Uzasadnienie 1. Dnia 12 lipca 2007 r. Sejmik Wojewdztwa Lubuskiego, dziaajc na podstawie art. 18 pkt 1c ustawy z 5 czerwca 1998 r.

o samorzdzie wojewdztwa (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142 , poz. 1592 ze zm.; dalej ustawa o samorzdzie wojewdztwa) oraz art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm., dalej ustawa o drogach publicznych), podj uchwa Nr XI/106/2007 w sprawie wysokoci stawek opat za zajcie pasa drogowego drg wojewdzkich. Uchwaa powysza opublikowana zostaa w Dzienniku Urzdowym Wojewdztwa Lubuskiego z dnia 16 lipca 2007 r. (Dz. U. Lub. Nr 73, poz. 1043). W 2 ust. 3 uchway ustalono, e zajcie pasa drogowego przez czas krtszy ni 24 godziny jest traktowane jak zajcie pasa drogowego przez 1 dzie. W 3 ust. 1 ustalono roczne stawki opat za zajcie 1 m 2 pasa drogowego drg wojewdzkich dotyczcego umieszczenia w pasie drogowym urzdze infrastruktury technicznej nie zwizanych z potrzebami zarzdzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, w zalenoci czy jest to teren zabudowany, poza tym terenem czy te urzdzenia na drogowym obiekcie inynierskim. W ust. 2 tego paragrafu uchwalono, e roczne stawki opat w wysokoci okrelonej w 3 ust. 1 obejmuj peny rok kalendarzowy umieszczenia urzdzenia w pasie drogowym. W ust. 3 postanowiono, e roczn opat za umieszczenie urzdzenia nalicza si proporcjonalnie do liczby dni do koca roku kalendarzowego liczc od daty wskazanej we wniosku. Natomiast 3 ust. 4 stanowi, e opaty za kolejne lata wymierzane bd decyzjami administracyjnymi. W 4 pkt 2 uchwalono, e za zajcie pasa drogowego, na cel o ktrym mowa w 1 pkt 3 uchway, ustala si dzienne stawki opat za 1 m2 reklamy: lit. a) zawierajcej informacje o gminie, powiecie lub wojewdztwie, w szczeglnoci w postaci planw, map, tablic lub plansz w wysokoci 0,50 z, lit b) reklamy inne w wysokoci 1,50 z. 2. Powysza uchwaa w czci obejmujcej 2 ust. 3, 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4, 4 pkt 2 lit. a i b zostaa zaskarona przez Prokuratora Okrgowego w Zielonej Grze do Wojewdzkiego Sdu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp., ktry wnis o stwierdzenie jej niewanoci w zaskaronym zakresie. Uchwale zarzucono istotne naruszenie prawa to jest art. 7 i art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej 1

w zwizku z art. 40 ust. 8 i ust. 9 ustawy o drogach publicznych polegajce na przekroczeniu przez Sejmik Wojewdztwa Lubuskiego w przepisach 2 ust. 3, 3 ust. 2, 3 i 4 oraz 4 pkt 2 litera a i litera b zaskaronej uchway upowanienia ustawowego, ktrego zakres okrelaj powoane przez skarcego przepisy ustawy o drogach publicznych. Wyrokiem z dnia 6 maja 2010 r. wydanym w tej sprawie Wojewdzki Sd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. stwierdzi niewano 2 ust. 3 oraz 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 zaskaronej uchway (pkt I). W pkt II wyroku Sd okreli, i zaskarona uchwaa w czci objtej punktem I nie podlega wykonaniu. Wyrok wraz z uzasadnieniem dorczono Prokuratorowi w dniu 27 maja 2010 r. Pismem z dnia 10 czerwca 2010 r. (data nadania) Prokurator wnis o uzupenienie wyroku przez rozstrzygnicie o oddaleniu skargi w czci, w ktrej nie zostaa ona uwzgldniona ( 4 pkt 2 lit. a i lit. b zaskaronej uchway). Wojewdzki Sd Administracyjny zway, co nastpuje: Wniosek Prokuratora naley uzna za zasadny. Stwierdzajc niewano uchway w czci wymienionej w pkt I powoanego wyroku z dnia 6 maja 2010 r. Wojewdzki Sd Administracyjny uzna, e wskazane w pkt 7 i 8 uzasadnienia tego wyroku przyczyny przemawiaj za stwierdzeniem niewanoci 2 ust. 3 oraz 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 zaskaronej uchway na podstawie art. 147 1 p.p.s.a (pkt 7 uzasadnienia wskazanego wyroku). Natomiast takiego naruszenia nie dopatrzono si w treci 4 pkt 2 lit. a i lit. b uchway. (pkt 9 uzasadnienia). Brak wyranego rozstrzygnicia w wyroku spowodowany zosta wtpliwociami co do relacji pomidzy przepisami art. 134 1, art. 147 1 oraz art. 151 p.p.s.a., w szczeglnoci koniecznoci wydania rozstrzygnicia negatywnego w przypadku derogacji czci aktu prawa miejscowego. Jednake analiza wniosku i podnoszonych w nim wtpliwoci wskazuje na niezbdno zamieszczenia w wyroku rozstrzygnicia oddalajcego skarg w czci w sytuacji, gdy stwierdzajc niewano uchway w czci Sd dokona tego w mniejszym zakresie ni zosta objty skarg. Art. 147 1 p.p.s.a. okrela bowiem treciow relacj orzeczenia sdu administracyjnego w stosunku do administracyjnoprawnego przedmiotu kontroli, czyli aktu lub uchway. Natomiast art. 151 p.p.s.a. wyznacza relacj do zasadnoci skargi jako szczeglnego rodzaju rodka zaskarenia inicjujcego kontrol sdowoadministracyjn. 2

Z tych wzgldw naley uzna, i jeeli akt lub uchwaa, w wyniku uwzgldnienia czci skargi podlega stwierdzeniu niewanoci w mniejszym zakresie ni wynika to z zaskarenia konieczne jest, obok zastosowania art. 147 1 p.p.s.a., zawarcie rozstrzygnicia negatywnego z art. 151 p.p.s.a. Inna wykadnia prowadzi bowiem do braku moliwoci zaskarenia wyroku w czci, w ktrej skarga nie zostaa uwzgldniona (por. wyrok Naczelnego Sdu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2010 r., I OSK 897/09, publ. w bazie orzecze na stronie internetowej NSA). Dlatego warunek wymieniony w art. 157 1 p.p.s.a. naleao uzna za speniony. Odnoszc si do powodw uznania czci skargi za niezasadn powtrzy naley, i Sd podzieli stanowisko wyraone w wyroku Naczelnego Sdu Administracyjnego z dnia 7 sierpnia 2008 r., (II GSK 151/08), w ktrym stwierdzono, i przepisy art. 40 ust. 8 i 9 ustawy o drogach publicznych, nie nakadaj obowizku ustalenia tylko jednej stawki opaty. Nie zakazuj zatem rnicowania wysokoci opat za zajcie pasa drogowego. Przepis art. 40 ust. 9 ustawy o drogach publicznych, ktry nakazuje organowi gminy wzicie pod uwag kilku elementw. Przesdza to o moliwoci funkcjonowania co najmniej dwch opat. Zdaniem Naczelnego Sdu Administracyjnego za moliwoci rnicowania wysokoci opat za zajcie pasa drogowego przemawia nie tylko brak wyranego przepisu w ustawie o drogach publicznych, ktry zawieraby taki zakaz, ale take przepis art. 40 ust. 9 pkt 5 ustawy o drogach publicznych, ktry dopuszcza moliwo wprowadzenia preferencji. Zasada rwnoci jest podstawow zasad porzdku prawnego. Wymaga ona jednak wypenienia pojciowego i konfrontacji z warunkami jej zastosowania. W przedmiotowej sprawie uchwalona preferencja nie ma charakteru dyskryminujcego i nie narusza zasady rwnoci. Nie jest te wyrazem nieuzasadnionego zrnicowania pozycji podmiotw umieszczajcych reklamy, lecz uprzywilejowaniem urzdze nioscych informacj publiczn o przydatnoci spoecznej i ponadlokalnej. Tego typu preferencja ma istotn podbudow aksjologiczn wywodzon z zasad i celw samorzdnoci lokalnej, w ktrej donios rol odgrywa informacja o regionie. Skoro pozostaym reklamom (pkt 2 lit. b) przysuguje status komercyjny nie budzi zastrzee, waciwe dla tej sfery zjawisk, zwikszenie rnorodnych wymaga w tym obcie finansowych, ktre w skali wynikajcej z uchway, nie mona uzna za nieproporcjonalne.

Z tych wzgldw, w tym zakresie nie zachodzia podstawa do derogacji aktu prawa miejscowego. Zatem skarga w tej czci podlegaa oddaleniu (art. 151 p.p.s.a.).