt polega nie na zmianie skojarzonego z nim
obiektu, lecz na pojawieniu się innego obiektu, np. zdjęcia lub menu. Wszelkie efekty, które powodują zmiany innych
elementów strony niż bezpośrednio skojarzone z nimi obrazki lub przyciski, nazywa się zdalnymi efektami rollover.
Zanim przystąpi się do tworzenia efektu rollover, trzeba zdefiniować pewien obrazek (obiekt rollover) jako odcięcie
na bazie warstwy lub jako mapę obrazka bazie warstwy. Po wyborze obiektu należy utworzyć jego różne wersje. Służą
do tego: paleta Zawartość WWW i paleta Warstwy (w programie ImageReady). Umożliwiają one następujące
operacje:
• Operacje modyfikujące zawartość warstwy, takie jak dodawanie stylu warstwy, zmiana stylu warstwy i
przenoszenie zawartości warstwy.
• Zastępowanie elementów obrazka nową warstwą.
• Zastąpienie zawartości warstwy w dowolnym miejscu strony.
• Dodawanie ramek definiujących animację rollover.
Alternatywna metoda tworzenia efektu polega na zastosowaniu do warstwy obrazka jednego ze zdefiniowanych
stylów rollover (z palety Style). Dzięki stylom rollover użytkownik może łatwo i szybko tworzyć typowe efekty
rollover, a także odwoływać się do efektów nietypowych, lecz już utworzonych. Zobacz “Aby skopiować i wkleić stany
rollover (ImageReady)” na stronie 642.

Stany rollover
Z każdym obiektem rollover jest skojarzony przynajmniej jeden stan rollover. Do tworzenia stanów rollover i
zarządzania nimi służy paleta Zawartość WWW. Stan definiuje się poprzez odpowiednią konfigurację elementów
palety Warstwy, np. opcji dotyczących położenia i stylów warstw.

"

Obrazek z trzema stanami rollover


A. Stan Zwykł B. Stan C. Stan Down
ADOBE PHOTOSHOP CS2 635
Podręcznik użytkownika

Domyślnie każdy obrazek ma jeden stan — stan Zwykły. Stan ten odpowiada wyglądowi obrazka w chwili, gdy został
on po raz pierwszy wczytany do przeglądarki internetowej i nie wystąpiły jeszcze żadne efekty rollover. Stan ten
można uzupełniać o inne stany, związane z potencjalnymi działaniami użytkowników — np. klikaniem lub
przeciąganiem kursora myszy po pewnym fragmencie strony internetowej.

Korzystanie z warstw
Kiedy do obrazka dodaje się nowy stan, wykonuje się zdjęcie odcięcia lub mapy obrazka w poprzednim stanie.
Potem, za pomocą palety Warstwy, można określić własności obrazka w nowym stanie. Można zmienić styl warstwy,
opcję widoczności obrazka i jego położenie.

Ilustracja efektu rollover. Przycisk znajduje się na swojej warstwie; do warstwy dodano efekty, aby stworzyć nowy wygląd przycisku dla stanu
Over. Tekst, czyli napis “EVENTS”, również znajduje się na odrębnej warstwie.

Zapisywanie efektu rollover


Gdy razem z plikiem HTML jest zapisywany obrazek o pewnych stanach rollover, program ImageReady umieszcza
w pliku kod JavaScript określający stany rollover, a każdy stan rollover zapisuje w osobnym pliku.
Plik HTML można będzie otwierać i edytować w programie GoLive; ponadto pliki poszczególnych stanów rollover
można będzie importować na stronę GoLive. Gdy zostaną użyte osobne pliki zapisane w programie ImageReady,
program GoLive automatycznie rozpozna powiązane z nimi pliki stanów.

Zobacz także
“Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji (ImageReady)” na stronie 643
“Aby utworzyć stany rollover typu Selected (ImageReady)” na stronie 640

Informacje o palecie Zawartość WWW (ImageReady)


Paleta Zawartość WWW umożliwia tworzenie stanów rollover obrazka, a także oglądanie ich i ustawianie
dotyczących ich opcji. Oprócz stanów rollover paleta Zawartość WWW pozwala oglądać odcięcia, mapy obrazka i
ramki animacji. Odcięcia i mapy obrazka są pomocne w śledzeniu zmian tych elementów obrazka, które zawierają
efekty rollover. Funkcja wyświetlania ramek animacji ułatwia z kolei sprawdzenie, które stany obrazka zawierają
animacje.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 636
Podręcznik użytkownika

"

$ % & '

Paleta Zawartość WWW


A. Mapa obrazka B. Odcięcie C. Przycisk Utwórz odcięcie na bazie warstwy D. Przycisk Grupuj odcięcia do tabeli
E. Przycisk Nowy zestaw odcięć F. Przycisk Utwórz stan rollover

Oprócz ikon dotyczących odcięć na palecie Zawartość WWW mogą pojawiać się następujące ikony.
Ikona widoczności odcięcia
Wskazuje, że odcięcie zawiera aktywny stan rollover
Wskazuje stan odcięcia skojarzony ze zdalnym efektem rollover
Wskazuje, że stan jest skojarzony ze zdalnym odcięciem
Wskazuje, że stan jest skojarzony ze zdalnym odcięciem docelowym
Wskazuje, że stan jest skojarzony z animacją
Wskazuje, że odcięcie jest zagnieżdżoną tabelą

Zobacz także
“Przeglądanie odcięć” na stronie 603

Aby skorzystać z palety Zawartość WWW (ImageReady)


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby wyświetlić paletę Zawartość WWW, należy wybrać polecenie Okno > Zawartość WWW. Gdy paleta jest
pokazywana, przy poleceniu stoi znacznik wyboru.
• Aby uzyskać dostęp do poleceń dotyczących efektów rollover, należy kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu
palety i wyświetlić w ten sposób menu palety.
• Aby na palecie Zawartość WWW były wyświetlane odcięcia i mapy obrazka, należy kliknąć na trójkącie obok
obszaru Mapy obrazka i Odcięcia . W menu palety Zawartość WWW w obszarze Opcje palety znajduje
się opcja, która umożliwia przełączanie wyświetlania symboli odcięć. Symbole te obrazują bieżące właściwości
odpowiednich odcięć.
• Aby na palecie Zawartość WWW były wyświetlane ramki animacji, należy wywołać menu palety i wybrać zeń
opcję Opcje palety. Należy zaznaczyć lub odznaczyć opcję Dołącz ramki animacji i kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 637
Podręcznik użytkownika

• Aby zmienić wielkość miniaturek efektów rollover, należy przejść do menu palety Zawartość WWW, wybrać
polecenie Opcje palety i zaznaczyć rozmiar miniaturki. Dla wielkości innych niż zerowe można określić zawartość
miniaturek. Służą do tego opcje Obwiednie obiektów i Cały dokument.
• Aby zwinąć lub rozwinąć stan, odcięcie lub mapę obrazka, należy kliknąć na trójkącie po lewej stronie wybranego
elementu (na palecie Zawartość WWW). Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie opcje, należy kliknąć przytrzymując
klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).

Tworzenie efektu rollover (ImageReady)


Poniższy ogólny opis dotyczy tworzenia zestawu przycisków rollover. Efekty rollover tworzy się przy użyciu odcięć
bazujących na warstwach lub map obrazków bazujących na warstwach.

1. Należy utworzyć elementy skojarzone ze stanem Zwykły.


Jeśli jest tworzony przycisk rollover, należy najpierw utworzyć taki przycisk (wariant przycisku), który będzie
wczytywany po otwarciu strony w przeglądarce. Każdy kolejny przycisk zestawu należy umieścić na osobnej
warstwie, tak aby można było utworzyć odcięcie bazujące na warstwie lub mapę obrazka.
Jeśli planuje się całkowite zastąpienie zawartości stanu Zwykły (w przeciwieństwie do modyfikowania stylu
warstwy), należy utworzyć elementy dla innych stanów na innych warstwach.

2. Jeśli są używane mapy obrazka, każdy z przycisków należy uczynić mapą obrazka bazującą na warstwie.
Służy do tego polecenie Warstwa > Nowy obszar mapy obrazka na bazie warstwy. Należy dodać wszystkie stany,
łącznie z pierwszym. Zobacz “Aby dodać stan rollover (ImageReady)” na stronie 638.

3. Jeśli są używane odcięcia, każdy z przycisków należy uczynić przyciskiem rollover bazującym na warstwie.
Należy kliknąć na przycisku Utwórz efekt rollover oparty na warstwie, znajdujący się na palecie Zawartość WWW.
Program ImageReady tworzy odcięcie bazujące na warstwie i dodaje do palety Zawartość WWW stan Over. Zobacz
“Aby utworzyć odcięcie bazujące na warstwie dla efektu rollover (ImageReady)” na stronie 638.

4. Należy dodać stany rollover.


Należy utworzyć dodatkowe stany rollover lub zmienić domyślny (i utworzony automatycznie) stan Over. Zobacz
“Aby dodać stan rollover (ImageReady)” na stronie 638 i “Aby zmienić stan rollover (ImageReady)” na stronie 638.

5. Należy zmodyfikować zawartość stanu i utworzyć w ten sposób efekt rollover.


Na palecie Zawartość WWW należy zaznaczyć jeden ze stanów. Paleta pozwala stosować i zmieniać style warstw dla
poszczególnych stanów, zmieniać położenie elementów na poszczególnych warstwach, a także zmieniać widoczność
warstw. Jeśli zawartość pewnej warstwy jest zastępowana zawartością innej, pierwszą z warstw należy uczynić
niewidoczną, a drugą — widoczną.
Więcej informacji o zmianach stanów można znaleźć w części “Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji
(ImageReady)” na stronie 643.
Efekty rollover mogą być tworzone szybko przy pomocy stylów warstw. W przypadku odcięć bazujących na
warstwach seria stanów może zostać zapisana jako styl rollover. (Zobacz “Aby zastosować styl rollover do warstwy
(ImageReady)” na stronie 639.)

6. Jeśli tworzony jest zdalny efekt rollover, do wybranego stanu należy przypisać zdalne odcięcie .
Za pomocą ikony Pickwhip (na palecie Zawartość WWW) należy uaktywnić odcięcie zawierające obrazek dla
zdalnego efektu rollover. Zobacz “Aby utworzyć zdalny efekt rollover (ImageReady)” na stronie 640.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 638
Podręcznik użytkownika

7. Należy zoptymalizować obrazek.


Należy wybrać format obrazka i ustawić opcje optymalizacji. Zobacz “Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb
internetu” na stronie 658.

8. Należy obejrzeć podgląd efektu rollover.


Podgląd efektu rollover należy wyświetlić przede wszystkim w programie ImageReady, podczas tworzenia efektu.
Następnie należy obejrzeć efekt w różnych przeglądarkach internetowych (z których będą korzystać osoby
odwiedzające stronę). Zobacz “Aby obejrzeć efekty rollover (ImageReady)” na stronie 642.

9. Należy zapisać efekt rollover.


Za pomocą polecenia Plik > Zapisz zoptymalizowany należy zapisać internetową wersję efektu rollover. Należy
upewnić się, że ustawienia wyjściowe pozwalają zapisać stronę HTML razem z plikami obrazków. Program
ImageReady dołączy do pliku kod JavaScript dla efektu rollover na stronie HTML.

Zobacz także
“Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji (ImageReady)” na stronie 643

Aby utworzyć odcięcie bazujące na warstwie dla efektu rollover (ImageReady)


1 Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy lub wybrać polecenie Warstwa > Nowe odcięcie na bazie warstwy z menu
głównego. Aktywny obszar efektu rollover zostanie zdefiniowany przez zawartość warstwy.
2 Należy kliknąć na przycisku Utwórz efekt rollover na bazie warstwy , znajdujący się na palecie Zawartość
WWW.
Domyślnie, program ImageReady dodaje do nowego odcięcia stan Over.

Aby dodać stan rollover (ImageReady)


1 Na palecie Zawartość WWW lub na obrazku zaznaczyć odcięcie lub mapę obrazka.
2 Na palecie Zawartość WWW kliknąć na przycisku Utwórz stan rollover .
3 Wybrać stan przypisywany domyślnie przez program ImageReady lub inny.

Zobacz także
“Aby zmienić stan rollover (ImageReady)” na stronie 638
“Opcje stanów rollover (ImageReady)” na stronie 639

Aby zmienić stan rollover (ImageReady)


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na stanie rollover na palecie Zawartość WWW.
• Zaznaczyć stan rollover na palecie Zawartość WWW. Z menu palety wybrać polecenie Opcje stanu rollover.
2 Wybrać stan i kliknąć na OK. Zobacz “Opcje stanów rollover (ImageReady)” na stronie 639.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 639
Podręcznik użytkownika

Opcje stanów rollover (ImageReady)


Program zapewnia następujące opcje stanów rollover.
Over Obrazek jest uaktywniany, gdy użytkownik przesunie kursor nad (ang. "roll over") danym odcięciem lub daną
mapą obrazka bez wciśniętego przycisku myszy. (Stan Over jest wybierany automatycznie jako drugi stan rollover.)
Down Obrazek jest uaktywniany, gdy użytkownik ustawi kursor nad danym odcięciem lub daną mapą obrazka i
wciśnie przycisk myszy. Stan trwa dotąd, aż użytkownik zwolni przycisk myszy lub przesunie kursor w inne miejsce.
Click Obrazek jest uaktywniany, gdy użytkownik ustawi kursor nad danym odcięciem lub daną mapą obrazka i
wciśnie przycisk myszy. Stan trwa dotąd, aż użytkownik przesunie kursor poza obszar skojarzony z danym obiektem
rollover.
Uwaga: W różnych przeglądarkach internetowych mogą obowiązywać różne zasady przetwarzania kliknięć lub
podwójnych kliknięć myszą. Na przykład, w niektórych przeglądarkach po pojedynczym kliknięciu jest wywoływany
stan Click, a po podwójnym — stan Up; w innych natomiast stan Up jest traktowany wyłącznie jako przejście do stanu
Click, niezależnie od rodzaju kliknięcia. Aby mieć pewność, że tworzona strona internetowa będzie działała dobrze w
różnych przeglądarkach, należy ją po prostu na nich przetestować.
Specjalna Obrazek (o podanej nazwie) jest uaktywniany, gdy użytkownik wykona operację zdefiniowaną w kodzie
JavaScript. (Aby opcja ta miała zastosowanie, należy napisać odpowiedni fragment kodu i dołączyć go do pliku
HTML strony internetowej. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w dowolnym podręczniku języka
JavaScript.)
Selected Gdy użytkownik kliknie myszą na danym odcięciu lub danej mapie obrazka, jest uaktywniany pewien stan
rollover. Stan trwa dotąd, aż użytkownik nie uaktywni innego stanu Selected. W czasie jego trwania mogą być
uaktywniane inne efekty rollover. Na przykład, w czasie gdy jeden przycisk znajduje się w stanie Selected inny
przycisk może znajdować się w stanie Over. Jeśli jednak w obydwu stanach jest wykorzystywana wspólna warstwa,
atrybuty warstwy związane ze stanem Selected zastępują atrybuty związane ze stanem Over. Zobacz “Aby utworzyć
stany rollover typu Selected (ImageReady)” na stronie 640.
Użyj jako domyślny stan Selected Stan Selected jest uaktywniany jako pierwszy, na przykład wtedy, gdy dokument
zostanie otwarty w ImageReady lub wczytany do przeglądarki internetowej.
Out Gdy użytkownik przesunie kursor myszy poza obszar odcięcia lub mapy obrazka, jest uaktywniany pewien stan
rollover. (Przeważnie jest to stan Zwykły.)
Up Gdy użytkownik zwolni przycisk myszy nad danym odcięciem lub daną mapą obrazka, jest uaktywniany pewien
stan rollover. (Przeważnie jest to stan Zwykły.)
Brak Bieżący stan obrazka jest zachowywany na przyszłość, ale przy zapisywaniu pliku jako strony internetowej nie
jest generowany oddzielny obrazek.

Aby zastosować styl rollover do warstwy (ImageReady)


Style rollover maksymalnie upraszczają procedurę tworzenia efektów rollover: dla przekształcenia warstwy w efekt
wystarczy jedno kliknięcie. Styl rollover zawiera wszystkie atrybuty efektu, w tym jego stany i efekty warstw. Gdy styl
rollover zostaje zastosowany do warstwy, warstwa staje się odcięciem bazującym na warstwie. Style rollover są
uwidocznione na palecie Warstwy; ich miniaturki są wyróżnione trójkątami w lewym górnym rogu.
1 Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy.
2 Wybrać polecenie Okno > Style lub kliknąć na zakładce palety Style. Zostanie wyświetlona paleta Style.
3 Kliknąć na miniaturce wybranego stylu rollover. Miniaturki stylów rollover są wyróżnione trójkątami w lewym
górnym rogu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 640
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć styl rollover (ImageReady)


Stany rollover i skojarzone z nimi efekty rollover można zapisać razem w postaci stylu rollover. Styl taki ułatwia
tworzenie kolejnych efektów rollover.
Uwaga: Styl rollover można utworzyć tylko wtedy, gdy używa się odcięcia bazującego na warstwie.
1 Na palecie Zawartość WWW utworzyć pożądane stany rollover.
2 Zastosować efekty do poszczególnych stanów. Można użyć gotowych stylów z palety Style lub ręcznie ustawić
efekty na palecie Warstwy.
3 Na palecie Style kliknąć na przycisku Utwórz nowy styl lub wybrać polecenie Nowy styl z menu palety.
4 Wprowadzić nazwę stylu, ustawić jego opcje i kliknąć na OK. Do utworzenia stylu rollover jest niezbędne
zaznaczenie opcji Dołącz stany rollover.
Nowy styl rollover zostanie wyświetlony w palecie Style. W podglądzie będą wyświetlane efekty w stanie Zwykły.

Aby utworzyć zdalny efekt rollover (ImageReady)


Efekt rollover można skonfigurować tak, aby w jego wyniku była pokazywana lub ukrywana zawartość odcięcia w
innej części strony internetowej (wtedy nazywa się go zdalnym efektem rollover). Program ImageReady zapewnia
kontrolę nad tym, które odcięcia mogą zmieniać się w stanie rollover, dzięki czemu pozwala uniknąć wyświetlania
niepożądanych obrazków.
Uwaga: W programie Photoshop 7.0 i wcześniejszych wersjach nie było takiej możliwości; w stanie rollover były
ukazywane wszystkie zmiany w dokumencie. Sprawiało to, że czasem użytkownicy powodowali niezamierzone zmiany
stanu. Program ImageReady CS zapewnia większą kontrolę nad tym, które odcięcia zmieniają się w stanie rollover.
1 Skonfigurować zwykły efekt rollover. Będzie to przycisk, którego kliknięcie będzie powodować wyświetlenie
zdalnej zawartości. Zobacz “Tworzenie efektu rollover (ImageReady)” na stronie 637.
2 Dodać do dokumentu zdalną zawartość i utworzyć odcięcia, które będą obejmowały tę zawartość.
3 Za pomocą palety Warstwy ustawić pożądaną widoczność warstw zdalnej zawartości (zrobić to dla każdego stanu
rollover).
4 Określić zdalne odcięcia, które zostaną zoptymalizowane przy generowaniu plików wyjściowych. Można to zrobić
na jeden z następujących sposobów:
• Aby ręcznie wybrać zdalne odcięcia przeznaczone na pojedynczy przycisk, należy przejść do kolumny Odcięcie
na palecie Zawartość WWW i wybrać stan rollover, który wyzwoli zdalny efekt rollover (na przykład, Down lub
Click). Przeciągnąć ikonę rolki ze stanu rollover do odcięcia zdalnej zawartości w oknie dokumentu.
• Aby program ImageReady automatycznie znalazł i oznaczył wszystkie zdalne odcięcia w dokumencie, należy
przejść do menu palety Zawartość WWW i wybrać polecenie Znajdź wszystkie zdalne odcięcia.
• Aby ImageReady automatycznie znalazł i oznaczył zdalne odcięcia dla wybranego stanu, należy przejść do menu
palety Zawartość WWW i wybrać polecenie Znajdź zdalne odcięcia dla stanu.
5 Obejrzeć zdalny efekt rollover w przeglądarce. Zobacz “Aby obejrzeć efekty rollover (ImageReady)” na
stronie 642.

Aby utworzyć stany rollover typu Selected (ImageReady)


Istnieje możliwość utworzenia przycisku rollover, który będzie pozostawał zaznaczony aż do momentu, gdy
użytkownik kliknie na innym przycisku rollover. Przyciski takie (przyciski ze stanami typu Selected) przydają się,
gdy trzeba utworzyć pasek nawigacyjny ukazujący aktualnie przeglądaną stronę pewnej witryny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 641
Podręcznik użytkownika

Pasek nawigacyjny ukazujący aktualnie wyświetlaną stronę internetową

1 Utworzyć wiele przycisków rollover ze stanami Zwykły. Określić standardowy wygląd przycisków (obowiązujący,
gdy nie są zaznaczone).
2 Dodać do każdego z przycisków nowy stan. Wybrać opcję stanu Selected i zdefiniować wygląd przycisku po
ewentualnym kliknięciu (zaznaczeniu).
3 Aby po wczytaniu strony jeden z przycisków był zaznaczony (miał wygląd przycisku zaznaczonego), należy
kliknąć dwukrotnie na stanie Selected tego przycisku i wybrać opcję Użyj jako domyślny stan Selected.
4 Aby wygenerować odrębną stronę HTML dla każdego stanu Selected, należy wybrać polecenie Plik > Ustawienia
wyjściowe > Zapisywanie HTML i zaznaczyć opcję Generuj wiele plików HTML. Program ImageReady wygeneruje
oddzielne strony dla każdego z przycisków (w stanie Selected). Po ich wygenerowaniu można określić ich zawartość.

Zobacz także
“Opcje stanów rollover (ImageReady)” na stronie 639

Aby dodać animację do stanu rollover (ImageReady)


Do danego stanu obrazka (stanu rollover) można dodać animację (składającą się z wielu ramek). Dodanie animacji
do stanu Zwykły powoduje, że animacja będzie odtwarzana za każdym razem, gdy obrazek zostanie wczytany do
przeglądarki internetowej. Dodanie animacji do innego stanu powoduje, że animacja będzie odtwarzana, gdy
użytkownik uaktywni ten stan.
1 Na palecie Zawartość WWW zaznaczyć stan, w którym ma być wyświetlana animacja.
2 Upewnić się, czy widoczny jest przycisk Utwórz ramkę animacji i polecenie Nowa ramka animacji. Jeśli elementy
te nie są widoczne, należy przejść do meny palety Zawartość WWW, wybrać polecenie Opcje palety i zaznaczyć
opcję Dołącz ramki animacji.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Utwórz ramkę animacji na palecie Zawartość WWW lub z menu palety wybrać
polecenie Nowa ramka animacji.
• Utworzyć ramki na palecie Animacja.

Zobacz także
“Tworzenie animacji” na stronie 644
ADOBE PHOTOSHOP CS2 642
Podręcznik użytkownika

Aby obejrzeć efekty rollover (ImageReady)


Efekty rollover można przeglądać bezpośrednio w oknie programu ImageReady. Wystarczy tym celu przejść do
trybu podglądu dokumentu. Na obserwowany wygląd dokument wpływają wszystkie zdalne efekty rollover. Jeśli w
odcięciu wprowadzono ignorowaną (nie przypisaną) zmianę, to będzie ona widoczna w podglądzie ImageReady, ale
nie w przeglądarce.
Aby obejrzeć efekt rollover w domyślnej przeglądarce internetowej komputera, należy wywołać paletę narzędziową
i kliknąć na przycisku Podgląd w przeglądarce domyślnej.
1 Aby wyświetlić efekty rollover w trybie podglądu dokumentu, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Podgląd dokumentu na palecie narzędziowej.
• Wybrać polecenie Obrazek > Podgląd dokumentu.
2 W oknie dokumentu wykonać operację uaktywniającą stan rollover. Na przykład, aby obejrzeć stan Over, należy
ustawić kursor myszy nad odpowiednim odcięciem lub odpowiednią mapą obrazka. Następnie, aby obejrzeć stan
Click, można kliknąć na odcięciu lub mapie obrazka.
Uwaga: Jeśli dokument zawiera stan Selected, to dla innych stanów na palecie Zawartość WWW generowane są stany
syntetyczne. Stany takie określają, jak wygląda dokument, gdy jest aktywny stan Selected. Są one generowane
automatycznie i nie mogą być edytowane.
3 Aby wyłączyć tryb podglądu efektów rollover, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć w palecie narzędziowej dowolne narzędzie.
• Kliknąć na przycisku Anuluj podgląd na pasku opcji lub wcisnąć klawisz Esc (Windows).
• Usunąć zaznaczenie opcji Podgląd dokumentu w menu Obrazek.
• Ponownie kliknąć na przycisku Podgląd dokumentu.

Aby skopiować i wkleić stany rollover (ImageReady)


Dany stan rollover można skopiować, a następnie wkleić do innego stanu w bieżącym lub innym efekcie rollover.
Warstwy w stanie docelowym są zastępowane przez warstwy w stanie źródłowym.
Można również kopiować ramki z palety Animacja i wklejać je jako stany na paletę Zawartość WWW; można też
kopiować stany z palety Zawartość WWW i wklejać je jako ramki na paletę Animacja.
Uwaga: Polecenia kopiowania z palet Animacja i Rollover wykorzystują swój własny schowek. Schowek ten jest
dostępny tylko dla tych poleceń. Kopiowanie ramek lub stanów rollover nie ma żadnego wpływu na główny schowek
programu ImageReady.
1 Zaznaczyć stan rollover i z menu palety Zawartość WWW wybrać polecenie Kopiuj stan rollover.
2 Zaznaczyć stan rollover, w którym będzie wklejony stan uprzednio skopiowany:
• Zaznaczyć stan w bieżącym efekcie rollover.
• Otworzyć lub wyświetlić inny efekt rollover i zaznaczyć stan.
3 Z menu palety Zawartość WWW wybrać polecenie Wklej stan rollover.

Aby powielić stan rollover (ImageReady)


Powielanie stanów rollover jest łatwą metodą dodawania już utworzonych ramek animacji do nowego stanu.
❖ Zaznaczyć stan rollover i wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 643
Podręcznik użytkownika

• Z menu palety Zawartość WWW wybrać polecenie Powiel stan rollover.


• Przeciągnąć stan na przycisk Utwórz stan rollover .
Na palecie Zawartość WWW powielone stany i ramki są wyświetlane pod oryginalnym stanem.

Aby przenieść stan do innego obiektu rollover (ImageReady)


❖ Przeciągnąć stan w górę lub w dół palety Zawartość WWW. Gdy w nowym miejscu pojawi się podświetlona linia,
należy zwolnić przycisk myszy.

Aby usunąć stany rollover (ImageReady)


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Aby usunąć jeden stan, należy zaznaczyć go, a następnie albo kliknąć na ikonie Usuń na palecie Zawartość
WWW, albo wybrać z menu palety polecenie Usuń stan rollover.
• Aby usunąć wszystkie stany w efekcie rollover, należy wybrać z menu palety Zawartość WWW polecenie Usuń
stan rollover.

Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji (ImageReady)


Niektóre ze zmian wprowadzanych na warstwach mają wpływ wyłącznie na aktywny stan rollover lub aktywną
ramkę animacji, inne są stosowane do wszystkich stanów i ramek zawierających warstwy:
Zmiany konkretnych stanów i ramek Mają wpływ wyłącznie na aktywną ramkę animacji lub aktywny stan rollover.
Domyślnie zmiany w warstwach dokonywane za pomocą poleceń i opcji z palety Warstwy — zmiany obejmujące
krycie warstwy, tryb mieszania, widoczność, położenie i styl — odnoszą się do konkretnych stanów i ramek. Należy
mieć jednak na uwadze, że na palecie Warstwy są dostępne specjalne przyciski, które pozwalają stosować zmiany do
wszystkich stanów rollover i wszystkich ramek animacji. (Zobacz “Aby ujednolicić warstwy efektów rollover i
animacji (ImageReady)” na stronie 643.)
Uwaga: Zmiany wprowadzone na warstwach w stanie Zwykły lub warstwach pierwszej ramki w tym zmiany krycia,
trybu mieszania, widoczności, położenia i stylu są stosowane do wszystkich stanów i ramek, których warstwy są
identyczne. Rozważmy dla przykładu odcięcie, z którym skojarzono stany Zwykły, Over i Down. Jeśli warstwy o stanach
Zwykły i Over są identyczne, a do warstwy o stanie Zwykły zastosowano pewien styl, styl ten zostanie zastosowany
również do warstw o stanie Over.
Zmiany globalne Mają wpływ na wszystkie stany i ramki, które zawierają warstwy. Do zmian tego typu należą:
zmiany kolorów pikseli warstwy, malowanie i edycja, dostosowania kolorów i tonów, stosowanie filtrów,
wprowadzanie tekstu.

Aby ujednolicić warstwy efektów rollover i animacji (ImageReady)


Zmiany wprowadzane za pomocą poleceń i opcji palety Warstwy — obejmujące widoczność, położenie i styl
warstwy — odnoszą się do konkretnego stanu lub ramki (chyba że chodzi o stan Zwykły lub pierwszą ramkę). W
palecie Warstwy są jednak dostępne specjalne przyciski ujednolicające, które pozwalają stosować zmiany do
wszystkich stanów rollover i wszystkich ramek animacji:
Gdy przycisk unifikacji jest zaznaczony (wciśnięty), zmiany są stosowane do wszystkich stanów i ramek, w
przeciwnym wypadku są stosowane do aktywnego stanu lub aktywnej ramki.
1 Zaznaczyć warstwę, która ma być ujednolicona.
2 Zaznaczyć ramkę lub stan
ADOBE PHOTOSHOP CS2 644
Podręcznik użytkownika

3 Zaznaczyć jeden lub więcej przycisków ujednolicających na palecie Warstwy: Jeśli przyciski ujednolicające nie są
widoczne, należy przejść do menu palety Warstwy i wybrać polecenie Opcje animacji.
Ujednolić położenie warstwy Zmiany dotyczące położenia warstwy zostaną zastosowane do wszystkich stanów
rollover i wszystkich ramek animacji.
Uwaga: Użycie przycisku Ujednolić położenie warstwy powoduje, że zawartość zaznaczonej warstwy jest umieszczana
we wszystkich ramkach animacji i w tych samych miejscach. Jeżeli animacja ma prezentować ruch zawartości warstwy,
nie należy używać tego przycisku.
Ujednolić widoczność warstwy, przycisk Zmiany dotyczące widoczności warstwy zostaną zastosowane do
wszystkich stanów rollover i wszystkich ramek animacji.
Ujednolić styl warstwy, przycisk Zmiany dotyczące stylu warstwy zostaną zastosowane do wszystkich stanów
rollover i wszystkich ramek animacji.

Aby uzgodnić daną warstwę pomiędzy różnymi stanami rollover i ramkami animacji
(ImageReady)
Polecenie Uzgodnij pozwala zastosować atrybuty warstwy danego stanu rollover lub danej ramki animacji do innych
stanów lub ramek.
1 Na palecie Zawartość WWW zaznaczyć stan lub ramkę zawierające atrybuty warstwy, które mają zostać
zmienione.
2 Na palecie Warstwy wybrać warstwę do uzgodnienia.
3 Wybrać polecenie Warstwa > Uzgodnij lub polecenie Uzgodnij z menu palety Warstwy.
4 W oknie dialogowym Uzgodnij warstwy wybrać jedną z następujących opcji:
Bieżąca animacja Atrybuty bieżącej ramki zostaną zastosowane do wszystkich ramek animacji.

Bieżące stany odcięcia lub mapy obrazka Atrybuty warstwy skojarzonej z wybranym stanem zostaną zastosowane
do wszystkich stanów rollover.
Wszystkie stany rollover Atrybuty warstwy zaznaczonego stanu zostaną zastosowane do wszystkich stanów we
wszystkich efektach rollover obrazka zawierającego warstwę.
5 Zaznaczyć uzgadniane atrybuty warstwy (położenie, widoczność lub styl) i kliknąć na OK.
Uwaga: Domyślnie ustawienie opcji Propaguj zmiany ramki 1 powoduje jednoczesne uaktualnienie wszystkich stanów
rollover ramek animacji w oparciu o zmianę położenia, widoczności czy stylu warstwy w pierwszej ramce. Jeśli zmiany
dokonane w ramce 1 mają nastąpić tylko w ramce 1, należy wyłączyć tę opcję (w wysuwanym menu palety Warstwy).

Animacje
Tworzenie animacji
Animacja jest to seria obrazków (lub ramek) wyświetlanych jeden po drugim, w określonym czasie. Kolejne ramki
mają nieco inny wygląd, co sprawia, że wyświetlając ramki szybko, jedna po drugiej, uzyskuje się efekt ruchu.
Do tworzenia ramek animacji służą palety Animacja i Warstwy. W programie ImageReady można ponadto
skorzystać z palety Zawartość WWW, która pozwala dodawać animacje do stanów rollover. Każdej ramce
odpowiada pewna konfiguracja warstw (widoczna na palecie Warstwy).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 645
Podręcznik użytkownika

Ilustracja animacji. Obrazek roweru znajduje się na osobnej warstwie;


w poszczególnych ramkach animacji warstwa przyjmuje inne położenie.

1. Dodawanie ramki do palety Animacja.


Zobacz “Aby dodać ramkę do animacji” na stronie 646.

2. Zaznaczenie ramki i edycja jej warstw.


Użytkownik może wykonywać następujące czynności:
• Wyświetlanie lub ukrywanie różnych warstw.
• Zmiana położenia warstw (razem z zawartością).
• Zmiana sposobu krycia warstw.
• Zmiana trybu mieszania warstw.
• Dodawanie stylów do warstw.
W przypadku niektórych animacji — na przykład takich, w trakcie których zmienia się kolor obiektu lub pojawia się
całkiem nowa zawartość ramki — są potrzebne dodatkowe warstwy, o innej zawartości. Więcej informacji o
dozwolonych zmianach warstw i ich wpływie na animacje można znaleźć w części “Edycja warstw w stanach rollover
i ramkach animacji (ImageReady)” na stronie 643.
Programy Photoshop i ImageReady zapewniają też wiele narzędzi pozwalających zachować te same parametry
warstwy w różnych ramkach. Zobacz “Aby ujednolicić warstwy efektów rollover i animacji (ImageReady)” na
stronie 643.

3. Edycja warstw dodatkowych ramek (opcjonalna).


Liczba możliwych do utworzenia ramek jest ograniczona tylko przez ilość pamięci dostępnej dla programu
Photoshop lub ImageReady.
Na palecie jest dostępne polecenie Wtrącanie, które pozwala generować ramki obrazujące pośrednie zmiany
wyglądu między dwoma wybranymi ramkami. Poloecenie to pozwala szybko tworzyć takie animacje, jak
przesuwanie obiektu na ekranie czy stopniowe "blaknięcie" obiektu. Zobacz “Wtrącanie ramek” na stronie 649.

4. Ustawienie opóźnień ramek i opcji zapętleń.


Z każdą ramką można skojarzyć pewne opóźnienie. Można też zdefiniować pętlę, która będzie powodowała ciągłe
odtwarzanie animacji.

5. Podgląd animacji.
Za pomocą odpowiednich kontrolek palety animację można odtwarzać jeszcze na etapie tworzenia. Animację należy
obejrzeć w przeglądarce internetowej. W programie Photoshop podgląd taki należy poprzedzić uaktywnieniem
polecenia Zapisz dla internetu. Zobacz “Aby obejrzeć animację” na stronie 652.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 646
Podręcznik użytkownika

6. Optymalizacja animacji pod kątem przyszłej efektywności pobierania.


Zobacz “Optymalizacja animacji” na stronie 652.

7. Zapisanie animacji.
Animację można zapisać jako animowany obrazek GIF. W programie Photoshop należy użyć polecenia Zapisz dla
internetu. W programie ImageReady animację można zapisać również w formacie SWF. Zobacz “Zapisywanie
plików w formacie SWF (ImageReady)” na stronie 704. Animacja może zostać zapisana także w formacie programu
Photoshop, co pozwoli w przyszłości kontynuować pracę nad nią.

Aby użyć palety Animacja


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby wyświetlić paletę Animacja, należy wybrać polecenie Okno > Animacja. Gdy paleta jest pokazywana, przy
poleceniu stoi znacznik wyboru.
• Aby skorzystać z menu palety Animacja, należy kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu palety. Dostępne
opcje dotyczą animacji.
• Aby zmienić wielkość miniaturek animacji, należy przejść do menu palety Animacja, wybrać polecenie Opcje
palety, zaznaczyć rozmiar miniaturki i kliknąć na OK.

Aby dodać ramkę do animacji


Dodawanie ramek jest pierwszym etapem tworzenia animacji. Jeśli obrazek jest otwarty w programie ImageReady,
paleta Animacja zawiera obrazek będący pierwszą ramką nowej animacji. Każda ramka dodana do animacji wygląda
początkowo jak ramka umieszczona bezpośrednio przed nią. Ramka jest zmieniana poprzez edycję warstw, a
wprowadzone zmiany tworzą efekt animacji.
Uwaga: W programie ImageReady ramki powinny być zawsze edytowane i tworzone w oryginalnym widoku. Podczas
przeglądania ramek w widoku zoptymalizowanym opcje edycji są w dużym stopniu ograniczone.
❖ Przejść na paletę Animacja i kliknąć na przycisku Powiel bieżącą ramkę .

Zobacz także
“Aby dodać animację do stanu rollover (ImageReady)” na stronie 641

Aby zaznaczyć ramkę


Przed rozpoczęciem pracy nad ramką należy zaznaczyć ją jako ramkę bieżącą. Zawartość ramki bieżącej jest
wyświetlana w oknie dokumentu.
W przypadku zaznaczenia wielu ramek w oknie dokumentu jest wyświetlana tylko bieżąca ramka. Miniaturki
zaznaczonych ramek są podświetlone. Ramka bieżąca jest oznaczona wąską obwiednią wokół miniaturki.
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na ramce na palecie Animacja.


• (ImageReady) Kliknąć na ramce na palecie Zawartość WWW. Jeśli zachodzi potrzeba obejrzenia ramek, można
rozwinąć stan zawierający animację.
• Na palecie Animacja lub Warstwy kliknąć na przycisku Zaznacz następną ramkę , aby wybrać następną ramkę
w serii jako ramkę bieżącą.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 647
Podręcznik użytkownika

• Na palecie Animacja lub Warstwy kliknąć na przycisku Zaznacz poprzednią ramkę , aby wybrać następną
ramkę w serii jako ramkę bieżącą.
• Na palecie Animacja kliknąć na przycisku Zaznacz pierwszą ramkę , aby wybrać pierwszą ramkę w serii jako
ramkę bieżącą.

Aby zaznaczyć wiele ramek


❖ Na palecie Animacja wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby zaznaczyć ramki sąsiadujące ze sobą, kliknąć na kolejnej ramce z wciśniętym klawiszem Shift. Ostatnia ramka
i wszystkie ramki pomiędzy nią i ramką pierwszą zostają dodane do zaznaczenia.
• Aby zaznaczyć kilka ramek rozmieszczonych w różnych miejscach animacji, należy kliknąć na kolejnych ramkach
z wciśniętym klawiszem Control (Windows) lub Command (Mac OS), dodając je do zaznaczenia.
• Aby zaznaczyć wszystkie ramki, należy wybrać z menu palety Animacja opcję Zaznacz wszystkie ramki.
• Aby usunąć ramkę z zaznaczenia, należy kliknąć na niej z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command
(Mac OS).

Aby przeprowadzić edycję obrazka zawartego w ramce


1 Zaznaczyć ramkę.
2 Zmienić wygląd obrazka za pomocą palety Warstwy.

Zobacz także
“Aby zaznaczyć ramkę” na stronie 646
“Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji (ImageReady)” na stronie 643

Aby zmienić położenie ramki


1 Na palecie Animacja lub Zawartość WWW zaznaczyć ramkę, która ma być przeniesiona (ImageReady).
2 Przeciągnąć zaznaczenie w wybrane miejsce.
Uwaga: Na palecie Animacja można zaznaczyć i przenieść wiele ramek. Jeśli przeciągane ramki są rozmieszczone w
odstępach, to w nowym miejscu będą umieszczone jedna za drugą.

Zobacz także
“Aby dodać animację do stanu rollover (ImageReady)” na stronie 641

Aby odwrócić kolejność ramek


1 Zaznaczyć wybrane ramki umieszczone jedna za drugą. Nie muszą to być ramki następujące po sobie. Można
odwrócić dowolne wybrane ramki.
2 Wybrać polecenie Odwróć ramki z menu palety Animacja.

Zobacz także
“Aby zaznaczyć wiele ramek” na stronie 647
ADOBE PHOTOSHOP CS2 648
Podręcznik użytkownika

Aby usunąć zaznaczone ramki


❖ Na palecie Animacja lub palecie Zawartość WWW należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Z menu palety wybrać polecenie Usuń ramkę.


• Kliknąć na ikonie Usuń , a następnie kliknąć na Tak, potwierdzając dyspozycję.
• Przeciągnąć zaznaczoną ramkę na ikonę Usuń.

Zobacz także
“Aby zaznaczyć wiele ramek” na stronie 647

Aby usunąć całą animację


❖ Wybrać polecenie Usuń animację z menu palety Animacja lub Zawartość WWW (ImageReady).

Aby skopiować i wkleić warstwy ramek


Aby zrozumieć, co dzieje się podczas kopiowania i wklejania ramki, należy przyjąć, że ramka jest powieloną wersją
obrazka z określoną konfiguracją warstw. Podczas kopiowania ramki kopiowana jest konfiguracja warstw (włącznie
z ustawieniami widzialności każdej warstwy, położenia i innych atrybutów). Podczas wklejania ramki opisana
konfiguracja warstw jest stosowana do ramki docelowej.
1 Na palecie Animacja lub Zawartość WWW zaznaczyć ramkę, która ma być skopiowana (ImageReady).
Uwaga: Na palecie Animacja można zaznaczyć i skopiować wiele ramek.
2 Z menu palety Animacja lub Zawartość WWW wybrać polecenie Kopiuj ramkę.
3 Wybrać ramkę lub ramki docelowe animacji (bieżącej lub innej).
4 Z menu palety Animacja lub Zawartość WWW wybrać polecenie Wklej ramkę.
5 Wybrać metodę wklejania:
Zastąp ramki Zaznaczone ramki są zastępowane ramkami skopiowanymi. Przy wklejaniu ramek do tego samego
obrazka do obrazka nie są dodawane żadne nowe warstwy, a atrybuty każdej istniejącej warstwy w ramkach
docelowych są zastępowane atrybutami skopiowanych warstw. Przy wklejaniu ramek pomiędzy obrazkami do
obrazka są dodawane nowe warstwy, ale w nowych ramkach widoczne są tylko warstwy wklejone (istniejące warstwy
zostają ukryte).
Wklej nad zaznaczeniem Zawartość wklejanych ramek jest dodawana w postaci nowych warstw obrazka. Przy
wklejaniu ramek do tego samego obrazka liczba warstw obrazka podwaja się. W ramkach docelowych widoczne są
nowe wklejone warstwy, a warstwy oryginalne zostają ukryte. W ramkach innych niż docelowe, nowe warstwy
wklejone pozostają ukryte.
Wklej przed zaznaczeniem lub Wklej po zaznaczeniu Skopiowane ramki są dodawane przed ramką docelową lub po
niej. Przy wklejaniu ramek pomiędzy obrazkami do obrazka są dodawane nowe warstwy, ale w nowych ramkach
widoczne są tylko warstwy wklejone (istniejące warstwy zostają ukryte).
6 Zaznaczyć opcję Połącz dodane warstwy, aby połączyć wklejone warstwy na palecie Warstwy. Opcja jest używana
do przemieszczania dodanych warstw jako całości.
7 Nacisnąć przycisk OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 649
Podręcznik użytkownika

Wtrącanie ramek
Funkcja wtrącania służy do automatycznego dodawania lub modyfikowania serii ramek umieszczonych pomiędzy
dwiema istniejącymi ramkami, poprzez równomierne zróżnicowanie atrybutów warstw (położenie, krycie lub
parametry efektów) nowych ramek tak, by wywołać wrażenie ruchu. Na przykład, aby wygasić warstwę, należy
określić jej krycie w ramce początkowej na 100%, a w ramce końcowej na 0%. Po uaktywnieniu funkcji wtrącania
krycie warstwy zostanie proporcjonalnie zmniejszone w nowych ramkach.
Angielski odpowiednik terminu wtrącanie, czyli “tweening”, wywodzi się od terminu "in betweening", który oznacza
opisywany proces w żargonie specjalistów. Technika wtrącania skraca czas potrzebny do tworzenia efektów animacji,
takich jak wygaszanie obiektów czy przesuwanie ich w kadrze. Wtrącone ramki mogą być edytowane oddzielnie.

Stosowanie funkcji wtrącania do animowania tekstu

Aby utworzyć ramki za pomocą wtrącania


1 Aby zastosować wtrącanie do określonej warstwy, należy zaznaczyć ją na palecie Warstwy.
2 Zaznaczyć jedną ramkę lub kilka ramek jedna za drugą.
• Jeśli przy wtrącaniu zaznaczono jedną ramkę, to należy określić, czy ma to być ramka przed, czy za ramkami
wtrąconymi.
• Jeśli zaznaczono dwie ramki umieszczone obok siebie, to nowe ramki zostaną umieszczone pomiędzy nimi.
• Jeśli zaznaczono więcej niż jedną ramkę, to ramki pomiędzy pierwszą zaznaczoną ramką i ostatnią zaznaczoną
ramką zostaną zastąpione nowymi ramkami.
• Jeśli zaznaczona zostanie pierwsza i ostatnia ramka animacji, to ramki zostaną potraktowane jak ramki
umieszczone jedna za drugą, a ramki wtrącone zostaną umieszczone za ramką ostatnią. (Metoda ta jest wygodna
przy wielokrotnych pętlach w animacji.)
3 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Kliknąć na przycisku Wtrącanie na palecie Animacja.
• Wybrać polecenie Wtrącanie z menu palety Animacja.
4 Określić warstwę lub warstwy, które mają być zmienione w dodawanych ramkach:
Wszystkie warstwy Będą zmieniane wszystkie warstwy zaznaczonej ramki.

Wybrane warstwy Będzie zmieniana tylko aktualnie zaznaczona warstwa.

5 Określić zmienne atrybuty warstwy:


Położenie Zmiana będzie dotyczyć położenia warstwy. Położenie warstwy w kolejnych ramkach będzie zmieniane
stopniowo, od położenia określonego w pierwszej ramce do położenia określonego w ostatniej.
Krycie Zmiana będzie dotyczyć krycia. Krycie w kolejnych ramkach będzie zmieniane stopniowo, od krycia
określonego w pierwszej ramce do krycia określonego w ostatniej.
Efekty Zmiana będzie dotyczyć efektów warstwy. Ustawienia efektów w kolejnych ramkach będą zmieniane
stopniowo, od ustawień określonych dla pierwszej ramki do ustawień określonych dla ostatniej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 650
Podręcznik użytkownika

6 Jeśli w punkcie 2 zaznaczono jedną ramkę, to należy określić miejsce dodania ramek. Służy do tego menu
Wtrącanie:
Następna ramka Ramki będą dodawane pomiędzy zaznaczoną ramką i ramką umieszczoną za nią. Opcja nie jest
dostępna, gdy na palecie Animacja zaznaczono ostatnią ramkę.
Pierwsza ramka Ramki będą dodawane pomiędzy ostatnią ramką i pierwszą ramką. Opcja jest dostępna tylko
wtedy, gdy na palecie Animacja zaznaczono opcję Ostatnia ramka.
Poprzednia ramka Ramki będą dodawane pomiędzy zaznaczoną ramką i ramką umieszczoną przed nią. Opcja nie
jest dostępna, gdy na palecie Animacja zaznaczono pierwszą ramkę.
Ostatnia ramka Ramki będą dodawane pomiędzy pierwszą ramką i ostatnią ramką. Opcja jest dostępna tylko wtedy,
gdy na palecie Animacja zaznaczono pierwszą ramkę.
7 Wpisać odpowiednią wartość lub skorzystać z klawiszy strzałek do określenia liczby dodawanych ramek. (Opcja
nie jest dostępna po zaznaczeniu więcej niż dwóch ramek.)
8 Nacisnąć przycisk OK.

Aby ustawić opcje pętli


Opcję pętli zaznacza się, aby określić, ile razy sekwencja animacji ma się powtarzać podczas odtwarzania.
1 Kliknąć na polu wyboru opcji zapętlenia, w lewym dolnym rogu palety Animacja.
2 Wybrać liczbę powtórzeń: Jednokrotnie, Bez ograniczeń lub Inne.
3 Jeśli wybrana została opcja Inna, należy wpisać odpowiednią wartość w oknie dialogowym Ustaw liczbę
powtórzeń i kliknąć na OK.

Aby określić czas opóźnienia


Czas wyświetlania pojedynczej ramki, czyli jej opóźnienie, może być określony dla jednej lub kilku ramek animac_
Czas opóźnienia jest wyświetlany w sekundach. Ułamki sekund są wyświetlane w postaci dziesiętnej. Na przykład,
jedna czwarta sekundy jest określona jako 0,25. Jeśli ustawi się opóźnienie bieżącej ramki, to wartość ta zostanie
zapamiętana i będzie stosowana do kolejno tworzonych ramek.
1 Zaznaczyć jedną lub kilka ramek.
2 Na palecie Animacja kliknąć na wartości Opóźnienia umieszczonej pod zaznaczoną ramką, tak by wyświetlić
menu Opóźnienie.
3 Określić czas opóźnienia:
• Wybrać wartość z menu wysuwanego. (Ostatnia z używanych wartości jest widoczna na dole menu.)
• Wybrać opcję Inna, wpisać wartość w oknie Ustaw opóźnienie ramki i kliknąć na OK. Jeśli zaznaczono kilka
ramek, to określenie wartości opóźnienia dla jednej z zaznaczonych ramek jest stosowane do wszystkich ramek.

Aby do wszystkich nowych ramek były dodawane nowe warstwy


Nowoutworzona warstwa jest widoczna we wszystkich ramkach animacji. Aby ukryć warstwę w określonej ramce,
należy zaznaczyć tę ramkę na palecie Animacja i ukryć wybraną warstwę w palecie Warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 651
Podręcznik użytkownika

Opcja Utwórz warstwę dla każdej nowej ramki powoduje, że po każdym utworzeniu nowej ramki do obrazka jest
automatycznie dodawana nowa warstwa. Nowa warstwa jest widoczna w nowej ramce, a ukryta w pozostałych.
Opcja ta pozwala zaoszczędzić sporo czasu, zwłaszcza podczas tworzenia animacji wymagających dodawania
nowych elementów do wszystkich ramek.
❖ Wybrać opcję Utwórz warstwę dla każdej nowej ramki z menu palety Animacja. O zaznaczeniu opcji informuje
znacznik.

Ustawianie opcji znikania ramek


Opcja znikania ramek decyduje o tym, czy ramka bieżąca ma zniknąć przed wyświetleniem ramki następnej. Opcja
znikania jest określana dla animacji z przezroczystym tłem, w której ramka bieżąca może być widoczna spod
obszarów przezroczystych ramki następnej.

B
Opcje znikania ramek
A. Ramka z przezroczystym tłem i zaznaczoną opcją Przywróć do tła B. Ramka z przezroczystym tłem i opcją Nie usuwaj

Ikona opcji znikania ramek wskazuje, czy dla ramki zaznaczono opcję Nie usuwaj , czy Przywróć do tła .
(Ikony nie są wyświetlane jeśli opcja znikania jest ustawiona na Automatycznie.)

Aby wybrać opcję znikania


1 Zaznaczyć wybraną ramkę lub ramki.
2 Kliknąć z wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Control (Mac OS) na miniaturce
ramki i wyświetlić menu kontekstowe Opcja znikania.
3 Wybrać opcję znikania:
Automatycznie Opcja znikania ramki bieżącej jest wybierana automatycznie, jeśli ramka następna zawiera warstwy
przezroczyste. W większości animacji opcja Automatycznie działa poprawnie i dlatego jest to opcja domyślna.
Uwaga: Opcja Automatycznie powinna być wybierana dla optymalizacji typu Usuwanie zbędnych pikseli, tak by
program mógł zachować ramki z obszarami przezroczystymi.
Nie usuwaj W czasie wyświetlania ramki następnej ramka bieżąca nie znika. Ramka bieżąca (i ramki poprzednie)
mogą być widoczne pod przezroczystymi obszarami ramek następnych. Gdy jest używana opcja Nie usuwaj,
animację należy obejrzeć wstępnie w przeglądarce.
Usuń (Photoshop) lub Przywróć do tła (ImageReady) Przed wyświetleniem ramki następnej ramka bieżąca znika
całkowicie. Wyświetlana jest tylko jedna ramka, a ramka bieżąca nie jest widoczna spod przezroczystych obszarów
ramki następnej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 652
Podręcznik użytkownika

Aby spłaszczyć ramki do warstw


Ramki animacji mogą być spłaszczone do postaci warstw. Dla każdej ramki tworzona jest pojedyncza warstwa
kompozytowa, zawierająca wszystkie warstwy w ramce. Warstwy oryginalne w ramce są ukrywane, ale
zachowywane (oryginalne warstwy są w razie potrzeby dostępne dla innych ramek).
Uwaga: Jeśli animacja jest zapisana w formacie GIF, ramki animacji są spłaszczone (oryginalne warstwy zostały
utracone). Aby warstwy zostały zachowane i można je było w dalszym ciągu edytować, należy zapisać oryginalny plik
w formacie Photoshopa.
❖ W menu palety Animacja wybrać polecenie Spłaszcz ramki do warstw.

Aby obejrzeć animację


1 Kliknąć na przycisku Odtwórz na palecie Animacja. Animacja zostanie wyświetlona w oknie dokumentu.
Animacja będzie odtwarzana bez przerwy (w nieskończonej pętli), chyba że w oknie Opcje odtwarzania wybrano
inne ustawienia powtórzeń.
2 Aby zatrzymać animację, należy kliknąć na przycisku Zatrzymaj .
3 Aby cofnąć animację, kliknąć na przycisku Zaznacz pierwszą ramkę .
Uwaga: Dokładniejszy podgląd animacji zapewnia przeglądarka. Do zatrzymywania i powtarzania animacji służą
polecenia Zatrzymaj i Powtórz przeglądarki. W programie Photoshop należy otworzyć okno dialogowe Zapisz dla
internetu i kliknąć na przycisku Podgląd w przeglądarce.

Zobacz także
“Wyświetlanie obrazków w przeglądarce” na stronie 625

Optymalizacja animacji
Po utworzeniu animacji należy ją zoptymalizować, to znaczy przystosować do szybkiego wyświetlania w
przeglądarce. Animacje optymalizuje się na dwa sposoby:
• Optymalizacja ramek, w wyniku której są zachowywane tylko obszary zmienne (zmieniające się w trakcie
animacji). Wynikowy plik GIF animacji jest dużo mniejszy niż plik oryginalny. Zobacz “Aby zoptymalizować
obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658 i “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666.
• Optymalizacja standardowa, stosowana do wszelkich obrazków GIF (nie tylko animowanych). Do animacji jest
stosowana specjalna technika ditheringu, która zapewnić zgodność wzorów ditheringu we wszystkich ramkach i
zapobiega migotaniu w czasie odtwarzania. Ze względu na te czynności program potrzebuje więcej czasu dla
zoptymalizowania animowanego pliku GIF niż standardowego pliku GIF.
Optymalizując kolory animacji, należy używać palet Adaptacyjnej, Wizualnej lub Selektywnej. Zapewnia to
zgodność kolorów w różnych ramkach. (Zobacz “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666.)

Aby zoptymalizować ramki animacji


1 Wybrać opcję Optymalizuj animację z menu palety Animacja.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 653
Podręcznik użytkownika

2 Ustawić następujące opcje:


Obwiednia Kolejne ramki są przycinane; w danej jest zachowywany tylko ten obszar, który różni się od ramki
wcześniejszej. Pliki animacji utworzone z wykorzystaniem tej opcji są mniejsze, ale nie są kompatybilne z edytorami
GIF (które nie obsługują tej opcji). (Opcja jest zaznaczona domyślnie i jest zalecana.)
Usuwanie zbędnych pikseli Wszystkie piksele ramki, które nie różnią się od pikseli ramki wcześniejszej, stają się
przezroczyste. Opcja ta jest zaznaczona domyślnie i jest zalecana. Aby usuwanie zbędnych pikseli faktycznie miało
miejsce, palecie Optymalizacja musi być zaznaczona opcja Przezroczystość. (Zobacz “Opcje optymalizacji dla
formatów GIF i PNG-8” na stronie 666.)
Ważne: Gdy jest zaznaczona opcja Usuwanie zbędnych pikseli, opcja znikania powinna być ustawiona jako
Automatycznie. (Zobacz “Ustawianie opcji znikania ramek” na stronie 651.)
3 Nacisnąć przycisk OK.

Zapisywanie i eksportowanie animacji


Animacje mogą być zapisywane w różnych formatach.
Format GIF Standardowy format zapisu obrazków animowanych przeznaczonych do prezentacji w internecie. W
programie Photoshop zapisu dokonuje się w oknie Zapisz dla internetu. W programie ImageReady jest dostępna
paleta Optymalizacja, która pozwala ustawiać opcje formatu GIF. Zobacz “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i
PNG-8” na stronie 666.
Film QuickTime (ImageReady) (Zobacz “Aby zapisać pliki w formacie QuickTime Movie (ImageReady)” na
stronie 704.)
Plik SWF (Macromedia® Flash™) (ImageReady) (Zobacz “Zapisywanie plików w formacie SWF (ImageReady)” na
stronie 704.)
W programie ImageReady każdą ramkę animacji można zapisać jako oddzielny plik. Zobacz “Eksportowanie ramek
animacji jako plików” na stronie 709.

Otwieranie i importowanie plików jako animacji


Aby otworzyć animowane pliki GIF (ImageReady)
Istniejący plik animacji w formacie GIF można otworzyć w programu ImageReady. Po otwarciu pliku można przejść
do programu Photoshop i rozpocząć edycję pliku.
❖ Wybrać polecenie Plik > Otwórz.

Plik otwiera się jako stos warstw. Każda warstwa odpowiada jednej ramce. W każdej ramce widoczna jest jej warstwa,
a warstwy innych ramek są ukryte.
Animowane pliki GIF otwiera się przede wszystkim po to, by zastosować do nich ustawienia optymalizacji. Struktura
przypisująca jedną warstwę jednej ramce zaimportowanych animowanych plików GIF może być niepraktyczna
wszędzie tam, gdzie ramki animacji mają być dodatkowo edytowane.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 654
Podręcznik użytkownika

Aby otworzyć wielowarstwowy plik Photoshopa w postaci ramek


Pliki animacji w formacie GIF mogą być tworzone z istniejących wielowarstwowych plików Photoshopa. Zawartość
każdej z warstw staje się osobną ramką (umieszczaną na palecie Animacja). Warstwy są umieszczane na palecie
Animacje z zachowaniem oryginalnej kolejności (dolna warstwa staje się pierwszą ramką).
1 Wybrać polecenie Plik > Otwórz i zaznaczyć wybrany plik Photoshopa.
2 W menu palety Animacja zaznaczyć opcję Utwórz ramki z warstw.
Każda warstwa obrazka pojawia się jako ramka na palecie Animacja. Spodnia warstwa na obrazku Photoshopa staje
się ramką nr 1 na palecie Animacja.
Aby odwrócić kolejność ramek, w menu palety Animacja należy wybrać polecenie Odwróć ramki.

Aby zaimportować folder plików w postaci ramek (ImageReady)


Użytkownik może zaimportować folder plików, które zostaną użyte jako ramki. Pliki mogą być zapisane w
dowolnym z formatów obsługiwanych przez program Photoshop. Każdy z plików staje się ramką (umieszczaną na
palecie Animacja). Pliki są umieszczane na palecie Animacja w porządku alfabetycznym, według nazw obrazków.
1 Umieścić wybrane pliki w folderze. Upewnić się, że folder zawiera tylko te obrazki, które mają być użyte jako
ramki. Wynikowa animacja będzie bardziej udana, jeśli wszystkie pliki posiadają te same wymiary w pikselach.
Aby ramki były wyświetlane we właściwej kolejności, ich pliki należy odpowiednio ponazywać (np. za pomocą
kolejnych liczb lub z zachowaniem odpowiedniej kolejności alfabetycznej). Plik ramki nr 1 powinien być pierwszy
w kolejności alfabetycznej lub numerycznej. (Kolejność ramek może zostać zmieniona na palecie Animacja po
zaimportowaniu plików.)
2 Wybrać polecenie Plik > Importuj > Folder jako ramki i zaznaczyć wybrany folder.
Pliki są wyświetlane w palecie Animacja jako ramki, a w palecie Warstwy jako warstwy, z których każda jest
przypisana do oddzielnej ramki. Obrazek pierwszy w kolejności alfabetycznej lub numerycznej jest ramką nr 1 na
palecie Animacja i dolną warstwą na palecie Warstwy.

Aby otworzyć filmy w plikach kompatybilnych z QuickTime


ImageReady obsługuje otwieranie i edycję filmów w formatach MOV, AVI i FLIC.
1 Wybrać polecenie Plik > Otwórz i zaznaczyć film do otwarcia.
2 Zaznaczyć zakres importowanych ramek:
• Opcja Od początku do końca powoduje otwarcie całego pliku.
• Opcja Tylko z zakresu powoduje otwarcie zaznaczonych ramek. Aby określić zakres ramek, należy przeciągnąć
suwakiem pod miniaturkami filmu określając początek zakresu, a potem przeciągnąć suwak z wciśniętym
klawiszem Shift określając koniec zakresu. (Czarny pasek na suwaku określa wybrany zakres.)
3 Zaznaczyć opcję Ograniczenie dla każdej ramki, aby wybrać ramki z danego zakresu. (Opcja może być używana
z dowolną opcją zakresu.)
4 Kliknąć na przycisku Otwórz.
655

Rozdział 22: Przygotowywanie obrazków


do prezentacji w Internecie

Optymalizacja obrazków
Informacje o optymalizacji
Przygotowując obrazki do prezentacji w Internecie, staje się często przed koniecznością rezygnacji z idealnej jakości
obrazka na rzecz zmniejszenia jego pliku. Programy Photoshop i ImageReady zapewniają szereg narzędzi do
kompresowania obrazków z jednoczesną optymalizacją ich wyglądu (jakości).
Obrazki przeznaczone do prezentacji w Internecie optymalizuje się na dwa sposoby:
• Zupełnie podstawowy zakres optymalizacji zapewnia polecenie Zapisz jako programu Photoshop, które
umożliwia zapisywanie obrazków w plikach GIF, JPEG i PNG24. W zależności od formatu pliku można określać
opcje jakości obrazka, przezroczystości tła lub otoczki, wyświetlania kolorów i metody pobierania. Jednak w
plikach takich nie zostaną zapisane elementy i funkcje internetowe — takie jak odcięcia, łącza, animacje i stany
rollover. Zobacz “Aby zapisać plik w innym formacie” na stronie 686.
• Do optymalizacji precyzyjnej służą funkcje optymalizacyjne programów Photoshop i ImageReady, które
umożliwiają podgląd zoptymalizowanych obrazków w różnych formatach i z różnymi atrybutami. Można
jednocześnie wyświetlać wiele wersji jednego obrazka i modyfikować ustawienia optymalizacji, podglądając
efekty na obrazkach. Pozwala to wybrać kombinację ustawień najlepiej dostosowaną do potrzeb użytkownika.
Można również określać opcje przezroczystości i otoczki, sterować ditheringiem oraz zmieniać wymiary obrazka,
podając nową wielkość w pikselach lub jako procent oryginalnej wielkości.
Po zapisaniu zoptymalizowanego obrazka za pomocą polecenia Zapisz dla internetu (Photoshop) lub Zapisz
zoptymalizowany (ImageReady), można wygenerować plik HTML obrazka. Plik ten zawiera cały kod niezbędny do
wyświetlenia obrazka w przeglądarce internetowej.

Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu


W programie Photoshop do ustawiania opcji optymalizacji i podglądu zoptymalizowanej grafiki służy okno
dialogowe Zapisz dla internetu. Aby otworzyć okno dialogowe Zapisz dla internetu, należy wybrać polecenie Plik >
Zapisz dla internetu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 656
Podręcznik użytkownika

"
$

& ' ( )
Zapisz dla internetu, okno dialogowe
A. Paleta narzędziowa B. Menu wysuwane Podgląd C. Menu wysuwane Optymalizuj D. Menu wysuwane Tabela kolorów E. Pole tekstowe
Powiększ F. Obrazek oryginalny G. Obrazek zoptymalizowany H. Menu Podgląd w przeglądarce

Podgląd obrazków w oknie dialogowym


W górnej części obszaru obrazka należy kliknąć na zakładce opcji wyświetlania: Oryginalny, aby obejrzeć obrazek
bez optymalizacji; Zoptymalizowany, aby obejrzeć obrazek po zastosowaniu bieżących ustawień optymalizacji; 2 na
ekranie, aby wyświetlić obok siebie dwie wersje obrazka; 4 na ekranie, aby wyświetlić obok siebie cztery wersje
obrazka.
Można wypróbować różne ustawienia optymalizacji i porównać ich wyniki. Jeżeli pracuje się w trybie 2 na ekranie
lub 4 na ekranie, konieczne jest zaznaczenie wersji obrazka przez zastosowaniem ustawień optymalizacji.
Zaznaczona wersja jest wyświetlana w czarnej ramce.
Aby szybko przejść do programu ImageReady, można kliknąć na przycisku Edytuj w ImageReady, który znajduje się
na dole, po prawej stronie okna dialogowego.

Nawigacja w oknie dialogowym


Jeżeli obrazek nie jest w całości widoczny w oknie dialogowym Zapisz dla internetu, można użyć narzędzia Rączka,
aby przesunąć widok na inny obszar. Należy wybrać narzędzie Rączka (lub przytrzymać klawisz spacji) i przeciągnąć
jego kursorem w celu wyświetlenia innego obszaru obrazka.
Można także użyć narzędzia Lupka i powiększyć lub zmniejszyć bieżący widok. Aby to zrobić, należy wybrać
narzędzie Lupka i kliknąć, aby powiększyć obrazek; przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
kliknąć, aby zmniejszyć obrazek. Można też wpisać wartość procentową powiększenia lub wybrać ją u dołu okna
dialogowego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 657
Podręcznik użytkownika

Wyświetlanie informacji o zoptymalizowanym obrazku


Obszar adnotacji pod każdym obrazkiem w oknie dialogowym Zapisz dla internetu zawiera wartościowe informacje
związane z optymalizacją. W adnotacji dotyczącej oryginalnego obrazka są widoczne nazwa pliku i jego wielkość.
Adnotacja zoptymalizowanego obrazka zawiera informacje o zaznaczonych opcjach optymalizacji, wielkości
zoptymalizowanego pliku i szacunkowym czasie pobierania pliku przy danej szybkości modemu. Szybkość modemu
można określić w menu wysuwanym Podgląd.

Podgląd ditheringu przeglądarki


Jeżeli obrazek zawiera więcej kolorów, niż może wyświetlić monitor, to przeglądarka przeprowadzi dithering
kolorów, czyli utworzy ich przybliżenie, mieszając dostępne kolory.
Aby wyświetlić lub ukryć dithering przeglądarki, należy wybrać opcję Dithering przeglądarki z wysuwanego menu
Podgląd. Znacznik wyboru sygnalizuje, że funkcja ditheringu przeglądarki jest włączona. Włączenie ditheringu
przeglądarki nie ma wpływu na ostateczną postać obrazka.

Aby obejrzeć obrazek przy różnych wartościach gamma


Wartość parametru gamma monitora komputerowego decyduje o jasności obrazka w przeglądarce internetowej. W
systemie Windows jest stosowana wartość 2,2, co sprawia, że obrazki wydają się ciemniejsze niż w systemie MAC
OS, gdzie jest używana wartość 1,8. Dzięki funkcji podglądu użytkownik może sprawdzić, jak obrazki będą wyglądać
w systemach o różnych wartościach parametru gamma, a w razie potrzeby, zmienić aktualną wartość. Włączenie
opcji podglądu przeglądarki nie ma wpływu na ostateczną postać obrazka.
❖ W menu Podgląd w oknie dialogowym Zapisz dla internetu (Photoshop) oraz w menu Widok > Podgląd
(ImageReady) są dostępne następujące opcje:
Nieskompensowany kolor Parametr gamma obrazka nie jest zmieniany. Jest to ustawienie domyślne.

Standardowe kolory Windows Pozwala wyświetlić obrazek dopasowany do domyślnej wartością gamma w systemie
Windows.
Standardowe kolory Macintosh Pozwala wyświetlić obrazek dopasowany do domyślnej wartością gamma w
systemie Mac OS.
Użyj profilu koloru dokumentu lub Użyj osadzonego profilu koloru Wartość gamma jest dostosowywana do
wartości określonej w profilu koloru dołączonym do dokumentu (dokument podlega systemowi zarządzania
kolorem).
W programie ImageReady obrazek można edytować w jednym oknie, a w drugim oknie wyświetlać jego podgląd z
inną wartością gamma. W tym celu należy wybrać polecenie Okno > Ułóż > Nowe okno dla (nazwa pliku). Po
uaktywnieniu nowego okna należy wybrać polecenie Widok > Podgląd, a następnie wybrać inną wartość gamma niż w
pierwszym oknie.

Aby dopasować parametr gamma obrazka


Poniższy opis procedury dopasowywania parametru gamma dotyczy programu ImageReady. W programie
Photoshop należy obejrzeć wyniki zastosowania różnych wartości gamma, a następnie użyć polecenia Poziomy —
pozwalającego rozjaśnić bądź ściemnić oryginalny obrazek.
1 W programie ImageReady wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj >Gamma i upewnić się, że jest zaznaczona opcja
Podgląd.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 658
Podręcznik użytkownika

• Zaznaczyć opcję Windows na Macintosh, aby dopasować wartość gamma przed wyświetleniem obrazka w
systemie Mac OS.
• Zaznaczyć opcję Macintosh na Windows, aby dopasować wartość gamma przed wyświetleniem obrazka w
systemie Windows.
• Ustawić suwak Gamma lub wprowadzić w polu tekstowym wartość między 0,1 i 9,99. Położenie suwaka gamma
odpowiada planowanej zmianie bieżącej wartości gamma. (Suwak nie pokazuje bieżącej wartości gamma).
Uwaga: Obrazki utworzone w programie Photoshop 5.0 lub jego nowszych wersjach używają domyślnie wartości
gamma Windows (2.2) i powinny być dobrze wyświetlane w systemie Windows bez wprowadzania poprawek.

Zobacz także
“Aby obejrzeć obrazek przy różnych wartościach gamma” na stronie 657
“Aby dopasować zakres tonów w oknie dialogowym Poziomy” na stronie 300

Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu


1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu (Photoshop) lub otworzyć paletę Optymalizuj (ImageReady).
2 Kliknąć na zakładce u góry okna dialogowego (okna dokumentu w ImageReady), aby ustawić opcje wyświetlania:
Zoptymalizowany, 2 na ekranie, 4 na ekranie. Po zaznaczeniu opcji 4 na ekranie należy kliknąć na podglądzie
obrazka do zoptymalizowania.
3 (Opcjonalnie) Jeśli obrazek zawiera wiele odcięć, należy zaznaczyć odcięcia przeznaczone do optymalizacji.
Zobacz “Aby zaznaczyć jedno lub kilka odcięć” na stronie 606.
4 Wybrać gotowe ustawienie optymalizacji z menu Ustawienia lub ustawić własne opcje optymalizacji. W
zależności od wybranego formatu pliku są dostępne różne opcje. Proszę zapoznać się z następującymi listami
ustawień:
• “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666
• “Opcje optymalizacji dla formatu JPEG” na stronie 664
• “Opcje optymalizacji dla formatu PNG-24” na stronie 665
• “Opcje optymalizacji dla formatu WBMP” na stronie 666
Jeśli obrazek jest wyświetlany w trybie 4 na ekranie, to warto zaznaczyć opcję Odśwież widoki z menu Optymalizuj,
która powoduje, że po zmianie ustawień optymalizacji program automatycznie generuje wersje obrazka o słabszej
jakości.
5 Poprawiać ustawienia optymalizacji, aż do uzyskania zadawalającego kompromisu między jakością obrazka i
wielkością pliku. Jeśli obrazek zawiera wiele odcięć, nie należy zapomnieć o zoptymalizowaniu wszystkich odcięć.
6 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Kliknąć na przycisku Zapisz w oknie dialogowym Zapisz dla internetu.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Zapisz zoptymalizowany. Wybrać polecenie Plik > Zapisz
zoptymalizowany jako, aby zapisać alternatywną wersję pliku pod inną nazwą
7 W oknie dialogowym Zapisz zoptymalizowany jako wykonać poniższe czynności i kliknąć na Zapisz.
• Wpisać nazwę pliku i wybrać lokalizację wynikowego pliku lub plików.
• Zaznaczyć opcję formatu zapisywanych plików: plik HTML i pliki obrazków, tylko pliki obrazków, tylko plik
HTML.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 659
Podręcznik użytkownika

• (Opcjonalnie) Ustawić opcje wyjściowe pliku HTML i plików obrazków. (Zobacz “Aby ustawić opcje wyjściowe”
na stronie 678.)
• Jeśli obrazek zawiera wiele odcięć, przejść do menu Odcięcia i wybrać opcję zapisu odcięć: Wszystkie odcięcia lub
Wybrane odcięcia. W programie ImageReady istnieje możliwość wyboru zapisywanego zestawu odcięć z listy
(jeśli zestaw taki został uprzednio zapisany).
(Photoshop) Aby przywrócić ostatnio zapisaną wersję ustawień optymalizacji, należy wcisnąć klawisz Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć na Wyzeruj. Aby przy ponownym otwarciu okna
Zapisz dla internetu obowiązywały te same ustawienia, należy wcisnąć Alt/Option i kliknąć na Pamiętaj.

Zobacz także
“Sprawdzanie zgodności kolorów” na stronie 628
“Aby utworzyć droplet dla zautomatyzowania ustawień palety Optymalizuj (ImageReady)” na stronie 784
“Wyświetlanie obrazków w przeglądarce” na stronie 625

Aby zapisać plik we wiadomości e-mail


1 Otworzyć obrazek w programie Photoshop i wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu.
2 Kliknąć na zakładce Optymalizuj w oknie dialogowym Zapisz dla internetu.
3 Z menu Ustawienia wybrać opcję JPEG niska jakość.
4 Kliknąć na zakładce Wielkość obrazka.
5 Upewnić się, czy jest zaznaczona opcja Zachowaj proporcje i wpisać szerokość. W przypadku wiadomości e-mail
dobrym ustawieniem jest 400 pikseli. Jeśli odbiorca wiadomości dysponuje wolnym połączeniem internetowym,
można określić mniejszą wielkość.
6 Kliknąć na Zapisz. Wprowadzić nazwę i miejsce zapisania pliku. Opcja Format musi być ustawiona na Tylko
obrazki. Kliknąć na Zapisz.
Plik jest gotowy do wysłania pocztą e-mail. W przypadku niektórych programów pocztowych plik można
przeciągnąć do okna wiadomości. W przypadku innych należy użyć polecenia Dołącz lub Wstaw.

Zobacz także
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658

Aby przywrócić zoptymalizowany podgląd oryginalnej wersji obrazka


1 Zaznaczyć zoptymalizowaną wersję obrazka w trybie 2 na ekranie lub 4 na ekranie.
2 Wybrać polecenie Oryginalny z wysuwanego menu Ustawienia w palecie/panelu Optymalizuj.

Aby zapisać lub usunąć zdefiniowane ustawienia optymalizacji


Ustawienia optymalizacji można zapisać w nazwanym zestawie i stosować je później do innych obrazków. Zapisane
ustawienia pojawiają się w rozwijanym menu Ustawienia, obok nazw ustawień gotowych. Gdy nazwany zestaw lub
gotowy zestaw zostanie poddany edycji, w menu Ustawienia ukaże się pozycja “Bez nazwy”.
1 Ustawić pożądane opcje optymalizacji i wybrać polecenie Zapisz ustawienia z menu palety Optymalizuj.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 660
Podręcznik użytkownika

2 Nazwać ustawienia i zapisać je w folderze Ustawienia/Ustawienia zoptymalizowane, wewnątrz folderu programu


Photoshop.
Uwaga: Jeżeli ustawienia zostaną zapisane w innym miejscu niż folder Ustawienia/Ustawienia zoptymalizowane, nie
będą one dostępne w wysuwanym menu Ustawienia.
3 Aby usunąć zestaw ustawień, należy zaznaczyć go w menu wysuwanym Ustawienia, przejść do menu Optymalizuj
i wybrać polecenie Usuń ustawienia.

Zobacz także
“Aby utworzyć droplet dla zautomatyzowania ustawień palety Optymalizuj (ImageReady)” na stronie 784

Praca z odcięciami w oknie dialogowym Zapisz dla internetu


(Photoshop)
Jeżeli obrazek zawiera wiele odcięć, należy określić odcięcia, które mają być optymalizowane. Aby zastosować
ustawienia optymalizacji do innych (dodatkowych) odcięć, należy je połączyć. Odcięcia połączone w formacie GIF
lub PNG-8 współużytkują tę samą paletę kolorów i ten sam wzór ditheringu, co zapobiega wyświetlaniu szwów
między odcięciami.
• Aby wyświetlić lub ukryć wszystkie odcięcia w oknie dialogowym Zapisz dla internetu, należy kliknąć na
przycisku Przełącz widoczność odcięć .
• Aby wyświetlić lub ukryć auto-odcięcia w oknie dialogowym Zapisz dla internetu, należy przejść do menu
wysuwanego Podgląd i wybrać opcję Ukryj auto-odcięcia. Znacznik wyboru wskazuje, że odcięcia są ukryte.
• Aby zaznaczyć pojedyncze odcięcie w oknie dialogowym Zapisz dla internetu, należy wybrać narzędzie , po
czym kliknąć na wybranym odcięciu. Aby zaznaczyć kilka odcięć, należy klikać je lub przeciągać z wciśniętym
klawiszem Shift.
Uwaga: Niezaznaczone odcięcia są w oknie dialogowym Zapisz dla internetu wyszarzone. Nie wpływa to na kolor
wynikowego obrazka.
• Aby wyświetlić opcje odcięcia, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie odcięć i dwukrotnie kliknąć na wybranym
odcięciu.
• Aby połączyć odcięcia, należy zaznaczyć co najmniej dwa odcięcia, przejść do menu wysuwanego Optymalizuj
i wybrać polecenie Połącz odcięcia. Na połączonych odcięciach pojawia się ikona połączenia.
• Aby odłączyć odcięcie, należy zaznaczyć je i wybrać z menu Optymalizuj polecenie Rozłącz odcięcie.
• Aby rozłączyć wszystkie odcięcia na obrazku, należy wybrać z menu Optymalizuj polecenie Rozłącz wszystkie
odcięcia.

Aby wybrać określoną wielkość pliku grafiki internetowej


1 (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu.
2 Kliknąć na zakładce u góry okna dialogowego Zapisz dla internetu lub okna dokumentu w ImageReady, aby
ustawić opcje wyświetlania: Zoptymalizowany, 2 na ekranie, 4 na ekranie. Po zaznaczeniu opcji 4 na ekranie należy
wybrać podgląd obrazka do zoptymalizowania.
3 (Opcjonalnie) Zaznaczyć odcięcia, które mają być zoptymalizowane, i wybrać format pliku.
4 Z memu Optymalizuj (po prawej stronie menu Ustawienia) wybrać opcję Optymalizacja do rozmiaru pliku.
5 Podać wymagany rozmiar pliku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 661
Podręcznik użytkownika

6 Wybrać opcję w polu Rozpocznij od:


Bieżące ustawienia Jest używany bieżący format pliku.

Auto-zaznaczania GIF/JPEG Format jest wybierany automatycznie.

7 Za pomocą opcji Użyj określić, czy określony rozmiar pliku ma obowiązywać tylko dla bieżącego odcięcia, dla
wszystkich odcięć danego obrazka czy dla wszystkich odcięć. Kliknąć na OK.

Aby zmienić wielkość obrazka w trakcie optymalizacji


Optymalizując obrazek w oknie dialogowym Zapisz dla internetu programu Photoshop, można zmieniać jego
wymiary. Nowe wymiary można określić wprost (w pikselach) lub jako procent wielkości oryginalnej.
1 Kliknąć na zakładce Wielkość obrazka w oknie dialogowym Zapisz dla internetu.
2 Aby zachować bieżące proporcje szerokości do wysokości (w pikselach), należy zaznaczyć opcję Zachowaj
proporcje.
3 Wprowadzić wartości w polach Szerokość, Wysokość lub Procent.
4 Wybrać metodę interpolacji z wysuwanego menu Jakość. Zobacz “Wybór metody interpolacji” na stronie 192.
Opcja Dwusześcienna (wyostrzanie) na ogół daje lepsze wyniki, gdy redukuje się wielkość obrazka.
5 Kliknąć na Zastosuj.

Zobacz także
“Ponowne próbkowanie” na stronie 192

Aby obejrzeć obrazki zoptymalizowane w programie ImageReady


W programie ImageReady obrazki zoptymalizowane można wyświetlać i modyfikować bezpośrednio w oknie
dokumentu. Jednocześnie na ekranie można wyświetlać cztery wersje zoptymalizowanego obrazka. Można też
przechodzić między zoptymalizowanymi i oryginalnymi wersjami obrazka.
1 Kliknąć na zakładce u góry okna dokumentu i wybrać opcję wyświetlania: Zoptymalizowany, 2 na ekranie, 4 na
ekranie.
Uwaga: Aby przełączać się między widokami, należy naciskać klawisze Ctrl + Y (Windows) lub Command + Y (Mac
OS).
2 Jeżeli pracuje się w trybie 2 na ekranie lub 4 na ekranie, to przed zastosowaniem ustawień optymalizacji należy
wybrać widok. Widok wybiera się, klikając na nim. Zaznaczony widok jest wyświetlany w czarnej ramce.
3 Aby ukryć lub wyświetlić informacje dotyczące optymalizacji poszczególnych wersji (widoków) obrazka, należy
wybrać polecenie Widok > Ukryj informacje optymalizacji lub Widok > Pokaż informacje optymalizacji.
Szybkość modemu można wybrać w menu wysuwanym informacji o obrazku u dołu okna dokumentu.

Aby użyć palety Optymalizuj (ImageReady)


W programie ImageReady jest dostępna paleta Optymalizuj, która pozwala ustawiać opcje optymalizacji. Paleta ta
stanowi odpowiednik panelu Zoptymalizowany w oknie dialogowym Zapisz dla internetu programu Photoshop.
• Aby wyświetlić paletę Optymalizuj, należy wybrać polecenie Okno > Optymalizuj.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 662
Podręcznik użytkownika

• Aby wyświetlić wszystkie opcje optymalizacji, należy kliknąć na ikonie Pokaż opcje (podwójny trójkąt) na
zakładce palety Optymalizuj lub wybrać polecenie Pokaż opcje z menu palety Optymalizuj.
• Aby wyświetlić jeden zestaw opcji, należy kliknąć na ikonie Pokaż opcje (trójkąt) tego zestawu opcji.
• Aby wybrać opcję z menu palety Optymalizuj, należy kliknąć na ikonie trójkąta w prawym górnym narożniku
palety.

Aby zoptymalizować i zapisać obrazki jako pliki SWF (ImageReady)


❖ Program ImageReady umożliwia zapisywanie obrazków i animacji w formacie Macromedia Flash (SWF). Należy
wybrać polecenie Eksportuj > Macromedia Flash (SWF) i ustawić opcje wyjściowe. Zobacz “Format SWF
(ImageReady)” na stronie 719 (temat zawiera szczegółowe informacje o eksportowaniu danych do formatu SWF).

Sterowanie optymalizacją (ImageReady)


Program ImageReady ponownie generuje zoptymalizowany obrazek w następujących okolicznościach: po kliknięciu
na zakładce Zoptymalizowany, 2 na ekranie lub 4 na ekranie u góry dokumentu (jeżeli obrazek został
zmodyfikowany od czasu ostatniej optymalizacji), przy zmianie ustawień obrazka zoptymalizowanego oraz w
trakcie edycji oryginalnego obrazka.
Gdy funkcja automatycznej regeneracji jest wyłączona, w dolnym prawym rogu każdego widoku optymalizowanego
obrazka jest widoczny przycisk Regeneruj . Jeżeli obrazek jest w formacie GIF lub PNG8, na palecie Tabela
kolorów pojawia się symbol ostrzegawczy regeneracji, wskazujący, że tabela ta jest nieaktualna.
• Aby funkcję automatycznej regeneracji włączyć lub wyłączyć, należy przejść na paletę Optymalizuj i wybrać z jej
menu opcję Auto-regeneracja. Fakt zaznaczenia opcji sygnalizuje znacznik wyboru.
• Aby zoptymalizować obrazek ręcznie, należy kliknąć na przycisku Regeneruj w prawym dolnym narożniku
zoptymalizowanego obrazka (jeśli jest on wyświetlany) albo przejść do menu palety Optymalizuj i wybrać
polecenie Regeneruj.
Uwaga: Ręczne zoptymalizowanie obrazka nie powoduje włączenia funkcji automatycznej regeneracji.
• Aby anulować optymalizację, należy kliknąć na przycisku Zatrzymaj obok paska postępu u dołu okna obrazka.

Aby ustawić preferencje optymalizacji (ImageReady)


W programie ImageReady można ustawić preferencje określające domyślne ustawienia optymalizacji i domyślną
konfigurację paneli w widokach 2 na ekranie oraz 4 na ekranie.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Optymalizacja.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie ImageReady > Preferencje > Optymalizacja.
2 Wybrać jedną z opcji w sekcji Domyślna optymalizacja:
Poprzednie ustawienia Są stosowane ostatnio zapisane ustawienia optymalizacji.

Automatycznie zaznaczony GIF lub JPEG Obrazek jest optymalizowany automatycznie jako plik GIF lub JPEG.
Program ImageReady wybiera format GIF lub JPEG na podstawie analizy obrazka.
Ustawienia Są wykorzystywane zdefiniowane ustawienia optymalizacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 663
Podręcznik użytkownika

3 W przypadku trybów 2 na ekranie lub 4 na ekranie należy określić ustawienia dla pierwszego, drugiego, trzeciego
i czwartego panelu (trzeci i czwarty panel są dostępne tylko w trybie 4 na ekranie):
Oryginalny W wybranym panelu jest wyświetlany oryginalny obrazek. (Opcja ta jest dostępna tylko dla pierwszego
panelu.)
Bieżący W wybranym panelu jest wyświetlany obrazek z bieżącymi ustawieniami palety Optymalizuj. (Ta opcja jest
dostępna dla wszystkich paneli.)
Automatyczny Jest wyświetlana mniejsza, zoptymalizowana wersja obrazka generowana automatycznie przez
program ImageReady na podstawie bieżących ustawień na palecie Optymalizuj. (Ta opcja jest dostępna dla drugiego,
trzeciego i czwartego panelu.)
Ustawienia nazwane Można wybrać jeden z zestawów ustawień - obrazek zoptymalizowany będzie wyświetlany na
podstawie tych ustawień. (Ta opcja jest dostępna dla drugiego, trzeciego i czwartego panelu.)
4 Kliknąć na OK.

Opcje i formaty grafiki internetowej


Zestawienie formatów grafiki internetowej
Format zapisu pliku powinien zależeć w największym stopniu od właściwości obrazka.

JPEG
JPEG jest to standardowy format kompresji obrazków o płynnych przejściach tonalnych, takich jak fotografie.
Optymalizacja obrazka w formacie JPEG polega na zastosowaniu kompresji stratnej, która wybiórczo usuwa dane.

GIF i PNG-8
Format GIF jest to standardowy format kompresji obrazków o płaskich kolorach i dużej liczbie ostrokątnych detali.
Nadaje się do zapisywania kompozycji liniowych, ilustracji typu logo oraz ilustracji z tekstem. Format PNG8,
podobnie jak GIF, zapewnia efektywną kompresję obszarów jednokolorowych i jednoczesne zachowanie
ostrokątnych detali. (Zobacz “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666.)
Formaty PNG-8 i GIF obsługują kolory 8-bitowe, dlatego też przy ich użyciu można uzyskać maksymalnie 256
kolorów. Procedura wyboru kolorów jest nazywana indeksowaniem i dlatego formaty GIF i PNG-8 są określane
niekiedy jako formaty kolorów indeksowanych. Przy przekształcaniu obrazka na tryb koloru indeksowanego
program Photoshop tworzy tabelę koloru (CLUT), w której zapisuje kolory obrazka wraz z ich indeksami. Jeżeli w
tabeli nie ma jednego z kolorów znajdujących się w oryginalnym obrazku, program wybierze kolor najbardziej do
niego zbliżony, albo przeprowadzi dithering w celu symulowania tego koloru za pomocą dostępnych kolorów.

PNG-24
Format PNG-24 stosuje się do kompresji obrazków o ciągłych odcieniach. Pliki w tym formacie mają jednak większe
rozmiary niż pliki w formacie JPEG. Przewaga formatu PNG24 wyraża się w tym, że zachowuje on do 256 poziomów
przezroczystości obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 664
Podręcznik użytkownika

SWF
Format Macromedia® Flash™ (SWF) jest to format grafiki wektorowej, dostosowany do potrzeb skalowalnych i
zwartych obrazków internetowych. Ponieważ format ten służy do zapisu danych wektorowych, kompozycja
zachowuje oryginalną jakość niezależnie od rozdzielczości. Format SWF nadaje się idealnie do zapisu ramek
animacji, ale równie dobrze można zapisywać w nim obrazki rastrowe i obrazki mieszane, rastrowo-wektorowe.
Zobacz “Zapisywanie plików w formacie SWF (ImageReady)” na stronie 704.

WBMP
Format WBMP jest to standardowy format optymalizacji obrazków dla urządzeń przenośnych, takich jak telefony
komórkowe. Format WBMP obsługuje 1-bitową głębię koloru, co oznacza, że obrazki WBMP zawierają tylko czarne
i białe piksele.

Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658

Opcje optymalizacji dla formatu JPEG


$
"
#

Ustawienia optymalizacji dla formatu JPEG


A. Menu Format pliku B. Menu Jakość kompresji C. Menu Optymalizacja

Jakość Decyduje o stopniu kompresji. Im wyższe ustawienie jakości, tym więcej szczegółów zachowuje algorytm
kompresji. Jednocześnie jednak uzyskuje się pliki o większych rozmiarach. Aby wypośrodkować między jakością
obrazka i wielkością jego pliku, należy obejrzeć obrazek przy różnych ustawieniach jakości.
Zoptymalizowany Powoduje utworzenie pliku w rozszerzonym formacie JPEG, o nieco mniejszej wielkości.
Zoptymalizowany format JPEG jest zalecany dla uzyskania maksymalnego stopnia kompresji. Niemniej, niektóre
starsze przeglądarki nie obsługują go.
Postępowo Obrazek jest wyświetlany stopniowo, wraz z postępem wczytywania. Przed całkowitym wczytaniem
obrazka użytkownik będzie mógł obejrzeć jego wersję w małej rozdzielczości. Opcja Postępowo wymaga użycia
zoptymalizowanego formatu JPEG.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 665
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Przeglądanie progresywnych obrazków JPEG wymaga więcej pamięci RAM oraz nie jest obsługiwane przez
niektóre przeglądarki.
Rozmycie Opcja określa stopień rozmycia obrazka. Wynik zastosowania opcji przypomina efekt filtra Rozmycie
gaussowskie. Pliki są kompresowane w większym stopniu, czyli mają mniejszą wielkość. Zaleca się ustawienie od 0,1
do 0,5.
Profil ICC W pliku jest zachowywany profil ICC obrazka. W przypadku niektórych przeglądarek profile ICC są
używane do korekty kolorów. Opcja ta jest dostępna pod warunkiem, że obrazek zapisano razem z profilem ICC—
jest niedostępna w przypadku obrazków nie zapisanych.
Otoczka Pozwala określić kolor wypełnienia dla pikseli, które w oryginalnym obrazku były przezroczyste: Należy
kliknąć na próbce kolorów i wybrać kolor za pomocą próbnika bądź zaznaczyć jedną z opcji menu Otoczka:
Kroplomierz (aby użyć koloru z pola Kroplomierza), Biały, Czarny lub Inny (wybrany próbnikiem kolorów).
Piksele, które w oryginalnym obrazku były w pełni przezroczyste, zostaną wypełnione wybranym kolorem. Piksele,
które w oryginalnym obrazku były częściowo przezroczyste, zostaną zmieszane z wybranym kolorem.
Dodaj metadane (ImageReady) Zaznaczenie tej opcji powoduje, że do obrazka dołączane są metadane. Należy
kliknąć na Ustawienia i wybrać opcję. Zobacz “Opcje wyjściowe metadanych” na stronie 682.

Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658

Opcje optymalizacji dla formatu PNG-24


Przezroczystość i Otoczka Decydują o sposobie optymalizacji przezroczystych pikseli obrazka.

Aby zapisać obrazek z przezroczystością wielopoziomową, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość, a następnie
wybrać opcję Brak z menu Otoczka.
Aby piksele w pełni przezroczyste pozostały przezroczyste, a piksele częściowo przezroczyste zostały wypełnione
kolorem, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość i wybrać kolor otoczki.
Aby wypełnić całkowicie przezroczyste piksele wybranym kolorem i zmieszać z tym samym kolorem piksele
częściowo przezroczyste, należy wybrać kolor otoczki i usunąć zaznaczenie z opcji Przezroczystość.
Aby wybrać kolor otoczki, należy kliknąć na próbce koloru i wybrać kolor za pomocą próbnika kolorów. Można
także wybrać jedną z opcji z menu Otoczka: Kroplomierz (aby użyć koloru z pola Kroplomierza), Biały, Czarny lub
Inny (wybrany próbnikiem kolorów).
Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Tego typu metoda daje złudzenie szybszego wczytywania danych i pozwala upewnić się, że wczytywanie trwa.
Niemniej, prowadzi ona do większych plików.

Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
ADOBE PHOTOSHOP CS2 666
Podręcznik użytkownika

Opcje optymalizacji dla formatu WBMP


Opcje Metoda ditheringu i Dithering odpowiadają za metodę i stopień diheringu. Optymalny wybór to najmniejszy
procent ditheringu, przy którym są zachowywane wymagane szczegóły.
Użytkownik może wybrać jedną z następujących metod:
Bez ditheringu Dithering nie jest stosowany; piksele pozostają całkowicie czarne lub całkowicie białe.

Dyfuzyjny Jest stosowany dithering losowy, który jest na ogół mniej zauważalny niż dithering typu Wzorek. Efekty
symulacji są rozkładane między sąsiednie piksele. Jeżeli wybierze się ten algorytm, należy określić wartość
procentową odpowiedzialną za nasilenie ditheringu.
Uwaga: Dithering dyfuzyjny może spowodować powstanie widocznych złączeń na krawędziach odcięć. Połączenie
odcięć powoduje, że dyfuzja wzorku zachodzi na całym połączonym obszarze, a to eliminuje efekt widocznych "szwów".
Wzorek Kolory pikseli są określane na podstawie kwadratowego wzorka półtonowego.

Szum Jest stosowany losowy wzór ditheringu, co przypomina dithering dyfuzyjny; tu jednak nie zachodzi tu dyfuzja
wzorka na piksele sąsiednie. Użycie algorytmu Szum nie powoduje powstawania widocznych złączeń.

Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658

Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8


Niezależnie od opisanych niżej opcji użytkownik może dopasować liczbę kolorów dostępnych w tabeli kolorów
obrazka. Zobacz “Dostosowywanie tabeli kolorów dla obrazków GIF i PNG-8” na stronie 669.

%
"
#
$

Ustawienia optymalizacji dla formatu GIF


A. Format pliku B. Menu Algorytm redukcji koloru C. Menu Algorytm ditheringu D. Menu Optymalizacja

Stratna (tylko format GIF) Plik jest kompresowany poprzez selektywne usuwanie danych. Ustawienia wyższe
skutkują większą ilością usuniętych danych. Często można zastosować wartość kompresji stratnej równą 5-10, a
czasami do 50, nie powodując degradacji obrazka. Opcja kompresji stratnej pozwala zmniejszyć rozmiar pliku o 5%
do 40%.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 667
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Opcji Stratna nie można używać w połączeniu z opcją Z przeplotem ani z algorytmami Szum lub Dithering
wzorkiem.
Metoda redukcji kolorów i Kolory Pozwala określić metodę generowania tabeli sprawdzania kolorów, a także liczbę
kolorów zawartych w tej tabeli. Można wybrać jedną z następujących metod redukcji:
• Wizualna Jest tworzona niestandardowa tabela kolorów, priorytet mają kolory lepiej odbierane przez ludzkie oko.
• Selektywna Tworzona jest tabela kolorów podobna do tabeli Wizualna. W tym wypadku są jednak preferowane
duże obszary kolorów i kolory internetowe. Ta tabela pozwala uzyskać obrazki o największej wierności kolorów.
Opcja Selektywna to ustawienie domyślne.
• Adaptacyjna Jest tworzona niestandardowa tabela kolorów. Jej zawartość powstaje poprzez próbkowanie kolorów
ze spektrum barw najczęściej występujących na obrazku. Na przykład, gdy obrazek zawiera wyłącznie kolor zielony
i niebieski, wynikowa tabela kolorów obejmuje przede wszystkim różne odcienie zieleni i niebieskiego. Większość
obrazków ma kolory koncentrujące się w określonych obszarach spektrum.
• Restrykcyjna (Web) Jest używana standardowa tabela 216 kolorów wspólnych dla 8-bitowych (256 kolorowych)
palet systemów Windows i Mac OS. Opcja zapewnia, że przeglądarki nie będą używały ditheringu przy wyświetlaniu
obrazków o kolorach 8-bitowych. (Paleta jest także zwana Bezpieczną paletą Weba.) Używanie palety Weba może
sprzyjać powiększeniu plików i jest zalecane tylko dla uniknięcia ditheringu przeglądarki.
• Specjalna Jest stosowana paleta kolorów utworzona lub zmieniona przez użytkownika. Jeżeli otworzy się
istniejący plik GIF lub PNG8, będzie on miał własną paletę kolorów.
Tabelę sprawdzania kolorów można dostosować za pomocą palety Tabela kolorów w oknie dialogowym Zapisz dla
Internetu.

• Czarno-biały, Skala szarości, Mac OS, Windows Pozwalają użyć stałej palety kolorów.
Metoda ditheringu i dithering Decyduje o metodzie i stopniu ditheringu. Słowo “dithering” oznacza symulację
kolorów niedostępnych w używanym systemie. Określenie wyższej wartości procentowej ditheringu powoduje
symulację większej liczby kolorów, zachowanie większej liczby szczegółów obrazka, ale też zwiększa rozmiar pliku.
Optymalny wybór to najmniejszy procent ditheringu, przy którym są zachowywane wymagane szczegóły. Do
obrazków o jednolitych kolorach często nie trzeba stosować ditheringu. Obrazki z wieloma odcieniami kolorów (w
szczególności gradienty) mogą wymagać ditheringu.

Obrazek GIF z ditheringiem 0% (po lewej) oraz z ditheringiem 100% (po prawej)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 668
Podręcznik użytkownika

Użytkownik może wybrać jedną z następujących metod:


• Dyfuzyjny Jest stosowany dithering losowy, który jest na ogół mniej zauważalny niż dithering typu Wzorek.
Efekty symulacji są rozkładane między sąsiednie piksele.
• Wzorek Wszelkie kolory spoza tabeli kolorów są symulowane przy użyciu kwadratowych wzorków
przypominających półtony.
• Szum Jest stosowany losowy wzór ditheringu, co przypomina dithering dyfuzyjny; tu jednak nie zachodzi tu
dyfuzja wzorka na piksele sąsiednie. Użycie metody Szum nie powoduje powstawania widocznych złączeń.
Przezroczystość i Otoczka Decydują o sposobie optymalizacji przezroczystych pikseli obrazka.

• Aby piksele w pełni przezroczyste pozostały przezroczyste, a piksele częściowo przezroczyste zostały wypełnione
kolorem, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość i wybrać kolor otoczki.
• Aby wypełnić całkowicie przezroczyste piksele wybranym kolorem i zmieszać z tym samym kolorem piksele
częściowo przezroczyste, należy wybrać kolor otoczki i usunąć zaznaczenie z opcji Przezroczystość.
• Aby wybrać kolor otoczki, należy kliknąć na próbce koloru i wybrać kolor za pomocą próbnika kolorów. Można
także wybrać jedną z opcji z menu Otoczka: Kroplomierz (aby użyć koloru z pola Kroplomierza), Biały, Czarny
lub Inny (wybrany próbnikiem kolorów).

A B

C D
Przykłady przezroczystości i otoczki
A. Oryginalny obrazek B. Zaznaczona opcja Przezroczystość i określony kolor otoczki C. Zaznaczona opcja Przezroczystość i nie określony
kolor otoczki D. Nie zaznaczona opcja Przezroczystość i określony kolor otoczki

Dithering przezroczystości Gdy zaznaczona jest opcja Przezroczystość, można wybrać metodę ditheringu
częściowo przezroczystych pikseli:
• Opcja Brak ditheringu przezroczystości powoduje, że do częściowo przezroczystych pikseli na obrazku nie jest
stosowany dithering.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 669
Podręcznik użytkownika

• Opcja Dithering przezroczystości dyfuzyjnej powoduje stosowanie losowego wzoru, który jest na ogół mniej
widoczny niż dithering typu Wzorek. Efekty symulacji są rozkładane między sąsiednie piksele. Jeżeli wybierze się
ten algorytm, należy określić wartość procentową odpowiedzialną za nasilenie ditheringu.
• Opcja Dithering przezroczystości wzorkiem powoduje, że do częściowo przezroczystych pikseli jest stosowany
podobny do rastra półtonowego deseń kwadratów.
• Opcja Dithering przezroczystości szumu powoduje stosowanie losowego wzoru ditheringu, co przypomina
algorytm dyfuzyjny; tu jednak nie zachodzi dyfuzja wzorka na sąsiednie piksele. Użycie algorytmu Szum nie
powoduje powstawania widocznych złączeń.

Przykład ditheringu przezroczystości wzorkiem (po lewej) oraz efekt zastosowania na tle strony WWW (po prawej)

Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Tego typu metoda daje złudzenie szybszego wczytywania danych i pozwala upewnić się, że wczytywanie trwa.
Niemniej, prowadzi ona do większych plików.
Web Opcja określa poziom tolerancji w upodabnianiu kolorów do ich odpowiedników z palety WWW (zapobiega
też symulowaniu kolorów w przeglądarce). Wyższa wartość tej opcji powoduje przesunięcie większej liczby kolorów.
Użyj ujednoliconej tabeli kolorów (ImageReady) Zaznaczenie tej opcji powoduje zastosowanie tej samej tabeli
kolorów do wszystkich stanów rollover.
Dodaj metadane (ImageReady) Zaznaczenie tej opcji powoduje, że do obrazka dołączane są metadane. Należy
kliknąć na Ustawienia i wybrać opcję. Zobacz “Opcje wyjściowe metadanych” na stronie 682.

Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658

Korzystanie z tabeli kolorów


Dostosowywanie tabeli kolorów dla obrazków GIF i PNG-8
W oknie dialogowym Zapisz dla internetu (w programie ImageReady lub Photoshop) jest dostępna paleta Tabela
kolorów, która pozwala dostosować kolory w zoptymalizowanych obrazkach GIF i PNG-8. Zmniejszenie liczby
kolorów często nie pogarsza jakości obrazka, ale skutkuje za to zmniejszeniem pliku obrazka.
Na tabeli kolorów można wykonywać następujące operacje: dodawanie nowych kolorów, usuwanie istniejących
kolorów, przekształcanie zaznaczonych kolorów na bezpieczne kolory Weba, blokowanie wybranych kolorów (tak
by nie mogły zostać usunięte z palety).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 670
Podręcznik użytkownika

Aby wyświetlić tabelę kolorów dla optymalizowanego odcięcia


Tabela kolorów dla odcięcia jest wyświetlana w panelu Tabela kolorów w oknie dialogowym Zapisz dla internetu
(Photoshop) lub na palecie Tabela kolorów (ImageReady).
Uwaga: W programie ImageReady nie należy mylić palety Tabela kolorów z paletą Kolor albo paletą Próbki. Paleta
Tabela kolorów służy do optymalizacji kolorów, natomiast palety Kolor i Próbki służą do wybierania kolorów.
1 (ImageReady) Wybrać polecenie Okno > Tabela kolorów.
2 Zaznaczyć odcięcie zoptymalizowane w formacie GIF lub PNG-8. Tabela kolorów dla zaznaczonego odcięcia
pojawi się na palecie Tabela kolorów.
Uwaga: W programie ImageReady tabela kolorów dla zaznaczonego odcięcia nie będzie wyświetlana, jeżeli wyłączona
została opcja automatycznej regeneracji.
Jeżeli obrazek zawiera wiele odcięć, kolory w tabeli mogą być różne dla różnych odcięć (aby temu zapobiec, należy
najpierw połączyć odcięcia). Jeżeli zaznaczy się różne odcięcia, które odwołują się do różnych tabel kolorów, to tabela
kolorów będzie pusta, a jej pasek stanu będzie zawierał komunikat “Mieszana”.

Aby zregenerować tabelę kolorów (ImageReady)


❖ Należy wybrać polecenie Przebudowa zoptymalizowanych kolorów z menu palety Tabela kolorów. Za pomocą
tego polecenia można wygenerować nową tabelę kolorów, gdy wyłączona jest opcja automatycznej regeneracji.
(Zobacz “Sterowanie optymalizacją (ImageReady)” na stronie 662.)

Aby posortować tabelę kolorów


Wybrać porządek sortowania z menu palety Tabela kolorów:
• Bez sortowania — jest przywracany oryginalny porządek kolorów.
• Sortuj według barwy — sortowanie według położenia koloru na standardowym kole kolorów (wyrażanym jako
stopień od 0 do 360). Kolory neutralne otrzymują barwę 0 i są układane razem z czerwieniami.
• Sortuj według jasności — sortowanie według jasności lub jaskrawości koloru.
• Sortuj według popularności — sortowanie według częstotliwości występowania kolorów obrazku.

Aby zmienić rozmiar próbek koloru (ImageReady)


❖ Należy wybrać polecenie Małe próbki lub Duże próbki z menu palety Tabela kolorów.

Aby dodać nowy kolor do tabeli kolorów


Do tabeli kolorów można dodać kolory, które zostały pominięte podczas jej budowania. Dodanie koloru do tabeli
dynamicznej powoduje przesunięcie kolorów najbardziej do niego zbliżonych. Dodanie koloru do tabeli stałej lub
własnej powoduje dodanie dodatkowej pozycji koloru do tabeli.
1 Wyłączyć zaznaczenia jakichkolwiek kolorów w tabeli. Zobacz “Aby zaznaczyć kolory w tabeli kolorów” na
stronie 671.
2 Wybrać kolor, wykonując jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na polu wyboru koloru w oknie dialogowym Zapisz dla internetu (Photoshop) lub na palecie
narzędziowej (ImageReady), a następnie wybrać kolor z próbnika.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 671
Podręcznik użytkownika

• Należy wybrać narzędzie Kroplomierz z okna dialogowego Zapisz dla internetu (Photoshop) lub z palety
narzędziowej (ImageReady) i kliknąć na obrazku.
• Zaznaczyć narzędzie Kroplomierz na palecie narzędziowej, kliknąć na obrazku, przytrzymać wciśnięty klawisz
myszy i przeciągnąć w dowolne miejsce biurka/pulpitu. W ten sposób można wybrać kolor wyświetlany w innej
aplikacji, na przykład kolor widoczny w przeglądarce internetowej.
• (ImageReady) Wybrać kolor z palety Kolor lub palety Próbki.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Nowy kolor na palecie Tabela kolorów.
• Wybrać polecenie Nowy kolor z menu palety Tabela kolorów.
• (ImageReady) Przeciągnąć kolor z pola wyboru koloru, palety Kolor albo palety Próbki na paletę Tabela kolorów.
Aby przełączyć tabelę kolorów na paletę własną, należy podczas dodawania nowego koloru przytrzymać klawisz
Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
Nowy kolor pojawi się w tabeli kolorów z małym białym kwadracikiem w dolnym prawym rogu, co oznacza, że jest
to kolor zablokowany. (Zobacz “Aby zablokować kolor” na stronie 673.) Jeżeli tabela kolorów jest dynamiczna, kolor
oryginalny będzie wyświetlany na górze po lewej stronie, natomiast nowy kolor na dole po prawej stronie.

Aby zaznaczyć kolor na zoptymalizowanym obrazku


1 Wybrać narzędzie Kroplomierz w oknie dialogowym Zapisz dla internetu (Photoshop) lub na palecie narzędzi
(ImageReady).
2 Kliknąć na jednym z kolorów obrazka. Wokół tego samego koloru w tabeli kolorów zostanie wyświetlona biała
ramka. Kliknięcie z przytrzymaniem klawisza Shift umożliwia zaznaczenie dodatkowych kolorów.

Aby zaznaczyć kolor z innej aplikacji (ImageReady)


❖ Wybrać narzędzie Kroplomierz, kliknąć na obrazku, przytrzymać wciśnięty klawisz myszy i przeciągnąć w
dowolne miejsce biurka/pulpitu. W ten sposób można wybrać kolor wyświetlany w innej aplikacji, na przykład kolor
widoczny w przeglądarce internetowej.

Aby zaznaczyć kolory w tabeli kolorów


• Aby zaznaczyć pojedynczy kolor, należy kliknąć na nim na palecie Tabela kolorów.
• Aby zaznaczyć ciągłą grupę kolorów, należy wcisnąć klawisz Shift i kliknąć na ostatnim kolorze grupy. W ten
sposób zostaną zaznaczone wszystkie kolory w wierszach pomiędzy pierwszym i ostatnim z zaznaczonych
kolorów. Aby zaznaczyć nieciągłą grupę kolorów, należy wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS)
i kliknąć na każdym z kolorów, który ma zostać zaznaczony. Wiele poleceń dotyczących zaznaczania kolorów jest
dostępnych w menu palety Tabela kolorów.
• (ImageReady) Aby zaznaczyć kolory na podstawie pewnego zaznaczenia, należy utworzyć to zaznaczenia, a
następnie wybrać polecenie Wybierz wszystko z zaznaczenia z menu palety Tabela kolorów.
• Aby usunąć zaznaczenia wszystkich kolorów, należy wybrać polecenie Odznacz wszystkie kolory z menu palety
Tabela kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 672
Podręcznik użytkownika

Aby obejrzeć zaznaczone kolory na obrazku (ImageReady)


❖ Zaznaczyć optymalizowany obrazek. Następnie kliknąć i przytrzymać zaznaczony kolor na palecie Tabela
kolorów, aby tymczasowo wyświetlić odwrotność tego koloru na optymalizowanym obrazku. Dzięki temu można
sprawdzić, które obszary obrazka zawierają ten kolor.
Aby obejrzeć ciągłą grupę kolorów, należy przytrzymać klawisz Shift, a następnie kliknąć i przytrzymać kolejny
kolor. Wszystkie kolory w wierszach między pierwszym a ostatnim zaznaczonym kolorem zostaną odwrócone.
Aby obejrzeć nieciągłą grupę kolorów, należy przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i klikać
na każdym kolorze, który ma zostać zaznaczony (przytrzymując przycisk myszy na dowolnym kolorze w grupie).

Aby przesunąć kolor


Kolor zaznaczony w tabeli kolorów można zmienić, wprowadzając dla niego dowolne inne wartości składowych
RGB. Po zregenerowaniu optymalizowanego obrazka zaznaczony kolor zmieni się na nowy we wszystkich miejscach
obrazka, w których występował.
1 Dwukrotnie kliknąć na kolorze w tabeli kolorów, aby wyświetlić domyślny próbnik kolorów.
2 Wybrać kolor.
Kolor oryginalny będzie wyświetlany na górze po lewej, natomiast nowy kolor na dole po prawej stronie próbki.
Mały kwadrat w prawym dolnym rogu próbki koloru oznacza, że kolor ten jest zablokowany. Jeżeli przesunie się
kolor na bezpieczny kolor webowy, to w środku próbki pojawi się mały biały romb.

Aby przywrócić oryginalny wygląd przesuniętych kolorów


Wykonać jedną z następujących czynności:
• Dwukrotnie kliknąć na próbce przesuniętego koloru. W próbniku zostanie zaznaczony kolor oryginalny.
Kliknięcie na przycisku OK spowoduje przywrócenie tego koloru.
• Aby przywrócić wszystkie przesunięte kolory w tabeli (łącznie z kolorami przesuniętymi na bezpieczne webowe,
należy wybrać polecenie Odsuń wszystkie kolory z menu palety Tabela kolorów.

Aby przesunąć wszystkie kolory na ich najbliższe odpowiedniki webowe


Aby zapobiec ditheringowi kolorów w przeglądarce, można przesunąć je na ich najbliższe odpowiedniki z palety
Web. Gwarantuje to, że przeglądarka — uruchomiona w systemie Windows lub Macintosh z możliwością
wyświetlania tylko 256 kolorów — nie będzie stosować ditheringu.
1 Zaznaczyć jeden lub więcej kolorów na optymalizowanym obrazku lub w tabeli kolorów.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Przesuń na Web na palecie Tabela kolorów.
• Wybrać polecenie Przesuń wybrane kolory webowe z menu palety Tabela kolorów. Kolor oryginalny będzie
wyświetlany na górze po lewej, natomiast nowy kolor na dole po prawej stronie próbki. Mały biały romb w
środku próbki oznacza, że jest to bezpieczny kolor webowy. Mały kwadracik w dolnym prawym rogu próbki
oznacza, że jest to kolor zablokowany.
3 Aby ustawić tolerancję przesunięcia, należy wpisać wartość w polu Na kolory Weba lub przeciągnąć wysuwany
suwak. Wyższa wartość tej opcji powoduje przesunięcie większej liczby kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 673
Podręcznik użytkownika

Aby przywrócić oryginalne kolory przesunięte na paletę Web


Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć kolor przesunięty na paletę Web w tabeli kolorów i kliknąć na przycisku Przesuń na Web (na
palecie Tabela kolorów).
• Aby przywrócić wszystkie kolory w tabeli, które zostały przesunięte na paletę Web, należy wybrać polecenie
Odwróć wszystkie wybrane kolory webowe z menu palety Tabela kolorów.

Aby przypisać kolory do przezroczystości


Przypisując istniejące kolory do przezroczystości można wprowadzić na optymalizowanym obrazku obszary
przezroczyste.
1 Zaznaczyć jeden lub więcej kolorów na optymalizowanym obrazku lub w tabeli kolorów.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Nacisnąć przycisk Przypisz przezroczystość na palecie Tabela kolorów.
• Wybrać polecenie Mapuj wybrane kolory do przezroczystości z menu palety Tabela kolorów.
Na połowie każdego z przypisanych kolorów pojawia się siatka przezroczystości . Mały kwadrat w prawym
dolnym rogu próbki koloru oznacza, że kolor ten jest zablokowany.

Aby przywrócić oryginalne kolory elementów przezroczystych


Wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć kolory, które mają zostać przywrócone i kliknąć na przycisku Przypisz przezroczystość , albo wybrać
polecenie Odmapuj wybrane kolory od przezroczystości z menu palety Tabela kolorów.
• Aby przywrócić wszystkie kolory przypisane do przezroczystości, należy wybrać polecenie Odmapuj wszystkie
przezroczyste kolory.

Aby zablokować kolor


Wybrane kolory w tabeli można zablokować, co pozwala zapobiec ich usuwaniu podczas redukcji kolorów oraz
ditheringowi w aplikacji.
Uwaga: Zablokowanie kolorów nie zapobiegnie ditheringowi w przeglądarce.
1 Zaznaczyć jeden lub więcej kolorów w tabeli.
2 Zablokować kolor, wykonując jedną z następujących czynności:
• Nacisnąć przycisk Zablokuj .
• Wybrać polecenie Zablokuj/odblokuj zaznaczone kolory z menu palety Tabela kolorów.
W prawym dolnym rogu każdego zablokowanego koloru pojawi się biały kwadracik .

Aby odblokować kolor


1 Kliknąć na zablokowanym kolorze, aby go zaznaczyć.
2 Odblokować kolor, wykonując jedną z następujących czynności:
• Nacisnąć przycisk Zablokuj .
• Wybrać polecenie Zablokuj/odblokuj zaznaczone kolory z menu palety Tabela kolorów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 674
Podręcznik użytkownika

Biały kwadracik znika z próbki koloru.

Aby usunąć zaznaczone kolory


Aby zmniejszyć rozmiar pliku, można usunąć wybrane kolory z tabeli. Po usunięciu koloru obszary
optymalizowanego obrazka, które zawierały usunięty kolor, są kolorowane ponownie, przy użyciu najbliższego
koloru z palety.
Po usunięciu koloru tabela kolorów automatycznie zmienia się na paletę własną (niestandardową). Dzieje się tak
dlatego, że palety Adaptacyjna, Wizualna i Selektywna podczas kolejnej optymalizacji zmieniają się, to znaczy jest w
nich przywracany usunięty kolor — natomiast paleta Własna nie zmienia się po ponownej optymalizacji obrazka.
1 Zaznaczyć jeden lub więcej kolorów w tabeli.
2 Usunąć kolor, wykonując jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na ikonie Usuń .
• Wybrać polecenie Usuń kolor z menu palety Tabela kolorów.

Aby zapisać tabelę kolorów


Tabele kolorów zoptymalizowanych obrazków mogą być zapisywane w celu ponownego wykorzystania. Program
pozwala też wczytywać tabele utworzone w innych aplikacjach. Po wczytaniu nowej tabeli kolorów do obrazka
kolory w optymalizowanym obrazku są zmieniane na kolory z nowej tabeli.
1 Wybrać polecenie Zapisz tabelę kolorów z menu palety Tabela kolorów.
2 Nazwać tabelę kolorów i wybrać miejsce, w którym ma zostać zapisana. Plik tabeli kolorów uzyskuje domyślnie
rozszerzenie act (skrót od Adobe Color Table).
Aby tabela ta była dostępna podczas wybierania opcji optymalizacji obrazka GIF lub PNG, należy ją zapisać w
folderze Ustawienia/Kolory zoptymalizowane wewnątrz folderu programu Photoshop.
3 Kliknąć na Zapisz.
Ważne: Po ponownym wczytaniu tabeli wszystkie kolory przesunięte przyjmą postać pełnych próbek i zostaną
odblokowane.

Aby wczytać tabelę kolorów


1 Wybrać polecenie Wczytaj tabelę kolorów z menu palety Tabela kolorów.
2 Odszukać plik zawierający tabelę kolorów, która ma być wczytana – musi to być plik Adobe Color Table (.act),
plik Adobe Color Swatch (.aco) albo plik GIF (aby wczytać osadzoną tabelę kolorów z tego pliku).
3 Kliknąć na przycisku Otwórz.

Korzystanie z palet głównych (ImageReady)


Można utworzyć główną paletę, która będzie używana przez grupę obrazków GIF lub PNG8 umieszczonych na
dysku CD-ROM lub innym multimedialnym nośniku pamięci masowej. Gdy z pewną grupą obrazków jest
skojarzona paleta główna, to na wszystkich obrazkach z grupy są wyświetlane kolory tego samego typu.
Paletę główną tworzy się, dodając kolory z zestawu obrazków, a następnie generuje się ją i zapisuje. Aby utworzyć
paletę główną dla grupy obrazków, dodaje się kolory do palety z innych optymalizowanych obrazków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 675
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć i zastosować paletę główną


1 Wyświetlić obrazek i wybrać polecenie Obrazek > Paleta główna > Wyczyść paletę główną (jeżeli jest dostępne).
Wyczyszczenie palety głównej gwarantuje, że w nowej palecie nie znajdą się kolory z poprzednich obrazków.
2 Otworzyć obrazek, którego kolory mają się znaleźć na palecie głównej.
3 Wybrać polecenie Obrazek > Paleta główna > Dodaj do palety głównej. Wszystkie dane o kolorach bieżącego
obrazka zostaną dodane do palety głównej.
4 Powtarzać kroki 2 i 3 dla wszystkich obrazków, których kolory mają się znaleźć na palecie głównej.
5 Wybrać ustawienia optymalizacji dla palety głównej na palecie Optymalizuj.
6 Wybrać polecenie Obrazek > Paleta główna > Utwórz paletę główną, aby wygenerować nową tabelę kolorów na
postawie danych uzyskanych w krokach 2, 3 i 4.
7 Wybrać polecenie Obrazek > Paleta główna > Zapisz paletę główną.
8 Nazwać paletę główną i wybrać miejsce, w którym ma zostać zapisana. Domyślne plik palety głównej otrzymuje
rozszerzenie. act (Adobe Color Table).
Aby tabela ta była dostępna podczas wybierania opcji optymalizacji obrazka GIF lub PNG, należy ją zapisać w
folderze Ustawienia/Kolory zoptymalizowane wewnątrz folderu programu Photoshop.
9 Kliknąć na Zapisz.
10 Aby zastosować paletę główną do jednego lub więcej obrazków, dla których została utworzona, należy otworzyć
te obrazki i wybrać paletę główną:
• Jeżeli paleta główna pojawia się w menu Algorytm redukcji koloru na palecie Optymalizuj, należy ją wybrać z tego
menu. (Menu Algorytm redukcji koloru zawiera wszystkie palety, które znajdują się w folderze Kolory
zoptymalizowane, wewnątrz folderu Ustawienia w folderze programu Adobe Photoshop.)
• Wczytać paletę główną. (Zobacz “Aby wczytać tabelę kolorów” na stronie 674.)

Korzystanie z optymalizacji ważonej


Informacje o optymalizacji ważonej
Optymalizacja ważona umożliwia płynne różnicowanie ustawień optymalizacji na obrazku za pomocą masek z
warstw tekstowych, warstw kształtów i kanałów alfa. Technika ta pozwala uzyskać wyższą jakość w najważniejszych
obszarach obrazka bez zbędnego powiększania pliku. Dzięki optymalizacji ważonej można tworzyć stopniowe
wariacje w ditheringu plików GIF, PNG8 i WBMP, ustawieniach stratności GIF i kompresji JPEG. Optymalizacja
ważona umożliwia również nadawanie priorytetu kolorom w zaznaczonych obszarach obrazka podczas
generowania tabeli kolorów.

Obrazek bez optymalizacji ważonej (po lewej) oraz z optymalizacją ważoną na warstwach tekstowych i kształtach wektorowych (po prawej)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 676
Podręcznik użytkownika

Gdy tworzy się warstwę tekstu lub warstwę kształtu, programy Photoshop i ImageReady automatycznie generują
maski. Maski mogą też być tworzone ręcznie, a następnie przechowywane w kanałach alfa. Gdy ustawienia
optymalizacji są stosowane za pośrednictwem maski, obszar biały na masce opisuje najwyższy poziom jakości
obrazka, natomiast obszar czarny opisuje najniższy poziom jakości obrazka. (Poziom optymalizacji obrazka w
szarych obszarach maski zmniejsza się według skali liniowej.)
Optymalizacja ważona dostępna jest tylko w przypadku niektórych ustawień palety/panelu Optymalizuj,
oznaczonych przyciskiem maski . Aby otworzyć okno dialogowe optymalizacji ważonej wystarczy kliknąć na
przycisku maski.
Uwaga: Wyższe ustawienie opcji Stratna oznacza większą kompresję, a nie lepszą jakość (tak jak w przypadku
większości innych ustawień).

Aby utworzyć maskę na potrzeby optymalizacji


Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Utworzyć warstwę tekstu.
• Utworzyć warstwę kształtu.
• (Photoshop) Zapisać zaznaczenie jako maskę lub utworzyć nowy kanał alfa i zmodyfikować go za pomocą
narzędzi malarskich i edycyjnych. (Zobacz “Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355.)
• (ImageReady) Zaznaczyć obszar obrazka za pomocą narzędzia do zaznaczania. Zapisać zaznaczenie za pomocą
polecenia Zaznacz > Zapisz zaznaczenie, albo wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie z wysuwanego menu Kanał w
oknie dialogowym optymalizacji ważonej.

Aby zmodyfikować jakość pliku JPEG za pomocą masek


Gdy używa się maski do optymalizacji zakresu jakości w obrazku JPEG, obszary białe na masce oznaczają najwyższy
poziom jakości obrazka, natomiast obszary czarne oznaczają najniższą jakość. W oknie dialogowym Modyfikuj
ustawienia jakości można określić maksymalny i minimalny poziom jakości.
1 Wybrać opcję JPEG z menu Ustawienia na palecie/panelu Optymalizacja, albo opcję JPEG z menu formatów
pliku.
2 Kliknąć na przycisku maski po prawej stronie pola tekstowego Jakość.
3 Wybrać maski, które mają zostać zastosowane:
Wszystkie warstwy tekstowe Będą stosowane maski ze wszystkich warstw tekstowych obrazka.

Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.

Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
4 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
5 Zdefiniować zakres jakości:
• Aby ustawić najwyższy poziom jakości, należy przeciągnąć prawy (biały) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Maksimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
• Aby ustawić najniższy poziom jakości, należy przeciągnąć lewy (czarny) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Minimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
6 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 677
Podręcznik użytkownika

Aby zmodyfikować poziom stratności formatu GIF za pomocą masek


Gdy maski są stosowane do optymalizacji poziomu stratności w obrazku GIF, obszary białe na masce oznaczają
najwyższy poziom jakości obrazka, natomiast obszary czarne oznaczają najniższą jakość. W oknie dialogowym
Modyfikuj ustawienia stratności można określić maksymalny i minimalny poziom redukcji jakości.
1 Wybrać opcję GIF z menu Ustawienia na palecie/panelu Optymalizacja, albo opcję GIF z menu formatów pliku.
2 Kliknąć na przycisku maski po prawej stronie pola tekstowego Stratna.
3 Wybrać maski, które mają zostać zastosowane:
Wszystkie warstwy tekstowe Będą stosowane maski ze wszystkich warstw tekstowych obrazka.

Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.

Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
4 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
5 Zdefiniować zakres jakości:
• Aby ustawić najwyższy poziom jakości, należy przeciągnąć prawy (biały) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Maksimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
• Aby ustawić najniższy poziom jakości, należy przeciągnąć lewy (czarny) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Minimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
Uwaga: Stratność oznacza redukcję jakości; dlatego najwyższy poziom jakości obrazka odpowiada wartości Minimum,
natomiast najwyższy poziom jakości obrazka definiowany jest przez wartość Maksimum. Jest to odwrotność ustawień
jakości formatu JPEG.
6 Kliknąć na OK.

Aby zmodyfikować dithering za pomocą masek


Jeśli optymalizacja stopnia ditheringu na obrazku GIF, PNG8 lub WBMP jest przeprowadzana za pomocą masek,
obszary białe na masce otrzymują największy dithering, a obszary czarne na masce — najmniejszy. W oknie
dialogowym Modyfikuj ustawienia jakości można określić maksymalny i minimalny poziom ditheringu.
1 Wybrać albo opcję GIF lub PNG-8 z menu Ustawienia na palecie/panelu Optymalizuj, albo opcję GIF lub PNG-
8 z menu formatów pliku.
2 Kliknąć na przycisku maski po prawej stronie pola tekstowego Dithering.
3 Wybrać maski, które mają zostać zastosowane:
Wszystkie warstwy tekstowe Będą stosowane maski ze wszystkich warstw tekstowych obrazka.

Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.

Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
4 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
5 Zdefiniować zakres ditheringu:
• Aby ustawić najwyższy procent ditheringu, należy przeciągnąć prawy (biały) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Maksimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 678
Podręcznik użytkownika

• Aby ustawić najniższy procent ditheringu, należy przeciągnąć lewy (czarny) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Minimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
6 Kliknąć na OK.

Aby zmodyfikować redukcję koloru za pomocą masek


Gdy kolory obrazka GIF lub PNG-8 są optymalizowane za pośrednictwem masek, obszary białe na masce wskazują
algorytmowi redukcji kolorów, które piksele są bardzo ważne, natomiast obszary czarne wskazują, które piksele są
mniej ważne. Z tego powodu na obszarach maskowanych czernią kolory są redukowane w większym stopniu.
1 Wybrać albo opcję GIF lub PNG-8 z menu Ustawienia na palecie/panelu Optymalizuj, albo opcję GIF lub PNG-
8 z menu formatów pliku.
2 Wybrać algorytm redukcji kolorów i określić maksymalną liczbę kolorów.
3 Kliknąć na przycisku maski po prawej stronie wysuwanego menu Algorytm redukcji kolorów.
4 Wybrać maski, które mają zostać zastosowane:
Wszystkie warstwy tekstowe Będą stosowane maski ze wszystkich warstw tekstowych obrazka.

Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.

Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
5 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
6 Kliknąć na OK.

Ustawienia wyjściowe obrazków internetowych


Aby ustawić opcje wyjściowe
Opcje wyjściowe decydują o tym, jak są formatowane pliki HTML, jak są nazywane pliki i odcięcia, a także jak
podczas zapisywania zoptymalizowanej wersji obrazka są traktowane obrazki tła. Opcje te ustawia się w oknie
dialogowym Ustawienia wyjściowe.
W programie ImageReady u ustawienia wyjściowe można zapisać, a potem stosować je do innych plików.
1 Aby wyświetlić okno dialogowe Ustawienia wyjściowe, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Gdy jest zapisywany obrazek zoptymalizowany, wybrać opcję Inne z wysuwanego menu Ustawienia w oknie
dialogowym Zapisz zoptymalizowany lub Zapisz zoptymalizowany jako. W przypadku tej metody otwarcia okna
dialogowego Ustawienia wyjściowe, opcje Zapisz i Wczytaj nie są dostępne.
• (ImageReady) Wybrać pożądany zestaw preferencji z podmenu Plik > Ustawienia wyjściowe lub w menu okna
dokumentu. Ta metoda pozwala na wczytywanie i zapisywanie ustawień.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Edytuj ustawienia wyjściowe z wysuwanego menu Optymalizuj w oknie
dialogowym Zapisz dla internetu. Ta metoda pozwala na wczytywanie i zapisywanie ustawień.
2 (Opcjonalnie) Aby obejrzeć zdefiniowane ustawienia wyjściowe, można skorzystać z wysuwanego menu
Ustawienia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 679
Podręcznik użytkownika

3 Stosownie do potrzeb zmienić każdy z zestawów opcji. Aby przejść do innego zestawu opcji, należy wybrać go z
menu wysuwanego pod menu Ustawienia. Można też kliknąć na przycisku Następny, aby wyświetlić następny zestaw
na liście, lub na przycisku Poprzedni, aby wyświetlić poprzedni zestaw.
4 (Opcjonalnie) Chcąc zapisać wybrane ustawienia, należy kliknąć na przycisku Zapisz. Następnie należy wpisać
nazwę pliku, wybrać jego lokalizację i kliknąć na Zapisz.
Ustawienia wyjściowe można zapisać w dowolnym miejscu. Jeżeli jednak plik zostanie umieszczony w folderze
Ustawienia/Zoptymalizowane ustawienia wyjściowe wewnątrz folderu programu Photoshop, to ustawienia te będą
się pojawiały w wysuwanym menu Ustawienia (zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady).
5 (Opcjonalnie) Chcąc wczytać ustawienia wyjściowe, należy kliknąć na przycisku Wczytaj, wybrać plik i kliknąć
na Otwórz.

Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658

Opcje wyjściowe HTML


W zestawie HTML można ustawić następujące opcje:
Generuj XHTML Podczas eksportowania tworzone będą znaczniki zgodne ze standardem XHTML. Wybór opcji
Generuj XHTML sprawi, że inne opcje, które mogłyby powodować konflikty z tym standardem, staną się
niedostępne. Zaznaczenie tej opcji automatycznie ustawia parametry opcji Wielkość znaczników oraz Wielkość
atrybutów.
Wielkość znaczników Pozwala określić wielkość liter używanych w znacznikach.

Wielkość atrybutów Pozwala określić wielkość liter używanych w atrybutach.

Wcięcie Pozwala określić metodę tworzenia wcięć linii kodu: z wykorzystaniem ustawień tabulacji programu do
edycji HTML, z wykorzystaniem zadanej liczby spacji lub bez wcinania.
Zakończenia wierszy Pozwala określić platformę zgodności co do rodzaju zakończeń wierszy.

Kodowanie Pozwala określić domyślne kodowanie znaków na stronie internetowej.

Dołącz komentarze Powoduje dodanie do kodu HTML komentarzy wyjaśniających. W programie ImageReady
opcja ta jest niezbędna, jeżeli planuje się uaktualniać plik wynikowy za pomocą polecenia Plik > Uaktualnij HTML.
Zawsze dodawaj atrybut ALT Do elementów IMG zawsze będzie dodawany atrybut ALT, co zapewnia zgodność z
rządowym standardem dostępności materiałów WWW.
Atrybuty zawsze w cudzysłowach Powoduje, że wszystkie atrybuty znaczników są ujmowane w cudzysłów.
Cudzysłowy zapewniają zgodność z niektórymi starszymi przeglądarkami, a także ścisłą zgodność z konwencją
HTML.
Zamykaj wszystkie znaczniki Powoduje, że do wszystkich elementów HTML są dodawane znaczniki końcowe, co
zapewnia zgodność ze standardem XHTML.
Dołącz zerowe marginesy do znacznika Body Powoduje usuwanie domyślnych marginesów wewnętrznych w oknie
przeglądarki internetowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 680
Podręcznik użytkownika

Zapisywanie plików HTML


W programie ImageReady można ustawić następujące opcje z zestawu Zapisywanie plików HTML:
Użyj długiego rozszerzenia nazwy pliku (.html) Nazwa pliku ze stroną WWW będzie miała rozszerzenie .html, a nie
.htm.
Wiele wyjściowych plików HTML Dla każdego odcięcia zawierającego zaznaczony stan będzie generowana osobna
strona HTML.
Nazywanie plików HTML Pozwala określić konwencję nazewnictwa stosowaną przy generowaniu wielu plików
HTML.

Opcje wyjściowe odcięć


W zestawie Odcięcia można ustawić następujące opcje:
Generuj tabelę Powoduje wyrównanie odcięć przy pomocy tabeli HTML, a nie arkusza CSS.

Puste komórki Określa sposób konwersji pustych odcięć na komórki tabeli. Opcja GIF, IMG SzW powoduje, że
używany będzie plik GIF o wielkości 1 piksela z wartościami wysokości i szerokości podanymi w znaczniku IMG.
Opcja GIF, TD SzW powoduje, że używany będzie jednopikselowy plik GIF z wartościami wysokości i szerokości
podanymi w znaczniku TD. Opcja Bez zawijania, TD SzW powoduje, że w tabeli umieszczony zostanie
niestandardowy znacznik NoWrap z wartościami wysokości i szerokości podanymi w znacznikach TD.
TD SziW Określa sposób uwzględniania w danych tabeli atrybutów wysokości i szerokości: Zawsze, Nigdy lub
Automatycznie (ustawienie zalecane).
Odstęp komórek Określa sposób dodawania wokół wygenerowanej tabeli wiersza i kolumny z komórkami
oddzielającymi: Auto (ustawienie zalecane), Auto (na dole), Zawsze, Zawsze (na dole) lub Nigdy. W przypadku tabel,
w których krawędzie odcięć nie są wyrównane, dodanie komórek oddzielających zapobiega błędnemu formatowaniu
tabeli w niektórych przeglądarkach.
Generuj CSS Powoduje wygenerowanie arkusza CSS (Cascading Style Sheet), a nie tabeli HTML.

Referencja Określa sposób odwołań do pozycji odcięć w pliku HTML w przypadku korzystania ze stylów CSS:

• Autor: ID Odcięcia są lokalizowane za pomocą stylów o unikatowych identyfikatorach.


• W wierszu W deklaracji elementu blokowego (znacznik <DIV>) są uwzględniane elementy stylu.
• Autor: klasa Odcięcia są lokalizowane za pomocą klas o unikatowych identyfikatorach.
Domyślne nazewnictwo odcięć Aby utworzyć domyślne nazwy dla odcięć, należy wybrać elementy z wysuwanych
menu lub wpisać tekst w odpowiednich polach. Elementy te to nazwa dokumentu, słowo odcięcie, liczby lub litery
określające odcięcia lub stany rollover, data utworzenia odcięcia, znaki przestankowe lub brak.

Opcje wyjściowe map obrazków (ImageReady)


W programie ImageReady można ustawić następujące opcje wyjściowe mapy obrazka:
Typ mapy obrazka W tym obszarze można określić typ mapy obrazka:

• Strona klienta Do pliku HTML obrazka będzie dołączony cały kod niezbędny dla mapy obrazka.
• Strona serwera NCSA Oprócz pliku HTML będzie tworzony oddzielny plik .map (przy użyciu specyfikacji
NCSA).
• Strona serwera CERN Oprócz pliku HTML będzie tworzony oddzielny plik .map (przy użyciu specyfikacji
CERN).
ADOBEPHOTOSHOP CS2 681
Podręcznik użytkownika

Ważne: W przypadku obrazków, które zawierają odcięcia, ani program Photoshop, ani ImageReady nie mogą
generować map obrazka na serwerze.
• Strona klienta i strona serwera NCSA Będzie tworzona mapa obrazka zgodna z obsługą na serwerze i po stronie
klienta (generowana według specyfikacji NCSA).
• Strona klienta i strona serwera CERN Będzie tworzona mapa obrazka zgodna z obsługą na serwerze i po stronie
klienta (generowana według specyfikacji CERN).
Uwaga: Aby sprawdzić, czy w przypadku map obrazków po stronie serwera należy stosować specyfikację NCSA czy
CERN, proszę skontaktować się ze swoim usługodawcą internetowym.
Położenie mapy obrazka W tym obszarze można określić położenie deklaracji mapy obrazka (znacznika <MAP>)
w pliku HTML:
• Początek Deklaracja mapy obrazka będzie umieszczana na początku głównej sekcji kodu HTML.
• Tekst główny Deklaracja mapy obrazka będzie umieszczana nad znacznikiem <IMG SRC> skojarzonego z nią
odcięcia.
• Koniec Deklaracja mapy obrazka będzie umieszczana na końcu głównej sekcji kodu HTML.

Ustawianie opcji wyjściowych tła


Można ustawić następujące opcje tła:
Obejrzyj dokument jako W tym obszarze można określić, czy kod HTML umożliwia wyświetlanie obrazka na
pierwszym planie, czy w tle.
• Obrazek Obrazek będzie wyświetlany na pierwszym planie strony internetowej. Użytkownik będzie mógł wybrać
obrazek tła albo kolor tła.
• Tło Obrazek będzie traktowany i wyświetlany jako segment tła strony.
Obrazek tła W tym obszarze można określić położenie pliku obrazka tła. Wskazany obrazek będzie wyświetlany na
stronie internetowej za zoptymalizowanym obrazkiem (w jego tle).
Kolor tła Pozwala określić kolor tła. Należy kliknąć na polu koloru i wybrać tło za pomocą próbnika kolorów lub
wybrać odpowiednią opcję menu. Ustawienie Otoczka powoduje, że będzie używany kolor otoczki określony na
palecie Optymalizuj.

Opcje wyjściowe zapisywania plików


W zestawie Zapisywanie plików można ustawić następujące opcje:
Nazywanie pliku Należy wybrać elementy w odpowiednich menu lub wprowadzić w odpowiednich polach tekst
dołączany do domyślnych nazw plików. Między innymi chodzi o następujące elementy: nazwa dokumentu, nazwa
odcięcia, wywoływane odcięcie, data utworzenia pliku, numer odcięcia, znak przestankowy, rozszerzenie nazwy
pliku. Niektóre opcje można wybrać tylko wtedy, gdy plik zawiera odcięcia lub stany rollover.
Opisane opcje pozwalają zmienić kolejność i sposób formatowania fragmentów nazw plików (np. zamiast całych
słów używać skrótów).
Zgodność nazwy pliku Można wybrać jedną lub więcej opcji zapewniających zgodność z systemem Windows
(dopuszcza dłuższe nazwy plików), systemem Mac OS 9 (nazwy plików zostaną obcięte po 31 znakach) oraz
systemami operacyjnymi UNIX.
Zoptymalizowane pliki Można wybrać jedną z następujących opcji:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 682
Podręcznik użytkownika

• Opcja Umieść obrazki w folderze określa nazwę foldera, w którym zapisywane będą obrazki zoptymalizowane
(opcja ta jest dostępna tylko w przypadku dokumentów zawierających wiele odcięć).
• Opcja Użyj długich rozszerzeń nazw plików (ImageReady) powoduje, że pliki JPEG i WBMP będą mogły być
zapisywane z czteroliterowym rozszerzeniem.
• Opcja Kopiuj obrazek tła podczas zapisywania powoduje skopiowanie pliku tła określonego w zestawie Tło do
folderu obrazków danej strony internetowej.
• Opcja Dołącz prawa autorskie (Photoshop) powoduje dołączenie do obrazka informacji o prawach autorskich.
Zobacz “Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102.

Aby dołączyć do obrazka tytuł i informacje o prawach autorskich


Do strony internetowej można dołączyć tytuł i informacje o prawach autorskich — wprowadzone uprzednio w oknie
Info o pliku. Tytuł wyeksportowanego pliku HTML wyświetlany będzie na pasku tytułu przeglądarki internetowej.
Informacje o prawach autorskich nie są wyświetlane w przeglądarce, ale są dodawane do pliku HTML jako
komentarz, a do obrazka jako metadane.
1 Wybrać polecenie Plik > Info o pliku.
2 Wpisać tytuł, który będzie wyświetlany na pasku tytułu przeglądarki internetowej:
• (Photoshop) W sekcji Opis okna dialogowego Informacje o pliku wprowadzić pożądany tekst w polu tekstowym
Opis.
• (ImageReady) Wprowadzić pożądany tekst w polu tekstowym Opis.
3 Wprowadzić informacje o prawach autorskich:
• (Photoshop) Wpisać odpowiedni tekst w polu tekstowym Notatka o prawach autorskich w sekcji Opis okna
dialogowego Info o pliku.
• (ImageReady) Wpisać odpowiedni tekst w polu tekstowym Notatka o prawach autorskich.
4 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102

Opcje wyjściowe metadanych


W programie ImageReady można ustawić następujące opcje wyjściowe metadanych. Należy sprawdzić, czy na
palecie Optymalizuj zaznaczono opcję Dodaj metadane.
Dodaj własne metadane ImageReady Zostaną dodane zwykłe informacje o prawach autorskich oraz opis,
pochodzące z okna dialogowego Info o pliku. Zobacz “Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info
pliku.” na stronie 102.
Dodaj metadane EXIF Będą dodawane informacje zapisywane w fotografiach cyfrowych, takie jak rodzaj aparatu,
data i godzina wykonania zdjęcia oraz rozmiar pliku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 683
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Aby obejrzeć wszystkie dane EXIF obrazka, należy wyświetlić dany plik w programie Adobe Bridge.
Dodaj metadane XMP Zostanie dodany własny zestaw danych Adobe, który dostarcza informacji o pliku i ułatwia
wykorzystywanie tego pliku w różnych aplikacjach firmy Adobe.
• Zapisuj minimalny zestaw XMP Będzie dołączany tylko mały podzbiór metadanych XMP, takich jak daty
modyfikacji i wygenerowania plików, wielkości pliku oraz format.
• Dołącz odniesienie do pliku źródłowego Zostanie dołączony blok danych ze ścieżką dostępu do oryginalnego
dokumentu.
• Zapisuj XMP do oddzielnych plików Opcja ta powoduje, że dane XMP zostaną zapisane w osobnym pliku, a nie
osadzone w pliku obrazka.

Posługiwanie się wartościami kolorów w kodzie


szesnastkowym
Aby wyświetlić wartości kolorów w kodzie szesnastkowym na palecie Info
W programie ImageReady wartości szesnastkowe kolorów wyświetlane są automatycznie po prawej stronie palety
Info, obok wartości RGB.
1 Wybrać polecenie Okno > Info lub kliknąć na zakładce palety Info, aby wyświetlić tę paletę.
2 (Photoshop) Wybrać polecenie Opcje palety z menu palety. Wybrać opcję Kolor Web z menu Tryb w sekcji
Pierwszy odczyt koloru lub Drugi odczyt koloru. Kliknąć na przycisku OK.
3 Umieścić wskaźnik nad kolorem, dla którego mają zostać wyświetlone wartości szesnastkowe.

Aby skopiować kolor jako wartość szesnastkową


W programie Photoshop kolor można skopiować w postaci wartości szesnastkowych w głównym obszarze
roboczym (ale nie w oknie dialogowym Zapisz dla internetu).
1 Wybrać kolor do skopiowania.
2 Skopiować kolor, wykonując jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Kopiuj kolor jako HTML z menu palety Kolor.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Kopiuj kolor narzędzia jako HTML.
Kolor zostanie skopiowany do Schowka w postaci atrybutu HTML COLOR z odpowiednią wartością w kodzie
szesnastkowym (COLOR=#XXYYZZ).
Gdy jest zaznaczone narzędzie Kroplomierz, można przesunąć kursor nad kolor wybrany do skopiowania, kliknąć
z wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Control (Mac OS), po czym wybrać jedną z
opcji menu kontekstowego. W programie ImageReady należy pamiętać o uprzednim kliknięciu na kolorze (w celu
uczynienia go kolorem narzędzia).
3 Aby wkleić ten kolor do pliku HTML, należy otworzyć docelowy plik w programie do edycji HTML i wybrać
polecenie Edycja > Wklej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 684
Podręcznik użytkownika

Aby skopiować kolor jako wartość szesnastkową przez przeciąganie (ImageReady)


❖ Należy przeciągnąć kolor narzędzia z palety narzędziowej lub zaznaczony kolor z palety Tabela kolorów lub palety
Próbki do pliku HTML w aplikacji docelowej.
Uwaga: Nie wszystkie edytory tekstu i programy do edycji HTML obsługują tę funkcję.
685

Rozdział 23: Zapisywanie i eksportowanie


obrazków

Zapisywanie obrazków
Zapisywanie plików obrazków
W programie Photoshop są dostępne nieco inne opcje zapisywania niż w programie ImageReady. Program
ImageReady przeznaczony jest przede wszystkim do tworzenia obrazków, które będą prezentowane w Internecie.
Jeżeli program ImageReady nie zapewnia potrzebnego formatu pliku lub opcji, można przejść do programu
Photoshop.
Aby w edytowanym obrazku zachować wszystkie funkcje programu Photoshop (warstwy, efekty, maski, style, itd.),
należy zapisać kopię tego obrazka w formacie Photoshopa (PSD). Tak jak większość formatów plików, format PSD
obsługuje tylko pliki o maksymalnym rozmiarze 2 GB. W przypadku plików większych niż 2 GB można zapisać dane
w nowym formacie dużego dokumentu (PSB), Photoshop Raw (tylko obrazki spłaszczone) oraz TIFF (pliki o
maksymalnej wielkości 4 GB).
Obrazki o 16 bitach na kanał można zapisywać (przy użyciu polecenia Zapisz jako) tylko w następujących formatach:
Photoshop, Photoshop PDF, Photoshop Raw, format dużego dokumentu (PSB), Cineon, PNG oraz TIFF. Jeżeli
wybierze się polecenie Zapisz dla internetu w przypadku obrazka o 16 bitach na kanał, to program Photoshop
automatycznie przekonwertuje ten obrazek z 16 bitów na kanał na 8 bitów na kanał.
Obrazki o 32 bitach na kanał można zapisywać (przy użyciu polecenia Zapisz jako) tylko w następujących formatach:
Photoshop, OperEXR, Portable Bit Map, Radiance oraz TIFF.
Obrazki można zapisywać za pomocą następujących poleceń:
Zapisz Służy do zapisywania zmian wprowadzonych w bieżącym pliku. W programie Photoshop plik jest
zapisywany w bieżącym formacie; w ImageReady — tylko w formacie PSD.
Zapisz jako Służy do zapisywania pliku w innym miejscu lub pod inną nazwą. W programie Photoshop polecenie
Zapisz jako umożliwia zapisanie obrazka w innym formacie i z innymi opcjami. W programie ImageReady plik jest
zapisywany zawsze w formacie PSD.
Eksportuj oryginał (ImageReady) Jest tworzona kopia oryginalnego obrazka ze spłaszczonymi warstwami; kopię tę
można zapisać w kilku formatach. Niektóre dane (takie jak odcięcia i ustawienia optymalizacji) nie są zachowywane,
jeżeli zapisze się obrazek oryginalny w formacie innym niż format Photoshopa.
Zapisz wersję (Photoshop) Umożliwia zapisywanie różnych wersji plików i dodawanie komentarzy do każdej z nich.
To polecenie jest dostępne dla obrazków zarządzanych w przestrzeni roboczej Version Cue.
Podczas pracy nad plikiem z projektu Adobe Version Cue pasek tytułu dokumentu zawiera dodatkowe informacje
o stanie pliku.
Zapisz dla internetu (Photoshop), Zapisz zoptymalizowany (ImageReady) i Zapisz zoptymalizowany jako
(ImageReady) Umożliwiają zapisanie zoptymalizowanej wersji obrazka, który będzie prezentowany w Internecie.

Zobacz także
“Informacje o formatach plików” na stronie 711
ADOBE PHOTOSHOP CS2 686
Podręcznik użytkownika

“Projekty zarządzane przez Version Cue” na stronie 117


“Informacje o optymalizacji” na stronie 655

Aby zapisać zmiany w bieżącym pliku


❖ Wybrać polecenie Plik > Zapisz.

Aby zapisać plik pod inną nazwą i w innym miejscu


1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako.
2 Wpisać nazwę pliku i wybrać jego położenie.
3 Kliknąć na Zapisz.

Aby zapisać plik w innym formacie


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Oryginalny dokument.
Uwaga: Plug-in Adobe Camera Raw pozwala zapisać pliki uzyskiwane z aparatów cyfrowych w innych formatach niż
Camera Raw, np. Adobe Digital Negative (DNG).
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W programie Photoshop wybrać format z menu Format.
• W programie ImageReady wybrać format z menu Zapisz jako typ (Windows) lub Format (Mac OS).
Uwaga: Jeżeli w programie Photoshop wybierze się format nie obsługujący wszystkich funkcji dokumentu, na dole okna
dialogowego pojawi się ostrzeżenie. W takim przypadku zaleca się zapisanie kopii danego pliku w formacie Photoshopa
albo w innym formacie, który obsługuje wszystkie dane obrazka.
3 Określić nazwę i miejsce zapisania pliku.
4 (Photoshop) W oknie dialogowym Zapisz jako ustawić opcje zapisywania.
5 Kliknąć na Zapisz.
Zarówno w programie Photoshop, jak i w ImageReady, przy zapisywaniu w niektórych formatach pojawia się
dodatkowe okno dialogowe.
Aby skopiować obrazek bez zapisywania go na twardym dysku można posłużyć się poleceniem Powiel. Aby
przechować w pamięci tymczasową wersję obrazka, można użyć palety Historia i utworzyć zdjęcie.

Zobacz także
“Aby powielić obrazek w programie Photoshop” na stronie 51
“Tworzenie zdjęcia obrazka” na stronie 77
“Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w plug-inie Camera Raw” na stronie 233
ADOBE PHOTOSHOP CS2 687
Podręcznik użytkownika

Opcje zapisywania plików


W oknie dialogowym Zapisz jako można ustawić wiele różnych opcji. To, czy dana opcja jest dostępna, zależy od
rodzaju zapisywanego obrazka oraz wybranego formatu pliku. Na przykład, jeżeli obrazek nie zawiera wielu warstw,
lub jeżeli wybrany format nie obsługuje warstw, opcja Warstwy będzie niedostępna. Jeśli jest włączony program
Version Cue, są dostępne dodatkowe opcje, na przykład zapis pliku alternatywnego i dołączenie własnych
komentarzy.
Jako kopię Program zapisuje kopię pliku, pozostawiając bieżący plik otwarty na biurku.

Kanały alfa Razem z obrazkiem są zapisywane informacje o kanałach alfa. Wyłączenie tej opcji powoduje, że w
zapisywanym obrazku nie są uwzględniane dane o kanałach alfa.
Warstwy Program zachowuje wszystkie warstwy obrazka. Jeżeli opcja ta jest wyłączona lub niedostępna, wszystkie
widoczne warstwy są spłaszczane lub złączane (w zależności od wybranego formatu) .
Adnotacje Wraz z obrazkiem są zapisywane adnotacje.

Kolory dodatkowe Wraz z obrazkiem są zapisywane informacje o kanałach dodatkowych. Wyłączenie tej opcji
powoduje usunięcie kanałów dodatkowych z zapisanego obrazka.
Użyj ustawień dodatkowych profilu ICC (Windows) lub Osadź profil koloru (Mac OS) Jest tworzony dokument z
zarządzanymi kolorami.
Uwaga: Opisane poniżej opcje podglądu i rozszerzeń pliku są dostępne tylko wtedy, gdy w oknie dialogowym
Preferencje / Obsługa plików wybrano opcję Pytaj przy zapisie dla pozycji Podglądy oraz Dołącz rozszerzenie pliku.
Miniaturka (Windows) Są zapisywane dane miniaturki pliku.

Opcje podglądów (Mac OS) Są zapisywane dane miniaturki pliku. Miniaturki te są wyświetlane w oknie dialogowym
Otwórz.
Użyj małych liter Rozszerzenie pliku jest zapisywane małymi literami.

Opcje rozszerzeń plików (Mac OS) Opcje dotyczą formatu rozszerzeń plików. Opcja Dołącz powoduje dołączanie
rozszerzenia formatu do nazwy plików, a opcja Małymi literami powoduje, że rozszerzenie jest zapisywane małymi
literami.

Zobacz także
“Aby osadzić w dokumencie profil kolorów” na stronie 281
“Projekty zarządzane przez Version Cue” na stronie 117
“Aby ustawić preferencje zapisywania plików” na stronie 727

Opcje podglądów w systemie Mac OS


W preferencjach obsługi plików są dostępne następujące opcje (należy wybrać polecenie Photoshop > Preferencje >
Obsługa plików).
Ikona Na biurku (pulpicie) jest wyświetlana ikona pliku.

Pełny rozmiar Jest zapisywana wersja obrazka w rozdzielczości 72 ppi — wersja przeznaczona do użytku w
aplikacjach, które mogą otwierać tylko obrazki w niskiej rozdzielczości.
Miniaturka (Macintosh) Miniaturki te są wyświetlane w oknie dialogowym Otwórz.

Miniaturka (Windows) Jest zapisywana miniaturka do wyświetlania w systemie Windows.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 688
Podręcznik użytkownika

Zapisywanie dużych dokumentów


Program Photoshop obsługuje dokumenty o maksymalnej długości i szerokości 300000 pikseli i zapewnia trzy
formaty plików do zapisywania obrazków o długości lub szerokości przekraczającej 30000 pikseli. Należy pamiętać,
że większość innych aplikacji, w tym również starsze wersje programu Photoshop, obsługuje tylko pliki o
maksymalnej wielkości 2 GB i obrazki o długości lub szerokości do 30000 pikseli.

Aby zapisać dokumenty większe niż 2 GB


❖ Należy wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać jeden z następujących formatów plików:
Format dużego dokumentu (PSB) Obsługuje dokumenty o dowolnych wymiarach w pikselach i o dowolnej
wielkości w bajtach. W formacie PSB zachowywane są wszystkie funkcje programu Photoshop. Obecnie pliki PSB
obsługuje tylko program Photoshop CS. Aby móc zapisywać pliki w formacie PSB, należy zaznaczyć preferencję
Włącz format dużych dokumentów (Preferencje > Obsługa plików).
Photoshop Raw Obsługuje dokumenty o dowolnych wymiarach w pikselach i o dowolnej wielkości w bajtach, ale
nie obsługuje warstw. Duże dokumenty zapisywane w formacie Photoshop Raw są spłaszczane.
Format TIFF Obsługuje pliki o maksymalnej wielkości 4 GB. Dokumentów większe niż 4 GB nie można zapisać w
formacie TIFF.

Zobacz także
“Format dużych dokumentów” na stronie 715
“Photoshop Raw, format” na stronie 718
“Format TIFF” na stronie 720

Aby włączyć format dużych dokumentów


1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Obsługa
plików (Mac OS).
2 Zaznaczyć opcję Włącz format dużych dokumentów (.psb).

Zapisywanie plików PDF


Zapisywanie plików w formacie Photoshop PDF
Za pomocą polecenia Zapisz jako można zapisywać obrazki w trybie CMYK, RGB, skali szarości, koloru
indeksowanego, bitmapy, Lab oraz bichromii w formacie Photoshop PDF. W dokumencie o formacie Photoshop
PDF są zachowywane dane dotyczące warstw, kanałów alfa, kolorów dodatkowych i adnotacji, dzięki czemu zapisany
dokument można otwierać i edytować w programie Photoshop CS2. Format Photoshop PDF umożliwia również
zapisywanie wielu obrazków w jednym, wielostronicowym dokumencie albo prezentacji.
Zaawansowani użytkownicy mogą skorzystać z opcji zapewniania zgodności ze standardem PDF/X, co jest
niezwykle istotne, na przykład, w przypadku dokumentów drukowanych komercyjnie. PDF/X (Portable Document
Format Exchange) jest to pewien wariant formatu Adobe PDF, który eliminuje wiele zmiennych związanych z
kolorami, czcionkami i zalewkowaniem, które mogą prowadzić do problemów podczas druku. Użytkownik może
ADOBE PHOTOSHOP CS2 689
Podręcznik użytkownika

określić też pewne opcje zabezpieczeń ograniczające dostęp do dokumentu PDF. Nowe, 128-bitowe algorytmy
szyfrowania RC4 (Acrobat 6) zawierają opcje, dzięki którym można umożliwiać użytkownikom oglądanie
metadanych i miniaturek w programie Adobe Bridge.
Aby zapisać jednolitą postać plików w formacie Photoshop PDF, ustawienia PDF można zapisać jako gotowy zestaw
ustawień PDF. Zestawy takie są współużytkowane przez wszystkie aplikacje z pakietu Adobe Creative Suite, w tym
Photoshop, InDesign, Illustrator, GoLive i Acrobat.
Więcej informacji o współużytkowaniu ustawień PDF w ramach pakietu Adobe Creative Suite można znaleźć w
podręczniku PDF Integration Guide, zapisanym na dysku CD pakietu Creative Suite.

Zobacz także
“Format PDF” na stronie 716
“Tworzenie prezentacji PDF” na stronie 733
“Aby zapisać ustawienia Adobe PDF” na stronie 696

Aby zapisać plik w formacie Photoshop PDF


1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję Photoshop PDF z menu Format. Aby osadzić profil
koloru lub użyć profilu opisanego poleceniem Ustawienie próby, należy zaznaczyć opcję Kolor. Program pozwala też
dołączać dane o warstwach, adnotacjach, kolorach dodatkowych i kanałach alfa. Kliknąć na Zapisz.
Uwaga: Przy pierwszym zapisywaniu dokumentu w formacie Photoshop PDF, jest wyświetlane okno z informacją, że
istnieje możliwość nadpisania opcji zapisu w oknie dialogowym Zapisz Adobe PDF. Aby okno to nie było wyświetlane
w przyszłości, należy zaznaczyć w nim odpowiednią opcję.
2 W oknie dialogowym Zapisz Adobe PDF wybrać zestaw ustawień dostosowanych do przeznaczenia pliku PDF, na
przykład wydruk ostateczny, wydruk próbny, wydruk komercyjny, dystrybucja za pomocą poczty e-mail czy
publikacja w internecie. Więcej szczegółów można znaleźć w części “Zdefiniowane ustawienia Adobe PDF” na
stronie 690.
Wybór jednego z powyższych gotowych ustawień to najłatwiejsza metoda dostosowania opcji formatu Photoshop
PDF. Po wyborze ustawienia należy kliknąć na przycisku Zapisz PDF, co spowoduje wygenerowanie odpowiedniej
wersji pliku. Jeśli są potrzebne pewne opcje zabezpieczeń lub opcje dostosowane, należy wykonać kolejne kroki
opisywanej procedury.
3 (Opcjonalnie) W menu Standard i menu Zgodność wybrać opcje dotyczące zgodności ze standardem PDF/X i
zgodności z odpowiednią wersją programu Acrobat. Więcej informacji można znaleźć w części “Standardy Adobe
PDF” na stronie 691 and “Poziomy zgodności Adobe PDF” na stronie 692.
4 (Opcjonalnie) W lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF ustawić ogólne opcje zapisu w formacie
PDF. Szczegółowe informacje o poszczególnych opcjach można znaleźć w części “Ogólne opcje formatu Adobe
PDF” na stronie 693.
Uwaga: Użytkownicy poprzednich wersji programu Photoshop będą mogli otwierać plik PDF (zawierający dane
specyficzne dla programu Photoshop) jako zwykły plik PDF ze spłaszczonymi warstwami. Należy wybrać polecenie
Plik > Otwórz jako, a następnie wybrać opcję Ogólny PDF z menu Pliki typu (Windows) lub też wybrać polecenie Plik >
Otwórz, a potem opcję Ogólny PDF z menu Format (Mac OS).
5 (Opcjonalnie) W lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF zaznaczyć pozycję Kompresja, po czym
ustawić opcje kompresji i próbkowania pliku PDF. Więcej informacji można znaleźć w części “Opcje kompresji i
próbkowania plików Adobe PDF” na stronie 693.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 690
Podręcznik użytkownika

6 (Opcjonalnie) W lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF zaznaczyć pozycję Wyjście i ustawić opcje
dotyczące zarządzania kolorem i standardu PDF/X. Więcej informacji można znaleźć w części “Opcje zarządzania
kolorem i opcje PDF/X dla plików Adobe PDF” na stronie 695.
7 (Opcjonalnie) Aby wynikowy dokument PDF był zabezpieczony, należy zaznaczyć opcję Bezpieczeństwo w
lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF. Należy określić hasło i opcje uprawnień. Zobacz też “Opcje
zabezpieczania dokumentów PDF” na stronie 695.
Uwaga: Poziom szyfrowania zależy od ustawienia Zgodność. Aby określić wyższy lub niższy poziom szyfrowania,
należy zmienić ustawienie zgodności.
8 (Opcjonalnie) W lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF zaznaczyć opcję Podsumowanie. Dzięki
temu można będzie obejrzeć ustawione opcje.
9 (Opcjonalnie) Jeśli opcje zapisu w formacie PDF będą wykorzystywane ponownie, należy kliknąć na przycisku
Zapisz ustawienia. Nowy zestaw ustawień będzie dostępny w menu Ustawienia Adobe PDF w programie Photoshop,
a w innych aplikacjach z pakietu Adobe Creative Suite — w oknie Opcje PDF. Zobacz też “Aby zapisać ustawienia
Adobe PDF” na stronie 696.
10 Kliknąć na przycisku Zapisz PDF. Program Photoshop zamknie okno dialogowe Zapisz Adobe PDF i utworzy
dokument PDF.

Zobacz także
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712

Zdefiniowane ustawienia Adobe PDF


Zdefiniowane ustawienia PDF (nazywane też stylem ustawień PDF) jest to gotowy zestaw opcji, które służą do
tworzenia plików Photoshop PDF. Ustawienia tego typu mają na celu dostosowanie rozmiaru plików PDF i ich
jakości do ich przeznaczenia. Program pozwala tworzyć własne zestawy ustawień. Zestawy takie są
współużytkowane przez wszystkie aplikacje z pakietu Adobe Creative Suite, w tym Photoshop, InDesign, Illustrator,
GoLive i Acrobat.
Wydruk wysokiej jakości Są tworzone pliki PDF o wyższej rozdzielczości niż rozdzielczość zapewniana przez
standardowy plik joboptions. Obrazki kolorowe i szare o rozdzielczościach powyżej 450 ppi są próbkowane "w dół",
tak aby uzyskać rozdzielczość 300 ppi; obrazki monochromatyczne o rozdzielczościach powyżej 1800 ppi są
próbkowane "w dół", tak aby uzyskać rozdzielczość 1200 ppi. Ten plik ustawień zapewnia wydruki w wysokiej
rozdzielczości i pozwala zachować maksymalną ilość informacji z oryginalnego dokumentu. Pliki PDF utworzone z
wykorzystaniem tego pliku ustawień będzie można otwierać w programach Acrobat i Adobe Reader 5.0 (i nowszych
wersjach).
PDF/X-1a:2001 Przychodzące pliki PostScript są sprawdzane pod kątem zgodności ze standardem PDF/X-1a:2001.
Są tworzone wyłącznie pliki zgodne ze standardem PDF/X-1a. Jeśli test zgodności wypadnie negatywnie, pojawia się
komunikat ostrzegawczy. Można wtedy albo anulować operację zapisu, albo zapisać plik jako niezgodny ze
standardem PDF/X. PDF/X-1a jest to standard ISO do wymiany danych graficznych. Standard PDF/X-1a:2001
wymaga osadzania wszystkich czcionek, definiowania obwiedni PDF oraz definiowania kolorów jako kolorów
CMYK i/lub kolorów dodatkowych. Pliki zgodne ze standardem PDF/X muszą zawierać informacje określające
przyszłe warunki wydruku. W przypadku pliku ustawień PDF/X-1a:2001 domyślną nazwą profilu wyjściowego jest
U.S. Web Coated (SWOP). Pliki PDF utworzone z wykorzystaniem tego pliku ustawień będzie można otwierać w
programach Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i nowszych wersjach).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 691
Podręcznik użytkownika

PDF/X-3:2002 Przychodzące pliki PostScript są sprawdzane pod kątem zgodności ze standardem PDF/X-3:2002. Są
tworzone wyłącznie pliki zgodne ze standardem PDF/X-3:2002. Jeśli test zgodności wypadnie negatywnie, pojawia
się komunikat ostrzegawczy. Można wtedy albo anulować operację zapisu, albo zapisać plik jako niezgodny ze
standardem PDF/X. Tak jak PDF/X-1a, PDF/X-3 jest standardem ISO do wymiany danych graficznych. Główna
różnica miedzy nimi polega na tym, że standard PDF/X-3 pozwala na zarządzanie kolorem i używanie kolorów
niezależnych od urządzeń (oprócz kolorów CMYK i kolorów dodatkowych). Pliki PDF utworzone z wykorzystaniem
tego pliku ustawień będzie można otwierać w programach Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i nowszych wersjach).
Wysoka jakość druku Są tworzone pliki przeznaczone do wydruków wysokiej jakości (na przykład wydruków
cyfrowych lub wydruków na naświetlarkach obsługujących rozbarwienia). Pliki te nie muszą jednak być zgodne ze
standardem PDF/X. W tym wypadku najwyższy priorytet ma jakość przyszłego wydruku. Celem jest zachowanie w
pliku PDF wszystkich informacji, potrzebnych drukarni lub usługodawcy do poprawnego wydrukowania
dokumentu. Obrazki kolorowe i szare o rozdzielczościach powyżej 450 ppi są próbkowane "w dół", tak aby uzyskać
rozdzielczość 300 ppi; obrazki monochromatyczne o rozdzielczościach powyżej 1800 ppi są próbkowane "w dół", tak
aby uzyskać rozdzielczość 1200 ppi. Opisywany plik ustawień zapewnia osadzanie czcionek występujących w
dokumencie; wynikowy obrazek ma wyższą rozdzielczość niż w przypadku użycia standardowego pliku ustawień.
Gdy jest eksportowany dokument z czcionkami, których nie można osadzać, pojawia się komunikat ostrzegawczy, a
czcionki są podstawiane. Pliki PDF utworzone z wykorzystaniem tego pliku ustawień będzie można otwierać w
programach Acrobat i Adobe Reader 5.0 (i nowszych wersjach).
Ważne: Jeśli plik Photoshop PDF jest przygotowywany do wydruku komercyjnego lub wydruku za pośrednictwem
specjalistycznej firmy, należy uzyskać wszelkie informacje o rozdzielczości wyjściowej i innych ustawieniach. Można też
uzyskać plik .joboptions z zalecanymi ustawieniami. W przypadku niektórych firm świadczących usługi drukowania
konieczne może być dostosowanie ustawień Adobe PDF, a następnie przekazanie im własnego pliku .joboptions.
Ustawienia Adobe PDF są zapisywane jako pliki .joboptions.
Najmniejszy rozmiar pliku Tworzone pliki PDF są przygotowane do publikacji w internecie lub sieciach intranet, do
dystrybucji za pośrednictwem poczty e-mail lub do wyświetlania na stosunkowo małych urządzeniach przenośnych
(np. na telefonach komórkowych). Opisywany zestaw opcji zapewnia kompresję, próbkowanie i relatywnie małą
rozdzielczość obrazka. Wszystkie kolory są konwertowane na przestrzeń sRGB, a czcionki są osadzane tylko w razie
absolutnej konieczności. Pliki są optymalizowane pod kątem transmisji strumieniowej. Pliki PDF utworzone z
wykorzystaniem tego pliku ustawień będzie można otwierać w programach Acrobat i Adobe Reader 5.0 (i nowszych
wersjach).

Zobacz także
“Standardy Adobe PDF” na stronie 691
“Aby zapisać ustawienia Adobe PDF” na stronie 696

Standardy Adobe PDF


W górnej części okna dialogowego Adobe PDF jest wyświetlane menu Standardy, w którym można wybrać
odpowiedni standard Adobe PDF. Najpowszechniej używane standardy publikacji drukowanych są obecnie
dostępne w postaci dwóch typów formatu PDF/X: PDF/X-1a oraz PDF/X-3. Więcej informacji na temat PDF/X
można znaleźć w serwisie internetowym ISO oraz na witrynie internetowej firmy Adobe.
Brak Nie jest używany standard PDF/X.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 692
Podręcznik użytkownika

PDF/X-1a (2001 i 2003) PDF/X-1a jest to standard ISO do wymiany danych graficznych. Standard PDF/X-1a
wymaga osadzania wszystkich czcionek, definiowania obwiedni PDF oraz definiowania kolorów jako kolorów
CMYK i/lub kolorów dodatkowych. Pliki zgodne ze standardem PDF/X muszą zawierać informacje określające
przyszłe warunki wydruku. Pliki PDF utworzone z zachowaniem standardu PDF/X-1a będzie można otwierać w
programach Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i nowszych wersjach).
PDF/X-3 (2002 i 2003) Tak jak PDF/X-1a, PDF/X-3 jest standardem ISO do wymiany danych graficznych. Główna
różnica między nimi polega na tym, że standard PDF/X-3 pozwala na zarządzanie kolorem i używanie kolorów
niezależnych od urządzeń (z przestrzeni CIE Lab, opartych na ICC, CalRGB i CalGray), a nie tylko kolorów CMYK
i dodatkowych. Za pomocą profilów ICC można określić kolory na użytek dalszych procedur, realizowanych na
urządzeniu wyjściowym. Pliki PDF utworzone z zachowaniem standardu PDF/X-3 będzie można otwierać w
programach Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i nowszych wersjach).

Poziomy zgodności Adobe PDF


Zapisując pliki w formacie Photoshop PDF, należy zdecydować się na wersję formatu PDF. Aktualną wersję można
zmienić, wybierając nowy zestaw ustawień lub nową opcję zgodności w oknie dialogowym Opcje Adobe PDF.
Mówiąc bardzo ogólnie: o ile nie istnieją specjalne przesłanki dla wyboru wersji starszej należy wybrać wersję
najnowszą (aktualnie jest to wersja 1.6). Wybór taki zapewnia możliwość korzystania z najnowszych funkcji
programów obsługujących format PDF. Mimo to, w przypadku dokumentów, które będą dystrybuowane na szeroką
skalę warto wybrać ustawienie Acrobat 4,0 (PDF 1.3) lub Acrobat 5,0 (PDF 1.4). Zagwarantuje to, że wszyscy
użytkownicy będą mogli wyświetlić i wydrukować dokument. W poniższej tabeli zestawiono niektóre cechy plików
Adobe PDF o różnych ustawieniach zgodności.

Acrobat 4,0 (PDF 1,3) Acrobat 5,0 (PDF 1,4) Acrobat 6,0 (PDF 1,5) Acrobat 7.0 (PDF 1.6)

Pliki PDF mogą być otwierane w Pliki PDF mogą być otwierane w Większość plików PDF może być Większość plików PDF może być
programach Acrobat i Adobe programach Acrobat i Adobe otwierana w programach otwierana w programach
Reader 3.0 (i nowszych Reader 3.0 (i nowszych Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i
wersjach). wersjach). Jednak funkcje z nowszych wersjach). Jednak nowszych wersjach). Jednak
późniejszych wersji mogą funkcje z późniejszych wersji funkcje z późniejszych wersji
zostać utracone albo nie dadzą mogą zostać utracone albo nie mogą zostać utracone albo nie
się wyświetlić. Jeśli numer wersji dadzą się wyświetlić. Jeśli numer dadzą się wyświetlić. Jeśli numer
formatu PDF pliku jest wyższy wersji formatu PDF pliku jest wersji formatu PDF pliku jest
niż numer wersji formatu PDF wyższy niż numer wersji wyższy niż numer wersji
obsługiwanego przez aplikację, formatu PDF obsługiwanego formatu PDF obsługiwanego
jest wyświetlany komunikat przez aplikację, jest wyświetlany przez aplikację, jest wyświetlany
ostrzegawczy. komunikat ostrzegawczy. komunikat ostrzegawczy.

Jest obsługiwane zarządzanie Jest obsługiwane zarządzanie Jest obsługiwane zarządzanie Jest obsługiwane zarządzanie
kolorem z profilami ICC. kolorem z profilami ICC. kolorem z profilami ICC. kolorem z profilami ICC.

Pliki nie mogą zawierać Są obsługiwane kompozycje z Są obsługiwane kompozycje z Są obsługiwane kompozycje z
kompozycji z dynamicznymi dynamicznymi efektami dynamicznymi efektami dynamicznymi efektami
efektami przezroczystości. Przed przezroczystości. przezroczystości. przezroczystości.
konwersją na format PDF 1.3
wszystkie obiekty przezroczyste
muszą zostać spłaszczone.

Nie są obsługiwane warstwy. Nie są obsługiwane warstwy. W przypadku plików W przypadku plików
utworzonych za pomocą utworzonych za pomocą
aplikacji zdolnych do aplikacji zdolnych do
generowania dokumentów PDF generowania dokumentów PDF
z warstwami, takich jak z warstwami, takich jak
Illustrator CS czy InDesign CS, Illustrator CS czy InDesign CS,
warstwy są zachowywane. warstwy są zachowywane.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 693
Podręcznik użytkownika

Acrobat 4,0 (PDF 1,3) Acrobat 5,0 (PDF 1,4) Acrobat 6,0 (PDF 1,5) Acrobat 7.0 (PDF 1.6)

Jest obsługiwana przestrzeń Jest obsługiwana przestrzeń Jest obsługiwana przestrzeń Jest obsługiwana przestrzeń
kolorów DeviceN z 8 kolorów DeviceN z 8 kolorów DeviceN z 31 kolorów DeviceN z 31
kolorantami. kolorantami. kolorantami. kolorantami.

Maksymalne wymiary stron Maksymalne wymiary stron Maksymalne wymiary stron Maksymalne wymiary stron
(szerokość i wysokość) wynoszą (szerokość i wysokość) wynoszą (szerokość i wysokość) wynoszą (szerokość i wysokość) wynoszą
45 cali (114,3 cm). 200 cali (508 cm). 200 cali (508 cm). 200 cali (508 cm).

Istnieje możliwość osadzania Istnieje możliwość osadzania Istnieje możliwość osadzania Istnieje możliwość osadzania
czcionek dwubajtowych. czcionek dwubajtowych. czcionek dwubajtowych. czcionek dwubajtowych.

40Są obsługiwane 128-bitowe 128Są obsługiwane 128-bitowe 128Są obsługiwane 128-bitowe 128Są obsługiwane 128-bitowe
zabezpieczenia RC4. zabezpieczenia RC4. zabezpieczenia RC4. zabezpieczenia RC4 i 128-
bitowe zaawansowane
zabezpieczenia AES (Advanced
Encryption Standard).

Ogólne opcje formatu Adobe PDF


W sekcji Ogólne okna dialogowego Opcje Adobe PDF można ustawić następujące opcje:
Opis Pozwala wyświetlić i edytować opis zaznaczonych ustawień zdefiniowanych. Przygotowany wcześniej opis
można skopiować ze Schowka. W wyniku edycji opisu ustawień zdefiniowanych do nazwy zestawu tych ustawień
jest dodawane słowo “(modified)”. W wyniku zmiany ustawień zdefiniowanych, na początku nazwy zestawu jest
dodawany tekst “[Based on <Bieżąca nazwa ustawień>]”.
Zachowaj możliwości edycji programu Photoshop W wynikowym dokumencie PDF zostają zachowane dane
specyficzne dla programu Photoshop, w tym warstwy, adnotacje, kanały alfa i kolory dodatkowe. Dokumenty
wygenerowane przy użyciu tej opcji można otwierać tylko w programie Photoshop CS2.
Osadź miniaturki stron Jest tworzona miniaturka kompozycji. Miniaturka wyświetlana jest w oknach dialogowych
Otwórz i Umieść programu Illustrator.
Optymalizuj do szybkiego wyświetlania w Internecie Plik PDF jest optymalizowany do wymagań szybkiego
wyświetlania w przeglądarce internetowej.
Wyświetl PDF po zapisaniu Nowoutworzony plik PDF jest otwierany w domyślnej przeglądarce plików tego typu.

Opcje kompresji i próbkowania plików Adobe PDF


Podczas zapisywania kompozycji w formacie Adobe PDF można skompresować tekst i grafikę liniową, a także
zastosować kompresję i zmniejszyć próbkowanie obrazków bitmapowych. W zależności od wybranych ustawień
kompresja i ponowne próbkowanie mogą znacznie zmniejszyć rozmiar pliku Adobe PDF, przy niewielkiej lub żadnej
utracie szczegółów i dokładności.
Panel Kompresja w oknie dialogowym Opcje Adobe PDF jest podzielony na trzy sekcje. Każda sekcja zawiera
następujące opcje kompresji i ponownego próbkowania występujących w dokumencie obrazków kolorowych,
szarych i monochromatycznych.
Próbkowanie Jeżeli plik PDF ma być wykorzystywany w Internecie, należy zastosować próbkowanie zwiększające
stopień kompresji danych. Jeżeli plik ma być drukowany w wysokiej rozdzielczości, nie należy stosować
próbkowania. Nie zaznaczenie tej opcji powoduje wyłączenie wszystkich opcji próbkowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 694
Podręcznik użytkownika

Próbkowanie oznacza zmniejszanie liczby pikseli obrazka. Przystępując do próbkowania obrazków (kolorowych,
szarych lub monochromatycznych), należy wybrać metodę interpolacji—próbkowanie uśrednione, dwusześcienne
lub redukcyjne—i podać pożądaną rozdzielczość (w pikselach na cal). Następnie należy wpisać rozdzielczość w polu
Dla obrazków powyżej. Wszystkie obrazki o rozdzielczości większej niż podana będą próbkowane.
O sposobie usuwania pikseli decyduje wybrana metoda interpolacji:
• Próbkowanie uśrednione Program oblicza średnią z pikseli w obszarze próbki, a następnie zastępuje cały obszar
pikselem w uśrednionym kolorze o zadanej rozdzielczości. Inna nazwa tej metody to próbkowanie dwuliniowe.
• Próbkowanie dwusześcienne Kolor piksela jest określany na podstawie średniej ważonej. Metoda ta na ogół daje
lepsze rezultaty niż prosta metoda próbkowania uśrednianego. Próbkowanie dwusześcienna jest najwolniejsze, ale
najbardziej precyzyjne, i daje płynne przejścia tonalne.
• Próbkowanie redukcyjne Program wybiera piksel na środku obszaru próbki i zastępuje cały obszar kolorem tego
piksela. Próbkowanie redukcyjne znacznie skraca czas przetwarzania w porównaniu z próbkowaniem uśrednionym,
ale jego rezultaty są mniej płynne. Inna nazwa tej metody to metoda najbliższego sąsiada.
Kompresja Decyduje o rodzaju stosowanej kompresji. Opcja Automatycznie zapewnia najlepszą możliwą
kombinację stopnia kompresji danych i jakości kompozycji zawartych w pliku. W większości przypadków opcja ta
daje zadowalające rezultaty. Największy stopień zgodności pliku zapewnia opcja Automatycznie (JPEG).
• Kompresja ZIP Sprawdza się najlepiej w przypadku obrazków zawierających duże obszary jednolitego koloru
albo powtarzające się wzory, a także w przypadku obrazków czarno-białych zawierających powtarzające się wzory.
Kompresja ZIP może być bezstratna lub stratna, w zależności od ustawienia jakości.
• Kompresja JPEG Sprawdza się najlepiej w przypadku obrazków kolorowych i w skali szarości. Kompresja JPEG
jest stratna, co oznacza, że polega na usuwaniu danych obrazka, która to procedura może negatywnie wpłynąć na
jego jakość. Z drugiej strony, metoda ta ma na celu redukcję rozmiaru pliku przy minimalnej utracie informacji.
Ponieważ metoda JPEG opiera się na redukcji danych, zapewnia znacznie mniejsze pliki niż kompresja ZIP.
• JPEG2000 Jest to nowy, międzynarodowy standard kompresji i pakowania danych obrazka. Tak jak JPEG,
kompresja JPEG 2000 sprawdza się najlepiej w przypadku obrazków kolorowych i w skali szarości. Standard ten ma
także dodatkowe zalety, takie jak wyświetlanie postępowe.
• Kompresja CCITT i Run Length Metody te są dostępne tylko dla monochromatycznych obrazków bitmapowych.
Kompresja CCITT (Consultative Committee on International Telegraphy and Telephony) nadaje się do obrazków
czarno-białych i obrazków zeskanowanych z jednobitową głębią koloru. Group 4 to metoda do zastosowań ogólnych,
która zapewnia dobrą kompresję większości obrazków monochromatycznych. Metoda Group 3, używana przez
większość faksów, kompresuje obrazki monochromatyczne po jednym wierszu na raz. Kompresja Run Length daje
najlepsze rezultaty w przypadku obrazków, które zawierają duże obszary jednolitej czerni lub bieli.
Jakość obrazka Określa stopień zastosowanej kompresji. Dostępne opcje zależą od metody kompresji. W przypadku
kompresji JPEG są dostępne opcje Minimalna, Niska, Średnia, Wysoka i Maksymalna. W przypadku kompresji ZIP
do wyboru jest jakość 4-bitowa lub 8-bitowa. Jeżeli używa się 4-bitowej kompresji ZIP dla obrazków 4-bitowych, albo
8-bitowej kompresji ZIP dla obrazków 4-bitowych i 8-bitowych, to metoda ZIP jest bezstratna; oznacza to, że dane
nie są usuwane w celu redukcji rozmiaru pliku, a co za tym idzie, nie spada jakość obrazka. Użycie 4-bitowej
kompresji ZIP do 8-bitowych danych może jednak wpłynąć na jakość, ponieważ dochodzi do utraty danych.
Rozmiar płytki Opcja pozwala określić wielkość płytek (segmentów) stosowanych przy kompresji obrazków metodą
JPEG 2000. W przypadku optymalizacji obrazków mniejszych niż 1024 x 1024 przy użyciu niskich ustawień jakości,
lepsze rezultaty daje wybranie największego rozmiaru segmentu. Najlepsze ustawienie dla większości obrazków to
1024. Mniejsze wielkości stosuje się zwykle w przypadku obrazków o małych wymiarach (np. przeznaczonych do
wyświetlania w telefonach komórkowych).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 695
Podręcznik użytkownika

Konwersja obrazków 16-bitowych/kanałowych na 8-bitowe/kanałowe Obrazki o 16 bitach na kanał będą


konwertowane na obrazki o 8 bitach na kanał. Jeśli nie jest zaznaczona opcja konwersji obrazków 16-bitowych,
jedyną dostępną metodą kompresji jest ZIP. Jeśli ustawieniem zgodności dokumentu jest Acrobat 5 (PDF 1.4) lub
starsza wersja, opcja konwersji obrazków 16-bitowych jest niedostępna, a obrazki są konwertowane automatycznie
na obrazki o 8 bitach na kanał.

Opcje zarządzania kolorem i opcje PDF/X dla plików Adobe PDF


W sekcji Wyjście okna dialogowego Opcje Adobe PDF można ustawić następujące opcje. Wzajemne oddziaływanie
opcji wyjściowych zależy od tego, czy jest włączone zarządzanie kolorem, i od tego, jaki wybrano standard PDF.
Konwersja kolorów Pozwala określić sposób, w jaki w eksportowanym pliku Adobe PDF mają być odwzorowane
informacje o kolorze. Przy konwersji obiektów kolorowych z przestrzeni RGB na CMYK należy także wybrać profil
docelowy z menu wysuwanego. Podczas konwersji kolorów zachowywane są wszystkie informacje o kolorach
dodatkowych; na przestrzeń docelową konwertowane są tylko odpowiedniki standardowych kolorów drukarskich.
• Bez konwersji Dane kolorów nie zmieniają się. Gdy wybrano standard PDF/X-3 jest to ustawienie domyślne.
• Konwertuj na docelowy Wszystkie kolory są konwertowane zgodnie z profilem docelowym. O tym, czy profil jest
dołączany, decyduje zasada dołączania profili.
Uwaga: Gdy opcja Konwertuj na docelowy jest zaznaczona, a profil docelowy nie jest zgodny z profilem dokumentu,
obok opcji pojawia się ikona ostrzegawcza.
Docelowy Definiuje przestrzeń docelowego urządzenia RGB lub CMYK, np. monitor lub standard SWOP. Za
pomocą tego profilu program Photoshop konwertuje informacje o kolorach dokumentu (zdefiniowane przez profil
źródłowy w sekcji Przestrzenie robocze w oknie dialogowym Ustawienia koloru) na przestrzeń koloru docelowego
urządzenia wyjściowego.
Zasada dołączania profilów Decyduje o tym, czy do pliku jest dołączany profil kolorów.

Nazwa profilu wyjściowego Określa charakterystyczne warunki druku dokumentu. Profil wyjściowy jest wymagany
w przypadku tworzenia plików zgodnych ze standardem PDF/X. Menu to jest dostępne pod warunkiem, że w oknie
dialogowym Opcje Adobe PDF wybrano standard PDF/X. O tym, które opcje są dostępne decyduje fakt włączenia
lub wyłączenia zarządzania kolorem. Na przykład, jeżeli zarządzanie kolorem jest wyłączone, to w menu są
wyświetlane dostępne profile drukarek. Jeżeli zarządzanie kolorem jest włączone, to w menu jest wyświetlany profil
wybrany jako Profil docelowy (w przypadku wyjścia na urządzenie CMYK), a także inne predefiniowane profile
drukarek.
Warunek wyjściowy Opisuje planowane warunki wydruku. Opcja ta może być istotna dla odbiorcy pliku PDF.

Identyfikator warunku wyjściowego Wskaźnik do większego zbioru informacji o planowanych warunkach


wydruku. Identyfikator jest określany automatycznie dla warunków uwzględnionych w rejestrze ICC.
Nazwa rejestru Zawiera adres internetowy, pod którym można uzyskać więcej informacji o rejestrze. Adres ten jest
określany automatycznie dla rejestrów ICC.

Opcje zabezpieczania dokumentów PDF


W oknie dialogowym Zapisz Adobe PDF można ustawić różne opcje zabezpieczania dokumentu PDF. Opcje te
odpowiadają za różne ograniczenia dostępu do pliku.
Do otwarcia dokumentu jest wymagane hasło Obejrzenie dokumentu PDF będzie wymagało podania hasła. Po
zaznaczeniu opcji należy wpisać hasło w polu Hasło otwierania dokumentu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 696
Podręcznik użytkownika

Ważne: Jeżeli zapomni się hasła, nie ma sposobu na odzyskanie go z dokumentu. Na wypadek takiej sytuacji warto
przechowywać hasła w innym, bezpiecznym miejscu.
Użyj hasła chroniącego edycję, drukowanie i inne zadania Ogranicza dostęp do dokumentu PDF. Jeśli plik PDF jest
otwierany w programie Adobe Acrobat, plik może być przeglądany, ale aby można go było edytować lub drukować,
trzeba podać hasło przyzwolenia. Jeśli plik PDF jest otwierany w programie Photoshop, Illustrator lub InDesign, to
jego przeglądanie, edycja i drukowanie wymagają podania hasła przyzwolenia. Po zaznaczeniu opcji należy wpisać
hasło w polu Hasło przyzwolenia.
Dozwolone drukowanie Decyduje o tym, czy dokument PDF będzie można drukować. Można określić także, przy
jakiej rozdzielczości (małej czy dużej), wolno będzie drukować dokument.
Dozwolone zmiany Decyduje o tym, czy dokument PDF będzie można zmieniać. Należy określić zakres
dozwolonych zmian.
Włącz kopiowanie tekstu, obrazków i innych elementów Opcja zapewnia dostęp do zawartości dokumentu PDF.

Włącz obsługę czytników ekranu dla osób niedowidzących Opcja zapewnia, że dokument PDF można będzie
oglądać za pomocą czytników ekranu.
Włącz metadane zwykłego tekstu Różne aplikacje będą mogły czytać i przeszukiwać metadane dokumentu PDF.

Aby zapisać ustawienia Adobe PDF


Chociaż domyślne ustawienia PDF w większości sytuacji są wystarczające, istnieją procedury, w przypadku których
trzeba wyjść poza zestaw ustawień wbudowanych i utworzyć własny zestaw ustawień. Własne ustawienia można
zapisać na przyszłość; będzie można korzystać z nich w programie Photoshop i innych aplikacjach z pakietu Adobe
Creative Suite.
W programie Photoshop ustawienia te można zapisać, albo wybierając polecenie Ustawienia Adobe PDF, albo
klikając na przycisku Zapisz ustawienia w oknie dialogowym Zapisz Adobe PDF. Ustawienia Adobe PDF są
zapisywane z rozszerzeniem joboptions. Pliki z takim rozszerzeniem, dostosowane do konkretnych zastosowań,
można uzyskać również od firmy poligraficznej czy producenta drukarki.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Należy wybrać polecenie Edycja > Ustawienia Adobe PDF.
• Jeśli jest zapisywany dokument PDF, to po określeniu własnych ustawień PDF należy kliknąć na przycisku Zapisz
ustawienia (w oknie Zapisz Adobe PDF). Powtórzyć kroki 2 i 3.
2 Jeśli wybrano polecenie Ustawienia Adobe PDF, należy wykonać jedną z następujących czynności (w oknie
dialogowym Opcje PDF):
• Aby utworzyć nowy zestaw ustawień, należy kliknąć na przycisku Nowy. W oknie dialogowym Edytuj ustawienia
PDF, należy wpisać nazwę ustawień i określić ustawienia.
• Aby zmienić istniejący zestaw ustawień, należy zaznaczyć go i kliknąć na przycisku Edycja. (Nie można edytować
ustawień domyślnych.)
3 Ustawić opcje PDF.
4 Zapisać ustawienia jedną z następujących metod:
• W oknie dialogowym Edytuj ustawienia PDF kliknąć na OK. Nowe ustawienia pojawią się na liście ustawień PDF.
Po zakończeniu tworzenia ustawień należy kliknąć na Gotowe.
• W oknie dialogowym Zapisz należy wprowadzić nazwę zestawu w polu Nazwa pliku i kliknąć na Zapisz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 697
Podręcznik użytkownika

Ustawienia Adobe PDF są przechowywane w folderze Documents and Settings/All Users/Documents/Adobe


PDF/Settings (Windows) lub Library/Application Support/Adobe PDF/Settings (Mac OS). Wszelkie ustawienia
zapisane w tych folderach są dostępne we wszystkich aplikacjach z pakietu Adobe Creative Suite.
Uwaga: Aby zapisać ustawienia PDF w innym miejscu niż domyślne, należy wykonać jedną z następujących czynności:
W oknie dialogowym Opcje PDF kliknąć na przycisku Zapisz jako i odszukać miejsce zapisania. W oknie dialogowym
Zapisz odszukać miejsce zapisania i kliknąć na Zapisz.

Zobacz także
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop PDF” na stronie 689

Aby wczytać, zmienić lub usunąć ustawienia Adobe PDF


Zdefiniowane ustawienia Adobe PDF są dostępne zarówno w programie Photoshop, jak i w innych aplikacjach z
pakietu Adobe Creative Suite. Okno dialogowe Opcje PDF pozwala zapisywać, wczytywać, edytować i usuwać
zdefiniowane ustawienia Adobe PDF.
❖ Wybrać polecenie Edycja > Ustawienia Adobe PDF, a następnie wykonać dowolną z następujących czynności:

• Aby zapisać ustawienia w postaci nowego zestawu, należy kliknąć na przycisku Nowy, określić ustawienia w oknie
dialogowym Edytuj ustawienia PDF i kliknąć na OK.
• Aby zmienić istniejące ustawienia Adobe PDF, należy zaznaczyć je w oknie Ustawienia, kliknąć na przycisku
Edycja i zmienić ustawienia w oknie Edytuj ustawienia PDF.
Uwaga: Chociaż nie istnieje możliwość edycji ustawień zainstalowanych razem z programem Photoshop, to można
zaznaczyć jeden z zestawów ustawień i kliknąć na przycisku Nowy. Ustawienia te można będzie zmienić w oknie Edytuj
ustawienia PDF, a następnie zapisać je w postaci nowego zestawu.
• Aby usunąć istniejące ustawienia Adobe PDF, należy zaznaczyć je w oknie Ustawienia i kliknąć na przycisku Usuń.
Nie istnieje możliwość usuwania ustawień zainstalowanych razem z programem Photoshop.
• Aby wczytać zestaw ustawień Adobe PDF, należy kliknąć na przycisku Wczytaj, zaznaczyć zestaw i ponownie
kliknąć na przycisku Wczytaj. Wczytane ustawienia zostaną dodane do okna Ustawienia.
Podczas poszukiwania ustawień do wczytywania są pokazywane wyłącznie zestawy z rozszerzeniem joboptions.
•Aby zamknąć okno dialogowe Opcje PDF, należy kliknąć na przycisku Gotowe.
• Aby zapisać ustawienia w innym miejscu niż domyślne, należy kliknąć na przycisku Zapisz jako, określić nową
nazwę zestawu (w razie potrzeby), wybrać miejsce zapisania i kliknąć na Zapisz.

Zobacz także
“Aby zapisać ustawienia Adobe PDF” na stronie 696

Zapisywanie plików GIF, JPEG i PNG


Aby zapisać plik w formacie GIF
Za pomocą polecenia Zapisz jako można zapisywać obrazki w trybie RGB, koloru indeksowanego, skali szarości lub
bitmapy bezpośrednio w formacie GIF. Obrazek są automatycznie konwertowane na tryb koloru indeksowanego.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję CompuServe GIF z menu Format.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 698
Podręcznik użytkownika

2 W przypadku obrazków RGB na ekranie pojawia się okno Kolor indeksowany. Należy ustawić opcje konwersji, a
następnie kliknąć na przycisku OK.
3 Wybrać kolejność wierszy w pliku GIF i kliknąć na OK:
Zwykły Przeglądarka wyświetla obrazek dopiero wtedy, gdy zostanie on w całości pobrany.

Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Przeplot powoduje, że pobieranie obrazka wydaje się szybsze, ale też zwiększa rozmiar pliku.
Uwaga: Obrazek można też zapisać jako jeden lub więcej plików GIF za pomocą polecenia Zapisz dla internetu
(Photoshop) lub Zapisz zoptymalizowany (ImageReady).

Zobacz także
“Format GIF” na stronie 714
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655
“Opcje konwersji dla obrazków w kolorach indeksowanych” na stronie 251

Aby zapisać plik w formacie JPEG


Za pomocą polecenia Zapisz jako obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości mogą być zapisywane w formacie
JPEG. Zapisywane pliki są kompresowane poprzez selektywne usuwanie danych.
Uwaga: Obrazek można też zapisać jako jeden lub więcej plików JPEG za pomocą polecenia Zapisz dla internetu
(Photoshop) lub Zapisz zoptymalizowany (ImageReady).
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję JPEG z menu Format.
2 Ustawić pożądane opcje w oknie dialogowym Opcje JPEG i kliknąć na OK.
Otoczka Opcja pozwala wybrać kolory, za pomocą których będzie symulowana przezroczystość w obrazkach z
obiektami przezroczystymi.
Opcje obrazka Opcja odpowiada za jakość obrazka. Należy wybrać opcję z menu Jakość, przeciągnąć wysuwany
suwak lub wprowadzić wartość z przedziału od 0 do 12 w polu tekstowym Jakość.
Opcje formatu Pozwala określić format obrazka JPEG.

Rozmiar Pozwala sprawdzić szacunkowy czas wczytywania (po uprzednim określeniu szybkości modemu).
(Podgląd rozmiaru jest dostępny tylko wtedy, gdy włączona jest opcja Podgląd.)
Uwaga: Niektóre aplikacje mogą nie czytać plików CMYK zapisanych w formacie JPEG. Ponadto może się okazać, że
pewne aplikacje Java nie będą mogły odczytać pliku JPEG (w dowolnym trybie koloru). W takim wypadku można
zapisać plik bez miniaturki.

Zobacz także
“Opcje formatu plików JPEG” na stronie 699
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712
“Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666
“JPEG, format” na stronie 715
ADOBE PHOTOSHOP CS2 699
Podręcznik użytkownika

Opcje formatu plików JPEG


Standardowy Zostanie użyty format rozpoznawany przez większość przeglądarek internetowych.

Standardowy zoptymalizowany Zostanie utworzony plik ze zoptymalizowanymi kolorami i nieco mniejszy.

Postępowo W trakcie wczytywania będą wyświetlane coraz bardziej szczegółowe wersje obrazka (w liczbie
określonej przez użytkownika).
Uwaga: Nie wszystkie przeglądarki internetowe obsługują obrazki tego rodzaju.

Aby zapisać plik w formacie JPEG 2000 (opcjonalny plug-in programu Photoshop)
Aby zapisać plik w formacie JPEG 2000, należy uzyskać specjalny plug-in JPEG 2000 i zainstalować go w
następującym folderze: Adobe Photoshop CS2/Plug-iny/Tylko Adobe Photoshop/Formaty plików. Plug-in ten
znajduje się na instalacyjnym dysku CD programu Photoshop CS w folderze Goodies/Optional Plug-Ins/Photoshop
Only/File Formats. Rozszerzony format JPEG 2000 (JPF) zapewnia większy zakres opcji niż standardowy format
JPEG 2000 (JP2). Można jednak zapewnić zgodność plików z JP2, zaznaczając odpowiednią opcję w oknie
dialogowym JPEG 2000.
Uwaga: W formacie JPEG 2000 nie można zapisywać bichromii, obrazków wielokanałowych ani obrazków w trybie
bitmapy. Aby zapisać takie pliki w formacie JPEG 2000, należy najpierw przekonwertować je na tryb koloru RGB.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję JPEG 2000 z menu Format.
2 Podać nazwę i położenie, zaznaczyć opcje zapisu, a następnie kliknąć na przycisku Zapisz. Zostanie otwarte okno
dialogowe JPEG 2000.
Uwaga: Aby zapisać plik zgodny z formatem JP2, należy zaznaczyć opcję Profil ICC (Windows) lub Osadź profil koloru
(Mac OS) w oknie dialogowym Zapisz jako. W przeciwnym razie opcja Zgodny z JP2 w oknie dialogowym JPEG 2000
będzie niedostępna. Opcja zgodności z formatem JP2 nieco zwiększa rozmiar pliku JPF. Należy pamiętać, że
przeglądarki JP2 nie muszą obsługiwać profilów ICC i metadanych zapisanych w plikach JPF, zatem funkcje
zachowywania wierności kolorów i inne opcje mogą nie działać prawidłowo.
3 (Opcjonalnie) Wprowadzić wartość w polu Wielkość pliku, aby ustawić docelową wielkość zapisywanego pliku.
Wartość w polu tekstowym Jakość zostanie dostosowana do najlepszej jakości dla wprowadzonej wielkości pliku.
4 Wybrać dowolną z następujących opcji:
Techniki bezstratne Obrazek będzie kompresowany bez utraty danych (a więc bez pogorszenia jakości). Włączenie
tej opcji powoduje utworzenie większego pliku. Aby uzyskać mniejszy plik, opcji tej nie należy zaznaczać. Następnie
należy przeciągnąć wysuwany suwak Jakość lub wprowadzić wartość w polu tekstowym Jakość, aby określić jakość
obrazka. Wyższe wartości skutkują obrazkami o wyższej jakości, ale też i o większych plikach.
Jeżeli wprowadzona jakość obrazka powoduje konflikt z podaną uprzednio docelową wielkością pliku, Photoshop
automatycznie zmieni wartość w polu tekstowym Wielkość pliku.
Tryb przyspieszony Umożliwia szybkie przeglądanie lub kodowanie obrazka. Tryb ten nie zapewnia kontroli nad
wielkością pliku, optymalizacji ani kodowania bezstratnego.
Dołącz metadane Do obrazka będą dołączane informacje o pliku. Jeżeli obrazek zawiera ścieżki, które mają zostać
zachowane w pliku JPEG 2000, to niezbędne jest włączenie opcji metadanych.
Dołącz ustawienia kolorów Do pliku zostanie dołączony osadzony w obrazku profil kolorów.

Wyłączenie opcji Dołącz metadane i opcji Dołącz ustawienia kolorów zapewnia mniejsze pliki obrazków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 700
Podręcznik użytkownika

Dołącz przezroczystość Zostaną zachowane obiekty przezroczyste z oryginalnego pliku. Jeżeli obrazek nie zawiera
obiektów przezroczystych, to opcja Dołącz przezroczystość jest niedostępna.
Zgodny z JP2 Wynikowy plik będzie obsługiwany przez wyświetlarki obsługujące standardowy format JPEG 2000
(JP2), ale nie obsługujące rozszerzonego formatu JPEG 2000 (JPF).
5 Kliknąć na przycisku Opcje zaawansowane, aby ustawić następujące opcje:
Zgodność Pozwala wybrać urządzenie, z którym plik ma być zgodny. Obecnie obsługiwane są jedynie urządzenia
ogólne (takie jak przeglądarki internetowe).
Filtracja falkowa Pozwala określić rodzaj liczb (współczynników) używanych do zakodowania pliku. Metoda
zmiennoprzecinkowa jest dokładniejsza, ale nie można jej używać w przypadku kompresji bezstratnej. Wybór opcji
kompresji bezstratnej powoduje automatyczne ustawienie opcji Filtracja falkowa na wartość Całkowitoliczbowa.
Wybór między opcją Zmiennoprzecinkowa a Całkowitoliczbowa zależy od rodzaju obrazka i pożądanego rezultatu.
Metoda Całkowitoliczbowa na ogół zapewnia lepszy ogólny wygląd obrazka. Metoda Zmiennoprzecinkowa może
pomóc w wyostrzeniu obrazka, ale też doprowadzić do spadku jakości wokół brzegów.
Rozmiar płytki Pozwala określić wielkość segmentów, na które obrazek będzie dzielony. W przypadku optymalizacji
obrazków mniejszych niż 1024 x 1024 przy użyciu niskich ustawień jakości, lepsze rezultaty daje największy możliwy
rozmiar segmentu.
Najlepsze ustawienie dla większości obrazków to 1024. Mniejsze wielkości stosuje się zwykle w przypadku obrazków
o małych wymiarach (np. przeznaczonych do wyświetlania w telefonach komórkowych).
Format metadanych Pozwala określić format metadanych, które mają zostać dołączone do pliku obrazka. JPEG2000
XML to dane XML dotyczące formatu JPEG 2000; opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy obrazek zawiera takie dane.
XMP to informacje o pliku, a EXIF to informacje z cyfrowego aparatu fotograficznego.
Format ustawień koloru Pozwala wybrać format ustawień koloru, które mają zostać dołączone do pliku. Domyślna
opcja Profil ICC pozwala dołączyć pełny profil ICC określony w oknie dialogowym Zapisz jako. Opcja Ograniczony
profil ICC przeznaczona jest do obsługi urządzeń przenośnych, takich jak telefony komórkowe i organizatory
cyfrowe (PDA). Opcja Ograniczony profil ICC jest dostępna tylko dla plików w formacie JP2.
6 Wybrać kolejność optymalizacji z menu Kolejność:
Rosnąca miniaturka Będą wyświetlane coraz większe miniaturki, aż do osiągnięcia pełnego rozmiaru pliku.

Postępowo W miarę pobierania kolejnych danych (np. w transmisji strumieniowej z Internetu do przeglądarki)
będą widoczne coraz bardziej szczegółowe wersje obrazka. Progresywne obrazki JPEG mają nieco większe pliki, do
ich wyświetlania potrzeba więcej pamięci RAM, a ponadto nie są obsługiwane przez niektóre aplikacje i wyświetlarki
JPEG 2000.
Kolor Obrazek najpierw pojawia się w odcieniach szarości, a dopiero potem w kolorze.

Obszar zainteresowania Jeśli dokument zawiera co najmniej jeden kanał alfa, opcja pozwala zdefiniować jeden z
kanałów alfa jako obszar zainteresowania.
Po wczytaniu kanału alfa jako obszaru zainteresowania należy ustawić wartość opcji Uwydatnij, aby zwiększyć lub
zmniejszyć jakość obszaru zainteresowania względem reszty obrazka. Należy pamiętać, że opcja Uwydatnij nie
zmienia rozmiarów pliku, zatem zwiększenie jakości wewnątrz kanału alfa spowoduje pogorszenie jakości poza
obszarem wyznaczanym przez kanał alfa (i odwrotnie).
Opcje Obszar zainteresowania i Uwydatnij nie są dostępne, jeżeli dokument nie zawiera kanału alfa.
Uwaga: Kanał (alfa, koloru dodatkowego lub szybka maska) wyznaczający obszar zainteresowania nie jest
uwzględniany w zapisywanym pliku JPEG 2000.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 701
Podręcznik użytkownika

7 Aby można było sprawdzić wygląd obrazka w oprogramowaniu wyświetlającym pliki JPEG 2000, niezbędne jest
wybranie Kolejności optymalizacji w etapie 6. Obrazek będzie otwierany zgodnie z wybranymi dlań ustawieniami
optymalizacji. Należy przejść do sekcji Podgląd pobierania okna JPEG 2000, wybrać z menu wysuwanego szybkość
pobierania, sprawdzić szacunkowy czas pobierania obrazka, a następnie kliknąć na przycisku Podgląd.
Podgląd obrazka można stosownie do potrzeb powiększyć lub zmniejszyć, wykorzystując wysuwane menu Ustaw
powiększenie podglądu. Obszar podglądu można również dostosować za pomocą narzędzi Lupka i Rączka .
8 Kliknąć na przycisku OK, aby wygenerować plik obrazka JPEG 2000.

Zobacz także
“JPEG, format” na stronie 715

Aby zapisać plik w formacie PNG


Za pomocą polecenia Zapisz jako obrazki w trybie RGB, skali szarości, koloru indeksowanego i bitmapy mogą być
zapisywane w formacie PNG.
Uwaga: Obrazek można też zapisać jako jeden lub więcej plików PNG za pomocą polecenia Zapisz dla internetu
(Photoshop) lub Zapisz zoptymalizowany (ImageReady).
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję PNG z menu Format.
2 Wybrać opcję przeplotu:
Brak Przeglądarka wyświetla obrazek dopiero wtedy, gdy zostanie on w całości pobrany.

Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Przeplot powoduje, że pobieranie obrazka wydaje się szybsze, ale też zwiększa rozmiar pliku.
3 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Format PNG” na stronie 717
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655

Zapisywanie plików w innych formatach


Aby zapisać plik w formacie Photoshop EPS
Praktycznie wszystkie programy DTP, edytory tekstu i edytory grafiki przyjmują importowane lub umieszczane pliki
EPS (Encapsulated PostScript). Do wydrukowania pliku EPS niezbędna jest drukarka postscriptowa. Drukarki nie
obsługujące języka PostScript wydrukują tylko podgląd w rozdzielczości ekranowej.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać format Photoshop EPS z menu Format.
2 Ustawić pożądane opcje w oknie dialogowym Opcje EPS i nacisnąć przycisk OK:
Podgląd Tworzy obrazek w niskiej rozdzielczości do wyświetlania w aplikacji docelowej. Wybór opcji TIFF pozwoli
na wymianę plików EPS między systemami Windows i Mac OS. Podgląd 8-bitowy jest obrazkiem kolorowym, a 1-
bitowy — czarno-białym. Podgląd 8-bitowy powiększa rozmiar pliku bardziej niż podgląd 1-bitowy. Zobacz
też “Informacje o głębii bitowej” na stronie 244.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 702
Podręcznik użytkownika

Kodowanie Określa sposób, w jaki dane obrazka są wysyłane na PostScriptowe urządzenie wyjściowe:

Dołącz rastry półtonowe i dołącz funkcję transferu Steruje charakterystyką druku zleceń wysyłanych do
profesjonalnych drukarni. Przed wyborem ustawień tych opcji należy skonsultować się z drukarnią.
Biały przezroczysty Obszary białe będą wyświetlane jako przezroczyste. Opcja ta jest dostępna tylko dla obrazków
w trybie bitmapy.
Zarządzanie kolorem w PostScripcie Konwertuje dane pliku do przestrzeni kolorów drukarki. Opcji tej nie należy
zaznaczać, jeśli obrazek będzie umieszczany w innym dokumencie z kolorami zarządzanymi.
Uwaga: Postscriptowe zarządzanie kolorem obrazków CMYK obsługują tylko drukarki PostScript Level 3. Aby
wydrukować obrazek CMYK z zarządzaniem kolorem w PostScripcie na drukarce PostScript Level 2, należy przed
zapisaniem tego obrazka w formacie EPS przekonwertować go na tryb Lab.
Dołącz dane wektorowe Zachowuje w pliku wszystkie obiekty wektorowe (takie jak kształty i tekst). Jednak dane
wektorowe w plikach EPS i DCS są dostępne tylko dla innych aplikacji. Jeżeli ponownie otworzy się taki plik w
Photoshopie, dane wektorowe zostaną zrastrowane. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy plik zawiera dane
wektorowe.
Interpolacja obrazka Obrazki drukowane przy niskiej rozdzielczości będą wygładzane.

Zobacz także
“Format Photoshop EPS” na stronie 713

Opcje kodowania plików Photoshop EPS


ASCII lub ASCII85 Opcję ASCII należy wybrać wówczas, gdy drukuje się z systemu Windows, albo gdy wystąpią
błędy druku lub inne problemy.
Binarne Jest generowany mniejszy plik, a oryginalne dane pozostają nienaruszone. Jednak niektóre aplikacje DTP
oraz komercyjne oprogramowanie do kolejkowania wydruków drukowania sieciowego mogą nie obsługiwać
binarnych plików EPS Photoshopa.
JPEG Plik jest kompresowany, część danych obrazka jest pomijana. Siłę kompresji JPEG można definiować w
przedziale od bardzo małej (maksymalna jakość JPEG) do bardzo dużej (niska jakość JPEG). Pliki z kodowaniem
JPEG można drukować tylko na drukarkach PostScript Level 2 (lub nowszych); mogą się one nie rozbarwić na
poszczególne klisze.

Aby zapisać plik w formacie Photoshop DCS


Format DCS (Desktop Color Separations) to wersja formatu EPS, która umożliwia zapisywanie rozbarwień plików
CMYK lub plików wielokanałowych.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję Photoshop DCS 1.0 lub Photoshop DCS 2.0 z
menu Format.
2 Ustawić pożądane opcje w oknie dialogowym Format DCS i kliknąć na OK.
To okno dialogowe zawiera wszystkie opcje dostępne dla plików w formacie EPS Photoshopa. Ponadto menu DCS
zawiera opcje tworzenia pliku kompozytowego o rozdzielczości 72 ppi, który będzie mógł być umieszczany w
aplikacjach DTP albo używany do sporządzania próby obrazka:
Format DCS 1,0 Będą tworzone oddzielne pliki dla każdego kanałów obrazka CMYK. Można także utworzyć piąty
plik: w skali szarości albo kompozytowy w kolorze. Aby można było obejrzeć ten plik kompozytowy, wszystkie pięć
plików musi znajdować się w tym samym folderze.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 703
Podręcznik użytkownika

Format DCS 2.0 Format DCS 2. 0 pozwala zachować kanały dodatkowe obrazka. Kanały kolorów można zapisać
jako odrębne pliki (tak jak w DCS 1.0), albo w pojedynczym pliku. Opcja pojedynczego pliku pozwala oszczędzić
miejsce na dysku. Można także dołączyć kompozyt w skali szarości albo w kolorze.

Zobacz także
“Formaty Photoshop DCS 1.0 oraz 2.0” na stronie 714

Aby zapisać plik w formacie Photoshop Raw


Format Raw to elastyczny format plików do przenoszenia obrazków między aplikacjami i różnymi platformami
komputerowymi.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję Photoshop Raw z menu Format.
2 Wykonać następujące czynności w oknie dialogowym Opcje formatu Photoshop Raw:
• (Mac OS) Określić Typ pliku i Autora pliku albo zaakceptować wartości domyślne.
• Określić parametr Nagłówek.
• Określić, czy kanały mają być zapisywane z przeplotem czy bez przeplotu.
Uwaga: Format Photoshop Raw nie jest tym samym formatem co Camera Raw.

Zobacz także
“Pliki w formacie Camera Raw i Photoshop Raw” na stronie 219
“Photoshop Raw, format” na stronie 718

Aby zapisać plik w formacie BMP


Format BMP jest formatem systemu operacyjnego Windows. Zapisuje się w nim obrazki rastrowe: począwszy od
czarno-białych (1 bit na piksel), a skończywszy na 24-bitowych (16,7 miliona kolorów).
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać format BMP z menu Format.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Eksport > Dokument oryginalny, a następnie wybrać opcję BMP z menu
Zapisz jako typ (Windows) lub Format (Mac OS).
2 Określić nazwę i położenie pliku, a następnie kliknąć na Zapisz.
3 W oknie dialogowym Opcje BMP wybrać format pliku, podać głębię bitową, a jeżeli to konieczne, zaznaczyć opcję
Odwróć kolejność rzędu. Aby otworzyć więcej opcji, kliknąć na Tryb zaawansowany i ustawić opcje BMP.
4 Kliknąć na Zapisz.

Zobacz także
“Format BMP” na stronie 713
ADOBE PHOTOSHOP CS2 704
Podręcznik użytkownika

Aby zapisać plik o 16 bitach na kanał w formacie Cineon


Obrazki RGB o 16 bitach na kanał można zapisywać w formacie Cineon, wykorzystywanym przez Kodak Cineon
Film System.
❖ Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję PNG z menu Format.

Zobacz także
“Cineon, format” na stronie 714

Aby zapisać pliki w formacie QuickTime Movie (ImageReady)


Format QuickTime służy do odtwarzania, tworzenia i przesyłania plików multimedialnych. Do zapisywania w
formacie QuickTime Movie niezbędne jest zainstalowanie oprogramowania QuickTime.
1 Wybrać polecenie Plik > Eksport > Dokument oryginalny, a następnie wybrać opcję QuickTime Movie z menu
Zapisz jako typ (Windows) lub Format (Mac OS).
2 Określić nazwę i położenie pliku, a następnie kliknąć na Zapisz.
3 Wybrać kompresję z rozwijanego menu w oknie dialogowym Ustawienia kompresji, określić opcje kompresji, a
następnie kliknąć na przycisku OK.
Jeśli dokument (np. animacja) jest przygotowywany w programie Photoshop, to przed jego zapisaniem w formacie
QuickTime należy przejść do programu ImageReady.

Zapisywanie plików w formacie SWF (ImageReady)


Program ImageReady umożliwia eksportowanie dokumentu do pliku SWF, który można następnie umieścić
bezpośrednio w Internecie albo zaimportować do aplikacji Macromedia® Flash™. Każda warstwa z
wielowarstwowego pliku PSD może zostać wyeksportowana jako pojedynczy obiekt SWF. Za pomocą polecenia
Warstwy do plików można także wyeksportować warstwy jako osobne pliki SWF. Gdy cały plik PSD jest
eksportowany do jednego pliku SWF, ramki animacji eksportowane są jako ramki animacji SWF. W odcięciach i
mapach obrazka są zachowywane adresy URL. Stany rollover są ignorowane. Przesuwanie kursora nad obrazkami
wyeksportowanymi nie będzie powodować ich zmiany.
Warstwy pliku PSD mogą zostać zachowane podczas eksportowania z programu ImageReady, a następnie
zaimportowane do programu Macromedia Flash. Do wyeksportowania poszczególnych warstw do osobnych plików
SWF służy polecenie Warstwy do plików. Pliki SWF zaimportowane do dokumentu SWF pojawiają się na osobnych
warstwach. Można także wyeksportować poszczególne ramki animacji jako osobne pliki SWF — służy do tego polecenie
Animacje jako pliki. Również w tym przypadku poszczególne pliki SWF po zaimportowaniu do programu Macromedia
Flash pojawiają się na osobnych warstwach.

Zobacz także
“Format SWF (ImageReady)” na stronie 719

Aby wyeksportować plik ImageReady do formatu SWF (ImageReady)


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Plik > Eksport > Macromedia Flash SWF.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 705
Podręcznik użytkownika

• Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Dokument oryginalny. W oknie dialogowym Eksportuj oryginalny, wybrać
Macromedia Flash SWF z menu Zapisz jako typ (Windows) lub Format (Mac OS). Wprowadzić nazwę dla pliku
SWF, wybrać jego położenie i kliknąć na Zapisz.
Jeśli wybrano opcję Eksport pliku >, otworzy się okno dialogowe Eksport Macromedia Flash (SWF), umożliwiające
ustawienie opcji eksportowania na format SWF.
2 W obszarze Opcje eksportu zaznaczyć dowolne spośród następujących opcji:
Zachowaj wygląd Jest zachowywany wygląd pliku PSD. Warstwy tekstu i kształtów mogą zostać zrasteryzowane,
jeżeli nie można wyeksportować ich do rodzimego formatu SWF. Jeżeli opcja Zachowaj wygląd nie jest zaznaczona,
wszystkie efekty powodujące spłaszczanie lub rasteryzację są odrzucane, w tym także efekty na warstwach
rastrowych.
Generuj HTML Oprócz pliku SWF jest generowany plik HTML.

3 Aby przypisać zmienne tekstowe do dynamicznego tekstu SWF, należy zaznaczyć opcję Włącz tekst dynamiczny.
Dynamiczny tekst SWF znika po zaimportowaniu pliku do programu Macromedia® Flash™. Dlatego też funkcja
przypisywania zmiennych tekstowych do dynamicznego tekstu SWF jest przydatna tylko wtedy, gdy wygenerowany
plik SWF jest umieszczany bezpośrednio w Internecie.
4 W obszarze Opcje bitmapy można pozostawić pozycję Automatycznie w menu Format, albo wybrać format
obrazków rastrowych. Jeżeli wybierze się format JPEG, to można ustawić jakość JPEG określającą stopień kompresji.
5 W obszarze Opcje tekstu należy określić, które znaki mają zostać osadzone. Służą do tego opcje menu Osadź
czcionki: Brak, Pełny zestaw lub Niepełny zestaw.
Jeśli wybierze się opcję Niepełny zestaw, można kliknąć na dowolnej kombinacji przycisków Dołącz wszystkie duże
litery, Dołącz wszystkie małe litery, Dołącz wszystkie liczby i Dołącz interpunkcje.
Aby osadzić konkretne znaki, należy wprowadzić je w polu tekstowym Dodatkowe.
Uwaga: Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, program konwertuje tekst i warstwy wektorowe w pliku PSD na tekst i
obiekty wektorowe SWF. Jeżeli efekty lub tryby mieszania warstwy uniemożliwiają odwzorowanie tekstu i obiektów
wektorowych za pomocą rodzimych obiektów SWF, to są one spłaszczane do postaci obiektów rastrowych.
6 Kliknąć na OK.
Jeśli dokument (np. animacja) jest przygotowywany w programie Photoshop, to można przejść do programu
ImageReady i zapisać go w formacie SWF.
7 W oknie dialogowym Eksportuj jako Macromedia SWF wpisać nazwę pliku, wybrać jego położenie i kliknąć na
Zapisz.

Zobacz także
“Format SWF (ImageReady)” na stronie 719

Aby wyeksportować warstwy lub ramki animacji do osobnych plików SWF


(ImageReady)
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Warstwy jako pliki. Jeżeli eksportuje się tylko wybrane warstwy, należy
zaznaczyć je na palecie Warstwy przed wybraniem polecenia Warstwy do plików.
• Wybrać polecenie Plik > Eksport > Animacje do plików. Jeżeli eksportuje się tylko wybrane ramki, należy
zaznaczyć te ramki na palecie Animacja przed wybraniem polecenia Animacje do plików.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 706
Podręcznik użytkownika

2 Kliknąć na przycisku Przeglądaj (Windows) lub Wybierz (Mac OS) w części Opcje pliku w oknie dialogowym
Eksportuj warstwy do plików, aby określić położenie eksportowanych plików.
3 W polu tekstowym Nazwa podstawowa wprowadzić wspólną nazwę dla tych plików.
4 Ustawić opcje wyjściowe.
5 Wybrać opcję SWF z menu Format w części Opcje formatu i ustawić opcje plików SWF.
6 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Format SWF (ImageReady)” na stronie 719
“Aby wyeksportować warstwy do plików w programie ImageReady” na stronie 708
“Eksportowanie ramek animacji jako plików” na stronie 709

Aby zapisać plik w formacie Targa


Format Targa (TGA) obsługuje obrazki o dowolnych wymiarach i głębi kolorów od 1 do 32 bitów. Jest to format
przeznaczony dla sprzętu Truevision, ale używa się go także w innych sytuacjach.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję Targa z menu Format.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Eksport > Dokument oryginalny, a następnie wybrać opcję Targa z menu
Zapisz jako typ (Windows) lub Format (Mac OS).
2 Określić nazwę i położenie pliku, a następnie kliknąć na Zapisz.
3 Jeżeli plik ma być kompresowany, zaznaczyć opcję Kompresja (RLE) w oknie dialogowym Opcje Targa, a
następnie kliknąć na przycisku OK.

Zobacz także
“Format Targa” na stronie 719

Aby zapisać plik w formacie TIFF za pomocą programu Photoshop


TIFF jest to elastyczny format obrazków rastrowych, obsługiwany przez praktycznie wszystkie programy graficzne i
aplikacje DTP.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję TIFF z menu Format i kliknąć na Zapisz.
2 Ustawić opcje w oknie dialogowym Opcje TIFF i kliknąć na przycisku OK.
Kompresja obrazka Pozwala określić metodę kompresji danych obrazka kompozytowego.

Kolejność pikseli Plik TIFF jest zapisywany z danymi kanałów przemieszanymi lub uporządkowanymi. W starszych
wersjach programu Photoshop pliki były zapisywane zawsze z danymi przemieszanymi. Teoretycznie, plik z
uporządkowanymi danymi kanałów powinien być szybciej czytany i zapisywany, a także bardziej podatny na
kompresję. Obydwie opcje kolejności kanałów są obsługiwane przez starsze wersje programu Photoshop.
Kolejność bajtów Opcja pozwala określić sposób odczytu pliku. Opcja jest użyteczna, gdy nie wiadomo, w jakich
programach będzie otwierany plik. Zarówno program Photoshop, jak i inne nowsze aplikacje, są przystosowane do
odczytu danych w dwóch trybach: IBM PC i Macintosh.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 707
Podręcznik użytkownika

Zapisz piramidkę obrazków Opcja pozwala zachować informacje o wielu rozdzielczościach. Program Photoshop
nie obsługuje plików o wielu rozdzielczościach — plik taki jest otwierany z największą zapisaną w nim
rozdzielczością. Jednak program Adobe InDesign i niektóre serwery obrazków zapewniają obsługę otwierania
plików o wielu rozdzielczościach.
Zapisz przezroczystość Opcja pozwala zachować dane o przezroczystości w postaci dodatkowego kanału. Dane te
mogą być przydatne, gdy plik będzie otwierany w innej aplikacji. (Gdy plik jest otwierany w programie Photoshop
lub ImageReady, dane o przezroczystości są zachowywane domyślnie).
Kompresja warstwy Opcja pozwala określić metodę kompresowania danych pikseli na warstwach (w
przeciwieństwie do danych kompozytowych). Wiele aplikacji nie potrafi odczytać danych warstw i pomija je przy
otwieraniu pliku TIFF. Program Photoshop może jednak odczytywać dane warstw z pliku TIFF. Chociaż pliki
zawierające dane warstw są większe od plików bez warstw, zapisywanie danych warstw pozwala uniknąć
konieczności zapisywania i utrzymywania odrębnego pliku PSD dla tych danych. Wybór opcji Pomiń warstwy i
zapisz kopię powoduje spłaszczenie obrazka.
Uwaga: Aby przed zapisaniem obrazka z wieloma warstwami program Photoshop pytał o wybór, należy zaznaczyć
opcję Zapytaj przed zapisaniem plików warstwowych TIFF (w obszarze Obsługa plików okna dialogowego Preferencje).

Zobacz także
“Format TIFF” na stronie 720
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712

Aby zapisać plik w formacie TIFF za pomocą programu ImageReady


1 Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Dokument oryginalny, a następnie wybrać opcję TIFF z menu Zapisz jako
typ (Windows) lub Format (Mac OS).
2 Określić nazwę i położenie pliku, a następnie kliknąć na Zapisz.
3 Wybrać metodę kompresji i kliknąć na OK.

Zobacz także
“Format TIFF” na stronie 720

Eksport warstw
Aby wyeksportować warstwy do plików w programie Photoshop
W programie Photoshop warstwy mogą być eksportowane i zapisywane w osobnych plikach o wielu różnych
formatach, takich jak PSD, BMP, JPEG, PDF, Targa i TIFF. Do poszczególnych warstw można stosować różne
ustawienia formatu, można też wybrać ten sam format dla wszystkich warstw. Nazwy plików warstw są generowane
automatycznie. Opcje sterujące generowaniem nazw plików można modyfikować. Dla wygody użytkownika
wszystkie ustawienia formatów są zapisywane razem z dokumentem. Dzięki temu będzie można z nich skorzystać
ponownie.
1 Wybrać polecenie Plik > Skrypty > Eksportuj warstwy jako pliki.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 708
Podręcznik użytkownika

2 Przejść do obszaru Miejsce docelowe okna dialogowego Eksportuj warstwy do plików, kliknąć na przycisku
Przeglądaj i określić położenie eksportowanych plików. Wygenerowane pliki są zapisywane domyślnie jako pliki
źródłowe, w folderze przykładowym.
3 W polu tekstowym Prefiks nazwy pliku wprowadzić wspólny prefiks nazw tych plików.
4 Aby zostały wyeksportowane tylko te warstwy, które zdefiniowano jako widoczne (na palecie Warstwy),
zaznaczyć opcję Tylko widoczne warstwy. Opcji należy użyć, gdy będą eksportowane tylko niektóre warstwy.
Warstwy, które nie będą eksportowane, należy zdefiniować jako niewidoczne.
5 Z menu Typ pliku wybrać format pliku. Ustawić niezbędne opcje.
6 Jeśli w eksportowanym pliku ma być osadzony profil przestrzeni roboczej, należy zaznaczyć opcję Dołącz profil
ICC. Ma to duże znaczenie, gdy korzysta się z funkcji zarządzania kolorem.
7 Kliknąć na Uruchom.

Aby wyeksportować warstwy do plików w programie ImageReady


W programie ImageReady warstwy mogą być eksportowane i zapisywane w osobnych plikach o wielu różnych
formatach, takich jak PSD, GIF, JPEG, PNG, WBMP i SWF. Do poszczególnych warstw można stosować różne
ustawienia formatu, można też wybrać ten sam format dla wszystkich warstw. Nazwy plików warstw są generowane
automatycznie. Opcje sterujące generowaniem nazw plików można modyfikować. Dla wygody użytkownika
wszystkie ustawienia formatów są zapisywane razem z dokumentem. Dzięki temu będzie można z nich skorzystać
ponownie.
1 Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Warstwy jako pliki. Jeżeli eksportuje się tylko wybrane warstwy, należy
zaznaczyć je na palecie Warstwy przed wybraniem polecenia Warstwy do plików.
Uwaga: Aby zaznaczyć pojedynczą warstwę na palecie Warstwy, należy kliknąć na niej. Aby zaznaczyć serię warstw,
należy kliknąć na pierwszej i ostatniej przytrzymując klawisz Shift. Aby zaznaczyć warstwy nie leżące obok siebie,
należy klikać na nich przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
2 Kliknąć na przycisku Wybierz w obszarze Opcje pliku okna dialogowego Eksportuj warstwy jako pliki, aby
określić położenie eksportowanych plików.
3 W polu tekstowym Nazwa podstawowa wprowadzić wspólną nazwę dla tych plików.
Kliknąć na przycisku Ustaw, aby ustawić konkretne opcje nazewnictwa plików. Należy wybrać elementy w
odpowiednich menu lub wprowadzić w odpowiednich polach tekst dołączany do domyślnych nazw plików.
Elementy te to np. nazwa warstwy, nazwa dokumentu, numer warstwy, data utworzenia pliku, znak interpunkcyjny
i rozszerzenie nazwy pliku.
4 Określić sposób zapisania plików, wybierając spośród następujących opcji:
• W obszarze Eksport wybrać warstwy, które mają zostać wyeksportowane: Wszystkie warstwy, Warstwy poziomu
górnego i zestawy warstw lub Zaznaczone warstwy. Opcja Zaznaczone warstwy jest dostępna tylko wtedy, jeżeli
przed wybraniem polecenia Warstwy do plików użytkownik zaznaczył warstwy. Jeżeli wielowarstwowy dokument
zawiera warstwę Tło, to można zaznaczyć opcję Dołącz tło, aby warstwa ta była również eksportowana.
• Jeżeli dla każdej z warstw będzie używany inny format, należy przejść do obszaru Warstwa i wybrać warstwę z
wysuwanego menu Warstwa. Warstwę można wybrać także za pomocą przycisków nawigacyjnych :
Uwaga: Aby obejrzeć podgląd wybranej warstwy, należy zaznaczyć opcję Podgląd w oknie dialogowym Eksportuj
warstwy jako pliki.
• W menu Zastosuj wybrać opcję Jeden format dla wszystkich warstw lub Odrębne formaty dla każdej z warstw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 709
Podręcznik użytkownika

5 W obszarze Opcje formatu wybrać zestaw ustawień z menu wysuwanego Ustawienia, albo ręcznie ustawić format
i kompresję pliku.
Jeżeli dla każdej z warstw używa się odrębnego formatu, należy wybrać kolejną warstwę i ustawić opcje jej formatu.
Czynność tę należy wykonać dla wszystkich eksportowanych warstw.
Wybrane ustawienia można zapisać na przyszłość. Najpierw należy ustawić opcje. W menu Ustawienia
automatycznie pojawi się pozycja Bez nazwy. Należy kliknąć na ikonie Zapisz ustawienia bieżącej warstwy ,
wpisać nazwę nowego zestawu ustawień i zapisać go w folderze Ustawienia zoptymalizowane. Ustawienia można
również usuwać. W tym celu należy wybrać ich zestaw z menu wysuwanego Ustawienia i kliknąć na ikonie Usuń .
6 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712

Eksportowanie ramek animacji jako plików


Eksportowanie ramek animacji jako plików
Ramki animacji mogą być eksportowane i zapisywane w postaci odrębnych plików o różnych formatach. W
programie Photoshop są obsługiwane następujące formaty: PSD, BMP, JPEG, PDF, Targa i TIFF. W programie
ImageReady można wybrać jeden z następujących formatów eksportu: GIF, JPEG, PNG, WBMP i SWF.
W programie ImageReady do poszczególnych ramek można stosować różne ustawienia formatu, można też wybrać
ten sam format dla wszystkich ramek. Nazwy plików ramek są generowane automatycznie. Opcje sterujące
generowaniem nazw plików można modyfikować. Dla wygody użytkownika wszystkie ustawienia formatów są
zapisywane razem z dokumentem. Dzięki temu będzie można z nich skorzystać ponownie.

Aby wyeksportować ramki animacji do plików w programie Photoshop


1 Przejść na paletę Animacja, kliknąć na trójkącie otwierającym menu palety i wybrać polecenie Spłaszcz ramki na
warstwy.
2 Sprawdzić na palecie Warstwy, czy są widoczne tylko te warstwy, które utworzono z ramek animacji. W razie
takiej potrzeby uczynić niewidocznymi wszystkie warstwy, które nie zostały utworzone z ramek animacji. Dzięki
temu zostaną wyeksportowane tylko ramki animacji.
3 Wybrać polecenie Plik > Skrypty > Eksportuj warstwy jako pliki.
4 Przejść do obszaru Miejsce docelowe okna dialogowego Eksportuj warstwy do plików, kliknąć na przycisku
Przeglądaj i określić położenie eksportowanych plików. Wygenerowane pliki są zapisywane domyślnie jako pliki
źródłowe w tym samym folderze.
5 W polu tekstowym Prefiks nazwy pliku wprowadzić wspólny prefiks nazw tych plików.
6 Aby zostały wyeksportowane tylko te warstwy, które są widoczne na palecie Warstwy, zaznaczyć opcję Tylko
widoczne warstwy. Dzięki zaznaczeniu tej opcji zostaną wyeksportowane tylko te warstwy, które powstały z ramek
animacji.
7 Z menu Typ pliku wybrać format pliku. Ustawić niezbędne opcje.
8 Jeśli w eksportowanym pliku ma być osadzony profil przestrzeni roboczej, należy zaznaczyć opcję Dołącz profil
ICC. Ma to duże znaczenie, gdy korzysta się z funkcji zarządzania kolorem.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 710
Podręcznik użytkownika

9 Kliknąć na Uruchom.

Aby wyeksportować ramki animacji do plików w programie ImageReady


1 Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Ramki animacji jako pliki. Jeżeli eksportuje się tylko wybrane ramki, należy
zaznaczyć je na palecie Animacja przed wybraniem polecenia Ramki animacji do plików.
Aby zaznaczyć pojedynczą ramkę na palecie Animacja, należy kliknąć na niej. Aby zaznaczyć serię ramek, należy
kliknąć na pierwszej i ostatniej przytrzymując klawisz Shift. Aby zaznaczyć ramki nie leżące obok siebie, należy
klikać na nich przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
2 Kliknąć na przycisku Wybierz w obszarze Opcje pliku okna dialogowego Eksportuj ramki animacji do plików, aby
określić położenie eksportowanych plików.
3 W polu tekstowym Nazwa podstawowa wprowadzić wspólną nazwę dla tych plików.
Kliknąć na przycisku Ustaw, aby ustawić konkretne opcje nazewnictwa plików. Dostępne elementy obejmują: nazwę
dokumentu, numer ramki, datę utworzenia pliku, znak przestankowy i rozszerzenie pliku.
4 Jeżeli przed wybraniem polecenia Ramki animacji do plików użytkownik zaznaczył ramki na palecie Animacja,
to może użyć opcji Tylko zaznaczone ramki, aby wyeksportować tylko te ramki, które zostały uprzednio zaznaczone.
Wyłączenie tej opcji powoduje wyeksportowanie wszystkich ramek animacji, niezależnie od tego, czy zostały one
zaznaczone, czy nie.
Aby obejrzeć podgląd obrazka eksportowanego z konkretnej ramki, należy zaznaczyć opcję Podgląd i wybrać
pożądaną ramkę z menu Podgląd albo za pomocą przycisków nawigacyjnych.
5 W obszarze Opcje formatu wybrać zestaw ustawień z menu wysuwanego Ustawienia, albo ręcznie ustawić format
i kompresję pliku.
Własne ustawienia można zapisać do ponownego wykorzystania. W tym celu należy kliknąć na ikonie Zapisz
bieżący styl ustawień formatu , nazwać nowy styl ustawień i zapisać go w folderze Ustawienia zoptymalizowane.
Ustawienia można również usuwać. W tym celu należy wybrać ich zestaw z menu wysuwanego Ustawienia i kliknąć
na ikonie Usuń ustawienia bieżącego formatu .
6 Kliknąć na OK.

Eksportowanie obrazków w formacie ZoomView


Eksportowanie obrazków w formacie ZoomView
ZoomView jest to format służący do udostępniania obrazków o dużej rozdzielczości w Internecie. Użytkownicy
dysponujący programem Viewpoint Media Player mogą powiększać i zmniejszać takie obrazki, a także przeglądać
ich różne fragmenty.
Podczas eksportowania obrazka do formatu ZoomView program Photoshop tworzy następujące pliki:
• Plik MTX, który definiuje wyświetlany obrazek.
• Plik HTML, który pozwala wczytać program Viewpoint Media Player i zawiera odwołanie do pliku MTX.
• Folder z płytkami określającymi sposób wyświetlania obrazka.
• Folder zawierający skrypty w językach VBS i JavaScript, które są wykorzystywane przez plik HTML.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 711
Podręcznik użytkownika

Aby wyeksportować obrazek w formacie ZoomView


1 Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > ZoomView.
2 Ustawić następujące opcje i kliknąć na OK:
Szablon Pozwala określić szablon używany przy generowaniu plików MTX, HTML i plików pomocniczych. Szablon
należy wybrać z wysuwanego menu (Zwykły lub Z instrukcjami). Można też kliknąć na przycisku Wczytaj, aby
wybrać inny plik szablonu ZoomView (ZVT). Dodatkowe szablony można pobrać ze strony internetowej firmy
Viewpoint.
Położenie wyjściowe Pozwala określić położenie wyjściowe. Należy kliknąć na przycisku Folder, uaktywnić pole
tekstowe Nazwa podstawowa i wprowadzić w nim wspólną nazwę dla tych plików.
Ścieżka do pliku licencji przekazu Pozwala określić adres URL pliku licencji przekazu. Firma Viewpoint
Corporation wymaga, aby wszyscy publikujący materiały w formacie ZoomView zakupili licencję przekazu. Aby
złożyć wniosek o klucz należy kliknąć na przycisku Pobierz licencję.
Opcje układania obrazka Pozwalają określić wielkość płytek, czyli zdecydować, ile pikseli mają zawierać płytki.
Technologia ZoomView dzieli obrazek na płytki, tak aby wczytywana była tylko ta część obrazka w wysokiej
rozdzielczości, którą użytkownik chce zobaczyć. Dla małych obrazków zalecana jest płytka o wielkości 128; dla
większych obrazków zaleca się płytkę o wielkości 256. Aby określić stopień kompresji płytek obrazka, należy wybrać
odpowiednią opcję z menu Jakość, odpowiednio ustawić wysuwany suwak Jakość lub wprowadzić wartość od 0 do
13 w polu tekstowym Jakość. Zaznaczenie opcji Optymalizuj tabele powoduje wygenerowanie poprawionych
obrazków JPEG o nieco mniejszych plikach. Opcja ta jest zalecana przy kompresji maksymalnej.
Opcje przeglądarki Pozwalają określić szerokość i wysokość obrazka w programie Viewpoint Media Player.
Zaznaczenie opcji Podgląd w przeglądarce powoduje, że po naciśnięciu przycisku OK uruchamia się domyślna
przeglądarka internetowa, która wczytuje wygenerowany plik HTML.

Formaty plików
Informacje o formatach plików
Formaty plików graficznych różnią się między sobą pod następującymi względami: sposób reprezentacji danych
obrazka (piksele lub wektory), techniki kompresji, obsługiwane funkcje programów Photoshop i ImageReady. Poza
nielicznymi wyjątkami (np. formaty Large Document Format (PSB), Photoshop Raw i TIFF) większość formatów
nie obsługuje dokumentów większych niż 2 GB.
Uwaga: Jeżeli obsługiwany format nie pojawia się w odpowiednim oknie dialogowym albo podmenu, konieczne może
być zainstalowanie modułu plug-in dla tego formatu.

Zobacz także
“Zapisywanie plików obrazków” na stronie 685
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72
ADOBEPHOTOSHOP CS2 712
Podręcznik użytkownika

Informacje o kompresji plików


W przypadku wielu formatów stosuje się kompresję, która ma na celu redukcję danych obrazków rastrowych (czyli
w praktyce: zmniejszenie ich plików). Techniki kompresji bezstratnej pozwalają skompresować plik bez usuwania z
niego informacji o szczegółach obrazka lub kolorze; natomiast techniki kompresji stratnej powodują usunięcie
takich informacji. Poniżej opisano powszechnie stosowane techniki kompresji:
RLE (Run Length Encoding) Kompresja bezstratna; obsługiwana przez niektóre popularne formaty plików systemu
Windows.
LZW (Lempel-Zif-Welch) Kompresja bezstratna; obsługiwana przez formaty TIFF, PDF, GIF i formaty plików w
języku PostScript. Najbardziej użyteczna w przypadku obrazków o dużych obszarach jednolitego koloru.
JPEG (Joint Photographic Experts Group) Kompresja stratna; obsługiwana przez formaty JPEG, TIFF, PDF oraz
formaty plików w języku PostScript. Zalecana w przypadku obrazków o płynnych przejściach tonalnych, takich jak
fotografie. Format JPEG odpowiada zatem pewnej kompresji stratnej. Aby określić jakość obrazka, należy wybrać
jedną z opcji menu Jakość, odpowiednio ustawić wysuwany suwak Jakość lub wprowadzić wartość z przedziału od
0 do 12 (Photoshop) lub od 0 do 100 (ImageReady) w polu tekstowym Jakość. Najlepsze rezultaty w druku daje
kompresja o maksymalnej jakości. Pliki JPEG można drukować tylko na drukarkach PostScript Level 2 (lub
nowszych). Mogą się one nie rozbarwiać na poszczególne klisze.
CCITT Rodzina technik kompresji bezstratnej dla obrazków czarno-białych; obsługiwana przez format PDF i
formaty plików postscriptowych. (CCITT to skrót od francuskiego nazwy Telegraph and Telekeyed Consultive
Committee (Międzynarodowy Komitet Doradczy Telefonii i Telegrafii)).
ZIP Kompresja bezstratna; obsługiwana przez formaty PDF i TIFF. Tak jak LZW, kompresja ZIP jest
najefektywniejsza w przypadku obrazków zawierających duże obszary jednolitego koloru.
PackBits (ImageReady) Kompresja bezstratna wykorzystująca schemat kompresji grupowej obsługiwany przez
format TIFF wyłącznie w ImageReady.

Format programu Photoshop (PSD)


Format programu Photoshop (PSD) jest to domyślny format pliku; obok formatu dużego dokumentu (PSB) jest to
jedyny format obsługujący większość funkcji Photoshopa. Ze względu na ścisłą integrację między produktami
Adobe, inne aplikacje Adobe — takie jak Adobe Illustrator, Adobe InDesign, Adobe Premiere, Adobe After Effects
i Adobe GoLive — mogą bezpośrednio importować pliki PSD z zachowaniem wielu funkcji programu Photoshop.
Więcej informacji na ten temat można znaleźć w systemach Pomocy poszczególnych aplikacji Adobe.
Zapisując plik w formacie PSD, można ustawić preferencję odpowiedzialną za maksymalizację zgodności pliku.
Dzięki temu obrazek będzie zapisywany w wersji kompozytowej, ze wszystkimi warstwami. Będzie go można
otworzyć w innych aplikacjach, a także w starszych wersjach programu Photoshop. W pliku zostanie zachowany
również wygląd warstw zmieszanych.
W programie Photoshop obrazki o 16 bitach na kanał oraz obrazki HDR o 32 bitach na kanał mogą być zapisywane
w formacie PSD.

Aby zapewnić maksymalną zgodność zapisywanych plików


1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Obsługa
plików (Mac OS).
2 Z menu Maksymalizuj zgodność pliku PSD wybrać opcję Zawsze. Spowoduje to zapisanie kompozytowego
(spłaszczonego) obrazka oraz warstw dokumentu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 713
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Jeżeli wielość pliku ma duże znaczenie lub jeżeli pliki będą otwierane tylko w programie Photoshop, można
wyłączyć opcję Maksymalizuj zgodność pliku PSD, co znacznie zmniejsza wielkość pliku. Z menu Maksymalizuj
zgodność pliku PSD można wybrać opcję Pytaj, aby program pytał, czy maksymalizować zgodność przy zapisywaniu,
lub opcję Nigdy, aby zapisywać dokument bez maksymalizowania zgodności.
Jeżeli obrazek zostanie zmodyfikowany lub zapisany za pomocą wcześniejszej wersji programu Photoshop, to
nieobsługiwane funkcje zostaną utracone.

Format Photoshop 2.0


(Mac OS) Ten format umożliwia otwieranie obrazka w programie Photoshop 2.0 lub eksportowanie obrazka do
aplikacji obsługującej tylko pliki utworzone w programie Photoshop 2.0. Zapisanie obrazka w formacie Photoshop
2.0 powoduje jego spłaszczenie i utratę informacji o warstwach.

Format Adobe Digital Negative (DNG)


Format Adobe Digital Negative (DNG) umożliwia zapisywanie plików, które zawierają "surowe" dane z cyfrowego
aparatu fotograficznego oraz metadane określające znaczenie tych pierwszych. Format DNG jest to ogólnie dostępny
format do archiwizacji plików Camera Raw. Format ten opracowano w firmie Adobe jako pewien standard, który
mógłby zastąpić różne alternatywne i często niezgodne między sobą formaty surowych danych fotograficznych.
Plug-in Adobe Camera Raw może zapisywać dane w formacie DNG. Aby uzyskać więcej informacji o formacie
Adobe Digital Negative (DNG), należy odwiedzić stronę www.adobe.com i wyszukać termin “Adobe Digital
Negative”. Na stronie tej można uzyskać wszelkie szczegółowe informacje, a także połączyć się z forum
użytkowników.

Zobacz także
“Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w plug-inie Camera Raw” na stronie 233

Format BMP
BMP jest to standardowy format obrazków w systemie Windows; obsługiwany przez komputery zgodne z systemami
Windows i DOS. Format BMP obsługuje tryby RGB, koloru indeksowanego, skali szarości i bitmapy. Można wybrać
format Windows lub OS/2® i określić głębię bitową obrazka (aż do 32 bitów na kanał). Dla obrazków 4-bitowych i
8-bitowych w formacie Windows można również włączyć kompresję RLE.
Obrazki BMP są na ogół zapisywane od dołu do góry, można jednak zaznaczyć opcję Odwróć kolejność wierszy, aby
zapisać je od góry do dołu. Klikając na przycisku Tryby zaawansowane, można również wybrać alternatywną metodę
kodowania. (Opcje Odwróć kolejność wierszy i Tryby zaawansowane są potrzebne przede wszystkim programistom
tworzącym gry oraz innym użytkownikom korzystającym z funkcji DirectX.)

Format Photoshop EPS


Format pliku Encapsulated PostScript (EPS) służy zarówno do zapisu grafiki wektorowej, jak i rastrowej. Jest
obsługiwany przez właściwie wszystkie programy do edycji grafiki i DTP. Format EPS jest używany do przenoszenia
kompozycji postscriptowych między różnymi aplikacjami. Po otwarciu pliku EPS zawierającego grafikę wektorową
program Photoshop rasteryzuje dany obrazek, czyli konwertuje dane wektorowe na opis pikseli.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 714
Podręcznik użytkownika

Format EPS obsługuje tryby kolorów Lab, CMYK, RGB, kolorów indeksowanych, skali szarości, bichromii i bitmapy,
ale nie obsługuje kanałów alfa. Format EPS zapewnia obsługę ścieżek odcinania. Format DCS (Desktop Color
Separations), jedna z wersji standardowego formatu EPS, umożliwia zapisywanie rozbarwień obrazków CMYK.
Format DCS 2. 0 służy do eksportowania obrazków zawierających kanały dodatkowe. Do drukowania plików EPS
niezbędna jest drukarka PostScriptowa.
Program Photoshop korzysta z formatów EPS TIFF i EPS PICT, aby umożliwić otwieranie obrazków zapisanych w
formatach tworzących podglądy, ale nieobsługiwanych przez program Photoshop (np. format QuarkXPress®).
Obrazki podglądów mogą być edytowane i wykorzystywane tak jak wszelkie inne pliki o niskiej rozdzielczości.
Podgląd EPS PICT jest dostępny tylko w systemie Mac OS.
Uwaga: Formaty EPS TIFF i EPS PICT były bardziej potrzebne we wcześniejszych wersjach programu Photoshop.
Obecna wersja programu Photoshop zawiera funkcje rasteryzacji, które są stosowane podczas otwierania plików z
danymi wektorowymi.

Formaty Photoshop DCS 1.0 oraz 2.0


Format DCS (Desktop Color Separations) , jedna z wersji standardowego formatu EPS, umożliwia zapisywanie
rozbarwień obrazków CMYK. Format DCS 2.0 służy do eksportowania obrazków zawierających kanały dodatkowe.
Do drukowania plików DCS niezbędna jest drukarka postscriptowa.

Cineon, format
Format Cineon został opracowany przez firmę Kodak. Jest to format cyfrowy o 10 bitach na kanał, przeznaczony do
przetwarzania obrazków drogą elektroniczną. Format Cineon umożliwia wysyłanie obrazu z powrotem na błonę
filmową bez utraty jakości. Format ten jest wykorzystywany w systemie Cineon Digital Film, który przenosi obrazki
z błony filmowej do plików Cineon, a potem z powrotem na film.

Filmstrip, format
Format Filmstrip służy do zapisu animacji lub filmów RGB tworzonych za pomocą programu Adobe Premiere® Jeżeli
w programie Photoshop zmieni się wielkość, przeprowadzi ponowne próbkowanie, usunie kanały alfa lub zmieni
tryb kolorów czy format pliku, to nie będzie już można zapisać go z powrotem w formacie Filmstrip. Dodatkowe
wskazówki można znaleźć w systemie Pomocy programu Adobe Premiere.

Format GIF
Format GIF (Graphics Interchange Format) to format umożliwiający zapis grafiki w kolorze indeksowanym,
powszechnie stosowany do wyświetlania grafiki na stronach internetowych w języku HTML oraz za pośrednictwem
innych usług sieciowych. Zapis danych w tym formacie poprzedza kompresja metodą LZW, kompresja pozwalająca
zminimalizować rozmiar pliku i czas transferu. Format GIF zachowuje przezroczystość w obrazkach w kolorze
indeksowanym, jednak nie obsługuje kanałów alfa.

Format IFF
Format IFF (Interchange File Format) jest dostępny za pośrednictwem opcjonalnego modułu plug-in. Jest to format
składowania danych przeznaczony do przechowywania danych różnego typu. Format IFF jest przenośny i
udostępnia rozszerzenia do obsługi obrazków nieruchomych, dźwięku, muzyki, wideo i danych tekstowych. Format
IFF obejmuje formaty Maya IFF i IFF (uprzednio Amiga IFF).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 715
Podręcznik użytkownika

JPEG, format
Format JPEG (Joint Photographic Experts Groupformat) jest powszechnie stosowany do wyświetlania fotografii i
innych obrazków o płynnych przejściach tonalnych na stronach internetowych oraz za pośrednictwem różnych
usług sieciowych. Format JPEG obsługuje obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości, ale nie obsługuje kanałów
alfa. W przeciwieństwie do formatu GIF, JPEG zapewnia zachowanie wszystkich informacji o kolorze, ale w jego
wypadku kompresja plików odbywa się w drodze selektywnego odrzucania danych.
Przy otwieraniu obrazki JPEG są automatycznie dekompresowane. Wyższy stopień kompresji skutkuje niższą
jakością obrazka, natomiast niższy stopień kompresji zapewnia lepszą jakość obrazka. W większości wypadków
opcja maksymalnej jakości zapewnia wynik nieodróżnialny od oryginału.

Format JPEG 2000 (opcjonalny plug-in programu Photoshop)


JPEG 2000 jest to format oferujący więcej opcji i bardziej elastyczny niż standardowy format JPEG (JPG). Przy
użyciu formatu JPEG 2000 można tworzyć pliki bardziej skompresowane i lepszej jakości, przeznaczone zarówno do
zastosowań internetowych, jak i do druku. Aby zapisać plik w formacie JPEG 2000, należy odszukać specjalny plug-
in JPEG 2000 i zainstalować go w następującym folderze: Adobe Photoshop CS2/Plug-iny/Tylko Adobe
Photoshop/Formaty plików. Plug-in ten znajduje się na instalacyjnym dysku CD programu Photoshop CS w folderze
Goodies/Optional Plug-Ins/Photoshop Only/File Formats.
Uwaga: Aby można było oglądać obrazki JPEG 2000 pochodzące z Internetu, przeglądarka internetowa musi być
wyposażona w specjalny plug-in, który umożliwia ich wyświetlanie.
W przeciwieństwie do tradycyjnego formatu JPEG, który jest stratny, format JPEG 2000 obsługuje opcjonalną
kompresję bezstratną. Format JPEG 2000 obsługuje również 16-bitowe obrazki kolorowe i w skali szarości oraz 8-
bitową przezroczystość, a także pozwala zachować kanały alfa i kanały kolorów dodatkowych. W formacie JPEG
2000 obsługiwane są tylko tryby Skala szarości, RGB, CMYK i Lab.
Format JPEG 2000 obsługuje również funkcję Obszaru zainteresowania (Region of Interest — ROI), umożliwiającą
zminimalizowanie wielkości pliku i zachowanie jakości na najważniejszych obszarach obrazka. Obszar
zainteresowania (ROI) definiuje się za pomocą kanału alfa, wyznaczającego miejsca, w których program ma
zachować maksymalną liczbę szczegółów, co pozwala na uzyskanie większego stopnia kompresji.

Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355

Format dużych dokumentów


Format dużych dokumentów (PSB) obsługuje dokumenty o maksymalnym rozmiarze 300000 pikseli w dowolnym
z wymiarów. Są zachowywane wszystkie funkcje Photoshopa, takie jak warstwy, efekty i filtry. W postaci plików PSB
mogą być zapisywane obrazki HDR o 32 bitach na kanał. Obecnie pliki zapisane w formacie PSB można otwierać
tylko w programach Photoshop CS i Photoshop CS2. Inne aplikacje i starsze wersje programu Photoshop nie
otwierają dokumentów zapisanych w formacie PSB.
Uwaga: Większość innych aplikacji i starsze wersje programu Photoshop nie obsługują dokumentów zapisanych w
plikach większych niż 2 GB.
Aby zapisywać pliki w formacie PSB, należy zaznaczyć opcję Włącz format dużych dokumentów w panelu Obsługa
plików okna dialogowego Preferencje. Należy pamiętać o jednym wyjątku: można otworzyć istniejący plik PSB i
zapisać go w formacie PSB, nawet jeżeli opcja Włącz format dużych dokumentów w oknie Preferencje nie została
włączona.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 716
Podręcznik użytkownika

Zobacz także
“Zapisywanie dużych dokumentów” na stronie 688

OpenEXR, format
Format OpenEXR (EXR) służy do zapisu pewnych specjalnych efektów wizualnych, występujących na tzw.
obrazkach HDR (obrazki o wysokiej dynamice jasności). Format zapewnia wysoką wierność odtwarzania kolorów,
zwłaszcza na obrazkach z elementami ruchomymi. Format został opracowany przez firmę Industrial Light and
Magic; obsługuje wiele metod kompresji stratnej i bezstratnej. Obrazek lub film zapisany w formacie OpenEXR
może zawierać dowolną liczbę kanałów, a sam format obsługuje zarówno obrazki 16-bitowe, jak i 32-bitowe.

Format PCX
Format PCX jest powszechnie używany na komputerach zgodnych z IBM PC. Większość oprogramowania
komputerów PC obsługuje wersję 5 formatu PCX. W plikach zapisanych w wersji 3 używana jest standardowa paleta
VGA, a własne palety kolorów nie są obsługiwane.
Format PCX obsługuje tryby bitmapy, skali szarości, koloru indeksowanego i RGB. Nie obsługuje kanałów alfa.
Kompresja danych jest realizowana metodą RLE. Obrazki mogą mieć głębię 1, 4, 8 lub 24 bitów.

Format PDF
Format PDF (Portable Document Format) to elastyczny format zapisu plików obsługiwany przez wiele platform i
aplikacji. Oparty jest na modelu obrazowania PostScript, pozwala precyzyjnie wyświetlać czcionki, układ strony oraz
grafikę wektorową i rastrową. Ponadto pliki PDF mogą zawierać elektroniczne funkcje przeszukiwania dokumentu
i nawigacji, takie jak elektroniczne odsyłacze. Format PDF obsługuje obrazki o 16 bitach na kanał. W programie
Adobe Acrobat jest dostępne narzędzie Retuszuj obiekt, które pozwala wprowadzać drobne zmiany obrazków
zapisanych w pliku PDF. Więcej informacji na temat pracy z obrazkami w plikach PDF można znaleźć w systemie
Pomocy programu Acrobat.
Uwaga: Narzędzie Retuszuj obiekt służy głównie do wykonywania ostatnich poprawek obrazków i obiektów. Przed
wyeksportowaniem obrazka do formatu PDF zaleca się przeprowadzenie edycji w programie Photoshop.
Photoshop i ImageReady rozpoznają dwa rodzaje plików PDF: pliki PDF programu Photoshop oraz standardowe
pliki PDF. Można otwierać oba te rodzaje plików PDF, ale zapisywać obrazki można tylko w formacie Photoshop
PDF.
Pliki w formacie Photoshop PDF Są tworzone za pomocą polecenia Zapisz jako programu Photoshop. Pliki takie
mogą zawierać tylko pojedyncze obrazki.
Format Photoshop PDF obsługuje wszystkie tryby koloru (poza trybem wielokanałowym) i funkcje obsługiwane
przez standardowy format PDF. Format Photoshop PDF obsługuje także kompresję JPEG i ZIP; nie dotyczy to tylko
obrazków w trybie Bitmapy, do których stosowana jest kompresja CCITT Group 4.
Standardowe pliki PDF Są tworzone w innych aplikacjach niż Photoshop, np. Adobe Acrobat i Adobe Illustrator.
Mogą zawierać wiele stron i obrazków. Po otwarciu zwykłego pliku PDF program Photoshop rasteryzuje obrazek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 717
Podręcznik użytkownika

Format PICT
Format PICT jest powszechnie stosowany w aplikacjach graficznych i DTP systemu Mac OS jako format
pośredniczący w przenoszeniu obrazków między aplikacjami. Format PICT obsługuje obrazki RGB z pojedynczym
kanałem alfa oraz obrazki w trybie koloru indeksowanego, skali szarości i bitmapy bez kanałów alfa. Format PICT
szczególnie wydajnie kompresuje obrazki z dużymi obszarami jednolitego koloru. W przypadku kanałów alfa z
wielkimi polami czerni i bieli kompresja ta może być ogromna.
Zapisując obrazek RGB w formacie PICT można wybrać 16-bitową lub 32-bitową głębię koloru. W przypadku
obrazka w skali szarości można wybrać głębię 2, 4 lub 8 bitów na piksel. W systemie Mac OS z zainstalowanym
oprogramowaniem QuickTime dostępne są cztery opcje kompresji JPEG.
Uwaga: W programie ImageReady format PICT jest obsługiwany tylko w systemie Mac OS.

Zasób PICT
(Mac OS) Zasób PICT to plik PICT, który przyjmuje nazwę i identyfikator zasobu. Format zasobu PICT obsługuje
obrazki RGB z pojedynczym kanałem alfa oraz obrazki w trybie koloru indeksowanego, skali szarości i bitmapy bez
kanałów alfa.
Zasób PICT można otworzyć za pomocą polecenia Importuj lub polecenia Otwórz. Zapisując plik jako zasób PICT,
można określić identyfikator i nazwę zasobu. Tak jak w przypadku innych plików PICT można również wybrać
głębię bitową i opcje kompresji.

Pixar, format
Format Pixar zaprojektowano specjalnie dla zaawansowanych aplikacji graficznych, służących na przykład do
renderowania obrazków i tworzenia animacji trójwymiarowych. Format Pixar obsługuje obrazki w trybie RGB i skali
szarości z jednym kanałem alfa.

Format PNG
Format PNG (Portable Network Graphics) stanowi nie opatentowaną alternatywę dla formatu GIF. Zapewnia
kompresję bezstratną, a używa się go do zapisu obrazków wyświetlanych w Internecie. W odróżnieniu od formatu
GIF format PNG obsługuje obrazki 24-bitowe i pozwala uzyskać przezroczyste tło obrazka bez postrzępionych
krawędzi. Niektóre przeglądarki internetowe nie obsługują go jednak. Format PNG obsługuje tryby RGB, koloru
indeksowanego, skali szarości i bitmapy bez kanałów alfa. Pozwala zachować przezroczystość w obrazkach w skali
szarości i kolorze RGB.

Portable Bit Map, format


Format Portable Bit Map (PBM), nazywany również formatem Portable Bitmap Library i Portable Binary Map,
obsługuje rastrowe obrazki monochromatyczne (1 bit na piksel). Ponieważ format ten jest akceptowany przez bardzo
wiele aplikacji, można wykorzystać go do bezstratnego transferu danych. Pliki zapisane w tym formacie mogą być
edytowane, a nawet tworzone, za pomocą prostych edytorów tekstu.
Format Portable Bit Map pełni funkcję standardu dla bardzo wielu filtrów do konwersji obrazków rastrowych, takich
jak Portable FloatMap (PFM), Portable Graymap (PGM), Portable Pixmap (PPM) i Portable Anymap (PNM). O ile
format PBM służy do zapisu danych monochromatycznych, format PGM pozwala zapisywać dodatkowo obrazki w
skali szarości, a format PPM — obrazki kolorowe. Format PNM nie jest formatem samodzielnym. Plik PNM może
zawierać dane w formatach PBM, PGM i PPN. Format PFM jest to format zmiennoprzecinkowy, który może być
używany do zapisu obrazków HDR o 32 bitach na kanał.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 718
Podręcznik użytkownika

Format QuickTime Movie (ImageReady)


QuickTime Movie to obsługiwany przez wiele platform format do zapisu danych zmieniających się w czasie, takich
jak dźwięk albo obraz wideo. W programie ImageReady można zapisywać animacje jako filmy QuickTime. Można
także otwierać istniejące filmy QuickTime jako animacje w celu zoptymalizowania ich do wyświetlania na stronach
internetowych.
Uwaga: (Windows) Aby format QuickTime Movie był dostępny w menu Pliki typu, na komputerze należy zainstalować
program QuickTime. Jeśli dokument (np. animacja) jest przygotowywany w programie Photoshop, to przed jego
zapisaniem w formacie QuickTime należy przejść do programu ImageReady.

Photoshop Raw, format


Format Raw to elastyczny format do przenoszenia obrazków między aplikacjami i różnymi platformami
komputerowymi. Format ten obsługuje obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości z kanałami alfa, a także obrazki
wielokanałowe i w trybie Lab bez kanałów alfa. Dokumenty zapisane w formacie Photoshop Raw mogą mieć
dowolną wielkość i dowolne wymiary, ale nie mogą zawierać warstw.
Format Photoshop Raw składa się z łańcucha bajtów opisujących dane koloru obrazka. Każdy piksel opisany jest w
formacie dwójkowym, gdzie 0 odpowiada czerni, a 255 bieli (w przypadku obrazków z kanałami 16-bitowymi bieli
odpowiada wartość 65535). Program Photoshop określa liczbę kanałów niezbędnych do zapisania obrazka i dodaje
do nich liczbę wszelkich dodatkowych kanałów w tym obrazku. Można określić rozszerzenie pliku (Windows), typ
pliku (Mac OS), pochodzenie pliku (Mac OS) oraz informacje zapisywane w nagłówku.
W systemie Mac OS typ pliku to na ogół czteroznakowy identyfikator pliku — na przykład, TEXT identyfikuje plik
jako plik tekstowy ASCII. Pochodzenie pliku również jest na ogół czteroznakowym identyfikatorem. Większość
aplikacji systemu Mac OS nadaje niepowtarzalny identyfikator pochodzenia pliku, zarejestrowany w grupie Apple
Computer Developer Services.
Parametr nagłówka określa, ile bajtów informacji plik zawiera przed danymi samego obrazka. Wartość ta decyduje
o liczbie zer wstawianych na początku pliku, które pełnią funkcję miejsca na inne dane. Domyślnie nagłówka nie ma
(wielkość nagłówka = 0). Nagłówek można wprowadzić po otwarciu pliku w formacie Raw. Można także zapisać plik
bez nagłówka, a potem użyć programu do edycji plików, np. HEdit (Windows) lub Norton Utilities® (Mac OS), aby
zastąpić zera informacjami nagłówka..
Obrazek można zapisywać w formacie z przeplotem lub bez przeplotu. Jeżeli wybierze się format z przeplotem,
wartości kolorów (np. czerwony, zielony i niebieski) będą zapisywane kolejno. Wybór zależy od wymagań aplikacji,
w której dany plik będzie otwierany.
Uwaga: Format Photoshop Raw nie jest formatem pliku analogicznym do wewnętrznego formatu cyfrowych aparatów
fotograficznych (Camera Raw). Nieprzetworzone pliki z cyfrowego aparatu fotograficznego wykorzystują wewnętrzny
format tego aparatu. Taki plik stanowi “cyfrowy negatyw” — obrazek nieprzetworzony przez jakiekolwiek filtry, korekty
balansu bieli czy inne funkcje wewnętrzne aparatu.

Zobacz także
“Zapisywanie dużych dokumentów” na stronie 688

Radiance, format
Format Radiance (HDR) jest to format obrazków o 32 bitach na kanał i dynamicznym zakresie kolorów. Pierwotnie
format ten został opracowany na potrzeby systemu Radiance — profesjonalnego narzędzia do wizualizacji
oświetlenia w środowiskach wirtualnych. W formacie tym dane nie reprezentują kolorów skojarzonych z
ADOBE PHOTOSHOP CS2 719
Podręcznik użytkownika

poszczególnymi pikselami, ale ilość światła przypadającego na poszczególne piksele. Format ten pozwala zapisać o
wiele więcej stopni jasności niż 256, która to liczba charakteryzuje typowe obrazki o 8 bitach na kanał. Pliki HDR są
używane często w modelowaniu trójwymiarowym.

Format Scitex CT
Format Scitex Continuous Tone (CT) używany jest do zaawansowanego przetwarzania obrazu na komputerach
Scitex. Narzędzia do przenoszenia plików zapisanych w formacie Scitex CT do systemu Scitex można uzyskać od
firmy Creo. Format Scitex CT obsługuje obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości, ale nie obsługuje kanałów alfa.
Obrazki CMYK zapisane w formacie Scitex CT mają często wyjątkowo duże pliki. Pliki te są generowane jako wejście
dla skanera Scitex. Obrazki zapisane w formacie Scitex CT są drukowane na kliszy za pomocą jednostki
rasteryzującej Scitex, która tworzy rozbarwienia w opatentowanym systemie półtonowym Scitex. System ten
generuje morę w bardzo nielicznych przypadkach, a jego stosowania wymaga się często w przypadku
profesjonalnych projektów barwnych — np. reklam w czasopismach.

Format SWF (ImageReady)


Format Macromedia Flash (SWF) służy do odtwarzania kompozycji animowanych. Kompozycje animowane można
wykorzystywać na stronach internetowych jako elementy interaktywne i nawigacyjne. Format SWF może
odczytywać każda przeglądarka wyposażona w moduł plug-in Macromedia FlashPlayer. Ponieważ format SWF
pozwala zapisywać animacje w postaci obrazków wektorowych, co zapewnia małe rozmiary pliku, jest dobrym
wyborem do tworzenia obrazów animowanych z dużymi obszarami jednolitego koloru i wyraźnymi krawędziami
obiektów. Plik SWF może również zawierać obrazki rastrowe (mapy bitowe) oraz filmy QuickTime. Jednak obrazki
rastrowe i filmy QuickTime znacznie zwiększają rozmiar pliku SWF.
Należy pamiętać o następujących własnościach formatu SWF:
• Istnieje możliwość wyboru formatu kompresji osadzonych obrazków rastrowych, np. JPEG, kolor indeksowany
oraz Truecolor. Domyślnym formatem obrazków rastrowych osadzanych w pliku SWF jest JPEG. Należy jednak
pamiętać, że obrazki rastrowe zazwyczaj zwiększają objętość pliku z kompozycją.
• Format SWF obsługuje tylko tła w jednolitym kolorze. Gradienty lub tekstury zastosowane w tle kompozycji są
eksportowane jako tło obiektowe — obiekt rastrowy, który umieszczany jest za wszystkimi innymi obiektami w
kompozycji.
• Format SWF jest formatem transmisji strumieniowej — odtwarzanie rozpoczyna się już po pobraniu pewnej
części pliku.
Uwaga: Jeśli dokument (np. animacja) jest przygotowywany w programie Photoshop, to przed jego zapisaniem w
formacie SWF należy przejść do programu ImageReady.

Format Targa
Format TGA (Targa®) przeznaczony jest dla systemów używających karty graficznej Truevision®. Jest on
powszechnie obsługiwany przez kolorowe programy graficzne systemu MS-DOS. Format Targa obsługuje obrazki
RGB o głębi 16 bitów (5 bitów x 3 kanały kolorów plus jeden bit nieużywany), 24-bitowe obrazki RGB (8 bitów x 3
kanały kolorów) oraz 32-bitowe obrazki RGB (8 bitów x 3 kanały kolorów plus pojedynczy 8-bitowy kanał alfa).
Format Targa obsługuje również obrazki w trybie koloru indeksowanego i skali szarości bez kanałów alfa. Zapisując
obrazek RGB w tym formacie, można określić głębię koloru oraz wybrać kodowanie RLE (w celu skompresowania
obrazka).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 720
Podręcznik użytkownika

Format TIFF
Format Tagged-Image File Format (TIFF) jest używany do wymiany plików między aplikacjami i różnymi
platformami sprzętowymi. Jest to elastyczny format obrazków rastrowych, obsługiwany przez praktycznie wszystkie
programy graficzne i aplikacje DTP. Również prawie wszystkie skanery biurkowe potrafią sporządzać obrazki TIFF.
Maksymalny rozmiar dokumentów TIFF to 4 GB. Program Photoshop CS obsługuje duże dokumenty zapisane w
formacie TIFF. Jednak większość innych aplikacji oraz starsze wersje programu Photoshop nie obsługują
dokumentów zapisanych w plikach większych niż 2 GB.
Format ten obsługuje obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości z kanałami alfa, a także obrazki wielokanałowe i
w trybie Lab bez kanałów alfa. Photoshop może zapisywać warstwy w pliku TIFF; jednak po otwarciu takiego pliku
w innej aplikacji widoczny będzie tylko spłaszczony obrazek. Obsługa formatu TIFF w programie Photoshop
pozwala również na zapisywanie w takich plikach adnotacji, przezroczystości oraz piramidki obrazków o wielu
poziomach rozdzielczości.
W programie Photoshop obrazki TIFF mogą mieć głębię 8, 16 i 32 bitów. W postaci plików TIFF mogą być
zapisywane obrazki HDR o 32 bitach na kanał.

Zobacz także
“Zapisywanie dużych dokumentów” na stronie 688

WBMP, format
Format WBMP to standardowy format optymalizacji obrazków dla urządzeń przenośnych, takich jak telefony
komórkowe. Format WBMP obsługuje 1-bitową głębię koloru, co oznacza, że obrazki te zawierają tylko czarne i białe
piksele.

Zobacz także
“Zestawienie formatów grafiki internetowej” na stronie 663

Wyświetlanie i dodawanie informacji o pliku i obrazku


Informacje o pliku
Informacje o pliku — nazywane również metadanymi — stają się coraz ważniejszym narzędziem przy publikacjach
wszelkiego typu. Na przykład program Photoshop obsługuje informacje identyfikujące transmitowany tekst i
obrazki w standardzie opracowanym przez Newspaper Association of America (NAA) oraz International Press
Telecommunications Council (IPTC). Standard ten obejmuje pozycje opisu, słów kluczowych, kategorii, autorów i
pochodzenia.
Informacje o pliku można uzyskać z następujących źródeł:
Adobe Bridge Pozwala wyświetlić metadane i słowa kluczowe dotyczące wybranego pliku.

Okno dialogowe Info o pliku W oknie tym są wyświetlane dane EXIF, własności pliku, opis i słowa kluczowe,
historia edycji, informacje o prawach autorskich i pochodzeniu pliku. Istnieje możliwość dodania lub zmiany słów
kluczowych, opisu i informacji o prawach autorskich. Okno dialogowe Info o pliku można otworzyć i w programie
Bridge, i w programie Photoshop.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 721
Podręcznik użytkownika

Pasek stanu Na pasku stanu są wyświetlane takie informacje, jak bieżące powiększenie i wielkość pliku aktywnego
obrazka, a także krótkie instrukcje dotyczące aktywnego narzędzia.
Paleta Info Paleta Info zawiera dane o kolorach obrazka pod kursorem oraz, w zależności od wybranego narzędzia,
inne interesujące informacje. W programie Photoshop paleta Info zawiera ponadto podpowiedź dotycząca
bieżącego narzędzia i dane o stanie dokumentu; pozwala wyświetlać wartości 8-bitowe, 16-bitowe i 32-bitowe.
Należy wiedzieć też, że program Photoshop automatycznie skanuje wszystkie otwarte obrazki w poszukiwaniu
znaków wodnych Digimarc. Jeśli znak taki zostanie wykryty, to na pasku tytułowym okna obrazka pojawi się symbol
praw autorskich, a ponadto w obszarach Stan praw autorskich, Notatka o prawach autorskich i URL okna Info o
pliku zostaną umieszczone odpowiednie informacje.
W systemach Windows i Mac OS informacje o pliku można dołączać do plików zapisanych w następujących
formatach: format Photoshopa, format dużego dokumentu (PSB), TIFF, JPEG, EPS i PDF. W systemie Mac OS
informacje te można dodawać także do plików w innych formatach obsługiwanych przez program Photoshop z
wyjątkiem formatu GIF. Dodane informacje są osadzane w pliku za pomocą technologii XMP (eXtensible Metadata
Platform). Technologia XMP zapewnia wspólną strukturę XML dla aplikacji Adobe i programów innych firm, która
normalizuje tworzenie, przetwarzanie i wymianę metadanych dokumentów w różnych środowiskach pracy. Jeżeli w
programie Photoshop zapisze się plik zawierający słowa kluczowe, to po otwarciu go w programie Adobe Acrobat
słowa kluczowe nie pojawią się w oknie dialogowym Własności dokumentu programu Acrobat.
Uwaga: W programie ImageReady metadane można dodawać za pomocą palety Optymalizacja.

Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
“Aby ustawić preferencje Dziennika historii” na stronie 728
“Opcje wyjściowe metadanych” na stronie 682
“Informacje o pasku stanu” na stronie 33
“Paleta Info” na stronie 57

Aby odczytać znak wodny Digimarc


1 Wybrać polecenie Filtr > Digimarc > Odczytaj znak wodny. Jeśli filtr odczyta znak wodny, pojawi się okno
dialogowe z identyfikatorem twórcy, rokiem publikacji oraz atrybutami obrazka.
2 Kliknąć na OK lub uzyskać dalsze informacje, wykonując jedną z poniższych czynności:
• Jeżeli jest zainstalowana przeglądarka internetowa, można kliknąć na Sprawdź w internecie, aby uzyskać więcej
informacji na temat właściciela obrazka. Opcja uruchamia przeglądarkę i powoduje przejście do witryny firmy
Digimarc, gdzie są dostępne informacje o ID twórcy.
• Zadzwonić pod numer podany w oknie dialogowym Informacje o znaku wodnym. Zwrotna informacja zostanie
odesłana faksem.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 722
Podręcznik użytkownika

Dołączanie do obrazków adnotacji


Użytkownik programu Photoshop może dołączać do obrazków adnotacje tekstowe (notatki) i adnotacje dźwiękowe.
Funkcja ta jest używana do umieszczania komentarzy, uwag producenta i innych informacji. Ponieważ adnotacje
programu Photoshop są zgodne (kompatybilne) z programem Adobe Acrobat, można ich używać do wymiany
informacji między użytkownikami programów Acrobat i Photoshop.
Aby obejrzeć dokument Photoshopa w programie Acrobat, należy go zapisać w formacie Portable Document Format
(PDF) i dodać notatki lub adnotacje dźwiękowe za pomocą programu Acrobat. Następnie należy zaimportować
adnotacje do programu Photoshop.
Notatki i adnotacje dźwiękowe mają postać małych, niedrukowalnych ikon na obrazku. Są związane z danym
miejscem na obrazku, a nie z konkretną warstwą. Adnotacje mogą być ukrywane i wyświetlane, otwierane przed
przeczytaniem lub edycją oraz odtwarzane (adnotacje dźwiękowe). Użytkownik może też dodawać adnotacje
dźwiękowe do zadań, a także odtwarzać je podczas wykonywania zadań lub w czasie przerw.

Dodawanie notatek i adnotacji dźwiękowych


Notatki i adnotacje dźwiękowe mogą być dodawane w dowolnych miejscach obrazków. W czasie tworzenia notatki
na ekranie pojawia się okno przeznaczone do wprowadzania tekstu. Przy nagrywaniu adnotacji dźwiękowej do
komputera musi być podłączony mikrofon.
Adnotacje obydwu typów mogą być importowane. Można je zaimportować zarówno z dokumentów Photoshopa
(zapisanych w formacie PDF), jak i z dokumentów Acrobata (zapisanych w formacie PDF lub FDF).
Jeśli zachodzi potrzeba usunięcia adnotacji dołączonych do danego dokumentu, należy wybrać narzędzie Notatki
lub Adnotacja dźwiękowa, przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Wyczyść wszystko. Z dokumentu zostaną
usunięte wszystkie notatki i adnotacje dźwiękowe.

Zobacz także
“Aby usunąć notatki i adnotacje dźwiękowe” na stronie 724

Aby utworzyć notatkę


Dodając notatki, można korzystać ze standardowych poleceń edycyjnych danego systemu: Cofnij, Wytnij, Kopiuj,
Wklej, Zaznacz wszystko. (Windows) Można, na przykład, kliknąć na tekście z wciśniętym prawym przyciskiem
myszy i wybrać odpowiednie polecenie z menu kontekstowego. (Mac OS) Można korzystać z poleceń dostępnych w
menu Edycja i Zaznacz. Można ponadto korzystać ze standardowych skrótów klawiaturowych poleceń.
1 Zaznaczyć narzędzie Notatki .
2 Przejść na pasek opcji i określić następujące dane:
Autor Podana nazwa autora notatki pojawi się w pasku tytułu okna notatek.

Rozmiar Pozwala określić rozmiar tekstu notatki.

Kolor Pozwala określić kolor ikony notatki i paska tytułu okien notatek. Po kliknięciu na polu koloru jest otwierany
Próbnik kolorów Adobe, za pomocą którego można wybrać kolor.
3 Kliknąć w miejscu przeznaczonym na notatkę lub przeciągnąć kursor, tworząc okno o pożądanych wymiarach.
4 Kliknąć w oknie i wpisać tekst. Jeśli wpisywany tekst nie mieści się w oknie, zostaje włączony jego pasek
przewijania. Wprowadzić niezbędne zmiany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 723
Podręcznik użytkownika

Użytkownicy, którzy zainstalowali w swoim komputerze oprogramowanie do obsługi innych systemów pisma (np.
pismo romańskie, japońskie lub cyrylica) mogą przełączać się między różnymi systemami. Aby wyświetlić menu
kontekstowe i wybrać odpowiedni system pisma, należy kliknąć z wciśniętym prawym przyciskiem myszy
(Windows) lub klawiszem Control (Mac OS).
5 Aby zwinąć adnotację do ikony, należy kliknąć na jej polu zamykania.

Aby utworzyć adnotację dźwiękową


1 Jeśli komputera nie wyposażono w mikrofon wewnętrzny, należy podłączyć mikrofon zewnętrzny.
2 Wybrać narzędzie Adnotacje dźwiękowe .
3 Przejść na pasek opcji i określić następujące dane:
Autor Pozwala określić dane autora (np. nazwisko), które będą widoczne w specjalnej etykietce wyświetlanej po
ustawieniu kursora nad ikoną adnotacji.
Kolor Pozwala określić kolor ikony adnotacji dźwiękowej. Po kliknięciu na polu koloru jest otwierany Próbnik
kolorów Adobe, za pomocą którego można wybrać kolor.
4 Kliknąć w miejscu wybranym dla ikony adnotacji dźwiękowej.
5 Kliknąć na przycisku Start i rozpocząć nagrywanie. Aby zakończyć nagrywanie, należy kliknąć na Stop.

Aby zaimportować adnotacje


1 Wybrać polecenie Plik > Importuj > Adnotacje.
2 Zaznaczyć plik PDF lub FDF z adnotacjami i kliknąć na Wczytaj. Adnotacje są wyświetlane w tych miejscach,
które wybrano przed zapisaniem dokumentu źródłowego.

Otwieranie i edycja adnotacji


Ikona notatki lub adnotacji dźwiękowej wskazuje położenie adnotacji na obrazku. Po umieszczeniu kursora nad
ikoną adnotacji na ekranie pojawia się komunikat z danymi autora (np. nazwiskiem). Ikony służą do otwierania
notatek i odtwarzania adnotacji dźwiękowych. Ikony mogą być wyświetlane, ukrywane lub przenoszone, a zawartość
notatek może być edytowana.
Uwaga: Zmiana wielkości obrazka nie wpływa na wielkość ikon i okien adnotacji. Ikony i okna notatek zachowują
swoje względne położenie na obrazku. Kadrowanie obrazka usuwa adnotacje umieszczone w przyciętym obszarze. Aby
przywrócić takie adnotacje, należy cofnąć polecenie Kadruj.

Aby otworzyć notatkę lub odtworzyć adnotację dźwiękową


❖ Należy dwukrotnie kliknąć na odpowiedniej ikonie:

• Jeśli jest otwierana notatka, na ekranie pojawia się okno z jej tekstem.
• W przypadku adnotacji dźwiękowej w systemie z zainstalowaną kartą dźwiękową odtwarzany jest plik audio.

Aby wyświetlić lub ukryć ikony adnotacji


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Adnotacje.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 724
Podręcznik użytkownika

• Wybrać polecenie Widok > Dodatki. Polecenie powoduje także wyświetlenie siatek, linii pomocniczych, krawędzi
zaznaczenia, ścieżek docelowych i odcięć.

Aby przeprowadzić edycję adnotacji


❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• Aby przenieść ikonę adnotacji, należy przesunąć kursor nad wybraną ikoną, poczekać, aż zmieni się w strzałkę i
przeciągnąć ikonę. Operacja może być przeprowadzona kursorem dowolnego narzędzia. Przeniesienie ikony
notatki nie powoduje przeniesienia okna notatki.
• Aby przenieść okno notatki, należy przeciągnąć je za pasek tytułu.
• Aby przeprowadzić edycję zawartości notatki, należy otworzyć notatkę, zmienić wybrane opcje, a następnie
dodać, usunąć lub zmienić tekst. Można skorzystać z tych samych narzędzi, których używa się przy tworzeniu
notatki.

Aby usunąć notatki i adnotacje dźwiękowe


❖ Wykonać dowolną z następujących czynności:

• Aby usunąć notatkę lub adnotację dźwiękową, należy zaznaczyć narzędzie Notatki lub narzędzie Adnotacja
dźwiękowa, kliknąć na ikonie notatki lub adnotacji dźwiękowej z wciśniętym prawym przyciskiem myszy
(Windows) lub klawiszem Control (Mac OS), a następnie wcisnąć klawisz Delete albo wybrać polecenie Usuń
notatkę lub Usuń adnotację dźwiękową.
• Aby usunąć wszystkie notatki lub adnotacje dźwiękowe, należy wybrać narzędzie Notatki lub Adnotacja
dźwiękowa, przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Wyczyść wszystko. W tym samym celu można zaznaczyć
narzędzie Notatki lub narzędzie Adnotacja dźwiękowa, kliknąć na ikonie notatki lub adnotacji dźwiękowej z
wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Control (Mac OS), a następnie wybrać z menu
kontekstowego polecenie Usuń wszystkie notatki lub Usuń wszystkie adnotacje dźwiękowe.

Dodawanie i przeglądanie cyfrowych informacji o


prawach autorskich
Dodawanie cyfrowych informacji o prawach autorskich
Do obrazków tworzonych w programie Photoshop można dodawać dane o prawach autorskich, a także specjalne
znaki wodne (informujące o tym, że dany obrazek podlega ochronie w systemie Digimarc ImageBridge). Znak
wodny — cyfrowy kod dodawany do obrazka w postaci szumu — jest praktycznie niedostrzegalny dla człowieka.
Znak wodny Digimarc jest trwały zarówno w postaci cyfrowej, jak i w druku. Jest w stanie przetrwać typowe
modyfikacje edycyjne obrazka i konwersje między różnymi formatami plików.
Cyfrowy znak wodny informuje odbiorców obrazka o tym, kto jest jego twórcą. Funkcja ta jest szczególnie ważna z
punktu widzenia twórców, którzy udostępniają swoje dzieła (w tym wypadku obrazki) za pośrednictwem licencji.
Skopiowanie obrazka z osadzonym znakiem wodnym powoduje skopiowanie także samego znaku i wszystkich
związanych z nim informacji.
Więcej szczegółowych informacji na temat osadzania znaków wodnych Digimarc można znaleźć na stronach
internetowych firmy Digimarc (www.digimarc.com).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 725
Podręcznik użytkownika

Przed dodaniem znaku wodnego


Osadzając znaki wodne w obrazkach, należy pamiętać o następujących kwestiach.
Wariacja kolorów Aby możliwe było skuteczne i niedostrzegalne osadzenie znaku wodnego, obrazek musi zawierać
kolory o pewnym stopniu losowej wariacji. Obrazek taki nie może się składać głównie lub wyłącznie z obszarów
jednolitego koloru.
Wielkość w pikselach Technologia Digimarc może być stosowana do obrazków o pewnej minimalnej liczby pikseli.
Digimarc zaleca następujące minimalne wymiary obrazka, w którym ma być osadzony znak wodny:
• 100 pikseli na 100 pikseli, jeżeli obrazek nie będzie modyfikowalny ani kompresowany przed zastosowaniem.
• 256 pikseli na 256 pikseli, jeżeli obrazek po osadzeniu znaku wodnego będzie kadrowany, obracany,
kompresowany lub modyfikowany w inny sposób.
• 750 pikseli na 750 pikseli, jeżeli obrazek ma zostać ostatecznie wydrukowany w rozdzielczości 300 dpi lub wyższej.
Nie istnieje górny limit wymiarów.
Kompresja pliku Na ogół znak wodny Digimarc jest w stanie przetrwać kompresję stratną, np. JPEG, chociaż zaleca
się przedkładanie jakości obrazka nad rozmiar pliku (najlepiej spisuje się kompresja JPEG na poziomie 4 lub
wyższym). Ponadto, im wyższy poziom trwałości znaku wodnego wybrano przy osadzaniu znaku, tym większe
szanse, że przetrwa on kompresję.
Realizowane procedury Osadzenie cyfrowego znaku wodnego powinno być ostatnim etapem pracy nad obrazkiem
(poza kompresją pliku).
Zaleca się następującą kolejność realizowanych procedur:
• Wprowadzenie na obrazku wszelkich niezbędnych zmian, aż do uzyskania pożądanego wyglądu ostatecznego
(dotyczy to również zmiany wielkości oraz korekty kolorów).
• Osadzenie znaku wodnego Digimarc.
• Jeżeli zachodzi taka potrzeba, skompresowanie obrazka poprzez zapisanie go w formacie JPEG lub GIF.
• Sporządzenie rozbarwień, jeżeli obrazek ma być drukowany.
• Odczytanie znaku wodnego i użycie pomiaru siły sygnału do zweryfikowania, czy obrazek zawiera znak wodny o
sile dostosowanej do wymagań użytkownika.
• Opublikowanie obrazka ze znakiem wodnym.

Zobacz także
“Używanie ustawień trwałości znaku wodnego” na stronie 726

Aby osadzić znak wodny


Przed osadzeniem cyfrowego znak wodnego należy zarejestrować się w firmie Digimarc Corporation — która
prowadzi bazę danych artystów, grafików i fotografów, zawierającą także informacje kontaktowe — i uzyskać
niepowtarzalny identyfikator Digimarc. Identyfikator taki można będzie osadzać obrazkach razem z innymi
informacjami, np. datą powstania obrazka czy zastrzeżonym identyfikatorem użytkownika.
1 Otworzyć obrazek, w którym ma zostać osadzony znak wodny. W danym obrazku można osadzić tylko jeden
znak wodny. Polecenie Osadź znak wodny nie działa w przypadku obrazków, w których już wcześniej osadzony
został znak wodny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 726
Podręcznik użytkownika

Jeżeli opracowywany obrazek ma warstwy, przed osadzeniem znaku wodnego należy go spłaszczyć; w przeciwnym
wypadku znak wodny pojawi się tylko na warstwie aktywnej.
Uwaga: Aby dodać znak wodny do obrazka w kolorze indeksowanym, należy najpierw przekonwertować obrazek na
tryb RGB, osadzić znak wodny, a następnie przekonwertować obrazek z powrotem na tryb koloru indeksowanego.
Rezultaty mogą jednak być niespójne. Aby się upewnić, czy znak został osadzony, należy uruchomić filtr Odczytaj znak
wodny.
2 Należy wybrać polecenie Filtr > Digimarc > Osadź znak wodny.
3 Jeżeli używa się tego filtra po raz pierwszy, należy kliknąć na przycisku Personalizuj. Kliknąć na przycisku Info,
aby uruchomić przeglądarkę internetową i uzyskać identyfikator Digimarc ze strony www.digimarc.com.
Identyfikator można uzyskać również, dzwoniąc pod numer telefonu firmy Digimarc podany w tym oknie
dialogowym. Wprowadzić numer PIN oraz ID w polu tekstowym Digimarc ID i kliknąć na OK.
Po wprowadzeniu identyfikatora Digimarc przycisk Personalizuj zmienia się w przycisk Zmień, pozwalając na
wprowadzenie nowego identyfikatora.
4 Wprowadzić rok przyznania prawa autorskiego, identyfikator transakcji lub identyfikator obrazka.
5 Zaznaczyć dowolne z następujących atrybutów obrazka:
Zastrzeżone operacje Atrybut ogranicza zakres dozwolonych operacji na obrazku.

Nie kopiuj Obrazek nie może być kopiowany.

Dla dorosłych Zawartość obrazka jest przeznaczona tylko dla dorosłych. (W programie Photoshop opcja ta nie
ogranicza dostępu do obrazków tylko dla dorosłych, ale przyszłe wersje innych aplikacji mogą limitować ich
wyświetlanie).
6 W polu Wyjście docelowe określić, czy obrazek jest przeznaczony do wyświetlania na monitorze, do
opublikowania w Internecie czy też do druku.
7 W obszarze Trwałość znaku wodnego przeciągnąć suwak lub wpisać wartość zgodnie z podanym dalej opisem.
8 Zaznaczyć opcję Weryfikuj, aby automatycznie ocenić trwałość znaku wodnego po jego osadzeniu.
9 Kliknąć na OK.

Używanie ustawień trwałości znaku wodnego


Domyślne ustawienie trwałości znaku wodnego ma zapewniać równowagę między trwałością a widocznością znaku
w większości obrazków. Opcję trwałości znaku wodnego można dostosować jednak do własnych potrzeb. Niskie
wartości powodują, że znak jest mniej widoczny na obrazku, ale i mniej trwały; zatem może zostać uszkodzony przez
zastosowanie filtrów lub wykonanie operacji edycyjnych, drukowanie lub skanowanie. Wyższe wartości powodują,
że znak jest bardziej trwały, ale na obrazku może się pojawić dostrzegalny szum.
Wybór ustawień powinien zależeć od planowanego zastosowania obrazka i celów, jakie ma spełniać znak wodny. Na
przykład, obrazki JPEG publikowane na stronach internetowych mogą mieć dość wysokie ustawienia trwałości
znaku wodnego. Wyższa trwałość gwarantuje, że znak pozostanie w obrazku, a skutki zwiększenia widoczności
często wcale nie są dostrzegalne na obrazkach JPEG o średniej rozdzielczości. Firma Digimarc zaleca
przeprowadzanie testów i eksperymentowanie z różnymi ustawieniami w celu określenia, jakie ustawienia są
najlepiej dostosowane do potrzeb użytkownika.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 727
Podręcznik użytkownika

Pomiar siły sygnału


Pomiar siły sygnału pozwala sprawdzić, czy znak wodny jest dostatecznie trwały (ze względu na przyszłe
zastosowania obrazka). Pomiar siły sygnału można przeprowadzić tyko w przypadku obrazków, w których osadzono
znaki wodne.
Firma Digimarc zaleca sprawdzanie siły sygnału przed opublikowaniem obrazków. Na przykład, siłę sygnału warto
sprawdzić przed opublikowaniem uprzednio skompresowanych obrazków na stronach internetowych. Pomiar siły
sygnału można również stosować w celu zmierzenia w celu przetestowania i oceny efektywności różnych ustawień
trwałości znaku wodnego.

Aby sprawdzić siłę sygnału


❖ Wybrać polecenie Filtr > Digimarc > Odczytaj znak wodny. Wynik pomiaru siły sygnału jest widoczny w dolnej
części okna dialogowego.
Wyniki można wyświetlać również automatycznie, zaznaczając opcję Weryfikuj podczas osadzania znaku wodnego.

Preferencje zapisywania plików


Aby ustawić preferencje zapisywania plików
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Obsługa plików.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Obsługa plików.
2 Ustawić następujące opcje:
Podglądy Do wyboru są następujące opcje zapisywania podglądów obrazka: Nigdy nie zapisuj powoduje, że pliki są
zapisywane bez podglądów; Zawsze zapisuj powoduje, że pliki są zapisywane z wybranymi podglądami; natomiast
Pytaj przy zapisie powoduje, że decyzję o dołączeniu podglądu podejmuje się dla każdego pliku z osobna. W
systemie Mac OS można zaznaczyć jeden lub więcej typów podglądów.
Rozszerzenie pliku (Windows) Do wyboru są następujące opcje trzyznakowego rozszerzenia, wskazującego format
pliku: Duże litery, aby dołączać rozszerzenia plików pisane wielkimi literami, albo Małe litery, aby dołączać
rozszerzenia plików pisane małymi literami.
Dołącz rozszerzenie pliku (Mac OS) Rozszerzenia są niezbędne w przypadku plików, które mają być wykorzystywane
w systemie Windows. Można wybrać następujące opcje dołączania rozszerzeń do nazw plików: Opcja Nigdy
powoduje, że pliki są zapisywane bez rozszerzeń; opcja Zawsze powoduje, że rozszerzenia są dołączane do plików;
natomiast opcja Pytaj przy zapisie powoduje, że decyzję o dołączeniu rozszerzenia podejmuje się dla każdego pliku
z osobna. Zaznaczenie opcji Małe litery powoduje dołączanie rozszerzeń pisanych małymi literami.
Aby podczas wyboru formatu pliku w oknie dialogowym Zapisz jako przełączać opcję dodawanie rozszerzeń należy
przytrzymywać klawisz Option.

Opcje podglądów w systemie Mac OS


W systemie Mac OS można wybrać jeden lub więcej z następujących typów podglądów (aby przyspieszyć proces
zapisywania i zminimalizować rozmiar pliku, należy wybrać tylko te podglądy, które będą potrzebne):
Ikona Podgląd ma postać ikony pliku na biurku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 728
Podręcznik użytkownika

Pełny rozmiar Jest zapisywana wersja obrazka w rozdzielczości 72 ppi — wersja przeznaczona do użytku w
aplikacjach, które mogą otwierać tylko obrazki w niskiej rozdzielczości. W przypadku plików innych niż EPS jest to
podgląd PICT.
Miniaturka (Macintosh) Miniaturki te są wyświetlane w oknie dialogowym Otwórz.

Miniaturka (Windows) Jest zapisywany podgląd do wyświetlania w systemie Windows.

Aby ustawić preferencje Dziennika historii


Dane o historii poszczególnych sesji są zapisywane domyślnie w postaci metadanych osadzonych w pliku obrazka.
Przede wszystkim można określić, czy dane takie mają być w ogóle zapisywane, a jeśli tak, określić stopień ich
szczegółowości.
1 Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) albo Photoshop > Preferencje >Ogólne (Mac OS).
2 Określić miejsce zapisania danych dziennika historii:
Metadane Dane są zapisywane w postaci metadanych osadzonych w pliku.

Plik tekstowy Dziennik historii jest zapisywany w pliku tekstowym. Należy zaznaczyć plik tekstowy. W oknie
dialogowym Zapisz należy odszukać miejsce zapisania, podać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Oba Dane są zapisywane zarówno w postaci metadanych, jak i w pliku tekstowym. Należy zaznaczyć opcję Oba. W
oknie dialogowym Zapisz należy odszukać miejsce zapisania, podać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
3 W menu Dziennik zmian określić stopień szczegółowości dziennika zmian:
Tylko sesje Są rejestrowane data i godzina rozpoczęcia każdej sesji edycyjnej. Nie są rejestrowane żadne informacje
o zmianach zawartości pliku.
Skrócony Są rejestrowane wszystkie sesje edycyjne (czasy ich rozpoczęcia i zakończenia), a także zmiany zapisane
na palecie Historia.
Szczegółowy Są rejestrowane te same informacje co przy użyciu opcji Skrócony, a ponadto informacje o ścieżce
pliku i autorach wprowadzanych zmian (dotyczy to również zmian nie uwzględnianych na palecie Historia).

Zobacz także
“Informacje o pliku” na stronie 720
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102

Tworzenie układów wieloobrazkowych


Tworzenie stykówek
Stykówki są strony zapełnione miniaturkami obrazków. Strony takie ułatwiają przeglądanie i katalogowanie grup
obrazków. Do automatycznego tworzenia i umieszczania miniaturek na stronie służy polecenie Stykówka II.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 729
Podręcznik użytkownika

Stykówka

Aby utworzyć stykówkę


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Stykówka II.
• (Bridge) Zaznaczyć folder z obrazkami lub konkretne pliki obrazków. Z menu programu Bridge wybrać polecenie
Narzędzia > Photoshop > Stykówka II. O ile nie zaznaczono konkretnych obrazków, stykówka będzie zawierać
wszystkie obrazki wyświetlane w programie Adobe Bridge. Po otwarciu okna dialogowego Stykówka II można
wybrać inny folder obrazków lub otwarte w danym momencie dokumenty.
Uwaga: Aby zaznaczyć obrazek w programie Bridge, należy kliknąć na nim. Aby zaznaczyć serię obrazków, należy
kliknąć na pierwszym i ostatnim obrazku z wciśniętym klawiszem Shift. Aby zaznaczyć obrazki nie leżące obok siebie,
należy klikać na nich z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
2 W oknie dialogowym Stykówka II określić obrazki, które mają zostać umieszczone na stykówce, wybierając jedną
z następujących opcji menu Użyj w obszarze Obrazki źródłowe:
Otwarte dokumenty Zostaną użyte wszystkie obrazki otwarte w programie Photoshop.

Folder Pozwala kliknąć na przycisku Przeglądaj (Windows) lub Wybierz (Mac OS) i wybrać folder zawierający
pożądane obrazki. Aby dołączyć obrazki we wszystkich podfolderach należy zaznaczyć opcję Uwzględniaj
podfoldery.
Zaznaczone obrazki z Bridge Zostaną użyte obrazki wyświetlane w programie Bridge. Jeżeli przed wybraniem
polecenia Stykówka II nie zostały zaznaczone konkretne obrazki, to użyte zostaną wszystkie obrazki z programu
Bridge. Obrazki zawarte w podfolderach nie są uwzględniane.
3 W obszarze Dokument określić wymiary, rozdzielczość i tryb koloru stykówki. Aby utworzyć stykówkę ze
wszystkimi obrazkami i tekstem na jednej warstwie, należy zaznaczyć opcję Spłaszcz wszystkie warstwy. Aby każdy
obrazek znalazł się na osobnej warstwie, a każdy podpis na osobnej warstwie tekstowej, należy wyłączyć opcję
Spłaszcz wszystkie warstwy.
4 W obszarze Miniaturki określić opcje układu miniaturek.
• Z menu Rozmieszczenie wybrać opcję układania miniaturek najpierw wierszami (od lewej do prawej, a potem od
góry do dołu) lub najpierw kolumnami (od góry do dołu, a później od lewej do prawej).
• Wpisać liczbę kolumn i wierszy na stykówce. Z prawej strony wyświetlone są maksymalne wymiary każdej
miniaturki wraz z podglądem wybranego układu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 730
Podręcznik użytkownika

• Zaznaczyć opcję Automatyczne odstępy, aby program Photoshop automatycznie wyznaczał odstępy między
miniaturkami na stykówce. Wyłączenie opcji Automatyczne odstępy umożliwia samodzielne określenie odstępów
wokół miniaturek. Podgląd stykówki w oknie dialogowym jest uaktualniany zgodnie z wprowadzonymi zmianami
odstępów.
• Zaznaczyć opcję Obróć, aby dopasować, aby program obracał obrazki niezależnie od ich orientacji — w taki
sposób, by jak najefektywniej mieściły się na stykówce.

Gdy opcja Obróć, aby dopasować nie jest zaznaczona, miniaturki są wyświetlane w pierwotnej orientacji (po lewej). Gdy opcja jest
zaznaczona, obrazki są obracane i w ten sposób lepiej dopasowywane do wymiarów strony (po prawej).

5 Zaznaczyć opcję Użyj nazwy pliku jako podpisu, aby opisywać miniaturki za pomocą nazwy pliku obrazka
źródłowego. Z menu należy wybrać krój i rozmiar czcionki podpisu.
6 Kliknąć na OK.

Tworzenie pakietów obrazków


Polecenie Pakiet obrazków pozwala umieścić na jednej stronie wiele kopii tego samego obrazka. Na tej samej stronie
mogą znaleźć się również inne obrazki. Do wyboru jest wiele opcji rozmiaru i rozmieszczenia, co pozwala
dostosować układ obrazka.

Układ pakietu obrazków

Aby umieścić zdjęcia w pakiecie obrazków


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Pakiet obrazków. Jeżeli otwartych jest wiele obrazków,
zostanie użyty obrazek na wierzchu.
• (Bridge) Wybrać polecenie Narzędzia > Photoshop > Pakiet obrazków. Jeżeli przed wywołaniem polecenia Pakiet
obrazków użytkownik nie zaznaczy konkretnego obrazka, to zostanie użyty pierwszy obrazek wymieniony w
programie Bridge.
Jeśli zdecydowano się na pierwszy lub inny pojedynczy obrazek z programu Bridge, należy przejść do punktu 3.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 731
Podręcznik użytkownika

2 Dodać do układu kolejne obrazki, wykonując jedną z następujących czynności:


• W obszarze Obrazki źródłowe okna dialogowego Pakiet obrazków wybrać opcję Plik lub Folder z menu Użyj, a
następnie kliknąć na przycisku Przeglądaj (Windows) lub Wybierz (Mac OS). Jeśli zdecydowano się na folder
obrazków, można zaznaczyć opcję Uwzględniaj podfoldery, aby dodać obrazki znajdujące się w podfolderach.
• Kliknąć na elemencie zastępczym na podglądzie i wybrać obrazek.

Kliknięcie na elemencie zastępczym na podglądzie w oknie dialogowym Pakiet obrazków umożliwia wybranie obrazka.

• Przeciągnąć obrazek z biurka lub folderu na element zastępczy.

Przeciągnięcie obrazka z biurka na element zastępczy powoduje dodanie go do pakietu obrazków.

Aby zmienić jeden z obrazków w układzie, można kliknąć na elemencie zastępczym i wybrać inny obrazek.
3 W obszarze Dokument okna dialogowego Pakiet obrazków wybrać rozmiar strony, układ, rozdzielczość i tryb
kolorów. Po prawej stronie okna dialogowego widoczna jest miniaturka wybranego układu. Można także tworzyć
własne układy.
4 Aby utworzyć pakiet obrazków ze wszystkimi obrazkami i tekstem na jednej warstwie, należy zaznaczyć opcję
Spłaszcz wszystkie warstwy. Aby utworzyć pakiet obrazków z oddzielnymi warstwami obrazków i warstwami
tekstowymi, opcję Spłaszcz wszystkie warstwy należy wyłączyć. Umieszczenie poszczególnych obrazków i etykiet na
osobnych warstwach umożliwia uaktualnianie pakietu nawet po jego zapisaniu. Trzeba wiedzieć jednak, że warstwy
zwiększają objętość pliku pakietu obrazka.
5 W obszarze Etykieta wybrać źródło tekstu etykiety z menu Treść albo wybrać pozycję Brak. Jeśli jest zaznaczona
opcja Własny tekst, należy wypełnić pole Własny tekst.
6 Wybrać czcionkę, rozmiar czcionki, kolor, krycie, położenie i obrót etykiet.
7 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 732
Podręcznik użytkownika

Aby dostosować układ pakietu obrazków


Funkcja Edytuj układ pakietu obrazków umożliwia modyfikowanie istniejących układów i tworzenie nowych.
Własne układy są zapisywane w plikach tekstowych, przechowywanych w folderze Układy wewnątrz folderu
Ustawienia. Układy zapisane mogą być wielokrotnie wykorzystywane. Funkcja Edytuj układ pakietu obrazków
zapewnia interfejs graficzny, który eliminuje konieczność pisania plików tekstowych w celu utworzenia bądź
zmodyfikowania układów.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Pakiet obrazków.
• (Bridge) Wybrać polecenie Narzędzia > Photoshop > Pakiet obrazków.
2 W oknie dialogowym Pakiet obrazków przejść do menu Układ i wybrać jeden z układów obrazków.
3 Kliknąć na przycisku Edytuj układ.
4 Wpisać nazwę własnego układu w polu tekstowym Nazwa w oknie dialogowym Edytuj układ pakietu obrazków.
5 (Opcjonalnie) W obszarze Układ okna dialogowego Edytuj układ pakietu obrazków wybrać rozmiar z menu
Rozmiar strony albo wpisać wartości w polach tekstowych Szerokość i Wysokość. Z menu Jednostki można wybrać
cale, centymetry, piksele lub milimetry.

Przeciąganie elementu zastępczego w nowe miejsce w układzie pakietu obrazków

6 W obszarze Siatka okna dialogowego Edytuj układ pakietu obrazków zaznaczyć opcję Przyciągaj do, aby
wyświetlić siatkę ułatwiającą rozmieszczanie elementów we własnym układzie. Aby zmienić wygląd siatki, należy
wpisać wartość w polu tekstowym Rozmiar.
7 Aby dodać lub usunąć element zastępczy, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Dodaj strefę, aby dodać do układu element zastępczy.
• Zaznaczyć element zastępczy i kliknąć na przycisku Usuń strefę, aby usunąć element z układu.
8 Aby zmodyfikować element zastępczy, należy go zaznaczyć i wykonać jedną z następujących czynności:
• Wprowadzić wartości w polach tekstowych Szerokość i Wysokość, aby zmienić wielkość elementu zastępczego.
• Kliknąć i przeciągnąć uchwyt, aby zmienić wielkość elementu zastępczego. Jeżeli zmieni się wielkość elementu
zawierającego obrazek, to polecenie Pakiet obrazków będzie przyciągać obrazek do poziomego lub pionowego
elementu zastępczego, w zależności od sposobu modyfikacji strefy.
• Wprowadzić wartości w polach tekstowych X i Y, aby przesunąć element zastępczy.
• Wprowadzić wartości w polach tekstowych Położenie i Rozmiar, aby określić położenie i wymiary elementu
zastępczego.
• Kliknąć i przeciągnąć element zastępczy w pożądane miejsce układu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 733
Podręcznik użytkownika

9 Kliknąć na Zapisz.

Tworzenie prezentacji PDF


Tworzenie prezentacji PDF
Polecenie Prezentacja PDF pozwala utworzyć z wielu różnych obrazków dokument wielostronicowy lub pokaz
slajdów. Program umożliwia ustawianie opcji sterujących jakością pliku PDF oraz zabezpieczeń, a także włączanie
automatycznego uruchamiania dokumentu jako prezentacji.

C
Prezentacja PDF jako pokaz slajdów
A. Pierwszy slajd B. Przejście w lewo C. Drugi slajd

Aby utworzyć prezentację PDF


1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Prezentacja PDF.
• (Bridge) Zaznaczyć obrazki, które znajdą się w prezentacji, i wybrać polecenie Narzędzia > Photoshop >
Prezentacja PDF. Jeśli nie zostaną zaznaczone żadne obrazki, prezentacja będzie obejmować wszystkie obrazki
wyświetlane w programie Bridge.
Uwaga: Aby zaznaczyă pojedynczy plik, naleýy kliknŕă na nim. Aby zaznaczyă serić plików, naleýy kliknŕă na
pierwszym i ostatnim pliku z wciúnićtym klawiszem Shift. Aby zaznaczyż pliki nie leżące obok siebie, należy klikać na
nich z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
2 W oknie dialogowym Prezentacja PDF kliknąć na przycisku Przeglądaj i odszukać pliki do dodania. Aby dodać
pliki już otwarte w programie Photoshopie, należy zaznaczyć opcję Dodaj otwarte pliki.
Niepożądane pliki można usunąć, zaznaczając je w oknie Pliki źródłowe i klikając na przycisku Usuń.
Z plików w oknie Pliki źródłowe wygenerowana zostanie prezentacja PDF: na pierwszej stronie pojawi się plik
znajdujący się na górze okna, a pliki pod nim zajmą kolejne strony. Aby zmienić kolejność plików, należy przeciągnąć
wybrane pliki w nowe miejsca okna Pliki źródłowe.
Uwaga: Jeśli pewien obrazek ma pojawić się w prezentacji więcej niż raz, należy zaznaczyć go i kliknąć na przycisku
Powiel. Duplikat pliku należy przeciągnąć w wybrane miejsce okna Pliki źródłowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 734
Podręcznik użytkownika

Przeciąganie pliku na nowe miejsce na liście

3 W obszarze Opcje wyjściowe okna dialogowego Prezentacja PDF ustawić następujące opcje:
Dokument wielostronicowy Pozwala utworzyć dokument PDF z obrazkami na osobnych stronach.

Prezentacja Pozwala utworzyć prezentację PDF w postaci pokazu slajdów.

4 Jeżeli w obszarze Opcje wyjściowe wybrano opcję Prezentacja, to można ustawić następujące opcje w obszarze
Opcje prezentacji:
Przesuwaj co [5] sekund Pozwala określić czas wyświetlania obrazka: od pojawienia się na ekranie do wczytania
kolejnego obrazka prezentacji. Domyślny czas wyświetlania to 5 sekund.
Pętla po ostatniej stronie Opcja ta powoduje automatyczne wznowienie prezentacji po dojściu do końca.
Wyłączenie tej opcji powoduje, że prezentacja zatrzyma się po wyświetleniu ostatniego obrazka.
Przejście Pozwala określić sposób przechodzenia między obrazkami. Wybrać jedną z opcji menu Przejście.

5 Kliknąć na Zapisz.
6 W oknie dialogowym Zapisz wprowadzić nazwę prezentacji PDF i wybrać miejsce zapisania pliku.
7 W oknie dialogowym Zapisz Adobe PDF wybrać zestaw zdefiniowanych ustawień Adobe PDF lub określić własne
ustawienia.
8 Kliknąć na przycisku Zapisz PDF. Program Photoshop zamknie okno dialogowe Zapisz Adobe PDF i utworzy
prezentację PDF. Pojawi się okno dialogowe informujące o tym, czy generowanie prezentacji PDF przebiegło
pomyślnie.

Zobacz także
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop PDF” na stronie 689
ADOBE PHOTOSHOP CS2 735
Podręcznik użytkownika

Umieszczanie obrazków Photoshopa w innych


aplikacjach
Umieszczanie obrazków Photoshopa w innych aplikacjach
Program Photoshop zapewnia wiele funkcji ułatwiających wykorzystywanie obrazków w innych aplikacjach. Dzięki
ścisłej integracji między programami firmy Adobe wiele z nich może bezpośrednio importować pliki w formacie
programu Photoshop (PSD) oraz wykorzystywać funkcje Photoshopa, takie jak warstwy, style warstw, maski,
przezroczystość i efekty. Ponadto, programy takie jak Adobe GoLive mogą generować różne wersje tego samego
obrazka na podstawie zmiennych ustawionych w programie ImageReady lub Photoshop (tylko wierzchnia warstwa
tekstowa).

Zobacz także
“Informacje o zmiennych” na stronie 786

Aby przygotować obrazki do potrzeb programów DTP


Sposób przygotowania obrazka do potrzeb programu DTP zależy od tego, jakie formaty plików rozpoznaje dany
program:
• Program Adobe InDesign 2.0 (i jego nowsze wersje) pozwala umieszczać pliki Photoshop PSD. Dlatego też
obrazka zapisanego w formacie programu Photoshop nie trzeba ani zapisywać w innym formacie, ani eksportować
do innego formatu. Obszary przezroczyste są wyświetlane i drukowane zgodnie z oczekiwaniami.
• Większość innych programów DTP wymaga zapisywania obrazków w formacie TIFF lub EPS. Jeśli jednak obrazek
zawiera obszary całkowicie przezroczyste, należy najpierw zdefiniować te obszary za pomocą ścieżki odcinania.
Należy sięgnąć do dokumentacji danego programu DTP i sprawdzić, jaki format nadaje się najlepiej do
importowania obrazków z programu Photoshop.
Jeśli program DTP nie pozwala umieszczać plików w formacie Photoshop PSD, należy wykonać następujące
czynności:
1 Jeśli obrazek ma przezroczyste tło lub zawiera obszary, które mają być przezroczyste, należy utworzyć ścieżkę
odcinania wokół wybranych obszarów nieprzezroczystych. Nawet jeśli usunięto tło obrazka, przed konwersją pliku
na format TIFF lub EPS należy zdefiniować pożądane obszary za pomocą ścieżki odcinania. W przeciwnym razie
obszary przezroczyste mogą być wyświetlane w programie DTP jako białe.
2 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako.
3 W oknie dialogowym Zapisz jako przejść do menu Format i wybrać odpowiedni format. Wybór formatu zależy
od przeznaczenia dokumentu. Gdy dokument będzie drukowany na drukarkach nie obsługujących PostScriptu,
należy wybrać format TIFF. Gdy dokument będzie drukowany na drukarkach obsługujących PostScript, należy
wybrać format Photoshop EPS. Następnie należy kliknąć na Zapisz.
4 W oknie dialogowym Opcje TIFF lub Opcje EPS należy ustawić następujące opcje. Pozostałe opcje należy
pozostawić bez zmian, po czym kliknąć na OK.
• Okno dialogowe Opcje TIFF: opcję Kompresja obrazka ustawić jako Brak.
• Okno dialogowe Opcje EPS (Windows): opcję Podgląd ustawić jako TIFF (8 bitów na piksel), a Kodowanie jako
ASCII85.
• Okno dialogowe Opcje EPS (Mac OS): opcję Podgląd ustawić jako Mac (8 bitów na piksel), a Kodowanie jako
ASCII85.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 736
Podręcznik użytkownika

Jeśli obszary przezroczyste są wyświetlane przez program DTP jako białe, warto wydrukować dokument. Niekiedy
ścieżki odcinania są wyświetlane nieprawidłowo, ale drukowane poprawnie.

Aby skorzystać z kompozycji utworzonej za pomocą programu Photoshop w


programie Adobe Illustrator
W programie Adobe Illustrator można zarówno otwierać, jak i umieszczać pliki pochodzące z programu Photoshop;
dlatego też obrazka z programu Photoshop nie trzeba ani zapisywać w innym formacie, ani eksportować do innego
formatu. Obrazek umieszczony w pliku programu Illustrator może być traktowany jak zwykły element kompozycji
lub jak element połączony z oryginalnym plikiem. Chociaż obrazka połączonego nie można edytować w programie
Illustrator, można przejść do programu Photoshop za pomocą polecenia Edycja oryginału i przeprowadzić edycję w
programie Photoshop. Wszelkie zapisane zmiany są uwzględniane w programie Illustrator.
1 Jeśli plik obrazka jest otwarty w programie Photoshop, należy zapisać go w formacie PSD i zamknąć.
2 W programie Adobe Illustrator należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby otworzyć plik bezpośrednio w programie Illustrator, należy wybrać polecenie Plik > Otwórz. Należy odszukać
obrazek w oknie dialogowym Otwórz plik i kliknąć na OK.
• Aby dołączyć obrazek do istniejącego pliku Illustratora, należy wybrać polecenie Plik > Umieść. Należy odszukać
plik w oknie dialogowym Umieść, sprawdzić, czy jest zaznaczona opcja Połącz, i kliknąć na OK.
• Aby umieścić obrazek w pliku, ale zachować przy tym połączenie z oryginałem, należy wybrać polecenie Plik >
Umieść. Należy odszukać plik w oknie dialogowym Umieść, sprawdzić, czy jest zaznaczona opcja Połącz, i kliknąć
na OK. Program Illustrator umieszcza obrazek w środku otwartej ilustracji. Czerwony znak X oznacza, że obrazek
jest połączony, ale nie jest edytowalny.
3 Jeśli obrazek został otwarty lub umieszczony bez połączenia, pojawia się okno dialogowe Importuj z programu
Photoshop. Wybrać odpowiednią opcję i kliknąć na OK.
• Konwersja warstw Photoshopa na obiekty, aby przekonwertować warstwy na obiekty programu Illustrator. Opcja
ta pozwala zachować maski, tryby mieszania, przezroczystość oraz (opcjonalnie) odcięcia i mapy obrazka. Nie są
obsługiwane jednak ani warstwy dopasowania, ani efekty warstw.
• Spłaszcz warstwy Photoshopa w pojedynczy obrazek, aby połączyć wszystkie warstwy na jednej warstwie. Opcja
pozwala zachować wygląd obrazka, ale wyklucza możliwość edycji pojedynczych warstw.

Tworzenie obiektów przezroczystych za pomocą ścieżek odcinania


Za pomocą ścieżek odcinania można zdefiniować przezroczyste obszary w obrazkach, które będą umieszczane w
aplikacjach DTP. Ponadto, użytkownicy systemu Mac OS mogą osadzać obrazki Photoshopa w wielu edytorach
tekstu.
Pomoc dotyczącą ścieżek odcinania obrazków można uzyskać, wybierając polecenie Pomoc > Eksportuj obrazek
przezroczysty. W ten sposób zostaje uaktywniony interaktywny kreator, który pomaga przygotować obrazki z
przezroczystością do wyeksportowania do aplikacji układu stron.
Drukując lub umieszczając obrazek w innej aplikacji, czasami trzeba wykorzystać tylko jego fragment. Na przykład
w pewnej sytuacji przydatny może być tylko obiekt pierwszoplanowy, bez tła. Ścieżka odcinania obrazka umożliwia
wyizolowanie obiektu pierwszoplanowego na przezroczystym tle do drukowania lub umieszczania go w innych
aplikacjach.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 737
Podręcznik użytkownika

Obrazek zaimportowany do programu Illustrator lub InDesign bez ścieżki odcinania obrazka (po lewej) i ze ścieżką odcinania obrazka (po
prawej)

Zobacz także
“Aby zapisać ścieżkę jako ścieżkę odcinania obrazka” na stronie 737

Aby zapisać ścieżkę jako ścieżkę odcinania obrazka


1 Narysować ścieżkę roboczą definiującą obszar obrazka, który ma być widoczny.
Uwaga: Ścieżki są obiektami wektorowymi, mają zatem ostre krawędzie. Tworząc ścieżkę odcinania obrazka nie można
zachować miękkości wtopionej krawędzi, np. na cieniu.
2 Otworzyć paletę Ścieżki i zapisać ścieżkę roboczą jako ścieżkę zwykłą.
3 Wybrać polecenie Ścieżka odcinania z menu palety Ścieżki, ustawić następujące opcje i kliknąć na OK:
• W polu Ścieżka wybrać ścieżkę, która ma zostać zapisana.
• Pole Płaskość pozostawić puste, aby obrazek był drukowany przy użyciu wartości domyślnych drukarki. Jeżeli
wystąpią błędy drukowania, należy wpisać wartość płaskości, określającą sposób, w jaki interpreter języka
PostScript ma przybliżać krzywą. Im niższa wartość płaskości, tym więcej linii prostych zostanie użytych do
narysowania krzywej i tym większą uzyska się dokładność. Wartości w tym polu mogą pochodzić z przedziału od
0,2 do 100. Na ogół zaleca się ustawienie płaskości na 8-10 w przypadku druku w wysokiej rozdzielczości (1200
dpi do 2400 dpi), natomiast na 1-3 w przypadku druku w niskiej rozdzielczości (300 dpi do 600 dpi).
4 Jeżeli plik ma być drukowany w podstawowych kolorach drukarskich, należy przekonwertować go na tryb
CMYK.
5 Zapisać ścieżkę jedną z następujących metod:
• Jeżeli plik ma być drukowany na drukarce postscriptowej, należy zapisać go w formacie EPS, DCS lub PDF
Photoshop.
• Jeżeli plik ma być drukowany na drukarce bez obsługi PostScriptu, należy zapisać go w formacie TIFF i
wyeksportować do programu Adobe InDesign lub Adobe PageMaker® 5.0 (lub nowszy).

Zobacz także
“Informacje o ścieżkach roboczych” na stronie 473
“Aby przygotować obrazki do potrzeb programów DTP” na stronie 735
“Konwersja ścieżki na zaznaczenie” na stronie 491
“Konwersja obrazka na inny tryb” na stronie 247
ADOBE PHOTOSHOP CS2 738
Podręcznik użytkownika

Drukowanie ścieżek odcinania obrazków


Niekiedy naświetlarka ma problemy z interpretacją ścieżek odcinania albo okazuje się, że ścieżka jest zbyt złożona
dla danej drukarki, co powoduje błąd Limitcheck lub ogólny błąd PostScriptu. Czasami można bez problemów
wydrukować skomplikowaną ścieżkę na drukarce o niskiej rozdzielczości, ale przy próbie drukowania tej samej
ścieżki na drukarce o wysokiej rozdzielczości pojawiają się błędy. Dzieje się tak dlatego, że drukarka o niskiej
rozdzielczości upraszcza ścieżkę, używając mniejszej liczby segmentów prostych do opisania krzywej niż drukarka
o wysokiej rozdzielczości.
Ścieżkę odcinania obrazka można uprościć następującymi metodami:
• Ręcznie zredukować liczbę punktów kontrolnych na ścieżce.
• Zwiększyć ustawienia tolerancji używane przy tworzeniu ścieżki. W tym celu należy wczytać istniejącą ścieżkę
jako zaznaczenie, wybrać polecenie Utwórz ścieżkę roboczą z menu palety Ścieżki, a następnie zwiększyć wartość
tolerancji (warto zacząć od 4-6 pikseli). Potem należy ponownie utworzyć ścieżkę odcinania obrazka.

Zobacz także
“Aby usunąć punkt kontrolny” na stronie 489
“Aby przekonwertować ścieżkę na krawędź zaznaczenia przy użyciu bieżących ustawień” na stronie 491

Aby wyeksportować ścieżki do programu Adobe Illustrator


Polecenie Ścieżki do Illustratora umożliwia eksportowanie ścieżek do plików w formacie programu Adobe
Illustrator. Ułatwia to pracę z kompozycjami, które łączą w sobie elementy pochodzące z programu Photoshop i
elementy pochodzące z programu Illustrator, a także pozwala stosować funkcje programu Photoshop do kompozycji
pochodzących z Illustratora. Na przykład, ścieżka narysowana piórem może zostać wyeksportowana, następnie
obrysowana w celu przekształcenia w zalewkę ze ścieżką odcinania programu Photoshop, a następnie wydrukowana
w programie Illustrator. Funkcję tę można również wykorzystać do wyrównywania tekstu lub obiektów Illustratora
do ścieżek programu Photoshop.
1 Narysować i zapisać ścieżkę lub przekształcić na ścieżkę istniejące zaznaczenie.
2 Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Ścieżki do Illustratora.
3 Wybrać miejsce zapisania eksportowanej ścieżki i wprowadzić jej nazwę. Wybrać opcję Ścieżka robocza z menu
Zapis, aby wyeksportować ścieżkę.
4 Kliknąć na Zapisz.
5 Otworzyć plik w programie Adobe Illustrator. Program ten pozwoli zmienić kształt ścieżki albo wyrównać do niej
dodane do pliku obiekty Illustratora.
Należy zauważyć, że linie cięcia w programie Adobe Illustrator odpowiadają wymiarom obrazka w programie
Photoshop. Położenie ścieżki na obrazku zostaje zachowane pod warunkiem, że nie zmieniono linii cięcia ani nie
przesunięto ścieżki.

Osadzanie i łączenie obiektów (OLE) (tylko Windows)


Program Photoshop jest serwerem OLE 2. 0, co oznacza, że obsługuje osadzanie i łączenie obrazków w aplikacjach
kontenerowych OLE (na ogół w programie do edycji tekstu lub DTP) . Pliki i zaznaczenia programu Photoshop
można na przykład wstawiać do innych aplikacji OLE, takich jak Adobe PageMaker i Microsoft Word, stosując
wklejanie lub inne metody.
• Funkcja łączenia umożliwia umieszczenie w kontenerze OLE łącza odsyłającego do pliku na twardym dysku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 739
Podręcznik użytkownika

• Funkcja osadzania umożliwia wstawienie pliku Photoshopa do pliku kontenera OLE.


Po otwarciu obrazka w aplikacji kontenerowej, można dwukrotnie kliknąć na nim, aby edytować go w programie
Photoshop. Po zamknięciu obrazka w programie Photoshop jego wersja w aplikacji kontenerowej jest uaktualniana.

Aby łączyć lub osadzać obrazek lub zaznaczenie w aplikacji OLE


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Skopiować zaznaczenie w programie Photoshop i wstawić je w aplikacji kontenerowej OLE, posługując się jej
poleceniem Wklej specjalnie. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w dokumentacji programu do
edycji tekstu lub DTP. Wklejone zaznaczenia mogą być tylko osadzane, nie łączone.
• Użyć polecenia Wstaw obiekt w aplikacji kontenerowej OLE, aby wstawić nowy obrazek lub istniejący plik
Photoshopa jako połączony lub osadzony obiekt OLE. Szczegółowe instrukcje można znaleźć w dokumentacji
programu do edycji tekstu lub DTP.

Aby wstawić niepołączony obrazek rastrowy o rozdzielczości ekranowej do aplikacji


OLE
❖ Wybrać narzędzie Przesuwanie i przeciągnąć zaznaczenie do aplikacji kontenera OLE. Po upuszczeniu obiekt
ma postać mapy bitowej o rozdzielczości 72 ppi. Nie można go automatycznie uaktualniać w programie Photoshop.

Aby zmodyfikować i uaktualnić połączony lub osadzony obiekt w aplikacji OLE


1 Dwukrotnie kliknąć na połączonym lub osadzonym obrazku w aplikacji do edycji tekstu lub DTP, aby uruchomić
program Photoshop (o ile nie został już wcześniej uruchomiony) i otworzyć obrazek do edycji.
2 Zmodyfikować obrazek stosownie do potrzeb.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W przypadku obrazków osadzonych zamknąć plik lub wybrać polecenie Plik > Uaktualnij albo Plik > Zamknij i
powróć do [nazwa aplikacji].
• W przypadku obrazków połączonych zapisać i zamknąć plik.
Uwaga: Pliki połączone można modyfikować również bez uprzedniego otwierania dokumentu kontenera. Połączony
obrazek jest uaktualniany przy kolejnym otwarciu tego dokumentu w aplikacji kontenerowej OLE.

Zapisywanie obrazków do użytku w filmach i


animacjach
Zapisywanie obrazków do użytku w filmach
Oprócz obrazków składających się z pikseli kwadratowych program Photoshop obsługuje też obrazki złożone z
pikseli nie kwadratowych. Dzięki temu zaś umożliwia poprawne wyświetlanie obrazków na różnego rodzaju
monitorach nie komputerowych (np. na ekranie telewizora). W menu Ustawienia w oknie dialogowym Nowy są
dostępne pewne zdefiniowane ustawienia, które umożliwiają tworzenie obrazków o wymiarach i proporcjach pikseli
kompensujących skalowanie po przeniesieniu na wspomniane wyżej monitory. Niektóre z tych ustawień pozwalają
tworzyć dokumenty z niedrukowalnymi liniami pomocniczymi wyznaczającymi obszar kadru i obszar napisów.
Dzięki gotowym ustawieniom wymiarów można tworzyć obrazki przystosowane do konkretnych systemów wideo
— NTSC, PAL lub HDTV.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 740
Podręcznik użytkownika

Wygląd obrazków przeznaczonych do wyświetlania na różnego rodzaju monitorach można sprawdzić w specjalnym
trybie programu Photoshop, trybie Korekta proporcji pikseli. Jeszcze większą dokładność zapewnia polecenie
Podgląd wideo dostosowane do potrzeb monitorów wideo. Aby można było z niego skorzystać, komputer musi być
podłączony do monitora za pośrednictwem łącza typu FireWire. Zobacz też “Aby sprawdzić wygląd dokumentu na
monitorze wideo” na stronie 744.
Przygotowując dokumenty do wyświetlania na monitorach wideo, należy pamiętać o tym, że obrazki rastrowe
(przystosowane do wyświetlania na tradycyjnych monitorach komputerowych) składają się z kwadratowych pikseli.
Tymczasem monitory wideo służą do wyświetlania obrazków kodowanych analogowo (czyli bez podziału na
piksele). Z kolei urządzenia przekształcające kod rastrowy (pikselowy) na analogowy wymagają wstępnej konwersji
pikseli kwadratowych na nie kwadratowe. Dlatego też po zaimportowaniu obrazka utworzonego w programie
graficznym wykorzystującym piksele kwadratowe do oprogramowania do edycji materiału wideo, np. Adobe
Premiere, piksele kwadratowe są przekształcane na piksele nie kwadratowe (niezbędne do uzyskania obrazu na
monitorze wideo). Przekształcenie to powoduje zniekształcenie obrazka.

C
Skalowanie pikseli
A. Obrazek złożony z pikseli kwadratowych wyświetlany na monitorze komputerowym B. Obrazek złożony z pikseli kwadratowych
wyświetlany na monitorze wideo C. Ten sam obrazek z poprawnymi proporcjami pikseli, wyświetlany na monitorze wideo

Przygotowując obrazki do wyświetlania na monitorach wideo, należy mieć na uwadze następujące sprawy:
• Aplikacje do edycji materiału wideo, np. Adobe Premiere, nie obsługuje obrazków o 16 bitach na kanał.
• Niektóre aplikacje do edycji materiału wideo umożliwiają importowanie pojedynczych warstw z
wielowarstwowych plików PSD.
• Jeśli obrazki utworzone w programie Photoshop zawierają elementy przezroczyste, niektóre aplikacje do obsługi
danych wideo (np. Adobe Premiere), pozwalają zachować te elementy.
• Jeżeli plik zawiera maskę warstwy lub wiele warstw, to zamiast spłaszczać obrazek, można dołączyć do pliku PSD
spłaszczoną kopię w formacie PSD w celu zmaksymalizowania zgodności ze starszymi wersjami oprogramowania.
Dzięki temu, będzie można bez przeszkód zaimportować plik do takiej aplikacji, jak Adobe Premiere.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 741
Podręcznik użytkownika

Użytkownicy programu Photoshop mają do dyspozycji gotowe zadania ułatwiające tworzenie obrazków wideo.
Zadania te pozwalają zautomatyzować między innymi następujące czynności: dostosowanie luminancji i nasycenia
obrazu do pewnych standardów emisji, konwersja tradycyjnych pikseli na piksele nie kwadratowe użyteczne w pokazach
slajdów DVD (w systemach NTSC, PAL i szerokoekranowym), tworzenia kanału alfa dla wszystkich widocznych
warstw, dostosowywanie obszarów obrazka podatnych na miganie, generowanie nakładek tytułów.

Aby utworzyć obrazki do użytku w materiałach filmowych


1 Utworzyć nowy dokument.
2 Z menu Ustawienia w oknie dialogowym Nowy wybrać opcję odpowiednią do systemu wideo, w którym obrazek
będzie prezentowany.

A
B

Zdefiniowane linie pomocnicze na obrazkach przystosowanych do prezentacji na filmie


A. Bezpieczny obszar realizacji (ramka zewnętrzna) B. Bezpieczny obszar tytułu (ramka wewnętrzna)

Klikając na przycisku Zaawansowane można wybrać dodatkowe opcje, odpowiedzialne, na przykład, za profil
kolorów i konkretne proporcje pikseli.
Ważne: Domyślnie dokumenty z pikselami nie kwadratowymi otwierane są z włączoną funkcją korekty proporcji
pikseli. Powoduje ona przeskalowanie obrazka do takiej postaci, w jakiej będzie wyświetlany na urządzeniu
wyjściowym bez kwadratowych pikseli (zwykle na monitorze wideo).
3 (Opcjonalnie) Wybrać polecenie Widok > Korekta proporcji pikseli, aby wyłączyć skalowanie korekcyjne i
obejrzeć obrazek w takiej postaci, w jakiej będzie wyświetlany na monitorze komputerowym (z kwadratowymi
pikselami).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 742
Podręcznik użytkownika

Wyświetlanie obrazka okręgu w dokumencie NTSC DV 720 x 480 na monitorze komputerowym z włączoną opcją Korekta proporcji pikseli
(na górze) oraz z wyłączoną opcją Korekta proporcji pikseli (na dole)

Obrazek można obejrzeć jednocześnie z włączoną i z wyłączoną opcją Korekta proporcji pikseli. Po otwarciu
obrazka o pikselach nie kwadratowych z włączoną opcją Korekta proporcji pikseli należy wybrać polecenie Okno >
Ułóż > Nowe okno dla [nazwa dokumentu]. Po uaktywnieniu nowego okna należy wybrać polecenie Widok > Korekta
proporcji pikseli, aby wyłączyć korektę.
4 Jeśli jest do dyspozycji odpowiednie urządzenie (np. monitor wideo podłączony do komputera za pośrednictwem
łącza FireWire), można sprawdzić wygląd dokumentu na tym urządzeniu:
• Aby dostosować opcje wyjściowe do wymagań konkretnego urządzenia, należy wybrać polecenie Plik >
Eksportuj > Podgląd wideo.
• Aby wyświetlić obrazek na urządzeniu bez ustawiania żadnych opcji wyjściowych, należy wybrać polecenie Plik >
Eksportuj > Wyślij podgląd wideo do urządzenia.

Zobacz także
“Aby sprawdzić wygląd dokumentu na monitorze wideo” na stronie 744

Aby dodać obrazki do dokumentu obrazka o niekwadratowych pikselach


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Skopiować i wkleić obrazek.


• Przeciągnąć obrazek z innego okna dokumentu.
• Wybrać polecenie Plik > Umieść, zaznaczyć wybrany plik i kliknąć na Umieść.
Program Photoshop automatycznie konwertuje i skaluje obrazek do proporcji pikseli odpowiednich dla dokumentu
o pikselach niekwadratowych. Obrazki przeniesione z programu Adobe Illustrator również zostaną prawidłowo
przeskalowane.

Zobacz także
“Aby utworzyć nowy obrazek” na stronie 201
ADOBE PHOTOSHOP CS2 743
Podręcznik użytkownika

Aby przydzielić proporcje pikseli do istniejącego dokumentu


❖ Po otwarciu dokumentu o pikselach kwadratowych należy wybrać polecenie Obrazek > Proporcje pikseli i ustawić
proporcje pikseli.

Aby utworzyć własne proporcje pikseli


1 Po otwarciu dokumentu wybrać polecenie Obrazek > Proporcje pikseli > Własne proporcje pikseli.
2 Wpisać wartość w polu tekstowym Czynnik w oknie dialogowym Zapisz proporcje pikseli, nazwać własne
proporcje pikseli, a następnie kliknąć na przycisku OK.
Nowe własne proporcje pikseli będą dostępne zarówno w menu Proporcje pikseli w oknie dialogowym Nowy, jak i
w podmenu Proporcje pikseli w menu Obrazek.

Aby usunąć proporcje pikseli


1 Po otwarciu dokumentu wybrać polecenie Obrazek > Proporcje pikseli > Usuń proporcje pikseli.
2 Wybrać opcję do usunięcia z menu Proporcje pikseli w oknie dialogowym Usuń proporcje pikseli, a następnie
kliknąć na Usuń.

Aby wyzerować proporcje pikseli


1 Po otwarciu dokumentu wybrać polecenie Obrazek > Proporcje pikseli > Wyzeruj proporcje pikseli.
2 W oknie dialogowym Skalowanie wybrać jedną z następujących opcji:
Dołącz Pozwala zastąpić bieżące proporcje pikseli wartościami domyślnymi wraz ze wszystkimi własnymi
proporcjami pikseli. Jest to opcja użyteczna wtedy, gdy użytkownik usunął wartość domyślną i chce ją przywrócić w
menu, ale nie chce utracić własnych proporcji.
Anuluj Pozwala anulować polecenie.

OK Bieżące proporcje pikseli są zastępowane wartościami domyślnymi. Własne proporcje są usuwane.

Zapisywanie obrazków do użytku w animacjach


Obrazki utworzone w programie Photoshop można zapisać do użytku w oprogramowaniu animacyjnym, takim jak
Adobe After Effects. Aplikacja After Effects może bezpośrednio zaimportować plik Photoshopa (PSD) z
możliwością zachowania poszczególnych warstw, stylów warstw, obszarów przezroczystych, masek warstw i warstw
dopasowania. Zaimportowanie warstw ułatwia przygotowanie nieruchomych obrazków do potrzeb animacji.
Poniższe wskazówki pozwolą przyspieszyć rendering, a także uniknąć pewnych problemów z aplikacją After Effects:
• Warstwy należy uporządkować i odpowiednio nazwać. Jeżeli zmieni się nazwę warstwy lub usunie warstwę z
dokumentu w formacie programu Photoshop po zaimportowaniu go do After Effects, to program After Effects
nie będzie w stanie odnaleźć warstwy usuniętej lub o zmienionej nazwie. W oknie projektu After Effects warstwa
ta będzie oznaczona jako brakująca.
• Należy sprawdzić, czy każda warstwa ma niepowtarzalną nazwę, ponieważ program After Effects porządkuje
warstwy według nazw. Powielone nazwy warstw mogą powodować problemy przy uaktualnianiu materiału
filmowego.
• Aby wraz z warstwowym plikiem Photoshopa zaimportować jego wersję kompozytową, należy wybrać opcję
Zawsze z menu Maksymalizuj zgodność pliku PSD w oknie dialogowym Preferencje obsługi plików.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 744
Podręcznik użytkownika

Tworząc plik Photoshopa, który ma zostać wyeksportowany do projektu wideo After Effects, należy użyć jednego z
gotowych rozmiarów plików z okna dialogowego Nowy. Są to style ustawień plików przystosowane do potrzeb
wideo.

Aby sprawdzić wygląd dokumentu na monitorze wideo


Plug-in Podgląd wideo umożliwia podgląd dokumentu na urządzeniu podłączonym do komputera za
pośrednictwem łącza FireWire (np. na monitorze wideo). Poprawne wyświetlanie obrazków może wymagać
dostosowania kształtu (proporcji) pikseli. Plug-in Podgląd wideo obsługuje obrazki w trybie RGB, skali szarości i w
kolorach indeksowanych (zarówno te o 8 bitach na kanał, jak i te o 16 bitach na kanał). Obrazki o 16 bitach na kanał
są konwertowane na obrazki o 8 bitach na kanał. Plug-in Podgląd wideo nie obsługuje kanałów alfa. Elementy
przezroczyste są wyświetlane jako czarne.
Uwaga: Plug-in Podgląd wideo nie blokuje urządzenia do wyświetlania. Gdy program Photoshop zaczyna pracować w
tle i zostaje uaktywniona inna aplikacja, urządzenie jest odblokowywane, dzięki czemu mogą korzystać z niego różne
aplikacje.
1 Podłączyć urządzenie wyjściowe, np. monitor wideo, do portu FireWire komputera.
2 Po otwarciu dokumentu w programie Photoshop wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeśli nie trzeba ustawiać opcji wyjściowych dotyczących wyświetlania dokumentu przez dane urządzenie, można
wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Wyślij podgląd wideo do urządzenia. Kolejne punkty opisywanej procedury
można pominąć.
• Aby przed wyświetleniem dokumentu ustawić opcje wyjściowe, należy wybrać polecenie Plik > Eksportuj >
Podgląd wideo.
Zostanie otwarte okno dialogowe Podgląd wideo. Jeśli proporcje pikseli w dokumencie nie będą zgodne z
ustawieniami urządzenia, pojawi się ostrzeżenie.
Uwaga: Polecenie Wyślij podgląd wideo do urządzenia jest uaktywniane z poprzednimi ustawieniami okna Podgląd
wideo.
3 W obszarze Ustawienia urządzenia ustawić opcje urządzenia wyświetlającego:
• (Tylko Mac OS) Jako tryb wyjścia wybrać NTSC lub PAL. Jeśli tryb wyjścia nie będzie zgodny z trybem urządzenia
(na przykład tryb wyjścia zostanie ustawiony jako NTSC, a urządzenie będzie pracowało w trybie PAL), na
ekranie pojawią się ciemne plamy.
• Aby określić proporcje ekranu urządzenia wyjściowego, należy przejść do menu Proporcje i wybrać albo
Standardowe (4:3), albo Szeroki ekran (16:9).
Uwaga: Ustawienie proporcji decyduje o dostępnych opcjach umieszczania.
4 W obszarze Opcje obrazka wybrać jedną z opcji odpowiedzialnych za sposób wyświetlania obrazka na urządzeniu
wyjściowym:
Na środku Środek obrazka będzie umieszczany na środku ekranu; fragmenty nie mieszczące się na ekranie będą
obcinane.
Pillarbox Obrazek o proporcjach 4:3 będzie wyświetlany na ekranie o proporcjach 16:9 z czarnymi pasami po lewej
i prawej stronie; środek obrazka zostanie umieszczony na środku ekranu. Opcja ta jest dostępna tylko w przypadku
zaznaczenia opcji Szeroki ekran (16:9).
Przytnij do 4:3 Obrazek o proporcjach 16:9 będzie wyświetlany na ekranie o proporcjach 4:3; środek obrazka
zostanie umieszczony na środku ekranu; fragmenty nie mieszczące się na ekranie zostaną przycięte z lewej i prawej
strony. Opcja ta jest dostępna tylko w przypadku zaznaczenia opcji Standardowe (4:3).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 745
Podręcznik użytkownika

Letterbox Obrazek o proporcjach 16:9 zostanie przeskalowany, tak by zmieścił się na ekranie o proporcjach 4:3. Nad
i pod obrazkiem pojawią się szare pasy. Dzięki temu obrazek nie zostanie ani przycięty, ani zniekształcony. Opcja ta
jest dostępna tylko w przypadku zaznaczenia opcji Standardowe (4:3).
Przytnij do 14:9/Letterbox Obrazek dostosowany do szerokiego ekranu zostanie przycięty do proporcji 14:9. Będzie
wyświetlany z czarnymi pasami u dołu i u góry. Dzięki temu obrazek nie zostanie ani przycięty, ani zniekształcony.
Opcja ta jest dostępna tylko w przypadku zaznaczenia opcji Standardowe (4:3).
5 Wybrać opcję z menu Rozmiar obrazka odpowiedzialną za skalowanie pikseli dokumentu:
Nie skaluj Do obrazka nie będzie stosowane skalowanie pionowe. Jeśli wysokość obrazka będzie większa niż
wysokość ekranu, obrazek zostanie przycięty.
Skaluj, aby zmieścić w ramce Wymiary obrazka zostaną zwiększone lub zmniejszone, tak aby obrazek zmieścił się w
ramce wideo. Obrazki o proporcjach 16:9 będą wyświetlane na ekranie o proporcjach 4:3 jako Letterbox, a obrazki
o proporcjach 4:3 będą wyświetlane na ekranie o proporcjach 16:9 jako Pillarbox
6 Zaznaczyć pole wyboru Zastosuj proporcje pikseli do podglądu, aby wyświetlić obrazek z wykorzystaniem
proporcji pikseli dokumentu (nie kwadratowych). Opcji nie należy zaznaczać, jeśli obrazek ma wyglądać, tak jakby
być wyświetlany na monitorze komputerowym (o pikselach kwadratowych).
Pole wyboru Zastosuj proporcje pikseli do podglądu jest zaznaczone domyślnie, co zapewnia zachowanie proporcji
pikseli obrazka. Na ogół, jeśli nie planuje się sprawdzania wyglądu obrazka na monitorze komputerowym, opcji nie
należy zaznaczać.
7 Kliknąć na przycisku OK, aby wyeksportować dokument do urządzenia wyjściowego.
746

Rozdział 24: Drukowanie

Drukowanie w programie Photoshop


Informacje o drukowaniu
Drukowanie jest procesem polegającym na wysłaniu obrazka do urządzenia wyjściowego. Dokument może być
drukowany na papierze lub filmie (jako pozytyw lub negatyw), na wyciągu lub bezpośrednio na cyfrowym
urządzeniu drukującym. Niezależnie od tego, czy obrazki będą drukowane na zwykłej drukarce biurowej, czy też
zostaną wysłane do naświetlarni, znajomość podstaw drukowania sprawi, że praca będzie przebiegała sprawnie, a
efekt końcowy będzie zgodny z oczekiwanym.
Rodzaje wydruków Typowy użytkownik programu rozumie drukowanie jako proces wysyłania pliku obrazka do
drukarki atramentowej – proces zakończony fizycznym wydrukiem Tymczasem program Photoshop może wysyłać
obrazki do wielu różnych urządzeń, a same obrazki mogą być zarówno drukowane bezpośrednio na papierze, jak i
konwertowane na obrazy negatywowe lub pozytywowe na filmie. W drugim przypadku film można wykorzystać
później do tworzenia płyt offsetowych używanych do drukowania na maszynie drukarskiej.
Rodzaje obrazków Najprostsze obrazki (np. strona tekstu) są drukowane przy użyciu tylko jednej farby w jednym
odcieniu szarości. Obrazki bardziej skomplikowane zawierają tony kolorów zmieniające się na obrazku. Taki typ
obrazka nazywa się grafiką o płynnych przejściach tonalnych.
Rasteryzacja Aby wydruk sprawiał wrażenie ciągłotonowego, obrazki są rozbijane na szeregi punktów. Proces ten
jest realizowany podczas przygotowywania obrazków do druku w naświetlarni, a nazywa się go rasteryzacją. Różne
wielkości i gęstości punktów siatki rastra dają efekt odcieni szarości lub płynnego przechodzenia między kolorami
(tonami).
Uwaga: W przypadku drukarek atramentowych rasteryzacja ma nieco inny przebieg, ponieważ tu wielkość punktów
rastra jest dużo mniejsza i nie zmienia się.
Wyciągi barwne Grafika, która zawiera więcej niż jeden kolor, a będzie drukowana w drukarni, musi zostać
wydrukowana wstępnie na różnych płytach (matrycach), po jednej dla każdego koloru. Proces ten nazywany jest
rozbarwianiem lub tworzeniem wyciągów barwnych. Najczęściej używa się farb w kolorach cyjan, żółty, magenta i
czarny (kolory CMYK). W programie Photoshop istnieje możliwość dopasowania sposobu generowania
poszczególnych płyt.
Szczegóły Stopień szczegółowości wydrukowanego obrazka zależy od rozdzielczości i liniatury rastra. Im wyższa
jest rozdzielczość urządzenia drukującego, tym wyższej (drobniejszej) liniatury rastra można użyć. W przypadku
wielu drukarek atramentowych użytkownicy mają do dyspozycji uproszczone ustawienia wydruku, które zapewniają
wysoką jakość wydruku.

Informacje o wydrukach nieprofesjonalnych


O ile użytkownik nie korzysta z usług drukarni, prawdopodobnie drukuje obrazki na drukarce biurowej (np.
atramentowej lub laserowej), a nie na naświetlarce. Program Photoshop powala kontrolować wydruki tego rodzaju.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 747
Podręcznik użytkownika

Kolory na monitorze są uzyskiwane za pomocą fal elektromagnetycznych (światła), a kolory na wydruku za pomocą
farb lub pigmentów. Z tego powodu na drukarce atramentowej nie można odtworzyć wszystkich kolorów, które
mogą być wyświetlane na monitorze. Mimo to, dzięki pewnym procedurom (np. procedurom zarządzania kolorem),
nawet w przypadku zwykłych drukarek biurowych daje się uzyskać zadawalające rezultaty. Poniżej zestawiamy
pewne wskazówki, które warto wziąć pod uwagę, przygotowując obrazki do druku:
• Jeśli obrazek jest zapisany w trybie RGB, to zamierzając wydrukować go na drukarce biurowej, nie należy
konwertować go do trybu CMYK. Należy pracować wyłącznie w trybie RGB. Jest to zalecane, ponieważ drukarki
biurowe pracują przy założeniu, że wszystkie pliki są zapisane w trybie RGB, a ponadto są wyposażone w
oprogramowanie do konwersji kolorów na tryb CMYK. Jeśli do drukarki zostaną wysłane dane CMYK, konwersja
i tak zostanie przeprowadzona, ale jej wyniki będą błędne.
• Aby sprawdzić, jak obrazek będzie wyglądał na dowolnym urządzeniu, dla którego zdefiniowano profil, należy
użyć polecenia Kolory dodatkowe.
• W celu uzyskania maksymalnej zgodności między kolorami na ekranie i na wydruku należy bezwzględnie
stosować zarządzanie kolorem. Trzeba też przeprowadzić kalibrację i charakteryzację monitora. Ponadto,
konieczne jest zdefiniowanie niestandardowego profilu z danymi o drukarce i nośniku wydruku. Korzystanie ze
standardowego profilu drukarki daje wyniki raczej średnie (chociaż lepsze niż drukowanie bez żadnego profilu).

Zobacz także
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273
“Profile kolorów” na stronie 278

Drukowanie obrazków
Użytkownicy programu Photoshop mogą korzystać z następujących poleceń dotyczących drukowania:
Ustawienia strony i Drukuj Polecenia te pozwalają wyświetlać opcje dostosowane do drukarki, sterowników
drukarki i systemu operacyjnego.
Drukuj z podglądem Polecenie to pozwala wyświetlić opcje programu Photoshop dotyczące drukowania, wyjścia i
zarządzania kolorem.
Drukuj online Polecenie to pozwala wysłać plik bezpośrednio do firmy świadczącej usługi drukowania.

Drukuj jeden Polecenie to pozwala wydrukować jedną kopię pliku bez wyświetlania okna dialogowego.

Uwaga: Obrazki nie mogą być drukowane bezpośrednio z programu ImageReady. Jeśli obrazek, który ma być
wydrukowany, jest otwarty w ImageReady, należy użyć polecenia Przejdź do i otworzyć obrazek w programie
Photoshop. Należy pamiętać, że obrazki ImageReady są otwierane w rozdzielczości ekranu (72 ppi), która może być zbyt
niska dla zapewnienia wysokiej jakości wydruku.

Aby wydrukować obrazek z bieżącymi opcjami


❖ Wykonać jedną z następujących czynności:

• Wybrać polecenie Plik > Drukuj i kliknąć na Drukuj lub OK.


• Aby wydrukować jedną kopię pliku bez wyświetlania okna dialogowego, wybrać polecenie Plik > Drukuj jeden.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 748
Podręcznik użytkownika

Aby określić opcje drukarki i ustawienia strony


1 Wybrać polecenie Plik > Ustawienia strony lub Plik > Drukuj.
2 Zaznaczyć drukarkę w menu wysuwanym.
3 Ustawić dodatkowe opcje, np. rozmiar i układ papieru. Dostępne opcje zależą od drukarki, sterowników drukarki
i systemu operacyjnego.
Jeśli użytkownik zamierza skalować obrazek przeznaczony do druku, powinien wybrać polecenie Drukuj z
podglądem i skorzystać z opcji skalowania dostępnych w oknie dialogowym Drukuj, a nie z okna dialogowego
Ustawienia strony. Okno dialogowe Drukuj jest bardziej użyteczne, ponieważ można obejrzeć w nim podgląd
drukowanego obrazka. Należy pamiętać też, aby nie ustawiać opcji skalowania w obydwu oknach: Ustawienia strony
i Drukuj. Gdyby ktoś tak postąpił, skalowanie byłoby zastosowane dwukrotnie, a w rezultacie obrazek zostałby
wydrukowany błędnie.

Aby ustawić opcje drukowania programu Photoshop


1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem.

" #

Okno dialogowe Drukuj z podglądem


A. Podgląd wydruku B. Położenie i skala obrazka C. Opcje dotyczące przygotowania pliku do profesjonalnego wydruku D. Przestrzeń
robocza dokumentu i wybór profilu zarządzania kolorem dla drukarki biurkowej

2 Należy upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej
opcji). Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Dopasować położenie i skalę obrazka do rozmiaru i orientacji papieru.
• Ustawić opcje wyjściowe i dotyczące zarządzania kolorem, dostępne w menu wysuwanym.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na Drukuj, aby wydrukować obrazek.
• Kliknąć na Anuluj, aby zamknąć okno dialogowe bez zapisywania opcji.
• Kliknąć na Gotowe, aby zachować opcje i zamknąć okno dialogowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 749
Podręcznik użytkownika

• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Drukuj jeden, aby wydrukować jedną kopię
pliku.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Wyzeruj, aby wyzerować opcje drukowania.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Pamiętaj, aby zapisać opcje drukowania bez
zamykania okna dialogowego.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.

Aby obejrzeć bieżące położenie i opcje obrazka


• Należy ustawić kursor nad polem informacji wybranego pliku (w dolnej części okna aplikacji w Windows lub w
oknie dokumentu w Mac OS) i wcisnąć przycisk myszy.

Umieszczanie i skalowanie obrazków


Użytkownik może zmieniać położenie i skalę obrazka w oknie Opcje drukowania oraz wyświetlać obrazek w postaci,
w jakiej zostanie wydrukowany. Służy do tego polecenie Drukuj z podglądem. Zacieniowany obszar przy krawędzi
papieru reprezentuje marginesy wybranego papieru; obszar drukowalny jest biały.
Bazowy rozmiar wydruku jest uzależniony od ustawień rozmiaru dokumentu w oknie Wielkość obrazka. Skalowanie
obrazka w oknie Drukuj z podglądem wpływa jedynie na rozmiar i rozdzielczość wydruku obrazka. Na przykład,
gdy w oknie Drukuj z podglądem zostaną wybrane wartości 72 ppi (rozdzielczość) i 50% (skalowanie), to obrazek
zostanie wydrukowany z rozdzielczością 144 ppi, ale ustawienia wielkości dokumentu w oknie Wielkość obrazka
pozostaną bez zmian.
W przypadku wielu sterowników drukarek, np. AdobePS i LaserWriter, opcja skalowania jest dostępna w oknie
dialogowym Ustawienia strony. Jej ustawienie ma wpływ na wszystkie elementy strony, w tym na wielkość
wszystkich znaczników strony (np. znaczników kadrowania). Tymczasem procentowy parametr skalowania, który
określa się w oknie Drukuj z podglądem, ma wpływ wyłącznie na rozmiar drukowanego obrazka (a nie ma na
wielkość znaczników stron).
Uwaga: Jeśli w oknie Ustawienia strony zostanie określony stopień skalowania, to opcje wyświetlane po wybraniu
polecenia Drukuj z podglądem nie muszą odzwierciedlać dokładnych wartości pól Skala, Szerokość i Wysokość. Aby
uniknąć niedokładnego skalowania, stopień skalowania należy określić raczej przy pomocy polecenia Drukuj z
podglądem niż w oknie Ustawienia strony i nie wpisywać wartości procentowych w obu oknach.

Zobacz także
“Zmiana wymiarów i rozdzielczości obrazków” na stronie 191

Aby zmienić położenie obrazka na papierze


1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i wykonać jedną z następujących czynności:
• Zaznaczyć opcję Obrazek na środku, która powoduje, że obrazek jest umieszczany na środku obszaru
drukowalnego.
• Usunąć zaznaczenie opcji Obrazek na środku, po czym wpisać w odpowiednich polach współrzędne lewego
górnego rogu obrazka.
• Usunąć zaznaczenie opcji Obrazek na środku i przeciągnąć obrazek w obszarze podglądu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 750
Podręcznik użytkownika

Aby zeskalować obszar drukowalny obrazka


1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na opcji Skaluj aby zmieścić, aby dopasować obrazek do obszaru drukowalnego zaznaczonego typu
papieru.
• Gdy opcja Skaluj aby zmieścić nie jest zaznaczona, wpisać wartości w polach Wysokość i Szerokość, aby
zeskalować obrazek do podanych wymiarów.
• Zaznaczyć opcję Pokaż obwiednię i przeciągnąć uchwyt obwiedni, tak by uzyskać wybrany rozmiar.

Aby wydrukować fragment obrazka


1 Za pomocą narzędzia Zaznaczanie prostokątne zaznaczyć fragment obrazka do wydrukowania.
2 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem, zaznaczyć opcję Drukuj zaznaczenie i kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.

Aby wydrukować dane wektorowe


Jeśli obrazek zawiera grafiki wektorowe (np. tekst lub kształty), to Photoshop może wysłać ich dane do drukarki
PostScript. Po wybraniu opcji dołączenia danych wektorowych program Photoshop wysyła do drukarki oddzielne
obrazki dla każdej warstwy tekstowej i warstwy kształtu wektorowego. Dodatkowe obrazki tego typu są drukowane
na obrazku bazowym i są przycinane przy użyciu krzywych wektorowych. W konsekwencji, krawędzie grafik
wektorowych są drukowane z pełną rozdzielczością drukarki, nawet jeśli zawartość każdej warstwy jest ograniczona
rozdzielczością pliku obrazka.
1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem
2 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym wybrać z menu wysuwanego opcję Wyjście.
3 Zaznaczyć opcję Dołącz dane wektorowe. W razie potrzeby można wybrać algorytm kodowania (ASCII,
ASCII85, Binarny lub JPEG) w menu wysuwanym Kodowanie. Algorytm taki warunkuje sposób zapisu danych i
ilość zajmowanego przez nie miejsca. Jeśli przycisk Dołącz dane wektorowe jest szary, znaczy to, że obrazek nie
zawiera danych wektorowych.
4 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.

Drukowanie przy użyciu funkcji zarządzania kolorem


Aby podczas drukowania kolorem zarządzała drukarka
Jeśli użytkownik nie dysponuje specjalnym profilem dostosowanym do drukarki i papieru, może zdecydować się na
konwersję kolorów na poziomie sterownika drukarki. Zobacz “Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie
drukarki” na stronie 276.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 751
Podręcznik użytkownika

1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem


2 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym sprawdzić w menu wysuwanym, czy jest zaznaczona opcja Zarządzanie kolorem.

Przycisk Więcej opcji pozwala wyświetlić opcje dotyczące przygotowania dokumentu do druku i zarządzania kolorem.

3 W obszarze Drukuj zaznaczyć opcję Dokument. Profil jest wyświetlany w tym samym wierszu, w nawiasach.
4 W obszarze Opcje ustawić opcję Obsługa kolorów jako Kolory zależne od drukarki.
5 (Opcjonalnie) W polu Cel wybrać cel renderingu, jaki ma obowiązywać podczas konwersji kolorów do docelowej
przestrzeni kolorów. Większość sterowników drukarek ignoruje tę opcję i korzysta z celu "Wizualny". (Więcej
informacji można znaleźć w części “Cele renderingu” na stronie 287.)
6 Kliknąć na przycisku Drukuj. Zostanie otwarte drugie okno dialogowe, pozwalające ustawić opcje zarządzania
kolorem przez sterownik drukarki. W systemie Windows należy kliknąć na przycisku Własności, który zapewnia
dostęp do opcji sterownika drukarki. W systemie Mac OS należy użyć menu wysuwanego.
W przypadku sterowników drukarek atramentowych opcje zarządzania kolorem mają zwykle etykietę ColorSync
(Mac OS) lub ICM (Windows).

7 Określić ustawienia zarządzania kolorem, które będą decydować o obsłudze kolorów przez sterownik drukarki.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
8 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.

Zobacz także
“Zarządzanie kolorem podczas drukowania” na stronie 276

Aby podczas drukowania kolorem zarządzał program Photoshop


Jeśli użytkownik dysponuje niestandardowym profilem kolorów dla konkretnej kombinacji drukarki, tuszu i
papieru, zarządzanie kolorem przez program Photoshop może dać lepsze wyniki drukowania niż zarządzanie
kolorem przez drukarkę. Zobacz “Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie aplikacji” na stronie 277.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 752
Podręcznik użytkownika

1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem


2 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym sprawdzić w menu wysuwanym, czy jest zaznaczona opcja Zarządzanie kolorem.
3 W obszarze Opcje ustawić opcję Obsługa kolorów jako Kolory zależne od drukarki.
4 W polu Profil drukarki zaznaczyć właściwy profil drukarki.
Im dokładniej dany profil opisuje urządzenie wyjściowe (konkretną drukarkę) i warunki drukowania (np. rodzaj
papieru), tym większa pewność, że system zarządzania kolorem właściwie przetworzy dane o kolorach. (Zobacz
“Uzyskiwanie niestandardowych profilów dla drukarek biurkowych” na stronie 277.)
5 (Opcjonalnie) Ustawić dowolną spośród następujących opcji. W większości wypadków najlepszy wybór to
ustawienia domyślne.
Cel renderingu Opcja odpowiada za sposób konwersji kolorów na docelową przestrzeń kolorów. (Zobacz “Cele
renderingu” na stronie 287.)
Kompensacja punktu czerni Opcja zapewnia — dzięki symulacji pełnego dynamicznego zakresu kolorów
urządzenia wyjściowego — zachowanie szczegółów cieniowania.
6 Kliknąć na przycisku Drukuj. Zostanie otwarte drugie okno dialogowe, pozwalające ustawić opcje zarządzania
kolorem przez sterownik drukarki. W systemie Windows należy kliknąć na przycisku Własności, który zapewnia
dostęp do opcji sterownika drukarki. W systemie Mac OS należy użyć menu wysuwanego.
W przypadku sterowników drukarek atramentowych opcje zarządzania kolorem mają zwykle etykietę ColorSync
(Mac OS) lub ICM (Windows).

7 Wyłączyć funkcję zarządzania kolorem przez drukarkę, tak aby ustawienia profilu drukarki nie zastąpiły ustawień
profilu użytkownika.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
8 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.

Zobacz także
“Zarządzanie kolorem podczas drukowania” na stronie 276

Aby wydrukować próbę


Próba na papierze (nazywana niekiedy wydrukiem próbnym lub proofingiem) to wydruk symulujący rezultaty
ostatecznego druku na maszynie drukarskiej. Wydruk próbny sporządza się na urządzeniu, które nie jest tak
kosztowne w eksploatacji jak maszyna drukarska. Niektóre drukarki atramentowe zapewniają rozdzielczość
odpowiednią do sporządzania niedrogich wydruków, które mogą pełnić funkcję prób.
1 Wybrać polecenie Widok > Ustawienia próby i wybrać warunki wyjściowe, jakie mają być symulowane. Można
wybrać ustawienia gotowe lub utworzyć własne. (Zobacz “Testowanie kolorów na ekranie” na stronie 274.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 753
Podręcznik użytkownika

O ile nie wybrano opcji Własny, widok jest dostosowywany automatycznie do wybranych ustawień próby. W tym
pierwszym wypadku pojawia się okno dialogowe Dostosuj warunek próbny. Własne ustawienia próbne należy
zapisać. Dopiero wtedy staną się one dostępne w menu Zdefiniowane ustawienia próby w oknie dialogowym Drukuj
z podglądem. Ustawienia próby należy dostosować zgodnie z instrukcjami programu.
2 Po wybraniu próby należy wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem.
3 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym sprawdzić w menu wysuwanym, czy jest zaznaczona opcja Zarządzanie kolorem.
4 W obszarze Drukuj zaznaczyć opcję Próba. Profil, którego nazwa pojawi się w nawiasie, powinien zgadzać się z
wybranymi wcześniej ustawieniami próby.
5 W obszarze Opcje ustawić opcję Obsługa kolorów jako Kolory zależne od drukarki.
6 W polu Profil drukarki zaznaczyć właściwy profil drukarki.
7 (Opcjonalnie) Ustawić dowolną spośród następujących opcji. W większości wypadków najlepszy wybór to
ustawienia domyślne.
Cel renderingu Opcja odpowiada za sposób konwersji kolorów na docelową przestrzeń kolorów. Przed
sporządzeniem wydruku próbnego należy wybrać cel Absolutny kolorymetryczny lub Względny kolorymetryczny.
(Zobacz “Cele renderingu” na stronie 287.)
Zdefiniowane ustawienia próby Opcja jest dostępna, gdy w obszarze Drukuj zaznaczono opcję Próba. Z menu
wysuwanego należy wybrać dowolne z ustawień zapisanych na twardym dysku.
Symulacja koloru papieru Wydruk próbny zostanie sporządzony pod kątem symulacji kolorów na konkretnym
papierze. Opcja zapewnia bardzo dokładne wydruki próbne, ale nie jest dostępna dla wszystkich profilów.
Symulacja czarnego tuszu Wydruk próbny będzie sporządzony pod kątem symulacji jasności ciemnych kolorów.
Opcja zapewnia bardzo dokładne próbki ciemnych kolorów, ale nie jest dostępna dla wszystkich profilów.
8 Kliknąć na przycisku Drukuj. Zostanie otwarte drugie okno dialogowe, pozwalające ustawić opcje zarządzania
kolorem przez sterownik drukarki. W systemie Windows należy kliknąć na przycisku Własności, który zapewnia
dostęp do opcji sterownika drukarki. W systemie Mac OS należy użyć menu wysuwanego.
W przypadku sterowników drukarek atramentowych opcje zarządzania kolorem mają zwykle etykietę ColorSync
(Mac OS) lub ICM (Windows).

9 Wyłączyć funkcję zarządzania kolorem przez drukarkę, tak aby ustawienia profilu drukarki nie zastąpiły ustawień
profilu użytkownika.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
10 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 754
Podręcznik użytkownika

Aby wydrukować próbki na użytek profili własnych


Jedną z czynności poprzedzających utworzenie własnego profilu jest wydrukowanie dokumentu odniesienia z
próbkami kolorów. Dokument taki wchodzi zwykle w skład dodatkowego oprogramowania do zarządzania kolorem.
Drukując go, należy wyłączyć wszystkie opcje zarządzania kolorem – zarówno w programie Photoshop, jak i w
sterowniku drukarki. Uzyskany wydruk jest skanowany za pomocą specjalnej aparatury towarzyszącej
oprogramowaniu. Na podstawie uzyskanych wyników jest tworzony profil własny.
1 Otworzyć dokument w programie Photoshop.
2 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem
3 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym sprawdzić w menu wysuwanym, czy jest zaznaczona opcja Zarządzanie kolorem.
4 W obszarze Drukuj zaznaczyć opcję Dokument. Profil jest wyświetlany w tym samym wierszu, w nawiasach.
5 W obszarze Opcje w menu wysuwanym Obsługa kolorów wybrać opcję Brak zarządzania kolorem. Gdy opcja ta
jest zaznaczona, program Photoshop wysyła do drukarki wartości RGB określone w pliku (nie konwertuje ich).
6 Kliknąć na przycisku Drukuj. Zostanie otwarte drugie okno dialogowe, pozwalające ustawić opcje zarządzania
kolorem przez sterownik drukarki. W systemie Windows należy kliknąć na przycisku Własności, który zapewnia
dostęp do opcji sterownika drukarki. W systemie Mac OS należy użyć menu wysuwanego.
W przypadku sterowników drukarek atramentowych opcje zarządzania kolorem mają zwykle etykietę ColorSync
(Mac OS) lub ICM (Windows).

7 Wyłączyć funkcję zarządzania kolorem przez drukarkę, tak aby ustawienia profilu drukarki nie zastąpiły ustawień
profilu użytkownika.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
8 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.

Profesjonalne drukowanie obrazków


Przygotowanie obrazków do druku
Program Photoshop pozwala przygotować obrazki do druku profesjonalnego, np. druku techniką litografii czy
druku cyfrowego.
Mówiąc ogólnie, zakres i przebieg czynności przygotowawczych zależy od wymagań drukarni. Przed ich
rozpoczęciem trzeba zatem skonsultować się z pracownikami drukarni. Niektóre drukarnie mają wymagania bardzo
specyficzne, na przykład zabraniają – ze względu na stosowane oprogramowanie i jego ustawienia – konwersji
dokumentów do przestrzeni kolorów CMYK. Poniżej opiszemy kilka możliwych scenariuszy przygotowań plików
do obróbki w drukarni:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 755
Podręcznik użytkownika

• Należy pracować wyłącznie w trybie RGB. W pliku obrazka trzeba osadzić odpowiedni profil przestrzeni roboczej
RGB. Jeśli w drukarni jest stosowany system zarządzania kolorem, profil ten będzie stanowił podstawę do
niezawodnej konwersji kolorów na kolory CMYK, a w rezultacie do uzyskania dobrej jakości klisz i wyciągów
barwnych.
• Należy pracować w trybie RGB, ale tylko na etapie edycji obrazka. Po zakończeniu edycji należy przekonwertować
obrazek do przestrzeni CMYK i wprowadzić dodatkowe korekty kolorów i tonów. Ze szczególną uwagą należy
sprawdzić podświetlone i zacienione obszary obrazka. W razie potrzeby dokonać korekty za pomocą poleceń
Poziomy, Krzywe lub Barwa/Nasycenie. Korekty te powinny być bardzo subtelne. Na koniec należy przekazać plik
CMYK do drukarni.
• Należy umieścić obrazek RGB lub CMYK w programie Adobe InDesign lub Adobe Illustrator W większości
wypadków wydruki profesjonalne odbywają się nie bezpośrednio z programu Photoshop, ale raczej z programów
typowo wydawniczych, takich jak Adobe InDesign i Adobe Illustrator. Więcej informacji o importowaniu plików
Photoshopa do programów Adobe InDesign i Adobe Illustrator znajduje się w systemach Pomocy tych
programów.
Podczas przygotowywania obrazków do druku komercyjnego należy pamiętać o następujących sprawach:
• Jeśli znane są parametry prasy drukarskiej (lub innego urządzenia profesjonalnego), można określić – z dość dużą
dokładnością – sposób cieniowania i podświetlania obszarów obrazka.
• Drukując ostateczną wersję próbną obrazka na drukarce biurowej, należy pamiętać, że istnieją spore różnice
między taką drukarką a urządzeniami stosowanymi w drukarni. Dlatego też lepiej od razu zlecić wydruk próbny
drukarni.
• Jeśli uzyskano profil z drukarni, można wybrać go za pomocą polecenia Ustawienia próby i wyświetlić próbę
ekranową za pomocą polecenia Próba kolorów. W ten sposób można sprawdzić na monitorze, jak będą wyglądały
kolory na ostatecznym wydruku.
Uwaga: W pewnych wypadkach — zwłaszcza gdy dokumenty powinny być zgodne ze standardem PDF/X — należy
wysłać do drukarki dokumenty zapisane w formacie PDF. Zobacz “Aby zapisać plik w formacie Photoshop PDF” na
stronie 689.

Zobacz także
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273

Określanie opcji odpowiedzialnych za przygotowanie dokumentu do druku


W oknie dialogowym Drukuj z podglądem jest dostępnych szereg opcji, które pozwalają przygotować obrazek do
profesjonalnego wydruku. Opcje te dotyczą między innymi znaczników stron, atrybutów rastra, kanałów koloru i
metody kodowania wydruku. Są to opcje na tyle techniczne, że powinni je ustawiać albo doświadczeni pracownicy
drukarni, albo użytkownicy dysponujący wiedzą o wydrukach komercyjnych.

Ustawianie opcji wyjściowych


Jeśli profesjonalny wydruk obrazków będzie prowadzony bezpośrednio z programu Photoshop, należy skorzystać z
okna dialogowego Drukuj z podglądem, które zawiera szereg opcji dotyczących różnych elementów wydruku
(np. opcji znaczników stron).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 756
Podręcznik użytkownika

A B C D

Olé No Moire 177lpi 45o


cyan magenta yellow black

carnival series

E F G H

Znaczniki strony
A. Pasek tinty gradientu B. Etykieta C. Pasery D. Pasek kolorów E. Narożny znak cięcia F. Środkowy znak cięcia G. Opis H. Celownik

Aby ustawić opcje wyjściowe


1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem
2 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym wybrać z menu wysuwanego opcję Wyjście.
Uwaga: Opcje, które nie są obsługiwane przez wybraną drukarkę, nie są aktywne.
3 Ustawić wybrane spośród następujących opcji:
Tło Pozwala zaznaczyć kolor tła, który będzie drukowany poza obszarem obrazka. Na przykład, w przypadku
slajdów warto zdefiniować czarne lub kolorowe tło. Aby użyć tej opcji, należy kliknąć na przycisku Tło i wybrać kolor
za pomocą próbnika kolorów. Opcja Tło dotyczy tylko wydruków i nie ma wpływu na sam obrazek.
Ramka Umożliwia drukowanie czarnej ramki wokół obrazka. Grubość ramki jest określana (w wybranej jednostce)
przez użytkownika.
Spad Umożliwia drukowanie znaczników kadrowania wewnątrz obrazka. Opcja jest szczególnie użyteczna, gdy
obrazek ma być wycięty. Grubość i jednostka szerokości spadu jest określana w odpowiednim polu.
Raster Umożliwia określenie częstotliwości rastra i kształtu punktu każdego rastra używanego w drukowaniu.

Transfer Pozwala dopasować funkcje transferu, które są tradycyjnie używane do skompensowania przyrostu lub
ubytku punktu rastra przy przenoszeniu obrazków na kliszę. Opcja może być używana tylko, gdy obrazek jest
drukowany bezpośrednio z Photoshopa lub wybrany plik jest zapisywany jako EPS i drukowany za pomocą drukarki
postscriptowej. Ogólnie, najlepiej jest dopasować punkt rastra przy pomocy okna Ustawienia CMYK. Funkcje
transferu są używane także do kompensowania słabo skalibrowanego urządzenia wyjściowego.
Interpolacja Pozwala wyeliminować efekt pasków kolorów widoczny na obrazkach o niskiej rozdzielczości poprzez
próbkowanie kolorów na krawędziach. Należy jednak pamiętać, że interpolacja może zmniejszyć ostrość obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 757
Podręcznik użytkownika

Funkcję interpolacji zapewniają niektóre drukarki PostScript Level 2 (lub nowsze). Gdy drukarka nie obsługuje
interpolacji, opcja nie ma zastosowania.
Paski kalibracji Umożliwia wydrukowanie 11-stopniowej Skali szarości. Stopnie skali reprezentują gęstości od 0%
do 100% w przyrostach co 10%. Dodatkowo, gdy są drukowane rozbarwienia CMYK, po lewej stronie każdej kliszy
CMYK jest drukowany pasek odcieni gradientu, a po prawej pasek kolorów rozbarwień.
Uwaga: Paski kalibracji, pasery, znaki cięcia i etykiety są drukowane tylko wtedy, gdy wymiary papieru są większe od
wymiarów drukowanego obrazka.
Pasery Umożliwia wydrukowanie na obrazku punktury (tzw. celowników i paserów gwiazdkowych). Znaczniki te
są używane przede wszystkim do wyrównywania rozbarwień.
Narożne znaki cięcia Umożliwia wydrukowanie znaków cięcia, które wskazują miejsca przycięcia strony. Znaki
cięcia można drukować w narożnikach strony, na środku wszystkich krawędzi strony albo w obu miejscach.
Środkowe znaki cięcia Umożliwia wydrukowanie znaków cięcia, które wskazują miejsca przycięcia strony. Znaki
cięcia można drukować na środku wszystkich krawędzi strony.
Opis Pozwala wydrukować dowolny opis wprowadzony w oknie dialogowym Info o pliku (o maksymalnej długości
300 znaków). Opisy są drukowane zawsze przy użyciu zwykłej czcionki Helvetica o rozmiarze 9. Zobacz “Informacje
o pliku” na stronie 720.
Etykiety Umożliwia wydrukowanie nad obrazkiem nazwy pliku.

Emulsją w dół Emulsja to warstwa światłoczuła kliszy lub papieru fotograficznego, która standardowo znajduje się
na wierzchu. Tekst na obrazku jest czytelny, gdy patrzy się na kliszę od strony emulsji. Jeśli zaznaczona jest opcja
Emulsją w dół, tekst będzie czytelny, gdy emulsja znajdzie się po przeciwnej strony obserwatora. Opcja Emulsją w
dół jest używana często w przypadku drukowania na kliszy.
Negatyw Pozwala wydrukować negatywową wersję całego dokumentu, włączając w to wszystkie maski i kolor tła.
W odróżnieniu od polecenia Odwrotność w menu Obrazek, opcja ta zamienia na negatyw dane wysyłane do
drukarki, a nie obrazek na ekranie. W przypadku drukowania rozbarwień bezpośrednio na kliszy, najczęściej
potrzebne są negatywy, choć w wielu krajach istnieje praktyka drukowania pozytywów. Należy upewnić się, jaka
opcja jest wymagana. Aby sprawdzić, która strona kliszy jest pokryta emulsją, należy obejrzeć film w jasnym świetle.
Po wywołaniu kliszy strona z emulsją jest matowa, a strona przeciwna – błyszcząca. Przed drukowaniem należy
sprawdzić w drukarni, czy jest potrzebny pozytyw z emulsją na wierzchu, pozytyw z emulsją pod spodem czy
negatyw z emulsją na wierzchu.

Zobacz także
“Ponowne próbkowanie” na stronie 192

Wybór atrybutów siatki rastra


Atrybuty siatki rastra to liniatura i kształt punktów każdego z rastrów używanych w procesie druku. W przypadku
drukowania rozbarwień pracownik drukarni musi też określić kąty rastrów. Ustawienie rastrów pod kątem zapewnia
lepsze wymieszanie kropek poszczególnych kolorów, czyli lepsze złudzenie ciągłych przejść tonalnych. Zapobiega też
powstaniu efektu mory.
Siatki rastra składają się z punktów i określają ilość farby przeznaczonej na poszczególne części obrazka.
Zróżnicowanie rozmiaru i zagęszczenia tworzy wrażenie koloru szarego i zmiany kolorów. W przypadku obrazków
w kolorach podstawowych są używane siatki rastra dla czterech kolorów (a jednocześnie farb) podstawowych:
cyjanu, magenty, żółtego i czarnego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 758
Podręcznik użytkownika

45

Siatka rastra z czarną farbą

105 90 75
45

Siatki rastra dla kolorów podstawowych, pod różnymi kątami; punkty rastra tworzą rozety

W tradycyjnym procesie druku raster jest tworzony poprzez umieszczenie siatki rastra pomiędzy kliszą i obrazkiem
i naświetlenie kliszy. W programie Photoshop użytkownik określa atrybuty siatki rastra przed utworzeniem kliszy
lub wydruku na papierze. Aby osiągnąć najlepsze efekty, należy ustawić wybrane urządzenie wyjściowe (np.
naświetlarkę PostScript) na określoną gęstość i poprawnie skalibrować urządzenia.
Przed utworzeniem siatki rastra należy skonsultować się z naświetlarnią w sprawie najodpowiedniejszej
częstotliwości, kąta i ustawień punktu. (O ile nie są zalecane inne ustawienia, należy używać kąta domyślnego.)

Aby zdefiniować atrybuty rastra


1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem
2 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym wybrać z menu wysuwanego opcję Raster.
3 W oknie dialogowym Rastry półtonowe zaznaczyć, czy ustawienia rastra mają być generowane:
• Aby wybrać ustawienia rastra manualnie, należy usunąć zaznaczenie opcji Użyj standardowego rastra drukarki.
• Aby użyć standardowej siatki rastra, wbudowanej w drukarce, należy wybrać polecenie Użyj standardowego rastra
drukarki. W tym przypadku ustawienia z okna dialogowego Rastry półtonowe zostaną zignorowane.
4 W przypadku obrazków w skali szarości należy wprowadzić liniaturę rastra od 1 do 999,999 i wybrać jednostkę
miary. Należy wprowadzić kąt z przedziału od –180 do +180.
5 W przypadku rozbarwienia należy wybrać spośród wymienionych niżej opcji:
• Jeśli program Photoshop ma sam wybrać najlepszą liniaturę i kąt dla każdego wyciągu, należy kliknąć na przycisku
Auto. W oknie dialogowym Auto-raster należy wpisać rozdzielczość używanego urządzenia wyjściowego oraz
liniaturę rastra i kliknąć na OK. Program Photoshop wprowadza wartości w oknie dialogowym Rastry półtonowe.
Ich zmiana może spowodować efekt mory.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 759
Podręcznik użytkownika

• Jeśli jest używana drukarka typu PostScript Level 2 (lub nowsza) albo naświetlarka jest wyposażona w sterownik
Emerald, należy upewnić się, że w oknie dialogowym Auto-raster (a jeśli dane są wprowadzane ręcznie, w oknie
Rastry półtonowe) jest zaznaczona opcja Użyj precyzyjnych rastrów. Opcja ta umożliwia dobranie właściwych
wartości kąta i liniatury rastra dla urządzenia wyjściowego o wysokiej rozdzielczości. Jeśli urządzenie wyjściowe
nie jest wyposażone w sterownik PostScript Level 2 (lub lepszy) lub Emerald, to opcja ta jest bez znaczenia..
6 W menu Kształt należy zaznaczyć wybrany kształt punktów rastra. Jeśli ten sam kształt ma obowiązywać dla
wszystkich czterech rastrów, należy zaznaczyć opcję Użyj tego samego punktu dla wszystkich farb.
Wybór opcji Własny (z menu Kształt) powoduje wyświetlenie okna dialogowego Funkcja PostScriptu. W oknie tym
można określić własne kształty punktów rastra i uzyskać w ten sposób wydruk niestandardowy—umożliwiają to
polecenia trybu PostScript. Aby uzyskać informacje o języku PostScript, należy sięgnąć do podręcznika języka
PostScript (wydanego przez Addison-Wesley) lub skontakatować się z producentem naświetlarki.
Optymalne wyniki drukowania uzyskuje się, gdy rozdzielczość obrazka jest półtora do dwóch razy większa od
liniatury rastra. Jeśli rozdzielczość przewyższa liniaturę więcej niż 2,5-krotnie, program wyświetla komunikat
ostrzegawczy. Przy drukowaniu grafik lub używaniu drukarek innych niż PostScriptowe należy sprawdzić optymalne
wartości rozdzielczości w dokumentacji drukarki.
7 Kliknąć na OK.

Zobacz także
“Wymiary w pikselach i rozdzielczość obrazków” na stronie 187

Aby zapisać lub wczytać ustawienia siatki rastra


❖ W oknie dialogowym Rastry półtonowe należy wykonać jedną z następujących czynności:

• Aby zapisać ustawienia, kliknąć na Zapisz. Należy wybrać położenie biblioteki próbek, wpisać nazwę pliku i
kliknąć na Zapisz.
• Aby wczytać ustawienia, kliknąć na Wczytaj. Należy odszukać i zaznaczyć ustawienia, po czym kliknąć na
Wczytaj.

Drukowanie rozbarwień
Gdy obrazek (z kolorami CMYK lub kolorami dodatkowymi) jest przygotowywany do profesjonalnego wydruku,
można wyodrębnić poszczególne kanały kolorów i wydrukować je na osobnych stronach.

Pantone 7453 C
Poszczególne kanały kolorów wydrukowane na osobnych stronach
ADOBE PHOTOSHOP CS2 760
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Jeśli obrazek drukowany pochodzi z innej aplikacji, a kanały dodatkowe mają być drukowane na dodatkowych
kliszach drukarskich, należy najpierw zapisać plik w formacie DCS 2.0. Format DCS 2.0 zachowuje tylko kanały
kolorów dodatkowych. Format ten jest obsługiwany przez takie aplikacje, jak Adobe InDesign i QuarkXPress.

Zobacz także
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop EPS” na stronie 701

Aby wydrukować rozbarwienia za pomocą programu Photoshop


1 Upewnić się, że wybrano tryb Kolory CMYK lub Wielokanałowy i wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem.
2 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym wybrać z menu wysuwanego opcję Wyjście.
3 Z menu wysuwanego Obsługa kolorów wybrać opcję Rozbarwienia.
Uwaga: W zależności od drukarki i jej sterowników, opcje mogą się także pojawiać się w oknie Drukuj. W systemie
Windows dostęp do opcji sterownika drukarki zapewnia przycisk Własności, a w systemie Mac OS – menu wysuwane
(w drugim oknie dialogowym Drukuj).
4 Kliknąć na Drukuj. Rozbarwienia zostaną wydrukowane dla każdego z kolorów obrazka.

Aby przygotować obrazek z kanałami dodatkowymi do wydrukowania z innej aplikacji


1 Jeśli obrazek jest w trybie bichromii, należy go przekonwertować na tryb Wielokanałowy.
2 Zapisać obrazek w formacie DCS 2.0.
3 W oknie dialogowym Format DCS 2.0 pozostawić niezaznaczone opcje Uwzględnij raster półtonowy i
Uwzględnij funkcję transferu.
4 Otworzyć lub zaimportować obrazek w programie Photoshop, po czym ustawić kąty rastra. Należy upewnić się,
że nawiązany został kontakt z kolorami dodatkowymi drukarki przeznaczonymi dla każdej z kolorowych klisz.
Uwaga: Plik PSD z kolorami dodatkowymi można umieścić bezpośrednio w programie InDesign (bez specjalnych
przygotowań).

Zobacz także
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop EPS” na stronie 701

Wybieranie metody kodowania druku


Domyślnie, sterownik drukarki przekazuje do sterowników postrscriptowych dane binarne; niemniej można
zdecydować, iż dane obrazka mają być zapisywane w kodzie JPEG lub ASCII85. Kod ASCII85 pozwala uzyskać
mniejsze pliki obrazków niż tradycyjny kod ASCII. Opcje te nie są dostępne w przypadku drukarek nie
obsługujących języka PostScript (np. wielu drukarek atramentowych).
Niektóre pliki kodowane metodą JPEG są mniejsze od plików binarnych i z tego powodu ich wydruk przebiega
szybciej. Kodowanie JPEG zmniejsza jednak jakość obrazka. Metodę tę obsługują poza tym tylko drukarki
PostScript Level 2 (lub nowsze). Wysłanie pliku zakodowanego metodą JPEG do drukarki PostScript Level 1 może
skutkować błędami języka PostScript.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 761
Podręcznik użytkownika

Niektóre programy buforujące drukarek, sieci komputerowe i sterowniki drukarek firm niezależnych nie obsługują
plików kodowanych ani binarnie, ani metodą JPEG. Niektóre urządzenia wyjścia typu PostScript przyjmują takie
dane, ale tylko za pośrednictwem portów AppleTalk i Ethernet (nie wystarczają do tego ich porty równoległe i
szeregowe). W takich wypadkach można wybrać kodowanie ASCII85. Należy jednak pamiętać, że pliki ASCII85
zawierają dwa razy więcej znaków niż piki binarne, a tym samym ich wydruk trwa dwa razy dłużej.

Aby zmienić metodę kodowania


1 Wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem.
2 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym wybrać z menu wysuwanego opcję Wyjście.
3 Zaznaczyć wybraną opcję w menu Kodowanie.

Tworzenie zalewek
Zalewki są to niezbędne nałożenia, gwarantujące dobry końcowy wygląd wydruku, nawet przy małej nierówności
poszczególnych klisz drukarskich lub przy ich przesunięciu w maszynie drukarskiej. Przed podjęciem decyzji o
użyciu zalewek należy skontaktować się z drukarnią. W większości przypadków to drukarnia określa, czy zalewki są
potrzebne. Jeśli są potrzebne, pracownicy drukarni informują, jakie wartości należy wpisać w oknie dialogowym
Zalewki.

A B
Korekta niedopasowań za pomocą zalewek
A. Bez zalewek B. Z zalewkami

Tworząc zalewki, należy pamiętać, że są one przeznaczone do korygowania niedopasowań czystych kolorów CMYK.
Zalewek nie należy w zasadzie stosować w obrazkach o łagodnych przejściach tonalnych, jakimi są zdjęcia. Zbyt duże
zalewki mogą w efekcie pogrubić krawędzie. Problemy takie mogą nie być widoczne na ekranie, lecz pojawiać się
dopiero na wydruku. Przy tworzeniu zalewek obowiązują pewne zasady ogólne:
• Wszystkie kolory rozlewają się pod czernią.
• Kolory jaśniejsze rozlewają się pod ciemniejszymi.
• Żółty rozlewa się pod cyjanem, magentą i czarnym.
• Czysty cyjan i czysta magenta rozlewają się pod sobą nawzajem w równym stopniu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 762
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć zalewki


1 Zapisać kopię pliku w trybie RGB. Kopii można będzie użyć przy późniejszym odtwarzaniu obrazka. Wybrać
polecenie Obrazek > Tryb > Kolor CMYK i przekształcić obrazek na tryb CMYK.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Zalewki.
3 W polu Szerokość wprowadzić wartość zalecaną przez drukarnię. Następnie należy zaznaczyć jednostkę miary i
kliknąć na OK. Informacje o zakresie przewidywanych niedopasowań można uzyskać w drukarni.

Drukowanie bichromii
Informacje o bichromii
Program Photoshop pozwala tworzyć monochromię, bichromię, trichromię i kwadrichromię. Monochromia to
obrazki w Skali szarości drukowane jednorodną farbą, inną niż czarna. Bichromia, trichromia i kwadrichromia to
obrazki w Skali szarości drukowane dwoma, trzema lub czterema farbami. Różne farby reprezentują różne poziomy
szarości, ale nie składają się na różne kolory. Termin bichromia obejmuje tutaj łącznie monochromię, bichromię,
trichromię i kwadrichromię.
Bichromia jest stosowana do zwiększenia zakresu odcieni szarości. Mimo, że Skala szarości zawiera 256 odcieni, to
maszyna drukarska może za pomocą pojedynczej farby odtworzyć tylko około 50 odcieni. W rezultacie obrazki w
Skali szarości wydrukowane tylko czarną farbą wyglądają o wiele mniej dokładnie niż te same obrazki wydrukowane
dwiema, trzema lub czterema farbami – jako że każda z nich może odtworzyć do 50 odcieni szarości.
Bichromia jest czasami drukowana farbą czarną i szarą. Czarna oddaje cienie, zaś szara – półcienie i światła. Jednak
bichromia jest częściej drukowana farbami kolorowymi na jasnych obszarach. Technika ta daje obrazki o niewielkim
zabarwieniu i pozwala znacznie zwiększyć ich zakres dynamiczny. Bichromia jest idealna do prac dwukolorowych,
w których akcenty są nakładane farbą dodatkową (np. farbą PANTONE).
Ponieważ obrazki bichromatyczne są kolorowane przy użyciu różnych farb (w celu oddania różnych odcieni
szarości), Photoshop traktuje je jako jednokanałowe 8-bitowe obrazki w Skali szarości. W trybie Bichromia nie ma,
tak jak w trybie RGB, CMYK czy Lab, bezpośredniego dostępu do poszczególnych kanałów obrazka. Kanałami
manipuluje się natomiast za pomocą krzywych w oknie dialogowym Opcje bichromii.

Aby przekształcić obrazek na tryb bichromii


1 Przekonwertować obrazek na skalę szarości, wybierając polecenie Obrazek > Tryb > Skala szarości.
Przekształcane mogą być tylko obrazki 8-bitowe.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Bichromia.
3 W oknie dialogowym Opcje bichromii zaznaczyć opcję Podgląd.
4 W polu Typ zaznaczyć opcję Monochromia, Bichromia, Trichromia lub Kwadrichromia.
5 Kliknąć na polu koloru (wypełnionym kwadracie). Następnie należy użyć Próbnika kolorów albo kliknąć na
przycisku Własny w oknie dialogowym Próbnik kolorów i wybrać kolor w oknie Inny kolor.
Uwaga: Aby uzyskać kolory w pełni nasycone, farby należy określić w porządku malejącym—najciemniejsze u góry,
najjaśniejsze u dołu.
6 Kliknąć na polu krzywej obok pola koloru i dopasować krzywą bichromii. Należy to zrobić dla wszystkich farb.
7 Jeśli to konieczne, określić kolory nadruków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 763
Podręcznik użytkownika

8 Kliknąć na OK.
Aby zastosowaă efekt bichromii tylko do wybranej czćúci obrazka, naleýy przeksztaůciă obrazek z trybu Bichromia
na tryb Wielokanaůowy –krzywe bichromii zostaną przekształcone na kanały dodatkowe. Wymazać fragment
kanału dodatkowego dla obszarów przeznaczonych do drukowania w standardowej Skali szarości.

Zobacz także
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466

Aby zmodyfikować krzywą bichromii dla danej farby:


Krzywa bichromii określa, w jaki sposób poszczególne farby rozkładają się w jasnych i ciemnych obszarach obrazka.
Odwzorowuje ona poszczególne odcienie szarości oryginalnego obrazka na faktyczny udział danej farby w druku.
1 Aby obejrzeć efekt dopasowania, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
2 Kliknąć na polu krzywej obok pola koloru danej farby.
Domyślna krzywa bichromii – linia prosta – obrazuje liniowe przyporządkowanie odcieniom szarości procentów
farby. Przy takim ustawieniu piksel o 50-procentowym półtonie jest drukowany 50-procentową tintą farby, cień 100-
procentowy jest drukowany tintą 100-procentową, itd...
3 Dopasować krzywą bichromii dla każdej z farb, przeciągając punkty krzywej lub wpisując wartości dla różnych
gęstości farb.
• Oś pozioma wykresu przebiega od tonów jasnych po lewej stronie do ciemnych – po prawej. Gęstość farby wzrasta
wzdłuż osi pionowej. Na krzywej można umieścić 13 punktów. Wartości pośrednie między określonymi punktami
są wyliczane przez program Photoshop. W trakcie zmiany krzywej odpowiednie wartości są wyświetlane w polach
tekstowych.
• Wartość wpisana w polu tekstowym odpowiada procentowej gęstości farby, która będzie użyta do wydrukowania
pikseli o określonej szarości. Przykładowo, jeśli w polu 100% zostanie wpisane 70, to całkowicie czarne piksele na
obrazku zostaną wydrukowane 70-procentowymi punktami farby.
4 Kliknąć na przycisku Zapisz, w oknie dialogowym Krzywa bichromii, aby zapisać krzywe utworzone w tym oknie
dialogowym.
5 Kliknąć na przycisku Wczytaj, aby wczytać zapisane krzywe lub krzywe utworzone w oknie Krzywe, łącznie z
krzywymi wygenerowanymi przy pomocy opcji Mapuj swobodnie.
W czasie używania obrazków w trybie bichromii, udziały farb mogą być wyświetlane na palecie Info. Aby wyświetlić
te ustawienia (zastosowane przy wydruku), należy ustawić tryb odczytu na Kolor rzeczywisty. Wyświetlone wartości
odzwierciedlają wszelkie zmiany wprowadzone w oknie Krzywa bichromii.

Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Krzywe” na stronie 301

Określanie kolorów nadruków


Kolory nadruków są to dwie nierasteryzowane farby, nałożone jedna na drugą. Na przykład, po nadrukowaniu farby
cyjanowej na żółtą, powstanie kolor zielony. Kolejność nakładania farb i różnice dotyczące farb i papieru mogą
znacznie wpłynąć na końcowy rezultat.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 764
Podręcznik użytkownika

Jeśli to możliwe, wygląd nadruków na ekranie należy dopasować na podstawie wydrukowanej próbki. Należy
pamiętać, że takie dopasowanie nie ma wpływu na wygląd samych nadruków, lecz tylko na ich wygląd na ekranie.
Przed korektą kolorów należy upewnić się, że monitor został wykalibrowany zgodnie z opisem w podrozdziale.

Aby dopasować wyświetlanie kolorów nadruku


1 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Bichromia.
2 Kliknąć na przycisku Nadruk koloru. W oknie Nadruk koloru jest widoczny wygląd zmieszania i nałożenia farb
na wydruku.
3 Kliknąć na próbce koloru zestawienia, którego wygląd ma być zmieniony.
4 Wybrać odpowiedni kolor przy pomocy Próbnika kolorów i kliknąć na OK.
5 Powtarzać kroki 3 i 4, aż do uzyskania zadawalającej kombinacji farb. Następnie należy kliknąć na OK.

Zapisywanie i wczytywanie ustawień bichromii


W oknie dialogowym Opcje bichromii jest dostępny przycisk Zapisz, który pozwala zapisywać zestawy krzywych
bichromii, ustawienia farb i kolory nadruków. Do wczytywania tych elementów służy przycisk Wczytaj. Zapisane
ustawienia mogą być potem użyte do innych obrazków w Skali szarości.
Program Photoshop zawiera kilka przykładowych zestawów krzywych bichromii, trichromii i kwadrichromii. W
zestawach znajduje się kilka najczęściej używanych krzywych i kolorów. Można potraktować je jako punkt wyjścia
do tworzenia własnych zestawów.

Aby obejrzeć pojedyncze kolory obrazka bichromatycznego


Ponieważ obrazki bichromatyczne są obrazkami jednokanałowymi, zmiany farb są uwzględniane na złożonym
obrazku końcowym. Użytkownik musi czasem obejrzeć pojedyncze klisze drukarskie, aby sprawdzić rozbarwianie
poszczególnych kolorów na wydruku (podobnie jak w przypadku obrazków CMYK).
1 Po ustaleniu kolorów farb, należy wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Wielokanałowy.
Obrazek jest przekształcany na wielokanałowy, gdzie każdy kanał reprezentuje określoną farbę. Zawartość każdego
kanału dodatkowego dokładnie odzwierciedla ustawienia bichromii, ale kompozytowy podgląd na ekranie nie
będzie tak dokładny jak podgląd w trybie Bichromia.
Uwaga: Jeśli zmiany są wprowadzane do obrazka w trybie Wielokanałowym, to nie ma możliwości powrotu do
oryginalnego trybu bichromatycznego (chyba, że dostęp do niego zapewnia paleta Historia). Aby dopasować rozłożenie
farb i obejrzeć poszczególne klisze drukarskie, należy wykonać te dopasowania w oknie Krzywe bichromii przed
przekształceniem na tryb Wielokanałowy.
2 W palecie Kanały wybrać kanał do sprawdzenia.
3 Wybrać polecenie Edycja > Cofnij Wielokanałowy, aby powrócić do trybu Bichromia.

Drukowanie bichromii
Tworząc bichromię, należy pamiętać, że końcowy rezultat zależy od kolejności drukowania farb i od kątów rastra.
Optymalne liniatury i kąty rastra są dostępne za pośrednictwem opcji Auto w oknie dialogowym Rastry półtonowe.
Jeśli używana jest naświetlarka wyposażona w sterownik PostScript Level 2 (lub wersja późniejsza) lub Emerald,
należy zaznaczyć opcję Użyj dokładnych rastrów w oknie dialogowym Auto-raster.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 765
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Kąty i liniatury rastra zalecane dla kwadrichromii są oparte na założeniu, że kanał 1 zawiera najciemniejszą
farbę, zaś kanał 4– najjaśniejszą.
Obrazki w bichromii nie muszą być konwertowane na tryb CMYK przed drukowaniem rozbarwień, ale należy
pamiętać o zaznaczeniu opcji Rozbarwienia w menu Profile, w części Zarządzanie kolorem okna Drukuj. Konwersja
na tryb CMYK obejmuje konwersję wszelkich kolorów specjalnych na ich odpowiedniki trybu CMYK.

Eksportowanie obrazków bichromatycznych do innych aplikacji


Aby przygotować obrazek bichromatyczny do eksportu do aplikacji do składu, należy zapisać go w formacie EPS lub
PDF. (Jeśli jednak obrazek zawiera kanały dodatkowe, należy go przekonwertować na tryb Wielokanałowy i zapisać
w formacie DCS 2.0). Ważne jest, by nazwy kolorów własnych zawierały odpowiednie sufiksy, umożliwiające
rozpoznawanie kolorów przez inne aplikacje. W przeciwnym wypadku kolory nie będą drukowane poprawnie lub
obrazek nie będzie drukowany w ogóle.
766

Rozdział 25: Automatyzacja pracy

Zadania
Informacje o zadaniach
Zadaniejest serią poleceń stosowanych do jednego pliku lub wsadu plików. Na przykład, seria taka może składać się
z polecenia Wielkość obrazka, które nada obrazkowi określoną wielkość, filtra Wzmocnienie, który usunie ostrość
szczegółów oraz polecenia Zapisz jako, które zapisze plik wybranym formacie.
Większość poleceń i narzędzi może wchodzić w skład zadań, czy mówiąc inaczej, być w nich nagrywana. Zadania
mogą zawierać przerwy pozwalające na wykonanie operacji, które nie mogą być nagrane (na przykład używanie
narzędzia do malowania). Mogą też zawierać kontrolki modalne, umożliwiające wpisywanie wartości w oknach
dialogowych podczas odtwarzania zadań.
Zarówno program Photoshop, jak i ImageReady zawierają szereg zadań już przygotowanych (zdefiniowanych)
Zadania te można wykorzystywać w takiej postaci, w jakiej je przygotowano, lub też dostosować do własnych
potrzeb. Zobacz “Aby wczytać zestaw zadań” na stronie 775.
W programie Photoshop zadania są zapisywane w postaci zestawów, co ułatwia ich porządkowanie.
Zadania stanowią podstawę dla dropletów, czyli małych aplikacji, które automatycznie przetwarzają wszystkie pliki,
przeciągane na ich ikony. Zobacz “Informacje o dropletach” na stronie 780.

Aby skorzystać z palety Zadania


Paleta Zadania umożliwia nagrywanie, odtwarzanie, edycję i usuwanie pojedynczych zadań. Pozwala też zapisywać
i wczytywać pliki zadań.

"
#

% &

Paleta Zadania programu Photoshop


A. Zestaw zadań B. Zadanie C. Polecenia nagrane D. Polecenie wykluczone E. Kontrolka modalna (włączona lub wyłączona)

• Aby wyświetlić paletę Zadania, należy wybrać polecenie Okno > Zadania.
• Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie zestawy, zadania i polecenie, należy kliknąć na trójkącie po lewej stronie
zestawu, zadania lub polecenia na palecie Zadania. Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie zadania w zestawie lub
polecenia w zadaniu, należy kliknąć z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
• Aby zadania były wyświetlane w postaci przycisków (Photoshop), z menu palety Zadania należy wybrać polecenie
Tryb przycisków. Aby powrócić do trybu listy, należy ponownie wybrać to polecenie. Polecenia i zestawy nie mogą
być wyświetlane w trybie przycisków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 767
Podręcznik użytkownika

• Aby zaznaczyć zadanie, należy kliknąć na jego nazwie. W programie Photoshop aby zaznaczyć wiele zadań, należy
kliknąć przytrzymując klawisz Shift, co pozwala zaznaczyć zadania leżące obok siebie, albo kliknąć przytrzymując
klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), co pozwala zaznaczyć zadania nie leżące obok siebie.

Wykonywanie zadań
Odtwarzając zadanie, program realizuje serię nagranych w dokumencie poleceń. Użytkownik może wyłączyć
określone polecenia zadania lub włączyć tylko jedno polecenie. Jeśli w zadaniu wstawiona jest kontrolka modalna,
to w oknie dialogowym można określić wartości lub ponownie zastosować narzędzie modalne po przerwaniu
zadania.
Uwaga: Kliknięcie na przycisku w trybie przycisków powoduje odtwarzanie całego zadania, ale należy pamiętać, że
polecenia pierwotnie wyłączone nie są wykonywane.

Aby odtworzyć zadanie dla pliku


1 Otworzyć wybrany plik.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby odtworzyć całe zadanie, należy zaznaczyć jego nazwę i kliknąć na przycisku Wykonaj na palecie Zadania
lub wybrać polecenie Wykonaj z menu palety.
• Jeśli do zadania przypisano kombinację klawiszy, należy wcisnąć te klawisze, aby automatycznie odtworzyć
zadanie.
• Aby odtworzyć część zadania, należy zaznaczyć polecenie, od którego należy rozpocząć i kliknąć na przycisku
Wykonaj w palecie Zadania lub wybrać polecenie Wykonaj z menu palety.

Aby wykonać pojedyncze polecenie z zadania


1 Wybrać polecenie do wykonania.
2 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i kliknąć na przycisku Wykonaj w palecie Zadania.
• Wcisnąć klawisz Ctrl/Command i dwukrotnie kliknąć na poleceniu.

Aby cofnąć całe zadanie


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• (Photoshop) Przed odtworzeniem zadania zrobić zdjęcie w palecie Historia, a następnie zaznaczyć to zdjęcie, by
cofnąć zadanie.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Cofnij [nazwa zadania].

Aby określić szybkość odtwarzania


Program pozwala zmienić szybkość odtwarzania zadania lub wstrzymać je (co może pomóc w analizie jego
wykonania).
1 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Opcje odtwarzania.
2 Określić szybkość:
Przyspieszone Zadania będą odtwarzane ze zwykłą szybkością (domyślną).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 768
Podręcznik użytkownika

Krok po kroku Przed przejściem do następnego polecenia w zadaniu program musi zakończyć wykonywane
poprzedniego i ponownie narysować obrazek.
Przerwa Pozwala określić długość przerwy między poszczególnymi poleceniami w zadaniu.

3 Zaznaczyć opcję Przerwa dla adnotacji dźwiękowych, aby zapewnić pełne odtwarzane adnotacji dźwiękowych
przed wykonaniem następnego etapu zadania. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, to zadanie jest kontynuowane podczas
odtwarzania adnotacji dźwiękowej.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Aby zmienić rozkład zadań na palecie Zadania


❖ Na palecie Zadania należy przeciągnąć polecenie na jego nowe miejsce w tym samym lub innym zadaniu. Gdy w
nowym miejscu pojawi się podświetlona linia, należy zwolnić przycisk myszy.

Nagrywanie zadań
Nagrywanie zadań
Przed rozpoczęciem nagrywania zadań należy zapoznać się z następującymi uwagami:
• W zadaniu można umieścić większość poleceń, choć nie wszystkie.
• Nagrywane mogą być operacje wykonywane za pomocą narzędzi Zaznaczanie, Przesunięcie, Wielokąt, Lasso,
Różdżka, Kadrowanie, Odcięcie, Magiczna gumka, Gradient, Wiadro z farbą, Tekst, Kształt, Notatki, Kroplomierz
i Próbnik kolorów—a ponadto czynności wykonywane przy użyciu palet Historia, Próbki, Kolor, Ścieżki, Kanały,
Warstwy, Style i Zadania.
• Efekty są uzależnione od pliku i ustawienia zmiennych programu, takich jak aktywna warstwa lub kolor obrazka.
Na przykład, efekt Rozmycie gaussowskie wygląda inaczej w przypadku pliku o rozdzielczości 72 ppi niż w
przypadku pliku o rozdzielczości 144 ppi. Z kolei polecenie Balans kolorów nie ma zastosowania do plików w skali
szarości.
• Gdy są nagrywane zadania obejmujące określanie ustawień w oknach i na paletach, program rejestruje te
ustawienia, które w chwili nagrywania obowiązują w danym oknie dialogowym lub na danej palecie Wszelkie
zmiany wprowadzane w trakcie nagrywania są nagrywane.
Uwaga: W większości okien dialogowych są zachowywane wartości poprzednich ustawień; dlatego też okna mogą być
wyświetlane z wcześniejszymi ustawieniami. Podczas nagrywania należy zatem sprawdzić, czy okno zawiera pożądane
ustawienia.
• Narzędzia i operacje modalne—jak również narzędzia o własności nagrywania położeń—działają z
wykorzystaniem aktualnych jednostek miarki. Aby zastosować efekt operacji lub narzędzia modalnego (np.
polecenia transformacji), należy wcisnąć klawisz Enter lub Return. Do narzędzi, w przypadku których jest
nagrywane położenie, należą Zaznaczanie, Odcięcie, Gradient, Różdżka, Lasso, Kształt, Ścieżka, Kroplomierz i
Notatki.
(Photoshop) Przy nagrywaniu zadania wykonywanego na plikach różnych wielkości należy przyjąć, że jednostką
miarki są procenty. W efekcie zadanie będzie zawsze wykonywane w takim samym względnym położeniu na
obrazku.
• Jeśli jedno zadanie ma wywoływać inne, należy nagrać polecenie Wykonaj, umieszczone w menu palety Zadania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 769
Podręcznik użytkownika

• Użytkownik może przeciągać polecenia z palety Historia do zadania (w palecie Zadania), w którym zadanie to
będzie nagrane. Polecenia wyróżnione kursywą nie są nagrywalne.
• Programy Photoshop i ImageReady nie mogą współużytkować zadań.

Aby zautomatyzować pewną czynność za pomocą nagranego zadania


Tworzenie nowego zadania polega na nagrywaniu stosowanych w danej chwili poleceń i narzędzi. Używane
polecenia i narzędzia są dodawane do zadania, aż do zakończenia nagrywania.
1 Otworzyć plik.
2 Na palecie Zadania kliknąć na przycisku Nowe zadanie lub wybrać z menu palety polecenie Nowe zadanie.
3 Wpisać nazwę zadania.
4 (Photoshop) Wybrać zestaw z wysuwanego menu.
5 Jeśli to konieczne, ustawić jedną lub obydwie z następujących opcji:
• Skojarzyć z zadaniem skrót klawiaturowy. Można wybrać dowolną kombinację klawisza funkcyjnego, klawisza
Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) oraz klawisza Shift (na przykład: Ctrl+Shift+F3). Obowiązują
następujące wyjątki: w systemie Windows nie można używać klawisza F1, ani używać klawiszy F4 i F6 w
połączeniu z klawiszem Ctrl.
• (Photoshop) Przypisać kolor do wyświetlania w trybie przycisków.
6 Kliknąć na Nagraj. Przycisk Nagraj na palecie Zadania zmienia kolor na czerwony .
Ważne: Nagrywając polecenie Zapisz jako, nie należy zmieniać nazwy pliku. Po wpisaniu nowej nazwy Photoshop
nagrywa tę nazwę i używa jej przy każdym odtwarzaniu zadania. Przed zapisaniem, przy przechodzeniu do innego
folderu, należy wybrać inne położenie bez określania nazwy pliku.
7 Wykonać operacje i polecenia, które mają być nagrane.
8 Aby zakończyć nagrywanie, należy kliknąć na przycisku Zatrzymaj w menu palety Zadania lub wcisnąć klawisz
Escape. Aby powrócić do nagrywania tego samego zadania, należy wybrać polecenie Rozpocznij nagrywanie z menu
palety Zadania.

Aby nagrać ścieżkę


Polecenie Umieść ścieżkę umożliwia dołączenie złożonej ścieżki (utworzonej przy pomocy narzędzia Pióro lub
Zaznaczanie składników ścieżki) jako części zadania. Przy odtwarzaniu zadania ścieżka robocza staje się ścieżką
nagraną. Ścieżkę można wstawić podczas nagrywania zadania lub po jego zakończeniu.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Rozpocząć nagrywanie zadania.
• Zaznaczyć nazwę zadania, na którego końcu ma być nagrana ścieżka.
• Zaznaczyć polecenie, po którym ma być nagrana ścieżka.
2 Zaznaczyć istniejącą ścieżkę w palecie Ścieżki.
3 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wstaw ścieżkę.
Jeśli w jednym zadaniu jest nagrywanych kilka poleceń Wstaw ścieżkę, to każda ścieżka zastępuje ścieżkę poprzednią
w pliku docelowym. Aby dodać kilka ścieżek, należy nagrać polecenie Zapisz ścieżkę przy pomocy palety Ścieżki po
nagraniu każdego polecenia Wstaw ścieżkę.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 770
Podręcznik użytkownika

Uwaga: Odtwarzanie zadania, które powoduje umieszczanie ścieżek złożonych, może wymagać dużo pamięci. Jeśli
zadanie nie przebiega prawidłowo, należy zwiększyć zasoby pamięci zarezerwowane dla programu Photoshop.

Wstawianie przerw
Wykonywanie zadania może być chwilowo zatrzymane w celu wykonania czynności, której nie można nagrać, (np.
użycie narzędzia do malowania). Po zakończeniu operacji można wznowić wykonywanie zadania kliknięciem na
przycisku Wykonaj w palecie Zadania. Przerwę można wstawić podczas nagrywania zadania lub po jego
zakończeniu.
Po dojściu do polecenia uaktywniającego przerwę można wyświetlić krótki komunikat. Komunikat może
przypominać, na przykład, o tym, jaką czynność należy wykonać przed wznowieniem zadania Program Photoshop
pozwala użytkownikowi zdecydować, czy w polu komunikatu ma być wyświetlany przycisk Kontynuuj. Dzięki jego
istnieniu użytkownik będzie mógł przerwać zadanie (na przykład by sprawdzić, co jest zaznaczone), a następnie
kontynuować je. W programie ImageReady przycisk Kontynuuj jest dodawany automatycznie.

Aby wstawić przerwę


1 Wybrać miejsce wstawienia przerwy, wykonując następujące czynności:
• Zaznaczyć nazwę zadania, aby wstawić przerwę na końcu zadania.
• Zaznaczyć polecenie, aby wstawić przerwę po tym poleceniu.
2 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wstaw przerwę. W programie ImageReady można też kliknąć na
przycisku Wstaw przerwę u dołu palety.
3 Wpisać komunikat, jaki ma się pojawić.
4 (Photoshop) Aby wymusić wykonywanie zadania bez przerywania go, należy zaznaczyć opcję Zawsze kontynuuj.
5 Nacisnąć przycisk OK.

Ustawianie kontrolek modalnych


Kontrolka modalna zatrzymuje zadanie w celu określenia wartości w oknie dialogowym lub użycia narzędzia
modalnego. Kontrolki modalne mogą być określane tylko dla zadań wyświetlających okna dialogowe lub
uruchamiających narzędzia modalne. Jeśli kontrolka modalna nie zostanie określona, to okno dialogowe nie będzie
wyświetlane przy odtwarzaniu zadania i nagrane wartości nie będą mogły być zmienione.
Kontrolka modalna jest oznaczona ikoną okna dialogowego , umieszczoną po lewej stronie polecenia, zadania
lub zestawu w palecie Zadania. Zadania i zestawy, w których niektóre dostępne polecenia są modalne, są oznaczone
czerwonymi ikonami okien dialogowych . Ktoś, kto chciałby ustawić kontrolkę modalną w programie
Photoshop, musi pracować w trybie listy, a nie w trybie przycisków.

Aby ustawić kontrolkę modalną


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Kliknąć na polu po lewej stronie nazwy polecenia, aby wyświetlić ikonę okna dialogowego. Ponowne kliknięcie
usunie kontrolkę modalną.
• Aby włączyć lub wyłączyć kontrolkę modalną dla wszystkich poleceń w zadaniu, należy kliknąć na polu po lewej
stronie nazwy zadania.
• (Photoshop) Aby włączyć lub wyłączyć kontrolki modalne dla wszystkich zadań w zestawie, należy kliknąć na
polu po lewej stronie nazwy zestawu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 771
Podręcznik użytkownika

Aby wyłączyć lub dołączyć polecenie


Polecenia, których odtwarzanie w ramach danego zadania nie jest już konieczne, mogą być zeń wyłączone
(wykluczone). Ktoś, kto chciałby wyłączyć polecenia w programie Photoshop, musi pracować w trybie listy, a nie w
trybie przycisków.
1 Aby rozwinąć listę poleceń w zadaniu, należy kliknąć na trójkącie po lewej stronie wybranego zadania.
2 Kliknąć na znaczniku polecenia, które ma być wyłączone; powtórne kliknięcie spowoduje ponowne dołączenie
polecenia. Aby wyłączyć lub dołączyć wszystkie polecenia w zadaniu, należy kliknąć na znaczniku po lewej stronie
nazwy zadania.
Po wyłączeniu polecenia znika jego znacznik. Ponadto, znacznik zadania nadrzędnego staje się czerwony, co
wskazuje na fakt, że niektóre polecenia w zadaniu zostały wyłączone.

Wstawianie poleceń, których nie można nagrać


Narzędzia do malowania i tonowania, opcje narzędzi, polecenia widoku i preferencje nie mogą być nagrywane.
Niemniej, wiele poleceń nienagrywalnych można dołączać do zadań za pomocą polecenia Wstaw polecenie z menu.
Polecenie można wstawić w trakcie nagrywania zadania lub później. Wstawione polecenie jest wykonywane dopiero
przy okazji wykonywania zadania, dlatego też wstawienie polecenia nie skutkuje zmianami pliku. W zadaniu nie są
nagrywane żadne wartości wewnętrzne poleceń. Jeśli pewne polecenie powoduje otwarcie okna dialogowego, to
podczas odtwarzania zadania z tym poleceniem okno jest wyświetlane, a całe zadanie wstrzymywane do momentu
kliknięcia na OK lub Anuluj.
Uwaga: Jeśli polecenie Wstaw polecenie z menu jest używane do wstawiania polecenia, które uruchamia okno
dialogowe, to jego kontrolka modalna na palecie Zadania nie może być wyłączona.

Aby wstawić polecenie z menu do zadania


1 Wybrać miejsce do wstawienia polecenia z menu:
• Zaznaczyć nazwę zadania, jeśli polecenie ma być umieszczone na końcu zadania.
• Zaznaczyć polecenie, jeśli polecenie z menu ma być umieszczone po tym poleceniu.
2 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wstaw polecenie z menu.
3 Wybrać polecenie do wstawienia w menu okna Wstaw polecenie z menu.
4 Nacisnąć przycisk OK.

Aby ponownie nagrać pojedyncze polecenie


1 Na palecie Zadania dwukrotnie kliknąć na wybranym poleceniu.
2 Wprowadzić nowe wartości parametrów i kliknąć na OK.

Aby dodać polecenia do zadania


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Zaznaczyć nazwę zadania, aby wstawić nowe polecenie na jego końcu.
• Zaznaczyć polecenie w zadaniu, aby nowe polecenie wstawić po nim.
2 Kliknąć na przycisku Nagraj lub wybrać polecenie Rozpocznij nagrywanie z menu palety Zadania.
3 Nagrać dodatkowe polecenia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 772
Podręcznik użytkownika

4 Kliknąć na przycisku Zatrzymaj, aby zatrzymać nagrywanie.


W programie ImageReady użytkownik może przeciągnąć polecenie z palety Historia do palety Zadania bez klikania
na przycisku Nagraj lub wybierania polecenia Rozpocznij nagrywanie z menu palety Zadania.

Aby powtórnie nagrać zadanie


1 Zaznaczyć zadanie i wybrać polecenie Nagraj ponownie z menu palety Zadania.
2 W przypadku narzędzia modalnego użyć go w celu uzyskania innego wyniku, po czym nacisnąć klawisz Enter
(Windows) lub Return (Mac OS).
3 W przypadku okna dialogowego zmienić ustawienia, po czym kliknąć na OK, aby je nagrać.

Informacje o instrukcjach warunkowych (ImageReady)


Instrukcja warunkowa składa się z opisu pewnego warunku oraz poleceń, które są wykonywane, gdy warunek jest
spełniony. Twórca instrukcji musi podać obydwa te elementy. Instrukcje warunkowe są wyjątkowo przydatne, gdy
trzeba ograniczyć liczbę elementów przetwarzanych w ramach zadania. Załóżmy, że zadanie polega na
zaimportowaniu setek zdjęć z galerii internetowej i zmianie wymiarów tylko tych zdjęć, których wymiary są większe
od podanych. Użytkownik może dodać do zadania instrukcję warunkową o następujących skutkach: przeszukanie
wszystkich plików zdjęć, sprawdzenie wymiarów zdjęć, zmniejszenie zdjęć za dużych. Dzięki niej oszczędzi i pamięć
komputera, i czas. Instrukcje warunkowe są też użyteczne w przypadku zadań zagnieżdżonych w innych zadaniach,
gdy zadania zagnieżdżone mają być odtwarzane tylko pod pewnymi warunkami.

Aby wstawić instrukcję warunkową (ImageReady)


1 Przejść na paletę Zadania i wybrać polecenie, po którym ma następować instrukcja warunkowa.
2 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wstaw instrukcję warunkową albo kliknąć na przycisku Wstaw
krok u dołu palety i wybrać polecenie Wstaw instrukcję warunkową.
3 Zdecydować, kiedy mają być wykonywane polecenia z instrukcji warunkowej:
• Zaznaczyć opcję Zawsze, aby polecenia były wykonywane zawsze.
• Zaznaczyć opcję Pytaj, aby program pytał użytkownika o to, czy warunek jest spełniony.
• Zaznaczyć opcję Nigdy, aby polecenia nie były w ogóle wykonywane.
• Korzystając z pozostałych opcji (Proporcje, Szerokość obrazka, Wysokość obraza itp) zdefiniować warunek
wykonania instrukcji warunkowej.
4 W obszarze Wykonaj następujące zadania, należy wybrać zadanie, które będzie wykonywane w przypadku
spełnienia warunku:
Wykonaj zadanie Będzie wykonywane zadanie wybrane przez użytkownika z menu wysuwanego.

Dołącz Pozwala określić liczbę kroków, po których zadanie ma zostać zakończone. Kroki będą wykonywane tylko w
przypadku spełnienia warunku; w przeciwnym razie będą ignorowane.
Pomiń Pozwala określić liczbę kolejnych kroków zadania, które będą pomijane w przypadku spełnienia warunku.
W przeciwnym razie kroki będą wykonywane.
Pomiń pozostałe kroki zadania W przypadku spełnienia warunku zadanie będzie kończone bez wykonywania
pozostałych kroków; w przeciwnym wypadku kroki będą wykonywane.
Anuluj wykonywanie zadania W przypadku spełnienia warunku zadanie będzie kończone.

Powtórz Pozwala określić liczbę powtórzeń wskazanych kroków zadania.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 773
Podręcznik użytkownika

Sygnał Fakt spełnienia warunku program będzie sygnalizował dźwiękiem.

Aby dokonać edycji instrukcji warunkowej (ImageReady)


1 Kliknąć na trójkącie po lewej stronie zadania warunkowego, aby wyświetlić jego warunki i polecenia.
2 Kliknąć dwukrotnie na warunku lub zadaniu, aby otworzyć okno dialogowe zadania warunkowego.
3 Zmienić warunek lub zadanie i kliknąć na OK.

Aby określić folder wyjściowy (ImageReady)


Jeśli w zadaniu występuje polecenie Zapisz zoptymalizowane lub z zadania utworzono droplet, istnieje możliwość
określenia folderu, w którym po wykonaniu zadania/dropletu będą umieszczane obrazki.
Uwaga: W programie Photoshop folder wyjściowy można określić w czasie przetwarzania plików przy pomocy
polecenia Wsad. (Zobacz “Aby przetworzyć pliki wsadowo” na stronie 778.)
1 Zaznaczyć zadanie w palecie Zadania, dla którego ma być określony folder wyjściowy.
2 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wstaw folder wyjściowy zestawu lub kliknąć na przycisku Wstaw
krok u dołu palety i wybrać polecenie Wstaw folder wyjściowy zestawu.
3 Zaznaczyć wybrany folder i kliknąć na OK.

Aby nagrać opcje rozmiaru obrazka (ImageReady)


Zmiana rozmiaru obrazków jest typowym etapem przygotowywania obrazków o nieregularnych wymiarach przed
ich umieszczeniem w Internecie. Operację tę można zautomatyzować, tworząc zadanie zawierające polecenie
Wielkość obrazka. Program ImageReady zawiera kilka opcji zapewniających kontrolę nad metodami zmian
rozmiarów obrazków.
1 Rozpocząć nagrywanie zadania.
2 Wybrać polecenie Obrazek > Wielkość obrazka i wpisać wybrane wymiary obrazka.
3 Wybrać polecenie Opcje zadania.
4 Wybrać opcję z menu Zmieść obrazek:
Szerokość Stare proporcje obrazka zostaną dostosowane do jego nowej szerokości.

Wysokość Stare proporcje obrazka zostaną dostosowane do jego nowej wysokości.

Szerokość i wysokość Stare proporcje obrazka zostaną dostosowane do jego nowej wysokości lub szerokości.

Procent Obrazek zachowa proporcje, ale zmienią się jego wymiary (zgodnie z określoną wartością procentową).

5 Zaznaczyć opcję Nie powiększaj, aby chronić obrazki mniejsze od określonych wymiarów przed powiększeniem.
6 Kliknąć na OK i kontynuować nagrywanie zadania.

Aby wstawić ustawienia optymalizacji dla zaznaczonych odcięć (ImageReady)


Przy nagrywaniu elementu zadania Zapisz zoptymalizowany program ImageReady wstawia do zadania ustawienia
optymalizacji całego obrazka. Użytkownik może wstawić ustawienia optymalizacji dla poszczególnych odcięć, do
czego służy polecenie Wstaw ustawienia optymalizacji zestawu.
1 Należy zaznaczyć odcięcie lub odcięcia, dla których mają być nagrane ustawienia optymalizacji.
2 Zaznaczyć zadanie, w którym zostaną wstawione ustawienia optymalizacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 774
Podręcznik użytkownika

3 Wykonać jedną z poniższych czynności:


• Z menu palety Zadania ybrać polecenie Wstaw ustawienia optymalizacji zestawu [format plików].
• Przeciągnąć ikonę dropletu z palety Optymalizuj na paletę Zadania.
• Kliknąć na przycisku Wstaw krok w dolnej części palety Zadania. Wybrać polecenie Wstaw ustawienia
optymalizacji zestawu i wybrać format.

Zarządzanie zadaniami
Aby zmienić układ poleceń w zadaniu
❖ Na palecie Zadania należy przeciągnąć polecenie na jego nowe miejsce w tym samym lub innym zadaniu. Gdy w
nowym miejscu pojawi się podświetlona linia, należy zwolnić przycisk myszy.

Aby powielić zadanie lub polecenie


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Przeciągnąć wybrane zadanie lub polecenie w nowe miejsce palety Zadania z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS). Gdy w nowym miejscu pojawi się podświetlona linia, należy zwolnić przycisk
myszy.
• Zaznaczyć zadanie lub polecenie. Z menu palety Zadania wybrać polecenie Powiel . Skopiowane zadanie lub
polecenie pojawia się za oryginałem.
• Przeciągnąć zadanie lub polecenie na przycisk Nowe zadanie u dołu palety Zadania. Skopiowane zadanie lub
polecenie pojawia się za oryginałem.
Program Photoshop umożliwia dodatkowo powielanie zestawów.

Aby usunąć zadanie lub polecenie


1 W palecie Zadania zaznaczyć wybrane zadanie lub polecenie.
2 Usunąć zadanie lub polecenie:
• Kliknąć na ikonie Usuń na palecie Zadania. Usunąć zadanie lub polecenie, klikając na przycisku OK.
• Kliknąć na ikonie Usuń z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS), aby usunąć wybrane
zadanie lub polecenie bez wyświetlania okna potwierdzającego usunięcie.
• Przeciągnąć zadanie lub polecenie na ikonę Usuń w palecie Zadania, aby usunąć zaznaczone zadanie lub polecenie
bez wyświetlania potwierdzającego okna dialogowego.
• Z menu palety Zadania wybrać polecenie Usuń .

Aby usunąć wszystkie zadania z palety Zadania


❖ Z menu palety Zadania należy wybrać polecenie Wyczyść wszystkie zadania.

Nawet po wyczyszczeniu wszystkich zadań można przywrócić domyślny zestaw zadań palety. Zobacz “Aby zapisać
zestaw zadań” na stronie 775.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 775
Podręcznik użytkownika

Aby zmienić nazwę zadania


❖ Należy kliknąć dwukrotnie na nazwie zadania w palecie Zadania i wpisać nową nazwę.

Aby zmienić opcje zadania


1 Zaznaczyć zadanie i wybrać polecenie Opcje zadań z menu palety Zadania.
2 Wpisać nazwę zadania lub zmienić opcje. Aby uzyskać więcej informacji o opcjach zadań, zobacz “Nagrywanie
zadań” na stronie 768.
3 Nacisnąć przycisk OK.

Zapisywanie i wczytywanie zadań


Domyślnie, w palecie Zadania wyświetlane są gotowe zadania (dołączone do pakietu aplikacji) i wszelkie zadania
utworzone przez użytkownika. Użytkownik może wczytać dodatkowe zadania.
Uwaga: Zadania Photoshopa nie są zgodne z ImageReady i odwrotnie.
Zadania są automatycznie zapisywane w folderze Actions Palette, który z kolei znajduje się w folderze CS Settings
programu Adobe Photoshop lub Adobe ImageReady. Jeśli plik ten zostanie usunięty lub utracony, zostaną utracone
też wszystkie utworzone zadania. Utworzone zadania można zapisać w oddzielnym pliku zadań, co w razie potrzeby
pozwala je odzyskać. W programie Photoshop użytkownik może wczytywać także różne zestawy zadań, które
stanowią część programu.
Uwaga: Domyślne położenie folderu Settings programu Adobe Photoshop CS różni się w zależności od systemu
operacyjnego. Aby odnaleźć ten folder, należy użyć polecenia Znajdź danego systemu operacyjnego.

Aby zapisać zestaw zadań


1 Zaznaczyć zestaw.
2 W menu palety Zadania wybrać polecenie Zapisz zadania.
3 Wpisać nazwę zestawu, wybrać miejsce zapisania i kliknąć na przycisku Zapisz.
Zestaw można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik zestawu zostanie zapisany w folderze
Presets/Photoshop Actions wewnątrz folderu programu Photoshop, to po ponownym uruchomieniu aplikacji
zestaw będzie wyświetlany u dołu menu palety Zadania.
Aby zapisać zadania w pliku tekstowym, przy wybieraniu polecenia Zapisz zadania należy wcisnąć klawisze
Ctrl+Alt (Windows) lub Command +Option (Mac OS). Plik taki można wykorzystać do obejrzenia lub
wydrukowania zawartości zadania. Pliku tego nie można jednak ponownie wczytać do programu Photoshop.

Aby wczytać zestaw zadań


❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:

• Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wczytaj zadania. Odszukać i zaznaczyć plik zestawu zadań, a następnie
kliknąć na Wczytaj. (W systemie Windows pliki zestawów zadań Photoshopa mają rozszerzenie atn.)
• Wybrać zestaw zadań w dolnej części menu palety Zadania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 776
Podręcznik użytkownika

Aby wyzerować zadania do zestawu standardowego


1 Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wyzeruj zadania.
2 Kliknąć na OK, aby zastąpić bieżące zadania palety Zadania zestawem domyślnym lub kliknąć na Dołącz, aby
dodać zestaw zadań standardowych do bieżącego zestawu palety.

Organizowanie zestawów zadań


Zestawy służą do lepszego uporządkowania zadań. Zestawy zadań można organizować na różne sposoby (na
przykład, jako publikacje do druku lub publikacje do rozpowszechniania w sieci) i przenosić je na inne komputery.
Chociaż ImageReady nie pozwala na tworzenie zestawów, to istnieje możliwość ręcznego uporządkowania zadań w
folderze Actions. Na przykład, jeśli paleta Zadania zawiera zbyt wiele zadań, to można utworzyć nowy folder w
folderze Actions i przenieść rzadziej używane zadania z folderu Actions do nowego folderu. Przeniesione zadania
pozostają poza paletą aż do przeniesienia ich do folderu Actions.
• Aby utworzyć nowy zestaw zadań, należy albo przejść na paletę Zadania i kliknąć na przycisku Nowy zestaw
albo wybrać polecenie Nowy zestaw z menu palety. Podać nazwę zestawu i kliknąć na OK.
Uwaga: Jeśli użytkownik planuje utworzenie nowego zadania i umieszczenie go w nowym zestawie, powinien najpierw
utworzyć zestaw. Dzięki temu, gdy będzie tworzone nowe zadanie, w menu wysuwanym będzie wyświetlany nowy
zestaw.
• Aby przenieść zadanie do innego zestawu, należy przeciągnąć go do wybranego zestawu. Gdy w nowym miejscu
pojawi się podświetlona linia, należy zwolnić przycisk myszy.
• Aby zmienić nazwę zestawu zadań, należy rozwinąć menu wysuwane palety Zadania, wybrać polecenie Ustaw
opcje, wprowadzić nazwę zestawu i kliknąć na OK.

Przetwarzanie wsadowe
Informacje o Procesorze obrazków
Procesor obrazków umożliwia konwertowanie i przetwarzanie wielu plików na raz. W odróżnieniu od polecenia
Wsad, Procesor obrazków pozwala przetwarzać pliki bez wcześniejszego tworzenia zadań. Procesor obrazków
umożliwia następujące czynności:
• Konwersja grupy plików na format JPEG, PSD lub TIFF, a także jednoczesna konwersja plików na wszystkie trzy
formaty.
• Przetwarzanie grupy plików w formacie Camera Raw przy użyciu tych samych opcji.
• Zmiana wielkości obrazków.
• Osadzanie profilów kolorów lub konwersja grupy plików na przestrzeń sRGB i zapisanie ich w formacie JPEG.
• Dołączanie do przekonwertowanych obrazków metadanych dotyczących praw autorskich.
ADOBEPHOTOSHOP CS2 777
Podręcznik użytkownika

Aby przekonwertować pliki za pomocą Procesora obrazków


Procesor obrazków obsługuje pliki w trzech formatach: PSD (format Photoshopa), JPEG i Camera Raw.
1 Wybrać polecenie > Plik > Skrypty > Procesor obrazków.
2 Zaznaczyć obrazki do przekonwertowania. Można przekonwertować bądź wszystkie otwarte pliki, bądź pliki
zapisane we wskazanym folderze.
3 (Opcjonalnie) Aby do wszystkich obrazków były stosowane te same ustawienia, można zaznaczyć opcję Otwórz
pierwszy obrazek, do którego mają być zastosowane ustawienia.
Jeśli operacja dotyczy grupy plików Camera Raw utworzonych przy tym samym oświetleniu, można określić
odpowiednie ustawienia pierwszego z obrazków, a następnie zastosować je do pozostałych obrazków.
Opcja ta jest użyteczna w przypadku obrazków źródłowych PSD lub JPEG, których profile kolorów nie są zgodne z
profilem roboczym. W ich wypadku użytkownik może wybrać profil konwersji pierwszego obrazka i zastosować go
do pozostałych obrazków.
Uwaga: Ustawienia stosowane przez Procesor obrazków są tymczasowe i wykorzystywane wyłącznie przez ten
program. Jeśli są przetwarzane obrazki typu Camera Raw, Procesor obrazków wykorzystuje ich ustawienia bieżące
(chyba, że użytkownik zmieni je).
4 Wybrać miejsce zapisania przekonwertowanych plików.
Jeśli ten sam plik jest wielokrotnie zapisywany w tym samym miejscu, za każdym razem uzyskuje inną nazwę
(poprzednia kopia nie jest zastępowana nową).
5 Wybrać formaty i opcje zapisu.
Zapisz jako JPEG Obrazki są zapisywane w formacie JPEG w podfolderze JPEG folderu docelowego.

Jakość Jakość obrazków JPEG jest ustawiana między 0 i 12.

Zmień rozmiar, aby zmieścić Wielkość obrazka jest zmieniany, tak aby zmieścił się on w polu o wymiarach
określonych w polach Szerokość i Wysokość. Proporcje obrazka zostają zachowane.
Konwertuj profil na sRGB Profil kolorów jest konwertowany na przestrzeń sRGB. Aby profil mógł zostać zapisany z
obrazkiem, trzeba zaznaczyć opcję Profil ICC.
Zapisz jako PSD Obrazki są zapisywane w formacie programu Photoshop w podfolderze PSD folderu docelowego.

Maksymalna zgodność W pliku docelowym jest zapisywana kompozytowa wersja obrazka zawierającego warstwy,
co zapewnia zgodność z aplikacjami nie obsługującymi warstw.
Zapisz jako TIFF Obrazki są zapisywane w formacie TIFF w podfolderze TIFF folderu docelowego.

Kompresja LZW Plik TIFF jest zapisywany po uprzedniej kompresji LZW.

6 Ustawić inne opcje przetwarzania.


Uruchom zadanie Jest uruchamiane zadanie programu Photoshop. W pierwszym menu należy wybrać zestaw
zadań, a w drugim — zadanie. Aby zestaw zadań był wyświetlany w menu, wcześniej należy go wczytać na paletę
Zadania.
Informacje o prawach autorskich Wprowadzony tekst jest wstawiany w pliku jako metadane. Tekst ten zastępuje
odpowiadające mu metadane oryginalnego pliku.
Dołącz profile ICC W zapisywanych plikach są osadzane profile kolorów.

7 Kliknąć na Uruchom.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 778
Podręcznik użytkownika

Przed konwersją obrazków należy kliknąć na Zapisz i zapisać w ten sposób bieżące ustawienia okna dialogowego.
Gdy w przyszłości zajdzie potrzeba użycia tych ustawień, będzie można kliknąć na Wczytaj i odszukać je.

Polecenie Wsad
Polecenie Wsad pozwala uruchomić zadanie dla całego folderu plików. Jeśli użytkownik dysponuje aparatem
cyfrowym lub skanerem z opcją przesuwania papieru, to jedno zadanie może służyć do importowania i
opracowywania kilku obrazków. Używany skaner lub aparat cyfrowy może wymagać pozyskania modułu plug-in do
obsługi zadań.
Uwaga: Jeśli pozyskany plug-in nie pozwala importować kilku dokumentów jednocześnie, to podczas wykonywania
wsadów lub zadań urządzenie może przestać działać. Dodatkowe informacje na ten temat można uzyskać u
producenta plug-inów.
Istnieje możliwość importowania obrazków PDF z innych programów, takich jak Acrobat Capture.
Podczas przetwarzania wsadowego wszystkie pliki mogą pozostać otwarte; można je zamknąć i zapisać zmiany lub
zapisać zmienione wersje plików w nowym miejscu (pozostawiając oryginały bez zmian). W przypadku zapisywania
przetworzonych plików w nowym miejscu konieczne może okazać się utworzenie dla nich nowego folderu przed
rozpoczęciem przetwarzania.
Aby przetwarzanie wsadowe obejmowało wiele zadań, należy utworzyć nowe zadanie polegające na wykonywaniu
wszystkich innych zadań i przypisać przetwarzanie wsadowe do tego zadania. Aby przetworzyć wsadowo kilka
folderów, należy utworzyć w folderze skróty do innych folderów, które mają być przetworzone i zaznaczyć opcję
Uwzględniaj podfoldery.
Dla przyspieszenia przetwarzania wsadowego, należy zmniejszyć liczbę zapisanych stanów i usunąć zaznaczenie
opcji Automatyczne tworzenie pierwszego zdjęcia w palecie Historia.

Aby przetworzyć pliki wsadowo


1 Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Wsad.
2 Określić zadanie przetwarzania plików w menu wysuwanych, Zestaw i Wsad. W menu są wyświetlane zadania
dostępne na palecie Zadania. Jeśli pożądane zadanie nie znajduje się w menu, należy wybrać lub wczytać inny zestaw.
3 W menu wysuwanym
Folder Będą przetwarzane pliki z określonego folderu. Kliknięcie na Wybierz umożliwia odnalezienie i zaznaczenie
szukanego folderu.
Importuj Będą przetwarzane obrazki z aparatu cyfrowego, skanera lub dokumentu PDF.

Otwarte pliki Będą przetwarzane wszystkie otwarte pliki.

Bridge Będą przetwarzane pliki zaznaczone w programie Adobe Bridge. Jeśli nie zaznaczono żadnych plików, będą
przetwarzane pliki z bieżącego folderu programu Bridge.
4 Ustawić opcje przetwarzania:
Przesłoń instrukcje zadania “Otwórz” Powoduje, że obecne w zadaniu polecenia "Otwórz" mają stosować się do
plików przetwarzanych wsadowo, a nie do plików o podanych nazwach. Opcja Przesłoń instrukcje zadania “Otwórz”
nie powinna być zaznaczona, jeśli zadanie zostało nagrane dla otwartych plików lub jeśli zadanie zawiera polecenia
Otwórz dla określonych plików wymaganych przez zadanie. Opcję tę można zaznaczyć tylko wtedy, gdy zadanie
zawiera polecenie Otwórz lub pliki źródłowe nie będą otwierane.
Uwzględniaj podfoldery Będą przetwarzane wszystkie pliki w podfolderach wskazanego folderu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 779
Podręcznik użytkownika

Pomiń ostrzeżenia dotyczące profilu kolorów Zostaną wyłączone komunikaty o kolorach.

Pomijaj okna opcji otwierania plików. Będą ukrywane okna opcji otwierania plików. Jest to użyteczne w przypadku
przetwarzania wsadowego plików z danymi dla aparatu fotograficznego. Dzięki nim mogą być używane ustawienia
domyślne lub określone uprzednio.
5 W menu Cel określić miejsce zapisania przetworzonych plików:
Brak Pliki pozostaną otwarte, bez zapisywania zmian (chyba, że zadanie zawiera polecenie Zapisz).

Zapisz i zamknij Pliki będą zapisywane w bieżącym położeniu, zastępując oryginały.

Folder Przetworzone pliki będą zapisywane w innym miejscu. Należy kliknąć na Wybierz i określić folder docelowy.

6 Jeśli zadanie zawiera polecenie Zapisz jako, należy zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania “Zapisz”, bo to
gwarantuje, że pliki będą zapisywane we wskazanym folderze (a jeśli wybrano opcję Zapisz i zamknij, w oryginalnym
folderze). Opcja ma zastosowanie pod warunkiem, że akcja zawiera polecenie Zapisz jako; w przeciwnym razie pliki
nie będą zapisywane.
Polecenie Wsad nie obsługuje wszystkich opcji zapisu (np. opcji kompresji JPEG czy opcji TIFF). Aby można było
korzystać z tych opcji, należy nagrać je w zadaniu i zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania "Zapisz" (co daje
pewność, że plik będą zapisywane w miejscu określonym w poleceniu Wsad).
Jeśli nagrano zadanie, które zapisuje pliki pod określoną nazwą i w określonym folderze, a jednocześnie nie
zaznaczono opcji Przesłoń instrukcje zadania "Zapisz", kolejne wersje plików będą zastępowały poprzednie. Jeśli
polecenie Zapisz jako nagrano bez określenia nazwy pliku, polecenie Wsad będzie powodowało każdorazowy zapis
pliku w tym samym folderze, ale pod nazwą zapisywanego dokumentu.
7 Jeśli docelowe położenie plików zostało określone przy użyciu opcji Folder, należy określić konwencję nazywania
plików i zaznaczyć opcje zgodności dla plików przetwarzanych:
• W obszarze Nazywanie pliku należy zaznaczyć elementy z menu lub wpisać tekst w polach, który ma się składać
na domyślne nazwy plików. Podane pola umożliwiają zmianę kolejności i formatowanie fragmentów nazw plików.
Użytkownik musi dołączyć przynajmniej jedno pole, które będzie wspólne dla wszystkich plików (np. nazwa
pliku, numer seryjny lub litera serii), aby zapobiec wzajemnemu nadpisywaniu się plików. Początkowy numer
seryjny jest to numer wyświetlany wstępnie we wszystkich polach numerów seryjnych. W polach liter serii zawsze
na początku stoi “A”.
• W polu Zgodność nazwy pliku należy wybrać opcję Windows, Mac OS i UNIX, aby zapewnić zgodność plików w
systemach Windows, Mac OS i UNIX.
Zapisywanie plików przy użyciu opcji polecenia Wsad powoduje zawsze zapisywanie plików w tym samym
formacie, co pliki oryginalne. Aby zdefiniować przetwarzanie wsadowe, które zapisywałoby pliki w nowym
formacie, należy nagrać polecenie Zapisz jako lub Zapisz kopię oraz polecenie Zamknij (jako część oryginalnego
zadania). Następnie, podczas konfigurowania przetwarzania wsadowego, należy zaznaczyć w polu Cel opcję Przesłoń
instrukcje zadania “Zapisz”.
8 Zaznaczyć opcję błędów w menu wysuwanym Błędy:
Zatrzymaj w przypadku błędów Przetwarzanie jest wstrzymywane, aż do potwierdzenia komunikatu o błędzie.

Zaloguj błędy do pliku Każdy błąd jest rejestrowany w pliku, przetwarzanie jest kontynuowane. Jeśli błędy są
rejestrowane w pliku, to po zakończeniu przetwarzania zostaje wyświetlony odpowiedni komunikat. Aby obejrzeć
plik z błędami, należy otworzyć go w edytorze tekstu (po uruchomieniu polecenia Wsad).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 780
Podręcznik użytkownika

Aby przetworzyć wsadowo pliki znajdujące się w folderach zagnieżdżonych


1 Aż do polecenia Cel zdefiniować zwykłą procedurę przetwarzania folderów.
2 Jako cel wybrać polecenie “Zapisz i zamknij”. Zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania “Zapisz”, aby osiągnąć
następujące cele:
• Jeśli występujące w zadaniu polecenie “Zapisz jako” będzie zawierać nazwę pliku, będzie ona zastępowana nazwą
dokumentu zapisywanego; wszystkie polecenia “Zapisz jako” będą traktowane, tak jakby były nagrane bez nazw
plików.
• Folder określony w poleceniu “Zapisz jako” będzie zastępowany oryginalnym folderem dokumentu.
Uwaga: Aby procedura była realizowana poprawnie, w zadaniu musi występować polecenie “Zapisz jako”; polecenie
Wsad nie powoduje automatycznego zapisywania plików.
Opisana procedura umożliwia, na przykład, przeprowadzenie na obrazkach następującej serii operacji: wyostrzenie
obrazków, zmiana ich wymiarów, zapisanie ich w formacie JPEG w oryginalnych folderach. Ostatnim poleceniem
takiego zadania musi być “Zapisz jako JPEG”. Zadanie to można przetworzyć wsadowo – w tym celu należy wybrać
opcję “Uwzględnij wszystkie podfoldery”, ustawić cel jako “Zapisz i zamknij” oraz zaznaczyć opcję Przesłoń
instrukcje zadania “Zapisz”.

Droplety
Informacje o dropletach
Droplet jest to niewielka aplikacja, która stosuje zadanie do jednego lub kilku obrazków. Uaktywnia się ją poprzez
przeciągnięcie obrazków na specjalną ikonę. Droplet może być zapisany na biurku lub w wybranym miejscu na
dysku.

A B

Droplety
A. Photoshop B. ImageReady

Podstawę dropletów stanowią zadania, co znaczy, że przed utworzeniem dropletu, należy utworzyć zadanie w palecie
Zadania. (Zobacz “Nagrywanie zadań” na stronie 768.)
W programie ImageReady użytkownik może tworzyć droplety przy pomocy palety Optymalizuj, stosując ustawienia
tej palety do jednego obrazka lub wsadów obrazków.

Aby utworzyć droplet z zadania w programie Photoshop


1 Wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Utwórz Droplet.
2 Określić miejsce zapisania dropletu. Kliknąć na opcji Wybierz w obszarze Zapisz droplet okna dialogowego i
wybrać miejsce zapisania dropletu.
3 Zaznaczyć opcję Zestaw zadań, a następnie wybrać zadanie za pomocą menu Zestaw i Zadanie. (Przed otwarciem
okna dialogowego należy zaznaczyć zadanie na palecie Zadania.)
4 Ustawić opcje odtwarzania dropletu:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 781
Podręcznik użytkownika

Przesłoń instrukcje zadania “Otwórz” Występujące w zadaniu polecenia Otwórz będą stosowane do plików
przetwarzanych wsadowo, a nie do plików o nazwach określonych w zadaniu. Opcja Przesłoń instrukcje zadania
“Otwórz” nie powinna być zaznaczona, jeśli zadanie zostało nagrane dla otwartych plików lub jeśli zadanie zawiera
polecenia Otwórz dla określonych plików wymaganych przez zadanie.
Uwzględniaj podfoldery Będą przetwarzane pliki w podfolderach.

Pomiń ostrzeżenia dotyczące profilu kolorów Zostaną wyłączone komunikaty o kolorach.

Pomijaj okna opcji otwierania plików. Będą ukrywane okna opcji otwierania plików. Jest to użyteczne w przypadku
przetwarzania wsadowego plików z danymi dla aparatu fotograficznego. Dzięki nim mogą być używane ustawienia
domyślne lub określone uprzednio.
5 W menu Cel określić miejsce zapisania przetworzonych plików:
Brak Pliki pozostaną otwarte, bez zapisywania zmian (chyba, że zadanie zawiera polecenie Zapisz).

Zapisz i zamknij Pliki będą zapisywane w bieżącym położeniu, zastępując oryginały.

Folder Przetworzone pliki będą zapisywane w innym miejscu. Należy kliknąć na Wybierz i określić folder docelowy.

Uwaga: Użytkownik może nagrać zadanie, którego elementem jest zapis danych pod określoną nazwą wewnątrz
określonego folderu. Jeśli użytkownik wykonał tę czynność, a jednocześnie zaznaczył opcję Przesłoń instrukcje zadania
“Zapisz”, ten sam plik będzie za każdym razem nadpisywany. Jeśli polecenie Zapisz jako nagrano bez określenia nazwy
pliku, droplet będzie każdorazowo zapisywał pliku w tym samym folderze, ale pod nazwą zapisywanego dokumentu.
6 Jeśli zadanie zawiera polecenie Zapisz jako, należy zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania “Zapisz”, bo to
gwarantuje, że pliki będą zapisywane we wskazanym folderze (a jeśli wybrano opcję Zapisz i zamknij, w oryginalnym
folderze). Opcja ma zastosowanie pod warunkiem, że akcja zawiera polecenie Zapisz jako; w przeciwnym razie pliki
nie będą zapisywane.
Polecenie Wsad nie obsługuje wszystkich opcji zapisu (np. opcji kompresji JPEG czy opcji TIFF). Aby można było
korzystać z tych opcji, należy nagrać je w zadaniu i zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania "Zapisz" (co daje
pewność, że plik będą zapisywane w miejscu określonym w poleceniu Wsad).
7 Jeśli docelowe położenie plików zostało określone przy użyciu opcji Folder, należy określić konwencję nazywania
plików i zaznaczyć opcje zgodności dla plików przetwarzanych:
• W obszarze Nazywanie pliku należy zaznaczyć elementy z menu lub wpisać tekst w polach, który ma się składać
na domyślne nazwy plików. Dostępne elementy dotyczą nazwy dokumentu, cyfry lub litery serii, daty utworzenia
pliku i rozszerzenia. Początkowy numer seryjny jest to numer wyświetlany wstępnie we wszystkich polach
numerów seryjnych. W polach liter serii zawsze na początku stoi “A”.
• W polu Zgodność nazwy pliku należy wybrać opcję Windows, Mac OS i UNIX, aby zapewnić zgodność plików w
systemach Windows, Mac OS i UNIX.
8 Zaznaczyć opcję błędów w menu wysuwanym Błędy:
Zatrzymaj w przypadku błędów Przetwarzanie jest wstrzymywane, aż do potwierdzenia komunikatu o błędzie.

Zaloguj błędy do pliku Każdy błąd jest rejestrowany w pliku, przetwarzanie jest kontynuowane. Jeśli błędy są
rejestrowane w pliku, to po zakończeniu przetwarzania zostaje wyświetlony odpowiedni komunikat. Aby obejrzeć
plik z błędami, należy otworzyć go w edytorze tekstu (po uruchomieniu polecenia Wsad).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 782
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć droplet z zadania w programie ImageReady (ImageReady)


1 Dla zapewnienia optymalnych efektów należy upewnić się, że zadanie zawiera przynajmniej jedno polecenie
Ustaw optymalizację. Aby dodać polecenie Ustaw optymalizację, należy dopasować ustawienia w palecie
Optymalizuj i przeciągnąć ikonę dropletu z palety Optymalizuj na tę część palety Zadania, gdzie ma być dodane
to polecenie.
Jeśli polecenie Ustaw optymalizację nie zostanie dodane do dropletu, to przetworzy pliki na podstawie ustawień
optymalizacji obowiązujących w czasie tworzenia dropletu.
2 Utworzyć droplet:
• Przeciągnąć nazwę zadania z palety Zadania na biurko. Droplet uzyskuje tę samą nazwę co zadanie, z którego go
utworzono. Nazwę dropletu można zmienić w taki sam sposób, jak zmienia się nazwy innych ikon biurka.
• Zaznaczyć zadanie i wybrać polecenie Utwórz Droplet z menu palety Zadania. Nazwać droplet, wybrać miejsce
zapisania dropletu i kliknąć na Zapisz.

Tworzenie dropletów przeznaczonych dla różnych systemów operacyjnych


Tworząc droplety, które mają być używane w systemie Windows i Mac OS, należy pamiętać o następujących
zasadach:
• Po przeniesieniu dropletu utworzonego w systemie Windows do systemu Mac OS należy przeciągać go na ikonę
programu Photoshop. Program Photoshop uaktualnia droplet do postaci zgodnej z systemem Mac OS, a następnie
uruchamia go.
• Po przeniesieniu dropletu programu ImageReady z systemu Windows do systemu Mac OS, należy przeciągnąć
droplet na ikonę programu ImageReady (pozwoli to używać go w systemie Mac OS).
• Tworząc droplet w systemie Mac OS, należy zakończyć jego nazwę rozszerzeniem .exe. Rozszerzenie .exe
zapewnia zgodność dropletu z obydwoma systemami, Windows i Mac OS.
• Odnośniki do nazw plików nie są obsługiwane pomiędzy systemami operacyjnymi. Jeśli pewien element zadania
odwołuje się do nazwy pliku lub folderu (np. polecenie Otwórz, Zapisz lub polecenie dopasowania wczytujące
swoje ustawienia z pliku), zadanie jest zatrzymywane i pojawia się komunikat z prośbą o podanie nazwy pliku.

Aby przetworzyć plik za pomocą dropletu


1 Przeciągnąć plik lub folder na ikonę dropletu w programie Photoshop lub ImageReady. Jeśli aplikacja, w której
utworzono droplet nie jest włączona, droplet ją uruchomi.

A B

Droplety
A. Photoshop B. ImageReady

2 W ImageReady użytkownik może kontrolować przetwarzanie w następujący sposób:


• Aby wstrzymać przetwarzanie, należy kliknąć na przycisku Wstrzymaj (w oknie Przetwarzanie wsadowe).
Kliknięcie na Kontynuuj uruchamia wstrzymane przetwarzanie.
• Aby anulować przetwarzanie, należy kliknąć na przycisku Zatrzymaj.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 783
Podręcznik użytkownika

Aby przeprowadzić edycję dropletu (ImageReady)


1 Kliknąć dwukrotnie na droplecie lub wybrać polecenie Plik > Otwórz i zaznaczyć zadanie. Zostanie otwarte okno
dropletu, które wygląda, tak jak uproszczona wersja palety Zadania.
2 Dokonać edycji dropletu:
• Zmienić kolejność poleceń poprzez przeciąganie ich na liście dropletu.
• Usunąć polecenia poprzez przeciąganie ich na ikonę Usuń .
• Dodać polecenie, przeciągając je z palety Historia do wybranego miejsca w oknie dropletu—miejsca, w którym
ma być nagrane.

Aby dopasować opcje wsadu dropletu (ImageReady)


Opcje wsadu dropletu można ustawić przed jego utworzeniem lub po jego utworzeniu. Na przykład, droplet można
skonfigurować tak, aby był wykonywany w tle i umożliwiał równoległą pracę w innej aplikacji.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Przed utworzeniem dropletu zaznaczyć zadanie i wybrać polecenie Opcje wsadu z menu palety Zadania.
• Po utworzeniu dropletu, dwukrotnie kliknąć na droplecie, otwierając okno dropletu, a następnie dwukrotnie
kliknąć na opcji Opcje wsadu w górnej części listy dropletu.
2 Zaznaczyć opcję Oryginalny (ta sama nazwa i folder), aby zapisać oryginalny plik pod taką samą nazwą i w tym
samym folderze.
3 Zaznaczyć opcję Zoptymalizowany, aby zapisać zoptymalizowaną wersję pliku. Następnie należy wykonać
wybrane czynności:
• W polu Miejsce wybrać miejsce, gdzie ma być zapisany zoptymalizowany plik.
• W polu Jeśli powielona nazwa pliku wybrać zasady dodawania cyfr lub liter dla określenia zoptymalizowanego
pliku w przypadku powielania nazw.
• W polu Zmień nazwę pliku na zdecydować, czy program ma dołączać nazwę pliku, czy też nadpisywać ją zgodnie
z zasadami systemu Windows, Mac OS 9 lub UNIX.
4 Wybrać opcje odtwarzania:
Uruchom w tle W trakcie wykonywania dropletu program ImageReady jest ukrywany. Dzięki temu w czasie
przetwarzania pliku można używać innej aplikacji. Jeśli opcja Uruchom w tle jest zaznaczona, są wyłączone wszelkie
inne opcje, które wymagają wprowadzania danych przez użytkownika. Nie dotyczy to sytuacji, w których program
ImageReady ustawiono specjalnie do żądania pewnych danych w trakcie działania dropletu. Na ogół okno programu
ImageReady pojawia się po zakończeniu przetwarzania dropletu.
Uwaga: W trakcie przetwarzania danych w tle program ImageReady nie tworzy i nie modyfikuje bieżących obrazków.
Wyświetl obrazki W trakcie przetwarzania są wyświetlane obrazki.

Zatrzymaj przed zapisaniem Zapis każdego z obrazków jest poprzedzany zatrzymaniem procesu przetwarzania.

5 Zaznaczyć opcję błędów w menu Błędy:


Zatrzymaj Przetwarzanie jest wstrzymywane, aż do potwierdzenia komunikatu o błędzie.

Opuść etap Nie są wykonywane operacje, w których wykryto błędy.

Opuść plik Nie są wykonywane pliki, których dotyczą błędy.


ADOBE PHOTOSHOP CS2 784
Podręcznik użytkownika

Aby utworzyć droplet dla zautomatyzowania ustawień palety Optymalizuj


(ImageReady)
Użytkownik może zapisać ustawienia palety Optymalizuj, a następnie stosować je wielokrotnie do wybranych
obrazków lub wsadów. W tym celu musi utworzyć droplet tych ustawień. Przeciągnięcie obrazka lub wsadu na ikonę
dropletu będzie powodować zastosowanie do obrazka ustawień kompresji, które zapisano w droplecie.
1 Wyświetlić obrazek w oknie obrazka, a następnie wybrać format kompresji i opcje kompresji w palecie
Optymalizuj. (Zobacz “Informacje o optymalizacji” na stronie 655.)
2 Utworzyć droplet:
• Przeciągnąć ikonę dropletu z palety Optymalizuj na biurko. W programie ImageReady nazwa dropletu
nawiązuje do ustawień kompresji (w tym do formatu, palety kolorów i ustawienia jakości). Nazwę dropletu można
zmienić w taki sam sposób, jak zmienia się nazwy innych ikon biurka.
• Kliknąć na ikonie dropletu w palecie Optymalizacja. Nazważ droplet, wybraż miejsce zapisania dropletu i kliknąć
na Zapisz.
• Przejść do menu palety Optymalizuj i wybrać polecenie Utwórz droplet. Nazwać droplet, wybrać miejsce
zapisania dropletu i kliknąć na Zapisz.
Użytkownik może dodać ustawienia optymalizacji do zadania, przeciągając ikonę dropletu w palecie Optymalizuj
na paletę Zadania.

Korzystanie ze skryptów
Informacje o skryptach
W programie Photoshop można używać skryptów, które między innymi stanowią efektywne narzędzie
automatyzacji. Użytkownicy systemu Windows mogą korzystać z dowolnego języka skryptów, który obsługuje
automatyzację COM, np. z języka Visual Basic. Użytkownicy systemu Mac OS mogą korzystać z dowolnego języka,
który pozwala wysyłać zdarzenia Apple, np. z języka AppleScript. Języki te nie są niezależne od platformy
systemowej, ale można ich używać z wieloma aplikacjami, np. Adobe Photoshop, Adobe Illustrator i aplikacjami z
pakietu Microsoft Office.
Język Javascript jest natomiast niezależny od platformy systemowej. Napisane w nim skrypty działają zarówno w
systemie Windows, jak i Mac OS. Edycja i analiza skryptów wymaga pewnych narzędzi zewnętrznych.
Uwaga: W trakcie instalacji programu Photoshop są instalowane pliki z informacjami o skryptach: Photoshop
AppleScript Reference.pdf, Photoshop JavaScript Reference Guide.pdf, Photoshop Scripting Guide.pdf i Photoshop
VBScript Reference Guide.pdf. Materiały te są zapisane w folderze Photoshop CS/Scripting Guide.

Aby uruchomić skrypt JavaScript


❖ Należy wybrać polecenie Plik > Skrypty, a następnie zaznaczyć skrypt na liście. Lista skryptów obejmuje wszystkie
pliki z rozszerzeniem js i jsx zapisane w folderze Photoshop CS2/Presets/Scripts. Aby uruchomić skrypt zapisany w
innym miejscu, należy wybrać polecenie Plik > Skrypty > Przeglądaj i odszukać skrypt.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 785
Podręcznik użytkownika

Aby skrypty i zadania były uruchamiane automatycznie


W programie Photoshop niektóre zdarzenia, takie jak otwieranie, zapisywanie i otwieranie plików, mogą być
kojarzone z zadaniami i skryptami JavaScript. Wiele z nich ma status domyślnych, to znaczy ich wystąpienie
powoduje domyślne wykonanie Skryptu lub zadania programu Photoshop. Więcej informacji o skryptach i
kojarzonych z nimi zdarzeniach zawiera podręcznik Photoshop Scripting Guide.
1 Wybrać polecenie Plik > Skrypty > Menedżer zdarzeń skryptów.
2 Zaznaczyć opcję Uaktywnij zdarzenia w celu uruchomienia skryptów/zadań.
3 W menu Zdarzenie programu Photoshop wybrać zdarzenie, które będzie powodowało wykonanie skryptu lub
zadania.
4 Zaznaczyć opcję Skrypt lub opcję Zadanie, a następnie wybrać konkretny skrypt lub konkretne zadanie.
Program Photoshop daje do wyboru kilka przykładowych skryptów. Aby wybrać inny skrypt, należy kliknąć na
Przeglądaj i odszukać skrypt. Aby wybrać zadanie, należy najpierw zaznaczyć zestaw zadań (w pierwszym menu), a
dopiero z niego wybrać konkretne zadanie (w drugim menu). Aby zadanie było wyświetlane w menu, wcześniej
należy wczytać je (lub jego zestaw) na paletę Zadania.
5 Kliknąć na przycisku Dodaj. W oknie dialogowym pojawi się informacja o skojarzeniu ze zdarzeniem wybranego
zadania lub skryptu.
6 Aby wyłączyć i usunąć pojedyncze zdarzenie, należy zaznaczyć je na liście i kliknąć na przycisku Usuń. Aby
wyłączyć wszystkie zdarzenia, ale pozostawić je na liście, należy usunąć zaznaczenie opcji Uaktywnij zdarzenia w
celu uruchomienia skryptów/zadań.

Tworzenie grafiki o zmiennych danych


Grafika o zmiennych danych
Grafika o zmiennych danych umożliwia szybkie i dokładne generowanie wielu wersji tego samego obrazka
(przeznaczonych do wydruku lub do prezentacji w internecie). Dla przykładu: dzięki niej można utworzyć 100 wersji
baneru internetowego, z których każdy zawiera nieco inne elementy, ale jest oparty na tym samym szablonie.
Gotowe banery można utworzyć w programie Photoshop lub ImageReady i wyeksportować; można też sporządzić
odpowiedni szablon i skorzystać zeń w innym programie, np. Adobe GoLive lub Adobe Graphics Server.
Proces tworzenia grafiki na podstawie szablonów i zestawów danych obejmuje następujące etapy:

1. Utworzenie obiektu graficznego, który będzie pełnił funkcję szablonu.


Wydzielenie zmiennych elementów graficznych za pomocą warstw.

2. Zdefiniowanie zmiennych.
Zmienne odpowiadają zmiennym fragmentom obrazka. (Zobacz “Informacje o zmiennych” na stronie 786 i “Aby
zdefiniować zmienne” na stronie 787.)

3. Utworzenie i zaimportowanie zestawów danych.


Zestawy danych mogą zostać utworzone wewnątrz szablonu lub zaimportowane z pliku tekstowego. (Zobacz “Aby
zdefiniować zestaw danych” na stronie 788 i “Importowanie zestawów danych z plików zewnętrznych” na
stronie 790.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 786
Podręcznik użytkownika

4. Sprawdzenie wyników zastosowania poszczególnych zestawów danych.


Czynność tę należy wykonać przed wyeksportowaniem plików. (Zobacz “Aby obejrzeć lub zastosować zestaw
danych” na stronie 789.)

5. Wygenerowanie finalnych obiektów graficznych.


W programie Photoshop grafikę można wyeksportować do plików PSD. W programie ImageReady można ją
wyeksportować również do zoptymalizowanych plików GIF, JPEG i SWF. (Zobacz “Aby wygenerować grafikę na
podstawie zestawów danych” na stronie 790.)
"

$
Tworzenie różnych wersji obrazka przy użyciu zmiennych
A. Szablon pliku źródłowego B. Warstwy zdefiniowane jako zmienne. C. Można utworzyć różne wersje obrazka – każdej z nich będzie
odpowiadał inny zestaw danych.

Informacje o zmiennych
Przy pomocy zmiennych definiuje się dynamiczne (czyli zmienne) elementy szablonu obrazka. Zmienne należą do
trzech kategorii. Zmienne typu Widoczność pozwalają kontrolować wyświetlanie i ukrywanie zawartości warstw.
Zmienne typu Zastępowanie pikseli odpowiadają za zastępowanie pikseli warstwy pikselami innych obrazków.
Zmienne typu Zastępowanie tekstu pozwalają zastępować wybrane ciągi znakowe warstwami tekstu.
Uwaga: Program GoLive rozpoznaje wszystkie zmienne tekstowe i typu Widoczność, ale nie rozpoznaje zmiennych typu
Zastępowanie pikseli.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 787
Podręcznik użytkownika

"
!

"
#

Dwie wersje obrazka webowego opartego na tym samym szablonie


A. Zmienna typu Widoczność B. Zmienna typu Zastępowanie pikseli C. Zmienna typu Zastępowanie tekstu

Aby zdefiniować zmienne


Zmiennych nie można zdefiniować dla warstwy tła.
1 Wybrać polecenie Obrazek > Zmienne > Definiuj.
2 W menu wysuwanym Warstwa wybrać warstwę, dla której będą definiowane zmienne.
3 Wybrać jeden lub więcej typów zmiennych:
Widoczność Zmienne służące do wyświetlania i ukrywania elementów warstw.

Zastępowanie pikseli Zmienne odpowiadające za zastępowanie pikseli warstwy pikselami innych obrazków.

Zastępowanie tekstu Zmienne pozwalające zastępować wybrane ciągi znakowe.

4 Wykonać jedną z poniższych czynności:


• Z menu wysuwanego Nazwa wybrać polecenie Nowa zmienna i wpisać nazwę zmiennej. Nazwy zmiennych muszą
zaczynać się od litery, znaku podkreślenia lub średnika i nie mogą zawierać ani spacji, ani znaków specjalnych
(poza kropkami, dywizami, znakami podkreślenia i średnikami) .
• Z menu wysuwanego Nazwa wybrać nazwę istniejącej zmiennej. Warstwy połączone z tą samą zmienną są
wyświetlane obok menu Nazwa, razem z ikonami połączenia.
5 W przypadku zmiennych typu Zastępowanie pikseli można ustawić pewne opcje. Aby je wyświetlić, należy
kliknąć na przycisku Opcje zastępowania pikseli (w programie ImageReady).
• Wybrać metodę skalowania obrazka: Dopasuj, aby przeskalowany obrazek mieścił się w obwiedni (niektóre części
obwiedni mogą pozostać puste); Wypełnij, aby przeskalowany obrazek całkowicie wypełniał obwiednię (obrazek
może wychodzić poza obwiednię) ; Bez zmian, aby obrazek nie był skalowany; Dostosuj, aby obrazek został
przeskalowany nieproporcjonalnie, ale tak, by wypełnić obwiednię.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 788
Podręcznik użytkownika

• Kliknąć na uchwycie ikony wyrównania , aby wybrać wyrównanie, które będzie stosowane przy umieszczaniu
obrazka w obwiedni. (Opcja ta nie jest dostępna w przypadku metody Dostosuj).
• Zaznaczyć opcję Przytnij do obwiedni, aby części obrazka wychodzące poza obwiednię zostały przycięte. Opcja
jest dostępna pod warunkiem wyboru metody zastępowania Wypełnij lub Bez zmian. (Opcja ta nie jest dostępna
w przypadku metody Dostosuj).
6 Aby zdefiniować zmienne dla dodatkowej warstwy, należy wybrać nową warstwę z menu wysuwanego Warstwa.
Obok nazw warstw zawierających zmienne są wyświetlane gwiazdki. W programie Photoshop przechodzenie
między warstwami umożliwiają strzałki.
7 Nacisnąć przycisk OK.

Aby zmienić nazwę zmiennej


1 Wybrać polecenie Obrazek > Zmienne > Definiuj.
2 Z menu wysuwanego Warstwa wybrać warstwę zawierającą zmienną.
3 Wpisać nową nazwę w polu tekstowym Nazwa. Nazwy zmiennych muszą zaczynać się od litery, znaku
podkreślenia lub średnika i nie mogą zawierać ani spacji, ani znaków specjalnych (poza kropkami, dywizami,
znakami podkreślenia i średnikami) .
4 Aby usunąć zmienną, należy anulować jej zaznaczenie.

Aby zdefiniować zestaw danych


Zestaw danych jest to kolekcja zmiennych i skojarzonych z nimi danych. Każdy zestaw danych odpowiada innej
wersji projektowanego obiektu graficznego.
1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Zmienne > Zestawy danych.
• Jeśli jest otwarte okno dialogowe Zmienne, można kliknąć na Dalej lub wybrać polecenie Zestawy danych z menu
wysuwanego w górnej części okna.
Uwaga: Aby móc edytować domyślny zestaw danych, trzeba zdefiniować co najmniej jedną zmienną.
2 Kliknąć na przycisku Nowy zestaw danych . W programie ImageReady pierwszy zestaw danych jest tworzony
automatycznie.
3 Wybrać zmienną z menu wysuwanego Nazwa lub z listy w dolnej części okna dialogowego.
4 Przeprowadzić edycję zmiennej:
• W przypadku zmiennych typu Widoczność można zaznaczyć opcję Widoczna albo Niewidoczna, co powoduje
odpowiednio wyświetlanie lub ukrywanie zawartości warstwy.
• W przypadku zmiennych typu Zastępowanie pikseli należy kliknąć na Wybierz plik (Photoshop) lub
Przeglądaj/Wybierz (ImageReady) i wybrać plik obrazka zastępczego. Aby zachować bieżący stan warstwy, przed
zastosowaniem zestawu danych należy kliknąć na Nie zastępuj.
Uwaga: Jeśli wcześniej zostało przeprowadzone inne zastępowanie, opcja Nie zastępuj nie spowoduje przywrócenia
oryginalnego stanu pliku.
• W przypadku zmiennych typu Zastępowanie tekstu należy wpisać ciąg znaków w polu Wartość.
5 Zdefiniować dodatkowe zestawy danych dla wszystkich wersji projektowanego obiektu graficznego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 789
Podręcznik użytkownika

Operacje edycji, zmiany nazw i usuwania zestawów danych można przeprowadzić później: wystarczy wybrać z menu
wysuwanego polecenie Zestaw danych i zmienić wybrane opcje. Przechodzenie między różnymi zestawami danych
umożliwiają ikony strzałek. Aby usunąć zestaw danych, wystarczy kliknąć na ikonie Usuń.

Zobacz także
“Importowanie zestawów danych z plików zewnętrznych” na stronie 790

Aby obejrzeć lub zastosować zestaw danych


Użytkownik może zastosować zestaw danych do obrazka bazowego, pozostawiając wszystkie zmienne i zestawy
danych bez zmian. Wskutek tego wygląd dokumentu PSD zmienia się zgodnie z zawartością zestawu danych.
Program zapewnia ponadto funkcję podglądu obrazków, które będą generowane przy użyciu różnych zestawów
danych.
Uwaga: Zastosowanie zestawu danych powoduje zastąpienie oryginalnego dokumentu jego zmienioną wersją.
❖ Wybrać polecenie Obrazek > Zastosuj zestaw danych. Należy wybrać zestaw danych z listy i obejrzeć podgląd
obrazka. Aby zastosować zestaw danych, należy kliknąć na Zastosuj lub OK (ImageReady w systemie Windows). Aby
zrezygnować ze zmian obrazka bazowego (widocznych w podglądzie), należy kliknąć na Anuluj.
Zestawy danych mogą być przeglądane i stosowane także w oknie dialogowym Zmienne w sekcji Zestaw danych.

Aby obejrzeć grafikę o zmiennych danych w programie ImageReady


Tryb podglądu dokumentu pozwala sprawdzić wygląd szablonu po wypełnieniu go danymi z różnych zestawów.
1 Włączyć tryb Podgląd dokumentu:
• Wybrać polecenie Obrazek > Podgląd dokumentu. Gdy tryb jest włączony, obok polecenia jest wyświetlany
znacznik wyboru.
• Kliknąć na przycisku Podgląd dokumentu w palecie narzędziowej.
2 W pasku opcji wybrać zestaw danych z menu wysuwanego Zestaw danych, a następnie kliknąć na przycisku
Poprzedni zestaw danych lub Następny zestaw danych .
Dane w oknie dokumentu zmienią się.

Zapisywanie dokumentów dla potrzeb innych aplikacji firmy Adobe


Gdy szablon zostanie zapisany w formacie PSD, będzie można używać go w innych aplikacjach firmy Adobe, takich
jak Adobe Graphics Server (dostępna tylko w wersji anglojęzycznej) i Adobe GoLive. Dla przykładu: użytkownik
programu GoLive może umieścić szablon PSD w układzie strony, przy pomocy łączy dynamicznych skojarzyć
zmienne szablonu z bazą danych, a następnie wygenerować kolejne wersje tej samej kompozycji w innym programie,
np. Graphics Server. Z kolei osoba używająca programu Graphics Server może skojarzyć zmienne z pliku PSD
bezpośrednio z bazą danych lub innym źródłem danych.
Więcej informacji o tworzeniu grafiki o zmiennych danych przy użyciu szablonów PSD można znaleźć w Pomocy
programu Adobe GoLive oraz w podręczniku Adobe Graphics Server Developer Guide.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 790
Podręcznik użytkownika

Aby wygenerować grafikę na podstawie zestawów danych


Po utworzeniu zmiennych i zdefiniowaniu potrzebnych zestawów danych można wykorzystać je do wygenerowania
obrazków w trybie wsadowym. Obrazki można wygenerować w postaci plików PSD. W programie ImageReady
można je wygenerować również w postaci zoptymalizowanych plików GIF, JPEG i SWF.
1 Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Zestawy danych jako pliki.
2 Podać nazwę bazową dla wszystkich generowanych plików. W razie potrzeby można utworzyć własny schemat
nazywania plików.
3 Kliknąć na przycisku Wybierz i wybrać katalog docelowy plików.
4 Wybrać zestawy danych do wyeksportowania.
5 (ImageReady) W polu tekstowym Zapisz jako wybrać format eksportu i ustawić parametry zależne od formatu.
6 Nacisnąć przycisk OK.
Uwaga: Gdy wybrano format eksportu SWF, można obejrzeć wiele obrazków w jednym pliku HTML. Umożliwia to
szybki przegląd obrazków na ekranie. Na przykład, w ramach takiego przeglądu można sprawdzić, czy tekst nie został
obcięty, czy też wybrać jedną z wersji obrazka.

Importowanie zestawów danych z plików zewnętrznych


Użytkownik może utworzyć zewnętrzny plik tekstowy zawierający różne zestawy danych dla tej samej zmiennej –
plik taki może następnie wczytać do dokumentu PSD zawierającego odpowiednią zmienną. Jedna z wygodnych
metod tworzenia takiego pliku polega na wprowadzeniu wszystkich danych w zwykłym pliku tekstowym lub arkuszu
programu Microsoft Excel i przekonwertowaniu go na plik tekstowy rozdzielany znakami tabulacji lub przecinkami.
Składnia zewnętrznego pliku tekstowego jest następująca (każdy wiersz zaczynający się od “Zmienna” lub “Wartość”
odpowiada oddzielnemu wierszowi w pliku):
Na z w a Z m i e n ne j 1 < s e p >Na zw a Z mi e n n e j 2 < s e p > < s e p > Na z w a Z mi e n ne j N < n l >
War t o ś ć 1 - 1 < s e p > Wa r toś ć2 -1 < s e p > < s e p > Wa r to ś ćN - 1 < n l >
War t o ś ć 1 - 2 < s e p > Wa r toś ć2 -2 < s e p > < s e p > Wa r to ś ćN - 2 < n l >
War t o ś ć 1 - M < s e p > Wa r toś ć 2 - M < s e p > < s e p > Wa r toś ć N - M < n l >
Wszystkie nazwy zmiennych są wyświetlane w pierwszym wierszu, przy czym ich kolejność odpowiada kolejności
wyświetlania ich wartości w wierszach kolejnych. Każdy wiersz kolejny reprezentuje zestaw danych, czyli wartości
poszczególnych zmiennych.

Elementy składni zewnętrznego pliku tekstowego

<sep> Przecinki lub znaki tabulacji oddzielające poszczególne zmienne i wartości.


W przypadku przecinka jest generowany pik CSV.

<nl> Znak nowego wiersza kończący zestaw danych (może to być znak wysuwu
wiersza lub znak powrotu karetki).

“TAK” i “NIE” Dozwolone wartości zmiennej typu Widoczność.

Spacje Podczas parsowania pliku spacje wokół separatorów są usuwane; spacje


między wyrazami w ciągach wartości są zachowywane, spacje w wyrazach
ujętych w cudzysłów są zachowywane (np. “jednego typu ”).

Podwójne cudzysłowy Mogą stanowić część wartości, jeśli poprzedzi się je takimi samymi
cudzysłowami (np. ““B”” oznacza wartość “B”).

Jeśli frazy <sep> lub <nl> mają stanowić część wartości zmiennej, całą wartość należy ująć w podwójny cudzysłów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 791
Podręcznik użytkownika

W pliku tekstowym trzeba zdefiniować wszystkie zmienne występujące w pliku PSD. Jeśli liczba zmiennych w pliku
tekstowym nie zgodzi się z liczbę zmiennych w dokumencie PSD, zostanie wyświetlony komunikat o błędzie.
Przykładowy zestaw danych:
Plik tekstowy zawierający wartości zmiennych dla pokazu kwiatów mógłby wyglądać następująco:
{ zaw a r toś ć pl i ku Poka zKw i atów. t xt }
Z mi e n na 1 , Z m i en n a 2 , Z mi e n n a 3
prawd a, TU LI P, c :\ My D o c u ment s\ tu lip.jpg
f a ł s z , SUN F LOW E R , c :\ MyD o c u m ent s \ s u n f l owe r. jp g
f a ł s z , C A L L A L I LY, c :\ My D o c u m e nt s \ c a l l a. jp g
f a ł s z , V IOL E T, c: \ My D o c u m e nt s \v i ol e t . jp g
Uwaga: Jeśli plik tekstowy znajduje się w tym samym folderze co plik obrazka, można użyć scieżki względnej. Na
przykład, ostatni element w przykładzie może być następujący: prawda, VIOLET, violet.jpg.

Aby zaimportować zestaw danych


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Plik > Importuj > Zmienne zestawy danych.
• Wybrać polecenie Obrazek > Zmienne > Zestawy danych i kliknąć na przycisku Importuj.
2 Odszukać plik tekstowy do zaimportowania.
3 Ustawić opcje importu.
Użyj pierwszej kolumny jako nazwy zestawu danych Wartości w pierwszej kolumnie pliku tekstowego są
traktowane jako nazwy zestawów danych. Gdy pole nie jest zaznaczone, zestawy uzyskują nazwy “Data Set 1", "Data
Set 2", itd...
Zastąp istniejące zestawy danych Opcja pozwala usunąć wszystkie bieżące zestawy danych przed
zaimportowaniem nowych.
4 Ustawić kodowanie pliku tekstowego lub pozostawić ustawienie “Automatyczne”.
5 Nacisnąć przycisk OK.
792

Rozdział 26: Skróty klawiaturowe

Dostosowywanie skrótów klawiaturowych


Informacje o dostosowywaniu skrótów klawiaturowych
Program Photoshop pozwala obejrzeć listę wszystkich skrótów, a ponadto pozwala tworzyć i edytować skróty. Okno
dialogowe Skróty klawiaturowe pełni funkcję edytora skrótów; zawiera polecenia dotyczące skrótów — nie tylko
tych, które należą do domyślnego zestawu skrótów.
Jeśli domyślny zestaw skrótów jest niewystarczający, można utworzyć nowe zestawy. Na przykład, można utworzyć
osobne zestawy dla poszczególnych przestrzeni roboczych (przestrzeni wybieranych za pomocą polecenia Okno >
Przestrzeń robocza).
Niezależnie od stosowania skrótów klawiaturowych, można używać menu kontekstowych, które zapewniają szybki
dostęp do poleceń potrzebnych w danej sytuacji. Menu takie zawierają polecenia istotne ze względu na aktywne
narzędzie, aktywne zaznaczenie lub aktywną paletę. Aby wyświetlić menu kontekstowe, należy kliknąć w oknie
dokumentu lub na palecie z wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Control (Mac OS).

Aby zdefiniować nowe skróty


1 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wybrać polecenie Edycja > Skróty klawiaturowe.
• Wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza > Skróty klawiaturowe i menu, po czym kliknąć na zakładce Skróty
klawiaturowe.
2 Wybrać zestaw skrótów z menu Zestaw na górze okna dialogowego Skróty klawiaturowe. (Dopóki nie utworzy się
nowego zestawu, jedyną dostępną opcją jest zestaw Domyślne ustawienia Photoshopa.)
3 Wybrać opcję z menu Menu dla:
Menu aplikacji Pozwala dostosować skróty klawiaturowe dotyczące elementów z paska menu.

Menu palety Pozwala dostosować skróty klawiaturowe dotyczące elementów z menu palet.

Narzędzia Pozwala dostosować skróty klawiaturowe dotyczące narzędzi z palety narzędziowej.

4 Wybrać skrót do zmodyfikowania z kolumny Skrót na przewijanej liście.


5 Wpisać nowy skrót.
Jeśli skrót klawiaturowy jest przypisany do innego polecenia lub narzędzia w danym zestawie, pojawia się
ostrzeżenie. Aby przypisać skrót do nowego polecenia lub narzędzia i usunąć poprzednie przypisanie, należy kliknąć
na przycisku Akceptuj. Po zmianie przypisania skrótu można kliknąć na przycisku Cofnij zmiany, aby wycofać
zmianę. Można też kliknąć na przycisku Akceptuj i przejdź do konfliktu, aby przejść do tego drugiego polecenia lub
narzędzia i przypisać mu nowy skrót.
6 Po zakończeniu modyfikacji skrótów należy wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby zapisać wszystkie zmiany w postaci nowego zestawu menu, należy kliknąć na przycisku Zapisz zestaw .
Zmiany zostaną zapisane. Jeśli są zapisywane zmiany wprowadzone w domyślnym zestawie programu Photoshop,
zostanie otwarte okno Zapisz. Należy wpisać nazwę nowego zestawu i kliknąć na Zapisz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 793
Podręcznik użytkownika

• Aby na podstawie bieżącego zestawu skrótów utworzyć nowy zestaw, należy kliknąć na przycisku Zapisz zestaw
jako . W oknie dialogowym Zapisz należy wprowadzić nazwę zestawu i kliknąć na Zapisz. Nowy zestaw
skrótów będzie wyświetlany w menu pod wybraną nazwą.
• Aby unieważnić ostatnią zmianę bez zamykania okna, należy kliknąć na Cofnij.
• Aby przywrócić domyślne ustawienia skrótu, należy kliknąć na Użyj domyślnych.
• Aby wyeksportować wyświetlone zestawy skrótów, należy kliknąć na Zestawienie. Spowoduje to utworzenie pliku
HTML, który będzie można wyświetlać w przeglądarce internetowej.
• Aby unieważnić wszystkie wprowadzone zmiany i zamknąć okno, należy kliknąć na Anuluj.
Uwaga: Jeśli wprowadzone zmiany nie zostały zapisane, można kliknąć na przycisku Anuluj, a tym samym odrzucić te
zmiany i zamknąć okno dialogowe.

Aby dodać nowy skrót, należy kliknąć na wierszu polecenia i dodać nowy skrót.

Aby wyczyścić skróty dotyczące polecenia lub narzędzia


1 Wybrać polecenie Edycja > Skróty klawiaturowe.
2 W oknie dialogowym Skróty klawiaturowe zaznaczyć nazwę polecenia lub narzędzia, którego skrót klawiaturowy
ma zostać usunięty.
3 Kliknąć na Usuń skrót.

Aby usunąć cały zestaw skrótów


1 Wybrać polecenie Edycja > Skróty klawiaturowe.
2 W menu Zestaw zaznaczyć zestaw skrótów, który ma być usunięty.
3 Kliknąć na ikonie Usuń , a następnie kliknąć na OK, aby zamknąć okno dialogowe.

Domyślne skróty klawiaturowe


Skróty dotyczące zaznaczania narzędzi
W programie Photoshop skróty definiuje się za pomocą polecenia Skróty klawiaturowe. Wybrać polecenie Edycja >
Skróty klawiaturowe. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale “Aby zdefiniować nowe skróty” na
stronie 792.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 794
Podręcznik użytkownika

Użytkownicy systemu Mac OS X: Gdy w programie ImageReady jest włączona preferencja Użyj skrótów
systemowych, niektóre skróty programu są zastępowane przez skróty systemowe. (Na przykład, gdy preferencja jest
włączona, skrót Command + H służy do ukrywania aplikacji. Gdy preferencja jest włączona, ten sam skrót służy do
pokazywania/ukrywania okna Dodatki.) Aby efektu tego uniknąć, należy albo używać skrótu z wciśniętym
klawiszem Control, albo wybrać opcję ImageReady > Preferencje > Ogólne i usunąć zaznaczenie opcji Używaj
skrótów systemowych.

Zadanie Windows Mac OS

Przechodzenie między narzędziami o tym Wcisnąć Shift i klawisz skrótu (*gdy jest Wcisnąć Shift i klawisz skrótu (*gdy jest
samym skrócie klawiaturowym wyłączona preferencja Użyj klawisza Shift wyłączona preferencja Użyj klawisza Shift
do przełączania narzędzi) do przełączania narzędzi)

Przechodzenie między narzędziami Wcisnąć Alt i kliknąć na narzędziu (*oprócz Wcisnąć Option i kliknąć na narzędziu
ukrytymi narzędzi do dodawania punktów (*oprócz narzędzi do dodawania punktów
kontrolnych, usuwania punktów kontrolnych, usuwania punktów
kontrolnych i konwersji punktów) kontrolnych i konwersji punktów)

Narzędzie Zaznaczanie prostokątne† M M

Narzędzie Zaznaczanie prostokątem


zaokrąglonym§

Narzędzie Zaznaczanie eliptyczne


M§ M§
Narzędzie Zaznaczanie pojedynczych
rzędów M§ M§

Narzędzie Zaznaczanie pojedynczych


kolumn

Narzędzie Przesunięcie V V

Narzędzie Lasso L L

Narzędzie Lasso wielokątne

Narzędzie Lasso magnetyczne*

Narzędzie Różdżka W W

Kadrowanie, narzędzie C C

Narzędzie Odcięcie K K

Narzędzie Zaznaczanie odcięć K*, O§ K*, O§

Narzędzie Punktowy pędzel korygujący* J J

Narzędzie Pędzel korygujący*

Narzędzie Łatka*

Narzędzie Czerwone oczy*

Narzędzie Pędzel B B

Narzędzie Ołówek

Narzędzie Zastępowanie koloru*

Narzędzie Stempel S*, B§ S*, B§

Narzędzie Stempel wzorkiem* S S

Narzędzie Pędzel stylowy* Y Y

Narzędzie Pędzel artystyczny*


ADOBE PHOTOSHOP CS2 795
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Narzędzie Gumka † E E

Narzędzie Gumka tła*

Narzędzie Magiczna gumka

Narzędzie Gradient* G G

Narzędzie Wiadro z farbą

Narzędzie Rozmycie* R R

Narzędzie Wyostrzanie*

Narzędzie Smużenie*

Narzędzie Rozjaśnianie* O O

Narzędzie Ściemnianie*

Narzędzie Gąbka*

Narzędzie Zaznaczanie ścieżki* A A

Narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie*

Narzędzie Tekst poziomy T T

Narzędzie Tekst pionowy*

Narzędzie Maska tekstu poziomego*

Narzędzie Maska tekstu pionowego*

Narzędzie Pióro * P P

Narzędzie Pióro dowolne*

Narzędzie Prostokąt U U

Narzędzie Prostokąt zaokrąglony

Narzędzie Elipsa

Narzędzie Wielokąt*

Narzędzie Linia U*, S§ U*, S§

Narzędzie Kształt własny*

Narzędzie Notatki* N N

Narzędzie Adnotacje dźwiękowe*

Narzędzie Kroplomierz† I I

Narzędzie Próbnik kolorów*

Narzędzie Miarka*

Narzędzie Rączka† H H

Narzędzie Lupka† Z Z

Narzędzie Prostokątna mapa obrazka§ P P

Narzędzie Okrągła mapa obrazka§

Narzędzie Wielokątna mapa obrazka§


ADOBE PHOTOSHOP CS2 796
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Narzędzie Zaznaczanie mapy obrazka§ J J

Narzędzie Rysowanie zakładki§ R R

Narzędzie Rysowanie przycisku§

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady

†Te same skróty obowiązują dla narzędzi wydzielania*, narzędzi deformujących i narzędzi do tworzenia wzorków*

Skróty do wybierania narzędzi na palecie narzędziowej Wydziel


Zadanie Windows Mac OS

Narzędzie Podświetlacz krawędzi B B

Narzędzie Wypełnienie G G

Narzędzie Kroplomierz I I

Narzędzie Czyszczenie C C

Narzędzie Retusz krawędzi T T

Skróty do wybierania narzędzi na palecie narzędziowej Deformacje


Zadanie Windows Mac OS

Narzędzie Wykrzywianie do przodu W W

Rekonstrukcja, narzędzie R R

Wirówka zgodnie z kierunkiem ruchu C C


wskazówek zegara, narzędzie

Marszczenie, narzędzie S S

Narzędzie Wybrzuszenie B B

Narzędzie Wypychanie w lewo O O

Narzędzie Lustro M M

Narzędzie Turbulencja T T

Narzędzie Maska zamrożenia F F

Narzędzie Maska rozmrożenia D D


ADOBE PHOTOSHOP CS2 797
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące narzędzi do wydzielania*, narzędzi deformujących i narzędzie do


tworzenia wzorków*
Zadanie (Wydziel*, Narzędzia Windows Mac OS
deformujące i Tworzenie wzorków*)

Przechodzenie między kontrolkami po Tab Tab


prawej od góry

Przechodzenie między kontrolkami po Shift + Tab Shift + Tab


prawej od dołu

Tymczasowe uaktywnienie narzędzia Spacja Spacja


Rączka

Zmiana przycisku Anuluj na Wyzeruj Alt Option

Zadanie (Wydziel* i Deformacje) Windows Mac OS

Zmniejszenie lub zwiększenie wielkości Strzałka w górę/Strzałka w dół Strzałka w górę/Strzałka w dół
pędzla

Zadanie (Wydziel* i Tworzenie wzorka*) Windows Mac OS

Dopasowanie do wielkości okna Control +0 Command +0

Tymczasowy wybór narzędzia Lupka Control + Spacja Command + Spacja

Zaznaczenie narzędzia Zmniejsz Alt + Spacja Option + Spacja

Zadanie (tylko Wydziel*) Windows Mac OS

Przełączanie się między narzędziem Alt Option


Podświetlacz krawędzi i narzędziem Gumka

Przełączanie narzędzia Inteligentne Control przy zaznaczonym narzędziu Command przy zaznaczonym narzędziu
podświetlanie Podświetlacz krawędzi Podświetlacz krawędzi

Usunięcie bieżącego podświetlenia Alt + Delete Option + Delete

Podświetlenie całego obrazka Control + Delete Command + Delete

Wypełnienie obszaru na pierwszym planie i Wcisnąć Shift i kliknąć przy zaznaczonym Wcisnąć Shift i kliknąć przy zaznaczonym
podgląd obszaru wydzielonego narzędziu Wypełnienie narzędziu Wypełnienie

Przesuwanie maski przy zaznaczonym Wcisnąć Control i przeciągnąć Wcisnąć Command i przeciągnąć
narzędziu Retusz krawędzi

Dodawanie krycia, gdy jest zaznaczone Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
narzędzie Czyszczenie

Przełączanie opcji menu Pokaż między X X


opcjami Oryginalne i Wydzielone

Włączenie narzędzi Czyszczenie i Retusz Shift + X Shift + X


krawędzi przed podglądem

Przechodzenie między opcjami menu F F


Wyświetl, z góry na dół

Przechodzenie między opcjami menu Shift + F Shift + F


Wyświetl, od dołu do góry
ADOBE PHOTOSHOP CS2 798
Podręcznik użytkownika

Zadanie (tylko Wydziel*) Windows Mac OS

Zmniejszanie/Powiększanie wielkości Strzałka w dół/Strzałka w górę w polu Strzałka w dół lub Strzałka w górę w polu
pędzla o 1 tekstowym Rozmiar pędzla† tekstowym Rozmiar pędzla†

Zmniejszanie/Powiększanie wielkości Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest
pędzla o 1 widoczny suwak rozmiaru pędzla† widoczny suwak rozmiaru pędzla†

Określanie siły narzędzia Czyszczenie lub 0–9 0–9


Retusz krawędzi

†Aby zmniejszyć/zwiększyć wielkość o 10, należy przytrzymywać wciśnięty klawisz Shift

Zadanie (tylko Deformacje) Windows Mac OS

Odwrócenie kolejności narzędzi Alt + narzędzie Option + narzędzie


Wybrzuszenie, Marszczenie, Wypychanie w
lewo i Lustro

Ciągłe próbkowanie zniekształcenia Alt + przeciągnąć w oknie podglądu, gdy Option + przeciągnąć w oknie podglądu,
jest zaznaczone narzędzie Rekonstrukcja z gdy jest zaznaczone narzędzie
trybem Przemieść, Wirówka lub Podobne Rekonstrukcja z trybem Przemieść,
Wirówka lub Podobne

Zmniejszenie/Powiększenie rozmiaru Strzałka w dół/Strzałka w górę w polu Strzałka w dół/Strzałka w górę w polu
pędzla o 2, albo gęstości, nacisku, siły lub tekstowym Rozmiar pędzla, Gęstość, Siła lub Rozmiar pędzla, Gęstość, Siła lub Skok
skoku turbulencji o 1 Skok turbulencji† turbulencji†

Zmniejszenie/Powiększenie rozmiaru Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest
pędzla o 2, albo gęstości, nacisku, siły lub widoczny suwak Rozmiar pędzla, Gęstość, widoczny suwak Rozmiar pędzla, Gęstość,
skoku turbulencji o 1 Siła lub Skok turbulencji† Siła lub Skok turbulencji†

Ponowienie ostatniej czynności Control + Z Command + Z

†Aby zmniejszyć/zwiększyć wielkość o 10, należy przytrzymywać wciśnięty klawisz Shift

Zadanie (tylko Tworzenie wzorka*) Windows Mac OS

Usunięcie bieżącego zaznaczenia Control + D Command + D

Cofnięcie operacji przesunięcia zaznaczenia Control + Z Command + Z

Wygenerowanie lub ponowne Control + G Command + G


wygenerowanie

Przecięcie z bieżącym zaznaczeniem Shift + Alt + zaznaczyć Shift + Option + zaznaczyć

Przełączanie widoku: wzorek X X


oryginalny/wygenerowany

Przejście do pierwszej płytki na liście Home Home


Historia płytek

Przejście do ostatniej płytki na liście Historia End End


płytek

Przejście do poprzedniej płytki na liście Strzałka w lewo, Page Up Strzałka w lewo, Page Up
Historia płytek

Przejście do następnej płytki na liście Strzałka w prawo, Page Down Strzałka w prawo, Page Down
Historia płytek

Usunięcie bieżącej płytki z listy Historia Usuń Usuń


płytek
ADOBE PHOTOSHOP CS2 799
Podręcznik użytkownika

Zadanie (tylko Tworzenie wzorka*) Windows Mac OS

Przesunięcie zaznaczenia podczas Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka
przeglądania oryginału w górę lub Strzałka w dół w górę lub Strzałka w dół

Zwiększanie kroku przesuwania Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo,
zaznaczenia podczas przeglądania Strzałka w górę lub Strzałka w dół Strzałka w górę lub Strzałka w dół
oryginału

* Nie dotyczy programu ImageReady

Skróty dotyczące korzystania z Galerii filtrów


Zadanie Windows Mac OS

Zastosowanie nowego filtra w miejsce Wcisnąć Alt i kliknąć na filtrze Wcisnąć Option i kliknąć na filtrze
zaznaczonego

Otwarcie/Zamknięcie wszystkich trójkątów Wcisnąć Alt i kliknąć na ikonie trójkąta Wcisnąć Option i kliknąć na ikonie trójkąta
zastępczych

Zmiana przycisku Anuluj na Domyślny Control Command

Zmiana przycisku Anuluj na Wyzeruj Alt Option

Cofnięcie/Ponowienie operacji Control + Z Command + Z

Krok do przodu Control + Shift + Z Command + Shift + Z

Krok wstecz Control + Alt + Z Command + Option + Z

Skróty dotyczące okna dialogowego Camera Raw


Zadanie Windows Mac OS

Lupka, narzędzie Z Z

Rączka, narzędzie H H

Narzędzie Balans bieli I I

Narzędzie Próbnik kolorów S S

Narzędzie Wyrównaj A A

Obrót obrazka w lewo L L

Obrót obrazka w prawo R R

Powiększenie Control + - (dywiz) Command + - (dywiz)

Zmniejszenie Control + + (plus) Command + + (plus)

Tymczasowe uaktywnienie narzędzia Control Command


Powiększ (oprócz panelu Krzywe)

Narzędzie Balans bieli (tymczasowo) Shift Shift

Zaznaczanie wielu punktów w panelu Kliknięcie na pierwszym punkcie, kliknięcie Kliknięcie na pierwszym punkcie, kliknięcie
Krzywe z wciśniętym Shift na kolejnych punktach z wciśniętym Shift na kolejnych punktach

Dodawanie punktu krzywej w panelu Wcisnąć Control i kliknąć w okienku Wcisnąć Control i kliknąć w okienku
Krzywe podglądu podglądu
ADOBE PHOTOSHOP CS2 800
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Przesunięcie zaznaczonego punktu w Klawisze strzałek Klawisze strzałek


panelu Krzywe (o 1 jednostkę)

Przesunięcie zaznaczonego punktu w


panelu Krzywe (o 10 jednostek)

Otwarcie zaznaczonych obrazków w oknie Control + R Command + R


dialogowym Camera Raw z programu
Bridge

Otwarcie zaznaczonych obrazków z Control + O Command + O


programu Bridge z pominięciem okna
Camera Raw

Zmiana przycisku Anuluj na przycisk Alt Option


Wyzeruj i zapisz z pominięciem okna Zapisz

Wyświetlenie obszaru podświetlonego, Wcisnąć Alt i przeciągnąć suwak Ekspozycja Wcisnąć Option i przeciągnąć suwak
który będzie obcięty w Podglądzie lub Cienie Ekspozycja lub Cienie

Pominięcie konwersji plików podczas Shift Shift


zaznaczania wielu plików (przycisk OK
zmienia się na Pomiń)

Skróty dotyczące funkcji Łączenie obrazków


Zadanie Windows Mac OS

Narzędzie Wybierz obrazek A A

Narzędzie Obróć obrazek R R

Narzędzie Punkt zbiegu V V

Lupka, narzędzie Z Z

Rączka, narzędzie H H

Uaktywnienie narzędzia Rączka Spacja Spacja

Krok wstecz Control + Z Command + Z

Krok do przodu Control + Shift + Z Command + Shift + Z

Przesunięcie zaznaczonego obrazka o 1 Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka
piksel w górę lub Strzałka w dół w górę lub Strzałka w dół

Zmiana przycisku Anuluj na Wyzeruj Alt Option

Wyświetlanie obramowań pojedynczych Wcisnąć Alt i przesunąć kursor nad obrazek Wcisnąć Option i przesunąć kursor nad
obrazków obrazek

Skróty dotyczące funkcji Punkt zbiegu


Zadanie Windows Mac OS

Lupka, narzędzie Z Z

Powiększenie dwukrotne (tymczasowe) X X

Rączka, narzędzie H H
ADOBE PHOTOSHOP CS2 801
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Uaktywnienie narzędzia Rączka Spacja Spacja


(tymczasowe)

Powiększenie Control + + (plus) Control + spacja Command + + (plus), Command + spacja

Zmniejszenie Control + - (dywiz), Alt + spacja Command + - (dywiz), Option + spacja

Dopasowanie do widoku Control +0 (zero); dwukrotne kliknięcie na Command +0 (zero); dwukrotne kliknięcie
narzędziu Rączka na narzędziu Rączka

Powiększenie w środku (100%) Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka

Zwiększenie rozmiaru pędzla (narzędzia ] ]


Pędzel i Stempel)

Zmniejszenie rozmiaru pędzla (narzędzia [ [


Pędzel i Stempel)

Zwiększenie twardości pędzla (narzędzia Shift + ] Shift + ]


Pędzel i Stempel)

Zmniejszenie twardości pędzla (narzędzia Shift + [ Shift + [


Pędzel i Stempel)

Cofnięcie ostatniej operacji Control + Z Command + Z

Ponowienie ostatniej operacji Control + Shift + D Command + Shift + Z

Cofnięcie wszystkich zaznaczeń Control + D Command + D

Ukrycie zaznaczenia i płaszczyzn Control + H Command + H

Przesuwanie zaznaczenia o 1 piksel Klawisze strzałek Klawisze strzałek

Przesuwanie zaznaczenia o 10 pikseli Shift + klawisze strzałek Shift + klawisze strzałek

Kopiowanie Control + C Command + C

Wklej Control + V Command+ V

Powtórzenie ostatniej operacji powielenia i Control + Shift + T Command + Shift + T


przesunięcia

Przekształcenie bieżącego zaznaczenia w Control + Alt + T Command + Option + T


zaznaczenie ruchome

Wypełnienie zaznaczenia obrazkiem pod Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
kursorem

Utworzenie kopii zaznaczenia ruchomego Wcisnąć Control + Alt i przeciągnąć Wcisnąć Command + Opt i przeciągnąć

Ograniczenie ruchów do wielokrotności 90 Wcisnąć Shift i przeciągnąć Wcisnąć Shift i przeciągnąć


stopni

Zaznaczenie płaszczyzny położonej pod Wcisnąć Control i kliknąć na płaszczyźnie Wcisnąć Command i kliknąć na płaszczyźnie
inną płaszczyzną

Renderowanie siatek płaszczyzny Wcisnąć Alt i kliknąć na OK Wcisnąć Alt i kliknąć na OK


ADOBE PHOTOSHOP CS2 802
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Usunięcie ostatniego z punktów Backspace Backspace


definiujących płaszczyznę

Wyjście z trybu tworzenia płaszczyzny Control + . (kropka) Command+. (kropka)

Utworzenie pełnej płaszczyzny obszaru Dwukrotnie kliknąć na narzędziu Utwórz Dwukrotnie kliknąć na narzędziu Utwórz
roboczego płaszczyznę płaszczyznę

Skróty dotyczące pracy z trybami mieszania


Zadanie Windows Mac OS

Przechodzenie między trybami mieszania Shift + + (plus) lub – (minus) Shift + + (plus) lub – (minus)

Zwykły Shift + Alt + N Shift + Option + N

Rozpuszczanie Shift + Alt + I Shift + Option + I

Z tyłu (tylko narzędzie Pędzel) Shift + Alt + Q Shift + Option + Q

Wyczyść (tylko narzędzie Pędzel) Shift + Alt + R Shift + Option + R

Ciemniej Shift + Alt + K Shift + Option + K

Mnożenie Shift + Alt + M Shift + Option + M

Dosycenie koloru Shift + Alt + B Shift + Option + B

Ściemnianie liniowe Shift + Alt + A Shift + Option + A

Jaśniej Shift + Alt + G Shift + Option + G

Raster Shift + Alt + S Shift + Option + S

Rozcieńczenie koloru Shift + Alt + D Shift + Option + D

Rozjaśnianie liniowe Shift + Alt + W Shift + Option + W

Nakładka Shift + Alt + O Shift + Option + O

Łagodne światło Shift + Alt + F Shift + Option + F

Ostre światło Shift + Alt + H Shift + Option + H

Światło jaskrawe Shift + Alt + V Shift + Option + V

Światło liniowe Shift + Alt + J Shift + Option + J

Światło punktowe Shift + Alt + Z Shift + Option + Z

Mieszanie twarde Shift + Alt + L Shift + Option + L

Różnica Shift + Alt + E Shift + Option + E

Wyłączenie Shift + Alt + X Shift + Option + X

Barwa Shift + Alt + U Shift + Option + U

Nasycenie Shift + Alt + T Shift + Option + T

Kolor Shift + Alt + C Shift + Option + C

Jasność Shift + Alt + Y Shift + Option + Y


ADOBE PHOTOSHOP CS2 803
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Zmniejszanie nasycenia* Narzędzie Gąbka + Shift + Alt + D Narzędzie Gąbka + Shift + Option + D

Nasycanie* Narzędzie Gąbka + Shift + Alt + S Narzędzie Gąbka + Shift + Option + S

Cienie rozjaśnione/ściemnione* Narzędzie Rozjaśnianie/Narzędzie Narzędzie Rozjaśnianie/Narzędzie


Ściemnianie + Shift + Alt + S Ściemnianie + Shift + Option + S

Rozjaśnianie/Ściemnianie śródtonów Narzędzie Rozjaśnianie/Narzędzie Narzędzie Rozjaśnianie/Narzędzie


(półcieni)* Ściemnianie + Shift + Alt + M Ściemnianie + Shift + Option + M

Rozjaśnianie/Ściemnianie podświetleń* Narzędzie Rozjaśnianie/Narzędzie Narzędzie Rozjaśnianie/Narzędzie


Ściemnianie + Shift + Alt + H Ściemnianie + Shift + Option + H

Ustawienie trybu mieszania Próg dla Shift + Alt + N Shift + Option + N


obrazków bitmapowych i trybu Zwykły dla
pozostałych obrazków*

* Nie dotyczy programu ImageReady

Skróty dotyczące wyświetlania obrazków


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Przechodzenie między otwartymi Control + Tab Control + Tab


dokumentami

Zamknięcie pliku w programie Photoshop i Shift + Control + W Shift + Command + W


otwarcie go w programie Bridge

Przechodzenie między trybem Q Q


standardowym a trybem Szybka maska*

Przechodzenie między trybem F F


standardowym, trybem pełnego ekranu i
trybem pełnego ekranu z paskiem menu

Zmiana widoczności map obrazków§ A A

Zmiana widoczności odcięć§ Q Q

Podgląd dokumentu§ Y Y

Podgląd w przeglądarce domyślnej§ Control + Alt + P Command + Option + P

Edycja w programie ImageReady* Control + Shift + M Command + Shift + M

Edycja w programie Photoshop§

Dopasowywanie obrazka do wielkości okna Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Rączka Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Rączka

Powiększenie 100% Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka

Uaktywnienie narzędzia Rączka (poza Spacja Spacja


trybem edycji tekstu)

Uaktywnienie narzędzia Powiększ Control + Spacja Command + Spacja

Uaktywnienie narzędzia Zmniejsz Alt + Spacja Option + Spacja


ADOBE PHOTOSHOP CS2 804
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Przesunięcie markietki podczas Spacja + przeciągnąć Spacja + przeciągnąć


przeciągania narzędzia Lupka*

Zastosowanie powiększenia procentowego Shift + Enter na palecie Nawigator Shift + Return na palecie Nawigator
i utrzymanie aktywności pola procentu
powiększenia*

Powiększenie pewnego obszaru obrazka * Wcisnąć Control i przeciągnąć nad Wcisnąć Command i przeciągnąć nad
podglądem na palecie Nawigator podglądem na palecie Nawigator

Przewijanie obrazka za pomocą narzędzia Spacja + przeciągnąć albo przeciągnąć pole Spacja + przeciągnąć albo przeciągnąć pole
Rączka* podglądu na palecie Nawigator podglądu na palecie Nawigator

Przewijanie w górę lub w dół o 1 ekran Page Up lub Page Down† Page Up lub Page Down†

Przewijanie w górę lub w dół o 10 jednostek Shift + Page Up lub Page Down† Shift + Page Up lub Page Down†

Przesunięcie widoku do lewego górnego Home lub End Home lub End
rogu albo prawego dolnego rogu

Włączanie i wyłączanie maski warstwy* \ (kreska ukośna odwrócona) \ (kreska ukośna odwrócona)

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady

†Aby przewinąć obrazek w prawo lub w lewo, należy wcisnąć Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), a następnie użyć odpowiednio
klawisza Page Up lub w Page Down

Skróty dotyczące zaznaczania i przenoszenia obiektów


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Zmiana położenia markietki podczas Dowolne narzędzie do zaznaczania (poza Dowolne narzędzie do zaznaczania (poza
zaznaczania‡ narzędziem do zaznaczania pojedynczych narzędziem do zaznaczania pojedynczych
kolumn i pojedynczych wierszy) + spacja i kolumn i pojedynczych wierszy) + spacja i
przeciągnąć przeciągnąć

Dodawanie do zaznaczenia lub wybór Dowolne narzędzie do zaznaczania + Dowolne narzędzie do zaznaczania +
części wspólnej wcisnąć Shift i przeciągnąć wcisnąć Shift i przeciągnąć

Usunięcie z zaznaczenia Dowolne narzędzie do zaznaczania + Dowolne narzędzie do zaznaczania +


wcisnąć Alt i przeciągnąć wcisnąć Option i przeciągnąć

Przecięcie z zaznaczeniem Dowolne narzędzie do zaznaczania + Shift+ Dowolne narzędzie do zaznaczania + Shift +
Alt i przeciągnąć Option i przeciągnąć

Ograniczenie kształtu markietki do Wcisnąć Shift i przeciągnąć Wcisnąć Shift i przeciągnąć


kwadratu lub koła (jeśli nie są aktywne inne
zaznaczenia)‡

Rysowanie markietki od środka (jeśli nie są Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
aktywne inne zaznaczenia)‡

Ograniczenie kształtu markietki i rysowanie Shift + wcisnąć Alt i przeciągnąć Shift + wcisnąć Option i przeciągnąć
od środka‡
ADOBE PHOTOSHOP CS2 805
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Uaktywnienie narzędzia Przesunięcie Control (z wyjątkiem sytuacji, gdy jest Command (z wyjątkiem sytuacji, gdy jest
zaznaczone narzędzie Rączka, Odcięcie, zaznaczone narzędzie Rączka, Odcięcie,
Ścieżka*, Kształt*, Prostokątna mapa Ścieżka*, Kształt*, Prostokątna mapa
obrazka§, Okrągła mapa obrazka§, obrazka§, Okrągła mapa obrazka§,
Wielokątna mapa obrazka§, lub dowolne Wielokątna mapa obrazka§, lub dowolne
narzędzie Pióro*) narzędzie Pióro*)

Przełączanie się między narzędziem Lasso Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
magnetyczne i Lasso*

Przełączanie narzędzia Lasso magnetyczne Wcisnąć Alt i kliknąć Wcisnąć Option i kliknąć
na narzędzie Lasso*

Stosowanie/Anulowanie wyniku narzędzia Enter/Esc lub Control+kropka Return/Esc lub Command + kropka
Lasso magnetyczne*

Przesunięcie kopii zaznaczenia Narzędzie Przesunięcie + wcisnąć Alt i Narzędzie Przesunięcie + wcisnąć Option i
przeciągnąć zaznaczenie‡ przeciągnąć zaznaczenie‡

Przesuwanie obszaru zaznaczenia o 1 piksel Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo, Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo,
Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka
w dół† w dół†

Przesuwanie zaznaczenia o 1 piksel Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo, Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo,
Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka
w d󳆇 w d󳆇

Przesuwanie warstwy o 1 piksel, gdy na Control + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Command + Strzałka w prawo, Strzałka w
warstwie nie są zaznaczone żadne obiekty Strzałka w górę lub Strzałka w dół† lewo, Strzałka w górę lub Strzałka w dół†

Zwiększenie/Zmniejszenie szerokości Narzędzie Lasso magnetyczne + [ lub ] Narzędzie Lasso magnetyczne + [ lub ]
obszaru*

Akceptacja kadrowania lub brak zezwolenia Narzędzie Kadrowanie + Enter lub Esc Narzędzie Kadrowanie + Return lub Esc
na nie

Włączanie i wyłączanie pola wycięcia* / (kreska ukośna) / (kreska ukośna)

Tworzenie kątomierza* Narzędzie Miarka + wcisnąć Alt i Narzędzie Miarka + wcisnąć Option i
przeciągnąć punkt końcowy przeciągnąć punkt końcowy

Przyciąganie linii pomocniczych do Wcisnąć Shift i przeciągnąć linię Wcisnąć Shift i przeciągnąć linię
znaczników miarki (*gdy jest zaznaczona pomocniczą pomocniczą
opcja Widok > Przyciągnij)

Przechodzenie między poziomą i pionową Wcisnąć Alt i przeciągnąć linię pomocniczą Wcisnąć Option i przeciągnąć linię
linią pomocniczą pomocniczą

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady

†Wciśnięcie klawisza Shift powoduje zwiększenie skoku o 10 pikseli

‡Dotyczy narzędzi do tworzenia kształtów


ADOBE PHOTOSHOP CS2 806
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące edycji ścieżek


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Zaznaczanie wielu punktów kontrolnych Narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie + Narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie +
wcisnąć Shift i kliknąć wcisnąć Shift i kliknąć

Zaznaczanie całej ścieżki Narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie + Narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie +


wcisnąć Alt i kliknąć wcisnąć Option i kliknąć

Powielanie ścieżki Pióro (dowolne), Zaznaczanie ścieżki lub Pióro (dowolne), Zaznaczanie ścieżki lub
Zaznaczanie bezpośrednie + Control + Zaznaczanie bezpośrednie + Command +
wcisnąć Alt i przeciągnąć Option i przeciągnąć

Przełączanie narzędzia Zaznaczanie ścieżki, Control Command


Pióro, Dodawanie punktów kontrolnych,
Usuwanie punktów kontrolnych, Konwersja
punktów kontrolnych na narzędzie
Zaznaczanie bezpośrednie

Przełączanie narzędzia Pióro lub Pióro Alt Option


dowolne na narzędzie Konwersja punktu
(gdy kursor znajduje się nad punktem
kontrolnym lub kierunkowym)

Zamknięcie ścieżki Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Pióro Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Pióro
magnetyczne magnetyczne

Zamknięcie ścieżki z segmentem Narzędzie Pióro magnetyczne + Alt + Narzędzie Pióro magnetyczne + Option +
prostoliniowym dwukrotne kliknięcie dwukrotne kliknięcie

Skróty dotyczące malowania obiektów


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Narzędzie Kroplomierz Dowolne narzędzie do malowania + Alt lub Dowolne narzędzie do malowania + Option
dowolne narzędzie do tworzenia kształtów lub dowolne narzędzie do tworzenia
+ Alt (*gdy nie jest zaznaczona opcja kształtów + Option (*gdy nie jest
Ścieżki) zaznaczona opcja Ścieżki)

Wybór koloru tła Narzędzie Kroplomierz + wcisnąć Alt i Narzędzie Kroplomierz + wcisnąć Option i
kliknąć kliknąć

Narzędzie Próbnik kolorów* Narzędzie Kroplomierz + Shift Narzędzie Kroplomierz + Shift

Usunięcie próbnika kolorów* Narzędzie Próbnik kolorów + wcisnąć Alt i Narzędzie Próbnik kolorów + wcisnąć
kliknąć Option i kliknąć

Określanie krycia, tolerancji, siły i ekspozycji Dowolne narzędzie do malowania lub Dowolne narzędzie do malowania lub
dla trybu malowania edycji + klawisze numeryczne (np., 0 = edycji + klawisze numeryczne (np., 0 =
100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 = 100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 =
45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu, 45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu,
należy użyć skrótu Shift + klawisze należy użyć skrótu Shift + klawisze
liczbowe) liczbowe)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 807
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Określanie przepływu dla trybu malowania* Dowolne narzędzie do malowania lub Dowolne narzędzie do malowania lub
edycji + klawisze numeryczne (np., 0 = edycji + klawisze numeryczne (np., 0 =
100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 = 100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 =
45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu, 45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu,
nie należy używać klawisza Shift) nie należy używać klawisza Shift)

Przechodzenie między trybami mieszania Shift + + (plus) lub – (minus) Shift + + (plus) lub – (minus)

Wypełnianie zaznaczenia /warstwy kolorem Alt + Backspace lub Control + Backspace† Option + Delete lub Command + Delete†
pierwszego planu lub tła

Wypełnienia stosowane wcześniej* Control + Alt + Backspace† Command + Option + Delete†

Wyświetlanie okna dialogowego Wypełnij Shift + Backspace Shift + Delete

Włączenie/ Wyłączenie blokady pikseli / (kreska ukośna) / (kreska ukośna)


przezroczystych

Łączenie punktów z linią prostą Dowolne narzędzie do malowania + Dowolne narzędzie do malowania +
wcisnąć Shift i kliknąć wcisnąć Shift i kliknąć

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady

†Wciśnięcie klawisza Shift powoduje zachowanie przezroczystości

Skróty dotyczące przekształcania zaznaczeń, obramowań i ścieżek


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Transformacja od środka lub odbicie Alt Option

Ograniczenie Shift Shift

Zniekształcenie Control Command

Zastosowanie Enter Return

Anuluj Control + . (kropka) lub Esc Command+. (kropka) lub Esc

Przekształcenie dowolne z powieleniem Control + Alt + T Command + Option + T


danych

Ponowne przekształcenie z powieleniem Control + Shift + Alt + T Command + Shift + Option + T


danych
ADOBE PHOTOSHOP CS2 808
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące zaznaczania, edycji i poruszania się wewnątrz tekstu


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Przesuwanie tekstu wewnątrz obrazka Wcisnąć Control i przeciągnąć tekst (gdy Wcisnąć Command i przeciągnąć tekst (gdy
jest zaznaczona warstwa tekstowa) jest zaznaczona warstwa tekstowa)

Zaznaczenie znaku po prawej/lewej, Shift + Strzałka w lewo/Strzałka w prawo lub Shift + Strzałka w lewo/Strzałka w prawo lub
wiersza u dołu/góry lub wyrazu po lewej Strzałka w dół/Strzałka w górę lub Control + Strzałka w dół/Strzałka w górę lub
/prawej Shift + Strzałka w lewo/Strzałka w prawo Command + Shift + Strzałka w
lewo/Strzałka w prawo

Zaznaczenie znaków między punktem Wcisnąć Shift i kliknąć Wcisnąć Shift i kliknąć
wstawiania a punktem, w którym kliknięto

Przesunięcie kursora o 1 znak w lewo/w Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, Strzałka Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, Strzałka
prawo, o 1 wiersz w dół/w górę lub o 1 w dół/Strzałka w górę lub Control + Strzałka w dół/Strzałka w górę lub Command +
wyraz w lewo/w prawo w lewo/Strzałka w prawo Strzałka w lewo/Strzałka w prawo

Utworzenie nowej warstwy tekstowej, gdy Wcisnąć Shift i kliknąć Wcisnąć Shift i kliknąć
na palecie Warstwy jest zaznaczona
warstwa tekstowa

Zaznaczenie wyrazu, wiersza, akapitu lub Kliknąć dwukrotnie, kliknąć trzykrotnie, Kliknąć dwukrotnie, kliknąć trzykrotnie,
historii kliknąć czterokrotnie lub kliknąć kliknąć czterokrotnie lub kliknąć
pięciokrotnie pięciokrotnie

Wyświetlenie/Ukrycie zaznaczenia tekstu Control + H Command + H

Wyświetlenie obwiedni służącej do Control Command


przekształcania tekstu podczas jego edycji,
a także uaktywnienie narzędzia
Przesunięcie, gdy kursor znajduje się
wewnątrz obwiedni*

Skalowanie tekstu wewnątrz obwiedni, gdy Wcisnąć Control i przeciągnąć uchwyt Wcisnąć Command i przeciągnąć uchwyt
są zmieniane jej wymiary* obwiedni obwiedni

Przesuwanie pola tekstowego podczas Spacja + przeciągnąć Spacja + przeciągnąć


tworzenia go

* Nie dotyczy programu ImageReady

Skróty dotyczące formatowania tekstu


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Wyrównanie do lewej, do środka lub do Narzędzie Tekst poziomy + Control + Shift + Narzędzie Tekst poziomy + Command +
prawej* L, C lub R Shift + L, C, lub R

Wyrównanie do góry, do środka lub do Narzędzie Tekst pionowy + Control + Shift + Narzędzie Tekst pionowy + Command +
dołu* L, C lub R Shift + L, C, lub R

Powrót do domyślnego stylu czcionki Control + Shift + Y Command + Shift + Y

Wybór skalowania poziomego 100%* Control + Shift + X Command + Shift + X

Wybór skalowania pionowego 100%* Control + Shift + Alt + X Command + Shift + Option + X
ADOBE PHOTOSHOP CS2 809
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Wybór auto-interlinii* Control + Shift + Alt + A Command + Shift + Option + A

Wybór światła zerowego* Control + Shift + Q Command + Control + Shift + Q

Justowanie akapitu (ostatni wiersz Control + Shift + J Command + Shift + J


wyrównany do lewej)*

Justowanie akapitów, justowanie Control + Shift + F Command + Shift + F


wszystkich*

Włączanie/Wyłączanie dzielenia wyrazów w Control + Shift + Alt + H Command + Control + Shift + Option + H
akapicie*

Włączanie/Wyłączanie układacza Control + Shift + Alt + T Command + Shift + Option + T


typograficznego
jednowierszowego/wielowierszowego*

Zmniejszenie lub zwiększenie rozmiaru Control + Shift + < lub >† Command + Shift + < lub >†
zaznaczonego tekstu o 2 punkty lub piksele

Zmniejszenie lub zwiększenie interlinii o 2 Alt + Strzałka w dół lub Strzałka w górꆆ Option + Strzałka w dół lub Strzałka w
punkty lub piksele górꆆ

Zmniejszenie lub zwiększenie przesunięcia Shift + Alt + Strzałka w dół lub Strzałka w Shift + Option + Strzałka w dół lub Strzałka
linii bazowej o 2 punkty lub piksele górꆆ w górꆆ

Zmniejszenie lub zwiększenie Alt + Strzałka w lewo lub Strzałka w Option + Strzałka w lewo lub Strzałka w
kerningu/światła o 20/1000 ems prawo†† prawo††

* Nie dotyczy programu ImageReady

†Wciśnięcie klawisza Alt (Win) lub Option (Mac OS) powoduje zmniejszenie/zwiększenie odpowiedniej wielkości o 10

††Wciśnięcie klawisza Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) powoduje zmniejszenie/zwiększenie odpowiedniej wielkości o 10

Skróty dotyczące odcięć i optymalizacji


Zadanie Windows Mac OS

Przełączanie ditheringu przeglądarki dla Control + Shift + Y Command + Shift + Y


okienka zaznaczonego obrazka w widoku
Zoptymalizowany§

Przełączanie się między widokami gamma Control + Alt + Y Command + Option + Y


w okienku zaznaczonego obrazka§

Przełączanie się między widokami Control + Y Command + Y


Zoptymalizowany/2 w górę/4 w
górę/Oryginalny §

Przełączanie się między narzędziem Control Command


Odcięcie i Zaznaczanie odcięć

Rysowanie odcięcia kwadratowego Wcisnąć Shift i przeciągnąć Wcisnąć Shift i przeciągnąć

Rysowanie od środka na zewnątrz Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć

Rysowanie odcięcia kwadratowego od Shift + wcisnąć Alt i przeciągnąć Shift + wcisnąć Option i przeciągnąć
środka na zewnątrz
ADOBE PHOTOSHOP CS2 810
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Zmiana położenia odcięcia w trakcie Spacja + przeciągnąć Spacja + przeciągnąć


tworzenia go

Otwarcie menu kontekstowego Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć na odcięciu
odcięciu

§ Dotyczy tylko programu ImageReady

Skróty dotyczące pracy z paletami


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Ustawianie opcji palet (z wyjątkiem palet Alt + kliknięcie na przycisku Nowy Option + kliknięcie przycisku Nowy
Zadania, Animacja, Style, Pędzle*,
Ustawienia narzędzia* i Kompozycje
warstw)

Usunięcie bez potwierdzenia (z wyjątkiem Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Usuń Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Usuń
palety Pędzle*)

Zastosowanie wartości i utrzymanie pola w Shift + Enter Shift + Return


stanie aktywności*

Wczytanie jako zaznaczenia Wcisnąć Control i kliknąć na miniaturce Wcisnąć Command i kliknąć na miniaturce
kanału, warstwy lub ścieżki. Control + kanału, warstwy lub ścieżki. Command +
wcisnąć Alt i kliknąć na warstwie (w wcisnąć Option i kliknąć na warstwie (w
ImageReady) ImageReady)

Dodanie do bieżącego zaznaczenia Control + wcisnąć Shift i kliknąć na Command + wcisnąć Shift i kliknąć na
miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki. miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki.
Control + Shift + wcisnąć Alt i kliknąć na Command + Shift + wcisnąć Option i kliknąć
warstwie (w ImageReady) na warstwie (w ImageReady)

Usunięcie z bieżącego zaznaczenia* Control + wcisnąć Alt i kliknąć na miniaturce Command + wcisnąć Option i kliknąć na
kanału, warstwy lub ścieżki miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki

Przecięcie z bieżącym zaznaczeniem* Control + Shift + wcisnąć Alt i kliknąć na Command + Shift + wcisnąć Option i kliknąć
miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki na miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki

Wyświetlenie/Ukrycie wszystkich palet Tab Tab

Wyświetlenie/Ukrycie wszystkich palet z Shift + Tab Shift + Tab


wyjątkiem palety narzędziowej i paska opcji

Podświetlenie paska opcji Uaktywnić narzędzie Zaznaczanie i nacisnąć Uaktywnić narzędzie Zaznaczanie i nacisnąć
Enter Return

Zwiększenie/Zmniejszenie jednostek o 10 w Shift + Strzałka w górę/Strzałka w dół Shift + Strzałka w górę/Strzałka w dół
menu wysuwanym

* Nie dotyczy programu ImageReady


ADOBE PHOTOSHOP CS2 811
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące korzystania z palety Zadania


Zadanie Windows Mac OS

Włączenie polecenia i wyłączenie Wcisnąć Alt i kliknąć na znaczniku obok Wcisnąć Option i kliknąć na znaczniku obok
wszystkich pozostałych; albo włączenie polecenia polecenia
wszystkich poleceń*

Włączenie bieżącej kontrolki modalnej i Wcisnąć Alt i kliknąć Wcisnąć Option i kliknąć
wyłączenie wszystkich innych kontrolek
modalnych*

Zmiana opcji zestawu zadań Alt + kliknąć dwukrotnie na zestawie opcji Option + kliknąć dwukrotnie na zestawie
opcji

Wyświetlenie okna dialogowego Opcje Dwukrotnie kliknąć na zestawie lub Dwukrotnie kliknąć na zestawie lub
zadaniu. Alt + dwukrotnie kliknąć na zadaniu. Alt + dwukrotnie kliknąć na
zestawie lub akcji (w ImageReady) zestawie lub akcji (w ImageReady)

Odtworzenie całego zadania Control + dwukrotnie kliknąć na zadaniu Command + dwukrotnie kliknąć na zadaniu

Zwinięcie/Rozwinięcie wszystkich Wcisnąć Alt i kliknąć na trójkącie Wcisnąć Option i kliknąć na trójkącie
składników zadania

Wykonanie polecenia Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
Wykonaj Wykonaj

Utworzenie nowego zadania i rozpoczęcie Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowe Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Nowe
nagrywania bez potwierdzenia zadanie zadanie

Zaznaczenie sąsiadujących ze sobą Wcisnąć Shift i kliknąć na Wcisnąć Shift i kliknąć na


elementów tego samego rodzaju* zadaniu/poleceniu zadaniu/poleceniu

Zaznaczenie nie sąsiadujących ze sobą Wcisnąć Control i kliknąć na Wcisnąć Command i kliknąć na
elementów tego samego rodzaju* zadaniu/poleceniu zadaniu/poleceniu

* Nie dotyczy programu ImageReady

Skróty dotyczące korzystania z palety Animacja


Zadanie Windows Mac OS

Zaznaczanie/Usuwanie zaznaczenia wielu Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej ramce Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej ramce
ramek sąsiadujących ze sobą

Zaznaczanie/Usuwanie zaznaczenia wielu Wcisnąć Control i klikać na kolejnych Wcisnąć Command i klikać na kolejnych
ramek nie sąsiadujących ze sobą ramkach ramkach

Wklejanie przy użyciu poprzednich Alt + wybrać polecenie Wklej ramki z menu Option + wybrać polecenie Wklej ramki z
ustawień, bez wyświetlania okna wysuwanego palety menu wysuwanego palety
dialogowego

Skróty dotyczące korzystania z palety Pędzle


Zadanie Windows Mac OS

Usunięcie pędzla* Wcisnąć Alt i kliknąć na pędzlu Wcisnąć Option i kliknąć na pędzlu

Zmiana nazwy pędzla* Dwukrotnie kliknąć na pędzlu Dwukrotnie kliknąć na pędzlu

Zmniejszenie/Zwiększenie rozmiaru [ lub ] [ lub ]


pędzla*
ADOBE PHOTOSHOP CS2 812
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Zmniejszanie/Zwiększanie Shift + [ lub ] Shift + [ lub ]


miękkości/twardości pędzla stopniowo, co
25%*

Zaznaczenie poprzedniego/następnego , (przecinek) lub . (kropka) , (przecinek) lub . (kropka)


rozmiaru pędzla*

Zaznaczenie poprzedniego/następnego [ lub ] [ lub ]


rozmiaru pędzla§

Zaznaczenie pierwszego/ostatniego Shift + , (przecinek) lub . (kropka) Shift + , (przecinek) lub . (kropka)
pędzla*

Zaznaczenie pierwszego/ostatniego Shift + [ lub ] Shift + [ lub ]


pędzla§

Wyświetlenie precyzyjnego kursora pędzli Caps Lock Caps Lock

Przełączanie opcji aerografu* Shift + Alt + P Shift + Option + P

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady

Skróty dotyczące korzystania z palety Kanały


Zadanie Windows Mac OS

Ustawienie opcji przycisku Zapisz Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku
zaznaczenie jako kanał

Utworzenie nowego kanału dodatkowego Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku
Utwórz nowy kanał Utwórz nowy kanał

Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia kanału Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale kolorów Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale kolorów
wielu kolorów

Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia kanału Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale alfa Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale alfa
alfa i wyświetlenie/ukrycie rubinowej
nakładki

Wyświetlenie opcji kanału Dwukrotnie kliknąć na miniaturce kanału Dwukrotnie kliknąć na miniaturce kanału
alfa lub dodatkowego alfa lub dodatkowego

Wyświetlenie kompozytu ~ (tylda) ~ (tylda)

Klawisze dotyczące korzystania z palety Kolor


Zadanie Windows Mac OS

Wybór koloru tła Wcisnąć Alt i kliknąć na kolorze w pasku Wcisnąć Option i kliknąć na kolorze w pasku
kolorów kolorów

Wyświetlenie menu Pasek kolorów Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć na pasku kolorów
pasku kolorów

Przechodzenie między kolorami Shift + kliknięcie na pasku koloru Shift + kliknięcie na pasku koloru
ADOBE PHOTOSHOP CS2 813
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące korzystania z palety Tabela kolorów (ImageReady)


Zadanie Windows Mac OS

Wybór koloru tła Wcisnąć Alt i kliknąć na próbce Wcisnąć Option i kliknąć na próbce

Zaznaczenie wielu kolorów sąsiadujących Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej próbce Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej próbce
ze sobą; kolor kliknięty jako ostatni staje się
kolorem tła

Zaznaczenie wielu kolorów nie Wcisnąć Control i klikać na kolejnych Wcisnąć Command i klikać na kolejnych
sąsiadujących ze sobą; kolor kliknięty jako próbkach próbkach
ostatni staje się kolorem pierwszego planu

Dodanie bieżącego koloru tła Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowy Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Nowy
kolor lub przeciągnąć kolor z palety kolor lub przeciągnąć kolor z palety
Narzędzia do tabeli kolorów Narzędzia do tabeli kolorów

Dodanie bieżącego koloru narzędzia Kliknąć na przycisku Nowy kolor lub Kliknąć na przycisku Nowy kolor lub
przeciągnąć kolor z palety Narzędzia na przeciągnąć kolor z palety Narzędzia na
przycisk Nowy kolor przycisk Nowy kolor

Skróty dotyczące korzystania z palety Historia


Zadanie Windows Mac OS

Zmiana nazwy zdjęcia* Dwukrotnie kliknąć na nazwie zdjęcia Dwukrotnie kliknąć na nazwie zdjęcia

Krok do przodu w zestawie stanów obrazka Control + Shift + Z Command + Shift + Z

Krok wstecz w zestawie stanów obrazka* Alt + Shift + Z Option + Shift + Z

Powielenie dowolnego stanu obrazka Wcisnąć Alt i kliknąć na stanie obrazka Wcisnąć Option i kliknąć na stanie obrazka
oprócz stanu bieżącego*

Trwałe wyczyszczenie historii (nie będzie Alt + Wyczyść historię (w menu wysuwanym Option + Wyczyść historię (w menu
działać polecenie Cofnij)* palety Historia) wysuwanym palety Historia)

* Nie dotyczy programu ImageReady

Skróty dotyczące korzystania z palety Info


Zadanie Windows Mac OS

Zmiana trybów odczytu kolorów* Kliknąć na ikonie kroplomierza Kliknąć na ikonie kroplomierza

Zmiana jednostek miary* Kliknąć na ikonie krzyżyka Kliknąć na ikonie krzyżyka

* Nie dotyczy programu ImageReady


ADOBE PHOTOSHOP CS2 814
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące korzystania z palety Kompozycje warstw


Zadanie Windows Mac OS

Utworzenie nowej kompozycji warstw + Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Utwórz Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku
okno nową kompozycję warstwy Utwórz nową kompozycję warstwy

Otwarcie okna dialogowego Opcje Dwukrotnie kliknąć na kompozycji warstwy Dwukrotnie kliknąć na kompozycji warstwy
kompozycji warstw

Zmiana nazwy Dwukrotnie kliknąć na nazwie kompozycji Dwukrotnie kliknąć na nazwie kompozycji
warstwy warstwy

Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia wielu Wcisnąć Shift i kliknąć Wcisnąć Shift i kliknąć


kompozycji sąsiadujących ze sobą

Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia wielu Wcisnąć Control i kliknąć Wcisnąć Command i kliknąć


kompozycji nie sąsiadujących ze sobą

Skróty dotyczące korzystania z palety Warstwy


Zadanie Windows Mac OS

Wczytanie przezroczystości jako Wcisnąć Control i kliknąć na miniaturce Wcisnąć Command i kliknąć na miniaturce
zaznaczenia warstwy warstwy

Grupowanie warstw Control + G Command + G

Rozgrupowywanie warstw Control + Shift + G Command +Shift + G

Utworzenie/Zwolnienie maski odcinania Control + Alt + G Command + Option + G

Zaznaczenie wszystkich warstw Control + Alt + A Command + Option + A

Złączenie widocznych warstw Control + Shift + E Command + Shift + E

Utworzenie nowej pustej warstwy z oknem Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowa Wcisnąć Option i kliknąć na przycisk Nowa
dialogowym warstwa warstwa

Utworzenie nowej warstwy pod warstwą Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Nowa Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
docelową warstwa Nowa warstwa

Zaznaczenie warstwy wierzchniej Alt + . (kropka) Option + . (kropka)

Zaznaczenie warstwy spodniej Alt + , (przecinek) Option + , (przecinek)

Dodawanie do zaznaczenia na palecie Shift + Alt + [ lub ] Shift + Option + [ lub ]


Warstwy

Zaznaczenie kolejnej warstwy (idąc w górę Alt + [ lub ] Option + [ lub ]


lub w dół)

Przesunięcie warstwy docelowej w dół/w Control + [ lub ] Command + [ lub ]


górę

Złączenie kopii wszystkich widocznych Control + Shift + Alt + E Command + Shift + Option + E
warstw na warstwie docelowej

Złączenie w dół Control + E Command + E

Przeniesienie warstwy na spód lub na Control + Shift + [ lub ] Command + Shift + [ lub ]
wierzch

Przechodzenie między trybami krycia grupy Shift + Alt + P Shift + Option + P


ADOBE PHOTOSHOP CS2 815
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Skopiowanie bieżącej warstwy na warstwę Alt + wybrać z menu wysuwanego palety Option + wybrać z menu wysuwanego
pod spodem polecenie Złącz w dół palety polecenie Złącz w dół

Skopiowanie wszystkich widocznych Alt + wybrać z menu wysuwanego palety Option + wybrać z menu wysuwanego
warstw do nowej warstwy wierzchniej polecenie Złącz widoczne palety polecenie Złącz widoczne

Wyświetlenie/Ukrycie tylko tej Kliknąć prawym przyciskiem myszy ma Wcisnąć Control i kliknąć na ikonie oka
warstwy/grupy albo wszystkich ikonie oka
warstw/grup

Wyświetlenie/Ukrycie wszystkich Wcisnąć Alt i kliknąć na ikonie oka Wcisnąć Option i kliknąć na ikonie oka
pozostałych, aktualnie widocznych warstw

Włączenie blokady przezroczystości / (kreska ukośna) / (kreska ukośna)


warstwy docelowej lub uaktywnienie
ostatniej blokady

Edycja opcji efektu/stylu warstwy Dwukrotnie kliknąć na efekcie/stylu Dwukrotnie kliknąć na efekcie/stylu
warstwy warstwy

Ukrycie efektu/stylu warstwy Wcisnąć Alt i kliknąć dwukrotnie na Wcisnąć Option i kliknąć dwukrotnie na
efekcie/stylu warstwy efekcie/stylu warstwy

Wyświetlenie/Ukrycie wszystkich warstw i Wcisnąć Alt i kliknąć na trójkącie rozwijania Wcisnąć Option i kliknąć na trójkącie
efektów§ grupy warstw rozwijania grupy warstw

Edycja stylu warstwy Dwukrotnie kliknąć na warstwie Dwukrotnie kliknąć na warstwie

Wyłączenie/Włączenie maski wektorowej Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski
wektorowej wektorowej

Otwarcie okna Opcje maski warstwy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy

Przełączanie maski warstwy Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski
warstwy warstwy

Przełączanie się między maską Wcisnąć Alt i kliknąć na miniaturce maski Wcisnąć Option i kliknąć na miniaturce
warstwy/obrazkiem kompozytowym warstwy maski warstwy

Przełączanie trybu rubinowego koloru \ (kreska ukośna odwrócona) lub Shift + \ (kreska ukośna odwrócona) lub Shift +
maski warstwy* wcisnąć Alt i kliknąć wcisnąć Option i kliknąć

Zaznaczenie całego tekstu; tymczasowe Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy
zaznaczenie narzędzia tekstowego tekstowej tekstowej

Utworzenie maski odcinania Wcisnąć Alt i kliknąć na linii oddzielającej Wcisnąć Option i kliknąć na linii
dwie warstwy oddzielającej dwie warstwy

Zmiana nazwy warstwy Dwukrotnie kliknąć na nazwie warstwy Dwukrotnie kliknąć na nazwie warstwy

Utworzenie nowego zestawu warstw pod Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Nowy Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
bieżącą warstwą/bieżącym zestawem zestaw warstw Nowy zestaw warstw
warstw

Utworzenie nowego zestawu warstw z Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowy Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Nowy
oknem dialogowym zestaw warstw zestaw warstw

Utworzenie maski warstwy, która ukrywa Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Dodaj Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Dodaj
wszystko/obiekty zaznaczone maskę warstwy maskę warstwy

Utworzenie maski wektorowej, która Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
ujawnia wszystko/zaznaczenie Dodaj maskę warstwy Dodaj maskę warstwy

Utworzenie maski wektorowej, która Control + wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Command + wcisnąć Option i kliknąć na
ukrywa wszystko/zaznaczenie Dodaj maskę warstwy przycisku Dodaj maskę warstwy
ADOBE PHOTOSHOP CS2 816
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Wyświetlenie własności grupy warstw Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć na grupie warstw,
grupie warstw, kliknąć dwukrotnie na kliknąć dwukrotnie na grupie
grupie

Wyświetlenie opcji warstwy§ Alt + kliknąć dwukrotnie na warstwie Option + kliknąć dwukrotnie na warstwie

Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia wielu Wcisnąć Shift i kliknąć Wcisnąć Shift i kliknąć


warstw sąsiadujących ze sobą

Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia wielu Wcisnąć Control i kliknąć Wcisnąć Command i kliknąć


warstw nie sąsiadujących ze sobą

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady

Skróty dotyczące korzystania z palety Ścieżki


Zadanie Windows Mac OS

Dodanie ścieżki do zaznaczenia Control + wcisnąć Shift i kliknąć na nazwie Command + wcisnąć Shift i kliknąć na
ścieżki nazwie ścieżki

Usunięcie ścieżki z zaznaczenia Control + wcisnąć Alt i kliknąć na nazwie Command + wcisnąć Option i kliknąć na
ścieżki nazwie ścieżki

Zachowanie przecięcia ścieżki jako Control + Shift + Wcisnąć Alt i kliknąć na Command + Shift + Wcisnąć Option i
zaznaczenia nazwie ścieżki kliknąć na nazwie ścieżki

Ukrycie ścieżki Control + Shift + H Command + Shift + H

Ustawianie opcji przycisków Wypełnij Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku
ścieżkę kolorem narzędzia, Obrysuj ścieżkę
pędzlem, Wczytaj ścieżkę jako zaznaczenie,
Utwórz ścieżkę roboczą z zaznaczenia i
Utwórz nową ścieżkę

Skróty dotyczące korzystania z palety Próbki


Zadanie Windows Mac OS

Utworzenie nowej próbki z koloru Kliknąć w pustym obszarze palety Kliknąć w pustym obszarze palety
narzędzia*

Wybór koloru tła Wcisnąć Control i kliknąć na próbce Wcisnąć Command i kliknąć na próbce

Usunięcie koloru Wcisnąć Alt i kliknąć na próbce Wcisnąć Option i kliknąć na próbce

Zaznaczenie wielu kolorów sąsiadujących Wcisnąć Shift i kliknąć na drugim kolorze Wcisnąć Shift i kliknąć na drugim kolorze
ze sobą§

Zaznaczenie wielu kolorów nie Wcisnąć Control i klikać na kolejnych Wcisnąć Command i klikać na kolejnych
sąsiadujących ze sobą§ kolorach kolorach

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady


ADOBE PHOTOSHOP CS2 817
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące korzystania z palety Zawartość WWW (ImageReady)


Zadanie Windows Mac OS

Edycja nazwy mapy obrazka i wyświetlenie Dwukrotnie kliknąć na miniaturce mapy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce mapy
palety Mapa obrazka obrazka obrazka

Edycja zadania myszy dla stanu rollover Dwukrotnie kliknąć na miniaturce stanu Dwukrotnie kliknąć na miniaturce stanu
rollover rollover

Edycja nazwy odcięcia obrazka i Dwukrotnie kliknąć na miniaturce odcięcia Dwukrotnie kliknąć na miniaturce odcięcia
wyświetlenie palety Odcięcie obrazka obrazka

Przełączanie widoczności ramek animacji Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć prawym
stanie z ikoną ramki animacji i wybrać z przyciskiem myszy na stanie z ikoną ramki
menu kontekstowego nowy stan animacji, po czym wybrać z menu
kontekstowego nowy stan

Utworzenie efektu rollover mapy obrazka Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
Utwórz warstwowy efekt rollover Utwórz warstwowy efekt rollover

Klawisze funkcyjne
Zadanie Windows Mac OS

Wywołanie Pomocy F1 klawisz Pomocy

Cofnięcie/Ponowienie operacji* F1

Wycinanie* F2 F2

Kopiowanie* F3 F3

Wklejanie* F4 F4

Wyświetlanie/Ukrywanie palety Pędzle* F5 F5

Wyświetlanie/Ukrywanie palety Odcięcie§

Wyświetlanie/Ukrywanie palety Kolor F6 F6

Wyświetlanie/Ukrywanie palety Warstwy F7 F7

Wyświetlanie/Ukrywanie palety Info F8 F8

Wyświetlanie/Ukrywanie palety Zadania* F9 Option + F9*, Control + F9§

Wyświetlanie/Ukrywanie palety F10 Control + F10


Optymalizuj§

Wyświetlanie/Ukrywanie palety Animacja§ F11 Control + F11

Odwróć F12 F12

Wypełnianie* Shift + F5 Shift + F5

Wtapianie zaznaczenia* Shift + F6 Shift + F6

Zaznaczanie odwrotne* Shift + F7 Shift + F7

* Nie dotyczy programu ImageReady

§ Dotyczy tylko programu ImageReady


ADOBE PHOTOSHOP CS2 818
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące pracy w programie Adobe Bridge


Nie jest to pełna lista skrótów klawiaturowych. Tabela zawiera tylko te skróty, które nie są pokazywane w menu i w
dymkach Pomocy.

Zadanie Windows Mac OS

Otwarcie programu Adobe Bridge z innej Control + Alt + O, Control + Shift + O Command + Option + O, Command + Shift
aplikacji z pakietu Creative Suite +O

Przejście do następnego otwartego okna Control + ~ Command + ~


programu Bridge

Przejście do poprzedniego okna programu Shift + Control + ~ Shift + Command + ~


Bridge

Przejście do następnego widoku Control + \ Command + \


(Miniaturki, Odcinek filmu, Szczegóły,
Wersje i obrazki alternatywne)

Przejście do przestrzeni roboczych Control + F6 do Control + F12 Command + F6 do Command + F12


zdefiniowanych przez użytkownika

Przejście do poprzedniego widoku Shift + Control + \ Shift + Command + \

Wyświetlenie wszystkich plików Alt + Control + F Option + Command + F

Wyświetlenie plików z 1 gwiazdkami lub Alt + Control +1 Option + Command +1


większą liczbą gwiazdek

Wyświetlenie plików z 2 gwiazdkami lub Alt + Control +2 Option + Command +2


większą liczbą gwiazdek

Wyświetlenie plików z 3 gwiazdkami lub Alt + Control +3 Option + Command +3


większą liczbą gwiazdek

Wyświetlenie plików z 4 gwiazdkami lub Alt+Control+4 Option + Command +4


większą liczbą gwiazdek

Wyświetlenie plików z 5 gwiazdkami Alt + Control +5 Option + Command +5

Wyświetlenie plików z etykietą nr 1 Alt + Control +6 Option + Command +6

Wyświetlenie plików z etykietą nr 2 Alt + Control +7 Option + Command +7

Wyświetlenie plików z etykietą nr 3 Alt + Control +8 Option + Command +8

Wyświetlenie plików z etykietą nr 4 Alt + Control + 9 Option + Command + 9

Otwarcie zaznaczonego obrazka w oknie Control + R Command + R


dialogowym Camera Raw z programu
Bridge

Otwarcie zaznaczonego obrazka z Shift + Control + O Shift + Command + O


zapisanymi ustawieniami Camera Raw w
programie Photoshop

Skopiowanie ustawień Camera Raw z Alt + Control + C Option + Command + C


zaznaczonego pliku

Wklejenie ustawień Camera Raw w Alt + Control + V Option + Command + V


zaznaczonym pliku

Oznaczenie zaznaczonego pliku Version Shift + Control + M Shift + Command + M


Cue jako używanego
ADOBE PHOTOSHOP CS2 819
Podręcznik użytkownika

Zadanie Windows Mac OS

Synchronizacja widoku lokalnego i widoku Shift + Control + B Shift + Command + B


serwerowego zaznaczonego pliku Version
Cue

Nadanie zaznaczonym plikom Version Cue Shift + Control + G Shift + Command + G


statusu plików alternatywnych względem
siebie

Utworzenie zapisanej wersji zaznaczonego Shift + Control + V Shift + Command + V


pliku Version Cue

Otwarcie okna dialogowego Wersje Shift + Alt + Control + V Shift + Option + Command + V

Powrót do ostatniej aplikacji, w której Alt + Control + O Option + Command + O


otwarto program Bridge

Usunięcie zaznaczonego pliku Control + Backspace Command + Backspace

Przesunięcie folderu (w widoku folderów) Strzałka w górę Strzałka w górę


lub rzędu w górę

Przesunięcie folderu (w widoku folderów) Strzałka w dół Strzałka w dół


lub rzędu w dół

Przejście o poziom w górę (w widoku Control + Strzałka w górę Command + Strzałka w górę
folderów)

Przejście o jeden element w lewo Strzałka w lewo Strzałka w lewo

Przejście o jeden element w prawo Strzałka w prawo Strzałka w prawo

Przejście do pierwszego elementu Home Home

Przejście do ostatniego elementu End End

Dodawanie do zaznaczenia (elementy nie Wcisnąć Control i kliknąć Wcisnąć Command i kliknąć
sąsiadujące ze sobą)

Odświeżenie drzewa i okienek z F5 F5


miniaturkami

Dodanie elementu do zaznaczenia Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo,
Strzałka w górę lub Strzałka w dół Strzałka w górę lub Strzałka w dół

Obrót obrazka w prawo Control + ] Command + ]

Obrót obrazka w lewo Control + [ Command + [

Otwarcie okna Bridge w postaci Wcisnąć Control i kliknąć na ikonie Wcisnąć Command i kliknąć na ikonie
zmaksymalizowanej i automatyczne programu Bridge na pasku opcji programu Bridge na pasku opcji
ukrycie innych palet

Otwarcie okna dialogowego Info o pliku Control + Alt + I Command + Option + I

Wyświetlenie Pomocy F1 F1
ADOBE PHOTOSHOP CS2 820
Podręcznik użytkownika

Skróty dotyczące zaznaczania obiektów w oknie Version Cue


Zadanie Windows Mac OS

Zaznaczenie wszystkich obiektów Wcisnąć A + Control i kliknąć Wcisnąć A + Command i kliknąć

Zaznaczanie obiektów (selektywne) Wcisnąć Control i kliknąć Wcisnąć Command i kliknąć

Zaznaczanie obiektów (zakresu) Wcisnąć Shift i kliknąć Wcisnąć Shift i kliknąć

Zaznaczenie następnego obiektu Strzałka w dół Strzałka w dół

Zaznaczenie poprzedniego obiektu Strzałka w górę Strzałka w górę

Zaznaczenie następnego obiektu Shift + Strzałka w dół Shift + Strzałka w dół


(przyrostowe)

Zaznaczenie poprzedniego obiektu Shift + Strzałka w górę Shift + Strzałka w górę


(przyrostowe)

Zaznaczenie pierwszego obiektu Page Up lub Home Page Up lub Home

Zaznaczenie ostatniego obiektu Page Down lub Home Page Down lub Home

Skróty dotyczące nawigacji w oknie Version Cue


Zadanie Windows Mac OS

Otwarcie folderu Control + O Command + O

Nowy folder Control + N Command + N

Jeden poziom w górę Backspace Command + Strzałka w górę

Otwarcie zaznaczonego pliku Enter Return

Usunięcie zaznaczonego pliku lub Usuń Command + Backspace


zaznaczonych plików

Anulowanie okna Escape Escape

Skróty dotyczące wyświetlania obiektów w oknie Version Cue


Zadanie Windows Mac OS

Szczegóły Control +1 Command +1

Ikony Control +2 Command +2

Miniaturki Control +3 Command +3

Płytki Control + 4 Command + 4


821

Skorowidz
A korzystanie z plików Adobe Version Cue, projekty
Adaptacyjna paleta kolorów 252 pochodzących z łączenie się z projektami
Photoshopa 736 zdalnymi 125
Administrator systemu, uprawnienia
w Version Cue 177 pliki, otwieranie 202, 204 dodawanie plików 136
Adnotacje Adobe InDesign kopia robocza i jej odtwarzanie 173
dodawanie 722 w metadanych 99 kopie robocze 123
dźwiękowe 723 Adobe Premiere 714 kopiowanie 171
edycja 724 Adobe Press 9 kopiowanie i przenoszenie
importowanie 723 Adobe RGB, przestrzeń kolorów 284 plików 139
informacje 722 Adobe Stock Photos odłączanie się od projektu 144
odtwarzanie 723 Zobacz także konta Stock Photo ograniczanie dostępu 175
odtwarzanie w zadaniach 768 informacje 107 otwieranie 124
otwieranie 723 koszyk 112 otwieranie plików 135
tworzenie 722 kupowanie 111, 112, 113 stosowanie blokady 170
usuwanie 724 ponowne pobieranie fotografii 116 synchronizacja 159
wyświetlanie i ukrywanie 723 porady dotyczące tworzenie i edytowanie 127
wyszukiwania 110 właściwości 170
wyświetlanie w oknie dialogowym
Zapisz dla internetu 657 preferencje 116 współużytkowanie 131
zapisywanie 687 przeglądówki 110, 111 wyświetlanie informacji o 127
adnotacje dźwiękowe. (Zobacz w programie Bridge 81 Adobe Version Cue, przestrzenie
adnotacje wyświetlanie szczegółów robocze
Adobe Acrobat zamówienia 113 dzienniki 166, 179
współpraca z Version Cue 118 wyszukiwanie za pomocą słów ponowne uruchamianie 121
kluczowych 109
Adobe Bridge tworzenie identyfikatorów
Adobe Studio 8 użytkownika 176
Zobacz też okno Bridge
Adobe Studio Exchange 9 ustawianie preferencji 120
Creative Suite, ustawienia
kolorów 265, 267 Adobe Version Cue usuwanie skrótów 143
dodawanie plików do projektów łączenie się z projektami wyświetlanie informacji o 179
Version Cue 137 zdalnymi 125
zmiana nazw 165
opis 81 folder projektów 123
zmiana wyświetlania 126
tworzenie projektów Version foldery 123
Adobe, okno dialogowe Version
Cue 129 funkcje, dostępność 117 Cue 119
usuwanie plików Version Cue 147, migracja do wersji 2.0 166 aerograf 509
149 odłączanie 143 akapity
usuwanie projektów Version publikowanie projektów z
Cue 146 formatowanie 585
GoLive 168
wyświetlanie plików Version informacje 585
w programie Bridge 81
Cue 135 podziały wyrazów 590
Adobe Version Cue Administration,
Adobe Creative Suite, ustawienia program wcięcia 588
kolorów 265 wysunięta interpunkcja 589
edytowanie właściwości
Adobe Digital Negative (DNG), projektów 171 aktywne punkty narzędzia 48
format plików 713
eksportowanie projektów 171 Akwarele, filtr 541
Adobe GoLive
informacje 163 Alarm przestrzeni kolorów,
współpraca z Version Cue 118 polecenie 298
powielanie projektów 171
Adobe Illustrator ALT, element HTML 618, 622
ustawianie preferencji przestrzeni
importowanie kompozycji metodą roboczej 165 Animacja, paleta 646
umieszczania 206
usuwanie projektów 171 animacje
822

Zobacz też ramki animacji auto-odcięcia Zobacz odcięcia konwersja na tryb Skala
dodawanie ramek do 646 Auto-poziomy, polecenie szarości 249
edycja warstw w 643 domyślne ustawienia korzystanie z tekstu 559
importowanie plików jako 653 odcinania 323 określanie rastra 249
opis 644 informacje 323, 326 Własny wzorek, opcja 250
opóźnienie 650 opcje 325 Wiadro z farbą, narzędzie 522
opóźnienie ramki 650 Auto-regeneracja, polecenie 662 Blask neonu, filtr 540
optymalizacja 652 Blask wewnętrzny, efekt 438
otwieranie filmów w formacie B Blask zewnętrzny, efekt 438
QuickTime 654 balans bieli w plikach Camera blokada, w Adobe Version Cue 170,
otwieranie plików jako 653 Raw 225 172
przeglądanie 652 balans kolorów blokady plików, usuwanie w Version
dopasowanie automatyczne 323 Cue 172
tworzenie 644, 654
korekta ogólna 327 blokowanie
usuwanie 648
korekta w oknie Krzywe 303 kolory 673
zapętlanie 650
skanowanie i 200 odcięcia 612
zapisywanie 653
Zastąp kolor, polecenie 320 blokowanie warstw
zmiany na ramkę nr 1 lub zwykły
stan 643 Balans kolorów, polecenie 313 częściowe 427
Animacje jako pliki, polecenie 705 Barwa, tryb 513 pełne 427
animowane obrazki GIF Barwa/Nasycenie, polecenie wiele warstw 427
Zobacz animacje dopasowywanie 311 BMP, format plików
animowane obrazki GIF w stanie informacje 311 informacje 713
rollover 641 kolorowanie obrazków w skali zapisywanie w 703
anulowanie operacji 74 szarości 313 Brak etykiety, polecenie 93
anulowanie zaznaczeń 331 modyfikowanie zakresu kolorów Brak kopii roboczej, status pliku w
Zobacz też zaznaczanie za pomocą kroplomierzy 312 Version Cue 134
aplikacje Adobe, integracja 735 określanie zakresu kolorów 312 Brak, poziom uprawnień w Version
Bez ratingu, polecenie 93 Cue 177
aplikacje, przechodzenie między 35
bezpieczne kolory Weba Bridge Zobacz Adobe Bridge
AppleScript 784
informacje 259, 667 Bryły 3D, filtr 549
arkusz stylu kaskadowego 680
zaznaczanie na palecie Kolor 258 Brzeg, polecenie 341
artefakty JPEG 372
zaznaczanie w Próbniku kolorów bufor wzorków 80
Artystyczne, filtry 540
Adobe 258 burasagari 598
Auto-kolor, polecenie
zmiana na 259
informacje 325, 326
biblioteki konturów 442 C
opcje 325
bichromia cache
Auto-kontrast, polecenie
drukowanie 764 konfigurowanie
informacje 324 scentralizowanego i
eksportowanie do innych
opcje 325 aplikacji 765 rozproszonego 87
automatyczne usuwanie ramek 651 informacje 762 opis 87
automatyzacja kolory nadruków 763 Camera Raw, pliki
Zobacz też zadania krzywe 763 balans bieli 225
korzystanie z dropletów 780 oglądanie pojedynczych bufor programu Bridge 219
korzystanie z zadań 766 wyciągów 764 Digital Negative, opcje
przetwarzanie wsadowe 778 tworzenie 762 zapisywania 234
wsady zestawów danych 790 zapisywanie i wczytywanie dodatkowe pliki XMP 235
za pomocą skryptów 784 ustawień 764 dominanta barwna w obszarach
Bichromia, tryb 241 cieni 232
zapisywanie szablonów dla innych
aplikacji firmy Adobe 789 Bieżąca ścieżka, polecenie 458 głębia bitowa 225
automatyzacja arkuszy Bitmapa, tryb histogram i wartości RGB 224
kontaktów 728 informacje 240, 248
823

kadrowanie i wyrównywanie korekty tonalne i barwne 297 zamrażanie i rozmrażanie


obrazków 228 zaznaczanie kolorów w 256 obszarów za pomocą 407
kontrolki dopasowywania Cofnij, polecenie 73 zapisywanie siatek za pomocą 410
kolorów 227 zniekształcanie obrazków za
Creative Suite, ustawienia
kopiowanie i wklejanie ustawień w kolorów 267 pomocą 405
programie Bridge 236 Deformacja, narzędzia filtra
cudzysłowy
korygowanie dominanty Lustro 405
barwnej 232 informacje 564
cudzysłowy ozdobne 564 Marszczenie 405
obrazki o pikselach
kwadratowych 225 cudzysłowy proste 564 Rekonstrukcja 408

obrazki o pikselach nie cudzysłowy typograficzne 564 Turbulencja 405


kwadratowych 225 czcionki Wirówka przeciwnie do ruchu
odchylenie chromatyczne 231 wskazówek zegara 405
brakujące 583
opis 217 Wirówka zgodnie z kierunkiem
informacje 572 ruchu wskazówek zegara 405
otwieranie bezpośrednio w osadzanie w plikach SWF 705
programie Photoshop 220 Wybrzuszenie 405
przeglądanie rodzin i stylów 574 Wypaczenie 405
ponowne próbkowanie 225
rodziny 572 Wypychanie w lewo 405
przetwarzanie 221
zaznaczanie 572 DIC Color Guide 260
przetwarzanie wsadowe 238
czcionki OpenType Digimarc Detect Watermark, plug-
redukcja szumu 230
informacje 583 in 33
rozdzielczość drukowania 225
instalacja lokalna 558 Digital Negative, format plików
ustawianie profilu koloru i głębi
czerń, wygląd 269 informacje 713
bitowej 225
ustawienia eksportowania 237 Czerwone oczy, narzędzie 390 opcje zapisywania plików w
czułość na krawędziach, narzędzie formacie Camera Raw 234
w programie Bridge 81
Lasso 335 dithering
wielkość w pikselach 225
Bez ditheringu, ustawienie 666
winietowanie 231
D informacje 252
wyostrzanie 229
dane aparatu, dodawanie do modyfikowanie za pomocą
zapisywanie w innych plików 102 masek 677
formatach 233
DCS, format plików optymalizacja ważona i 677
cele renderingu 287
DCS 1.0 702 przeglądarki 667
Centrum Bridge 81
DCS 2,0 702 przezroczystość, na palecie
certyfikaty 9 Optymalizuj 668
dla obrazków z kanałami
Chmury różnicowe, filtr 547 dodatkowymi 760 upodabnianie do bezpiecznych
Chmury, filtr 547 informacje 714 kolorów Weba 672
Chrom, filtr 548 kodowanie binarne 702 w animacjach 652
Ciągłe, opcja 390, 516 kodowanie JPEG 702 w połączonych odcięciach 612
Ciało czarne, opcja 254 opis 465 dithering dyfuzyjny 669
Ciemne kreski, filtr 543 zapisywanie plików 701 dithering przeglądarki 667
Ciemniej, tryb 512 Deformacja, filtr dithering wzorka 669
Cień, efekt 438 korzystanie z opcji maski 407 DNG (Digital Negative) 234, 713
Cień/Światło, polecenie 315 odwracanie obszarów Dodaj do palety głównej,
cienie zamrożonych za pomocą 407 polecenie 675
dopasowywanie 315, 392 powiększanie i zmniejszanie w Dodaj do ulubionych, polecenie 92
dopasowywanie w oknie oknie dialogowym 405 Dodaj szum, filtr 545
Poziomy 300 przesuwanie pikseli w prawo za Dodaj, opcja 471
Cineon, format pomocą 405 dodatki
informacje 714 rekonstrukcja 408 Zobacz też nazwy poszczególnych
zapisywanie w 704 stosowanie siatek za pomocą 410 dodatków
CMYK, tryb kolorów ustawianie opcji narzędzi 406 ścieżka docelowa 485
kolory spoza przestrzeni 298 wyświetlanie cieni za pomocą 410 wyświetlanie i ukrywanie 66
824

dodatkowe pliki metadanych 99, 235 komercyjne, przygotowanie 754 Domyślne 555
dodatkowe pliki XMP obrazki 746 Krzyżujące się 555
w formacie Camera Raw 234 obrazków ciągłotonowych 746 Krzyżujące się w dół 555
wyświetlanie w programie opcje dotyczące wydruków Latarka 555
Bridge 235 komercyjnych 755 Pięć świateł z dołu 555
dodawanie tekstu HTML do opcje, ustawianie 748 Pięć świateł z góry 555
odcięć 618 podgląd przed wydrukiem 195 Reflektor szeroko-
dokładna paleta kolorów 251 poprzedzone zalewkowaniem 761 strumieniowy 555
dokumenty przy użyciu zarządzania Równoległe kierunkowe 555
skróty klawiaturowe 803 kolorem 750 Efekty świetlne, typy
dominanty barwne rozbarwienia 760 Punktowe 553, 554
Zobacz też balans kolorów skalowanie 750 Rozproszone 553, 554
korekta przy użyciu ustawienia strony 748 Ukierunkowane 553, 554
kroplomierzy 306 uwagi dotyczące zarządzania efekty rollover
korekta w oknie Poziomy 301 kolorem 276
Zobacz też stany rollover, style
dopasowywanie kolorów 317 zakodowanych obrazków 761 rollover
Dopasuj kolor, polecenie drukowanie komercyjne 754 animowane obrazki GIF 641
informacje 317 Drukuj jeden, polecenie 747 edycja warstw w 643
uzgadnianie kolorów między Drukuj, polecenie 746, 747 kopiowanie i wklejanie 642
warstwami 318 Dyfuzja, filtr 549 opis 634
zmiana koloru za pomocą 319 Dynamiczne suwaki kolorów, projektowanie stron z
Dostosuj wymiary tabeli do odcięć, opcja 531 efektami 599
polecenie 615 dynamika kształtu pędzli 503 przeglądanie 642
Dosycenie koloru, tryb 512 dysk CD z zasobami i dodatkami 8 tworzenie 637
dpi (kropki na cal) 190 dyski magazynujące 79 tworzenie zdalnych 640
droplety Dzielenie wyrazów, polecenie 590 zapisywanie 635
edycja 783 dziennik historii 728 zmiana rozmieszczenia 643
opcje wsadu 783 dzienniki w Version Cue 166, 179 efekty specjalne uzyskiwane za
opis 780 pomocą filtrów 539
przetwarzanie plików za E ekranowa próba kolorów
pomocą 782
Edytuj właściwości, polecenie 129 dla programów Illustrator,
stosowanie do odcięć 612 InDesign i Photoshop 274
efekt światła punktowego 553, 554
tworzenie dla różnych systemów opis 273
operacyjnych 782 efekt światła rozproszonego 553, 554
efekt światła ukierunkowanego 553, w GoLive 275
tworzenie w programie
ImageReady 782 554 eksportowanie

tworzenie w programie efekty bichromia 765


Photoshop 780 efekty skalowania na 445 ścieżki 738
w zadaniach 774 grupowanie efektów mieszania 434 projekty Version Cue 171
zgodność 782 modyfikowanie za pomocą przezroczystość 736
drukarki atramentowe 190 konturów 442 ramek animacji jako plików 709
drukarki biurkowe skalowanie 445 warstw jako plików 429
profile kolorów 277 usuwanie 445 Eksportuj cache, polecenie 87
drukowanie efekty krawędziowe 539 Eksportuj oryginał, polecenie 685,
atrybuty rastra 757 efekty świetlne 442 686, 707

bichromia 764 Efekty świetlne, filtr Eksportuj warstwy jako pliki,


dodawanie 555 polecenie w programie
fragmentu obrazka 750 ImageReady 708
grafika wektorowa 750 opis 547, 553
Eksportuj warstwy jako pliki,
informacje 746 tekstury 556 polecenie w programie
informacje o jednostce dpi 190 tworzenie własnych stylów za Photoshop 707
pomocą 555 e-mail
kolory nadruków 763
Efekty świetlne, style filtra
825

zapisywanie 659 Renderowanie 547 baza danych 234


Encapsulated PostScript Rozmycie 541 kontrolki podglądu 224
(EPS)Zobacz pliki EPS Rozmycie soczewkowe 541 opcje procedur 225
Etykieta, polecenia w programie stosowanie 535, 537 opis 217
Bridge 93
stosowanie kumulacyjne 535 pliki XMP 234
etykietki narzędzi 86
stosowanie za pośrednictwem poprawki profilów 232
informacje 41 Galerii filtrów 535 format dokumentów przenośnych
ukrywanie 48 Stylizacja 549 (PDF)
zmiana wielkości czcionki 67 Suchy pędzel 540 informacje 716
EXIF 99 Szic 548 zapisywanie plików 688
Szum 545 Format dużego dokumentu (PSB)
F tworzenie efektów specjalnych 539 informacje 715
Fala, filtr 544 tworzenie tła 539 zapisywanie w 688
Fale morskie, filtr 544 Wideo 551 format obrazków znakowanych
farby CMYK Zobacz farby w kolorach Wycinanka 540 (TIFF). ZobaczTIFF, format
podstawowych format programu Photoshop 712
Wyostrzanie 548
farby drukarskie, gęstość 468 format programu Photoshop 2.0,
Zawijaj, opcja 538
farby w kolorach podstawowych otwieranie plików 713
Ziarno 540
opis 466 format SWF
Zniekształcenie 538, 544
symulacja jednolitego koloru 467 informacje 664
zwiększanie wydajności 556
Fasetka, filtr 546 formaty plików
filtry ciepłe 314
Faza i Płaskorzeźba, efekt 438 Zobacz też kompresja, okno
filtry Digimarc dialogowe Zapisz dla Internetu,
Filmstrip, format 714
informacje 724 nazwy poszczególnych formatów
filmy 704
odczyt znaku wodnego 721 animacje i filmy 714
QuickTime 718
pomiar siły sygnału 727 dla nieobsługiwanych
Filtr fotograficzny, polecenie podglądów 714
przed dodaniem 725
filtry ciepłe 314 informacje 711
ustawienie trwałości znaku
filtry zimne 314 wodnego 726 obsługiwane ścieżki 482
informacje 314 Filtry z grupy Pociągnięcia formaty plików dostosowane do
własne filtry kolorów 314 pędzla 543 potrzeb internetu
filtr Specjalny 551 Filtry z grupy Szum 545 GIF i PNG-8 663
filtry filtry zimne 314 JPEG 663
Artystyczne 540 filtry zniekształcające 544 PNG-24 663
Blask neonu 540 Flara obiektywu, filtr 547 forum 9
Digimarc 552, 724 Flash, format plików ZobaczSWF, forum użytkowników 9
dotyczące obrazków 16- format Fragmentacja, filtr 546
bitowych 534 FOCOLTONE, system kolorów 260 Fresk, filtr 540
dotyczące obrazków 8- Fokus metadanych, polecenie 85 FTP, serwer
bitowych 534 Fokus taśmy filmowej, polecenie 85 eksportowanie projektów Version
Efekty świetlne 553 folder dokumentów w Version Cue 172
Fresk 540 Cue 123 publikowanie projektów Version
Inne 551 foldery Cue 169, 170
Kolorowanie kredkami 540 nawigacja 90 wybór serwera proxy FTP w
Maźnięcia farbą 540 pojęcie w Version Cue 123 Version Cue 166
Pikselacja 546 zarządzanie 92 Funkcja PostScriptu, opcja 759
plug-iny 534 znajdowanie 94 funkcje wersji PDF 692
Pociągnięcia pędzla 543 Foliowanie, filtr 540
Powtórz piksele krawędziowe, Camera Raw G
opcja 538 Zobacz też Camera Raw, pliki Gąbka, filtr 541
przeglądanie 535, 537 Format Camera Raw Gąbka, narzędzie 392
826

głębia bitowa 244, 245 stosowanie 518 wartości przycięte 307


głębia koloru Zobacz głębia bitowa tworzenie 519 Historia nieliniowa, opcja 77
głębia pikseli. Zobacz głębia bitowa warstwy wypełnienia 448 historia, dodawanie informacji do
Galeria filtrów 535 zdefiniowane ustawienia 520 plików 102
galerie zdjęć grafika internetowa Historia, paleta
korzystanie z tokenów 629, 631 optymalizacja 655 i przetwarzanie wsadowe 778
style 629 uwagi dotyczące zarządzania informacje 75
tworzenie 626 kolorem 272, 273 HSB, tryb
galerie zdjęć WWW grafika o zmiennych danych w Próbniku kolorów Adobe 256,
generowanie grafiki 790 257
dostosowywanie 629
opis 785, 788 zaznaczanie kolorów w 257
korzystanie z tokenów 629, 631
stosowanie zestawów danych 789 HTML
opcje 628
zmienne 786 adresy URL w mapach
style 629 obrazków 622
tworzenie 627 grafika wektorowa
adresy URL w odcięciach 617
gama, kolorów 263 drukowanie 750
element ALT 618, 622
Gamma, polecenie 657 opis 186, 472
element MESSAGE 618, 622
gamma, przeglądanie obrazków SWF (Flash), format plików 664
ramka docelowa 617, 622
internetowych 657 tekst 558, 570
ustawienia wyjściowe 679, 680
gamy 298 Grafika, filtr 548
wyrównanie komórek
Generuj cache dla podfolderów, grafika. Zobacz grafika wektorowa tekstowych 619
polecenie 87 grupy HTTP Proxy, wybór serwera w
GIF, format plików dodawanie warstw do 421 Version Cue 166
informacje 714 grupowanie warstw 421
opcje optymalizacji 666 przeglądanie 419 I
optymalizacja ważona i 677 tryby mieszania 431 identyfikatory użytkownika
ustawienia optymalizacji dla grupy odcinania 430 powielanie lub usuwanie w
potrzeb internetu 663 narzędzi Version Cue
Gumka tła, narzędzie 516
Z przeplotem, opcja 698 Administration 177
Gumka, narzędzie 74, 515
Zwykły,opcja 698 tworzenie w narzędziu Version
gwiazdki w ratingu plików 93
glify Cue Administration 176
informacje 573 identyfikatory w Version Cue 176
H Illustrator. Zobacz Adobe Illustrator
w czcionkach OpenType 583
Histogram, paleta
glify alternatywne importowanie
dopasowywanie widoku
informacje 573 Zobacz też skanowanie
histogramu 292
w czcionkach OpenType 583 kompozycji metodą
informacje 291
przeciągania 349
Global Positioning System (GPS), odświeżanie 294
dane 99 kompozycji z Illustratora 206
podgląd korekt 294 obrazków z obsługą WIA 198
GoLive, otwieranie plików z
programu Photoshop 599 statystyki 293
plików PDF 207
Goodies, folder 9 Widok kompaktowy 292
ramek animacji jako plików 654
Górnoprzepustowy, filtr 551 Widok rozszerzony 292 wygładzonych plików PICT 206
Gradient liniowy, narzędzie 518 Widok wszystkich kanałów 292
zasobów PICT 206
Gradient lustrzany, narzędzie 518 wyświetlanie 291
importowanie obrazków przy użyciu
Gradient radialny, narzędzie 518 wyświetlanie kanałów w WIA 197
kolorze 293
Gradient, narzędzie 57, 518 Importuj dane Version Cue 1.0,
wyświetlanie konkretnego polecenie 167
gradienty kanału 292 Importuj folder jako ramki,
biblioteka 522 histogramy polecenie 654
mapowanie zakresu tonów 329 informacje 291 Importuj, polecenie 198, 206
przezroczystość 519, 521 odczyt 291 indeksy dolne
skróty klawiaturowe 806 poziom bufora 293 informacje 573
827

indeksy górne Jaskrawe światło, tryb 513 kanał maski warstwy 457
informacje 573 jasność Kanał tekstury 556
Info, paleta dopasowywanie 305 kanałów
informacje 57 wyrównywanie 328 optymalizacja obrazków 675
informacje o korekcie kolorów 57 Jasność/Kontrast, polecenie 323 kanały
kolory spoza przestrzeni 57 JavaScript 784, 785 łączenie 465
opcje 59 jednolita paleta kolorów 251, 252 Zobacz też kanały alfa, paleta
podgląd zmian kolorów w 294 jednolite oświetlenie 442 Kanały, kanały kolorów, kanały
dodatkowe
używanie 58 Jedyna kopia, status pliku w Version
Cue 134 głębia bitowa 244
wartości kolorów przed-i-po 57
język informacje o kolorach
wyświetlanie 295
przydzielanie w Bridge 87 kolorów 461
informacje GPS w plikach 99, 100
języki, przypisywanie do tekstu 566 maksymalna liczba 360
informacje IPTC 100
JP2, format Zobacz JPEG 2000, maska warstwy 457
informacje o autorstwie,
wyświetlanie 33 format mieszanie 320, 470
informacje o pliku 720 JPEG 2000, format miniaturki 462
Informacje o pliku, polecenie 102 definiowanie obszaru obliczanie 469
zainteresowania 700 odwracanie 322
informacje o prawach autorskich
Filtracja falkowa, opcja 700 opcje 361
dodawanie 724
Format metadanych, opcja 700 podział na osobne obrazki 464
przeglądanie 33
informacje 699, 715 powielanie 464
informacje o prawach autorskich,
dodawanie 102 kanały alfa 700 przeglądanie 462
informacje o skryptach opcjonalny moduł plug-in 699 sekwencja 360
Adobe Bridge 97 Postępowo, opcja 700 Szybka maska 356
dla projektantów 9 Rosnąca miniaturka, opcja 700 usuwanie 465
informacje techniczne 9 Rozmiar płytki, opcja 700 wielkość pliku 461
Inne filtry 551 zapisywanie w 699 wyświetlanie i ukrywanie 463
instalacja, oprogramowania 1 Zgodność, opcja 700 wyświetlanie na palecie
integracja między aplikacjami JPEG, format Histogram 292
Adobe 735 informacje 715 źródło 321
Inteligentne linie pomocnicze 63 kompresja 712 zapisywanie zaznaczeń w 361
Inteligentne podświetlenie, opcje 353 określanie jakości obrazka 698 zaznaczając 463
Inteligentne rozmycie, filtr 542 opcje optymalizacji 664 kanały alfa
Inteligentne wyostrzanie, filtr 373 opcje zapisywania 698 Zobacz też kanały
interfejs TWAIN dla skanerów 198 optymalizacja ważona i 676 dodawanie tekstury 556
International Color Consortium ustawienia optymalizacji dla formaty zapisu plików 461
(ICC) 265 potrzeb internetu 663 informacje 355
International Press zapisywanie plików 698 konwersja na kanał dodatkowy 467
Telecommunications JPF, format Zobacz JPEG 2000,
Council 235 obliczanie 469
format
interpunkcja opcje 361
justowanie tekstu 587
wysunięta 589 opis 461

interpunkcja, wysunięta 589 tworzenie 359


K
IPTC 235 usuwanie 465
kąt
IPTC (IIM, legacy) 99 w plikach JPEG 2000 700
jednolite oświetlenie 442
IPTC Core 99 wczytywanie zapisanych
opcje pędzla 501 zaznaczeń 362
IPTC metadane, edytowanie 101 Kadrowanie, narzędzie 57, 365, 367 wielkość pliku 461
Kadruj, polecenie 367 wygląd zaznaczonych pikseli 462
J kanał docelowy 463 zapisywanie 687
Jaśniej, tryb 512 kanał kompozytowy 462 zapisywanie zaznaczenia w 361
828

kanały dodatkowe Kolor podstawowy, polecenie 298 ułatwiające precyzyjne


łączenie 468 Kolor selektywny, polecenie 322 rozmieszczanie 61
Zobacz też kanały kolor tła komentarze
dodawanie 466 edycja na palecie Kolor 531 wprowadzanie do projektów
Version Cue 170
opcje 468 wybór 529, 532
komórki odstępów 680
zapisywanie 687 wypełnianie zaznaczeń 523
kompensacja punktu czerni 286
kanały kolorów Zobacz kanały kolor wynikowy 511
kompozycja, tekstu 591
Kanały kolorów, opcja Kolor 463 kolor, konwersja na odcienie
szarości 248 kompozycje warstw
Kanały, paleta
Kolorowanie kredkami, filtr 540 praca z 452
opis 462
kolorowe warstwy wypełnienia 448 sprawdzanie poprawności 454
zaznaczanie kanałów 463
kolory stosowanie i wyświetlanie 453
zmiana sposobu wyświetlania 462
Zobacz też zarządzanie kolorem, tworzenie 453
zmiana układu kanałów 463
modele kolorów uaktualnianie 453
kapitaliki 581
Zobacz też kolor tła, zarządzanie usuwanie 454
Kapitaliki, polecenie 582 kolorem kompresja
kinsoku shori 597 blokowanie na palecie Tabela Format PDF 693
klawisze funkcyjne 817 kolorów 673
informacje 712
koło kolorów odwracanie w obrazkach 328
kompresja bezstratna
informacje 262 określenie innej wartości RGB 672
CCITT 712
kolory komplementarne 262 przesuwanie na paletę Zawartość
WWW 672 LZW 712
kodowanie binarne, w plikach EPS i
DCS 702 przesuwanie w celu RLE 712
kodowanie JPEG, w plikach EPS i uniemożliwienia ditheringu 672 ZIP 712
DCS 702 przypisywanie kolorów do kompresja CCITT 712
kolejność na stosie przezroczystości 673 kompresja JPEG Zobacz JPEG,
map obrazków 624 redukcja przy użyciu optymalizacji format
ważonej 678 kompresja LZW (Lempel-Zif-
rozmieszczanie ze względu na
odcięcia 610 tekstu 575 Welch) 712
warstw 422 usuwanie 674 kompresja plików. Zobacz kompresja
kolekcje uzgadnianie 317 kompresja RLE (Run Length
warstw lub grup 427 Encoding) 712
w programie Bridge 94, 95
kolory ANPA 260 kompresja stratna
kolor bazowy (w trybach
mieszania) 511 kolory dodatkowe format JPEG i 712
kolor docelowy dla kroplomierzy 306 opis 466 modyfikowanie za pomocą masek
w formacie GIF 677
kolor domieszki 511 uwagi dotyczące zarządzania
kolorem 269 optymalizacja ważona i 677
kolor HKS 260
zalewki 469 kompresja ZIP 712
Kolor indeksowany, tryb
kolory edycji masek 361 komunikaty ostrzegawcze,
informacje 251 wyświetlanie i ukrywanie 72
konwersja obrazków RGB i w skali kolory komplementarne Zobacz koło
kolorów komunikaty przeglądarki 618
szarości 251
kolory nadruków 763 końcówki pędzli
korzystanie z tekstu 559
kolory niedrukowalne 259 opcje kształtu 500
opcje konwersji 251
Kolory NTSC, filtr 551 tworzenie 499
kolor narzędzia
kolory podstawowe Konflikt kopii, status pliku w Version
edycja na palecie Kolor 531 Cue 134
wybór 529, 532 uwagi dotyczące zarządzania
kolorem 269 konflikty plików w Adobe Version
wypełnianie zaznaczeń 523 Cue 162
kolory spoza przestrzeni
zaznaczanie za pomocą narzędzia konflikty plików w Version Cue 161
Kroplomierz. 530 informacje 298
kontrast
kolor otoczki pokazane na palecie Info 57
dopasowanie automatyczne 324
wybór 252 kolumny
dopasowywanie 305
829

kontrolki modalne 770 z wykorzystaniem warstw dodawanie do 474


konturów 442 dopasowania 296 edycja 476, 487
Kontury tuszu, filtr 543 zapisywanie 297 koło 474
Konwersja na kształty, polecenie 570 krawędzie nakładanie się 474
Konwersja na tekst akapitowy, wygładzanie 491 opis 472
polecenie 563 krawędzie warstw 423 przecięcia 474
Konwersja na tekst punktowy, krawędzie zaznaczenia rasteryzacja 475
polecenie 563 definiowanie ścieżek 491 rasteryzacja w programie
Konwersja punktów kierunkowych, konwersja na ścieżki 491 ImageReady 475
narzędzie 489
obramowania 341 rozmieszczanie 489
Konwertuj do profilu, polecenie 282
obrysowywanie 341 rysowanie 473
konwolucja 551
przyciąganie 63 rysowanie kształtów własnych 473
Kopia nieaktualna, status pliku w
Version Cue 134 tekstu 570 usuwanie z 474

Kopia offline, status pliku w Version zamykanie 333 wiele kształtów na warstwie 474
Cue 134 ze ścieżek 490 zapisywanie własnych 475
kopiowanie Kreda i węgiel, filtr 548 zaznaczanie własnych 474
Zobacz też polecenia do powielania Kreskowanie, filtr 543 zmiana położenia 487
kompozycji typu PostScript ze Kroplomierz, narzędzie kumimoji 592
schowka 350 Barwa/Nasycenie, polecenie 312 kursor pędzla 496
metodą przeciągania 349 informacje 295 kursory narzędzi 48
między aplikacjami 349 krycie Kurz i rysy, filtr 545
odcięcia 609 gradienty 520 kwadraty
podczas przeciągania 347 maska warstwy 457 rysowanie 525
ramki animacji 648 pokazane na palecie Info 58 kwadrichromia Zobacz bichromia
stany rollover 642 Szybka maska 359, 362
style 444 warstwy tła 431 L
zaznaczenia 347 wypełnianie 431 lakiery
Kopiuj odcięcie, polecenie 609 krycie wypełnienia 431 Zobacz też farby w kolorach
Kopiuj ramki, polecenie 648 Krystalizacja, filtr 546 podstawowych
Kopiuj stan, polecenie 642 krzywe opis 467
Kopiuj styl warstwy, polecenie 444 rysowanie 478 Lasso wielokątne, narzędzie 333
Kopiuj, polecenie 91 tworzenie gładkich i Lasso, narzędzie
korekta kolorów Zobacz korekty ostrokątnych 483 opcje 335
tonalne i barwne zmiana kształtu 486 opcje nacisku pisaka 335
Korekta proporcji pikseli, Krzywe, polecenie używanie 333
polecenie 741
dodawanie punktów 303 liczebniki 573
Korekta soczewek, filtr 369
dopasowywanie balansu kolorów i ligatury 573
korekty kolorów zakresu tonów 303 Lightbox, polecenie 85
Zobacz też korekty tonalne i informacje 301 liniatura rastra 757
barwne
korekta kolorów i tonów 303 określanie rozdzielczości 195
mapa obrazka 621
korekta tonów za pomocą opis 190
odcięcia 603 kroplomierzy 305
skanowanie i 199
korekty tonalne i barwne opcje automatyczne 325
Zobacz też polecenia dotyczące ustawianie 757
skróty 304
korekt tonalnych i barwnych zapisywanie ustawień 759
ustawianie wartości
dopasowania automatyczne 323, docelowych 309 liniatura. Zobacz liniatura rastra
324 linie
ustawianie wartości świateł i
informacje 288 cieni 308 rysowanie 496
korzystanie z narzędzi i Kserokopia, filtr 549 Linie pod kątem, filtr 543
poleceń 296
kształty linie pomocnicze
w oknie dialogowym Krzywe 303
830

Inteligentne linie pomocnicze 62 przeglądanie 621 edycja 456


Inteligentne linie pomocnicze, tekst 625 pomijanie 459
ukrywanie 63 tworzenie 619 stosowanie 458
przyciąganie 62 układanie 624 usuwanie 458
litery 558 wyrównywanie 624 warstwy dopasowania jako 447
litery Zobacz tekst mapy przemieszczenia 544 wczytywanie jako zaznaczeń 459
loginy mapy przyrostowe 556 wyłączanie i włączanie 457
poziomy uprawnień w Version Marszczenie, narzędzie 405 wyświetlanie 457
Cue 177
maska odcinania wyświetlanie kanału 457
tworzenie w narzędziu Version
Cue Administration 176 opis 459 maski wektorowe

wprowadzanie w narzędziu powielanie 460 dodawanie 457


Version Cue tworzenie 460 edycja 458
Administration 163 usuwanie warstw 460 konwersja na maskę warstwy 458
Losowo, opcja 521 zwalnianie 460 usuwanie 458
lpi (linie na cal) 190 Maska warstwy ukrywa efekty, wyłączanie i włączanie 458
Luminancja, tryb 513 opcja 435 maskowanie
luminancja, wyświetlanie na palecie Maska wyostrzająca, filtr 373, 548 warstwy 455
Histogram 292 informacje 372, 374 materiały szkoleniowe 8
Lupka, narzędzie 57 po próbkowaniu 192 Maźnięcia farbą, filtr 540
wyostrzanie selektywne 375 Mediana, filtr 376, 545
M maski Menedżer zdarzeń 785
Mac OS dla optymalizacji ważonej 676 Menedżer zdarzeń skryptów 785
systemowa paleta kolorów 251, dodawanie do warstw 456 menu
254
i optymalizacja ważona 675 dostosowywanie 68
Macromedia Flash, format plików.
ZobaczSWF, format informacje 355 usuwanie zestawu 68
kanały zapisane jako 361 włączanie lub wyłączanie
Magiczna gumka, narzędzie 516
modyfikowanie bezstratnej kolorów 69
Maksimum, filtr 376
kompresji obrazków GIF 677 wyświetlanie ukrytych
malowanie
modyfikowanie ditheringu 677 elementów 69
narzędzia 495
modyfikowanie jakości obrazków menu kontekstowe
opcje 511 JPEG 676 używanie 41
za pomocą wzorków 385 modyfikowanie redukcji kolorów menu palety, wyświetlanie 37
Malowanie palcem, opcja 391 za pomocą 678
MESSAGE, element HTML 618, 622
Mapa gradientu, polecenie 329 odłączanie od warstw 458
metadane
Mapa obrazka, narzędzie 619 odcinanie 459
dołączanie 103
mapy obrazka po stronie klienta 625 pomijanie 458
dodawanie do dokumentów 102
mapy obrazka po stronie serwera 625 stosowanie 458
dodawanie do obrazków
mapy obrazków tekstu 570 webowych 665
dodawanie łączy 622 tworzenie tymczasowych 356 edycja 100
informacje 619 tworzenie w kanałach alfa 359 informacje 720
konwersja odcięć na bazie warstw tworzenie z zaznaczenia 360 określanie typów wyświetlanych
na odcięcia na bazie usuwanie szybkich masek 358 na panelu Metadane 101, 103
narzędzi 621
wektorowe 455 opis 99
modyfikowanie na obrazku 624
wybór koloru 359, 361 preferencje 101
na bazie narzędzi 619
zapisywanie kanałów alfa jako 355 przeglądanie 100
na bazie warstw 620
zapisywanie zaznaczeń w 355 stosowanie z szablonów 103
obszary obwiedni 621
zaznaczanie obszarów szablony 103
po stronie klienta 625 nieprzezroczystych 459 wyszukiwanie w środowisku
po stronie serwera 625 zmiana krycia 359 Version Cue 143
powielanie 623 maski warstw zastępowanie 103
831

metadane, określanie typów różnice międzysystemowe 243 Nawigator plików, polecenie 85


wyświetlanych na panelu zmiana sposobu wyświetlania 242 nazwy plików
Metadane 103
monochromia Zobacz bichromia zgodność w różnych systemach
Metadane, panel 99 operacyjnych 681
Mozaika, filtr 546
metody interpolacji 192, 378 negatywy, tworzenie 328
MTX, pliki 710
Mezzotinta, filtr 546 Niedostępny, status pliku w Version
Miarka, narzędzie 62 Cue 134
N
miarki Niefiltrowany, menu 89
Nacisk pisaka, opcja 335
informacje 60 notatki. (Zobacz adnotacje
nagrywanie
punkt zerowy 60 Nowa mapa obrazka oparta na
edycja warunków 773 warstwie, polecenie 620
zmiana ustawień 61
ścieżki 769 Nowe odcięcie na bazie warstwy,
Miarki, polecenie 60
ścieżki narzędzia Pióro 769 polecenie 602
Mieszaj efekty wewnętrzne jako
grupę, opcja 434 określanie folderów Nowe okno, polecenie 84
wyjściowych 773 Nowe zdjęcie, przycisk 77
Mieszaj warstwy odcinania jako
grupę, opcja 434 wstawianie przerw 770 Nowy folder, polecenie 92
Mieszanie kanałów, polecenie wstawianie warunków 772 Nowy kolor, polecenie 671
Kanał wyjściowy, opcja 321 wykluczanie poleceń 771 Nowy projekt, polecenie 128
mieszanie kanałów 321 zadania 768, 769 Nowy widok, polecenie 56
Stała, opcja 321, 322 Nakładka, tryb 512 Nowy, polecenie 201
tworzenie obrazków Napylone linie, filtr 543 numer seryjny starszej wersji
monochromatycznych 321 narzędzia programu Photoshop 72
migracja do wersji Adobe Version Zobacz też ustawienia narzędzi, numery seryjne, nieaktualne 72
Cue 2.0 166 nazwy poszczególnych narzędzi
miniaturki galeria 46
O
w pliku PDF 693 kursory standardowe i Ołówek Conte, filtr 538, 548
warstw 417 precyzyjne 49
Ołówek, narzędzie
wyświetlanie w oknie dialogowym malowanie 495
automatyczne wymazywanie 517
Otwórz 202 nagrywanie w zadaniach 768, 771
informacje 495
zapisywanie 687 określanie wyglądu kursora 48
obiekty inteligentne
zmiana wielkości na palecie próbkowanie warstw 419
Kanały 463 edycja 451
przełączanie 47
zmiana wielkości na palecie eksportowanie 451
przyciąganie 63
Ścieżki 481 konwersja na warstwę 452
skróty klawiaturowe 793
miniaturowe suwaki 39 kopiowanie 452
wyświetlanie bieżącego 34
Minimum i Maksimum, filtr 551 opis 449
wyświetlanie ukrytych 41, 47
Mnożenie, tryb 512 obiekty w tle 8
wypełnianie 354
moduły plug-in Obliczenia, polecenie 470
narzędzia do tworzenia gradientów
instalowanie filtrów 534 Zobacz nazwy poszczególnych obracanie
zaznaczanie folderu 73 narzędzi do tworzenia obrazki 365, 382
Modyfikuj ustawienia jakości, okno gradientów warstw i zaznaczeń 382
dialogowe 677 narzędzia do zaznaczania warstwy 379
Modyfikuj ustawienia stratności, informacje 332 obracanie obrazków 93
okno dialogowe 677 Stała wielkość, opcja 332 obrazki
Mojikumi współrzędne na palecie Info 57 Zobacz też obrazki bitmapowe,
informacje 596 narzędzia z grupy piór 57 optymalizacja obrazków, grafika
mojisoroe 593 Narzędzia, polecenia w programie wektorowa
mokre brzegi lub akwarele, efekt 509 Bridge 97 dla potrzeb filmu 739
Mokry papier, filtr 549 narzędzie Wypełnienie gradientu, drukowanie 746
monitory pomiar odległości 57 głębia bitowa 244
różnice między programami Nasycenie, tryb 513 konwertowanie między różnymi
Photoshop i ImageReady 243 nasycenie, zmiana 311, 392 głębiami koloru 245
832

konwertowanie obrazków z konwersja na obrazki o 8 lub 16 przekształcanie na kolor


jednego trybu kolorów na bitach na kanał 215 indeksowany 251
inny 247 opis 211 tworzenie z obrazków
kopiowanie zaznaczeń 347 praca z 212 kolorowych 248, 328
korekty kolorów 288, 296 przeglądanie 214 tworzenie za pomocą mieszania
maksymalna wielkość 189 kanałów 320
Złącz jako HDR, polecenie 212,
o mocnym kluczu 291 213 obrazków ciągłotonowych
o ręcznej tincie 321 obrazki jednobitowe Zobacz obrazki drukowanie 746
o słabym kluczu 291 bitmapowe Obróć o 180°, polecenie 93
obracanie lub odwracanie 365 obrazki kolorowane ręcznie 321 Obróć obszar roboczy, polecenie 364
opcje konwersji na kolory obrazki Lab Obróć w lewo o 90° 93
indeksowane 251 tryby mieszania 432 Obróć w prawo o 90° 93
opis 186 wyświetlanie kanałów 462 Obrys, efekt 438
podgląd w przeglądarce 625 obrazki monochromatyczne, obrysowywanie
ponowne próbkowanie 192 konwersja na 329 krawędzie zaznaczenia 341
posteryzacja 329 obrazki o 16 bitach na kanał zaznaczenia 522, 525
powrót do dowolnego stanu 75, 78 konwersja na obrazki o 32 bitach obrysowywanie obrazków 364
na kanał 246
przeglądanie przed Obrysuj kontur, filtr 549
wykorzystaniem w filmie 744 obsługa 245
Obrysuj ścieżkę, polecenie 525
przycinanie 367 obrazki o 16 bitach na kanał,
konwersja 246 Obrysuj, polecenie 524
przywracanie 74 obrysy
obrazki o 32 bitach na kanał
pseudokolor 253 skróty klawiaturowe 806
konwersja na obrazki o 8 lub 16
RGB 239 bitach na kanał 215 obsługa techniczna
skanowanie 197, 198 obsługa 245 bezpłatna i płatna 6
spłaszczanie 430 obrazki o mocnym kluczu 291 na witrynie Adobe.com 9
szum 230 obrazki o słabym kluczu 291 obsługa WIA 197, 198
tworzenie na podstawie stanu obrazki o wysokiej dynamice obszar roboczy
historii 76 jasności, Zobacz obrazki HDR wypełnianie 524
tworzenie na podstawie zdjęcia 76 obrazki online zmiana wielkości 363
tworzenie nowych 201 Zobacz też optymalizacja grafiki obszar widoku 53
tworzenie obrazków internetowej
monochromatycznych 321 obszar zawartości 82
tworzenie palety głównej 674
w skali szarości 241 Obszary zamaskowane, opcja 358
zmiana wielkości 193
wczytywanie zaznaczeń 351 obwiednie
obrazki rastrowe Zobacz obrazki
wymiary na wydruku 194 bitmapowe kołowych map obrazków 621

wymiary w pikselach 193 tekstu 561


obrazki RGB
wyświetlanie wielkości 191 ochrona
liczbowe określanie kolorów 256,
wyostrzanie 372, 373, 375 532 przypisywanie identyfikatorów
użytkownika w Version Cue 175
wyostrzanie selektywne 375 przekształcanie na kolor
indeksowany 251 ochrona plików w Version Cue 133
zachowywanie szczegółów cieni i
świateł 308 wyświetlanie kanałów 462 odblokowywanie kolorów 673

zapisywanie 685 obrazki w skali szarości odblokowywanie odcięć 612

obrazki bitmapowe 186 atrybuty rastra 758 odchylenie chromatyczne 230

obrazki ciągłotonowe informacje 241 odcięcia

opis 186 kolorowanie 313 łączenie 610, 612

obrazki CMYK konwersja na obrazki czarno- automatyczne 601


białe 329 bezobrazkowe 616
kolory spoza przestrzeni 298
konwersja obrazków na tryb blokowanie 612
wyświetlanie kanałów 462
bitmapy 249
obrazki czarno-białe, tworzenie 329 dithering 612
przechowywanie zaznaczeń 461
obrazki HDR dodawanie łączy 617
dodawanie tekstu HTML do 618
833

eksport opcji 616 zmiana wielkości 608 opcje kształtu strzałki 475
informacje 600 odcięcia tabeli 601 opcje mieszania, zaawansowane 434
jasność 605 odcięcia użytkownika. Zobacz opcje narzędzia Kształt 475
kolor 603 odcięcia opcje obsługi 6
kolor tła 617 Odcięcie, narzędzie 601 Zobacz też Pomoc
konwersja 338, 603 Odcięcie, paleta 616 Opcje odcięcia, okno dialogowe 600
konwersja auto-odcięć na odcięcia odcinanie Opcje odtwarzania, polecenie 767
użytkownika 603 i polecenie Auto-poziomy 323 opcje przygotowujące do druku 755
kopiowanie 609 informacje 299 OpenEXR, format 716
krawędzie 604 Odejmij, opcja 471 opóźnienie ramki 650
linie odcięć 603, 605 odinstalowywanie, oprogramowanie
modyfikowanie 610 oprogramowania 1
instalowanie 1
na bazie warstw 602 Odśwież, polecenie 89
plug-iny 9
numerowanie 604 Odśwież, polecenie Version Cue 124
pobieranie 10
obrazkowe 616 Odświeżaj bez buforowania, na
palecie Histogram 294 usuwanie 1
odblokowywanie 612 optymalizacja
odstępy między literami 587
określanie komunikatów Zobacz też optymalizacja grafiki
przeglądarki w opcjach odstępy między wyrazami 587
internetowej
eksportu 618 Odstępy, opcja pędzli 502, 507
animacje 652
optymalizacja 612 Odsuń wszystkie kolory,
polecenie 673 informacje 655
pierwszeństwo 603
odwracanie plików GIF i PNG-8 663
powielanie 609
obrazki 365 plików JPEG 663
praca w oknie Zapisz dla
internetu 660 Odwróć ramki, polecenie 647 plików SWF (Flash) 664

przeglądanie 603 Odwróć zaznaczenie, polecenie 90 optymalizacja grafiki internetowej

przeglądanie tabel 614 Odwróć, polecenie 74, 328 anulowanie 662


przesuwanie 607 Odwrotność, polecenie 340 automatyzacja 773, 780

przyciąganie 607 Odznacz wszystkie kolory, kompresja do pliku o konkretnej


polecenie 671 wielkości 660
symbole 604
Odznacz wszystko, polecenie 90 odcięcia 612
tworzenie z linii
pomocniczych 602 Ogólne, preferencje oglądanie obrazków
zoptymalizowanych w
tworzenie z warstw 602 Bridge 86 programie ImageReady 661
tworzenie za pomocą narzędzia Okno Bridge optymalizacja ważona 675
Odcięcie 601 dopasowywanie 84 podstawowa procedura 658
typu tabela 601 główne komponenty 82 preferencje 662
typy 600, 601 Okno dialogowe Edytor przywracanie oryginalnej
użytkownika 601 gradientów 519 wersji 659
usuwanie 611 okno dokumentu stosowanie panelu Tabela kolorów
usuwanie zaznaczeń 606 wyświetlanie informacji w 33 do odcięć 670
w zadaniach 773 Okrągła mapa obrazka, narzędzie 620 w ImageReady 662
wklejanie 609 okręgi zapisywanie ustawień 659
wyrównywanie 610 rysowanie 525 optymalizacja ważona
zagnieżdżanie tabel 613 Określ ustawienia optymalizacji, GIF i PNG-8, dithering 677
zaznaczanie 606 polecenie 773 informacje 675
zmiana kolejności na stosie 610 określenie innej wartości RGB 672 jakość obrazków JPEG 676
zmiana nazw 617 OLE (Object Linking and kompresja bezstratna obrazków
Embedding) 738 GIF 677
zmiana wielkości 607
opcja Postępowo, dla formatu JPEG maski i 675
odcięcia na bazie warstw 2000 700
informacje 602 redukcja kolorów w formacie GIF i
opcja trybu kolorów 513 PNG-8 678
tworzenie 602 Opcje drukowania, polecenie 746
834

Optymalizuj względem obwiedni, Pakiet obrazków, polecenie Mac OS 251, 254


opcja 653 dostosowywanie układów 732 określanie kolorów 252
Optymalizuj względem usuwania informacje 730 określanie koloru tła 252
zbędnych pikseli, opcja 653
Paleta Łącza określanie przezroczystości 252
Optymalizuj, paleta
używanie do obsługi plików opcja skali szarości 254
dodawanie metadanych 665, 669 projektu Version Cue 140 Selektywna 252
i metadane XMP 683 wyświetlanie wariantów i Web 251
informacje 661 wersji 141
Widmo, opcja 254
określanie ditheringu zastępowanie umieszczonych
przezroczystości 668 plików wariantami 141, 142 Windows 251, 254

określanie ujednoliconej tabeli zastępowanie umieszczonych Wizualna 252


kolorów 669 plików wcześniejszymi palety kolorów webowych 251
zapisywanie ustawień za pomocą wersjami 142 palety wysuwane
dropletów 784 Paleta Akapit dostosowywanie listy
Osadź profil kolorów, opcja 687 informacje 585 elementów 40, 71, 498
Osadź znak wodny, polecenie 725 paleta główna 674 informacje 40
osadzanie Kolor, paleta zmiana sposobu wyświetlania 41
czcionek w plikach SWF 705 Zobacz też palety kolorów pamięć wirtualna 79
Ostre światło, tryb 513 Paleta Kolor pamięć, zwalnianie 80
ostrzeżenia, wyświetlanie i informacje 530 Papier listowy, filtr 548
ukrywanie 72 ostrzeżenia 259 pasek opcji
ostrzeżenie dotyczące bezpiecznych Suwaki kolorów Web, informacje 33
kolorów Weba, w Próbniku polecenie 259
kolorów 256 przesuwanie 49
wybór bezpiecznych kolorów zmiana rozmiaru czcionki 67
ostrzeżenie o kolorze spoza Weba 259
przestrzeni w Próbniku pasek stanu
kolorów 256 paleta kolorów VGA 716
informacje 33
Otwarty, status pliku w Version paleta Kompozycje warstw 452
Pastele, filtr 538, 541
Cue 134 paleta narzędziowa 33
Patchwork, filtr 551
otwieranie Paleta Nawigator 53
PCD, format 205
filmów w formacie QuickTime Paleta Znaki Kotoeri 594
PCX, format plików 716
jako animacji 654 palety
PDF, wybór wersji 692
pliki EPS 204 Zobacz też palety wysuwane i
nazwy poszczególnych palet pełne szkolenie 7
pliki Photo CD 205
Pędzel historii, narzędzie 74, 78
plików jako animacji 653 dokowanie i oddokowywanie 37
Pędzel stylowy, narzędzie 497
plików PDF 202 powrót do położeń domyślnych 66
przesuwanie 37 Pędzel, narzędzie 495
Otwieranie i zamykanie w programie
Bridge 83 pędzle
skróty klawiaturowe 810
Otwórz jako, polecenie 202 czułe na nacisk 510
wyświetlanie i ukrywanie 37
Otwórz ostatnie, polecenie 202 zmiana rozmiaru czcionki 67 czyszczenie opcji 509
Otwórz z Camera Raw, polecenie 90 dynamiczne 502
zmiana wielkości 37
Otwórz za pomocą, polecenie 90 dynamika kolorów 507
palety kolorów
Otwórz, polecenie 203, 205, 654 Zobacz też paleta Kolor dynamika kształtu 503
obrazki w programie gotowe 497
Adaptacyjna 252
Photoshop 202 mokre brzegi lub akwarele 509
Ciało czarne, opcja 254
w programie Bridge 90 opcja aerografu 509
do konwersji na kolory
Oznacz jako używany, polecenie 160 indeksowane 251 podwójne 506
Dokładna 251 rozpylanie 504
P dostosowywanie 254 z teksturą 505, 509
Płaskorzeźba, filtr 549 Jednolita 251 pędzle podwójne 506
Płytki mozaiki, filtr 551 kolor otoczki 252 Pędzle, paleta
Płytki, filtr 549 liczba kolorów 252 informacje 498
835

skróty klawiaturowe 811 zaznaczanie w programie opcje optymalizacji 666, 677


perspektywa Bridge 90 ustawienia optymalizacji dla
korekta 370 znajdowanie 94 potrzeb internetu 663
przekształcanie 367 pliki EPS Połącz kanał dodatkowy, opcja 468
stosowanie 382 informacje 713 Połącz odcięcia dla optymalizacji,
kodowanie binarne 702 polecenie 613
zmiana poprzez kadrowanie 367
kodowanie JPEG 702 Połącz odcięcia, polecenie 610
Photoshop EPS, format Zobacz pliki
EPS otwieranie 204 Połącz z, polecenie 125
Photoshop PDF, format 716 zapisywanie 701 położenia palet, przywracanie
domyślnych 66
Photoshop Raw, format zapisywanie dla dla układu
strony 735 półtony, dopasowywanie w oknie
informacje 718 Poziomy 300
zapisywanie w 703 zapisywanie w formacie DCS 702
pobieranie
PICT, format plików 206 pliki Photo CD 205
uaktualnienia, plug-iny i wersje
informacje 717 pliki robocze próbne 10
pliki w formacie zasobu PICT 717 edytowanie w Version Cue 159 pochylanie 382
Zasób PICT 206 używanie w Version Cue 132 Pod spodem, tryb 512
Pierwszeństwo dla mapy obrazka pliki wzorcowe w środowisku podgląd
opartej na warstwie, Version Cue 132
kolorów i wartości pikseli 294
polecenie 621 pliki zgodne z PDF/X
obiektów wyodrębnionych 354
Pierwszeństwo dla odcięcia opcje 695
użytkownika, polecenie 603 rodzin czcionek i stylów 574
standardy 691
piksele strony internetowe 599
uwagi dotyczące zarządzania
opis 186 kolorem 278 w przeglądarce 625
wyświetlanie histogramu 293 plików PDF Podgląd dokumentu, polecenie 642,
789
wyświetlanie wartości kolorów 57 kompresja 693
Podgląd dokumentu, przycisk na
zaznaczanie 331 ochrona 695 palecie narzędziowej 789
piksele kwadratowe 740 otwieranie 202 Podgląd efektu rollover, przycisk 642
piksele nie kwadratowe 739, 740 Photoshop PDF 716 podgląd kolorów. Zobacz ekranowa
piksele otoczki, usuwanie 344 próbkowanie w dół 693 próba kolorów
Pikslowanie, filtry 546 ustawienia Adobe PDF 690, 696 Podgląd wideo, plug-in 744
pionowe skalowanie tekstu, uwagi dotyczące zarządzania Podglądy obrazków, opcja 687
zmiana 578 kolorem 272, 278 podglądy, przyspieszanie 242
Pióro dowolne, narzędzie 479 zapisywanie 688 Podkład, filtr 538, 541
Pióro magnetyczne, narzędzie 480 zgodność ze standardem podkreślanie tekstu 579
Pióro, narzędzie PDF/X 691
pododcięcia 601
opis 477 plug-iny 9
Podręcznik języka PostScript 759
rysowanie krzywych 478 dla nieobsługiwanych formatów
plików 711 podstawowa wielkość wyjściowa 749
rysowanie linii prostych 477 podwajanie pikseli 242
do importowania zeskanowanych
Pixar, format 717 obrazków 197 podziały wyrazów, zapobieganie 590
pliki w witrynie Adobe Store 10 Podziel kanały, polecenie 464
dodawanie etykiet 93 Plug-iny i dyski magazynujące, Podziel odcięcia, polecenie 608
nawigacja 90 preferencje 73 Pokaż auto-odcięcia, polecenie 604
opcje zapisywania 681 PNG, format plików Pokaż foldery, polecenie 89
otwieranie w programie Bridge 90 informacje 717 Pokaż kanały, polecenie 462
rating 93 opcje 701 Pokaż numer odcięcia, polecenie 604
rozszerzenia nazw 687 Z przeplotem, opcja 701 Pokaż plik w przeglądarce,
umieszczanie w Version Cue 140 zapisywanie plików 701 polecenie 156
wsadowa zmiana nazwy 98 PNG-24, format plików Pokaż pliki ukryte, polecenie 89
zapisywanie preferencji 727 opcje optymalizacji 665 Pokaż tylko miniaturkę, polecenie 88
zarządzanie 91 PNG-8, format plików
836

Pokaż tylko pliki Camera Raw, powrót do obrazka zapisanego 73 interpolacja 193
polecenie 89 porady i wskazówki 7, 8 kolor ostrzegawczy 298
Pokaż tylko pliki graficzne, Portable Bit Map, format 717 lista ostatnich plików 202
polecenie 89
Poruszenie, filtr 542 moduły plug-in 73
Pokaż tylko pliki wektorowe,
polecenie 89 Posteryzacja brzegów, filtr 540 optymalizacja 662

Pokaż w Bridge, polecenie 91, 119, posteryzacja obrazków 329 Plug-iny i dyski magazynujące 80
135 Posteryzacja, polecenie położenia palet 66
Pokaż w Eksploratorze, polecenie 91 informacje 329 próbnik kolorów 261
Pokaż w Finderze, polecenie 91 skanowanie i 200 przywracanie ustawień
Pokaż wszystkie pliki, polecenie 89 PostScript domyślnych 71

Pokaż wszystkie style warstw, czcionki 558 wygładzanie 205


polecenie 438 wielkość punktu 61 wyświetlanie przezroczystości 419
Pokaż znak, polecenie 572 Poszarpane brzegi, filtr 549 Preferencje, polecenie
Pokaz, polecenie 88 powiększanie i zmniejszanie w programie Bridge 86
pole informacji 191 powiększanie i zmniejszanie 54 prezentacje PDF
polecenia dotyczące korekt tonalnych przeciąganie 54 informacje 733
i barwnych tworzenie 733
powiększanie obrazków 54
Auto-kontrast 324 próbka z kroplomierza 530
Powiel kanał, polecenie 464
Barwa/Nasycenie 311 próbki
Powiel odcięcie, polecenie 609
Dopasuj kolor 319 współużytkowanie w różnych
Powiel ścieżkę, polecenie 488
Zastąp kolor 320 aplikacjach 270
Powiel, polecenie 51, 91
polecenia dotyczące otoczek Próbki, paleta
powielanie
Bez aureoli, polecenie 344 informacje 532
projekty Version Cue 171
Usuń białą otoczkę, polecenie 344 skróty klawiaturowe 816
poziome skalowanie tekstu,
Usuń czarną otoczkę, zmiana 578 wczytywanie tabeli kolorów 254
polecenie 344 próbkowanie
Poziomy, polecenie
polecenia, nagrywanie w obrazków za pomocą narzędzia
dopasowywanie parametru
zadaniach 768 Łatka 388
gamma za pomocą 300
Polecenia, paleta 73 obrazków za pomocą narzędzia
dopasowywanie zakresu
Polecenie Wklej na 346 tonów 299, 300 Pędzel korygujący 386
polecenie Wydziel, wyświetlanie za informacje 299 obrazków za pomocą narzędzia
pomocą 354 Stempel 384
korekta przebarwień za
pomiar pomocą 301 z warstw 419
informacje 62 korekta tonów za pomocą próbkowanie w dół
kąt obrotu 57 kroplomierzy 305 opis 192
korzystanie z narzędzia Linia 57 opcje automatyczne 325 w plikach PDF 693
używanie markietki przycinania 57 Poziomy wejścia, suwaki 299 Próbnik kolorów Adobe
zmiana jednostek miary 61 Poziomy wyjścia, suwaki 308 informacje 255
pomiar odległości za pomocą przypisywanie wartości cieni za określanie szesnastkowej wartości
narzędzia Linia 57 pomocą 308 koloru 257
Pomiń neutralne półcienie, opcja z przypisywanie wartości świateł za ostrzeżenia 259
grupy Auto-kolor 326 pomocą 308 ostrzeżenie o kolorze spoza
ponowne próbkowanie tryb Próg 306 przestrzeni 256
Zobacz też zmiana wielkości Ustaw punkt szarości, tryb koloru RGB 257
metody interpolacji 192, 193 kroplomierz 301 wybór 261
opis 192 ustawianie wartości wybór bezpiecznych kolorów
docelowych 309 Weba 258
ponowne uruchamianie Version
Cue 121 pozytywy, tworzenie 328 wybór kolorów HSB 257
Ponownie zaznacz, polecenie 332 ppi (piksele na cal) 187 wybór koloru CMYK 256
poprawianie błędów Zobacz też rozdzielczość wybór koloru Lab 258
cofnięcie ostatniej operacji 73 preferencje wybór własnego koloru 260
837

wyświetlanie 255 Prostokątna mapa obrazka, Przesuń/Odsuń wybrane kolory


Próbnik kolorów Apple 261 narzędzie 620 Webowe, polecenie 672
próbniki kolorów Przebuduj tabelę kolorów, przesunięcie linii bazowej 578
polecenie 670 Przesunięcie, filtr 551
informacje 295
przechodzenie pomiędzy Przesunięcie, narzędzie 345
Próbnik kolorów Adobe 255 aplikacjami 35
Próbnik kolorów Apple 261 przesuwanie
Przeglądaj, polecenie 83
próbnik kolorów Windows 261 kształty 487
przeglądanie
przesuwanie 296 odcięcia 607
efekty rollover 642
wyświetlanie i ukrywanie 296 ścieżki 487
obliczenia dotyczące kanałów 470
zmiana sposobu wyświetlania 296 skróty klawiaturowe 804
warstwy 419
próby ekranowe 298 warstwy 424
wydruku obrazka 195
Procesor obrazków 776, 777 zaznaczenia 344
przeglądanie plików w programie
Profil ICC, opcja 687 Bridge 81 przesuwanie kolorów w celu
uniemożliwienia ditheringu 672
profile dokumentów. Zobacz profile przeglądarki, wyświetlanie w 625
kolorów Przetnij z kanałem, opcja 361
Przejdź do, polecenie 35
profile ICC przetwarzanie wsadowe 778, 780
przejścia kolorów, jakość 188
Zobacz też profile kolorów przezroczystość
Przejście bezpośrednie, tryb
osadzanie w plikach 665 mieszania 431 dithering 668
skanowanie i 200 Przekształć, polecenie 57 gradienty 519
profile kolorów przekształcanie obszar roboczy 363
dla drukarek biurkowych 277 punkt odniesienia 379 stosowana za pomocą maski 357
dla obrazków importowanych 270, tekst 561 w dokumentach 419
271 warstwy 423 wyświetlanie kanałów 462
instalowanie 281 przekształcanie obiektów zasoby dla deweloperów 8
komunikaty ostrzegawcze 284 za pomocą menu Edycja 561 Przezroczystość i przestrzeń kolorów,
konwersja na inny profil 282 opcja 419
za pomocą poleceń dotyczących
opis 278 perspektywy i zniekształceń 561 przyłączone pliki
osadzanie w dokumentach 281 przekształcenia w dwóch uwagi dotyczące zarządzania
wymiarach 379 kolorem 270, 271
przypisywanie do dokumentów i
usuwanie 281, 282 Przemieszczenie, filtr 544 w środowisku Version Cue 140
tworzenie profili monitorów 280 Przenieś do kosza, polecenie 91, 92 Przyciągaj, polecenie 65, 332
profile monitorów 278, 280 przerwy, wstawianie w przycinanie obrazków 367
profile urządzeń wejściowych 278, nagraniach 770 przycisk trybu standardowego, do
281 przestrzeń kolorów sRGB 272, 284 wyłączania szybkiej maski 358
profile urządzeń wyjściowych 277, przestrzenie kolorów CMYK Przydziel profil, polecenie 281, 282
278, 281 informacje 240 przypisywanie kolorów do
Próg, polecenie 307, 329 przezroczystości 673
podgląd 298
Próg, suwak 546 Przytnij, polecenie 367
przestrzenie robocze
Próg, tryb 306 przywracanie kształtu tekstu na
dostosowywanie menu 68 warstwie 567
projekty, współużytkowanie za informacje 66
pomocą Version Cue przywracanie obrazków 74
Administration 170 kolory menu 69 Przywróć do ostatniej wersji,
Promuj do wersji bieżącej, usuwanie menu 68 polecenie 153
polecenie 153 w programie Bridge 85 Przywróć do tła, opcja 651
proporcje 207 zmiana rozmiaru czcionki 67 Przywróć, polecenie w Version
proporcje pikseli przestrzenie robocze, kolor 283, 284 Cue 148
dostosowywanie 743 Przesuń do przodu, polecenie 423 PSD, format 712
przypisywanie 743 Przesuń do tyłu, polecenie 423 publikowanie
przywracanie wartości Przesuń na wierzch, polecenie 423 projektów Version Cue za pomocą
domyślnych 743 GoLive 168
Przesuń pod spód, polecenie 423
usuwanie wartości 743 Puentylizacja, filtr 546
838

punkt bieli 200 rastry mapy obrazków 624


punkt czerni 200 Funkcja PostScriptu, opcja 759 warstwy 424
punkt odniesienia 379 informacje 758 Rozmycie dwukierunkowe, filtr 542
punkt rastra 190 zapisywanie ustawień 759 Rozmycie gaussowskie, filtr 541
punkt zerowy (miarki) 60 zaznaczanie atrybutów 757 Rozmycie promieniste, filtr 542
punkty drukarskie 61 rastry półtonowe Rozmycie prostokątne, filtr 541
punkty kontrolne dla potrzeb konwersji na tryb Rozmycie przykładowe, filtr 542
dodawanie 489 bitmapy 250 Rozmycie soczewkowe, filtr 541
konwersja 490 opis 190 Rozmycie uśrednione, filtr 541
tworzenie 481, 489 rating plików w programie Bridge 93 Rozmycie, narzędzie 391
usuwanie 489 redukcja kolorów, modyfikowanie za Rozmyj i Rozmyj bardziej 541
pomocą masek 678
punkty zaczepienia 334 Rozmyta poświata, filtr 544
Regeneruj, przycisk 662
punkty, zaczepienia 334 Rozprysk, filtr 543
rekonstrukcja obrazków 408
puste Rozpuszczanie, tryb 512
Rekonstrukcja, narzędzie 408
komórki 680 Rozszerz, polecenie 342
Relief, filtr 548
rozszerzenia nazw plików,
Rendering, filtry 547 preferencje dotyczące
Q
renmoji 592 zapisywania 727
QuickTime, filmy
Resetuj do domyślnej przestrzeni RSS 9, 95
informacje 718 roboczej, polecenie 85 rysowanie
otwieranie jako animacji 654 Różdżka, narzędzie 336 kształtu okrągłego lub
zapisywanie jako 704 Różnica, tryb 513 toroidalnego 474
Rozłącz odcięcia, polecenie 613 kształtu własnego 473
R Rozłącz wszystkie, polecenie 613 kształty 473
Rączka, narzędzie 53 Rozłącz, polecenie 144 okręgu lub kwadratu 525
Radiance, format 718 rozbarwienia wielu kształtów na warstwie 474
ramki dopasowywanie zalewek 761 Rzeczywista wielkość, widok 55
dodawanie 646 drukowanie 760
wtrącane 649 informacje 746 S
zaznaczając 647 rozbarwienia. Zobacz wyciągi barwne słowa kluczowe, nadawanie plikom w
ramki animacji Rozcieńczenie koloru, tryb 512 programie Bridge 104
Zobacz też animacje rozdzielczość samouczki 7, 8, 14
dodawanie warstw do 650 dpi 190 schowek
edycja 647 liniatura rastra i 190 czyszczenie 80
eksportowanie ramek jako opis 187 Eksportuj schowek, opcja 349
plików 709 kopiowanie między
wielkość dokumentu 194
kopiowanie i wklejanie 648 aplikacjami 349
wielkość pliku i 189
metoda usuwania ramek 651 rasteryzacja obrazków 350
wyświetlanie 191
spłaszczanie do warstw 652 zapisywanie po zamknięciu
wyznaczanie optymalnej 195 programu Photoshop 349
wtrącanie 649
zmiana 193 Scitex, format 719
Ramki animacji jako pliki,
polecenie 709 Rozgrupuj, polecenie 460 SDK 9
rasteryzacja Rozjaśnianie liniowe, tryb 512 Selektywna, paleta kolorów 252
kompozycji postscriptowej 204, Rozjaśnianie, narzędzie 392 Sferyzacja, filtr 544
206 Rozmazanie patykiem, filtr 541 Siatka pęknięć na filmie, filtr 549
kompozycji z programu rozmiar czcionki siatki 62
Illustrator 350 zmiana w panelu Metadane 100 składniki ścieżek 483
plików PDF 206 Rozmieść odcięcia, polecenie 611 kopiowanie 488
warstwy 428 Rozmieść warstwy, polecenie 425 nakładanie się 488
warstwy tekstowe 562 rozmieszczanie przesuwanie 487
Rastrowanie kolorów, filtr 546 kształty 489
839

usuwanie 489 opcje 639 opcje 439


zmiana kształtu 488 opis 634 rozwijanie i zwijanie 439
skalowanie powielanie 642 style rollover 642
obrazków podczas stan Zwykły 635 usuwanie 445
drukowania 749 tworzenie nowych 638 własne 438
style warstw 445 usuwanie 643 warstwy tekstowe 562
warstwy 379 uzgadnianie warstw 643 wyświetlanie i ukrywanie 438, 439
Skaluj efekty, polecenie 445 zapisywanie jako stron zdefiniowane ustawienia,
skanowanie 198 internetowych 640 tworzenie 443
korekta dominanty barwnej 200 zmiana 638 zdefiniowane ustawienia,
najszerszy zakres dynamiczny 200 stany syntetyczne 642 usuwanie 443
obrazki 198 status pliku zdefiniowane ustawienia,
wczytywanie 444
opis 197 w środowisku Version Cue 133
zdefiniowane ustawienia,
przewidywanie wielkości pliku 199 statystyki, wyświetlanie na palecie zapisywanie 444
przy właściwej rozdzielczości 192 Histogram 293
zdefiniowane ustawienia, zmiana
ustawianie punktu czerni i bieli Stempel wzorkiem, polecenie 385 nazw 443
przed 200 Stempel, filtr 549 Style, paleta 437
wybór urządzeń 198 sterowniki skanerów 197 Stylizacja, filtry 549
skróty 792 Stock Photos, konta Suchy pędzel, filtr 540
Skróty dynamiczne 582 rejestracja 114 Sumi-e, filtr 543
skróty klawiaturowe 792 tworzenie 114 suwaki
Smużenie, narzędzie 391 zalety 114 miniaturowe suwaki 39
Solaryzacja, filtr 549 zmiana informacji 114, 115 suwaki wysuwane 39
Sortuj wg barwy, polecenie 670 Stock Photos. Zobacz Adobe Stock Suwaki kolorów Web, polecenie 259
Sortuj wg luminancji, polecenie 670 Photos
SWF, format
Sortuj wg popularności, strony internetowe
informacje 719
polecenie 670 efekty rollover 599
opcje bitmapy 705
Sortuj, polecenie 89 odcięcia 599
opcje tekstu 705
Spłaszcz obrazek, polecenie 430 otwieranie w programie Adobe
GoLive 600 osadzanie czcionek 705
Spłaszcz ramki na warstwy,
polecenie 652 projektowanie 599 Włącz tekst dynamiczny, opcja 705
spłaszczanie studnia palet 33, 38 zapisywanie w 704
obrazki 430 Stykówka II, polecenie 728 Swobodnie przekształć, polecenie
Spękalina, filtr 550 style informacje 381
Sprawdź pisownię, polecenie 565 edycja 439 na palecie Info 58
sprawdzanie pisowni konwersja na warstwy 445 symbole 604
informacje 564 kopiowanie i wklejanie 444 symbole odcięć 605
Stała, opcja 321 stosowanie gotowych 437 synchronizacja
stan Zwykły, efekty rollover 635 tworzenie własnych 438 pliki, w Bridge 161
standardowy tryb ekranu 52 zdefiniowane 436 plików w środowisku Version
Cue 161
stany historii style rollover
ustawienia kolorów 265, 267
malowanie na podstawie zdjęcia 78 Zobacz też efekty rollover, stany
rollover Synchronizuj, polecenie Version
opcje 77 Cue 161
powrót do poprzedniego stanu 76 stosowanie 639
system Pomocy
usuwanie 76 tworzenie 640
samouczki 7
zastępowanie 515 style ustawień pędzli 497, 510
wersja PDF 8
stany rollover style warstw
szablony, stosowanie w innych
Zobacz też efekty rollover, style edycja 445 aplikacjach firmy Adobe 789
rollover efekty skalowania na 445 Szczegóły, polecenie 88
kopiowanie i wklejanie 642 konturów 442 Szerokość lassa, opcja 335
840

szesnastkowe wartości kolorów 257 ścieżki robocze określanie przezroczystości 252


Szkło, filtr 538, 544 konwersja zaznaczenia na 491 opcja skali szarości 254
Szkic, filtry 548 opis 473 paleta główna 674
szkolenia online 9 tworzenie 481, 482 sortowanie według odcieni,
szkolenie 7, 8, 9 Ścieżki, paleta 481 luminancji lub typowości 670
Szpachla malarska, filtr 540 Ściemnianie liniowe, tryb 512 ujednolicone, na palecie
Optymalizuj 669
Sztukateria, filtr 549 Ściemnianie, narzędzie 392
upodabnianie do bezpiecznych
szukanie plików i folderów 94 Ścinanie, filtr 544 kolorów Weba 672
szum Ściśnięcie, filtr 544 usuwanie kolorów 674
dithering szumu 669 Średnica, opcja 500, 507 wczytywanie 674
gradienty szumu 521 średnie wartości pikseli 293 Widmo, opcja 254
w obrazkach w wewnętrznym światła wielkość próbki 670
formacie aparatu 230 dopasowywanie 392 wybór koloru 671
w przypadku pędzli 509 dopasowywanie w oknie zapisywanie 674
szum na obrazku 371 Poziomy 300
zapisywanie i wczytywanie 254
ścieżki Światło liniowe, tryb 513
tabliczka Wacom 502
Zobacz ścieżki robocze
tabliczka, określanie nacisku
definiowanie przezroczystości 736 T pisaka 510
dopasowywanie 486, 487 tło Taśma filmowa, polecenie 88
dopasowywanie segmentów 485 konwersja na warstwę 417 Targa, format 719
drukowanie 738 konwersja z warstwy 418 tate-chu-yoko 592
eksportowanie do programu style warstw i 437 tekst
Illustrator 738 wymazywanie 517 Zobacz też tekst azjatycki, czcionki,
kopiowanie 488 z efektów filtra 539 formatowanie tekstu, warstwy
nagrywanie w zadaniach 769 Tabela kolorów, paleta 669 tekstowe
nakładanie się 485 Tabela kolorów, polecenie 253, 670 cudzysłowy proste i ozdobne 564
obrysowywanie 493, 494 tabele dodawanie cieni 580
odcinanie 736 eksport opcji 615 edycja 564
opis 483 grupowanie odcięć 613 formatowanie akapitów 585
otwarte 483 przeglądanie 614 formatowanie za pomocą palety
rozmieszczanie 489 Typografia 572
usuwanie 615
rysowanie odręczne 479 formatowanie znaków 571
zagnieżdżanie 613
tekstowe 568 informacje 558
zaznaczanie 614
tworzenie nowych 482 na ścieżce 568
zmiana wielkości 614
tworzone z tekstu 570 obwiednia 561
tabele kolorów
usuwanie 483 ścieżka robocza 570
blokowanie kolorów 673
wypełnianie 492, 493 opcje tekstu azjatyckiego 592
Ciało czarne, opcja 254
z krawędzi zaznaczenia 491 orientacja 562
dithering 252
zamknięte 483 podkreślanie lub przekreślanie 579
do konwersji na kolory
zapisywanie 483 indeksowane 251 przekształcanie 561
zarządzanie 481 do określania ustawień przesunięcie linii bazowej 578
zaznaczając 481, 484 przezroczystości kolorów 253 przypisywanie języka 566
zmiana kolejności na paletach 481 dodawanie kolorów 670 przywracanie kształtu 567
zmiana nazwy 483 dostosowywanie 254 skróty klawiaturowe 808
zmiana położenia 487 edycja kolorów 253, 672 sprawdzanie pisowni 564
Ścieżki do Illustratora, polecenie 738 generowanie w ramach styl 572
optymalizacji ważonej 678 tekst akapitowy 560
ścieżki odcinania
kolor otoczki 252 tworzenie 559
drukowanie 738
określanie kolorów za pomocą 252 ułamkowe szerokości znaków 582
informacje 736
określanie koloru tła 252 układanie 591
841

ustawianie atrybutów azjatyckich TIFF, format 720 Skala szarości 241


czcionek OpenType 594 informacje Skala szarości, tryb 241
wielkość 574 zapisywanie dla dla układu ustawianie w nowych
wokół ramki zaznaczenia 570 strony 735 obrazkach 201
wypełnianie 575 zapisywanie plików 706 warunkowa zmiana trybu 247
wyrównywanie znaków tokeny 629 Wielokanałowy 242
azjatyckich 593 składnia 631 wyświetlanie na palecie
wysunięta interpunkcja 589 używanie w galerii zdjęć Histogram 292
zatwierdzanie 559 internetowych 631 tryby mieszania
zaznaczanie 571 Toyo, kolory 261 grupy warstw 431
zmiana wielkości 561 trichromia Zobacz bichromia informacje 511
znajdowanie i zastępowanie 565 TrueType, czcionki 558 obliczenia dotyczące kanałów 470
zniekształcanie 567 Trumatch, system kolorów 261 wybór 431
tekst akapitowy Zobacz tekst Trwały, polecenie 104 Tryby narzędzia Rekonstrukcja 409
tekst azjatycki tryb ekranu 512 tryby rysunkowe 472
atrybuty czcionek OpenType 594 tryb kolorów LAB tryby. Zobacz tryby mieszania, tryby
formatowanie wyjątków 589 informacje 240 kolorów
informacje 591 w Próbniku kolorów Adobe 256, Tsume, opcja 592
kinsoku shori 597 258 Twardość, opcja 501
mojikumi 596 tryb koloru RGB 239 Tworzenie płytek, filtr 552
mojisoroe 593 korekty tonalne i barwne 297 tworzenie skryptów
opcje kompozycji 598 w Próbniku kolorów Adobe 256, Zobacz też zadania, automatyzacja,
257 droplety
opcje podziału wierszy 597
zaznaczanie kolorów w 256 linie pomocnicze 8
tate-chu-yoko 592
tryb kompaktowy 84 w celu automatyzacji pracy 784
tsume 592
Tryb kompaktowy, przycisk 84 zasoby 8
ustawianie opcji 592
Tryb pełny, przycisk 84 Tworzenie wzorka 527
wyrównywanie znaków 593
Tryb przycisków, polecenie 766 Tylko warstwy złączone, opcja 51
tekst CJK.Zobacz tekst azjatycki
Tryb szybkiej maski Type 1, czcionki 573
tekst na ścieżce 568
informacje 355 Typografia, paleta
tekst od punktu 558
opcje 358 informacje 572
tekst przekreślony 579
wyłączanie 358 wielkość tekstu 574
tekst, formatowanie
zmiana krycia 359 typy map obrazka 680
brakujące czcionki 583
tryb wielokanałowy
czcionki OpenType 583
i kanały usunięte 466 U
kapitaliki i wersaliki 581
informacje 242 ułamki, w tekście 573
skróty klawiaturowe 808
korzystanie z tekstu 559 ułamkowe szerokości znaków 582
za pomocą palety Akapit 585
tryby kolorów Ułóż odcięcia, polecenie 610
znaki specjalne 573
bichromia 241 Ułóż, polecenie 423
Tekst, narzędzie 559
Bitmapa 240 Użyj okna Adobe, polecenie 119
tekst, skróty klawiaturowe 808
Kolor indeksowany 251 Użyj osadzonego profilu kolorów,
tekst. Zobacz tekst polecenie 243
konwersja na kolor
Tekstura, filtr 538, 551 indeksowany 251 Użyj precyzyjnych rastrów, opcja 764
Tekstura, filtry 550 konwersja na tryb Bitmapy 248 Użyj ujednoliconej tabeli kolorów,
tekstury konwersja obrazków 241, 242, 247 opcja 669
filtr Efekty świetlne 556 konwersja obrazków bitmapowych Użyj wideo alfa, opcja 419
kopiowanie między na tryb Skala szarości 249 użytkownicy
narzędziami 509 Lab 240 poziomy uprawnień w Version
ochrona w pociągnięciach liczba kanałów Cue 177
pędzla 509 przydzielanie do projektów
RGB 239
pędzli 505 Version Cue 168, 169, 170
842

Używany przez , status pliku w dla programów Illustrator, nieodwracalne plików z projektów
Version Cue 134 InDesign i Photoshop 268 Version Cue 148
Używany przez, alarmy w Version dostosowywanie 283 obiektów 351
Cue 135 gotowe ustawienia 283 odcięcia 611
Używany przeze mnie, status pliku w konwersje kolorów 286 pliki z projektów Version Cue 147,
Version Cue 134 148
przestrzenie robocze 283, 284
uaktualnienia 10 projektów w Version Cue 146
synchronizacja z innymi
Udostępniaj projekt, polecenie 131 aplikacjami 267 stany rollover 643
udostępnianie projektów zasady zarządzania kolorem 284, wersji za pomocą narzędzia
Adobe Creative Suite 130, 131 285 Version Cue
używanie narzędzia Version Cue ustawienia narzędzi Administration 173
Administration 170 informacje 49 zablokowanych zaznaczeń 351
Ujednolić położenie warstwy, palety 50 zaznaczeń odcięć 606
przycisk 644 zaznaczenia 351
tworzenie 50
Ujednolić styl warstwy, przycisk 644 zestawy odcięć 607
Ustawienia narzędzi, paleta
Ujednolić widoczność warstwy, wysuwana 50 usuwanie kopii roboczych w Adobe
przycisk 644 Version Cue 143
Ustawienia próby, polecenie 274, 298
Układacz jednowierszowy 591 usuwanie oprogramowania 1
ustawienia strony 746, 748
Układacz jednowierszowy Adobe 591 Usuwanie punktów kontrolnych,
Ustawienia wyjściowe, okno
Układacz wielowierszowy 591 dialogowe narzędzie 489
Układacz wielowierszowy Adobe 591 formatowanie plików HTML 678 Utwórz droplet, polecenie
Ukryj auto-odcięcia, polecenie 604 nazwy plików i odcięć 678 na palecie Optymalizuj 784
Ukryj numer odcięcia, polecenie 605 obsługa obrazków tła 678 na palecie Zadania 782
Ukryj wszystkie style warstw, przechodzenie do nowego zestawu w podmenu Automatyzuj 780
polecenie 438 opcji 679 Utwórz główną paletę, polecenie 675
Umieść, polecenie wyjściowe opcje HTML 679 Utwórz odcięcie z linii
opis 206 wyświetlanie 678 pomocniczych, polecenie 602
w środowisku Version Cue 140 zapisane zestawy opcji 679 Utwórz odcięcie z zaznaczenia,
w programie Bridge 91 polecenie 602
Usuń kolor, polecenie 328, 674
umieszczanie map obrazka 681 Utwórz ścieżkę roboczą,
Usuń kurz i rysy, filtr 545 polecenie 491
umieszczanie obrazków w Usuń maskę warstwy, polecenie 458
ramkach 364 Utwórz ścieżkę roboczą, polecenie
Usuń odcięcia, polecenie 612 (dotyczące tekstu) 570
URL, adresy
Usuń odcięcie, polecenie 616 Utwórz ramki z warstw,
przypisywanie do map polecenie 654
obrazków 622 Usuń przeplot, filtr 551
Usuń przestrzeń roboczą, Utwórz wariant podstawowy,
przypisywanie do odcięć 617 polecenie Version Cue 157
polecenie 85
Ustaw punkt bieli, kroplomierz 306 Utwórz wariant, polecenie Version
Usuń ramkę, polecenie 648
Ustaw punkt czerni, kroplomierz 306 Cue 158
Usuń trwale, polecenie 149
Ustaw punkt szarości, polecenie 301 Utwórz warstwy, polecenie 445
Usuń wszystko, polecenie 612
ustawienia Adobe PDF Utwórz zaznaczenie, polecenie 491
Usuń z ulubionych, polecenie 92
Format PDF 690 Uzgodnij warstwy, polecenie 644
Usuń zaznaczenie odcięcia,
gradientów 520 polecenie 606
kontury 442 Usuń zaznaczenie, polecenie 331 V
pędzle 497 Usuń, polecenie Version Cue 146 Viewpoint Media Player 710
styl 436 Usunięty, status pliku w Version
Ustawienia Adobe PDF. Zobacz pliki Cue 134 W
PDF usuwanie Włącz tekst dynamiczny, opcja 705
ustawienia kolorów kanały 465 własne kolory farb, wybór za pomocą
Zobacz też zarządzanie kolorem kanały alfa 465 Próbnika kolorów Adobe 260
cele renderingu 286, 287 kolorów w tabeli kolorów 674 własny filtr kolorów, w poleceniu
dla GoLive 268 Filtr fotograficzny 314
kolorów z zestawów próbek 533
843

wahanie powielanie 426 warstwy dopasowania


głębia tekstury 506 próbkowanie 419 łączenie 449
informacje 502 przeglądanie 419 edycja 448
kąt 503 przeglądanie grup 419 informacje 296
kolor 507 przesuwanie 344, 422, 424 opis 446
krycie 508 rasteryzacja 428 tworzenie 447
liczba 505 rozmieszczanie 424 Warstwy jako pliki, polecenie 705
przepływ 509 rozmieszczanie na obrazku 346 warstwy kształtów 472
wielkość 503 skalowanie 379 warstwy tekstowe
zaokrąglenie 504 spłaszczanie 430 informacje 561
Wariacje, polecenie 327 spłaszczanie ramek animacji 652 przekształcanie 561
wariantów stosowanie gotowych stylów przywracanie kształtu 567
grupy, Version Cue 158 do 437 rasteryzacja 562
przenoszenie do innej grupy stosowanie masek 458 wygładzone 562
wariantów 159 stosowanie masek do zaznaczania zmiana orientacji 562
tworzenie podstawowego 157 obszarów
nieprzezroczystych 459 zniekształcanie 567
tworzenie w Bridge 158 warstwy wypełnienia
tło 417
usuwanie 157 łączenie 449
tworzenie masek wektorowych za
w środowisku Version Cue 154 pomocą 455 edycja 448
wyświetlanie w Bridge 156 tworzenie nowych 418 opis 446
wyświetlanie w Version Cue 156 tworzenie nowych dokumentów tworzenie 447
zapisywanie w Version Cue 155 z 426 Warstwy, paleta
warstwa aktywna 420 tworzenie odcięć z 602 opis 416
warstwa podstawowa 459 tworzenie własnych stylów za skróty klawiaturowe 814
Warstwa przez wycinanie, pomocą 438
wartości docelowe profilu
polecenie 418 ujednolicanie 420 drukarki 754
warstwy usuwanie 428 wartości docelowe, określanie w
łączenie 422, 429 usuwanie efektów 445 oknie Poziomy lub Krzywe 308
Zobacz też warstwy tekstowe uzgadnianie ze stanami wartości kolorów
blokowanie 426 rollover 643 określanie liczbowe 256
edycja masek wektorowych na 455 w animacjach 654 podgląd 294
edycja stylów na 439 w obliczeniach dotyczących wartości kolorów RGB na palecie
kanałów 470 Info 58
efekty skalowania na 445
warstwy dopasowania, wartości odchylenia
eksportowanie 429 informacje 446 standardowego 293
eksportowanie do plików 707
wczytywanie obwiedni jako wartości pikseli
grupowanie 421 zaznaczenia 459
mediana 293
kodowanie kolorów 428 wycinanie 432
odchylenie standardowe 293
konwersja stylów na 445 wyświetlanie i ukrywanie 419
średnia 293
kopiowanie i wklejanie stylów wyświetlanie krawędzi 423
na 444 podgląd 294
wypełnianie 522
krycie 431 Warunkowa zmiana trybu,
wypełnianie kolorem polecenie 247
malowanie przezroczystości 512 neutralnym 432
warunkowe 772
maski 454 wyrównywanie 424
WBMP, format 720
maski odcinania i 459 zakres mieszania i 435
wcięcia akapitowe 588
miniaturki 417 zapisywanie 687
Wczytaj zadania, polecenie 775
modyfikowanie efektów na 442 zaznaczając 420
Wczytaj zaznaczenie odcięcia,
obracanie 379, 425 zaznaczanie bezpośrednio w polecenie 606
obrysowywanie 522 dokumencie 421
wczytywanie
odłączanie masek 458 zmiana kolejności na stosie 422
bibliotek wzorków 524
pomijanie masek 458 zmiana nazwy 427
844

konturów 442 widok oryginalny, tworzenie WMMP, opcje optymalizacji 666


krzywych bichromii 763 animacji 646 Wsad, polecenie 778
tabele kolorów 254, 674 widok rozszerzony palety Wsadowa zmiana nazwy,
Histogram 292 polecenie 98
ustawień korekt tonalnych i
barwnych 297 wiele kopii. Zobacz powielanie współpraca w Version Cue 127
ustawienia wyjściowe 678 wielkość dokumentu Współrzędne biegunowe, filtr 544
zadania 775 opis 194 Wstaw element menu, polecenie 771
web-content, folder przeglądanie 34 Wstaw folder wyjściowy z zestawu,
informacje 123 Wielkość grupy roboczej, polecenie 773
preferencje 121 Wstaw ścieżkę, polecenie 769
web-data, folder 123
wielkość magazynu, sprawdzanie 34 Wstaw przerwę, polecenie 770
WebDAV, serwery
Wielkość obrazka, polecenie Wstaw ustawienia optymalizacji
łączenie z projektami Cue 125
korzystanie z opcji Auto 195 zestawu, polecenie 774
eksportowanie projektów Version
Cue 172 nagrywanie w zadaniach 773 Wstaw warunkowy, polecenie 772
publikowanie projektów Version zmiana wymiarów w pikselach 193 Wszystkie kanały, widok palety
Cue 169, 170 Wielkość obszaru roboczego, Histogram 292
Węgiel, filtr 548 polecenie 363 wtapianie 342
Wersaliki, polecenie 582 wielkość pliku wtrącanie 649
wersaliki, w tekście 581 śledzenie 429 Wyłącz udostępnianie projektu,
opis 189 polecenie 131
wersje
skanowanie i 199 Wyłączenie, tryb 513
promowanie w Version Cue 153
wymagania dotyczące kanałów Wybierz wszystkie odcięcia
używanie w Version Cue 149 użytkownika, polecenie 606
alfa 461
usuwanie w środowisku Version Wybierz wszystko z zaznaczenia,
Cue 154 wielkość punktu 574
polecenie 671
usuwanie za pomocą narzędzia Wielokątna mapa obrazka,
narzędzie 620 wycięcia
Version Cue
Administration 173 Windows (Microsoft) i kolory dodatkowe 469
w środowisku Version Cue 132 paleta kolorów 251 tworzenie 432
wyświetlanie i porównywanie w Próbnik kolorów 261 Wycięcie, filtr 540
Version Cue 151 systemowa paleta kolorów 254 Wyczyść bufor centralny,
wyświetlanie wszystkich w polecenie 87
winietowanie
programie Bridge 152 Wyczyść bufor tego folderu,
informacje 370 polecenie 87
zapisywanie w Version Cue 150
korekta w plikach Camera Raw 231 Wyczyść odcięcia, polecenie 612
Wersje i warianty, polecenie 88
Wirówka zgodnie z kierunkiem Wyczyść styl warstwy, polecenie 445
wersje plików Zobacz wersje ruchu wskazówek zegara,
wersje próbne 10 narzędzie 405 Wyczyść, polecenie 80, 351
Wiadro z farbą, narzędzie 522 Wirówka, filtr 544 Wyczyść, tryb 512
Wiatr, filtr 550 Witraż, filtr 551 Wydruk próbny 752
wideo Wizualna, paleta kolorów Wydziel, filtr 352, 353
podgląd obrazków 739 informacje 252 wydzielanie obiektów z tła 353
szkolenie 7 liczba kolorów 252 wygładzanie
zapisywanie obrazków 739 Wklej odcięcie, polecenie 610 krawędzi zaznaczenia 491
Wideo, filtry Wklej stan rollover, polecenie 642 pliki EPS 205
Kolory NTSC 551 Wklej, polecenie plików z programu Adobe
Illustrator 205
Usuń przeplot 551 w programie Bridge 91
style warstw 440
Widoczność mapy obrazka, wklejanie
przycisk 621 tekst 562
kompozycji postscriptowej 349
Widok kompaktowy zaznaczenia 342
odcięcia 609
samouczków 7 Wygląd czerni, preferencje 269
ramki 648
widok kompaktowy palety Wykorzystanie pamięci,
stany rollover 642 preferencje 121
Histogram 292
zaznaczenia 348
845

wykrywanie szerokości, Lasso Wypchnij, polecenie 91 wypełnianie zaznaczeń 523


magnetyczne 335 wypełnianie zapisywanie bibliotek 526
Wymaż do historii, tryb (narzędzie gradientami 518 wzorki moiré'a w drukowaniu 757
Gumka) 516
kolorem narzędzia 523
wymazywanie
kolorem tła 523 X
do historii w celu przywrócenia
poprzedniego stanu 74 ścieżki 492 XHTML

informacje 515 stanem historii 74 strony internetowe zgodne z


tekst 575 XHTML 679
punkty zaczepienia w
zaznaczeniu 333 warstwy 522 XMP, Extensible Metadata
Platform 99
segmenty lassa 334 zaznaczenia 522
XMP, eXtensible Metadata Platform
tło 517 wypełnienia
opis 99
wymiary dokumentu, skróty klawiaturowe 806
wyświetlanie 34 Wypełnienie, narzędzie 354
wymiary na wydruku, zmiana 194, Z
Wypełnij kolorem neutralnym,
749 opcja 432 Złącz jako HDR, polecenie 212, 213
Wymiary obrazka, opcja 191 Wypełnij, polecenie 523, 524 Złącz kanały, polecenie 465
wymiary w pikselach Wyrównaj do zaznaczenia, Złącz widoczne warstwy,
maksimum 189 polecenie 424 polecenie 430

nowe kanały 360 Wyrównaj odcięcia, polecenie 611 Zaakcentowane krawędzie, filtr 543

ponowne próbkowanie i 192 Wyrównaj warstwy, polecenie 424 Zablokuj odcięcia, polecenie 612

przeglądanie 191 Wyrównaj, polecenie 328 Zablokuj/Odblokuj zaznaczone


kolory, polecenie 673
zmiana 193 wyrównanie. Zobacz wyrównywanie
Zachowaj kolor narzędzia, opcja 517
wyniki mieszania wyrównywanie
Zachowaj przezroczystość, opcja 516
grupowanie efektów 434 Zobacz też Przyciągnij, polecenie
zachowywanie szczegółów cieni i
ograniczone do kanałów 433 kształty 489 świateł 308
określanie zakresu 435 mapy obrazków 624 zadań
Wyślij do kosza, polecenie 91 odcięcia 610 dopasowywanie zakresu tonów i
Wyświetlanie i kursory, warstw połączonych 346 kolorów 297
preferencja 463 warstwy 424 zadania
wyświetlanie i ukrywanie zaznaczenia 332 cofanie 767
etykietki narzędzi 48 Wyrównywanie, przyciski 424 dodawanie poleceń 771
kanały 463 wysunięta interpunkcja 589 kontrolki modalne 770
komunikaty ostrzegawcze 72 wyszukiwanie nagrywanie 768, 769
korzystanie z masek warstw 456 w projektach Version Cue 143 nagrywanie narzędzi 771
siatka i linie pomocnicze 63 Wytnij, polecenie 91, 351 nagrywanie z poleceniami
style warstw 439 Wyzeruj położenia palet, opcja 66 warunkowymi 772
zaznaczenia tekstowe 571 Wyzeruj zadania, polecenie 776 odtwarzanie 767
wyświetlanie kolorów RGB Wzór rastra, filtr 548 określanie folderów
różnice między programami wyjściowych 773
wzorki
Photoshop i ImageReady 243 opis 766
definiowanie obrazka jako
różnice międzysystemowe 243 wzorka 526 optymalizacja odcięć 773
zmiana w programie dithering 250 ponowne nagrywanie 772
ImageReady 243 powielanie 774
folder wzorków
Wyostrz bardziej, filtr 548 postscriptowych 526 przetwarzanie plików za pomocą
Wyostrz brzegi, filtr 548 generowanie przy użyciu funkcji dropletów 782
wyostrzanie obrazków 372, 373, 375 Tworzenie wzorka 527 tryb przycisków 766
wyostrzanie selektywne 375 informacje 525 tworzenie nowych 769
Wyostrzanie, filtr 372, 548 malowanie 385 ustawianie kontrolek
Wyostrzanie, narzędzie 391 warstwy wypełnienia 448 modalnych 770
Wypaczenie, narzędzie 405 wczytywanie biblioteki 526 usuwanie 774
846

wczytywanie w programie dla układu strony 735 Zobacz też profile kolorów,
Photoshop 775 dokumentów z kolorami ustawienia kolorów
wstawianie ścieżek 769 zarządzanymi 687 dla grafiki internetowej 272, 273
wstawianie poleceń informacje o prawach dla plików PDF 272, 278
nienagrywalnych 771 autorskich 724 drukowanie kolorów
wstawianie przerw 770 kanały alfa 687 docelowych 754
wykluczanie poleceń 771 kanały dodatkowe 687 drukowanie ostatecznej kopii 752
zapisywanie w programie krzywych bichromii 763 ekranowa próba kolorów 273, 274,
Photoshop 775 miniaturki 687 275
zmiana nazwy 775 obrazki 685 opcje drukowania 750
zmiana rozmieszczenia 774 obrazków zoptymalizowanych 681 opis 263, 264, 265
zmiana wielkości obrazków 773 opcje 687 podstawowe kroki
zadania zautomatyzowane konfiguracyjne 266
osadzonych znaków wodnych 724
zasoby 8 przygotowanie środowiska
podglądów obrazków 687 pracy 264
zadania zautomatyzowane, preferencje 687
uruchamianie 97 synchronizacja ustawień
tabele kolorów 254, 674 kolorów 267
Zadania, paleta
ustawień bichromii 764 ustawienia kolorów,
opis 766 odwołania 283
ustawień korekt tonalnych i
skróty klawiaturowe 811 barwnych 297 uwagi dotyczące drukowania
zakres dynamiczny 200 w postaci kopii 687 dokumentów 276
zakres kolorów, określanie dla warstwy 687 uwagi dotyczące importowania
kompozycji 435 obrazków 270, 271
z określaniem rozszerzeń
Zakres kolorów, polecenie plików 727 uwagi dotyczące kolorów
informacje 336 podstawowych i
z rozszerzeniami pisanymi małymi
dodatkowych 269
korzystanie z kolorów literami 687
zdefiniowanych 338 w plikach JPEG 2000 700
zadań w programie Photoshop 775
podgląd zaznaczenia 338 wygląd czerni w trybie CMYK 269
Zapisz dla internetu, okno dialogowe
Rozmycie, opcja 337 zapisywanie dokumentów 687
informacje 655
zapisywanie ustawień 338 zarządzanie drukowaniem w
panel Tabela kolorów 670
programie Photoshop 751
zakres tonów panel Wielkość obrazka 661
zarządzanie kolorem przez sterownik
korekta w oknie Krzywe 303 praca z odcięciami 660 drukarki 750
metody dopasowania 290 przechodzenie do ImageReady 656 zasoby dla projektantów
ponowne mapowanie pikseli w przeglądanie adnotacji 657 informacje o skryptach 9
kanale 329
zmiana wielkości obrazków 661 SDK 9
skanowanie i 200
Zapisz dla internetu, polecenie 655, Zastąp kanał, opcja 361
sprawdzanie na histogramie 291 685
Zastąp kolor, polecenie 320
zmiana przy użyciu warstw Zapisz jako, polecenie 685, 686
dopasowania 296 Zastosuj obrazek, polecenie 470
Zapisz paletę główną, polecenie 675
zalewki 761 Zawartość WWW, paleta 635
Zapisz przestrzeń roboczą,
dopasowywanie nakładających się Zaznacz bez etykiet, polecenie 90
polecenie 85
kolorów dodatkowych 469 Zaznacz wszystko, polecenie 90
Zapisz wersję, polecenie 150, 685
Zalewki, polecenie 762 Zaznacz z etykietami, polecenie 90
Zapisz zadania, polecenie 775
Zamknij okno, polecenie 84 zaznaczając
Zapisz zaznaczenie odcięcia,
Zamknij, polecenie 50, 51 polecenie 606 kanały 469
Zaokrąglenie, opcja 501 Zapisz zaznaczenie, polecenie 361 pliki, w Bridge 90
zapętlanie, w animacjach 650 Zapisz zoptymalizowany jako, skróty klawiaturowe 804
zapisywanie polecenie 658, 685, 773 warstw w grupie 421
Zobacz też nazwy poszczególnych Zapisz zoptymalizowany, warstwy 420
formatów plików polecenie 655, 685, 773 zaznaczanie
adnotacje 687 Zapisz, polecenie 685, 686 Zobacz też zaznaczenia, krawędzie
dla programu Illustrator 736 zarządzanie kolorem zaznaczenia
847

kolorów na widocznych usuwanie 351 definiowanie 788


warstwach 336 usuwanie aureoli 344 importowanie z plików
kolorów RGB 256 usuwanie pikseli otoczki 344 zewnętrznych 790
piksele 331 usuwanie z 340 stosowanie 789
pikseli sąsiadujące ze sobą 336 usuwanie z kanału 361 używanie wsadów 790
pikseli sąsiadujących ze sobą 390 usuwanie zaznaczeń 331 zestawy odcięć
tekst 571 uzyskiwanie z odcięć 338 informacje 606
zakresów kolorów 336 wczytywanie 351 tworzenie 606
zdjęć 78 wczytywanie w programie usuwanie 607
Zaznaczanie eliptyczne, ImageReady 351 wyświetlanie i ukrywanie 607
narzędzie 332 wczytywanie z innego obrazka 352 zestawy warstw w programie
Zaznaczanie pojedynczych kolumn, wczytywanie z kanału alfa 362 ImageReady 422
narzędzie 332 zestawy zadań 775
wklejanie 348
Zaznaczanie pojedynczych rzędów, Ziarno, filtr 540, 551
narzędzie 332 wklejanie w innym
zaznaczeniu 346 zmiana na wielkie litery 581
Zaznaczanie prostokątem
zaokrąglonym, narzędzie 332 wtapianie 342 zmiana nazwy pliku 98

Zaznaczanie prostokątne, wydzielanie 352 zmiana wielkości


narzędzie 332 wydzielanie obiektów z tła 353 obrazki 191, 773
Zaznaczanie tekstu, polecenie 571 wygładzanie 342 obrazki w oknie dialogowym
zaznaczenia wymazywanie segmentów 333 Zapisz dla internetu 661

dodawanie do 340 wyświetlanie i ukrywanie odcięcia 607

dodawanie od kanału 361 krawędzi 340 opis 192


dostosowywanie od potrzeb wypełnianie 522 podczas drukowania 749
narzędzia Różdżka 336 wyrównywanie 332 tekst 561
edycja w trybie szybkiej maski 355 z tymczasowych masek 358 Zmień typ wypełnienia
konwersja na warstwę 418 zapisane jako kanały alfa 355 dynamicznego, polecenie 449

kopiowanie 347 zapisywanie 350 Zmień wielkość obrazka, kreator 191

kopiowanie między zapisywanie jako maski 360 Zmień wielkość obrazka,


aplikacjami 349 polecenie 191
zapisywanie w kanale 361
kopiowanie podczas zmienne
zastępowanie w kanale 361
przeciągania 347 definiowanie 787
zawężanie za pomocą polecenia
narzędzia i polecenia 331 Zakres kolorów 336 opis 786
obrysowywanie 522 zaznaczanie obszarów Zmieść na ekranie, polecenie 55
odręczne 333 niezaznaczonych 340 Zmniejsz rating, polecenie 93
odwracanie 340 zaznaczanie podobnych Zmniejsz rozmiar czcionki,
powielanie 347 pikseli 342 polecenie 100

przeciąganie między zmiękczanie krawędzi 342 znaczniki drukarskie 755


dokumentami 347 zmiękczanie za pomocą polecenia znaczniki strony 755
przecięcia 340 Zakres kolorów 337 znajdowanie plików i folderów w
przecięcia w kanale 361 zwężanie 341 Bridge 94
przesuwanie 344 zdalne efekty rollover 640 Znajdź i zastąp, polecenie 565

przesuwanie, ukrywanie i zdefiniowane style 436 Znajdź krawędzie, filtr 549


odwracanie 339 zdefiniowane wielkości plików Znajdź wszystkie zdalne odcięcia,
przyciąganie 63 wideo 739 polecenie 640

rozwijanie 341, 342 Zdefiniuj pędzel, polecenie 499 Znajdź zdalne odcięcia dla stanu,
Zdefiniuj wzorek, polecenie 526 polecenie 640
tworzenie efektów brzegowych 539
zdjęć Znajdź, polecenie 94
tworzenie prostoliniowych
krawędzi zaznaczenia 333 czyszczenie 75 znaki

tworzenie w trybie szybkiej stanu 75 specjalne 573


maski 356 Zdjęcie, polecenie 77 znaki dwubajtowe. Zobacz tekst
tworzenie wielu kopii 347 azjatycki
zestawy danych
848

znaki kaligraficzne zniekształcanie warstw ZoomView, format


w tekście 573 tekstowych 567 eksportowanie obrazków 710
znaki specjalne zniekształcenia informacje 710
informacje 573 rekonstrukcja 408 Zsynchronizowany, status pliku w
w czcionkach OpenType 583 stosowane za pomocą filtra Version Cue 134
Deformacja 405 Zwiększ rating, polecenie 93
znaki wodne
zniekształcenie beczkowate 369 Zwiększ rozmiar czcionki,
osadzanie 724, 725
zniekształcenie poduszkowate 369 polecenie 100
ustawienie trwałości znaku
wodnego 726 Zniekształcenie tekstu, polecenie 567 Zwykły, tryb 512
wyświetlanie na pasku stanu 33 zniekształcona perspektywa, Zygzak, filtr 544
korekta 367

You might also like