Historija Osmanskog Carstva

- HISTORIJA BOSNE I HERCEGOVINE -
• Rodoslovno stablo dinastije Osmanlija
SULTANI OSMANSKOG CARSTVA
Sva prava © by Prof. Hamdo Camo
Kompletna titula osmanskog sultana:
Vladar osmanske obitelji, Sultan Sultana, Kan Kanova, Kalif (nasljednik poslanika Muhammeda) i Sjena
Allahova na Zemlji, Sluga gradova Meke, Medine i Kudsa (Jerusalem), Padisah tri grada: Istambula, Jedrena
(Andrinopolis) i Burse i grada Châm (Damask) i vilajeta Misira (Egipat), cijelog Azerbejdzana, Magreba
(Maroko), Barkaha, Kairouana, Alepa, Iraka, Arabije i Ajima, Basre, El Hasa, Dilena, Rake, Mosula, Partije
(Perzija), Dijarbakira, Cilicije i Vladar vilajeta (pokrajina): Erzurum, Sivasa, Adana, Karamana, Vana,
Barbarije, Habesa (Abisinija), Tunisa, Tirabolosa (Tripolis), Kibrisa (Kipar), Rodosa, Candije (Krf), Moreje
(Peloponez), Ak Deniza (Mramorno More), Kara Deniza (Crno More), Anatolije Rumelije (europski dio
Imperije), Bagdada, Kurdistan, Grcke, Turkestana, Tartarije, Cirkazije, Kabarda, Gorjestana, Kipsaka i zemlje
Tartara, Kefa i susjednih zemalja, samostalnog pasaluka Bosna, grada Beograda i vilejeta Serf (Srbija) sa svim
gradovima i utvrdama, cijelog Arnaut vilajeta (Albania) i Iflaka i Bogdanije (Rumunije).
Turski narodi i sultani Osmanskog Carstva
S obzirom da je dobar dio historije Bosne i Hercegovine, kao i njenih naroda bio u tijesnoj vezi sa sirenjem moci
Osmanskog Carstva, ukratko predstavljam skracenu verziju teksta o Turskom narodu, pojavi i nastanku
Otomanskog Carstva i njihovim vladarima tj. sultanima.
Vrijednost i vaznost ovog teksta lezi prvenstveno u mogucnosti poredjenja i pracenja historijskih dogadjaja
("Historijski kalendar") u nasoj zemlji, te da se predstave, kako slikom tako i tekstom vladari Osmanskog
Carstva u doba kada je Bosna i Hercegovina bila pod turskom vlascu koju je stanovnistvo Bosne dozivjelo kao
okupatora,
a ne kako mnogi smatraju, misle i pisu - rasirenih ruku!
1) Poceci
2) Osnivaci Osmanskog Carstva (1299 - 1412)
3) Procvat Osmanskog Carstva (1413 - 1566)
4) Opadanje moci Osmanskog Carstva (1566 - 1703)
5) Propast Osmanskog Carstva (1703 - 1839)
6) Kraj Carstva "Bolesnik sa Bosfora" (1839 - 1922)
1) Poceci
U Centralnoj Aziji, u podrucju izmedju Pamira i Jeniseja, Volge i T’ien Schan gorja, zivjeli su davno prije
rodjenja Krista nomadska plemena, koja su se sporazumjevala na fino-ugro, turskom te na mongolskom jeziku.
Ti narodi se mogu nazvati i kao "Praturci". Oni su bili borbeno raspolozeni konjanici koji su se jos iz
nepoznatih razloga poceli siriti u svim pravcima kontinenta. Poznata su cetiri vala iseljavanja:
Jedni su presli pustinju Gobi i Mongoliju, te su se tako naselili i ostali u Koreji.
Drugi su se povukli prema Zapadu preko Kavkaza u sjevernu Evropu (Fino-Ugri).
Treca grupa je isla sjeverno do Sibira (Tunguzi).
Cetvrta grupa naroda se povukla prema jugu, kroz danasnji ruski Turkestan i Azerbejdzan, sve do Persijskog
Zaljeva.
Huni pod poznatim vodjom Atilom su bili Turski narod koji je Kinesko Carstvo i Evropu kroz svoje napade
375. godine nakon Krista neprestalno ugrozavali. Hunski konjanici su predstavljeni kao "Horde". Uiguri su se
na svom jeziku nazivali "Ordu" sto je znacilo - vojska, kao sto to danas znaci na turskom. Prodor Huna je u
Evropi izazvao velike seobe naroda.
U VIII. i IX. stoljecu n.e. doslo je do podjele Turskih naroda na Istocna turska plemena (Uiguri i Kirgizi) i
Zapadna turska plemena (Oguzi). Sredinom VI. st. su Oguzi osnovali u zapadnom Turkestanu Carstvo koje je
dozivjelo procvat, sa glavnim gradom koji se zvao Samarkand. Oni su svi redom prihvatili islam. Seldzuci,
jedno pleme Oguza, poceli su navaljivati 955.g. n.e. pod vodstvom kneza Seldzuka u Abasidsko Carstvo (Irak),
koje su uspjeli osvojiti. Nasljednik Seldzuka - Izrail, Mikail, Turgil Bey i Alp Arslan su prosirivali svoju
vladavinu i moc do Bagdada, glavnog grada Kalifa, koji je 1055.g. n.e. i osvojen. Tako su dospjeli doci do
istocnih granica Bizantskog Carstva da bi pobjedili u bici kod Mancikerta, cara Romanosa IV Diogena od
Bizanta. Seldzucki kan Sulejman osniva "Rumsko Carstvo" sa glavnim gradom Nicaea. Godine 1078. odbacuje
titulu 'Kan' i od tada se naziva - sultan. Titulu sultana je imao onaj vladar koji je mocno vladao velikim
nezavisnim Carstvom koje se prostiralo na velikom podrucju. Krajem XI. st. samo Rumseldzucko Carstvo je
predstavljalo i bilo od velikog vojno-politickog znacaja, dok su drugi seldzucki posjednici nestali. Pocetkom
XII. st. sultan Mesut I proglasava Iconium - novim glavnim gradom. U toku 3. Krstaskog rata (1190) je
procvala kultura kao i sama metropola Islama potpuno unistena, ali se pojavi i podize opet u svom novom
punom sjaju.
U Konji (Konya) je pocetkom XIII. st. osnovan prvi derviski orden (Mevlevi) koji ce kasnije imati i odigrati
jako vaznu religijsku i politicku ulogu u Osmanskom Carstvu. Da bi se bolje odbranili od krstaskih vojnika,
nastao je vojno orijentisan derviski red - Bektasi koji su sadrzavali osnovnu ideologiju za kasnije janjicarske
trupe.
U godinama od 1155 - 1227 ogromnom vojskom konjanika, (turkmenskog i mongolskog porijekla), zapovijeda
mongolac Dzingis kan. Sireci svoje 'Svjetsko Carstvo' na Istok, njegove horde su pocele ugrozavati narode -
Krscanstva. Dzingis kan umrije iznenadnom smrcu 1227.g. i njegov sin Ogedaj nastavi dalja oceva osvajanja.
Nakon njegove smrti 1241.g. dodje do cijepanja Mongolskog Carstva na male knezevine. Dijelovi mongolskih
trupa su stupile u sluzbu egipatskog sultana od kojeg su, zahvaljujuci svojim vojnim sposobnostima, preuzele
vlast. Tako su 1257.g. osnovali dinastiju turskih Memeluka koji ce opstati sve do 1382.g.
Jedna grupa oguzijskih konjanika pocela se pocetkom XIII. st. povlaciti iz i preko azijske
visoravni. Njihov vodja je bio Sulejman sah. Nakon njegove smrti u danasnjoj Siriji,
njegova dva sina su se vratila u tursku pradomovinu.
Jedan od njegovih sinova, Ertugrul otisao je sa svojim sljedbenicima jos dalje na Zapad, u
Rumsko Carstvo. U blizini Eskisehira, sasvim slucajno, susreo se sa Seldzucima koji su se
borili protiv mongola. On se odluci na jedan povijesni korak, pridruzi se Seldzucima te
tako zajednickim snagama pobijedise mongole. Kao nagradu dobije na poklon od
seldzuckog sultana zemlju u neposrednoj blizini bojnog polja. Poslije smrti Ertugrula
1280.g. osnova njegov sin Osman jednu knezevinu. Njegova dinastija bijase nazvana po
turskom Osmanli, a po arapskom Otman. U Zapadnoj Evropi prevedose iz toga pojam u
Otoman.
ERTUGRUL (Desno)
1191.-1281.
Otac prvog sultana Osmana I
Poznati preci Ertugrula su: otac Kajialp Suleyman Shah (1178.-1236.), djed Kaji Khan,
pradjed Oguz Khan i cukundjed Kara Khan.
2) Osnivaci Osmanskog (Otomanskog) Carstva (1299-

1412)
Sultan Osman Gazi
OSMAN I El Ghazi (Pobjednik)

1258.-1326.
Vladao: 1281-1326
Otac: Ertugrul Gazi
Mati: Hayme Hatun
Zene: Mal Hatun i Rabi'a Bala Hatun
Sinovi: Pazarli, Coban, Hamit, Orhan, Ala-ed-din, Ali, Melik, Savci.
Kcerka: Fatma Sultan.
Nakon smrti njegova oca Ertugrula godine 1280. postade Osman sa svojih 45 godina novi vodja Osmana,
Osmanlija. Vrijedio je kao covjek vrlo pametan, hrabar koji je bio vjest sa oruzjem. Osman Gazi je odrzavao,
kao i njegov otac, dobre veze sa seldzuckim sultanom u Konji (Konya). Oni su zajednickim snagama vodili
ratove protiv Bizantinaca i upada Tatara. Za njegovu nesebicnu pomoc i odanost sultanu bio je redovno
nagradjivan sa svim pocastima, zastavama i nazivima. Tako je dobio pravo na izradu vlastitog novca i ovlasti
vlastitog suda. Osmanov stalni pratilac i prijatelj (privatno i po oruzju), bio je Koze Mihal, bizantijski
zemljoposjednik od Harman Kaya, koji jos ne bijase presao na islam. Uz pomoc svog prijatelja, ali i politicku
snalazljivost podje Osmanu za rukom da se prosiri po prostoru i po uticaju. Poduzimao je napade i prodirao sve
do Bruse, cime je stalno prosirivao podrucje svoje vlasti.
Njegov sin Orhan je bez borbe zauzeo Brusu 1326.g. Osman je bio jedan vrlo tolerantan vladar koji je trpio sve
religije, cineci da porez bude vrlo nizak. Na samrti je sinu Orhanu skrenuo paznju da odrzava ucenje islama i da
regira blagoscu i pravednoscu. Osman Gazi umrije 1324.g. u Sogutu te bi sahranjen u Bursi.
Sultan Orhan Gazi
ORHAN
1281.-1360.
Vladao: 1326.-1359.
Otac: Osman I Ghazi
Mati: Mal Sultan
Zene: Nilufer Hatun, Asporca Hatun, Theodora Hatun, Eftandise Hatun.
Sinovi: SuleymanPasha, Murad, Ibrahim, Halil, Kasim.
Kcerke: Fatma Hatun
Za prvog vezira svoga Carstva, Orhan je proglasio svoga brata Alaedina. Njegova zadaca bijase da sa
knezevima sklapa, dijeli i vodi brigu i poslove vladara. Ujedno on bijese i prvi nosilac titule - Pasa. U prvoj
polovini svoje vladavine od 1326-1344.g. Orhan je ucvrstio temelje svoje vladavine u Maloj Aziji istovremeno
izgradjujuci svoju vojsku. U isto vrijeme se raspade Carstvo Seldzuka, te tako bi vecim dijelom, pripojeno
Osmanskom Carstvu.
U drugom dijelu njegove vladavine od 1344-1359.g. vladavina Orhana se rasprostirala do Trakije i Makedonije.
On se zapravo i smatra tvorcem Osmanskog (Svjetskog) Carstva. Koze Mihal mu je i dalje stajao uz bok, kao
vodja njegove velike vojske. Sipahi bijahu dalje osnivani. Orhan je osnovao i dao izgraditi mnoge manastire,
dzamije i skole. Sa bizantijcima je zivio cas u stanju rata, cas u stanju mira. 1337.g. pokusa Orhan sa 36
brodova da zauzme Konstantinopolj, ali dozivje porazavajuci poraz. Orhan dade u zadatak 1357.g. svom sinu
Sulejman-pasi da predje Dardanele. Tako on zauze Kalipolis, ali umrije kratko nakon toga. Sultan Orhan umrije
u visokoj starosti 1359.g.
Sultan Murat I.
MURAT I
1326.-15. Juni 1389.
Vladao: 1359.-1389.
Otac: Orhan Gazi
Mati: Nilufer Sultan
Zene: Gulcicek Hatun , Marya Thamara Hatun , Pasha Melek Hatun,
Fulane Hatun.
Sinovi: Yakub Celebi, Bayazit, Savci Bey, Ibrahim
Kcerke: Nefise, Sultan Hatun.
On bijase sin od Orhana i bizantijske princeze Hirofire (njeno tursko ime bijase Nilufer Hatun). Zbog prerane
smrti Sulejman-pase nastavi vladati Murat kao njegov nasljednik 1360. godine. On bi prvi osmanski Osvajac na
evropskom tlu. 1362.g. bi osnovan prvi korpus (odred) janjicara. To bijahu pretezno krscanska djeca koja su
obucavana za vojnu sluzbu kao pjesadijske trupe. Murat I porazi i zauze Zapadnu Trakiju i u bici na rijeci
Marici 1371.g. pobjedi Srbe, Bosance i Madjare. Zapadna strana Bugarske bi opljackana i bizantijski car
(Johann Paleologos) postade njegov vazal. Murat utvrdi osmanski posjed Angoru u Anatoliji. Turci zauzese
dalje vazne gradove u Makedoniji i Istocnoj Bugarskoj. Novodobijena podrucja bijahu odmah naseljavana sa
stanovnistvom iz svog Carstva - Osmanlijama. Oko 1385. godine su zauzeti Sofija i Nis. Istovremeno dobise
pravo trgovine na turskim prostorima italijanske Republike Dzenova i Venecija, koje sa Muratom zakljucise i
trgovacki ugovor.
Murat bijase takodjer uspjesan i u bici kod Konje (Konya). 1389. godine pobijedi sultan Murat u poznatoj bici
na Kosovu Polju (Kosovska bitka), Srbe i njihove saveznike pod vodjstvom kneza Lazara. Bosanci su takodjer
ucestvovali u borbi protiv Turaka, o cemu ce biti posebno opisano njihovo ucesce u Kosovskoj bitki. Porazom u
Kosovskoj bitki bi ozivljen srpski nacionalizam koji je danas jedan od osnovnih uzroka svih problema na
Balkanu. Sultan Murat umrije nakon bitke od ruke jednog srpskog atentatora. Knez Lazar je potom pogubljen, a
Murat bi kao Osman i Orhan u Bursi sahranjen. Za vladavine Murata svi potcinjeni krscani su smjeli zadrzati
svoju vjeru, tradiciju i crkvene sudove, ali su morali sultanu predavati desetinu, sto su u ono doba bila
uobicajena davanja.
Sultan Bajazit I. (Yildirim = Munja)
BAYEZIT I Yildirim (Munja)

1360.- 8. Mart 1403.
Vladao: 1389.-1403.
Otac: Murat I
Mati: Devlet Hatun
Zene: Shah Hatun, Devlet Hatun, Hafsa Hatun, Sultan Hatun, Marya,
Olivera Despina Hatun.
Sinovi: Musa Celebi, Suleyman Celebi, Mustafa Celebi, Isa Celebi.
Kcerke: Fatma, Sultana.
Bajazit I je preuzeo prijestolje jos na Kosovu polju 1389.g. za vrijeme bitke, a svoga brata je dao pogubiti,
plaseci se njegove popularnosti. On je zavrsio zapoceto osvajanje Srbije i uspio pripojiti svome Carstvu neke od
anatolskih provincija, ali Konstantinopolj, kojega je drzao u okruzenju punih sedam godina, nije uspio osvojiti.
Sultan Bajazit je odlikovao Mihaloglu Gazi Ali Beya, komandanta lake konjice, za njegove znacajne uspjehe i
zasluznu ulogu u bitki protiv Srba sa jednim fermanom.
U jednoj bitki protiv ugarskog kralja Sigismunda i njegovih evropskih saveznika 1396.g. kod Nikopolisa odnio
je takodjer velicanstvenu pobjedu. Na kraju, upadose Osmanlije u Stajermark (Austriju), Bosnu i Peloponez.
Opijen pobjedama Bajazit je zapostavio sve drzavne poslove i obaveze.
Upadom mongolske vojske pod vodjstvom strasnog Kana Timura, morade se Bajazit suceliti mongolcima kod
Angore sa svojom vojskom. U bitki 1402.g. bijase pobjedjen i zarobljen. Nakon njegove smrti u zarobljenistvu
dozvoli Timur da se posmrtni ostaci Bajazita prebace u Bursu. Sultan Bajazitovo Carstvo se raspade zbog
nejedinstva njegova cetiri sina, ali i kroz politiku samog Timura. Slijedilo je 11 godina Interregnum vremena.
3) Procvat Osmanskog Carstva (1413-1566)
Sultan Mehmed I. (Celebi = Ucenjak)
MEHMED I Celebi (Otmjeni)

1389.- 26. Maj 1421.
Vladao: 1413.-1421.
Otac: Bayazit I Yildirim
Mati: Devlet Hatun
Zene: Sheh-zade Kumru Hatun, Emine Hatun.
Sinovi: Mustafa Celebi, Murad II, Ahmed, Yusuf, Mahmud.
Kcerke: Fatma Sultana, Selcuk Sultana.
Nakon sto su cetiri Bajazitova sina Isa, Musa, Mehmed i Sulejman prouzrokovali pravi rat po pitanju
nasljedstva, Mehmed uspje da se izbori i dokaze u odnosu na druge, te tako postade sultan. Njegovo
preuzimanje prijestola bijase obiljezeno sa zeljom za mir. Vrhovna vladavina nad islamskim i krscanskim
knezovima u Anatoliji kao i na Balkanu nije nikada dovedena u pitanje. Tako Mehmed I zakljuci mirovni
sporazum sa Venecijom i imade dobre odnose sa vizantijskim carem. Revolt i pobuna jednog derviskog reda
bijase brzo ugasena. Sa 42. godine umrije Mehmed I i njegov sin Murat, koji je u ratovima stekao veliko
iskustvo, nastupi na prijestolje.
Sultan Murat II.
MURAT II
1402.-3. Februar 1451.
Vladao: 1421.-1451.
Otac: Mehmed I
Mati: Emine Hatun
Zene: Alime Hatun, Yeni Hatun, Huma Hatun, Tacunnisa Hatice Halime
Hatun, Mara Hatun.
Sinovi: Mehmed II (Osvajac), Ahmed, Alaeddin, Orhan, Hasan, Ahmed.
Kcerke: Sehzade, Fatma Sultana.
Murat II je stupio 1421.godine na prijestolje i zivio je u miru sa svojim evropskim susjedima i vazalima. U
martu 1430.g. Osmanlije su zauzele Saloniki. Onda Turci upadose u Srbiju i Ugarsku. Beograd je 1440.g. bio
uzalud opsjedan.
1443.godine poveo je Madjar Johan Hunyadi krstasku vojsku protiv Osmanlija, koja je odbacena kod Nisa, kod
Jalovca unistavajuce porazena i u nastavku, ostaci vojske moradose jos i Sofiju predati. 1444.g. bijase zakljucen
mir sa Ugarskom u samom Segedu. Tako granice politicke moci Osmanlija ostadose ocuvane, a Vlaska postade
obavezna placati tribut Ugarskoj. Murat II odustade od svoje vladavine u ime dalje vladavine svoga sina
Mehmeda i povuce se u Magneziju. Ugarska je ponovno, jos iste godine, zamarsirala svoju krstasku vojsku do
Varne, gdje je od Murata II, koji je pohitao iz Magnezije sa vojskom, bila totalno potucena. Za vrijeme 6
zadnjih godina svoje vladavine, Murat II je poduzeo vise vojnih pohoda na Balkan. 1451.g. umrije Murat II kod
Adrianopolja i bi u Bursi sahranjen.
Vladavina Murata II je bila od velike politicke i kulturne vaznosti za razvoj Osmanskog Carstva. On je nastavio
dalje sa politikom konsolidacije od svoga oca Mehmeda I. Najugledniji veziri Murata II su pripadali starim
familijama i bili su mu duboko odani. On je bio mecena islamske kulturne bastine, posebno kada je rijec o
literaturi i pjesmama.
Sultan Mehmed II. (Fatih = Osvajac)

MEHMED II El Fatih (Osvajac)
29. Mart 1432-03. Maj 1481.
Vladao: 1451.-1481.
Otac: Murat II
Mati: Huma Hatun Zene: Gulbahar Hatun, Gulshah Hatun, Sitti Mukrime
Hatun, Cicek Hatun, Helene Hatun, Anna Hatun, Alexias Hatun.
Sinovi: Mustafa, Bayazit II, Cem, Korkut.
Kcerka: Gevrehan Sultana
Odmah na pocetku svoje vladavine napravio je kraj tradicije na dvoru u Bursi. Mehmed II je dao pogubiti svoju
bracu, koja su mu vladavinu mogla dovesti u pitanje, i time napravio zakon o bratoubistvu koji ce se
primjenjivati u nacelu pri svakoj buducoj promjeni i dolasku na vlast novih generacija sultana. Njegova
osvajanja su prevazilazila granice koje su osvojene za vladavine njegovog oca, uspijevsi staviti pod apsolutnu
tursku vlast sve gradove i zemlju lokalnih knezova. Za vrijeme njegove vladavine bi zauzet Konstantinopolj, u
kome je vladao Konstantin XI Palaelogos. Pripreme bijahu pocele 1452.g. za izgradnju utvrdjenja Rumeli Hisar
na Bosforu.
29. maja 1453.g. bijase cijeli Bizant zauzet i odobrenje od tri puna dana za pljacku. Monah Gennadios
Sholarios bi proglasen za patrijarha, kao najvisi reprezentant u rangu ortodoksne crkve. Zastupnici jevrejske
zajednice bijahu priznati od samog Fatiha sultana Mehmeda II, sto bi ujedno dokaz njegove kosmopolitske
misli.
U godinama od 1458-1459, Srbija je postala Osmanska provincija. 1460.g. je osvojen Peloponez. 1461.g.
padose u turske ruke dzenovska Amasja i Trapecunt. U narednim godinama, po naredjenju sultana Fatiha,
protjera Mihaloglu Ali Bey vlaskog kneza po imenu Vlad Drakul iz njegovog carstva i zauze jos dzenovski
Lezbos.
Godine 1463-1464. bi anektirana Kraljevina Bosna, 1463.g. poce rat sa Venecijom. Glavno mjesto dogadjaja bi
Egejsko more. Godine 1464-1466. ratovase Turci protiv Karamanskog Carstva u Anatoliji sve do prikljucenja
nekoliko njihovih gradova Osmanskom Carstvu.
1471.g. je sultan izgradio tvrdjavu Sabac u blizini Beograda, grada kojeg je i sam bezuspjesno opsjedao.
Mehmed II ratovase na ugarskom i austrijskom podrucju, vodio je rat protiv Venecije, opsjedao utvrdu Skutari
koju nije zauzeo. Godine 1475. zauzeo je Kaffa (dzenovska) i podredio sebi Tatarski kanat na Krimu. Mirovnim
sporazumom sa Venecijom moradose im Turci prepustiti nekoliko gradova u Albaniji i na Peloponezu. 1479.g.
je zauzela osmanska flota Jonska ostrva i Otranto u Juznoj Italiji.
3. maja 1481. umrije Fatih sultan Mehmed II od posljedica napada gihta. Njegovi posmrtni ostaci su pokopani u
turbetu Fatihove dzamije, koje je on za zivota dao izgraditi u Konstantinopolju. Sultan je za zivota pokazao
interes za nauku, poeziju, ali ipak, ljudi su ga se bojali zbog njegove krvozednosti.
Sultan Bajazit II. (Sufi = Mudri)
BAYEZIT II Sufi (Mudri)

3. Decembar 1447.-26. Maj 1512.
Vladao: 1481.-1512.
Otac: Fatih Sultan Mehmed
Mati: Sitti Mukrime Hatun
Zene: Nigar Hatun, Sirin Hatun, Gulruh Hatun, Bulbul Hatun, Husnushah
Hatun, Gulbahar Hatun, Ferahshad Hatun, Ayse Hatun.
Sinovi: Mahmud, Ahmed, Seyidsah, Selim, Mehmed, Korkud, Abdullah
and Alimsah.
Kcerke: Aynisah, Gevher, Muluk, Hatice, Selcuk, Huma
Sa 35 godina starosti stade na prijestolje 1481.g. i Bajazit II. Njegov mladji brat Cem ovlasti se u gradu Bursi,
ali bi porazen u bici kod Jenisehira. On je bjezao do Egipta, i vratio se nazad, ali njegova vojska ponovno bi
natjerana u bijeg kod Ankare i Konje (Konya). Papa Aleksandar VI Bordzija, koji je sa Bajazitom II bio u vezi,
dao je na njegovu molbu otrovati njegovog brata Cema u Napulju. Vojske sultana su poduzimale stalno vojne
pohode na Bosnu, Dalmaciju i Ugarsku. Hercegovina bi podjarmljena. 1488.g. izgubi Bajazit II od Mamluka
gradove Adanu i Tarzus. Njegova vojska opustosi velika podrucja u Stajerskoj, Kerntenu, Albaniji i Krajini.
Bijahu izvrsena strasna zlodjela.
Kod mjesta Villach su Osmanlije 1492.g. porazeni, a njihov vojskovodja Mihaloglu Ali Bey bi smaknut po
turskim obicajima. Takodjer u turske ruke pade venecijanski Lepanto.
1509.g. bi Konstantinopolj opustosen jakim zemljotresom. Iste godine izbi gradjanski rat, kada Bajazit II odredi
svog sina Ahmeda za nasljednika, a drugi sin Selim to poricase. Selim prisili svoga oca Bajazita II da dadne
ostavku, uz jaku podrsku vojske. 26.5.1512. godine umrije Bajazit II moguce od trovanja. Bajazit II je jos za
zivota u Konstantinopolju dao izgraditi Bajazit-dzamiju, gdje je i pokopan.
Za vrijeme njegove vladavine izgradjene su bezbrojne dzamije, derviski manastiri i mostovi.
Sultan Selim I. (Yavuz = Nepopustljivi)
SELIM I Yavuz (Okrutni)

10. Oktobar 1470.- 21-22. Septembar 1520.
Vladao: 24. April 1512.-1520.
Otac: Bayazit II
Mati: Gulbahar Sultan
Zene: Ayse Hatun, Ayse Hafsa Hatun.
Sinovi: Suleyman (El kanuni, Velicanstveni).
Kcerke: Hatice Sultan, Fatma Sultan, Hafsa Sultan, Shah Sultan.
Kad je zakoracio na prijestolje 1512.g. dao je ubiti na grozan nacin nekoliko svoje brace i necaka. Venecija,
Ugarska i Rusija su brzo poslali svoje poklisare, da osiguraju postojece sporazume o miru. Selim I se
koncetrisao na Carstvo siitskih Safavida, podrucje danasnjeg Irana i Azerbejdzana, koje je bilo pod vladavinom
Saha Ismaila. Sultan je sistematski proganjao siitsko stanovnistvo svoga Carstva i dao ih je na hiljade pobiti.
1514.g. dodje do bitke izmedju Selima I i Ismaila kod mjesta Caldiran, koju Osmanlije zahvaljujuci svojoj
bravuroznoj artiljeriji odlucise u svoju korist. Naredne godine prikljuci Yavuz sultan Selim I Istocnu Anatoliju i
Kurdistan svome Carstvu.
Selim nije morao zauzimati sve gradove sa borbom, jer stanovnistvo bi vecinom sunnitskog vjerovanja te se
zato prikloni na stranu sultana.
Kada se sultan 1516.g. spremao ponovno na vojni pohod protiv Perzije, otkri, da se Mamlucki sultan Kanzuh
al-Ghuri, sa vecinom svoje vojske vec nalazi na putu da pomogne Sahu Ismailu. Obadvije vojske se sudarise
kod mjesta Alepo. Egipcani bijahu potuceni, a njihov sultan ubijen. Na njegovo mjesto bi izabran Turman Bey
kao novi mamlucki sultan. Kairo postade mjesto ratovanja i na koncu bi zauzet od Selima I. Tuman Bey
pobjeze u podrucje delte Nila odakle se branio uz pomoc beduina. Konacno bi izdan i od Selima I pogubljen.
Kao vladar i od Egipta priznat, primi sultan poslanike Serifa iz Mekke, Barakat, koji mu se potcini. Selim, koji
je pokazao veliki interes za svete gradove islama, je kao prvi osmanski vladar poklonio jedan tepih za Kaabu.
Sultan je povjerio svom badzenogu (pasenogu) po imenu Mehmed Giray, kanu Krima, zadatak da brani Istok
Osmanskog Carstva od Perzijanaca i revoltiranih Siita. 1519.g. je Selim I planirao osvajanje Rodosa sa
novoizgradjenom pomorskom flotom.
20.9.1520. godine umrije Yavuz sultan Selim I od bolesti raka. Pokopan je u jednom turbetu u
Konstantinopolju. Njegov nasljednik Sulejman I, dade tamo kasnije izgraditi poznatu Sulejman-dzamiju.
Sultan Sulejman I. (Kanuni = Zakonodavac, Velicanstveni)
SULEYMAN I El Kanuni (Zakonodavac)

27. April 1495.- 6-7. Septembar 1566.
Vladao: 1520.-1566.
Otac: Yavuz Sultan Selim
Mati: Hafsa Hatun
Zene: Hurrem Haseki Sultana, (Roxelana) Ukrajinka, inace francuska
metresa,Mahidevran Kadin, Gulfem Hatun, Fulane Hatun.
Sinovi: Selim II, Bayezid, Abdullah, Murad, Mehmed, Mahmud, Cihangir,
Mustafa.
Kcerke: Mihriman Sultan, Raziye Sultan.
Sultan Sulejman I dodje sa svojih 26 godina, 20.9.1520.g. na vlast gdje ce u narednih 46 godina vladati. On je
bio i najznacajniji osmanski vladar koji je sam ucestvovao u deset vojnih pohoda u Evropi i tri u Aziji. 1521.g.
bi Beograd zauzet, a 1522.g. ostrvo Rodos, sjediste rodizerita bi opsjedano. Zbog toga sto hrabri i borbeni
vitezovi ne prihvatise ponudu da budu oruzana pratnja, bijahu svi redom posjeceni od janjicara. Osvajanjem
ostrva bijase put do potcinjenog Egipta slobodan te su tim Osmanlije imale potpunu kontrolu nad trgovinom
Venecije i Dzenove u Istocnom Sredozemlju.
1525.g. bijahu ponovno pripreme za jedan veliki vojni pohod. Trupe su poslate kako kopnom, tako Dunavom u
pravcu Beograda. Nakon sto je vojska presla rijeku Dravu, dodje 28.8.1526.g. do bitke kod Mohaca sa
ugarskom vojskom pod vodjstvom samog kralja Ludviga II. Ugarski kralj izgubi zivot, a vojska bi strasno
porazena.
Po odredbi Presburg-Beckog sporazuma bi ugarska kruna prenesena u kucu Habsburga. Ferdinand I od Austrije
postavlja kao svoj politicki cilj odbranu Zapadne Evrope od daljih prodora Turaka.
Sultan Sulejman I i njegov Veliki vezir Ibrahim Pasa dadose da glavni grad Ugarske izgori u plamenu. U isto
vrijeme vodjeni su ratovi u Bosni, Dalmaciji i Sloveniji. Osmanski sultan daje da se postavi knez iz Rumunije,
Johann Zápolya kao novi kralj Ugarske. Kako Ferdinand I takodjer dize glas na pravo na ugarsku krunu, dodje
do rata sa Habsburgovcima.
Osmanska vojska je bezuspjesno opsjedala Bec od 27. septembra do 15. oktobra. Za vrijeme povlacenja trupa
bijase sire podrucje oko Beca, a kasnije i Stajerske opljackano, poharano i popaljeno od strane Mihaloglu
Mehmed Beya kao i od samih akincija.
Prilikom jednog vojnog pohoda u Aziji 1534.g. bijase Bagdad i Tebris ponovno zauzet od strane perzijske
vojske. Opsada venecijanskog ostrva Krfa ne bijase krunisana uspjehom. Pobuna u Moldaviji bijase licno od
Kanuni sultana Sulejmana I ugusena.
Nakon smrti Johanna Zápolyasa 1540.g. bijase Ugarska anektirana i upravljana od jednog osmanskog
beglerbega iz Budima. Tako dodje i do potpisivanja mirovnog sporazuma izmedju Ferdinanda I i sultana
Sulejmana I na sedam godina, pri cemu vladar Austrije morade da daje Turcima godisnji tribut. Od vremena
vladavine Sulejmana I "Visoka Porta" bijase pojam za osmansku vladu. Svoj zadnji vojni pohod poduze sultan
godine 1566. da zauzne Seged. Stari Sulejman I umrije 6.9.1566.g. prije nego grad Seged bi zauzet.
4) Opadanje moci Osmanskog Carstva (1566-1703)
Sultan Selim II. (Mest = Pijanica)
SELIM II Mest (Pijanica)

28. Maj 1524.-15. Decembar 1574.
Vladao: 1566.-1574.
Otac: Suleyman I El Kanuni
Mati: Hurrem Sultan
Zena: Nurbanu Sultan
Sinovi: Murat III, Mehmed, Ali, Suleyman, Mustafa, Jahangir, Abdullah,
Osman.
Kcerke: Asmikhan, Gavkharkhan, Shah, Fatima.
Sultan Selim II je dosao na prijestolje 1566.g. sa svoje 42 godine. Nije posjedovao nimalo od vladarskog duha i
osjecaja za duznost od svoga oca, te se posvetio vise svojim privatnim zadovoljstvima kao sto su to lov,
pijancevanje, muzika i poezija. Selim II je bio prvi osmanski sultan koji je vodio sarajski zivot i koji ratovanju
nije posvecivao nikakvu paznju. Veliki Vezir Mehmed Sokolovic bijase opunomocen da vodi i regulise sve
drzavne poslove, u ostalom i mir sa nekim krscanskim zemljama, izmedju njih - da se jos vise ucvrsti mir i sa
Austrijom.
1570.g. i 1571.g. Osmanlije zauzese gradove Nikoziju i Famagustu na ostrvu Kipru, ipak njihova flota bi
potpuno porazena i unistena u Lepantskom Zaljevu 1571.g., kad su Venecija, papa i Spanija ujedinile svoje
vojske. Za vladavine sultana Selima II su izgradjene u Adrianopolju dzamije - Selimije (Selimove dzamije), kao
i gradske zidine. U Mekki su potpuno obnovljene stare vodovodne cijevi.
Sultan umrije 1574.g. od posljedica ovisnosti od alkohola.
Sultan Murat III.
MURAT III
4. Juli 1546.-Januar 15-16. 1595.
Vladao: 1574.-1595.
Otac: Selim II
Mati: Afife Nur Banu Sultan
Zene: Safiye Sultana (Venecijanka, rodjena Baffo), Shems-i Ruhsar Haseki,
Shah-i Huban Haseki, Naz-perver Haseki.
Sinovi: Mehmed III, Selim Bayezid, Mustafa, Osman, Cihangir, Abdullah,
Abdurrahman, Abdullah, Hasan, Ahmed, Yakub, Alemsah, Yusuf, Huseyin,
Korkud, Ali, Ishak, Omer, Alauddin, Davud.
Kcerke: Ayse, Fatma, Mihrimah, Fahriye.
Proglasen za sultana decembra 1574.g. Njegova vladavina je obiljezena cestim borbama za prevlast u haremu,
pobunama janjicara i korupcijom. Isto kao i njegov otac, Murat III je bio jedna slaba licnost i vodio je kao i otac
tipicni sarajski zivot.
Iako je oficijelno mir sa Austrijom i Venecijom bio osiguran, dolazilo je uvijek ponovno do beznacajnih malih
okrsaja. 1581.g. i 1583.g. Osmanlije su poduzele vojne pohode na Perziju, Krim i Transkavkaz. Granice
Osmanskog Carstva nije bilo moguce vise prosirivati, jer sam sultan nije bio zainteresovan za ratovanje.
Sultan Murat III umrije 1595.g. od posljedica epileptickog napada.
Sultan Mehmed III.
MEHEMED III
26. Maj 1566.- 20.-21. Decembar 1603.
Vladao: 27. Januar 1595.-1603.
Otac: Murad III
Mati: Safiye Sultan
Zene: Handan Mati Sultana, Fulane Mati Sultana, Fulane Haseki.
Sinovi: Ahmed I, Mustafa I, Selim, Mahmut.
Mehmedovo namjesnistvo poce 1595. godine. Na samom pocetku su bila velika ocekivanja od novog sultana
koja se nisu ispunila. On je bio pod potpunim utjecajem svoje majke.
Bio je zao, opak i za sudbinu svoga Carstva kao takav potpuno nezainteresovan. Za njegove vladavine nije bilo,
osim nekoliko revolta u vlastitim trupama, nikakvih vojnih sukoba. Prema evropskim drzavama odrzavao je i
imao mirne odnose. Kratka vladavina samog sultana Mehmeda III bijase zavrsena godine 1603.
Sultan Ahmed I.
AHMED I
18. April 1590.-21.-22. Novembar1617.
Vladao: 21. Decembar 1603.-1617.
Otac: Mehmed III
Mati: Handan Sultan
Zene: Hatice Mahfiruz Sultana, Kosem Sultana, Fatma Haseki.
Sinovi: Osman II, Murad IV, Ibrahim, Bayezid, Suleyman, Kasim,
Mehmed, Hasan, Selim, Hanzade, Ubeyde.
Kcerke: Gevherhan, Ayse, Fatma, Atike.
Ahmed I je dosao na prijestolje 1603.g. sasvim mlad, sa svojih 14 godina. Bio je jako religiozan i dao je graditi
dzamije Ahmedije (Ahmedove dzamije), koje su trebale biti jos raskosnije od Hadza Sofije. Na njegovom dvoru
vladala je samovolja. Po vlastitom raspolozenju i zelji je davao da se ubijaju pase i veziri, pri cemu je jos i
uzivao. Takodjer je Ahmed I zivio spokojnim sarajskim zivotom.
Sklopio je mir sa stalno pobunjenim perzijancima i 1617. godine je doslo da sklapanja mira sa moldavskim
kozacima. Sultan je dao urediti da se svi zakonski propisi nalaze u jednoj zakonskoj knjizi (Kanunama). Na
samrti proglasio je svoga brata Mustafu za nasljednika, jer njegov sin Osman bijase jos premlad. To bijase
moguce, jer on bi prvi sultan koji neizvrsi ritual bratoubitstva.
Sultan Mustafa I.
MUSTAFA I
1592.- 20. Januar 1639.
Vladao: 22. Novembar1617.-26. Februar1618.
Otac: Mehmed III
Mati: Handan Sultan
Zene: Ali-cenab, Sheh-Suvar Mati Sultana, Saliha Sebkati Mati Sultana,
Huma Shah Haseki, Afife Haseki, Hatice Haseki.
Sinovi: Mahmud, Osman, Ahmed, Huseyin, Selim, Mehmet, Murad.
Kcerke: Ummugulsum, Ayse, Emetullah, Emine, Rukiye, Sofye, Zahide,
Atike, Fatma, Zeyda, Zahide.
Umisljeni stil vladavine novog sultana Mustafe I vodio je, jos iste 1617. godine kada je i dosao na prijestolje,
do njegova svrgavanja te tako mladi Osman II, sin sultana Ahmeda I, postade sultan.
Za vrijeme jedne pobune janjicara 1622. dodje direktno iz izolacije Mustafa I opet na vlast.
1623. godine bijase po naredjenju udavljen i sahranjen u Hadza Sofiji.
Sultan Osman II. (Genc = mladi Osman)
OSMAN II Genc (Mladi)

3. Novembar 1604.- 20. Maj 1622
Vladao: 26. Februar 1618.-1622.
Otac: Ahmed I
Mati: Mahfiruz Haseki Sultana
Zene: Akile Rukiyye Hanim, Ayse Hanim.
Sinovi: Omer, Mustafa.
Kcerke: Zeynep.
Petnaestogodisnji Osman dodje 1618. godine uz drzavni udar i svestranu pomoc sticenika na vlast. Njegova
vladavina bijase na pocetku obiljezena sa mirom u Carstvu, sve dok 1620. godine nisu poceli iznenadni ratni
sukobi sa Poljskom.
Sultan II nije bio omiljen u narodu, vojsci kao niti kod svecenika zbog svoje skrtosti, tvrdicavosti i
gramezljivosti kao i brutalnosti prema janjicarima.
Vladar bijase netom ubijen u maju 1622. godine za vrijeme jedne zajednicke pobune spahija i janjicara. Prije
svrgnuti sultan Mustafa I bijase ponovno postavljen i 1623. godine ubijen.
Sultan Murat IV.
MURAT IV
27. Juli 1612.-8-9. Februar 1640.
Vladao: 10. Septembar 1623.-1640.
Otac: Ahmed I
Mati: Mahpeyker Kosem Sultan
Zena: Ayse Haseki Sultan
Sultan Murat IV dodje na vlast 1623. godine i bijase najkrvolocniji od svih osmanskih vladara. Murat IV
zabrani i dade zatvoriti sve kuce u kojima se pila kahva, radnje u kojima se drzao alkohol konzumirao duhan i
opijum. Usprkos njegovom naoko moralu, i sam je pio vino. Uveo je red kod janjicara i u drugim trupama tako
sto je skurpulozne vojnike i korumpirane Pase jednostavno dao pogubiti. Ako mu se svidjalo pozvao bi nekog
Pasu u svoju palacu i odrubio bi mu glavu vlastitom rukom ili bi se uveseljavao time gledajuci kako ga muce.
Brutalni sultan je koristio svoje pravo i svaki dan dao da se pogubi 10 nediznih civila. Jos bi znao da se postavi
na pogodno pregledno mjesto svog saraja, odakle bi ubijao neduzne prolaznike iz svoje arkebuze.
Sultan je odrzavao mirne odnose sa evropskim silama. 1635.g. kao i 1638. godine poduzimao je licno vojne
pohode na Perziju i Mezopotamiju koji su bili zacudjujuce okrunjeni uspjehom. Sultan Murat IV je provodio
redovno masovna smaknuca nad toboznjim prestupnicima i nad ratnim zarobljenicima.
Kad sultan umrije prirodnom smrcu 1640. godine, cijelom Carstvu pade veliki teret.
Sultan Ibrahim I.
IBRAHIM I Deli (Junak)

05. Novembar 1615.-18. Agust 1648.
Otac: Ahmed I
Mati: Hatice Mahfiruz
Zene: Hatice Turhan (Tarhan - Mati Sultana), Ruskinja, metresa, Saliha Dil-
asub Mati Sultana, Hatice Muazzez Sultana, Huma Shah Haseki Sultan
(Telli Haseki), Ayse Sultan, Mah-i Enver Sultan, Shivekar Sultan.
Sinovi: Mehmed IV, Suleyman II, Ahmed II, Orhan, Beyazid, Cihangir,
Selim, Murad.
Kcerke: Ummu Gulsum, Peykan, Atika, Ayse, Gevherhan.
Ibrahim se pope na prijestolje Osmanskog Carstva februara 1640. godine kao najmladji sin sultana Ahmeda I.
On je rastao potpuno povucen u vjecitom strahu da ne bude ubijen od svoje brace. Sultan nije bio sposoban da
uopste vrsi svoje vladarske duznosti.
Njegov Veliki vezir Kara Mustafa je provodio reforme u finansijskoj i poreskoj politici, te na taj nacin
omogucavao priliv novcanih resursa za Ibrahimov raskosni zivot u palaci. Majka, sultanija su se brinule da
vladar bude zabavljan i uvijek same pronalazile nove haremske dame za njega. Kad se bilo proculo da jedna od
Konkubina ima odnos sa jednim dvorskim slugom, sultan naredi odmah da se iz harema 280 zena udavi.
Visoke drzavnicke poslove je samovoljno dodjeljivao nesposobnim ljudima i uzimao novac i mito.
Takvo ponasanje je dovelo do posljedice da se kako narod, tako janjicari i svestenstvo digne protiv njega.
Sultan Ibrahim bijase u avgustu 1648. godine svrgnut i smaknut.
Sultan Mehmed IV.
MEHMED IV
02. Januar 1642.-06. Januar 1693.
Vladao: 08. August 1648.-1687.
Otac: Ibrahim I
Mati: Turhan Hatice Sultan
Zene: Meh-pare Emetullah Rabi'a Gulnush Mati Sultana, Afife Kadin,
Gulnar Kadin, Kaniye Haseki, Siyavush Haseki.
Sinovi: Mustafa II, Ahmed III, Beyazid.
Kcerke: Hatice, Safiye, Ummu Gulsum, Fatma.
Mehmed IV imade samo 7 godina kada 1648. godine bi proglasen za sultana. Drzavna vlast bijase provodjena
potpuno od Valide i samih janjicara. U samo nekoliko godina bijase polozaj velikog vezira 13 puta dodjeljivan.
Konacno sa namjestenjem (Köprülü) Mehmed Pase za velikog vezira, podje za rukom tom sposobnom covjeku
da stane na kraj haremskim teznjama za vlascu.
Uspjesno je ratovao u Transilvaniji i uz pomoc krimskog kana bi omoguceno da se odrzi i dokaze pvenstvo
Osmanskog Carstva na podrucjima dunavskih knezevina. Veliki vezir Köprülü Ahmed Pasa, sin Köprülü
Mehmed Pase, zavrsi osvajanje Krete za koju se vodila borba jos od sultana Ibrahima I. Sultan Mehmed IV je i
sam vodio ratne pohode protiv Austrije, ali morade priznati da je porazen 1664.g. u bitki kod St. Gottharda na
rijeci Raab. Rat protiv Poljske 1672. godine se za Osmanlije zavrsi uspjesno. Nakon smrti Köprülü Ahmeda
1676. godine, proglasi sultan Kara Mustafa Pasu za novog velikog vezira. Kara Mustafa je vodio ratove protiv
Kozaka i protiv Austrije. Izmedju 13.jula i 12.septembra 1683. godine uzaludno je opsjedao Bec (Wien). Onda
je potom povucen sa polozaja i pogubljen. Sljedecih godina je izgubljen veliki dio teritorija Ugarske na racun
Austrije.
Poslije revolta njegovih trupa bijase Sultan Mehmed IV u novembru 1687. godine svrgnut.
Sultan Sulejman II.
SULEYMAN II
15. April 1642.- 22. Juni 1691.
Vladao: 08. Novembar 1687.-1691.
Otac: Ibrahim I
Mati: Saliha Dilasub Sultan
Zene: Hatice Haseki, Behzat Haseki, Ivaz Haseki, Sulun Haseki, Sheh-
suvar Haseki, Zeyneb Haseki.
Nakon svrgavanja Mehmeda IV bijase njegov brat Sulejman II 8. novembra 1687. godine proglasen za novog
sultana. Novi vladar je sebi dao u zadatak, da takodjer uradi velicanstvena i sjajna djela poput njegovog pretka
Sulejmana Velicanstvenog. Samo sa velikim poteskocama je mogao da dovede u red svoju mahom pobunjenu i
revoltiranu vojsku koja se vracala iz Ugarske za Konstantinopolj. Osmanlije su morale 1687. godine trpiti poraz
za porazom, prvo u Ugarskoj, a onda i Dalmaciji. Izgubise 1687.g. nadalje gradove Beograd, Semendru, Herceg
Novi (Pad Herceg Novog je opisan u djelu "Gorski vijenac" od crnogorskog vladike P.P. Njegosa) i 1689.
godine Nis. Osim toga sultan se borio protiv protiv odmetnika u vlastitim redovima.
Veliki vezir Köprülü Mustafa Pasa, reorganizova vojsku i uz pomoc tatarske armije osvoji 1690. godine ponovo
Beograd, Nis i Semendru. Takodjer bijase osmanska armija uspjesna u Transilvaniji i Albaniji.
U julu 1691. godine umrije sultan Sulejman II u Jedrenama i bijase pokopan u Konstantinopolju u njegovom
turbetu (Sulejmanovo turbe). Svoje visoko postavljene ciljeve nije mogao provesti u djela.
Sultan Ahmed II.
AHMED II
25. Februar 1643.- 06. Februar 1695.
Vladao: 22. Juni 1691.-1695.
Otac: Ibrahim I
Mati: Hatice Muazzez Sultan
Zena: Rabi'a Haseki Sultana
Ahmed II, brat Sulejmana II i Mehmeda IV, dodje na vlast 1691. godine, kada je imao 49 godina.
Za vrijeme svoje kratke cetverogodisnje vladavine nije se mogao okititi nekakvim vojnim uspjesima.
Ratovao je u Dalmaciji, Poljskoj i na ostrvu Kios, ali je donosio Osmanlijama samo poraze.
Sultan Ahmed II umrije u februaru 1695. godine.
Sultan Mustafa II.
MUSTAFA II
06. Februar 1664.-29. Decembar 1703.
Vladao: 06 Februar 1695.-22. August 1703.
Otac: Mehmed IV
Mati: Emetullah Rabia Gulnus Sultan
Konkubine: Hafsa Sultan, Hanife Hatun, Fatma Shahin.
Sinovi: Mahmud I, Osman III, Ahmed III, Huseyin, Selim, Mehmet,
Murad.
Mustafa II bi najstariji sin Mehmeda IV i dodje na vlast u februaru 1695. godine.
On bijase jedan sposoban sultan po starom uzoru i odmah se stavi na celo velike vojske, sa ciljem da sva
podrucja izgubljena od njegovih prethodnika ponovo osvoji. Uspjelo mu je da se probije do Banata i na drugoj
strani da u Rumuniji (Siebenbürgen) zauzme Temisvar.
U Karlovcu na rijeci Dravi bijase sklopljen mir 26. februara 1699. godine sa Austrijom, Poljskom i Venecijom,
a 1700. godine takodjer sa Rusijom. Zakljucivanje mira je omogucilo sultanu i velikom veziru da svoju veliku
armiju potpuno na novi nacin srede i urede, ali se moradose povuci obadva teska srca prema janjicarima koji su
se stalno zadrzavali u Jedrenama, umjesto u glavnom gradu Carstva Konstantinopolju.
Revolti janjicara se zavrsise svrgavanjem sultana godine 1703. Sultan umrije u decembru iste godine i bi
pokopan u Hadza Sofiji.
5) Propast Osmanskog Carstva (1703-1839)
Sultan Ahmed III.
AHMED III
30. Decembar 1673.- 01. Juni 1736.
Vladao: 23. August 1703.-1. Oktobar 1730.
Otac: Mehmed IV
Zene: - Emetullah, Rukiyye, Emine Mihrishah, Hatice, Rabi'a Shermi
Kadin, Zeyneb Kadin, Emine Musall Kadin, Hanife Kadin, Gulshen Kadin,
Ummu Gulsum Kadin, Hurrem Kadin, Meyli Kadin, Fatma Huma Shah
Kadin, Nijad Kadin, Nazife Kadin.
Konkubine: Shayeste Sultan, Ayse Hanim, Hatem Hatun.
Sinovi: Abdulhamid I, Mustafa III, Sulryman, Bayezid, Mehmed, Ibrahim,
Numan, Selim, Ali, Isa, Murad, Seyfeddin, Abdulmecid, Abdulmelik.
Kcerke: Emine, Rabia, Habibe, Zeyneb, Zubeyde, Esma, Hatice, Rukiye,
Saliha, Atike, Reyhan, Esime, Ferdane, Nazife, Naile, Ayse, Fatma,
Emetullah, Ummuselma, Sabiha.
23.avgusta 1703.g. postade Ahmed III Sultan Osmanskog Carstva. On napravi reda u janjicarski trupama, tako
sto je dao pogubiti vise vodja janjicara. Godine 1711. dodje do rata sa Rusijom:
Car Petar Veliki je slijedio politiku "Otvaranja prema moru", na sjeveru prema moru i finskom podrucju, a na
jugu prema Azovskom, Crnom i Mramornom moru. Na kraju, trebalo je da se zauzme Konstantinopolj.
Svedski kralj Karl XII je umarsirao u Rusiju, nakon sto je Car zapoceo jednu ofanzivu protiv svedjana. Kralj
Karl XII bi 1709.g. kod mjesta Poltava potucen i mogase se spasiti tako sto je pobjegao i nasao zastitu kod
Osmanlija. Preko svog poslanika Tolstoja, zahtjevao je Car da se svedjanin isporuci. Kada se Sultan Ahmed III
usprotivio i bacio poslanika u tamnicu, izbi 1711.g. rat sa Rusijom. U bitki kod mjesta Prut, morade Car priznati
da je pobjedjen, morade zakljuciti sa Turcima primirje i morade im jos prepustiti grad Azov. Konacni mir bi tek
kada se zakljuci mirovni ugovor u Jedrenama 1713.g. uz pomoc Engleske, Holandije i Francuske, koje su time
htjele da sprijece ekspanziju Rusije.
U stalnom konfliktu sa Venecijom bijase uspjeha za Osmanlije, kada zauzese Korint, Argos i Naplion na
Peloponezu.
Osmansko Carstvo objavi rat Veneciji u saveznistvu sa Austrijom. 5. avgusta 1716.g. dodje kod Petrovaradina
do bitke. Princ Eugen Savojski pobjedi skoro duplo jacu Osmansku vojsku. U oktobru iste godine bi i Temisvar
zauzet, a u avgustu 1717.godine pade i Beograd u austrijske ruke.
U mirovnim dogovorima u mjestu Pasarovci 1718.godine, dobi Austrija garancije na velika podrucja kao sto su
dijelovi Vlaske, Banata, Srbije sa Beogradom i dijelove Bosne. Sa Austrijom bi, osim toga zakljucen i ugovor o
trgovini i u ratu sa Perzijom 1724.g. jedan ugovor o diobi izmedju Rusije, Austrije i Osmanskog Carstva.
Sultan Ahmed III morade za vrijeme jedne pobune janjicara da dadne ostavku u korist svog necaka Mahmuda I
i umrije 30. juna 1736.godine. On je pokazao veliki interes za tulipane i bio je zasadio u vrtu svoga saraja 1200
razlicitih vrsta.
Sultan Mahmud I.
MAHMUD I
02. August 1696.-13. Decembar 1754.
Vladao: 2 Oktobar 1730.-1754.
Otac: Mustafa II
Mati: Saliha Valide Sultan
Zene: Hace Ali-cenab: First wife, Hace Ayse Kadin, Hace Verd-i Naz,
Hatice Rami, Hatem, Raziye Kadin.
Konkubine: Meyyase Hanim, Fehmi Hanim, Habbabe Hanim, Sirri Hanim.
Na pocetku svoje vladavine 1730.godine, pobunjenim janjicarima je izdasno dao poklone i tako osigurao
unutrasnji mir. Drzavnicki poslovi su vodjeni od vrlo sposobnih vezira i cinovnika, gdje je najveci utjecaj imao
Kiclar aga. Sultan se posvetio svojim interesima u saraju i zapostavi organizovanje skupog lova, cije
organizovanje su njegovali njegovi prethodnici.
Za vrijeme rata sa Perzijom, doslo je do konflikta sa Rusijom koja je u martu 1736. godine ponovno zauzela
utvrdu Azov. Na kraju su vodjeni mirovni pregovori sa Perzijom u kojima su se dogovorili da se vrate na
granice u vrijeme Sultana Murata IV. Austrija, tajni saveznik Rusije, poce da vodi iznova rat protiv Osmanlija.
Prvo, izgubise Turci Nis od austrijanaca, a onda i Ocakov od Rusa. Kratko nakon toga bi Nis ponovno vracen i
kada turska armada bi pred Beogradom, u Beogradu bi zakljucen mir 1739.godine, koji je osigurao grad u korist
Turaka. Onda je nastupio duzi period stalnog mira sa evropskim drzavama. Diplomatska aktivnost "Visoke
Porte" bi jako cijenjena za vrijeme vladavine Mahmuda I.
Stalni revolti janjicara, kao i povuci-potegni sa mamluckim begovima, imalo je za posljedicu stalno slabljenje
Carstva, iako je prema vani odavalo utisak jacine.
Sultan Mahmud I umrije 13. decembra 1754. godine. Za zivota se interesovao za nauku, osnivao je biblioteke i
gradio u provincijama bezbrojne mostove i manastire.
Sultan Osman III
OSMAN III
02. Januar 1699.-30. Oktobar 1757.
Vladao: 13 Decembar 1754.-1757.
Otac: Mustafa II
Mati: Sehsuvar Valide Sultan
Zene: Leyla, Zevki, Ferhunde Emine.
Sultan Osman III, brat Mahmuda I je dosao na vlast u decembru 1754. godine. Za vrijeme njegove vladavine
nije doslo kako do vanjsko- tako niti do unutrasnjopolitickih konflikata.
On je preuzeo isti nacin vodjenja administracije njegovog prethodnika, ipak njegovi cinovnici i veziri nisu bili
ni blizu tako sposobni i cesto su mijenjani. Osman III je volio da se u javnosti krece preobucen, kako bi saznao
misljenje naroda. Smaknuca su bila na dnevnom redu i sam narod je jako patio od bijede i samovolje vlasti.
1755. godine, kao i 1756. su veliki pozari opustosili Konstantinopolj.
Sultan Osman III umrije 30. oktobra 1757. godine.
Sultan Mustafa III
MUSTAFA III
28. Januar 1717.-21. Januar 1774.
Vladao: 30. Oktobar 1757.-1774.
Otac: Ahmed III
Mati: Mihrisah Sultan
Zene: Avn'ul-Hayat, Mihr-i Shah Mati Sultana, Rif'at, Ayse Adil-shah,
Fehmi, Binnaz.
Oktobra 1757. godine za sultana bi postavljen Mustafa III. Sve do 1762. godine, Osmansko Carstvo je
odrzavalo mirovne odnose sa svojim susjedima. Za vrijeme namjestenja Katarine Velike u Rusiji, doslo je do
agresivnih napada na krimski kanat i na osmanska podrucja u Georgiji. Sultan je dugo odugovlacio, ali na kraju
objavi Rusiji rat 1768. godine, koji se poce voditi kako na moru, tako i na kopnu.
Rat ruske carice, koja je htjela potpuno da unisti Osmanlije, je bio vodjen vrlo bezobzirno. Borbe su se vodile
na Balkanu, Krimu i Georgiji. Na svim frontovima dozivljavale su Osmanlije osjetljive poraze. Jedna ruska
flota pustosila je turske gradove na obalama Crnog mora prodiruci sve do Bosfora.
Jedna druga flota, koja je prodrla iz Istocnog mora u Sredozemno more, potukla je i unistila potpuno kod
Cesme 5. jula 1770. godine uz pomoc Engleske cijelu morsku armadu. Konstantinopolj je od ratnih dejstava
ostao postedjen. Rusi su zauzeli Krim, a Tatari su takodjer bili pobjedjeni. 1773. godine prodrijese ruske trupe
ponovno u Rumuniju, ali Varnu i Silistru ne zauzese. Sultar umrije iznenadno 24. decembra 1773. godine u toku
rata sa Rusijom. Sultan Mustafa III je vrijedio kao dobar vladar, ali nije uspio sprijeciti dezorganizaciju svojih
vojnih jedinica.
Sultan Abdulhamid I.
ABDUL HAMID I
20. Mart 1725.-07. April 1789.
Otac: Ahmed III
Mati: Rabia Sermi Sultan
Zene: Ayse Sine-perver Mati Sultana, Naksh-i Dil Mati Sultana, Hatice
Ruh-shah, Huma Shah, Ayse, Binnaz, Dilpezir, Mehtabe, Misl-i Na-yab,
Mu'teber, Nevres, Mihriban.
Konkubine: Nukhet-seza Hanimefendi, Ayse Hanimefendi.
Sinovi: Mustafa IV, Mahmud II, Murad, Nusret, Mehmed, Ahmed,
Suleyman.
Kcerke: Esma, Emine, Rabia, Saliha, Alimsah, Durusehvar, Fatma,
Meliksah, Hibetullah Zekiye
21. januara 1774. godine dodje Abdulhamid I na tron. Sultan morade sa Rusijom, koja je nizala pobjednicke
uspjehe, da zakljuci mir u mjestu Kucuk Kajnarci jula 1774. godine.
Rusija je dobila slobodni prolaz brodova kroz Crno more i slobodni prolaz u Sredozemno more. Osim toga
postase Azovsko more, Krim, Moldavija i Vlaska ruski teritoriji.
Nemiri u Siriji i Palestini se moradose ugusiti nasiljem. Perzijanci pod vodstvom kana od Krima zadali su u
decembru 1776.godine kod Mozula i Basre teske gubitke Osmanlijama. "Visoka Porta" morade nemocno
gledati, kako Austrija uzima Bukovinu. Na kraju izgubise, na racun Austrije 1778. godine i Besarabiju.
Sultan Abdulhamid I umrije 7. aprila 1789. godine od posljedica mozdanog udara.

Sultan Selim III.
SELIM III
24. Decembar 1761.-28. Juni 1808.
Vladao: 07. April 1789.-29. Maj 1807.
Otac: Mustafa III
Zene: Nef-i Zar, Husn-i Mah, Zib-i Fer, Afitab, Re'fet, Nur-i Shems, Gonca-
nigar, Dem-hosh, Tab-i Safa, Ayn-i Safa, Mahbube.
Konkubine: Meryem Hanimefendi, Mihriban. Hanimefendi, Fatma Fer-i
Cihan Hanimefendi.
Sultan Selim III dodje u aprilu 1789. godine na vlast i poce odmah provoditi obimne reforme u cijelom Carstvu.
Za namicanje financijskih sredstava bijahu zemljisni prihodi uvuceni u sistem, a reorganizacija vojske bi
provedena uz pomoc francuskih vojnih savjetnika. Uprkos tome bijahu njegove trupe u ratu protiv Austrije i
Rusije vise puta potucene. 1790. godine bi zakljucen mirovni sporazum (Jasi), u kojima su stari uslovi iz Kucuk
Kajnarci samo obnovljeni. Vladar je polagao veliku brigu na diplomatske odnose sa svim evropskim zemljama,
specijalno sa Francuskom. Dobri odnosi prema Francuzima bijahu gotovi kad je Napoleon izvrsio vojni pohod
na Egipat. Sultan sklopi saveznistvo sa Englezima kako bi se borbom suprostavio agresoru. Francuzi sklopise u
januaru 1800. godine prekid borbi sa Osmanlijama, ali Englezi prekrsise ugovoreno saveznistvo i trupe sultana
se u martu moradose nakon bezuspjesne borbe povuci u pustinju. U martu 1802. godine sklopise Osmanlije i
Francuska mir (Amiens).
U Rumeliji se morade "Visoka Porta" boriti protiv ustanika, a u Srbiji su rebelirali seljaci pod vodstvom
Karadjordja (Crni Djordje). Beogradsko utvrdjenje bi od 1806. godine pod srpskom vladavinom. Osmanlije ne
mogodose nikako suzbiti stremljenja Srba za autonomijom.
Janjicari i ostali protivnici reformi nacinise jedan komplot protiv sultana i svrgnuse ga u maju 1807. godine.
Sultan Mustafa IV
MUSTAFA IV
08. Septembar 1779.-16. Novembar 1808.
Vladao: 29. Maj 1807.-28. Juni 1808.
Otac: Abdulhamid I
Mati: Nuketseza Kadin Sultan
Zene: Shevr-i Nur, Dil-pezir, Seyyare, Peyk-i Dil.
Novi Sultan Mustafa IV dodje jos u istom mjesecu kao nasljednik. Vec 1808. godine provalise pristalice u
palacu starog Sulatana Selima III u palacu, gdje bi drzan kao zatvorenik, sa namjerom da ga ponovno postave
na tron za vladara.
Prije nego sto su se trupe probile u saraj, Selim III bi pogubljen. Pristase sultana Selima zatvorise Mustafu IV u
zatvor, do momenta dok ga nije dao smaknuti novi sultan Mahmud II.
Sultan Mahmud II
MAHMUD II
20. Juli 1785.- 01. Juli 1839.
Vladao: 28. Juli 1808.-1839.
Otac: Abdulhamid I
Mati: Naksidil Valide Sultana
Zene: Bezm-i Alem Mati Sultana, Pertev-niyal (Nihal) Mati Sultana,
Haciye Pertev-Piyale Nev-fidan, Ali-cenab, Fatma, Asub-i Can, Haciye
Hosh-yar, Nurtab, Misl-i Na-yab, Perviz-felek, Vuslat, Zer-nigar, Ebr-i
Reftar.
Konkubine: Husn-i Melek Hanimefendi, Zeyn-i Felek Hanimefendi, Tiryal
Hanimefendi, Lebriz-Felek Hanimefendi.
Sinovi: Abdul Mmecid, Abdulaziz, four shahzadahs called Ahmed,
Bayezid, Abdulhamit, Suleyman, Mehmet, Murad, Nizameddin, Mehmed
Abdullah, Osman.
Kcerke: Emine Sultan, Hamide Sultan, Hayriye Sultan, Shah Sultan, Salihe
Sultan, Ayse Sultan, Atike Sultan, Fatma Sultan, Munire Sultan, Fatma
Sultan, Fihrimah Sultan, Adile Sultan.
Do svog postavljanja na prijestol u julu 1808 (vladace do 1839), Mahmud II je zivio odsjecen od javnosti. On je
bio sin sultana Abdulhamida I i francuskinje Aimée Dubucq deRivery.
Zbog toga je nazivan kao "Sin Francuskinje" i "Hriscanski Sultan". Novi sultan se borio sa velikim unutrasnjim
i vanjskim poteskocama.
Rusija, koja je jos od 1806. godine posjednik dunavskih knezevina pokazujuci dalja ekspanzionisticka
stremljenja, morala se drzati u sahu. Na Balkanu su prijetili ustancu, posebno u Bosni i Srbiji. U Egiptu
postadose Mamluci veliki faktor rizika, iskoristavajuci zemlju u kojoj su vladali vrlo korumpirano. Mehmed Ali
Pasa je uz odobrenje sultana pobio 800 neposlusnih mamluckih begova. S obzirom da su Vehabije zauzele sveta
mjesta, gradove Mekku i Medinu, "Visoka Porta" naredi Mehmed Ali pasi 1809.godine da uspostavi red u
Arabiji. Tako je on sa velikim uspjehom mogao ponovo da ucvrsti autoritet Osmanskog Carstva.
Sultan Mahmud II je provodio reforme u oblasti obrazovanja, prava i administracije, pri tome nailazeci na
veliki otpor janjicara. "Yeni Ceri" bijahu poceli gubiti glas kao slavna profesionalna vojska. Njihov borbeni duh
je tokom proslih godina poceo da opada, poceli su se baviti trgovinom, preuzeli su pravo zenidbe i bijahu
postali dobrostojeci. Nisu htjeli da se odreknu niti na komociju. Za vrijeme Sultana Murata I, 1362.godine bilo
je oko 1000 janjicara, a za vrijeme Mahmuda II je bilo vec 140.000 vojnika. Sultan se odlucio da janjicare
konacno i bespostedno unisti, jer inace ovako nije mogao ostvariti svoj naum i provesti reforme. Takodjer,
narod vise nije stajao na strani elitnih trupa. 15. juna 1826. godine je poginulo 8000 janjicara od strane
sultanove artiljerijske vatre. Jednim fermanom je uredjena potpuna likvidacija svih janjicara u Carstvu, koja je
zavrsena 1830. godine.
Jedan covjek koji je gatao, objavio je Mahmudu II: "Ako ih zadrzis, od njih ces poginuti. Ako ih se rijesis, isto
ces poginuti, samo drugacije." I tako bi.
Osmansko Carstvo se nadje na jednoj razdijelnici povijesti, u kojima bijahu moguce samo tragicne akternative.
Kada je potpuno istrijebio janjicare, Mahmud II je srusio nosece stubove Carstva kroz cetiri stoljeca, i ipak nije
mogao drugacije i htio pritom Carstvo jos da modernizuje.
Na Peloponezu je doslo 1820.g. i 1822.g do beznacajnih pobuna i ustnaka Grka. 1824. godine su nemiri dostigli
svoj vrhunac za vrijeme kada je opsjedan grad Missolonghi. Smrt lorda Byronsa za vrijeme vodjenja samih
borbi, alarmiralo je Zapadne sile. Turska flota bi unistena kod Navarina 1827. godine od strane britansko-
francusko-ruske pomorske vojne sile. Kroz ugovor u Adrianopolju 1828. godine nastade jedna nezavisna grcka
drzava koja je obuhvacala Peloponez sa nekoliko ostrva.
Zadnjih godina svoje vladavine, Mahmud II se borio protiv Mehmed Ali Pase od Egipta, koji je zelio da unutar
Osmanskih drzava prosiri podrucje svoje moci.
Sultan Mahmud II umrije jula 1839. godine u Istambulu. On nije bio uspjesan sa provodjenjem svojih drzavnih
reformi, ali je proveo modernizaciju unutar samog drustvenog uredjenja. Stvorio je gradove za obuku ljekara,
sistem karantena, proveo je popis stanovnistva u Istambulu, osnovao i omogucio izlazenje stampe i novina,
sproveo je sasvim novi red i nacin u oblacenju, po evropskom uzoru i osnovao novi sistem vlade sa kabinetom i
drzavnim ministrima.
6) Kraj Carstva - "Bolesnik sa Bosfora" (1839 - 1922)
Izraz "Bolesnik sa Bosfora" potjece od ruskog Cara Nikole I. Sve evropske sile su gledale "posljednje smrtne
trzaje" Osmanskog Carstva, nadajuci se da za sebe dobiju jedan dio od te ostavstine.
Sultan Abdulmedzid
ABDUL MECID I
25. April 1823.-25. Juni 1861.
Vladao: 01. Juli 1839.-1861.
Otac: Mahmud II
Mati: Bezm-i Alem Valide Sultan
Zene: Servet-seza, Shevk-efza Mati Sultana, Hosh-yar, Tir-i Mujgan Mati
Sultana, Verd-i Cenan, Gul-cemal, Rahime Perestu Mati Sultana, Gulistu
(Gülistan), Duzd-i Dil, Bezmi (Bezmara), Mahitab,
Konkubine: Nalan-i Dil Hanimefendi, Ceylan-yar Hanimefendi, Ayse Ser-
firaz Hanimefendi, Nergis (Nergizu) Hanimefendi, Navek-misal,
Hanimefendi, Nesrin Hanimefendi, Shayeste Hanimefendi, Nukhet-seza
Hanimefendi.
Miljenice: Yildiz Hanimefendi, Saf-derun Hanimefendi, Husn-i Cenan
Hanimefendi.
Sinovi: Mehmed VI, Abdul Hamid II, Mehmed Zia ud-din, Mehmed V
Reshad, Ahmed, mehmed Abid, Mehmed Fuad, Ahmed Kamal ud-din,
Mehmed Burhan ud-din, Mehmed Vamik, Mehmed Baha ud-din, Mehmed
Nur ud-din, Osman Saif ud-din, Abdullah, Mehmed Abdu Samad, Salim
Suleyman, Mehmed Vahid ud-din.
Kcerke: Mavhiba, Naima, Fatima, Bahiya, Nayira, Khadija, Rafia, Aliya,
Jamila, Munira, Samiya, Fatima, Sabiha, Bahia, Saniha, Ruqia, Mukbila,
Saniha, Sahima, Fahima, Zakia, Madiha, Naila, Badiha.
Nakon sto Abdulmedzid u julu 1839. godine postade sultan, dade odmah graditi za vlastito stanovanje -
Dolmabahce palacu. Za uredjenje palace bijahu potrebne ogromne kolicine novca, s obzirom da je bila sva
izgradjena u mramoru, zlatu i najljepsim uredjenjem za to doba. Veliki saraj ostade mjesto iz kojeg se i dalje
vladalo.
Za vrijeme vladavine sultana Abdulmedzida pridje Turska cetveroclanom Savezu (Engleska, Rusija, Austrijsko-
Ugarska Monarhija, Pruska). 1853. godine navali Rusija na dunavske knezevine koje su se nalazile pod
okriljem Osmanske vladavine. Na to je pozvao sultan Englesku i Francusku u pomoc, koje su se plasile ruske
ekspanzije na podrucju Sredozemlja. Dodje i do Krimskog rata, koji je trajao do 1856. godine i u tom periodu
bi zauzeto utvrdjenje Sevastopolj od strane Krima. Za vrijeme njegove vladavine, na svojoj strani je imao
poznatog vojskovodju - Omer-pasu Latasa. S obzirom na mirovni dogovor iz Pariza 1856. godine bijahu
Dardaneli i Bosfor zatvoreni za ratne brodove, Srbija, Moldavija i Vlaska postadose nezavisne, a Osmansko
Carstvo zadrza samo jos pokrice nad lenama.
Jednim ukazom Sultana iz 1856. godine bi zagarantovana ravnopravnost za sve gradjane u turskoj drzavi, ne-
muslimanima bi dozvoljena vojna sluzba i ucesce u ratu. To je dovelo do ustanaka i pobuna od strane
religioznih grupa u Carstvu. Sultan Abdulmedzid, koji je bio neomiljen zbog svoje rastrosnosti i modernog
vodjenja Carstva, trebao je biti ubijen, kada neocekivano umrije juna 1861. godine sa svojih 38 godina starosti.
Sultan Abdulaziz
ABDUL AZIZ
08. Februar 1830.-04. Juni 1876.
Vladao: 25. Juni 1861.-30 Maj 1876.
Otac: Mahmud II
Mati: Pertevniyal Valide Sultan
Zene: Durr-i Nev, Hayran-i Dil, Eda-Dil, Nes'erek (Nesrin), Gevheri.
Sinovi: Yusuf Izz ud-din, Mahmud Jalal ud-din, Mehmed Salim, Khalif
'Abdu'l-Majid II, Mehmed Shavkat, Mehmed Saif ud-din (see below).
Kcerke: Saliha, Nazima, Amina, Azma, Amina, Fatima, Munira.
Abdulaziz postade sultan u junu 1861. godine. Takodjer i on rasipase drzavne pare za privatne potrebe, dajuci
da se grade raskosne palace i placajuci skupa okupljanja i slavljenja. Da bi dosao do novaca koji bi omogucio
njegov rasipni zivot, Carstvo je bez milosti dalje pljackano. Stremljanja za samostalnoscu, Crne Gore i Krete
koja je zahtijevala pripajanje Grckoj, bijahu odmah ugusena.
U medjuvremenu je prekomjerno rasla i rasipna ovisnost Sultana Abdulaziza.
400 muzicara, 200 cuvara vrata, 300 namjesnika u kuhinji i 400 stalskih momaka moradose biti placani. Valida
kupovase dnevno 50 svilenih odjeca, koje je samo poklanjala. Sultan je kupovao oklopne brodove, bez da ima
posadu za njih ili lokomotive, iako nisu postojale sine za to. Abdulaziz je lovio kokosi u prostorijama svoje
palace organizujuci da vojnici glume borbu. Ima je panicni strah od toga da ne bude otrovan i plasio se vatre.
Godisnje je bilo potrebno 2 miliona funti samo za izdatke sultana. 1875. godine je drzava bankrotirala. U Bosni
i Hercegovini i u Bugarskoj je doslo do ustanka, a i u vladi je doslo do zavjere protiv sultana. Abdulaziz bi
1876.godine smijenjen i malo nakon toga je izvrsio samoubistvo.
Sultan Murat V
MURAT V
21. Septembar 1840.- 29. August 1904.
Vladao: 30. Maj 1876.-31. August 1876.
Otac: Abdul Mecid
Mati: Sevk Efza Kadin Sultan
Zene: Elru Mevhibe, Reftar-i Dil, Shayan, Meyl-i Servet,
Konkubine: Resan Hanimefendi, Cevher-riz Hanimefendi, Nev-Dürr
Hanimefendi, Remish-Naz Hanimefendi, Filiz-ten Hanimefendi, Visal-i
Nur Hanim.
Sinovi: Salih ud-din (vidi dolje), Suleyman, Saif ud-din.
Kcerke: Khadija, Fahima, Fatima, Aliya.
Murat V je dodje na osmansko prijestolje u junu 1876. godine, jako ovisan o alkoholu.
Kabinet je polagao velike nade u novog sultana, da ce biti zagovornik novih reformi, ali vladar zbog svoje
bolesti nije mogao obavljati svoje javne i politicke obaveze. Jedna lijecnicka komisija je napravila uvid u
njegovo zdravstveno stanje i proglasila da je nesposoban za obavljanje svojih duznosti. Nakon njegovog
smjenjivanja, umrije Murat V. u avgustu 1904. godine.
Abdulhamid II
ABDUL HAMID II
21. Septembar 1842.-10. Februar 1918.
Vladao: 31. August 1876.-27. April 1909.
Otac: Sultan Abdul Mecid
Mati: Tir-i Mujgan Sultana
Zene: Nazik-eda, Bedr-i Felek, Safi-naz Nur-efzun, Bidar, Dilpesend,
Mezide Mestan, Emsal-i Nur, Ayse Dest-i Zer Musfika.
Konkubine: Saz-kar Hanimefendi, Peyveste Hanimefendi, Fatma Pesende
Hanimefendi, Behice Maan Hanimefendi, Saliha Naciye Hanimefendi.
Miljenice: Durdane Hanim, Calibos Hanim, Nazliyar Hanim.
Sinovi: Mehmed Salim, Abdul-Kadir (vidi dolje), Ahmed Nuri, Burhan ud-
din, Abdur Rahim Hayri, Ahmed Nur ud-din, Mehmed Badar ud-din,
Mehmed Abid.
Kcerke: Ulvia, Zakia, Fatima, Naila, Seniya, Seniha, Sadiya, Khadija,
Hamida, Rafia, Khadija, Aliya, Kamila, Samia.
1876.godine dodje Abdulhamid II na vlast. On je bio zadnji samostalni autokrat Osmanskog Carstva. Njegove
strasne represalije i njegov krvavi stil vladavine su doprinijeli tome, da je zbog toga dobio naziv "Crveni
sultan". Abdulhamid II je dosao na vlast kada se Carstvo nalazilo u jednoj vrlo teskoj situaciji, pobune i losa
ekonomska situacija su slabile jos vise, ionako raspadajuce Carstvo.
U toku samo pola stoljeca, postade od "bolesnika" jedan - "umiruci na Bosforu".
Sultan Abdulhamid II je dao da se gradi palaca Yildiz Kosk. 1877. godine Rusi su ugledali svoju sansu da se
probiju do Sredozemlja i objavise Turskoj rat. Istovremeno bijahu borbe na Dunavu, Crnom moru, Balkanu, pa
cak i kod Karsa na granici samog Kavkaza. Na svim frontovima su Turci dozivjeli znacajne poraze. Rusima
bijase poslo za rukom da iz Jedrena nadiru, te tako dodjose blizu i samog Istambula. 31. januara 1878. godine
dodje do prekida ratnih dejstava i nakon toga potpisivanja mira u San Stefanu 1878. godine, gdje ce Rusi
diktirati Turcima svoje uslove. Tim ugovorom izgubise Osmanlije svoja cijela evropska podrucja i posjede i
smjedose zadrzati samo Trakiju do Jedrena. Srbija, Crna Gora, Bugarska, Rumunija, (Bosna i Hercegovina!)
postadose samostalne. Osim toga bijase omogucen samo Rusima prolaz kroz moreuz, i u ratu i miru. Iste godine
htjedose opet napasti Turke, ali se usprotivise skoro sve velike evropske sile protiv Rusa, sprecavajuci time
Rusima prodor u Sredozemlje. Na Berlinskom Kongresu 1878.g. bijase ugovor iz San Stefana povucen.
Ratni sukobi iz 1877. i 1878. godine nisu bili za Ruse od velikog znacajnijeg uspjeha, a sama Turska je izgubila
samo malo zemlje.
Sultan Abdulhamid II je sve vidnije postajao tiranin, koji je Armence u svom Carstvu poceo naveliko da
progoni, a stanovnistvo sve vise izlagao mrezi potkazivaca i spijuna. Suprotno velikim evropskim silama kao
sto su Velika Britanija, Francuska, Austro-Ugarska, koje su pokusavale da dokrajce Osmansko Carstvo,
Njemacka pod carem Wilhemom II pomoze Turcima da ojacaju svoje Carstvo i nanovo organizuju svoju, vec
jako oslabljenu armiju. Zbog opceg nezadovoljstva prema sultanu, protivnici Abdulhamida II stvorise 1908.g.
opozicijsku partiju "Mladi Turci", ciji vodja bijase Enver Pasa.
Tako je doslo do sukoba slicnih gradjanskom ratu u kome se jedan od "Mladih Turaka", kome je armija bila
odana, uputi u pravcu Istambula, svrgnuvsi 24. augusta 1908. godine sultana Abdulhamida II. On umrije 1918.
godine u zatvoru u Istambulu.
Sultan Mehmed V
MEHMED V
02. Novembar 1844.-03. Juli 1918.
Vladao: 27. April 1909.-1918.
Otac: Abdul Mecid
Mati: Gulcemal Kadin Efendi
Zene: Kam-res, Durr-i And, Mihr-engiz, Naz-perver, Dil-firib.
Sinovi: Mehmed Zia ud-din, Mehmed Najim ud-din, Omar Hilmi.
Kcerka: Rafia.
Novi sultan Mehmed V, moze zahvaliti svoj dolazak na vlast u aprilu 1909. godine "Mladim Turcima". On je
bio prvi konstitutivni predstavnik vlasti u Osmanskom Carstvu.
Na samom pocetku svoje vladavine, moradose Turci odustati od svojih zadnjih ´prava´ koja su polagali na
Bosnu i Hercegovinu, koju onda okupira Ausro-Ugarska. Bugarska se proglasi nezavisnom. U ratu sa Italijom
1911. godine morade Turska sama predati Tripolitaniju i grad Tripoli i izgubi tako Alzir (1830) i Tunis (1881)
kao posljednje posjede u Sjevernoj Africi. U oktobru 1912. godine izbi Prvi Balkanski rat u kome se sve
balkanske zemlje ujedinise u borbi protiv Turske, nastupajuci na sirokom frontu. Turci moradose trpjeti teske
poraze, ipak Enver Pasa postavi novoorganizovanu vojsku nasuprot njima i napravi prodor protiv Bugarske
vojske koja je opsjedala Adrinopolj. Medjutim, on bijase tako tesko porazen da je u maju 1913. godine morao
da zakljuci prekid svih borbi i da preda evropske posjede sve do Istambula. U junu 1913. godine izbi Drugi
Balkanski rat, kada je Bugarska napala svog saveznika - Srbiju, jer se nisu mogla obadva naroda dogovoriti oko
podjele tek oslobodjenih teritorija. Enver Pasa je iskoristio takvu situaciju, pa napade i potuce Bugarsku, koja je
zaposjednula i drzala Jedrene. Kroz tu pobjedu, Turska bijase u mogucnosti da zadrzi Istocnu Trakiju.
U Prvom svjetskom ratu, Turska se borila od oktobra 1914.g. na strani sila Osovine. U prvo vrijeme, Turcima je
poslo za rukom, da izmedju januara i avgusta 1916. godine u regionu Kavkaza pod vodstvom Mustafe Kemal
Pase, zaustave prodor Rusa koji su usli duboko u teritoriju Carstva, pa cak da ih i potisnu iza granice. Mustafa
Kemal je uspio takodjer da zaustavi Francuze i Engleze koji su dosli na Dardanele, te da vrati i sprijeci njihov
prodor prema Istambulu. 1917. godine su Englezi zapoceli veliku ofanzivu protiv Turske u Palestini.
Odbrambena linija fronta Osmanlija je kod Jeruzalema bila probijena i grad je potom bio zauzet od strane
saveznika. Mustafa Kemal Pasa je brzo zauzeo novu odbrambenu liniju kod Damaska. Usprkos tome, Englezi
su zauzeli grad u oktobru 1918. godine, a Turci se moradose povuci na sjever, kada ih je sustigla vijest o
zavrsetku Prvog svjetskog rata.
Sultan Mehmed V umrije iznenada 2. juna 1918. godine, jos prije nego sto se rat zavrsi.
Sultan Mehmed VI
MEHMED VI
02. Februar 1861.-15. Maj 1926.
Vladao: 04. Juli 1909.-01 Novembar 1922.
Otac: Abdul Mecid
Mati: Gulistu Sultana
Zene: Emine Nazik-eda, Sadiye Meveddet, Insirah, Nevvare, Ni'met Nev-
zad.
Sin: Ertugrul.
Kcerke: Munira, Fatima Rukiya.
Sultan Abdulmedzid II
ABDUL MECID II
20. Maj 1868.-23. August 1944.
Vladao 1922.-1944.
Otac: Abdul Aziz
Mati: Durr-i Nev
Zene: Shahsuvar, Hair un-nisa, Atiya Mihisti, Bihruz
Sin: Omar Faruk
Kcerka: Khadija Hayriya Aisha Dur-i-Shahvar.
Posljednji osmanski sultan koji je vladao u Istambulu. Posto je Mustafa Kemal Ataturk ukinuo sultanat 1922. i
odvojio ga od kalifata Abdul Mecid je imao samo kalifsku, duovnu vlast koja je od proglasenja turske republike
1923. bila nominalna, a i nju je izgubio ukidanjem kalifske casti 3. marta 1924. Tada je napustio Tursku i umro
u inostranstvu.
Zadnji sultan, jednom tako velikog Osmanskog Carstva, stupi na prijesto 3. juna 1918. Samo nekoliko mjeseci
prije njegovog dolaska na vlast bio je potpisan mirovni sporazum u Mudrosu u oktobru 1918. godine. Pristalice
"Mladih Turaka" su odlazili u inostranstvo.
Enver Pasa se borio u Turkmenistanu protiv sovjetske Crvene Garde, gdje je i pao u borbi.
Za sultana bijase nemoguce vise da vlada Carstvom i nije mu preostalo nista drugo, nego da prizna uslove mira
u Sevresu 1920. godine, koji su diktirani od strane Antante. Osmansko Carstvo bijase tako kompletno
podijeljeno. Nastadose grcke, italijanske, engleske i francuske teritorije, na Istoku nezavisna Republika
Armenija i autonomno podrucje Kurda. Turcima je ostao jedan nerazvijeni pojas teritorija oko Ankare, otprilike
velicine bivse knezevine Ertugrul. Nakon kraja rata je Mustafa Kemal Pasa radio na izgradnji jedne
oslobodilacke armije, koja bi zastitila Tursku od prisutne vladavine stranaca.
U godinama 1920. i 1922. mu je uspjelo da sa svojim trupama istjera Ruse i Italijane iz Turske. Takodjer, bilo
mu je moguce da zadrzi Francuzima obecana podrucja. Borba protiv Grka je bila posebno strasna za obadvije
strane, sa velikim gubicima. Ipak, Mustafa Kemal Pasi podje za rukom da istjera Grke sa azijskog dijela Turske
i tako oslobodi nazad grad Izmir.
Da bi mogao otcijepiti od Grka Istocnu Trakiju, Kemalove trupe su probile engleske linije odbrane na
Dardanelima. Englezi su se povukli iz Turske i Grci moradose tako priznati bivse granice istocno od Marice.
Pod pritiskom Mustafe Kemala, Nacionalna Skupstina je 1. novembra 1922. godine donijela odluku da se
Sultanat stavi van snage i zadnji sultan Mehmed VI morade napustiti zemlju. On umrije 16. maja 1926. godine i
egzilu.
Gazi Mustafa Kamal Pasa - Ataturk (Otac Turaka), proklamovao je 29. oktobra 1923. godine Republiku, te tako
postade prvi predsjednik. On je bio sef drzave, predsjednik parlamenta i glavni vodja vojnih snaga. Turska
narodna partija je bila, jedina dozvoljena partija.
Titularni sultani izvan Turske
Ahmed Nikhad
AHMED NIKHAD
6. Juli 1883.- 4. Juni 1954.
Titularni sultan 1944/54.
Otac: Mehmed Salih ud-din
Mati: Naziknaz
Zene: Safru, Navrastan
Sin: Ali Vassib
Osman Fuad
OSMAN FUAD
26. Septembar 1895.-22. Maj 1973.
Otac: Salih ud-din
Mati: Calefer
Zena: Nabila Karima
Abdul Aziz
ABDUL AZIZ
26. Septembar 1901.-19. Januar 1977.
Otac: Saif ud-din
Mati: Nazima Faleka
Zena: Bar-Kamal
Sin: Hurram
Ali Vassib
ALI VASSIB
14. Oktobar 1903. - 9. Decembar 1983.
Otac: Ahmed Nikhad
Mati: Safiru
Zena: Amina Mukbila
Sin: Osman Salah ud-din
Orhan
ORHAN
11. Juli 1909.-12. Mart 1994.
Otac: Abdul-Kadir
Mati: Mihrban
Zene: Nafia, Margaretha Irma
Sin: Salim Orkhan
Kci: Fatima Necla
Ertugrul Osman
ERTUGRUL OSMAN
Zadnji titularni sultan od 12. Marta 1994.
31. August 1912.
Otac: Burhan ud-din
Mati: Aliya Malik Nazliyar
Zene: Gulda, Zainab
- HISTORIJA BOSNE I HERCEGOVINE -
• Rodoslovno stablo dinastije Osmanlija
SULTANI OSMANSKOG CARSTVA
Sva prava © by Prof. Hamdo Camo
Kompletna titula osmanskog sultana:
Vladar osmanske obitelji, Sultan Sultana, Kan Kanova, Kalif (nasljednik poslanika Muhammeda) i Sjena
Allahova na Zemlji, Sluga gradova Meke, Medine i Kudsa (Jerusalem), Padisah tri grada: Istambula, Jedrena
(Andrinopolis) i Burse i grada Châm (Damask) i vilajeta Misira (Egipat), cijelog Azerbejdzana, Magreba
(Maroko), Barkaha, Kairouana, Alepa, Iraka, Arabije i Ajima, Basre, El Hasa, Dilena, Rake, Mosula, Partije
(Perzija), Dijarbakira, Cilicije i Vladar vilajeta (pokrajina): Erzurum, Sivasa, Adana, Karamana, Vana,
Barbarije, Habesa (Abisinija), Tunisa, Tirabolosa (Tripolis), Kibrisa (Kipar), Rodosa, Candije (Krf), Moreje
(Peloponez), Ak Deniza (Mramorno More), Kara Deniza (Crno More), Anatolije Rumelije (europski dio
Imperije), Bagdada, Kurdistan, Grcke, Turkestana, Tartarije, Cirkazije, Kabarda, Gorjestana, Kipsaka i zemlje
Tartara, Kefa i susjednih zemalja, samostalnog pasaluka Bosna, grada Beograda i vilejeta Serf (Srbija) sa svim
gradovima i utvrdama, cijelog Arnaut vilajeta (Albania) i Iflaka i Bogdanije (Rumunije).
Turski narodi i sultani Osmanskog Carstva
S obzirom da je dobar dio historije Bosne i Hercegovine, kao i njenih naroda bio u tijesnoj vezi sa sirenjem moci
Osmanskog Carstva, ukratko predstavljam skracenu verziju teksta o Turskom narodu, pojavi i nastanku
Otomanskog Carstva i njihovim vladarima tj. sultanima.
Vrijednost i vaznost ovog teksta lezi prvenstveno u mogucnosti poredjenja i pracenja historijskih dogadjaja
("Historijski kalendar") u nasoj zemlji, te da se predstave, kako slikom tako i tekstom vladari Osmanskog
Carstva u doba kada je Bosna i Hercegovina bila pod turskom vlascu koju je stanovnistvo Bosne dozivjelo kao
okupatora,
a ne kako mnogi smatraju, misle i pisu - rasirenih ruku!
1) Poceci
2) Osnivaci Osmanskog Carstva (1299 - 1412)
3) Procvat Osmanskog Carstva (1413 - 1566)
4) Opadanje moci Osmanskog Carstva (1566 - 1703)
5) Propast Osmanskog Carstva (1703 - 1839)
6) Kraj Carstva "Bolesnik sa Bosfora" (1839 - 1922)
1) Poceci
U Centralnoj Aziji, u podrucju izmedju Pamira i Jeniseja, Volge i T’ien Schan gorja, zivjeli su davno prije
rodjenja Krista nomadska plemena, koja su se sporazumjevala na fino-ugro, turskom te na mongolskom jeziku.
Ti narodi se mogu nazvati i kao "Praturci". Oni su bili borbeno raspolozeni konjanici koji su se jos iz
nepoznatih razloga poceli siriti u svim pravcima kontinenta. Poznata su cetiri vala iseljavanja:
Jedni su presli pustinju Gobi i Mongoliju, te su se tako naselili i ostali u Koreji.
Drugi su se povukli prema Zapadu preko Kavkaza u sjevernu Evropu (Fino-Ugri).
Treca grupa je isla sjeverno do Sibira (Tunguzi).
Cetvrta grupa naroda se povukla prema jugu, kroz danasnji ruski Turkestan i Azerbejdzan, sve do Persijskog
Zaljeva.
Huni pod poznatim vodjom Atilom su bili Turski narod koji je Kinesko Carstvo i Evropu kroz svoje napade
375. godine nakon Krista neprestalno ugrozavali. Hunski konjanici su predstavljeni kao "Horde". Uiguri su se
na svom jeziku nazivali "Ordu" sto je znacilo - vojska, kao sto to danas znaci na turskom. Prodor Huna je u
Evropi izazvao velike seobe naroda.
U VIII. i IX. stoljecu n.e. doslo je do podjele Turskih naroda na Istocna turska plemena (Uiguri i Kirgizi) i
Zapadna turska plemena (Oguzi). Sredinom VI. st. su Oguzi osnovali u zapadnom Turkestanu Carstvo koje je
dozivjelo procvat, sa glavnim gradom koji se zvao Samarkand. Oni su svi redom prihvatili islam. Seldzuci,
jedno pleme Oguza, poceli su navaljivati 955.g. n.e. pod vodstvom kneza Seldzuka u Abasidsko Carstvo (Irak),
koje su uspjeli osvojiti. Nasljednik Seldzuka - Izrail, Mikail, Turgil Bey i Alp Arslan su prosirivali svoju
vladavinu i moc do Bagdada, glavnog grada Kalifa, koji je 1055.g. n.e. i osvojen. Tako su dospjeli doci do
istocnih granica Bizantskog Carstva da bi pobjedili u bici kod Mancikerta, cara Romanosa IV Diogena od
Bizanta. Seldzucki kan Sulejman osniva "Rumsko Carstvo" sa glavnim gradom Nicaea. Godine 1078. odbacuje
titulu 'Kan' i od tada se naziva - sultan. Titulu sultana je imao onaj vladar koji je mocno vladao velikim
nezavisnim Carstvom koje se prostiralo na velikom podrucju. Krajem XI. st. samo Rumseldzucko Carstvo je
predstavljalo i bilo od velikog vojno-politickog znacaja, dok su drugi seldzucki posjednici nestali. Pocetkom
XII. st. sultan Mesut I proglasava Iconium - novim glavnim gradom. U toku 3. Krstaskog rata (1190) je
procvala kultura kao i sama metropola Islama potpuno unistena, ali se pojavi i podize opet u svom novom
punom sjaju.
U Konji (Konya) je pocetkom XIII. st. osnovan prvi derviski orden (Mevlevi) koji ce kasnije imati i odigrati
jako vaznu religijsku i politicku ulogu u Osmanskom Carstvu. Da bi se bolje odbranili od krstaskih vojnika,
nastao je vojno orijentisan derviski red - Bektasi koji su sadrzavali osnovnu ideologiju za kasnije janjicarske
trupe.
U godinama od 1155 - 1227 ogromnom vojskom konjanika, (turkmenskog i mongolskog porijekla), zapovijeda
mongolac Dzingis kan. Sireci svoje 'Svjetsko Carstvo' na Istok, njegove horde su pocele ugrozavati narode -
Krscanstva. Dzingis kan umrije iznenadnom smrcu 1227.g. i njegov sin Ogedaj nastavi dalja oceva osvajanja.
Nakon njegove smrti 1241.g. dodje do cijepanja Mongolskog Carstva na male knezevine. Dijelovi mongolskih
trupa su stupile u sluzbu egipatskog sultana od kojeg su, zahvaljujuci svojim vojnim sposobnostima, preuzele
vlast. Tako su 1257.g. osnovali dinastiju turskih Memeluka koji ce opstati sve do 1382.g.
Jedna grupa oguzijskih konjanika pocela se pocetkom XIII. st. povlaciti iz i preko azijske
visoravni. Njihov vodja je bio Sulejman sah. Nakon njegove smrti u danasnjoj Siriji,
njegova dva sina su se vratila u tursku pradomovinu.
Jedan od njegovih sinova, Ertugrul otisao je sa svojim sljedbenicima jos dalje na Zapad, u
Rumsko Carstvo. U blizini Eskisehira, sasvim slucajno, susreo se sa Seldzucima koji su se
borili protiv mongola. On se odluci na jedan povijesni korak, pridruzi se Seldzucima te
tako zajednickim snagama pobijedise mongole. Kao nagradu dobije na poklon od
seldzuckog sultana zemlju u neposrednoj blizini bojnog polja. Poslije smrti Ertugrula
1280.g. osnova njegov sin Osman jednu knezevinu. Njegova dinastija bijase nazvana po
turskom Osmanli, a po arapskom Otman. U Zapadnoj Evropi prevedose iz toga pojam u
Otoman.
ERTUGRUL (Desno)
1191.-1281.
Otac prvog sultana Osmana I
Poznati preci Ertugrula su: otac Kajialp Suleyman Shah (1178.-1236.), djed Kaji Khan,
pradjed Oguz Khan i cukundjed Kara Khan.
2) Osnivaci Osmanskog (Otomanskog) Carstva (1299-

1412)
Sultan Osman Gazi
OSMAN I El Ghazi (Pobjednik)

1258.-1326.
Vladao: 1281-1326
Otac: Ertugrul Gazi
Mati: Hayme Hatun
Zene: Mal Hatun i Rabi'a Bala Hatun
Sinovi: Pazarli, Coban, Hamit, Orhan, Ala-ed-din, Ali, Melik, Savci.
Kcerka: Fatma Sultan.
Nakon smrti njegova oca Ertugrula godine 1280. postade Osman sa svojih 45 godina novi vodja Osmana,
Osmanlija. Vrijedio je kao covjek vrlo pametan, hrabar koji je bio vjest sa oruzjem. Osman Gazi je odrzavao,
kao i njegov otac, dobre veze sa seldzuckim sultanom u Konji (Konya). Oni su zajednickim snagama vodili
ratove protiv Bizantinaca i upada Tatara. Za njegovu nesebicnu pomoc i odanost sultanu bio je redovno
nagradjivan sa svim pocastima, zastavama i nazivima. Tako je dobio pravo na izradu vlastitog novca i ovlasti
vlastitog suda. Osmanov stalni pratilac i prijatelj (privatno i po oruzju), bio je Koze Mihal, bizantijski
zemljoposjednik od Harman Kaya, koji jos ne bijase presao na islam. Uz pomoc svog prijatelja, ali i politicku
snalazljivost podje Osmanu za rukom da se prosiri po prostoru i po uticaju. Poduzimao je napade i prodirao sve
do Bruse, cime je stalno prosirivao podrucje svoje vlasti.
Njegov sin Orhan je bez borbe zauzeo Brusu 1326.g. Osman je bio jedan vrlo tolerantan vladar koji je trpio sve
religije, cineci da porez bude vrlo nizak. Na samrti je sinu Orhanu skrenuo paznju da odrzava ucenje islama i da
regira blagoscu i pravednoscu. Osman Gazi umrije 1324.g. u Sogutu te bi sahranjen u Bursi.
Sultan Orhan Gazi
ORHAN
1281.-1360.
Vladao: 1326.-1359.
Otac: Osman I Ghazi
Mati: Mal Sultan
Zene: Nilufer Hatun, Asporca Hatun, Theodora Hatun, Eftandise Hatun.
Sinovi: SuleymanPasha, Murad, Ibrahim, Halil, Kasim.
Kcerke: Fatma Hatun
Za prvog vezira svoga Carstva, Orhan je proglasio svoga brata Alaedina. Njegova zadaca bijase da sa
knezevima sklapa, dijeli i vodi brigu i poslove vladara. Ujedno on bijese i prvi nosilac titule - Pasa. U prvoj
polovini svoje vladavine od 1326-1344.g. Orhan je ucvrstio temelje svoje vladavine u Maloj Aziji istovremeno
izgradjujuci svoju vojsku. U isto vrijeme se raspade Carstvo Seldzuka, te tako bi vecim dijelom, pripojeno
Osmanskom Carstvu.
U drugom dijelu njegove vladavine od 1344-1359.g. vladavina Orhana se rasprostirala do Trakije i Makedonije.
On se zapravo i smatra tvorcem Osmanskog (Svjetskog) Carstva. Koze Mihal mu je i dalje stajao uz bok, kao
vodja njegove velike vojske. Sipahi bijahu dalje osnivani. Orhan je osnovao i dao izgraditi mnoge manastire,
dzamije i skole. Sa bizantijcima je zivio cas u stanju rata, cas u stanju mira. 1337.g. pokusa Orhan sa 36
brodova da zauzme Konstantinopolj, ali dozivje porazavajuci poraz. Orhan dade u zadatak 1357.g. svom sinu
Sulejman-pasi da predje Dardanele. Tako on zauze Kalipolis, ali umrije kratko nakon toga. Sultan Orhan umrije
u visokoj starosti 1359.g.
Sultan Murat I.
MURAT I
1326.-15. Juni 1389.
Vladao: 1359.-1389.
Otac: Orhan Gazi
Mati: Nilufer Sultan
Zene: Gulcicek Hatun , Marya Thamara Hatun , Pasha Melek Hatun,
Fulane Hatun.
Sinovi: Yakub Celebi, Bayazit, Savci Bey, Ibrahim
Kcerke: Nefise, Sultan Hatun.
On bijase sin od Orhana i bizantijske princeze Hirofire (njeno tursko ime bijase Nilufer Hatun). Zbog prerane
smrti Sulejman-pase nastavi vladati Murat kao njegov nasljednik 1360. godine. On bi prvi osmanski Osvajac na
evropskom tlu. 1362.g. bi osnovan prvi korpus (odred) janjicara. To bijahu pretezno krscanska djeca koja su
obucavana za vojnu sluzbu kao pjesadijske trupe. Murat I porazi i zauze Zapadnu Trakiju i u bici na rijeci
Marici 1371.g. pobjedi Srbe, Bosance i Madjare. Zapadna strana Bugarske bi opljackana i bizantijski car
(Johann Paleologos) postade njegov vazal. Murat utvrdi osmanski posjed Angoru u Anatoliji. Turci zauzese
dalje vazne gradove u Makedoniji i Istocnoj Bugarskoj. Novodobijena podrucja bijahu odmah naseljavana sa
stanovnistvom iz svog Carstva - Osmanlijama. Oko 1385. godine su zauzeti Sofija i Nis. Istovremeno dobise
pravo trgovine na turskim prostorima italijanske Republike Dzenova i Venecija, koje sa Muratom zakljucise i
trgovacki ugovor.
Murat bijase takodjer uspjesan i u bici kod Konje (Konya). 1389. godine pobijedi sultan Murat u poznatoj bici
na Kosovu Polju (Kosovska bitka), Srbe i njihove saveznike pod vodjstvom kneza Lazara. Bosanci su takodjer
ucestvovali u borbi protiv Turaka, o cemu ce biti posebno opisano njihovo ucesce u Kosovskoj bitki. Porazom u
Kosovskoj bitki bi ozivljen srpski nacionalizam koji je danas jedan od osnovnih uzroka svih problema na
Balkanu. Sultan Murat umrije nakon bitke od ruke jednog srpskog atentatora. Knez Lazar je potom pogubljen, a
Murat bi kao Osman i Orhan u Bursi sahranjen. Za vladavine Murata svi potcinjeni krscani su smjeli zadrzati
svoju vjeru, tradiciju i crkvene sudove, ali su morali sultanu predavati desetinu, sto su u ono doba bila
uobicajena davanja.
Sultan Bajazit I. (Yildirim = Munja)
BAYEZIT I Yildirim (Munja)

1360.- 8. Mart 1403.
Vladao: 1389.-1403.
Otac: Murat I
Mati: Devlet Hatun
Zene: Shah Hatun, Devlet Hatun, Hafsa Hatun, Sultan Hatun, Marya,
Olivera Despina Hatun.
Sinovi: Musa Celebi, Suleyman Celebi, Mustafa Celebi, Isa Celebi.
Kcerke: Fatma, Sultana.
Bajazit I je preuzeo prijestolje jos na Kosovu polju 1389.g. za vrijeme bitke, a svoga brata je dao pogubiti,
plaseci se njegove popularnosti. On je zavrsio zapoceto osvajanje Srbije i uspio pripojiti svome Carstvu neke od
anatolskih provincija, ali Konstantinopolj, kojega je drzao u okruzenju punih sedam godina, nije uspio osvojiti.
Sultan Bajazit je odlikovao Mihaloglu Gazi Ali Beya, komandanta lake konjice, za njegove znacajne uspjehe i
zasluznu ulogu u bitki protiv Srba sa jednim fermanom.
U jednoj bitki protiv ugarskog kralja Sigismunda i njegovih evropskih saveznika 1396.g. kod Nikopolisa odnio
je takodjer velicanstvenu pobjedu. Na kraju, upadose Osmanlije u Stajermark (Austriju), Bosnu i Peloponez.
Opijen pobjedama Bajazit je zapostavio sve drzavne poslove i obaveze.
Upadom mongolske vojske pod vodjstvom strasnog Kana Timura, morade se Bajazit suceliti mongolcima kod
Angore sa svojom vojskom. U bitki 1402.g. bijase pobjedjen i zarobljen. Nakon njegove smrti u zarobljenistvu
dozvoli Timur da se posmrtni ostaci Bajazita prebace u Bursu. Sultan Bajazitovo Carstvo se raspade zbog
nejedinstva njegova cetiri sina, ali i kroz politiku samog Timura. Slijedilo je 11 godina Interregnum vremena.
3) Procvat Osmanskog Carstva (1413-1566)
Sultan Mehmed I. (Celebi = Ucenjak)
MEHMED I Celebi (Otmjeni)

1389.- 26. Maj 1421.
Vladao: 1413.-1421.
Otac: Bayazit I Yildirim
Mati: Devlet Hatun
Zene: Sheh-zade Kumru Hatun, Emine Hatun.
Sinovi: Mustafa Celebi, Murad II, Ahmed, Yusuf, Mahmud.
Kcerke: Fatma Sultana, Selcuk Sultana.
Nakon sto su cetiri Bajazitova sina Isa, Musa, Mehmed i Sulejman prouzrokovali pravi rat po pitanju
nasljedstva, Mehmed uspje da se izbori i dokaze u odnosu na druge, te tako postade sultan. Njegovo
preuzimanje prijestola bijase obiljezeno sa zeljom za mir. Vrhovna vladavina nad islamskim i krscanskim
knezovima u Anatoliji kao i na Balkanu nije nikada dovedena u pitanje. Tako Mehmed I zakljuci mirovni
sporazum sa Venecijom i imade dobre odnose sa vizantijskim carem. Revolt i pobuna jednog derviskog reda
bijase brzo ugasena. Sa 42. godine umrije Mehmed I i njegov sin Murat, koji je u ratovima stekao veliko
iskustvo, nastupi na prijestolje.
Sultan Murat II.
MURAT II
1402.-3. Februar 1451.
Vladao: 1421.-1451.
Otac: Mehmed I
Mati: Emine Hatun
Zene: Alime Hatun, Yeni Hatun, Huma Hatun, Tacunnisa Hatice Halime
Hatun, Mara Hatun.
Sinovi: Mehmed II (Osvajac), Ahmed, Alaeddin, Orhan, Hasan, Ahmed.
Kcerke: Sehzade, Fatma Sultana.
Murat II je stupio 1421.godine na prijestolje i zivio je u miru sa svojim evropskim susjedima i vazalima. U
martu 1430.g. Osmanlije su zauzele Saloniki. Onda Turci upadose u Srbiju i Ugarsku. Beograd je 1440.g. bio
uzalud opsjedan.
1443.godine poveo je Madjar Johan Hunyadi krstasku vojsku protiv Osmanlija, koja je odbacena kod Nisa, kod
Jalovca unistavajuce porazena i u nastavku, ostaci vojske moradose jos i Sofiju predati. 1444.g. bijase zakljucen
mir sa Ugarskom u samom Segedu. Tako granice politicke moci Osmanlija ostadose ocuvane, a Vlaska postade
obavezna placati tribut Ugarskoj. Murat II odustade od svoje vladavine u ime dalje vladavine svoga sina
Mehmeda i povuce se u Magneziju. Ugarska je ponovno, jos iste godine, zamarsirala svoju krstasku vojsku do
Varne, gdje je od Murata II, koji je pohitao iz Magnezije sa vojskom, bila totalno potucena. Za vrijeme 6
zadnjih godina svoje vladavine, Murat II je poduzeo vise vojnih pohoda na Balkan. 1451.g. umrije Murat II kod
Adrianopolja i bi u Bursi sahranjen.
Vladavina Murata II je bila od velike politicke i kulturne vaznosti za razvoj Osmanskog Carstva. On je nastavio
dalje sa politikom konsolidacije od svoga oca Mehmeda I. Najugledniji veziri Murata II su pripadali starim
familijama i bili su mu duboko odani. On je bio mecena islamske kulturne bastine, posebno kada je rijec o
literaturi i pjesmama.
Sultan Mehmed II. (Fatih = Osvajac)
MEHMED II El Fatih (Osvajac)

29. Mart 1432-03. Maj 1481.
Vladao: 1451.-1481.
Otac: Murat II
Mati: Huma Hatun Zene: Gulbahar Hatun, Gulshah Hatun, Sitti Mukrime
Hatun, Cicek Hatun, Helene Hatun, Anna Hatun, Alexias Hatun.
Sinovi: Mustafa, Bayazit II, Cem, Korkut.
Kcerka: Gevrehan Sultana
Odmah na pocetku svoje vladavine napravio je kraj tradicije na dvoru u Bursi. Mehmed II je dao pogubiti svoju
bracu, koja su mu vladavinu mogla dovesti u pitanje, i time napravio zakon o bratoubistvu koji ce se
primjenjivati u nacelu pri svakoj buducoj promjeni i dolasku na vlast novih generacija sultana. Njegova
osvajanja su prevazilazila granice koje su osvojene za vladavine njegovog oca, uspijevsi staviti pod apsolutnu
tursku vlast sve gradove i zemlju lokalnih knezova. Za vrijeme njegove vladavine bi zauzet Konstantinopolj, u
kome je vladao Konstantin XI Palaelogos. Pripreme bijahu pocele 1452.g. za izgradnju utvrdjenja Rumeli Hisar
na Bosforu.
29. maja 1453.g. bijase cijeli Bizant zauzet i odobrenje od tri puna dana za pljacku. Monah Gennadios
Sholarios bi proglasen za patrijarha, kao najvisi reprezentant u rangu ortodoksne crkve. Zastupnici jevrejske
zajednice bijahu priznati od samog Fatiha sultana Mehmeda II, sto bi ujedno dokaz njegove kosmopolitske
misli.
U godinama od 1458-1459, Srbija je postala Osmanska provincija. 1460.g. je osvojen Peloponez. 1461.g.
padose u turske ruke dzenovska Amasja i Trapecunt. U narednim godinama, po naredjenju sultana Fatiha,
protjera Mihaloglu Ali Bey vlaskog kneza po imenu Vlad Drakul iz njegovog carstva i zauze jos dzenovski
Lezbos.
Godine 1463-1464. bi anektirana Kraljevina Bosna, 1463.g. poce rat sa Venecijom. Glavno mjesto dogadjaja bi
Egejsko more. Godine 1464-1466. ratovase Turci protiv Karamanskog Carstva u Anatoliji sve do prikljucenja
nekoliko njihovih gradova Osmanskom Carstvu.
1471.g. je sultan izgradio tvrdjavu Sabac u blizini Beograda, grada kojeg je i sam bezuspjesno opsjedao.
Mehmed II ratovase na ugarskom i austrijskom podrucju, vodio je rat protiv Venecije, opsjedao utvrdu Skutari
koju nije zauzeo. Godine 1475. zauzeo je Kaffa (dzenovska) i podredio sebi Tatarski kanat na Krimu. Mirovnim
sporazumom sa Venecijom moradose im Turci prepustiti nekoliko gradova u Albaniji i na Peloponezu. 1479.g.
je zauzela osmanska flota Jonska ostrva i Otranto u Juznoj Italiji.
3. maja 1481. umrije Fatih sultan Mehmed II od posljedica napada gihta. Njegovi posmrtni ostaci su pokopani u
turbetu Fatihove dzamije, koje je on za zivota dao izgraditi u Konstantinopolju. Sultan je za zivota pokazao
interes za nauku, poeziju, ali ipak, ljudi su ga se bojali zbog njegove krvozednosti.
Sultan Bajazit II. (Sufi = Mudri)
BAYEZIT II Sufi (Mudri)

3. Decembar 1447.-26. Maj 1512.
Vladao: 1481.-1512.
Otac: Fatih Sultan Mehmed
Mati: Sitti Mukrime Hatun
Zene: Nigar Hatun, Sirin Hatun, Gulruh Hatun, Bulbul Hatun, Husnushah
Hatun, Gulbahar Hatun, Ferahshad Hatun, Ayse Hatun.
Sinovi: Mahmud, Ahmed, Seyidsah, Selim, Mehmed, Korkud, Abdullah
and Alimsah.
Kcerke: Aynisah, Gevher, Muluk, Hatice, Selcuk, Huma
Sa 35 godina starosti stade na prijestolje 1481.g. i Bajazit II. Njegov mladji brat Cem ovlasti se u gradu Bursi,
ali bi porazen u bici kod Jenisehira. On je bjezao do Egipta, i vratio se nazad, ali njegova vojska ponovno bi
natjerana u bijeg kod Ankare i Konje (Konya). Papa Aleksandar VI Bordzija, koji je sa Bajazitom II bio u vezi,
dao je na njegovu molbu otrovati njegovog brata Cema u Napulju. Vojske sultana su poduzimale stalno vojne
pohode na Bosnu, Dalmaciju i Ugarsku. Hercegovina bi podjarmljena. 1488.g. izgubi Bajazit II od Mamluka
gradove Adanu i Tarzus. Njegova vojska opustosi velika podrucja u Stajerskoj, Kerntenu, Albaniji i Krajini.
Bijahu izvrsena strasna zlodjela.
Kod mjesta Villach su Osmanlije 1492.g. porazeni, a njihov vojskovodja Mihaloglu Ali Bey bi smaknut po
turskim obicajima. Takodjer u turske ruke pade venecijanski Lepanto.
1509.g. bi Konstantinopolj opustosen jakim zemljotresom. Iste godine izbi gradjanski rat, kada Bajazit II odredi
svog sina Ahmeda za nasljednika, a drugi sin Selim to poricase. Selim prisili svoga oca Bajazita II da dadne
ostavku, uz jaku podrsku vojske. 26.5.1512. godine umrije Bajazit II moguce od trovanja. Bajazit II je jos za
zivota u Konstantinopolju dao izgraditi Bajazit-dzamiju, gdje je i pokopan.
Za vrijeme njegove vladavine izgradjene su bezbrojne dzamije, derviski manastiri i mostovi.
Sultan Selim I. (Yavuz = Nepopustljivi)
SELIM I Yavuz (Okrutni)

10. Oktobar 1470.- 21-22. Septembar 1520.
Vladao: 24. April 1512.-1520.
Otac: Bayazit II
Mati: Gulbahar Sultan
Zene: Ayse Hatun, Ayse Hafsa Hatun.
Sinovi: Suleyman (El kanuni, Velicanstveni).
Kcerke: Hatice Sultan, Fatma Sultan, Hafsa Sultan, Shah Sultan.
Kad je zakoracio na prijestolje 1512.g. dao je ubiti na grozan nacin nekoliko svoje brace i necaka. Venecija,
Ugarska i Rusija su brzo poslali svoje poklisare, da osiguraju postojece sporazume o miru. Selim I se
koncetrisao na Carstvo siitskih Safavida, podrucje danasnjeg Irana i Azerbejdzana, koje je bilo pod vladavinom
Saha Ismaila. Sultan je sistematski proganjao siitsko stanovnistvo svoga Carstva i dao ih je na hiljade pobiti.
1514.g. dodje do bitke izmedju Selima I i Ismaila kod mjesta Caldiran, koju Osmanlije zahvaljujuci svojoj
bravuroznoj artiljeriji odlucise u svoju korist. Naredne godine prikljuci Yavuz sultan Selim I Istocnu Anatoliju i
Kurdistan svome Carstvu.
Selim nije morao zauzimati sve gradove sa borbom, jer stanovnistvo bi vecinom sunnitskog vjerovanja te se
zato prikloni na stranu sultana.
Kada se sultan 1516.g. spremao ponovno na vojni pohod protiv Perzije, otkri, da se Mamlucki sultan Kanzuh
al-Ghuri, sa vecinom svoje vojske vec nalazi na putu da pomogne Sahu Ismailu. Obadvije vojske se sudarise
kod mjesta Alepo. Egipcani bijahu potuceni, a njihov sultan ubijen. Na njegovo mjesto bi izabran Turman Bey
kao novi mamlucki sultan. Kairo postade mjesto ratovanja i na koncu bi zauzet od Selima I. Tuman Bey
pobjeze u podrucje delte Nila odakle se branio uz pomoc beduina. Konacno bi izdan i od Selima I pogubljen.
Kao vladar i od Egipta priznat, primi sultan poslanike Serifa iz Mekke, Barakat, koji mu se potcini. Selim, koji
je pokazao veliki interes za svete gradove islama, je kao prvi osmanski vladar poklonio jedan tepih za Kaabu.
Sultan je povjerio svom badzenogu (pasenogu) po imenu Mehmed Giray, kanu Krima, zadatak da brani Istok
Osmanskog Carstva od Perzijanaca i revoltiranih Siita. 1519.g. je Selim I planirao osvajanje Rodosa sa
novoizgradjenom pomorskom flotom.
20.9.1520. godine umrije Yavuz sultan Selim I od bolesti raka. Pokopan je u jednom turbetu u
Konstantinopolju. Njegov nasljednik Sulejman I, dade tamo kasnije izgraditi poznatu Sulejman-dzamiju.
Sultan Sulejman I. (Kanuni = Zakonodavac, Velicanstveni)
SULEYMAN I El Kanuni (Zakonodavac)

27. April 1495.- 6-7. Septembar 1566.
Vladao: 1520.-1566.
Otac: Yavuz Sultan Selim
Mati: Hafsa Hatun
Zene: Hurrem Haseki Sultana, (Roxelana) Ukrajinka, inace francuska
metresa,Mahidevran Kadin, Gulfem Hatun, Fulane Hatun.
Sinovi: Selim II, Bayezid, Abdullah, Murad, Mehmed, Mahmud, Cihangir,
Mustafa.
Kcerke: Mihriman Sultan, Raziye Sultan.
Sultan Sulejman I dodje sa svojih 26 godina, 20.9.1520.g. na vlast gdje ce u narednih 46 godina vladati. On je
bio i najznacajniji osmanski vladar koji je sam ucestvovao u deset vojnih pohoda u Evropi i tri u Aziji. 1521.g.
bi Beograd zauzet, a 1522.g. ostrvo Rodos, sjediste rodizerita bi opsjedano. Zbog toga sto hrabri i borbeni
vitezovi ne prihvatise ponudu da budu oruzana pratnja, bijahu svi redom posjeceni od janjicara. Osvajanjem
ostrva bijase put do potcinjenog Egipta slobodan te su tim Osmanlije imale potpunu kontrolu nad trgovinom
Venecije i Dzenove u Istocnom Sredozemlju.
1525.g. bijahu ponovno pripreme za jedan veliki vojni pohod. Trupe su poslate kako kopnom, tako Dunavom u
pravcu Beograda. Nakon sto je vojska presla rijeku Dravu, dodje 28.8.1526.g. do bitke kod Mohaca sa
ugarskom vojskom pod vodjstvom samog kralja Ludviga II. Ugarski kralj izgubi zivot, a vojska bi strasno
porazena.
Po odredbi Presburg-Beckog sporazuma bi ugarska kruna prenesena u kucu Habsburga. Ferdinand I od Austrije
postavlja kao svoj politicki cilj odbranu Zapadne Evrope od daljih prodora Turaka.
Sultan Sulejman I i njegov Veliki vezir Ibrahim Pasa dadose da glavni grad Ugarske izgori u plamenu. U isto
vrijeme vodjeni su ratovi u Bosni, Dalmaciji i Sloveniji. Osmanski sultan daje da se postavi knez iz Rumunije,
Johann Zápolya kao novi kralj Ugarske. Kako Ferdinand I takodjer dize glas na pravo na ugarsku krunu, dodje
do rata sa Habsburgovcima.
Osmanska vojska je bezuspjesno opsjedala Bec od 27. septembra do 15. oktobra. Za vrijeme povlacenja trupa
bijase sire podrucje oko Beca, a kasnije i Stajerske opljackano, poharano i popaljeno od strane Mihaloglu
Mehmed Beya kao i od samih akincija.
Prilikom jednog vojnog pohoda u Aziji 1534.g. bijase Bagdad i Tebris ponovno zauzet od strane perzijske
vojske. Opsada venecijanskog ostrva Krfa ne bijase krunisana uspjehom. Pobuna u Moldaviji bijase licno od
Kanuni sultana Sulejmana I ugusena.
Nakon smrti Johanna Zápolyasa 1540.g. bijase Ugarska anektirana i upravljana od jednog osmanskog
beglerbega iz Budima. Tako dodje i do potpisivanja mirovnog sporazuma izmedju Ferdinanda I i sultana
Sulejmana I na sedam godina, pri cemu vladar Austrije morade da daje Turcima godisnji tribut. Od vremena
vladavine Sulejmana I "Visoka Porta" bijase pojam za osmansku vladu. Svoj zadnji vojni pohod poduze sultan
godine 1566. da zauzne Seged. Stari Sulejman I umrije 6.9.1566.g. prije nego grad Seged bi zauzet.
4) Opadanje moci Osmanskog Carstva (1566-1703)
Sultan Selim II. (Mest = Pijanica)
SELIM II Mest (Pijanica)

28. Maj 1524.-15. Decembar 1574.
Vladao: 1566.-1574.
Otac: Suleyman I El Kanuni
Mati: Hurrem Sultan
Zena: Nurbanu Sultan
Sinovi: Murat III, Mehmed, Ali, Suleyman, Mustafa, Jahangir, Abdullah,
Osman.
Kcerke: Asmikhan, Gavkharkhan, Shah, Fatima.
Sultan Selim II je dosao na prijestolje 1566.g. sa svoje 42 godine. Nije posjedovao nimalo od vladarskog duha i
osjecaja za duznost od svoga oca, te se posvetio vise svojim privatnim zadovoljstvima kao sto su to lov,
pijancevanje, muzika i poezija. Selim II je bio prvi osmanski sultan koji je vodio sarajski zivot i koji ratovanju
nije posvecivao nikakvu paznju. Veliki Vezir Mehmed Sokolovic bijase opunomocen da vodi i regulise sve
drzavne poslove, u ostalom i mir sa nekim krscanskim zemljama, izmedju njih - da se jos vise ucvrsti mir i sa
Austrijom.
1570.g. i 1571.g. Osmanlije zauzese gradove Nikoziju i Famagustu na ostrvu Kipru, ipak njihova flota bi
potpuno porazena i unistena u Lepantskom Zaljevu 1571.g., kad su Venecija, papa i Spanija ujedinile svoje
vojske. Za vladavine sultana Selima II su izgradjene u Adrianopolju dzamije - Selimije (Selimove dzamije), kao
i gradske zidine. U Mekki su potpuno obnovljene stare vodovodne cijevi.
Sultan umrije 1574.g. od posljedica ovisnosti od alkohola.
Sultan Murat III.
MURAT III
4. Juli 1546.-Januar 15-16. 1595.
Vladao: 1574.-1595.
Otac: Selim II
Mati: Afife Nur Banu Sultan
Zene: Safiye Sultana (Venecijanka, rodjena Baffo), Shems-i Ruhsar Haseki,
Shah-i Huban Haseki, Naz-perver Haseki.
Sinovi: Mehmed III, Selim Bayezid, Mustafa, Osman, Cihangir, Abdullah,
Abdurrahman, Abdullah, Hasan, Ahmed, Yakub, Alemsah, Yusuf, Huseyin,
Korkud, Ali, Ishak, Omer, Alauddin, Davud.
Kcerke: Ayse, Fatma, Mihrimah, Fahriye.
Proglasen za sultana decembra 1574.g. Njegova vladavina je obiljezena cestim borbama za prevlast u haremu,
pobunama janjicara i korupcijom. Isto kao i njegov otac, Murat III je bio jedna slaba licnost i vodio je kao i otac
tipicni sarajski zivot.
Iako je oficijelno mir sa Austrijom i Venecijom bio osiguran, dolazilo je uvijek ponovno do beznacajnih malih
okrsaja. 1581.g. i 1583.g. Osmanlije su poduzele vojne pohode na Perziju, Krim i Transkavkaz. Granice
Osmanskog Carstva nije bilo moguce vise prosirivati, jer sam sultan nije bio zainteresovan za ratovanje.
Sultan Murat III umrije 1595.g. od posljedica epileptickog napada.
Sultan Mehmed III.
MEHEMED III
26. Maj 1566.- 20.-21. Decembar 1603.
Otac: Murad III
Mati: Safiye Sultan
Zene: Handan Mati Sultana, Fulane Mati Sultana, Fulane Haseki.
Sinovi: Ahmed I, Mustafa I, Selim, Mahmut.
Mehmedovo namjesnistvo poce 1595. godine. Na samom pocetku su bila velika ocekivanja od novog sultana
koja se nisu ispunila. On je bio pod potpunim utjecajem svoje majke.
Bio je zao, opak i za sudbinu svoga Carstva kao takav potpuno nezainteresovan. Za njegove vladavine nije bilo,
osim nekoliko revolta u vlastitim trupama, nikakvih vojnih sukoba. Prema evropskim drzavama odrzavao je i
imao mirne odnose. Kratka vladavina samog sultana Mehmeda III bijase zavrsena godine 1603.
Sultan Ahmed I.
AHMED I
18. April 1590.-21.-22. Novembar1617.
Vladao: 21. Decembar 1603.-1617.
Otac: Mehmed III
Mati: Handan Sultan
Zene: Hatice Mahfiruz Sultana, Kosem Sultana, Fatma Haseki.
Sinovi: Osman II, Murad IV, Ibrahim, Bayezid, Suleyman, Kasim,
Mehmed, Hasan, Selim, Hanzade, Ubeyde.
Kcerke: Gevherhan, Ayse, Fatma, Atike.
Ahmed I je dosao na prijestolje 1603.g. sasvim mlad, sa svojih 14 godina. Bio je jako religiozan i dao je graditi
dzamije Ahmedije (Ahmedove dzamije), koje su trebale biti jos raskosnije od Hadza Sofije. Na njegovom dvoru
vladala je samovolja. Po vlastitom raspolozenju i zelji je davao da se ubijaju pase i veziri, pri cemu je jos i
uzivao. Takodjer je Ahmed I zivio spokojnim sarajskim zivotom.
Sklopio je mir sa stalno pobunjenim perzijancima i 1617. godine je doslo da sklapanja mira sa moldavskim
kozacima. Sultan je dao urediti da se svi zakonski propisi nalaze u jednoj zakonskoj knjizi (Kanunama). Na
samrti proglasio je svoga brata Mustafu za nasljednika, jer njegov sin Osman bijase jos premlad. To bijase
moguce, jer on bi prvi sultan koji neizvrsi ritual bratoubitstva.
Sultan Mustafa I.
MUSTAFA I
1592.- 20. Januar 1639.
Vladao: 22. Novembar1617.-26. Februar1618.
Otac: Mehmed III
Mati: Handan Sultan
Sinovi: Mahmud, Osman, Ahmed, Huseyin, Selim, Mehmet, Murad.
Umisljeni stil vladavine novog sultana Mustafe I vodio je, jos iste 1617. godine kada je i dosao na prijestolje,
do njegova svrgavanja te tako mladi Osman II, sin sultana Ahmeda I, postade sultan.
Za vrijeme jedne pobune janjicara 1622. dodje direktno iz izolacije Mustafa I opet na vlast.
1623. godine bijase po naredjenju udavljen i sahranjen u Hadza Sofiji.

Sultan Osman II. (Genc = mladi Osman)
OSMAN II Genc (Mladi)

3. Novembar 1604.- 20. Maj 1622
Otac: Ahmed I
Mati: Mahfiruz Haseki Sultana
Zene: Akile Rukiyye Hanim, Ayse Hanim.
Sinovi: Omer, Mustafa.
Kcerke: Zeynep.
Petnaestogodisnji Osman dodje 1618. godine uz drzavni udar i svestranu pomoc sticenika na vlast. Njegova
vladavina bijase na pocetku obiljezena sa mirom u Carstvu, sve dok 1620. godine nisu poceli iznenadni ratni
sukobi sa Poljskom.
Sultan II nije bio omiljen u narodu, vojsci kao niti kod svecenika zbog svoje skrtosti, tvrdicavosti i
gramezljivosti kao i brutalnosti prema janjicarima.
Vladar bijase netom ubijen u maju 1622. godine za vrijeme jedne zajednicke pobune spahija i janjicara. Prije
svrgnuti sultan Mustafa I bijase ponovno postavljen i 1623. godine ubijen.
Sultan Murat IV.
MURAT IV
27. Juli 1612.-8-9. Februar 1640.
Vladao: 10. Septembar 1623.-1640.
Otac: Ahmed I
Mati: Mahpeyker Kosem Sultan
Zena: Ayse Haseki Sultan
Sultan Murat IV dodje na vlast 1623. godine i bijase najkrvolocniji od svih osmanskih vladara. Murat IV
zabrani i dade zatvoriti sve kuce u kojima se pila kahva, radnje u kojima se drzao alkohol konzumirao duhan i
opijum. Usprkos njegovom naoko moralu, i sam je pio vino. Uveo je red kod janjicara i u drugim trupama tako
sto je skurpulozne vojnike i korumpirane Pase jednostavno dao pogubiti. Ako mu se svidjalo pozvao bi nekog
Pasu u svoju palacu i odrubio bi mu glavu vlastitom rukom ili bi se uveseljavao time gledajuci kako ga muce.
Brutalni sultan je koristio svoje pravo i svaki dan dao da se pogubi 10 nediznih civila. Jos bi znao da se postavi
na pogodno pregledno mjesto svog saraja, odakle bi ubijao neduzne prolaznike iz svoje arkebuze.
Sultan je odrzavao mirne odnose sa evropskim silama. 1635.g. kao i 1638. godine poduzimao je licno vojne
pohode na Perziju i Mezopotamiju koji su bili zacudjujuce okrunjeni uspjehom. Sultan Murat IV je provodio
redovno masovna smaknuca nad toboznjim prestupnicima i nad ratnim zarobljenicima.
Kad sultan umrije prirodnom smrcu 1640. godine, cijelom Carstvu pade veliki teret.
Sultan Ibrahim I.
IBRAHIM I Deli (Junak)

05. Novembar 1615.-18. Agust 1648.
Otac: Ahmed I
Mati: Hatice Mahfiruz
Zene: Hatice Turhan (Tarhan - Mati Sultana), Ruskinja, metresa, Saliha Dil-
asub Mati Sultana, Hatice Muazzez Sultana, Huma Shah Haseki Sultan
(Telli Haseki), Ayse Sultan, Mah-i Enver Sultan, Shivekar Sultan.
Sinovi: Mehmed IV, Suleyman II, Ahmed II, Orhan, Beyazid, Cihangir,
Selim, Murad.
Kcerke: Ummu Gulsum, Peykan, Atika, Ayse, Gevherhan.
Ibrahim se pope na prijestolje Osmanskog Carstva februara 1640. godine kao najmladji sin sultana Ahmeda I.
On je rastao potpuno povucen u vjecitom strahu da ne bude ubijen od svoje brace. Sultan nije bio sposoban da
uopste vrsi svoje vladarske duznosti.
Njegov Veliki vezir Kara Mustafa je provodio reforme u finansijskoj i poreskoj politici, te na taj nacin
omogucavao priliv novcanih resursa za Ibrahimov raskosni zivot u palaci. Majka, sultanija su se brinule da
vladar bude zabavljan i uvijek same pronalazile nove haremske dame za njega. Kad se bilo proculo da jedna od
Konkubina ima odnos sa jednim dvorskim slugom, sultan naredi odmah da se iz harema 280 zena udavi.
Visoke drzavnicke poslove je samovoljno dodjeljivao nesposobnim ljudima i uzimao novac i mito.
Takvo ponasanje je dovelo do posljedice da se kako narod, tako janjicari i svestenstvo digne protiv njega.
Sultan Ibrahim bijase u avgustu 1648. godine svrgnut i smaknut.
Sultan Mehmed IV.
MEHMED IV
02. Januar 1642.-06. Januar 1693.
Vladao: 08. August 1648.-1687.
Otac: Ibrahim I
Mati: Turhan Hatice Sultan
Zene: Meh-pare Emetullah Rabi'a Gulnush Mati Sultana, Afife Kadin,
Gulnar Kadin, Kaniye Haseki, Siyavush Haseki.
Sinovi: Mustafa II, Ahmed III, Beyazid.
Kcerke: Hatice, Safiye, Ummu Gulsum, Fatma.
Mehmed IV imade samo 7 godina kada 1648. godine bi proglasen za sultana. Drzavna vlast bijase provodjena
potpuno od Valide i samih janjicara. U samo nekoliko godina bijase polozaj velikog vezira 13 puta dodjeljivan.
Konacno sa namjestenjem (Köprülü) Mehmed Pase za velikog vezira, podje za rukom tom sposobnom covjeku
da stane na kraj haremskim teznjama za vlascu.
Uspjesno je ratovao u Transilvaniji i uz pomoc krimskog kana bi omoguceno da se odrzi i dokaze pvenstvo
Osmanskog Carstva na podrucjima dunavskih knezevina. Veliki vezir Köprülü Ahmed Pasa, sin Köprülü
Mehmed Pase, zavrsi osvajanje Krete za koju se vodila borba jos od sultana Ibrahima I. Sultan Mehmed IV je i
sam vodio ratne pohode protiv Austrije, ali morade priznati da je porazen 1664.g. u bitki kod St. Gottharda na
rijeci Raab. Rat protiv Poljske 1672. godine se za Osmanlije zavrsi uspjesno. Nakon smrti Köprülü Ahmeda
1676. godine, proglasi sultan Kara Mustafa Pasu za novog velikog vezira. Kara Mustafa je vodio ratove protiv
Kozaka i protiv Austrije. Izmedju 13.jula i 12.septembra 1683. godine uzaludno je opsjedao Bec (Wien). Onda
je potom povucen sa polozaja i pogubljen. Sljedecih godina je izgubljen veliki dio teritorija Ugarske na racun
Austrije.
Poslije revolta njegovih trupa bijase Sultan Mehmed IV u novembru 1687. godine svrgnut.
Sultan Sulejman II.
SULEYMAN II
15. April 1642.- 22. Juni 1691.
Vladao: 08. Novembar 1687.-1691.
Otac: Ibrahim I
Mati: Saliha Dilasub Sultan
Zene: Hatice Haseki, Behzat Haseki, Ivaz Haseki, Sulun Haseki, Sheh-
suvar Haseki, Zeyneb Haseki.
Nakon svrgavanja Mehmeda IV bijase njegov brat Sulejman II 8. novembra 1687. godine proglasen za novog
sultana. Novi vladar je sebi dao u zadatak, da takodjer uradi velicanstvena i sjajna djela poput njegovog pretka
Sulejmana Velicanstvenog. Samo sa velikim poteskocama je mogao da dovede u red svoju mahom pobunjenu i
revoltiranu vojsku koja se vracala iz Ugarske za Konstantinopolj. Osmanlije su morale 1687. godine trpiti poraz
za porazom, prvo u Ugarskoj, a onda i Dalmaciji. Izgubise 1687.g. nadalje gradove Beograd, Semendru, Herceg
Novi (Pad Herceg Novog je opisan u djelu "Gorski vijenac" od crnogorskog vladike P.P. Njegosa) i 1689.
godine Nis. Osim toga sultan se borio protiv protiv odmetnika u vlastitim redovima.
Veliki vezir Köprülü Mustafa Pasa, reorganizova vojsku i uz pomoc tatarske armije osvoji 1690. godine ponovo
Beograd, Nis i Semendru. Takodjer bijase osmanska armija uspjesna u Transilvaniji i Albaniji.
U julu 1691. godine umrije sultan Sulejman II u Jedrenama i bijase pokopan u Konstantinopolju u njegovom
turbetu (Sulejmanovo turbe). Svoje visoko postavljene ciljeve nije mogao provesti u djela.
Sultan Ahmed II.
AHMED II
25. Februar 1643.- 06. Februar 1695.
Vladao: 22. Juni 1691.-1695.
Otac: Ibrahim I
Mati: Hatice Muazzez Sultan
Zena: Rabi'a Haseki Sultana
Ahmed II, brat Sulejmana II i Mehmeda IV, dodje na vlast 1691. godine, kada je imao 49 godina.
Za vrijeme svoje kratke cetverogodisnje vladavine nije se mogao okititi nekakvim vojnim uspjesima.
Ratovao je u Dalmaciji, Poljskoj i na ostrvu Kios, ali je donosio Osmanlijama samo poraze.
Sultan Ahmed II umrije u februaru 1695. godine.
Sultan Mustafa II.
MUSTAFA II
06. Februar 1664.-29. Decembar 1703.
Vladao: 06 Februar 1695.-22. August 1703.
Otac: Mehmed IV
Konkubine: Hafsa Sultan, Hanife Hatun, Fatma Shahin.
Sinovi: Mahmud I, Osman III, Ahmed III, Huseyin, Selim, Mehmet,
Murad.
Mustafa II bi najstariji sin Mehmeda IV i dodje na vlast u februaru 1695. godine.
On bijase jedan sposoban sultan po starom uzoru i odmah se stavi na celo velike vojske, sa ciljem da sva
podrucja izgubljena od njegovih prethodnika ponovo osvoji. Uspjelo mu je da se probije do Banata i na drugoj
strani da u Rumuniji (Siebenbürgen) zauzme Temisvar.
U Karlovcu na rijeci Dravi bijase sklopljen mir 26. februara 1699. godine sa Austrijom, Poljskom i Venecijom,
a 1700. godine takodjer sa Rusijom. Zakljucivanje mira je omogucilo sultanu i velikom veziru da svoju veliku
armiju potpuno na novi nacin srede i urede, ali se moradose povuci obadva teska srca prema janjicarima koji su
se stalno zadrzavali u Jedrenama, umjesto u glavnom gradu Carstva Konstantinopolju.
Revolti janjicara se zavrsise svrgavanjem sultana godine 1703. Sultan umrije u decembru iste godine i bi
pokopan u Hadza Sofiji.
5) Propast Osmanskog Carstva (1703-1839)
Sultan Ahmed III.
AHMED III
30. Decembar 1673.- 01. Juni 1736.
Vladao: 23. August 1703.-1. Oktobar 1730.
Otac: Mehmed IV
Zene: - Emetullah, Rukiyye, Emine Mihrishah, Hatice, Rabi'a Shermi
Kadin, Zeyneb Kadin, Emine Musall Kadin, Hanife Kadin, Gulshen Kadin,
Ummu Gulsum Kadin, Hurrem Kadin, Meyli Kadin, Fatma Huma Shah
Kadin, Nijad Kadin, Nazife Kadin.
Konkubine: Shayeste Sultan, Ayse Hanim, Hatem Hatun.
Sinovi: Abdulhamid I, Mustafa III, Sulryman, Bayezid, Mehmed, Ibrahim,
Numan, Selim, Ali, Isa, Murad, Seyfeddin, Abdulmecid, Abdulmelik.
Kcerke: Emine, Rabia, Habibe, Zeyneb, Zubeyde, Esma, Hatice, Rukiye,
Saliha, Atike, Reyhan, Esime, Ferdane, Nazife, Naile, Ayse, Fatma,
Emetullah, Ummuselma, Sabiha.
23.avgusta 1703.g. postade Ahmed III Sultan Osmanskog Carstva. On napravi reda u janjicarski trupama, tako
sto je dao pogubiti vise vodja janjicara. Godine 1711. dodje do rata sa Rusijom:
Car Petar Veliki je slijedio politiku "Otvaranja prema moru", na sjeveru prema moru i finskom podrucju, a na
jugu prema Azovskom, Crnom i Mramornom moru. Na kraju, trebalo je da se zauzme Konstantinopolj.
Svedski kralj Karl XII je umarsirao u Rusiju, nakon sto je Car zapoceo jednu ofanzivu protiv svedjana. Kralj
Karl XII bi 1709.g. kod mjesta Poltava potucen i mogase se spasiti tako sto je pobjegao i nasao zastitu kod
Osmanlija. Preko svog poslanika Tolstoja, zahtjevao je Car da se svedjanin isporuci. Kada se Sultan Ahmed III
usprotivio i bacio poslanika u tamnicu, izbi 1711.g. rat sa Rusijom. U bitki kod mjesta Prut, morade Car priznati
da je pobjedjen, morade zakljuciti sa Turcima primirje i morade im jos prepustiti grad Azov. Konacni mir bi tek
kada se zakljuci mirovni ugovor u Jedrenama 1713.g. uz pomoc Engleske, Holandije i Francuske, koje su time
htjele da sprijece ekspanziju Rusije.
U stalnom konfliktu sa Venecijom bijase uspjeha za Osmanlije, kada zauzese Korint, Argos i Naplion na
Peloponezu.
Osmansko Carstvo objavi rat Veneciji u saveznistvu sa Austrijom. 5. avgusta 1716.g. dodje kod Petrovaradina
do bitke. Princ Eugen Savojski pobjedi skoro duplo jacu Osmansku vojsku. U oktobru iste godine bi i Temisvar
zauzet, a u avgustu 1717.godine pade i Beograd u austrijske ruke.
U mirovnim dogovorima u mjestu Pasarovci 1718.godine, dobi Austrija garancije na velika podrucja kao sto su
dijelovi Vlaske, Banata, Srbije sa Beogradom i dijelove Bosne. Sa Austrijom bi, osim toga zakljucen i ugovor o
trgovini i u ratu sa Perzijom 1724.g. jedan ugovor o diobi izmedju Rusije, Austrije i Osmanskog Carstva.
Sultan Ahmed III morade za vrijeme jedne pobune janjicara da dadne ostavku u korist svog necaka Mahmuda I
i umrije 30. juna 1736.godine. On je pokazao veliki interes za tulipane i bio je zasadio u vrtu svoga saraja 1200
razlicitih vrsta.
Sultan Mahmud I.
MAHMUD I
02. August 1696.-13. Decembar 1754.
Vladao: 2 Oktobar 1730.-1754.
Otac: Mustafa II
Mati: Saliha Valide Sultan
Zene: Hace Ali-cenab: First wife, Hace Ayse Kadin, Hace Verd-i Naz,
Hatice Rami, Hatem, Raziye Kadin.
Konkubine: Meyyase Hanim, Fehmi Hanim, Habbabe Hanim, Sirri Hanim.
Na pocetku svoje vladavine 1730.godine, pobunjenim janjicarima je izdasno dao poklone i tako osigurao
unutrasnji mir. Drzavnicki poslovi su vodjeni od vrlo sposobnih vezira i cinovnika, gdje je najveci utjecaj imao
Kiclar aga. Sultan se posvetio svojim interesima u saraju i zapostavi organizovanje skupog lova, cije
organizovanje su njegovali njegovi prethodnici.
Za vrijeme rata sa Perzijom, doslo je do konflikta sa Rusijom koja je u martu 1736. godine ponovno zauzela
utvrdu Azov. Na kraju su vodjeni mirovni pregovori sa Perzijom u kojima su se dogovorili da se vrate na
granice u vrijeme Sultana Murata IV. Austrija, tajni saveznik Rusije, poce da vodi iznova rat protiv Osmanlija.
Prvo, izgubise Turci Nis od austrijanaca, a onda i Ocakov od Rusa. Kratko nakon toga bi Nis ponovno vracen i
kada turska armada bi pred Beogradom, u Beogradu bi zakljucen mir 1739.godine, koji je osigurao grad u korist
Turaka. Onda je nastupio duzi period stalnog mira sa evropskim drzavama. Diplomatska aktivnost "Visoke
Porte" bi jako cijenjena za vrijeme vladavine Mahmuda I.
Stalni revolti janjicara, kao i povuci-potegni sa mamluckim begovima, imalo je za posljedicu stalno slabljenje
Carstva, iako je prema vani odavalo utisak jacine.
Sultan Mahmud I umrije 13. decembra 1754. godine. Za zivota se interesovao za nauku, osnivao je biblioteke i
gradio u provincijama bezbrojne mostove i manastire.
Sultan Osman III
OSMAN III
02. Januar 1699.-30. Oktobar 1757.
Vladao: 13 Decembar 1754.-1757.
Otac: Mustafa II
Mati: Sehsuvar Valide Sultan
Zene: Leyla, Zevki, Ferhunde Emine.
Sultan Osman III, brat Mahmuda I je dosao na vlast u decembru 1754. godine. Za vrijeme njegove vladavine
nije doslo kako do vanjsko- tako niti do unutrasnjopolitickih konflikata.
On je preuzeo isti nacin vodjenja administracije njegovog prethodnika, ipak njegovi cinovnici i veziri nisu bili
ni blizu tako sposobni i cesto su mijenjani. Osman III je volio da se u javnosti krece preobucen, kako bi saznao
misljenje naroda. Smaknuca su bila na dnevnom redu i sam narod je jako patio od bijede i samovolje vlasti.
1755. godine, kao i 1756. su veliki pozari opustosili Konstantinopolj.
Sultan Osman III umrije 30. oktobra 1757. godine.
Sultan Mustafa III
MUSTAFA III
28. Januar 1717.-21. Januar 1774.
Vladao: 30. Oktobar 1757.-1774.
Otac: Ahmed III
Zene: Avn'ul-Hayat, Mihr-i Shah Mati Sultana, Rif'at, Ayse Adil-shah,
Fehmi, Binnaz.
Oktobra 1757. godine za sultana bi postavljen Mustafa III. Sve do 1762. godine, Osmansko Carstvo je
odrzavalo mirovne odnose sa svojim susjedima. Za vrijeme namjestenja Katarine Velike u Rusiji, doslo je do
agresivnih napada na krimski kanat i na osmanska podrucja u Georgiji. Sultan je dugo odugovlacio, ali na kraju
objavi Rusiji rat 1768. godine, koji se poce voditi kako na moru, tako i na kopnu.
Rat ruske carice, koja je htjela potpuno da unisti Osmanlije, je bio vodjen vrlo bezobzirno. Borbe su se vodile
na Balkanu, Krimu i Georgiji. Na svim frontovima dozivljavale su Osmanlije osjetljive poraze. Jedna ruska
flota pustosila je turske gradove na obalama Crnog mora prodiruci sve do Bosfora.
Jedna druga flota, koja je prodrla iz Istocnog mora u Sredozemno more, potukla je i unistila potpuno kod
Cesme 5. jula 1770. godine uz pomoc Engleske cijelu morsku armadu. Konstantinopolj je od ratnih dejstava
ostao postedjen. Rusi su zauzeli Krim, a Tatari su takodjer bili pobjedjeni. 1773. godine prodrijese ruske trupe
ponovno u Rumuniju, ali Varnu i Silistru ne zauzese. Sultar umrije iznenadno 24. decembra 1773. godine u toku
rata sa Rusijom. Sultan Mustafa III je vrijedio kao dobar vladar, ali nije uspio sprijeciti dezorganizaciju svojih
vojnih jedinica.
Sultan Abdulhamid I.
ABDUL HAMID I
20. Mart 1725.-07. April 1789.
Otac: Ahmed III
Mati: Rabia Sermi Sultan
Zene: Ayse Sine-perver Mati Sultana, Naksh-i Dil Mati Sultana, Hatice
Ruh-shah, Huma Shah, Ayse, Binnaz, Dilpezir, Mehtabe, Misl-i Na-yab,
Mu'teber, Nevres, Mihriban.
Konkubine: Nukhet-seza Hanimefendi, Ayse Hanimefendi.
Sinovi: Mustafa IV, Mahmud II, Murad, Nusret, Mehmed, Ahmed,
Suleyman.
Kcerke: Esma, Emine, Rabia, Saliha, Alimsah, Durusehvar, Fatma,
Meliksah, Hibetullah Zekiye
21. januara 1774. godine dodje Abdulhamid I na tron. Sultan morade sa Rusijom, koja je nizala pobjednicke
uspjehe, da zakljuci mir u mjestu Kucuk Kajnarci jula 1774. godine.
Rusija je dobila slobodni prolaz brodova kroz Crno more i slobodni prolaz u Sredozemno more. Osim toga
postase Azovsko more, Krim, Moldavija i Vlaska ruski teritoriji.
Nemiri u Siriji i Palestini se moradose ugusiti nasiljem. Perzijanci pod vodstvom kana od Krima zadali su u
decembru 1776.godine kod Mozula i Basre teske gubitke Osmanlijama. "Visoka Porta" morade nemocno
gledati, kako Austrija uzima Bukovinu. Na kraju izgubise, na racun Austrije 1778. godine i Besarabiju.
Sultan Abdulhamid I umrije 7. aprila 1789. godine od posljedica mozdanog udara.
Sultan Selim III.
SELIM III
24. Decembar 1761.-28. Juni 1808.
Vladao: 07. April 1789.-29. Maj 1807.
Otac: Mustafa III
Zene: Nef-i Zar, Husn-i Mah, Zib-i Fer, Afitab, Re'fet, Nur-i Shems, Gonca-
nigar, Dem-hosh, Tab-i Safa, Ayn-i Safa, Mahbube.
Konkubine: Meryem Hanimefendi, Mihriban. Hanimefendi, Fatma Fer-i
Cihan Hanimefendi.
Sultan Selim III dodje u aprilu 1789. godine na vlast i poce odmah provoditi obimne reforme u cijelom Carstvu.
Za namicanje financijskih sredstava bijahu zemljisni prihodi uvuceni u sistem, a reorganizacija vojske bi
provedena uz pomoc francuskih vojnih savjetnika. Uprkos tome bijahu njegove trupe u ratu protiv Austrije i
Rusije vise puta potucene. 1790. godine bi zakljucen mirovni sporazum (Jasi), u kojima su stari uslovi iz Kucuk
Kajnarci samo obnovljeni. Vladar je polagao veliku brigu na diplomatske odnose sa svim evropskim zemljama,
specijalno sa Francuskom. Dobri odnosi prema Francuzima bijahu gotovi kad je Napoleon izvrsio vojni pohod
na Egipat. Sultan sklopi saveznistvo sa Englezima kako bi se borbom suprostavio agresoru. Francuzi sklopise u
januaru 1800. godine prekid borbi sa Osmanlijama, ali Englezi prekrsise ugovoreno saveznistvo i trupe sultana
se u martu moradose nakon bezuspjesne borbe povuci u pustinju. U martu 1802. godine sklopise Osmanlije i
Francuska mir (Amiens).
U Rumeliji se morade "Visoka Porta" boriti protiv ustanika, a u Srbiji su rebelirali seljaci pod vodstvom
Karadjordja (Crni Djordje). Beogradsko utvrdjenje bi od 1806. godine pod srpskom vladavinom. Osmanlije ne
mogodose nikako suzbiti stremljenja Srba za autonomijom.
Janjicari i ostali protivnici reformi nacinise jedan komplot protiv sultana i svrgnuse ga u maju 1807. godine.
Sultan Mustafa IV
MUSTAFA IV
08. Septembar 1779.-16. Novembar 1808.
Vladao: 29. Maj 1807.-28. Juni 1808.
Otac: Abdulhamid I
Mati: Nuketseza Kadin Sultan
Zene: Shevr-i Nur, Dil-pezir, Seyyare, Peyk-i Dil.
Novi Sultan Mustafa IV dodje jos u istom mjesecu kao nasljednik. Vec 1808. godine provalise pristalice u
palacu starog Sulatana Selima III u palacu, gdje bi drzan kao zatvorenik, sa namjerom da ga ponovno postave
na tron za vladara.
Prije nego sto su se trupe probile u saraj, Selim III bi pogubljen. Pristase sultana Selima zatvorise Mustafu IV u
zatvor, do momenta dok ga nije dao smaknuti novi sultan Mahmud II.
Sultan Mahmud II
MAHMUD II
20. Juli 1785.- 01. Juli 1839.
Vladao: 28. Juli 1808.-1839.
Otac: Abdulhamid I
Mati: Naksidil Valide Sultana
Zene: Bezm-i Alem Mati Sultana, Pertev-niyal (Nihal) Mati Sultana,
Haciye Pertev-Piyale Nev-fidan, Ali-cenab, Fatma, Asub-i Can, Haciye
Hosh-yar, Nurtab, Misl-i Na-yab, Perviz-felek, Vuslat, Zer-nigar, Ebr-i
Reftar.
Konkubine: Husn-i Melek Hanimefendi, Zeyn-i Felek Hanimefendi, Tiryal
Hanimefendi, Lebriz-Felek Hanimefendi.
Sinovi: Abdul Mmecid, Abdulaziz, four shahzadahs called Ahmed,
Bayezid, Abdulhamit, Suleyman, Mehmet, Murad, Nizameddin, Mehmed
Abdullah, Osman.
Kcerke: Emine Sultan, Hamide Sultan, Hayriye Sultan, Shah Sultan, Salihe
Sultan, Ayse Sultan, Atike Sultan, Fatma Sultan, Munire Sultan, Fatma
Sultan, Fihrimah Sultan, Adile Sultan.
Do svog postavljanja na prijestol u julu 1808 (vladace do 1839), Mahmud II je zivio odsjecen od javnosti. On je
bio sin sultana Abdulhamida I i francuskinje Aimée Dubucq deRivery.
Zbog toga je nazivan kao "Sin Francuskinje" i "Hriscanski Sultan". Novi sultan se borio sa velikim unutrasnjim
i vanjskim poteskocama.
Rusija, koja je jos od 1806. godine posjednik dunavskih knezevina pokazujuci dalja ekspanzionisticka
stremljenja, morala se drzati u sahu. Na Balkanu su prijetili ustancu, posebno u Bosni i Srbiji. U Egiptu
postadose Mamluci veliki faktor rizika, iskoristavajuci zemlju u kojoj su vladali vrlo korumpirano. Mehmed Ali
Pasa je uz odobrenje sultana pobio 800 neposlusnih mamluckih begova. S obzirom da su Vehabije zauzele sveta
mjesta, gradove Mekku i Medinu, "Visoka Porta" naredi Mehmed Ali pasi 1809.godine da uspostavi red u
Arabiji. Tako je on sa velikim uspjehom mogao ponovo da ucvrsti autoritet Osmanskog Carstva.
Sultan Mahmud II je provodio reforme u oblasti obrazovanja, prava i administracije, pri tome nailazeci na
veliki otpor janjicara. "Yeni Ceri" bijahu poceli gubiti glas kao slavna profesionalna vojska. Njihov borbeni duh
je tokom proslih godina poceo da opada, poceli su se baviti trgovinom, preuzeli su pravo zenidbe i bijahu
postali dobrostojeci. Nisu htjeli da se odreknu niti na komociju. Za vrijeme Sultana Murata I, 1362.godine bilo
je oko 1000 janjicara, a za vrijeme Mahmuda II je bilo vec 140.000 vojnika. Sultan se odlucio da janjicare
konacno i bespostedno unisti, jer inace ovako nije mogao ostvariti svoj naum i provesti reforme. Takodjer,
narod vise nije stajao na strani elitnih trupa. 15. juna 1826. godine je poginulo 8000 janjicara od strane
sultanove artiljerijske vatre. Jednim fermanom je uredjena potpuna likvidacija svih janjicara u Carstvu, koja je
zavrsena 1830. godine.
Jedan covjek koji je gatao, objavio je Mahmudu II: "Ako ih zadrzis, od njih ces poginuti. Ako ih se rijesis, isto
ces poginuti, samo drugacije." I tako bi.
Osmansko Carstvo se nadje na jednoj razdijelnici povijesti, u kojima bijahu moguce samo tragicne akternative.
Kada je potpuno istrijebio janjicare, Mahmud II je srusio nosece stubove Carstva kroz cetiri stoljeca, i ipak nije
mogao drugacije i htio pritom Carstvo jos da modernizuje.
Na Peloponezu je doslo 1820.g. i 1822.g do beznacajnih pobuna i ustnaka Grka. 1824. godine su nemiri dostigli
svoj vrhunac za vrijeme kada je opsjedan grad Missolonghi. Smrt lorda Byronsa za vrijeme vodjenja samih
borbi, alarmiralo je Zapadne sile. Turska flota bi unistena kod Navarina 1827. godine od strane britansko-
francusko-ruske pomorske vojne sile. Kroz ugovor u Adrianopolju 1828. godine nastade jedna nezavisna grcka
drzava koja je obuhvacala Peloponez sa nekoliko ostrva.
Zadnjih godina svoje vladavine, Mahmud II se borio protiv Mehmed Ali Pase od Egipta, koji je zelio da unutar
Osmanskih drzava prosiri podrucje svoje moci.
Sultan Mahmud II umrije jula 1839. godine u Istambulu. On nije bio uspjesan sa provodjenjem svojih drzavnih
reformi, ali je proveo modernizaciju unutar samog drustvenog uredjenja. Stvorio je gradove za obuku ljekara,
sistem karantena, proveo je popis stanovnistva u Istambulu, osnovao i omogucio izlazenje stampe i novina,
sproveo je sasvim novi red i nacin u oblacenju, po evropskom uzoru i osnovao novi sistem vlade sa kabinetom i
drzavnim ministrima.
6) Kraj Carstva - "Bolesnik sa Bosfora" (1839 - 1922)
Izraz "Bolesnik sa Bosfora" potjece od ruskog Cara Nikole I. Sve evropske sile su gledale "posljednje smrtne
trzaje" Osmanskog Carstva, nadajuci se da za sebe dobiju jedan dio od te ostavstine.
Sultan Abdulmedzid
ABDUL MECID I
25. April 1823.-25. Juni 1861.
Vladao: 01. Juli 1839.-1861.
Otac: Mahmud II
Mati: Bezm-i Alem Valide Sultan
Zene: Servet-seza, Shevk-efza Mati Sultana, Hosh-yar, Tir-i Mujgan Mati
Sultana, Verd-i Cenan, Gul-cemal, Rahime Perestu Mati Sultana, Gulistu
(Gülistan), Duzd-i Dil, Bezmi (Bezmara), Mahitab,
Konkubine: Nalan-i Dil Hanimefendi, Ceylan-yar Hanimefendi, Ayse Ser-
firaz Hanimefendi, Nergis (Nergizu) Hanimefendi, Navek-misal,
Hanimefendi, Nesrin Hanimefendi, Shayeste Hanimefendi, Nukhet-seza
Hanimefendi.
Miljenice: Yildiz Hanimefendi, Saf-derun Hanimefendi, Husn-i Cenan
Hanimefendi.
Sinovi: Mehmed VI, Abdul Hamid II, Mehmed Zia ud-din, Mehmed V
Reshad, Ahmed, mehmed Abid, Mehmed Fuad, Ahmed Kamal ud-din,
Mehmed Burhan ud-din, Mehmed Vamik, Mehmed Baha ud-din, Mehmed
Nur ud-din, Osman Saif ud-din, Abdullah, Mehmed Abdu Samad, Salim
Suleyman, Mehmed Vahid ud-din.
Kcerke: Mavhiba, Naima, Fatima, Bahiya, Nayira, Khadija, Rafia, Aliya,
Jamila, Munira, Samiya, Fatima, Sabiha, Bahia, Saniha, Ruqia, Mukbila,
Saniha, Sahima, Fahima, Zakia, Madiha, Naila, Badiha.
Nakon sto Abdulmedzid u julu 1839. godine postade sultan, dade odmah graditi za vlastito stanovanje -
Dolmabahce palacu. Za uredjenje palace bijahu potrebne ogromne kolicine novca, s obzirom da je bila sva
izgradjena u mramoru, zlatu i najljepsim uredjenjem za to doba. Veliki saraj ostade mjesto iz kojeg se i dalje
vladalo.
Za vrijeme vladavine sultana Abdulmedzida pridje Turska cetveroclanom Savezu (Engleska, Rusija, Austrijsko-
Ugarska Monarhija, Pruska). 1853. godine navali Rusija na dunavske knezevine koje su se nalazile pod
okriljem Osmanske vladavine. Na to je pozvao sultan Englesku i Francusku u pomoc, koje su se plasile ruske
ekspanzije na podrucju Sredozemlja. Dodje i do Krimskog rata, koji je trajao do 1856. godine i u tom periodu
bi zauzeto utvrdjenje Sevastopolj od strane Krima. Za vrijeme njegove vladavine, na svojoj strani je imao
poznatog vojskovodju - Omer-pasu Latasa. S obzirom na mirovni dogovor iz Pariza 1856. godine bijahu
Dardaneli i Bosfor zatvoreni za ratne brodove, Srbija, Moldavija i Vlaska postadose nezavisne, a Osmansko
Carstvo zadrza samo jos pokrice nad lenama.
Jednim ukazom Sultana iz 1856. godine bi zagarantovana ravnopravnost za sve gradjane u turskoj drzavi, ne-
muslimanima bi dozvoljena vojna sluzba i ucesce u ratu. To je dovelo do ustanaka i pobuna od strane
religioznih grupa u Carstvu. Sultan Abdulmedzid, koji je bio neomiljen zbog svoje rastrosnosti i modernog
vodjenja Carstva, trebao je biti ubijen, kada neocekivano umrije juna 1861. godine sa svojih 38 godina starosti.
Sultan Abdulaziz
ABDUL AZIZ
08. Februar 1830.-04. Juni 1876.
Vladao: 25. Juni 1861.-30 Maj 1876.
Otac: Mahmud II
Mati: Pertevniyal Valide Sultan
Zene: Durr-i Nev, Hayran-i Dil, Eda-Dil, Nes'erek (Nesrin), Gevheri.
Sinovi: Yusuf Izz ud-din, Mahmud Jalal ud-din, Mehmed Salim, Khalif
'Abdu'l-Majid II, Mehmed Shavkat, Mehmed Saif ud-din (see below).
Kcerke: Saliha, Nazima, Amina, Azma, Amina, Fatima, Munira.
Abdulaziz postade sultan u junu 1861. godine. Takodjer i on rasipase drzavne pare za privatne potrebe, dajuci
da se grade raskosne palace i placajuci skupa okupljanja i slavljenja. Da bi dosao do novaca koji bi omogucio
njegov rasipni zivot, Carstvo je bez milosti dalje pljackano. Stremljanja za samostalnoscu, Crne Gore i Krete
koja je zahtijevala pripajanje Grckoj, bijahu odmah ugusena.
U medjuvremenu je prekomjerno rasla i rasipna ovisnost Sultana Abdulaziza.
400 muzicara, 200 cuvara vrata, 300 namjesnika u kuhinji i 400 stalskih momaka moradose biti placani. Valida
kupovase dnevno 50 svilenih odjeca, koje je samo poklanjala. Sultan je kupovao oklopne brodove, bez da ima
posadu za njih ili lokomotive, iako nisu postojale sine za to. Abdulaziz je lovio kokosi u prostorijama svoje
palace organizujuci da vojnici glume borbu. Ima je panicni strah od toga da ne bude otrovan i plasio se vatre.
Godisnje je bilo potrebno 2 miliona funti samo za izdatke sultana. 1875. godine je drzava bankrotirala. U Bosni
i Hercegovini i u Bugarskoj je doslo do ustanka, a i u vladi je doslo do zavjere protiv sultana. Abdulaziz bi
1876.godine smijenjen i malo nakon toga je izvrsio samoubistvo.
Sultan Murat V
MURAT V
21. Septembar 1840.- 29. August 1904.
Vladao: 30. Maj 1876.-31. August 1876.
Otac: Abdul Mecid
Mati: Sevk Efza Kadin Sultan
Zene: Elru Mevhibe, Reftar-i Dil, Shayan, Meyl-i Servet,
Konkubine: Resan Hanimefendi, Cevher-riz Hanimefendi, Nev-Dürr
Hanimefendi, Remish-Naz Hanimefendi, Filiz-ten Hanimefendi, Visal-i
Nur Hanim.
Sinovi: Salih ud-din (vidi dolje), Suleyman, Saif ud-din.
Kcerke: Khadija, Fahima, Fatima, Aliya.
Murat V je dodje na osmansko prijestolje u junu 1876. godine, jako ovisan o alkoholu.
Kabinet je polagao velike nade u novog sultana, da ce biti zagovornik novih reformi, ali vladar zbog svoje
bolesti nije mogao obavljati svoje javne i politicke obaveze. Jedna lijecnicka komisija je napravila uvid u
njegovo zdravstveno stanje i proglasila da je nesposoban za obavljanje svojih duznosti. Nakon njegovog
smjenjivanja, umrije Murat V. u avgustu 1904. godine.
Abdulhamid II
ABDUL HAMID II
21. Septembar 1842.-10. Februar 1918.
Vladao: 31. August 1876.-27. April 1909.
Otac: Sultan Abdul Mecid
Mati: Tir-i Mujgan Sultana
Zene: Nazik-eda, Bedr-i Felek, Safi-naz Nur-efzun, Bidar, Dilpesend,
Mezide Mestan, Emsal-i Nur, Ayse Dest-i Zer Musfika.
Konkubine: Saz-kar Hanimefendi, Peyveste Hanimefendi, Fatma Pesende
Hanimefendi, Behice Maan Hanimefendi, Saliha Naciye Hanimefendi.
Miljenice: Durdane Hanim, Calibos Hanim, Nazliyar Hanim.
Sinovi: Mehmed Salim, Abdul-Kadir (vidi dolje), Ahmed Nuri, Burhan ud-
din, Abdur Rahim Hayri, Ahmed Nur ud-din, Mehmed Badar ud-din,
Mehmed Abid.
Kcerke: Ulvia, Zakia, Fatima, Naila, Seniya, Seniha, Sadiya, Khadija,
Hamida, Rafia, Khadija, Aliya, Kamila, Samia.
1876.godine dodje Abdulhamid II na vlast. On je bio zadnji samostalni autokrat Osmanskog Carstva. Njegove
strasne represalije i njegov krvavi stil vladavine su doprinijeli tome, da je zbog toga dobio naziv "Crveni
sultan". Abdulhamid II je dosao na vlast kada se Carstvo nalazilo u jednoj vrlo teskoj situaciji, pobune i losa
ekonomska situacija su slabile jos vise, ionako raspadajuce Carstvo.
U toku samo pola stoljeca, postade od "bolesnika" jedan - "umiruci na Bosforu".
Sultan Abdulhamid II je dao da se gradi palaca Yildiz Kosk. 1877. godine Rusi su ugledali svoju sansu da se
probiju do Sredozemlja i objavise Turskoj rat. Istovremeno bijahu borbe na Dunavu, Crnom moru, Balkanu, pa
cak i kod Karsa na granici samog Kavkaza. Na svim frontovima su Turci dozivjeli znacajne poraze. Rusima
bijase poslo za rukom da iz Jedrena nadiru, te tako dodjose blizu i samog Istambula. 31. januara 1878. godine
dodje do prekida ratnih dejstava i nakon toga potpisivanja mira u San Stefanu 1878. godine, gdje ce Rusi
diktirati Turcima svoje uslove. Tim ugovorom izgubise Osmanlije svoja cijela evropska podrucja i posjede i
smjedose zadrzati samo Trakiju do Jedrena. Srbija, Crna Gora, Bugarska, Rumunija, (Bosna i Hercegovina!)
postadose samostalne. Osim toga bijase omogucen samo Rusima prolaz kroz moreuz, i u ratu i miru. Iste godine
htjedose opet napasti Turke, ali se usprotivise skoro sve velike evropske sile protiv Rusa, sprecavajuci time
Rusima prodor u Sredozemlje. Na Berlinskom Kongresu 1878.g. bijase ugovor iz San Stefana povucen.
Ratni sukobi iz 1877. i 1878. godine nisu bili za Ruse od velikog znacajnijeg uspjeha, a sama Turska je izgubila
samo malo zemlje.
Sultan Abdulhamid II je sve vidnije postajao tiranin, koji je Armence u svom Carstvu poceo naveliko da
progoni, a stanovnistvo sve vise izlagao mrezi potkazivaca i spijuna. Suprotno velikim evropskim silama kao
sto su Velika Britanija, Francuska, Austro-Ugarska, koje su pokusavale da dokrajce Osmansko Carstvo,
Njemacka pod carem Wilhemom II pomoze Turcima da ojacaju svoje Carstvo i nanovo organizuju svoju, vec
jako oslabljenu armiju. Zbog opceg nezadovoljstva prema sultanu, protivnici Abdulhamida II stvorise 1908.g.
opozicijsku partiju "Mladi Turci", ciji vodja bijase Enver Pasa.
Tako je doslo do sukoba slicnih gradjanskom ratu u kome se jedan od "Mladih Turaka", kome je armija bila
odana, uputi u pravcu Istambula, svrgnuvsi 24. augusta 1908. godine sultana Abdulhamida II. On umrije 1918.
godine u zatvoru u Istambulu.
Sultan Mehmed V
MEHMED V
02. Novembar 1844.-03. Juli 1918.
Vladao: 27. April 1909.-1918.
Otac: Abdul Mecid
Mati: Gulcemal Kadin Efendi
Zene: Kam-res, Durr-i And, Mihr-engiz, Naz-perver, Dil-firib.
Sinovi: Mehmed Zia ud-din, Mehmed Najim ud-din, Omar Hilmi.
Kcerka: Rafia.
Novi sultan Mehmed V, moze zahvaliti svoj dolazak na vlast u aprilu 1909. godine "Mladim Turcima". On je
bio prvi konstitutivni predstavnik vlasti u Osmanskom Carstvu.
Na samom pocetku svoje vladavine, moradose Turci odustati od svojih zadnjih ´prava´ koja su polagali na
Bosnu i Hercegovinu, koju onda okupira Ausro-Ugarska. Bugarska se proglasi nezavisnom. U ratu sa Italijom
1911. godine morade Turska sama predati Tripolitaniju i grad Tripoli i izgubi tako Alzir (1830) i Tunis (1881)
kao posljednje posjede u Sjevernoj Africi. U oktobru 1912. godine izbi Prvi Balkanski rat u kome se sve
balkanske zemlje ujedinise u borbi protiv Turske, nastupajuci na sirokom frontu. Turci moradose trpjeti teske
poraze, ipak Enver Pasa postavi novoorganizovanu vojsku nasuprot njima i napravi prodor protiv Bugarske
vojske koja je opsjedala Adrinopolj. Medjutim, on bijase tako tesko porazen da je u maju 1913. godine morao
da zakljuci prekid svih borbi i da preda evropske posjede sve do Istambula. U junu 1913. godine izbi Drugi
Balkanski rat, kada je Bugarska napala svog saveznika - Srbiju, jer se nisu mogla obadva naroda dogovoriti oko
podjele tek oslobodjenih teritorija. Enver Pasa je iskoristio takvu situaciju, pa napade i potuce Bugarsku, koja je
zaposjednula i drzala Jedrene. Kroz tu pobjedu, Turska bijase u mogucnosti da zadrzi Istocnu Trakiju.
U Prvom svjetskom ratu, Turska se borila od oktobra 1914.g. na strani sila Osovine. U prvo vrijeme, Turcima je
poslo za rukom, da izmedju januara i avgusta 1916. godine u regionu Kavkaza pod vodstvom Mustafe Kemal
Pase, zaustave prodor Rusa koji su usli duboko u teritoriju Carstva, pa cak da ih i potisnu iza granice. Mustafa
Kemal je uspio takodjer da zaustavi Francuze i Engleze koji su dosli na Dardanele, te da vrati i sprijeci njihov
prodor prema Istambulu. 1917. godine su Englezi zapoceli veliku ofanzivu protiv Turske u Palestini.
Odbrambena linija fronta Osmanlija je kod Jeruzalema bila probijena i grad je potom bio zauzet od strane
saveznika. Mustafa Kemal Pasa je brzo zauzeo novu odbrambenu liniju kod Damaska. Usprkos tome, Englezi
su zauzeli grad u oktobru 1918. godine, a Turci se moradose povuci na sjever, kada ih je sustigla vijest o
zavrsetku Prvog svjetskog rata.
Sultan Mehmed V umrije iznenada 2. juna 1918. godine, jos prije nego sto se rat zavrsi.
Sultan Mehmed VI
MEHMED VI
02. Februar 1861.-15. Maj 1926.
Vladao: 04. Juli 1909.-01 Novembar 1922.
Otac: Abdul Mecid
Mati: Gulistu Sultana
Zene: Emine Nazik-eda, Sadiye Meveddet, Insirah, Nevvare, Ni'met Nev-
zad.
Sin: Ertugrul.
Kcerke: Munira, Fatima Rukiya.
Sultan Abdulmedzid II
ABDUL MECID II
20. Maj 1868.-23. August 1944.
Vladao 1922.-1944.
Otac: Abdul Aziz
Mati: Durr-i Nev
Zene: Shahsuvar, Hair un-nisa, Atiya Mihisti, Bihruz
Sin: Omar Faruk
Kcerka: Khadija Hayriya Aisha Dur-i-Shahvar.
Posljednji osmanski sultan koji je vladao u Istambulu. Posto je Mustafa Kemal Ataturk ukinuo sultanat 1922. i
odvojio ga od kalifata Abdul Mecid je imao samo kalifsku, duovnu vlast koja je od proglasenja turske republike
1923. bila nominalna, a i nju je izgubio ukidanjem kalifske casti 3. marta 1924. Tada je napustio Tursku i umro
u inostranstvu.
Zadnji sultan, jednom tako velikog Osmanskog Carstva, stupi na prijesto 3. juna 1918. Samo nekoliko mjeseci
prije njegovog dolaska na vlast bio je potpisan mirovni sporazum u Mudrosu u oktobru 1918. godine. Pristalice
"Mladih Turaka" su odlazili u inostranstvo.
Enver Pasa se borio u Turkmenistanu protiv sovjetske Crvene Garde, gdje je i pao u borbi.
Za sultana bijase nemoguce vise da vlada Carstvom i nije mu preostalo nista drugo, nego da prizna uslove mira
u Sevresu 1920. godine, koji su diktirani od strane Antante. Osmansko Carstvo bijase tako kompletno
podijeljeno. Nastadose grcke, italijanske, engleske i francuske teritorije, na Istoku nezavisna Republika
Armenija i autonomno podrucje Kurda. Turcima je ostao jedan nerazvijeni pojas teritorija oko Ankare, otprilike
velicine bivse knezevine Ertugrul. Nakon kraja rata je Mustafa Kemal Pasa radio na izgradnji jedne
oslobodilacke armije, koja bi zastitila Tursku od prisutne vladavine stranaca.
U godinama 1920. i 1922. mu je uspjelo da sa svojim trupama istjera Ruse i Italijane iz Turske. Takodjer, bilo
mu je moguce da zadrzi Francuzima obecana podrucja. Borba protiv Grka je bila posebno strasna za obadvije
strane, sa velikim gubicima. Ipak, Mustafa Kemal Pasi podje za rukom da istjera Grke sa azijskog dijela Turske
i tako oslobodi nazad grad Izmir.
Da bi mogao otcijepiti od Grka Istocnu Trakiju, Kemalove trupe su probile engleske linije odbrane na
Dardanelima. Englezi su se povukli iz Turske i Grci moradose tako priznati bivse granice istocno od Marice.
Pod pritiskom Mustafe Kemala, Nacionalna Skupstina je 1. novembra 1922. godine donijela odluku da se
Sultanat stavi van snage i zadnji sultan Mehmed VI morade napustiti zemlju. On umrije 16. maja 1926. godine i
egzilu.
Gazi Mustafa Kamal Pasa - Ataturk (Otac Turaka), proklamovao je 29. oktobra 1923. godine Republiku, te tako
postade prvi predsjednik. On je bio sef drzave, predsjednik parlamenta i glavni vodja vojnih snaga. Turska
narodna partija je bila, jedina dozvoljena partija.
Titularni sultani izvan Turske
Ahmed Nikhad
AHMED NIKHAD
6. Juli 1883.- 4. Juni 1954.
Otac: Mehmed Salih ud-din
Mati: Naziknaz
Zene: Safru, Navrastan
Sin: Ali Vassib
Osman Fuad
OSMAN FUAD
26. Septembar 1895.-22. Maj 1973.
Otac: Salih ud-din
Mati: Calefer
Zena: Nabila Karima
Abdul Aziz
ABDUL AZIZ
26. Septembar 1901.-19. Januar 1977.
Otac: Saif ud-din
Mati: Nazima Faleka
Zena: Bar-Kamal
Sin: Hurram
Ali Vassib
ALI VASSIB
14. Oktobar 1903. - 9. Decembar 1983.
Otac: Ahmed Nikhad
Mati: Safiru
Zena: Amina Mukbila
Sin: Osman Salah ud-din
Orhan
ORHAN
11. Juli 1909.-12. Mart 1994.
Otac: Abdul-Kadir
Mati: Mihrban
Zene: Nafia, Margaretha Irma
Sin: Salim Orkhan
Kci: Fatima Necla
Ertugrul Osman
ERTUGRUL OSMAN
Zadnji titularni sultan od 12. Marta 1994.
31. August 1912.
Otac: Burhan ud-din
Mati: Aliya Malik Nazliyar
Zene: Gulda, Zainab

Historija Osmanskog Carstva

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Historija Osmanskog Carstva

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

- HISTORIJA BOSNE I HERCEGOVINE -

• Rodoslovno stablo dinastije Osmanlija

SULTANI OSMANSKOG CARSTVA

Sva prava © by Prof. Hamdo Camo

Kompletna titula osmanskog sultana:

Turski narodi i sultani Osmanskog Carstva

Jedni su presli pustinju Gobi i Mongoliju, te su se tako naselili i ostali u Koreji.

Drugi su se povukli prema Zapadu preko Kavkaza u sjevernu Evropu (Fino-Ugri).

Treca grupa je isla sjeverno do Sibira (Tunguzi).

2) Osnivaci Osmanskog (Otomanskog) Carstva (1299-

Sultan Osman Gazi

OSMAN I El Ghazi (Pobjednik)

Sultan Orhan Gazi

Sultan Bajazit I. (Yildirim = Munja)

BAYEZIT I Yildirim (Munja)

3) Procvat Osmanskog Carstva (1413-1566)

Sultan Mehmed I. (Celebi = Ucenjak)

MEHMED I Celebi (Otmjeni)

Sultan Murat II.

Sultan Mehmed II. (Fatih = Osvajac)

Sultan Bajazit II. (Sufi = Mudri)

BAYEZIT II Sufi (Mudri)

Za vrijeme njegove vladavine izgradjene su bezbrojne dzamije, derviski manastiri i mostovi.

Sultan Selim I. (Yavuz = Nepopustljivi)

SELIM I Yavuz (Okrutni)

Sultan Sulejman I. (Kanuni = Zakonodavac, Velicanstveni)

SULEYMAN I El Kanuni (Zakonodavac)

4) Opadanje moci Osmanskog Carstva (1566-1703)

Sultan Selim II. (Mest = Pijanica)

SELIM II Mest (Pijanica)

Sultan umrije 1574.g. od posljedica ovisnosti od alkohola.

Sultan Murat III.

Sultan Murat III umrije 1595.g. od posljedica epileptickog napada.

Sultan Mehmed III.

1623. godine bijase po naredjenju udavljen i sahranjen u Hadza Sofiji.

Sultan Osman II. (Genc = mladi Osman)

OSMAN II Genc (Mladi)

Sultan Murat IV.

IBRAHIM I Deli (Junak)

Sultan Mehmed IV.

Sultan Sulejman II.

Sultan Ahmed II.

Mustafa II bi najstariji sin Mehmeda IV i dodje na vlast u februaru 1695. godine.

5) Propast Osmanskog Carstva (1703-1839)

Sultan Ahmed III.

Sultan Osman III

Sultan Osman III umrije 30. oktobra 1757. godine.

Sultan Mustafa III

Sultan Abdulhamid I umrije 7. aprila 1789. godine od posljedica mozdanog udara.

6) Kraj Carstva - "Bolesnik sa Bosfora" (1839 - 1922)

U medjuvremenu je prekomjerno rasla i rasipna ovisnost Sultana Abdulaziza.

U toku samo pola stoljeca, postade od "bolesnika" jedan - "umiruci na Bosforu".

Titularni sultani izvan Turske

- HISTORIJA BOSNE I HERCEGOVINE -

• Rodoslovno stablo dinastije Osmanlija

SULTANI OSMANSKOG CARSTVA

Sva prava © by Prof. Hamdo Camo

Kompletna titula osmanskog sultana:

Turski narodi i sultani Osmanskog Carstva

Jedni su presli pustinju Gobi i Mongoliju, te su se tako naselili i ostali u Koreji.

Drugi su se povukli prema Zapadu preko Kavkaza u sjevernu Evropu (Fino-Ugri).

Treca grupa je isla sjeverno do Sibira (Tunguzi).

2) Osnivaci Osmanskog (Otomanskog) Carstva (1299-