Professional Documents
Culture Documents
1PESŢD[OJLVƒZULPXOJLB
Prawa autorskie
© 2005 Adobe Systems Incorporated. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Podręcznik użytkownika Adobe® Photoshop® CS2 dla systemów Windows® i Macintosh
Ten podręcznik, jak również opisane w nim oprogramowanie jest dostarczany na mocy licencji i może być używany lub kopiowany
w oparciu o postanowienia tej licencji. Poza sytuacjami dozwolonymi przez postanowienia licencji, zabronione jest powielane,
przechowywanie w systemie dostępu lub transmisja jakiejkolwiek części niniejszej publikacji, w dowolnej formie i dowolną
metodą, elektroniczną, mechaniczną, w drodze nagrania lub w inny sposób, bez uprzedniego pisemnego zezwolenia Adobe
Systems Incorporated. Zawartość tego podręcznika chroniona jest prawami autorskimi, nawet jeśli nie jest rozprowadzana z
oprogramowaniem zawierającym licencję użytkownika.
Zawartość tego podręcznika udostępniana jest tylko w celach informacyjnych, może ulec zmianie bez powiadomienia i nie może
być interpretowana jako zobowiązanie ze strony firmy Adobe Systems Incorporated. Adobe Systems Incorporated nie przyjmuje
żadnej odpowiedzialności ani zobowiązań z tytułu błędów lub niedokładnych informacji, jakie mogą pojawić się w tym
podręczniku.
Proszę pamiętać, że grafika lub zdjęcia, które użytkownik zechce umieścić w swoim projekcie mogą być chronione prawami
autorskimi ich twórców. Nieupoważnione użycie takiego materiału we własnej pracy może stanowić naruszenie praw autorskich
jego właściciela. Proszę pamiętać o uzyskaniu wszystkich niezbędnych zezwoleń od posiadacza praw autorskich.
Wszelkie odniesienia do nazw firm w załączonych szablonach mają cel wyłącznie demonstracyjny i nie odnoszą się do
jakichkolwiek istniejących organizacji.
Adobe, logo Adobe, Acrobat, Acrobat Capture, Adobe Dimensions, Adobe Gamma, Adobe Premiere, After Effects, FrameMaker,
GoLive, Illustrator, ImageReady, InDesign, logo OpenType, PageMaker, Photomerge, Photoshop, PostScript, Streamline oraz
Version Cue są zarejestrowanymi znakami handlowymi lub znakami handlowymi firmy Adobe Systems Incorporated w USA i/lub
innych krajach.
Microsoft, OpenType oraz Windows są znakami handlowymi lub zarejestrowanymi znakami handlowymi firmy Microsoft
Corporation wUSA i innych krajach. Apple, AppleTalk, ColorSync, LaserWriter, Mac i Macintosh są znakami handlowymi firmy
Apple Computer, Inc., zarejestrowanymi w USA i innych krajach. Kodak jest zarejestrowanym znakiem handlowym firmy Eastman
Kodak.
Elementy sprawdzania pisowni dla tego produktu zostały utworzone w oparciu o technologię Proximity Linguistic Technology.
Proximity Hyphenation System ©1989 Wszelkie prawa zstrzeżone Proximity Technology, Inc. Proximity oraz Linguibase są
zarejestrowanymi znakami handlowymi firmy Proximity Technology Inc. Ten produkt zawiera oprogramowanie firmy Apache
Software Foundation (www.apache.org). Ten produkt zawiera oprogramowanie BISAFE i/lub TIPEM utworzone przez firmę RSA
Data Security, Inc. Ten produkt zawiera oprogramowanie kryptograficzne napisane przez Eric Young (eay@cryptosoft.com).
Oprogramowanie to jest w części efektem pracy Independent JPEG Group. © 1994 Hewlett Packard Company. Części kodowe są
na licencji firmy Apple Computer, Inc. zgodnie z postanowieniami Apple Public Source License Version 2. Wersja kodu
źródłowego, kod objęty licencją oraz licencja są dostępne na stronie www.opensource.apple.com/apsl.
Kolory wyświetlane w oprogramowaniu lub w dokumentacji użytkownika mogą nie być zgodne ze standardem PANTONE®. Aby
uzyskać dokładny kolor, należy odnieść się do aktualnych publikacji PANTONE (PANTONE Color Publications). PANTONE® i
inne znaki handlowe Pantone, Inc. są własnością frmy Pantone, Inc. © Pantone, Inc., 2003. Panton, Inc. jest właścicielem praw
autorskich danych koloru oraz oprogramowania na które licencję otrzymuje Adobe Systems Incorporated, zezwala ona na
dystrybucję tylko do użytku wraz z programem Adobe Photoshop. Dane koloru i oprogramowanie PANTONE nie mogą być
kopiowane na inny dysk lub do pamięci w sytuacji innej niż jako część pracy w programie Adobe Photoshop.
Uwaga do użytkowników z organizacji rządowych USA: Niniejsze oprogramowanie i dokumentacja stanowią "przedmioty
komercyjne" zgodnie z definicją tego terminu w 48 C.F.R. §2.101, składające się z "komercyjnego oprogramowania
komputerowego" oraz "komercyjnej dokumentacji komputerowej" zgodnie ze, stosownie, 48 C.F.R. §12.212 lub 48 C.F.R.
§227.7202. Zgodnie ze, stosownie 48 C.F.R. §12.212 lub 48 C.F.R. §§227.7202-1 do 227.7202-4, komercyjne oprogramowanie
komputerowe i komercyjna dokumentacja komputerowa są licencjonowane dla użytkowników z organizacji rządowych USA (a)
tylko jako przedmioty komercyjne oraz (b) tylko z tymi prawami, które są przyznawane wszystkim innym użytkownikom na mocy
warunków i postanowień wyszczególnionych w standardowej umowie komercyjnej Adobe do tego oprogramowania.
Nieopublikowane prawa zarezerwowane na mocy prawa Stanów Zjednoczonych. Adobe zgadza się zastosować do wszelkiego
prawodawstwa równego prawa, włączając w to, kiedy to ma zastosowanie, ustalenia Executive Order 11246, z poprawkami, Section
402 of the Vietnam Era Veterans Readjustment Assistance Act of 1974 (38 USC 4212) oraz Section 503 of the Rehabilitation Act of
1973 z poprawkami, oraz regulacje 41 CFR Parts 60-1 do 60-60, 60-250 i 60-741. Klauzula i ustalenia akcji afirmatywnej znajdujące
się w powyższych regulacjach powinny być dołączone do niniejszej umowy.
Adobe Systems Incorporated, 345 Park Avenue, San Jose, California 95110, USA.
i
Spis treści
Rozdział 1: Wprowadzenie
Instalacja i rejestracja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Adobe Help Center ................................................. 2
Korzystanie z Pomocy ............................................... 4
Wskazówki i ćwiczenia .............................................. 6
Nowości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Rozdział 2: Samouczki
Samouczki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Rozdział 9: Kolor
Tryby kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .239
Regulowanie monitora . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .242
Kanały i głębia bitowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .244
Konwertowanie obrazków z jednego trybu kolorów na inny . . . . . . . .247
Przekształcanie na kolor indeksowany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .251
Wybieranie kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .255
Skorowidz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .821
1
Rozdział 1: Wprowadzenie
Instalacja i rejestracja
Aby zainstalować program
1 Zamknąć wszelkie otwarte aplikacje firmy Adobe®.
2 Włożyć dysk CD z programem do stacji.
3 Dwukrotnie kliknąć na ikonie dysku CD i wykonać instrukcje wyświetlane na ekranie.
Po zakończeniu instalacji może ukazać się monit o aktywację zainstalowanej kopii programu. (Zobacz “Aby
przeprowadzić aktywację” na stronie 1.)
Szczegółowe informacje o instalacji programu znajdują się w pliku "How To Install" zapisanym na dysku CD
programu. Szczegółowe informacje o odinstalowywaniu programu znajdują się w pliku "How To Uninstall"
zapisanym na dysku CD programu.
Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Dodatki” na stronie 9
Funkcje Product Help, Expert Support i More Resources oprogramowania Adobe Help Center
Zobacz także
“Korzystanie z Pomocy” na stronie 4
“Aby przeszukiwać tematy Pomocy” na stronie 5
“Aby przeglądać Pomoc” na stronie 4
ADOBE PHOTOSHOP CS2 3
Podręcznik użytkownika
Display Renewal Reminders For Expert Support Contracts Gdy zbliża się koniec okresu obowiązywania
eksperckiego plan obsługi, są wyświetlane przypomnienia. Wyłączenie opcji powoduje pomijanie przypomnień.
Enable Auto Login For Web Case Submission Preferencja pozwala wysyłać zapytania techniczne za pośrednictwem
internetu. Opcja ta jest dostępna, jeśli jest aktywny ekspercki plan obsługi.
User Interface Language Opcja pozwala określić język interfejsu programu Adobe Help Center.
Check For Updates Powoduje, że są wyszukiwane nowe uaktualnienia programów i tematów Pomocy firmy Adobe.
Korzystanie z Pomocy
Korzystanie z Pomocy
System Pomocy zawiera pełną dokumentację, dotyczącą korzystania z poszczególnych programów Adobe. System
ten jest zintegrowany z przeglądarką, a dostęp do niego zapewnia Adobe Help Center. Tematy Pomocy są regularnie
uaktualniane, dzięki czemu użytkownicy zawsze mają dostęp do najnowszych informacji. Więcej informacji na ten
temat można znaleźć w rozdziale “Aby sprawdzić uaktualnienia” na stronie 3..
Ważne: System Pomocy (Adobe Help) zawiera wszystkie tematy występujące w materiałach drukowanych, a ponadto
pewne informacje dodatkowe, nie uwzględnione w druku. Na dysku CD z zasobami i dodatkami znajduje się też pełna
wersja PDF systemu Pomocy — wersja przystosowana do wydruku.
A B C D E
Zobacz także
“Aby przeglądać Pomoc” na stronie 4
“Aby przeszukiwać tematy Pomocy” na stronie 5
• Aby wyświetlić system Pomocy danego programu, należy przejść do menu Help For i wybrać nazwę programu.
(Aby były wyświetlane tylko tematy dotyczące pakietu Creative Suite, należy wybrać opcję Adobe Creative Suite).
• Aby zwinąć lub rozwinąć pewną sekcję Pomocy, należy kliknąć na niebieskim trójkącie po lewej stronie nazwy
sekcji.
• Aby wyświetlić wybrany temat, należy kliknąć na jego tytule.
Zobacz także
“Aby korzystać z zakładek” na stronie 6
Można przeszukiwać Pomoc danego programu lub systemy Pomocy wszystkich zainstalowanych programów.
3 Nacisnąć przycisk Szukaj. W panelu nawigacyjnym pojawią się tematy zawierające podane słowo lub słowa.
4 Aby wyświetlić wybrany temat, należy kliknąć na jego tytule.
5 Aby powrócić do panelu nawigacyjnego, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Home.
• Kliknąć na przycisku Back.
• Kliknąć na przycisku Next Topic lub Previous Topic.
Zobacz także
“Aby wydrukować temat Pomocy” na stronie 6
“Aby korzystać z zakładek” na stronie 6
Wskazówki i ćwiczenia
Zasoby szkoleniowe
Firma Adobe zapewnia bogaty wybór zasobów z różnymi materiałami dotyczącymi jej programów.
• “Samouczki w systemie Pomocy” na stronie 7: Krótkie lekcje, obrazujące "krok po kroku" różne możliwości
programów.
• “Dysk CD z filmami szkoleniowymi” na stronie 7: Profesjonalne filmy szkoleniowe, opracowane przez
specjalistów.
• “Adobe Studio” na stronie 8: Zbiór filmów, wskazówek, podpowiedzi i innych materiałów dotyczących programów
firmy Adobe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 7
Podręcznik użytkownika
• Podręcznik Adobe Creative Suite Design Guide (dotyczy tylko pakietu Adobe Creative Suite): tradycyjna, bogata
ilustrowana książka poświęcona różnym zastosowaniom pakietu Adobe Creative Suite 2. Zawiera między innymi
opis pięciu projektów dostosowanych do druku, publikacji w Internecie i prezentacji na urządzeniach
przenośnych.
• “Informacje techniczne” na stronie 8: Materiały dodatkowe, podręczniki dotyczące skryptów i inne szczegółowe
informacje.
• “Inne zasoby” na stronie 9: Szkolenia, książki, forum użytkowników, certyfikaty różnych produktów i wiele, wiele
więcej.
• Obsługa techniczna: Darmowe i płatne usługi pomocy technicznej firmy Adobe.
• “Dodatki” na stronie 9: Oprogramowanie i informacje do pobrania z Internetu..
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Help Center” na stronie 2
Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Dysk CD z filmami szkoleniowymi” na stronie 7
“Inne zasoby” na stronie 9
Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Inne zasoby” na stronie 9
ADOBE PHOTOSHOP CS2 8
Podręcznik użytkownika
Adobe Studio
Pakiet Adobe Studio zapewnia bogaty wybór wskazówek, podpowiedzi, samouczków i innego rodzaju informacji.
Materiały te zostały opracowane przez specjalistów współpracujących z firmą Adobe lub jej partnerami, a są
dostępne w postaci filmów, w formacie Adobe PDF i formacie HTML. Zawartość pakietu można uporządkować lub
przeszukiwać według nazw produktów, tematów, dat i rodzaju zawartości; bieżące materiały są uaktualniane co
miesiąc. Pakiet Adobe Studio jest dostępny w języku angielskim, francuskim, niemieckim i japońskim. Można go
uzyskać na stronie głównej witryny internetowej firmy Adobe.
Zobacz także
“Dysk CD z filmami szkoleniowymi” na stronie 7
“Inne zasoby” na stronie 9
Informacje techniczne
Na dysku CD z zasobami i dodatkami znajduje się folder informacji technicznych (Technical information), który
zawiera szereg użytecznych dokumentów w formacie PDF (przygotowanych do efektywnego przeszukiwania i
drukowania). Dokumenty te zawierają różne informacje specjalistyczne, dotyczące na przykład skryptów, obiektów
przezroczystych i wysokiej jakości wydruków. Pełna dokumentacja techniczna usług oferowanych przez różnych
deweloperów jest dostępna w części Developers na witrynie internetowej firmy Adobe:
http://partners.adobe.com/public/developer/main.html. Różne materiały dodatkowe można uzyskać na witrynie
pakietu Adobe Studio.
Na dysku CD z zasobami i dodatkami znajduje się również wersja Pomocy przystosowana do wydruku. Należy mieć
na uwadze, że Pomoc obejmuje wszystkie te informacje, które są zawarte w podręcznikach drukowanych, ale oprócz
nich także wiele informacji dodatkowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 9
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Inne zasoby” na stronie 9
Inne zasoby
Firma Adobe udostępnia szereg dodatkowych informacji o swoich produktach.
• W części Training witryny internetowej firmy Adobe można uzyskać dostęp do książek wydawnictwa Adobe
Press, do filmowych i elektronicznych materiałów szkoleniowych, do certyfikatów różnych programów i wielu,
wielu innych programów.
• Za pośrednictwem forum użytkowników można uzyskać różne porady i wskazówki, zadawać pytania i
dowiadywać się, jak inni korzystają z różnych funkcji programów Adobe. Forum użytkowników są dostępne na
głównej stronie pomocy technicznej lokalnej witryny Adobe; zawierają informacje w języku angielskim,
francuskim, niemieckim i japońskim.
• W tej części witryny firmy Adobe, która jest poświęcona obsłudze użytkownika, można znaleźć wiele informacji
o darmowych i płatnych usługach pomocy technicznej. Na witrynie amerykańskiej i japońskiej jest dostępna lista
najważniejszych problemów dotyczących poszczególnych programów.
• W tej części witryny firmy Adobe, która jest poświęcona usługom deweloperskim, znajduje się wiele informacji
istotnych dla deweloperów oprogramowania i modułów plug-in; między innymi informacje o pakietach SDK,
skryptach i zagadnieniach technicznych.
• Kliknięcie na przycisku More Resources w Adobe Help Center zapewnia dostęp do wielu zasobów
zgromadzonych na witrynie internetowej firmy Adobe; po jego kliknięciu użytkownik może też utworzyć listę
najczęściej odwiedzanych witryn, grup użytkowników i użytkowników.
• W centrum obsługi programu Bridge (Bridge Center) są zamieszczane najnowsze zapowiedzi, samouczki oraz
informacje o ważnych wydarzeniach. Aby uzyskać dostęp do Bridge Center, należy zaznaczyć odpowiadającą mu
pozycję w panelu Ulubione programu Adobe Bridge. (Centrum Bridge Center jest dostępne tylko w ramach
pakietu Adobe Creative Suite).
Zobacz także
“Aby wyświetlić więcej zasobów” na stronie 3
“Zasoby szkoleniowe” na stronie 6
Dodatki
Dołączony do pakietu CS2 dysk CD z zasobami i dodatkami zawiera folder Goodies z wieloma użytecznymi
informacjami i programami. Jeszcze większe możliwości daje witryna Adobe Studio Exchange, które umożliwia
pobieranie i współużytkowanie tysięcy darmowych zadań, plug-inów i innych obiektów współpracujących z
programami firmy Adobe. Aby odwiedzić witrynę Adobe Studio Exchange, należy otworzyć główną stronę firmy
Adobe i przejść z niej na strony pakietu Adobe Studio.
Pakiet CS2 zawiera też program Adobe Stock Photos — usługę dostępną w ramach oprogramowania Adobe Bridge,
która pozwala wyszukiwać, przeglądać, testować i kupować tysiące zdjęć zgromadzonych w różnego rodzaju
bibliotekach. Ze względu na ścisłą integrację programu Stock Photos z aplikacjami z pakietu CS2 wybrane fotografie
mogą być importowane bezpośrednio do programów Adobe Illustrator®, Adobe InDesign® i Adobe GoLive®. W
programie Photoshop można otworzyć dowolne pobrane zdjęcie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 10
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Adobe Studio” na stronie 8
“Informacje o usłudze Adobe Stock Photos” na stronie 107
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
Zobacz także
“Informacje o usłudze Adobe Stock Photos” na stronie 107
“Inne zasoby” na stronie 9
Nowości
Nowe funkcje
wielość jego ekspozycji. Mogą też łączyć różne pliki w jeden obrazek. (Zobacz “Obrazki o wysokiej dynamice
jasności” na stronie 211.)
Optyczna korekta soczewek Specjalny filtr pozwala poprawić typowe zniekształcenia soczewkowate, takie jak
zniekształcenie poduszkowate, beczkowate i chromatyczne Siatka filtra ułatwia korektę perspektywy. (Zobacz “Filtr
Korekta soczewek” na stronie 369.)
Redukcja szumu Program umożliwia eliminację szumu, artefaktów JPEG i efektów związanych z ziarnistością
skanów. (Zobacz “Redukcja szumu na obrazkach” na stronie 371.)
Inteligentne wyostrzanie, filtr Obrazki są wyostrzane na podstawie nowych algorytmów zapewniających lepsze
wykrywanie krawędzi i redukcję zbędnych otoczek. Użytkownik może kontrolować stopień wyostrzania w
obszarach oświetlonych i zacienionych. (Zobacz “Aby użyć filtra Wyostrzanie inteligentne” na stronie 373.)
Punktowy pędzel korygujący Narzędzie to umożliwia szybką korektę plamek bez konieczności zaznaczania
fragmentów obrazka. (Zobacz “Aby użyć narzędzia Punktowy pędzel korygujący” na stronie 387.)
Korekta efektu czerwonych oczu Likwidację efektu "czerwonych oczu" umożliwia jedno kliknięcie. Użytkownik
może ustawić opcje ściemnienia i źrenicy. (Zobacz “Aby usunąć efekt czerwonych oczu” na stronie 390.)
Filtry rozmywające Nowe efekty rozmycia zapewniają dodatkowe filtry z grupy Rozmycie: Rozmycie pola, Rozmycie
kształtu i Rozmycie powierzchniowe. (Zobacz “Filtry rozmywające” na stronie 541.)
Zmienne Program Photoshop pozwala tworzyć grafikę o zmiennych danych (co wcześniej umożliwiał tylko
program ImageReady). (Zobacz “Grafika o zmiennych danych” na stronie 785.)
Podgląd wideo Dokumenty mogą być wyświetlane na monitorach wideo połączonych z komputerem za pomocą
łącza Firewire (IEEE1394) (Zobacz “Aby sprawdzić wygląd dokumentu na monitorze wideo” na stronie 744.)
Menu Czcionka WSIWYG Różne rodziny i style czcionek można przeglądać bezpośrednio w menu czcionek. (Zobacz
“Aby wybrać rodzinę czcionek i styl” na stronie 573.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 12
Podręcznik użytkownika
Usprawnienia projektowania
Punkt zbiegu Narzędzie pozwala wklejać, powielać i malować elementy, które są automatycznie dostosowywane do
płaszczyzn perspektywy. (Zobacz “Informacje o narzędziu Punkt zbiegu” na stronie 393.)
obiekty inteligentne Osadzone dane wektorowe i rastrowe mogą być przekształcane w sposób niedestrukcyjny.
Można utworzyć wiele wystąpień (instancji) danych osadzonych i uaktualniać je wszystkie jednocześnie. (Zobacz
“Obiekty inteligentne” na stronie 449.)
Kontrola nad wieloma warstwami Praca z warstwami przebiega tak jak praca z obiektami. Warstwy mogą być
zaznaczane, a także przenoszone, grupowane, wyrównywane i przekształcane. (Zobacz “Zaznaczanie warstw” na
stronie 420 i “Aby zgrupować lub rozgrupować warstwy” na stronie 421.)
Zniekształcanie obrazków Funkcja zniekształcania obrazków pozwala oblewać obrazki wokół kształtów, a także
rozciągać je, zawijać i skręcać. (Zobacz “Polecenie Wypaczenie” na stronie 383.)
Animacje Program Photoshop pozwala tworzyć animowane pliki GIF w taki sam sposób jak ImageReady. (Zobacz
“Tworzenie animacji” na stronie 644.)
Funkcje edycji tekstu japońskiego Program zapewnia nową metodę wyrównywania znaków (Mojisoroe) oraz
więcej znaków Kinsoku Shori. (Zobacz “Informacje o tekście azjatyckim” na stronie 591.)
Inteligentne linie pomocnicze Dzięki inteligentnym liniom pomocniczym — wyświetlanym tyko w razie potrzeby
— zawartość warstw może być wyrównywana dynamicznie, w trakcie ich przesuwania. (Zobacz “Informacje o
liniach pomocniczych i siatkach” na stronie 62.)
Zintegrowane usługi Adobe Online Użytkownik może pobrać profesjonalny program Adobe Stock Photos, a także
drukować online, za pośrednictwem usług Adobe Photoshop Services. (Zobacz “Informacje o usłudze Adobe Stock
Photos” na stronie 107.)
Warstwa > Złącz warstwy. Nadal istnieje możliwość łączenia dwóch warstw sąsiadujących ze sobą poprzez
zaznaczenie warstwy górnej i wybór polecenia Złącz w dół.
Wczytywanie zaznaczenia Aby wczytać warstwę jako zaznaczenie, należy kliknąć na jej miniaturce na palecie
Warstwy, przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS). Wcześniej można było kliknąć w
dowolnym miejscu warstwy.
Zmniejszanie widoczności masek Aby ukryć wszystkie warstwy poza warstwą maski odcinania i warstwą odcinaną,
można kliknąć na ikonie widoczności warstwy z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Wcześniej kliknięcie z wciśniętym klawiszem Alt/Option powodowało ukrycie wszystkich warstw.
Przeglądarka plików Program Adobe Bridge pozwala wykonywać wszelkie zadania, które wcześniej obsługiwała
Przeglądarka plików. Pliki oflagowane są znakowane gwiazdkami. Pliki oflagowane wcześniej są oznaczone jedną
gwiazdką. Dostępny w programie Bridge skrót Control+D (Windows) lub Command+D (Mac OS) służy teraz do
powielania obrazków, a nie do odznaczania ich w widoku miniaturek.
Umieszczanie pliku Pliki umieszczone w programie Photoshop za pomocą polecenia Umieść są teraz obiektami
inteligentnymi.
14
Rozdział 2: Samouczki
Samouczki
Samouczki
Niniejsza część Pomocy zawiera zestaw samouczków pomocnych w opanowaniu podstawowych funkcji programu
Adobe Photoshop. Przed zapoznaniem się z nimi warto przeczytać tematy poświęcone tworzeniu i zapisywaniu
dokumentów. Zobacz “Aby utworzyć nowy obrazek” na stronie 201 i “Aby zapisać zmiany w bieżącym pliku” na
stronie 686.
Bardziej zaawansowane samouczki znajdują się w zestawie Adobe Studio, pod adresem http://studio.adobe.com.
(Jest wymagana jednorazowa rejestracja).
Zobacz także
“Korekta kolorów i tonów” na stronie 14
“Usuwanie defektów wizualnych” na stronie 18
“Zaznaczanie fragmentów obrazka.” na stronie 19
“Tworzenie obrazka przy użyciu warstw” na stronie 21
“Dodawanie kształtów.” na stronie 25
“Drukowanie przy użyciu funkcji zarządzania kolorem” na stronie 29
5. Dostosowanie półcieni.
Środkowy suwak wejściowy (szary trójkąt pod histogramem) pozwala dostosować wartość gamma (lub kontrast)
półtonów (lub półcieni). Suwakiem tym przesuwa się punkt półcieni (poziom 128), co umożliwia zmianę
intensywności środkowej części zakresu szarości bez gwałtownych zmian w obszarach cieni i świateł.
Należy przesunąć środkowy suwak w lewo, aby rozjaśnić obrazek, albo w prawo, aby przyciemnić obrazek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 17
Podręcznik użytkownika
7. Zakończenie poprawek
Po wprowadzeniu wszystkich poprawek należy zatwierdzić zmiany i zamknąć okno dialogowe, klikając na przycisku
OK. Ponieważ wszystkie czynności były wykonywane na warstwie dopasowania, okno dialogowe można otworzyć
ponownie i ponownie obejrzeć wprowadzone poprawki. Wszelkie ustawienia można określić jeszcze raz.
Aby ponownie otworzyć okno dialogowe Poziomy, należy przejść na paletę Warstwy i kliknąć dwukrotnie na
miniaturce po lewej stronie warstwy dopasowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 18
Podręcznik użytkownika
Omówiona procedura stanowi tylko jedną z metod dopasowywania kolorów i tonów. Program Photoshop zapewnia
wiele innych poleceń i narzędzi korygujących. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w części “Korekta
obrazków w programie Photoshop” na stronie 288 i “Polecenia do korekty kolorów” na stronie 290.
Aby usunąć niepożądany defekt punktowy (np. plamkę), należy kliknąć na nim lub przeciągnąć nad nim kursor
narzędzia.
2. Odwrócenie zaznaczenia.
Zaznaczenie tła (które, jak widzieliśmy, było bardzo łatwe do uzyskania), można odwrócić, tak by zaznaczyć sam
obiekt. W tym celu należy wybrać polecenie Zaznacz > Odwrotność. Granica zaznaczenia zmieni się i będzie teraz
otaczała obiekt.
Technika ta sprawdza się najlepiej przy zaznaczaniu obiektów odróżniających się wyraźnie od tła. Po zaznaczeniu
obiektu można przystąpić do jego edycji (tło obiektu pozostanie bez zmian). Na koniec można wybrać polecenie
Zaznacz > Usuń zaznaczenie i wypróbować inne narzędzie do zaznaczania.
Podczas przeciągania kursorem narzędzia są wstawiane punkty kontrolne (aby usunąć pewien punkt kontrolny,
należy nacisnąć klawisz Delete). Aby zamknąć kontur zaznaczenia, należy kliknąć na początkowym punkcie
kontrolnym (lub kliknąć dwukrotnie). Zaznaczenie można przemieścić za pomocą narzędzia Przesunięcie.
Przesunięcie można cofnąć za pomocą polecenia Edycja > Cofnij. Następnie można wybrać polecenie Zaznacz >
Usuń zaznaczenie i zlikwidować zaznaczenie obiektu.
5. Poszerzanie zaznaczenia.
Należy wybrać narzędzie Zaznaczanie i zaznaczyć w przybliżeniu wybrany obiekt. Po utworzeniu zaznaczenia
można dodawać do niego nowe elementy bez konieczności wstępnego zaznaczania. W tym celu należy wybrać
narzędzie Lasso magnetyczne, po czym zaznaczyć opcję Dodaj do zaznaczenia na pasku opcji. W tym momencie
można poprawić zaznaczenie, przeciągając kursor na zewnątrz obiektu (pod kursorem narzędzia pojawi się mały
znak plus). Po przeciągnięciu należy zwolnić przycisk myszy. Markietka zaznaczenia będzie teraz otaczać obszary
zaznaczone za pomocą narzędzia Lasso magnetyczne.
4. Dodanie obrysu.
Należy przejść na paletę Warstwy, kliknąć na przycisku Dodaj styl warstwy (u dołu palety) i wybrać z menu polecenie
Obrys. W lewej części okna dialogowego Styl warstwy, można zmienić kolor, wielkość, położenie, krycie i tryb
mieszania obrysu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 24
Podręcznik użytkownika
Dodawanie kształtów.
Program Adobe Photoshop ułatwia umieszczanie na obrazkach różnych kształtów. Można je rysować za pomocą
wielu narzędzi do tworzenia kształtów albo wybierać spośród licznych kształtów gotowych. Kształty wektorowe
można umieszczać na osobnych warstwach, co ułatwia ich modyfikację i tworzenie efektów nakładania. W tym
samouczku pokażemy, w jaki sposób można umieścić kształty na pierwszym i drugim planie obrazka. Wyjaśnimy
też, jak tworzy się wypełnienie gradientowe i inne efekty warstwowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 26
Podręcznik użytkownika
4. Dodawanie gradientów.
Poniżej pokażemy, jak dodać dwa kolejne prostokąty, tym razem z efektami gradientu. Należy wybrać narzędzie
Prostokąt i narysować nowy prostokąt zajmujący górną lewą ćwiartkę obrazka. Należy kliknąć na próbce koloru
narzędzia i wybrać nowy kolor prostokąta. Należy wybrać polecenie Warstwa > Zmień typ wypełnienia
dynamicznego > Gradient. Należy pozostawić domyślne ustawienie gradientu, opcję Styl ustawić na Liniowy, Kąt na
-50, a skalę na 100%. Te same czynności należy powtórzyć dla drugiego prostokąta, tym razem z kątem 20 stopni.
Uwaga: Później, po ukazaniu się okna dialogowego sterownika drukarki, należy upewnić się, że wyłączono zarządzanie
kolorem na poziomie drukarki (chodzi o to, aby ustawienia drukarki nie pozostawały w konflikcie z ustawieniami
programu Photoshop).
" %
# &
$
'
( )
Obszar roboczy programu Photoshop
A. Pasek menu B. Pasek opcji C. Paleta narzędziowa D. Przejście do programu Bridge E. Studnia palet F. Palety G. Pasek stanu
H. Aktywny obszar obrazka
ADOBE PHOTOSHOP CS2 33
Podręcznik użytkownika
Aktywny obszar obrazka W obszarze tym jest wyświetlana zawartość otwartego (i aktywnego) pliku. Okno
ograniczające ten obszar nazywa się oknem dokumentu.
Studnia palet Pomaga ustawić inne palety w obszarze roboczym.
Palety Pomagają w modyfikacji i kontrolowaniu obrazków. Rozmieszczenie palet w obszarze roboczym można
dostosować do swoich potrzeb. W programie Photoshop istnieje możliwość dostosowania poszczególnych menu:
pewne elementy menu można ukryć, inne wyświetlić, a jeszcze inne wyróżnić wybranym kolorem.
Można też zmienić rozmiar czcionki używanej do wyświetlania informacji na pasku opcji, na paletach i w
podpowiedziach.
Uwaga: Jeśli jest aktywny program Version Cue, można wybrać podmenu Pokaż.
Version Cue Opcja pozwala wyświetlić dane o stanie dokumentu w grupie roboczej obsługiwanej przez Version Cue,
np. "plik otwarty", "plik nieobsługiwany", "plik niezapisany", itp. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy uaktywniono
program Version Cue.
Wielkość dokumentów Informacje o ilości danych w obrazku. Liczba po lewej stronie jest wielkością obrazka
przygotowanego do druku (przybliżona wielkość zapisanego, spłaszczonego pliku w formacie Adobe Photoshop).
Liczba po prawej stronie jest wielkością pliku wraz z warstwami i kanałami.
Profil dokumentu Nazwa profilu koloru obrazka.
Wielkość magazynów Informacje o ilości pamięci RAM i objętości dysku magazynującego użytych do opracowania
obrazka. Liczba po lewej stronie jest ilością pamięci używanej przez program do wyświetlania wszystkich otwartych
obrazków. Liczba po prawej stronie jest ilością pamięci RAM, która będzie dostępna podczas opracowywania
obrazków.
Wydajność Procent czasu, jaki przypada na rzeczywistą operację, a nie na odczyt lub zapis dysku magazynującego.
Jeśli wartość jest mniejsza niż 100%, znaczy to, że program Photoshop korzysta z dysku magazynującego i działa
wolniej.
Czas Czas wykonania ostatniej operacji.
Ekspozycja 32-bitowa Opcja pozwala dostosować podgląd obrazków do wymagań przeglądania obrazków HDR o
32 bitach na kanał. Suwak opcji jest dostępny tylko wtedy, gdy w oknie dokumentu jest wyświetlany obrazek HDR.
Kliknięcie w dowolnym miejscu obszaru informacji o pliku powoduje otwarcie miniaturowego podglądu, który
pokazuje, jak bieżący dokument będzie wyglądał na wydruku (przy bieżących ustawieniach strony).
Kliknięcie w obszarze informacji o pliku na pasku stanu powoduje wyświetlenie miniaturowego podglądu przyszłego wydruku obrazka.
Zobacz także
“Projekty zarządzane przez Version Cue” na stronie 117
“Aby dopasować sposób wyświetlania obrazków HDR” na stronie 214
Trwałość znaku wodnego Dane o trwałości znaku wodnego Digimarc w zoptymalizowanym obrazku (jeśli taki znak
istnieje).
Cofnij/Ponów stan Liczba dostępnych cofnięć i ponowień operacji na obrazku.
Ustawienia zoptymalizowane Procent zmniejszenia wielkości pliku obrazka po zoptymalizowaniu go, a także
różnica pomiędzy wielkością oryginału i wielkością wersji zoptymalizowanej (wyrażoną w bajtach).
Ustawienia wyjściowe Ustawienia wyjściowe, które decydują o tym, jak są formatowane pliki HTML, jak są
nazywane pliki i odcięcia, a także jak podczas zapisywania zoptymalizowanej wersji obrazka są traktowane obrazki
tła.
Wielkość/Czas pobierania Wielkość pliku zoptymalizowanego obrazka i szacunkowy czas jego pobierania przy
podanej prędkości modemu.
Uwaga: Rzeczywisty czas pobierania zależy od natężenia ruchu w Internecie oraz od funkcji kompresji modemu.
Wyświetlana wartość stanowi jego przybliżenie.
Zobacz także
“Dodawanie cyfrowych informacji o prawach autorskich” na stronie 724
“Aby ustawić opcje wyjściowe” na stronie 678
Palety i menu
Aby skorzystać z palet
❖ Palety pomagają w modyfikacji i kontrolowaniu obrazków. Domyślne rozmieszczenie palet można dostosować do
swoich potrzeb:
• Aby wyświetlić lub ukryć wszystkie palety, razem z paskiem opcji i paletą narzędziową, należy wcisnąć klawisz
Tab. Aby wyświetlić lub ukryć wszystkie palety oprócz palety narzędziowej, należy nacisnąć klawisze Shift+Tab.
• Aby wyświetlić menu palety, należy umieścić kursor nad trójkątem w prawym górnym rogu palety i wcisnąć
przycisk myszy.
• Aby zmienić wielkość palety, należy przeciągnąć jej dowolny narożnik (Windows) lub pole do zmiany wielkości,
umieszczone w prawym dolnym rogu palety (Mac OS). Niektóre palety, np. paleta Kolor, nie mogą być
modyfikowane metodą przeciągania.
• Aby zwinąć grupę palet do samego tytułu, należy kliknąć na zakładce palet, na przycisku Minimalizuj (Windows)
lub na polu zmniejszania/powiększania (Mac OS). Nawet jeśli paleta jest zwinięta, nadal można otworzyć jej
menu.
" #
Korzystanie z palet
A. Kliknięcie powoduje zwinięcie lub rozwinięcie palety systemu Mac OS B. Kliknięcie powoduje zwinięcie lub rozwinięcie palety systemu
Windows C. Kliknięcie powoduje wyświetlenie menu palety
• Aby paleta została wyświetlona na wierzchu swojej grupy, należy kliknąć na jej zakładce.
• Aby przenieść całą grupę palet, należy przeciągnąć jej pasek tytułu.
• Aby zmienić ułożenie grupy palet lub ją rozdzielić, należy przeciągnąć etykietki poszczególnych palet.
Przeciągnięcie palety poza grupę powoduje utworzenie nowej grupy.
• Aby przenieść paletę do innej grupy, należy przeciągnąć jej zakładkę do tej grupy.
• Aby zadokować paletę przy innej palecie, należy przeciągnąć zakładkę pierwszej palety do dolnej części drugiej.
• Aby przenieść całą grupę zadokowanych palet, należy przeciągnąć jej pasek tytułu.
• Aby przywrócić domyślne wielkości i położenia palet, należy wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza >
Wyzeruj położenie palet (Photoshop) lub Okno > Przestrzeń robocza > Domyślne położenia palet (ImageReady).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 38
Podręcznik użytkownika
• (ImageReady) Aby wyświetlić lub ukryć opcje palet, które zawierają opcje ukryte (palety Optymalizacja, Opcje
warstwy oraz Odcięcia), należy kliknąć na ikonie podwójnego trójkąta na karcie palety; umożliwi to obejrzenie
różnych postaci palety. Można także wybrać polecenie Pokaż opcje lub Ukryj opcje z menu palety.
"
• Wpisać wartość w polu tekstowym, po czym nacisnąć klawisz Enter lub Return (tylko Mac OS).
• Przeciągnąć suwak.
• (Photoshop) Przesunąć wskaźnik nad nazwą suwaka lub suwaka wysuwanego. Gdy kursor przybierze kształt
wskazującego palca, znaczy to, że suwak został uaktywniony — od tego momentu przeciąganie kursora w prawo
lub w lewo powoduje zmianę wartości. Funkcja ta jest dostępna tylko dla niektórych suwaków.
• Przeciągnąć skalę.
• Skorzystać z przycisków strzałek. Klikanie na nich powoduje zmniejszanie lub zwiększanie aktualnej wartości.
• (Windows) Kliknąć w polu tekstowym, a następnie skorzystać z klawiszy Strzałka w górę i Strzałka w dół (na
klawiaturze).
• Wybrać wartość z menu skojarzonego z polem tekstowym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 39
Podręcznik użytkownika
" # $
% &
Zobacz także
“Informacje o miniaturowych suwakach” na stronie 39
"
W programie Photoshop są dostępne również miniaturowe suwaki, powiązane ściśle z kursorem. Na przykład, jeżeli
przytrzyma się wskaźnik nad słowem “Wypełnienie” lub “Krycie” na palecie Warstwy, to wskaźnik zmieni się w
ikonę rączki. Można wtedy przesuwać wskaźnik w lewo lub w prawo i zmieniać w ten sposób wartości procentowe
wypełnienia lub krycia.
Zatrzymanie wskaźnika nad nazwą suwaka lub suwaka wysuwanego powoduje wyświetlenie całego suwaka miniaturowego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 40
Podręcznik użytkownika
Uwaga: W celu usunięcia elementu palety, można też wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
przytrzymując go kliknąć na elemencie.
(Mac OS) Nazwy bibliotek, które będą używane w różnych systemach operacyjnych, powinny mieć rozszerzenia.
Aby nazwy plików zawsze były uzupełniane o rozszerzenia, należy wywołać preferencje obsługi plików i zaznaczyć
opcję Dołącz rozszerzenie pliku.
Narzędzia
Informacje o narzędziach i paletach narzędziowych
Przy pierwszym uruchomieniu aplikacji jej paleta narzędziowa jest wyświetlana po lewej stronie ekranu. Paletę tę
można przeciągnąć (za pasek tytułu) w dowolne inne miejsce. Zależnie od potrzeb paleta narzędziowa może być
wyświetlana lub ukrywana. Odpowiednią zmianę umożliwia polecenie Okno > Narzędzia.
Niektóre narzędzia palety posiadają opcje, które są wyświetlane w kontekstowym pasku opcji narzędzia. Wśród tych
narzędzi znajdują się narzędzia umożliwiające pracę z tekstem, zaznaczanie, malowanie, rysowanie, próbkowanie,
edycję, przenoszenie, umieszczanie adnotacji i podgląd obrazków. Inne narzędzia palety umożliwiają zmianę
kolorów tła i obrazka, uruchamianie opcji Adobe Online, pracę w różnych trybach oraz przechodzenie pomiędzy
programami Photoshop i ImageReady.
Niektóre narzędzia można rozwinąć, czyli wyświetlić dodatkowe narzędzia ukryte. Mały trójkąt w prawym dolnym
rogu narzędzia informuje, że w jego grupie znajdują się narzędzia ukryte.
Aby uzyskać pewne informacje o narzędziu, wystarczy ustawić nad nim kursor. Pod kursorem pojawia się wówczas
etykietka z nazwą narzędzia, czyli podpowiedź. Niektóre podpowiedzi zawierają łącza, które prowadzą do
dodatkowych informacji o narzędziu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 42
Podręcznik użytkownika
1S[FHMLJEOBS[ǒE[J
# LPMVNO .
LPMPSV #
,SPQMPNJFS[ *
;B[OBD[BOJFQPKFEZOD[ZDI 1ǒE[FMIJTUPSJJ :
$ % S[ǒEÓX .
1SÓCLPXBOJFLPMPSÓX *
1ǒE[FMTUZMPXZ :
.JBSLB *
1S[FTVOJǒDJF 7
(SBEJFOU (
3LJD[LB )
-BTTP -
8JBESP[GBSCLJ (
-BTTPXJFMPLLJUOF -
-VQLB ;
& -BTTPNBHOFUZD[OF -
& 3ZTPXBOJFJUFLTU
3ÓȃEȃLB 8
( /BS[ǒE[JBEMB
;B[OBD[BOJFǯDJFȃLJ "
*NBHF3FBEZ
'
;B[OBD[BOJF
# ,BESPXBOJFJPEDJǒDJB CF[QPǯSFEOJF "
1SPTUPLLJUOBNBQB
PCSB[LB 1
,BESPXBOJF $
1JÓSP 1
0LSLJHBNBQBPCSB[LB 1
0EDJǒDJF ,
1JÓSPEPXPMOF 1
8JFMPLLJUOBNBQB
;B[OBD[BOJFPEDJǒDJB %PEBXBOJBQVOLUÓX
LPOUSPMOZDI 1
PCSB[LB 1
6TVXBOJFQVOLUÓX ;B[OBD[BOJFNBQZ
$ 3FUVT[ LPOUSPMOZDI 1
PCSB[LB +
1VOLUPXZQǒE[FMLPSZHVKLJDZ +
,POXFSTKBQVOLUÓX
LPOUSPMOZDI 1
3ZTPXBOJF[BLBELJ 3
1ǒE[FMLPSZHVKLJDZ +
3ZTPXBOJFQS[ZDJTLV 3
BULB +
5FLTU 5
5FLTUQJPOPXZ 5
1S[FLJD[XJE[JBMOPǯlj
$[FSXPOFPD[Z +
NBQPCSB[LB "
.BTLBUFLTUV
4UFNQFM 4
QP[JPNFHP 5
1S[FLJD[XJE[JBMOPǯlj
(
4UFNQFMX[PSLJFN 4
.BTLBUFLTUV PEDJǒDJB 2
QJPOPXFHP 5
'UMKA % 1PEHMLJEEPLVNFOUV :
(VNLBUB &
1SPTUPLLJU 6
1PEHMLJEXQS[FHMLJEBSDF
.BHJD[OBHVNLB &
1SPTUPLLJU DNEPQUJPO1
[BPLSLJHMPOZ 6
3P[NZDJF 3
&MJQTB 6
8ZPTUS[BOJF 3
8JFMPCPL 6
4NVȃFOJF 3
-JOJB 6
3P[KBǯOJBOJF 0
,T[UBUXBTOZ 6
ƯDJFNOJBOJF 0
(LJCLB 0
8TLB[VKFOBS[ǒE[JBEPNZǯMOF8OBXJBTBDIVNJFT[D[POF[PTUBZTLSÓUZLMBXJBUVSPXF
Zobacz także
“Galeria narzędzi do zaznaczania” na stronie 43
“Galeria narzędzi do kadrowania i tworzenia odcięć” na stronie 43
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43
“Galeria narzędzi do malowania” na stronie 44
“Galeria narzędzi tekstowych i rysunkowych” na stronie 45
“Galeria narzędzi dotyczących adnotacji, pomiarów i nawigacji” na stronie 46
ADOBE PHOTOSHOP CS2 43
Podręcznik użytkownika
Narzędzia do zaznaczania Narzędzia do przesuwania Narzędzia typu Lasso Narzędzie Różdżka pozwala
pozwalają zaznaczać pozwalają przesuwać pozwalają zaznaczać zaznaczyć obszary o
obszary prostokątne, obszary zaznaczenia, warstwy i linie obszary dowolne, podobnych kolorach.
w kształcie elips oraz pomocnicze. ograniczone wielokątami
pojedyncze wiersze i oraz przyciągnięte do jakichś
kolumny. elementów.
Narzędzie Punktowy pędzel Narzędzie Pędzel Narzędzie Łatka* pozwala Narzędzie Czerwone oczy*
korygujący* służy do korygujący* pozwala poprawić wygląd wybranego pozwala usunąć czerwone
usuwania obiektów malować za pomocą próbki obszaru obrazka poprzez odbłyski, będące skutkiem
punktowych, np. plamek. lub wzoru, tak aby poprawić malowanie specjalnym odbicia światła flesza od
pewne niedociągnięcia. wzorkiem lub próbką. źrenicy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 44
Podręcznik użytkownika
Narzędzie Stempel służy do Narzędzie Stempel Narzędzie Gumka pozwala Narzędzie Gumka tła*
malowania fragmentem wzorkiem* służy do usuwać piksele i przywracać pozwala uzyskiwać efekt
obrazka. malowania fragmentem uprzednio zapisane stany przezroczystości poprzez
obrazka (traktowanym jak obrazka. przeciąganie.
wzorek).
Narzędzie Pędzel służy do Narzędzie Ołówek służy do Narzędzie Zastępowanie Narzędzie Pędzel historii*
malowania wzorzystych malowania zwykłych koloru* pozwala zastąpić pozwala umieścić w
obrysów. obrysów. wybrany kolor nowym aktywnym oknie dokumentu
kolorem. kopię wybranego stanu lub
zdjęcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 45
Podręcznik użytkownika
Narzędzia do zaznaczania Narzędzia tekstowe Narzędzia typu Maska Narzędzia typu Pióro*
ścieżek* pozwalają pozwalają umieszczać w tekstowa* pozwalają pozwalają rysować gładkie
wyświetlać w zaznaczeniach obrazkach teksty. tworzyć zaznaczenia w ścieżki.
punkty kontrolne, linie kształcie tekstu.
kierunkowe i punkty
kierunkowe.
Narzędzia dotyczące Narzędzie Kroplomierz Narzędzie Miarka* pozwala Narzędzie Rączka służy do
adnotacji* pozwalają służy do pobierania próbek wyznaczać odległości, przesuwania obrazka w
dołączać do obrazków kolorów. położenia i kąty. oknie.
notatki i adnotacje
dźwiękowe.
• Kliknąć na narzędziu w palecie narzędziowej. Jeśli w prawym dolnym roku ikony narzędzia jest widoczny mały
trójkąt, należy wcisnąć przycisk myszy, aby wyświetlić narzędzia ukryte. Następnie należy kliknąć na wybranym
narzędziu.
• Wcisnąć skrót klawiaturowy narzędzia. Skrót ten jest pokazywany w podpowiedzi narzędzia. Na przykład, aby
wybrać narzędzie Przesunięcie wystarczy nacisnąć klawisz V.
"
% &
'
Uwaga: W programie ImageReady kliknięcie na trójkącie wyświetlanym u dołu listy ukrytych narzędzi powoduje
uaktywnienie ruchomej palety narzędziowej. Aby zamknąć taką paletę, należy kliknąć na przycisku w jej prawym
górnym narożniku (Windows) lub lewym górnym narożniku (Mac OS).
Rozmiar pędzla (tylko kursory narzędzi do malowania) Kursory narzędzi do malowania mają kształt i wielkość
odpowiednich pędzli. W przypadku pędzli dużej wielkości kursory takie mogą nie być wyświetlane.
3 (Photoshop) Jeśli ustawieniem kursora narzędzia jest Rozmiar pędzla, należy zaznaczyć opcje z grupy Kursor
pędzla:
Zwykły Kontur kursora obejmuje około 50% powierzchni modyfikowanej przez narzędzie. Są pokazywane piksele,
które uległyby największej zmianie.
Pełny rozmiar Kontur kursora obejmuje około 100% powierzchni modyfikowanej przez narzędzie (czyli prawie
wszystkie piksele pod kursorem).
Zawsze pokazuj krzyżyk W środku kursora jest wyświetlany krzyżyk.
4 Kliknąć na OK.
Opcje z grupy Malujące kursory kontrolują kursory następujących narzędzi:
• (Photoshop) Gumka, Ołówek, Aerograf, Pędzel, Stempel, Stempel wzorkiem, Smużenie, Rozmycie, Wyostrzanie,
Rozjaśnianie, Ściemnianie i Gąbka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 49
Podręcznik użytkownika
" #
(Photoshop) Aby przywrócić domyślne ustawienia narzędzi, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows)
lub kliknąć z wciśniętym klawiszem Control (Mac OS) na ikonie narzędzia na pasku opcji, a następnie wybrać w
menu kontekstowym opcję Wyzeruj narzędzie lub Wyzeruj wszystkie narzędzia.
(ImageReady) Aby przywrócić domyślne ustawienia narzędzi, należy wybrać polecenie Edycja > Preferencje >
Ogólne (Windows) lub ImageReady > Preferencje > Ogólne (Mac OS), a następnie kliknąć na przycisku Wyzeruj
wszystkie narzędzia.
Aby uzyskać więcej informacji o ustawianiu opcji konkretnego narzędzia, należy odszukać opis tego narzędzia w
Pomocy programu Photoshop.
"
Pokaż ustawienia bieżącego narzędzia Są pokazywane tylko wczytane ustawienia bieżącego narzędzia. Ten sam
efekt daje zaznaczenie opcji Tylko bieżące narzędzie na wysuwanej palecie Ustawienia narzędzia.
Tylko tekst, Mały tekst lub Duży tekst Opcja odpowiada za sposób wyświetlania ustawień na wysuwanej palecie.
Uwaga: Informacje o tworzeniu bibliotek ustawień, wczytywaniu ich i zarządzaniu nimi znajdują się w częściach
“Informacje o paletach wysuwanych” na stronie 40 and “Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69.
Praca z plikami
Aby zamknąć okna
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zamknij wszystkie, aby zamknąć wszystkie okna.
• (ImageReady i system Windows) Wybrać polecenie Okno > Ułóż > Zamknij wszystkie, aby zamknąć wszystkie
okna.
Oglądanie obrazków
Aby zmienić tryb wyświetlania
Opcje trybu wyświetlania umożliwiają wyświetlanie obrazków na pełnym ekranie. Można pokazywać lub ukrywać
takie elementy, jak pasek menu, pasek tytułu i paski przewijania. Do wyboru są następujące tryby:
• Standardowy tryb ekranu to widok domyślny. W trybie tym widoczne są paski menu, paski przewijania oraz inne
elementy ekranu.
• Tryb pełnego ekranu z widocznym paskiem menu zapewnia powiększony widok obrazka, bez ukrywania paska
menu.
• (Photoshop) Tryb pełnego ekranu umożliwia przesuwanie obrazka po ekranie, a tym samym oglądanie innych
obszarów.
• Aby wyświetlić okno domyślne z widocznym paskiem menu zlokalizowanym na górze i paskami przewijania z
boku, należy wybrać polecenie Widok > Tryb ekranu > Standardowy tryb ekranu, albo nacisnąć przycisk
Standardowy na palecie narzędziowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 53
Podręcznik użytkownika
• Aby wyświetlić okno pełnoekranowe z widocznym paskiem menu i tłem w odcieniu 50% szarości, ale bez paska
tytułu i pasków przewijania, należy wybrać polecenie Widok > Tryb ekranu > Tryb pełnego ekranu z paskiem
menu albo kliknąć na przycisku Tryb pełnego ekranu z paskiem menu na palecie narzędziowej.
• Aby wyświetlić okno pełnoekranowe z czarnym tłem (bez paska tytułu, paska menu, ani pasków przewijania),
należy wybrać polecenie Widok > Tryb ekranu > Tryb pełnego ekranu, albo nacisnąć przycisk Tryb pełnego
ekranu na palecie narzędziowej.
• Aby wyświetlić paletę Nawigator, należy wybrać polecenie Okno > Nawigator.
• Aby zmienić powiększenie podglądu, należy wpisać odpowiednią wartość w polu tekstowym, kliknąć na
przycisku Zmniejsz lub Powiększ, albo przeciągnąć suwak powiększenia.
• Aby przesunąć widoczny w danej chwili fragment obrazka, należy przeciągnąć obszar widoku na palecie. Można
też kliknąć na miniaturce obrazka i wskazać nowy obszar widoku.
• Aby zmienić kolor obszaru widoku, należy wybrać z menu palety polecenie Opcje palety. Następnie należy wybrać
typowy kolor z menu wysuwanego Kolor lub kliknąć dwukrotnie na polu koloru i wybrać kolor nietypowy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 54
Podręcznik użytkownika
"
#
$
% & ' (
Paleta Nawigator
A. Przycisk menu palety B. Miniaturowy podgląd obrazka C. Obszar widoku D. Pole tekstowe powiększania/zmniejszania E. Przycisk
Zmniejsz F. Suwak powiększania/zmniejszania G. Przycisk Powiększ
• (Photoshop) Zaznaczyć narzędzie Lupka , przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Powiększ lub
Zmniejsz . Należy kliknąć na obszarze, który ma być powiększony lub zmniejszony.
• Wybrać narzędzie Lupka. Kursor zmieni się w lupkę ze znakiem plus w środku. Kliknąć na środku obszaru, który
ma być powiększony; albo przytrzymując klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), kliknąć na środku
obszaru, który ma być zmniejszony. Każde kliknięcie powoduje proporcjonalne powiększenie lub zmniejszenie
wskazanego obszaru.
Uwaga: Każde kliknięcie na przycisku Zmniejsz lub Powiększ powoduje również proporcjonalną zmianę powiększenia,
a ponadto wyśrodkowanie obrazka wokół punktu kliknięcia. Po maksymalnym powiększeniu obrazka (1600%) lub
maksymalnym zmniejszeniu go (do wielkości 1 piksela) środek lupki staje się pusty.
• Zaznaczyć narzędzie Lupka i przeciągnąć kropkowany prostokąt — nazywany markerem zaznaczenia — wokół
obszaru, który ma zostać powiększony. Aby przesunąć markietkę w inne miejsce obrazka, należy wcisnąć klawisz
spacji i przytrzymując go, przeciągnąć markietkę w nowe miejsce.
• Wybrać polecenie Widok > Powiększ lub Widok > Zmniejsz. Po maksymalnym pomniejszeniu lub zmniejszeniu
polecenie jest wyszarzane (staje się niedostępne).
• Ustawić stopień powiększenia w lewym dolnym narożniku okna dokumentu lub na palecie Nawigator
(Photoshop).
• Aby wyświetlić plik w skali 100%, należy wybrać polecenie Widok > Rzeczywista wielkość (Photoshop) lub
Widok > Rzeczywista wielkość (ImageReady).
• Aby dopasować wielkość obrazka do okna dokumentu, należy wybrać polecenie Widok > Zmieść w oknie.
(Photoshop) Jeśli mysz jest wyposażona w pokrętło do przewijania, można je wykorzystać do
powiększania/zmniejszania obrazka (po uprzednim zaznaczeniu narzędzia Lupka). Należy wybrać polecenie
Edycja > Preferencje > Ogólne (Windows) lub Photoshop > Preferencje > Ogólne (Mac OS) i zaznaczyć opcję
Powiększ/Zmniejsz przy użyciu pokrętła.
Obszar wewnątrz markietki jest wyświetlany przy użyciu największego możliwego powiększenia. Aby przesunąć
markietkę zaznaczenia w inne miejsce okna programu Photoshop, należy wcisnąć klawisz spacji i przytrzymując go,
przeciągnąć markietkę w wybrane miejsce.
Rozmieść poziomo lub Rozmieść pionowo Okno są wyświetlane obok siebie. Zamknięcie któregoś z okien powoduje
automatyczne zmiany wielkości pozostałych okien (tak by wypełniły cały dostępny obszar).
(Windows) Ułóż ikony Zminimalizowane okna obrazków są wyrównywane do dolnej krawędzi ekranu.
(Photoshop) Można zaznaczyć opcję Przewijaj wszystkie okna (opcja narzędzia Rączka), która umożliwia
przewijanie wszystkich otwartych obrazków. Po ustawieniu tej opcji na pasku opcji można będzie przewijać
wszystkie widoczne obrazki, przeciągając w jednym z nich.
Bez zaznaczonej opcji Dopasuj powiększenie i położenie (u góry) oraz z zaznaczoną opcją Dopasuj powiększenie i położenie (u dołu)
Paleta Info
Paleta Info zawiera dane o kolorach obrazka pod kursorem oraz, w zależności od wybranego narzędzia, inne
interesujące informacje. W programie Photoshop paleta Info zawiera ponadto podpowiedź dotyczącą bieżącego
narzędzia i dane o stanie dokumentu; pozwala wyświetlać wartości 8-bitowe, 16-bitowe i 32-bitowe.
(Photoshop) Na palecie Info są wyświetlane następujące informacje:
• W zależności od zaznaczonej opcji na palecie są wyświetlane wartości 8-bitowe, 16-bitowe lub 32-bitowe.
• Gdy są wyświetlane wartości kolorów CMYK, a kolor pod kursorem jest spoza przestrzeni kolorów CMYK, na
palecie obok wartości CMYK pojawia się niewielki wykrzyknik.
• W trakcie przesuwania kursora narzędzia do zaznaczania na palecie Info są wyświetlane współrzędne x i y pozycji
początkowej oraz wysokość (W) i szerokość (Sz) zaznaczenia.
• Gdy jest używane narzędzie Kadrowanie lub Lupka, na palecie jest wyświetlana wysokość (W) i szerokość (Sz)
oraz kąt nachylenia kadrowanego obszaru. Ponadto jest pokazywany kąt obrotu markietki kadrowania.
• włączeniu narzędzi Linia, Pióro i Gradient oraz przy przesuwaniu zaznaczenia na palecie Info są wyświetlane
współrzędne x i y pozycji początkowej, zmiana na osi X (DX) i Y (DY), kąt (A) oraz odległość (D).
• Gdy są używane polecenia przekształceń dwuwymiarowych, na palecie są wyświetlane wysokość (W), szerokość
(Sz), kąt obrotu (A) oraz kąt nachylenia w poziomie (H) lub pionie (V) .
• Gdy jest używane dowolne okna do pasowania kolorów (np. Krzywe), na palecie są wyświetlane wartości kolorów
pikseli umieszczonych pod kursorem oraz próbkami kolorów przed i po zmianie.
• Jeśli jest włączona opcja Pokaż podpowiedzi narzędzi, zaznaczenie narzędzia powoduje wyświetlenie pewnych
dotyczących go wskazówek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 58
Podręcznik użytkownika
• W zależności od zaznaczonych opcji na palecie Info mogą być wyświetlane następujące informacje: wielkość
dokumentu, profil dokumentu, wymiary dokumentu, wielkości magazynów, wydajność, czas i nazwa bieżącego
narzędzia.
(Tylko ImageReady) Na palecie Info są wyświetlane następujące informacje:
• Liczbowe wartości RGB dla koloru umieszczonego pod kursorem.
• Stopień krycia dla pikseli umieszczonych pod kursorem.
• Wartość szesnastkowa dla koloru umieszczonego pod kursorem.
• Położenie w tabeli kolorów indeksowanych dla koloru pod kursorem.
• Współrzędne x i y położenia kursora.
• Współrzędne x i y punktu początkowego (przed kliknięciem na obrazku) i punktu końcowego (w trakcie
przeciągania) — gdy jest używane narzędzie Zaznaczanie, narzędzie z grup Kształt, Kadrowanie lub Odcięcie.
• Szerokość (Sz) i wysokość (W) zaznaczenia w czasie przesuwania kursorem narzędzia Kadrowanie, Kształt,
Odcięcie i Lupka.
• Procentowa zmiana szerokości (Sz) i wysokości (W) , kąt obrotu (A) i kąt pochylenia poziomego (H) lub
pionowego (V) w czasie używania polecenia Przekształcanie lub Przekształcanie dowolne.
Zobacz także
“Wyświetlanie wartości kolorów pikseli” na stronie 294
4 Przesunąć lub przeciągnąć kursor na obrazku. W zależności od wybranego narzędzia, mogą być wyświetlane
następujące informacje:
Liczbowe wartości koloru umieszczonego pod kursorem.
Współrzędne x i y położenia kursora.
Szerokość (Sz) i wysokość (W) zaznaczenia lub kształtu (podczas przeciągania); ewentualnie, szerokość i
wysokość aktywnego zaznaczenia.
Wszystkie farby Jest wyświetlany sumaryczny udział wszystkich farb CMYK piksela pod aktualną pozycją kursora,
w oparciu o wartości ustawione w oknie dialogowym Ustawienia rozbarwień.
Krycie Jest pokazywane zaczernienie bieżącej warstwy. Opcja nie dotyczy tła.
Opcje odczytu można ustawić również, klikając na ikonie kroplomierza na palecie Info. Oprócz opcji wymienionych
wyżej, można ustawić opcję dotyczącą tego, czy mają być wyświetlane wartości 8-bitowe, 16-bitowe czy 32-bitowe.
3 W obszarze Drugi odczyt koloru wybrać opcję z listy opisanej w kroku 2. W tym wypadku też istnieje możliwość
kliknięcia na ikonie kroplomierza na palecie Info i wyboru opcji odczytu z menu wysuwanego.
5 W obszarze opcji dotyczących informacji o stanie pliku wybrać jedną z następujących opcji:
Wielkość dokumentów Opcja pozwala wyświetlić informacje o ilości danych w obrazku. Liczba po lewej stronie jest
wielkością obrazka przygotowanego do druku (przybliżona wielkość zapisanego, spłaszczonego pliku w formacie
Adobe Photoshop). Liczba po prawej stronie jest wielkością pliku wraz z warstwami i kanałami.
Profil dokumentu Opcja pozwala wyświetlić nazwę profilu koloru obrazka.
Wielkość magazynów Opcja pozwala wyświetlić informacje o ilości pamięci RAM i objętości dysku
magazynującego użytych do opracowania obrazka. Liczba po lewej stronie jest ilością pamięci używanej przez
program do wyświetlania wszystkich otwartych obrazków. Liczba po prawej stronie jest ilością pamięci RAM, która
będzie dostępna podczas opracowywania obrazków.
Wydajność Opcja pozwala wyświetlić procent czasu, jaki przypada na rzeczywistą operację, a nie na odczyt lub zapis
dysku magazynującego. Jeśli wartość jest mniejsza niż 100%, znaczy to, że program Photoshop korzysta z dysku
magazynującego i działa wolniej.
Czas Opcja pozwala wyświetlić czas wykonania ostatniej operacji.
6 (Opcjonalnie) Zaznaczyć opcję Pokaż podpowiedzi narzędzi, aby u dołu palety Info były wyświetlane
podpowiedzi dotyczące narzędzia.
7 Kliknąć na OK.
Aby zmienić jednostkę miary, należy kliknąć na ikonie krzyżyka w menu palety Info. Zostanie wyświetlone menu z
różnymi opcjami.
(Photoshop) Aby punkt początkowy miarek "przeskakiwał" na kreski skali, w czasie przeciągania punktu należy
wcisnąć klawisz Shift.
Aby przenieść punkt początkowy w jego domyślne położenie, należy dwukrotnie kliknąć na lewym górnym rogu
miarki.
Zobacz także
“Aby skorzystać z funkcji przyciągania” na stronie 65
Tradycyjnie Ustawienie określa jednostkę równą 72,27 punktów na cal (czyli tradycyjną jednostkę dla drukarek).
4 Kliknąć na OK.
• Zaznaczenia, krawędzie zaznaczeń i narzędzia są przyciągane do linii pomocniczych lub do linii siatki, gdy
odległość między nimi a odpowiednimi liniami jest mniejsza niż 8 pikseli ekranowych (nie obrazka). Linie
pomocnicze także są przyciągane do siatki. Funkcję można włączać i wyłączać.
• Odstępy między liniami pomocniczymi, a także ich widoczność i właściwe im własności przyciągania, są
określane dla konkretnego obrazka.
• Odstępy między liniami siatki, a także styl i kolor linii siatki, są takie same dla wszystkich obrazków.
Specjalna funkcja inteligentnych linii pomocniczych ułatwia wyrównywanie kształtów, odcięć i zaznaczeń. Pojawiają
się one automatycznie po narysowaniu kształtu, utworzeniu zaznaczenia i utworzeniu slajdu. W razie potrzeby
inteligentne linie pomocnicze można ukryć.
Inteligentne linie pomocnicze — ułatwiające wyrównywanie kształtów, odcięć i zaznaczeń — są wyświetlane automatycznie.
Uwaga: W programie ImageReady linie pomocnicze mogą stanowić podstawę tworzenia odcięć.
Zobacz także
“Aby utworzyć odcięcia z linii pomocniczych” na stronie 602
Aby wyświetlić lub ukryć siatkę, linie pomocnicze lub inteligentne linie pomocnicze
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby utworzyć linię poziomą, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac) i przeciągnąć pionową
miarkę.
• Aby utworzyć linię pionową, należy ją przeciągnąć z miarki pionowej.
• Aby utworzyć linię pionową, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac) i przeciągnąć poziomą
miarkę.
• (Photoshop) Wcisnąć klawisz Shift i przeciągnąć kursor z miarki poziomej lub pionowej, aby utworzyć linię
pomocniczą, która będzie przechodziła do markerów miarki. Przy przeciąganiu linii pomocniczej kursor zmienia
kształt na strzałkę z podwójnym grotem.
3 (Opcjonalnie) W celu zablokowania wszystkich linii pomocniczych można wybrać polecenie Widok > Zablokuj
linie pomocnicze.
• Aby usunąć pojedynczą linię pomocniczą, należy przeciągnąć ją poza okno obrazka.
• Aby usunąć wszystkie linie pomocnicze, należy wybrać polecenie Widok > Usuń linie pomocnicze.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Linie pomocnicze, siatki i odcięcia.
2 Wybrać kolor linii pomocniczych i siatki. W przypadku wybrania opcji Specjalny, należy kliknąć na polu koloru,
wybrać go i kliknąć na OK.
3 Wybrać opcję wyświetlania linii pomocniczych lub siatki (pole Styl).
4 Określić odstęp między liniami siatki za pomocą opcji Linia siatki co. Aby wprowadzić kolejny stopień podziału,
należy podać jego wartość w polu Podziałka.
W razie potrzeby można też zmienić jednostki dla tej opcji. Opcja Procent zapewnia siatkę dzielącą obrazek na
równe części. Na przykład, wartość 25 dla opcji Procent zapewnia siatkę 4 na 4.
5 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Informacje o palecie Kolor” na stronie 530
Siatka Przeciąganie do linii siatki. Opcji tej nie można wybrać, jeśli siatka jest ukryta.
Odcięcia Przyciąganie do krawędzi odcięć. Opcji tej nie można wybrać, jeśli odcięcia są ukryte.
Jeśli funkcja przyciągania jest aktywna, to obok zaznaczonych opcji są wyświetlane znaczniki.
Jeśli zachodzi potrzeba włączenia przyciągania dla jednej tylko opcji, należy wyłączyć polecenie Przyciągaj, a
następnie wybrać polecenie Widok > Przyciągaj do i zaznaczyć jedną z opcji. Spowoduje to automatyczne włączenie
przyciągania dla zaznaczonej opcji oraz wyłączenie przyciągania dla wszystkich pozostałych opcji.
Ukrycie dodatków dotyczy wyłącznie ich wyświetlania. Czynność ta nie wyłącza samych opcji.
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyświetlić lub ukryć dodatki, wybrać polecenie Widok > Dodatkowe. W podmenu Pokaż obok nazw
wszystkich wyświetlanych dodatków pojawi się znak wyboru.
• Aby włączyć i wyświetlić pewien dodatek z grupy ukrytych dodatków, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż, a
następnie wybrać dodatek z podmenu.
• Aby włączyć i wyświetlić wszystkie dostępne dodatki, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż > Wszystko.
• Aby wyłączyć i ukryć wszystkie dodatki, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż > Brak.
Uwaga: Wybór opcji wyświetlania dodatków powoduje też wyświetlenie próbników kolorów (nawet jeśli nie zostały one
wyróżnione jako opcja w podmenu Pokaż).
• (ImageReady) Aby przejść do zdefiniowanej przestrzeni roboczej, która ułatwia tworzenie obrazków
interaktywnych, należy wybrać opcję Położenie palety Interakcyjność; aby przejść do przestrzeni ułatwiającej
optymalizację obrazków internetowych, należy wybrać Położenie palety Optymalizuj.
• Aby usunąć niestandardową przestrzeń roboczą, należy zaznaczyć ją i kliknąć na Usuń.
• (Photoshop) Aby przywrócić domyślne położenia lub stany palet, skrótów i menu, należy wybrać opcję Domyślna
przestrzeń robocza.
• Aby przywrócić domyślne położenia palet, należy wybrać polecenie Wyzeruj położenia palet (Photoshop) lub
Domyślne położenia palet (ImageReady).
• (Photoshop) Aby przywrócić domyślne ustawienia menu, należy wybrać opcję Wyzeruj menu.
• (Photoshop) Aby przywrócić domyślne ustawienia skrótów klawiaturowych, należy wybrać opcję Wyzeruj skróty
klawiaturowe.
Zobacz także
“Informacje o dostosowywaniu skrótów klawiaturowych” na stronie 792
“Aby rozmieścić palety we własnej przestrzeni roboczej” na stronie 67
“Aby zdefiniować zestaw menu” na stronie 68
ADOBE PHOTOSHOP CS2 67
Podręcznik użytkownika
4 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Informacje o dostosowywaniu skrótów klawiaturowych” na stronie 792
“Aby zdefiniować zestaw menu” na stronie 68
“Aby skorzystać z palet” na stronie 37
• (Windows) Wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Ogólne, po czym zaznaczyć (lub nie) opcję Zapisz położenia
palet.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Ogólne lub ImageReady > Preferencje > Ogólne, po czym
zaznaczyć (lub nie) opcję Zapisz położenia palet.
Zmiana zostanie uwzględniona przy ponownym uruchomieniu aplikacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 68
Podręcznik użytkownika
Menu palety Pozwala wyświetlić, ukryć lub wyróżnić wybranym kolorem elementy w menu palety.
Wybór koloru elementu menu za pomocą okna dialogowego Skróty klawiaturowe i menu.
• Wybrać polecenie Okno > Przestrzeń robocza > Skróty klawiaturowe i menu, po czym kliknąć na zakładce Menu.
2 W oknie dialogowym Skróty klawiaturowe i menu wybrać odpowiedni zestaw z menu Zestaw.
3 Kliknąć na ikonie Usuń zestaw .
• Z menu zawierającego elementy ukryte wybrać polecenie Pokaż wszystkie elementy menu.
• Wcisnąć klawisz Shift i kliknąć na menu z ukrytymi elementami.
Zarządzanie ustawieniami
(Photoshop) Funkcja Zarządzanie ustawieniami służy do zarządzania bibliotekami gotowych pędzli, próbek,
gradientów, stylów, wzorków, konturów, kształtów własnych, a także do zarządzania gotowymi narzędziami
programu Photoshop. Funkcja umożliwia zmianę dotychczasowego zestawu gotowych elementów lub utworzenie
nowego (nowej biblioteki). Po wczytaniu biblioteki użytkownik może uzyskiwać dostęp do jej elementów. Może je
wywoływać z paska opcji, z palet, z okien dialogowych i innych miejsc tego typu.
Gdy użytkownik zmieni gotowy zestaw ustawień, program Photoshop będzie monitował o zapisanie zmian. Dzięki
ich zapisaniu będą dostępne dwa zestawy: oryginalny i zmieniony.
Różne biblioteki ustawień mają różne rozszerzenia i różne foldery domyślne. Pliki zdefiniowanych ustawień
(gotowych) są instalowane w folderze Ustawienia wewnątrz folderu programu Adobe Photoshop CS2.
Aby otworzyć Zarządzanie ustawieniami, należy wybrać polecenie Edycja > Zarządzanie ustawieniami. Aby
skoncentrować się na konkretnym typie ustawień, należy wybrać go z menu Typ ustawień.
Konfigurację ustawień można dostosować do swoich potrzeb, klikając na przycisku menu palety, a następnie
wybierając tryb wyświetlania (w górnej części menu):
Tylko tekst Są wyświetlane nazwy poszczególnych ustawień.
Mała lista lub Duża lista Są wyświetlane nazwy i miniaturki poszczególnych ustawień.
Miniaturka i ślad pędzla Są wyświetlane miniaturki obrysów pędzli i pędzli przykładowych. (Opcja ta jest dostępna
tylko dla ustawień pędzli.)
Przeciągając elementy na liście, można inaczej uporządkować.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 70
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Wybrane ustawienia można usunąć, zaznaczając je i klikając na przycisku Usuń. Zawsze można skorzystać z
polecenia Wyzeruj i przywrócić domyślne ustawienia biblioteki.
• Kliknąć na trójkącie po prawej stronie menu wysuwanego Typ ustawień, przejść do menu palety i wybrać plik
biblioteki. Kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na Dołącz, aby dołączyć bibliotekę do bieżącej
listy.
• Aby dodać bibliotekę do bieżącej listy, należy kliknąć na Wczytaj, wybrać bibliotekę do dodania i ponownie
kliknąć na Wczytaj.
• Aby zastąpić bieżącą listę inną biblioteką, należy wybrać w menu palety polecenie Zastąp Typ ustawień. Należy
zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
Uwaga: Pliki bibliotek różnych typów mają różne rozszerzenia i znajdują się w różnych folderach domyślnych (w
podfolderze Ustawienia folderu programu Photoshop).
• Aby zapisać wszystkie elementy listy jako bibliotekę, nie należy zaznaczać żadnego z elementów.
• Aby zapisać jako bibliotekę tylko pewne elementy listy, należy wcisnąć klawisz Shift i przytrzymując go, kliknąć
na wybranych elementach.
2 Kliknąć na Zapisz zestaw, wybrać lokalizację biblioteki, wprowadzić jej nazwę i kliknąć na Zapisz.
Bibliotekę można zapisać w dowolnym miejscu. Jeśli jednak plik biblioteki zostanie umieszczony w podfolderze
ustawień (Presets) folderu programu Photoshop, to po ponownym uruchomieniu programu nazwa biblioteki będzie
wyświetlana u dołu menu palety.
Preferencje
Informacje o preferencjach
W pliku Adobe Photoshop CS Prefs są zapisane różne opcje programu, między innymi ogólne opcje wyświetlania,
opcje zapisywania plików, opcje kursorów, opcje przezroczystości oraz opcje dla plug–inów i dysków
magazynujących. Większość tych opcji ustawia się w oknie dialogowym Preferencje. Ustawienia preferencji są
zapisywane przy każdym wyłączaniu aplikacji.
Nieoczekiwane zachowanie programu może wskazywać na uszkodzenie preferencji. Jeśli istnieje podejrzenie co do
uszkodzenia preferencji, można przywrócić ich ustawienia domyślne.
Przy następnym uruchomieniu programu Photoshop lub ImageReady zostaną utworzone nowe pliki preferencji.
• Aby zainstalować moduł plug-in firmy Adobe System, należy skorzystać z jego programu instalacyjnego (jeśli
został dostarczony). W systemie Windows można skopiować moduł do odpowiedniego folderu Plug-iny
programu Photoshop, a w systemie Mac OS można przeciągnąć kopię modułu do odpowiedniego folderu Plug-
iny programu Photoshop. Kopiowane pliki nie mogą być skompresowane.
• Aby zainstalować moduł plug-in innej firmy, należy wykonać czynności opisane w jego dokumentacji. Jeśli
modułu nie można uruchomić, być może wymaga on podania starszego numeru seryjnego programu Photoshop.
Uwaga: Jeśli plug-in ma współpracować tylko z programem Photoshop lub tylko z programem ImageReady (lub jest
zgodny tylko z jednym z tych programów), należy zainstalować go albo wewnątrz folderu Tylko Adobe Photoshop, albo
wewnątrz folderu Tylko Adobe ImageReady.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 73
Podręcznik użytkownika
• (Windows) Wybrać polecenie Pomoc > Informacje o plug-inach i wybrać w podmenu odpowiedni plug-in.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Photoshop > Informacje o plug-inach lub ImageReady > Informacje o plug-inach, a
następnie wybrać w podmenu odpowiedni plug-in.
Jeśli operacja nie może zostać cofnięta, polecenie jest wyszarzone i ma postać Nie można cofnąć.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 74
Podręcznik użytkownika
Preferencje ponawiania ustawia się w obu programach, Photoshop i ImageReady, identycznie. Należy przejść do
sekcji Ogólne okna dialogowego Preferencje i zaznaczyć preferencję dla klawisza Ponów. Klawisz może być
ustawiony do przełączania między pomiędzy cofnięciem i ponowieniem.
Zobacz także
“Informacje o palecie Historia” na stronie 75
Uwaga: Ostatnio zapisana wersja pliku jest dodawana jako stan historii na palecie Historia i może być cofnięta.
• Użyć narzędzia Pędzel historii , aby malować zaznaczonym stanem historii lub zdjęciem w palecie Historia.
• Użyć narzędzia Gumka z zaznaczoną opcją Wymaż do historii.
• Zaznaczyć obszar przeznaczony do odtworzenia i wybrać polecenie Edycja > Wypełnij. W polu Użyj należy
wybrać opcję Historia i kliknąć na OK.
Uwaga: Aby odtworzyć obrazek ze zdjęciem początkowego stanu dokumentu, należy wybrać polecenie Opcje historii w
menu palety i upewnić się, czy jest włączona opcja Automatyczne tworzenie pierwszego zdjęcia.
Zobacz także
“Aby użyć Gumki” na stronie 515
“Narzędzie Pędzel stylowy” na stronie 496
"
$
%
• Aby usunąć wybrany stan i wszystkie stany wprowadzone po nim, należy kliknąć na nazwie stanu i wybrać
polecenie Usuń z menu palety Historia.
• Aby usunąć wybrany stan i wszystkie stany następujące po nim, należy przeciągnąć zaznaczony stan do ikony
Usuń .
• Aby usunąć listę stanów z palety Historia bez zmiany obrazka, należy zaznaczyć polecenie Wyczyść historię z
menu palety Historia. Opcja nie zmniejsza ilości pamięci używanej przez program Photoshop.
• Aby wyczyścić listę stanów bez zmiany obrazka, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
wybrać polecenie Wyczyść historię z menu palety. Jeśli na ekranie pojawi się komunikat o braku pamięci,
polecenie to może okazać się użyteczne, ponieważ powoduje usunięcie stanów z bufora Cofnij i zwolnienie
pamięci. Polecenia Wyczyść historię nie można cofnąć.
• Aby wyczyścić listę stanów dla wszystkich otwartych dokumentów, należy wybrać polecenie Edycja > Wyczyść >
Historia. Czynności tej nie można cofnąć.
• Przeciągnąć stan lub zdjęcie na przycisk Nowy dokument . Lista historii nowoutworzonego dokumentu
będzie pusta.
• Zaznaczyć stan lub zdjęcie i kliknąć na przycisku Nowy dokument. Lista historii nowoutworzonego dokumentu
będzie pusta.
• Zaznaczyć stan lub zdjęcie i wybrać w menu palety Historia polecenie Nowy dokument. Lista historii
nowoutworzonego dokumentu będzie pusta.
• Przeciągnąć stan na istniejący dokument.
Aby zapisać jedno lub więcej zdjęć lub stanów obrazka potrzebnych do późniejszej edycji, należy utworzyć i zapisać
nowy plik dla każdego zachowanego stanu. Po ponownym otwarciu oryginalnego pliku należy otworzyć także inne
zapisane pliki. Zdjęcie każdego pliku może być przeciągnięte na oryginalny obrazek, co umożliwi ponowny dostęp do
zdjęć z palety Historia oryginału.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 77
Podręcznik użytkownika
Automatyczne tworzenie nowego zdjęcia podczas zapisywania Przy każdym zapisywaniu pliku jest tworzone
zdjęcie.
Historia nieliniowa Wprowadzanie zmian w zaznaczonym stanie nie powoduje usunięcia stanów, które pierwotnie
nastąpiły po nim. Standardowo po zaznaczeniu stanu i wprowadzeniu zmian wszystkie stany następujące po nim są
usuwane. Dzięki tej opcji paleta Historia zawiera listę etapów edycji w takiej kolejności, w jakiej były wprowadzane.
Funkcja rejestrowania stanów w sposób nieliniowy umożliwia zaznaczenie pewnego stanu, wprowadzenie zmian i
usunięcie tylko tego stanu. Zmiana jest dopisywana na końcu listy.
Domyślnie pokaż okno dialogowe Nowe zdjęcie Nawet jeśli użytkownik korzysta z przycisków palety, program
Photoshop musi monitować o nazwy zdjęć.
Warstwy połączone Zdjęcie obejmuje wszystkie warstwy obrazka, ale zostają one złączone (w danym stanie).
Warstwa bieżąca Zdjęcie obejmuje tylko zaznaczoną warstwę obrazka (w danym stanie).
• Aby zaznaczyć zdjęcie, należy kliknąć na jego nazwie lub przeciągnąć suwak zdjęcia (po jego lewej stronie) w
kierunku innego zdjęcia.
• Aby zmienić nazwę zdjęcia, należy dwukrotnie kliknąć na zdjęciu i wpisać jego nazwę.
• Aby usunąć zdjęcie, należy zaznaczyć je, a następnie albo wybrać polecenie Usuń z menu palety, albo kliknąć na
ikonie Usuń , albo przeciągnąć zdjęcie do ikony Usuń.
Zobacz także
“Aby użyć Pędzla stylowego” na stronie 497
Zobacz także
“Informacje o trybach mieszania” na stronie 511
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
ADOBE PHOTOSHOP CS2 79
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
Plik tekstowy Plik jest eksportowany do pliku zewnętrznego. Program monituje o podanie nazwy i miejsca
zapisania pliku dziennika.
Oba Są zapisywane metadane i jest tworzony plik tekstowy.
Uwaga: Aby zapisać plik tekstowy w innym miejscu lub zapisać inny plik tekstowy, należy kliknąć na przycisku Wybierz,
wybrać miejsce zapisania pliku, określić jego nazwę (w razie potrzeby) i kliknąć na Zapisz.
4 Z wysuwanego menu Dziennik zmian wybrać jedną z następujących opcji:
Sesje Aby były rejestrowane pozycje dla każdego uruchomienia i zamknięcia Photoshopa, oraz każdego otwarcia i
zamknięcia plików (zapisywana jest nazwa każdego pliku obrazka).
Skrócony Aby do informacji o sesjach dołączać tekst pojawiający się na palecie Historia.
Szczegółowy Aby do informacji skróconych dołączać tekst pojawiający się na palecie Zadania. Aby była
rejestrowana pełna historia zmian plików, należy wybrać opcję Szczegółowy.
Pamięć
Przydzielanie dysków magazynujących
Gdy w systemie operacyjnym brakuje pamięci RAM do wykonania pewnej operacji, programy Photoshop i
ImageReady stosują technikę pamięci wirtualnej, nazywaną dyskami magazynującymi. Dysk magazynujący jest to
dowolny dysk lub dowolna partycja z wolnymi zasobami pamięci. Domyślnie, funkcję podstawowego dysku
magazynującego pełni twardy dysk, na którym zainstalowano system operacyjny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 80
Podręcznik użytkownika
Przy użyciu preferencji Plug-iny i dyski magazynujące użytkownik programu Photoshop może zmienić podstawowy
dysk magazynujący, a w programie Photoshop (jeśli zachodzi taka potrzeba) określić drugi, trzeci i czwarty dysk
magazynujący (które będą używane w razie przepełnienia dysku podstawowego). Dyskiem podstawowym powinien
być dysk najszybszy i najmniej pofragmentowany.
Przydzielanie dysków magazynujących mogą ułatwić następujące wskazówki:
• Aby program pracował wydajnie, dyski magazynujące powinny znajdować się na innym dysku niż największe z
edytowanych plików.
• Dyski magazynujące powinny znajdować się na innym dysku niż dysk pamięci wirtualnej.
• Dyski magazynujące powinny znajdować się na dysku lokalnym. Nie powinny być udostępniane za
pośrednictwem sieci.
• Dyski magazynujące powinny być nośnikami standardowymi (niewymiennymi).
• Dla dedykowanych woluminów dysków magazynujących powinno się stosować tablice dysków Raid.
• Dyski z dyskami magazynującymi powinny być regularnie defragmentowane.
Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
ADOBE PHOTOSHOP CS2 82
Podręcznik użytkownika
Panel Podgląd Wyświetla podgląd obrazka zaznaczonego pliku, oddzielny i zdecydowanie większy od obrazka
miniaturki wyświetlonego w obszarze zawartości. Podgląd może być zmniejszany lub powiększany.
Panel Metadane Zawiera informacje o metadanych zaznaczonego pliku. Jeśli zaznaczonych jest kilka plików, to na
liście znajdują się ich dane wspólne (np. słowa kluczowe, data utworzenia, ustawienie ekspozycji).
Panel Słowa kluczowe Ułatwia organizację obrazków poprzez przypisanie im słów kluczowych.
Obszar zawartości Wyświetla miniaturki podglądów elementów folderu bieżącego wraz z informacjami o tych
elementach.
W dolnej części okna Bridge znajdują się informacje dotyczące statusu oraz przyciski do przełączania wyświetlania
paneli, pasek rozmiarów miniaturek i przyciski do określania rodzaju wyświetlania w obszarze zawartości.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 83
Podręcznik użytkownika
" $
Zobacz także
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Używanie Bridge w trybie kompaktowym” na stronie 84
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
ADOBE PHOTOSHOP CS2 84
Podręcznik użytkownika
• Aby utworzyć nowe okno Bridge standardowej wielkości, należy wybrać polecenie Plik > Nowe okno.
• Wybrać polecenie Plik > Zamknij okno. W Windows, polecenie to wyłącza także program Bridge.
Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
“Używanie Bridge w trybie kompaktowym” na stronie 84
Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
• Przeciągnąć panel za jego zakładkę, w górę lub dół na obszar innego panelu.
• Przeciągnąć poziomy pasek podziału pomiędzy panelami tak, by je powiększyć lub zmniejszyć.
• Przeciągnąć pionowy pasek podziału pomiędzy panelami i obszarem pracy na lewo lub na prawo tak, by zmienić
wielkość paneli lub obszaru pracy.
• Aby wyświetlić lub ukryć panele, należy kliknąć na przycisku Pokaż/Ukryj panele , umieszczonym w lewym
dolnym rogu okna Bridge.
• Wybrać polecenie Widok i nazwę widoku, który ma być wyświetlony lub ukryty.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 85
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
Nawigator plików Wyświetla obszar zawartości w widoku Miniaturki wraz z panelem Ulubione i Folder.
Fokus metadanych Wyświetla obszar zawartości w widoku Miniaturki wraz z wyświetlonym panelem Metadane.
Zobacz także
“Zapisywanie i usuwanie przestrzeni roboczych Bridge” na stronie 85
Zobacz także
“Wybieranie przestrzeni roboczej” na stronie 85
ADOBE PHOTOSHOP CS2 86
Podręcznik użytkownika
Etykiety Przypisuje nazwy do każdej etykiety koloru i określa zasady wciskania klawisza Control w kombinacji
skrótów klawiaturowych do stosowanie etykiet i ratingu plików.
Skojarzenia typu pliku Określa aplikację, która zostanie użyta z programu Bridge do otwarcia plików określonego
typu. Dla dowolnego typu pliku, można kliknąć na nazwie aplikacji (lub opcji Żadna) i kliknąć na Przeglądaj, dla
odnalezienia tej aplikacji. Użytkownik może też wyzerować przypisanie typu pliku do jego domyślnych ustawień
oraz ukryć te typy plików, które nie posiadają przypisanych aplikacji. Operacja obejmie tylko te pliki, które są
otwierane przy pomocy programu Bridge, i które nadpisują ustawienia programów Explorer (Windows) i Finder
(Mac OS).
Adobe Stock Photos Określa ustawienia Kolekcji zdjęć Adobe. Zobacz “Aby ustawić preferencje Adobe Stock
Photos” na stronie 116.
Zaawansowane Określa zaawansowane ustawienia takie jak opcje bufora i języka. Zobacz “Preferencje
zaawansowane Bridge” na stronie 87.
3 Nacisnąć przycisk OK.
Pokaż podpowiedzi Określa zasady wyświetlania informacji w programie Bridge, w trakcie umieszczania kursora
nad wybranym elementem. (Ustawienie nie wpływa na ustawienia wskazówek przyjęte w Version Cue, wyświetlające
metadane dla elementów.)
Dodatkowe wiersze metadanych miniaturki Określa zasady wyświetlania dodatkowych informacji metadanych z
miniaturkami, umieszczanymi w obszarze zawartości. Po wybraniu tej opcji, użytkownik może określić w menu
rodzaj wyświetlanych metadanych. Na ekranie nie może się pojawić więcej niż trzy dodatkowe wiersze informacji.
Ulubione pozycje Określa elementy wyświetlane w panelu Ulubione. Jeśli elementy nie istnieją, niektóre opcje
pozostają nieaktywne.
Pokaż skrypty w Finderze Otwiera folder zawierający skrypty (polecenia dostępne w menu Narzędzia).
Wyzeruj wszystkie okna z ostrzeżeniami Zeruje ostrzeżenia w programie Bridge do ich ustawień domyślnych.
Zobacz także
“Określanie preferencji Bridge” na stronie 86
ADOBE PHOTOSHOP CS2 87
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Określanie preferencji Bridge” na stronie 86
Uwaga: Oczyszczanie bufora usuwa bufory metadanych i miniaturek. Jeśli metadane nie mogą być wpisane do pliku,
to usunięte zostaną także informacje związane z etykietą i zakresem.
❖ Z podmenu Narzędzia > Bufor wybrać jedno z następujących poleceń:
Utwórz bufor dla podfolderów Buduje (w tle) bufor dla zaznaczonego folderu i wszystkich folderów w nim
umieszczonych (z wyjątkiem aliasów/skrótów do innych folderów), skracając czas potrzebny do wyświetlenia bufora
w trakcie przeszukiwania podfolderów.
Wyczyść bufor tego folderu Wyczyszcza bufor dla zaznaczonego folderu. Opcja jest użyteczna, gdy bufor dla danego
folderu jest stary i prawdopodobnie będzie wymagał regeneracji.
Wyczyść bufor centralny Wyczyszcza cały bufor centralny i bufor w aktualnie przeglądanym folderze, zwiększając
dostępną przestrzeń na dysku twardym. W innym przypadku, lokalne bufory nie zostaną wyczyszczone.
Eksportuj bufor Eksportuje pamięć bufora, umożliwiając utworzenie CD z całym wygenerowanym buforem.
Ponieważ plik bufora jest zapisany w folderze, bufory miniaturki i metadanych są dostępne po nagraniu CD. Opcja
jest aktywna tylko po wybraniu opcji Użyj centralnego pliku bufora, w oknie Preferencji.
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
• Aby dopasować wielkość miniaturek, należy odpowiednio przesunąć suwak Miniaturki , umieszczony w dolnej
części okna Bridge. Aby zmniejszyć lub zwiększyć wyświetlane miniaturki, można kliknąć na odpowiednich
przyciskach po obu stronach suwaka Miniaturka.
• Aby wyświetlić elementy na siatce, należy kliknąć na przycisku Widoku miniaturki , w dolnej części okna
Bridge lub wybrać polecenie Widok > Miniaturki.
• Aby wyświetlić miniaturki na przewijalnej liście, z powiększoną miniaturką elementu wyświetlanego, należy
kliknąć na przycisku Widok taśmy filmowej lub wybrać polecenie Widok > Taśma filmowa. Aby przejść do
poprzedniej lub następnej miniaturki, należy kliknąć na przycisku Wstecz lub Następny, umieszczonym
bezpośrednio pod dużą miniaturką. Aby zmienić orientację pokazu slajdów z poziomej na pionową, należy
kliknąć na przycisku Przełącz orientację taśmy filmowej . Dokument PDF może być przeglądany w widoku
Taśmy filmowej.
• Aby wyświetlić przewijalną listę miniaturek wraz z informacjami na temat zaznaczonego pliku (np. data
utworzenia, rodzaj pliku, wielkość w pilselach i rozmiar pliku), należy kliknąć na przycisku Widok szczegółów
lub wybrać polecenie Widok > Szczegóły. W przypadku plików Version Cue, dostępne są dodatkowo
informacje na temat liczby wersji lub wariantów oraz rozbudowane informacje dotyczące statusu i komentarze do
wersji bieżącej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 89
Podręcznik użytkownika
• Aby wyświetlić przewijalną listę miniaturek wraz z miniaturkami wszelkich wariantów i wersji Version Cue dla
każdego elementu, należy kliknąć na przycisku Widok wersji i wariantów lub wybrać polecenie Widok >
Wersje i warianty. (Wyświetlany jest tylko plik bieżący, chyba że utworzono grupę Wariantów zawierającą dany
plik lub utworzono wcześniejsze wersje pliku.) Aby wyświetlić miniaturki wariantów lub wersji, należy kliknąć na
przycisku Widok wariantów lub Widok wersji, w prawym górnym rogu obszaru zawartości. W Widoku wariantów
możliwe jest utworzenie grup wariantów pochodzących od elementów spoza bieżącego foldera.
• Aby wyświetlić miniaturki bez dodatkowych informacji, należy wybrać polecenie Widok > Pokaż tylko
miniaturkę. Należy jednak pamiętać, że nawet wtedy informacje Version Cue są wyświetlane po umieszczeniu
kursora nad daną miniaturką.
• Aby wyświetlić miniaturki w postaci pokazu slajdów na całym ekranie, należy wybrać polecenie Widok > Pokaz
slajdów. Operacja jest użyteczna do szybkiego i łatwego wyświetlania i pracy z dużymi wersjami wszystkich plików
graficznych w danym folderze. Instrukcje dotyczące używania pokazu slajdów są wyświetlane na ekranie przy
wybieraniu poleceń.
W zależności od wybranego widoku, istnieje możliwość wyświetlenia dodatkowych informacji dotyczących pliku po
umieszczeniu kursora nad miniaturką w obszarze zawartości. W przypadku plików projektów Version Cue można
też wybrać polecenie Plik > Wersje lub warianty. Polecenie otwiera okno dialogowe, umożliwiające pracę z wersjami
lub wariantami pliku bez wybierania tego widoku w obszarze zawartości Bridge.
• Sortuj i podać zasady sortowania plików. Opcja Kolejność rosnąca rozmieszcza elementy w kolejności rosnącej,
zamiast malejącej. Opcja Manualnie, rozmieszcza elementy zgodnie z kolejnością ostatniego przeciągania plików.
• Opcja Pokaż ukryte pliki, wyświetla ukryte pliki takie jak pliki bufora czy Version Cue przeniesione do Kosza
(usunięte) z projektów Version Cue.
• Opcja Pokaż foldery, wyświetla foldery i poszczególne pliki.
• Opcja Pokaż wszystkie pliki, wyświetla wszystkie pliki bez względu na ich rodzaj, nawet pliki inne niż Adobe,
które normalnie nie są wyświetlane przez Bridge.
• Opcja Pokaż tylko pliki graficzne, wyświetla tylko pliki z formatem graficznym (np. EPS, JPEG, BMP, PS, TIFF
oraz GIF).
• Opcja Pokaż tylko pliki Camera Raw, wyświetla tylko pliki Camera Raw.
• Opcja Pokaż tylko pliki wektorowe, wyświetla tylko pliki utworzone w programach graficznych (np. Adobe
Illustrator) oraz pliki EPS i PS.
• Aby uaktualnić obszar zawartości, należy wybrać opcję Odśwież lub Odśwież z menu panelu Foldery. Opcja jest
przeznaczona do wykonywania niektórych zadań Version Cue, które nie uaktualniają automatycznie widoku w
obszarze zawartości. Widok jest także odświeżany poprzez zamknięcie i powtórne otwarcie Bridge.
Aby wybrać pliki do wyświetlenia, zgodnie z kryterium jakości lub etykiety, można kliknąć na opcji Niefiltrowany,
w prawym górnym rogu okna Bridge. Menu Niefiltrowany działa niezależnie od poleceń Widok > Sortuj.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 90
Podręcznik użytkownika
• Wybrać panel Foldery i kliknąć na wybranym folderze. Aby otworzyć podfoldery wybranego folderu, należy
kliknąć na znaku plusa (Windows) lub trójkąta (Mac OS) obok wybranego foldera lub dwukrotnie na nim kliknąć.
• Wybrać panel Ulubione i kliknąć na wybranym folderze.
• Wybrać folder z menu Przeszukaj. Przyciski Wstecz, Naprzód i W górę, umieszczone obok menu służą do
nawigacji po folderze bieżącym umieszczonym w menu.
Zobacz także
“Określanie zasad wyświetlania plików i folderów w programie Bridge” na stronie 89
Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Zarządzanie folderami w programie Bridge” na stronie 92
Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Zarządzanie folderami w programie Bridge” na stronie 92
Przenoszenie plików do innego folderu Zaznaczyć wybrane pliki i przeciągnąć je do innego folderu. (W trakcie
przeszukiwania Kolekcji zdjęć Adobe, nie można przeciągać obrazków w inne obszary, ponieważ niektóre z nich
mogą być miniaturkami obrazków.) Aby przeciągnąć obrazek z kolekcji, należy wczytać go i przeciągnąć z
wczytanego folderu obrazka.)
Aby szybko dołączyć obrazek do wiadomości poczty elektronicznej, należy przeciągnąć go z Bridge i upuścić w
wiadomości pocztowej.
Zmiana nazwy plików Kliknąć na nazwie pliku, wpisać nową nazwę i wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return
(Mac OS).
Odręczna zmiana kolejności plików w obszarze zawartości Przeciągnąć plik w nowe miejsce w obszarze zawartości.
Wyświetlanie położenie pliku w systemie operacyjnym Zaznaczyć plik i wybrać polecenie Plik > Pokaż w
Eksploratorze (Windows) lub Plik > Pokaż w Finderze (Mac OS).
Wyszukiwanie miejsca położenia pliku w kolekcji Zaznaczyć plik i wybrać polecenie Plik > Pokaż w Bridge.
Domyślnie, zaznaczenie pliku z kolekcji oznacza umieszcza go na liście odnalezionych, w folderze “File Results”.
Zaznaczenie opcji Pokaż w Bridge przenosi do foldera, w którym znajduje się plik.
Umieszczanie plików w aplikacji Zaznaczyć wybrane pliki i wybrać polecenie Plik > Umieść, a następnie określić
nazwę wybranej aplikacji. Na przykład, polecenie może być użyte do umieszczenie obrazka JPEG w Illustratorze.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 92
Podręcznik użytkownika
Pliki mogą być także przeciągane z Bridge na inne aplikacje. W zależności od wybranego pliku, niektóre dokumenty
muszą być najpierw otwarte.
Otwieranie takich mediów jak CD lub DVD Zaznaczyć wybrany nośnik i wybrać polecenie Plik > Wypchnij.
Przeciąganie plików poza Bridge Zaznaczyć wybrane pliki i przeciągnąć je na biurko lub do innego folderu.
Operacja powoduje skopiowanie pliku (Windows) lub przeniesienie pliku (Mac OS) na biurko lub do folderu.
Przeciągania plików do Bridge Zaznaczyć jeden lub więcej plików na biurku, w folderze lub innej aplikacji
obsługującej przeciąganie i upuszczanie i przeciągnąć je na obszar zawartości w Bridge. Pliki zostaną przeniesione z
bieżącego folderu do folderu wyświetlanego w Bridge. (Jeśli przeciągany plik znajduje się na innym woluminie, niż
Bridge, to zostanie do niego skopiowany.)
Przeciąganie pliku lub folderu na panel Podgląd powoduje wyświetlenie zawartości folderu w Bridge.
Zobacz także
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94
“Wsadowa zmiana nazwy plików w Bridge” na stronie 98
“Uruchamianie automatycznych czynności w Bridge” na stronie 97
“Posługiwanie się Version Cue w programie Bridge” na stronie 105
Zmiana nazw folderów Kliknąć na nazwie folderu, wpisać nową nazwę i wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub
Return (Mac OS).
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
ADOBE PHOTOSHOP CS2 93
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Określanie zasad wyświetlania plików i folderów w programie Bridge” na stronie 89
Na przykład, jeśli duża liczba zaimportowanych obrazków jest wyświetlana w Bridge. W trakcie przeglądania
obrazków, każdemu nowemu plikowi można przypisać ocenę od najwyższej do najniższej. Po takim opisie,
użytkownik może na przykład wyświetlić tylko te pliki, którym przypisano cztery lub pięć gwiazdek.
1 Zaznaczyć przynajmniej jeden plik.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• W widoku Miniaturki, kliknąć na kropce reprezentującej liczbę gwiazdek, jaka ma być przypisana do pliku.
(Należy pamiętać, że kropki nie są wyświetlane w małych widokach z miniaturkami.) Jeśli jest taka potrzeba,
zmienić stopień powiększenia widoku miniaturek aż do pojawienia się kropek.
• Wybrać odpowiedni status z menu Etykieta.
• Aby dodać jedną gwiazdkę więcej, należy wybrać polecenie Etykieta > Zwiększ rating.
• Aby usunąć jedną gwiazdkę, należy wybrać polecenie Etykieta > Zmniejsz rating.
• Aby usunąć wszystkie gwiazdki, należy wybrać polecenie Etykieta > Bez ratingu lub kliknąć na ikonie Bez
ratingu , na miniaturce pliku.
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Określanie zasad wyświetlania plików i folderów w programie Bridge” na stronie 89
10 Kliknąć na Znajdź. Bridge wyświetli wszystkie pliki odpowiadające kryteriom wyszukiwania i umożliwi
poruszania się po tych plikach.
11 (Opcja dodatkowa) Aby zapisać kryteria wyszukiwania i umożliwić ich powtórzenie, należy kliknąć na opcji
Zapisz jako kolekcję. Wpisać nazwę kolekcji. Zaznaczyć opcję Zacznij szukać od bieżącego folderu, aby rozpocząć
następne wyszukiwanie od tego samego folderu. Kliknąć na Zapisz. Zapisane kryteria wyszukiwania są
przechowywane w folderze Kryteria, w panelu Ulubione.
Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Wyszukiwanie zgodnie z kryteriami zapisanymi jako kolekcja” na stronie 95
Zobacz także
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94
Centrum Bridge
Informacje o Centrum Bridge
Ułatwia używanie specjalnych funkcji programu Bridge, wraz z udostępnianiem ostatnio używanych plików i
folderów, wiadomości RSS dla najnowszych informacji, uwag i pomocy w korzystaniu z produktów firmy Adobe,
zarządzania kolorem oraz dokumentacji systemu pomocy. Umożliwia także rozpoczęcie nowych projektów Version
Cue.
Aby wyświetlić Centrum Bridge, należy zaznaczyć go w panelu Ulubione.
Uwaga: Jeśli Centrum Bridge nie jest widoczne w panelu Ulubione, należy upewnić się, że zostało zaznaczone w
preferencjach Ogólnych. Zobacz “Określanie preferencji Bridge” na stronie 86.
Adobe Stock Photos Otwiera stronę Kolekcji zdjęć Adobe w programie Bridge.
Zapisane grupy plików Zawiera listy plików zapisanych jako grupa nawet, jeśli były używane w różnych aplikacjach.
Po utworzeniu zapisanej grupy plików, należy nazwać otrzymany zestaw, który zostanie później zamknięty przez
program Bridge. Po wybraniu polecenia otwarcia zapisanej grupy plików, Bridge otwiera bieżącą wersję tych plików,
uruchamiając w razie potrzeby odpowiednie aplikacje pakietu Adobe Creative Suite. Zobacz “Praca z zapisanymi
grupami plików w Centrum Bridge” na stronie 96.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 96
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Zapisane grupy plików nie zachowują wersji plików; grupy zawsze zawierają najnowsze wersje plików.
Przyjmijmy, że w zapisanej grupie plików znajduje się plik o nazwie “logo.jpg”. Jeśli w późniejszym czasie zostanie
otwarta zapisana grupa plików, zmieniony plik logo.jpg i zapisany do innej grupy, to otwarcie dowolnej z zapisanych
grup plików spowoduje otwarcie tego samego pliku logo.jpg.
Ostatnie foldery Zawiera listę ostatnio używanych folderów. Zobacz “Używanie ostatnich folderów lub plików z
Centrum Bridge.” na stronie 96.
Ostatnie pliki Wyświetla ostatnio otwierane pliki.
RSS Reader RSS wyświetla wspólne treści pochodzące z Internetu, takie jak nagłówki z różnych witryn oraz
najnowsze informacje dotyczące produktów firmy Adobe. RSS (ang. Really Simple Syndication) stanowi nazwę
formatu XML, używanego do zbierania i rozpowszechniania danych internetowych przy jednoczesnym
zmniejszaniu natężenia ruchu w sieci. Zobacz “Używanie zawartości RSS w Centrum Bridge” na stronie 97.
Wskazówki i porady Zawiera listę porad ułatwiających pełne wykorzystanie możliwości aplikacji pakietu Adobe
Creative Suite i innych aplikacji firmy Adobe. Aby wyświetlić następną lub wcześniejszą poradę, należy kliknąć na
przycisku Następny lub Poprzedni.
Uwaga: Aby ukryć lub pokazać obszar RSS Reader lub pola Porad i wskazówek, należy kliknąć na opcji Zamknij lub
Otwórz, umieszczonej nad dolnym zakładkami.
Nowy projekt Version Cue Otwiera nowy projekt Version Cue i wyświetla okno dialogowe do tworzenia nowego
projektu.
Zarządzanie kolorem/Otwórz ustawienia kolorów Otwiera okno dialogowe Ustawienia kolorów, umożliwiając
zarządzanie kolorem w aplikacjach pakietu Adobe Creative Suite. Opcja umożliwia także wyświetlenie stanu
Ustawień kolorów Adobe Creative Suit (Zsynchronizowane lub Niezsynchronizowane).
Otwórz pomoc Uruchamia Centrum Pomocy Adobe
• Aby wyświetlić folder z danym plikiem, należy kliknąć na ikonie Muszli , umieszczonej obok nazwy pliku.
Folder jest wyświetlany w obszarze zawartości.
• Aby ułożyć foldery według nazwy, daty lub typu, należy kliknąć na opcji Nazwa, Data lub Typ.
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
“Wsadowa zmiana nazwy plików w Bridge” na stronie 98
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Zarządzanie plikami w programie Bridge” na stronie 91
ADOBE PHOTOSHOP CS2 99
Podręcznik użytkownika
Metadane w Bridge
Informacje o metadanych
Metadane to informacje o pliku, np. o jego autorze, rozdzielczości, przestrzeni kolorów, prawach autorskich i
wprowadzonych dla niego słowach kluczowych. Za pomocą metadanych można zoptymalizować przepływ pracy i
zorganizować pliki. Informacje te są zapisywane w standardowym formacie XMP (Extensible Metadata Platform),
czyli w standardzie platformy, na której zbudowany jest program Adobe Bridge i aplikacje z pakietu Adobe Creative
Suite. Platforma XMP wykorzystuje język XML; informacje są najczęściej zapisywane razem z plikiem, co zapobiega
ich utracie. Jeżeli nie można zapisać informacji bezpośrednio w pliku, to metadane XMP zostaną zapisane w
osobnym pliku, tak zwanympliku dodatkowym.
Program Bridge udostępnia wiele rozbudowanych funkcji służących do organizowania, przeszukiwania oraz
monitorowania plików i ich wersji. Działanie tych funkcji często opiera się na wykorzystaniu metadanych XMP z
plików. Bridge umożliwia posługiwanie się metadanymi na dwa sposoby: za pomocą panelu Metadane Bridge oraz
za pomocą okna dialogowego Informacje o pliku. Metody te w różny sposób wyświetlają metadane XMP zapisane
w pliku. W niektórych przypadkach, może istnieć wiele widoków tej samej właściwości. Na przykład, pewna
właściwość może w jednym widoku nosić nazwę Autor, a w innym nazwę Twórca. Obie te nazwy dotyczą jednak tej
samej właściwości. Nawet jeżeli dostosuje się te widoki do konkretnych przepływów pracy, to platforma XMP
umożliwi zachowanie standardu obsługi metadanych. Widok zaawansowany w oknie dialogowym Informacje o
pliku wyświetla podstawowe wartości zapisane w metadanych.
Metadane zapisane w innych formatach, np. EXIF, IPTC (IIM), GPS i TIFF, są synchronizowane i opisywane zgodnie
ze standardem XMP, co ułatwia ich przeglądanie i zarządzanie nimi. Również inne aplikacje i narzędzia (np. Adobe
Version Cue) korzystają z metadanych XMP, aby przekazywać i zapisywać informacje o pliku, takie jak komentarze
do wersji. Na przykład, po zapisaniu pliku Version Cue można dodać komentarz z informacją, że plik został
obrócony. Potem można przejrzeć dany projekt Version Cue za pomocą programu Bridge i wyszukać termin "obrót",
aby odnaleźć ten plik.
W większości przypadków, metadane pozostają związane z plikiem nawet po zmianie formatu, np. z PSD na JPG.
Metadane są zachowywane również po umieszczeniu tych plików w układzie programu Adobe InDesign.
Firmy mogą korzystać z zestawu XMP Software Development Kit, który jest pomocny w tworzeniu, przetwarzaniu
i wymianie metadanych. Na przykład, zestaw ten pozwala dodawać nowe pola do okna dialogowego Info pliku.
Więcej informacji o platformie XMP i pakiecie programistycznym XMP SDK można uzyskać w serwisie Adobe
Solutions Network (www.adobe.com/xmp).
W zależności od wybranego pliku, w panelu Metadane programu Bridge wyświetlane są następujące rodzaje
metadanych:
Właściwości pliku Opisują cechy pliku, takie jak rozmiar, data utworzenia i data modyfikacji.
IPTC Core Wyświetla matadane podlegające edycji. Umożliwia dodawanie podpisów do plików oraz informacje o
prawach autorskich. IPTC Core jest nową specyfikacją zatwierdzoną przez IPTC (International Press
Telecommunications Council) w październiku 2004 roku. Różnica między tą specyfikacją a specyfikacją
wcześniejszą IPTC (IIM, legacy) polega na dodaniu kliku nowych atrybutów, zmianie nazw niektórych atrybutów i
usunięciu kilku atrybutów. Aby wyświetlić wcześniejsze metadane (IIM, legacy), należy zaznaczyć je w opcjach
Metadane, w oknie dialogowym Preferencje.
IPTC (IIM, legacy) Wyświetla matadane podlegające edycji. Tak jak w przypadku IPTC Core, do plików można
dodawać podpisy oraz informacje o prawach autorskich. Taki zestaw metadanych jest domyślnie ukryty, ponieważ
został wyparty przez IPTC Core. Należy jednak pamiętać, że można go wybrać zaznaczając w opcjach Metadane, w
oknie dialogowym Preferencje.
Czcionki Zawiera listę czcionek użytych w plikach Adobe InDesign.
Dane aparatu fotograficznego (EXIF) Wyświetla informacje przypisane przez aparaty cyfrowe. Informacje EXIF
zawierają ustawienia aparatu użyte podczas robienia zdjęcia.
GPS Wyświetla informacje dotyczące położenia, pochodzące z systemu nawigacji GPS, dostępnych w niektórych
aparatach cyfrowych. Fotografie cyfrowe bez informacji GPS nie będą zawierały takich metadanych.
Format Camera Raw Wyświetla metadane ustawień zastosowanych przez plug-in Camera Raw.
Adobe Stock Photos Zawiera informacje na temat obrazków pochodzących z kolekcji zdjęć Adobe.
Version Cue Zawiera informacje dotyczące wersji Version Cue dla danego pliku.
Uwaga: W zależności od używanej aplikacji, w tym miejscu mogą pojawić się także specjalne panele dla różnych
atrybutów.
Zobacz także
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
“Wyświetlanie metadanych przy pomocy programu Bridge” na stronie 100
“Określanie rodzaju metadanych wyświetlanych w panelu Metadane” na stronie 101
• Zaznaczyć jeden lub kilka plików i wyświetlić informacje w panelu Metadane. Jeśli zaznaczenie obejmuje kilka
plików, to w panelu pojawią się metadane wspólne dla wszystkich zaznaczonych dokumentów. Aby wyświetlić
ukryte kategorie, należy użyć pasków przewijania. Aby wyświetlić wszystkie elementy kategorii, należy kliknąć na
trójkącie.
Aby zmienić rozmiar czcionki wyświetlanej w panelu, należy wybrać polecenie Powiększ rozmiar czcionki lub
Zmniejsz rozmiar czcionki z menu panelu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 101
Podręcznik użytkownika
• Zaznaczyć jeden lub kilka plików i wybrać polecenie Plik > Info pliku. Zaznaczyć wybrane kategorie preferencji,
umieszczone po lewej stronie:
• Aby wyświetlić metadane obok miniaturek w obszarze zawartości, należy wybrać polecenie Widok > Szczegóły
lub Widok > Wersje i warianty. Operacja jest szczególnie użyteczna do przeglądania plików Version Cue.
• Umieścić kursor nad miniaturką w obszarze zawartości. (Metadane są wyświetlane we wskazówkach do narzędzi
tylko po zaznaczeniu opcji Pokaż podpowiedzi, w preferencjach Ogólnych.)
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Praca z szablonami metadanych w programie Bridge” na stronie 103
“Stosowanie szablonów metadanych do plików” na stronie 103
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
ADOBE PHOTOSHOP CS2 102
Podręcznik użytkownika
Pochodzenie Umożliwia wpisanie informacji o pliku użytecznych dla dystrybutorów wiadomości i dotyczących
czasu i miejsca utworzenia pliku, informacji dotyczących transferu, specjalnych informacji na temat obsługi pliku
oraz tytułu. Użytkownik może także wybrać tekst z menu po prawej stronie pól tekstowych.
Zaawansowane Wyświetla pola i struktury do składowania metadanych za pomocą przestrzeni nazw i właściwości,
np. właściwości formatu pliku, XMP, EXIF i PDF. Operacje możliwe do wykonania:
• Kliknąć na Zapisz, aby wyeksportować metadane do pliku tekstowego (.xmp).
• Kliknąć na Zastąp, aby zamienić metadane w istniejących plikach na metadane zapisane w pliku .xmp. Wartości
w istniejących atrybutach są zastępowane nowymi informacjami.
• Kliknąć na Dodaj, aby dodać metadane zapisane w pliku .xmp do metadanych istniejących plików. Wartości
istniejących właściwości nie są zastępowane, a nowe wartości są dodawane lub wstawiane w odpowiednie miejsca.
• Kliknąć na Usuń, aby usunąć aktualnie zaznaczone atrybuty Zaawansowane. Przytrzymując klawisz Shift można
zaznaczyć wiele właściwości na raz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 103
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Wciśnięcie klawisza Option umożliwia zamianę tych poleceń na Zastąp wszystko, Dołącz wszystko i Usuń
wszystko. Polecenia te będą wówczas wpływać na wszystkie informacje w pliku, czyli informacje EXIF niedostępne do
edycji dla użytkownika, np. liczba przysłony i identyfikator pliku Photoshopa, a także informacje, które użytkownik
może edytować, np. tytuł dokumentu i słowa kluczowe. Przytrzymanie klawisza Option pozwala wyświetlić także
przycisk Wyzeruj, który przywraca poprzednie ustawienia.
4 Kliknąć na przycisku OK, aby zastosować wprowadzone zmiany.
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Tworzenie i zamykanie okien Bridge” na stronie 84
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Stosowanie szablonów metadanych do plików” na stronie 103
• Zastąp metadane i nazwa wybranego szablonu. Polecenie całkowicie zastępuje metadane pliku metadanymi
szablonu.
Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
• Aby dodać słowo kluczowe do pliku, należy zaznaczyć jeden lub kilka plików. W panelu Słowa kluczowe, kliknąć
na polu obok nazwy słowa kluczowego, które ma być dodane. Przy słowie dodanym do pliku jest umieszczony
symbol ptaszka.
• Aby dodać zestaw słów kluczowych do pliku, należy zaznaczyć jeden lub kilka plików. W panelu Słowa kluczowe,
kliknąć na polu obok nazwy wybranego zestawu słów. W polu obok grupy słów kluczowych pojawia się znak
wyboru, sygnalizujący, że grupa ta została dodana do pliku.
Utworzyć grupę często używanych słów kluczowych, umożliwiając stosowanie ich jako grupy.
• Aby usunąć słowa kluczowe z pliku, należy zaznaczyć wybrany plik, kliknąć na polu obok słowa kluczowego lub
zestawu słów wybranych do usunięcia.
• Aby utworzyć nowe słowo kluczowe, należy kliknąć na przycisku Nowe słowo kluczowe , w dolnej części
panelu lub wybrać polecenie Nowe słowo kluczowe z menu panelu. W panelu pojawi się nowe domyślne słowo
kluczowe. Aby utworzyć nowe słowo kluczowe, należy je wpisać nad domyślnym i wcisnąć Return.
• Aby utworzyć nowy zestaw słów kluczowych, należy kliknąć na przycisku Nowy zestaw słów kluczowych ,w
dolnej części panelu lub wybrać polecenie Nowy zestaw słów kluczowych z menu panelu. W panelu pojawi się
nazwa nowego domyślnego zestawu słów kluczowych. Aby utworzyć nowy zestaw słów kluczowych, należy je
wpisać nad domyślnym i wcisnąć Return.
• Aby zmienić słowo kluczowe lub nazwę zestawu, należy je zaznaczyć i wybrać z menu panelu polecenie Zmień
nazwę. Wpisać nazwę w panelu i wcisnąć Return.
Uwaga: Zmiana słowa kluczowego nie powoduje zmiany nazwy tego słowa w plikach, które go w danym momencie
zawierają. W plikach pozostaje oryginalna nazwa.
• Aby przenieść słowo kluczowe do innego zestawu słów, należy przeciągnąć je z jednego zestawu do drugiego.
• Aby usunąć słowo kluczowe, należy zaznaczyć je kliknięciem na jego nazwie i kliknąć na przycisku Usuń słowo
kluczowe , w dolnej części panelu lub wybrać z menu panelu polecenie Usuń.
Uwaga: Słowa kluczowe otrzymane od innych użytkowników pojawiają się w kategorii Inne słowa kluczowe, skąd
można je przenieść do innych kategorii. Aby przyjąć takie słowa na stałe do Bridge, należy zaznaczyć je i wybrać z menu
kontekstowego polecenie Trwały.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 105
Podręcznik użytkownika
• Aby odnaleźć plik przy pomocy słowa kluczowego, należy wybrać polecenie Znajdź z menu panelu.
Uwaga: Słowa kluczowe w wynikach przeszukiwania kolekcji zdjęć Adobe mogą być zmieniane.
Zobacz także
“Informacje o programie Adobe Bridge” na stronie 81
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94
przestrzeni roboczej Version Cue, status pliku zmienia się na W użyciu, ponieważ wprowadzane są do niego zmiany.
Program Bridge umożliwia jednak oznaczenie pliku W użyciu, bez otwierania go. Oznaczenie Znacznik użycia może
być wyłączone w dowolnym momencie. Oznaczenie Znacznik użycia może być zastosowane do przygotowania
plików projektu do edycji bez podłączenia do sieci. Po powtórnym podłączeniu do Sieci, program Bridge może
posłużyć do zsynchronizowania plików z obszarem pracy. Więcej informacji na temat pracy w programie Version
Cue, znajduje się w pomocy Adobe Version Cue.
Zobacz także
“Informacje o wersjach przeglądowych” na stronie 110
“Zalety kont Stock Photos” na stronie 114
“Kupowanie fotografii” na stronie 111
Fotografie spełniające kryteria wyszukiwania pojawiają się w postaci miniaturek w oknie głównym. Rozmiar
miniaturki można zmienić, przeciągając suwak Miniaturka na dole ekranu. Po kliknięciu obrazka w wynikach
wyszukiwania, na panelu Podgląd pojawia się wersja przeglądowa zdjęcia (może to potrwać kilka sekund). Aby
powiększyć wersję przeglądową wystarczy po prostu zwiększyć rozmiar panelu Podgląd. Na panelu Metadane, w
sekcji Metadane Adobe Stock Photos, można wyświetlić informacje o zdjęciu.
Wcześniejsze wyszukiwania są automatycznie zapisywane na panelu Ulubione. Aby wyświetlić tę listę, należy kliknąć
opcję Poprzednie wyszukiwania. Aby wyświetlić rezultaty, dwukrotnie kliknąć wyszukiwanie. Aby usunąć
wyszukiwanie, zaznaczyć je i nacisnąć klawisz Delete (Windows), kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać
polecenie Wyślij do kosza (Windows) albo kliknąć przytrzymując klawisz Control i wybrać polecenie Przenieś do
kosza (Mac OS).
Wszystkie miniaturki z ostatnich wyszukiwań są zapisywane w komputerze. Dostępność miniaturek w trybie offline
umożliwia przeglądanie zdjęć, gdy komputer nie jest podłączony do Internetu. Jednak miniaturki zajmują miejsce
na twardym dysku. Miniaturki te można usunąć, usuwając wyszukiwania (zgodnie z opisem powyżej) albo ręcznie
kasując je z domyślnego folderu: My Documents/AdobeStockPhotos/Previous Searches (Windows) lub
Documents/AdobeStockPhotos/Previous Searches (Mac OS).
Zobacz także
“Dopasowanie widoku okna Bridge” na stronie 84
“Wyświetlanie miniaturek plików i folderów w programie Bridge” na stronie 88
Zobacz także
“Porady dotyczące wyszukiwania” na stronie 110
“Aby wyświetlić cenę i słowa kluczowe fotografii” na stronie 109
• Aby ograniczyć wyszukiwanie do konkretnych typów mediów, zaznaczyć przynajmniej jedną opcję w sekcji
Rodzaje mediów.
• Aby wyszukiwać według orientacji fotografii, zaznaczyć dopuszczalne kształty w sekcji Orientacja.
• Zaznaczyć nazwę przynajmniej jednego dostawcy, aby ograniczyć wyszukiwanie.
4 Nacisnąć przycisk Szukaj, aby wyświetlić zdjęcia spełniające kryteria wyszukiwania.
Zobacz także
“Porady dotyczące wyszukiwania” na stronie 110
Nazwy handlowe Wprowadzenie nazw markowych może nie przynieść pełnych wyników wyszukiwania. Zamiast
tego należy wyszukać daną pozycję według jej nazwy ogólnej.
Wyszukiwanie dokładnych fraz Aby wyświetlić zdjęcia dokładnie pasujące do danej frazy, należy wpisać całą tę frazę
w pole tekstowe Szukaj. Wyszukiwanie można zawęzić, stosując operatory boole'owskie, takie jako AND (i), OR
(lub) albo NOT (nie).
Wyszukiwanie według tematów Aby wyszukiwać konkretne tematy, należy użyć rzeczowników opisujących główny
temat fotografii, np. "rower" albo "budynek", a także przymiotniki określające te rzeczowniki, np. "antyczny" albo
"czerwony". Wyszukiwanie można dalej zawęzić, używając czasowników opisujących, co dzieje się na fotografii.
Wyszukiwanie według koncepcji Aby znaleźć inspirujące zdjęcia, można wyszukiwać je według takich pojęć, jak np.
"romantyczność", "żywotność", "frustracja" czy "radość".
Wyszukiwanie według stylu Aby znaleźć zdjęcia reprezentujące konkretną technikę fotograficzną lub artystyczną,
można wyszukiwać terminy takie jak "profil", "ujęcie studyjne" lub "ścieżka odcinania".
Zdjęcia przeglądowe
Informacje o wersjach przeglądowych
Zdjęcia przeglądowe to bezpłatne wersje zdjęć z kolekcji, w niskiej rozdzielczości i bez znaku wodnego. Można je
pobrać w celu wstępnego zaplanowania układu czy wykonania innych prac. Za pomocą wersji przeglądowych można
uchwycić ideę lub wrażenie przed dokonaniem ostatecznego wyboru zdjęcia do projektu. Wersji przeglądowych nie
można używać w publikacjach, ale można je wykorzystać przy tworzeniu planu układu i przy innych pracach
wstępnych. Jako że wersje przeglądowe to obrazki w niskiej rozdzielczości, nie nadają się do druku ani publikacji. Po
okresie testowania można zakupić wersje zdjęcia w wysokiej rozdzielczości i wykorzystywać je dalej.
Do wersji przeglądowych zdjęć dołączone są metadane. Metadane te można odczytać w programach Photoshop,
InDesign, Illustrator i GoLive. Każda z tych aplikacji rozpoznaje obrazki jako zdjęcia z kolekcji na podstawie tych
metadanych, nawet jeżeli zmieni się nazwę pliku. Metadane umożliwiają późniejszy zakup wersji zdjęć w wysokiej
rozdzielczości, nawet po przeniesieniu wersji przeglądowej do folderu projektu albo utworzeniu innych wersji tego
obrazka. Jeżeli użytkownik spróbuje wysłać taką fotografię do druku, programy InDesign i Illustrator wyświetlą
ostrzeżenie, że używana jest wersja przeglądowa.
Pobrane wersje przeglądowe można wyświetlić, klikając opcję Pobrane przeglądowe na panelu Ulubione, albo
przechodąc do domyślnego folderu, w którym zapisywane są te obrazki: My Documents/AdobeStockPhotos
(Windows) lub Documents/AdobeStockPhotos (Mac OS). Pobrane wersje przeglądowe można przenieść do
dowolnego folderu. Aby usunąć wersję przeglądową z okna Stock Photos, należy kliknąć ją prawym przyciskiem
myszy i wybrać polecenie Wyślij do kosza (Windows) albo kliknąć przytrzymując klawisz Control i wybrać polecenie
Przenieś do kosza (Mac OS).
Więcej informacji o korzystaniu z wersji przeglądowych można znaleźć w regulaminie usługi, który opisuje okres i
okoliczności, w których można używać takich wersji. Łącze do regulaminu można znaleźć w głównym oknie Adobe
Stock Photos.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 111
Podręcznik użytkownika
Kupowanie fotografii
Kupowanie fotografii
Dokonywanie zakupu fotografii za pomocą Adobe Stock Photos jest bardzo proste. Po znalezieniu fotografii, którą
użytkownik chce kupić, należy dodać ją do koszyka. Fotografie pozostają w koszyku, dopóki użytkownik nie będzie
gotowy do sfinalizowania zakupu. Po zakończeniu przeglądania można pobrać zdjęcia bezpośrednio do własnego
komputera.
Założenie konta Adobe przyspiesza proces pobierania. Jako że w koncie zapisane są dane kontaktowe i informacje
rozliczeniowe, do zrealizowania transakcji zakupu wystarczy kilka kliknięć.
Usługa Adobe Stock Photos zapewnia bezpieczeństwo serwisu internetowego. Użytkownicy mogą być pewni, że ich
dane osobowe pozostaną ściśle poufne. Wszelkie wprowadzone informacje są wykorzystywane tylko do celów
związanych z usługą Adobe Stock Photos.
Aby wyświetlić fotografię, należy nacisnąć przycisk Zakupione zdjęcia na panelu Ulubione, albo przejść do
domyślnego folderu Stock Photos: My Documents/AdobeStockPhotos (Windows) lub
Documents/AdobeStockPhotos (Mac OS).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 112
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby zakupić fotografie” na stronie 112
“Aby zakupić fotografie bezpośrednio z programu InDesign lub Illustrator” na stronie 113
Jeżeli wcześniej wykorzystywano w projekcie wersję przeglądową zakupionego zdjęcia, to należy zastąpić ją zdjęciem
w wysokiej rozdzielczości.
Uwaga: Aby usunąć z ekranu Status pobierania listę zdjęć w wysokiej rozdzielczości, oczekujących na pobranie, wybrać
polecenie Edycja > Preferencje (Windows) lub Bridge > Preferencje (Mac OS). Wybrać Adobe Stock Photos, a następnie
nacisnąć przycisk Wyczyść teraz.
Zobacz także
“Aby utworzyć konto Stock Photos” na stronie 114
“Aby ustawić preferencje Adobe Stock Photos” na stronie 116
3 Na stronie Twoje konto nacisnąć przycisk Edytuj profil. Wykonać dowolną z następujących czynności:
• Aby zmienić hasło, wpisać nowe słowo w pole tekstowe Hasło. Słowa mogą zawierać tylko litery i cyfry; muszą
mieć długość przynajmniej sześciu znaków.
• Aby zarejestrować się w celu otrzymywania od Adobe Stock Photos wiadomości e-mail o promocjach i innych
informacji specjalnych, zaznaczyć odpowiednie pole wyboru.
4 Aby potwierdzić zmiany, nacisnąć przycisk Zapisz. Aby powrócić do głównej strony Twoje konto, nie zapisując
zmian, nacisnąć przycisk Wróć do Twojego konta.
• Aby usunąć metodę płatności, nacisnąć przycisk Usuń pod jej identyfikatorem.
5 Aby potwierdzić zmiany, nacisnąć przycisk Zapisz. Aby powrócić do głównej strony Twoje konto, nie zapisując
zmian, nacisnąć przycisk Wróć do Twojego konta.
Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
Uwaga: Programy Acrobat 7 i GoLive udostępniają funkcje Version Cue w inny sposób, niż pozostałe aplikacje Adobe
Creative Suite, i nie korzystają z okna dialogowego Adobe.
• Użytkownicy nieposiadający pakietu Adobe Creative Suite mogą korzystać z pełnego zakresu funkcji Version Cue,
jeżeli uczestniczą w projekcie współużytkowanym — czyli gdy inny użytkownik w sieci zainstaluje Adobe Creative
Suite i da im dostęp do projektu w przestrzeni roboczej Version Cue.
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Jak najlepiej wykorzystać Version Cue” na stronie 118
Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 119
Podręcznik użytkownika
A B C
Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
Zobacz także
“Inicjowanie recenzji PDF w środowisku Version Cue” na stronie 181
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
“Posługiwanie się Version Cue w programie Bridge” na stronie 105
1 Aby otworzyć preferencje Version Cue CS2, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• W Windows dwukrotnie kliknąć ikonę Version Cue na pasku systemowym, w prawym dolnym rogu ekranu.
• W systemie Mac OS kliknąć ikonę Version Cue na pasku menu na górze ekranu i wybrać polecenie
Preferencje Version Cue CS2.
2 Wybrać jedną z opcji z menu Version Cue CS2. Można wybrać opcję Włącz, aby włączyć przestrzeń roboczą
Version Cue, albo opcję Wyłącz, aby ją wyłączyć.
3 Aby automatycznie włączać Version Cue podczas uruchamiania komputera (zalecane), wybrać opcję Włącz
Version Cue CS2 przy uruchamianiu komputera.
4 Wybrać jedną z następujących opcji z menu Dostęp do przestrzeni roboczej:
Ta przestrzeń robocza Umożliwia innym użytkownikom korzystanie z zawartych w niej projektów Version Cue.
Ta przestrzeń robocza jest prywatna Umożliwia ukrycie przestrzeni roboczej Version Cue przed innymi
użytkownikami.
Uwaga: Jeżeli Version Cue zainstalowano na komputerze używającym zapory (firewall), a użytkownik chce
udostępniać przestrzenie robocze innym, należy pozostawić otwarte porty TCP o numerach 3703 i 427, a także wyłączyć
opcję Zapora połączenia internetowego (tylko Windows). Więcej informacji można znaleźć w systemie pomocy
Windows.
5 Wykonać jedną z następujących czynności na palecie Ustawienia:
• Z menu Wielkość grupy roboczej wybrać liczbę osób, które na co dzień korzystają z tej przestrzeni roboczej
Version Cue. Ten parametr steruje obciążeniem przestrzeni roboczej.
• Z menu Optymalizuj do wybrać rodzaj najczęściej tworzonych projektów. Domyślnie opcja ta ma wartość Media
mieszane, co optymalizuje Version Cue do obsługi zarówno materiałów do druku (np. plików InDesign), jak i do
Internetu (materiałów utworzonych w GoLive). Jeżeli użytkownik na ogół tworzy tylko materiały do druku lub
tylko zawartość internetową, należy wybrać opcję Nośniki druku lub Media WWW z menu Optymalizuj do.
• W polu tekstowym Wykorzystanie pamięci wpisać ilość pamięci RAM, która ma być dostępna dla programu
Version Cue. Wartość domyślna to 128 MB. Ustawienie to przydziela pamięć RAM, optymalizując współpracę
między Version Cue a aplikacjami Creative Suite. W bardziej wymagających środowiskach, np. przy dużym
zespole roboczym lub dużej liczbie zasobów, należy przydzielić przynajmniej 256 MB RAM.
6 Zaznaczyć opcję Pokaż ikonę Version Cue CS2 na pasku (Windows) lub Pokaż status Version Cue CS2 na pasku
menu (Mac OS). Dzięki temu ikona Version Cue pozostanie widoczna, zapewniając szybki dostęp do preferencji i
narzędzia Version Cue Administration.
7 Kliknąć kartę Położenia i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby przenieść folder Dane, w którym zapisywane są projekty, wersje plików i identyfikatory użytkowników,
nacisnąć przycisk Wybierz obok bieżącego położenia folderu. Wybrać nowe położenie folderu (nie może to być
dysk sieciowy). Wybrane położenie musi znajdować się na komputerze, na którym zainstalowano daną przestrzeń
roboczą Version Cue. Kliknąć na OK.
• Aby przenieść folder Kopie zapasowe, w którym zapisywane są kopie zapasowe projektów, nacisnąć przycisk
Wybierz obok bieżącego położenia folderu. Wybrać nowe położenie dla folderu. Wybrane położenie musi
znajdować się na komputerze, na którym zainstalowano daną przestrzeń roboczą Version Cue. Kliknąć na OK.
Ważne: Przed zmianą położenia folderów należy wyłączyć przestrzeń roboczą. Nie należy próbować przenosić tych
folderów ręcznie ani edytować jakichkolwiek plików zawartych w folderze Dane Version Cue. Folder Dane zawiera pliki
utrzymujące spójność wersji plików, metadanych i projektów Version Cue.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 122
Podręcznik użytkownika
8 Aby wyeksportować dane przestrzeni roboczej, kliknąć kartę Eksport, wybrać wersję eksportowania i położenie
wyeksportowanych danych, a następnie nacisnąć przycisk Eksport.
9 Kliknąć kartę Aktualizacje, a następnie nacisnąć przycisk Szukaj uaktualnień, aby sprawdzić, czy w Internecie
dostępne są uaktualnienia. Jeżeli tak, system zaproponuje zainstalowanie tych uaktualnień.
10 Nacisnąć przycisk OK (Windows) lub Zastosuj teraz (Mac OS).
Jeżeli system zapyta, czy ponownie uruchomić przestrzeń roboczą Version Cue, nacisnąć przycisk Tak (Windows)
lub Restart (Mac OS). (System poprosi o ponowne uruchomienie, jeżeli podczas zmiany tego ustawienia program
Version Cue był uruchomiony.)
Zobacz także
“Aby wyeksportować projekt Version Cue na własny komputer” na stronie 171
Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 123
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby połączyć się z projektem zdalnym” na stronie 125
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby połączyć się z projektem zdalnym” na stronie 125
“Dodawanie plików i folderów do projektu” na stronie 136
“Aby ustawić preferencje przestrzeni roboczej Version Cue” na stronie 120
ADOBE PHOTOSHOP CS2 125
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby zalogować się do programu Version Cue Administration z aplikacji Adobe Creative Suite” na stronie 164
Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 126
Podręcznik użytkownika
Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue
Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
Informacje na temat wyświetlania informacji w programie Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego
programu.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe, jeżeli przycisk ten jest dostępny. (Jeżeli natomiast widoczny jest przycisk
Użyj okna systemu, to znaczy, że użytkownik już korzysta z okna Adobe).
3 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
Panel Ulubione można powiększyć, aby wyświetlić pozycje o długich nazwach: należy w tym celu umieścić kursor
nad pionową linią po prawej stronie panelu Ulubione i przeciągnąć ją w prawo.
4 Aby zmienić sposób wyświetlania przestrzeni roboczych, projektów lub plików Version Cue w tym oknie
dialogowym, wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wyświetlić właściwości pliku, kliknąć przełącznik . Wyświetli się panel Właściwości.
• Aby zmienić sposób wyświetlania projektu, wybrać jedną z opcji z menu Widok .
• Aby posortować pozycje w kolumnie w widoku szczegółów, kliknąć nagłówek kolumny. Ponowne kliknięcie
nagłówka kolumny odwraca porządek sortowania.
• Aby wyświetlić lub ukryć kolumny informacyjne w widoku listy, kliknąć nagłówek kolumny Nazwa prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS) i wybrać opcję Pokaż wszystko,
Ukryj wszystko lub jedną z nazw kolumny. (Kolumny Nazwa nie można ukryć.) Z lewej strony nazw kolumn,
które są widoczne, pojawia się znak wyboru.
• Aby zmienić położenie kolumny, przeciągnąć jej nagłówek w lewo lub w prawo, za nagłówek innej kolumny
(Windows) albo nacisnąć klawisze Command+Option i przeciągnąć nagłówek kolumny w lewo lub w prawo za
nagłówek innej kolumny (Mac OS). Kolumny Nazwa nie można przenieść.
• Aby zmienić rozmiar kolumny informacyjnej, przeciągnąć pionową linię rozdzielającą nagłówki kolumn. Można
także dwukrotnie kliknąć tę linię, aby automatycznie dostosować kolumnę do najszerszej pozycji, jaką zawiera.
5 Aby wyświetlić informacje o pliku, projekcie lub przestrzeni roboczej Version Cue, wykonać jedną z
następujących czynności:
• Umieścić wskaźnik nad pozycją. Pojawi się podpowiedź zawierająca zestawienie informacji o pliku.
• Kliknąć plik prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS) i wybrać opcję
Wersje (aby wyświetlić informacje o wersjach pliku) albo opcję Warianty (aby wyświetlić informacje o wariantach
pliku).
Uwaga: Jeżeli plik jest już otwarty w aplikacji z pakietu Adobe Creative Suite, to na dole okna pojawi się informacja o
statusie tego pliku.
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Statusy plików w Version Cue” na stronie 133
ADOBE PHOTOSHOP CS2 127
Podręcznik użytkownika
Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue w
programie Bridge
Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
W programie Bridge można wybrać jeden z dwóch widoków: widok wersji i wariantów albo widok szczegółów.
Widok Wersje i warianty przedstawia listę miniaturek plików oraz miniaturki ich wariantów i wersji w środowisku
Version Cue. Widok szczegółowy wyświetla listę miniaturek, ale przedstawia również informacje o liczbie wersji lub
wariantów, podaje rozszerzone informacje o statusie i wyświetla komentarz do bieżącej wersji.
1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Kliknąć przestrzeń roboczą, projekt lub plik Version Cue aby wyświetlić informacje o tej pozycji. Można także
umieścić wskaźnik nad pozycją, aby wyświetlić podpowiedź z zestawieniem informacji.
Zobacz także
“Wyświetlanie miniaturek plików i folderów w programie Bridge” na stronie 88
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
“Statusy plików w Version Cue” na stronie 133
“Informacje o wersjach w środowisku Version Cue” na stronie 149
“Informacje o wariantach Version Cue” na stronie 154
Zobacz także
“Aby utworzyć projekt” na stronie 128
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170
“Aby utworzyć nowy projekt Version Cue z folderu” na stronie 168
“Aby włączyć lub wyłączyć udostępnianie projektu” na stronie 130
“Aby udostępnić lub wyłączyć udostępnianie projektu za pomocą programu Bridge” na stronie 131
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
6 Aby ten projekt i jego pliki były dostępne dla innych, zaznaczyć opcję Udostępniaj ten projekt innym. (Jeżeli
przestrzeń robocza Version Cue znajduje się na innym komputerze, niż lokalny komputer użytkownika, to projekt
jest udostępniany domyślnie.)
7 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
Zobacz także
“Aby dodać plik lub folder do projektu za pomocą programu Bridge” na stronie 137
• Aby zmienić nazwę projektu, wpisać nazwę w pole tekstowe Nazwa projektu. Nowa nazwa nie pojawi się w
folderze kopii roboczych projektu, dopóki użytkownik nie odłączy się od tego projektu i nie połączy z nim
ponownie.
• Aby zmienić opis projektu, wprowadzić go w pole tekstowe Info projektu.
• Aby udostępnić innym ten projekt i jego pliki, zaznaczyć opcję Udostępniaj ten projekt innym. (Jeżeli przestrzeń
robocza Version Cue znajduje się na komputerze, który pełni rolę serwera, to projekt jest udostępniany
domyślnie.) Aby wyłączyć udostępnianie projektu, usunąć zaznaczenie z opcji Udostępniaj ten projekt innym.
Należy jednak zauważyć, że działanie to nie spowoduje usunięcia kopii roboczych znajdujących się w folderach
projektu na komputerach w grupie roboczej.
• Aby wyświetlić położenie kopii roboczych na własnym komputerze, rozwinąć element Lokalne pliki projektu. Aby
otworzyć folder, wybrać opcję Pokaż pliki (Windows) lub Pokaż pliki w Finderze (Mac OS). Aby zmienić
położenie tych plików, wybrać opcję Zmień położenie i wybrać nową lokalizację kopii roboczych.
Uwaga: Kopie robocze należy przemieszczać za pomocą funkcji Zmień położenie, a nie przez ręczne przeniesienie
folderu projektu w systemie plików.
• Kliknąć opcję Administracja zaawansowana, aby włączyć ochronę blokadą, edytować lub przydzielać
użytkowników albo wprowadzić obowiązek logowania do projektu. Gdy program o to poprosi, zalogować się do
programu Version Cue Administration. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy pozwalają na to uprawnienia
użytkownika.
3 Nacisnąć przycisk Anuluj, aby zamknąć okno dialogowe Otwórz (Version Cue zapisze wprowadzone ustawienia,
mimo naciśnięcia przycisku Anuluj).
Zobacz także
“Odłączanie się od projektów” na stronie 143
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
“Aby zalogować się do programu Version Cue Administration z aplikacji Adobe Creative Suite” na stronie 164
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126
Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue w programie Bridge” na
stronie 127
ADOBE PHOTOSHOP CS2 132
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Tworzenie i edytowanie projektów” na stronie 127
“Aby utworzyć projekt” na stronie 128
“Odłączanie się od projektów” na stronie 143
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
ADOBE PHOTOSHOP CS2 133
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
Zobacz także
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Aby zsynchronizować pliki” na stronie 161
“Aby edytować plik używany przez innego użytkownika” na stronie 135
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 135
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby edytować plik używany przez innego użytkownika” na stronie 135
“Aby uaktualnić plik do najnowszej wersji” na stronie 136
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Aby wyszukać pliki w projekcie” na stronie 142
Tak, zachowaj otwarty Plik pozostaje otwarty, można więc nad nim pracować.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 136
Podręcznik użytkownika
2 Jeżeli użytkownik zdecyduje się na pracę nad plikiem i zmieni jego zawartość, Version Cue wyświetli ostrzeżenie
przypominające, że istnieje ryzyko konfliktu kopii. Nacisnąć jeden z poniższych przycisków:
Pomiń zmiany Wyświetla najnowszą wersję pliku z przestrzeni roboczej Version Cue i odrzuca zmiany
wprowadzone przez użytkownika w kopii roboczej.
Kontynuuj edycję Umożliwia dalsze edytowanie kopii roboczej, nie dopuszczając do zastąpienia zmian
wprowadzonych w kopii roboczej tego samego pliku edytowanej przez innego użytkownika. Version Cue poprosi
każdego użytkownika o zapisanie nowej wersji pliku.
3 Jeżeli projekt nie jest chroniony blokadą, to można zapisać swoje zmiany jako nową wersję. Version Cue wyświetli
ostrzeżenie, że kontynuacja doprowadzi do wystąpienia konfliktu kopii. Nacisnąć jeden z poniższych przycisków:
Anuluj Powraca do otwartego dokumentu, nie zapisując wersji.
Zapisz wersję Uaktualnia plik wzorcowy w przestrzeni roboczej Version Cue do nowej wersji. Version Cue ostrzeże
innego użytkownika, że utworzono nowszą wersję pliku.
Dokument można w dowolnym momencie zamknąć, odrzucając wprowadzone zmiany.
Zobacz także
“Aby uaktualnić plik do najnowszej wersji” na stronie 136
Zobacz także
“Aby edytować plik używany przez innego użytkownika” na stronie 135
• Z programu Bridge można przeciągać do projektu Version Cue jeden lub wiele plików bądź folderów. Ta metoda
może służyć do kopiowania plików z jednego projektu Version Cue do innego.
• Pliki i foldery z okien na pulpicie komputera można przeciągać do projektu Version Cue wyświetlonego w oknie
Bridge.
• Pliki można umieścić bezpośrednio w folderze kopii roboczych danego projektu, a następnie zsynchronizować
projekt. Spowoduje to dodanie do niego tych plików. Więcej informacji można znaleźć w części “Informacje o
projektach Version Cue” na stronie 123.
Zobacz także
“Aby utworzyć nowy projekt Version Cue z folderu” na stronie 168
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
Aby dodać do projektu plik lub folder z pulpitu, posługując się programem Bridge
Uwaga: To zadanie można wykonać tylko wtedy, jeżeli użytkownik ma dostęp do pełnego zestawu funkcji Version Cue,
dostępnego w pakiecie Adobe Creative Suite lub we współużytkowanej przestrzeni roboczej. Więcej informacji można
znaleźć w sekcji “Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117.
1 Uruchomić program Bridge i kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
2 Dwukrotnie kliknąć Przestrzenie robocze.
3 Dwukrotnie kliknąć projekt Version Cue i przejść do folderu, do którego mają zostać dodane pliki.
4 Zaznaczyć pliki i foldery w otwartym folderze na pulpicie.
5 Przeciągnąć te pozycje z otwartego folderu na obszar zawartości Bridge z folderem Version Cue, do którego pliki
mają zostać dodane.
Uwaga: Aby skopiować (a nie przenieść) pliki do projektu, przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Option (Mac OS)
podczas przeciągania plików.
Zobacz także
“Obszar roboczy programu Bridge” na stronie 82
Zobacz także
“Edytowanie i synchronizowanie plików offline” na stronie 159
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Informacje o projektach Version Cue” na stronie 123
Aby skopiować lub przenieść pliki między projektami albo z projektu do folderu na
pulpicie
❖ Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby skopiować pliki między projektami, uruchomić program Bridge i przejść do folderu projektu, który zawiera
pliki do skopiowania. Wybrać polecenie Plik > Nowe okno, aby otworzyć nowe okno Bridge. Następnie przejść
do folderu projektu, do którego pliki mają zostać dodane. Przeciągnąć pliki z pierwszego folderu projektu do
folderu docelowego w drugim oknie Bridge.
• Aby skopiować plik z projektu do folderu na pulpicie, przeciągnąć go z folderu projektu w Bridge do folderu na
pulpicie.
Uwaga: Podczas kopiowania pliku między projektami lub z projektu do folderu na pulpicie, Version Cue kopiuje tylko
najnowszą wersję.
• Aby przenieść plik między projektami, należy skopiować go z jednego folderu projektu do innego, posługując się
programem Bridge, a następnie nieodwracalnie usunąć ten plik z pierwszego projektu. Instrukcje
nieodwracalnego odwracania plików można znaleźć w częściach “Aby usunąć pliki lub foldery z projektu” na
stronie 147 i “Aby nieodwracalnie usunąć plik lub folder” na stronie 148.
• Aby przenieść plik z projektu do folderu na pulpicie, należy przeciągnąć go z folderu projektu na pulpit,
posługując się programem Bridge, a następnie nieodwracalnie usunąć ten plik z projektu. Instrukcje
nieodwracalnego odwracania plików można znaleźć w częściach “Aby usunąć pliki lub foldery z projektu” na
stronie 147 i “Aby nieodwracalnie usunąć plik lub folder” na stronie 148.
Pracując nad projektem Version Cue w programie Photoshop, Illustrator, InCopy lub InDesign, można dodawać
pliki do dokumentu tak jak zwykle — posługując się poleceniem Umieść. Paleta Łącza (w programach Illustrator,
InCopy i InDesign) wyświetla dodatkowe informacje o umieszczonych plikach, pochodzących z projektów Version
Cue. Paleta ta podaje, czy przyłączony plik jest edytowany, kto go edytuje, czy plik ten wchodzi w skład grupy
wariantów, a jeśli tak, to czy jest wariantem podstawowym (preferowanym). Za pomocą palety Łącza można również
sprawdzić, czy przyłączony plik wymaga uaktualnienia do nowszej wersji z przestrzeni roboczej Version Cue.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Umieść.
2 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
3 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
4 Dwukrotnie kliknąć projekt zawierający plik, który ma zostać umieszczony.
5 Zaznaczyć ten plik i nacisnąć przycisk Umieść.
Pełne informacje o umieszczaniu plików w dokumentach Adobe Creative Suite można znaleźć w systemie pomocy
do poszczególnych aplikacji tego pakietu.
Uwaga: Gdy użytkownik umieści plik z projektu Version Cue, kopia tego pliku zapisywana jest we właściwym dla tego
użytkownika folderze Moje dokumenty/Version Cue (Windows) lub Dokumenty/Version Cue (Mac OS). Jest to folder
zawierający kopie robocze dla danego projektu. Dlatego też można edytować ten plik offline, gdy nie jest połączony z
przestrzenią roboczą Version Cue.
Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Informacje o wariantach Version Cue” na stronie 154
Paleta Łącza, wraz z kolumną Status pliku, funkcjonuje w taki sam sposób w odniesieniu do plików z projektu
Version Cue, jak i do plików, które nie podlegają zarządzaniu przez Version Cue. Na przykład, jeżeli w przestrzeni
roboczej Version Cue znajduje się nowsza wersja przyłączonego pliku, to paleta wyświetli ikonę grafiki
zmodyfikowanej . Jeżeli danego pliku brakuje, to pojawia się ikona grafiki brakującej . Aby uaktualnić plik
przyłączony z projektu Version Cue, stosuje się takie same procedury, jak w przypadku plików niezarządzanych
przez Version Cue.
Kolumna Status edycji Version Cue na palecie Łącza jest pusta, jeżeli przyłączony plik jest dostępny, lub wyświetla
ikonę stanu.
Więcej informacji o posługiwaniu się paletą Łącza i o plikach umieszczonych można znaleźć w systemach pomocy
do programów Illustrator, InCopy i InDesign.
Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142
• Aby wyświetlić wersje umieszczonego pliku, wybrać polecenie Wersje z menu palety Łącza.
• Aby wyświetlić warianty umieszczonego pliku, wybrać polecenie Warianty z menu palety Łącza.
Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142
Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142
Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik poprzednią wersją” na stronie 142
Zobacz także
“Obsługa plików projektu za pomocą palety Łącza” na stronie 140
“Aby wyświetlić warianty i wersje na palecie Łącza” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem” na stronie 141
“Aby zastąpić umieszczony plik wariantem z poprzedniej wersji” na stronie 142
Podczas wprowadzania zmian przez użytkowników, do plików projektu Version Cue automatycznie dodawane są
metadane Ponadto można ręcznie dodać do plików inne uwagi, posługując się oknem dialogowym Informacje pliku
w aplikacjach Adobe Creative Suite. Podając takie informacje, jak tytuły, autorzy, dane o prawach autorskich, słowa
kluczowe, daty i położenie, można szybko odnaleźć pliki w projekcie Version Cue. Funkcja wyszukiwania
przeszukuje istniejące pliki, a także pliki usunięte z projektów. Informacje na temat wyszukiwania w programie
Acrobat 7 można znaleźć w systemie pomocy do tego programu. Pliki z projektów Version Cue można również
wyszukiwać w programie Bridge, zarówno według komentarzy do wersji, jak i poprzednich wersji.
1 W programie Illustrator, InCopy, InDesign lub Photoshop wybrać polecenie Plik > Otwórz.
2 Nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe, jeżeli przycisk ten jest dostępny. (Jeżeli natomiast widoczny jest przycisk
Użyj okna systemu, to znaczy, że użytkownik już korzysta z okna Adobe).
3 Kliknąć opcję Version Cue na panelu Ulubione.
4 Dwukrotnie kliknąć nadrzędną przestrzeń roboczą Version Cue.
5 Dwukrotnie kliknąć projekt, który ma zostać przeszukany.
6 Nacisnąć przycisk Przeszukiwanie projektu .
7 Wprowadzić informacje w pole Przeszukiwanie projektu.
Jeżeli otworzy się starą wersję plików znalezionych w wyniku wyszukiwania, przed nazwą pliku pojawi się
przedrostek Wersja <X> -.
Uwaga: Zaleca się traktowanie starszych wersji otwartych w wyniku wyszukiwania jako plików przeznaczonych
wyłącznie do przeglądania. Chociaż starszą wersję można edytować w aplikacji, z której pochodzi, takie postępowanie
jest zalecane tylko wtedy, gdy wersja ta ma stać się odrębnym zasobem albo wariantem. Aby edytować wcześniejszą
wersję, należy najpierw promować ją do bieżącej, a następnie wprowadzić zmiany.
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Statusy plików w Version Cue” na stronie 133
“Wyszukiwanie plików i folderów za pomocą programu Bridge” na stronie 94
“Wyświetlanie i porównywanie wersji” na stronie 151
“Aby wyświetlić wcześniejszą wersję w aplikacji, z której pochodzi” na stronie 153
Jeżeli tylko zapisano wersję tych kopii roboczych, to można odłączyć się od projektu bez obawy o ich utratę. Gdy
użytkownik ponownie otworzy później projekt, utworzone zostaną nowe kopie robocze z bieżących wersji
otwieranych plików. Jeżeli użytkownik ma kopie robocze o statusie "Używany przeze mnie", to nie może się odłączyć
od projektu, dopóki nie zapisze wersji tych plików.
Po odłączeniu się od projektu usuwane są tylko kopie robocze i skróty na komputerze lokalnym. Pozostawienie
nienaruszonych plików projektu umożliwia wszystkim dalsze korzystanie z plików wzorcowych. Gdy usuwa się
projekt, usuwane są wszystkie kopie robocze i skróty na komputerze lokalnym oraz kopie wzorcowe plików i
folderów w przestrzeni roboczej Version Cue. Jednak kopie robocze i skróty na komputerach współpracowników lub
na innych komputerach, na których użytkownik korzystał w przeszłości z projektu, nie są usuwane. Aby całkowicie
usunąć te kopie robocze i skróty na innych komputerach, trzeba zaznaczyć skrót lub folder projektu i odłączyć się
(niezależnie od tego, że projekt został już usunięty).
Od projektu Version Cue można się odłączyć za pomocą programu Bridge, Photoshop CS2, InCopy CS2, Illustrator
CS2 lub InDesign CS2. Program GoLive CS2 wykorzystuje inną metodę usuwania kopii roboczych plików serwisu.
Nie można się odłączać za pomocą programu Acrobat 7.
Zobacz także
“Usuwanie plików i folderów” na stronie 145
“Aby odłączyć się od projektu w Bridge” na stronie 144
“Aby odłączyć się od projektu” na stronie 144
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
Zobacz także
“Posługiwanie się kopiami roboczymi” na stronie 132
“Aby usunąć projekt w programie Bridge” na stronie 146
“Aby odłączyć się od projektu w Bridge” na stronie 144
“Aby usunąć projekt Version Cue za pomocą narzędzia Version Cue Administration” na stronie 171
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 146
Podręcznik użytkownika
Usuwanie projektów
Usunięcie projektu ze środowiska Version Cue powoduje nieodwracalne skasowanie wszystkich plików wzorcowych
(łącznie z ich wersjami i wariantami) oraz folderów z przestrzeni Version Cue. Jest to proces jednoetapowy
(wymagający potwierdzenia). Usunięcie projektu powoduje automatyczne usunięcie kopii roboczych plików na
komputerze lokalnym. Usuwane są również wszystkie skróty do tego projektu. Jednak kopie robocze plików
utworzone na komputerach innych użytkowników nie są usuwane, dopóki użytkownicy ci nie odłączą się od
usuniętego projektu. Usuniętych projektów nie można odzyskiwać bezpośrednio w Version Cue. Nie można również
usunąć projektu, jeżeli ktoś pracuje nad plikiem o statusie "Używany". Za pomocą programu Bridge, InCopy lub
dowolnej aplikacji Creative Suite można usunąć cały projekt Version Cue. Użytkownicy o odpowiednich
uprawnieniach mogą usuwać projekty także za pomocą narzędzia Version Cue Administration.
Zobacz także
“Aby usunąć projekt Version Cue za pomocą narzędzia Version Cue Administration” na stronie 171
“Aby odłączyć się od projektu” na stronie 144
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
Zobacz także
“Aby odłączyć się od projektu w Bridge” na stronie 144
“Aby usunąć projekt” na stronie 146
Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126
Zobacz także
“Aby wyświetlić informacje o przestrzeni roboczej, projekcie lub pliku Version Cue” na stronie 126
Wcześniejsze wersje można wyświetlać w aplikacjach, w których powstały. Gdy starsze wersje plików nie są już
potrzebne, można usunąć je pojedynczo lub wsadowo.
Zobacz także
“Wyświetlanie i porównywanie wersji” na stronie 151
“Aby zapisać wersję pliku z aplikacji innej niż Adobe” na stronie 150
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
Uwaga: W programach InDesign, InCopy i Illustrator można zapisywać wersje nieosadzonych plików graficznych i
tekstowych, posługując się poleceniem Edytuj oryginał, dostępnym z palety Łącza. Po zmodyfikowaniu pliku należy
zapisać go w jego rodzimej aplikacji. Następnie zaznaczyć ten plik na palecie Łącza i wybrać polecenie Zapisz wersję
łącza, aby zapisać wersję w projekcie Version Cue. Więcej informacji można znaleźć w systemach pomocy do
programów Illustrator, InCopy i InDesign.
Zobacz także
“Wyświetlanie miniaturek plików i folderów w programie Bridge” na stronie 88
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 152
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Adobe” na stronie 119
“Informacje o wersjach w środowisku Version Cue” na stronie 149
• W oknie dialogowym Wersje kliknąć wersję, która ma zostać otwarta. Nacisnąć przycisk Wyświetl.
Uwaga: Na pasku tytułu pliku pojawia się numer wersji, przypominając, że nie jest to wersja bieżąca i że pliku tego nie
należy edytować. Plik ma status "Nigdy nie zapisywany", gdyż poprzednia wersja jest tylko "zdjęciem" pliku na
wcześniejszym etapie.
• W programie Bridge włączyć widok wersji i wariantów, nacisnąć przycisk Widok wersji w prawym górnym rogu
okna, kliknąć wersję prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Wersje.
Version Cue otwiera wcześniejszą wersję w osobnym oknie. Taką wersję można edytować i zapisać ją jako nowy
zasób lub wariant. Modyfikacje wprowadzone we wcześniejszej wersji nie pojawią się w wersji bieżącej, chyba że
użytkownik promuje tę wcześniejszą wersję.
Zobacz także
“Aby wyświetlić wersje w programie Bridge” na stronie 152
Zobacz także
“Aby usunąć wersje plików z projektu” na stronie 173
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170
• W oknie dialogowym Wersje kliknąć wersję, która ma zostać usunięta. Nacisnąć przycisk Usuń. Aby usunąć wiele
wersji, kliknąć je przytrzymując klawisz Shift (Windows) lub Control (Mac OS), a następnie nacisnąć przycisk
Usuń. Na wezwanie programu potwierdzić usunięcie.
• W programie Bridge włączyć widok wersji i wariantów, nacisnąć przycisk Widok wersji w prawym górnym rogu
okna, kliknąć wersję prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Usuń.
Należy zauważyć, że numery pozostałych wersji nie zostaną zmienione.
Użytkownicy o odpowiednich uprawnieniach mogą usuwać naraz wiele poprzednich kopii wszystkich plików
projektu za pomocą narzędzia Version Cue Administration. W tej metodzie można określać wersje, które mają
zostać zachowane, według ich daty lub liczby wersji.
Zobacz także
“Aby usunąć wersje plików z projektu” na stronie 173
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170
“Informacje o narzędziu Version Cue Administration” na stronie 162
Warianty można otwierać z programu Bridge lub bezpośrednio z palety Łącza w programach InCopy, InDesign lub
Adobe Illustrator. Ułatwia to prezentowanie klientom i dyrekcji całego szeregu różnych pomysłów. Version Cue
chroni warianty w taki sam sposób, jak inne wersje. Po zapisaniu wariantu pojawia się on jako odrębny plik w
projekcie. Jednak Version Cue utrzymuje powiązanie między oryginalnym plikiem a tworzonymi przez użytkownika
wariantami.
Version Cue utrzymuje powiązania między wariantami, tworząc grupy wariantów, które można wyświetlać razem w
oknie dialogowym Warianty. Pliki można również łączyć w grupy wariantów ręcznie, wybierając polecenie Utwórz
warianty. Aby utworzyć warianty z plików w różnych folderach, należy przeciągnąć je z okna do okna w programie
Bridge. W ten sposób można także dodać do grupy pliki z dodatkowych folderów. Grupa wariantów może więc
zawierać wiele plików z wielu różnych folderów. Jeden z wariantów można wyznaczyć jako wariant podstawowy,
czyli preferowany w jego grupie. Wariant podstawowy jest wyróżniany przez specjalną ikonę stanu, a jego nazwa w
widoku wariantów jest pisana czcionką pogrubioną. W oknie dialogowym Warianty w aplikacjach Adobe Creative
Suite oraz w InCopy (na palecie Łącza lub w oknie dialogowym Otwórz) wariant podstawowy znajduje się na
początku listy.
Za pomocą programu Bridge lub okna dialogowego Warianty w aplikacjach Adobe Creative Suite oraz w InCopy
można zmieniać wariant podstawowy oraz usuwać warianty z grupy.
Uwaga: Można utworzyć wiele grup wariantów, jednak dany plik może wchodzić w skład tylko jednej z nich. Warianty
muszą się ponadto znajdować w obrębie pojedynczego projektu. W programie Acrobat 7 warianty nie są dostępne.
Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
2 W oknie dialogowym Zapisz jako zaznaczyć opcję Zapisz wariant. Znajduje się ona na dole okna dialogowego.
3 Nacisnąć przycisk Zapisz i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zachować taką samą nazwę pliku, warianty należy zapisać w innym folderze.
• Aby zapisać wariant w tym samym folderze, należy zmienić nazwę pliku.
Wariant jest zapisywany w pliku projektu.
Uwaga: Jeżeli nie zmieni się folderu ani nazwy pliku, to Version Cue zaproponuje utworzenie nowej wersji pliku (a nie
wariantu).
Uwaga: Warianty można wyświetlać także na palecie Łącza w programach Illustrator i InDesign oraz w menu stanu
na dole okna pliku, dostępnym po otwarciu dokumentu w aplikacjach Adobe Creative Suite. Aby wyświetlić warianty
na palecie Łącza, należy wybrać polecenie Warianty z menu tej palety. Aby wyświetlić warianty, gdy w aplikacji Adobe
Creative Suite otwarty jest plik, należy wybrać polecenie Warianty z menu na dole okna tego pliku.
• W programie Bridge kliknąć ikonę Widok wersji i wariantów, a następnie kliknąć Widok wariantów na górze
ekranu. Kliknąć wariant prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Control (Mac OS), a
następnie wybrać z menu polecenie Utwórz wariant podstawowy.
• W oknie dialogowym Warianty wybrać wariant i nacisnąć przycisk Utwórz wariant podstawowy. Nacisnąć
przycisk Gotowe, aby zamknąć okno dialogowe. (Informacje o uzyskiwaniu dostępu do okna dialogowego
Warianty można znaleźć w części see “Aby wyświetlić warianty” na stronie 156.)
• W oknie dialogowym Otwórz, Zapisz, Umieść, Import lub Eksport kliknąć plik z projektu Version Cue prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) i wybrać polecenie Utwórz wariant
podstawowy.
Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156
• W programie Bridge kliknąć ikonę Widok wersji i wariantów, a następnie kliknąć Widok wariantów na górze
ekranu. Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) na wariancie w
grupie po prawej stronie okna i wybrać polecenie Usuń z grupy wariantów.
• W oknie dialogowym Warianty wybrać wariant i nacisnąć przycisk Usuń. Nacisnąć przycisk Gotowe, aby
zamknąć okno dialogowe. (Informacje o uzyskiwaniu dostępu do okna dialogowego Warianty można znaleźć w
części see “Aby wyświetlić warianty” na stronie 156.)
• W oknie dialogowym Otwórz, Zapisz, Umieść, Import lub Eksport kliknąć plik z projektu Version Cue prawym
przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS) i wybrać polecenie Usuń wariant.
Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156
ADOBE PHOTOSHOP CS2 158
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156
• Jeżeli warianty mają zostać utworzone z plików znajdujących się w jednym folderze, przejść do projektu
zawierającego te pliki. Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS),
aby zaznaczyć pliki, które mają stać się wariantami. Wybrać polecenie Narzędzia > Version Cue > Utwórz
warianty.
• Jeżeli warianty mają zostać utworzone z plików znajdujących się w różnych folderach, przejść do projektu
zawierającego te pliki i nacisnąć przycisk widoku wariantów w prawym górnym rogu okna programu Bridge.
(Jeżeli nie wyświetli się widok wariantów, należy kliknąć ikonę Wersje i warianty w dolnym prawym rogu okna.)
Wybrać polecenie Plik > Nowe okno i przejść do innego folderu w tym samym projekcie Version Cue. Kliknąć
prawym przyciskiem myszy (Windows) lub przytrzymując klawisz Ctrl (Mac OS), aby zaznaczyć pliki, które mają
stać się wariantami. Następnie przeciągnąć je na prawą stronę większej miniaturki, przedstawiającej plik
wyświetlany w widoku wariantów w pierwszym oknie Bridge.
• Jeżeli warianty mają zostać utworzone ze starszej wersji pliku, przejść do projektu zawierającego ten plik. Kliknąć
plik prawym przyciskiem myszy i wybrać polecenie Wyświetl. Gdy plik otworzy się w aplikacji, w której powstał,
wybrać polecenie Plik > Zapisz jako. Zapisać plik w innym folderze albo pod inną nazwą. Zaznaczyć opcję
Warianty i nacisnąć przycisk Zapisz.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 159
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby wyświetlić warianty w programie Bridge” na stronie 156
“Aby wyświetlić warianty” na stronie 156
Zobacz także
“Dostępność funkcji Version Cue” na stronie 117
ADOBE PHOTOSHOP CS2 160
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby zsynchronizować pliki” na stronie 161
“Aby zsynchronizować pliki w programie Bridge” na stronie 161
Zobacz także
“Edytowanie i synchronizowanie plików offline” na stronie 159
ADOBE PHOTOSHOP CS2 161
Podręcznik użytkownika
Pomiń plik Nie pobiera najnowszej wersji z przestrzeni roboczej Version Cue. (Uniemożliwi to również zapisanie
wersji kopii roboczej, nad którą pracuje użytkownik, w przestrzeni roboczej Version Cue.) Opcję tę należy wybrać
tylko wtedy, gdy użytkownik chce zachować wprowadzone przez siebie zmiany edycyjne, a odrzucić inne zmiany w
pliku wzorcowym.
4 Jeżeli plik wzorcowy w przestrzeni roboczej Version Cue jest nowszy, niż kopia robocza, a użytkownik
zmodyfikował tę kopię roboczą, to pojawi się okno dialogowe Konflikt pliku. Ustawić jedną lub więcej z
następujących opcji:
Zastosuj poniższe działanie przy wszystkich kolejnych konfliktach Automatycznie stosuje wybraną opcję przy
każdym konflikcie plików.
Zapisz wersję Zapisuje kopię roboczą jako nową wersją pliku w przestrzeni roboczej Version Cue.
Pomiń plik Nie pobiera najnowszej wersji z przestrzeni roboczej Version Cue. (Uniemożliwi to również zapisanie
wersji kopii roboczej, nad którą pracuje użytkownik, w przestrzeni roboczej Version Cue.) Opcję tę należy wybrać
tylko wtedy, gdy użytkownik chce zachować wprowadzone przez siebie zmiany edycyjne, a odrzucić inne zmiany w
pliku wzorcowym.
Tworzenie kopii zapasowych projektów Version Cue oraz ich Nie Tak
odtwarzanie
Zmiana właściwości projektu Version Cue w taki sposób, aby Nie Tak
użytkownicy musieli się do niego logować
Zobacz także
“Wybór przywilejów użytkownika” na stronie 177
ADOBE PHOTOSHOP CS2 164
Podręcznik użytkownika
Aby zalogować się do programu Version Cue Administration z aplikacji Adobe Creative
Suite
Logowanie z programów InCopy CS2, InDesign CS2, Illustrator CS2, Photoshop CS2 i Acrobat 7 przebiega w taki
sam sposób.
1 Wybrać polecenie Plik > Otwórz i nacisnąć przycisk Użyj okna Adobe w tym oknie dialogowym.
2 Wybrać przestrzeń roboczą Version Cue, którą użytkownik chce administrować.
3 Wybrać polecenie Edytuj właściwości z menu Narzędzia .
4 Nacisnąć przycisk Administracja zaawansowana w oknie dialogowym Edytuj właściwości.
5 Wpisać przypisany użytkownikowi login i hasło Version Cue w pola tekstowe. (Wartości domyślne loginu i hasła
to system.)
6 Nacisnąć przycisk Zaloguj.
W systemie Windows należy dwukrotnie kliknąć ikonę Version Cue, aby otworzyć okno preferencji.
• (Mac OS) Kliknąć ikonę Version Cue na górze ekranu i wybrać z menu polecenie Administracja zaawansowana.
• (Mac OS) Kliknąć ikonę Version Cue przytrzymując klawisz Control i wybrać Preferencje Version Cue CS2.
W systemie Mac OS wybrać polecenie Preferencje Version Cue CS2, aby otworzyć okno dialogowe preferencji.
2 Wpisać przypisany użytkownikowi login i hasło Version Cue w pola tekstowe. (Wartości domyślne loginu i hasła
to system.)
3 Nacisnąć przycisk Zaloguj.
Uwaga: Jeżeli Version Cue zainstalowano na komputerze z systemem Windows i używającym zapory (firewall), a
użytkownik chce udostępniać przestrzenie robocze innym, należy pozostawić otwarte porty TCP o numerach 3703 i 427,
a także wyłączyć opcję Zapora połączenia internetowego (tylko Windows).
Przyznaj dostęp tylko istniejącym użytkownikom Określa, czy projekty Version Cue są dostępne dla użytkownika.
Należy pamiętać o ustawieniu właściwości dostępu do każdego projektu i zmodyfikowaniu listy użytkowników
przypisanych do projektów.
Poziom logowania Określa ilość informacji w raportach generowanych przez system przestrzeni roboczej Version
Cue. Do wyboru są następujące poziomy logowania: "Błąd", aby zgłaszane były tylko błędy przestrzeni roboczej
Version Cue; "Ostrzeżenie", aby zgłaszane były błędy i alarmy przestrzeni roboczej; lub "Info", aby zgłaszane były
błędy, alarmy i informacje o wykonanych zadaniach.
Wielkość dziennika Określa w kilobajtach maksymalny rozmiar raportu systemowego. Aby zmniejszyć rozmiar
pliku dziennika, zapisując go w pliku skompresowanym GZ, można zaznaczyć opcję Kompresuj plik dziennika.
Proxy FTP Określa domyślny serwer proxy FTP, za pomocą którego użytkownicy będą importować lub eksportować
projekty na serwer FTP lub publikować serwisy z programu GoLive na serwer FTP.
Proxy HTTP Określa domyślny serwer proxy HTTP, za pomocą którego użytkownicy będą importować lub
eksportować projekty na serwer WebDAV lub publikować serwisy z programu GoLive na serwer WebDAV.
Schemat kolorów Ustawia kolory tła na kartach.
Aby przeprowadzić migrację z wersji Version Cue 1.0 do wersji Version Cue 2.0
1 Po zainstalowaniu Version Cue 2.0, ponownie uruchomić przestrzeń roboczą Version Cue 1.0. Spowoduje to
uaktywnienie plug-inu migracyjnego.
2 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
3 Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Importuj dane Version Cue 1.0.
4 Wybrać dane, które mają zostać przeniesione do Version Cue 2.0:
• projekty i użytkowników. Nacisnąć przycisk Dalej. Zaznaczyć pole wyboru obok nazwy każdego z projektów,
który ma zostać zaimportowany, a następnie nacisnąć przycisk Dalej. Potem zaznaczyć pole wyboru obok nazwy
każdego z użytkowników, który ma zostać zaimportowany, a następnie nacisnąć przycisk Dalej.
• Tylko projekty. Nacisnąć przycisk Dalej. Następnie zaznaczyć poszczególne projekty do zaimportowania.
Określić, czy mają zostać zaimportowani wszyscy użytkownicy przypisani do tych projektów (tutaj nie można
wybrać pojedynczych użytkowników: trzeba zaimportować albo wszystkich, albo żadnego). Nacisnąć przycisk
Dalej. Jeżeli wybrano importowanie użytkowników, należy zaznaczyć pożądane identyfikatory i nacisnąć przycisk
Dalej.
• Tylko użytkownicy. Nacisnąć przycisk Dalej, a na kolejnej stronie zaznaczyć pola wyboru obok identyfikatorów
pożądanych użytkowników.
5 Po zakończeniu procesu migracji zweryfikować zaimportowane informacje i zatwierdzić migrację.
6 Odinstalować Version Cue 1.0.
7 Ponownie uruchomić przestrzeń roboczą Version Cue 2.0. Spowoduje to zresetowanie wszystkich portów w taki
sposób, że dostęp do przestrzeni roboczej będzie możliwy zarówno z aplikacji Adobe Creative Suite 1.0, jak i z
aplikacji Adobe Creative Suite 2.0.
Kodowanie URL Określa sposób obsługi kodowania URL dla zawartości. Ustawienie domyślne to UTF-8.
%HH Escaping Znaki nieobsługiwane będą kodowane w formacie: symbol procentu (%) oraz dwie cyfry
heksadecymalne.
6 Kliknąć na Zapisz.
7 Jeżeli zdefiniowano obowiązek logowania się do projektu, należy wykonać jedną z następujących czynności w
ramce Przydzieleni użytkownicy, a następnie nacisnąć przycisk Zapisz:
• Aby zdefiniować dostęp każdego z użytkowników do projektu, wybrać opcję w kolumnie Przywileje obok nazwy
użytkownika. Można też wybrać jedną z opcji z menu Ustaw wszystkie na. Opcje te nie działają, jeżeli nie
zaznaczono opcji Ten projekt wymaga logowania.
• Aby użytkownik mógł publikować projekt z programu GoLive CS2 na określony serwer FTP lub WebDAV,
zaznaczyć pole wyboru w kolumnie Prawo publikacji obok nazwy danego użytkownika.
Kodowanie URL Określa sposób obsługi kodowania URL dla zawartości. Ustawienie domyślne to UTF-8.
%HH Escaping Znaki nieobsługiwane będą kodowane w formacie: symbol procentu (%) oraz dwie cyfry
heksadecymalne.
Komentarze Zapisuje wszelkie uwagi dotyczące projektu.
7 Wykonać jedną z następujących czynności w ramce zawartości Przypisani użytkownicy, a następnie nacisnąć
przycisk Zapisz:
• Aby zdefiniować dostęp każdego z użytkowników do projektu, wybrać opcję w kolumnie Przywileje obok nazwy
użytkownika. Można też wybrać jedną z opcji z menu Ustaw wszystkie na. Opcje te nie działają, jeżeli nie
zaznaczono opcji Ten projekt wymaga logowania.
• Aby użytkownik mógł publikować projekt z programu GoLive CS na określony serwer FTP lub WebDAV,
zaznaczyć pole wyboru w kolumnie Prawo publikacji obok nazwy danego użytkownika.
Aby utworzyć nowy projekt Version Cue z serwera WebDAV albo FTP
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Na karcie Główna kliknąć Utwórz projekt.
• Kliknąć kartę Projekt i nacisnąć przycisk Nowy.
3 Wykonać jedną z następujących czynności w ramce Nowy projekt:
• Kliknąć Importuj z serwera WebDAV.
• Kliknąć Importuj z serwera FTP.
4 Nacisnąć przycisk Dalej, aby wyświetlić ramkę Importuj projekt z serwera.
5 Jeżeli importowana zawartość stanowi serwis WWW, zaznaczyć opcję Importuj FTP/WebDAV jako stronę
WWW, aby zaimportować tę zawartość do folderu Web-Content danego projektu.
• W polu tekstowym Serwer FTP lub Serwer WebDAV określić serwer, z którego mają zostać zaimportowane pliki.
Wpisać numer portu w pole tekstowe Port.
• Aby określić folder, wpisać jego ścieżkę w pole tekstowe Katalog.
• Jeżeli dostęp do serwera wymaga podania nazwy i hasła użytkownika, należy wpisać te informacje pola tekstowe
Nazwa użytkownika oraz Hasło.
• Aby przy łączeniu się z serwerem korzystać z pośrednictwa serwera proxy, zaznaczyć opcję Proxy.
6 Wpisać nazwę projektu w pole tekstowe Nazwa projektu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 170
Podręcznik użytkownika
7 Aby określić sposób obsługi kodowania URL w zaimportowanej zawartości, wybrać jedną z opcji menu
Kodowanie URL.
8 Aby zachować zgodność ze składnią URL, która wymaga kodowania nieobsługiwanych znaków w postaci
symbolu procentu (%) i dwóch cyfr heksadecymalnych, zaznaczyć opcję %HH Escaping.
9 Wykonać dowolną z następujących czynności, a następnie nacisnąć przycisk OK:
• Aby udostępnić ten projekt innym użytkownikom Version Cue lub WebDAV, zaznaczyć opcję Udostępniaj ten
projekt innym. (Użytkownicy muszą znajdować się w podsieci lub łączyć się z przestrzenią roboczą Version Cue
za pomocą jej adresu IP bądź DNS oraz numeru portu.)
• Aby wymusić logowanie użytkowników za pomocą identyfikatora i hasła Version Cue, zanim będą mogli
otworzyć projekt, zaznaczyć opcję Ten projekt wymaga logowania. Jeżeli opcja ta zostanie zaznaczona, to tylko
określeni użytkownicy Version Cue będą mogli się zalogować i korzystać z projektu.
Uwaga: Ustawienie tej opcji w sytuacji, gdy jakiś użytkownik już uzyskał dostęp bez uwierzytelnienia spowoduje, że
użytkownik ten nadal będzie mógł otwierać projekt, nie logując się. Trzeba więc odpowiednio zmienić uprawnienia na
liście użytkowników przypisanych do projektu.
• Aby ograniczyć wersjonowanie pliku do wersji kolejnych, zaznaczyć opcję Włącz blokadę dla tego projektu.
• Aby dodać uwagi dotyczące projektu, wpisać tekst w pole Komentarze.
10 Wykonać jedną z następujących czynności w ramce zawartości Przypisani użytkownicy, a następnie nacisnąć
przycisk Zapisz:
• Aby zdefiniować dostęp każdego z użytkowników do projektu, wybrać opcję w kolumnie Przywileje obok nazwy
użytkownika. Można też wybrać jedną z opcji z menu Ustaw wszystkie na.
• Aby użytkownik mógł publikować projekt z programu GoLive na określony serwer FTP lub WebDAV, zaznaczyć
pole wyboru w kolumnie Prawo publikacji obok nazwy danego użytkownika.
Uwaga: Nie trzeba przydzielać użytkowników, aby umożliwić innym dostęp do swojego projektu Version Cue.
Wystarczy tylko wyłączyć we właściwościach projektu opcję Ten projekt wymaga logowania.
Konfiguracja kopii zapasowych Umożliwia utworzenie kopii zapasowej projektu lub zmodyfikowanie ustawień
kopii zapasowych.
4 Nacisnąć przycisk Zapisz albo przycisk Resetuj, aby przywrócić oryginalne ustawienia właściwości.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 171
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby stworzyć kopię zapasową projektu Version Cue” na stronie 173
Aby usunąć projekt Version Cue za pomocą narzędzia Version Cue Administration
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Projekty i wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby usunąć projekty, zaznaczyć pole wyboru obok nazwy każdego projektu, który ma zostać usunięty.
• Aby usunąć wszystkie wymienione projekty, zaznaczyć pole wyboru obok etykiety kolumny Nazwa projektu.
3 Nacisnąć przycisk Usuń. Pojawi się ramka zawartości Usuń projekt. Ponownie nacisnąć przycisk Usuń albo
przycisk Anuluj, by anulować usuwanie.
4 Nacisnąć przycisk Przeglądaj i wybrać folder, do którego projekt ma zostać wyeksportowany. Zaznaczyć dowolny
plik w tym folderze i nacisnąć przycisk Otwórz.
5 Nacisnąć przycisk Eksport.
Projekt można również wyeksportować za pomocą preferencji Version Cue. Więcej informacji można znaleźć w
części “Aby ustawić preferencje przestrzeni roboczej Version Cue” na stronie 120.
6 Nacisnąć przycisk Kopia zapasowa. Po zakończeniu wykonywania kopii zapasowej wyświetlana jest strona z
informacjami o stanie.
Zobacz także
“Aby edytować właściwości projektu Version Cue” na stronie 170
Aby utworzyć kopię zapasową wszystkich danych w przestrzeni roboczej Version Cue
Co pewien czas trzeba wykonywać kopię zapasową projektów w przestrzeni roboczej Version Cue. Zamiast
kopiować jeden projekt po drugim, można utworzyć kopię zapasową całej przestrzeni roboczej Version Cue.
Tworząc taką kopię można również przenieść całą przestrzeń roboczą z jednego komputera na drugi. Odtworzenie
kopii zapasowej przestrzeni roboczej Version Cue spowoduje, że wszystkie dane bieżące w przestrzeni, w tym
projekty, pliki i wersje, zostaną zastąpione przez odtwarzaną kopię. Kopie zapasowe przestrzeni roboczej są
zapisywane w domyślnym folderze Kopie zapasowe, który znajduje się w folderze aplikacji Version Cue.
1 Zalogować się do programu Version Cue Administration.
2 Kliknąć kartę Zaawansowane i nacisnąć przycisk Kopia zapasowa danych Version Cue.
3 Aby dodać uwagi dotyczące kopii przestrzeni roboczej, wpisać je w pole tekstowe Komentarze.
4 Kliknąć na Zapisz. Po zakończeniu tworzenia kopii zapasowej nacisnąć przycisk OK, aby wyświetlić listę
wszystkich kopii zapasowych przestrzeni roboczych.
Użytkownicy i uprawnienia
Tworzenie i edytowanie kont użytkowników
Wszyscy użytkownicy, którzy mają identyfikator i hasło do Version Cue (z wyjątkiem tych, których poziom dostępu
ustawiono na "Brak") mogą zalogować się do programu Version Cue Workspace Administration. Jednak zadania,
jakie mogą tam wykonać, zależą od uprawnień przypisanych do ich identyfikatorów.
Edytując identyfikatory istniejących użytkowników, można ograniczyć ich dostęp do projektów. Aby jeszcze bardziej
ograniczyć dostęp do projektu, można utworzyć nowe identyfikatory użytkowników i przypisać je to tego projektu.
Utworzenie nowych identyfikatorów zapewnia najwyższy poziom kontroli nad projektem.
Uwaga: Nowe identyfikatory mogą tworzyć tylko użytkownicy o uprawnieniach administratora systemu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 176
Podręcznik użytkownika
Nie trzeba tworzyć i przydzielać identyfikatorów użytkowników, aby umożliwić innym dostęp do swojego projektu
i przestrzeni roboczej Version Cue z aplikacji Creative Suite oraz WebDAV, o ile tylko przestrzeń tę skonfigurowano
w narzędzi Version Cue Administration jako widoczną dla innych. Użytkownicy muszą po prostu znajdować się w
tej samej podsieci lub łączyć się z przestrzenią roboczą Version Cue za pomocą jej adresu IP bądź DNS oraz numeru
portu. Gdy użytkownik otworzy przestrzeń roboczą Version Cue, nie logując się za pomocą identyfikatora Version
Cue, to do listy użytkowników w przestrzeni dodany zostanie automatycznie identyfikator, z jakiego użytkownik ten
korzysta na swoim komputerze. Hasło pozostanie puste.
Jeżeli przestrzeń roboczą Version Cue skonfigurowano tak, że dostęp zyskali tylko istniejący użytkownicy, trzeba
utworzyć identyfikatory użytkowników Version Cue, aby umożliwić innym użytkownikom Creative Suite oraz
WebDAV dostęp do swoich projektów w przestrzeni Version Cue.
4 Aby wyświetlić wszystkie dostępne raporty z jednego projektu, wybrać nazwę tego projektu z menu Filtruj
według. Aby wyświetlić wszystkie dostępne raporty ze wszystkich projektów w przestrzeni roboczej Version Cue,
wybrać opcję Wszystkie.
5 Kliknąć nazwę projektu w kolumnie Nazwa projektu. Ramka zawartości wyświetli raport. Wybrać opcje z
dostępnych menu, aby zmienić sposób wyświetlania raportu.
6 Aby zapisać kopię raportu w formacie HTML na własnym komputerze, nacisnąć przycisk Zapisz i określić
położenie.
7 Aby powrócić do listy raportów, kliknąć opcję Lista raportów.
Zobacz także
“Aby rozpocząć nową recenzję PDF w środowisku Version Cue” na stronie 181
Zobacz także
“U suwanie plików ifolderów” na stronie145
ADOBE PHOTOSHOP CS2 184
Podręcznik użytkownika
• Aby usunąć komentarze recenzentów w programie Version Cue Administration, zaznaczyć odpowiedni
komentarz i nacisnąć przycisk Usuń komentarze. (Klikając pole wyboru obok nagłówka kolumny Strona można
zaznaczyć wszystkie komentarze jednocześnie.)
186
Zobacz także
“Obrazki bitmapowe” na stronie 186
“Grafika wektorowa” na stronie 186
Obrazki bitmapowe
Obrazki bitmapowe — zwane technicznie obrazkami rastrowymi — składają się z siatki punktów nazywanych
pikselami. Podczas pracy z obrazkami bitmapowymi edytuje się piksele, a nie obiekty czy kształty. Ponieważ za
pomocą pikseli wyjątkowo dobrze opisuje się subtelne gradacje cieni i kolorów, obrazki bitmapowe stosuje się
najczęściej do zapisu i obróbki tzw. obrazów ciągłotonowych (takich jak fotografie).
W wyniku zmiany wymiarów obrazka bitmapowego na ekranie może dojść do utraty szczegółów. Dzieje się tak
dlatego, że jakość tych obrazków zależy od rozdzielczości — zawierają one stałą liczbę pikseli, a każdemu pikselowi
odpowiada określone położenie i wartość koloru. Gdy wydrukuje się je w zbyt niskiej rozdzielczości, niektóre
obiekty mogą mieć nierówne krawędzie, a to z powodu konieczności powiększenia poszczególnych pikseli.
3:1
24:1
Przykład obrazka bitmapowego w różnych powiększeniach
Grafika wektorowa
Grafika wektorowa składa się z linii i krzywych zdefiniowanych matematycznie, za pomocą wektorów. Linie takie
można przesuwać, a także zmieniać ich wielkość i kolor bez utraty jakości grafiki.
Grafika wektorowa nie zależy od rozdzielczości, tzn. konkretne obrazki wektorowe nie muszą składać się ze stałej
liczby pikseli i mogą być zawsze odtwarzane z maksymalną rozdzielczością urządzenia wyjściowego. Z tego powodu
grafika wektorowa nadaje się najlepiej do opisu tekstu (zwłaszcza z małą czcionką) oraz wyróżnień, takich jak znaki
firmowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 187
Podręcznik użytkownika
3:1
24:1
Przykład grafiki wektorowej w różnych powiększeniach
Uwaga: Ponieważ monitory komputerowe mogą wyświetlać obraz tylko w postaci siatki punktów, zarówno grafika
bitmapowa, jak i wektorowa są wyświetlane na ekranie za pomocą pikseli.
"
# $
Wymiary w pikselach równają się wymiarom dokumentu wyjściowego przemnożonym przez rozdzielczość.
A. Oryginalne wymiary i rozdzielczość B. Zmniejszenie rozdzielczości bez zmiany wymiarów w pikselach (bez ponownego próbkowania)
C. Zmniejszenie rozdzielczości przy zachowaniu tych samych wymiarów dokumentu powoduje zmniejszenie liczby pikseli (ponowne
próbkowanie) .
Program Photoshop umożliwia zmianę rozdzielczości obrazka. W programie ImageReady rozdzielczość obrazków
wynosi zawsze 72 ppi, co pozwala optymalizować obrazki do wyświetlania na ekranie.
Obrazek drukowany z wysoką rozdzielczością zawiera więcej pikseli, które są proporcjonalnie mniejsze od pikseli
obrazka wydrukowanego z niższą rozdzielczością. Ze względu na gęstość pikseli obrazki o wysokiej rozdzielczości
pozwalają oddać więcej szczegółów i subtelniejsze różnice między kolorami niż obrazki o niskiej rozdzielczości.
Obrazki o dobrej jakości często wyglądają korzystnie niezależnie od wielkości wydruku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 189
Podręcznik użytkownika
Obrazka o niskiej rozdzielczości nie można poprawić, drukując go z dużą rozdzielczością. Zmiana rozdzielczości
drukowania skutkuje powiększeniem pikseli na wydruku, co nazywa się niekiedy pikselacją. Zmiana rozdzielczości
drukowania nie ma wpływu na dane samego obrazka (w szczególności na jego rozdzielczość). Aby uzyskać najlepsze
rezultaty przy drukowaniu obrazka w małej rozdzielczości, należy wybrać wielkość w druku, która najlepiej
odpowiada rzeczywistej liczbie pikseli obrazka.
Ważne: Pliki wideo są wyświetlane tyko przy rozdzielczości 72 ppi. Nawet jeżeli obrazek ma rozdzielczość większą niż
72 ppi, to po wyświetleniu go w aplikacji do edycji sekwencji wideo jakość może okazać się niezadowalająca.
A B C
Drukowanie tego samego obrazka o małej rozdzielczości w różnych wielkościach
A. Mała wielkość wydruku B. Średnia wielkość wydruku C. Duża wielkość wydruku
wielkość pliku
Wielkość pliku obrazka, nazywana też jego rozmiarem, jest to ilość danych zawartych w pliku, wyrażona w
kilobajtach (K), megabajtach (MB) lub gigabajtach (GB). Wielkość pliku zależy od wymiarów obrazka w pikselach.
Obrazki o większej liczbie pikseli (wyższej rozdzielczości) zawierają więcej szczegółów, ale też wymagają większych
plików, co z kolei może spowolnić ich edycję i wydruk. Z tego powodu wybór rozdzielczości obrazka zawsze stanowi
kompromis pomiędzy wymaganą jakością a wielkością pliku.
Innym czynnikiem wpływającym na wielkość pliku jest jego format. Ponieważ dane zapisywane w formatach GIF,
JPEG i PNG są kompresowane za pomocą różnych metod, pliki z obrazkami o tych samych wymiarach
(pikselowych) mogą mieć różną wielkość. Wielkość pliku jest także uzależniona od głębi bitów, liczby warstw i liczby
kanałów obrazka.
Maksymalne wymiary obrazka w pikselach obsługiwane przez program Photoshop wynoszą 300000 na 300000
pikseli. Ograniczenia te wpływają na maksymalną wielkość i rozdzielczość obrazków.
Rozdzielczość monitora
Dane obrazka odpowiadają bezpośrednio pikselom monitora. Znaczy to, że jeśli rozdzielczość obrazka jest większa
niż rozdzielczość monitora, to obrazek na ekranie jest większy niż wynika to z jego rzeczywistych wymiarów.
Rozdzielczość monitora zależy od jego wymiarów oraz pewnych ustawień dotyczących pikseli. Na przykład, duży
obrazek (800 na 600 pikseli) wyświetlany na monitorze 15-calowym wypełnia prawie cały ekran, natomiast na
większym monitorze ten sam obrazek zajmuje mniej miejsca na ekranie, a każdy piksel wydaje się większy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 190
Podręcznik użytkownika
20"
15"
Uwaga: Wymiary w pikselach są szczególnie ważne, gdy obrazki są przygotowywane do wyświetlania na ekranie.
Należy wówczas pamiętać o takim dobraniu wymiarów obrazka, który zapewni wolne miejsce na elementy sterujące
przeglądarki internetowej (także na mniejszych monitorach).
Rozdzielczość drukarki
Rozdzielczość drukarki wyraża się liczbą punktów farby na cal (dots per inch — dpi). Taki sposób pomiaru jest
najbardziej dokładny w przypadku drukarek laserowych, w tym także naświetlarek.
Drukarki atramentowe nie drukują rzeczywistych punktów, ale natryskują na papier (lub inny nośnik)
mikroskopijne kropelki atramentu. Mimo to większość drukarek atramentowych ma przybliżoną rozdzielczość 240-
720 dpi. Wiele sterowników drukarek atramentowych oferuje uproszczone opcje wyboru wyższej rozdzielczości
drukowania. Informacje o optymalnej rozdzielczości drukarki można znaleźć w jej dokumentacji.
Zobacz także
“Informacje o wydrukach nieprofesjonalnych” na stronie 746
“Przygotowanie obrazków do druku” na stronie 754
liniatura rastra
Liniatura rastra jest to liczba punktów drukarskich lub komórek rastra na cal, za pomocą których drukowane są
obrazki w skali szarości lub poszczególne rozbarwienia. Wielkość ta, nazywana również rozdzielczością ekranową lub
liniaturą ekranową jest mierzona w liniach na cal (lpi) — czyli liniach komórek na cal rastra. Im wyższa jest
rozdzielczość urządzenia drukującego, tym wyższej (drobniejszej) liniatury rastra można użyć.
Zależność między rozdzielczością obrazka a liniaturą rastra określa jakość wydruku szczegółów obrazka. Zwykle
najwyższą jakość obrazków półtonowych zapewnia wybór rozdzielczości obrazka 1,5 razy większej od liniatury
rastra. W niektórych wypadkach jednak — zależnie od konkretnego obrazka i urządzenia wyjściowego — dobre
wyniki daje przyjęcie niższej rozdzielczości. Aby określić liniaturę rastra danego monitora, należy sięgnąć do jego
dokumentacji lub skonsultować się z dystrybutorem.
Uwaga: W przypadku niektórych naświetlarek i drukarek laserowych o rozdzielczości 600-dpi są stosowane inne
technologie rastrowania niż raster półtonowy. Jeżeli obrazek jest drukowany na drukarce nie tworzącej półtonów, należy
porozumieć się z biurem obsługi klienta lub skorzystać z dokumentacji drukarki i uzyskać informacje dotyczące
zalecanej rozdzielczości obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 191
Podręcznik użytkownika
A B
C D
• (Photoshop) Nacisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić wskaźnik nad polem informacyjnym
pliku i przytrzymać wciśnięty przycisk myszy. W polu zostaną wyświetlone szerokość i wysokość obrazka (w
pikselach i w bieżącej jednostce miary), a także liczba kanałów i rozdzielczość obrazka.
• (ImageReady) Kliknąć na polu informacji obrazka i wybrać z menu wysuwanego polecenie Wymiary obrazka. W
polu zostaną wyświetlone wysokość i szerokość obrazka (wyrażone w pikselach).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 192
Podręcznik użytkownika
Ponowne próbkowanie
Ponowne próbkowanie jest to procedura zwiększania lub zmniejszania liczby pikseli obrazka, a co za tym idzie
zmiany jego wymiarów (wymiarów widocznych na ekranie). W wyniku próbkowania w dół (zmniejszania liczby
pikseli), następuje utrata pewnych danych obrazka. W wyniku próbkowania w górę (zwiększania liczby pikseli lub
przyrostu próbki) do obrazka dodawane są nowe piksele._ Użytkownik musi określić metodę interpolacji , czyli
metodę dodawania lub usuwania pikseli obrazka.
Należy pamiętać, że ponowne próbkowanie może obniżyć jakość obrazka. Na przykład, przy próbkowaniu
ukierunkowanym na zwiększenie wymiarów obrazka, obrazek traci ostrość i niektóre szczegóły. Stosowanie filtra
Maska wyostrzająca do ponownie próbkowanego obrazka może przywrócić jego ostrość.
Aby uniknąć konieczności ponownego próbkowania, obrazki należy skanować lub tworzyć przy wystarczająco dużej
rozdzielczości. Aby sprawdzić efekty zmiany bieżącej wielkości obrazka na ekranie lub sporządzić próbne wydruki
w różnych rozdzielczościach, można przeprowadzić ponowne próbkowanie duplikatu oryginalnego pliku.
Zobacz także
“Wyostrzanie obrazków” na stronie 372
W oknie preferencji ogólnych użytkownik może określić domyślną metodę interpolacji — będzie ona używana po
uaktywnieniu polecenia Wielkość obrazka lub poleceń transformacji (z intencją ponownego próbkowania). W
przypadku polecenia Wielkość obrazka istnieje możliwość wyboru innej metody interpolacji niż domyślna.
Aby uzyskać dobrej jakości obrazek o mniejszej rozdzielczości, należy ponownie próbkować w dół, a następnie
zastosować filtr Maska wyostrzająca. Aby utworzyć obrazek o wyższej rozdzielczości, należy ponownie próbkować
obraz w górę.
Zobacz także
“Aby nagrać opcje rozmiaru obrazka (ImageReady)” na stronie 773
Zobacz także
“Umieszczanie i skalowanie obrazków” na stronie 749
“Aby ustawić opcje drukowania programu Photoshop” na stronie 748
• Aby zmienić wymiary na wydruku i rozdzielczość bez zmiany całkowitej liczby pikseli obrazka, należy usunąć
zaznaczenie opcji Metoda ponownego próbkowania.
3 Aby zachować aktualne proporcje obrazka, należy zaznaczyć opcję Zachowaj proporcje. Przy takim ustawieniu
zmiana wysokości powoduje automatyczne dostosowanie szerokości i odwrotnie.
4 W sekcji Wielkość dokumentu wpisać nowe wartości wysokości i szerokości. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy
wybrać nową jednostkę miary. Należy pamiętać, że gdy opcja Szerokość jest ustawiona jako "kolumny", są stosowane
te wartości szerokości i odstępu, które określono w preferencjach Jednostki i miarki.
5 Wpisać nową wartość w polu Rozdzielczość. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy wybrać nową jednostkę miary.
Aby powrócić do oryginalnych wartości wyświetlanych w oknie dialogowym Wielkość obrazka, należy przytrzymać
klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Wyzeruj.
Zobacz także
“Aby określić kolumny obrazka” na stronie 61
Zobacz także
“Wybór atrybutów siatki rastra” na stronie 757
Skanowanie obrazków
Informacje o skanowaniu
Przed rozpoczęciem skanowania należy się upewnić, że zostało zainstalowane oprogramowanie wymagane przez
skaner. Aby uzyskać skany wysokiej jakości, należy określić rozdzielczość skanowania oraz zakres dynamiki
odpowiednie dla danego zdjęcia. Opisane operacje pozwalają uniknąć niepożądanych przesunięć kolorów.
Sterowniki skanerów są obsługiwane przez producentów skanerów, a nie przez firmę Adobe Systems Incorporated.
W przypadku problemów ze skanerem lub skanowaniem należy się upewnić, czy sterownik skanera jest najnowszą
wersją oferowaną przez producenta.
Podczas skanowania obrazków najlepiej jest grupować razem obrazki podobne. Na przykład, obrazki ciemne dobrze
jest skanować wraz z innymi ciemnymi obrazkami. Pozwoli to uzyskać lepsze efekty skanowania i ułatwi
ewentualną korektę obrazków.
Zobacz także
“Dopasowywanie kolorów” na stronie 296
Jeśli skan nie może być zaimportowany za pomocą interfejsu TWAIN, skanowanie można przeprowadzić przy
użyciu oprogramowania producenta skanera, a wyniki zapisać w pliku TIFF, PICT lub BMP. Zapisane pliki mogą być
potem otwierane w programie Adobe Photoshopie lub ImageReady.
Zobacz także
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72
Obrazek w skali szarości Są używane domyślne ustawienia skanowania obrazków w skali szarości.
8 Kliknąć na podglądzie, aby obejrzeć skan. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można zmienić kadrowanie, przeciągając
uchwyty obwiedni.
9 Kliknąć na Skanuj.
10 Zeskanowany obrazek jest zapisywany w formacie BMP.
Przed rozpoczęciem skanowania oszacowaną wielkość pliku należy wpisać w ustawieniach skanera. Nie trzeba
przejmować się rozdzielczością ani wymiarami obrazka. Po zeskanowaniu obrazka i zaimportowaniu go do
programu Photoshop należy wywołać polecenie Wielkość obrazka (z odznaczoną opcją ponownego próbkowania),
a następnie wprowadzić prawidłowe wartości szerokości i długości.
Zobacz także
“Tryby kolorów” na stronie 239
Zobacz także
“Aby dopasować zakres tonów w oknie dialogowym Poziomy” na stronie 300
Zobacz także
“Aby skalibrować monitor i utworzyć jego profil” na stronie 280
“Aby poprawić dominantę barwną przy użyciu polecenia Poziomy” na stronie 301
ADOBE PHOTOSHOP CS2 201
Podręcznik użytkownika
Kolor tła Warstwa tła lub pierwsza warstwa będzie miała bieżący kolor tła.
Przezroczyste Pierwsza warstwa będzie przezroczysta, bez wartości kolorów. Zawartość otrzymanego dokumentu
będzie stanowiła jedna, przezroczysta warstwa.
5 W sekcji Zaawansowane wybrać profil koloru albo opcję Nie zarządzaj kolorem w tym dokumencie. Z menu
Proporcje pikseli wybrać opcję Kwadrat, chyba że jest to obrazek przeznaczony do materiałów filmowych. W takim
wypadku należy wybrać inną opcję, pozwalającą korzystać z pikseli o kształcie innym niż kwadratowy.
6 Po zakończeniu ustawiania opcji można je zapisać w stylu ustawień — służy do tego przycisk Zapisz ustawienia
— albo kliknąć na przycisk OK, aby otworzyć nowy plik.
Zobacz także
“Tryby kolorów” na stronie 239
“Zapisywanie obrazków do użytku w filmach” na stronie 739
“Informacje o kolorach narzędzia i tła” na stronie 529
Otwieranie plików
Do otwierania plików służą polecenia Otwórz i Otwórz ostatnie. W programie Photoshop otwieranie plików
umożliwia ponadto program Adobe Bridge.
W pewnych sytuacjach program Photoshop nie jest w stanie prawidłowo określić formatu pliku. Trudności tego typu
występują często w przypadku plików przenoszonych między systemami operacyjnymi. Na przykład, przenoszenie
pliku pomiędzy systemami Mac OS i Windows może spowodować błędne określenie formatu. W takich wypadkach
należy samodzielnie określić poprawny format otwarcia pliku.
Uwaga: Do otwierania i importowania plików w wielu formatach służą specjalne plug-iny programów Photoshop i
ImageReady. Jeśli format nie jest wyświetlany w oknie Otwórz lub w podmenu Plik > Importuj, należy zainstalować
moduł plug-in danego formatu.
Zobacz także
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72
ADOBE PHOTOSHOP CS2 202
Podręcznik użytkownika
• (Windows) Wybrać polecenie Plik > Otwórz jako i wybrać plik, który ma zostać otwarty. Następnie wybrać
pożądany format z wysuwanego menu Otwórz jako i kliknąć na Otwórz.
• (Mac OS) Wybrać polecenie Plik > Otwórz i wybrać z menu wysuwanego Pokaż opcję Wszystkie dokumenty.
Zaznaczyć wybrany plik, zaznaczyć wybrany format w polu Format i kliknąć na Otwórz.
Uwaga: Jeżeli plik nie otwiera się, może to oznaczać, że wybrany format nie jest zgodny z rzeczywistym formatem pliku
albo plik jest uszkodzony.
Niektóre pliki PDF zawierają pojedyncze obrazki, inne mieszczą w sobie wiele stron i obrazków. Gdy plik PDF jest
otwierany w programie Photoshop, użytkownik może wybrać strony lub obrazki, która mają być otwarte, a także
określić opcje rasteryzacji. Strony i obrazki są importowane do nowych dokumentów jako obiekty inteligentne.
W programie Photoshop dane PDF mogą być importowane za pomocą polecenia Umieść, polecenia Wklej, a także
przy użyciu funkcji przeciągania i upuszczania. Poszczególne strony lub obrazki są umieszczane na oddzielnych
warstwach w postaci obiektów inteligentnych.
Uwaga: Dane zapisane w formacie PDF nie mogą być przeglądane w ImageReady.
Zobacz także
“Format PDF” na stronie 716
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
“Umieszczanie plików” na stronie 206
“Używanie funkcji przeciągnij–i–upuść do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349
“Używanie schowka do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349
6 W sekcji Opcje strony przejść do menu Przytnij do i ustawić opcję przycięcia strony PDF:
Obwiednia Ze strony jest wycinany najmniejszy prostokątny obszar, który zawiera wszystkie tekstowe i graficzne
elementy strony. Opcja pozwala wyeliminować nadmiarowy biały obszar wokół faktycznej zawartości strony.
Pole strony Zostaje zachowana oryginalna wielkość strony.
Pole kadrowania Ze strony PDF jest wycinany obszar kadrowania (ograniczony marginesami).
Pole zalewek Ze strony jest wycinany obszar ograniczony znacznikami zalewek (w stosunku do pola strony obszar
ten jest powiększony o brzegi umożliwiające przyszłe czynności introligatorskie, takie jak przycinanie, czy
zaginanie).
Pole przycięcia Ze strony jest wycinany obszar, który wyznacza jej ostateczną, planowaną wielkość.
Pole grafiki Ze strony jest wycinany obszar niezbędny do umieszczenia danych PDF w innej aplikacji.
Głębia bitowa Określa głębię bitową nowego dokumentu. Zobacz też “Informacje o głębii bitowej” na stronie 244.
Wygładzone Opcja pozwala zminimalizować efekt postrzępionych krawędzi obiektów. Opcji nie należy zaznaczać,
jeśli zachodzi potrzeba zachowania ostrych (a nie łagodnych) przejść między kolorami sąsiadujących pikseli.
Przezroczyste tło Opcja pozwala odsłonić tekst lub grafikę "pod" właściwymi elementami strony PDF. Opcji nie
należy zaznaczać, jeśli zachodzi potrzeba umieszczenia strony z nieprzezroczystym, białym tłem.
8 Zaznaczyć opcję Pomijaj ostrzeżenia, aby były pomijane ostrzeżenia dotyczące profili kolorów.
9 Nacisnąć przycisk OK.
Zobacz także
“Aby umieścić plik w programie Photoshop” na stronie 207
Zobacz także
“Umieszczanie plików” na stronie 206
“Używanie funkcji przeciągnij–i–upuść do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349
“Używanie schowka do kopiowania danych pomiędzy aplikacjami” na stronie 349
ADOBE PHOTOSHOP CS2 205
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Wymiary w pikselach i rozdzielczość obrazków” na stronie 187
“Aby skalibrować monitor i utworzyć jego profil” na stronie 280
ADOBE PHOTOSHOP CS2 206
Podręcznik użytkownika
Umieszczanie plików
Umieszczanie plików
Polecenie Umieść pozwala umieścić kompozycję w pliku Photoshopa, w postaci obiektu inteligentnego. Na ogół
kompozycje takie są umieszczane na nowych warstwach. W programie Photoshop można umieszczać pliki zapisane
w dowolnym z obsługiwanych formatów. W programie ImageReady można umieszczać pliki w dowolnym
obsługiwanym formacie, za wyjątkiem plików PSD z obrazkami CMYK, plików PDF i plików pochodzących z
programu Adobe Illustrator (AI).
Gdy jest używane polecenie Umieść, istnieje możliwość przeskalowania, przesunięcia, pochylenia i obrócenia
kompozycji — jeszcze przed kliknięciem na przycisku zatwierdzającym albo wciśnięciem klawisza Enter
(Windows) lub Return (Mac OS). Kompozycje zapisane w formacie PDF, Adobe Illustratora lub EPS są
rasteryzowane. W wyniku rasteryzacji traci się możliwość edycji danych wektorowych (jako ścieżek) i tekstu.
Gdy do programu Photoshop jest przenoszona kompozycja utworzona w programie Illustrator, warto zachować
(wszędzie, gdzie jest to możliwe) wszelkie warstwy, maski, obiekty przezroczyste, kształty złożone odcięcia, mapy
obrazków i tekst edytowalny. W programie Illustrator należy wyeksportować kompozycję do formatu PSD (format
programu Photoshop). Jeśli kompozycja zawiera elementy nie obsługiwane przez program Photoshop, jej wygląd jest
zachowywany, ale warstwy są łączone a sama kompozycja jest rasteryzowana.
Zobacz także
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
ADOBE PHOTOSHOP CS2 207
Podręcznik użytkownika
• Kliknąć na przycisku zatwierdzającym na pasku opcji albo wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac
OS), aby zatwierdzić umieszczenie kompozycji na nowej warstwie.
• Kliknąć na przycisku Anuluj na pasku opcji lub wcisnąć klawisz Esc (Windows), aby anulować operację
umieszczania.
Zobacz także
“Aby przeskalować, obrócić, pochylić, zniekształcić obiekt, zastosować do niego perspektywę lub wypaczyć go” na
stronie 379
“Aby wypaczyć element” na stronie 383
Wygładzone Pozwala zminimalizować efekt "postrzępionych" krawędzi kompozycji, który powstaje w wyniku
rasteryzacji.
6 Jeśli jest umieszczany plik filmu QuickTime, należy ustawić opcje w oknie dialogowym Otwórz film, po czym
kliknąć na OK:
Od początku do końca Jest importowany cały film.
Tylko wybrany fragment Jest importowany tylko wybrany fragment filmu. Przesuwając suwak wzdłuż osi czasu lub
klikając na strzałkach, należy przytrzymywać klawisz Shift. Zaznaczony fragment reprezentuje ciemna część osi
czasu.
Pojedyncze ramki X Pozwala określić pojedyncze ramki do zaimportowania. Wybiera się je w menu wysuwanym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 209
Podręcznik użytkownika
Przesuwanie suwaka z wciśniętym klawiszem Shift powoduje zaznaczanie kolejnych fragmentów filmu QuickTime
Pole kadrowania Ze strony PDF jest wycinany obszar kadrowania (ograniczony marginesami).
Pole zalewek Ze strony jest wycinany obszar ograniczony znacznikami zalewek (w stosunku do pola strony obszar
ten jest powiększony o brzegi umożliwiające przyszłe czynności introligatorskie, takie jak przycinanie, czy
zaginanie).
Pole przycięcia Ze strony jest wycinany obszar, który wyznacza jej ostateczną, planowaną wielkość.
Pole grafiki Ze strony jest wycinany obszar niezbędny do umieszczenia danych PDF w innej aplikacji.
4 Zaznaczyć opcję Przezroczyste tło, aby odsłonić tekst lub grafikę "pod" właściwymi elementami strony PDF. Opcji
nie należy zaznaczać, jeśli zachodzi potrzeba umieszczenia strony z nieprzezroczystym, białym tłem.
5 Kliknąć na przycisku OK, aby zamknąć okno dialogowe Umieść PDF.
6 Jeśli zachodzi taka potrzeba, przejść na pasek opcji i ustawić opcje przesunięcia, skalowania, pochylania,
obracania, zniekształcania lub wygładzania.
7 Kliknąć na przycisku zatwierdzającym , aby umieścić kompozycję w postaci obiektów inteligentnych, na
oddzielnych warstwach dokumentu docelowego.
Zobacz także
“Aby umieścić plik w programie Photoshop” na stronie 207
ADOBE PHOTOSHOP CS2 210
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
Zobacz także
“Umieszczanie plików” na stronie 206
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
ADOBE PHOTOSHOP CS2 211
Podręcznik użytkownika
W programie Photoshop wartości luminacji (jasności) obrazków HDR są reprezentowane za pomocą liczb
zmiennoprzecinkowych o binarnej długości 32 bitów (32 bity na kanał). Wartości luminancji na obrazkach HDR
odpowiadają bezpośrednio ilości światła w rzeczywistej ekspozycji. Sprawa wygląda inaczej w przypadku obrazków
o 16 lub 8 bitach na kanał, gdzie można zakodować wyłącznie jasności z przedziału od czerni do bieli (co stanowi
niewielki wycinek naturalnego zakresu jasności).
Obrazek HDR można utworzyć poprzez połączenie danych z wielu fotografii, uzyskanych w różnych ekspozycjach.
W programie Photoshop operację tę umożliwia polecenie Złącz jako HDR. Ponieważ na obrazku HDR są
uwzględniane poziomy jasności, których odtworzenie wykracza poza możliwości typowych monitorów 24-bitowych
i typowych drukarek, program Photoshop pozwala dopasować podgląd obrazka HDR do możliwości monitora. Do
obrazków HDR mogą być stosowane niektóre narzędzia, polecenia korygujące i filtry programu Photoshop. Jeśli
wystąpi konieczność wydrukowania obrazka HDR albo skorzystania z narzędzi lub filtrów nie obsługujących
obrazków tego typu, obrazek można przekonwertować na obrazek o 8 bitach na kanał lub 16 bitach na kanał.
Uwaga: Chociaż polecenie Ekspozycja może być stosowane do obrazków o 8 i 16 bitach na kanał, jest ono przeznaczone
do poprawiania ekspozycji obrazków HDR (o 32 bitach na kanał).
Tryby mieszania Zwykły, Mnożenie, Odejmowanie, Rozjaśnianie, Ściemnianie, Rozjaśnianie liniowe
Polecenia do edycji Wypełnij, Obrysuj, Swobodnie przekształć, polecenia uaktywniające konkretne przekształcenia,
Wielkość obrazka, Wielkość obszaru roboczego, Obróć obszar roboczy, Kadruj (z obrotem i zmianą wielkości) i
Przycięcie.
Formaty plików Photoshop (PSD, PSB), Radiance (HDR), Portable Bit Map (PFM), OpenEXR i TIFF.
Uwaga: Chociaż program Photoshop nie pozwala zapisać obrazka HDR w formacie LogLuv TIFF, program ten
umożliwia otwieranie i odczyt plików LogLuv TIFF.
Filtry Uśrednij, Rozmycie prostokątne, Rozmycie gaussowskie, Poruszenie, Rozmycie radialne, Rozmycie kształtu,
Rozmycie powierzchni, Dodaj szum, Włókna, Flara obiektywu, Wyostrzanie inteligentne, Maska wyostrzająca, Usuń
przeplot, Kolory NTSC, Górnoprzepustowy i Przesunięcie.
Tryby Kolory RGB, Skala szarości, konwersja na obrazki o 8 lub 16 bitach na kanał.
Narzędzia Zaznaczanie, Przesunięcie, Lasso, Kadrowanie, Odcięcie, Stempel, Pędzel historii, Zaznaczanie ścieżki,
Zaznaczanie bezpośrednie, Pióra, Adnotacje, Kroplomierz, Próbnik kolorów, Miarka, Rączka i Lupka. Niektóre
narzędzia działają tylko w obsługiwanych trybach mieszania.
Zobacz także
“Aby zmienić ekspozycję” na stronie 307
Uwaga: Niemniej, obrazek wynikowy można zapisać także w wersji uboższej, tj. w postaci obrazka o 8 lub 16 bitach na
kanał. Pełne dane HDR mogą być zapisane tylko w formacie 32 bitach na kanał; na obrazkach o 8 lub 16 bitach na
kanał pewne dane są pomijane.
Wykonując fotografie z myślą o przyszłym połączeniu ich za pomocą polecenia Złącz jako HDR, warto przestrzegać
następujących wskazówek:
• Umieścić aparat na stabilnym statywie.
• Należy wykonać tyle zdjęć, ile potrzeba dla uchwycenia pełnej dynamiki obrazu. Zaleca się wykonanie od pięciu
do siedmiu zdjęć, choć w przypadku wielu ekspozycji liczba ta nie jest wystarczająca. Minimalna liczba zdjęć
wynosi 3.
• Wykonując poszczególne zdjęcia, należy zmieniać szybkość migawki. Zmiana przysłony powoduje zmianę głębi
ekspozycji, co może pogorszyć jakość obrazka. Zmiana przysłony lub normy ISO może wprowadzić na obrazku
szum lub innego rodzaju zniekształcenia.
• W większości sytuacji nie należy stosować funkcji automatycznego naświetlania, ponieważ zwykle zmiany
ekspozycji są zbyt małe.
• Różnice między ekspozycjami kolejnych zdjęć powinny wynosić 1 lub 2 EV (Exposure Value).
• Nie należy zmieniać oświetlenia ekspozycji, np. sporadycznie używać lampy błyskowej.
• Obiekty fotografowane nie powinny się poruszać. Funkcja łączenia ekspozycji działa tylko w przypadku
fotografowania tych samych obiektów, choć różnie eksponowanych.
Kompresja podświetleń Pozwala skompresować wartości podświetleń na obrazku HDR, tak by mieściły się one w
zakresie luminancji przewidzianym dla obrazków o 8 lub 16 bitach na kanał.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 215
Podręcznik użytkownika
3 Jeśli wybrano opcję Ekspozycja i gamma, należy dopasować jasność i kontrast podglądu obrazka za pomocą
suwaków Ekspozycja i Przyrost.
4 Nacisnąć przycisk OK.
Podgląd obrazka HDR otwartego w programie Photoshop można dostosować także inaczej, a mianowicie kliknąć
na trójkącie na pasku stanu okna dokumentu i wybrać z wysuwanego menu opcję Ekspozycja 32-bitowa. Następnie
należy ustawić suwak odpowiedzialny za ustawianie punktu bieli obrazka HDR. Ponieważ zmiany dotyczą
poszczególnych widoków obrazka, ten sam obrazek HDR może być otwarty w wielu różnych oknach (odpowiadających
różnym zmianom). Zmiany wprowadzone tą metodą nie są zapisywane w pliku obrazka HDR.
Zobacz także
“Aby zmienić ekspozycję” na stronie 307
Kompresja podświetleń Pozwala skompresować wartości podświetleń na obrazku HDR, tak by mieściły się one w
zakresie luminancji przewidzianym dla obrazków o 8 lub 16 bitach na kanał. Ponieważ metoda jest automatyczna,
nie są potrzebne żadne dodatkowe poprawki. Kliknąć na przycisku OK, aby przeprowadzić konwersję obrazka.
Wyrównaj histogram Pozwala skompresować dynamiczny zakres jasności obrazka HDR z częściowym
zachowaniem kontrastu. Ponieważ metoda jest automatyczna, nie są potrzebne żadne dodatkowe poprawki. Kliknąć
na przycisku OK, aby przeprowadzić konwersję obrazka.
Adaptacja lokalna Pozwala dopasować tony na obrazku HDR poprzez lokalne zmiany jasności w poszczególnych
obszarach obrazka.
3 (Opcjonalnie) Kliknąć na przycisku strzałki, aby wyświetlić krzywą tonowania i histogram. Histogram obrazuje
wartości luminancji na oryginalnym obrazku HDR. Czerwone znaczniki na osi poziomej są ustawione co 1 EV.
Krzywa tonowania jest aktywna tylko w przypadku stosowania metody Adaptacja lokalna.
4 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Jeśli wybrano opcję Ekspozycja i gamma, należy dopasować przyrost i kontrast za pomocą suwaków Ekspozycja i
Gamma.
• Jeśli wybrano opcję Adaptacja lokalna, należy określić wielkość lokalnych obszarów jasności za pomocą suwaka
Promień. Za pomocą suwaka Próg należy określić minimalną różnicę wartości przyległych pikseli, powyżej której
nie są one uważane za piksele z obszaru o takiej samej jasności. Odpowiednie poprawki można wprowadzić także
za pomocą krzywej tonowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 216
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Krzywa tonowania pozwala wprowadzać zmiany w poszczególnych punktach; zmiany te mogą zostać
ekstrapolowane na inne punkty. Gdy po przesunięciu punktu zostanie zaznaczona opcja Róg, ograniczenie zostanie
anulowane i przy przesuwaniu następnego punktu krzywa nie będzie wyrównywana. Będzie można spostrzec, że w
punkcie, do którego zastosowano opcję Róg, krzywa jest wygięta pod pewnym kątem.
" #
Zmiana krzywej tonowania z wykorzystaniem opcji Róg.
A. Punkt wstawiania wyświetla opcję Róg. B. Podczas dopasowywania innego punktu krzywa jest łamana w miejscu zastosowania opcji Róg.
.
5 (Opcjonalnie) Aby zapisać opcje tonowania 32-bitowego jako plik, należy kliknąć na przycisku Zapisz. W oknie
dialogowym Zapisz należy wprowadzić nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Zapisany plik opcji można będzie wykorzystać w przyszłości. W tym celu trzeba będzie skorzystać z przycisku
Wczytaj.
6 Kliknąć na przycisku OK, aby przeprowadzić konwersję obrazka.
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Krzywe” na stronie 301
217
• Automatyczne, wsadowe przetwarzanie plików Camera Raw (za pomocą Procesora obrazków, polecenia Wsad i
dropletów) i zapisywanie ich w formacie obsługiwanym przez program Photoshop.
• Znakowanie plików przetwarzanych wsadowo w celu ich usunięcia. Dzięki temu po zakończeniu pracy w oknie
Camera Raw pliki odrzucone są przenoszone do Kosza (w obydwu systemach, Mac OS i Windows).
• Zapisywanie zmienionych ustawień jako ustawień domyślnych danego aparatu fotograficznego. Zobacz “Aby
dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw” na stronie 232.
A B C D E F G H I J
K L M N
Okno dialogowe Camera Raw
A. Podgląd obrazka B. Przełączanie podglądu C. Narzędzia D. Informacje o aparacie fotograficznym, nazwa pliku i niektóre dane EXIF
E. Przyciski do obracania F. Przycisk Oznacz do G. Opcje widoku H. Wartości RGB I. Histogram J. Menu Camera Raw K. Powiększenie
L. Opcje procedur M. Strzałki N. Suwaki do regulacji
Uwaga: Aby pliki Camera Raw mogły być otwierane w programie Bridge, na komputerze musi być zainstalowany
program Photoshop. Jeśli jednak program Photoshop nie jest zainstalowany, pliki Camera Raw można przeglądać na
zakładce Podgląd oraz jako miniaturki. Jeśli z formatem Camera Raw jest skojarzona aplikacja innej firmy, pliki
Camera Raw mogą być otwierane bezpośrednio w tej aplikacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 219
Podręcznik użytkownika
Mimo wprowadzenia pewnych zmian w oknie dialogowym Camera Raw (np. wykadrowania obrazka czy
wyrównania go), jest zachowywany oryginalny plik z surowymi danymi obrazka. Zmienione ustawienia są
przechowywane albo w bazie danych modułu Camera Raw (dla każdego obrazka z osobna), albo w pomocniczym
pliku XMP (który jest zapisywany w tym samym folderze co oryginalny plik Camera Raw). Kwestię tę reguluje
specjalna preferencja. Pliki XMP są przydatne wtedy, gdy pliki obrazków mają być przeniesione na jakiś nośnik
zewnętrzny lub na innych komputer (ale przy tym zachodzi potrzeba zachowania ustawień Camera Raw). W oknie
dialogowym Camera Raw jest dostępne polecenie Eksportuj ustawienia, które pozwala skorzystać z bazy danych
modułu Camera Raw i skopiować zapisane w niej ustawienia do pomocniczych plików XMP lub osadzić je w plikach
DNG (Digital Negative).
W oknie dialogowym Camera Raw przetwarzane pliki mogą być zapisywane w formacie Digital Negative (DNG),
JPEG, TIFF lub w formacie programu Photoshop (PSD). Gdy plik Camera Raw zostanie otwarty w programie
Photoshop, można będzie zapisać go w następujących formatach: PSD, JPEG, PSB (Large Document Format), TIFF,
Cineon, Photoshop Raw, PNG i Portable Bit Map. Więcej informacji o formacie Digital Negative można znaleźć w
części “Format Adobe Digital Negative (DNG)” na stronie 713 lub w witrynie internetowej adobe.com..
Uwaga: Okno dialogowe Camera Raw jest automatycznie pomijane, gdy używa się wsadu plików Camera Raw w
funkcjach Galeria zdjęć WWW, Pakiet obrazków lub Stykówka, a także, gdy używa się polecenia Umieść (do
umieszczania plików Camera Raw).
Ustawienia plug-inu Camera Raw można zapisywać albo dla konkretnego aparatu fotograficznego, albo dla
konkretnych warunków oświetlenia. Później można ponownie wykorzystać te ustawienia przy otwieraniu innego
pliku albo przy przetwarzaniu wsadowym plików Camera Raw.
Zobacz także
“Ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 234
“Aby przetworzyć pliki za pomocą plug-inu Camera Raw” na stronie 221
“Aby otworzyć obrazki w formacie Camera Raw w programie Photoshop” na stronie 220
“Automatyzacja przetwarzania plików Camera Raw” na stronie 238
“Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w plug-inie Camera Raw” na stronie 233
Bufor plug-inu Camera Raw przyspiesza wczytywanie okna Camera Raw oraz ponowne konfigurowanie podglądów
w programie Bridge (po uprzedniej zmianie ustawień plug-inu Camera Raw). Bufor ten zawiera przetworzone
wstępnie dane, pochodzące z wczytywanych ostatnio plików Camera Raw.
Bufor programu Bridge zawiera dane miniaturek, podglądów i metadane dla obrazków wszystkich typów.
Ze względu na kumulację danych bufory powinny być okresowo opróżniane lub ograniczane co do wielkości. W
przypadku podejrzenia co do uszkodzenia lub zdezaktualizowania się zawartości bufora, można go opróżnić i
wypełnić nowymi danymi. Opróżnienie bufora powoduje wszystkich tych metadanych i danych miniaturek, które
zostały dodane od czasu otwarcia piku Camera Raw w programie Bridge.
Uwaga: Bufor plug-inu Camera Raw może zawierać dane maksymalnie 200 obrazków (na każdy gigabajt
przydzielonego miejsca na dysku). Domyślne górne ograniczenie bufora to 1 GB. Ograniczenie to można zwiększyć za
pomocą preferencji plug-inu Camera Raw.
Zobacz także
“Używanie bufora w Bridge” na stronie 87
• Zaznaczyć wybrane pliki Camera Raw, wcisnąć klawisz Shift i wybrać polecenie Plik > Otwórz.
• Wcisnąć klawisz Shift i kliknąć dwukrotnie na pliku Camera Raw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 221
Podręcznik użytkownika
W trakcie wprowadzania zmian w oknie dialogowym Camera Raw można obserwować wartości RGB pikseli. Po
przesunięciu kursora narzędzia Lupka, Rączka, Balans bieli, Próbnik kolorów lub Kadrowanie nad okienko
podglądu są wyświetlane wartości RGB dla próbkowanego obszaru. W okienku podglądu można umieścić do czterech
próbników kolorów. Pod okienkiem podglądu pojawią się odczyty wartości RGB dla poszczególnych próbników.
9 Za pomocą suwaków Ekspozycja, Cień, Jasność, Kontrast i Nasycenie wprowadzić pewne korekty tonalne. Można
też zaznaczyć pola wyboru automatyzacji tych korekt. Suwak Nasycenie nie jest wyposażony w pole Auto. Zobacz
“Kontrolki korekt tonalnych plików Camera Raw” na stronie 227.
Kliknięcie na polu wyboru Auto powoduje cofnięcie zmian wprowadzonych ręcznie i zastosowanie korekt
automatycznych. Aby przywrócić oryginalne ustawienia opcji, należy klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS)
i kliknąć na Wyzeruj.
Uwaga: Domyúlnie, po otwarciu okna dialogowego Camera Raw sŕ zaznaczone wszystkie pola wyboru Auto. Taką
konfigurację domyślną można zmienić na dwa sposoby: wybierając polecenie Użyj automatycznych dopasowań z menu
plug-inu Camera Raw lub zmieniając domyślne ustawienia plug-inu. Zobacz “Aby włączyć lub wyłączyć automatyczne
dopasowania w oknie Camera Raw” na stronie 228.
10 (Opcjonalnie) Klikać na następujących zakładkach i wprowadzać dalsze zmiany:
Szczegóły Pozwala zmienić stopień wyostrzenia, wygładzić luminancję lub przeprowadzić redukcję kolorów.
Zobacz “Aby dopasować wyostrzanie w plikach Camera Raw” na stronie 229 i “Zmniejszanie szumu w plikach
Camera Raw” na stronie 230.
Obiektyw Powala skompensować odchylenie chromatyczne i efekt winietowania (powstające za sprawą aparatu
cyfrowego). Zobacz “Aby skompensować odchylenie chromatyczne w oknie dialogowym Camera Raw” na
stronie 231 i “Aby skompensować efekt winietowania obiektywu” na stronie 231.
Krzywa Pozwala zmienić tony za pomocą krzywej. W menu Krzywa tonów znajdują się różne ustawienia
(dopasowania) gotowe.
Kalibrowanie Umożliwia też korektę dominanty barwnej w obszarach cieni i ostateczną korektę kolorów nie
neutralnych. Czynności te mogą okazać się niezbędne ze względu na różnice między faktyczną charakterystyką
aparatu i ustawieniami określonymi we wbudowanym profilu Adobe Camera Raw. Aby zmienione ustawienia
zostały zapisane jako ustawienia domyślne konkretnego aparatu, należy kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia.
Następnie, należy przejść do menu okna Camera Raw i wybrać polecenie Zapisz nowe ustawienia domyślne Camera
Raw. Zobacz “Aby usunąć dominantę barwną w obszarach cieni na obrazkach Camera Raw” na stronie 232 i “Aby
dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw” na stronie 232.
Ustawienia obrazka (lub pewien ich zestaw) można zapisać w celu przyszłego wykorzystania, w przypadku innych
obrazków Camera Raw. Zmienione ustawienia można zapisać także jako ustawienia domyślne danego aparatu
fotograficznego. Na przykład, jeśli okaże się, że w przypadku obrazków pochodzących z pewnego aparatu najlepiej
sprawdza się ustawienie Liniowa, można przejść do menu Krzywa tonów, wybrać opcję Liniowa, a następnie — już w
oknie dialogowym Adobe Camera Raw — wybrać opcję Zapisz nowe ustawienia domyślne Camera Raw. W przyszłości
do wszystkich obrazków z tego aparatu będzie stosowana liniowa krzywa tonów. Zobacz “Aby zapisać lub wyzerować
ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 235
11 (Opcjonalnie) Jeśli jest przetwarzana większa liczba obrazków, a niektóre z nich mają być usunięte, należy
zaznaczyć obrazki w panelu miniaturek i kliknąć na Oznakuj w celu usunięcia .
Nad obrazkami zaznaczonymi do usunięcia są wyświetlane czerwone krzyżyki. Po zamknięciu okna dialogowego
Camera Raw pliki zaznaczone do usunięcia są wysyłane do Kosza. (Jeśli okaże się, że pewien obrazek oznakowany
nie wymaga jednak usunięcia, należy przejść do panelu miniaturek i kliknąć na jego ikonie Oznakuj w celu
usunięcia.)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 223
Podręcznik użytkownika
12 (Opcjonalnie) W celu wyrównania lub przycięcia obrazka należy wybrać narzędzie Kadrowanie lub
Wyrównaj , a następnie przeciągnąć jego kursorem nad obrazkiem. Aby anulować operację, należy nacisnąć ESC
albo kliknąć na narzędziu Kadrowanie i wybrać z menu kontekstowego polecenie Wyczyść obcięcie. Zobacz “Aby
przyciąć lub wyrównać obrazki w oknie dialogowym Camera Raw” na stronie 228.
Jeśli w oknie dialogowym Camera Raw zaznaczono kilka lub więcej obrazków, wszystkie one zostaną przycięte w
tych samych miejscach i w tym samym stopniu.
13 Kliknąć na jednym z następujących przycisków:
Otwórz Pozwala otworzyć kopie plików Camera Raw w programie Photoshop (z ustawieniami plug-inu Camera
Raw). Obrazek ten można edytować, a następnie zapisać w jednym z formatów obsługiwanych przez program
Photoshop. Oryginalne zdjęcie w formacie Camera Raw pozostanie niezmienione. Ustawienia obrazka są
zapisywane albo w pliku bazy danych modułu Camera Raw, albo w dodatkowym pliku XMP.
Gotowe Okno dialogowe Camera Raw jest zamykane, a ustawienia obrazka są zapisywane albo w pliku bazy danych
modułu Camera Raw, albo w dodatkowym pliku XMP.
Zapisz Pozwala zastosować do obrazków ustawienia plug-inu Camera Raw i zapisać je w jednym z formatów
obsługiwanych przez program Photoshop. W oknie dialogowym opcji zapisywania należy określić miejsce zapisania
plików, metodę ich nazywania i format: Digital Negative (DNG), JPEG, TIFF lub format programu Photoshop.
Wciśnięcie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) powoduje pominięcie okna zapisywania opcji — pliki są
zapisywane z wykorzystaniem opcji ostatnio używanych. Zobacz “Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w
plug-inie Camera Raw” na stronie 233.
Gdy jest używane polecenie Zapisz z okna dialogowego Camera Raw, wybrane pliki są umieszczane w kolejce, w
której oczekują na ostateczne przetworzenie i zapisanie. Metoda taka jest przydatna, gdy wiele różnych plików
trzeba zapisać w tym samym formacie. Aby podczas zapisywania plików było pomijane okno dialogowe opcji
zapisywania, należ kliknąć na opcji Zapisz z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Kolejne pliki
oczekują w kolejce; program zapisuje je w tle, podczas wykonywania innych zadań. Dzięki temu okno dialogowe
Camera Raw jest cały czas wykorzystywane — umożliwia zatem maksymalnie efektywne przetwarzanie i zapisywanie
kolejnych plików Camera Raw.
Anuluj Pozwala anulować wszystkie zmiany wprowadzone w oknie Camera Raw.
Gdy plik Camera Raw został już przetworzony przez plug-in Camera Raw, obok jego miniaturki w programie Bridge
jest widoczna ikona .
Zobacz także
“Format Adobe Digital Negative (DNG)” na stronie 713
ADOBE PHOTOSHOP CS2 224
Podręcznik użytkownika
W oknie dialogowym Camera Raw są wyświetlane wartości RGB pikseli położonych pod kursorem.
Zobacz także
“Informacje o histogramach” na stronie 291
ADOBE PHOTOSHOP CS2 225
Podręcznik użytkownika
Rozmiar Określa, jaką wielkość w pikselach będzie miał otwierany obrazek. Ustawieniem domyślnym jest ta sama
wielkość, której użyto przy wykonywaniu fotografii. W celu ponownego próbkowania obrazka należy użyć menu
Wielkość.
W przypadku aparatów fotograficznych generujących piksele kwadratowe menu Rozmiar służy przede wszystkim
wygodzie użytkownika. Jeżeli jednak docelowy obrazek ma być mały, to wybór rozmiaru mniejszego niż właściwy
dla aparatu może przyspieszyć przetwarzanie. Wybór większego rozmiaru daje efekt podobny do próbkowania w
górę (w programie Photoshop).
W przypadku aparatów generujących piksele nie kwadratowe rozmiar właściwy to taki, który najlepiej zachowuje
łączną liczbę pikseli. Wybór mniejszego rozmiaru skutkuje mniejszym stopniem próbkowania, a w konsekwencji
wyższą jakością obrazka. Rozmiar odpowiadający najwyższej jakości jest oznaczony w menu Wielkość gwiazdką (*).
Uwaga: Wielkość obrazka w pikselach można zawsze zmienić po otwarciu go w programie Photoshop.
Rozdzielczość Określa rozdzielczość, z jaką obrazek zostanie wydrukowany, albo ilość danych w pliku obrazka.
Ustawienie to nie wpływa na rzeczywistą wielkość obrazka (wymiary obrazka w pikselach). Na przykład, obrazek o
wymiarach 2048 x 1536 wydrukowany z rozdzielczością 72 dpi będzie miał wielkość około 72,4 cm x 54 cm. Po
zmianie rozdzielczości na 300 dpi ten sam obrazek zajmie w druku około 17 cm x 13 cm. Polecenie Wielkość obrazka
pozwala też dopasować rozdzielczość w programie Photoshop.
Uwaga: Moduł Camera Raw odczytuje ustawienia balansu bieli z niektórych aparatów. Aby użyć ustawień balansu bieli
aparatu, należy wybrać opcję Jak na ujęciu. Jeżeli moduł Camera Raw nie rozpoznaje ustawień balansu bieli aparatu,
to użycie opcji Jak na ujęciu jest równoznaczne z wyborem opcji Auto. Moduł Camera Raw wczyta wówczas dane
obrazka i automatycznie dostosuje balans bieli.
Temperatura Umożliwia dostrojenie balansu bieli do wybranej temperatury kolorów. Temperaturę kolorów ustawia
się na skali Kelvina. Przesunięcie suwaka w lewo koryguje fotografie wykonane przy oświetleniu o niskiej
temperaturze kolorów — kolory obrazka staną się bardziej niebieskie, co pozwala skompensować żółtawe światło
otoczenia (o niskiej temperaturze). Natomiast przesunięcie suwaka w prawo koryguje fotografie wykonane przy
oświetleniu o wyższej temperaturze kolorów — kolory obrazka staną się cieplejsze (bardziej żółte), co pozwoli
skompensować niebieskawe światło otoczenia (o wysokiej temperaturze).
"
Tinta Umożliwia dostrajanie balansu bieli fotografii w celu wyeliminowania zielonej lub purpurowej tinty.
Przesunięcie suwaka w lewo (wartości ujemne) powoduje dodanie do fotografii koloru zielonego. Przesunięcie
suwaka w prawo (wartości dodatnie) powoduje dodanie do fotografii koloru purpurowego (magenta).
Aby szybko dostosować balans bieli, można wybrać narzędzie Balans bieli, a następnie kliknąć na takim obszarze
w okienku podglądu, który powinien być biały lub w kolorze neutralnej szarości. Suwaki Temperatura i Tinta
zostaną automatycznie dostosowane w taki sposób, aby wybrany kolor był całkowicie neutralny (jeżeli to możliwe).
Jeżeli wskazuje się biel, to należy wybrać istotny biały szczegół, a nie odbłysk światła.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 227
Podręcznik użytkownika
Przytrzymanie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) podczas przeciągania suwaka Ekspozycja pokazuje obszary świateł, które
ulegają przycięciu.
Cienie Decyduje o tym, które poziomy wejścia na obrazku wynikowym zostaną przypisane do czerni. Przeciągnięcie
tego suwaka w prawo zwiększa zakres obszarów przypisywanych do czerni. Niekiedy uzyskuje się w ten sposób efekt
większej kontrastowości obrazka. Posługiwanie się suwakiem Cienie przypomina posługiwanie się poziomami
wejścia dostępnymi w oknie dialogowym Poziomy programu Photoshop.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 228
Podręcznik użytkownika
Przytrzymanie klawisza Alt (Windows) lub Option (Mac OS) podczas przeciągania suwaka Cienie pokazuje
obszary cieni, które ulegają przycięciu. Suwak należy przesunąć aż do punktu, przy którym obszary cieni zostaną
przycięte całkowicie, a następnie delikatnie zmniejszyć stopień korekty. Kolor oznacza obszary, na których przycinanie
zachodzi tylko na jednym lub dwóch kanałach. Biel oznacza obszary, które nie ulegają przycinaniu.
Jasność Podobnie jak suwak Ekspozycja, opcja ta umożliwia rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazka. Jednak opcja
Jasność nie powoduje przycinania obrazka w obszarach świateł (obszarach całkowicie białych, bez żadnych
szczegółów) lub cieni (obszarach całkowicie czarnych, bez żadnych szczegółów). Przesunięcie suwaka Jasność w
prawo powoduje skompresowanie świateł i rozszerzenie cieni. Suwaka Jasność używa się na ogół już po ustaleniu
punktów przycinania bieli i czerni za pomocą suwaków Ekspozycja i Cienie, w celu zwiększenia lub zmniejszenia
ogólnej jasności obrazka.
Kontrast Pozwala dostosować półcienie obrazka. Wyższe wartości powodują zwiększenie kontrastu półcieni, a
niższe — dają obrazek o mniejszym kontraście. Suwaka Kontrast używa się na ogół po zakończeniu ustawiania opcji
Ekspozycja, Cienie i Jasność, w celu dostosowania kontrastu półcieni.
Nasycenie Pozwala dostosować nasycenie kolorów obrazka od –100 (całkowicie monochromatyczny) do +100
(nasycenie podwójne).
Zobacz także
“Ustawianie świateł, półcieni i cieni za pomocą okna dialogowego Poziomy” na stronie 299
• W oknie dialogowym Camera Raw kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera Raw i
wybrać opcję Użyj automatycznych dopasowań.
Gdy opcja Użyj automatycznych dopasowań nie jest zaznaczona, niektóre lub wszystkie pola Auto pozostają nie
zaznaczone. Gdy opcja Użyj automatycznych dopasowań jest zaznaczona, pola Auto pozostają zaznaczone.
• Usunąć zaznaczenia wybranych pól Auto, kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, przejść do menu Camera
Raw i wybrać polecenie Zapisz nowe ustawienia domyślne Camera Raw.
Zobacz także
“Przycinanie obrazków” na stronie 365
Tylko podglądy Wyostrzanie będzie stosowane tylko do podglądu obrazka, a nie do samego obrazka Camera Raw.
Jest to opcja przeznaczona dla użytkowników, którzy nie chcą korzystać z funkcji wyostrzania modułu Camera Raw.
Przeciągnięcie suwaka Wygładzanie jasności w prawo powoduje zmniejszenie szumu w odcieniach szarości. Przeciągnięcie suwaka Redukcja
szumu kolorowego w prawo powoduje zmniejszenie szumu chromatycznego.
Odchylenie chromatyczne
Odchylenie chromatyczne jest to typowy defekt obrazu, spowodowany niepoprawnym skupianiem promieni
świetlnych przez obiektyw. Jeden z objawów tego defektu to wyostrzenie wszystkich kolorów z jednoczesnym
zaburzeniem wielkości odpowiadających im obszarów. Na obszarach oddalonych od środka zdjęcia pojawiają się
kolorowe obwódki (dotyczy to głównie kolorów podstawowych). Obwódka taka może mieć np. postać czerwonej
krawędzi po stronie obiektu bliższej środkowi zdjęcia, oraz zielononiebieskiej krawędzi po tej stronie obiektu, która
znajduje się dalej od środka zdjęcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 231
Podręcznik użytkownika
Oryginalny obrazek (po lewej) i obrazek po skorygowaniu odchylenia chromatycznego (po prawej)
Aby dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw
Niekiedy kolory wygenerowane przez plug-in Camera Raw odbiegają od oczekiwań. Może to wynikać z różnic
między faktycznym profilem aparatu a wbudowanym profilem plug-inu Camera Raw odpowiadającym temu
aparatowi. Inną przyczyną może być fotografowanie przy niestandardowym oświetleniu, które wykracza poza
możliwości kompensacji modułu Photoshop Camera Raw. Karta Kalibracja zawiera suwaki Barwa i Nasycenie, które
umożliwiają zmianę wbudowanego profilu aparatu w module Camera Raw w celu odmiennego wygenerowania
kolorów innych niż neutralne. Na zakładce tej można zdecydować ponadto, czy mają być używane wbudowane
profile modułu Camera Raw, czy też profile skojarzone bezpośrednio z przetwarzanymi plikami.
1 Na zakładce Kalibracja wybrać profil z menu Profil aparatu:
ACR 3,0 Będzie używany wbudowany profil aparatu skojarzony z modułem Camera Raw 3.0 dla programu
Photoshop CS2 i pakietu Adobe Creative Suite.
Ważne: Zestaw opcji dostępnych w menu Profil aparatu zależy od tego, czy w danym pliku Camera Raw osadzono profil,
a także od tego, czy został on przetworzony za pomocą poprzedniej wersji plug-inu Camera Raw. Często menu Profil
aparatu zawiera tylko opcję ACR 3.0.
Osadzony Będzie używany profil osadzony w pliku Camera Raw.
ACR 2.4 Będzie używany wbudowany profil aparatu skojarzony z modułem Camera Raw 2.4 dla programu
Photoshop CS. Opcja ta jest dostępna tylko w przypadku niektórych aparatów. Użytkownicy, którzy dostosowali
swoje ustawienia do potrzeb starszego profilu Camera Raw, mogą wybrać tę opcję w celu skorzystania ze starszego
profilu.
2 Przeciągnąć suwaki Barwa i Nasycenie, aby dopasować czerwone, zielone i niebieskie składowe obrazka.
Obserwując obrazek na podglądzie, przeciągać suwaki aż do uzyskania zadowalającego efektu. Na ogół najpierw
należy dopasować barwę, a potem nasycenie. Przeciąganie suwaka Barwa w lewo (w kierunku wartości ujemnych)
odpowiada poruszaniu się w lewo po kole kolorów. Przeciąganie suwaka Barwa w prawo (w kierunku wartości
dodatnich) odpowiada poruszaniu się w prawo po kole kolorów. Przesunięcie suwaka Nasycenie w lewo (w kierunku
wartości ujemnych) zmniejsza intensywność koloru, a przesunięcie go w prawo (w kierunku wartości dodatnich)
zwiększa nasycenie.
Zmiany wprowadzone na zakładce Kalibracja mają wpływ na obrazek zaznaczony w oknie dialogowym Camera
Raw. Aby zapisać zmiany i uczynić zmienione ustawienia domyślnymi ustawieniami wbudowanego profilu
aparatu, należy kliknąć na trójkącie obok menu Ustawienia, wywołać menu Camera Raw i wybrać polecenie Zapisz
nowe ustawienia domyślne Camera Raw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 233
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Format programu Photoshop (PSD)” na stronie 712
“Format Adobe Digital Negative (DNG)” na stronie 713
“JPEG, format” na stronie 715
“Format TIFF” na stronie 720
ADOBE PHOTOSHOP CS2 234
Podręcznik użytkownika
Osadź oryginalny plik Raw Surowe dane fotograficzne są przechowywane w pliku DNG.
Podgląd JPEG Decyduje o tym, czy w wynikowym pliku DNG ma być osadzony podgląd JPEG. Jeśli użytkownik
zdecyduje się na osadzenie podglądu, może wybrać jego wielkość. Podglądy JPEG umożliwiają przeglądanie
zawartości plików DNG bez konieczności parsowania surowych danych fotograficznych.
Zobacz także
“Aby dopasować generowanie kolorów innych niż neutralne przez plug-in Camera Raw” na stronie 232
“Aby określić miejsce przechowywania ustawień plików Camera Raw” na stronie 234
“Aby zapisać lub wyzerować ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 235
2 W oknie dialogowym Preferencje Camera Raw wybrać jedną z opcji z menu Zapisz ustawienia obrazka w:
Baza danych Camera Raw Ustawienia będą zapisywane w pliku bazy danych modułu Camera Raw. W systemie
Windows plik ten na ogół znajduje się w folderze Dane aplikacji użytkownika, o postaci: Dokumenty i
ustawienia/nazwa użytkownika/Dane aplikacji/Adobe/CameraRaw. W systemie Mac OS jego lokalizacja to folder
preferencji użytkownika o postaci Users/nazwa użytkownika/Library/Preferences (Mac OS). Baza danych jest
indeksowana według zawartości pliku, zatem ustawienia pozostają przyporządkowane do obrazka, nawet jeżeli
przeniesie się plik albo zmieni się jego nazwę.
Dodatkowe pliki “.xmp” Ustawienia będą zapisywane w pliku XMP w tym samym folderze co plik Camera Raw (pod
tą samą nazwą, ale z rozszerzeniem .xmp). Jest to opcja przydatna do długotrwałej archiwizacji plików Camera Raw
wraz z odpowiadającymi im ustawieniami w środowiskach wielodostępowych. Te same pliki XMP mogą zawierać
dane IPTC (International Press Telecommunications Council) oraz inne metadane powiązane z plikiem w
wewnętrznym formacie aparatu. Jeżeli pliki Camera Raw są umieszczone na nośniku tylko do odczytu, np. dysku CD
lub DVD, przed otwarciem należy skopiować je na twardy dysk. Plug-in Camera Raw nie może zapisać pliku XMP
na nośniku tylko do odczytu. W takiej sytuacji ustawienia zostaną zapisane w pliku bazy danych modułu Camera
Raw. Do wyświetlania plików XMP w programie Bridge służy polecenie Widok > Pokaż pliki ukryte.
Jeśli ustawienia plików Camera Raw są przechowywane w bazie danych modułu Camera Raw, a zachodzi potrzeba
przeniesienia ich w inne miejsce (na dysk CD, na dysk DVD, na inny komputer, itp), można skorzystać z polecenia
Eksportuj ustawienia w oknie dialogowym Camera Raw i za jego pomocą albo wyeksportować ustawienia plików
Camera Raw do dodatkowych plików XMP, albo osadzić je w samych plikach DNG.
Zobacz także
“Aby wyeksportować ustawienia plug-inu Camera Raw” na stronie 237
4 W oknie dialogowym Zapisz ustawienia konwersji formatu RAW wpisać nazwę podzestawu i zapisać go w
folderze ustawień plug-inu Camera Raw. Zapisany podzestaw pojawi się u dołu menu Ustawienia.
Uwaga: W tym samym celu można wybrać polecenie Wczytaj ustawienia z menu modułu Camera Raw, a następnie
zaznaczyć zapisany zestaw ustawień.
• Aby zastosować wszystkie ustawienia, ale bez obcięć, z menu Podzestaw należy wybrać polecenie Ustawienia.
• Aby zastosować ustawienia z jednego podzestawu lub kilku podzestawów, należy wybrać odpowiednią opcję z
menu Podzestaw lub zaznaczyć tylko wybrane ustawienia. Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy usunąć zaznaczenia
ustawień, które nie będą stosowane.
Aby zastosować ustawienia do wielu plików Camera Raw w oknie dialogowym Camera
Raw
Bieżące ustawienia lub pewien podzestaw bieżących ustawień w oknie dialogowym Camera Raw może stanowić
podstawę do przetworzenia wielu plików Camera Raw.
1 W oknie dialogowym Camera Raw zaznaczyć obrazek na odcinku filmu i zmienić jego ustawienia (jeśli to
konieczne).
2 Zaznaczyć kilka obrazków na odcinku filmu i kliknąć na przycisku Synchronizuj.
3 W oknie dialogowym Synchronizuj wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać ustawienie z menu Synchronizuj.
• Zaznaczyć ustawienia, które mają zostać zastosowane.
4 Nacisnąć przycisk OK.
Zobacz także
“Aby zautomatyzować pewną czynność za pomocą nagranego zadania” na stronie 769
“Aby przekonwertować pliki za pomocą Procesora obrazków” na stronie 777
“Aby przetworzyć pliki wsadowo” na stronie 778
“Aby utworzyć droplet z zadania w programie Photoshop” na stronie 780
239
Rozdział 9: Kolor
Tryby kolorów
Tryby kolorów
Program Photoshop pozwala wybrać tryb koloru dokumentu. Tryb koloru wyznacza metodę wyświetlania i
drukowania kolorów danego obrazka. Wybierając konkretny tryb koloru, użytkownik decyduje się na korzystanie z
konkretnego modelu kolorów (opisującego kolory za pomocą liczb). Tryby koloru programu Photoshop są oparte na
modelach kolorów używanych przy publikacji obrazków. Do wyboru są następujące tryby: RGB (Red — czerwony,
Green — zielony, Blue — niebieski); CMYK (Cyan — niebieskozielony, Magenta — purpurowy, Yellow — żółty,
Black — czarny); kolor Lab (oparty na modelu CIE L* a* b*) oraz Skala szarości. Program Photoshop zawiera
również wyspecjalizowane tryby generowania kolorów wyjściowych, takie jak tryb Kolor indeksowany i Bichromia.
Tryb koloru określa liczbę kolorów, liczbę kanałów oraz wielkość pliku obrazka. Tryb koloru decyduje również o
tym, jakie narzędzia i formaty plików są w danej chwili dostępne.
Uwaga: W programie ImageReady obrazki są edytowane wyłącznie w trybie RGB, ponieważ dokumenty z tego
programu są przeznaczone głównie do wyświetlania w Internecie.
Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283
ADOBE PHOTOSHOP CS2 240
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273
Bitmapa, tryb
W trybie Bitmapy piksele obrazka są reprezentowane za pomocą dwóch wartości koloru (czarnej i białej). Obrazki
w trybie Bitmapy nazywa się obrazkami jednobitowymi, ponieważ mają one głębię 1 bitu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 241
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283
Bichromia, tryb
Tryb bichromii umożliwia tworzenie monochromatycznych, bichromatycznych (dwukolorowych),
trichromatycznych (trójkolorowych) i kwadrychromicznych (czterokolorowych) obrazków w skali szarości przy
użyciu więcej niż jednej farby niestandardowej.
Zobacz także
“Informacje o bichromii” na stronie 762
Ograniczenie palety kolorów powoduje, że tryb koloru indeksowanego pozwala uzyskiwać pliki o mniejszym
rozmiarze, zachowując przy tym jakość wizualną wystarczającą do pewnych zastosowań, np. do prezentacji
multimedialnych lub tworzenia stron internetowych. Tryb ten oferuje ograniczone możliwości edycji. Jeśli operacje
edycji są rozbudowane, należy przełączyć się czasowo na tryb RGB. Pliki w trybie koloru indeksowanego można
zapisywać w formatach: Photoshopa, BMP, GIF, Photoshop EPS, formacie dużych dokumentów (PSB), PCX,
Photoshop PDF, Photoshop Raw, Photoshop 2.0, PICT, PNG, Targa lub TIFF.
tryb wielokanałowy
Tryb wielokanałowy to tryb, w którym stosuje się 256 odcieni szarości na każdy z kanałów. Obrazki wielokanałowe
są używane do celów specjalnych. Obrazki w trybie wielokanałowym można zapisywać w formatach: Photoshop,
Photoshop 2.0, Photoshop Raw i Photoshop DCS 2.0.
Poniżej przedstawiamy pewne zasady konwertowania obrazków do trybu wielokanałowego:
• Kanały kolorów oryginalnego obrazka stają się w przekonwertowanym obrazku kanałami kolorów dodatkowych.
• Podczas przekształcania obrazka kolorowego w wielokanałowy informacje o nowej skali szarości są generowane
na podstawie wartości kolorów pikseli w poszczególnych kanałach.
• Konwersja obrazka CMYK na tryb wielokanałowy powoduje utworzenie kanałów dodatkowych: cyjan, magenta,
żółty oraz czarny.
• Konwersja obrazka RGB na tryb wielokanałowy powoduje utworzenie kanałów dodatkowych: cyjan, magenta
oraz żółty.
• Usunięcie jednego z kanałów obrazka w trybie RGB, CMYK lub Lab spowoduje automatyczne
przekonwertowanie tego obrazka na tryb wielokanałowy.
• Aby wyeksportować obrazek wielokanałowy, należy zapisać go w formacie Photoshop DCS2.0.
Regulowanie monitora
Wyświetlanie kolorów na monitorach
Mimo że model RGB dla monitorów komputerowych pozwala wyświetlać znaczną część widma widzialnego,
systemy wizji przesyłające dane do monitora często ograniczają liczbę wyświetlanych równocześnie kolorów.
Zrozumienie metod pomiaru koloru w plikach cyfrowych i na ekranie ułatwia takie dopasowanie ustawień kolorów,
które minimalizuje ograniczenia systemu wideo. W przypadku projektów, w których bardzo ważną rolę odgrywa
kolorystyka, należy skalibrować monitor i wprowadzić jego opis do systemu zarządzania kolorem. Niezbędne
minimum to skalibrowanie monitora do jak najdokładniejszego wyświetlania kolorów.
Zobacz także
“Informacje o kalibrowaniu monitora i tworzeniu jego charakterystyki” na stronie 280
• W systemie Windows wybrać polecenie Edycja > Preferencje > Wyświetlanie i kursory.
• W systemie Mac OS wybrać polecenie Photoshop > Preferencje > Wyświetlanie i kursory.
2 Zaznaczyć opcję Użyj podwajania pikseli i kliknąć na OK.
Zobacz także
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273
Użyj osadzonego profilu kolorów Obrazek jest wyświetlany przy użyciu profilu osadzonego.
Opcje te zmieniają tylko sposób wyświetlania obrazka. Piksele obrazka nie są w żaden sposób modyfikowane.
Obrazek można edytować w jednym oknie, a w drugim oknie wyświetlać jego podgląd z inną wartością gamma. W
tym celu należy wybrać polecenie Okno > Ułóż > Nowe okno dla (nazwa pliku). Po uaktywnieniu nowego okna
wybrać polecenie Widok > Podgląd i wprowadzić inną wartość gamma, niż w pierwszym oknie.
Uwaga: Aby użyć polecenia Użyj osadzonego profilu koloru w ImageReady, należy zapisać w Photoshopie oryginał
obrazka z osadzonym profilem koloru. Należy pamiętać, że ImageReady nie używa profilów w plikach PNG lub TIFF.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 244
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466
A B
C D
Głębia pikseli
A. 1-bitowa (Bitmapa) B. 8-bitowa (Skala szarości) C. 8-bitowy (Kolor indeksowany) D. 24-bitowy (RGB)
W większości przypadków obrazki w trybie Lab, RGB, CMYK i skali szarości zawierają w każdym kanale koloru 8-
bitowe dane. Przekłada się to na 24-bitową głębię koloru Lab (8 bitów x 3 kanały), 24-bitową głębię koloru RGB (8
bitów x 3 kanały), 8-bitową głębię skali szarości (8 bitów x 1 kanał) oraz 32-bitową głębię koloru CMYK (8 bitów x
4 kanały). Photoshop obsługuje również obrazki w trybie Lab, RGB, CMYK, skali szarości i trybie wielokanałowym,
które zawierają 16 bitów danych na każdy kanał koloru. Photoshop obsługuje również obrazki w trybie RGB i skali
szarości, które zawierają 32 bitów danych na każdy kanał koloru.
Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211
Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211
Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211
ADOBE PHOTOSHOP CS2 247
Podręcznik użytkownika
5 Kliknąć na OK. Na palecie Zadania pojawi się nowy etap zawierający warunkową zmianę trybu.
Zobacz także
“Informacje o zadaniach” na stronie 766
Zobacz także
“Aby utworzyć obrazki monochromatyczne z obrazków RGB lub CMYK” na stronie 321
“Aby pokolorować obrazek w skali szarości lub utworzyć efekt monochromii” na stronie 313
następnie propagowany dalej, na cały obrazek. Powstaje w ten sposób ziarnista tekstura. Opcja ta jest użyteczna przy
przeglądaniu obrazków na ekranach czarno-białych.
Raster półtonowy Na obrazku wynikowym są symulowane kropki półtonów.
Oryginalny obrazek w skali szarości oraz efekt zastosowania metody konwersji Próg 50%
Oryginalny obrazek w skali szarości i efekt zastosowania konwersji metodą Raster półtonowy: 53 lpi, kąt 45, punkt okrągły
Ustawienia rastra półtonowego można zapisać w celu przyszłego wykorzystania. Służą do tego przyciski Zapisz i
Wczytaj w oknie Raster półtonowy.
Zobacz także
“Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę kolorem narzędzia lub pierwszego planu” na stronie 523
ADOBE PHOTOSHOP CS2 251
Podręcznik użytkownika
Aby przekształcić obrazek RGB lub w skali szarości na obrazek w trybie koloru
indeksowanego
1 Wybrać polecenie Obrazek > Tryb > Kolor indeksowany.
Uwaga: Wszystkie widoczne warstwy powinny zostać spłaszczone; wszelkie warstwy ukryte zostaną pominięte.
W przypadku obrazków w Skali szarości konwersja jest przeprowadzana automatycznie. W przypadku obrazków
RGB na ekranie pojawia się okno Kolor indeksowany.
2 Aby wyświetlić wprowadzone zmiany, należy wybrać opcję Pogląd w oknie Kolor indeksowany.
3 Określić opcje przekształcenia.
Zobacz także
“Opcje konwersji dla obrazków w kolorach indeksowanych” na stronie 251
wygenerowana jednolita paleta 216 kolorów (6 x 6 x 6 = 216). Całkowita liczba kolorów wyświetlanych na obrazku
jest równa największemu spośród sześcianów (8, 27, 64, 125 i 216) mniejszych od wartości w polu Kolory.
• Lokalna (Wizualna) Tworzona jest paleta kolorów użytkownika. Priorytet mają kolory najlepiej postrzegane przez
człowieka.
• Lokalna (Selektywna) Tworzona jest tabela kolorów podobna do tabeli Wizualna. W tym wypadku są jednak
preferowane duże obszary kolorów i kolory Weba. Opcja pozwala uzyskać kolory o największej integralności.
• Lokalna (Adaptacyjna) Wynikowa paleta jest tworzona na podstawie próbkowania kolorów występujących na
obrazku najczęściej. Na przykład, dla obrazka RGB o dwóch kolorach, zielonym i niebieskim, zostanie utworzona
paleta zawierająca głównie odcienie tych kolorów. Wićkszoúă obrazków ma kolory koncentrujŕce sić w okreúlonych
obszarach spektrum. Aby utworzyż paletę zorientowaną na konkretne kolory, należy zaznaczyć fragment obrazka w
tych kolorach. Photoshop przeprowadzi konwersję, biorąc pod uwagę ten wybór.
• Specjalna Tworzona jest własna paleta użytkownika. Służy do tego okno dialogowe Tabela kolorów. Należy albo
dokonać edycji tabeli kolorów i zapisać ją na przyszłość, albo kliknąć na Wczytaj, aby wczytać utworzoną wcześniej
tabelę kolorów. Opcja ta powoduje również wyświetlenie bieżącej palety adaptacyjnej, która pozwala obejrzeć kolory
występujące na obrazku najczęściej.
• Poprzednia Używana jest paleta z poprzedniej konwersji. Dzięki temu wiele różnych obrazków można
przekształcić za pomocą tej samej palety niestandardowej.
Liczba kolorów W polu Kolory można wprowadzić dokładną liczbę kolorów (do 256), które mają być wyświetlane
na paletach typu Jednolita, Wizualna, Selektywna i Adaptacyjna. Zawartość pola Kolory ma wpływ jedynie na
sposób tworzenia tabeli kolorów indeksowanych. Adobe Photoshop nadal interpretuje obrazek jako 8-bitowy i 256-
kolorowy.
Określanie kolorów i przezroczystości Poniżej opisujemy opcje dotyczące określania zawartości tabeli kolorów
indeksowanych oraz przezroczystości obrazka:
• Wymuszony Grupa opcji odpowiedzialnych za dodawanie do tabeli kolorów konkretnych kolorów. Opcja
Czarno-biały powoduje dodanie do tabeli czystej czerni i czystej bieli; opcja Podstawowe wymusza dodanie kolorów
podstawowych: czerwonego, zielonego, niebieskiego, cyjanu, magenty, żółtego, czarnego i białego; opcja Web
wymusza dodanie 216 bezpiecznych kolorów Weba; opcja Własny pozwala zdefiniować i dodać własne kolory.
• Przezroczystość Opcja pozwalająca zdecydować, czy podczas konwersji obrazka mają być zachowane
przezroczyste obszary obrazka. Jej zaznaczenie powoduje dodanie do tabeli kolorów specjalnej pozycji,
reprezentującej kolory przezroczyste. Gdy opcja nie jest zaznaczona, obszary przezroczyste są wypełniane kolorem
otoczki lub białym (jeśli nie wybrano koloru otoczki).
• Otoczka Opcja określa kolor tła, stosowany do wypełniania obszarów w sąsiedztwie obszarów przezroczystych.
Gdy jest zaznaczona opcja Przezroczystość, kolor otoczki nie jest stosowany (dzięki temu ułatwia się przejście od
koloru obszarów brzegowych do koloru tła webowego). Gdy opcja nie jest zaznaczona, obszary przezroczyste są
wypełniane kolorem otoczki. Otoczka ustawiona na Brak powoduje utworzenie przezroczystych brzegów
(Przezroczystość zaznaczona) lub wypełnienie wszystkich obszarów przezroczystych 100-procentową bielą
(Przezroczystość nie zaznaczona). Opcje otoczki są dostępne tylko wtedy, gdy obrazek zawiera elementy
przezroczyste.
Dithering Jeśli nie zaznaczono opcji Dokładna (dotyczącej tabeli kolorów), tabela kolorów może nie zawierać
wszystkich kolorów obrazka. Aby symulować kolory nie uwzględnione w tabeli, można zastosować dithering.
Technika ta polega na mieszaniu pikseli o dostępnych kolorach w celu uzyskania brakujących kolorów Należy
wybrać jedną z opcji ditheringu z menu, a następnie określić intensywność ditheringu. Większy zakres ditheringu
ADOBE PHOTOSHOP CS2 253
Podręcznik użytkownika
pozwala symulować więcej kolorów, może jednak zwiększyć rozmiar pliku obrazka. Użytkownik ma do dyspozycji
następujące opcje:
• Brak Kolory nie są symulowane. Zamiast symulacji jest wybierany kolor najbardziej zbliżony do brakującego.
Opcja skutkuje powstaniem ostrych przejść między poszczególnymi barwami i odcieniami.
• Dyfuzyjny Kolory są symulowane metodą propagacji błędów. Opcja zapewnia symulacje mniej dokładne niż
opcja Wzorek. Aby uniemożliwić symulowanie kolorów występujących w tabeli kolorów, należy zaznaczyć opcję
Zachowaj dokładne kolory. Jest to użyteczne, gdy trzeba zachować linie i tekst w obrazkach internetowych.
• Wzorek Wszelkie kolory spoza tabeli kolorów są symulowane przy użyciu kwadratowych wzorków
przypominających półtony.
• Szum Opcja zmniejsza efekt “szwów" wzdłuż krawędzi odcięć obrazka. Opcję należy wybrać, jeśli planuje się
utworzenie odcięć obrazka i umieszczenie ich w tabeli HTML.
3 W oknie dialogowym Kolor indeksowany wybrać opcję Własna z menu Paleta. Spowoduje to otwarcie okna
dialogowego Tabela koloru.
4 W oknie dialogowym Tabela koloru wybrać narzędzie Kroplomierz i kliknąć na pożądanym kolorze w tabeli
albo na obrazku. Wybrany kolor staje się przezroczysty.
Ciało czarne Jest wyświetlana paleta z kolorami emitowanymi przez rozgrzane ciało czarne — od czarnego, przez
czerwony, pomarańczowy i żółty, do białego.
Skala szarości Wyświetlana jest paleta oparta na 256 stopniach szarości — od czarnego do białego.
Widmo Wyświetlana jest paleta z kolorami, które powstają przy przejściu światła białego przez pryzmat — od
fioletowego, przez niebieski, zielony, żółty i pomarańczowy, do czerwonego.
System (Mac OS) Wyświetlana jest standardowa, 256-kolorowa paleta systemu Mac OS.
Zobacz także
“Informacje o palecie Próbki” na stronie 532
ADOBE PHOTOSHOP CS2 255
Podręcznik użytkownika
Wybieranie kolorów
Informacje o Próbniku kolorów Adobe
Próbnik kolorów Adobe umożliwia wybieranie kolorów ze spektrum albo definiowanie ich liczbowo. Za pomocą
próbnika kolorów Adobe można ustawiać kolor narzędzia, kolor tła i kolor tekstu. W programie Photoshop próbnik
Adobe służy również do wybierania docelowych kolorów w niektórych poleceniach do korekt barwnych i tonalnych,
kolorów stopu w Edytorze gradientów, koloru filtra w poleceniu Filtr fotograficzny, koloru dla warstwy wypełnienia,
niektórych stylów warstwy oraz warstw kształtów.
Po wybraniu koloru w próbniku kolorów Adobe program wyświetla jednocześnie wartości liczbowe składowych
HSB, RGB, Lab i CMYK oraz wartości heksadecymalne. Jest to wygodna metoda sprawdzania, jak dany kolor
będzie opisywany w innych trybach.
W próbniku kolorów Adobe kolory można wybierać w modelach HSB (barwa, nasycenie, jasność) lub RGB
(czerwony, zielony, niebieski), albo definiować kolor za pomocą wartości heksadecymalnych. W programie
Photoshop kolory można także wybierać w trybie Lab lub CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny). Próbnik kolorów
Adobe można skonfigurować w taki sposób, aby udostępniał tylko bezpieczne kolory WWW albo by umożliwiał
wybór z kilku własnych systemów koloru. Mapa koloru w próbniku kolorów Adobe może wyświetlać składowe w
trybie HSB, RGB oraz (w programie Photoshop) w trybie Lab.
Uwaga: Chociaż programy Photoshop i ImageReady domyślnie używają próbnika kolorów Adobe, można tak
skonfigurować preferencje tych programów, aby używały innego próbnika. Na przykład może to być jeden z próbników
wbudowanych lub próbników typu plug-in. Wszystkie zainstalowane próbniki kolorów typu plug-in pojawiają się w
opcji Próbnik kolorów, w oknie dialogowym Preferencje Ogólne.
" # $ %&
' ( ) *
Próbnik kolorów Adobe
A. Kolor pobrany B. Kolor oryginalny C. Kolor dopasowany D. Ostrzeżenie o kolorze spoza przestrzeni E. Ostrzeżenie o kolorze spoza
zestawu bezpiecznych kolorów Weba F. Opcja bezpieczne kolory G. Pole Kolor H. Suwak Kolor I. Wartości kolorów
Zobacz także
“Bezpieczne kolory Weba” na stronie 258
• W modelu HSB określić nasycenie i jasność w procentach, a barwę jako kąt od 0 do 360 stopni, odpowiadający
położeniu danego koloru na kole kolorów.
• Wprowadzić wartość heksadecymalną w polu tekstowym ze znakiem #. Na przykład, 000000 to czerń, ffffff to biel,
a ff0000 to czerwień.
• (Photoshop) W trybie Lab wprowadzić wartość jasności (L) z przedziału od 0 do 100 oraz wartości A (zieleń do
magenty) i B (niebieski do żółtego), w zakresie od 128 do +127.
Aby posługiwać się próbnikiem kolorów Adobe Color Picker w trybie RGB
W trybie RGB (Red — czerwony, Green — zielony, Blue — niebieski), suwak kolorów wyświetla zakres poziomów
kolorów dostępny dla wybranej składowej (R, G lub B). Na mapie kolorów jest wyświetlany zakres pozostałych
dwóch składowych — jeden na osi poziomej, drugi na pionowej. Na przykład, jeżeli kliknie się na składowej
czerwonej (R), to suwak koloru wyświetli zakres barw czerwonych (0 na dole suwaka, 255 na górze suwaka). Mapa
kolorów wyświetla wartości dla niebieskiego na osi poziomej, a wartości dla zielonego — na osi pionowej.
1 Otworzyć próbnik kolorów Adobe.
2 Wykonać jedną z następujących czynności w sekcji RGB bieżącego okna dialogowego:
• Kliknąć na opcji R, aby wyświetlić na suwaku składową czerwoną, przy czym maksymalna jasność składowej
(255) znajduje się na górze suwaka, a minimalna jasność składowej (0) znajduje się na dole suwaka. Po ustawieniu
suwaka na minimalną jasność mapa kolorów będzie zawierać kolory utworzone ze składowych zielonej i
niebieskiej. Przeciągnięcie suwaka w celu zwiększenia jasności składowej czerwonej powoduje domieszanie
większej ilości czerwieni do kolorów wyświetlonych na mapie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 258
Podręcznik użytkownika
• Kliknąć na opcji G, aby wyświetlić na suwaku składową zieloną, przy czym maksymalna jasność składowej (255)
znajduje się na górze suwaka, a minimalna jasność składowej (0) znajduje się na dole suwaka. Po ustawieniu
suwaka na minimalną jasność mapa kolorów będzie zawierać kolory utworzone ze składowych czerwonej i
niebieskiej. Przeciągnięcie suwaka w celu zwiększenia jasności składowej zielonej powoduje domieszanie większej
ilości zieleni do kolorów wyświetlonych na mapie.
• Kliknąć na opcji B, aby wyświetlić na suwaku składową niebieską, przy czym maksymalna jasność składowej (255)
znajduje się na górze suwaka, a minimalna jasność składowej (0) znajduje się na dole suwaka. Po ustawieniu
suwaka na minimalną jasność mapa kolorów będzie zawierać kolory utworzone ze składowych zielonej i
czerwonej. Przeciągnięcie suwaka w celu zwiększenia jasności składowej niebieskiej powoduje domieszanie
większej ilości niebieskiego do kolorów wyświetlonych na mapie.
3 Wybrać kolor RGB za pomocą suwaka i mapy kolorów lub wprowadzić wartości liczbowe w polach tekstowych R,
G i B.
Aby zmienić kolor nie mieszczący się w zakresie bezpiecznych kolorów Weba na
bezpieczny kolor Weba
Jeśli wybrany kolor nie jest Bezpiecznym kolorem Weba, to obok prostokąta koloru w Próbniku kolorów pojawi się
symbol ostrzeżenia .
❖ Kliknięcie na symbolu ostrzeżenia zaznacza najbliższy kolor z bezpiecznych kolorów Weba. (Jeśli nie pojawiło się
ostrzeżenie, to zaznaczony kolor jest bezpiecznym kolorem Weba.)
Zobacz także
“Informacje o kolorach spoza zakresu” na stronie 298
ADOBE PHOTOSHOP CS2 260
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466
się przewodnikiem. Pod każdym kolorem podane są wartości procentowe tint rastrów CMYK. Więcej informacji
można uzyskać od firmy Pantone, Inc., Carlstadt, New Jersey (www.pantone.com).
TOYO Color Finder 1050 System wyszukiwania kolorów, składający się z ponad 1000 barw opartych o farby
drukarskie najczęściej używane w Japonii. Książka TOYO Process Color Finder i odpowiednie próbki kolorów zostały
dodane do menu systemów koloru. Książka TOYO Color Finder 1050 zawiera wydrukowane próbki kolorów Toyo i
jest dostępna w drukarniach i sklepach z artykułami graficznymi. Więcej informacji można uzyskać od firmy Toyo
Ink Manufacturing Co., Ltd., Tokio, Japonia.
TRUMATCH Zapewnia przewidywalne odpowiedniki koloru w systemie CMYK; udostępnia 2000 komputerowo
generowanych kolorów. Kolory TRUMATCH są równomiernie rozmieszczone wzdłuż widzialnego zakresu
przestrzeni CMYK. TRUMATCH COLORFINDER wyświetla w każdej barwie do 40 odcieni i tonów, utworzonych
w procesie czterobarwnym, przy czym każdy jest możliwy do odtworzenia w czterech kolorach na elektronicznych
naświetlarkach. Dostępne są również odcienie szarości utworzone ze składowych CMYK. Więcej informacji można
uzyskać od firmy Trumatch Inc., Nowy Jork, U.S.A.
Koło kolorów
Jeśli użytkownik nie ma doświadczenia w dopasowywaniu komponentów kolorów, to może skorzystać z koła
kolorów. Koło kolorów jest używane do przewidywania wpływu zmian jednego komponentu koloru na inne kolory
oraz przewidywania wyglądu kolorów tłumaczonych między modelami RGB i CMYK.
0/360
R
M Y
270 90
B G
C
180
Koło kolorów
R. Czerwony Y. Żółty G. Zielony C. Cyjan B. Niebieski M. Magenta
Można na przykład zmniejszyć ilość dowolnego koloru, zwiększając ilość przeciwnego koloru na kole i odwrotnie.
Kolory leżące naprzeciwko siebie na standardowym kole kolorów nazywa się kolorami komplementarnymi. Ponadto,
istnieje możliwość zwiększenia lub zmniejszenia udziału wybranego koloru poprzez zmianę udziału kolorów
sąsiednich lub nawet sąsiednich względem koloru przeciwległego.
Na obrazkach CMYK ilość magenty zmniejsza się, albo poprzez bezpośrednie zmniejszenie jej udziału, albo poprzez
zwiększenie udziału barw komplementarnych (czyli dodając cyjan lub kolor żółty). Można nawet połączyć te dwie
korekty, aby zminimalizować wpływ wprowadzanych zmian na ogólną jasność. Na obrazkach RGB ilość magenty
zmniejsza się, zmniejszając udział czerwonego i niebieskiego lub dodając zielonego. Wszystkie opisane zmiany dają
balans kolorów z mniejszą ilością magenty.
263
RGB
CMYK
A B
System zarządzania kolorem przekłada kolory za pomocą profilów kolorów. Profil stanowi matematyczny opis
przestrzeni kolorów danego urządzenia. Na przykład, profil skanera informuje system zarządzania kolorem o tym,
jak "widzi" kolory skaner. W aplikacjach firmy Adobe są używane profile ICC, czyli profile zgodne z formatem
opracowanym przez International Color Consortium (ICC) i pełniące funkcję standardu na różnych platformach.
(Zobacz “Profile kolorów” na stronie 278.)
Ponieważ żadna z metod przekładu kolorów nie jest na tyle uniwersalna, aby mogła być stosowana równie skutecznie
do wszystkich rodzajów grafiki, system zarządzania kolorem zapewnia szereg tzw. celów renderingu, czyli metod
przekładu dostosowanych do różnych rodzajów grafiki Na przykład, metoda przekładu kolorów, która zachowuje
poprawne relacje między kolorami na fotografiach przyrody, może nie sprawdzać się tak dobrze w przypadku logo
firmowego o jednolitych tintach koloru. (Zobacz “Cele renderingu” na stronie 287.)
Uwaga: Nie należy mylić zarządzania kolorem z korektą koloru. System zarządzania kolorem nie pozwala poprawiać
obrazków zapisanych z nieprawidłowościami w zakresie tonów lub balansu kolorów. Stanowi on środowisko, w którym
można oceniać i przygotowywać obrazki pod kątem możliwości konkretnych urządzeń wyjściowych.
• Dokumenty należy oglądać w środowisku zapewniającym stały poziom światła i temperaturę koloru. Na przykład,
cechy światła słonecznego zmieniają się w ciągu dnia i wpływają na kolory wyświetlane na monitorze, z czego
wynika, że najlepsze efekty przynosi praca w pomieszczeniach zacienionych lub pomieszczeniach bez okien. Aby
wyeliminować zielononiebieską poświatę powodowaną przez światło jarzeniowe, warto zainstalować oświetlenie
D50 (5000 stopni Kelvina). Do oglądania wydrukowanych dokumentów można użyć również przeglądarki z
oświetleniem D50.
• Należy oglądać dokumenty w pomieszczeniach pomalowanych kolorami neutralnymi. Kolor pomieszczenia
może wpłynąć na postrzeganie kolorów na monitorze i na wydruku. Najlepsze jest pomieszczenie utrzymane w
jednolitej szarej kolorystyce. Dodatkowym czynnikiem wpływającym na postrzeganie barw może być kolor
ubrania osoby pracującej przy monitorze.
• Z pulpitu systemowego należy usunąć kolorowe tło. Jeśli dokument otaczają jakieś jasne lub złożone wzory,
percepcja jego kolorów może być nieprawidłowa. Pulpit należy ustawić na wyświetlanie tylko neutralnych
szarości.
• Próbki dokumentu powinny być oglądane w środowisku, do jakiego są przeznaczone. Na przykład, warto
przekonać się, jak katalog sprzętu AGD wygląda w świetle żarówek używanych w domach, albo obejrzeć katalog
mebli biurowych w świetle jarzeniówek używanych w biurach. Jednak ostateczne decyzje co do koloru należy
podejmować w warunkach świetlnych określonych przez wymogi prawne prób kontraktowych w danym kraju.
Ustawienia kolorów w aplikacjach z pakietu Creative Suite są synchronizowane za pośrednictwem programu Adobe Bridge.
Domyślne ustawienia systemu zarządzania kolorem firmy Adobe zawsze można zmienić na inne ustawienia typowe.
Ustawienia te można również dostosować do potrzeb konkretnego zadania (niekoniecznie typowego).
Należy pamiętać o tym, że system zarządzania kolorem powinien być dostosowany do rodzaju projektowanych
obrazków i wymagań urządzenia wyjściowego. Na przykład, innych ustawień wymaga zadanie drukowania zdjęć
RGB, innych — komercyjne drukowanie w trybie CMYK, jeszcze innych — cyfrowe drukowanie w trybie
mieszanym (RGB/CMYK), a jeszcze innych — publikowanie w internecie.
3. Dołączenie do systemu profili kolorów dla wszelkich urządzeń wejściowych i wyjściowych, takich jak
skanery i drukarki.
Profil koloru informuje system zarządzania kolorem, jak dane urządzenie generuje kolor i jakie są rzeczywiste kolory
dokumentu. Profile związane z konkretnymi urządzeniami są często dołączane podczas instalowania tych urządzeń
na komputerze. Gdy zachodzi potrzeba utworzenia profili specjalnych, dostosowanych do potrzeb konkretnych
urządzeń i/lub warunków, można skorzystać z oprogramowania innych firm (innych niż Adobe). Jeśli dokument jest
przeznaczony do druku komercyjnego, informacje o wymaganym profilu należy uzyskać od firmy świadczącej
usługi drukowania. (Zobacz “Profile kolorów” na stronie 278 i “Aby zainstalować profil kolorów” na stronie 281.)
Aby otworzyć program Bridge z innej aplikacji z pakietu Creative Suite, należy wybrać polecenie Plik > Przeglądaj
w tej aplikacji. Aby otworzyć program Bridge bezpośrednio, należy wybrać opcję Adobe Bridge z menu Start
(Windows) albo kliknąć dwukrotnie na ikonie programu Adobe Bridge (Mac OS).
2 Wybrać polecenie Edycja > Ustawienia kolorów pakietu Creative Suite.
3 Wybrać ustawienie z listy i kliknąć na Zastosuj.
Jeśli żadne z ustawień domyślnych nie jest odpowiednie, należy zaznaczyć opcję Pokaż rozwiniętą listę plików
ustawień kolorów i obejrzeć dodatkowe ustawienia. Aby zainstalować niestandardowy plik ustawień (np. otrzymany
z drukarni), należy kliknąć na przycisku Pokaż zapisane pliki ustawień kolorów.
Zobacz także
“Aby dostosować ustawienia kolorów” na stronie 283
Większość użytkowników wybiera ustawienie standardowe i nie zmienia żadnych opcji w oknie Ustawienia kolorów.
Wszelkie zmiany przestrzeni roboczych, zasad zarządzania kolorem i opcji konwersji kolorów powinny być
przeprowadzane przez użytkowników zaawansowanych.
Uwaga: Jeśli użytkownik korzysta z więcej niż jednej aplikacji firmy Adobe, powinien zsynchronizować ustawienia
kolorów (czynność zalecana). (Zobacz “Aby zsynchronizować ustawienia kolorów w aplikacjach firmy Adobe” na
stronie 267.)
Zobacz także
“O pcje zasad zarz¹dzania kolorem ” na stronie285
• Jeżeli grafika ma właśnie zostać zaimportowana, wybrać polecenie Plik > Umieść, zaznaczyć opcję Pokaż opcje
importu, odszukać i zaznaczyć plik, a następnie nacisnąć przycisk Umieść. Następnie należy wybrać opcję
Ustawienia kolorów z menu u góry okna dialogowego Opcje importu obrazka.
2 Z menu Profil wybrać profil źródłowy, który ma zostać zastosowany do danego obrazka w dokumencie. Jeśli profil
jest już osadzony, jego nazwa jest widoczna u góry menu Profile.
3 (Opcjonalnie) Z menu Cel renderingu wybrać odpowiedni stan docelowy. W większości wypadków najlepszy
wybór to domyślny cel renderingu.
4 Nacisnąć przycisk OK.
Zobacz także
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283
“Opcje zasad zarządzania kolorem” na stronie 285
Zobacz także
“Zarządzanie kolorem w plikach PDF przeznaczonych do drukowania” na stronie 278
Testowanie kolorów
Ekranowa próba kolorów
W tradycyjnym cyklu czynności projektowych drukuje się próbę kolorów na papierze, aby sprawdzić, jak kolory
będą odwzorowywane na danym urządzeniu wyjściowym. Gdy projektantów wspomaga system zarządzania
kolorem, można użyć precyzyjnych profilów kolorów i przeprowadzić próbę bezpośrednio na ekranie monitora. W
trakcie takiej próby kolory są wyświetlane w takiej postaci, jak będą one wyglądały po wydrukowaniu na danym
urządzeniu wyjściowym. W przypadku projektowania witryny internetowej za pomocą programu GoLive istnieje
możliwość przeprowadzenia próby ekranowej pod kątem różnych przeglądarek i różnych profili kolorów.
Należy pamiętać, że wierność prób ekranowych zależy od jakości monitora, profilów monitora i urządzeń
wyjściowych, a także od warunków oświetleniowych w miejscu pracy.
Uwaga: Standardowe ustawienia próby ekranowej nie pozwalają sprawdzić wyglądu profesjonalnych nadruków.
Dlatego też, w przypadku dokumentów z nadrukami (tworzy się je, na przykład, w programie Illustrator i InDesign),
należy włączyć dodatkowo opcję Podgląd nadruków.
A B C
Robocza (cyjan), Robocza (magenta), Robocza (żółty), Robocza (czarny), Robocza (CMY). (Photoshop) Są
generowane konkretne próbne kolory CMYK na podstawie bieżącej przestrzeni roboczej CMYK.
Macintosh RGB lub Windows RGB (Photoshop i Illustrator) Kolory próbne są generowane przy założeniu, że będzie
używany standardowy profil monitora systemu Mac OS lub Windows. W obydwu wypadkach zakłada się ponadto,
że urządzenie wyjściowe nie będzie współpracowało z systemem zarządzania kolorem. Żadna z tych opcji nie jest
dostępna dla dokumentów Lab i CMYK.
Monitor RGB (Photoshop i Illustrator) Próbne kolory w dokumencie RGB są generowane przy użyciu przestrzeni
kolorów bieżącego monitora. Zakłada się ponadto, że urządzenie wyjściowe nie będzie współpracowało z systemem
zarządzania kolorem. Opcja nie jest dostępna dla dokumentów CMYK i Lab.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 275
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Jak na razie, jedyna przeglądarka obsługująca profile osadzone to Safari (dostępna w menu Profil
podstawowy > Inne). Z tego względu zaznaczenie opcji Profile użytkownika > Kolor > Użyj osadzonych profili nie
stosuje się do żadnych przeglądarek poza Safari.
Każda z zaznaczonych opcji menu Profile użytkownika > Kolor jest nadrzędna w stosunku do istniejących opcji
Profil podstawowy i Profile użytkownika. Na przykład, jeśli użytkownik ustawi opcję Profil podstawowy jako
Explorer 6 Win, a następnie ustawi opcję Profile użytkownika >Kolor jako Kolory Mac (Apple RGB), program
GoLive będzie wyświetlał kolory z przestrzeni Apple RGB.
W przypadku drukarek PostScript istnieje możliwość skorzystania z zarządzania kolorami PostScript. Funkcja ta
umożliwia generowanie danych dla rozbarwień i wyjść kompozytowych na poziomie procesora obrazków
rastrowych (RIP, z ang. raster image processor) — w procesie nazywanym rozbarwianiem w procesorze RIP. Dzięki
temu program określa tylko parametry rozbarwień, a wynikowe wartości kolorów są obliczane przez urządzenie
Opisany tryb pracy wymaga urządzenia wyjściowego, które obsługuje zarządzanie kolorem przy użyciu języka
PostScript 3 lub PostScript 2 w wersji 2017 lub wyższej.
Zobacz także
“Aby zainstalować profil kolorów” na stronie 281
ADOBE PHOTOSHOP CS2 278
Podręcznik użytkownika
dokumencie na kolory z przestrzeni zapewnianych przez poszczególne urządzenia wyjściowe. Profil wyjściowy
powinien uwzględniać również specyfikę warunków przyszłego drukowania, na przykład rodzaj papieru i tuszu. Na
przykład papier błyszczący nadaje się do drukowania innych kolorów niż papier matowy.
Większość sterowników drukarek zawiera wbudowane profile kolorów. Przed ewentualnym nabyciem profili
niestandardowych warto je wypróbować. Więcej informacji o drukowaniu przy użyciu profilów wbudowanych
można uzyskać w części “Określanie wyglądu drukowanych kolorów po stronie drukarki” na stronie 276. Więcej
informacji o uzyskiwaniu profilów niestandardowych znajduje się w części “Uzyskiwanie niestandardowych
profilów dla drukarek biurkowych” na stronie 277.
Profile dokumentów Określają konkretne przestrzenie RGB lub CMYK dokumentów. Przypisując profil do
dokumentu, co nazywa się również jego znakowaniem, aplikacja informuje o rzeczywistym wyglądzie kolorów w
dokumencie. Na przykład, same przypisania typu "R=127, G=12, B=107" mogą być różnie interpretowane przez
różne urządzenia. Jeśli jednak dokument zostanie oznakowany jako dokument z przestrzenią AdobeRGB,
wymienione wartości zostaną zinterpretowane właściwie, w tym wypadku jako konkretny odcień purpury.
Jeśli zarządzanie kolorem jest włączone, to we wszystkich aplikacjach firmy Adobe nowe dokumenty uzyskują profile
zgodne z opcjami przestrzeni roboczej (określanymi w oknie dialogowym Ustawienia kolorów). Dokumenty bez
kolorów są nazywane nieoznakowanymi i zawierają same wartości kolorów. W przypadku dokumentów
nieoznakowanych aplikacje Adobe wyświetlają kolory na podstawie profilu bieżącej przestrzeni roboczej. (Zobacz
“Robocze przestrzenie kolorów” na stronie 283.)
Aby obejrzeć bieżący profil dokumentu, należy zaznaczyć na pasku stanu opcję Profil kolorów dokumentu.
Zobacz także
“Uzyskiwanie niestandardowych profilów dla drukarek biurkowych” na stronie 277
Aby przypisać lub usunąć profil kolorów w programie Photoshop lub Illustrator
1 Wybrać polecenie Edycja > Przydziel profil.
2 Zaznaczyć odpowiednią opcję i kliknąć na OK:
Nie zarządzaj kolorem w tym dokumencie Istniejący profil jest usuwany z dokumentu. Opcja powinna być
zaznaczana tylko w razie całkowitej pewności co do wyłączenia zarządzania kolorem. Po usunięciu profilu z
ADOBE PHOTOSHOP CS2 282
Podręcznik użytkownika
dokumentu wygląd kolorów jest definiowany przez profile przestrzeni roboczej aplikacji, a użytkownik traci
możliwość osadzenia profilu w dokumencie.
Roboczy [model koloru: przestrzeń robocza] Do dokumentu jest przypisywany profil przestrzeni roboczej.
Profil Pozwala określić inny profil. Aplikacja przypisze do dokumentu nowy profil, ale nie przekonwertuje kolorów
na przestrzeń tego profilu. Operacja może znacznie zmienić wygląd kolorów wyświetlanych na monitorze.
Zobacz także
“Zmiana profilu kolorów dokumentu” na stronie 281
Zobacz także
“Zmiana profilu kolorów dokumentu” na stronie 281
2 W polu Przestrzeń docelowa wybrać profil koloru, na który mają być konwertowane kolory dokumentu.
Dokument zostanie przekonwertowany na nowy profil i otrzyma jego znacznik.
3 W obszarze Opcje konwersji określić mechanizm zarządzania kolorem, cel renderingu oraz opcje punktu czerni
i ditheringu. (Zobacz “Opcje konwersji kolorów” na stronie 286.)
4 Aby w czasie konwersji spłaszczyć wszystkie warstwy dokumentu do jednej warstwy, należy zaznaczyć opcję
Spłaszcz obrazek.
5 Aby obejrzeć efekty konwersji, należy zaznaczyć opcję Podgląd. Podgląd jest dokładniejszy po wybraniu opcji
Spłaszcz obrazek.
Zobacz także
“Zmiana profilu kolorów dokumentu” na stronie 281
Ustawienia kolorów
Aby dostosować ustawienia kolorów
W większości projektów angażujących zarządzanie kolorem najlepiej jest używać ustawień zdefiniowanych, które
zostały przetestowane przez Adobe Systems. Ewentualne zmiany powinni wprowadzać użytkownicy zaznajomieni
dobrze z systemem zarządzania kolorem i świadomi konsekwencji.
Po dostosowaniu opcji można zapisać je w postaci gotowego zestawu opcji. Zapisane ustawienia kolorów będzie
można wykorzystać w przyszłości, a także udostępnić innym użytkownikom lub aplikacjom.
• Aby zapisać ustawienia kolorów w postaci gotowego zestawu opcji, należy kliknąć na przycisku Zapisz w oknie
ustawień. Aby mieć pewność, że w oknie ustawień będzie wyświetlana nazwa zestawu, należy zapisać go w
lokalizacji domyślnej. Jeśli plik zestawu zostanie zapisany w innym miejscu, przed wyborem ustawień trzeba
będzie wczytać plik.
• Aby wczytać gotowy zestaw ustawień kolorów, który jest przechowywany w lokalizacji niestandardowej, należy
kliknąć na przycisku Wczytaj (w oknie ustawień kolorów), zaznaczyć wybrany plik i kliknąć na Otwórz.
Dodatkowe (Photoshop) Opcja określa przyrost punktu rastra używany podczas wyświetlania kanałów kolorów
dodatkowych i bichromii.
Aplikacje firmy Adobe zawierają standardowy zestaw profilów kolorów, które zostały przetestowane przez Adobe
Systems i są zalecane w większości projektów z zarządzaniem kolorem. Domyślnie w menu przestrzeni roboczych
pojawiają się tylko te profile. Aby wyświetlić dodatkowe profile kolorów, które zostały zainstalowane w systemie,
należy zaznaczyć opcję Tryb zaawansowany u góry okna dialogowego Ustawienia koloru. Aby profil kolorów był
wyświetlany w menu przestrzeni roboczych, powinien być dwukierunkowy, to znaczy zapewniać konwersję z danej
przestrzeni i na daną przestrzeń.
Uwaga: Program Photoshop pozwala tworzyć niestandardowe profile przestrzeni roboczej. Mimo to firma Adobe zaleca
korzystanie ze standardowego profilu przestrzeni roboczej. Więcej informacji na ten temat można uzyskać w tzw. bazie
wiedzy dla programu Photoshop, pod adresem http://www.adobe.com/support/products/photoshop.html.
• Czasami otwiera się dokument lub importuje kolorowe dane z dokumentu oznaczonego innym profilem niż profil
bieżącej przestrzeni roboczej. Zdarza się tak po otwarciu dokumentu utworzonego z innymi ustawieniami
zarządzania kolorem lub dokumentu skanowanego, do którego przypisano profil skanera.
W obydwu wypadkach aplikacja wykorzystuje zasadę zarządzania kolorem i na jej podstawie przetwarza dane o
kolorach._ (Zobacz “Opcje zasad zarządzania kolorem” na stronie 285.)
Jeśli profilu brakuje lub jeśli jest on niezgodny z przestrzenią roboczą, aplikacja może wyświetlić — w zależności od
opcji zaznaczonych w oknie Ustawienia kolorów — komunikat ostrzegawczy. Ostrzeżenia dotyczące profilów są
domyślnie wyłączone, ale zawsze można je włączyć. Komunikaty ostrzegawcze są różne w różnych aplikacjach,
zwykle jednak w odpowiedzi na nie podejmuje się następujące działania:
• (Zalecane) Pozostawienie dokumentu lub importowanych danych kolorów bez zmian. Na przykład, można
zdecydować się na zastosowanie profilu osadzonego (jeśli taki istnieje), pozostawienie dokumentu bez profilu
(jeśli profil nie istnieje) lub zachowanie wartości wklejonych kolorów.
• Modyfikacja dokumentu lub importowanych danych kolorów. Na przykład, otwierając dokument bez profilu
kolorów, można przypisać doń profil bieżącej przestrzeni roboczej lub inny. Otwierając dokument z błędnym
(niezgodnym) profilem kolorów, można odrzucić ten profil lub przekonwertować kolory na bieżącą przestrzeń
roboczą. Importując dane kolorów, można wybrać opcję konwersji kolorów na bieżącą przestrzeń roboczą, która
pozwala zachować ich wygląd.
W programie InDesign zasadę tę można zmieniać w odniesieniu do pojedynczych obiektów, a służy do tego
polecenie Obiekt > Ustawienia kolorów obrazka.
• Wyłącz Podczas otwierania plików i importowania obrazków są ignorowane osadzone profile kolorów, a do
nowych dokumentów nie jest przypisywany profil przestrzeni roboczej. Opcję tę należy zaznaczyć, jeśli program ma
pomijać wszelkie metadane kolorów określone przez autora dokumentu.
Różnice profilów: Pytaj przy otwieraniu Przy każdym otwarciu dokumentu o innym profilu niż profil bieżącej
przestrzeni roboczej ma być wyświetlany komunikat. Użytkownik będzie mógł zmienić (nadpisać) zasadę domyślną.
Opcję należy zaznaczyć, jeśli zarządzanie kolorem w dokumentach będzie kontrolowane ręcznie, dla każdego
dokumentu z osobna.
Różnice profilów: Pytaj przy wklejaniu Za każdym razem, gdy w wyniku wklejenia kolorów do dokumentu wystąpią
różnice profilów, będzie wyświetlany komunikat. Użytkownik będzie mógł zmienić (nadpisać) zasadę domyślną.
Opcję należy zaznaczyć, jeśli zarządzanie kolorem przy wklejaniu danych będzie kontrolowane ręcznie, dla każdej
operacji z osobna.
Brakujące profile: Pytaj przy otwieraniu Przy każdym otwarciu dokumentu nieoznakowanego będzie wyświetlany
komunikat. Użytkownik będzie mógł zmienić (nadpisać) zasadę domyślną. Opcję należy zaznaczyć, jeśli
zarządzanie kolorem w dokumentach będzie kontrolowane ręcznie, dla każdego dokumentu z osobna.
Cele renderingu
Cel renderingu określa, w jaki sposób system zarządzania kolorem przeprowadza konwersję kolorów z jednej
przestrzeni na inną. Różne cele renderingu są realizowane za pomocą różnych reguł dostosowywania kolorów; na
przykład, kolory przypadające wewnątrz zakresu przestrzeni docelowej mogą być pozostawiane bez zmian, albo
modyfikowane w celu zachowania oryginalnego zakresu relacji wizualnych po konwersji na mniejszą przestrzeń
docelową. Rezultat wyboru celu renderingu zależy od zawartości graficznej dokumentów oraz profilów
określających przestrzeń kolorów. Niektóre profile dają identyczne rezultaty dla różnych celów renderingu.
Na ogół najlepiej jest używać domyślnego celu renderingu, który został przetestowany przez Adobe Systems pod
kątem zgodności ze standardami przemysłowymi. Na przykład domyślny cel renderingu dla ustawienia Ameryka
Północna lub Europa to Relatywny kolorymetryczny. Natomiast domyślny cel dla ustawienia Japonia to Wizualny.
Cel renderingu można określić w następujących sytuacjach: podczas ustawiania opcji konwersji kolorów przez
system zarządzania kolorem, podczas prób ekranowych kolorów, podczas drukowania kompozycji.
Wizualny Program kładzie nacisk na zachowanie wizualnych relacji między kolorami, tak aby oko ludzkie
postrzegało je jako naturalne pomimo zmiany samych wartości liczbowych kolorów. Cel ten nadaje się do zdjęć
zawierających wiele kolorów spoza danej przestrzeni. W Japonii cel ten stanowi standard przemysłowy.
Nasycenie Program kładzie nacisk na uzyskanie żywych kolorów kosztem ich wierności. Jest to cel dostosowany do
tworzenia grafiki firmowej, takiej jak np. wykresy lub grafy, gdzie ważniejsze jest uzyskanie jasnych, nasyconych
kolorów, a nie zachowanie dokładnych relacji między nimi (tak jak to ma miejsce w przypadku zdjęć).
Względny kolorymetryczny Program porównuje maksymalne światła przestrzeni źródłowej z maksymalnymi
światłami przestrzeni docelowej i odpowiednio przesuwa pozostałe kolory. Kolory poza zakresem są przesuwane na
najbliższy kolor, jaki można oddać w przestrzeni docelowej. Metoda względna kolorymetryczna zachowuje więcej
oryginalnych kolorów niż metoda wizualna. W Ameryce Północnej i Europie jest to standard drukarski.
Absolutny kolorymetryczny Program pozostawia bez zmian te kolory, które znajdują się wewnątrz przestrzeni
docelowej. Kolory poza zakresem przestrzeni docelowej są przycinane. Metoda ta nie obejmuje skalowania kolorów
względem docelowego punktu bieli. Taki cel renderingu kładzie nacisk na zachowanie wierności kolorów kosztem
zachowania relacji między nimi; nadaje się do przeprowadzania prób z symulacją druku na konkretnym urządzeniu.
Cel ten jest szczególnie przydatny, gdy trzeba sprawdzić wpływ koloru papieru na wygląd kolorów.
Kontrolki zaawansowane
W programie Photoshop zaawansowane kontrolki do zarządzania kolorem można wyświetlić, wybierając polecenie
Edycja > Ustawienia kolorów, a następnie pozycję Więcej opcji.
Rozcieńcz kolory monitora o Opcja decyduje o tym, czy nasycenie kolorów wyświetlanych na monitorze ma być
zmniejszane. Jej zaznaczenie daje dobre efekty wizualne, gdy przestrzeń kolorów zawiera więcej barw niż obsługuje
monitor. Niemniej, może powodować różnice między wyglądem kolorów na monitorze a ich wyglądem na wydruku.
Gdy opcja nie jest zaznaczona, różne kolory na obrazku mogą być wyświetlane jako jeden kolor.
Mieszaj kolory RGB używając Gamma Opcja pozwala określić sposób mieszania kolorów RGB podczas generowania
skomplikowanych danych (na przykład podczas mieszania lub malowania warstw w normalnym trybie pracy). Gdy
opcja jest zaznaczona, kolory RGB są mieszane w przestrzeni odpowiadającej określonemu współczynnikowi
gamma. Współczynnik 1,00 jest uważany za “kolorymetrycznie poprawny” i powinien skutkować mniejszą liczbą
zniekształceń krawędzi. Gdy opcja nie jest zaznaczona, kolory RGB są mieszane bezpośrednio w przestrzeni kolorów
dokumentu.
Uwaga: Zaznaczenie opcji Mieszaj kolory RGB używając Gamma powoduje, że dokumenty zawierające warstwy są
wyświetlane inaczej w programie Photoshop, a inaczej w pozostałych aplikacjach.
288
A B C
Jak należy czytać histogram?
A. Zdjęcie prześwietlone B. Zdjęcie dobrze naświetlone z pełnym zakresem tonów C. Zdjęcie niedoświetlone
Paleta Histogram zapewnia wiele opcji do wyświetlania informacji o tonach i barwach obrazka. Domyślnie, na
histogramie jest pokazywany zakres tonów całego obrazka. Aby wyświetlić dane histogramu dotyczące części
obrazka, należy zaznaczyć wybrany fragment obrazka.
&
Histogram, paleta
A. Menu Kanał B. Menu palety C. Przycisk Odświeżaj bez buforowania D. Ikona ostrzeżenia o danych w buforze E. Informacje statystyczne
ADOBE PHOTOSHOP CS2 292
Podręcznik użytkownika
• Jeżeli obrazek jest w trybie RGB lub CMYK, wybór opcji Kolory spowoduje wyświetlenie kolorowego histogramu
kompozytowego poszczególnych kanałów.
W widoku wszystkich kanałów wybór opcji z menu Kanał ma wpływ tylko na wygląd najwyższego histogramu.
• W widoku wszystkich kanałów wybrać z menu palety polecenie Pokaż kanały w kolorze.
• W widoku rozszerzonym lub widoku wszystkich kanałów wybrać jeden z kanałów z menu Kanał, a następnie
wybrać z menu palety polecenie Pokaż kanały w kolorze. Po przejściu do widoku kompaktowego poszczególne
kanały nadal będą wyświetlane w kolorze.
• W widoku rozszerzonym lub widoku wszystkich kanałów wybrać opcję Kolory z menu Kanał, aby wyświetlić
kompozytowy histogram kanałów w kolorze. Po przejściu do widoku kompaktowego poszczególne kanały nadal
będą wyświetlane w kolorze.
Odchylenie standardowe (Std Dev) Informuje, w jakim stopniu konkretne wartości odbiegają od średniej.
Procentowo Skumulowana liczba pikseli o intensywności mniejszej bądź równej od intensywności pod kursorem.
Jest to pewien procent wszystkich pikseli obrazka, od 0% po lewej stronie do 100% po prawej stronie.
Poziom bufora Wartość informująca ilości danych (buforowanych), na podstawie których program utworzył
histogram. Jeśli wartość ta jest większa od 1, histogram jest wyświetlany szybciej, ponieważ jest wyznaczany na
podstawie reprezentatywnej próbki pikseli obrazka (zależnej od powiększenia). Z oryginalnym obrazkiem jest
skojarzony poziom 1. Na każdym wyższym poziomie wartości odpowiadające poszczególnym pikselom są
uzyskiwane jako średnia wartości czterech pikseli sąsiednich. Dlatego też, każdy kolejny poziom odpowiada połowie
wymiarów poziomu poprzedzającego go (ma 1/4 pikseli poziomu poprzedzającego). Gdy program Photoshop ma
szybko obliczyć wartości przybliżone, może skorzystać z jednego z wyższych poziomów. Aby narysować histogram
ponownie, na podstawie rzeczywistych pikseli obrazka, należy kliknąć na przycisku Odśwież bez buforowania.
2 Wybrać ustawienie z menu ródło. (W przypadku dokumentów zawierających tylko jedną warstwę menu ródło nie
jest dostępne.)
Cały obrazek Jest wyświetlany histogram całego obrazka (ze wszystkimi warstwami).
Wybrana warstwa Jest wyświetlany histogram dotyczący tylko warstwy zaznaczonej na palecie Warstwy.
Składnik dopasowania Jest wyświetlany histogram dla warstwy dopasowania zaznaczonej na palecie Warstwy,
uwzględniający wszystkie warstwy znajdujące się poniżej tej warstwy.
A
B
C D E
Podgląd korekty histogramu na palecie Histogram
A. Oryginalny histogram B. Histogram po korekcie C. Cienie D. Półcienie E. Światła
Narzędzie Kroplomierz pozwala uzyskać informacje o kolorze w wybranym miejscu. Niezależnie od niego, na
obrazku można umieścić maksymalnie cztery próbniki kolorów , które również pozwalają sprawdzać wartości
kolorów w wybranych miejscach. Próbniki te są zachowywane na obrazku, co umożliwia sięgnięcie do nich nawet
po zamknięciu i ponownym otwarciu obrazka.
Średnia 3x3 Umożliwia odczyt średniej wartości pikseli w obszarze o wielkości 3x3 (piksele).
Średnia 5x5 Umożliwia odczyt średniej wartości pikseli w obszarze o wielkości 5x5 (piksele).
3 Jeśli wybrano narzędzie Próbnik kolorów , można umieścić w obrazku do czterech próbników kolorów.
Próbnik umieszcza się, klikając na wybranym miejscu.
4 Otworzyć okno dopasowywania (ścieżka: Obrazek > Dopasuj).
5 Wprowadzić w oknie dialogowym odpowiednie dopasowania. Przed ich zastosowaniem należy sprawdzić na
palecie Info, jakie wartości kolorów obowiązują przed korektą i jakie będą obowiązywać po niej:
• Aby wyświetlić wartości kolorów przy użyciu narzędzia Kroplomierz , należy przesunąć kursor nad wybranym
obszarem obrazka. Otwarcie okna dopasowywania powoduje uaktywnienie narzędzia Kroplomierz poza oknem.
Za pośrednictwem skrótów klawiaturowych użytkownik nadal ma dostęp do funkcji przewijania, a także do
narzędzi Rączka i Lupka .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 296
Podręcznik użytkownika
• Aby obejrzeć wartości kolorów pod próbnikami kolorów, należy sprawdzić informacje w dolnej części palety Info.
Aby przy otwartym oknie dialogowym dopasowywania umieścić na obrazku dodatkowe próbki kolorów, należy
kliknąć na obrazku z wciśniętym klawiszem Shift.
Wartości kolorów pod kursorem Kroplomierza są pokazywane również na palecie Kolor.
Polecenia Ustawienie próby i Próba kolorów umożliwiają wyświetlenie podglądu kompozytowych kolorów CMYK i
płyt rozbarwień na podstawie przestrzeni roboczej CMYK zdefiniowanej w oknie dialogowym Ustawienia koloru.
Użytkownik może także sprawdzić wygląd kolorów przy użyciu własnego profilu CMYK.
Gdy obrazek jest edytowany w trybie RGB, można otworzyć drugie okno z podglądem kolorów w trybie CMYK. Aby
otworzyć drugie okno z edytowanym obrazkiem, należy wybrać polecenie Okno > Ułóż > Nowe okno dla (nazwa
pliku). W podmenu Ustawienie próby należy włączyć opcję Robocza CMYK, a następnie wybrać polecenie Próba
kolorów, aby włączyć podgląd CMYK w jednym z okien.
Oryginalny obrazek i podgląd kolorów spoza przestrzeni; jako kolor ostrzegawczy wybrano zielony.
" # $ % &
Okno dialogowe Poziomy
A. Umożliwia automatyczną korektę kolorów B. Umożliwia otwarcie okna dialogowego Opcje Auto korekty koloru C. Cienie D. Półcienie
E. Światła
Środkowy wskaźnik wejścia pozwala dostosować parametr gamma obrazka. Za jego pomocą przesuwa się punkt
półcieni (poziom 128), co umożliwia zmianę intensywności środkowej części zakresu szarości bez gwałtownych
zmian w obszarach cieni i świateł.
4 Jeżeli obrazek wymaga korekty w zakresie półcieni, należy skorygować wartość gamma za pomocą środkowego
wskaźnika wejścia.
Przesunięcie środkowego wskaźnika wejścia w lewo powoduje ogólne rozjaśnienie obrazka. Wskutek tego do punktu
środkowego między dwoma wskaźnikami wyjścia przypisywany jest niższy (ciemniejszy) poziom. Jeżeli wskaźniki
znajdują się w położeniach domyślnych (0 i 255), to punkt środkowy przypada na poziom 128. W naszym
przykładzie cienie zostaną rozciągnięte, aby wypełnić zakres tonalny między 0 a 128, natomiast światła zostaną
skompresowane. Przesunięcie środkowego wskaźnika wejścia w prawo spowoduje odwrotny efekt, czyli
przyciemnienie obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 301
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Wartość korekty gamma można także wpisać bezpośrednio w środkowym polu tekstowym Poziomy wejścia.
5 Kliknąć na OK.
Histogram wyświetlany na palecie Histogram można dostosować do swoich potrzeb.
"
% & ' ( )
Okno dialogowe Krzywe
A. Światła B. Półtony C. Cienie D. Umożliwia zmianę kształtu krzywej poprzez dodawanie punktów E. Pozwala narysować krzywą za
pomocą Ołówka F. Pozwala ustawić punkt czerni G. Pozwala ustawić punkt szarości H. Pozwala ustawić punkt bieli
Po otwarciu okna dialogowego Krzywe krzywa tonów ma kształt prostej, ukośnej linii. Pozioma oś wykresu
reprezentuje początkową wartość intensywności pikseli (poziomy wejściowe), zaś pionowa — nowe wartości
intensywności (poziomy wyjściowe).
W przypadku obrazków RGB domyślnie wartości intensywności należą do przedziału od 0 do 255, przy czym czerń
(0) znajduje się w lewym dolnym rogu. W przypadku obrazków CMYK domyślnie wartości intensywności należą do
przedziału od 0 do 100, przy czym światła (0%) znajdują się lewym dolnym rogu. Aby odwrócić wyświetlanie
wartości intensywności i wartości procentowych, należy kliknąć na strzałce o dwóch grotach, która znajduje się pod
krzywą. Po takim odwróceniu 0 dla obrazków RGB znajduje się w prawym dolnym rogu i 0% dla obrazków CMYK
również w prawym dolnym rogu.
• Aby zagęścić siatkę krzywej, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na siatce.
Ponowne kliknięcie z przytrzymaniem klawisza Alt lub Option ponownie powiększy siatkę.
• Do zmniejszania i powiększania okna służy mały przycisk w jego prawym dolnym rogu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 303
Podręcznik użytkownika
Kliknięcie na przycisku Auto powoduje uaktywnienie korekty typu Auto-kolor, Auto-kontrast lub Auto-poziomy, w
zależności od ustawień w oknie dialogowym Opcje Auto korekty koloru. Więcej informacji o określaniu ustawień
Auto-koloru, Auto-kontrastów i Auto-poziomów znajduje się w części “Aby ustawić opcje automatycznej korekty
kolorów” na stronie 325.
Kliknięcie z przytrzymaniem klawisza Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) w trzech obszarach obrazka powoduje dodanie trzech
punktów do krzywej. Krzywa w kształcie litery S powoduje rozjaśnienie cieni i przyciemnienie świateł, a w konsekwencji wzrost kontrastowości
obrazka.
Aby wyznaczyć najjaśniejszy i najciemniejszy obszar obrazka RGB, należy przeciągać kursor po obrazku. W trakcie
przeciągania w oknie dialogowym Krzywe są wyświetlane intensywności kolorów pod kursorem oraz są
pokazywane odpowiadające im punkty krzywej. W trakcie przeciągania kursora na obrazku CMYK na palecie Kolor
są widoczne wartości procentowe poszczególnych farb (o ile paleta ta została ustawiona na wyświetlanie wartości
CMYK).
4 Wykonać jedną z następujących czynności, aby zmodyfikować kształt krzywej:
• Kliknąć na punkcie i przeciągać krzywą aż do uzyskania pożądanego wyglądu obrazka.
• Kliknąć na punkcie krzywej i wprowadzić wartości w polach tekstowych Wejście i Wyjście.
• Zaznaczyć ołówek w dolnej części okna dialogowego i za jego pomocą narysować nową krzywą. Rysowanie z
wciśniętym klawiszem Shift ogranicza kształt krzywej do linii prostej. Po zakończeniu rysowania należy kliknąć,
aby zdefiniować punkty końcowe, a następnie wygładzić krzywą kliknięciem na opcji Wygładź.
Punkty na krzywej pozostaną zakotwiczone, dopóki się ich nie przesunie. Pozwala to dokonywać korekt w jednym
obszarze tonalnym bez modyfikowania pozostałych.
• Wciskając klawisze Ctrl+Tab (Windows) lub Control+Tab (Mac OS), zaznacza się kolejne punkty kontrolne
krzywej (w przód).
• Wciskając klawisze Shift+Ctrl+Tab (Windows) lub Shift+Control+Tab (Mac OS), zaznacza się kolejne punkty
kontrolne krzywej (wstecz).
A B
Piksele obrazka nie dochodzą do skrajnych punktów histogramu, co oznacza, że na obrazku nie jest wykorzystywany pełen zakres tonów.
A. Suwak po stronie cieni B. Suwak po stronie świateł
Jeśli na obrazku jest uwzględniony pełen zakres tonów, a brakuje kontrastu w obszarze półcieni, należy wybrać
polecenie Obrazek > Dopasuj > Krzywe. Należy nadać krzywej kształt litery S.
Zwiększenie kąta nachylenia środkowego odcinka krzywej zwiększa kontrast w obszarze półcieni.
Zobacz także
“Warstwy dopasowania i warstwy wypełnienia” na stronie 446
2 Otworzyć okno Poziomy lub Krzywe. Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj, a następnie polecenie Poziomy lub
Krzywe. Alternatywnie można użyć warstwy dopasowania.
3 Dwukrotnie kliknąć na kroplomierzu Ustaw punkt czerni , Ustaw punkt szarości , lub Ustaw punkt
bieli . Wybrać neutralny kolor docelowy z próbnika kolorów Adobe.
W trybie RGB należy wpisać takie same wartości składowych R, G i B (co zapewnia kolor neutralny). Kolor
neutralny powinien być jak najbardziej zbliżony do wartości pobranych z próbki.
Aby zachować konkretne szczegóły znajdujące się na obszarach cieni lub świateł, należy wybrać takie wartości
kroplomierzy Punkt czerni i Punkt bieli, które mieszczą się w przestrzeni kolorów urządzenia wyjściowego (maszyny
drukarskiej, drukarki laserowej, itd.)
4 Za pomocą odpowiedniego kroplomierza kliknąć we wskazanym wcześniej obszarze neutralnym. Typ
kroplomierza należy dostosować do typu obszaru: cieni lub świateł.
5 Stosownie do potrzeb powtórzyć etapy 3 i 4 dla pozostałych kroplomierzy.
6 Jeżeli zachodzi taka potrzeba, wprowadzić ostateczne korekty w oknach dialogowych Poziomy i Krzywe
(Photoshop).
7 Kliknąć na OK. Jeśli określono nowe kolory docelowe kroplomierza, program Photoshop zapyta, czy ma zapisać
je jako ustawienia domyślne.
3 Powoli przeciągnąć suwak na środek histogramu, aby zidentyfikować te obszary obrazka, które ulegną przycięciu
(staną się całkiem czarne lub całkiem białe). Z pikseli na tych obszarach należy pobrać wartości docelowe punktu
czerni i punktu bieli.
Zobacz także
“Aby obejrzeć wartości kolorów na obrazku” na stronie 295
Gamma Pozwala dostosować parametr gamma obrazka (przy użyciu prostej funkcji potęgowej). Wartości ujemne
pozostają bliskie zeru (to znaczy, pozostają ujemne, ale są przekształcane tak, jakby były dodatnie).
Kroplomierze pozwalają dostosować wartości luminancji (w przeciwieństwie do kroplomierzy typu Poziomy, które
mają wpływ na wszystkie kanały kolorów).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 308
Podręcznik użytkownika
• Kroplomierz do ustawiania punktu czerni pozwala określić Przesunięcie — wartość klikniętego piksela jest
zerowana.
• Kroplomierz do ustawiania punktu bieli pozwala określić Ekspozycję — wartość klikniętego piksela jest ustawiana
jako biel (1 dla obrazków HDR).
• Kroplomierz do ustawiania półcieni ma wpływ na Ekspozycję — kliknięta wartość staje się środkowym odcieniem
szarości.
Zobacz także
“Obrazki o wysokiej dynamice jasności” na stronie 211
Choć ostatecznie zależy to od urządzenia wyjściowego, optymalną jakość świateł zapewniają wartości CMYK 5, 3, 3
i 0 (w przypadku wydruków na białym papierze). Ich odpowiedniki w trybie RGB to 244, 244 i 244, a w skali szarości
— wartość 4%. Aby szybko wprowadzić te wartości, należy wpisać 96 w polu Jasność (B), umieszczonym w części
HSB okna Próbnika kolorów.
W przypadku obrazków ze słabym kluczem wartość światła powinna być nieco niższa, co pozwoli uniknąć zbyt
dużego kontrastu. Jasność powinna należeć do przedziału od 96 do 80.
Kolory pikseli obrazka zmienią się zgodnie z nowymi wartościami świateł. Wszystkie piksele jaśniejsze niż kliknięty
obszar zostaną przycięte (ustawione na poziom 255, czyli czystą biel). Na palecie Info zostaną pokazane wartości
przed i po dopasowaniu koloru.
Ustawienie wartości docelowej dla kroplomierza Punkt bieli i kliknięcie w obszarze światła w celu przypisania mu wartości docelowej.
5 Przypisać wartości cieni do pikseli z najciemniejszego obszaru obrazka, klikając dwukrotnie na kroplomierzu do
ustawiania punktu czerni (w oknie Poziomy lub Krzywe). Zostanie wyświetlony Próbnik kolorów. Wprowadzić
wartości, które mają zostać przypisane do najciemniejszego obszaru obrazka, a następnie kliknąć na OK. Następnie
należy kliknąć na obszarze cienia, który zidentyfikowano w kroku 3.
Aby uzyskać dobre cienie na obrazku o przeciętnym kontraście przy druku na białym papierze (w zależności od
urządzenia wyjściowego), można użyć wartości CMYK 65, 53, 51 i 95. Przybliżone odpowiedniki tych wartości w
trybie RGB to 10, 10, 10; a przybliżony odpowiednik w skali szarości to punkt 96%. Aby szybko wprowadzić te
wartości, należy wpisać 4 w polu Jasność (B), umieszczonym w części HSB okna Próbnika kolorów.
W przypadku obrazków z mocnym kluczem, cieniom można przypisać wyższe wartości, co pozwoli zachować
szczegóły w obszarach światła. Jasność powinna należeć do przedziału od 4 do 20.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 311
Podręcznik użytkownika
A
270 90
180
Koło kolorów
A. Nasycenie B. Barwa
4 Wpisać wartość w polu Nasycenie lub przeciągnąć odpowiednio suwak. Przesunięcie suwaka na prawo zwiększa
nasycenie, przesunięcie na lewo — zmniejsza je.
Wartości kolorów są przesuwane do środka lub od środka koła kolorów. Wartości mogą pochodzić z przedziału od
-100 (rozcieńczenie, kolory bardziej przytłumione) do +100 (większy procent nasycenia).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 312
Podręcznik użytkownika
5 Wpisać wartość w polu Jasność albo przeciągnąć suwak w prawo, aby zwiększyć jasność (domieszać do koloru
biel) albo w lewo, aby zmniejszyć jasność (domieszać do koloru czerń). Wartości mogą pochodzić z przedziału od -
100 (procent czerni) do +100 (procent bieli).
Uwaga: Aby cofnąć zmiany wprowadzone w oknie dialogowym Barwa/Nasycenie, można kliknąć na przycisk Wyzeruj.
Aby uaktywnić przycisk Wyzeruj zamiast przycisku Anuluj, należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).
Aby określić lub zmodyfikować zakres kolorów dopasowywanych za pomocą polecenia Barwa/Nasycenie
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Barwa/Nasycenie.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Barwa/Nasycenie. W oknie
dialogowym Nowa warstwa należy kliknąć na OK.
2 Wybrać jeden z kolorów z menu Edycja w oknie dialogowym Barwa/Nasycenie.
W oknie tym są wyświetlane wartości z koła kolorów (w stopniach). Odpowiadają one suwakom dopasowania,
znajdującym się między paskami koloru. Dwa wewnętrzne suwaki pionowe definiują zakres kolorów. Dwa
zewnętrzne suwaki trójkątne pokazują, w którym miejscu zakresu kolorów dopasowanie zaczyna się rozmywać
(wtapianie lub ograniczanie dopasowania zamiast wyraźnie zdefiniowanej granicy między obszarami, na których
dopasowanie jest nadawane lub nie).
3 Zmodyfikować zakres kolorów za pomocą kroplomierzy lub suwaków.
• Kliknąć lub przeciągnąć po obrazku narzędziem Kroplomierz , aby wybrać zakres kolorów. Aby rozszerzyć
zakres kolorów, należy kliknąć lub przeciągnąć po obrazku kroplomierzem Dodaj do próbki . Aby zredukować
zakres kolorów, należy kliknąć lub przeciągnąć po obrazku kroplomierzem Odejmij od próbki . Jeśli narzędzie
Kroplomierz jest aktywne, to wciśnięcie klawisza Shift umożliwia dodanie obszaru do zakresu, a klawisza Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) — odjęcie od zakresu.
• Przeciągnąć jeden z białych trójkątów, aby wyregulować stopień “rozmycia” (wtapiania korekty) bez wpływu na
zakres.
• Przeciągnąć obszar między trójkątem i paskiem pionowym, aby dopasować zakres bez zmiany wielkości
wtapiania.
• Przeciągać obszar środkowy, aby przenieść cały suwak dopasowania (wraz trójkątami i paskami pionowymi) w
celu zaznaczenia innego obszaru kolorów.
• Przeciągnąć jeden z białych pionowych pasków, aby dostosować zakres koloru składowego. Przesunięcie paska
pionowego na zewnątrz od środka suwaka, a bliżej trójkąta, powoduje zwiększenie zakresu kolorów i zmniejszenie
“rozmycia”. Przesunięcie paska pionowego bliżej środka suwaka, a dalej od trójkąta, zmniejsza zakres kolorów i
zwiększa “rozmycie”.
• Przeciągnąć pasek koloru z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), tak by w środku
paska znajdował się inny kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 313
Podręcznik użytkownika
" # $ % & % $ #
Jeżeli ustawienie suwak zmieni się w taki sposób, że "przejdzie" on do innego zakresu kolorów, program
odpowiednio zmieni nazwę opcji wyświetlanej w menu Edycja. Na przykład, jeśli użytkownik wybierze kolor żółty
i zmieni jego zakres tak, że wejdzie na czerwoną część paska koloru, jego nazwa zmieni się na Czerwony 2. Istnieje
możliwość zmiany do 6 indywidualnych zakresów kolorów (np. od koloru Czerwony do Czerwony 6).
Uwaga: Domyślnie, przy wybieraniu komponentu koloru jest zaznaczany zakres koloru o szerokości 30 z odcięciem 30
po obu stronach. Określenie zbyt wąskiego odcięcia spowoduje utworzenie na obrazku pasków kolorów.
5 Przeciągnąć suwak w kierunku koloru, którego udział na obrazku ma być zwiększony i oddalić od koloru, którego
udział ma być zmniejszony.
Wartości nad paskami kolorów obrazują zmiany kolorów dla kanału czerwonego, zielonego i niebieskiego. (W
przypadku obrazków w trybie Lab są to wartości kanałów a i b.) Mogą one zmieniać się w zakresie od -100 do +100.
• Jeżeli w obrazku docelowym utworzono zaznaczenie, można zaznaczyć opcję Użyj zaznaczenia w pliku
docelowym do obliczania kolorów (w sekcji Statystyki obrazka), co spowoduje użycie kolorów z tego zaznaczenia
do wykonania obliczeń korekcyjnych. Nie zaznaczenie tej opcji spowoduje zignorowanie zaznaczenia w obrazku
docelowym: do obliczeń korekcyjnych użyte zostaną kolory z całego obrazka docelowego.
5 Aby automatycznie wyeliminować dominantę barwną z obrazka docelowego, należy zaznaczyć opcję Neutralizuj.
Zaznaczenie opcji Podgląd gwarantuje, że obrazek będzie uaktualniany w miarę wprowadzania kolejnych korekt.
6 Przeciągnąć suwak Luminancja, aby zwiększyć lub zmniejszyć jasność obrazka docelowego. Można także
wprowadzić wartość w polu tekstowym Luminancja. Maksymalna dopuszczalna wartość to 200, wartość minimalna
to 1, a wartość domyślna to 100.
7 Przeciągnąć suwak Intensywność koloru, aby skorygować nasycenie kolorów w obrazku docelowym. Można także
wprowadzić wartość w polu tekstowym Intensywność koloru. Maksymalna dopuszczalna wartość to 200, wartość
minimalna to 1 (powstaje obrazek w skali szarości), a wartość domyślna to 100.
8 Przeciągnąć suwak Zanik, aby zmienić stopień korekty obrazka. Przesunięcie suwaka w prawo zmniejsza stopień
korekty.
9 Kliknąć na OK.
8 Przeciągnąć suwak Intensywność koloru, aby skorygować nasycenie kolorów na warstwie docelowej. Można także
wprowadzić wartość w polu tekstowym Intensywność koloru. Maksymalna dopuszczalna wartość to 200, wartość
minimalna to 1 (powstaje obrazek w skali szarości), a wartość domyślna to 100.
9 Przesunąć suwak Zanik, aby zmienić stopień korekty obrazka. Przesunięcie suwaka w prawo zmniejsza stopień
korekty.
10 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297
Efekt ręcznego kolorowania uzyskany wskutek zaznaczenia opcji Monochromatycznie (po lewej) i wyłączenia opcji Monochromatycznie (po
prawej)
6 Przeciągnąć suwak lub wprowadzić wartość opcji Stały. Opcja ta odpowiada za poziom szarości kanału
wyjściowego. Wartości ujemne powodują dodanie większej ilości czerni, a wartości dodatnie — dodanie większej
ilości bieli. Wartość -200% daje całkowicie czarny kanał wyjściowy, a wartość +200% daje całkowicie biały kanał
wyjściowy.
Wybór kanału źródłowego powoduje ustawienie suwaka tego kanału na 100%, a suwaków pozostałych kanałów —
na 0%. Na przykład, wybór kanału źródłowego Czerwony spowoduje ustawienie suwaków w sekcji Kanały źródłowe
odpowiednio na 100% dla czerwieni oraz 0% dla zieleni i niebieskiego (w przypadku obrazka RGB).
4 Przeciągnąć suwak kanału źródłowego w lewo aby zmniejszyć wpływ kanału na kanał wyjściowy i w prawo – aby
go zwiększyć; można też wpisać w polu tekstowym wartość z przedziału od -200% do +200%. Ujemne wartości
powodują inwersję kanału źródłowego przed dodaniem go do kanału wyjściowego.
5 Przeciągnąć suwak lub wprowadzić wartość opcji Stały. Opcja ta odpowiada za poziom szarości kanału
wyjściowego. Wartości ujemne powodują dodanie większej ilości czerni, a wartości dodatnie — dodanie większej
ilości bieli. Wartość -200% daje całkowicie czarny kanał wyjściowy, a wartość +200% daje całkowicie biały kanał
wyjściowy.
Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Mieszanie kanałów można zapisywać, a następnie stosować do
innych obrazków.
Zobacz także
“Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297
Zobacz także
“Aby zapisać lub ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297
Polecenie Auto-poziomy
Polecenie Auto-poziomy umożliwia automatyczne dopasowanie punktu czerni i punktu bieli obrazka. Powoduje to
przycięcie części cieni i świateł w każdym kanale oraz przypisanie najjaśniejszego i najciemniejszego piksela w
każdym kanale do czystej bieli (poziom 255) lub czystej czerni (poziom 0). Rozkład pośrednich wartości pikseli
zmienia się proporcjonalnie do tych ustawień. W rezultacie obrazek staje się bardziej kontrastowy. Ponieważ
polecenie to służy do dopasowywania pojedynczych kanałów, jego wykonanie może skutkować usunięciem
niektórych kolorów lub wprowadzeniem dominanty barwnej.
Polecenie Auto-poziomy pozwala uzyskać dobre rezultaty w niektórych obrazkach o średniej dystrybucji wartości
pikseli, które wymagają po prostu zwiększenia kontrastu.
Uwaga: Domyślnie, piksele białe i czarne są przycinane o 0,1% — czyli przy wyszukiwaniu najjaśniejszych i
najciemniejszych pikseli obrazka program ignoruje pierwsze 0,1% każdej z barw skrajnych. Ustawienia domyślne
funkcji Auto-poziomy można zmienić w oknie dialogowym Opcje Auto korekty koloru.
Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325
ADOBE PHOTOSHOP CS2 324
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325
Polecenie Auto-kontrast
Polecenie Auto-kontrast umożliwia automatyczną korektę kontrastu. Ponieważ kanały nie są zmieniane oddzielnie,
nie są wprowadzane ani eliminowane dominanty barwne. Funkcja ta przycina wartości świateł i cieni w obrazku, a
następnie przypisuje pozostałe najjaśniejsze i najciemniejsze piksele do czystej bieli (poziom 255) i czystej czerni
(poziom 0). Powoduje to rozjaśnienie świateł i przyciemnienie cieni.
Domyślnie, piksele białe i czarne są przycinane o 0,5% — czyli przy wyszukiwaniu najjaśniejszych i najciemniejszych
pikseli obrazka program ignoruje pierwsze 0,5% każdej z barw skrajnych. Ustawienia domyślne tej funkcji można
zmienić w oknie dialogowym Opcje Auto korekty koloru, które otwiera się w oknach dialogowych Poziomy i
Krzywe.
Polecenie Auto-kontrast pomaga poprawić wygląd wielu fotografii lub obrazków o płynnych przejściach tonalnych.
Nie poprawia jednak wyglądu obrazków o kolorach jednolitych.
Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325
Zobacz także
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325
Zobacz także
“Aby poprawić dominantę barwną przy użyciu polecenia Poziomy” na stronie 301
“Aby ustawić opcje automatycznej korekty kolorów” na stronie 325
"
#
$
Uwaga: Przy zapisywaniu parametrów okna Opcje Auto-korekty koloru jako wartości domyślnych dla funkcji Auto-
kolor, Auto-poziomy i Auto-kontrast nie ma znaczenia, jaki algorytm wybierze się w etapie 2. Wszystkie trzy polecenia
do automatycznej korekty wykorzystują tylko wartości ustawione dla kolorów docelowych i przycinania. Jedynym
wyjątkiem jest polecenie Auto-kolor, w przypadku którego jest używana również opcja Pomiń neutralne półcienie.
Nasycenie Korekta obejmuje barwy pikseli obrazka. Jeśli nasycenie koloru przekracza maksimum, kolor może być
przycięty.
4 Przeciągnąć suwak Drobne/Grube, aby określić stopień zmian. Przesunięcie suwaka o jednostkę w lewo lub w
prawo podwaja stopień korekty.
5 Dopasować kolor i jasność:
• Aby zwiększyć udział koloru na obrazku, należy kliknąć na odpowiedniej miniaturce koloru.
• Aby zmniejszyć udział koloru na obrazku, należy kliknąć na kolorze po przeciwnej stronie koła kolorów. Na
przykład, aby zmniejszyć udział cyjanu, należy kliknąć na miniaturce koloru czerwonego. Zobacz “Koło kolorów”
na stronie 262.
• Aby dopasować jasność, należy kliknąć na miniaturce po prawej stronie okna dialogowego.
Efekty klikania na miniaturkach kumulują się. Na przykład, dwukrotne kliknięcie na miniaturce koloru czerwonego
spowoduje dwukrotne zastosowanie korekty. Przy każdym kliknięciu na jednej z miniaturek zmianie ulegają
wszystkie inne miniaturki. Trzy miniaturki Aktualny wybór zawsze odpowiadają bieżącym wyborom.
Ustawienia wprowadzone w oknie dialogowym Wariacje można także zapisać, a potem zastosować do innych
obrazków. Więcej informacji na temat zapisywania i wczytywania ustawień można znaleźć w części “Aby zapisać lub
ponownie zastosować ustawienia okna dialogowego” na stronie 297.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 328
Podręcznik użytkownika
Wyrównaj cały obrazek na podstawie zaznaczonego obszaru Piksele obrazka są wyrównywane na podstawie
wartości zaznaczonych pikseli.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania > Odwrotność. W oknie dialogowym
Nowa warstwa należy kliknąć na OK.
• Aby przeprowadzić edycję wypełnienia gradientowego, wyświetlanego aktualnie w oknie Mapa gradientu, należy
kliknąć na wypełnieniu gradientowym. Następnie należy zmienić istniejące wypełnienie gradientowe lub ut-
worzyć nowe. (Zobacz “Aby utworzyć łagodny gradient” na stronie 519.)
Cienie, półcienie i światła obrazka są przekształcane domyślnie na (odpowiednio): kolor początkowy (lewy),
środkowy i końcowy (prawy) wypełnienia gradientowego.
3 Jeśli to konieczne, ustawić jedną lub obydwie z następujących opcji:
Dithering Opcja powoduje dodanie do obrazka przypadkowego "szumu". Ma to na celu wygładzenie wypełnienia
gradientowego i redukcję efektu pasków kolorów.
Odwrotnie Opcja powoduje odwrócenie wypełnienia gradientowego.
331
Tworzenie zaznaczeń
Zaznaczanie
Tworzenie zaznaczeń polega na wyróżnianiu wybranych fragmentów obrazka. Zaznaczenie określonych obszarów
pozwala ograniczyć pewne operacje — takie jak edycja, definiowanie efektów i stosowanie filtrów — tylko do nich
(inne obszary pozostają nienaruszone).
Do zaznaczania danych rastrowych i wektorowych przeznaczone są odrębne zestawy narzędzi. Na przykład, aby
zaznaczyć piksele rastrowe, trzeba użyć narzędzia do zaznaczania albo lassa. Polecenia dostępne w menu
Zaznaczanie umożliwiają zaznaczanie wszystkich pikseli, usuwanie zaznaczeń i ponowne zaznaczanie.
Do zaznaczania danych wektorowych używa się narzędzi z grupy piór lub kształtów, które pozwalają tworzyć
precyzyjne kontury nazywane ścieżkami. W przypadku obrazków o 32 bitach na kanał dane wektorowe mogą być
zaznaczane tylko za pomocą narzędzi z grupy piór. Ścieżki mogą być konwertowane na zaznaczenia, a zaznaczenia
mogą być konwertowane na ścieżki.
Zaznaczenia mogą być kopiowane, przenoszone i wklejane, a nawet zapisywane w postaci kanałów alfa. Kanały alfa
służą do przechowywania zaznaczeń jako obrazków w skali szarości. Kanały alfa mogą stanowić podstawę tworzenia
i przechowywania masek. Maska jest to zaznaczenie specjalnego rodzaju, które zabezpiecza fragmenty obrazka przed
wprowadzanymi zmianami.
Uwaga: Aby na pewnym zaznaczonym obszarze lub na całym obrazku zaznaczyć wybrany kolor, należy użyć polecenia
Zakres koloru.
Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
“Aby utworzyć kanał alfa i dodać maskę” na stronie 359
“Konwertowanie ścieżek na krawędzie zaznaczenia” na stronie 490
“Galeria narzędzi do zaznaczania” na stronie 43
A B C D
Opcje zaznaczania
A. Nowe B. Dodaj do C. Odejmij od From D. Przetnij z
3 Określić ustawienie wtapiania (na pasku opcji). Włączyć lub wyłączyć opcję wygładzania dla narzędzi
Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym i Zaznaczanie eliptyczne.
4 Z paska opcji wybrać styl dla narzędzia Zaznaczanie prostokątne, narzędzia Zaznaczanie prostokątem
zaokrąglonym lub narzędzia Zaznaczenie eliptyczne:
Zwykły Wymiary zaznaczenia są określane metodą przeciągania.
Stałe proporcje boków Obowiązuje stały stosunek wysokości do szerokości. Należy wprowadzić odpowiednie
wartości (w programie Photoshop dopuszczalne są wartości dziesiętne). Na przykład, aby zaznaczyć obszar dwa razy
szerszy niż jego wysokość, należy ustawić szerokość na 2, a wysokość na 1.
Stała wielkość Użytkownik musi podać stałą wysokość i szerokość zaznaczenia. Należy wpisać wartości całkowite,
wyrażone w pikselach. Należy przy tym pamiętać, że liczba pikseli potrzebna do utworzenia zaznaczenia o wielkości,
na przykład, 1 cala zmienia się w zależności od rozdzielczości obrazka.
5 Aby wyrównać zaznaczenie do linii pomocniczych, siatki, odcięć lub krawędzi dokumentu, należy wykonać jedną
z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Widok > Przyciągaj lub Widok > Przyciągaj do, po czym wybrać odpowiednie
polecenie z podmenu. Zaznaczenie może być przyciągane do krawędzi dokumentu oraz do kilku elementów
dodatkowych. Przyciąganiem steruje się za pomocą podmenu Przyciągaj do.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Widok > Przyciągaj do > Linie pomocnicze.
6 Utworzyć zaznaczenie, wykonując jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 333
Podręcznik użytkownika
• Wybrać narzędzie Zaznaczanie prostokątne, narzędzie Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym lub narzędzie
Zaznaczanie eliptyczne i przeciągnąć po obszarze, który ma zostać zaznaczony. Przytrzymać klawisz Shift podczas
przeciągania, aby zaznaczyć kwadrat lub okrąg (aby kształt pozostał proporcjonalny, należy najpierw zwolnić
przycisk myszy, a dopiero potem klawisz Shift). Aby przeciągnąć zaznaczenie od środka, w trakcie przeciągania
należy przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Przeciąganie zaznaczenia od rogu obrazka (po lewej) i od środka obrazka (po prawej)
• Po wybraniu narzędzia Zaznaczanie pojedynczych kolumn lub Zaznaczanie pojedynczych rzędów należy kliknąć
blisko wybranego obszaru i przeciągnąć markietkę w wybrane miejsce. Jeśli markietka nie jest widoczna, należy
zwiększyć stopień powiększenia obrazka.
Aby zmienić położenie markietki narzędzia Zaznaczanie prostokątne, Zaznaczanie prostokątem zaokrąglonym lub
Zaznaczanie eliptyczne, należy najpierw wcisnąć lewy przycisk myszy i przeciągnąć kursor tworząc obwiednię.
Następnie należy wcisnąć klawisz spacji i kontynuować przeciąganie. Na koniec należy zwolnić spację; ale nadal
trzymać wciśnięty przycisk myszy, jeżeli trzeba dalej zmieniać krawędź zaznaczenia.
• Aby linie kolejnych segmentów były pochylone pod kątem 45 stopni, należy przytrzymywać klawisz Shift.
• Aby narysować krzywą, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągnąć kursor. Po
zakończeniu segmentu należy zwolnić klawisz Alt/Option i przycisk myszy.
• Aby usunąć narysowane przed chwilą segmenty proste, należy nacisnąć klawisz Delete.
4 Zamknąć krawędź zaznaczenia:
• Umieścić kursor narzędzia Lasso wielokątne w punkcie początkowym (obok kursora pojawi się zamknięty okrąg)
i kliknąć.
• Jeżeli kursor nie znajduje się nad punktem początkowym, należy dwukrotnie kliknąć wskaźnik narzędzia Lasso
wielokątne albo kliknąć przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
5 Aby tymczasowo przełączyć się na inne narzędzia typu lasso, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby uaktywnić narzędzie Lasso, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przeciągać kursor
z wciśniętym przyciskiem myszy.
• Aby uaktywnić narzędzie Lasso wielokątne, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 335
Podręcznik użytkownika
6 Aby usunąć narysowane przed chwilą segmenty i punkty zaczepienia, naciskać klawisz Delete aż do usunięcia
pożądanych punktów zaczepienia i segmentów.
7 Zamknąć krawędź zaznaczenia:
• Aby zamknąć krawędź z krzywą magnetyczną, należy albo dwukrotnie kliknąć, albo nacisnąć klawisz Enter lub
Return.
• Aby zamknąć krawędź z segmentem prostoliniowym, należy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i dwukrotnie kliknąć.
• Aby zamknąć krawędź, należy przeciągnąć kursor nad punktem początkowym i kliknąć.
A B C D
Opcje zaznaczania
A. Nowe B. Dodaj do C. Odejmij od From D. Przetnij z
A B C D
Opcje zaznaczania
A. Nowe B. Dodaj do C. Odejmij od From D. Przetnij z
Ciągłe Gdy opcja jest włączona, są zaznaczane tylko takie obszary o podobnych kolorach, które przylegają do siebie.
W przeciwnym wypadku są zaznaczane piksele na całym obrazku.
Przeszukaj wszystkie warstwy Kolory są zaznaczane na podstawie danych ze wszystkich widocznych warstw. Jeśli
opcja nie jest zaznaczona, Różdżka zaznacza tylko kolory warstwy aktywnej.
4 Kliknąć na wybranym kolorze obrazka. Jeśli jest zaznaczona opcja Ciągłe, zaznaczenie obejmuje przylegające
piksele w granicach zakresu tolerancji. W przeciwnym wypadku zaznaczenie obejmuje wszystkie piksele w zakresie
tolerancji.
Obrazek Podgląd obejmuje cały obrazek. Na przykład, jeśli używane jest powiększenie obrazka, a obszar z którego
ma być pobrana próbka jest niewidoczny, należy ustawić obszar podglądu na obrazek.
Aby szybko przechodzić w oknie dialogowym Zakres koloru z podglądu Obrazka na Zaznaczenie i z powrotem,
należy wciskać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
4 Umieścić kursor nad polem podglądu lub nad obrazkiem i kliknąć w celu pobrania koloru, który ma być
zaznaczony.
Próbkowanie koloru
5 Dopasować zakres kolorów przy pomocy suwaka Rozmycie albo wpisując wartość w polu Rozmycie. Mniejsza
wartość zawęża zakres kolorów. Opcja Rozmycie nie powoduje zaznaczania wszystkich pikseli o wyróżnionych
kolorach, ale tylko pewnej ich części — zależnej od wartości opcji (w przypadku narzędzi Różdżka i Wiadro z farbą
podobną funkcję pełni opcja Tolerancja, z tym że przy jej użyciu są zaznaczane wszystkie piksele spełniające
określone kryteria).
6 Dopasować zaznaczenie:
• Aby dodać kolory, należy wybrać Kroplomierz oznaczony plusem i kliknąć na obszarze podglądu lub na obrazku.
• Aby usunąć kolory, należy wybrać Kroplomierz oznaczony minusem i kliknąć na obszarze podglądu lub na
obrazku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 338
Podręcznik użytkownika
Aby na chwilę włączyć Kroplomierz z plusem, należy wcisnąć klawisz Shift. Aby włączyć Kroplomierz z minusem,
należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
7 Aby obejrzeć zaznaczony obszar w oknie obrazka, należy wybrać jedną z opcji Podglądu zaznaczenia:
Brak Brak podglądu w oknie obrazka.
Skala szarości Zaznaczenie jest wyświetlane tak, jak wyglądałoby w kanale skali szarości.
Szybka maska Zaznaczenie jest wyświetlane przy użyciu bieżących ustawień trybu Szybka maska.
8 Aby powrócić do oryginalnego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć
na Wyzeruj.
Skala szarości Zaznaczenie jest wyświetlane tak, jak wyglądałoby w kanale skali szarości.
Szybka maska Zaznaczenie jest wyświetlane przy użyciu bieżących ustawień trybu Szybka maska.
5 Aby powrócić do oryginalnego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć
na Wyzeruj.
Uwaga: Jeśli na ekranie pojawi się komunikat “Żadne piksele nie są zaznaczone bardziej niż 50%”, to krawędź
zaznaczenia będzie niewidoczna. Komunikat może oznaczać, że zaznaczono kolor (np. czerwony), gdy obrazek nie
zawierał w pełni nasyconego koloru.
Zobacz także
“Aby zaznaczyć jedno lub kilka odcięć” na stronie 606
Pierwotna ramka zaznaczenia (po lewej) oraz przesunięta ramka zaznaczenia(po prawej)
Zobacz także
“Stosowanie przekształceń” na stronie 379
• Wybrać polecenie Widok > Dodatki. W programie Photoshop polecenie umożliwia wyświetlanie lub ukrywanie
siatek, linii pomocniczych, krawędzi zaznaczenia, ścieżek docelowych, odcięć i adnotacji. W programie
ImageReady polecenie umożliwia wyświetlanie lub ukrywanie krawędzi zaznaczenia, krawędzi warstw, siatek,
linii pomocniczych, inteligentnych linii pomocniczych, odcięć, auto-odcięć, map obrazków i zaznaczeń
tekstowych.
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Krawędzie zaznaczenia. Polecenie to umożliwia przełączanie widoku
krawędzi zaznaczenia i dotyczy tylko zaznaczenia bieżącego. Krawędzie zaznaczenia pojawiają się ponownie po
umieszczeniu nowego zaznaczenia.
Zobacz także
“Aby wyświetlić lub ukryć dodatki” na stronie 65
Opcję tę można stosować do zaznaczania obiektów położonych na mocno pomalowanym tle. Użytkownik może
zaznaczyć najpierw tło przy pomocy Różdżki, a potem odwrócić zaznaczenie.
Aby zaznaczyć tylko ten obszar, który przecina się z innymi zaznaczeniami
1 Utworzyć zaznaczenie.
2 Wybrać narzędzie do zaznaczania i wykonać jedną z następujących czynności:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 341
Podręcznik użytkownika
Przecięte zaznaczenia
Zaznaczenie pierwotne (po lewej) i po zastosowaniu polecenia Brzeg: 5 pikseli (po prawej)
Polecenie Brzeg pozwala utworzyć zaznaczenie wygładzone. Aby namalować wokół zaznaczenia obramowanie
innego rodzaju, należy użyć polecenia Obrys.
Zobacz także
“Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę kolorem narzędzia lub pierwszego planu” na stronie 523
ADOBE PHOTOSHOP CS2 342
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Wymiary w pikselach i rozdzielczość obrazków” na stronie 187
Opcja wtapiania jest dostępna dla następujących narzędzi: Zaznaczanie, Lasso, Lasso wielokątne i Lasso
magnetyczne. Można ją zastosować w trakcie wykorzystywania narzędzia; można też dodać wtapianie do
istniejącego zaznaczenia. Efekty wtapiania stają się widoczne podczas przenoszenia, wycinania, kopiowania i
wypełniania zaznaczenia.
B
Zaznaczenie bez zastosowania i z zastosowaniem funkcji wtapiania.
A. Zaznaczenie bez wtapiania, to samo zaznaczenie wypełnione wzorkiem B. Zaznaczenie z wtapianiem, to samo zaznaczenie wypełnione
wzorkiem
ADOBE PHOTOSHOP CS2 344
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby utworzyć tymczasową maskę i używać jej jako zaznaczenia” na stronie 356
Zobacz także
“Zaznaczanie warstw” na stronie 420
ADOBE PHOTOSHOP CS2 345
Podręcznik użytkownika
Pokaż kontrolki przekształceń Wokół zaznaczonego elementu jest wyświetlana obwiednia z uchwytami.
Pierwotne zaznaczenie (po lewej) oraz zaznaczenie po przesunięciu za pomocą narzędzia Przesunięcie (po prawej)
A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej
Zobacz także
“Aby połączyć lub rozłączyć warstwy” na stronie 422
A B C D E F
Opcje rozmieszczania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej
Zobacz także
“Aby połączyć lub rozłączyć warstwy” na stronie 422
Kopiuj połączone Jest tworzona połączona kopia wszystkich widocznych warstw zaznaczonego obszaru.
Wklej Wycięte lub skopiowane zaznaczenie jest wklejane do innej części obrazka lub do innego obrazka w postaci
nowej warstwy. Jeżeli na obrazku istnieje zaznaczenie, to skopiowane zaznaczenie jest wklejane nad istniejącym
zaznaczeniem. Gdy nie ma aktywnego zaznaczenia, skopiowane zaznaczenie jest wklejane na środku obszaru
dokumentu.
Wklej do (Photoshop) Wycięte lub skopiowane zaznaczenie jest wklejane do innego zaznaczenia na tym samym lub
innym obrazku. Zaznaczenie źródłowe jest wklejane na nowej warstwie, a krawędź zaznaczenia docelowego jest
konwertowana na maskę warstwy.
Należy pamiętać, że przy wklejaniu zaznaczenia lub warstwy pomiędzy obrazkami o różnych rozdzielczościach,
wklejane dane zachowują swoje wymiary w pikselach. Operacja taka może spowodować, że wklejony element nie
będzie dostosowany do proporcji nowego obrazka. Aby obrazek źródłowy i obrazek docelowy miały tę samą
rozdzielczość, przed skopiowaniem i wklejeniem obrazka należy użyć polecenia Wielkość obrazka. Następnie należy
ustawić powiększenie obu obrazków na tym samym poziomie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 347
Podręcznik użytkownika
W zależności od ustawień zarządzania kolorem i profilu kolorów pliku (lub importowanych danych), na ekranie
może pojawić się komunikat z prośbą o określenie zasad postępowania z kolorami pliku (lub importowanych
danych).
Zobacz także
“Aby wyznaczyć sugerowaną rozdzielczość obrazka” na stronie 195
“Maskowanie warstw” na stronie 455
“Aby skonfigurować zarządzanie kolorem dla programów Illustrator, InDesign i Photoshop” na stronie 268
Tak długo, jak klawisze Alt lub Option są wciśnięte, każde kliknięcie na klawiszach strzałek powoduje utworzenie
kopii zaznaczenia i przesunięcie jej na określoną odległość od ostatniej kopii. W tym przypadku kopia nie jest
tworzona na nowej warstwie.
A B
C E
D
Stosowanie polecenia Wklej do
A. Zaznaczone okienka B. Kopiowany obrazek C. Polecenie Wklej do D. Miniaturki warstwy i maska warstwy na palecie Warstwy
E. Wklejony obrazek po przemieszczeniu
4 Wybrać narzędzie Przesunięcie albo przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), aby
uaktywnić narzędzie Przesunięcie. Przeciągać zawartość źródłową tak długo, aż wybrana jej część będzie widoczna
przez maskę.
5 Aby odkryć więcej lub mniej obrazka umieszczonego pod warstwą, należy kliknąć na miniaturce maski warstwy
na palecie Warstwy, zaznaczyć narzędzie do malowania i przeprowadzić edycję maski:
• Aby ukryć większą część obrazka umieszczonego pod warstwą, należy zamalować maskę na czarno.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 349
Podręcznik użytkownika
• Aby odkryć większą cześć obrazka umieszczonego pod warstwą, należy pomalować maskę na biało.
• Aby częściowo odkryć obrazek umieszczony pod warstwą, należy pomalować maskę na szaro.
6 Po zakończeniu edycji należy wybrać polecenie Warstwa > Złącz w dół, aby połączyć nową warstwę i maskę
warstwy z warstwą umieszczoną pod nią i wprowadzić na stałe dokonane zmiany.
Zobacz także
“Maskowanie warstw” na stronie 455
Piksele Kompozycja jest rasteryzowana. Rasteryzacja polega na konwersji obiektów wektorowych na opis
reprezentujących je pikseli.
Ścieżki Dane są wklejane w postaci ścieżki (uwzględnianej potem na palecie Ścieżki). Skopiowanie tekstu z
programu Illustrator wymaga jego wcześniejszej konwersji na krzywe.
Warstwa kształtu Jest tworzona warstwa nowego kształtu; funkcję maski wektorowej pełni ścieżka.
Uwaga: Gdy jest kopiowana kompozycja z programu Adobe Illustrator, domyślne ustawienia schowka mogą
uniemożliwiać wyświetlanie okna dialogowego Wklej programu Photoshop. Aby w trakcie wklejania kompozycji okno
to było widoczne, należy otworzyć okno dialogowe Preferencje Illustratora, przejść do sekcji Pliki i Schowek i zaznaczyć
opcję AICB.
5 Jeśli w poprzednim punkcie zaznaczono opcję Wklej jako piksele, użytkownik może zaznaczyć opcję
Wygładzanie, dostępną na pasku opcji, aby wygładzić przejścia między krawędziami zaznaczenia i pikselami wokół
nich.
Uwaga: Jeśli dane już zostały połączone, można użyć poleceń do usuwania otoczki i ponownie wydzielić
zrasteryzowane dane.
Zobacz także
“Obiekty inteligentne” na stronie 449
“Informacje o formatach plików” na stronie 711
“Usuwanie niepotrzebnych pikseli z zaznaczenia” na stronie 344
Kanał ródłem danych jest nowy kanał lub kanał zawierający wybrane zaznaczenie.
Dodaj do kanału Bieżące zaznaczenie jest dodawane do istniejących zaznaczeń w kanale docelowym.
Odejmij od kanału Bieżące zaznaczenie jest odejmowane od istniejących zaznaczeń w kanale docelowym.
Przetnij z kanałem Jest zapisywane przecięcie bieżącego zaznaczenia i zaznaczeń obecnych w kanale docelowym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 351
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Filtr Wydziel” na stronie 352
Przetnij z zaznaczeniem Jest zapisywane przecięcie wczytanego zaznaczenia i zaznaczeń obecnych na obrazku.
Zobacz także
“Aby zapisać zaznaczenie jako maskę” na stronie 360
Zobacz także
“Aby zapisać zaznaczenie jako maskę” na stronie 360
Kanał Pozwala wybrać kanał zawierający zaznaczenie, które ma być wczytane jako maska.
Rezultat Jeżeli obrazek docelowy zawiera zaznaczenie, należy określić metodę połączenia zaznaczeń.
Wydzielanie zaznaczeń
Filtr Wydziel
Okno dialogowe filtra Wydziel zawiera zaawansowane funkcje do oddzielania obiektu na pierwszym planie i
wymazywania jego tła, dzięki czemu obiekt ten może zostać wydzielony na osobnej warstwie. Filtr umożliwia
wycięcie nawet nierównych obiektów z niezdefiniowanymi krawędziami, przy czym cała operacja wymaga
minimalnej pracy użytkownika. Narzędzia dostępne w oknie Wydziel pozwalają określić wydzielane fragmenty
obrazka. Aby zmienić wielkość okna, należy przesunąć jego prawy dolny narożnik.
W sytuacjach mniej skomplikowanych można użyć narzędzia Gumka tła.
Po wydzieleniu obiektu program Photoshop usuwa jego tło (innymi słowy: czyni je przezroczystym). Piksele na
krawędziach obiektu tracą komponenty swojego koloru pochodzące z tła i mogą być mieszane z innym tłem bez
efektu aureoli.
Jeśli po wydzieleniu obiektu zachodzi potrzeba uzyskania innych efektów, np. dodania czarnego krycia do tła,
można użyć polecenia Edycja > Zanik.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 353
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby użyć narzędzia Gumka tła” na stronie 517
“Aby zmieszać efekty” na stronie 538
Wygładź Wpisana wartość lub wybrane ustawienie suwaka odpowiada za większy lub mniejszy stopień wygładzenia
konturu. Aby uniknąć niepotrzebnego rozmycia szczegółów, dobrze jest rozpocząć od wartości zero lub innej małej
wartości. Jeśli po wydzieleniu obiektu są widoczne wyraźne drobne elementy, można zwiększyć wartość opcji
Wygładzanie (w celu usunięcia ich przy następnym wydzielaniu).
Kanał Pozwala wybrać kanał alfa zawierający zaznaczenie, na podstawie którego będzie definiowane podświetlenie.
Kanał alfa powinien być oparty na zaznaczeniu obwiedni krawędzi. Jeśli podświetlenie oparte na kanale zostanie
zmienione, to nazwa tego kanału zostanie zmieniona w menu na Własny. Opcja Kanał jest dostępna tylko wtedy, gdy
obrazek zawiera kanał alfa.
Wymuszaj pierwszy plan Opcję należy zaznaczyć, jeśli obiekt jest szczególnie skomplikowany lub nie ma wyraźnie
zaznaczonego wnętrza.
3 Zaznaczyć narzędzie Podświetlacz i obrysować obiekt do wydzielenia. Należy rysować w taki sposób, aby
podświetlenie obejmowało trochę obiekt na pierwszym planie, a trochę jego tło. Aby zaznaczyć niewyraźne
krawędzie, w przypadku których pierwszy plan miesza się z tłem (np. włosy lub drzewa), należy użyć większego
pędzla.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 354
Podręcznik użytkownika
Aby usunąć podświetlenie, należy zaznaczyć narzędzie Gumka i przeciągnąć je nad podświetleniem. Aby
usunąć całe podświetlenie, należy wcisnąć klawisze Alt+ Backspace (Windows) lub Option+Delete (Mac OS).
Jeśli obiekt ma dobrze zdefiniowane wnętrze, należy upewnić się, że podświetlenie jest zamknięte. Obszary, w
których obiekt dotyka krawędzi obrazka, nie muszą być podświetlane. Jeśli obiekt nie ma dobrze zdefiniowanego
wnętrza, należy zaznaczyć cały obiekt.
Uwaga: Nie można podświetlić całego obiektu, jeśli wybrano opcję Tekstura lub Wymuszaj pierwszy plan.
4 Zdefiniować obszar na pierwszym planie, wykonując jedną z następujących czynności:
• Jeśli obiekt ma dobrze zdefiniowane wnętrze, należy wybrać narzędzie do wypełniania . Należy kliknąć na
obiekcie i wypełnić jego wnętrze. Ponowne kliknięcie kursorem narzędzia w obszarze wypełnionym spowoduje
usunięcie wypełnienia.
• Jeśli jest zaznaczona opcja Wymuszaj pierwszy plan, należy zaznaczyć narzędzie Kroplomierz i kliknąć
wewnątrz obiektu, pobierając próbkę koloru. Można też kliknąć na polu Kolor i użyć próbnika kolorów. Ta
technika sprawdza się najlepiej w przypadku obiektów zawierających tony pojedynczego koloru.
5 (Opcjonalnie) Kliknąć na Podgląd, aby obejrzeć obiekt wydzielony. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można
powiększyć obszar i ustawić opcje podglądu:
Pokaż Opcje menu Pokaż służą do przełączania się pomiędzy widokiem oryginału i obrazków wydzielonych.
Wyświetl Opcje menu Wyświetl służą do podglądu wydzielonych obiektów na kolorowym i matowym tle lub na
szarym tle. Aby wyświetlić tło przezroczyste, należy zaznaczyć opcję Brak.
Pokaż podświetlenie Opcja pozwala wyświetlić podświetlenie obiektu.
Korzystanie z masek
Informacje o maskach i kanałach alfa
Gdy część obrazka jest zaznaczona, obszary niezaznaczone pozostają “zamaskowane”, czyli chronione przed
zmianami. Mówiąc ogólnie: wszelkiego rodzaju maski zapewniają ochronę wybranych obszarów obrazka przed
zmianami wprowadzanymi w innych obszarach (takimi zmianami, jak korekta kolorów czy stosowanie filtrów).
Maski mogą być wykorzystywane także przy okazji złożonych czynności edycyjnych, takich jak stopniowe
nadawanie koloru lub stosowanie filtra.
A B C
Przykłady masek
A. Maska kryjąca wykorzystana do ochrony tła i edycji obrazka motyla B. Maska kryjąca wykorzystana do ochrony obrazka motyla i
pokolorowania tła. C. Maska półprzezroczysta wykorzystana do pokolorowania obrazka motyla i części tła
W programie Photoshop maski są przechowywane w kanałach alfa. Maski i kanały są obrazkami w trybie skali
szarości, można je więc edytować jak wszelkie inne obrazki. Maski i kanały chronią obszary pomalowane na czarno,
natomiast umożliwiają edycję obszarów pomalowanych na biało.
Program Photoshop daje do dyspozycji następujące metody tworzenia masek:
Tryb szybkiej maski Pozwala na edycję dowolnego zaznaczenia jako maski. Zaletą edycji zaznaczenia jako maski jest
możliwość korzystania ze wszystkich prawie narzędzi i filtrów programu Photoshop. Na przykład, można utworzyć
prostokątne zaznaczenie, przejść do trybu szybkiej maski i korzystając z pędzla, zwęzić lub poszerzyć zaznaczenie, a
korzystając z filtra, zniekształcić krawędzie zaznaczenia. Ponieważ szybka maska nie jest zaznaczeniem można
korzystać z narzędzi do zaznaczania. Zaznaczenia tworzone w trybie szybkiej maski mogą być zapisywane i
wczytywane.
Kanały alfa Umożliwiają zapisywanie i wczytywanie zaznaczeń. Kanały alfa można edytować za pomocą dowolnego
narzędzia do edycji. Kiedy kanał maski jest zaznaczony na palecie Kanały, kolory narzędzia i tła są interpretowane
jako odcienie szarości. Maski tworzone w kanałach alfa są dużo trwalsze od masek tworzonych w trybie szybkiej
maski. Zapisane zaznaczenia (maski) mogą być ponownie wykorzystywane, a nawet wczytywane do innych
obrazków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 356
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Inny rodzaj masek — dostępny zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady — to maski warstw. Maski
warstw (a w programie Photoshop również maski wektorowe) umożliwiają tworzenie mieszanki miękkich i twardych
krawędzi maskowania na tej samej warstwie. Zmiany stosowane do maski warstwy lub maski wektorowej mogą być
źródłem dla różnych efektów specjalnych. Ponieważ program ImageReady nie obsługuje kanałów alfa, maski warstw
utworzone w tym programie nie są przechowywane w kanałach alfa.
Zobacz także
“Maskowanie warstw” na stronie 455
"
$
%
3 Przejść na paletę narzędziową i wybrać narzędzie do malowania. Próbki na palecie automatycznie stają się czarno-
białe.
4 Malować na biało, aby zaznaczyć większy obszar obrazka (kolorowa nakładka znika z obszarów pomalowanych
na biało). Aby odznaczyć obszary, należy zamalować je na czarno (kolorowa nakładka pojawia się na obszarach
malowanych na czarno). Malowanie kolorem szarym lub innym daje w efekcie obszar półprzezroczysty, bardzo
użyteczny przy wtapianiu i wygładzaniu. (Po wyłączeniu trybu szybkiej maski obszary półprzezroczyste mogą
wydawać się niezaznaczone, ale mimo to są zaznaczone).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 358
Podręcznik użytkownika
C
Malowanie w trybie szybkiej maski
A. Oryginalne zaznaczenie i zaznaczenie w trybie szybkiej maski z zielonym jako kolorem maskującym B. Malowanie na biało w trybie
szybkiej maski powiększa obszar zaznaczenia C. Malowanie na czarno w trybie szybkiej maski zmniejsza obszar zaznaczenia
5 Kliknąć na przycisku Tryb standardowy na palecie narzędziowej, aby wyłączyć szybką maskę i wrócić do
oryginalnego obrazka. Krawędź zaznaczenia otoczy nie chronione obszary szybkiej maski.
Oznacza to, że jeśli wygładzona maska zostanie przekształcona na zaznaczenie, linia krawędzi będzie biegła
pomiędzy czarnymi i białymi pikselami maski gradientu. Kontur zaznaczenia wskazuje granicę między pikselami
zaznaczonymi w większym stopniu niż 50% a pikselami zaznaczonymi w mniejszym stopniu niż 50%.
6 Zastosować zmiany do obrazka. Zmiany dotyczą wyłącznie zaznaczonego obszaru.
7 Wybrać polecenie Zaznacz > Odznacz, aby odznaczyć zaznaczenie, albo zapisać zaznaczenie za pomocą polecenia
Zaznacz > Zapisz zaznaczenie.
Tymczasową maskę można przekształcić w trwały kanał alfa, przechodząc do trybu standardowego i wybierając
polecenie Zaznacz > Zapisz zaznaczenie.
obszary zaznaczone. Gdy opcja jest zaznaczona, przycisk Szybka maska w palecie narzędziowej jest wyświetlany w
postaci szarego okręgu na białym tle .
Aby przechodzić między opcjami Obszary zamaskowane i Obszary zaznaczone, należy klikać na przycisku Szybka
maska z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
3 Aby wybrać nowy kolor maski, należy kliknąć na polu kolorów i wybrać nowy kolor.
4 Aby zmienić krycie, należy wpisać wartość z przedziału od 0% do 100%.
Ustawienia koloru i krycia dotyczą jedynie wyglądu maski i nie wpływają na stopień ochrony obszarów
umieszczonych po nią. Zmiana tych ustawień może uczynić maskę bardziej widoczną względem kolorów obrazka.
Zobacz także
“Informacje o palecie Próbki” na stronie 532
6 (Opcjonalnie) Kliknąć na ikonie oka , umieszczonej obok kanału koloru lub kanału koloru kompozytowego
(np. RGB), aby wyświetlić obrazek z barwną nakładką.
Uwaga: Gdy u dołu palety Kanały pojawi się nowy kanał, będzie to jedyny kanał widoczny w oknie dokumentu — o ile
nie kliknięto na innym kanale koloru lub kanale kompozytowym.
7 Zaznaczyć narzędzie do malowania lub edycji, po czym dodać lub odjąć maskę utworzoną z kanału alfa,
wykonując jedną z następujących czynności:
• Aby usunąć obszary z nowego kanału, należy zamalować je na biało.
• Aby dodać obszary do nowego kanału, należy zamalować je na czarno.
• Aby dodać lub usunąć obszary o kryciu innym niż stuprocentowe, należy ustawić odpowiednie krycie na pasku
opcji do malowania lub edycji, a następnie zamalować obszary kolorem białym lub czarnym. Można też malować
wybranym kolorem.
Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
W programie Photoshop użytkownik może zaznaczyć kanał na palecie Kanały i obejrzeć zapisane zaznaczenie w
odcieniach szarości. Zaznaczenie zapisane w programie ImageReady staje się widoczne na palecie Kanały programu
Photoshop (w nowym lub istniejącym kanale).
4 W oknie dialogowym Opcje kanału zaznaczyć jedną z następujących opcji wyglądu maski:
• Aby wybrać nowy kolor maski, należy kliknąć na polu kolorów i wybrać nowy kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 362
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o kanałach” na stronie 461
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466
• Wybrać kanał alfa, kliknąć na przycisku Wczytaj zaznaczenie w dolnej części palety, a potem kliknąć na kanale
kompozytowym u góry palety.
• Przeciągnąć kanał zawierający wybrane zaznaczenie na przycisk Wczytaj zaznaczenie.
• Przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), kliknąć na kanale zawierającym wczytywane
zaznaczenie.
• Aby dodać maskę do istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Shift (Windows) lub
Command+Shift (Mac OS) i kliknąć na kanale.
• Aby odjąć maskę od istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt (Windows) lub
Command+Option (Mac OS) i kliknąć na kanale.
• Aby wczytać przecięcie zapisanego i istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt+ Shift (Windows)
lub Command+Option+Shift (Mac OS) i zaznaczyć kanał.
Zaznaczenie można przeciągnąć z jednego otwartego obrazka w programie Photoshop do innego.
363
Oryginalny obszar roboczy oraz obszar w kolorze narzędzia dodany po prawej stronie obrazka
ADOBE PHOTOSHOP CS2 364
Podręcznik użytkownika
A B C
D E F
Obracanie obrazków
A. Odwracanie w poziomie B. Oryginalny obrazek C. Odwracanie w pionie D. Obrót o 90° w lewo E. Obrót o 180° F. Obrót o 90° w lewo
ADOBE PHOTOSHOP CS2 365
Podręcznik użytkownika
Swobodnie Obrót obrazka o kąt wybrany samodzielnie. W polu tekstowym można wprowadzić dowolny kąt
zakresu od 359,99 do 359,99. (W programie Photoshop można wybrać opcję obrotu w lewo lub w prawo). Następnie
należy kliknąć na OK.
Odwróć obszar roboczy poziomo (Photoshop) lub Odwróć poziomo (ImageReady) Obrazek jest odwracany
poziomo, względem osi pionowej.
Odwróć obszar roboczy pionowo (Photoshop) lub Odwróć pionowo (ImageReady) Obrazek jest odwracany
pionowo, względem osi poziomej.
Przycinanie obrazków
Przycinanie obrazków
Przycinanie jest to proces usuwania fragmentów obrazka w celu skupienia uwagi na jego części lub poprawienia
kompozycji. Do przycinania obrazków służy narzędzie Kadrowanie i polecenie Kadruj. Przycinanie pikseli
umożliwiają też polecenia Kadrowanie i wyrównanie oraz Przytnij.
Uwaga: W przypadku obrazków bitmapowych program Photoshop nie pozwala obracać markietki.
5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby zakończyć operację przycinania, należy wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS), kliknąć na
przycisku Zatwierdź na pasku opcji lub kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować operację przycinania, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku
opcji.
• (Photoshop) Aby wykadrować obrazek bez ponownego próbkowania (ustawienie domyślne), należy usunąć
zawartość pola tekstowego Rozdzielczość. Aby wyczyścić wszystkie pola na raz, można kliknąć na przycisku
Wyczyść.
• (Photoshop) Aby podczas kadrowania ponownie próbkować obrazek, należy wprowadzić wartości w polach
Wysokość, Szerokość i Rozdzielczość. Określenie tych wartości to warunek konieczny ponownego próbkowania.
Jeśli szerokość i wysokość są już określone, to kliknięcie na ikonce dwóch strzałek powoduje zamianę ich
wartości.
Uwaga: (Photoshop) Kliknięcie na trójkącie obok ikony narzędzia Kadrowanie (na pasku opcji) umożliwia otwarcie
wysuwanej palety z różnymi ustawieniami narzędzia i wybór jednego z zestawów. Tak jak w przypadku wszystkich
innych narzędzi programu Photoshop, użytkownik może utworzyć swój własny zestaw ustawień narzędzia Kadrowanie.
Zobacz też “Aby utworzyć zestaw ustawień narzędzia” na stronie 50.
• (ImageReady) Aby przyciąć obrazek bez próbkowania, należy upewnić się, że opcja Stała wielkość w pasku opcji
jest nie zaznaczona.
• (ImageReady) Aby podczas przycinania obrazek był ponownie próbkowany, należy zaznaczyć opcję Stała wielkość
i wprowadzić na pasku opcji wysokość oraz szerokość.
• Aby obrazek był ponownie próbkowany na podstawie wymiarów i rozdzielczości innego obrazka, należy otworzyć
inny obrazek, wybrać narzędzie Kadrowanie, przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Pierwszy plan. (W
programie ImageReady przycisk Pierwszy plan staje się dostępny po zaznaczeniu opcji Stała wielkość.) Na koniec
należy uaktywnić przycinany obrazek.
Ponowne próbkowanie w trakcie przycinania daje ten sam efekt co użycie polecenia Obrazek > Wielkość obrazka.
• Zdecydować, czy przycinany obszar ma być wyświetlony, czy ukryty. Aby obszar ten pozostał w pliku obrazka,
należy zaznaczyć opcję Ukryj. Obszar ukryty można uczynić widocznym, przesuwając obrazek za pomocą
narzędzia Przesunięcie. Aby zrezygnować z obszaru przycinanego, należy zaznaczyć opcję Usuń.
Uwaga: W programie Photoshop opcja Ukryj nie jest dostępna dla obrazków, które zawierają tylko warstwę tła. Jeśli
użytkownik chce przyciąć tło metodą ukrywania, najpierw musi przekształcić je w zwykłą warstwę. W programie
ImageReady przycinanie tła metodą ukrywania powoduje automatyczną konwersję tła na zwykłą warstwę.
• Zdecydować, czy ukrywany lub usuwany obszar obrazka, będzie przesłonięty. Po zaznaczeniu opcji Osłona można
określić kolor i krycie osłony. Gdy opcja Osłona nie jest zaznaczona, obszar na zewnątrz markietki jest odsłonięty.
Zobacz także
“Ponowne próbkowanie” na stronie 192
“Informacje o warstwie tła” na stronie 417
ADOBE PHOTOSHOP CS2 367
Podręcznik użytkownika
A B
C D
Kolejne kroki przekształcania perspektywy
A. Rysowanie początkowej markietki przycinania B. Dopasowywanie markietki przycinania do brzegów obiektu C. Rozszerzanie granic
przycięcia D. Obrazek końcowy
Jeśli program Photoshop wyświetla komunikat o błędzie, prawdopodobnie jest on spowodowany niewłaściwym
położeniem uchwytów narożnych lub punktu środkowego. Aby powrócić do poprzednich działań i dopasować
markietkę przycinania, należy kliknąć na Anuluj. Aby anulować operację przycinania, należy kliknąć na przycisku Nie
przycinaj. Przyczyną błędu może być też wybór obrazka, który został już przycięty.
Winietowanie to typowy defekt obiektywu, polegający na tym, że brzegi zdjęcia, a szczególnie jego rogi, są
ciemniejsze niż środek. Odchylenie chromatyczne jest to zniekształcenie polegające na tym, że różne barwy są
ogniskowane na różnych płaszczyznach, co w konsekwencji daje efekt kolorowych obwódek wokół niektórych
obiektów.
Defekt ten ujawnia się nie zawsze — zależy to od długości ogniskowej i ustawienia przysłony. Parametry filtra
Korekta soczewek należy dostosować do aparatu, obiektywu i ogniskowej, przy użyciu których wykonano zdjęcie
(obrazek).
Filtr można wykorzystać do obrotu obrazka i skorygowania jego perspektywy. Dzięki specjalnej siatce korekta jest
łatwiejsza i bardziej precyzyjna niż w przypadku polecenia Przekształć.
Punkt środkowy Pozwala określić szerokość obszaru pozostającego pod wpływem suwaka Ilość. Mniejsze wartości
wymuszają zmiany na większym obszarze obrazka. Wartości wyższe ograniczają efekt do brzegów obrazka.
Odchylenie chromatyczne Pozwala usunąć z obrazka kolorowe otoczki. Aby podczas korygowania obrazka uzyskać
lepszy wgląd w faktyczne zniekształcenie, obrazek należy odpowiednio powiększyć. Więcej informacji można
znaleźć w części “Odchylenie chromatyczne” na stronie 230.
Usuń czerwoną/cyjanową otoczkę Dzięki odpowiedniemu dopasowaniu wielkości kanału czerwonego i zielonego
są usuwane z obrazka otoczki czerwone/cyjanowe.
Usuń niebieską/żółtą otoczkę Dzięki odpowiedniemu dopasowaniu wielkości kanału niebieskiego i zielonego są
usuwane z obrazka otoczki niebieskie/żółte.
Perspektywa pionowa Jest korygowana perspektywa obrazka, zniekształcona wskutek pochylenia aparatu w górę
lub w dół. Linie pionowe stają się równoległe.
Perspektywa pozioma Jest korygowana perspektywa obrazka — linie poziome stają się równoległe.
Kąt Obrazek jest obracany, na przykład w celu poprawienia efektów ubocznych korekty perspektywy. W tym samym
celu można użyć narzędzia Obróć i wyrównaj . Należy przeciągnąć wzdłuż linii, która ma być pionowa lub
pionowa.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 371
Podręcznik użytkownika
Krawędź Pozwala określić czynności wykonywane na pustych obszarach, które powstają w wyniku korygowania
perspektywy, obrotu i zniekształceń poduszkowatych. Obszary te można uczynić przezroczystymi lub kolorowymi;
można też rozciągnąć na nie brzegowe piksele obrazka.
Skala Pozwala zmienić skalę obrazka. Wymiary obrazka (w pikselach) nie zmieniają się. Główne zastosowanie tej
opcji to usunięcie pustych obszarów, które powstają w wyniku korygowania perspektywy, obrotu i zniekształceń
poduszkowatych. Skalowanie w górę jest efektywne w przypadku kadrowania obrazków i przywracania ich
oryginalnych wymiarów.
Należy rozróżnić dwa rodzaje szumu: szum luminancji (w skali szarości), który nadaje obrazkowi ziarnisty wygląd,
oraz szum chromatyczny (kolorowy), który na ogół przyjmuje postać kolorowych kropek lub pasków.
Szum luminancji może być skoncentrowany w określonym kanale obrazka, np. w kanale niebieskim. Szum właściwy
poszczególnym kanałom koryguje się w trybie zaawansowanym. Przed otwarciem filtra należy sprawdzić szum w
poszczególnych kanałach obrazka. Na ogół lepsze efekty zapewnia korekta szumu w pojedynczych kanałach, niż
zbiorcza korekta wszystkich kanałów.
Zachowaj szczegóły Pozwala zachować detale na obrazku i jego brzegach. Wartość 100 pozwala zachować najwięcej
detali, ale też zapewnia najmniej efektywną redukcję szumu luminancji. Ustawienia opcji Siła i Zachowaj szczegóły
powinny równoważyć się.
Redukcja szumu koloru Pozwala usunąć z obrazka przypadkowe kolorowe piksele. Wyższa wartość tej opcji
powoduje przesunięcie większej liczby pikseli.
Wyostrz szczegóły Pozwala wyostrzyć obrazek. Redukcja szumu pociąga za sobą utratę ostrości obrazka.
Odpowiednie wyostrzenie szczegółów zapewniają kontrolki okna dialogowego oraz specjalne filtry wyostrzające.
Usuń artefakty JPEG Pozwala usunąć pewne artefakty, np. obwódki i aureole, które powstają wskutek zapisania
obrazka z ustawieniem jakości JPEG.
4 Jeśli szum luminancji koncentruje się w jednym lub dwóch kanałach, należy kliknąć na przycisku Zaawansowane
i wybrać odpowiedni kanał z menu Kanał. Poziom redukcji szumu w tym kanale należy określić za pomocą opcji Siła
i Zachowaj szczegóły.
Wyostrzanie obrazków
Wyostrzanie obrazków
Wyostrzanie uwydatnia krawędzie obiektów na obrazku. Wyostrzanie może poprawić większość obrazków
uzyskanych za pomocą skanera lub aparatu cyfrowego. Niezbędny poziom wyostrzenia zależy od jakości cyfrowego
aparatu fotograficznego lub skanera. Należy pamiętać, że wyostrzanie nie daje efektów w przypadku obrazków
całkowicie nieostrych.
Uwagi i wskazówki dotyczące wyostrzania:
• Operację wyostrzania należy przeprowadzić na osobnej warstwie, tak by nie utracić dostępu do pierwotnej postaci
obrazka.
• Jeśli obrazek jest wyostrzany na osobnej warstwie, należy ustawić tryb mieszania jako luminancję, co pozwoli
zapobiec przesunięciom kolorów wzdłuż krawędzi obiektów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 373
Podręcznik użytkownika
• Wyostrzanie powoduje wzrost kontrastowości obrazka. Jeśli okaże się, że wskutek wyostrzenia obrazka istotnie
zmienił się wygląd świateł i cieni, można użyć pewnych opcji mieszania (jeśli obrazek jest wyostrzany na osobnej
warstwie), by zablokować wyostrzanie w obszarach cieni i świateł. Zobacz “Aby określić zakres tonów
wykorzystywanych przy mieszaniu warstw” na stronie 435.
• Jeśli obrazek wymaga redukcji szumu, operację tę należy wykonać, ponieważ wyostrzanie wzmaga szum.
• Obrazek powinno się wyostrzać stopniowo (czyli kilkukrotnie, z małymi zmianami za każdym razem). Pierwsza
operacja wyostrzania powinna mieć na celu redukcję nieostrości związanej z pozyskaniem obrazka
(zeskanowaniem go lub uzyskaniem z aparatu fotograficznego). Po skorygowaniu kolorów i wykadrowaniu
obrazka, należy wyostrzyć go ponownie (lub jego kopię) pod kątem konkretnego urządzenia wyjściowego.
• Jeśli to możliwe, należy sprawdzić wynik wyostrzania na docelowym urządzeniu wyjściowym (lub ostatecznym
nośniku). Wymagany stopień wyostrzenia zależy od urządzenia wyjściowego.
Do wyostrzania obrazków należy używać filtra Maska wyostrzająca lub Inteligentne wyostrzenie. Program
Photoshop zapewnia również filtry Wyostrz, Wyostrz bardziej i Wyostrzanie brzegów, jednak są to filtry
automatyczne, którymi nie można sterować.
Wyostrzanie może dotyczyć całego obrazka lub pewnych jego fragmentów (zaznaczonych lub zdefiniowanych za
pomocą maski). Ponieważ filtry Maska wyostrzająca i Inteligentne wyostrzenie można stosować tylko do jednej
warstwy na raz, przed wyostrzeniem wszystkich warstw wielowarstwowego pliku konieczne może być spłaszczenie
pliku.
Uwaga: Oryginalna angielska nazwa filtra Maska wyostrzająca, czyli Unsharp Mask, może brzmieć nieco myląco,
ponieważ sugeruje, że filtr służy do zmniejszania ostrości. Tymczasem filtr umożliwia operację odwrotną. (Nazwa
angielska nawiązuje do pewnej tradycyjnej techniki wywoływania zdjęć w ciemni).
4 Za pomocą zakładek Cień i Światło dopasować sposób wyostrzania obszarów jasnych i ciemnych. (Aby wyświetlić
zakładki, należy kliknąć na przycisku Zaawansowane). Zakładki te pozwalają wyeliminować otoczki (aureole)
powstające wskutek wyostrzania obiektów ciemnych lub jasnych:
Stopień zaniku Pozwala kontrolować stopień wyostrzania w obszarach oświetlonych i zacienionych.
Szerokość tonalna Pozwala kontrolować modyfikowany zakres cieni i świateł. Przeciągnięcie suwaka w lewo lub w
prawo powoduje zmniejszenie lub zwiększenie zakresu tonów. Mniejsze wartości ograniczają korekty tylko do
obszarów ciemniejszych (przy korekcie cieni) albo jaśniejszych (przy korekcie świateł).
Promień Odpowiada za wielkość otoczenia poszczególnych pikseli. Otoczenie służy do określania, czy piksel
znajduje się na obszarze cieni, czy świateł. Przesuwając suwak w lewo, definiuje się mniejszy obszar; przesuwając go
w prawo, definiuje się większy obszar.
5 Kliknąć na OK.
Stopień wyostrzania, jaki należy zastosować do obrazka, zależy od osobistych upodobań użytkownika. Nadmierne
wyostrzenie obrazka powoduje powstawanie otoczek wokół krawędzi obiektów.
Efekt filtra Maska wyostrzająca jest bardziej widoczny na ekranie niż na wydruku w wysokiej rozdzielczości. Jeśli
kompozycja będzie drukowana, to należy sprawdzić kilka ustawień i wybrać ustawienie najlepsze w danych
warunkach.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 375
Podręcznik użytkownika
Wyostrzanie selektywne
Za pomocą maski lub zaznaczenia można wyostrzyć pewien fragment obrazka. Jest to przydatne wówczas, gdy
trzeba uchronić niektóre elementy obrazka przed wyostrzeniem. Na przykład, przy wyostrzaniu portretu można
użyć maski krawędzi i filtra Maska wyostrzająca, aby zachować płynność odcieni skóry, ale wyostrzyć resztę obrazka
(np. oczy, usta i nos).
Użycie maski krawędzi w celu zastosowania filtra Maska wyostrzająca tylko do wybranych części obrazka
ADOBE PHOTOSHOP CS2 376
Podręcznik użytkownika
• Odwrócony obrazek musi być nadal zaznaczony. Wybrać polecenie Filtr > Inny > Maksimum. Ustawić promień
na niską wartość, a następnie kliknąć na OK, aby pogrubić brzegi i wprowadzić losowe rozłożenie pikseli.
• Wybrać polecenie Filtr > Szum > Mediana. Ustawić promień na niską wartość, a następnie kliknąć na OK.
Spowoduje to uśrednienie pobliskich pikseli.
• Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Poziomy, a następnie ustawić wysoki punkt czerni, aby pozbyć się
przypadkowo rozsianych pikseli. Jeżeli to konieczne, można także wyretuszować maskę krawędzi, malując po niej
kolorem czarnym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 377
Podręcznik użytkownika
Wysokie ustawienie punktu czerni w oknie Poziomy pozwala pozbyć się z maski krawędzi losowo rozsianych pikseli
• Wybrać polecenie Filtr > Rozmycie > Rozmycie gaussowskie, aby rozmyć krawędzie.
Ważne: Filtry Maksimum, Mediana i Rozmycie gaussowskie zmiękczą krawędzie maski, co w rezultacie zapewnia
lepsze wtapianie efektów wyostrzania w pozostałą część obrazka. Chociaż procedura ta angażuje wszystkie trzy filtry,
można spróbować zastosować tylko jeden albo dwa.
2 Na palecie Kanały przytrzymać klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i kliknąć na powielonym kanale,
aby przekształcić maskę krawędzi w zaznaczenie.
3 Zaznaczyć warstwę z obrazkiem na palecie Warstwy. Zaznaczenie musi być widoczne na obrazku.
4 W tym celu należy wybrać polecenie Zaznacz > Odwrotność.
5 Przy aktywnym zaznaczeniu na warstwie obrazka wybrać polecenie Filtr > Wyostrzanie > Maska wyostrzająca.
Ustawić opcje i kliknąć na przycisku OK.
Aby obejrzeć wyniki, należy przejść na paletę Kanały, zaznaczyć kanał RGB i anulować zaznaczenie obrazka.
Wygodną metodą zautomatyzowania opisanej procedury jest utworzenie zadania.
Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
Przekształcanie obiektów
Określanie elementów do przekształcenia
Przekształcenia mogą być stosowane do zaznaczenia, całej warstwy, wielu warstw oraz do maski warstwy. W
programie Photoshop przekształcenia mogą być dodatkowo zastosowane do ścieżki, kształtu wektorowego, maski
wektorowej, krawędzi zaznaczenia i kanału alfa.
Ważne: W programie Photoshop przekształcenia mogą być stosowane do obrazków 8-bitowych i 16-bitowych. Jednak
aby móc edytować obrazki w programie ImageReady, trzeba najpierw przekonwertować je na 8-bitowy tryb RGB.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 378
Podręcznik użytkownika
A B
C D
Przekształcanie obrazka
A. Oryginalny obrazek B. Odwrócona warstwa C. Obrócona krawędź zaznaczenia D. Przeskalowana część obiektu
Programy Photoshop i ImageReady obliczają kolory pikseli dodawanych lub usuwanych podczas przekształcania
przy użyciu metody interpolacji ustawionej w sekcji Ogólne okna dialogowego Preferencje. Ustawienie to ma
bezpośredni wpływ na szybkość i jakość przekształceń. Interpolacja dwusześcienna (metoda domyślna) przebiega
najwolniej, ale daje najlepsze rezultaty.
Zobacz także
“Wybór metody interpolacji” na stronie 192
Zobacz także
“Aby połączyć lub rozłączyć warstwy” na stronie 422
“Aby zaznaczyć ścieżkę” na stronie 484
Stosowanie przekształceń
Polecenia dostępne w podmenu Przekształć pozwalają wykonywać następujące przekształcenia:
• Skalowanie, które polega na powiększaniu lub zmniejszaniu elementu względem określonego punktu odniesienia,
czyli stałego punktu, względem którego są przemieszczane inne punkty_ Elementy mogą być skalowane w
poziomie, w pionie lub w pionie i poziomie jednocześnie.
• Obracanie elementu wokół punktu odniesienia. Domyślnie, punktem odniesienia jest środek obiektu, ale jego
położenie można zmienić.
• Pochylanie elementu w poziomie lub w pionie.
• Zniekształcanie, czyli rozciąganie elementu w wybranych kierunkach.
• Stosowanie perspektywy względem określonego punktu odniesienia.
• (Photoshop) Wypaczanie, które polega na zmianie kształtu obiektu.
W programie Photoshop przed zastosowaniem przekształcenia złożonego można przeprowadzić kilka przekształceń
podstawowych. Na przykład, można wybrać narzędzie do skalowania i przeciągnąć uchwyt skalowania, a następnie
wybrać narzędzie do zniekształcania i przeciągnąć uchwyt zniekształcania. Wciśnięcie klawisza Enter lub Return
spowoduje zatwierdzenie obydwu przekształceń. W programie ImageReady wszystkie przekształcenia mogą być
wykonane jednocześnie. Umożliwia to polecenie Przekształć > Numerycznie.
Uwaga: (Photoshop) Jeśli jest przekształcany kształt lub cała ścieżka, menu Przekształcenie zmienia się w menu
Przekształcenie ścieżki. Jeśli przekształceniu podlega wiele segmentów ścieżki (ale nie cała ścieżka), menu
Przekształcenie zmienia się w menu Przekształcenie punktów.
3 (Opcjonalnie) Na pasku opcji kliknąć na kwadracie wyznaczającym punkt odniesienia .
4 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Jeśli wybrano opcję Skaluj, należy przeciągnąć uchwyt obwiedni. Aby obiekt był skalowany proporcjonalnie,
należy przy tym wciskać klawisz Shift. Kursor ustawiony nad uchwytem przyjmuje kształt podwójnej strzałki.
• Jeśli wybrano opcję Obróć, należy przesunąć kursor poza obwiednię (kursor przyjmuje kształt zakrzywionej
strzałki o dwóch grotach) i przeciągnąć go. Przytrzymywanie klawisza Shift powoduje skokowy obrót obiektu, co
15 stopni.
• Jeśli wybrano opcję Pochyl, należy przeciągnąć uchwyt boczny. Obiekt będzie pochylany proporcjonalnie do
przesunięcia uchwytu.
• Jeśli wybrano opcję Zniekształć, należy przeciągnąć uchwyt narożny. Obwiednia zostanie rozciągnięta.
• Jeśli wybrano opcję Perspektywa, należy przeciągnąć uchwyt narożny. Do obwiedni zostanie zastosowana
perspektywa.
• (Photoshop) Jeśli wybrano opcję Wypaczenie, należy przejść na pasek opcji i wybrać styl wypaczenia z menu
wysuwanego; aby zniekształcić obrazek w sposób nietypowy, należy przeciągnąć jego punkty kontrolne, linię lub
obszar wewnątrz siatki kształtu..
• Niezależnie od typu przekształcenia na pasku opcji trzeba wprowadzić odpowiednią wartość. Na przykład, gdy
obiekt jest obracany, należy wprowadzić kąt obrotu .
5 (Opcjonalnie) Jeśli zachodzi taka potrzeba, można wykonać inne przekształcenie, wybierając odpowiednie
polecenie z menu Edycja > Przekształć.
Ważne: Każde przekształcenie obrazka w trybie bitmapy (w przeciwieństwie do kształtu lub ścieżki) sprawia, iż staje
się on mniej ostry. Z tego powodu korzystniej jest zastosować do niego jedno przekształcenie skumulowane, niż wiele
przekształceń pojedynczych.
6 (Opcjonalnie) Jeśli zachodzi potrzeba wypaczenia obrazka, należy kliknąć na przycisku przejścia do trybu
wypaczenia na pasku opcji.
7 Po zakończeniu edycji wykonać jedną z poniższych czynności:
• Wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS); kliknąć na przycisku Zatwierdź na pasku opcji;
można też kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować przekształcenie, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku opcji.
Zobacz także
“Aby wypaczyć element” na stronie 383
• Obróć 90° w lewo, aby obrócić obrazek o 90 stopni, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
• Odwróć poziomo, aby odbić obrazek poziomo względem osi pionowej.
• Odwróć pionowo, aby odbić obrazek pionowo względem osi poziomej.
Uwaga: (Photoshop) Jeśli jest przekształcany kształt lub cała ścieżka, polecenie Przekształcenie zmienia się w polecenie
Przekształcenie ścieżki. Jeśli przekształceniu podlega wiele segmentów ścieżki (ale nie cała ścieżka), polecenie
Przekształcenie zmienia się w polecenie Przekształcenie punktów.
• Jeśli jest przekształcane zaznaczenie, warstwa oparta na pikselach lub krawędź zaznaczenia, należy wybrać
narzędzie Przesunięcie . Następnie należy zaznaczyć opcje Pokaż kontrolki przekształceń (Photoshop) lub
Pokaż pole transformacji (ImageReady) na pasku opcji.
• (Photoshop) Jeśli jest przekształcany kształt wektorowy lub ścieżka, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie
ścieżki . Następnie na pasku opcji należy zaznaczyć opcję Pokaż kontrolki przekształceń.
3 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Przeskalować obiekt, przeciągając jego uchwyt. Aby obiekt był skalowany proporcjonalnie, należy przy tym
wciskać klawisz Shift.
• Aby przeskalować obiekt liczbowo, wprowadzić wartości procentowe w polach tekstowych Szerokość i Wysokość
na pasku opcji. Kliknąć na ikonie Połącz , aby zachować proporcje obiektu.
• Obrócić obiekt, przesuwając kursor poza obwiednię (kursor przyjmuje kształt zakrzywionej strzałki o dwóch
grotach i przeciągając go odpowiednio. Przytrzymywanie klawisza Shift powoduje skokowy obrót obiektu, co 15
stopni.
• Obrócić obiekt numerycznie, wprowadzając kąt obrotu w odpowiednim polu tekstowym na pasku opcji.
• Zniekształcić obiekt względem środka obwiedni. W tym celu należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przeciągnąć uchwyt.
• Zniekształcić obiekt swobodnie, wciskając klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) , a następnie
przeciągając uchwyt.
• Pochylić obiekt, wciskając klawisze Ctrl+Shift (Windows) lub Command+Shift (Mac OS), a następnie
przeciągając uchwyt boczny. Kursor ustawiony nad uchwytem bocznym przyjmuje kształt białej strzały z małą
podwójną strzałką.
• Pochylić obiekt numerycznie, wprowadzając odpowiednie wartości w polach H (pochylenie w poziomie) i W
(pochylenie w pionie), na pasku opcji.
• Zastosować perspektywę, wciskając klawisze Ctrl+Alt+Shift (Windows) lub Command+Option+Shift (Mac OS)
i przeciągając uchwyt narożny. Kursor ustawiony nad uchwytem narożnym przybierze kształt szarej strzałki.
• Wypaczyć obrazek, klikając na przycisku przejścia do trybu wypaczenia na pasku opcji. Nowy kształt obiektu
należy określić, przeciągając jego punkty kontrolne lub wybierając typ wypaczenia z menu wysuwanego Styl
wypaczenia na pasku opcji. Po wybraniu typu wypaczenia nadal można używać punktów kontrolnych.
• Zmienić punkt odniesienia, klikając na pasku opcji na odpowiednim kwadracie .
• Przesunąć obiekt, wprowadzając nowe współrzędne punktu odniesienia. Należy to zrobić na pasku opcji, w polach
X (współrzędna pozioma) i Y (współrzędna pionowa) . W programie Photoshop aby nowe położenie było
określane względem aktualnego, należy kliknąć na przycisku Położenie względne .
Aby cofnąć ostatnią zmianę położenia uchwytu, należy wybrać polecenie Edycja > Cofnij.
Polecenie Wypaczenie
Polecenie Wypaczenie pozwala zmieniać kształt różnych obiektów (np. obrazków, kształtów i ścieżek) metodą
przeciągania ich punktów kontrolnych. Typ wypaczenia można wybrać z menu wysuwanego Styl wypaczenia na
pasku opcji. Po wybraniu typu wypaczenia nadal można używać punktów kontrolnych.
Jeśli element jest zniekształcany za pomocą punktów kontrolnych, można korzystać z polecenia Widok >
Dodatkowe, które służy do wyświetlania lub ukrywania punktów kontrolnych i siatki zniekształcenia.
Typ wypaczenia można wybrać z menu wysuwanego Styl wypaczenia na pasku opcji.
• Aby zmienić bieżący kształt, należy przeciągnąć jego punkty kontrolne, segment obwiedni lub siatki albo obszar
wewnątrz siatki. Do dopasowania krzywej służą uchwyty punktów kontrolnych. Operacja ta przypomina
dopasowywanie kształtu zakrzywionych segmentów grafiki wektorowej. Zobacz też “Aby zmienić kształt
zakrzywionego segmentu” na stronie 486.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 384
Podręcznik użytkownika
Aby cofnąć ostatnią zmianę położenia uchwytu, należy wybrać polecenie Edycja > Cofnij.
A B
Zmiana kształtu wypaczenia
A. Oryginalna siatka wypaczenia B. Zmiany położenia i kształtu uchwytów, segmentów siatki i obszarów siatki
• Aby zmienić orientację wypaczenia, należy kliknąć na przycisku zmiany orientacji na pasku opcji.
• Zmienić punkt odniesienia, klikając na pasku opcji na odpowiednim kwadracie .
• Aby intensywność wypaczenia określić liczbowo, należy przejść na pasek opcji i wpisać wartości w polach
tekstowych Wygnij (odpowiada za wygięcie), X (odpowiada za zniekształcenie w poziomie) i Y (odpowiada za
zniekształcenie w pionie). Jeśli w menu wysuwanym Styl wypaczenia wybrano opcję Brak lub Własny, nie można
wprowadzić wartości liczbowych.
4 (Opcjonalnie) Aby zastosować dokładniejszy algorytm wypaczania, należy przejść na pasek opcji i wybrać opcję
Wysoka jakość.
5 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS); kliknąć na przycisku Zatwierdź na pasku opcji;
można też kliknąć dwukrotnie wewnątrz markietki przycinania.
• Aby anulować przekształcenie, należy wcisnąć klawisz Esc lub kliknąć na przycisku Anuluj na pasku opcji.
Ważne: Każde przekształcenie obrazka w trybie bitmapy (w przeciwieństwie do przekształcenia kształtu lub ścieżki)
sprawia, iż staje się on mniej ostry. Z tego powodu korzystniej jest zastosować do niego jedno przekształcenie
skumulowane, niż wiele przekształceń pojedynczych.
Z narzędziem Stempel można skojarzyć dowolną końcówkę pędzla, co pozwala na sterowanie wielkością
powielanego obszaru. Sposób malowania powielanego obszaru można także modyfikować za pomocą ustawień
krycia i przepływu na pasku opcji. Narzędzie Stempel umożliwia również pobieranie pikseli z jednego obrazka, a
powielanie ich na innym — jednak oba obrazki muszą być w tym samym trybie koloru.
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Informacje o wzorkach” na stronie 525
Uwaga: Jeśli próbka pochodzi z jednego obrazka, a jest stosowana do drugiego, oba obrazki muszą być zapisane w tym
samym trybie koloru (o ile żaden z nich nie jest w trybie Skala szarości) .
8 Przeciągnąć kursor na obrazku.
Przy każdym zwolnieniu przycisku myszy próbkowane piksele są łączone z pikselami obrazka. Stan procesu łączenia
można obejrzeć na pasku stanu.
Jeśli na brzegach poprawianego obszaru występuje silny kontrast, to przed zastosowaniem narzędzia Pędzel
korygujący należy zaznaczyć jakiś obszar. Zaznaczenie powinno być większe od poprawianego obszaru i powinno
obejmować piksele kontrastujące. Podczas malowania Pędzlem korygującym zaznaczenie uniemożliwi barwienie
pikseli z zewnątrz.
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
“Informacje o wzorkach” na stronie 525
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43
Jeśli zachodzi potrzeba poprawienia większego obszaru lub niezbędna jest lepsza kontrola nad próbkowaniem,
bardziej efektywnym narzędziem może okazać się Pędzel korygujący (a nie Punktowy pędzel korygujący).
1 Wybrać narzędzie Punktowy pędzel korygujący z palety narzędziowej. Jeśli narzędzie to nie jest widoczne,
należy kliknąć na narzędziu Pędzel korygujący, Łatka lub Czerwone oczy, by uzyskać dostęp do narzędzi ukrytych.
2 Wybrać końcówkę pędzla na pasku opcji. Najlepszy wybór to końcówka nieco większa od poprawianego obszaru.
Przy jej użyciu do skorygowania obszaru wystarczy jedno kliknięcie.
3 (Opcjonalnie) W menu Tryb na pasku opcji wybrać tryb mieszania. Aby na brzegach obrysu pędzla zachować
szum, ziarno błony filmowej oraz teksturę, należy zaznaczyć opcję Zastąp.
4 Wybrać opcję z menu Typ (na pasku opcji):
Zgodne w przybliżeniu Na podstawie pikseli wokół krawędzi zaznaczenia jest wyszukiwany obszar obrazka, który
będzie pełnił funkcję łatki. Jeśli opcja nie zapewnia zadawalającego wyniku korekty, korektę można cofnąć i
wypróbować opcję Utwórz teksturę.
Utwórz teksturę Na podstawie wszystkich pikseli zaznaczenia jest tworzona tekstura korygująca. Jeśli tekstura nie
sprawdzi się, można ponownie przeciągnąć przez korygowany obszar.
5 Aby próbkować dane ze wszystkich widocznych warstw, zaznaczyć opcję Wszystkie warstwy na pasku opcji. Aby
próbkować tylko warstwę aktywną, należy wyłączyć opcję Wszystkie warstwy.
6 Kliknąć w obszarze do skorygowania lub kliknąć i przeciągnąć w obszarze rozleglejszym.
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43
Narzędzie Łatka
Narzędzie Łatka pozwala poprawić wybrany obszar przy użyciu pikseli z innego obszaru lub wzorka. Podobnie jak
przy stosowaniu narzędzia Pędzel korygujący i tu musi wystąpić zgodność pikseli próbkowanych i źródłowych co do
tekstury, oświetlenia i cieniowania. Narzędzie Łatka pozwala też powielać izolowane obszary obrazka.
Jeśli piksele korygujące będą pochodzić z obrazka, najlepiej zaznaczyć mały obszar obrazka.
Obrazek z łatką
Zobacz także
“Galeria narzędzi do retuszowania” na stronie 43
• Aby zaznaczyć cześć wspólną nowego obszaru i wcześniejszego zaznaczenia, należy przeciągnąć kursor z
wciśniętymi klawiszami Alt-Shift (Windows) lub Option-Shift (Mac OS).
4 Wybrać wzorek na palecie wysuwanej Wzorek i kliknąć na przycisku Użyj wzorka.
Efekt czerwonych oczu jest powodowany odbiciem światła lampy błyskowej od siatkówki oka. Efekt nasila się, gdy
zdjęcia są wykonywane w ciemnościach (wtedy źrenice rozszerzają się). Większość aparatów fotograficznych jest
wyposażona w specjalną funkcję redukcji czerwonych oczu. Niezależnie od jej zastosowania, można użyć drugiej lampy
błyskowej, zamontowanej w pewnym oddaleniu od obiektywu.
Raz Kolor docelowy jest zastępowany tylko na obszarach zawierających pierwszy kliknięty kolor.
Ciągłe Są zastępowane kolory przylegające do koloru znajdującego się bezpośrednio pod kursorem.
Krawędzie Są zastępowane połączone obszary zawierające próbkowany kolor; zostaje zachowana ostrość krawędzi
kształtów.
5 Wprowadzić wartość procentową w polu Tolerancja (od 0 do 255) lub przeciągnąć suwak tej opcji. Aby
zastępować kolory bardzo podobne do koloru klikniętego piksela, należy wybrać niską wartość tolerancji. Aby
zastępować szerszy zakres kolorów, należy wybrać wyższą wartość tolerancji.
6 Aby wygładzić krawędzie korygowanych obszarów, należy zaznaczyć opcję Wygładzony.
7 Wybrać kolor narzędzia, który ma zastąpić niepożądany kolor.
8 Kliknąć na tym kolorze w obrazku, który ma zostać zastąpiony .
9 Przeciągnąć narzędziem po obrazku, aby zastąpić wybrany kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 391
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
Zobacz także
“Filtry rozmywające” na stronie 541
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
Zobacz także
“Filtry z grupy Wyostrzanie” na stronie 548
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
Zobacz także
“Aby wybrać gotowy pędzel” na stronie 497
Zobacz także
“Aby wybrać gotowy pędzel” na stronie 497
ADOBE PHOTOSHOP CS2 393
Podręcznik użytkownika
Punkt zbiegu
Informacje o narzędziu Punkt zbiegu
Filtr Punkt zbiegu umożliwia skorygowanie perspektywy na obrazkach zawierających płaszczyzny perspektywy —
na przykład, płaszczyzny ścian budynku lub innego obiektu prostopadłościennego. Procedurę stosowania filtra
Punkt zbiegu można rozbić na dwa etapy: najpierw określa się płaszczyzny obrazka, a potem stosuje się na nich
pewne przekształcenia, takie jak malowanie, powielanie (stemplowanie) i kopiowanie z wklejaniem. Wszelkie
zmiany są dostosowywane do bieżącej perspektywy. Dzięki filtrowi Punkt zbiegu nie obowiązuje już zasada pracy na
pojedynczej płaskiej powierzchni, równoległej do płaszczyzny ekranu (położonej na przeciw użytkownika). Zamiast
tego, czynności użytkownika są interpretowane w trzech wymiarach, zgodnie z układem płaszczyzn perspektywy.
Gdy różne elementy obrazka są dodawane, usuwane lub korygowane przy użyciu filtra Punkt zbiegu, wyniki są
bardziej realistyczne, ponieważ nowa zawartość obrazka jest rozmieszczana i skalowana względem płaszczyzn
perspektywy.
Aby skorzystać z filtra Punkt zbiegu, należy otworzyć okno dialogowe Punkt zbiegu (polecenie Filtr > Punkt zbiegu),
które zawiera narzędzia do definiowania płaszczyzn perspektywy, narzędzia do edycji obrazka oraz okienko
podglądu obrazka. Użytkownik najpierw określa płaszczyzny perspektywy, a potem wykonuje na nich pewne
operacje — maluje, stempluje, kopiuje wkleja i przeprowadza różne przekształcenia. Narzędzia dostępne w oknie
dialogowym Punkt zbiegu (Zaznaczanie, Stempel, Pędzel i inne) działają podobnie do swoich odpowiedników z
palety narzędziowej programu Photoshop. Ich opcje ustawia się nawet przy użyciu tych samych skrótów
klawiaturowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 394
Podręcznik użytkownika
"
Zobacz także
“Aby utworzyć i dopasować płaszczyzny perspektywy w oknie dialogowym Punkt zbiegu” na stronie 397
“Narzędzia w oknie Punkt zbiegu” na stronie 399
“Skróty dotyczące funkcji Punkt zbiegu” na stronie 800
• Aby działanie filtra Punkt zbiegu ograniczyć do konkretnych obszarów obrazka, należy albo utworzyć
zaznaczenie, albo zdefiniować specjalną maskę (przed uaktywnieniem polecenia Punkt zbiegu). Zobacz też “Aby
użyć narzędzia do zaznaczania” na stronie 332 i “Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355.
Zaleca się takie przekształcenie płaszczyzny lub takie wykorzystanie opcji Wielkość siatki, aby zarówno płaszczyzna
perspektywy, jak i siatka zostały wyrównane do pewnych elementów obrazka, np. wzorka na podłodze, tapety na
ścianach czy ram okiennych.
4 (Opcjonalnie) Zaznaczyć narzędzie Tworzenie płaszczyzny, wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac
OS) i przytrzymując go, przeciągnąć punkt brzegowy płaszczyzny w celu oderwania płaszczyzny prostopadłej.
Płaszczyzny prostopadłe można definiować dla dowolnych innych płaszczyzn. Wyciąganie płaszczyzn (w
przeciwieństwie do tworzenia płaszczyzn nie powiązanych ze sobą) pozwala zachować spójność wymiarów i
orientacji płaszczyzn na całym obrazku.
Przeciąganie punktu brzegowego z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) w celu wyciągnięcia płaszczyzny
prostopadłej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 396
Podręcznik użytkownika
W trakcie pierwszej sesji w oknie dialogowym Punkt zbiegu można po prostu utworzyć płaszczyzny perspektywy i
kliknąć na przycisku OK. Płaszczyzny te będą pojawiać się w każdej następnej sesji, czyli po każdym kolejnym
wyborze polecenia Filtr > Punkt zbiegu. Jest to szczególnie użyteczne wtedy, gdy w kolejnych sesjach planuje się
kopiowanie i wklejanie pewnych elementów. Operacje te będą mogły być wykonane w środowisku już przygotowanym
(czyli względem już zdefiniowanych płaszczyzn).
5 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Aby utworzyć zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie i przeciągnąć jego kursorem po
płaszczyźnie. Opcje narzędzia Zaznaczanie (dotyczące wtapiania, krycia, korekty i przesuwania) można ustawić
w dowolnym momencie, zarówno przed, jak i po utworzeniu zaznaczenia. Aby zaznaczyć całą płaszczyznę, należy
kliknąć na niej dwukrotnie przy aktywnym narzędziu Zaznaczanie.
Gdy kursor narzędzia Zaznaczanie, Stempel lub Pędzel jest przesuwany po płaszczyźnie, jej obwiednia jest
podświetlana. Oznacza to, że płaszczyzna jest aktywna.
• Aby powielić zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie lub Przekształć, wcisnąć klawisze Ctrl+Alt
(Windows) lub Command+Option (Mac OS) i przeciągnąć zaznaczenie w celu przemieszczenia jego kopii.
Wypełnione zaznaczenie staje się zaznaczeniem ruchomym, które można ponownie skalować, przesuwać, obracać
i powielać za pomocą narzędzia Przekształcenie, a także przesuwać i powielać za pomocą narzędzia Zaznaczanie.
W opisany sposób można utworzyć i zdefiniować dowolną liczbę kopii. Podczas przesuwania zaznaczenia na
płaszczyźnie jest ono dostosowywane do perspektywy płaszczyzny.
Wciśnięcie klawiszy Ctrl+Shift+T (Windows) lub Control+Shift+T (Mac OS) powoduje powielenie ostatniej kopii.
Jest to łatwy sposób wielokrotnego powielania tej samej zawartości.
• Aby przesunąć zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie lub Przekształcenie i przeciągnąć zaznaczenie
w nowe miejsce. Aby ograniczyć ruch, należy wcisnąć klawisz Shift.
• Aby obrócić zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Przekształcenie i ustawić kursor w pobliżu punktu węzłowego.
Gdy wskaźnik zmieni kształt na podwójną zakrzywioną strzałkę, należy przeciągnąć zaznaczenie. Można też
zaznaczyć opcję Odwróć w poziomie, aby odwrócić zaznaczenie w poziomie, wzdłuż osi pionowej, albo opcję
Odwróć w pionie, aby odwrócić zaznaczenie w pionie, wzdłuż osi poziomej.
• Aby obrócić zaznaczenie, należy wybrać narzędzie Przekształcenie i ustawić kursor nad punktem węzłowym. Gdy
wskaźnik zmieni kształt na podwójną prostą strzałki, należy przeciągnąć zaznaczenie.
• Aby wypełnić zaznaczenie zawartością innego obszaru obrazka, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie, należy
wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i przytrzymując go, przeciągnąć zaznaczenie do
obszaru, który ma pełnić funkcję obrazka źródłowego. Można też wybrać opcję ródło i przeciągnąć zaznaczenie
do obrazka źródłowego. Wypełnione zaznaczenie staje się zaznaczeniem ruchomym, które można ponownie
skalować, przesuwać, obracać i powielać za pomocą narzędzia Przekształcenie, a także przesuwać i powielać za
pomocą narzędzia Zaznaczanie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 397
Podręcznik użytkownika
• Aby malować przy użyciu próbki, należy wybrać narzędzie Stempel, wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć w obszarze źródłowym na płaszczyźnie perspektywy. Obszar źródłowy
może zostać powielony w dowolnym miejscu obrazka. Malowanie na płaszczyźnie perspektywy powoduje
umieszczanie próbki w perspektywie. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w części “Aby użyć
narzędzia Stempel z okna dialogowego Punkt zbiegu” na stronie 403 i “Narzędzia w oknie Punkt zbiegu” na
stronie 399
• Aby malować kolorem, należy zaznaczyć narzędzie Pędzel i ustawić opcje dotyczące jego średnicy, twardości,
krycia i własności korygujących. Należy kliknąć na polu Kolor pędzla, aby otworzyć próbnik kolorów Adobe.
Malowanie polega na przeciąganiu kursorem po obrazku. Gdy malowanie odbywa się na płaszczyźnie, wielkość i
kształt pędzla są dostosowywane do jej perspektywy. Wciśniecie klawisza Shift wymusza proste pociągnięcia
pędzlem.
• Aby przekształcić zaznaczenie ruchome, należy zaznaczyć narzędzie Przekształcenie , a następnie
przeskalować, obrócić lub przesunąć zaznaczenie. Za pomocą odpowiednich opcji narzędzia Przekształcenie
zaznaczenie można też odwrócić w poziomie lub w pionie.
• Aby wkleić element ze Schowka, należy wcisnąć klawisze Ctrl+V lub Command+V. Element przeniesiony na
płaszczyznę dostosowuje się do jej perspektywy. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w części
“Aby wkleić element w oknie Punkt zbiegu” na stronie 402.
Uwaga: Jeśli płaszczyzna nie ma odpowiednich wymiarów do tego, aby pomieścić wyniki malowania, powielania lub
przekształcania elementów, należy zaznaczyć narzędzie Edycja płaszczyzny i przeciągnąć brzegowy punkt obwiedni.
Operacje wykonywane w oknie Punkt zbiegu mogą być cofane wielokrotnie. Cofanie operacji (jednokrotne lub
wielokrotne) umożliwiają klawisze Ctrl+Z (Windows) lub Command+Z (Mac OS). Naciśnięcie klawiszy
Shift+Ctrl+Z (Windows) lub Shift+Command+Z (Mac OS) powoduje ponowienie operacji. Naciśnięcie klawisza Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) powoduje, że przycisk Anuluj zmienia się na przycisk Wyzeruj, który pozwala
przywrócić pierwotny stan obrazka (w oknie Punkt zbiegu).
6 Kliknąć na OK.
Aby w pliku obrazka zostały zachowane informacje o płaszczyźnie perspektywy, należy zapisać go w formacie PSD,
TIFF lub JPEG.
Zobacz także
“Skróty dotyczące funkcji Punkt zbiegu” na stronie 800
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
2 Zaznaczyć narzędzie Tworzenie płaszczyzny i kliknąć w okienku podglądu obrazka w celu dodania punktu
narożnego. Definiując płaszczyznę, warto wybrać w charakterze wzorca (lub obiektu pomocniczego) jakiś obiekt
prostokątny. Umieszczenie punktu ułatwia uprzednie powiększenie podglądu z pomocą klawisza "x".
Uwaga: Ostatni z dodanych punktów narożnych można usunąć, wciskając klawisz Backspace (Windows) lub Delete
(Mac OS).
3 Wybrać narzędzie Edycja płaszczyzny i wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Aby zmienić kształt płaszczyzny perspektywy, należy przeciągnąć jej punkt narożny.
• Aby dopasować siatkę, należy wpisać odpowiednią wartość w polu Wielkość siatki albo kliknąć na przycisku
strzałki i przesunąć suwak. Wielkość siatki można zmienić również wtedy, gdy jest zaznaczone narzędzie
Tworzenie płaszczyzny.
• Aby przesunąć płaszczyznę, należy kliknąć wewnątrz niej i przeciągnąć.
• Aby przeskalować płaszczyznę, należy przeciągnąć punkt brzegowy segmentu obwiedni.
Uwaga: Obwiednia i siatka płaszczyzny perspektywy są zwykle niebieskie. Jeśli jednak położenie punktów narożnych
płaszczyzny okaże się nieprawidłowe, obwiednia i siatka staną się czerwone (poważny problem z proporcjami
płaszczyzny) albo żółte (problemy dotyczące z wyznaczaniem punktów zbiegu na płaszczyźnie perspektywy). W
przypadku powyższych problemów należy przeciągnąć punkty narożne płaszczyzny w takie miejsca, że i obwiednia, i
siatka staną się niebieskie.
4 (Opcjonalnie) Aby wyciągnąć płaszczyznę prostopadłą, należy zaznaczyć narzędzie Tworzenie płaszczyzny lub
Edycja płaszczyzny, wcisnąć klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) i przytrzymując go, przeciągnąć punkt
brzegowy wzdłuż obwiedni.
W opisany sposób można utworzyć i zdefiniować dowolną liczbę płaszczyzn. Wyciąganie płaszczyzn prostopadłych
— w odróżnieniu od tworzenia płaszczyzn zupełnie dowolnych i nie powiązanych ze sobą — gwarantuje zachowanie
jednolitego skalowania i jednolitej orientacji podczas malowania, powielania i przekształcania obiektów. Jeśli nowa
płaszczyzna nie będzie poprawnie wyrównana do zawartości obrazka, można uaktywnić narzędzie Edycja
płaszczyzny i odpowiednio przesunąć punkty narożne płaszczyzny. Jeśli płaszczyzny są ze sobą połączone, to
wszelkie zmiany jednej z płaszczyzn mają wpływ na położenie pozostałych.
2
3
1
Operacja wyciągania płaszczyzn gwarantuje, że kolejne płaszczyzny są ze sobą powiązane, a wprowadzane zmiany są dostosowywane do
właściwej perspektywy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 399
Podręcznik użytkownika
Jeśli płaszczyzny zachodzą na siebie, można przechodzić między nimi, klikając z wciśniętym klawiszem Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS).
Zobacz także
“Ostrzeżenia dotyczące obwiedni i siatki w oknie Punkt zbiegu” na stronie 402
A B
C
Przeciąganie zaznaczenia z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS)
A. Oryginalne zaznaczenie B. Przesuwanie zaznaczenia na obrazek źródłowy C. Obrazek źródłowy wypełnia oryginalne zaznaczenie
Dwukrotne kliknięcie na płaszczyźnie przy aktywnym narzędziu Zaznaczanie powoduje zaznaczenie całej
płaszczyzny.
Narzędzie Stempel Pozwala malować próbką pobraną z obrazka. Należy kliknąć z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS), aby określić punkt próbkowania, a następnie przeciągnąć po obrazku kursorem
narzędzia. Każde pociągnięcie powoduje naniesienie na obrazek pobranej próbki. Końcówkę narzędzia można
dostosować do swoich potrzeb, określając jej wielkość (w polu Średnica) oraz powierzchnię twardego jądra
(Twardość). Wartość opcji Krycie decyduje o tym, w jakim stopniu zaznaczenie zasłania (lub odsłania) zawartość
znajdującą się pod nim. Ustawienia krycia i trybu mieszania mają takie same znaczenie jak w przypadku narzędzia
Stempel z głównej palety narzędziowej. Menu Korekta pozwala wybrać tryb mieszania: ustawienie Wyłącz
powoduje, że pociągnięcia pędzla nie są mieszane z kolorami, cieniami i teksturami otaczających je pikseli;
ustawienie Luminancja powoduje, że pociągnięcia są mieszane z oświetleniem otaczających je pikseli; ustawienie
Włącz powoduje, że pociągnięcia są mieszane z kolorami, cieniami i światłami otaczających je pikseli Aby uzyskać
efekt płynnego próbkowania pikseli, bez utraty bieżącego punktu próbkowania nawet po zwolnieniu przycisku
myszy, należy zaznaczyć opcję Wyrównany. Aby po przerwaniu i wznowieniu malowania za każdym razem używać
pikseli z oryginalnego punktu próbkowania, należy wyłączyć opcję Wyrównany. Zobacz też “Aby użyć narzędzia
Stempel z okna dialogowego Punkt zbiegu” na stronie 403 i “Aby użyć narzędzia Stempel” na stronie 385..
Narzędzie Pędzel Pozwala malować na obrazku wybranym kolorem. Należy kliknąć dwukrotnie na próbce
Kolor pędzla, aby otworzyć próbnik kolorów Adobe i wybrać kolor. Można też zaznaczyć narzędzie Kroplomierz i
wybrać kolor, klikając w polu poglądu. Malowanie polega na przeciąganiu kursorem po obrazku. Wciśniecie klawisza
Shift wymusza proste pociągnięcia pędzlem. Końcówkę narzędzia można dostosować do swoich potrzeb, określając
jej wielkość (w polu Średnica) oraz powierzchnię twardego jądra (Twardość). Wartość opcji Krycie decyduje o tym,
w jakim stopniu zaznaczenie zasłania (lub odsłania) zawartość znajdującą się pod nim. W menu Korekta można
określić tryb mieszania: ustawienie Wyłącz powoduje, że pociągnięcia pędzla nie są mieszane z kolorami, cieniami i
teksturami otaczających je pikseli; ustawienie Luminancja powoduje, że pociągnięcia są mieszane z oświetleniem
otaczających je pikseli; ustawienie Włącz powoduje, że pociągnięcia są mieszane z kolorami, cieniami i światłami
otaczających je pikseli
ADOBE PHOTOSHOP CS2 401
Podręcznik użytkownika
Narzędzie Pędzel "rozpoznaje" zaznaczenia i można go używać do malowania na brzegach zaznaczeń. Na przykład
, gdy jest zaznaczona płaszczyzna, można narysować linię wzdłuż jej obwodu.
Narzędzie Przekształcenie Pozwala skalować, obracać i przesuwać ruchome zaznaczenie. Służą do tego uchwyty
obwiedni. Działanie narzędzia przypomina stosowanie polecenia Swobodnie przekształć do zaznaczeń
prostokątnych. Zaznaczenie może być również odwracane: względem osi poziomej lub pionowej. Aby utworzyć
kopię zaznaczenia, należy przeciągnąć je z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Aby
wypełnić zaznaczenie obrazkiem źródłowym, należy przeciągnąć je z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub
Command (Mac OS). Zobacz też “Aby przekształcić swobodnie” na stronie 381.
A B C
Opcje narzędzia Przekształcenie
A. Oryginalne zaznaczenie B. Odwrócenie w poziomie C. Odwrócenie w pionie
Narzędzie Kroplomierz Pozwala wybrać kolor malowania w okienku podglądu. Aby otworzyć próbnik kolorów
Adobe, należy kliknąć na polu Kolor pędzla.
Lupka, narzędzie Pozwala powiększyć lub zmniejszyć obrazek w oknie podglądu. Klikanie bądź przeciąganie i
klikanie daje efekt powiększania. Te same czynności z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS)
dają efekt zmniejszania.
Rączka, narzędzie Pozwala przesuwać obrazek w oknie podglądu. W celu przesunięcia obrazka należy przeciągnąć
kursor narzędzia.
Zobacz także
“Skróty dotyczące funkcji Punkt zbiegu” na stronie 800
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255
• Aby powiększyć lub zmniejszyć obrazek, należy zaznaczyć narzędzie Lupka (w oknie dialogowym Punkt
zbiegu). Klikanie bądź przeciąganie i klikanie daje efekt powiększania. Te same czynności z wciśniętym klawiszem
Alt (Windows) lub Option (Mac OS) dają efekt zmniejszania. Stopień powiększenia/zmniejszenia obrazka można
określić w polu tekstowym Powiększenie u dołu okna dialogowego, a ponadto za pomocą przycisków
Zmniejsz i Powiększ .
• Aby przesunąć obrazek w oknie podglądu, należy zaznaczyć narzędzie Rączka (w oknie Punkt zbiegu) i
przeciągnąć kursorem w oknie podglądu. Zamiast używać narzędzia można przytrzymywać wciśnięty klawisz
spacji.
• Aby wyświetlić lub ukryć siatkę i krawędzie płaszczyzny perspektywy, należy zaznaczyć (bądź nie) opcję Pokaż
krawędzie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 402
Podręcznik użytkownika
• Aby zmienić wielkość siatki płaszczyzny perspektywy, należy zaznaczyć narzędzie Edycja płaszczyzny lub
Tworzenie płaszczyzny , a następnie albo wpisać odpowiednią wartość w polu Wielkość siatki, albo kliknąć na
strzałce skierowanej w dół i przesunąć suwak.
• Aby tymczasowo powiększyć podgląd, należy wcisnąć klawisz "x". Jest to funkcja szczególnie użyteczna przy
definiowaniu punktów narożnych płaszczyzny i przy pracy z detalami.
B C
Wklejanie elementu w oknie Punkt zbiegu
A. Wzorek skopiowany z innego dokumentu B. Obrazek z zaznaczeniem modyfikującym wyniki C. Wklejony wzorek po przeniesieniu na
płaszczyznę
W przypadku wklejania elementów warto przestrzegać dobrej praktyki tworzenia płaszczyzn perspektywy we
wcześniejszej sesji z oknem Punkt zbiegu.
1 Skopiować element do schowka. Element może pochodzić z tego samego lub innego dokumentu. Należy
pamiętać, że wklejane mogą być tylko obiekty rastrowe (a nie wektorowe).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 403
Podręcznik użytkownika
Uwaga: W przypadku tekstu należy zaznaczyć i skopiować do schowka całą warstwę tekstową. W oknie Punkt zbiegu
zostanie wklejona zrasteryzowana wersja tekstu.
2 (Opcjonalnie) Utworzyć nową warstwę.
3 Wybrać polecenie Filtr > Punkt zbiegu.
4 Jeśli to konieczne, utworzyć na obrazku inną płaszczyznę lub inne płaszczyzny.
5 Wkleić element. Element stanie się ruchomym zaznaczeniem (w okienku podglądu). Domyślnie, jest aktywne
narzędzie Zaznaczanie.
Ważne: Po wklejeniu obrazka w oknie Punkt zbiegu, nie należy od razu zaznaczać płaszczyzny perspektywy. Spowoduje
to odznaczenie wklejonego obrazka (obrazek utraci status ruchomego zaznaczenia).
Narzędzia, opcje i podgląd deformowanego obrazka są dostępne w oknie dialogowym Deformacja. Aby wyświetlić
to okno dialogowe, należy wybrać polecenie Filtr > Deformacja.
" # $
• Aby powiększyć lub zmniejszyć obrazek, należy zaznaczyć narzędzie Lupka (w oknie dialogowym Deformacja).
Klikanie bądź przeciąganie i klikanie daje efekt powiększania. Te same czynności z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) dają efekt zmniejszania. Alternatywnie, można przejść do pola tekstowego
Powiększenie u dołu okna dialogowego i wpisać w nim stopień powiększenia.
• Aby przesunąć obrazek w oknie podglądu, należy zaznaczyć narzędzie Rączka (w oknie Deformacja) i przeciągnąć
kursorem w oknie podglądu. Zamiast używać narzędzia można przytrzymywać wciśnięty klawisz spacji.
Narzędzia deformujące
Kilka narzędzi w oknie Deformacja działa w ten sposób, że podczas przytrzymywania przycisku myszy lub
przeciągania kursora jest zniekształcany obszar pędzla. Efekt zniekształcenia nasila się przy dłuższym
przytrzymywaniu przycisku myszy lub kilkukrotnym przeciąganiu kursorem nad wybranym obszarem.
Narzędzie Wykrzywianie do przodu Przeciągnięcie narzędziem powoduje wypychanie pikseli do przodu.
Przytrzymanie klawisza Shift i kliknięcie narzędziem Wykrzywianie, Wypychanie w lewo lub Lustro pozwala
utworzyć efekt ciągnięcia w linii prostej od poprzednio klikniętego punktu.
Narzędzie Wirówka zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara Przytrzymanie przycisku myszy lub
przeciągnięcie narzędziem powoduje obrócenie pikseli w prawo. Aby zawinąć piksele w lewo, należy podczas
przeciągania narzędziem lub wciskania przycisku myszy przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Narzędzie Marszczenie Przytrzymanie przycisku myszy lub przeciągnięcie narzędziem powoduje przesunięcie
pikseli w kierunku środka obszaru pod pędzlem.
Narzędzie Wybrzuszenie Przytrzymanie przycisku myszy lub przeciągnięcie narzędziem powoduje odsunięcie
pikseli od środka obszaru pod pędzlem.
Narzędzie Wypychanie w lewo Przeciągnięcie narzędziem prosto w górę powoduje przesunięcie pikseli w lewo.
Przeciągnięcie narzędziem w dół powoduje przesunięcie pikseli w prawo. Można także przeciągnąć narzędziem
wokół obiektu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, aby powiększyć ten obiekt. Przeciągnięcie narzędziem wokół
obiektu w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara powoduje zmniejszenie obiektu. Aby przepchnąć
piksele w prawo przy przeciąganiu w górę (albo aby przepchnąć piksele w lewo przy przeciąganiu w dół), należy
podczas przeciągania przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Narzędzie Odbicie lustrzane Piksele są kopiowane do obszaru pod pędzlem. Przeciąganie powoduje odbicie
prostopadle do kierunku pociągnięcia (na lewo od pociągnięcia) . Przeciąganie z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) powoduje odbicie obszaru w kierunku odwrotnym do kierunku pociągnięcia (np.
obszar nad pociągnięciem do dołu) . Zwykle, przeciąganie z wciśniętym klawiszem Alt lub Option przynosi lepsze
efekty po zamrożeniu obszaru, który miał być odbity. Nakładające się pociągnięcia pędzla dają efekt podobny do
odbicia w wodzie.
Narzędzie Turbulencja Umożliwia płynne rozpraszanie pikseli. Używa się go do tworzenia chmur, fal, ognia i
podobnych efektów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 406
Podręcznik użytkownika
Nacisk pędzla Pozwala określić szybkość wprowadzania zniekształceń pod wpływem przeciągania narzędzia po
polu podglądu. Mniejszy nacisk powoduje, że zmiany zachodzą wolniej, a to ułatwia zatrzymanie ich we właściwym
momencie.
Współczynnik pędzla Pozwala określić szybkość wprowadzania zniekształceń pod wpływem utrzymywania
narzędzia (np. narzędzia Wirówka) nieruchomo nad obrazkiem podglądu. Im wyższe to ustawienie, tym szybciej są
stosowane zniekształcenia.
Gęstość pędzla Pozwala kontrolować działanie pędzla na krawędziach. Efekt jest najmocniejszy w środku pędzla, a
subtelniejszy na krawędziach.
Wahanie turbulencji Pozwala kontrolować intensywność mieszania pikseli przez narzędzie Turbulencja.
Tryb rekonstrukcji Opcja narzędzia Rekonstrukcja. Wybrany tryb określa sposób, w jaki narzędzie odtwarza obszar
na polu podglądu.
Nacisk pisaka (Photoshop) Zaznaczenie tej opcji powoduje odczytywanie danych nacisku z tabliczki graficznej.
(Opcja ta jest dostępna pod warunkiem korzystania z tabliczki.) Gdy powyższa opcja jest zaznaczona, nacisk pędzla
(parametr wykorzystywany przez narzędzia) oblicza się, mnożąc rzeczywisty nacisk pisaka przez wartość Nacisk
pędzla.
Zobacz także
“Rekonstrukcja zniekształceń” na stronie 408
Dodatkowe efekty można utworzyć przy użyciu polecenia Edycja > Zanik.
Zobacz także
“Aby zmieszać efekty” na stronie 538
Zamrażanie obszarów
Zamrażanie obszarów na obrazku podglądu pozwala uchronić je przed zmianami. Obszary zamrożone są zasłaniane
maską, którą maluje się za pomocą narzędzia Maska zamrożenia . Obszary można również zamrozić za pomocą
istniejącej maski, zaznaczenia lub przezroczystości. Dalsze czynności w okienku podglądu może ułatwić
wyświetlenie maski.
W sekcji Opcje maski okna dialogowego Deformacja są widoczne ikony, a przy nich menu wysuwane, które
zapewniają kontrolę nad obszarami zamrożonymi (czyli zamaskowanymi).
Korzystanie z narzędzia Zamrażanie Należy wybrać narzędzie Zamrażanie i przeciągnąć nim nad obszarem,
który ma być chroniony. Kliknięcie z wciśniętym klawiszem Shift umożliwia mrożenie w linii prostej pomiędzy
punktem bieżącym i punktem klikniętym uprzednio.
Zaznaczenia, maski i kanały przezroczystości Z odpowiedniego menu wysuwanego (jedno z pięciu menu
widocznych w sekcji Opcje maski) należy wybrać opcję Zaznaczenie, Maska warstwy, Przezroczystość lub Szybka
maska.
Zamrażanie wszystkich rozmrożonych obszarów W sekcji Opcje maski należy kliknąć na przycisku Maskuj
wszystko.
Odwracanie rozmrożonych i zamrożonych obszarów W sekcji Opcje maski należy kliknąć na przycisku Odwróć
wszystko.
Pokazywanie lub ukrywanie zamrożonych obszarów W sekcji Opcje widoku należy zaznaczyć lub wyłączyć opcję
Pokaż maskę.
Zmiana koloru zamrożonych obszarów W sekcji Opcje widoku należy wybrać nowy kolor z menu wysuwanego
Kolor maski.
• Wybrać narzędzie Rozmrażanie i przeciągnąć nim nad obszarem. Kliknięcie z wciśniętym klawiszem Shift
umożliwia rozmrażanie w linii prostej pomiędzy punktem bieżącym i punktem klikniętym uprzednio.
• Aby rozmrozić wszystkie obszary zamrożone, należy kliknąć na przycisku Brak w sekcji Opcje maski.
• Aby odwrócić wszystkie obszary zamrożone, należy kliknąć na przycisku Odwróć wszystko w sekcji Opcje maski.
Jeżeli do zdefiniowania obszarów zamrożonych użyto zaznaczenia, przezroczystości albo kanału alfa, to nazwa
kanału alfa w wysuwanym menu Kanał zmienia postać na “Własny”.
Rekonstrukcja zniekształceń
Po zniekształceniu obrazka podglądu użytkownik może skorzystać z szeregu trybów kontroli i rekonstrukcji dla
odwrócenia zmian lub powtórnego wprowadzania tych zmian w nieco inny sposób. Rekonstrukcję można
przeprowadzać na dwa sposoby. Po pierwsze, można zastosować ją do całego obrazka, co powoduje rekonstrukcję
zniekształceń na wszystkich obszarach nie zamrożonych; po drugie, można ograniczyć ją do konkretnych obszarów.
Za pomocą narzędzia Zamrażanie można uniemożliwić rekonstrukcję wybranych obszarów zniekształconych.
A B
C D
Rekonstrukcja oparta na zniekształceniach w obszarach zamrożonych.
A. Oryginalny obrazek B. Obrazek zniekształcony z obszarami zamrożonymi C. Obrazek zrekonstruowany w trybie Twardy (przycisk)
D. Obrazek rozmrożony — krawędzie zrekonstruowane w trybie Wygładzanie (za pomocą narzędzia)
Tryby rekonstrukcji
Do wyboru są następujące tryby rekonstrukcji:
Mocny Na kratownicy pikseli (widocznej na siatce) na krawędziach między obszarami zamrożonymi i
rozmrożonymi są utrzymywane kąty proste, co czasami prowadzi do powstawania w tych miejscach niespójności.
Opcja przywraca nie zamrożone obszary w postaci zbliżonej do oryginału. (Aby przywrócić postać oryginalną,
należy użyć trybu rekonstrukcji Przywróć.)
Sztywny Działa tak, jak słabe pole magnetyczne. Na krawędziach obszarów zamrożonych i nie zamrożonych, w
obszarach nie zamrożonych, są kontynuowane zniekształcenia określone w obszarach zamrożonych. Ponieważ
odległość od obszarów zamrożonych zwiększa się, zniekształcenie słabnie.
Wygładzanie Opcja Wygładzanie pozwala utworzyć zniekształcenia w obszarach zamrożonych przez obszary nie
zamrożone z łagodnie przebiegającymi zniekształceniami.
Luźne Pozwala utworzyć efekt podobny do zastosowania opcji Wygładzanie, ale zapewnia jeszcze większą płynność
przejść między zniekształceniami na obszarach zamrożonych i nie zamrożonych.
Odwróć Pozwala przywrócić skalę zniekształceń, nie wprowadzając żadnego wygładzania.
Kliknięcie, a następnie stopniowe malowanie spirali od punktu początkowego powoduje przemieszczenie fragmentu
obrazka na zamalowany obszar.
Wirówka Nie zamrożone obszary są rekonstruowane w taki sposób, aby zostały dopasowane do przemieszczenia,
obrotu i ogólnego skalowania w punkcie początkowym.
Pokrewny Nie zamrożone obszary są rekonstruowane w taki sposób, aby zostały dopasowane do wszystkich
miejscowych zniekształceń istniejących w punkcie początkowym, a obejmujących przemieszczenie, obrót,
skalowanie w pionie i poziomie oraz pochylanie.
Praca z siatkami
Siatka jest pomocna w przeglądaniu i śledzeniu zniekształceń. Użytkownik może wybrać rozmiar i kolor siatki, a
także zapisać siatkę danego obrazka i stosować ją do innych obrazków.
• Aby dodać siatkę, należy przejść do sekcji Opcje widoku okna dialogowego, zaznaczyć opcję Siatka, a następnie
określić wielkość siatki, kolor siatki i kolor zamrożenia.
• Aby wyświetlić siatkę, należy zaznaczyć opcję Pokaż siatkę. Gdy opcja Pokaż siatkę jest zaznaczona, obrazek
podglądu można wyświetlić lub ukryć. Aby wyświetlić obrazek, należy zaznaczyć opcję Pokaż obrazek w sekcji
Opcje widoku; aby wyświetlać tylko siatkę, należy wyłączyć opcję Pokaż obrazek.
• Aby zapisać siatkę, po zniekształceniu obrazka należy kliknąć na przycisku Zapisz siatkę. Należy określić nazwę i
położenie pliku siatki, po czym kliknąć na Zapisz.
• Aby zastosować siatkę, należy kliknąć na przycisku Wczytaj siatkę, wybrać plik siatki i kliknąć na Otwórz. Jeśli
obrazek i siatka zniekształcenia mają różną wielkość, siatka jest skalowana do wielkości obrazka.
Praca z tłem
Na obrazku podglądu może być wyświetlana albo tylko warstwa aktywna, albo dodatkowe warstwy, służące jako tło.
Za pomocą opcji z menu Tryb można ustawić tło na wierzchu lub pod spodem aktywnej warstwy, co może pomóc
w monitorowaniu wprowadzanych zmian albo dopasowywaniu zniekształceń do innych zniekształceń wykonanych
na innej warstwie.
Ważne: Nawet jeśli są wyświetlane inne warstwy, zniekształcana jest tylko warstwa aktywna.
Wyświetlanie tła Należy zaznaczyć opcję Pokaż tło, a następnie wybrać jedną z opcji z wysuwanego menu Użyj.
Jeżeli użyje się opcji Wszystkie warstwy, to zmiany bieżącej warstwy aktywnej nie będą uwidaczniane na warstwie w
tle. Aby zmienić sposób mieszania warstwy aktywnej z tłem, należy określić poziom krycia nakładki. Tryb ten
określa sposób łączenia tła i warstwy aktywnej w celu wyświetlenia podglądu. Należy wybrać jedną z opcji z
wysuwanego menu Tryb.
Ukrywanie tła W sekcji Opcje widoku należy wyłączyć opcję Pokaż tło.
Obrazki źródłowe (na górze) oraz gotowa kompozycja połączonych obrazków (na dole)
Aby otworzyć kompozycję połączoną, należy wybrać polecenie Plik > Automatyzuj > Łączenie obrazków, a
następnie kliknąć na przycisku Otwórz kompozycję. Następnie należy wybrać kompozycję, która ma zostać otwarta.
&
Nawigacja w oknie dialogowym Łączenie obrazków W oknie dialogowym Łączenie obrazków można wykonywać
następujące czynności:
• Wybrać narzędzie Rączka i przeciągnąć po obszarze roboczym, aby przesunąć widok.
• Przeciągnąć pole widoku albo paski przewijania na miniaturce Nawigator. Pole widoku ogranicza obszar roboczy.
Powiększanie lub zmniejszanie zawartości okna dialogowego Łączenie obrazków Wykonać jedną z następujących
czynności:
• Kliknąć na ikonie powiększania pod polem Nawigator.
• Wybrać narzędzie Lupka , aby powiększyć widok.
• Kliknąć na ikonie zmniejszania pod polem Nawigator.
Korzystanie z podglądu Podgląd umożliwia zmianę ułożenia obrazków w kompozycji połączonych obrazków. Aby
użyć podglądarki, należy wybrać narzędzie Zaznacz obrazek , a następnie wykonać przynajmniej jedną z
następujących czynności:
• Przeciągnąć obrazek z okna podglądu na obszar roboczy, aby dodać go do kompozycji.
• Przeciągnąć obrazek z obszaru roboczego do okna podglądu, aby usunąć go z kompozycji.
• Dwukrotnie kliknąć na obrazku w oknie podglądu, aby dodać go do kompozycji.
Aby nakładające się obrazki automatycznie "wskakiwały" na miejsce po wykryciu obszaru wspólnego, należy
zaznaczyć opcję Przyciągaj do obrazków.
Obracanie obrazków Wybrać narzędzie Zaznacz obrazek i kliknąć na obrazku, który ma zostać obrócony.
Następnie należy wybrać narzędzie Obrót , po czym kliknąć w pobliżu krawędzi obrazka i przeciągnąć ruchem
okrężnym wokół środka obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 413
Podręcznik użytkownika
Foldery Kompozycja jest generowana ze wszystkich obrazków zapisanych w danym folderze. Pliki znajdujące się w
tym folderze pojawiają się w oknie dialogowym.
Otwarte pliki Kompozycja jest generowana z plików otwartych w programie Photoshop.
3 Kliknąć na przycisku Przeglądaj, aby odszukać pliki lub foldery źródłowe, z których ma powstać kompozycja
połączonych obrazków. Zaznaczyć opcję Próbuj automatycznie ułożyć obrazki źródłowe, aby program Photoshop
próbował automatycznie ułożyć obrazki we właściwej kolejności. Aby samodzielnie ułożyć obrazki, należy wyłączyć
tę opcję.
Aby dodać więcej plików, należy ponownie kliknąć na przycisku Przeglądaj i odszukać kolejne pliki źródłowe. Aby
usunąć plik z listy Pliki źródłowe, należy zaznaczyć go na liście i kliknąć na przycisku Usuń.
4 Po dodaniu wszystkich plików źródłowych kliknąć na OK, aby utworzyć kompozycję połączonych obrazków.
Pliki źródłowe zostaną otwarte i złożone automatycznie. Obrazki o 32 bitach na kanał są konwertowane na obrazki
o 8 bitach na kanał.
Jeżeli nie uda się automatycznie złożyć kompozycji, na ekranie pojawi się stosowny komunikat. Kompozycję będzie
można złożyć ręcznie w oknie dialogowym Łączenie obrazków.
5 Gdy nowy obrazek panoramiczny pojawi się w oknie dialogowym Łączenie obrazków, można edytować
poszczególne pliki źródłowe i zmieniać widok obszaru roboczego. Aby zmienić kolejność obrazków, należy
przeciągnąć obrazek w obszarze roboczym na inne miejsce albo przemieścić obrazki w oknie podglądu.
6 Stosownie do potrzeb dopasować punkt zbiegu i ustawienia łączenia kompozycji.
7 Aby poszczególne obrazki kompozycji zostały zapisane w postaci osobnych warstw, należy zaznaczyć opcję
Zachowaj jako warstwy. (Opcja ta jest użyteczna, jeśli kolory poszczególnych obrazków będą poprawiane
oddzielnie).
8 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku OK, aby utworzyć panoramę i zapisać ją w nowym pliku. Kompozycja zostanie otwarta w
programie Photoshop.
• Kliknąć na przycisku Zapisz kompozycję jako, aby zapisać kompozycję, co pozwoli w przyszłości ją otwierać.
Zobacz także
“Uruchamianie automatycznych czynności w Bridge” na stronie 97
ADOBE PHOTOSHOP CS2 414
Podręcznik użytkownika
Mieszanie zaawansowane Pozwala zminimalizować różnice kolorów wynikające z łączenia obrazków o różnych
poziomach ekspozycji. Po włączeniu tej opcji szerokie obszary kolorów i tonów są mieszane na dużych
przestrzeniach, natomiast szczegółowe obszary kolorów i tonów są mieszane na mniejszych przestrzeniach.
2 Kliknąć na opcji Podgląd. Aby powrócić do trybu edycji, kliknąć na Zamknij podgląd.
416
Dzięki przezroczystym obszarom warstw można oglądać elementy warstw położonych niżej.
Każdy nowy obrazek (utworzony w programie Photoshop lub ImageReady) zawiera jedną warstwę. W trakcie pracy
nad obrazkiem użytkownik może dodawać nowe warstwy, zestawy warstw i efekty warstw. Ich liczba jest
ograniczona tylko wielkością pamięci komputera.
Grupy warstw umożliwiają porządkowanie warstw i zarządzanie nimi. Za pomocą zestawów można pogrupować
warstwy według różnych kryteriów, co między innymi pozwala uniknąć nieporządku na palecie Warstwy. Zestawy
można zagnieżdżać wewnątrz innych zestawów. Zestawy warstw umożliwiają też jednoczesne przypisywanie
atrybutów i masek do wielu warstw.
"
&
'
• Aby wyświetlić paletę Warstwy, należy wybrać polecenie Okno > Warstwy.
• Aby skorzystać z menu palety Warstwy, należy kliknąć na ikonie trójkąta w prawym górnym narożniku palety.
Menu zawiera polecenia dotyczące warstw.
• Aby zmienić wielkość miniaturek warstw, należy przejść do menu palety Warstwy, wybrać polecenie Opcje palety
i zaznaczyć wielkość miniaturki.
• Aby zmienić zawartość miniaturki, z menu palety Warstwy należy wybrać polecenie Opcje palety, a następnie
wybrać opcję Cały dokument, aby wyświetlać zawartość całego dokumentu. Aby miniaturka pokazywała tylko
obszar warstwy zajmowany przez obiekty, należy wybrać opcję Obwiednia warstwy.
W celu zwiększenia wydajności programu i uzyskania dodatkowego miejsca na ekranie funkcję miniaturek można
wyłączyć.
• Aby zwinąć lub rozwinąć grupę warstw (a w programie ImageReady zestaw warstw), należy kliknąć na trójkącie
po lewej stronie folderu grupy. Zobacz “Aby obejrzeć warstwy i grupy wewnątrz grupy” na stronie 419.
Utwórz maskę odcinania z warstwy pod spodem Opcja ta nie jest dostępna w przypadku grup. (Zobacz “Aby
utworzyć maskę odcinania” na stronie 460.)
Kolor Pozwala przypisać kolor do warstwy lub grupy pokazywanej na palecie Warstwy.
Tryb Pozwala określić tryb mieszania warstwy lub grupy. (Zobacz “Informacje o trybach mieszania” na stronie 431.)
(Photoshop) Wypełnij kolorem neutralnym Pozwala wypełnić nową warstwę zdefiniowanym kolorem neutralnym.
Aby utworzyć nową warstwę o takich samych efektach, jak istniejąca warstwa
1 Zaznaczyć warstwę na palecie Warstwy.
2 Przeciągnąć warstwę na przycisk Nowa warstwa, umieszczony u dołu palety. Nowa warstwa będzie zawierała
wszystkie efekty istniejącej warstwy.
• Na palecie Warstwy kliknąć na ikonie oka obok warstwy, grupy lub efektu. Zawartość elementu wskazywanego
przez ikonę zostanie ukryta w oknie dokumentu. Aby wyświetlić ją, należy ponownie kliknąć na ikonie oka.
• Kliknąć na ikonie oka wybranej warstwy lub grupy z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
Zostanie wyświetlona tylko zawartość wybranej warstwy lub grupy. Przed ukryciem warstw program Photoshop
zapamiętuje ich stan: czy są widoczne, czy ukryte. Kliknięcie na ikonie oka z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) pozwala przywrócić poprzednie ustawienia widoczności warstw.
• Aby zmienić widoczność wielu elementów palety Warstwy, należy przeciągnąć przez kolumnę oka.
Uwaga: Drukowane są tylko warstwy widoczne.
Zobacz także
“Aby ujednolicić warstwy efektów rollover i animacji (ImageReady)” na stronie 643
• Przeciągnąć folder grupy do folderu innej grupy. Przeniesiona zostanie grupa i wszystkie zawarte w niej warstwy.
• Przeciągnąć istniejącą grupę do przycisku Nowa grupa .
• Zaznaczyć warstwę lub grupę, wybrać polecenie Warstwa > Ułóż, a następnie wybrać odpowiednie polecenie z
podmenu. Jeśli zaznaczony element znajduje się w grupie, polecenie stosuje się do kolejności warstw w tej grupie.
W przeciwnym wypadku polecenie stosuje się do kolejności warstw na palecie Warstwy.
• Aby odwrócić kolejność zaznaczonych warstw, należy wybrać polecenie Warstwa > Ułóż > Odwróć (Photoshop)
albo polecenie Warstwa > Odwróć warstwy (ImageReady). Opcje te są niedostępne, jeżeli nie są zaznaczone
przynajmniej dwie warstwy.
Uwaga: Warstwa tła zawsze (z definicji) jest położona pod spodem wszystkich innych warstw. Z tego powodu polecenie
Przesuń pod spód powoduje umieszczenie zaznaczonego elementu bezpośrednio nad warstwą tła.
Zawartość warstwy z widocznymi krawędziami (po lewej) oraz włączony tryb przekształceń (po prawej)
Zobacz także
“Aby zaznaczyć warstwy na palecie Warstwy” na stronie 420
“Aby zaznaczyć warstwy w oknie dokumentu” na stronie 421
2 Wybrać polecenie Warstwa > Rozmieść i odpowiednią opcję. W tym samym celu można zaznaczyć narzędzie
Przesunięcie i kliknąć na jednej z opcji rozmieszczenia na pasku opcji:
Wyrównaj do góry Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od lewego piksela każdej z nich.
Pionowo do środka Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od najbardziej
wyśrodkowanego piksela pionowego na każdej warstwie.
Wyrównaj do dołu Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od najniższej położonego
piksela każdej z nich.
Wyrównaj do lewej Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od lewego piksela każdej z nich.
Poziomo do środka Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od najbardziej
wyśrodkowanego piksela poziomego na każdej warstwie.
Wyrównaj do prawej Warstwy zostaną rozmieszczone równomiernie, począwszy od prawego piksela każdej z
nich.
Zobacz także
“Obracanie i odwracanie całych obrazków” na stronie 364
“Aby przeskalować, obrócić, pochylić, zniekształcić obiekt, zastosować do niego perspektywę lub wypaczyć go” na
stronie 379
Blokowanie warstw
Całkowita lub częściowa blokada warstwy pozwala chronić jej zawartość. Typowa procedura zapobiegawcza polega
na całkowitym zablokowaniu warstwy po definitywnym zakończeniu pracy nad nią. Jeśli pewna warstwa jest już
określona pod względem przezroczystości i stylów, można ją zablokować częściowo — to znaczy umożliwić dalsze
zmiany położenia. Po zablokowaniu warstwy obok jej nazwy wyświetlana jest ikona blokady. Ikona jest wypełniona,
gdy warstwa jest całkowicie zablokowana (ze względu na wszelkie czynności edycyjne); ikona jest pusta, gdy warstwa
pozostaje zablokowana częściowo.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 427
Podręcznik użytkownika
Zarządzanie warstwami
Aby zmienić nazwę warstwy lub grupy
Nazwy warstw dodawanych do obrazków warto wybierać, tak by odpowiadały zawartości warstw. Nazwy takie
ułatwiają identyfikację warstw na palecie.
❖ Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Kliknąć dwukrotnie na nazwie warstwy lub grupy na palecie Warstwy, po czym wprowadzić nową nazwę.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć na warstwie na palecie Warstwy
(ale nie na jej nazwie, ani nie na jej miniaturce). W polu tekstowym Nazwa należy wpisać nową nazwę i kliknąć
na OK.
• (Photoshop) Zaznaczyć warstwę lub grupę, a następnie wybrać z menu Warstwy lub z menu palety Warstwy
polecenie Właściwości warstwy lub Właściwości grupy. W polu tekstowym Nazwa należy wpisać nową nazwę i
kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 428
Podręcznik użytkownika
• (ImageReady) Zaznaczyć warstwę lub zestaw warstw, a następnie wybrać polecenie Opcje warstwy lub Opcje
zestawu warstw z menu Warstwy albo z menu palety Warstwy. W polu tekstowym Nazwa należy wpisać nową
nazwę i kliknąć na OK.
Zawartość wypełnienia Pozwala zrasteryzować warstwę wypełnienia lub warstwę kształtu (maska wektorowa
pozostaje bez zmian).
Maska wektorowa Pozwala zrasteryzować maskę wektorową na warstwie kształtu (maska zostaje przekształcona w
maskę warstwy).
Obiekt inteligentny Pozwala przekonwertować obiekt inteligentny na warstwę zrasteryzowaną.
Wszystkie warstwy Pozwala zrasteryzować wszystkie warstwy, które zawierają dane wektorowe i wygenerowane.
Uwaga: Aby zrasteryzować warstwy połączone, należy zaznaczyć warstwę połączoną, wybrać polecenie Warstwa >
Wybierz połączone warstwy i zrasteryzować wszystkie zaznaczone warstwy.
• Aby usunąć warstwę lub grupę bez potwierdzenia, należy przeciągnąć ją na ikonę Usuń lub kliknąć na ikonie Usuń
z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
• (Photoshop) Aby usunąć warstwy ukryte, należy wybrać polecenie Warstwy > Usuń > Warstwy ukryte.
(Photoshop) Aby usunąć warstwy połączone, należy zaznaczyć warstwę połączoną, wybrać polecenie Warstwa >
Wybierz połączone warstwy, a następnie usunąć warstwy.
Eksportowanie warstw
W programie Photoshop istnieje możliwość eksportowania wszystkich warstw lub widocznych warstw do osobnych
plików. W tym celu należy wybrać polecenie Plik > Skrypty > Eksportuj warstwy do plików.
W programie ImageReady istnieje możliwość eksportowania niektórych lub wszystkich warstw dokumentu do
osobnych plików. Warstwy można eksportować w formatach Photoshop (PSD), GIF, JPEG, PNG 8, PNG 24, WBMP
lub SWF. Zobacz “Aby wyeksportować warstwy do plików w programie ImageReady” na stronie 708.
Uwaga: Aby złączyć dwie warstwy lub grupy sąsiadujące ze sobą, należy zaznaczyć element położony wyżej i wybrać
polecenie Warstwa > Złącz w dół lub Złącz grupę. Aby złączyć warstwy połączone, należy wybrać polecenie Warstwa >
Wybierz połączone warstwy, a następnie złączyć warstwy zaznaczone. (W programie ImageReady można wybrać
polecenie Warstwa > Złącz połączone.)
Zobacz także
“Maski odcinania” na stronie 459
• (Photoshop) Przejść na paletę Warstwy i wpisać wartość w polu tekstowym Krycie wypełnienia lub ustawić
odpowiednio suwak Krycie wypełnienia.
• Kliknąć dwukrotnie na miniaturce warstwy i wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania.
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy. Następnie należy wpisać wartość w polu tekstowym Krycie wypełnienia.
Uwaga: W przypadku warstw nie jest obsługiwany tryb mieszania Usuń. Co więcej, w przypadku obrazków Lab nie są
dostępne tryby Rozcieńczenie koloru, Dosycenie koloru, Ściemnianie, Rozjaśnianie, Różnica i Wyłączenie.
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
• Umieścić warstwę, która będzie tworzyć wycięcie, nad warstwami przebijanymi. Warstwę, która ma przebijać
przez inne, należy uczynić warstwą tła. (Aby zwykłą warstwę przekształcić w Tło, należy uaktywnić polecenie
Warstwa > Nowa > Tło z warstwy.)
• Umieścić pożądane warstwy w grupie. Górna warstwa w grupie będzie przebijała przez warstwę na samym dole,
czyli przez tło. Aby tło było widoczne, tryb mieszania grupy warstw musi być ustawiony jako Przejście
bezpośrednie (ustawienie domyślne).
• Umieścić pożądane warstwy w masce odcinania. Górna warstwa w grupie będzie przebijała przez warstwę na
samym dole, czyli przez Tło. (Zobacz “Aby utworzyć maskę odcinania” na stronie 460.) Aby była widoczna dolna
warstwa grupy, należy zaznaczyć dla niej opcję Mieszaj warstwy odcinania jako grupę. (Zobacz “Grupowanie
efektów mieszania” na stronie 434.)
2 Zaznaczyć górną warstwę (warstwę, która będzie tworzyła wycięcie).
3 Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy (Photoshop), wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje
mieszania, lub wybrać polecenie Opcje mieszania z menu palety Warstwy.
Uwaga: Aby wyświetlić opcje mieszania dla warstwy tekstowej, należy wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy >
Opcje mieszania albo wybrać polecenie Opcje mieszania, które staje się dostępne po kliknięciu na przycisku Dodaj styl
warstwy u dołu menu palety Warstwy.
4 Wybrać jedną z opcji z wysuwanego menu Odcinanie:
• Płytko, aby wyciąć do pierwszego możliwego punktu zatrzymania (np. dolna warstw grupy lub maska odcinania
z opcją wycinania).
• Głęboko, aby wyciąć do warstwy tła. Jeśli nie ma tła, opcja powoduje wycinanie do przezroczystości.
5 Zmniejszyć krycie wypełnienia lub zmienić tryb mieszania, aby utworzyć efekt wycięcia.
6 Nacisnąć przycisk OK.
"
# $
• Zaznaczyć opcję Warstwy kształtów przezroczystych, aby ograniczyć efekty i wycięcia do nieprzezroczystych
obszarów warstwy. Usunięcie zaznaczenia tej opcji (jest ona zaznaczona domyślnie) powoduje zastosowanie
efektów do całej warstwy.
• Zaznaczyć opcję Maska warstwy ukrywa efekty, aby ograniczyć stosowanie efektów do obszaru określonego przez
maskę warstwy.
• Zaznaczyć opcję Maska wektorowa ukrywa efekty, aby ograniczyć stosowanie efektów do obszaru określonego
przez maskę wektorową.
4 Nacisnąć przycisk OK.
Uwaga: Efektów i stylów warstw nie można stosować do tła, warstw zablokowanych oraz grup.
• Kliknąć na stylu na palecie Warstwy. Wybrany styl zostanie zastosowany do zaznaczonych warstw.
• Przeciągnąć styl z palety Style na warstwę na palecie Warstwy.
• Przeciągnąć styl z palety Style do okna dokumentu. Przycisk myszy należy zwolnić wtedy, gdy kursor znajdzie się
nad warstwą, do której będzie stosowany styl.
Uwaga: Aby styl został dodany do efektów na warstwie docelowej (a nie zastąpił je), podczas przeciągania lub klikania
należy przytrzymywać wciśnięty klawisz Shift.
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Opcje mieszania i kliknąć na słowie Style w oknie dialogowym Style
warstwy (jest to pierwsza pozycja na liście po lewej stronie okna dialogowego). Należy kliknąć na wybranym stylu,
a następnie na przycisku OK.
• Gdy jest używane narzędzie Kształt lub Pióro w trybie warstwy kształtu, przed narysowaniem kształtu należy
wybrać styl z wysuwanej palety na pasku opcji.
Zobacz także
“Aby wczytać bibliotekę gotowych stylów” na stronie 444
ADOBE PHOTOSHOP CS2 438
Podręcznik użytkownika
Style własne
Własne style tworzy się, wybierając jeden lub więcej spośród następujących efektów:
Cień Umożliwia dodanie cienia wychodzącego poza zawartość warstwy.
Cień wewnętrzny Umożliwia dodanie cienia wewnątrz zawartości warstwy. Efekt pozwala uzyskać wrażenie
zmniejszenia warstwy.
Blask zewnętrzny i Blask wewnętrzny Pozwalają utworzyć poświatę wychodzącą z zewnętrznych lub wewnętrznych
krawędzi zawartości warstwy.
Faza i Płaskorzeźba Umożliwiają dodanie do warstwy dodatkowych światłocieni.
Kolor, Gradient i Nałożenie wzorka Pozwalają nałożyć na warstwę kolor, gradient lub wzorek.
Obrys Pozwala obrysować obiekt na warstwie bieżącej przy pomocy koloru, gradientu lub wzorka. Efekt jest
przeznaczony głównie dla kształtów o wyraźnych krawędziach (np. tekst).
• Kliknąć na trójkącie obok ikony stylów warstwy , aby rozwinąć listę efektów zastosowanych do warstwy.
• Kliknąć na odwróconym trójkącie, aby zwinąć listę efektów.
• Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie style, które zastosowano w ramach wybranej grupy, należy kliknąć na trójkącie
lub odwróconym trójkącie z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Style warstw
zastosowane do wszystkich warstw w grupie rozwijają się i zwijają razem.
Okno dialogowe Styl warstwy. Kliknięcie na polu wyboru powoduje zastosowanie ustawień domyślnych bez wyświetlania opcji efektu.
W programie Photoshop istnieje możliwość edytowania wielu efektów bez konieczności zamykania okna
dialogowego Styl warstwy. Aby wyświetlić opcje efektu, należy zaznaczyć efekt w lewej części okna dialogowego.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 440
Podręcznik użytkownika
Kolor Określa kolor cienia, blasku lub światła. Można kliknąć na polu kolorów i wybrać kolor.
Kontur W przypadku blasków w jednym kolorze pozwala na tworzenie okręgów przezroczystości. W przypadku
blasków wypełnionych gradientem pozwala na tworzenie powtórek koloru gradientu i krycia. W przypadku fazy i
płaskorzeźby pozwala na rzeźbienie rys i wybrzuszeń zacienionych w procesie rzeźbienia. W przypadku cieni
pozwala na określenie stopnia zaniku. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale “Modyfikowanie
efektów warstw przy pomocy konturów” na stronie 442.
Odległość Określa wielkość przesunięcia dla efektów cienia i satyny. W programie Photoshop wielkość przesunięcia
można określić metodą przeciągania.
Głębia Określa głębokość fazy. Opcja określa także głębię wzorka.
Kąt globalny Opcja pozwala włączyć jednolite oświetlenie efektu. Jeśli opcja ta jest zaznaczona, to niezależnie od
efektu obowiązuje ten sam kąt oświetlenia. Dzięki temu obrazek wydaje się oświetlony za pomocą jednego źródła
światła. Opcji nie należy zaznaczać, jeśli dla efektów Cień, Blask wewnętrzny i Faza mają obowiązywać indywidualne
kąty oświetlenia.
Błyszczący kontur Pozwala uzyskać błyszczący, metaliczny wygląd obiektów. Opcja Błyszczący kontur jest
stosowana po wycieniowaniu fazy lub płaskorzeźby.
Gradient Określa gradient efektu warstwy. W programie Photoshop należy kliknąć na gradiencie, aby wyświetlić
okno Edytor gradientów lub kliknąć na odwróconej strzałkę i wybrać gradient z wysuwanej palety. W programie
Photoshop okno Edytor gradientów umożliwia edycję gradientu lub utworzenie nowego gradientu. W programie
ImageReady należy kliknąć na odwróconej strzałce obok próbki gradientu i zaznaczyć gradient na liście lub wybrać
typ gradientu z wysuwanej listy. Użytkownik może edytować kolor lub krycie w panelu Nałożenie gradientowe (w
taki sam sposób jak w oknie Edytor gradientów). W przypadku niektórych efektów można określić dodatkowe opcje
gradientów. Opcja Odwrotność pozwala zmienić orientację gradientu, opcja Wyrównaj do warstwy pozwala
wyznaczyć wypełnienie gradientowe na podstawie obwiedni warstwy, a opcja Skaluj pozwala przeskalować gradient.
Środek gradientu można przesuwać: należy kliknąć i przeciągnąć go w oknie obrazka. Opcja Styl określa kształt
gradientu.
Tryb Światło lub Cień Określa tryb mieszania światła lub cienia fazy lub płaskorzeźby.
Szum Określa liczność losowych pikseli kryjących w cieniu lub blasku. Należy wpisać wartość lub przesunąć suwak.
Krycie Pozwala określić krycie efektu warstwy. Należy wpisać wartość lub przesunąć suwak.
Wzorek Określa wzorek efektu warstwy. W programie ImageReady należy kliknąć na odwróconej strzałce obok
próbki wzorka i wybrać wzorek z listy. W programie Photoshop należy kliknąć na wysuwanej palecie i wybrać
ADOBE PHOTOSHOP CS2 441
Podręcznik użytkownika
wzorek. Następnie należy kliknąć na przycisku Nowy , aby utworzyć nowy wzorek na podstawie bieżących
ustawień. Kliknięcie na opcji Przyciągnij do punktu początkowego powoduje umieszczenie punktu początkowego
wzorka w punkcie zerowym dokumentu (jeśli opcja Połącz z warstwą jest zaznaczona) lub w lewym górnym rogu
warstwy (jeśli opcja nie jest zaznaczona). Opcję Połącz z warstwą należy zaznaczyć, jeśli w razie przesuwania
warstwy wzorek ma być przesuwany wraz z nią. Wielkość wzorka określa się, przeciągając suwak Skala lub wpisując
odpowiednią wartość. Należy przeciągnąć wzorek w wybrane miejsce warstwy; do wyzerowania położenia służy
przycisk Przyciągnij do punktu początkowego. Opcja wzorek nie jest dostępna, jeśli nie wczytano żadnych wzorków.
Położenie Określa położenie efektu obrysu jako Na zewnątrz, Wewnątrz lub Środek.
Zmiękczanie Pozwala rozmyć efekt cieniowania mający na celu usunięcie niepotrzebnych elementów.
ródło Określa źródło blasku wewnętrznego. Opcja Do środka pozwala zastosować blask wychodzący ze środka
zawartości warstwy, a opcja Do krawędzi pozwala zastosować blask wychodzący z wewnętrznych krawędzi
zawartości warstwy.
Rozszerzanie Powoduje rozszerzenie granic otoczki przed jej rozmyciem.
Styl Określa styl fazy. Opcja Faza wewnętrzna określa fazę na wewnętrznych krawędziach zawartości warstwy.
Opcja Faza zewnętrzna powoduje utworzenie fazy na zewnętrznych krawędziach zawartości warstwy. Opcja
Płaskorzeźba zapewnia efekt wgłębienia zawartości warstwy w warstwach leżących poniżej. Opcja Żłobienie
zapewnia efekt wyżłobienia konturów zawartości warstwy w warstwach leżących poniżej. Opcja Płaskorzeźba
obrysu pozwala ograniczyć efekt płaskorzeźby tylko do efektu obrysu wprowadzonego do warstwy. (Efekt
Płaskorzeźba obrysu nie jest widoczny, jeśli do warstwy nie został zastosowany obrys.)
Technika Jest stosowana określona technika. W przypadku fazy i płaskorzeźby jest dostępna opcja Wygładzanie,
która zapewnia technikę opartą na rozmyciu; technika ta jest stosowana do wszystkich typów matowienia z
krawędziami wyraźnymi i miękkimi. Opcja nie pozwala zachować szczegółowych elementów (na dużych
obrazkach). Opcja Dłuto twarde zapewnia technikę mierzenia odległości i jest używana do matowienia o wyraźnych
krawędziach z wygładzonej geometrii (np. tekst). Opcja umożliwia zachowanie większej liczby szczegółów niż
technika Wygładzanie. Opcja Dłuto miękkie zapewnia zmodyfikowaną technikę mierzenia odległości i (chociaż jest
mniej dokładna od opcji Dłuto twarde) jest używana do szerszego zakresu matowienia. Opcja umożliwia
zachowanie większej liczby szczegółów niż technika Wygładzanie. W przypadku blasków opcja Łagodnie pozwala
tworzyć blaski za pomocą techniki opartej na rozmyciu i jest używana do wszystkich typów matowienia o wyraźnych
i miękkich krawędziach. Opcja nie pozwala zachować szczegółowych elementów na dużych obrazkach. Opcja
Precyzyjnie zapewnia technikę mierzenia odległości i jest stosowana głównie do obiektów matowych o wyraźnych
krawędziach (utworzonych z wygładzonych kształtów, takich jak tekst). Opcja umożliwia zachowanie większej
liczby szczegółów niż technika Łagodnie.
Tekstura Pozwala zastosować teksturę. Opcja Skala umożliwia skalowanie rozmiaru tekstury. Opcję Połącz z
warstwą należy zaznaczyć, jeśli w razie przesuwania warstwy tekstura ma być przesuwany wraz z nią. Opcja
Odwrotność pozwala odwrócić teksturę. Opcja Głębia pozwala zmienić stopień i kierunek (góra/dół) , w jakim jest
stosowana tekstura. Kliknięcie na opcji Przyciągnij do punktu początkowego powoduje umieszczenie punktu
początkowego wzorka w punkcie zerowym dokumentu (jeśli opcja Połącz z warstwą nie jest zaznaczona) lub w
lewym górnym rogu warstwy (jeśli opcja jest zaznaczona). Należy przeciągnąć teksturę w wybrane miejsce warstwy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 442
Podręcznik użytkownika
• Wybrać polecenie Warstwa > Styl warstwy > Jednolite światło. W oknie Jednolite światło należy wpisać wartość
lub przeciągnąć promień kąta, tak by określić kąt i wysokość, po czym kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 443
Podręcznik użytkownika
• W oknie Styl warstwy dla efektu Cień, Cień wewnętrzny lub Faza zaznaczyć opcję Użyj jednolitego światła. W
polu Kąt wpisać wartość lub przesunąć suwak i kliknąć na OK.
Nowy kąt padania światła pojawi się jako kąt domyślny dla każdego efektu warstwy, z którym skojarzono opcję
jednolitego światła.
• Kliknąć dwukrotnie na stylu na palecie Style. Jeśli style są wyświetlane na tej palecie jako miniaturki, należy wpisać
nową nazwę w oknie dialogowym i kliknąć na OK. W przeciwnym wypadku należy wpisać nazwę bezpośrednio
na palecie Style i wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Zaznaczyć styl w obszarze Style okna dialogowego Style warstwy. Następnie należy wybrać w menu wysuwanym
polecenie Zmień nazwę stylu, wpisać nową nazwę i kliknąć na OK.
• (Photoshop) Jeśli jest używane narzędzie Pióro lub Kształt, należy wybrać styl na palecie wysuwanej Styl warstwy
(dostępnej na pasku opcji). Następnie należy wybrać z menu palety wysuwanej polecenie Zmień nazwę stylu.
• Aby skopiować efekt warstwy, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go,
przeciągnąć efekt z jednej warstwy na inną. Aby skopiować styl warstwy, należy przeciągnąć pasek Efekty z jednej
warstwy na inną. Czynności te są wykonywane na palecie Warstwy.
• Przeciągnąć jeden lub więcej efektów z palety Warstwy na obrazek. Wynikowy styl warstwy zostanie zastosowany
do najwyższej spośród tych warstw w palecie Warstwy, które zawierają piksele z punktu upuszczenia
przeciąganych elementów.
Nowe warstwy mogą być teraz modyfikowane, a ich kolejność zmieniana, tak jak w przypadku innych warstw.
Niektóre efekty — np. Blask wewnętrzny — są konwertowane na warstwy w obrębie maski odcinania.
W celu utworzenia nowej warstwy z istniejącego stylu można też przeciągnąć styl warstwy na przycisk Nowa
warstwa u dołu palety Warstwy.
Oryginał (po lewej). Efekt zastosowania warstwy dopasowania do samego budynku — uwydatniający szczegóły stodoły (w środku). Efekt
zastosowania warstwy dopasowania do całego obrazka — rozjaśniający wszystkie obiekty, ale powodujący zjawisko pikselacji chmur (po
prawej).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 447
Podręcznik użytkownika
Należy pamiętać, że warstwy dopasowania mają wpływ na wszystkie warstwy umieszczone niżej. Znaczy to, że
prawidłowe ich stosowanie powinno polegać na modyfikowaniu wielu zwykłych warstw za pomocą jednej warstwy
dopasowania, a nie na modyfikowaniu pojedynczych warstw.
Uwaga: Warstwy dopasowania mogą być stosowane i edytowane tylko w programie Photoshop; ale mogą być
wyświetlane także w ImageReady.
"
#
$
%
• Kliknąć na przycisku Nowa warstwa dopasowania , w dolnej części palety warstwy, a następnie wybrać typ
tworzonej warstwy.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa wypełnienia, a następnie odpowiednią opcję podmenu. Podać nazwę
warstwy, określić opcje warstwy i kliknąć na OK.
• Wybrać polecenie Warstwa > Nowa warstwa dopasowania, a następnie odpowiednią opcję podmenu. Podać
nazwę warstwy, określić opcje warstwy i kliknąć na OK.
Uwaga: Aby ograniczyć efekty warstwy dopasowania lub wypełnienia do zaznaczonego obszaru, należy utworzyć
zaznaczenie, utworzyć ścieżkę zamkniętą i zaznaczyć ją (można też zaznaczyć istniejącą ścieżkę zamkniętą). Gdy użyje
się zaznaczenia, powstanie warstwa dopasowania lub warstwa wypełnienia ograniczona maską warstwy. Jeżeli użyje
się ścieżki, powstanie warstwa dopasowania lub warstwa wypełnienia ograniczona maską wektorową.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 448
Podręcznik użytkownika
Gradient Należy kliknąć na gradiencie i wyświetlić w ten sposób okno Edytor gradientów, albo kliknąć na
odwróconej strzałce, aby wybrać gradient z palety wysuwanej. Jeśli to konieczne, należy ustawić dodatkowe opcje.
Opcja Styl określa kształt gradientu. Opcja Kąt określa kąt gradientu. Opcja Skala służy do zmiany wielkości
gradientu. Opcja Odwrotność pozwala zmienić orientację gradientu. Opcja Dithering pozwala zastosować do
gradientu dithering. Opcja Wyrównaj do warstwy pozwala obliczyć wypełnienie gradientowe na podstawie
obwiedni warstwy. Środek gradientu można przesunąć, przeciągając go w oknie obrazka.
Wzorek Można kliknąć na wzorku lub wybrać wzorek z palety wysuwanej. Można kliknąć na opcji Skala i wpisać
wartość lub przesunąć odpowiednio suwak (zmieniając wielkość wzorka). Kliknięcie na przycisku Przyciągnij do
punktu początkowego powoduje umieszczenie początku wzorka z miejscu punktu zerowego dokumentu. Opcję
Połącz z warstwą należy zaznaczyć, jeśli w razie przesuwania warstwy wzorek ma być przesuwany wraz z nią. Gdy
opcja ta jest zaznaczona i jest otwarte okno dialogowe Wypełnienie wzorkiem, wzorek można przeciągać na obrazku.
Poziomy Należy określić wartości świateł, cieni i półcieni.
Krzywe Opcja pozwala sterować wartościami pikseli w zakresie od 0 do 255, utrzymując maksymalnie 15 innych
wartości w stanie niezmienionym.
Balans kolorów Suwak należy przeciągnąć w kierunku koloru, którego udział na obrazku ma być zwiększony i
oddalić od koloru, którego udział ma być zmniejszony.
Jasność/Kontrast Należy określić wartości jasności i kontrastu.
Barwa/Nasycenie Należy wybrać kolory do edycji i określić wartości barwy, nasycenia oraz jasności.
Kolor selektywny Należy wybrać kolor do dopasowania i przeciągnąć suwak, aby w kolorze tym zmniejszyć lub
zwiększyć udział poszczególnych składników.
Mikser kanałów Pozwala zmienić wartości kolorów w kanale poprzez zmieszanie ich z wartościami w innych
kanałach.
Mapa gradientu Należy wybrać gradient i ustawić jego opcje.
Filtr fotograficzny Umożliwia wprowadzanie korekty kolorów przez symulację efektu tradycyjnego filtra
(zakładanego na obiektyw aparatu fotograficznego).
Odwrotność Odwracanie warstw dopasowania nie ma żadnych opcji.
Obiekty inteligentne
Obiekty inteligentne
Obiekt inteligentny jest to specjalny kontener, w którym można osadzić dane wektorowe lub rastrowe (np. z innego
pliku Photoshopa lub z pliku Illustratora). Osadzone dane zachowują swoje pierwotne własności i pozostają w pełni
edytowalne. W programie Photoshop obiekty inteligentne tworzy się poprzez konwersję warstw (może to być jedna
warstwa). Ponadto, w obiektach inteligentnych można wklejać i umieszczać dane pochodzące z programu Illustrator.
Obiekty inteligentne umożliwiają bezpieczne skalowanie, obracanie i zniekształcanie warstw.
W obiekcie inteligentnym, będącym częścią dokumentu Photoshopa, jest przechowywana kopia danych
źródłowych. Gdy użytkownik zmieni cały dokument (np. powiększy go), dane przechowywane w postaci obiektu
inteligentnego, są modyfikowane na podstawie danych źródłowych.
Obiekt inteligentny jest to po prostu plik osadzony w innym pliku. Jeśli obiekt inteligentny zostanie utworzony z
zaznaczonych warstw obrazka, zostanie utworzony nowy plik (plik podrzędny), który będzie traktowany jak plik
osadzony w oryginalnym dokumencie (dokumencie nadrzędnym).
Obiekty inteligentne są użyteczne, ponieważ umożliwiają następujące czynności:
• Bezpieczne przekształcanie obiektów. Na przykład, w wyniku przeskalowania warstwy (np. powiększenia jej) nie
są tracone żadne dane.
• Zachowywanie danych, które standardowo nie są obsługiwane przez program Photoshop (np. złożonych
kompozycji wektorowych z programu Illustrator). Program Photoshop automatycznie przekształca osadzony
pliki w obiekt rozpoznawany i obsługiwany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 450
Podręcznik użytkownika
Zwykła warstwa i obiekt inteligentny na palecie Warstwy. W prawym dolnym rogu miniaturki obiektu inteligentnego jest widoczna specjalna
ikona.
Zobacz także
“Obrazki bitmapowe i grafika wektorowa” na stronie 186
Zobacz także
“Aby umieścić plik w programie Photoshop” na stronie 207
“Aby wkleić kompozycję z programu Adobe Illustrator w programie Photoshop” na stronie 210
ADOBE PHOTOSHOP CS2 451
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Umieszczanie plików” na stronie 206
ADOBE PHOTOSHOP CS2 452
Podręcznik użytkownika
• Aby utworzyć kopię obiektu inteligentnego, która będzie połączona z oryginałem, należy wybrać polecenie
Warstwa > Nowa > Warstwa z kopii. W tym samym celu można przeciągnąć warstwę obiektu inteligentnego na
ikonę Utwórz nową warstwę, wyświetlaną u dołu palety Warstwy. Wszelkie zmiany wprowadzane w kopii będą
uwzględniane w oryginale i na odwrót.
• Aby utworzyć kopię obiektu inteligentnego, która nie będzie połączona z oryginałem, należy wybrać polecenie
Warstwa > Obiekty inteligentne > Nowy obiekt inteligentny z kopii. Wszelkie zmiany wprowadzane w kopii nie
będą uwzględniane w oryginale i na odwrót.
Na palecie Warstwy nowy obiekt inteligentny będzie miał nazwę oryginału z sufiksem "copy". Nazwę tę można
zmienić.
Kompozycje warstw
Informacje o kompozycjach warstw i palecie Kompozycje warstw
Graficy często tworzą wiele wariantów lub kompozycji układu strony, aby zaprezentować je klientom. W programach
Photoshop i ImageReady jest dostępna funkcja kompozycji warstw, która pozwala tworzyć różne wersje tego samego
pliku, a także zarządzać nimi i wyświetlać je. W przypadku obrazków RGB kompozycje warstw można oglądać i
edytować zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady.
Kompozycja warstw jest to zdjęcie stanu palety Warstwy. Kompozycje warstw obsługują trzy rodzaje opcji warstw:
• Widoczność warstw — warstwa może być widoczna lub ukryta.
• Położenie warstwy w dokumencie
• Wygląd warstwy — do warstwy można zastosować styl lub tryb mieszania.
Kompozycję tworzy się, wprowadzając zmiany warstw w dokumencie i uaktualniając kompozycję na palecie
Kompozycje warstw. Kompozycje wyświetla się przez zastosowanie ich do dokumentu. Kompozycje warstw mogą
być eksportowane do oddzielnych plików, do jednego pliku PDF lub do galerii zdjęć webowych.
Aby wyświetlić paletę Kompozycje warstw, należy wybrać polecenie Okno > Kompozycje warstw.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 453
Podręcznik użytkownika
"
• Zignorować ostrzeżenie, co może doprowadzić do utraty warstw. Inne zapisane parametry mogą zostać
zachowane.
• Uaktualnić kompozycję, co spowoduje utratę zapisanych poprzednio parametrów, ale kompozycja stanie się
aktualna.
• Kliknąć nas ikonie ostrzeżenia, aby obejrzeć komunikat wyjaśniający, dlaczego nie można prawidłowo odtworzyć
danej kompozycji warstw. Aby usunąć ikonę ostrzegawczą i pozostawić resztę warstw bez zmian, należy kliknąć
na Wyczyść.
• Kliknąć prawym przyciskiem myszy (Windows) lub kliknąć przytrzymując klawisz Control (Mac OS) na ikonie
alarmu, aby wyświetlić wysuwane menu z opcjami Wyczyść ostrzeżenie kompozycji warstw lub Wyczyść
wszystkie ostrzeżenia kompozycji warstw.
• Zaznaczyć kompozycję na palecie Kompozycje warstw, po czym kliknąć na ikonie Usuń lub wybrać z menu palety
polecenie Usuń kompozycję warstw.
• Przeciągnąć kompozycję na ikonę Usuń.
Kompozycje warstw do PDF Wszystkie kompozycje warstw zostaną wyeksportowane do pliku PDF.
Kompozycje warstw do WPG Wszystkie kompozycje warstw zostaną wyeksportowane do galerii zdjęć webowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 455
Podręcznik użytkownika
Maskowanie warstw
Maskowanie warstw
Maski warstw stosuje się, po pierwsze, do wyświetlania lub ukrywania pewnych fragmentów warstw, po drugie, do
ochrony pewnych fragmentów warstw przed zmianami. Należy rozróżnić dwa rodzaje masek:
• Maski warstw będące obrazkami bitmapowymi, są zależne od rozdzielczości obrazka i mogą być tworzone przy
pomocy narzędzi do malowania i zaznaczania.
• (Photoshop) Maski wektorowe są niezależne od rozdzielczości. Tworzy się je za pomocą narzędzi z grupy Pióro
lub Kształt.
Na palecie Warstwy zarówno maski warstw, jak i maski wektorowe są wyświetlane jako dodatkowe miniaturki po
prawej stronie miniaturek warstw. W przypadku maski warstwy miniaturka reprezentuje szary kanał (alfa),
utworzony przy dodaniu maski warstwy. Maska wektorowa reprezentuje ścieżkę przycinającą zawartość warstwy.
"
%
Maskowanie warstw
A. Miniaturka maski warstwy B. Miniaturka maski wektorowej C. Ikona łącza maski wektorowej D. Nowa maska warstwy
Użytkownik może przeprowadzić edycję maski, czyli zawęzić lub rozszerzyć obszar maskowany. Maska warstwy jest
obrazkiem w skali szarości. Dlatego też elementy czarne są ukrywane, elementy białe wyświetlane, a elementy o
różnych odcieniach szarości są w różnym stopniu przezroczyste.
Tło zamalowane kolorem czarnym, kartka z opisem zamalowana kolorem szarym, koszyk zamalowany kolorem białym
Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
ADOBE PHOTOSHOP CS2 456
Podręcznik użytkownika
• Kliknąć na miniaturce maski warstwy z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS) tak, by
wyświetlić tylko maskę w skali szarości. Aby powtórnie wyświetlić warstwy, należy jeszcze raz kliknąć na
miniaturce maski warstwy z wciśniętym klawiszem Alt/Option lub kliknąć na ikonie oka.
• Przytrzymać klawisze Alt+Shift (Windows) lub Option+Shift (Mac OS) i kliknąć na miniaturce maski warstwy,
aby wyświetlić maskę nałożoną na warstwę w czerwonawym kolorze. Aby wyłączyć wyświetlanie w kolorze,
należy powtórnie kliknąć na miniaturce z wciśniętymi klawiszami Alt+Shift/Option+Shift.
3 Wybrać polecenie Warstwa > Dodaj maskę wektorową > Bieżąca ścieżka.
3 Aby usunąć maskę warstwy bez stosowania zmian, należy kliknąć na ikonie Usuń w dolnej części palety, a
następnie kliknąć na Usuń (Photoshop) lub Nie (ImageReady).
Maski warstw mogą być stosowane i usuwane także przy pomocy menu Warstwa.
Zobacz także
“Aby zapisać zaznaczenie” na stronie 350
• Przytrzymując klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), kliknąć na warstwie lub miniaturce maski
warstwy na palecie Warstwy.
• Aby dodać piksele do istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Shift (Windows) lub
Command+Shift (Mac OS) i kliknąć na miniaturce warstwy lub maski warstwy na palecie Warstwy.
• Aby odjąć piksele od istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt (Windows) lub
Command+Option (Mac OS) i kliknąć na miniaturce warstwy lub maski warstwy na palecie Warstwy.
• Aby wczytać przecięcie pikseli i istniejącego zaznaczenia, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Alt+Shift (Windows) lub
Command+Option+ Shift (Mac OS) i kliknąć na miniaturce warstwy lub maski warstwy na palecie Warstwy.
Aby przesunąć całą zawartość warstwy, należy wybrać narzędzie Przesunięcie bez wczytywania maski
przezroczystości.
Maski odcinania
Zawartość warstwy można wykorzystać jako maskę dla warstw leżących ponad nią. Przezroczyste piksele na
warstwie dolnej, czyli podstawowej, maskują zawartość warstw leżących powyżej, które wchodzą w skład maski
odcinania. Zawartość maski podstawowej ukrywa lub ukazuje zawartość warstw leżących powyżej.
Maska odcinania może obejmować wiele warstw, ale muszą to być warstwy kolejne. Nazwa warstwy podstawowej w
masce jest podkreślona, a miniaturki warstw leżących powyżej są poprzedzone wcięciem. Ponadto na warstwach
leżących powyżej wyświetlana jest ikona maski odcinania .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 460
Podręcznik użytkownika
O tym, czy tryb mieszania warstwy podstawowej stosuje się do całej grupy, czy tylko do warstwy bazowej, decyduje
ustawienie opcji Mieszaj warstwy odcinania jako grupę, dostępnej w oknie dialogowym Styl warstwy.
(Zobacz “Grupowanie efektów mieszania” na stronie 434.)
• Przytrzymać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić wskaźnik nad linią oddzielającą dwie warstwy
na palecie Warstwy (wskaźnik zmieni się w dwa nakładające się kółka ), a następnie kliknąć.
• Zaznaczyć warstwę w masce odcinania na palecie Warstwy i wybrać polecenie Warstwa > Zwolnij maskę
odcinania. Polecenie to usunie z maski odcinania zaznaczoną warstwę i wszystkie warstwy leżące nad nią.
Kanały
Informacje o kanałach
Kanały są to obrazki w skali szarości, które służą do przechowywania różnego rodzaju informacji:
• Kanały z informacjami o kolorach są tworzone automatycznie po otwarciu nowego obrazka. Liczba utworzonych
kanałów kolorów zależy od trybu koloru obrazka (a nie od liczby jego warstw). Na przykład obrazek RGB ma
cztery domyślne kanały: po jednym na każdy kolor główny (czerwony, zielony i niebieski) oraz kanał
kompozytowy do edycji obrazka.
• Kanały alfa służą do przechowywania zaznaczeń jako obrazków w skali szarości. Kanały alfa są używane do
tworzenia i przechowywania masek — obiektów, które umożliwiają przekształcanie lub ochronę wybranych części
obrazka.
• Kanały kolorów dodatkowych (nazywane też kanałami dodatkowymi) odpowiadają dodatkowym wyciągom,
wykorzystywanym przy drukowaniu kolorów dodatkowych.
Dokument może zawierać do 56 kanałów. Wielkość pliku wymagana dla kanału zależy od zawartej w kanale ilości
informacji o pikselach. Niektóre formaty plików (np. TIFF i Photoshop) umożliwiają kompresję informacji o
kanałach i z tego powodu zapewniają mniejsze pliki. Wielkość pliku nieskompresowanego, wraz z kanałami alfa i
warstwami, jest pokazywana po prawej stronie paska stanu okna dokumentu (gdy z menu wysuwanego wybierze się
opcję Wielkości dokumentów).
Uwaga: Jeśli tylko plik może być zapisany w formacie obsługującym tryb kolorów obrazka, to jego kanały kolorów
zostają zachowane. Kanały alfa są zachowywane tylko wtedy, gdy plik jest zapisywany w formacie Photoshop, PDF,
PICT, Pixar, TIFF lub bez formatu. Format DCS 2.0 zachowuje tylko kanały kolorów dodatkowych. Zapis danych w
innym formacie może spowodować pominięcie informacji o kanałach.
Zobacz także
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
"
Rodzaje kanałów.
A. Kanały koloru B. Kanały dodatkowe C. Kanały Alfa
Paletę można wykorzystać do oglądania dowolnej kombinacji pojedynczych kanałów. Na przykład, można oglądać
jednocześnie kanał alfa i kanał kompozytowy; dzięki temu można sprawdzić, jak zmiany w kanale alfa wpływają na
cały obrazek.
Domyślnie, pojedyncze kanały są wyświetlane w skali szarości. W przypadku obrazków RGB, CMYK i Lab
poszczególne kanały można oglądać w kolorze. (W przypadku obrazków Lab tylko kanały a i b są wyświetlane w
kolorze.) Jeśli aktywny jest więcej niż jeden kanał, to kanały są zawsze wyświetlane w kolorze.
Ustawienie domyślne można zmienić, tak by kanały poszczególnych kolorów były wyświetlane w kolorze. Jeśli kanał
jest widoczny na obrazku, to po lewej stronie jego nazwy na palecie jest widoczna ikona oka .
W kanałach alfa zaznaczone piksele domyślnie są wyświetlane jako białe (częściowo zaznaczone piksele jako szare).
Są to domyślne opcje kanałów.
Kanały alfa wyświetlane w tym samym czasie co kanały kolorów pojawiają się jako przezroczyste nakładki, podobne
do folii stosowanych przy montażu naświetlonych klisz. Aby zmienić kolor nakładki lub ustawić inne opcje kanałów
alfa, należy przejść do menu palety Kanały i wybrać polecenie Opcje kanałów.
Najwygodniejszym sposobem śledzenia zawartości kanału jest wyświetlanie miniaturek. Jednak wyłączenie
miniaturek może zwiększyć wydajność.
Aby wyświetlić paletę Kanały, należy wybrać polecenie Okna > Kanały.
Aby zmienić wielkość miniaturek kanałów lub ukryć je, należy przejść do menu palety Kanały i wybrać polecenie
Opcje kanałów. Należy kliknąć na wybranym rozmiarze miniaturek lub kliknąć na opcji Brak, aby wyłączyć
wyświetlanie miniaturek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 463
Podręcznik użytkownika
"
• Zaznaczyć kanał, klikając na jego nazwie. Klikanie z wciśniętym klawiszem Shift zaznacza (lub usuwa
zaznaczenie) kilku kanałów.
• Pomalować obrazek za pomocą narzędzia do malowania lub narzędzia edycyjnego. Malowanie kolorem białym
powoduje dodanie do kanału koloru o 100-procentowej intensywności. Malowanie kolorem pośrednim powoduje
dodanie koloru o mniejszej intensywności. Malowanie kolorem czarnym powoduje całkowicie usunięcie koloru
kanału.
Aby zmienić układ lub nazwy kanałów alfa i kanałów kolorów dodatkowych
Kanały kolorów dodatkowych i kanały alfa mogą być przeniesione nad domyślne kanały kolorów tylko wtedy, gdy
obrazek jest w trybie wielokanałowym.
• Aby zmienić kolejność kanałów alfa lub kanałów dodatkowych, należy przeciągnąć wybrany kanał w górę lub w
dół (na palecie Kanały). Po ukazaniu się grubej, czarnej linii w wybranym miejscu, należy zwolnić przycisk myszy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 464
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Kolory dodatkowe są nadrukowywane w kolejności określonej przez kolejność ich kanałów na palecie Kanały
(od góry do dołu).
• Aby zmienić nazwę kanału alfa lub kanału koloru dodatkowego, należy kliknąć dwukrotnie na nazwie kanału na
palecie Kanały i wpisać nową nazwę.
Uwaga: W przypadku usuwania kanału z pliku z warstwami widoczne warstwy są spłaszczane, a ukryte – pomijane.
Jest to niezbędne, ponieważ usunięcie kanału powoduje przekształcenie obrazka na tryb Wielokanałowy, w którym nie
są obsługiwane warstwy. Gdy usuwa się kanał alfa, kanał koloru dodatkowego lub szybką maskę, obrazek nie ulega
spłaszczeniu.
Zobacz także
“Informacje o kanałach” na stronie 461
“Drukowanie rozbarwień” na stronie 759
2 Aby wypełnić zaznaczony obszar kolorem dodatkowym, należy utworzyć lub wczytać zaznaczenie.
3 Utworzyć kanał, wykonując jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Nowy kanał , umieszczonym na palecie Kanały, z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows)
lub Command (Mac OS).
• Wybrać polecenie Nowy kanał koloru dodatkowego z menu palety Kanały.
Utworzone zaznaczenie jest wypełniane aktualnie zdefiniowanym kolorem dodatkowym.
4 Kliknąć na polu kolorów i wybrać kolor. Kliknąć na przycisku Własny, aby wybrać własny system kolorów, np.
PANTONE lub TOYO.
Jeśli wybrano kolor niestandardowy, warto zapytać obsługę drukarki lub pracowników serwisu o właściwą farbę
drukarską.
5 Wpisać nazwę kanału koloru dodatkowego. Jeśli wybrano własny kolor, kanał automatycznie uzyskuje jego nazwę.
Należy pamiętać, że kolory dodatkowe muszą być nazwane, jeśli mają być rozpoznawane przez inne programy
czytające pliki z obrazkami. W innym przypadku plik może być błędnie drukowany.
6 W polu Krycie wpisać wartość z przedziału od 0% do100%.
Opcja pozwala na przeprowadzenie na ekranie symulacji gęstości koloru dodatkowego. Wartość 100% zapewnia
symulację farby, która całkowicie kryje podłoże (np. farba metaliczna); 0% zapewnia symulację farby, która
całkowicie przepuszcza podłoże (np. lakier UV). Opcja może być użyta do czasowego wyświetlenia i sprawdzenia
położenia koloru normalnie niewidocznego (np. lakieru).
Uwaga: Opcja Krycie oraz opcje wyboru koloru wpływają jedynie na podgląd ekranowy i wydruku kompozytowy. Nie
mają wpływu na drukowanie rozbarwień.
Zobacz także
“Wybieranie kolorów specjalnych” na stronie 260
3 Kliknąć na polu kolorów i wybrać kolor w oknie dialogowym Próbnik kolorów albo kliknąć na przycisku
Biblioteki kolorów i wybrać własny kolor. Nacisnąć przycisk OK.
4 Jeśli zachodzi taka potrzeba, zmienić nazwę kanału.
5 Nacisnąć przycisk OK.
Obszary kanału zawierające szarości są konwertowane na kolor dodatkowy.
6 Wybrać polecenie Obrazek > Dopasuj > Odwrotność, aby zastosować kolor do zaznaczonego obszaru kanału.
Zobacz także
“Aby utworzyć nowy kanał koloru dodatkowego” na stronie 466
Aby przeprowadzić edycję kanału koloru dodatkowego w celu dodania lub usunięcia
koloru
1 Wybrać kanał koloru dodatkowego z palety Kanały.
2 Pomalować obrazek za pomocą narzędzia do malowania lub narzędzia edycyjnego. Malowanie kolorem czarnym
dodaje więcej koloru dodatkowego z kryciem 100%; malowanie za pomocą koloru szarego dodaje koloru
dodatkowego z kryciem odpowiednim do zawartości czarnego w szarości.
Uwaga: W odróżnieniu od opcji Krycie, umieszczonej w oknie dialogowym Opcje kanału koloru dodatkowego, opcja
Krycie, umieszczona w opcjach narzędzia, określa dokładną gęstość farby używanej w druku.
Zobacz także
“Aby utworzyć nowy kanał koloru dodatkowego” na stronie 466
“Wybieranie kolorów specjalnych” na stronie 260
5 Jeżeli kanał koloru dodatkowego jest nałożony na więcej niż jeden inny kanał koloru dodatkowego, należy
powtórzyć opisaną procedurę dla każdego kanału zawierającego obszary, które mają być usunięte.
Zobacz także
“Tworzenie zalewek” na stronie 761
• Istota poleceń polega na "nakładaniu na siebie" pikseli z różnych kanałów, czyli łączeniu danych o ich jasnościach.
Obrazki będące przedmiotem obliczeń muszą mieć takie same wymiary.
6 Zaznaczyć drugi obrazek źródłowy, drugą warstwę i drugi kanał. Ustawić opcje.
7 W polu Mieszanie wybrać tryb mieszania.
Informacje na temat opcji Dodaj i Odejmij znajdują się w części “Informacje o trybach mieszania Dodawanie i
Odejmowanie” na stronie 471. Informacje na temat innych trybów mieszania można znaleźć w części “Lista trybów
mieszania” na stronie 512.
8 Wpisać wartość krycia, decydującą o sile efektu.
9 Zaznaczyć opcję Maska, jeśli podstawę mieszania ma stanowić maska. Następnie należy wybrać obrazek i warstwę
zawierającą maskę. W polu Kanał należy wybrać dowolny kolor lub kanał alfa, który będzie używany jako maska.
Można skorzystać z maski opartej na aktywnym zaznaczeniu lub na krawędziach wybranej warstwy
(Przezroczystość). Aby obszary zamaskowane uczynić niezamaskowanymi (i odwrotnie), należy zaznaczyć opcję
Odwrotność.
10 W polu Rezultat określić, czy efekty mieszania mają być umieszczone w nowym obrazku, nowym kanale, czy
zaznaczeniu w obrazku aktywnym.
Dodaj
Wartości pikseli z obu kanałów są dodawane. Jest to dobra metoda łączenie nienakładających się na siebie obrazków
w dwóch kanałach.
Ponieważ wyższe wartości pikseli reprezentują jaśniejsze kolory, to dodawanie kanałów z nakładającymi się
pikselami rozjaśnia obrazek. Czarne obszary w obu kanałach pozostają nadal czarne (0 + 0 = 0). Obszary białe w obu
kanałach nadal pozostają białe (255 + dowolna wartość = nie mniej niż 255).
W trybie Dodawanie suma wartości pikseli jest dzielona przez liczbę Skala i uzupełniana o ustalone Przesunięcie.
Chcąc na przykład, znaleźć średnią z wartości pikseli w obu kanałach, należy je dodać, podzielić przez 2 i nie
dodawać przesunięcia.
Współczynnik Skala może być dowolną liczbą z przedziału od 1 do 2. Wyższe wartości skali powodują ściemnienie
obrazka.
Przesunięcie pozwala ściemnić lub rozjaśnić piksele w kanale wynikowym o dowolną wartość z zakresu od -255 do
255. Wartości ujemne ściemniają, a dodatnie – rozjaśniają obrazek.
Odejmowanie
Wartości pikseli z kanału źródłowego są odejmowane od wartości odpowiadających im pikseli z kanału docelowego.
Podobnie jak w przypadku trybu Dodawanie rezultat zostaje podzielony przez liczbę Skala, a następnie uzupełniony
o ustaloną liczbę Przesunięcie.
Współczynnik Skala może być dowolną liczbą z przedziału od 1 do 2. Wartość Przesunięcie umożliwia rozjaśnienie
lub przyciemnienie pikseli w kanale docelowym o dowolną wartość jasności z przedziału od +255 do –255.
472
Opcje rysowania
A. Warstwy kształtów B. Ścieżki C. Piksele wypełnienia
Zobacz także
“Informacje o ścieżkach roboczych” na stronie 473
ADOBE PHOTOSHOP CS2 473
Podręcznik użytkownika
Rysowanie kształtów
Aby utworzyć kształt na warstwie kształtu
1 Wybrać narzędzie z grupy kształtów lub narzędzie Pióro. Na pasku opcji zaznaczyć pole Warstwy kształtu .
2 Aby wybrać kolor kształtu, kliknąć na próbce koloru na pasku opcji, a następnie wybrać pożądany kolor z
próbnika.
3 (Opcjonalnie) Na pasku opcji ustawić opcje narzędzi. W programie Photoshop kliknięcie na odwróconej strzałce
obok przycisków kształtów powoduje wyświetlenie dodatkowych opcji. (Zobacz “opcje narzędzia Kształt” na
stronie 475.)
4 (Opcjonalnie) Aby nadać kształtowi styl, przejść na pasek opcji i wybrać jeden z gotowych stylów ustawień z
menu wysuwanego Styl. (Zobacz “Aby zastosować do warstwy gotowy styl” na stronie 437.)
5 Przeciągnąć narzędziem na obrazku, aby narysować kształt.
Wciśnięcie klawisza Shift pozwala ograniczyć prostokąt lub prostokąt zaokrąglony do kwadratu, elipsę do koła, a
kąt linii do wielokrotności 45.
Zobacz także
“Aby dokonać edycji kształtu” na stronie 476
“Galeria narzędzi tekstowych i rysunkowych” na stronie 45
Zobacz także
“Aby utworzyć kształt na warstwie kształtu” na stronie 473
Zobacz także
“Aby dokonać edycji kształtu” na stronie 476
Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69
Krycie Opcja określa stopień zasłonięcia lub odsłonięcia pikseli pod kształtem. Kształt o kryciu równym 1% jest
prawie przezroczysty; kształt o kryciu 100% jest zupełnie nieprzezroczysty.
Wygładzanie Piksele brzegowe są mieszane z pikselami otaczającymi je.
4 Ustawić dodatkowe opcje danego narzędzia. Zobacz “opcje narzędzia Kształt” na stronie 475.
5 Narysować kształt.
Uwaga: W programie Photoshop użytkownik może edytować groty bezpośrednio przy pomocy zaznaczenia
wektorowego i narzędzi do rysowania.
Okrąg (Photoshop) Elipsy są rysowane jako okręgi.
Promień narożnika (ImageReady) Opcja ta określa promień narożnika do rysowania zaokrąglonych narożników (w
kształcie przycisków).
Zdefiniowane proporcje (Photoshop) Pozwala utworzyć własny kształt na podstawie określonych proporcji.
Zdefiniowana wielkość (Photoshop) Pozwala utworzyć własny kształt na podstawie określonej wielkości.
Stała wielkość Pozwala utworzyć prostokąt, prostokąt zaokrąglony, elipsę lub kształt własny jako określony kształt
na podstawie wartości w polach Szerokość i Wysokość.
Od środka (Photoshop) Prostokąt, prostokąt zaokrąglony, elipsa lub kształt własny są tworzone od środka.
Wcięcie boków (Photoshop) Pozwala utworzyć wielobok w postaci gwiazdy. Ułamek wpisany w polu tekstowym
określa część promienia gwiazdy przypadającą na promienie. Ustawienie 50% określa promienie wielkości połowy
ogólnego promienia gwiazdy; większa wartość określa ostrzejsze, cieńsze promienie; mniejsza wartość określa
grubsze promienie.
Proporcjonalne (Photoshop) Pozwala utworzyć prostokąt, prostokąt zaokrąglony lub elipsę jako proporcjonalny
kształt na podstawie wartości wpisanych w polach Szerokość i Wysokość.
Promień (Photoshop) W przypadku prostokątów zaokrąglonych określa promień zaokrąglenia. W przypadku
wieloboków określa odległość od środka do wierzchołków zewnętrznych.
Boki (Photoshop) Określa liczbę boków wieloboku.
Gładkie narożniki lub Gładkie wcięcia (Photoshop) Pozwala utworzyć wielobok z gładkimi narożnikami lub
wcięciami.
Przyciągaj do pikseli (Photoshop) Pozwala przyciągnąć krawędzie prostokąta lub prostokąta zaokrąglonego do
pikseli krawędzi.
Kwadrat (Photoshop) Prostokąty lub prostokąty zaokrąglone są rysowane w postaci kwadratów.
• Aby zmienić kontur kształtu, należy przejść na paletę Warstwy lub Ścieżki i kliknąć na miniaturce maski
wektorowej warstwy kształtu. Następnie należy zmienić kształt za pomocą narzędzi z grup piór i kształtów.
• Aby przesunąć kształt bez zmiany jego wielkości lub proporcji, należy przeciągnąć go z wciśniętym klawiszem
spacji.
Zobacz także
“Zmiany komponentów ścieżki” na stronie 487
“Warstwy dopasowania i warstwy wypełnienia” na stronie 446
“Polecenie Swobodnie przekształć” na stronie 381
Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483
“Aby utworzyć nową ścieżkę roboczą” na stronie 482
2 Kliknąć na punkcie końcowym pierwszego segmentu ścieżki. Aby ograniczyć kąt segmentu do wielokrotności 45
stopni, należy wcisnąć klawisz Shift.
3 Klikając, wskazać punkty kontrolne kolejnych segmentów ścieżki. Ostatni punkt kontrolny jest zawsze
wypełniony, co wskazuje, że jest zaznaczony. Dodanie nowych punktów kontrolnych powoduje zmianę
dotychczasowych punktów w puste kwadraciki.
Jeśli opcja Automatyczne Dodawanie/Usuwanie jest zaznaczona, to kliknięcie na istniejącym punkcie kontrolnym
powoduje usunięcie go.
Przeciąganie w przeciwnym kierunku tworzy łagodną krzywą. Przeciąganie w tym samym kierunku tworzy krzywą w kształcie litery “S”.
• Łagodne krzywe serii powinny być rysowane pojedynczo, a punkty kontrolne powinny być umieszczane na
początku i na końcu każdej krzywej, a nie na wierzchołku zakrzywienia.
• Aby zmniejszyć rozmiar pliku i zredukować ryzyko wystąpienia błędów w druku należy używać możliwie jak
najmniejszej liczby punktów kontrolnych i rozmieszczać je tak daleko od siebie, jak to tylko możliwe.
Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483
Przeciąganie w kierunku krzywej w celu umieszczenia pierwszego punktu kontrolnego. Przeciąganie w odwrotnym kierunku w celu
zakończenia rysowania segmentu krzywej.
3 Umieścić kursor na końcu segmentu krzywej i przeciągnąć go przeciwnym kierunku, aby zakończyć segment.
4 Wykonać jedną z poniższych czynności:
• Aby narysować następny segment krzywej gładkiej, należy umieścić kursor w punkcie końca następnego
segmentu i przeciągnąć od krzywej.
• Aby ostro zmienić kierunek krzywej, należy zwolnić przycisk myszy, wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przeciągnąć punkt kierunkowy w kierunku krzywej. Następnie należy zwolnić klawisz Alt (Windows)
lub Option (Mac OS) i przycisk myszki, przesunąć kursor w miejsce zakończenia segmentu i przeciągnąć go w
przeciwnym kierunku, aby zakończyć segment krzywej.
• Aby oddzielić linie kierunkowe od punktu kontrolnego, należy przeciągać je z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS).
Przeciąganie punku kierunkowego w kierunku krzywej z wciśniętym klawiszem Alt lub Option. Zwolnienie klawisza i przeciąganie w
kierunku przeciwnym.
2 Aby określić wrażliwość wynikowej ścieżki na ruch myszy lub pisaka, należy kliknąć na odwróconej strzałce obok
przycisków kształtów (w pasku opcji), albo przejść do pola Dopasowanie krzywej i wprowadzić w nim wartość
między 0,5 i 10,0 pikseli. Wyższe wartości powodują tworzenie prostszych ścieżek z mniejszą liczbą punktów
kontrolnych.
3 Przeciągnąć kursor na obrazku. W czasie przeciągania ścieżka pozostawia ślad za kursorem. Po zwolnieniu
przycisku myszy zostanie utworzona ścieżka robocza.
4 Aby kontynuować istniejącą ścieżkę dowolną, umieścić wskaźnik pióra na punkcie końcowym ścieżki i
przeciągnąć.
5 Zakończyć ścieżkę, zwalniając przycisk myszki. Aby utworzyć ścieżkę zamkniętą, należy umieścić kursor nad
pierwszym punktem kontrolnym (poprawne położenie jest oznaczone małą pętelką) i zwolnić przycisk myszy.
Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483
Kliknięcie pozwala dodać punkty zaczepienia; po ich dodaniu można kontynuować śledzenie kształtu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 481
Podręcznik użytkownika
4 Jeżeli ścieżka nie zostanie przyciągnięta do pożądanej krawędzi, należy kliknąć jednokrotnie, aby ręcznie dodać
punkt zaczepienia i zapobiec przesuwaniu się ścieżki. Należy kontynuować obrysowanie krawędzi, a jeśli zachodzi
taka potrzeba, dodać punkty zaczepienia. Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy wcisnąć klawisz Delete, aby usunąć
ostatni punkt zaczepienia.
5 Aby w trakcie pracy zmienić atrybuty Pióra magnetycznego, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby narysować ścieżkę dowolną, należy przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).
• Aby narysować proste segmenty, należy przeciągać kursor z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option
(Mac OS).
• Aby zmniejszyć szerokość Pióra magnetycznego o 1 piksel, należy wcisnąć klawisz [ (otwierający nawias
kwadratowy). Aby zwiększyć szerokość Pióra magnetycznego o 1 piksel, należy wcisnąć klawisz ] (zamykający
nawias kwadratowy).
6 Zakończyć ścieżkę, wykonując co następuje:
• Aby zakończyć otwartą ścieżkę, należy wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Dwukrotnie kliknąć na ścieżce z magnetycznym segmentem.
• Aby zamknąć ścieżkę z prostym segmentem, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i
dwukrotnie kliknąć.
Ścieżki
Informacje o palecie Ścieżki
Paleta Ścieżki zawiera listę utworzonych ścieżek z ich nazwami i miniaturkami, bieżącą ścieżkę roboczą i bieżącą
maskę wektorową (ścieżkę odcinania warstwy). Wyłączenie miniaturek zwiększa wydajność palety. Aby wyświetlić
ścieżkę, należy ją najpierw zaznaczyć na palecie Ścieżki.
• Aby wyświetlić paletę Ścieżki, należy wybrać polecenie Okno > Ścieżki.
• Aby zaznaczyć ścieżkę należy, kliknąć na jej nazwie w palecie Ścieżki. Zaznaczona może być tylko jedna ścieżka.
• Aby usunąć zaznaczenie ścieżki, należy kliknąć w pustym miejscu palety Ścieżki lub wcisnąć klawisz Esc.
• Aby zmienić wielkość miniaturek ścieżek, należy wybrać z menu palety Ścieżki polecenie Opcje palety i wybrać
nową wielkość; można też wyłączyć wyświetlanie miniaturek.
• Aby zmienić kolejność ścieżek, należy zaznaczyć jedną ze ścieżek na palecie Ścieżki i przeciągnąć ją w górę lub w
dół. Gdy w wybranym miejscu pojawi się gruba czarna linia, należy zwolnić przycisk myszy.
Uwaga: Na palecie Ścieżki nie można zmienić kolejności masek wektorowych ani ścieżek roboczych.
Zarządzanie ścieżkami
Jeśli za pomocą narzędzia Pióro lub narzędzia kształtu utworzono ścieżkę roboczą, to nowa ścieżka jest wyświetlana
na palecie Ścieżki jako ścieżka robocza. Ścieżka robocza jest tymczasowa; aby nie utracić jej zawartości, trzeba ją
zapisać. Jeśli zaznaczenie ścieżki roboczej zostanie usunięte bez zapisania ścieżki, to nowa ścieżka zastąpi
dotychczasową.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 482
Podręcznik użytkownika
Jeśli za pomocą narzędzia Pióro lub narzędzia kształtu utworzono nową warstwę kształtu, to nowa ścieżka jest
wyświetlana na palecie Ścieżki jako maska wektorowa (ścieżka odcinania warstwy). Maski wektorowe są połączone
ze swoimi warstwami. Aby umieścić maskę na palecie Ścieżki, należy zaznaczyć macierzystą warstwę na palecie
Warstwy. Ścieżka odcinania może być usunięta z warstwy i przekonwertowana na maskę zrasteryzowaną. Więcej
informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale “Aby przeprowadzić edycję maski wektorowej” na stronie 458.
Ścieżki zapisane z obrazkiem są wyświetlane przy powtórnym otwarciu. W systemie Windows ścieżki mogą być
zapisywane w formatach: Photoshop, JPEG, JPEG2000, DCS, EPS, PDF i TIFF. W systemie Mac OS są obsługiwane
wszystkie dostępne formaty.
Uwaga: Ścieżki w formatach innych niż podane powyżej nie są zachowywane przy przejściu z Mac OS do Windows i z
powrotem do Mac OS.
"
Ścieżki, paleta
A. Ścieżka zapisana B. Tymczasowa ścieżka robocza
C. Ścieżka maski wektorowej (widoczna tylko wtedy, gdy jest zaznaczona warstwa kształtu)
Edycja ścieżek
Punkty, składniki i segmenty ścieżek
Ścieżka składa się z jednego lub większej liczby prostych lub zakrzywionych segmentów. Punkty końcowe
poszczególnych segmentów są określone przez punkty kontrolne. Na segmentach zakrzywionych każdy zaznaczony
punkt kontrolny jest wyposażony w jedną lub dwie linie kierunkowe, zakończone punktami kierunkowymi. Położenia
linii i punktów kierunkowych określają kształt i wielkość zakrzywionego segmentu. Przesuwanie tych elementów
powoduje zmianę kształtu segmentu ścieżki.
A B
D E
Ścieżka
A. Segment zakrzywiony B. Punkt kierunkowy C. Linia kierunkowa D. Zaznaczony punkt kontrolny E. Nie zaznaczony punkt kontrolny
Ścieżka może być zamknięta, bez początku i końca (np. okrąg), lub otwarta, z wyszczególnionymi punktami
końcowymi (np. linia falista).
Krzywe gładkie są połączone punktami kontrolnymi zwanymi punktami gładkimi. Krzywe łamane są połączone
punktami narożnymi.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 484
Podręcznik użytkownika
Przy przesuwaniu linii kierunkowej na punkt gładki segmenty zakrzywione z dwóch stron punktu są dopasowywane
jednocześnie. Dla porównania: przy przesuwaniu linii kierunkowej na punkt narożny dopasowywana jest tylko
krzywa po tej samej stronie punktu, co linia kierunkowa.
Ścieżka nie musi być jedną serią połączonych segmentów. Może zawierać wiele wyraźnych i oddzielonych od siebie
komponentów. Każdy kształt na warstwie kształtu jest komponentem ścieżki, jak to zostało opisane przez ścieżkę
odcinania warstwy.
Aby wyświetlić obwiednię wraz z zaznaczonym komponentem ścieżki, należy zaznaczyć opcję Pokaż obwiednię,
umieszczoną na pasku opcji.
• Aby zaznaczyć segment ścieżki, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie i kliknąć na jednym z
punktów kontrolnych segmentu lub przeciągnąć markietkę nad częścią segmentu.
2 Aby zaznaczyć dodatkowe komponenty lub segmenty, należy wybrać narzędzie Zaznaczanie ścieżki lub
Zaznaczanie bezpośrednie i wcisnąć klawisz Shift w czasie zaznaczania dodatkowych ścieżek lub segmentów.
Po wybraniu narzędzia Zaznaczanie bezpośrednie użytkownik może zaznaczyć całą ścieżkę lub komponent ścieżki
kliknięciem na ścieżce z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Aby przełączyć narzędzie na
Zaznaczanie bezpośrednie, należy umieścić kursor nad dowolnym punktem kontrolnym i wcisnąć klawisz Ctrl
(Windows) lub Command (Mac OS).
Zobacz także
“Stosowanie przekształceń” na stronie 379
Należy zaznaczyć punkty zakotwiczające krzywą. Następnie przeciągnąć, aby przesunąć krzywą.
• Aby zmienić kształt segmentu po obu stronach zaznaczonego punktu kontrolnego, należy przeciągnąć punkt
kontrolny lub punkt kierunkowy. Aby ograniczyć kierunek linii kierunkowych do wielokrotności 45°, należy
wcisnąć klawisz Shift.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 487
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Do segmentów i punktów kontrolnych można stosować również przekształcenia, np. skalowanie, obracanie,
odbijanie i zniekształcanie. Zobacz “Stosowanie przekształceń” na stronie 379.
Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483
Uwaga: Jeśli ścieżka zostanie przeciągnięta, tak że kursor znajdzie się nad innym otwartym obrazkiem, to zostanie ona
skopiowana do obrazka.
A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej
• Aby rozmieścić komponenty, należy zaznaczyć co najmniej trzy komponenty do rozmieszczenia, a następnie
zaznaczyć w pasku opcji jedną z opcji rozmieszczenia:
A B C D E F
Opcje rozmieszczania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej
• Aby przekonwertować punkt narożny na punkt gładki, należy przeciągnąć kursor od punktu narożnego. Na
ekranie pojawią się linie kierunkowe.
Kliknięcie powoduje utworzenie punktu narożnego. Przeciąganie powoduje utworzenie punktu gładkiego.
Na krawędź zaznaczenia może być przekształcona dowolna ścieżka zamknięta. Ścieżkę zamkniętą można dodawać
do, odejmować od lub łączyć z bieżącym zaznaczeniem.
Dodaj do zaznaczenia Obszar zdefiniowany przez ścieżkę jest dodawany do bieżącego zaznaczenia.
Odejmij od zaznaczenia Obszar zdefiniowany przez ścieżkę jest usuwany z bieżącego zaznaczenia.
Przetnij z zaznaczeniem Zaznaczenie obejmuje tylko część wspólną obszaru już zaznaczonego i ograniczonego
przez ścieżkę. Jeśli zaznaczenie nie pokrywa się ze ścieżką, nic nie zostaje zaznaczone.
5 Nacisnąć przycisk OK.
• Kliknąć na przycisku Utwórz ścieżkę roboczą w dolnej części palety Ścieżki, aby użyć bieżącego ustawienia
tolerancji bez otwierania okna Utwórz ścieżkę roboczą.
• Przytrzymując wciśnięty klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), kliknąć na przycisku Utwórz ścieżkę w
dolnej części palety Ścieżki.
• Wybrać polecenie Utwórz ścieżkę roboczą z menu palety Ścieżki.
2 Podać wartość w polu Tolerancja lub użyć domyślnej wartości z okna Utwórz ścieżkę roboczą.
Tolerancja może przyjmować wartości z zakresu od 0,5 do 10 pikseli i określa "wrażliwość" polecenia Utwórz ścieżkę
roboczą na drobne zmiany kształtu zaznaczenia. Im wyższa jest wartość tolerancji, tym mniej punktów kontrolnych
ma powstająca ścieżka i jest gładsza. Jeśli ścieżka jest używana jako ścieżka odcinania i nie można poprawnie
wydrukować obrazka, należy zwiększyć wartość tolerancji. (Zobacz “Drukowanie ścieżek odcinania obrazków” na
stronie 738.)
3 Nacisnąć przycisk OK. Ścieżka pojawi się w dolnej części palety Ścieżki.
Polecenie Obrysuj ścieżkę pozwala namalować kontur ścieżki. Polecenie to daje możliwość utworzenia konturu
malarskiego (na podstawie bieżących ustawień narzędzi do malowania), który będzie stosowany do wszystkich
ścieżek. Nie przypomina to w żaden sposób efektu warstwy o nazwie Obrys, który nie odwołuje się do ustawień
narzędzi malarskich.
Ważne: Podczas wypełniania warstwy wartości kolorów są wyświetlane na warstwie aktywnej. Przed rozpoczęciem
pracy należy zatem upewnić się, czy jest aktywna odpowiednia warstwa. Ścieżki nie można wypełnić ani obrysować,
jeśli aktywna jest maska odcinania warstwy lub warstwa tekstowa.
Więcej informacji na temat tych opcji można znaleźć w części “Metody zmiękczania krawędzi zaznaczenia” na
stronie 342.
8 Nacisnąć przycisk OK.
Zobacz także
“Aby obrysować ścieżkę i określić opcje” na stronie 494
Narzędzia do malowania
Malowanie
Narzędzia do malowania umożliwiają zmianę kolorów pikseli. Narzędzia Pędzel i Ołówek działają podobnie do
swoich tradycyjnych odpowiedników — kolory są nanoszone na obrazek za pomocą dłuższych lub krótszych
pociągnięć. Narzędzie Gradient, polecenie Wypełnij i narzędzie Wiadro z farbą pozwalają kolorować większe
obszary. Narzędzia takie jak Gumka, Rozmycie czy Smużenie służą do zmiany dotychczasowych kolorów obrazka.
Cała siła programu tkwi w opcjach. Za ich pomocą użytkownicy mogą kontrolować sposób nakładania i
modyfikowania kolorów. Dzięki opcjom można uzyskać następujące efekty: stopniowe nakładanie kolorów, gładkie
brzegi kolorowanych obszarów, długie pociągnięcia, różne szybkości ruchu pędzla, różne metody mieszania
kolorów, różne kształty pędzli i wiele innych. Ciekawym narzędziem jest aerograf, który służy do rozpylania kolorów.
Opcje narzędzi ustawia się na pasku opcji. Pasek opcji dla narzędzi z grupy pędzli zawiera dodatkowe palety i menu:
Menu zdefiniowanych ustawień pędzli W menu tym są dostępne różne zapisane ustawienia końcówek pędzli, w tym
rozmiar pędzla, twardość, funkcja aerografu oraz inne opcje dostępne na palecie Pędzle.
Menu zdefiniowanych ustawień narzędzia W tym menu są dostępne różne zapisane ustawienia końcówek pędzli,
ale także inne opcje z paska opcji, np. krycie, tryb mieszania i kolor malowania.
Pędzle, paleta Paleta zawiera wiele opcji malowania pędzlem; dotyczą one między innymi kolorów, kształtów
pędzli, tekstury i rozrzutu pędzli. Paleta Pędzle zawiera również panel, z którego można wybrać zdefiniowaną
końcówkę pędzla.
• (Photoshop) Aby pędzel działał jak aerograf, należy kliknąć na przycisku Aerograf .
• W przypadku Ołówka można zaznaczyć opcję automatycznego wymazywania, co pozwala zamalować obszary w
kolorze narzędzia kolorem tła. (Zobacz “Aby podczas rysowania Ołówkiem użyć opcji automatycznego
wymazywania” na stronie 517.)
4 Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Przeciągnąć kursor, malując.
• Aby rozpocząć rysowanie linii prostej, należy wybrać jej punkt początkowy i kliknąć na nim. Następnie
przytrzymując klawisz Shift, należy kliknąć na punkcie końcowym.
• Gdy Pędzel działa w trybie aerografu, wcisnąć przycisk myszy (bez przeciągania) i nanieść kolor.
Zobacz także
“Galeria narzędzi do malowania” na stronie 44
A B C
Przykład zastosowania narzędzia Pędzel stylowy
A. Oryginał B. Zastosowanie małego pędzla C. Zastosowanie dużego pędzla
ADOBE PHOTOSHOP CS2 497
Podręcznik użytkownika
Twardość Pozwala określić stopień wygładzania śladów pędzla. Przy ustawieniu 100% jest używana najtwardsza
końcówka, ale nadal jest stosowane wygładzanie. W przypadku Ołówka końcówka narzędzia jest zawsze twarda i
nigdy nie jest stosowane wygładzanie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 498
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć zestaw ustawień narzędzia” na stronie 50
Zobacz także
“Aby zapisać zestaw ustawień pędzli jako bibliotekę” na stronie 511
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69
" # $
'
&
2 Na palecie Pędzle wybrać jeden z gotowych pędzli (do modyfikacji) lub przejść do panelu Kształt pędzla i wybrać
kształt pędzla. Nowy pędzel można utworzyć także na podstawie obrazka.
3 Zaznaczyć kształt pędzla w lewej części palety Pędzle i ustawić opcje. Zobacz “Ustawianie opcji kształtu pędzla”
na stronie 500.
4 W razie potrzeby ustawić inne opcje pędzla. Więcej informacji na temat posługiwania się paletą można znaleźć w
części “Aby wyświetlić paletę Pędzle i opcje pędzli” na stronie 499.
Informacje na temat opcji znajdują się w następujących częściach.
• “Dynamika kształtu pędzli” na stronie 503
• “Rozproszenie pędzla” na stronie 504
• “Opcje pędzli z teksturami” na stronie 505
• “Pędzle podwójne” na stronie 506
• “Opcje dynamiki koloru pędzla (Photoshop)” na stronie 507
• “Inne opcje dynamiki pędzla” na stronie 508
• “Inne opcje pędzli” na stronie 509
5 Aby zablokować atrybuty końcówki pędzla, kliknąć na ikonie Odblokuj . Aby odblokować końcówkę, należy
kliknąć na ikonie Zablokuj .
6 Aby zapisać pędzel w celu przyszłego wykorzystania, wybrać polecenie Nowe ustawienie pędzla z menu palety
Pędzle.
Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć własny pędzel z obrazka” na stronie 499
Użyj wielkości przykładowej Pozwala przywrócić oryginalną średnicę pędzla. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy,
gdy końcówka pędzla została utworzona poprzez próbkowanie pikseli obrazka.
Odwróć X Pozwala zmienić kierunek końcówki pędzla na osi x.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 501
Podręcznik użytkownika
A B C
Odwracanie końcówki pędzla w poziomie
A. Końcówka pędzla w położeniu domyślnym B. Zaznaczona opcja Odwróć X C. Zaznaczone opcje Odwróć X i Odwróć Y
A B C
Odwracanie końcówki pędzla w pionie.
A. Końcówka pędzla w położeniu domyślnym B. Zaznaczona opcja Odwróć Y C. Zaznaczone opcje Odwróć Y i Odwróć X
Kąt Określa kąt odchylenia od poziomu dłuższej osi pędzla (o kształcie eliptycznym). Aby ustawić ten kąt, należy
wpisać wartość wyrażoną w stopniach lub przeciągnąć oś poziomą w polu podglądu.
Zaokrąglenie Określa stosunek między krótszą i dłuższą osią pędzla. Należy wpisać wartość procentową lub
przeciągnąć punkty w lewym polu podglądu. Wartość 100% oznacza pędzel okrągły, a 0% — płaski; wartości
pośrednie oznaczają pędzle eliptyczne.
Twardość Określa wielkość twardego środka pędzla. Wartość opcji należy wpisać lub wybrać przy pomocy suwaka.
Wartość ta stanowi procent średnicy pędzla. Nie można zmienić twardości pędzli przykładowych.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 502
Podręcznik użytkownika
Odstępy Określa odległości między śladami pędzla w pociągnięciu. Wartość opcji należy wpisać lub wybrać za
pomocą suwaka. Wartość ta stanowi procent średnicy pędzla. Gdy opcja nie jest zaznaczona, odstępy są wyznaczane
przez szybkość kursora.
Podczas pracy z bibliotekami pędzli można używać skrótów klawiaturowych. Wciśnięcie klawisza [ powoduje
zmniejszenie szerokości pędzla, a klawisza ] — jej zwiększenie. W przypadku pędzli zaokrąglonych i kaligraficznych
wciśnięcie klawiszy Shift+[ powoduje zmniejszenie twardości, a klawiszy Shift+] — jej zwiększenie.
Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
Dynamika pędzli
Paleta Pędzle umożliwia definiowanie pewnych zmiennych (dynamicznych) elementów końcówek pędzli. Na
przykład można tu ustawić opcje zmieniające wielkość, kolor i przezroczystość końcówki w zależności od ruchu
pędzla.
Określając dynamikę pędzli, należy wziąć pod uwagę dwa elementy:
• Wahanie, czyli procentową miarę losowości zmian elementów dynamicznych. Przy ustawieniu 0% dany element
nie zmienia się w miarę pociągnięć pędzlem, przy ustawieniu 100% element zmienia się całkowicie losowo.
• Opcje dostępne w sterujących menu wysuwanych, które określają sposób zmiany dynamicznych elementów
pędzla. Istnieją następujące możliwości: brak kontroli nad zmianami elementu, zanik elementu po określonej
liczbie operacji, zmiana elementu na podstawie nacisku pisaka lub położenia pokrętła pisaka.
Uwaga: Kontrolki pisaka są dostępne jedynie podczas używania wrażliwej na nacisk tabliczki cyfrowej, takiej jak
tabliczka Wacom. Jeśli tabliczki takiej nie zainstalowano, a mimo to została wybrana kontrolka pisaka, jest wyświetlany
komunikat ostrzegawczy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 503
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
Wahanie rozmiaru i Sterowanie Opcja określa sposób zmiany wielkości pędzla w trakcie pociągnięć. Więcej
informacji można znaleźć w części “Dynamika pędzli” na stronie 502.
Aby określić maksymalny stopień losowości zmian, należy wpisać odpowiednią wartość lub odpowiednio ustawić
suwak. Do określenia sposobu zmian śladów pędzla służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością śladu.
• Zanik Wielkość kolejnych śladów zmniejsza się stopniowo, w określonej liczbie kroków. Pierwszy ślad ma podaną
przez użytkownika średnicę maksymalną, a ostatni minimalną. Jeden krok jest równoważny jednemu śladowi
pędzla. Liczba kroków może zawierać się w przedziale od 1 do 9999. Na przykład ustawienie 10 kroków powoduje
zanik pędzla po 10 śladach.
Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Wielkość śladów pędzla (ograniczona minimalną i
maksymalną średnicą śladu) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła
pisaka lub obrotu pisaka.
Minimalna średnica Określa minimalny procent zmiany wielkości pędzla, gdy jest zaznaczona opcja Wahanie
wielkości lub Kontrola wielkości. Należy wpisać wybraną wartość lub ustawić odpowiednio suwak. Określana
wartość stanowi procent średnicy końcówki pędzla.
Skala pochylenia Określa współczynnik skalowania wysokości pędzla, które ma miejsce, gdy opcja Kontrola
wielkości jest ustawiona jako Pochylenie pisaka. Wartość opcji należy wpisać lub wybrać przy pomocy suwaka.
Wartość ta stanowi procent średnicy pędzla.
Wahanie Kąta i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian śladów pędzla w jednym pociągnięciu. Aby określić
maksymalny procent wahania, należy wpisać odpowiednią wartość (interpretowaną jako pewien procent 360
ADOBE PHOTOSHOP CS2 504
Podręcznik użytkownika
stopni). Do określenia, w jaki sposób będzie zmieniać się kąt końcówki pędzla, służą opcje wysuwanego menu
Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością kąta.
• Zanik Kąt zmienia się stopniowo, od 0 do 360 stopni, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Wielkość śladów pędzla (ograniczona minimalną i
maksymalną średnicą śladu) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła
pisaka lub obrotu pisaka.
• Kierunek wewnętrzny Kąt śladów pędzla zmienia się w zależności od początkowego kierunku pociągnięcia
pędzlem.
• Kierunek Kąt śladów pędzla zmienia się w zależności od kierunku pociągnięć.
Wahanie zaokrąglenia i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian zaokrąglenia końcówki pędzla w jednym
pociągnięciu. Należy wpisać wybraną wartość lub określić ją przy pomocy suwaka. Określana wartość procentowa
wyraża stosunek między długością krótszej i dłuższej osi pędzla. Aby określić sposób kontroli zmian zaokrąglenia
końcówki pędzla w jednym pociągnięciu, należy wybrać opcję z wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością zaokrąglenia.
• Zanik Zaokrąglenie zmienia się stopniowo, od 100% do wartości Zaokrąglenie minimalne, w określonej liczbie
kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Zaokrąglenie śladów pędzla (od zaokrąglenia
minimalnego do 100%) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub
obrotu pisaka.
Zaokrąglenie minimalne Określa minimalne zaokrąglenie śladów pędzla, które jest brane pod uwagę, gdy jest
włączona opcja Wahanie zaokrąglenia lub Kontrola zaokrąglenia. Należy wprowadzić wartość procentową, która
określa stosunek między krótszą i dłuższą osią pędzla.
Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
Rozproszenie pędzla
Opcje rozproszenia pędzla pozwalają określić liczbę i rozmieszczenie śladów w pociągnięciu pędzlem.
Rozproszenie i Sterowanie Określa rozkład śladów w pociągnięciach pędzlem. Gdy jest zaznaczona opcja Obie osie,
ślady są rozmieszczane promieniście. W przeciwnym wypadku ślady są rozmieszczane prostopadle do ścieżki
pociągnięcia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 505
Podręcznik użytkownika
Można wpisać wartość określającą maksymalny procent rozproszenia. Do określenia, w jaki sposób będzie zmieniać
się rozproszenie śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością rozproszenia.
• Zanik Rozproszenie zmienia się stopniowo, od maksymalnego rozproszenia do rozproszenia zerowego, w
określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Skala rozproszenia (zależna przede wszystkim od nacisku
pisaka) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.
Liczba Określa liczbę śladów pędzla w kolejnych interwałach.
Uwaga: Gdy użytkownik zwiększy liczbę śladów bez zwiększenia odstępów między śladami i ich rozproszenia, może
zmniejszyć się wydajność malowania.
Wahanie liczby i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian liczby śladów pędzla w poszczególnych interwałach.
Można wpisać wartość, która określa maksymalny procent liczby śladów przypadających na dany interwał. Do
określenia, w jaki sposób będzie zmieniać się liczba śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością liczby śladów.
• Zanik Liczba śladów zmienia się stopniowo, od wartości opcji Liczba do 0, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Liczba śladów pędzla (zależna przede wszystkim od
nacisku pisaka) zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu
pisaka.
Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
Kliknąć na próbce wzorka i zaznaczyć wzorek na palecie wysuwanej. Ustawić wybrane spośród następujących opcji:
Odwróć Punkty tekstury są odwracane na podstawie odcieni wzorka. Gdy opcja ta jest zaznaczona, najjaśniejsze
obszary wzorka są zamalowywane w najmniejszym stopniu, a najciemniejsze obszary wzorka — w największym.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 506
Podręcznik użytkownika
Gdy opcja nie jest zaznaczona, sytuacja wygląda odwrotnie, tj. obszary najjaśniejsze są zamalowywane w
największym stopniu, a najciemniejsze — w najmniejszym.
Skala Określa skalę wzorka. Skalę, która stanowi procent wielkości wzorka, należy wpisać ręcznie lub określić przy
pomocy suwaka.
Tekstura na końcach Określa, czy każda z końcówek pędzla ma być renderowana indywidualnie. Gdy opcja ta nie
jest zaznaczona, nie są dostępne opcje dotyczące zmienności głębi.
Tryb Określa tryb mieszania śladów pędzla ze wzorkiem. (Zobacz “Informacje o trybach mieszania” na
stronie 431.)
Głębia Określa głębokość farby (koloru) w teksturze. Odpowiednią wartość należy wpisać ręcznie lub określić przy
pomocy suwaka. Przy głębi 100-procentowej niskie punkty tekstury nie są w ogóle malowane. Przy głębi zerowej
wszystkie punkty tekstury są malowane w takim samym stopniu, a zatem wzorek jest ukrywany.
Minimalna głębia Określa minimalną głębokość farby (koloru) — gdy opcja Kontrola głębi jest ustawiona jako
Zanik, Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka lub Pokrętło pisaka oraz jest zaznaczona opcja Tekstura końcówek.
Wahanie głębi i Sterowanie Określa zakres i stopień zmienności głębi w przypadku zaznaczenia opcji Tekstura
końcówek. Można wpisać wartość określającą maksymalny procent wahania. Do określenia, w jaki sposób będzie
zmieniać się głębia śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością głębi.
• Zanik Głębia zmienia się stopniowo, od wartości Wahanie głębi do wartości Głębia minimalna, w określonej
liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka Głębia zmienia się w zależności od nacisku pisaka, pochylenia
pisaka lub położenia pokrętła pisaka.
Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
Pędzle podwójne
Podwójne pędzle są to pędzle o dwóch końcówkach. Opcje końcówki podstawowej ustawia się w obszarze Kształt
pędzla na palecie Pędzle. W sekcji Podwójny pędzel palety Pędzle można wybrać kształt drugiej końcówki pędzla i
ustawić następujące opcje:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 507
Podręcznik użytkownika
Tryb Pozwala określić tryb mieszania śladów obydwu końcówek pędzla. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na
stronie 512.)
Średnica Pozwala kontrolować wielkość podwójnej końcówki. Należy wpisać wybraną liczbę pikseli, ustawić suwak
lub kliknąć na opcji Użyj wielkości przykładowej, aby użyć oryginalnej wielkości końcówki. (Opcja ta jest dostępna
tylko wtedy, gdy końcówkę pędzla utworzono poprzez próbkowanie pikseli obrazka.)
Odstępy Pozwala kontrolować odległość między śladami podwójnego pędzla. Należy wpisać liczbę lub przesunąć
suwak, aby zmienić odstępy poprzez zmianę średnicy końcówki.
Rozproszenie Określa rozmieszczenie śladów podwójnego pędzla w pociągnięciach. Gdy jest zaznaczona opcja
Obie osie, ślady są rozmieszczane promieniście. W przeciwnym wypadku ślady są rozmieszczane prostopadle do
ścieżki pociągnięcia. Maksymalny procent rozproszenia należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka.
Liczba Określa liczbę śladów podwójnego pędzla w kolejnych interwałach. Odpowiednią wartość należy wpisać
ręcznie lub określić przy pomocy suwaka.
Pociągnięcia pędzlem z włączoną dynamiką kolorów (po lewej) i z wyłączoną dynamiką kolorów (po prawej)
Wahania narzędzia/tła i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian między kolorem pierwszego planu (narzędzia) i
kolorem tła.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 508
Podręcznik użytkownika
Procent zmienności koloru należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Do określenia, w jaki sposób
będzie zmieniać się kolor śladów pędzla, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością koloru.
• Zanik Kolor farby zmienia się stopniowo, od koloru narzędzia do koloru tła, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Kolor śladów pędzla (od koloru narzędzia do koloru tła)
zmienia się w zależności od nacisku pisaka, nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.
Wahanie barwy Określa stopień zmian barwy śladów pędzla w pociągnięciu. Odpowiednią wartość należy wpisać
ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Mniejsze wartości pozwalają utrzymać barwę podobną do koloru
narzędzia. Większe wartości dopuszczają większe różnice między barwami.
Wahanie nasycenia Określa stopień zmian nasycenia koloru w pociągnięciu pędzlem. Odpowiednią wartość należy
wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Mniejsze wartości pozwalają utrzymać nasycenie bliskie nasyceniu
koloru narzędzia. Większe wartości dopuszczają większe różnice między nasyceniami.
Wahanie jasności Określa stopień zmian jasności koloru w pociągnięciu pędzlem. Odpowiednią wartość należy
wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Mniejsze wartości pozwalają utrzymać jasność bliską jasności
koloru pierwszego planu. Większe wartości dopuszczają większe różnice między jasnościami.
Czystość Pozwala zwiększyć lub zmniejszyć nasycenie koloru. Wartości wpisuje się ręcznie lub określa przy pomocy
suwaka (w zakresie od –100 do 100). Przy ustawieniu –100% kolor jest całkowicie nienasycony; przy ustawieniu
100% kolor jest całkowicie nasycony.
Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
Pociągnięcia pędzlem z włączoną dynamiką kolorów (po lewej) i z wyłączoną dynamiką kolorów (po prawej)
Wahanie krycia i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian krycia farby. Nieprzekraczalną wartością graniczną jest
wartość krycia określona w pasku opcji. Procent zmienności krycia należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy
suwaka. Do określenia, w jaki sposób będzie zmieniać się krycie farby, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością krycia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 509
Podręcznik użytkownika
• Zanik Krycie farby zmienia się stopniowo, od wartości ustawionej w pasku opcji do 0, w określonej liczbie
kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Krycie zmienia się w zależności od nacisku pisaka,
nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.
Wahanie przepływu i Sterowanie Określa zakres i stopień zmian ilości farby. Nieprzekraczalną wartością graniczną
jest ilość określona w pasku opcji.
Procent zmienności ilości farby należy wpisać ręcznie lub określić przy pomocy suwaka. Do określenia, w jaki
sposób będzie zmieniać się ilość farby, służą opcje wysuwanego menu Sterowanie:
• Wyłączone Całkowity brak kontroli nad zmiennością ilości farby.
• Zanik Ilość farby zmienia się stopniowo, od ilości ustawionej w pasku opcji do 0, w określonej liczbie kroków.
• Nacisk pisaka, Pochylenie pisaka, Obrót pisaka, Obrót Ilość farby zmienia się w zależności od nacisku pisaka,
nachylenia pisaka, położenia pokrętła pisaka lub obrotu pisaka.
Zobacz także
“Dynamika pędzli” na stronie 502
“Aby utworzyć pędzel i ustawić opcje malowania” na stronie 499
Zobacz także
“Informacje o palecie Pędzle” na stronie 498
“Dynamika kształtu pędzli” na stronie 503
Tryby mieszania
Informacje o trybach mieszania
Zmiany pikseli będące skutkiem stosowania narzędzi do malowania i edycji są w dużej mierze określone przez
aktywny tryb mieszania (ustawiany na pasku opcji). Efekty właściwe różnym trybom mieszania opisuje się przy
użyciu następujących terminów:
• Kolor bazowy jest pierwotnym kolorem obrazka.
• Kolor domieszkijest kolorem dodawanym do koloru bazowego.
• Kolor wynikowy jest kolorem, jaki powstaje wyniku mieszania kolorów.
Zobacz także
“Lista trybów mieszania” na stronie 512
ADOBE PHOTOSHOP CS2 512
Podręcznik użytkownika
podstawowy nie jest zastępowany, lecz mieszany z kolorem domieszki, przez co oddaje rozjaśnienia i cienie koloru
pierwotnego.
Łagodne światło Program przyciemnia lub rozjaśnia kolor, w zależności od koloru mieszania. Efekt jest podobny do
efektu oświetlenia obrazu światłem rozproszonym.
Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy niż szarość 50-procentowa, obrazek zostanie rozjaśniony (tak
jak gdyby został opracowany narzędziem do rozjaśniania). Jeżeli kolor mieszania jest ciemniejszy niż 50% szarości,
to grafika jest przyciemniana. Malowanie czystą czernią lub bielą daje wyraźnie ciemniejsze lub jaśniejsze obszary,
ale nie tworzy czystej bieli czy czerni.
Ostre światło Program mnoży wartości kolorów lub ich odwrotności, w zależności od koloru mieszania. Efekt jest
podobny do efektu oświetlenia obrazka ostrym światłem reflektora.
Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy od 50% szarości, obrazek zostaje rozjaśniony, jak gdyby został
poddany rozjaśnianiu kolorów. Operacja jest używana do wzbogacania obrazka o tony ciemne. Jeśli kolor
domieszkowy jest ciemniejszy od 50-procentowej szarości, obrazek zostaje przyciemniony poprzez zwiększenie
kontrastu. Operacja jest używana do wzbogacania obrazka o tony ciemne. Malowanie czystą czernią lub bielą daje
czystą czerń lub biel.
Światło jaskrawe Program rozjaśnia lub przyciemnia kolory poprzez zwiększenie lub zmniejszenie kontrastu, w
zależności od koloru domieszkowego. Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy od 50-procentowej
szarości, obrazek zostaje rozjaśniony poprzez zmniejszenie kontrastu. Jeśli kolor domieszkowy jest ciemniejszy od
50% szarości, obrazek zostaje przyciemniony poprzez zwiększenie kontrastu.
Światło liniowe Program rozjaśnia lub przyciemnia kolory poprzez zwiększenie lub zmniejszenie jasności, w
zależności od koloru domieszkowego. Jeśli kolor domieszkowy (źródło światła) jest jaśniejszy od 50% szarości,
obrazek zostaje rozjaśniony poprzez zwiększenie jasności. Jeśli kolor domieszkowy jest ciemniejszy od 50% szarości,
obrazek zostaje przyciemniony poprzez zmniejszenie jasności.
Światło punktowe Kolory są zastępowane w zależności od koloru domieszkowego. Jeśli kolor domieszkowy (źródło
światła) jest jaśniejszy od 50-procentowej szarości, piksele ciemniejsze od koloru domieszkowego są zastępowane, a
pozostałe nie ulegają żadnym zmianom. Jeśli kolor domieszkowy jest ciemniejszy od 50% szarości, piksele jaśniejsze
od koloru domieszkowego są zastępowane, a pozostałe nie ulegają żadnym zmianom. Opcja pozwala dodawać do
obrazków efekty specjalne.
Różnica Program wyszukuje informacje o kolorach we wszystkich kanałach, po czym albo odejmuje od koloru
podstawowego kolor domieszkowy, albo od koloru domieszkowego kolor podstawowy — w zależności od tego, który
jest jaśniejszy. Mieszanie z bielą odwraca wartości koloru podstawowego; mieszanie z czernią nie powoduje żadnej
zmiany.
Wyłączenie Powstaje efekt podobny do trybu Różnica, ale mniej kontrastowy. Mieszanie z białym powoduje
inwersję koloru białego. Mieszanie z czernią powoduje, że kolor nie zmienia się.
Barwa Powstaje kolor wynikowy o jasności i nasyceniu koloru podstawowego i barwie koloru domieszkowego.
Nasycenie Powstaje kolor wynikowy o jasności i barwie koloru podstawowego oraz nasyceniu koloru
domieszkowego. Malowanie w tym trybie na obszarze o zerowym nasyceniu (szarym) nie powoduje żadnych zmian.
Kolor Powstaje kolor wynikowy o jasności koloru podstawowego oraz barwie i nasyceniu koloru domieszkowego.
Daje to efekt zachowania odcieni szarości obrazka i jest używane do barwienia obrazków monochromatycznych oraz
nadawania odcienia obrazkom kolorowym.
Jasność Powstaje kolor wynikowy o barwie i nasyceniu koloru podstawowego oraz jasności koloru domieszkowego.
Efekt końcowy stanowi odwrotność wyniku zastosowania trybu Kolor.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 514
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o trybach mieszania” na stronie 431
“Przykłady trybów mieszania” na stronie 514
Oryginalny obrazek. Zwykły, 100% krycia Zwykły, 50% krycia Rozpuszczanie, 50% krycia
Wymazywanie
Aby użyć Gumki
Narzędzie Gumka zmienia kolor pikseli w miarę przeciągania kursora narzędzia po obrazku. Jeśli operacje są
wykonywane na tle lub na innej warstwie z zablokowaną przezroczystością, to kolor pikseli zmienia się na kolor tła.
W innych wypadkach piksele kolorowe są zastępowane przezroczystymi. Gumka pozwala też na przywracanie
danego obszaru do stanu zaznaczonego na palecie Historia.
1 Wybrać narzędzie Gumka .
2 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Wybrać pędzel i ustawić jego opcje (Photoshop) lub wybrać styl ustawień pędzla (ImageReady). Opcja ta nie jest
dostępna trybie Blok.
• Wybrać tryb narzędzia, które będzie używane jako gumka—Pędzel (Photoshop, ImageReady), Aerograf
(ImageReady), Ołówek lub Blok.
• Określić stopień krycia, definiujący zakres usuwanych pikseli. Krycie o wartości 100% powoduje wymazywanie
pikseli do przezroczystości. Niższe wartości krycia powodują wymazywanie pikseli do częściowej
przezroczystości. (Opcja ta nie jest dostępna w trybie Blok programu Photoshop.)
• (Photoshop) W trybie pędzla należy określić przepływ. Przepływ określa szybkość malowania pędzlem.
• (Photoshop) W trybie pędzla można kliknąć na przycisku Aerograf i użyć pędzla jako aerografu.
• (Photoshop) Aby wymazać obrazek do postaci zapisanego stanu lub zdjęcia obrazka, należy przejść na paletę
Historia i kliknąć na lewej kolumnie stanu lub zdjęcia, a następnie zaznaczyć na pasku opcji opcję Wymaż do
historii.
(Photoshop) Aby korzystać z gumki w trybie Wymaż do historii, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i przeciągnąć kursor po obrazku.
3 Przeciągnąć kursor po obszarze, który ma być wymazany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 516
Podręcznik użytkownika
Gradienty
Aby zastosować wypełnienie gradientowe
Narzędzie Gradient umożliwia tworzenie stopniowych przejść między dwoma lub większą liczbą kolorów.
Użytkownik może korzystać ze zdefiniowanych wypełnień gradientowych lub tworzyć swoje własne.
Uwaga: Narzędzie Gradient nie może być stosowane do obrazków bitmapowych, do obrazków w kolorach
indeksowanych i obrazków w trybie 16-bitów/kanał.
Wypełnianie obszaru gradientem obywa się poprzez przeciąganie kursora po obrazku. Punkt początkowy (w którym
wciśnięto przycisk myszy) i punkt końcowy (w którym zwolniono przycisk myszy) określają wygląd gradientu (w
zależności od używanego narzędzia gradientowego).
1 Zaznaczyć wybrany fragment obrazka. Jeśli nie zostanie zaznaczony żaden obszar, wypełnienie gradientowe
będzie stosowane do całej warstwy aktywnej.
2 Wybrać narzędzie Gradient .
3 Na pasku opcji wybrać wypełnienie gradientowe:
• Kliknąć na trójkącie obok próbki gradientu, aby użyć gotowego wypełnienia gradientowego.
• Kliknąć wewnątrz próbki gradientu, aby wyświetlić Edytor gradientów. Można wybrać gotowe wypełnienie
gradientowe lub utworzyć nowe wypełnienie gradientowe. Następnie należy kliknąć na OK. (Zobacz “Aby
utworzyć łagodny gradient” na stronie 519.)
4 Na pasku opcji wybrać opcję dotyczącą stosowania gradientu:
Gradient liniowy Kolejne odcienie koloru są umieszczane wzdłuż linii prostej, od punktu początkowego do
końcowego.
Gradient radialny Kolejne odcienie koloru są umieszczane w kole, między punktem końcowym i początkowym.
Gradient Kolejne odcienie koloru są umieszczane wokół punktu początkowego, przeciwnie do ruchu
wskazówek zegara.
Gradient lustrzany Wynikowy układ odcieni jest efektem zastosowania dwóch symetrycznych gradientów
liniowych po każdej stronie punktu początkowego.
Gradient romboidalny Kolejne odcienie koloru są umieszczane wewnątrz rombu, wokół punktu początkowego.
Punkt końcowy określa położenie jednego z wierzchołków rombu.
5 Na pasku opcji wykonać, co następuje:
• Określić krycie i tryb mieszania. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
• Aby odwrócić kolejność kolorów w wypełnieniu gradientowym, należy zaznaczyć opcję Odwrotność.
• Aby uzyskać gładsze zlewanie się gradientu z mniejszą ilością pasm, należy zaznaczyć opcję Dithering.
• Aby użyć maski przezroczystości dla wypełnienia gradientowego, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość.
(Zobacz “Aby określić przezroczystość gradientu” na stronie 520.)
6 Umieścić kursor w punkcie początkowym gradientu i przeciągnąć go, definiując punkt końcowy. Wciśnięcie
klawisza Shift w czasie przeciągania, ogranicza kąt nachylenia linii do wielokrotności 45 stopni.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 519
Podręcznik użytkownika
"
% &
Okno dialogowe Edytor gradientów
A. Menu palety B. Wskaźnik krycia C. Wskaźniki kolorów D. Umożliwia dopasowanie wartości lub usunięcie zaznaczonych wskaźników
krycia lub koloru E. Punkt środkowy
• Kliknąć na odpowiednim punkcie koloru i w obszarze Punkty okna dialogowego wpisać wartość określającą
położenie. Wpisanie wartości 0% powoduje umieszczenie punktu na lewym końcu paska gradientu, a 100% — na
prawym.
9 Aby dopasować położenie punktu środkowego (w którym kolor początkowy i końcowy mieszają się w równym
stosunku), należy przeciągnąć romb umieszczony pod paskiem gradientu w lewo lub prawo albo kliknąć na
rombie i wprowadzić nową wartość opcji Położenie.
10 Aby dodać do gradientu kolory pośrednie, należy kliknąć pod paskiem gradientu i zdefiniować nowy punkt
koloru. Następnie można podać kolor, ustawić położenie i zmienić punkt środkowy (analogicznie jak w przypadku
punktu początkowego i końcowego).
11 Aby usunąć edytowany punkt koloru, należy kliknąć na Usuń.
12 Aby określić stopień łagodności całego gradientu, należy wpisać odpowiednią wartość w polu Wygładź lub
przeciągnąć wysuwany suwak.
13 Jeśli zachodzi taka potrzeba, należy określić przezroczystość gradientu.
14 Wpisać nazwę nowego gradientu.
15 Aby zapisać gradient jako gotowy element, po zakończeniu jego tworzenia należy kliknąć na przycisku Nowy.
Uwaga: Nowe ustawienia gradientów są zapisywane w pliku preferencji. Jeśli odpowiedni plik jest uszkodzony lub został
usunięty, lub jeśli wczytano bibliotekę domyślną, nowe gotowe gradienty zostaną utracone. Aby nowe gotowe gradienty
zapisać na stałe, należy zapisać je w bibliotece.
8 Aby dodać pośrednie krycie do maski, należy kliknąć nad paskiem gradientu, definiując w ten sposób nowy punkt
krycia. Punkt ten można dopasowywać i przesunąć tak samo, jak punkty reprezentujące krycie początkowe i
końcowe. Aby usunąć pośrednie krycie, należy przeciągnąć jego punkt przezroczystości w górę i poza pasek
gradientu.
9 Aby utworzyć gotowy gradient, należy wprowadzić jego nazwę w polu Nazwa i kliknąć na przycisku Nowy. W ten
sposób zostanie utworzony nowy gradient z określonym ustawieniem przezroczystości.
C
Gradient przy różnych wartościach Szumu.
A. 10% szumu B. 50% szumu C. 90% szumu
Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69
• Kliknąć na Wczytaj, aby dodać bibliotekę do bieżącej listy. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Z menu palety wybrać polecenie Zastąp gradienty, aby bieżącą listę zastąpić inną biblioteką. Należy zaznaczyć plik
biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Wybrać plik biblioteki u dołu menu palety. Należy kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na Dołącz,
aby dołączyć bibliotekę do bieżącej listy.
Uwaga: Można też użyć polecenia Wczytaj gradienty lub Zastąp gradienty, albo wybrać bibliotekę gradientów na
palecie wysuwanej z paska opcji.
Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69
Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę kolorem narzędzia lub pierwszego planu
1 Wybrać kolor narzędzia lub tła. (Zobacz “Aby wybrać kolory na palecie narzędziowej” na stronie 529.)
2 Zaznaczyć obszar wybrany do wypełnienia. Aby wypełnić całą warstwę, należy zaznaczyć ją na palecie Warstwy.
3 Aby wypełnić zaznaczenie lub warstwę, należy wybrać polecenie Edycja > Wypełnij. Aby wypełnić ścieżkę, należy
zaznaczyć ją i wybrać polecenie Wypełnij ścieżkę z menu palety Ścieżki.
4 W oknie Wypełnij wybrać jedną z następujących opcji lub zaznaczyć własny wzorek:
Kolor narzędzia, Kolor tła, Czarny, 50% szarości lub Biały Zaznaczenie jest wypełniane określonym kolorem.
Wzorek Zaznaczenie jest wypełniane wzorkiem. Należy kliknąć na odwróconej strzałce obok próbki wzorka i
zaznaczyć wzorek na wysuwanej palecie. Za pomocą menu wysuwanej palety można wczytać dodatkowe wzorki.
Należy zaznaczyć nazwę biblioteki wzorków lub wybrać polecenie Wczytaj i odnaleźć folder z wybranymi wzorkami.
Historia W zaznaczonym obszarze jest przywracany stan lub zdjęcie ustawione na palecie Historia jako źródło.
Uwaga: Jeśli obrazek CMYK jest wypełniany przy użyciu opcji Czarny, to Photoshop wypełnia wszystkie kanały
czarnym 100%. Operacja może spowodować zużycie większej ilości farby, niż jest to przyjęte dla danej drukarki.
Najlepsze efekty przynosi wypełnianie obrazka CMYK z opcją Kolor narzędzia ustawioną na odpowiedni kolor czarny.
5 Określić tryb mieszania i krycie dla farby. (Zobacz “Lista trybów mieszania” na stronie 512.)
6 Jeśli operacje są wykonywane na warstwie i wypełniane mają być tylko obszary z pikselami, to należy zaznaczyć
opcję Utrzymaj przezroczystość.
7 Kliknąć na przycisku OK, aby zastosować wypełnienie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 524
Podręcznik użytkownika
Aby zastosować wypełnienie kolorem narzędzia tylko do obszarów z pikselami, należy wcisnąć klawisze
Alt+Shift+Backspace (Windows) lub Option+Shift+Delete (Mac OS). Operacja zachowuje przezroczystość warstwy.
Aby zastosować wypełnienie kolorem tła tylko do obszarów z pikselami, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Shift+Backspace
(Windows) lub Command+Shift+Delete (Mac OS).
7 Jeśli działania są wykonywane na warstwie i wymagane jest obrysowanie tylko obszarów zawierających piksele,
należy zaznaczyć opcję Utrzymaj przezroczystość. (Zobacz “Blokowanie warstw” na stronie 426.)
Zobacz także
“Obrysowywanie zaznaczenia lub warstwy kolorem” na stronie 524
W programie Photoshop użytkownik może tworzyć swoje własne, nowe wzorki, zapisywać je w specjalnych
bibliotekach, a następnie wykorzystywać je przy okazji korzystania z różnych narzędzi i poleceń. Gotowe wzorki są
wyświetlane, po pierwsze, na paletach wysuwanych takich narzędzi, jak Wiadro z farbą, Stempel wzorkiem, Pędzel
korygujący i Łatka, a po drugie, w oknie dialogowym Styl warstwy. Sposób wyświetlania wzorków można zmieniać
za pomocą palet wysuwanych — wybierając z menu palety odpowiednią opcję wyświetlania. Różne opcje wzorków
można ustawiać także w oknie Zarządzanie ustawieniami.
W programie ImageReady użytkownik może zdefiniować jeden wzorek, określany jako Wzorek zdefiniowany przez
użytkownika, którym mogą być wypełniane różne zaznaczenia i warstwy.
W programie Photoshop jest dostępny filtr Tworzenie wzorków, za pomocą którego można tworzyć gotowe wzorki,
a także wypełniać warstwy i zaznaczenia wzorkami własnymi.
Zobacz także
“Filtr Tworzenie wzorka” na stronie 527
“Korzystanie ze stylów ustawień narzędzi” na stronie 49
• Zaznaczyć wzorek przeznaczony do usunięcia i wybrać z menu palety polecenie Usuń wzorek.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS), ustawić kursor nad wzorkiem (kursor zmienia się w
nożyczki) i kliknąć.
Uwaga: W obszarze podglądu można korzystać z narzędzi Lupka i Rączka. Aby narzędzie Lupka działało w trybie
zmniejszania, należy przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS). Aktualny stopień
powiększenia/zmniejszenia jest wyświetlany u dołu okna dialogowego.
4 Określić wielkość segmentu.
• Określić wymiary w polach Szerokość i Wysokość.
• Kliknąć na przycisku Użyj rozmiaru obrazka, aby wygenerować wzorek wypełniający całą warstwę
5 Kliknąć na przycisku Generuj. Aby anulować ten proces, należy wcisnąć klawisz Esc.
Obszar podglądu zostanie wypełniony generowanym wzorkiem.
• Aby przejść od widoku wygenerowanego wzorka do obrazka źródłowego (i odwrotnie), należy wybrać
odpowiednią opcję z menu Pokaż.
• Aby wyświetlić obwiednie poszczególnych segmentów (płytek), należy kliknąć na polu Obwiednia płytki.
• Jeśli płytki generowanego wzorka mają być przesunięte, w menu wysuwanym Przesunięcie należy określić
kierunek przesunięcia, a w polu Wartość lub za pomocą suwaka wysuwanego Wartość należy określić wielkość
przesunięcia. Wielkość przesunięcia stanowi procent wymiarów segmentu (płytki). Wartość przesunięcia nie ma
wpływu na zapisane gotowe płytki.
6 Aby wygenerować dodatkowe wzorki przy tych samych opcjach, należy kliknąć na przycisku Generuj ponownie.
Wcześniej opcje te można zmienić.
Gładkość Opcja pozwala wygładzić ostre krawędzie wzorka. Większa gładkość skutkuje łagodniejszymi
krawędziami.
Przykł. szczegół Opcja określa stopień szczegółowości wzorka. Wyższe wartości powodują zachowanie większej
liczby pierwotnych szczegółów wzorka. Wartości niższe dają odwrotny skutek. W przypadku wyższych wartości
wzorki są generowane wolniej.
7 Panel Historia płytki umożliwia przegląd wszystkich wygenerowanych wzorków, a w konsekwencji wybór wzorka
do zapisania lub do wypełnienia warstwy.
• Przechodzenie między wygenerowanymi wzorkami umożliwiają przyciski Pierwsza płytka, Poprzednia płytka,
Następna płytka i Ostatnia płytka. Zamiast korzystać z tych przycisków można wpisać numer wybranej płytki i
wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
• Aby w obszarze podglądu były pokazywane całościowe wzorki odpowiadające poszczególnym płytkom, należy
zaznaczyć opcję Uaktualnij podgląd wzorka. Jeśli podglądy są wyświetlane powoli, opcję można odznaczyć,
odszukać odpowiednią płytkę i dopiero wtedy ją zaznaczyć.
• Aby usunąć płytkę i podgląd wzorka, należy przejść do wybranej płytki i kliknąć na ikonie Usuń.
• Aby zapisać płytkę jako gotowy wzorek, należy przejść do wybranej płytki i kliknąć na przycisku Gotowy wzorek.
Należy wpisać nazwę wzorka i kliknąć na OK. Gdy płytka jest zapisywana jako gotowy wzorek, zostaje zapisana
tylko pojedyncza płytka, a nie cały, wygenerowany wzorek.
8 Jeśli wygenerowane płytki są zadowalające, a te płytki, które będą używane w przyszłości, zostały zapisane, można
kliknąć na OK.
Jeśli okno zostało uaktywnione w celu utworzenia gotowych wzorków (a nie w celu wypełnienia warstwy), należy
kliknąć na Anuluj i zamknąć okno dialogowe bez wypełniania warstwy.
Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69
Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255
C
A D
B
• Aby zmienić kolor narzędzia, należy kliknąć na górnym polu koloru na palecie narzędziowej, po czym wybrać
kolor z Próbnika kolorów Adobe.
• Aby zmienić kolor tła, należy kliknąć na dolnym polu koloru na palecie narzędziowej, po czym wybrać kolor z
Próbnika kolorów Adobe.
• Aby kolor narzędzia i kolor tła zamienić ze sobą, należy kliknąć na ikonie przełączania kolorów na palecie
narzędziowej.
• Aby przywrócić domyślny kolor narzędzia i tła, należy kliknąć na ikonie domyślnych kolorów na palecie
narzędziowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 530
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255
Średnia 3x3 lub Średnia 5x5 Jest wyznaczana średnia wartości kolorów wszystkich pikseli próbki (o wymiarach 3x3
lub 5x5).
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby wybrać nowy kolor narzędzia, należy kliknąć na obrazku. Metoda alternatywna polega na ustawieniu kursora
nad obrazkiem, wciśnięciu przycisku myszy i przeciągnięciu kursorem. W trakcie przeciągania będzie zmieniała
się zawartość pola wyboru koloru. Gdy ukaże się w nim pożądany kolor, można zwolnić przycisk myszy.
• Aby wybrać nowy kolor tła, należy kliknąć na obrazku z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac
OS). Metoda alternatywna polega na ustawieniu kursora nad obrazkiem, wciśnięciu klawisza Alt (Windows) lub
Options (Mac OS) , wciśnięciu przycisku myszy i przeciągnięciu kursorem. W trakcie przeciągania będzie
zmieniała się zawartość pola wyboru koloru tła. Gdy ukaże się w nim pożądany kolor, można zwolnić przycisk
myszy.
Aby chwilowo użyć Kroplomierza równocześnie z dowolnym innym narzędziem do malowania, należy wcisnąć
klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
• Aby wyświetlić paletę Kolor, należy wybrać polecenie Okno > Kolor lub kliknąć na zakładce palety Kolor.
• Aby zmienić bieżący model kolorów, należy przejść do menu palety Kolor i wybrać opcję suwaków (suwaków
zgodnych z konkretnym modelem kolorów).
"
#
$
%
Paleta Kolor
A. Kolor narzędzia B. Kolor tła C. Suwak D. Pasek kolorów
Zobacz także
“Bezpieczne kolory Weba” na stronie 258
“Informacje o kolorach spoza zakresu” na stronie 298
“Tryby kolorów” na stronie 239
Zobacz także
“Bezpieczne kolory Weba” na stronie 258
Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255
• Wczytaj próbki, aby dodać bibliotekę do bieżącej listy. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Zastąp próbki, aby zastąpić bieżącą listę inną biblioteką. Należy zaznaczyć plik biblioteki i kliknąć na Wczytaj.
• Plik biblioteki (wyświetlany u dołu menu palety). Należy kliknąć na OK, aby zastąpić bieżącą listę, lub kliknąć na
Dołącz, aby dołączyć bibliotekę do bieżącej listy.
Zobacz także
“Zarządzanie ustawieniami” na stronie 69
“Aby używać tych samych próbek w różnych aplikacjach” na stronie 270
• Dodawany kolor należy uczynić kolorem narzędzia, a następnie kliknąć na przycisku Nowa próbka na palecie
Próbki. Można też przejść do menu palety i wybrać polecenie Nowa próbka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 533
Podręcznik użytkownika
• (Photoshop) Dodawany kolor należy uczynić kolorem narzędzia. Kursor należy ustawić nad pustym miejscem w
dolnym wierszu palety Próbki (kursor zamienia się w kursor narzędzia Wiadro z farbą) i kliknąć, aby dodać kolor.
Należy wpisać nazwę nowego koloru i kliknąć na OK.
Kolor wybrany z obrazka (po lewej) i dodany do palety Próbki (po prawej)
• (ImageReady) Przeciągnąć pole koloru narzędzia lub koloru tła z paska narzędziowego na paletę Próbki.
• (ImageReady) Przeciągnąć próbkę z palety Tabela kolorów na paletę Próbki.
Uwaga: Nowe kolory są zapisywane w pliku preferencji, dzięki czemu stają się dostępne w wielu sesjach edycyjnych. Aby
zapisać kolor na stałe, należy zapisać go w bibliotece.
Filtry
Używanie filtrów
Filtry pozwalają zmieniać wygląd obrazków, na przykład upodabniać je do obrazów impresjonistycznych,
przekształcać w mozaiki lub na różne sposoby zniekształcać. Niektóre filtry umożliwiają też czyszczenie i
retuszowanie zdjęć. Filtry zapewniane przez firmę Adobe są dostępne w menu Filtry. Niektóre filtry zapewniane
przez inne firmy są dostępne w postaci modułów plug-in. Po zainstalowaniu filtry te są wyświetlane u dołu menu
Filtry.
Aby zastosować filtr, należy wybrać polecenie z odpowiedniego podmenu menu Filtr. Podane wskazówki pomagają
w wyborze filtrów:
• Filtry są stosowane do aktywnej, widocznej warstwy albo do zaznaczenia.
• W przypadku obrazków o 8 bitach na kanał większość filtrów można stosować kumulacyjnie, za pomocą Galerii
filtrów. Wszystkie filtry można stosować indywidualnie.
• Filtry nie mogą być stosowane do obrazków w trybie Bitmapa lub Kolory indeksowane.
• Niektóre filtry działają jedynie na obrazkach RGB.
• Do obrazków 8-bitowych można stosować wszystkie filtry.
• (Tylko Photoshop) Do obrazków 16-bitowych można stosować tylko następujące filtry: Deformacja, Uśrednij,
Rozmycie dwustronne, Rozmyj, Rozmyj bardziej, Rozmycie prostokątne, Rozmycie gaussowskie, Rozmycie
obiektywu, Poruszenie, Rozmycie radialne, Rozmycie z próbkowaniem, Korekta obiektywu, Dodaj szum, Usuń
kurz i rysy, Kurz i rysy, Mediana, Zmniejsz szum, Włókna, Flara obiektywu, Wyostrzanie, Wyostrzanie brzegów,
Wyostrz bardziej, Wyostrzanie inteligentne, Maska wyostrzająca, Płaskorzeźba, Znajdź krawędzie, Solaryzacja,
Usuń przeplot, Kolory NTSC, Własny, Górnoprzepustowy, Maksimum, Minimum i Przesunięcie.
• (Tylko Photoshop) Do obrazków 32-bitowych można stosować tylko następujące filtry: Uśrednij, Rozmycie
dwustronne, Rozmycie prostokątne, Rozmycie gaussowskie, Poruszenie, Rozmycie radialne, Rozmycie z
próbkowaniem, Dodaj szum, Włókna, Flara obiektywu, Wyostrzanie inteligentne, Maska wyostrzająca, Usuń
przeplot, Kolory NTSC, Górnoprzepustowy i Przesunięcie
• Niektóre filtry są stosowane wyłącznie w pamięci RAM. Jeżeli do przetwarzania efektu filtra zostanie zużyta cała
dostępna pamięć RAM, to system może wyświetlić komunikat o błędzie.
Filtry plug-in
Użytkownik może zainstalować na komputerze filtry plug-in opracowane przez producentów spoza grupy firmy
Adobe. Po zainstalowaniu plug-inów odpowiednie filtry są wyświetlane w dolnej części menu Filtr i działają tak
samo, jak filtry wbudowane.
Osoby zainteresowane tworzeniem modułów plug-in powinny skontaktować się z Adobe Systems Developer
Support.
Uwaga: Informacje dotyczące filtrów opracowanych przez inne firmy są dostępne u ich producentów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 535
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72
Stosowanie filtrów
Przeglądanie efektów filtrów
Stosowanie filtrów może zajmować dużo czasu, zwłaszcza w przypadku dużych obrazków. Niektóre filtry
umożliwiają wyświetlenie podglądu efektu przed zastosowaniem filtra. Po obejrzeniu podglądu można zastosować
filtr lub anulować operację, nie tracąc czasu.
Jeżeli okno dialogowe zawiera okienko podglądu, należy użyć jednej z następujących metod:
• Aby wyświetlić określony fragment obrazka na środku okna podglądu, należy przeciągnąć go w oknie podglądu.
• Powiększanie oraz pomniejszanie podglądu umożliwiają przyciski + i - umieszczone pod oknem podglądu.
• Aby wyświetlić określony fragment obrazka na środku okna podglądu, należy kliknąć na odpowiednim miejscu
okna obrazka.
Niektóre z filtrów wykorzystują okna dialogowe, które ułatwiają dopasowywanie efektów filtra. Nazwy takich filtrów
kończą się wielokropkami (...).
Galeria filtrów
Galeria filtrów
Galeria filtrów umożliwia kumulacyjne stosowanie filtrów oraz wielokrotne stosowanie pojedynczych filtrów.
Użytkownik może obejrzeć miniaturowe przykłady zastosowań poszczególnych filtrów. Może też zmienić
uporządkowanie filtrów oraz ich ustawienia (dostosować je do potrzeb danego zadania). Ze względu na te
możliwości Galeria filtrów stanowi najlepszy punkt wyjścia do pracy z filtrami. Należy pamiętać jednak, że Galeria
nie zawiera wszystkich filtrów dostępnych w menu Filtry.
Aby wyświetlić okno Galeria filtrów, należy wybrać polecenie Filtr > Galeria filtrów. Kliknięcie na nazwie kategorii
filtra powoduje wyświetlenie podglądów dostępnych efektów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 536
Podręcznik użytkownika
" # $ % &
'
(
)
• Użyć przycisku + lub – pod obszarem podglądu, aby powiększyć lub zmniejszyć skalę wyświetlania obrazka.
• Kliknąć na pasku powiększenia (w miejscu, w którym pojawia się wartość procentowa skali powiększenia), aby
wprowadzić wartość procentową powiększenia.
• Kliknąć na przycisku Pokaż/Ukryj u góry okna dialogowego, aby ukryć miniaturki filtrów. Ukrycie miniaturek
powoduje powiększenie obszaru podglądu.
• Przeciągnąć obszar podglądu narzędziem Rączka, aby wyświetlić inny fragment obrazka.
Zobacz także
“Ustawianie opcji kształtu pędzla” na stronie 500
“Informacje o trybach mieszania” na stronie 511
“Tworzenie warstw dopasowania i wypełnienia” na stronie 447
Powtórz piksele krawędziowe Opcja pozwala rozszerzyć zasięg kolorów pikseli z krawędzi obrazka w podanym
kierunku. Jeśli piksele te mają różne kolory, mogą pojawić się widoczne paski pikseli jednakowego koloru.
Ustaw jako tło (tylko filtr Przesunięcie) Opcja pozwala wypełnić zaznaczony obszar bieżącym kolorem tła.
4 Przeciągnąć suwak Gładkość (jeżeli jest dostępny), aby dopasować głębokość rzeźby na powierzchni tekstury.
5 Zaznaczyć opcję Odwrotność, aby odwrócić tony jasne i ciemne.
6 W polu Kierunek światła określić kierunek światła padającego na obrazek.
Tworzenie tła
Stosując efekty do kształtów w jednolitym kolorze albo w odcieniach szarości, można utworzyć wiele różnych teł i
tekstur. Tekstury te można potem rozmywać. Niektóre filtry mają niewielki wpływ na jednolite kolory (np. filtr Szło),
inne jednak pozwalają uzyskać interesujące efekty.
Zobacz także
“Aby skorzystać z palety Zadania” na stronie 766
Efekty filtrów
Artystyczne, filtry
Filtry dostępne w podmenu Artystyczne umożliwiają tworzenie efektów specjalnych przeznaczonych dla
kompozycji lub innych projektów. Na przykład, filtr Wycinanka umożliwia tworzenie kolaży i efektów
typograficznych. Filtry te powalają uzyskać motywy naturalistyczne lub ludowe. Wszystkie filtry artystyczne można
stosować za pomocą Galerii filtrów.
Kolorowanie kredkami Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby narysowano go kolorowymi kredkami na jednolitym
tle. Ważne krawędzie zostają zachowane, lecz sprawiają wrażenie niedokładnie zakreskowanych; tło jest widoczne
przez obszary mniej pokolorowane.
Aby uzyskać efekt pergaminu, zastosowanie filtra Kolorowanie kredkami do zaznaczonego obszaru należy
poprzedzić zmianą koloru tła.
Wycinanka Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był zrobiony z kawałków kolorowego papieru. Obrazki z dużymi
kontrastami przypominają szkice; obrazki wielobarwne wyglądają tak, jakby składały się z kilku warstw kolorowego
papieru.
Suchy pędzel Krawędzie obrazka są rysowane techniką suchego pędzla (technika pośrednia między malarstwem
olejnym i akwarelą). Filtr upraszcza obrazek poprzez zmniejszenie zakresu kolorów i wypełnienie niektórych
obszarów kolorem wspólnym.
Ziarno błony filmowej Do cieni oraz półcieni obrazka jest stosowany jednolity wzorek. Łagodniejszy wzorek jest
stosowany do jaśniejszych obszarów obrazka. Filtr jest używany do eliminacji efektów pasków kolorów w ewolucjach
i zmniejszenia wizualnych różnić elementów pochodzących z różnych źródeł.
Fresk Obrazek jest malowany zgrubnie, za pomocą krótkich, okrągłych i nierównomiernych maźnięć.
Blask neonu Filtr pozwala dodawać do obrazka różne rodzaje blasków. Jest użyteczny, gdy trzeba zmiękczyć
kolorystykę obrazka. Aby wybrać kolor poświaty, należy kliknąć na polu poświaty i zaznaczyć wybrany kolor
próbnikiem kolorów.
Maźnięcia farbą Pozwala na wybranie jednej z wielu wielkości pędzla (od 1 do 50) oraz typów efektu malowania.
Wśród typów pędzli znajdują się: prosty, delikatnie nierówny, delikatnie ciemny, szeroki ostry, szeroki nierówny i
postrzępiony.
Szpachla malarska Wynikowy obrazek zawiera mniej detali; sprawia wrażenie cienko pomalowanego płótna z
wyraźną teksturą.
Foliowanie Wynikowy obrazek wygląda, tak jakby był owinięty w cienki plastik; zostają uwydatnione szczegóły
powierzchni.
Posteryzacja brzegów Filtr pozwala zmniejszyć liczbę kolorów na obrazku (zgodnie z ustawioną opcją), a także
obrysować krawędzie. Duże obszary obrazka są cieniowane w zwykły sposób, a ciemne szczegóły są widoczne na
całym obrazku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 541
Podręcznik użytkownika
Pastele Pozwala uzyskać efekt rysowania pastelową kredą na tle z teksturą. Obszary jasnego koloru zawierają grube
kreski kredy z niewielkim akcentem tekstury, a obszary ciemniejsze zawierają zdrapane kreski kredy odkrywające
teksturę.
Rozmazanie patykiem Obrazek jest zmiękczany za pomocą krótkich ukośnych kresek lub rozmazywania ciemnych
obszarów. Obszary jaśniejsze stają się jeszcze jaśniejsze i tracą szczegóły.
Gąbka Filtr pozwala tworzyć obrazki z bardzo mocno pokrytymi teksturą obszarami kontrastowego koloru,
przypominającymi pomalowane gąbką.
Podkład Wynikowy obrazek jest malowany na innym obrazku, który znajduje się na tle pokrytym teksturą.
Akwarele Obrazek jest malowany w stylu przypominającym akwarele, przy użyciu średniego pędzla nanoszącego na
obrazki kolory rozwodnione. W miejscach wyraźnych zmian tonów na krawędziach filtr zmienia nasycenie koloru.
Filtry rozmywające
Filtry rozmywające zmiękczają zaznaczenie lub obrazek i są używane do retuszu obrazków. Filtry rozmywające
wygładzają przejścia przez uśrednianie pikseli przylegających do ostrych brzegów linii i obszarów cieniowanych (a
więc, tam gdzie na obrazku występują ostre przejścia kolorów).
Przed (po lewej) i po zastosowaniu filtra Rozmycie soczewkowe (po prawej); tło zostało rozmyte, ale pierwszy plan pozostał ostry
Uwaga: Aby zastosować filtr Rozmyj do krawędzi warstwy, należy wyłączyć opcję Zachowaj przezroczystość.
Uśrednij Jest określany średni (uśredniony) kolor obrazka lub zaznaczenia; następnie obiekt jest wypełniany tym
kolorem. Jeżeli na przykład zaznaczy się obszar trawy, to filtr zamieni ten obszar w jednolitą plamę zieleni.
Rozmyj i Rozmyj bardziej Filtr pozwala usunąć szum tam, gdzie pojawiają się znaczące zmiany kolorów. Filtry z
grupy Rozmycie wygładzają przejścia tonalne poprzez uśrednienie pikseli w pobliżu ostrych linii i obszarów
cieniowanych. Filtr Rozmyj bardziej pozwala uzyskać efekt trzykrotnie lub czterokrotnie silniejszy niż filtr Rozmyj.
Rozmycie prostokątne (tylko Photoshop) Podstawą rozmycia czyni się średnią wartość kolorów pikseli
sąsiadujących ze sobą. Filtr pozwala tworzyć efekty specjalne. Użytkownik może zmienić wielkość obszaru, na
podstawie którego jest obliczana średnia wartość koloru danego piksela; większemu promieniowi obszaru
odpowiada większe rozmycie.
Rozmycie gaussowskie Zaznaczenie jest rozmywane szybko, na podstawie podanego współczynnika. Określenie
gaussowskie odnosi się do metody obliczania wartości kolorów poszczególnych pikseli — podstawą obliczeń jest
krzywa Gaussa (w kształcie dzwonu). Filtr dodaje rzadko rozmieszczone szczegóły i może wywoływać efekt
zamglenia.
Rozmycie soczewkowe (tylko Photoshop) Rozmywa obrazek w taki sposób, aby powstała symulacja mniejszej głębi
ostrości: niektóre obiekty na obrazku pozostaną ostre, a inne ulegną rozmyciu. Obszary do rozmycia można wybrać
ADOBE PHOTOSHOP CS2 542
Podręcznik użytkownika
za pomocą zwykłego zaznaczenia albo utworzyć osobny kanał alfa z mapą głębi, precyzyjnie opisującą metodę
generowania rozmycia.
Filtr Rozmycie soczewkowe określa położenie pikseli na obrazku za pomocą mapy głębi. Gdy jest zaznaczona mapa
głębi, użytkownik może określić punkt początkowy rozmycia ręcznie, za pomocą kursora w kształcie krzyżyka.
Mapę głębi można utworzyć za pomocą kanałów alfa i masek warstw: czarne obszary na kanale alfa oznaczają
miejsca, które znajdują się z przodu fotografii, natomiast białe obszary oznaczają miejsca znajdujące się daleko w
tyle.
Aby utworzyć stopniowe rozmycie (brak rozmycia na dole i maksymalne rozmycie na górze), należy utworzyć nowy
kanał alfa i wypełnić go gradientem w taki sposób, żeby kanał był biały na górze obrazka, a czarny na dole.
Następnie należy zaznaczyć filtr Rozmycie soczewkowe i wybrać ten kanał alfa z menu ródło. Aby zmienić kierunek
gradientu, należy zaznaczyć pole wyboru Odwróć.
Wygląd rozmycia zależy od wybranego kształtu przysłony irysowej. Kształty przysłony irysowej definiowane są
przez to, ile zawierają listków. Kształt listków przysłony można zmienić, zakrzywiając (zaokrąglając) albo obracając
je. Widok na podglądzie można powiększać lub pomniejszać, klikając na przycisku ze znakiem minus lub na
przycisku ze znakiem plus. Zobacz też “Aby użyć filtra Rozmycie soczewkowe” na stronie 542.
Poruszenie Rozmycie jest stosowane w określonym kierunku (od –360 do +360 ) i z określoną intensywnością (od
1 do 999). Efekt filtra jest podobny do zdjęcia poruszającego się obiektu przy długim czasie naświetlania.
Rozmycie promieniste Uzyskuje się łagodne rozmycie, uzyskiwane przy przybliżaniu, oddalaniu lub obracaniu
aparatu. Metoda Obrót polega na rozmywaniu obrazu wzdłuż okręgów o wspólnym środku, z określoną siłą. Metoda
Powiększenie polega na rozmywaniu obrazu wzdłuż linii rozchodzących się promieniście od środka, co przypomina
powiększanie lub zmniejszanie obrazka (można określić stopień rozmycia od 1 do 100). Jakość rozmycia jest
określana poprzez opcje Próbna (najszybszy, ale najbardziej ziarnisty efekt), Dobra i Najlepsza (efekty najlepsze i
dostrzegalne dopiero przy dużym powiększeniu). Punkt odniesienia rozmycia jest określany poprzez przeciągnięcie
wzorka w polu Środek rozmycia.
Rozmycie kształtu (tylko Photoshop) Rozmycie jest generowane na podstawie konkretnego kształtu. Kształt ten
można wybrać z listy zdefiniowanych kształtów, jego wielkość można zmienić za pomocą suwaka. Program oferuje
wiele różnych bibliotek kształtów. Aby wczytać wybraną bibliotekę, należy kliknąć na trójkącie i wybrać jej nazwę.
Promień decyduje o wielkości jądra; im większe jądro, tym większy zakres rozmycia.
Inteligentne rozmycie Obrazek jest rozmywany z najwyższą precyzją. Użytkownik może określić promień, próg i
jakość rozmycia. Promień decyduje o wielkości obszaru przeszukiwanego pod kątem różnic między pikselami. Próg
określa różnicę pomiędzy pikselami uwzględnianymi przez filtr. Użytkownik może także ustawić tryb dla całego
zaznaczenia (Zwykły) oraz dla krawędzi przejść kolorów (Tylko krawędź oraz Nakładka). Tam, gdzie pojawia się
znaczący kontrast, w trybie Tylko krawędź są generowane krawędzie czarno-białe, a w trybie Nakładka – białe.
Powierzchnia (tylko Photoshop) Obrazek jest rozmywany z zachowaniem krawędzi. Filtr można stosować do
tworzenia efektów specjalnych, a także do usuwaniu szumu i ziarna. Parametr Promień określa wielkość
rozmywanego obszaru. Parametr Próg określa maksymalną różnicę między odcieniem piksela centralnego a
odcieniami pikseli sąsiadujących. Piksele różniące się od piksela centralnego bardziej niż wynosi wartość progowa
są wyłączane z rozmycia.
3 W sekcji Mapa głębi wybrać źródło (jeżeli istnieje) z rozwijanego menu ródło. Przeciągnąć suwak Ogniskowa
rozmycia, aby ustawić głębokość, na jakiej piksele będą ostre. Jeżeli na przykład ustawi się ogniskową rozmycia na
100, to piksele na poziomach 1 i 255 będą całkowicie rozmyte, a piksele bliższe poziomu 100 ulegną mniejszemu
rozmyciu. Jeżeli kliknie się na obrazku podglądu, to suwak Ogniskowa rozmycia ustawi się na wartość
odpowiadającą klikniętemu punktowi — kliknięta głębokość zostanie przyjęta za punkt ostrości.
4 Zaznaczyć opcję Odwróć, aby odwrócić zaznaczenie lub kanał alfa używany jako mapa głębi.
5 Wybrać przysłonę irysową z rozwijanego menu Kształt. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można wygładzić krawędzie
przysłony, przeciągając suwak Krzywizna listków, lub obrócić krawędzie przysłony, przeciągając suwak Obrót. Aby
zwiększyć intensywność rozmycia, przeciągnąć suwak Promień.
6 W sekcji Odbłyski światła przeciągnąć suwak Próg, aby ustawić poziom odcinania jasności; wszystkie piksele
jaśniejsze niż określona tu wartość będą traktowane jak odbłyski światła. Aby zwiększyć jasność świateł, przeciągnąć
suwak Jasność.
7 Zaznaczyć opcję Jednolity lub Gaussowski, aby dodać do obrazka szum. Aby szum nie miał wpływu na kolor,
należy zaznaczyć opcję Monochromatyczny. Aby zwiększyć lub zmniejszyć poziom szumu, należy przesunąć suwak
Ilość.
Operacja rozmycia powoduje, że z oryginalnego obrazka jest usuwany szum i efekt ziarnistości. Aby obrazek
wydawał się bardziej realistyczny, można przywrócić pewną ilość usuniętego szumu.
8 Kliknąć na przycisku OK, aby wprowadzić zmiany w obrazku.
Kontury tuszu Na szczegółach obrazka są umieszczane cienkie linie. Uzyskany efekt przypomina rysunek wykonany
tuszem.
Aerograf Jest generowany efekt aerografu. Zwiększenie opcji upraszcza efekt.
Napylone linie Obrazek jest malowany ponownie, za pomocą pomocą ukośnych, napylonych kresek w kolorach
dominujących.
Sumi-e Obrazek jest malowany w stylu japońskiej grafiki (całkowicie nasączony pędzel na papierze ryżowym).
Obiekty uzyskują miękkie, rozmyte oraz intensywnie czarne krawędzie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 544
Podręcznik użytkownika
Filtry zniekształcające
Filtry te zniekształcają geometrię obrazka i są używane do tworzenia efektów trójwymiarowych lub innych efektów
plastycznych. Ich wykorzystywanie może istotnie obciążać pamięć komputera. Filtry Dyfuzja, Szło i Fale oceanu
można stosować za pomocą Galerii filtrów.
Poświata Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby oglądano go przez miękki filtr dyfuzyjny. Filtr dodaje białe
prześwity z wygasającą poświatę od środka zaznaczenia.
Przemieszczenie Jest wykorzystywany drugi obrazek, nazywany mapą przemieszczenia, który określa sposób
zniekształcenia zaznaczenia. Na przykład, przy parabolicznej mapie przemieszczenia można wygenerować obrazek
w postaci wydruku na kawałku materiału trzymanym za rogi.
Filtr ten generuje mapę przemieszczenia ze spłaszczonych obrazków zapisanych w formacie Adobe Photoshop (z
wyjątkiem obrazków w trybie Bitmapy). Oprócz tego można użyć plików z folderu Plug-iny/ Mapy przemieszczania
w folderze programu Photoshop.
Szkło Filtr Szkło sprawia, że obrazek wygląda jakby był oglądany przez różnego rodzaju szklane przesłony.
Użytkownik może wybrać efekt szkła lub utworzyć własną powierzchnię szklaną w postaci pliku Photoshopa i
zastosować go. Ustawienia skalowania, zniekształcenia i wygładzania mogą być zmieniane. Przed użyciem kontrolek
powierzchni do pliku, należy zapoznać się z instrukcjami zawartymi w części opisującej filtr Przemieszczenie.
Korekta soczewek Filtr Korekta soczewek pozwala poprawić typowe zniekształcenia soczewkowate, takie jak
winietowanie, zniekształcenie poduszkowate, beczkowate i chromatyczne.
Fale morskie Do obrazka są dodawane przypadkowe zafalowania, co daje efekt oglądania obrazka pod wodą.
Ściśnięcie Zaznaczenie jest ściskane. Wartość dodatnia do 100% przesuwa zaznaczenie w kierunku środka, ujemna
wartość do –100% przesuwa od środka.
Współrzędne biegunowe Filtr Współrzędne biegunowe zniekształca obrazek tak, jakby wyglądał po odbiciu w
wypukłym lustrze. Filtr może być użyty do tworzenia obrazów cylindrycznie anamorficznych—popularnych w 18
wieku—w których zniekształcony obraz wygląda normalnie, gdy jest oglądany przez lunetkę wyłożoną od wewnątrz
lustrem.
Marszczenie Na zaznaczeniu jest tworzony efekt sinusoidy, podobnie jak fale marszczą powierzchnię stawu.
Większe możliwości sterowania efektem zapewnia filtr Fala. Dostępne opcje to liczba i wielkość falek.
Ścinanie Obrazek jest zniekształcany wzdłuż krzywej. Krzywą definiuje się metodą przeciągania linii w polu. Można
zmienić dowolny punkt krzywej. Kliknięcie na Domyślne przywraca krzywej kształt linii prostej. Użytkownik może
także określić zasady traktowania obszarów, które nie zostały przekształcone.
Sferyzacja Obiekty trójwymiarowe wyglądają tak, jakby znajdowały się na powierzchni kulistej: są odkształcane i
rozciągane stosownie do zaznaczonej krzywej.
Wirówka Zaznaczenie jest obracane bardziej w środku, mniej na brzegach. Wzorek wirówki jest określony przez kąt.
Fala Działa podobnie do filtra Marszczenie, lecz daje większe możliwości sterowania. Użytkownik może określić
liczbę generatorów fal, długość fali (odległość pomiędzy grzbietami) oraz jej typ: Sinusoida, Trójkątna lub
Prostokątna. Kliknięcie na Losowo powoduje wybór losowych wartości. Wybrane obszary mogą być wyłączone ze
zniekształcania.
Aby powielić wyniki zastosowania fali dla innego zaznaczenia, należy kliknąć na opcji Losowo, ustawić liczbę
generatorów na 1 i nadać takie same wartości minimalnej oraz maksymalnej Długości fali i Amplitudy.
Zygzak Zaznaczenie jest zniekształcane promieniście, w zależności od promienia pikseli w zaznaczeniu. Opcja
Grzbiety określa liczbę zmiany kierunków zygzaka od środka zaznaczenia w kierunku jego krawędzi. Można także
określić sposób przemieszczenia pikseli: opcja Fale na stawie zniekształca piksele od lewego górnego rogu do
ADOBE PHOTOSHOP CS2 545
Podręcznik użytkownika
prawego dolnego rogu, opcja Od środka zniekształca piksele do środka lub od środka zaznaczenia, natomiast opcja
Wokół środka obraca piksele wokół środka.
Zmniejsz szum (tylko Photoshop) Filtr pozwala zmniejszyć szum, a jednocześnie zachować krawędzie; w zależności
od ustawień użytkownika filtr ma wpływ na cały obrazek lub tylko na pojedyncze kanały obrazka.
Zobacz także
“Redukcja szumu na obrazkach” na stronie 371
Pikslowanie, filtry
Filtry z grupy Pikslowanie wyostrzają zaznaczenie poprzez skupianie pikseli podobnego koloru w komórce.
Rastrowanie kolorów Powstaje efekt użycia powiększonej siatki rastra w każdym kanale obrazka. Dla każdego z
kanałów filtr dzieli obrazek na prostokąty i zastępuje każdy z tych prostokątów kołem. Wielkość koła jest
proporcjonalna do jasności prostokąta. Zobacz też “Aby użyć filtra Rastrowanie kolorów” na stronie 546.
Krystalizacja Piksele obrazka są grupowane w obszary wieloboczne o jednolitym kolorze.
Fasetka Piksele tego samego lub podobnego koloru są łączone w bloki jednolicie pokolorowanych pikseli. Filtr może
być używany do nadania wyglądu odręcznego obrazu obrazkowi zeskanowanemu lub do zmiany obrazka
realistycznego na abstrakcyjny.
Fragmentacja Są tworzone cztery kopie pikseli w zaznaczeniu, są one uśredniane i przesuwane względem siebie.
Mezzotinta Obrazek jest konwertowany na losowy wzorek białych i czarnych lub pełnokolorowych obszarów. Aby
użyć filtra, należy wybrać wygląd punktu wzorka z menu Typ.
Mozaika Piksele są łączone w kwadratowe bloki. Piksele w bloku uzyskują ten sam kolor, odpowiadający kolorom
pikseli.
Puentylizacja Program dzieli kolor w obrazku na losowo rozmieszczone punkty, podobne do obrazka puentylistów,
oraz wykorzystuje kolor tła jako obszar płótna pomiędzy punktami.
2 Wpisać wartość w pikselach dla maksymalnego promienia punktu rastra z przedziału od 4 do 127.
3 Wpisać wartość kąta siatki rastra (kąt między linią punktu a poziomą bezwzględną) dla jednego lub kilku
kanałów:
• Dla obrazków w Skali szarości należy użyć tylko kanału 1.
• Dla obrazków RGB należy użyć kanałów 1, 2 i 3, które odnoszą się do kanałów czerwonego, zielonego i
niebieskiego.
• Dla obrazków CMYK należy użyć wszystkich czterech kanałów, które odnoszą się do cyjanu, magenty, żółtego i
czarnego kanału.
• Kliknąć na Domyślne, aby przywrócić wszystkim kątom siatki rastra ich wartości domyślne.
4 Nacisnąć przycisk OK.
Rendering, filtry
Filtry grupy Rendering pozwalają tworzyć kształty trójwymiarowe, wzorki chmur, wzorki załamania światła i
symulacje odbicia światła w obrazku. Użytkownik może również opracowywać obiekty w przestrzeni
trójwymiarowej, tworząc bryły (sześciany, kule i cylindry) oraz tworząc wypełnienia teksturowe z plików w Skali
szarości dla wywołania efektów światła, przypominający efekty trójwymiarowe.
Chmury Jest generowany wzorek chmurek na podstawie losowych wartości kolorów (które oscylują pomiędzy
kolorem narzędzia i tła). Aby wygenerować mocniejszy wzorek, należy wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option
(Mac OS) i wybrać polecenie Filtr > Rendering > Chmury. Zastosowanie filtra Chmury powoduje zastąpienie
danych obrazka na warstwie aktywnej.
Chmury różnicowe Jest generowany wzorek chmurek na podstawie losowych wartości (które oscylują pomiędzy
kolorem narzędzia i tła). Obrazek chmur jest mieszany z danymi obrazka w trybie Różnica. Przy pierwszym użyciu
tego filtra fragmenty obrazka we wzorku chmur są odwracane. Wielokrotne stosowanie tego filtra daje teksturę
podobną do marmurku. Zastosowanie filtra Chmury różnicowe powoduje zastąpienie danych obrazka na warstwie
aktywnej.
Włókna Powstaje efekt plecionych włókien; są wykorzystywane kolory narzędzia i tła. Zmienność kolorów można
regulować suwakiem Wariancja (niska wartość powoduje powstawanie dłuższych pasm koloru, natomiast wyższa
wartość powoduje powstawanie bardzo krótkich włókien o zróżnicowanym rozkładzie kolorów). Suwak
Intensywność steruje wyglądem każdego włókna. Niskie ustawienia pozwalają uzyskać włókna rozciągnięte,
natomiast wysokie ustawienia dają krótkie, nitkowate włókna. Aby zmienić wygląd wzorka, można kliknąć na
przycisku Rozmieść losowo, powtarzając naciskanie tego przycisku aż do uzyskania zadowalającego wyglądu
wzorka. Zastosowanie filtra Włókna powoduje zastąpienie danych obrazka na warstwie aktywnej.
Włókna można pokolorować, dodając warstwę dopasowania z mapą gradientu.
Flara obiektywu Powstaje efekt refrakcji spowodowany załamaniem się światła na soczewce obiektywu. Użytkownik
może określić położenie środka flary poprzez kliknięcie na miniaturce obrazka lub przeciąganie krzyżyka.
Efekty świetlne Filtr umożliwia wygenerowanie tysięcy obrazków RGB mieszając 17 stylów światła, 3 typy oraz 4
zestawy własności światła. Użytkownik może korzystać z tekstur w skali szarości (nazywanych mapami
przyrostowymi), które pozwalają tworzyć efekty trójwymiarowe, a także zapisywać własne style w celu późniejszego
wykorzystania. Zobacz też “Aby użyć filtra Efekty świetlne” na stronie 553.
Zobacz także
“Aby zastosować do obrazka mapę gradientu” na stronie 329
ADOBE PHOTOSHOP CS2 548
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby użyć filtra Wyostrzanie inteligentne” na stronie 373
Szkic, filtry
Filtry z podmenu Szkic pozwalają dodawać do obrazków tekstury, często w celu uzyskania efektów
trójwymiarowych. Filtry takie są używane także do tworzenia grafiki oraz pozorów ręcznego malowania. Wiele z
filtrów tej grupy używa kolorów narzędzia i tła do rysowania obrazka. Wszystkie filtry z grupy Szkic można stosować
za pośrednictwem Galerii filtrów.
Relief Obrazek wynikowy wygląda jak relief wyrzeźbiony na płaszczyźnie. Ciemne obszary obrazka przyjmują kolor
narzędzia, jasne –kolor tła.
Kreda i węgiel Tony jasne i średnie obrazka są obrysowywane za pomocą jednolitego odcienia szarości o średniej
jasności. Obszary zacienione są zastępowane czarnymi przekątnymi liniami kredy. Węgiel jest używany do
kolorowania kolorem obrazka, a kreda jest przeznaczona dla koloru tła.
Węgiel Obrazek jest malowany techniką węgla. Ważniejsze krawędzie są pogrubiane, a półcienie są rysowane za
pomocą ukośnych pasków. Węgiel ma kolor narzędzia, a papier — kolor tła.
Chrom Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był narysowany na powierzchni chromowanej. Światła stanowią
wysokie punkty, a cienie stanowią niskie punkty odbijającej powierzchni. Po zastosowaniu filtra należy użyć okna
Poziomy dla dodania kontrastu.
Ołówek Conte Jest powielana tekstura ołówków Conte. Do ciemnych obszarów jest stosowany kolor narzędzia, a do
obszarów jasnych — kolor tła. Dla urealnienia efektu przed zastosowaniem filtra należy zmienić kolor obrazka na
jeden z najczęściej używanych kolorów kredek (czarny, sepia itp.). Dla otrzymania zwartego efektu przez
zastosowaniem filtra należy zmienić kolor tła na biały z niewielkimi elementami koloru obrazka.
Grafika Detale oryginalnego obrazka są podkreślane za pomocą delikatnych, liniowych kresek tuszu. Szczególnie
wyrazisty efekt powstaje na obrazkach zeskanowanych. Program zmienia kolor oryginalnego obrazka, korzystając z
koloru narzędzia dla tuszu oraz koloru tła dla papieru.
Wzór rastra Powstaje efekt rastra z jednoczesnym zachowaniem ciągłego zakresu tonów.
Papier listowy Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był zrobiony z papieru czerpanego. Filtr ten upraszcza
obrazek, łącząc efekty filtrów Stylizacja > Płaskorzeźba oraz Tekstura > Ziarno. Ciemne obszary obrazka pojawiają
się jako dziury najwyższej warstwy papieru, odsłaniając kolor tła.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 549
Podręcznik użytkownika
Kserokopia Powstaje efekt kserokopii obrazka. Jasne obszary cieni są kopiowane tylko wokół krawędzi, a półcienie
są zamieniane albo na kolor biały, albo na czarny.
Sztukateria Wynikowy obrazek przypomina odlew gipsowy pokolorowany za pomocą koloru narzędzia i tła.
Ciemne obszary są wynoszone do góry, a obszary jaśniejsze są umieszczane głębiej.
Siatka pęknięć na filmie Powstaje efekt ściskania i zniekształcania emulsji filmu, aby utworzyć obrazek, który
wygląda na krzaczkowaty w cieniach i lekko ziarnisty w światłach.
Stempel Filtr pozwala uprościć obrazek do postaci przypominającej stempel. Filtr sprawdza się najlepiej w
przypadku obrazków czarno-białych.
Poszarpane krawędzie Filtr odbudowuje obrazek w postaci nierównych, podartych kawałków papieru, a następnie
koloruje go kolorami tła i planu pierwszego. Filtr sprawdza się najlepiej w przypadku obiektów tekstowych i
kontrastowych.
Akwarele Powstaje efekt mokrego papieru za pomocą maźnięć farby, która rozmazuje się na włóknistym papierze.
Stylizacja, filtry
Filtry z grupy Stylizacja pozwalają tworzyć wyraziste, wyolbrzymione efekty przez przemieszczenie pikseli oraz
przez zwiększenie kontrastowości obrazka. Po zastosowaniu filtra Znajdź krawędzie lub Obrysuj kontur —
podkreślającego krawędzie — zastosowanie polecenia Odwrotność powoduje podkreślenie krawędzi kolorowego
obrazka przy pomocy kolorowych linii, a obrazka w Skali szarości – przy pomocy białych linii.
Dyfuzja Piksele w zaznaczeniu są przesuwane w celu wywołania efektu niewielkiej utraty ostrości, zgodnie z
zaznaczoną opcją. Opcja Zwykły przesuwa piksele losowo (ignorując ich wartości); opcja Ciemniej zastępuje jasne
piksele ciemnymi; natomiast opcja Jaśniej zastępuje ciemne piksele jasnymi. Opcja Niesymetryczny przesuwa
piksele w kierunku najmniejszej zmiany koloru.
Płaskorzeźba Powoduje, że zaznaczenie wyrasta poza pozostałą część obrazka lub wygląda jak nastemplowane. Filtr
konwertuje kolor wypełnienia zaznaczenia na szary i obrysowuje krawędzie oryginalnym kolorem wypełnienia.
Opcje obejmują kąt płaskorzeźby (od –360 stopni dla zagłębienia powierzchni do +360 stopni dla wyniesienia
powierzchni w górę), wysokość i procent (od 1% do 500%) dla ilości koloru w zaznaczeniu. Aby przy korzystaniu z
filtra Płaskorzeźba zachować kolor i szczegóły, po jego zastosowaniu należy użyć polecenia Zanik.
Bryły 3D Zaznaczenie lub warstwa uzyskuje trójwymiarową teksturę. Zobacz też “Aby użyć filtra Bryły 3D” na
stronie 550.
Krawędzie Pozwala zidentyfikować obszary ze znaczącymi przejściami i wyostrzyć ich krawędzie. Podobnie, jak filtr
Obrysuj kontur, filtr Znajdź krawędzie pozwala obrysowywać krawędzie obrazka ciemnymi liniami na białym tle i
jest używany do tworzenia ramki wokół obrazka.
Żarzące się krawędzie Pozwala zidentyfikować krawędzie koloru i dodać do nich blask przypominający neon. Filtr
może być stosowany łącznie z innymi filtrami, za pośrednictwem Galerii filtrów. (zobacz “Galeria filtrów” na
stronie 535.)
Solaryzacja Negatyw i pozytyw obrazka zostają zmieszane. Efekt filtra przypomina naświetlanie filmu podczas
wywoływania.
Płytki Obrazek jest dzielony na szereg płytek, czemu towarzyszy przesunięcie zaznaczenia z jego pierwotnej pozycji.
Użytkownik może wybrać sposób wypełnienia obszarów pomiędzy płytkami: kolor tła, kolor narzędzia, odwrócony
obrazek lub niezmieniony obrazek (wersja obrazka z płytkami jest umieszczana na wierzchu obrazka oryginalnego;
części oryginalnego obrazka, które leżą pod brzegami płytek zostają odsłonięte).
Obrysuj kontur Program wyszukuje w każdym z kanałów informacje o kolorach obszarów jasnych i obrysowuje je
cienkimi obwódkami - podobnie jak ma to miejsce w przypadku filtra Znajdź krawędzie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 550
Podręcznik użytkownika
Wiatr Są generowane małe poziome linie, które symulują efekt wiatru. Z filtrem są skojarzone dwa efekty: Podmuch,
wywołujący efekt bardziej porywistego wiatru i Zawirowanie, który przesuwa linie wiatru.
Zobacz także
“Aby odwrócić kolory” na stronie 328
Zobacz także
“Aby użyć palety Info” na stronie 58
Tekstura, filtry
Filtry z grupy Tekstura pozwalają dodać do obrazka głębię oraz materię, co w efekcie daje wygląd bardziej naturalny.
Spękalina Obrazek jest malowany przy użyciu wypukłej sztukaterii, co daje w efekcie cienką siatkę pęknięć wokół
konturów obrazka. Filtr jest przeznaczony dla wywołania efektu płaskorzeźby na obrazkach z szeroką gamą kolorów
lub odcieni szarości.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 551
Podręcznik użytkownika
Ziarno Do obrazka jest dodawana tekstura o różnych rodzajach ziarna (regularne, miękkie, rozrzucone, połączone,
kontrastowe, powiększone, wypunktowane, poziome, pionowe lub cętkowane), dostępnych za pośrednictwem menu
Rodzaj ziarna.
Płytki mozaiki Wynikowy obrazek wygląda tak, jakby był podzielony na małe kawałki lub płytki; pomiędzy płytkami
są widoczne fugi. (W odróżnieniu od niego filtr Pikslowanie > Płytki mozaiki powoduje podział obrazka na bloki
różnie pokolorowanych pikseli).
Patchwork Obrazek jest dzielony na kwadraty wypełnione dominującym w danym fragmencie kolorem. Program
przypadkowo zmniejsza lub zwiększa głębię płytki, oddając cienie i światła obrazka.
Witraż Obrazek zostaje namalowany w taki sposób, że przylegające do siebie piksele o takim samym kolorze zostają
obrysowane kolorem narzędzia.
Tekstura Do obrazka jest stosowana wybrana tekstura.
Wideo, filtry
Podmenu Wideo zawiera filtry Kolory NTSC (National Television Standards Committee) i Usuń przeplot.
Usuń przeplot Obrazki uzyskane z przechwyconych danych wideo są wygładzane poprzez usunięcie parzystych lub
nieparzystych linii przeplotu. Usunięte linie mogą być zastąpione przez powielenie lub interpolację.
Kolory NTSC Przestrzeń kolorów jest ograniczana do zakresu kolorów przyjętych w telewizji — w ten sposób unika
się zacieków nadmiernie nasyconych kolorów na liniach odtwarzających obraz.
Inne filtry
Filtry z grupy Inne pozwalają na tworzenie własnych filtrów, używanie ich do modyfikacji masek, przesuwanie
zaznaczenia po obrazku oraz wprowadzanie szybkich korekt kolorów.
Specjalna Umożliwia projektowanie własnego efektu filtra. Jasności poszczególnych pikseli obrazka są zmieniane
poprzez wykonanie operacji matematycznej, zwanej konwolucją. Każdemu pikselowi jest przypisywana wartość
zależna od wartości otaczających go pikseli. Operacja jest zbliżona do obliczeń Dodaj i Odejmij, przeprowadzanych
dla kanałów.
Utworzone filtry Specjalne mogą być zapisywane i stosowane do innych obrazków Photoshopa. Zobacz też “Aby
utworzyć filtr Specjalny” na stronie 552.
Górnoprzepustowy Filtr działa w kole o zadanym promieniu, w miejscach, w których występują przejścia kolorów;
reszta obrazka jest pomijana. (Przy promieniu 0,1 piksela są zachowywane tylko szczegóły na krawędziach.) Filtr
usuwa szczegóły obrazka o niskiej częstotliwości i daje efekt odwrotny do działania filtra Rozmycie gaussowskie.
Filtr górnoprzepustowy jest często stosowany do obrazków o ciągłych przejściach tonalnych przed użyciem
polecenia Próg lub zmianą trybu na Bitmapę. Filtr jest używany do wydobywania grafiki wektorowej z obrazów
zeskanowanych i dużych, czarno-białych obszarów.
Minimum i Maksimum Są to filtry przydatne do modyfikowania masek. Filtr Maksimum daje efekt zawężenia —
białe obszary są rozszerzane, a czarne kurczone. Filtr Minimum daje efekt rozciągnięcia — czarne obszary są
rozszerzane, a białe kurczone. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku filtra Mediana, są przeszukiwane pojedyncze
piksele w zaznaczonym obszarze. W obrębie koła o podanym promieniu filtr Maksimum zastępuje aktualną
jaskrawość piksela wartością największą spośród otaczających pikseli, a filtr Minimum — najmniejszą.
Przesunięcie Zaznaczony fragment jest przesuwany w poziomie lub w pionie o podaną wartość pikseli, w
pierwotnym miejscu pozostaje pusty obszar. Użytkownik może wypełniać puste obszary bieżącym kolorem tła, inną
częścią obrazka lub wybranym wypełnieniem, jeśli zaznaczenie jest blisko krawędzi obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 552
Podręcznik użytkownika
Tworzenie płytek (ImageReady) Umożliwia przygotowanie obrazka, który będzie używany jako tło podzielone na
płytki. Brzegi obrazka można rozmyć, aby utworzyć tło bez widocznych złączeń. Można także utworzyć tło
kalejdoskopowe, w którym obrazek jest odbijany w pionie i w poziomie w celu uzyskania abstrakcyjnego wzoru.
filtry Digimarc
Filtry Digimarc służą do osadzania w obrazkach cyfrowych znaków wodnych. Znaki takie stanowią trwałą
informację o o prawach autorskich.
Zobacz także
“Dodawanie cyfrowych informacji o prawach autorskich” na stronie 724
Punkt zbiegu
Filtr Punkt zbiegu umożliwia skorygowanie perspektywy na obrazkach zawierających płaszczyzny perspektywy —
na przykład, płaszczyzny ścian projektowanego budynku.
Zobacz także
“Aby użyć filtra Punkt zbiegu” na stronie 394
ADOBE PHOTOSHOP CS2 553
Podręcznik użytkownika
6 Aby użyć wypełnienia teksturowego, należy wybrać kanał z listy Kanał teksturowy.
Zobacz także
“Informacje o Próbniku kolorów Adobe” na stronie 255
“Aby użyć Próbnika kolorów w systemie Windows” na stronie 261
Punktowe ródło emituje eliptyczny strumień światła. Linia w oknie podglądu określa kierunek i kąt padania światła,
zaś cztery gałki — krawędzie elipsy.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 554
Podręcznik użytkownika
Reflektor na godz. 2-giej Jedno żółte światło punktowe o średniej intensywności (17) i niewielkiej ostrości (91).
Niebieskie rozproszone Jedno niebieskie, nie skupione światło o pełnej intensywności (85).
Krąg światła Cztery światła punktowe. Światło białe ma pełne natężenie (100) i dużą ostrość (8). Światło żółte ma
duże natężenie (88) i dużą ostrość (3). Światło czerwone ma średnie natężenie (50) i dużą ostrość (0). Światło
niebieskie ma pełne natężenie (100) i średnią ostrość (25).
Krzyżujące się Białe światło punktowe o średniej intensywności (35) i niewielkiej ostrości (69).
Krzyżujące się w dół Dwa białe światła punktowe o średniej intensywności (35) i niewielkiej ostrości (100).
Pięć świateł z góry/Pięć świateł z dołu Pięć białych świateł punktowych, skierowanych odpowiednio w górę/w dół, o
pełnej intensywności (100) i niewielkiej ostrości (60).
Latarka Żółte światło rozproszone o średniej intensywności (46).
Reflektor szeroko-strumieniowy Białe światło punktowe o średniej intensywności (35) i niewielkiej ostrości (69).
Światła RGB Punktowe światło zielone, czerwone i niebieskie, rzucające w efekcie białą plamę światła o średniej
intensywności (60) i niewielkiej ostrości (96).
Miękkie światło kierunkowe Dwa niezogniskowane światła kierunkowe o niewielkiej intensywności. Światło białe o
intensywności (20). Niebieskie o średniej intensywności (67).
Miękkie światło rozproszone Miękkie światło rozproszone o średniej intensywności (50).
Miękkie światło punktowe Białe, niezogniskowane (100) światło punktowe o pełnej intensywności (98).
Trzy światła z góry Trzy białe światła punktowe, niezogniskowane (96), o umiarkowanej intensywności (35).
Potrójny reflektor Trzy niezogniskowane (100) światła punktowe o umiarkowanej intensywności (35).
• Przeciągnąć ikonę światłą, umieszczoną u dołu okna, do obszaru podglądu. Operację tę można powtórzyć dla
maksymalnie 16 źródeł światła.
• Aby usunąć światło, należy przeciągnąć je (za środkowe kółko) do ikony Usuń w prawym dolnym narożniku okna
podglądu.
• Aby utworzyć styl, należy wybrać styl domyślny, a następnie przeciągnąć ikonę żarówki z dolnej części okna do
obszaru podglądu. Operację tę można powtórzyć dla maksymalnie 16 źródeł światła.
• Aby zapisać styl, należy kliknąć na Zapisz, a następnie na OK. Zapisane style zawierają wszystkie ustawienia
świateł i pojawiają się w menu Styl przy każdym otwarciu obrazka.
• Aby usunąć styl, należy wybrać go i kliknąć na Usuń.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 556
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby utworzyć kanał alfa i dodać maskę” na stronie 359
• Filtry powinny być stosowane do pojedynczych kanałów. Jeśli zastosowanie filtra do całego obrazka przysparza
trudności, można przefiltrować oddzielnie poszczególne kanały RGB. (W przypadku niektórych filtrów —
szczególnie tych, które losowo modyfikują piksele — wynik będzie inny, niż w przypadku zastosowania filtra do
kanału złożonego.)
• Przed uruchomieniem filtra należy zwolnić pamięć za pomocą polecenia Wyczyść.
• Można przydzielić więcej pamięci dla programu Photoshop. Jeżeli jest to konieczne, należy zakończyć działanie
innych programów, aby zwolnić pamięć dla programu Photoshop.
• Działanie filtrów intensywnie korzystających z pamięci, takich jak Efekty świetlne, Wycinanka, Witraż, Chrom,
Marszczenie, Aerograf, Napylone linie i szkło, można przyspieszyć, zmieniając ich ustawienia. (W przypadku
filtra Witraż można na przykład zwiększyć wielkość komórki. W przypadku filtra Wycinanka można zwiększyć
wartość opcji Uproszczenie ścieżki lub Dokładność krawędzi, albo obu tych opcji.)
• Jeśli jest planowany jest wydruk czarno-biały, to przed zastosowaniem filtrów, warto przekształcić kopię obrazka
na obrazek w skali szarości. Należy jednak pamiętać o tym, że w pewnych przypadkach zastosowanie filtra do
obrazka kolorowego, a następnie przekształcenie go na obrazek w skali szarości może dać inny wynik niż
zastosowanie tego samego filtra do obrazka w skali szarości.
Zobacz także
“Aby użyć poleceń Cofnij i Ponów” na stronie 73
558
Tworzenie tekstu
Informacje o tekście
Tekst w programie Photoshop składa się z matematycznie zdefiniowanych kształtów, które opisują litery, cyfry i
symbole w ramach pewnego kroju czcionki. Kroje czcionek są dostępne w kilku formatach, z których najbardziej
typowymi są Type 1 (zwany także czcionkami PostScript), TrueType, OpenType i CID (tylko w języku Japońskim).
Tekstowe elementy obrazków (czyli znaki) składają się z pikseli i mają tę samą rozdzielczość, co plik obrazka —
powiększenie skali wyświetlania na obszarze zawierającym znaki uwidacznia ich nierówne krawędzie. Jednak
zarówno Photoshop, jak ImageReady zachowują wektorowe kontury tekstu, te zaś wykorzystuje się przy skalowaniu
i powiększaniu znaków, zapisywaniu pliku PDF lub EPS, a także drukowaniu obrazka na drukarce postscriptowej.
Dzięki temu można uzyskać tekst o wyraźnych, niezależnych od rozdzielczości krawędziach.
Użytkownik ma do dyspozycji trzy metody wprowadzania tekstu: począwszy od pewnego punktu, wewnątrz akapitu
oraz (w programie Photoshop) wzdłuż ścieżki.
• Tekst od punktu, czyli tekst odpowiadający pierwszej metodzie, wpisuje się w wierszu lub kolumnie, począwszy od
wybranego miejsca obrazka. Metoda ta sprawdza się najlepiej w przypadku tekstów krótkich, kilkuwyrazowych.
• Tekst akapitowy wpisuje się — poziomo lub pionowo — w pewnym polu wyznaczającym układ znaków. Metoda
ta sprawdza się najlepiej w przypadku tekstów dłuższych, umieszczanych w kilku akapitach (tak jak ma to miejsce
w różnego rodzaju broszurach).
• (Photoshop) Tekst na ścieżce jest to tekst wprowadzany wzdłuż ścieżek, otwartych lub zamkniętych. Gdy tekst tego
rodzaju wpisuje się w poziomie, jest on układany równolegle do linii bazowej. Gdy wpisuje się go w pionie, jest on
układany prostopadle do linii bazowej. W obydwu wypadkach tekst biegnie w kierunku ścieżki, czyli kierunku
wyznaczonym przez kolejno dodawane punkty ścieżki.
Jeśli użytkownik wprowadzi więcej tekstu niż można pomieścić w ramce akapitu lub wzdłuż ścieżki (Photoshop),
pojawia się mały prostokąt lub kółko ze znakiem plus (+). Symbol ten jest widoczny w narożniku ramki lub na końcu
ścieżki.
Gdy użytkownik utworzy pewien element tekstowy, na palecie Warstwy pojawia się nowa warstwa tekstowa. W
programie Photoshop można tworzyć krawędzie zaznaczenia w kształcie tekstu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 559
Podręcznik użytkownika
Ważne: W programie Photoshop nie tworzy się warstw tekstowych dla obrazków w trybie wielokanałowym, bitmapy
lub kolorów indeksowanych, ponieważ tryby te nie obsługują warstw. Tekst pojawia się tam w tle i ma postać
zrasteryzowaną (nie może być edytowany jako zwykły tekst).
Program Photoshop zawiera też szereg opcji do obsługi tekstów azjatyckich. Opcje te są dostępne pod warunkiem
zaznaczenia w preferencjach tekstu opcji Pokaż opcje tekstu azjatyckiego.
Zobacz także
“Wprowadzanie tekstu na ścieżce” na stronie 568
“Aby wyświetlić i ustawić opcje tekstu azjatyckiego” na stronie 592
Zobacz także
“Informacje o narzędziach i paletach narzędziowych” na stronie 41
4 Wprowadzić znaki. Aby rozpocząć nowy wiersz, należy wcisnąć klawisz Enter (Windows) lub Return (Mac OS).
Uwaga: (Tylko Photoshop) Tekst punktowy można przekształcać w trybie edycyjnym. W tym celu należy przytrzymać
klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS). Wokół tekstu pojawi się obwiednia. Przeciągając jej uchwyty, można
przeskalować lub pochylić tekst. Obwiednię można także obrócić.
5 (Photoshop) Po zakończeniu wprowadzania lub edytowania tekstu wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku zatwierdzającym na pasku opcji.
• Wcisnąć klawisz Enter z klawiatury numerycznej.
• Wcisnąć klawisze Ctrl+Enter (Windows) lub Command+Return (Mac OS).
• Wybrać dowolne narzędzie z paska narzędziowego lub kliknąć na palecie Warstwy, Kanały, Ścieżki, Zadania,
Historia lub Style; ewentualnie wybrać polecenie z menu.
• (Photoshop) Aby przeskalować tekst w czasie zmiany rozmiaru obwiedni, należy przeciągać narożny uchwyt
obwiedni z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
• (Photoshop) Aby zmienić rozmiar obwiedni (względem punktu środkowego), należy przeciągać narożny uchwyt
obwiedni z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
Warstwy tekstowe
Informacje o warstwach tekstowych
Po utworzeniu warstwy tekstowej tekst można edytować i stosować do niego funkcje modyfikacji warstwy. Można
zmienić orientację tekstu, zastosować wygładzanie, przekonwertować tekst punktowy na akapitowy (i odwrotnie),
utworzyć ścieżkę roboczą z tekstu lub przekonwertować tekst na kształty. Opcje warstwy tekstowej umożliwiają jej
przenoszenie, kopiowanie i zmianę opcji, tak jak w przypadku innych warstw. Do warstwy tekstowej i samego tekstu
mogą być stosowane następujące funkcje programu:
• Polecenia transformacyjne z menu Edycja, z wyjątkiem funkcji Perspektywa i Zniekształcenie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 562
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Aby zastosować polecenia Perspektywa lub Zniekształcenie lub aby przekształcić część warstwy tekstowej,
trzeba najpierw zrasteryzować tę warstwę tekstową, czyli przekonwertować kształty tekstowe na obrazek złożony z
pikseli. Należy pamiętać, że tekst zrasteryzowany nie zawiera już konturów wektorowych i nie można go edytować za
pomocą narzędzi tekstowych.
• Zastosować style warstw.
• Skorzystać ze skrótów wypełnienia. Aby wypełnić tekst kolorem obrazka, należy wcisnąć klawisze Alt+Backspace
(Windows) lub Option+Delete (Mac OS); aby wypełnić tekst kolorem tła, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Backspace
(Windows) lub Command+Delete (Mac OS).
• Zakrzywianie tekstu stosownie do wybranego kształtu.
Zobacz także
“Aby edytować tekst na warstwie tekstowej” na stronie 564
Tworząc tekst przeznaczony na strony internetowe, należy pamiętać, że wygładzanie znacznie zwiększa liczbę
kolorów oryginalnego obrazka. Z tego powodu nie można będzie zredukować liczby kolorów obrazka, a tym samym
nie będzie można zmniejszyć rozmiaru pliku. Może to również doprowadzić do pojawienia się nieprawidłowych
kolorów na krawędziach tekstu. Jeśli rozmiar pliku i ograniczenie liczby kolorów jest najważniejsze, należy
pozostawić tekst bez wygładzania, nawet jeśli będzie miał nierówne krawędzie. Warto także użyć tekstu większego
niż w przypadku materiałów przeznaczonych do druku. Większy tekst jest bardziej czytelny w przeglądarce
internetowej, a ponadto większy rozmiar zapewnia większą swobodę przy podejmowaniu decyzji o wygładzaniu.
Uwaga: Podczas wygładzania tekst może być niekonsekwentnie renderowany — zwłaszcza tam, gdzie występuje w
małych rozmiarach lub przy niskiej rozdzielczości (np. w grafikach webowych). Aby zmniejszyć stopień tej
niekonsekwencji, należy usunąć zaznaczenie opcji Szerokość ułamkowa w menu palety Typografia.
Opcje wygładzania obejmują:
• Brak — wygładzanie nie będzie stosowane.
• Ostre — tekst ma być bardzo wyraźny.
• Twarde — tekst ma być wyraźniejszy.
• Mocne — tekst ma być pogrubiony.
• Miękkie — tekst ma być gładszy.
Uwaga: Przy konwertowaniu tekstu akapitowego na tekst od punktu wszystkie znaki wychodzące poza obwiednię
zostają usunięte. Aby uniknąć usuwania znaków, należy zmienić obwiednię, tak by cały tekst był widoczny przed
konwersją.
Edycja tekstu
Aby wstawić w tekście kursor tekstowy
❖ Należy zaznaczyć dowolne narzędzie tekstowe, uaktywnić warstwę tekstową i kliknąć w tekście.
Ignoruj wszystko Dane słowo nie będzie sprawdzane w dalszej części dokumentu.
Zmień Dane słowo zostanie poprawione. Należy odszukać jego poprawną formę w polu tekstowym Zamień na, a
następnie kliknąć na Zamień. Jeśli zasugerowane słowo nie jest właściwe, należy zaznaczyć inne, znajdujące się w
polu tekstowym z propozycjami lub wpisać słowo w polu tekstowym Zamień na.
Zmień wszystko Zostaną poprawione wszystkie wystąpienia danego słowa w dokumencie. Należy upewnić się, że w
polu Zamień na znajduje się poprawna forma słowa.
Dodaj Nierozpoznane słowo zostanie zapisane w słowniku programu Photoshop. Podczas następnego sprawdzania
pisowni będzie ono prawidłowo rozpoznawane.
Zmień/Znajdź Znaleziony tekst zostanie zastąpiony poprawnym, po czym zostanie odszukane jego następne
wystąpienie.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 566
Podręcznik użytkownika
Określanie języka
Przypisywanie języków do tekstu
W programach Photoshop i ImageReady są używane słowniki zapewniające poprawne dzielenie wyrazów. W samym
programie Photoshop słowniki stanowią podstawę sprawdzania pisowni. Każdy słownik zawiera tysiące słów ze
standardowym podziałem na sylaby. Dany słownik (język) można przypisać do całego dokumentu lub zastosować
go tylko do zaznaczonego tekstu.
Aby podczas wprowadzania tekstu był używany konkretny słownik, należy wybrać go z menu wysuwanego w lewym
dolnym narożniku palety Typografia, uaktywnić wybrane narzędzie tekstowe i zacząć wprowadzać tekst.
A
Association of Cacto-
philes
B
Association of Cac-
tophiles
Association des Cactophi-
C
les
Zniekształcanie tekstu
Zniekształcanie tekstu
Zniekształcanie umożliwia nadawanie tekstowi wybranego kształtu (np. łuku lub fali). Zaznaczony styl
zniekształcania jest atrybutem warstwy tekstowej i może być zmieniany w dowolnym czasie. Opcje zniekształcania
zapewniają kontrolę nad orientacją i perspektywą efektu zniekształcania.
Uwaga: Zniekształcania nie można stosować do warstwy z formatowaniem pogrubionym lub czcionkami bez danych
dotyczących krzywych (np. czcionki bitmapowe).
Zobacz także
“Aby wypaczyć element” na stronie 383
e
c
cactus | h cactus | e c h i
no
i cactus
n
o
c
a
c
t
u
s
s. Echniocac
B
a
r
rib
r
tu
e
0 l
5
s
to
E
pl
s
aty
u c
s and up
h
h
canthus
t
n n
i
a o
ine
c c
sp
sp
y a
e
p ci
t
ar es
c
a
h wit
h long s
l
u
p
s
Przykład tekstu poziomego i pionowego na ścieżce zamkniętej, utworzonej przy użyciu narzędzia z grupy kształtów
Zobacz także
“Informacje o ścieżkach roboczych” na stronie 473
C
Wskaźnik linii bazowej narzędzia Tekst (po lewej) oraz narzędzie Tekst ze wskaźnikiem linii bazowej na ścieżce (po prawej)
3 Wprowadzić tekst. Tekst poziomy pojawia się wzdłuż ścieżki prostopadle do linii bazowej. Tekst pionowy pojawia
się wzdłuż ścieżki równolegle do linii bazowej.
W celu bardziej precyzyjnego wyrównania w pionie można posłużyć się opcją Przesunięcie linii bazowej z palety
Typografia. Na przykład, wpisanie wartości ujemnej w pole Przesunięcie linii bazowej spowoduje opuszczenie
tekstu.
Zobacz także
“Aby przesunąć linię bazową” na stronie 578
Ca Ca
Odbijanie tekstu na drugą stronę ścieżki za pomocą narzędzia Zaznaczanie bezpośrednie lub Zaznaczanie ścieżki.
Aby tekst został przeniesiony na drugą stronę ścieżki bez zmiany kierunku, należy skorzystać z opcji Przesunięcie
linii bazowej z palety Typografia. Na przykład, jeśli pewien tekst biegnie od lewej strony do prawej po górnej
krawędzi koła, to aby przenieść go bez zmiany orientacji w kierunku wnętrza koła, w polu Przesunięcie linii bazowej
należy wpisać wartość ujemną.
Zobacz także
“Aby przesunąć linię bazową” na stronie 578
ADOBE PHOTOSHOP CS2 570
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Ścieżek roboczych nie można tworzyć z czcionek, które nie zawierają danych kroju (np. czcionki bitmapowe).
Zobacz także
“Punkty, składniki i segmenty ścieżek” na stronie 483
Uwaga: Kształtu nie można utworzyć z czcionek, które nie zawierają danych o kroju (np. czcionki bitmapowe).
Zobacz także
“Informacje o kształtach i ścieżkach” na stronie 472
Formatowanie znaków
Formatowanie znaków
Programy Photoshop i ImageReady zapewniają kontrolę nad takimi własnościami znaków z warstwy tekstowej, jak
czcionka, rozmiar, kolor, interlinia, kerning, światło, przesunięcie linii bazowej i wyrównanie. Atrybuty tekstu mogą
być określone przed wpisaniem znaków lub zmienione po wpisaniu tekstu.
Znaki wybrane do zmiany muszą być wcześniej zaznaczone. Zaznaczenie może obejmować jeden znak, kilka
znaków lub wszystkie znaki warstwy.
• Wybrać polecenie Widok > Dodatkowe. Polecenie to powoduje też wyświetlenie lub ukrycie wszystkich
elementów zaznaczonych w podmenu Widok > Pokaż.
" )
# *
$ +
%
& ,
'
Typografia, paleta
A. Rodzina czcionek B. Rozmiar czcionki C. Skalowanie w pionie D. Opcja Ustaw Tsume (Photoshop) E. Ustawianie światła
F. Przesunięcie linii bazowej G. Język H. Styl czcionki I. Interlinia J. Skalowanie w poziomie K. Kerning
Uwaga: Aby na palecie Typografia była dostępna opcja Ustaw Tsume, w preferencjach tekstu należy zaznaczyć opcję
Ustaw opcje tekstu azjatyckiego.
W menu palety Typografia są dostępne dodatkowe polecenia i opcje. Aby skorzystać z tego menu, należy kliknąć na
ikonie trójkąta w prawym górnym rogu palety.
Zobacz także
“Aby skorzystać z palet” na stronie 37
Informacje o czcionkach
Czcionka jest to pełny zestaw znaków — liter, cyfr i symboli — które mają tę samą grubość, szerokość i styl. Po
wybraniu czcionki, użytkownik może niezależnie wybrać rodzinę czcionki i styl tekstu. Rodzina czcionek jest to
zestaw czcionek, które mają ten sam ogólny krój: np. czcionki z rodziny Times. Styl z kolei określa ogólny wygląd
znaków czcionki z danej rodziny: np. Zwykły, Pogrubiony, Kursywa. Zakres dostępnych stylów różni się w zależności
od czcionki. Jeśli czcionka nie posiada wybranego stylu, to można zastosować symulację wersji pogrubionej,
pochylonej, indeksu górnego, indeksu dolnego, wszystkich wielkości liter i małych liter.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 573
Podręcznik użytkownika
Oprócz czcionek zainstalowanych w systemie program Photoshop używa plików czcionek w folderach lokalnych:
Windows Program Files/Common Files/Adobe/Fonts
Czcionki Type 1, TrueType, OpenType i CID zainstalowane w lokalnym folderze Czcionki pojawiają się tylko w
aplikacjach Adobe.
(Photoshop) W menu Rodzina czcionek — dostępnym zarówno na palecie Typografia, jak i na pasku opcji — można obejrzeć podgląd
dostępnych czcionek.
W programie Photoshop można wybrać rodzinę czcionek i styl poprzez wpisanie wybranej nazwy w polu tekstowym.
Po wpisaniu pierwszej litery nazwy czcionki lub jej odmiany, pojawia się podpowiedź programu. Należy
kontynuować wpisywanie dotąd, aż pojawi się oczekiwana nazwa czcionki lub jej odmiany.
2 Aby wybrać styl czcionki, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Wybrać styl czcionki z wysuwanego menu Styl czcionki na palecie Typografia albo na pasku opcji.
• Jeśli wybrana rodzina czcionek nie zawiera stylu pogrubionego lub pochylonego, należy kliknąć na przycisku
imitacji pogrubienia lub imitacji pochylenia na palecie Typografia i zastosować w ten sposób imitację
stylu. Metoda alternatywna polega na wybraniu polecenia Imitacja pogrubienia lub Imitacja pochylenia z menu
palety Typografia.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 574
Podręcznik użytkownika
• Użyć skrótu dynamicznego. Skróty dynamiczne to skróty klawiaturowe dostępne wyłącznie w trybie edycyjnym,
które umożliwiają wprowadzanie symulacji pogrubienia, symulacji kursywy, wersalików, kapitalików, indeksu
górnego, indeksu dolnego, podkreślenia i przekreślenia.
Uwaga: Do tekstu zniekształconego nie można stosować imitacji stylu pogrubionego.
Tradycyjnie Ustawienie określa jednostkę równą 72,27 punktów na cal (czyli tradycyjną jednostkę dla drukarek).
3 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 575
Podręcznik użytkownika
• Kliknąć na polu koloru na pasku opcji lub na palecie Typografia i wybrać nowy kolor przy użyciu Próbnika
kolorów Adobe. W programie ImageReady można też skorzystać z opcji wysuwanego menu kolorów: Kolor
narzędzia, Kolor tła, Inny (wybierany za pomocą Próbnika kolorów Adobe) lub kolor z palety wysuwanej.
• Skorzystać ze skrótów wypełnienia. Aby wypełnić tekst kolorem obrazka, należy wcisnąć klawisze Alt+Backspace
(Windows) lub Option+Delete (Mac OS); aby wypełnić tekst kolorem tła, należy wcisnąć klawisze Ctrl+Backspace
(Windows) lub Command+Delete (Mac OS).
• Zastosować do warstwy tekstowej styl nakładkowy — styl taki umożliwia nałożenie na istniejący kolor
określonego koloru, gradientu lub wzorka. Stylu nakładkowego nie można stosować wybiórczo; dotyczy on
wszystkich znaków na warstwie tekstowej.
• Kliknąć na polu wyboru koloru narzędzia na palecie narzędziowej i wybrać kolor za pomocą Próbnika kolorów
Adobe. Można także kliknąć na kolorze na palecie Kolor, na palecie Próbki, albo (ImageReady) na palecie Tabela
kolorów. Aby zmienić w ten sposób kolor na całej warstwie tekstowej, należy zaznaczyć wszystkie znaki na danej
warstwie.
• (ImageReady) Przeciągnąć kolor z pola zaznaczenia na pasku narzędzi, palecie Kolor, palecie Tabela kolorów lub
palecie Próbki na warstwę tekstową. Spowoduje to automatyczne zastosowanie stylu nakładkowego.
Zobacz także
“Efekty i style warstw” na stronie 436
Zobacz także
“Narzędzia tekstowe programu Photoshop” na stronie 559
“Formatowanie znaków” na stronie 571
ADOBE PHOTOSHOP CS2 576
Podręcznik użytkownika
Informacje o interlinii
Pionowy odstęp między wierszami tekstu nazywany jest interlinią (lub odstępem międzywierszowym). W przypadku
tradycyjnego tekstu interlinię mierzy się od linii bazowej jednego wiersza tekstu do linii bazowej wiersza ponad nim.
Linia bazowa jest to niewidoczna linia wyznaczająca położenie większości liter. W jednym akapicie można stosować
więcej niż jedną wartość interlinii; należy pamiętać jednak, że największa interlinia wiersza określa interlinię dla
całego wiersza.
Uwaga: W przypadku poziomego tekstu azjatyckiego użytkownik może określić sposób pomiaru interlinii: od linii
bazowej do linii bazowej albo od górnej krawędzi jednego wiersza do górnej krawędzi drugiego.
5-punktowy tekst z interlinią 6-punktową (po lewej) oraz z interlinią 12-punktową (po prawej)
Zobacz także
“Informacje o tekście azjatyckim” na stronie 591
Procedurę kerningu można zautomatyzować na bazie kerningu metrycznego lub kerningu optycznego. Kerning
metryczny opiera się na wykorzystaniu par kerningowych, określonych dla większości czcionek. Pary kerningowe
zawierają informacje o odstępach między poszczególnymi parami znaków. Niektóre z tych par to: LA, P., To, Tr, Ta,
Tu, Te, Ty, Wa, WA, We, Wo, Ya i Yo. Program Photoshop domyślnie wykorzystuje kerning metryczny, a zatem
podczas importowania lub wpisywania tekstu odstępy między powyższymi parami liter są określane automatycznie.
Niektóre czcionki zawierają wyczerpujące specyfikacje par kerningu. Jeżeli jednak czcionka zawiera tylko
minimalne wbudowane funkcje kerningu, albo nie zawiera ich w ogóle, albo też jeżeli stosuje się dwa różne kroje lub
rozmiary czcionki w jednym wierszu, przydatne może być zastosowanie kerningu optycznego. Kerning optyczny
polega na dostosowywaniu odstępów między sąsiednimi znakami na podstawie ich kształtów.
Można także używać kerningu ręcznego, który doskonale nadaje się do regulowania odstępów między dwiema
literami. Efekty światła i kerningu ręcznego kumulują się, można więc najpierw wyregulować odstępy między
poszczególnymi parami liter, a następnie zagęścić lub rozszerzyć blok tekstu, nie naruszając względnych odstępów
(efektów kerningu) między tymi literami.
Kerning domyślny (u góry) i kerning określony ręcznie między literami A i C oraz U i S (u dołu)
Dodatnie wartości kerningu i światła powodują zwiększenie odstępów między znakami (w stosunku do odstępów
domyślnych), a wartości ujemne – zmniejszenie odstępów. Wartości kerningu i światła są podawane w jednostkach
określonych jako 1/1000 spacji firetowej. Szerokość spacji firetowej (nazywanej też krótko firetem) zależy od
aktualnego rozmiaru tekstu. Przy czcionce 1-punktowej 1 firet równy jest 1 punktowi; przy czcionce 10-punktowej
1 firet odpowiada 10 punktom. Jednostką kerningu i światła jest 1/1000 fireta. A zatem, 100 jednostek w czcionce
10-punktowej odpowiada 1 punktowi.
• Aby odstępy między zaznaczonymi znakami zostały dostosowane automatycznie, na podstawie ich kształtów,
należy przejść do menu Kerning na palecie Typografia i wybrać polecenie Optyczny.
• Aby dopasować odstępy (kerning) ręcznie, należy umieścić punkt wstawiania między dwoma znakami, przejść na
paletę Typografia, a następnie wprowadzić odpowiednią wartość w polu Kerning, wybrać wartość z menu
wysuwanego Kerning lub ustawić wskaźnik nad ikoną kerningu i przeciągnąć miniaturowy suwak w prawo.
Uwaga: Jeżeli zaznaczony jest zakres tekstu, ręczny kerning tekstu jest niewykonalny. Zamiast kerningu można użyć
światła.
2 Po ręcznym dostosowaniu kerningu należy zatwierdzić zmiany na warstwie tekstowej.
Domyślne przesunięcie linii bazowej (po lewej) oraz 10-punktowe przesunięcie linii bazowej (po prawej)
• Aby obrócić tekst, zaznaczyć warstwę tekstową i wybrać dowolne polecenie Swobodnie przekształć. W przypadku
tekstu akapitowego można też zaznaczyć jego obwiednię i obrócić ją ręcznie za pomocą uchwytów.
• Aby obrócić znaki w pionowym tekście azjatyckim, należy użyć opcji tate-chu-yoko.
Zobacz także
“Aby użyć tate-chuu-yoko” na stronie 592
“Stosowanie przekształceń” na stronie 379
Tekst oryginalny (po lewej) oraz tekst bez obrotu w pionie (po prawej)
Zobacz także
“Efekty i style warstw” na stronie 436
4 Na palecie Typografia wybrać czcionkę i inne atrybuty tekstu. Najlepiej wyglądają litery duże i pogrubione.
5 Kliknąć w wybranym miejscu okna dokumentu i wpisać tekst. Gdy tekst będzie miał odpowiedni wygląd, należy
wcisnąć klawisze Ctrl+Enter (Windows) lub Command+Return (Mac OS).
6 Kliknąć na zakładce palety Warstwy, aby przenieść ją na pierwszy plan, a jeśli paleta nie jest jeszcze otwarta,
wybrać polecenie Okno > Warstwy.
7 (Opcjonalnie) Jeśli warstwa obrazka jest warstwą tła, należy kliknąć dwukrotnie na odpowiadającej jej pozycji na
palecie Warstwy, co spowoduje konwersję warstwy tła na zwykłą warstwę.
Uwaga: Warstwy tła są zablokowane, co uniemożliwia ich przenoszenie na palecie Warstwy. Jeśli zachodzi taka
potrzeba, warstwy takie można odblokować, konwertując je na zwykłe warstwy.
8 (Opcjonalnie) W oknie dialogowym Nowa warstwa można zmienić nazwę warstwy. Kliknięcie na przycisku OK
spowoduje zamknięcie okna dialogowego i konwersję warstwy obrazka.
9 Na palecie Warstwy przeciągnąć warstwę obrazka, tak by znalazła się bezpośrednio nad warstwą tekstową.
10 Zaznaczyć warstwę obrazka i wybrać polecenie Warstwa > Utwórz maskę odcinania. W tekście pojawi się
obrazek.
11 Wybrać narzędzie Przesunięcie i przeciągnąć obrazek w odpowiednie miejsce.
Aby zamiast obrazka przesunąć tekst, należy zaznaczyć na palecie Warstwy warstwę tekstową i zastosować
narzędzie Przesunięcie do tekstu.
Zobacz także
“Maski odcinania” na stronie 459
“Narzędzia tekstowe programu Photoshop” na stronie 559
“Formatowanie znaków” na stronie 571
Znaki specjalne
Aby zastosować wersaliki lub kapitaliki
Tekst może być wpisywany i formatowany w postaci wielkich liter, kapitalików lub wersalików. Jeżeli tekst jest
sformatowany w postaci kapitalików, programy Photoshop i ImageReady automatycznie używają znaków
kapitalikowych danej czcionki (o ile są one dostępne). Jeżeli czcionka nie zawiera kapitalików, to programy
Photoshop i ImageReady generują imitacje kapitalików.
Skróty dynamiczne są wyświetlane w menu palety Typografia tylko wtedy, gdy wprowadza się tekst punktowy lub akapitowy, gdy zaznaczy
się tekst, lub gdy uaktywni się kursor tekstowy w kształcie I.
Czcionki OpenType mogą obejmować znaki z zestawu rozszerzonego, mogą też obsługiwać pewne funkcje układu
— funkcje zapewniające większą kontrolę lingwistyczną i typograficzną nad tekstem. Czcionki OpenType, które
zapewniają obsługę języków środkowoeuropejskich, można rozpoznać po etykiecie "Pro" — będącej częścią nazwy
czcionki i wyświetlaną w menu czcionek danej aplikacji. Czcionki OpenType, które nie zapewniają obsługi języków
środkowoeuropejskich, są etykietowane słowem "Standard"; ich nazwy są ponadto dopełniane sufiksem "Std".
Wszystkie czcionki OpenType mogą być instalowane i używane razem z czcionkami PostScript Type 1 i TrueType.
Tekst przy zaznaczonych i nie zaznaczonych opcjach Ligatury standardowe i Ligatury ozdobne
Warianty kontekstowe Są to znaki alternatywne, używane w niektórych tylko krojach czcionek, a zapewniające
lepszy wygląd niektórych połączeń znakowych. Na przykład, gdy jest używana czcionka Caflisch Script Pro opcja
ligatur kontekstowych zapewnia, że para liter "bl" w słowie "bloom" jest łączona, a dzięki temu przypomina bardziej
pismo odręczne.
Ligatury specjalne Są to znaki typograficzne zastępujące pewne pary liter, jak np. ct, st oraz ft.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 585
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Chociaż znaki ligatur wyglądają na połączone, są one w pełni edytowalne i nie powodują błędów podczas
sprawdzania pisowni.
Znak kaligraficzny Opcja ta podstawia glify kaligraficzne (stylizowane litery z wydłużonymi kreskami).
Cyfry nautyczne Są to cyfry krótsze niż zwykłe. Niektóre cyfry nautyczne są opuszczone poniżej linii bazowej tekstu.
Znaki tytułowe Znaki (na ogół wersaliki) przeznaczone do dużych napisów, np. tytułów.
Ornamenty Są to elementy stanowiące osobisty podpis rodziny czcionki. Można ich używać do dekorowania strony
tytułowej, rozdzielania akapitów i bloków tekstu, albo powtarzać w postaci pasków i ramek.
Liczebniki porządkowe Liczebniki porządkowe (np. st oraz 2nd) są formatowane automatycznie jako indeksy górne.
Prawidłowo składane są również znaki w indeksie górnym występujące w hiszpańskich słowach segunda i segundo
(2a oraz 2o).
Ułamki Liczby oddzielone ukośnikiem (np. 1/2) są konwertowane na znak ułamka (np. ).
Zobacz także
“Aby zastosować atrybuty azjatyckiej czcionki OpenType” na stronie 594
Formatowanie akapitów
Aby sformatować akapity
Akapit jest fragmentem tekstu zakończonym symbolem zakończenia. Opcji stosowane do całych akapitów
(wyrównanie, wcięcia i odstępy pomiędzy wierszami tekstu) ustawia się za pomocą palety Akapit. W przypadku
tekstu punktowego każdy wiersz jest odrębnym akapitem. W przypadku tekstu akapitowego każdy akapit może
obejmować wiele wierszy, w zależności od rozmiarów obwiedni.
Paleta Akapit służy do określania opcji formatowania pojedynczych akapitów, wybranych akapitów lub wszystkich
akapitów warstwy tekstowej.
1 Wykonać jedną z następujących czynności:
• (Photoshop) Wybrać narzędzie Tekst poziomy lub narzędzie Tekst pionowy .
• (ImageReady) Wybrać narzędzie Tekst .
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć w akapicie, aby zastosować formatowanie do jednego akapitu.
• Dokonać wyboru w obrębie akapitów, aby zastosować formatowanie do wielu akapitów.
• Zaznaczyć warstwę tekstową na palecie Warstwa, aby zastosować formatowanie do wszystkich akapitów na
warstwie.
Ustawiając na palecie opcje o wartościach liczbowych, można korzystać z przycisków strzałek lub wpisywać wartości
bezpośrednio w polach tekstowych. Gdy wartość jest wprowadzana bezpośrednio, klawisz Enter lub Return służy do
jej zatwierdzenia, kombinacja klawiszy Shift+Enter lub Shift+Return — do jej zatwierdzenia i podświetlenia pola
edycji, a klawisz Tab — do jej zatwierdzenia i przejścia do kolejnego pola tekstowego palety.
"
# '
$
% (
&
Paleta Akapit
A. Wyrównywanie i justowanie B. Lewe wcięcie C. Wcięcie pierwszego wiersza D. Odstęp przed akapitem E. Dzielenie wyrazów F. Prawe
wcięcie G. Odstęp po akapicie
W menu palety Akapit są dostępne dodatkowe polecenia i opcje. Aby skorzystać z tego menu, należy kliknąć na
ikonie trójkąta w prawym górnym rogu palety. Jeśli paleta jest zadokowana, należy kliknąć na trójkącie na zakładce
palety.
Wyrównanie tekstu do prawej Tekst jest wyrównywany do prawej krawędzi akapitu, lewa krawędź pozostaje
nierówna.
Opcje dla tekstu pionowego:
Wyrównanie tekstu do góry Tekst jest wyrównywany do górnej krawędzi akapitu, dolna krawędź pozostaje
nierówna.
Wyśrodkowanie tekstu Tekst jest środkowany, krawędź górna i dolna pozostają nierówne.
Wyrównanie tekstu do dołu Tekst jest wyrównywany do dolnej krawędzi akapitu, górna krawędź pozostaje
nierówna.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 587
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Justowanie (wyrównanie do prawej i lewej, wyśrodkowanie i wyjustowanie) tekstu na ścieżce rozpoczyna się od
punktu wstawiania, a kończy na końcu ścieżki.
Dla tekstu wyjustowanego należy wprowadzić wartości minimum i maksimum, aby zdefiniować rozpiętość
zaakceptowanego odstępu. Należy też określić wartość wymaganego odstępu (zarówno w akapitach wyjustowanych,
jak i niewyjustowanych).
Akapit bez wysuniętej interpunkcji (po lewej) i akapit z wysuniętą interpunkcją (po prawej)
Zobacz także
“Aby wybrać opcję burasagari” na stronie 598
“Aby wyświetlić i ustawić opcje tekstu azjatyckiego” na stronie 592
ADOBE PHOTOSHOP CS2 590
Podręcznik użytkownika
• Aby włączyć lub wyłączyć dzielenie wyrazów, przejść na paletę Akapit i zaznaczyć lub nie opcję Dzielenie
wyrazów.
• Dzielenie wyrazów można stosować w wybranych akapitach. W tym celu należy zaznaczyć tylko te akapity na
warstwie tekstowej, które mają zostać objęte dzieleniem.
• Aby wybrać słownik dotyczący dzielenia wyrazów, przejść na paletę Typografia, wysunąć menu Języki i wybrać
język.
Uwaga: Ustawienia dzielenia stosują się tylko do znaków łacińskich; znaki dwubajtowe, dostępne w czcionkach
chińskich, japońskich i koreańskich, nie podlegają im.
Po pierwszej literze i Przed pierwszą literą Minimalna liczbę znaków na początku lub na końcu słowa, które może
zostać podzielone Na przykład, podanie w tych polach wartości 3 spowoduje, że słowo aromatyczny zostanie
podzielone jako aro- matyczny, a nie ar- omatyczny lub aromatycz- ny.
Limit dzielenia Maksymalna liczba dywizów, które mogą się pojawić w kolejnych wierszach. Zero oznacza
nieograniczoną liczbę dywizów.
Strefa dzielenia Maksymalna długość wiersza, po przekroczeniu której wpisywany niewyjustowany tekst będzie
podzielony. Opcję tą można stosować tylko wtedy, kiedy jest używany układacz jednowierszowy.
3 Aby nie dopuścić do dzielenia słów pisanych wielkimi literami, należy usunąć zaznaczenie z opcji Dziel słowa
pisane wersalikami. Następnie należy kliknąć na OK.
Tekst azjatycki
Informacje o tekście azjatyckim
Program Photoshop zawiera wiele opcji użytecznych podczas pracy z tekstem chińskim, japońskim i koreańskim.
Znaki w czcionkach azjatyckich są często określane jako znaki dwubajtowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 592
Podręcznik użytkownika
Uwaga: System operacyjny musi obsługiwać języki, które mają być używane. Dodatkowymi informacjami dysponują
producenci oprogramowania systemowego.
Pokaż nazwy czcionek w języku angielskim Nazwy czcionek będą wyświetlane w języku angielskim.
Liczebniki bez zastosowania tate-chu-yoko (po lewej) i liczebniki po zastosowaniu tate-chu-yoko (po prawej)
Zobacz także
“Opcje azjatyckich znaków OpenType” na stronie 595
Górna/Prawa krawędź pola Em, Środek pola Em, Dolna/Lewa krawędź pola Em Małe znaki są wyrównywane
względem określonego położenia pola Em znaku dużego. W przypadku pionowych ramek tekstowych opcja
Górna/Prawa krawędź pola Em powoduje wyrównanie tekstu do prawej krawędzi pola Em, a opcja Dół/Lewa
krawędź pola Em powoduje wyrównanie tekstu do lewej krawędzi pola Em.
Górna/Prawa krawędź pola ICF i Dolna/Lewa krawędź pola ICF Małe znaki są wyrównywane do pola ICF dużych
znaków. W przypadku pionowych ramek tekstowych opcja Górna/Prawa krawędź pola ICF powoduje wyrównanie
ADOBE PHOTOSHOP CS2 594
Podręcznik użytkownika
tekstu do prawej krawędzi pola ICF, a opcja Dolna/Lewa krawędź pola ICF powoduje wyrównanie tekstu do lewej
krawędzi pola ICF.
Tabela znaków
A. Menu Czcionka B. Pole wyboru Pokaż szczegóły
• (Mac OS) Na palecie Znaki Kotoeri ustawić wyświetlanie na Wszystkie, a następnie kliknąć na karcie Katalog
glifów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 595
Podręcznik użytkownika
Kana Standardowy glif kana jest zastępowany glifem kana zoptymalizowanym poziomo, przeznaczonym do układu
poziomego. Różnica w wyglądzie jest jednak często bardzo subtelna.
Łacińskie (kursywa) Standardowy glif proporcjonalny jest zastępowany glifem w kursywie.
Zobacz także
“Aby użyć opcji OpenType” na stronie 584
ADOBE PHOTOSHOP CS2 596
Podręcznik użytkownika
Mojikumi zestaw 2 Są używane pełne odstępy (nie dotyczy to ostatniego znaku w wierszu)
Mojikumi zestaw 3 Są używane pełne odstępy (również w przypadku ostatniego znaku w wierszu)
Min JIS i Maks JIS Opcja zapobiega umieszczaniu następujących znaków na początku lub na końcu wiersza:
Odcięcia
Kiedy kompozycja strony jest gotowa do publikacji w Internecie, można skorzystać z narzędzia Odcięcia (jest ono
dostępne zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady). Umożliwia ono podział układów strony lub
skomplikowanej grafiki na obszary i określenie dla nich niezależnych ustawień kompresji (co zapewnia mniejsze
pliki).
Efekty rollover
Paleta Zawartość WWW programu ImageReady umożliwia śledzenie stanu odcięć i skojarzonych z nimi efektów
rollover. Na przykład, jednym z elementów strony internetowej można uczynić przycisk świecący za każdym razem,
gdy przesunie się nad nim kursor. Użytkownik może zarządzać stanami przycisku oraz czynnościami realizowanymi
w tych stanach.
Animacje
Paleta Animacje (dostępna zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady) pozwala tworzyć proste animacje.
Paleta umożliwia projektowanie animacji krok po kroku, czyli ramka po ramce. W programie Photoshop gotową
animację można wyeksportować do formatu GIF, a w programie ImageReady — do formatu GIF i SWF. W
ImageReady istnieje możliwość połączenia animacji z zestawami odcięć, zagnieżdżonymi tabelami, tabelami o
skalowanej szerokości i zdalnymi efektami rollover (ustawienie wskaźnika nad obrazkiem powoduje jego zmianę)._
Automatyzacja pracy
Programy Photoshop i ImageReady oferują wydajne funkcje automatyzacji powtarzających się zadań. Na przykład,
droplety programu ImageReady umożliwiają szybkie wsadowe konwertowanie obrazków na format dostosowany do
wymagań Internetu.
Typy odcięć
Odcięcia są klasyfikowane według rodzaju zawartości (automatyczne, obrazek, bez obrazka, tabela) i według
sposobu tworzenia (przez użytkownika, na podstawie warstw).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 601
Podręcznik użytkownika
Odcięcia tworzone za pomocą narzędzia Odcięcie nazywane są odcięciami użytkownika; odcięcia tworzone na
podstawie zawartości warstwy nazywane są odcięciami bazującymi na warstwie. Przy tworzeniu nowego odcięcia
użytkownika lub odcięcia na bazie warstwy, generowane są dodatkowe dwa auto-odcięcia, pokrywające pozostałe
obszary obrazka. Innymi słowy, auto-odcięcia pokrywają powierzchnię obrazka, która nie została zdefiniowana
przez odcięcia użytkownika i odcięcia bazujące na warstwie. Auto-odcięcia są generowane przy każdej operacji
dodawania lub edycji odcięć użytkownika lub odcięć bazujących na warstwie. Auto-odcięcia można
przekonwertować na odcięcia użytkownika. Odcięcia tabeli zawierają zagnieżdżone tabele.
Odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstwy są oznaczane linią ciągłą, a auto-odcięcia są oznaczane linią
przerywaną. Co więcej, każdemu rodzajowi odcięć odpowiada inna ikona. Auto-odcięcia można ukrywać, co
ułatwia przeglądanie dwóch pozostałych rodzajów odcięć.
Innym rodzajem odcięcia jest pododcięcie, czyli takie auto-odcięcie, które jest generowane przy tworzeniu
nakładających się odcięć. Pododcięcia określają podział obrazka po zapisaniu go w postaci pliku
zoptymalizowanego. Chociaż pododcięcia są numerowane i posiadają symbol odcięcia, to nie można ich ani
zaznaczać, ani edytować niezależnie od odcięcia podkładowego. Pododcięcia są generowane przy każdej zmianie
kolejności odcięć.
Odcięcia tworzy się różnymi metodami:
• Auto-odcięcia są generowane automatycznie.
• Odcięcia użytkownika są tworzone za pomocą narzędzia Odcięcie.
• Odcięcia bazujące na warstwie są tworzone za pomocą palety Warstwy.
• Odcięcia tabeli są tworzone w programie ImageReady za pomocą palety Zawartość WWW.
Zobacz także
“Typy zawartości odcięć” na stronie 616
Tworzenie odcięć
Aby utworzyć odcięcie za pomocą narzędzia Odcięcie
1 Wybrać narzędzie Odcięcie . Istniejące odcięcia są automatycznie wyświetlane w oknie dokumentu.
2 W pasku opcji wybrać styl:
Zwykły Proporcje odcięcia są określane metodą przeciągania.
Stałe proporcje boków Obowiązuje stały stosunek wysokości do szerokości. W polu proporcji powinny być
wpisywane wartości całkowite lub ułamki dziesiętne. Na przykład, aby utworzyć odcięcie z szerokością dwa razy
większą od wysokości należy wpisać 2 w polu szerokości i 1 w polu wysokości.
Stała wielkość Obowiązuje stała wysokość i szerokość odcięcia. Należy wpisać wartości całkowite, wyrażone w
pikselach.
3 Przeciągnąć kursor w miejsce utworzenia odcięcia. Aby odcięcie miało kształt kwadratu, należy przytrzymywać
klawisz Shift. Aby rysować od wyróżnionego środka, należy przytrzymywać klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac
OS). Aby wyrównać nowe odcięcie do linii pomocniczej lub innego odcięcia w obrazku, należy użyć polecenia
Widok > Przyciągnij do. Zobacz “Aby przenieść lub zmienić rozmiar odcięcia użytkownika” na stronie 607.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 602
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby umieścić linię pomocniczą” na stronie 63
Odcięcia na bazie warstw są szczególnie użyteczne podczas pracy z efektami rollover. Jeśli w celu utworzenia stanu
rollover do warstwy zostanie zastosowany efekt, taki jak cień czy blask, odcięcie automatycznie dostosuje się tak, aby
objąć nowe piksele. Nie należy jednak używać odcięcia bazującego na warstwie, jeśli w czasie animacji warstwa ma
zostać przesunięta nad dużym obszarem obrazka, ponieważ wymiary odcięcia mogą się stać zbyt duże.
Odcięcia na bazie warstw i auto-odcięcia mają mniej opcji, ale mogą być dowolnie zmieniane na odcięcia
użytkownika.
Przeglądanie odcięć
Przeglądanie odcięć
Odcięcia mogą być wyświetlane w programie Photoshop w oknie Zapisz dla internetu, a także w ImageReady.
Podane niżej informacje pomogą określić typ odcięcia:
Linie odcięć Definiują kontur odcięcia. Linie ciągłe otaczają odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstw; linie
przerywane są używane dla oznaczenia auto-odcięć.
Kolory odcięć Odróżniają odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstw od auto-odcięć. Domyślnie, odcięcia
użytkownika i odcięcia na bazie warstw mają niebieskie symbole, a auto-odcięcia mają symbole szare.
Ponadto ImageReady i okno dialogowe Zapisz dla Weba programu Photoshop dostosowują kolory, aby “przydymić”
niezaznaczone odcięcia. Opisane zasady obowiązują tylko przy wyświetlaniu odcięć i nie wpływają na ostateczny
wygląd obrazka. Domyślnie, zmiany kolorów auto-odcięć są dwukrotnie mocniejsze od zmian wprowadzanych w
odcięciach użytkownika.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 604
Podręcznik użytkownika
Numery odcięć Odcięcia są numerowane od lewej do prawej i z góry na dół, począwszy od lewego górnego rogu
obrazka. Jeśli użytkownik zmieni ułożenie lub całkowitą liczbę odcięć, program uaktualni numerację.
Symbole odcięć Paleta Zawartość WWW korzysta z licznych symboli czy ikon, aby sygnalizować określone stany.
Ikony te pojawiają się też w samym dokumencie:
• Odcięcie użytkownika zawiera obrazek.
• Odcięcie użytkownika nie zawiera obrazka.
• Odcięcie jest odcięciem bazującym na warstwie.
• Odcięcie jest połączone.
• Odcięcie zawiera efekt rollover.
• Odcięcie zawiera aktywny stan rollover.
• Odcięcie jest zagnieżdżoną tabelą.
• Odcięcie jest zdalnym wyzwalaczem.
• Odcięcie jest zdalnym celem.
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Odcięcia. Aby ukryć lub wyświetlić odcięcia razem z innymi elementami,
należy użyć polecenia Rzeczy dodatkowe. Zobacz “Aby wyświetlić lub ukryć dodatki” na stronie 65.
• (ImageReady) Kliknąć na ikonie Widoczność , położonej po lewej stronie odcięcia na palecie Zawartość
WWW.
Uwaga: Jeśli odcięcie zostanie ukryte za pomocą ikony widoczności, to polecenie Zapisz zoptymalizowany
(ImageReady) nie pozwoli go wyeksportować. Jest to działanie podobne do funkcji widoczności warstw.
• Zaznaczyć narzędzie Zaznaczanie odcięć i kliknąć na opcji Pokaż auto-odcięcia lub Ukryj auto-odcięcia w pasku
opcji.
• Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Odcięcia. Auto-odcięcia pojawią się razem z pozostałymi odcięciami.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Widok > Pokaż > Auto-odcięcia.
• Aby zmienić sposób wyświetlania zestawu odcięć, należy kliknąć na ikonie Widoczność , znajdującej się po
lewej stronie odcięcia na palecie Zawartość WWW.
Zobacz także
“Informacje o kompozycjach warstw i palecie Kompozycje warstw” na stronie 452
Modyfikowanie odcięć
Aby przenieść lub zmienić rozmiar odcięcia użytkownika
Operacje przenoszenia i zmiany rozmiarów odcięć użytkownika mogą być wykonywane w programie Photoshop i
ImageReady, ale nie w oknie Zapisz dla internetu programu Photoshop.
1 Zaznaczyć jedno lub kilka odcięć.
2 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Aby przenieść odcięcie, należy umieścić kursor na krawędzi zaznaczenia odcięcia i przeciągnąć go w wybrane
miejsce. Wciśnięcie klawisza Shift ogranicza ruchy do pionowych, poziomych lub pod kątem 45°.
• Aby zmienić rozmiar odcięcia, należy chwycić i przeciągnąć uchwyt boczny lub narożny odcięcia. Po zaznaczeniu
i zmianie wielkości przylegających odcięć ich wspólne krawędzie są zmieniane razem.
Zobacz także
“Aby wyświetlić lub ukryć siatkę, linie pomocnicze lub inteligentne linie pomocnicze” na stronie 63
ADOBE PHOTOSHOP CS2 608
Podręcznik użytkownika
T Opcja określa odległość w pikselach między górną krawędzią odcięcia, a górną krawędzią zawartości warstwy.
R Opcja określa odległość w pikselach między prawą krawędzią odcięcia, a prawą krawędzią zawartości warstwy.
B Opcja określa odległość w pikselach między dolną krawędzią odcięcia, a dolną krawędzią zawartości warstwy.
3 Zaznaczyć opcję Podgląd w oknie Podziel odcięcie, aby wyświetlić podgląd wprowadzanych zmian.
4 W oknie Podziel odcięcie zaznaczyć jedną lub obie z podanych opcji:
Podziel poziomo Odcięcie zostanie podzielone wzdłuż.
Zobacz także
“Aby połączyć odcięcia (ImageReady)” na stronie 612
Powiel warstwy dla odcięć bazujących na warstwach Jest powielana warstwa powiązana z odcięciem bazującym na
warstwie.
4 Z menu położenia wybrać opcję położenia duplikatu odcięcia. Powielone odcięcie dołączy do oryginalnego
odcięcia we wskazanym miejscu. Jeśli duplikat odcięcia przekroczy krawędzie dokumentu, zostanie przycięty.
5 Kliknąć na OK.
3 Jeśli odcięcie ma być skopiowane do innego obrazka, należy otworzyć i wyświetlić ten obrazek.
4 Wybrać polecenie Kopiuj odcięcie z menu Edycja. Jeśli odcięcie jest wklejane do obrazka, z którego pochodzi, to
zostanie wyświetlone na swoim oryginale.
Polecenia Kopiuj odcięcie i Wklej odcięcie mają te same skróty klawiaturowe, co zwykłe polecenia Kopiuj i Wklej.
A B C D
Opcje kolejności
A. Przesuń na wierzch B. Przesuń do przodu C. Przesuń do tyłu D. Przesuń na spód
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Ułóż odcięcia, a następnie wybrać polecenie kolejności układania z
podmenu.
• (ImageReady) Przeciągnąć odcięcie w górę lub w dół na palecie Zawartość WWW.
A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Wyrównaj odcięcia, a następnie wybrać polecenie z podmenu.
Zobacz także
“Aby wyrównać obiekty na różnych warstwach” na stronie 424
A B C D E F
Opcje rozmieszczenia
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej
Zobacz także
“Aby wyrównać obiekty na różnych warstwach” na stronie 424
• Wybrać narzędzie Odcięcie lub Zaznaczanie odcięcia, po czym wcisnąć klawisz Backspace lub Delete.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Usuń odcięcia lub polecenie Usuń odcięcia z menu palety Odcięcia.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Usuń odcięcia z menu palety Zawartość WWW lub kliknąć na przycisku
Usuń znajdującym się na palecie Zawartość WWW.
3 Aby usunąć wszystkie odcięcia użytkownika i odcięcia na bazie warstw, należy wykonać jedną z następujących
czynności:
• (Photoshop) Wybrać polecenie Widok > Wyczyść odcięcia.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Odcięcia > Usuń wszystkie.
• Zaznaczyć jedno lub więcej odcięć, po czym ustawić niezbędne opcje w oknie dialogowym Zapisz dla internetu
lub na palecie Optymalizuj.
• W menu wysuwanym palety Optymalizuj zaznaczyć jedno lub więcej odcięć, po czym wybrać polecenie
Optymalizacja na rozmiar pliku. Wprowadzić pożądany rozmiar pliku i ustawić opcję Odcięcie początkowe
(Bieżące ustawienia lub Auto-wybór GIF/JPEG) oraz Użyj odcięcia (bieżącego, każdego lub wszystkich).
Zobacz także
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
Uwaga: Operację łączenia odcięć można przeprowadzić również w oknie Zapisz dla internetu w programie Photoshop.
Zobacz “Praca z odcięciami w oknie dialogowym Zapisz dla internetu” na stronie 660.
1 Wybrać dwa lub więcej odcięć lub zestawów odcięć, które mają zostać połączone.
Uwaga: Jeśli pierwsze z zaznaczonych odcięć jest odcięciem użytkownika, to wszelkie dołączane auto-odcięcia zostaną
zamienione na odcięcia użytkownika. Jeśli pierwsze z zaznaczonych odcięć jest auto-odcięciem, wszystkie wybrane
odcięcia użytkownika są łączone z grupą auto-odcięć.
2 Wybrać polecenie Odcięcia > Połącz odcięcia dla optymalizacji.
Każdy połączony zestaw odcięć użytkownika ma przypisany inny kolor wyświetlania grafiki odcięcia, która pojawia
się w lewym górnym rogu odcięcia. Pomaga to ustalić, które odcięcia są połączone.
• Zaznaczyć wiele odcięć, a następnie kliknąć na przycisku Grupuj odcięcia do tabeli , znajdującym się na palecie
Zawartość WWW.
• Zaznaczyć wiele odcięć, a następnie wybrać polecenie Odcięcia > Grupuj odcięcia do tabeli.
• Zaznaczyć odcięcie, przejść na paletę Odcięcie i zmienić jego typ z “Obrazek” na “Tabela”. Przejść na paletę Tabela,
aby ustawić atrybuty odcięcia. Program ImageReady automatycznie tworzy odcięcie użytkownika i wypełnia nim
tabelę.
Uwaga: Pewne układy odcięć zmuszają program ImageReady do wygenerowania odstępów w tabeli (obrazki spacer.gif
), tak aby w niektórych przeglądarkach obrazek był właściwie renderowany. W takiej sytuacji w nagłówku tabeli na
palecie Zawartość WWW pojawia się żółta ikona ostrzegawcza .
ADOBE PHOTOSHOP CS2 614
Podręcznik użytkownika
Tabele można oglądać w na palecie Zawartość WWW w programie ImageReady lub na obrazku w oknie dokumentu.
Tabele można również oglądać na palecie Tabela. Zawiera ona sekcje z opcjami dotyczącymi wymiarów tabeli,
metody tworzenia auto-odcięć i komórek.
Uwaga: Aby dokonać edycji tabeli, należy zaznaczyć ją lub jedno z jej odcięć.
• W sekcji Wymiary na palecie Tabela, zaznaczyć opcję Procent i podać wartość procentową. Nacisnąć klawisz
Enter (Windows) lub Return (Mac OS). Jeśli szerokość lub wysokość zostanie określona w procentach, wymiary
wyeksportowanej tabeli będą zmieniane dynamicznie, w zależności od wielkości okna stosowanej w danym
momencie przeglądarki.
• Wybrać polecenie Odcięcia > Dostosuj wymiary tabeli do odcięć. Jeśli tabela jest większa niż odcięcia, polecenie
to spowoduje zmniejszenie tabeli tak, by dopasowała się do odcięć. Jeśli obszar odcięć jest większy niż tabela,
tabela zostanie odpowiednio powiększona.
Jako kolumny (Rowspan) W pierwszej kolejności są tworzone kolumny eksportowanej tabeli HTML.
Jako wiersze (Colspan) W pierwszej kolejności są tworzone wiersze eksportowanej tabeli HTML.
Margines Określa w pikselach wielkość marginesu wewnętrznego komórek tabeli. Margines wewnętrzny jest to
wielkość odstępu między brzegiem komórki tabeli a jej zawartością.
Odstęp Określa w pikselach wielkość odstępu między komórkami tabeli. Odstęp jest to odległość między brzegami
każdych dwóch komórek.
Uwaga: Atrybuty HTML tabeli najlepiej ustawić tylko dla tabel zawierających odcięcia bezobrazkowe. Zmiana tych
atrybutów dla tabel zawierających odcięcia obrazkowe może mieć niepożądane następstwa.
• Zaznaczyć odcięcie. Jeśli operacje są wykonywane w programie Photoshop, należy dwukrotnie kliknąć na
odcięciu kursorem narzędzia Zaznaczanie odcięć i wyświetlić okno Opcje odcięć. W oknie Opcje odcięć
(Photoshop) lub na palecie Odcięcie (ImageReady) należy wpisać nową nazwę w polu Nazwa.
Uwaga: Pole Nazwa nie jest widoczne w przypadku odcięcia bezobrazkowego.
• (ImageReady) Dwukrotnie kliknąć na nazwie odcięcia na palecie Zawartość WWW i wprowadzić nową nazwę.
_self Dołączony plik jest wyświetlany w tej samej ramce, co plik oryginalny.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 618
Podręcznik użytkownika
_parent Dołączony plik jest wyświetlany w oryginalnym zestawie ramek. Opcja powinna być używana, gdy
dokument HTML zawiera ramki, a ramka bieżąca jest ramką podrzędną. Plik dołączony jest wyświetlany w bieżącej
ramce nadrzędnej.
_top Plik dołączony wypełnia całe okno przeglądarki, wszystkie bieżące ramki znikają. Nazwa pliku musi
odpowiadać nazwie ramki zdefiniowanej uprzednio w pliku HTML dokumentu. Po kliknięciu na odcięciu
dołączony plik jest wyświetlany w nowej ramce:
Uwaga: Więcej informacji na temat ramek można znaleźć w podręczniku kodu HTML.
Zobacz także
“Aby obejrzeć w przeglądarce zoptymalizowaną wersję obrazka” na stronie 626
4 (Okno Zapisz dla internetu w programie Photoshop oraz program ImageReady) Jeśli tekst jest sformatowany przy
użyciu znaczników HTML, należy zaznaczyć opcję Tekst jest w HTML. Jeśli opcja nie zostanie zaznaczona, wszystkie
znaczniki HTML będą wyświetlane jako zwykły tekst.
5 (Okno Zapisz dla internetu w programie Photoshop oraz program ImageReady) Jeśli zachodzi taka potrzeba,
należy zaznaczyć opcję Wyrównanie komórek w odpowiedniej sekcji okna dialogowego.
Domyślne Będzie używana domyślna opcja wyrównania poziomego przeglądarki.
Linia bazowa Opcja pozwala określić wspólną linię bazową dla pierwszego wiersza tekstu w komórkach z tego
samego rzędu (wynikowej tabeli HTML). Każda komórka w danym rzędzie musi podlegać opcji Linia bazowa.
Do środka Tekst w obszarze odcięcia będzie wyśrodkowany w pionie.
Mapy obrazków
Informacje o mapach obrazków (ImageReady)
Mapy obrazka łączą obszar obrazka z adresem URL. Na obrazku można skonfigurować obszary—zwane mapami
obrazka—zawierające łącza do innych stron internetowych lub plików multimedialnych.
Dokonując wyboru pomiędzy tworzeniem hiperłączy na podstawie odcięć i na podstawie map obrazków, należy
rozważyć następujące kwestie:
• Wykorzystanie map obrazka pozwala zachować wyeksportowany obrazek w nienaruszonym stanie i w jednym
pliku. Natomiast użycie odcięć powoduje wyeksportowanie obrazka w postaci oddzielnych plików (po jednym na
odcięcie).
• Mapy obrazka umożliwiają tworzenie łączy na okrągłych, wielokątnych lub prostokątnych obszarach obrazka.
Natomiast odcięcia pozwalają tworzyć łącza tylko w obszarach prostokątnych.
• Odcięcia dają większe możliwości optymalizacji niż mapy obrazka.
Uwaga: Aby uniknąć pewnych nieoczekiwanych zachowań programu, nie należy tworzyć map obrazków w odcięciach
zawierających łącza URL — w niektórych przeglądarkach będzie ignorowane jedno z dwojga: łącze z mapy lub łącze z
odcięcia.
Mapy obrazka można utworzyć, używając warstwy lub narzędzia Mapa obrazka. Następnie należy ustawić opcje dla
poszczególnych sekcji mapy obrazka, korzystając z palety Mapa obrazka.
• Obszary narzędziowych map obrazka. Tworzy się je za pomocą narzędzia Mapa obrazka. Należy przeciągnąć
kursor narzędzia na obrazku, aby określić obszar mapy obrazka.
• Obszary warstwowych map obrazka. Tworzy się je z warstw. Zawartość warstwy określa kształt obszaru mapy
obrazka. Jeśli zawartość warstwy jest edytowana, to obszar mapy obrazka jest odpowiednio uaktualniany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 620
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Dodanie efektu rollover do obszaru mapy obrazka sprawi, że obszar stanie się nowym odcięciem.
Prostokątna mapa obrazka oparta na warstwie porównana z mapą obrazka w kształcie wieloboku
Ważne: Jeśli obszary map obrazka zachodzą na siebie, to aktywny jest obszar znajdujący się na wierzchu.
Aby utworzyć obszar mapy obrazka za pomocą narzędzia Mapa obrazka (ImageReady)
1 Wybrać narzędzie Prostokątna mapa obrazka , Okrągła mapa obrazka lub Wielokątna mapa obrazka z
palety narzędzi.
2 (Opcjonalnie) Korzystając z narzędzia Prostokątna mapa obrazka lub Okrągła mapa obrazka, można zaznaczyć
opcję Określona wielkość, co pozwoli ustalić stałe wartości dla wymiarów mapy obrazka. Należy wpisać wartości
całkowite, wyrażone w pikselach. W przypadku narzędzia Wielokątna mapa obrazka, należy wprowadzić wartość lub
odpowiednio ustawić wysuwany suwak Jakość. Pozwoli to ustalić liczbę boków w wielokącie.
3 Zdefiniować obszar mapy obrazka, wykonując jedną z następujących czynności: W przypadku narzędzi
Prostokątna mapa obrazka lub Okrągła mapa obrazka przeciągnąć kursor nad wybranym obszarem. Przeciąganie z
wciśniętym klawiszem Shift zapewnia kształty kwadratowe lub okrągłe. Przeciąganie z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) daje efekt rysowania obszaru mapy obrazka od środka.
• W przypadku narzędzia Wielokątna mapa obrazka, kliknąć na obrazku, określając punkt początkowy. Umieścić
kursor w miejscu zakończenia pierwszego prostego segmentu i kliknąć na nim. Kontynuować klikanie dla
określenia punktów końcowych kolejnych segmentów. Wciśnięcie klawisza Shift ogranicza kąt nachylenia
segmentów do 45°. Wciśnięcie kombinacji klawiszy Shift+Option (Mac OS) pozwala ograniczyć ruchy narzędzia
i rysować od środka. Aby zamknąć figurę, należy kliknąć na nią dwukrotnie lub umieścić kursor nad punktem
początkowym (obok kursora pojawia się okrąg) i kliknąć na nim.
Aby dodać punkty do obszaru mapy obrazka w kształcie wieloboku, należy wybrać narzędzie do zaznaczania mapy
obrazka i klikać z wciśniętym klawiszem Shift w wybranych miejscach. Aby usunąć punkt z mapy obrazka w
kształcie wieloboku, należy wybrać narzędzie do zaznaczania mapy obrazka i klikać z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) na kolejnych punktach do usunięcia.
Zobacz także
“Aby zaznaczyć obszar mapy obrazka (ImageReady)” na stronie 622
Zobacz także
“Aby zaznaczyć obszar mapy obrazka (ImageReady)” na stronie 622
5 Aby zmienić intensywność zmian koloru mapy obrazka, należy wpisać odpowiednią wartość lub określić ją za
pomocą suwaka Nakładka mapy obrazka. Wartość ta określa jasność i kontrast niezaznaczonych obszarów mapy
obrazka..
_self Dołączony plik jest wyświetlany w tej samej ramce, co plik oryginalny.
_parent Dołączony plik jest wyświetlany w oryginalnym zestawie ramek. Opcja powinna być używana, gdy
dokument HTML zawiera ramki, a ramka bieżąca jest ramką podrzędną. Plik dołączony jest wyświetlany w bieżącej
ramce nadrzędnej.
_top Plik dołączony wypełnia całe okno przeglądarki, wszystkie bieżące ramki znikają. Nazwa ramki musi
odpowiadać ramce zdefiniowanej wcześniej w pliku HTML dla dokumentu. Po kliknięciu na odcięciu dołączony plik
jest wyświetlany w nowej ramce:
Uwaga: Więcej informacji na temat ramek można znaleźć w podręczniku kodu HTML.
4 W palecie Mapa obrazka wpisać tekst dla znacznika Alt w polu Alt. Tekst Alt (alternatywny) jest wyświetlany w
miejscu obszaru mapy obrazka w przeglądarkach nie graficznych. W większości przeglądarek tekst pojawia się także
po umieszczeniu kursora myszy nad obszarem mapy obrazka.
• Kliknąć na nazwie mapy obrazka na palecie Zawartość WWW. Aby zaznaczyć wiele obrazków, należy wcisnąć
klawisz Shift:
• Wybrać narzędzie Zaznaczanie mapy obrazka i kliknąć na obszarze mapy na obrazku. Klikać z wciśniętym
klawiszem Shift, aby dodać do zaznaczenia kolejne obszary. Aby zaznaczyć kilka obszarów, należy kliknąć w
dowolnym miejscu poza obszarem mapy obrazka i przeciągnąć kursor przez wybrane obszary.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 623
Podręcznik użytkownika
• Zaznaczyć jeden lub więcej obszarów mapy obrazka i wybrać polecenie Powiel obszar mapy obrazka z menu
palety Mapa obrazka.
• Zaznaczyć jeden lub kilka obszarów mapy obrazka i przeciągnąć kursor z wciśniętym klawiszem Alt (Windows)
lub Option (Mac OS) z wnętrza obszaru mapy obrazka.
• Zaznaczyć mapę obrazka na palecie Zawartość WWW i wybrać polecenie Powiel mapę obrazka z menu palety.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 624
Podręcznik użytkownika
• Zaznaczyć kilka map obrazka za pomocą narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka. Kliknąć prawym przyciskiem
myszy (Windows) lub kliknąć z przytrzymaniem klawisza Control (Mac OS) na jednej z map obrazka. Spowoduje
to wyświetlenie kontekstowego menu dla map obrazka. Wybrać polecenie Usuń obszary mapy obrazka.
Duplikat obszaru mapy obrazka pojawia się na wierzchu oryginału (10 pikseli przesunięcia w dół i na prawo) i staje
się bieżącym zaznaczeniem. Można go przesunąć, zmienić jego rozmiar lub zmodyfikować go w inny sposób.
A B C D
Opcje kolejności
A. Przesuń na wierzch B. Przesuń do przodu C. Przesuń do tyłu D. Przesuń na spód
Zobacz także
“Aby wyrównać obszary narzędziowych map obrazka (ImageReady)” na stronie 624
“Aby skorzystać z palety Zawartość WWW (ImageReady)” na stronie 636
A B C D E F
Opcje wyrównania
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do lewej E. Do środka w poziomie F. Do prawej
3 Wybrać narzędzie Zaznaczanie mapy obrazka i zaznaczyć opcję rozmieszczenia na pasku opcji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 625
Podręcznik użytkownika
A B C D E F
Opcje rozmieszczenia
A. Do góry B. Do środka w pionie C. Do dołu D. Do E. Do środka w poziomie F. Do prawej
• Zaznaczyć obszar mapy obrazka, po czym wcisnąć klawisz Backspace lub Delete.
• Zaznaczyć obszar mapy obrazka i wybrać polecenie Usuń obszary mapy obrazka z menu palety Mapa obrazka.
• Zaznaczyć mapę obrazka na palecie Zawartość WWW i przeciągnąć ją na ikonę Usuń.
• Zaznaczyć kilka map obrazka za pomocą narzędzia Zaznaczanie mapy obrazka. Kliknąć prawym przyciskiem
myszy (Windows) lub kliknąć z przytrzymaniem klawisza Control (Mac OS) na jednej z map obrazka. Spowoduje
to wyświetlenie kontekstowego menu dla map obrazka. Wybrać polecenie Usuń obszary mapy obrazka.
Zobacz także
“Opcje wyjściowe HTML” na stronie 679
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Podgląd w > Edytuj listę przeglądarek. Kliknąć na przycisku Dodaj w
oknie dialogowym Edytuj listę przeglądarek.
2 Za pomocą okna dialogowego Podgląd w innej przeglądarce, odszukać aplikację przeglądarki. Następnie kliknąć
na przycisku Otwórz. W oknie dialogowym Przeglądarki pojawi się nazwa wybranej przeglądarki.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu, a następnie wybrać polecenie Edytuj listę z menu
Wybierz przeglądarkę (u dołu okna dialogowego). Kliknąć na przycisku Znajdź wszystkie. Pojawi się lista
wszystkich przeglądarek zainstalowanych na komputerze. Kliknąć na OK.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Podgląd w > Edytuj listę przeglądarek. Kliknąć na przycisku Znajdź
wszystkie. Pojawi się lista wszystkich przeglądarek zainstalowanych na komputerze. Kliknąć na OK.
• (Photoshop) Wybrać polecenie Plik > Zapisz dla internetu, a następnie wybrać pożądaną przeglądarkę z menu
Wybierz przeglądarkę. (Aby wybrać przeglądarkę nie występującą na liście, należy zaznaczyć opcję Inna.) Można
także kliknąć na przycisku Podgląd w , aby wyświetlić obrazek w domyślnej przeglądarce.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Plik > Podgląd w, a następnie wybrać jedną z opcji z podmenu (aby wybrać
przeglądarkę nie występującą w podmenu należy posłużyć się opcją Inna). Można także wybrać przeglądarkę za
pomocą narzędzia Podgląd w przeglądarce, które znajduje się na palecie narzędzi.
Photoshop zapewnia szereg stylów galerii. Style te można wybrać w oknie Galeria zdjęć WWW. Zaawansowany
użytkownik (znający kod HTML) może także utworzyć nowy styl lub dostosować styl istniejący poprzez edycję
zestawu szablonów HTML.
Każdy szablon ze stylami galerii posiada inne opcje. W przypadku stylu zdefiniowanego niektóre opcje mogą być
nieaktywne bądź niedostępne.
Zobacz także
“Dostosowywanie stylów galerii zdjęć WWW” na stronie 630
Folder Zostaną użyte obrazki, które wybrano za pomocą przycisku Przeglądaj (Windows) lub Wybierz (Mac OS).
Zaznaczyć opcję Uwzględniaj podfoldery, aby dołączyć wszystkie obrazki umieszczone w podfolderach
zaznaczonego folderu.
6 Kliknąć na Cel, a następnie zaznaczyć folder, w którym będą przechowywane obrazki i strony HTML galerii.
Następnie należy kliknąć na przycisku OK (Windows) lub Wybierz (Mac OS).
7 Zaznaczyć opcję formatu galerii zdjęć WWW. Wybór poszczególnych zestawów opcji umożliwia menu Opcje.
Zobacz “Opcje internetowych galerii zdjęć” na stronie 628.
8 Kliknąć na OK. Photoshop umieszcza w folderze docelowym następujące pliki HTML i JPEG:
• Stronę domową galerii, nazwaną index.htm lub index.html w zależności od wybranej opcji rozszerzenia. Aby
obejrzeć galerię, należy otworzyć ten plik w dowolnej przeglądarce internetowej.
• Obrazki JPEG w podfolderze obrazków.
• Strony HTML w podfolderze stron.
• Obrazki miniaturek JPEG w podfolderze miniaturek.
Zobacz także
“Sprawdzanie zgodności kolorów” na stronie 628
ADOBE PHOTOSHOP CS2 628
Podręcznik użytkownika
• Zmień rozmiar obrazków Opcja odpowiada za zmianę rozmiaru obrazków umieszczanych na stronach galerii.
Rozmiar można wybrać z menu wysuwanego lub wpisać (w pikselach). W polu Zachowaj należy wybrać wymiary,
które mają zostać zachowane podczas skalowania.. W polu Jakość JPEG należy wybrać wartość z menu, wpisać
wartość z przedziału od 0 do 12 lub odpowiednio ustawić suwak. Im wyższa wartość, tym lepsza jakość obrazka i
tym większy plik obrazka.
Uwaga: W programie Photoshop jest używana domyślna metoda interpolacji (ustawiona w preferencjach). Aby
zapewnić minimalny rozmiar pliku wynikowego należy wybrać metodę Dwusześcienna (wyostrzanie). Zobacz “Aby
określić domyślną metodę interpolacji” na stronie 193.
• Rozmiar ramki Określa w pikselach szerokość obramowania wokół obrazka.
• Podpisy Opcje dotyczące podpisów pod obrazkami. Zaznaczyć Nazwa pliku, aby wyświetlić nazwę pliku lub
zaznaczyć Opis, Podziękowanie, Tytuł, Prawa autorskie, aby wyświetlić tekst opisu z okna dialogowego Info o pliku.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 629
Podręcznik użytkownika
• Rozmiar Szerokość miniaturki. Odpowiednią wartość (w pikselach) można wybrać z menu wysuwanego lub
wpisać.
• Kolumny i rzędy Liczba kolumn i rzędów na stronie głównej, w których są wyświetlane miniaturki obrazków.
Opcja nie stosuje się do galerii poziomym lub pionowym stylu ramek.
• Rozmiar ramki Określa w pikselach szerokość obramowania wokół każdej z miniaturek.
• Podpisy Opcje dotyczące podpisów pod miniaturkami. Zaznaczyć Nazwa pliku, aby wyświetlić nazwę pliku lub
zaznaczyć Opis, Podziękowanie, Tytuł, Prawa autorskie, aby wyświetlić tekst opisu z okna dialogowego Info o pliku.
• Czcionka i Rozmiar czcionki Opcja określa czcionkę i rozmiar podpisu obrazka.
Kolory specjalne Opcje dotyczące kolorów różnych elementów galerii. Aby zmienić kolor elementu należy kliknąć
na próbce jego koloru i zaznaczyć inny kolor za pomocą Próbnika kolorów. Istnieje możliwość zmiany koloru tła
każdej ze stron (opcja Tło) i koloru baneru (opcja Baner).
Ochrona Pozwala określić tekst, jaki będzie wyświetlany na każdym obrazku w celu zniechęcenia potencjalnych
złodziei.
• Zawartość Wyświetlany tekst. Można zaznaczyć opcję Tekst własny i wprowadzić własny tekst. Aby był
wyświetlany tekst pobierany z okna dialogowego Informacje o pliku, należy zaznaczyć pozycję Nazwa pliku, Opis,
Informacje o twórcy, Tytuł bądź Prawa autorskie.
• Czcionka, kolor i położenie Opcja określa czcionkę, kolor i wyrównanie podpisu obrazka.
• Opcje obrotu Pozwala określić kąt obrotu tekstu na obrazku.
Nazwa każdego folderu w powyższych lokalizacjach figuruje jako opcja w menu Styl w oknie dialogowym Galeria
zdjęć WWW. Każdy folder zawiera (używane przez Photoshopa do tworzenia galerii) następujące pliki szablonów:
Caption.htm Decyduje o położeniu podpisów pod miniaturkami na stronie internetowej.
Każdy plik szablonu zawiera kod HTML i token. Token jest to ciąg tekstu zastępowany przez program Photoshop,
gdy ustawi się odpowiadającą mu opcję w oknie dialogowym Galeria zdjęć WWW. Na przykład, pewien plik
szablonu może zawierać token TITLE:
ADOBE PHOTOSHOP CS2 630
Podręcznik użytkownika
<TITLE>%TITLE%</TITLE>
Podczas generowania galerii program Photoshop wykorzystuje plik szablonu i zamienia token %TITLE% na tekst
wpisany w polu Nazwa witryny w oknie dialogowym Galeria zdjęć WWW.
Aby lepiej zrozumieć dany styl, warto otworzyć i obejrzeć odpowiadające mu szablony HTML za pomocą edytora
HTML. Ponieważ dokumenty HTML zawierają tylko znaki ASCII, do ich otwierania, oglądania i tworzenia można
używać zwykłego edytora tekstowego, takiego jak Notepad (Windows) lub TextEdit (Mac OS).
Ważne: Podczas dostosowywania i tworzenia szablonu stylu galerii każdy z poniższych tokenów należy umieścić w
oddzielnym wierszu pliku HTML: %CURRENTINDEX%, %NEXTIMAGE%, %NEXTINDEX%, %PAGE%,
%PREVIMAGE% oraz %PREVINDEX%. Podczas generowania stron galerii program Photoshop pomija te wiersze
szablonu, które zawierają tokeny zbędne dla funkcjonowania danej strony. Na przykład, generując pierwszą stronę
galerii, program Photoshop pomija wiersze szablonu zawierające token %PREVIMAGE%, decydujący o łączu z
poprzednią stroną galerii. Zachowanie tokena %PREVIMAGE% w oddzielnym wierszu daje gwarancje, że Photoshop
nie pominie innych tokenów w szablonie.
%ANCHOR% Umożliwia powrót do miniaturki oglądanego obrazka zamiast do początku indeksu. Dzieje się tak,
gdy użytkownik kliknie na przycisku Home.
%BANNERCOLOR% Decyduje o kolorze banera.
%FILENAME% Decyduje o nazwie pliku obrazka. Należy używać go wyłącznie dla metadanych pojawiających się
jako tekst HTML.
%FILENAME_URL% Decyduje o nazwie pliku w adresie URL obrazka. Należy używać go wyłącznie dla nazw plików
w adresie URL.
%FIRSTPAGE% Decyduje o łączu do pierwszej strony galerii, odnoszącym się do prawej ramki w zestawie ramek.
%FRAMEINDEX% Decyduje o łączu do strony głównej, które jest wyświetlane w lewej ramce zestawu ramek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 632
Podręcznik użytkownika
%IMAGE_HEIGHT% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to przeglądarce
użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%IMAGE_HEIGHT_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość odzwierciedlającą
szerokość obrazka.
%IMAGEPAGE% Decyduje o łączu do strony galerii.
%IMAGE_SIZE% Jeśli pole Zmiana wielkości obrazków jest zaznaczone, na panelu Duże obrazki token ten ma
wartość rozmiaru obrazka w pikselach. Jeśli pole nie jest zaznaczone, token zawiera pusty ciąg znaków. Jest to
przydatne w przypadku skryptów JavaScript w szablonach, ponieważ może sygnalizować maksymalne i minimalne
wartości dla wysokości i szerokości wszystkich obrazków na generowanej witrynie.
%IMAGESRC% Decyduje o adresach URL pełnowymiarowych obrazków na stronie galerii.
%IMAGE_WIDTH% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to przeglądarce
użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%IMAGE_WIDTH_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość odzwierciedlającą
szerokość obrazka.
%LINK% Decyduje o kolorze łączy.
%NEXTIMAGE_CIRCULAR% Ustawia łącze z dużego podglądu obrazka na następny duży podgląd obrazka.
%PHOTOGRAPHER% Decyduje o danych osoby lub organizacji będących twórcą (właścicielem) zdjęć.
%THUMBNAIL_HEIGHT% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to
przeglądarce użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%THUMBNAIL_HEIGHT_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość
odzwierciedlającą wysokość obrazka.
%THUMBNAILS% Token ten jest zmieniany w pliku Thumbnail.htm podczas pracy z miniaturkami w stylu
ramkowym. W pliku HTML token ten należy umieścić w oddzielnym wierszu, bez znaków podziału.
%THUMBNAIL_SIZE% Zawiera wartość miniaturki w pikselach na panelu Miniaturki. Jest to przydatne w przypadku
skryptów JavaScript w szablonach, ponieważ może sygnalizować maksymalne i minimalne wartości dla wysokości i
szerokości wszystkich obrazków na generowaną stronę.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 633
Podręcznik użytkownika
%THUMBNAILSROWS% Token ten jest zastępowany rzędami miniaturek z pliku Thumbnail.htm dla stylów
bezramkowych. W pliku HTML token ten należy umieścić w oddzielnym wierszu, bez znaków podziału.
%THUMBNAIL_WIDTH% Uaktywnia pole wyboru Dodaj do obrazków atrybuty Width i Height. Pozwala to
przeglądarce użytkowników na pobieranie tych atrybutów, co przyspiesza wczytywanie obrazków.
%THUMBNAIL_WIDTH_NUMBER% Token ten jest zastępowany przez (wyłącznie) liczbową wartość
odzwierciedlającą szerokość obrazka.
%TITLE% Decyduje o tytule galerii.
Efekty rollover
Informacje o efektach rollover (ImageReady)
Efekt rollover jest to efekt skojarzony z pewnym obiektem strony internetowej (tzw. obiektem rollover), np.
przyciskiem lub obrazkiem. Efekt polega na tym, że obiekt zmienia się, gdy użytkownik wykonuje określoną
czynność, np. klika na nim lub ustawia nad nim kursor. Czasami efekt polega nie na zmianie skojarzonego z nim
obiektu, lecz na pojawieniu się innego obiektu, np. zdjęcia lub menu. Wszelkie efekty, które powodują zmiany innych
elementów strony niż bezpośrednio skojarzone z nimi obrazki lub przyciski, nazywa się zdalnymi efektami rollover.
Zanim przystąpi się do tworzenia efektu rollover, trzeba zdefiniować pewien obrazek (obiekt rollover) jako odcięcie
na bazie warstwy lub jako mapę obrazka bazie warstwy. Po wyborze obiektu należy utworzyć jego różne wersje. Służą
do tego: paleta Zawartość WWW i paleta Warstwy (w programie ImageReady). Umożliwiają one następujące
operacje:
• Operacje modyfikujące zawartość warstwy, takie jak dodawanie stylu warstwy, zmiana stylu warstwy i
przenoszenie zawartości warstwy.
• Zastępowanie elementów obrazka nową warstwą.
• Zastąpienie zawartości warstwy w dowolnym miejscu strony.
• Dodawanie ramek definiujących animację rollover.
Alternatywna metoda tworzenia efektu polega na zastosowaniu do warstwy obrazka jednego ze zdefiniowanych
stylów rollover (z palety Style). Dzięki stylom rollover użytkownik może łatwo i szybko tworzyć typowe efekty
rollover, a także odwoływać się do efektów nietypowych, lecz już utworzonych. Zobacz “Aby skopiować i wkleić stany
rollover (ImageReady)” na stronie 642.
Stany rollover
Z każdym obiektem rollover jest skojarzony przynajmniej jeden stan rollover. Do tworzenia stanów rollover i
zarządzania nimi służy paleta Zawartość WWW. Stan definiuje się poprzez odpowiednią konfigurację elementów
palety Warstwy, np. opcji dotyczących położenia i stylów warstw.
"
Domyślnie każdy obrazek ma jeden stan — stan Zwykły. Stan ten odpowiada wyglądowi obrazka w chwili, gdy został
on po raz pierwszy wczytany do przeglądarki internetowej i nie wystąpiły jeszcze żadne efekty rollover. Stan ten
można uzupełniać o inne stany, związane z potencjalnymi działaniami użytkowników — np. klikaniem lub
przeciąganiem kursora myszy po pewnym fragmencie strony internetowej.
Korzystanie z warstw
Kiedy do obrazka dodaje się nowy stan, wykonuje się zdjęcie odcięcia lub mapy obrazka w poprzednim stanie.
Potem, za pomocą palety Warstwy, można określić własności obrazka w nowym stanie. Można zmienić styl warstwy,
opcję widoczności obrazka i jego położenie.
Ilustracja efektu rollover. Przycisk znajduje się na swojej warstwie; do warstwy dodano efekty, aby stworzyć nowy wygląd przycisku dla stanu
Over. Tekst, czyli napis “EVENTS”, również znajduje się na odrębnej warstwie.
Zobacz także
“Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji (ImageReady)” na stronie 643
“Aby utworzyć stany rollover typu Selected (ImageReady)” na stronie 640
"
$ % & '
Oprócz ikon dotyczących odcięć na palecie Zawartość WWW mogą pojawiać się następujące ikony.
Ikona widoczności odcięcia
Wskazuje, że odcięcie zawiera aktywny stan rollover
Wskazuje stan odcięcia skojarzony ze zdalnym efektem rollover
Wskazuje, że stan jest skojarzony ze zdalnym odcięciem
Wskazuje, że stan jest skojarzony ze zdalnym odcięciem docelowym
Wskazuje, że stan jest skojarzony z animacją
Wskazuje, że odcięcie jest zagnieżdżoną tabelą
Zobacz także
“Przeglądanie odcięć” na stronie 603
• Aby wyświetlić paletę Zawartość WWW, należy wybrać polecenie Okno > Zawartość WWW. Gdy paleta jest
pokazywana, przy poleceniu stoi znacznik wyboru.
• Aby uzyskać dostęp do poleceń dotyczących efektów rollover, należy kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu
palety i wyświetlić w ten sposób menu palety.
• Aby na palecie Zawartość WWW były wyświetlane odcięcia i mapy obrazka, należy kliknąć na trójkącie obok
obszaru Mapy obrazka i Odcięcia . W menu palety Zawartość WWW w obszarze Opcje palety znajduje
się opcja, która umożliwia przełączanie wyświetlania symboli odcięć. Symbole te obrazują bieżące właściwości
odpowiednich odcięć.
• Aby na palecie Zawartość WWW były wyświetlane ramki animacji, należy wywołać menu palety i wybrać zeń
opcję Opcje palety. Należy zaznaczyć lub odznaczyć opcję Dołącz ramki animacji i kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 637
Podręcznik użytkownika
• Aby zmienić wielkość miniaturek efektów rollover, należy przejść do menu palety Zawartość WWW, wybrać
polecenie Opcje palety i zaznaczyć rozmiar miniaturki. Dla wielkości innych niż zerowe można określić zawartość
miniaturek. Służą do tego opcje Obwiednie obiektów i Cały dokument.
• Aby zwinąć lub rozwinąć stan, odcięcie lub mapę obrazka, należy kliknąć na trójkącie po lewej stronie wybranego
elementu (na palecie Zawartość WWW). Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie opcje, należy kliknąć przytrzymując
klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
2. Jeśli są używane mapy obrazka, każdy z przycisków należy uczynić mapą obrazka bazującą na warstwie.
Służy do tego polecenie Warstwa > Nowy obszar mapy obrazka na bazie warstwy. Należy dodać wszystkie stany,
łącznie z pierwszym. Zobacz “Aby dodać stan rollover (ImageReady)” na stronie 638.
3. Jeśli są używane odcięcia, każdy z przycisków należy uczynić przyciskiem rollover bazującym na warstwie.
Należy kliknąć na przycisku Utwórz efekt rollover oparty na warstwie, znajdujący się na palecie Zawartość WWW.
Program ImageReady tworzy odcięcie bazujące na warstwie i dodaje do palety Zawartość WWW stan Over. Zobacz
“Aby utworzyć odcięcie bazujące na warstwie dla efektu rollover (ImageReady)” na stronie 638.
6. Jeśli tworzony jest zdalny efekt rollover, do wybranego stanu należy przypisać zdalne odcięcie .
Za pomocą ikony Pickwhip (na palecie Zawartość WWW) należy uaktywnić odcięcie zawierające obrazek dla
zdalnego efektu rollover. Zobacz “Aby utworzyć zdalny efekt rollover (ImageReady)” na stronie 640.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 638
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji (ImageReady)” na stronie 643
Zobacz także
“Aby zmienić stan rollover (ImageReady)” na stronie 638
“Opcje stanów rollover (ImageReady)” na stronie 639
1 Utworzyć wiele przycisków rollover ze stanami Zwykły. Określić standardowy wygląd przycisków (obowiązujący,
gdy nie są zaznaczone).
2 Dodać do każdego z przycisków nowy stan. Wybrać opcję stanu Selected i zdefiniować wygląd przycisku po
ewentualnym kliknięciu (zaznaczeniu).
3 Aby po wczytaniu strony jeden z przycisków był zaznaczony (miał wygląd przycisku zaznaczonego), należy
kliknąć dwukrotnie na stanie Selected tego przycisku i wybrać opcję Użyj jako domyślny stan Selected.
4 Aby wygenerować odrębną stronę HTML dla każdego stanu Selected, należy wybrać polecenie Plik > Ustawienia
wyjściowe > Zapisywanie HTML i zaznaczyć opcję Generuj wiele plików HTML. Program ImageReady wygeneruje
oddzielne strony dla każdego z przycisków (w stanie Selected). Po ich wygenerowaniu można określić ich zawartość.
Zobacz także
“Opcje stanów rollover (ImageReady)” na stronie 639
Zobacz także
“Tworzenie animacji” na stronie 644
ADOBE PHOTOSHOP CS2 642
Podręcznik użytkownika
• Aby usunąć jeden stan, należy zaznaczyć go, a następnie albo kliknąć na ikonie Usuń na palecie Zawartość
WWW, albo wybrać z menu palety polecenie Usuń stan rollover.
• Aby usunąć wszystkie stany w efekcie rollover, należy wybrać z menu palety Zawartość WWW polecenie Usuń
stan rollover.
3 Zaznaczyć jeden lub więcej przycisków ujednolicających na palecie Warstwy: Jeśli przyciski ujednolicające nie są
widoczne, należy przejść do menu palety Warstwy i wybrać polecenie Opcje animacji.
Ujednolić położenie warstwy Zmiany dotyczące położenia warstwy zostaną zastosowane do wszystkich stanów
rollover i wszystkich ramek animacji.
Uwaga: Użycie przycisku Ujednolić położenie warstwy powoduje, że zawartość zaznaczonej warstwy jest umieszczana
we wszystkich ramkach animacji i w tych samych miejscach. Jeżeli animacja ma prezentować ruch zawartości warstwy,
nie należy używać tego przycisku.
Ujednolić widoczność warstwy, przycisk Zmiany dotyczące widoczności warstwy zostaną zastosowane do
wszystkich stanów rollover i wszystkich ramek animacji.
Ujednolić styl warstwy, przycisk Zmiany dotyczące stylu warstwy zostaną zastosowane do wszystkich stanów
rollover i wszystkich ramek animacji.
Aby uzgodnić daną warstwę pomiędzy różnymi stanami rollover i ramkami animacji
(ImageReady)
Polecenie Uzgodnij pozwala zastosować atrybuty warstwy danego stanu rollover lub danej ramki animacji do innych
stanów lub ramek.
1 Na palecie Zawartość WWW zaznaczyć stan lub ramkę zawierające atrybuty warstwy, które mają zostać
zmienione.
2 Na palecie Warstwy wybrać warstwę do uzgodnienia.
3 Wybrać polecenie Warstwa > Uzgodnij lub polecenie Uzgodnij z menu palety Warstwy.
4 W oknie dialogowym Uzgodnij warstwy wybrać jedną z następujących opcji:
Bieżąca animacja Atrybuty bieżącej ramki zostaną zastosowane do wszystkich ramek animacji.
Bieżące stany odcięcia lub mapy obrazka Atrybuty warstwy skojarzonej z wybranym stanem zostaną zastosowane
do wszystkich stanów rollover.
Wszystkie stany rollover Atrybuty warstwy zaznaczonego stanu zostaną zastosowane do wszystkich stanów we
wszystkich efektach rollover obrazka zawierającego warstwę.
5 Zaznaczyć uzgadniane atrybuty warstwy (położenie, widoczność lub styl) i kliknąć na OK.
Uwaga: Domyślnie ustawienie opcji Propaguj zmiany ramki 1 powoduje jednoczesne uaktualnienie wszystkich stanów
rollover ramek animacji w oparciu o zmianę położenia, widoczności czy stylu warstwy w pierwszej ramce. Jeśli zmiany
dokonane w ramce 1 mają nastąpić tylko w ramce 1, należy wyłączyć tę opcję (w wysuwanym menu palety Warstwy).
Animacje
Tworzenie animacji
Animacja jest to seria obrazków (lub ramek) wyświetlanych jeden po drugim, w określonym czasie. Kolejne ramki
mają nieco inny wygląd, co sprawia, że wyświetlając ramki szybko, jedna po drugiej, uzyskuje się efekt ruchu.
Do tworzenia ramek animacji służą palety Animacja i Warstwy. W programie ImageReady można ponadto
skorzystać z palety Zawartość WWW, która pozwala dodawać animacje do stanów rollover. Każdej ramce
odpowiada pewna konfiguracja warstw (widoczna na palecie Warstwy).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 645
Podręcznik użytkownika
5. Podgląd animacji.
Za pomocą odpowiednich kontrolek palety animację można odtwarzać jeszcze na etapie tworzenia. Animację należy
obejrzeć w przeglądarce internetowej. W programie Photoshop podgląd taki należy poprzedzić uaktywnieniem
polecenia Zapisz dla internetu. Zobacz “Aby obejrzeć animację” na stronie 652.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 646
Podręcznik użytkownika
7. Zapisanie animacji.
Animację można zapisać jako animowany obrazek GIF. W programie Photoshop należy użyć polecenia Zapisz dla
internetu. W programie ImageReady animację można zapisać również w formacie SWF. Zobacz “Zapisywanie
plików w formacie SWF (ImageReady)” na stronie 704. Animacja może zostać zapisana także w formacie programu
Photoshop, co pozwoli w przyszłości kontynuować pracę nad nią.
• Aby wyświetlić paletę Animacja, należy wybrać polecenie Okno > Animacja. Gdy paleta jest pokazywana, przy
poleceniu stoi znacznik wyboru.
• Aby skorzystać z menu palety Animacja, należy kliknąć na trójkącie w prawym górnym rogu palety. Dostępne
opcje dotyczą animacji.
• Aby zmienić wielkość miniaturek animacji, należy przejść do menu palety Animacja, wybrać polecenie Opcje
palety, zaznaczyć rozmiar miniaturki i kliknąć na OK.
Zobacz także
“Aby dodać animację do stanu rollover (ImageReady)” na stronie 641
• Na palecie Animacja lub Warstwy kliknąć na przycisku Zaznacz poprzednią ramkę , aby wybrać następną
ramkę w serii jako ramkę bieżącą.
• Na palecie Animacja kliknąć na przycisku Zaznacz pierwszą ramkę , aby wybrać pierwszą ramkę w serii jako
ramkę bieżącą.
• Aby zaznaczyć ramki sąsiadujące ze sobą, kliknąć na kolejnej ramce z wciśniętym klawiszem Shift. Ostatnia ramka
i wszystkie ramki pomiędzy nią i ramką pierwszą zostają dodane do zaznaczenia.
• Aby zaznaczyć kilka ramek rozmieszczonych w różnych miejscach animacji, należy kliknąć na kolejnych ramkach
z wciśniętym klawiszem Control (Windows) lub Command (Mac OS), dodając je do zaznaczenia.
• Aby zaznaczyć wszystkie ramki, należy wybrać z menu palety Animacja opcję Zaznacz wszystkie ramki.
• Aby usunąć ramkę z zaznaczenia, należy kliknąć na niej z wciśniętym klawiszem Ctrl (Windows) lub Command
(Mac OS).
Zobacz także
“Aby zaznaczyć ramkę” na stronie 646
“Edycja warstw w stanach rollover i ramkach animacji (ImageReady)” na stronie 643
Zobacz także
“Aby dodać animację do stanu rollover (ImageReady)” na stronie 641
Zobacz także
“Aby zaznaczyć wiele ramek” na stronie 647
ADOBE PHOTOSHOP CS2 648
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby zaznaczyć wiele ramek” na stronie 647
Wtrącanie ramek
Funkcja wtrącania służy do automatycznego dodawania lub modyfikowania serii ramek umieszczonych pomiędzy
dwiema istniejącymi ramkami, poprzez równomierne zróżnicowanie atrybutów warstw (położenie, krycie lub
parametry efektów) nowych ramek tak, by wywołać wrażenie ruchu. Na przykład, aby wygasić warstwę, należy
określić jej krycie w ramce początkowej na 100%, a w ramce końcowej na 0%. Po uaktywnieniu funkcji wtrącania
krycie warstwy zostanie proporcjonalnie zmniejszone w nowych ramkach.
Angielski odpowiednik terminu wtrącanie, czyli “tweening”, wywodzi się od terminu "in betweening", który oznacza
opisywany proces w żargonie specjalistów. Technika wtrącania skraca czas potrzebny do tworzenia efektów animacji,
takich jak wygaszanie obiektów czy przesuwanie ich w kadrze. Wtrącone ramki mogą być edytowane oddzielnie.
6 Jeśli w punkcie 2 zaznaczono jedną ramkę, to należy określić miejsce dodania ramek. Służy do tego menu
Wtrącanie:
Następna ramka Ramki będą dodawane pomiędzy zaznaczoną ramką i ramką umieszczoną za nią. Opcja nie jest
dostępna, gdy na palecie Animacja zaznaczono ostatnią ramkę.
Pierwsza ramka Ramki będą dodawane pomiędzy ostatnią ramką i pierwszą ramką. Opcja jest dostępna tylko
wtedy, gdy na palecie Animacja zaznaczono opcję Ostatnia ramka.
Poprzednia ramka Ramki będą dodawane pomiędzy zaznaczoną ramką i ramką umieszczoną przed nią. Opcja nie
jest dostępna, gdy na palecie Animacja zaznaczono pierwszą ramkę.
Ostatnia ramka Ramki będą dodawane pomiędzy pierwszą ramką i ostatnią ramką. Opcja jest dostępna tylko wtedy,
gdy na palecie Animacja zaznaczono pierwszą ramkę.
7 Wpisać odpowiednią wartość lub skorzystać z klawiszy strzałek do określenia liczby dodawanych ramek. (Opcja
nie jest dostępna po zaznaczeniu więcej niż dwóch ramek.)
8 Nacisnąć przycisk OK.
Opcja Utwórz warstwę dla każdej nowej ramki powoduje, że po każdym utworzeniu nowej ramki do obrazka jest
automatycznie dodawana nowa warstwa. Nowa warstwa jest widoczna w nowej ramce, a ukryta w pozostałych.
Opcja ta pozwala zaoszczędzić sporo czasu, zwłaszcza podczas tworzenia animacji wymagających dodawania
nowych elementów do wszystkich ramek.
❖ Wybrać opcję Utwórz warstwę dla każdej nowej ramki z menu palety Animacja. O zaznaczeniu opcji informuje
znacznik.
B
Opcje znikania ramek
A. Ramka z przezroczystym tłem i zaznaczoną opcją Przywróć do tła B. Ramka z przezroczystym tłem i opcją Nie usuwaj
Ikona opcji znikania ramek wskazuje, czy dla ramki zaznaczono opcję Nie usuwaj , czy Przywróć do tła .
(Ikony nie są wyświetlane jeśli opcja znikania jest ustawiona na Automatycznie.)
Zobacz także
“Wyświetlanie obrazków w przeglądarce” na stronie 625
Optymalizacja animacji
Po utworzeniu animacji należy ją zoptymalizować, to znaczy przystosować do szybkiego wyświetlania w
przeglądarce. Animacje optymalizuje się na dwa sposoby:
• Optymalizacja ramek, w wyniku której są zachowywane tylko obszary zmienne (zmieniające się w trakcie
animacji). Wynikowy plik GIF animacji jest dużo mniejszy niż plik oryginalny. Zobacz “Aby zoptymalizować
obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658 i “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666.
• Optymalizacja standardowa, stosowana do wszelkich obrazków GIF (nie tylko animowanych). Do animacji jest
stosowana specjalna technika ditheringu, która zapewnić zgodność wzorów ditheringu we wszystkich ramkach i
zapobiega migotaniu w czasie odtwarzania. Ze względu na te czynności program potrzebuje więcej czasu dla
zoptymalizowania animowanego pliku GIF niż standardowego pliku GIF.
Optymalizując kolory animacji, należy używać palet Adaptacyjnej, Wizualnej lub Selektywnej. Zapewnia to
zgodność kolorów w różnych ramkach. (Zobacz “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666.)
Plik otwiera się jako stos warstw. Każda warstwa odpowiada jednej ramce. W każdej ramce widoczna jest jej warstwa,
a warstwy innych ramek są ukryte.
Animowane pliki GIF otwiera się przede wszystkim po to, by zastosować do nich ustawienia optymalizacji. Struktura
przypisująca jedną warstwę jednej ramce zaimportowanych animowanych plików GIF może być niepraktyczna
wszędzie tam, gdzie ramki animacji mają być dodatkowo edytowane.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 654
Podręcznik użytkownika
Optymalizacja obrazków
Informacje o optymalizacji
Przygotowując obrazki do prezentacji w Internecie, staje się często przed koniecznością rezygnacji z idealnej jakości
obrazka na rzecz zmniejszenia jego pliku. Programy Photoshop i ImageReady zapewniają szereg narzędzi do
kompresowania obrazków z jednoczesną optymalizacją ich wyglądu (jakości).
Obrazki przeznaczone do prezentacji w Internecie optymalizuje się na dwa sposoby:
• Zupełnie podstawowy zakres optymalizacji zapewnia polecenie Zapisz jako programu Photoshop, które
umożliwia zapisywanie obrazków w plikach GIF, JPEG i PNG24. W zależności od formatu pliku można określać
opcje jakości obrazka, przezroczystości tła lub otoczki, wyświetlania kolorów i metody pobierania. Jednak w
plikach takich nie zostaną zapisane elementy i funkcje internetowe — takie jak odcięcia, łącza, animacje i stany
rollover. Zobacz “Aby zapisać plik w innym formacie” na stronie 686.
• Do optymalizacji precyzyjnej służą funkcje optymalizacyjne programów Photoshop i ImageReady, które
umożliwiają podgląd zoptymalizowanych obrazków w różnych formatach i z różnymi atrybutami. Można
jednocześnie wyświetlać wiele wersji jednego obrazka i modyfikować ustawienia optymalizacji, podglądając
efekty na obrazkach. Pozwala to wybrać kombinację ustawień najlepiej dostosowaną do potrzeb użytkownika.
Można również określać opcje przezroczystości i otoczki, sterować ditheringiem oraz zmieniać wymiary obrazka,
podając nową wielkość w pikselach lub jako procent oryginalnej wielkości.
Po zapisaniu zoptymalizowanego obrazka za pomocą polecenia Zapisz dla internetu (Photoshop) lub Zapisz
zoptymalizowany (ImageReady), można wygenerować plik HTML obrazka. Plik ten zawiera cały kod niezbędny do
wyświetlenia obrazka w przeglądarce internetowej.
"
$
& ' ( )
Zapisz dla internetu, okno dialogowe
A. Paleta narzędziowa B. Menu wysuwane Podgląd C. Menu wysuwane Optymalizuj D. Menu wysuwane Tabela kolorów E. Pole tekstowe
Powiększ F. Obrazek oryginalny G. Obrazek zoptymalizowany H. Menu Podgląd w przeglądarce
Standardowe kolory Windows Pozwala wyświetlić obrazek dopasowany do domyślnej wartością gamma w systemie
Windows.
Standardowe kolory Macintosh Pozwala wyświetlić obrazek dopasowany do domyślnej wartością gamma w
systemie Mac OS.
Użyj profilu koloru dokumentu lub Użyj osadzonego profilu koloru Wartość gamma jest dostosowywana do
wartości określonej w profilu koloru dołączonym do dokumentu (dokument podlega systemowi zarządzania
kolorem).
W programie ImageReady obrazek można edytować w jednym oknie, a w drugim oknie wyświetlać jego podgląd z
inną wartością gamma. W tym celu należy wybrać polecenie Okno > Ułóż > Nowe okno dla (nazwa pliku). Po
uaktywnieniu nowego okna należy wybrać polecenie Widok > Podgląd, a następnie wybrać inną wartość gamma niż w
pierwszym oknie.
• Zaznaczyć opcję Windows na Macintosh, aby dopasować wartość gamma przed wyświetleniem obrazka w
systemie Mac OS.
• Zaznaczyć opcję Macintosh na Windows, aby dopasować wartość gamma przed wyświetleniem obrazka w
systemie Windows.
• Ustawić suwak Gamma lub wprowadzić w polu tekstowym wartość między 0,1 i 9,99. Położenie suwaka gamma
odpowiada planowanej zmianie bieżącej wartości gamma. (Suwak nie pokazuje bieżącej wartości gamma).
Uwaga: Obrazki utworzone w programie Photoshop 5.0 lub jego nowszych wersjach używają domyślnie wartości
gamma Windows (2.2) i powinny być dobrze wyświetlane w systemie Windows bez wprowadzania poprawek.
Zobacz także
“Aby obejrzeć obrazek przy różnych wartościach gamma” na stronie 657
“Aby dopasować zakres tonów w oknie dialogowym Poziomy” na stronie 300
• (Opcjonalnie) Ustawić opcje wyjściowe pliku HTML i plików obrazków. (Zobacz “Aby ustawić opcje wyjściowe”
na stronie 678.)
• Jeśli obrazek zawiera wiele odcięć, przejść do menu Odcięcia i wybrać opcję zapisu odcięć: Wszystkie odcięcia lub
Wybrane odcięcia. W programie ImageReady istnieje możliwość wyboru zapisywanego zestawu odcięć z listy
(jeśli zestaw taki został uprzednio zapisany).
(Photoshop) Aby przywrócić ostatnio zapisaną wersję ustawień optymalizacji, należy wcisnąć klawisz Alt
(Windows) lub Option (Mac OS) i przytrzymując go, kliknąć na Wyzeruj. Aby przy ponownym otwarciu okna
Zapisz dla internetu obowiązywały te same ustawienia, należy wcisnąć Alt/Option i kliknąć na Pamiętaj.
Zobacz także
“Sprawdzanie zgodności kolorów” na stronie 628
“Aby utworzyć droplet dla zautomatyzowania ustawień palety Optymalizuj (ImageReady)” na stronie 784
“Wyświetlanie obrazków w przeglądarce” na stronie 625
Zobacz także
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
Zobacz także
“Aby utworzyć droplet dla zautomatyzowania ustawień palety Optymalizuj (ImageReady)” na stronie 784
7 Za pomocą opcji Użyj określić, czy określony rozmiar pliku ma obowiązywać tylko dla bieżącego odcięcia, dla
wszystkich odcięć danego obrazka czy dla wszystkich odcięć. Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Ponowne próbkowanie” na stronie 192
• Aby wyświetlić wszystkie opcje optymalizacji, należy kliknąć na ikonie Pokaż opcje (podwójny trójkąt) na
zakładce palety Optymalizuj lub wybrać polecenie Pokaż opcje z menu palety Optymalizuj.
• Aby wyświetlić jeden zestaw opcji, należy kliknąć na ikonie Pokaż opcje (trójkąt) tego zestawu opcji.
• Aby wybrać opcję z menu palety Optymalizuj, należy kliknąć na ikonie trójkąta w prawym górnym narożniku
palety.
Automatycznie zaznaczony GIF lub JPEG Obrazek jest optymalizowany automatycznie jako plik GIF lub JPEG.
Program ImageReady wybiera format GIF lub JPEG na podstawie analizy obrazka.
Ustawienia Są wykorzystywane zdefiniowane ustawienia optymalizacji.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 663
Podręcznik użytkownika
3 W przypadku trybów 2 na ekranie lub 4 na ekranie należy określić ustawienia dla pierwszego, drugiego, trzeciego
i czwartego panelu (trzeci i czwarty panel są dostępne tylko w trybie 4 na ekranie):
Oryginalny W wybranym panelu jest wyświetlany oryginalny obrazek. (Opcja ta jest dostępna tylko dla pierwszego
panelu.)
Bieżący W wybranym panelu jest wyświetlany obrazek z bieżącymi ustawieniami palety Optymalizuj. (Ta opcja jest
dostępna dla wszystkich paneli.)
Automatyczny Jest wyświetlana mniejsza, zoptymalizowana wersja obrazka generowana automatycznie przez
program ImageReady na podstawie bieżących ustawień na palecie Optymalizuj. (Ta opcja jest dostępna dla drugiego,
trzeciego i czwartego panelu.)
Ustawienia nazwane Można wybrać jeden z zestawów ustawień - obrazek zoptymalizowany będzie wyświetlany na
podstawie tych ustawień. (Ta opcja jest dostępna dla drugiego, trzeciego i czwartego panelu.)
4 Kliknąć na OK.
JPEG
JPEG jest to standardowy format kompresji obrazków o płynnych przejściach tonalnych, takich jak fotografie.
Optymalizacja obrazka w formacie JPEG polega na zastosowaniu kompresji stratnej, która wybiórczo usuwa dane.
GIF i PNG-8
Format GIF jest to standardowy format kompresji obrazków o płaskich kolorach i dużej liczbie ostrokątnych detali.
Nadaje się do zapisywania kompozycji liniowych, ilustracji typu logo oraz ilustracji z tekstem. Format PNG8,
podobnie jak GIF, zapewnia efektywną kompresję obszarów jednokolorowych i jednoczesne zachowanie
ostrokątnych detali. (Zobacz “Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666.)
Formaty PNG-8 i GIF obsługują kolory 8-bitowe, dlatego też przy ich użyciu można uzyskać maksymalnie 256
kolorów. Procedura wyboru kolorów jest nazywana indeksowaniem i dlatego formaty GIF i PNG-8 są określane
niekiedy jako formaty kolorów indeksowanych. Przy przekształcaniu obrazka na tryb koloru indeksowanego
program Photoshop tworzy tabelę koloru (CLUT), w której zapisuje kolory obrazka wraz z ich indeksami. Jeżeli w
tabeli nie ma jednego z kolorów znajdujących się w oryginalnym obrazku, program wybierze kolor najbardziej do
niego zbliżony, albo przeprowadzi dithering w celu symulowania tego koloru za pomocą dostępnych kolorów.
PNG-24
Format PNG-24 stosuje się do kompresji obrazków o ciągłych odcieniach. Pliki w tym formacie mają jednak większe
rozmiary niż pliki w formacie JPEG. Przewaga formatu PNG24 wyraża się w tym, że zachowuje on do 256 poziomów
przezroczystości obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 664
Podręcznik użytkownika
SWF
Format Macromedia® Flash™ (SWF) jest to format grafiki wektorowej, dostosowany do potrzeb skalowalnych i
zwartych obrazków internetowych. Ponieważ format ten służy do zapisu danych wektorowych, kompozycja
zachowuje oryginalną jakość niezależnie od rozdzielczości. Format SWF nadaje się idealnie do zapisu ramek
animacji, ale równie dobrze można zapisywać w nim obrazki rastrowe i obrazki mieszane, rastrowo-wektorowe.
Zobacz “Zapisywanie plików w formacie SWF (ImageReady)” na stronie 704.
WBMP
Format WBMP jest to standardowy format optymalizacji obrazków dla urządzeń przenośnych, takich jak telefony
komórkowe. Format WBMP obsługuje 1-bitową głębię koloru, co oznacza, że obrazki WBMP zawierają tylko czarne
i białe piksele.
Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
Jakość Decyduje o stopniu kompresji. Im wyższe ustawienie jakości, tym więcej szczegółów zachowuje algorytm
kompresji. Jednocześnie jednak uzyskuje się pliki o większych rozmiarach. Aby wypośrodkować między jakością
obrazka i wielkością jego pliku, należy obejrzeć obrazek przy różnych ustawieniach jakości.
Zoptymalizowany Powoduje utworzenie pliku w rozszerzonym formacie JPEG, o nieco mniejszej wielkości.
Zoptymalizowany format JPEG jest zalecany dla uzyskania maksymalnego stopnia kompresji. Niemniej, niektóre
starsze przeglądarki nie obsługują go.
Postępowo Obrazek jest wyświetlany stopniowo, wraz z postępem wczytywania. Przed całkowitym wczytaniem
obrazka użytkownik będzie mógł obejrzeć jego wersję w małej rozdzielczości. Opcja Postępowo wymaga użycia
zoptymalizowanego formatu JPEG.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 665
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Przeglądanie progresywnych obrazków JPEG wymaga więcej pamięci RAM oraz nie jest obsługiwane przez
niektóre przeglądarki.
Rozmycie Opcja określa stopień rozmycia obrazka. Wynik zastosowania opcji przypomina efekt filtra Rozmycie
gaussowskie. Pliki są kompresowane w większym stopniu, czyli mają mniejszą wielkość. Zaleca się ustawienie od 0,1
do 0,5.
Profil ICC W pliku jest zachowywany profil ICC obrazka. W przypadku niektórych przeglądarek profile ICC są
używane do korekty kolorów. Opcja ta jest dostępna pod warunkiem, że obrazek zapisano razem z profilem ICC—
jest niedostępna w przypadku obrazków nie zapisanych.
Otoczka Pozwala określić kolor wypełnienia dla pikseli, które w oryginalnym obrazku były przezroczyste: Należy
kliknąć na próbce kolorów i wybrać kolor za pomocą próbnika bądź zaznaczyć jedną z opcji menu Otoczka:
Kroplomierz (aby użyć koloru z pola Kroplomierza), Biały, Czarny lub Inny (wybrany próbnikiem kolorów).
Piksele, które w oryginalnym obrazku były w pełni przezroczyste, zostaną wypełnione wybranym kolorem. Piksele,
które w oryginalnym obrazku były częściowo przezroczyste, zostaną zmieszane z wybranym kolorem.
Dodaj metadane (ImageReady) Zaznaczenie tej opcji powoduje, że do obrazka dołączane są metadane. Należy
kliknąć na Ustawienia i wybrać opcję. Zobacz “Opcje wyjściowe metadanych” na stronie 682.
Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
Aby zapisać obrazek z przezroczystością wielopoziomową, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość, a następnie
wybrać opcję Brak z menu Otoczka.
Aby piksele w pełni przezroczyste pozostały przezroczyste, a piksele częściowo przezroczyste zostały wypełnione
kolorem, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość i wybrać kolor otoczki.
Aby wypełnić całkowicie przezroczyste piksele wybranym kolorem i zmieszać z tym samym kolorem piksele
częściowo przezroczyste, należy wybrać kolor otoczki i usunąć zaznaczenie z opcji Przezroczystość.
Aby wybrać kolor otoczki, należy kliknąć na próbce koloru i wybrać kolor za pomocą próbnika kolorów. Można
także wybrać jedną z opcji z menu Otoczka: Kroplomierz (aby użyć koloru z pola Kroplomierza), Biały, Czarny lub
Inny (wybrany próbnikiem kolorów).
Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Tego typu metoda daje złudzenie szybszego wczytywania danych i pozwala upewnić się, że wczytywanie trwa.
Niemniej, prowadzi ona do większych plików.
Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
ADOBE PHOTOSHOP CS2 666
Podręcznik użytkownika
Dyfuzyjny Jest stosowany dithering losowy, który jest na ogół mniej zauważalny niż dithering typu Wzorek. Efekty
symulacji są rozkładane między sąsiednie piksele. Jeżeli wybierze się ten algorytm, należy określić wartość
procentową odpowiedzialną za nasilenie ditheringu.
Uwaga: Dithering dyfuzyjny może spowodować powstanie widocznych złączeń na krawędziach odcięć. Połączenie
odcięć powoduje, że dyfuzja wzorku zachodzi na całym połączonym obszarze, a to eliminuje efekt widocznych "szwów".
Wzorek Kolory pikseli są określane na podstawie kwadratowego wzorka półtonowego.
Szum Jest stosowany losowy wzór ditheringu, co przypomina dithering dyfuzyjny; tu jednak nie zachodzi tu dyfuzja
wzorka na piksele sąsiednie. Użycie algorytmu Szum nie powoduje powstawania widocznych złączeń.
Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
%
"
#
$
Stratna (tylko format GIF) Plik jest kompresowany poprzez selektywne usuwanie danych. Ustawienia wyższe
skutkują większą ilością usuniętych danych. Często można zastosować wartość kompresji stratnej równą 5-10, a
czasami do 50, nie powodując degradacji obrazka. Opcja kompresji stratnej pozwala zmniejszyć rozmiar pliku o 5%
do 40%.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 667
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Opcji Stratna nie można używać w połączeniu z opcją Z przeplotem ani z algorytmami Szum lub Dithering
wzorkiem.
Metoda redukcji kolorów i Kolory Pozwala określić metodę generowania tabeli sprawdzania kolorów, a także liczbę
kolorów zawartych w tej tabeli. Można wybrać jedną z następujących metod redukcji:
• Wizualna Jest tworzona niestandardowa tabela kolorów, priorytet mają kolory lepiej odbierane przez ludzkie oko.
• Selektywna Tworzona jest tabela kolorów podobna do tabeli Wizualna. W tym wypadku są jednak preferowane
duże obszary kolorów i kolory internetowe. Ta tabela pozwala uzyskać obrazki o największej wierności kolorów.
Opcja Selektywna to ustawienie domyślne.
• Adaptacyjna Jest tworzona niestandardowa tabela kolorów. Jej zawartość powstaje poprzez próbkowanie kolorów
ze spektrum barw najczęściej występujących na obrazku. Na przykład, gdy obrazek zawiera wyłącznie kolor zielony
i niebieski, wynikowa tabela kolorów obejmuje przede wszystkim różne odcienie zieleni i niebieskiego. Większość
obrazków ma kolory koncentrujące się w określonych obszarach spektrum.
• Restrykcyjna (Web) Jest używana standardowa tabela 216 kolorów wspólnych dla 8-bitowych (256 kolorowych)
palet systemów Windows i Mac OS. Opcja zapewnia, że przeglądarki nie będą używały ditheringu przy wyświetlaniu
obrazków o kolorach 8-bitowych. (Paleta jest także zwana Bezpieczną paletą Weba.) Używanie palety Weba może
sprzyjać powiększeniu plików i jest zalecane tylko dla uniknięcia ditheringu przeglądarki.
• Specjalna Jest stosowana paleta kolorów utworzona lub zmieniona przez użytkownika. Jeżeli otworzy się
istniejący plik GIF lub PNG8, będzie on miał własną paletę kolorów.
Tabelę sprawdzania kolorów można dostosować za pomocą palety Tabela kolorów w oknie dialogowym Zapisz dla
Internetu.
• Czarno-biały, Skala szarości, Mac OS, Windows Pozwalają użyć stałej palety kolorów.
Metoda ditheringu i dithering Decyduje o metodzie i stopniu ditheringu. Słowo “dithering” oznacza symulację
kolorów niedostępnych w używanym systemie. Określenie wyższej wartości procentowej ditheringu powoduje
symulację większej liczby kolorów, zachowanie większej liczby szczegółów obrazka, ale też zwiększa rozmiar pliku.
Optymalny wybór to najmniejszy procent ditheringu, przy którym są zachowywane wymagane szczegóły. Do
obrazków o jednolitych kolorach często nie trzeba stosować ditheringu. Obrazki z wieloma odcieniami kolorów (w
szczególności gradienty) mogą wymagać ditheringu.
Obrazek GIF z ditheringiem 0% (po lewej) oraz z ditheringiem 100% (po prawej)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 668
Podręcznik użytkownika
• Aby piksele w pełni przezroczyste pozostały przezroczyste, a piksele częściowo przezroczyste zostały wypełnione
kolorem, należy zaznaczyć opcję Przezroczystość i wybrać kolor otoczki.
• Aby wypełnić całkowicie przezroczyste piksele wybranym kolorem i zmieszać z tym samym kolorem piksele
częściowo przezroczyste, należy wybrać kolor otoczki i usunąć zaznaczenie z opcji Przezroczystość.
• Aby wybrać kolor otoczki, należy kliknąć na próbce koloru i wybrać kolor za pomocą próbnika kolorów. Można
także wybrać jedną z opcji z menu Otoczka: Kroplomierz (aby użyć koloru z pola Kroplomierza), Biały, Czarny
lub Inny (wybrany próbnikiem kolorów).
A B
C D
Przykłady przezroczystości i otoczki
A. Oryginalny obrazek B. Zaznaczona opcja Przezroczystość i określony kolor otoczki C. Zaznaczona opcja Przezroczystość i nie określony
kolor otoczki D. Nie zaznaczona opcja Przezroczystość i określony kolor otoczki
Dithering przezroczystości Gdy zaznaczona jest opcja Przezroczystość, można wybrać metodę ditheringu
częściowo przezroczystych pikseli:
• Opcja Brak ditheringu przezroczystości powoduje, że do częściowo przezroczystych pikseli na obrazku nie jest
stosowany dithering.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 669
Podręcznik użytkownika
• Opcja Dithering przezroczystości dyfuzyjnej powoduje stosowanie losowego wzoru, który jest na ogół mniej
widoczny niż dithering typu Wzorek. Efekty symulacji są rozkładane między sąsiednie piksele. Jeżeli wybierze się
ten algorytm, należy określić wartość procentową odpowiedzialną za nasilenie ditheringu.
• Opcja Dithering przezroczystości wzorkiem powoduje, że do częściowo przezroczystych pikseli jest stosowany
podobny do rastra półtonowego deseń kwadratów.
• Opcja Dithering przezroczystości szumu powoduje stosowanie losowego wzoru ditheringu, co przypomina
algorytm dyfuzyjny; tu jednak nie zachodzi dyfuzja wzorka na sąsiednie piksele. Użycie algorytmu Szum nie
powoduje powstawania widocznych złączeń.
Przykład ditheringu przezroczystości wzorkiem (po lewej) oraz efekt zastosowania na tle strony WWW (po prawej)
Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Tego typu metoda daje złudzenie szybszego wczytywania danych i pozwala upewnić się, że wczytywanie trwa.
Niemniej, prowadzi ona do większych plików.
Web Opcja określa poziom tolerancji w upodabnianiu kolorów do ich odpowiedników z palety WWW (zapobiega
też symulowaniu kolorów w przeglądarce). Wyższa wartość tej opcji powoduje przesunięcie większej liczby kolorów.
Użyj ujednoliconej tabeli kolorów (ImageReady) Zaznaczenie tej opcji powoduje zastosowanie tej samej tabeli
kolorów do wszystkich stanów rollover.
Dodaj metadane (ImageReady) Zaznaczenie tej opcji powoduje, że do obrazka dołączane są metadane. Należy
kliknąć na Ustawienia i wybrać opcję. Zobacz “Opcje wyjściowe metadanych” na stronie 682.
Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
• Należy wybrać narzędzie Kroplomierz z okna dialogowego Zapisz dla internetu (Photoshop) lub z palety
narzędziowej (ImageReady) i kliknąć na obrazku.
• Zaznaczyć narzędzie Kroplomierz na palecie narzędziowej, kliknąć na obrazku, przytrzymać wciśnięty klawisz
myszy i przeciągnąć w dowolne miejsce biurka/pulpitu. W ten sposób można wybrać kolor wyświetlany w innej
aplikacji, na przykład kolor widoczny w przeglądarce internetowej.
• (ImageReady) Wybrać kolor z palety Kolor lub palety Próbki.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Nowy kolor na palecie Tabela kolorów.
• Wybrać polecenie Nowy kolor z menu palety Tabela kolorów.
• (ImageReady) Przeciągnąć kolor z pola wyboru koloru, palety Kolor albo palety Próbki na paletę Tabela kolorów.
Aby przełączyć tabelę kolorów na paletę własną, należy podczas dodawania nowego koloru przytrzymać klawisz
Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS).
Nowy kolor pojawi się w tabeli kolorów z małym białym kwadracikiem w dolnym prawym rogu, co oznacza, że jest
to kolor zablokowany. (Zobacz “Aby zablokować kolor” na stronie 673.) Jeżeli tabela kolorów jest dynamiczna, kolor
oryginalny będzie wyświetlany na górze po lewej stronie, natomiast nowy kolor na dole po prawej stronie.
Obrazek bez optymalizacji ważonej (po lewej) oraz z optymalizacją ważoną na warstwach tekstowych i kształtach wektorowych (po prawej)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 676
Podręcznik użytkownika
Gdy tworzy się warstwę tekstu lub warstwę kształtu, programy Photoshop i ImageReady automatycznie generują
maski. Maski mogą też być tworzone ręcznie, a następnie przechowywane w kanałach alfa. Gdy ustawienia
optymalizacji są stosowane za pośrednictwem maski, obszar biały na masce opisuje najwyższy poziom jakości
obrazka, natomiast obszar czarny opisuje najniższy poziom jakości obrazka. (Poziom optymalizacji obrazka w
szarych obszarach maski zmniejsza się według skali liniowej.)
Optymalizacja ważona dostępna jest tylko w przypadku niektórych ustawień palety/panelu Optymalizuj,
oznaczonych przyciskiem maski . Aby otworzyć okno dialogowe optymalizacji ważonej wystarczy kliknąć na
przycisku maski.
Uwaga: Wyższe ustawienie opcji Stratna oznacza większą kompresję, a nie lepszą jakość (tak jak w przypadku
większości innych ustawień).
Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.
Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
4 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
5 Zdefiniować zakres jakości:
• Aby ustawić najwyższy poziom jakości, należy przeciągnąć prawy (biały) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Maksimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
• Aby ustawić najniższy poziom jakości, należy przeciągnąć lewy (czarny) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Minimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
6 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 677
Podręcznik użytkownika
Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.
Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
4 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
5 Zdefiniować zakres jakości:
• Aby ustawić najwyższy poziom jakości, należy przeciągnąć prawy (biały) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Maksimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
• Aby ustawić najniższy poziom jakości, należy przeciągnąć lewy (czarny) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Minimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
Uwaga: Stratność oznacza redukcję jakości; dlatego najwyższy poziom jakości obrazka odpowiada wartości Minimum,
natomiast najwyższy poziom jakości obrazka definiowany jest przez wartość Maksimum. Jest to odwrotność ustawień
jakości formatu JPEG.
6 Kliknąć na OK.
Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.
Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
4 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
5 Zdefiniować zakres ditheringu:
• Aby ustawić najwyższy procent ditheringu, należy przeciągnąć prawy (biały) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Maksimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 678
Podręcznik użytkownika
• Aby ustawić najniższy procent ditheringu, należy przeciągnąć lewy (czarny) znacznik na suwaku, wprowadzić
wartość w polu tekstowym Minimum lub zmienić bieżącą wartość za pomocą strzałek.
6 Kliknąć na OK.
Wszystkie warstwy kształtów wektorowych Będą stosowane maski ze wszystkich warstw kształtów obrazka.
Kanał Pozwala określić kanał alfa. (W programie ImageReady można wybrać polecenie Zapisz zaznaczenie, aby
utworzyć nowy kanał alfa na podstawie bieżącego zaznaczenia.)
5 Aby wyświetlić podgląd rezultatów optymalizacji ważonej, należy zaznaczyć opcję Podgląd.
6 Kliknąć na OK.
3 Stosownie do potrzeb zmienić każdy z zestawów opcji. Aby przejść do innego zestawu opcji, należy wybrać go z
menu wysuwanego pod menu Ustawienia. Można też kliknąć na przycisku Następny, aby wyświetlić następny zestaw
na liście, lub na przycisku Poprzedni, aby wyświetlić poprzedni zestaw.
4 (Opcjonalnie) Chcąc zapisać wybrane ustawienia, należy kliknąć na przycisku Zapisz. Następnie należy wpisać
nazwę pliku, wybrać jego lokalizację i kliknąć na Zapisz.
Ustawienia wyjściowe można zapisać w dowolnym miejscu. Jeżeli jednak plik zostanie umieszczony w folderze
Ustawienia/Zoptymalizowane ustawienia wyjściowe wewnątrz folderu programu Photoshop, to ustawienia te będą
się pojawiały w wysuwanym menu Ustawienia (zarówno w programie Photoshop, jak i ImageReady).
5 (Opcjonalnie) Chcąc wczytać ustawienia wyjściowe, należy kliknąć na przycisku Wczytaj, wybrać plik i kliknąć
na Otwórz.
Zobacz także
“Korzystanie z okna dialogowego Zapisz dla internetu” na stronie 655
“Aby zoptymalizować obrazek dla potrzeb internetu” na stronie 658
Wcięcie Pozwala określić metodę tworzenia wcięć linii kodu: z wykorzystaniem ustawień tabulacji programu do
edycji HTML, z wykorzystaniem zadanej liczby spacji lub bez wcinania.
Zakończenia wierszy Pozwala określić platformę zgodności co do rodzaju zakończeń wierszy.
Dołącz komentarze Powoduje dodanie do kodu HTML komentarzy wyjaśniających. W programie ImageReady
opcja ta jest niezbędna, jeżeli planuje się uaktualniać plik wynikowy za pomocą polecenia Plik > Uaktualnij HTML.
Zawsze dodawaj atrybut ALT Do elementów IMG zawsze będzie dodawany atrybut ALT, co zapewnia zgodność z
rządowym standardem dostępności materiałów WWW.
Atrybuty zawsze w cudzysłowach Powoduje, że wszystkie atrybuty znaczników są ujmowane w cudzysłów.
Cudzysłowy zapewniają zgodność z niektórymi starszymi przeglądarkami, a także ścisłą zgodność z konwencją
HTML.
Zamykaj wszystkie znaczniki Powoduje, że do wszystkich elementów HTML są dodawane znaczniki końcowe, co
zapewnia zgodność ze standardem XHTML.
Dołącz zerowe marginesy do znacznika Body Powoduje usuwanie domyślnych marginesów wewnętrznych w oknie
przeglądarki internetowej.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 680
Podręcznik użytkownika
Puste komórki Określa sposób konwersji pustych odcięć na komórki tabeli. Opcja GIF, IMG SzW powoduje, że
używany będzie plik GIF o wielkości 1 piksela z wartościami wysokości i szerokości podanymi w znaczniku IMG.
Opcja GIF, TD SzW powoduje, że używany będzie jednopikselowy plik GIF z wartościami wysokości i szerokości
podanymi w znaczniku TD. Opcja Bez zawijania, TD SzW powoduje, że w tabeli umieszczony zostanie
niestandardowy znacznik NoWrap z wartościami wysokości i szerokości podanymi w znacznikach TD.
TD SziW Określa sposób uwzględniania w danych tabeli atrybutów wysokości i szerokości: Zawsze, Nigdy lub
Automatycznie (ustawienie zalecane).
Odstęp komórek Określa sposób dodawania wokół wygenerowanej tabeli wiersza i kolumny z komórkami
oddzielającymi: Auto (ustawienie zalecane), Auto (na dole), Zawsze, Zawsze (na dole) lub Nigdy. W przypadku tabel,
w których krawędzie odcięć nie są wyrównane, dodanie komórek oddzielających zapobiega błędnemu formatowaniu
tabeli w niektórych przeglądarkach.
Generuj CSS Powoduje wygenerowanie arkusza CSS (Cascading Style Sheet), a nie tabeli HTML.
Referencja Określa sposób odwołań do pozycji odcięć w pliku HTML w przypadku korzystania ze stylów CSS:
• Strona klienta Do pliku HTML obrazka będzie dołączony cały kod niezbędny dla mapy obrazka.
• Strona serwera NCSA Oprócz pliku HTML będzie tworzony oddzielny plik .map (przy użyciu specyfikacji
NCSA).
• Strona serwera CERN Oprócz pliku HTML będzie tworzony oddzielny plik .map (przy użyciu specyfikacji
CERN).
ADOBEPHOTOSHOP CS2 681
Podręcznik użytkownika
Ważne: W przypadku obrazków, które zawierają odcięcia, ani program Photoshop, ani ImageReady nie mogą
generować map obrazka na serwerze.
• Strona klienta i strona serwera NCSA Będzie tworzona mapa obrazka zgodna z obsługą na serwerze i po stronie
klienta (generowana według specyfikacji NCSA).
• Strona klienta i strona serwera CERN Będzie tworzona mapa obrazka zgodna z obsługą na serwerze i po stronie
klienta (generowana według specyfikacji CERN).
Uwaga: Aby sprawdzić, czy w przypadku map obrazków po stronie serwera należy stosować specyfikację NCSA czy
CERN, proszę skontaktować się ze swoim usługodawcą internetowym.
Położenie mapy obrazka W tym obszarze można określić położenie deklaracji mapy obrazka (znacznika <MAP>)
w pliku HTML:
• Początek Deklaracja mapy obrazka będzie umieszczana na początku głównej sekcji kodu HTML.
• Tekst główny Deklaracja mapy obrazka będzie umieszczana nad znacznikiem <IMG SRC> skojarzonego z nią
odcięcia.
• Koniec Deklaracja mapy obrazka będzie umieszczana na końcu głównej sekcji kodu HTML.
• Opcja Umieść obrazki w folderze określa nazwę foldera, w którym zapisywane będą obrazki zoptymalizowane
(opcja ta jest dostępna tylko w przypadku dokumentów zawierających wiele odcięć).
• Opcja Użyj długich rozszerzeń nazw plików (ImageReady) powoduje, że pliki JPEG i WBMP będą mogły być
zapisywane z czteroliterowym rozszerzeniem.
• Opcja Kopiuj obrazek tła podczas zapisywania powoduje skopiowanie pliku tła określonego w zestawie Tło do
folderu obrazków danej strony internetowej.
• Opcja Dołącz prawa autorskie (Photoshop) powoduje dołączenie do obrazka informacji o prawach autorskich.
Zobacz “Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102.
Zobacz także
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
Uwaga: Aby obejrzeć wszystkie dane EXIF obrazka, należy wyświetlić dany plik w programie Adobe Bridge.
Dodaj metadane XMP Zostanie dodany własny zestaw danych Adobe, który dostarcza informacji o pliku i ułatwia
wykorzystywanie tego pliku w różnych aplikacjach firmy Adobe.
• Zapisuj minimalny zestaw XMP Będzie dołączany tylko mały podzbiór metadanych XMP, takich jak daty
modyfikacji i wygenerowania plików, wielkości pliku oraz format.
• Dołącz odniesienie do pliku źródłowego Zostanie dołączony blok danych ze ścieżką dostępu do oryginalnego
dokumentu.
• Zapisuj XMP do oddzielnych plików Opcja ta powoduje, że dane XMP zostaną zapisane w osobnym pliku, a nie
osadzone w pliku obrazka.
Zapisywanie obrazków
Zapisywanie plików obrazków
W programie Photoshop są dostępne nieco inne opcje zapisywania niż w programie ImageReady. Program
ImageReady przeznaczony jest przede wszystkim do tworzenia obrazków, które będą prezentowane w Internecie.
Jeżeli program ImageReady nie zapewnia potrzebnego formatu pliku lub opcji, można przejść do programu
Photoshop.
Aby w edytowanym obrazku zachować wszystkie funkcje programu Photoshop (warstwy, efekty, maski, style, itd.),
należy zapisać kopię tego obrazka w formacie Photoshopa (PSD). Tak jak większość formatów plików, format PSD
obsługuje tylko pliki o maksymalnym rozmiarze 2 GB. W przypadku plików większych niż 2 GB można zapisać dane
w nowym formacie dużego dokumentu (PSB), Photoshop Raw (tylko obrazki spłaszczone) oraz TIFF (pliki o
maksymalnej wielkości 4 GB).
Obrazki o 16 bitach na kanał można zapisywać (przy użyciu polecenia Zapisz jako) tylko w następujących formatach:
Photoshop, Photoshop PDF, Photoshop Raw, format dużego dokumentu (PSB), Cineon, PNG oraz TIFF. Jeżeli
wybierze się polecenie Zapisz dla internetu w przypadku obrazka o 16 bitach na kanał, to program Photoshop
automatycznie przekonwertuje ten obrazek z 16 bitów na kanał na 8 bitów na kanał.
Obrazki o 32 bitach na kanał można zapisywać (przy użyciu polecenia Zapisz jako) tylko w następujących formatach:
Photoshop, OperEXR, Portable Bit Map, Radiance oraz TIFF.
Obrazki można zapisywać za pomocą następujących poleceń:
Zapisz Służy do zapisywania zmian wprowadzonych w bieżącym pliku. W programie Photoshop plik jest
zapisywany w bieżącym formacie; w ImageReady — tylko w formacie PSD.
Zapisz jako Służy do zapisywania pliku w innym miejscu lub pod inną nazwą. W programie Photoshop polecenie
Zapisz jako umożliwia zapisanie obrazka w innym formacie i z innymi opcjami. W programie ImageReady plik jest
zapisywany zawsze w formacie PSD.
Eksportuj oryginał (ImageReady) Jest tworzona kopia oryginalnego obrazka ze spłaszczonymi warstwami; kopię tę
można zapisać w kilku formatach. Niektóre dane (takie jak odcięcia i ustawienia optymalizacji) nie są zachowywane,
jeżeli zapisze się obrazek oryginalny w formacie innym niż format Photoshopa.
Zapisz wersję (Photoshop) Umożliwia zapisywanie różnych wersji plików i dodawanie komentarzy do każdej z nich.
To polecenie jest dostępne dla obrazków zarządzanych w przestrzeni roboczej Version Cue.
Podczas pracy nad plikiem z projektu Adobe Version Cue pasek tytułu dokumentu zawiera dodatkowe informacje
o stanie pliku.
Zapisz dla internetu (Photoshop), Zapisz zoptymalizowany (ImageReady) i Zapisz zoptymalizowany jako
(ImageReady) Umożliwiają zapisanie zoptymalizowanej wersji obrazka, który będzie prezentowany w Internecie.
Zobacz także
“Informacje o formatach plików” na stronie 711
ADOBE PHOTOSHOP CS2 686
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby powielić obrazek w programie Photoshop” na stronie 51
“Tworzenie zdjęcia obrazka” na stronie 77
“Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w plug-inie Camera Raw” na stronie 233
ADOBE PHOTOSHOP CS2 687
Podręcznik użytkownika
Kanały alfa Razem z obrazkiem są zapisywane informacje o kanałach alfa. Wyłączenie tej opcji powoduje, że w
zapisywanym obrazku nie są uwzględniane dane o kanałach alfa.
Warstwy Program zachowuje wszystkie warstwy obrazka. Jeżeli opcja ta jest wyłączona lub niedostępna, wszystkie
widoczne warstwy są spłaszczane lub złączane (w zależności od wybranego formatu) .
Adnotacje Wraz z obrazkiem są zapisywane adnotacje.
Kolory dodatkowe Wraz z obrazkiem są zapisywane informacje o kanałach dodatkowych. Wyłączenie tej opcji
powoduje usunięcie kanałów dodatkowych z zapisanego obrazka.
Użyj ustawień dodatkowych profilu ICC (Windows) lub Osadź profil koloru (Mac OS) Jest tworzony dokument z
zarządzanymi kolorami.
Uwaga: Opisane poniżej opcje podglądu i rozszerzeń pliku są dostępne tylko wtedy, gdy w oknie dialogowym
Preferencje / Obsługa plików wybrano opcję Pytaj przy zapisie dla pozycji Podglądy oraz Dołącz rozszerzenie pliku.
Miniaturka (Windows) Są zapisywane dane miniaturki pliku.
Opcje podglądów (Mac OS) Są zapisywane dane miniaturki pliku. Miniaturki te są wyświetlane w oknie dialogowym
Otwórz.
Użyj małych liter Rozszerzenie pliku jest zapisywane małymi literami.
Opcje rozszerzeń plików (Mac OS) Opcje dotyczą formatu rozszerzeń plików. Opcja Dołącz powoduje dołączanie
rozszerzenia formatu do nazwy plików, a opcja Małymi literami powoduje, że rozszerzenie jest zapisywane małymi
literami.
Zobacz także
“Aby osadzić w dokumencie profil kolorów” na stronie 281
“Projekty zarządzane przez Version Cue” na stronie 117
“Aby ustawić preferencje zapisywania plików” na stronie 727
Pełny rozmiar Jest zapisywana wersja obrazka w rozdzielczości 72 ppi — wersja przeznaczona do użytku w
aplikacjach, które mogą otwierać tylko obrazki w niskiej rozdzielczości.
Miniaturka (Macintosh) Miniaturki te są wyświetlane w oknie dialogowym Otwórz.
Zobacz także
“Format dużych dokumentów” na stronie 715
“Photoshop Raw, format” na stronie 718
“Format TIFF” na stronie 720
określić też pewne opcje zabezpieczeń ograniczające dostęp do dokumentu PDF. Nowe, 128-bitowe algorytmy
szyfrowania RC4 (Acrobat 6) zawierają opcje, dzięki którym można umożliwiać użytkownikom oglądanie
metadanych i miniaturek w programie Adobe Bridge.
Aby zapisać jednolitą postać plików w formacie Photoshop PDF, ustawienia PDF można zapisać jako gotowy zestaw
ustawień PDF. Zestawy takie są współużytkowane przez wszystkie aplikacje z pakietu Adobe Creative Suite, w tym
Photoshop, InDesign, Illustrator, GoLive i Acrobat.
Więcej informacji o współużytkowaniu ustawień PDF w ramach pakietu Adobe Creative Suite można znaleźć w
podręczniku PDF Integration Guide, zapisanym na dysku CD pakietu Creative Suite.
Zobacz także
“Format PDF” na stronie 716
“Tworzenie prezentacji PDF” na stronie 733
“Aby zapisać ustawienia Adobe PDF” na stronie 696
6 (Opcjonalnie) W lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF zaznaczyć pozycję Wyjście i ustawić opcje
dotyczące zarządzania kolorem i standardu PDF/X. Więcej informacji można znaleźć w części “Opcje zarządzania
kolorem i opcje PDF/X dla plików Adobe PDF” na stronie 695.
7 (Opcjonalnie) Aby wynikowy dokument PDF był zabezpieczony, należy zaznaczyć opcję Bezpieczeństwo w
lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF. Należy określić hasło i opcje uprawnień. Zobacz też “Opcje
zabezpieczania dokumentów PDF” na stronie 695.
Uwaga: Poziom szyfrowania zależy od ustawienia Zgodność. Aby określić wyższy lub niższy poziom szyfrowania,
należy zmienić ustawienie zgodności.
8 (Opcjonalnie) W lewym panelu okna dialogowego Zapisz Adobe PDF zaznaczyć opcję Podsumowanie. Dzięki
temu można będzie obejrzeć ustawione opcje.
9 (Opcjonalnie) Jeśli opcje zapisu w formacie PDF będą wykorzystywane ponownie, należy kliknąć na przycisku
Zapisz ustawienia. Nowy zestaw ustawień będzie dostępny w menu Ustawienia Adobe PDF w programie Photoshop,
a w innych aplikacjach z pakietu Adobe Creative Suite — w oknie Opcje PDF. Zobacz też “Aby zapisać ustawienia
Adobe PDF” na stronie 696.
10 Kliknąć na przycisku Zapisz PDF. Program Photoshop zamknie okno dialogowe Zapisz Adobe PDF i utworzy
dokument PDF.
Zobacz także
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712
PDF/X-3:2002 Przychodzące pliki PostScript są sprawdzane pod kątem zgodności ze standardem PDF/X-3:2002. Są
tworzone wyłącznie pliki zgodne ze standardem PDF/X-3:2002. Jeśli test zgodności wypadnie negatywnie, pojawia
się komunikat ostrzegawczy. Można wtedy albo anulować operację zapisu, albo zapisać plik jako niezgodny ze
standardem PDF/X. Tak jak PDF/X-1a, PDF/X-3 jest standardem ISO do wymiany danych graficznych. Główna
różnica miedzy nimi polega na tym, że standard PDF/X-3 pozwala na zarządzanie kolorem i używanie kolorów
niezależnych od urządzeń (oprócz kolorów CMYK i kolorów dodatkowych). Pliki PDF utworzone z wykorzystaniem
tego pliku ustawień będzie można otwierać w programach Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i nowszych wersjach).
Wysoka jakość druku Są tworzone pliki przeznaczone do wydruków wysokiej jakości (na przykład wydruków
cyfrowych lub wydruków na naświetlarkach obsługujących rozbarwienia). Pliki te nie muszą jednak być zgodne ze
standardem PDF/X. W tym wypadku najwyższy priorytet ma jakość przyszłego wydruku. Celem jest zachowanie w
pliku PDF wszystkich informacji, potrzebnych drukarni lub usługodawcy do poprawnego wydrukowania
dokumentu. Obrazki kolorowe i szare o rozdzielczościach powyżej 450 ppi są próbkowane "w dół", tak aby uzyskać
rozdzielczość 300 ppi; obrazki monochromatyczne o rozdzielczościach powyżej 1800 ppi są próbkowane "w dół", tak
aby uzyskać rozdzielczość 1200 ppi. Opisywany plik ustawień zapewnia osadzanie czcionek występujących w
dokumencie; wynikowy obrazek ma wyższą rozdzielczość niż w przypadku użycia standardowego pliku ustawień.
Gdy jest eksportowany dokument z czcionkami, których nie można osadzać, pojawia się komunikat ostrzegawczy, a
czcionki są podstawiane. Pliki PDF utworzone z wykorzystaniem tego pliku ustawień będzie można otwierać w
programach Acrobat i Adobe Reader 5.0 (i nowszych wersjach).
Ważne: Jeśli plik Photoshop PDF jest przygotowywany do wydruku komercyjnego lub wydruku za pośrednictwem
specjalistycznej firmy, należy uzyskać wszelkie informacje o rozdzielczości wyjściowej i innych ustawieniach. Można też
uzyskać plik .joboptions z zalecanymi ustawieniami. W przypadku niektórych firm świadczących usługi drukowania
konieczne może być dostosowanie ustawień Adobe PDF, a następnie przekazanie im własnego pliku .joboptions.
Ustawienia Adobe PDF są zapisywane jako pliki .joboptions.
Najmniejszy rozmiar pliku Tworzone pliki PDF są przygotowane do publikacji w internecie lub sieciach intranet, do
dystrybucji za pośrednictwem poczty e-mail lub do wyświetlania na stosunkowo małych urządzeniach przenośnych
(np. na telefonach komórkowych). Opisywany zestaw opcji zapewnia kompresję, próbkowanie i relatywnie małą
rozdzielczość obrazka. Wszystkie kolory są konwertowane na przestrzeń sRGB, a czcionki są osadzane tylko w razie
absolutnej konieczności. Pliki są optymalizowane pod kątem transmisji strumieniowej. Pliki PDF utworzone z
wykorzystaniem tego pliku ustawień będzie można otwierać w programach Acrobat i Adobe Reader 5.0 (i nowszych
wersjach).
Zobacz także
“Standardy Adobe PDF” na stronie 691
“Aby zapisać ustawienia Adobe PDF” na stronie 696
PDF/X-1a (2001 i 2003) PDF/X-1a jest to standard ISO do wymiany danych graficznych. Standard PDF/X-1a
wymaga osadzania wszystkich czcionek, definiowania obwiedni PDF oraz definiowania kolorów jako kolorów
CMYK i/lub kolorów dodatkowych. Pliki zgodne ze standardem PDF/X muszą zawierać informacje określające
przyszłe warunki wydruku. Pliki PDF utworzone z zachowaniem standardu PDF/X-1a będzie można otwierać w
programach Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i nowszych wersjach).
PDF/X-3 (2002 i 2003) Tak jak PDF/X-1a, PDF/X-3 jest standardem ISO do wymiany danych graficznych. Główna
różnica między nimi polega na tym, że standard PDF/X-3 pozwala na zarządzanie kolorem i używanie kolorów
niezależnych od urządzeń (z przestrzeni CIE Lab, opartych na ICC, CalRGB i CalGray), a nie tylko kolorów CMYK
i dodatkowych. Za pomocą profilów ICC można określić kolory na użytek dalszych procedur, realizowanych na
urządzeniu wyjściowym. Pliki PDF utworzone z zachowaniem standardu PDF/X-3 będzie można otwierać w
programach Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i nowszych wersjach).
Acrobat 4,0 (PDF 1,3) Acrobat 5,0 (PDF 1,4) Acrobat 6,0 (PDF 1,5) Acrobat 7.0 (PDF 1.6)
Pliki PDF mogą być otwierane w Pliki PDF mogą być otwierane w Większość plików PDF może być Większość plików PDF może być
programach Acrobat i Adobe programach Acrobat i Adobe otwierana w programach otwierana w programach
Reader 3.0 (i nowszych Reader 3.0 (i nowszych Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i Acrobat i Adobe Reader 4.0 (i
wersjach). wersjach). Jednak funkcje z nowszych wersjach). Jednak nowszych wersjach). Jednak
późniejszych wersji mogą funkcje z późniejszych wersji funkcje z późniejszych wersji
zostać utracone albo nie dadzą mogą zostać utracone albo nie mogą zostać utracone albo nie
się wyświetlić. Jeśli numer wersji dadzą się wyświetlić. Jeśli numer dadzą się wyświetlić. Jeśli numer
formatu PDF pliku jest wyższy wersji formatu PDF pliku jest wersji formatu PDF pliku jest
niż numer wersji formatu PDF wyższy niż numer wersji wyższy niż numer wersji
obsługiwanego przez aplikację, formatu PDF obsługiwanego formatu PDF obsługiwanego
jest wyświetlany komunikat przez aplikację, jest wyświetlany przez aplikację, jest wyświetlany
ostrzegawczy. komunikat ostrzegawczy. komunikat ostrzegawczy.
Jest obsługiwane zarządzanie Jest obsługiwane zarządzanie Jest obsługiwane zarządzanie Jest obsługiwane zarządzanie
kolorem z profilami ICC. kolorem z profilami ICC. kolorem z profilami ICC. kolorem z profilami ICC.
Pliki nie mogą zawierać Są obsługiwane kompozycje z Są obsługiwane kompozycje z Są obsługiwane kompozycje z
kompozycji z dynamicznymi dynamicznymi efektami dynamicznymi efektami dynamicznymi efektami
efektami przezroczystości. Przed przezroczystości. przezroczystości. przezroczystości.
konwersją na format PDF 1.3
wszystkie obiekty przezroczyste
muszą zostać spłaszczone.
Nie są obsługiwane warstwy. Nie są obsługiwane warstwy. W przypadku plików W przypadku plików
utworzonych za pomocą utworzonych za pomocą
aplikacji zdolnych do aplikacji zdolnych do
generowania dokumentów PDF generowania dokumentów PDF
z warstwami, takich jak z warstwami, takich jak
Illustrator CS czy InDesign CS, Illustrator CS czy InDesign CS,
warstwy są zachowywane. warstwy są zachowywane.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 693
Podręcznik użytkownika
Acrobat 4,0 (PDF 1,3) Acrobat 5,0 (PDF 1,4) Acrobat 6,0 (PDF 1,5) Acrobat 7.0 (PDF 1.6)
Jest obsługiwana przestrzeń Jest obsługiwana przestrzeń Jest obsługiwana przestrzeń Jest obsługiwana przestrzeń
kolorów DeviceN z 8 kolorów DeviceN z 8 kolorów DeviceN z 31 kolorów DeviceN z 31
kolorantami. kolorantami. kolorantami. kolorantami.
Maksymalne wymiary stron Maksymalne wymiary stron Maksymalne wymiary stron Maksymalne wymiary stron
(szerokość i wysokość) wynoszą (szerokość i wysokość) wynoszą (szerokość i wysokość) wynoszą (szerokość i wysokość) wynoszą
45 cali (114,3 cm). 200 cali (508 cm). 200 cali (508 cm). 200 cali (508 cm).
Istnieje możliwość osadzania Istnieje możliwość osadzania Istnieje możliwość osadzania Istnieje możliwość osadzania
czcionek dwubajtowych. czcionek dwubajtowych. czcionek dwubajtowych. czcionek dwubajtowych.
40Są obsługiwane 128-bitowe 128Są obsługiwane 128-bitowe 128Są obsługiwane 128-bitowe 128Są obsługiwane 128-bitowe
zabezpieczenia RC4. zabezpieczenia RC4. zabezpieczenia RC4. zabezpieczenia RC4 i 128-
bitowe zaawansowane
zabezpieczenia AES (Advanced
Encryption Standard).
Próbkowanie oznacza zmniejszanie liczby pikseli obrazka. Przystępując do próbkowania obrazków (kolorowych,
szarych lub monochromatycznych), należy wybrać metodę interpolacji—próbkowanie uśrednione, dwusześcienne
lub redukcyjne—i podać pożądaną rozdzielczość (w pikselach na cal). Następnie należy wpisać rozdzielczość w polu
Dla obrazków powyżej. Wszystkie obrazki o rozdzielczości większej niż podana będą próbkowane.
O sposobie usuwania pikseli decyduje wybrana metoda interpolacji:
• Próbkowanie uśrednione Program oblicza średnią z pikseli w obszarze próbki, a następnie zastępuje cały obszar
pikselem w uśrednionym kolorze o zadanej rozdzielczości. Inna nazwa tej metody to próbkowanie dwuliniowe.
• Próbkowanie dwusześcienne Kolor piksela jest określany na podstawie średniej ważonej. Metoda ta na ogół daje
lepsze rezultaty niż prosta metoda próbkowania uśrednianego. Próbkowanie dwusześcienna jest najwolniejsze, ale
najbardziej precyzyjne, i daje płynne przejścia tonalne.
• Próbkowanie redukcyjne Program wybiera piksel na środku obszaru próbki i zastępuje cały obszar kolorem tego
piksela. Próbkowanie redukcyjne znacznie skraca czas przetwarzania w porównaniu z próbkowaniem uśrednionym,
ale jego rezultaty są mniej płynne. Inna nazwa tej metody to metoda najbliższego sąsiada.
Kompresja Decyduje o rodzaju stosowanej kompresji. Opcja Automatycznie zapewnia najlepszą możliwą
kombinację stopnia kompresji danych i jakości kompozycji zawartych w pliku. W większości przypadków opcja ta
daje zadowalające rezultaty. Największy stopień zgodności pliku zapewnia opcja Automatycznie (JPEG).
• Kompresja ZIP Sprawdza się najlepiej w przypadku obrazków zawierających duże obszary jednolitego koloru
albo powtarzające się wzory, a także w przypadku obrazków czarno-białych zawierających powtarzające się wzory.
Kompresja ZIP może być bezstratna lub stratna, w zależności od ustawienia jakości.
• Kompresja JPEG Sprawdza się najlepiej w przypadku obrazków kolorowych i w skali szarości. Kompresja JPEG
jest stratna, co oznacza, że polega na usuwaniu danych obrazka, która to procedura może negatywnie wpłynąć na
jego jakość. Z drugiej strony, metoda ta ma na celu redukcję rozmiaru pliku przy minimalnej utracie informacji.
Ponieważ metoda JPEG opiera się na redukcji danych, zapewnia znacznie mniejsze pliki niż kompresja ZIP.
• JPEG2000 Jest to nowy, międzynarodowy standard kompresji i pakowania danych obrazka. Tak jak JPEG,
kompresja JPEG 2000 sprawdza się najlepiej w przypadku obrazków kolorowych i w skali szarości. Standard ten ma
także dodatkowe zalety, takie jak wyświetlanie postępowe.
• Kompresja CCITT i Run Length Metody te są dostępne tylko dla monochromatycznych obrazków bitmapowych.
Kompresja CCITT (Consultative Committee on International Telegraphy and Telephony) nadaje się do obrazków
czarno-białych i obrazków zeskanowanych z jednobitową głębią koloru. Group 4 to metoda do zastosowań ogólnych,
która zapewnia dobrą kompresję większości obrazków monochromatycznych. Metoda Group 3, używana przez
większość faksów, kompresuje obrazki monochromatyczne po jednym wierszu na raz. Kompresja Run Length daje
najlepsze rezultaty w przypadku obrazków, które zawierają duże obszary jednolitej czerni lub bieli.
Jakość obrazka Określa stopień zastosowanej kompresji. Dostępne opcje zależą od metody kompresji. W przypadku
kompresji JPEG są dostępne opcje Minimalna, Niska, Średnia, Wysoka i Maksymalna. W przypadku kompresji ZIP
do wyboru jest jakość 4-bitowa lub 8-bitowa. Jeżeli używa się 4-bitowej kompresji ZIP dla obrazków 4-bitowych, albo
8-bitowej kompresji ZIP dla obrazków 4-bitowych i 8-bitowych, to metoda ZIP jest bezstratna; oznacza to, że dane
nie są usuwane w celu redukcji rozmiaru pliku, a co za tym idzie, nie spada jakość obrazka. Użycie 4-bitowej
kompresji ZIP do 8-bitowych danych może jednak wpłynąć na jakość, ponieważ dochodzi do utraty danych.
Rozmiar płytki Opcja pozwala określić wielkość płytek (segmentów) stosowanych przy kompresji obrazków metodą
JPEG 2000. W przypadku optymalizacji obrazków mniejszych niż 1024 x 1024 przy użyciu niskich ustawień jakości,
lepsze rezultaty daje wybranie największego rozmiaru segmentu. Najlepsze ustawienie dla większości obrazków to
1024. Mniejsze wielkości stosuje się zwykle w przypadku obrazków o małych wymiarach (np. przeznaczonych do
wyświetlania w telefonach komórkowych).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 695
Podręcznik użytkownika
Nazwa profilu wyjściowego Określa charakterystyczne warunki druku dokumentu. Profil wyjściowy jest wymagany
w przypadku tworzenia plików zgodnych ze standardem PDF/X. Menu to jest dostępne pod warunkiem, że w oknie
dialogowym Opcje Adobe PDF wybrano standard PDF/X. O tym, które opcje są dostępne decyduje fakt włączenia
lub wyłączenia zarządzania kolorem. Na przykład, jeżeli zarządzanie kolorem jest wyłączone, to w menu są
wyświetlane dostępne profile drukarek. Jeżeli zarządzanie kolorem jest włączone, to w menu jest wyświetlany profil
wybrany jako Profil docelowy (w przypadku wyjścia na urządzenie CMYK), a także inne predefiniowane profile
drukarek.
Warunek wyjściowy Opisuje planowane warunki wydruku. Opcja ta może być istotna dla odbiorcy pliku PDF.
Ważne: Jeżeli zapomni się hasła, nie ma sposobu na odzyskanie go z dokumentu. Na wypadek takiej sytuacji warto
przechowywać hasła w innym, bezpiecznym miejscu.
Użyj hasła chroniącego edycję, drukowanie i inne zadania Ogranicza dostęp do dokumentu PDF. Jeśli plik PDF jest
otwierany w programie Adobe Acrobat, plik może być przeglądany, ale aby można go było edytować lub drukować,
trzeba podać hasło przyzwolenia. Jeśli plik PDF jest otwierany w programie Photoshop, Illustrator lub InDesign, to
jego przeglądanie, edycja i drukowanie wymagają podania hasła przyzwolenia. Po zaznaczeniu opcji należy wpisać
hasło w polu Hasło przyzwolenia.
Dozwolone drukowanie Decyduje o tym, czy dokument PDF będzie można drukować. Można określić także, przy
jakiej rozdzielczości (małej czy dużej), wolno będzie drukować dokument.
Dozwolone zmiany Decyduje o tym, czy dokument PDF będzie można zmieniać. Należy określić zakres
dozwolonych zmian.
Włącz kopiowanie tekstu, obrazków i innych elementów Opcja zapewnia dostęp do zawartości dokumentu PDF.
Włącz obsługę czytników ekranu dla osób niedowidzących Opcja zapewnia, że dokument PDF można będzie
oglądać za pomocą czytników ekranu.
Włącz metadane zwykłego tekstu Różne aplikacje będą mogły czytać i przeszukiwać metadane dokumentu PDF.
Zobacz także
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop PDF” na stronie 689
• Aby zapisać ustawienia w postaci nowego zestawu, należy kliknąć na przycisku Nowy, określić ustawienia w oknie
dialogowym Edytuj ustawienia PDF i kliknąć na OK.
• Aby zmienić istniejące ustawienia Adobe PDF, należy zaznaczyć je w oknie Ustawienia, kliknąć na przycisku
Edycja i zmienić ustawienia w oknie Edytuj ustawienia PDF.
Uwaga: Chociaż nie istnieje możliwość edycji ustawień zainstalowanych razem z programem Photoshop, to można
zaznaczyć jeden z zestawów ustawień i kliknąć na przycisku Nowy. Ustawienia te można będzie zmienić w oknie Edytuj
ustawienia PDF, a następnie zapisać je w postaci nowego zestawu.
• Aby usunąć istniejące ustawienia Adobe PDF, należy zaznaczyć je w oknie Ustawienia i kliknąć na przycisku Usuń.
Nie istnieje możliwość usuwania ustawień zainstalowanych razem z programem Photoshop.
• Aby wczytać zestaw ustawień Adobe PDF, należy kliknąć na przycisku Wczytaj, zaznaczyć zestaw i ponownie
kliknąć na przycisku Wczytaj. Wczytane ustawienia zostaną dodane do okna Ustawienia.
Podczas poszukiwania ustawień do wczytywania są pokazywane wyłącznie zestawy z rozszerzeniem joboptions.
•Aby zamknąć okno dialogowe Opcje PDF, należy kliknąć na przycisku Gotowe.
• Aby zapisać ustawienia w innym miejscu niż domyślne, należy kliknąć na przycisku Zapisz jako, określić nową
nazwę zestawu (w razie potrzeby), wybrać miejsce zapisania i kliknąć na Zapisz.
Zobacz także
“Aby zapisać ustawienia Adobe PDF” na stronie 696
2 W przypadku obrazków RGB na ekranie pojawia się okno Kolor indeksowany. Należy ustawić opcje konwersji, a
następnie kliknąć na przycisku OK.
3 Wybrać kolejność wierszy w pliku GIF i kliknąć na OK:
Zwykły Przeglądarka wyświetla obrazek dopiero wtedy, gdy zostanie on w całości pobrany.
Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Przeplot powoduje, że pobieranie obrazka wydaje się szybsze, ale też zwiększa rozmiar pliku.
Uwaga: Obrazek można też zapisać jako jeden lub więcej plików GIF za pomocą polecenia Zapisz dla internetu
(Photoshop) lub Zapisz zoptymalizowany (ImageReady).
Zobacz także
“Format GIF” na stronie 714
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655
“Opcje konwersji dla obrazków w kolorach indeksowanych” na stronie 251
Rozmiar Pozwala sprawdzić szacunkowy czas wczytywania (po uprzednim określeniu szybkości modemu).
(Podgląd rozmiaru jest dostępny tylko wtedy, gdy włączona jest opcja Podgląd.)
Uwaga: Niektóre aplikacje mogą nie czytać plików CMYK zapisanych w formacie JPEG. Ponadto może się okazać, że
pewne aplikacje Java nie będą mogły odczytać pliku JPEG (w dowolnym trybie koloru). W takim wypadku można
zapisać plik bez miniaturki.
Zobacz także
“Opcje formatu plików JPEG” na stronie 699
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712
“Opcje optymalizacji dla formatów GIF i PNG-8” na stronie 666
“JPEG, format” na stronie 715
ADOBE PHOTOSHOP CS2 699
Podręcznik użytkownika
Postępowo W trakcie wczytywania będą wyświetlane coraz bardziej szczegółowe wersje obrazka (w liczbie
określonej przez użytkownika).
Uwaga: Nie wszystkie przeglądarki internetowe obsługują obrazki tego rodzaju.
Aby zapisać plik w formacie JPEG 2000 (opcjonalny plug-in programu Photoshop)
Aby zapisać plik w formacie JPEG 2000, należy uzyskać specjalny plug-in JPEG 2000 i zainstalować go w
następującym folderze: Adobe Photoshop CS2/Plug-iny/Tylko Adobe Photoshop/Formaty plików. Plug-in ten
znajduje się na instalacyjnym dysku CD programu Photoshop CS w folderze Goodies/Optional Plug-Ins/Photoshop
Only/File Formats. Rozszerzony format JPEG 2000 (JPF) zapewnia większy zakres opcji niż standardowy format
JPEG 2000 (JP2). Można jednak zapewnić zgodność plików z JP2, zaznaczając odpowiednią opcję w oknie
dialogowym JPEG 2000.
Uwaga: W formacie JPEG 2000 nie można zapisywać bichromii, obrazków wielokanałowych ani obrazków w trybie
bitmapy. Aby zapisać takie pliki w formacie JPEG 2000, należy najpierw przekonwertować je na tryb koloru RGB.
1 Wybrać polecenie Plik > Zapisz jako, a następnie wybrać opcję JPEG 2000 z menu Format.
2 Podać nazwę i położenie, zaznaczyć opcje zapisu, a następnie kliknąć na przycisku Zapisz. Zostanie otwarte okno
dialogowe JPEG 2000.
Uwaga: Aby zapisać plik zgodny z formatem JP2, należy zaznaczyć opcję Profil ICC (Windows) lub Osadź profil koloru
(Mac OS) w oknie dialogowym Zapisz jako. W przeciwnym razie opcja Zgodny z JP2 w oknie dialogowym JPEG 2000
będzie niedostępna. Opcja zgodności z formatem JP2 nieco zwiększa rozmiar pliku JPF. Należy pamiętać, że
przeglądarki JP2 nie muszą obsługiwać profilów ICC i metadanych zapisanych w plikach JPF, zatem funkcje
zachowywania wierności kolorów i inne opcje mogą nie działać prawidłowo.
3 (Opcjonalnie) Wprowadzić wartość w polu Wielkość pliku, aby ustawić docelową wielkość zapisywanego pliku.
Wartość w polu tekstowym Jakość zostanie dostosowana do najlepszej jakości dla wprowadzonej wielkości pliku.
4 Wybrać dowolną z następujących opcji:
Techniki bezstratne Obrazek będzie kompresowany bez utraty danych (a więc bez pogorszenia jakości). Włączenie
tej opcji powoduje utworzenie większego pliku. Aby uzyskać mniejszy plik, opcji tej nie należy zaznaczać. Następnie
należy przeciągnąć wysuwany suwak Jakość lub wprowadzić wartość w polu tekstowym Jakość, aby określić jakość
obrazka. Wyższe wartości skutkują obrazkami o wyższej jakości, ale też i o większych plikach.
Jeżeli wprowadzona jakość obrazka powoduje konflikt z podaną uprzednio docelową wielkością pliku, Photoshop
automatycznie zmieni wartość w polu tekstowym Wielkość pliku.
Tryb przyspieszony Umożliwia szybkie przeglądanie lub kodowanie obrazka. Tryb ten nie zapewnia kontroli nad
wielkością pliku, optymalizacji ani kodowania bezstratnego.
Dołącz metadane Do obrazka będą dołączane informacje o pliku. Jeżeli obrazek zawiera ścieżki, które mają zostać
zachowane w pliku JPEG 2000, to niezbędne jest włączenie opcji metadanych.
Dołącz ustawienia kolorów Do pliku zostanie dołączony osadzony w obrazku profil kolorów.
Wyłączenie opcji Dołącz metadane i opcji Dołącz ustawienia kolorów zapewnia mniejsze pliki obrazków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 700
Podręcznik użytkownika
Dołącz przezroczystość Zostaną zachowane obiekty przezroczyste z oryginalnego pliku. Jeżeli obrazek nie zawiera
obiektów przezroczystych, to opcja Dołącz przezroczystość jest niedostępna.
Zgodny z JP2 Wynikowy plik będzie obsługiwany przez wyświetlarki obsługujące standardowy format JPEG 2000
(JP2), ale nie obsługujące rozszerzonego formatu JPEG 2000 (JPF).
5 Kliknąć na przycisku Opcje zaawansowane, aby ustawić następujące opcje:
Zgodność Pozwala wybrać urządzenie, z którym plik ma być zgodny. Obecnie obsługiwane są jedynie urządzenia
ogólne (takie jak przeglądarki internetowe).
Filtracja falkowa Pozwala określić rodzaj liczb (współczynników) używanych do zakodowania pliku. Metoda
zmiennoprzecinkowa jest dokładniejsza, ale nie można jej używać w przypadku kompresji bezstratnej. Wybór opcji
kompresji bezstratnej powoduje automatyczne ustawienie opcji Filtracja falkowa na wartość Całkowitoliczbowa.
Wybór między opcją Zmiennoprzecinkowa a Całkowitoliczbowa zależy od rodzaju obrazka i pożądanego rezultatu.
Metoda Całkowitoliczbowa na ogół zapewnia lepszy ogólny wygląd obrazka. Metoda Zmiennoprzecinkowa może
pomóc w wyostrzeniu obrazka, ale też doprowadzić do spadku jakości wokół brzegów.
Rozmiar płytki Pozwala określić wielkość segmentów, na które obrazek będzie dzielony. W przypadku optymalizacji
obrazków mniejszych niż 1024 x 1024 przy użyciu niskich ustawień jakości, lepsze rezultaty daje największy możliwy
rozmiar segmentu.
Najlepsze ustawienie dla większości obrazków to 1024. Mniejsze wielkości stosuje się zwykle w przypadku obrazków
o małych wymiarach (np. przeznaczonych do wyświetlania w telefonach komórkowych).
Format metadanych Pozwala określić format metadanych, które mają zostać dołączone do pliku obrazka. JPEG2000
XML to dane XML dotyczące formatu JPEG 2000; opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy obrazek zawiera takie dane.
XMP to informacje o pliku, a EXIF to informacje z cyfrowego aparatu fotograficznego.
Format ustawień koloru Pozwala wybrać format ustawień koloru, które mają zostać dołączone do pliku. Domyślna
opcja Profil ICC pozwala dołączyć pełny profil ICC określony w oknie dialogowym Zapisz jako. Opcja Ograniczony
profil ICC przeznaczona jest do obsługi urządzeń przenośnych, takich jak telefony komórkowe i organizatory
cyfrowe (PDA). Opcja Ograniczony profil ICC jest dostępna tylko dla plików w formacie JP2.
6 Wybrać kolejność optymalizacji z menu Kolejność:
Rosnąca miniaturka Będą wyświetlane coraz większe miniaturki, aż do osiągnięcia pełnego rozmiaru pliku.
Postępowo W miarę pobierania kolejnych danych (np. w transmisji strumieniowej z Internetu do przeglądarki)
będą widoczne coraz bardziej szczegółowe wersje obrazka. Progresywne obrazki JPEG mają nieco większe pliki, do
ich wyświetlania potrzeba więcej pamięci RAM, a ponadto nie są obsługiwane przez niektóre aplikacje i wyświetlarki
JPEG 2000.
Kolor Obrazek najpierw pojawia się w odcieniach szarości, a dopiero potem w kolorze.
Obszar zainteresowania Jeśli dokument zawiera co najmniej jeden kanał alfa, opcja pozwala zdefiniować jeden z
kanałów alfa jako obszar zainteresowania.
Po wczytaniu kanału alfa jako obszaru zainteresowania należy ustawić wartość opcji Uwydatnij, aby zwiększyć lub
zmniejszyć jakość obszaru zainteresowania względem reszty obrazka. Należy pamiętać, że opcja Uwydatnij nie
zmienia rozmiarów pliku, zatem zwiększenie jakości wewnątrz kanału alfa spowoduje pogorszenie jakości poza
obszarem wyznaczanym przez kanał alfa (i odwrotnie).
Opcje Obszar zainteresowania i Uwydatnij nie są dostępne, jeżeli dokument nie zawiera kanału alfa.
Uwaga: Kanał (alfa, koloru dodatkowego lub szybka maska) wyznaczający obszar zainteresowania nie jest
uwzględniany w zapisywanym pliku JPEG 2000.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 701
Podręcznik użytkownika
7 Aby można było sprawdzić wygląd obrazka w oprogramowaniu wyświetlającym pliki JPEG 2000, niezbędne jest
wybranie Kolejności optymalizacji w etapie 6. Obrazek będzie otwierany zgodnie z wybranymi dlań ustawieniami
optymalizacji. Należy przejść do sekcji Podgląd pobierania okna JPEG 2000, wybrać z menu wysuwanego szybkość
pobierania, sprawdzić szacunkowy czas pobierania obrazka, a następnie kliknąć na przycisku Podgląd.
Podgląd obrazka można stosownie do potrzeb powiększyć lub zmniejszyć, wykorzystując wysuwane menu Ustaw
powiększenie podglądu. Obszar podglądu można również dostosować za pomocą narzędzi Lupka i Rączka .
8 Kliknąć na przycisku OK, aby wygenerować plik obrazka JPEG 2000.
Zobacz także
“JPEG, format” na stronie 715
Z przeplotem Podczas pobierania pliku w przeglądarce wyświetlana jest wersja obrazka w niskiej rozdzielczości.
Przeplot powoduje, że pobieranie obrazka wydaje się szybsze, ale też zwiększa rozmiar pliku.
3 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Format PNG” na stronie 717
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655
Kodowanie Określa sposób, w jaki dane obrazka są wysyłane na PostScriptowe urządzenie wyjściowe:
Dołącz rastry półtonowe i dołącz funkcję transferu Steruje charakterystyką druku zleceń wysyłanych do
profesjonalnych drukarni. Przed wyborem ustawień tych opcji należy skonsultować się z drukarnią.
Biały przezroczysty Obszary białe będą wyświetlane jako przezroczyste. Opcja ta jest dostępna tylko dla obrazków
w trybie bitmapy.
Zarządzanie kolorem w PostScripcie Konwertuje dane pliku do przestrzeni kolorów drukarki. Opcji tej nie należy
zaznaczać, jeśli obrazek będzie umieszczany w innym dokumencie z kolorami zarządzanymi.
Uwaga: Postscriptowe zarządzanie kolorem obrazków CMYK obsługują tylko drukarki PostScript Level 3. Aby
wydrukować obrazek CMYK z zarządzaniem kolorem w PostScripcie na drukarce PostScript Level 2, należy przed
zapisaniem tego obrazka w formacie EPS przekonwertować go na tryb Lab.
Dołącz dane wektorowe Zachowuje w pliku wszystkie obiekty wektorowe (takie jak kształty i tekst). Jednak dane
wektorowe w plikach EPS i DCS są dostępne tylko dla innych aplikacji. Jeżeli ponownie otworzy się taki plik w
Photoshopie, dane wektorowe zostaną zrastrowane. Opcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy plik zawiera dane
wektorowe.
Interpolacja obrazka Obrazki drukowane przy niskiej rozdzielczości będą wygładzane.
Zobacz także
“Format Photoshop EPS” na stronie 713
Format DCS 2.0 Format DCS 2. 0 pozwala zachować kanały dodatkowe obrazka. Kanały kolorów można zapisać
jako odrębne pliki (tak jak w DCS 1.0), albo w pojedynczym pliku. Opcja pojedynczego pliku pozwala oszczędzić
miejsce na dysku. Można także dołączyć kompozyt w skali szarości albo w kolorze.
Zobacz także
“Formaty Photoshop DCS 1.0 oraz 2.0” na stronie 714
Zobacz także
“Pliki w formacie Camera Raw i Photoshop Raw” na stronie 219
“Photoshop Raw, format” na stronie 718
Zobacz także
“Format BMP” na stronie 713
ADOBE PHOTOSHOP CS2 704
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Cineon, format” na stronie 714
Zobacz także
“Format SWF (ImageReady)” na stronie 719
• Wybrać polecenie Plik > Eksportuj > Dokument oryginalny. W oknie dialogowym Eksportuj oryginalny, wybrać
Macromedia Flash SWF z menu Zapisz jako typ (Windows) lub Format (Mac OS). Wprowadzić nazwę dla pliku
SWF, wybrać jego położenie i kliknąć na Zapisz.
Jeśli wybrano opcję Eksport pliku >, otworzy się okno dialogowe Eksport Macromedia Flash (SWF), umożliwiające
ustawienie opcji eksportowania na format SWF.
2 W obszarze Opcje eksportu zaznaczyć dowolne spośród następujących opcji:
Zachowaj wygląd Jest zachowywany wygląd pliku PSD. Warstwy tekstu i kształtów mogą zostać zrasteryzowane,
jeżeli nie można wyeksportować ich do rodzimego formatu SWF. Jeżeli opcja Zachowaj wygląd nie jest zaznaczona,
wszystkie efekty powodujące spłaszczanie lub rasteryzację są odrzucane, w tym także efekty na warstwach
rastrowych.
Generuj HTML Oprócz pliku SWF jest generowany plik HTML.
3 Aby przypisać zmienne tekstowe do dynamicznego tekstu SWF, należy zaznaczyć opcję Włącz tekst dynamiczny.
Dynamiczny tekst SWF znika po zaimportowaniu pliku do programu Macromedia® Flash™. Dlatego też funkcja
przypisywania zmiennych tekstowych do dynamicznego tekstu SWF jest przydatna tylko wtedy, gdy wygenerowany
plik SWF jest umieszczany bezpośrednio w Internecie.
4 W obszarze Opcje bitmapy można pozostawić pozycję Automatycznie w menu Format, albo wybrać format
obrazków rastrowych. Jeżeli wybierze się format JPEG, to można ustawić jakość JPEG określającą stopień kompresji.
5 W obszarze Opcje tekstu należy określić, które znaki mają zostać osadzone. Służą do tego opcje menu Osadź
czcionki: Brak, Pełny zestaw lub Niepełny zestaw.
Jeśli wybierze się opcję Niepełny zestaw, można kliknąć na dowolnej kombinacji przycisków Dołącz wszystkie duże
litery, Dołącz wszystkie małe litery, Dołącz wszystkie liczby i Dołącz interpunkcje.
Aby osadzić konkretne znaki, należy wprowadzić je w polu tekstowym Dodatkowe.
Uwaga: Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, program konwertuje tekst i warstwy wektorowe w pliku PSD na tekst i
obiekty wektorowe SWF. Jeżeli efekty lub tryby mieszania warstwy uniemożliwiają odwzorowanie tekstu i obiektów
wektorowych za pomocą rodzimych obiektów SWF, to są one spłaszczane do postaci obiektów rastrowych.
6 Kliknąć na OK.
Jeśli dokument (np. animacja) jest przygotowywany w programie Photoshop, to można przejść do programu
ImageReady i zapisać go w formacie SWF.
7 W oknie dialogowym Eksportuj jako Macromedia SWF wpisać nazwę pliku, wybrać jego położenie i kliknąć na
Zapisz.
Zobacz także
“Format SWF (ImageReady)” na stronie 719
2 Kliknąć na przycisku Przeglądaj (Windows) lub Wybierz (Mac OS) w części Opcje pliku w oknie dialogowym
Eksportuj warstwy do plików, aby określić położenie eksportowanych plików.
3 W polu tekstowym Nazwa podstawowa wprowadzić wspólną nazwę dla tych plików.
4 Ustawić opcje wyjściowe.
5 Wybrać opcję SWF z menu Format w części Opcje formatu i ustawić opcje plików SWF.
6 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Format SWF (ImageReady)” na stronie 719
“Aby wyeksportować warstwy do plików w programie ImageReady” na stronie 708
“Eksportowanie ramek animacji jako plików” na stronie 709
Zobacz także
“Format Targa” na stronie 719
Kolejność pikseli Plik TIFF jest zapisywany z danymi kanałów przemieszanymi lub uporządkowanymi. W starszych
wersjach programu Photoshop pliki były zapisywane zawsze z danymi przemieszanymi. Teoretycznie, plik z
uporządkowanymi danymi kanałów powinien być szybciej czytany i zapisywany, a także bardziej podatny na
kompresję. Obydwie opcje kolejności kanałów są obsługiwane przez starsze wersje programu Photoshop.
Kolejność bajtów Opcja pozwala określić sposób odczytu pliku. Opcja jest użyteczna, gdy nie wiadomo, w jakich
programach będzie otwierany plik. Zarówno program Photoshop, jak i inne nowsze aplikacje, są przystosowane do
odczytu danych w dwóch trybach: IBM PC i Macintosh.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 707
Podręcznik użytkownika
Zapisz piramidkę obrazków Opcja pozwala zachować informacje o wielu rozdzielczościach. Program Photoshop
nie obsługuje plików o wielu rozdzielczościach — plik taki jest otwierany z największą zapisaną w nim
rozdzielczością. Jednak program Adobe InDesign i niektóre serwery obrazków zapewniają obsługę otwierania
plików o wielu rozdzielczościach.
Zapisz przezroczystość Opcja pozwala zachować dane o przezroczystości w postaci dodatkowego kanału. Dane te
mogą być przydatne, gdy plik będzie otwierany w innej aplikacji. (Gdy plik jest otwierany w programie Photoshop
lub ImageReady, dane o przezroczystości są zachowywane domyślnie).
Kompresja warstwy Opcja pozwala określić metodę kompresowania danych pikseli na warstwach (w
przeciwieństwie do danych kompozytowych). Wiele aplikacji nie potrafi odczytać danych warstw i pomija je przy
otwieraniu pliku TIFF. Program Photoshop może jednak odczytywać dane warstw z pliku TIFF. Chociaż pliki
zawierające dane warstw są większe od plików bez warstw, zapisywanie danych warstw pozwala uniknąć
konieczności zapisywania i utrzymywania odrębnego pliku PSD dla tych danych. Wybór opcji Pomiń warstwy i
zapisz kopię powoduje spłaszczenie obrazka.
Uwaga: Aby przed zapisaniem obrazka z wieloma warstwami program Photoshop pytał o wybór, należy zaznaczyć
opcję Zapytaj przed zapisaniem plików warstwowych TIFF (w obszarze Obsługa plików okna dialogowego Preferencje).
Zobacz także
“Format TIFF” na stronie 720
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712
Zobacz także
“Format TIFF” na stronie 720
Eksport warstw
Aby wyeksportować warstwy do plików w programie Photoshop
W programie Photoshop warstwy mogą być eksportowane i zapisywane w osobnych plikach o wielu różnych
formatach, takich jak PSD, BMP, JPEG, PDF, Targa i TIFF. Do poszczególnych warstw można stosować różne
ustawienia formatu, można też wybrać ten sam format dla wszystkich warstw. Nazwy plików warstw są generowane
automatycznie. Opcje sterujące generowaniem nazw plików można modyfikować. Dla wygody użytkownika
wszystkie ustawienia formatów są zapisywane razem z dokumentem. Dzięki temu będzie można z nich skorzystać
ponownie.
1 Wybrać polecenie Plik > Skrypty > Eksportuj warstwy jako pliki.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 708
Podręcznik użytkownika
2 Przejść do obszaru Miejsce docelowe okna dialogowego Eksportuj warstwy do plików, kliknąć na przycisku
Przeglądaj i określić położenie eksportowanych plików. Wygenerowane pliki są zapisywane domyślnie jako pliki
źródłowe, w folderze przykładowym.
3 W polu tekstowym Prefiks nazwy pliku wprowadzić wspólny prefiks nazw tych plików.
4 Aby zostały wyeksportowane tylko te warstwy, które zdefiniowano jako widoczne (na palecie Warstwy),
zaznaczyć opcję Tylko widoczne warstwy. Opcji należy użyć, gdy będą eksportowane tylko niektóre warstwy.
Warstwy, które nie będą eksportowane, należy zdefiniować jako niewidoczne.
5 Z menu Typ pliku wybrać format pliku. Ustawić niezbędne opcje.
6 Jeśli w eksportowanym pliku ma być osadzony profil przestrzeni roboczej, należy zaznaczyć opcję Dołącz profil
ICC. Ma to duże znaczenie, gdy korzysta się z funkcji zarządzania kolorem.
7 Kliknąć na Uruchom.
5 W obszarze Opcje formatu wybrać zestaw ustawień z menu wysuwanego Ustawienia, albo ręcznie ustawić format
i kompresję pliku.
Jeżeli dla każdej z warstw używa się odrębnego formatu, należy wybrać kolejną warstwę i ustawić opcje jej formatu.
Czynność tę należy wykonać dla wszystkich eksportowanych warstw.
Wybrane ustawienia można zapisać na przyszłość. Najpierw należy ustawić opcje. W menu Ustawienia
automatycznie pojawi się pozycja Bez nazwy. Należy kliknąć na ikonie Zapisz ustawienia bieżącej warstwy ,
wpisać nazwę nowego zestawu ustawień i zapisać go w folderze Ustawienia zoptymalizowane. Ustawienia można
również usuwać. W tym celu należy wybrać ich zestaw z menu wysuwanego Ustawienia i kliknąć na ikonie Usuń .
6 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712
9 Kliknąć na Uruchom.
Formaty plików
Informacje o formatach plików
Formaty plików graficznych różnią się między sobą pod następującymi względami: sposób reprezentacji danych
obrazka (piksele lub wektory), techniki kompresji, obsługiwane funkcje programów Photoshop i ImageReady. Poza
nielicznymi wyjątkami (np. formaty Large Document Format (PSB), Photoshop Raw i TIFF) większość formatów
nie obsługuje dokumentów większych niż 2 GB.
Uwaga: Jeżeli obsługiwany format nie pojawia się w odpowiednim oknie dialogowym albo podmenu, konieczne może
być zainstalowanie modułu plug-in dla tego formatu.
Zobacz także
“Zapisywanie plików obrazków” na stronie 685
“Informacje o optymalizacji” na stronie 655
“Informacje o modułach plug-in” na stronie 72
ADOBEPHOTOSHOP CS2 712
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Jeżeli wielość pliku ma duże znaczenie lub jeżeli pliki będą otwierane tylko w programie Photoshop, można
wyłączyć opcję Maksymalizuj zgodność pliku PSD, co znacznie zmniejsza wielkość pliku. Z menu Maksymalizuj
zgodność pliku PSD można wybrać opcję Pytaj, aby program pytał, czy maksymalizować zgodność przy zapisywaniu,
lub opcję Nigdy, aby zapisywać dokument bez maksymalizowania zgodności.
Jeżeli obrazek zostanie zmodyfikowany lub zapisany za pomocą wcześniejszej wersji programu Photoshop, to
nieobsługiwane funkcje zostaną utracone.
Zobacz także
“Aby zapisać obrazki w formacie Camera Raw w plug-inie Camera Raw” na stronie 233
Format BMP
BMP jest to standardowy format obrazków w systemie Windows; obsługiwany przez komputery zgodne z systemami
Windows i DOS. Format BMP obsługuje tryby RGB, koloru indeksowanego, skali szarości i bitmapy. Można wybrać
format Windows lub OS/2® i określić głębię bitową obrazka (aż do 32 bitów na kanał). Dla obrazków 4-bitowych i
8-bitowych w formacie Windows można również włączyć kompresję RLE.
Obrazki BMP są na ogół zapisywane od dołu do góry, można jednak zaznaczyć opcję Odwróć kolejność wierszy, aby
zapisać je od góry do dołu. Klikając na przycisku Tryby zaawansowane, można również wybrać alternatywną metodę
kodowania. (Opcje Odwróć kolejność wierszy i Tryby zaawansowane są potrzebne przede wszystkim programistom
tworzącym gry oraz innym użytkownikom korzystającym z funkcji DirectX.)
Format EPS obsługuje tryby kolorów Lab, CMYK, RGB, kolorów indeksowanych, skali szarości, bichromii i bitmapy,
ale nie obsługuje kanałów alfa. Format EPS zapewnia obsługę ścieżek odcinania. Format DCS (Desktop Color
Separations), jedna z wersji standardowego formatu EPS, umożliwia zapisywanie rozbarwień obrazków CMYK.
Format DCS 2. 0 służy do eksportowania obrazków zawierających kanały dodatkowe. Do drukowania plików EPS
niezbędna jest drukarka PostScriptowa.
Program Photoshop korzysta z formatów EPS TIFF i EPS PICT, aby umożliwić otwieranie obrazków zapisanych w
formatach tworzących podglądy, ale nieobsługiwanych przez program Photoshop (np. format QuarkXPress®).
Obrazki podglądów mogą być edytowane i wykorzystywane tak jak wszelkie inne pliki o niskiej rozdzielczości.
Podgląd EPS PICT jest dostępny tylko w systemie Mac OS.
Uwaga: Formaty EPS TIFF i EPS PICT były bardziej potrzebne we wcześniejszych wersjach programu Photoshop.
Obecna wersja programu Photoshop zawiera funkcje rasteryzacji, które są stosowane podczas otwierania plików z
danymi wektorowymi.
Cineon, format
Format Cineon został opracowany przez firmę Kodak. Jest to format cyfrowy o 10 bitach na kanał, przeznaczony do
przetwarzania obrazków drogą elektroniczną. Format Cineon umożliwia wysyłanie obrazu z powrotem na błonę
filmową bez utraty jakości. Format ten jest wykorzystywany w systemie Cineon Digital Film, który przenosi obrazki
z błony filmowej do plików Cineon, a potem z powrotem na film.
Filmstrip, format
Format Filmstrip służy do zapisu animacji lub filmów RGB tworzonych za pomocą programu Adobe Premiere® Jeżeli
w programie Photoshop zmieni się wielkość, przeprowadzi ponowne próbkowanie, usunie kanały alfa lub zmieni
tryb kolorów czy format pliku, to nie będzie już można zapisać go z powrotem w formacie Filmstrip. Dodatkowe
wskazówki można znaleźć w systemie Pomocy programu Adobe Premiere.
Format GIF
Format GIF (Graphics Interchange Format) to format umożliwiający zapis grafiki w kolorze indeksowanym,
powszechnie stosowany do wyświetlania grafiki na stronach internetowych w języku HTML oraz za pośrednictwem
innych usług sieciowych. Zapis danych w tym formacie poprzedza kompresja metodą LZW, kompresja pozwalająca
zminimalizować rozmiar pliku i czas transferu. Format GIF zachowuje przezroczystość w obrazkach w kolorze
indeksowanym, jednak nie obsługuje kanałów alfa.
Format IFF
Format IFF (Interchange File Format) jest dostępny za pośrednictwem opcjonalnego modułu plug-in. Jest to format
składowania danych przeznaczony do przechowywania danych różnego typu. Format IFF jest przenośny i
udostępnia rozszerzenia do obsługi obrazków nieruchomych, dźwięku, muzyki, wideo i danych tekstowych. Format
IFF obejmuje formaty Maya IFF i IFF (uprzednio Amiga IFF).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 715
Podręcznik użytkownika
JPEG, format
Format JPEG (Joint Photographic Experts Groupformat) jest powszechnie stosowany do wyświetlania fotografii i
innych obrazków o płynnych przejściach tonalnych na stronach internetowych oraz za pośrednictwem różnych
usług sieciowych. Format JPEG obsługuje obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości, ale nie obsługuje kanałów
alfa. W przeciwieństwie do formatu GIF, JPEG zapewnia zachowanie wszystkich informacji o kolorze, ale w jego
wypadku kompresja plików odbywa się w drodze selektywnego odrzucania danych.
Przy otwieraniu obrazki JPEG są automatycznie dekompresowane. Wyższy stopień kompresji skutkuje niższą
jakością obrazka, natomiast niższy stopień kompresji zapewnia lepszą jakość obrazka. W większości wypadków
opcja maksymalnej jakości zapewnia wynik nieodróżnialny od oryginału.
Zobacz także
“Informacje o maskach i kanałach alfa” na stronie 355
Zobacz także
“Zapisywanie dużych dokumentów” na stronie 688
OpenEXR, format
Format OpenEXR (EXR) służy do zapisu pewnych specjalnych efektów wizualnych, występujących na tzw.
obrazkach HDR (obrazki o wysokiej dynamice jasności). Format zapewnia wysoką wierność odtwarzania kolorów,
zwłaszcza na obrazkach z elementami ruchomymi. Format został opracowany przez firmę Industrial Light and
Magic; obsługuje wiele metod kompresji stratnej i bezstratnej. Obrazek lub film zapisany w formacie OpenEXR
może zawierać dowolną liczbę kanałów, a sam format obsługuje zarówno obrazki 16-bitowe, jak i 32-bitowe.
Format PCX
Format PCX jest powszechnie używany na komputerach zgodnych z IBM PC. Większość oprogramowania
komputerów PC obsługuje wersję 5 formatu PCX. W plikach zapisanych w wersji 3 używana jest standardowa paleta
VGA, a własne palety kolorów nie są obsługiwane.
Format PCX obsługuje tryby bitmapy, skali szarości, koloru indeksowanego i RGB. Nie obsługuje kanałów alfa.
Kompresja danych jest realizowana metodą RLE. Obrazki mogą mieć głębię 1, 4, 8 lub 24 bitów.
Format PDF
Format PDF (Portable Document Format) to elastyczny format zapisu plików obsługiwany przez wiele platform i
aplikacji. Oparty jest na modelu obrazowania PostScript, pozwala precyzyjnie wyświetlać czcionki, układ strony oraz
grafikę wektorową i rastrową. Ponadto pliki PDF mogą zawierać elektroniczne funkcje przeszukiwania dokumentu
i nawigacji, takie jak elektroniczne odsyłacze. Format PDF obsługuje obrazki o 16 bitach na kanał. W programie
Adobe Acrobat jest dostępne narzędzie Retuszuj obiekt, które pozwala wprowadzać drobne zmiany obrazków
zapisanych w pliku PDF. Więcej informacji na temat pracy z obrazkami w plikach PDF można znaleźć w systemie
Pomocy programu Acrobat.
Uwaga: Narzędzie Retuszuj obiekt służy głównie do wykonywania ostatnich poprawek obrazków i obiektów. Przed
wyeksportowaniem obrazka do formatu PDF zaleca się przeprowadzenie edycji w programie Photoshop.
Photoshop i ImageReady rozpoznają dwa rodzaje plików PDF: pliki PDF programu Photoshop oraz standardowe
pliki PDF. Można otwierać oba te rodzaje plików PDF, ale zapisywać obrazki można tylko w formacie Photoshop
PDF.
Pliki w formacie Photoshop PDF Są tworzone za pomocą polecenia Zapisz jako programu Photoshop. Pliki takie
mogą zawierać tylko pojedyncze obrazki.
Format Photoshop PDF obsługuje wszystkie tryby koloru (poza trybem wielokanałowym) i funkcje obsługiwane
przez standardowy format PDF. Format Photoshop PDF obsługuje także kompresję JPEG i ZIP; nie dotyczy to tylko
obrazków w trybie Bitmapy, do których stosowana jest kompresja CCITT Group 4.
Standardowe pliki PDF Są tworzone w innych aplikacjach niż Photoshop, np. Adobe Acrobat i Adobe Illustrator.
Mogą zawierać wiele stron i obrazków. Po otwarciu zwykłego pliku PDF program Photoshop rasteryzuje obrazek.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 717
Podręcznik użytkownika
Format PICT
Format PICT jest powszechnie stosowany w aplikacjach graficznych i DTP systemu Mac OS jako format
pośredniczący w przenoszeniu obrazków między aplikacjami. Format PICT obsługuje obrazki RGB z pojedynczym
kanałem alfa oraz obrazki w trybie koloru indeksowanego, skali szarości i bitmapy bez kanałów alfa. Format PICT
szczególnie wydajnie kompresuje obrazki z dużymi obszarami jednolitego koloru. W przypadku kanałów alfa z
wielkimi polami czerni i bieli kompresja ta może być ogromna.
Zapisując obrazek RGB w formacie PICT można wybrać 16-bitową lub 32-bitową głębię koloru. W przypadku
obrazka w skali szarości można wybrać głębię 2, 4 lub 8 bitów na piksel. W systemie Mac OS z zainstalowanym
oprogramowaniem QuickTime dostępne są cztery opcje kompresji JPEG.
Uwaga: W programie ImageReady format PICT jest obsługiwany tylko w systemie Mac OS.
Zasób PICT
(Mac OS) Zasób PICT to plik PICT, który przyjmuje nazwę i identyfikator zasobu. Format zasobu PICT obsługuje
obrazki RGB z pojedynczym kanałem alfa oraz obrazki w trybie koloru indeksowanego, skali szarości i bitmapy bez
kanałów alfa.
Zasób PICT można otworzyć za pomocą polecenia Importuj lub polecenia Otwórz. Zapisując plik jako zasób PICT,
można określić identyfikator i nazwę zasobu. Tak jak w przypadku innych plików PICT można również wybrać
głębię bitową i opcje kompresji.
Pixar, format
Format Pixar zaprojektowano specjalnie dla zaawansowanych aplikacji graficznych, służących na przykład do
renderowania obrazków i tworzenia animacji trójwymiarowych. Format Pixar obsługuje obrazki w trybie RGB i skali
szarości z jednym kanałem alfa.
Format PNG
Format PNG (Portable Network Graphics) stanowi nie opatentowaną alternatywę dla formatu GIF. Zapewnia
kompresję bezstratną, a używa się go do zapisu obrazków wyświetlanych w Internecie. W odróżnieniu od formatu
GIF format PNG obsługuje obrazki 24-bitowe i pozwala uzyskać przezroczyste tło obrazka bez postrzępionych
krawędzi. Niektóre przeglądarki internetowe nie obsługują go jednak. Format PNG obsługuje tryby RGB, koloru
indeksowanego, skali szarości i bitmapy bez kanałów alfa. Pozwala zachować przezroczystość w obrazkach w skali
szarości i kolorze RGB.
Zobacz także
“Zapisywanie dużych dokumentów” na stronie 688
Radiance, format
Format Radiance (HDR) jest to format obrazków o 32 bitach na kanał i dynamicznym zakresie kolorów. Pierwotnie
format ten został opracowany na potrzeby systemu Radiance — profesjonalnego narzędzia do wizualizacji
oświetlenia w środowiskach wirtualnych. W formacie tym dane nie reprezentują kolorów skojarzonych z
ADOBE PHOTOSHOP CS2 719
Podręcznik użytkownika
poszczególnymi pikselami, ale ilość światła przypadającego na poszczególne piksele. Format ten pozwala zapisać o
wiele więcej stopni jasności niż 256, która to liczba charakteryzuje typowe obrazki o 8 bitach na kanał. Pliki HDR są
używane często w modelowaniu trójwymiarowym.
Format Scitex CT
Format Scitex Continuous Tone (CT) używany jest do zaawansowanego przetwarzania obrazu na komputerach
Scitex. Narzędzia do przenoszenia plików zapisanych w formacie Scitex CT do systemu Scitex można uzyskać od
firmy Creo. Format Scitex CT obsługuje obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości, ale nie obsługuje kanałów alfa.
Obrazki CMYK zapisane w formacie Scitex CT mają często wyjątkowo duże pliki. Pliki te są generowane jako wejście
dla skanera Scitex. Obrazki zapisane w formacie Scitex CT są drukowane na kliszy za pomocą jednostki
rasteryzującej Scitex, która tworzy rozbarwienia w opatentowanym systemie półtonowym Scitex. System ten
generuje morę w bardzo nielicznych przypadkach, a jego stosowania wymaga się często w przypadku
profesjonalnych projektów barwnych — np. reklam w czasopismach.
Format Targa
Format TGA (Targa®) przeznaczony jest dla systemów używających karty graficznej Truevision®. Jest on
powszechnie obsługiwany przez kolorowe programy graficzne systemu MS-DOS. Format Targa obsługuje obrazki
RGB o głębi 16 bitów (5 bitów x 3 kanały kolorów plus jeden bit nieużywany), 24-bitowe obrazki RGB (8 bitów x 3
kanały kolorów) oraz 32-bitowe obrazki RGB (8 bitów x 3 kanały kolorów plus pojedynczy 8-bitowy kanał alfa).
Format Targa obsługuje również obrazki w trybie koloru indeksowanego i skali szarości bez kanałów alfa. Zapisując
obrazek RGB w tym formacie, można określić głębię koloru oraz wybrać kodowanie RLE (w celu skompresowania
obrazka).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 720
Podręcznik użytkownika
Format TIFF
Format Tagged-Image File Format (TIFF) jest używany do wymiany plików między aplikacjami i różnymi
platformami sprzętowymi. Jest to elastyczny format obrazków rastrowych, obsługiwany przez praktycznie wszystkie
programy graficzne i aplikacje DTP. Również prawie wszystkie skanery biurkowe potrafią sporządzać obrazki TIFF.
Maksymalny rozmiar dokumentów TIFF to 4 GB. Program Photoshop CS obsługuje duże dokumenty zapisane w
formacie TIFF. Jednak większość innych aplikacji oraz starsze wersje programu Photoshop nie obsługują
dokumentów zapisanych w plikach większych niż 2 GB.
Format ten obsługuje obrazki w trybie CMYK, RGB i skali szarości z kanałami alfa, a także obrazki wielokanałowe i
w trybie Lab bez kanałów alfa. Photoshop może zapisywać warstwy w pliku TIFF; jednak po otwarciu takiego pliku
w innej aplikacji widoczny będzie tylko spłaszczony obrazek. Obsługa formatu TIFF w programie Photoshop
pozwala również na zapisywanie w takich plikach adnotacji, przezroczystości oraz piramidki obrazków o wielu
poziomach rozdzielczości.
W programie Photoshop obrazki TIFF mogą mieć głębię 8, 16 i 32 bitów. W postaci plików TIFF mogą być
zapisywane obrazki HDR o 32 bitach na kanał.
Zobacz także
“Zapisywanie dużych dokumentów” na stronie 688
WBMP, format
Format WBMP to standardowy format optymalizacji obrazków dla urządzeń przenośnych, takich jak telefony
komórkowe. Format WBMP obsługuje 1-bitową głębię koloru, co oznacza, że obrazki te zawierają tylko czarne i białe
piksele.
Zobacz także
“Zestawienie formatów grafiki internetowej” na stronie 663
Okno dialogowe Info o pliku W oknie tym są wyświetlane dane EXIF, własności pliku, opis i słowa kluczowe,
historia edycji, informacje o prawach autorskich i pochodzeniu pliku. Istnieje możliwość dodania lub zmiany słów
kluczowych, opisu i informacji o prawach autorskich. Okno dialogowe Info o pliku można otworzyć i w programie
Bridge, i w programie Photoshop.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 721
Podręcznik użytkownika
Pasek stanu Na pasku stanu są wyświetlane takie informacje, jak bieżące powiększenie i wielkość pliku aktywnego
obrazka, a także krótkie instrukcje dotyczące aktywnego narzędzia.
Paleta Info Paleta Info zawiera dane o kolorach obrazka pod kursorem oraz, w zależności od wybranego narzędzia,
inne interesujące informacje. W programie Photoshop paleta Info zawiera ponadto podpowiedź dotycząca
bieżącego narzędzia i dane o stanie dokumentu; pozwala wyświetlać wartości 8-bitowe, 16-bitowe i 32-bitowe.
Należy wiedzieć też, że program Photoshop automatycznie skanuje wszystkie otwarte obrazki w poszukiwaniu
znaków wodnych Digimarc. Jeśli znak taki zostanie wykryty, to na pasku tytułowym okna obrazka pojawi się symbol
praw autorskich, a ponadto w obszarach Stan praw autorskich, Notatka o prawach autorskich i URL okna Info o
pliku zostaną umieszczone odpowiednie informacje.
W systemach Windows i Mac OS informacje o pliku można dołączać do plików zapisanych w następujących
formatach: format Photoshopa, format dużego dokumentu (PSB), TIFF, JPEG, EPS i PDF. W systemie Mac OS
informacje te można dodawać także do plików w innych formatach obsługiwanych przez program Photoshop z
wyjątkiem formatu GIF. Dodane informacje są osadzane w pliku za pomocą technologii XMP (eXtensible Metadata
Platform). Technologia XMP zapewnia wspólną strukturę XML dla aplikacji Adobe i programów innych firm, która
normalizuje tworzenie, przetwarzanie i wymianę metadanych dokumentów w różnych środowiskach pracy. Jeżeli w
programie Photoshop zapisze się plik zawierający słowa kluczowe, to po otwarciu go w programie Adobe Acrobat
słowa kluczowe nie pojawią się w oknie dialogowym Własności dokumentu programu Acrobat.
Uwaga: W programie ImageReady metadane można dodawać za pomocą palety Optymalizacja.
Zobacz także
“Informacje o panelu Metadane w programie Bridge” na stronie 99
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
“Aby ustawić preferencje Dziennika historii” na stronie 728
“Opcje wyjściowe metadanych” na stronie 682
“Informacje o pasku stanu” na stronie 33
“Paleta Info” na stronie 57
Zobacz także
“Aby usunąć notatki i adnotacje dźwiękowe” na stronie 724
Kolor Pozwala określić kolor ikony notatki i paska tytułu okien notatek. Po kliknięciu na polu koloru jest otwierany
Próbnik kolorów Adobe, za pomocą którego można wybrać kolor.
3 Kliknąć w miejscu przeznaczonym na notatkę lub przeciągnąć kursor, tworząc okno o pożądanych wymiarach.
4 Kliknąć w oknie i wpisać tekst. Jeśli wpisywany tekst nie mieści się w oknie, zostaje włączony jego pasek
przewijania. Wprowadzić niezbędne zmiany.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 723
Podręcznik użytkownika
Użytkownicy, którzy zainstalowali w swoim komputerze oprogramowanie do obsługi innych systemów pisma (np.
pismo romańskie, japońskie lub cyrylica) mogą przełączać się między różnymi systemami. Aby wyświetlić menu
kontekstowe i wybrać odpowiedni system pisma, należy kliknąć z wciśniętym prawym przyciskiem myszy
(Windows) lub klawiszem Control (Mac OS).
5 Aby zwinąć adnotację do ikony, należy kliknąć na jej polu zamykania.
• Jeśli jest otwierana notatka, na ekranie pojawia się okno z jej tekstem.
• W przypadku adnotacji dźwiękowej w systemie z zainstalowaną kartą dźwiękową odtwarzany jest plik audio.
• Wybrać polecenie Widok > Dodatki. Polecenie powoduje także wyświetlenie siatek, linii pomocniczych, krawędzi
zaznaczenia, ścieżek docelowych i odcięć.
• Aby przenieść ikonę adnotacji, należy przesunąć kursor nad wybraną ikoną, poczekać, aż zmieni się w strzałkę i
przeciągnąć ikonę. Operacja może być przeprowadzona kursorem dowolnego narzędzia. Przeniesienie ikony
notatki nie powoduje przeniesienia okna notatki.
• Aby przenieść okno notatki, należy przeciągnąć je za pasek tytułu.
• Aby przeprowadzić edycję zawartości notatki, należy otworzyć notatkę, zmienić wybrane opcje, a następnie
dodać, usunąć lub zmienić tekst. Można skorzystać z tych samych narzędzi, których używa się przy tworzeniu
notatki.
• Aby usunąć notatkę lub adnotację dźwiękową, należy zaznaczyć narzędzie Notatki lub narzędzie Adnotacja
dźwiękowa, kliknąć na ikonie notatki lub adnotacji dźwiękowej z wciśniętym prawym przyciskiem myszy
(Windows) lub klawiszem Control (Mac OS), a następnie wcisnąć klawisz Delete albo wybrać polecenie Usuń
notatkę lub Usuń adnotację dźwiękową.
• Aby usunąć wszystkie notatki lub adnotacje dźwiękowe, należy wybrać narzędzie Notatki lub Adnotacja
dźwiękowa, przejść na pasek opcji i kliknąć na przycisku Wyczyść wszystko. W tym samym celu można zaznaczyć
narzędzie Notatki lub narzędzie Adnotacja dźwiękowa, kliknąć na ikonie notatki lub adnotacji dźwiękowej z
wciśniętym prawym przyciskiem myszy (Windows) lub klawiszem Control (Mac OS), a następnie wybrać z menu
kontekstowego polecenie Usuń wszystkie notatki lub Usuń wszystkie adnotacje dźwiękowe.
Zobacz także
“Używanie ustawień trwałości znaku wodnego” na stronie 726
Jeżeli opracowywany obrazek ma warstwy, przed osadzeniem znaku wodnego należy go spłaszczyć; w przeciwnym
wypadku znak wodny pojawi się tylko na warstwie aktywnej.
Uwaga: Aby dodać znak wodny do obrazka w kolorze indeksowanym, należy najpierw przekonwertować obrazek na
tryb RGB, osadzić znak wodny, a następnie przekonwertować obrazek z powrotem na tryb koloru indeksowanego.
Rezultaty mogą jednak być niespójne. Aby się upewnić, czy znak został osadzony, należy uruchomić filtr Odczytaj znak
wodny.
2 Należy wybrać polecenie Filtr > Digimarc > Osadź znak wodny.
3 Jeżeli używa się tego filtra po raz pierwszy, należy kliknąć na przycisku Personalizuj. Kliknąć na przycisku Info,
aby uruchomić przeglądarkę internetową i uzyskać identyfikator Digimarc ze strony www.digimarc.com.
Identyfikator można uzyskać również, dzwoniąc pod numer telefonu firmy Digimarc podany w tym oknie
dialogowym. Wprowadzić numer PIN oraz ID w polu tekstowym Digimarc ID i kliknąć na OK.
Po wprowadzeniu identyfikatora Digimarc przycisk Personalizuj zmienia się w przycisk Zmień, pozwalając na
wprowadzenie nowego identyfikatora.
4 Wprowadzić rok przyznania prawa autorskiego, identyfikator transakcji lub identyfikator obrazka.
5 Zaznaczyć dowolne z następujących atrybutów obrazka:
Zastrzeżone operacje Atrybut ogranicza zakres dozwolonych operacji na obrazku.
Dla dorosłych Zawartość obrazka jest przeznaczona tylko dla dorosłych. (W programie Photoshop opcja ta nie
ogranicza dostępu do obrazków tylko dla dorosłych, ale przyszłe wersje innych aplikacji mogą limitować ich
wyświetlanie).
6 W polu Wyjście docelowe określić, czy obrazek jest przeznaczony do wyświetlania na monitorze, do
opublikowania w Internecie czy też do druku.
7 W obszarze Trwałość znaku wodnego przeciągnąć suwak lub wpisać wartość zgodnie z podanym dalej opisem.
8 Zaznaczyć opcję Weryfikuj, aby automatycznie ocenić trwałość znaku wodnego po jego osadzeniu.
9 Kliknąć na OK.
Pełny rozmiar Jest zapisywana wersja obrazka w rozdzielczości 72 ppi — wersja przeznaczona do użytku w
aplikacjach, które mogą otwierać tylko obrazki w niskiej rozdzielczości. W przypadku plików innych niż EPS jest to
podgląd PICT.
Miniaturka (Macintosh) Miniaturki te są wyświetlane w oknie dialogowym Otwórz.
Plik tekstowy Dziennik historii jest zapisywany w pliku tekstowym. Należy zaznaczyć plik tekstowy. W oknie
dialogowym Zapisz należy odszukać miejsce zapisania, podać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
Oba Dane są zapisywane zarówno w postaci metadanych, jak i w pliku tekstowym. Należy zaznaczyć opcję Oba. W
oknie dialogowym Zapisz należy odszukać miejsce zapisania, podać nazwę pliku i kliknąć na Zapisz.
3 W menu Dziennik zmian określić stopień szczegółowości dziennika zmian:
Tylko sesje Są rejestrowane data i godzina rozpoczęcia każdej sesji edycyjnej. Nie są rejestrowane żadne informacje
o zmianach zawartości pliku.
Skrócony Są rejestrowane wszystkie sesje edycyjne (czasy ich rozpoczęcia i zakończenia), a także zmiany zapisane
na palecie Historia.
Szczegółowy Są rejestrowane te same informacje co przy użyciu opcji Skrócony, a ponadto informacje o ścieżce
pliku i autorach wprowadzanych zmian (dotyczy to również zmian nie uwzględnianych na palecie Historia).
Zobacz także
“Informacje o pliku” na stronie 720
“Dodawanie metadanych za pomocą okna dialogowego Info pliku.” na stronie 102
Stykówka
Folder Pozwala kliknąć na przycisku Przeglądaj (Windows) lub Wybierz (Mac OS) i wybrać folder zawierający
pożądane obrazki. Aby dołączyć obrazki we wszystkich podfolderach należy zaznaczyć opcję Uwzględniaj
podfoldery.
Zaznaczone obrazki z Bridge Zostaną użyte obrazki wyświetlane w programie Bridge. Jeżeli przed wybraniem
polecenia Stykówka II nie zostały zaznaczone konkretne obrazki, to użyte zostaną wszystkie obrazki z programu
Bridge. Obrazki zawarte w podfolderach nie są uwzględniane.
3 W obszarze Dokument określić wymiary, rozdzielczość i tryb koloru stykówki. Aby utworzyć stykówkę ze
wszystkimi obrazkami i tekstem na jednej warstwie, należy zaznaczyć opcję Spłaszcz wszystkie warstwy. Aby każdy
obrazek znalazł się na osobnej warstwie, a każdy podpis na osobnej warstwie tekstowej, należy wyłączyć opcję
Spłaszcz wszystkie warstwy.
4 W obszarze Miniaturki określić opcje układu miniaturek.
• Z menu Rozmieszczenie wybrać opcję układania miniaturek najpierw wierszami (od lewej do prawej, a potem od
góry do dołu) lub najpierw kolumnami (od góry do dołu, a później od lewej do prawej).
• Wpisać liczbę kolumn i wierszy na stykówce. Z prawej strony wyświetlone są maksymalne wymiary każdej
miniaturki wraz z podglądem wybranego układu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 730
Podręcznik użytkownika
• Zaznaczyć opcję Automatyczne odstępy, aby program Photoshop automatycznie wyznaczał odstępy między
miniaturkami na stykówce. Wyłączenie opcji Automatyczne odstępy umożliwia samodzielne określenie odstępów
wokół miniaturek. Podgląd stykówki w oknie dialogowym jest uaktualniany zgodnie z wprowadzonymi zmianami
odstępów.
• Zaznaczyć opcję Obróć, aby dopasować, aby program obracał obrazki niezależnie od ich orientacji — w taki
sposób, by jak najefektywniej mieściły się na stykówce.
Gdy opcja Obróć, aby dopasować nie jest zaznaczona, miniaturki są wyświetlane w pierwotnej orientacji (po lewej). Gdy opcja jest
zaznaczona, obrazki są obracane i w ten sposób lepiej dopasowywane do wymiarów strony (po prawej).
5 Zaznaczyć opcję Użyj nazwy pliku jako podpisu, aby opisywać miniaturki za pomocą nazwy pliku obrazka
źródłowego. Z menu należy wybrać krój i rozmiar czcionki podpisu.
6 Kliknąć na OK.
Kliknięcie na elemencie zastępczym na podglądzie w oknie dialogowym Pakiet obrazków umożliwia wybranie obrazka.
Aby zmienić jeden z obrazków w układzie, można kliknąć na elemencie zastępczym i wybrać inny obrazek.
3 W obszarze Dokument okna dialogowego Pakiet obrazków wybrać rozmiar strony, układ, rozdzielczość i tryb
kolorów. Po prawej stronie okna dialogowego widoczna jest miniaturka wybranego układu. Można także tworzyć
własne układy.
4 Aby utworzyć pakiet obrazków ze wszystkimi obrazkami i tekstem na jednej warstwie, należy zaznaczyć opcję
Spłaszcz wszystkie warstwy. Aby utworzyć pakiet obrazków z oddzielnymi warstwami obrazków i warstwami
tekstowymi, opcję Spłaszcz wszystkie warstwy należy wyłączyć. Umieszczenie poszczególnych obrazków i etykiet na
osobnych warstwach umożliwia uaktualnianie pakietu nawet po jego zapisaniu. Trzeba wiedzieć jednak, że warstwy
zwiększają objętość pliku pakietu obrazka.
5 W obszarze Etykieta wybrać źródło tekstu etykiety z menu Treść albo wybrać pozycję Brak. Jeśli jest zaznaczona
opcja Własny tekst, należy wypełnić pole Własny tekst.
6 Wybrać czcionkę, rozmiar czcionki, kolor, krycie, położenie i obrót etykiet.
7 Kliknąć na OK.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 732
Podręcznik użytkownika
6 W obszarze Siatka okna dialogowego Edytuj układ pakietu obrazków zaznaczyć opcję Przyciągaj do, aby
wyświetlić siatkę ułatwiającą rozmieszczanie elementów we własnym układzie. Aby zmienić wygląd siatki, należy
wpisać wartość w polu tekstowym Rozmiar.
7 Aby dodać lub usunąć element zastępczy, należy wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na przycisku Dodaj strefę, aby dodać do układu element zastępczy.
• Zaznaczyć element zastępczy i kliknąć na przycisku Usuń strefę, aby usunąć element z układu.
8 Aby zmodyfikować element zastępczy, należy go zaznaczyć i wykonać jedną z następujących czynności:
• Wprowadzić wartości w polach tekstowych Szerokość i Wysokość, aby zmienić wielkość elementu zastępczego.
• Kliknąć i przeciągnąć uchwyt, aby zmienić wielkość elementu zastępczego. Jeżeli zmieni się wielkość elementu
zawierającego obrazek, to polecenie Pakiet obrazków będzie przyciągać obrazek do poziomego lub pionowego
elementu zastępczego, w zależności od sposobu modyfikacji strefy.
• Wprowadzić wartości w polach tekstowych X i Y, aby przesunąć element zastępczy.
• Wprowadzić wartości w polach tekstowych Położenie i Rozmiar, aby określić położenie i wymiary elementu
zastępczego.
• Kliknąć i przeciągnąć element zastępczy w pożądane miejsce układu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 733
Podręcznik użytkownika
9 Kliknąć na Zapisz.
C
Prezentacja PDF jako pokaz slajdów
A. Pierwszy slajd B. Przejście w lewo C. Drugi slajd
3 W obszarze Opcje wyjściowe okna dialogowego Prezentacja PDF ustawić następujące opcje:
Dokument wielostronicowy Pozwala utworzyć dokument PDF z obrazkami na osobnych stronach.
4 Jeżeli w obszarze Opcje wyjściowe wybrano opcję Prezentacja, to można ustawić następujące opcje w obszarze
Opcje prezentacji:
Przesuwaj co [5] sekund Pozwala określić czas wyświetlania obrazka: od pojawienia się na ekranie do wczytania
kolejnego obrazka prezentacji. Domyślny czas wyświetlania to 5 sekund.
Pętla po ostatniej stronie Opcja ta powoduje automatyczne wznowienie prezentacji po dojściu do końca.
Wyłączenie tej opcji powoduje, że prezentacja zatrzyma się po wyświetleniu ostatniego obrazka.
Przejście Pozwala określić sposób przechodzenia między obrazkami. Wybrać jedną z opcji menu Przejście.
5 Kliknąć na Zapisz.
6 W oknie dialogowym Zapisz wprowadzić nazwę prezentacji PDF i wybrać miejsce zapisania pliku.
7 W oknie dialogowym Zapisz Adobe PDF wybrać zestaw zdefiniowanych ustawień Adobe PDF lub określić własne
ustawienia.
8 Kliknąć na przycisku Zapisz PDF. Program Photoshop zamknie okno dialogowe Zapisz Adobe PDF i utworzy
prezentację PDF. Pojawi się okno dialogowe informujące o tym, czy generowanie prezentacji PDF przebiegło
pomyślnie.
Zobacz także
“Informacje o kompresji plików” na stronie 712
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop PDF” na stronie 689
ADOBE PHOTOSHOP CS2 735
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Informacje o zmiennych” na stronie 786
Jeśli obszary przezroczyste są wyświetlane przez program DTP jako białe, warto wydrukować dokument. Niekiedy
ścieżki odcinania są wyświetlane nieprawidłowo, ale drukowane poprawnie.
Obrazek zaimportowany do programu Illustrator lub InDesign bez ścieżki odcinania obrazka (po lewej) i ze ścieżką odcinania obrazka (po
prawej)
Zobacz także
“Aby zapisać ścieżkę jako ścieżkę odcinania obrazka” na stronie 737
Zobacz także
“Informacje o ścieżkach roboczych” na stronie 473
“Aby przygotować obrazki do potrzeb programów DTP” na stronie 735
“Konwersja ścieżki na zaznaczenie” na stronie 491
“Konwersja obrazka na inny tryb” na stronie 247
ADOBE PHOTOSHOP CS2 738
Podręcznik użytkownika
Zobacz także
“Aby usunąć punkt kontrolny” na stronie 489
“Aby przekonwertować ścieżkę na krawędź zaznaczenia przy użyciu bieżących ustawień” na stronie 491
• Skopiować zaznaczenie w programie Photoshop i wstawić je w aplikacji kontenerowej OLE, posługując się jej
poleceniem Wklej specjalnie. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w dokumentacji programu do
edycji tekstu lub DTP. Wklejone zaznaczenia mogą być tylko osadzane, nie łączone.
• Użyć polecenia Wstaw obiekt w aplikacji kontenerowej OLE, aby wstawić nowy obrazek lub istniejący plik
Photoshopa jako połączony lub osadzony obiekt OLE. Szczegółowe instrukcje można znaleźć w dokumentacji
programu do edycji tekstu lub DTP.
Wygląd obrazków przeznaczonych do wyświetlania na różnego rodzaju monitorach można sprawdzić w specjalnym
trybie programu Photoshop, trybie Korekta proporcji pikseli. Jeszcze większą dokładność zapewnia polecenie
Podgląd wideo dostosowane do potrzeb monitorów wideo. Aby można było z niego skorzystać, komputer musi być
podłączony do monitora za pośrednictwem łącza typu FireWire. Zobacz też “Aby sprawdzić wygląd dokumentu na
monitorze wideo” na stronie 744.
Przygotowując dokumenty do wyświetlania na monitorach wideo, należy pamiętać o tym, że obrazki rastrowe
(przystosowane do wyświetlania na tradycyjnych monitorach komputerowych) składają się z kwadratowych pikseli.
Tymczasem monitory wideo służą do wyświetlania obrazków kodowanych analogowo (czyli bez podziału na
piksele). Z kolei urządzenia przekształcające kod rastrowy (pikselowy) na analogowy wymagają wstępnej konwersji
pikseli kwadratowych na nie kwadratowe. Dlatego też po zaimportowaniu obrazka utworzonego w programie
graficznym wykorzystującym piksele kwadratowe do oprogramowania do edycji materiału wideo, np. Adobe
Premiere, piksele kwadratowe są przekształcane na piksele nie kwadratowe (niezbędne do uzyskania obrazu na
monitorze wideo). Przekształcenie to powoduje zniekształcenie obrazka.
C
Skalowanie pikseli
A. Obrazek złożony z pikseli kwadratowych wyświetlany na monitorze komputerowym B. Obrazek złożony z pikseli kwadratowych
wyświetlany na monitorze wideo C. Ten sam obrazek z poprawnymi proporcjami pikseli, wyświetlany na monitorze wideo
Przygotowując obrazki do wyświetlania na monitorach wideo, należy mieć na uwadze następujące sprawy:
• Aplikacje do edycji materiału wideo, np. Adobe Premiere, nie obsługuje obrazków o 16 bitach na kanał.
• Niektóre aplikacje do edycji materiału wideo umożliwiają importowanie pojedynczych warstw z
wielowarstwowych plików PSD.
• Jeśli obrazki utworzone w programie Photoshop zawierają elementy przezroczyste, niektóre aplikacje do obsługi
danych wideo (np. Adobe Premiere), pozwalają zachować te elementy.
• Jeżeli plik zawiera maskę warstwy lub wiele warstw, to zamiast spłaszczać obrazek, można dołączyć do pliku PSD
spłaszczoną kopię w formacie PSD w celu zmaksymalizowania zgodności ze starszymi wersjami oprogramowania.
Dzięki temu, będzie można bez przeszkód zaimportować plik do takiej aplikacji, jak Adobe Premiere.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 741
Podręcznik użytkownika
Użytkownicy programu Photoshop mają do dyspozycji gotowe zadania ułatwiające tworzenie obrazków wideo.
Zadania te pozwalają zautomatyzować między innymi następujące czynności: dostosowanie luminancji i nasycenia
obrazu do pewnych standardów emisji, konwersja tradycyjnych pikseli na piksele nie kwadratowe użyteczne w pokazach
slajdów DVD (w systemach NTSC, PAL i szerokoekranowym), tworzenia kanału alfa dla wszystkich widocznych
warstw, dostosowywanie obszarów obrazka podatnych na miganie, generowanie nakładek tytułów.
A
B
Klikając na przycisku Zaawansowane można wybrać dodatkowe opcje, odpowiedzialne, na przykład, za profil
kolorów i konkretne proporcje pikseli.
Ważne: Domyślnie dokumenty z pikselami nie kwadratowymi otwierane są z włączoną funkcją korekty proporcji
pikseli. Powoduje ona przeskalowanie obrazka do takiej postaci, w jakiej będzie wyświetlany na urządzeniu
wyjściowym bez kwadratowych pikseli (zwykle na monitorze wideo).
3 (Opcjonalnie) Wybrać polecenie Widok > Korekta proporcji pikseli, aby wyłączyć skalowanie korekcyjne i
obejrzeć obrazek w takiej postaci, w jakiej będzie wyświetlany na monitorze komputerowym (z kwadratowymi
pikselami).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 742
Podręcznik użytkownika
Wyświetlanie obrazka okręgu w dokumencie NTSC DV 720 x 480 na monitorze komputerowym z włączoną opcją Korekta proporcji pikseli
(na górze) oraz z wyłączoną opcją Korekta proporcji pikseli (na dole)
Obrazek można obejrzeć jednocześnie z włączoną i z wyłączoną opcją Korekta proporcji pikseli. Po otwarciu
obrazka o pikselach nie kwadratowych z włączoną opcją Korekta proporcji pikseli należy wybrać polecenie Okno >
Ułóż > Nowe okno dla [nazwa dokumentu]. Po uaktywnieniu nowego okna należy wybrać polecenie Widok > Korekta
proporcji pikseli, aby wyłączyć korektę.
4 Jeśli jest do dyspozycji odpowiednie urządzenie (np. monitor wideo podłączony do komputera za pośrednictwem
łącza FireWire), można sprawdzić wygląd dokumentu na tym urządzeniu:
• Aby dostosować opcje wyjściowe do wymagań konkretnego urządzenia, należy wybrać polecenie Plik >
Eksportuj > Podgląd wideo.
• Aby wyświetlić obrazek na urządzeniu bez ustawiania żadnych opcji wyjściowych, należy wybrać polecenie Plik >
Eksportuj > Wyślij podgląd wideo do urządzenia.
Zobacz także
“Aby sprawdzić wygląd dokumentu na monitorze wideo” na stronie 744
Zobacz także
“Aby utworzyć nowy obrazek” na stronie 201
ADOBE PHOTOSHOP CS2 743
Podręcznik użytkownika
Tworząc plik Photoshopa, który ma zostać wyeksportowany do projektu wideo After Effects, należy użyć jednego z
gotowych rozmiarów plików z okna dialogowego Nowy. Są to style ustawień plików przystosowane do potrzeb
wideo.
Letterbox Obrazek o proporcjach 16:9 zostanie przeskalowany, tak by zmieścił się na ekranie o proporcjach 4:3. Nad
i pod obrazkiem pojawią się szare pasy. Dzięki temu obrazek nie zostanie ani przycięty, ani zniekształcony. Opcja ta
jest dostępna tylko w przypadku zaznaczenia opcji Standardowe (4:3).
Przytnij do 14:9/Letterbox Obrazek dostosowany do szerokiego ekranu zostanie przycięty do proporcji 14:9. Będzie
wyświetlany z czarnymi pasami u dołu i u góry. Dzięki temu obrazek nie zostanie ani przycięty, ani zniekształcony.
Opcja ta jest dostępna tylko w przypadku zaznaczenia opcji Standardowe (4:3).
5 Wybrać opcję z menu Rozmiar obrazka odpowiedzialną za skalowanie pikseli dokumentu:
Nie skaluj Do obrazka nie będzie stosowane skalowanie pionowe. Jeśli wysokość obrazka będzie większa niż
wysokość ekranu, obrazek zostanie przycięty.
Skaluj, aby zmieścić w ramce Wymiary obrazka zostaną zwiększone lub zmniejszone, tak aby obrazek zmieścił się w
ramce wideo. Obrazki o proporcjach 16:9 będą wyświetlane na ekranie o proporcjach 4:3 jako Letterbox, a obrazki
o proporcjach 4:3 będą wyświetlane na ekranie o proporcjach 16:9 jako Pillarbox
6 Zaznaczyć pole wyboru Zastosuj proporcje pikseli do podglądu, aby wyświetlić obrazek z wykorzystaniem
proporcji pikseli dokumentu (nie kwadratowych). Opcji nie należy zaznaczać, jeśli obrazek ma wyglądać, tak jakby
być wyświetlany na monitorze komputerowym (o pikselach kwadratowych).
Pole wyboru Zastosuj proporcje pikseli do podglądu jest zaznaczone domyślnie, co zapewnia zachowanie proporcji
pikseli obrazka. Na ogół, jeśli nie planuje się sprawdzania wyglądu obrazka na monitorze komputerowym, opcji nie
należy zaznaczać.
7 Kliknąć na przycisku OK, aby wyeksportować dokument do urządzenia wyjściowego.
746
Kolory na monitorze są uzyskiwane za pomocą fal elektromagnetycznych (światła), a kolory na wydruku za pomocą
farb lub pigmentów. Z tego powodu na drukarce atramentowej nie można odtworzyć wszystkich kolorów, które
mogą być wyświetlane na monitorze. Mimo to, dzięki pewnym procedurom (np. procedurom zarządzania kolorem),
nawet w przypadku zwykłych drukarek biurowych daje się uzyskać zadawalające rezultaty. Poniżej zestawiamy
pewne wskazówki, które warto wziąć pod uwagę, przygotowując obrazki do druku:
• Jeśli obrazek jest zapisany w trybie RGB, to zamierzając wydrukować go na drukarce biurowej, nie należy
konwertować go do trybu CMYK. Należy pracować wyłącznie w trybie RGB. Jest to zalecane, ponieważ drukarki
biurowe pracują przy założeniu, że wszystkie pliki są zapisane w trybie RGB, a ponadto są wyposażone w
oprogramowanie do konwersji kolorów na tryb CMYK. Jeśli do drukarki zostaną wysłane dane CMYK, konwersja
i tak zostanie przeprowadzona, ale jej wyniki będą błędne.
• Aby sprawdzić, jak obrazek będzie wyglądał na dowolnym urządzeniu, dla którego zdefiniowano profil, należy
użyć polecenia Kolory dodatkowe.
• W celu uzyskania maksymalnej zgodności między kolorami na ekranie i na wydruku należy bezwzględnie
stosować zarządzanie kolorem. Trzeba też przeprowadzić kalibrację i charakteryzację monitora. Ponadto,
konieczne jest zdefiniowanie niestandardowego profilu z danymi o drukarce i nośniku wydruku. Korzystanie ze
standardowego profilu drukarki daje wyniki raczej średnie (chociaż lepsze niż drukowanie bez żadnego profilu).
Zobacz także
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273
“Profile kolorów” na stronie 278
Drukowanie obrazków
Użytkownicy programu Photoshop mogą korzystać z następujących poleceń dotyczących drukowania:
Ustawienia strony i Drukuj Polecenia te pozwalają wyświetlać opcje dostosowane do drukarki, sterowników
drukarki i systemu operacyjnego.
Drukuj z podglądem Polecenie to pozwala wyświetlić opcje programu Photoshop dotyczące drukowania, wyjścia i
zarządzania kolorem.
Drukuj online Polecenie to pozwala wysłać plik bezpośrednio do firmy świadczącej usługi drukowania.
Drukuj jeden Polecenie to pozwala wydrukować jedną kopię pliku bez wyświetlania okna dialogowego.
Uwaga: Obrazki nie mogą być drukowane bezpośrednio z programu ImageReady. Jeśli obrazek, który ma być
wydrukowany, jest otwarty w ImageReady, należy użyć polecenia Przejdź do i otworzyć obrazek w programie
Photoshop. Należy pamiętać, że obrazki ImageReady są otwierane w rozdzielczości ekranu (72 ppi), która może być zbyt
niska dla zapewnienia wysokiej jakości wydruku.
" #
2 Należy upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej
opcji). Wykonać jedną lub więcej z następujących czynności:
• Dopasować położenie i skalę obrazka do rozmiaru i orientacji papieru.
• Ustawić opcje wyjściowe i dotyczące zarządzania kolorem, dostępne w menu wysuwanym.
3 Wykonać jedną z następujących czynności:
• Kliknąć na Drukuj, aby wydrukować obrazek.
• Kliknąć na Anuluj, aby zamknąć okno dialogowe bez zapisywania opcji.
• Kliknąć na Gotowe, aby zachować opcje i zamknąć okno dialogowe.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 749
Podręcznik użytkownika
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Drukuj jeden, aby wydrukować jedną kopię
pliku.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Wyzeruj, aby wyzerować opcje drukowania.
• Wcisnąć klawisz Alt (Windows) lub Option (Mac OS) i kliknąć na Pamiętaj, aby zapisać opcje drukowania bez
zamykania okna dialogowego.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.
Zobacz także
“Zmiana wymiarów i rozdzielczości obrazków” na stronie 191
Przycisk Więcej opcji pozwala wyświetlić opcje dotyczące przygotowania dokumentu do druku i zarządzania kolorem.
3 W obszarze Drukuj zaznaczyć opcję Dokument. Profil jest wyświetlany w tym samym wierszu, w nawiasach.
4 W obszarze Opcje ustawić opcję Obsługa kolorów jako Kolory zależne od drukarki.
5 (Opcjonalnie) W polu Cel wybrać cel renderingu, jaki ma obowiązywać podczas konwersji kolorów do docelowej
przestrzeni kolorów. Większość sterowników drukarek ignoruje tę opcję i korzysta z celu "Wizualny". (Więcej
informacji można znaleźć w części “Cele renderingu” na stronie 287.)
6 Kliknąć na przycisku Drukuj. Zostanie otwarte drugie okno dialogowe, pozwalające ustawić opcje zarządzania
kolorem przez sterownik drukarki. W systemie Windows należy kliknąć na przycisku Własności, który zapewnia
dostęp do opcji sterownika drukarki. W systemie Mac OS należy użyć menu wysuwanego.
W przypadku sterowników drukarek atramentowych opcje zarządzania kolorem mają zwykle etykietę ColorSync
(Mac OS) lub ICM (Windows).
7 Określić ustawienia zarządzania kolorem, które będą decydować o obsłudze kolorów przez sterownik drukarki.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
8 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.
Zobacz także
“Zarządzanie kolorem podczas drukowania” na stronie 276
7 Wyłączyć funkcję zarządzania kolorem przez drukarkę, tak aby ustawienia profilu drukarki nie zastąpiły ustawień
profilu użytkownika.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
8 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.
Zobacz także
“Zarządzanie kolorem podczas drukowania” na stronie 276
O ile nie wybrano opcji Własny, widok jest dostosowywany automatycznie do wybranych ustawień próby. W tym
pierwszym wypadku pojawia się okno dialogowe Dostosuj warunek próbny. Własne ustawienia próbne należy
zapisać. Dopiero wtedy staną się one dostępne w menu Zdefiniowane ustawienia próby w oknie dialogowym Drukuj
z podglądem. Ustawienia próby należy dostosować zgodnie z instrukcjami programu.
2 Po wybraniu próby należy wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem.
3 Upewnić się, że jest zaznaczona opcja Więcej opcji (w takim wypadku jest wyświetlany przycisk Mniej opcji), po
czym sprawdzić w menu wysuwanym, czy jest zaznaczona opcja Zarządzanie kolorem.
4 W obszarze Drukuj zaznaczyć opcję Próba. Profil, którego nazwa pojawi się w nawiasie, powinien zgadzać się z
wybranymi wcześniej ustawieniami próby.
5 W obszarze Opcje ustawić opcję Obsługa kolorów jako Kolory zależne od drukarki.
6 W polu Profil drukarki zaznaczyć właściwy profil drukarki.
7 (Opcjonalnie) Ustawić dowolną spośród następujących opcji. W większości wypadków najlepszy wybór to
ustawienia domyślne.
Cel renderingu Opcja odpowiada za sposób konwersji kolorów na docelową przestrzeń kolorów. Przed
sporządzeniem wydruku próbnego należy wybrać cel Absolutny kolorymetryczny lub Względny kolorymetryczny.
(Zobacz “Cele renderingu” na stronie 287.)
Zdefiniowane ustawienia próby Opcja jest dostępna, gdy w obszarze Drukuj zaznaczono opcję Próba. Z menu
wysuwanego należy wybrać dowolne z ustawień zapisanych na twardym dysku.
Symulacja koloru papieru Wydruk próbny zostanie sporządzony pod kątem symulacji kolorów na konkretnym
papierze. Opcja zapewnia bardzo dokładne wydruki próbne, ale nie jest dostępna dla wszystkich profilów.
Symulacja czarnego tuszu Wydruk próbny będzie sporządzony pod kątem symulacji jasności ciemnych kolorów.
Opcja zapewnia bardzo dokładne próbki ciemnych kolorów, ale nie jest dostępna dla wszystkich profilów.
8 Kliknąć na przycisku Drukuj. Zostanie otwarte drugie okno dialogowe, pozwalające ustawić opcje zarządzania
kolorem przez sterownik drukarki. W systemie Windows należy kliknąć na przycisku Własności, który zapewnia
dostęp do opcji sterownika drukarki. W systemie Mac OS należy użyć menu wysuwanego.
W przypadku sterowników drukarek atramentowych opcje zarządzania kolorem mają zwykle etykietę ColorSync
(Mac OS) lub ICM (Windows).
9 Wyłączyć funkcję zarządzania kolorem przez drukarkę, tak aby ustawienia profilu drukarki nie zastąpiły ustawień
profilu użytkownika.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
10 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 754
Podręcznik użytkownika
7 Wyłączyć funkcję zarządzania kolorem przez drukarkę, tak aby ustawienia profilu drukarki nie zastąpiły ustawień
profilu użytkownika.
Każdy sterownik drukarki wymaga innych ustawień zarządzania. Użytkownicy, którzy nie potrafią włączyć
zarządzania kolorem, powinni skorzystać z dokumentacji drukarki.
8 Kliknąć na Drukuj.
Uwaga: W przypadku pojawienia się komunikatu, że obrazek jest większy niż drukowalny obszar papieru, należy
wybrać polecenie Plik > Drukuj z podglądem i zaznaczyć pole wyboru Skaluj, aby zmieścić. Należy kliknąć na przycisku
Ustawienia strony, zmienić rozmiar i układ papieru i ponowić próbę drukowania.
• Należy pracować wyłącznie w trybie RGB. W pliku obrazka trzeba osadzić odpowiedni profil przestrzeni roboczej
RGB. Jeśli w drukarni jest stosowany system zarządzania kolorem, profil ten będzie stanowił podstawę do
niezawodnej konwersji kolorów na kolory CMYK, a w rezultacie do uzyskania dobrej jakości klisz i wyciągów
barwnych.
• Należy pracować w trybie RGB, ale tylko na etapie edycji obrazka. Po zakończeniu edycji należy przekonwertować
obrazek do przestrzeni CMYK i wprowadzić dodatkowe korekty kolorów i tonów. Ze szczególną uwagą należy
sprawdzić podświetlone i zacienione obszary obrazka. W razie potrzeby dokonać korekty za pomocą poleceń
Poziomy, Krzywe lub Barwa/Nasycenie. Korekty te powinny być bardzo subtelne. Na koniec należy przekazać plik
CMYK do drukarni.
• Należy umieścić obrazek RGB lub CMYK w programie Adobe InDesign lub Adobe Illustrator W większości
wypadków wydruki profesjonalne odbywają się nie bezpośrednio z programu Photoshop, ale raczej z programów
typowo wydawniczych, takich jak Adobe InDesign i Adobe Illustrator. Więcej informacji o importowaniu plików
Photoshopa do programów Adobe InDesign i Adobe Illustrator znajduje się w systemach Pomocy tych
programów.
Podczas przygotowywania obrazków do druku komercyjnego należy pamiętać o następujących sprawach:
• Jeśli znane są parametry prasy drukarskiej (lub innego urządzenia profesjonalnego), można określić – z dość dużą
dokładnością – sposób cieniowania i podświetlania obszarów obrazka.
• Drukując ostateczną wersję próbną obrazka na drukarce biurowej, należy pamiętać, że istnieją spore różnice
między taką drukarką a urządzeniami stosowanymi w drukarni. Dlatego też lepiej od razu zlecić wydruk próbny
drukarni.
• Jeśli uzyskano profil z drukarni, można wybrać go za pomocą polecenia Ustawienia próby i wyświetlić próbę
ekranową za pomocą polecenia Próba kolorów. W ten sposób można sprawdzić na monitorze, jak będą wyglądały
kolory na ostatecznym wydruku.
Uwaga: W pewnych wypadkach — zwłaszcza gdy dokumenty powinny być zgodne ze standardem PDF/X — należy
wysłać do drukarki dokumenty zapisane w formacie PDF. Zobacz “Aby zapisać plik w formacie Photoshop PDF” na
stronie 689.
Zobacz także
“Ekranowa próba kolorów” na stronie 273
A B C D
carnival series
E F G H
Znaczniki strony
A. Pasek tinty gradientu B. Etykieta C. Pasery D. Pasek kolorów E. Narożny znak cięcia F. Środkowy znak cięcia G. Opis H. Celownik
Transfer Pozwala dopasować funkcje transferu, które są tradycyjnie używane do skompensowania przyrostu lub
ubytku punktu rastra przy przenoszeniu obrazków na kliszę. Opcja może być używana tylko, gdy obrazek jest
drukowany bezpośrednio z Photoshopa lub wybrany plik jest zapisywany jako EPS i drukowany za pomocą drukarki
postscriptowej. Ogólnie, najlepiej jest dopasować punkt rastra przy pomocy okna Ustawienia CMYK. Funkcje
transferu są używane także do kompensowania słabo skalibrowanego urządzenia wyjściowego.
Interpolacja Pozwala wyeliminować efekt pasków kolorów widoczny na obrazkach o niskiej rozdzielczości poprzez
próbkowanie kolorów na krawędziach. Należy jednak pamiętać, że interpolacja może zmniejszyć ostrość obrazka.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 757
Podręcznik użytkownika
Funkcję interpolacji zapewniają niektóre drukarki PostScript Level 2 (lub nowsze). Gdy drukarka nie obsługuje
interpolacji, opcja nie ma zastosowania.
Paski kalibracji Umożliwia wydrukowanie 11-stopniowej Skali szarości. Stopnie skali reprezentują gęstości od 0%
do 100% w przyrostach co 10%. Dodatkowo, gdy są drukowane rozbarwienia CMYK, po lewej stronie każdej kliszy
CMYK jest drukowany pasek odcieni gradientu, a po prawej pasek kolorów rozbarwień.
Uwaga: Paski kalibracji, pasery, znaki cięcia i etykiety są drukowane tylko wtedy, gdy wymiary papieru są większe od
wymiarów drukowanego obrazka.
Pasery Umożliwia wydrukowanie na obrazku punktury (tzw. celowników i paserów gwiazdkowych). Znaczniki te
są używane przede wszystkim do wyrównywania rozbarwień.
Narożne znaki cięcia Umożliwia wydrukowanie znaków cięcia, które wskazują miejsca przycięcia strony. Znaki
cięcia można drukować w narożnikach strony, na środku wszystkich krawędzi strony albo w obu miejscach.
Środkowe znaki cięcia Umożliwia wydrukowanie znaków cięcia, które wskazują miejsca przycięcia strony. Znaki
cięcia można drukować na środku wszystkich krawędzi strony.
Opis Pozwala wydrukować dowolny opis wprowadzony w oknie dialogowym Info o pliku (o maksymalnej długości
300 znaków). Opisy są drukowane zawsze przy użyciu zwykłej czcionki Helvetica o rozmiarze 9. Zobacz “Informacje
o pliku” na stronie 720.
Etykiety Umożliwia wydrukowanie nad obrazkiem nazwy pliku.
Emulsją w dół Emulsja to warstwa światłoczuła kliszy lub papieru fotograficznego, która standardowo znajduje się
na wierzchu. Tekst na obrazku jest czytelny, gdy patrzy się na kliszę od strony emulsji. Jeśli zaznaczona jest opcja
Emulsją w dół, tekst będzie czytelny, gdy emulsja znajdzie się po przeciwnej strony obserwatora. Opcja Emulsją w
dół jest używana często w przypadku drukowania na kliszy.
Negatyw Pozwala wydrukować negatywową wersję całego dokumentu, włączając w to wszystkie maski i kolor tła.
W odróżnieniu od polecenia Odwrotność w menu Obrazek, opcja ta zamienia na negatyw dane wysyłane do
drukarki, a nie obrazek na ekranie. W przypadku drukowania rozbarwień bezpośrednio na kliszy, najczęściej
potrzebne są negatywy, choć w wielu krajach istnieje praktyka drukowania pozytywów. Należy upewnić się, jaka
opcja jest wymagana. Aby sprawdzić, która strona kliszy jest pokryta emulsją, należy obejrzeć film w jasnym świetle.
Po wywołaniu kliszy strona z emulsją jest matowa, a strona przeciwna – błyszcząca. Przed drukowaniem należy
sprawdzić w drukarni, czy jest potrzebny pozytyw z emulsją na wierzchu, pozytyw z emulsją pod spodem czy
negatyw z emulsją na wierzchu.
Zobacz także
“Ponowne próbkowanie” na stronie 192
45
105 90 75
45
Siatki rastra dla kolorów podstawowych, pod różnymi kątami; punkty rastra tworzą rozety
W tradycyjnym procesie druku raster jest tworzony poprzez umieszczenie siatki rastra pomiędzy kliszą i obrazkiem
i naświetlenie kliszy. W programie Photoshop użytkownik określa atrybuty siatki rastra przed utworzeniem kliszy
lub wydruku na papierze. Aby osiągnąć najlepsze efekty, należy ustawić wybrane urządzenie wyjściowe (np.
naświetlarkę PostScript) na określoną gęstość i poprawnie skalibrować urządzenia.
Przed utworzeniem siatki rastra należy skonsultować się z naświetlarnią w sprawie najodpowiedniejszej
częstotliwości, kąta i ustawień punktu. (O ile nie są zalecane inne ustawienia, należy używać kąta domyślnego.)
• Jeśli jest używana drukarka typu PostScript Level 2 (lub nowsza) albo naświetlarka jest wyposażona w sterownik
Emerald, należy upewnić się, że w oknie dialogowym Auto-raster (a jeśli dane są wprowadzane ręcznie, w oknie
Rastry półtonowe) jest zaznaczona opcja Użyj precyzyjnych rastrów. Opcja ta umożliwia dobranie właściwych
wartości kąta i liniatury rastra dla urządzenia wyjściowego o wysokiej rozdzielczości. Jeśli urządzenie wyjściowe
nie jest wyposażone w sterownik PostScript Level 2 (lub lepszy) lub Emerald, to opcja ta jest bez znaczenia..
6 W menu Kształt należy zaznaczyć wybrany kształt punktów rastra. Jeśli ten sam kształt ma obowiązywać dla
wszystkich czterech rastrów, należy zaznaczyć opcję Użyj tego samego punktu dla wszystkich farb.
Wybór opcji Własny (z menu Kształt) powoduje wyświetlenie okna dialogowego Funkcja PostScriptu. W oknie tym
można określić własne kształty punktów rastra i uzyskać w ten sposób wydruk niestandardowy—umożliwiają to
polecenia trybu PostScript. Aby uzyskać informacje o języku PostScript, należy sięgnąć do podręcznika języka
PostScript (wydanego przez Addison-Wesley) lub skontakatować się z producentem naświetlarki.
Optymalne wyniki drukowania uzyskuje się, gdy rozdzielczość obrazka jest półtora do dwóch razy większa od
liniatury rastra. Jeśli rozdzielczość przewyższa liniaturę więcej niż 2,5-krotnie, program wyświetla komunikat
ostrzegawczy. Przy drukowaniu grafik lub używaniu drukarek innych niż PostScriptowe należy sprawdzić optymalne
wartości rozdzielczości w dokumentacji drukarki.
7 Kliknąć na OK.
Zobacz także
“Wymiary w pikselach i rozdzielczość obrazków” na stronie 187
• Aby zapisać ustawienia, kliknąć na Zapisz. Należy wybrać położenie biblioteki próbek, wpisać nazwę pliku i
kliknąć na Zapisz.
• Aby wczytać ustawienia, kliknąć na Wczytaj. Należy odszukać i zaznaczyć ustawienia, po czym kliknąć na
Wczytaj.
Drukowanie rozbarwień
Gdy obrazek (z kolorami CMYK lub kolorami dodatkowymi) jest przygotowywany do profesjonalnego wydruku,
można wyodrębnić poszczególne kanały kolorów i wydrukować je na osobnych stronach.
Pantone 7453 C
Poszczególne kanały kolorów wydrukowane na osobnych stronach
ADOBE PHOTOSHOP CS2 760
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Jeśli obrazek drukowany pochodzi z innej aplikacji, a kanały dodatkowe mają być drukowane na dodatkowych
kliszach drukarskich, należy najpierw zapisać plik w formacie DCS 2.0. Format DCS 2.0 zachowuje tylko kanały
kolorów dodatkowych. Format ten jest obsługiwany przez takie aplikacje, jak Adobe InDesign i QuarkXPress.
Zobacz także
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop EPS” na stronie 701
Zobacz także
“Aby zapisać plik w formacie Photoshop EPS” na stronie 701
Niektóre programy buforujące drukarek, sieci komputerowe i sterowniki drukarek firm niezależnych nie obsługują
plików kodowanych ani binarnie, ani metodą JPEG. Niektóre urządzenia wyjścia typu PostScript przyjmują takie
dane, ale tylko za pośrednictwem portów AppleTalk i Ethernet (nie wystarczają do tego ich porty równoległe i
szeregowe). W takich wypadkach można wybrać kodowanie ASCII85. Należy jednak pamiętać, że pliki ASCII85
zawierają dwa razy więcej znaków niż piki binarne, a tym samym ich wydruk trwa dwa razy dłużej.
Tworzenie zalewek
Zalewki są to niezbędne nałożenia, gwarantujące dobry końcowy wygląd wydruku, nawet przy małej nierówności
poszczególnych klisz drukarskich lub przy ich przesunięciu w maszynie drukarskiej. Przed podjęciem decyzji o
użyciu zalewek należy skontaktować się z drukarnią. W większości przypadków to drukarnia określa, czy zalewki są
potrzebne. Jeśli są potrzebne, pracownicy drukarni informują, jakie wartości należy wpisać w oknie dialogowym
Zalewki.
A B
Korekta niedopasowań za pomocą zalewek
A. Bez zalewek B. Z zalewkami
Tworząc zalewki, należy pamiętać, że są one przeznaczone do korygowania niedopasowań czystych kolorów CMYK.
Zalewek nie należy w zasadzie stosować w obrazkach o łagodnych przejściach tonalnych, jakimi są zdjęcia. Zbyt duże
zalewki mogą w efekcie pogrubić krawędzie. Problemy takie mogą nie być widoczne na ekranie, lecz pojawiać się
dopiero na wydruku. Przy tworzeniu zalewek obowiązują pewne zasady ogólne:
• Wszystkie kolory rozlewają się pod czernią.
• Kolory jaśniejsze rozlewają się pod ciemniejszymi.
• Żółty rozlewa się pod cyjanem, magentą i czarnym.
• Czysty cyjan i czysta magenta rozlewają się pod sobą nawzajem w równym stopniu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 762
Podręcznik użytkownika
Drukowanie bichromii
Informacje o bichromii
Program Photoshop pozwala tworzyć monochromię, bichromię, trichromię i kwadrichromię. Monochromia to
obrazki w Skali szarości drukowane jednorodną farbą, inną niż czarna. Bichromia, trichromia i kwadrichromia to
obrazki w Skali szarości drukowane dwoma, trzema lub czterema farbami. Różne farby reprezentują różne poziomy
szarości, ale nie składają się na różne kolory. Termin bichromia obejmuje tutaj łącznie monochromię, bichromię,
trichromię i kwadrichromię.
Bichromia jest stosowana do zwiększenia zakresu odcieni szarości. Mimo, że Skala szarości zawiera 256 odcieni, to
maszyna drukarska może za pomocą pojedynczej farby odtworzyć tylko około 50 odcieni. W rezultacie obrazki w
Skali szarości wydrukowane tylko czarną farbą wyglądają o wiele mniej dokładnie niż te same obrazki wydrukowane
dwiema, trzema lub czterema farbami – jako że każda z nich może odtworzyć do 50 odcieni szarości.
Bichromia jest czasami drukowana farbą czarną i szarą. Czarna oddaje cienie, zaś szara – półcienie i światła. Jednak
bichromia jest częściej drukowana farbami kolorowymi na jasnych obszarach. Technika ta daje obrazki o niewielkim
zabarwieniu i pozwala znacznie zwiększyć ich zakres dynamiczny. Bichromia jest idealna do prac dwukolorowych,
w których akcenty są nakładane farbą dodatkową (np. farbą PANTONE).
Ponieważ obrazki bichromatyczne są kolorowane przy użyciu różnych farb (w celu oddania różnych odcieni
szarości), Photoshop traktuje je jako jednokanałowe 8-bitowe obrazki w Skali szarości. W trybie Bichromia nie ma,
tak jak w trybie RGB, CMYK czy Lab, bezpośredniego dostępu do poszczególnych kanałów obrazka. Kanałami
manipuluje się natomiast za pomocą krzywych w oknie dialogowym Opcje bichromii.
8 Kliknąć na OK.
Aby zastosowaă efekt bichromii tylko do wybranej czćúci obrazka, naleýy przeksztaůciă obrazek z trybu Bichromia
na tryb Wielokanaůowy –krzywe bichromii zostaną przekształcone na kanały dodatkowe. Wymazać fragment
kanału dodatkowego dla obszarów przeznaczonych do drukowania w standardowej Skali szarości.
Zobacz także
“Informacje o kolorach dodatkowych” na stronie 466
Zobacz także
“Informacje o oknie dialogowym Krzywe” na stronie 301
Jeśli to możliwe, wygląd nadruków na ekranie należy dopasować na podstawie wydrukowanej próbki. Należy
pamiętać, że takie dopasowanie nie ma wpływu na wygląd samych nadruków, lecz tylko na ich wygląd na ekranie.
Przed korektą kolorów należy upewnić się, że monitor został wykalibrowany zgodnie z opisem w podrozdziale.
Drukowanie bichromii
Tworząc bichromię, należy pamiętać, że końcowy rezultat zależy od kolejności drukowania farb i od kątów rastra.
Optymalne liniatury i kąty rastra są dostępne za pośrednictwem opcji Auto w oknie dialogowym Rastry półtonowe.
Jeśli używana jest naświetlarka wyposażona w sterownik PostScript Level 2 (lub wersja późniejsza) lub Emerald,
należy zaznaczyć opcję Użyj dokładnych rastrów w oknie dialogowym Auto-raster.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 765
Podręcznik użytkownika
Uwaga: Kąty i liniatury rastra zalecane dla kwadrichromii są oparte na założeniu, że kanał 1 zawiera najciemniejszą
farbę, zaś kanał 4– najjaśniejszą.
Obrazki w bichromii nie muszą być konwertowane na tryb CMYK przed drukowaniem rozbarwień, ale należy
pamiętać o zaznaczeniu opcji Rozbarwienia w menu Profile, w części Zarządzanie kolorem okna Drukuj. Konwersja
na tryb CMYK obejmuje konwersję wszelkich kolorów specjalnych na ich odpowiedniki trybu CMYK.
Zadania
Informacje o zadaniach
Zadaniejest serią poleceń stosowanych do jednego pliku lub wsadu plików. Na przykład, seria taka może składać się
z polecenia Wielkość obrazka, które nada obrazkowi określoną wielkość, filtra Wzmocnienie, który usunie ostrość
szczegółów oraz polecenia Zapisz jako, które zapisze plik wybranym formacie.
Większość poleceń i narzędzi może wchodzić w skład zadań, czy mówiąc inaczej, być w nich nagrywana. Zadania
mogą zawierać przerwy pozwalające na wykonanie operacji, które nie mogą być nagrane (na przykład używanie
narzędzia do malowania). Mogą też zawierać kontrolki modalne, umożliwiające wpisywanie wartości w oknach
dialogowych podczas odtwarzania zadań.
Zarówno program Photoshop, jak i ImageReady zawierają szereg zadań już przygotowanych (zdefiniowanych)
Zadania te można wykorzystywać w takiej postaci, w jakiej je przygotowano, lub też dostosować do własnych
potrzeb. Zobacz “Aby wczytać zestaw zadań” na stronie 775.
W programie Photoshop zadania są zapisywane w postaci zestawów, co ułatwia ich porządkowanie.
Zadania stanowią podstawę dla dropletów, czyli małych aplikacji, które automatycznie przetwarzają wszystkie pliki,
przeciągane na ich ikony. Zobacz “Informacje o dropletach” na stronie 780.
"
#
% &
• Aby wyświetlić paletę Zadania, należy wybrać polecenie Okno > Zadania.
• Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie zestawy, zadania i polecenie, należy kliknąć na trójkącie po lewej stronie
zestawu, zadania lub polecenia na palecie Zadania. Aby rozwinąć lub zwinąć wszystkie zadania w zestawie lub
polecenia w zadaniu, należy kliknąć z wciśniętym klawiszem Alt (Windows) lub Option (Mac OS).
• Aby zadania były wyświetlane w postaci przycisków (Photoshop), z menu palety Zadania należy wybrać polecenie
Tryb przycisków. Aby powrócić do trybu listy, należy ponownie wybrać to polecenie. Polecenia i zestawy nie mogą
być wyświetlane w trybie przycisków.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 767
Podręcznik użytkownika
• Aby zaznaczyć zadanie, należy kliknąć na jego nazwie. W programie Photoshop aby zaznaczyć wiele zadań, należy
kliknąć przytrzymując klawisz Shift, co pozwala zaznaczyć zadania leżące obok siebie, albo kliknąć przytrzymując
klawisz Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), co pozwala zaznaczyć zadania nie leżące obok siebie.
Wykonywanie zadań
Odtwarzając zadanie, program realizuje serię nagranych w dokumencie poleceń. Użytkownik może wyłączyć
określone polecenia zadania lub włączyć tylko jedno polecenie. Jeśli w zadaniu wstawiona jest kontrolka modalna,
to w oknie dialogowym można określić wartości lub ponownie zastosować narzędzie modalne po przerwaniu
zadania.
Uwaga: Kliknięcie na przycisku w trybie przycisków powoduje odtwarzanie całego zadania, ale należy pamiętać, że
polecenia pierwotnie wyłączone nie są wykonywane.
• (Photoshop) Przed odtworzeniem zadania zrobić zdjęcie w palecie Historia, a następnie zaznaczyć to zdjęcie, by
cofnąć zadanie.
• (ImageReady) Wybrać polecenie Edycja > Cofnij [nazwa zadania].
Krok po kroku Przed przejściem do następnego polecenia w zadaniu program musi zakończyć wykonywane
poprzedniego i ponownie narysować obrazek.
Przerwa Pozwala określić długość przerwy między poszczególnymi poleceniami w zadaniu.
3 Zaznaczyć opcję Przerwa dla adnotacji dźwiękowych, aby zapewnić pełne odtwarzane adnotacji dźwiękowych
przed wykonaniem następnego etapu zadania. Jeśli opcja nie jest zaznaczona, to zadanie jest kontynuowane podczas
odtwarzania adnotacji dźwiękowej.
4 Nacisnąć przycisk OK.
Nagrywanie zadań
Nagrywanie zadań
Przed rozpoczęciem nagrywania zadań należy zapoznać się z następującymi uwagami:
• W zadaniu można umieścić większość poleceń, choć nie wszystkie.
• Nagrywane mogą być operacje wykonywane za pomocą narzędzi Zaznaczanie, Przesunięcie, Wielokąt, Lasso,
Różdżka, Kadrowanie, Odcięcie, Magiczna gumka, Gradient, Wiadro z farbą, Tekst, Kształt, Notatki, Kroplomierz
i Próbnik kolorów—a ponadto czynności wykonywane przy użyciu palet Historia, Próbki, Kolor, Ścieżki, Kanały,
Warstwy, Style i Zadania.
• Efekty są uzależnione od pliku i ustawienia zmiennych programu, takich jak aktywna warstwa lub kolor obrazka.
Na przykład, efekt Rozmycie gaussowskie wygląda inaczej w przypadku pliku o rozdzielczości 72 ppi niż w
przypadku pliku o rozdzielczości 144 ppi. Z kolei polecenie Balans kolorów nie ma zastosowania do plików w skali
szarości.
• Gdy są nagrywane zadania obejmujące określanie ustawień w oknach i na paletach, program rejestruje te
ustawienia, które w chwili nagrywania obowiązują w danym oknie dialogowym lub na danej palecie Wszelkie
zmiany wprowadzane w trakcie nagrywania są nagrywane.
Uwaga: W większości okien dialogowych są zachowywane wartości poprzednich ustawień; dlatego też okna mogą być
wyświetlane z wcześniejszymi ustawieniami. Podczas nagrywania należy zatem sprawdzić, czy okno zawiera pożądane
ustawienia.
• Narzędzia i operacje modalne—jak również narzędzia o własności nagrywania położeń—działają z
wykorzystaniem aktualnych jednostek miarki. Aby zastosować efekt operacji lub narzędzia modalnego (np.
polecenia transformacji), należy wcisnąć klawisz Enter lub Return. Do narzędzi, w przypadku których jest
nagrywane położenie, należą Zaznaczanie, Odcięcie, Gradient, Różdżka, Lasso, Kształt, Ścieżka, Kroplomierz i
Notatki.
(Photoshop) Przy nagrywaniu zadania wykonywanego na plikach różnych wielkości należy przyjąć, że jednostką
miarki są procenty. W efekcie zadanie będzie zawsze wykonywane w takim samym względnym położeniu na
obrazku.
• Jeśli jedno zadanie ma wywoływać inne, należy nagrać polecenie Wykonaj, umieszczone w menu palety Zadania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 769
Podręcznik użytkownika
• Użytkownik może przeciągać polecenia z palety Historia do zadania (w palecie Zadania), w którym zadanie to
będzie nagrane. Polecenia wyróżnione kursywą nie są nagrywalne.
• Programy Photoshop i ImageReady nie mogą współużytkować zadań.
Uwaga: Odtwarzanie zadania, które powoduje umieszczanie ścieżek złożonych, może wymagać dużo pamięci. Jeśli
zadanie nie przebiega prawidłowo, należy zwiększyć zasoby pamięci zarezerwowane dla programu Photoshop.
Wstawianie przerw
Wykonywanie zadania może być chwilowo zatrzymane w celu wykonania czynności, której nie można nagrać, (np.
użycie narzędzia do malowania). Po zakończeniu operacji można wznowić wykonywanie zadania kliknięciem na
przycisku Wykonaj w palecie Zadania. Przerwę można wstawić podczas nagrywania zadania lub po jego
zakończeniu.
Po dojściu do polecenia uaktywniającego przerwę można wyświetlić krótki komunikat. Komunikat może
przypominać, na przykład, o tym, jaką czynność należy wykonać przed wznowieniem zadania Program Photoshop
pozwala użytkownikowi zdecydować, czy w polu komunikatu ma być wyświetlany przycisk Kontynuuj. Dzięki jego
istnieniu użytkownik będzie mógł przerwać zadanie (na przykład by sprawdzić, co jest zaznaczone), a następnie
kontynuować je. W programie ImageReady przycisk Kontynuuj jest dodawany automatycznie.
• Kliknąć na polu po lewej stronie nazwy polecenia, aby wyświetlić ikonę okna dialogowego. Ponowne kliknięcie
usunie kontrolkę modalną.
• Aby włączyć lub wyłączyć kontrolkę modalną dla wszystkich poleceń w zadaniu, należy kliknąć na polu po lewej
stronie nazwy zadania.
• (Photoshop) Aby włączyć lub wyłączyć kontrolki modalne dla wszystkich zadań w zestawie, należy kliknąć na
polu po lewej stronie nazwy zestawu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 771
Podręcznik użytkownika
Dołącz Pozwala określić liczbę kroków, po których zadanie ma zostać zakończone. Kroki będą wykonywane tylko w
przypadku spełnienia warunku; w przeciwnym razie będą ignorowane.
Pomiń Pozwala określić liczbę kolejnych kroków zadania, które będą pomijane w przypadku spełnienia warunku.
W przeciwnym razie kroki będą wykonywane.
Pomiń pozostałe kroki zadania W przypadku spełnienia warunku zadanie będzie kończone bez wykonywania
pozostałych kroków; w przeciwnym wypadku kroki będą wykonywane.
Anuluj wykonywanie zadania W przypadku spełnienia warunku zadanie będzie kończone.
Szerokość i wysokość Stare proporcje obrazka zostaną dostosowane do jego nowej wysokości lub szerokości.
Procent Obrazek zachowa proporcje, ale zmienią się jego wymiary (zgodnie z określoną wartością procentową).
5 Zaznaczyć opcję Nie powiększaj, aby chronić obrazki mniejsze od określonych wymiarów przed powiększeniem.
6 Kliknąć na OK i kontynuować nagrywanie zadania.
Zarządzanie zadaniami
Aby zmienić układ poleceń w zadaniu
❖ Na palecie Zadania należy przeciągnąć polecenie na jego nowe miejsce w tym samym lub innym zadaniu. Gdy w
nowym miejscu pojawi się podświetlona linia, należy zwolnić przycisk myszy.
• Przeciągnąć wybrane zadanie lub polecenie w nowe miejsce palety Zadania z wciśniętym klawiszem Alt
(Windows) lub Option (Mac OS). Gdy w nowym miejscu pojawi się podświetlona linia, należy zwolnić przycisk
myszy.
• Zaznaczyć zadanie lub polecenie. Z menu palety Zadania wybrać polecenie Powiel . Skopiowane zadanie lub
polecenie pojawia się za oryginałem.
• Przeciągnąć zadanie lub polecenie na przycisk Nowe zadanie u dołu palety Zadania. Skopiowane zadanie lub
polecenie pojawia się za oryginałem.
Program Photoshop umożliwia dodatkowo powielanie zestawów.
Nawet po wyczyszczeniu wszystkich zadań można przywrócić domyślny zestaw zadań palety. Zobacz “Aby zapisać
zestaw zadań” na stronie 775.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 775
Podręcznik użytkownika
• Z menu palety Zadania wybrać polecenie Wczytaj zadania. Odszukać i zaznaczyć plik zestawu zadań, a następnie
kliknąć na Wczytaj. (W systemie Windows pliki zestawów zadań Photoshopa mają rozszerzenie atn.)
• Wybrać zestaw zadań w dolnej części menu palety Zadania.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 776
Podręcznik użytkownika
Przetwarzanie wsadowe
Informacje o Procesorze obrazków
Procesor obrazków umożliwia konwertowanie i przetwarzanie wielu plików na raz. W odróżnieniu od polecenia
Wsad, Procesor obrazków pozwala przetwarzać pliki bez wcześniejszego tworzenia zadań. Procesor obrazków
umożliwia następujące czynności:
• Konwersja grupy plików na format JPEG, PSD lub TIFF, a także jednoczesna konwersja plików na wszystkie trzy
formaty.
• Przetwarzanie grupy plików w formacie Camera Raw przy użyciu tych samych opcji.
• Zmiana wielkości obrazków.
• Osadzanie profilów kolorów lub konwersja grupy plików na przestrzeń sRGB i zapisanie ich w formacie JPEG.
• Dołączanie do przekonwertowanych obrazków metadanych dotyczących praw autorskich.
ADOBEPHOTOSHOP CS2 777
Podręcznik użytkownika
Zmień rozmiar, aby zmieścić Wielkość obrazka jest zmieniany, tak aby zmieścił się on w polu o wymiarach
określonych w polach Szerokość i Wysokość. Proporcje obrazka zostają zachowane.
Konwertuj profil na sRGB Profil kolorów jest konwertowany na przestrzeń sRGB. Aby profil mógł zostać zapisany z
obrazkiem, trzeba zaznaczyć opcję Profil ICC.
Zapisz jako PSD Obrazki są zapisywane w formacie programu Photoshop w podfolderze PSD folderu docelowego.
Maksymalna zgodność W pliku docelowym jest zapisywana kompozytowa wersja obrazka zawierającego warstwy,
co zapewnia zgodność z aplikacjami nie obsługującymi warstw.
Zapisz jako TIFF Obrazki są zapisywane w formacie TIFF w podfolderze TIFF folderu docelowego.
7 Kliknąć na Uruchom.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 778
Podręcznik użytkownika
Przed konwersją obrazków należy kliknąć na Zapisz i zapisać w ten sposób bieżące ustawienia okna dialogowego.
Gdy w przyszłości zajdzie potrzeba użycia tych ustawień, będzie można kliknąć na Wczytaj i odszukać je.
Polecenie Wsad
Polecenie Wsad pozwala uruchomić zadanie dla całego folderu plików. Jeśli użytkownik dysponuje aparatem
cyfrowym lub skanerem z opcją przesuwania papieru, to jedno zadanie może służyć do importowania i
opracowywania kilku obrazków. Używany skaner lub aparat cyfrowy może wymagać pozyskania modułu plug-in do
obsługi zadań.
Uwaga: Jeśli pozyskany plug-in nie pozwala importować kilku dokumentów jednocześnie, to podczas wykonywania
wsadów lub zadań urządzenie może przestać działać. Dodatkowe informacje na ten temat można uzyskać u
producenta plug-inów.
Istnieje możliwość importowania obrazków PDF z innych programów, takich jak Acrobat Capture.
Podczas przetwarzania wsadowego wszystkie pliki mogą pozostać otwarte; można je zamknąć i zapisać zmiany lub
zapisać zmienione wersje plików w nowym miejscu (pozostawiając oryginały bez zmian). W przypadku zapisywania
przetworzonych plików w nowym miejscu konieczne może okazać się utworzenie dla nich nowego folderu przed
rozpoczęciem przetwarzania.
Aby przetwarzanie wsadowe obejmowało wiele zadań, należy utworzyć nowe zadanie polegające na wykonywaniu
wszystkich innych zadań i przypisać przetwarzanie wsadowe do tego zadania. Aby przetworzyć wsadowo kilka
folderów, należy utworzyć w folderze skróty do innych folderów, które mają być przetworzone i zaznaczyć opcję
Uwzględniaj podfoldery.
Dla przyspieszenia przetwarzania wsadowego, należy zmniejszyć liczbę zapisanych stanów i usunąć zaznaczenie
opcji Automatyczne tworzenie pierwszego zdjęcia w palecie Historia.
Bridge Będą przetwarzane pliki zaznaczone w programie Adobe Bridge. Jeśli nie zaznaczono żadnych plików, będą
przetwarzane pliki z bieżącego folderu programu Bridge.
4 Ustawić opcje przetwarzania:
Przesłoń instrukcje zadania “Otwórz” Powoduje, że obecne w zadaniu polecenia "Otwórz" mają stosować się do
plików przetwarzanych wsadowo, a nie do plików o podanych nazwach. Opcja Przesłoń instrukcje zadania “Otwórz”
nie powinna być zaznaczona, jeśli zadanie zostało nagrane dla otwartych plików lub jeśli zadanie zawiera polecenia
Otwórz dla określonych plików wymaganych przez zadanie. Opcję tę można zaznaczyć tylko wtedy, gdy zadanie
zawiera polecenie Otwórz lub pliki źródłowe nie będą otwierane.
Uwzględniaj podfoldery Będą przetwarzane wszystkie pliki w podfolderach wskazanego folderu.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 779
Podręcznik użytkownika
Pomijaj okna opcji otwierania plików. Będą ukrywane okna opcji otwierania plików. Jest to użyteczne w przypadku
przetwarzania wsadowego plików z danymi dla aparatu fotograficznego. Dzięki nim mogą być używane ustawienia
domyślne lub określone uprzednio.
5 W menu Cel określić miejsce zapisania przetworzonych plików:
Brak Pliki pozostaną otwarte, bez zapisywania zmian (chyba, że zadanie zawiera polecenie Zapisz).
Folder Przetworzone pliki będą zapisywane w innym miejscu. Należy kliknąć na Wybierz i określić folder docelowy.
6 Jeśli zadanie zawiera polecenie Zapisz jako, należy zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania “Zapisz”, bo to
gwarantuje, że pliki będą zapisywane we wskazanym folderze (a jeśli wybrano opcję Zapisz i zamknij, w oryginalnym
folderze). Opcja ma zastosowanie pod warunkiem, że akcja zawiera polecenie Zapisz jako; w przeciwnym razie pliki
nie będą zapisywane.
Polecenie Wsad nie obsługuje wszystkich opcji zapisu (np. opcji kompresji JPEG czy opcji TIFF). Aby można było
korzystać z tych opcji, należy nagrać je w zadaniu i zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania "Zapisz" (co daje
pewność, że plik będą zapisywane w miejscu określonym w poleceniu Wsad).
Jeśli nagrano zadanie, które zapisuje pliki pod określoną nazwą i w określonym folderze, a jednocześnie nie
zaznaczono opcji Przesłoń instrukcje zadania "Zapisz", kolejne wersje plików będą zastępowały poprzednie. Jeśli
polecenie Zapisz jako nagrano bez określenia nazwy pliku, polecenie Wsad będzie powodowało każdorazowy zapis
pliku w tym samym folderze, ale pod nazwą zapisywanego dokumentu.
7 Jeśli docelowe położenie plików zostało określone przy użyciu opcji Folder, należy określić konwencję nazywania
plików i zaznaczyć opcje zgodności dla plików przetwarzanych:
• W obszarze Nazywanie pliku należy zaznaczyć elementy z menu lub wpisać tekst w polach, który ma się składać
na domyślne nazwy plików. Podane pola umożliwiają zmianę kolejności i formatowanie fragmentów nazw plików.
Użytkownik musi dołączyć przynajmniej jedno pole, które będzie wspólne dla wszystkich plików (np. nazwa
pliku, numer seryjny lub litera serii), aby zapobiec wzajemnemu nadpisywaniu się plików. Początkowy numer
seryjny jest to numer wyświetlany wstępnie we wszystkich polach numerów seryjnych. W polach liter serii zawsze
na początku stoi “A”.
• W polu Zgodność nazwy pliku należy wybrać opcję Windows, Mac OS i UNIX, aby zapewnić zgodność plików w
systemach Windows, Mac OS i UNIX.
Zapisywanie plików przy użyciu opcji polecenia Wsad powoduje zawsze zapisywanie plików w tym samym
formacie, co pliki oryginalne. Aby zdefiniować przetwarzanie wsadowe, które zapisywałoby pliki w nowym
formacie, należy nagrać polecenie Zapisz jako lub Zapisz kopię oraz polecenie Zamknij (jako część oryginalnego
zadania). Następnie, podczas konfigurowania przetwarzania wsadowego, należy zaznaczyć w polu Cel opcję Przesłoń
instrukcje zadania “Zapisz”.
8 Zaznaczyć opcję błędów w menu wysuwanym Błędy:
Zatrzymaj w przypadku błędów Przetwarzanie jest wstrzymywane, aż do potwierdzenia komunikatu o błędzie.
Zaloguj błędy do pliku Każdy błąd jest rejestrowany w pliku, przetwarzanie jest kontynuowane. Jeśli błędy są
rejestrowane w pliku, to po zakończeniu przetwarzania zostaje wyświetlony odpowiedni komunikat. Aby obejrzeć
plik z błędami, należy otworzyć go w edytorze tekstu (po uruchomieniu polecenia Wsad).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 780
Podręcznik użytkownika
Droplety
Informacje o dropletach
Droplet jest to niewielka aplikacja, która stosuje zadanie do jednego lub kilku obrazków. Uaktywnia się ją poprzez
przeciągnięcie obrazków na specjalną ikonę. Droplet może być zapisany na biurku lub w wybranym miejscu na
dysku.
A B
Droplety
A. Photoshop B. ImageReady
Podstawę dropletów stanowią zadania, co znaczy, że przed utworzeniem dropletu, należy utworzyć zadanie w palecie
Zadania. (Zobacz “Nagrywanie zadań” na stronie 768.)
W programie ImageReady użytkownik może tworzyć droplety przy pomocy palety Optymalizuj, stosując ustawienia
tej palety do jednego obrazka lub wsadów obrazków.
Przesłoń instrukcje zadania “Otwórz” Występujące w zadaniu polecenia Otwórz będą stosowane do plików
przetwarzanych wsadowo, a nie do plików o nazwach określonych w zadaniu. Opcja Przesłoń instrukcje zadania
“Otwórz” nie powinna być zaznaczona, jeśli zadanie zostało nagrane dla otwartych plików lub jeśli zadanie zawiera
polecenia Otwórz dla określonych plików wymaganych przez zadanie.
Uwzględniaj podfoldery Będą przetwarzane pliki w podfolderach.
Pomijaj okna opcji otwierania plików. Będą ukrywane okna opcji otwierania plików. Jest to użyteczne w przypadku
przetwarzania wsadowego plików z danymi dla aparatu fotograficznego. Dzięki nim mogą być używane ustawienia
domyślne lub określone uprzednio.
5 W menu Cel określić miejsce zapisania przetworzonych plików:
Brak Pliki pozostaną otwarte, bez zapisywania zmian (chyba, że zadanie zawiera polecenie Zapisz).
Folder Przetworzone pliki będą zapisywane w innym miejscu. Należy kliknąć na Wybierz i określić folder docelowy.
Uwaga: Użytkownik może nagrać zadanie, którego elementem jest zapis danych pod określoną nazwą wewnątrz
określonego folderu. Jeśli użytkownik wykonał tę czynność, a jednocześnie zaznaczył opcję Przesłoń instrukcje zadania
“Zapisz”, ten sam plik będzie za każdym razem nadpisywany. Jeśli polecenie Zapisz jako nagrano bez określenia nazwy
pliku, droplet będzie każdorazowo zapisywał pliku w tym samym folderze, ale pod nazwą zapisywanego dokumentu.
6 Jeśli zadanie zawiera polecenie Zapisz jako, należy zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania “Zapisz”, bo to
gwarantuje, że pliki będą zapisywane we wskazanym folderze (a jeśli wybrano opcję Zapisz i zamknij, w oryginalnym
folderze). Opcja ma zastosowanie pod warunkiem, że akcja zawiera polecenie Zapisz jako; w przeciwnym razie pliki
nie będą zapisywane.
Polecenie Wsad nie obsługuje wszystkich opcji zapisu (np. opcji kompresji JPEG czy opcji TIFF). Aby można było
korzystać z tych opcji, należy nagrać je w zadaniu i zaznaczyć opcję Przesłoń instrukcje zadania "Zapisz" (co daje
pewność, że plik będą zapisywane w miejscu określonym w poleceniu Wsad).
7 Jeśli docelowe położenie plików zostało określone przy użyciu opcji Folder, należy określić konwencję nazywania
plików i zaznaczyć opcje zgodności dla plików przetwarzanych:
• W obszarze Nazywanie pliku należy zaznaczyć elementy z menu lub wpisać tekst w polach, który ma się składać
na domyślne nazwy plików. Dostępne elementy dotyczą nazwy dokumentu, cyfry lub litery serii, daty utworzenia
pliku i rozszerzenia. Początkowy numer seryjny jest to numer wyświetlany wstępnie we wszystkich polach
numerów seryjnych. W polach liter serii zawsze na początku stoi “A”.
• W polu Zgodność nazwy pliku należy wybrać opcję Windows, Mac OS i UNIX, aby zapewnić zgodność plików w
systemach Windows, Mac OS i UNIX.
8 Zaznaczyć opcję błędów w menu wysuwanym Błędy:
Zatrzymaj w przypadku błędów Przetwarzanie jest wstrzymywane, aż do potwierdzenia komunikatu o błędzie.
Zaloguj błędy do pliku Każdy błąd jest rejestrowany w pliku, przetwarzanie jest kontynuowane. Jeśli błędy są
rejestrowane w pliku, to po zakończeniu przetwarzania zostaje wyświetlony odpowiedni komunikat. Aby obejrzeć
plik z błędami, należy otworzyć go w edytorze tekstu (po uruchomieniu polecenia Wsad).
ADOBE PHOTOSHOP CS2 782
Podręcznik użytkownika
A B
Droplety
A. Photoshop B. ImageReady
Zatrzymaj przed zapisaniem Zapis każdego z obrazków jest poprzedzany zatrzymaniem procesu przetwarzania.
Korzystanie ze skryptów
Informacje o skryptach
W programie Photoshop można używać skryptów, które między innymi stanowią efektywne narzędzie
automatyzacji. Użytkownicy systemu Windows mogą korzystać z dowolnego języka skryptów, który obsługuje
automatyzację COM, np. z języka Visual Basic. Użytkownicy systemu Mac OS mogą korzystać z dowolnego języka,
który pozwala wysyłać zdarzenia Apple, np. z języka AppleScript. Języki te nie są niezależne od platformy
systemowej, ale można ich używać z wieloma aplikacjami, np. Adobe Photoshop, Adobe Illustrator i aplikacjami z
pakietu Microsoft Office.
Język Javascript jest natomiast niezależny od platformy systemowej. Napisane w nim skrypty działają zarówno w
systemie Windows, jak i Mac OS. Edycja i analiza skryptów wymaga pewnych narzędzi zewnętrznych.
Uwaga: W trakcie instalacji programu Photoshop są instalowane pliki z informacjami o skryptach: Photoshop
AppleScript Reference.pdf, Photoshop JavaScript Reference Guide.pdf, Photoshop Scripting Guide.pdf i Photoshop
VBScript Reference Guide.pdf. Materiały te są zapisane w folderze Photoshop CS/Scripting Guide.
2. Zdefiniowanie zmiennych.
Zmienne odpowiadają zmiennym fragmentom obrazka. (Zobacz “Informacje o zmiennych” na stronie 786 i “Aby
zdefiniować zmienne” na stronie 787.)
$
Tworzenie różnych wersji obrazka przy użyciu zmiennych
A. Szablon pliku źródłowego B. Warstwy zdefiniowane jako zmienne. C. Można utworzyć różne wersje obrazka – każdej z nich będzie
odpowiadał inny zestaw danych.
Informacje o zmiennych
Przy pomocy zmiennych definiuje się dynamiczne (czyli zmienne) elementy szablonu obrazka. Zmienne należą do
trzech kategorii. Zmienne typu Widoczność pozwalają kontrolować wyświetlanie i ukrywanie zawartości warstw.
Zmienne typu Zastępowanie pikseli odpowiadają za zastępowanie pikseli warstwy pikselami innych obrazków.
Zmienne typu Zastępowanie tekstu pozwalają zastępować wybrane ciągi znakowe warstwami tekstu.
Uwaga: Program GoLive rozpoznaje wszystkie zmienne tekstowe i typu Widoczność, ale nie rozpoznaje zmiennych typu
Zastępowanie pikseli.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 787
Podręcznik użytkownika
"
!
"
#
Zastępowanie pikseli Zmienne odpowiadające za zastępowanie pikseli warstwy pikselami innych obrazków.
• Kliknąć na uchwycie ikony wyrównania , aby wybrać wyrównanie, które będzie stosowane przy umieszczaniu
obrazka w obwiedni. (Opcja ta nie jest dostępna w przypadku metody Dostosuj).
• Zaznaczyć opcję Przytnij do obwiedni, aby części obrazka wychodzące poza obwiednię zostały przycięte. Opcja
jest dostępna pod warunkiem wyboru metody zastępowania Wypełnij lub Bez zmian. (Opcja ta nie jest dostępna
w przypadku metody Dostosuj).
6 Aby zdefiniować zmienne dla dodatkowej warstwy, należy wybrać nową warstwę z menu wysuwanego Warstwa.
Obok nazw warstw zawierających zmienne są wyświetlane gwiazdki. W programie Photoshop przechodzenie
między warstwami umożliwiają strzałki.
7 Nacisnąć przycisk OK.
Operacje edycji, zmiany nazw i usuwania zestawów danych można przeprowadzić później: wystarczy wybrać z menu
wysuwanego polecenie Zestaw danych i zmienić wybrane opcje. Przechodzenie między różnymi zestawami danych
umożliwiają ikony strzałek. Aby usunąć zestaw danych, wystarczy kliknąć na ikonie Usuń.
Zobacz także
“Importowanie zestawów danych z plików zewnętrznych” na stronie 790
<nl> Znak nowego wiersza kończący zestaw danych (może to być znak wysuwu
wiersza lub znak powrotu karetki).
Podwójne cudzysłowy Mogą stanowić część wartości, jeśli poprzedzi się je takimi samymi
cudzysłowami (np. ““B”” oznacza wartość “B”).
Jeśli frazy <sep> lub <nl> mają stanowić część wartości zmiennej, całą wartość należy ująć w podwójny cudzysłów.
ADOBE PHOTOSHOP CS2 791
Podręcznik użytkownika
W pliku tekstowym trzeba zdefiniować wszystkie zmienne występujące w pliku PSD. Jeśli liczba zmiennych w pliku
tekstowym nie zgodzi się z liczbę zmiennych w dokumencie PSD, zostanie wyświetlony komunikat o błędzie.
Przykładowy zestaw danych:
Plik tekstowy zawierający wartości zmiennych dla pokazu kwiatów mógłby wyglądać następująco:
{ zaw a r toś ć pl i ku Poka zKw i atów. t xt }
Z mi e n na 1 , Z m i en n a 2 , Z mi e n n a 3
prawd a, TU LI P, c :\ My D o c u ment s\ tu lip.jpg
f a ł s z , SUN F LOW E R , c :\ MyD o c u m ent s \ s u n f l owe r. jp g
f a ł s z , C A L L A L I LY, c :\ My D o c u m e nt s \ c a l l a. jp g
f a ł s z , V IOL E T, c: \ My D o c u m e nt s \v i ol e t . jp g
Uwaga: Jeśli plik tekstowy znajduje się w tym samym folderze co plik obrazka, można użyć scieżki względnej. Na
przykład, ostatni element w przykładzie może być następujący: prawda, VIOLET, violet.jpg.
Menu palety Pozwala dostosować skróty klawiaturowe dotyczące elementów z menu palet.
• Aby na podstawie bieżącego zestawu skrótów utworzyć nowy zestaw, należy kliknąć na przycisku Zapisz zestaw
jako . W oknie dialogowym Zapisz należy wprowadzić nazwę zestawu i kliknąć na Zapisz. Nowy zestaw
skrótów będzie wyświetlany w menu pod wybraną nazwą.
• Aby unieważnić ostatnią zmianę bez zamykania okna, należy kliknąć na Cofnij.
• Aby przywrócić domyślne ustawienia skrótu, należy kliknąć na Użyj domyślnych.
• Aby wyeksportować wyświetlone zestawy skrótów, należy kliknąć na Zestawienie. Spowoduje to utworzenie pliku
HTML, który będzie można wyświetlać w przeglądarce internetowej.
• Aby unieważnić wszystkie wprowadzone zmiany i zamknąć okno, należy kliknąć na Anuluj.
Uwaga: Jeśli wprowadzone zmiany nie zostały zapisane, można kliknąć na przycisku Anuluj, a tym samym odrzucić te
zmiany i zamknąć okno dialogowe.
Aby dodać nowy skrót, należy kliknąć na wierszu polecenia i dodać nowy skrót.
Użytkownicy systemu Mac OS X: Gdy w programie ImageReady jest włączona preferencja Użyj skrótów
systemowych, niektóre skróty programu są zastępowane przez skróty systemowe. (Na przykład, gdy preferencja jest
włączona, skrót Command + H służy do ukrywania aplikacji. Gdy preferencja jest włączona, ten sam skrót służy do
pokazywania/ukrywania okna Dodatki.) Aby efektu tego uniknąć, należy albo używać skrótu z wciśniętym
klawiszem Control, albo wybrać opcję ImageReady > Preferencje > Ogólne i usunąć zaznaczenie opcji Używaj
skrótów systemowych.
Przechodzenie między narzędziami o tym Wcisnąć Shift i klawisz skrótu (*gdy jest Wcisnąć Shift i klawisz skrótu (*gdy jest
samym skrócie klawiaturowym wyłączona preferencja Użyj klawisza Shift wyłączona preferencja Użyj klawisza Shift
do przełączania narzędzi) do przełączania narzędzi)
Przechodzenie między narzędziami Wcisnąć Alt i kliknąć na narzędziu (*oprócz Wcisnąć Option i kliknąć na narzędziu
ukrytymi narzędzi do dodawania punktów (*oprócz narzędzi do dodawania punktów
kontrolnych, usuwania punktów kontrolnych, usuwania punktów
kontrolnych i konwersji punktów) kontrolnych i konwersji punktów)
Narzędzie Przesunięcie V V
Narzędzie Lasso L L
Narzędzie Różdżka W W
Kadrowanie, narzędzie C C
Narzędzie Odcięcie K K
Narzędzie Łatka*
Narzędzie Pędzel B B
Narzędzie Ołówek
Narzędzie Gumka † E E
Narzędzie Gradient* G G
Narzędzie Rozmycie* R R
Narzędzie Wyostrzanie*
Narzędzie Smużenie*
Narzędzie Rozjaśnianie* O O
Narzędzie Ściemnianie*
Narzędzie Gąbka*
Narzędzie Pióro * P P
Narzędzie Prostokąt U U
Narzędzie Elipsa
Narzędzie Wielokąt*
Narzędzie Notatki* N N
Narzędzie Kroplomierz† I I
Narzędzie Miarka*
Narzędzie Rączka† H H
Narzędzie Lupka† Z Z
†Te same skróty obowiązują dla narzędzi wydzielania*, narzędzi deformujących i narzędzi do tworzenia wzorków*
Narzędzie Wypełnienie G G
Narzędzie Kroplomierz I I
Narzędzie Czyszczenie C C
Rekonstrukcja, narzędzie R R
Marszczenie, narzędzie S S
Narzędzie Wybrzuszenie B B
Narzędzie Lustro M M
Narzędzie Turbulencja T T
Zmniejszenie lub zwiększenie wielkości Strzałka w górę/Strzałka w dół Strzałka w górę/Strzałka w dół
pędzla
Przełączanie narzędzia Inteligentne Control przy zaznaczonym narzędziu Command przy zaznaczonym narzędziu
podświetlanie Podświetlacz krawędzi Podświetlacz krawędzi
Wypełnienie obszaru na pierwszym planie i Wcisnąć Shift i kliknąć przy zaznaczonym Wcisnąć Shift i kliknąć przy zaznaczonym
podgląd obszaru wydzielonego narzędziu Wypełnienie narzędziu Wypełnienie
Przesuwanie maski przy zaznaczonym Wcisnąć Control i przeciągnąć Wcisnąć Command i przeciągnąć
narzędziu Retusz krawędzi
Dodawanie krycia, gdy jest zaznaczone Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
narzędzie Czyszczenie
Zmniejszanie/Powiększanie wielkości Strzałka w dół/Strzałka w górę w polu Strzałka w dół lub Strzałka w górę w polu
pędzla o 1 tekstowym Rozmiar pędzla† tekstowym Rozmiar pędzla†
Zmniejszanie/Powiększanie wielkości Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest
pędzla o 1 widoczny suwak rozmiaru pędzla† widoczny suwak rozmiaru pędzla†
Ciągłe próbkowanie zniekształcenia Alt + przeciągnąć w oknie podglądu, gdy Option + przeciągnąć w oknie podglądu,
jest zaznaczone narzędzie Rekonstrukcja z gdy jest zaznaczone narzędzie
trybem Przemieść, Wirówka lub Podobne Rekonstrukcja z trybem Przemieść,
Wirówka lub Podobne
Zmniejszenie/Powiększenie rozmiaru Strzałka w dół/Strzałka w górę w polu Strzałka w dół/Strzałka w górę w polu
pędzla o 2, albo gęstości, nacisku, siły lub tekstowym Rozmiar pędzla, Gęstość, Siła lub Rozmiar pędzla, Gęstość, Siła lub Skok
skoku turbulencji o 1 Skok turbulencji† turbulencji†
Zmniejszenie/Powiększenie rozmiaru Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, gdy jest
pędzla o 2, albo gęstości, nacisku, siły lub widoczny suwak Rozmiar pędzla, Gęstość, widoczny suwak Rozmiar pędzla, Gęstość,
skoku turbulencji o 1 Siła lub Skok turbulencji† Siła lub Skok turbulencji†
Przejście do poprzedniej płytki na liście Strzałka w lewo, Page Up Strzałka w lewo, Page Up
Historia płytek
Przejście do następnej płytki na liście Strzałka w prawo, Page Down Strzałka w prawo, Page Down
Historia płytek
Przesunięcie zaznaczenia podczas Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka
przeglądania oryginału w górę lub Strzałka w dół w górę lub Strzałka w dół
Zwiększanie kroku przesuwania Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo,
zaznaczenia podczas przeglądania Strzałka w górę lub Strzałka w dół Strzałka w górę lub Strzałka w dół
oryginału
Zastosowanie nowego filtra w miejsce Wcisnąć Alt i kliknąć na filtrze Wcisnąć Option i kliknąć na filtrze
zaznaczonego
Otwarcie/Zamknięcie wszystkich trójkątów Wcisnąć Alt i kliknąć na ikonie trójkąta Wcisnąć Option i kliknąć na ikonie trójkąta
zastępczych
Lupka, narzędzie Z Z
Rączka, narzędzie H H
Narzędzie Wyrównaj A A
Zaznaczanie wielu punktów w panelu Kliknięcie na pierwszym punkcie, kliknięcie Kliknięcie na pierwszym punkcie, kliknięcie
Krzywe z wciśniętym Shift na kolejnych punktach z wciśniętym Shift na kolejnych punktach
Dodawanie punktu krzywej w panelu Wcisnąć Control i kliknąć w okienku Wcisnąć Control i kliknąć w okienku
Krzywe podglądu podglądu
ADOBE PHOTOSHOP CS2 800
Podręcznik użytkownika
Wyświetlenie obszaru podświetlonego, Wcisnąć Alt i przeciągnąć suwak Ekspozycja Wcisnąć Option i przeciągnąć suwak
który będzie obcięty w Podglądzie lub Cienie Ekspozycja lub Cienie
Lupka, narzędzie Z Z
Rączka, narzędzie H H
Przesunięcie zaznaczonego obrazka o 1 Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Strzałka
piksel w górę lub Strzałka w dół w górę lub Strzałka w dół
Wyświetlanie obramowań pojedynczych Wcisnąć Alt i przesunąć kursor nad obrazek Wcisnąć Option i przesunąć kursor nad
obrazków obrazek
Lupka, narzędzie Z Z
Rączka, narzędzie H H
ADOBE PHOTOSHOP CS2 801
Podręcznik użytkownika
Dopasowanie do widoku Control +0 (zero); dwukrotne kliknięcie na Command +0 (zero); dwukrotne kliknięcie
narzędziu Rączka na narzędziu Rączka
Powiększenie w środku (100%) Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka
Wypełnienie zaznaczenia obrazkiem pod Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
kursorem
Utworzenie kopii zaznaczenia ruchomego Wcisnąć Control + Alt i przeciągnąć Wcisnąć Command + Opt i przeciągnąć
Zaznaczenie płaszczyzny położonej pod Wcisnąć Control i kliknąć na płaszczyźnie Wcisnąć Command i kliknąć na płaszczyźnie
inną płaszczyzną
Utworzenie pełnej płaszczyzny obszaru Dwukrotnie kliknąć na narzędziu Utwórz Dwukrotnie kliknąć na narzędziu Utwórz
roboczego płaszczyznę płaszczyznę
Przechodzenie między trybami mieszania Shift + + (plus) lub – (minus) Shift + + (plus) lub – (minus)
Zmniejszanie nasycenia* Narzędzie Gąbka + Shift + Alt + D Narzędzie Gąbka + Shift + Option + D
Podgląd dokumentu§ Y Y
Dopasowywanie obrazka do wielkości okna Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Rączka Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Rączka
Powiększenie 100% Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Lupka
Zastosowanie powiększenia procentowego Shift + Enter na palecie Nawigator Shift + Return na palecie Nawigator
i utrzymanie aktywności pola procentu
powiększenia*
Powiększenie pewnego obszaru obrazka * Wcisnąć Control i przeciągnąć nad Wcisnąć Command i przeciągnąć nad
podglądem na palecie Nawigator podglądem na palecie Nawigator
Przewijanie obrazka za pomocą narzędzia Spacja + przeciągnąć albo przeciągnąć pole Spacja + przeciągnąć albo przeciągnąć pole
Rączka* podglądu na palecie Nawigator podglądu na palecie Nawigator
Przewijanie w górę lub w dół o 1 ekran Page Up lub Page Down† Page Up lub Page Down†
Przewijanie w górę lub w dół o 10 jednostek Shift + Page Up lub Page Down† Shift + Page Up lub Page Down†
Przesunięcie widoku do lewego górnego Home lub End Home lub End
rogu albo prawego dolnego rogu
Włączanie i wyłączanie maski warstwy* \ (kreska ukośna odwrócona) \ (kreska ukośna odwrócona)
†Aby przewinąć obrazek w prawo lub w lewo, należy wcisnąć Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS), a następnie użyć odpowiednio
klawisza Page Up lub w Page Down
Zmiana położenia markietki podczas Dowolne narzędzie do zaznaczania (poza Dowolne narzędzie do zaznaczania (poza
zaznaczania‡ narzędziem do zaznaczania pojedynczych narzędziem do zaznaczania pojedynczych
kolumn i pojedynczych wierszy) + spacja i kolumn i pojedynczych wierszy) + spacja i
przeciągnąć przeciągnąć
Dodawanie do zaznaczenia lub wybór Dowolne narzędzie do zaznaczania + Dowolne narzędzie do zaznaczania +
części wspólnej wcisnąć Shift i przeciągnąć wcisnąć Shift i przeciągnąć
Przecięcie z zaznaczeniem Dowolne narzędzie do zaznaczania + Shift+ Dowolne narzędzie do zaznaczania + Shift +
Alt i przeciągnąć Option i przeciągnąć
Rysowanie markietki od środka (jeśli nie są Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
aktywne inne zaznaczenia)‡
Ograniczenie kształtu markietki i rysowanie Shift + wcisnąć Alt i przeciągnąć Shift + wcisnąć Option i przeciągnąć
od środka‡
ADOBE PHOTOSHOP CS2 805
Podręcznik użytkownika
Uaktywnienie narzędzia Przesunięcie Control (z wyjątkiem sytuacji, gdy jest Command (z wyjątkiem sytuacji, gdy jest
zaznaczone narzędzie Rączka, Odcięcie, zaznaczone narzędzie Rączka, Odcięcie,
Ścieżka*, Kształt*, Prostokątna mapa Ścieżka*, Kształt*, Prostokątna mapa
obrazka§, Okrągła mapa obrazka§, obrazka§, Okrągła mapa obrazka§,
Wielokątna mapa obrazka§, lub dowolne Wielokątna mapa obrazka§, lub dowolne
narzędzie Pióro*) narzędzie Pióro*)
Przełączanie się między narzędziem Lasso Wcisnąć Alt i przeciągnąć Wcisnąć Option i przeciągnąć
magnetyczne i Lasso*
Przełączanie narzędzia Lasso magnetyczne Wcisnąć Alt i kliknąć Wcisnąć Option i kliknąć
na narzędzie Lasso*
Stosowanie/Anulowanie wyniku narzędzia Enter/Esc lub Control+kropka Return/Esc lub Command + kropka
Lasso magnetyczne*
Przesunięcie kopii zaznaczenia Narzędzie Przesunięcie + wcisnąć Alt i Narzędzie Przesunięcie + wcisnąć Option i
przeciągnąć zaznaczenie‡ przeciągnąć zaznaczenie‡
Przesuwanie obszaru zaznaczenia o 1 piksel Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo, Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo,
Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka
w dół† w dół†
Przesuwanie zaznaczenia o 1 piksel Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo, Dowolne zaznaczenie + Strzałka w prawo,
Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka Strzałka w lewo, Strzałka w górę lub Strzałka
w d󳆇 w d󳆇
Przesuwanie warstwy o 1 piksel, gdy na Control + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Command + Strzałka w prawo, Strzałka w
warstwie nie są zaznaczone żadne obiekty Strzałka w górę lub Strzałka w dół† lewo, Strzałka w górę lub Strzałka w dół†
Zwiększenie/Zmniejszenie szerokości Narzędzie Lasso magnetyczne + [ lub ] Narzędzie Lasso magnetyczne + [ lub ]
obszaru*
Akceptacja kadrowania lub brak zezwolenia Narzędzie Kadrowanie + Enter lub Esc Narzędzie Kadrowanie + Return lub Esc
na nie
Tworzenie kątomierza* Narzędzie Miarka + wcisnąć Alt i Narzędzie Miarka + wcisnąć Option i
przeciągnąć punkt końcowy przeciągnąć punkt końcowy
Przyciąganie linii pomocniczych do Wcisnąć Shift i przeciągnąć linię Wcisnąć Shift i przeciągnąć linię
znaczników miarki (*gdy jest zaznaczona pomocniczą pomocniczą
opcja Widok > Przyciągnij)
Przechodzenie między poziomą i pionową Wcisnąć Alt i przeciągnąć linię pomocniczą Wcisnąć Option i przeciągnąć linię
linią pomocniczą pomocniczą
Zaznaczanie wielu punktów kontrolnych Narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie + Narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie +
wcisnąć Shift i kliknąć wcisnąć Shift i kliknąć
Powielanie ścieżki Pióro (dowolne), Zaznaczanie ścieżki lub Pióro (dowolne), Zaznaczanie ścieżki lub
Zaznaczanie bezpośrednie + Control + Zaznaczanie bezpośrednie + Command +
wcisnąć Alt i przeciągnąć Option i przeciągnąć
Zamknięcie ścieżki Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Pióro Dwukrotne kliknięcie na narzędziu Pióro
magnetyczne magnetyczne
Zamknięcie ścieżki z segmentem Narzędzie Pióro magnetyczne + Alt + Narzędzie Pióro magnetyczne + Option +
prostoliniowym dwukrotne kliknięcie dwukrotne kliknięcie
Narzędzie Kroplomierz Dowolne narzędzie do malowania + Alt lub Dowolne narzędzie do malowania + Option
dowolne narzędzie do tworzenia kształtów lub dowolne narzędzie do tworzenia
+ Alt (*gdy nie jest zaznaczona opcja kształtów + Option (*gdy nie jest
Ścieżki) zaznaczona opcja Ścieżki)
Wybór koloru tła Narzędzie Kroplomierz + wcisnąć Alt i Narzędzie Kroplomierz + wcisnąć Option i
kliknąć kliknąć
Usunięcie próbnika kolorów* Narzędzie Próbnik kolorów + wcisnąć Alt i Narzędzie Próbnik kolorów + wcisnąć
kliknąć Option i kliknąć
Określanie krycia, tolerancji, siły i ekspozycji Dowolne narzędzie do malowania lub Dowolne narzędzie do malowania lub
dla trybu malowania edycji + klawisze numeryczne (np., 0 = edycji + klawisze numeryczne (np., 0 =
100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 = 100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 =
45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu, 45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu,
należy użyć skrótu Shift + klawisze należy użyć skrótu Shift + klawisze
liczbowe) liczbowe)
ADOBE PHOTOSHOP CS2 807
Podręcznik użytkownika
Określanie przepływu dla trybu malowania* Dowolne narzędzie do malowania lub Dowolne narzędzie do malowania lub
edycji + klawisze numeryczne (np., 0 = edycji + klawisze numeryczne (np., 0 =
100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 = 100%, 1 = 10%, 4 i szybkie naciśnięcie 5 =
45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu, 45%) (*gdy jest zaznaczona opcja aerografu,
nie należy używać klawisza Shift) nie należy używać klawisza Shift)
Przechodzenie między trybami mieszania Shift + + (plus) lub – (minus) Shift + + (plus) lub – (minus)
Wypełnianie zaznaczenia /warstwy kolorem Alt + Backspace lub Control + Backspace† Option + Delete lub Command + Delete†
pierwszego planu lub tła
Łączenie punktów z linią prostą Dowolne narzędzie do malowania + Dowolne narzędzie do malowania +
wcisnąć Shift i kliknąć wcisnąć Shift i kliknąć
Przesuwanie tekstu wewnątrz obrazka Wcisnąć Control i przeciągnąć tekst (gdy Wcisnąć Command i przeciągnąć tekst (gdy
jest zaznaczona warstwa tekstowa) jest zaznaczona warstwa tekstowa)
Zaznaczenie znaku po prawej/lewej, Shift + Strzałka w lewo/Strzałka w prawo lub Shift + Strzałka w lewo/Strzałka w prawo lub
wiersza u dołu/góry lub wyrazu po lewej Strzałka w dół/Strzałka w górę lub Control + Strzałka w dół/Strzałka w górę lub
/prawej Shift + Strzałka w lewo/Strzałka w prawo Command + Shift + Strzałka w
lewo/Strzałka w prawo
Zaznaczenie znaków między punktem Wcisnąć Shift i kliknąć Wcisnąć Shift i kliknąć
wstawiania a punktem, w którym kliknięto
Przesunięcie kursora o 1 znak w lewo/w Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, Strzałka Strzałka w lewo/Strzałka w prawo, Strzałka
prawo, o 1 wiersz w dół/w górę lub o 1 w dół/Strzałka w górę lub Control + Strzałka w dół/Strzałka w górę lub Command +
wyraz w lewo/w prawo w lewo/Strzałka w prawo Strzałka w lewo/Strzałka w prawo
Utworzenie nowej warstwy tekstowej, gdy Wcisnąć Shift i kliknąć Wcisnąć Shift i kliknąć
na palecie Warstwy jest zaznaczona
warstwa tekstowa
Zaznaczenie wyrazu, wiersza, akapitu lub Kliknąć dwukrotnie, kliknąć trzykrotnie, Kliknąć dwukrotnie, kliknąć trzykrotnie,
historii kliknąć czterokrotnie lub kliknąć kliknąć czterokrotnie lub kliknąć
pięciokrotnie pięciokrotnie
Skalowanie tekstu wewnątrz obwiedni, gdy Wcisnąć Control i przeciągnąć uchwyt Wcisnąć Command i przeciągnąć uchwyt
są zmieniane jej wymiary* obwiedni obwiedni
Wyrównanie do lewej, do środka lub do Narzędzie Tekst poziomy + Control + Shift + Narzędzie Tekst poziomy + Command +
prawej* L, C lub R Shift + L, C, lub R
Wyrównanie do góry, do środka lub do Narzędzie Tekst pionowy + Control + Shift + Narzędzie Tekst pionowy + Command +
dołu* L, C lub R Shift + L, C, lub R
Wybór skalowania pionowego 100%* Control + Shift + Alt + X Command + Shift + Option + X
ADOBE PHOTOSHOP CS2 809
Podręcznik użytkownika
Włączanie/Wyłączanie dzielenia wyrazów w Control + Shift + Alt + H Command + Control + Shift + Option + H
akapicie*
Zmniejszenie lub zwiększenie rozmiaru Control + Shift + < lub >† Command + Shift + < lub >†
zaznaczonego tekstu o 2 punkty lub piksele
Zmniejszenie lub zwiększenie interlinii o 2 Alt + Strzałka w dół lub Strzałka w górꆆ Option + Strzałka w dół lub Strzałka w
punkty lub piksele górꆆ
Zmniejszenie lub zwiększenie przesunięcia Shift + Alt + Strzałka w dół lub Strzałka w Shift + Option + Strzałka w dół lub Strzałka
linii bazowej o 2 punkty lub piksele górꆆ w górꆆ
Zmniejszenie lub zwiększenie Alt + Strzałka w lewo lub Strzałka w Option + Strzałka w lewo lub Strzałka w
kerningu/światła o 20/1000 ems prawo†† prawo††
†Wciśnięcie klawisza Alt (Win) lub Option (Mac OS) powoduje zmniejszenie/zwiększenie odpowiedniej wielkości o 10
††Wciśnięcie klawisza Ctrl (Windows) lub Command (Mac OS) powoduje zmniejszenie/zwiększenie odpowiedniej wielkości o 10
Rysowanie odcięcia kwadratowego od Shift + wcisnąć Alt i przeciągnąć Shift + wcisnąć Option i przeciągnąć
środka na zewnątrz
ADOBE PHOTOSHOP CS2 810
Podręcznik użytkownika
Otwarcie menu kontekstowego Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć na odcięciu
odcięciu
Ustawianie opcji palet (z wyjątkiem palet Alt + kliknięcie na przycisku Nowy Option + kliknięcie przycisku Nowy
Zadania, Animacja, Style, Pędzle*,
Ustawienia narzędzia* i Kompozycje
warstw)
Usunięcie bez potwierdzenia (z wyjątkiem Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Usuń Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Usuń
palety Pędzle*)
Wczytanie jako zaznaczenia Wcisnąć Control i kliknąć na miniaturce Wcisnąć Command i kliknąć na miniaturce
kanału, warstwy lub ścieżki. Control + kanału, warstwy lub ścieżki. Command +
wcisnąć Alt i kliknąć na warstwie (w wcisnąć Option i kliknąć na warstwie (w
ImageReady) ImageReady)
Dodanie do bieżącego zaznaczenia Control + wcisnąć Shift i kliknąć na Command + wcisnąć Shift i kliknąć na
miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki. miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki.
Control + Shift + wcisnąć Alt i kliknąć na Command + Shift + wcisnąć Option i kliknąć
warstwie (w ImageReady) na warstwie (w ImageReady)
Usunięcie z bieżącego zaznaczenia* Control + wcisnąć Alt i kliknąć na miniaturce Command + wcisnąć Option i kliknąć na
kanału, warstwy lub ścieżki miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki
Przecięcie z bieżącym zaznaczeniem* Control + Shift + wcisnąć Alt i kliknąć na Command + Shift + wcisnąć Option i kliknąć
miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki na miniaturce kanału, warstwy lub ścieżki
Podświetlenie paska opcji Uaktywnić narzędzie Zaznaczanie i nacisnąć Uaktywnić narzędzie Zaznaczanie i nacisnąć
Enter Return
Zwiększenie/Zmniejszenie jednostek o 10 w Shift + Strzałka w górę/Strzałka w dół Shift + Strzałka w górę/Strzałka w dół
menu wysuwanym
Włączenie polecenia i wyłączenie Wcisnąć Alt i kliknąć na znaczniku obok Wcisnąć Option i kliknąć na znaczniku obok
wszystkich pozostałych; albo włączenie polecenia polecenia
wszystkich poleceń*
Włączenie bieżącej kontrolki modalnej i Wcisnąć Alt i kliknąć Wcisnąć Option i kliknąć
wyłączenie wszystkich innych kontrolek
modalnych*
Zmiana opcji zestawu zadań Alt + kliknąć dwukrotnie na zestawie opcji Option + kliknąć dwukrotnie na zestawie
opcji
Wyświetlenie okna dialogowego Opcje Dwukrotnie kliknąć na zestawie lub Dwukrotnie kliknąć na zestawie lub
zadaniu. Alt + dwukrotnie kliknąć na zadaniu. Alt + dwukrotnie kliknąć na
zestawie lub akcji (w ImageReady) zestawie lub akcji (w ImageReady)
Odtworzenie całego zadania Control + dwukrotnie kliknąć na zadaniu Command + dwukrotnie kliknąć na zadaniu
Zwinięcie/Rozwinięcie wszystkich Wcisnąć Alt i kliknąć na trójkącie Wcisnąć Option i kliknąć na trójkącie
składników zadania
Wykonanie polecenia Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
Wykonaj Wykonaj
Utworzenie nowego zadania i rozpoczęcie Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowe Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Nowe
nagrywania bez potwierdzenia zadanie zadanie
Zaznaczenie nie sąsiadujących ze sobą Wcisnąć Control i kliknąć na Wcisnąć Command i kliknąć na
elementów tego samego rodzaju* zadaniu/poleceniu zadaniu/poleceniu
Zaznaczanie/Usuwanie zaznaczenia wielu Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej ramce Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej ramce
ramek sąsiadujących ze sobą
Zaznaczanie/Usuwanie zaznaczenia wielu Wcisnąć Control i klikać na kolejnych Wcisnąć Command i klikać na kolejnych
ramek nie sąsiadujących ze sobą ramkach ramkach
Wklejanie przy użyciu poprzednich Alt + wybrać polecenie Wklej ramki z menu Option + wybrać polecenie Wklej ramki z
ustawień, bez wyświetlania okna wysuwanego palety menu wysuwanego palety
dialogowego
Usunięcie pędzla* Wcisnąć Alt i kliknąć na pędzlu Wcisnąć Option i kliknąć na pędzlu
Zaznaczenie pierwszego/ostatniego Shift + , (przecinek) lub . (kropka) Shift + , (przecinek) lub . (kropka)
pędzla*
Ustawienie opcji przycisku Zapisz Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku
zaznaczenie jako kanał
Utworzenie nowego kanału dodatkowego Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku
Utwórz nowy kanał Utwórz nowy kanał
Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia kanału Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale kolorów Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale kolorów
wielu kolorów
Zaznaczenie/Usunięcie zaznaczenia kanału Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale alfa Wcisnąć Shift i kliknąć na kanale alfa
alfa i wyświetlenie/ukrycie rubinowej
nakładki
Wyświetlenie opcji kanału Dwukrotnie kliknąć na miniaturce kanału Dwukrotnie kliknąć na miniaturce kanału
alfa lub dodatkowego alfa lub dodatkowego
Wybór koloru tła Wcisnąć Alt i kliknąć na kolorze w pasku Wcisnąć Option i kliknąć na kolorze w pasku
kolorów kolorów
Wyświetlenie menu Pasek kolorów Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć na pasku kolorów
pasku kolorów
Przechodzenie między kolorami Shift + kliknięcie na pasku koloru Shift + kliknięcie na pasku koloru
ADOBE PHOTOSHOP CS2 813
Podręcznik użytkownika
Wybór koloru tła Wcisnąć Alt i kliknąć na próbce Wcisnąć Option i kliknąć na próbce
Zaznaczenie wielu kolorów sąsiadujących Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej próbce Wcisnąć Shift i kliknąć na drugiej próbce
ze sobą; kolor kliknięty jako ostatni staje się
kolorem tła
Zaznaczenie wielu kolorów nie Wcisnąć Control i klikać na kolejnych Wcisnąć Command i klikać na kolejnych
sąsiadujących ze sobą; kolor kliknięty jako próbkach próbkach
ostatni staje się kolorem pierwszego planu
Dodanie bieżącego koloru tła Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowy Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Nowy
kolor lub przeciągnąć kolor z palety kolor lub przeciągnąć kolor z palety
Narzędzia do tabeli kolorów Narzędzia do tabeli kolorów
Dodanie bieżącego koloru narzędzia Kliknąć na przycisku Nowy kolor lub Kliknąć na przycisku Nowy kolor lub
przeciągnąć kolor z palety Narzędzia na przeciągnąć kolor z palety Narzędzia na
przycisk Nowy kolor przycisk Nowy kolor
Zmiana nazwy zdjęcia* Dwukrotnie kliknąć na nazwie zdjęcia Dwukrotnie kliknąć na nazwie zdjęcia
Powielenie dowolnego stanu obrazka Wcisnąć Alt i kliknąć na stanie obrazka Wcisnąć Option i kliknąć na stanie obrazka
oprócz stanu bieżącego*
Trwałe wyczyszczenie historii (nie będzie Alt + Wyczyść historię (w menu wysuwanym Option + Wyczyść historię (w menu
działać polecenie Cofnij)* palety Historia) wysuwanym palety Historia)
Zmiana trybów odczytu kolorów* Kliknąć na ikonie kroplomierza Kliknąć na ikonie kroplomierza
Utworzenie nowej kompozycji warstw + Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Utwórz Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku
okno nową kompozycję warstwy Utwórz nową kompozycję warstwy
Otwarcie okna dialogowego Opcje Dwukrotnie kliknąć na kompozycji warstwy Dwukrotnie kliknąć na kompozycji warstwy
kompozycji warstw
Zmiana nazwy Dwukrotnie kliknąć na nazwie kompozycji Dwukrotnie kliknąć na nazwie kompozycji
warstwy warstwy
Wczytanie przezroczystości jako Wcisnąć Control i kliknąć na miniaturce Wcisnąć Command i kliknąć na miniaturce
zaznaczenia warstwy warstwy
Utworzenie nowej pustej warstwy z oknem Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowa Wcisnąć Option i kliknąć na przycisk Nowa
dialogowym warstwa warstwa
Utworzenie nowej warstwy pod warstwą Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Nowa Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
docelową warstwa Nowa warstwa
Złączenie kopii wszystkich widocznych Control + Shift + Alt + E Command + Shift + Option + E
warstw na warstwie docelowej
Przeniesienie warstwy na spód lub na Control + Shift + [ lub ] Command + Shift + [ lub ]
wierzch
Skopiowanie bieżącej warstwy na warstwę Alt + wybrać z menu wysuwanego palety Option + wybrać z menu wysuwanego
pod spodem polecenie Złącz w dół palety polecenie Złącz w dół
Skopiowanie wszystkich widocznych Alt + wybrać z menu wysuwanego palety Option + wybrać z menu wysuwanego
warstw do nowej warstwy wierzchniej polecenie Złącz widoczne palety polecenie Złącz widoczne
Wyświetlenie/Ukrycie tylko tej Kliknąć prawym przyciskiem myszy ma Wcisnąć Control i kliknąć na ikonie oka
warstwy/grupy albo wszystkich ikonie oka
warstw/grup
Wyświetlenie/Ukrycie wszystkich Wcisnąć Alt i kliknąć na ikonie oka Wcisnąć Option i kliknąć na ikonie oka
pozostałych, aktualnie widocznych warstw
Edycja opcji efektu/stylu warstwy Dwukrotnie kliknąć na efekcie/stylu Dwukrotnie kliknąć na efekcie/stylu
warstwy warstwy
Ukrycie efektu/stylu warstwy Wcisnąć Alt i kliknąć dwukrotnie na Wcisnąć Option i kliknąć dwukrotnie na
efekcie/stylu warstwy efekcie/stylu warstwy
Wyświetlenie/Ukrycie wszystkich warstw i Wcisnąć Alt i kliknąć na trójkącie rozwijania Wcisnąć Option i kliknąć na trójkącie
efektów§ grupy warstw rozwijania grupy warstw
Wyłączenie/Włączenie maski wektorowej Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski
wektorowej wektorowej
Otwarcie okna Opcje maski warstwy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy
Przełączanie maski warstwy Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski Wcisnąć Shift i kliknąć na miniaturce maski
warstwy warstwy
Przełączanie się między maską Wcisnąć Alt i kliknąć na miniaturce maski Wcisnąć Option i kliknąć na miniaturce
warstwy/obrazkiem kompozytowym warstwy maski warstwy
Przełączanie trybu rubinowego koloru \ (kreska ukośna odwrócona) lub Shift + \ (kreska ukośna odwrócona) lub Shift +
maski warstwy* wcisnąć Alt i kliknąć wcisnąć Option i kliknąć
Zaznaczenie całego tekstu; tymczasowe Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce warstwy
zaznaczenie narzędzia tekstowego tekstowej tekstowej
Utworzenie maski odcinania Wcisnąć Alt i kliknąć na linii oddzielającej Wcisnąć Option i kliknąć na linii
dwie warstwy oddzielającej dwie warstwy
Zmiana nazwy warstwy Dwukrotnie kliknąć na nazwie warstwy Dwukrotnie kliknąć na nazwie warstwy
Utworzenie nowego zestawu warstw pod Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Nowy Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
bieżącą warstwą/bieżącym zestawem zestaw warstw Nowy zestaw warstw
warstw
Utworzenie nowego zestawu warstw z Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Nowy Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Nowy
oknem dialogowym zestaw warstw zestaw warstw
Utworzenie maski warstwy, która ukrywa Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Dodaj Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku Dodaj
wszystko/obiekty zaznaczone maskę warstwy maskę warstwy
Utworzenie maski wektorowej, która Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
ujawnia wszystko/zaznaczenie Dodaj maskę warstwy Dodaj maskę warstwy
Utworzenie maski wektorowej, która Control + wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Command + wcisnąć Option i kliknąć na
ukrywa wszystko/zaznaczenie Dodaj maskę warstwy przycisku Dodaj maskę warstwy
ADOBE PHOTOSHOP CS2 816
Podręcznik użytkownika
Wyświetlenie własności grupy warstw Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć na grupie warstw,
grupie warstw, kliknąć dwukrotnie na kliknąć dwukrotnie na grupie
grupie
Wyświetlenie opcji warstwy§ Alt + kliknąć dwukrotnie na warstwie Option + kliknąć dwukrotnie na warstwie
Dodanie ścieżki do zaznaczenia Control + wcisnąć Shift i kliknąć na nazwie Command + wcisnąć Shift i kliknąć na
ścieżki nazwie ścieżki
Usunięcie ścieżki z zaznaczenia Control + wcisnąć Alt i kliknąć na nazwie Command + wcisnąć Option i kliknąć na
ścieżki nazwie ścieżki
Zachowanie przecięcia ścieżki jako Control + Shift + Wcisnąć Alt i kliknąć na Command + Shift + Wcisnąć Option i
zaznaczenia nazwie ścieżki kliknąć na nazwie ścieżki
Ustawianie opcji przycisków Wypełnij Wcisnąć Alt i kliknąć na przycisku Wcisnąć Option i kliknąć na przycisku
ścieżkę kolorem narzędzia, Obrysuj ścieżkę
pędzlem, Wczytaj ścieżkę jako zaznaczenie,
Utwórz ścieżkę roboczą z zaznaczenia i
Utwórz nową ścieżkę
Utworzenie nowej próbki z koloru Kliknąć w pustym obszarze palety Kliknąć w pustym obszarze palety
narzędzia*
Wybór koloru tła Wcisnąć Control i kliknąć na próbce Wcisnąć Command i kliknąć na próbce
Usunięcie koloru Wcisnąć Alt i kliknąć na próbce Wcisnąć Option i kliknąć na próbce
Zaznaczenie wielu kolorów sąsiadujących Wcisnąć Shift i kliknąć na drugim kolorze Wcisnąć Shift i kliknąć na drugim kolorze
ze sobą§
Zaznaczenie wielu kolorów nie Wcisnąć Control i klikać na kolejnych Wcisnąć Command i klikać na kolejnych
sąsiadujących ze sobą§ kolorach kolorach
Edycja nazwy mapy obrazka i wyświetlenie Dwukrotnie kliknąć na miniaturce mapy Dwukrotnie kliknąć na miniaturce mapy
palety Mapa obrazka obrazka obrazka
Edycja zadania myszy dla stanu rollover Dwukrotnie kliknąć na miniaturce stanu Dwukrotnie kliknąć na miniaturce stanu
rollover rollover
Edycja nazwy odcięcia obrazka i Dwukrotnie kliknąć na miniaturce odcięcia Dwukrotnie kliknąć na miniaturce odcięcia
wyświetlenie palety Odcięcie obrazka obrazka
Przełączanie widoczności ramek animacji Kliknąć prawym przyciskiem myszy na Wcisnąć Control i kliknąć prawym
stanie z ikoną ramki animacji i wybrać z przyciskiem myszy na stanie z ikoną ramki
menu kontekstowego nowy stan animacji, po czym wybrać z menu
kontekstowego nowy stan
Utworzenie efektu rollover mapy obrazka Wcisnąć Control i kliknąć na przycisku Wcisnąć Command i kliknąć na przycisku
Utwórz warstwowy efekt rollover Utwórz warstwowy efekt rollover
Klawisze funkcyjne
Zadanie Windows Mac OS
Cofnięcie/Ponowienie operacji* F1
Wycinanie* F2 F2
Kopiowanie* F3 F3
Wklejanie* F4 F4
Otwarcie programu Adobe Bridge z innej Control + Alt + O, Control + Shift + O Command + Option + O, Command + Shift
aplikacji z pakietu Creative Suite +O
Otwarcie okna dialogowego Wersje Shift + Alt + Control + V Shift + Option + Command + V
Przejście o poziom w górę (w widoku Control + Strzałka w górę Command + Strzałka w górę
folderów)
Dodawanie do zaznaczenia (elementy nie Wcisnąć Control i kliknąć Wcisnąć Command i kliknąć
sąsiadujące ze sobą)
Dodanie elementu do zaznaczenia Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo, Shift + Strzałka w prawo, Strzałka w lewo,
Strzałka w górę lub Strzałka w dół Strzałka w górę lub Strzałka w dół
Otwarcie okna Bridge w postaci Wcisnąć Control i kliknąć na ikonie Wcisnąć Command i kliknąć na ikonie
zmaksymalizowanej i automatyczne programu Bridge na pasku opcji programu Bridge na pasku opcji
ukrycie innych palet
Wyświetlenie Pomocy F1 F1
ADOBE PHOTOSHOP CS2 820
Podręcznik użytkownika
Zaznaczenie ostatniego obiektu Page Down lub Home Page Down lub Home
Skorowidz
A korzystanie z plików Adobe Version Cue, projekty
Adaptacyjna paleta kolorów 252 pochodzących z łączenie się z projektami
Photoshopa 736 zdalnymi 125
Administrator systemu, uprawnienia
w Version Cue 177 pliki, otwieranie 202, 204 dodawanie plików 136
Adnotacje Adobe InDesign kopia robocza i jej odtwarzanie 173
dodawanie 722 w metadanych 99 kopie robocze 123
dźwiękowe 723 Adobe Premiere 714 kopiowanie 171
edycja 724 Adobe Press 9 kopiowanie i przenoszenie
importowanie 723 Adobe RGB, przestrzeń kolorów 284 plików 139
informacje 722 Adobe Stock Photos odłączanie się od projektu 144
odtwarzanie 723 Zobacz także konta Stock Photo ograniczanie dostępu 175
odtwarzanie w zadaniach 768 informacje 107 otwieranie 124
otwieranie 723 koszyk 112 otwieranie plików 135
tworzenie 722 kupowanie 111, 112, 113 stosowanie blokady 170
usuwanie 724 ponowne pobieranie fotografii 116 synchronizacja 159
wyświetlanie i ukrywanie 723 porady dotyczące tworzenie i edytowanie 127
wyszukiwania 110 właściwości 170
wyświetlanie w oknie dialogowym
Zapisz dla internetu 657 preferencje 116 współużytkowanie 131
zapisywanie 687 przeglądówki 110, 111 wyświetlanie informacji o 127
adnotacje dźwiękowe. (Zobacz w programie Bridge 81 Adobe Version Cue, przestrzenie
adnotacje wyświetlanie szczegółów robocze
Adobe Acrobat zamówienia 113 dzienniki 166, 179
współpraca z Version Cue 118 wyszukiwanie za pomocą słów ponowne uruchamianie 121
kluczowych 109
Adobe Bridge tworzenie identyfikatorów
Adobe Studio 8 użytkownika 176
Zobacz też okno Bridge
Adobe Studio Exchange 9 ustawianie preferencji 120
Creative Suite, ustawienia
kolorów 265, 267 Adobe Version Cue usuwanie skrótów 143
dodawanie plików do projektów łączenie się z projektami wyświetlanie informacji o 179
Version Cue 137 zdalnymi 125
zmiana nazw 165
opis 81 folder projektów 123
zmiana wyświetlania 126
tworzenie projektów Version foldery 123
Adobe, okno dialogowe Version
Cue 129 funkcje, dostępność 117 Cue 119
usuwanie plików Version Cue 147, migracja do wersji 2.0 166 aerograf 509
149 odłączanie 143 akapity
usuwanie projektów Version publikowanie projektów z
Cue 146 formatowanie 585
GoLive 168
wyświetlanie plików Version informacje 585
w programie Bridge 81
Cue 135 podziały wyrazów 590
Adobe Version Cue Administration,
Adobe Creative Suite, ustawienia program wcięcia 588
kolorów 265 wysunięta interpunkcja 589
edytowanie właściwości
Adobe Digital Negative (DNG), projektów 171 aktywne punkty narzędzia 48
format plików 713
eksportowanie projektów 171 Akwarele, filtr 541
Adobe GoLive
informacje 163 Alarm przestrzeni kolorów,
współpraca z Version Cue 118 polecenie 298
powielanie projektów 171
Adobe Illustrator ALT, element HTML 618, 622
ustawianie preferencji przestrzeni
importowanie kompozycji metodą roboczej 165 Animacja, paleta 646
umieszczania 206
usuwanie projektów 171 animacje
822
Zobacz też ramki animacji auto-odcięcia Zobacz odcięcia konwersja na tryb Skala
dodawanie ramek do 646 Auto-poziomy, polecenie szarości 249
edycja warstw w 643 domyślne ustawienia korzystanie z tekstu 559
importowanie plików jako 653 odcinania 323 określanie rastra 249
opis 644 informacje 323, 326 Własny wzorek, opcja 250
opóźnienie 650 opcje 325 Wiadro z farbą, narzędzie 522
opóźnienie ramki 650 Auto-regeneracja, polecenie 662 Blask neonu, filtr 540
optymalizacja 652 Blask wewnętrzny, efekt 438
otwieranie filmów w formacie B Blask zewnętrzny, efekt 438
QuickTime 654 balans bieli w plikach Camera blokada, w Adobe Version Cue 170,
otwieranie plików jako 653 Raw 225 172
przeglądanie 652 balans kolorów blokady plików, usuwanie w Version
dopasowanie automatyczne 323 Cue 172
tworzenie 644, 654
korekta ogólna 327 blokowanie
usuwanie 648
korekta w oknie Krzywe 303 kolory 673
zapętlanie 650
skanowanie i 200 odcięcia 612
zapisywanie 653
Zastąp kolor, polecenie 320 blokowanie warstw
zmiany na ramkę nr 1 lub zwykły
stan 643 Balans kolorów, polecenie 313 częściowe 427
Animacje jako pliki, polecenie 705 Barwa, tryb 513 pełne 427
animowane obrazki GIF Barwa/Nasycenie, polecenie wiele warstw 427
Zobacz animacje dopasowywanie 311 BMP, format plików
animowane obrazki GIF w stanie informacje 311 informacje 713
rollover 641 kolorowanie obrazków w skali zapisywanie w 703
anulowanie operacji 74 szarości 313 Brak etykiety, polecenie 93
anulowanie zaznaczeń 331 modyfikowanie zakresu kolorów Brak kopii roboczej, status pliku w
Zobacz też zaznaczanie za pomocą kroplomierzy 312 Version Cue 134
aplikacje Adobe, integracja 735 określanie zakresu kolorów 312 Brak, poziom uprawnień w Version
Bez ratingu, polecenie 93 Cue 177
aplikacje, przechodzenie między 35
bezpieczne kolory Weba Bridge Zobacz Adobe Bridge
AppleScript 784
informacje 259, 667 Bryły 3D, filtr 549
arkusz stylu kaskadowego 680
zaznaczanie na palecie Kolor 258 Brzeg, polecenie 341
artefakty JPEG 372
zaznaczanie w Próbniku kolorów bufor wzorków 80
Artystyczne, filtry 540
Adobe 258 burasagari 598
Auto-kolor, polecenie
zmiana na 259
informacje 325, 326
biblioteki konturów 442 C
opcje 325
bichromia cache
Auto-kontrast, polecenie
drukowanie 764 konfigurowanie
informacje 324 scentralizowanego i
eksportowanie do innych
opcje 325 aplikacji 765 rozproszonego 87
automatyczne usuwanie ramek 651 informacje 762 opis 87
automatyzacja kolory nadruków 763 Camera Raw, pliki
Zobacz też zadania krzywe 763 balans bieli 225
korzystanie z dropletów 780 oglądanie pojedynczych bufor programu Bridge 219
korzystanie z zadań 766 wyciągów 764 Digital Negative, opcje
przetwarzanie wsadowe 778 tworzenie 762 zapisywania 234
wsady zestawów danych 790 zapisywanie i wczytywanie dodatkowe pliki XMP 235
za pomocą skryptów 784 ustawień 764 dominanta barwna w obszarach
Bichromia, tryb 241 cieni 232
zapisywanie szablonów dla innych
aplikacji firmy Adobe 789 Bieżąca ścieżka, polecenie 458 głębia bitowa 225
automatyzacja arkuszy Bitmapa, tryb histogram i wartości RGB 224
kontaktów 728 informacje 240, 248
823
dodatkowe pliki metadanych 99, 235 komercyjne, przygotowanie 754 Domyślne 555
dodatkowe pliki XMP obrazki 746 Krzyżujące się 555
w formacie Camera Raw 234 obrazków ciągłotonowych 746 Krzyżujące się w dół 555
wyświetlanie w programie opcje dotyczące wydruków Latarka 555
Bridge 235 komercyjnych 755 Pięć świateł z dołu 555
dodawanie tekstu HTML do opcje, ustawianie 748 Pięć świateł z góry 555
odcięć 618 podgląd przed wydrukiem 195 Reflektor szeroko-
dokładna paleta kolorów 251 poprzedzone zalewkowaniem 761 strumieniowy 555
dokumenty przy użyciu zarządzania Równoległe kierunkowe 555
skróty klawiaturowe 803 kolorem 750 Efekty świetlne, typy
dominanty barwne rozbarwienia 760 Punktowe 553, 554
Zobacz też balans kolorów skalowanie 750 Rozproszone 553, 554
korekta przy użyciu ustawienia strony 748 Ukierunkowane 553, 554
kroplomierzy 306 uwagi dotyczące zarządzania efekty rollover
korekta w oknie Poziomy 301 kolorem 276
Zobacz też stany rollover, style
dopasowywanie kolorów 317 zakodowanych obrazków 761 rollover
Dopasuj kolor, polecenie drukowanie komercyjne 754 animowane obrazki GIF 641
informacje 317 Drukuj jeden, polecenie 747 edycja warstw w 643
uzgadnianie kolorów między Drukuj, polecenie 746, 747 kopiowanie i wklejanie 642
warstwami 318 Dyfuzja, filtr 549 opis 634
zmiana koloru za pomocą 319 Dynamiczne suwaki kolorów, projektowanie stron z
Dostosuj wymiary tabeli do odcięć, opcja 531 efektami 599
polecenie 615 dynamika kształtu pędzli 503 przeglądanie 642
Dosycenie koloru, tryb 512 dysk CD z zasobami i dodatkami 8 tworzenie 637
dpi (kropki na cal) 190 dyski magazynujące 79 tworzenie zdalnych 640
droplety Dzielenie wyrazów, polecenie 590 zapisywanie 635
edycja 783 dziennik historii 728 zmiana rozmieszczenia 643
opcje wsadu 783 dzienniki w Version Cue 166, 179 efekty specjalne uzyskiwane za
opis 780 pomocą filtrów 539
przetwarzanie plików za E ekranowa próba kolorów
pomocą 782
Edytuj właściwości, polecenie 129 dla programów Illustrator,
stosowanie do odcięć 612 InDesign i Photoshop 274
efekt światła punktowego 553, 554
tworzenie dla różnych systemów opis 273
operacyjnych 782 efekt światła rozproszonego 553, 554
efekt światła ukierunkowanego 553, w GoLive 275
tworzenie w programie
ImageReady 782 554 eksportowanie
indeksy górne Jaskrawe światło, tryb 513 kanał maski warstwy 457
informacje 573 jasność Kanał tekstury 556
Info, paleta dopasowywanie 305 kanałów
informacje 57 wyrównywanie 328 optymalizacja obrazków 675
informacje o korekcie kolorów 57 Jasność/Kontrast, polecenie 323 kanały
kolory spoza przestrzeni 57 JavaScript 784, 785 łączenie 465
opcje 59 jednolita paleta kolorów 251, 252 Zobacz też kanały alfa, paleta
podgląd zmian kolorów w 294 jednolite oświetlenie 442 Kanały, kanały kolorów, kanały
dodatkowe
używanie 58 Jedyna kopia, status pliku w Version
Cue 134 głębia bitowa 244
wartości kolorów przed-i-po 57
język informacje o kolorach
wyświetlanie 295
przydzielanie w Bridge 87 kolorów 461
informacje GPS w plikach 99, 100
języki, przypisywanie do tekstu 566 maksymalna liczba 360
informacje IPTC 100
JP2, format Zobacz JPEG 2000, maska warstwy 457
informacje o autorstwie,
wyświetlanie 33 format mieszanie 320, 470
informacje o pliku 720 JPEG 2000, format miniaturki 462
Informacje o pliku, polecenie 102 definiowanie obszaru obliczanie 469
zainteresowania 700 odwracanie 322
informacje o prawach autorskich
Filtracja falkowa, opcja 700 opcje 361
dodawanie 724
Format metadanych, opcja 700 podział na osobne obrazki 464
przeglądanie 33
informacje 699, 715 powielanie 464
informacje o prawach autorskich,
dodawanie 102 kanały alfa 700 przeglądanie 462
informacje o skryptach opcjonalny moduł plug-in 699 sekwencja 360
Adobe Bridge 97 Postępowo, opcja 700 Szybka maska 356
dla projektantów 9 Rosnąca miniaturka, opcja 700 usuwanie 465
informacje techniczne 9 Rozmiar płytki, opcja 700 wielkość pliku 461
Inne filtry 551 zapisywanie w 699 wyświetlanie i ukrywanie 463
instalacja, oprogramowania 1 Zgodność, opcja 700 wyświetlanie na palecie
integracja między aplikacjami JPEG, format Histogram 292
Adobe 735 informacje 715 źródło 321
Inteligentne linie pomocnicze 63 kompresja 712 zapisywanie zaznaczeń w 361
Inteligentne podświetlenie, opcje 353 określanie jakości obrazka 698 zaznaczając 463
Inteligentne rozmycie, filtr 542 opcje optymalizacji 664 kanały alfa
Inteligentne wyostrzanie, filtr 373 opcje zapisywania 698 Zobacz też kanały
interfejs TWAIN dla skanerów 198 optymalizacja ważona i 676 dodawanie tekstury 556
International Color Consortium ustawienia optymalizacji dla formaty zapisu plików 461
(ICC) 265 potrzeb internetu 663 informacje 355
International Press zapisywanie plików 698 konwersja na kanał dodatkowy 467
Telecommunications JPF, format Zobacz JPEG 2000,
Council 235 obliczanie 469
format
interpunkcja opcje 361
justowanie tekstu 587
wysunięta 589 opis 461
Kopia offline, status pliku w Version zamykanie 333 wiele kształtów na warstwie 474
Cue 134 ze ścieżek 490 zapisywanie własnych 475
kopiowanie Kreda i węgiel, filtr 548 zaznaczanie własnych 474
Zobacz też polecenia do powielania Kreskowanie, filtr 543 zmiana położenia 487
kompozycji typu PostScript ze Kroplomierz, narzędzie kumimoji 592
schowka 350 Barwa/Nasycenie, polecenie 312 kursor pędzla 496
metodą przeciągania 349 informacje 295 kursory narzędzi 48
między aplikacjami 349 krycie Kurz i rysy, filtr 545
odcięcia 609 gradienty 520 kwadraty
podczas przeciągania 347 maska warstwy 457 rysowanie 525
ramki animacji 648 pokazane na palecie Info 58 kwadrichromia Zobacz bichromia
stany rollover 642 Szybka maska 359, 362
style 444 warstwy tła 431 L
zaznaczenia 347 wypełnianie 431 lakiery
Kopiuj odcięcie, polecenie 609 krycie wypełnienia 431 Zobacz też farby w kolorach
Kopiuj ramki, polecenie 648 Krystalizacja, filtr 546 podstawowych
Kopiuj stan, polecenie 642 krzywe opis 467
Kopiuj styl warstwy, polecenie 444 rysowanie 478 Lasso wielokątne, narzędzie 333
Kopiuj, polecenie 91 tworzenie gładkich i Lasso, narzędzie
korekta kolorów Zobacz korekty ostrokątnych 483 opcje 335
tonalne i barwne zmiana kształtu 486 opcje nacisku pisaka 335
Korekta proporcji pikseli, Krzywe, polecenie używanie 333
polecenie 741
dodawanie punktów 303 liczebniki 573
Korekta soczewek, filtr 369
dopasowywanie balansu kolorów i ligatury 573
korekty kolorów zakresu tonów 303 Lightbox, polecenie 85
Zobacz też korekty tonalne i informacje 301 liniatura rastra 757
barwne
korekta kolorów i tonów 303 określanie rozdzielczości 195
mapa obrazka 621
korekta tonów za pomocą opis 190
odcięcia 603 kroplomierzy 305
skanowanie i 199
korekty tonalne i barwne opcje automatyczne 325
Zobacz też polecenia dotyczące ustawianie 757
skróty 304
korekt tonalnych i barwnych zapisywanie ustawień 759
ustawianie wartości
dopasowania automatyczne 323, docelowych 309 liniatura. Zobacz liniatura rastra
324 linie
ustawianie wartości świateł i
informacje 288 cieni 308 rysowanie 496
korzystanie z narzędzi i Kserokopia, filtr 549 Linie pod kątem, filtr 543
poleceń 296
kształty linie pomocnicze
w oknie dialogowym Krzywe 303
830
eksport opcji 616 zmiana wielkości 608 opcje kształtu strzałki 475
informacje 600 odcięcia tabeli 601 opcje mieszania, zaawansowane 434
jasność 605 odcięcia użytkownika. Zobacz opcje narzędzia Kształt 475
kolor 603 odcięcia opcje obsługi 6
kolor tła 617 Odcięcie, narzędzie 601 Zobacz też Pomoc
konwersja 338, 603 Odcięcie, paleta 616 Opcje odcięcia, okno dialogowe 600
konwersja auto-odcięć na odcięcia odcinanie Opcje odtwarzania, polecenie 767
użytkownika 603 i polecenie Auto-poziomy 323 opcje przygotowujące do druku 755
kopiowanie 609 informacje 299 OpenEXR, format 716
krawędzie 604 Odejmij, opcja 471 opóźnienie ramki 650
linie odcięć 603, 605 odinstalowywanie, oprogramowanie
modyfikowanie 610 oprogramowania 1
instalowanie 1
na bazie warstw 602 Odśwież, polecenie 89
plug-iny 9
numerowanie 604 Odśwież, polecenie Version Cue 124
pobieranie 10
obrazkowe 616 Odświeżaj bez buforowania, na
palecie Histogram 294 usuwanie 1
odblokowywanie 612 optymalizacja
odstępy między literami 587
określanie komunikatów Zobacz też optymalizacja grafiki
przeglądarki w opcjach odstępy między wyrazami 587
internetowej
eksportu 618 Odstępy, opcja pędzli 502, 507
animacje 652
optymalizacja 612 Odsuń wszystkie kolory,
polecenie 673 informacje 655
pierwszeństwo 603
odwracanie plików GIF i PNG-8 663
powielanie 609
obrazki 365 plików JPEG 663
praca w oknie Zapisz dla
internetu 660 Odwróć ramki, polecenie 647 plików SWF (Flash) 664
Pokaż tylko pliki Camera Raw, powrót do obrazka zapisanego 73 interpolacja 193
polecenie 89 porady i wskazówki 7, 8 kolor ostrzegawczy 298
Pokaż tylko pliki graficzne, Portable Bit Map, format 717 lista ostatnich plików 202
polecenie 89
Poruszenie, filtr 542 moduły plug-in 73
Pokaż tylko pliki wektorowe,
polecenie 89 Posteryzacja brzegów, filtr 540 optymalizacja 662
Pokaż w Bridge, polecenie 91, 119, posteryzacja obrazków 329 Plug-iny i dyski magazynujące 80
135 Posteryzacja, polecenie położenia palet 66
Pokaż w Eksploratorze, polecenie 91 informacje 329 próbnik kolorów 261
Pokaż w Finderze, polecenie 91 skanowanie i 200 przywracanie ustawień
Pokaż wszystkie pliki, polecenie 89 PostScript domyślnych 71
Używany przez , status pliku w dla programów Illustrator, nieodwracalne plików z projektów
Version Cue 134 InDesign i Photoshop 268 Version Cue 148
Używany przez, alarmy w Version dostosowywanie 283 obiektów 351
Cue 135 gotowe ustawienia 283 odcięcia 611
Używany przeze mnie, status pliku w konwersje kolorów 286 pliki z projektów Version Cue 147,
Version Cue 134 148
przestrzenie robocze 283, 284
uaktualnienia 10 projektów w Version Cue 146
synchronizacja z innymi
Udostępniaj projekt, polecenie 131 aplikacjami 267 stany rollover 643
udostępnianie projektów zasady zarządzania kolorem 284, wersji za pomocą narzędzia
Adobe Creative Suite 130, 131 285 Version Cue
używanie narzędzia Version Cue ustawienia narzędzi Administration 173
Administration 170 informacje 49 zablokowanych zaznaczeń 351
Ujednolić położenie warstwy, palety 50 zaznaczeń odcięć 606
przycisk 644 zaznaczenia 351
tworzenie 50
Ujednolić styl warstwy, przycisk 644 zestawy odcięć 607
Ustawienia narzędzi, paleta
Ujednolić widoczność warstwy, wysuwana 50 usuwanie kopii roboczych w Adobe
przycisk 644 Version Cue 143
Ustawienia próby, polecenie 274, 298
Układacz jednowierszowy 591 usuwanie oprogramowania 1
ustawienia strony 746, 748
Układacz jednowierszowy Adobe 591 Usuwanie punktów kontrolnych,
Ustawienia wyjściowe, okno
Układacz wielowierszowy 591 dialogowe narzędzie 489
Układacz wielowierszowy Adobe 591 formatowanie plików HTML 678 Utwórz droplet, polecenie
Ukryj auto-odcięcia, polecenie 604 nazwy plików i odcięć 678 na palecie Optymalizuj 784
Ukryj numer odcięcia, polecenie 605 obsługa obrazków tła 678 na palecie Zadania 782
Ukryj wszystkie style warstw, przechodzenie do nowego zestawu w podmenu Automatyzuj 780
polecenie 438 opcji 679 Utwórz główną paletę, polecenie 675
Umieść, polecenie wyjściowe opcje HTML 679 Utwórz odcięcie z linii
opis 206 wyświetlanie 678 pomocniczych, polecenie 602
w środowisku Version Cue 140 zapisane zestawy opcji 679 Utwórz odcięcie z zaznaczenia,
w programie Bridge 91 polecenie 602
Usuń kolor, polecenie 328, 674
umieszczanie map obrazka 681 Utwórz ścieżkę roboczą,
Usuń kurz i rysy, filtr 545 polecenie 491
umieszczanie obrazków w Usuń maskę warstwy, polecenie 458
ramkach 364 Utwórz ścieżkę roboczą, polecenie
Usuń odcięcia, polecenie 612 (dotyczące tekstu) 570
URL, adresy
Usuń odcięcie, polecenie 616 Utwórz ramki z warstw,
przypisywanie do map polecenie 654
obrazków 622 Usuń przeplot, filtr 551
Usuń przestrzeń roboczą, Utwórz wariant podstawowy,
przypisywanie do odcięć 617 polecenie Version Cue 157
polecenie 85
Ustaw punkt bieli, kroplomierz 306 Utwórz wariant, polecenie Version
Usuń ramkę, polecenie 648
Ustaw punkt czerni, kroplomierz 306 Cue 158
Usuń trwale, polecenie 149
Ustaw punkt szarości, polecenie 301 Utwórz warstwy, polecenie 445
Usuń wszystko, polecenie 612
ustawienia Adobe PDF Utwórz zaznaczenie, polecenie 491
Usuń z ulubionych, polecenie 92
Format PDF 690 Uzgodnij warstwy, polecenie 644
Usuń zaznaczenie odcięcia,
gradientów 520 polecenie 606
kontury 442 Usuń zaznaczenie, polecenie 331 V
pędzle 497 Usuń, polecenie Version Cue 146 Viewpoint Media Player 710
styl 436 Usunięty, status pliku w Version
Ustawienia Adobe PDF. Zobacz pliki Cue 134 W
PDF usuwanie Włącz tekst dynamiczny, opcja 705
ustawienia kolorów kanały 465 własne kolory farb, wybór za pomocą
Zobacz też zarządzanie kolorem kanały alfa 465 Próbnika kolorów Adobe 260
cele renderingu 286, 287 kolorów w tabeli kolorów 674 własny filtr kolorów, w poleceniu
dla GoLive 268 Filtr fotograficzny 314
kolorów z zestawów próbek 533
843
nowe kanały 360 Wyrównaj odcięcia, polecenie 611 Zaakcentowane krawędzie, filtr 543
ponowne próbkowanie i 192 Wyrównaj warstwy, polecenie 424 Zablokuj odcięcia, polecenie 612
wczytywanie w programie dla układu strony 735 Zobacz też profile kolorów,
Photoshop 775 dokumentów z kolorami ustawienia kolorów
wstawianie ścieżek 769 zarządzanymi 687 dla grafiki internetowej 272, 273
wstawianie poleceń informacje o prawach dla plików PDF 272, 278
nienagrywalnych 771 autorskich 724 drukowanie kolorów
wstawianie przerw 770 kanały alfa 687 docelowych 754
wykluczanie poleceń 771 kanały dodatkowe 687 drukowanie ostatecznej kopii 752
zapisywanie w programie krzywych bichromii 763 ekranowa próba kolorów 273, 274,
Photoshop 775 miniaturki 687 275
zmiana nazwy 775 obrazki 685 opcje drukowania 750
zmiana rozmieszczenia 774 obrazków zoptymalizowanych 681 opis 263, 264, 265
zmiana wielkości obrazków 773 opcje 687 podstawowe kroki
zadania zautomatyzowane konfiguracyjne 266
osadzonych znaków wodnych 724
zasoby 8 przygotowanie środowiska
podglądów obrazków 687 pracy 264
zadania zautomatyzowane, preferencje 687
uruchamianie 97 synchronizacja ustawień
tabele kolorów 254, 674 kolorów 267
Zadania, paleta
ustawień bichromii 764 ustawienia kolorów,
opis 766 odwołania 283
ustawień korekt tonalnych i
skróty klawiaturowe 811 barwnych 297 uwagi dotyczące drukowania
zakres dynamiczny 200 w postaci kopii 687 dokumentów 276
zakres kolorów, określanie dla warstwy 687 uwagi dotyczące importowania
kompozycji 435 obrazków 270, 271
z określaniem rozszerzeń
Zakres kolorów, polecenie plików 727 uwagi dotyczące kolorów
informacje 336 podstawowych i
z rozszerzeniami pisanymi małymi
dodatkowych 269
korzystanie z kolorów literami 687
zdefiniowanych 338 w plikach JPEG 2000 700
zadań w programie Photoshop 775
podgląd zaznaczenia 338 wygląd czerni w trybie CMYK 269
Zapisz dla internetu, okno dialogowe
Rozmycie, opcja 337 zapisywanie dokumentów 687
informacje 655
zapisywanie ustawień 338 zarządzanie drukowaniem w
panel Tabela kolorów 670
programie Photoshop 751
zakres tonów panel Wielkość obrazka 661
zarządzanie kolorem przez sterownik
korekta w oknie Krzywe 303 praca z odcięciami 660 drukarki 750
metody dopasowania 290 przechodzenie do ImageReady 656 zasoby dla projektantów
ponowne mapowanie pikseli w przeglądanie adnotacji 657 informacje o skryptach 9
kanale 329
zmiana wielkości obrazków 661 SDK 9
skanowanie i 200
Zapisz dla internetu, polecenie 655, Zastąp kanał, opcja 361
sprawdzanie na histogramie 291 685
Zastąp kolor, polecenie 320
zmiana przy użyciu warstw Zapisz jako, polecenie 685, 686
dopasowania 296 Zastosuj obrazek, polecenie 470
Zapisz paletę główną, polecenie 675
zalewki 761 Zawartość WWW, paleta 635
Zapisz przestrzeń roboczą,
dopasowywanie nakładających się Zaznacz bez etykiet, polecenie 90
polecenie 85
kolorów dodatkowych 469 Zaznacz wszystko, polecenie 90
Zapisz wersję, polecenie 150, 685
Zalewki, polecenie 762 Zaznacz z etykietami, polecenie 90
Zapisz zadania, polecenie 775
Zamknij okno, polecenie 84 zaznaczając
Zapisz zaznaczenie odcięcia,
Zamknij, polecenie 50, 51 polecenie 606 kanały 469
Zaokrąglenie, opcja 501 Zapisz zaznaczenie, polecenie 361 pliki, w Bridge 90
zapętlanie, w animacjach 650 Zapisz zoptymalizowany jako, skróty klawiaturowe 804
zapisywanie polecenie 658, 685, 773 warstw w grupie 421
Zobacz też nazwy poszczególnych Zapisz zoptymalizowany, warstwy 420
formatów plików polecenie 655, 685, 773 zaznaczanie
adnotacje 687 Zapisz, polecenie 685, 686 Zobacz też zaznaczenia, krawędzie
dla programu Illustrator 736 zarządzanie kolorem zaznaczenia
847
rozwijanie 341, 342 Zdefiniuj pędzel, polecenie 499 Znajdź zdalne odcięcia dla stanu,
Zdefiniuj wzorek, polecenie 526 polecenie 640
tworzenie efektów brzegowych 539
zdjęć Znajdź, polecenie 94
tworzenie prostoliniowych
krawędzi zaznaczenia 333 czyszczenie 75 znaki