Praca Doktorsta Z QIT

Uniwersytet Gdaski
Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrozyki
O pewnych wasnociach miar spltania i

kwantowych korelacji
Barbara Synak-Radtke
Praca doktorska
napisana pod kierunkiem
prof. dr hab. Ryszarda Horodeckiego
Spis treci
1 Wstp
2 Preliminaria
2.1
Stany kwantowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2.1.1
Formalizm opisu stanw kwantowych - przestrze Hilberta
2.1.2
Struktura opisu ukadw zoonych . . . . . . . . . . . . . .
10
2.1.3
Podzia stanw ukadw zoonych
10
2.1.4
Szczeglne klasy stanw: stany klasycznie skorelowane, stany
. . . . . . . . . . . . . .
o wysokiej symetrii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2.2
Odwzorowania
2.2.1
2.2.2
. . . . . . . . . . . . . .
12
12
Odwzorowania dodatnie: transpozycja i czciowa transpozycja
2.2.3
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Odwzorowania cakowicie dodatnie
11
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Norma ladowa i operatorowa
14
. . . . . . . . . . . . . . . . .
15
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
16
2.3
Pomiary kwantowe
2.4
Entropia Shannona, Kleina i von Neumanna
2.5
Entropia wzgldna
. . . . . . . . . . . . .
17
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
19
3 Paradygmat odlegych laboratoriw
21
3.1
Lokalne kwantowe operacje i klasyczna komunikacja (LOKK) . . . .
21
3.2
Szersze klasy operacji (SEP, PPT) . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
22
4 Kwantowe spltanie
23
4.1
Denicja kwantowego spltania
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
23
4.2
Destylacja i formacja spltania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
24
4.3
Rodzaje spltania: destylowalne i zwizane . . . . . . . . . . . . . .
25
4.4
4.5
Miary spltania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
25
4.4.1
Postulaty dla miar spltania . . . . . . . . . . . . . . . . . .
25
4.4.2
Miary abstrakcyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
26
4.4.3
Miary operacyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
27
Parametry spltania
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5 Informacja
28
30
IW
5.1
Zawarto informacyjna stanu, informacja wzajemna
5.2
Klasyczna i kwantowa informacja w kontekcie ukadw zoonych .
31
5.3
Komplementarno informacji kwantowej i klasycznej
. . . . . . . .
32
5.4
Koncentracja informacji
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
32
5.4.1
Klasyczny decyt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
32
5.4.2
Klasyczny decyt bez komunikacji . . . . . . . . . . . . . . .
33
. . . . . .
30
6 Kwantowe korelacje
35
6.1
Kwantowe korelacje jako pojcie szersze ni kwantowe spltanie
6.2
Kwantowy decyt
6.3
. .
35
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Kwantowy decyt bez komunikacji

. . . . . . . . . . . . . . . .
35
7 Oszacowanie kwantowego decytu
36
38
7.1
Wyraenie problemu w terminach wspczynnika koncentracji infor. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
38
7.2
Program optymalizacji
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
40
7.3
Ograniczenie na wspczynnik koncentracji informacji . . . . . . . .
44
macji i dozwolonej klasy operacji
7.4
Oszacowanie iloci lokalizowalnej informacji dla stanw o wysokiej

symetrii
7.5
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Porwnanie otrzymanych oszacowa z miarami spltania
. . . . . .
8 Stany graniczne
8.1
8.1.1
8.1.3
8.2
50
55
Rodzina granicznych stanw separowalnych

8.1.2
46
. . . . . . . . . . . . .
56
Szkic dowodu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Parametryzacja wyrae na decyt

. . . . . . . . . . . .
Pokazanie, e (%a ) = IW dla a [0, a0 ] . . . . . . . . . . .
56
Przesanki dla istnienia granicznych stanw spltanych
. . . . . . .
9 Matematyczne wasnoci miar i parametrw spltania
57
59
61
63
9.1
Denicje wasnoci opisujcych funkcje stanw . . . . . . . . . . . .
63
9.2
Asymptotyczna cigo a nieczuo na domieszki . . . . . . . . . .
64
9.3
Asymptotyczna cigo funkcji strzaka
65
9.3.1
9.4
9.5
. . . . . . . . . . . . . . .
Osiganie inmum w denicji funkcji strzaka
. . . . . . . .
69
Asymptotyczna cigo funkcji wypuky dach . . . . . . . . . . . .
70
9.4.1
Czysty wypuky dach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
70
9.4.2
Mieszany wypuky dach
72
Przykady
zastosowa
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
twierdze
dotyczcych
asymptotycznej
cigoci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
9.5.1
72
Asymptotyczna cigo odlegoci wzgldnej entropii od

wypukego zbioru stanw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
73
9.5.2
Miara klasycznych korelacji
. . . . . . . . . . . . . . . . .
75
9.5.3
Wewntrzna warunkowa informacja . . . . . . . . . . . . . .
75
9.5.4
Czysty
wypuky
dach
miary
spltania
trzyukadowych
czystych stanw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
76
9.5.5
Spltanie formacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
76
9.5.6
Czysty i mieszany wypuky dach wzajemnej informacji
77
. . .
10 Entropowy parametr spltania

10.1 Denicja parametru spltania
78
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
78
10.2 Warto entropowego parametru spltania dla stanw produktowych i separowalnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
E
E
10.3 Grne ograniczenia na

10.4 Dolne ograniczenia na
79
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
80
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
83
10.5 Warto parametru spltania dla pewnych szczeglnych klas stanw
86
10.6 Asymptotyczna cigo parametru spltania . . . . . . . . . . . . .
87
11 Dodatnio kosztu spltania dla wszystkich stanw spltanych

11.1 Konstrukcja wielkoci
11.2 Parametr
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
90
- dolnym ograniczeniem na koszt spltania . . . . . . .
91
11.3 Nierwnoci czce

11.4 Dodatnio
90
. . . . . . . . . . . .
91
dla wszystkich stanw spltanych . . . . . . . . . . .
93
11.5 Fizyczne konsekwencje
ze spltaniem formacji
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
93
11.5.1 Nieodwracalno midzy procesami destylacji i formacji dla

stanw o zwizanym spltaniu
. . . . . . . . . . . . . . . .
93
11.5.2 Niemono klonowania znanych stanw spltanych za pomoc operacji LOKK . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
12 Podsumowanie
12.1 Przegld rozprawy
94
95
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
95
12.2 Najwaniejsze wyniki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
96
12.3 Dyskusja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
97
13 Podzikowania
98
1 Wstp
Centralnym pojciem kwantowej teorii informacji jest spltanie kwantowe - osobliwa wasno ukadw zoonych, odkryta przez Einsteina, Podolskiego i Rosena
[21] oraz Schrdingera [64] w latach trzydziestych ubiegego wieku. Cecha ta
implikuje istnienie globalnych stanw zoonego ukadu, ktrych nie mona zapisa w postaci iloczynu stanw indywidualnych podukadw (zob. [43]). Do czasu
przeomowej pracy Bella kwantowe spltanie byo raczej przedmiotem debat lozocznych. W 1964 roku Bell pokaza, e opis klasyczny (model ukrytych zmiennych) nakada na korelacje wizy tzw. nierwnoci Bella, ktre s amane przez
kwantowy formalizm. Innymi sowy spltanie kwantowe implikuje wystpowanie
w dowiadczeniach korelacyjnych [4] bardzo silnych korelacji, ktrych nie mona
wyjani wystpowaniem okrelonych cech podukadw przed pomiarem. Dopiero
w latach dziewidziesitych potraktowano t holistyczn wasno zoonych
ukadw kwantowych jako zasb dla nowych procesw kwantowych takich jak
kwantowa kryptograa ([83, 22, 6, 71], gste kodowanie [10], kwantowa teleportacja [7], wyapywanie spltania [7, 86, 87], kwantowa komunikacja [19, 26].
Ten nowy zasb jest niezwykle czuy na zaburzenia rodowiska. W rezultacie czyste stany spltane przechodz w stany mieszane o sabszych korelacjach.
Dlatego niezwykle cennym byo odkrycie protokou destylacji zaszumionego spltania do czystej formy w postaci stanw singletowych [9]. Protok ten oparty na
tzw. paradygmacie odlegych laboratoriw i naturalnej klasie operacji tj. lokalnych
operacjach kwantowych i klasycznej komunikacji (LOKK) prowadzi do operacyjnej
miary nazwanej spltaniem destylacji
ED .
W tym czasie istniao przypuszczenie,
e wszystkie stany dadz si wydestylowa przy pomocy LOKK. W 1998 roku odkryto [37], e istniej mieszane stany spltane, z ktrych nie mona wydestylowa
czystego spltania [41]. Okazao si, e spltanie w oglnoci, nie ma jednorodnej struktury. Istnieje w przyrodzie tzw. swobodne spltanie, ktre zawsze daje
si wydestylowa przy pomocy LOKK oraz niezwykle sabe spltanie zwizane,
ktre nie daje si wydestylowa, a ktrego natura jest do dzisiaj przedmiotem
intensywnych bada [17].
W 1996 roku Bennett i inni wprowadzili protok tworzenia spltania, w ktrym
spltanie czyste jest rozpraszane za pomoc LOKK do formy zaszumionej zawartej w okrelonym stanie mieszanym. Prowadzi to do innej operacyjnej miary
nazwanej kosztem spltania
(EC
= ED )
EC .
Dla stanw czystych obie miary s sobie rwne
[5]. Oznacza to, e procesy tworzenia spltania i destylacji splta-
nia dla tych stanw s odwracalne. Odkrycie zwizanego spltania sugerowao,

e w przypadku stanw mieszanych istnieje fundamentalna nieodwracalno w
przyrodzie midzy procesami destylacji i tworzenia spltania, co rwnowane jest
temu, e koszt spltania jest ostro wikszy od spltania destylacji (EC
> ED ).
W powyszym kontekcie wyoni si fundamentalny i zarazem trudny problem:
czy dla wszystkich stanw zawierajcych spltanie zwizane zachodzi powysza

nierwno? Problem ten zosta ostatnio rozwizany w pracy [85].
W przeciwiestwie do spltania w stanach czystych, dla ktrego istnieje jedyna
miara tj. entropia podukadu, struktura spltania zaszumionego jest niezwykle
zoona. Rozszyfrowanie jej wymaga wielu matematycznych narzdzi, take abstrakcyjnych miar spltania speniajcych okrelone postulaty, jak i rwnie
parametrw spltania, ktre s sabszymi miarami w sensie, e nie speniaj
warunku monotonicznoci, tzn. mog wzrasta ze wzgldu na LOKK. Mimo tego
parametry spltania speniaj wan rol w kwantowej teorii informacji. Przykadem moe tu by koherentna informacja. W pewnych sytuacjach parametrw spltania uywa si do szacowania miar spltania.
W latach 1999-2002 [8, 56, 88, 58] zwrcono uwag na fakt, e fenomen kwantowego spltania nie wyczerpuje natury kwantowoci korelacji zawartych w stanach
mieszanych. Zaproponowano termodynamiczne podejcie do kwantowych korelacji
[58], ktre wprowadza zasb dualny do spltania tzw. lokalizowaln informacj
uzyskan za pomoc podklasy LOKK. Tutaj odpowiednikiem singletw s kubity
w czystych stanach produktowych, ktre pozwalaj wycign zyczn prac z
kpieli cieplnej [3].
W analogii do protokou destylacji spltania wprowadzono protok destylacji
lokalnej informacji [58, 34] w paradygmacie odlegych laboratoriw. Miara kwantowoci korelacji (kwantowy decyt) zostaa zdeniowana jako rnica midzy
pen informacj, ktr mona wycign majc podukady w jednym miejscu
i lokalizowaln informacj, ktr mona wycign za pomoc zamknitych
lokalnych operacji i kwantowej komunikacji (ZLOKK). Mi niespodziank byo,
e narzdzia matematyczne uywane w destylacji spltania mona bezporednio
wykorzysta przy oszacowaniu kwantowego decytu [68]. Oglna koncepcja destylacji lokalnej informacji w tzw. reimie wielu kopii zostaa przedstawiona w pracy
[38]. W szczeglnoci, wprowadzono w niej wan miar kwantowoci korelacji
tzw. kwantowy decyt bez komunikacji. Podobne miary kwantowoci oparte na
koncepcji odlegoci stanu od zbioru stanw klasycznie skorelowanych rozwaali
Groisman i inni [25] oraz SaiToh i inni [63], ktrzy badali kwantowo pewnych
klas separowalnych i spltanych stanw. Ostatnio uzyskano zaskakujcy rezultat.
Okazao si, e istniej stany separowalne, dla ktrych caa informacja zawarta
w korelacjach ma charakter kwantowy w tym sensie, e jest rwna decytowi informacji bez komunikacji [59]. Podobny rezultat uzyskali te Kaszlikowski i inni
[45].
Niniejsza dysertacja wykracza poza ramy standardowej teorii kwantowego spltania. Jej celem jest wypracowanie nowych metod i narzdzi do opisu ilociowania
kwantowego spltania i kwantowych korelacji, w szczeglnoci badanie wasnoci
miar i parametrw charakteryzujcych spltanie i kwantowe korelacje. Wielkoci
te s na og trudne do obliczenia. Dlatego wyzwaniem staje si nawet oszaco6
wanie ich dla wanych klas kwantowych stanw takich jak stany Wernera czy
stany izotropowe.
Praca doktorska skada si z dwch gwnych czci. Pierwsza, obejmujca
rozdziay od jeden do pi, stanowi wstp teoretyczny, ktrego celem jest zapoznanie czytelnika z pojciami i zagadnieniami, ktre s niezbdne do zrozumienia
czci opisujcej rezultaty bada. Druga cz zawiera rezultaty dotyczce bada
ilociowania kwantowych korelacji i kwantowego spltania oraz wasnoci miar i
parametrw spltania. W rozdziale 7 przedstawiono wyprowadzenie wyrae bdcych ograniczeniami na ilo lokalizowalnej informacji, ktre implikuj ograniczenia
na miar kwantowoci korelacji - decyt informacji. Otrzymano te oszacowania
na decyt informacji dla stanw wysokiej symetrii: stanw Wernera i stanw
izotropowych. W rozdziale 8 pokazano istnienie stanw dla ktrych miara kwantowoci korelacji - decyt informacji bez komunikacji - jest rwna mierze cakowitych korelacji - informacji wzajemnej. W kolejnej czci pracy przedstawiono
kilka twierdze dotyczcych asymptotycznej cigoci. Wasno ta jest szczeglnie
podana w reimie wielu kopii. W dysertacji zaprezentowano narzdzia, uatwiajce stwierdzenie, czy badana wielko posiada t cech. S nimi m. in. twierdzenia
o rwnowanoci asymptotycznej cigoci innym warunkom, ktrych spenienie niejednokrotnie atwiej udowodni. W rozdziale 10 wprowadzono wielko,
ktra jest parametrem spltania, a ktrej konstrukcja jest motywowana kryteriami separowalnoci bazujcymi na zasadzie nieoznaczonoci. Przebadano jej wasnoci, obliczono wartoci dla pewnych stanw oraz podano ograniczenia na ni. W
rozdziale 11 przedstawiono dowd na to, e parametr spltania
skonstruowany
przy uyciu klasycznej miary Henderson-Vedrala [31] jest dolnym ograniczeniem

na koszt spltania. Rezultat ten ma brzemienne zyczne konsekwencje. Oznacza
bowiem, e istnieje nieodwracalno midzy procesami destylacji i formacji spltania.
Dysertacja oparta jest na nastpujcych pracach:
B. Synak-Radtke, K. Horodecki, M. Horodecki, Bounds on localisable information via semidenite programming, J. Math. Phys. 46 (2005) 082107,
eprint quant-ph/0405149.
M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, J. Oppenheim, A. Sen(De), U.

Sen, B. Synak-Radtke, : Local versus non-local information in quantum information theory: formalism and phenomena, Phys. Rev. A 71 (2005) 062307,
eprint quant-ph/0410090.
D. Yang, M. Horodecki, R. Horodecki, and B. Synak-Radtke, Irreversibility

for all bound entangled states, Phys. Rev. Lett. 95 (2005) 190501, eprint
quant-ph/0506138.
B. Synak-Radtke, and M. Horodecki, On asymptotic continuity of functions

of quantum states, J. Phys. A 39 (2006) L423, eprint quant-ph/0507126.
B. Synak-Radtke, . Pankowski, M. Horodecki, R. Horodecki, On some entropic entanglement parameter, eprint quant-ph/0608201.
. Pankowski and B. Synak-Radtke, Can quantum correlations be completely
quantum? eprint quant-ph/0705.1370
2 Preliminaria
2.1 Stany kwantowe
2.1.1 Formalizm opisu stanw kwantowych - przestrze Hilberta
Stany kwantowe w zyce opisywane s za pomoc formalizmu przestrzeni Hilberta.
Przestrze Hilberta ma nastpujce wasnoci:
a) Jest to wektorowa przestrze
nad ciaem liczb zespolonych
b) Wyposaona jest w iloczyn skalarny

(i) dodatnio:
h|i > 0
dla
h|i : H H C
C.
speniajcy wasnoci
6= 0,
(ii) liniowo w drugim argumencie:
h|a1 + b2 i = ah|1 i + bh|2 i,

(iii) symetria:
c)
(1)
h|i = h|i.
jest przestrzeni zupen w normie
|||| =
p
h|i (metryka :
D(, ) = || ||).
(2)
L wraz z odpowiadajc mu przestrzeni Hilberta H

wymiaru dimH < . Jeeli dostpna jest nam maksymalna informa-
Rozwamy ukad kwantowy

skoczonego
cja o ukadzie izolowanym, to aksjomatyka formalizmu kwantowego jest zawarta w
p |i, ktry jest unormowanym

h|i = 1. Mwimy wtedy, e
wektorze stanu
wektorem nalecym do przestrzeni
H, |||| =
ukad
jest w stanie czystym. W
oglnoci w wyniku oddziaywania ukadu ze rodowiskiem nie mona przypisa

ukadowi
wektora stanu. Wwczas stan ukadu opisujemy macierz gstoci
bdc operatorem, ktry spenia nastpujce warunki:
%0
dla kadego
|i H h|%|i 0,
Tr% = 1.
W szczeglnoci wektorom stanu odpowiadaj macierze gstoci deniowane jako
projektory:
P % = |ih|
(3)
rzutujce na jednowymiarow podprzestrze rozpit przez dany wektor
|i. Naj-
czciej nie dysponujemy pen informacj o ukadzie. Wwczas stan kwantowy

zapisujemy jako macierz gstoci w formie:
%=
X
i
pi |i ihi |,
9
X
i
pi = 1.
(4)
2.1.2 Struktura opisu ukadw zoonych

Gdy nasz ukad kwantowy skada si z co najmniej dwch komponentw (podukadw) mwimy o ukadzie zoonym. Do opisu ukadu zoonego uywamy formalizmu przestrzeni Hilberta z iloczynem tensorowym, ktry mona wprowadzi
nastpujco.
L bdzie ukadem zycznym zoonym z dwch podukadw L1 i L2 , ktrym

odpowiadaj przestrzenie H1 i H2 . Przyporzdkujemy mu przestrze Hilberta H
bdc iloczynem tensorowym przestrzeni H1 oraz H2
Niech
H = H1 H2
(5)
zdeniowanym w nastpujcy sposb:
H1 H2 = F (H1 H2 )\ ,
gdzie
jest przestrzeni kombinacji liniowych par wektorw
F ={
za
(6)
X
i
ai (i , i ); ai C, i H1 , i H2 },
(7)
oznacza nastpujc relacj rwnowanoci:
(, a1 1 + a2 2 ) a1 (, 1) + a2 (, 2 ),
(a1 1 + a2 2 , ) a1 (1 , ) + a2 (2 , ),
(a, ) (, a).
Klas odpowiadajc parze
(, )
bdziemy oznacza jako
Konsekwencj powyszej denicji iloczynu tensorowego jest midzy innymi fakt,

e mnoenie tensorowe jest rozdzielne wzgldem dodawania.
1 + 2 = (1 + 2 )
a = a
2.1.3 Podzia stanw ukadw zoonych

Zwykle wprowadzany jest nastpujcy podzia zoonych stanw kwantowych.
1. Stany czyste
a)produktowe
- stany faktoryzowalne tj. dajce si przedstawi w postaci
|i = |1 i |2 i . . . |n i,
gdzie
|i i
(8)
to stan i-tego podukadu stanu kwantowego, i=1,2,...n.
b) spltane
- stany, ktrych nie da si przedstawi w postaci opisywanej rwnaniem (8).
10
2. Stany mieszane
a) produktowe
- stany dajce przedstawi si w postaci:
% = %1 %2 . . . %n ,
gdzie
%i
(9)
jest macierz gstoci opisujca i-ty podukad, i=1,2,...n.
b) stany separowalne
- stany, ktre reprezentowa moe macierz gstoci postaci:
%=
X
j
pj %j1 %j2 . . . %jn ,
pj = 1.
(10)
c) stany spltane
- stany, ktre nie s separowalne.
2.1.4 Szczeglne klasy stanw: stany klasycznie skorelowane, stany o

wysokiej symetrii
Moemy
wyrni
pewne
klasy
stanw
specycznych
wasnociach,
ktre
bdziemy uywa w naszych dalszych rozwaaniach. Bd to stany klasycznie skorelowane oraz stany o wysokiej symetrii.
Stany klasycznie skorelowane (dwuukadowe) s to stany, ktre mona zapisa
w nastpujcej postaci:
%=
X
ij
(11)
ij pij = 1, a {|ii} i {|ji} reprezentuj bazy lokalne. Stany

te s naturalnym zanurzeniem klasycznego rozkadu prawdopodobiestwa {pij } w
gdzie
0 pij 1,
pij |iihi| |jihj|,
zbir stanw kwantowych.
Do stanw o wysokiej symetrii bdziemy zalicza stany izotropowe oraz stany

C d C d , ktre s
Wernera. Stany Wernera to stany yjce na przestrzeni Hilberta
niezmiennicze ze wzgldu na unitarne operacje zastosowane do obu podukadw,

co opisuje warunek:
% = U U%U U ,
(12)
gdzie U jest dowoln operacj unitarn. Stany te wyraone s nastpujc formu

[84]:
%W =
d2
1
(I + V ),
+ d
11
1 1,
(13)
gdzie
jest operatorem zamiany podprzestrzeni dziaajcym na przestrzeni

d
d
Hilberta C C zdeniowanym przez zaleno: V = . Stany Wer-
nera moemy przedstawi rwnie nastpujco:
%W = p
PS
PA
+ (1 p) ,
NA
NS
(14)
I+V
i PA = I PS s projektorami na symetryczn i antysymetryczn
2
2
podprzestrze cakowitej przestrzeni Hilberta, na ktrej yje stan. NA = (d d)/2
2
i NS = (d + d)/2 s odpowiednio wymiarami podprzestrzeni symetrycznej i angdzie
PS =
tysymetrycznej.
Stany izotropowe, zwane czasami stanami Horodeckich to stany, ktre s
niezmiennicze ze wzgldu na
U U transformacje [35] (gdzie U jest Hermitowskim

U ). S one reprezentowane poprzez nastpujc
sprzeniem do unitarnej operacji

formu:
%izo = P+ +
gdzie
|i+ =
1
I,
d2
1
[ , 1],
d
P+
P
d
jest
operatorem
rzutu
na
stan
maksymalnie
1 |kki, za I2 jest stanem maksymalnie zmieszanym.
k=1 d
d
(15)
spltany
2.2 Odwzorowania
Teraz wprowadzimy kilka odwzorowa, ktre bd istotne z punktu widzenia
naszych rozwaa, to jest odwzorowania cakowicie dodatnie opisujce operacje
zyczne, ktre moemy wykonywa na stanie kwantowym oraz operacje transpozycji i czciowej transpozycji, a take odwzorowanie zwane norm.
2.2.1 Odwzorowania cakowicie dodatnie

Stany kwantowe podlegaj rnym zycznym procesom. W zwizku z tym pojawia
si pytanie, jakie wasnoci maj operacje, ktre mogyby reprezentowa takie procesy. Jeli zauwaymy fakt, e wszystkie stany zyczne opisywane s przez dodatnio
okrelone operatory, to pojawi si naturalny postulat dajcy, aby te operacje zachowyway dodatnio. Oczywicie, naley te oczekiwa, e jeli zadziaamy takim
odwzorowaniem na podukad ukadu zoonego, to rwnie zostanie zachowana dodatnio stanu tego ukadu. Takie wasnoci posiadaj odwzorowania cakowicie
dodatnie, ktre deniujemy poniej.
: B(H1 ) B(H2 ), gdzie B oznacza przestrze

H1 , H2 to przestrzenie Hilberta: wejciowa
i wyjciowa dla odwzorowania. Odwzorowanie bdziemy nazywa cakowicie dodatnim (CD), jeli dla kadej liczby naturalnej N odwzorowanie IN bdzie
Rozwamy odwzorowanie
operacji liniowych i ograniczonych, za
12
dodatnie, gdzie
IN : B(C N ) B(C N ).
CD N
IN 0
(16)
Odwzorowania cakowicie dodatnie maj nastpujce wasnoci:

1.
A0
(A) 0
(17)
A=1
T r((A)) = 1
(18)
A0
( I)A 0
(19)
2.
3.
Odwzorowania cakowicie dodatnie reprezentuj operacje zyczne, ktre moemy

wykona w laboratorium na czstkach kwantowych w rnych stanach. Mona je
implementowa poprzez nastpujce elementarne operacje:
1. operacje unitarne
gdzie
% U%U ,
UU = I ,
2. dodanie ancilli (stanu czystego
(20)
%anc )
anc.
anc
-% %
(21)
3. odrzucanie podukadu
%AB %wyj = T rB(A) %AB .
(22)
Kade odwzorowanie kompletnie dodatnie ma posta
(%) =
Vi %Vi ,
(23)
gdzie
Vi : H1 H2
leno
s dowolnymi operatorami speniajcymi nastpujc za-
X
i
Vi Vi = I1 .
13
(24)
2.2.2 Odwzorowania dodatnie: transpozycja i czciowa transpozycja

Zdeniujemy teraz odwzorowania, ktre stosuje si do macierzy, w szczeglnoci
macierzy gstoci reprezentujcych stan kwantowy. Nale one do klasy odwzorowa dodatnich. Zaczniemy od transpozycji, ktra jest odwzorowaniem bardzo
czsto stosowanym w teorii kwantowej.
Denicja 2.1
Traspozycj bdziemy nazywa odwzorowanie dziaajce na ele-
= {aij }, ktre przeprowadza macierz A w macierz

T
transponowan postaci A
= {aji}. To oznacza, e kady element pierwotnej
macierzy aij zostanie zastpiony elementem aji .
menty
macierzy
Oprcz kompletnie dodatnich odwzorowa, warto z powodw technicznych

zainteresowa si operacjami czysto matematycznymi. Tak operacj jest czciowa
transpozycja, ktra w szczeglnoci gra fundamentaln rol w teorii kwantowego
spltania [43].
Denicja 2.2
Czciow transpozycj bdziemy nazywa liniowe odwzorowanie
ktre bdzie dziaa na elementy macierzy gstoci
AB =
AB
stanu ukadu zoonego
dB
dA X
X
ijkl |ijihkl|
(25)
dB
dA X
X
ijkl |ilihkj|.
(26)
i,k=1 j,l=1
jako nastpujca permutacja
AB
i,k=1 j,l=1
Czciowa transpozycja ma bardzo uyteczne wasnoci, z ktrych skorzystamy w

dalszej czci pracy.
Dla dowolnych operatorw
AiB
(1 )
(2 )
(3 )
(4 )
(5 )
spenione s nastpujce relacje:
TrA = TrA
TrA B = TrAB
Tr(AB) = TrA B
(A ) = A
zachowuje hermitowsko
(2 ) wynika z wasnoci (1 ), (3 ) i (4 ), ale wymienilimy j dodatkowo

zawyboru bazy {|iji}, jego wartoci wasne nie zale i s niezmiennicze ze
Wasno
dla wikszej przejrzystoci. Zwrmy uwag na fakt, e mimo i operator

ley od
(27)
wzgldu na wybr bazy, w ktrej jest zapisany operator.

14
2.2.3 Norma ladowa i operatorowa

Odwzorowaniem, ktrym czsto posugujemy si w mechanice kwantowej i teorii
informacji jest norma. Jest ona pewnego rodzaju miar odlegoci czy te bliskoci
midzy stanami czy innymi obiektami z przestrzeni wektorowych. Norm moemy
zdeniowa nastpujco:
Denicja 2.3
R
Norm w przestrzeni wektorowej
jest odwzorowanie
|| || : V R
nad ciaem liczb rzeczywistych
speniajce nastpujce warunki:
vV ||v|| 0 i ||v|| = 0 v = 0,
vV R ||v|| = || ||v||,
v,wV ||v + w|| ||v|| + ||w||.
(28)
(29)
(30)
Obiektem naszego szczeglnego zainteresowania bd dwa rodzaje norm: norma

ladowa i norma operatorowa.
Denicja 2.4
Niech
ladow
zdeniujemy nastpujco:
gdzie
|| ||tr
jest operatorem z przestrzeni wektorowej
||A||tr = Tr A A,
oznacza operator sprzony do
Jeli operator
V.
Norm
(31)
A.
jest operatorem Hermitowskim, wwczas norma ladowa z tego

w
i :
operatora jest rwna sumie moduw jego wartoci wasnych
||A||tr =
Denicja 2.5
Niech
A:V W
X
i
|w
i |.
(32)
bdzie liniowym odwzorowaniem (operatorem)
pomidzy dwoma unormowanymi przestrzeniami
|| ||1 i || ||2
(operatora) A nazy-
z normami
odpowiednio. Wwczas norm operatorow z odwzorowania

wamy nastpujcy obiekt:
||A||op = sup ||A(v)||2,

||v||1 =1
gdzie
jest wektorem z przestrzeni
V.
15
(33)
2.3 Pomiary kwantowe

Poruszajc si w obszarze zyki kwantowej czsto napotykamy na fakty, ktre
wydaj si niezgodne z nasz intuicj. Przykadowo, nie moemy pozna stanu
pojedynczej czstki. Istniej jednak operacje, ktre su do uzyskania pewnych
informacji o jej stanie. Te operacje, niestety, maj tak wasno, e w oglnoci niszcz stan czciowo lub cakowicie. Jeli mamy pewien ukad kwantowy,
to moemy wykona na nim operacj pomiaru, czyli zrzutowania go w jakiej
okrelonej n-elementowej bazie pomiarowej. Moemy zaindeksowa elementy tej
bazy przez i, gdzie i=1,2...n. Jeli zrobimy pojedynczy pomiar, to z pewnym prawdopodobiestwem
pi
otrzymamy i-ty wynik pomiaru, z ktrym stowarzyszony jest
pewien kocowy stan
%i
Pomiary kwantowe moemy podzieli nastpujco:

1. Pomiary von Neumanna (PvN)
P vN
% {pi , %i },
(34)
pi = T rPi %Pi ,
%i = (Pi %Pi ) \ pi ,
P
Pi - ortogonalne projektory
i Pi = I .
gdzie
pomiary zupene
Pomiary von Neumanna nazywamy zupenymi, gdy rzd projektorw
Pi
jest rwny jeden.
r(Pi ) = 1.
(35)
pomiar niezupeny
Z pomiarami niezupenymi mamy do czynienia, gdy rzd projektorw
Pi
jest rny od jeden.
r(Pi ) 6= 1.
(36)
2. Pomiary uoglnione (PU)
PU
pi = T rVi%Vi ,
%i = (Vi %Vi ) \ pi ,
V
operatory
Pi - dowolne
i Vi Vi = I .
% {pi , %i },
(37)
gdzie
speniajce warunek:
Poniej podajemy wane twierdzenie mwice o tym, e kady pomiar uoglniony

moe by zrealizowany przy pomocy pomiaru von Neumanna na przestrzeni wikszej ni nonik stanu, na ktrym wykonywany jest ten pomiar.
16
Twierdzenie 2.1
Niech macierze
(Twierdzenie Neumarka) [75].
nalece do przestrzeni Hilberta
miar uoglniony. Wwczas istnieje przestrze
reprezentuj pewien po-
bdca rozszerzeniem przestrzeni
H
P oraz zbir projektorw P nalecych do przestrzeni K speniajcych zaleno
P = I takich, e A s wynikiem zrzutowania projektw P z przestrzeni K na
przestrze H.
2.4 Entropia Shannona, Kleina i von Neumanna

Entropia Shannona
Jest ona pojciem pochodzcym z klasycznej teorii infor-
macji. Jeli mamy rdo dyskretne, ktre z prawdopodobiestwem
pi
generuje
pewne sygnay, to przecitna informacja zwizana z pojawieniem si dowolnego

spord sygnaw jest dana entropi Shannona
H(pi) =
H(pi)
[66]:
pi log2 pi .
(38)
Wielko ta gra podstawow rol w klasycznej teorii komunikacji. Okrela ona

minimaln ilo bitw potrzebnych do wiernej transmisji informacji.
Jest ona mierzona w bitach.
Entropia Kleina
Entropia Kleina jest rwna entropii Shannona z rozkadu
prawdopodobiestwa uzyskanego po pomiarze na danym stanie. Dla danego stanu
% i zbioru
%, wyraa
projektorw
{Pi }
reprezentujcych pomiar, ktry wykonamy na stanie
si ona nastpujco:
H(%, {Pi }) = H({pi = T r%Pi }) =
pi log2 pi .
(39)
entropia Kleina osiga najmniejsz warto dla pomiaru

%
wykonanego w jego bazie wasnej {Pi }. Dla takiego pomiaru rwna jest ona entropii von Neumanna S(%), ktra zostanie omwiona w nastpnym paragrae.
Dla ustalonego stanu
H(%, {Pi}) H(%, {Pi% }) = S(%)
Entropia von Neumanna
Jest ona kwantowym odpowiednikiem entropii Shan-
nona. Suy do opisu redniej informacji dostarczonej przez stan kwantowy

tropia von Neumanna
S(%)
(40)
stanu
%.
En-
wyraa si wzorem [82]:
S(%) = T r% log2 %.
17
(41)
Jeli znamy wartoci wasne
i stanu %, to entropi von Neumanna moemy wyrazi
poprzez entropi Shannona.
S(%) =
i log2 i
(42)
Jednostk entropii von Neumanna jest kwantowy bit zwany kubitem.
Wasnoci entropii von Neumanna

1. nieujemno
S(%) 0,
S(%) = 0 % = |ih|.
(43)
2. ograniczono
Niech
bdzie stanem nalecym do d-wymiarowej przestrzeni Hilberta.
Wtedy
S(%) log2 d,
I
S(%) = log2 d % = .
d
(44)
3. rwno entropii podukadu stanu czystego
S([|ih|]A) = S([|ih|]B ),
gdzie
[|ih|]A(B) -
odpowiednie zredukowane macierze stanu
(45)
4. monotoniczno
Niech
{Pi }
bdzie ortogonalnym zbiorem projektorw, wtedy
S(
X
i
Pi %Pi ) S(%).
(46)
5. addytywno
Niech
%AB = %A %B ,
wtedy
S(%AB ) = S(%A ) + S(%B ).
(47)
|S(%A ) S(%B )| S(%AB ) S(%A ) + S(%B ),
(48)
6. nierwno Araki-Lieb
gdzie
%A(B) = T rB(A) %AB .
7. wklso
S(
X
i
pi %i )
18
X
i
pi S(%i ).
(49)
Fakt
Niech stan
jest nastpujcej postaci:
%=
X
i
pi |iihi| %i ,
(50)
wwczas jego entropia wyraa si wzorem:
S(%) = H(pi) +
pi S(%i ).
(51)
Dowd. Niech ij i |eij i bd odpowiednio wartociami i wektorami wasnymi stanu

%i .
Wwczas
%i =
gdzie
i
j j
X
j
=1
(52)
oraz
% =
X
i
X
ij
Zauwamy, e
ij |eij iheij |,
pi ij
pi |iihi|
X
j
ij |eij iheij | =
pi ij |ii|eij ihi|heij |.
s wartociami wasnymi stanu
%.
Wtedy korzystajc z was-
noci (42) mamy:
S(%) =
=
=
pi ij log2 pi ij =
ij
X
ij
pi ij log2 pi pi ij log2 ij =
ij
= H(pi) +
X
i
pi log2 pi
X
i
pi
ij log2 ij =
pi S(%i ).
To koczy dowd.
2.5 Entropia wzgldna

Niech
%i
macierze gstoci opisujce odpowiednio stany dwch ukadw kwan-
towych. Wwczas deniujemy entropi wzgldn
S(%|)
[74]:
S(%|) = T r% log2 % T r% log2 .

Ma ona nastpujce wasnoci:
19
(53)
1. nieujemno
Dla dowolnych stanw
% i :
S(%|) 0.
(54)
2. podwjna wypuko
Dla dowolnych stanw
%1 , %2 , 1 , 2 :
S(p%1 + (1 p)%2 |p1 + (1 p))2

pS(%1 |1 ) + (1 p)S(%2 |2 ).
(55)
(56)
3. monotoniczno
Dla dowolnych
% i oraz dla dowolnego odwzorowania cakowicie dodatniego
mamy nierwno Uhlmanna [55]:
S((%)|()) S(%|).
(57)
Warunek ten oznacza, e w ukadzie izolowanym entropia wzgldna dwch ukadw

zycznych nie moe zmale pod wpywem cakowicie dodatnich odwzorowa. Takie
stwierdzenie ma form drugiego prawa termodynamiki.
20
3 Paradygmat odlegych laboratoriw

W kwantowej teorii informacji czsto w rozwaaniach (np. dotyczcych kwantowej
komunikacji) pracuje si w paradygmacie odlegych laboratoriw. W paradygmacie tym zakadamy, e mamy oddalone od siebie laboratoria. Dla uproszczenia
przyjmijmy, e s dwa. Niech w jednym z nich pracuje Alicja, a w drugim Bartek.
Zakadamy te, e mamy pewien ukad zoony, ktry rozdzielimy pomidzy te
dwa laboratoria. Ograniczamy rwnie ilo potencjalnych operacji, ktre mona
by wykona na tym ukadzie do operacji, ktre Alicja i Bartek mog wykona
oddzielnie w swoich laboratoriach oraz do komunikacji pomidzy laboratoriami.
Ze wzgldu na to, jak mog si komunikowa mona wyrni trzy podstawowe
klasy operacji.
3.1 Lokalne kwantowe operacje i klasyczna komunikacja

(LOKK)
Rozwamy dwuukadowy stan
%,
ktry rozdzielamy midzy Alicj i Bartka. Za-
my, e Alicja (lub Bartek) mog wykonywa operacje na swojej czci stanu
(nazywamy to lokalnymi operacjami) oraz mog uywa klasycznej komunikacji
(na przykad telefon, internet). Taki schemat dziaa, skadajcy si z lokalnych
operacji (LO) i klasycznej komunikacji (KK) nazywamy w skrcie LOKK.
Moemy wyrni nastpujce podklasy operacji LOKK w zalenoci od tego
jaki rodzaj komunikacji (i czy) jest dozwolony.
1. LOKK bez komunikacji (LO)
adna klasyczna komunikacja nie jest dozwolona.
2. LOKK w jedn stron
Tylko z jednego ustalonego laboratorium moe by przesana klasyczna
informacja do drugiego. Na przykad tylko Alicja przekazuje wiadomoci
Bartkowi. On za nie moe wysya adnych informacji do niej.
3. LOKK w dwie strony
Alicja i Bartek mog dowolnie uywa klasycznej komunikacji. Schemat takich dziaa moe wyglda nastpujco. Alicja komunikuje si z Bartkiem,
eby np. przekaza wynik swoich operacji. W zalenoci od nich Bartek
wykonuje operacje na swojej czci stanu, a wynik ich komunikuje Alicji.
Teraz z kolei ona znowu moe wykona jaki pomiar i o jego wyniku informowa Bartka i tak dalej.
W tym miejscu przywoamy te pewn podklas operacji LOKK, ktra bdzie
miaa due znaczenie w protokoach, gdzie informacja oraz stany czyste s za-
21
sobem. T klas operacji nazwiemy

czn komunikacj (
SLOKK).
szumowymi lokalnymi operacjami i klasy-
Operacje SLOKK bd si skada z klasycznej
komunikacji oraz lokalnych operacji, z zastrzeeniem, e dodawa moemy tylko

ancille w maksymalnie zmieszanym stanie. Rnica pomidzy operacjami LOKK
oraz SLOKK polega jedynie na tym, e w tych pierwszych moemy doda dowolne
stany, majc na myli gwnie ancille w czystym stanie, za w tych drugich dodawa
moemy jedynie ancille w maksymalnie zmieszanym stanie, tj. stany o maksymalnej entropii.
3.2 Szersze klasy operacji (SEP, PPT)

Przedstawimy teraz dwie klasy operacji, ktre zawieraj w sobie operacje LOKK.
W przeciwiestwie do tych ostatnich posiadaj one jasn matematyczn charakteryzacj.
1. Operacje separowalne (SEP)
S one szersz klas operacji ni LOKK. Odwzorowanie
nazywamy sepa-
rowalnym, jeeli mona je przedstawi w formie:
(%) =
X
i
gdzie
%P
to
leno
stan dwuukadowy,
i Ai Ai Bi Bi = I .
Ai Bi %Ai Bi ,
Ai , Bi
(58)
to dowolne operatory speniajce za-
2. Operacje PPT
Jest to rodzina odwzorowa, ktra jest szersza ni klasa operacji SEP. Odwzorowanie
nazywamy operacj PPT wtedy i tylko wtedy gdy:
(I T )(I T ) CD,
gdzie CD oznacza cakowicie dodatnie odwzorowanie, za T oznacza operacj
transpozycji w dowolnej bazie.
22
4 Kwantowe spltanie
Kwantowe spltanie ley w sercu kwantowej mechaniki. Generuje ono takie spektakularne zjawiska jak: teleportacja, gste kodowanie, kwantowe algorytmy, kwantowa kryptograa, itd. Badania prowadzone nad kwantowym spltaniem nale do
stosunkowo nowych i bardzo trudnych. Wci mimo wielu rezultatw i bada jego
natura jest wci daleka od penego zrozumienia. Spltanie, jego ilo w danym
stanie czy struktur mona okrela poprzez miary spltania czy parametry spltania. Mona te si przyjrze jemu z punktu widzenia zada, do ktrych moe
by uyte.
4.1 Denicja kwantowego spltania

Rozwamy stan wieloczstkowego ukadu skadajcego si z
podukadw.
Cakowita przestrze Hilberta, na ktrej yje ten stan jest iloczynem tensorowym
H = nl=1 Hl . Na mocy zasady superpozycji mona zapisa
stan caego ukadu w nastpujcej postaci:
przestrzeni podukadw
|i =
gdzie
in = i1 , i2 , ...in
X
in
cin |in i,
jest multiindeksem, a
(59)
|in i = |i1 i |i2 i... |in i.
Stan
|i
nie moe by na og zapisany jako iloczyn tensorowy stanw pojedynczych podukadw
|i =
6 |1 i |2 i ... |n i. To oznacza,
e w oglnoci nie jest moliwe,
aby przypisa pojedynczy wektor stanu do ktrego z
n podukadw. To stwierdze-
nie wyraa formalnie fenomen kwantowego spltania, ktry w przeciwiestwie do

klasycznych superpozycji pozwala nam konstruowa ekspotencjalnie due superpozycje przy pomocy jedynie liniowych iloci zycznych zasobw [43].
W przyrodzie spotykamy si raczej ze stanami mieszanymi ni czystymi. W
tym przypadku mwimy, e stan jest spltany, jeli nie moe by zapisany jako
wypuka kombinacja produktowych stanw [84]:
% 6=
X
i
pi %i1 ... %in ,
pi = 1.
(60)
Kwantowe spltanie jest wasnoci ukadw zoonych, ktra implikuje istnienie globalnych stanw zoonego ukadu, ktrych nie mona zapisa w postaci
iloczynu stanw indywidualnych podukadw. Kwantowe spltanie jest rodzajem
korelacji, ktre s nieobecne w wiecie klasycznym, a ktre zawarte s w stanach
spltanych. Stanem, ktry zawiera najsilniejszy rodzaj spltania, jest singlet [11],
stan maksymalnie spltany. Moe by on realizowany na przykad przez ukad
23
dwch spinw elektronu
1
|_ i = (|0i|1i |1i|0i)
2
gdzie
|0i, |1i
oznaczaj odpowiednio spin
12 .
(61)
Stan ten posiada tak wasno, e
jeli dokonamy pomiaru na jednym z jego podukadw to otrzymamy z rwnym

prawdopodobiestwem stan
|0i,
bd
|1i,
podczas gdy wyniki pomiarw dla obu
podukadw s idealnie skorelowane. Oznacza to, e nie wiemy nic o podukadach

pomimo faktu, e mamy maksymaln wiedz o caym systemie w oglnoci.
Singlet jest jednostk spltania i wszelkie miary ilociujce spltanie podaj
jego ilo w odniesieniu do iloci spltania obecnego w nim.
4.2 Destylacja i formacja spltania

Spltanie odgrywa niebagateln rol w kwantowej teorii informacji, ze wzgldu na
zadania, do ktrych moe zosta uyte. Jest ono cennym zasobem, ktrego istnienie
jest cile zwizane ze wiatem kwantowym. Najbardziej uyteczn form spltania
i jednoczenie najsilniejsz jest singlet. On to gwnie jest uywany w protokoach
teleportacji, gstego kodowania czy kwantowej kryptograi, gdy gwarantuje najwysz efektywno i wydajno tych procesw. W naturze niestety, nie atwo
o spltanie w tak czystej i silnej formie. Na skutek oddziaywania rodowiska
i procesw dekoherencji oraz innych zjawisk, zwykle spotykamy si ze stanami
mieszanymi, ktre zawieraj spltanie w zaszumionej formie.
Szczliwie istnieje protok [9], ktry pozwala nam wydoby ze stanw
mieszanych czyste spltanie w postaci singletw, bd skoncentrowa spltanie
obecne w innych stanach czystych o sabszym spltaniu do stanw maksymalnie
spltanych. Protok taki nazywamy
destylacj spltania. Polega on na tym, e
przestrzennie rozdzieleni eksperymentatorzy Alicja i Bartek, bdcy w posiadaniu
%) otrzymuj za
n) m par w stanie
sabo skorelowanych par czstek (kada w stanie
pomoc ope-
racji LOKK asymptotycznie (w granicy duych
maksymalnie
spltanym
(m < n).
W ten sposb z wikszej iloci sabiej spltanych stanw
otrzymamy mniejsz ilo silniej spltanych stanw.

W tym kontekcie moemy zada pytanie czy istnieje protok odwrotny do
destylacji. Odpowied na to pytanie jest: tak, istnieje [9]. W tym protokole przy
pomocy lokalnych operacji i klasycznej komunikacji Alicja i Bartek przeksztacaj
kopii stanu maksymalnie spltanego w
gdzie
m < n.
Ten proces bdziemy nazywa
24
kopii stanu
%,
ktry chcemy uzyska,
protokoem tworzenia spltania.
4.3 Rodzaje spltania: destylowalne i zwizane

Mogoby si wydawa, e powinnimy by w stanie wydoby spltanie ze wszystkich stanw spltanych. Okazuje si jednak, e istniej stany, dla ktrych jest to
niemoliwe. Co wicej, wiadomo, e do utworzenia tych wanie stanw za pomoc
operacji LOKK wymagane jest spltanie w postaci singletw. Pomimo tego nie
jestemy w stanie wydoby z nich takiego czystego spltania.
Stany spltane moemy podzieli ze wzgldu na moliwo destylacji singletw
w nastpujcy sposb:
Stany destylowalne
S to stany, do ktrych wytwarzania potrzebujemy czystego spltania w
postaci singletw oraz z ktrych moemy wydoby singlety za pomoc operacji LOKK.
Stany o zwizanym spltaniu

S to stany, dla ktrych protok tworzenia wymaga singletw, lecz z ktrych
nie moemy wydoby singletw w procesie destylacji.
Jest faktem, e ze wszystkich stanw czystych moemy wydestylowa spltanie

w postaci stanw maksymalnie spltanych [47]. W przypadku mieszanych stanw
sytuacja jest bardziej zoona.W szczeglnoci pokazano [36], e wszystkie stany
2x2 i 2x3 dadz si wydestylowa. W wyszych wymiarach nie musi by to prawd.
4.4 Miary spltania

Jednym ze sposobw charakteryzacji spltania s miary, ktre ilociuj spltanie.
Jedynie dla dwuukadowych czystych stanw mamy jedn uniwersaln miar spltania, ktra wyraa si przez entropi podukadu. Dla stanw mieszanych sytuacja
jest bardzo skomplikowana i istnieje wiele miar spltania.
4.4.1 Postulaty dla miar spltania

Okrelimy teraz wymogi, ktre powinny spenia miary spltania. Bd one
odzwierciedlay natur spltania i cechy, ktre uwaamy za naturalne dla wielkoci
opisujcych spltanie. Postulaty dla miar s nastpujce:
Miara
spltania
jest
funkcj
rzeczywist
okrelon na zbiorze stanw ukadu kwantowego

Dla stanw separowalnych
SEP
wartociach
E : S(H)
nieujemnych,
R+ {0}.
miara spltania jest rwna zero:
E(SEP ) = 0.
25
(62)
Dla stanw maksymalnie spltanych

rytmowi z wymiaru przestrzeni
H,
mspl
miara spltania rwna jest loga-
na ktrej yje stan:
E(mspl ) = log2 dimH,

w szczeglnoci dla singletu
(63)
:
E( ) = 1.
(64)
Warto miary spltania nie zmienia si ze wzgldu na lokalne unitarne operacje:
E(UA UB UA UB ) = E().
(65)
Miary spltania s wypukymi funkcjami i nie zwikszaj si ze wzgldu na

mieszanie stanw, co wyraa warunek:
E( + (1 )) E() + (1 )E().
(66)
Miary spltania nie zwikszaj si ze wzgldu na operacje LOKK:
LOKK (E(%)) E(%).
(67)
4.4.2 Miary abstrakcyjne

Miary spltania, ktre okrelamy mianem abstrakcyjnych, to takie wielkoci, ktre
speniaj wszystkie postulaty stawiane miarom spltania, lecz w przeciwiestwie
do miar operacyjnych nie daj bezporedniego wgldu w proces przetwarzania
spltania podczas ewolucji ukadu kwantowego. S one jednak uyteczne, gdy
daj moliwo obliczenia iloci spltania w duo wikszej iloci przypadkw ni dla
miar operacyjnych. Ponadto miary abstrakcyjne czsto szacuj miary operacyjne.
Poza tym w oczywisty sposb nasz wiedz o spltaniu obecnym w stanach i jego
strukturze. Poniej przytoczymy denicje dwch najwaniejszych miar.
Denicja 4.1
blach
i .
{pi , i }
Spltanie formacji [9]
stanu
i pi i
Ef
jest zdeniowane jako inmum po ansam-
z przecitnej wartoci entropii podukadu stanw
Ef () = inf
{pi ,i }
pi S(ired ),
i
gdzie S(red ) jest entropi von Neumanna podukadu
26
(68)
ired
stanu
i .
Dla stanw czystych
|i spltanie formacji sprowadza si do entropii podukadu
dajc uniwersaln miar spltania dla tej grupy stanw:
Ef (|i) = S(|ih|red),
gdzie
|ih|red
jest zredukowan miacierz stanu
|i.
(69)
Dla stanw mieszanych nie
mamy jednej uniwersalnej miary. Struktura zaszumionego spltania jest duo

bardziej zoona.
Podamy
teraz
denicj
miary
spltania,
ktra
jest
interpretowana
jako
odlego stanu od zbioru stanw separowalnych.
Denicja 4.2
Odlego wzgldnej entropii
ER
[76] jest zdeniowana nastpujco:
ER (%) = inf S(%|),
(70)
SEP
gdzie
S(%|) = tr% log2 % tr% log2
po wszystkich stanach separowalnych
jest entropi wzgldn, a inmum jest brane
Moemy zada pytanie o warto tych miar spltania w reimie wielu kopii
badanego stanu, czyli o zregularyzowan wersj miar. Dla obu wymienionych miar
abstrakcyjnych moemy zdeniowa ich regularyzacj w nastpujcy sposb:
E(n )
.
n
n
E () = lim
(71)
4.4.3 Miary operacyjne

Miary operacyjne s bardzo przydatne z zycznego punktu widzenia. S ona cile
zwizane z procesami przetwarzania spltania. Te dwie miary, ktre zostan przedstawione w tym podrozdziale s zwizane z protokoami destylacji i tworzenia
spltania za pomoc lokalnych operacji i klasycznej komunikacji.
Denicja 4.3
Spltanie destylacji
ED
[9] jest zdeniowane jako najwiksza ilo
singletw, w przeliczeniu na kopi stanu

operacji LOKK ze stanu
Denicja 4.4
%,
ktr moemy wydestylowa za pomoc
w asymptotycznym reimie
Koszt spltania
Ec
kopii.
[9, 29] jest zdeniowany jako najmniejsza ilo
singletw, w przeliczeniu na kopi stanu

racji LOKK wytworzy stan
%,
ktr potrzebujemy, by za pomoc ope-
w asymptotycznym reimie
kopii.
Udowodniono, e [29] istnieje zwizek pomidzy kosztem spltania

spltaniem tworzenia. Okazuje si miara
tworzenia
Ef
Ec
Ec
jest rwna regularyzacji spltania
tj.
Ef (n )
.
n
n
Ec () = lim
27
(72)
Zauwamy, e w oglnoci koszt spltania jest wikszy ni spltanie destylacji tj.
Ec () ED ().
Dla stanw czystych
|i
(73)
mamy rwno pomidzy tymi miarami, co wicej s one
rwne entropii podukadu stanu czystego, a wic uniwersalnej mierze spltania dla
stanw czystych.
Ec () = ED () = S(|ih|red).
(74)
Oznacza to, e procesy destylacji i tworzenia spltania dla tej klasy stanw s
procesami w peni odwracalnymi. Fakt ten nadaje te interpretacje entropii podukadu stanu czystego. W myl tego jest ona rwna iloci singletw, ktre moemy
wydoby ze stanu czystego w asymptotycznym reimie przy pomocy operacji
LOKK [47].
Wiemy, e wrd stanw mieszanych istniej takie [78, 79, 77, 81, 30], dla
ktrych
Ec () > ED (),
a wic dla ktrych mamy nieodwracalno pomidzy
procesami tworzenia i destylacji spltania. Jak pokaemy w rozdziale 11, dotyczy to

wszystkich stanw o zwizanym spltaniu oraz niektrych stanw destylowalnych
[79].
4.5 Parametry spltania

Spltanie ma bardzo zoon struktur. Do jego badania su midzy innymi
wymienione miary spltania. Wci jednak s potrzebne nowe narzdzia pozwalajce lepiej pozna natur stanw spltanych. Informacji o spltaniu mog nam
dostarcza funkcje, zwane parametrami spltania. Charakteryzuj nam one spltanie, lecz nie speniaj wszystkich wymaga stawianych miarom spltania. Mimo
to mog by bardzo cenne dla rozwoju teorii spltania. Przykadami parametrw
spltania jest tak zwany parametr Bella [18] oraz parametr
N(%)
[42]. Obie te
wielkoci s zwizane z moliwoci teleportacji przy uyciu danego stanu kwantowego
jako kanau kwantowego. Parametrem spltania jest te informacja ko-
herentna, rwna rnicy midzy entropi podukadu a entropi caego systemu

kwantowego. Wielko ta gra podstawow rol w kwantowej teorii komunikacji
[65].
W tym miejscu moemy zada pytanie o denicj parametru spltania, czy
te wymagania jakie bdziemy jemu stawia. Na pewno bdziemy chcieli, by by
on funkcj tylko i wycznie stanu. Ponadto da bdziemy, by speniona bya
implikacja o nastpujcym brzmieniu. Jeli parametr spltania jest dodatni dla
jakiego stanu, oznacza to, e ten stan jest spltany. Parametry spltania mog
wzrasta ze wzgldu na operacje LOKK, tak wic nie mog opisywa spltania w
sposb bezporedni, gdy mogoby z tego wynika, e spltanie moe by zwikszone za pomoc lokalnych dziaa. Wydaje si prawdopodobne, e znormalizowane
28
parametry spltania niedoszacowuj pewne znormalizowane miary spltania, gdzie

poprzez znormalizowan miar (parametr) spltania rozumiemy wielko rwn 1
dla stanu maksymalnie spltanego.
29
5 Informacja
Fizyczne ukady zawieraj w sobie informacj. Podjto prby, aby sklasykowa informacj ze wzgldu na zadania, ktre mona z jej pomoc wykona. Stosujc takie
kryterium podzielon j na informacj klasyczn i kwantow. Klasyczn informacj okrelamy jako t, ktra jest lokalnie dostpna i pozwala na wykonanie takiego
zadania jak zyczna praca, za kwantow informacj jako tak, ktra daje moliwo wykonania zada, ktrych realizacja jest moliwa tylko w ramach kwantowego
wiata, takich jak na przykad teleportacja. Takie operacyjne okrelenie rodzajw
informacji unaocznia nam fakt, jak bardzo cennym zasobem jest informacja i to
zarwno kwantowa jak i klasyczna.
5.1 Zawarto informacyjna stanu, informacja wzajemna IW

%AB skadajcy si z n-kubitw, ktre s rozdzielone
%A i %B s zredukowanymi macierzami gstoci opisuza nA , nB ilociami kubitw, ktre otrzymali. Ilo
Rozwamy dwuukadowy stan

midzy Alicj i Bartka. Niech
jcymi cz Alicji i Bartka,
informacji zawartej w tym stanie okrela wielko nazywana zawartoci informa-
I.
cyjn stanu
Wyraa si ona wzorem:
I = n S(%AB ),
gdzie
S(%AB )
to entropia von Neumanna stanu
(75)
%AB .
Zawarto informacja moe zosta podzielona na:
lokaln
IA , IB
IA = nA S(%A ),
IB = nB S(%B ),
gdzie
(76)
(77)
%A(B) = TrB(A) %AB ,
wzajemn
IW
IW = I (IA + IB ) = S(%A ) + S(%B ) S(%AB ).
(78)
Zauwamy, e pena informacja zawarta w stanie moe by opisana w nastpujcy sposb:
Informacja wzajemna
IW
I = IA + IB IW .
(79)
jest zwykle interpretowana jako miara cakowitych ko-
relacji midzy systemami A i B. Okrela, ile informacji dwa systemy maj wsplnej.
Dla przykadu rozwamy dwa stany: stan produktowy
= |0iA |0iB
30
(80)
oraz stan maksymalnie spltany
1
|_ i = (|0i|1i |1i|0i).
2
(81)
Cakowita zawarto informacyjna obu stanw jest taka sama - rwna 2. Jednak
widzimy tu istotn rnic. Informacja wzajemna stanu produktowego jest zero,
za spltanego dwa. Z tego wynika, e w pierwszym przypadku caa informacja
zlokalizowana jest w podukadach, brak jej w korelacjach, za w drugim przypadku
jest odwrotnie, informacja zlokalizowana jest jedynie w korelacjach, nie ma jej w
podukadach.
5.2 Klasyczna i kwantowa informacja w kontekcie ukadw

zoonych
Rozwamy stan
%AB
podzielony midzy Alicj i Bartka. Zamy, e moemy
wykonywa tylko lokalne operacje i klasycznie si komunikowa (LOKK). Stan
%AB
zawiera w sobie informacj, dziki ktrej moemy wykonywa prac.
Informacja klasyczna [57] jest dostpna lokalnie i moe by wykorzystana

do wykonania klasycznego zadania jak na przykad wydobycia zycznej pracy
z lokalnej kpieli cieplnej przy uyciu maszyny Szilarda lub (dla kwantowych
stanw) maszyny von Neumanna. Informacja klasyczna jest rwna maksymalnej
iloci pracy, ktra moe by otrzymana z lokalnych kpieli cieplnych przez Alicj i
Bartka przy uyciu operacji typu LOKK mierzonej w jednostkach
temperatur kpieli, za
kT ln 2
sta Bolzmanna. Jeli przyjmiemy, e
kT , gdzie T jest
kT = 1 wwczas
bdzie odpowiadao 1 bitowi pracy. Informacja klasyczna jest rwnowana
informacji dostpnej lokalnie, ktra rwna jest maksymalnej iloci czystych separowalnych stanw, ktre mona wydoby ze stanu.
Kwantowa informacja [57] jest zdeniowana jako informacja, ktra moe by
uyta do wykonania takiego zadania, ktre nie ma klasycznego odpowiednika jak
na przykad teleportacja czy gste kodowanie. Jeden e-bit kwantowej informacji
moe posuy do teleportacji jednego kubitu. Jak wiadomo, jeden e-bit spltania
pozwala Alicji teleportowa do Bartka jeden kubit. Wykonywanie zada klasycznych bdziemy nazywa prac logiczn.
W zwizku z tym, e informacj charakteryzujemy ze wzgldu na moliwo
zastosowania jej do konkretnych celw, pojawia si naturalne pytanie, czy mona
jednoczenie wydobywa oba rodzaje informacji. Odpowied na nie znajduje si w
nastpnym podrozdziale.
31
5.3 Komplementarno informacji kwantowej i klasycznej

Ukady zoone zawieraj informacj: klasyczn i kwantow. Te dwa rodzaje informacji s komplementarne do siebie. Oznacza to, e jeli zdecydujemy si na
wyciganie jednej z nich ze stanu, to tracimy moliwo wydobycie drugiej. atwo
zobaczy to na przykadzie singletu. Mimo, e zawarto informacyjna singletu
jest rwna dwa, pocztkowo ani Bartek, ani Alicja nie s w stanie otrzyma adnej
informacji, bo ich lokalne macierze gstoci odpowiadaj stanom o maksymalnej
entropii. Jednak uywajc odpowiedniego protokou LOKK mog otrzyma po
jednej stronie stan maksymalnie mieszany, za po drugiej znany stan. Wwczas
mamy 1 bit informacji klasycznej i moemy wykona 1 bit pracy zycznej [3].
Teraz jednak nie mona wykona ju pracy logicznej, gdy informacja kwantowa
(ilo singletw) jest rwna zero. Natomiast, jeli singletu uyjemy do teleportacji,
wtedy po jej wykonaniu zamieni si on w stan maksymalnie zmieszany, ktrego zawarto informacyjna jest rwna 0. Tak wic wida, e moemy wykorzysta tylko
jeden rodzaj informacji. Jeli wykonamy jeden typ pracy, nieodwracalnie tracimy
moliwo wykonania drugiego typu pracy [57].
5.4 Koncentracja informacji

Informacja ukadu zoonego jest w oglnoci zawarta zarwno w podukadach
jak i korelacjach midzy podukadami. Przez koncentracj informacji bdziemy
rozumie operacj lokalizowania caej informacji do podukadw. Wie si to
z przepywem informacji z korelacji do podukadw. Skoncentrowan informacj
mona nastpnie wykorzysta do wykonania pracy zycznej [3]. W przypadku gdy
rozwaamy ukad zoony, z podukadami rozdzielonymi pomidzy laboratoria, to
oglnie rzecz biorc, nie moemy wydoby caej informacji ze stanu, majc do dyspozycji klas operacji LOKK. Z zycznego punktu widzenia interesujce jest ile
informacji zostaje zniszczone w procesie koncentracji, a ile daje si zlokalizowa w
podukadach.
5.4.1 Klasyczny decyt

Rozwamy sytuacj, gdy pewien n-kubitowy stan
%AB
dzielimy midzy Alicj i
Bartka, ktrzy wykonuj jedynie lokalne operacje. Wwczas ilo informacji
ILO ,
ktr mog otrzyma to
ILO = nA S(%A ) + nB S(%B ) = n S(%A ) S(%B ),

gdzie
nA(B)
- ilo kubitw, ktre ma Alicja(Bartek), za
%A(B)
(82)
entropie pod-
ukadw. Z drugiej strony, jeli pozwolimy Alicji i Bartkowi prcz lokalnych operacji wykorzysta kana klasyczny, wtedy bd w stanie otrzyma wicej informacji
32
poprzez eksploatacj korelacji. Wwczas bd mogli przeksztaci stan %AB w stan

%0AB o moliwie najwikszej iloci lokalnej informacji. Maksymaln ilo informacji,
ktr moemy zlokalizowa do podukadw za pomoc operacji LOKK, tak zwan
lokalizowaln informacj
gdzie
ILOKK
%0A(B) = TrB(A) %0AB .
okrela nastpujcy wzr:
ILOKK = n S(%0A ) S(%0B ),
(83)
Teraz moemy wprowadzi pojcie [57, 38] klasycznego decytu informacji

rnic midzy informacj
ILOKK
cl jako
ILO :
cl = ILOKK ILO ,
(84)
cl = S(%A ) + S(%B ) S(%0A ) S(%0B ).
(85)
co jest rwnowane wyraeniu:
Decyt informacji okrela, ile dodatkowej informacji mona otrzyma, jeli midzy
dwoma laboratoriami prcz lokalnych operacji uyje si klasycznej komunikacji.
5.4.2 Klasyczny decyt bez komunikacji

Denicj klasycznego decytu rozwaamy w kontekcie protokou lokalizacji informacji, w ktrym dozwalamy na lokalne operacje i klasyczn komunikacj. Proces lokalizacji informacji moemy podda pewnym dodatkowym restrykcjom i
sprowadzi go do protokou, w ktrym zabronimy jakiejkolwiek komunikacji przed
pomiarem. Protok ten skadaby si z lokalnych pomiarw (lub lokalnego defazowania) i klasycznej komunikacji, ktra byaby dozwolona dopiero po wykonaniu pomiaru (lub cakowitym zdefazowaniu stanu). Klasyczna komunikacja byaby
potrzebna po to, by mc zebra dane i wykorzysta czysto klasyczne korelacje,
aeby zlokalizowa informacj. Fakt, e w protokole P moemy uywa klasycznej komunikacji dopiero po wykonaniu wszystkich pomiarw gwarantuje nam,
e nie wycigniemy ze stanu adnych nieklasycznych korelacji.
W oparciu o wyej omwiony protok, ktry oznaczymy jako
klasyczny decyt bez komunikacji cl (%AB ) nastpujco:
Denicja 5.1
Niech
%AB
P ,
zdeniujemy
bdzie stanem kwantowym. Wwczas zdeniujemy kla-
cl (%AB ) jako rnic pomidzy lokaln informacj
informacj Il , ktra moe by zlokalizowana za pomoc
syczny decyt bez komunikacji

obecn w tym stanie a
protokou
P :
cl = Il ILO ,
33
(86)
co mona zapisa w terminach macierzy zredukowanych jako:
cl = S(%A ) + S(%B ) S(%A ) S(%B ),

gdzie
%A , %A
s zredukowanymi macierzami gstoci stanu
nim protokou
%AB
(87)
po zastosowaniu na
Klasyczny decyt bez komunikacji mwi nam o iloci informacji zawartej w korelacjach midzy podukadami, ktra nie zostanie zniszczona podczas lokalnych
pomiarw (czy defazowania). Zauwamy, e po pomiarze stan zmienia si w stan
klasycznie skorelowany:
%=
X
i
pij |iihi| |jihj|
(88)
i wtedy caa informacja obecna w korelacjach stanu takiej postaci moe by zlokalizowana.
34
6 Kwantowe korelacje
6.1 Kwantowe korelacje jako pojcie szersze ni kwantowe
spltanie
W kwantowej teorii informacji spltanie jest centralnym pojciem. Jednym z
powodw tego jest fakt, e spltanie jest zasobem spoza wiata klasycznego i
w jaki sposb potwierdza wyjtkowo kwantowego wiata. Jednak samo spltanie nie jest jedynym przejawem kwantowoci w mikrowiecie. W tym miejscu
naley odwoa si do pojcia kwantowych korelacji pomidzy podukadami stanw
ukadw zoonych [56, 58]. Jest to pojcie, ktre jest zawiera w sobie spltanie, lecz
jest szersze. Nie tylko spltanie, ale take korelacje kwantowe pomidzy podukadami stanw separowalnych wykazuj zachowania nieobecne w wiecie klasycznym.
6.2 Kwantowy decyt

Wprowadzimy teraz wielko, ktra jest miar kwantowoci korelacji [38]. Dostarcza ona nowe silne narzdzie do badania korelacji w zoonych ukadach kwantowych. Rozwamy scenariusz odlegych laboratoriw, gdzie Alicja i Bartek mog
wykonywa lokalne operacje i komunikowa si midzy sob. Niech
rozdzielony midzy nich. Wwczas ilo pracy zycznej
lokalnie ze swoich czci stanu
pracy
W,
%AB
WL ,
%AB
to stan
ktr mog wydoby
jest w oglnoci mniejsza bd rwna iloci
ktr mona wydoby z kpieli cieplnej, gdyby byo si w posiadaniu
caego stanu
%AB .
Ilo pracy, ktr mona wydoby za pomoc globalnych ope-
racji, gdy mamy do dyspozycji cay stan jest rwna zawartoci informacyjnej stanu
I.
Natomiast ilo pracy, ktra moemy wydoby lokalnie przy pomocy operacji
LOKK jest rwna informacji
ILOKK ,
ktr moemy zlokalizowa w podukadach
przy uyciu operacji LOKK. Ilo informacji, ktra nie moe by wydobyta z dwu
rozseparowanych czci stanu okrelamy mianem kwantowego decytu (bd decytu informacji)
[58], ktry jest zdeniowany nastpujco:
= I ILOKK = S(%A ) + S(%B ) S(%AB ),

gdzie
%A , %B
(89)
%AB .
Stany o niezerowym decycie bdziemy nazywa informacyjnie nielokalnymi.

Kwantowy decyt mwi nam o spltaniu, ktre zostaje zniszczone w procesie
koncentracji informacji do podukadw. Ta cz utraconej informacji pochodzi
z korelacji midzy podukadami, gdy pozostaa informacja jest obecna w podukadach i nie trzeba jej poddawa procedurom lokalizacji. Tak wic kwantowy
decyt opisuje ilociowo t cz korelacji, ktra ginie w procesie przesyania jej
przez klasyczny kana, a wic ktra ma charakter kwantowy. Kwantowy decyt nie
35
jest w oglnoci miar spltania. Dla dwuukadowych stanw czystych jest rwny
entropii podukadu
(|i) = S(TrA (|ih|)),
(90)
ktra jest miar spltania. Charakterystyczne jest, e dla spltanych jest on zawsze
dodatni tj.
(%spl ) > 0.
(91)
Okazuje si, e istniej takie stany separowalne, ktre s informacyjnie nielokalne,

a wic, ktre osigaj dodatni warto decytu informacji. Interpretujemy to
jako istnienie klasycznych korelacji pomidzy kwantowymi wasnociami stanu.
Wida std, e kwantowy decyt wykrywa rodzaj kwantowoci, ktra wychodzi
poza spltanie.
Zauwamy, e istnieje pewien zwizek pomidzy kwantowym decytem, klasycznym decytem oraz zawartoci informacyjn stanu. Wynika z niego, e ze
oba rodzaje decytu s do siebie komplementarne. Gdy zsumujemy wyraenia na
klasyczny decyt i decyt informacji, to w wyniku otrzymamy informacj wzajemn, ktra reprezentuje ca informacj zawart w korelacjach.
+ cl = IT ILOKK + ILOKK IL = IT IL = IT (IA + IB ) = IW .
(92)
Powysza rwno implikuje nastpujce wyraenia na decyt informacji oraz klasyczny decyt:
= IW cl ,
cl = IW .
(93)
(94)
6.3 Kwantowy decyt bez komunikacji

Moemy teraz, podobnie jak w przypadku klasycznego decytu bez komunikacji,
zawy moliwo uycia klasycznej komunikacji potrzebnej do lokalizacji infor
macji do protokou P , w ktrym komunikacja jest zabroniona przed wykonaniem
lokalnych pomiarw. Wwczas moemy zdeniowa kwantowy decyt bez komu
nikacji nastpujco:
Denicja 6.1
(%AB ) dla stanu %AB jest dany
przez rnic pomidzy informacyjn zawartoci stanu I a informacj Il lokali

zowaln za pomoc protokou lokalizacji informacji P :
Kwantowy decyt bez komunikacji
= I Il = S(%A ) + S(%B ) S(%AB ),

gdzie
%A , %B
niego protokou
.
36
%AB
(95)
po zastosowaniu do
Kwantowy decyt
moemy rwnie wyrazi za pomoc formuy:
= inf S(%0AB ) S(%AB ),
(96)
gdzie
%0AB = (%AB ), reprezentuje
optymalny protok
P . Wynika to z faktu, e
optymalny protok albo przeksztaca dany stan w stan produktowy albo prowadzi
do sytuacji, gdy Alicja lub Bob s w posiadaniu caego stanu.
Wprowadzona tu wielko jest rwna odlegoci od zbioru stanw klasycznie
skorelowanych i jest niezalenym kandydatem na miar kwantowych korelacji.
Stany
warunek
ktre nie zawieraj adnych kwantowych korelacji powinny spenia
() = 0.
37
7 Oszacowanie kwantowego decytu

Warto kwantowego decytu, ktry jest miar kwantowoci korelacji, jest znana
tylko dla pewnych szczeglnych stanw. Dlatego cennej informacji na temat tej
wielkoci mog da jej oszacowania. W pracy [34] pokazano, e problem lokalizacji informacji do podukadw jest rwnowany problemowi destylacji czystych
lokalnie stanw. Bazujc na tej koncepcji, wyprowadzimy oglne wyraenie na
grne ograniczenie na lokalizowaln informacj, co z kolei da nam dolne ograniczenie na decyt informacji [68]. Wyliczymy nastpnie warto tych ogranicze dla
stanw o wysokiej symetrii.
7.1 Wyraenie problemu w terminach wspczynnika koncentracji informacji i dozwolonej klasy operacji
W kadym paradygmacie, w ktrym rozwaamy manipulacj stanami przy pomocy danych operacji kluczowym pojciem jest wspczynnik przejcia z jednego
stanu w drugi. Majc dan pewn klas operacji
moemy zapyta, przy jakim
w stan za pomoc operacji ,

n niezalenych kopii stanu , gdzie i yj na przestrzeni
wspczynniku jest moliwe przejcie ze stanu

gdy zadziaamy ni na
Hilberta
H = HA HB :
n m .
(97)
W naszym przypadku stanem docelowym bd czyste stany produktowe

|0i|0i yjce na przestrzeni Hilberta C 2 C 2 , za klas dozwolonych operacji bdzie
klasa operacji SLOKK. Jest to zgodne ze scenariuszem wprowadzonym w pracy
[58], ktry wyglda nastpujco. Alicja i Bartek s w posiadaniu stanu yjcego

d
d
na przestrzeni C C . Ich zadaniem jest otrzymanie jak najwikszej liczby produktowych stanw
komunikacji.
|0i|0i
przy uyciu szumowych lokalnych operacji i klasycznej
By uj to zagadnienie formalnie wprowadzimy denicj protokou lokalizacji i
lokalizowalnej informacji
Denicja 1
Il .
AB C d C d rozwamy cig operacji Pn (nalecy

n
2
2 mn
do operacji SLOKK) taki, e Pn (AB ) = n , gdzie n (C C )
. Zbir operacji
P
{P
}
bdziemy
nazywa
protokoem
lokalizacji
informacji,
jeli zachodzi
n
n=1
Dla danego stanu
warunek
mn
||tr = 0,
lim ||n P00
gdzie
P00 = |00ih00|.
Lokalizowaln informacj dla stanu
AB
(98)
moemy zdeniowa poprzez formu
Il = sup rP (AB ),
P
38
(99)
gdzie wspczynnik przejcia
rP
wyraa wzr:
rP = lim sup
n,dn
2mn
.
n
(100)
Uwaga. W denicji wspczynnika przejcia ilo otrzymanych czystych
stanw
produktowych jest pomnoona przez dwa. Powodem tego jest fakt, e kady stan
|0i|0i
zawiera 2 bity lokalizowalnej informacji.
Zauwamy, e dla danego protokou
wspczynnik
rP
daje dolne ogranicze-
Il ,
gdy rozwaymy tylko
nie na optymalny wspczynnik lokalizacji tj. na lokalizowaln informacji

sunkowo atwo bdziemy mogli otrzyma ograniczenie na
takie protokoy
P,
Il .
Sto-
ktre wymagaj jedynie komunikacji w jedn stron (np. od
Alicji do Bartka). Wspczynnik uzyskany przy tego rodzaju protokole bdziemy

rP .
Majc zdeniowan lokalizowaln informacj moemy przystpi do przywoa-
oznacza jako
nia denicji decytu informacji.
Denicja 2
Hilberta
nie:
Dla
danego
dwuukadowego
AB
stanu
yjcego
na
HA HB , decyt informacji (kwantowy decyt ) jest dany przez wyrae = n S(AB ) Il ,
gdzie
przestrzeni
n = log dA + log dB
(101)
jest liczb kubitw, na ktrych yje stan
AB .
Decyt informacji mwi nam w jakim stopniu optymalny proces lokalizacji jest nieodwracalny. Innymi sowy, jaka cz cakowitej zawartoci informacyjnej stanu, ma nielokaln form w tym sensie, e nie moe by zamieniona na
lokaln posta, lecz zostaje zniszczona w procesie lokalizacji. Protokoy lokalizacji
okrelone s warunkiem (98), jednake w dalszej czci pracy bdziemy si korzysta z rwnowanego warunku wyraonego [24] w terminach wiernoci:
dn
lim F (n , P00
) = 1,
(102)
F (, ) = Tr
.
(103)
n
gdzie
Zauwamy, e jeli stan
jest czysty, to wyraenie (103) upraszcza si do postaci:
F (, ) =
Majc dany stan mieszany
p
Tr.
(104)
mona zapyta, ile zawiera on informacji, ktra moe
by skoncentrowana do lokalnej formy [58]. Innymi sowy, jak wiele czystych pro-
duktowych stanw
P00
mona otrzyma ze stanu
39
w przeliczeniu na kopi stanu
w reimie asymptotycznym przy uyciu szumowych lokalnych operacji i klasy-
cznej komunikacji (SLOKK) [34]. Klasa odwzorowa SLOKK jest raczej trudna do
matematycznego opisu, dlatego podobnie jak w teorii spltania bardziej wygodne
bdzie rozwaenie nieco szerszej klasy operacji, ktra posiada jasn matematyczn charakteryzacj. W naszym przypadku bd to odwzorowania PPT-PMM.
S one zdeniowane jako liniowe operacje PPT [60], ktre zachowuj maksymalnie zmieszany stan, tj. s to te odwzorowania
dwyj = dim H2 ,
ktre speniaj warunek:
I
dwej
)=
: H1 H2
I
dwyj
dwej = dim H1
(105)
Grne ograniczenie na wspczynnik destylacji czystych produktowych stanw przy

tej nowej klasie operacji, bdzie take grnym ograniczeniem wspczynnika osigalnego przy pomocy operacji SLOKK. Nasza metoda znajdowania wspczynnika osiganego przy uyciu operacji PPT-PMM, bdzie analogiczna do uytej w
pracy dotyczcej destylacji spltania [61]. Jeli ustalimy wspczynnik przejcia
midzy stanami
i P00 ,
wwczas bdziemy mogli oszacowa wierno przejcia tj.
nakadanie si na siebie otrzymanego wyniku z podanym. Jeli wierno bdzie

zblia si do 1 w granicy wielu kopii, wwczas bdziemy mwi, e wspczynnik
jest osigalny. Najwikszy taki wspczynnik bdzie rwny lokalizowalnej informacji.
7.2 Program optymalizacji

W tym rozdziale bdziemy optymalizowa wyraenie na wierno. W wyniku tego
otrzymamy grne ograniczenie na nie. Bdzie ono funkcj wspczynnika przejcia
r . Da nam to moliwo otrzymania oszacowania na ilo lokalizowalnej informacji,

r.
Ustalmy wspczynnik przejcia r . Dla danej operacji dziaajcej na wejciowych n kopiach danego stanu ustalenie r jest rwnowane z zaoeniem, e
otrzymamy m = bnr/2c wyjciowych kopii stanu |0i|0i. cilej mwic dostaniemy
0
n
stan = (
) |0i|0im, gdzie jest operacj powodujc przejcie midzy
rwnej najwikszej osigalnej wartoci
stanami. Nastpnie zamy, e operacje przejcia nale do klasy operacji PPT-
PMM. Naszym zadaniem bdzie optymalizowanie nastpujcej wielkoci:
m
F = Tr[P00
(n )].
Jeli dla ustalonego wspczynnika
wielko
F,
(106)
po zoptymalizowaniu, bdzie
mniejsza ni jeden, oznacza to bdzie, e wspczynnik przejcia
nie jest osi-
gany. Inmum po takich wspczynnikach bdzie grnym ograniczeniem na optymalny wspczynnik, ktry moe by osignity, a wic na
40
IL .
Bdziemy optymalizowa
w dwch etapach: w pierwszym dokonamy prze-
formuowania problemu optymalizacji po operatorach
cji po zbiorze dodatnich operatorw
na problem optymaliza-
ktre speniaj pewne (raczej skomp-
likowane) wizy. Jednake nie bdziemy optymalizowa
po tych wizach. Za-
miast tego w drugim etapie poprzez metod dualnoci znajdziemy ograniczenie na
wyraone w terminach inmum po Hermitowskich operatorach (bez zbdnych
dodatkowych wizw). Wwczas bdziemy mogli otrzyma ograniczenie na lokalizowaln informacje dla stanw o wysokiej symetrii przez wybranie odpowiedniego
Hermitowskiego operatora lub optymalizacj po pewnej klasie Hermitowskich operatorw.
Warto zwrci uwag na fakt, e
jest kompletnie dodatnim operatorem za-
chowujcym lad. Wwczas zachodzi nastpujca rwno:
m
m
Tr[P00
(n )]Tr[P00
X
i
gdzie
Vi
X
m
Vi n Vi ] = Tr[
Vi P00
Vi n ],
(107)
s operatorami Krausa tego odwzorowania. Skorzystalimy tu z wasnoci
operacji ladowania prawdziwej dla dowolnych operatorw A i B , a mianowicie

P
z faktu, e TrAB = TrBA. Odwzorowanie

i Vi (.)Vi bdziemy nazywa dualnym odwzorowaniem (do odwzorowania
).
Jest oczywiste, e jest ono
take cakowicie dodatnim odwzorowaniem (nie wymagamy zachowywania ladu).

Rozwamy teraz nastpujcy operator:
m
= (P00
).
Przy pomocy operatora
(108)
moemy zapisa wierno nastpujco:
F = sup Tr[n ],
(109)
gdzie supremum jest wzite po wszystkich operatorach
postaci (108).
Poniej udowodnimy pewien fakt, ktry jest cile zwizany z pierwszym

etapem naszej optymalizacji.
Fakt 1
Dla
danego
B(C C )
wspczynnika
liczby
wejciowych
kopii
stanu
optymalna wierno jest ograniczona przez:
F sup Tr[(n )],
(110)
0 I, 0, Tr = 2n(2 log dr) K.
(111)
gdzie
41
Dowd.
Pokaemy, e operator
Dodatnio
rzeczywicie spenia zapostulowane warunki.
jest oczywista, poniewa jest dodatnim odwzorowaniem. Uza-
sadnimy teraz, e
I.
Zauwamy, e dla dowolnego stanu
implikuje, e dla kadego dodatniego operatora
zachodzi
A:
I,
Tr[(A)] Tr(A) = TrA.

Rwno w tym wyraeniu wynika z tego, e
co
(112)
zachowuje lad. Zwrmy uwag
na fakt, e nierwno (112) jest rwnowana warunkowi:
Tr[A ()] Tr[A I],

co dla
m
= P00
daje
I.
Aby sprawdzi dodatnio czciowego operatora
musimy pokaza, e dla dowolnego stanu
gdzie
m
P P00
.
(113)

Tr [ (P )] 0,
Stosujc wasno
(2 )
(114)
opisywan rwnaniem (28) otrzymujemy
Tr[ (P )] 0.
(115)
Z denicji dualnego odwzorowania wynika, e (115) jest rwnowane:
Tr[( )P ] 0.
Korzystajc nastpnie z wasnoci
(1 ) i (3 )
(116)
otrzymujemy
Tr[()()P ] 0,
co wynika z faktu, e
()()
jest dodatni,
no, jako e
(117)
()() oraz P s dodatnimi operatorami. Operator
gdy jest odwzorowaniem PPT, za P posiada t was-
jest stanem produktowym, dla ktrego kryterium separowalnoci
gwarantuje dodatnio czciowej transpozycji.

By udowodni ostatni wasno
skorzystamy
z tego, i
zachowuje
maksy-
malnie zmieszany stan (jest PMM), wwczas,
Tr Tr (P )Iwej = dwej TrP (

gdzie
dwej = d2n i dwyj = 22m .
I
dwej
Iwej
) = dwej TrP
=
= K,
dwej
dwyj
dwyj
(118)
To koczy dowd.
W drugim etapie optymalizacji wiernoci, przedeniujemy nasze zadanie, tak

by mc uy koncepcji dualnoci, co pozwoli otrzyma ograniczenie na wierno
wyraone w terminach operatorw hermitowskich.
42
Twierdzenie 1
Dla dowolnego stanu
F
max (D ) jest
K = 2n(2 log dr) .
Dowd.
yjcego na przestrzeni Hilberta
r:
ustalonego wspczynnika
gdzie
Cd Cd
inf [Tr( D)+ + Kmax (D )],
(119)
D(H)
najwiksz wartoci wasn Hermitowskiego operatora
Korzystajc jedynie z operacji dodawania i odejmowania odpowiednich
wyrazw (podobnie jak to si czyni w metodzie mnonikw Langrange'a) oraz
(2 ) moemy pokaza, e dla dowolnych operatorw A, B

rzeczywistej , prawdziwe jest
uywajc wasnoci
dowolnej liczby
oraz
Tr = TrA Tr( + A B + I) + K TrA(I ) TrB + (Tr K).

Jeli A i B s dodatnimi operatorami oraz
A + B I
wwczas:
Tr TrA + K,
(120)
poniewa czony, ktrych brakuje po prawej stronie s niedodatnie zgodnie z

wizami naoonymi na
Wtedy
sup Tr inf Tr[A +

A,B,
A 0, B 0, A B + I , R.
zmiennej D = I B otrzymujemy:
gdzie
F
Biorc dalej inmum po
D, A i B
F inf {
D
inf
A0,B0
AD
D=IB,R
Tr[A +
K
I],
d2
(121)
Poprzez wprowadzenie nowej
K
I].
d2
(122)
dostajemy nierwno
inf [TrA] +
A0
AD
inf
B0
I=D+B,R
Tr[
K
I]},
d2
(123)
gdzie D (jako kombinacja dodatnich operatorw) jest Hermitowskim operatorem.

Majc ustalone D moemy atwo zminimalizowa dwa oddzielne czony po A i
B odpowiednio. Gdy rozwaymy pierwszy czon, zauwaymy, e skoro A 0 i
A D , to wartoci wasne operatora A, ktre oznaczymy przez A
i musz
,D
operatora D . Tak
by wiksze od zera oraz wiksze ni wartoci wasne i
,D
A
wic otrzymujemy i = max(i , 0). To daje:
inf [TrA] = Tr( D )+ .
A0
AD
43
(124)
Wracajc teraz do drugiego czonu, widzimy, e
I D 0,
poniewa
nie
moe by mniejsza ni najwiksza warto wasna D, std
inf
B0
I=D+B
R
Tr[
K
I]Kmax (D).
d2
(125)
To nas prowadzi do formuy
inf {Tr( D )+ + Kmax (D)}.
D(H)
(126)
Wasnoci (4 ) i (5 ) implikuj, e dla dowolnego Hermitowskiego operatora D

Korzystajc z tego moemy
, taki e D = D
istnieje inny Hermitowski operator D
zapisa wyraenie (126) w nastpujcy sposb:
inf {Tr( D)+ + Kmax (D )}.
D(H)
(127)
To koczy dowd.
Powyszy rezultat daje nam warunki na
teraz moemy optymalizowa
ze znacznie prostszymi wizami -
po Hermitowskich operatorach.
7.3 Ograniczenie na wspczynnik koncentracji informacji

W poprzednim rozdziale pokazalimy, e wierno w procesie koncentracji informacji za pomoc operacji SLOKK jest ograniczona przez
inf T r(%n D)+ + 2n(2log2 dr) max (D ).
D(H)
(128)
Wychodzc z tej nierwnoci moemy znale dwa ograniczenia na wspczynnik
r (przy pomocy PPT-PMM operacji), ktre oznaczymy jako

B1 i B2 . Ograniczenie B1 bdzie sabsze ni B2 , aczkolwiek wyprowadzimy je niezalenie, jako e dowd dla B1 jest bardziej przejrzysty ni dowd dla B2 .
lokalizacji informacji
Twierdzenie 2
Dla dowolnego stanu
r 2 log2 d + log2 max (|% |) B1 ,

gdzie
max (|% |)
Dowd.
jest najwiksz wartoci wasn operatora
Cd Cd
(129)
|% |.
Pokaemy, e nierwno (129) musi by speniona, by wierno moga

D = %n dla nierwnoci (128). Wwczas:
zbiega do 1. Wybierzmy
F lim sup 2n(2 log2 dr) max ((%n ) ).

n
44
(130)
Warunek
F 1
jest rwnowany daniu, by
lim sup n(2 log2 d r) + log2 max ((%n ) ) 0.
(131)
To implikuje, e
r 2 log2 d + lim sup

n
1
log2 max (% )n .
n
(132)
Zauwamy, e
1
1
log2 max (% )n = lim sup log2 (max|(% )|)n
n n
n n
= lim sup log2 max (|% |) = log2 max (|% |).
lim sup
Wwczas mamy
r 2 log2 d + log2 max (|% |).
(133)
To koczy dowd.
Twierdzenie 3
Cd Cd:
Uwaga.
Dla dowolnych stanw
yjcych na przestrzeni Hilberta
r(%) 2 log2 d + S(%|) + log2 max (| |) B2 (%, ).

Zauwamy, e
max (|% |) = || ||op .
(134)
Wwczas nasze ograniczenie moe
by zapisane nastpujco:
Dowd.
B2 (%, ) = 2 log2 d + S(%|) + log2 || ||op .

Wprowadmy oznaczenie
log2 || ||op .
S = S(%|)
oraz
Pokaemy teraz, e jeli
L = log2 max (| |) =
r 2 log2 d x > S + L,
wwczas
(135)
(136)
nie moe zbiega do 1.
Dla wyraenia
F T r(%n D)+ + 2nx max (D )
(137)
D = 2ny n ,
(138)
wemy
gdzie
S < y < xL
. (Moemy znale taki
y,
poniewa
x > S + L.)
Zauwamy, e
2nx max [(2ny n ) ] 2n(yx+L) .
(139)
F T r(%n 2ny n )+ + 2n(yx+L) .
(140)
Wtedy
45
Wyraenie
2n(yx+L)
zbiega do
0,
poniewa
y x + L < 0.
(141)
Pierwszy czon w (140) nie moe zbiega do 1, poniewa
y > S(%|),
jak dowid
Rains [61]. (Wynika to z kwantowego lematu Steina, zobacz np. [54].) To koczy
dowd.
Uwaga. By otrzyma lepsze ograniczenie przy uyciu twierdzenia 3, powinnimy
dokona optymalizacji po wyborze stanu

dla
%,
. Stan bdziemy nazywa optymalnym
jeli
df
B2 (%, ) = min
B2 (%, 0 ) = B2 ,
0
(142)
gdzie
przebiega zbir wszystkich stanw z przestrzeni
C d C d.
7.4 Oszacowanie iloci lokalizowalnej informacji dla stanw

o wysokiej symetrii
W tym podrozdziale wyprowadzimy ograniczenia na wspczynnik koncentracji informacji dla stanw wysokiej symetrii: stanw Wernera oraz stanw izotropowych.
Porwnamy teraz ze sob grne oszacowania
B1
oraz
B2
z otrzymanym przez nas
dolnym ograniczeniem.
Rozwamy najpierw stany Wernera, sparametryzowane przez rwnanie (13).
Korzystajc z twierdzenia 2, otrzymujemy nastpujce oszacowanie:
B1 (%W ) =
2 log2 d log2 (d2 + d)

2 log2 d + log2 | d1+d
2 +d |
2d < < 0
for 0 1 i
for
1 d2 .
(143)
Jeli chcemy otrzyma jak najlepsze ograniczenie wynikajce z twierdzenia 3,

musimy najpierw zoptymalizowa
B2 (%W , ). Podobnie jak w pracy [61], sprowadza
si to do optymalizacji po stanach Wernera. Jest to zwizane z nastpujcymi faktami. Po pierwsze, jeli do dowolnego stanu
U U
% zastosujemy losowe operacje unitarne
(zabieg ten nazywamy jest losowym obracaniem) otrzymamy stan Wernera.
U U%U U dU = %W .
(144)
B2 (%W , ) nie wzrasta ze wzgldu na operacje losowego obracania. Po trzecie, B2 (%W , ) jest wypuk funkcj, poniewa funkcje S i L posiadaj
tak wasno. Tak wic dla dowolnego stanu :
Z
Z
B2 (%W , ) = B2 (%W , )dU = B2 (U U%W U U , U UU U )dU
Po drugie, warto
46
U U%W U U dU, U UU U dU) =

Z
= B2 (%W , U UU U dU) = B2 (%W , W ),
B2 (
(145)
moemy znale
B2 ni . Ten fakt
znaczco uatwia rachunki zwizane z optymalizacj B2 (%W , ) dla stanw Wernera. Teraz moemy znale najmniejsz warto B2 (%W , W ), gdzie %W jest dane
formu (13) i W ma posta:
gdzie
jest stanem Wernera. Widzimy, e dla dowolnego stanu
taki stan Wernera
W ,
ktry daje nam nie wiksz warto
W =
W tym przypadku
d2
1
(I + V ),
+ d
B2 (%W , )
1 1.
(146)
jest funkcj trzech parametrw:
d,
gdzie
pierwsze dwa parametry s ustalone. Tak wic, by zoptymalizowa wielko
B2 (%W , )[]
wystarczy znale minimum funkcji, ktra zaley jedynie od
ten sposb otrzymujemy nastpujc warto
1+d
. Entropia von Neumanna
d+
S(%W ) =
B2 (%W ):
2 log2 d S(%W )+
d2 +d 1+
d2
d2 d 1
d+2
2 d2 +d log2 d 2 d2 +d log2 d
2 log2 d S(%W )+
B2 (%W ) =
2
2
d 2+d d21+
log2 (1 + ) d 2d d21
log2 (1 )
+d
+d
2 log d S(% )
W
2
gdzie
S(%W )
3d
,
d2 +2
dla
1 <
dla
3d
< 1
,
d2 +2
d
1
1,
d
dla
jest dana przez:
d2 + d 1 +
1
1+
d2 d 1
log
log
.
2
2
2 d2 + d
d2 + d
2 d2 + d
d2 + d
(147)
Otrzymalimy dwa ograniczenia na ilo informacji, ktr mona zlokalizowa.

Oczywicie ograniczenie
bdziemy bada
B1 (%W )
B2 (%W )
nie jest nigdy gorsze ni
jedynie dla porwnania z
B1 (%W ),
tak wic
B2 (%W ).
Teraz bdziemy chcieli znale dolne ograniczenie na Il (%W ). W tym celu naj
pierw zdeniujemy protok lokalizacji informacji P . Bdzie on skada si z
nastpujcych operacji: (i) Alicja robi optymalny zupeny pomiar von Neumanna
reprezentowany przez
Pi = |iihi| na swoim podukadzie. (ii) Po tej operacji przele
swj podukad do Bartka. Alicja moe to zrobi, poniewa po pomiarze jej cz
stanu jest klasyczna i klasyczny kana jej nie zniszczy, jeli umiejtnie si go uyje
(czasami przed przesaniem powinno si podda stan pewnej lokalnej unitarnej
operacji, by unikn zmiany stanu po przejciu przez kana). (iii) Bartek po otrzy0
maniu caego stanu moe wydoby z niego 2 log2 dS(%AB ) bitw informacji, gdzie
47
%0AB
jest stanem
%AB
po wykonaniu przez Alicj operacji (i), (ii). Zauwamy, e
protok skada si z operacji nalecych do SLOKK z zastrzeeniem dozwolonej

komunikacji do klasycznej komunikacji w jedn stron tj. od Alicji do Bartka. Std
ilo informacji, ktr moemy zlokalizowa do podukadw za pomoc protokou
P bdzie dolnym ograniczeniem na Il .
Lemat 7.1
Dla stanu
%AB
maksymalnie zmieszany podukad
Pi
gdzie
Dowd.
siada
Po
cay
tym
jak
i
opisana jest nastpujco:
pi S(%iB )),
(148)
pi = tr(%AB Pi I)
ukad
ktry ma
ilo informacji rP , ktr moemy skoncen-
trowa do lokalnej formy za pomoc protokou
rP = sup(log2 d
Cd Cd,
Alicja
moe
przele
wwczas
%iB =
1
trA (Pi I%AB Pi I).
pi
swoj
wydoby
cz
stanu,
Bartek
po-
2 log2 d S(%0AB ) bitw

|ii s ortogonalne, wic
H(pi ) jest iloci entropii po
0
i
informacji, gdzie %AB =
i pi |iihi| %B . Stany
P
0
0i
S(%AB ) = H(pi ) + i pi S(%B ). Entropia Shannona
stronie Alicji po pomiarze. Wiemy, e entropia nie moe zmale po pomiarze,
lecz w tym przypadku nie moe te wzrosn, poniewa jest maksymalna. Z tego
wynika, e
H(pi ) = log2 d.
Wwczas mamy:
rP = 2 log2 d S(%0AB ) = 2 log2 d (log2 d + sup(

= log2 d sup(
Pi
Pi
pi S(%0iB )).
pi S(%0iB ))) =
To koczy dowd.
Dla stanw Wernera
z faktu, e stan
%W
jest
rP (%W ) jest osigana dla dowolnego pomiaru. Wynika to

U U -niezmienniczy. Dla tej klasy stanw otrzymujemy
nastpujce ograniczenie dolne:
rP (%W ) = log2 d +
1+
log2 (1 + ) log2 (d + ).
d+
(149)
Porwnajmy teraz ograniczenia na ilo lokalizowalnej informacji ze sob, prezentujc ich wykres na rysunku 1. Wida na nim grne i dolne ograniczenia na
wspczynnik koncentracji informacji w zestawieniu z zawartoci informacyjn
stanu. Dla stanw Wernera
stanw
B2
B2
jest znacznie lepsze ni
B1 .
Dla separowalnych
jest trywialne, poniewa zbiega si z zawartoci informacyjn stanu
Za dla stanw spltanych jest ona znacznie lepszym ograniczeniem ni

48
I.
I.
1.5
B1
B1
1.25
1
0.75
B2
0.5
B2 =I
0.25
rP
rP
-1
-0.5
0.5
Rysunek 1: Przerywana linia reprezentuje ograniczenia na wspczynnik koncen

tracji informacji da stanw Wernera (rP B2 B1 ), a ciga linia opisuje zawarto informacyjn stanu I . Zauwamy, e B2 jest rwna zawartoci informa1
cyjnej stanu w caym zakresie separowalnoci ( ).
3
Na rysunku 2 moemy zobaczy warto
B2 i rP
dla kilku rnych wymiarw
przestrzeni Hilberta dla stanw Wernera. Ciga linia reprezentuje ograniczenie

dla d=3 , przerywana linia ograniczenie dla d=4 i kropkowana linia ograniczenie
dla d=5.
Teraz zaprezentujemy rezultaty dla stanw izotropowych. Dla nich ograniczenie
B1 (%izo )
jest dane przez:
B1 (%izo ) =
log2 [(d + 1) + 1]
log2 [(d 1) + 1]
dla
dla
<0
0.
(150)
Uywajc tych samych argumentw jak dla stanw Wernera pokaemy, e jeli
chcemy znale warto
B2 (%izo )
powinnimy optymalizowa wyraenie
B2 (%izo , )
jedynie po izotropowych stanach.

Analogicznie jak w poprzednim przypadku, otrzymujemy:
2 log2 d S(%izo )
2 log d S(% ) + log 1+p(d1) +

izo
2
2
1p
B2 (%izo ) =
1+(d2 1)
1p
log
2 1+p(d2 1)
d2
gdzie
p=
dla
1
d2 1
dla
1
d+1
1,
1
,
d+1
(d+1)1
. Entropia stanw izotropowych jest dana przez:
(1d2 )(1)+d
S(%izo ) =
1 + (d2 1) (1 )(d2 1)
1
1 + (d2 1)
log
log2
.
2
2
2
2
d
d
d
d2
49
0.8
0.6
0.4
0.2
-1
-0.5
Rysunek 2: Grne ograniczenie
0.5
B2
i dolne ograniczenie
rP
na wspczynnik kon-
centracji informacji dla stanw Wernera. Linia ciga reprezentuje ograniczenia dla
d=5, cienka linia przerywana dla d=4, linia pogrubiona przerwana dla d=3.
Izotropowe stany maj podobne wasnoci jak stany Wernera, wic jeli chcemy
znale dla nich warto rP powinnimy przeprowadzi podobn procedur jak w

poprzednim przypadku. Wwczas otrzymujemy:
rP (%izo ) = log2 d + ( +
1
1
1
1
) log2 ( +
) + (d 1)
log2 (
).
d
d
d
d
Dla stanw izotropowych ograniczenie
B2 (%izo ) jest znw lepsze ni B1 (%izo ) i take
jedynie dla spltanych stanw grne ograniczenie jest nietrywialne. Grne i dolne
ograniczenie zbiegaj si ze sob dla stanu maksymalnie spltanego
oczywicie rwne
log2 d.
P+
i oba s
Ograniczenia i zawarto informacyjna stanu s zilus-
trowane na rysunku 3 dla d=3. Grna przerywana linia reprezentuje B2 (%izo ), dolna
rP (%izo ). Szara cig linia to zawarto informacyjna stanu, tj. 2 log2 d S(%izo ).
Na rysunku 4 wielkoci B2 (%izo ) i rP (%izo ) s porwnane ze sob dla kilka

rnych wymiarw (d=3,4,5).
7.5 Porwnanie otrzymanych oszacowa z miarami spltania

Jak wiadomo, decyt informacji
moe by traktowany jako miara kwantowoci
korelacji [58]. Gdy mamy ograniczenie na ilo lokalizowalnej informacji dostajemy

natychmiast ograniczenie na
. Zwizane jest to z faktem, e
jest on zdeniowany
jako rnica midzy cakowit informacj w stanie, a informacj
50
Il , ktra moe by
3
I
2
B1
B2
1
rP
0.2
0.4
0.6
0.8
Rysunek 3: Linie przerywane reprezentuj grne i dolne ograniczenia na wspczynnik koncentracji informacji dla stanw izotropowych (d=3), za ciga linia zawarto informacyjn stanu I. Zauwamy e
1
noci (
).
1+d
B2 = I
dla caego zakresu separowal-
1.5
0.5
0.2
Rysunek 4: Grne ograniczenie
0.4
0.6
0.8
B2 i dolne ograniczenie rP na wspczynnik koncen-
tracji informacji dla stanw izotropowych. Linia ciga reprezentuje ograniczenia

dla d=5, cienka linia przerywana dla d=4, linia pogrubiona przerwana dla d=3.
51
zlokalizowana przez SLOKK operacje (101) do podukadw. Dodatkowo wiemy, e
Il jest ograniczona przez informacj lokalizowaln przez operacje PPT-PMM tj.

Il B2 . Dziki tym informacjom otrzymujemy dolne ograniczenie B na decyt
informacji:
B = 2 log2 d S(%) B2 .
(151)
Z drugiej strony, rozwaalimy szczeglny SLOKK protok, mianowicie taki, ktry

Il rP ,
co z kolei daje dolne ograniczenie P na decyt informacji:
wykorzystuje jedynie komunikacj w jedn stron. Std otrzymujemy, e
P = 2 log2 d S(%) rP .
(152)
Wierzymy, e decyt informacji jest bardziej ogln miar kwantowoci stanu ni

miary spltania. Std te interesujce jest porwna go z pewnymi znanymi miarami spltania.
Dokonamy teraz porwnania ogranicze na
z odlegoci wzgldnej entropii
i spltaniem tworzenia dla pewnych dwuukadowych stanw.
Zregularyzowana odlego wzgldnej entropii ER dla stanw Wernera jest dana

przez:
(d1)(1)
d2
log2 d + 2(d+) log2

ER (%W ) =
1 H( (d1)(1)
)
2(d+)
d+2
d2
dla
dla
dla
1 d23d+2 ,
d23d+2 d1 ,
1d 1.
(153)
Spltanie tworzenia jest opisywane nastpujc formu:
EF (%W ) =
H( 12 (1
0
1 ( 1+d
)2 )
d+
dla
dla
1 d1 ,
1d < 1.
(154)
Na rysunku 5 moemy zobaczy wykresy B , P , EF i ER dla stanw Wernera.
Okazuje si, e B i ER s sobie rwne. Dla stanw Wernera z < 0.42 decyt
informacji jest niewikszy ni spltanie tworzenia
EF .
Przejdmy teraz do stanw izotropowych. Dla tej czci stanw, ktre s spl1
( d+1
, 1) ) odlego wzgldnej entropii ER jest
dana przez :
tane (o parametrze z zakresu
ER (%izo ) = log2 d + f log2 f + (1 f ) log2
1f
,
d1
(155)
(d2 1)+1
. Dla pozostaych stanw ta miara spltania jest oczywicie
d2
rwna zero. Formuy na wielko spltanie tworzenia dostarcza nam praca [80].
gdzie
f =
Dla nieseparowalnych stanw jest ona postaci:
EF (%izo ) = co((H2 () + (1 ) log2 (d 1))),

52
(156)
1
EF
0.8
0.6
P
0.4
0.2
B =ER
-1
-0.5
0.5
Rysunek 5: Linie przerywane reprezentuj grne i dolne ograniczenie na
dla
stanw Wernera (d=5), szara ciga linia zregularyzowan odlego wzgldnej
entropii ER , za czarna ciga spltanie formacji EF .
1.5
P
1
0.5
ER =B
0.2
Rysunek
6:
Przerywana
linie
0.4
0.6
reprezentuje
0.8
ograniczenie
na
dla
stanw
izotropowych (d=3), szara cig zregularyzowan odlego wzgldnej entropii
ER ,
a czarna ciga
g()(ktrej
wypuky dach jest rwny
53
EF ).
1
d2
q
d +
=
funkcji [80].
gdzie
1
d
2 1)(1)
(d 1) (d
2
i co oznacza wypuky dach z
Na rysunku 6 moemy zobaczy wykresy dwch miar spltania oraz ogranicze

na decyt informacji dla stanw izotropowych. Zauwamy, e wykres
z wykresem
ER .
Podobnie jak dla stanw Wernera
grnego ograniczenia
jest mniejsza od
EF
B = ER .
B jest zgodny
Ponadto warto
dla wikszoci spltanych stanw
izotropowych.
Jest to intrygujcy rezultat, gdy warto miary kwantowoci korelacji powinna
by wiksza, bd rwna mierze kwantowego spltania, ktre jest pojciem
wszym od kwantowych korelacji i zawiera si w nich.
54
8 Stany graniczne
Prowadzc rozwaania na temat decytu informacji, moemy zada pytanie, jaka
jest najwiksza warto, ktr moe on osign. Z faktu, e wyrazi moemy go
jako rnic pomidzy wzajemn informacj, a klasycznym decytem wynika, e
nie moe on przekroczy wartoci wzajemnej informacji. W zwizku z tym rodzi
si podstawowe pytanie: czy jest moliwe, aby decyt osign tak warto. Numeryczne symulacje sugeruj, e jest to moliwe w przypadku decytu informacji
, co ilustruje rysunek 7.
bez komunikacji
W tej czci pracy pokaemy, e rzeczywicie istniej stany separowalne, dla

ktrych zachodzi rwno [59]:
= IW .
(157)
Taki rezultat oznacza bdzie, e cae korelacje obecne w tych stanach maj
kwantowy charakter oraz e kwantowe korelacje niekoniecznie musz implikowa
klasyczne korelacje. Stany speniajce warunek (157) bdziemy nazywa stanami
granicznymi. W tej sekcji zaprezentowane zostan take przesanki sugerujce,
istniej stany graniczne wrd stanw spltanych. Ostatnio wprowadzone zostay
pewne miary kwantowoci korelacji bazujce na odlegoci od stanw klasycznie
skorelowanych [25, 63], w kontekcie ktrych rwnie badano kwantowo stanw
separowalnych i spltanych.
Rysunek 7: Decyt bez komunikacji w zalenoci od wzajemnej informacji dla

100 000 losowych dwu-kubitowych stanw.
55
8.1 Rodzina granicznych stanw separowalnych

Wykres znajdujcy si na rysunku 7 ilustrujcy numeryczne wyniki dla wartoci
decytu bez komunikacji dla losowych stanw dwukubitowych sugeruje, e ist
niej stany, dla ktrych = IW . Okazuje si, e mona znale rodzin stanw
separowalnych, ktra bdzie lee na granicy tego wykresu w miejscu, gdzie jest
rwno pomidzy decytem bez komunikacji a wzajemn informacj.
W tym celu rozwamy pewn rodzin stanw separowalnych %a sparametrya [0, 21 ], wrd ktrej spodziewamy si znale stany
graniczne:
zowanych przez czynnik
%a =
1
(|a iha | + |a iha |) ,
2
(158)
gdzie
|a i = a |00i + 1 a |11i,
|a i = a |01i + 1 a |10i.
Informacja wzajemna dla stanw
%a
(160)
jest dana przez
IW (%a ) = H(a).
(161)
Jej warto moe by dowolnie wybrana z przedziau
a.
(159)
[0, 1] przez odpowiedni wybr
Warto kwantowego decytu bez komunikacji dla tych stanw wyraa formua
(%a ) = inf S(%0a ) S(%a ) = inf S(%0a ) 1,
(162)
oznacza operacj reprezentujce protok P . Na rysunku 8 mamy wykres,

ktrym pokazane s wartoci decytu bez komunikacji dla stanw %a w za-
gdzie
na
lenoci od wartoci informacji wzajemnej tych stanw. Moemy zobaczy na
nim, e dla pewnego zakresu a mamy rwno midzy wielkociami IW a (%).

Chcielibymy teraz znale analitycznie takie stany, dla ktrych zachodzi owa
rwno.
8.1.1 Szkic dowodu

W celu znalezienia wartoci
dla zdeniowanych stanw bdziemy musieli
0
obliczy minimum po protokoach P
z wielkoci S(%a ). Najpierw optymaliza0
cj wyraenia S(%a ) sprowadzimy do optymalizacji jednoparametrowego wyrae-
jest cile zwizane z a. Nastpnie poprzez analiz pierwszej i
drugiej pochodnej S (A ) pokaemy, e dla [0 , ] odpowiadajcemu a [0, a0 ]

2
istnieje globalne minimum dla funkcji S (A ) w A = 0, ktrego warto bdzie
implikowa = IW . Wskaemy rwnie, e dla [0, 0 ) odpowiadajcemu

1
a (a0 , 2 ] warto jest ostro mniejsze od IW . Na koniec obliczymy warto a0 .
nia
S (A ),
gdzie
56
D
0.6
0.5
0.4
0.3
0.2
0.1
0.2
0.4
0.6
0.8
IW
Rysunek 8: Decyt bez komunikacji jest naniesiony na wykres w zalenoci od

wzajemnej informacji dla
%a .
Reprezentuje go kropkowana linia.
8.1.2 Parametryzacja wyrae na decyt

Teraz przejdziemy do etapu, w ktrym sprbujemy sparametryzowa, a potem
uproci
wyraenie
na
decyt
bez
komunikacji,
tak
by
mc
wyliczy
jego
warto dla stanw %a . Jako e decyt bez komunikacji wyraa si przez

(%a ) = inf S(%0a ) 1 musimy w rzeczywistoci sparametryzowa entropi stanu
S(%0a ), a nastpnie postara si znale inmum z niej po wykonaniu operacji na
stanie %a .
0
Dla dowolnego dwukubitowego stanu %a osiganego przez protok P jego

entropia von Neumanna wyraa si przez
S(%0a ) = H(diag(UA UB %a UA UB )),

gdzie
UA
(163)
diag oznacza wartoci tych elementw macierzy, ktre le na diagonali, za

UB s operacjami unitarnymi, ktre moemy nastpujco sparametryzowa
[53]:
U = ei
"
i( 2 2 )
cos( 2 )
e
ei( 2 2 ) sin( 2 )
i(
+ 2 )
2
e
sin( 2 )
ei( 2 + 2 ) cos( 2 )
Przy uyciu programu Maxima [1] moemy uproci posta
S(%0a )
= H
S(%0a ).
1+sc 1sc 1s+c 1+s+c

,
,
,
4
4
4
4
57
Wwczas:
(164)
(165)
gdzie
p
s = 2 a(1 a) sin A sin B cos A cos B ,
c = (1 2a) cos A .
(166)
(167)
Przywoajmy w tym miejscu nastpujcy fakt:
Fakt 8.1
Kada zmiana rozkadu prawdopodobiestwa w kierunku wyrwnania
wartoci prawdopodobiestw
p 1 < p2
zwikszymy
sposb, e
p1
p2
p1 ,
p1 , p2 , . . . , pn
zwiksza entropi
jednoczenie zmniejszajc
p2
H.
Wic jeli dla
o tak sam warto, w ten
stan si sobie blisze co do wartoci, zwikszy to entropi
[67].
Zgrupujemy teraz prawdopodobiestwa z rozkadu (164) w dwie nierwnoci:
(1 c) |s|
(1 c) + |s|
.
4
4
Moemy zobaczy,
e zmniejszanie
|s|
(168)
dla ustalonej wartoci
zmieni obie
nierwnoci w kierunku wyrwnania prawdopodobiestw, a wic na mocy faktu 8.1

S(%0a ) powinnimy wic zmniejszy
|s| w stosunku do innych parametrw w taki sposb, eby nie zmieni wartoci c.
zwikszy entropi. Jeli chcemy zminimalizowa

W tym celu zadamy, by
sin B cos A cos B = 1.

Wwczas
s+c i sc
(169)
bd rwne:
s c = sin(A ),
gdzie
(170)
wyznaczona jest przez warunki:
sin = 1 2a,
p
cos = 2 a(1 a).
Zastosowanie rwnania (170) pozwala uproci wyraenie na
1
1
S (A ) = 1 + Hs (A + ) + Hs (A ).
2
2
(171)
(172)
S(%0a )
do postaci:
(173)
Wwczas inmum z powyszej funkcji moemy zapisa jako:
inf S(%0a ) =
inf
A [ 2 ,
]
2
58
S (A ).
(174)
1
=
2
3
=
8
=0
0.6
0.4
0.2
1
=
4
0
-0.2
-0.4
-0.6
-1.5
-1
-0.5
Rysunek 9: Pierwsza pochodna
S (A )
0.5
1.5
dla kilku wybranych wartoci
8.1.3 Pokazanie, e (%a ) = IW dla a [0, a0 ]

Zauwamy najpierw, e
S (0) = 1 + H(a).
Jeli
A = 0
byoby globalnym minimum funkcji
(175)
S (A )
dla pewnych
wwczas
otrzymalibymy podan przez nas rwno
(%a ) = 1 + H(a) 1 = IW (%a ).
(176)
S (A ) dla jaki , wtenczas

mniejsza ni S (A )(0), a tym
Z drugiej strony, gdyby 0 byo globalnym maksimum

warto
samym
S (A ) w globalnym
(%) < IW .
minimum byaby
W celu znalezienia ekstremum funkcji
dS (A )
1
=
dA
2
Hs (x) = H
S (A )
rozwaymy jej pochodn
dHs (A + ) dHs (A )
+
dA
dA
gdzie
Zauwamy, e
S (A )
1 + sin(x)
2
(177)
(178)
Hs ,
jest funkcj okresow z okresem rwnym

A [ 2 , 2 ]. W tym
przedziale pochodna S (A ) zeruje si dla A = 0 i A = . (Zobacz rysunek 9)

2
Rozwaymy teraz drug pochodn S (A ), ktra jest redni dwch impulsw,
podobnie jak
Wystarczy wic zawy nasze rozwaania do zakresu
wzajemnie przesunitych o
2.
Przez impuls bdziemy rozumie funkcj postaci:
1
1
d2 Hs (x)
= sin(x) (log f sin)(x)
,
2
dx
2
ln 2
59
(179)
5
1
=
2
4
3
1
=
4
=0
1
=0
0
-1
-1.5
-1
-0.5
Rysunek 10: Druga pochodna
S (A )
0.5
1.5
dla kilku wybranych wartoci
gdzie
1+x
.
(180)
1x
Poniewa f cile ronie w przedziale [1, 1), wic f sin cile ronie w przedziale
[0, 2 ) oraz cile maleje w przedziale ( 2 , 0]. To samo zachodzi dla log f sin oraz
f (x) =
. Szczytem bdziemy nazywa punkt, w

2
ktrym funkcja zmierza do nieskoczonoci. Funkcja impuls w dokadnie jednym
dla impulsu, ktry ma swj szczyt w
przedziale w kadym okresie przyjmuje wartoci dodatnie i w jednym wartoci
= 0.
Teraz przeanalizujemy ekstrema S (A ) dla [0, ], co odpowiada zakresowi

2
a [0, 21 ]. Dla = 2 (a = 0), oba impulsy drugiej pochodnej S (A ) s sobie
rwne i maj szczyt w A = 0 (rysunek 10), wic A = 0 jest minimum funkcji
S (A ). Dla przebiegajcych on od 2 do 0 obserwujemy przesunicie szczytu w
taki sposb, e oddala si od A = 0. Std wynika, e druga pochodna S (A ) w
1
dla = 0. Punkt, w ktrym osigane jest
zerze jest cile malejca do ( ln 2)
ujemne, co wida na wykresie (10) dla
zero bdziemy nazywa
0 .
[0, 0 ), odpowiadajcego zakresowi a (a0 , 2 ], druga pochodna jest
ujemna w A = 0, a wic S (A ) posiada tam maksimum, co implikuje < IW .
Dla [0 , ], czyli a (0, a0 ], druga pochodna S (A ) ma jeden dodatni i

2
Dla
dwa ujemne przedziay w kadym okresie. To oznacza, e pierwsza pochodna ma

tylko jeden cile rosncy i dwa cile malejce przedziay, std moe si zerowa
co najwyej trzech miejscach w kadym okresie. Miejscami zerowymi s w tym

A = 0 i A = 2 dla wszystkich . Dla [0 , 2 ] druga pochodna
S (A ) jest ujemna w A = 2 , wic mamy tam globalne maksima dla S (A ).
Minimum za mamy dla A = 0. To oznacza, e zachodzi rwno midzy decytem
przypadku
60
informacji bez komunikacji oraz wzajemn informacj dla

Teraz pozostaje nam tylko znalezienie wartoci
a0 .
a (0, a0 ].
W tym celu rozwiemy
numerycznie rwnanie:

d2 S (A )
= (1 2a)arctanh(1 2a) 1 = 0,
dA A =0
w wyniku czego
(181)
otrzymujemy dwa rozwizania, z ktrych jedno naley

1
rozwaanego przez nas zakresu a [0, ]:
2
a0 0.08322.
do
(182)
8.2 Przesanki dla istnienia granicznych stanw spltanych

Wiemy ju, e istniej stany separowalne, ktrych caa informacja zawarta w korelacjach ma charakter kwantowy. Na pierwszy rzut oka moe wydawa si to
do paradoksalne, e taka wasno nie charakteryzuje znanych nam stanw spltanych. Jednak w tym miejscu powinnimy przypomnie sobie, e na przykad stan
maksymalnie spltany posiada tak sam ilo kwantowej jak i klasycznej informacji zawartej w korelacjach, a wic decyt informacji jest rwny poowie informacji
wzajemnej.
Moemy wic zada pytanie, czy opisany wyej fenomen zarezerwowany jest
tylko i wycznie dla klasy stanw separowalnych. Czy nie istniej jakie szczeglne
stany spltane, ktre rwnie by posiaday tak wasno. Komputerowe symulacje
sugeruj, i mona znale pewne bardzo szczeglne stany spltane, dla ktrych
(%) = IW .
Numeryczne badania pokazuj rwno midzy wzajemn informacj a decytem bez komunikacji zachodzi dla nastpujcej klasy stanw spltanych, bdcych mieszank dwch nieortogonalnych stanw:
1 |uihu| |vihv|
+
),
%a = (
2 kuk
kvk
(183)
gdzie
oraz
1
|ui = (|00i + 2|11i)
5
1
(|00i + a|01i 2|10i 2|11i)
|vi = p
(9 + a2 )
a 1.10122.
61
(184)
(185)
W pracy [45] Kaszlikowski i inni pokazali, e istniej stany spltane, ktrych

cae korelacje maj charakter kwantowy. Ten rezultat czyni bardziej prawdopodobnym fakt, e s stany spltane, dla ktrych nasza miara kwantowoci korelacji
rwna jest mierze cakowitych korelacji.
62
9 Matematyczne wasnoci miar i parametrw

spltania
W Kwantowej Teorii Informacji prcz wielkoci, ktre maj operacyjne znaczenie
rozwaamy funkcje matematyczne, od ktrych oczekujemy, e bd odzwierciedla pewne wasnoci stanw czy kanaw sucych do przesyania informacji. W
tym celu wybieramy funkcje, ktre speniaj okrelone wymagania. W reimie
wielu kopii bardzo podan wasnoci jest asymptotyczna cigo. Pierwowzorem dla asymptotycznej cigoci bya nierwno Fannesa [23] dla entropii von
S(%) = Tr% log %, ktra mwi,

||% ||1 1/2 jest speniony warunek
Neumanna
e
e dla dowolnych stanw
%i
|S(%) S()| ||% ||1 log d + (||% ||1 ),

(x) = x log x,
gdzie
takich,
(186)
jest wymiarem przestrzeni Hilberta. Zauwamy, e
w warunku cigoci prawa strona nierwnoci jest proporcjonalna do wymiaru

przestrzeni Hilberta.
Asymptotyczna cigo jest bardzo wan wasnoci funkcji opisujcych
stany, jednak nie zawsze atwo jest stwierdzi czy dana funkcja j posiada. W dalszej czci pracy zostanie przedstawione kilka uytecznych twierdze, ktre uatwi
stwierdzenie czy dana funkcja jest asymptotycznie ciga [69].
9.1 Denicje wasnoci opisujcych funkcje stanw

Wprowadmy teraz kilka denicji, z ktrych bdziemy korzysta w dalszej czci
pracy.
Denicja 9.1
Funkcj
f : S(H) R
nazywamy asymptotycznie ograniczon,
jeli spenia nastpujcy warunek:
%
gdzie
jest sta, za
Denicja 9.2
%2
Niech
f (%) M log d,
d = dim H.
f : S(C d ) 7 R, za %1 oraz
C d i = ||%1 %2 ||1 . Wwczas
bdzie funkcj rzeczywist
bd stanami yjcymi na przestrzeni Hilberta
funkcj
(187)
nazywamy asymptotycznie cig, jeli spenia nastpujcy warunek:
%1 ,%2 |f (%1 ) f (%2 )| K1 log d + O(),

gdzie
K1
jest sta i
do zera wraz z
O() jest
dowoln funkcj zalen wycznie od
(w szczeglnoci, nie zaley od wymiaru).
63
(188)
ktra zbiega
Denicja 9.3
%2
Niech
bdzie dowoln funkcj rzeczywist
bd stanami yjcymi na przestrzeni Hilberta
jest nieczua na domieszki, jeli:
f : S(C d ) 7 R oraz %1 ,
C d . Wwczas mwimy, e funkcja
%1 ,%2 >0 |f ((1 )%1 + %2 ) f (%1 )| K2 log d + O(),

gdzie
K2
jest sta i
do zera wraz z
Uwaga.
O() jest
dowoln funkcj zalen wycznie od
(189)
ktra zbiega
(w szczeglnoci, nie zaley od wymiaru).
Zauwamy, e zwykle dla asymptotycznej cigoci oraz nieczuoci na
domieszki nie damy speniania warunkw (303) oraz (304) dla caego zakresu
Nasze wymagania dotyczce
sprowadza si bd do ograniczonego zbioru

1
dodatnich liczb rzeczywistych (ograniczonego na przykad przez 1 lub .)
2
9.2 Asymptotyczna cigo a nieczuo na domieszki

W tym podrozdziale udowodnione zostanie twierdzenie mwice, e asymptotyczna
cigo jest rwnowana nieczuoci na domieszki. Fakt ten jest rozszerzeniem
rezultatu pracy [33], w ktrej dowiedzione zostao, e jeli dana funkcja po dodaniu
domieszki jednego stanu do drugiego nie zwiksza si wicej ni o sta oraz jest
asymptotycznie ograniczona, to wwczas jest asymptotycznie ciga.
Twierdzenie 9.1
Niech
bdzie funkcj rzeczywist
f : S(C d ) 7 R,
wwczas
funkcja jest asymptotycznie ciga wtedy i tylko wtedy, gdy jest nieczua na
domieszki.
Dowd.
Zamy, e funkcja
jest asymptotycznie ciga. Wwczas
|f ((1 )%1 + %2 ) f (%1 )| K1 ||%1 ((1 )%1 + %2 )||1 log d +

+O(||%1 ((1 )%1 + %2 )||1 ) = K1 ||%1 %2 ||1 log d + O(||%1 %2 ||1)
2K1 log d + O(2).
Niech
K2 = 2K1 .
Wtedy
|f ((1 )%1 + %2 ) f (%1 )| K2 log d + O().
(190)
Bdziemy bazowa na rezultacie pracy [2], ktry moe by widziany jako rodzaj
generalizacji twierdzenia Talesa:
%1 ,%2
,1 2
= (1 )%1 + 1 = (1 )%2 + 2 ,
64
(191)
gdzie
%1 , %2 , , 1 , 2
s stanami yjcymi na przestrzeni Hilberta i
Korzystajc z powyszego rezultatu otrzymujemy:
= ||%1 %2 ||1.
|f (%2 ) f (%1 )| |f (%2 ) f ()| + |f () f (%1 )| =

|f ((1 )%2 + 2) f (%2 )| + |f ((1 )%1 + 1) f (%1 )| 2K2 log d + 2O().
Jeli przyjmiemy
K1 = 2K2 ,
wwczas
|f (%2 ) f (%1 )| K1 log d + O().
(192)
To koczy dowd.
9.3 Asymptotyczna cigo funkcji strzaka

W tym podrozdziale rozwaana bdzie konstrukcja, ktr nazwiemy strzakowaniem. Polega ona bdzie na tym, e majc dan funkcj
bdziemy w pewien
okrelony sposb tworzy now funkcj, ktr oznaczymy jako
f .
Defnicja strza-
kowania jest motywowana przez wielko zwan wewntrzn warunkow informacj

oraz jej generalizacj [50, 51, 14]. Nowa funkcja
zonym systemie.
Denicja 9.4
jest zdeniowana na rozszer-
f : S(HX ) R yjcej
f : S(HX HE ) R nastpujco:
X
f (XE ) = inf
pi f (iX ),
Dla danej funkcji
zdeniujemy funkcje
{Ai }
na podukladzie
(193)
gdzie inmum jest brane po wszystkich skoczonych pomiarach uoglnionych

wykonanych na podukadzie
oraz
pi = Tr(IX Ai )XE ,
gdzie
pi
iX =
1
TrE (IX Ai XE IX Ai ),
pi
jest prawdopodobiestwem, e po pomiarze wypadnie wynik
stanem podukadu
X,
i oraz iX
{Ai }
(194)
bdzie
X.
Uwaga. Moemy rwnie poda denicj funkcji w nieco zmodykowanej formie.

Denicja 9.5
f : S(HX ) R dziaajcej
f : S(HX HE ) R jako
X
f (XE ) = sup
pi f (iX ),
Dla danej funkcji
deniujemy funkcj
{Ai }
65
na podsystemie
(195)
gdzie supremum jest brane po wszystkich skoczonych pomiarach uoglnionych
{Ai }
wykonanych na podukadzie
iX =
pi = Tr(IX Ai )XE ,
gdzie
pi
1
TrE (IX Ai XE IX Ai ),
pi
jest prawdopodobiestwem, e po pomiarze wypadnie wynik
stanem podukadu
(196)
i oraz iX
bdzie
X.
f
Wszystkie wasnoci funkcji

funkcji
oraz
f .
i twierdzenia jej dotyczce zachodz rwnie dla
W dalszej czci pracy bdziemy korzysta z lematu, ktry bdzie udowodniony

w podrozdziale 9.3.1, a ktry brzmi:
Lemat 9.1
Inmum funkcji
jest osigane.
Pokaemy teraz, e asymptotyczna cigo i ograniczono funkcji

asymptotyczn cigo funkcji
f ,
implikuje
a wic, e funkcja zachowuje asymptoty-
czn cigo. Podkrelmy jednak w tym miejscu, e wszystkie wasnoci, ktre

rozwaamy dotycz ukadw yjcych na skoczenie wymiarowych przestrzeniach.
Wprowadzimy teraz nastpujc denicje:
Denicja 9.6
Majc dan funkcj
zdeniowa jej warunkow wersj

na systemie
XE
qc
XE =
f
F
X
i
nastpujco:
F (qc
XE ) =
zdeniowan na podukadzie
X,
moemy
dla kwantowo-klasycznego stanu yjcego
pi iX |iiE hi|
X
(197)
pi f (iX ).
(198)
Uwaga.
W celu zaznaczenia, e dany stan kwantowo-klasyczny by otrzymany
poprzez pomiar uoglniony M wykonany na ukadzie

F (XE , M) F (qc
XE ).
Teraz przedstawiony zostanie gwny rezultat tej sekcji.
ze stanu
XE
bdziemy
uywa notacji
Twierdzenie 9.2
podsystemie
Niech
bdzie funkcj zdeniowan na stanie yjcym na
posiadajc wasno asymptotycznej cigoci i ograniczonoci.
Wwczas funkcja
jest asymptotycznie ciga. Co wicej staa w warunku asymp-
totycznej cigoci zaley wycznie od wymiaru przestrzeni
Dowd.
Niech %XE i XE s stanami oraz =
{Ak } s optymalnymi pomiarami dla
X.
||%XE XE ||1 . Niech M% = {A%k } i M =

i odpowiednio (tj. tymi, ktre osigaj
66
funkcja
% %
k Ak Ak =
jest asymptotycznie ciga, wic
inmum w denicji
f ),
gdzie
IE ,
Ak Ak = IE .
Zakadamy, e
|f (%XE ) f (XE )| K log dX + O().
(199)
Asymptotyczna ograniczono funkcji wyraa si poprzez nierwno
|f ()| M log dX ,
gdzie
jest dowolnym stanem na systemie
X,
(200)
dX = dim HX , M
oraz
staymi. Korzystajc z powyszych faktw oraz zakadajc, e pomiar M zask

k
tosowany do stanw % i wyprodukuje odpowiednio ansambl {pk , %X } i {qk , X }
na podukadzie X , otrzymujemy nastpujce oszacowania:
f (%XE ) f (XE ) = F (%XE , M% ) F (XE , M )

X
X
k
F (%XE , M ) F (XE , M ) =
pk f (%kX )
qk f (X
)
k
X
X
X
k
k
k
k
|
pk f (%kX )
qk f (X
)| = |
pk f (%kX ) pk f (X
) + pk f (X
) qk f (X
)|
k
X
k
k
(pk |f (%kX ) f (X
)| + |pk qk | |f (X
)|)
gdzie
tego,
X
k
pk k K log dX + M log dX + O() K1 log dX + O(),
k
k = ||%kX X
||1 i K1 = 2K + M . Ostatnie dwie nierwnoci wynikaj z
e funkcja f jest asymptotycznie ciga i ograniczona oraz z nastpujcych
faktw (zob. [16]):
X
k
oraz
|pk qk |
X
k
pk k 2.
(201)
(202)
Nierwno (201) otrzymujemy poprzez nastpujce oszacowanie:
X
k
X
X
qk |kihk|k1
pk |kihk|
|pk qk | = k
X
k
pk %kX
|kihk|
k
qk X
|kihk|k1 =
||(IX )%XE (IX )XE ||1 ||%XE XE ||1 = ,

gdzie
niony
cakowicie
M :
(203)
(204)
(205)
dodatnim odwzorowaniem indukowanym przez pomiar uogl-
() =
X
k
Tr[Ak ()Ak ] |kihk|.

67
(206)
Uylimy tutaj faktu, e norma ladowa nie zwiksza si ze wzgldu na cakowicie

dodatnie odwzorowania, ktre zachowuj lad [62].
Nierwno (202) moe by udowodniona w nastpujcy sposb:
= ||%XE XE ||1
X
k
kpk %kX
X
k
k
qk X
k1
pk ||%kX
k
X
||1
k
||pk %kX |kihk| qk X
|kihk|||1 =
X
k
k
k
k
(||pk %kX pk X
||1 ||pk X
qk X
||1 )
X
k
|pk qk |)
X
k
pk k .
Analogicznie moemy pokaza, e
f (XE ) f (%XE ) = F (XE , M ) F (%XE , M% )

F (XE , M% ) F (%XE , M%) K1 log dX + O().
(207)
(208)
Wwczas otrzymujemy:
|f (%XE ) f ( XE | K1 log dX + O().
(209)
To koczy dowd.
Na koniec tych rozwaa, rozpatrzymy pewn modykacj funkcji
f ,
w ktrej
nie optymalizujemy funkcji po wszystkich pomiarach uoglnionych, lecz tylko po

tych zupenych, dla ktrych operator
Denicja 9.7
podukadu
X,
Niech
Ak
f : S(HX ) R
jest rzdu jeden.
bdzie dowoln funkcj yjc na stanie
wwczas deniujemy funkcj
fkpl (XE ) = inf
{Ai }
fkpl : S(HX HE ) R
pi f (iX ),
(210)
gdzie inmum jest brane po wszystkich skoczonych pomiarach

menty
Ai
nastpujco:
{Ai },
ktrego ele-
s rzdu jeden. (Uywamy w tym miejscu tej samej notacji jak w denicji
9.4)
Twierdzenie 9.3
Niech
bdziemy funkcj zdeniowan na podukadzie
jest asymptotycznie cig i ograniczona. Wwczas funkcja
fkpl
X , ktra
jest take asymp-
totycznie ciga. Ponadto staa w warunku asymptotycznej cigoci zaley tylko

od wymiary systemu
X.
Dowd tego twierdzenia jest analogiczny jak dowd do twierdzenia 9.2.
68
9.3.1 Osiganie inmum w denicji funkcji strzaka

Udowodnimy teraz, e inmum w denicji strzakowania jest osigane, tak wic
jest rwnowane minimum. Najpierw udowodnimy nastpujcy lemat:
Lemat 9.2
{pi } bdzie rozkadem prawdopodobiestwa,Pwwczas kada wyP

puka kombinacja
= (%i , f (%i )), rwna
pi (%i , f (%i )) moe
i pi xi , dla ktrej xiP
by zapisana jako wypuka kombinacja
qi (%i , f (%i )) skadajca si z n + 1 (lub
mniej) elementw, gdzie n jest wymiarem przestrzeni, na ktrej yje xi . Wic
Niech
pi %i =
n+1
X
qi %i
i=1
pi f (%i ) =
n+1
X
qi f (%i ).
(211)
i=1
P
P
f =
i pi f (%i ), gdzie % =
i pi %i jest stanem yjcym na
przestrzeni Hilberta H. Niech xi = (%i , f (%i )) bdzie punktem nalecym do wypukego zbioru S = co(%i , f (%i )). Wwczas
X
X
X
(%, f) = (
pi %i ,
pi f (%i )) =
pi (%i , f (%i )) S.
(212)
Dowd.
Niech
Korzystajc z twierdzenia Caratheodory'ego wiemy, e zawsze istnieje taki zbir
n + 1 lub mniej elementw,

X
(%, f) =
qi (%i , f (%i)).
prawdopodobiestw skadajcy si z
e
(213)
i qi f (%i ). To koczy dowd.

i qi %i oraz f =
Teraz pokaemy, i rzeczywicie inmum w denicji funkcji
Wic
%=
gane. Niech
AXE
na podukadzie
funkcj
f tak,
f (%XE ) jest osi%XE . Wwczas, gdy zrobimy pomiar

{pi , %AX
i } na ukadzie AX . Zdeniujmy
bdzie purykacj stanu
E,
otrzymamy ansambl
by dla ustalonej funkcji
AX ) = f (%X ),
f(%
i
i
gdzie
AX
%X
i = TrA %i .
(214)
Wtedy
f (%XE ) = inf
E
Zauwamy, e dla funkcji
f oraz
pi f (%X
i ) = inf
E
pi f(%AX
i ).
(215)
AXE moemy zdeniowa

X
f (AXE ) = inf
pi f(%AX
i ),
stanu
69
(216)
gdzie traktujemy podukad
AX
jako jeden ukad i
na to, e
f (AXE ) =
inf
{pi ,%XE
}
i
jako drugi. Zwrmy uwag
pi f(%AE
i ).
(217)
Wynika to z faktu, e zawsze moemy znale taki pomiar na podsystemie E stanu

AXE , ktry daje nam ansambl {qi , %AX
i }.
Teraz korzystajc z lematu 9.2 wiemy, e istnieje inny skoczony ansambl
{qi , %AX
i } taki, e
pi %AX
i
gdzie
funkcji
d+1
X
qi %AX
i
pi f(%AX
i ) =
d+1
X
AX ),
qi f(%
i
(218)
AX
i pi %i . Std wynika, e dla
inmum po pomiarach jest efektywnie rwne inmum po ogra-
jest wymiarem przestrzeni, na ktrej yje
f (AXE )
niczonym skoczonym zbiorze ansambli. Mamy wic tu do czynienia z inmum

po zwartym zbiorze. Z tego wynika, e istnieje punkt ekstremalny nalecy do
S,
tak wic inmum dla tej funkcji jest osigalne. Gdy spojrzymy na formuy (215) i
XE
), co implikuje, e dla dowolnego
(216) wwczas zobaczymy, e f (AXE ) = f (%
XE
XE
stanu %
funkcja f (%
) osiga inmum.
9.4 Asymptotyczna cigo funkcji wypuky dach

Teraz pokaemy asymptotyczn cigo funkcji skonstruowanej z innej asymptotycznie cigej funkcji
poprzez tak zwany wypuky dach [73]. Bdziemy tutaj
rozrnia czysty i mieszany wypuky dach. Czysty wypuky dach jest uoglnieniem
denicji spltania formacji
EF
wprowadzonego w pracy [9]. Ta konstrukcja zostaa
zaproponowana i bya badana w pracy [73] i tame zostaa nazwana wypukym

dachem.
9.4.1 Czysty wypuky dach

Denicja 9.8 Dla danej funkcji f
wypuky dach
sposb:
fb
zdeniowanej na czystych stanach jej czysty
jest funkcj zdeniowan na wszystkich stanach w nastpujcy
fb(%) = inf
{pk ,k }
pk f (k ),
gdzie inmum jest wzite po wszystkich skoczonych czystych ansamblach

speniajcych
%=
(219)
pk |k ihk |.
70
{pk , k }
Okazuje si, e wypuky dach mona wyrazi w inny bardziej uyteczny sposb
(por. [52]) poprzez pokazanie, e konstrukcja, ktr zwiemy czystym wypukym
dachem jest szczeglnym rodzajem strzakowania.
% yjcego na przestrzeni Hilberta HX o wymiarze dX moemy

skonstruowa jego purykacj tj. czysty stan % yjcy na przestrzeni Hilberta
HX HE ( dim HE = dim HX ) taki, e
Dla dowolnego stanu
TrHanc % = %.
Co wicej, dla kadej czystej dekompozycji stanu
pomiar uoglniony na podprzestrzeni
X,
(220)
%,
danej przez
{pk , k }
istnieje
Hanc , ktry daje taki ansambl na przestrzeni
i vice versa: kady pomiar uoglniony implikuje pewn czyst dekompozycj.
fb jako inmum po
X
inf
pk f (k ).
Na mocy tego faktu moemy zapisa
fb(%) = P
Wtedy
pk |k ihk |=%
pomiarach
E
(221)
fb(%X ) = fkpl (%XE ),
(222)
gdzie nierwno zachodzi dla dowolnej ustalonej purykacji
%XE
stanu
%X .
Jeli zapiszemy czysty wypuky dach w terminach funkcji strzaka to moemy

wwczas w atwy sposb udowodni jego asymptotyczn cigo korzystajc z
Twierdzenia 9.2.
Twierdzenie 9.4
Niech
bdzie funkcj, ktra jest asymptotycznie ograniczona i
ciga. Wwczas jej wypuky dach
Dowd.
fb jest
take asymptotycznie cigy.
Uyjemy nastpujcej nierwnoci [24] czcej wierno z norm:
gdzie
p
1
1 F (%, ) ||% ||1 1 F (%, ),
2
p
F (%, ) =
% % jest wiernoci [72, 44]. Wierno
(223)
moe by rwnie
wyraona w inny sposb:
F (%, ) = sup |h% | i|,

gdzie supremum jest wzite po wszystkich stanach
stanw
% i .
% i ,
(224)
ktre s purykacjami
Wiadomo, e supremum to jest osigalne.
% i . Niech = ||% ||1 . Chcemy teraz oszab

b
cowa f(%) f (). Poniewa reprezentacja (222) nie zaley od wyboru purykacji,
wybierzemy takie purykacje % i , e
Ustalany pewne stany
F (%, ) = F (% , ).
71
(225)
Wwczas mamy
q
p
k |% ih% | | ih | k1 2 1 F (% , ) = 2 1 F (%, )
p
2 ||% ||1 /2 = 2.
Poniewa zakadamy, e
(226)
(227)
jest asymptotycznie ciga i ograniczona, moemy uy
twierdzenia 9.2, by otrzyma
b fb()| = |f kpl(% ) f kpl( )| K 2 log dX + O( 2).

|f(%)
To koczy dowd.
(228)
Uwaga. Zauwamy, e co prawda mamy tutaj 2 zamiast , lecz to nie zmienia

istoty warunku opisujcego asymptotyczn cigo.
9.4.2 Mieszany wypuky dach

Analogicznie do czystego wypukego dachu moemy zdeniowa mieszany wypuky
dach.
Denicja 9.9
Niech
bdzie funkcj, a
_
wa funkcj mieszany wypuky dach
bdzie stanem, wtedy moemy zdenio-
nastpujco:
f (%) = inf
{pk ,%k }
pk f (%k ),
(229)
gdzie inmum jest wzite po wszystkich ansamblach
{pk , %k },
%=
pk %k .
Podobnie jak dla przypadku czystego wypukego dachu moemy pokaza, e
%
f (%X ) = f (XE
),
(230)
%
gdzie XE jest pewn ustalon purykacj %X .
Zatem, analogicznie jak w dowodzie twierdzenia 9.4 mona udowodni nastpujce tez.
Twierdzenie 9.5
Niech
bdzie asymptotycznie ograniczon i ciga funkcj,

_
wwczas funkcja mieszany wypuky dach
9.5 Przykady
zastosowa
asymptotycznej cigoci
jest take asymptotycznie ciga.
twierdze
dotyczcych
W tym rozdziale pokaemy przydatno udowodnionych przez nas twierdze do

uzasadnienia asymptotycznej cigoci takich funkcji jak odlego wzgldnej entropii, miary klasycznych korelacji, czystego wypukego dachu z miary spltania
dla trzyukadowego stanu czystego, spltania formacji, wypukego dachu z wzajemnej informacji.
72
9.5.1 Asymptotyczna cigo odlegoci wzgldnej entropii od wypukego zbioru stanw

W pracy [20] pokazano, e tak zwana odlego wzgldnej entropii od wypukego i
I
zwartego zbioru zawierajcego maksymalnie zmieszany stan
jest asymptotycznie
d
ciga. Dowd tego by jednak dosy zawiy. Teraz, bazujc na twierdzeniu 9.1
pokazujemy bardziej oglny rezultat, w ktrym nie wymagamy zwartoci zbioru.
Co wicej nasz dowd jest zdecydowanie prostszy.
Odlego wzgldnej entropii od dowolnego zbioru wypukego
ERD
jest zdenio-
wana w nastpujcy sposb:
ERD (%) = inf S(%|),
(231)
gdzie
D jest wypukym zbiorem zawierajcym stan maksymalnie zmieszany % C d .
Nasze rozwaania dotyczce tej wielkoci zaczniemy od nastpujcego lematu:
Lemat 9.3
ERD
spenia nastpujcy warunek:
|ERD ((1 )% + ) ERD (%)| 2 log d + H(),

gdzie
(232)
H() = log (1 ) log(1 ).
Dowd.
Najpierw pokaemy, e
X
k
ERD
spenia nierwno
pk ERD (%k ) ERD (
X
k
pk %k ) S(
X
k
pk %k )
pk S(%k ).
(233)
Ten fakt by ju pokazany dla odlegoci wzgldnej entropii od stanw separowalnych w pracy [46], lecz jest on rwnie prawdziwy dla odlegoci wzgldnej entropii
ERD .
P
Zauwamy, e % =
k pk %k . Wwczas
od dowolnego zbioru wypukego. Tutaj powtrzymy ten dowd dla
S(%|) = S(
X
k
X
X
X
pk %k |) = Tr(
pk %k log(
pk %k )
pk %k log ) =
k
X
= Tr(
pk (%k log %k %k log + %k log % %k log %k )) =
=
X
k
Niech
pk S(%k |) +
X
k
pk S(%k ) S(%).
bdzie takim stanem, e
ERD = S(%|) ,
gdzie
jest bardzo ma
liczb nieujemn. Wwczas moemy napisa, e
ERD (%) =
X
k
X
k
pk S(%k |) +
pk ERD (%k )
X
k
X
k
pk S(%k ) S(%)
pk S(%k ) S(%) .
73
(234)
ERD
moe by dowolnie maa, otrzymujemy

X
X
X
X
pk ERD (%k ) ERD (
pk %k ) S(
pk %k )
pk S(%k ).
Poniewa z denicji
liczba
Wiemy [83], e
S(
X
k
pk %k )
X
k
(235)
pk S(%k ) + H({pk })
(236)
oraz e odlego wzgldnej entropii jest wypuk funkcj, co implikowane jest przez
wypuko kwantowej wzgldnej entropii w dwch argumentach. Zauwamy take,
D
i ER jest ograniczona przez log d, poniewa D zawiera maksymalnie zmieszany
I
D
stan (wic ER S(%| ) = log d S(%) log d). Zatem mamy
d
|ERD ((1 )% + ) ERD (%)| =

= |ERD ((1 )% + ) (1 )ERD (%) ERD () ERD (%) + ERD ()|
= |ERD ((1 )% + ) (1 )ERD (%) ERD ()| + |ERD (%)| + |ERD ()|
= (1 )ERD (%) + ERD () ERD ((1 )% + ) + |ERD (%)| + |ERD ()|
S((1 )% + ) (1 )S(%) S() + log d + log d
H() + 2 log d.
To koczy dowd.
Uwaga.
Zauwamy, e za nieczuo na domieszki s odpowiedzialne dwie wasD

noci ER , mianowicie:
D
1) ER spenia nierwno :
|ERD (
2)
ERD
X
k
pk %k )
jest ograniczona przez
Lemat 9.4
X
k
pk ERD (%k )| H({pk }),
log d.
ERD
jest asymptotycznie ciga:
|ERD (%) ERD ()| 4 log d + 2H(),

gdzie
(237)
H() = log (1 ) log(1 )
oraz
(238)
= ||% ||1 .
Dowd.
ERD
jest nieczua na domieszki, wic na mocy twierdzenia 9.1 jest asymptotycznie
ciga.
74
9.5.2 Miara klasycznych korelacji C

Twierdzenie 9.2 implikuje asymptotyczn cigo miary klasycznych korelacji
C,
ktra jest zdeniowana nastpujco [31]:
C(AB ) = max S(A )

Bi Bi
pi S(iA ),
(239)
gdzie Bi Bi jest pomiarem uoglnionym wykonanym na podukadzie B ,

iA = trB (I Bi AB I Bi )/pi jest stanem podukadu A, gdy w wyniku pomiaru
wypadnie i na B oraz pi = trAB (I Bi AB I Bi ). Zauwamy, e moemy zapisa
w nastpujcy sposb:
C(%AB ) = max
Bi Bi
Z tego wynika, e
f : S(HA ) R
pi (S(
(240)
jest rodzajem funkcji konstruowanej przez strzakowanie, gdzie
X
i
pi %iA ) S(%iA )).
dziaa na przestrzeni stanw yjcych na podukadzie
f (%iA ) = S(
Funkcja
pi %iA ) S(%iA ).
(241)
jest asymptotycznie ciga, poniewa entropia von Neumanna
siada tak wasno. Std na mocy Twierdzenia 9.2 wielko
po-
jest asymptotycznie
ciga.
9.5.3 Wewntrzna warunkowa informacja

Rozwamy funkcj zwan wewntrzn warunkow informacj:
pomidzy X i Y, gdy dane jest E:
= min
I(X; Y E) = min I(X; Y |E)
PE|E
gdzie
PE|E
PE|E
jest klasycznym kanaem, a
p(e)I(X; Y |E = e),
I(X; Y |E)
[49]
(242)
wzajemn informacj pomidzy
E jest dane, za p(e) jest P

prawdopodobiestwem, e wypadnie e na po
E . Wielko I(X; Y |E) = e p(

e)I(X; Y |E = e) jest zwana warunkow
X i Y, gdy
dukadzie
I(X; Y E)
informacj. Jest wiadome [15], e inmum w denicji wewntrznej warunkowej

informacji jest osigane. Wystarczy wzi minimum po
rozmiarze takim samym jak
Dla
dopodobiestwami
danego
{pe|e }
biorc ukad
E.
atwo pokaza, e wewntrzna

strzakowania.
PE|E
informacja jest szczeglnym przypadkiem
klasycznego
kanau
PE|E
warunkowymi
praw-
rozwamy pomiar uoglniony dany przez operatory

75
pe|e |eihe|. Wwczas, jeli zanurzymy w naturalny sposb nasz

e
rozkad prawdopodobiestwa w zbir stanw kwantowych zobaczymy, e nasza
Krausa
Ae =
denicja 9.4 implikuje powysz wielko. Zauwamy, e wzajemna informacja jest

asymptotycznie ciga ( jest sum entropii, z ktrych kada jest asymptotycznie
cig zgodnie z nierwnoci Fannesa (186)), wtedy zobaczymy, e asymptotyczna
cigo wewntrznej warunkowej informacji wynika z naszego twierdzenia.
9.5.4 Czysty wypuky dach miary spltania trzyukadowych czystych

stanw
Rozwamy wielko
[46], ktra jest rwna sumie miar spltania dla dwuuka-
dowych stanw zastosowan do podukadu stanu trzyukadowego:
E(%ABC ) = ER (%AB ) + S(%C ),

gdzie
jest entropi von Neumanna i
(243)
%AB = TrC %ABC , %C = TrAB %ABC
oraz
ER
jest odlegoci wzgldnej entropii od zbioru stanw separowalnych. Rozwamy

teraz czysty wypuky dach funkcji
Zauwamy, e
b ABC ) =
E(%
E
E:
inf
%ABC =pk
|k ihk |
ABC
X
k
k
pk E(|ABC
i).
(244)
jest asymptotycznie ograniczona oraz asymptotycznie ciga,
poniewa zarwno entropia jak i odlego wzgldnej entropii posiadaj te wasnoci. Zatem z twierdzenia 9.4 wynika, e wypuky dach z funkcji
asymptotycznie cigy.
9.5.5 Spltanie formacji
b
E
jest take
Twierdzenie 9.4 implikuje rwnie asymptotyczn cigo spltania formacji
EF
(co zostao najpierw pokazane w pracy [52]) zdeniowanego nastpujco [9]:
EF (%AB ) =
gdzie
inf
%AB =pk |k ihk |
X
k
pk SA (|k i),
(245)
SA jest entropi von Neumanna podukadu A stanu %. W oryginalnej denicji
inmum jest wzite po wszystkich czystych ansamblach, ale zauwamy, e inmum

po wszystkich ansamblach jest rwne inmum po czystych ansamblach. Tak wic
EF
jest szczeglnym przypadkiem konstrukcji wypukego dachu i moemy j za-
pisa jako:
EF (%AB ) =
inf
%AB =pk %k
76
X
k
pk SA (%k ).
(246)
Fakt ten jest implikowany przez wklso entropii von Neumanna:
X
k
pk SA (%k ) =
pk
X
i
EF
X
i
qik SA (|ki i)
IW
Std dla kadego mieszanego ansambla

daje warto funkcji
p A SA (
qik |ki ihki |)
k,i
(247)
pk qik SA (|ki i).
(248)
moemy znale czysty ansambl, ktry
nie wiksz ni mieszany ansambl.
9.5.6 Czysty i mieszany wypuky dach wzajemnej informacji

Teraz pokaemy przykad funkcji, ktrej czysty i mieszany wypuky dach nie s
rwne sobie. Rozwamy nastpujc funkcje:
Ic
W (%AB ) =
inf
%AB =pk |k ihk |
IW (%AB ) =
gdzie
IW
inf
%AB =pk %k
jest wzajemn informacj
X
k
pk IW (|k i),
(249)
pk IW (%k ),
(250)
IW = SA (%AB ) + SB (%AB ) S(%AB ).
Uywajc
naszej terminologii mwimy, e funkcje te s odpowiednio czystym i mieszanym

_
wypukym dachem z wzajemnej informacji. (Denicja IW (%AB ) zostaa wprowadzona w pracy [13]). Zauwamy, e dla czystego wypukego dachu
Niech
%as
Ic
W (%AB ) = 2
inf
%AB =pk |k ihk |
pk SA (|k i) = 2EF (%AB ).
(251)
bdzie antysymetrycznym stanem:
%as =
gdzie
1
(I V ),
d2 d
(252)
jest operatorem unitarnym yjcym na przestrzeni Hilberta
niowanym przez
V = .
Wiemy, e [80]
Cd Cd
EF (%as ) = 1.
Tak wic
Ic
W (%as ) = 2.
(253)
Wtenczas otrzymujemy nastpujca nierwno:
IW (%as ) IW (%as ) = 2 log d S(%as ) = log
Std dla
d3
zde-
otrzymujemy
IW (%as ) 6= Ic
W (%as ).
Zauwamy, e na mocy twierdze 9.4 i 9.5 funkcje
Ic
W
2d
.
d1
_
IW
cige, gdy wzajemna informacja jest asymptotycznie ciga.
77
(254)
s asymptotycznie
10 Entropowy parametr spltania

Spltanie ma bardzo skomplikowan natur i wymaga wielu sposobw charakteryzacji. Informacje o spltaniu daj nam midzy innymi miary spltania oraz
parametry spltania. W tym rozdziale wprowadzimy nowy parametr spltania [70],
ktrego konstrukcja cechuje si do ciekaw motywacj. Wielko ta ma interesujce wasnoci i zachowanie. Pokaemy, e ona jest asymptotycznie ciga oraz e
ma tak sam cech jak koherentna informacja w tym sensie, e moe przyjmowa
ujemne wartoci. Zaprezentujemy te dolne i grne ograniczenia na ten parametr
spltania.
10.1 Denicja parametru spltania

Gdy chcemy dowiedzie si czy dany stan jest spltany moemy w tym celu uy
kryteriw separowalnoci. Niektre z nich bazuj na relacjach nieoznaczonoci
[32, 27, 48, 28]. Korzystaj one z faktu, e miary nieoznaczonoci (takie jak dyspersja czy entropia) s wklsymi funkcjami i separowalne stany s wypuk mieszank
produktowych stanw. Bazuj one take na istnieniu pewnych obserwabli (lub pomiarw), dla ktrych nieoznaczono na produktowych stanach (a wic take na
separowalnych) jest ograniczona od dou przez pewn sta
spltanych stanw moe by mniejsza ni
C.
C,
podczas gdy dla
Bdc zainspirowanym przez tego
rodzaju kryteria separowalnoci skonstruowano pewn wielko. Starano si to

zrobi w najbardziej prosty sposb. Mianowicie wyraono parametr spltania w
terminach entropii. Taki wybr zwizany jest z faktem, e wielkoci budowane
przy uyciu entropii maj operacyjn interpretacj, jak na przykad warunkowa
entropia [39].
Wprowadmy nastpujc wielko
E(%),
ktra jest zdeniowana nastpujco:
E(%) = sup( inf H(, P) H(%, P)),

P
(255)
P {Pi } jest zbiorem projektorw reprezentujcych pomiar von Neumanna i H(%, P) jest entropi Kleina, ktra
jest rwna entropii Shannona dla rozkadu prawdopodobiestwa {pi } = {Tr%Pi }.
gdzie
PS
PS
oznacza zbir produktowych stanw,
Ta wielko jest parametrem spltania i bdziemy j nazywa entropowym parametrem (E parametrem). Jego wielko zaley od tego, jak bardzo i czy dany stan
jest spltany. Dla wszystkich separowalnych stanw
E(%)
jest zawsze niedodatni.
E -parametr bdzie mwi nam o sile spltania, poniewa jeli chcemy osign
E(%) potrzebujemy stanu o wystarczajcej iloci spltania.
nieujemn warto
Uwaamy, e ten parametr spltania moe widzie pewne inne wasnoci spltania, ni jego sia czy ilo, poniewa opisuje nam najwiksz rnic pomidzy
entropiami najbliszego stanu separowalnego lub produktowego, a danym stanem
78
po zrobieniu pomiaru. Tak wic
E -parametr
powinnien jako oddawa struktur
stanu i by zwizany z komplementarnoci pomidzy bazami wasnymi stanu

spltanego a produktowego.
10.2 Warto entropowego parametru spltania dla stanw

produktowych i separowalnych
Pokaemy teraz, e nasz parametr spltania rozrnia stany separowalne spord
innych stanw, poniewa jest zawsze ujemny bd rwny zero dla nich.
Twierdzenie 1
Dla
stanw
%sep
spltanych
parametr
spltania
mniejszy bd rwny zeru.
E(%sep )
E(%sep) 0.
jest
(256)
Dowd.
Niech
jest zbiorem projektorw reprezentujcych pomiar. Wiemy, e kady stan
separowalny moe by zapisany jako wypuka kombinacja stanw produktowych,

za entropia Kleina dla danego pomiaru jest wkls funkcj. Te fakty implikuj,
e dla kadego separowalnego stanu
%prod ,
%sep
moemy znale taki produktowy stan
H(%prod , P) H(%sep , P).
(257)
inf H(, P) = inf H(, P),
(258)
Wic
PS
gdzie
SEP
SEP
jest zbiorem stanw separowalnych. Wwczas dla danego pomiaru
inf H(, P) H(%sep , P) = inf H(, P) H(%sep , P) 0.
PS
Twierdzenie 2
E(%prod )
(259)
SEP
Dla
czystych
produktowych
stanw
%prod
parametr
spltania
jest rwny zero
E(%prod ) = 0.
(260)
Dowd.
Z lematu dowiedzionego powyej wiemy, e
E(%prod ) 0.
Rozwamy pomiar
P ,
(261)
ktry odpowiada bazie wasnej stanu
%prod .
Wwczas
H(%prod , P)
= inf H(, P)
= 0.
E(%prod ) inf H(, P)
PS
PS
79
(262)
Z nierwnoci (261) oraz (262) wynika, e
E(%prod ) = 0.
(263)
Uwaga. Zauwamy, e twierdzenie 2 nie moe by rozszerzone do stanw czystych,

ktre nie s produktowe. Potwierdzeniem tego jest fakt, e dla stanu maksymalI
I
nie zmieszanego
mamy nastpujc warto parametru spltania E( ) = 1.
4
4
Z drugiej strony istniej nieproduktowe stany separowalne (na przykad stan
1
(|00ih00| + |11ih11|))), dla ktrych parametr spltania jest rwny zero.
2
10.3 Grne ograniczenia na E

W tej czci pracy przedstawione zostan grne ograniczenia na wprowadzon
przez nas wielko. Niektre z nich s prawdziwe dla wszystkich stanw, inne
stosuj si do stanw yjcych na pewnych ustalonych wymiarach przestrzeni
Hilberta.
Twierdzenie 3
Wwczas
E(%)
Niech
Cd Cd.
I(%) stanu %
bdzie stanem yjcym na przestrzeni Hilberta
jest ograniczone z gry przez zawarto informacyjn
E(%) I(%) = 2 log d S(%).
(264)
Dowd.
Skorzystamy w tym miejscu z faktu, e dla
H(%, P) S(%)
prawdziwe s nierwnoci:
H(%, P) 2 log d.
Wwczas
E(%) = sup( inf H(, P) H(%, P)) sup inf H(, P) S(%)
P
Uwaga
PS
PS
2 log d S(%).
Zauwamy, e powysze ograniczenie nie jest zbyt dobre, poniewa dla
wszystkich stanw jest ono wiksze bd rwne ni zero. Tak wic to ograniczenie
nie widzi rnicy pomidzy stanami spltanymi i separowalnymi. Nie daje wic
ono adnej informacji o strukturze stanu. Z drugiej strony jest ono naturalne i
ma operacyjne znaczenie, poniewa jest rwne zawartoci informacyjnej stanu.
Zaprezentujemy teraz ograniczenie na parametr spltania, ktre jest nieco lepsze
od powyszego.
80
Twierdzenie 4
Wwczas
E(%)
Niech
jest ograniczony z gry nastpujco:
Cd Cd.
1
E(%) log2 d + (1 ) log2 (d + 1) S(%).
d
(265)
Dowd.
Najpierw postaramy si oszacowa nastpujc wielko
sup inf H(, P).

P
Niech
(266)
PS
P = {Pi } i P bdzie takim stanem produktowym, ktry maj najwikp = TrPk P na jeden z projektorw {Pi }, ktry jest najmniej spltany.
szy rzut
Wwczas
sup inf H(, P) sup H(P , P).

P
PS
p jest rwny kwadratowi najwikszego

1
gdzie Pk = |k ihk |, wic
p 1. Wtedy
d
Zauwamy, e
stanu
k ,
sup H(P , P) sup H(p,

P
(267)
1
p1
d
wspczynnika Schmidta
1p 1p
1p
, 2
, ....., 2
)=
2
d 1 d 1
d 1
(268)
1
1
1
1
1
H( , 2
, 2
, ...., 2
) = log2 d + (1 ) log2 (d + 1).
d d +d d +d
d +d
d
(269)
Uywajc te same argumenty jak w poprzednim dowodzie mamy
E(%) sup(inf H(, P) H(%, P)) sup inf H(, P) S(%)
(270)
1
log2 d + (1 ) log2 (d + 1) S(%).
d
(271)
Uwaga. Zauwamy, e to ograniczenie daje nam ujemn warto dla stanu maksymalnie spltanego:
E(
Twierdzenie 5
Niech
I
1
) (1 ) log2 (d + 1) log2 d < 0.
2
d
d
%
(272)
Wwczas
E(%) 1 S(%).
C2 C2.
(273)
Zanim udowodnimy powysze twierdzenie, pokaemy nastpujcy fakt:
Fakt 2
W dowolnej 2-wymiarowej podprzestrzeni przestrzeni
znale stan produktowy.

81
C2 C2
moemy
Dowd. Niech |1 i i |2 i s stanami rozpinajcymi 2-wymiarow podprzestrze.

|1 i =
2
X
ij
aij |iji |2 i =
A = [{aij }] i B = [{bij }].

span(|1 i, |2 i) tj.
Niech
2
X
ij
bij |iji.
(274)
Pokaemy, e moemy znale produktow
przestrze w
prod
|1 i + |2 i = prod ,
(275)
to stan produktowy.
2
2
W przestrzeni C C rwnanie (275) jest rwnowane nastpujcemu warunkowi:
gdzie
r[A + B] = 1 ,
Det[A + B] = 0.
(276)
Zauwamy, e
Det[A + B] = 0 Det[A + B] = 0 Det[A + B] = 0,

gdzie
(277)
. Po elementarnych obliczeniach otrzymujemy rwnanie nastpujcej
formy:
Det[B] 2 + c + d = 0.
Jeli
nie jest macierz reprezentujc stan produktowy, to
(278)
Det[B] 6= 0.
Wic
rwnanie (278) ma zawsze rozwizanie, poniewa jest to rwnanie kwadratowe.

W wypadku, gdy
Det[B] = 0,
wtedy
jest stanem produktowym i natychmiast
otrzymujemy produktowy stan z przestrzeni
Dowd (Twierdzenia 5).
span(|1 i, |2 i).
Fakt 2 implikuje, e dla dowolnego pomiaru

4
P C C , P = {Pi }i=1 istnieje stan produktowy pr span{Pk , Pl } (k 6= l i
k, l {1, 2, , 3, 4}. Wic
inf H(, P) H(pr , P ) 1
PS
i
sup( inf H(, P)) = 1,

P
PS
gdzie supremum jest osigalne w bazie Bella. Wtedy
E(%) = sup( inf H(, P) H(%, P)) sup inf H(, P) S(%) = 1 S(%).
P
PS
PS
Uwaga. Dla C 3 C 3 mamy numeryczny rezultat:
sup( inf H(, P)) = 1.71.

P
PS
(279)
Z tego wynika, e (analogicznie jak w poprzednim twierdzeniu)
E(%) 1.71 S(%).

82
(280)
10.4 Dolne ograniczenia na E

Przejdmy teraz do dolnych ogranicze, ktre zostay otrzymane na warto
parametru spltania.
Twierdzenie 6
Niech
%B
bdzie stanem diagonalnym w maksymalnie spltanej
bazie yjcej na przestrzeni Hilberta
C d C d.
Wtedy
E(%B ) log d S(%B ) = Ikoh ,

gdzie
Ikoh
(281)
koherentn informacj rwn rnicy pomidzy entropi von Neumanna
podsystemu a entropi caego stanu.
Dowd.
%, jeli pomiar P jest robiony w bazie wasnej stanu
%, wwczas entropia Kleina H(%, P) jest rwna entropii von Neumanna stanu. Baza
B
B
skadajca si z maksymalnie spltanych projektorw P {Pi } (tak zwana baza
B
Bella) jest baz wasn stanu % . Wic
Wiemy, e dla dowolnego stanu
E(%B ) = sup( inf H(, P) H(%B , P)) inf H(, P B ) S(%B ).

P
PS
PS
(282)
B
Teraz musimy pokaza, e inf PS H(, P ) = log d. Najpierw zauwamy, e
1
B
pi = TrPi [0, d ] dla dowolnego stanu produktowego . Zauwamy, e przy
takim zaoeniu najmniejsza ilo niezerowych pi wynosi d, wic {pi } =
{ 1d , d1 , ..., d1 }. Moemy przywoa w tym miejscu fakt 8.1, mwicy, e jakakolwiek
zmiana w kierunku zrwnania wartoci prawdopodobiestw p1 , p2 , . . . , pn zwiksza
H . Ten fakt implikuje, e H({ 1d , d1 , ..., d1 , } > H({ 1d , d1 , ..., d1 }) = log d, gdzie
(0, d1 ). Korzystajc z zasady indukcji otrzymujemy, e najmniejsza ilo entropii przy danych wizach jest rwna log d. Tak wic zachodzi
E(%B ) log d S(%B ).
Uwaga 1.
(283)
W oglnoci otrzymujemy nastpujce dolne ograniczenie prawdziwe
dla wszystkich stanw
E(%) inf H(, P % ) S(%),
(284)
PS
gdzie
P%
reprezentuje pomiar robiony w bazie wasnej stanu
83
%.
Lemat 10.1
c bdzie wartoci najwikszego wspczynnika Schmidta stanu

yjcego na przestrzeni Hilberta C d C d . Wwczas jeli jestemy w stanie skonstruowa baz wasn stanu przy uyciu wektorw, ktrych wspczynniki s
mniejsze lub rwne wartoci c, nastpujca nierwno jest prawdziwa:
Niech
inf H(pr , P ) kc log2 c (1 kc) log2 (1 kc) = H(c, ..., c, 1 kc)),

pr
gdzie inmum po wszystkich stanach produktowych

dopodobiestw o wartoci
pr
(285)
jest liczb praw1
i rwna jest cakowitej czci z liczby c .
Dowd.
Zauwamy, e maksymalny zachodzenie na siebie midzy stanami
produktowymi stanami
Schmidta stanu
pr
i dowolnymi
jest rwne kwadratowi najwikszemu wspczynnikowi
pi = T rPi , wwczas kade prawdopodobiestwo pi

c tj. pi c. Jeli chcemy mie najmniejsz entropi H({pi })
[12]. Niech
jest ograniczone przez
musimy mie tak wiele jak to tylko moliwe po pierwsze prawdopodobiestw
czyli pi = c.
1
. Te warunki
c
s powizane z wklsoci entropii i lematem mwicym, e jakakolwiek zmiana
rwnych zero
pi = 0
oraz po drugie prawdopodobiestw rwnych
c,
Najwiksza liczba tych ostatnich jest rwna cakowitej czci z liczby
w kierunku wyrwnania wartoci prawdopodobiestw zwiksza entropi, z czego

wynika, e
1)
2)
H(c, ..., c, 1 kc) H(c , ..., c, 1 kc, ),

H(c, ..., c, 1 kc) H(c , ..., c, 1 kc + ).
Korzystajc z warunku 1) i 2) na mocy zasady indukcji mona pokaza, e entropia
H(c, ..., c, 1 kc) jest

p i c.
najmniejsz osigaln dla rozkadu prawdopodobiestwa o
wartociach
Twierdzenie 7
d
C C
gdzie
Niech
|i
bdzie czystym stanem yjcym na przestrzeni Hilberta
, gdzie d=2,4,8. Wwczas
C = max{a21 }
dla
czci liczby C .
Dowd
E() H(C, ..., C, 1 kC)),

P
|i = i ai |ei i |fj i i k jest
(286)
iloci
rwn cakowitej
d
d
i ai |ei i |fj i yjcego na przestrzeni Hilberta C C , gdzie
= {|k ihk |} reprezentud=2,4,8, jestemy w stanie skonstruowa pomiar P
Dla stanu
|i =
jcy baz wasn stanu
tak, e kady wspczynnik Schmidta wektora
mniejszy, bd rwny najwikszemu wspczynnikowi
|ii
Na mocy lematu 10.1
otrzymujemy, e
E() = sup( inf H(, P) H(, P)) inf H(, P ) H(c, ..., c, 1 kc)).
P
PS
PS
84
jest
Nasza baza bdzie skada si z wektorw
oraz z wektorw
k ,
z takim
samym (co do wartoci bezwzgldnej) zbiorem wspczynnikw Schmidta w bazie
{|ei i |fj i},
gdzie wybieramy tak reprezentacj stanu
moemy skonstruowa baz wasn

torw
skadajc si z wektora
{|k i}
a1
a2
0
0
ai R. Wwczas
oraz innych wek-
z takim samym (co do wartoci bezwzgldnej ) zbiorem wspczynnikw
Schmidta w bazie {|ei i |fj i}.

2
2
Dla C C moemy wyrazi baz
Dla
0
0
a1
a2
jako nastpujc macierz:
0
0
a2
a1
a2
a1
0
0
4 4 analogiczna miacierz reprezentujca baz wasn stanu jest postaci:
a1
0
0
0
0
a2
0
0
0
0
a3
0
0
0
a2 0
0
0
0
a1
0
0
0
0
a4
0
0
0
a3
0
0
0
0
a4
0
0
0
0 a1 0
0
0
a4
0
0
0
0 a3 0
0
0
0
a2
0
0
0
0
a1
0
0
a2
0
0
0
0
0
0
a3
0
0
0 a2 0
0
a1
0
0
0
0
0
0
a4
0
0
0
a3
0
0
a4
0
0
0
0
0
0 a1 0
0
0
a4
0
0 a3 0
0
0
0
0
0
a2
0
0
0
0
a1
0
0
0
0
a2
a3
0
0
0
0
a4
0
0 a2 0
0
0
0
a1
a4
0
0
0
0 a3
0
0
a3
0
0
0
0
a4 a1 0
0
0
0 a2
0
0
a4
0
0
0
0 a3 a2
0
0
0
0 a1
0
0
0
a1
0
0
a2
0
0
a3
0
0
a4
0
0
0
0 a2 0
0
a1
0
0
a4
0
0 a3 0
0
0
0
a3
0
0
a4
0
0 a1 0
0 a2 0
0
0
0
a4
0
0 a3 0
0
a2
0
0 a1 0
Dla
C8 C8
taka baza bdzie skada si z 8 grup wektorw nalecych do
ortogonalnych podprzestrzeni. Warto niezerowych wspczynnikw wektorw w

kadej grupie po zapisaniu w bazie
{|ei i |fj i}
85
reprezentuje nastpujca macierz:
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
a4
a3
a2
a1
a4
a3
a2
a1
0
0
0
0
0
0
0
0
a1
a2
a3
a4
a5
a6
a7
a8
a2
a1
a4
a3
a6
a5
a8
a7
a3
a4
a1
a2
a7
a8
a5
a6
a4
a3
a2
a1
a8
a7
a6
a5
a5
a6
a7
a8
a1
a2
a3
a4
a6
a5
a8
a7
a2
a1
a4
a3
Uwaga 1 .
stanw
a7
a8
a5
a6
a3
a4
a1
a2
a8
a7
a6
a5
a4
a3
a2
a1
W szczeglnoci jako konsekwencja twierdzenia 7 dla czystych

2
2
yjcych na przestrzeni C C otrzymujemy nastpujce dolne ogranicze-
nie na parametr spltania:
E() E() = SR (),

gdzie
(287)
jest miar spltania dla czystych dwuukadowych stanw rwn entropii
von Neumann
SR ()
zredukowanej macierzy gstoci
TrB |ih| = TrA |ih|.
Uwaga 2. Zauwamy, e to dolne ograniczanie jest nie wiksze ni entropia podukadu stanu
|i,
tak wic nie wiksze ni koherentna informacja.
10.5 Warto parametru spltania dla pewnych szczeglnych klas stanw

Oszacowanie wartoci parametru spltania jest dosy trudne. Jest to zwizane z
denicj tej wielkoci, ktra jest rodzajem tak zwanego "minmaksa", czyli w tym
wypadku maksimum wzitym z minimum. Szczliwie udao si dla pewnych klas
stanw znale warto
E.
Uzyskane rezultaty dotycz gwnie stanw o wysokiej
symetrii. Dla stanw diagonalnych w bazie Bella yjcych na przestrzeni Hilberta
C 2 C 2 na mocy lematw 6 i 5 otrzymujemy dokadn warto parametru spltania.

Wyraa si ona nastpujco:
E(%B ) = 1 S(%B ).
To w szczeglnoci daje nam wynik dla stanu maksymalnie spltanego
2
E(+
) = 1.
(288)
2
+
:
(289)
Dla stanw maksymalnie spltanych yjcych na przestrzeniach o wymiarze wikszym ni d=2 otrzymujemy tylko dolne ograniczenie:
d
E(+
) log d.
86
(290)
Dla
d=3
mamy te numeryczny rezultat:
3
E(+
) 1.663 > log 3.
Dla stanw izotropowych
%izo ,
(291)
ktre s podzbiorem stanw diagonalnych w bazie

C 2 C 2 znamy dokadn warto
Bella rwnie znamy rezultaty. Dla przypadku

parametru spltania:
E(%izo) = 1 S(%H ).
(292)
Rysunek 11 pokazuje nam wykres wartoci parametru spltania dla stanw
E < 0. Interesujce jest

warto E . Oznacza to, e stan
izotropowych stanw. Zauwamy, e dla separowalnych

take to, i cz stanw spltanych ma ujemn
aby osign nieujemn warto parametru spltania musi by "wystarczajco

spltany", tj. musi mie pewn progowa warto spltania.
Negatywny rezultat. Mona przypuszcza,
mamy
E() = SA ().
e dla stanw czystych
otrzy-
Numeryczne obliczenia pokazuj jednak, e istniej takie
stany czyste, dla ktrych zachodzi
E() 6= SA ().
(293)
Dla zbioru losowo wybranych stanw wiksza cz z nich wykazywaa tak wasno
M
1
0.5
0.2
0.4
0.6
0.8
-0.5
-1
Rysunek 11: Linia przerywana reprezentuje wykres parametru spltania dla separowalnych stanw izotropowych, a linia ciga dla spltanych.
10.6 Asymptotyczna cigo parametru spltania

Parametr spltania posiada pewn bardzo mia wasno, ktra jest szczeglnie
przydatna w reimie wielu kopii, tj. asymptotyczn cigo.
87
Twierdzenie 4
Dla dowolnego stanu
wielko
tj.
E(%)
jest asymptotycznie ciga
%1 ,%2 |E(%1) E(%2 )| K log2 d + C,

gdzie
jest sta, a
(294)
= ||%1 %2 ||.
Dowd. Pokaemy, e E
jest nieczua na domieszki tj.
|(E(%) E(1 )% + )| 4 log2 d + H().
(295)
Na mocy twierdzenia 9.1 ta wasno jest rwnowana asymptotycznej cigoci.

Zanim przejdziemy do waciwego dowodu, pokaemy prawdziwo nastpujcego
lematu:
Lemat 10.2
Niech
bdzie danym pomiarem. Wwczas
|E(%, P) E((1 )% + ), P)| 4 log2 d + H(),
(296)
E(%, P) = inf H(, P) H(%, P).
(297)
gdzie
PS
Dowd.
|E(%, P) E(((1 )% + ), P)| =
| inf H(, P) H(%, P) inf H(, P) + H(((1 )% + ), P)|
PS
PS
= |H(((1 )% + ), P) H(%, P)|

= |H(((1 )% + ), P) (1 )H(%, P) H(, P) H(%, P) + H(, P)|
|H(((1 )% + ), P) (1 )H(%, P) H(, P)| + +|H(%, P)| + |H(, P)|
H() + 4 log2 d
Uylimy tutaj dwch faktw:
X
k
pk H(%k , P) H(
co implikuje
|H(
X
k
Dowd twierdzenia 4.
|H(%)| 2 log2 d
X
k
pk %k , P)
pk %k , P)
X
k
X
k
oraz
pk H(%k , P) + H({pk }),
pk H(%k , P)| H({pk }).
(298)
(299)
Z lematu 10.2 wynika, e
E(%, P) E(((1 )% + ), P) 4 log2 d + H().

88
(300)
Niech
P%
bdzie pomiarem osigajcym
E(%).
Wwczas
E(%, P% ) = E(%) E(((1 )% + ), P) + 4 log2 d + H()

E((1 )% + ) + 4 log2 d + H(),
(301)
E(%) E((1 )% + ) 4 log2 d + H().
(303)
(302)
wic
Analogicznie moemy pokaza, e
E(%) E((1 )% + ) (4 log2 d + H()).
(304)
Nierwnoci (303) i (304) prowadz do nierwnoci (295), ktra jest rwnowana

tej z twierdzenia 4, co koczy dowd.
89
11 Dodatnio kosztu spltania dla wszystkich

stanw spltanych
Wiemy, e aby przygotowa stan spltany za pomoc lokalnych operacji i klasycznej komunikacji potrzebujemy spltania, ktrego jednostk jest singlet. Gdy
rozwaamy przygotowanie jednej kopii stanu, to o iloci spltania koniecznego
do wykonania tej operacji mwi nam spltanie formacji
EF .
Jest ono zawsze do-
datnie dla stanw, ktre nie s separowalne. Jednak w procesach zwizanych z

manipulacj spltaniem rozwaamy protokoy bazujce na operacjach na wielu kopiach. Wielkoci, ktra odpowiada iloci singletw potrzebnych do wytworzenia
stanu w reimie wielu kopii, jest koszt spltania
Ec .
Jak dotd nie byo wiadomo,
czy koszt spltania jest dodatni dla wszystkich stanw spltanych, mimo e jest
asymptotyczn wersj spltania formacji. Jest to zwizane z faktem, e nie mona
wykluczy, e spltanie formacji po zregularyzowaniu mogoby by rwne zeru.
Problem ten dotyczy si stanw o zwizanych, dla ktrych destylowalne spltanie
byo rwne zero, za spltanie formacji byo wiksze od zera. W poniszym podrozdziale przedstawimy rozwizanie tego problemu, a mianowicie pokaemy, e
koszt spltania jest dodatni dla wszystkich stanw spltanych [85]. Rezultat ten
bdzie mia powane zyczne konsekwencje. Oznacza bowiem bdzie, e istnieje
nieodwracalno midzy procesami destylacji i formacji spltania.
11.1 Konstrukcja wielkoci G

Jednym z podej, ktre moe nam dostarczy dowodu na to, i koszt spltania jest dodatni dla wszystkich stanw spltanych jest znalezienie odpowiedniego
ograniczenia. Skonstruujemy teraz wielko, ktra jest parametrem spltania, ktra
jest zawsze dodatnia dla stanw, ktre nie s separowalne. Bdzie ona zbudowana
przy pomocy innej wielkoci
C,
ktra jest miar klasycznych korelacji, a ktra
jest zdeniowana wzorem (239). Wbrew pozorom fakt, i moemy skonstuowa

parametr spltania wykorzystujc miar klasycznych korelacji, nie powinien dziwi.
Jest to zwizane ze tym, e wymagania stawiane wielkociom opisujcym spltanie
i klasyczne korelacje s bardzo podobne. Nasza wielko, ktra bdzie ogranicza
od dou koszt spltania oraz ktra bdzie dodatnia dla wszystkich stanw spltanych, w tym w szczeglnoci stanw o zwizanych spltaniu, jest nastpujco
zdeniowana:
G(A:B ) = inf
pi C(iA:B ),
90
(305)
gdzie inmum jest brane po wszystkich ansamblach
AB .
{pi , iAB }
realizujcych stan
11.2 Parametr G - dolnym ograniczeniem na koszt spltania

Zdeniowana przez nas wielko jest parametrem spltania. Jej warto zaley
od spltania stanu. Pokaemy teraz, e jest ona zawsze dodatnia dla wszystkich
stanw spltanych.
Twierdzenie 5 G(A:B ) = 0 wtedy i tylko wtedy, gdy %AB
jest separowalny.
Dowd.
Zauwamy, e G jest urednion sum z wartoci funkcji C na elementach ansamblu

{pi , %AB
i } realizujcego stan %AB . Jako, e wielko C jest zawsze nieujemna, musi
by ona rwna zeru na kadym elemencie ansamblu, by zapewni zerow warto
AB
dla G. Jeli C wynosi zero dla kadego %i , oznacza to, e kady element ansamblu
AB
B
musi by produktowy tj. %i
= %A
i %i . Wynika std, e stan %AB jest wypuk
mieszank stanw produktowych, a wic jest stanem separowalnym.
Najpierw uzasadnimy, e wielko
jest ciga. Wiemy, e jest ona asymptotycznie
ciga, co pokazano w podrozdziale 9.5.2. Jako, e asymptotyczna cigo jest

warunkiem silniejszym ni dany, wynika std, i
jest rzeczywicie wielkoci
cig.
Skoro funkcja
jest ciga, moemy zastosowa dla niej lemat 9.2, z ktrego

%AB w
wynika, e inmum po nieskoczonym zbiorze ansambli realizujcych stan
rzeczywistoci sprowadza si do inmum po ograniczonym zbiorze ansambli, a wic

po zwartym zbiorze. Wiemy za, e inmum cigej funkcji po zbiorze zwartym jest
{pi , %AB
i } dla funkcji G.
Zauwamy teraz, e jeli nasz stan byby spltany, to musiaby istnie przy-
osigane, czyli istnieje optymalna dekompozycja
C byaby
G > 0, za dla
najmniej jeden nieproduktowy stan w dekompozycji, na ktrym wielko

niezerowa. Std wniosek, e dla wszystkich stanw produktowych
wszystkich separowalnych
G = 0.
To koczy dowd.
11.3 Nierwnoci czce G ze spltaniem formacji

Teraz udowodnimy prawdziwo dwch nierwnoci, ktre cz parametr spltania
z miar spltania. Te nierwnoci pomog nam udowodni, e
ograniczeniem na koszt spltania.
91
jest
Lemat 11.1
Dla
dowolnego
czteroukadowego
|iAA0BB0
stanu
nierwno jest speniona
nastpujca
Ef (AA0 :BB0 ) Ef (A:B ) + C(A0 :B0 ),

gdzie
AB = trA0 B0 AA0 BB0
Dowd.
Skorzystamy
trjukadowego stanu
A0 B0 = trAB AA0 BB0 .
teraz z
A0 BC
(306)
faktu
istnienia relacji dualnoci dla czystego
wyraajc zwizek pomidzy spltaniem w poduka-
dach, a iloci klasycznych korelacji. Relacja ta jest nastpujcej postaci:
S(A ) = Ef (A:B ) + C(A:C ).
(307)
Zastosujemy t relacj do czteroukadowego czystego stanu

0
ukady AA jako jeden, wwczas otrzymujemy
AA0 BB0
traktujc pod-
S(AA0 ) = Ef (AA0 :B ) + C (AA0 :B0 )

Ef (A:B ) + C (A0 :B0 ),
gdzie nierwno
pochodzi z
faktu, e obie wielkoci
Ef
oraz
(308)
(309)
nie wzrastaj ze
wzgldu na lokalne operacje [9, 31]. Podobnie mamy
S(BB0 ) Ef (A:B ) + C (A0 :B0 ).
(310)
W ten sposb otrzymujemy nierwno (306), co koczy dowd.
Twierdzenie 6
Dla dowolnego czteroukadowego stanu
AA0 BB0
Ef (AA0 :BB0 ) Ef (A:B ) + G(A0 :B0 )

gdzie
AB = trA0 B0 AA0 BB0
Dowd.
realizacj
(311)
A0 B0 = trAB AA0 BB0 .
Rozwamy teraz czteroukadowy stan AA0 BB 0 . Zamy, e optymaln

Ef dla stanu AA0 BB0 jest {iAA0BB0 , pi }, wwczas mamy
Ef (AA0 :BB0 ) =
pi Ef (iAA0 :BB0 ) =
pi Ef (iA:B ) +
Ef (A:B ) +
pi S(iAA0 )
(312)
pi C(iA0 :B0 )
pi C(iA0 :B0 )
Ef (A:B ) + G(A:B ),
gdzie (313) pochodzi z poprzedniego lematu, (313) z wypukoci
denicji
G.
To koczy dowd.
92
Ef ,
a (313) z
11.4 Dodatnio G dla wszystkich stanw spltanych

Teraz pokaemy, e parametr spltania
G,
ktry jest zawsze dodatni dla stanw
spltanych, szacuje z dou koszt spltania.
Twierdzenie 7
Dla dowolnego stanu spltanego
AB ,
Ec (A:B ) G(A:B ) > 0.
(313)
Dowd. Koszt spltania jest zdeniowany jako asymptotyczny koszt przygotowania stanu, czyli ilo singletw potrzebna do przygotowania dwuukadowego stanu
Udowodniono, e istnieje nastpujcy zwizek midzy kosztem spltania a splEc () = limn Ef (n )/n [29]. Rozwamy teraz stan, ktry jest
n
tensorowym iloczynem n kopii stanu (oznaczymy go przez
), wwczas mamy
taniem formacji
Ef (n ) = Ef (n1 ) Ef (n1 ) + G()

Ef () + (n 1)G(),
(314)
gdzie wszystkie nierwnoci s konsekwencj (311). Teraz podzielimy powysz

nierwno obustronnie przez
(n 1)
Ef (n )
G().
n
n
Zauwamy, e dla
otrzymujemy
(315)
Ec () G() > 0.
To koczy dowd.
11.5 Fizyczne konsekwencje

Fakt, e koszt spltania jest dodatni dla wszystkich spltanych stanw ma powane
zyczne konsekwencje. Oznacza on, e mamy nieodwracalno midzy procesami
destylacji i formacji. Z kolei nierwno (311) bdzie implikowa niemono
klonowania stanu spltanego, nawet jeeli znamy jego posta. W poniszych podrozdziaach wspomniane konsekwencje zostan szczegowiej omwione.
11.5.1 Nieodwracalno midzy procesami destylacji i formacji dla

stanw o zwizanym spltaniu
Parametr spltania
jest dolnym ograniczeniem na
EC .
Konsekwencj tego jest
na fakt, e koszt spltania jest dodatni dla wszystkich stanw spltanych
EC > 0,
podczas gdy spltanie destylacji nie zawsze ma t wasno. Oznacza to, e dla
wszystkich stanw o zwizanym spltaniu dla ktrych jak wiemy
chodzi nierwno
EC > ED .
Przypomnijmy, e koszt spltania
EC
ED = 0,
za-
jest interpre-
towany jako ilo singletw, ktra jest niezbdna do wyprodukowania stanu przy
93
pomocy lokalnych operacji i klasycznej komunikacji w reimie wielu kopii, za spltanie destylacji
ED
jest iloci singletw, ktre moemy wydoby ze stanu uywa-
jc operacji LOKK w asymptotycznym reimie. Tak wic konsekwencj naszego

rezultatu jest nieodwracalno midzy procesami destylacji i formacji spltania
dla wszystkich stanw o zwizanym spltaniu. Odkd odkryto istnienie stanw o
zwizanym spltaniu przypuszczano, e zachodzi dla nich tego typu nieodwracalno, lecz udao si j udowodni jedynie dla pewnych bardzo specycznych stanw
[78, 79, 77, 81, 30]. Dziki naszemu rezultatowi, ten przez wiele lat nierozwizany
problem, doczeka si w kocu odpowiedzi.
11.5.2 Niemono klonowania znanych stanw spltanych za pomoc

operacji LOKK
W pracy [40] autorzy rozwaali problem moliwoci klonowania znanych stanw
kwantowych za pomoc klasy operacji LOKK. Udao im si udowodni, e nie jest
moliwe takie klonowanie w przypadku stanw spltanych o destylowalnym spltaniu. Problem klonowania dla stanw spltanych o zwizanym spltaniu pozosta
otwarty, aczkolwiek zosta sprowadzony do istnienia miary spltania, dla ktrej
prawdziwa byaby nastpujca nierwno opisujcej czteroukadowy stan
o spltanym podukadzie
A0 B0 :
E(AA0 BB0 ) > E(A:B ),
gdzie
AA0 BB0
(316)
jest pewn miar spltania, ktra jest cile dodatnia dla wszystkich
stanw spltanych.
Zauwamy teraz, e nierwno (316) jest natychmiastowym nastpstwem
nierwnoci (311) z twierdzenia 6 dla miary spltania
wtedy
G(A0 B0 ) > 0. Ponadto spltanie formacji EF
EF , gdy A0 B0
jest spltany i
jest zawsze wiksze od zera dla
wszystkich stanw spltanych. W ten sposb dostajemy twierdzenie o niemonoci

klonowania jakichkolwiek stanw spltanych przy pomocy lokalnych operacji i
klasycznej komunikacji, a w szczeglnoci dla wszystkich stanw o zwizanym spltaniu.
94
12 Podsumowanie
Kwantowe spltanie i kwantowe korelacje wci kryj przed nami wiele tajemnic.
Celem przedstawionych bada byo rozwizanie pewnych zagadnie, ktre mog
przybliy nas do peniejszego poznania natury zasobw, ktre kryje kwantowy
wiat. Suy temu miao wypracowanie nowych metod i narzdzi do opisu ilociowego kwantowego spltania i kwantowych korelacji, w szczeglnoci badanie
wasnoci pewnych miar i parametrw charakteryzujcych powysze wasnoci
stanw zoonych ukadw. Poniej przedstawione zostanie streszczenie pracy oraz
przytoczone i przedyskutowane zostan uzyskane wyniki.
12.1 Przegld rozprawy

Pierwsza cz rozprawy powicona jest wprowadzeniu poj, ktre s niezbdne
do zrozumienia reszty pracy i otrzymanych rezultatw. Przedstawiono w niej
formalizm opisu stanw kwantowych, ich struktur, podzia, szczeglne klasy
stanw. Podano denicj odwzorowa dodatnich i cakowicie dodatnich oraz
normy. Opisano pomiary kwantowe, entropie Shannona, Kleina, von Neumanna
oraz entropi wzgldn, a take wprowadzono paradygmat odlegych laboratoriw,
operacje LOKK oraz szersze klasy operacji takie jak SEP i PPT. Przedstawiono
denicj kwantowego spltania - kluczowego zasobu wiata kwantowego. Rozpatrywano protokoy przetwarzania spltania, takie jak destylacja i tworzenie spltania.
Rozwaano podzia spltania na destylowalne i zwizane. Opisano miary spltania
- wielkoci ilociujce spltanie w stanie oraz parametry spltania - wielkoci pomocnicze przy opisie spltania. Nastpnie przystpiono do opisu informacji, ktrej
miar jest informacyjna zawarto stanu. Dokonano podziau informacji na klasyczn i kwantow oraz pokazano komplementarno tych dwch rodzajw informacji. Rozpatrzono operacje koncentracji informacji do podukadw oraz zwizan
z tym wielko - klasyczny decyt. Dalej opisano pojcie kwantowych korelacji i
kwantowy decyt - miar kwantowoci korelacji.
Druga cz pracy zawiera opis prowadzonych bada i uzyskane rezultaty.
Prowadzono rozwaania dotyczce kwantowego decytu
oraz lokalizowalnej
informacji. Przy uyciu narzdzi wypracowanych w teorii spltania otrzymano

ograniczenia na lokalizowaln informacj, ktre z kolei implikuj ograniczenia na
kwantowy decyt. Wyprowadzano oszacowania na warto miary kwantowoci korelacji dla stanw wysokiej symetrii, ktre porwnywano z wybranymi miarami
spltania. Przeprowadzono badania dotyczce kwantowego decytu bez komu
nikacji , ktre ujawniaj istnienie stanw, ktrych pene korelacje maj charakter kwantowy. Wynika to z faktu, e dla pewnych stanw separowalnych, ktre
s mieszank lokalnie nieortogonalnych stanw produktowych, miara kwantowoci
korelacji jest rwna informacji wzajemnej - mierze cakowitych korelacji. W
95
kolejnym rozdziale udowodniono kilka twierdze, ktre s narzdziami pomocnymi

przy sprawdzaniu, czy dana funkcja posiada wasno asymptotycznej cigoci.
Podano te szereg przykadowych zastosowa otrzymanych narzdzi. Kolejn cz
pracy powicono wielkoci, ktra jest parametrem spltania. Przedstawiono konstrukcj tego parametru i zbadano jej wasnoci oraz ograniczenia. Kocowa cz
rozprawy skupia si na mierze spltania zwanej kosztem spltania. Znaleziono tam
dolne ograniczenie na ni przez wielko, ktra jest cile dodatnia dla wszystkich
stanw spltanych. Oznacza to dodatnio kosztu spltania dla stanw spltanych,
w szczeglnoci dla stanw posiadajcych zwizane spltanie. Ten rezultat implikuje istnienie nieodwracalnoci midzy procesami destylacji i formacji spltania
dla tych ostatnich.
12.2 Najwaniejsze wyniki

Przedstawi teraz najwaniejsze wyniki rozprawy:
Otrzymano ograniczenia na lokalizowaln informacj

decyt
Il
oraz na kwantowy
Oszacowano kwantowy decyt dla stanw Wernera oraz stanw
izotropowych. Porwnano go z dwoma miarami spltania: odlegoci wzgldnej entropii
ER
oraz spltania tworzenia
EF .
Pokazano, e istniej stany dla ktrych miara kwantowoci korelacji - kwan

towy decyt bez komunikacji - jest rwny mierze cakowitych korelacji wzajemnej informacji.
Udowodniono,
asymptotyczna
cigo
jest
rwnowana
nieczuoci
na domieszki. Pokazano, e konstrukcja tak zwanego strzakowania oraz

wypukego dachu funkcji pozwala na dziedzicznie cechy asymptotycznej
cigoci.
Zdeniowano nowy parametr spltania
E.
Udowodniono, e jest on asymp-
totycznie cigy oraz wyprowadzono dolne i grne ograniczenia na niego.

Udowodniono, e koszt spltania jest cile dodatni dla stanw spltanych, w
tym dla stanw o zwizanym spltaniu, co oznacza nieodwracalno midzy
procesami destylacji i tworzenia spltania dla tych ostatnich.
Uzasadniono, e nie mona klonowa znanych stanw za pomoc lokalnych

operacji i klasycznej komunikacji.
96
12.3 Dyskusja
Przedstawione w rozdziale 7 wyniki pokazay, e grne ograniczenie na decyt jest
wiksze ni spltanie formacji dla pewnej klasy stanw. To otwiera pole do dyskusji
nad interpretacj tego zaskakujcego faktu. Logiczne wydaje si wszak, e miara
kwantowoci korelacji powinna by wiksza ni miara spltania, gdy ta pierwsza
opisuje pojcie szersze ni druga. Mona tu wnioskowa, e albo spltanie formacji
nie jest addytywne, albo koszt spltania, bdcy jego regularyzacj nie pokazuje
prawdziwej iloci spltania obecnego w stanie.
Rezultat przytoczony z sekcji 8 dotyczcy istnienia stanw granicznych dla
ktrych = IW jest pewnym potwierdzeniem, e kwantowo korelacji siga poza

spltanie i e dla stanw separowalnych jest zwizana z lokaln nieortogonalnoci
wektorw wasnych stanu. Ponadto uzyskany wynik wskazuje, e kwantowe korelacje niekoniecznie musz implikowa klasyczne korelacje. Numeryczne oszacowania pokazuj, e zachodzenie rwnoci midzy informacj wzajemn a decytem
informacji bez komunikacji jest moliwe take dla stanw spltanych. Otwartym
problemem na razie pozostaje udowodnienie tego analitycznie.
Parametr spltania wprowadzony w sekcji 10 jest wielkoci intrygujc a jednoczenie bardzo trudn do badania. Interesujc kwesti byoby zbadanie, czy
jest on ograniczony z dou przez koherentn informacj, co udao udowodni si
jak dotd tylko dla pewnych klas stanw. Intrygujce jest rwnie pytanie jak
zmieniaby si warto parametru spltania
E , jeli w jego denicji w miejscu supre-
mum po pomiarach von Neumanna pojawioby si supremum po pomiarach uoglnionych. W szczeglnoci chcielibymy wiedzie, czy wwczas entropowy parametr
mogoby osign nieskoczono.
97
13 Podzikowania
Skadam serdeczne podzikowania mojemu promotorowi prof. dr hab. Ryszardowi
Horodeckiemu oraz dr Michaowi Horodeckiemu za troskliw opiek i wsparcie w
czasie prowadzonej przeze mnie pracy naukowej i pisania teje pracy doktorskiej.
Jestem wdziczna za wszystko, czego mogam si od nich nauczy o nauce oraz
yciu i tym co w nim wane. Dziekuj te mgr Karolowi Horodeckiemu za to, e
mogam zawsze zwrci si do niego o pomoc.
W szczeglny sposb chciaam wyrazi podzikowania mojemu mowi bez ktrego
zachty, wsparcia i wiary we mnie nie byoby tego doktoratu.
98
Literatura
[1] http://maxima.sourceforge.net/.
[2] R. Alicki and M. Fannes. Continuity of conditional quantum mutual information. Phys. A: Math. Gen., 37, 2003.
[3] R. Alicki, M. Horodecki, P. Horodecki, and R. Horodecki. Thermodynamics
of quantum informational systems - hamiltonian description. Open Sys. Inf.
Dyn., 11:205, 2004.

[4] A. Aspect, P. Grangier, and G. Roger. Experimental tests of realistic local
theories via bell's theorem. Phys. Rev. Lett., 47:460, 1981.
[5] C. Bennett, H. Bernstein, S. Popescu, and B. Schumacher.
Concentrating
partial entanglement by local operations. Phys. Rev. A, 53:20462052, 1996.

[6] C. Bennett and G. Brassard. Quantum cryptography: Public key distribution
and coin tossing. IEEE Computer Society Press, New York, 175-179, 1984.
[7] C. Bennett, G. Brassard, C. Crepeau, R. Jozsa, and W.K. Wootters. Teleporting an unknown quantum state via dual classical and Einstein-Podolsky-Rosen
channels. Phys. Rev. Lett., 70:1895, 1993.
[8] C. Bennett, D. DiVincenzo, C. Fuchs, T. Mor, E. Rains, P. Shor, J. Smolin,
and W. Wootters. Quantum nonlocality without entanglement. Phys. Rev.
A, 59:1070, 1999.
[9] C. Bennett, D. DiVincenzo, J. Smolin, and W. Wootters. Mixed-state entanglement and quantum error correction. Phys. Rev. A, 54:38243851, 1996.
[10] C. Bennett and S. Wiesner. Communication via one- and two-particle operators on einsteinpodolskyrosen states. Phys. Rev. Lett., 69:2881, 1992.
[11] D. Bohm.
A suggested interpretation of the quantum theory in terms of
hidden variables. Phys. Rev., 85:166179, 1952.

[12] M. Bourennane, M. Eibl, C. Kurtsiefer, S. Gaertner, H.Weinfurter, O. Ghne,
P. Hyllus, D. Brus, M.Lewenstein, and A. Sanpera. Witnessing multipartite
entanglement. Phys. Rev.Lett., 92:087902, 2004.
[13] M. Christandl. The quantum analog to intrinsic information. Diploma Thesis,
Institute for Theoretical Computer Science,ETH Zurich, 2002.
99
[14] M. Christandl and R. Renner.
On intrinsic information. In Proceedings of
2004 IEEE International Symposium on Information Theory, page 135. IEEE,

2004.
[15] M. Christandl, R. Renner, and S. Wolf. A property of the intrinsic mutual
information. www.citeseer.ist.psu.edu/christandl03property.html, 2002.
[16] M. Christandl and A. Winter. Squashed entanglement - an additive entanglement measure. J. Math. Phys., 45:829840, 2004.
[17] L. Clarisse. The distillability problem revisited. QIC, 6:539560, 2006.
[18] J. Clauser, M. Horne, A. Shimony, and R. Holt. Proposed experiment to test
local hidden-variable theories. Phys. Rev. Lett., 23:880884, 1969.
[19] R. Cleve and H. Buhrman. Substituting quantum entanglement for communication. Phys. Rev. A, 56:1201 1204, 1997.
[20] M. Donald and M. Horodecki. Continuity of relative entropy of entanglement.
Phys. Lett. A, 264:257, 2001.

[21] A. Einstein, B. Podolsky, and N. Rosen. Can quantum-mechanical description
of physical reality be considered complete? Phys. Rev., 47:777, 1935.
[22] A. Ekert.
Quantum cryptography based on Bell's theorem.
Phys.Rev.Lett,
67:661, 1991.
[23] M. Fannes. A continuity property of the entropy density for spin latticesystems. Commun. Math. Phys., 31:291, 1973.
[24] C. Fuchs and J. van de Graaf.
Cryptographic distinguishability measures
for quantum mechanical states. IEEE Transactions on Information Theory,

45:12161227, 1999.
[25] B. Groisman, D. Kenigsberg, and T. Mor. Quantumness versus classicality of
quantum states. quant-ph/0703103.
[26] L. K. Grover. Quantum telecomputation. Phys. Rev. A, 56:1201 1204, 1997.
[27] O. Ghne. Characterizing entanglement via uncertainty relations. Phys. Rev.
Lett., 92:117903, 2004.

[28] O. Ghne and M. Lewenstein. Separability criteria from uncertainty relations.
AIP Conf. Proc., 734:230, 2004.
100
[29] P. Hayden, M. Horodecki, and B. Terhal. The asymptotic entanglement cost

of preparing a quantum state. J. Phys. A, 34:68916898, 2001.
[30] L. Henderson and V. Vedral. Information, relative entropy of entanglement,
and irreversibility. Phys. Rev. Lett., 84:226366, 2000.
[31] L. Henderson and V. Vedral. Classical, quantum and total correlations. Phys.
A, 34:68996905, 2001.
[32] H. Hofmann and S. Takeuchi.
Violation of local uncertainty relations as a
signature of entanglement. Phys. Rev. A, 68:032103, 2003.

[33] K. Horodecki, M. Horodecki, P. Horodecki, and J. Oppenheim. Locking entanglement measures with a single qubit. Phys. Rev. Lett., 94:200501, 2005.
[34] M. Horodecki, K. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, J. Oppenheim,
A.Sen(De), and U. Sen. Local information as a resource in distributed quantum systems. Phys. Rev. Lett., 90:100402, 2003.
[35] M. Horodecki and P. Horodecki. Reduction criterion for separability and limits
for a class of protocol of entanglement distillation. Phys. Rev. A, 59:4206
4216, 1999.
[36] M. Horodecki, P. Horodecki, and R. Horodecki. Inseparable two spin- 1 / 2
density matrices can be distilled to a singlet form. Phys. Rev. Lett., 78:574
577, 1997.
[37] M. Horodecki, P. Horodecki, and R. Horodecki.
Mixed-state entanglement
and distillation: is there a bound entanglement in nature? Phys. Rev. Lett.,

80:52395242, 1998.
[38] M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, J. Oppenheim, A. Sen(De), U. Sen,
and B. Synak-Radtke. Local versus non-local information in quantum information theory: formalism and phenomena. Phys. Rev. A, 71:062307, 2005.
[39] M. Horodecki, J. Oppenheim, and A. Winter. Partial quantum information.
Nature, 436:673676, 2005.

[40] M. Horodecki, A. Sen(De), and U. Sen. Dual entanglement measures based
on no local cloning and no local deleting. Phys. Rev. A, 70:052326, 2004.
[41] P. Horodecki. Separability criterion and inseparable mixed states with positive
partial transposition. Phys. Lett. A, 232:333, 1997.
101
[42] R. Horodecki, M. Horodecki, and P. Horodecki. Teleportation, Bell's inequalities and inseparability. Phys. Lett. A, 222:2125, 1996.
[43] R. Horodecki, P. Horodecki, M. Horodecki, and K. Horodecki. Quantum entanglement. quant-ph/0702225.
[44] R. Jozsa. Fidelity for mixed quantum states. J. Mod. Opt., 41:2315, 1994.
[45] D. Kaszlikowski, A. Sen(De), U. Sen, V. Vedral, and A. Winter. Quantum
correlation without classical correlations? quant-ph/0705.1969.
[46] N. Linden, S. Popescu, B. Schumacher, and M. Westmoreland. Reversibility
of local transformations of multiparticle entanglement. Quantum Information
Processing, 4:241 250, 2005.

[47] H-K. Lo and S. Popescu. The classical communication cost of entanglement
manipulation: Is entanglement an inter-convertible resource? Phys. Rev. Lett.,
83:14591462, 1999.
[48] K. Maruyama, F. Morikoshi, and V. Vedral. Thermodynamical detection of
entanglement by maxwell's demons. Phys. Rev. A, 71:012108, 2005.
[49] U. Maurer and S. Wolf. Unconditionally secure key agreement and the intrinsic conditional information. IEEE Transactions on Information Theory,
45:499514, 1999.
[50] U. Maurer and S. Wolf. Information-theoretic key agreement: from weak to
strong secrecy for free. Lecture Notes in Computer Science, 1807:351, 2000.
[51] T. Moroder, M. Curty, and N. Lutkenhaus. Upper bound on the secret key
rate distillable from eective quantum correlations with imperfect detectors.
Physical Review A, 73:012311, 2006.

[52] M. Nielsen. Continuity bounds on entanglement of formation. Phys. Rev. A,
61:064301, 2000.
[53] M. Nielsen and I. Chuang. Quantum Computation and Quantum Information.
Cambridge University Press, Cambridge, 2000.
[54] T. Ogawa and M. Hayashi. A new proof of the direct part of stein's lemma
in quantum hypothesistesting. quant-ph/0110125.
[55] M. Ohya and D. Petz. Quantum entropy and its use. Springer-Verlag, Heidelberg, 1993.
102
[56] H. Ollivier and W. Zurek. Quantum discord: A measure of the quantumness

of correlations. Phys. Rev. Lett., 99:017901, 2002.
[57] J. Oppenheim, K. Horodecki, M. Horodecki, P. Horodecki, and R. Horodecki.
A new type of complementarity between quantum and classical information.
Phys. Rev. A, 68:022307, 2003.

[58] J. Oppenheim, M. Horodecki, P. Horodecki, and R. Horodecki.
A thermo-
dynamical approach to quantifying quantum correlations. Phys. Rev. Lett.,

89:180402, 2002.
[59] . Pankowski and B. Synak-Radtke. Can quantum correlations be completely
quantum? quant-ph/0705.1370.
[60] E. Rains. Bound on distillable entanglement. Phys. Rev. A, 60:179, 1999.
[61] E. Rains. Semidenite program for distillable entanglement. IEEE Transac-
tions on Information Theory, 47:2921 247933, 2001.

[62] M. Ruskai.
Contraction of generalized relative entropy.
Rev. Math. Phys.,
6:1147, 1994.
[63] A. SaiToh, R. Rahimi, and M. Nakahara. Non-classical correlation in a multipartite quantum system reconsidered. quant-ph/0703133.
[64] E. Schrdinger. Die gegenwrtige situation in der quantenmechanik. Natur-
wissenschaften, 23:823, 1935.

[65] B. Schumacher and M. Nielsen. Quantum data processing and error correction. Phys. Rev. A, 54:26292635, 1996.
[66] C. Shannon. A mathematical theory of communication. Bell Syst. Tech. J.,
27:379, 1948.
[67] C. Shannon. A mathematical theory of communication. Bell System Technical
Journal, 27:379423,623656, 1948.

[68] B. Synak-Radtke, K. Horodecki, and M. Horodecki.
Bounds on localisable
information via semidenite programming. J. Math. Phys., 46:082107, 2005.

[69] B. Synak-Radtke and M. Horodecki. On asymptotic continuity of functions
of quantum states. J. Phys. A, 39:L423L437, 2006.
[70] B. Synak-Radtke, . Pankowski, M. Horodecki, and R. Horodecki. On some
entropic entanglement parameter. quant-ph/0608201.
103
[71] P. Townsend, J. Rarity, and P. Tapster. Single-photon interference in 10 km

long optical-ber interferometer. Electron. Lett., 29:1291, 1993.
[72] A. Uhlmann. Transition probability in the state space of a *-algebra. Rep.
Math. Phys., 9:273, 1976.

[73] A. Uhlmann.
Entropy and optimal decompositions of states relative to a
maximal commutative subalgebra. Open Sys. Inf. Dyn., 5:209228, 1998.

[74] H. Umegaki. A functional method on amount of entropy. Kodai Math. Sem.
Rep., 15:162175, 1963.

[75] A. van der Merve, F. Selleri, and G. Torrozi. Microphysical Reality and Qu-
uantum Formalism. Procceding of the International conference, 1985.

[76] V. Vedral and M. Plenio. Entanglement measures and purication procedures.
Phys. Rev. A, 57:16191633, 1998.

[77] G. Vidal and J. Cirac. Irreversibility in asymptotic manipulations of entanglement. Phys. Rev. Lett., 86:58035806, 2001.
[78] G. Vidal and J. Cirac.
When only two thirds of the entanglement can be
distilled. Phys. Rev. A, 65:012323, 2002.

[79] G. Vidal, W. Dr, and J. Cirac. Entanglement cost of mixed states. Phys.
Rev. Lett., 89:027901, 2002.

[80] K. Vollbrecht and R. Werner. Entanglement measures under symmetry. Phys.
Rev. A, 64:0623074, 2001.

[81] K. Vollbrecht, R. Werner, and M. Wolf. Irreversibility of entanglement distillation for a class of symmetric states. Phys. Rev. A, 69:062304, 2004.
[82] J. von Neumann. Mathematische Grundlagen der Quantenmechanic. Springer,
Berlin, 1932.
[83] A. Wehrl. General properties of entropy. Mod. Phys., 50:221, 1978.
[84] R. Werner.
Quantum states with Einstein-Podolsky-Rosen correlations ad-
mitting a hidden-variable model. Phys. Rev. A, 40:4277, 1989.

[85] D. Yang, M. Horodecki, R. Horodecki, and B. Synak-Radtke. Irreversibility
for all bound entangled states. Phys. Rev. Lett., 95:190501, 2005.
[86] B. Yurke and D. Stoler.
Einstein-Podolsky-Rosen eects from independent
particle sources. Phys. Rev. A, 46:2229, 1992.

104
[87] M. ukowski, A. Zeilinger, M. Horne, and A. Ekert. Event-ready-detectors

Bell experiment via entanglement swapping. Phys. Rev. Lett., 71:4287, 1993.
[88] W. Zurek. Quantum discord and Maxwell's demons. Phys. Rev. A, 67:012320,
2003.
105

Praca Doktorsta Z QIT

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Praca Doktorsta Z QIT

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Uniwersytet Gdaski

Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrozyki

O pewnych wasnociach miar spltania i

Formalizm opisu stanw kwantowych - przestrze Hilberta

Struktura opisu ukadw zoonych . . . . . . . . . . . . . .

Podzia stanw ukadw zoonych

Szczeglne klasy stanw: stany klasycznie skorelowane, stany

Odwzorowania dodatnie: transpozycja i czciowa transpozycja

Odwzorowania cakowicie dodatnie

Norma ladowa i operatorowa

Entropia Shannona, Kleina i von Neumanna

3 Paradygmat odlegych laboratoriw

Lokalne kwantowe operacje i klasyczna komunikacja (LOKK) . . . .

Szersze klasy operacji (SEP, PPT) . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Denicja kwantowego spltania

Destylacja i formacja spltania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Rodzaje spltania: destylowalne i zwizane . . . . . . . . . . . . . .

Postulaty dla miar spltania . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Zawarto informacyjna stanu, informacja wzajemna

Klasyczna i kwantowa informacja w kontekcie ukadw zoonych .

Komplementarno informacji kwantowej i klasycznej

Klasyczny decyt bez komunikacji . . . . . . . . . . . . . . .

Kwantowe korelacje jako pojcie szersze ni kwantowe spltanie

Kwantowy decyt bez komunikacji

7 Oszacowanie kwantowego decytu

Wyraenie problemu w terminach wspczynnika koncentracji infor. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ograniczenie na wspczynnik koncentracji informacji . . . . . . . .

macji i dozwolonej klasy operacji

Oszacowanie iloci lokalizowalnej informacji dla stanw o wysokiej

Porwnanie otrzymanych oszacowa z miarami spltania

Rodzina granicznych stanw separowalnych

Parametryzacja wyrae na decyt

Pokazanie, e (%a ) = IW dla a [0, a0 ] . . . . . . . . . . .

Przesanki dla istnienia granicznych stanw spltanych

9 Matematyczne wasnoci miar i parametrw spltania

Denicje wasnoci opisujcych funkcje stanw . . . . . . . . . . . .

Asymptotyczna cigo a nieczuo na domieszki . . . . . . . . . .

Asymptotyczna cigo funkcji strzaka

Osiganie inmum w denicji funkcji strzaka

Asymptotyczna cigo funkcji wypuky dach . . . . . . . . . . . .

Czysty wypuky dach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Mieszany wypuky dach

Asymptotyczna cigo odlegoci wzgldnej entropii od

Miara klasycznych korelacji

Wewntrzna warunkowa informacja . . . . . . . . . . . . . .

Czysty i mieszany wypuky dach wzajemnej informacji

10 Entropowy parametr spltania

10.2 Warto entropowego parametru spltania dla stanw produktowych i separowalnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

10.3 Grne ograniczenia na

10.5 Warto parametru spltania dla pewnych szczeglnych klas stanw

10.6 Asymptotyczna cigo parametru spltania . . . . . . . . . . . . .

11 Dodatnio kosztu spltania dla wszystkich stanw spltanych

- dolnym ograniczeniem na koszt spltania . . . . . . .

11.3 Nierwnoci czce

dla wszystkich stanw spltanych . . . . . . . . . . .

11.5 Fizyczne konsekwencje

11.5.1 Nieodwracalno midzy procesami destylacji i formacji dla

11.5.2 Niemono klonowania znanych stanw spltanych za pomoc operacji LOKK . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

12.2 Najwaniejsze wyniki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

W tym czasie istniao przypuszczenie,

Dla stanw czystych obie miary s sobie rwne

[5]. Oznacza to, e procesy tworzenia spltania i destylacji splta-

nia dla tych stanw s odwracalne. Odkrycie zwizanego spltania sugerowao,

Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrozyki

Denicja kwantowego spltania

Klasyczny decyt bez komunikacji . . . . . . . . . . . . . . .

Kwantowy decyt bez komunikacji

7 Oszacowanie kwantowego decytu

Parametryzacja wyrae na decyt

Denicje wasnoci opisujcych funkcje stanw . . . . . . . . . . . .

Osiganie inmum w denicji funkcji strzaka

L bdzie ukadem zycznym zoonym z dwch podukadw L1 i L2 , ktrym

zdeniowanym w nastpujcy sposb:

Konsekwencj powyszej denicji iloczynu tensorowego jest midzy innymi fakt,

Odwzorowania cakowicie dodatnie reprezentuj operacje zyczne, ktre moemy