Professional Documents
Culture Documents
Redakcja
Autorzy
Korekta
Joanna Piasek
Korekta techniczna
Redakcja
Olsztyn 2008
ISBN 978-83-60636-02-2
Wydawca
Instytut Filozofii Uniwersytetu Warmisko-Mazurskiego w Olsztynie
Rozpowszechnianie
Instytut Filozofii Uniwersytetu Warmisko-Mazurskiego w Olsztynie
ul. K. Obitza 1, 10-725 Olsztyn,
tel. +48 89 523-34-89, e-mail: sekretariat-if@uwm.edu.pl
Forum Humanistyczne
www.forhum.uni.torun.pl
e-mail: forhum@uni.torun.pl
Przygotowanie komputerowe
„FIRET” Iwona i Paweł Banasiakowie
Druk i oprawa
Zakład Poligraficzny Uniwersytetu Warmisko-Mazurskiego w Olsztynie
EWA DOMAŃSKA
obie strony zarówno nauki, jak i historii. I tak, podczas gdy jedni cały czas
odnoszą naukowość do tradycji przede wszystkim Hempla, Poppera
i Kuhna kojarzonych z dedukcyjno-nomologicznym modelem wyjaśniania
i paradygmatami, drudzy hołdują tradycyjnemu widzeniu historii jako
zwykłego opisu pieczołowicie zbieranych faktów. Zammito podkreśla, że
zarówno nauka, jak i historia bardzo się zmieniły. Ciekawa jest jego inspi-
rowana rozważaniami Richarda Rorty’ego uwaga, że narratywizm zastąpił
dyscyplinę – dyskursem, a epistemologię historii – hermeneutką. Projekt
Zammito to połączenie historyzmu i naturalizmu i wykorzystanie meto-
dologii i epistemologii biologii ewolucyjnej do badań historycznych. Bio-
logia ewolucyjna stanowi obecnie źródło inspiracji dla filozofii nauki. Mówi
się o „naturalistycznym zwrocie”, który polega na odrzuceniu twierdzenia,
że metoda filozoficzna jest a priori analizą pojęciową. Podstawowe dla tej
dyscypliny pojęcia: wyłanianie się (emergence), wykroczenie (entrenchment),
specjacja (powstawanie gatunków – speciacion), gatunki (species), jak
twierdzi Zammito, mogą odświeżyć epistemologiczny dyskurs historyków.
Zammito deklaruje: „Kieruję swoje badania ku zwróceniu uwagi na głębo-
kie analogie pomiędzy kategoriami należącymi do pojęciowych konstelacji
biologii ewolucyjnej i historyzmu. […] Potrzebujemy teorii, która opisuje
wykraczania (entrenchment) praktyk i pojęć jako struktur […], tzn. teorii
ograniczeń (theory of constraints). Potrzebujemy także, jak sądzę, teorii,
która odnotowuje wyłanianie się (emergence) radykalnej nowości, która
w historii wybucha na konkretnym poziomie zdarzenia i działania” (Zam-
mito 2004b; zob. także Zammito 2004a). O „zwrocie naturalistycznym”
w filozofii nauki zob.: Paller (1986) i Giere (1985).
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 29
3
Pewną zazdrość może ponadto wzbudzać fakt, że wśród archeologów
nie ma aż tak rażącej przepaści między praktykami i teoretykami, jaką
możemy obserwować wśród historyków. Warto zatem zainteresować się
ostatnimi osiągnięciami teorii archeologicznej, bowiem archeolodzy nie
tylko wychodzą z coraz to ciekawszymi propozycjami problemowymi
i badawczymi, lecz także z sukcesem adaptują je do swoich badań. Zob.:
„Disability and Archeology”, numer tematyczny Archaeological Review from
Cambridge, vol. 15, no. 2, 1999; „Archaeology of Perception and the Senses”,
numer tematyczny Archaeological Review from Cambridge, vol. 15, no. 1,
1998; Archaeology and Folkore… (1999); Archaeologies of Landscape…
(1999); Tilley (1999); Pearson, Shanks (2001). Przywołując w tym kontekście
archeologię śmierci czy krajobrazu, nie chcę oczywiście powiedzieć, iż są to
tematy w archeologii nowe, które świadczą o przełomie, bowiem to w isto-
cie nie tematy, ale sposób prowadzonych nad nimi rozważań, odmienna
perspektywa badawcza i opcja teoretyczna, zestaw stawianych materiałowi
pytań, a także inny język przedstawiania, sygnalizuje zmiany. A zatem ist-
nieje istotna różnica pomiędzy scjentystyczną The Archaeology of Death
(1981), a odzwierciedlającą dylematy współczesności i wykorzystującą nowe
zdobycze myśli humanistycznej pracą Mike’a Parkera Pearsona The Arche-
aology of Death and Burial (Pearson 1999). Znajdujemy w niej rozważania
na tematy dotyczące odczytywania ciała, feminizmu i tożsamości płciowej,
polityki martwego ciała, relacji między pamięcią i śmiercią oraz etyki
i przepisów prawnych związanych z ekshumacją, które w pracy z 1981 nie
były obecne.
30 Ewa Domańska
4
Zob.: projekty założonej w 2000 roku na University of Western
Australia, Perth grupę badawczą skupiającą artystów i genetyków – Sym-
bioticA i ich Tissue Culture and Art Project <http://www.tca.uwa.edu.
au/>.
5
W tekście tym pojęcie „reifikcji” używam instrumentalnie, a nie
według rozumienia, które wprowadził jego autor – krytyk współczesnej
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 31
Wprowadzenie
„Powrót do rzeczy”
6
Prowadzoną w duchu latourowskim krytykę archeologii społecznej
proponują Timothy Webmore i Christopher L. Witmore (2008).
7
Znany przykład dzbana u Heideggera (2002).
34 Ewa Domańska
(patiency) może być formą działania (agency). Autor Art and Agency
podaje przykład samochodu, który zepsuł się na trasie w środku
nocy. Chociaż spontanicznie mogę przypisać mu sprawstwo, to nie
przypisuję samochodowi złych intencji. Mój samochód jest sprawcą
wobec mnie, która w takiej sytuacji staje się „ofiarą”. Kiedy jednak
zacznę na przykład ze złości kopać go po kołach, to samochód staje
się „ofiarą”, a ja sprawcą.
Wymienione wyżej nazwiska Latoura i Gella warte są w tym
tekście przytoczenia, ponieważ to właśnie oni, obok Martina
Heideggera, Pierra Bourdieu oraz Arjuna Appaduraja wykorzysty-
wani są jako źródło inspiracji dla przemyślenia relacji między
naukami humanistycznymi i przyrodniczymi, a także kwestii statusu
rzeczy, relacji pomiędzy rzeczami i ludźmi oraz ogólnie kwestii
kultury materialnej.
8
Por. także manifest archeologii symetrycznej autorstwa Christophera
L. Witmora (2007) oraz forum na temat archeologii symetrycznej dostępne
na stronie Archaeology Center, Stanford University: <http://traumwerk.
stanford.edu:3455/symmetry/816>.
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 39
Analiza przykładów
9
W 1996 roku przy University College London (gdzie istnieje Material
Culture Group) założony został Journal of Material Culture, którego celem
jest forowanie interdyscyplinarnego podejścia do badań kultury materialnej
(antropologia, archeologia, historia, geografia, muzeologia, etnografia).
W założeniach pisma czytamy, że „zajmuje się związkami pomiędzy arte-
faktami i relacjami społecznymi w czasie i przestrzeni, a kieruje się ku
systematycznym badaniom związków pomiędzy konstruowaniem tożsa-
mości społecznych a produkcją i użyciem kultury materialnej”. By zauważyć
różnice między „starym” i „nowym” podejściem, wystarczy porównać
choćby spisy treści Journal of Material Culture i polskiego Kwartalnika
Historii Kultury Materialnej.
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 41
Biografie rzeczy
10
Warto zwrócić w tym miejscu uwagę, że w 1999 roku tematyczny
numer pisma World Archeology zatytułowany był „Kulturowa biografia
przedmiotów” („The Cultural Biography of Objects”. World Archaeology,
red. Chris Gosden and Yvonne Marschall, t. 31, nr 2).
42 Ewa Domańska
11
Jones powtarza to na s. 179, pisząc, że „interesuje nas tutaj, jak kultura
materialna używana jest zarówno do tworzenia, jak i do podtrzymywania
pewnych rodzajów związków społecznych”.
12
Jones bada naczynia neolityczne znalezione w Barnhouse w Szkocji
i pisze o ich tożsamości, która zależy od tego, gdzie były używane i gdzie
były robione (czy w centrum osady, czy w indywidualnych „zagrodach”).
Następnie bada osobno każdy typ naczynia, szkicując tym samym jego
biografię. Dzieli je według wielkości; następnie wskazuje, do czego były
używane oraz jakie były związki pomiędzy różnymi typami naczyń i róż-
nymi rodzajami tożsamości społecznej (zob. Jones 2002: 146–147).
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 43
Archeologia heideggerowska
13
Jakkolwiek pierwszym studium aplikującym na szerszą skalę filozofię
Heideggera do interpretacji materiału archeologicznego była książka Chri-
stophera Gosdena (1994), to dopiero praca Juliana Thomasa (1996) wywo-
łała większą dyskusję (zob. Towards a Heideggerian… 1996; 1997). W Polsce
archeologię w duchu filozofii Heideggera – choć wychodząc z innych
przesłanek niż Thomas czy Karlsson – uprawia Andrzej P. Kowalski (1999;
2001; zob. też Eidolon. Kultura archaiczna… 2000).
44 Ewa Domańska
Krytyka
14
„Tożsamości materialne przypisywane rzeczom nie są ich zasadni-
czymi własnościami, ale skutkami związków pomiędzy ludźmi i rzeczami;
ich różna materialność jest potencjalnie złożona i ma historię” (Holtorf
2002: 64).
15
Problem tożsamości rozpatrywany w kontekście forowanych przez
„nową humanistykę” kategorii: rasy, klasy i płci kulturowej (interpretowa-
nych afirmacyjnie czy krytycznie) jest np. tematem artykułów opublikowa-
nych w Arachaeological Dialogues, t. 11, nr 1, 2004 (dyskusja nad tekstem:
Adama T. Smitha, „The end of the essential archaeological subject”).
46 Ewa Domańska
„Przedmiot–w–procesie”
czy „przedmiot procesualny”
np. The Empire of Things Freda E. Myersa (2001) już sam termin
„imperium” implikuje myślenie w kategoriach mocarstwowości
i podbojów. Ponadto, imperium oznacza państwo o ustroju monar-
chicznym i można zadać sobie pytanie, kto/co stoi na czele „impe-
rium rzeczy”? Jaka jest hierarchia rzeczy?
Warto w tym miejscu zastanowić się, jak możemy zdefiniować
rzecz. Zauważmy, że (m.in.) w archeologii często używa się wymien-
nie słowa „artefakt” (łac. arte+factum), co znaczy „przedmiot
wytworzony przez człowieka” albo w szerszym tego słowa znaczeniu
– „wszelką pozostałość materialną po działalności człowieka”.
W takim rozumieniu pojęcie „artefakt” pozostaje w binarnej opozy-
cji z pojęciem „ekofaktu”, tj. przedmiotu naturalnego, tzn. tego, co
wytwarzane jest przez siły natury bez interwencji człowieka. Warto
zatem zwrócić uwagę, że jeżeli chcielibyśmy w naszym myśleniu
o rzeczach zmierzyć się z myśleniem w kategoriach opozycji, to
pojęcia artefaktu i ekofaktu będą nam w tym przeszkadzać. Powin-
niśmy się zatem zastanowić, jakie pojęcie stanowi kategorię nad-
rzędną wobec artefaktu i ekofaktu? Czy może tu chodzić o pojęcie
„wytwarzania”?
Do rzeczy, podobnie jak do wszelkiej inności, można podchodzić
w dwojaki sposób: albo traktować ich inność jak patologię i starać się
je normalizować, tj. czynić podobne do ludzi lub też traktować je jak
pewien rodzaj „kultury” (czy kultur), która jest autonomiczna i chroni
swą nie-ludzką odmienność. Wydaje się, że w badaniach archeolo-
gicznych te dwa podejścia manifestowane są z jednej strony w antro-
pologii społecznej, która proponuje m.in. pisanie „biografii rzeczy”,
a z drugiej w archeologii heideggerowskiej, która (z lepszym lub
gorszym skutkiem) próbuje zachować autonomię rzeczy. O rzeczach
mówi się jednak jak o ludziach: rzeczy mają imperia, wchodzą
w związki, mają swoje życia, czasami są afirmowane, a czasami poni-
żane, zaś w badaniach prowadzonych w zakresie dziedzictwa kultu-
rowego, dużo się pisze o ochronie i trosce, które trzeba nad rzeczami
roztaczać. Czasami można mieć wrażenie, że rzeczy są infantylizo-
wane; wymagają bowiem takiej opieki, jak dzieci. Przypomnijmy, być
może banalny fakt, że kwestia opieki zakłada pewną hierarchię: osoba,
którą się opiekujemy uznawana jest za słabszą; opiekun jest tym,
który rości sobie pretensje do opieki, a zatem kontroli. W istocie
bowiem, opieka oznacza kontrolę. Tak też dzieje się z rzeczami. Na
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 49
16
W tym właśnie tekście, który jest polemiką z książką Thomasa (1996),
Karlsson po raz pierwszy naszkicował projekt archeologii kontemplacyjnej.
50 Ewa Domańska
Propozycje
Archeontologia
Zakończenie
17
Spośród masy publikacji, które pojawiły się na ten temat zwłaszcza
w ciągu ostatnich dziesięciu lat, warto wymienić prace takich autorów jak:
Susan M. Pearce (1992); Kevin Walsh (1992); Russell W. Belk (1995); Barbara
Krishenblatt-Gimblett (1998); David Lowenthal (1998); zob. też Archaeology
Under Fire… (1998).
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 55
Literatura
Agenc y in Ar cha e o lo g y,
2000 Agency in Archaeology, red. M-A. Dobres, J. R. Robb, Lon-
don–New York.
Ar chae olog ie s o f L and sc ap e …,
1999 Archaeologies of Landscape. Contemporary Perspectives,
red. W. Ashmore, A. B. Knapp, Oxford.
Ar chae olog y and Fo lko re …,
1999 Archaeology and Folkore, red. A. Gazin-Schwartz, C. Hol-
torf, London–New York.
18
Przywołuję definicję Anny Tsing cytowaną przez Donnę Haraway
(Haraway 2007: 19).
56 Ewa Domańska
Ha m i l a k i s Y.,
1999 Stories from Exile: Fragments from the Cultural Biography
of the Parthenon (or „Elgin”) marbles, „World Archaeology”,
t. 31, nr 2, s. 303–320.
Heide gger M. ,
1995 List o „humanizmie”, przeł. J. Tischner, [w:] M. Heidegger,
Znaki drogi, przeł. S. Blandzi [et al.], Warszawa, s. 128–
–168.
2000a Co zwie się myśleniem?, przeł. J. Mizera, Warszawa–Wro-
cław.
2000b Wprowadzenie do metafizyki, przeł. R. Marszałek, War-
szawa.
2002 Rzecz, [w:] M. Heidegger, Odczyty i rozprawy, przeł.
J. Mizera, Kraków, s. 145–164.
Hol tor f C .,
1998 The Life-History of Megaliths in Macklenburg-Vorpommern
(Germany), „World Archaeology”, t. 30, nr 1, s. 23–38.
2002 Notes on the Life History of a Pot Shard, „Journal of Mate-
rial Culture”, t. 7, nr 1, s. 49–71.
Karl ss on H .,
1997 Anthropocentrism Revisited. A Contemplative Archaeologi-
cal Critique, „Archaeological Dialogues”, t. 4, nr 1, s. 114–
–119.
2000 Why Is There Material Culture Rather than Nothing?
Heideggerian Thoughts and Archaeology, [w:] Philosophy
and Archaeological Practice. Perspectives for the 21st Cen-
tury, red. C. Holtorf, H. Karlsson, Göteborg, s. 69–86.
Ko py to f f I.,
2005 Kulturowa biografia rzeczy: utowarowienie jako proces,
przeł. E. Klekot, [w:] Badanie kultury. Elementy teorii
antropologicznej, red. M. Kempny, E. Nowicka, Warszawa,
s. 249–274.
Ko w a l s k i A . P. ,
1999 Symbol w kulturze archaicznej, Poznań.
2001 Myślenie przedfilozoficzne. Studia z filozofii kultury i histo-
rii idei, Poznań.
58 Ewa Domańska
K r aj e w s k i M . ,
2004 W stronę socjologii przedmiotów, [w:] W cywilizacji kon-
sumpcyjnej, red. M. Golka, Poznań, s. 43–64.
Kr ish enb l att- Gi m ble tt B . ,
1998 Destination Culture: Turism, Museums, and Heritage, Ber-
keley.
Kr iste v a J .,
1986 Revolution in Poetic Language, przeł. L. S. Roudiez, New
York.
1998 The Subject in Process, [w:] The Tel Quel Reader, red. P. French,
R.-F. Lack, London–New York, s. 133–178.
1999 Od znaków do podmiotu, przeł. T. Kitliński, [w:] Podmiot
w procesie, red. J. Mizielińska, J. Jusiak, Lublin, s. 15–20.
L atour B.,
1999 Pandora’s Hope. Essays on the Reality of Science Studies,
London.
2000 When Things Strike Back: A Possible Contribution of „Science
Studies” to the Social Sciences. „British Journal of Socio-
logy”, t. 51, nr 1, s. 107–123.
2004 Why has Critique Run out of Steam? From Matters of Fact
to Matters of Concern, „Critical Inquiry”, t. 30, nr 2, s. 225–
–248.
2005 Reassembling the Social. An Introduction to Actor-Network-
Theory, Oxford.
L owenthal D. ,
1998 The Heritage Crusade and the Spoils of History, Cam-
bridge.
My ers F. R .,
2001 The Empire of Things: Regimes of Value and Material Cul-
ture, Oxford.
Mil l er D.,
1987 Material Culture and Mass Consumption, Oxford.
O l s en B.,
2003 Material Culture after Text: Re-Membering Things, „Nor-
wegian Archaeological Review”, t. 36, nr 3, s. 87–104.
P al l er B. T.,
1986 Naturalized Philosophy of Science, History of Science, and
the Internal/External Debate, „PSA: Proceedings of the
Problem rzeczy we współczesnej archeologii 59
Z ammito J .,
2004a A Nice Derangement of Epistemes: Post-Positivism in Science
Studies from Quine to Latour, Chicago.
2004b Historicism and Naturalism. Bridging the Epistemiological
Gap between the Two Cultures, (maszynopis referatu
wygłoszonego na międzynarodowej konferencji: „Histori-
cal Studies: Disciplines and Discourses”, 21–24 paździer-
nik 2004, CEU, Budapeszt, Węgry).