Kształtowanie opinii publicznej

Informacje o przedmiocie

Celem przedmiotu jest zapoznanie słuchaczy z problemami zarządzania informacją w

zakresie kształtowania wizerunku instytucji (organizacji).
Sfera działań, którą nazywa się „komunikacją z mediami” (media relations) jest sposobem
wykorzystania środków przekazu do zaznaczenia własnej obecności w świecie, w którym tak
bardzo chce się osiągnąć sukces.

Powszechnie znany jest slogan, że „informacja rządzi światem”.

W dobie współczesnej nie można w ogóle podejmować trafnych decyzji, rządzić i zarządzać
bez informacji. Określimy więc:
→miejsce i rolę informacji
­ przygotowywanie i udostępnianie informacji w firmie,
­ jak korzystać z mediów?
­ współpraca z dziennikarzami — otwartość czy skrytość,
­ konferencje prasowe, komunikaty prasowe, wystąpienia,
­ wizerunek w mediach — skuteczność,
­ zarządzanie informacją?
­ manipulowanie informacją (mocne i słabe strony instytucji),
asertywność instytucji, obrona swoich praw, wyrażanie własnych opinii i przekonań
­ sposoby reakcji i formy odpowiedzi na skargi i zażalenia a wizerunek firmy.

Już na początku XX wieku jeden z amerykańskich polityków Aldous Huxley wyraził aktualny
do dziś pogląd
„W ostatecznym rozrachunku, światem rządzi opinia publiczna”
Dlatego powinniśmy określić czynniki kształtujące opinię publiczną, poznać sposoby i
mechanizmy jej kształtowania.

*****

W dobie współczesnej chcąc osiągnąć sukces organizacje muszą przykładać wielką uwagę do
budowania własnego wizerunku.
Jak powinno przebiegać budowanie wizerunku firmy:
→określić rolę rzecznika prasowego,
→jego umiejętności komunikowania politycznego i medialnego,
→jakie ma predyspozycje do wykonywania zawodu
→jakim powinien dysponować warsztatem,
→jaką rolę powinno spełniać biuro prasowe,
→wizerunek szefa = wizerunek instytucji; oddziaływanie na opinię poprzez osobowość lidera.

Instytucją, która ma ogromny wpływ na opinię publiczną doby współczesnej są media.

Zatem:
 jaka jest społeczna odpowiedzialność mediów?
 uwarunkowania prawne – obowiązki i wymagania,
­ rozporządzenia,
­ prawo prasowe,
­ zasady etyczne.

                                                                  ***** 
Przepływ informacji i kształtowanie opinii publicznej odbywa się przez proces społecznego
komunikowania się . Czym zatem jest komunikowanie?
Współczesne życie społeczne i gospodarcze cechuje wszechobecność procesów
komunikowania i przepływu informacji, rozwój nowych cyfrowych technologii zapisu i
przekazu wiadomości sprawia. że tempo tych procesów przyspiesza się a granice między
tradycyjnymi środkami i kanałami komunikowania ulegają zatarciu.
Całkowitej zmianie uległa rola komunikowania w formowaniu stratyfikacji
społecznej, kreowaniu stylu życia, tworzeniu nowych produktów i kanałów ich dystrybucji czy
też modyfikowaniu zachowań ludzkich.

LITERATURA
1. Goban-Klas T. Media i komunikowanie masowe. Wrocław, ASTRUM 1999
2. Media, komunikacja biznes elektroniczny, red. B. Jung.
Warszawa, Difin 2001.
3. Młyniec E. Opinia publiczna. Wstęp do teorii. Poznań-Wrocław,
Wydawnictwo Forum Naukowe 2002
4. Iłowiecki M. Media. Władza. Świadomość społeczna. Bydgoszcz, Pomorskie Towarzystwo
Edukacyjne „Fama” 1999,
5. Andrzejewski P. Kot W. Media relations. Budowanie reputacji firmy. Warszawa, Poltext
2002.
6. Cianciara J. Uściska B. Komunikacja społeczna. Komunikowanie się z mediami w praktyce.
Wrocław, ASTRUM I 999.
 Problematyka kontrolna
Kształtowanie opinii publicznej

1. Komunikacja społeczna i jej wpływ na wizerunek instytucji.

2 Czym jest komunikowanie? Określ cechy, charakter i konteksty komunikowania.

3. Formy komunikowania. Co i w jaki sposób formy komunikowania odzwierciedlają w

społeczeństwie?

4. W jaki sposób zmiany otoczenia społeczno-gospodarczego wpływają na formy

komunikowania.

5. Uwarunkowania procesów komunikowania.

6. Zagadnienia wolności, prawdy, obiektywizmu, odpowiedzialności i zaufania w

procesach przekazywania informacji.

7. Nośniki i formy komunikowania.

8. Model komunikowania masowego wg. Lasswell a.

9. Na czym polega specyfika masowego komunikowania?

10. Funkcje komunikowania masowego.

11. Rola mediów wg Gorana-Klassa.

12. Koncepcje mediów. Ogólna ocena i obecnie występujące koncepcje.

13. Problematyka wolności mediów i ich odpowiedzialności.

14. Znaczenie opinii publicznej dla realizacji wolności mediów.

15. Koncepcja społecznej odpowiedzialności mediów. Zalety i wady tej koncepcji.

16. Opinia publiczna ­ treść pojęcia i znaczenie tego zjawiska dla funkcjonowania
społeczeństwa.
17. Sytuacja i rola współczesnego dziennikarza w procesie kształtowania opinii
publicznej.

18. Reguły dotyczące opinii publicznej

19. Wyjaśnij twierdzenie: „opinia publiczna jest subiektywna”.

20. Uzasadnij następującą kwestię: „media w dużym stopniu mogą kształtować opinię
publiczną i narzucać jej swoje opcje”. Wyjaśnij zakres pojęć: manipulowanie opinią a
przekonywanie.

21. Do czego prowadzi brak zdecydowanej i wyrazistej opinii publicznej?

22. Funkcje opinii publicznej.

23. Lobbing jako forma komunikowania.

24. Lobbing i jego wpływ na opinię publiczną.

25. Lobbing a public relations, public affairs i goverment relations.

26. Metody, techniki i środki działań lobbingowych

27. Źródła i rodzaje informacji według kryterium jawności autora / nadawcy.

28. Na czym polega różnica między pracą dziennikarza a pracą lobbysty.

29. Komunikowanie się z mediami jako jedna z form ptihlic relations

30. Jak tworzymy wizerunek firmy? Oddziaływanie na opinię poprzez

osobowość/wizerunek szefa.

31. Zainteresowanie mediów a sukces firmy. Forma, treść i zasięg przekazu medialnego.
Fundamentalne zasady komunikacji z mediami.

32. Jak korzystać z mediów? (Wybór środków przekazu, wybór adresata, nasza
informacja jako pożądany towar, bezpośrednie kontakty).

33. Miejsce i rola informacji w kształtowaniu opinii publicznej.

34. Współpraca z mediami:

a) spotkania, konferencje prasowe, koni unikaty, wystąpienia;
b) współpraca z dziennikarzami;
c) zarządzanie informacją.

35. Budowanie wizerunku firmy — rola biura i rzecznika prasowego (umiejętność

komunikowania z otoczeniem, warsztat rzecznika. predyspozycja do zawodu).